หัวข้อ: [เรื่องเล่า] เสือไบ:the series

[Sorrow]

---> ผมปลงแล้ว....ผมต้องพร้อมที่จะทำใจถ้ามันเจอใครดีๆ หรือเข้ามาแทนที่ผม.... <---

คุณเอกอะมีความคิดแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวก็เอาน้องเกมไปยกให้ใครอีกอะดิ 

[suregirl]

อ่านตอนนี้แล้วได้ข้อคิด เหมือนกันแฮะ  +1ให้ละกันนะ 

[theera]

สนุกจังคับ

[THIP]

ขอให้มีความสุขแบบนี้ทุกวันเถอะ 

[gobgab]

...........ซักวันนึง....คนที่เรารักก็ต้องเดินจากเราไปอยู่ดี........

..........ขอแค่มีความทรงจำดีๆไว้หั้ยเราได้คิดถึงก็พอ..........

[mathewwww]

เสือไบ:the series (ตอน 108)

ต้นเดือนเมษา ผมต้องไปงานบวชไอ้แจ๊ค(น้องบัดดี้ ที่ทำงานที่เดียวกัน มันเคยนอนห้องเดียวกับผมที่บ้านพัก ที่ปากเกร็ด แต่ตอนนี้มันย้ายไปอยู่กับแฟนแล้ว) ที่สุรินทร์... เราเดินทางไปตอนสิบโมงเช้าวันศุกร์ ...นั่งรถตู้ไป ทีแรกผมก็คิดดีว่าจะไปหรือไม่ไปดี ก็อย่างที่รู้ๆกันแหละ ว่าช่วงนี้ผมยังไม่คุยกับพี่พี ในที่สุดผมตัดสินใจไป อย่างน้อย ก็ไปเพื่อไอ้แจ๊ค (มันเป็นบัดดี้ที่เคยใช้ชีวิตอยู่กับผมอยู่ช่วงหนึ่ง)......

"โหไม่มีชวนเลยนะเมียจ๋า ว่าแต่แจ๊คนี่หล่อเปล่า" มันเป็นอะไรมันของมันนี่ชอบพูดแบบนี้อยู่เรื่องเลย....

"หล่อดิ คล้ายๆ ที่ร๊ากแหละ แต่เข้มกว่า คนสุรินทร์..."

"ถ้าไม่กินสุรา ก็ไม่ใช่....... สุรินทร์" มันต่อให้ผม โหไม่เชื่อมันรู้ศัพท์เกี่ยวกับคนสุรินทร์ที่พวกผมนิยม คุยกันในวงเหล้าด้วย...

"เมียจ๋าก็อยากให้ที่ร๊ากไปด้วยนะ แต่ เมียจ๋าไปกับที่ทำงานขืนพาที่ร๊ากไปด้วย มีหวัง เมียจ่าต้องพิมพ์การ์ดแต่งงานแน่เลย"

"กลัวไรล่ะ ทีที่ร๊ากยังมะกลัวเลย"

"แน่ใจเหรอวะ" มันยิ้มแหยๆ เฮ้อ ไม่ว่ากัน ผมก็ไม่กล้าเหมือนกัน..

เราไปถึงสุรินทร์เกือบ หกโมงเย็น ช่วงนี้ต้องเข้าที่พักก่อน เราพักกันที่อ่างเก็บน้ำห้วยเสน็ง โห พอรถตู้เข้าไป คนที่นั่งกินลมชมวิว แถวบริเวณอ่างเก็บน้ำหันมามองกันเพียบ... ที่วิวดีนะครับจะเหมือนประมาณที่เที่ยวแถวอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ทั่วไปแหละ...พอลงรถตู้ พวกผมต้องรีบเตรียมตัวอาบน้ำเพื่อเตรียมเปลี่ยนชุดไปงานบวชครับ มันคล้ายๆ งานไงล่ะ งานที่เลี้ยงนาคอะไรแบบนั้นแหละผมก็อธิบายไม่ถูก....

เราไปถึงที่งาน บ้านนาค โหคนเยอะสุดๆ  ก็อย่างว่าแหละ พ่อนาคเป็นประมาณครูใหญ่ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง พวกอาพวกน้าก็ประมาณทหารอีกล่ะครับ งานนี้ก็เลยเป็นงานประมาณงานช้าง.....

ไปถึงก็เข้าไปนั่งโต๊ะ เค้าจัดแบบโต๊ะจีน บรรยากาศก็ธรรมดา ต่างจังหวัดดี มีป้ายขึ้นด้านหลังเวที ว่าเป็นงานบวช ของใคร.....

หลังจากที่สนุกสนานกับ นักร้องที่จ้างมา และนักร้องกิติมศักดิ์แล้ว พิธีกร ก็ประกาศเชิญแขกกิติมศักดิ์ พ่อของนาค แม่ของนาค ขึ้นมากล่าวอะไรบนเวที ผมฟังแล้ว เฮ้อรู้สึก ปลื้มเหมือนกันแฮะ การได้ตอบแทนพระคุณพ่อแม่ด้วยการบวช ยิ่งได้ฟังเพลงแหล่ของนักร้องลูกทุ่งคนหนึ่งที่เค้าเปิดในงานนี้ น้ำตาผมแทบไหล....

เกือบสี่ทุ่ม พวกผม ก็ออกจากงาน ไปเที่ยวตัวเมืองสุรินทร์ ร้านที่ไปก็คือตะวันแดง ก็ประมาณเพื่อชีวิต แต่ที่นี่ผมว่าคนน้อย ....นั่งกินพอเป็นกษัย ผมไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ผมไม่ค่อยชอบอยู่แล้ว ผมชอบสไตล์แดนซ์ๆ กระจาย ส่วนรุ่นน้องเพื่อนร่วมงานผมน่ะเหรอเงียบสงบ พวกนี้ส่วนใหญ่ จะเป็นเด็กรุ่นใหม่ ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ (ถ้าเป็นผมชีวิตคงอับเฉา ฮ่าฮ่า)

เรากับถึงที่พักเกือบตีหนึ่ง หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนแล้ว สิ่งที่มาทำตอนไปเที่ยวแบบนี้ก็คือการเล่นไพ่...ผมมองหน้าพี่พี แกทำไม่เห็น ไม่สนใจผม เฮ้อ แกคงแค้นผมมากๆ แหละครับ ส่วนผมน่ะเหรอ ไม่มีอะไรติดค้างแกแล้วครับ ตั้งแต่ผมทะเลาะกับไอ้เกมคราวแล้ว ผมได้คิดอะไรมาเยอะ... ถ้ามีโอกาสผมจะหาทางคุยกับแก ขอโทษแกเลยปล่อยไว้แบบนี้มันไม่ดี....

วันนี้ผมเป็นจ้าวมือ ก็อย่างว่าแหละ ถ้าไม่ผมก็พี่พี แต่ พี่พีแกไม่เป็น ก็เลยต้องเป็นผม แม้เราไม่คุยกันแต่ถ้าเล่นไพ่หรือทำงานเราก็คุยกันปกติ.... เล่นไพ่ไปก็ดื่มเหล้ากันไปด้วย...คืนนี้ผมรวยคับ ได้มาเกือบสามพัน...เกือบเช้าคับพวกผมต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวไปกินข้าวที่เขาเตรียมไว้....กินเสร็จนั่งคุยกันจนเกือบสิบเอ็ดโมงไปบ้านนาคอีกครั้ง ตอนนี้เจ้าภาพเค้าเตรียมงานไว้แล้ว คือการแห่นาค แห่นาคที่นี่ใช้ช้าง ประมาณนาคต้องขึ้นไปบนหลังช้าง แล้วแห่ไปจนถึงวัดโดยมีพี่เลี้ยงคอยกางร่มให้ข้างหลัง....สงสารนาคกับช้างเหมือนกันแฮะ ที่สงสารนาคนี่ก็เพราะที่นั่งมันคอยจะกระเด้งกระดึ่งตอนที่ช้างเดินน่ะ กว่าจะถึงวัดเฮ้อนาคคงเมื่อยก้นชมัด และที่ผมสงสารช้างก็เพราะอากาศมันร้อน ต้องมีคนคอยฉีดน้ำให้ กว่าจะถึงวัดเหนื่อยทั้ง นาคทั้งช้างและพวกญาติโยมที่คอยเตินตาม....

เกือบสองโมง ขบวนแห่นาคไปถึงวัดที่นาคจะบวชเป็นพระแล้ว ตอนนี้พระพี่เลี้ยงกำลังทำพิธีอยู่ หลังจากที่เสร็จพิธีแล้ว พระใหม่ก็บิฑบาตร พวกผมก็ถวายปัจจัย....ถวายเสร็จก็ขอตัวลา พ่อแม่ของพระ เพื่อเดินทางกลับ...เรายังไม่กลับกรุงเทพนะ ขอแวะพักที่เขื่อนลำนางรอง ก่อนที่จะเข้าพัก พวกเราแวะกินอาหารค่ำกันก่อนที่สโมสรของเขื่อน...กินเสร็จเกือบสองทุ่มครับ เราก็แยกย้ายกันเข้าที่พัก...

เราได้บ้านพักรับรอง ห้าห้อง อยู่กันห้องละสองคน...แหมตอนนั้นต้องขอบคุณน้องๆ ด้วยครับ ที่รู้เห็นเป็นใจกันเหลือเกินให้ผมคืนดีกับพี่พี คือมันแย่งกันเข้าพักแต่ละห้องจนเหลือผมกับพี่พี วันนั้นผมกับพี่พีก้อเลยต้องนอนห้องเดียวกัน แกบึ้งๆ เลยครับ ที่รู้ว่าต้องนอนกับผม...แต่ผมกับดีใจนะ ตอนนี้มันน่าจะถึงเวลาแล้วที่ผมจะฟื้นความสัมพันธ์ของผมกับแกกลับมาอีกครั้ง(ตอนนั้นแกยังโสดนะครับ) 

"พี่พี พี่จะนอนเตียงไหน ครับ" ผมเริ่มก่อน แต่แกเงียบ....แกทำเหมือนไม่มีผมในห้อง...มันก็น่าหรอกนะทำแกแสบไว้นี่......แต่ไม่เป็นไรผมผิดผมก็ต้องทน.....ถ้าเป็นคนอื่นทำแบบนี้มีหวังผมเดินหนีไปเลยแหละ...

"พี่พี น้องขอโทษครับ เรื่องที่ผ่านมา" แกยังเงียบอยู่...

"พี่พี นะนะ หายโกรธน้องได้แล้ว...." ตอนนี้ผมเริ่มบีบเริ่มนวดไหล่แกแล้ว.......แต่แกเงียบอยู่

"พี่ให้น้องทำอะไรก็ได้ ถ้ามันทำให้น้องกับพี่กับมาเหมือนเดิม อย่าเงียบแบบนี้ดิครับ" น้ำเสียงผมเริ่มสั่นเหมือนจะร้องไห้แล้ว...

"จริงเหรอ ไหนลองนั่งท่าหมาซิ" แกเริ่มพูดแล้ว ผมดีใจมากเลยครับ แต่เออนั่งท่าหมา...

"ไหนล่ะทำอะไรก็ได้แค่นี้คิดหนักเลยเหรอวะ ถ้าทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องมาคุยกับกรู" เฮ้อ ทำก็ทำ ผมนั่งท่าหมาไปแล้ว

"ดีๆ แลบลิ้นด้วย ยิงฟัน" เฮ้อ ผมทำตาม

"ยกขาหลัง" ผมก็ทำอีก...

"ฉี่ๆ" เฮ้อ กรูจะบ้าตาย แต่ก็ต้องทำ....

"เหมือนดีหว่ะ ฮ่าฮ่า..สงสัยชาติแล้วมรึงคงเป็นหมาหว่ะ ฮ่าฮ่า" เออสนุกจริงๆนะไอ้พี่พี เห็นผมเป็นหมา

"ไอ้นุ่ม กรูอยากถามเหตุผลหน่อยดิ ว่าทำไมมรึงถึงไม่คุยกับกรู" แกยิงคำถามตรงๆแบบนี้เลย ผมสะดุดกึก กำลังเตรียมเสื้อผ้าจะอาบน้ำ...จะตอบไงกับแกดีล่ะ ถ้าตอบความจริงมีหวังแกไม่คุยกับผมไปตลอดชีวิตแน่ ที่ผมทำมันไม่ค่อยมีเหตุผล ยิ่งคนรักคนคุ้นเคยกัน คนสนิทร่วมทุกข์ร่วมสุขขนาดนั้น....

"ไม่มีอะไรหรอก พี่พี น้องก็แค่อารมณ์แปรปรวน พอพี่ไม่คุยด้วยน้องก็เป๋ ความหยิ่งความบ้ามันก็เลยเข้ามาทำให้น้องหน้ามืดตามัว...." ผมแกล้งทำเป็นตลก ได้ผลครับ โดนพี่พีเบิร์ดกระโหลกไปหนึ่งที....

"มรึงไม่เคยคิดถึงใจกรูเลยนะไอ้นุ่ม มรึงคิดเปล่าว่ากรูคิดอะไร" ทำไมผมจะไม่คิดล่ะครับพี่พี ที่ผมทำแบบนี้ผมมีความจำเป็นจริงๆ....

"น้องขอโทษครับ" ผมยกมือไหว้ ตอนนี้น้ำในตามันเริ่มเอ่ออีกแล้ว...

"กรูคิดว่ากรูไปทำอะไรให้มรึงคิด ทำอะไรให้มรึงเสียใจ มรึงถึงทำโทษโดยการไม่คุยกับกรู.....กรูเป็นคนนะเฟ๊ยมีเลือดเนื้อมีหัวใจ มรึงคิดดูดิ ถ้ารุ่นน้องหรือคนที่มรึงแคร์....เค้าทำแบบนี้กับมรึง มรึงจะเป็นไร กรูแทบจะกินไม่ได้ นอนไม่หลับ เกือบอาทิตย์ มรึงเห็นเปล่าช่วงนั้น กรูแทบจะไม่อยากจะมาทำงาน ...."ตอนนี้พี่พีเหมือนเปิดอกคุยกับผม ผมไม่รู้จะทำอย่างไรครับ เพราะความผิดทุกอย่างมันเป็นเพราะผมเอง....เพราะผมมีความคิดบ้าๆ....ผมไม่เคยแคร์ความรู้สึก แคร์หัวใจคนที่ผมรัก....

"น้องขอโทษครับพี่.... พี่จะทำโทษอะไรน้องอีกก็ได้นะ น้องยินดีทำทุกอย่าง" ผมบอกแกด้วยใจจริง....

"ได้เลย ไอ้นุ่ม กรูจะทำโทษมรึง กลับไปมรึงต้องเลี้ยง มื้อใหญ่กรูนะเฟ๊ย"

"ได้ เลยครับ พี่ น้องแถม ใบไม้ร่าเริงให้อีก ก็แล้วกัน ไปกัน ทั้ง ที่ทำงานเลย " แหมพวกน้องๆที่ทำงานมันก็มีส่วนทำให้ผมได้คุยกับแกนี่ ผมก็เลยถือโอกาสเลี้ยงพวกมันซะหน่อย....

หลังผมกับพี่พีอาบน้ำเสร็จ (อาบคนละทีนะครับ ไม่ได้เหมือนที่บางคนคิด) เราก็มาตั้งวง เป็นครั้งแรกที่ผมกับพี่พีร่วมมือกันเป็นจ้าว แหม รุ่นน้องมันก็แซวผมใหญ่เลย...

"อะไร พี่ เข้าห้องไปไม่กี่ชั่วโมงคืนดีกันแล้วเหรอ" ไอ้บ้า ผมอายแทบแทรกแผ่นดินหนี...

"เป็นไงล่ะแผนกรูได้ผลเปล่า พี่นุ่ม กับพี่พีคืนดีกันแล้ว"

"แบบนี้ ต้องจุดประทัด ฉลองกันหน่อยเลยมั๊ง"

"เปิดเหล้าฉลองเลย" ฯลฯ

"พวกมรึงไม่ต้องรีบฉลองหรอกเดี่ยวไอ้นุ่มมันจะพาไป เลี้ยงที่ใบไม้ร่าเริง จันทร์หน้า"

"เออ ล้างท้องได้เลยนะพวกมรึง มาๆ กรูจะแจกไพ่แล้ว แทงมาแทงมา แทงเสียแทงเสีย"

นี่ก็คือเหตุการณ์ที่ไปสุรินทร์กัน หลังจากกลับจากสุรินทร์แล้วอีกอาทิตย์ช่วงวันหยุดยาววันสงกานต์ ผมต้องไปกับมิสเตอร์เชน ไปกาญจนบุรี ส่วนไอ้เกม ไปกับลูกค้าใหม่อีกคน....

"โหดีแฮะ ปีนี้ที่ร๊าก มีฝรั่งพาไปพัทยาด้วย" หลังจากมันมาบอกผม ว่าปีนี้มีแขกพาไปเที่ยวพัทยา

"คนเราก็ต้องมีพัฒนากันบ้างดิจ๊ะที่ร๊าก" แต่ผมรู้สึกสยองแทนมัน..

"แต่เมียจ๋าสยองแทนที่ร๊ากน่ะ ฝรั่งนะ จ๊ะ ดุ้นเบ่อเริ่ม"

"จริงๆ แฮะ ที่ร๊ากคิดแต่เรื่องเงิน...ลืมนึกขนาดไป.....แต่ไปกันหลายคนคงไม่เป็นไร ไอ้ไบร์ท ไอ้แฟงค์ก็ไปด้วย" มันเริ่มทำหน้ากลัวๆแล้ว...

"ฮ่าฮ่า ระวังหน่อยก็ดี กรูไม่อยากไปเยี่ยมมรึงถึงพัทยา ฮ่าฮ่า" ได้ที่ต้องแซวมัน...

"กลัวๆเหมือนกัน ว่าแต่เมียจ๋าเถอะ กลับบ้านไปอ้อมอกแม่ล่ะซิ"

"โอเค แล้วเจอกันตอนกลับนะอย่าลืมของฝากนะ สาวสวยๆ สักคน" ผมแย็บมัน.... แต่ผมคาดว่ามันคงไม่ได้ไปไหนหรอกเพราะไปกันเป็นกลุ่มแบบนี้ไป อัพยากันเหรอเปล่าก็มะรู้....แต่ตอนนี้ผมคงไม่เตือนมันครับโตๆแล้ว....

หลังจากมันกลับมามันก็ยื่นเงินให้ผม หนึ่งหมื่นบาท....เฮ้อ ดีนะที่มันไม่เป็นอะไร มันก็เล่าให้ผมฟังแบบว่าเป็นปาร์ตี้ยา  ....

"ไม่เอาอีกแล้วไปแบบนี้ เหนื่อย สุดยอด"

"เค้าทำอะไรที่ร๊ากบ้างล่ะ"

"ไม่เอา อย่าถามที่ร๊ากอยากจะลืม...." มันโบกมือไปมา แล้วก็เดินเข้าห้องไปอาบน้ำ อะไรของมันวะสงสัยเจอดีมาแน่..

หลังจากนั้นไปเดือน 1 วันเกิดผม ผมต้องไปกับมิสเตอร์เชนครับ เฮ้อ ผมต้องหาเหตุผลที่มาบอกมันอีกแล้ว เอาไรดีล่ะปีนี้วันเกิดผมตรงวันเสาร์ด้วยดิ....

"แม่เมียจ๋า เค้ามาจากต่างจังหวัดน่ะ มาดูบ้านที่พระราม 4" กว่าจะมุขนี้ได้ คิดแทบตาย

"งั้นดีเลย ที่ร๊ากจะได้ไปกราบแทบเท้าแม่ยายซะที" โหจะเข้าทางมันเหรอเปล่านี่

"เลิกคิดไปเลยที่ร๊าก ถ้ายังไม่อยากเห็นคนแก่ ช๊อคตาย"

"โหแบบนี้ที่ร๊ากก็ไม่ได้เลี้ยงฉลองกับเมียจ๋าล่ะซิ"

"ไม่เห็นเป็นไรเลย เราก็ฉลองกันก่อนก็ได้" ปีนี้มิสเตอร์เชนมาตอนวันเกิดผมพอดีครับ เพราะฉะนั้นผมเลยเลี้ยงฉลองกับไอ้ลูกเจี๊ยบก่อนหนึ่งวัน รอดตัวอย่างหวุดหวิด...

เหตุการณ์ยังดำเนินไปด้วยดี ผมกับมันไม่เคยมีเรื่องให้แคลงใจหรือสงสัยหรือทะเลาะกันเลย ส่วนใหญ่ผมจะเป็นคนใจเย็นซะมากกว่า....จนมาถึงวันเกิดมัน เดือนพฤศิกายน...

โปรแกรมที่วางไว้ปีนี้ เราก็จะไปเสม็ดกัน ไปกันสองคน เพียงแต่ปีนี้เราต้องนั่งรถปอ.1 จากเอกมัยไป ระยองแล้วนั่งรถต่อไปจนถึงบ้านเพ...

แต่ 3 วัน ก่อน ที่จะไปกัน ผมทำเรื่องฝึกอบรมไว้ ที่เชียงใหม่ความจริงผมน่ะคิดว่าเค้าตัดรายชื่อผมไปแล้ว แต่น้องที่ทำงาน ต้องผ่าตัด เจ้านายหัวหน้าผมเค้าเลยเสนอมชื่อผมไปแทน ผมเลยต้องไปอบรมแทน...ผมหยิบหลักฐานทุกอย่างมาแสดงให้มันดู ว่าผมไม่ได้โกหกหรือสร้างเรื่อง...

"อดเลย นึกว่าจะได้ไปสวีทที่ๆเราเคยรักกัน โดยไม่มีใครซะแล้ว"

"ทำไงได้ล่ะเมียจ๋าก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ มันจำเป็นจริงๆ  ปีหน้าค่อยไปกันก็ได้ " มันทำหน้าเศร้าลงไปทันที...

"ช่างเถอะ ที่ที่ร๊ากกลัวไม่ใช่อะไรหรอก จำได้เหรอเปล่า เราสองคนเคยสัญญากันว่าถ้าวันเกิดที่ร๊าก เราจะไปฉลองกันทุกปี ที่เสม็ด เราไม่ได้ไปที่ร๊ากรู้สึกไงไม่รู้...เหมือนไม่รักษาคำมั่นสัญญาไงไม่รู้ ฟ้าดินจะลงโทษเหรเปล่านี่" มันพูดแหย่ๆ .....

"คิดมากน่ะ ปีนี้ ไม่ได้ไป ปีหน้าก็ได้" ผมไม่ได้คิดอะไรมากมาย คำมันเป็นแค่คำสัญญาของผมและมัน....

"อือ แต่ที่ร๊าก กลัวๆไงไม่รู้ ที่ร๊ากอยู่กับทะเลมานานนะ อยู่มาตั้งแต่เด็ก คำสัญญาพวกนี้ บางครั้งมันลบหลู่มะได้" เอ้อท่าทางมันจะเป็นเอามากจริงๆ

"เอาน่า อย่าคิดมากนะ เมียจ๋าต้องรีบเตรียมตัว ถ้ากลับมาแล้วเดี่ยวเมียจ๋า จะเลี้ยงวันเกิดย้อนหลังให้"

"อย่าลืม แหนม หมูยอ แคปหมูน้ำพริกอ๋อง แล้วก็สาวแม้วล่ะ"

"เอ็ย เอางี้ดีกว่า เมียจ๋าได้ไอเดียแล้ว....ที่ร๊ากนั่งรถตามไปเลยล่ะกันเราไปฉลองกันที่เชียงใหม่ดีกว่า นะนะ ถึอว่าเป็นการเที่ยวเชียงใหม่ไปในตัว ที่ร๊ากยังไม่เคยเที่ยวนี่ เดี่ยวเมียจ๋าพาทัวร์"

"แต่ที่ร๊ากอยากไปเสม็ดนี่  มันเป็นสถานที่ที่เรา เคยทำอะไรด้วยกัน เคยมีความสุขด้วยกัน อีกอย่างมันวันเกิดที่ที่ร๊ากเคยมีความสุขกับเมียจ๋า" มันยังยืนยันแบบเดิม...

"ปีหน้าก็ไปก็ได้ เอาแบบดับเบิ้ลชดเชยที่เราไม่ได้ไปปีนี้ก็ได้ เมียจ๋าก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกแต่เมียจ๋าต้องไปสัมนาจริงๆ"

ถ้าผมเชื่อไอ้เกมซักนิดคงดีแหละ อะไรแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบหลู่.... จนถึงวันเกิดมัน ไอ้ลูกเจี๊ยบผมมันตามไปเชียงใหม่จริงๆ  แต่มันบอกว่าสู้ไปเสม็ดไม่ได้ มันให้เหตุผลว่า มันชอบทะเลมากกว่าภูเขา......

ผ่านมาจนถึงเดือนธันวา ไอ้กายบินกลับมาอีกครั้ง.....ไอ้ลูกเจี๊ยบผมไปรับมันที่สนามบิน...

"ไอ้เอก กรูนึกว่ากรูจะไม่เจอมรึงแล้วซะอีก" มันทักผมประโยคแรก ที่มันเจอหน้าผม ไอ้เกม มันก็หัวเราะคริๆ...

"ไอ้สาด... มานี่เลยกรูก็อยากจะเช่งมรึงเหมือนกันแหละ..." ผมยังยั๊วะๆ อยู่ แหะๆ เห็นหน้าไอ้กายผมยังแค้นมันไม่หาย ฮ่าฮ่า ถ้ามันไม่เสือกสาระแน ตอนนี้แผนการณ์ผมคงประสพความสำเร็จแล้ว....ผมโจรยังไม่กลับใจนะนี่...ฮ่าฮ่า

"เช่งมาดิ  สาดนี่ มรึงลืมนึกไปเหรอเปล่า ว่ากรูเป็นอะไรกับมัน" เออ ก็จริงของมันแฮะ มันเป็นพี่ชาย ไง..พี่ชายมันก็เห็นน้องชายดีกว่าเพื่อนแหละ...

"เออ กรูผิดไปแล้ว มรึงจะมาซ้ำเติมอะไรกรูอีก"

"สาด นี่ หัดขอบคุณกรูสักคำดิวะ"

"ขอบคุณไรของมรึงวะ ซื้อไรมาฝากกรู" ความจริงผมรู้ ว่าที่ไอ้เกม มันยกโทษให้ผมง่ายๆ ส่วนหนึ่ง ก็เป็นเพราะไอ้กายนี่แหละ มันพูดให้ไอ้เกมได้คิด ประมาณว่า กว่าชีวิตรักของคนสองคนมันจะเดินมาถึงจุดนี้ มันใช้เวลา ใช้ความรู้สึกนึกคิด ใช้ความรู้สึกดีๆ ช่วยกันทำ ช่วยกันสร้าง มาเท่าไหร่ มรึงจะทิ้ง ความรักที่สวยงาม ที่มรึงต้องการ ไปเหรอ อะไรทำนองนี้แหละ.....

"ไม่ต้องเลย มาเลยไอ้เอก กรูขอทำโทษมรึงก่อน โทษฐานทำให้น้องกรูแย่ไปห้าหกวัน" มันเอากระเป๋าใบใหญ่ๆ โยนให้ผม.....

"เอาไปเก็บไว้ในห้องด้วย ไอ้เกมมรึงไม่ต้องทำ" อ้าวเวน ไหงเป็นแบบนี้ล่ะ...แต่ผมก็ทำครับ แหมเพื่อนฝูงมันช่วยผมมาเยอะ.....

แล้วผมก็ออกมาคุยกับมัน ปีนี้ ยูมิไม่มาเพราะงานที่โน่นเยอะมากๆ ไอ้กายมันก็อยู่แค่ อาทิตย์เดียวเอง หลังจากฉลองปีใหม่แล้วมันก็รีบบินกลับ .....ปีใหม่ปีนี้ก็เหมือนทุกปีครับ ผมไม่ได้ฉลองกับไอ้ลูกเจี๊ยบเหมือนเดิม.......

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ฟ้าหลังฝน
ช่างเยือกเย็นและสงบนิ่ง
รอพายุลูกใหญ่ตามมา
 

[Red_Chocobo]

น่าจิคับ  เวลา มานนิ่ง ๆ สงบ ๆ แบบนี้ทีไร     

ที่ตามมา ทำเอา ต่อมน้ำตา แตกทู๊กที       


สรุปแล้ว เรื่อง มิสเตอร์เชน นี่ ยังไง คุณเอก ก้อไม่คิดจาบอกน้องเกมจิง ๆ เหรอ ให้รู้เองทีหลัง กะเด๋วก้อ เคลีย์กันเหนื่อยอีก   หรอก   

[suregirl]

ลางร้าย ว่าจะมีพายุลูกใหญ่ตามมา หลังจากฟ้าฝนเงียบสงบ 
เตรียมทำใจล่วงหน้า 

[Sorrow]

       
ลางร้ายบอกให้รู้ให้เตรียมใจ อะไรร้ายๆ ให้ระวังให้ดี

คุณเอกมานิ่งๆ แบบนี้ทำให้ใจคอไม่ดีเลยครับ

[THIP]

ไม่เชื่ออย่าลบหลู่   

[niph]

 

ถ้าผมเชื่อไอ้เกมซักนิดคงดีแหละ อะไรแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบหลู่....

พี่เอกก็บอกอยู่แล้วไง
ตามลุ้นกันดีก่า ว่าจะเกิดไรขึ้น 

[a22a]

โอ้ย...จะบ้าตายจะมีเรื่องร้ายๆอีกแล้วหรือคับ ชีวิตคู่กำลังไปได้สวยแล้วเชียว

[~NeMeSiS_PURE~]

ฮือ ฮือ มะเอาน้าาาาา  จบคับ  เรื่องนี้จบแล้ว  จบตั้งแต่ตอนที่ 106 แล้ว

แล้วเจ้าหญิงเอกกับเจ้าชายเกมก็ครองรักกันชั่วนิรันดร์
そば に いたい こんど わ きっと

 :serius2:มะอยากให้เกิดอะไรขึ้นเลย แง แง แง
ขออย่าให้เป็นอย่างที่สปอยไว้เลยน้าาาาาาาาา
ทามมาย ทามมายต้องเศร้าด้วยยยยยย   ทามมายยยยยยยยยยยยยยยยย

*-----*-----*-----*-----*-----*

แต่เรื่องนี้ก็ทำให้ผมรู้อะไรเพิ่มขึ้นจากที่ไม่เคยรู้นะคับ เช่น
มีผู้ชายทำงานแบบพี่เกมด้วย
มีร้านอะไรแปลก ๆ ที่พี่เอกไปกับ Mr.เชนมากมาย
แล้วก็มีโรงเรียนอยู่ตรงนั้นด้วย (อันนี้ไปสืบมาแล้ว มันมีจิงด้วยอยู่มาตั้งนานไม่เคยรู้)
ฯลฯ

[Sorrow]

วันนี้คุณเอกไม่มาเหรอครับ? 

[suregirl]

นั่นจิ วันนี้พี่เอกหายไปไหนเนี่ย 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

น่านจิ หายไปไหนหวา สงสัยมีโดดวันนี้

[THIP]

หายไปไหนหว่า    สงสัยโดดงาน   

[mathewwww]

เสือไบ:the series (ตอน 109)

ผ่านปีใหม่มาแล้วครับ เข้ามาสู่เดือนที่สองของปี.....วันนี้วันวาเลนท์ไทน์....

"วันนี้เมียจ๋าว่างเหรอเปล่า" มันโทรมาหาผมครับผมกำลังทำงานอยู่......

"ว่างเปล่า มะรู้ เดี่ยวขอเปิดสมุดนัดก่อน" ผมแกล้งมัน แหม ......ผมน่ะโรคจิต ขอให้มันได้ด่าสักนิด หรือเห็นมัน บ่นๆ ผมสะใจ....

"นี่ๆ อย่ามาเล่นเร็วๆ ว่างเปล่า เดี่ยวต้องโทรไปบอกที่ร้าน.....เค้ามีลูกค้าหาคนพาเที่ยวอยู่น่ะ"

"โห ดีซิ ได้เงินด้วย ตอบตกลงเค้าไปเลย" ผมบอกมัน...

"ไม่เอา วันสำคัญที่ร๊ากก็อยากไปกับคนสำคัญ จำปีแล้วไม่ได้เหรอไงทำอะไรผิดไว้" ผมรีบปิดปากสนิทเลย มันมาสะกิดแผลเก่า

"ว่าง คร๊าบ แล้วแต่ที่ร๊ากก็แล้วกัน" เชื่องไปเลยผม......

"ดีมาก เดี่ยวเย็นนี้รีบกลับมาล่ะ กลับช้า เดี่ยวโดน"

"ครับป๋ม" แหม คนที่รักสั่งผมก็เลยต้องปฎิบัติตาม ผมถึงที่คอนโด ประมาณ 4 โมง....ปีนี้คงไม่ซื้อของอะไรให้มัน บอกตรงๆ  ผมเลือกซื้อของให้คนไม่ค่อยเก่ง....วันนี้คงหาแค่ดอกกุหลาบแดงๆให้มันก็พอ...ผมแวะซื้อร้านใกล้ๆคอนโด แหละครับ......

ผมกลับมาถึงคอนโดเปิดประตูห้องเข้าไป เห็นมันนั่งที่โซฟา ....ในมือถือกล่องดนตรีของขวัญที่ผมให้มันปีแล้ว....

"มาเร็วจัง ไอ้เรานึกว่าจะมัวเถลไถล" มันแซวผม ผมยื่นดอกกุหลาบแดงให้มัน.....

"ให้ตอนนี้เลยเหรอ...เอาไปให้ที่ร้านดิ"

"ให้ที่นี่แหละ ขี้เกียจถือน่ะ แหม มันก็แค่ดอกกุหลาบนะ ที่สำคัญกว่ามันอยู่ตรงนี้"ผมชี้ไปที่ใจ

"ฮ่าฮ่า อายล่ะซิ"  มันหัวเราะขำๆ

"ใช่ดิ ลองมาถือ แล้วเอาให้ที่ร๊าก....ให้ประชาชีเห็นดิ มีหวังได้โดนมองด้วยสายตาสงสัยแน่เลยว่าไอ้สองคนนี้มันต้องเป็นคู่เกย์"

"เออ แล้วคืนนี้เราจะไปไหนกันดีล่ะ ริเวอร์ไซด์ไม่เอาแล้วนะ ..."

"ทำไมล่ะ" ผมนั่งข้างๆ มัน...  แล้วถามมัน....

"อดีตที่เจ็บปวดจะไปหามันทำไมล่ะ ที่อื่นมีตั้งเยอะแยะ....เอาที่ไหนดีนะ....โคลีเซี่ยม ดีกว่ามั๊ง"

"ที่ไหนก็ได้ แค่มี ที่ร๊าก เมียจ๋า ก็ไปได้หมดแหละ" ผมประจบเอาหน้าไปใกล้มัน...หน้าเราใกล้กันแค่คืบ...

"อาแน่ ถ้าใกล้กว่านี้อีก มีหวัง ไม่ต้องไปไหนแล้ว ไปในห้องนอนนี่แหละ"

"บ้า ไปอาบน้ำได้แล้ว เอาหล่อๆเลยนะ " มันลุกขึ้นหอมแก้มผมทีหนึ่ง....

"แค่นี้ก็หล่อ กระชากใจสาวแล้ว ไม่แน่นะ คืนนี้ อาจมีสาวๆมาให้ดอกกุหลาบก็ได้ ฮ่าฮ่า"

"โห ลองมาแหยมดิ ถ้าวันอื่นน่ะได้แต่วันนี้ เดี่ยวมีเฮ" ผมแกล้งแหย่มัน....

"เฮ ไรเมียจ๋า จะตบกันเพื่อแย่งที่ร๊ากเหรอไงจ๊ะ"

"เปล่า เมียจ๋าก็จะจีบ คนที่มาจีบนั่นไง ฮ่าฮ่า อย่าลืมนะ เมียจ๋า เป็นผู้ชาย มะใช่เกย์ ในสายตาของคนทั่วไป" ปกติไปไหนผมก็จะแมนๆ เข้มๆ ลุยๆ อยู่แล้ว ไม่ใช่เก๊กแมน หรือแอ๊พแมน มันเป็นของมันอยู่แล้ว....

"งั้นมาแข่งกันดีกว่า ใครดีใครได้"

"โห หาสาวๆ ให้ได้ก่อนล่ะกัน แล้วค่อยมาแข่งกัน"

"มะเอาแล้ว อาบน้ำดีกว่า " มันเดินเข้าห้องเปลี่ยนผ้าขนหนู เข้าห้องน้ำไปแล้ว....วันนี้ผมปิดโทรศัพท์ ไม่อยากรับหรือคุยกับใคร...

เราออกจากคอนโดตอนสองทุ่ม...วันนี้มันแต่งตัวได้หล่อกระชากใจดีจริงๆ  ตอนออกจากห้องมันถือดอกกุหลาบที่ผมให้...ไปด้วย....

" ได้ไง เมียจ๋า ซื้อมาให้  มันต้องเอามาโชว์หน่อย"

"แต่เมียจ๋า ว่านะ ที่ร๊าก อยากจะโชว์ชาวบ้านมากกว่ามั๊ง ว่าวันนี้มีคนให้ดอกกุหลาบ....ฮ่าฮ่า ว่าแต่เอามาก็ถือไปให้ตลอดนะ อย่าเอามาให้เมียจ๋าถือล่ะกัน"

"ไม่ต้องห่วงน่ะ รับรองไม่ให้ถือให้หรอก....โอ้กุหลาบแดง เป็นส่วนหนึ่งแห่งร๊ากเรา" อ้าวเวน ร้องเพลงไปซะแล้วโบกรถดีกว่า.....

ไปถึงร้านเกือบสามทุ่ม วันนี้คนที่นี่เยอะเป็นพิเศษ ก็อย่างว่าแหละ วันแห่งความรัก ที่นี่ตกแต่งสถานที่ ได้เข้ากับบรรยากาศดีจริงๆ....

ผมกับมันสั่งอาหาร วันนี้ขอกินข้าวก่อนล่ะกัน....

"เมียจ๋า กินนี่หน่อย ...." มันตักปลากระพงราดพริกมาให้ผม..อาหารที่นี่อร่อยนะครับแต่ราคาค่อนข้างแพงหน่อย....

"เฮ๊ย กรูตักเองได้....กรูอายเค้าเว๊ย โต๊ะนั้นมองใหญ่แล้ว" ใช่ดิครับ เค้ามองแล้วก็คุยกัน....

"จะแคร์สายตา ชาวบ้านไปทำไมกันล่ะเมียจ๋า ออกนอกร้านก็จบแล้ว"

"นั่นแหละ แต่กรูไม่ชอบสายตาที่มองพวกเราแบบนั้น..." มันหัวเราะ คริคริ....

หลังจากกินข้าวเสร็จพวกผมก็รอข้าวเรียงเม็ดช่วงนี้ บนเวทีมีการแสดงแล้วก็ประมาณร้องเพลงมีแดนซ์เซอร์เต้นประมาณฮอลลีวู๊ดรัชดา....ช่วงนี้คนเริ่มเต็มแล้ว...

"สังเบียร์ มากินดีกว่านะ เมียจ๋า " ผมพยักหน้า...ไม่นาน... เบียร์ 1 ทาวเวอร์ก็มา....

"มาๆ ชนๆ" ผมชนแก้วมัน....

"เดี่ยวดิ" อ้าวเวนไรนี่แค่ชนแก้ว....

"ไรของมรึงวะ เร็วๆ "

"ไม่เคยดูหนังจีนเหรอไง....มาๆ เมียจ๋า เรามาดื่มน้ำร่วมสาบานกัน ว่าเราจะไปแยกจากกันตลอดไป"

"บ้าแล้ว.....มันอยู่ที่ตัวคนหว่ะ....ของแบบนี้ ต่อให้ดื่มไปจนหมดเทาว์เวอร์ คนมันจะเลิกกัน มันก็เลิก"         ผมเริ่มซีเรียสครับ...

"แหม เมียจ๋า ที่ร๊าก ล้อเล่น โจ๊ก ๆ ทำเป็นจริงจังไปได้ มา หมดแก้ว" เฮื๊อก...โห เพิ่งกินข้าวอิ่มๆ ให้หมดแก้วเลยเหรอ..แต่ผมก็กระดกจนหมด....

เกือบเที่ยงคืน เบียร์หมดไปสองทาวเวอร์แล้ว ผมกับมันเริ่มมึนๆ แล้ว

"เมียจ๋าดูผู้หญิงคนนั้นดิ น่ารักเปล่า ที่ร๊าก ชอบน่ผมะ" มันชี้ให้ผมดู กลุ่มผู้หญิง โต๊ะถัดจากผมไป2 โต๊ะ เค้ามากันสามคนครับ คงไม่มีผู้ชายมาด้วย เพราะผมสังเกตุตั้งแต่ตอนที่เค้ามาให้ เค้าก็กินๆ ดื่มเบียร์ด้วย เมาๆ ก็แดนซ์ๆ แต่ผู้หญิงที่ไอ้เกมชี้ให้ดู ผมยอมรับเลยว่าสวยน่ารักดีจริงๆ...

"ชอบ.... แล้วมาเห่า เครื่องบินตรงนี้มันจะได้ อะไรวะ บ๊อก บ๊อก" ผมทำท่าหมา ล้อเล่นมัน....

"โห ดูถูกแบบนี้ มันเสีย ศักดิ์ศรีหมด  เดี่ยวที่ร๊ากจะทำให้เมียจ๋าน้ำตาเช็ดหัวเข่า ฮ่าฮ่า" มันเดินไปแล้ว ถือแก้วเบียร์เต็มแก้วไปด้วย เดินไปที่กลุ่มผู้หญิงสามคน.....มันยืนคุยกับผู้หญิงที่มันบอกว่า....น่ารัก มันยืนคุยประมาณครึ่งชั่วโมงมันก็พาสาวน้อยคนนั้นมาด้วย....

"เบียร์จ๋า นี่พี่เอก.....พี่ชายของเกม " น้องเบียร์ยกมือไหว้ผมครับ ส่วนไอ้เกม มองผมด้วยสายตาประมาณว่าเห็นมะเห็นมะพามาได้อะไรแบบนี้แหละ....

"สวัดดีค่ะ.....หนู.....เบียร์นะพี่เอก....มายืนคนเดียวแบบนี้ไม่เหงาเหรอคะ" ผมกำลังแดนซ์ๆ อยู่หยุดกึกเลย

"อ้าว ทำไงได้ล่ะ ครับ มากับน้องชายสองคน น้องชายมันก็หนีไปจีบสาว แล้วผมจะแดนซ์กับใครล่ะครับ" ผมทำหน้าตาหน้าสงสาร...

"งั้นเบียร์ย้ายมานั่งกับพวกเกม ดีกว่ามั๊งจ๊ะ พี่เอกเค้าจะได้ไม่เหงา"  อ้าวไอ้เวน....ถามความเห็นกรูสักคำดิ....

"เอางั้นเหรอเกม งั้นเดี่ยวเกมไปช่วยเบียร์ขนกับแกล้มหน่อยซิจ๊ะ"

"จ้า" พวกมันไปกันแล้วครับ โหไรนี่ ....นี่มันกำลังเล่นอะไรของมันนี่....

มากันแล้ว .....

"อ้อ หมวย นี่พี่เอก พี่ชายเกม" สองสาวผู้มาใหม่ยกมือไหว้ผม ผมรับไหว้ เฮ้อ ความจริง ดูไปผมก็ไม่แก่นะนี่ อุตส่าห์แต่งตัวกระชากวัย...ตอนนี้เรายืนกัน ผมยืนข้างสองสาว หมวย กับอ้อ ส่วนไอ้เกม จ๊ะจ๋ากับ เบียร์ ผมเห็นภาพแล้วรู้สึก เครียด แต่ทำไงได้น่ะ สถานะภาพตอนนี้ ต่อหน้าพวกนี้ผมเป็นแค่พี่ชาย.....

"พี่เอกทำงาน ไรคะ" อ้อ ถามผมครับ...ผมแดนซ์ๆ อยู่ ขนาดเพลงช้าๆ นะนี่

"ผมทำงานราชการครับ แล้วพวกเราล่ะ" ผมถามตอบ..

"บริษัท โฆษณาค่ะ แถวสุขุมวิท ซอย.... แล้วพรุ่งนี้พี่เอกไม่ทำงานเหรอคะ." ประมาณแถวซอยทองหล่อ...

"ทำครับ เดี่ยวคงต้องรีบกลับแล้ว....แล้วทำไมมากันสามคนล่ะ" ผมถามต่อ...

"จะให้มากับใครละคะ แฟนก็ไม่มี ...."

"ไม่น่าเชื่อครับ วันแบบนี้ "

"ไม่มีจริงๆ ค่ะ ถ้าเป็นเบียร์น่ะไม่แน่ แต่ตอนนี้เค้าอกหักอยู่ค่ะ เพิ่งเลิกกับแฟนไม่นานมานี่เอง" ผมเริ่มสนใจทันที แหม ไงก็ขอเก็บข้อมูลฝ่ายตรงข้ามไว้ก่อนล่ะกัน...

"อ๋อ น่าสงสารแฮะ วันนี้วันวาเลนไทน์ด้วย เค้าไม่คิดคืนดีกับแฟนเหรอ"

"คงไม่ล่ะค่ะ มันไปมีใหม่ แบบนี้ เพื่อนหนู เค้าคงไม่คิดสั้นหรอก"

"ครับ " ผมได้แต่พยักหน้า....มองตรงไปที่ไอ้เกมกับเบียร์ ตอนนี้ มองตากันหวานซื้ง ไอ้ลูกเจี๊ยบมันไม่หันมามองผมเลย....


ตีสองครับ ร้านไฟเริ่มสว่างแล้ว เพลงช้าเริ่มดัง ผม ไอ้เกม กับพวกสามสาว กลับกันแล้วครับก็อย่างว่าแหละครับ ร้านเพิ่งปิด คนก็กำลังทยอยออกมา พวกผมเลยต้องรอแท๊กซี่นานหน่อย....

"กลับกันเลยเหรอจ๊ะ.....เบียร์" ไอ้เกมถามสาวน้อยคนนั้น.

"ค่ะ พรุ่งนี้ มีงานทำแต่เช้า อยากต่อเหมือนกัน แต่ติดงานจริงๆ" โหรู้เวย์อีก เท่าที่ผมฟังอยู่ไอ้เกมมันไม่ทันชวนไปต่อเลย....

"เสียตายจัง......งั้นเกมขอเบอร์ได้เปล่าจ๊ะ" แหมรุกใหญ่เชียวนะมรึง...

"ได้ค่ะ เอาโทรศัพ์มาดิ" ไอ้เกมยื่นให้ เบียร์รับครับ โหชำนาญจัง ....จัดการกด....แล้วก็ส่งคืนให้ไอ้ลูกเจี๊ยบผม....

"อย่าลืมโทรนะคะ เอาเป็นหลังสองทุ่มนะคะ กว่าเบียร์จะถึงห้องก็ประมาณนั้นและค่ะ"

"งั้นเกม จะโทรไปนะจ๊ะ อย่าลืมรอ ล่ะ หัวใจเกมมีให้เบียร์คนเดียว......เออนี่เกมให้ครับ" มันมองมาที่ผม....มันยื่นดอกกุหลาบที่ผมซื้อให้มัน ให้เบียร์...โห...ผมมองมันตาเขียวปัดเลยครับ มันดอกกุหลาบที่กรูให้มรึงนะเฟ๊ย....

"ขอบคุณค่ะ แล้วคนให้เค้าจะไม่ว่าเหรอจ๊ะ เอามาให้เบียร์แบบนี้"

"คนให้เค้าไม่รู้หรอก  คนรู้จักที่คอนโดน่ะ เค้าให้เกมมา..."

"แฟนล่ะซิ" เบียร์รุกอีก....

"ไม่ใช่แฟนหรอก เค้าแก่กว่าเกมตั้งเยอะ...เค้าให้ๆ เกมก็รับมา วันนี้ไม่มีใครให้ด้วย...ก็มีแต่ไอ้ดอกดอกนี้แหละช่วยชีวิต" มันแหลต่อครับ.....

"ค่ะ อย่างไงก็เถอะ เบียร์ขอบคุณค่ะ สวยดี ท่าทางจะแพง รถมาแล้วเบียร์กลับก่อนนะ" ก็แหงดิ ดอกเกือบ 300 บาท...

"จ้า" มันยิ้มหวาน ด้วย สามสาว ยกมือไหว้ผมก่อนที่จะขึ้น รถ....ส่วนผมรอแท๊กซี่อีกแป๊บถึงได้ขึ้น...

"หึงโว๊ย" ผมพูดประชดมัน หลังจากที่ถึงคอนโด อยู่บนแท๊กซี่  มันโทรคุยกับเบียร์.....ผมฟังข้างๆ ยังเลี่ยนเลย

"หึงไรจ๊ะเมียจ๋า....ก็ใครท้าที่ร๊ากล่ะ"

"เออ กรู ท้าเองแหละ แต่ มันไม่เกินไปเหรอเปล่าวะ..มีการเอาดอกไม้กุหลาบที่กรูซื้อให้.....ไปให้เค้าต่อหน้ากรูเฉยเลย" ผมเม้งแตกแล้ว หลังจากที่เก็บกดไว้นาน....

"นิดหน่อยน่า อย่าโกรธเลยนะจ๊ะ เมียจ๋า" มันยังระรื่นอยู่......

"รื่นจังนะมรึง แหมมีการบอกว่า .....ไม่ใช่แฟนหรอก เค้าแก่กว่าเกมตั้งเยอะ...เค้าให้ๆ เกมก็รับมา" ผมทำน้ำเสียงเหมือนมันตอนพูดกับเบียร์ตอนนั้น...มันหัวเราะขำๆแบบเขิน...

"นิดหน่อยน่ะเมียจ๋า อย่าแซวดิ ที่ร๊ากเขิน"

"เขิน ห่าไร กรูไม่เขินกับมรึงด้วยหรอก กรูหึงเฟ๊ย" ตอนนี้ผมเตรียมตัวจะอาบน้ำแล้ว...

"แหมๆ ไปอาบน้ำก่อนนะ เดี่ยว ที่ร๊ากจะทำให้หายหึง"

"สา..................ด"

คืนนั้นผมก็เลยทำโทษมันให้เข็ด ฮ่าฮ่า....เป็นครั้งแรกในรอบสองสามปีที่ผมขอมัน และมันก็ให้ผมด้วย.....

ผ่านมาเจ็ดวัน ตอนนี้กิจวัตรประจำวันตอน ดึก ๆ ก็คือการโทรศัพท์ โทรไปหาใครไม่ต้องบอกนะครับ หวานซะ จนบางครั้ง ผมรำคาญ....รำคาญ ปนหึง แต่ผมจะทำไงได้ล่ะ....บอกมันก็แล้ว เตือนมันก็แล้ว....

"ที่ร๊ากโทรไปแบบนี้ เค้าก็คิดล่ะซิว่าที่ร๊ากจีบเค้า"

"สวยๆ แบบนั้นปล่อยไปเสียดายแย่ล่ะซิ ที่ร๊ากว่าเค้าก็น่าจะมีใจให้ที่ร๊ากเหมือนกันแหละ" อ้าวเวนแทนที่จะสำนึกคิดได้มันกับพูดแบบนี้....

"แต่กรูหึง โว๊ย" ผมวีนแตกอีกแล้วครับ หลังๆ นี่ พอเห็นมันโทรศัพท์ กับเบียร์หวานๆ ผมฟิวส์ขาดทุกที.....

"ไม่ต้องหึง ไม่ต้องหึง งานนี้ที่ร๊ากแค่จีบๆ ไม่ได้จริงจัง"

"เออ ระวังเถอะ ผู้หญิงเค้าไม่ใช่ของเล่นนะ ที่สำคัญกรูว่า เบียร์เค้าไม่ใช่ขี้ๆ ด้วยน่ะ ท่าทาง จะเชี่ยว..." ผมสังเกตุจากที่เจอกันวันนั้น....

"ก็ดีล่ะซิ แบบนี้มันจะถึงจะมีรสชาดหน่อย" โหไรนี่ ไม่เชื่อแถมยังจะท้าทายอีก....

"เฮ้อ เมียจ๋า ก็เตือนได้เท่านี้แหละ เตือนแล้วหัดฟังกันบ้าง ผู้หญิงสมัยนี้ไฟๆ ทั้งนั้น เมียจ๋าไม่อยากจะเสียที่ร๊ากไป" ผมเปลี่ยนแท๊กติกทันที แหมเตือน ขู่ วีน ไม่ได้ผล ตอนนี้ขอเล่นมุขแบบนางเอกละครไทยล่ะกัน บีบน้ำตาเรียกร้องความสงสาร...ได้ผลแฮะ...

"เอาน่า ที่ร๊าก จะระวัง แต่ไง ขอจีบเล่นๆ ก่อนนะ ที่ร๊ากบอกตรงๆ นี่เสป็คในฝันที่ร๊ากจริงๆ" โหดูมันพูด ไม่มีแคร์ความรู้สึกผมเลย...

"ในฝันไงเหรอ ที่ร๊าก" ผมถามมันต่อ...

"ขาว หมวย สวย น่ารัก" มันทำตาหวาน "หน้าที่การงาน การเอาใจ น้ำเสียง นิสัย ดีไปหมด"

"เออ เบื่อโว๊ย ไอ้พวกช่างฝัน" ผมลุกจากตรงนั้นมาแล้ว บอกตรงๆ ผมหึงน่ะ.....

ไงสถาการณ์ตอนนี้ผมก็ถือว่าได้เปรียบครับ เพราะไอ้ลูกเจี๊ยบมันอยู่ข้างผม นอนกับผม ส่วนเบียร์ก็ได้แต่คุย จ๊ะจ๋า จ๊ะจ๋า แต่ผมจะเสียเปรียบเบียร์ก็ที่เบียร์เป็นธรรมชาตินี่แหละ ส่วนผมมันฝืนธรรมชาติ.....

ผ่านมาเดือนกว่าๆ แล้ว ไอ้เกมกับเบียร์ ก็ยังคุยกันอยุ่นะครับ มีบ้างตรงชวนกันไปดูหนัง ซึ่งผมก็จะตามไปด้วย เบียร์ก็ไปกับหมวย กับอ้อ....ครับ  ดูเสร็จเราก็หาอะไรกินกัน ตอนนี้เบียร์ค่อนข้างจะสนิทกับไอ้ลูกเจี๊ยบผมมากขึ้นแล้ว.....

จนวันหนึ่ง ผมเลิกงาน กลับคอนโด....ไอ้ลูกเจี๊ยบไปทำงาน ประมาณสองทุ่มกว่าๆ...

"เมียจ๋า วันนี้จะมีแขกไปดื่มเหล้าที่ห้อง เมียจ๋าจะว่าเปล่า" มันขออนุญาติผมประจำแหละครับ ถ้าจะพาใครมา..

"ใครล่ะ" ผมถาม วันนี้วันศุกร์ ผมกะจะไปเที่ยวกับมันซะหน่อย

"สาว เบียร์และผองเพื่อน" เฮ้อ ผมจะให้มาดีหรือไม่มีดีล่ะ....

"มาดิ มากี่โมงล่ะ" ที่ผมตัดสินใจให้มาก็เพราะมันจะได้ไม่ต้องไกลหูไกลตาผมไง จะทำอะไรก็ทำ แต่อยู่ในสายตาผม ไอ้เกมมันคงไม่หักหาญน้ำใจโดยการมีอะไรต่อหน้าผมหรอก...

"สี่ทุ่ม จ้า ที่รักเตรียม ตั้งวงรอเลยนะ" อ้าวเวนใช้กรูอีก...

"เออ มาก็แล้วกัน" ผมไม่ได้ทำอะไรหรอก นั่งเล่นเนท กะถ้ามันพามาก็จัดการกันเอาเอง....

สี่ทุ่มกว่าๆแล้ว  พวกไอ้เกม มากันแล้ว แหม ดีใจหัวเราะรื่น ออกนอกหน้าดีจริงๆ...

"เป็นไง ห้องเค้า น่าอยู่เหรอเปล่า ตัวเอง" อ้าว เวน เปลี่ยนสรรพนาม ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะนี่....

"น่าอยู่น่ะ ตัวเอง โดยเฉพาะ ไอ้นี่ " ตอนนี้ สามสาว กำลังเพลินกับการดูปลาในตู้อยู่ครับ แสงสี การจัดวาง  ของตกแต่ง ไอ้เกมมัน ดูแลอย่างดีเลยครับตู้ปลา ตู้นี้....

"ลูกๆ ของเค้า น่ะตัวเอง เห็นมะเห็นมะ มันหน้าตาเหมือนพ่อมันเหรอเปล่า" มันเสนอหน้าแล้ว ปล่อยให้ผม จัดการตั้งวงเอง....

"แล้วเมื่อไหร่ เกมจะหาแม่ ให้มันล่ะ" โห รู้สึกว่าจะเป็นอ้อนะครับ ที่พูดคำนี้ออกมา...

"แหมอ้อ ก็ เกมก็กำลังหาอยู่ไง จะมีใครบ้างนะที่อยากเป็นแม่ ของ เจ้านีโมพวกนี้"

"ว่าไง ล่ะ เบียร์ เกม เค้าถามน่ะ" เข้าขากันจริงๆนะ ปล่อยให้ผม ยืนบื้อกระทื่อ จัดการเทกับแกล้มลงถ้วย จาน...

"มากินได้แล้ว ผสมอะไรกันบ้างล่ะ" ผมรีบขัดจังหวะ แหมกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันแบบนี้....

"มาพี่เอก พวกหนูช่วย" ดีแล้วครับ ที่มากันได้จากตรงนั้น....

บรรยากาศในวงเหล้าก็ประมาณว่า ดื่มกัน อย่างมิตรภาพ ก็กินกับผู้หญิงนี่ จะโหด บู๊ล้างผลาญกันไปทำไม....มีแต่ไอ้เกม กับเบียร์แหละ ที่สวีท จี๋จ๋า กันออกนอกหน้า....

"ตัวเองอย่าทำหน้าแบบนี้ดิ" มันเริ่มอีกแล้ว..

"เค้าทำหน้าไงเหรอตัวเอง" เบียร์ทำหน้าเด๋อด๋า...

"ทำหน้าตาน่ารัก จนเค้าห้ามใจไม่อยู่แล้ว"

"ห้ามใจอะไรเหรอจ๊ะ"

"ห้ามใจไม่ให้รักไม่ให้หลง ไงจ๊ะ" มันทำหน้าตา ท่าทางเหมือนพี่แท่ง พูดจีบ น้องอ้อมในละครเรื่องบางรักซอย 9 อะไรแบบนั้น....

"วิ๊ด วิ้ว วิ๊ดวิ้ว" พวกกองเชียร์ได้เฮกันตรึมครับ ส่วนผม นิ่งเฉย ไม่มีอารมณ์ร่วมมีแต่อารมณ์หึง..

"พี่เอก มีแฟนเหรอยังคะ" อ้อ ถามผมครับ ผมน่ะเหรอ สะดุ้งโหยงเลย...

"ย....ยัง ครับ อ้อ"

"พี่เอก เค้ายังโสด จ้าอ้อ สนก็จีบได้นะ ทื่อๆ ไร้สเน่ห์แบบนี้ขายไม่ออกหรอก ถ้าไม่มีคนหน้ามืดมาสนใจ" โหดูมันแหวะผม...

"โห จริงเหรอคะ พี่เอก" อันนี้ อ้อเป็นคนพูดครับดูน้องเค้า สนใจเรื่องนี้เป็นพิเศษ....

"พี่เคยมีแฟนน่ะ เป็นเด็กสัตหีบ เรารักกันมาสองสามปีมั๊ง.. วันหนึ่งเค้าเจอคนในฝันน่ะ เค้าบอกว่าคนนี้เป็นคนในสเป็คที่เค้ารอมานาน วันหนึ่งเค้าเลยจากพี่ไป พี่ก็เลยทุกข์เศร้า ระกำทราง มาจนบัดนี้แหละ" ฮ่าฮ่า ผมแกล้งทำน้ำเสียงให้เป็นที่สงสาร...ไอ้ลูกเจี๊ยบผมมันคงู้แหละว่าผมประชดมัน....

"แหม ก็ยังดีนะครับ พี่เอกที่มีคนมาสนใจ ถ้าผมรู้น่ะว่าสาวคนนั้นเป็นใคร ผมจะไปถามเค้าซะหน่อย พี่เอกบกพร่องตรงไหน นกแกไม่ขันหรือขี่เรือไปล่มแถวๆ ปาก อ่าว.....อ้าว......ว่าไงล่ะอ้อ สนใจพี่เอกเค้าเหรอเปล่า พี่เค้าจะแถม เงินให้ด้วย...ช่วยๆ แกซะหน่อยนะอ้อ ถือว่าทำบุญกับคนแก่...." โหฮากันใหญ่

"ว่าไงล่ะอ้อ สนเปล่า พี่เอาจริงนะ...เอ หรือว่าจะแถมบ้านพร้อมที่ดินด้วย" ผมเลยต้องทำเนียนตามบท แหมมันจะให้ผมเล่นบทนี้ดิ ผมก็เลยต้องเล่นตามที่มันจัดมา...

"หนูขอไปคิดก่อนนะคะ พี่เอก.....น่าสน น่าสน" แหมเอากับเค้าเหมือนกัน นะยายอ้อ..แต่บอกตรงๆ ผมก็แค่คุยแหย่ๆ ไปงั้นแหละ ไม่ได้สนใจหรอก คนที่ผมสนตอนนี้มันนั่งกอดเบียร์อยู่....เฮ้อเร็วจริงๆ แค่เดือนกว่าๆ ไอ้ลูกเจี๊ยบผมได้เข้าประชิดตัวซะแล้ว....

เรากินกันจนเกือบ ตีหนึ่ง คุยกันแบบไม่เน้นเหล้านะครับ เน้นคุยกันซะมากกว่า ส่วนใหญ่จะเรื่องของเบียร์และก็ไอ้ลูกเจี๊ยบผม.....

ประวัติคร่าวๆ ของสาวเบียร์คนนี้ เป็นคนกทม.นี่แหละครับ อยู่แถวๆ หลักสี่  พ่อเบียร์เป็นทหาร อยู่แถวเกียกกายครับ ส่วนแม่เบียร์เสียไปแล้ว....แต่ตอนมาทำงานนี่ เบียร์เค้ามาเช่าห้องอยู่กับอ้อและก็หมวย ที่ สุขุมวิท แถวเอกมัยแหละครับ...สามคนนี้ทำงานเกี่ยวบริษัทโฆษณาครับ เงินเดือนมากกว่าผมซะอีก....

"งั้นเดี่ยว เค้า ขอตัวกลับก่อนนะตัวเอง ไปกันเหรอยังจ๊ะ หมวย อ้อ" เบียร์ชวนกลับแล้ว ไอ้ลูกเจี๊ยบ ทำหน้าเสียดาย

"ตัวเองจะรีบกลับไปไหนล่ะจ๊ะ เค้ายังไม่หายคิดถึงเลย....รู้เปล่า เค้าเฝ้าคิดถึงตัวเองทุกลมหายใจนะ" พวกสาวๆ ลุกขึ้นเตรียมตัวจะกลับกันแล้ว....

"แหวะ เลี่ยนหว่ะ  " ผมอดหมั่นไส้ไม่ได้....

"พี่เอก เดี่ยวผมขอไปส่งสาวๆ นะ" มันขออนุญาติผม ผมพยักหน้า....

โหเชื่อเปล่า มันหายไปเกือบสองชั่วโมง.....ผมน่ะเป็นห่วงมันแทบแย่ โทรตามมันก็ไม่ยอมรับ.....จนมันกลับมา...

"ไปส่งกันถึงไหนวะ สวรรค์เลยเหรอเปล่า" ผมยัวะ  มันไม่นึกเลยหรอว่าผมเป็นห่วง...

"ไม่ถึงสวรรค์หรอก แค่หน้าประตูห้องเค้าเท่านั้น " มันทำหน้าตาระรื่น ตอนนี้บอกตรงๆนะ อารมณ์ของเราสองคนต่างกันลิบลับ มันระรื่นดีใจ ส่วนผมน่ะเหรอ เครียด....

"โห มรึง แล้วไม่ลากขึ้นสวรรค์กันเลยล่ะวะ"

"แหม ถ้าไม่มีมารอยู่ มีหวังได้ลากขึ้น แล้วแหละ ฮ่าฮ่า ไม่เอาแล้วไม่ทะเลาะด้วยแล้วอาบน้ำนอนดีกว่า" อ้าวดูมัน.....ผมไม่เข้าใจมันจริงๆ ว่ามันคิดอะไร อยู่ในห้องน้ำตอนอาบน้ำมันก็ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีนะครับ ปล่อยให้ผมนั่งเซ็งอามรณ์อยู่คนเดียว....

ลางร้ายเริ่มคืบคลานเข้ามาในชีวิตของผมกับมันแล้วมั๊งครับ ผมอาจจะวิตกจริตจนเกินไป แต่ทำไงได้ล่ะครับ มันเป็นแฟนผมนี่ เป็นคนที่ผมรัก แต่ดูที่มันทำกับผมดิ .....ตอนนี้ผมอยู่ในฐานะที่ไม่สามารถแสดงตัวหรือทำอะไรได้อย่างเต็มที่ซะด้วย จะเตือน มัน หรือจะว่าให้มัน มันฟังผมซะที่ไหนล่ะ.....คิดแล้วน้อยใจจริงๆ.......

http://srinon.forumtown.net/srinon.html?c=7

หากบางคน ที่เคยรักกัน
เขานั้นทำขรึมทำนิ่งเฉย
เจอะเจอกัน ก็ไม่เป็นเหมือนเคย
คล้ายคล้ายไม่คุ้นกันอย่างนั้น

เขาแปลก ๆ เขาเลื่อนลอย
ไม่ค่อยยอม รับรู้เรื่องใดใด
เขา ซึมเซา เหมือนทุกข์ใจ
ส่ออาการ ไม่เหมือนที่แล้วมา

ลางร้าย บอกให้รู้ให้เตรียมใจ
อะไรร้าย ๆ ให้ระวังให้ดี
ลางร้าย บอกให้รู้ให้คอยจับตาให้ดี
คนที่เคยรัก เขาจะเป็นอื่น

หากบางคน ที่เคยรักกัน
เขานั้นดูคล้ายคนเงียบเหงา
ไม่ร่าเริง ไม่พูดคุยเหมือนเก่า
ไม่รู้ใจเขาไปอยู่ไหน

เขาแปลกๆ เขาเลื่อนลอย
ไม่ค่อยยอม รับรู้เรื่องใดใด
เขา ซึมเซา เหมือนทุกข์ใจ
ส่ออาการ ไม่เหมือนที่แล้วมา

ลางร้าย บอกให้รู้ให้เตรียมใจ
อะไรร้าย ๆ ให้ระวังให้ดี
ลางร้ายบอกให้รู้ให้คอยจับตาให้ดี
คนที่เคยรัก เขาจะเป็นอื่น

ฉันเคยเจอกับตัวเอง เจ็บจนจำขึ้นใจ
ไม่หวังให้ใครเป็นอย่างฉัน
เพราะไม่เคยได้ระวัง ไม่ใส่ใจช่างมัน
จึงเสียใจจวบจนวันนี้

[Sorrow]

ศัตรูบุกมาถึงประตูเมืองแล้ว! 

[jammy]

เวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยน

[Red_Chocobo]

 

สถานการณ์ ชักเริ่มไม่น่าไว้วางจัย ซะแล้ว เจ้าเกม ก้ คงประมาณเด็กๆ แหละ เห่อของใหม่

คุณเอก สู้ ๆ   

[suregirl]

ศึกใหญ่นะครั้งนี้ มาจ่อหน้าประตูเมืองแล้ว 
เป็นกำลังใจให้พี่เอกนะ เอาใจช่วย ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดี 

[kimsumsoon]

ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มา......ชั้นก็ไม่เคยคิดว่าเจ้าเกมมันจะรักคุณเอกจริงๆ
นอกจากจะต้องการคนมาดูแลตามประสาเด็ดขาดความอบอุ่น


ชั้นมองโลกในแง่ร้ายไปมั๊ยเนี่ยยยย

[niph]

 
ผมว่าเกมเปลี่ยนเพราะสิ่งที่พี่เอกเคยทำไว้กับเกมมากกว่า

... ก็แค่ความรู้สึกของผมอ่ะนะ ...

[THIP]

ลางร้ายของจริง     

[~ScAreD:SAcreD~]

เกมมันเป็นผู้ชายนิครับ พี่เอกคงเป็นไอ้แค่ผู้ดูแลที่ดี ในระยะหนึ่ง

ไม่อยากอ่านต่อได้มั๊ยเนี่ย

จบที่ 2 ตอนที่แล้วได้ป่ะครับ พี่

[a22a]

เฮ้ย...ข้าศึกบุกมาถึงที่คุณเอกจะรับมีอยังไงนี้ อ่านแล้วกลุ้มแทนจิงๆ

[mathewwww]

เสือไบ:the series ()

สงกานต์อีกแล้ว นี่คือเทศกาลหนึ่งที่ผมไม่เคยได้เที่ยวหรือไปไหนกับไอ้ลูกเจี๊ยบผม เฮ้อทำไงได้ล่ะ ปีนี้เหตุผลที่ผมบอกมันก็คือ กลับบ้านไปหาอ้อมอกแม่เหมือนเดิม.....ส่วนมันไปหัวหินกับลูกค้า ความจริงเบียร์เค้าชวนไอ้ลูกเจี๊ยบไปเที่ยวตอกข้าวสารวันที่ 13 ด้วยแหละ แต่มันให้เหตุผลตามที่เห็นนี่...

"สาวเค้าอุตส่าห์ชวน นะ...ที่ร๊าก....ไปเถอะเมียจ๋าไม่ว่าหรอก "

"ไม่ดีกว่า น่ะ ลูกค้าเค้าให้ค่าจ้างแพง ไปกับเบียร์มีแต่เสียกับเสีย เงินก็มะได้...เที่ยวเมื่อไหร่ก็เที่ยวได้ แต่เงินนี่ซิ มันต้องรีบกอบโกย ถ้าเป็นเมียจ๋าก็ว่าไปอย่าง" มันมองหน้าผมแล้วส่ายนิ้วชี้ไปมา....ผมมองมัน แล้วรู้สึกปลื้ม อย่างน้อยมันก็เห็นผมดีกว่าเบียร์....

"โห เบียร์รู้เค้าจะคิดไงล่ะนี่......" ผมสงสัยมันเหมือนกัน....

"ที่ร๊ากล้อเล่น ก็อย่างที่บอกไง ตอนนี้ต้องรีบกอบโกย....แล้วเมียจ๋าจะกลับมาวันไหนล่ะ"

"คืนวันที่ 20 ที่ร๊ากล่ะ" ผมถามมันต่อ ตอนนี้ผมกับมันก็แพ๊คกระเป๋า....

"ผมจะไปกับแขกพรุ่งนี้เช้า กลับมาวันที่ 16 โห กว่าเมียจ๋าจะกลับมา ที่ร๊ากคงคิดถึงแย่"

"คิดถึงก็ไป หาเบียร์ดิ "

"เบียร์ไม่อยู่ เห็นบอกว่าจะไปเที่ยว กับ ที่ทำงานแถวเกาะช้าง...คงกลับมาหลังสงกานต์แหละ"

"ที่ร๊าก....เมียจ๋าขออะไรอย่างนะ สัญญากันหน่อย..."

"สัญญา ไรเหรอ" มันมองหน้าผม ผมยื่นมือขวาไปเพื่อขอคำมั่นสัญญาจากมัน...

"ที่ร๊ากจะมีอะไรกับใคร.....เมียจ๋าไม่ว่าหรอก แต่เมียจ๋าขออย่างนะ อย่ามาทำอะไรที่นี่ ห้องนี้....และตรงนั้น สัญญานะ"ผมชี้ไปที่เตียงครับห้องนอนที่เรานอนกัน ตอนนี้ประตูห้องเปิดอยู่...

"ได้ที่ร๊าก....สัญญา....อะแน่หึงเหรอ" เราสองคนจับมือกัน ผมเชื่อครับ ว่ามันคงไม่ทำ....

"หึงดิ  มรึงก็รู้ว่ากรูรักมรึง.." ผมตัดใจบอกมันไป.....ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วแหละ...ก็อย่างว่า ผมเจออะไรแบบนี้มาเยอะ เวลาความสุขของผมมันมักจะจากผมไปเร็ว...

"เฮ้อ แต่กรูก็ไม่ว่าไรนะถ้ามรึงจะเลือกเค้า" ผมถอนหายใจแล้วพูดต่อ...

"แหมเมียจ๋า ก็พูดซะ  เมียจ๋าก็รู้ว่าที่ร๊ากไม่มีทางทำแบบนั้น" มันเดินเข้ามากอดผม...ตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดมัน...

"มันไม่แน่หรอก ....ของแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ก็เหมือนดาราบางคู่แหละ เห็นบอกว่าจะอยู่กันจนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร พอหมอดูทักว่า ต้องเลิกกัน เค้าก็บอกว่าไม่มีทางจะเลิกกันหรอก แล้วไงล่ะ ตอนนี้เค้าก็เลิกกัน"

"แต่มันก็คงไม่ใช่กับ ที่ร๊ากกับเมียจ๋าน่ะ"

"พูดแล้วเครียด ไปหาเพลงฟังดีกว่ามั๊ง ซอฟๆ" แหม ทำไงได้ล่ะ พรุ่งนี้ก็วันหยุดแล้ว ผมไปรับเมิสเตอร์เชน บ่ายๆ ส่วนไอ้เกมไปตอน 9 โมง

"ได้ๆ..." คืนนั้นเราเลยไปดื่มกันครับ ร้าน แถวนี้แหละครับ ฮอตชอต แต่ดื่มไม่มากนะ เพราะพรุ่งนี้มันมีงานต้องทำ.....

พรุ่งนี้ เก้าโมง มันออกไปแล้ว ....ส่วนผมนั่งๆ นอนๆ จนบ่าย....ผมก็ไปรับมิสเตอร์เชน....เราอยู่เที่ยวที่กรุงเทพ 1 วัน ตอนเช้าเราถึงไปพัทยา กัน...

"เดือนหน้า วันเกิดผมคุณจะมาหาผมเหรอเปล่าครับ" ผมถามแกวันหนึ่ง ตอนอยู่พัทยา...

"ทำไมหรอ มันไกลไปครับ ผมตอบไม่ได้ว่าจะมาเหรอเปล่า" แกทำหน้าสงสัย มองผม....

"เปล่าครับ คุณจำได้เปล่าที่ผมเคยบอกคุณ ว่า ถ้าผมอายุ 30 ผมจะหยุดทำงานกับคุณ" แกมองหน้าผมอีกครั้ง...

"ถึงแล้วเหรอ ไม่นี่"

"ยังไม่ถึงครับ แค่ 29 แต่ผมอยากจะบอกคุณไว้" ผมบอกแก อะไรบางอย่างก็ต้องบอกแต่เนิ่นๆ...

"เปลี่ยนใจก็ได้นะ ผมว่าไม่เห็นเป็นไรเลย" แกบอกผม.....

"ไม่ล่ะครับ ผมยืนยันคำเดิมนะครับ" ไม่ใช่ผมหยิ่งหรืออะไรหรอกนะครับแต่ผมเหนื่อย ที่สำคัญผมผมเบื่อที่ปิดบังใครบางคน.....

"เฮ้อ ผมเสียดายคุณ เอาเป็นว่าต้นเดือนหน้าผมมาวันเกิดคุณล่ะกัน.....คุณใจร้ายกับผมจริงๆ" อ้าวไรนี่ผมก็เคยบอกแกก่อนแล้วว่าผมจะเลิก......

"ผมก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกครับ แต่ทุกอย่างย่อมมีจุดจบ" ผมบอกแก

"ครับ ไม่เป็นไร เฮ้อ ผมก็ทำให้คุณรักผมไม่ได้เลย"

"ความรักมันไม่ใช่การบังคับนะครับ"ตอนนี้บอกตรงๆนะ ผมกับมิสเตอร์เชนไม่ใช่คบกันแบบลูกจ้างนายจ้างน่ะ แต่ผมว่าพวกเราคบกันแบบพี่น้องมากกว่า แกไม่เคยบกพร่องต่อหน้าที่แกเลยครับ....ดูแลผมทุกอย่าง....

"แต่ไงผมก็เสียดายคุณน่ะ ถ้าคุณคิดดีแล้ว ผมก็ไม่ว่าไร...."

ผมทำงานจนถึงวันที่ 20  หลังจากส่งแกแล้วผมก็กลับมาที่คอนโด...กลับมาไม่เจอไอ้ลูกเจี๊ยบครับ อ้าวไปไหนนี่...หรือว่าทำงานครับ ผมกดโทรศัพท์จะโทรหา ช่วงสงกานต์นี่มันโทรหาผมแค่สองครั้งเอง.....ผมจะกดโทรศัพท์หามันแต่เอ๊ะ เดี่ยวดีกว่ามันอาจจะไปทำงาน...ผมวางกระเป๋า...เอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วผมเข้าเครื่องซัก...ความสงสัยผมก็บังเกิดขึ้น.....

ผมเดินดูที่นอน เอ ผ้าปูที่ผืนเดิมนี่หว่ะ ไม่มีร่องรอย อะไรเลอะๆ เลยแฮะ... ผมสังเกตุทุกตารางนิ้ว.. ....หลังจากจับผมที่ที่นอนแล้ว ผมก็เดิมมาที่ถังขยะ...ยกดู เอ ไม่มีอะไรนี่ นี่มันก็ขยะ ตั้งแต่ที่ผมจะไปนี่ เศษถุงยงถุงยางที่ผมหา ไม่เจอแฮะ เอ หรือว่ามันไม่ได้ทิ้งที่นี่....ผมเดินไปดูกล่องที่เก็บคอนดอมครับ(มันทำงานแบบนี้ ต้องใช้นะครับ)ไม่มีหายนี่ ผมจำครั้งสุดท้ายได้ครับ ว่ามันเหลือเท่าไหร่....เออ วันนี้จับผิดไม่ได้ไม่เป็นไร ผมกลับมานั่งที่โซฟา ตอนนี้เหนื่อยๆ ทุกอย่างยังตั้งอยู่เหมือนเดิม....ผมรอเครื่องซักผ้าปั่นอยู่....

เสียงไข ประตู เข้ามา ผมว่าไม่ใช่ไอ้ลูกเจี๊ยบคนเดียวแน่เลย มีเสียงผู้หญิงคุยกันด้วย เสียงนี้ผมคุ้นๆ...ผมยังนอนพิงพนักโซฟาอยู่...

"มาๆ เข้ามา" เสียงไอ้ลูกเจี๊ยบผมเชื้อเชิญ....

"พี่เอกไม่อยู่เหรอคะ พี่เกม"

"ยังไม่กลับมั๊ง" อ้าวเวน ผมต้องปรากฎตัวซะแล้ว...

"กลับมาแล้ว นินทาซึ่งๆ หน้าเลยนะเฟ๊ย" ผมโผล่หน้าออกไปครับ อ้าว อ้อ หมวย เบียร์นี่เอง หิ้วถุงขนม ด้วย ส่วนไอ้เกมหิ้วถุงเบียร์....สามสาวยกมือไหว้ผม....

"อ้าวอยู่เหรอพี่ มาๆ ฉลองกัน ครับ"

"ฉลองวันสงกานต์ไงพี่"

"เวนนี่ มัน 20 แล้ว...."

"วันนี้สามสาวเค้าอยากกินน่ะ เค้าชวนผม ผมก็เลยจัดให้" มันรีบเสนอหน้าบอกผมครับ สงสัยกลัวผมสงสัย....

"แล้วสงกานต์ไปไหนมาล่ะจ๊ะสามสาว" ผมรีบถามตอนนี้ผมกำลังจับผิดไอ้ลูกเจี๊ยบอยู่...

"เพิ่งกลับมาจากเกาะช้างล่ะพี่เอก ดูดิ ตัวตำปี้เลย" ดำจริงๆแฮะทั้งสามคนเลย....

"ไปทะเลก็แบบนี้แหละ ดำเป็นธรรมดา" ผมบอกครับตอนนี้เราตั้งวงกันแล้ว.....

วันนี้ผมก็ต้องเจอภาพบาดตาบาดใจอีกแหละ ไอ้ลูกเจี๊ยบ ผมนั่งใกล้ๆ เบียร์ ใหม่ๆ ก็ดีแหละ ช่วงดึกนี่ล่ะซี นั่ง ซบ นั่งกอดกัน อย่างไม่เกรงใจ พวกผมเลย ฮือๆๆๆ กรูหึงนะเฟ๊ย แต่ผมก็ทำอะไรไมได้ ได้แต่เฉยๆ...

หลังจากวันนั้น ผมก็ต้องทนดูทนฟัง คำจ๊ะจ๋า อี๋อ๋อ ของไอ้เกมกับ เบียร์อีก.....ผมทนไม่ไหวแล้ว วันนี้ขอพูดกับมันซะทีเถอะ....หลังจากมันวางสายแล้วมันก็มาคุยกับผม.....

"คืบหน้าไปถึงไหนแล้ววะ มรึงกับเบียร์" ผมถามมัน...ตอนนี้ต้องเปิดอกคุยกันแล้ว....

"ไรเมียจ๋า ก็คุยกับธรรมดา ไมหึงเหรอ"

"กรูถามจริงเกม ว่ามรึงได้ฟัน เหรอยังครับ" ผมยิงคำถามตรงๆเลย ตอนนี้ผมเบื่อแล้ว มันจะเอาไงก็ว่ามา...

"ยังจ้าเมียจ๋า ทำไมหึงเหรอ อย่าบอกนะ ว่า จะ....................."

"มรึงเล่นอะไรของมรึงวะ เกม มรึงแคร์ความรู้สึกกรูบ้างเปล่าวะ กรูต้องทน เห็น ทนฟังเสียงมรึง จ๊ะจ๋ากับเบียร์ มรึงคิดบ้างดิวะว่ากรูจะรู้สึกไง ถ้ามรึงจะเลือกเบียร์ก็บอกมา กรูจะได้ไปพ้นๆ" ผมยื่นคำขาดไปเลยครับ ตอนนี้ผมเบื่อที่จะต้องเห็นมันทำตัวแบบนี้แล้ว....

"โห ใจเย็นน่ะ เมียจ๋า ที่ร๊ากก็แค่เล่นๆ..ผู้หญิงแบบนั้น ที่ร๊ากไม่เลือกหรอก" ดูมันพูด ต่อหน้าเบียร์มันไม่เคยแสดงคำพูดแบบนี้เลย.....

"โห มรึงจะบอกเหรอวะ ว่าจะฟันแล้วทิ้ง .....น้ำ แ  ต......ก ก็แยกทาง กรูว่าไม่เชื่อหรอกวะว่าเบียร์เค้าจะยอม เบียร์ไม่ใช่ขี้ๆเนะเฟ๊ย ดูท่าทางแล้ว"

"เอาน่าเอาน่าอีกไม่นานหรอก" มันมาประจบผมอีกแล้ว....ผมน่ะหนักใจมันจริงๆ พูดก็แล้ว เตือนก็แล้ว...


"เออ สาดนี่ จะเลือกก็บอก จะเลิกก็ว่ามา กรูพร้อมเสมอ"

"น่า ที่ร๊ากเลือกเมียจ๋าอยู่แล้ว...ถ้าเมียจ๋าไม่พอใจ ที่ร๊ากก็พร้อมที่จะเลิก" มันพูดแบบนี้ ผมคิดว่ามันคงจะคิดได้แล้วมั๊งว่า ไงผมก็ต้องสำคัญอยู่แล้ว....ตอนนี้ผมเริ่มดีใจ ไงขอดูการกระทำของมันอีกหน่อย คำพูดกับการกระทำมันตรงกันเหรอเปล่า.....

หลังจากวันที่ได้เคลียร์กับมันแล้ว มันก็เริ่มเปลี่ยนไป วันนี้ เสียงโทรศัพท์ดัง ความจริงมันดังหลายรอบแล้วแหละ แต่มันไม่ยอมรับ.....

"รับซะทีดิวะ กรูรำคาญ" ผมเริ่มบ่นๆ  ยังสงสัยเหมือนกันว่าทำไมมันไม่รับ...

"อยากให้รับเหรอเปล่าล่ะ เบียร์โทรมา" ผมหยุดกึกไปเลย มันเป็นอะไรของมันนี่ ทุกทีเห็นเบียร์โทรมาป่านนี้หวานแหววกันไปแล้ว.....

"แล้วแต่มรึง" เสียงเงียบไปแล้ว ตอนนี้มันปิดเสียงปิดสั่นไปแล้ว....

"ไม่รับดีกว่า....ห่างๆ กันไปซะหน่อยเค้าจะได้คิดว่าเราไม่สนใจ" โหดูมันพูดดิ เหมือนอะไรง่ายๆ แหละ....

"เออ กรูจะคอยดู....."

ตอนนี้ผมเริ่มหนักใจ ตั้งแต่วันที่ได้เจอกับเบียร์ ได้มีโอกาสพูดคุย..ผมว่า เบียร์เค้าคงไม่ปล่อยไอ้เกมง่ายๆหรอก...แหมหล่อๆ นิสัยดีน่ารักแบบนี้....ใครจะกล้าให้หลุดมือล่ะ...แต่อย่างน้อยมันคิดได้แบบนี้ผมก็ยังสบายอยู่....ใครจะทำอะไรผมว่ามันไม่สำคัญเท่าไอ้ลูกเจี๊ยบผมหรอก ถ้ามันไม่เล่นด้วย บอกเค้าไปตรงๆ ทุกอย่างก็จบ..แต่มันจะทำได้จริงเหรอ......นี่แหละคือสิ่งที่ผมยังหนักใจอยู่....

[jammy]

หวังว่าเกมคงรอดพ้นเงื้อมมือเบียนะ หุๆ เย้ในที่สุดก็โพสครบ1000 ดีจายอย่างเเรงงงงงงงงงงงง        555+