หัวข้อ: อยากให้รัก ตอนที่ 6 คนบนฟ้า (ต่อจากตอนที่แล้ว)52 29/7/55

[iChoCoHoLiC]

เอาแบบแฮป ไม่ต้อง ปี้ กันบ่อยๆ ก็ได้นะครับ Writer อิอิ...รอลุ้นตอนต่อไป...

[P★RiTŸ]

 

[A-J.seiya*]

เคลียร์ตัวเองให่เสร็จนะพี่ทรี
ไม่งั้น โฟมอาจจะทำจริง  เหอะๆๆๆ
อ่อยยย
อยากเห็นหน้าหลานแล้วนะ !!

[xiiiNG]

มารอคร๊าบบ

[CHIVAS]

อ้าวพี่ทรี  มาเล่นกับลูก กับเมียต่อซิค่ะ

แหมมม น้องโฟมแอบร้ายว่ะ   

[jasmin]

โฟม ร้ายนะเราน่ะ 
ไม่ต้องเล่นมุกนี้พี่ทรีก็หลงแล้วล่ะ
ว่าแต่ พี่ทรีไม่เล่นกับลูกต่อแล้วหรอ
คนอ่านรออยู่เนี่ยยยยยยย 

[Michiyolovniiz]

นิยายสนุกมากเลยคะ ^^ หลุดโลกได้อีก ฮ่าๆ

เป็นกำลังใจนะคะ ไรเตอร์ เเต่งเก่งเเบบนี้

(เอ่อ...ค้างนิดหน่อยเนอะ ฮ่าๆ พี่ทรีจะทำอะไรหรอค้าาา ? )^^''

[ThyRist]

แตน มาต่อได้แล้ว 

..

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ชอบเรื่องนี้อ่ะ

ไรเตอร์มาต่ออีกเร็วน๊า

[P★RiTŸ]

รออยู่น้าาาา

[seaz]

พี่ทรี...อดีตเยอะเวอร์ เคลียร์ด่วนเลยนะ ไม่งั้นน้องโฟมจะจัดการเอง อิอิ

[acorntan]

   มึงอย่ามาพูดว่าจะเล่นกับลูกนะไอ้ไหล  มึงจะล่อกูชัด ๆ ยังเอาลูกมาอ้างอีก นั้น ๆ  กางเกงในผมจะหลุดอยู่แล้วครับ กางเกงในก็หลุดลงต่ำ  ปากมันก็เลื้อยต่ำลงไปอีก  พระเจ้า!..ถึงสะดือแล้ว

   “พี่ทรี....อย่า.....”  ไอ้ผมก็อยากหากรรไกรมาตัดลิ้นยาว ๆ ของไอ้ไหลนี้จริง ๆ ครับ  ลิ้นไปทางไหนก็เป็นรอยที่นั้นเหมือนเป็นผดผื่นคัน  ต้องหาซีม่าโลชั่นมาทาถูทาถู

   “อย่าช้าใช่ไหมครับที่รัก”  ไอ้พี่ทรีมันเงยหน้ามายิ้ม  ทั้ง ๆ ที่ตัวประกันยังอยู่ในมือพี่เค้าอยู่....  มีสบตาผมแล้วเอาลิ้นยาว ๆ มาเลียลูกชายผมเหมือนเป็นไอศกรีมอย่างนั้นแหละ  ตกลงที่มึงบอกจะเล่นกับลูก  ลูกตรงไหนกันแน่วะกูดูเหมือนมึงจะไม่ได้ห่วงลูกในท้องสักเท่าไร  ห่วงนอกท้องเหลือเกิน

   “อ๊ะ...อื้อ!”  ผะ...ผม  ผมพยายามแล้วครับแต่มันอดเคลิ้มไม่ได้  ก็แม่งดูดเน้นแต่ส่วนหัวตัวก็รูดจนผมเกร็งจนเจ็บไปหมดแล้วครับ

   “โฟมครับ.....  อย่าเกร็งนะเดี่ยวลูกเจ็บ”  ไอ้พี่ทรีปล่อยลูกชายนอกไส้ของผมเป็นอิสระ  แล้วหันมาจูบผมจนผมหายใจแทบไม่ทัน  ลิ้นก็พันกันมั่วไปหมดไม่รู้ลิ้นใครเป็นลิ้นใคร  อยู่ ๆ ผมก็รู้สึกถึงมือของไอ้พี่ทรีที่กำลังลูบตูดผมกับต้นขาแผ่วเบา สุดท้ายก็ไม่พ้นส่งนิ้วเข้าไปเบิกทางก่อน

   “อื้อ.....อึดอัด”  ผมรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ ครับเมื่อไอ้พี่ทรีมันยัดนิ้วเข้าไปในตัวผมถึง 3 นิ้วอยู่นาน  ไอ้พี่ทรีถอนนิ้วออกทีละนิ้วจนถอนตัวไปหมด  ผมถึงกับถอนหายใจโล่งทั่วปอด

   “ลูกพร้อมแล้ว  แม่พร้อมรึยังครับ...ส่วนพ่อพร้อมเสมอ ”  มึงไปคุยกับลูกตอนไหน!....ไอ้พี่ทรีจูบหน้าผากของผมหนัก ๆ ไล่จูบมาที่แก้ม  สุดท้ายก็มาซุกซอกคอของผมอีกแล้ว  ส่วนมือก็วนเวียนอยู่กับหน้าอกข้างหนึ่ง  อีกข้างก็จับต้นขาผมไว้ข้างหนึ่ง

    “ผมว่าเราอย่าพึ่งทำกันตอนนี้ดีกว่านะผะ...”  ผมที่ยังไม่ทันเป็นปากเป็นเสียงแทนลูกเรียกร้องความเห็นใจ  ไอ้พ่อเลวมันรีบปิดปากผมแล้วค่อยๆ ดันไอ้มังกรของมันมาทางประตูห้องนอนลูกแฝดของผมช้า ๆ

   “โฟม...อย่างเกร็งนะเดี่ยวลูกตกใจ”  ไอ้เหี้ย!  กูตกใจก่อนลูกอีกมึงไม่ห่วงกูก่อนละ  ผมยกแขนสองข้างโอบรอบตัวใหญ่อย่างกะยักษ์ของผม  ในเมื่อระบายทางปากไม่ได้ไอ้โฟมก็ขอระบายทางหลังแล้วกันแต่เป็นหลังมันไม่ใช่หลังผมแน่นอน

   “พี่....เบา ๆ  จุก”  ผมรู้สึกอย่าง นั้นจริง ๆ  ตอนนี้มันแน่นไปหมดทั้งตัว  แถมเสียวยิ่งกว่าเดิมอีกเป็นล้านเท่า  ผมรู้สึกทุกสัมผัสที่ไอ้พี่ทรีขยับขยายใหญ่  หรือแม้แต่ขยับตัวเล็กน้อยในตัวผมมันทำให้ผมขนลุกชูชันได้ตลอด

   “โฟม...เปลี่ยนท่าไหมนอนหงายอาจจะอึดอัด”  มันถามผมไปอย่างนั้นแหละครับ  ผมยังไม่ทันตอบมันก็จับผมตะแคงแล้วเอาหมอนมารองหลัง

   ขาของผมตั้งฉากกับที่นอนข้างหนึ่ง  ส่วนอีกข้างก็ถูกคล่อมด้วยตัวของไอ้พี่ทรี  ไอ้พี่ทรีเอาขาของผมผาดบ่าไว้แล้วค่อย ๆ กระแซะเข้ามาในตัวผมเบา ๆ มือก็ลูบหน้าอกตึง ๆ ของผมไปด้วยผมต้องตะแคงจิกหมอนไว้แน่นเวลาที่ไอ้พี่ทรีถอนตัวออกตามความยาวของมัน  แล้วค่อย ๆ เดินหน้าเข้ามาในตัวผม

   “โฟม....ทำไมฟิตอย่างงี้  อ๊ะ...”  นี่มันใช่เวลามาถามคำถามแบบนี้รึไงหะ!  กูจะไปรู้ได้ไงว่ามันจะฟิตตอนไหน ไม่ฟิตตอนไหน  ก็ก็ไม่เคยลองข้างหลังตัวเองด้วยสิ

   ไอ้พี่ทรีจับเท้าของผมที่พาดกับไหล่ของมันมาจูบอย่างไม่รังเกียจ  ผมรู้สึกสยิว ๆ เหมือนโดนโรคจิตมองอย่างนั้น  ก็ดูตามันสิครับหื่นโคตร ๆ มองผมทีผมละอย่างถอยหนีกลับมันกระแทกผมเอวหักจริง ๆ  พูดไม่ทันขาดคำไอ้ผัวโรคจิตของผมมันจูบข้อเท้าของผมจนผมรู้สึกเจ็บจี๊ด ๆ

   “ที่รัก....พี่แรงกว่านี้ได้ไหม”  ผมพนักหน้าหงึกหงักรู้สึกดีลึก ๆ  ที่อย่างน้อยมันก็ถามผมก่อน  เพราะปกติไม่คิดจะถามผมหรอกครับ  ตั้งยุทธหัตถีได้ก็ตีประตูเมืองเลยทันที  มาคราวนี้ส่งทูตมาเจรจาก่อนเราก็ต้อนรับขับสู้อย่างเป็นมิตร  เดี่ยวจะหาว่าเราเป็นคนไม่มีวัฒนธรรมนะครับ

   เสียงตับ ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อไอ้พี่ทรีมันเริ่มจะมันในอารมณ์  ผมนี้เสียวแล้วเสียวอีกกะจะไม่รอมันขอไปสวรรค์ก่อน  ขาที่พาดอยู่กับบ่าของมันถูกผ่อนลงให้อยู่ในท่าชันเข่าปกติ  ปากของผมถูกทาบทับแล้วก็จูบดูดเม้มเหมือนไอ้ผัวผมมันตายอดตายอยากทั้ง ๆ ที่มันก็เล่นกับผมเกือบจะวันเว้นวัน  มือใหญ่ของไอ้พี่ทรีสอดเข้ามาดึงให้ท้ายทอยของผมยกสูง  ให้รับจูบของผมได้อย่างหน่ำใจ  ส่วนกิจกรรมด้านล่างก็เข้าจังหวะแทงโก้  ร่างด้านบนกำลังบดเบียดลูกชายของผมที่แข็งขืนมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว  แรงเสียดสีไปมาจากด้านบนมันจะทำให้ผมเตลิดแล้วเตลิดอีก  จนจังหวะใกล้จะแหกโค้งสุดท้าย  ไอ้พี่ทรีคงไม่ไหวจริง ๆ ถอนปากของผมจากปากผม  แขนทั้งสองข้างยันกับเตียงไม่ให้ทาบทับผมทั้งตัว  สะโพกด้านล่างซอยหนักและเร็วจนบางทีดูเหมือนด้านล่างของผมจะติดไปกับลำใหญ่เวลาไอ้พี่ทรีตอนถอนออก  เสียวทั้งหน้าเสียวทั้งหลังเลยครับทีนี้
   “พี่..ผมไม่ไหวแล้วนะ”  ผมโอบรอบคอของไอ้คนที่ซบติดหน้าอกผมอยู่  ผมรับรู้ถึงการพยักหน้าตอบรับแล้วด้านล่างของผมก็เริ่มซอยให้แรงและเร็วกว่าเดิม  มือหน้าช่วยลูกชายด้านหน้าของผมไม่นานน้ำรักของผมก็พ้นรดหน้าท้องของผมและไอ้พี่ทรี

   “อ๊ะ..อ๊า  อา  อะ......”  ร่างของผมกระตุกเกร็งเป็นระยะ  ทำให้ไอ้คนตัวโตพยุงตัวเองให้มองหน้าอันหน้าอบอายของผม

   “เสร็จแล้วตอดพี่ดีอย่างนี้  พี่จะเสร็จตามเอาไม่รู้ด้วยนะ”  ผมที่หลับตาปรือมองไอ้ตัวโตที่หน้าเหยเกเวลาที่ผมแกล้งขมิบตอด

   “พี่อย่าลีลา...โฟมเมื่อยแล้ว”

   ไอ้พี่ทรีพยักหน้าแล้วเดินหน้าหนัก ๆ สองสามทีก็พุ่งน้ำเข้าตัวผมเสียอุ่นในท้อง  ร่างหนา ๆ หนัก ๆ ค่อย ๆ ถอนตัวออกจากตัวผม  แล้วผ่อนแรงนอนข้าง ๆ ผม  เสียงหอบหายใจพร้อมกับลมหายใจร้อน ๆ กำลังรดต้นคอผมอยู่  วงแขนกว้างโอบรัดตัวผมที่ยังคงสวมเสื้อไหมพรมอยู่แน่นแต่ไม่ทำให้ผมอึดอัด  ผมยอมรับว่าผมรู้สึกอบอุ่นที่เวลามันทำเสร็จแล้วไม่ลุกออกไปจากเตียงเลยทันที

   ผมฟังเสียงหอบหายใจจากคนด้านหลังอยู่นาน  แล้วลมหายใจก็เริ่มจับจังหวะเป็นปกติร่างสูงด้านหลังลุกขึ้นชะโงกหน้ามามองผมแล้วยิ้มแบบล้อเลียน  ถึงผมจะหน้าด้านแต่ก็มียางอายที่ออกมาเป็นบางที  แล้วตอนนี้ผมก็รู้สึกอายผมหลบสายตาไอ้หื่นทำเป็นมองไปด้านนอก 

   “อ๊ะ!”  ผมสะดุ้งสุดตัวที่อยู่ ๆ ก็โดนจับให้นอนหงาย  ก็ด้านหน้ามันโล่งนี้ครับรับลมเต็ม ๆ   ไอ้ตัวใหญ่คล่อมผมอยู่  แล้วก้มลงมาหอมแก้มซ้ายขวาผมอย่างหมั่นเขี้ยว  แล้วเลยมาหอมท้องหลามๆ ของผมซ้ายขวาอีกที

   “เดี่ยวพี่มานะ”  ไอ้พี่ทรีลุกลงจากเตียงทั้งที่ยังมีมะเขือยาวห้อยโตงเตงไปกับตัวแบบนั้น  ส่วนผมเมื่อเป็นอิสระก็ตวัดผ้าห่มมาห่อตัวเองดั่งแหนมห่อใบตอง  อาการออกกำลังกายอย่างหนักขณะตั้งท้องทำให้ผมกำลังจะสติหลุดไปเฝ้าพระอินทร์  ผมที่เคลิ้ม ๆ อยู่ถูกจับผลิกซ้ายขวาไปมาเหมือนตุ๊กตา

   “ไปอาบน้ำนะคนดี”  ผมได้ยินไอ้พี่ทรีทุกคำชัดเจน  แต่ไม่มีแรงจะตอบ  ได้แต่ยอมให้ไอ้พี่ทรีจับถอดเสื้อทิ้งทั้งสองตัว  แล้วอุ้มเข้าไปในห้องน้ำ

   “อื้อ...”

   “น้ำร้อนไปไหม....”   ผมครางออกมาเมื่อร่างกายอยู่ในน้ำอุ่น  ผมนอนพิงกับอกของไอ้พี่ทรี ตาก็ไม่ยอมลืมมามองว่ามันทำอะไร  คนมันเหนื่อยอะ...พวกคุณเข้าใจไหม

   “ถึงกับหมดแรงเลยหรอ”  กูได้ยินนะมามึงพูดอะไร  แต่ผมทำหยิ่งไม่ตอบมันเฉย ๆ ไม่มีแรงจริง ๆ   ผมรู้ตัวแต่ไม่อยากจะขยับตัว  เวลาที่ถูกมือของไอ้พี่ทรีลูบไล้เหมือนอาบน้ำให้ผมก็แค่ครางขัดใจรบกวนการนอนเฉย ๆ   ไม่เกิน 10 นาทีไอ้พี่ทรีคงเห็นว่าผมจะหลับจริง ๆ เลยลุกออกจากอ่างพาผมไปนอนเสียที


   ผมถูกจับใส่เสื้อผ้าโดยไอ้คนที่จับผมแก้ผ้าเมื่อกี้นี้แหละ   แต่ผมก็ยังไม่ได้นอนสบาย ๆ ในผ้าห่มอุ่นหรอกยังคงต้องให้พ่อประคุณท่านทาถูทาถูบรรดาครีมบำรุงผิวแสนแปดของท่านก่อน  ผมก็หอมฟุ้งไปด้วยกลิ่นครีมทาผิว  พ่อท่านเห็นว่าผมนอนได้แล้วจึงตวัดผมห่อด้วยผ้าห่มไว้ในอ้อมแขน  เดี๊ยว.....กูจะนอนมึงจะพากูไปไหน  ผมลืมตาขึ้นมองคนที่อุ้มผมอยู่  ถามมันทางสายตา

   “รอแป๊ปนะ.....เตียงเละมากเลยเดี่ยวให้ป้านองบีมาจัดการในห้องก่อนแล้วค่อยขึ้นมาอีกที  ตอนนี้เราลงไปกินข้าวดีกว่า”

   “ไม่กินได้ไหม  ไม่หิวเลยจริง ๆ พี่จะลงไปกินก็ไปเถอะ....โฟมอยากนอน”  ผมหลับตาอ้อนแล้วซุกหน้ากับอกของไอ้พี่ทรี  มึงปล่อยกูนอนเถอะ

   “ไม่ได้....ไปกินข้าวเย็นก่อน  ไม่ก็กินนมอุ่น ๆ ซักแก้วนะ”  ผมไม่ตอบครับจะหลับคาอกอยู่แล้ว  แล้วไอ้พี่ทรีก็อุ้มผมลงไปข้างล่างทั้ง ๆ ที่ผมก็ใส่ชุดนอนห่อผ้าห่มอยู่

   “คุณท่าน..นายใหญ่เป็นอะไรไปคะ”  ไม่ได้เป็นอะไรป้า...แค่ง่วงนอนเฉย ๆ

   “นายใหญ่เหนื่อยนะ...ป้าให้คนไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ผมด้วยนะ”

   “ได้คะ....เชิญคุณท่านพานายใหญ่ไปโต๊ะอาหารเถอะคะ”

   “โฟม....โฟมครับ”  อะเด๊ะ!  ผมหลับไปจริง ๆ ครับ  ผมลืมตาขึ้นเห็นบรรดาคนใช้ยืนกันหลายคนในห้องอาหาร  ผมที่นอนในอ้อมแขนของตัวใหญ่  รีบเด้งตัวกะจะไปนั่งเองเพราะอายชาวบ้าน

   “นั่งกับพี่นี้แหละ”  แรงรั้งทำให้ผมผ่อนแรงนอนตามเดิม  ชอบครับ...

   “โฟม....กินข้าวไหม”  ผมส่ายหน้า  มุดปากให้หลบไอ้คนถามมากที่สุด

   “โฟม...อ้าปากหน่อยข้าวต้มที่โฟมชอบไง”  ผมลืมตาขึ้นมองไอ้พี่ทรีที่ถือช้อนมาใกล้ ๆ ผม  ผมส่ายหน้าเร็ว  ยิ่งได้กลิ่นข้าวต้มผมยิ่งอยากจะอ้วกขึ้นมายังไงไม่รู้

   “กินสองสามคำก็ได้  รองท้องไว้ก่อนแล้วค่อยกินนม”  ยิ่งพูดช้อนก็ยิ่งมาใกล้จมูกผม  ผมรึจะหนีไปไหนรอดบนตักของตัวการ  ผมได้แต่มุดหน้ากับอกของผม

   “โฟมจะอ้วก...โฟมไม่หิวพี่เอาไปไกล ๆ”  เสียงของผมแหบเล็กน้อยเพราะไม่ได้พูดน้ำลายบูดอยู่นาน  ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นมาสัมผัสกับหน้าผากของผม เลยมาถึงต้นคอในผ้าห่ม

   “เหม็นอีกแล้วหรอ”  ผมพยักหน้าตาก็หลับปี๋

   “กินนมได้ไหม”  ตัวผมถูกยกให้สูงขึ้น  ผมลืมตามองนมสีขาวในมือของตัวโต  นมถูกส่งมาจรดริมฝีปากของผมแบบส่งฟรีถึงปาก  ผมก็กินให้มันจบ ๆ ไปจนหมดแก้ว  แล้วจึงผ่อนแรงนอนในอ้อมแขนของไอ้ตัวการเหมือนเดิม  ปล่อยให้เค้ากินข้าวอย่างให้ตกมาบนหน้าผมก็พอ  ส่วนผม....ราตรีสวัสดิ์ครับ


   ผมลืมตาขึ้นกลางดึกรอบข้างของผมมืดสนิทครับ  ที่ผมตื่นเพราะผมหิวมะพร้าว...  ผมอยากกินมะพร้าวน้ำหอมครับ  คือมันอยากกินมาก ๆ เลยครับทำยังไงดี  แล้วตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามละนี้  ต้นมะพร้าวก็อยู่ที่โรงเรือนโน้นใครจะไปเอามาให้ผมกินได้  แต่ถ้าผมไม่กินตอนนี้ผมก็นอนไม่หลับ

   ผมพยามข่มตัวเองให้หลับ  อยู่ ๆ  ผมก็อยากร้องไห้ขึ้นมาเพราะว่าไม่ได้กินมะพร้าวเหตุผลงี่เง่าสุดชีวิต  ผมรู้สึกเหมือนน้ำมูกจะมาอุดตรงจมูกที่ร้อนของผม  ขอบตาก็ร้อนผ่าวจนความร้อนเจาะให้น้ำตามันไหลออกมา  ฮื้อๆ.....ผมอยากกินมะพร้าว 
   “ฮึก  ฮื้อ...... ฮื้อ!”  ผมสะอื้นตัวโยนเลยทีนี้  ผมไม่ได้อยากเป็นคนงี่เง่านะแต่มันเป็นของมันเอง  พวกคุณไม่เข้าใจผมหรอก  มันเป็นเองเข้าใจรึเปล่า.....มีใครที่ไหนจะมาร้องไห้กินมะพร้าวตอนกลางดึกบ้าง  แง้......

   “โฟม.... โฟมครับเป็นอะไร”  ผมคงร้องไห้รบกวนไอ้คนข้าง ๆ ทำให้รู้สึกตัว  ร่างใหญ่โตของไอ้พี่ทรีจับตัวผมให้หันเข้ามาในอ้อมอกของมัน  แล้วกอดผมพร้อมกับลูบหลังแต่มัน  แต่มัน  มัน......แง้  ยิ่งทำผมร้องหนักเข้าไปอีก

   “ฮื้อ!   อึก  อึก  ฮื้อๆ พี่ทรี”  ผมสะอื้นแล้วกอดคนตัวโตแน่น  หนูอยากกินมะพร้าวววว

   “โฟม...โฟมเป็นอะไรคนดี  บอกพี่สิอย่าเอาแต่ร้องไห้แบบนี้พี่ทำอะไรไม่ถูก”  ไม่ใช่แต่ไอ้พี่ทรีหรอกที่ทำอะไรไม่ถูก  ผมก็ด้วย

   “ผมเป็นอะไรไม่รู้  ฮื้อ.....”  ผมยังไงร้องไห้น้ำตาหยดจนเป็นโครงการเก็บน้ำเขื่อนแก้มลิง  ส่วนไอ้สามีรีบเปิดไฟหัวเตียง แล้วใช้มือปาดน้ำตาของผมที่ไหลออกมา

   “เป็นอะไร....ปวดหัว  ปวดท้อง  ปวดไหล่  ปวดขา  หรือว่าเป็นอะไร”  ผมเห็นไอ้พี่ทรีจับ ๆ พลิก ๆ ตัวผมไปมาเหมือนจะหาเลือดที่จะไหลออกมาจากที่ไหนสักแห่ง

   “ผมหิว...”

   “ฮะ!  หิวหรอโถ่ที่รัก..แค่นี้เองร้องไห้ทำไม  เดี่ยวเราลงไปกินข้าวกันนะโอ๋   อย่างร้องนะ”  ผมส่ายหน้าไปมา

   “ผมไม่ได้หิวข้าว  ผมหิวมะพร้าว”  ไอ้พี่ทรีมองหน้าผมตาโต  มันรู้จักมะพร้าวไหมครับนั้น

   “มะพร้าว  ใช้ต้นที่สูง ๆ รึเปล่า”  โอ๊ว...องค์อินทร์พี่ท่านรู้จักมะพร้าว  ผมพยักหน้าอย่างเร็ว

   “พรุ่งนี้พี่จะ....”

   “ไม่!!!!!!!!!!!  ผมจะกินตอนนี้!  ฮื้อ.........  ผมจะกินตอนนี้”

   “โอ๋ ๆ เงียบนะคนเก่ง  ตอนนี้มันดึกแล้วนะโฟม  เอาไว้พรุ่งนี้ไม่ได้หรอ.....”
   “ไม่ได้จะกินตอนนี้  เดี๋ยวนี้ด้วย  ฮื้อ....ฮึก ฮึก”  สะอื้นใส่แอฟเฟ็คเข้าไปอีกหน่อย  ไอ้พี่ทรีเงียบไปพักหนึ่งผมก็ยังคงร้องไห้อยู่

   “งั้นเราก็ไปกินกันที่โน้นเลยแล้วกันนะ  พี่หยิบเสื้อแป๊ปอย่างร้องนะคนดี”  ผมพยักหน้าเมื่อมีความหวัง  ไอ้พี่ทรีสามีตัวอย่างลุกไปหาเสื้อกันหนาวให้ผม  ขณะที่ตัวเองก็สวมเสื้อกันหนาวทับชุดนอนเรียบร้อยแล้ว  แต่ก็ยังไม่วายเอาผ้าห่มผืนเล็กมาห่อผม  แล้วอุ้มลงไปด้านล่างจนถึงรถอีก

   ผมถูกวางให้นั่งด้านข้างคนขับ  สายนิรภัยทำหน้าที่อัตโนมัติ  แล้วพี่ทรีก็เดินอ้อมมายังคนขับ  ไม่ต้องมีกุญแจรถเหมือนบ้านเราแค่เอานิ้วโป้งทาบรถก็ติดแล้วครับ

   “พร้อมรึยัง...”  พ่อสามีตัวอย่างถามผม  แต่ผมมีปัญหา

   “พี่...ผมอึดอัดสายนิรภัย”  ผมบอกกับเจ้าของรถที่ตาโตทันที

   “โอ้ว... พี่ขอโทษพี่ลืมไปเสียสนิทเลย”  แล้วไอ้พี่ทรีก็กดปุ่มอะไรสักอย่างด้านหน้า  แล้วสายนิรภัยก็เปลี่ยนมาพาดตรงหน้าขาผมแทน

   “พี่ลืมเปลี่ยนให้เป็นแบบคนท้อง  ขอโทษนะครับ  เอาละเดินทางกันเล๊ย.....”  ไปกันเล๊ย....มะพร๊าวจ๋าโฟมกำลังไปหาแล้วจ้า


   รถหรูถูกจอดหน้าโรงเรือนที่ผมไม่คุ้นเคย  ผมสงสารยามเฝ้าเวรบริษัทกะเวลานี้จริง ๆ ที่อยู่เจ้าของบริษัทก็มาตรวจเวรยามดึกโดยไม่บอกล่วงหน้า  ทีแรกไอ้สามีตัวอย่างมันก็งงอยู่เหมือนกันครับว่าควรไปโรงเรือนไหน  แล้วมันก็เอาเหมือนไอแพดแต่เล็กครึ่งหนึ่งออกมาดู  จิ้ม ๆ สองสามทีแล้วก็เสียบกับพวงมาลัยตรงกลาง  ผมก็ไม่รู้ครับมามันเสียบได้ยังไง  แต่รู้ ๆ คือพวงมาลัยมันหมุนไปเองจนมาจอดอยู่หน้าโรงงานเอง

   “ค่อย ๆ ลงนะ  เมื่อกี้พี่โทรมาบอกหัวหน้าโรงเรือนไว้ก่อนแล้ว  เราเข้าไปกันเถอะ”  พี่ทรีอ้อมมาปลดสายนิรภัยให้ผม  แล้วอุ้มผมที่ไม่มีรองเท้าให้เข้าไปในโรงเรือน  ผมเข้าไปในโรงเรือนที่ควบคุมอุณภุมิให้มีความร้อนสูง  เมื่อผมเข้าไปก็เห็นคนกำลังคัดเลือกมะพร้าวจากต้นมะพร้าวหลากหลายสายพันธุ์ด้วยกระเช้าอยู่ไม่ต่ำกว่าสิบคน  ร่างสูงพาผมไปนั่งลานไม่กว้างนักกำลังมีผู้คนกำลังเอาเครื่องมือคล้ายปลอดวัดไข้มาจิ้ม ๆ มะพร้าวอยู่  ลูกไหนผ่านก็เอาไปฝ่า  ลูกไหนไม่ผ่านก็ทิ้ง
   “โฟม..ถอดเสื้อก่อนนะ”  ผมถูกวางกับเก้าอี้บุนวมสีดำใกล้ ๆ   พี่ทรีช่วยผมถอดเสื้อให้แต่สายตาของผมไม่วางจากมะพร้าวเลยตั้งแต่มา

   “พี่..โฟมอยากกินแล้ว” 

   “ใจร้อนจังเลย  ได้ครับๆ”  ผมแอบเคืองไอ้ตัวพ่อ  แม่งมึงไม่แพ้ท้องอยากกินแบบกูบ้างแล้วมึงจะรู้สึก  ดีกูไม่อยากกินส้มตำปูปลาร้า  ไม่งั้นร้องไห้ให้หมดตัวก็ไม่ได้ได้กิน

   ไอ้พี่ทรีกลับมาพร้อมกับพนักงานถือน้ำมะพร้าวในแก้ว  แล้วก็มีเนื้อที่ถูกตักออกมาในจานต่างหาก  ผมเห็นดังนั้นกลืนน้ำลายเอื้อก ๆ   พอมันมาวางไว้ตรงหน้าผมเท่านั้นแหละ  จับแก้วน้ำมะพร้าวสีขาวขุ่นมากระดกเลยครับ  มันหวานหอมพอดีเลย  อีกมือก็ถือซ้อมจิ้มเนื้อมะพร้าวอ่อนเข้าปาก

   “อร่อย!  พี่ทรีกินไหม”  ผมยังมีแก่ใจมองไอ้คนใส่ชุดนอนตรงหน้า  เออ...ผมก็ใส่ชุดนอนเหมือนกันนี้หว่า

   “ไม่กล้าแย่งคนท้องกิน  เดี่ยวบาปไม่พอลูกเกลียดพี่ที่แย่งของกินแม่”  ผมรู้สึกร้อน ๆ หน้าแปลก ๆ เวลาที่ไอ้พี่ทรีเท้าแขนมองผมแล้วยิ้มแบบนี้

   “โฟมกินหมดไม่รู้ด้วยนะ”  ผมเขินรับประทาน  ก้มหน้าก้มตาทั้งดื่มทั้งกินอย่างเมามัน

   “กินไม่เถอะ พี่ไม่ล้มละลายหรอก  พี่ให้โฟมหมดโรงเรือนเลยแต่สงสัยสามต้นโฟมก็จอดแล้วมั่ง”  ผมมองต้นมะพร้าวที่ลูกดกเว่อ  อย่างที่ไอ้สามีตัวอย่างว่า  สามต้นผมก็กินไม่หมดหรอก

   “อย่างมองดิ...โฟมกินไม่ลง”

   “ก็กินไปสิ...ทีตอนอยากกินร้องไห้จนน้ำจะท่วมบ้าน”

   “กินคนเดียวมันเขินนี้น่า  พี่ไม่กินกับโฟมละ”  ไอ้พี่ทรีส่ายหน้ายิ้ม ๆ แค่นี้ก็หล่อแล้วมึงไม่ต้องตาเยิ้มก็ได้แม่ง...

   “พี่ดูโฟมกินอร่อยกว่ากินเองเยอะ”  ฝ่ามือใหญ่ยกมาลูบหน้าผมอีกละ  น้ำมะพร้าวทำไมมันหวานแปลก ๆ แบบนี้ครับ  ผมแกล้งมองดูต้นมะพร้าว

   “ขอบคุณครับ”  ผมพูดเสียงเบา ๆ

   “เพื่อโฟมพี่ทำยิ่งกว่านี้ก็ได้”  เสือกหูดี

   “ไปบอกเลิกกิ๊กให้ได้แก่เถอะแล้วค่อยมาพูดดี” ผมมองไอ้คนตรงหน้าที่ขมวดคิ้วงง ๆ

   “กิ๊ก...ใคร?”  ออ.....  ไม่รู้จักกิ๊ก  งั้นบอกใหม่

   “เลิกมั่ว เลิกชั่ว เลิกชู้ให้หมดก่อนแล้วค่อยมาพูดว่าทำเพื่อผมได้”  ไอ้พี่ทรีพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ

   “เรื่องนี้พี่พูดแต่ปากไม่ได้หรอกโฟม  โฟมต้องคอยคุม..คอยดูพี่ด้วย  พี่บอกว่าเลิกก็คือเลิก  แค่โฟมอย่าหวั่นไหวก็พอ...  พี่เลิกยุ่งกับใครต่อใครเพื่อโฟมได้จริง ๆ แต่เราห้ามเค้าเข้ามาตอแยกับเราไม่ได้  บางคนพูดไม่รู้เรื่องไล่ไม่ไป.. พี่ไม่ทำอะไรแล้วถ้าเค้าทำเองละ โฟมจะทำยังไง”

   “ฆ่าแม่งทั้งคู่นั้นแหละ!”  ผมจ้องหน้าไอ้สามีตัวอย่างที่หน้าหดลงเล็กน้อย  ผมมองไอ้สามีของผมลากเก้าอี้มาข้างแล้วกอดผมแน่น

   “พี่ไม่ได้ร่วมมือแสดงว่าพี่ไม่ผิดน้า....”

   “แล้วแต่สถานการณ์  ตกลงไหม”  ผมก้มไปมองหน้าไอ้สามี  เค้าพยักหน้าหงึกหงักแล้วก็รินน้ำมะพร้าวเติมให้ผมในแก้วอย่างเอาใจ

   เกือบสองชั่วโมงที่ผมนั่งกินมะพร้าวอย่างอร่อย  จนไอ้สามีของผมพูดไม่คิดว่าผมจะกินมะพร้าวไม่เยอะขนาดนั้น  ขนาดไหนนะหรอ...คือเปลือกเป็นกองย่อม ๆ เลยทีเดียว  ผมนั่งรถกลับมาถึงบ้านมองดูนาฬิกาก็ปาไปเกือบตีสามกว่า ๆ   ร่างของผมถูกวางบนเตียงแล้วคนตัวโตก็ถอดเสื้อกันหนาวออกให้ผม  หายเข้าไปในห้องน้ำแล้วกลับมาพร้อมกับผ้าขนหนูกับอ่างน้ำ  คนตัวใหญ่ชุบน้ำอุ่นบิดหมาด ๆ มาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ผม  น้ำในอ่างที่เหลือถูกน้ำมาล้างเท้าให้ผมแล้วเช็ดให้แห้ง  วันนี้ป้านองบีเอายาอะไรให้ไอ้ผัวตัวอย่างผมกินไม่รู้  ดูมันเลี่ยน ๆ กับผมแปลก ๆ  ผมนั่งพิงหัวเตียงได้ยินเสียงคนข้าง ๆ จึงหันไปมอง

   “พี่แล้วไฮโลไปไหน”  พี่ทรีเปิดไฟหัวเตียงแล้วปิดไฟหลักในห้อง

   “ไฮโลถูกเอาไปทาบพันธุ์  พรุ่งนี้คงมา”  แหม๋.... ไอ้ไฮโลถูกพาไปส่งซ่องเป็นพ่อพันธุ์ครับนั้น  มิน่าไม่เอาหน้าหมา ๆ มาให้ผมเห็นเลยตั้งแต่เย็น

   “โฟม....”  ผมเงยหน้ามองคนข้างๆ   พี่ทรีสวมสร้อยทองให้ผม  ผมมองสร้อยพระที่พี่ทรีสวมให้  จับพระกรอบทองนั้นขึ้นมามอง

   “พี่ให้เอาไว้ใส่คุ้มครองโฟมกับลูก  มันเป็นของพี่เอง..พระองค์นี้คุณปู่ของพี่ให้มา  โฟมรักษาเอาไว้ให้ดี ๆ นะ”  ผมสบตากับคนห็นิ่ง ๆ

   “มันสำคัญมากไหม”

   “มันสำคัญกับพี่มาก ทั้งราคาและความรู้สึกทางใจ”  พอพูดงี่ผมก็ทำท่าจะถอดคือให้แต่ถูกจับมือไว้ก่อน

   “โฟมไม่อยากได้  พี่เอาคืนไปเถอะ”

   “หายก็ช่างมันเถอะ  มันไม่สำคัญมากกว่าโฟมหรอก...ใส่ไว้ให้ท่าคุ้มครองนะ”  ผมมองพระในคอแล้วหยิบมาพนมมือไหว้

   “ขอบคุณครับ”  ผมเอ่ยเบา ๆ เริ่มรู้สึกว่ายิ่งคนตรงน้าดีกับผมเท่าไร  ผมยิ่งทำตัวไม่ถูก

   “ขอเป็นรักพี่จากใจจริงแทนได้ไหม”

   “ยาก.......”  ผมพูดเสร็จก็ล้มตัวนอนหันหลังให้  ไอ้คนตัวโตก็เอาแต่หัวเราะแล้วล้มตัวมานอนกอดผม  ปากก็คอยจะหอมจะจูบซอกคอผมอยู่นั้นแหละ  จนผมรำคาญเลยหันหน้าไปซุกกับอกแทนหมดโอกาสกวนผมทันที

   “หลับดี ๆ นะที่รักอย่าอยากกินอะไรแปลก ๆ อีกนะสำหรับวันนี้  พี่เหนื่อยแล้ว”  ผมหัวเราะกับอกเมื่อได้ยินคำพูดของคนตัวโต  เอาเถอะถ้าพี่ทรีดีจริงผมก็จะรักพี่จริง  ๆ  แล้วกัน  ราตรีสวัสดิ์สามี  ราตรีสวัสดิ์ครับลูก


*****
มาจับคำผิดค้าาาา

[Rinze]

     กริ๊บกรี๊ว~ จิ้มๆ

น่ารักจริงๆ
น้องโฟมเปรี้ยวปากอยากกินของแปลกหลุดโลก~

[acorntan]

ต้องขอภัยถ้าลายตา  เพราะว่าเครื่องแตนแปลก ๆ มันแปลกจริง ๆ สงสัยจะเจ๊งแล้วแหง๋ม ๆ เว้นบรรทัดไม่ได้

พิมพ์อะไรมันก็แก้ให้เอง  ทำไมเป็นงั้นอะคะ  กร๊ีดดดดดดด

[N.T.❁]

อยากกินมะพร้าวซะงั้น...ดีนะว่ามีโรงเรือนปลูก ถ้ามันไม่มีล่ะได้ร้องจนน้ำท่วมห้องแหงๆอะโฟม
เออ คราวนี้ไอ้พี่ทรีค่อยทำตัวดีขึ้นหน่อย อยากให้ดีแตกละกันนะ

รอต่อจ้าาาา ^^

[iforgive]

นั่นสิ  ถ้าเฮียแกบอกเลิกแล้ว  แต่ถ้าพวกเขาหรือพวกเธอยังไม่หยุดก่อกวน
โฟมจะทำยังงัย  ต้องให้คนกลางไล่ส่ง  ชิ้ว ๆ ๆ
จะว่าไปเฮียแกก็น่ารักนะ  เสียแต่หื่นชิ๊บ

[acorntan]

งั้นแตนให้เฮียทรี นกเขาไม่ขัดสักพักดีไหมคะ 5555

ตอนหน้าเฮียทรีจะพาน้องโฟมไปเปิดตัวให้เป็นข่าว  

ใครอยากให้มีหนุ่ม ๆ มาตาแจกขนมจีบซาลาเปา  จะเริ่มมีให้พี่ทรีหึงแล้วคะ

แถมด้วย คู่หูคนใหม่ที่อายุไล่เลี่ยกับโฟม 1 คน

[P★RiTŸ]

ดีแล้วที่ไม่อยากกินส้มตำปลาร้า
ได้นั่งหมักปลากันตายห่าแน่ เอิ้กก

ไอ้พี่ทรีตอนนี้น่ารัก

คิดถึงตายาย แล้วก็แฝดซ้ายขวาจัง

[silverspoon]

กิ๊สสส  ตอนนี้ช่างหวานมดตอม และพี่ทรีก็ทำตัวดีขึ้นหลังจากเรตติ้งตกเพราะปล่อยให้ตัวอิจฉามาด่านายเอก แถมตบนายเอกอีก  ตอนนี้คือตอนทำคะแนนเนาะ 

[lasom]

จะฮา จะหวาน จะเขิล ก็เอาสักอย่างเหอะอ่านไปอ่านมาตามอารม์ไม่ถูก
แต่ที่รู้เพิ่งเคยอ่านNCแล้วขำได้อย่างเดียว วุ้ย มาให้จูบทีจิ 

[p_phai]

 

[kitty]

 :impress2:หวานเว่อออออออออออออ

[ชะรอยน้อย]

ไม่ทันตั้งตัวกับฉากนี้  

[jasmin]

บทจะเรียกเลือดก็เสียเลือดกันไป
บทจะหวานก็หวานไม่เกรงใจใคร
แหม๋ คุณสามีตัวอย่าง น่ารักซะ

[heefever]

พี่ทรีน่ารักที่สุดเหอะ


โฟม อยากกินมะพร้าวจนถึงกับร้องไห้เลยเหรอ

แล้วคืนต่อไปจะอยากกินอะไรแปลกๆ อีกหรือเปล่าเนี่ย

[BossZa]

 พี่ทรีเอารางวัลสามีดีเด่นไปเล้ย

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ดีนะ~ ที่อยากกินแค่มะพร้าวอ่ะ นี่ถ้าเป็นอาหารชาววังสงสัยโฟมต้องลงมือทำเอง

[Michiyolovniiz]

น่ารักไปมั้ยค้าาาาาาาาาาาาาาาาา พี่ทรีค้าา อิอิ

ไม่ได้ดั่งใจเเล้วร้องไห้ เเละดูน่ารักกกับอ่อนข้อลงไปนะนู่โฟมม อิอิ

สู้ๆนะคะไรเตอร์ .......( เเอบอยากให้ลงตอนละเยอะๆ กำลังติดเลยงะ^[]^ )

[♠DekDoy♠]

์NC ที่ฮาดีนะ ฮ่าๆๆ

เร่งทำคะเเนเข้าไว้เด๋ว fc น้องโฟมไม่พอใจจะยุ่งเอานะพี่ทรี ^^

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห

เอาไปเลยดีกว่า ยอดคุณสามีดีเด่นอ่ะ

จะมาต่ออีกจริงๆหนา เค้ารออยู่นะ มาเลย มาเลย