หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll

[Killua]

แสดงว่ารีที่ตอบเม้นต์ได้ ของเค้าแรงจริงๆ

[cheyp]

จะเป็นไงต่อเนี่ยเมื่อคนเกลียดกันจะต้องมาแต่งงานกัน

เหอๆ
แล้วปาล์มรู้เรื่องอะไรกะเค้าป่าวเนี่ย เดาว่าไม่รู้แน่เลย

แล้วจะเป็นไงกันต่อเนี่ย

[kyoya11]

ง่า....เตรียมงานเสร็จแล้วมาต่อให้ก็แล้วกันเน้อ^^

[talentcs]

จะดีใจ หรือซ็อคดีเนี้ย
 

[kengjung23]

 :3123:มาต่อเร็วๆนะครับ อยากรู้ว่าไอ้คุณเก่งจะมีความเ  ล  วเเบบไหนอีกบ้าง

[TanyaPuech]

 o13เยี่ยมเลย


แต่ตอนหลังอย่ามาม่าน่ะ  ขอแบบคอมเมดี้ปนดราม่าพอขำๆ  55

[kyoya11]

มารอเลยละกัน^^

[Winer]

 

(มาฝากตัวอย่างไว้ก่อนนะ  อิอิ)  ใครคิดถึงกันก็ขอบคุณครับ


หลานรักนั่งอมยิ้ม  ไม่รู้จะอยากหัวเราะอะไรนักหนา  ส่วนปาล์มก็คอยแต่ยกมือปาดสิ่งสกปรกออกจากริมฝีปากตัวเอง  คุณปูก็นั่งมองการกระทำของลูกชายอย่างไม่เข้าใจ
“เป็นอะไรปาล์ม  ปากมันมีอะไรติดอยู่หรือไง”พ่อถาม
“มันมีจุ๊บ จุ๊บ อยู่คับตา  เพิ่งผ่านไปหยกๆ อิ....”
“คุณปุ๊บปั๊บ  เดี๋ยวได้ตกจากเตียงเดี๋ยวนี้เลย”ปาล์มเริ่มเหวี่ยง
“เอ๊....พ่อถามดีๆทำไมจะต้องโมโหใส่หลานด้วย”
“น้าปาล์มโดนจูบเพชรฆาตครับตา”
“คุณปุ๊บปั๊บใครสอนให้พูด......”
“เปล่าคับ  คุณปุ๊บปั๊บจำมาจากทีวี  ตอนที่ดูกับยายง่ะ”หลานหันหน้าหลบ
 
“มานี่หลานตา  อย่าไปยุ่งกับไอ้คนป่วยขี้เหวี่ยงเลยดีกว่า  ตาว่าเรามาหาอะไรเล่นสนุกกันดีกว่า”
“....โหพ่อ  น้ำใจไม่มีซักนิดเลยนะ  ผมช้ำในจะตายอยู่แล้ว  ไม่มีเหลียวแลกันบ้างเลยนะ”
“เป็นอะไรที่ไหน  พ่อว่ายังเก่งเหมือนเดิม  โดยเฉพาะปากนี่”
“ตาคับ  ตาจะเล่นอะไรกันดีล่ะครับ”
“เล่นซ่อนแอบไงลูก  ปุ๊บปั๊บ  ไปซ่อน  ตาจะหาตกลงมั้ย”
“เฮ้ออออออออออ...พ่อนะพ่อ.......”ปาล์มทำบ่นเมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจตัวเองเลย  ขนาดนอนพะงาบๆ หายใจรวยระรินแท้ๆ ก็ยังไม่สามารถที่จะเรียกร้องความเห็นใจจากใครได้  เขาเบือนหน้าหนีแล้วหลับตาลง

“ตาปิดตาแล้วนา  แล้วจะนับแล้วนะครับ”
“ขอรับตา  คุณปุ๊บปั๊บจะหาที่ซ่อนก่อน”
“1....... 2........  3................ 4......................”
“สนุกกันจริงๆ  ตากับหลาน”ปาล์มถอนหายใจอย่างแรง
“ปุ๊บปั๊บจะไปซ่อนข้างนอกอ่ะคับ  ไม่ซ่อนในนี้หรอก  เดี๋ยวตาจะหาเจอ”เสียงเล็กเปิดประตูออกไปพร้อมกับตะโกนบอกผู้สูงวัย
“ได้ครับ  แต่อย่าไปไกลนะลูก  ตาเดินไม่ไหว”
“สนุกกันเข้าไป.....”ปาล์มบ่นเสียงดังให้พ่อได้ยิน
คุณปูนับเลขรอจังหวะตามหาหลานไป  พลางยิ้มไป  กับสิ่งที่ลูกชายบ่น  เพราะเขารู้ว่าต่อจากนี้ไปใครจะเข้ามาในห้องนี้ต่อจากเขากับหลาน  และเข้ามาแบบไหน...
“พ่อไปแล้วนะปาล์มดูแลตัวเองด้วย”
“คงงั้นพ่อ  ป่วยจะตายอยู่แล้วก็ยังไม่มีใครเหลียวแล  ฮือๆฮือๆ  แม่จ๋าพ่อรังแกหนู”ปาล์มแกล้งร้อง ให้พ่อได้ยิน
 เสียงที่ปิดประตูทิ้งไป  มันทำให้ความเหงาวิ่งมาเยือน  เพื่อนๆไปไหนกันหมดทำไมไม่มีใครมาเยี่ยมเขาบ้าง  ว่าไปก็คิดถึงน้องเบียร์สุดน่ารัก...


ขณะที่บรรยากาศมันอึมครึมจนน่ากลัว  เก่งก็เริ่มโยกขาขวาเพื่อจะเดินหนีผู้ใหญ่ทั้งฝ่ายตัวเองแหละ  ฝ่ายโจทย์  ที่ไม่หยี่ระอะไรกับเขา  แถมดูน่าจะสมน้ำหน้าด้วยซ้ำ
*ฉึบ ฉึบ.... เก่งก้าวขาหนี  ราวกับแพ้อย่างราบคาบ
“จะไปไหนค่ะคุณ..”มารดาของปาล์มเดินเข้าไปประกบ
“เรื่อง  ของ ผม”เก่งกดเสียงเครียดดด
“ฉันต้องการให้คุณไปดูแลลูกฉันเลย  เดี๋ยวนี้ด้วย”
“..ผมไม่ได้เชื่องขนาดนั้น..”เก่งมองตาขวาง  คิดว่าสิ่งที่เพิ่งคุยกันมาจะทำให้เขาหมดทางสู้อย่างนั้นหรือ.
“อย่างนั้นหรือค่ะ”หญิงสูงวัยยิ้มเยาะ
“ฉันจะทำให้คุณเชื่องเองค่ะ....”
“มันจะมากไปแล้วนะ”
“ไม่มากหรอกค่ะ  ถ้าเทียบกับสิ่งที่ฉันสูญเสียไป.....”เธอตอบตาขวางเหมือนกัน
“.ฝันไปเถอะที่คิดว่าผมจะไปดูแลไอ้เด็กบ้านั่น”
“ถ้าอย่างนั้น.......”เธอยิ้มกว้าง  ก่อนจะก้มหน้าหยิบกระเป๋าถือมาเปิดออก  พร้อมกับหยิบแผ่นซีดีขึ้นมาแผ่นหนึ่ง....
“อะไร......”เก่งตาโต
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ  แผ่นใครทำอะไรกันในรถไม่รู้ซิค่ะ...”เธอยิ้มยั่วได้ใจ
“.หืออออ....”เก่งร้องลั่น  แค่นั้นเขาก็รู้ความหมายทันที
“พี่หนึ่ง.........”
“ไหนพี่บอกว่า..........”
“ก็พี่กำจัดมันออกจากเครื่องแล้วนี่  แต่ถ้ามันจะโผล่อีก  ไม่รู้เหมือนกันแฮะ..”หนึ่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่น้อง  ขณะที่อีกคนกำลังร้อนเป็นไฟ
“...เลวกันทั้งตระกูลจริงๆ”เก่งสบถออกมาเบาๆ  เพราะถ้าดังกว่านี้พ่อกับแม่ตัวเองต้องได้ยินแน่.

“ไปดูน้องเลยป่ะ เก่ง”มารดาตัวเองหัวเราะ
“....ใช่พ่อเห็นด้วย...”
“..ถ้าคุณดูแลลูกฉันให้ดีน่ะ  รับรองคลิปนี้ไม่มีกระจายไปไหนแน่”
“แต่ถ้าลูกชายฉันมีรอยฟกช้ำแม้แต่นิดเดียว  คลิปนี้มันจะวิ่งให้ว่อนเน็ตเลยค่ะ  คุณเก่งขา”
“ร้ายกันจริง  อย่าให้ถึงทีผมบ้างแล้วกัน.”เก่งขบฟันกรอด   เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงตรงไปที่ห้องของปาล์ม

ทั้งสี่ยืนหัวเราะไล่หลังกันอย่างพึงพอใจ
“ไปหามุมดีๆคุยเรื่องของลูกๆ  ของเราดีกว่าแม่.”
“ไปเถอะค่ะ.”
 

[Killua]

ช๊อบ ชอบคุณปุ๊บปั๊บ น่ารักอ่ะ ส่วนเจ้าเก่งอ่ะ เก่งให้ตลอดนะ อย่าให้พลาด ถ้าพลาดเมื่อไรจะหัวเราะให้ฟันหัก กร๊ากกกก

[BEN*_*MOS]

คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมาก ปลาม์มก้อน่ารักแต่อั้ยเก่งน่า

อยากหั้ยเก่งดั้ยเจอชะตากรรมอันโหดร้ายกว่านี้100เท่าค่ะไรท์เตอร์

[DarKLasT]

อยากมีลูกแบบคุณปุ๊บปั๊บมากมายน่ารักเวอร์อ่ะ

แต่ไอ้คุณเก่งเอ้ยแกไม่รอดแน่แล้ว

สะใจเป็นบ้าเลยเจอทั้งพ่อแม่ตัวเองเล่น

พ่อแม่ว่าที่ภรรยาอีกฮ่าๆๆ

อยากโดดกอดคุณปุ๊บปั๊บซะให้หายอยาก

[tawan]

งานนี้มีลุ้น

น่ารักอะ

 

[i1_to*pp]

คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมาก อยากได้มาไว้ที่บ้าน 
สมน้ำหน้าเก่งมัน เอาให้หนักเลยค่ะคุณแม่
+1 รอแบบเต็ม

[ณ ที่เดิม™]

รอแบบเต็มๆ

[gayraygirl]

555+ สะจายยยยยยยยยย
คงใช้คำนี้ได้อีกนานเลยเก่งเอ้ย
ทำเลวไว้เยอะก็งี้แหละ
กว่าจะมีคนเห็นใจคงอีกนาน

[tuek]

เก่งจะทำอะไรปาล์มอีกไหมเนี่ย
+1 นะคะ

[bbyuqin]

น้ำจิ้มมาแล้ว
รออ่านตอนเต็มจ้า

[kyoya11]

เรื่องนี้น่ฉะกันไม่ลงจริงๆ
แสบกันทั้งคู่เลย
แต่มาแค่ตัวอย่างอีกแล้วT^T

[belzaaa]

มารอจ้า  มารอ

[mascot]

มาอ่านด้วยคน

[taroni]

น้ำจิ้มก็สนุกแล้ว 

[wiintz_]

ฮ่าๆ ขำ ตอนนี้ไอ้คุณเก่งคงหน้าซีดแล้วซีดอีกแน่ๆ สะใจจริงๆ
คุณพ่อเขาของแรงตั้งแต่ยังหนุ่มๆ แหม ขนาดลูกเป็นชายยังจะให้แต่งกันได้อีก กู๊ด
กดไลค์ทุกคน ยกเว้นเก่ง น้องปุ๊บปั๊บน่ารักน่ากอด อยากจองตัวไว้จริงๆ

[konnarak]

มารอ เเบบเต็มๆ  ครับบ

[talentcs]

ปกติ เก่ง ไม่ได้ชอบผู้ชาย แล้วเรื่องมันมาลงเอยในรูปแบบนี้
อยากรู้แล้วซิ ว่าปาล์ม จะแสดงออกอย่างไร ให้เก่งรู้สึกชอบได้
ตื่นเต้น ๆ

[kyoya11]

จะมาตอนปิใหม่หรือเปล่าน้อ

[Winer]

 :mc4:เข็ญมารอผู้อ่านแล้วน่ะ  ใครเม้นท์ก็ขอบคุณนะ ขอรับ จากคุณปุ๊บปั๊บ


หลานรักนั่งอมยิ้ม  ไม่รู้จะอยากหัวเราะอะไรนักหนา  ส่วนปาล์มก็คอยแต่ยกมือปาดสิ่งสกปรกออกจากริมฝีปากตัวเอง  คุณปูก็นั่งมองการกระทำของลูกชายอย่างไม่เข้าใจ
“เป็นอะไรปาล์ม  ปากมันมีอะไรติดอยู่หรือไง”พ่อถาม
“มันมีจุ๊บ จุ๊บ อยู่คับตา  เพิ่งผ่านไปหยกๆ อิ....”
“คุณปุ๊บปั๊บ  เดี๋ยวได้ตกจากเตียงเดี๋ยวนี้เลย”ปาล์มเริ่มเหวี่ยง
“เอ๊....พ่อถามดีๆทำไมจะต้องโมโหใส่หลานด้วย”
“น้าปาล์มโดนจูบเพชรฆาตครับตา”
“คุณปุ๊บปั๊บใครสอนให้พูด......”
“เปล่าคับ  คุณปุ๊บปั๊บจำมาจากทีวี  ตอนที่ดูกับยายง่ะ”หลานหันหน้าหลบ
“มานี่หลานตา  อย่าไปยุ่งกับไอ้คนป่วยขี้เหวี่ยงเลยดีกว่า  ตาว่าเรามาหาอะไรเล่นสนุกกันดีกว่า”
“....โหพ่อ  น้ำใจไกลปืนเที่ยงจริงๆ ผมช้ำในจะตายอยู่แล้ว  ไม่มีเหลียวแลกันบ้างเลยนะ”
“เป็นอะไรที่ไหน  พ่อว่ายังเก่งเหมือนเดิม  โดยเฉพาะปากนี่”
“ตาคับ  ตาจะเล่นอะไรกันดีล่ะครับ”
“เล่นแอบไงลูก  ปุ๊บปั๊บ  ไปซ่อน  ตาจะหาตกลงมั้ย”
“เฮ้ออออออออออ...พ่อนะพ่อ.......”ปาล์มทำบ่นเมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจตัวเองเลย  ขนาดนอนพะงาบๆ หายใจริบหรี่ลง  เขาเบือนหน้าหนีแล้วหลับตาลง

“ตาปิดตาแล้วนา  แล้วจะนับแล้วนะครับ”
“ขอรับตา  คุณปุ๊บปั๊บจะหาที่ซ่อนก่อน”
“1....... 2........  3................ 4......................”
“สนุกกันจริงๆ  ตากับหลาน”ปาล์มถอนหายใจอย่างแรง
“ปุ๊บปั๊บจะไปซ่อนข้างนอกอ่ะคับ  ไม่ซ่อนในนี้หรอก  เดี๋ยวตาจะหาเจอ”เสียงเล็กเปิดประตูออกไปพร้อมกับตะโกนบอกผู้สูงวัย
“ได้ครับ  แต่อย่าไปไกลนะลูก  ตาเดินไม่ไหว”
“สนุกกันเข้าไป.....”ปาล์มบ่นเสียงดังให้พ่อได้ยิน
คุณปูนับเลขรอจังหวะตามหาหลานไป  พลางยิ้มไป  กับสิ่งที่ลูกชายบ่น  เพราะเขารู้ว่าต่อจากนี้ไปใครจะเข้ามาในห้องนี้ต่อจากเขากับหลาน  และเข้ามาแบบไหน...
“พ่อไปแล้วนะปาล์มดูแลตัวเองด้วย”
“คงงั้นพ่อ  ป่วยจะตายอยู่แล้วก็ยังไม่มีใครเหลียวแล  ฮือๆฮือๆ  แม่จ๋าพ่อรังแกหนู”ปาล์มแกล้งร้อง ให้พ่อได้ยิน
 เสียงที่ปิดประตูทิ้งไป  มันทำให้ความเหงาวิ่งมาเยือน  เพื่อนๆไปไหนกันหมดทำไมไม่มีใครมาเยี่ยมเขาบ้าง  ว่าไปก็คิดถึงน้องเบียร์สุดน่ารัก...


ขณะที่บรรยากาศมันอึมครึมจนน่ากลัว  เก่งก็เริ่มโยกขาขวาเพื่อจะเดินหนีผู้ใหญ่ทั้งฝ่ายตัวเองแหละ  ฝ่ายโจทย์  ที่ไม่หยี่ระอะไรกับตัวเอง  แถมดูน่าจะสมน้ำหน้าตัวเองด้วยซ้ำ
*ฉึบ ฉึบ.... เก่งก้าวขาหนี  ราวกับแพ้อย่างราบคาบ
“จะไปไหนค่ะคุณ..”มารดาของปาล์มเดินเข้าไปประกบ
“เรื่อง  ของ ผม”เก่งกดเสียงเครียดดด
“ฉันต้องการให้คุณไปดูแลลูกฉันเลย  เดี๋ยวนี้ด้วย”
“..ผมไม่ได้เชื่องขนาดนั้น..”เก่งมองตาขวาง  คิดว่าสิ่งที่เพิ่งคุยกันมาจะทำให้เขาหมดทางสู้อย่างนั้นหรือ.
“อย่างนั้นหรือค่ะ”หญิงสูงวัยยิ้มเยาะ
“ฉันจะทำให้คุณเชื่องเองค่ะ....”
“มันจะมากไปแล้วนะ”
“ไม่มากหรอกค่ะ  ถ้าแทบกับสิ่งที่ฉันสูญเสียไป.....”เธอตอบตาขวางเหมือนกัน
“.ฝันไปเถอะที่คิดว่าผมจะไปดูแลไอ้เด็กบ้านั่น”
“ถ้าอย่างนั้น.......”เธอยิ้มกว้าง  ก่อนจะก้มหน้าหยิบกระเป๋าถือมาเปิดออก  พร้อมกับหยิบแผ่นซีดีขึ้นมาแผ่นหนึ่ง....
“อะไร......”เก่งตาโต
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ  แผ่นใครทำอะไรกันในรถไม่รู้ซิค่ะ...”เธอยิ้มยั่วได้ใจ
“.หืออออ....”เก่งร้องลั่น  แค่นั้นเขาก็รู้ความหมายทันที
“พี่หนึ่ง.........”
“ไหนพี่บอกว่า..........”
“ก็พี่กำจัดมันออกจากเครื่องแล้วนี่  แต่ถ้ามันจะโผล่อีก  ไม่รู้เหมือนกันแฮะ..”หนึ่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่น้อง  ขณะที่อีกคนกำลังร้อนเป็นไฟ
“...เลวกันทั้งตระกูลจริงๆ”เก่งสบถออกมาเบาๆ  เพราะถ้าดังกว่านี้พ่อกับแม่ตัวเองต้องได้ยินแน่.

“ไปดูน้องเลยป่ะ เก่ง”มารดาตัวเองหัวเราะ
“....ใช่พ่อเห็นด้วย...”
“..ถ้าคุณดูแลลูกฉันให้ดีน่ะ  รับรองคลิปนี้ไม่มีกระจายไปไหนแน่”
“แต่ถ้าลูกชายฉันมีรอยฟกช้ำแม้แต่นิดเดียว  คลิปนี้มันจะวิ่งให้ว่อนเน็ตเลยค่ะ  คุณเก่งขา”
“ร้ายกันจริง  อย่าให้ถึงทีผมบ้างแล้วกัน.”เก่งขบฟันกรอด  เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงตรงไปที่ห้องของปาล์ม
ทั้งสี่ยืนหัวเราะไล่หลังกันอย่างพึงพอใจ
“ไปหามุมดีๆคุยเรื่องของลูกๆ  ของเราดีกว่าแม่.”
“ไปเถอะค่ะ.”

 
การก้าวขาที่ไม่จะถูกจังหวะสืบเนื่องจาก อารมณ์ที่กำลังปรวนแปรอย่างหนัก  วันนี้มีแต่เรื่องหนักหัวที่ถาโถมเล่นงานเขา  จนเดินเอียงซ้ายเอียงขวา  พ่อกับแม่เขาเป็นอะไรไปกันหมดถึงเห็นดีกับที่ป้าปากจัดนั่นพูดไปซะทุกเรื่อง  ขนาดตัวเองเป็นลูกแท้ๆกลับไม่ได้รับความเหลียวแล  หรือคิดจะเอาใจใส่หัวใจที่กำลังตกสู่ดินโคลนเลยซักนิด
“แม่น่ะแม่”
“พ่อนะพ่อ”
“พี่หนึ่งนะพี่หนึ่ง  รวมหัวรังแกกันจนตรอกเลย  คอยดูนะไอ้หมาจนตรอกอย่างผมจะสู้ สู้  แล้วจะสู้ยังไง  คิดไม่ออกเลยโว้ยยยยย”เก่งร้องตะโกนออกมาคนเดียว  จนลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน  ความเห็นใจกำลังขาดแคลนจากคนรอบข้าง  เหมือนทุกคนรอเย้ยหยันตัวเอง
“แต่งงาน  ฮึ ตลก.”เขาทำสีหน้าชิงชัง
“แต่งกับตีนกูนี่มา  ไอ้ห้าวเอ้ย”ยังไงเก่งก็ยังนึกถึงภาพ  เด็กเกรียนอีกคนในโลกนี้ไม่ได้  เกรียนจนเขาคิดว่าคงไม่มีคำพูดดีหยิบยื่นต่อผู้นั้นแน่
“หือ หือ”

ปุ๊บปั๊บวิ่งย่องมาเรื่อยๆ เพื่อจะหาที่ซ่อนซักมุม  ในการเล่นเกมประจำกับตา จนมาพบคนที่ตัวเองเคยเห็นหน้า  เขาก็ถือว่าเขารู้จัก  ท่าทางที่กำลังหัวหมุนอยู่ของเก่ง  มันทำให้เด็กน้อยสงสัย ว่าเขาเป็นอะไร  สีหน้าที่ขมวดปม  ราวกับความสุขได้วิ่งหนีออกจากชีวิตเขาไปแล้ว  ต่างจากตัวเอง  ที่เห็นอะไรก็สนุกไปหมด

ปุ๊บปั๊บก้าวช้าๆ ช้าๆ กระตุกแขนชายหนุ่มตรงหน้ายิก  เพิ่มรอยยิ้มใสสะอาด  เพื่อผูกมิตรแบบไร้เดียงสา  ให้อีกคนได้เห็นถึงความน่าชังตามประสาเด็ก  จนเก่งแทบจะหลุดเผยอปากยิ้ม  ถ้าหากไม่มีเรื่องทุกข์หนักรอรับการแก้ไขมาวิ่งเล่นอยู่ในหัวสมอง
“อะไร.........”เก่งถาม  ทั้งที่ตอนแรกเกือบจะตะคอกใส่  เพราะยังติดลมอารมณ์นรกมาจากเรื่องเมื่อกี้
“คุณปุ๊บปั๊บเล่นซ่อนแอบกับตาอยู่  ไปซ่อนด้วยกันนะขอรับ”
“ไม่โว้ย..”แต่เสียงตะคอก  กลับเบาหวิวเกินพิกัด
“นะคับ  เดี๋ยวตาก็มาหาเจอ”เด็กน้อยพลางดึงมือให้เก่งเดินตาม
“................”เก่งไม่เข้าใจกับเด็กคนนี้  เขาก็ทำหน้าบอกยี่ห้อไม่รับบุญ  แถมเคยมีเรื่องกันมา  ไงกลับมาชวนเขาเล่นด้วยเฉย
“เร็วซิคับเดี๋ยวตามาเห็นก็อดสนุกกันพอดีเลย”เด็กน้อยยังคงร่าเริงได้ตามวัย
เก่งขยับขาเดินตามแรงชัก แรงลากจูง เล็กๆ  เพื่อไปหาที่กำบังกาย  ปุ๊บปั๊บหันไปยิ้มให้เมื่อมันได้ผล  เขาไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร  เขาจดจำได้แต่เพียงว่าเคยเห็น  และถ้าเขาเห็นก็หมายถึงเขาจะต้องเล่นเป็นเพื่อนกันได้

“แอบตรงนี้นะ”
ปุ๊บปั๊บดึงแขนให้เก่งนั่งลงตามคำสั่ง  โดนมีรถเข็นผ้าบังอยู่ข้าง  เก่งทรุดตัวลงนั่งตามคำสั่งน้อยๆ  ที่เขาไม่คาดคิดว่าจะต้องมาย้อนวัยกลับไปเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน
“อึบ...”
คุณปุ๊บปั๊บทิ้งก้นน้อยๆลงบนตักพ่อ ผู้ที่ตัวเองยังไม่รู้
เก่งพลาดอีกครั้งเมื่อเขายื่นแขนไปโอบรอบตัวเด็กน้อย
“อายุเท่าไหร่แล้วนี่ล่ะเรา...”
“ 3 ขวบ กว่าๆคับ  อุ๊บ……”คุณปุ๊บปั๊บเอามือปิดปากตัวเองและพ่อไว้
“อย่าพูดคับเดี๋ยวตาได้ยินแล้วหาเจอ  เงียบๆไว้  ตาจะได้หายากๆ  แล้วตาก็จะบ่นรำพึงรำพันให้คุณปุ๊บปั๊บหัวเราะ..”เสียงกระซิบเบาจนปากพ่อกับลูกแทบจะชนกัน
เด็กน้อยเอามือตีที่ปากพ่อเบาๆ  สร้างความเอ็นดูให้เก่ง  พลางหลุดยิ้มขึ้นมาในวินาทีถัดไป
“แม่ไปไหน”เก่งกระซิบกระซาบที่ซอกหูลูกชาย
“.....แม่ไปเที่ยวบนฟ้าแล้วขอรับ”
“ที่ไหน...”
“ไม่รู้ยายไม่บอก  ยายบอกแต่ว่าแม่ไม่กลับมาแล้วขอรับ”
“ใครช่างสอนให้พูดคำว่า ขอรับ นี่”
“ไม่มีใครสอนคับ  คุณปุ๊บปั๊บจำมาจากละครที่ดูกับยาย  ยายบอกว่าเป็นคำพูดที่ไพเราะดีก็เลยพูดขอรับ อี๋…”เด็กน้อยยิ้มแทบฉีก ตาหยี่ปิดดวงตาใส

“ละ แล้ว  แล้ว  พ่อคุณปุ๊บปั๊บอยู่ไหน”
เก่งถามอย่างกล้าๆกลัวๆ  ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมมันเกร็ง จนตะคริวจะถามหาที่ปลายลิ้นแบบนี้  แน่ล่ะซิตอนนี้เขารับรู้แล้วว่าเด็กคนนี้ก็คือลูกใบปอ  แต่ว่า....
“คุณปุ๊บปั๊บไม่มีพ่อ  ยายบอกว่าพ่อตายไปแล้ว”
“เอือกกกกก....”
พอได้ยินคำนี้  มันก็ทำให้เขาจุกน้ำลายอย่างฉับพลัน
“พ่อเป็นคนไม่ดี  คุณปุ๊บปั๊บไม่ชอบขอรับ  คนไม่ดี  คุณปุ๊บปั๊บไม่อยากมีหรอกพ่อแบบนั้น”
“..ใครสอนหรือเปล่าว่าให้คิดแบบนี้”
“ยายคับ  แต่คุณปุ๊บปั๊บก็เชื่อ  เพราะคนไม่ดีก็คือคนชั่วขอรับ”
“เอือกกก...”เก่งสะเทือนอีกรอบ เด็กน้อยเงนหน้าคุยกับชายหนุ่มจนเจ็บคอ
“ปวดคอจัง”
ปุ๊บปั๊บยกปลายนิ้วเรียวเล็กขึ้นมาบีบคลายเมื่อยที่ต้นคอ  เพราะบังคับมันให้เงนหน้าคุยกับคุณพ่อซ่อนเร้น

“คุณปุ๊บปั๊บครับ.......”เสียงที่ตะโกนออกไปถาม  ทั้งที่รู้ว่าหลานอยู่ตรงไหนแต่ก็แกล้งทำตาฟาง
“อี๋....”ปุ๊บปั๊บยกมือทั้งสองบังหน้าหนี  การมองเห็นตา
“เงียบๆไว้นะ  เดี๋ยวตาเห็นขอรับ”เขาเตือนคนที่ตัวเองใช้ตักเขาเป็นที่นั่ง
“อยู่ไหนขอรับ  ทำไมตาไม่เห็น”
“ปุ๊บปั๊บไม่อยู่นี่หรอกครับ”
ด้วยเสียงที่กระชั้นชิด  เด็กน้อยก็เผลอหลุดพูดออกไป...
“โป้งครับ  คุณปุ๊บปั๊บแพ้ตาแล้ว”
คุณปูยิ้มให้กับชายใจดีที่กำลังกอดหลานเขาไว้แนบอก  แถมแจกที่นั่งวีไอพีให้อีก

“ฮ่า ฮ่า....ตาเห็นได้ไง”
“ก็  ..ตาไง  ถึงเห็น”
“ไปกันดีกว่า....”คุณปูดึงหลานออกมาจากเก่งแล้วแบกขึ้นไหล่  โดยไม่ได้พูดอะไรซักคำ  ขณะที่เก่งก็กำลังงงว่า  เขามีตัวตนหรือเปล่า  ทำไมคุณปูถึงไม่ทักทายเขา  และเล่นกับหลานราวกับมองไม่เห็นเขา
“บ๊ะบาย......”ปุ๊บปั๊บยกมือโบกลา  ส่งจูบให้เก่งขณะที่คุณปูกำลังแบกเขาขึ้นไหล่


“โอ๊ต  ปอม  ขอบใจมากนะที่พาเบียร์มาวันนี้”สาวน้อยน่ารักน่าหยิก  เดินม้วนเป็นเลขแปด  เมื่อนึกถึงใครบางคนที่เป็นเพื่อนชายสนิท
“ไม่เห็นต้องมาขอบใจเลย”โอ๊ตฉีกยิ้มเพราะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“ปอมก็คิดว่าอย่างนั้น”เด็กหนุ่มตอบ  แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกยินดีเท่าไหร่  เขากำลังรู้สึกว่าเบียร์ขวางหูขวางตาเขาพิกล
“ดอกไม้นั่นให้ปอมถือให้มั้ย”ปอมแสแสร้งอยากเป็นสุภาพบุรุษ
“ไม่เป็นไร ดอกไม้ช่อเดียวนี่น่ะ  ไม่ได้หนักข้อมือเบียร์หรอก”พลางเอามัน ไพล่ทิ้งไว้ข้างหลังราวกับอยากซ่อนไม่ให้ปาล์มเห็น
ปอมมองดอกไม้นั่นอย่างใจจดจ้อง  เพราะเขาเกลียดดอกไม้สีนั่น  ยิ่งคนที่กำลังถืออยู่ด้วย  เธอก็คงไม่ต่างอะไรกับหนามที่ก้านกุหลาบ  ความรู้สึกชิงชังวัยใส  เพื่อกำจัดศัตรูหัวใจน้อยๆของเขาออกไปให้พ้นทาง  แน่นอนเขากำลังสั่งให้สมองไอคิวตื้นทำงานอย่างหนัก  หลังพักเบรคมาช่วงระยะนึง.

“ทำอะไรว่ะปอม”
โอ๊ตถามเพราะเห็นเพื่อนตบตามกระเป๋าเสื้อกางเกง  เหมือนต้องการพบเจออะไรเหล่านั้น
“มีอะไรเหรอ”เบียร์ถาม
**อย่านะเบียร์อย่านะ  อย่าทำหน้าอินโนเซ้น แบบนี้ใส่ไอ้ปอมนะ**เขาพลางคิดวิธี  แต่เมื่อหน้าสวยจ้องเขาก็พลันจะหยุดกระทำการสยบรักของเธอดื้อๆ
**อย่าใจอ่อนนะไอ้ปอม  ไม่งั้นมึงอดแดรกไอ้ปามแน่**สมองเขากำลังปั่นป่วน
**น้องปาล์มของพี่ปอมซักวันจะพิชิตก้นให้ดู เฮ่อๆ**เขาเผยอปากยิ้มออกมาจนได้
“ปอมมมมมม”
“ไอ้ปอมม.......”โอ๊ตตวาดเพื่อน  เมื่อเห็นน้ำลายยืดย้วย ตาเยิ้มปานน้ำผึ้งเดือนห้า
“ปอมเป็นอะไร”เบียร์สงสัยเพราะยังไม่รู้ว่าเจอแผนสกัดรักของปอม
“เปล่าๆ...”
“ปาล์มจะเป็นไงบ้างล่ะนี่”โอ๊ตครวญ
“ท่าทางจะหนักนะ เบียร์อาสาให้กำลังใจเอง”
“อย่างนั้นมันคงรีบหายวันหายคืนแน่”
“แบบนั้นก็ดีซิ”
“มีใครต้องการอะไรเพิ่มเติมอีกมั้ยว่ะ  ก่อนจะเข้าไปข้างในโรงบาล”โอ๊ตย้ำ
“ไม่มี...”ปอมตอบ  พลางมองไปที่ปลายดอกกุหลาบสีขาวดอกใหญ่ในกำมือของเบียร์ ราวกับมันคือศัตรูของหัวใจปอนๆ


เก่งเดินวนไปเวียนมาหน้าห้องคนไข้  เขาไม่อยากที่จะเข้าไป  เพราะหัวใจเขามันไม่ได้อยู่ในนั้น  แต่มันกำลังโดนขู่เข็ญทารุณกรรมจากคนในครอบครัว  ที่ทำให้เขาตกกระไดพลอยโจน  แบบหกคะเมนตีลังกาม้วนตัวกระแทกลงพื้น กระดูกแทบแตกหัก  เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

สายตาเขาส่องเข้าไปในช่องกระจกใส
**ไอ้เกรียนเอ้ย  ทำยังไงจะกำจัดมึงไปจากชีวิตกูได้  เพราะมึงคนเดียว ทำให้ชีวิตกูมัวหมองซีดยิ่งกว่าผ้าที่โดนแดดเลียซะอีก**
ภาพที่จอประสาทตาเจอบนเตียง  ไม่ได้ช่วยให้เขารู้สึกสงสารแต่อย่างใด  นอกจากสมน้ำหน้า
“เมื่อไหร่มึงจะตายไปให้พ้นกูซะทีว่ะ”เขาพูดพึมพำคนเดียวอย่างมันเขี้ยวคม

เสียงหัวเราะของเหล่าวัยรุ่นที่กำลังมุ่งมาที่เขายืน  ทำให้เขาขยับห่างออกจากประตูมาหน่อย
ปาล์มกำลังคิดว่าผู้คนบ่นโลกใบนี้มันหายไปไหนกันหมด  ทำไมเงียบบบ  ราวกับป่าดงดิบ หรือป่าช้า  เพื่อนๆที่โรงเรียนของเขาไม่มีใครคบแล้วหรือ  ทุกคนถึงได้พร้อมใจกันหลบหน้าหลบตาไม่ให้พาลพบ  คอยดูนะ  ถ้าเขาหายดีเมื่อไหร่  เขาจะไม่คบใครอีกเลย  เขาจะอยู่คนเดียวปลีกวิเวกให้มันรู้แล้วรู้แร่ดกันไปข้าง  เมื่อทุกน้ำใจมันขาดแคลนยิ่งกว่าหน้าแล้งเสีย
**ไอ้โอ๊ต......... มึง  ..กูจะบอกเลิกคบมึงเป็นแรก**
**น้องเบียร์  พี่ปาล์มเจ็บเจียนจะแย่  ไม่คิดจะยกหน้าใสๆให้กำลังใจ กับใจที่กำลังริบหรี่กันบ้างหรือ  ทำไมทุกคนใจจืด ใจดำดีกันจริงๆ**
ยิ่งคิดปาล์มหัวก็แทบจะระเบิด
“พ่อกับแม่ไปไหนกันหมด  ลูกจะตายแท้ๆก็ยังมาทิ้งกัน  ถ้าคิดจะทำกันอย่างนี้  ก็น่าจะเอาขี้เถ้ายัดปาก  ขุดดินกลบหน้าทิ้งตั้งแต่เกิดก็ได้”ปาล์มกลายเป็นคนบ้า บ่นเป็นหมีกินผึ้ง  เมื่อไม่มีใครเหลียวแล..
!!!!.แว้ปปปปปปปป..
ใบหน้าหล่อเหล่าก็แทรกผลุบเข้ามาในหัวสมองที่กำลังดำมืด
“กูสาบาน  กูจะตามล้างตามผลาญคนอย่างมึงไปตลอดชีวิต ไอ้รองผอ.”
“เย่ออออ...”ปาล์มแสยะยิ้มแห่งความพยาบาทของวัยใสขึ้นที่มุมปากและแววตา  โดยไม่รู้ว่ากามเทพกำลังช่วยกันเล่นงานพวกเขาทั้งคู่ให้มาพบกัน
 

[TanyaPuech]

รื่องนี้ขอฮๆน่
จชอบมกลย

[Little Devil]

ลุ้นต่อ

[DarKLasT]

ต้องลุ้นต่อไปอีกแล้ว

คุณปุ๊บปั๊บน่ารักมากขอกอดหน่อยดิ๊

[yayee2]

คงได้ลุ้นกันนานจนก้นบานเป็นแน่ กว่าคู่นี้จะสปาร์กกันได้น่ะ