หัวข้อ: Stone rose's line:กุหลาบทรายใต้เงาหิน-จบ- UP>>แจ้งข่าวส่งหนังสือ+โด 28/2/55

[maple4120]

ตอนนี้คาวี่น่ารักจัง 
แต่แบบ นังคู่หมั้นนี่มาจากไหน 
ยังไงก็เถอะ เราว่าคาวี่เริ่มจะหวั่นไหวกับท่านชีคแล้วล่ะ 
โฮะๆ ใกล้ความจริงแล้วว 
อาฮะ ส่วนเรื่องตอนพิเศษอยากได้ท่านชีคกับคาวี่ตอนรักกันแล้วจัง 
รอตอนต่อไปนะคะ

[MaeMoo]

สุขปนเศร้า...

อดทนหน่อยนะคะชีค ท่าทางคาวี่จะเริ่มมีใจให้บ้างแล้วล่ะ
มาเฟียก็ใจอ่อนเป็นเหมือนกันเนอะ

[FiZZ]

มันสุขแบบอึดอัดๆนะนิ สงสารท่านชีค อะไรเป็นคนดีศรีเซเนียยาขนาดเน้ห๊าา  
อ้อ เพิ่งนึกได้ แม่คู่หมั้นนี่ยังมีชีวิตอยู่ดีครบสามสิบสองหรือคะ
ทำไมตอนอ่านตอนที่แล้ว ไม่รู้อะไรดลใจให้เราคิดว่าชีเดดไปแล้วล่ะเนี่ย แบบว่าคิดมั่วๆเอาเอง

[hahn]

[butajang]

อ่านตอนนี้จบเล้ว โฮๆๆๆ น้ำตาไหลพรากๆเลยอะ สงสารท่านชีค อย่างเเรงอะ ผู้ชายเเบบนี้ ปวดใจเเฮะร้องไห้รับวาเลนไทน์กันเลยทีเดียว ตอนก่อนหน้าหัวใจพองฟูอย่างรุนเเรง ตอนนี้เเฟบอย่างเเรง เเถมอาบเลือดด้วย สามตอนล่าสุดเป็นตอนที่เรียกได้อารมณ์ ต่างกันมากอะ โฮๆๆๆ เลือดไม่มีให้ซับ ถ้าจะซับก็น้ำตาที่กลายเป็นสายเลือดอะ

ปล. สอบเสร็จเเล้วเหรอค่ะ คิดว่าจะนานกว่านี้เเล้วก็ สาวคู่หมั้นเนี่ยเค้าน่าจะเเกร่งพอตัว อาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด คุคุคุ

[Serin]

จิ้มรีบน
 
ยังไม่ได้สอบเลยค่ะ เหอๆ

[ToffeE_PrincE]

เข้ามาจะบอกว่า

Happy Valentine's Day

เดี๋ยวค่อยอ่าน อิอิ

 

[ToffeE_PrincE]

ขอแบ่งความเจ็บปวดจากท่านชีคสักหน่อยได้ไหม

 

 

[dea]

เข้ามาแฮปปี้วาเลนไทน์ ท่านชีค คาวี่จัง กับพี่คนเขียนจ้่า

อย่าลืมนะตอนพิเศษ ฮ่าๆ 

[jasmin]

เจ็บเรื่อยๆเนาะท่านชีค ความอดทนเป็นเลิศจริงๆ
แอบหมั่นไส้คาวี่เล็กๆ ไม่รัีกแต่ก็ให้ความหวัง
สงสารท่านชีค สุขๆเจ็บๆ เลือกบริโภคเอาเองเน้อ

[Serin]

แปะรุปไม่ได้ค่ะ เป็นอะไรไม่รู้ ทำตามขั้นตอนที่กระทู้สอนแปะรุปทุกอย่างแล้ว แต่ยังไม่ได้เลย

ใครทำเป็นสอนหน่อยค่า จะแปะตอนพิเศษพร้อมกับรุปแต่แปะรุปไม่ได้ T T

[llPETCHll]

เห้ยยังไง !!

คู่หมั้นมาไงอ่๊าาา -0-!!

ม่ายยยย นะพี่น้องงงงง

[katte]

มาเเปะรูปแทนเจ้าของเรื่องค่ะ
นาแปะรูปไม่เป็น...

[Serin]

    โอเค ลองมาแปะต่อ

   

วาดท่านชีครูปแรก หล่อแบบจริงจัง 
หล่อขนาดนี้ ยังมีไอ้บ้าบางคนไม่รักไม่หลงอีกเนาะ ง่าวจริงๆ (คาวี่ถีบกลับ) 
รูปบนคาวี่เมาเหล้า (555+) คือหน้ามันแดงเกิน แถมหูแดงด้วย วาดแบบรีบๆไม่ได้ดูเลยว่าพื้นหลังมันทำปฏิกริยาอะไรกับรุปบ้างแล้วยังสีเสื้อสิ้นคิด 555+ เห็นว่าธีมวาเลนไทน์เลยจับสีแดงสีชมพูยัดไปชุดใหญ่ เอาซะคาวี่เหมือนไอ้บ้าเลย กร้ากก วาดคาวี่เพิ่งเสร็จตะกี้ ทั้งรีบทั้งลน ผลเลยออกมาไม่ค่อยโอเท่าไหร่
     ของชีคด้วยทั้งทะเลทรายแดงทั้งคาฟิยะห์แดง แต่อัลชาอ์หน้าไม่ค่อยจอยกับเทศกาลเท่าไหร่ เห็นว่าไม่เกี่ยวกับประเทศเขา แถมอารมณ์ค้างจากตอนที่แล้ว
 จะว่าไปแล้วสีผมอัลชาอ์เข้มกว่านี้น่ะ *-*
 

[Serin]

  

โพสต์ติดแล้ว กรี้ดกร้าด 555+

 อิคู่แฝดนี่หวานเกินไม่ไหวจะเคลียร์ แอบคิดว่าพวกเอ็งน่าจะจัดงานแต่งไปให้รุ้แล้วรู้ิรอดนะ 555
วาดไปหน้า่สองคนนี้ไม่ค่อยเหมือนกัน อาจจะเพราะทรงผม กับสีหน้าด้วยมั้ง แล้วยังสูทอเล็กซิสสีชมพู5555+
เขียนวาเลนไทน์ผิดหมดเลย อับอายจริงๆ  

เดี๋ยวเอาตอนพิเศษมาลงค่ะ ตรวจอักษรแป๊ป

[dea]

มาดักรอตอนพิเศษ

ท่านชีคหล่อมากกกกกกกก 

คู่แฝดนี่อารมณ์หน้าไม่เหมือนกันเลยเนาะ ฮาาา าา

คาวี่นี่เหมือนคนเมาจริงจัง นอกจากจะหน้าและหูแดง สีหน้ามันยังดูกึ่มๆด้วย ฮ่าๆ

รอก็เธอเมื่อไหร่เธอจะ เมาจริง เมารักอัลชาห์ (กรี้ดดด มุกลิเกมาก)

ปล.ถ้าเค้าคั่นก็ขออภัยจริงๆ 

[Serin]

Special : Happy Valentine ?

วันวาเลนไทน์...
ไร้สาระ
วันวาเลนไทน์..
ไม่ว่าง
วันวาเลนไทน์...
เอาของขวัญมาให้ผมสิ !!!

..............................

วันวาเลนไทน์...

      " ไร้สาระ" สิ้นคำตอบสั้นๆอย่างไร้ซึ่งความสนอกสนใจใดๆออกมาจากปากของท่านชีคอัลชาอ์ มูอัสซินแห่งเซเนียยา ทำให้ความเงียบลอยอวลอยู่ภายในห้องทำงานขนาดใหญ่ ร่างของชายผู้นั่งรอคำตอบโดยวางปลายคางลงกับแขนตนเองบนพนักพิงของเก้าอี้บุนวมตัวใหญ่ขยับยุกยิก สีหน้าหงิดทันควัน
      
       " โหดร้ายจริง " ถ้อยคำตัดพ้อนั้นทำให้คนฟังเลิกคิ้ว หัวเราะหึ นัยน์ตาสีเข้มปรายจากเอกสารบนโต๊ะไปยังร่างของคนพูดที่นั่งมองหน้าตนอยู่ อัลชาอ์ขยับยิ้มมุมปาก สบมองดวงตาสีน้ำทะเลที่จ้องมองมาทางตนเขม็งเเลิ้วค่อยเลิกคิ้วขึ้นอย่างเนิบช้า

       " มันไม่ใช่ประเพณีของผมเสียหน่อย "

        " ไม่เกี่ยวกับศาสนาซักหน่อย " คาวัลโลหน้านิ่วมองหน้าคนพูดแล้วออกปากค้านเหยง " เทศกาลแห่งความรักนะครับ รู้จักม้ายยย ความรัก ความรัก ไม่ใช่เรื่องของศาสนา ประเพณี หรือว่าเพศไหนอะไรทั้งสิ้น...รักไม่มีพรมแดนไง.."

        " ...กับคนที่บอกปาวๆว่าตัวเองรักใครไม่เป็น ยังจะมาขอ ? "อัลชาอ์เลิกคิ้ว มองสบนัยน์ตาที่กระพริบปริบๆมองมาอย่างเชื่องช้าด้วยสีหน้ากึ่งขบขัน กึ่งพึงใจ

        "ไม่เห็นเกี่ยวซักหน่อย " มาเฟียหนุ่มยักไหล่ด้วยสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ " มันเป็นเทศกาลวัดเรทติ้งตั้วเองต่างหาก อีกอย่าง...ถ้ามีคนมาให้ก็ต้องรับไว้สิ ไม่ได้หมายความว่าจะต้องรักเท่านั้นเสียหน่อย "

         " เรทติ้ง ? "อัลชาอ์เลิกคิ้ว มองเจ้าคนพูดด้วยสีหน้าแปลกใจ

          "อ่าฮะ...ปีที่แล้วผมได้มาตั้งยี่สิบสองกล่องนะ นัดเดทอีกสี่ราย แต่ละคนลูกสาวเจ้าพ่อ นักการเมือง นักการฑูตทั้งนั้น.." ว่าแล้วคนสเน่ห์แรงก็หัวเราะหึๆด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ ส่วนคนฟังเลิกคิ้ว ยิ้มมุมปากออกมาน้อยๆ

          " แล้วปีนี้.........? "

         " ก็รออยู่ไง " ว่าแล้วมาเฟียหนุ่มก็หัวเราะร่วนจ้องมองสบดวงตาสีดำสนิทที่มองมาด้วยดวงตาเป็นประกายวาววับ

        "...ก็ดี....งั้นก็ไปสิ " ชีคหนุ่มออกปากสั้นๆ ก้มหน้าลงมองเอกสารในซองสีน้ำตาลประทับตราในมือตนอีกครั้ง

        " ไปไหน? "คาวัลโลอ้าปากหวอ มองหน้าคนพูดอย่างงวยงง

        " ก็ไปซื้อดอกกุหลาบมาให้ผมไง "

         " หา? คุณสิต้องเอามาให้ผม..."

วันวาเลนไทน์..

         " เอาของขวัญมาให้ผมสิ !!! "

          "หึ...ฮ่าๆ..." คราวนี้คนฟังถึงกับหลุดขำ อัลชาอ์ส่ายหัวพลางมองสีหน้ากระฟัดกระเฟียดของชายหนุ่มตรงหน้าด้วยดวงตาวิบวับ ทั้งยั่วล้อทั้งขบขัน

         " ที่แท้ก็อยากได้ของขวัญ...ร้องขอเอาเหมือนเด็กเลยนะ คาวัลโล มีเทคนิคกว่านี้หน่อยสิ "

           " อ้อมโลกไปมากว่านี้คนซื้อบื้ออย่างคุณจะรู้ก็คงปีหน้าโน่นล่ะ " ว่าแล้วก็แลบลิ้นแผลบเข้าให้อีกนิด คาวัลโลเปลี่ยนจากท่านั่งเท้าคางบนเก้าอี้ มาเป็นนั่งยืดตัวตรง ชายหนุ่มมองใบหน้าคมเข้มของท่านชีคแห่งเซเนียยาที่กำลังจดจ่อกับการอ่านเอกสารปึกหนา ใบหน้าคมเข้มที่ฉายแววเคร่งขรึมจริงจังนั้นดูน่ามองราวกับมีมนต์ขลัง ดูองอาจหล่อเหลาเสียจนนึกอิจฉาขึ้นมารำไร เรือนร่างแข็งแกร่งสมชายซ่อนตัวอยุ่ภายใต้ชุดประจำชาติสีขาว  ฝ่ามือเรียวยาวสีน้ำนมนั้นจับปากกาปากเกอร์สีดำตวัดเซ็นเอกสาร ดวงตาสีเข้มกวาดมองอย่างรวดเร็วด้วยความชำนาญ และหัวคิ้วที่ขมวดเข้าหากันนิดๆอย่างคนคร่ำเคร่งจริงจัง ...ดูยังไงก็มองได้ไม่เบื่อ...

           " หือ? มีอะไร หรือว่าหลงไหลในความหล่อของผมเข้าให้แล้ว " คำพูดนั้นทำให้คนเหม่อถึงแก่สะดุ้ง คาวัลโลเงยหน้าขึ้นมองสบตาสีดำสนิทที่ฉายแววยั่วล้อ แล้วแยกเขี้ยวกลับ มาเฟียหนุ่มหน้าร้อนผ่าวลุกพรวดออกจากเก้าอี้ตัวโตทันที คาวัลโล วาลกัส กอดอกสีหน้าเอาเรื่องแต่ก็ทำได้เพียงเดินกลับไปกลับมาในห้องด้วยความไม่ได้ดั่งใจ

            มุมปากของชีคหนุ่มผู้เฝ้ามองหยักขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ นัยน์ตาเรียวรีสีดำสนิทหรี่ลงน้อยๆ ขณะที่ตวัดปากกาในมือเซ้นชื่อตน และหยิบตราประจำตัวออกมากดประทับให้เรียบร้อย ชีคหนุ่มสอดเอกสารที่ตนเซ็นเสร็จแล้วเข้าไปในซองสีน้ำตาลแก่แล้วปิดผนึกลงไปอย่างรวดเร็ว

           " วันนี้ผมจะไปเปิดงานประกวดเหยี่ยว...อยากได้มาเลี้ยงสักตัวไหมล่ะ? " คำถามนั้นทำให้คนที่หงุดหงิดงุ่นง่านชะงัก คาวัลโลเงยหน้าขึ้น อย่างลังเลด้วยสนใจในข้อเสนอไม่น้อย แต่ว่า...

            "ไม่เอา " แค่สบมองนัยน์ตาที่ยังคงแววขบขันนั่นแล้วความหงุดหงิดก็พุ่งริ้วๆ คาวัลโลกัดปลายนิ้วโป้งตังเองอย่างไม่พอใจ ให้ออกปากอยากได้ของวัญวันวาเลนไทน์ด้วยตัวเองก็น่าอดสูพอแล้ว ยังจะต้องมารับของขวัญที่ให้ตามธรรมเนียมเพราะตัวเองเป็นคนขอเองอีก เสียศักดิ์ศรีเป็นบ้า!! ใครจะยอม เหอะ

            " แน่ใจเหรอ? "อัลชาอ์ลุกจากโต๊ะทำงานแล้วหยิบเอกสารติดมือมาด้วยเพื่อยื่นให้กับฮาซาน องค์รักษ์ของตนที่ยืนรออยุ่หน้าห้อง

      บานประตูปิดลงโดยที่ยังไม่ได้คำตอบจากฝ่ายที่ถูกถาม อัลชาอ์มองแผ่นหลังของร่างเพรียวที่นิ่งไปอย่างเริ่มสงสัยว่าตัวเองจะแกล้งอีกฝ่ายหนักมือไปรึเปล่า แต่ทว่าเขาก็นึกสงสารได้แค่วูบเดียว เพราะอีกไม่ถึงวินาทีต่อมา คาวัลโลก็หันกลับมามองตา แล้วส่ายหัวยิก

           " ไม่เอา ผมเอามาเลี้ยง เดี๋ยวมันจะเป็นพวกสปอยโฟเบีย..."

 อัลชาอ์ฟังแล้วเลิกคิ้ว...มองหน้าคนพูด....

   ...รู้ตัวเสียด้วยสิ...

            ..............................................

วันวาเลนไทน์...

        "ไม่ว่าง " อเล็กเซย์ร้องเหวอ สีหน้าขัดอกขัดใจเป็นที่สุด ชายหนุ่มนั่งหน้างุ้มอยู่ในห้องทำงานมือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์มือถือแนบข้างหู ขณะที่อีกข้างคว้าเอากุญแจรถในลิ้นชักออกมาอย่างเร่งร้อนจนมันส่งเสียงแกรกกราก

        "....อืม..ขอโทษ....วันนี้มีนัดเซ็นสัญญากับหุ้นส่วนตอนสามทุ่มครึ่ง บินกลับมาไม่ทันแน่ " ปลายสายตอบเสียงอ่อน

        " เซ็นสัญญา ? ไหนว่าไม่มีงานแล้วไงล่ะ ผู้บริหารบ้าบออะไรกันมาเซ็นสัญญาตอนสามทุ่ม ไม่มีเวลาให้ลุกเมียซะบ้างเลย "บนยิก พลางลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ทำงานสีดำสนิท อเล็กเซย์ก้มหน้าลงไปมองข้าวของในลิ้นชักที่เต็มอื้อเสียจนไม่สามารถหากุญแจรถพบ ชายหนุ่มสถบงึมงัมขณะที่เริ่มหยิบเอากระดาษและข้าวของต่างๆวางลงบนโต๊ะทีละอย่าง ด้วยความเร่งร้อน

         "...ก็งานด่วนของพ่อนั่นล่ะ " คำตอบจากพี่ชายฝาแฝดทำให้คนฟังต้องพ่นลมหายใจพรูดด้วยรู้ว่าถ้าเป็นงานจากบิดาตนล่ะก็ ยังไงก็ปฎิเสธหรือคัดค้านไม่ได้อยู่ดี เสียงโครมครามดังมาจากปลายสายอีกครั้ง ทำให้อเล็กซิสขมวดคิ้ว ขณะที่แฝดน้องที่อยู่อีฟฝั่งก็ค้นเจอกุญแจรถของตนในที่สุด

         " เลียงอะไรเซย์?..." อเล็กซิสออกปากถามกลับอย่างงวยงงไม่น้อย

          " อ่า...ฉันค้นหากุญแจรถน่ะ เจอแล้วล่ะ " ว่าแล้วก็ถอนใจพรู  อเล็กเซย์เริ่มจัดการยัดกระดาษที่เอาออกมากองไว้เข้าไปในลิ้นชักของตนแบบส่งๆอีกครั้งหลังจากดึงออกมาอย่างรีบร้อนจนส่งเสียงดัง  ขณะที่ในมือก็ควงกุญแจรถอัลฟ่า โรเมโอคันโปรดของตนที่ส่งซ่อมและเพิ่งมาถึงในที่สุด...

         " คงเอาของไปทับมันอีกล่ะสิ..." ปลายสายว่าอย่างรู้ทันทำให้อเล็กเซย์หัวเราะเบาๆในลำคอรับ

         " เอาเถอะ...ตอนนี้ฉันจะไปดูโรงงานของเราก่อนนะ...ขอโทษจริงๆที่ปีนี้อยู่ด้วยไม่ได้ กลับไปค่อยฉลองกันนะ เซย์ "

          " อืม...." อเล็กเซย์รับคำเสียงอ่อย สีหน้ารื่นเริงเปลี่ยนเป็นเงื่องหงอยเมื่อคิดว่าคืนนี้คงไม่ได้ใช้เวลาในคืนพิเศษร่วมกับคนรัก

          " ...อย่าเศร้าไปเลย กลับไปแล้วจะชดเชยให้นะคนดี "

          "...ฉันจะรอนะ " อเล็กเซย์บอกอุบกับปลายสายด้วยสีหน้าเงื่องหงอย

          "...เหมือนกัน... รถมาแล้ว งั้นแค่นี้ก่อนนะ "

          " อืม...รักนายนะอเล็ก..."

          "รักเหมือนกัน...cara mie .."  บอกลาปลายสายแล้วกดวางก่อนจะถอนหายใจเบาๆ อเล็กซิสหันไปทำตาขุ่นใส่ชายที่นั่งข้างกายแล้วถอนหายใจพรู

          " อะไร ทำไมมองฉันอย่างนั้น หือ? " ร่างสูงของชายวัยกลางคนที่มีเค้าโครงคล้ายคลึงกับตน หากมีเส้นผมสีน้ำตาลเข้มและดวงตาสีเขียวสดเอ่ยถามด้วยสีหน้าไม่รู้สึกรู้สา อเล็กซิสเบือนหน้าหนีแล้วเพ่งมองทิวทัศน์เบื้องนอกจากกระจกด้านข้างของตนอย่างไม่ประสงค์จะต่อความ หากแต่เสียงหัวเราะแผ่วต่ำจากฝ่ายนั้นยังคงตามาหลอกหลอนพร้อมๆกับฝ่ามือหนาทว่าอบอุ่นนักออกแรงขยี้เส้นผมสีทองบนศรีษะของตนเบาๆอย่างหยอกล้อ

            "...หน้าบึ้งอะไรนักไอ้ลูกชายเดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว ยังจะมาอารมณ์เสีย "คนที่ทำการอุกอาจเช่นนี้ได้จะเป็นใครเสียนอกจากบิดาบังเกิดเกล้า คาเฟรโร่ วาลกัส นัยน์ตาสีเขียวคู่นั้นวาววับเจ้าเล่ห์ด้วยแววหัวเราะ ขณะที่หันไปสั่งเครื่องดื่มจากแอร์โฮสเตสสาวที่เข็นถาดอาหารเดินเข้ามาใกล้

             " ผมไม่ชอบโกหก " อเล็กซิสตวัดสายตามองผู้เป็นบิดาที่กำลังคุยกับแอร์สาวชาวต่างชาติคล่องปรื๋อแล้วเบือนหน้ากลับมามองทิวทัศน์ของมหานครปารีสที่เริ่มเล็กลงทีละนิด...ขณะที่เครื่องบินก็เริ่มถีบตัวสูงไต่ระดับขึ้นจากผืนดินอย่างรวดเร็ว.." ครั้งที่แล้วก็ถูกคาดโทษไว้ว่าไม่ให้ทำ รายนั้นโกรธขึ้นมาแต่ละทีน่ากลัวแค่ไหนพ่อก็รู้ "

... ว่าแล้วคุณชายอเล็กซิสก็ถอนหายใจเฮือก ขณะที่ลูบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าอย่างใจลอย  หลังจากโทรไป"โกหก" คนรักของตนตามแผนการณ์ของผุ้เป็นพ่อ อาทิตย์นี้ทั้งอาทิต์เขากับบิดาต้องมาที่ฝรั่งเศสเพื่อมาดูแลโรงงานและเซ็นสัญญากับคู่ค้า กำหนดการกลับคือบ่ายวันที่ 14 กุมภาพันธ์ งานเสร็จแล้ว แต่ฝ่ายพ่อบังเกิดเกล้ากลับสั่งให้บอกว่าต้องทำงานต่อ ขณะที่ความจริงแล้วกำลังขึ้นเครื่องจากปารีสกลับโรมแล้วแท้ๆ

            " ที่จะกลัวก็มีแต่แกซะล่ะมากกว่า...ทำหงุดหงิดแบบนี้เดี๋ยวก็ให้นั่งทำงานต่อที่นี่อีกอาทิตย์หรอก "คาเฟรโร่สัพยอกลูกชายอย่างขบขัน ขณะที่สีหน้าของคนฟังมืดทะมึน

            "  ผมลางานอาทิตย์หน้าทั้งอาทิตย์ "

             "...หือ? ลางานเพราะอะไร ป่วยก็เอาใบรับรองแพทย์มายืนยันสิ ถือว่าเป็นรองประธานกรรมการแล้วจะทำอะไรก็ทำได้เหรอฮึ  ขาดมากเดี๋ยวฉันจะไล่แกออก " คาเฟรโร่ว่า ขณะที่คนฟังหันมาจ้องหน้าบิดาตนอย่างท้าทาย

          " กล้าก็ลองสิครับ จะไม่โดนแม่ไล่ให้ไปนอนกับลูกหมาเกิดใหม่ก็ให้รู้ไปสิ.."สีหน้านิ่งขรึมทั้งกวนทั้งรวนทำให้คนเป็นพ่อหัวเราะเบาๆในลำคอแล้วยกมือขยี้ผมลุกชายตัวเองอีกรอบอย่างนึกขัน คาเฟรโร่หยิบที่ปิดตามาคล้องหู ก่อนจะปรับเบาะเอนตัวลงช้าๆ

         " ..เอาเถอะน่า ถ้าถูกโกรธ พ่อจะไปยืนยันให้แล้วกันว่าเป็นฝ่ายขู่ลูกเอง...ถ้าว่างนะ "

         "........." วาจายียวนจากผู้เป็นบิดาทำให้คนฟังขมวดคิ้วเครียดแล้วถอนหายใจเบาๆ หันไปมองข้างกายที่บิดาตนหลับไปแล้วก็ถอนหายใจพรู อเล็กซิสหยิบที่ปิดตามาเตรียมจะนอนพักบ้าง ขณะที่เอนตัวลงบนเบาะ นัยน์ตาสีฟ้าเข้มทอดมองบิดาวัยกลางคนของตนก่อนจะปรายตามองทิวทัศน์ยามค่ำคืนผ่านกระจกใสข้างกาย

        ...ทั้งคำพูด และท่าทางของบิดาตนนั้นชวนให้นึกถึงคนอีกคน ที่คล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อนัก ทั้งความเจ้าเล่ห์ ยียวนหรือแม้กระทั่งการกระทำที่แสนวกวนจนแทบหาสาเหตุที่แท้จริงไม่พบนั่น

    นัยน์ตาสีฟ้าตวัดมองร่างของบิดาที่นอนหลับไปแล้วอีกครั้ง ฝ่ามือหนาดึงผ้าห่มที่กองอยู่ตรงเอวมาคลุมแผ่นอกของผุ้เป็นพ่ออย่างอาดูร

ทำไมจะไม่รู้...ว่าการกระทำของบิดาตนนั้นคืออะไร

....พ่อก็แค่อยากคุยกับลุก อยากสนิทสนมร่าเริงกันเช่นในอดีต

...แค่คิดถึงวันเวลาที่แสนสุขในความทรงจำ ในยามที่มีครอบครัวอยุ่กันพร้อมหน้า

พ่อก็คิดถึงมัน อย่างที่เขาคิดถึงอยู่นั่นล่ะ..

....คิดถึงคาวัลโล วาลกัส เจ้าน้องชายตัวแสบที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้อีกแล้ว..

แต่อย่างน้อย มันก็คงกำลังมีความสุข...

หรืออะไรแบบนั้นล่ะมั้ง..

........................................................................................

    

[Serin]

  ยืนจ้องมองนัยน์ตากลมใสวาววับของเจ้าเหยี่ยวออสเปรในมือของรามิล เซฮามัคที่กำลังนั่งประคบประหงมมันเยี่ยงลูกในไส้แล้วยิ่งหมั่นไส้หนัก เจ้าของเหยียวว่ากวนใจแล้ว ยังไม่เท่าเจ้าเหยี่ยวตัวดำขลับนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนที่ร้องแกว๊กๆใส่เขาไม่หยุดตั้งแต่ย่างเท้าลงมาจากรถ

    คาวัลโลพ่นลมหายใจออกจากจมูก ขณะที่กระชับคาฟียะห์สีน้ำตาลลายตารางหมากรุกคลุมหน้าป้องกันเม็ดทรายเล็กๆที่ปลิวมาตามสายลมแรง  ในวันแห่งความรัก นอกจากต้องออกมาเผชิญกับแดดร้อนเปรี้ยงและทรายที่ปลิวเข้าใส่ตา มองเหยี่ยวหลากสายพันธ์ที่ส่งเสียงร้องลั่นแล้ว...ยังต้องมาเสียอารมณ์กับสายตาของผู้คนที่มองมายังตัวเขาอีกด้วย..งี่เง่าดีจริงๆ

    ตวัดสายตามองท่านชีคแห่งเซเนียยาที่กำลังยืนพูดอะไรสักอย่างเป็นภาษาอารบิคคล่องปรื๋อท่ามกลางแดดจ้าแล้วถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ผู้ชายอะไรไร้ความโรแมนติกสิ้นดี คนแบบนี้นี่มันน่าสิ้นหวังเป็นที่สุด

           แกว๊ก...

เสียงเจ้าเหยี่ยวของรามิลร้องดังลั่นชวนให้เส้นประสาทกระตุกถี่ยิก คาวัลโลพ่นลมหายใจแรงหันไปมองเจ้าของเหยี่ยวและเหยี่ยวจอมกวนประสาทอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าที่มันส่งเสียงร้องดังลั่นเพราะเจอกับญาติฝ่ายไหนสักฝ่ายของมันที่เกาะอยู่บนแขนของราเซย์ เหยี่ยวพันธ์เดียวกันสีน้ำตาลเข้มสลับขาวและตาสีดำสนิท มันอ้าปากร้องลั่นเมื่อสองพี่น้องเดินมาใกล้กัน ชวนให้คนฟังอย่างคาวัลโลนึกอยากจะเอาทรายยัดปากเจ้านกน่าหนวกหูพวกนี้นัก

        " นี่มันงานประกวดนกเขาชวารึไงว่ะ เสียงดังชิบหาย " ไม่ทันจะบ่น คนที่ตามหลังราเซย์ก็บ่นอู้เข้าให้ก่อนแล้ว เจ้าตัวตวัดผ้าคลุมแบบเดียวกันกับเขาพาดเข้าที่ไหล่ สีหน้ายุ่ง ดวงตาเรียวรีสีดำสนิทจ้องมองเหยี่ยวสองตัวที่ยังคงส่งเสียงร้องหากันไม่หยุดอย่างหงุดหงิด

         " ...ธรรมดาน่า " ราเซย์บอกเสียงอ่อน พลางทรุดตัวลงนั่งข้างกายน้องชาย สายตาจับจ้องไปที่เหยี่ยวตัวอื่นที่เจ้าของมัดมันโชว์ไว้กลางแดดจ้าและส่งเสียงร้องแซ่แซ่ง

         "  ไอ้สองตัวนี่น่ะ แหกปากดังกว่านกของคนอื่นไม่รู้กี่เท่า หักคอมันซะดีไหม " คำพูดนั้นทำให้คาวัลโลหัวเราะรับอย่างชอบใจ ส่วนเจ้าของนกปากมากทั้งสองตัวก็หน้ายุ่ง ราเซย์หันมามองหน้าคนที่เอ่ยปากจะหักคอนกตัวเองและน้องชายแล้วถอนกายใจเบาๆ

         " ครับๆ...จะเอาไปมัดรวมกับคนอื่นก็ได้ ...โอเคนะ? "

         " รีบๆไปเลย " ว่าแล้วเจ้าตัวก็ทำหน้าหงิก รามิลครางเสียงอ่อน แต่พอดวงตาคู่นั้นหันมามองเจ้าตัวก็ยอมรับคำแล้วเดินตามหลังพี่ชายไปอย่างเสียไม่ได้

            คาวัลโลหัวเราะขำกับอาการจำยอมแพ้ของสองพี่น้องที่ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยนัก  น่าขอบใจชายหนุ่มข้างกายเขาไม่น้อยที่ทำให้ได้เห็นอะไรน่าสนุก ช่วยให้ความหงุดหงิดคลายตัวลงได้บ้าง  มาเฟียหนุ่มหันไปมองร่างที่นั่งลงข้างๆ แล้วเลิกคิ้วให้ ฝ่ายนั้นก็ยักคิ้วส่งตอบมาพลางถอดคาฟียะห์สีตุ่นออกจากศรีษะ

         " ขอบคุณ ช่วยได้เยอะ " คาวัลโลเอ่ยปาก พลางยกปลายนิ้วเข้ากดใบหู

         " เห็นคุณดูหงุดหงิดนี่ เป็นอะไร หรือว่าท่านชีคทำอะไรให้เคืองอีก "

         "ประจำนั่นล่ะ " คาวัลโลบ่นงึมงัมพลางมองไปยังกลุ่มคนและเหยี่ยวหลายสิบตัวเบื้องหน้า "คนทื่อๆไม่มีความโรแมนติกนี่มันน่าสิ้นหวังจริงๆ "

         " หา? " เหมือนประโยคนั้นจะสร้างความงวยงงให้คนฟังไม่น้อย นัยน์ตาสีดำสนิทราวกับลูกปัดคู่นั้นจึงมองมาที่เขาอย่างสนเท่ห์

         " ไอ้ความโรแมนติกบ้าบอนั่นสำคัญกับชีวิตคุณมากขนาดนั้นเลย ? น่าแปลกใจนะเนี่ย  "ว่าแล้วก็หัวเราะหึๆ ส่วนคาวัลโลก็พ่นลมหายใจพรูออกจากริมฝีปากสีหน้าหน่ายเหนื่อยเกินจะบรรยาย

          ชายหนุ่มข้างตัวผุดลุกขึ้นเมื่อมองเห็นฝ่ามือของราเซย์โบกไหวเป็นเชิงเรียก เขาออกปากบอกลาสั้นๆและเดินเตร่ออกไป ทิ้งให้คาวัลโล วาลกัส มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่นั่งทำหน้าเบี้ยวอยู่คนเดียว เขาพ่นลมหายใจออกจากริมฝีปากด้วยความเหนื่อยหน่าย มองตามแผ่นหลังของหนุ่มต่างชาติผู้มีชะตากรรมไม่แตกต่างอะไรจากตนเองมากนักแล้วพ่นลมหายใจฮึดฮัด

          บอกว่าไม่สำคัญ ก็เพราะพวกเอ็งมันเป็นมนุษย์ดิบเถื่อนไม่มีความซิวิไลซ์น่ะเซ่ เจ้าพวกเอเชีย !

..................................

           เสียงเพลงดังลั่นจากลำโพงราคาแพงจับใจกระหึ่มในรถคันโปรด ไม่ได้ทำให้อารมณ์เหนื่อยหน่ายกระเตื้องขึ้นได้เลยสักนิด อเล็กเซย์ถอนหายใจพรูทั้งที่วันนี้น่าจะดีใจที่ได้รถอัลฟ่า โรเมโอคันโปรดคืนจากอู่จะเอามาวิ่งให้สนุก แต่ก็หมดอารมณ์ทันควันที่ได้ข่าวจากคนรักว่ามาไม่ทัน กลับมาหาเขาไม่ทันในวันวาเลนไทน์แบบนี้เนี่ยนะ เฮ่อ....

        กวาดตามองออกไปยังร้านรวงข้างถนนที่ต่างประดับประดาด้วยข้าวของสีสันสวยสดรับวาเลนไทน์ ทั้งดอกกุหลาบช่อโต คิวปิด หรือแม้แต่ช๊อคโกแลตรูปร่างต่างๆ เสียงเพลงทำนองอ่อนหวานบรรเลงไม่ขาดสาย สอดคล้องกับสีหน้ารื่นเริงสุขสันต์ของบรรดาคู่รักที่ควงแขนกันออกมาดูบรรยากาศเทศกาลแห่งความรักอันครึกครื้น กับเมืองที่ว่าโรแมนติกมากๆอีกแห่งหนึ่งของโลก..

      แล้วดูเอาเถอะ ตอนนี้เขากลับต้องมานั่งเหงา กอดพวงมาลัยรถแบบเซ็งๆอยู่อย่างนี้ เพราะคนรักต้องทำงานต่อ

จะโวยวายกล่าวโทษไปก็เท่านั้น เพราะงานก็คืองาน ยิ่งงานที่พ่อสั่งด้วยแล้วยิ่งขัดไม่ได้เข้าไปใหญ่

    เสียดายก็แต่โต๊ะดินเนอร์ที่เขาจองไว้ก็ต้องเป็นหมัน อุตส่าห์จองล่วงหน้าตั้งเป็นเดือนทั้งโทรไปบอกไปขู่เจ้าของร้านให้เลื่อนคิวของเขามาจนได้ แต่สุดท้ายก็ต้องโทรไปแคนเซิ่ลให้โดนด่าเล่นๆ  พ่นลมหายใจแรงแล้วเอื้อมมือไปกดแตรรถซ้ำๆสองสามทีเมื่อรถคันหน้าไม่ยอมเคลื่อนไปไหน มองถนนที่มีรถติดยาวเฟื้อยแล้วหงุดหงิดนึกอยากจะซิ่งทะลุรถราที่ติดอืดอยู่บนถนนไปถึงบ้านเร็วๆเสียจริง

     ส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอเมื่อรถคันหน้ายังไม่ยอมขยับ อเล็กเซย์ครางฮึ่มเอื้อมมือไปกดแตรรถอีกสามสี่ทีระบายอารมณ์หงุดหงิด แต่ทว่ามันก็ยังไม่ได้เคลื่อนไปไหน

ตั้งใจจะลงไปเคาะกระจกรถแล้วเชียวถ้าไม่มีเสียงกุกกักมาจากด้านข้างเสียก่อน อเล็กเซย์หันไปมองด้านข้าง พลันขมวดคิ้วมุ่นเมื่อมองเห็นร่างของชายตังสูงใส่แว่นดำเคาะกระจกรถของเขาสองครั้งด้วยท่าทีเคร่งขรึม

    เหลือบมองเห็นรถคันหน้าที่จอดอยุ่มีชายในชุดสูทดำกรูกันลงมาอย่างรวดเร็วก็ใจหายวาบ อเล็กเซย์เม้มปากแน่นพร้อมกับเอื้อมมือไปควานหาปืนได้คอนโซลรถ แต่ความว่างเปล่าของมันก็ให้ใจหายวูบ ให้ตายสิ เขาลืมไปเลยว่าเก็บออกไปตอนเอารถไปซ่อม แถมไม่ได้พกอาวุธอะไรติดตัวมาด้วยเลย

     ผลั่วะ !!

    ประตุรถเปิดอ้าออกทั้งที่ล๊อกอัตโนมัติไว้ทำให้ดวงตาเบิกกว้าง อเล็กเซย์มองเห็นกุญแจรถที่เสียบคาอยู่ในมือของชายในชุดสูทคนนั้น เขาอ้าปากค้าง ดีดตัวออกจากเบาะนั่งฝั่งคนขับไปอีกด้านทันควัน หากแต่ร่างที่ล้อมรอบรถทำให้ความหวังในการหนีรอดแทบดับหาย ฝ่ามือของชายที่เปิดประตูรถคว้าหมับเข้าให้ที่ข้อเท้าแล้วลากมาหาตัว อเล็กเซย์ออกแรงถีบใส่หน้าและลำตัวมันแรงๆอย่างไม่ยอมแพ้ มือเขาพยายามคว้าหาอะไรก็ได้ที่จะมาเป็นอาวุธ แต่กระทั่งกระเป๋าเอกสารก็ถูกเขวี้ยงไปไว้ยังเบาะหลังเสียแล้ว

      " นี่ พวกแก อุ๊บ!! ..." เขาร้องลั่นพยายามดิ้นหนีเมื่อถูกลากออกมาจากรถด้วยพละกำลังมหาศาล อเล็กเซย์พยายามดิ้นหนี หากแต่กลับถูกมือปริศนาปิดปากและผ้าสีดำปิดรอบดวงตาอย่างรวดเร็ว

  กลิ่นฉุนจัดของยาสลบที่กดลงอย่างรวดเร็วบนจมูกทำให้ร่างที่ดิ้นรนค่อยสงบลงอย่างรวดเร็ว สติหลุดลอย  ร่างของคุณชายอเล็กเซย์ถูกอุ้มไปไว้ในรถโรสลอยซ์คันหรูที่จอดไว้เบื้องหน้าทันที ขณะที่เสียงเพลงจากรถอัลฟ่าโรเมโอนั้นยังดังลั่นก่อนมันจะถูกปิดลงและขับออกไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางสายตาของเหล่าผู้คนบนสองข้างทาง ที่ไม่กล้าแม้แต่จะแจ้งตำรวจให้ช่วยเหลือ

    .........

       สติที่มึนเบลอเริ่มกลับมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว อเล็กเซย์ครางงึมงัมลืมตาขึ้นแต่เขาก็พบเพียงความมืดมิด สัมผัสเย็นๆของผ้าที่ปิดดวงตาอยุ่ทำให้รู้ว่ามันยังไม่ได้หลุดไปไหน ไม่มีเสียงของความเคลื่อนไหวใดๆในห้องนอกจากตัวเขาที่เริ่มขยับ แแต่แน่นอนว่าเเขนสองข้างยังถูกมัดไว้ทำให้ไม่อาจจะช่วยเหลือตนเองได้ตามใจ

   โงนเงนตัวพยายามลุกขึ้นได้ในที่สุด อเล็กเซย์พบว่าตัวเองถูกวางลงบนเตียงนุ่ม หัวคิ้วขมวดเข้าหากันช้าๆ อย่างครุ่นคิด ขณะที่ได้กลิ่นของอาหารที่โชยมาและฝีเท้าที่เดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว..

        " นี่คุณเป็นใคร?  มีธุระอะไรกับผม "  ออกปากถามไปสั้นๆ เมื่อรับรู้ว่ามีคนอยู่ในห้อง อเล็กเซย์ขมวดคิ้วมุ่นขณะที่ลุกขึ้นบนเตียงอย่างสะเปะสะปะ หากฝ่ามือนั้นกลับผลักเข้าให้นั่งลงที่เดิมเบาๆ

        " นี่....ตอบมาสิ  จับผมมาก็น่าจะรู้ใช่ไหมว่าผมเป็นใคร...มีอะไรก็พูดมาสิ " หัวคิ้วยิ่งขมวดมุ่นเข้าหากันมากขึ้น อเล็กเซย์ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยถูกจับตัวเรียกค่าไถ่หรืออะไรประเภทนั้น เขาเคย แถมบ่อยเสียด้วย เพราะรูปร่างหน้าตาที่เหมือนพี่ชายฝาแฝด ทำให้หลายคนมักเข้าใจผิดว่าเขาคืออเล็กซิสจึงถูกจับผิดตัวบ่อยๆ
          เสียงเปิดจุกไวน์ดังขึ้นเบาๆพร้อมกับเสียงแก้วกระทบกันดังกริ๊ก ชักทำให้อเล็กเซย์ไม่แน่ใจแล้วว่าคนที่พาตัวเขามาอยู่ในจุดประสงค์ไหน...

      ฝ่ามือหนาคว้าท่อนเเขนของเขาให้เดินไปอย่างรวดเร็ว เสียจนตั้งตัวไม่ทัน อเล็กเซย์รู้สึกได้ว่าเขาถูกจับให้นั่งลงบนเก้าอี้ อาหารและไวน์กำลังส่งกลิ่นยั่วน้ำลายจนท้องร้องโครก ให้ตายสิ นี่มันเลยเวลาอาหารแล้วนะ

          " เฮ้...อุ๊บ....." ริมฝีปากที่อ้าโวยวายพลันถูกปิดทับด้วยปลายลิ้นที่สอดลึก อเล็กเซย์ครางเบาๆในลำคอเมื่อริมฝีปากหยักหนากดประทับรสจูบอันเคยคุ้น....กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นชินโชยมาจากร่างของชายที่บังคับจูบเขาอย่างเอาแต่ใจ..ทำให้หัวอกอุ่นวาบด้วยรู้ชัด ว่าใครกันแน่ที่อยุ่ตรงหน้า

       " อเล็ก...." เสียงหวานครางหอบเบาๆเมื่อริมฝีปากหยักหนาคู่นั้นละออก อเล็กเซย์ครางชื่อฝาแฝดออกมาเบาๆ พร้อมกับเชือกที่รัดข้อมือเอาไว้บัดนี้ถูกดึงออกและปล่อยทิ้งลงบนพื้น

       "...happy Valentine.." เสียงทุ้มกระซิบแผ่วพร้อมกับผ้าสีดำที่ปิดดวงตาถูกดึงออก เผยให้เห็นร่างของคนรักยืนส่งยิ้มหวานอยุ่เบื้องหน้า

       "....อ่า....นี่ ....เจ้าบ้า ไหนนายบอกว่ามันนี้มาไม่ได้ไง ! " นิ่งอึ้งเมื่อพบร่างของคนที่บอกว่าไม่ว่างยืนยิ้มหวานให้ พร้อมกับโต๊ะดินเนอร์เบื้องหลัง ความดีใจปนอึ้งเกิดขึ้นพร้อมกับความหงุดหงิดที่พุ่งริ้วๆ จ้องมองใบหน้าที่เหมือนเขาทุกระเบียดแล้วกระชากเสียงถามไปอย่างหงุดหงิด

       "...ขอโทษ...ก็ถูกพ่อแกล้งนี่ " คนถูกดูว่าเสียงอ่อยแล้วบีบไหล่เขาเบาๆ ใจความนั้นทำให้คนฟังขมวดคิ้วน้อยๆ

        " อะไรนะ "

       " ทั้งหมดนี่เป็นแผนของพ่อน่ะ ทั้งบังคับให้ฉันโกหกนาย แล้วยังให้คนไปลักพาตัวมาอีก..." คำพูดนั้นทำให้คนฟังคลายหัวคิ้วที่ขมวดมุ่นลงช้าๆ อเล็กเซย์ถอนหายใจเฮือก อย่างไม่รู้ว่าควรจะโกรธหรือควรจะขันดี

        " ไม่โกรธนะ "น้ำเสียงอ่อนและแววตาวอนเว้าชวนให้ใจสั่นไหว อเล็กเซย์ส่ายหัวและเอื้อมมือไปโน้มศรีษะคนรักให้มารับจุบ

         " อืม...ช่างเถอะ " บอกปัดไปทำให้อเล็กซิสยิ้มหวานก่อนที่เจ้าตัวจะยืนดอกกุหลาบช่อใหญ่มาให้

          ".....Ti amo ..." คำบอกรักนั้นทำให้คนฟังยิ้มรับ อเล็กเซย์เอื้อมมือรับช่อกุหลาบจากมือของคนรักแล้วยิ้มหวานเขาก้มลงสอดปลายลิ้นเข้ากับริมฝีปากของชายหนุ่มเบื้องหน้าแทนคำขอบคุณ

          "..Ti amo ..."  กระซิบเบาๆตอบรับแล้วละอ้อมแขนออกจากกัน อเล็กเซย์ปรายตามองโต๊ะดินเนอร์ บนนั้นมีเค้กช๊อคโกแลต และอาหารจานโปรดของเขาวางอยู่  ทั้งห้องมืดสลัวมีเพียงแสงสว่างจากเทียนที่อยู่บนโต๊ะ เขาเลิกคิ้วขึ้นช้าๆเมื่อเห็นขวดไวน์ที่วางอยุ่

         " พ่อให้มา " อเล็กซิสตอบเมื่อมองเห็นสายตาของผู้เป็นน้อง กับไวน์ชื่อดังหายากที่บิดาสะสม และนานๆทีจะเปิดออกมากินสักครั้ง

          "..นึกยังไงถึงแกล้งกันเล่นแบบนี้ล่ะ พ่อนะพ่อ " เขาบ่นแล้วส่ายหัว "นึกว่านายกลับมาไม่ทัน ฉันหัวเสียไปเลย อุตส่าห์จองโต๊ะไว้ " อเล้กเซย์อดจะบ่นไม่ได้ ส่วนคนฟังก็ส่ายหัวใบหน้าเปื้อนยิ้ม

         " ไม่รู้สิ สงสัยว่างล่ะมั้ง แต่ก็ช่างเถอะ...แบบนี้ก็ตื่นเต้นดี " นัยน์ตาวาววับนั้นมองมาที่เขาอย่างสื่อความหมาย นั่นทำให้อเล็กเซย์เลิกคิ้วขึ้นอย่างงวยงงไม่น้อย ชายหนุ่มก้มลงมองตัวเอง พลันใบหน้าก็แดงจัดเมื่อพบว่าเขาถูกลอกคราบเสียจนแทบหมดตัว เหลือเพียงเชิ๊ตสีขาวตัวเดียวบนร่าง และมีเครื่องประดับเพียงอย่างเดียวอยุ่บนลำคอก็คือสร้อยเพชรรูปลูกกุญแจ

           " อ่ะนี่....." อุทานออกมาแทบไม่เป็นคำ ก็ว่าอยู่ว่าทำไมมันเย็นๆโล่งพิกล อเล็กซิสหันไปมองฝาแฝดที่ควบตำแหน่งคนรัของตนตาเขียว แต่คนทำจุ๊ปาก ส่ายหน้า

            " ของขวัญวันวาเลนไทน์ไง รู้หรอกว่านายไม่ได้เอามา " วาจานั่นทำให้อเล็กเซย์เลิกคิ้วขึ้น เขาเอื้อมมืไปสัมผัสสายสร้อยที่ลำคอแล้วลูบมันเบาๆก่อจะยืดตัวขึ้นจากโต๊ะ พร้อมกับรอยยิ้มุมปาก ที่ทำให้คนมองรู้สึกแปลกใจไม่น้อย

            " แต่ฉันหนาวนี่ งั้นของนั่งแบบนี้แล้วกันนะ " ทรุดตัวลงบนตักของฝาแฝดด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ร้อน สอดปลายนิ้วเข้ากับฝ่ามือหนาที่หยิบแก้วไวน์แล้วจิบช้าๆ สายตาแลสบดวงตาวาววับของฝาแฝดที่มองมา

             " ยั่วกันอีกแล้วนะ หืมมม" เสียงกระซิบเบาๆนั่นทำให้คนฟังหัวเราะ อเล็กเซย์ยักไหล่ ขณะที่เอื้อมมือไปหาสร้อยเพชรบนลำคอของอเล็กซิสซึ่งเป็นรูปเดียวกันแล้วคลึงเล่น

             " ก็ขี้โกงนี่ ของฉันก็เตรียมของขวัญไว้ แต่เอามาไม่ได้เท่านั้นเอง"

             " ฉันเอาวันอื่นก็ได้...เซย์..." ปลายฟันคมขบใบหูเบาๆพร้อมกับปลายลิ้นที่เลียไล้ " แต่วันนี้...ขอเป็นนายนะ อเล็กเซย์ของฉัน "

             " อืม...ได้อยุ่แล้ว " ริมฝีปากของทั้งสองโน้มเข้าหากันอีกครั้งอเล็กเซย์พลิกตัวกลับไปประจัญหน้า พาดแขนลงบนไหล่ของฝาแฝด ขณะที่ท่อนขาเปลือยเปล่าตวัดรอบเอวหนาให้พี่ชายอุ้มร่างของตนวางไว้ เขาละริมฝีปากออกเพียงชั่วครู่ และก้มลงเป่าเทียนที่จุดอยู่ให้ดับลงทันควัน

               " อืม...ข้าวเย็นล่ะ " อเล็กซิสครางเบาๆแล้วออกปากถาม

               " ไม่เป็นไร....วันนี้ฉันให้นายกินก่อน " เสียงกระซิบนั้นทำให้อเล็กซิสหัวเราะเบาๆ ชายหนุ่มโอบร่างของคนรักแน่นขึ้นแล้ววางลงบนเตียงเขายิ้มออกมาท่ามกลางความมืดมิด สลัดเสื้อเชิ้ตที่ติดกายลงบนพื้นย่างไม่ใส่ใจ พร้อมสำหรับการลงมือทานอาหารมื้อพิเศษของตนในวันพิเศษแล้ว..

.................

              แสงอาทิตย์ที่ร้อนแรงเริ่มอ่อนลงแล้ว พร้อมๆกับงานที่ใกล้จะเลิก คาวัลโลมองเห็นร่างของอัลชาอ์เดินมาหาตนพร้อมกับร่างของสองพี่น้องรามิลราเซย์และคนพิเศษของพวกเขาทั้งคู่ ส่วนตัวเขานั่งมองการแข่งอยู่อย่างเหนื่อยหน่ายด้วยไม่คิดจะสนใจอะไรนัก มองนกที่อยู่ในมือราเซย์ที่ส่งเสียงร้องชวนปวดหูและมองรามิลที่พูดคุยกับคนรักด้วยสีหน้าแช่มชื่นแล้วยิ่งนึกโมโห ไม่ว่าหน้าไหนก็มีความสุขกันทั้งนั้น ยกเว้นก็แต่เขากับอัลชาอ์จอมทื่อซื่อบื่องี่เง่านี่แหละ หึ

         " แล้วเจอกันครับชีค ...วันนี้ไปไม่ได้ครับ..พวกเราจะไปฉลองกันเสียหน่อย " คำปฏิเสธของรามิลดังขึ้นเมื่ออัลชาอ์ออกปากชวนไปร่วมทานข้าวยิ่งชวนให้ความหงุดหงิดพุ่งพรวด ราเซย์เปิดประตุรถแลนซ์โรเวอร์ของตนออกและวางกรงเหยี่ยวลงบนเบาะหลังขณะที่ชายหนุ่มร่างเพรียวที่เคยคุ้นก็หันมาโบกมือให้เขาด้วยสีหน้าเริงร่า

          "...งั้นหรือ โชคดีนะ .." อัลชาอ์พยักหน้ารับปรายตามองร่างของสามหนุ่มที่จากไปด้วยรอยยิ้มบาง ชีคหนุ่มหันไปสั่งการอะไรสักอย่างกับฮาซานที่ยืนอยู่ข้างๆ ขณะที่คาวัลโลหน้าตึง บ่งบอกว่าชักจะหงุดหงิดมากขึ้นทุกที

           " ไปขี่ม้ากันไหม? " คำถามพร้อมกับใบหน้ายิ้มเยื้อนนั้นไม่ได้ทำให้อารมณ์ดีขึ้นสักนิด คาวัลโลส่ายหัว ตอนนี้สิ่งเดียวที่อยากทำคือกลับไปทานข้าวแล้วนอนให้มันหลับๆไปเสียหมดเรื่องมากกว่า

            "...แป๊ปเดียว..." ชีคหนุ่มต่อรองด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ชวนให้หงุดหงิดมากกว่าเก่า

            " ไม่เอา ผมหิวข้าว " คาวัลโลหน้ามุ่ย

            " โอเค งั้นแค่นั่งไปกับผมก็ได้ เดี๋ยวผมจะขี่เอง " ไม่ทันให้ได้ปฏิเสธเสียด้วยซ้ำเพราะอัลชาอ์โผนตัวขึ้นม้าที่ฮาซานจูงมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับดึงมือเขาแรงๆให้ไปด้วย

            คาวัลโลถอนหายใจเฮือกแต่ในที่สุดก็ยอมกระโดดขึ้นนั่งบนหลังม้าแต่โดยดี เขาจะซ้อนอยู่ด้านหลัง แต่อัลชาอ์ไม่ยอม บังคับให้มานั่งอยู่ด้านหน้าแล้วกระตุกบังเหียนบังคับม้าให้วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

      สายลมที่ปะทะใบหน้าทำให้อารมณ์ที่ขุ่นมัวเริ่มดีขึ้นมาบ้าง คาวัลโลกวาดสายตามองรอบกายที่แสงอาทิตย์เริ่มมืดดับลงอย่างอยากรู้ว่าอัลชาอ์จะพาเขาไปไหน  หัวคิ้วยิ่งขมวดเข้าหากันแน่นขึ้นเมื่อชีคหนุ่มชักม้าให้ไต่ขึ้นไปบนเนินทรายเตี้ยๆ ขณะที่สายลมโชยหอบเอาเม็ดทรายมาปะทะหน้าเสียจนเข้าต้องยกมือขึ้นกัน

        " ถึงแล้ว..." เสียงกระซิบดังขึ้นเบื้องหลัง ทำให้ผ้าที่เขาใช้ปิดตาถูกดึงออก คาวัลโลมองตามสายตาของร่างสูงใหญ่เบื้องหลังอย่างอยากรู้ไม่น้อย พลันใบหน้าของเขาก็ขึ้นสีอย่างรวดเร็วจนแดงก่ำ

        ภาพเบื้องหน้าคือสีแดง...สีแดงของต้นไม้ชนิดหนึ่งขึ้นแน่นขนัดอยู่เบื้องหน้า จนผืนทรายสีทองถูกบดบังด้วยสีแดงแปลกตา แสงอาทิตย์ยามเย็นอาบไล้ใบหน้าทิ้งความอบอุ่นไว้ไม่จางหาย  ขณะที่ท้องฟ้าบัดนี้เริ่มมืดครึ้มมีดวงดาวปรากฏอยู่เหนือศรีะษะ ดวงตะวันกลมโตใกล้จะลับตกดิน แสงของมันเป็นสีแดงจัดเช่นเดียวกับสีของทุ่งดอกไม้ที่กลายเป็นสีแดงในยามนี้

        " เซเนียยาไม่มีเทศกาลแห่งความรักที่ใครเขามีกันหรอก " เสียงกระซิบเบาๆของอัชาอ์ดังขึ้นแทรกเสียงลมหวีดหวิด " ที่นี่มีเพียงทะเลทรายกับแสงอาทิตย์ มีแต่ผืนดินแห้งแล้งและรกร้าง...ที่ขึ้นได้ คงมีแต่ต้นกุหลาบหินต้นเล็กๆเท่านั้น... "

        "  แม้มันจะไม่สวยและมีกลิ่นหอมอย่างดอกกุหลาบราคาแพงพันธ์อื่นๆ แต่มีเพียงมันเท่านั้นที่สามารถใช้ชีวิตอยุ่ท่ามกลางทะเลทรายที่โหดร้ายได้ ...ดอกเล็กๆของมันแทบไม่มีสีสัน แต่เมื่อมันมาอยู่รวมกันมากๆ...ก็จะกลายเป็นทุ่งดอกไม้ที่สวยได้ไม่แพ้ที่ไหน "

          " พวกเราเรียกที่นี่ว่าทุ่งกุหลาบ มันอาจจะมีตาน้ำหรือว่าน้ำใต้ดินไหลอยู้ตื้นๆถึงได้หล่อเลี้ยงให้ต้นกุหลาบหินพวกนี้อยู่ได้และแพร่พันธ์มากขนาดนี้.."

          "....วันนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับประเพณีและศาสนาของผม ผมไม่เคยให้ดอกกุหลาบกับใคร...."


            "...นอกจากกุหลาบหินที่ทุ่งนี้ ...กับคุณคนเดียว.."


                      คาวัลดลจ้องมองแววตาสีดำสนิทที่ทอดมาอย่างอ่อนหวานแล้วอมยิ้มเขาคลายมือลงจากหลังม้าปรายตาไปยังทุ่งดอกกุหลาบหินเบื้องหน้า...
           ".....ไม่ไปเก็บมาให้ผมซักต้นแล้วยังจะมาพูดอีกเหรอ? หือ " คาวัลโลยิ้มรับออกปากกระเซ้าด้วยสีหน้าแช่มชื่น

           " ขอโทษ...ผมไม่ได้อยากให้คุณโกรธ " ชีคหนุ่มรับคำเสียงอ่อน

          " ของขวัญผมก็ไม่มี คิดเหรอว่าของแบบนี้จะทำให้ผมหายโกรธ..." คาวัลโลเลิกคิ้วหันไปมองสบนัยน์ตาสีเข้มของชายที่อยู่เบื้องหลังตน

          "............" อัลชาอ์นิ่งไปอย่างจนคำพูด ชีคหนุ่มเพียงแต่จับจ้องนัยน์ตาสีน้ำทะเลน่าหลงไหลนั้นอย่างแน่แน่ว จนในที่สุดคาวัลโลก็ต้องยอมแพ้
   เขาส่ายหัวช้าๆ และยิ้มออกมาอย่างอ่อนใจ

           "..คิดถูกแล้วล่ะ เพราะผมหายเคืองคุณทันทีเลย "

                       คาวัลโลเอื้อมมือคว้าไห่ลของชีคหนุ่มแห่งเซเนียยาไว้แล้วออกแรงดึงเบาๆให้ใบหน้าคมก้มลงมาหา เพื่อประทับริมฝีปากท่ามกลางผืนทรายสีทองและทุ่งกุหลาบหินสีแดงสดเบื้องหน้า..

            อัลชาอ์โอบกอดร่างเพรียวไว้แนบกายก่อนจะพรมจูบลงบนเปลือกตาสีอ่อน ชีคหนุ่มทาบริมฝีปากลงบนเรียวปากของมาเฟียตัวร้ายอีกครั้งอย่างแนบแน่น ขณะที่ลำแสงสีทองของดวงอาทิตย์ซึ่งใกล้จะลาลับ ส่องผ่านร่างของพวกเขาสองคนบนหลังม้า สลักเงาทอดลงบนผืนทรายสีทอง ...ราวกับเป็นนิรันดร์..

.....................................

  จบแล้วค่ะ ตอนพิเศษ หุหุ

      โพสต์รูปไปก่อนตั้งนานแล้วนิยายเพิ่งมา เน็ตหลุดอีกแล้วค่ะ หงุดหงิดมาก กว่ามันจะดีอีกรอบ เซ็งจริงๆ
ส่วนตอนนี้ไม่มีอะไรจะพูดมาก เอาเป็นว่าหวานกันทั้งคู่ แต่ไม่ได้เจาะจงว่าเป็นรเวลาไหน ตอนไหน คิดกันเองเอง 555+
และอ่ะแฮ่ม...ตอนนี้มีบุคคลปริศนาโผล่มาหนึ่ง นั่นคือ......สุดที่รัก(มั้ง)ของรามิลและราเซย์ เรายังไม่บอกชื่อ หุหุ มีเพียงลักษณะสันฐานเบื้องต้นและนิสัย....555+แก้ข่าวว่าสองคนนี้เป็นเมะนะ ใครว่ารามิลกะราเซย์เป็นเคะ ไม่ช่ายยยย
ปล. ขอย้ำ ตอนพิเศษนี้ไม่ได้มีความเกี่ยวของอะไรกับเนื้อเรื่องจริงนะค่ะ

[anuyasha]

รูปอัลชาอ์หล่อโฮกฮากไม่ไหวแล้วววว >.,<!!
ขอซักคนได้มั้ยเนี่ย เหอๆๆ (คาลี่กระโดนถีบ)

ตอนพิเศษน่ารักมากค่า
อัลเซอไพร์น่ารักมากกกอ่ะ! เขินมั้ยเนี่ยกุหลาบวาเลนไทน์ครั้งแรก? คึๆ
คาวี่ขี้งอน น่ารักเสมออออ ที่รักเลยคนนี้ 555+

ติดตามต่อไปค่ะ !

[lolilo]

 

ซึ้งงงงงงง แต่ก็แอบอยากให้มันเกี่ยว
คาวี่ทำท่านอัลของเราปวด-อก มากกับตอนที่ผ่านมา

[EunJin]

โอย ตอนพิเศษหวานมากกกกกก ลึกๆแล้วแบบว่า...
เค้าก็อยากให้คู่ของท่านชีคกับคาลวี่ ลงเอยกันด้วยดีนะคะ
เล่นบอกว่า ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องจริง แอบใจแป้วเล็กๆ
แต่ก็เชื่อนะคะว่า คู่นี้น่าจะแฮปปี้เอนดิ้ง ^ ^

[thisispom]

น่าร๊ากกกก

[อิสระ]

ให้มันเกี่ยวกับเรื่องจริงจักน้อยเตอะ
อยากให้ท่านชีคกับคาวี่สมหวังแบบนี้จริงๆ
พอคิดว่าเรื่องจริงจะเป็นไปไม่ได้ก็
เอ๋...แต่เรื่องยังไม่จบนี่เนอะ
รอลุ้นต่อไป

[monster_narak]

  ท่ายชีคค้าาาาหล่อมากกกกกกกกกกกกก

กรี้สสสสสส

ตอนพี่เศษคาวีกะท่านชีคหวานมากกก

หวานได้บรรยากาศอาหลับสุดสุดดดโรเเมนติกเกิ้นคู่นี้
อาเฮียยคาวี่ก้อเหวี่ยงได้น่ารักเกิ้นเขิลเขิล

สองพี่น้องก้อหวานปนหื่นตลอดเวลาาาาอ้ากกก

ว่าเเต่นางในดวงใจสองหนุ่มเปนใครกันนะ  ลุ้นลุ้น
 

[Saffron]

โอ๊ยยย มาเฟียคนนี้น่ารักจริงๆ


>////////////<


เมื่อไรจะได้หวานๆ กันแบบนี้น๊าาา



เห้ออ~

[homealone]

ว้าวววววว

พึ่งมาอ่านค้าาาน่ารักมากมากเรยค้าาาา


เเปลกดีคะ ท่านชีคกะมาเฟียยย

กรี้ดดด

ตอนพิเศษก้อหวานดีค้ะะน่ารักดีี

ขอบคุนค้ะ

[lazewcielo]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด หวานแบบที่หาได้ยากในเนื้อเรื่องสำหรับคู๋ชีคและคาวี่
ส่วนคู่แฝด อืม ควรจะชินสินะ
ขอให้ในเนื้อเรื่องหลักคู่ชีคและคาวี่วานแบบนี้บ่อยๆเถอะนะ
มาแล้วตัวละครปริศนาผู้จะมาปราบพยศรามิลและราเซย์
เป็นคนต่างชาติซะด้วย ท่าทางาชินีนะ ล่อเอาสองศรีพี่น้องหงอเชียว

[Ryze]

 

อิ่มอร่อย... กีสส
น่ารักที่ซู้ดดด

(ว่าแต่นี่มันเป็นเรื่องอีกนานแค่ไหนเนี่ย -_-;)

[lovevva]

 :-[ท่านชีคแอบทำหวานใส่คาวี่น่ารักมากมาย

 :z3:แต่อยากรู้ว่าบุคคลปริศนาคนนั้นเป็นใครคะ

[hahn]

หวานสมกับตอนพิเศษจริงๆ แต่ว่าเมื่อไหร่จะหวานกันจริงๆ ซะทีล่ะ