[เรื่องเล่า] เสือไบ:the series
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องเล่า] เสือไบ:the series  (อ่าน 414693 ครั้ง)

niph

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #480 เมื่อ04-09-2007 13:21:47 »

 :undecided: :undecided: :undecided:
ยังต้องพิสูจน์กันอีกนาน

แต่ ... ไม่อยากจะบอกเลยว่า ...
เพิ่งเสียน้ำตาไปกับเพลงนี้เมื่อวันอาทิตย์นี่เอง
ช่วงนี้กะลังโหมดเศร้า ทำไมอะไร ๆ ก็ดูเศร้าไปหมดน๊อออออออออ
(เค้าไม่ได้ฟูมฟายนะ น้ำตามันไหลออกมาเอง)
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #481 เมื่อ04-09-2007 14:14:39 »

มาเป็นกำลังใจครับ  :m1:


            หนุกดี    ....จะติดตามต่อไป



 :a4: :a4: :a4:


             

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #482 เมื่อ04-09-2007 14:16:36 »

มีแฟนเด็กก็งี้แหล่ะ ติดเพื่อน ติดเที่ยว ก็ต้องปล่อยๆไปบ้าง ดูอยู่ห่างๆก็พอ พี่เอกทำถูกแล้วหล่ะ  :m26: เข้มงวดมากเด๋วเด็กเขาจะอึดอัด มีแฟนนะไม่ใช่มีพ่อ  :m23:

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #483 เมื่อ04-09-2007 15:20:49 »

คิดงี้ก็ดีแล้วคับ พี่เอก ทุกคนมีสังคมของตัวเอง

ถ้ามีแฟนแล้วต้องตัดสังคมของตัวเองไป มันเกินไปนะ

สู้ๆ กับ ชีวิตคู่ต่อไปนะครับ  :m11:

kei_kakura

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #484 เมื่อ04-09-2007 18:43:41 »

 :a1:  :a1:  :a1:  :a1:

เป็นความคิดที่ดีที่ไม่ห้ามกันมากเกินไป  :m11:

เป็นกำลังใจให้น้อ รออ่านต่อจร๊า   :m13:

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #485 เมื่อ04-09-2007 19:03:50 »

เหอๆ เล่นสืบความจริงจากวงเหล้านี่เลยนะนี่

แต่ก็ได้เยอะเลยเหมือนกันนิ

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #486 เมื่อ04-09-2007 19:11:27 »

ปัญหาโลกแตก ยิ่งเจอคนมาก ถ้าไม่มั่นคง
ก็แย่เหมือนกัน
 :a11: :a11: :a11:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #487 เมื่อ04-09-2007 19:14:15 »

ชีวิตนี้อีกยาวไกล  :a9:  :a9:  :a9:

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #488 เมื่อ05-09-2007 11:08:19 »

วันนี้อัพเพิ่มไม่ได้เลยครับ ต้องขอโทษมิตรรักนักอ่านของผมด้วยนะครับ ไม่รู้เวปเป็นอะไร...

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #489 เมื่อ05-09-2007 11:14:23 »

เสือไบ:the series (ตอน 93)

ผ่านมาอีกสิบวันหลังจากตอนที่แล้ว วันนี้วันเสาร์ เมื่อวานผมหนีมันไปเที่ยวมา....แหม คนเราก็ต้องมีบ้างแหละ แต่ผมก็โทรขออนุญาติมันแล้วนะ...ย้อนไปดูเหตุการณ์เมื่อวานกันหน่อยล่ะกัน....

ตื๊ดๆ ไอ้เอส...โทรมา...

"สวัดดีคร๊าบพี่..นุ่ม"

"อือ หวัดดีมีอะไรให้กรูรับใช้..."

"ไม่บังอาจหรอกพี่....แต่.....เย็นนี้พี่นุ่มว่างเหรอเปล่าครับ เจอกันหน่อยดิพี่ไม่ได้เจอกันหลายเดือนแล้ว" ตั้งแต่วันเกิดผมแหละ มันก็เดือนกว่า เองนี่หว่ะ....

"ไรวะ เดือนกว่าๆ เอง ทำไมอยากเจอหน้าหล่อๆ ของกรูเหรอไง..."

"โหพี่  น้องอยากเจอพี่ ...มีเรื่องจะปรึกษาเรื่องตำแหน่งที่พวกน้องจะไปลงกันด้วยครับ " มันจบแล้วครับ เตรียมรอบรรจุ...

"โอเค งั้นเจอกันที่ปากเกร็ดแล้วไปต่อที่แดนซ์โซนล่ะกัน" ถ้าไปกับพวกไอ้นี้ก็ต้องไปแดนซ์โซน....แต่เดี่ยวนี้..ที่นี่เริ่มเปลี่ยนไปแล้วครับ เนื่องจากช่วงนี้เค้ากำลังคุมเข้มเรื่องสถานประกอบการ ที่นี่ต่อเติมและทำเรื่องขอผิดแบบ ความจริงเค้าขอเป็นร้านอาหารธรรมดา แต่ที่นี่ดันเปิดเป็นเธคซะนี่...แต่ไงช่วงนี้คนก็ยังเยอะเหมือนเดิม หน้าเก่า หน้าใหม่ สวยๆ หล่อๆ ทั้งน้าน......

หกโมงเย็น ผมไปรอมันที่บ้านพักราชการที่ปากเกร็ด.....ก็เพราะไอ้พวกนี้มันอยู่กันที่นี่ จะได้ไปด้วยกันทางเดียวกันสะดวกดี....แต่ก่อนไปก็คงเลี้ยงฉลองกันที่สโมสรกันก่อนเล็กๆ น้อยๆ....

แต่สิ่งที่ผมต้องทำก่อนก็คือโทรไปขออนุญาติไอ้ลูกเจี๊ยบ....ตอนนี้มันคงไปทำงานแล้ว...ผมกดเบอร์มันแล้วรีบวางครับ..ไม่ถึงเสี้ยวนาที

"อะไรเมียจ๋า ที่ร๊ากไม่เคยสั่งเคยสอนให้ยิงเบอร์มานะจ๊ะ"

"ฮ่าฮ่า กรูนึกว่ามรึงกำลังบีบๆ นวดๆ ครางๆ อยู่กับลูกค้า....เลยไม่อยากกวน"

"เสร็จแล้ว 1 นวด ตอนนี้พักก่อน ....มีอะไรว่ามาจ้า" หวานเชียวนะมรึง....

"วันนี้กรูไปกินเหล้ากับเพื่อนนะ....กลับดึกหรือเช้าเลย" ความจริงก็ไม่อยากไปหรอก...

"กลับดึกก็พออย่ากลับเช้า...อย่าลืมนะเมียจ๋าสัญญาอะไรกับที่ร๊ากไว้...."แหมมีทวงสัญญา...

"เออ ดึกก็ดึก มรึงจะไปไหนก็ไปได้เลยนะ..."

"ดูก่อน....แล้วเมียจ๋าจะไปไหนล่ะ"

"แดนซ์... เอ๊ย ยังไม่รู้" ลืมไปว่าไม่ควรบอกมัน ผมมีเหตุผลในการไม่บอกครับ...

"อาแน่ไปแดนซ์โซนก็บอกมาเถอะ ไม่ตามไปหรอก....ไกล งั้นเที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ อย่าหนีบชู้กลับบ้านด้วยล่ะ ถ้ามีโดน"

"แหม ทำมาหวงนะมรึง...เออเจอกันคืนนี้ล่ะกัน"  ผมวางสายไปแล้ว..ไม่รู้ซิ เวลาคุยโทรศัพท์กับมันผมก็คุยฟิวส์นี้แหละจะให้จ๋าจ้า ผัวจ๊ะผัวจ๋า ผมคุยไม่ได้ มันขัดกับตัวเองไงไม่รู้ ผมว่ามันก็เหมือนกันแหละ..

อ้าวพวกไอ้โจ้ ไอ้เอสมาแล้ว แหม หนีบรุ่นน้องมาด้วยอีก สาม...หล่อซะด้วย...

"สวัสดดีครับ พี่" พร้อมเพรียงสามัคคีกันดีจัง ทั้ง 5 คน

"นั่งดิ" ผมเชิญมันนั่งตอนนนี้ น้ำแข็ง เหล้า โซดา แก้ว กับแกล้มพร้อมแล้ว

"พี่นุ่ม นี่ ไอ้มด 56 ไอ้ระ 56 ไอ้พล 56" โหนี่พวกมันกับผมห่างกันเกือบ 10 ปีเหรอนี่ เฮ้อผมจะเป็นเฒ่าทารกเหรอเปล่านี่ แต่ผมมองไอ้พวกนี้แล้ว หัวใจจะละลายแฮะ หล่อจริงๆ ครับ เด็กปีหนึ่งหน้าไสๆ  ยิ่งตอนนี้มันตัดผมสกินเฮดด้วยแล้ว ผมหัวใจจะลายลายเอา...

"พวกมรึงแนะนำตัวให้พี่นุ่ม ฟังหน่อยดิ" แหมเหล้าเข้าปากไปได้แก้วเดียวนะนี่ ทำเป็นขาใหญ่ซะแล้ว

"น้อง......มด รุ่น56 อายุ 20 ปี จบจาก รร.ราชสีมาวิทยาลัย ห้องสามครับ" แหมเด็กโคราชเสียงดังฟังชัดดีแฮะ.หล่อดีแฮะหล่อพอๆ กับดาราเลย

"น้อง......ระ รุ่น 56 อายุ 20 ปี จบจาก รร.วัดน้อยนพคุณ ห้องสิบครับ" มันอยู่แถวบางซื่อครับ ...ไอ้นี่ก็น่าตาใช้ได้....

"น้อง.......พล รุ่น 56 ครับ อายุ 20 ปี จบจาก รร.ท่ามะกาวิทยาคม ห้องหกครับ" อื้อไอ้นี่ก็ใช้ได้แฮะหน้าใสโคต...

เอ...น่าสงสัยพวกไอ้เอสไอ้โจ้เหมือนกันนะนี่ ไปกินที่ไหนมันชอบชวนรุ่นน้องไปด้วย ที่สำคัญรุ่นน้องแต่ละคนมันหน้าตาสุดยอดความหล่อเลย ....

"มาชนโว๊ย" แก้วหมดแก้วอีกแล้ว ฮ่าฮ่า ได้กลับแกล้มเป็นเด็กหน้าใสแบบนี้พวกผมกินกันลื่นครับ...ผ่านไปสองทุ่มเหล้าหมดไปแล้ว สองขวด...พวกผมไอ้เอส ไอ้โจ้ไม่เท่าไหร่ เจอสถานการณ์แบบนี้บ่อย ส่วนไอ้สุดหล่อสามคนนี่ล่ะซิเริ่มเมาๆ แล้ว....สงสัยต้องลดจังหวะการชนให้น้อยลงแล้ว......ฮ่าฮ่า..เรื่องที่คุยในวงเหล้าก็ทั่วๆ ไปแหละ เรื่องรุ่นพี่รุ่นน้อง เรื่องการเรียน เรื่องผู้หญิง เรื่องตำแหน่งที่ไอ้โจ้กับไอ้เอสจะบรรจุ(คงบรรจุในหน่วยงานส่วนกลาง เพราะไอ้สองคนนี่เกรดมันไม่ค่อยดี อีกอย่าง มันสองคนก็คงเหมือนผม ติดแสงสีเมืองบางกอก)

สามทุ่มแล้ว พวกผมเลิกกินที่สโมสรกันแล้ว...จะไปต่อกันที่แดนซ์โซน ลาดพร้าว 122...

"เอส มรึงดูน้องหน่อยหว่ะ ว่ามันไปไหวเปล่า"

"ครับ พี่"

"เอ๊ยพวกมรึงไหวเปล่า ไม่ไหวไม่ต้องไปนะโว๊ย"

"ไหวๆ ครับ ไปพี่ เห็นปะน้องยืนตัวตรง " มันยืนตัวตรงได้สักพัก อ้าว เซมากอดไหล่กรูซะแล้ว ไอ้มด...แต่ก็ดี...ฮ่าฮ่า

"โจ้โบกรถโว๊ย แท๊กซี่มาแล้ว"

พวกผมขึ้นแท๊กซี่กันแล้ว ไอ้โจ้ไอ้เอส นั่งหน้า ส่วนผมต้องอัดกับไอ้น้องปีหนึ่ง อีก 3 คนด้านหลัง อบอุ่นและได้เสียวเอ๊ยไม่ใช่ได้ฟิวส์รุ่นพี่รุ่นน้องดี ฮ่าฮ่า.....

เราไปถึงแดนซ์โซนเกือบ สี่ทุ่มครึ่ง บรรยากาศในร้านตอนนี้ยังไม่แน่น แต่เดี่ยวเถอะ ได้แน่นสมใจนึก....เกือบเที่ยงคืน ช่วงก่อนเบรคเข้าเพลงวันเกิด ดีเจ ก็นะเปิดเพลงแดนซ์ไทย เต้นซะกระจายเลยโดยเฉพาะผม ไอ้โจ้ ไอ้เอส..ยิ่งได้ไฟเธคสีสันหมุนไปมา ประกอบกับเหล้าแก้วแล้วแก้วเล่าที่ผมชนกันแล้ว ไม่ต้องห่วงครับ มีกันกี่สะเต็ป กี่ท่าแต่ละคนงัดออกมา ประชันกันแหลก.....

http://music.thaicool.com/musicget.asp?id=482

"ที่เห็นว่าเราอายๆ มันแปลว่าเพิ่งจะ modify นะ ใช่เลย ใช่เลย ไว้รอซะทีจะลุยซะ  ที่ถอยน่ะไม่ได้กลัว ก็แบบว่าถอยลงมาตั้งตัวนะ ใช่เลย ใช่เลย ไว้ลุยแล้วเธอจะติดใจ โธ่เอ๋ย ไม่เคยจะอาย ก็แบบว่าเขินพอเป็น style นะ เดี๋ยะเหอะ เดี๋ยวเหอะ ไว้พร้อมแล้วเธอจะโดนซะ ความซ่าส์เรามีพอตัว เพียงแต่วันเนี้ยะมันยังไม่ชัวร์นะ เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน ไว้ชัวร์แล้วเราจะเข้าไป ซ่าส์แต่แบบสั่นๆ ก็ยังไม่ค่อยมั่นใจ ซ่าส์แต่แบบหัดใหม่ เจอะเธอแล้วหัวใจเต้นถี่  ซ่าส์แต่แบบหวั่นๆ มันเลยต้องถอยๆทุกที ถึงจะแบบว่ายิ่งเจอ ยิ่งสั่น ยิ่งเจอ ยิ่งสั่น ยิ่งเจอ ยิ่งสั่น ยิ่งเจอ ยิ่งสั่น ก็ยังสู้ตาย "

http://music.thaicool.com/musicget.asp?id=905

"หิวมั๊ย หิวมั๊ย ไม่หิว ร้อนมั๊ย ร้อนมั๊ย ไม่ร้อน  เมื่อยมั๊ย เมื่อยมั๊ย ไม่เมื่อย ผมรักคุณรักคุณคนเดียวช่วยเหลียวแลผมหน่อยได้มั๊ย รักเท่าเนี้ยเท่าเนี้ย คุณช่วยเชียร์ผมหน่อยได้มั๊ย อย่าแพ้เค้านะ เค้านะเค้านะ ก็ฉันเชียร์อยู่ ถ้ารักก็ลองดูลองดู ถ้าอยากเป็นแฟน ทำไงทำไง ต้องทำคะแนน ทำไงทำไง อย่าแพ้เค้านะ"

http://music.mercigod.com/play.php?songid=5713

"จริงเลยอะไรก็ดูไม่มัน จะทำอะไรก็งั้นๆ ไม่เห็นมันน่าสนุก เบื่อๆกำลังจะกลับไปนอน พอดีเธอเดินมาย้อนศรมาทำให้ฉันสะดุด โดนเลยโดนเลยยอมรับว่าโดน เธอทำให้ใจที่ยั้งๆ มันๆ ไปทั้งกระจุก เปลี่ยนๆ ไม่เอาไม่กลับไปนอน เจอเธอแล้วใจมันร้อนๆ ตาโตจนแทบจะหลุด ตะลึง ตะลึง ตะลึง ตะลึง ตึ๊งตึงๆๆๆ ...เธอทำให้ฉันตะลึง ตะลึง ตะลึง ตะลึง"

http://www.musicjeed.com/modules/thai/mg1344.html

"ฉันเป็นแม่มดเพียงตัวเล็กไปหน่อยนึง แต่ใจมันโตก็ใจมันแบบจัมโบ้ไง ฉันมีไม้เท้ามีคาถาก็เสกไป ถ้าเธอปันใจจะเสกให้เธอติงต๊องเลย จะวนจะเวียนจะวุ่นจะวายให้ปวดหัว ถ้าเธอกลัวๆก็ให้เธอรีบมาหาเลย ทำเป็นลีลาบอกแล้วถ้ายังจะทำเฉย ระวังตัวเลยจะขี่ไม้กวาดไปแกล้งเธอ ถ้าเธอไม่มาเจอจะทำให้เธอปั่นป่วน จะตามไปกวนใจเธอแน่นอน จะตามไปรังควานเธอไม่ให้หยุดหย่อน อย่างเธอต้องมาเจอเวทมนต์นี้  (เพี้ยง) โอมมะลึกกึ๊กกึ๋ยย์ มะลึกกึ๊กกึ๋ยย์ มะลึกกึ๊กกึ๋ยย์ (เพี้ยง) โอมมะลึกกึ๊กกึ๋ยย์ มะลึกกึ๊กกึ๋ยย์ มะลึกกึ๊กกึ๋ยย์  มูอีมูอี  ปาลี ปาลี ปาลัตต้า โอลาปาโน โกลาโต มูอิเลล่า (เพี้ยง) โอม...."

http://www.musicjeed.com/modules/thai/mg1331.html

"มืดตี๊ดตื๋อ ทำไมมันมืดตี๊ดตื๋อ มืดตื๊ดตื๋อ อะไรก็มืดไปหมด เพลงก็ดัง ไม่ฟังก็ยังได้ยิน ทุกโน๊ต นานา นานา คนก็ตรึม ทำไมไม่หลับไม่นอน ยังไม่นอน มันยังไม่เช้าเท่าไหร่ คงไม่เอา อดหลับอดนอนอย่างเค้าไม่ไหว ง่วงนอน.......อยากกลับบ้านแล้ว พากันมาก็คงต้องพากันกลับ อยากกลับบ้านแล้วใครเป็นใครก็ดูไม่ออกมันอะไรกันนักหนา นั่นก็เฮ นี่ก็เฮ โน่นก็เฮ เลยต้องเฮ กับเค้าหน่อย" (แต่ละเพลงมีท่าเฉพาะนะครับ ผมไอ้โจ้ ไอ้เอส เต้นมันส์ๆ กัน)


"เบิร์ดเดย์คุณกวาง คุณหน่อย คุณแหวน ด้วยนะคะ ขอให้คืนนี้มีความสุขสุดยอด ค่ะ มากับใครก็ขอให้กลับกับคนนั้น หรือถ้ายังไม่มีคู่ก็หาได้จากโต๊ะข้างๆ นะ......คืนนี้ขอให้ทุกคนมีความสุขนะคะ"

"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู" เสียงกรี๊ดเกรียวกราวกันมากเลย เจ้าของวันเกิด เป่าเทียนกันสนุกสนาน.....

"แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะคะ คุณกวาง คุณหน่อย คุณแหวน อ้าว ไชโย" ทุกคนในร้านยกแก้วดื่ม แหม ขอแจมด้วยล่ะกัน วันเกิดผมผ่านไปแล้ว พวกผมก็แบบนี้แหละครับเมาๆ ชนๆ เห็นคนมีความสุขก็ขอมีด้วย ฮ่าฮ่าหลังจากนั้นก็คั่นด้วยเพลงช้าครับ....ซึ้งๆ .......

"พี่นุ่ม เดี่ยวน้องกับไอ้โจ้ขอตัวไปตามไอ้มดก่อนนะ มันหายไปนานแล้ว" เออจริงสิมันหายไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ส่วนไอ้ระ กับไอ้พล แหม มรึงไปแจมกับสาวโต๊ะข้างๆ ไม่หวงเพื่อนมรึงเลยนะ....

"เออ ไปเถอะ หาให้เจอนะ เมื่อกี๊กรูเห็นมันคุยกับหญิงกลุ่มหนึ่งหน้าห้องน้ำ"  มันเมาๆ  ที่นี่อันตราย ถ้าเป็นผุ้ชายเมาๆ หล่อๆ จะมีพวกผู้หญิงชวนไปนอนประมาณโรงแรมแบบนี้แหละ เช้ามาอาจจะโดนปลดทรัพย์ พวกรุ่นน้องผมเคยโดน....

"ไปล่ะพี่.....เดี่ยวพวกน้องมา" ไอ้โจ้ไอ้เอส หายไปแล้ว... ผมกำลังอินกับเพลงช้า เศร้า ซึ้ง เออ ชักคิดถึงไอ้ลูกเจี๊ยบแล้วดิ.....แต่เอ๊ะ ทำไมผมเห็นคนที่หน้าตาคล้ายมันล่ะ ผมขยี้ตาอีกครั้ง เฮ๊ยนี่ผมเมาจนเห็นคนหน้าตาเหมือนไอ้ลูกเจี๊ยบของผมเลยเหรอนี่ ไอ้เจ้าหน้าเหมือนมันเดินเข้ามาแล้ว...เข้ามาใกล้โต๊ะผมแล้ว...

"อาแน่เมียจ๋า หนีมาเที่ยวที่นี่เอง ที่ร๊ากมารับกลับบ้าน แล้ว" โห....สาดไอ้ลูกเจี๊ยบของผมเอง นึกว่าผมเมาหรือคิดถึงมันมากจนเบลอเห็นหน้าคนอื่นเป็นมัน

"มาได้ไงวะ.......ทำไมไม่โทรมาบอกก่อน"

"นั่งแท๊กซี่มา.....กะจะมาเซอร์ไพซส์.....จับผิดเมียจ๋านิดหน่อย แหม โทรบอก...เค้าจะเรียกว่าเซอร์ไพส์ได้ไงล่ะจ๊ะ" มันยื่นปากมาหอมแก้มผมแล้ว..

"เอ๊ยสาด...กรูมากับรุ่นน้องระวังหน่อย นั่นมันเดินมานั่นแล้ว" ผมคาดว่า ไอ้ระกับไอ้พลมันเห็น ...

"มีอะไรเหรอเปล่าครับ พี่นุ่ม" แหมห่วงกรูจัง...

"คุณคนนี้เค้ามา ถามกรูว่า มีปัญหาอะไรเหรอเปล่า" ผมแกล้งมันนิดๆ ฮ่าฮ่า ได้ผล ไอ้ระ ไอ้พลวางแก้วแล้ว แววตาหาเรื่องอย่างเห็นได้ชัด ไอ้ลูกเจี๊ยบเกมของผมน่ะเหรอ กระโดดมาข้างหลังผมแล้ว...

"เอ๊ย กรูล้อเล่น นี่น้องชายกรูเอง แหม หายไปไหนมาวะ จีบหญิงล่ะซิมรึง ไม่ห่วงเพื่อนมรึงเลยนะหายไปไหนไม่รู้"

"แหมพี่ มาอำพวกน้องแบบนี้นะ ถ้าบอกช้ากว่านี้มีหวัง..." มันหัวเราะคริคริ

ตอนนี้ไอ้เกม ดูจะสนุกและเข้ากันได้กับพวกรุ่นน้องผม.....มันชนแก้วหมดแล้วเหมือนอย่างที่ผมกินกัน....กินกันเต้นกันจนร้านเลิก.....

"กรูกลับ ก่อนนะ พวกมรึงกลับกันเองได้เปล่า" แหมชวนมันมาต้องรับผิดชอบครับ

"กลับได้พี่ แน่ใจเหรอพี่นุ่มว่าจะไม่ไปต่อกันที่หอห้า"

"ใจอยากไปน่ะ แต่น้องชายกรูมันเพิ่งมาจากต่างจังหวัดกลัวมันหลง ยิ่งเซ่อๆ ซ่าส์อยู่" ผมกระทบไอ้เกม...ตอนนี้มันยืนรอผมอยู่...

"งั้นไม่เป็นไร ขอบคุณคับ พี่" แล้วพวกมันก็โบกแท๊กซี่ออกมาทางลาดพร้าว 122 ส่วนผมโบกแท๊กซี่ออกมาทางราม 65.....

"ทำไมไม่ตามพวกนั้นไปด้วยล่ะพี่.......หล่อๆทั้งนั้น" ไอ้เกมถามผมประโยคแรก...

"อยากเหมือนกันน่ะ....แต่ทำไงได้ล่ะมีคนมาคุม มันก็เลยอด...."

"ฮ่าฮ่า ขอโทษด้วยนะพี่ พอดีผมรู้ทันพี่น่ะ แหม ถ้าไม่มีเซอร์ไพส์ มีหวังไปแอบวิ่งร้อยเมตรกันอีกแน่เลย" อ้าวเวน ยังจำตอนนั้นได้อีก ตอนที่ผมวิ่งแข่งกับมัน แล้วผมแพ้จนต้องถูหลังให้มัน....

"เ  หี้.....ย  แล้ว....พวกมันรุ่นน้องกรูนะโว๊ย กรูไม่ทำแบบนั้นหรอก" ใช่ครับ ผมมีกฎ รุ่นพี่ รุ่นน้อง..เพื่อนผมจะไม่ยุ่งไม่รุ่มร่าม... เหตุผลน่ะเหรอ ก็รู้ๆ กัน สังคมราชการมันแคบ ลองไปเจ๊าะแจ๊ะมันดิ ถ้าใช่ก็สนุกไปแต่ถ้าไม่ใช่มีหวังข่าวลือกระฉ่อนไปทั่วหน่วยงาน.....

"อ้าว ผม แน่ใจได้ไงล่ะเพ่ หล่อทั้งนั้น ผมยังหวั่นไหวเลย"

"อะแน่ หึงกรูล่ะซิ เฮ้อ หึงมากไปไม่ดีนะ เดี่ยวลมมันจะออกหู หน้ามันจะมืดตามันจะมัว....."

"ฮ่าฮ่า  สำคัญอะไรผิดเหรอเปล่าล่ะพี่ ผมน่ะเหรอหึง แค่หวงๆ" ตอนนี้ อยู่บนรถแท๊กซี่ เลยพูดกันแบบนี้ถ้าอยู่ที่ลับๆ มีหวัง เมียจ๋าๆ ที่ร๊ากๆ

"เออ ไม่หึง ก็ไม่หึง ..." ฮ่าฮ่า ขนาดมันไม่หึงนะนี่  คืนนั้นผมโดนทำโทษไป 1 ยกเฮ้อ จริงๆเลย ไอ้ลูกเจี๊ยบ.....

(มีต่อนะครับ โพสหมดตอนไม่ได้น่ะ)


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เสือไบ:the series by matheww
« ตอบ #489 เมื่อ: 05-09-2007 11:14:23 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #490 เมื่อ05-09-2007 11:17:03 »

เสือไบ:the series (ตอน 93ต่อ)

วันเสาร์แล้ว เมื่อเช้าผมตื่นมาดูดรากอนบอลกับมันแล้ว กินข้าวแล้วขอนอนต่อ เพลียๆ  มันก็เหมือนกัน ตื่นมาอีกทีอ้าวเสี่โมงเย็นแล้ว สาเหตุที่ตื่นไม่ใช่อาไรหรอก โทรศัพท์ไอ้เกมมันดัง....มันกดรับสาย และก็คุยข้างๆ ผมแหละ....

"เกมพูดครับ"

"......................."ไม่ได้ยินครับ ว่าอีกคนเค้าพูดว่าไร...

"ทำครับ พี่ ถึงห้าโมงครึ่ง พี่จะมากี่โมงครับ..."

"...................."

"ได้ครับ ผมจะรอนะครับ ที่รัก" โหเสียงหวานเชียวมรึง... มันรีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำแล้ว ....ผมเดินออกไปเปิดทีวีดูที่ห้องรับแขก..เกือบครึ่งชั่วโมงมันออกมา เอ วันนี้แต่งตัวหล่อเป็นพิเศษเลยนะนี่..

"พี่เอกผมรีบไปนะพี่ วันนี้ลูกค้าประจำจะมา คนที่ผมเคยไปพัทยากับเค้าน่ะ...พี่หาไรกินเอาเองนะ"

"อือ ไม่เป็นไร....แล้วไปเที่ยวไหนเหรอเปล่าคืนนี้" ลูกค้าประจำส่วนใหญ่เค้าจะชวนไปต่อ..

"ไม่รู้พี่ แล้วแต่เค้า อาแน่หึงผมเหมือนกันเหรอ"

"กรูแค่ถาม กรูบอกตรงไหนว่าหึงวะ"

"ฮ่าฮ่า ไม่ว่ากัน แต่แววตามันบอก .นี่พี่เมื่อวาน ผมได้นวดสองนวด สองพัน ผมเอามาห้าร้อยนะ" มันยื่นเงินให้ผมครับ แล้วมันก็ออกไป ตอนนี้ผมไม่ให้มันท่องกฎแล้วนะ การกระทำของมันเสมอต้นเสมอปลายดี อีกอย่าง ให้มันทำบ่อยๆ มันเหมือนเด็กๆ ที่ไม่รู้จักโตซะที ผมอยากให้มันทำด้วยตัวมันเอง ไม่ใช่ทำเพราะผมบังคับ ของแบบนี้แค่คำพูดใครก็ทำได้....แต่มันต้องดูที่การกระทำ และที่ผ่านมา มันก็ทำดีมาตลอด......

ผมนั่งนอน ดูโทรทัศน์ครับ สามทุ่มกว่าๆ ตื๊ดๆ ..........ไอ้ลูกเจี๊ยบผมโทรมา...

"มีอะไรว่ามา จะไปที่ไหนกันล่ะ"

"ที่ห้องครับ"

"เอ๊ยที่อื่นมีตั้งเยอะทำไมไม่ชวนกันไปวะ" ผมตกใจ แหมก็อย่างว่าแหละ จะพากันมาทำไมนี่ ผมจะนอน..ฮ่าฮ่า..

"แหม ก็ลูกค้าเค้าอยากมารู้จักบ้านผมนี่ พี่ นะ นะ นะ"

"เออ กี่คนล่ะ"

"สี่คนรวมทั้งผม"

"เออ มาก็มา....เดี่ยวกรูเตรียมที่ไว้ให้.."ตอนนี้ผมต้องหลวมตัวต้อนรับลูกค้ามันไปแล้ว ก็อย่างว่าแหละครับ ผัวเมีย เฮ๊ยไม่ใช่ ลูกค้ามัน ผมก็ต้องใส่ใจด้วย ถุงเงินถุงทอง....จะว่าตัวเงินตัวทองก็กระไร....ฮ่าฮ่า...

เกือบห้าทุ่ม ไม่รู้พวกนี้ไปแวะซื้อของกันที่ไหน กว่าจะมาถึง ....ไอ้เกม กับไอ้ไบร์ท และก็พี่อีกสองคนเดินเข้ามาแหม เดินมานี่รู้เลยครับว่าเกย์เดินตูดบิด สาวแตกมาแบบนี้...

"เชิญ ครับ คุณไบร์ท คุณพี่โน๊ต คุณพี่ดิว ขอต้อนรับสู่รังหนูของเกม" แหม เชิญแขกเสียงดีเลยนะมรึง...ผมยังงอนๆมันอยู่ เรื่องพาแขกมาที่ห้อง...

"รังหนูตรงไหนล่ะคะ หรูเริ่ดกว่าห้องพี่อีก" พี่คนนี้แกพูดจาจีบปากจีบคอ....

"แหม ก็รังเจ๊มันช่องโจรนี่คะ ช่องโจรผู้ชาย มันจะหรูเริ่ดแบบนี้ได้ไง" อีกคนก็ไม่แพ้กัน

"เจ๊ โน๊ด เจ๊ดิว นี่พี่ชายเกม พี่เอก" ผมต้องสวัดดีก่อน เพราะเห็นแกท่าทางจะสามสิบกว่าๆ แล้ว

"แหมมีพี่ชายน่ารักๆ แบบนี้ มิน่าถึงน้องชายถึงน่ารัก" ผมจะอ๊วกครับ .....เวลาแกพูดนี่จีบปากจีบคอ น่าเตะจริงๆ

"ไบร์ทไปหยิบแก้วหลังบ้านมาหน่อย กรูล้างไว้แล้ว" ผมบอกมัน ตอนนี้ผมจัดสถานที่ เปิดเพลง จุดเทียน เล่นไฟเธคไว้รอแล้ว..... ระหว่างรอสถานที่...คุณพี่ทั้งสองเดินไปดูตู้ปลา แถมให้อาหารด้วย...

"ลูกๆ ผมทั้งหมดแหละพี่โน๊ต พี่ดิว ...ลูกของนีโม่เกม"

"ปลาหล่อดีน่ะ หล่อเหมือนเจ้าของเลย" เฮ้อ กรูรู้แล้วว่าพวกกรูหล่อ....

"เชิญนั่งได้แล้วครับ "

บรรยากาศตอนนี้เต็มไปด้วย ความตอแหลมั๊งครับ ....มีแค่สี่คนเท่านั้นที่ยิ้มหัวเราะ ส่วนผม ต้องมาทำหน้าที่ต้อนรับแขกด้วยใบหน้าที่ราบเรียบ...ตอนนี้ไอ้คุณพี่ดิว ซุกตัวให้ไอ้ไบร์ทกอด ส่วนไอ้เกมน่ะเหรอจะเหลือเหรอ คอยประจบประแจงจ๊ะจ๋า กับคุณพี่ โน๊ตอยู่.......โว๊ยหึงโว๊ย...

"น้องเอกทำงานที่ไหนคะ"

"ราชการแถวสามเสนครับ" "มันเรื่องอะไรของมรึงล่ะ" ตัวหนังสือสีแดงนี่คือคำพูดจากจิตใต้สำนึกหรือเสียงสะท้อนจากตัวผมนะ ฮ่าฮ่า ตอนนั้นคิดแบบนี้จริงๆ

"โห ดีจังเลยค่ะ น่ารักๆ กันแบบบนี้ทำไมไม่หาแฟนล่ะคะ"

"พวกผมยังเรียนไม่จบครับ" "เจือกอะไรด้วยวะ"  นี่ผมมไค่อยได้ไปเรียนเลยคับพักนี้แต่ไม่เป็นไรตอนนี้ลงไม่กี่ตัว ก็คือตัวที่ต้องเก็บให้หมด

"น้องเอกจะว่ามั๊ยคะ ถ้าพี่โน๊ตจะขอจีบน้องเกม"

"ไม่ว่าหรอกครับ แล้วแต่เกมครับ" "เวนนั่นมันแฟนกรูนะ" ไอ้เกมมองหน้าผม แหมมันยิ้มๆ ด้วยเดี่ยวเถอะ.......

"พี่เอกเค้าตามใจผมอยู่แล้วเจ๊ แหมจีบเจ๊ก็ดีนะ น่ารักน่ากอดแบบนี้ ผมชอบ....จริงป่ะพี่เอก"

"ใช่กรูตามใจมรึงอยู่แล้วเกม แหมพี่เค้าออกน่ารัก แบบนี้" "เดี่ยวเถอะ งานเลิกมีเฮ"

"งั้นเจ๊ไม่เกรงใจแล้วนะคะ เอก" แหม ไอ้คุณพี่โน๊ดหอมใบหูไอ้เกม

"แหมคุณพี่โน๊ตทำประเจิดประเจ้อน่ะ เดี่ยวคุณน้องดิวก็เอาบ้างหรอก" ไม่ทันแล้ว   ไอ้คุณพี่ดิวหอมฟอดแก้มไอ้ไบร์ทไปแล้ว..

"ชนครับ หมดแก้วครับ เจ้าของห้องขอร้อง" ผมทำท่าเหมือนน้องทรายครับ "เดี่ยวกรูจะเก็บพวกมรึงเป็นรายหัวเลย"

"เอิ๊ก....เจ๊ไม่หมดได้เปล่าคะ เป็นสาวเป็นนางคุณแม่บอกว่าให้ดื่มน้อย น้อย"

"ไม่ได้ครับ ดูน้องเกม น้องไบร์ทหมดกันแล้ว มาน่ะ ไม่หมดเป็นสี่ขานะครับ" "พวกมรึงตาย"

"งั้นหมดค่ะ กระเทยจงจะเจริญ" ดูไปก็น่าสงสารเหมือนกันนะ แต่มันต้องแบบนี้ ความหึงมันขึ้นหน้า ควันมันออกหู.....ไม่มีความปรานีสำหรับศัตรู ไอ้เกมเหรอ มองหน้าผมแล้วหัวเราะคริคริ.

แล้วไอเดียบรรเจิดก็แล่นในหัวผม ...แหมเดี่ยวผมจะจัดการเก็บคุณพี่พวกนี้ กับไอ้สองคนนี่ด้วยวิธีที่แยบยล...

แล้วไอเดียบรรเจิดบรรเจิดก็แว่บเข้ามาในหัวผม.....

"พวกพี่เล่นไพ่อีแก่กินน้ำเป็นเหรอเปล่าครับ"

"อุ๊ย คุณน้องเอกขา พูดไม่เพราะเลยน่ะ เค้าเรียกคุณสาวน้อยดื่มน้ำค่ะ อาฮั๊นเล่นเป็น ค่ะ แล้วคุณน้องดิวเล่นเป็นเปล่าคะ"

"เป็นค่ะ ของกลัวย หนูเล่นมาตั้งแต่หาผัวคนแรกแล้ว" โห ดูพูด

"มาเล่นกันนะครับ แต่เปลี่ยนจากดื่มน้ำเป็นดื่มเหล้า มรึงเล่นด้วยไอ้เกม ไอ้ไบร์ท" ผมเดินไปหยิบไพ่ ส่วนไอ้ไบร์ทมันรู้งาน รินเหล้าเพรียวๆ ใส่แก้วเกือบครึ่งแก้ว..

"ใครแพ้กินหมดแก้วนะ... ใช่เปล่าพี่เอก" ผมพยักหน้า...

"โห มันมากไปเปล่า พี่เอก คุณพี่สองคนนี่จะไหวเหรอ"

"ไหวค่ะ ไม่ไหวก็ต้องไหว เสียทองเท่าหัว แล้วจะเสียผัวอีกทำไม.....สู้ตายค่ะ" อ้าวมาแบบไหนล่ะนี่ แหมมีการตบมือประกบกันด้วยเหมือนๆ หนังเรื่องสตรีเหล็กเลย.......

"งั้นเอาแบบนี้ มีทางเลือกครับ...ถ้าใครแพ้จะแก้ผ้าหรือกินเหล้าก็ได้...." นี่มันแผนผม เรื่องดื่มเหล้ากับเรื่องเล่นไพ่ผมไม่กลัวอยู่แล้วแต่ที่ผมให้แก้ผ้าก็เพราะเป็นแรงจูงใจให้คุณพี่ทั้งสองเค้าเล่นด้วย เค้าจะได้เห็นอะไรๆ ของพวกผม แต่ถ้าเป็นพวกคุณๆ...คงไม่แก้หรอกครับ คงต้องกินเหล้าสถานเดียว..

"โห พี่โน๊ต พี่ดิวเอาเปรียบพวกผมดิ พวกผมมีแค่ ห้าชิ้นเอง" ใช่ดิ ผมสามชิ้นด้วยซ้ำ เสื้อ กางเกงขาสั้น กางเกงใน ส่วนไอ้เกม ไอ้ไบร์ท มีกันห้า มีนาฬิกา กับเข็มขัดเพิ่มมาด้วย ส่วน คุณพี่ทั้งสองท่าทางจะเยอะครับ กำไรด้วย...

"งั้นเอาเฉพาะเสื้อผ้า ล่ะกัน 3 ชิ้น แฟร์ๆ เสื้อ กางเกง กางเกงใน ใครไม่กินเหล้าก็ถอด...ผมแถมให้พี่ทั้งสองอีกอย่างก็คือเสื้อซับในล่ะกัน"

"ได๋ค่ะ" แหมพร้อมเพรียงกันจริงๆ

และแล้วการแข่งอีแก่กินเหล้าก็เริ่มขึ้น ผมเป็นคนแจกไพ่นะ ผมสับไพ่แล้ว เอาตัวบนออกวางคว่ำหน้าไว้ แล้วแจกไพ่เป็นรายตัว ไอ้เกมมองผมยิ้มๆ ไอ้ไบร์ทนะเหรอ ดูนับไพ่อยู่ เรานั่งกันแบบนี้นะครับ ผม ไอ้คุณพี่โน๊ต เกม ไบร์ท ไอ้คุณพี่ดิว.....ตอนนี้ทุกคนได้ไพ่กันหมดแล้วครับ ตอนนี้ทุกคน เลือกไพ่ที่มันเป็นคู่กันทิ้งไว้หน้าตัวเอง เหลือ อันที่ไม่มีคู่ไว้ให้คนข้างๆ จับ....ของผมเหลือไม่เยอะนะ คาดว่าไม่น่าจะเกินสามตาหมด  ตาแรกจะเริ่มแล้วตอนนี้คนที่เหลือไพ่มากที่สุดก็คือคุณพี่โน๊ต.....ไอ้คุณพี่ดิวเริ่มหยิบไพ่ผมไปหนึ่งใบแล้ว เอาเจอคู่ด้วย แกทิ้งไพ่คู่ลงไปกอง....ตาไอ้ไบร์ทแล้ว ไอ้ไบร์ทหยิบไพ่จากกองในมือของคุณพี่ดิว....อ้าวไม่ได้เป็นไปได้ไง ตาไอ้เกมหยิบไพ่ของไอ้ไบร์ทแล้ว ได้ด้วย ตาต่อไปคุณพี่โน๊ตหยิบไพ่ของไอ้เกม แหมมีส่งยิ้มหวานให้กันด้วย...ได้ด้วยแฮะ ตาผมหยิบไพ่ขอไอ้คุณพี่โน๊ตแล้ว อ้าวได้ด้วย...วนกันไปแบบนี้แหละครับ อ้าวจบเกมแล้ว... ตาแรก คนที่เป็นอีกแก่ ก็คือ ไอ้คุณพี่โน๊ต.....เฮ แต่แกเลือกกินเหล้า นะครับ แหมรู้ๆ อยู่ เค้าคงจะถอดให้พวกผมเห็นแหละนะ...เหล้าครึ่งแก้วนะ กินทีมันขมไปถึงเซี่ยงจี๊เลยแหละ....

ผ่านไปเกือบตีสาม ความสนุกความมันส์มันไม่เข้าใครออกใคร อีกอย่างผมมีเหล้าสำรองเก็บไว้หลายขวด ส่วนมากก็ได้มาจากที่เหลือๆ ที่ไปกินมาแหละครับ...ตอนนี้แต่ละคนสภาพไม่ต้องบรรยายเลย โดยเฉพาะคุณพี่ทั้งสอง อ๊วกไปคนละทีแล้ว ไอ้ไบร์ทกับไอ้เกมเหลือแค่กางเกงในตัวเดียว ส่วนผมยังมีกางเกงบอลอยู่แต่เมาเหมือนกันมันเริ่มมาจุกที่คอหอยแล้ว......

"เอี๊อก เจ๊ไม่ไหวแล้วค่ะ" เจ๊โน๊ตแกวิ่งปรู๊ดไปที่ห้องน้ำ ลำบากผมอีก ไอ้ไบร์ทกับไอ้กมนอนกลิ้งไปแล้ว เฮ้อ คิดถูกคิดผิดนี่ที่เล่นแบบนี้ เป็นอันว่างานนี้ล่มครับ สลบกันหมด...

ผมออกจากห้องน้ำพยุงคุณพี่โน๊ตมาเฮ้อ (อยากจะถีบลงชักโครกเหมือนกันแต่เกรงใจไอ้เกมครับ ลูกค้ามัน) แต่ละคน นอนแผ่หรากันหมด หมดสภาพกันจริงๆ  ดีเหมือนกันถ้าไม่มอมเหล้าไอ้พวกนี้มีหวังมันต้องทำอะไรในห้องผมเป็นคู่ๆกันแน่เลย....

ผมลากไอ้ลูกเจี๊ยบผมไปที่เตียงนอน เอ้อตัวหนักเหมือนกันแฮะ...คนอื่นเหรอ...ไม่สนหรอก นอนท่าไหนก็ท่านั้น ผมเอาผ้าขนหนูเล็กมาชุบน้ำอุ่นแล้วเช็ดหน้ามัน.... เฮ้อ..มองหน้ามันแล้ว..ผมคิดไปไกลเลยครับว่าผมจะได้อยู่กับมันอีกนานมั๊ยนี่......เรื่องความรักสำหรับผมแล้วมันเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน..วันนี้มีรักกันพรุ่งนี้หรืออนาคตอาจต้องเลิกกัน อาจจะต้องเจ็บช้ำ เจ็บปวดอย่างสุดซึ้งก็ได้... แต่วันนี้ผมมีความสุขที่ได้รักมันและผมก็พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อมัน จะทำทุกอย่างเพื่อให้ความรักของเราสองคนยังคงต่อไป...ตอนนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะครับว่าความสุขที่ผมมีอยู่ตอนนี้.....มันจะอยู่กับผมได้อีกนานแค่ไหน......

http://music.thaicool.com/musicget.asp?id=570

นี่แหละหัวใจหนึ่งที่มั่นคงเสมอ พร้อมจะให้เธอตลอดไป
นี่แหละชีวิตหนึ่งที่ยังคงวางไว้ ให้เธอคนเดียว
เธออาจไม่รู้ และยังสงสัย ว่าทำไมฉันจึงทำเพื่อเธอทุกอย่าง
ต้องการสิ่งใด ทุกอย่างที่ทำไปนั้นเพื่ออะไร
ฉันไม่มีเหตุผลใดให้เธอ รักมันมีเหตุผลในตัวของมัน
ฉันแค่ทำส่ิงนี้ ที่ใจต้องการ เหลือแค่เธอจะยอมรับมันไป
ให้ฉันได้มองเธอ อยู่ที่ตรงนี้แค่เท่านี้ฉันก็สุขใจ
ที่ฉันนั้นทำอยู่ อาจไม่มีความหมายแต่ทำเพื่อเธอ
เธออาจไม่รู้ และยังสงสัย ว่าทำไมฉันจึงทำเพื่อเธอทุกอย่าง
ต้องการสิ่งใด ทุกอย่างที่ทำไปนั้นเพื่ออะไร
ฉันไม่มีเหตุผลใดให้เธอ รักมันมีเหตุผลในตัวของมัน
ฉันแค่ทำส่ิงนี้ ที่ใจต้องการ เหลือแค่เธอจะยอมรับมันไป
ฉันไม่มีเหตุผลใดให้เธอ รักมันมีเหตุผลในตัวของมัน
ฉันแค่ทำส่ิงนี้ ที่ใจต้องการ เหลือแค่เธอจะยอมรับมันไป
ฉันไม่มีเหตุผลใดให้เธอ รักมันมีเหตุผลในตัวของมัน
ฉันแค่ทำส่ิงนี้ ที่ใจต้องการ เหลือแค่เธอจะยอมรับมันไป


niph

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #491 เมื่อ05-09-2007 11:48:51 »

 :m13:
ผมชอบนะ

บทสรุปตอนจบตอนของแต่ละตอน
ดูเหมือนพี่เอกเตรียมตัวเตรียมใจรับมือกับอนาคตตลอดเวลา

อย่างน้อยก็ได้เห็นว่าพี่ไม่ได้หลอกตัวเอง
และความเป็นจริงก็สะท้อนให้เห็นแบบนั้นจริง ๆ ... วังวนที่ไม่แน่นอน
 o13

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #492 เมื่อ05-09-2007 12:45:23 »

เห็นด้วยกับรีบนอ่ะ  :m4:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #493 เมื่อ05-09-2007 15:37:55 »


..........อนาคตที่ไม่เคยมีอะไรแน่นอน......แม้กระทั่งความรัก..... :undecided: :undecided:

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #494 เมื่อ05-09-2007 15:53:43 »

มีความสุขกับชีวิต ก็เก็บเกี่ยวความสุขให้เต็มที่นะครับ พี่เอก

แต่เล่นพามาบ้านเนี่ย เกินไปป่ะ

ไม่เห็นน่ะ มันยังพอทนได้ แต่ถ้าทำกันตำตาเนี่ย  :m16:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #495 เมื่อ05-09-2007 18:15:43 »

ไปต้มยำทำแกงที่ไหน ไม่ว่า แต่อย่าพามาบ้าน ถึงเป็นงานก็รับไม่ได้  :m16:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #496 เมื่อ05-09-2007 19:01:11 »

เท่าที่อ่านมาคนนี้สีนะ คือที่สุดของหัวใจ
 :m11: :m11: :m11:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #497 เมื่อ05-09-2007 19:11:00 »

ความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นาน  :m5:  :m5:

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #498 เมื่อ05-09-2007 19:36:40 »

จากนี้ไป อะไรจะเกิดขึ้น ไม่มีใครรู้

แต่ที่แน่นอน สุดท้ายเราต้องลาจาก

คิดได้แบบนี้ก็ปลง เฮ้อ.................

Red_Chocobo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #499 เมื่อ05-09-2007 20:57:00 »

ทำทุกสิ่ง ทุกอย่างไม่ให้ขาดตกบกพร่องนะครับ คุณเอก

วันข้างหน้าจะได้ไม่เสียดาย สิ่งที่ผ่านมา   :a1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เสือไบ:the series by matheww
« ตอบ #499 เมื่อ: 05-09-2007 20:57:00 »





mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #500 เมื่อ06-09-2007 08:15:56 »

เสือไบ:the series (ตอน94)

ผมลืมตาตื่นขื้นมาแล้ว ปวดหัวตุ๊บๆ เลย...ก็แหงดิเมื่อวานเล่นเหล้าไปเพรียวๆ แบบนั้น...ที่ตื่นไม่ใช่อะไรหรอก เพราะข้างนอกคุยกันเสียงดังมาก ไอ้ลูกเจี๊ยบเกมของผมน่ะเหรอ นอนหลับอยู่ท่าเดิมอ้าปากหวอ.....ผมคว้าผ้าเช็ดตัวออกไป...

"อ้าวคุณน้องเอกตื่นแล้วเหรอคะ....คุณน้องเกมล่ะ...แหมเมื่อคืนเล่นพี่ซะเมาดิ้นเลยนะคะ เสียจริตกะเทยไฮโซหมด"

"แหม คุณพี่โน๊ต ยังมีอะไรต้องเสียอีกเหรอคะ แหมเมื่อคืนอิชั้นเห็นคุณพี่นอนอ้าแล้วอ้าอีก...."


"เผอิญเมื่อคืนคุณพี่เมาน่ะ..." หัวเราะกันเกรียว ไอ้ไบร์ทนะเหรอ ยังนอนใส่กางเกงในตัวเดียวนอนอยู่ที่โซฟาโต๊ะรับแขกอยู่เลย...

"จะกลับเลยเหรอครับ" ผมถามพวกคุณๆ...แหม เป็นเจ้าบ้านนี่ทำไงได้ ไอ้คนพามาแม่งมันก็นอนอุตุ

"หรือคุณน้องเอกจะให้พี่ทำอะไรล่ะคะ ....คุณพี่โน๊ตว่างๆนะ" อาจ๊ากพูดแบบนี้มันมีเลสนัยนะ

"ไม่รู้ครับ เกม กับไบร์ทยังไม่ตื่นเลย"

"แหม ถ้าน้องเอก ไม่รีบตื่นมา มีหวังคุณพี่สองคน ลักหลับน้องๆ สักหน่อย" พี่ดิวจีบปากจีบคอพูดอีกแล้ว

"งั้นตามสบายนะครับ ผมขอตัวอาบน้ำก่อน" ผมเดินไปอาบน้ำรำคาญเหมือนกัน เดี่ยวต้องมาเก็บกวาดวงเหล้าเมื่อคืนอีก......

"งั้นเดี่ยวคุณพี่ขอตัวกลับเลยนะจ๊ะ"

"ครับ ขอบคุณมากนะครับ ว่างๆมาอีกนะ" ฝืนใจชวนสุดๆ  ผมไม่ค่อยชอบ แหม มีใครหน้าไหนมันชอบศัตรูบ้างล่ะ.....ฮ่าฮ่า...แต่ไงผมก็ยกมือไหว้ .....กรูเฟคเพื่อมรึงสุดๆเลยนะ ไอ้ลูกเจี๊ยบ.......

หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็มาเก็บกวาดวงเหล้าที่กินกันเมื่อคืนนี้.....เสร็จแล้วผมขอนอนต่อ......

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ....จนกระทั่ง ปลายเดือนกรกฎาคม....วันนี้ผมต้องไปสอบที่มหาวิทยาลัยมหานคร ผมอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้า..........เทอมนี้ผมลงทะเบียนแค่สองตัว.....ลงได้แค่นี้จริงจริงครับ วิชามันเป็นตัว กว.ครับ ต้องเก็บตามลำดับ...

ผมซ้อนมอเตอร์ไซด์ไอ้ลูกเจี๊ยบไปวันนี้แต่มันไปส่งแค่ เดอะมอลล์บางกะปิแล้วผมก็ขึ้นรถตู้ไปต่อ....ส่วนมันก็ไปเรียนที่ราม 2 ตามปกติ พูดถึงเรื่องเรียน ไอ้เกมมันขยันกว่าผมอีกนะ ไปเรียนทุกครั้ง....ส่วนผมเรียนบ้างไม่เรียนบ้าง ก็อย่างว่าแหละ วิชาพวกนี้ผมเคยเรียนมาแล้ว จากที่โรงเรียนของหน่วยงานราชการ หรือไม่งั้นก็เรียนที่นี่แหละแต่ไม่ผ่านซีต้องลงใหม่..

"ขอบใจนะ ที่ร๊ากที่มาส่ง ขี่รถดีๆ ล่ะ เมียจ๋าเป็นห่วง" ผมยื่นหมวกกันน๊อคที่ผมใส่ให้มัน มันเก็บไว้....

"ไม่เป็นไร สอบเสร็จรีบกลับบ้านนะจ๊ะ อย่าเถลไถล"

"เออ สอบเสร็จจะรีบกลับคอนโด" วันนี้ผมลาพักร้อนมาสอบ ลามาสามวัน คือพุธ พฤหัส ศุกร์....ความจริงสอบวันนี้วันสุดท้ายครับ แต่ไหนๆ จะลาแล้ว ขอลาเยอะๆ ล่ะกัน ผมมีสิทธิ์ใช้วันลาได้ยี่สิบวัน แต่ส่วนใหญ่ผมจะใช้วันลากับการไปทริปหรือดูแลมิสเตอร์เชน......

ผมสอบเสร็จเที่ยง สอบเสร็จก็ออกจากมหาวิทยาลัยเลย ไม่รีบออกมีหวังรอรถนาน รถตู้มันน้อย คนมันเยอะ และอีกอย่างผมไม่ชอบนึ่งรถเมลล์ สาย 131 ครับ มันมาลงแค่มีนบุรีเอง....มาถึงหน้าเดอะมอลล์บางกะปิเดินเล่นซักนิดหน่อยดูของ......แล้วค่อยกลับไปที่คอนโด....

ผมถึงคอนโดเกือบบ่ายสามครับ กลับมาก็ไม่มีอะไรเก็บกวาดเช็ดถู ทุกทีไอ้ลูกเจี๊ยบผมทำซะส่วนใหญ่...ตอนมันว่างๆ หรือตอนที่มันไม่ได้ไปเรียน.....

หกโมงกว่าๆ  ไอ้ลูกเจี๊ยบของผมยังไม่กลับมาเลย.....ปกติมันจะกลับมาแล้วนี่...เฮ้อสงสัยคุยกับเพื่อนเพลินล่ะมั๊ง ผมก็ไม่ได้ว่าไร ชีวิตในรั้วมหาลัยมันก็ต้องมีบ้าง มีคุย มีนั่งเมาท์กัน  มีเล่น มีเตะบอล มีเข้าห้องสมุด มีเข้าห้องคอมพ์  หลังเลิกเรียน .....

ทุ่มกว่าๆ มันโทรมาแล้ว......

"วันนี้ผมกลับดึกหน่อยนะพี่ พอดีจะไปสังสรรค์กับเพื่อนเก่าหน่อย" โหมีเพื่อนเก่าด้วย.....

"โหมรึง อุตส่าห์ย้ำกรูนักย้ำกรูหนาให้รีบกลับบ้าน....มรึงกลับไถลซะเอง.."

"แหะ แหะ มันจำเป็นนี่จ๊ะ เมียจ๋า ...เอาน่า ที่ร๊ากจะรีบกลับก็แล้วกัน.."

"อย่าดื่มเยอะนะมรึง ขี่มอเตอร์ไซด์แบบนี้ แล้วมรึงจะไปฉลองกันที่ไหนล่ะ" ผมน่ะห่วงมันจริงๆ เวลาเมาๆ ไอ้บ้านี่มันขี่รถเร็ว....

"แถวโชคชัยสี่ครับ บ้านเพื่อน เอาน่าที่ร๊ากจะระวังระวัง"

"เออ"

หลังจากวางสายจากมันแล้วผมไม่มีอะไรทำหรอก นั่งๆ นอนๆ ดูละครฟังเพลง ลงไปตอบเมลล์มิสเตอร์เชน ส่วนใหญ่ผมจะตอบเมลล์ของแกตอนอยุ่ที่ทำงาน ที่บ้านไม่มีคอมพิวเตอร์ แต่อีกไม่นานก็คงจะซื้อเพราะไอ้เกมมันอ้อนๆ จะซื้อเพื่อการเรียนของมันอยู่.....

ตื๊ดๆ โทรศัพท์ผมดังอีกแล้ว ดูนาฬิกา โหเกือบตีสองแล้วเหรอนี่ เผลอหลับไป ครับ วิทยุยังเปิดอยู่เลย...

"ว่าไง"

"พี่เอก....ผมรถแฉลบ"


"เอ๊ยเป็นไรบ้างเหรอเปล่าวะ" ผมถามมันด้วยความเป็นห่วง...ว่าแล้วเชียวเมื่อตอนคุยโทรศัพท์ตอนเย็นสังหรณ์ใจแปลกๆ

"ตอนนี้อยู่คลีนิค ครับ ....มาทำแผลกับไอ้ชัย....พี่เอก หยิบกุญแจสำรอง มาเอารถของผมหน่อยดิ ที่ร้านข้าวต้มโชคชัยสี่ ซอย...... ผมจอดไว้ที่นั่น...กลัวมันหายน่ะพี่ ไม่รู้จะขี่ได้เหรอเปล่าน่ะ..."

"แล้วมรึงอยู่คลินิคไหนล่ะ"

"คลีนิค...............ปากซอย.......... โอ๊ย" มันบอกชื่อคลินิก และสถานที่ตั้ง ....ผมพอรู้จัก......

"เออ เดี่ยวกรูไปเอารถแล้วจะแวะไปหามรึงที่คลีนิคนะ นี่ทำแผลเหรอยังวะ"

"ยังครับ ให้ไอ้ชัยทำก่อน มันหนักกว่าผม" ท่าทางจะหนักกันนะนี่....ฟังได้จากน้ำเสียง....

ผมรีบหยิบกุญแจมอเตอร์ไซด์สำรอง .....ออกไปเลย ใจมันร้อนรนไงไม่รู้กลัวมันจะเป็นอะไรมาก..ไปถึงที่มันจอดจักรยานยนต์ไว้ โหกระจกด้านซ้ายแตก ไฟเลี้ยวแตก กันชนล้อหน้าแตก...ที่เหยียบเท้าเบี้ยว ผมต้องดัด ให้มันเข้าที่.....

กว่าจะสตาร์ทเครื่องติดเฮ้อ มันคงขี่มาเร็วมากๆ รถถึงอยู่ในสภาพนี้ ไอ้เด็กเวน กรูเตือนไม่เคยฟังเลยนะ....ผมขี่ไปถึงคลีนิคตามที่มันบอก...

ตอนนี้ทั้งสองคนทำแผลกันเสร็จแล้วครบ แหม อินทรีตัวขาว กันเป็นแถว ตามตัวซีกซ้าย มีผ้าก๊อดปิดแผลอยู่หลายที่ครับ ไอ้ชัยหนักหน่อย .....ภาษาชาวบ้านเรียกว่าหน้าแหก...ส่วนไอ้เกมซีกซ้ายก็ไม่ใช่ย่อยครับ มีแผลถลอก ผ้าก๊อด แล้วตอนนี้มันใส่เฝือกอ่อนที่แขนซ้ายด้วย....

"แขนข้างซ้ายไม่ได้หักนะคะ ให้มันอยู่แบบนี้ซักสองสามวัน  ช่วงนี้จะเจ็บหน่อยนะคะ ...ที่หลังดื่มเหล้าอย่าขี่มอเตอร์ไซด์นะคะมันอันตราย" แหมขนาดหมอยังเตือนเลย หลังจากรับยา จ่ายตังส์ค่าทำแผลแค่นี้แพงเหมือนกันแฮะพันกว่าบาท....

"ชัยมรึงไปค้างกับกรูก่อนก็ได้นะ จะกลับรามสองแบบนี้เหรอ" ผมชวนมัน ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วผมไม่มีอะไรต้องไปต่อว่ามันสองคนหรอก..

"เกรงใจน่ะพี่"

"เกรงใจไรวะ มรึงก็เพื่อนกรู มาอยู่กับกรูชักระยะ มรึงอยู่หอใครจะดูแลมรึงวะ อยู่นี่ ยังช่วยๆ กันได้"ไอ้เกมพูดขึ้นมา แหมห่วงเพื่อนหมือนกัน...

"งั้นไปก็ได้"

"งั้นเดี่ยวพวกมรึงนั่งแท็กซี่ไปกันนะ เดี่ยวกรูขี่มอเตอร์ไซด์ไป" ผมบอกมันครับ มันคงไม่ดีมั๊งถ่านั่งซ้อนสามไป

"ขับรถดีๆ นะเมีย เอ๊ย พี่เอก" มันห่วงผมเหมือนกันแฮะ ผมมองมัน.....แหมอยู่ดีๆ ไม่ว่า อยากเจ็บตัว ดี....สม...

"เออ"

หลังจากแยกที่ส่งมันขึ้นแท๊กซี่แล้วผมก็ขี่มอเตอร์ไซด์ตามๆ มันมัน ตอนนี้มอเตอร์ไซด์มันกระตุกๆ ไงไม่รู้ ศูนย์มันเบี้ยวๆ เหรอเปล่าผมก็ไม่รู้นะ...ผมเลยไม่กล้าขี่เร็ว อีกอย่าางผมเห็นสภาพแผลมันแล้วผมนึกกลัวน่ะ....

กลับไปถึงห้อง....ผมต้องบังคับให้มันเช็ดตัวโดยมีผมเป็นคนเช็ดให้ ตอนนี้ทำก็ทำทั้งสองคนนะ ไอ้เกมไอ้ชัย ถ้าผมทำให้เฉพาะไอ้เกม มีหวังไอ้ชัยสงสัยหรือน้อยใจแน่ๆเลย แต่ผมก็เต็มใจทำ...หลังจากเช็ดตัวเสร็จ ผมก็ต้มมาม่าให้มันกินและก็ให้มันเข้านอน...เฮ้อเหมือนดูแลเด็กน้อยไงไม่รู้.....ผมให้ไอ้ชัยนอนห้องหนึ่ง ไอ้เกมนอนอีกห้องหนึ่ง....ผมไม่ได้นอนกับมันนะ เพราะผมนอนดิ้นกลัวดิ้นไปโดนแผลมันเข้า......

เช้าขึ้นมาแล้ว ผมยังลาพักร้อนอยู่ ตื่นขึ้นมาทำข้าวต้มเครื่องให้มัน เฮ้อจะกินได้เหรอเปล่านี่ มือใหม่หัดทำแต่ก็ไม่ยาก แค่ข้าวต้มเครี่องแต่จะอร่อยเหรอเปล่า.....ต้องถามสองคนนี้ดู.....ไอ้เกมตื่นแล้ว มันเดินกระโผกกระเผลกมาดูผมทำข้าวต้ม.....ส่วนไอ้ชัยสงสัยยังไม่ตื่น..ฤทธิ์เหล้าคงหมดแล้วผมว่ามันสองคนคงต้องปวดแผลกันบ้างแหละ.....

"จะกินได้มั๊ยนี่เมียจ๋า......แต่กลิ่นหอมดีเหมือนกันนี่"

"เฮ้ย พูดอะไรระวังหน่อย มีคนอยู่.....แล้วเป็นไงยังปวดแผลอยู่เปล่า"

"ปวดดิ โดยเฉพาะแขน" หน้าตามันไม่เป็นอะไรมาก ไอ้นี่มันใส่หมวกกันน๊อคส่วนไอ้ชัยมันไม่ได้ใส่..

"กรูเตือนมรึงแล้ว ไปทำอีท่าไหนล่ะถึงได้ซิ่งจนหน้าแหกแบบนี้


"เฮ้อ ถนนมันลื่นพี่ช่วงโค้ง "


"กรูว่ามรึงขี่เร็วมากกว่ามั๊ง แฮนด์รถมรึงมันเบี้ยวไปเลยน่ะ เดี่ยวกรูจะเอาไปซ่อมให้น่ะ ซ่อมแล้วขายเลย ไม่เอาแล้ว" ผมรู้จักร้านที่ซ่อม ก็ร้านที่ไอ้เกมไปซ่อมไปแต่งรถประจำแหละ.....

"โห พี่เอก รถผมน่ะ" มันทำเสียงอ้อนๆ

"ใช่รถมรึง แต่มรึงคิดดูดิ ว่ามรึงเป็นแบบนี้แล้วกรูรู้สึกไง มรึงรู้เหรอเปล่าวะกรูห่วงมรึงทุกครั้งที่มรึงขี่รถมอเตอร์ไซด์ออกไป...ใช่อยู่มรึงไม่ประมาทแต่คนอื่นล่ะ รถใหญ่ เค้าจะชนมรึงมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ .....กรูไม่อยากเสียมรึงไป" ผมพูดตรงๆเลย แต่พูดเสียงไม่ดังนะ ....ไอ้เกมนิ่งไปนาน...แล้วมันมองหน้าผมอีกที...

"ขายก็ขายพี่ แต่ผมขอเป็นหลังจากที่สอบเทอมสองเสร็จนะพี่ เพราะรามสองมันไกล มันไม่สะดวกตอนผมไปเรียน"


"เอางั้นก็ได้ เกม...มรึงต้องเข้าใจนะ ถ้ามรึงเป็นอะไรไป กรูจะไปบอกไอ้กายว่าไง ที่สำคัญกรูคงอยู่ไม่ได้ ถ้ามรึงจะจากกรูไปแบบนั้น" ผมบอกมันด้วยความรู้สึกริงๆ ของผม

"ขอบคุณครับ พี่" มันทำตาซึ้งๆ เหมือนจะมีน้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว.....ผมยกเข้าต้มเตรียมตัวเสิร์ฟ...ไอ้ชัยเปิดประตูห้องออกมาแล้ว..

"ชัย มากินข้าวต้มกัน จะได้กินยา ไหวเหรอเปล่าวะ" ผมเห็นมันทำหน้าตาแหยๆ

"ปวดแผลน่ะพี่"

"ก็แหงล่ะมรึง ฤทธิ์เหล้ากับฤทธิ์ยามันหมดแล้วนี่ จะกินเลยหรือแปรงฟันก่อน"

"กินเลยล่ะกัน" ผมเสิร์ฟข้าวต้ม สามชาม ของผมด้วยชาม ชิมแล้วก็กินได้เหมือนกันนะนี่...

"ผมเลยอดไปทำงานเลย" ไอ้เกมมันบ่นๆ ...

"มาบอกอะไรกรูวะ กรูเตือนมรึงหลายครั้งแล้วเรื่องขี่รถ"

"แหม เม....เอ๊ย พี่เอก มันก็ต้องมีเผลอกันบ้างแหละ....เออ ไอ้ชัย กรูขอโทษนะที่ทำให้มรึงเป็นแบบนี้"

"ช่างเถอะ โทษมรึงก็ไม่ได้หว่ะ ต้องโทษกรูด้วย...ถ้ากรูไม่ชวนมรึงออกมาซิ่งมรึงก็คงไม่เจ็บตัว" อ้าวผมพอจะรู้สาเหตุกลายๆ แล้วแหละ เฮ้ออย่างว่าแหละไอ้พวกนี้มันวัยคึกคะนอง....

"ดีแล้ว พวกมรึงจะได้จำไง  เจ็บมั๊ยล่ะ เจ็บตัวด้วย เสียทั้งเวลา อีก ไม่คุ้มเลย..."

"ครับ เพ่" แหมมันสองคนพูดเกือบจะพร้อมกันเลย....

หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็เช็ดตัวให้พวกมันสองคนนะครับ ให้มันทำเองก็คงไม่ค่อยสะดวกมั๊ง เอาน่า แค่นี้ผมทำได้...และอยากทำด้วย....ตอนผมเช็ดตัวให้ไอ้ชัยผมเฉยๆนะ ไม่มีความรู้สึกอะไรกับมันเลย มันเหมือนพี่ชายทำให้น้องชายอะไรแบบนี้แหละ......แต่ตอนเช็ดให้ไอ้ลูกเจี้ยบเกมนี่ซิ ผมรู้สึกหัวใจมันเต้นตึกๆ ขนาดมีอะไรกันมาแล้ว นอนด้วยกันมาแล้ว ยังไม่วายมีความรู้สึกแบบนี้ ตอนผมเช็ดมันมองผมด้วยสายตาขอบคุณ สายตาไงผมก็ไม่สามารถบรรยายเป็นตัวหนังสือได้นะ.....

เกือบเดือน กว่าแผลของพวกมันจะหายเป็นปกติ ไอ้ชัยมานอนพักฟื้นที่นี่เลย ซึ่งผมก็ไม่ว่าอะไร....ดีเหมือนกันไอ้เกมมันจะได้ไม่เหงาตอนผมไปทำงาน......ไอ้เกมมันไม่ได้ไปทำงานนะ เพราะแผลถลอกแบบนี้ใครจะมาเอา และอีกอย่างไปทำงานแบบนี้อายเพื่อนเปล่าๆ......

Red_Chocobo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #501 เมื่อ06-09-2007 08:32:02 »

ดีจัง มีเช็ดตัวให้กันด้วย

คนมานจาเห็นใจกัน ก้อ ตอนเจ็บป่วยนี่แหละ  :m13:


คิดเล่น ๆ เผื่อ เจ้าชัย เกิดมาชอบคุณเอก ด้วยอีกคนจาทำงัยดีเนี่ยะ  :m18:

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #502 เมื่อ06-09-2007 08:38:26 »

+ 1 ให้คุณเอกด้วยนะ โทษฐานมาต่อเรื่องอย่างสม่ำเสมอ ไม่ต้องให้รอเลย น่ารักมาก  :m4: :m4: :m4:

Sorrow

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #503 เมื่อ06-09-2007 08:42:25 »

สวัสดีครับ ฝากตัวเป็นแฟนคลับด้วยคนครับ
ชีวิตคุณเอกมีสีสันจังเลยครับ น้องเกมก็น่ารักจัง โชคดีนะที่รถแฉลบไม่เป็นอะไรมาก
.....แต่จะมี No.4 จริงๆ เหรอเนี่ย? :serius2: อยากให้อยู่คู่กับน้องเกมไปนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆแสนนานนะครับ

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #504 เมื่อ06-09-2007 08:45:46 »

ขอบคุณครับคุณชาเขียวแหมรักจะเป็นคลับกันแล้วพ๋มก็ต้อง.ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ซิครับ แต่ตอนนี้กำลังสองจิตสองใจอยู่ครับว่าจะ มีต่อ The boy story และ เสือไบ the series เล่มสอง ตอ่เลยเหรอเปล่าครับ ที่ไม่ค่อยแน่ใจเพราะ คอมเมนต์และ โหวตของเรื่องพ๋มมันน้อยมากมากเลยครับ น้อยใจ ฮ่าฮ่า แต่ไงขอดูก่อนนะครับ อย่างไง เสือไบเล่ม 1 จบ 160 ตอนแน่นอน ครับ...

น้ำค้าง

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #505 เมื่อ06-09-2007 09:22:40 »

ลูกเจี๊ยบเกมน่ารักดีออก คุณเอกยังจะไปมี No.4 อีกเหรอ :m28:

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #506 เมื่อ06-09-2007 09:26:09 »

แหม๋ คุณเอกนี่ขี้น้อยใจนะ (หัวล้านป่าวนี่ :m12: ) ดูจาก view เกือบ เจ็ดพัน กับ รี อีก ห้าร้อยกว่า ก็ไม่น้อยนา  :m19:

มาต่อเถอะ จะภาคต่อ ภาค 2 หรือเรื่องใหม่ ก็เอามาเถอะ จะรออ่าน เป็นแฟนคลับอย่างเหนียวแน่นเลย  :m4: (เด๋ว +1 ให้ทุกวัน เลยเอ้า  :m23: เอาคะแนนมาล่อ คริ คริ )

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #507 เมื่อ06-09-2007 09:57:01 »

เง้อ พี่เอก ต่อไปเถอะครับ ผมว่ามันก็มีคนมาอ่านเรื่อยๆนะ

สงสารแฟนประจำกันหน่อยเหอะ  :m5:

อย่าขี้ใจน้อยดิ เด๋วหัวล้านน๊า  :m26:


ple

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #508 เมื่อ06-09-2007 10:51:11 »

ปกติผมก็คอย (แอบ) ติดตามอยู่ตลอดนะคับ แต่ไม่ค่อยได้เม้น ต่อไปจะเม้นให้บ่อยนะคับ ได้ข่าวว่าแอบน้อยใจ 555 เอามาลงเถอะครับ ยังไงก็มีคนติดตามอ่านอยู่แล้ว  :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #509 เมื่อ06-09-2007 12:09:47 »

มีแฟนเหมือนมีลูกเลยแหะ
 :m14: :m14: :m14:
เกมก็ทำตัวน่ารักนะ เหมือนฝากชีวิตนี้ไว้ให้แล้ว
รักคือความเข้าใจ รักคือการให้อภัย
 :m1: :m1: :m1: :m1:

ยากจะหาได้ แต่ชีวิตของคนมืดมน คงอีกนานกว่าจะหลุดพ้น
 :m21: :m21: :m21:


ลุ้นๆๆจะได้อ่านต่อ ช่างเป็นชีวิตที่สมบุกสมบัน เปิดโลกดีครับ
อ่านไปได้มุมมองที่ไม่เคยรุ้มาก่อน

ช่วงนี้นิยายเอยะ อย่าเพิ่งน้อยใจไป เด่วก็ตามอ่านกันเรื่อยๆเอง
อย่าลืมว่าคนอ่านแล้วไม่คอมเม้นต์ก็มีอีกเพียบเลย
 :m18: :m18: :m18:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด