หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[foyer]

/

ไอ้เรื่องสยองที่ว่า...ฮะๆๆ อย่างเพิ่งเครียดกันไปคับ (ขำๆ นิดนึง)
คือ...วันนั้นไอ้แบงค์มันไปค้างกับผมที่หอด้วย ผมยังเช่าไว้อยู่ เวลาไม่อยากกลับบ้านก็หนีออกมาอยู่คนเดียว ง่ายดี
ทีนี้ก็แวะซื้อน้ำซื้อหนมไปกินกันตอนกลางคืนด้วย จากนั้นผมเห็นไอ้แบงค์มันเปิดขวดน้ำแฟนต้า(น้ำแดง) แล้ววางทิ้งไว้บนโต๊ะ ผมก็งง ทำมายเมิงไม่แดรกฟระ
เลยถาม ไอ้แบงค์ก็บอกว่าเปิดไว้ให้ลูกมันกิน

ลูกมัน???

หืออออ?
งงกันเข้าไปใหญ่ ไอ้แบงค์ก็บอกว่าลูกมันชื่อ..... และก็เรียกลูกมันมากินน้ำแดงด้วยถ้อยคำน่ารักที่สุดในโลก

เหอๆๆๆ
เมิงงง อย่าบอกนะว่า........ อ๊ากกกก ไอ้เชี่ยแบงค์!!!!  

สรุป มันเลี้ยงกุมารทองคับ
ผมก็สยองอ่ะดิ เมิงเลี้ยงทำมายยวะเนี่ยยย และเมิงพามาห้องกูด้วยทำไม๊ กูกลัว

"ลูกมึงตามมึงไปทุกที่เลยป่ะวะ" แหง่ะ
"ถ้ากูอยากให้มาด้วยกูก็เรียกมาว่ะ"  
"งั้นที่มีคนทักที่โรงหนัง นั่นใช่ลูกมึงป่ะวะ?"
"ไม่ีรู้ ฮ่าๆๆ" ไอ้บ้า ทำกูขนลุกอีกนะเมิง ไม่ใช่ว่ากูปิดไฟปั๊บ ลูกเมิงออกมาวิ่งเล่นปุ๊บนะ  

เอาเป็นว่าก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างที่กลัวคับ

ผมชอบคุยและก็ชอบงอแงกับไอ้แบงค์เพราะมันใจดี ดูแลผมได้ เหมือนเป็นพี่ชายเลยคับ แต่ว่าแบงค์บ้านไกลจากผม เรื่องส่วนตัวมันก็เยอะ เลยไม่ค่อยได้เจอกันซักเท่าไหร่

ระยะนี้ผมเที่ยวแหลกคับ แต่เน้นเที่ยวกับเพื่อนเก่า
มีวันหนึ่งไปกับไอ้เต้ (ก็ยังงงๆ กับฟีลลิ่งมันอยู่) คือมันชอบเล่าให้ผมฟังคับว่าไม่ได้ชอบแฟน ญ. ที่คบอยู่เลย แต่ก็ไม่มีใครดีไปกว่านี้แล้ว เหมือนจำใจไงไม่รู้อ่ะคับ
ที่มันชวนผมไปนี่คือ...กินบุฟเฟ่ท์เค้กที่โรงแรมแถวสุขุมวิทคับ (ติดหรูมากไอ้นี่)
ไอ้เต้มันชอบกินหง่ะ แดรกเยอะมากกกก ผมกินสามชิ้นก็เอียน จะอ้วกละ แต่มันกินทั้งขนมปังทั้งเค้ก เป็นสิบ... ผมอึ้งมาก
ส่วนใหญ่ไปกับไอ้เต้นี่คือ นั่งฟังมันพล่ามคับ เต้มันชอบพูดเรื่องที่มันคิดเอาเองว่าผมคงจะชอบด้วย ที่จริงก็ใช่ แต่มันพูดมากไป แบบว่า.....ไม่จบซักที ฟังจนเบื่อ
จนไปๆ มาๆ ผมแทรกมันได้ เลยถามเรื่องพี่นัทคับ...
อยากรู้ว่ามันจะว่าไงมั่ง ตอนแรกมันก็งงว่าผมรู้จักพี่นัทได้ไง ผมก็เล่าๆ ไปว่าฝึกงานที่เดียวกับเค้า พอมันเกท จากนั้น.....ก็เผาพี่นัทใหญ่เลยคับ

“ที่โรงเรียนมีคนชอบพี่นัทเยอะมาก ป๊อปเหี้ยๆ ขนาดกรูเห็นตอนแรกยังชอบเลย แต่พี่แกกิ๊กเยอะว่ะ แค่ ผญ. ในห้องกรูก็ปาเข้าไปสี่ห้าคนแล้ว ไหนจะเกย์ กระเทยอีก กรูได้คุยได้สนิทด้วยนี่ก็บุญโคตรๆ แล้วว่ะ ถ้าพ่อกรู ไม่รู้จักพ่อเค้า สงสัยตอนนี้ก็ยังไม่ได้รู้จักกันหรอก” คำนวณอายุไอ้เต้ม.หนึ่ง พี่นัทม.ห้าได้คับ เวลามันพูดถึงพี่นัทก็ดูออกจะปลื้มอยู่มากเหมือนกัน
“พี่นัทแม่งเป๊ะมากๆ หล่อ หุ่นดี พ่อรวย พ่อเป็น xxx มีบ้านอยู่... คอนโดที่...บลาๆๆ ฉลาดอีกต่างหากเรียนจบ xxx ใครได้ไปเป็นผัวโคตรโชคดีเลยว่ะ แต่เท่าที่รู้ ตอนนี้พี่แกโสดอยู่”
ไอ้เต้ก็โม้ไปคับ ฟังไปฟังมา เหมือนมันชอบพี่นัทอยู่เลย แต่ผมว่าส่วนหนึ่งคือมันภูมิใจที่ได้ใกล้ชิดด้วยมั้ง ไม่แน่ใจแฮะ ไอ้ตี๋หูดำมันน่าฮอตตรงไหน หน้าตาก็งั้นๆ ตี๋ๆ

“โสดแต่กิ๊กเยอะอ่ะดิ” ผมพูดมั่งด้วยความหมั่นไส้  
“เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่เดี๋ยวนี้พี่เค้าเลิกหมดแล้วนะ...” เหอออ เลิกบ้าอะไร ผมไม่เชื่อง่ายๆ คับ
“เค้าไปไหนกับกิ๊กเก่าก็จริง แต่เดี๋ยวนี้ก็เพื่อนกันหมดแล้ว กูได้ยินมาว่าเค้าตามจีบอยู่คนนึงนะ แต่ไม่รู้จริงจังมากแค่ไหนว่ะ”
“.............................” หือ?
“พยายามสืบกับเพื่อนอยู่ แต่พี่นัทไม่เปิดเผยเลยยังไม่รู้ว่าจีบใคร ฮ่าๆๆ แต่กูว่าคงเหมือนเดิม ไม่กี่อาทิตย์เดี๋ยวก็จีบติด เชื่อดิ”

“..............................” เงียบ again คับผม จีบใครวะ พี่นัทชอบใครวะ ขอเข้าร่วมทีมสืบสวนกับมึงด้วยได้ป่าววะเต้
 
คือว่าอยากรู้คับ เพราะผมไม่เห็นว่าเค้าจะนิ่งกับใคร แม้แต่ผมเองก็เหอะ ไม่อยากเข้าข้างตัวเองมากคับว่าเค้าชอบผม ถึงปากจะพูดๆๆ มาไม่รู้กี่ครั้งแล้วก็ตาม แต่ผมไม่เชื่อหง่ะ

ดูเค้า... เล่นๆ มาก ไม่เข้าใจเหมือนกัน...
ก็เลยได้แต่เก็บความสงสัยไว้ เวลาเจอพี่นัทผมก็สังเกตแล้ว สังเกตอีก... บางทีก็ลองแย่บๆ ถาม แต่ดูไม่ออกว่าเค้าพูดจริงพูดเล่นอ่ะคับ

“พี่ๆ” ผมเรียก วันนี้พี่นัทมากินข้าวเย็นด้วยกันคับ เออ... ก็เค้าบอกว่าทางผ่านเลยแวะมา และก็แถวหอผมนี่มีข้าวร้านที่พี่นัทบอกอร่อยหง่ะ
“อะไร?” พี่นัทเงยหน้าขึ้นมอง
“อร่อยมากเหรอ เห็นมากินบ่อยจัง?”
“เออ อร่อยกว่าแถวคอนโดพี่สักสามสิบเท่า ร้านข้างคอนโด ตกแต่งซะสวยแต่กับข้าวแม่งเอาตีนทำ รสชาติห่วยมาก” แหง่ะ เหตุผล... ไม่เกี่ยวกับผมเลยคับ

“ร้านอื่นแถวๆ นั้นไม่มีอร่อยเลยเหรอพี่?” ผมก็พยายามหาเหตุผลไปเรื่อย
“ไอ้มีมันก็มี” เค้าว่า
“แต่มันแพงงงงง..........” พี่นัทลากเสียง...
แหง่ะ ดันเลือกคอนโดย่านนั้นของก็แพงดิ

“บ้านก็มีตังค์ ทำงกไปได้” ผมว่า
“เค้าไม่เรียกงกหรอกไอ้ง่อย เค้าเรียกรู้จักใช้เงิน... อนาคตพี่ต้องมีเงินเก็บไว้เลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย จะให้ล้างผลาญไปวันๆ แบบเอ็ง มันไม่ได้หรอกเข้าใจมั้ย?”

หง่ะ โดนอีกแล้ว... เค้ารู้ผมใช้เงินเรื่องไร้สาระเยอะอ่ะคับ

“คิดการณ์ไกล แต่ไม่เห็นจะหาแม่ของลูกได้สักทีเลยพี่อ่ะ” ชิ... หงุดหงิด หมั่นไส้ หน้างี้อ่ะนะจะมีลูกมีเมีย ไม่เชื่อเข้าไปใหญ่
“ทำไมจะหาไม่ได้ ก็นั่งอยู่ตรงหน้านี้ไง เด็กโง่วว”

“..........................” แหว่ะ ชี้นิ้วมาทางนี้อีก

“ผมไม่ใช่ ผญ.!” จะมีลูกได้ไงไอ้บ้า
“เออ เห็น มีตา”
“แล้วไง?”
“ไม่ไง” ชิ เห็นเค้าทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วหงุดหงิดคับ

“พูดเล่นนิดเดียวก็ทำหน้าบูด...” พี่นัทพูดยิ้มๆ
“พูดจริงสักทีเด่ะ” ผมไม่อยากให้เค้าอยู่เหนือผมอ่ะคับ ลึกๆ ก็เลยอยากให้พี่นัทชอบผมจริงๆ สักที แต่เค้าก็แค่เล่นๆ เลยกลายเป็นว่าผมเผลอคิดจริงจังไปฝ่ายเดียวกับสิ่งที่เค้าพูดและแสดงออกมา

“คำพูดสำหรับเอ็ง มันมีค่าแค่ไหนวะ?”

เจอประโยคนี้ไปถึงกับมึนส์เลยคับ


“มันมีคนประเภทนึงนะน้ำพุ... ขาดรักไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากได้ยินคำว่ารัก”
“.......................”

“เอ็งเป็นคนประเภทนั้นรึเปล่า?”


ผมถึงกับสะอึก...
เหมือนเจอคนเอาก้อนหินมาทุบหัวเลยอ่ะคับ

วินาทีนั้นมันเกิดความรู้สึกอย่างนึงขึ้นมา... ผมก็ไม่รู้จะใช้คำว่าอะไร
มันเหมือนมีคนมาล่วงรู้ความลับของผมอ่ะคับ แล้วผมก็รู้สึกทั้งโล่งใจที่มีคนเข้ามา แต่ก็กังวลในเวลาเดียวกัน

/

กินข้าวเสร็จ ผมก็ยังคงอึ้งอยู่งั้นล่ะคับ กระวนกระวายอยู่ในใจ... บอกตรงๆ ผมไม่ชอบให้ใครรู้ว่าผมคิดอะไร เพราะผมรู้สึกว่า การที่ไม่มีใครรู้เนี่ยแหล่ะ ทำให้ผมเลือกได้ว่าจะทำยังไงกับอีกฝ่ายต่อไป...

แต่นี่กลับตรงข้าม
แต่เป็นการตรงกันข้ามที่ผมเต็มใจให้เป็นซะงั้น

ก่อนกลับพี่นัทบอกว่า จะไปทำงานที่พัทยาอาทิตย์นึงคับ...
เหออ อาทิตย์นึง ทำไมนานจัง
“ผมไปด้วยดิพี่นัท” อยู่ว่างๆ นี่คับ.. และก็รู้สึกว่าอยากอยู่ด้วยมากกว่าอยู่คนเดียวหรืออยู่กับคนอื่น

“ไอ้นี่... บอกว่าไปทำงาน” พี่นัทยกกำปั้นทุบหัวผม
“รู้แล้ว ไม่ได้จะไปรบกวนเวลางานซักหน่อย แค่อยากไปด้วยเฉยๆ”
“จะไปทำไม?”
“เที่ยวเด่ะ”
“เวลาพี่ทำงานแล้วเอ็งจะเที่ยวกับใคร คิดให้มันเยอะๆ หน่อย ยิ่งไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอยู่ด้วยเอ็งน่ะ”
“ผมไม่ได้ฟายนะพี่ ไม่รู้อะไรเดี๋ยวถามเค้าเอาก็ได้” ผมยังดันทุรังเถียงเค้าคอเป็นเอ็นแบบหัวชนฝา กำปั้นทุบดิน... ด่าว่าไงก็ช่าง ก็จะไปให้ได้อ่ะ

“เออ อยากไปก็ไป” เย้ พี่นัทยอมแล้วคับ
“แต่ถ้าหลงทางโดนลากไปฆ่าข่มขืนพี่ไม่รู้ด้วยนะเว้ย” ใจร้าย ไอ้บ้า ไม่ห่วงเลยใช่มั้ย

“เออ แล้วพี่พักโรงแรม xxx ถ้าเอ็งไม่มีตังค์จ่ายค่าห้อง ก็ไม่ต้องไปนะ เพราะพี่จะไม่ออกให้” ชิ  
“ออกเองก็ได้!!!”
ปากดีไปงั้นล่ะคับ ก็คิดว่าราคาคงไม่เท่าไหร่ แต่ผมคิดผิด....เพราะ
ค่าห้อง standard แพงมากเลยหง่า.....อ๊ากกก ทำไมต้องพักห้าดาวด้วย (โรงแรมใกล้ walking street อ่ะคับ ลืมชื่อและ)

เอาเข้าจริง ก็ไม่มีปัญญาจ่าย เลยไม่ได้ไปกับพี่นัทคับ
แต่เรื่องไรจะยอม ไม่ได้พักโรงแรมนั้น กรูพักที่อื่นก็ได้ โรงแรมมีเป็นล้าน ด้วยความไม่ยอม ผมเลยหาเรื่องตามไปคับ เอาแค่ให้เค้าอึ้งที่เห็นผมมาถึงพัทยาได้ด้วยตัวคนเดียวก็พอและ (ชอบว่าโง่ดีนัก)
ความจริง ผมก็ใช่ว่าจะไม่เคยนั่งรถทางไกลคนเดียวคับ ก็เคยมั่วๆ ไปได้เหมือนกัน ถึงสระบุรีหง่ะ และให้ญาติมารับต่ออีกที แหะ

ไปถึงพัทยาได้ แต่สะบักสะบอมกว่าที่คิด หลายสิ่งคับกว่าจะถึงที่พักที่จองไว้ เห้ออ อะไรนักหนา ทั้งรถ ทั้งคน กรูรำคาญ..... ทั้งวันเลยไม่ได้ออกไปไหน ที่คิดว่าจะลองเดินไปเซอร์เวย์โรงแรมที่พี่นัทอยู่ก่อนก็ขี้เกียจ เหนื่อย เซ็ง

เดี๋ยวผมโทรไปแย่บเค้าดีกว่า หุหุ สรุปซักสี่ทุ่มผมก็โทรไปคับ ทำเป็นหลอกว่ามาถึงพัทยาแล้ว แต่หลงทาง... อยากรู้ว่าเค้าจะห่วงจริงมั้ยย? (หรือจะโดนด่า)

“ผีเข้าเหรอ โทรมาทำไม?” โห... ประโยคแรก มันแปลกมากเหรอคับ ผมโทรหาเค้าเนี่ย
“ก็...พี่นัท....คือว่า..........” ทำเป็นลีลาไปงั้นล่ะคับ
“อย่าบอกนะว่าอยู่แถวนี้” เฮ้ยยย อ๊ากก ไอ้บ้า ยังไม่ทันพูดเลย รู้ได้ไง ไอ้เวอร์
โหย ผิดแผนเลย
“ก็ไมอ่ะ ผมอยากมาเที่ยวหนิ” ช้อคเลย
“มากับใคร?”
“คนเดียวเด่ะ”
“เฮ้อ” เค้าถอนหายจายซะงั้น
“หลงทางอ่ะพี่นัท ผมนั่งสองแถวผิดสายอ่า... กลับที่พักไม่ถูก มารับหน่อยได้มั้ย?” ต่อๆๆ แผน ทำเสียงน่าสงสารมากคับผม น้ำตาจะไหลอยู่และ
“พูดยังไม่ทันขาดคำ ก็บอกไม่ต้องมาๆ ทำไมถึงไม่ฟังวะ!?” ด่าไม่เท่าไหร่คับ แต่ตะคอกใส่เลยหง่ะ... โห ใจเสีย หน้าชา พูดไม่ออกเลยคับ
ไม่อยากให้มาขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ยยย เอออ จำไว้

“งั้นไม่เป็นไรคับ ผมหาทางไปเองก็ได้”  

พูดจบ ตัดสาย ปิดเครื่อง นอนเลยคับ เหอๆ ล้อเล่น นอนไม่หลับหรอก เซ็งพี่นัทง่ะ  
น้อยครั้งมากที่เค้าจะตะคอก แต่ไม่มีครั้งไหนเค้าจะทำเสียงน่ากลัวใส่เลยผมอ่ะคับ
แหง่ะ ผมอาจจะทำงี่เง่าบ้าบอก็จริง แต่ช่วยพูดให้มันดีๆ กว่านี้หน่อยได้มั้ย (เรื่องมากจริงกรู)
 
/

สรุปผมก็ปิดมือถือไปคืนนึง เช้ามาเปิดเครื่อง..........
เหอออ ใครมันโทรมานักหนาวะเนี่ย ปรากฏว่าเป็นพี่นัทนั่นแหล่ะคับ
มิสคอลไม่ได้เยอะอะไรมากมายคับ แต่เวลาที่โทรเนี่ยดิ
ตั้งแต่ผมปิดเครื่องไป... จนถึงตอนนี้ เค้าโทรมาเกือบทุกชั่วโมงเลยคับ



............ชิบหายแล้วกู!  

/
  
ผมรีบโทรกลับหาพี่นัททันที เพราะรู้สึกผิดคับ ที่จริงก็พอรู้อยู่ว่าเค้าห่วง แต่ผมก็ยังทำให้เค้าเป็นห่วง แย่จริงๆ

“หายไปอยู่ไหนมา?” พี่นัทรับสายเสียงแปลกไปกว่าเดิมนิดหน่อย (เหมือนเหนื่อยๆ)
“อยู่โรงแรม....แถวๆ......หง่ะ” ผมก็กลัวเค้าจะโกรธอ่ะดิ เลยบอกไปหมดเลยว่าเมื่อวานมาถึงตอนไหน พักอยู่ที่ใด และเมื่อคืนก็โกหกด้วย.......

“ผมขอโทษครับ” ยอมรับผิดแต่โดยดี ผมเงี่ยหูฟัง เค้าจะพูดต่อว่าไงหลังจากสารภาพบาปไปหมดแล้ว
“เจอหน้าจะตบกะโหลกสักแปดที ทำอะไรไม่รู้จักคิด” แปดทีเลยเหรอ โหดง่ะ
“ก็ขอโทษแล้วไง”

“ถ้าต่อไปไม่มีพี่คอยห่วงแล้วมันจะเป็นยังไงวะ”

 


“.........................” เจอประโยคนี้เข้าไปผมอึ้งเลยคับ... ผมไม่คิดว่าพี่นัทจะหายไปไหนได้ ไม่ใช่เพราะเค้าอาจจะชอบผมนะคับ แต่เป็นเพราะเราเป็นพี่น้องที่สนิทกันมาก ไม่ว่าจะยังไงความสัมพันธ์นี้ก็ไม่เปลี่ยน
ถึงเริ่มต้นจะออกตัวไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ แต่ตอนนี้พี่นัทเป็นคนที่ผมไว้ใจ เชื่อใจและยอมให้เค้ารู้ความคิดของผมโดยไม่ได้ขัดแย้งอะไรเลย

“....พี่นัท โกรธเหรอ?”
“ไม่ได้นอนแม่งทั้งคืน แล้วคิดว่าโกรธมั้ย?” เค้าไปขับรถตามหาด้วยอ่ะคับ (สลด)  
“ขอโทษ......”
“พูดขอโทษบ่อยๆ เบื่อมั้ยน้ำพุ?”  
“.........................”
“พี่ฟังแล้วโคตรเบื่อเลยว่ะ ...เอาคำว่าขอโทษ เปลี่ยนเป็นใช้หัวคิดก่อนทำอะไรไม่คิดดีกว่า” ฉึก!  



H
ก่อเรื่องอีกและ....น้ำพุ - -"
น้องเคน - ยังไม่ออกมาง่ายๆ (แต่ใกล้และ)
พี่ซี - นี่ก็ยังไม่เลิกง่ายๆ เหมือนกัน (เห็นมีคนทายถูก หุหุ)
พี่นัท – โดนทุกคำ    

[yoyo]

น่านน พุ แย่ละ
ทำพี่นัทโกรธเลย เหอเหอ

[nunamicky]

+1 ค่ะ
  พี่นัท

[aekporamai2]

ลุ้นเคน..เพราะรัก..คำเดียวเลย
 

[u-only-one]

+1 ให้ค่ะ ชอบตอนนี้ พี่นัทเยอะดี ทำให้เห็นแง่มุมพี่นัทชัดเจนอีกมากเลย

แล้วก็ขอโหวตพี่นัทละกัน ... ขอให้พี่นัทได้ไปต่อ และเป็นดาวในทีสุด 

อ่านไปลุ้นไปก็เพราะมันเป็นเรื่องเล่านี่ล่ะ มันเสริมเติมให้เอนเอียงเพื่อเอาใจคนอ่านไม่ได้
มันจะสรุปตามใจคนอ่านซะทุกอย่างไม่ได้ ไม่ว่าเราอยากจะให้ใครเป็น "พระเอกในหัวใจเธอ.."แค่ไหน
แต่เพราะ...มันคือชีวิตจริงของคน เมื่อน้ำพุเลือกใครก็จะรอดูจนถึงบทสรุปนั้น

...นั่งลุ้นพี่นัทต่อดีกว่า แมนได้ใจ ... 

[โจ๊กกุ้ง]

คำพูดพี่นัทนี่ชื่อเรื่องป่าวคะ ขาดรักไม่ได้เพราะรักคือยาเสพติด เหอๆ  ถ้างั้นพี่นัทคือพระเอกรึเปล่า เง้อ  ก็ไม่เห็นมีใครจะเหมาะกว่าพี่เค้าแล้วล่ะในความคิดเรา

[หัวเเม่มือ]

ตอนนี่ชอบพี่นัทโครตอ่ะ +1

[BeeRY]

พี่นัทเท่ห์โคตร
พูดแต่ละคำ แทงใจน้ำพุดังฉึกตลอดเลย
+1 ขอบคุณค่า รอการกลับมาของเคน

[sin]

มาอ่านตอนนี้แล้ว รู้สึกว่าพี่นัท Win อ่ะ 

“มันมีคนประเภทนึงนะน้ำพุ... ขาดรักไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากได้ยินคำว่ารัก”

ตรงนี้ๆ เพราะพี่นัทเป็นคนพูดใช่ป่ะล่ะ เฮ่อ!

เชียร์เคนต่อไป 

[ordkrub]

พุ สำหรับนัท  เป็นพี่น้องกันท่าจะworkสุด  เป็นแฟนเดี๋ยวมีเคืองก็เลิกกัน  แต่เป็นพี่น้องนี่มันอยู่กันตลอดชีวิต  คอยให้เขาสอนแบบนี้ดีแล้ว

[cassper_W]

โดนอ่ะ  ชอบบบบ 
 มาต่อไวไวนะ  ชอบพี่นัทพูดโดนทุกคำเลย   
ไม่รู้นะ  แต่คิดว่าคนอย่างพี่นัทเนี่ยแหละที่จะเอาพุอยู่  55555+

สาธุขอให้เป็นพี่นัทเหอะ

[maruko]

พี่นัทเอาใจไปเลยยยยยยยยย !! ชอบทุกคำพูดของพี่นัทจริงจังงงงง
ไม่มากเกินไปไม่น้อยเกินแบบนี้น่าจะพอดีสำหรับพุ   

[snice_cz]

โหยคำพูดพี่นัทแต่ละคำเนี่ยโดนอย่างจังเลยอ่ะ ยิ่งที่บอกว่า “ขอโทษ......”
“พูดขอโทษบ่อยๆ เบื่อมั้ยน้ำพุ?” 
“.........................”
“พี่ฟังแล้วโคตรเบื่อเลยว่ะ ...เอาคำว่าขอโทษ เปลี่ยนเป็นใช้หัวคิดก่อนทำอะไรไม่คิดดีกว่า” ฉึก! << โดนอย่างแรงอ่ะ

พี่นัทโคตรเท่เลย ^^ รอดูว่าจะเป็นไงต่อไป สู้ๆ ค่ะ

[daizodiac]

พี่นัทเป๊ะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!
เชียร์อย่างจริงจัง

ชอบพี่นัทรองจากพี่ต้านเลยเอ้า! ข้ามเรื่อง ฮ่า ๆ ๆ

[indy❣zaka]

รอเคน 

ถ้าไม่ใช่เคน love ก็ isn't a drug อ่ะค่ะ

[ณ ที่เดิม™]

พี่นัท - ยังไม่ชัดเจนว่ารักน้ำพุหรือป่าว อาจจะมีสิทธิ์ไม่ใช่พระเอก แต่คำพูดพี่แกกระแทกใจอย่างจัง 

พี่ซี - อันนี้ในความคิดหลุดโผไปแล้ว แต่ไม่แน่อาจจะพลิกผันตามมาง้อ แล้วอุ้มพาดบ่า ทำเหมือนจำเลยรัก 

เคน - คนนี้ก็เหมือนจะหมดหวังแต่พอคนเขียนบอกว่ายังโผล่ ก็อาจจะมีลุ้นอีกเช่นกัน 

จะลุ้นใครดีหว่า!!? 

[nana]

น้ำพุน่าสงสาร

[bluebird]

พี่นัทดูจริงจังมากตอนนี้ >.< ยังไงก็ยังเชียร์ห่างๆเสมอ เป็นพระเอกนะพี่ 555+
พูดอะไรทีนี่กระแทกไปหลายต่อเลยทีเดียว
ชอบที่น้ำพุบอกว่า ต้องไม่ให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง จะได้เหมือนเหนือกว่านิดๆ
แต่พี่นัทนี่เหมือนรู้หมดเลย ว่าตัวเองคิดอะไร จะทำยังไง

[Nichdia]

พี่นัทมาวินสุดๆ ณ เวลานี้

[The_outsider]

 
ผมมัวแต่ปั่นงานส่งจารย์ เผลอแค่แป๊ปเดียว(เป็นเดือนๆเฟ้ย) เรื่องนี้ไปไกลยันสวรรค์โลก(?)แล้วอ่า 

เม้นท์แปะไว้ก่อนแล้วกัน
จบเมื่อไหร่ผมจะมาย้อนอ่านอีกทีนะ
 

[Nichdia]

มาดันรอตอนต่อไปคับ

[maruko]

เข้ามารอค่าาาา แวะมาดูทุกวันวันละสามเวลา ~ this story is drug too    

[u-only-one]

มารอด้วยคน อยากรู้ว่าน้ำพุจะทำไงให้พี่นัทหายโกรธ

ว่าแต่พี่นัทพูดทิ่มแทงขนาดนี้ สงสัยน้ำพุบ่อน้ำตาแตกป่าวเนี่ย? 

[snice_cz]

I'm addicted in this story !! รอนะค่ะ

[mamichan]

เค้าโกรธพี่ซีง่ะ  ไมพี่ซีไปกับจูนได้ง่ะ  แล้วที่มาบอกพุหมายฟามว่าไงฟะ แง่งๆๆ  โกรธๆๆๆ

ตอนนี้เค้าขอกลับคำพูดได้มั้ย  อยากเป็น FC พี่นัทง่ะ  ดูแล้ว  เป็นผู้เป็นคนมากกว่าใครๆ

(เปลี่ยนพระเอกทุกครั้งที่อ่าน  เม้นต์ที่แล้วยังเชียร์พี่ซีอยู่เลย  เบื่อตัวเองจริงๆเลยอ่ะ  )

[foyer]

/

หลังจากโดนพี่นัทเทศน์ไปหลายบท (จนเบลอ) 
วางสายปั๊บ มันมึนๆ งงๆ รู้สึกผิดมากที่ทำให้พี่เค้าลำบากอ่ะคับ มานี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร แล้วยังมาป่วนทำให้เค้ายุ่งยากอีก
ที่จริงผมก็เป็นคนประมาณนี้ล่ะคับ เพียงแต่ว่าส่วนใหญ่กว่า 99% ผมทำอะไรลงไปแล้วจะไม่มีใครด่าว่าอะไรมากมาย เค้าก็ยอมๆ ผมกันทั้งนั้นอ่ะคับ ขอโทษคำเดียวก็หายโกรธแล้ว แต่พี่นัทนี่... ทำให้ผมรู้สึกว่า ทำไมกรูแย่ได้ขนาดนั้นวะ (ไม่รู้ตัว)
หลังจากนั่งเบลออยู่นาน ผมก็ตัดสินใจกลับกรุงเทพฯ ดีกว่า อยู่ไปก็เกะกะ อยู่คนเดียวก็เหงาๆ ต่างถิ่นด้วย ไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างที่เค้าว่าจริงๆ นั่นแหล่ะ
เฮ้อ...

คิดได้ผมก็โทรบอกพี่นัทสักนิดว่าจะกลับแล้วอ่ะคับ เดี๋ยวจะหาว่าไม่บอกอีก (กรูมาเพื่ออ?) 
 
“เนี่ยล่ะ ผลลัพธ์ของการทำอะไรไม่คิด” แหง่ะ โทรมาก็ยังไม่เลิกว่าอีก

ผมก็เก็บข้าวเก็บของลงไปเช็คเอ้าท์ เฮ้ออ... เริ่มหิวข้าวแล้วด้วย เดี๋ยวต้องแวะไปหาอะไรกินก่อนกลับอีก (รร.ถูกอ่ะ ไม่มีอาหารเช้าให้) คิดวางแผนไปเรื่อยคับ เหม่อเดินก้มหน้าออกมาจากโรงแรมโดยไม่ได้มองทาง แต่แล้วอยู่ๆ ก็เจอคนเอามือมาตบหัวเสียงดังเพี๊ยะ!

“หง่ะ” หันไปด้วยความโกรธ แต่พอเห็นหน้าคนตบแล้วสลดทันที
“อยากจะกลับน่ะ กลับเป็นรึเปล่า?”
ไม่เป็นโว้ย
“มาไงก็กลับงั้นล่ะคับ” แปลกใจนิดหน่อยที่เห็นพี่นัท แต่ดีใจมากกว่าที่เค้ามา ความรู้สึกเหมือนรอดตายยังไงอย่างงั้นเลยคับผม
“เออ งั้นก็กลับเองละกัน”
“อ้าว” เห้ยยย เดินหนีไปซะงั้น อ๊ากกก ทำไมทำแบบนั้น อย่านะ 

ใจแป้วเลยคับ ไอ้บ้า ทิ้งกันง่ายๆ งี้แล้วเอ็งจะมาทำไมเนี่ยยย
แต่ผมหยิ่งคับ ไม่ตามเว้ย จะทำอะไรก็เรื่องของเอ็ง หาทางไปเองก็ได้วะ 
พี่นัทเดินไปที่รถเค้าและก็สตาร์ท พอดีมันต้องขับผ่านมาทางที่ผมยืนอยู่ เค้าก็เปิดกระจกรถมาถามอีกที

“เอาตัวไม่รอดก็อย่าลีลามากได้มั้ย ถ้าไม่ขึ้นมาตอนนี้ เป็นไรมา ไม่ช่วยจริงนะเว้ยคราวนี้” ชิ โดนว่าตลอดเลย แต่เพราะเค้าพูดถูก ผมก็เลยต้องลดความหยิ่งแล้วตามเค้าขึ้นรถไป

พี่นัทก็พาแวะไปกินข้าวคับ และก็พาไปโรงแรมที่เค้าพักอยู่ (ที่จริงมากับพี่ที่ทำงานอีกสองคน แต่พี่นัทได้อยู่คนเดียว)
แหง่ะ หรูหรา เกิดมาไม่เคยนอนโรงแรมห้าดาวเลย มีวันนี้แหล่ะคับ

“รออยู่นี่ก่อน เดี๋ยวตอนบ่ายๆ แวะมารับ” เค้าว่างั้น ที่จริงตอนแรกไม่ได้คิดว่าจะได้ค้าง รู้แค่ว่าพี่นัทจะพาไปเที่ยวหง่ะเลยมารอ

ผมก็เปิดเคเบิ้ลดูหนัง หลับแล้วหลับอีก จนถึงตอนบ่ายๆ พี่นัทก็สะโหลสะเหลกลับมาคับ (เพราะเมื่อคืนเค้าไม่ได้นอน) เห็นอย่างงั้นผมเลยบอกว่าไม่ไปแล้วดีกว่า ให้เค้านอนพัก

พี่นัทก็เหมือนจะรู้ตัว เลยนอนสลบไปเดี๋ยวนั้นเลย
ผมปิดทีวี (เพื่อไม่ให้เสียงและภาพรบกวน) นั่งเฉยๆ ไม่รู้จะทำอะไร มองพี่นัทก็รู้สึกอึนๆ ไงไม่รู้ คือว่าผมสงสัยอ่ะคับ ว่าทำไมผมถึงได้สนิทกับเค้าได้มากขนาดนี้ 
มันนานมากเลยที่รู้จักกัน ถ้านับตั้งแต่ตอนที่เจอกันครั้งแรกก็เกือบหกปีแล้วอ่ะคับ

“พี่นัท” ผมลองเรียกดู ไม่รู้จะเรียกทำไมเหมือนกัน เช็คว่าหลับจริงป่าวมั้ง แหะๆ
“.......................” 
“พี่นัท”

เรียกอยู่งี้ประมาณสิบกว่ารอบอ่ะคับ ฮ่ะๆๆ งงตัวเอง ไม่มีไรทำอ่ะ

“ตี๋ๆๆ หูดำ หน้าหม้อ สตอเบอร์รี่ ปีศาจ”
“........................” ไม่กระดิกเลย ผมเซ็งง่ะ เย็นมากแล้วหิวข้าว ตื่นมาพาไปกินข้าวหน่อยดิ๊
“นัทๆๆ ณัฎฐ์ xxx” เต็มยศไปเลย... ไม่เรียกพี่แล้วดูสนิทกันไงไม่รู้ ฮ่าๆๆ (แต่ตื่นมาไม่กล้าเรียกหรอกคับ) 

พอเห็นไม่ตื่นผมเลยเดินไปนั่งข้างๆ เตียง เอานิ้วไปจิ้มๆ แขน เอามือไปรองใต้จมูก เอานิ้วไปถูขนคิ้วหรือถูเล็บไรแบบนั้น (แหะๆ ผมชอบเล่นกับแม่แบบนี้เวลาแม่นอนหง่ะ) เค้าก็จะยุกยิกนิดหน่อย แต่ไม่ตื่น
 
“นัท พุหิวข้าว”
“........................”
อ่ะจ๊าก ขยับแล้ว
รีบเปลี่ยนสรรพนามโดยด่วน

“พี่นัทๆ ค่ำแล้ว พาไปกินข้าวหน่อย หิวว”
พี่นัทค่อยๆ ลืมตา แถมปากก็บ่นขึ้นทันทีที่เห็นผม

“เฮ้ย อะไรๆ ก็กู”
เค้าลุกขึ้นขยี้หัวตัวเอง
 
แหง่ะ... ไม่ใช่เอ็งแล้วจะเป็นใครล่ะ ก็รู้จักเอ็งอยู่คนเดียวหนิ (อีกสองคนไม่นับ ไม่รู้อยู่ไหน)

พี่นัทอาบน้ำแต่งตัวใหม่แล้วก็พาไปกินซีฟู๊ดตรง walking street นั่นแหล่ะ เดินไปแป๊บเดียวก็ถึง
เหอๆๆ พอหลุดป้ายเข้าไปเท่านั้นล่ะคับ
แม่-เจ้า-โว้ยยย 
นี่มันอะไรกันวะเนี่ยยย เพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้ ขอแวะดูนานๆ หน่อยคับ
สาวๆ นักเต้นทั้งหลาย...กับเสื้อผ้าน้อยชิ้น โอ้ ก๊อด อยากจะลองเข้าไปดูสักที แต่ไม่กล้าแฮะ คือว่ากลัวเปลืองตังค์เยอะอ่ะคับ ไม่ค่อยมีตังค์
แถวนี้พี่นัทบอกว่ามันมีโชว์ประหลาดเยอะอ่ะคับ (ประหลาดจริง คิดกันไปได้)
และเค้าก็เคยไปยลมาหมดแล้วเรียบร้อย แหง่ะ ไม่พลาดเลยนะเอ็ง

สรุปหลังจากกินซีฟู๊ดเสร็จ ก็เดินดูในนั้นล่ะคับ หุหุ เดินไปด้วย กินไปด้วย เคบับอร่อยโค๊สสส... พี่นัทซื้อมาและผมแย่งกินหมดเลย เหอๆ เจอตบกะโหลกไปตลอดทาง (เกินแปดทีแล้วนะนั่น!) 
   

สุดท้ายก็เดินเลยโรงแรมมาหน่อยคับ จะมีสะพานคอนกรีตต่อไปในทะเลและข้างหลังก็มีตัวหนังสือใหญ่ๆ เขียนว่า PATTAYA
ดูทื่อๆ ไปหน่อย แต่โดยรวมแล้วโอ ผมชอบที่โล่งๆ ง่ะ

“ผมถ่ายรูปให้มะพี่ ข้างหลังสวยดีๆ” กล้องมือถือผมก็พอได้อยู่
“บ้านนอกคอกนาจริงๆ พี่มาเป็นร้อยทีแล้ว ไม่ถ่ายเว้ย” เอออ ไม่ถ่ายก็ไม่ถ่ายดิ ว่าอยู่ได้ไอ้คนในเมือง
“ชิ ก็ผมเพิ่งเคยมาหนิ งั้นถ่ายให้หน่อย” ผมยื่นเปิดกล้องให้ แล้วปีนราวสะพานขึ้นไป

“เฮ้ย ไอ้ง่อยเดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก ลงมา!” พี่นัทรีบมาดึงแขนผม แต่ผมไม่ลงแค่เปลี่ยนจากยืนเป็นนั่ง
“โถ เป็นห่วงก็บอก” ก้นแตะราวคอนกรีตผมก็ยกแขนไปคล้องคอเค้าเลยคับ แหะๆ เผลอไปล้อเล่นด้วยหน่อยเดียว พี่นัทกอดกลับเลยทันที (จะเร็วไปไหน)
“เย้ยย จะตก!!” ผงะแทบหงายหลังเลยผม
“จับไว้อยู่ ไม่ตกหรอก” ยื่นหน้ามาใกล้อีก... แหง่ะ ลองของแท้ๆ ผมก็หันหน้าหนีดิ หน้าร้อนเลยผม แถวนี้ก็มีคนเดินมาคุยเล่น/ถ่ายรูปกันเหมือนพวกผมล่ะคับ แต่ไม่เยอะ เสียวตกไม่พอ ยังมากอดอีก ที่จริงผมไม่ชอบให้ใครมากอดหรอกคับ รำคาญ แต่กับพี่นัทนี่ ไม่ได้กอดด้วยมานานแล้ว ก็เลยอยากอยู่เหมือนกัน แหะๆ 
“อย่าแกล้งดิ๊”
“งั้นปล่อย” อ้าว ที่พูดนี่คือให้ลากผมนั่งดีๆ ก่อน ไม่ใช่หมิ่นเหม่จะตกทะเลแบบนี้ไอ้บ้า
“เอ้ยยยยยยยยยยยย” เค้าปล่อยมือ ผมก็หงายหลังขาชี้ฟ้าเลยคับ แต่ไอ้บ้าพี่นัทกอดเอวลากลงมายืนบนพื้นได้ทัน
“ฮ่าๆๆๆ” แม่งเอ๊ย ใจหายใจคว่ำยังมีหน้ามาหัวเราะอีก
“ขำอะไรนักหนา” เคืองเว้ยย ตกไปกลายเป็นผีทะเลแน่เลยกรู (ว่ายน้ำไม่เป็น)

“หน้าซีดเป็นไก่ต้มซะงั้น....” แน่ดิไอ้บ้า 
“ช่วยเติมเลือดให้มั้ยล่ะ?” พูดงี้ผมนึกว่าจะบริจาคเลือดให้อ่ะคับ (คิดไปโน่น)
“พี่เลือดกรุ๊ปไรอ่ะ?” ผมบีนะคับ แหะๆ ไม่ช่ายยย.... ที่จริงพูดคนละเรื่อง เติมเลือดของเค้านี่คือ ให้เฉพาะที่หน้าผมคับ
วิธีการทำได้ง่ายมาก แค่เอาปากมาประกบกัน
คือตั้งแต่คบทุกคนมาเนี่ย พี่นัทจูบเก่งสุดละ ทำเอาผมเคลิ้มไปเลย แหะๆๆ ชักจะไปกันใหญ่แล้วผม ยอมเค้าง่ายๆ ซะงั้น   

พอเค้าถอนหน้าออกมามอง ปากก็ทำงานต่อทันที
“ติดใจเหรอ?” ถามงี้ เอาอีโต้มาแทงเลยดีกว่า
“ไปต่อกันที่ห้องมั้ยล่ะ?”
“หา?” คิดจริงนะเว้ยยย แต่พี่นัทพูดเล่นอ่ะคับ แหง่ะ ไอ้บ้า ต่อของเอ็ง นี่คือกลับมานอนต่อเหรอวะ?

ก็เป็นงั้นล่ะคับ กลับมาก็อาบน้ำนอนเลย หมั่นไส้ความกวนตีนของเค้ามาก
จูบกรู ไม่ขอไม่พอ ยังไม่สนใจอีก
พอเค้าห่มผ้านอน ผมก็ตามไปก่อกวนต่อทันทีเหมือนกัน ลองดูดิ๊ จะว่ายังไง

“ทำอะไรของเอ็ง คนจะหลับจะนอน” ผมปีนขึ้นไปย่ำปลายเตียงเค้าคับ (ทวินเบ้ด)
“อย่าเพิ่งนอนดิ่ มาคุยกันก่อน” เดินไปลากแขนเลยทีนี้ เพิ่งเที่ยงคืนกว่าเอง จะรีบหลับไปไหน
“ถีบแม่งตกเตียง ไม่คุยเว้ย จะนอน!!” ไอ้บ้า ใจร้าย... 
“จูบผมฟรีแล้วไม่รับผิดชอบเหรอ ตื่นเลย” ดึงจนพี่นัทต้องลุกขึ้นมานั่งอ่ะคับ
“โว้ยย แล้วจะเอาไง จูบพี่คืนมั้ยล่ะ จะได้หายกัน” แหง่ะ ก็อยากอยู่ แต่ไม่กล้าทำอ่ะคับ กลัวไปแพ้เค้าอีก
“ไม่เอาหรอก อยู่เป็นเพื่อนก่อนดิ อย่าเพิ่งหลับ” เหงาอ่ะ ผมยังไม่ง่วงด้วย
“พี่ทำงานแปดโมงน้ำพุ” เค้าพูดเหมือนจะว่าผมกลายๆ

“ก็ได้ๆ งั้นผมลงไปข้างล่างนะ” ข้างล่างโรงแรมจัดสวนไว้เยอะดีคับ ธรรมชาติมาก เดินเล่นเพลินเลย มีห้องตกแต่งสวยๆ หลายที่ด้วย จริงๆ ไม่ต้องออกไปไหนเลยก็ได้ แค่เดินเล่นในโรงแรมก็โอแล้วคับ
“ดึกป่านนี้แล้วจะไปไหนอีก ถึงเวลานอนก็นอนสักทีเหอะ”
“ยังไม่ง่วงอ่ะ จะไปเดินเล่น” ผมกระโดดลงจากเตียง เดินหาอุปกรณ์ประกอบการเดิน ก็มีกระเป๋าตังค์ ไอพอด บุหรี่ซองนึง (แหะๆ)
“ยืมไฟหน่อยนะพี่” ไฟแช็คพี่นัทน่ารักมากกก อยากได้ เห็นว่ากิ๊กซื้อมาฝากจากญี่ปุ่น (อีกและ) ผมมีปัญหาชอบจุดไฟไม่ติดคับ แต่ของเค้านี่ใช้กดเอา

“ไอ้ง่อย มีหูไว้คั่นหัวเหรอวะ พี่บอกให้นอนก็นอน อย่าเรื่องมาก” พี่นัทเดินมาคว้าทุกอย่างจากมือผมไปวางไว้ที่เดิม
“ผมเรื่องมากตรงไหน” ไม่เข้าใจ อยากนอนก็นอนไปดิ
“สรุปที่พูดไปนี่ก็เหมือนเดิมใช่ไหม?” เตรียมตัวจะเทศน์อีกและคับ
“แค่เรื่องง่ายๆ เอ็งยังไม่รู้ แล้วเรื่องอื่นที่มันยากๆ เอ็งจะมีปัญญาเหรอ คิดซะบ้างสิ”
“เดินเล่น มันต้องใช้ปัญญาด้วยเหรอพี่?”
“ถ้าคิดว่าดึกๆ แบบนี้ปลอดภัยก็ไป” แหง่ะ... คือผมไม่ได้บอกเค้าอ่ะคับว่าจะไปเดินเล่นที่ไหน แล้วแถวนี้มันใกล้แหล่งอบายฯ คนไม่ดีเยอะ เค้าก็คงกลัวล่ะมั้ง
“ไม่ไปแล้วก็ได้” สลดเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้คับผม

“พี่คอยบอกแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะน้ำพุ”
“ทำไมไม่ได้ล่ะ?” พูดแบบนี้ใจหายเลย
“อย่างน้อยก็ตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน”
“พี่จะแต่งงานแล้วเหรอ?” พี่นัทหลุดขำมาหน่อยนึงกับที่ผมถาม
“หึหึ.....พูดอะไรของเอ็ง”
“เต้บอกว่าพี่นัทจีบใครอยู่ไม่รู้ ผมก็นึกว่าพี่คงได้ฤกษ์แล้ว ...แก่แล้วหนิ” เดาไม่ถูกหรอกว่าใคร มีเยอะเกิน
“มันไปรู้อะไรมาอีกแล้วไอ้เต้ ไอ้นี่รู้ไม่จริง บางเรื่องก็มั่ว”
“หึ ผมคิดเองอ่ะ ว่าพี่จะแต่งงาน” คิดไปได้ไงไม่รู้ ก็เดาเอา (จากที่เต้บอกมา) ปนนอยด์ๆ ด้วยนิดหน่อยนั่นแหละคับ

“ถ้าพี่แต่งงาน เอ็งจะอยู่คนเดียวได้มั้ย?” พี่นัทถาม
“จะแต่งจริงเหรอ?” ช้อค 
“ตอบก่อนว่าได้มั้ย?”
“......................”

ผมคิดกับที่เค้าถาม แล้วคำตอบที่ออกมาทันทีคือไม่ได้
ไม่ได้หรอกครับ ถ้าเค้าไป แล้วผมจะอยู่กับใคร ผมจะมีใครให้พูดคุยด้วย จะมีใครคอยเทศนาผมอีก ถ้าไม่ใช่พี่นัท ก็คงเป็นแม่ผม... แต่มันก็ไม่เหมือนกัน

“ไม่ได้” ผมตอบไปตามตรง
“แต่ถ้ามันจำเป็น ก็คงได้” คิดในมุมพี่นัทบ้างคับ ก็คงถูกอย่างเค้าว่า พี่นัทคอยบอกคอยเตือนอะไรผมไปตลอดไม่ได้ เพราะชีวิตพี่เค้ามันก็ไม่ใช่แค่นี้
ผมไม่แปลกใจหรอกคับ ถ้าถึงจุดๆ หนึ่งที่เค้าจะมีครอบครัว
มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะพี่นัทถ้าจะแต่งตอนนี้ก็ทำได้ อะไรเค้าก็มีพร้อมหมดแล้ว ทุกอย่าง... ที่ไม่พร้อมผมว่าคงเป็นตัวเค้าเองมากกว่า

“อย่าเศร้าไปเลยน้อง ถึงพี่จะแต่งกับใคร แต่น้ำพุก็สำคัญที่หนึ่งอยู่ดี” เค้าพูดแถมมากอดผมไว้อีก แอร์เย็นที่อาบผิวอยู่พอเจอความร้อนจากตัวเค้า ก็ทำให้ผมอุ่นได้ทันทีเลยคับ
หง่ะ ก็พอรู้อยู่ว่าคงเป็นเทคนิคที่ทำให้ผมคล้อยตามหรืออะไรสักอย่าง แต่ผมก็ห้ามไม่ให้หลงกลไม่ได้นะบางที
พี่นัทชอบทำให้ผมหวังในตัวเค้า แต่ความจริงหวังได้รึเปล่าก็ไม่รู้ ที่เค้าทำหลายๆ อย่างก็พอเชื่อได้อยู่หรอกคับ แต่พอผมรู้สึกจริงจังกับสิ่งที่พูดทีไร เค้าก็ดูเหมือนแค่แกล้งแหย่เล่นไปงั้นๆ ทุกที

“....โกหก” จะพูดปลอบใจหรือพูดให้รู้สึกแย่กว่าเดิมกันแน่วะ 
“ถ้าผมที่หนึ่งจริง พี่ต้องไม่แต่งกับคนอื่นดิ!” ปากดี สำคัญบ้าอะไร ที่หนึ่งตรงไหน ถ้าเค้ามีคนอื่น

“โอเค งั้นพี่จะแต่งกับเอ็ง”
“.........................”
หง่ะ
ชิบหายแล้ว หลอกให้ตรูพูดป่าววะเนี่ย 
“เดือนหน้าให้แม่ไปขอเลยนะ สินสอดเอาเท่าไหร่ดี สิบล้านพอมั้ย?”
“......อย่ามาพูดแบบนี้ ไม่ขำ” แย่ละ งี้เค้าก็รู้ดิว่า....
“ฮะๆๆ ไหนบอกว่าไม่อยากให้แต่งกับคนอื่น นี่พี่จะแต่งกับน้ำพุไง ยังไม่พอใจอีกเหรอ?”

มันจะแต่งกันง่ายๆ ได้ไงไอ้บ้า ทำได้ใจไปเหอะ เรื่องไรผมจะยอมล่ะ

“.......พี่นัท”
“หืม?”
“จะแต่งกับผมอ่ะ รักผมรึเปล่า?”


H
Thank you!
+ ให้คนมาดัน

[KIMKUNG]

ดันมาดัน ดอน ตี1 ตี2 ชวนน้องมาดัน

[indy❣zaka]

ท่านช่างฟิตมากกกก 
มาตอนตี4   


แล้วพี่นัทจะตอบไงหว่า 

[nana]

รอลุ้นคำตอบอิอิ

[kenshinkenchu]

อ๊ายยยยยยยยยย........ลุ้นมาก

โป๊ะเชะสักทีเถอะ  อยากรู้ชัดๆซะที  เดาๆ อึนๆมานานแล้ว