หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[w1234]

 

[nana]

แง่มๆพี่ซีจะทำอะไรหนอ

[foyer]

ปล.... น้ำพุรถชน!!!!!!! ไม้ถูพื้น.... = = เหอๆๆ



รถเป็นไรมากป่าวคะ?? 

พุตอบว่า
"ไม้ถูพื้นรับประทานกันชนหลังผมไปนิดนึงคับ แต่พ่อแม่นี่บ่นเป็นชั่วโมงเลย"  

[maruko]

อร๊ายยยย  หลงเข้ามาอ่าน ~ แล้วออกไปไม่ได้   
อ่านตั้งแต่ต้นจนตามทันภายในเมื่อวานวันเดียว (*ตบมือให้ตัวเอง) 
อยากจะเชียร์พี่นัทเถื่อนใจจะขาด เพราะรู้สึกเป็นคนที่อ่านน้ำพุออกจริงๆ สุดยอดดดด 
แต่ขอรอดูการกลับมาของเคนก่อน 5555555 เผื่อจะมาแบบเวอร์ชั่นใหม่ไฉไลกว่าเดิม
ps.อาการเรื่องโทรศัพท์นี่เราก็เป็นนะ แบบนี้เป๊ะเลย แต่ไม่เคยปิดเครื่องนานเท่าน้ำพุ
เข้าใจมากกกกกกกก ~~ เพราะอธิบายใครไม่เคยมีใครเข้าใจและได้เสียงตอบรับเป็นคำด่าประจำ 

[อิสระ]

มา :z2:รอพุ

[foyer]

/

ผมไม่เคยง้อใครจริงๆ นะคับ ไม่ว่าตัวเองจะถูกหรือผิด
ยิ่งเรื่องนี้... ผมว่าตัวเองไม่ผิด แล้วยังต้องไปง้อพี่ซีก่อน มันก็รู้สึกยังไงๆ อยู่
แต่เพราะโดนด่ามาเยอะ ผมเลยว่าจะปรับปรุงตัวเองใหม่
พอผมทำตัวดีขึ้น พี่ซีก็น่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ซึ่งผมชอบเค้าในเวอร์ชั่นนั้นมากที่สุด ผมอยากให้เป็นแบบนั้น แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

เช้าวันต่อมา เมื่อคืนคิดมากจนนอนแทบไม่หลับเลยคับ ลงทุนรีดเสื้อกางเกง และทาครีมบำรุงที่แม่ให้มา (เพิ่งคิดจะใช้) ทั้งที่เวลาไปเรียนผมยังไม่อยากจะรีดเลยเสื้อนักเรียนหง่ะ ไปในสภาพซกมกตลอด ผมก็ไม่หวี แต่วันนี้กะจะไปแบบมั่นใจว่ากรูหล่อสุดๆ งานการก็พักไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยกลับมาทำ

เหอๆๆ พกความเซลฟ์ไปเต็มร้อยคับ ไม่นั่งรถเมล์ด้วย นั่งแท็กซี่เสียไปตั้งร้อยกว่าเพราะกลัวแป้งเด็กจะหลุด เหอๆๆ

พอไปถึงออฟฟิศพี่ซีในตอนใกล้พักเที่ยง ผมก็เข้าไปติดต่อพี่ที่ประชาสัมพันธ์เช่นเดิมคับ แต่พี่เค้าบอกเรื่องที่ทำให้ความเซลฟ์ที่ผมพกมาหดไปกว่าครึ่ง

“ซีลาไปเที่ยวสเปนจ้ะ”



“.............................”

 

หา!! อึ้งแดกคับ
พี่ซีไปสเปนนนนนน อ๊ากกกกก ไปดูบอลลาลีก้ารึเปล่า ไม่ชวนเลย ช้อคคับช้อค
ยืนอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้นแหล่ะคับผม เพราะวันนี้ตั้งใจสุดๆ ว่าจะมาหา แต่ดันไม่ได้เจอซะงั้น 
เวรกรรม... หล่อเก้อเลยกรู... 

“แต่หมอกอยู่นะคะ จะคุยกับหมอกมั้ย?” พี่หมอกเพื่อนสนิทพี่ซีเค้าคับ รุ่นพี่ผมเนี่ยแหล่ะ ยังไม่ทันได้ตอบ พี่เค้าท์เตอร์ก็ต่อสายไปหาพี่หมอกให้ละคับ พี่เค้าจะพักเที่ยงพอดีก็เลยได้แวะคุยกับผมนานหน่อย ตอนแรกก็ไม่ได้อยากจะคุยไรหรอกคับ มาเสียเที่ยวก็ว่าจะกลับเลย
แต่พี่หมอกนี่คุยไปคุยมา ถามไปถามมาเค้าดันหลุดปากออกมาซะเอง

“เดี๋ยวไอ้ซีมันต้องรีบกลับมาวันศุกร์นี้แหล่ะ เพราะจูนติดงานบวชไอ้......”
“....................หืม?” 

อะไรจูนๆ นะ ว่าไงนะ พี่หมอกค้างไปแป้บนึงก่อนจะเนียนเปลี่ยนเรื่อง

“เออ... ไอ้ xx มันจะบวช น้ำพุรู้ข่าวป่ะ?”
“...พี่หมอก ไหนเมื่อกี้บอกว่าพี่ซีไปเที่ยวกับพ่อแม่?” ไม่ยอมเว้ยยย เรื่องไรจะแกล้งโง่ทำเป็นไม่ได้ยินล่ะ
“อืม ก็ใช่ไง ไปทั้งครอบครัวเลย มันบอกว่าแม่อยากไป ก็เลยไปกันหมด”
“แล้วเมื่อกี้พูดถึงพี่จูนทำไมอ่ะ มีไร พี่ก็บอกผมมาเลยดิ” เสียใจนะเว้ยยยเฮ้ยยย
อย่าบอกนะว่าพี่จูนไปสเปนด้วย... อ๊ากกก ช้อคยิ่งกว่าช้อคคับ
ปวดใจโคตรๆ เลย พี่ซีทำงี้ได้ไงวะ

“เฮ้ยย มันไปกับครอบครัวจริงๆ” พี่หมอกก็ไม่ยอมบอกอีก ผมก็จ้องจับผิดเค้าคับ กดดัน.... บอกกรูมาเดี๋ยวนี้นะโว้ยยย ฮืออ
“บอกผมเหอะพี่ ผมไม่บอกพี่ซีหรอกว่าพี่หมอกพูด ผมไม่ใช่คนปากสว่าง สัญญาเลยว่าจะไม่ทำให้พี่เดือดร้อน”
“ก็เนี่ยแหล่ะ บอกไปหมดแล้ว...” พี่หมอกเริ่มจะไม่อยากจ้องตาผมและคับ

 
“พี่จูนไปด้วยใช่ไหม?”
“........................”
“ใช่มั้ยพี่?” 

“.........................” ไม่ตอบก็หมายความว่าใช่คับ ก็เข้าใจเค้าอยู่ว่าคงไม่อยากพูด ก็พี่ซีเป็นเพื่อนเค้าหนิ
แต่แค่นี้ก็น่าจะอธิบายอะไรได้ ก็ถ้าไม่ได้ไป จะเงียบเพื่อ?? จริงป่ะคับ?

/

เหมือนตัวมันหนักๆ ขึ้นไงก็ไม่รู้
เดินแทบไม่ไหวเลยคับ นี่กรูลงทุนมาถึงที่นี่เพื่ออะไรวะ?

เฮ้อ 

ไม่จำเป็นต้องหล่อแล้วกรู ไม่จำเป็นต้องดูดี หรือทำดีเพื่อใครแล้ว
สรุปนี่กูเป็นอะไรกับพี่ซีแล้ววะ?
โดนสั่งสอนมาตั้งมากมาย ทั้งที่คิดว่าคราวนี้จะไม่ทำให้พี่ซีผิดหวังแล้ว แต่เค้าไม่รอ เค้าไม่เห็นจะรอเลยคับ

มันน่าน้อยใจมั้ย? ไปเที่ยวสเปนกับพี่จูนหง่ะ ถึงจะไม่แน่ใจตอนนี้ว่าครอบครัวพี่ซีไปด้วยมั้ย มันก็มีค่าเท่ากันแหล่ะคับ
เผลอๆ อาจจะหนักยิ่งกว่าไปกับพี่ซีสองคนนะผมว่า เพราะถ้ามีพ่อแม่ไปด้วย แสดงว่าพี่จูนก็สนิทกับครอบครัวพี่ซีพอสมควรแล้วเค้าถึงไปด้วยกันขนาดนี้ได้ว่ามะคับ?

ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ?
มันเกิดคำถามนี้ขึ้นมาคับ...

ช่วงเวลาที่ผมปล่อยผ่านเลย พี่ซีคงคิดอะไรได้แล้วว่าเค้าควรคบคนที่รักเค้ามากกว่าคนที่เอาแน่เอานอนไม่ได้แบบผม
ถ้าผมไม่ได้คบเค้าอยู่ ผมก็เชียร์พี่จูนคับ เพราะพี่จูนนิสัยดี คุยด้วยแล้วรู้สึกได้เลยว่าดีจริงๆ ไม่เสแสร้ง ขี้เกรงใจด้วย ถึงจะไม่สวยมาก แต่โดยรวมแล้วน่ารักคับ 
 
ผมเข้าใจคับ ทำได้แค่ก้มหน้ารับกรรม
เพราะตัวผมเองก็เคยเป็นแบบนี้...

แต่มันทำใจไม่ได้ทันทีหรอกคับ เหมือนโดนทำลายความมั่นใจในตัวเองหง่ะ

คนอย่างกรู...โดนทิ้งได้ไงวะ (คิดงี้จริงๆ คับ)

ผมก็เหมือนเคน เป็นคนประเภทหลงตัวเองมากหน่อย ไม่คิดว่าจะมีใครหักหลังได้ง่ายๆ เพราะมั่นใจในทุกอย่างที่ตัวเองมี ...คิดว่าคนที่คบด้วยจะต้องยอมเราทุกอย่าง เพราะว่าเค้ารักเรา และจะไม่มีทางทิ้งเราไปไหนแน่ๆ

แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วคับ
ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บแปลกๆ ไงก็ไม่รู้ หมดอาลัยตายอยากเลยคับผม ไม่มีอารมณ์ทำเชี้ยอะไรเลย รีบกลับหอไปตั้งหลักทันทีเพราะกลัวจะกลั้นความอัดอั้นที่มีอยู่นี้ไม่ไหว และปี่แตกกลางรถเมล์ เฮ้อ.....

/
 
งานก็ต้องทำ เศร้าแม่งก็โคตรเศร้า
จะไปทำงานที่เวิร์คช้อปเผื่อจะหายเศร้าก็มีมารผจญรออยู่อีก (แอน) สงสัยชีวิตวัยรุ่นกรูคงจบลงในห้องสี่เหลี่ยมนี้ซะแล้วว่ะ

ในเวลาแบบนี้ ปกติคนแรกที่ผมอยากคุยด้วยคือแม่ แต่ตอนนี้รู้สึกจะไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว ผมโทรหาพี่นัทคับ อยากบอกให้เค้ารู้ว่าผมคงอกหัก
แม้ว่าอาจจะโดนสมน้ำหน้า แต่ผมก็อยากบอกพี่นัท

“ความจริงมันเป็นยังไงเอ็งก็ยังไม่รู้เลย จะร้องไห้ไปก่อนทำไมวะน้ำพุ” รู้ได้ไงฟะว่าร้องอยู่
“ก็เศร้าอ่ะ ถ้าพี่จูนไม่ไปด้วย พี่หมอกก็ต้องบอกผมแล้วดิ” เห็นหน้าพี่หมอกตอนอ้ำอึ้งหน้าถอดสี ผมก็บรรลุโสดาบันแล้วคับ
“เออ มันจะยังไงก็ช่างเหอะ รอเคลียร์แม่งทีเดียว ตอนนี้ก็ทำหน้าที่ตัวเองไปก่อน อย่ามาร้องไห้ เสียเวลา”
“ฮึก ก็ผมโดนทิ้งอ่ะ พี่ซีไม่เห็นจะรอเลย พี่ซีไม่เห็นจะรักผมเลย” 

“เข้าใจแบบนี้แล้วยังจะร้องอยู่อีกเหรอวะ?”
“............................”

สำหรับผมความรู้สึกมันก็เหมือนเดิมคับ
ผมชอบพี่ซี
ที่จริงผมว่ามากน้อยไม่สำคัญ แต่ว่าจะคงความรู้สึกเดิมไว้ได้นานแค่ไหนสำคัญกว่า

“ผมชอบพี่ซี แต่ถ้ามันเป็นแบบนี้... ผมก็ไม่เอาแล้ว”
 

“จะให้ไปหามั้ย?” พี่นัทถาม
“ไม่เป็นไรคับ” พอเริ่มรู้สึกตัวว่าไม่รอดแน่ๆ ก็คงต้องตัดใจสถานเดียว คร่ำครวญไปมันก็ช่วยอะไรไม่ได้คับ แต่จะห้ามความรู้สึกที่เป็นอยู่นี้ก็ไม่ได้อีก ก็คงต้องปล่อยให้มันร้องไปให้พอใจอ่ะคับ

“โอเค” พี่นัทเข้าใจง่ายๆ
“แต่ถ้ามีอะไรก็โทรมาแล้วกัน”

“ถ้าผมโทรแล้วพี่จะมามั้ย?”
“ถ้าต้องการ ก็จะไป”

แค่นี้ก็พอแล้วคับ
ให้ผมรู้สึกว่ายังมีคนอยู่ข้างผมบ้าง ไม่ต้องมาแบบตัวเป็นๆ ก็ได้ แค่ให้รู้สึกว่ายังมีก็พอแล้ว


/

นอกจากความเสียใจ
สิ่งหนึ่งที่สำคัญกว่าในตอนนี้คือ ต้องทำโปรเจคและเรียนให้จบก่อน
ไม่มีเวลาให้นอยด์คับ... และผมเองก็ไม่อยากจมอยู่กับความทุกข์นานๆ มันไม่ช่วยอะไร (พยายามคิดไปอย่างนั้นให้ได้)

เอาเป็นว่า... โปรเจคก็ผ่านไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปด...เหอๆๆ แต่ที่รอดมาได้หวุดหวิดเพราะมีคนช่วยเยอะด้วยคับ บรรดาพี่ๆ น้องๆ (ไม่มีพี่ซี T T) ไม่เข้าใจนิดนึงว่าทำไม ถึงจะไม่ได้ชอบผมแล้ว แต่ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องไม่มา
เพราะปกติพี่เค้าจะต้องมา จริงๆ นะคับ มันเป็นประเพณี ธรรมเนียมปฏิบัติ...
พอพี่ซีไม่มา พี่คนอื่นก็โทรตามใหญ่เลยคับ เพราะพี่เค้าสายตรงผม แต่ว่าติดต่อไม่ได้... ก็เลยต้องซวยพี่หมอกมาแก้ตัวแทนพี่ซีอีกว่าติดงานอยู่ ตจว. 
แหง่ะ... เริ่มจะเบื่อๆ กับข้อแก้ตัวเหมือนกัน ผมไม่กัดหรอก ไม่โกรธด้วย ถ้าไม่ชอบแล้วมาบอกกันตรงๆ ก็ได้
ก็ช่างคับ ให้มันจบไปแบบนี้ก็ดีชักจะรำคาญ

/

ผมใช้เวลาในอาการนอยด์ไม่นานคับ อย่างที่บอกว่าไม่ชอบจมอยู่กับเรื่องแบบนี้นานๆ เรียนจบส่งงานเสร็จ ก็ไปฉลองกับเพื่อนคับ (กินเหล้าเหมือนเดิม)
ตอนแรกก็อยากจะเมาให้มันหายบ้าไปเลย แต่ไม่เมาดีกว่า เซฟตัวเองไว้ก่อนคับ
จากนั้นก็ไปเที่ยวกับไอ้โมตามที่คุยๆ กันไว้ ไปอาทิตย์นึง กลับไทยมาก็ไปเที่ยวต่ออีก แต่คราวนี้ไปกับเพื่อนเก่าคับ สมัยมัธยมโน่นเลย (กลุ่มเพื่อนนอกห้อง)
รวบรวมกันมาได้ตอนนั้น... หกคนคับ ขาดไปสองเพราะอยู่ ตจว.
เจอหน้าเพื่อนเก่าแล้วรู้สึกว่า สิ่งเลวๆ ในตัวมันลดลงเพราะออร่าของไอ้พวกนี้ ประมาณนั้นเลย เพราะเพื่อนผมแต่ละคนเนี่ย เป็นคนดีทั้งนั้นเลยคับ
เท่าที่ดู ผมเลวสุดในกลุ่มเลย... ฮะๆๆ สังคมนี่เปลี่ยนคนได้จริงๆ เลยคับ พวกนี้ไม่มีใครกินเหล้าเมายาสักคน มีแต่เด็กเรียน เนิร์ด ธรรมะธัมโม? พวกมองโลกในแง่ดี วันๆ ไม่ได้ไปสร้างปัญหา หรือมีเรื่องมีราวกับใคร ชอบเสนอแต่สิ่งดีๆ และความห่วงใยให้กัน

มันอบอุ่นมากเลยคับ
ผมอยากกลับไปสมัยก่อนที่ผมได้อยู่กับพวกนี้จริงๆ ไม่ต้องคิดไรมากนอกจากดูแลกันไปแบบไม่มีเงื่อนไข ไม่มีผลประโยชน์แอบแฝง

แต่มันก็ได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านี้ล่ะคับ

“ไอ้พุ มึงกับเคนยังคบกันอยู่ป่าววะ?” ไอ้ขันถามคับ คือมันยังคบกับพี่ปอนด์อยู่ จำได้มั้ย คบกันยืดมากกก เอาเป็นว่าวันนั้นได้แฟนกันทั้งสองคนเลยคับ คนนึงวิน แต่คนนึงลูส เหออๆๆ
“เลิกกันแล้ว” ผมตอบแบบปลงชีวิตตัวเอง ช่วงเวลาที่ผ่านมาเหมือนเป็นกรรมเลยว่ะ
“จริงดิ ทำไมวะ?”
“......กูนอกใจ” สั้นๆ ได้ใจความ
“ทำไมทำงั้นล่ะมึง?” ขันทำหน้าตำหนินิดหน่อย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าผมผิดอะไรมากมายเลยคับ
“เรื่องมันยาวว่ะ” ไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง ไม่อยากทำเสียบรรยากาศด้วยคับ
พอผมไม่เล่า ไอ้ขันมันก็ไม่คาดคั้น
ที่จริงผมอยากเล่าเรื่องตัวเองให้เพื่อนกลุ่มนี้ฟังใจแทบขาด แต่ว่าพวกนี้มันเป็นเด็กดีอ่ะคับ ผมก็เลยไม่อยากเอาเรื่องเสื่อมๆ ไปเสนอ เดี๋ยวเพื่อนผมจะแปดเปื้อน

“เมื่อเดือนที่แล้วกูเจอเคนที่ xxx ว่ะ” พอมันพูดงั้นผมหันขวับเลยคับ
“เคนเป็นไงมั่งวะ!?” ผมเริ่มใจเต้นแรงกับเรื่องมัน เพราะผมอยากรู้มาตั้งนานแล้วคับว่าเคนเป็นยังไงบ้างแต่ไม่รู้จะไปถามใคร 
“ก็เหมือนเดิม เห็นว่าทำงานอยู่..xxx”
ขันบอกชื่อออฟฟิศที่อยู่ไกลจากหอผมโคตรๆ คือไม่ใช่ที่เดิมที่เคนเคยทำงานอยู่

หง่ะ
อึ้งคับ ตอนแรกก็นึกว่าถึงกับย้ายออฟฟิศเลยเหรอวะ แต่ไม่ใช่หรอกคับ มันไม่ไปทำงานเป็นเดือน เค้าก็เลยให้ออกต่างหาก......
แล้วก็ไม่ต้องสงสัยเลยคับว่าทำไมมันไม่ไป 

“เคนถามถึงมึงด้วยนะ”

พอขันพูดประโยคนี้ผมตกใจเลยคับ ! 

“เคนถามถึงกูจริงดิ!?” หัวใจที่แห้งเหี่ยวอยู่เหมือนเจอน้ำแร่รดลงมาเลยคับ ที่ผมดีใจเพราะผมยังรู้สึกดีๆ และรู้สึกผิดกับมันอยู่ (หายเกลียดไปนานแล้วคับ)
ขันเล่าให้ฟังแบบสั้นๆ เพราะคุยกันน้อยด้วย และเคนก็ถามแค่ว่า ขันได้เจอผมบ้างมั้ย? แค่นั้น.....

พอผมถามว่าเคนหน้าตาท่าทางเป็นไง ขันมันก็ดันไม่ได้เก็บรายละเอียดอีก... ก็บอกแค่ว่าเหมือนเดิม แหง่ะ... แต่เท่านี้ก็โอละคับ ผมจะได้รู้สักทีว่าเคนมันยังอยู่ได้เป็นปกติ มีงานมีการทำ (แม้ว่าจะทำเสียประวัติไปแล้วก็เหอะ T T)

เรื่องนี้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากเลยคับ ความรู้สึกผิดที่มันเกาะกินอยู่ในใจตอนนี้ก็ค่อยลดลงแล้ว บอกตามตรง... ผมยังอยากคบกับเคนอยู่คับ แต่ไม่ใช่แบบแฟน คือ อยากเป็นเพื่อนมันหง่ะ แต่เพราะสิ่งที่ทำไว้มันไม่น่าให้อภัยเท่าไหร่ ผมก็คงต้องอยู่แบบคนเคยรู้จักต่อไป

ได้แค่นี้ก็เอาวะ...

ผมกับเพื่อนไปเที่ยวเขาใหญ่แบบไปเช้าเย็นกลับ พอต้องกลับมาอยู่คนเดียวก็เศร้าเหมือนเดิม มาคิดๆ ดูแล้ว ผมทำอะไรลงไปวะเนี่ย
ทำไมคนที่เคยมีคนล้อมหน้าล้อมหลังจนรำคาญ ถึงกลายเป็นคนที่ไม่มีใครรักเลยสักคนอย่างงี้
ฮะๆๆ คิดแล้วสมเพชตัวเองว่ะคับ ก็ตัวผมเองนั่นแหล่ะที่ทำตัวเอง จะไปโทษใครได้

“อยู่คนเดียวก็ได้วะ เฮ้อ...”

ใครๆ ก็ไม่รักผม ขนาดพัดลม ยังส่ายหน้าเลย.....
เหมาะกับผมมากกก เพลงนี้
เหอๆ.....ปวดใจจริงๆ


/

พอเรียนจบ ผมพักก่อนคับ ยังไม่หางานทำเป็นหลักแหล่ง แต่ทำอาชีพอิสระอยู่
ว่างมากคับ อ่อ...ต้องรอรับปริญญา 

และช่วงนี้...เรื่องคอนโดที่ผมต้องไปจอง... คืองี้คับ ตอนแรกก็ว่าจะชวนพี่นัทไปด้วยเหมือนเดิม แต่ตอนกลางวันเค้าติดงาน ผมก็เลยไปกับไอ้โมแทน
พักนี้ก็ไปเที่ยวกับมันตลอดคับ มันกับผมนี่ชอบอะไรคนละอย่าง คนละแนว แล้วพอไปซื้อของ ไอ้โมชอบถามหรือไม่ก็ดูอะไรที่ผมไม่ชอบ ก็เบื่อๆ เหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้จะไปกับใคร (สตางค์หายหัวไปแล้ว)
   
แล้ววันจองคอนโดที่ผมบอกว่าเหนื่อยแทบตาย
เหนื่อยลุ้นจับฉลากเนี่ยล่ะคับ แม่งไม่ได้ชื่อผมสักที... ตอนแรกก็ว่าจะกลับบ้าน ไม่เอาแม่งและ แต่ดันถูกขานชื่อตอนท้ายๆ คับ ก็เลยได้เลือกห้อง (ที่มีเหลืออยู่น้อยนิด)

“คอนโดมึงเสร็จแล้วกูมาอยู่ด้วยนะ” ไอ้โมพูดขึ้นตอนทำธุระเสร็จ รู้ว่าพูดเล่น แต่ก็ไม่แน่เหมือนกันนะไอ้เนี้ย
“อืม มาดิ” มาตอนกูอารมณ์ดีแล้วกัน
“กูก็ว่าจะซื้อเหมือนกันว่ะ หาๆ อยู่ มึงช่วยกูเลือกหน่อยดิที่ไหนดี?”
“ที่นี่ไง” ถ้าไม่ดีแล้วผมจะซื้อเรอะ 
“รถติดว่ะ กูว่าจะไปอยู่แถว xxx” แล้วตรงนั้นมันไม่รถติดตรงไหน รถมันก็ติดทุกที่

สุดท้ายวันที่ไอ้โมไปหาคอนโดผมก็ไปกับมันด้วยคับ ไปกับพี่ชายกับแฟนพี่มัน เหอๆๆ กรูเกี่ยวอะไรด้วยวะเนี่ย
แต่ไอ้โมมันก็เหมือนพาเพื่อนมาช่วยตัดสินใจอะไรทำนองนี้แหล่ะคับ
เสร็จงานก็แยกย้ายกับพี่มันคับ นั่ง MRT กลับด้วยกัน ทีนี้ ตอนนั่งอยู่ ผญ. คนข้างๆ เค้าหลับคับ หลับเฉยๆ ไม่ว่า แต่เอนมาซบไหล่ผมแบบนอนสบายเลยล่ะคับ ผมก็อึ้งๆ ไม่กล้าปลุก หันไปถามไอ้โม ทำไงดี มันก็บอกให้สะกิดๆ
เหอๆๆ แต่พอดีเค้าเอนตัวกลับขึ้นมาก่อนคับ และก็หันไปคุยกับเพื่อนที่นั่งข้างๆ
ผ่านไปสักพักก็กลับมาซบเหมือนเดิม... แหง่ะ ทำไมหลับง่ายจังวะ!
“อีกแล้วว่ะ” หันไปบอกเพื่อนคับ อายคนก็อายนะเว้ย
“กูบอกให้มึงสะกิดงายยย”
“เค้านอนอยู่ กูไม่กล้าปลุก” พอผมไม่ทำ มันก็ทำให้คับ
แต่.....ไม่ตื่น

“คุณคับ คุณๆ”
“....................” เริ่มผงกหัวขึ้นมาแล้วคับ และก็ทำหน้างงๆ บอกผมว่า
“ขอโทษค่ะ” เค้ายิ้มบอกแบบอายๆ
“ไม่เป็นไรคับ” ที่จริงกูเมื่อยและหนัก

‘นอนตักผมมั้ยคับ พอดีผมไหล่เคล็ดอยู่’ ฮะๆๆ อยากจะพูดแบบนี้หง่ะ แต่ไม่ได้พูดหรอก
พอดี ผญ.คนนั้นลงรถไฟไปก่อน ผมกับไอ้โมเลยนินทาได้สะดวก
“มึงก็ปล่อยให้เค้านอนซบอยู่ได้เนอะ” มันว่างั้น
“กูไม่ชอบทำลายการนอนใครนี่หว่า”
“ถ้าเป็นกูคงปล่อยให้หัวทิ่มไปแล้ว” ไอ้นี่โหด
“กูไม่ใจร้ายกับผญ. เว้ย”
“มึงก็แบบนี้ทุกที”

ช่วงนี้ก็ว่างๆ อ่ะคับ ผมเลยจะหาเงินเข้ากระเป๋าโดยการขายเสื้อผ้าตัวเอง ซึ่งมีที่ไม่ใส่เยอะมากก ตอนแรกก็ขายให้เพื่อน (ได้ไม่กี่ตัว) เลยจะขายในเน็ต ฮ่าๆๆ แต่พอดีนึกอะไรแผลงๆ ขึ้นมาได้ ผมหานายแบบมาเป็นพรีเซนเตอร์เสื้อผ้าผมคับ
หามาได้สองคน คือไอ้เต้ เพื่อนเลิฟ และ ไอ้จิ๊บ
ไอ้เต้ก็พอรู้ๆ กันอยู่แล้วว่ามันเป็นไง แต่จิ๊บผมยังไม่ได้เอ่ยถึงเท่าไหร่
เพื่อนผมนี่หล่อหลายคน แต่หล่อแบบไม่สมประกอบ ยกตัวอย่างไอ้สตางค์เป็นต้น
ไอ้เต้ก็แห้งไปหน่อย แต่ไอ้จิ๊บหน้าก็หล่อ หุ่นก็ดีคับ พูดเก่ง เข้ากับคนง่าย ผญ. เลยชอบเยอะสราดด
ผมชวน.. พวกมันก็คิดว่าน่าหนุกดี ก็เลยไปเป็นนายแบบให้คับ โดยคนถ่ายรูปให้ก็มีไอ้โม สตางค์ และผม

เสร็จงาน ผมก็ติดต่อเพื่อนเก่าให้จัดการขายของให้ ไอ้แบงค์คับ (จำได้มั้ยเพื่อนรักผมสมัยประถมเลยนะนั่น) มันรู้เรื่องทำนองนี้คับ ผมเลยให้มันขายให้
พอได้คุยกับแบงค์ก็เลยนัดเจอกันซักหน่อย ที่จริงตอนผมเรียนอยู่มันก็เคยมาหาที่หอ มาทำกับข้าวให้ผมกิน แหะๆๆ
ผมกับมันก็ไปกินข้าว ดูหนังกันคับที่เอสพลานาร์ด (เพิ่งเปิด) และตอนที่กำลังซื้อตั๋วอยู่นั้น เกิดเรื่องที่ทำผมงงๆ นิดหน่อยดังนี้

“สามคนนะคะ....?” พนักงานยิ้มถามผมคับ
“.....................” หือ งงอ่ะ หันหน้าไปหาไอ้แบงค์เลย มองไงวะสามคน
“สองคนครับ” ผมตอบแบบเอ๋อๆ เพราะตอนนั้นคนไม่เยอะเลย สงสัยพนักงานจะตาลาย
“อ๋อ สองคนใช่มั้ยคะ? เลือกที่นั่งได้เลยค่ะ....” 



H
ยาวกว่าเดิม...หุหุ ตอนต่อไปอาจมีสยองเล็กน้อย
ขอต้อนรับ มารุโกะจัง 

[Akad3ar]

เอาแล้วไง ใครตามมาอ่ะ

[kenshinkenchu]

ทำตัวเองจริงๆอ่ะ สงสารพี่ซี    (อ้าว..)

ดีจังเคนกำลังจะมาล่ะ   

[ordkrub]

เศร้าใจกับพุนะ แ่ก็ดีใจด้วยที่รู้สึกว่าพุเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก หวังใจว่าฟ้าหลังฝนจะสดใสซักที

ว่าแต่.....ตอนหน้าจะสยองจริงอะ?

[bluebird]

สงสารน้ำพุ >.< อุตส่าห์จะไปง้อถึงที่
แต่เอาจริงๆก็ดีแล้วล่ะ จะได้เลิกลากันไป ไม่หงุดหงิดอีกเนอะ : )
พี่นัทก็นะ โอ๊ย น่ารักจัง ถึงไม่ได้เป็นแฟน ก็เป็นคนที่ดีมากที่ได้รู้จัก

[โจ๊กกุ้ง]

ตอนท้ายๆแอบหลอน มองยังไงสามคน  อิจฉาพุเพื่อนเยอะ อิอิ จะรีเทิร์นเคนป่าว แต่ยังไงก็คิดว่าพี่ซีจะกลับมาอ่ะ

[indy❣zaka]

เคยคัมแบคเหอะๆๆๆๆๆๆๆ  

[u-only-one]

เอาละเหวย!!!! สามคนที่ว่านี่รวมใครที่ยืนอยู่ข้างหลังด้วยอีกคนกระมัง หรือ...น้องเคนปรากฏตัว!!!!  

....
พี่ซีไม่แมนนะเนี่ย เฮ้อ...ปล่อยเค้าไปเหอะ อยู่กันไปก็ไม่รอดหรอกน้ำพุเอ๊ย
คนที่หมั่นระแวงแบบนี้ยิ่งนานวันยิ่งอึดอัด รักมากไป หึงหวงมากไป ก็แสดงให้เห็นว่าไม่เชื่อใจกัน

แต่อย่างน้อยพระเอก(ของเจ๊)ก็ยังคงเป็นพระเอก ถึงจะเถื่อนไปบ้าง แต่ให้คำปรึกษาได้ทุกครั้งที่น้ำพุมีปัญหา
งานนี้ทำให้เรารู้ว่าใครที่เราพึงพาได้ คอยอยู่ข้างๆเรา คำปลอบใจของพี่นัทถึงจะดูโฮกฮากแต่เต็มไปด้วยความห่วงใย จริงใจ

...ตอนนี้ก็เหลือ 2 คนอ่ะสิ
   น้องเคน>>>ซึ่งน้ำพุบอกว่าแค่อยากกลับมาคบกันเป็นเพื่อน!!!!  
   พี่นัท >>>>ซึ่ง(กำลัง)เป็นคนแรกที่น้ำพุคิดถึงเวลาอยากหาใครสักคนพูดคุย  

...พี่นัท~~~~  

ปล.... น้ำพุรถชน!!!!!!! ไม้ถูพื้น.... = = เหอๆๆ



รถเป็นไรมากป่าวคะ?? 

พุตอบว่า
"ไม้ถูพื้นรับประทานกันชนหลังผมไปนิดนึงคับ แต่พ่อแม่นี่บ่นเป็นชั่วโมงเลย"  

ขำอันนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลูกรัก หรือจะสู้ รถสุดรัก ....โอ๋น่าสงสารน้ำพุ ;]

[nunamicky]

รึว่าตอนหน้าจะเป็นการกลับมาอีกครั้งของเคน

[maruko]

พูดถึงความสยอง ...... หน้าเคนลอยมาก่อนอันอับแรกเลยย 
มาแบบไม่ให้ตั้งตัวแบบนี้แหละใช่เลยยยยย เหอะๆๆๆๆๆ 
หวังว่าจะเป็นเคนนน ~~ อยากรู้ว่าเคนเป็นยังไงบ้างแล้วตอนนี้ 
ps.ปลื้มพี่นัทมากกกกกค่ะ แม้จะมาซีนละนิดซีนละหน่อย แต่ทุกซีนเอาใจไปเลยลูกพี่ ~!
โหวตพี่นัทให้ได้เป็นเดอะดาวของน้ำพุ   

[sin]

ไม่ใช่เคนกลับมาแบบไม่เป็นๆนะ

ไม่ยอมอ่าๆ >//<

[eastwind]

ตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นหว่า อยากรู้ อยากรู้

[BeeRY]

พี่ซี จบแบบไม่ดีเลยอะ ทำไมเป็นคนงี้แว๊
เอ่อ แต่ที่บอกว่าสยองนี่ แอบกลัว
หรือว่าเราจะเคยเดินสวนกันน้าน้ำพุ แบบตอนเอสพลานาดเปิดใหม่ก็ชอบไปเดินเหมือนกัน
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา

[yoyo]

/

“สามคนนะคะ....?” พนักงานยิ้มถามผมคับ   

H
ยาวกว่าเดิม...หุหุ ตอนต่อไปอาจมีสยองเล็กน้อย
ขอต้อนรับ มารุโกะจัง 

เฮือกกก  หรือว่าพี่ซีจะ...  โอ้ม๊ายยย

///โหมดฟุ้งซ่าน RIP

[getto]

เคน มีแววคัมแบ็ค
สามคนมาจากไหน
 

[daizodiac]

งอนพี่ซีแล้วค่ะ ถึงแม้จะเชียร์พี่นัทอยู่ก็เหอะ
ว่าแต่มีใครเพิ่มมาอีกคนอ่ะ = ="

[yoyo]

ง่ะ  อ่านแล้วเดจาวู

คิดถึงตอนเลิกกับแฟนคนแรกของตัวเอง
บอกเค้าไปว่า "เราถอยกันคนละก้าวนะ" สุดท้ายก็เลิกกันจริงๆ
พุเอ๋ยย  ว่าแล้วเชียว

เอาล่ะ จะรออ่าน  ขอพูดประโยคนี้อีกรอบ
ถ้าพุจะมีความรักได้  ก็แสดงว่าเราคงจะมีหวังบ้างละวะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

เอ๊ะ!! ยังไงกัน 3 คน?

[Nichdia]

เย้ยยย สามคนได้ไง
หลอนแล้ววว เรื่องนี้

[meduza]

พี่ซีใจร้ายว่ะตัวเองนอกใจพุได้แต่เวลาพุกลับมาเอาเป็นเรื่อง
เจอประโยคนั้นถึงกับ
ใครอ่ะสยองจังกลัว
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า

[mumumama55]

  เรา สอง สาม คน เหรอตัวเอง 

 

[indy❣zaka]

วันนี้มามั๊ยเอ่ย

[snice_cz]

พี่ซีไม่ไหวนะ ไม่รักกันแล้วทำไมไม่บอกกันตรงๆ เฮ้อ ! แล้วใครตามมาล่ะเนี่ย สามคน เอ๊ะยังไง ?? รอค่ะ ^^

[Nichdia]

อยากอ่านต่อ มันค้างยิ่งนัก T^T

[u-only-one]

ค้างด้วย .... อยากรู้มั่กๆ T^T