[เรื่องเล่า] เสือไบ:the series
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องเล่า] เสือไบ:the series  (อ่าน 415217 ครั้ง)

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #390 เมื่อ21-08-2007 17:50:05 »

ก็คราวนี้เราไม่ได้เริ่มนิ เราไม่ผิดอ่ะ ของแบบนี้ตบมือข้างเดียว มันมะดังหรอก เหอ ๆๆๆ  :m23:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #391 เมื่อ21-08-2007 19:05:24 »

No.3 นี่เด็กกว่าแฮะ ผิดคอนเช็บต์ไปนิด สงสัยเริ่มรักเด็กขึ้นมาแล้ว  :m11:  :m11:  :m11:

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #392 เมื่อ21-08-2007 20:17:05 »

แบบนี้ก็น่าจะ Happy ดีนี่นา ต่างคนก็ต่างมีใจให้กัน

ไม่น่าจะมีปัญหาตรงไหนเลยนิ................หรือว่า....

เกม......................................................ไม่รักจริง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2007 18:31:59 โดย Tifa »

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #393 เมื่อ22-08-2007 08:06:53 »

เสือไบ:the series (ตอน82)

1 เดือนผ่านไปแล้ว ที่ผมได้รู้จักกับไอ้เกม...มันรวดเร็วไปเหรอเปล่านี่....ถ้าจะบอกว่า....แค่นี้ผมก็ตกหลุมรักของมันเข้าเต็มๆ แล้ว....

อาทิตย์ที่แล้ววันวาเลนท์ไทน์..... ผมมีโปรแกรมไปเที่ยวกับมิสเตอร์เชนแถวพัฒพงษ์และก็สุขุมวิท...ไอ้เกมโทรหาผมตั้งแต่ตอนเย็นเลย...

"วันนี้พี่เอกไปไหนเหรอเปล่าครับ วันแห่งความรัก..."

"ไม่ได้ไปไหนน่ะ....ตอนนี้กรูไม่ได้อยู่ในกรุงเทพ" ผมโกหกมัน...ผมไม่อยากให้มันรู้ว่าผมทำงานแบบนี้ด้วย..ความจริงผมว่ามันก็ไม่ผิดนะที่มันจะรู้...... แต่มันคงไม่ดีมั๊งครับ ผมอยากให้ผมดูดีทุกอย่างในสายตามัน....

"อ้าวไม่เห็นบอกเลย" ผมกับมันโทรคุยกันทุกวัน..... คือเรื่องของเรื่องผมก็เพิ่งรู้เองว่ามิสเตอร์เชนแกจะมาเซอร์ไพซส์ผม...

"กรูก็รู้เมื่อเช้านี่เอง..รู้เสร็จก็รีบมาเลย"

"จังหวัดไหนล่ะพี่"

"ลพบุรี" เฮ้อ โกหกเป็นไฟเลยผม..ทำไงได้ล่ะ....ผมไม่อยากจะโกหกมันหรอกแต่มันจำเป็น

"เฮ้อ ผมก็เลยอดไปฉลองวันแห่งความรักกับที่รักของผมเลย"

"อะไรนะ เอาอีกครั้งดังๆ ชัดๆ..." ทีแรกก็ไม่อยากเชื่อหรอกครับ ว่ามันจะพูดแบบนี้...

"ของดีมีครั้งเดียวพี่...กลับมาก็โทรหาผมด้วยล่ะกัน คิดถึงน่ะ..."

"พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว....เย็นๆ... แล้วคืนนี้ไปเที่ยวที่ไหนกับใครล่ะ"

"คงไปกับเพื่อนที่นี่แหละพี่ มันบอกจะไป รัชดากัน.."น้ำเสียงมันเซ็งๆ ไงไม่รู้ หรือว่าเซ็งที่ผมไม่อยู่นี่..

"ไปกินที่ไหน ก็ระวังด้วยล่ะ เมาๆ มาขี่รถอันตราย"

"คร๊าบ ที่รัก"

หลังจากที่คุยกันวันนั้นแล้ว ผมก็โทรหามันแทบทุกวัน ...แต่ก็ไม่ได้เจอหน้ากันจนวันนี้วันเสาร์ เกือบสี่ทุ่มแล้ว...ผมนัดเจอมันที่หน้าปากซอยสุขุมวิท 11 แล้วชวนกันไปเที่ยวที่อาร์ซีเอ....ช่วงนี้ที่เที่ยวที่บูมสุดก็น่าจะเป็นที่นี่แหละมั๊ง...

"คิดถึงจัง......ไม่เห็นหน้าสองอาทิตย์ " ผมทักมันก่อน ตอนนี้มันสตาร์ทรถรอแล้ว...

"เหมือนกันแหละพี่...แหมอาทิตย์แล้ววันสำคัญดันไม่อยู่ซะนี่ มาๆ วันนี้ต้องโดนทำโทษ เลี้ยงเหล้าผมเลย วันนี้ผมนวดได้แค่นวดเดียวเอง..."

"ได้ๆ อยากไปไหน....ก็พาไปล่ะกัน..." มันพาผมนั่งซ้อนท้ายดิ่งไปที่อาร์ซีเอแล้ว..

"เดี่ยวมีไอ้ไบร์ทกับไอ้แฟงค์ไปด้วยนะพี่ นัดกันไว้แล้ว"

"เออ" เพื่อนมัน ทำงานที่เดียวกับมัน  แต่ผมว่าไอ้สองคนนี้มันไม่เหมาะกับงานร้านนี้เท่าไหร่ ทำไมน่ะเหรอ แหมมีเด็กนวดที่ไหนมันผอมกระหร่องเหมือนเด็กติดยาล่ะ....ถึงแม้หน้าตามันจะหล่อ แต่หุ่นมันไม่ค่อยให้และอีกอย่างผมว่ามันน่าจะติดยาด้วยแหละ ตามันปรือๆ ตลอด....ผมจะห้ามไม่ให้เกมมันคบพวกนี้ก็ไม่ได้ วัยรุ่นล่ะนะ ยิ่งห้ามก็ยิ่งยุ..ผมอยากให้มันคิดเองดีกว่า....

จะห้าทุ่มแล้ว ตอนนี้เกมมันขี่มอเตอร์ไซด์มาจอดตรงหน้าฟาสฟูดแห่งหนึ่งแถวอาซีเอนั่นแหละ...แต่เอ๊ทำไมวันนี้ร้านนี้มันมีมอเตอร์ไซด์จอดหน้าร้านเยอะเป็นพิเศษล่ะนี่... มันดับเครื่อง....สักพักไอ้ไบร์ท กับไอ้แฟงค์เดินออกมาจากฟาสต์ฟู๊ด เดินมาหาไอ้เกม...

"วันนี้มรึงจะไปหาตุ๊กตากับพวกกรูเหรอเปล่าวะเกม" ไอ้ไบร์ทถามเกม ...มันคงเห็นผมมาด้วยมั๊ง...

"ตุ๊กตานั่งรถวันนี้เนี๊ยบนะโว๊ย..กรูกะจะลงสนามหว่ะ..เมื่อวานเพิ่งไปแต่งรถมา ลองบิดดูแม่งโคตรสะใจเลย กะคืนนี้จะลงสนามซะหน่อย"  เฮ้อ อะไรของมันนี่....

"ไหนตุ๊กตามรึงวะ" ไอ้เกมถาม.... ไอ้ไบร์ทชี้ไปที่กลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่ง มันนั่งคุยกันบนมอเตอร์ไซด์ หนึ่งในนั้นเป็นผู้หญิงผมยาว...ผมมองไปที่หน้าตาของเด็กคนนั้น โหอายุไม่น่าจะเกิน 16 เลยน่ะ หน้าตาทรวดทรงองค์เอวมันน่าจะประมาณ ม.ต้นนะนี่....

"นั่นไง สวยเปล่า" ไอ้แฟงค์ถามต่อ..

"ก็สวยหว่ะ ยังเด็กเลย"ไอ้เกมมันบอก โห นี่มันชอบเด็กหรือไม่ชอบเด็กนี่...

"แหม ใหม่แกะกล่องมาเลยน่ะโว๊ย มันเมายามาด้วย" โหมิน่าล่ะ สาวคนนี้ตาปรือๆ..มือขวาถือบุหรี่ด้วย...แหมหนุ่มๆ ที่คุยด้วยมันไม่อายสายตาชาวบ้านกันเลยครับ มีจับ ลูบ ควัก กันในที่โล่งๆ แบบนี้...

ผมมองไปที่ผู้หญิงน้องคนนั้นอีกครั้งหนึ่ง....ผู้หญิงกับพวกผู้ชายแก็งค์รถซิ่งก็คงเหมือนหมากฝรั่งล่ะมั๊ง..คือโดนพวกผู้ชายเคี้ยวกันจนจืด..แล้วก็คายทิ้ง.....ผมว่าพวกเธอเหล่านี้คงจะไม่รู้สึกอะไรหรอก ในเรื่องนอน... เรื่องเปลืองเนื้อเปลืองตัว..ผมว่าเค้ากับจะชอบด้วยซ้ำ...ที่สำคัญคนที่จะได้นอนกับสาวพวกนี้ในคืนนี้...ต้องเป็นคนที่ชนะ...เป็นคนที่ซิ่งเก่งที่สุดหรือไม่งั้นรถแรงที่สุด....คนชนะก็คือฮีโร่ของพวกเธอนั่นเอง...เอ้อ....

ผมอดสังเวชใจไม่ได้ มองภาพเห็นภาพแบบนี้แล้ว..ผู้หญิงที่เข้ามาในเวทีนี้ก็เหมือนสมบัติ ผลัดๆ กันให้พวกผู้ชายชม..บางคนก็ใหม่ซิงๆ เลย บางคนเก่าจากที่อื่นมาใหม่ในการแข่งครั้งนี้...บางครั้งไปกับผู้ชนะนึกว่าจะได้นอนกับผู้ชนะคนเดียวแต่ที่ไหนได้กับโดนลงแขก จนบางรายไม่กล้ามาอีกเลยก็มี...พวกเด็ดๆ ร้ายๆ ก็มีนะครับประมาณว่ามาเป็นตุ๊กตาก็เพื่อมาฟันขาซิ่งโดยเฉพาะ..มีการจดบันทึกสถิติด้วยว่านอนกับใคร กี่คนต่อคืน ....ผู้หญิงพวกนี้เค้ามักจะถือคติแบบนี้กัน "สถิติมีไว้ทำลาย" บางคนนอนกับแก๊งค์ซิ่งยกแก๊งค์เลย นอนอย่างเดียวไม่พอยังปั่นหัวคนที่นอนด้วยทะเลาะกันอีก...แหมไอ้พวกแก๊งค์ซิ่งทั้งหลายก็รู้ๆ อยู่..ศักดิ์ศรีอันดับหนึ่ง เงินอันดับสอง ผู้หญิงอันดับสาม..พอควันออกหูหน้ามืดตามัวก็ต่อยหรือมีเรื่องกันฆ่ากันตายเลยก็มี...

"ตกลงมรึงจะไปเหรอเปล่าวะ" ไอ้ไบร์ทถามขึ้นมา...

"แข่งกันที่ไหนล่ะ" ไอ้เกมมันมองผมครับ คงเกรงใจผมแหละวันนี้ผมอุตส่าห์จะเลี้ยงเหล้ามัน อยากเจอหน้ามัน...แต่มันก็มีเพื่อนมันมาด้วย....ชีวิตวัยรุ่นช่วงนี้ก็คงแบบนี้ล่ะมั๊งติดเพื่อน...

"แถวเกษตรนวมินตร์หว่ะ" ช่วงนั้นยังสร้างไม่เสร็จยังไม่ได้เปิดใช้...ไอ้เกมมองหน้าผม..

"แล้วแต่มรึงล่ะกัน อยากไปก็ไป .....กรูไปด้วย" ผมบอกไอ้เกมมันไป.....

"แหม พี่อยากไปก็ไม่บอก อุตส่าห์เกรงใจ"

"ถึงไม่อยากไป มรึงก็ต้องไปอยู่ดี ไปก็ดี จะได้อยู่ใกล้ๆ ฮ่าฮ่า อยากเห็นมรึงซิ่งหว่ะ" ผมบอกมัน..

"โอเค ไบร์ท กรูตามไป จะไปกันที่โมงวะ"

"เที่ยงคืน รอเพื่อนกรูอีกกลุ่มก่อน" ไอ้ไบร์ทพูดเสร็จมันก็เดินเข้าไปหาเพื่อนมันที่มีน้องผู้หญิงนั่งอยู่...

"พี่เอกไม่โกรธผมนะ" ไอ้เกมถามผม..

"ไม่หรอก ไปก็ไป แล้วไม่มีปัญหาเรื่องพ่อมรึงเหรอ" ผมก็กลัวๆ ตำรวจเหมือนกัน รู้อยู่ผมทำงานอะไร โดนจับไปจะไม่คุ้มเอา...

"ไม่ต้องกลัวพี่เอก ขาใหญ่คงเคลียร์แล้วแหละ เห็นไอ้ไบร์ทมันบอกแบบนี้"

"อือ"

เกือบเที่ยงคืน ผมนั่งซ้อนมอเตอร์ไซด์ไอ้เกม ออกจากอาร์ซีเอเพื่อไปที่ถนนเกษตรนวมินทร์ตอนไปนี่เราไปกันเป็นฝูง เสียงบิดมอเตอร์ไซด์ดังมากๆ จนผมแสบแก้วหูไปหมด.....ไอ้เกมก็กระไรนะ มันคงสนุกมันหรอก..แต่หารู้ไม่ว่าคนที่นั่งซ้อนกอดเอวมันน่ะโค-ตะ-ระกลัวเลย....ผมชอบขึ่มอเตอร์ไซด์นะ สมัยที่อยู่ต่างจังหวัดผมยังบิดซิ่งออกไปหลายจังหวัดเลย แต่..ถ้าเป็นตอนนี้ถนนที่มีรถเยอะๆ และไปกันเป็นฝูงแบบนี้ผมกลัว..กลัวอย่างแรกเลยก็คือกลัวตำรวจนี่แหละ.....

เรามาถึงถนนเกษตรนวมินทร์กันแล้ว มาเจอพวกที่รอกันก่อนแล้ว.....มีผู้หญิงด้วยเกือบประมาณสิบคน ไม่แน่ใจนะครับ พวกนี้จะเป็นเดิมพันทั้งหมดหรืออาจจะแค่ซ้อนท้ายมาเพื่อมาดูหรือมานั่งรถเล่น..... ตอนนี้คนที่มาที่นี่เกือบ50 คนรวมทั้งผมกับไอ้เกมด้วย นี่ไม่นับพวกขาชม ขาจรทั้งหลายอีกนะ...

"มรึงจะลงซิ่งกับเค้าเหรอเปล่าวะ" ผมถามไอ้เกม กลัวมันลงแข่งจริงๆ ผมว่ามันกล้าๆ บ้าๆ น่าจะชอบแบบนี้....

"ไมล่ะพี่ กลัวผมจะเอาพี่ไปพนันขันต่อเหรอไง"

"สา.....ด กรูกลัวมรึงจะตายก่อนล่ะซิ"

"ขอบคุณครับ ผมไม่แข่งหรอก อาจจะเล่นบ้างนิดหน่อย รถผมยังไม่แรงพอ..."

"เออ ดีแล้วทำอะไรก็คิดดีๆ ล่ะกัน อย่างน้อยกรูก็เป็นห่วงมรึงและยังมีไอ้กายอีกคนหนึ่ง"

"ครับ ขอบคุณครับ"

การแข่งซิ่งแข่งกันไปหลายคู่แล้ว บอกตรงๆ ผมไม่ค่อยสนใจหรอกครับ ตอนนี้ผมต้องเหลียวซ้ายแลขวาบ่อยๆ กลัวโดนรวบ ส่วนไอ้เกมเหรอ ไอ้นี่มันเล่นแทงตังส์ะกับเค้าด้วย....แหมมรึง.....

"พี่เอก ไอ้ไบร์ทมันจะแข่งแล้วครับ เดิมพันหนักด้วย ผมทุ่มไปเกือบสองพัน" เดิมพันรอบนี้คงเยอะ แถมยังมีสาวคนที่เห็นตอนอยู่ที่อาร์ซีเอเป็นเดิมพันอีก....

ไอ้ไบร์ทกับนักแข่งอีกคนอยู่ที่จุดสตาร์ทแล้วครับ..มันบิดออกจากจุดสตาร์ทแล้ว โหตื่นตาตื่นใจดีเหมือนกัน เครื่องมันแรงกันมากๆ เลย เสียงดังบรื้นๆจนแสบแก้วหูด้วย....โหตอนนี้ ไอ้ไบร์ทเข้าเส้นชัยไปแล้วครับเฉือนกันแค่ช่วงตัวเอง...ไอ้เกมยืนลุ้นแทบจะหยุดหายใจ...ก็มันเล่นแทงตั้งสองพัน....

เกือบตีสี่ การแข่งซิ่งจบแล้ว...ตอนนี้เหลือแต่กลุ่มเพื่อนไอ้ไบร์ทกับไอ้แฟงค์ประมาณเกือบสิบคน...หลังจากที่เคลียร์เรื่องเงินกันแล้ว...

"จะไปกับกรูหรือเปล่าวะเกม หรือจะไปส่งพี่มรึง" ผมมองหน้ามัน เหมือนให้มันตัดสินใจเอง แหมถ้ามันชวนผมสักคำก็คงดี อยากไปด้วยเหมือนกัน...

"ไม่ดีกว่าหว่ะ วันนี้กรูเพลียๆ พรุ่งนี้กรูต้องไปทำงานด้วย" ไอ้เกมมันบอกไอ้ไบร์ทกับไอ้แฟงค์ไป..

"แน่ใจเหรอวะ เดี่ยวมีฉลองใหญ่นะโว๊ย ฉลองกับน้องปุยฝ้าย" เฮ้อ ผมว่าท่าทางจะมีรายการลงแขกกันนะนี่บรรยากาศแบบนี้..ไอ้เกมมองหน้าผมอีกครั้ง...ผมเข้าใจความรู้สึกมันดี วัยรุ่นก็แบบนี้แหละ...

"แล้วแต่มรึงล่ะกันเกม เดี่ยวกรูขอตัวกลับ มรึงจะไปกับเพื่อนก็ได้" แหมผมคงต้องปล่อยมันไป....ท่าทางงานนี้จะสนุกนะ..มีเหล้า ยา นารี มาเกี่ยวข้องด้วย...มันมองหน้าผมอีกครั้ง...

"เอาไว้โอกาสหน้าล่ะกัน พวกมรึงไปเถอะ เดี่ยวกรูไปส่งพี่ชายกรู งั้นแยกกันตรงนี้เลยนะ เจอกันที่ทำงานพรุ่งนี้" โหมันพูดผิดเหรอเปล่านี่ ผมว่ามันจะได้ไปทำงานเหรอ ....

"อือ คงไม่ไปหว่ะ โอเค แล้วค่อยคุยกัน"

เราเริ่มแยกย้ายกันกลับแล้ว ผมซ้อนรถมอเตอร์ไซด์กับไอ้กายกับอีกทาง ส่วนพวกไอ้ไบร์ทและไอ้แฟงค์ตามๆ กันไป

"ตามไปยังทันนะมรึง" ผมรู้ครับว่ามันอยากไปแจม แต่ติดที่มีผมนี่แหละ..

"ได้ไงพี่.....มาด้วยกันก็กลับพร้อมกัน อีกอย่าง พี่บอกว่าจะเลี้ยงผมไม่ใช่เหรอ"

"อาราย เมื่อกี๊ได้เงินตั้งเยอะนี่หว่ะ"

"มันเกี่ยวกันที่ไหนล่ะ สัญญาเป็นสัญญา ใครหว่า ว่าจะเลี้ยงผม.."

"โอเคจะตีสี่แล้ว ไปกินร้าน ก.ไก่ก็ได้ ใกล้บ้านดีด้วย"

"ได้เลยน้อง กอดเอวพี่แน่นๆ นะจ๊ะ พี่จะซิ่งแล้ว" อาจ๊าก ไอ้...สา.......ด เห็นกรูเห็นเป็นอะไรนี่....

ไปถึงร้านผมกับมันนั่งดื่มกัน แต่ไม่เยอะนะครับเพราะร้านมันจะปิดตอนหกโมงเช้า แค่กรึ่มๆ..ตอนนี้จิตใจผมกังวลสารพัด ยิ่งได้ไปเห็นกลุ่มก๊วนเพื่อนๆ มันแบบนี้...ผมกังวลมากเลย มิน่าไอ้กายมันถึงได้ย้ำผมนักย้ำผมหนาให้ดูแลไอ้เกมดีๆ ทีแรกผมคิดว่าไม่น่าจะยากอะไร ...แต่เห็นการณ์ที่ผมไปกับมันมาวันนี้มันทำให้ผมกลัวมากขึ้น กลัวใจไอ้เกมด้วยแหละ เด็กวัยรุ่นกำลังเรียนรู้...อยากรู้อยากลองอยู่ด้วย.....

หกโมงเช้าผมขอตัวมันกลับบ้านเลย มันชวนผมไปนอนค้างด้วย แต่ผมปฎิเสธ ...ที่ปฏิเสธไม่ใช่อะไรหรอก มีงานต้องไปทำตอนสายๆ กลัวหลับเลยเวลา และอีกอย่าง ผมว่ามันคงไม่ดีเท่าไหร่มั๊งจะไปทำแบบนั้นอีก....

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #394 เมื่อ22-08-2007 15:00:28 »


.................ชีวิตโลดโผนดีแท้............... :m17: :m17:

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #395 เมื่อ22-08-2007 15:02:56 »

ดูท่าแล้วเกมก็มีใจให้เหมือนกันเนอะ  :m3:

ออฟไลน์ ~NeMeSiS_PURE~

  • 행 복 하 길 바 래 ...
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2009
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +196/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #396 เมื่อ22-08-2007 16:27:10 »

สวัสดีคับพี่เอก  ผมเพิ่งจาเข้ามาอ่านเมื่อวานนี้เอง
 :m8:ยางอ่านไม่ถึงไหนเรย  เพราะไม่ค่อยมีเวลาเตรียมแอดมิดชั่น  :m8:


แต่อ่านแล้วก็มีข้อสงสัยอยู่ว่า
ไอ้โรงเรียนที่พี่มาสมัครสอบแถวปากเกร็ดเนี่ย  มันอยู่ส่วนไหนหรอ
ผมอยู่มาประมาณ 10 ปี  ยังไม่รู้จักเยย

 :m23: แต่มันอาจจะปิดไปแล้วก็ได้เน้อ  เพราะตอนที่พี่มาสมัครสอบผมเพิ่งจะเกิด  :m23:

แล้วพี่เอ็กส์ละคับ  พี่เค้าเป็นไงบ้างอ่ะ

*-----*-----*-----*-----*-----*-----*-----*

ไปแระ  จะตามอ่านให้ทัน

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #397 เมื่อ22-08-2007 17:01:35 »

ตอนนี้ก็ยังเปิดอยู่ครับ เป็นโรงเรียนของหน่วยงานของรัฐ ตอนนี้เปลี่ยนชื่อเป็นวิทยาลัยแล้วครับ หาไม่ยากหรอก อยู่ตรงข้ามกับ วัดชื่อดัง วัดก็ชื่อเดียวกับ วิทยาลัยนี้แหละ..... :seng2ped:

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #398 เมื่อ22-08-2007 18:41:49 »

โหใช้ชีวิตได้คุ้มมากๆเลยง่ะ เหมือนจะผ่านชีวิตโชคโชนเลยนะนี่
แต่ก็ดีครับ จะได้เห็นชีวิตในหลายๆแนว อิอิ เป็นกำลังใจเสมอ

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #399 เมื่อ22-08-2007 19:08:40 »

หุหุ เรียกที่รักแล้ววววว  :give2:  :give2:  :give2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เสือไบ:the series by matheww
« ตอบ #399 เมื่อ: 22-08-2007 19:08:40 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ [€]ŝĊörŦ

  • ความพยามครั้งที่100 ดีกว่าคิดท้อถอยก่อนที่จะทำ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2077
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +142/-0
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #400 เมื่อ23-08-2007 01:42:53 »

ทำไมรสชาติชีวิตมันจัดงี้อ่า...

 :m29:      :m29:      :m29:

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series
«ตอบ #401 เมื่อ23-08-2007 09:58:19 »

เสือไบ:the series (ตอน 83)

ผ่านมา1 อาทิตย์แล้ว หลังจากเหตุการณ์แข่งรถที่ถนนเกษตรนวมินทร์วันนั้น...ผมก็โทรคุยกับไอ้เกมทุกวัน เมื่อวานวันศุกร์...มันชวนผมไปเที่ยวดื่มเหล้ากัน เบบี้บริ๊งส์ แถว อาร์ซีเอ..แต่ผมติดสอบวันนี้ เลยขอแคนเซิ่ลไป....

วันนี้ผมสอบเสร็จแล้ว  มันเป็นวิชาไม่ยากเท่าไหร่อย่างไงก็ต้องทำให้ผ่านซี..สอบเสร็จประมาณเที่ยงแต่ผมต้องทำเรื่องเปลี่ยนรหัสนักศึกษาใหม่ เฮ้อ พูดถึงเรื่องเรียนไม่น่าเชื่อผมจะเหลวไหลแบบนี้ได้... ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนที่เรียนเก่งนะ...เสร็จจากธุระที่มหาวิทยาลัยก็เกือบบ่ายโมง...ผมนั่งรถตู้มาลงหน้าเดอะบอลล์บางกะปิ...เดินไปหามันที่หอ....เซอร์ไพส์มันซะหน่อย....ผมโทรหามัน กะจะถามว่ามันอยู่ไหน ถ้ามันอยู่ที่ห้องก็ดีไป...ถ้ามันอยู่ที่อื่นผมก็จะไปรอมันในห้อง รอมันกลับมา แล้วก็แกล้งผีหลอกมัน...ฮ่าฮ่าไอเดียบรรเจิดดีแท้ๆ.....ผมกดโทรหามัน...

"หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ กรุณาติดต่อใหม่ภายหลัง"

อ้าวปิดเครื่องทำกะบือทำไมนี่....กลางวันแบบนี้ หรือว่าเมื่อคืนไปเที่ยวจนเช้าหรือเที่ยวจนนอนสลบสไลนี่.......ผมมาถึงหอมันแล้ว ไม่มีการ์ดรูดผ่านประตู...ทำไงดีล่ะ....คงต้องรอคนที่เข้าๆ ออกๆ ผ่านมาแล้วผมขอเข้าไปด้วย....

ผมเดินมาแถวๆ หน้าห้องมันแล้ว อ้าวมีเสียงเพลงดังแว่วมาจากข้างใน โห...นอนอยู่นี่เองถึงว่าปิดมือถือกลัวคนรบกวน...ผมไขกุญแจเปิดประตู...โหภาพที่เห็นผมแทบช๊อค มันมีกลิ่น...มีควันจางๆ ..ผมรีบปิดประตูห้องทันที...กลัวกลิ่นควันพวกนี้จะออกไปนอกห้องเดี่ยวคนอื่นจะรู้อาว่าไอ้นี่เล่นยากัน....ผมกวาดสายตาไปรอบๆห้อง โหอุปกรณ์เสพยาเพียบเลย กระดาษฟอย ไฟแช็ค...ขวดน้ำพลาสติก มีถุงพลาสติกรัดด้วยหนังยางตรงปลายขวด  มีหลอดดูดยาวๆ .มีเศษหญ้าด้วย(คาดว่าจะเป็นกัญชา)..มีขวดเหล้าโซดา แก้วน้ำ หกล้มระเกะระกะเต็มไปหมด....ข้างๆ มียาเม็ดสีขาวกับสีส้มตกอยู่หลายเม็ดครับ สีขาวสองเม็ด สีส้ม สี่ห้าเม็ด.... สีขาวคาดว่าน่าจะเป็นยาอีเพราะมีตัวหนังสือ JJ  กับสีส้มน่าจะเป็นยาบ้า...สุดยอดเลยไอ้เด็กเวน.....

ในห้องมี ไอ้ไบร์ท ไอ้แฟงค์ กับอีกสองคนผมไม่รู้จัก.......แต่ละคน หลับตาพริ้มสลึมสลือ บางคนร้องเพลงส่ายหัวเบาๆ หน้าตาแต่ละคนดูมีความสุขมากเลยสงสัยเพิ่งอัพกันแหงๆ....ผมมองหาไอ้เกม..ไอ้ตัวดีของผมอยู่ไหนนี่..ผมเดินไปที่ห้องน้ำ โหไฟแช็ค.....กระดาษฟอยส์.. หลอดดูด............ภาพแต่ละภาพที่ผมเห็นสุดยอดเลยครับ..

"ไอ้เกม เป็นเ   หี้.......ย อะไรของมรึง" ตอนนี้ผมสุดจะทนแล้ว มันนั่งส่ายหัวไปมา...ผมเห็นสภาพมันตอนนี้ผมจี๊ดขึ้นเลย...โกรธมาก...แต่ตอนนี้โกรธไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร...มันลืมตาใบหน้ามันมีความสุขแบบนั้น....

"อ้าว พี่เอกที่ร๊ากของผม มาๆมาสนุกกัน...ผมกำลังลอย"ตอนนี้มันหลับตาทำท่าเหมือนจะบิน โหท่าจะบินทั่วไปทั่วไปมันต้องกางแขนกว้างๆ นี่ นี่มันกลางแขนเป็นรูปสามเหลี่ยมคล้ายๆ ลูกเจี๊ยบ....

"นกห่าอะไรวะ นี่มันลูกเจี๊ยบแล้ว" ผมส่ายหน้า...มันเดินออกไปตรงระเบียงหลังห้องแล้ว คนอะไรหลับตาเดินยังไม่ชนอะไรเลย...

"ฉานจะบิน บินไป ฉันไม่กลัวอะไร....." มันเงียบแป๊บหนึ่ง  "เพราะฉานเป็น มดเอ็กซ์ชุปเปอร์วัน" ตอนนี้มันปีนขึ้นราวระเบียงแล้ว..ผมเห็นแทบจะใส่เกียร์หมาวิ่งไปจับมันเลย กลัวมันตก ชั้นสามนะครับตกมาเจ็บแหงๆ

"ลงมาเร็ว เดี่ยวตกไปตาย" ผมพยายามฉุดมันลงมา ตอนนี้ผมแทบร้องไห้ ผมไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ยื้อยุดฉุดกระฉากมัน จนตัวมันล้มตกมาใส่ผมโครมใหญ่..

"แอก" เจ็บมากๆ เลยครับ  แต่ผมต้องทน ผมปล่อยมือจากมือมัน มากุมท้องและลูบหัว ตัวมันทับใส่ท้องผมเต็มๆ หัวผมกระแทกพื้น แต่ไม่แรงเท่าไหร่.....ตอนนี้มันจะบินไปที่ราวระเบียงอีกแล้ว ผมกัดฟันฉุดมันเข้าไปในห้อง....อย่างแรกต้องทำให้มันฟื้นก่อน.....เอามันไปในห้องน้ำล่ะกัน....ผมรวบรวมแรงทั้งหมด ลากมันเข้าห้องน้ำ....โหสุดยอด ทั้งดึงทั้งผลัก ทั้งจะบิน ทั้งจะถีบผมแต่ผมก็ลากมันเข้ามาได้...ผมดึงฝักบัวมาฉีดน้ำใส่มันก่อน...เปิดสุดแรง.... ผมถอดเสื้อมันออก...เผื่อมันจะได้หนาวได้รู้สึกตัวบ้าง ตอนนี้มันสงบลงแล้ว ท่านกจะบินเมื่อกี๊เป็นไก่หงอยไปแล้ว..เกือบครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ผมก็เปียกไปทั้งตัวไม่แพ้มันเหมือนกัน..มันเริ่มหนาวสั่นแล้ว...ตอนนี้ผมจับมันอาบน้ำ เสื้อผ้ากางกงกางเกงผมจัดการถอดให้มันหมดแล้ว อาบน้ำถูสบู่สบายตัวจะได้นอนหลับ...

เสร็จแล้ว ผมลากมันออกจากห้องน้ำ...ตัวผมกับตัวมัน ไม่มีเสื้อผ้าเหลือแล้วครับ ของมันและของผมเปียกหมดแล้วผมถอดกองไว้ในห้องน้ำ.....ผมจัดการเช็ดตัวให้มันใส่เสื้อผ้าชุดนอนให้มัน ตอนนี้มันเหมือนเด็กน้อยเลยครับ มันหลับตาพริ้มสลึมสลืออยู่ ผมแต่งตัวให้มันและผมเสร็จแล้ว......ผมจะลุกไปจัดการเสื้อผ้าที่เปียกในห้องน้ำให้เสร็จ..แต่ไอ้เกมมันดึงตัวผมลงมาที่ๆนอนครับ เฮ้อนอนก็นอน รอมันสงบกว่านี้ผมค่อยไปซักก็ได้....,มันนอนเอาหัวหนุนที่อกผมครับ เฮ้อ ตอนนี้ต้องทำให้มันหลับ หรือสงบครับ...ผมไม่รู้ว่ามันเล่นยาไปมากขนาดไหน.....คนอื่นก็มีอาการเหมือนกันเลยครับ นอนหลับตาพริ้ม มีความสุขกันจริงๆ ไอ้พวกเวน......

"จี๊ด พี่ทำอะไรผิดเหรอ ทำไมต้องทิ้งพี่ไป" อ้าวเวน ผมนึกว่ามันจะหลับแล้ว แต่มันหลับตาอยู่นะครับ....อยู่กับกรูนึกถึงแฟนเก่านะมรึง....

"พี่กาย เมื่อไหร่พี่จะกลับมาครับ ผมเหงา" อ้าวมันละเมอแล้วครับ แบบนี้..

"พี่เอก แกไม่ค่อยสนใจผมเลย..." มีชื่อผมมาเกี่ยวข้องอีก.เฮ้อ....นี่ผมผิดเหรอนี่....มันพล่ามอะไรอีกเยอะนะครับแต่ผมไม่ค่อยเกท เท่าไหร่ คือไม่รู้ว่ามันบ่นอะไร....จนเกือบชั่วโมงแหละครับมันหลับไปแล้ว...

ตอนนี้ผมนอนไม่หลับหรอกครับ นึกกลัวสารพัด...ถ้าขืนผมบ่อยให้มันอยู่คนเดียวแบบนี้ น่ากลัวจริงๆ ครับ ชีวิตวัยรุ่นแบบมัน ยิ่งเพื่อนๆแต่ล่ะคน.....แล้วถ้ามันเกิดเป็นอะไรไปล่ะ ผมจะไปบอกไอ้กายว่าไงล่ะ มันอุตส่าห์ฝากฝัง...

นอนไปคิดไปสารพัด......แล้วผมก็คิดออก....

เกือบๆ สามทุ่ม...มันหลับไปแล้วครับ  คงหลับสนิทด้วย....ส่วนคนอื่น นอน หมดสภาพกันเป็นแถว...ผมเข้าไจัดการเสื้อผ้าของผมกับมันในห้องน้ำ...จัดการเสร็จ...ก็มาจัดการกับอุปกรณ์ที่ รกเรื่อราดแบบนี้...อุปกรณ์ต่างๆ ผมเอาไปทิ้งนะครับ เหลือแต่พวกยา...ความจริงก็อยากจะทิ้งหรอก แต่กลัวมีปัญหากับเพื่อนมัน....เก็บๆไว้ มันขอก็จะคืน คือยาบ้าราคามันไม่เท่าไหร่ เม็ดล่ะ 100 -300 ส่วนยาอีกนี่ซิ แพงหน่อย...เม็ดเกือบๆ พัน....

หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็กลับมานอน ครับ เกือบ ห้าทุ่ม ไอ้พวกนี้ยังนอนสลบสไลกันไม่รู้เรื่องเลย....

เกือบเที่ยง วันอาทิตย์ ผมตื่นมาแล้ว....ตื่นไม่ใช่อะไรหรอก เพื่อนๆ ไอ้เกมตื่นกันมาแล้ว ตื่นมาบางคนก็มานั่งบื้อสลืมสลือ...ไอ้เกมตื่นขึ้นมาแล้วครับ....มันมองหน้าผม...

"อ้าวพี่เอก มาตั้งแต่เมื่อไหร่" อ้าวเวน นี่มันไม่รู้เลยเหรอนี่....มันเอามือกุมหัว....

"เป็นไรวะเกม"

"ปวดหัว พี่ ทำไมมันมึนๆ เพลียๆ แบบนี้ล่ะ หิวน้ำด้วย พี่เอก หยิบน้ำให้ผมหน่อย ผมไม่มีแรง" ผมลุกไปหยิบกระบอกน้ำให้มัน ก็แหงล่ะดิ กินเหล้าเสพยา ไม่กินข้าว มันจะมีแรงได้ไงล่ะ...

"อ้าวกินซะ"  มันยกดื่มเกือบหมดกระบอกเลยครับ...

"เป็นไงล่ะ ไอ้มดเอ็กซ์จำอะไรไม่ได้ซิท่า" ไม่มีประโยชน์หรอกครับ ที่จะไปว่าอะไรมันตอนนี้

"นอนหลับอีกตื่นล่ะกัน เดี่ยวตื่นมากรูจะหาอะไรให้กิน หรือว่า เอานมหน่อยมั๊ย"

"ขอนอนก่อนล่ะกัน พี่ไม่มีแรงจริงๆ"

"เกมกรูกลับห้องก่อนนะ" ไอ้แฟรงค์กับไอ้ไบร์ทเพื่อนมันตะโกนบอกเกมครับ...

"ไปกันไหวเปล่า นอนที่นี่ก่อนก็ได้" อันนี้ผมพูดครับ แหมเพื่อนไอ้เกม ผมจะไปไล่พวกนี้ไปได้ไง แต่มันคงเกรงใจผมแหละ....

"ไปนอนห้องดีกว่า พี่ ห้องผมแค่นี้เอง "

"อือ ตามสบายล่ะกัน เดินดีๆ ล่ะ" กลัวมันโดนรถชนเหมือนกัน...ยังไงมันก็เพื่อนร่วมโลกผม เพื่อนไอ้เกม...หันมามองไอ้เกมอ้าวหลับไปแล้ว มันคงแฮงค์เพลียๆ จริงๆ ครับ.....

ผมลงไปซื้อข้าวมันไก่สำหรับผม 1 ที่ และของมัน ที่นี่ไม่ต้องกลัวนะครับ มีไมโครเวฟ อุ่นได้...ห้องไอ้กายมันค่อนข้างจะมีครบ น่ะอุปกรณ์ทุกอย่าง แหมระดับมันสุดยอดอยู่แล้ว...

เกือบหกโมงมันตื่นขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ดูดีขึ้นหน่อยครับ...มันลุกมานั้นทำตาสลืมสลือรอวิญญาณเข้าร่าง....ผมนอนฟังเซาน์เบ้าท์อยู่จะเปิดเครื่องเสียงก็กลัวรบกวนมัน....

"ลุกไปอาบน้ำก่อนดิไป....จะได้สดชื่น เดี่ยวกรูอุ่นข้าวให้มรึง"

"ครับ พี่" มันหลับตาเดินอีกแล้ว ห่านี่ตาก็ไม่ตี่ซะหน่อย....

หลังจากที่มันอาบน้ำผมก็อุ่น ข้าวมันไก่กลิ่นหอมกรุ่นเลยครับ ส่วนของผม ก็มาม่า..ระหว่างรอ ผมให้อาหารปลาไปด้วย แหมปลาเกือบสองร้อยตัว เจ้าของมันขี้เมา เมื่อวานมันจะได้กินอะไรเหรอเปล่านี่ ผมก็ลืมๆ......มันแต่งตัวเสร็จแล้วเดินมาที่โต๊ะที่ผมตั้งอาหาร....

"พี่มาตอนไหนล่ะนี่" มันถามผมก่อน...

"ตอนเมื่อวาน...เข้ามาเห็นมดเอ็กซ์..ชุปเปอร์วัน" ผมแซวมัน พร้อมกับยื่นจานข้าวมันไก่กับแก้วน้ำให้....

"โห ทำไมผมไม่รู้เรื่องล่ะ" มันเริ่มกินแล้วครับ คงหิวโซ่กล่ะจิไอ้เสือ.....

"มรึงคงจะรู้เรื่องล่ะนะ ขนาดเดินยังหลับตาเดินได้เลย" ตอนนี้ผมโซ๊ยมาม่าไปด้วย...

"ขอโทษพี่ เมา" มันก้มหน้าก้มตากินต่อไป....

"มายาล่ะซิ ทั้งยาบ้า ยาอี กัญชา...."

"ฮ่าฮ่า นิดหน่อยพี่ เผอิญไอ้แฟรงค์มาได้มาหลายเม็ด" มันหัวเราะยิ้มๆ เหมือนเป็นเรื่องตลกขบขันน่ะ ผมจี๊ดขึ้นอีกแล้ว แต่ทำไงดีล่ะจะใช้ความรุณแรงก็คงไม่ได้ พื้นฐานของผมก็อย่างที่รู้ๆ ผมไม่ใช่พี่ชายหรือ คนสนิทอะไรกับเกมมากมาย ถ้าใช้กำลังหรือ อำนาจบอกให้มันเลิกมันคงไม่เชื่อ.....

"เกม ดูอะไรนี่" ผมชี้ให้มันดูรอยช้ำๆ จ้ำๆ สีคล้ำที่ผมโดนมันทับ มันล้มใส่เมื่อวาน ตอนนี้ผมใส่เสื้อกล้ามนะครับ มันเลยเปิดง่าย รวมทั้งที่ท้องด้วย

"ไปโดนอะไรมาล่ะพี่" โห จำไม่ได้อีกไอ้กร๊วก..

"เมื่อวานกรูไปปล้ำกับคนเมามา.....เมายาด้วยนะมรึง" น้ำเสียงและแววตาผมประชดอย่างเห็นได้ชัดครับ...

"ที่ไหนล่ะพี่เอก" ผมว่ามันรู้แล้วแหละ...

"แถวๆ นี้แหละ ไอ้คนบ้าที่กรูไปปล้ำมันคิดว่าตัวเองเป็นนก มันเลยอยากจะบินจากชั้นสาม พอดี กรูเห็นแล้ว ถ้ามันบินไปมันคงตกดังแอกไปชั้นล่างแน่เลย กรูก็เลยฉุดมันลงมาจากระเบียง...ฉุดมันไปฉุดกันมา มันก็เลยหล่นมาใส่กรูดังแอก...กรูร้องเอ๋งเลยหว่ะ....ไอ้เหี้ยน่านมันไม่ยอมอีกมันจะบินไปให้ได้ ..กรูก็เลยฉุดมันเข้าห้องน้ำทำให้มันหายบ้า....แมร่งคิดแล้วมันน่ากระทืบมันคาห้องน้ำหว่ะ ทำดีไม่ได้ดี เจ็บตัวก็เจ็บ แถมมันยังไม่ขอบคุณสักคำ" ผมร่ายยาวครับ ตอนนี้ยิ้มขำๆ แหละครับตัวเอง ประชดมันได้ยาวขนาดนี้ มันก้มหน้า เหมือนคนสำนึกผิด.....

"ขอโทษครับ พี่เจ็บตรงไหนเหรอเปล่า เดี่ยวผมทายาให้ นี่ผมจำอะไรไม่ได้จริง" ตามันเศร้ากว่าเดิมอีก...

"ไม่เป็นไรหรอก หว่ะ กรูหายเจ็บแล้วแค่มรึงไม่เป็นอะไรกรูก็ดีใจแล้ว"

"ครับ พี่เอก ทีหลังผมจะไม่ทำอีก" มันพูดเหมือนสำนึกผิดแล้ว....

"เฮ้อ" ผมถอนหายใจ..."เกม มรึงไม่ต้องพูดหรอก กรูรู้ดีน่ะ และค่อนข้างแน่ใจด้วยว่ามรึงทำไม่ได้หรอก...กรูไม่ได้ดูถูกมรึงนะ แต่เพื่อนแต่ละคนที่มรึงคบ.....มันพร้อมที่จะพามรึงลงนรกได้ทุกเมื่อเลย"

"แล้วพี่จะให้ผมทำไงล่ะ ผมต้องทำงานนะพี่....อีกอย่างผมก็จบแค่ม.6" มันทำท่าเหมือนร้องไห้ครับ ผมน่ะอยากจะตบปากตัวเองจังเลยที่ทำให้มันเศร้าลง....แต่ทำไงได้ล่ะผมต้องพูดมันเล่นครั้งแรกได้ ครั้งที่สอง ครั้งที่สามย่อมมีตามมา

"เกมกรูถามมรึงหน่อยดิ มรึงนับถือและรักไอ้กายเหรอเปล่าวะ"  เกมนิ่งไปแป๊บ แล้วก็พยักหน้า...

"มรึงรักตัวเองเหรอเปล่า" มันไม่พยักหน้าครับ....

"คงไม่รักหรอกมั๊งพี่ ไม่งั้นผมไม่เล่นยาหรอก"

"มรึงไม่รักตัวมรึงก็ไม่เป็นไร แต่มรึงรู้เหรอเปล่า คนที่กรูถามมรึงทั้งสองคน กรูรักมันหว่ะ กรูรักไอ้กายเป็นเหมือนเพื่อนสนิท เหมือนญาติพี่น้อง......และก็รักมรึงเหมือน......... " ผมเงียบไปครับ มันคงอยากกรู้.........มันยิ้มบ้างแล้ว

"เหมือนอะไรล่ะพี่ พูดมาดิ ผมอยากฟัง"

"ไม่หว่ะ..กรูเขิน.เอางี้กรูมีข้อเสนอให้มรึง...."ผมเงียบไปแป๊บแล้วพูดต่อ

"มรึงย้ายไปอยู่กับ กรูนะ เกม หาที่อยู่ใหม่กัน....กรูจะให้มรึงเดือนละหมื่น....มรึงจะทำงานหรือไม่ทำงานก็ได้....กรูไม่ว่า ถ้าทำกรูให้มรึงทำแค่สองวัน" มันเงียบไปครับ...

"มันจะดีเหรอพี่เอก"

"ดีไม่ดีไม่รู้ กรูรู้แต่ว่า กรูทำเพื่อมรึง มรึงมาอยู่กับกรู....มรึงจะได้ไกลเพื่อนมรึงหน่อย.....มรึงไม่ต้องรีบคิดหรอก กรูให้เวลามรึงคิดสามวัน.....วันพฤหัสโทรมาบอกกรูด้วย มรึงจะเลือกไม่เลือกเป็นสิทธิของมรึงนะ แต่ขอให้รู้ไว้...ที่กรูทำไปก็เพื่อตัวมรึงและก็เพื่อไอ้กาย"

เงินแค่นี้...ผมไม่เสียดายหรอกครับ เดือนละหมื่น ปีก็แสนสอง ยังไม่รวมค่าเช่าห้อง...ค่ากินค่าใช้อีก... ผมได้จากมิสเตอร์เชนมันเยอะกว่านี้ แถมยังมีเงินเดือนราชการอีก.....ผมว่ามันคุ้มน่ะ คุ้มสำหรับคนที่ผมรัก ...ถ้าผมไม่มีเงินพอที่จะจ่ายให้มัน ผมก็จะไปหักคอเอากับไอ้กาย น้องมันทั้งคน...มันจะปล่อยให้เสียคนก็ให้มันรู้ไป.....

หลังจากกินเสร็จผมขอตัวกลับครับ มันจะได้มีเวลาพักผ่อนมีเวลาคิด....โตๆ แล้ว ยี่สิบแล้วมันน่าจะคิดเองได้แล้วนะ ผมไม่ได้คาดหวังคำตอบที่จะได้นะครับ.....อะไรที่เราหวังมากเมื่อเราไม่ได้ดังหวัง เราจะเจ็บปวดและก็ผิดหวัง..ตอนนี้ผมก็เลยไม่คาดหวังอะไร.....

(แหะๆ ถ้าคุณเป็น เกม คุณจะตัดสินใจอย่างไร ครับ ร่วมสนุกตอบคำถามกันหน่อยดิครับ ใครส่งคำตอบมาร่วมสนุกด้วยกัน ได้รางวัลนะครับ รางวัลก็คือได้อ่านตอนต่อไป ในวันพรุ่งนี้ ฮ่าฮ่า)

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series
«ตอบ #402 เมื่อ23-08-2007 10:15:48 »


(แหะๆ ถ้าคุณเป็น เกม คุณจะตัดสินใจอย่างไร ครับ ร่วมสนุกตอบคำถามกันหน่อยดิครับ ใครส่งคำตอบมาร่วมสนุกด้วยกัน ได้รางวัลนะครับ รางวัลก็คือได้อ่านตอนต่อไป ในวันพรุ่งนี้ ฮ่าฮ่า)



ขอร่วมสนุกตอบคำถาม คนแรกเลย คิคิ :m4:  เกมตกลงมาอยู่ด้วยกัน แล้วทั้ง2 ก็ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอย่างมีฟามสุข  :m12:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #403 เมื่อ23-08-2007 12:15:51 »


.........ถึงแม้จะตกลง...........แล้วมันจะเป็นแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน........... :เฮ้อ: :เฮ้อ:

niph

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #404 เมื่อ23-08-2007 13:24:46 »

 :m21:
ถ้าจะไม่ไป ...
จะมีเหตุผลไหนที่ดีกว่าและหนักแน่นพอ

แต่มันก็ขึ้นอยู่กะเกมแล้วละ
ชีวิตวัยรุ่นที่เจออะไรเยอะ ๆ แบบนั้น
 :เฮ้อ:
มะเคยเจอ
 :m7:

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #405 เมื่อ23-08-2007 15:24:24 »

ความรักที่มีเงินเข้ามาเป็นตัวแปร  ไม่รู้สิครับ

ไม่เคยเห็นว่ามันจะนานสักคู่

หมดเงิน ก็หมดใจ

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #406 เมื่อ23-08-2007 19:50:44 »

เหอ เหอ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ หากใจอยาก แม้สภาวะแวดล้อมไม่ให้ แต่ก็ยังเสียได้เหมือนเดิม  :a1:  :a1:  :a1:

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #407 เมื่อ23-08-2007 20:10:00 »

ตัดสินใจลำบากจังง่ะ เงินก็เยอะ

แต่จะรักกันจริงมั้ยนี่ก็น่าคิด

เฮ้อ.....ผิดทุกข้อละกัน อิอิ

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #408 เมื่อ23-08-2007 21:37:08 »

นั่นคงขึ้นกับความรู้สึกส่วนลึกของเกม ว่าเขารักและคิดจะฝากชีวิตไว้กับคุณหรือไม่

ดูจากอาการแล้วเกมจะตอบไม่ครับ
 :m22: :m22:

การที่เราจะกล้ารบกวนใครถึงขั้นนั้นมันต้องผ่านการไตร่ตรองมากกว่านี้

ยิ่งถ้าเป็นเด็กที่ยังพร้อมจะสู้กับโลกใบกว้าง
ถ้าเป็นผมก็ไม่อยากงอมืองอเท้าขอใครแน่

แทนที่จะใช้วิธีดังกล่าว สู้ใช้เวลากับเขาให้มากจะดีกว่า
 :a4: :a4: :a4:

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #409 เมื่อ24-08-2007 10:45:08 »

เสือไบ:the serie(ตอน 84)

สามวันแล้ว เชื่อเปล่า ครับ ที่ผ่านมานี่ผมปิดโทรศัพท์ครับ...กลัวจะได้ยินข่าวร้ายจริง...แต่ไงวันนี้นัดแล้วข่าวดีข่าวร้ายก็ต้องรู้ให้ได้.....เปิดโทรศัพท์ได้ไม่ถึง นาทีอ้าว sms มาตรึมเลยครับ....

"ปิดโทรศัพท์ทำไมนี่รู้มั๊ย คิดถึง

"กลัวขนาดนี้เลยพี่เอก"

"ผมได้นวด 3 นวดสุดยอดเลยพี่วันนี้ เหนื่อยเพลีย "

"เมื่อไหร่จะเปิดโทรศัพท์นี่ คิดถึงนะ" ฯลฯ.....มรึงไม่เข้าใจกรูเลยนะไอ้ลูกเจี๊ยบ....

เกือบเที่ยงครับ ตื๊ดๆ ....รู้เลยครับ ว่าใครโทรมา ส่วนใหญ่ โทรศัพท์ผมจะดังช่วงเย็นๆ ครับ ถ้าเป็นเรื่องงานหรือเรื่องอะไรพวกเพื่อนๆ ผมนิยมโทรเข้าเบอร์ที่ทำงาน....

"โห พี่เอก ปิดโทรศัพท์หายไปไหนหลายวันนี่ ผมตดต่อพี่ไม่ได้เลยน่ะ"

"อ๋อ พอดีกรูเอาเข้าศูนย์น่ะ มีอะไร" โกหกอีกแล้วผม...

"ผมจะมาบอกคำตอบล่ะพี่เอก...."

"ว่ามาดิ"

"อะแน่ แปลว่าอยากรู้ล่ะดิ.....เย็นนี้เจอกันหน่อยนะครับ กินข้าวกัน ที่โคลี่เซี่ยม สองทุ่มพี่มารอผมที่ปากซอย 11 นะพี่"

"อ้าวไรฟะ" มันตัดสายไปแล้ว ผมโทรไปอีกครั้ง....โหปิดเครื่องอีก ไอ้เด็กเปรต.....

สองทุ่มผมไปยืนรอมันที่ปากซอยสุขุมวิท 11 เรื่องที่กลัวมันจะผิดนัดผมไม่กลัวหรอก ลองผิดนัดดิ จะตามไปถึงห้องเลย......มันขี่มอเตอร์ไซด์มาจอดข้างๆ ผมแล้ว...

"ไปไหนครับ พี่" อ้าวเวนมันถามทำไมแบบนีล่ะ...

"อ้าวเวน ไหนบอกว่าโคลีเซี่ยม ถามทำไม..."

"ตอนนี้ผมมอเตอร์ไซด์รับจ้างคร๊าบ ไม่ใช้ หนูเกม" มันทำหน้าขึงขัง...เปรตเอ๊ย จะมามุขไหนของมัน....

"งั้นไปโคลีเซี่ยมครับ สุขุมวิท 40" ผมเตรียขึ้นซ้อนท้าย....

"ห้าสิบนะครับ" แหมไอ้งก...

"เออ ๆ ไปได้แล้ว" ผมน่ะเอือมกับมุขเด็กของมันเหลือเกิน ตอนนี้กอดเอวมัน มีความสุขจัง.....อีกเดี่ยวต้องรู้คำตอบแล้วจะดีจะร้ายไม่รู้ แต่ไง.... ตอนนี้ขอมีความสุขก่อน.....

ถึงโคลี่เซี่ยมเรานั่งสั่งและกินอาหารกัน....ขาดไม่ได้ก็เบียร์นี่แหละ....แหมกะจะไม่แล้วเชียว....

"มองอะไรของมรึงวะ" มันนั่งจ้องหน้าผมครับ จ้องนานมากๆ

"มจะบอกเรื่องที่พี่เคยขอไว้ไง"

"แล้วทำไมต้องจ้องกรูด้วยล่ะ ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย อย่าบอกนะโวย๊ ว่ามรึงจะใช้ความหล่อของกรูตัดสิน" มันหัวเราะก๊ากเลยครับ

"ฮ่าฮ่า...เกี่ยวดิพี่....เข้าเรื่องเลยดีกว่า เรื่องที่พี่ชวนผมวันนั้น.......  ผม ไม่นะครับ" มันพูดเสียงดังฟังชัดเลยครับ เฮ้อ ขนาดนึกเตรียมใจไว้แล้วนะนี่ยังอดเสียใจไม่ได้...แต่จะว่ามันก็ไม่ใช่ความรู้สึกที่เสียใจ มันหวิวๆ แบบที่คาดหวังแล้วมันไม่เป็นไปแบบนั้น....มันบอกไม่ถูก....

"โห หน้าซีดเลยเหรอพี่ ผมยังพูดไม่จบน่ะ"

"อือ ก็ว่ามาดิ มันจะได้จบๆ"

"ผมไม่ ปฎิเสธ นะครับ ฮ่าฮ่า...อานะ กลัวพ๋มจะไม่ไปอยู่ด้วยล่ะซิ"

"ตกลงเอาไงแน่วะ" ผมถามย้ำมันอีกที

"ตกลงพี่ ผมจะย้ายไปอยู่กับพี่ แต่ผมมีข้อเสนออีกนิดหน่อยนะพี่" โห อะไรของมันนี่ทุกอย่างที่ผมทำก็เพื่อมัน...มันยังจะเรียกร้องข้อเสนออีกเหรอนี่.....แต่ไม่เป็นไรลองฟังมันดูก่อน...

"พูดมาดิ"

"ผมขอทำงาน 3 วันนะพี่....และอีกอย่างเงินที่พี่จะให้ผมเดือนละหมื่นผมขอแค่ห้าพันก็พอ ไม่อยากรบกวนพี่ "

"โอเค แต่กรูให้มรึงทำงานได้แค่ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์นะ"

"ได้พี่ แหม มีกำหนดวันด้วย ไงก็ได้ พี่แล้วพี่จะไปหาแถวไหนล่ะ"

"ยังไม่รู้เลยหว่ะ เดี่ยวพรุ่งนี้กะจะลองไปหาดูซะหน่อย"

"เอางี้ล่ะกัน พรุ่งนี้ผมจะไปรับนะพี่ ช่วยๆ กันหา ไหนๆ ต้องอยู่ด้วยกันแล้ว"

"พูดอย่างกับเป็นผัวเมียกันเลยนะนี่" ผมแซวมันเล่น..

"หรือว่าไม่ใช่ล่ะคร๊าบ ที่รักขา...." มันทำหน้าทะเล้นมากๆ จนผมอยากจะถีบมันจริงๆ

"พรุ่งนี้กรูจะโทรไปบอกไอ้กาย ของ มันเยอะแยะ คงต้องเอาไปไว้ที่ใหม่กัน"

"อ๋อ เรื่องพี่กาย ผมโทรไปปรึกษาแกแล้วครับ แกบอว่าตามสบายเลย ของแกก็เอาไปด้วย"

"โห แล้วมรึงบอกไอ้กายว่ายังไงวะ" ผมอยากรู้ ว่ามันจะบอกไอ้กายว่าไง...

"ผมก็ถามพี่กายว่า ถ้าผมจะย้ายไปอยู่กับคนที่ผมรัก...พี่จะว่าเหรอเปล่าครับ  เรื่องของพี่กายไม่ต้องเป็นห่วงผมจะขนไปด้วย..." โหฟังแล้วโค-ตะ-ระปลื้มเลยครับ...

"อาแน่ เขินเลยเหรอพี่เอก หน้าแดง  มาๆ ชกกันดีกว่า" เฮ้อ....บอกไม่ถูกครับ ว่ามันเป็นความรู้สึกไงมันเหมือนคล้ายๆ เพลงนี้แหละ......

http://www.ethaimusic.com/lyrics/336.htm

คิดแล้วปลื้ม แทบลืมพักผ่อน นอนก็นอนจนดีก

พูดไม่ออกไม่เคยรู้สึก อะไรอย่างนี้มาก่อน

อยากจะนอน ก็นอนไม่ไหว เพราะใจไม่ยอมนอน

ภาพดีๆ มันคอยมาหลอนจะนอนได้ยังไง

อยู่ดีๆ เธอก็ให้มา ให้ความรักเรามา

ให้มาทั้งตัวและหมดหัวใจ

เจอะเข้าแล้วเต็มเปา เจอะคราวนี้เต็มใบ

เป็นไปได้ไง ไม่อยากเชื่อเลย

คิดแล้วเซ่อ เหมือนเจอส้มหล่นจนต้องงงไปหมด

เคยคิดอยู่ว่าคงต้องอด หมดทางจะรักเธอได้

ก็ไม่เคยจะมีความหวัง ไม่เคยได้เตรียมใจ

จะทำตัวยังไงล่ะทีนี้ จะตีหน้ายังไง

แล้วเธอก็ให้มา ให้ความรักเรามาให้มาทั้งตัวและหมดหัวใจ

เจอะเข้าแล้วเต็มเปา เจอะคราวนี้เต็มใบ เป็นไปได้ไง ไม่อยากเชื่อเลย

ตืนนั้นหลังจากร้านเลิก ผมก็กลับบ้านที่พระราม 4 ส่วนไอ้เกมก็กลับหอมัน.....ตอนเที่ยงของอีกวันผมนัดเจอมันที่สยามครับ กะจะหาแถวๆ นี้แหละ..แถวนี้มันผ่านที่ทำงานผมและอีกอย่างมันมีรถไฟฟ้า......

"ผมชอบแถวนี้จังเลยพี่ มันหรูๆ ไฮโซๆ เหมือนทองหล่อเลย" ตอนนี้เรายืนอยู่ที่ตึกหนึ่ง แถวราชเทวี ผมก็ชอบนะแถวนี้...มันมีตึกสูงเยอ....แถวๆ นี้ ที่สำคัญ มันหรูด้วยดิ.....เหมือนๆ หอที่มันอยู่แหละ...

"กรูก็ชอบลองไปถามดูดิ"

"พี่ครับ มีห้องเช่าเหรอเปล่าครับ" มันเดินเข้าไปถามประชาสัมพันธ์ครับ...

"มีค่ะ จะขึ้นไปดูเลยเหรเปล่าคะ" ประชาสัมพันธ์เค้ายื่นโบร์ชัวร์ให้ แพงเหมือนกันแฮะ เดือนละ 8000 พันบาท มัดจำล่วงหน้าสามเดือน.....

"ได้ครับ" ผมกับเกม เดินขึ้นไปดูห้องครับ หรูแฮะ มีเฟอร์นิเจอร์ด้วย ที่สำคัญมีสองห้องนอน มีห้องครัว ห้องรับแขก...

"เอาไงเกม กรูชอบที่นี่น่ะ วิวดี ห้องก็ใหม่ด้วย"

"ตกลงเอาห้องนี้เลยล่ะกัน"

วันนั้นเราทำเรื่องจองห้องไว้เลยครับ เดี่ยวสิ้นเดือนจะย้ายมาอยู่แล้ว เฮ้อ เสร็จเรื่องที่พักไปซะที....

นี่คือจุดเริ่มต้นของชีวิตผมกับไอ้ลูกเจี๊ยบเกม....ตอนนี้ผมไม่อยากคาดหวังอะไรจากมันมากหรอกครับ แค่ได้อยู่กับมันผมก็พอใจแล้ว....



CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เสือไบ:the series by matheww
« ตอบ #409 เมื่อ: 24-08-2007 10:45:08 »





gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #410 เมื่อ24-08-2007 11:29:10 »


..........และแล้วทุกอย่างก็กำลังจะเริ่มต้น.......... :a1: :a1:

ป.ล....เพลงไรอ่ะ....เกิดมะทัน......... :laugh: :laugh:

theera

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #411 เมื่อ24-08-2007 11:29:29 »

เริ่มต้นชีวิตคู่แล้วนะคับ ขอให้มีคาวมสุขมากๆคับ o14 o14 o14

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #412 เมื่อ24-08-2007 12:34:18 »

แหะๆ ขอโทษด้วยนะครับ ตอน 84 มีคำผิดเยอะมากๆ เลย ทำใจหน่อยนะครับ พอดี โพสตอนเมา......ฮ่าฮ่า...ใครอยากคุยกับ แฟนคลับกรงเสือ เชิญได้เลยนะครับ ที่ matheww_wwอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com แม้จะไม่มีสมาชิกเท่าเล้าเป็ดแต่ทุกคนก็น่ารัก นะครับ......

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #413 เมื่อ24-08-2007 14:53:43 »

เริ่มต้นชีวิตคู่  :give2: :give2:

kei_kakura

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #414 เมื่อ24-08-2007 17:33:24 »

 :a1:......หุหุหุ..... :a9:

No.3 น่ารักดี ....ยอมอยู่ก่อนแต่งด้วย 555+  :m3: :m3:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #415 เมื่อ24-08-2007 18:43:09 »

ช่ายแล้วอยู่ก่อนแต่ง  :m14:  :m14:

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #416 เมื่อ24-08-2007 20:55:58 »

ดูแล้วเป็นไปได้สวยเลยล่ะ

ย้ายไปอยู่ด้วยกันเลย อิอิ

น่าอิจฉาๆ แบบนี้ ทุกคืนแน่เลย

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #417 เมื่อ25-08-2007 09:21:48 »

เสือไบ:the series (ตอน85)

สิ้นเดือนแล้วครับ ผมต้องย้ายของเข้าไปที่คอนโดแถวราชเทวีแล้ว....เมื่อวานไปทำสัญญาและเสียค่ามัดจำมาสองหมื่นสี่กับต้องเสียค่าเช่าอีก 1 เดือน สามหมื่นสอง กระเป๋าเบาเลย(ส่วนเงินมัดจำที่ได้จากที่เก่า ลาดพร้าว 140 ผมให้เกมมันเก็บไว้น่ะ มันเป็นเงินของไอ้กาย.......

"เกม เอาเป็นชื่อมรึงนะ" ผมให้มันทำสัญญา ผมอยากให้มันมีส่วนร่วมหน่อย ..และอีกอย่างที่ผมให้มันทำสัญญาเช่าเป็นชื่อมันก็เพราะ ถ้ามีอะไรที่ทำให้เราต้องเลิกกันมันจะได้ไม่ต้องเดือดร้อนหาที่อยู่ใหม่ที่สำคัญผมกะจะให้เงินก้อนนี้กับมันเลย.....

หลังจากทำสัญญาเช่าเสร็จผมกับมันก็ไปช่วยกันแพคของที่ห้องไอ้เกม มีลูกมือนะครับ ก็บรรดา เพื่อนๆ มันนั่นแหละ...ไอ้แฟรงค์ ไอ้ไบร์ท และพวกที่เมายาวันนั้น...

"ทำไมย้ายล่ะวะ" ไอ้ไบร์ทมันถามไอ้เกม ตอนนี้พวกเรากำลังช่วยกันตักปลาใส่ถุงพาสติกถุงใหญ่ ปลานีโมมันเยอะ เกือบสองร้อยตัว...

"มันไกลหว่ะ กรูอยากอยู่ใกล้ๆ ที่ทำงาน" เกมมันให้เหตุผลแบบนี้..

"โห แบบนี้ พวกกรูก็ขาดขาล่ะซิ"

"โห แค่ราชเทวี ไม่ไกลหรอก อีกอย่าง ก็เจอกันที่ทำงานอยู่แล้ว"

"เออ มันก็จริง พี่เอก  พวกผมไปเที่ยวหาพวกพี่ที่ห้องได้เปล่าครับ"เอาแล้วเชียว ที่กรูกับไอ้เกมย้ายจากที่นี่ก็เพราะพวกมรึงนี่แหละ...แต่มารยาทครับ.....อีกอย่างมันก็มีน้ำใจมาช่วยย้ายของด้วย....

"ไปดิ ได้เลย" ผมบอกพวกมันไป.....เฮ้อ ...

หลังจากที่แพคของขึ้นรถขนมาที่คอนโดราชเทวีเสร็จพวกนี้ก็ขอตัวไปทำงาน เหลือผมกับไอ้เกม ช่วยกันจัดห้อง......ส่วนใหญ่มีแต่ของไอ้กาย ของไอ้เกม แค่ 1 กระเป๋าใบใหญ่...ส่วนของผมยังไม่ได้ขนมา กะว่าจะเอามาเฉพาะเสื้อผ้าแหละครับ.......

"เอาของไอ้กายไว้ห้องนี้นะ ส่วนมรึงห้องโน้น" ผมขนของไอ้กายมาเก็บ เสื้อผ้ามันเยอะ อีกอย่างก็พวกของใช้...

"อ้าว แล้ว พี่นอนนอกห้องเหรอ" แหมๆ ไอ้เด็กเปรต...

"ก็นอนกับมรึงไง แต่เวลาใครมาหา กรูก็ย้ายมานอนห้องนี้"

"โห มีพี่มานอนด้วยผมจะนอนหลับมั๊ยนี่"

"กรูก็เห็นมรึงหลับทุกครั้งเลยหว่ะ" หลังจากที่จัดของไอ้กายเข้าห้องเสร็จ ผมกับมันเดินเข้าไปอีกห้อง ห้องนี้ผมคงต้องนอนกับไอ้เกม....ตอนนี้มันกำลังจัดเสื้อผ้า....มันหยิบสิ่งหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋า....เป็นประมาณกล่องดนตรี สีแดง  มีรูปผู้ชายผู้หญิง...เวลาหมุนมันจะมีเสียงดนตรี.....เพลงมันจังหวะซึ้งๆ...

"ของแฟนเก่าผม พี่เอก ผมกำลังคิดว่าจะเก็บไว้ดีหรือจะทิ้งดี"

"แล้วแต่มรึงดิ ของๆ มรึง มาถามกรูทำไม"

"อ้าว ไม่ถามได้ไงครับ เดี่ยวอีกไม่ถึง กี่ชั่วโมงเราสองก็ต้องนอนกันตรงนั้นแล้ว" มันชี้ลงที่เตียง..

"แล้วแต่มรึงล่ะกัน มรึงจะทำอะไรแล้วมรึงมีความสุข มรึงก็ทำไปเถอะ ถ้าทำแล้วทุกข์ก็อย่าทำ..."

"ครับ หลวงพี่"

"เสร็จยังวะ ไปช่วยกรูเอาปลาใส่ตู้หน่อย เดี่ยวมันจะตายเอา..หลายชั่วโมงแล้ว"

"ไปเลยพี่ เสร็จแล้ว" มันจูงมือผมไปที่ห้องรับแขก ผมเอาตู้ปลาไว้ที่นี่....

ผมกับมันกำลังแกะถุงเทน้ำใส่ตู้.....แล้วมันก็เอ๋ยประโยคนี้ออกมา

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....มีปลานีโม่สองตัวเป็นพี่น้องกัน ตัวพี่ชื่อนีโม่กาย ตัวสองชื่อนีโม่เกม สองตัวนี้กำพร้าพ่อแม่มาตั้งแต่เด็ก.." ผมฟังมัน...มือก็ทำงานไปด้วย....

"นีโม่กาย มาอยู่กับอาที่กรุงเทพ นีโม่เกม อยู่กับน้า ที่สัตหีบ ชีวิตนีโม่เกมยิ่งกว่าละครน้ำเน่าอีก...เจอน้านีโม่ใช้งานสารพัด มีเรื่องทะเลาะกับครอบครัวทุกวัน แต่มันก็ทนอยู่เพราะมันไม่มีที่ไป...วันหนึ่ง มันเจอนีโม่จี๊ดตอนเรียน ม.4 แล้วนีโม่เกมกับนีโม่จี๊ดก็ตกลงเป็นแฟนกัน "

"ความรักของนีโม่เกมกำลังหวานน่ะ มันฝันไปไกลถึงขั้นแต่งงาน มันฝันถึงครอบครัวที่มีความสุข..." มันมองหน้าผมแล้วก็ยิ้ม มือมันกำลังเทถุงปลากับน้ำลงในตู้..

"จนเรียนจบ ม.6 มันก็ได้งาน เตรียมเงิน เก็บเงินเก็บทอง แต่อย่างว่านะ ความรู้แค่ม.6 มันคงเก็บได้เยอะหรอก"

"จนวันหนึ่ง นีโม่เกมก็มาเจอกับเหตุการณ์หนึ่งที่มันไม่อยากเชื่อเลย มันไปเห็นนีโม่จี๊ดจับไม้จับมือกับปลาทหารตัวหนึ่ง ภาพบาดตาบาดใจจริงๆ"

"มันทนไม่ได้มันเลยเข้าไปชกปลาทหารบ้าตัวนั้น  มันกลับเห็นนีโม่จี๊ดช่วยปกป้องทหารคนนั้น แถมยังบอกอีกว่าต่อไปอย่ามายุ่งกับเธออีก....นีโม่เกมถึงกับหมดแรงเลย ความรักที่รักกันมาเกือบสี่ปี มันไม่มีความหมายเลย"

"มันเดินคอตกกับมาบ้าน มันมีเรื่องกับลูกชายปลาน้าเจ้าของบ้านอีก มันหมดทุกข์อย่างแล้ว ชีวิตเหมือนหมดทุกอย่าง"

"มันคิดจะฆ่าตัวตาย.......แต่อย่างว่าแหละทำไปก็ไม่มีประโยชน์ ผู้หญิงคนเดียว มันคิดถึงนีโม่กายขึ้นมา มันก็เลยมาหานีโม่กายที่กรุงเทพ สองพี่น้องเจอกัน แต่เหมือนพรหมลิขิตแหละ พบกันได้ไม่นาน นีโม่กายมีเรื่องต้องพลัดพรากกันอีก ชีวิตมันเศร้าจริงๆ"

"แล้วนีโมเกมเป็นไงต่อล่ะ กรูอยากรู้"

"มันเจอ ปลานีโม่อีกตัวหนึ่ง ชื่อนีโม่เอก ปลาตัวนี้เป็นเพื่อนกับนีโม่กาย....ตอนแรกมันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แหมจะไม่ให้ไม่ชอบได้ไงล่ะ แค่เจอกันสองครั้ง นีโม่เอกก็มามีอะไรกับนีโม่เกมซะแล้ว"

"ทีแรกมันก็ไม่ชอบนะ แต่หลังจากที่ได้คุยๆ ก็รู้ว่านีโม่เอก นิสัยใช้ได้ ที่สำคัญนีโม่เอกมีความรักความจริงใจให้กับนีโม่เกม "

"ชีวิตของนีโม่เกมตั้งแต่เกิดมามันก็ต้องการแค่นี้แหละ ต้องการคนที่รัก ต้องการคนที่จริงใจ"

"จบแล้วครับ คุณนีโม่เอก...." มันกระเซ็นน้ำในตู้ปลามาโดนผม.....

"เฮ๊ย กำลังซึ้ง"

"แหมชีวิต ผมไม่ใช่ละครหลังข่าวนะพี่ ไปๆ เสร็จแล้ว เดี่ยวหาเหล้ามาฉลองกัน"

"ได้เลย"

ผมกับมันอาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวไปหากับแกล้มกับข้าว (อาแน่ อย่าคิดลึกนะครับ ต่างคนต่างอาบ)เดี่ยวจะมีแขกมากินด้วยก็ไอ้พวกที่ช่วยย้ายของนี่แหละ ไม่เป็นไร เลี้ยงๆ มันหน่อยมันอุตส่าห์มาช่วยขนของ......

สอมทุ่มแล้ว ผมจัดเตรียมสถานที่ ข้าวของ เหล้า..รอพวกมันมา ตี๊ด...เสียงโทรศัพท์ไอ้เกมดังขึ้น ผมก็นั่งจัดอาหารอยู่...

"มาได้แล้ว กรูกับพี่เอก รออยู่"

"...................................." ฝั่งโน้นพูดอะไรผมไม่ได้ยิน...

"อ้าวเหรอ ดีจัง แหม เสียดาย กรูไม่ได้ไปทำงานวันนี้หว่ะ..."

"...................................."

"อือ ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ก็ได้ โอเค บายนะ"

"พี่พวกนั้นขอมาพรุ่งนี้นะ มันมีแขกประจำมาน่ะ เลยไปเที่ยวต่อกับเค้า "

"อือ ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ก็ได้ งั้นวันนี้เราก็มากินกันสองคน"

"ได้เลยพี่ " มันเดินไปปิดไฟ จุดเทียน แหม ทำสวีทหวานแหววอีกแล้ว....เปิดเพลงช้าๆ...เหล้าเริ่มหมดไปครึ่งขวดแล้ว....

"พี่ชอบผมตรงไหนครับ พี่เอก" อ้าวถามตรงๆ เลย....ผมอึ้งไปแป๊บถ้าถามผมจริงๆ ว่าผมชอบมันตรงไหน ผมตอบได้นะ ชอบที่มันขี้เล่น ร่างเริง(แต่มันแฝงความเศร้า) ที่สำคัญมันเป็นเด็กหน้าใสๆ ไง....มันไม่ใช่หล่ออะไรมากมายนะครับ แต่สำหรับผมน่ะ แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว.....

"ไม่รู้ดิ มรึงมีอะไรดีให้กรูชอบบ้างล่ะ ขี้เหล้า เมายา แต่เออ ความรักความชอบมันไม่มีเหตุผลหรอก ชอบก็คือชอบ" ผมเลี่ยงจะตอบความรู้สึกจริงๆ ของผม... ไม่รู้ซิครับ...ขืนบอกไปมันอาจจะใช้ข้อนี้ต่อรองอะไรผมอีกก็ได้...

"แหมไม่มีชมเลยนะ ว่าตลอด"

"อ้าว หรือมันไม่จริงวะ"

"มันก็จริง"

เรานั่งกินกันไปจนถึงเที่ยงคืนแล้ว .บรรยากาศกินที่ห้องมันไม่เหมือนอยู่ที่ร้าน ตามผับตามเธคนะครับ ค่อยๆ กินนั่งคุยกันไป อีกอย่างมันไม่มีสาวหรือหนุ่มๆ มาให้หลี.......

"หมดแก้วนี้ พอนะพี่ นอนกันดีกว่า..."

"ได้ๆ วันนี้เหนื่อยเพลีย มาก " ก็ยกของขึ้นลงทั้งวัน...

"งั้นมรึงไปอาบน้ำก่อนล่ะกัน เดี่ยวตรงนี้กรูเก็บเอง ไม่เยอะหรอก ไม่ต้องช่วย"

"ครับ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนล่ะกัน เหนียวตัวเต็มทีแล้ว"

"อือ" มันหายไปในห้องน้ำแล้ว ส่วนผมเก็บกวาดสิ่งที่กินกันเมื่อกี๊....อาจึ๋ยที่ไล่มันไปอาบน้ำไม่ใช่อะไรหรอก ก็วันนี้เป็นคืนส่งตัวไม่ใช่เหรอ......ฮ่าฮ่า ได้เวลาส่งตัวแล้ว...

ผมเก็บข้าวของล้างจานชามเสร็จก็เดินตามมันไปข้างในห้องมัน.....มันอาบน้ำเสร็จแล้ว...

"งั้นกรูอาบน้ำก่อนล่ะกัน" ผมหยิบผ้าเช็ดตัว ของไอ้เกมมา ตอนนี้ผมยังไม่ได้ย้ายของของผมเข้ามานะ.....อาบน้ำเสร็จผมก็ออกมา...มันนอนหลับตาฟังเพลงแล้ว แหม เปิดเพลงเข้าบรรกาศการมีครอบครัวจริงๆ....แต่เออ มันเลือกเสื้อผ้าให้ผมเป็นเสื้อแดงกางเกงบอลสีขาว เหมือนมันเลยน่ะ (ประมาณขุดกีฬาของหงส์แดงน่ะ เสื้อแดงกางเกงบอลสีขาว)....ผมแต่งตัวเสร็จผมก็มานอน กะว่า คงหลับเลยมั๊ง เพราะมันไม่มีทีท่าที่จะทำอะไรแล้ว....(ก็นอนนิ่งๆแบบนี้)

ผมเอื้อมมือไปปิดไฟ....จะได้นอนสักที....

ผมกำลังนอน....ไอ้เกมมันหันมามองหน้าผมอีก ไอ้นี่มันชอบมองผมตอนนอนจริงๆ ผมเขินๆ.....

"มองอะไรกรูวะ รู้เปล่ามองแบบนี้กรูเขิน"

"รู้แต่ ทำไงได้ล่ะ ที่รักผมน่ารักแบบนี้" มันยื่นปากเข้ามาใกล้แล้ว ปากผมก็ประกบกับปากมัน....

เหตุการณ์ต่อไปนี้ ตรงตัวหนังสือสีแดง เป็นเหตุการณ์ที่ติดเรทมากๆ เลยนะครับ เด็กต่ำกว่าอายุ 18 ควรข้ามไปได้เลยหรือใครที่ไม่อยากอ่านอะไรติดเรทก็ข้ามได้เลยนะ หรือใครกล้าๆ กลัวๆ ก็อ่านแบบเอาฝ่ามือปิดตาห้านิ้วแล้วมองลอดช่องนิ้วอ่านก็แล้วกันฮ่าฮ่า......ความจริงผมไม่อยากเอาเรื่องติดเรทมาโพสเท่าไหร่ แต่ทำไงล่ะนี่มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเกย์ที่ต้องเจอกัน......

มันยื่นปากเข้ามาใกล้แล้ว ปากผมก็ประกบกับปากมัน....แล้วแล้วเปลวเพลิงแห่งกามราคะก็เริ่มขึ้น ผมกับเกมกำลังลูบไล้ ซอกซอน กันอย่างเมามัน......จนถึงจุดหนึ่ง.....ครั้งแรกครั้งที่สอง ผมลืมบอกไป พรวกเรามีอะไรกันที่ภาษาเกย์เขาเรียกกันว่าแบบภายนอก อาจจะมี แบบตัวเลข ด้วยครับ เลขหก กับ เลขเก้าอะไรแบบนี้.....

"พี่เอก ผมขอ............พี่หน่อยนะครับ" โหผมได้ยินแล้วแทบเข่าอ่อน ปกติแล้วผมขั้วบวก ไอ้เกมมันก็ขั้วบวกเหมือนกัน....แต่ทำไงได้ล่ะ ตอนนี้ผมรักมันเข้าเต็มๆ แล้วนี่เรื่องแบบนี้ วันหนึ่งมันก็ต้องเกิด...แต่ไม่เป็นไรรักมันแล้วเจ็บแค่นี้มันก็คงไม่ถึงตายหรอกมั๊ง ฮ่าฮ่า เกิดมาเจ็บเพื่อเธอ....หรือเจ็บนี้เพื่อเธอคนเดียว ....

"ได่ดิ ผลัดกันนะ"

"โห ผมไม่เคยนะพี่"

"กรูก็ไม่เคยเหมือนกัน เรามาลองกันพร้อมๆ กันนี่แหละ"

"งั้นผมเริ่มก่อนนะพี่" อาจ๊ากได้ไง....

"ได้ไง กรูแก่กว่านะโว๊ย ให้กรูก่อนนะ นะ นะ ที่รัก" ตอนนี้ผมซอกซอน ชอนไชไปทุกซอก ทุกมุมบนร่างกายมันแล้ว...

"โอเค พี่ พี่เอกเริ่มก่อนก็ได้ แต่ถ้าเสร็จ ตาผมนะ"

"ได้เลย" ตอนนี้ผมถึงจุดแล้ว ดีเหมือนกัน ผมเอื้อมไปหยิบอุปกรณ์ครับ (ไม่บอกนะครับ ว่ามันมีอะไรสองอย่าง)..

"เอาละนะ" มันหลับตาปี๋ เลย.....อะไรนี่ท่าทางจะไม่เคยจริงๆ..

"โอ๊ย พี่" ฮ่าฮ่า....ผมเล่นไปได้พักหนึ่ง..ผมเปลี่ยนอิริยาบทบ่อยๆ ....

"ไม่ไหวแล้ว พี่ผมเจ็บมากๆ เลย" มันไม่พูดเปล่า น้ำตามันซึมด้วย ตอนนี้ ผมเริ่มสงสารมันแล้วดิ...ผมตัดสินใจเลิกน่ะ ....

"โอเค กรูพอดีกว่า มรึงจะได้ไม่เจ็บ" ผมเลิกแล้ว ตอนนี้ให้มันพักก่อน มันดูเจ็บมากๆ เลย.....

ตอนนี้ผมนอนกอดมันอยู่ แหม ของแบบนี้ มันต้องเห็นใจกันนี่....ไหนก็จะต้องใช้ชีวิตร่วมกัน ไงไม่เจอเรื่องแบบนี้ตอนนี้มันก็ต้องเจอตอนอื่น และอีกอย่างผมคิดว่านี่มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตคู่ ความรักความใคร่บางครั้งมันก็แยกกันไม่ออก.....

เกือบครึ่งชั่วโมง ไฟราคะของเราสองคนลุกขึ้นอีกแล้ว ก็อย่างว่าแหละนะ รอบแรกยังไม่มีใครถึงเป้าหมายกันนี่...มันก็เริ่มมีรอบแข่งใหม่แบบนี้แหละ....

"ขอผมนะพี่" มันทำท่าทางสายตาเว้าวอน บอกตรงๆ ผมเห็นมันเจ็บแทบขาดใจเมื่อกี๊นี้ผมชักจะขยาดแล้วดิ...แต่ไงได้ล่ะสัญญากันแล้วนี่ ผมไม่อยากให้มันล้อว่าผมผิดสัญญาและอีกอย่างผมก็ทำอะไรมันไปแล้วแม้จะไม่ประสพความสำเร็จก็เถอะ...

"เอานะพี่" หลังจากที่มันจัดการกับอุปกรณ์ต่างๆ แล้ว มันก็เริ่ม.....โห ความรู้สึกเจ็บ...ผมรู้สึกได้เลยครับ โหอะไรนี่ เกิดมาไม่เคยแบบนี้เลย.....โหผม....หลับตาปี้กับความเจ็บปวด ส่วนไอ้เกมนะเหรอ เฮ้อ สนุกใหญ่....เฮ้อ ความเจ็บปวดแบบนี้ใครไม่เคย ไม่ลองไม่รู้นะ แต่ไม่รู้ดิ ผมว่าความเจ็บปวดแบบนี้มันแฝงไปด้วยความสุขนะ ยิ่งเห็นคนที่เรารักมีความสุขด้วยแล้ว ผมยอมครับ....แล้วเราสองคนเข้าเส้นชัยพร้อมๆกันครับ.......


นี่คือจุดเริ่มต้นวันแรกชีวิตผมกับมัน เริ่มจุดเริ่มต้นของชีวิตครอบครัว....แต่คนภายนอกจะมองพวกผมสองคนว่าเป็นพี่ชายกับน้องชายนะ ผมก็ต้องการให้คนภายนอกมองพวกผมแบบนี้แหละ....ผมยังไม่อยากจะมีปัญหา หรือ เสียงครหาว่าผมเลี้ยงเด็ก.....

ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าผมกับมันจะไปกันได้นานแค่ไหน....ชีวิตคู่มันเป็นชีวิตที่ต้องมาจอยกัน....มาแชร์ความรู้สึก มาแชร์ความต้องการ  มาลดความเห็นแก่ตัวของแต่ละคนลงไป........

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #418 เมื่อ25-08-2007 11:04:13 »

แอบเข้ามาลุ้นว่าจะไงต่อ ไม่นึกว่าจะมีบทอัศจรรย์ อิอิ :m12:

niph

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #419 เมื่อ25-08-2007 16:27:13 »

 :m3:
อย่างน้อย ...
ก็ยังรู้สึกอยู่เสมอว่าไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน

อย่างน้อย ...
ก็ยังเตรียมพร้อมที่จบแบบไม่เจ็บเท่าไร
 :m7:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด