หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll

[DarKLasT]

น้ำจิ้มมาแล้ว

แล้วตอนเต็มๆจะมาเมื่อไหร่น้อ

[Winer]

เดี๋ยวจะเขียนให้แล้วครับ  ตอนหน้ามา  ทั้งคู่ก็ได้ได้วิวาห์กันสมดั่งปรารถนา(ของผู้ปกครองทั้ง4)ท่าน

แต่คนที่ไม่รู้อะไรเลยซักนิดว่าผู้ใหญ่ทำ  ทำอะไรกันก็คือนายเอกของเรานี่แหละ 

[kyoya11]

โอ้!
แต่งงาน O.o
รอตอนนี้แหละ รอเข้าหอ 55+

[Killua]

หึหึ ยังจะเก่งอีกเนาะเก่ง ยังสร้างปัญหาไม่พอใช่ป่ะ
หนูปุ๊บปั๊บน่ารัก ไม่น่ามีพ่อแบบนี้เล้ย

[Winer]

**ฝากไว้ให้อ่านเล่นครับ  ตอนต่อไปกำลังเขียนอยู่  ถ้าทันคืนนี้จะลงให้อีกนะ*



คุณนายแม่ปรุงอาหารชั้นเลิศให้ลูกชายกินอย่างเอร็ดอร่อยกับหลาน  คุณปุ๊บปั๊บตั้งหน้าตั้งตากินโดยไม่มองใครทั้งสิ้น  เพราะว่ามันอร่อยเกินห้ามใจ  จนยายอดที่จะยิ้มแก้มตุ่ยอย่างพึงพอใจไม่ได้  ตรงข้ามกับปาล์มที่ค่อยซดน้ำแกงอย่างช้าๆ  ราวกับเกรงมันจะลวกปาก  ทั้งที่มันอุ่นหมดแล้ว  แม้จะรู้ว่ารสชาติมันน่าลิ้มลอง  แต่อาการของคนเพิ่งส่างจากการป่วยอย่างหนักทำให้  ไม่ค่อยจะมีกะจิตกะใจกินมันเท่าไหร่..
“แม่พ่อไปไหน”ปาล์มวางช้อนดังเก้งบนถ้วยแก้ว..
“ตาไปกรุงเทพฯคับ.”หลานชิงตอบทั้งที่อาหารแทบจะล้นปาก
“เหลอ..”ปาล์มทำหน้าคลายสงสัยลง
“แล้วแม่ทำอาหารทำไมมากมาย  จะกินกันหมดมั้ยนี่”ปาล์มถามเพราะเห็นว่ามันเกินสามกระเพาะจะกินมันลงเข้าไปได้.
“ปุ๊บปั๊บจะพยายามคับ”ปากที่ไม่ว่างเว้นการเคี้ยวชิงตอบตามเคย
“เหลอคับ”ปาล์มทำหน้าคลายสงสัย ลอบถอนหายใจทิ้งเบาๆ  มองแม่ยิ้มให้อีกครั้ง ร่างกายที่ยังปรับสภาพได้ไม่ดีเท่าไร  ทำให้ทำอะไรก็ไม่คล่องแคล่ว.

“พ่อจะกลับมาเมื่อไหร่ครับแม่”ปาล์มถามตาลอยๆ
“อีก ฉอง ฉามวันคับบ”นั่นเป็นเสียงหลานคนโปรดตอบตามมาอีกเคย  จนน้าต้องเล็งสายตาเพชรฆาตไปชำเลืองอย่างไม่พอใจ  สามคำถามที่ถามมารดา  เจอหลานตอบแทนทั้งสิ้น..
“แม่...”
“หืออออ.”เสียงปุ๊บปั๊บขานเสียง  ยายก็ได้แต่อมยิ้มให้

“แม่เป็นอะไรทำไมไม่พูดมั่ง”
“อันนี้คุณปุ๊บปั๊บไม่ทราบขอรับ”หลานรักส่ายหัวมองหากระดาษ  เตรียมพร้อมจะเช็ดปากที่กินอย่างละเลง
“พอเลยปุ๊บปั๊บ  จะบ้าตายกันพอดี  ถามอีกคน  อีกคนตอบแทน อ๊ากกกกก”
ปาล์มตีอกชกตัวอยากจะร้องดังๆเป็นปาล์มมี่ซะนี่

“ปาล์ม..”มารดาเรียกเสียงเครียดแทน
“ขอรับ.”หลังจากที่เช็ดปากเสร็จหลานก็ชิงตอบอีกครั้ง
“ปุ๊บปั๊บบบเป็นอะไร..”
“ก็ไม่มีใครคุยกับปุ๊บปั๊บนี่ครับ  มันเหงายิ่งกว่าลุงเบิร์ดซะอีก”
“พูดมากขึ้นทุกวันแล้วนะ  แม่ใส่อะไรลงในกับข้าวหรือเปล่านี่ผิดสำแดงอย่างมหันตภัย  ถึงได้จ้อไม่หยุด”
“ปุ๊บปุ๊บ  เงียบก่อนนะหลานยาย  ยายมีเรื่องจะคุยกับน้าเขา”
หลานรักมองหน้าผู้ใหญ่กว่าทั้งคู่
“ปุ๊บปั๊บ  ต้องออกไปจากตรงนี้หรือเปล่าคับ”สายตาเล็กๆมองอาหารที่จะเทเข้าท้องอีกรอบอย่างเสียดาย
“พอเลยปุ๊บปั๊บ  ไม่เล่นแล้วลูกกินไปเงียบๆนะ”
“ขอรับ”รับคำเสร็จเขาก็ยื่นมือหยิบทอดมันกุ้งมาจิ้มน้ำจิ้ม  กินจนปากมันแพลบอย่างน่าชัง.

“ดูซีเรียสจังนะครับแม่”ปาล์มสังเกตสีหน้าตาของมารดา
“อีกสองวันเราจะเข้ากรุงเทพนะลูก”
“ทำไมละครับ”
“พ่อเขามีงานเลี้ยงที่นั่นและอยากให้ให้พวกเราไปร่วม”
“งานอะไรครับแม่”
“งานสั่งสรรค์รุ่นเขามั้ง  แม่ว่า”
“แล้วเรื่องเรียนของผมกับปุ๊บปั๊บละครับ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะแม่คุยกับคุณหนึ่งให้แล้ว”
“เฮ้อออ...”ปาล์มถอนหายใจ
“ทำไมหรือปาล์ม”
“เปล่าครับแม่  แค่รู้สึกมันเพลีย  ครั่นเนื้อตัวแปลกๆ”ปาล์มบ่น

จะว่าไปพิกุลก็มองหน้าลูกชายอย่างสงสาร  เมื่องานที่ว่านั้น  มันเป็นงานของเขาเอง  วันแต่งงานที่เจ้าตัวไม่รู้ว่าจะมี  จะถอนคำเพราะสงสารลูก  ก็กลัวเสียคำพูดของผู้ใหญ่  หากจะเทียบรุ่นกัน  ปาล์มคงตกตั้งแต่แรก  เพราะไม่สามารถที่จะ ชกกับเก่งได้แน่  มันคนละเบอร์  ฉะนั้นเธอจึงเป็นหัวหอกสำคัญที่จะตัดกำลังของคู่ต่อสู้ทุกทาง  เพื่อลูกชายของเธอคนนี้จะได้ไม่ต้องเจ็บตัวจากคนเลว

“ยายคับขอข้าวหน่อย”เสียงเจ้าตัวเล็กเรียกขาน  พร้อมกับยกจานเปล่าในมือรอให้มีคนตักตักข้าวหอมให้  ทำให้เธอตื่นจากความคิดนั่น
“เยอะมั้ยหลานยาย”
“ช้อนเดียวคับปุ๊บปั๊บกินไม่เยอะแล้ว”
“เชื่อแล้วครับว่าจะกินไม่เยอะ”
ปาล์มอยากจะขำหลานก็ขำไม่ออก  ก็กับข้าวที่วางบ่นโต๊ะมันพร่องไปถึง70-80 เปอร์เซ็นต์เช่นนี้
“กินเยอะก็ดีจะได้โตไวๆ  ขี้เกียจเลี้ยงแล้ว”ปาล์มเบ้หน้าใส่
หลานวางช้อนลงเบาๆกับจาน  พร้อมกับทำหน้าเสียใจที่ได้ยินอย่างนั้น
“กินไวลูก  จะวันนี้แม่จะพาไปเที่ยวต่อ”
“ใจดีจังครับแม่”ปาล์มรู้สึกดีใจเป็นพิเศษที่แม่คอยเอาใจ  จนผิดสังเกต



สองหนุ่มใหญ่เดินรอบห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่  ที่ต่างระดมช่างฝีมือดีมาตกแต่งจนมันออกมาตามแบบที่นัดไว้แป๊ะ  ไม่มีผิดเพี้ยน  อุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครันกำลังถูกออเดอร์ให้นำมาจัดตกแต่ง  ตามงานที่วางไว้  ความชุลมุนกับการเตรียมพร้อมรับงาน  สร้างเสียงดังรบกวนไปทั่วห้อง..

“เยี่ยมมากเลยปู  เองยังเก่งเหมือนเดิม”
“ไม่ว่าจะกี่ปีๆ  ข้าก็หนีเองไม่พ้นจริงๆไอ้เอ”หนุ่มรุ่นพ่อต่างพูดหยอกกันเล่น
“ถ้าเจ้าเก่งคิดจะหนีออกทางหน้าต่าง  ก็หมดทางรอด  เพราะมันไม่มีช่องให้พอที่จะลอดออกไปได้”
“ส่วนประตูจะเปิดได้เฉพาะคนที่อยู่ภายนอกเท่านั้น”ปูพูดไปก็หัวเราะไป
“ตกลงเราจะสร้างเรือนหอ  หรือว่าห้องขังให้ลูกเรากันแน่ว่ะปู ฮ่า ฮ่า..”
“ทั้งสองอย่างแหละ  คราวนี้ไม่รักกันก็ให้มันรู้ไป”
“ว่าแต่กฎระเบียบการอาศัยอยู่ร่วมกันของเขาทั้งคู่นี่เสร็จยังว่ะ”
“เมียอั๊วจัดการอยู่คงนำมาเร็วๆนี้แหละ”
“ไม่ใช่อะไรหรอก  เพราะว่าอั๊วต้องตรวจเช็คทุกตัวอักษรนั่นด้วยกันพลาด”ปูทำหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก

“..เองนี่พูดยังไงก็ไม่เชื่อ...”
“อั๊วไม่เชื่อ..”
“ยังไงไอ้เก่งมันก็ต้องเหนือกว่า  เพราะมันเกิดปีมังกร  ส่วนนู๋ปาล์ม  ปีกระต่าย โฮะๆๆ”
“โหยยยยย  ไอ้เอ......”คุณปูขึ้นเสียงลั่นอย่างเจ็บแค้น
“คอยดูนะกระต่ายมันจะขี่มังกรให้ดู  หุยยย  พูดแล้วเครียดดดดด”คุณปูเม้มปากอย่างชิงชังปากเพื่อนซี้คุย  แถมหัวเราะเยาะเย้ยลอยหน้าลอยตา
“เขามีแต่หงษ์เหนือมังกร  แต่ไม่เคยได้ยินกระต่ายเหนือมังกรเลย”
“เยาะเย้ย ถากถาง  เจ็บบบบบ..”คุณปูหนวดกระดิก
“ไม่เชื่อกูเหรอไอ้ปู”พูดจบคุณปูก็โอบไหล่เพื่อนสนิทมากอดอย่างปลอบขวัญ
“แม้นู๋ปาล์มจะเป็นลูกสะใภ้นะเพื่อนยาก  อั๊วจะดูแลอย่างดีเลย  ไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลยซักอย่าง  แล้วหลานง่ะ  กูขอได้มั้ยว่ะ”
“ไม่ให้โว้ยยยยยย..”คุณปูโพล่งปากอย่างเหลืออด  แต่ไม่ได้โกรธที่ คุณเอจะขอหลานหรอก  แต่โกรธที่น้องปาล์มจะต้องเป็นเบี้ยล่างลูกชายเพื่อน
“ปาล์มลูกพ่อ  อดทนหน่อยนะลูก”คุณปูพูดกับตัวเอง
“อย่าเสียใจเลยไอ้ปู”
*ปิ๊บ ปิ๊บ*คุณเอแอบบีบตูดเพื่อนล้อเล่นอย่างตอนที่เป็นตอนสมัยหนุ่มๆ
“ไอ้เอี้ย..”คุณปูด่าขึ้น

แล้วทั้งคู่ก็ช่วยกันสำรวจข้อบกพร่องของห้อง  ว่าจะมีตรงไหนบ้าง  เพื่อที่ลูกทั้งสองคนมาอยู่เรือนหอนี้แล้วจะอึดอัดน้อยที่สุด....

“ฤกษ์งามยามก็สวยก็ได้มาแล้วนะพ่อ”
“แหม  ทำอย่างกับจะแต่งเองเลยนะคุณ”คุณเอว่าเมียรัก
“พ่อก็  งานแต่งลูกใครๆเขาก็ตื่นเต้นทั้งนั้น”
“แล้วนี่เจ้าเก่งมันไปไหน”
“ไม่ต้องห่วงหรอกพ่อ  ตอนนี้แม่ให้เจ้าหนึ่งคุมน้องไปในตัว  รับรองมะรืนนี้ไม่มีหายไปไหนแน่”
“เป็นอย่างนั้นก็ดี  แต่พ่อว่าจะให้ดี  พรุ่งนี้ไม่ต้องให้ออกไปไหนเลย  เข้าคอร์สเจ้าบ่าวที่บ้านนี่เลยแหละ  วันแต่งงานจะได้หล่อไม่มีที่ติ”
“วันเดียวก็เอาหรือพ่อ”
“ก็เออ นะซิคุณ  ยังไงวันพิเศษที่สุดในชีวิต  ทุกอย่างมันก็ต้องที่สุดและที่สุดทั้งนั้น”
“พ่อพูดถูกใจ  เดี๋ยวแม่จะโทรสั่งคอร์สเจ้าบ่าวจานด่วนให้มาพรุ่งนี้เลย  เพื่อลูกชายของเรา”
“แล้วหนูปาล์มไปถึงไหนแล้วล่ะพ่อ”
“ไม่ต้องห่วงเขาหรอก  ปูมันคงดูแลได้”
“เปล่าแม่ว่าจะจับมาเข้าคอร์สด้วยกัน”
“ไม่ดีมั้ง  เพราะว่าแม่เขายังไม่อยากให้รู้”
“ก็ได้เอาตามนี้แหละกับ  แม่ไปโทรศัพท์จับลูกชายเข้าคอร์สเสริมหล่อก่อนนะพ่อ”
“ตามสบายเถอะคุณ  ตอนแต่งเองไม่เห็นจะดีใจเท่านี้เลย”

“อะไรคุณเอ....”
“อ๋อเปล่า  ผมว่าดีครับดี”คุณเอทำหน้าแหยๆใส่เมียที่กำลังมีความสุขกับงานที่ได้รับมอบหมายให้..
 



“....จะตามคุมผมอีกนานมั้ยล่ะนี่พี่หนึ่ง”เก่งพูดอย่างเหวี่ยงๆ
“พี่ก็แค่อยากจะไปไหนมาไหนกับแกเองไอ้เก่ง”
“อย่ามาทำเป็นพูดดีเลยน่า  ผมรู้นะว่าพ่อกับแม่สั่งพี่มา  ไม่งั้นพี่คงไม่ถ่อสังขารตามผมทุกฝีก้าวแบบนี้หรอกน่า”
“แล้วแกจะถามพี่ทำไมให้เสียปาก”
“เฮ้อออออออ  กลุ้ม  เครียด”เก่งบ่นอย่างมันปาก  คำเซ็งๆมากมายกำลังจะทะลักไหลออกมา
“หาอะไรทำแก้เซ็.ดีกว่าพี่”
“ไหนๆอีกสองวันผมก็จะต้องเข้าพิธีแต่งงานกับไอ้เด็กบ้านั่นอยู่แล้ว  ถึงจะรู้สึกสะอิดสะเอียนเต็มทีก็ตาม  แต่ผมก็ไม่มีทางเลือก  โดนดัก ตัดแขนตัดขาไว้หมดแล้วนี่  ผมจึงขอไปเที่ยวผู้หญิงซักคืนได้มั้ยพี่”
“ไม่ได้”
“พี่จะจำกัดชีวิตผมไปถึงไหน  แค่นี้ผมก็อึดอัดแทบเดี้ยงอยู่แล้วพี่หนึ่ง”เก่งเริ่มโวย
“แกก็อยู่เฉยๆซิ”
“ผมลืมไป  ว่าพี่ไม่ใช่พี่ผมแล้วนี่  ไม่งั้นจะเอาคลิปบ้านั่นให้ยายแก่ทำไม”
“หยุดพูดพล่อยๆได้แล้ว”
“ชิ......”เก่งทำเมินหน้าหนีเดินจาก
“จะไปไหนอีกล่ะ”
“จะไปหาสาวมานอนด้วยชั่วโมงก็ยังดี  ผมไม่ชอบงานแฮนด์เมคนะพี่”
“อะไรของแกไอ้เก่งงานแฮนด์เมค..”หนึ่งตามไม่ทันน้อง
เก่งยกมือสาวกลางลำตัวให้พี่ชายดูสองสามที  หนึ่งก็ถึงบางอ้ ยันจตุจักรเทียนอันเมิ๋น  อดยิ้มอายๆไม่ได้  มันทำไปได้ทั้งที่นี่มันกลางห้างใหญ่แท้ๆ
 

[kyoya11]

อ่า....จะแต่งงานแล้ว
หนูปาล์มยังไม่รู้เรื่องรู้ราวกับเขาเลย
วันงานคงจะวุ่นน่าดู 55+
ส่วนเก่งน่ะ....เดี๋ยวก็ชอบเองแหละแฮนด์เมคน่ะ 55+

[BEN*_*MOS]

คุณปุ๊บปั๊บน่ารักอิกแล้ว งานแต่งคราวนี้คงจะหรรษาน่าดูนะค๊ รอไรท์เตอร์มาต่ออีกตอนนะค๊

[MARCHMALLOW]

ถ้าปาล์มรู้เข้าจะเป็นยังไงเนี่ยย 
ฮ่าๆ รอตอนต่อไปนะค๊าบบ 

[gayraygirl]

จะไปด้วยอ่ะ จะไปงานแต่งด้วย
จะไปเป็นกำลังใจให้ปาล์ม

[Killua]

ปุ๊บปั๊บน่ารัก โอ๊ยเรื่องนี้ติดปุ๊บปั๊บอ่า คึคึ
สรุปเรื่องนี้กระต่ายจะได้ขี่มังกรป่ะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
อยากเห็น เอิ๊กๆๆๆๆ

[bowybowi]

มารออ่านแบบครบๆค่า

งานแต่งมันคงจะชุลมุนวุ่นวายน่าดู
คนนึงรู้เรื่องแต่ไม่อยากแต่ง อีกคนไม่รู้เรื่องแล้วก็ไม่อยากแต่ง(แน่ๆอ่ะ)

แต่ว่า เรือนหอเหมือนคุกจริงๆนะ เหอๆ

ส่วนเก่งมันจะทะลึ่งไปไหนเนี่ย = ="

[DarKLasT]

คุณปุ๊บปับน่ารักน่ากอด

เรื่องหน้าคุณปุ๊บปั๊บเป็นพระเอกจริงๆหรอ

จะแต่งงานแล้วจะรอดูว่าใครจะอยู่บนใครจะอยู่ล่าง

แต่เกลียดกันขนาดนี้มันจะเป็นไปได้จะไดต้องคอยดูกันต่อไปเนาะ

กอดคุณปุ๊บปั๊บ1ที

[ณ ที่เดิม™]

มันจะเป็นยังไงต่อไปนะขอรับ 

[kny]

 

[vk_iupk]

มาต่อแล้ว..........................
ความรู้สึกเหมือนไม่พออ่ะ  อยากอ่านตอนต่อไป
โลภมาก   กร๊ากกก
มาต่อไวๆๆ น้า  อย่าให้คนอ่านคิดถึง

[bbyuqin]

หึหึ ปาล์มคงช็อคตอนไปถึงงานอ่ะ 

[icyblue]

ชอบหนูปุ๊บปั๊บ น่ารักมากเลย 

อยากให้ปาล์มปราบเก่งให้อยู่หมัดจริงๆเลย   ทั้งร้าย เจ้าชู้ กะล่อน



  คุณ winer

[zeen11]

เพิ่งตามมาอ่าน สนุกดีค่ะ พ่อ-แม่ 2 ครอบครัวนี้ ฮาสุดๆ อะ 

[konnarak]

เเล้วเรืองมันจะเป้นไงเนี้ย   

คุณปุ๊ปปั๊บ ก็น่ารักน่าชังจิงๆๆ

สองครวบครัวนี้เค้าฮา  ดีเนอะ   

+1

[kyoya11]

รอตอนเข้าหอจ้า^^
ยังไม่ได้แต่งเลยนี่หว่า - -
รอตอนแต่งงาน+เข้าหอจ้า^^ (แบบนี้ดีกว่า)

[railay]

ยุ่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน น้องปาล์มจะเสร็จไอ้คุณเก่งซะแหล่ะ
 

[talentcs]

 

[kyoya11]

จะมามั้ยน้อวันนี้^^

[Winer]

 

จะมามั้ยน้อวันนี้^^

**ย่องมาเงียบๆๆ  มาตอบคำถาม  ว่าวันนี้คงไม่ได้มา  ขออภัยเมื่อวานนี้เขียนต่อแล้ว  แต่ตามันจะปิดก็เลยตามใจตาก็เลยหลับด้วยความเพลีย  ยันหกโมงเช้าครับ

**ว่าไปน้องปาล์มจะต้องเสียตัวมั้ยน่ะ

555+++ สมน้ำหน้านักเชียวเก่งเอ๊ย แต่ก็ดี มีอะไรให้ลุ้นรอสนุกๆ
คุณปุ๊บปั๊บ นะ ก็น่ารัก ขึ้นทุกวัน ทุกวันเลย น่าหยิก น่าตีที่สุด
ส่วนปาล์มก็นะ น่าสงสารเนาะไม่รู้ว่าตอนรู้ว่าวันที่มากรุงเทพ กลายเป็นวันเข้าหอแล้วจะ...แค่ไหนเนี่ย
เป็นกะลังใจให้คร๊าบ

**คนที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นน้องปาล์มที่จะโดน  พระเอกข่มแหง  ตบเตะจูบบบบ ฮ่าๆๆๆ  ตายแน่งานนี้

ยุ่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน น้องปาล์มจะเสร็จไอ้คุณเก่งซะแหล่ะ
 

**ใกล้เข้ามาทุกมื้อแล้วครับบบ

รอตอนเข้าหอจ้า^^
ยังไม่ได้แต่งเลยนี่หว่า - -
รอตอนแต่งงาน+เข้าหอจ้า^^ (แบบนี้ดีกว่า)

**กำลังแต่งรอนิดนึงนะ  หรือว่าไม่นิดก็ไม่รู้..+5555

เเล้วเรืองมันจะเป้นไงเนี้ย   
คุณปุ๊ปปั๊บ ก็น่ารักน่าชังจิงๆๆ
สองครวบครัวนี้เค้าฮา  ดีเนอะ   
+1

**เตรียมตัวร้องไห้ตามน้องปาล์มได้เลยครับบ  งานนี้พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง  สิ่งที่อัดอั้นมานานก็พ่นออกมาโวยวายใส่แม่ใหญ่  ได้เสียน้ำตากันแน่ฉากนี้  (แล้วพี่เก่งก็จะเริ่มมองเห็นความน่ารักของน้องปาล์มตอนนี้แหละ  อิอิ อุ๊บบบ)+1คืนให้ครับ

เพิ่งตามมาอ่าน สนุกดีค่ะ พ่อ-แม่ 2 ครอบครัวนี้ ฮาสุดๆ อะ 

**มีคนเพิ่งแวะมายินดีต้อนรับครับ

ชอบหนูปุ๊บปั๊บ น่ารักมากเลย 
อยากให้ปาล์มปราบเก่งให้อยู่หมัดจริงๆเลย   ทั้งร้าย เจ้าชู้ กะล่อน
  คุณ winer

กำลังคิดอยู่ว่า  ใช้วิธีไหนดีน่ะ  อิอิ

หึหึ ปาล์มคงช็อคตอนไปถึงงานอ่ะ 

**ไม่ช๊อคคค  ครับบ  แบบว่าเข้าหอไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยล่ะ

มาต่อแล้ว..........................
ความรู้สึกเหมือนไม่พออ่ะ  อยากอ่านตอนต่อไป
โลภมาก   กร๊ากกก
มาต่อไวๆๆ น้า  อย่าให้คนอ่านคิดถึง

**ก็ว่าน่อ    อยากเขียนแต่ง่วงเหลือเกิน  จะพยายามเขียนให้ได้เยอะ  อ่านกันให้ตาบวมไปเลย  เพราะทุกคนจะได้ร้องไห้ไปกับน้องปาล์มแน่เลย  ฮือๆๆ
*****
ขอบคุณที่ยังมีเพื่อนๆติดตามอ่านครับ  ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่ทำให้รู้สึกว่ายังมีคนคอยผู้เขียน

[kyoya11]

วันนี้ไม่มาก็รอ^^

[Killua]

มารอเปิดตัวเจ้าบ่าว เจ้าสาว กร๊ากกกก

[Winer]

 

********วันนี้ว่าจะไม่มาแล้ว  แต่ก็อดไม่ไหวต้อง  ก่อนทิ้งไปอีกหลายวันนนนน  อิอิ  ดูก่อน  ใครเม้นท์ให้กำลังก็ขอบคุณครับ  คนเขียนจะได้มีแรงเขียนให้อ่านอีก***************

 

“แม่มีอะไรหรือเปล่า  ทำไมต้องจับผมแต่งตัวแปลกๆ”ปาล์มอดแคลงใจไม่ได้ว่านี่มันอะไร  ร้อยวันพันปีไม่เคยแต่งอะไรแบบนี้
“ไม่หรอก  ก็ไปงานเลี้ยงพ่อรุ่นของพ่อทั้งที  ก็ทำตัวให้มันดูดีซักหน่อยซิลูก”
“โอ๊ยยย  ไม่เอาอ่ะคับแม่ เสื้อยืดกางเกงยีนต์ตัวเก่งของผมก็เหลือเฝือแล้ว”
“ไม่ได้หรอกจ๊ะ  มันไม่สุภาพและไม่ให้เกียรติกับงานเขาอย่างมาก”
“ทีงานเลี้ยงรุ่นพวกผมยังแต่งอะไรกันไปก็ได้เลย”
“ไม่เหมือนกันนี่นา  นั่นมันรุ่นเด็ก  แต่นี่เราไปงานผู้ใหญ่เขา”
“เซ็งเลยแม่  งานผู้สูงวัย”

“ยายฮะ  ปุ๊บปั๊บหล่อมั้ยฮะ”
หลานน้อยยิ้มร่าได้ใส่ชุดสูทเด็กรองเท้าครบเซ็ท(จริงๆเป็นชุดที่ปูกับย่าเตรียมไว้ให้) แถมหวีผมตั้งๆ  ยืนหมุนตัวไปมา  พิกุลมองแล้วนึกถึงพ่อเจ้าตัวทันที
“โหหห  หล่อกว่าน้าอีกนะคุณปุ๊บปั๊บน้าไม่ยอมหรอก”
“ถึงไม่ยอม  ก็ต้องยอมแพ้ครับ  เพราะว่าปุ๊บปั๊บหล่อแต่เกิดแล้วอิอิ”
“มาให้น้าจูบสองสามดิ”
“ไม่เอาอ่ะคับ”หลานทำหน้าสลด
“ทำไมละครับ”
“ปุ๊บปั๊บกลัวความหล่อจะหายไปอะคับ  ไม่ให้ใครจูบหรอก”หลานตัวน้อยยกมือปิดแก้มทั้งสองข้างอย่างน่าเอ็นดู
“พอแล้วหลานย่า  ไม่มีใครเขาแย่งเอาไปหรอกนะความหล่อน่ะ”
“ดูทำซิแม่  คิดว่าตัวเองน่ารักตายละ”
“ยายรักก็แล้วกัน”
“เถียง......”
“ปุ๊บปั๊บไปรอที่รถดีกว่าคับ  ไม่อยากเถียงกับผู้ใหญ่ที่ไม่มีเหตุผล”
“แม่”ปาล์มตะโกนลั่น
“อะไรปาล์ม....”
“ดูปุ๊บปั๊บมันว่าซิ”
“เรียกหลานว่ามัน  เดี่ยวแม่ตี”
“ก็มันน่ามั้ยเล่า”
“หลานพูดแค่นี้ก็ปี๊ดขึ้น  น่าจะตีซักที”
ปาล์มมองเข้าที่หลานชายที่กำลังเดินเข้าไปนั่งรถทำอย่างกับตัวเองเป็นผู้ใหญ่  แถมยังมีคนเปิดประตูรถให้อีก..
“แม่......”
“ทำไมอีกล่ะ  อย่าบอกว่าจะหาเรื่องกับหลาน”
“เปล่า  ปาล์มจะถามว่าไอ้รถคันนี้  ใช่ของพ่อที่ส่งมารับเราจริงหรือ”
“ก็ใช่นะซิ  เออ  สงสัยจริงๆไอ้ลูกคนนี้”
“ก็ปาล์มไม่เชื่อนี่แม่  ว่าพ่อจะมีรถตู้หรูๆอย่างนี้  รถบ้านเรามันก็เก่าและแก่อีกต่างหาก”ปาล์มทำตาโตใส่
“แล้วจะบ่นเป็นหมีกินผึ้งทำไมละปาล์ม  ต่อไปอยากได้อะไรมันก็จะได้ทุกอย่างนั่นแหละ”
“แม่หมายความว่าไง”
“ก็ เอออออ  ไม่มีอะไร  แม่ว่าโตขึ้นปาล์มอยากได้อะไรมันก็คงได้ทุกอย่างนั่นแหละ”


“ยายคับบบ ไวๆ  ปุ๊บปั๊บรอจนเหนื่อยแล้วนะ  ลุงคนขับรถด้วย”หลายชายจะเริ่มหัดบ่นแล้ว
“เป็นไงล่ะหลานตัวดีของแม่  เดี๋ยวนี้ปากเก่งขึ้นทุกวันๆ  ไม่รู้ได้มาจากไหน”
“ทำอย่างกับตัวเองพูดน้อยทีไหน”

“พอแล้วจ๊ะน้องช่างจ๋า  แค่นี้ก็พอล่ะ”
“หล่ออย่างกับเป็นเจ้าบ่าวเลยน่ะ”สาวเต้ยประเภทสองช่างแต่งหน้ามือฉมังประจำเมืองชมลูกค้า
“ค่ะ ขอบใจนะ”
“ยินดีให้บริการค่ะ  มีงานเมื่อไหร่เรียกเต้ยได้เลยน่ะค่ะคุณน้อง”
“ครับ”ปาล์มทำหน้าอึดอัดกับสิ่งที่มันแปลกบนร่างกายและใบหน้า
“เต้ย  ไปด้วยได้มั้ยคุณแม่อยากเห็นเจ้าบ่าวจังเลยค่ะ”
“จุ๊ จุ๊”พิกุลรีบจุ๊ปากใส่  เพราะเต้ยกำลังพูดถึงสิ่งที่ลูกตัวเองยังไม่รู้
“อะไรอ่ะแม่  ใครแต่งงาน”ปาล์มรู้สึกว่ามันแว่วๆ
“เปล่าหรอกลูก  พอดีเต้ยจะต้องไปงานแต่งอีกงานอ่ะจ้า”
“อ๋อ  ใช่จ้า  งั้นพี่เต้ยไปดีกว่า”พูดจบงาน  เธอก็เก็บทุกอย่างใส่กล่อง  เดินไปจูบปุ๊บปั๊บทิ้งท้ายยย

“โตขึ้นเป็นแฟนเจ๊นะลูก..”
“ไม่เอาอ่ะคับ”ปุ๊บปั๊บปิดหน้าปิดตาหนี
“ทำไมล่ะค่ะ”เสียงห้าวๆแหบๆหัวเราะใส่
“ปุ๊บปั๊บ  ไม่ชอบของแปลกอะคับ”
“อ๊ายยยย  ปากหรือลูกแม่”เต้ยยื่นมือไปหยิกแก้มด้วยความเอ็นดู
“โตเมื่อไหร่แม่จะไม่ปล่อยเลยปุ๊บปั๊บ  จะบังคับให้เป็นแฟนเจ๊เลย”เต้ยเล่นอย่างอารมณ์ดี
หลานชายหน้าซีดคิดเป็นจริงเป็นจัง มองยายกับน้าที่กำลังนั่งขำแทบน้ำตาเล็ด  อยากจะร้องก็ร้องไม่ออก...


หกเท้าก้าวลงจากรถที่ส่ง  แล้วลงเข้าไปในบ้านใหญ่ที่ตั้งตระหง่านท้าสายตาทั้ง3คู่อย่างน่าอิจฉาผู้ที่ได้มาอยู่อาศัย...
“โหหห  บ้านใคอ่ะคับยาย  ทำไมสวยจังอะไรจัง”ปุ๊บปั๊บตาโต
“จริงด้วยคับแม่นี่มันบ้านใคร”
“เข้าไปเถอะหลานยาย  ปาล์มด้วยลูก  คุณพ่อรออยู่ข้างใน”
“หืออออ...”ปาล์มทำหน้าสงสัย
“พ่ออยู่ข้างในเหรอ  เย้  จะได้เจอพ่อแล้ว  เราไม่ได้เจอพ่อตั้งเกือบ 2 อาทิตย์แล้วน่ะแม่  ขนาดปาล์มนอนซมอยู่โรงพยาบาล  พ่อก็ยังมาทำงาน”
“ไปหาตาดีกว่า”
ปุ๊บปั๊บวิ่งเข้าไปข้างในบ้านแบบไม่เกรงใจใคร  ขณะที่เขาวิ่งเข้าไปก็เห็น  เห็นหนึ่งกำลังเดินออกมา
“คุณอา....”เขาร้องลั่นดีใจที่ได้เจอคนรู้จัก  เขาโผกระโดดเข้าหาชายหนุ่มตรงหน้าทันที
“วันนี้หล่อจังเลยครับหลานอา”
“หล่อป่ะ  ยายจ้างช่างมาแต่งหล่อให้คับ”
“มิน่าล่ะถึงได้หล่อเป็นพิเศษ หอมหน่อย”
“ได้คับ  ถ้าเป็นอาหนึ่ง ปุ๊บปั๊บอาให้หอมคับ”หลานตัวน้อยกอดคอ  พร้อมกับจ้อไม่เลิก
“สวัสดีค่ะคุณหนึ่ง”
“เชิญด้านในเลยครับ  ทุกคนรออยู่”
หนึ่งยิ้มให้ปาล์มเจือนๆ  เขาบอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูก  ใจหนึ่งรู้สึกหวิวๆ  อีกใจก็รู้สึกดีใจ...
“ปาล์มหล่อขึ้นเยอะเลยนะใส่สูทแบบนี้  เหมือนเป็นคนละคนเลยนะ”
“แม่ซิครับไม่รู้อะไร  จับแต่งตัวอะไรไม่รู้”
“เข้าไปข้างในเถอะลูกผู้ใหญ่เขารอ”
“ครับแม่”ปาล์มพยักหน้าตอบ

เพียงแค่ทุกคนโผล่พ้นประตูใหญ่เข้าไปในตัวบ้าน  ปาล์มก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น  แสงไฟที่เปิดประดับประดาทั่วห้องโถงราวกับมีงานใหญ่เกิดขึ้นที่นี่  แต่ว่าทำไมมันเงียบผู้คนไปไหนกันหมด
สองเท้าที่เดินไปเรื่อยๆตามผู้นำอย่างหนึ่ง

เมื่อลอดมาถึงห้องโถ่งใหญ่ปาล์มก็ถึงกับต้องหยุดขาลง  เพราะมันละลานตาด้วยแสงสีจะโคมไฟระยิบระยับอย่างกับดาวบนท้องฟ้า  ขณะนี้มีพ่อ  และพ่อแม่พี่หนึ่งนั่งยิ้มรอที่โต๊ะอาหาร  เขาคิดว่ามันเป็นอาหารมื้อค่ำ  แล้วที่ว่างานเลี้ยงรุ่นนั่นล่ะ  เขาหันไปหาแม่เหมือนจะถาม

“มานั่งซิลูก”เอเรียกว่าที่ลูกสะใภ้เข้าไป  เขาคิดอย่างนั้น
“หนึ่งพาหลานมานั่งข้างแม่มา  โอ๊ยยยย  วันนี้หล่อไม่เกรงใจย่าเลยนะหลานเรา”
“ใช่หล่อเหมือนปู่ตอนหนุ่มเลยนะนี่”เอชมปุ๊บปั๊บ
“ใครบอก  หล่อเหมือนอั๊วนี่คุณเอ..”คุณปูก็ใช่ว่าจะยอมแพ้

ปาล์มเล็งสายตาไปที่คนหัวโต๊ะซิ  เขากำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด  ไม่พูดไม่จา..
“เก่งพาน้องมานั่งซิลูก”
“ครับ”เก่งเดินมาปาล์มอย่างช้าๆ  เขาอยากให้ทางนี้มันอยู่อีกร้อยกิโลจะได้เดินไปไม่ถึง
“นั่ง”เก่งยืนข้างๆกระซิบที่หูปาล์มอย่างทื่อๆ
“อะแฮ่มมมมม..”คุณนายแม่พิกุลกระแอมราวจะรู้ว่าเก่งทำอะไร
ปาล์มกำลังงงว่านี่มันคืออะไรสมองเขามันสั่งงานช้า
“นั่งซิครับ”เก่งโอบที่ไหล่ปาล์มแล้วเดินไปขยับเก้าอี้ให้ปาล์มนั่งอย่างที่สุภาพบุรุษเขาทำกัน
ปาล์มก็นั่งลงตามที่เก่งบอก  เพราะไม่กล้าแสดงอะไรที่ก้าวร้าวต่อหน้าพ่อแม่  แต่ก็แอบปัดมือของเก่งออกจากบ่า...
เก่งเดินอ้อมไปนั่งตรงข้ามกับปาล์ม  แล้วก็มานั่งกอดอกต่อ

“อะแฮ่มมมมม”คุณเอกระแอมมมลั่น
“แม่เรื่องบัตรเครดิตที่ว่า  สั่งระงับหมดหรือยังล่ะแม่”
“มันเหลืออีกใบน่ะ  แม่ว่าจะสั่งระงับพรุ่งนี้แหละ”
เก่งได้ยินดังนั้นเขาก็ลุกพรวดขึ้นจะรินเครื่องดื่มให้ปาล์มมมมม ลืมไปด้วยซ้ำว่าต้องถามก่อน
“น้องปาล์มครับ  จะรับเครื่องดื่มอะไรดีครับ”เก่งทำเสียงหวาน  แต่หน้าไม่ได้จริงใจเลยให้ตายเถอะ
“ไม่กิน..”ปาล์มสวนห้วนๆเบาๆ
“ดื่มหน่อยนะครับ  อย่างน้องปาล์มนี่เหมาะกับเป๊ปซี่  โคคาโคล่า  หรือว่าจะเป็นน้ำส้ม  น้ำนางเอกอะครับชอบแบบไหน”ว่าไปก็คือการประชดนี่แหละ
“อะไรก็ไม่กิน”ปาล์มทำหน้ายักษ์ขั้นรุนแรงใส่
ในขณะที่หนึ่งก็แอบขำ คึคึคึ  อยู่คนเดียวอย่างถูกใจ

“ดื่มหน่อยนะครับคนดี...”สีหน้าเก่งชักอ้อนใส่ใจมากขึ้น
“ปาล์มพี่เขาจะหาอะไรให้ดื่มก็ตอบรับพี่เขาหน่อยซิลูก  พี่เขาอุตว่าห์มีน้ำใจ”คุณปูเสริม
“จริงด้วยลูก”พิกุลส่งแรงเชียร์อีกคน
“ชวนน้องทานข้าวก็ได้ลูกอาหารพร้อมแล้วนี่”คุณนายแม่เริ่มออกคำสั่งกับลูกชาย
“ครับแม่”
“ปาล์มจะทานอะไรดี  พี่ตักให้นะ  ป้อนด้วยก็ได้นะ”
“ทานข้าวลูก  ข้าวเย็นปาล์มยังไม่ได้กินเลยน่ะ”
“ปุ๊บปั๊บหิวแล้วขอเลยนะคับ”
“เอาเลยหลานย่า  ย่าช่วยตักให้นะ”
“เก่งตักให้ลูกด้วยนะ”
“คับแม่..”เก่งมองมาทางลูกชายที่เขารู้อยู่เต็มอก  แต่ก็ยังไม่เชื่อเต็มร้อยว่าเป็นลูกตัวเอง

ปาล์มนั่งตรงข้ามกับกับคนที่กำลังเกลียดที่สุดในใจชีวิต  การกระทำต่างๆที่เขาแสดงออกมามันบอกอยู่แล้วว่าเป็นการแสแสร้งแกล้งทำ  แต่เขาจะทำอะไรได้  นอกจากข่มความโกรธที่มันพยายามจะออกมาจะตัวให้อยู่หมัด...  ทำไมมันอึดอัดและทรมานอย่างนี้แอร์เย็นฉ่ำ  แต่ปาล์มกลับมีเหงื่อผุดออกมาเป็นเม็ดๆ  ฟ้องสายตาประชาชีว่าตัวเองอยู่ที่อารมณ์ไหน..

“ปาล์ม  ชิมอาหารบ้านพี่หน่อยซิอร่อยนะ”เก่งทำเป็นเอาใจต่อหน้าพ่อกับแม่
ปาล์มนั่งเกร็งกลัวความโกรธมันจะพุ่งออกมา
“แม่คับน้องปาล์มเขาไม่ทานอาหารที่บ้านเรา  สงสัยจะไม่ชอบ”เก่งแกล้งฟ้องเล่นๆ
“ป่าล์มกินอะไรหน่อยซิ”หนึ่งพูดเสียงนิ่ม
“กินเถอะลูกอย่าดื้อน่านะ”พิกุลพูดเชิงสั่ง..
“น้าปาล์มคับ  ปุ๊บปั๊บชิมทุกอย่างแล้วอร่อยหมดเลยครับ  เขาจะกินเยอะๆนะ”
“จ้า  หลานย่ากินเยอะนะ”
พิกุลพลางรู้สึกผิดยังไงไม่รู้มันบอกไม่ถูก..

“ผมไปรอที่ห้องดีกว่านะครับแม่  ผมอิ่มแล้ววว”

“เก่งเดี๋ยว........”มารดาทัก

“.....เจ้าเก่งงง”คุณเอเรียกที่เห็นลูกชายลุกขึ้นเฉย

“ผมจะรออยู่ที่ห้องแล้วกันผมไม่ไปไหนแน่ครับแม่”เก่งพูดเสียงเข้มแล้วก็เดินออกอย่างว่อง  ว่าไปมันก็ทรมานความรู้สึกเขาเหมือนกันที่ต้องมาทำอะไรที่ฝืนความรู้สึกตัวเองอย่ามหาศาลแบบนี้
 
***ขอโทษน่ะที่มาแบบนี้ไม่งั้นต้องรออีกกกนาน  วาซ๊านนนนนนนนนน***

[roseen]

ไอ้คนไร้ความรู้สึกไร้ความคิดไร้ความรับผิดชอบ ไอ้ๆๆๆๆๆๆเชรี่ยเก่ง

[Killua]

หนูปุ๊บปั๊บน่ารัก น่ากอด กินเยอะระวังอ้วนนะลูก เหอๆๆ
ขนาดนี้แล้วยังไม่มีใครบอกปาร์มเลยเหรอ
จะรู้อีกทีตอนเข้าหอเลยอ่ะนะ แล้วน้องมันจะทำใจได้เหรอ
เจ้าเก่งยังใช้เวลาทำใจตั้งนาน แต่ปาร์มไม่รุ้เรื่องไรเลยอ่ะ

[TanyaPuech]

รอตอนเข้าหอ

หวังว่าคงมีNC แต่คงไม่เลือดสาดใช่ไหม