เสือไบ:the series (ตอน 116)
ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้ว วันนี้วันเสาร์ไอ้เกมเสร็จจากการสอบแล้วเมื่อวานนี้....2 อาทิตย์ที่ผ่านมาผมยังเก็บความสงสัย ความระแวงไว้อยู่นะ ไม่มีการสอบสวน ไม่มีการถาม ถึงสิ่งที่ผมเห็นที่อาร์ซีเอวันนั้น จะว่าผมตาฝาดหรือว่าเป็นเรื่องจริง (ถามไปมันคงจะบอกล่ะนะ)...ผมกะจะให้มันเป็นอย่างนี้แหละ..................................................
ผมมาคิดๆ ดูนะ ถ้าผมรู้ความจริงไป ผมก็เจ็บปวดแล้วผมก็รู้นิสัยตัวผมด้วย ผมคงขอเลิกกับมัน แต่บอกตรงๆนะ ผมรักมันสุดหัวใจไปแล้ว.. ผมไม่อยากจะเลิกกับมันเลย....แต่ผมก็คิดแผนการณ์ไว้แล้วนะครับ....
ถ้าผมรู้ความจริงว่าไอ้ลูกเจี๊ยบยังมีอะไรกับเบียร์อยู่ ผมนี่แหละจะออกโรงจัดการกับความรักของเราเอง จัดการยังไงน่ะเหรอ ผมจะถามไอ้ลูกเจี๊ยบเลยว่า จะเลือกใคร...ระหว่างผมกับเบียร์..... อันนี้ต้องใช้ปาฎิหารย์ ดวง และ ความรักของผมกับมันที่ผ่านมาเป็นเครื่องพิสูจน์เหมือนกันว่ามันจะเลือกใคร ถ้ามันไม่เลือกผม ผมคงต้องจบ เพราะมันผิดสัญญา อีกอย่าง ผมก็ไม่อยากไปแย่งคนที่เค้าไม่เลือกผมหรอก (จะแย่งไปทำไมในเมื่อเค้าไม่รักเรา)...แต่ถ้าไอ้ลูกเจี๊ยบเลือกผม ผมนี่แหละจะเป็นคนสู้เอง.....ผมคิดแผนในการสู้ได้แล้ว...ว่าผมจะทำไง....ผมจะบอกเบียร์ไปว่าผมกับไอ้ลูกเจี๊ยบเป็นอะไรกันมากกว่าพี่ชาย กับน้องชาย ที่สำคัญ เราเป็นคู่เกย์กัน..... ฮ่าฮ่า รับรอง... แผนนี้ได้ผลชัวร์ครับ มันจะมีผู้หญิงคนไหนล่ะที่รับได้ว่าแฟนตัวเองเป็นเกย์......
เฮ้อ.....เรื่องพวกนี้ผมได้แต่คิดนะ แต่ถ้าจำเป็นจริงๆ ผมจะทำ ทำเพื่อความรักของผม ใครจะว่าผมเห็นแก่ตัวก็เถอะ...
บ่ายสองกว่าๆ เสียงโทรศัพท์มันดังขึ้น ผมกับมันนอนหลับกันอยู่นะ วันหยุดก็แบบนี้แหละ...ตื่นมาแล้วช่วงเช้าหาอะไรกินกัน แล้วก็มานอนกันต่อ....มันลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์ข้างนอก คงเห็นผมนอนอยู่....
มันกลับมาอีกรอบ หยิบผ้าขนหนู เดินเข้าห้องน้ำไป..... ผมก็แกล้งนอนไปงั้นแหละครับ คิดอยู่ ว่าอีกแล้ว วันนี้มันไปทำงานเร็วอีกแล้ว....เกือบ 20 นาทีมันอาบน้ำเสร็จออกมาแต่งตัว....ฉีดน้ำหอม ทาเยล เฮ้อ..... มันเดินเข้ามาหาผม ผมแกล้งหลับตา มันจะเดินออกไป..
"วางเงินไว้ที่เดิมแหละ" ผมพูดออกไป ....
"อะไรนี่นึกว่าหลับ"
"ก็หลับไง แต่ต้องตื่นมาส่งที่ร๊ากไปทำงานก่อน มามะ มาให้หอมสัก 1 ฟอด" วันนี้ผมหอมแก้มมัน...
มันเดินออกจากไปแล้ว ผมนอนต่อ ตอนนี้ใช้ความคิดครับ จะทำไงดี...จะตามไปจับผิดเหมือนในละครไทยที่เมียหลวงตามสามีไปตอนสามีไปหาเมียน้อยอะไรแบบนั้นจะดีเหรอเปล่า.... ไม่เอาน่ะฟิวส์ผมมันไม่ใช่แบบนั้นอยู่แล้ว...
ผมคิดว่าจะปล่อยไว้แบบนี้แหละ เดี่ยวมันก็เผยช่องโหว่ให้ผมเห็นเองแหละ ของแบบนี้ คนที่คอยปิดบังมันจะปิดบังให้ตลอดได้ ให้มันรู้ไป.....
ผมนอนต่อ ออกไปก็ไม่รู้จะทำอะไร เกือบห้าโมง ผมถึงลุกไปอาบน้ำ....แต่งตัวเสร็จแล้วหิวข้าว เปิดดู้เย็นดู เฮ้อ ไม่มีกับข้าวเลยแฮะ ก็อย่างที่บอกแหละ สองสามเดือนมานี่มันผิดปกติ ทุกทีเสาร์อาทิตย์ ก่อนมันไปทำงาน มันมักทำอะไรให้ผมกินเสมอ....เหลือบไปเห็นม่าม่า เฮ้อ ขอใช้บริการหน่อยล่ะกัน....
ผมแกะมาม่าใส่ชาม แล้วเทน้ำร้อนใส่ เทเสร็จเอาจานปิดไว้....... .... ผมเดินไปหยิบ ช้อน ตะเกียบ......
มีเสียงไขประตูเข้ามา.... อะไร....นี่มันห้าโมงกว่าๆ เองนะ มันดูร้อนรนมากเลย ปิดประตูดังโครม.... อ้าว เดินเข้าห้องนอนไปแล้ว ผมสงสัย เดินตามมันไปในห้องนอน..... มันหยิบกระเป๋าเป้ บนหลังตู้มา หยิบเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ใส่ทั้งตัวแหละครับ ไม่ได้พับหรือม้วนอะไร ผมมองด้วยความสงสัยจริงๆ...มันเห็นผม...
"เกิดไรขึ้นวะ" ผมถามมันก่อน เห็นท่าทาง กริยามันผิดสังเกตุมากๆ
"พี่เอก เราย้ายที่อยู่เถอะ ย้ายวันนี้เลย ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ผมจะไป" น้ำเสียงมันสั่นๆ มากๆเลย ไม่น้ำเสียงอย่างเดียวครับ มือมันก็สั่นด้วย.....
"อะไรวะ....เป็นอะไร เล่าให้กรูฟังซิ" ผมเข้ามานั่งใกล้มัน
"พี่....ผมไม่อยู่แล้ว ผมกลัว เราย้ายจากที่นี่นะ ย้ายไปเดี่ยวนี้เลย...." ผมก็ยังงงอยู่ดี มันพูดแต่ประโยคนี้....
"เอ๊ย เป็นอะไรวะ บอกกรูมาซิ " ผมจับตัวมันครับ ตอนนี้ตัวมันสั่นๆ...
"พี่เอก....ผม...." มันกำลังพูดต่อ เสียงเคาะประตูดังขึ้น.....
"ใครมานี่"ผมจะเดินไปเปิดประตู เสียงเคาะประตูมันดังมากๆ ผมเกรงใจห้องข้างๆด้วย...
"พี่เอก ถ้าเบียร์มาถามถึงผม พี่บอกเลยนะว่าผมไม่อยู่ ยังไม่กลับมา...." มันระล่ำระลักบอกผม...บอกด้วยเสียงสั่นๆนั่นแหละ....
"เออ " ผมส่ายหัว แล้วเดินออกจากห้อง มันปิดประตูห้องนอนไล่หลังผม แถมยังล๊อกลูกบิดด้วย....
ผมเดินไปเปิดประตู เป็นเบียร์จริงๆ เฮ้อ คนที่ผมไม่อยากเจอเอาซะเลย....นี่มันอะไรอีกนี่มาหาไอ้ลูกเจี๊ยบถึงห้องเลย... สงสัยแผนการณ์ที่ผมคิดไว้...อาจจะต้องใช้แล้วมั๊งตอนนี้.....ผมกำลังจะเอ่ยปากถาม...
"พี่เอก ช่วยเบียร์ด้วย" อ้าวอะไรอีกนี่ เบียร์ร้องไห้ คงร้องไห้ก่อนที่ผมจะมาเปิดประตูอีกมั๊ง....
"เกิดอะไรขึ้น เบียร์ เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม เข้ามาก่อน" โหผมทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ในห้องนอนผมก็คนหนึ่งแล้ว ทำท่าทางแปลกๆ นี่ก็ร้องไห้มาเชียว เกิดอะไรขึ้นนี่..
"เข้ามาก่อน" ผมเดินนำไปที่หลังบ้าน จะให้นั่งตรงโต๊ะรับแขกมันใกล้ห้องนอนผม ไอ้เกมมันหลบอยู่.. ...."นั่งก่อน....มีอะไรบอกพี่ได้เหรอเปล่า ร้องไห้ทำไม"
"พี่เอก เกมบอกอะไรพี่เหรอยัง" ตอนนี้เบียร์ยังร้องไห้อยู่นะ เค้าก้มหน้าคุยกับผม....
"บอกเรื่องอะไรล่ะ" ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่ามันเกิดอะไรขึ้น...
"เกม เค้าจะให้เบียร์เอาเด็กออก เบียร์ท้องค่ะ พี่เอก....."
"เฮ๊ย จริงน่ะ" ผมช๊อกจริงๆ... เสียงที่พูดออกมานั้นแผ่วเบามากๆเลย แทบจะหมดแรงพูด
"กี่เดือนแล้วครับ" ผมฝืนใจถามต่อ...เพราะตั้งแต่วันที่ผมเห็น ภาพบาดตาบาดใจวันนั้นมันเกือบสี่เดือนแล้ว....
"เกือบสองเดือน แล้ว พี่เอก..เบียร์เพิ่งมีอาการแพ้ไม่กี่วันมานี่เอง ไปให้หมอตรวจ....หมอว่าเบียร์ท้อง.. เบียร์คุยกับเกมวันนี้ บอกเรื่องลูก และให้เค้าไปคุยกับพ่อเบียร์ เรื่องแต่งงาน...เค้ารู้แล้วแต่เค้าจะให้เบียร์ไปเอาออก....เค้าบอกว่ายังไม่พร้อม" นี่อะไรกันนี่....ตอนนี้ผมก็คงคล้ายกับนักมวย..ที่โดนน๊อคตั้งแต่ยังไม่ได้ขึ้นเวทีเลย แผนการณ์ที่ผมคิดไว้ มันคงไม่สามารถเอามาใช้ได้แล้ว ....
"เกมยังไม่กลับอีกเหรอพี่เอก " เบียร์ถามผม... น้ำตาและเสียงสะอึกสะอื้นยังอยู่... มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้วนะนี่ ....ไอ้เกมทำไมมรึงทำแบบนี้...ตอนนี้ผมทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ... โกรธที่มันไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย เสียใจเรื่องที่มันผิดสัญญาที่ให้ไว้กับผม.....
"กลับมาแล้ว เดี่ยวนะ เดี่ยวพี่เรียกออกมาเคลียร์" ผมไม่รู้จะทำไง จะบอกว่าไม่อยู่ทุกอย่างก็คงไม่จบหรอก เรื่องแบบนี้ต้องให้เจ้าตัวมาเคลียร์กันเอง....ผมเดินไปที่ห้องนอนครับ....เคาะประตู....
"เกม มรึงเปิดประตู.... ออกมาเคลียร์กับเบียร์หน่อย" ผมเคาะไปนาน ไม่มีวี่แววที่มันจะเปิดเลย ข้างนอกเบียร์ก็นั่งร้องไห้ให้ผมได้ยินอีก....บรรยากาศทำไมมันแย่สำหรับผมนี่.....ตอนนี้ผมก็แย่ไม่แพ้สองคนนั่นหรอก แย่เพราะไอ้ลูกเจี๊ยบนี่แหละ....
"เปิดประตูนะ" ผมเคาะไปอีกครับ มันก็ไม่เปิด....ผมเดินไปเอากุญแจมาไข ไงวันนี้ก็ต้องลากมันออกมาคุยให้รู้เรื่อง....เอาเรื่องเบียร์ก่อน..ผมเปิดประตูออกแล้วครับ มันนอนฟุบอยู่ที่เตียง...
"มาเคลียร์กันให้รู้เรื่อง" ผมลากมือมันมา...
"ไม่เอา...พี่เอกผมไม่เคลียร์ ผมไม่ไป" โหไรมันนี่ มันดิ้นสะบัดมือผมด้วย....
"ไอ้เกม มรึงทำแบบนี้ไม่ได้ มรึงกล้าทำก็ต้องกล้ารับ" ผมแทบจะลากมัน ....กว่าจะลากได้...ผมลากมันจนให้มันมานั่งที่โต๊ะกินข้าวแล้วตอนนี้เบียร์ก็นั่งร้องไห้อยู่ครับ...ผมยืนอยู่ข้างๆ ......
"ผมอยากเอาออกพี่เอก... ผม...." มันเงียบไปอีกแล้ว..เบียร์ฟังแล้วคงสะเทือนใจ ผมก็สะเทือนใจไม่แพ้มันหรอก....
"ทำไมล่ะตัวเอง นี่ลูกของตัวเอง เลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองกับเค้านะ" มันยังนิ่งเงียบ...
"ไหนล่ะ ตัวเอง ที่ตัวเองบอกว่ารักเค้านัก รักเค้าหนา.....คนรักกันเค้าทำกันแบบนี้เหรอ....ตัวเองทำไมทำแบบนี้..." เบียร์เดินมาหยุดที่ข้างหน้าไอ้เกมแล้ว..
"ตัวเองบอกกับเค้าว่า ไม่ต้องมาที่คอนโดอีก ไม่อยากให้พี่เอกคิดว่า เค้าเป็นผู้หญิงไม่ดีเค้าก็ไม่มา...ห้ามโทรศัพท์หา ตอนที่ตัวเองอยู่คอนโด เค้าก็ยอมทำ ตัวเองชวนเค้าเข้าโรงแรม เค้าก็ยอมไป ทั้งๆ ที่เค้าไม่ชอบที่แบบนั้นเลย...."
"ตอนนี้เรามีพยานรักของเราแล้วนะ เจ้าตัวนี้เกิดจากความรักของเราสองคนไม่ใช่เหรอ ความรักที่ตัวเองบอกเค้าว่าตัวเองรักเค้าจนหมดหัวใจ.....แล้วตัวเองจะมาให้เค้าทำลายพยานรักที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเราสองคนงั้นเหรอ.. ทำไมตัวเองไม่มีหัวใจแบบนี้ ทำไม.....ทำไม......" เบียร์ทุบไปที่อกของไอ้เกม ทุกคำที่เบียร์พูดออกมามันทิ่มแทงลงในใจผมตลอดทุกคำเลย... ผมเจ็บ ผมผิดหวัง แต่ตอนนี้ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง .....เบียร์เริ่มทุบแรงขึ้น แต่ไอ้เกมก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร... ดูมันนิ่งเงียบเหมือนมันช๊อคอะไรแบบนั้นแหละ.....ทุบแรงจนจานที่บนชามมาม่าที่ผมวางไว้มันหล่นลงมา.....
"พอเถอะเบียร์ พอเถอะ ทุบไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา..." ผมดึงเบียร์ออกมา....
"ตอนนี้เราต้องใช้สติ ไม่ใช่ใช้อารมณ์แบบนี้" ผมบอกไป ทำไงล่ะ ตอนนี้ผมก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน.....เบียร์เดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม....เค้าทำหน้าผะอืดผะอม คงได้กลิ่นมาม่าที่ผมต้มไว้แหละ.....ตอนนี้เบียร์วิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำไปแล้ว.....ไปอ๊วก....
"ไอ้เกม มรึงไปดูหน่อยซิวะ เมียมรึงนะเฟ๊ย" ผมบอกมันไป แต่มันนิ่ง มันเงียบ สายตาไร้ความรู้สึกอะไรแบบนั้นแหละ.....ทำไมมันเป็นแบบนี้นี่....มันคงช๊อกกับเรื่องที่เกิด ผมว่า เราทั้งสามคนแหละครับที่ช๊อค ช๊อคกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ละคนคงรับไม่ได้ แต่จะให้ผมทำไงล่ะ ตอนนี้ต้องมีหนึ่งคน ที่เข้มแข็งพอ เข้มแข็งพอจะทำให้สองคนที่เหลือเป็นที่ยึดได้....
ผมต้องเดินไปที่ห้องน้ำครับหยิบแก้วรินน้ำดื่มไปให้เบียร์ ผมลูบหลังด้วยนะ นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ผมลูบหลังให้ผู้หญิงคนอื่นนอกจากแม่ผม.....ไอ้เกมมรึงนะมรึง...
"ไหวเปล่า ดีขึ้นเหรอยัง" ผมประคองเบียร์ออกจากห้องน้ำแล้ว ไอ้เกมมันยังนั่งที่เดิมอยุ่...
"เกมมรึงมาช่วยหน่อยดิ" ผมพยายามบอกมัน แต่มันเงียบ นั่งบื้อเหมือนคนไม่มีความรู้สึก....เบียร์มานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมแล้ว....
"ตัวเองพรุ่งนี้เค้าต้องกลับไปหาพ่อที่บ้าน พ่อเค้าอาจจะรู้เรื่องเรา เค้ากลัวจัง.............แต่ที่ตัวเองจะให้เอาออกเค้าไม่
ทำนะไงนี่ก็ลูกเค้า ถ้าตัวเองไม่ต้องการ เค้าจะเลี้ยงของเค้าเอง พ่อเค้าคงเสียใจน่ะ ที่รู้ว่าตัวเองเป็นแบบนี้ พ่อเค้ารักเอ็นดูตัวเองเหมือนลูกเหมือนหลานคนหนึ่ง แล้วตัวเองทำแบบนี้.....พ่อเค้าจะเสียใจแค่ไหน" เบียร์พูดอีก ทุกคำที่พูด ผมรู้สึกแย่ลงด้วย นี่ถึงขนาดไปสนิทสนมกับพ่อเบียร์เลยเหรอ เฮ้อ......ไอ้เกม ก้มหน้าฟุบลงกับโต๊ะแล้ว...
"พี่เอก เบียร์กลับก่อนนะคะ เบียร์ขอบคุณมากนะคะ สำหรับทุกอย่าง เบียร์ผิดหวังกับคนบางคนจริงๆ" เบียร์ลุกไปแล้ว ผมก็ผิดหวังไอ้ลูกเจี๊ยบเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อว่ามันจะทำแบบนี้....แต่ผมว่ามันคงช็อคแบบที่ผมบอกแหละ....
"ไอ้เกม มรึงไปส่งเบียร์ดิ คนท้องคนไส้" ตอนนี้คงไม่มีใครไม่เชื่อหรอก...ว่าเบียร์ไม่ท้อง ทั้งอาการ รูปร่างซีดเซียว ผมดูเบียร์ผอมลงด้วยนะ....อาจจะแพ้มากก็ได้.....มันยังฟุบที่โต๊ะเหมือนเดิม ไม่กระตุกกระติก...
"เฮ้อ ไอ้เกมเอ๊ย" ผมส่ายหน้ากับมันจริงๆ...ตอนนี้ผมต้องไปหยิบกระเป๋าตังส์โทรศัพท์ กุญแจห้อง แล้วเดินลงตามเบียร์ไป ถ้าเวลาปกติผมคงไม่ไปส่งหรอก แต่ตอนนี้เบียร์เค้าท้องและภาวะจิตใจช่วงนี้ผมว่าน่ากลัวครับ กลัวว่าเค้าจะคิดอะไรสั้นๆไป...
"พี่เอกอย่าทิ้งผมไป ผมกลัว" มันเดินมาจับมือผม....
"กรูไม่ได้ทิ้ง กรูแค่ไปส่งเบียร์มรึงจะปล่อยให้เค้ากลับแบบนี้ได้ไง เกิดเค้าทำอะไรร้ายๆขึ้นมาล่ะ แค่นี้ยังไม่ร้ายพอสำหรับมรึงอีกเหรอไง" มันปล่อยมือผมแล้ว
"รีบกลับมานะพี่"
"กรูกลับมาแน่" ผมอยากจะบอกมันว่ากลับมาคิดบัญชีกับมรึงแน่ แต่ตอนนี้ผมไม่อยากซ้ำเติมมันแล้ว.....ตอนนี้ชีวิตคู่ระหว่างผมกับมันเหมือนเตรียมทิ้งดิ่งลงเหวแล้ว....
ผมเดินไปจนทันเบียร์ครับที่ชั้นล่างสุดของคอนโด...เบียร์ยังร้องไห้อยู่....อยากขับรถไปส่งเหมือนกันแต่ตอนนี้ผมยังไม่มีใบขับขี่ ขับได้แต่ออกถนนไม่คล่อง.....
"เดี่ยวพี่ไปส่ง.....จะกลับเลย หรือจะนั่งพักก่อน "
"แป๊บ ค่ะ เบียร์เหนื่อย" ผมพาไปนั่งที่ร้านอาหาร ....
"อย่าคิดมากนะเบียร์ เดี่ยวพี่จะช่วยพูดให้ พี่ว่ามันคงช๊อคน่ะ มันยังเด็กอยู่นะ คงไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้"
"ยี่สิบสี่ไม่เด็กแล้วนะพี่เอก ใกล้เรียนจะจบแล้วด้วย"
"เกมมันคงยังไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบกับชีวิตใครล่ะ นี่ไม่ใช่คนเดียวนะ ถึงสองคน...."
"เบียร์กลัว จังพี่เอก กลัวพ่อรู้ พ่อต้องเอาเบียร์ตายแน่เลย" เบียร์เค้าเป็นประมาณลูกคนเดียวครับพ่อรักพ่อหวง......
"อย่าคิดมากนะ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เบียร์อย่าเพิ่งบอกพ่อเบียร์ได้เหรอเปล่า เรื่องท้อง พี่ขอเวลากล่อมมันก่อน พี่ว่ามันไม่ใช่คนแบบนั้นนะ....พื้นฐานของมันก็เป็นคนที่รับผิดชอบสูง มันอาจกำลังสับสน นะเบียร์ไม่นานหรอก แค่อาทิตย์เดียว ถ้าไม่สำเร็จก็แล้วแต่เบียร์ล่ะกัน พี่ไม่อยากให้เหตุการณ์มันรุนแรงไปกว่านี้" ผมกลัว... พ่อเบียร์เป็นทหารด้วย คนแรกที่จะโดนไม่ใช่ใครหรอกครับ ก็เบียร์นั่นแหละ......
"เบียร์ก็ไม่รู้จะปิดพ่อได้แค่ไหน อาการมันแพ้มากแบบนี้ เบียร์กินอะไรไม่ค่อยได้เลย"
"ทนๆ หน่อยนะ พี่สัญญาว่าพี่จะช่วยพูดให้ จนสุดความสามารถ" ดูดิครับ ผมต้องมาพูดแบบนี้ทั้งๆ ที่ผมเคยคิดว่าผมเคยจะแย่งไอ้ลูกเจี๊ยบมาจากเบียร์.....
"ขอบคุณค่ะพี่เอก เบียร์รู้สึกแย่จริงๆ ไม่คิดเลยว่าเกมเค้าจะทำกับเบียร์แบบนี้"
"เฮ้อ พี่ก็ไม่คิดเหมือนกัน เบียร์พี่ถามอะไรหน่อยดิ เกมมันบอกพี่ว่าเบียร์กับมันเลิกคบกันแล้วนี่.. พี่ก็คิดแบบนั้นนะเห็นเบียร์หายไปไม่ติดต่อกันเลย"
"เกมบอกพี่แบบนั้นเหรอคะ หลังจากที่เกิดเรื่องวันนั้น เกมเค้าก็ขอให้เบียร์ไม่ต้องมาที่นี่อีก เพราะกลัวพี่จะคิดว่าเบียร์เป็นผู้หญิงไม่ดี ง่าย และก็เลิกให้เบียร์โทรหาเค้า โดยที่เค้าจะเป็นคนโทรมาเอง เค้าก็โทรหาเบียร์ทุกวันนะ...เราเจอกันทุกวันเสาร์ค่ะ หลังจากที่เบียร์เลิกงาน ก็จะไปดูหนังฟังเพลง เที่ยว ......ทุกคืนวันเสาร์เกมเค้าจะพาเบียร์ไปที่นั่นบ่อยๆ" ผมพอจะรู้ว่า....ว่าที่นั่นของเบียร์คืออะไร.....เฮ้อยิ่งทำแล้วผมยิ่งแย่.....
"ช่างมันเถอะ ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้เราต้องมาช่วยกันคิดว่าจะทำไงต่อ พี่จะคุยกับเกมให้ ส่วนเบียร์ก็รอก่อนนะอย่างเพิ่งบอกพ่อ พี่ว่าเกมมันน่าจะฟังพี่บ้างแหละ...."
"ขอบคุณค่ะ เบียร์จะรอนะคะ แต่ถ้าไม่สำเร็จเบียร์คงไม่เอาออก ลูกเบียร์ เบียร์เลี้ยงได้ อาจจะโดนพ่อเบียร์ด่า ตีแต่เบียร์ก็ต้องทน ...เบียร์ทำให้เค้าเกิดมาแล้วเบียร์ไม่กล้าทำลายเค้าหรอก" ผมเข้าใจคับ.....มันก็เหมือนการฆ่าคนนั่นแหละ แม้ตอนนี้ค้ายังไม่มีชีวิตจิตใจ แต่เค้าก็พร้อมที่จะมีชีวิตอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ผมว่ามันเป็นตราบาปที่ติดไปด้วยแหละครับ ถ้าทำแบบนั้น......ตราบาปที่ติดตัวไปจนตาย...
"กลับเถอะเย็นแล้ว" ผมบอกเบียร์ครับ ตอนนี้ไม่อยากรู้ไม่อยากฟังอะไรแล้วครับ ผมก็ช๊อคเหมือนกัน ทุกอย่างที่ผ่านมาสามสี่เดือนนี้มันโกหกผมตลอดเลย...
มาถึงห้องเบียร์ที่สุขุมวิท เกือบทุ่มกว่าๆ ครับ ไปถึง....เบียร์รีบดิ่งเข้าห้องน้ำเลยครับ ก็อย่างว่าแหละ อยู่บนรถเกือบอ้วกอยู่แล้ว..ตอนนี้อ้อ หมวย ก็อยู่....อ้อตามเบียร์ข้าห้องน้ำไปแล้ว....เพราะได้ยินเสียงอ๊วก...
"หมวยพี่ฝากเบียร์ด้วยนะ ช่วงนี้กำลังแย่ เกมกับเบียร์ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย ....."
"พี่เอก ไม่ต้องห่วงค่ะ เบียร์น่ะเพื่อนหมวยนะ และพรุ่งนี้หมวยกับอ้อกะจะไปบ้านเบียร์ด้วย...."
"ดีแล้ว.......งั้นพี่ขอกลับก่อนนะ ต้องกลับไปเคลียร์ปัญหาอีก"
"สวัสดีค่ะ " หมวยยกมือสวัสดีผมครับ
ผมเดินออกมาจากคอนโดของพวกสามสาวแล้ว ตอนนี้รู้สึกสับสน น้อยใจ แค้นใจ ผมจะทำไงต่อไปนี่ ทำยังไงกับชีวิตผมกับไอ้ลูกเจี๊ยบดี....ตอนนี้ปัญหามันไม่ใช่อยู่ที่ ผม ไอ้ลูกเจี๊ยบ หรือเบียร์แล้ว มันมีอีกคนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยอีกคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย.....ผมว่าผมจะยอมถอยออกมาดีกว่า....เรื่องของผมกับไอ้ลูกเจี๊ยบ มันก็น่าจะจบกันนานแล้ว แค่นี้ผมก็มีความสุขกับมันนานเกินกว่าที่ผมเคยหวังไว้แล้ว ผมมาคิดดูถ้าไม่มีเรื่องเด็กในท้องของเบียร์มาเกี่ยวข้อง ถ้าผมรู้ความจริงว่าทุกอย่างที่ผ่านมามันหลอกลวงผมตลอดเวลา ผมก็ต้องเลิกกับมันอยู่ดี......ตอนนี้ก่อนที่ทุกอย่างจะแย่ลงกว่านี้.......ผมคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว.....แม้มันจะเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากทำก็ตาม.............ตอนนี้ผมหมดแรงคิด หมดแรงทำอะไรแล้วครับ ผมฟุบลงที่เบาะหลังแท๊กซี่..น้ำตาผมมันไหลออกมา ไหลออกมาด้วยความแค้น ความรู้สึกผิดหวัง ความรู้สึกเสียใจ...ความรักของผมกับไอ้ลูกเจี๊ยบจากนี้ไปมันคงต้องจบแล้ว.....ไม่มีทางจะเหมือนเดิมอีกแล้ว........แต่ผมจะมาคร่ำครวญเสียใจแบบนี้นานไม่ได้ เพราะยังมีสองชีวิตที่รอผมอยู่...........
http://www.dseason.com/coolsong/coolsong_play.php?id=2368สุดท้ายก็เลิกกัน และฉันไม่เหลือใคร
ครึ่งชีวิตหายไปแค่ข้ามคืน
จากคนรักฉัน กลายเป็นคนอื่น
ที่เธอคงไม่อยากจำ
ความรู้สึกดีดีจากนี้ต้องเก็บไว้
รักที่อยู่ในใจมันกลายเป็นคำต้องห้าม
หมดสิทธิ์จะพูดว่ารักเธอ
จากนี้ไปเราไม่ใช่คนรักกัน
ไม่มีวันเหมือนเคย ต่อให้ใจยังรัก
เธอคงมองว่ามันไม่มีค่าเลย
กับเธอฉันเป็นคนอื่นแล้ว
ลมหายใจยังมี วันนี้ยังไม่ตาย
แต่จะอยู่เพื่อใครไม่รู้เลย
อยากกลับไปรักกันเหมือนที่เคย
คงทำได้เพียงในฝัน
ความรู้สึกดีดีจากนี้ต้องเก็บไว้
รักที่อยู่ในใจมันกลายเป็นคำต้องห้าม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
