[เรื่องเล่า] เสือไบ:the series
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องเล่า] เสือไบ:the series  (อ่าน 414575 ครั้ง)

ออฟไลน์ ~NeMeSiS_PURE~

  • 행 복 하 길 바 래 ...
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2009
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +196/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #420 เมื่อ25-08-2007 18:37:34 »

ตอนที่ผมอ่านถึงตอนที่เป็นอะไรเกี่ยวกับตคอนเทคเลนส์อ่ะ
พออ่านแล้วรีบถอดคอนแทคเลนส์ทันทีเลย
กลัวอยู่แต่ไม่ค่อยใส่แว่น  อายเค้าาาาา

จากเป็นเด็กเรียน  แล้วมาเป็น Play(gay) ทิ้งคราบเด็กเรียนไปเลย
ใช้ชีวิตได้คุ้มค่าจิง ๆ

อ่านมาเรื่อย ๆ ก็พอจะเดาได้แล้วละคับว่าพี่เอกเคยทำงานที่ไหน
แต่มะยู้จาาาาถูกป่าวววววว

ที่พี่เอกบอกทำมายผมไม่เคยรู้เลยว่ามันมีโรงเรียนอันนี้ด้วย

*-----*-----*-----*-----*-----*-----*-----*

ตอนนี้ใกล้ถึงตอนต้นเรื่องที่มีพี่เอหรือยังคับ

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #421 เมื่อ25-08-2007 19:17:56 »

ตกลงก็ร่วมหอลงโลงกันสักที เฮ้อ

แต่.....อะไรจะเกิดขึ้น To be cont.

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #422 เมื่อ25-08-2007 20:35:56 »

สำหรับตอนไอ้เอตัวละครในตอนหนึ่งและตอนเดียว...... ไม่มีใน เล่ม 1 แล้วครับ ติดตามได้ในเล่มสองครับ คงประมาณต้นปีหน้าแหละครับ....ขอบคุณทุกท่านสำหรับการติดตามนะครับ....แอดมาคุยกับคลับกรงเสือได้ที่ matheww_ww@hotmil.com

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #423 เมื่อ26-08-2007 01:57:23 »

เย้ๆๆ รักจริงหวังแต่ง
 :m11: :m11: :m11:

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #424 เมื่อ27-08-2007 08:31:52 »

เสือไบ: the series (ตอน 86)

ผ่านมา 5 วันแล้วที่ผมย้ายมาอยู่กับเกมที่คอนโดนี้....ชีวิตตอนนี้บอกตามตรงเลยนะ... ว่าสุดยอดของความสุขเลยครับ ครอบครัวคือครอบครัว(ที่ผมฝัน) รักคือรัก (ที่ผมฝัน) บอกไง ล่ะ อะไรมันเหมือนสีชมพูไปหมด

วันนี้วันเสาร์ เป็นลองวีคเอนท์ เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ ต้นเดือนเมษา ... ผมตื่นนอนขึ้นมาแล้ว อ้าวไอ้ตัวดีของผมไปไหนล่ะ....คงไปนั่งดูโทรทัศน์ที่ห้องรับแขก....ผมลุกมาส่องกระจก....ผมเพิ่งฟื้นไข้มาด้วย ก็เพราะเหตุการณ์วันนั้นแหละ......ผมส่องกระจก ต่อไปผมต้องดูแลตัวเองให้มาขึ้นแล้วนะนี่ แก่ตัวลงทุกวันและที่สำคัญผมต้องมีคนให้ดูแลด้วยดิ....ผมเดินออกไปที่ห้องรับแขกหลังจากแปรงฟันแล้ว....มันนั่งดูการ์ตูนอยู่ครับ ดรากอนบอล...ตอนที่ทรังส์กับโกเทน กำลังจะทำฟิวชั่นกัน....จบตอนแรกไปแล้ว ตอนนี้โฆษณามันหันมาคุยกับผม..

"ถ้าพี่กับผมทำฟิวชั่นกันหน้าตาจะเป็นไงนี่" น่านล่ะซิ ผมยังนึกภาพไม่ออกเลย

"แล้วชื่อล่ะ  กรูเอก...... มรึง......ทัต จะเป็นเอกทัศน์ เหรอนี่ ไม่ไหวไม่ไหว เหมือนชื่อละครพื้นบ้านเลย"

"น่านล่ะจิ " มันลุกขึ้นยืนครับ....ทำท่าทางในการฟิวชั่น...

"ฟิว.............ชั่น" มันมองมาที่ผมซึ่งนั่งอยู่...

"อ้าวทรังส์ นั่งอยู่ทำไมล่ะ" ผมชี้นิ้วมาที่ตัวเองทำหน้าสงสัย...โหมุขมัน....ดีนะที่ผมเป็นทรังค์...

"ต้องรีบฝึกทำฟิวชั่นเดี่ยวจอมมารบูจะมาแล้ว เร็วๆ เดี่ยวคุณปิคโกโร่ก็มาว่าเอาหรอก" ตอนนี้มันฉุดผมขึ้นมาแล้วครับ....เฮ้อปวดหัวจริงๆ นี่ล่ะนะ อยู่กับเด็กต้องทำตัวเป็นเด็ก....

"มาดิ โกเทน ฟิว......ชั่น...." ยังพูดไม่ทันจบเลยครับ โฆษณาหมดซะแล้ว..ดรากอนบอลมาแล้ว มันกับผมก็เลยนั่งดูกันต่อ...ไม่งั้นผมต้องทำท่าบ้าๆ ตามมันอีก....

เสร็จจากดูการ์ตูนเสร็จพวกเราก็ทำกับข้าวกัน มันก็เก่งนะ....ทำได้หลายอย่าง...ครัวผมใช้กระทะไฟฟ้านะครับ มีพวกไมโครเวฟด้วย...

"ทำอะไรกินดีล่ะวันนี้..."มันเดินไปที่ตู้เย็น รื้อๆค้นๆ ของสักพัก....

"เมียจ๋า เช้านี้กินข้าวผัดรวมมิตรล่ะกัน นะจ๊ะ" มันหยิบ แหนม หมูยอ มาด้วยครับ คาดว่าจะเอามาทำข้าวผัด....แหนมหมูยอมันเหลือๆ จากที่เป็นกับแกล้มแหละครับ....พูดถึงคำว่าเมียจ๋า หลังจากคืนนั้นมันก็เรียกผมแบบนี้ตลอดเลยตอนอยู่กันสองต่อสอง....เฮ้อผมเคยบอกมันแล้วว่าอย่าใช้คำนี้เลย มันดูไงๆ ก็ไม่รู้แต่มันก็ไม่เคยจำซะที.....

"อือ บอกไม่จำนะมรึง...บอกว่าอย่าเรียกแบบนั้นอีก กรูเขิน" ผมยิ้มๆ

"จะเขินทำไมล่ะจ๊ะ ก็มันเรื่องจริง" มันเดินมาหยิบแก้มผมเบาๆ...ตอนนี้มันหั่นโน่นหั่นนี่ อย่างคล่องแคล่ว ส่วนผม เป็นฝ่ายสนับสนุน ฮ่าฮ่า ฝ่ายรอกินอย่างเดียว ไม่ถึง 20 นาที ข้าวผัดรวมมิตรก็มาตั้งหน้าผมกับมัน..โหหอมฉุยเลย มีแตงกวาหั่นด้วย พริกน้ำปลาพร้อม...โห ผมจะผิดมั๊ยนี่ กินของมันทั้งๆ ที่ไม่ได้ช่วยทำอะไรเลยฮ่าฮ่า...ก็ผมมันด้านนี่ ถึงจะช่วยมัน....มันก็มักจะบอกว่าพี่เอกนั่งเฉยๆ ดีกว่า พี่ช่วย มันจะทำให้ผมช้าลง....แบบนี้ประจำ..

"อร่อยป่าวพี่" มันถามผม..

"อร่อยดิ ไม่น่าเชื่อ ว่าของเหลือๆ เอามาทำใหม่มันจะอร่อยแบบนี้" หิวด้วยมั๊ง.....

"แหม มันอยู่ที่คนทำด้วยเมียจ๋า ถ้าเมียจ๋า ทำมีหวัง เละแน่" ผมเคยทำให้มันกิน ข้าวผัดนี่แหละแต่มันคล้ายๆ โจ๊กเลย....ข้าวมันเละๆ

เสร็จจากทานข้าว ผมก็ทำงานบ้าน ก็ชักเสื้อ ซักผ้า แหละ ความจริงก็ไม่เชิงทำเองหรอก ช่วยๆ มันทำ ทุกทีมันก็ทำให้ผมหมด ซักผ้า รีดผ้า จัดห้องหับ ที่นอน .... ทำไปทำมาเร็วเหมือนกันแฮะ เวลาความสุขทำไมมันวิ่งเร็วแบบนี้ดิ ผมกำลังสนุกกับการช่วยมันอยู่เลย สี่โมงกว่าแล้ว  ใกล้เวลาที่มันจะไปทำงานแล้วครับ....

"เมียจ๋า เดี่ยวผมไปทำงานล่ะนะ อย่าลืมเก็บเสื้อผ้าล่ะนะ เดี่ยวเกิดฝนตก.."

"เออ ไม่ลืมหรอก" ผมเสียงแข็ง มันพูดคำนี้อีกแล้ว...มันหายไปในห้องน้ำแป๊บหนึ่งก็แต่งตัวหล่อออกมา...กำลังจะเดินเปิดประตูออกไป...

"เดี่ยว" ผมตะโกนเรียกมัน..

"ลืมอะไรไปเหรอเปล่า ท่องกฎมา" กฎนี้ที่ผมกำหนดขึ้นเพื่อให้มันมีวินัยในการทำงาน

"แหม พี่เอก....ยังจำได้อีก" มันทำหน้าเขินๆ

"ท่องมา ท่องมา " ผมกระดิกนิ้วมองมัน ฮ่าฮ่า แกล้งมันได้สะใจจริงๆ..

"1 เลิกงานแล้วไปไหนให้โทรบอกพี่เอกครับ" มันทำเสียงเหมือน รด. ประมาณนั้นแหละ..

"2  เงินที่ได้จากการทำงานต้องให้พี่เอก ครับ"

"3 ห้ามโกหก ครับ "

มันแบมือครับ ผมยื่นเงิน 500 ให้มันฮ่าอ่า ผมให้มันไปใช้ตอนทำงานวันล่ะห้าร้อย เหลือไม่ต้องเอามาคืน แหม ก็อย่างที่รู้ๆ .... ทำงานแบบนี้มีเพื่อนมีฝูง ต้องมีค่าใช้จ่ายอยู่แล้ว....มันจะได้ไม่ต้องอายเพื่อนฝูง.......ความจริงก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอก... มันเหมือนเข้มงวดกับมันมากไป แต่เท่าที่ผมมีประสพการณ์ในการมีเพื่อนที่ทำงานแบบนี้ชีวิต เด็กที่ทำงานแบบนี้มันไม่ค่อยได้เก็บเงิน ..... มีเท่าไหร่ ใช้หมด ไม่งั้นก็เอาไปเล่นยา เล่นการพนัน(บอล ไพ่ สนุ๊ก)

"ไปก่อนล่ะจ๊ะ เมียจ๋า" มันเดินมาหยิกแก้มผม 1 ที เดินไปหยิบหมวกกันน๊อคกุญแจรถมอเตอร์ไซด์แล้วก็เปิดประตูออกไปแล้ว....เฮ้อ...

มาวิเคราะห์กฎที่ผมให้มันท่องกันเล่นๆ ดีกว่า......

ข้อ1 เลิกงานแล้วไปไหนให้บอก....

ก็อย่างที่รู้ๆ  เพื่อนมันแต่ละคน พร้อมที่จะชวนมันไปทำเรื่องที่มันไม่ค่อยดีได้ทั้งนั้น เรื่องเที่ยวผมไม่ว่ามันหรอก คนเรามันก็ต้องมีเที่ยว มีเพื่อนฝูง.... แต่จะไปไหนผมก็ควรรู้จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง...ผมจะได้ไปด้วย ไปดูมัน ไปเตือนมัน.... เด็กก็แบบนี้ล่ะมั๊ง....

ข้อ 2 ผมจะเก็บเงินที่มันได้มา

มันได้จากผมเดือนละ 5000 บาท ไปทำงาน 3 วัน ถ้าได้เงินมาผมขอเก็บไว้ ก็เก็บให้มันแหละ..เพราะอะไรเหรอครับที่ผมทำแบบนี้... ก็อย่างที่บอกแหละ ทำงานแบบนี้ สิ่งล่อใจมันเยอะ ยาเสพติด การพนัน  และผู้หญิง....ขืนให้มันเก็บเอง คงไม่ได้เก็บหรอก มีแต่จะใช้ ผมให้มันใช้วันห้าร้อย....มันจะได้คิดและจัดการกับการใช้เงินส่วนที่เหลือจาก500 ผมให้มันไว้เลยนะ ไม่ต้องเอามาคืนแต่ถ้ามันจะซื้ออะไรผมก็ไม่ว่า มาขอเอา ส่วนเงินที่มันได้มาจากการนวดผมก็จะเอาไปฝากให้มัน เอาบัญชีให้มันดูทุกครั้ง แหมก็อย่างว่าแหละเรื่องเงินมันเข้าใครออกใครที่ไหนล่ะ...เมื่อวานมันได้ 1 นวดมันเอาเงินมาให้ผม 1000 บาท(ลูกค้าทริปให้แค่นี้ เรื่องทริปมันแล้วแต่นะครับ ว่าเค้าจะให้เท่าไหร่ ปกติก็จะหนึ่งพันบาท ถ้าเจอแขกใจดีหน่อย ก็จะได้มาก)

ข้อ 3 ห้ามโกหก

ข้อนี้หัวใจของทั้งหมด..ถ้ามันจะโกหกน่ะ....ได้เลยครับ ผมไม่ได้ตามมันทุกฝีก้าวนี่ ผมถึงให้มันท่องทุกครั้งที่ออกไปทำงานไง....

ผมบอกเหตุผลที่ให้มันทำแบบนี้ได้นะ แหมเรื่องแบบนี้จะบังคับให้มันทำอะไรมันต้องมีเหตุผลที่ฟังได้มารองรับ..

"กรูไม่ได้บังคับมรึงนะ เกม มรึงไม่ต้องทำตามที่กรูขอก็ได้ แต่มรึงรู้ไว้นะ ที่กรูทำทุกอย่างก็เพื่อมรึง"

ชีวิตครอบครัว ชีวิตรักก็เป็นคงแบบนี้มั๊งครับมีเรื่องให้คิด ให้กลัว ให้กังวล มากมาย.. อีกอย่างผมผิดเองที่ไปรักมัน...ไปรักเด็ก.....เด็กที่เจอเหตุการณ์ร้ายๆในชีวิต...แต่ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้ ผมทนได้ และพร้อมที่จะทนด้วย คนมันรักไปแล้วนี่ทำไงได้ล่ะ.....

เกือบสี่ทุ่ม เสียงโทรศัพท์ผมดัง ตอนนี้ผมยังไม่นอน ก็ดูถ่ายทอดสดกีฬาแหละ...อีกอย่างก็รอมันด้วย...

"หลับเหรอยังจ๊ะ เมียจ๋า"

"ยัง.....อยู่ไหนนี่ เลิกงานเหรอยังวะ" ผมถามมัน ตอนนี้เริ่มจะชินแล้ว กับคำว่าเมียจ๋า...แต่ลึกๆผมชอบนะ เวลามันพูดน่ะได้ฟิวส์ดี หน้าทะเล้นๆ ..

"วันนี้ผมได้สองนวดนะพี่ เหนื่อยจัง....ไปหาเพลงฟังเหล้าดื่มดีกว่ามั๊ง"

"อยากไปเหรอ อยากไปก็เอารถมาเก็บ แล้วไปพร้อมกัน" นี่ล่ะสิ่งที่ผมกลัว ผมเคยซ้อนท้ายมันตอนมันเมาๆ  โหขี่โค-ตะ-ระเร็วเลย

"โอเค อีกยี่สิบนาทีลงมารอเลยนะจ๊ะ เมียจ๋า พี่จะซิ่งไปหาแล้ว" ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด มันวางไปซะแล้ว...

"ใครพี่" อ้าวจะถามันซะหน่อยว่าใครพี่ แหมเดี่ยวนี้ชักลามปาม.....ฮ่าฮ่าแต่ไม่เป็นไร....ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว วันเสาร์ก็แบบนี้แหละต้องรีบไป ไปช้า ไม่ค่อยมีที่ยืน.....

ยี่สิบนาทีจริงๆ ผมรอมันอยู่ที่จอดมอเตอร์ไซด์ของคอนโด โหมันซิ่งมาแล้ว เอี๊ยด เกือบชนผมแน่ ...แต่มันเบรกทัน....เบรกรถแต่งก็แบบนี้แหละ เบรกทีหยุดชะงักเลย....ผมตกใจหน้าซีดเลยนึกว่ามันจะชนซะแล้ว..มันดับเครื่องใส่เกียร์ว่าง....

"ไม่ชนไปเลยล่ะวะ" ผมชักยั๊วะแล้วดิ แหม...อ้าวเวนมันบิดกุญแจสตาร์ทเครื่องอีกครั้ง....

"เอ๊ย เอาจริงเหรอ"

"มันพยักหน้า ก็เมียจ๋าบอกพี่เองว่าอย่าโกหก เพราะฉะนั้นพี่เลยจะชนจริงๆ"

"ฮ่วย กรูล้อเล่น ไปได้แล้ว ชักเอาใหญ่แล้ว" มันหัวเราะคริ คริ แหมมีความสุขนะมรึงที่ได้แกล้งผม..แต่ไม่เป็นไรเห็นมันยิ้มผมก็มีความสุขแล้ว....

คืนนี้เราไปสนุกกันที่ร้านมอร์แกน ที่แรกกะจะไปรูท 66 แต่พอไป ที่มันเต็ม เลยต้องเดินย้อนกลับมาที่มอร์แกน ตอนนี้ร้านนี้กำลังขยายร้านต่อออกไปนิดหน่อย เลยมีที่ให้แดนซ์ แต่สาวๆ ร้านนี้ก็สวย เยอะเหมือนกัน....

"ขอโทษค่ะ" สาวโต๊ะข้างๆ นี่เอง เขามากันเป็นกลุ่มนะครับ สามคน..

"ครับ" ผมกับเกมพูดคำนี้พร้อมๆ กันแหม....ก็ช่วงนี้เพลงมันช้าๆ ซึ้งๆ

"ชื่ออะไรกันคะ เรานัท เพื่อนเรา แมว นี่ ดา ค่ะ"

"ครับ " ผมไม่ได้ตอบนะ เป็นไอ้เกม แต่ผมก็ดูแล้วว่า สามสาวนี่น่าจะสนใจเกมมากกว่า...

"คุณชื่ออะไรคะ"  นัทถามต่อ....

"เกม ครับ นี่พี่ชายผม ชื่อพี่เอก"

"ค่ะ"

"ชนครับ" โห เอาเชียวนะมรึง บักหำเกม เห็นสาวๆ ไม่ได้...แต่จะหึงมันตอนนี้ก็คงไม่มีประโยชน์ล่ะมั๊ง..

ชนแก้วครั้งแรก ได้ก็ต้องมีครั้งที่สอง ครั้งที่สามตามมา.... ตอนนี้สามสาวกับสองหนุ่มเริ่มเมาแล้ว ผู้หญิงสมัยนี้เก่งนะ ดื่มเหล้ากันเป็นน้ำเลย ดื่มไปไม่ดื่มเปล่า แถมยังมีจับ คลำลูบไล้ กันอีก ไอ้เกมใช่ย่อยที่ไหนล่ะ...ตอนนี้ผมเริ่มมีอารมณ์หึงๆ แล้วดิ ก็อย่างว่าแหละนะ ช่วงนี้ช่วงฮันนีมูนกันอยู่ ดันไปเจ๊าะแจ๊ะกับสาวคนอื่นซะแล้ว....

ร้านเลิกแล้ว...ตีสอง พวกเรามานั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันที่ใต้ทางด่วน....กินกันห้าคนเลย....ตอนนี้เหนื่อยเพลีย ที่นี่เป็นเพลงแดนซ์ได้ดี  เต้นกันตั้งแต่ห้าทุ่มยันร้านปิด...

"พักอยู่แถวไหนกันคะ" ตอนนี้พวกเรากำลังหม่ำกันอยู่ นัทถามครับ แต่คงไม่ได้ถามผมหรอก ถามไอ้เกมมัน..

"แถวราชเทวี"

"ตรงไหนคะ นัทก็พักแถวๆ นั้น"

"ตรงตีนสะพานราชเทวีครับ ฝั่งพันธ์ทิพ"

"โห อยู่หรูแฮะ นัทเคยผ่าน" แหม เพื่อนอีกสองคนรวมทั้งผมไม่เห็นจะมีใครคุยอะไรกันเลย..

"แล้วนัทล่ะจ๊ะ" แหมพ่อตัวดีของผมปากหวานอีกแล้ว สายตามันก็แม่ง เชิญชวนจริงๆ

"คอนโด.......... ฝั่งพญาไท" หรูกันเลยแฮะ...ทีแรกพวกผมก็กะจะพักกันแถวๆ นั้นแหละตึกนี้ด้วย...

"ใกล้ๆ กันเลย ว่างๆ เราแวะไปเที่ยวหาเธอได้เปล่าจ๊ะ" แหมๆ เอาเชียวนะมรึง เข้าทางกันจริงๆ.....

"ได้ซิ ไปคืนนี้เลยเหรอเปล่าล่ะ" เวนแล้ว ผมคิดในใจ...ทำไมอะไรมันเร็วแบบนี้ล่ะ...ไอ้เกมมันมองหน้าผมแว๊บหนึ่ง.....

"เอาไว้วันหลังดีกว่านะจ๊ะ พรุ่งนี้เกมมีงานต้องทำน่ะ...กลัวจะทำไม่ไหว" เฮ้อ โล่งออกไปที.....

"งั้นเดี่ยวพวกเธอไปไหนกันต่อล่ะ จะกลับเลยเหรอ"

"คงกลับเลย น่ะ" ไอ้เกมมันตอบครับ ตอนนี้ทุกคนทานก๋วยเตี๊วยกันเสร็จหมดแล้ว ผมก็จ่ายตังส์ไปแล้ว

"งั้นแลกเบอร์กันได้เปล่าคะ"เกมมันมองหน้าผมแว่บหนึ่งแต่ไม่ทันแล้ว นัทเค้ายื่นโทรศัพท์ให้เกมไปแล้ว..

"กดหมายเลขมาดิ" โหไอ้นี่ก็กดไปครับ เฮ้อ....กรู....

"งั้นแค่นี้นะ อย่าลืมเมมไว้ล่ะ ว่างๆ คุยกันนะจ๊ะ" โทรศัพท์เครื่องเกมดังแล้วครับ

หลังจากเลิกกันตรงนี้ผมกับเกมก็กลับคอนโด....ตอนนี้ผมงอนนิดๆ  ไม่รู้ดิครับ เห็นภาพหวานแหววเมื่อกี๊มันจี๊ดขึ้นเลย แต่ไม่เป็นไรค่อยๆ ดูพฤติกรรม....การกระทำของมันไปก่อน ผมไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล...จะหึงจนเกินงามก็น่าเกลียด...ตอนนี้มันก็ไม่ได้ทำอะไรที่น่าเกลียดนี่....แค่คุยกันทั่วๆไปเอง แหมชีวิตนักเที่ยวก็แบบนี้แหละ...มักจะเจอคนมากมายคนเข้ามาคุยเข้ามาตีสนิท มันขึ้นกับไอ้เกมมากกว่า มันจะสานต่อ หรือเลิกกัน .....ผมจะคอยดูพฤติกรรมของมันล่ะกัน ถ้าจับได้ .......น่าดู.....ฮ่าฮ่า.....

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #425 เมื่อ27-08-2007 11:36:54 »

ยังเด็กนี่เนอะ ต้องใช้เวลาปรับตัวสักนิด
เพราะเคยๆทำมา
 :a9: :a9: :a9: :a9: :a9:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #426 เมื่อ27-08-2007 15:41:18 »


............แล้วจะเดินไปด้วยกันถึงแค่ไหนดี....... :undecided: :undecided:

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #427 เมื่อ27-08-2007 16:18:51 »

ดีใจ  :m18: ได้อ่านตอนติดเรท (นิดเดียว) สีแดงๆ อ่ะ  :m10:

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #428 เมื่อ27-08-2007 19:26:26 »

จับนังนัทนั่นมา xxxxxxxxxxxxxxxxx แล้วถ่ายคลิปขายเลย 555

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #429 เมื่อ27-08-2007 19:42:17 »

รีบน นี่ใจร้ายไปรึเปล่า  :m12:  :m12:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เสือไบ:the series by matheww
« ตอบ #429 เมื่อ: 27-08-2007 19:42:17 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #430 เมื่อ28-08-2007 00:09:21 »

อยู่กับเด็กก็งี้แหละ  ต้องทำใจ :เฮ้อ:

แถมเป็นเด็กเที่ยวอีก

สู้  ฟิวชั่นนนนนนนน :a9:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-08-2007 10:24:28 โดย ~ScAreD:SAcreD~ »

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #431 เมื่อ28-08-2007 08:06:03 »

เสือไบ:the serie (ตอน 87)

วันนี้วันที่สิบเมษา แล้วครับ จะถึงสงกานต์แล้ว วันนี้ผมช็ดเมลล์ครับ เช็ดเสร็จรอเวลา ครับ ที่รอเวลาไม่ได้อะไรหรอกครับ รอเจอมิสเตอร์เชนทาง ไอซีคิว ... เดี่ยวนี้คุยกันสดๆเลยครับ....สรุปเลยล่ะกันนะครับ ว่าผมต้องไปเชียงใหม่กับมิสเตอร์เชน วันที่ 12 -16 เมษายน ..หลังจากคุยจ๊ะจ๋าๆ ในไอซีคิวแล้ว(มุขไอ้เกมช่วยได้เยอะเลยครับ แหมก็มุขเด็กๆ ผมว่าคนอายุมากชอบ อยู่แล้ว....) ผมก็โทรหาไอ้หล้าครับ เด็กที่ผมเลยออฟที่เชียงใหม่ความจริงใช้บริการมันสองครั้งแล้วนะครับ (อย่าคิดลึกมากนะครับ ออฟนี่ไม่ได้หมายความว่าต้องมีเซ็กส์ด้วยกันเสมอไป) คือเหตุผลก็คือ มันมีรถ และนิสัยมันก็ดีครับ ดูแลทุกอย่าง โดยเฉพาะมิสเตอร์เชน ผมจะได้เบาแรงลงไปบ้าง....

"สวัดดีครับพี่เอก จะมาเชียงใหม่เหรอครับ"

"ครับ วันที่ 12- 16 ว่างเปล่า"

"สำหรับพี่เอก ว่างอยู่แล้วครับ มิสเตอร์เชนมาด้วยเปล่าครับ"

"มาครับ เอาใจแกเต็มที่นะครับ ผมต้องใช้รถนายด้วย พาทัวร์นะครับ 4 วันผมให้ 5000 นะ ถือว่าช่วยกันนะ ฮ่าฮ่า"

"ได้ครับ พี่" คงพอแหละ ส่วนใหญ่ก็จะเหลือประมาณนี้แหละครับ

"เออ รบกวนอีกอย่างหนึ่งดิ ไปจองโรงแรมให้หน่อยดิ แถวเชียงใหม่ภูคำก็ได้หรือถ้าไม่มีก็ หาที่ดีๆ หน่อยนะ วันนี้เลย แล้วกัน จองเสร็จโทรมาบอกด้วยจะโอนเงินค่าจองไปให้"

"ครับ พี่ เดี่ยวผมออกไปจองให้พี่เลยล่ะช้าเดี่ยวเต็ม"

"ครับ" มันรู้งานดีเลย ไม่กี่นาทีมันก็โทรมาบอกผมแล้วว่าจองได้แล้ว เงินเดี่ยวมันออกไปก่อน....

ตอนนี้ผมนั่งรถกลับบ้าน พักนี้ไม่รู้ติดหรู...... รถเมล์ไม่ค่อยได้นั่ง....นั่งแต่แท๊กซี่ ......ตื๊ดๆ ...โทรศัพท์ผมดังขึ้น...

"เมียจ๋า อยู่ไหนแล้วจ๊ะ วันนี้ที่ร๊ากทำกับข้าวรอนะจ๊ะไม่ต้อง ซื้ออะไรเข้ามา แต่........."

"แต่ อะไรวะ......"

"เช่าวีซีดี มาให้ที่รักหน่อยนะ..... เอาเรื่องนางนาก น่ะ" ที่มันอยากดูเรื่องนี้คงเพราะช่วงนั้นหนังเรื่องนี้กระแสมากๆ  แล้วอีกอย่างตอนที่ไปเที่ยวมอร์แกนวันเสาร์แล้ว มันมีเพลงนางนากรีมิกซ์สไตล์แดนซ์เศร้าๆ ด้วยน่ะ...

"โอเค เดี่ยวแถมหนังมันส์ให้อีกห้า เรื่อง" เอาไว้เพื่อกลางวันไงครับ เผื่อมันเหงาๆจะได้ดู....

"หนังหน้าวายไม่เอานะพี่ เดี่ยวทำเองได้"

"อะไรของมรึงวะหนังหน้าวาย"

"อยากดูเหรอพี่"

"หนังอะไรล่ะ " ก็อย่างว่าแหละ... ไม่ค่อยทันมุขเด็กๆ อย่างมันหรอกครับ...

"เดี่ยวคืนนี้ ผมจะทำให้ดู" อ๋อ ผมเกท เลยครับ....

"เออ เดี่ยวเช่าไปให้ ทำกับข้าวให้อร่อยล่ะกัน"

"อร่อยอยู่แล้ว จ้าเมียจ๋า"

ครึ่งชั่วโมงครับ ผมไปถึงคอนโด อาบน้ำแต่งตัว ออกมากินข้าวกับมัน โหชีวิตช่วงนี้ผมว่ามันมีความสุขไงไม่รู้ มีคนคอยเอาใจใส่ คอยดูแล....ไม่ว่าจะเรื่องเสื้อผ้า ห้องหับ หรือ เรื่องตัวผมเอง...มีบางวันผมกำลังโกนหนวดอยู่มันก็มาโกนให้ผม...

"มาเมียจ๋า.....เดี่ยวที่รักโกนให้" มันแย่งที่โกนหนวดผมไปจากมือ....มันเล็งปลายคางผมตอนนี้ผมใส่น้ำยาโกนหนวดไปแล้ว มันเล็งด้วยความตั้งใจ...

"อย่าให้เลือดออกนะโว๊ย กรูเจ็บ"

"จ้า ที่ร๊ากจะทำเบาๆ" แต่มือมันเบาจริงๆ .... โกนทีรู้สึกได้ถึงความนุ่มนวล....เป็นสัมผัสที่สัมผัสได้ด้วยใจจริงๆ...

"เสร็จแล้ว....เมียจ๋า หนวดเคราเมียจ๋าก็สวยดีนะจ๊ะ เป็นแนวดำยาวเลย เข้มๆ เซอร์ๆ ที่ร๊ากชอบ" ได้ยินแค่นี้ผมก็เขินแล้ว....

วันนี้ที่โต๊ะอาหารมันทำกับข้าวสองอย่าง แต่มีน้ำพริกนรกที่ซื้อเก็บไว้ด้วย...ไข่เจียวกับผัดผัก...พักนี้น้ำหนักผมคงขึ้นน่ะ...เพราะฝีมือมันนี่แหละ แต่ไม่เป็นไร... ผมเล่นฟิตเนส อยู่แล้ว....

"กินเยอะๆ นะจะได้อ้วนๆ ......เหลือเดี่ยวเสียของ"

"โหจะขุนกรูเหรอไงวะ แค่นี้กางเกงกรูก็แทบจะใส่ไม่ได้ครับ" ผมใส่เอว 28 นะ....

"แหม เห็นเมียจ๋า กินได้ที่ร๊าก ก็มีความสุขแล้ว มาๆ อีกจาน" โห แทบตาย มันชอบทำให้ผมกินแบบนี้ทุกวัน.....

"เกมกรูคงไม่อยู่เที่ยวตอกข้าวสารกับมรึงแล้วแหละ...กรูต้องกลับไปหาแม่ที่ต่างจังหวัด"

"อ้าวทำไมล่ะ อุตส่าห์วาดหวังไว้ว่าจะพาเมียจ๋า แห่รอบเมือง "

"โห ไอ้เอาเข้ กรูไม่ใช่ธิดาสงกานต์นะมรึง"

"แล้วพี่จะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ ผมตามไปได้เหรอเปล่า" มันเริ่มเปลี่ยนสรรพนามตัวเองแล้ว แปลว่า น้อยใจ...แหง

"ไม่ได้ น่ะ กรูไม่เคยพาใครไปเที่ยวบ้าน" ขอโทษด้วยนะเกมกรูไม่อยากโกหกมรึงแต่ก็ต้องทำ....ความจริงบางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องบอก ถ้ามันเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดี...รู้ไปอาจจะทำให้รู้สึกแย่ก็ได้....

"มีความลับอะไรเหรอเปล่านี่" มันเริ่มคาดคั้น แต่ผมรู้ ว่ามุขมันแหละแกล้งแหย่ผม ..

"ไปหาแม่จริง ไปแล้วจะรีบกลับ"

"เป็นไรนี่.... วันสำคัญแบบนี้ทุกที คราวแล้วก็วาเลนไทน์"

"ขอโทษครับ... ที่ร๊าก..... เมียจ๋ามีความจำเป็นจริงๆ" ฮ่าฮ่า อ้อนๆมันหน่อย....

"ก็ได้  รีบๆ กลับมานะ ไม่งั้นจะมีชู้ให้ดู" ตอนนั้นยังไม่มีศัพท์คำว่ากิ๊กนะครับ....

"ลองมีดิ...จะตัดให้เป็ดกินเลย ฮ่าฮ่า"

"แหมๆ ตัวเองทำผิดแล้วยังมาตัดของเค้าอีกนะ ปะไปดูหนังกัน"

หลังจากที่กินแล้ว เราก็มาผ่อนคลายกันที่ห้องรับแขก มีไอติมเป็นของว่าง ตอนนี้เรานั่งดูนางนากกัน ไอ้นี่มันชอบดูแบบปิดไฟห้องให้มืดแล้วก็ดูระบบเสียงไม่ต้องพูดถึงเลยครับ เครื่องเสียงของไอ้กายระบบเซอร์ราวรอบทิศทาง....ดูจบแล้ว ยังกลัวๆ สยองๆ อยู่เลย โดยเฉพาะฉากที่นางนากห้อยหัวลงมา....

"ถ้าที่ร๊ากเป็นทิดมาก เมียจ๋าจะทำแบบนางนากเหรอเปล่าจ๊ะ" มันถามผมตอนนี้เราสองคนนอนเอกเขนกกันอยู่...มันกอดผม.....

"ไอ้สา.....ด กรูยังไม่ตายโว๊ย"

"โหะๆ พูดไม่เพราะเลยนะจ๊ะ ถามจริง" มันเปลี่ยนท่ามานั่งแล้ว จ้องตาผมด้วย ผมก็นั่งจ้องตามัน....

"ไม่รู้ดิ ถ้าถามกรูตอนนี้ กรูก็คงทำแบบนั้นล่ะมั๊ง อานุภาพความรัก มันสามารถทำให้เราทำได้ทุกอย่างถ้ารู้ว่ามีคนมาพรากความรักจากเราไป "

"จริงเหรอพี่...แล้วทำไมพี่ถึงรักผมล่ะ...เรายังคบกันได้แค่ไม่กี่เดือนเอง" ตอนนี้เราเริ่มจะซีเรียสกันแล้ว

"กรูไม่ได้บอกว่ารักมรึง ตอนนี้ กรูแค่ชอบมรึง มันอาจจะเป็นการหลงก็ได้ หลงในรูปลักษณ์... มรึงน่ะใช่ย่อยที่ไหนล่ะ"

"ขนาดนั้นเชียวเหรอพี่"

"กรูคงต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์หว่ะ...แต่ถ้าถามว่ากรูรักเหรอเปล่า...ตอนนี้บอกได้แต่เพียงว่า กรูสามารถสบตา มรึงได้อย่างบริสุทธิ์ใจ กรูไม่ได้หลอกอะไรมรึง....เวลากรูอยู่ใกล้มรึง กรูรู้สึกวูบวาบหัวใจและมีความสุข...เวลามรึงยิ้ม..มรึงทำให้กรูคิดว่าโลกนี้แม้จะมีความเศร้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้ม" อย่างที่ผมบอกน่ะตามันดูเศร้าๆไงไม่รู้ เวลามันยิ้มก็ดูเศร้า....

"โหอะไรนี่ ผมทำให้พี่เป็นมากขนาดนั้นเชียวเหรอ"

"ใช่....มรึงคิดดูเวลา กรูนั่งแท๊กซี่ หรือ นั่งๆไม่มีอะไรทำ......หน้าตาของมรึงมาหลอกหลอนกรูตลอด.....กรูคิดถึงมรึงตลอด"

"ฮ่าฮ่า...พี่เชื่อเหรอเปล่า ผมก็เหมือนกับพี่"

"กรูไม่เชื่อคำพูดใครง่ายๆ หรอก กรูจะดูที่การกระทำของเขา....กรูไม่รู้หรอกนะว่ามรึงเป็นยังไงแต่กรูจะใช้ใจกรูศึกษาใจมรึง....แต่แค่นี้กรูก็ถือว่ากรูโชคดีแล้ว ที่ได้รู้จักมรึง ที่ได้ชอบมรึง" ผมเงียบไปแป๊บหนึ่งแล้วก็พูดมาอีก..

"ไม่แน่นะ เราคบกันไปอีกสักหน่อย มรึงอาจจะทำให้กรูร้องไห้ ในขณะที่มรึงมีความสุขกับคนใหม่"

"พี่โกรธเรื่องที่ผมคุยกับหญิง.....คราวแล้วเหรอครับ"

"เปล่าโกรธหว่ะ แค่จิ๊ดๆ มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตรัก... มรึงคิดบ้างเหรอเปล่า ....ความไว้ใจและความซื่อสัตย์จะทำให้ความรักของคนสองคนแข็งแกร่งและมั่นคง มรึงไม่ต้องกลัวกรูจะโกรธหรอก เพราะตอนนี้กรูไว้ใจในความซื่อสัตย์ของมรึง"

"ครับ แล้วพี่เชื่อเหรอเปล่าเหตุผลที่ผมรักพี่เพราะอะไร " ตอนนี้มันกอดผมแล้ว ผมส่ายหน้า.....

"ไม่รู้ดิ..."

"ผมรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่กับ พี่ ได้คุยกับพี่.พี่ให้ผมทำทุกอย่างก็เพื่อตัวผม.......ผมไม่เคยมีความรักแบบนี้ จะมีก็แค่กับพี่กายที่รักผมอย่างบริสุทธิ์ใจเหมือนกับที่พี่รักผม.....พี่มีความเสมอต้นเสมอปลายให้ผม...แค่ ความรัก ความผูกพัน ความห่วงใย ที่พี่มีให้ผม แค่นี้มันก็มาเพียงพอสำหรับผมแล้ว ที่ผ่านมาผมไม่เคยได้รับสิ่งนี้จากใคร...."

"มรึงไม่ต้องทำตามที่กรูขอ ....ที่กรูบอกก็ได้นะ กรูอยากให้ทำทุกอย่างด้วยใจ....ทำทุกอย่าง ด้วยความคิดมรึง...ด้วยความเป็นตัวตนของมรึง....ที่กรูบอกแบบนี้เพราะเมื่อวันหนึ่งมรึงไม่อยากทำตามสิ่งที่กรูขอ...ที่กรูบอกไว้....มันจะเสียเวลาไปเปล่าๆ กับสิ่งที่มรึงทำไปในวันนี้"

"วิ๊วๆ ยุงบินว่อนเลยครับ น้ำเน่าๆ" มันคงรีบตัดบท ไม่งั้นต่อมน้ำตามันแตกแน่เลย...ไอ้เกมมันค่อนข้างจะเซ็นซิทีพ ....อะไรซึ้งๆ เศร้าๆ หน่อย น้ำตามันคอยจะไหล...

"ไปอาบน้ำก่อนนะเมียจ๋า....ง่วงนอนแล้ว " มันหยิกแก้มผมเบา... ผมนั่งดูละครต่อ....

ตื๊ดๆ โทรศัพท์มันดัง.....มันวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆผมนี่เอง

"เกม โทรศัพท์โว๊ย" มันเดินออกมารับครับ แหม นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวล่อเป้าอีก.....

"ครับ พี่ ผมเกมครับ"

"................................" ไม่ได้ยินครับ แต่ผมหูกระดิกสนใจเหมือนกัน...

"ไม่รู้ครับ พี่เดี่ยวขอถามพี่ชายก่อนนะครับ เดี่ยวผมโทรไปให้คำตอบล่ะกัน"

"..........................................."

"ครับ" มันวางสาย แล้วเดินเข้ามาคุยกับผม..

"พี่.....โทรมาครับ" มาม่าชังที่ที่มันทำงาน.."แกถามผมว่าว่างเหรอเปล่า 13-15 ลูกค้าต้องการตัวผมไปพัทยา พี่จะอนุญาติเปล่าครับ"

"เอาดิ ไปได้เลย ได้เงินด้วยดิ ลูกค้าพาเที่ยวช่วงนี้รับรองเงินเยอะ "

"สามวันห้าพัน พี่ราคาปกติ"

"อือ มรึงจะไปก็ไป กรูไม่ว่าหรอก" ผมมีเหตุผลนะครับที่ทำไมผมถึงอยากให้มันไป เพราะ ผมกลัวมันจะไปซิ่งมอเตอร์ไซดืกับเพื่อนมันตอนวันสงกานต์ วันนั้นรู้ๆ อยู่แกงค์มอเตอร์ไซด์จับกลุ่มกันตระเวนเล่นน้ำสงกานต์ทั่วกรุงเทพ...มันไปกับแขก....ผมยังวางใจซะกว่า...เรื่องที่มันจะติดแขกน่ะไม่มีหรอก ผมเชื่อใจมัน...อาจจะมีเรื่องแขกติดมันอีกอย่างเรื่องแบบนี้ค่อยๆ แก้ได้ครับ ไม่มีปัญหา....

"แล้วพี่จะกลับบ้านวันไหนครับ"

"สิบเอ็ดกลางคืน กรูได้ตั๋วแล้ว"

"เดี่ยวกรูจัดการเรื่องเงินมรึงล่ะกัน สามวันเอาไปสามพันนะ...แต่ได้มาห้าพันเอามาให้กรูนะโว๊ย จะฝากเข้าบัญชีให้"

"ครับ" เทศกาลสงกานต์ ยิ่งมันไปกับแขกแบบนี้ มันต้องใช้ซื้อพวกเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย อีกอย่าง พักนี้มันใช้เงินประหยัดดี ให้ไปห้าร้อยบางวัน แทบไม่ได้ใช้เลย....ผมให้ห้าร้อยตอนไปทำงานศุกร์เสาร์อาทิตย์ ส่วน วันธรรมดาไม่ได้ให้ ก็ตกอาทิตย์ พันห้า ....ไม่พอขอเพิ่มได้ เงินของมันเองนิ...

หลังจากที่มันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จมันก็เดินออกมาโทรศัพท์ ที่อื่นมีเยอะแยะน่ะไม่โทรดันมาโทรใกล้ๆ ผม...

"พี่ผมตกลงไปครับ.....ตกลงจะให้ผมทำไงบ้างครับ..."

"............................................."

"ครับ ได้ครับ เรื่องเงินพี่จัดการแล้วใช่เปล่า โอเค ครับ หักได้เลยพี่"

"....................................."

หลังจากมันวางสายแล้วมันก็มานั่งคุยกับผมต่อ....

"เดี่ยวคนที่ไปด้วยเค้า คงจะมาโทรมาคุยกับผมนะครับ" เออ ทำไมมันสงบเสงี่ยมแบบนี้หรือว่ากลัวผมจะเคืองเอา.....

"ไปก็ดูๆ ล่ะกัน แขกเดี่ยวนี้ ลูกค้าสมัยนี้ ที่ดี ก็ดี ไป ที่เอาเปรียบเราสาระพัด ดูๆ ล่ะกัน เขี้ยวเล็บน่ะ มีไว้เยอะๆนะโว๊ย ทำงานแบบนี้ ....มัวแต่ติ๋มๆ ไม่ทันคน ตายสถานเดียวนะมรึง"

"คร๊าบ เมียจ๋า แหม ผมเพิ่งมาทำได้ไม่กี่เดือนเลยนะพี่....เออ ทางร้านเค้าหักเงินผมไปพันนะพี่"

"ก็คงแบบนั้นล่ะมั๊ง ร้านติดต่อมานี่ แล้วไปพัทยารู้แล้วเหรอต้องไปที่ไหนบ้าง"

"ก็คงทั่วๆ ไปมั๊งพี่ เค้าไปเที่ยวกันไม่ใช่เหรอ....อย่าลืมนะพี่ผมเด็กสัตหีบ ไปเที่ยวพัทยาบ่อย"

"ไอ้นั่นกรูไม่เถียง ถ้า คนที่มรึงจะพาไปด้วยเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงจริง แต่นี่ เป็นเกย์ เค้าก็ต้องการไปเที่ยวแบบเกย์ มรึงมีสถานที่อะไรพอแนะนำเค้าได้บ้างล่ะ" มันส่ายหน้า....

"เกย์เค้าจะชอบไป ดูเด็กๆ แถวสายสาม บาร์เกย์ที่ดังๆ ก็ บอย บอย บอย ที่นี่ถ้าเป็นคนไทยจะชอบมาก ลองลงมาก็ทอยบอย...พวกเธคก็คงจะฮอลีวู๊ดพัทยา กับเอ็กซ์ไซด์ ถ้าเค้าอยากไปดูโชว์ลิปซิ้ง ก็ทิฟฟานี่ กับอาคาซ่า" มันเหล่มองผมด้วยสายตาสงสัย..

"ทำไมเมียจ๋ารู้เยอะจัง หรือว่า............" โห ลืมๆ ไป ผมไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะสอนเรื่องพวกนี้กับมัน......

"ก็ไอ้กายมันเคยเล่าให้กรูฟังบ่อยๆ" เฮ้อ โทษทีนะโว๊ยกาย ใช้ชื่อมรึงอีกแล้ว แต่มรึงก็เคยบอกเรื่องแบบนี้กับกรูดิ..

"แล้วไป อย่าให้จับได้นะว่าหนีเที่ยวบาร์กงบาร์เกย์ ไม่งั้น น่าดู" มันหยอกผมด้วยสายตาหน้ากลัว....ผมน่ะเสียวสันหลังหวาบเลย แหมตอนนี้มันมีชนักปักหลังเรื่องมิสเตอร์เชนอยู่ด้วย....

ตื๊ดๆ เสียงโทรศัพท์มันดัง ครับ....มันมองเบอร์แล้วก็กดรับ

"เกม พูดคับ "

"......................" ผมไม่ได้ยินหรอกครับ...

"ครับ ว่างครับ พี่จะไปไหนบ้างล่ะครับ ผมยินดีรับใช้" แหมหวานเชียวนะมรึง..

"..............................................."

"ได้ครับ ไม่ได้ไปไหนหรอกครับ สงกานต์เดียวดาย แฟนก็ไม่มี อิจฉาเชาบ้านเค้า จังเลยพี่ ที่ได้ไปเที่ยว" มันมองหน้าผม....

"................................................"

"โสด พี่ โสดจริงๆ อยู่กับพี่ชาย ............พี่ชายไม่อยู่ครับ กลับต่างจังหวัด...."

"...................................."

"แหม ขอคิดดูก่อนล่ะกันนะพี่ เป็นแฟนกับผม ค่าใช้จ่ายมันเยอะ ผมไม่ได้ทำงานอะไร ไหนยังต้องกินต้องใช้ต้องจ่ายค่าห้องเดือนล่ะหมื่น....ฮ่าฮ่า"

"......................................................"

"ไม่รังเกียจหรอกคับ พี่ก็คน ผมก็คน พี่มีหัวใจ ผมก็มีหัวใจ  พี่มีเงิน แต่..ผมไม่มีเงิน"

".................................................."

"ครับ พี่เดี่ยวพรุ่งนี้ค่อยคอนเฟิร์มกันอีกที บายครับ" มันเดินมานั่งที่โซฟา ข้างๆ ผม....แต่ผมลุกจะไปอาบน้ำ...

"จะรีบอาบไปไหนล่ะเมียจ๋า คุยกันก่อน"

"ไม่ไหวล่ะ หว่ะ กรูเลี่ยนๆ ไงไม่รู้ ไม่รังเกียจหรอกครับ พี่ก็คน ผมก็คน พี่มีหัวใจ ผมก็มีหัวใจ วิ๊ดวิ้ว กรูจะอ๊วก ฮ่าฮ่าทีหลังไปพูดที่อื่นนะเฟ๊ย มุขแบบนี้ ฟังแล้วควันมันออกหู.."

"ฮ่าฮ่า ก็พูดให้พี่หึงไง แต่ไม่เป็นไรเดี่ยวผมจะดับความหึงพี่เอง ไปอาบน้ำเถอะ ออกมารับรองหายหึงแน่..."

โอยโย๋ ไม่น่าเลยผม............

วันที่สิบเอ็ดตอนเย็นมันไปสงผมที่หมอชิตสองช่วงนี้คนเยอะเป็นพิเศษ แต่ไม่เป็นไรผมมีตั๋วแล้ว ความจริงผมไม่อยากไปเบียดเสียดแบบนี้หรอกครับ แต่ทำไงได้ล่ะ บ้านผม ไม่มีรถไฟ และ สนามบินนี่ ถ้าไปโดยรถไฟหรือเครื่องบินมีหวังต้องตอบคำถามันยาวแน่เลย...

"เกม อ้าวเงิน ช่วงที่กรูไม่อยู่....โทรหากรูด้วยนะ ถ้ามีอะไรจำเป็นโทรมาได้ทุกเวลา ไปกับพี่เค้าก็ระวังด้วยล่ะกัน เดี่ยวนี้แขกหื่นๆ เยอะ..." ผมให้เงินมันห้าพันครับ

"จ้า เมียจ๋า ไม่ต้องกลัว ที่ร๊ากจะโทรหาทุกวัน ว่าแต่เมียจ๋าเถอะ รีบไปรีบกลับนะ ถ้าไม่รีบกลับมา ที่ร๊ากมีใหม่จะหาว่าไม่เตือน"

"เออ แล้วกรูจะรีบกลับ คืนนี้อย่าหนีเที่ยวล่ะ ถ้าจะกินเหล้าก็ชวน พวกเพื่อนไปกินที่ห้องก็ได้ เหล้าก็ยังมีเหลือ ไม่ต้องออกไปไหนไกล แล้วอย่ากินเยอะด้วยนะ เช้าวันที่สิบสามมรึงต้องทำงาน เดี่ยวลูกค้ามรึงจะว่าเอาได้ว่า ทำไมมรึงโทรมแบบนี้.....เอาเงินเค้ามาแล้วต้องทำงานให้เต็มที่ เข้าใจ"

"คร๊าบ แม่" เฮ้อ ตั้งแต่อยู่กับมันนี่ผมเป็นคนพูดมากขึ้น.....เหมือนผู้ใหญ่สอนเด็กแหละ...

หลังจากที่รถผมได้เวลาออกแล้ว มันโบกมือ bye bye ผม จนผมเห็นภาพมันลับตาผมไป ตอนนี้ผมตกหลุมรักของมันเรียบร้อยไปแล้วครับ ทำไมน่ะเหรอ  เวลาที่ผมได้อยู่กับมัน ผมมีความสุขมาก..และก็ไม่เคยเบื่อเลยที่มันมาอยุ่ใกล้ๆผม ตอนนี้ผมจากมันมาแล้ว.....ความรู้สึกเหงาและคิดถึงมันเริ่มเกิดขึ้นกับตัวผมแล้ว นี่เหรอที่เค้าเรียกว่ารัก......

http://www.ethaimusic.com/lyrics3/656.htm

เก็บไว้มานาน เก็บไว้ข้างเดียว

และก็รู้ว่ามันไม่ควรถ้าพูดไป

ก็รู้ตัวดี เป็นได้แค่นี้ก็ดีตั้งเท่าไหร่

อย่าคิดอะไรไปเกินกว่านี้เลย

แต่วันนี้มันดูช่างยากเย็น ความรักมันเต็มข้างในใจ ห้ามมันยังไงก็ไม่ไหว

ไม่รู้ต้องทำอย่างไร เก็บเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว

วันนี้หัวใจไม่เหลือที่พอให้ซ่อนมัน

ความรักมันเกินจะเก็บไว้ มันต้องทำอะไรซักอย่าง

ได้ไหมถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ

ไม่รู้ใจเธอ จะคิดยังไง รู้แค่ใจมันมีแต่คำว่ารักเธอ

ไม่ขออะไร แค่ขอให้รู้ว่าคนใกล้ๆเธอ

แอบรักเธอจนหมดหัวใจ

แต่วันนี้มันดูช่างยากเย็น ความรักมันเต็มข้างในใจ ห้ามมันยังไงก็ไม่ไหว

ไม่รู้ต้องทำอย่างไร เก็บเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว

วันนี้หัวใจไม่เหลือที่พอให้ซ่อนมัน

ความรักมันเกินจะเก็บไว้ มันต้องทำอะไรซักอย่าง

ได้ไหมถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ

ได้ไหม ถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ


ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #432 เมื่อ28-08-2007 11:26:51 »

ต่างคนต่างไปหาลูกค้า

ถ้ามาเจอะกัน คงมันส์พิลึก  :a6:  :a6:  :a6:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #433 เมื่อ28-08-2007 12:10:27 »

ความรักข่างไม่เลือกเวลา บุคคล สถานที่เอาซะเลย
 :a6: :a6: :a6: :a6:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #434 เมื่อ28-08-2007 14:07:41 »


............แล้วจะอยู่แบบเชื่อใจกันได้ไปตลอดจิงหรอ......... :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ออฟไลน์ [€]ŝĊörŦ

  • ความพยามครั้งที่100 ดีกว่าคิดท้อถอยก่อนที่จะทำ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2077
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +142/-0
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #435 เมื่อ28-08-2007 15:38:57 »

เอ๋อ...

ถ้าถูกจับได้กันขึ้นมาทามงายอะ

 :m29:    :m29:   :m29:

kimsumsoon

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #436 เมื่อ28-08-2007 17:23:56 »

ต่อมสะตอบบอแหล....ทำงานกระจาย....กันทั้งคู่.....

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #437 เมื่อ28-08-2007 19:28:52 »

เป็นชีวิตคู่ที่พิลึกอยู่นา  :a3:  :a3:  :a3:

Red_Chocobo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #438 เมื่อ28-08-2007 22:02:53 »

นึกถึง กฎ สามข้อ ของหุ่นยนต์ ของไอแซค อาสิมอฟ ยังไงพิกลแฮะ อิอิ
 :m7: :m7:


กระนั้น ก้อยังมี  :m10:  :m25:

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #439 เมื่อ29-08-2007 08:20:37 »

เสือไบ: the serie (ตอน 88)

ผมถึงเชียงใหม่แล้ว รอเวลา 7 โมง สารถีจะมารับ สารถีผมไม่ใช่ใครหรอก ไอ้หล้าบ่าวเจียงใหม่เห็นมะมันบริการดีแบบนี้ทำไมผมไม่ติดใจล่ะ ถ้าเป็นไอ้ลูกเจี๊ยบเกมของผมป่านนี้มันยังคงหลับอุตุเลยมั๊ง คงไม่ขี่มอเตอร์ไซด์ฝ่าลมหนาวยามเช้า(ความจริงก็ไม่หนาวแล้วนะ) มันเดินตรงมาหาผมแล้ว...จะว่าไปแล้วไอ้นี่ก็หน้าตาใช้ได้เหมือนกันนะ...ฮ่าฮ่า...

"หวัดดีครับ พี่เอก" นอบน้อมถ่อมตัวดีซะด้วย....

"บอกกี่ครั้งแล้วไม่ต้องเรียกพี่หรอก....อายุก็เท่ากัน" ความจริงมันแก่กว่าผมนะ แก่เดือน...

"เอางั้นเหรอ  ได้เลย...." อ้าวทำไมมันง่ายแบบนี้ ไม่รู้ดิ ผมค่อนข้างจะถูกโฉลกกับคนที่นี่น่ะ หรืออาจจะเป็นเพราะผมสนิทหรือคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก...

"ไปโรงแรมเลยล่ะกัน บักหล้า ผมง่วงเต็มทนแล้ว อยู่บนรถไม่ค่อยได้หลับ" ผมมีประสพการณ์แย่ๆ บนรถ ขอไม่เล่านะ มันไม่ค่อยดี...

"ครับ ได้เลย พวก" มันขี่มอเตอร์ไซด์(ภาษาเหนือเค้าเรียกรถเครื่องนะครับ) ผมซ้อนท้ายออกมาตรงปากทางอาเขต.....

"โครม" ไม่ใช่เสียงรถล้ม หรือรถชนนะครับ....พวกผมโดนสาดน้ำ แหมไอ้เด็กเวนสาดแต่เช้าเลยนะแต่ก็ไม่ว่ากันครับ มันประเพณี...แต่หนาว เปียกทังตัวเลย..

ถึงโรงแรมได้ผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าขอตัวอาบน้ำ....

"กลับก่อนก็ได้นะเดี่ยวผมคงหลับน่ะ มิสเตอร์เชนคงจะมาถึงเกือบทุ่ม"

"จะให้ผมมารับพี่ไปสนามบินเหรอเปล่า"

"ไม่ต้องดีกว่า เดี่ยวดึกๆ ผมกับคุณเชนจะไปเที่ยวที่ร้านนะ...แล้วค่อยออกไปกินเหล้า...พรุ่งนี้คงเล่นน้ำแต่เช้า.."

"ไปดูผมโชว์นะพี่...ตอนห้าทุ่ม เออ ลืมบอกไปผมเปลี่ยนร้านแล้วครับ ร้าน........"

"โอเค จะพยายามไปดูทันโชว์นะ"

"แล้วเจอกันคืนนี้ครับ" แหม ใครคิดว่าผมจะมีอะไรกับมันคิดผิดนะ ผมไม่ใช่คนแบบนั้น...ฮ่าฮ่า

ตอนนี้นอนอย่างเดียว เดี่ยวคืนนี้ไม่มีแรงครับเพลียจริงๆ หกโมงแล้ว ตื๊ดๆๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น...ไอ้หนูเกมโทรมานี่เอง..

"ว่าไงเมียจ๋า หายไปเลยนะ...."

"หายอะไรวะ นอน อยู่ มีอะไร" ผมถามด้วยอาการงัวเงีย...

"โห แค่คิดถึง แล้วแม่ยาย ผมสบายดีเหรอเปล่า กราบสวัดดีด้วยนะจ๊ะเมียจ๋า"

"แล้วจะบอกให้นะโว๊ย... แล้ว เตรียมตัวเหรอยังพรุ่งนี้"

"เตรียมแล้ว แพคกระเป๋าแล้ว พี่เค้าจะมารับพรุ่งนี้เช้า หน้าคอนโด..."

"ทำไมไม่ให้เค้ามารับที่ห้องเลยล่ะ" ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นผมพูดประโยคนี้ออกไป......

"ฮ่าฮ่า ได้นะเดี่ยวจัดให้...ว่าแต่จะให้พี่เค้ามารับถึงห้องนอนเลยใช่เปล่า..."

"กวนนะมรึง คุยเรื่องอื่นกันดีกว่า" แหมเดี่ยวเข้าตัวครับ เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า....

คุยกันอีกหลายเรื่อง ส่วนใหญ่ก็เรื่องมันแหละ...ว่ามันไปทำอะไรบ้างตอนผมไม่อยู่...แม้เป็นเรื่องทั่วๆไปพื้นๆ แต่ผมก็ชอบมันคุยนะ......

จนเกือบทุ่ม ผมไปรอรับมิสเตอร์เชนที่เชียงใหม่แอร์พอร์ต...มาแล้ว ลากกระเป๋าลาก..ถือโน๊ตบุ๊ค...เดินมาแล้ว....หุหุ..

"คิดถึงคุณจัง เลย เด็กน้อยของผม" โหแกจูบตรงที่ปากผมแล้ว...ขนาดเตรียมตัวไว้แล้วนะนี่

"เช่นกันครับ" ผมช่วยแกลากกระเป๋าและถือโน๊ตบุ๊ค

"ไปโรงแรมก่อนนะครับ อาบน้ำแล้วค่อยออกไปหาอะไรกิน"

"แล้วแต่คุณ" ผมกับมิสเตอร์เชน ก็เลยนั่งตุ๊กๆ ไปกัน ความจริงมีสองแถวแดงหรือรถของสนามบินแต่พวกเราชอบนั่งตุ๊กๆมากกว่า....

สี่ทุ่มกว่าๆ.... ผมต้องทำกับมิสเตอร์เชนเสร็จกิจกรรมที่ผมต้องทำให้มิสเตอร์เชนให้หายคิดถึง (ขอไม่เล่ารายละเอียดนะครับเหมือนเดิมเหมือนที่เคยๆ อ่านมาในตอนก่อน) เราก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปทัวร์ราตรี...แหมตอนนี้ชักเหนื่อยเพลียเหมือนกันแฮะ ใส่ไม่ยั้งไปแบบนั้น ขนาดกลางวันผมนอนพักทั้งวันแล้วนะนี่.....

"คุณหิวเหรอเปล่าครับ"

"นิดหน่อย ทำไมเหรอ"

"ผมนัด เด็กคนนั้นไว้ มิสเตอร์หล้า"

"อ๋อ นัดไว้ที่ไหนล่ะ "

"ร้าน........."

"โอเค... นี่เงินสำหรับทริปนี้" แกให้มาครับ ปกติก็เป็นแบบนี้ครับ แกจะเอาเงินให้ไว้ก่อนให้ผมเป้นคนจ่าย เป็นคนดูแลแกจะกินอะไรหรือต้องการอะไรแกก็จะสั่งผมมีหน้าที่บริการจัดการทุกอย่างให้แก ถ้าไม่พอก็ขอเพิ่มแต่ส่วนใหญ่ก็พอนะครับผมติดโรคชอบเอาเงินผมไปแจมด้วยบ่อยๆ.....

"ขอบคุณครับ" ผมกับมิสเตอร์เชนนั่งตุ๊กๆ ไปร้านที่ไอ้หล้าทำงานอยู่ แถวประตูช้างเผือก ไปถึงก็ห้าทุ่มกว่าๆ แล้ว

บรรยากาศในร้าน ตอนนี้กำลังดี คนกำลังเยอะ ร้านนี้เป็นห้องแถวสองคูหา ที่นั่งจะเป็นโซฟา เวทีอยู่ตรงกลาง บาร์เหล้าอยู่อีกมุมตรงข้าม พนักงานที่นี่แต่งตัวดีนะครับ ใส่สูทผูกเนคไท มีชื่อแปะตรงเนคไท....พนักงานที่นี่ประมาณสิบกว่าคนรวมทั้งไอ้หล้าด้วย...

"สวัดดีครับ มิสเตอร์เชน คุณเอก" แหมทางการดีนะมรึง

"สวัสดี สบายดีเหรอ ไม่เจอหน้ากันตั้งนาน ดูดีขึ้นนะ" แหมดูมิสเตอร์เชนทักทาย ...คราวแล้วไอ้หล้าก็เสร็จแกไปทีแล้ว....

"นั่งก่อนครับ สั่งเหมือนเดิมนะครับ" ผมพยักหน้าไม่นาน เบียร์สามขวดก็มาตั้งไอ้หล้านั่งหน้าสลอนข้างมิสเตอร์เชน ถ้าถามว่าผมหึงอะไรเหรอเปล่า ไม่มีนะครับ งานคืองาน..ผมต้องทำทุกอย่างให้แกมีความสุขเพื่อให้คุ้มกับเงินที่แกจ่ายมา....คุยกันได้ไม่ถึงสิบนาที...

"เอก....ผมขอตัวไปโชว์ก่อนนะพี่ อย่าลืมรอด้วยล่ะเดี่ยวออกไปด้วย"

"เออ ได้เลย"

โชว์เริ่มแล้ว โชว์ที่นี่จะแสดงโดยพนักงานในร้านนี้แหละ.....มาดูกัน...

โชว์ชุดแรกเริ่มแล้ว เพลงบรรเลงดังขึ้นประมาณเพลงเร็วนะ แต่เป้นเพลงเร็วที่ฟังแล้วได้อารมณ์นะ....มีเด็กคนหนึ่งมายืน (ไม่ใช่ไอ้หล้านะครับ)  หุ่นดีใช้ได้เหมือนกันแฮะ ขาวเนียน สูงยาว ใส่เสื้อลายสกีอตเปิดออก เห็นกล้ามอก...อาจ๊าก มองไปเห็นมิสเตอร์เชน น้ำลายไหลแหมะๆ...(ล้อเล่นนะครับไม่ใช่เดอะแมส)  ยืนลูบไล้ตัวเอง อยู่บนเวที เห็นแล้วได้ฟิวส์ดีจริงๆ ประกอบกับไฟแสงสี ที่สาดส่องมาด้วยแล้ว...เฮ้อ....สักพักมีมือที่ สาม สี่ ห้า หก มาช่วยลูบไล้ (สามคนนะครับรวมคนโชว์ด้วย ) ร่างกายของเด็กคนแรก แต่ไม่เห็นหน้าตาของของ คนที่สองคนที่สามนะ เห็นแต่มือ...มือเหล่านั้นช่วยปลดเสื้อ ปลดเข็มขัด ปลดกระดุม รูดซิบ ดึงกางเกงยีนส์ล ลงเห็นกางเกงในสีขาว....ลูบไปลูบมาอีกสักหน่อย....จนได้ฟิวส์ แสงก็สว่างขึ้น จบเพลง เป็นอันว่าจบโชว์ชุดแรก (ไม่ติดเรทนะครับ เห็นแค่นั้นจริงๆ)

ไฟเริ่มมืดลงอีกครั้ง โชว์ชุดที่สองเริ่มขึ้นแล้ว. อ้าวไอ้หล้า กับเพื่อน มันอีกสองคน ....เป็นโชว์ประมารณเต้น เต้นสามคน โหหุ่นทั้งสามคนบอกได้เลย ว่าล่ำ...มีกล้ามอกมาในชุดกางเกงทหาร สีเขียวสอง สีดำหนึ่ง(คนนี้ไอ้หล้า).....สามคนนี้ใส่เสื้อกล้ามสีขาวนะครับ ใส่แว่นตาสีดำ เหมือนประมาณนักสู้ในสตีทไฟท์เตอร์แหละครับ....เต้นไปเต้นมาก็ถอดเสื้อ ถอดแว่น รูดซิบกางเกง เห็นกางเกงใน... ลีลาเต้นไม่ต้องพูดถึง ยั่วยวน ได้อารมณ์สุดๆ เต้นจนจบเพลง ไฟเริ่มสว่างขึ้นนิดหน่อย....มีการเตรียมอุปกรณ์ครับโดยการเอาเก้าอี้มาวางไว้ที่กลางเวที

เพลงใหม่ดังขึ้นแล้วไฟสลัวลง...โชว์ชุดที่สามเริ่มขึ้น มีผู้ชายเดินมา คราวนี้ใส่แต่กางเกงในสีขาวเข้ามาเลย...มานั่งบนเก้าอี้นั่งอ้าขาแบบเซ็กส์ซี่ แบบชารอนโสตนนั่งในหนังแหละ แต่นี้เค้าใส่กางเกงใน มีโชว์ไอ้นั่นเห็นจ๊ะๆ เป็นลำ..แต่ภายในกางเกงในนะครับ (ฮ่าฮ่า)  สักพักมีหนุ่มอีกคนหนึ่งใส่ผ้าขาวม้าเดินเข้ามาด้านหลัง เดินมาประมาณมาจูบมากอดอะไรแบบนี้แหละ  ไฟเริ่มสว่างขึ้น เพลงจบ... จบโชว์..(ความจริงมีโชว์เยอะกว่านี้นะครับ แต่มันเป็นพวกเต้นๆ กับลิปซิ้งมันธรรมดาผมก็เลยไม่เล่าละเอียด)

ผมกับมิสเตอร์เชนหายใจหายคอโล่งหน่อย สักพักไอ้หล้าก็ใส่เสื้อเดินมานั่ง....ข้างมิสเตอร์เชน

"เป็นไง ครับคุณเชน โชว์ดีเหรอเปล่าครับ"

"ดี...." แหมลองบอกไม่ดีดิ...ผมไม่เชื่อขนาดไม่โชว์ติดเรทเหมือนพัฒพงษ์ แค่นี้แกก็น้ำลายไหลติ๋งๆ แล้ว....

หลังจากนั้นผมก็ออกจากร้าน ออฟไอ้หล้าออกไป ที่ต้องออฟเพราะวันนี้มันมาทำงาน......... เราซ้อนมอเตอร์ไชด์กันไป ไอ้หล้า มิสเตอร์เชน แล้วก็ผมซ้อนท้ายสุด....เราไปร้าน.......................ที่ไปร้านนี้เพราะมิสเตอร์เชนชอบ ....เด็กวัยรุ่นเยอะ เปิดเพลงก็ดีด้วยประมาณเพลงเร็ว.....ผมสามคนคืนนี้เมากัน แต่ไม่เต็มที่เท่าไหร่อาจจะเพิ่งเดินทางมาถึง......คืนนี้มิสเตอร์เชนชวนไอ้หล้ากลับด้วย.....ฮ่าฮ่า.....

เกือบสิบโมง พวกเราตื่นกัน ไม่ให้ตื่นได้ไง... รู้สึกเสียงมันดังๆ เจี๊ยวจ๊าวกว่าปกติครับ ขนาดอยู่ในโรงแรมหรูนะนี่....ตื่นก็ตื่นครับจะได้เตรียมตัวไปเล่นน้ำกัน...ผมกับมิสเตอร์เชนอยู่ในชุดเล่นสงกานต์ กางเกงขาสั้นเสื้อลายดอก....ผมถือขันน้ำส่วนมิสเตอร์เชน เป็นถัง...รอไอ้หล้า มันขอกลับหอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า....(ผมไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปนะ กลัวเปียกน้ำ) .....

ไอ้ลูกเจี๊ยบของผมจะเป็นไงบ้างนี่ป่านนี้คงไปกับลูกค้าแล้ว.....มันคงคุยประจบพี่ๆ เค้าอยู่แน่เลยรู้ๆ อยู่ไอ้นี่มันชอบพูดชอบคุย....ชอบประจบ.....แต่เอ๊ะผมจะไปคิดถึงมันทำไมล่ะนี่ตอนนี้ผมมาทำงานอยู่นะ....มันก็ไปทำงานอยู่....ไม่เอาไม่เอา...

หลังจากไอ้หล้ามาแล้ว เราก็พากันไปเล่นน้ำที่ คูเมือง..... เดินไปคนเยอะมากๆ เลยครับ ทั้งหนุ่มสาว คนไทย ชาวต่างชาติ...เล่นน้ำ...ปะแป้งกันตลอดทางครับ น้ำที่เล่นไม่ต้องกลัวหมด เพราะอะไรนะเหรอ... หมดก็ตักกันข้างคูแหละ.....หรือไม่งั้นก็ขอตามข้างทาง ข้างทางจะมีพวกสาดน้ำอยู่......เราก็เข้าไปสาด ไปขอ...ตอนนี้ผมมิสเตอร์เชนไอ้หล้า ซื้อปืนฉีดน้ำสำหรับเล่นสงกานต์กันคนล่ะกระบอก แหมเป็นเด็กกันใหญ่เลยครับตอนนี้......ที่สำคัญตอนนี้เราเริ่มเมากันแล้ว ก็บักหำหล้าล่ะดิ มันเอาน้ำขาว(คล้ายๆ น้ำตาลเมา)มากินด้วยครับ ผมน่ะดื่มไปเยอะ จนเมาๆ มึนๆ แล้วส่วนมิสเตอร์เชน อยู่แล้ว....หัวเราะคริๆ เมาๆ แต่แกคงสนุกน่ะ....

กำลังเล่นน้ำสนุกๆ ครับ เดินไปได้สักแป๊บ "ปั๊ก" ผมโดนสาดน้ำ แต่ทำไมเสียงแบบนี้ล่ะ...ฮ่าฮ่า ก็เพราะมันมาทั้งน้ำทั้งขันเลย ขันเงินด้วย เด็กบ้านี่ไม่ระวังเลย.."เฮ้อ ไอ้เด็กเปรต กรูต้องการแค่น้ำนะโว๊ยขันไม่เอา"...แต่ผมก็มีสปิริตนะครับ ก้มไปเก็บขันเอาไปคืนเจ้าของคนที่ของ......ฮ่าฮ่า

มาจำแนกประเภทคนที่มาเล่นน้ำที่คูเมืองที่นี่กันดีกว่าว่าแบ่งกันเป็นกี่ประเภท.....(ใข้สายตาที่เมาๆ ของผมนี่แหละจำแนก) เยอะสุดก็

วัยรุ่น.....มีทั้งเดิน มา มอเตอร์ไซด์...กะบะท้าย.......คนหล่อ สาวสวย เพียบ ถ้ามาเป็นคู่จะไม่ค่อยเมา ถ้ามาเป็นกลุ่มประมาณนั่งหลังกะบะแบบนี้เมาชัวร์

วัยเด็ก.....สาดโดน ไม่โดนไม่รู้ (แต่โดนหัวผมไปแล้ว 1 ปั๊ก) ขอให้ได้เล่น ได้สนุก ทั้งสาดน้ำทั้งฉีดน้ำ ส่วนใหญ่จะเล่นที่หน้าบ้าน หรือไม่งั้นก้อยู่บนรถกะบะ....

วัยผู้ใหญ่...ที่เห็นๆ ก็ส่วนใหญ่ก็จะอยู่หลังกะบะหรืออยู่ตามบ้าน ถ้าตามบ้านนี้จะตั้งวงสาดน้ำ มีกิจกรรมดื่มเหล้าเบียร์น้ำขาว มีกลับแกล้ม ทาแป้งกันขาว มีดอกมะลิลอย น้ำอบไทย  ถ้าผ่านกลุ่มนี้ไม่กลัวเรื่องความหอม....

วัยชรา... ส่วนใหญ่พวกนี้จะไปกับรถขบวน....ขบวนสรงน้ำพระ แต่ในคูเมืองนี่ก็มีนะ แต่ไม่เยอะ...แหมจะมาสู้พวกวัยรุ่นได้ไงล่ะนี่.....

วัยฝรั่ง เอ๊ย ไม่ใช่ ชาวต่างชาติ..เยอะจริงๆ ไม่จำกัดสัญชาติ และผมก็แยกไม่ออกด้วย ว่าประเทศไหน ขนาดไทย จีน กระเหรี่ยง ผมยังแยกไม่ค่อยออก เลย ตอนนี้ มาวๆๆๆ.....พวกนี้มักจะไม่สนใจอะไรนะครับ ขอให้ได้มันส์ไว้ก่อน อาวุธที่ถือก็จะเป็นปืนฉีดน้ำ...

สงกานต์ที่นี่จะเริ่มก่อนวันที่สิบสามนะครับ แต่ที่สำคัญจริงๆ ก็มีสามวัน  13 14 15  เมษายน...

วันที่ 13 เมษายน....วันสังขารล่อง เป็นประมาณวันขึ้นปีใหม่ของคนที่นี่ คนที่นี่จะมีการทำความสะอาดบ้านเรือน....

วันที่ 14 เมษายน วันเนา....เป็นวันที่สองของเทศกาลขึ้นปีใหม่ของชาวล้านนา มีการทำบุญขึ้นปีใหม่ และมีการขนทรายเข้าวัด...(ผมกับมิสเตอร์ไอ้หล้า ไปขนกับเค้าด้วย.....)

วันที่ 15 เมษายน วันพญาวัน เป็นวันที่แสดงถึงการเคารพถึงผู้สูงอายุ ที่นี่ จะมีการรดน้ำดำหัว ขอขมา.... ผู้สูงอายุ มีการสงน้ำพระ (วันนี้ไอ้หล้าไม่อยู่ครับ มันขอกลับบ้านไปทำกิจกรรมนี้ ส่วนผมกับมิสเตอร์เชน ขอนอนที่ห้อง ตรากตรำมาหลายวัน เหนื่อยมากๆ)

กิจกรรมทั่วไปที่มาทริบกับมิสเตอร์เชน ครั้งนี้ กลางวันส่วนใหญ่เราก็เล่นน้ำกัน เล่นกันจนเปียก จนเมา ประมาณสักสามโมงเย็นกลับไปพัก ช่วงมืด ก็ตะเวนราตรีที่เชียงใหม่....แหมตอนนี้เราแทบจะเก็บบาร์เกย์ ร้านนวดที่นี่เกือบครบแล้ว....ฮ่าฮ่า...

วันที่ 16 เมษายน มิสเตอร์เชนต้องกลับสิงคโปร์ แกบอกว่ามีธุระต้องรีบไปทำ แกเลยขึ้นเครื่องจากเชียงใหม่เลยส่วนผมขออยู่ต่อ ความจริงไม่ได้อยู่ต่อที่เชียงใหม่ กลับไปหาแม่ผม กับไปหาแม่ยายของไอ้เกมส์.....อ้าพูดถึงไอ้ลูกเจี๊ยบโทรหามันสะหน่อย....

"ว่าไงจ๊ะที่รักวันนี้เป็นไงบ้าง" ผมถามก่อน...ท่าทางมันจะนอนนะหรือว่ายังไม่สร่างเมานี่

"อือ สบายดีจ้า เมียจ๋า ทำไมเพลียจังก็ไม่รู้" ก็แหงล่ะ ไปกับลูกค้า คราวนี้มันเล่นกินจนเมามาย  ตามที่มันบอกพี่เค้ามอมเหล้ามันน่ะ...ความจริงมันก็ดื่มเหล้าเก่งพอๆ กับผมนะ แต่ไม่รู้โดนมอมอีท่าไหน....

"ก็แหงล่ะ ไปแบบนั้น ไม่เสียตัวให้มันรู้ไป..."

"แหม เมียจ๋า พี่ไปทำงานนี่จ๊ะ ....มีอะไรจะกลับมาแล้วเหรอ"

"ยังหว่ะ อยู่ต่ออีกวัน ประมาณ วันที่ สิบแปดแหละถึงจะกลับ "

"โห อะไรนี่  เมียจ๋า ให้ที่ร๊าก อยู่คนเดียวอีกแล้ว ใจร้ายจริงๆ.....ระวังนะ เดี่ยวจะหาชู้จริงๆ"

"น่า นะ ขอโทษจริงๆ เมียจ๋าติดธุระจริงๆ" ถ้าถึงมุขจนแต้มผมก็มัดจะงัดมาใช้บวกกับน้ำเสียงออดอ้อนให้ได้ฟิวส์หน่อย...

"โอเค ขอให้สนุกน่ะ...รีบๆกลับมานะ อย่าริไปมีชู้ล่ะไม่งั้น โดน"

"คร๊าบที่รัก...."

ความรักก็แบบนี้ล่ะมั๊ง.....ต้องหมั่นโทรคุยหมั่นโทรหากัน....แต่ผมก็ไม่กลัว แค่ขอให้คุยกับมันผมก็รู้สึกดี ทฤษฎีรักแท้แพ้ค่าโทรใช้ไม่ได้สำหรับผมหรอก... ฮ่าฮ่า...

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เสือไบ:the series by matheww
« ตอบ #439 เมื่อ: 29-08-2007 08:20:37 »





Red_Chocobo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #440 เมื่อ29-08-2007 08:55:14 »

ก็นะ งานตะละคน  :m25:

ทำ ๆ ไป เจ้าเกม รู้ขึ้นมา จาทำยังไงต่อไปนะเนี่ยะ  :m29:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #441 เมื่อ29-08-2007 19:26:31 »

นั่นจิ เกมไม่สงสัยอะไรบ้างเลยเหรอ ทำงานราชการแต่มีเงินเช่าคอนโดเดือนละเกือบหมื่นอ่ะ  :try2:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #442 เมื่อ29-08-2007 19:28:35 »

เมียจ๋าหายไปบ่อยๆ ไม่รู้ได้ไง แต่ก็คง รับกันได้ม้าง
เพียงแต่อย่าให้เห็น
 :m20: :m20: :m20:

Red_Chocobo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #443 เมื่อ30-08-2007 08:32:14 »

ผมว่า น้องเกม รู้ มีหวังบ้านแตก อะ คุณบลู :m22:

เท่าทีดู ๆ  น้องเกม กะใช่ย่อยนะ รักคุณเอกมาก

ถ้ารักมาก เจ็บมากแหละ  แต่อย่าให้เปนเช่นนั้นเรยยยย :m5:

mathewwww

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #444 เมื่อ30-08-2007 10:23:10 »

เสือไบ:the series (ตอน 89)

19 เมษายน ผมมาถึงกรุงเทพแล้ว มาถึงตอนเช้าประมาณเกือบตีห้า ถึงหมอชิต ทำไมตอนกลับมา..ผมถึงไม่อยากกลับก็ไม่รู้อยากอยู่กับแม่ผมจริงๆ (เวลาอยู่กับแม่ผมรู้สึกอบอุ่นจนไม่อยากกลับ)...... แต่ทำไมเวลาผมจะกลับบ้านไปหาแม่มันแต่ละทีมันไม่ค่อยมีอารมณ์ที่จะกลับเลย (อาจจะเพราะติดไอ้เกมอยู่ก็ได้เหมือนตอนโดนทฤษฎีความใกล้ชิดของพี่พี)....

กลับมาถึงคอนโดวางของฝากไว้.....แหมที่ต้องซื้อของมาฝากมันก็เพราะผมอยากทำอะไรให้แนบเนียนไง บอกมันว่ากลับบ้านก็ต้องซื้อของแถวแถวบ้านมา ลองไปซื้ออะไรแถวที่อื่น มีหวัง โดนซักอานเลย...ผมมองเข้าไปที่ห้องนอน.... อาแน่ ไอ้ลูกเจี๊ยบเกมผมยังหลับอุตุอยู่เลย ผมอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ไม่อยากจะปลุกมัน...คนเราต้องมีมารยาท...เห็นคนนอนอย่าไปปลุก......เดี่ยวมันจะลุกมาปล้ำเอา.....

เข้าไปทำงาน........ช่วงนี้งานไม่ค่อยเยอะ...หลังสงกานต์ก็แบบนี้แหละ  คนส่วนใหญ่ยังเที่ยวกันอยู่บางที่มีรายการรดน้ำดำหัวผุ้หลักผู้ใหญ่จนถึงสิ้นเดือนนี้....

ชีวิตรักผมช่วงนี้ก็ไปได้ดี... เราพูดกันคุยกัน แหย่กันตามประสาคนรัก...คนรู้ใจ....ตอนนี้เราสองคนก็คงเข้าสู้ช่วงเรียนรู้ใจรู้นิสัยของกันและกัน....เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตครอบครัว...เรียนรู้ที่จะอดทนต่อกันและกัน...

ถ้าถามผมเกี่ยวกับนิสัยเกม ผมว่า นิสัยมันใช้ได้ดีนะ ทุกๆ อย่างที่ผม ขอ ทุกๆ อย่างที่บอกว่า... อย่าทำ ทุกๆ อย่างที่ผม ไม่อยากให้มันทำ มันก็ไม่ทำ แต่ส่วนใหญ่เรื่องที่ผมขอมันจะเป็นผลดีกับมันซะส่วนใหญ่ ....

เรื่องยาเสพติด เรื่องมอเตอร์ไซด์ซิ่ง เรื่องผู้หญิง เรื่องการพนัน ตอนนี้ไม่มีให้ผมเห็น(แต่ยังวางใจอะไรไม่ได้ของแบบนี้มันอาจจะไม่ทำให้ผมเห็น)....

วันหนึ่งผมเอาสมุดบัญชีเงินฝากของมันให้มันดู โห ทำงานได้ไม่กี่เดือน เก็บเงินได้เกือบสองหมื่นแล้ว รวมเงินเก่าของมันอีก หมื่นกว่าบาท.....

"เมื่อไหร่จะถึงล้านนี่" แหมไอ้เบื๊อกเก็บได้แค่นี้ก็มากแล้ว....

"จะเอาเงินล้านไปทำไมเหรอวะ"

"เอาไปสู่ขอเมียจ๋าไงจ๊ะ....แหม เมียจ๋าไม่อยากมีงานแต่งงานเหรอ....แต่ถ้าถึงวันนั้นเมียจ๋าต้องไปผ่าตัดแปลงเพศเหมือนพี่ยูมินะจ๊ะ" มันหัวเราะคริคริ

"สาด กรูขอบายว่ะ กรูยังอยากเป็นแบบนี้ มี.......อยู่" ผมชี้ไอ้ตรงนั้นให้มันดู...

"โห มีไปก็ไม่ได้ใช้ ใช้ฉี่อย่างเดียว เดี่ยวมันก็หด ก็เล็ก....ยิ่งมาอยู่กับที่ร๊ากด้วยแล้ว เมียจ๋าไม่ได้ใช้เลยนี่"

"ก็กรูสงสารมรึงไง ใช้กับมรึงทีไร....กรูได้เห็นคนร้องไห้ขี้มูกโป่งทุกที่ ฮ่าฮ่า...." สะใจโว๊ย .....

ชีวิตคู่ผมกับมันก็ดำเนินไปแบบนี้แหละ แต่เราไม่เคยทะเลาะกันนะ มีแต่งอนๆ กัน..ถ้ามันงอนอะไรผม...ผมก็พร้อมที่จะง้อ...พร้อมที่จะขอโทษมัน แหมส่วนใหญ่ที่มันงอน เพราะผมทำผิดประจำแหละ เช่นเรื่องนี้......

ต้นเดือนพฤษภาคม ก็อย่างว่าแหละ ต้นเดือนเดือนนี้ของทุกปีชีวิตของผม ไม่ค่อยจะได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเท่าไหร่ครับ....เพราะผมเมา.....ประกอบกับมีวันหยุดเยอะด้วย.. วันแรงงาน...วันพืชมงคล วันฉัตรมงคล ดีไม่ดีมีวันวิสาขะบูชาแถมมาอีกต่างหาก.....

"เมียจ๋า กินเหล้ามาสามวันติดแล้วนะ....มีอะไรกลุ้มใจเหรอเปล่า" บ่ายสามแล้ว..ผมเพิ่งตื่น ปวดหัวจิ๊ดๆ

"ไม่มีหว่ะ .....กรูไม่เคยกินเหล้าตอนเสียใจ...เพื่อนมันชวน..กรูไม่รูจะปฎิเสธไง"

"งั้นวันนี้มาดื่มกับผมก็ได้นะพี่...ผมยิ่งเหงาๆ อยู่"

"อะจ๊ากวันนี้พักก่อนหว่ะ กรูแฮงค์เต็มทนแล้ว"

"งั้นเดี่ยวที่ร๊ากทำข้าวต้มให้เมียจ๋ากินนะ" มันเดินไปแล้ว เฮ้อ ทำไมมันดีกับผมจังเลยนี่...ชีวิตผมก็อย่างว่าแหละเพื่อนก็เยอะ.... รุ่นน้องก็แยะ...ผมพยายามปฎิเสธแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้...ซักที...มันอาจจะเป็นนิสัยหรือสันดานไปแล้ว ไม่ค่อยอยากปฎิเสธใคร....

ผมเดินไปอาบน้ำ เห็นมันทำแบบนี้เพื่อผมแล้ว....ผมยิ่งรู้สึกผิดไงไม่รู้... ตอนนี้ผมมานั่งกินข้าวต้ม...วันนี้วันเสาร์เกือบๆ ห้าโมงเย็น.....เดี่ยวมันต้องไปทำงานแล้ว.....

"เมียจ๋า......เงิน เมื่อวาน ที่ร๊ากนวดมาได้ สองพันบาท อยู่บนตู้เย็น"

"เออ เมื่อวานกรูไม่ได้ให้เงินมรึงนี่หว่ะ" เพิ่งนึกออก...เมื่อวานผมไม่ได้กลับห้องตอนเย็น วันศุกร์มีเพื่อนมาจากต่างจังหวัดเลยโดนลากไปเมาซะ...

"งั้นผมเอาไปแค่ 500 ล่ะกัน เหลือ 1500 นะพี่ เคลียร์นะ"

"เออ ไปเถอะ ขี่รถดีๆ นะ เดี่ยวกรูจะหลับต่อ ปวดหัว จริงๆ"

"ก็แหงล่ะซิ... กินเกือบทุกวัน..... ถ้าจะไปไหนโทรบอกผมด้วยนะ"

"คงไม่ไปน่ะ วันนี้ขอหยุด ไม่ไหวจริงๆ หัวจะระเบิดอยู่แล้ว....มรึงไปเถอะเดี่ยวกรูจะนอนต่อ" มันทำท่าจะไป...

"พี่ลืมให้ผมทำอะไรเหรอเปล่า..."

"ไม่นี่" ผมลืมสนิทครับ มันปวดหัวจนผมลืมคิดไป...

"กฎการทำงานไง ผมท่องเลยนะพี่ พี่นี่ไม่ไหวจริง...." ลองมันพูดผมพูดพี่แบบนี้แปลว่ามันงอนๆ แล้ว...ตอนนี้มันท่องแล้ว ผมเริ่มสำนึก.......

"1 เลิกงานแล้วไปไหนให้โทรบอกพี่เอกครับ"

"2  เงินที่ได้จากการทำงานต้องให้พี่เอก ครับ"

"3 ห้ามโกหก ครับ "

"ผมไปก่อนนะพี่ พักผ่อนเยอะๆ นะ เดี่ยวสามทุ่มผมจะรีบกลับ" มันหยิบกุญแจ หมวกกันน๊อคออกไปแล้ว..

ตอนนี้ผมรู้สึกผิดไปแล้วทุกอย่างที่มันทำ......เป็นทุกอย่างที่ผมขอมันด้วยและมันก็ไม่เคยเหลียวไหลเลย....ผมคิดได้แล้ว ว่าต่อไปผมจะแคร์ความรู้สึกมันให้มากขึ้น บางครั้งเรื่องเล็กๆ น้อยๆ นี่แหละมันทำให้ชีวิตรักหลายๆ คู่พังลง....

กินข้าวต้มเสร็จผมก็เข้านอน กินยาพาราไปด้วย ยอม ว่าช่วงนี้ สุขภาพแย่....ก็อย่างที่รู้ๆเวลาที่พวกผมดื่มเหล้า...มันจะดื่มกันยันเช้าเลยทุกที.......ไม่เช้า..ไม่ไล่ไม่เลิก....

"ตื๊ดๆ" เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมเอื้อมไปรับ....สี่ทุ่มกว่าๆ แล้ว...

"ที่ร๊ากจะไปหาแล้วนะจ๊ะ...เอาอะไรเหรอเปล่า หรือว่าจะออกไปกินข้างนอก...."

"เอาอะไรก็ได้  อ้าวไม่ไปเที่ยวไหนเหรอ วันเสาร์นะ...."ผมถาม เกรงใจมันเหมือนกัน....แหมมันเพิ่งจะ 20 เศษๆ อยู่เลยนะ ...เรื่องเที่ยวกับเด็กวัยนี้เป็นของคู่กัน...

"ไม่ดีกว่า ไปนอน ข้างๆ ดูใจเมียจ๋าดีกว่า"

"ก็มาล่ะกัน เช่าหนังมาด้วยนะ " ผมกลัวมันจะเบื่อ..

"หล่ายๆ " ผมนอนต่อไปอีกแป๊บ....ความจริงก็นอนไม่หลับแล้ว....รอมัน..

"ลาดหน้าร้อนๆ มาแล้ว" โหใส่ถ้วยมาให้เสร็จ...

"ขอบใจ.....ซื้อที่ไหนมานี่"

"ปากซอย 11" มันเดินไปเปิดหนังดูไปด้วย 2499 ครับ

"พี่ว่าผมกับติ๊กใครหล่อกว่าใคร " อาจ๊ากมันถามแบบนี้แล้วผมจะบอกไงล่ะนี่

"บอกไงดีล่ะ.....ถ้ากรูบอกว่าติ๊กหล่อ มรึงจะโกรธกรูเปล่าแต่ถ้ากรูบอกว่ามรึงหล่อกว่ามรึงจะหาว่ากรูโกหกเหรอเปล่า..."

"แหม เมียจ๋า.....ที่รัก รู้ตัวดีน่ะ แค่นี้ก็ทำให้ใครบางคนหัวใจละลายแล้ว จริงอะเปล่า.."

"ใช่หัวใจกรูละลายไปหมดแล้ว.....ละลายไปเพราะมรึง"

"พี่เอก พี่งดเหล้าหน่อยนะ...ดูดิพี่กินเยอะแบบนี้มันไม่ดีต่อสุขภาพพี่เลยนะ "

"ขอบใจหว่ะ กรูจะพยายาม "

"อย่าจะดิ พี่เอก ต้องพยายามเลย พี่รู้เปล่าเวลาพี่ไม่อยู่ ผมก็ไม่รู้จะไปไหน ....เหงาๆ เบื่อๆ" สายตามันสื่อถึงอารมณ์ได้ชัดเลย......เฮ้อ ผมรู้ผมก็เคยเป็น...แต่ต่อไปผมพยายามงดเหล้า หรือไปไหนกับมันมากขึ้นล่ะกัน....

ผมนอนพักวันอาทิตย์อีกวัน วันนี้อาการเริ่มดีขึ้นแล้ว...พรุ่งนี้คงไปทำงานได้ กะจะลาพักร้อนสักสองวันคือวัน อังคาร พุธ....

ผมมีเหตุผลที่สำคัญในการลาพักร้อนครั้งนี้ วันจันทร์ เป็นวันเกิดผม มันคงไม่รู้น่ะ เพราะไม่มีปฎิกิริยาอะไรจากมันเลย ผมกะจะฉลองกับมันวันจันทร์ให้เต็มที่เลย แล้ววันอังคารพุธ พักผ่อนไม่งั้นก็ชวน ไปดูหนังฟังเพลงหรือไปต่างจังหวัด...

เช้าวันจันทร์ผมไปทำงาน ทำเรื่องลาพักร้อนไปแล้ว ประมาณ เกือบเที่ยงแหละ....มิสเตอร์เชนไอซีคิวเข้ามา...

"วันนี้วันเกิดคุณนี่"

"ใช่ครับ"

"แฮปปี้เบิร์ทเดย์นะ...อยากได้อะไรล่ะ"

"อยากเห็นหน้าคุณครับ" ปากดีเหลือเกินนะผม แหมก็อย่างว่าแหละแกอยู่ตั้งสิงคโปร์ผมอยู่เมืองไทย แต่อย่าท้าแกนะถ้าแกโทรไปถามเครื่องบินถ้าไม่เต็มแกก็บินมาผมได้แค่สองชั่วโมงเอง....น่าตบปากตัวเองจริงๆ ....

"มาเลย.... ดูหนังกันซักเรื่องนะ...ที่เอ็มโพเรี่ยม ผมรออยู่ที่......." โหจริงเหรอนี่ เฮ้อ ไม่น่าเลยตู....ผมจำเป็นต้องแว่บงานไปครับ ช่วงบ่าย....

เกือบบ่ายสอง ผมไปถึงที่เอมโพเรี่ยม....โหแผนการณ์ที่วาดหวังไว้จะสวีทอี๊อ๋อกับไอ้ลูกเจี๊ยบเกมมีหวังเป็นหมันแน่เลยคืนนี้....ไงโทรหามันก่อนดีกว่า..

"ว่าไงจ๊ะ เมียจ๋า ที่ร๊ากกะว่าจะโทรไปหาอยู่พอดี......มีอะไรเหรอ...ที่ร๊ากทำฝืกทำเนื้อตุ่นล่ะ รีบๆ กลับมากินนะ"

"โหกินลงเหรอวะ เพิ่งหัด"

"แหมๆ แล้วที่กินทุกที.....กินไม่ลงเหรอจ๊ะเมียจ๋า.."

"เออ ..."ทำไงดีนี่ ผมไม่มีเหตุผลดีๆ ที่จะใช้ในการโกหกมันเลยน่ะ เอาวะแค่เนื้อตุ่นกลับไปกินพรุ่งนี้ก็ได้ แค่บอกว่าติดประชุมหรือว่าเจ้านายใช้ไปต่างจังหวัดด่วน...

"อือ เออ ได้จะรีบกลับไปกินฝีมือเด็กน้อยหัดใหม่หว่ะ บายก่อนนะ ทำงานอยู่...ฮ่าฮ่า" ที่ผมหัวเราะน่ะแกล้งกลบเกลื่อนความรู้สึกผิดในใจ

"บายครับ"

หลังจากคุยโทรศัพท์กับเกมเสร็จผมก็ปิดโทรศัพท์เลย เกิดเดี่ยวมันโทรมาอีก ผมจะเสียงานเอา ผมเดินเข้าไปมองหามิสเตอร์เชนอ้าวนั่งดื่มกาแฟ อยู่นี่เอง...

"มาได้ไงครับ นี่" ผมแสดงการดีใจ...แหม ก็นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของงาน....

"มาได้สองวันแล้ว จะกลับพรุ่งนี้แล้ว"

"แล้วทำไมไม่เรียกผมล่ะครับ ไม่รักผมแล้วเหรอ" ผมทำท่าอ้อนๆ ..

"มากับครอบครัวครับไม่สะดวก นี่ผมต้องพักบ้านพักเลยเบื่อจะตาย..."

"ครับ อย่าเบื่อเลย ไปดูหนังกันนะ " ผมออดอ้อนเอาใจครับ...

"นี่ของขวัญของผม...สุขสันต์วันเกิดนะ เด็กน้อยของผม" แกยื่นซองกระดาษแบงค์กสิกรไทยให้ผมครับ ไม่ต้องเดาก็น่าจะรู้ ว่าข้างในเป็นเช็คของขวัญ...

"ขอบคุณครับ" ผมหอมแก้มไปหนึ่งที..

หลังจากที่ดูหนัง กับแกแล้ว เราก็ไปทานข้าวกัน ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ต่อด้วย บาร์เกย์ที่สีลม.....(ขอไม่เล่ารายละเอียดนะครับ ถ้าเล่าคาดว่ามี ทูบี คอนทินิว 3 ตอนแน่เลย) เกือบหกโมงเช้าหลังจากเรานั่งกินโจ๊กเสร็จ ผมก็ไปส่งแกที่บ้านพัก ความจริงบ้านนี้ไม่ใช่บ้านแกนะ เป็นบ้านญาติๆ ของแก ผมก็ลำดับญาติแกไม่ถูกน่ะ....แต่ปกติถ้าแกมาแกจะไม่มาพักที่นี่ด้วยเหตุผลอะไรผมไม่ทราบ..

ระหว่างทางที่นั่งรถกลับคอนโดที่ราชเทวีผมก็เปิดโทรศัพท์...โห sms มาตรึมเลย...มาจนผมเปิดอ่านแทบไม่ทันเกือบๆ  100

"ปิดโทรศัพท์ทำไมผมรอกินข้าวอยู่"

"จะทุ่มแล้วนะ เป็นอะไรเหรอเปล่า"

"รีบๆ กลับนะพี่ เนื้อตุ่นวันนี้อร่อยนะ"

"ผมซื้อไวน์มาด้วยนะพี่เอก เอาไว้กินกับเนื้อตุ่น" ฯลฯ ผมคลิ๊กอ่านเรื่อยๆ จนมาถึง sms นี้ ส่งตอน 00.00 น.

"สุขสันต์วันเกิดนะพี่..."

"พี่คงฉลองกับใครคนอื่นแล้ว แต่คนคนนั้นคงไม่ใช่ผม"

"โชคดีครับพี่" นี่เป็น sms สุดท้ายแล้วครับที่ส่งมาหาผม.... ผมเริ่มสังหรณ์ใจ...ใจไม่ดีแล้ว....พอลงแท๊กซี่.......ผมรีบขึ้นห้องเลย..... พอออกจากลิฟท์ผมรีบอ้าววิ่งไปที่ห้องเปิดประตู  ผ่านห้องรับแขก... ผมเปิดประตูห้องนอน ก็ไม่มีแม้แต่เงามันเลย ทั้งสองห้อง.....ผมไปที่ที่หลังห้อง เป็นห้องครัว ห้องนี้มีโต๊ะทานข้าว....ผมเห็นโต๊ะทานข้าวแล้ว ผมแทบเข่าอ่อน...

บนโต๊ะมีเค้ก  จุดเทียนแล้วด้วย มีดอกไม้ มีหม้อเนื้อตุ่น และก็กับข้าวอีกสองสามอย่าง ระหว่างเก้าอี้สองตัวบนโต๊ะมีแก้ว ไวน์อยู่ครับ มีไวน์เต็มแก้ว อยู่แก้วหนึ่ง แต่อีกแก้วฝั่งตรงข้าม เหมือนจะกินไปครึ่งหนึ่งแล้ว...ขวดไวน์ยังแช่อยู่ในลังไม้อยู่เลย...ตอนนี้น้ำแข็งในลังไม้ละลายจนเป็นน้ำหมดแล้ว...

ผมเข่าอ่อนเลย หมดแรง นั่งไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง...เหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่ง....

พี่เอกครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ ผมรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดพี่ตั้งนานแล้ว เพียงแต่ผมอยากเซอร์ไพส์พี่ในวันนี้เท่านั้นเอง...ผมรอพี่ตั้งแต่เย็นเลยครับ ทำกับข้าว...ไปซื้อไวน์กะจะมาฉลองกับพี่  แต่............ (มันเว้นไปครับ)... คืนนี้พี่คงจะมีคนพิเศษอยู่ฉลองกันสองต่อสองแล้ว.... คนๆ นั้นย่อมไม่ใช่ผมแน่นอน  เพราะผมรอพี่อยู่ตรงนี้...รออย่างเดียวดาย


                                                                                                                 จาก เกม เด็กน้อยผู้โดดเดี่ยว

ปล.ที่รักจุดเทียนไว้แล้วนะ รอเมียจ๋ามาตัดเค๊ก.........cheers เมียจ๋า แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ......เศร้า.....

กระดาษโน๊ตแผ่นนั้นร่วงจากมือผมไป...น้ำตาผมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัวแล้ว มันไหลออกมาเพราะมันเป็นความผิดของผม ผมทำทั้งๆ ที่ผมรู้ว่ามันผิด ทั้งๆที่ผมบอกมันแล้วว่าผมจะไม่ทำ.....

theera

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #445 เมื่อ30-08-2007 12:49:54 »

ตอนนี้เศร้าจังคับ ขอบคุณคับ

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #446 เมื่อ30-08-2007 13:15:29 »

ช่างเป็นบรรยากาศที่ชื่นมื่น สุดแสนจะบรรยาย
 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #447 เมื่อ30-08-2007 15:01:44 »

ทำไมพี่เอกชอบเล่นตลกกับความรักน๊า

เฮ้อ  :เฮ้อ:

บอกเกมว่า ห้ามโกหก แต่ตัวเองทำเองเฉยเลย  :เฮ้อ: คนเราก็งี้แหละ ความผิดของตัวเอกมักไม่ค่อยรู้เสมอ

kimsumsoon

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #448 เมื่อ30-08-2007 16:31:28 »

เหมือนจะเศร้า....

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสือไบ:the series by matheww
«ตอบ #449 เมื่อ30-08-2007 18:06:04 »

เศร้าอ่ะ สงสารเกม เฮ้อ  :m15: อยากรู้ว่าสุดท้ายแล้วคู่นี้จะจบยังไง  :m28: ใครรู้ช่วยบอกใบ้ให้ที  :m23: แต่ก็เชียร์นะให้อยู่ด้วยกัน รักกันตลอดไป (จะเป็นไปได้มั๊ยนี่)  :m21:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด