เสือไบ:the series (ตอน 91)
ปลายสิ้นเดือนพฤษภาคมแล้ว สามอาทิตย์..หลังจากเหตุการณ์วันนั้น....ผมกับมันมีเวลาคุยกันมากขึ้น....มีเวลาสวีทจ๊ะจ๋า หวานกันมากขึ้น....ตอนนี้ผมต้องรีบตักตวง ...อย่าลืมนะ ผมเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาหลายครั้งแล้ว เวลาที่มีความสุข...มันจะผ่านไปเร็ว แล้วมันจะอยู่กับเราแค่เวลาสั้นๆ........
วันนี้ผมเพิ่งกลับมาจากดูงานต่างจังหวัด....จังหวัดสิงห์บุรี..นั่งรถตู้กลับมา หน้าไอ้ลูกเจี๊ยบ มันแว่บเข้ามา อาแน่...โทรหามันซะหน่อย.....
"ถึงไหนแล้วจ๊ะเมียจ๋า" แหมเชียวนะมรึง.....เมื่อเช้าผมตื่นสาย มันเลยขี่มอเตอร๋ไซด์มาส่งผมที่ที่ทำงาน เพราะรถตู้มันจะออกแล้ว.....
"ที่ๆ เราเคย เจอกัน" ผมเล่นมุขกับมัน แหมพักนี้ ผมรู้สึกว่า มุขเราจะทันกันน่ะ....
"จังหวัดไหนล่ะเมียจ๋า แต่เท่าๆ ที่รู้ๆ ที่ร๊ากไม่เคยไปแถวนั้นกับเมียจ๋าเลยนะ"
"อยุธยา"
"ไม่เค้ย ไม่เคย เมียจ๋าน่ะมั่ว..."
"ไรวะ มรึงจำไม่ได้แล้วเหรอ เมื่อชาติที่แล้วมรึงเคยสัญญาว่าเราจะไม่พรากจากกันทุกชาติไป...... ที่นี่ไง "
"โห เล่นมุขแบบนี้เลยเหรอเพ่" สะใจขาโจ๋เว๊ย......
"แค่นี้แหละ เตรียมตัวไปทำงานได้แล้ว เงินอยู่บนตู้เย็น.....วันนี้ไม่ต้องท่องกฎ....."
"จ๋า จ้า บายนะ".....
รถตู้ผ่านแล่นเข้ามาถึงรังสิตแล้ว ผมเห็นป้ายโฆษณาตัวหนึ่ง น่าสนใจดี แล้วผมก็คิดถึงไอ้ลูกเจี๊ยบผมอีกครั้ง ...เออจริงดิ ลองบอกเรื่องนี้มันดู.....มันก็อยู่ว่างๆ ด้วย อีกอย่างผมว่ามันน่าจะเป็นประโยชน์กับตัวมันน่ะ....แต่ผมต้องหาวิธีพูดวิธีจูงใจ....ก็อย่างว่าแหละมันเป็นเด็ก....ที่ไม่ค่อยคิดอะไร.....และอีกอย่างผมรู้สึกว่าอดีตที่มันผ่านมามันเหมือนไม่มีคนให้คำปรึกษา ไม่มีคนที่แนะนำน่ะ......
เกือบหกโมงผมกลับมาถึงคอนโดแล้ว....เปิดประตูเข้าห้องมา สะอาด เอี่ยมอ่อง ฝีมือใครนะเหรอก็มันแหละ...ไม่ว่าจะการซักผ้า รีดผ้า กวาดบ้าน ถูห้อง....เฮ้อ....ผมไม่อยากเสียมันไปเลย ถ้าถึงเวลานั้นผมจะทนได้เหรอเปล่านี่....ที่ผมคิดแบบนั้นเพราะผมรู้ ชีวิตรักระหว่างเกย์...มันไม่ยั่งยืนจีรังหรอก และอีกอย่าง ผมกับมันก็ไม่ใช่เกย์ที่ไม่คิดที่จะชอบผู้หญิง วันหนึ่งเมื่อถึงจุดนั้น ผมกับมัน ก็อาจจะมีความคิดที่อยากจะมีครอบครัว มีความคิดที่อยากจะดำรงเผ่าพันธ์สืบต่อไป.....ใดๆ ในโลกล้วอนิจจัง.......มีเกิดก็ต้องมีดับ มีเจอก็ต้องมีจาก .....เฮ้อ...
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ.....อ้าวที่โต๊ะอาหาร มีจานอยู่ มีถ้วยปิดไว้ชั้นบน......อาแน่มีโน๊ตบอกด้วย.....ลาดหน้าทะเล ของโปรดพี่ ผมทำตอนบ่ายสาม ถ้าพี่จะกินเอาใสเวปก่อนนะครับ จะได้ร้อนๆ.....
เฮ้อ......ทำไมมันดีกับผมแบบนี้นะ.....
สามทุ่มแล้ว ไอ้ลูกเจี๊ยบโทรมาแล้ว.....
"ว่าไง จะกลับแล้วใช่เปล่า..."
"ครับ เมียจ๋า ที่ร๊ากขอไป วันเกิดเพื่อนหน่อยนะ เพื่อนที่ทำงานด้วยกัน"
"ที่ไหนล่ะ"
"อาร์ซีเอ"
"ได้ดิ แต่เอามอเตอร์ไซด์มาเก็บก่อนแล้วค่อยนั่งแท๊กซี่ไป"
"ได้ๆ เลย" 20 นาทีครับ มันมาถึง.....
"อ้าวไม่ออกไปเลยล่ะ"
"มาเปลี่ยนชุดก่อน ไปชุดนี้เดี่ยวไม่มีหญิงมอง"
"แหม มรึง หามาให้ได้สักคนนะ กรูจะได้มีทายาทอสูรสืบต่อจากกรู กรูเบื่อมรึงเต็มทนแล้ว" ฮ่าฮ่า เล่นมุขกับมันหน่อย
"อย่าท้านะ ...ฮ่าฮ่า แล้วจะร้องไห้ขี้มูกโป่ง..."
"เออ ไปได้แล้ว ก่อนกลับโทรมาบอกด้วยล่ะ" ผมไม่อยากกำหนดเวลาครับ เดี่ยวมันจะหาว่าผมขีดกรอบชีวิตมันมากไป..
"ครับแม่... นี่เงิน ที่ร๊ากได้นวดเดียว แต่ลูกค้าทริปมาพันห้า." ผมรับเงินจากมันมา แล้วส่งคืนให้มันห้าร้อย....
"มรึงเก็บไว้เถิด เผื่อวันนี้ต้องใช้เงิน......แต่อย่าเอาเล่นยานะโว๊ย" ก็ไปงานวันเกิดนี่ครับ มันก็ต้องมีบ้างแหละ
"ขอบคุณครับ เมียจ๋า" แล้วมันก็ออกไป..ผมก็เลยอดจะคุยธุระกับมันเลย.....ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ก็ได้....
คืนนั้นมันกลับมาเกือบตีสาม ผมรู้แต่ผมไม่ได้ว่าอะไร ไม่ได้คุย ไม่ได้เข้าไปซัก นอนอย่างเดียว มันอาบน้ำเสร็จมันก็มานอนข้างๆ กอดผม......
จนเช้าของอีกวัน ผมตื่นก่อนมัน ตื่นมาดูดรากอนบอล (ติดอยู่ เหมือนเด็กเลยน่ะ) ผมดูไปได้ซักแป๊บ มันก็ตื่นขึ้นมามานั่งดูข้างๆ ผมตอนนี้กำลังมันส์ครับ โกเทน กับทรังส์ สู้กับจอมมารบูแล้ว โกฮังไปฝึกอยู่ที่ดาวของเทพองค์หนึ่ง...
"รีบตื่นทำไมล่ะ เมื่อคืนกลับดึกดิ"
"ตื่นมาดูดรากอนบอลเหมือนพี่แหละ" ผมนั่งดูสักแป๊บ ช่วงโฆษณา.....
"เมื่อคืน...เป็นไงบ้าง"
"ก็ดีพี่สาวตรึม แต่ดื่มไม่เยอะ เจ้าภาพเคี่ยว"
"แหม ไปกินของเค้ายังจะมาว่าอีก......"
"ไหนก็เลี้ยง น่าจะให้ดีหน่อย......งกจริงๆ กินกันสิบกว่าคน เหล้าสองขวด"
"ไปว่าเค้า....การ์ตูนมาแล้ว..."ผมกับมันนั่งดูต่อจนจบ.....
"นอนต่อเหรอเปล่า....."
"ไม่ล่ะหิว ทำอะไรกินกันดีกว่า...."
"งั้นเดี่ยวกรูหุงข้าว มรึงทอดปลาล่ะกันเมื่อวานกรูซื้อมาจากสิงห์บุรี"
"งั้นเดียวขอ ที่ร๊ากอาบน้ำก่อนนะจ๊ะ.." มันหายเข้าห้องน้ำประมาณ 20 นาที....ผมหุงข้าวรอมันแล้ว....มันเตรียมตัวทอดปลา.....แหมฝีมือมันดีจริงๆแฮะเหลืองหอม....
"ทำไมทำเยอะล่ะ" ผมเห็นมันทอดปลาช่อนสองตัว....
"เดี่ยวจะเอาไว้ยำด้วยล่ะพี่ กินเล่นก็ได้"
"อือ เกม กรูมีเรื่องจะคุยกับมรึงล่ะ"
"เรื่องดี.....เรื่องร้ายล่ะ"
"ไม่รู้ มันอยู่ที่มรึงจะคิดน่ะ....." มันพยักหน้า มือมันตอนนนี้ก็ยังง่วนกับการหั่น หอม พริก...
"กรูอยากให้มรึงเรียนต่อน่ะ" ผมเห็นประกาศรับสมัครนักศึกษา ตอนนั่งรถตู้.....ป้ายนั้นน่าจะเป็นมหาวิทยาลัยกรุงเทพนะ....มันนิ่งเงียบไป....
"กรูไม่ได้บังคับ นะ แค่อยากให้มรึงเรียน มรึงคิดดู มรึงจะทำงานแบบนี้ไปได้ถึงไหน หน้าตา รูปร่างคนเรามันเวลาหมดอายุ แล้วถ้าถึงตอนนั้นน่ะ มรึงจะไปทำอะไร แค่รับจ้างวันๆ มันจะได้สักเท่าไหร่ ความรู้แค่ม.6 จะทำงานดีๆ ได้เหรอ..." ไอ้เกมมันจบ ม.6 มา...
"มันก็จริงของพี่...งั้นผมตกลงเรียน."
"เอ๊ย อย่าเพิ่ง มรึงอย่าเพิ่งพูดคำนี้......มรึงต้องคิดให้ดี กรูไม่อยากให้เป็นแบบนี้ พูดแล้วมันต้องทำได้ กรูไม่อยากให้มรึงทำเพื่อกรู กรูบอกให้เรียน มรึงก็เรียน เรียนตามคำบอกคำขอของกรู กรูอยากให้มรึงคิดด้วยตัวของมรึงเอง เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่ใช้เวลาแค่วันสองวันนะ มันใช้เวลามากกว่า 4 ปี หรือมากกว่านั้น......"
"ครับ พี่" มันนิ่งเงียบเหมือนใช้ความคิด...
"กรูอยากให้มรึงทำแล้วประสพความสำเร็จ ไม่ใช่ทำแล้ว ล้มเหลว ถ้าเรียนแล้ว มรึงต้องตั้งใจเรียน ต้องตั้งใจสอบ ไม่ใช่ไปลงทะเบียนแล้ว ก็ปล่อยๆ ไป ถึงเวลาก็ไปสอบแบบนี้มันไม่ได้ช่วยอะไร...และกรูก็ไม่อยากให้มรึงทำด้วย มันไม่มีประโยชน์อะไร" ไม่รู้ตอนนั้นวิญญานอะไรเข้าสิงน่ะ เรื่องเรียนผมก็ยังมีปัญหาเลย แต่ผมก็อยากให้มันเรียนจบจริงๆ ตอนนี้ ต้องใช้ลูกบ้าฉุดให้มันคิดให้ได้....
"มรึงไม่ต้องให้คำตอบกรูวันนี้หรอก มรึงเก็บไปคิด คิดดีๆ คิดนานๆ มรึงไม่ต้องทำเพื่อกรู แต่กรูอยากให้มรึงทำเพื่อตัวมรึงเอง..... ถ้ามรึงคิดว่ามรึงจะทำมรึงต้องทำให้จริง ต้องทำให้ได้ ถ้าไม่เช่นนั้นสิ่งที่มรึงทำ มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร เสียเวลา เสียเงิน เสียความตั้งใจไปเปล่าๆ"
"กรูให้เวลา มรึงคิด จนถึงวันอาทิตย์.....แล้วไงกรูจะรอคำตอบนะ คิดดีๆ คิดให้ลึก...ถ้าจะทำต้องทำให้ดีที่สุด"
"จ้า เมียจ๋า"
"แล้วถ้าผมเรียน พี่จะให้ผมเรียนที่ไหนล่ะ"
"แล้วแต่มรึง แต่ตอนนี้คงมีที่เดียวแหละ เค้าจะเปิดเทอมกันแล้ว...."
"ที่ไหนล่ะพี่"
"ราม"
"โห พี่ต้องไปขับรถสองแถวเหรอเปล่า ขับรถสองแถวส่งแอ๋วเรียนราม"
"ไอ้เวน มรึงชื่อแอ๋วเหรอ กรูยิ่งซีเรียสๆ อยู่...."
"เรียนที่นี่จะจบมั๊ยล่ะนี่"
"เรียนที่ไหนมันก็จบกันทั้งนั้นแหละ มันอยู่ที่คนเรียน ไม่ได้อยู่กับสถาบัน....ทุกสถาบันเค้าก็สอนให้เรียนจบกันทั้งนั้นแหละ"
ผมกับมันนั่งกินข้าวกัน อร่อยดีเหมือนกันแฮะ......จนอิ่มผมขอตัวกลับบ้านเอาของฝากไปฝากลุงที่พระราม 4
"วันนี้กรูขอตัวกลับพระราม 4 นะ เอาของฝากไปให้ลุง อย่าลืมเรื่องที่ให้คิดน่ะ คิดให้ดี ว่ามรึงจะทำได้เหรอเปล่า"
ผมออกมาแล้วคับ ผมไม่ได้คาดหวังอะไรนะ มันจะเรียนไม่เรียน ก็อยู่ที่ตัวมัน โตๆ กันแล้ว มีความคิดแล้ว...ผมมีหน้าที่เพียงแนะนำสิ่งที่ดีๆ ให้กับมัน ส่วนมันจะเอาไม่เอามันอีกเรื่องหนึ่ง ของแบบนี้บังคับไปก็ไม่ได้อะไร...เสียเวลาเปล่าๆ........
วันอาทิตย์ผมมาถึงประมาณ 8 โมงเช้า มันใกล้นะครับ ถ้านั่งรถไฟฟ้า ผมซื้อโจ๊กมาสองถุง...เพราะอะไรน่ะเหรอ...เมื่อคืนมันโดนแจ๊คพ็อค(เดี่ยวก็รู้นะครับ ว่ามันคืออะไร) ครับ....
ผมนั่งดูดรากอนบอล อยู่ครับ มันตื่นแล้ว แหมรู้เวลาดีจริงๆ ผมกับมันเหมือนกันเลย เสาร์อาทิตย์ ถ้าเมาๆ ไงก็ต้องตื่นมาดูดรากอนบอล.....
"อ้าว รีบตื่นทำไมล่ะ เมื่อคืนโดนแจ๊คพ็อตนี่" เมื่อคืนมันได้นวดห้านวดครับ มันโทรมาเล่าให้ผมฟังใหญ่เลย นานๆ ได้แบบนี้สักที เท่าที่มันไปทำงานอย่างมากก็แค่ 3 นวดต่อคืน....
"ดูโกฮังก่อน เดี่ยวค่อยนอนก็ได้ วันนี้ผมไม่ทำงาน ขอหยุด ถ้าทำมีหวังได้คางเหลือง..."
"ฮ่าฮ่า สุดยอดเลยนะมรึง กรูซื้อโจ๊กมาน่ะ กรูยังไม่ได้กิน เดี่ยวกรูไปเวปให้"สงสารมันเหมือนกัน..ผมเดินไปเวปใส่ไมโครเวฟ....ทีละชาม แล้วมานั่งดู่ต่อ
"เกิดอะไรขึ้นนี่ ทำไมวันนี้มาแปลก....ทุกทีแค่จะหยิบจานยังใช้ผมเลย..."
"โหจำนะมรึงวันนั้นที่กรูใช้เพราะมรึงอยู่ใกล้จาน แล้วอีกอย่างเมื่อคืนมรึงก็ทำงานหนักด้วย กรูไม่อยากเห็นที่ร๊ากกรูโทรม...."
หลังจากดรากอนบอลจบผมกับมันก็มานั่งกินโจ๊กร้อนๆ......ผมลองแกล้งไม่ถามคำตอบมันดูซิมันจะเริ่มก่อนเปล่า...
"เมียจ๋า.....ที่ร๊ากตัดสินใจแล้วว่าจะเรียนต่อน่ะต้องทำไงบ้างน่ะ"
"นอนรอมั๊ง อ่าฮ่า ดีแล้วที่มรึงคิดได้ แต่ไม่ใช่แค่คิดนะ อย่างที่กรูบอกแหละมันไม่มีประโยชน์อะไรที่มรึงเรียนไปแล้วมรึงเรียนไม่จบ ที่นี่ก็รู้อยู่มันสังเวียนของคนขยัน"
"คร๊าบ แล้วผมต้องทำไงบ้างล่ะ...." ผมก็ไม่รู้หรอกคับ เพราะไม่เคยไปสมัครที่นี่....
"ก็ต้องไปซื้อใบสมัครไง แต่สิ่งที่มรึงต้องเตรียมก็คือรูปถ่ายนิ้วหรือสองนิ้วใบร.บ." มั่วๆ ไปแหละ เพราะผมคิดว่ามันน่าจะเป็นแบบนี้....
"ใบรอบอ ผมมี แต่รูปถ่ายมันไม่มี.....งั้นเดี่ยวนี้เย็นที่เมียจ๋าไปส่งที่ร๊ากตัดผมแต่งหล่อก่อนถ่ายรูปนะจ๊ะ"
"เออ" เย็นนี้ผมก็พาไปตัดผมแต่งหล่อก่อนไปถ่ายรูปดีเหมือนกันนานๆ จะได้ไปเที่ยวนอกบ้านกันบ้าง.....
เช้าวันจันทร์ ผมไปทำงานก่อน มันไปส่งผมเซ็นต์ชื่อแล้วผมก็ไปกับมันที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง ไปถึงมหาวิทยาลัยเกือบสิบโมง.....พวกผมถามคนแถวนั้นว่าซื้อใบสมัครอะไรที่ไหน......พอรู้ผมก็ไปซื้อ.....ตกลงมันจะเลือกเรียนคณะบริหารฯ.....ผมว่ามันน่าจะง่ายด้วยและอีกอย่างมันก็ชอบด้านๆ นี้.......ซื้อใบสมัครเสร็จก็เอามาอ่าน ผมกับมันไม่มีประสพการณ์เรื่องของที่นี่เลย.....
"ทำไงต่อล่ะพี่เอก" ถ้าอยู่ห้องมันคงเรียกผมเมียจ๋าไปแล้ว....
"ไม่รู้หว่ะ กรอกใบสมัครมั๊ง โหทำไมมันเยอะแบบนี้ล่ะ กรอกตรงไหนบ้างล่ะนี่" ขนาดผมยังงงเลย...เฮ้อบ้านนอกเข้ากรุงจริงๆ ครับตอนนั้นพวกผมไม่รู้จะทำอย่างไง.....
"ขอโทษค่ะ สมัครเรียนเหรอเปล่าคะ"
"ครับ สมัครเรียนครับ แต่ไม่รู้ต้องทำไงบ้างครับ" ผมหันไปคุยกับเค้า คาดว่าจะเป็นรุ่นพี่ของที่นี่แหละประมาณมาให้คำแนะนำในการสมัครและลงทะเบียน...
"เอาหลักฐานมาครบเหรอเปล่านี่...เดี่ยวขอหนูเช็คดูก่อนนะ" อ้าวคงเห็นหน้าผมเค้าก็เลย คิดว่าตัวเองเด็กกว่า...
"ไม่ใช่ของผมครับ ของน้องชายผม"
"อ้าวเหรอขอโทษคะ เดี่ยวขอดูก่อนนะคะ น้องต้องกรอกตรงนี้......ตรงนี้ และตรงนี้" เยอะไปหมดเลย แต่ไอ้เกมมันก็กรอกตามที่เค้าแนะนำนะ...
"หลักฐานขาดแค่ใบรับรองแพทย์นะ เดี่ยวไปขอที่.................ได้เลยนะคะ"
"แล้ววิชาที่จะลงทะเบียนล่ะครับ" เกมมันถาม....
"เลือกตามนี้นะคะ เอาวิชาที่คิดว่าตัวเองจะเรียนได้ แต่พี่ขอแนะนะตัวนี้ ตัวนี้ และตัวนี้ เพราะวิชานี้มันเก็บจีได้ง่าย"
"ครับ" มันก็เลือกตามที่เค้าบอกเลย...ผมก็ไม่ได้ว่าไรนะ เพราะไม่มีความรู้เรื่องแบบนี้จริงๆ
กว่าจะกรอกเสร็จเล่นไปเกือบเที่ยงเลยครับ....
"เดี่ยวน้องไปขอใบรับรองแพทย์นะคะ แล้วเอาไปยื่นได้เลยที่........................"
"ครับ ขอบคุณมากครับ" ผมกับมันขอบคุณสาวน้อยคนนี้.....
ผมกับเกมไปขอใบรับรองแพทย์และมาสมัคร กว่าจะทำเรื่องเสร็จปาเข้าไปเกือบบ่ายสามโมง เทอมนี้มันเลือกที่จะเก็บจี 24 หน่วย ค่าหน่วยกิตที่นี่ถูกนะครับ 25 บาท (โหของผมตั้ง 1200 บาท ) ค่าใบสมัคร ค่าลงทะเบียน ค่าจิปาถะ หมดไปเกือบๆ สองพัน ถูกดี.....
หลังจากลงทะเบียนเสร็จเราก็กลับ วันนี้ผมกับมันเหนื่อยมากเลย เดินไปนั่นเดินไปนี่ อีกอย่างเราไม่คุ้นกับสถานที่ด้วยไง....เอาน่าครั้งแรกก็แบบนี้แหละ ไม่มีอะไรที่มันโรยด้วยกลีบกุหลาบหรอก....แต่ต้องขอบคุณสาวน้อยคนนั้นนะที่ช่วยแนะนำสิ่งดีๆ ที่เป็นประโยชน์ให้กับผมและเกม ขอบคุณอีกครั้งนะครับ.......
นี่คือก้าวแรกในการใช้ชีวิตในรั้วมหาลัย ผมยังไม่รู้ว่ามันจะเรียนจบเหรอเปล่า ของแบบนี้มันต้องดูกันยาว แค่ความตั้งใจอย่างเดียวมันไม่มีผลหรอก มันต้องขยัน ตั้งใจ และต้องไปเรียนด้วย (ราม 2 ใกล้ๆ ที่ไหนล่ะ).........
ผมกับไอ้ลูกเจี๊ยบเกม...กลับถึงบ้านอาบน้ำนอนหมดแรงบนเตียงเลย...ไม่น่าเชื่อมันจะเหนื่อยแบบนี้....แต่ผมมองหน้ามันแล้วผมรู้สึกความเหน็ดเหนื่อยมันหายไปหมด...เฮ้อ...นึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันเกิดผมวันนั้น.....วันนี้ผมขอแก้ตัวล่ะกัน..แม้อย่างน้อยมันจะชดเชยกันไม่ได้ ..แต่ขอให้ผมทำอะไรเพื่อมันบ้างก็แล้วกัน........
http://www.dseason.com/coolsong/coolsong_play.php?id=2295เพราะว่าฉันมันไม่ทันคิด ทำอะไรผิดไปกับเธอหลายอย่าง
และไม่เคยแคร์อะไร
ที่เธอนั้นคอยถามคอยหวง ฉันก็มองว่าเธอห่วงจนก้าวก่าย
บอกให้เธอไปไกลๆ
แต่ตอนนี้ คนที่เอาแต่ผลักไส ปวดหัวใจ
มองอะไรก็เป็นภาพเธอ
จบไปก็นาน ห่างกันก็ไกล แต่ใจทำไมยังรัก
และคิดทุกวันว่าอยากย้อนไปทำอะไรดีๆ ให้เธอ
ผิดเองที่รู้ตัวช้า ที่จริงรักเธอเสมอ
ขาดเธอ เพิ่งรู้ว่าฉันก็ไม่เหลืออะไร
รู้ว่าสายไปถ้าวันนี้ ฉันจะขออภัยให้เธอหายโกรธ
โปรดกลับคืนมาได้ไหม
ถึงจะช้าแต่ขอบอกไว้ ให้เธอรู้หมดใจอยากจะขอโทษ
กับสิ่งเลวๆ ร้ายๆ
ก็ตอนนี้ คนที่เอาแต่ผลักไส ปวดหัวใจ
มองอะไรก็เป็นภาพเธอ
จบไปก็นาน ห่างกันก็ไกล แต่ใจทำไมยังรัก
และคิดทุกวันว่าอยากย้อนไปทำอะไรดีๆ ให้เธอ
ผิดเองที่รู้ตัวช้า ที่จริงรักเธอเสมอ
ขาดเธอ เพิ่งรู้ว่าฉันก็ไม่เหลืออะไร
ผิดเองที่รู้ตัวช้า ที่จริงรักเธอเสมอ
จบไปก็นาน ห่างกันก็ไกล แต่ใจทำไมยังรัก
และคิดทุกวันว่าอยากย้อนไปทำอะไรดีๆ ให้เธอ
จบไปก็นาน ห่างกันก็ไกล แต่ใจทำไมยังรัก
และคิดทุกวันว่าอยากย้อนไปทำอะไรดีๆ ให้เธอ
ผิดเองที่รู้ตัวช้า ที่จริงรักเธอเสมอ
ขาดเธอ เพิ่งรู้ว่าฉันก็ไม่เหลืออะไร
วันนี้เพิ่งรู้ตัวเมื่อต้องเสียเธอไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
