หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[foyer]

/

พอไอ้แทคไป บรรยากาศเริ่มดีขึ้นตามลำดับ ผมก็อยู่กับพี่นัทสองคน โดยไม่มีมารมาผจญ...
อ่อ ลืมบอกไปว่า วงไอ้แทคก็วงไอ้รัชนั่นแหล่ะ ยุบรวมกันแล้ว แต่นักร้องนำไม่ใช่เต้ เต้ไม่ได้มาทริป
เป็นเพื่อนขี้ยาของมันแหล่ะ จาบอกว่าหล่อมากกก (แต่ติดยา)
ผมดูวงไอ้แทคเล่นเพลงฝรั่ง เพลงเดียว...

เพลงจบพี่นัทถาม
“อยากกลับรึยัง?”

อ่า...... เอาไงต่อดี ไม่ได้อยากอยู่ดูไอ้แทคเล่นหรอกคับ เลยบอกว่ากลับก็ได้

พูดจบก็ลุกออกไปกันเลย
ตรงที่เล่นคอนเสิร์ตกับทางกลับที่พักมันก็ไกลกันอยู่อ่ะคับ เป็นทางเดินมืดๆ ผ่านสวนที่อยู่ติดทะเล มีไฟถนนส่องตามทางเป็นระยะๆ

“พี่นัทพักหลังไหนเหรอ?” ผมถาม ตอนเดินคู่กันมา พี่นัทดูเบลอมากกว่าปกติคับคราวนี้ ผมว่าเค้าคงกินเหล้าเยอะอ่ะ ไม่งั้นไม่น้อคนอนสลบอยู่แบบนั้นหรอก

“พี่อยู่หลังนั้น” หง่ะ... พี่นัทชี้ไป...... ก่อนถึงที่พักผม  
“โอเค งั้น.... ให้พุไปส่งป่ะ ไหวมั้ยเนี่ยพี่” เค้าเดินเซคับ ผมเลยจับแขนพยุงไว้
“ไหวๆ เดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่า”
“ไหวจริงดิ ทำไมเดินไม่ตรงอ่ะ”
“ส่งได้ๆ เดินนำไปเลยคร้าบ” ได้ตรงไหนเนี่ย จะพุ่งเข้าพุ่มไม้ตลอด ผมเลยลากแขนเค้าไว้ให้เดินตรงทางมาตลอดจนถึงที่พัก

“ขอบใจที่มาส่งนะพี่นัท” จริงๆ ไม่จำเป็นเล๊ย...
“อืม ไม่เป็นรายยย” โบกมือ....เซ.............เหอะๆ ตลก
“ไหวแน่เหรอพี่ พุไปส่งมั้ย?” ก็เป็นห่วงอ่ะคับ ไม่เคยเห็นเป็นแบบนี้หนิ
“ไม่เป็นไร บายยย” โห พี่นัท ไรเนี่ย เดินหนีไปเฉยเลย

ตอนนี้บ้านพักผมยังไม่มีค่อยมีคนมาอ่ะคับ คนที่มาส่วนมากก็คือคนที่ไม่กินเหล้า แล้วก็คงเข้านอนกันไปแล้ว ผมเซ็งพี่นัทง่ะ อุตส่าห์อยากอยู่ด้วยสองคน ดันไม่ทำอะไรเลย
ทีคนอื่นอยากอยู่กับผมแทบตาย ผมยังไม่อยู่ด้วยเลย
เอาวะ ลุยเองก็ได้...
ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามพี่นัทไป.. ชิ เฉยนักใช่มั้ย?

“พี่นัท”
“หืออ?”
 
พอเค้าหันมา ผมก็คว้าคอมาจูบซะ ลิปคิสคับ สองวิพอ... อายเป็นเหมือนกันอ่ะ แต่เพราะขัดใจพี่นัทเลยทำ

“... !” ประกบปากแบบเร็วๆ เจอเหล็กดัดฟันทิ่มไปนิดนึง...
เหอๆๆ
พอถอนปากออก พี่นัทเอ๋อรับประทาน เซถอยหลังไปก้าวนึง หน้าเหวอมากก
“น...น้องพุ....”  

“ฝันดีพี่” ผมเห็นหน้าเค้าแล้วเขินคับ... ตกใจอะไรขนาดนั้นเนี่ย พูดจบผมก็เดินกลับเข้าบ้าน...
หง่ะ... ตื่นเต้นเหมือนกันนะเนี่ย เพิ่งเคยจูบคนอื่นก่อนเป็นครั้งแรก กล้าทำไปได้ไงวะกรู
....ก็......พี่นัททำเฉยใส่ผมก่อนทำไมล่ะ.....

ผมขึ้นมาที่ห้อง มันเป็นห้องรวมเหมือนเดิมอ่ะคับ มีคนนอนหลับล่วงหน้าไปก่อนแล้วสองคน
ผมเข้าไปอาบน้ำ ก็คิดถึงความหน้าด้านของตัวเองตลอด.....
เหอๆๆ อายอ่ะ เห็นหน้าพี่นัทเหวอแล้วยิ่งอายปนฮา ถ้าทำอีกจะตอบสนองตรูทันมั้ยวะ

เอิ๊กๆ คิดทะลึ่งกับพี่นัทไปจนกระทั่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ.... (ไม่บอกว่าคิดไร)
โอ้... ภารกิจที่ไม่อาจลืมได้ คือต้องโทรหาเคน เบื่ออ่ะ...... แต่ต้องทำ จะเล่นมุขเดิมมันก็เก่าไปแล้ว

ผมหยิบมือถือ แล้วเปิดระเบียงออกไปโทรข้างนอก
ลมทะเลพัดเย็นสบาย วิวสวย
โทรหาแฟน.... โรแมนติกสัดๆ  

“ฮัลโหล เคน นอนยัง?” ดูนาฬิกา ตีหนึ่งกว่าๆ และ
“ยัง ก็รออยู่ ทำไมโทรมาดึกจัง” เสียงมันฟังลอยๆ เหอะๆ มึงแอบหลับชัวร์แบบนี้
“ก็เพิ่งกลับ ที่จริงงานยังไม่เลิกกลับมาก่อนนะเนี่ย กลัวเคนรอนาน” โอ๊ะ สตอเบอร์รี่ แต่พูดแบบนี้แล้วมันปลื้มคับ อารมณ์เสียๆ เนี่ยหายหมด เชื่อเหอะ... ผมลองมาแล้ว

“ขนาดกลัวเรารอนะ ปาเข้าไปตีหนึ่ง” มันก็ประชดตลอด  
“อ่าว เราก็ต้องสังสรรค์กับเพื่อนกับพี่กับน้องบ้างดิ แล้วดนตรีก็เล่นมันส์ด้วย เลยติดลมนานไปหน่อย โทษน้า.....” ผมทำเสียงอ้อนมัน
“พุก็งี้ทุกที เมาป่าวเนี่ย... เสียงแปลกๆ”
“โห... เราไม่เคยเมา กินแค่หนุกๆ อ่ะ”
“ไม่เมาก็ดีแล้ว กลัวกินเยอะแล้วดูแลตัวเองไม่ได้ ...แล้วเกิดใครมันคิดมาทำอะไรตอนพุเมา มันจะไม่คุ้มรู้มั้ย?” อ่า... นั่นสิ มันก็มีทั้งได้และก็เสียนะงวดนี้....    
“โห...เคน เราดูแลตัวเองอยู่ แล้วนี่ก็เพื่อนทั้งนั้น ไม่มีใครมาทำไรเราหรอก” แต่เมื่อกี้เพิ่งไปทำคนอื่นมา......แหะ

“ก็เป็นห่วง ไม่อยากให้ใครมาฉวยโอกาสกับแฟนเรา” ยี๋...
“พุโอเคคร้าบ.... ตอนนี้กลับถึงห้อง เตรียมตัวจะนอนและเนี่ย” นี่คือการไล่ทางอ้อม.... แต่ก็มักจะใช้กับเคนไม่ได้ผล เพราะมันชอบยืดเยื้อโคตรรร

"เมื่อกี้เรียกแทนตัวเองว่าอะไรนะ?"
"............." ผมงงไปนิดนึง แล้วก็เพิ่งนึกออกว่าเมื่อกี้เรียกตัวเองว่า 'พุ' เออ เรียกแล้วยังไงวะ
"ทีหลังเรียกแบบนี้บ่อยๆ ดิ น่ารักดี" กำ... กรูติดมาจากพี่นัทนี่หว่า เผลอไป
"อืม เดี๋ยวจะนอนแล้วนะ" มึงพูดแบบนี้กรูยิ่งไม่อยากเรียกเข้าไปใหญ่
“จะนอนแล้วเหรอ อย่าเพิ่งดิ” นั่นไง
“เคนมีไรคร้าบ?” วันนี้อารมณ์ดี จะไม่วีนมึงก็ได้
“นับเวลารอ เหลืออีก.....24 ชั่วโมง ก็จะได้เจอกันและ” เหอ เวอร์จริงนะเมิงอ่ะ มึงคำนวณเวลาขนาดนั้นเลย

“ตอนนี้ทำไรอยู่เหรอ?” ถามฟายมากเคน
“คุยโทรศัพท์กับแฟนครับ” ผมตอบ
“คิดถึงแฟนมั้ยครับ?”
“โคตรๆ” โคตร......เบื่อมึงเลย  
“คิดถึงเหมือนกัน โคตรคิดถึงเลย อยากเจอหน้าแฟนเร็วๆ แต่เค้าไม่ค่อยว่างเลย งานเยอะ กิจกรรมแยะ เหนื่อยมั้ยครับที่รัก?”

“ไม่ค่อยอ่ะ” กูคุยกับมึงนานๆ แล้วเริ่มอยากจะอ้วกว่ะ
“เหรอ.... ถ้าพุเหนื่อย ว่าจะไปช่วยทำให้หายเหนื่อยสักหน่อย” ทำบ้าอะไรมึง...
“เคน เราง่วงแล้ว พรุ่งนี้มารับใช่ป่ะ?” เปลี่ยนเรื่องดีกว่าแฮะ อ้วกจะพุ่ง เหล้ามันตีอาหารเย็นขึ้นมาจริงๆ และ

“ครับผม เดี๋ยวคราวนี้เอารถไปรับเลย หน้า xxx ใช่ป่าว?” มันถามย้ำ เพราะผมบอกให้ไปจอดรอไกลๆ จุดส่งหน่อย แหะๆๆ ก็ใครจะอยากให้คนอื่นเห็นล่ะ มันไม่ดีหรอกกก

“รถอะไร มอไซต์?” ก็รู้ว่ารถยนต์แหล่ะ แต่อยากรู้ยี่ห้ออะไร จะไฮโซเหมือนหน้ามึงรึเปล่า ทำนองนั้น ฮ่าๆๆ
“รถยนต์ ก็บอกแล้ว ขอป๊ามาเรียบร้อย... เดี๋ยวรับเสร็จจะพาไปกิน buffet เนื้อย่าง พุชอบป่ะ?” ไม่บอกกรูอีกว่ายี่ห้ออะไร ถ้ามึงขับวีโก้มา กูไม่ไปด้วยแน่นอน (แหะๆๆ เรื่องไม่ชอบรถกระบะนี่ให้เล่าตอนนี้มันยาวคับ ไว้ก่อนละกัน)

“โห เหม็นควันดิเคน” เรื่องมากอีกเนอะกรู
“แต่มันอร่อยนา... กินไม่อั้น เนื้อคุณภาพดีด้วย”
“ถ้าเคนเลี้ยงก็ไปอ่ะ”
“เลี้ยงอยู่แล้ว ไม่ให้พุออกหรอกครับ” เหมือนมันจะประชดว่ะ... ช่างดิ อยากเสนอตัวขึ้นมาเอง ช่วยไม่ได้  
 
“เคน เดี๋ยวเราไปนอนแล้ว... ง่วง” มึงยื้อกูมานานและ แต่ก็เป็นงี้ตลอดแหล่ะคับ ตั้งแต่รู้จักมันมาเนี่ย
“อ่า โอเคๆ.....”
“งั้น บายนะ”
“ที่นั่นฝนตกป่ะ.......?”

“..................................”

เอาเป็นว่าเพื่อไม่ให้รู้สึกว่ามันจะเป็นการคุยไร้สาระมากไป ก็จะตัดที่คุยกับเคนออกละกันคับ เพราะคุยกันนานมาก.... ตอนแรกผมกะจะคุยแป้บเดียวและวาง แต่มันชอบเป็นแบบนี้ บายไปประมาณสี่ห้ารอบ จนเพื่อนกลับมาอ่ะ ถึงจะได้นอน และอย่างนี้จะไม่ให้ผมเซ็งมันได้ไง

/

เช้ามาก็กิจกรรมเดิมคับ กินข้าว รวมสายรหัส ทีนี้....เกิดความรู้สึกตะหงิดๆ กับน้องสาย ผญ. คนนึง...... เหอะๆๆ ถ้าไม่เป็นการเข้าข้างตัวเองมากไป น้ำพุก็งานเข้าอีกแล้วคับ

แต่จะพักเรื่องน้องเค้าไว้ก่อนละกัน
เรื่องโดนสายสิน รุกรานนี่ยังไม่จบคับ
ตอนผมจะเดินกลับไปเก็บของที่ห้อง ผมเจอแอนดักรออยู่...

หง่ะ.... จะเอาไงกับกูอีกรึ.......?
“จะกลับห้องเลยมั้ยน้ำพุ?”
“อือ” ผมพยักหน้ามองอย่างระแวง ทีนี้แอนหยิบเส้นขาวๆ ออกมาจากกระเป๋ากางเกงขาสั้นคับ หง่ะ ผมเห็นแล้วเกิดอาการ......สยอง

“ผูกให้หน่อยสิ”
“..........................” ตอนนั้นอึ้งคับ ไม่นึกว่ามันจะมีภาคสองต่อ แค่เมื่อคืนก็ยุ่งกับสิ่งนี้มามากพอและ
“ผูกเองดิ” ที่ผมดูจะพูดไม่ดีกับแอนขึ้นทุกวันๆ ก็เพราะอยากให้เค้าคิดได้ และตัดใจไปซะ เพราะอะไรนั้น... ทุกคนรู้ดีคับ แต่ทำไมแอนไม่รู้ฟระ

“โห้ยยย ผูกให้หน่อยนะ อุตส่าห์รอเก็บสายสินไว้ให้ด้วยเนี่ย” แอนเริ่มเต้น งอแงๆ เห็นแล้วอนาถคับ
“ไม่เอา ทำไมต้องเป็นกรูด้วยวะ” ไม่เอาแล้วคับ ไม่ชอบ ผญ. ขี้ตอแย น่ารำคาญ
“ก็อยากให้พุผูกให้หนิ” ยังไม่ยอมเลิก… แถมมองไปที่ข้อมือซ้ายผมอีก.... รู้นะ เพราะเห็นพี่นัทกับไอ้แทคผูกให้ผม ก็เลยอยากทำบ้างไม่ให้น้อยหน้าอ่ะดิ ไร้สาระสุดๆ ผมไม่ทำเพื่อสนองตัณหาให้ใครหรอกนะ

“ไม่อ่ะ อยากผูก ก็ผูกเองดิ” ยังยืนยันคำตอบเดิม
“งั้นเราผูกให้พุก็ได้” นี่ก็ตื๊อจะเอาให้ได้
“ไม่ต้องอ่ะ”
“แล้วนี่ใครผูกให้พุเหรอ?” รู้แล้วหรือแกล้งถาม...??
“พี่นัท” ผมตอบแค่คนเดียว เพราะคนอื่นยังไม่รู้ว่าไอ้แทคจีบผม (แต่พี่นัทคงรู้แล้วมั้ง)

.....หง่ะ หนีดีกว่าคับ เห็นแอนทำท่าจะนอนเตะขางอแง แล้วรีบจ้ำกลับที่พักแทบไม่ทัน

/    

เฮ้อ..... หงุดหงิดสุดๆ
ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถขณะกลับกรุงเทพฯ ไอ้แทคเกิดบ้าไรขึ้นมาอีกไม่รู้ ส่ง sms เข้ามือถือผมตลอด ทำนองแซวๆ ว่า อย่าทำหน้าบึ้ง อย่าซีเรียส อะไรประมาณนี้อ่ะคับ
มึงนี่ว่างมากนักใช่ไหม?
ผมก็หันหลังไปมองมัน...... แสด นั่งตรงไหนไม่รู้ มองไม่เห็นอีก กะจะส่งสายตาขู่มันให้เลิกบ้าอ่ะ แต่ผ่านไปสักพักมันก็เลิกส่งเอง  

อ่อ....เมสเซจไอ้แทคนี่ได้แล้วต้องลบทิ้งนะคับ เคนมันชอบเอามือถือผมไปเช็คอ่ะ ถ้ามีไรไม่ชอบมาพากล เดี๋ยวผมจะซวย

พอกลับถึงกรุงเทพฯ ประมาณทุ่มกว่าๆ ผมรีบปลีกตัวเอง หลบลี้หนีจากเพื่อนไปหาเคนโดยไม่บอกลาใครมาก (บอกแค่โมกับสตางค์สองคนพอ) ผมหิ้วกระเป๋าเดินเหลียวหลังตลอด กลัวมีใครตามมาเห็น
เหอะๆ ก็ไม่รู้ทำไมต้องหลบขนาดนั้น
แต่ก็น่าจะเดาได้.... ว่าผมทำไรไว้บ้าง แหะๆ      
 

ผมเดินมาเจอเคนนั่งรออยู่ตรงขอบบันได มันก็นั่งเหงาๆ ตบยุงรออยู่คนเดียว ดูแล้วก็น่าสงสารแฮะ... แต่ผมไม่อยากสงสารมันหรอกนะ

“เคน” พอมันได้ยินเสียงผม เคนก็รีบลุกขึ้นมาถือกระเป๋าให้ ยิ้มแฉ่ง
“มาจากตรงไหนเนี่ย ถึงนานยัง?”  
“รถจอดอยู่แถวนู้น......” ผมชี้มือมั่วๆ ไป “แต่แถวนั้นมันแคบแค่ทัวร์จอดก็เต็มและ เลยให้มารอตรงนี้ พอลงรถก็รีบเดินมาหาเคนเลย” จริงบ้างไม่จริงบ้างแถๆ ไป
“อ่อ.... หิวยัง ไปเลยป่ะ?”
“ไปเลยๆ หิวแล้ว” รีบไปไกลๆ จากแถวนี้เร็วๆ เลยยิ่งดี เหอะๆๆ    

เคนเดินนำไปที่รถ......มันล้วงกุญแจมาปลดล็อคประตู แสงไฟกระพริบปริบๆ ที่....

เฮ้ยยย นี่รถป๊าเมิงเหรอ ทำไมมันช่างเก่าโทรม คล้ายเศษเหล็กได้ขนาดนี้
ผมยืนอึ้งกับสภาพไปแป้บนึง....
เอ๊ยยย ล้อเล่นคับ ล้อเล่น อึ้งเพราะเคนเอารถหรูมารับต่างหาก..... แม่งบ้านรวยจริง ไม่เถียงและ
ตอนผมไปบ้านมัน ผมไม่เห็นโลงรถอ่ะคับ มันอยู่หลังบ้านง่ะ....

ผมเข้าไปนั่งข้างคนขับ... ยังแอบอึ้งไม่หาย เพราะรุ่นนี้ไม่เคยนั่งอ้ะ ....อ๊ากกก ไฮโซ ทำไมคนหล่อ รวย ต้องเลวด้วยวะ (หรือตรูเลวกว่า แต่ผมไม่รวยอ่ะ)

“ตกลงกินเนื้อย่างนะ จองโต๊ะไว้แล้ว..... คิวโคตรแน่นเลย โต๊ะว่างตอนสองทุ่มครึ่งอ่ะ แต่กว่าจะไปถึงก็คงพอดีมั้ง” เคนว่าตอนถอยรถออก
“ไม่อยากกินเนื้อย่าง เดี๋ยวตัวเหม็น” ผมแกล้งมัน ดูซิจะทำไง

“เฮ่ย......” เคนหัวเราะ “อร่อยนะ ยิ่งวันหยุดคนแห่กันไปกินเต็ม โชคดีโทรไปยังพอมีที่ว่างให้อยู่นะเนี่ย”
“ก็ไม่อยากกินอ่ะ ไม่ชอบย่าง” ปกติผมไม่ทำตัวงอแงงี่เง่า เอาแต่ใจใส่มันหรอก เมื่อก่อนผมตามใจเคนมากๆๆ เคนอยากกินไรผมจะคอยถามและคอยเซอร์วิสให้มันก่อนตลอด แต่ตอนนี้ผมจะเผยตัวตนที่แท้จริง ฮ่าๆๆ ผมเป็นลูกคนเดียวใช่ป่ะคับ เอาแต่ใจตัวเองจะตายชัก....

“เดี๋ยวเราย่างให้ก็ได้ พุรอกินอย่างเดียว โอเคป่ะ?” ท่าทางมันจะอยากกินเนื้อย่างจริงๆ คับ โห จะอร่อยขนาดไหนกันเชียว
“มันเหม็นควัน...ไม่ชอบให้กลิ่นเหม็นติดเสื้อผ้า” กูจะดับฝันมึงในวันนี้ เหอะๆๆ เลวมากเลยผม
“ไม่เหม็นมากหรอกพุ เดี๋ยวกินๆ ไปก็ลืมกลิ่นเหม็นไปเอง...”
“ลืมแน่ แต่กินเสร็จ กลิ่นมันจะติดเสื้อไงเคน เราไม่ชอบเหม็นๆ แบบนั้นอ่ะ และเดี๋ยวกว่าจะเอาเสื้อไปซักอีก... เน่าตายเลย” ผมจะซักเสื้ออาทิตย์ละครั้งอ่ะคับ ส่งซัก แต่กว่าจะถึงวันนั้นมันก็ตั้งหลายวัน

“งั้นพุถอดมา เดี๋ยวเราไปซักให้คืนนี้เลย มีเสื้อสำรองอยู่ในกระเป๋าใช่ป่ะ?” เฮ้ย เล่นงี้เลยเหรอวะ
“ไม่มีแล้ว”
“ใส่เสื้อเก่าไปก่อน”  
 
ไรฟะ จะไปกินให้ได้ใช่มั้ยเนี่ย ผมไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรมาอีก ก็ต้องไปร้านที่มันจองไว้  


H
buffet ไทย เขียนไงจะถูกอ่ะ  
 

[nunamicky]

จิ้มเป็นคนแรกป่าวหว่า
แอบดีใจนะเนี่ย
แสดงว่าเราใจตรงกันใช่มั๊ย?
อิ อิ 

[Akad3ar]

งั้นเราจิ้มคนที่สอง

เฮ้อ...ไม่อยากคิดสภาพตอนที่เคนรู้เรื่องทั้งหมดเลย

แบบพุแกล้งดีด้วยแบบนี้เคนมันก้็ยิ่งรักอ่ะดิ  เครียดแทน

[BeeRY]

พุจะสลัดเคนได้มั้ยอะ แต่อย่างเคนก็ดีนะ ดีทุกอย่างยกเว้นนิสัยใช่ป่าวน้ำพุ
แล้วพี่นัทจะเป็นไงบ้างเนี่ย ได้จุ๊บจากน้ำพุ 

[meduza]

อั๊ยยยยป๋านัทได้จุจุ๊บจากน้องพุแล้วดีใจด้วยค่า
รอวันให้พุคิดสงสารเคนบ้างบางทีที่เค้าเลวมันก็อาจจะเป็นเพราะเค้ารักเรามากเกินพอดี
แอนน่ากลัวง๊ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า

[yoyo]

พี่นัทเค้าช่างเป็นคนไม่หื่นเลย
เค้าคิดถึงขั้นคนรักรึเปล่านิ  เหมือนชอบพุแต่ไม่ได้อยากกุ๊กกิ๊กเลย
หรือเค้าอาจจะยังอยากเป็นชายหญิง

[ordkrub]

อ่านๆไปพอไอ้เคนมันทำตัวดีก็เริ่มใจอ่อนกับมันอีกแล้ว

[หัวเเม่มือ]

ไม่ได้เข้ามาหลายวันไปเยอะสะแล้วว

[yayu]

ดีใจแทนพี่นัทที่ได้จุ๊บจากน้ำพุ 

[Flirter_kung]

8 หนุกดีครับแรงดี ชอบๆ สะใจโก๋หง่ะ

[โจ๊กกุ้ง]

กริ๊ด เชียร์ให้พุรุกพี่นัท เหอๆ

[foyer]

/

พอเคนเลี้ยวรถเข้าไป  ....โหห รถแน่นมาก มันจะเป็นที่ๆ มีร้านอาหารหลายร้านรวมกันอยู่ในที่เดียวอ่ะคับ แต่หาที่จอดจนได้แหล่ะ เพราะมีเด็กคอยรับรถอยู่

“เห็นป่าวว่าคนเยอะ ถ้าเราไม่โทรจอง ป่านนี้ก็ยังไม่ได้กินหรอก” เคนมันบอกตอนเดินไปถึงหน้าร้านและมีคนนั่งๆ ยืนๆ รอกันอยู่เป็นกลุ่มเพียบ

ผมเดินเข้าร้านไปเจอคนมองตามเลยคับ มองแปลกๆ เหมือนไม่ชอบหน้าผมอ่ะ...
อะไรฟะ กรูไปทำอะไรให้.... อ่อ... สงสัยเพราะมากับไอ้เคน ชิ
พอเคนยื่นบัตรไรให้พนักงานไม่รู้ บัตรจองมั้ง เค้าก็พาไปนั่งที่โต๊ะ....
เมนูมา เคนก็ให้ผมสั่ง... แต่ผมไม่อยากสั่งอ่ะ มึงเคยมามึงก็สั่งให้กูดิ
“ไม่รู้จะกินไร เคนเลือกดิ”
“พุอยากกินไรล่ะ ชอบเนื้อป่ะ?” ก็นี่มันร้านเนื้อย่างป่ะแสรด..... ที่จริงมีพวกอาหารทะเลด้วย
“สั่งมา กินได้หมดอ่ะ” ปิดเมนูเป็นอันว่า กูขอจบการสนทนา
“งั้น......... ขอ บลาๆๆๆ” เคนสั่งมาทีเดียวห้าหกอย่าง
“แค่นี้ก่อนเนอะ” 
“อืม”   

ระหว่างรอ (ก็ไม่นานอ่ะคับ) เคนมันก็ถามเรื่องไปทริป ถามไปทั่วแหล่ะ.... ผมก็ค่อนข้างขี้เกียจตอบ เพราะจะพูดอะไรที ก็ต้องระวัง กลัวหลุดเรื่องที่มันห้ามไว้ แต่ผมทำอ่ะ (ซึ่งมันเยอะมากก)

“เดี๋ยวเราย่างให้” เคนบอกและใช้ที่คีบพลิกเนื้อใส่เตา ไอ้เรื่องรอกินอย่างเดียว ผมไม่ทำหรอก (ถึงนิสัยจะเป็นงั้นจริงก็เหอะ) ก็ช่วยมันย่างด้วยนั่นแหล่ะ

โห...เนื้อที่นี่ดีมากเลยคับ กุ้งก็ตัวควายมากก ปลาหมึกก็สด ผมชอบเห็ดออรินจิสุดแล้วอ่ะ หอมหวานดี... แหะๆ ที่เคยโวยวายในรถนี่ (แกล้งทำเป็น) ลืมไปหมดละคับ อร่อยๆๆ อ่ะ

“อร่อยป่ะ?” เคนยิ้มถาม
“อืม อร่อยดี” ผมยิ้มตอบ อารมณ์ดีเพราะมันอร่อยจริงๆ อ่า.....หัวนึงตั้งเกือบห้าร้อย แพงง่ะ แต่ของเค้าก็ดีจริง
“บอกแล้วว่าอร่อย เราแกะกุ้งให้ป่ะ?”
“แกะให้หน่อย” ลืมไปเลยว่าเกลียดเคน เห็นแก่กินจริงๆ เลยผม

ผมกับเคนกินกันเยอะมากกๆๆ เนื้อไม่รู้กี่จาน ไหนจะอาหารทะเล ปลาดิบอีก..... โห สุดยอดแห่งความอิ่ม กินคาวเสร็จก็กินของหวานต่อ ไอติมมีกี่รส ของหวานมีกี่อย่าง..... น้ำพุเหมา

“ฮะๆๆ กินเยอะนะเราอ่ะ” เคนแซว ตอนผมกินไอติมถ้วยสุดท้ายหมด มันถ้วยเล็กๆ เองคับ ใหญ่กว่าปีโป้นิดนึงอ่ะ
“buffet นี่ ต้องกินให้คุ้ม” ผมยักคิ้วให้มัน
“ที่สำคัญเคนเลี้ยงด้วย”
“ใครบอก.......ไม่เคยพูดเลย ฟังใครมาผิดป่าว” อ้าว ไมพูดแมวๆ แบบนี้วะ ห้าร้อยกูไม่จ่ายหรอกนะเว้ย

หน้าผมเริ่มจะเครียดๆ
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นๆ โอ๋... อย่าทำหน้างี้ดิครับ เราจ่ายเองๆ” เคนเรียกเด็กมาเก็บตังค์ผมเลยโล่งอก เอ๊ย ไม่ใช่
“เคนเราช่วยแชร์ เมื่อกี้เท่าไหร่อ่ะ” ไม่อยากเอาเปรียบมัน ไม่ใช่นิสัย.... เมื่อกี้ผมพูดเล่นคับ ถึงในใจจะอยากล้างผลาญมันมากก็เหอะ 
“ไม่เป็นไร เราบอกแล้วไงว่าเลี้ยง” งั้นก็เรื่องของมึงนะ....
 
“.........ให้เลี้ยงไปตลอดชีวิตยังได้เลยรู้ป่ะ” เคนชะโงกหน้ามาพูดต่อ เหอะ ฝันเฟื่อง ใครจะไปอยากอยู่กับมึงนานขนาดนั้น

ผมฝืนยิ้มให้เคน ไม่พูดไรตอบ สักพักตอนรอตังค์ทอน เคนก็ถามขึ้นว่า
“ได้ผูกข้อมือด้วยเหรอ?” อ้าว กำ นั่งเท้าคางมือซ้ายนานไปหน่อย ผมลดมือลงอัตโนมัติ.... แต่คิดในใจ.... ก็แค่สายสินสองเส้น... มันเป็นเส้นหนาอ่ะคับ เลยเห็นชัด ลืมเอาออกก่อนอ่ะ แต่ถ้าจะเอาออกก็คงต้องหากรรไกรมาตัดสถานเดียว เพราะมันคับ

“อืม” ผมตอบเสียงในลำคอ
“มันต้องผูกให้น้องไม่ใช่เหรอ ทำไมพุได้ด้วยล่ะ?” รู้ดี
“มันเหลือ เพื่อนเลยผูกให้” หน้าไอ้เคนเริ่มจะ... ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สัญญาณอันตรายมาเยือนดิครับผม....

“ใคร?” เคนแปลงร่างเป็นเครื่องจับเท็จ....หง่ะ
แต่ตังค์ทอนมาพอดีคับ... เคนมันเก็บไป เหลือทิปให้เด็กอีกนิดหน่อย

“กลับเลยป่ะ?” ผมพยายามจะเปลี่ยนเรื่อง ก็อะไรอ่ะ....แค่สายสิน ไม่เห็นมันจะน่าสงสัยตรงไหนเลยไม่ใช่เหรอครับ
“บอกมาก่อนใครผูกให้?” เคนไม่ยอมกลับด้วยซะงั้น
“ไอ้โมอ่ะ” ผมอ้างชื่อเดิม... เพราะเห็นเคนไม่ว่าอะไรพอพูดชื่อโม
“คนนี้บ่อยเกินไปป่ะ เห็นพูดถึงหลายทีและ”

เวร.............กลับกลายเป็นว่าชื่อไอ้โมพาซวย

“.......ก็ โมเป็นเพื่อนในกลุ่มเรา สนิทกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว” จะดีขึ้นมั้ยวะเนี่ย
“เพื่อนสนิทแน่เหรอ?
“อะไรเคน แค่ผูกเล่นๆ ไม่มีไรซักหน่อย” ผมไม่รู้ว่าการผูกข้อมือแบบนี้มันจะมีความหมายอื่นด้วย (เพิ่งรู้จากเมนท์คุณ Lo เนี่ยแหล่ะ)
“ก็เห็นมานักต่อนักแล้ว ไอ้เพื่อนสนิทเนี่ย.... สนิทอ่ะได้ แต่อย่ามาคิดไม่ซื่อแล้วกัน”
“เห้ยย... กับไอ้โม แค่คิดก็ไม่ใช่แล้ว มันไม่ได้เป็น......” ไม่แน่ใจ แต่ผมว่ามันชายแท้อ่ะ ไม่ได้เป็นเกย์หรอก
“รู้ได้ไง?”

“ดูออก”
“อย่าให้รู้ว่าไม่ใช่ละกัน” เคนลุกเดินออกจากร้านไป.... ผมอยากจะยกนิ้วกลางตามหลังมันจริงๆ ไอ้บ้า.... ประสาท โรคจิตอ่อนๆ แล้วมึงอ่ะ

/

ผมเดินเอื่อยเฉื่อยตามเคนไปที่รถ..... ชิ ก็ต้องขอเวลาทำใจ ก่อนจะเล่นละครกับมันต่ออ่ะดิคับ
พอไอ้เคนเป็นแบบนี้ ความเซ็ง ความรำคาญ และความรู้สึกแย่ๆ ทั้งหลายแหล่ที่ผมมีต่อมัน จะเริ่มสำแดงออกมาเรื่อยๆ ไปตามธรรมชาติ
ทั้งที่วันนี้ผมคิดว่ามันทำตัวดีแล้วนะเนี่ย
แต่ก็ต้องมาเสียเพราะ..... สายสินสองเส้น...... แค่เนี้ยยย มันปัญญาอ่อนอ่ะ

“ทำอะไรอยู่ กว่าจะตามออกมาได้!?” เคนโมโหคับ นี่ขนาดมันสตาร์ทรถเปิดแอร์รอ ไม่ได้ตากแดดรอสักหน่อยนะเนี่ย
“ห้องน้ำ” ที่จริงนั่งจ๋องเซ็งมันอยู่ที่โต๊ะนั่นแหล่ะคับ 
“ทำไมไม่บอก”
“ก็เคนเดินออกมาก่อน จะให้เราบอกยังไงล่ะ”
“ก่อนหน้านั้นก็บอกก่อนดิ” แสรด ก็มึงมัวแต่ตั้งท่าจับผิดแล้วกรูจะเอามิติที่ไหนไปบอกเมิงวะ

“...นึกว่าจะเดินตามคนอื่นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว......” มันออกรถเสร็จ ก็บ่นลอยๆ ออกมา
ได้ยินแบบนี้ผมเซ็งมากคับ ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะเว้ย
”………………………….”

/

ผมนั่งเงียบมาตลอดทางคับ เคนมันก็เงียบ.... เออ ดีเหมือนกัน เงียบก็ยังดีกว่าต้องฟังเสียงมึงพูดบ้าๆ บอๆ ล่ะว่ะ ที่สำคัญกูรำคาญมึงโคตร

กว่าจะถึงหอ ผมได้ยินเสียงเคนถอนหายใจหนักๆ มาตลอดทาง... แถมมันยังขับรถเร็วอีก นี่ถ้าช่วงล่างไม่แน่นพอ ผมต้องกลัวมันพาแหกโค้งตายกลางถนนแน่

เฮ้อ...... ในที่สุดก็ถึงหอโดยสภาพครบสามสิบสองคับ ในใจนี่ด่าเคนมาตลอดทาง ไม่รู้มันจะขับเร็วอะไรนักหนา   
“ขอบใจ” ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงสุดเบื่อหน่าย... กำลังจะเปิดประตู ผมเจอเคนดึงแขนไว้อีก...
ผมหันกลับไปมองหน้ามันด้วยความฉุน

“ไม่ได้แอบไปมีคนอื่นใช่ไหมพุ?” หา? เคนถามตาแข็งเลยคับ.... ถ้าก่อนหน้านี้ไม่ได้ไปกินเนื้อย่างกับมัน ผมต้องนึกว่ามันรู้เรื่องของผมแล้วแน่ๆ...
 
แต่ประโยคนี้ที่มันถามก็ทำให้ใจผมหล่นลงไปอยู่ตาตุ่มได้เหมือนกันนะ ก็ตกใจไม่นึกว่ามันจะถามแบบนี้ง่ะ ผมตั้งสติ ไม่ให้ทำท่าแปลกประหลาดออกไป ซึ่งก็ไม่ได้ยากหรอกคับ เพราะหน้าผมเรื่องแสดงความรู้สึกจะไม่ค่อยต่างกันมาก 

“ทำไมถามแบบนี้?”
“............................” เคนเงียบ
“เราไม่ได้มีใคร ก็มีเคนแค่คนเดียวเนี่ย.... ไม่ไว้ใจเหรอ?” 

“ไม่รู้สิ” เคนปล่อยมือจากแขนผม หน้ามันดูสับสนปนเครียด

“อย่าคิดมากดิ... เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวเจอกรรไกรก็ตัดออกแล้ว” ผมสอดนิ้วเข้าไปที่สายสินแล้วทำท่าตัดให้มันดู ที่จริงไม่มีเรื่องเคนมาเอี่ยวก็ว่าจะตัดอยู่แล้วคับ
“ไม่รู้ดิ เรากลัว....” มันเอื้อมมือมาจับแก้มผมเบาๆ
“พุอย่าทำให้เราเสียใจอีกนะ เรารักพุ รักมากเลยรู้ไหมครับ?” หน้าไอ้เคนโคตรเครียดดด เห็นแล้วอึ้งปนขนลุก

“รู้ครับ” ผมจ้องตามันตอบ บอกไม่ถูกเหมือนกัน ในใจรู้ว่าไม่ได้รักมัน อยากจะแก้แค้นมันมาก แต่เห็นเคนเป็นแบบนี้แล้วก็สงสาร
“พุรักเราใช่ไหม?”
รักอีกแล้ว........ คำนี้สำคัญมากเลยเหรอวะ
ถ้าตอบว่าไม่รัก แล้วจะเกิดอะไรขึ้น ผมอยากรู้จริงๆ

แต่ก็ไม่กล้าเสี่ยงอ่ะ ตอนนี้ไอ้เคนอารมณ์พีคอยู่ ผมมองตามันแล้วซึ้งไปถึงไส้ติ่ง เป็นใครมาเจอแบบผมก็ไม่กล้าพูดว่าไม่รักอ่ะ น่ากลัวชิบเลย... เหมือนความรู้สึกเคนมันจะทะลักออกมาทางสายตาจนหมดอ่ะคับ แถมแขนมันก็เกร็งมากด้วย เหมือนมันกลัวปนคาดหวังเต็มเปี่ยมกับคำตอบของผม   

ผมกลืนน้ำลายไปอึกนึง รู้สึกคอแห้งขึ้นมากระทันหัน....

“รักเราไหม ทำไมไม่พูด”
“ร...รัก เรารักเคน”

เจอเร่งรอบสองนี่ไม่ไหว ต้องรีบตอบก่อนตายคับ โอ้ยยย อะไรมันจะน่ากลัวขนาดนี้วะความรัก ถ้ารู้ว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้ก็ไม่น่าจะมีซะตั้งแต่แรก

“เราก็รักน้ำพุ...” เคนพูดจบมันก็ก้มลงมาจูบปากผม จูบกะเอาให้ตายก็ว่าได้คับ นี่ถ้าไม่เห็นว่าแถวนี้มีคนเดินเข้าออกตลอด ผมว่าเจอหนักกว่านี้แน่


“ร...เรา ไปนะ บาย” ปากหลุดออกจากกันได้ ผมรีบละล่ำละลักบอก แล้วเผ่นออกจากรถมันพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าเลยคับ อ๊ากกก ขวัญกระเจิงหมดแล้วคับผม

“เดี๋ยวพุ!” สะดุ้งตกใจ เจอมันเรียกไว้อีก ผมหันไปมองเคนไม่เต็มตัว
“เสื้ออ่ะ ถอดมา เดี๋ยวไปซักให้” มึงเอาจริงเหรอวะเนี่ย...
“อ....เอ้อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวซักเอง” ผมยกมือบายมันอีกรอบ แล้วรีบเดินเข้าหอไป

/

อ.....อ๊ากกก รีบยกมือเช็ดน้ำลายรอบปากแบบด่วนๆ ยี๋....แหว่ะ
ใจไม่ดีแล้วสิคับผม นึกว่าเหตุการณ์จะดีขึ้น นึกว่าผมกำลังเป็นต่อเคนอยู่ แต่กลับกลายเป็นแย่ลงไงไม่รู้... มันบ้าป่าววะเนี่ย อะไรจะรักได้มากขนาดนั้น พ่อแม่กรูยังไม่พิศวาสอะไรกรูขนาดนี้เลยนะเนี่ย......

“เฮ่ย!” ผมตกใจอีกรอบ เพราะมือถือในกระเป๋าสั่นคับ... หยิบมาเปิดดู มันเป็น เมสเซจอ่ะคับ
หง่ะ....... ของเคนด้วย

ผมเปิดอ่านด้วยความรู้สึกขนหัวลุก






'เราอยู่ไม่ได้แน่ ถ้าไม่มีพุ
. 
.
.
.
รักน้ำพุนะ
.
.
.
.
.
.
.
รักมาก...'


ลงชื่อ ken   



H
มีคนที่รักก็ดี แต่สยองเว้ยยย
ที่จริงเคนตามใจน้ำพุเยอะมาก แต่เล่าตอนเคนน่ากลัวบ่อยไปหน่อย ฮ่าๆๆ

[หัวเเม่มือ]

^^

^^
^^

หลอนอ่ะ

แต่สมน้ำหน้าพุว่ะ

โดนจะได้เข็ดนานนนน

[ordkrub]

อ่านไปอ่านมาชักเริ่มสงสารเคนเหมือนกัน สงสัยจะมีปมอย่างหนัก แต่ใครอยู่ใกล้จะซวยได้ง่ายๆนะ น่ากลัวอะ

[nunamicky]

น้ำพุเอ๊ย...

[sin]

อ่า .... ถ้าได้ลองฟังเคนเล่าบ้างง เราอาจจะสงสารเคนมากกว่า กลัวนะเนี่ย

น้ำพุมันต้องใส่ไฟเคนเยอะ แน่เลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

[BeeRY]

เหมือนน้ำพุหลอกเคนเลย ไม่สิ จริงๆก็หลอกอยู่นี่นา
ช่วงนี้เคนดูน่าสงสารมากเลย แต่แมสเสจแบบนั้นมันสยองอะ
นี่ถ้าไม่รักก็ตายกันไปข้างเลยป่ะเนี่ย T^T

[ณ ที่เดิม™]

เอิ่ม แบบว่า!!
อ่านมาจนปวดหลัง
ตูก็ยังไม่รู้ว่าพระเอกคือใคร
หรือว่าเค้าประกาศกันไปแล้ว หว่า??

[yoyo]

อ่านตอนนี้แล้วก็คิดว่า
เคนรักพุมากเลย  รักมาก  เรื่องมันจะโรแมนติกมากถ้าพุรักเคนตอบ
แต่นี่ไม่ใช่...

พุใจร้ายมากเลย  ทำไมต้องหลอกเคนด้วย  ไม่ชอบตรงไหนก็ไม่บอก
น่าจะค่อยๆ บอกเคน ว่าไม่ต้องหึงมาก ไม่ต้องตื้อมาก บลาบลา
ดูพุไม่เคยให้โอกาสเคยปรับเข้าหา  เคนนึกว่าพุพอใจที่เคนเป็นแบบนี้ เลยไม่เคยได้ปรับ
แต่พุไม่รักด้วยแหละ  ถ้ารักเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้  แถมเคนก็ดูเว่อร์เกินด้วย
เคยเจอคนแบบนี้เหมือนกัน ฝ่ายที่โดนชอบก็อึดอัด  แต่เค้าก็รักมากจนยอมทุกอย่าง
มันน่าสงสารมากเลยอะ  เครียดเพราะความรักจนเข้าโรงบาล แต่คนมันไม่รักก็คือไม่รักอะเน๊อะ

อยากให้เคนเจอคนดีๆที่รักเคนจัง

[Nichdia]

จริงๆก็เข้าใจเคนนะ ก็คนมันรักอ่ะ
แต่รักมากเกินไป

[yayu]

เคนรักพุมาก ก็คาดหวังมาก
แล้วเวลาผิดหวังอ่ะ จะเสียศูนย์มั๊ยเนี่ย 

[Nichdia]

เพิ่งสังเกตว่าชื่อตอน แรง มากกกก

[foyer]

หลังจากไม่ได้ตอบมาแสนนาน

^^

^^
^^
 
หลอนอ่ะ

แต่สมน้ำหน้าพุว่ะ

โดนจะได้เข็ดนานนน

ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าด้วยจะผิดมั้ย

อ่านไปอ่านมาชักเริ่มสงสารเคนเหมือนกัน สงสัยจะมีปมอย่างหนัก แต่ใครอยู่ใกล้จะซวยได้ง่ายๆนะ น่ากลัวอะ

 
พุน่ากลัวกว่า อิอิ

น้ำพุเอ๊ย...

ต้องทำใจกับไอ้พุนิดนึงคับ นายเอกเป็นตัวโกง

อ่า .... ถ้าได้ลองฟังเคนเล่าบ้างง เราอาจจะสงสารเคนมากกว่า กลัวนะเนี่ย

น้ำพุมันต้องใส่ไฟเคนเยอะ แน่เลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

เคน......!!! ไอ้พุโคตรจะหนีเลย เพราะงั้นก็เลยอาจจะไม่รู้ว่าเคนคิดยังไง เพราะพุมันไม่อยากคุย

เหมือนน้ำพุหลอกเคนเลย ไม่สิ จริงๆก็หลอกอยู่นี่นา
ช่วงนี้เคนดูน่าสงสารมากเลย แต่แมสเสจแบบนั้นมันสยองอะ
นี่ถ้าไม่รักก็ตายกันไปข้างเลยป่ะเนี่ย T^T

หลอกเพื่อเอาตัวรอดไปวันๆ จริงๆ ถ้ามีอะไรก็น่าจะพูดออกไป แต่ประเด็นคือ พุมันไม่พูดเนี่ยดิคับ

เอิ่ม แบบว่า!!
อ่านมาจนปวดหลัง
ตูก็ยังไม่รู้ว่าพระเอกคือใคร
หรือว่าเค้าประกาศกันไปแล้ว หว่า??

ยังไม่ประกาศคับ แต่ผมว่าจะฆ่าตัดตอนเรื่องไปเร็วๆ แล้วล่ะ

อ่านตอนนี้แล้วก็คิดว่า
เคนรักพุมากเลย  รักมาก  เรื่องมันจะโรแมนติกมากถ้าพุรักเคนตอบ
แต่นี่ไม่ใช่...

พุใจร้ายมากเลย  ทำไมต้องหลอกเคนด้วย  ไม่ชอบตรงไหนก็ไม่บอก
น่าจะค่อยๆ บอกเคน ว่าไม่ต้องหึงมาก ไม่ต้องตื้อมาก บลาบลา
ดูพุไม่เคยให้โอกาสเคยปรับเข้าหา  เคนนึกว่าพุพอใจที่เคนเป็นแบบนี้ เลยไม่เคยได้ปรับ
แต่พุไม่รักด้วยแหละ  ถ้ารักเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้  แถมเคนก็ดูเว่อร์เกินด้วย
เคยเจอคนแบบนี้เหมือนกัน ฝ่ายที่โดนชอบก็อึดอัด  แต่เค้าก็รักมากจนยอมทุกอย่าง
มันน่าสงสารมากเลยอะ  เครียดเพราะความรักจนเข้าโรงบาล แต่คนมันไม่รักก็คือไม่รักอะเน๊อะ

อยากให้เคนเจอคนดีๆที่รักเคนจัง

โห... อ่านแล้วค่อนข้างเป๊ะ ถ้าไอ้พุมาอ่านคงรู้สึกผิดบ้างล่ะ คือมันไม่ค่อยเรียนรู้ที่จะอยู่กับคนที่รักมันอ่ะ ผมก็บอกไม่ถูก เหมือนเอาแต่ใจตัวเองมากไป จนไม่แคร์คนอื่นล่ะมั้ง

จริงๆก็เข้าใจเคนนะ ก็คนมันรักอ่ะ
แต่รักมากเกินไป

เพิ่งสังเกตว่าชื่อตอน แรง มากกกก

ฮ่าๆๆ เอามาจากที่พุพูด... มันบอกว่า "ถ้าไม่มีกูมึงอยู่ไม่ได้ แล้วทำไมมึงถึงยังไม่ตายสักทีล่ะวะ" (ฮ่าๆๆ ใส่อารมณ์มาก) มันพูดแบบไม่คิดไรจริงจังนะ ขำขำครับ พุมันพูดน้อยแต่พูดที ก็....อึ้ง มันค่อนข้างจะพูดตรง + แรง + ปากเสียอ่ะครับ ถ้าจะให้มันพูดจริงๆ อ่ะ

เคนรักพุมาก ก็คาดหวังมาก
แล้วเวลาผิดหวังอ่ะ จะเสียศูนย์มั๊ยเนี่ย 

เดี๋ยวจะแนะนำอู่ ให้เคนไปตั้งศูนย์ใหม่ (แป่ว ไม่ฮา)
 

ปล. ผมว่าจะรีบสปีดเรื่องให้จบเร็วๆ ละคับ เหนื่อย   

[foyer]

/

ด้วยความหลอนเคนอย่างหนัก ผมก็เกิดป๊อดขึ้นมาแบบกระทันหันเลยโทรหาพี่บอลจนได้
"เออ ว่าไง?" ทักสามคำนี้ทุกที
"พุมีเรื่องปรึกษาอ่ะพี่บอล"
"อืม มีไร ว่ามาดิ"
"ก็...เรื่องเคน" ไม่ค่อยอยากเอ่ยชื่อมันเลยแฮะ
"ไอ้หน้าตี๋นั่นอีกและ" เสียงพี่บอลดูเบื่อๆ นิดหน่อย "นี่จนป่านนี้แกยังไม่เลิกกับมันอีกเหรอ พี่ก็นึกว่าลาขาดจากมันไปได้ตั้งนานแล้ว" หง่า...
"พุอยากเลิกกับเคน แต่ไม่รู้จะทำไง พี่บอลช่วยหน่อยดิ" ผมค่อนข้างลนบวกกับร้อนใจเรื่องเคน ทั้งที่ก็เอาตัวรอดไปวันๆ มาได้ตั้งนานเป็นปี แต่ที่ผมขอร้องคนอื่นช่วยก็เพราะเข้าตาจน จนตรอก หรือ...รู้สึกว่าอยากหลุดพ้นจริงๆ ถึงจะพูด ที่จริงผมไม่ค่อยแคร์สิ่งที่เป็นอยู่นี้เท่าไหร่ ถ้าทนได้ก็ทน ทนไม่ไหวก็จะหาทางดำน้ำไปเองเรื่อยๆ จนหลุด แต่นี่เคนไม่หลุด ผมเลยไม่รู้จะทำยังไง...
 
"ช่วยอะไรวะ ตอนนี้พี่อยู่ภูเก็ต" พี่บอลตอบแบบนี้ผมตกใจเลยคับ
"หาาาา!! พี่บอลไปตั้งแต่เมื่อไหร่?" ผมน้อยใจมาก ไปไม่มีบอกกันเลย
"ก็สองสามเดือนแล้ว"
"พี่บอลทำไมไม่บอกพุอ่ะ" รู้สึกแย่มากคับ เหมือนขาดที่พึ่ง ซวยเลย... รู้งี้บอกซะตั้งแต่แรกก็ดี เผื่ออยู่ช่วยไรผมได้
"เออ พี่ได้งานใหม่ที่นี่เลยย้ายมา มันยุ่งๆ ว่ะ เลยไม่ได้บอก" พี่บอลทำผมเศร้าเข้าไปอีก... ที่ไม่บอกก็เพราะผมไม่สำคัญอ่ะดิ
"อืม แล้วพี่บอลทำงานอะไรเหรอ?"
"งานโรงแรม เป็น @#^&#^@..." พี่บอลเล่าคร่าวๆ เกี่ยวกับที่ทำงานใหม่

"พี่บอลไปอยู่นู่นแล้วพุจะไปเที่ยวกับใครล่ะ?" ผมไม่อยากไปเที่ยวกับคนอื่นเลยนะ นอกจากพี่บอลกับไอ้ฟิวเนี่ย แต่ตอนนี้ไอ้ฟิวมันไปเรียน ตจว. ผมเลยไม่ค่อยได้ติดต่อมันแล้ว
"เพื่อนแกมีเยอะแยะ ไหนจะกิ๊ก ไหนจะ....วู้ มากมาย แกก็เลือกเอาสักคนสิ" หง่ะ ไม่ได้มีเยอะขนาดนั้น ถึงจะมีผมก็ไม่ค่อยอยากไปด้วย เพราะผมเบื่อ ไม่ชอบแพทเทิร์นเดิมๆ อ่ะ แล้วผมก็ขี้เกียจเอาใจใครด้วย แต่ที่ผมทำก็เพราะภาพลักษณ์ ใครๆ ต่างก็ต้องมีภาพลักษณ์กันทั้งนั้น
"อืม" ผมไม่รู้จะตอบยังไง "พี่บอลจะกลับมามั้ยอ่ะ หรือว่าอยู่ถาวร?"
"ก็ดูก่อน ตอนนี้คงทำงานไปเรื่อยๆ ถ้าได้งานดีๆ อาจจะกลับไปกรุงเทพฯ ก็ได้"

สรุปจนกระทั่งตอนนี้พี่บอลยังไม่กลับมาเลยคับ มาบ้างตอนแต่งงานพี่สาวคนโตพี่บอล แล้วก็ตอนสงกรานต์ช่วงหยุดยาวอะไรแบบนั้นอ่ะคับ
ผมรู้สึกห่อเหี่ยวใจมาก ได้แต่ยืนหมดอาลัยตายอยาก ยังไม่ได้ขึ้นไปบนห้องเลย
เมทผมไอ้ซัน มันก็ไม่ค่อยกลับมาหรอกคับ จะไปอยู่กับแฟนซะมากกว่า ผมก็เลยยึดห้องอยู่คนเดียว

จนแล้วจนรอดผมก็ไม่ได้บอกใครเรื่องเคนคับ ไม่ได้อยากเก็บ แต่ถ้าพูดไปแล้วมันไม่มีประโยชน์ผมก็ไม่อยากพูด
ได้แต่นั่งคิด คิด คิด คิด แล้วก็คิด ที่จริงมันไร้สาระสิ้นดีที่ทำแบบนี้ แต่ไม่รู้สิ สำหรับผม...ก็คงเลือกทำในแบบของผม
คือปล่อยไปตามเวรตามกรรม บางที... ทุกอย่างมันอาจจะดีขึ้นสักวันก็ได้

ผมรอการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง แล้วก็ของเคน... แต่ดูเหมือนว่าทำยังไง ก็ไม่เห็นจะเปลี่ยนกันได้สักที
ผมอึดอัด กับทุกๆ อย่าง... สิ่งเดียวที่พอจะทำให้ใจเย็นลงได้คือการอยู่คนเดียว หมกตัวอยู่ในห้องแล้วทำอะไรที่ตัวเองชอบ หลายวันมานี้ผมเริ่มไม่รับโทรศัพท์เคน แต่ทำได้ไม่บ่อยถ้าหากมันจะหน้าด้านโทรมาจนกว่าผมจะรับ พวกสันดานไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ล่ะสิ ก็เหมือนผมนั่นแหล่ะ

โธ่เว้ย ถ้าหากว่าผมจะบอกมันไปตรงๆ เลยจะเป็นยังไงวะ... เอาเลยมั้ยล่ะ ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่

"ฮัลโหล" ผมกรอกเสียงแข็งๆ ลงไป 
"ทำอะไรอยู่ ทำไมเพิ่งรับ?"
"ไม่ได้ทำไร"
"ไม่ได้ทำไร แล้วทำไมไม่รับสาย เราโทรไปเป็นสิบรอบไม่ได้ยินรึไง"
"ได้ยิน"
"แล้วทำไมไม่รับ พุเป็นอะไร"
".............." ผมเครียดอย่างหนัก เพราะไม่กล้าพูด ถึงเวลาก็เป็นแบบนี้ทุกที.... จบลงที่ผมไม่กล้าที่จะเริ่มทำอะไรสักอย่าง

".......พุเป็นอะไร อยู่ไหน เดี๋ยวเราไปหา" จากเสียงดุกลายเป็นร้อนรนขึ้นมา
"พุ ได้ยินรึเปล่า อยู่ไหนอ่ะ?"
"เคน" ผมเรียกเป็นเชิงให้มันหยุด เพราะผมเริ่มจะปวดหัวกับคำถามเซ้าซี้ของมัน
"..........."
"เรา...เครียด"
"เครียด?? เรื่องอะไร"
"ขออยู่คนเดียวสักสามเดือนได้ป่ะ" ผมอยากให้เวลาตัวเอง หยุดความเกลียด ความเซ็ง ความรำคาญที่กำลังเป็นอยู่นี้ออกให้ได้
ถ้าเคนหายไปเหมือนตอนที่ผมเคยเลิกกับมันเมื่อก่อน ผมคงให้อภัยมันได้สักวันมั้ง... น่าเสียดายที่ผมลืมสิ่งที่มันทำกับผมไม่ได้ในตอนนั้น
มันทำกับผม เหมือนไม่ได้รักผม ทำยิ่งกว่าเห็นผมเป็นไอ้ตัวอีกมั้ง ถ้าหากนั่นคือการสั่งสอน ผมว่ามันคิดผิด เพราะผมไม่ได้สำนึก กลับยิ่งเกลียดมันด้วยซ้ำ

เคนเงียบไปครู่นึง...ส่วนผมก็ลุ้นว่ามันจะว่าไง แต่ก็ไม่ได้หวังอะไรกับมันมากนักหรอก

"บอกมาว่าอยู่ไหน เดี๋ยวเราไปหาตอนนี้เลย" เคนมันตอบในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยินซะงั้น
"เราบอกว่าอยากอยู่คนเดียวไง ขอได้มั้ยเคน"
"ไม่ได้" มันตอบคำนี้มาทันที แบบไม่คิด "มีอะไรก็บอกดิ ถ้าเครียดก็อย่าเก็บไว้คนเดียว บอกเรานะ เผื่อว่าเราจะช่วยอะไรได้" มึงช่วยได้แน่ แค่ออกไปจากชีวิตกู แค่นั้น... ทำได้มั้ยเคน

"ช่วย..."
"อ้าว น้ำพุ วันนี้มึงไม่มีเรียนเหรอวะ?" ไอ้ซันไขกุญแจกลับเข้ามาในห้องตอนบ่ายพอดี... เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆ กรู
"อยู่หอเหรอ รอแป้บนึงนะ เดี๋ยวไปหา" เสียงไอ้ซันเล็ดลอดเข้ามือถือซะงั้น
"เคน เดี๋ยว!" มันวางไปแล้วคับ "ไอ้สัสเอ๊ย!!" ผมตะโกนออกมาอย่างเหลืออด

"เฮ่ย น้ำพุ มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย น่ากลัวว่ะ" ไอ้ซันถามหน้าเหวอ
"มีอะไรรึเปล่าวะ ทะเลาะกับไอ้เคนเหรอ?" ซันมันรู้ว่าผมเป็นแฟนเคน... ก็แน่ล่ะนะ
"อืม เบื่อมัน" ผมตอบหน้าเครียด เชี้ยเอ๊ย จะมาทำไม บอกว่าอยากอยู่คนเดียว พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงวะ
"เบื่อไร มันทำอะไรให้มึง?"
".............."
"เฮ่ย มีไรบอกกูได้นะเว้ยน้ำพุ"
"อืม ไม่มีไรหรอก มันจะมาหา"
"อ่อเหรอ งั้นกูก็ต้องหาที่อยู่ใหม่อีกแล้วสิวะ" ไอ้ซันไม่ชอบหน้าเคนคับ พอเคนมามันจะหนีไปอยู่ที่อื่น หรือไม่ผมก็จะพาเคนไปที่อื่นแทน ไม่อยากให้เพื่อนอึดอัด ผมว่ามีแค่ไอ้ขันคนเดียวอ่ะ ที่อยู่กับเคนแล้วเป็นธรรมชาติที่สุด ส่วนคนอื่นๆ พอมันมาร่วมวงด้วยจะพฤติกรรมเปลี่ยนคับ คือจะเงียบกันมากก เหมือนเกรงใจหรือไม่ก็คงจะกลัวมัน
"กูซื้อเค้กมาฝากมึงว่ะ นี่ของกู นี่ของแป้ง" แป้งแฟนไอ้ซัน ผมสนิทด้วยพอสมควรอ่ะคับ เคยไปเที่ยวด้วยกันสองคนด้วย เวลาที่ไอ้ซันไม่ว่าง ก็จะส่งแฟนมันให้พาผมไปแทน... อะไรมันจะปานนั้น แต่เรื่องจริง ที่จริงที่ซันไม่ค่อยอยู่ห้องมันก็กลัวผมเหงา เวลาไปเที่ยวก็จะชวนผมไปด้วยบ่อยๆ อ่ะคับ


ผมกำลังคิดว่าจะหนีเคนไปที่อื่นหรืออยู่รอเผชิญหน้ากับมันดี... แต่คิดได้ไม่นานมือถือก็ดัง
ไอ้เคนโทรมา

"พุ ขอโทษนะ เราติดงานอ่ะ ไปหาตอนนี้ไม่ได้แล้ว" มันว่างั้น ผมโล่งอกเลยคับ
"น่าจะเสร็จซักห้าหกโมง ถ้าไงเดี๋ยวส่งงานแล้วจะรีบไปหาเลยนะ" กูไม่ต้องการว่ะ.....
"ทำใจให้สบายอย่าเครียด เมื่อกี้ซันกลับมาแล้วใช่ไหม คุยกับเพื่อนไปก่อนนะ เอ้อ..อาจารย์เรียกเข้าห้องแล้ว แค่นี้ก่อนนะ"
"...........อืม" รีบๆ วางเหอะ จะไปไหนก็ไป
"รักนะครับ" ไม่อยากได้ยินเลยคำนี้

สรุปกว่าเคนจะมาก็ปาไปสามทุ่ม... - -" มันซื้อชอคกาแลตมาให้ผมด้วย บอกว่าแก้เครียดได้ อารมณ์กรุ่นๆ ตอนบ่ายของผม พอตกเย็นมันเริ่มสงบอ่ะคับ ได้คุยกับไอ้ซันก็แก้เครียดไปได้เยอะ อีกอย่างเคนมาดึก ซันมันเลยขี้เกียจออกไปไหน สุดท้ายก็เลยไม่ได้เคลียร์กันเหมือนเดิม ความกล้าของผมอ่ะ นานๆ ทีมันจะเกิด พอโอกาสหมด ความกล้าลด... ทีนี้วังวนเดิมๆ มันก็เลยเกิดขึ้นไม่สิ้นสุดสักที.....

/

ส่วนเรื่องของผมกับคนอื่น นี่ก็ยังไม่จบง่ายๆ เช่นกันครับ
เรื่องระหว่างผมกับไอ้แทคนี่... ไม่รู้จะบอกว่าไง คือมันก็ดีกับผมอยู่นะคับ มันเป็นคนไม่ขยัน แต่มีไอเดีย และก็ทำงานเก่ง เวลามีงาน
ก็จะมีพี่นัท กับ ไอ้แทคเนี่ยแหล่ะ ช่วยผม
แล้วเรื่องนี้ก็จะมีแอนรู้ประจำ

คนเค้าสงสัยกันมากนะคับ ว่าทำไมผมใช้งานไอ้แทคได้ หรือไม่ก็...
คือ ผมชอบไปดูคอนเสิร์ตหรือพวก live performance อ่ะคับ แล้วคนที่ไปกับผมประจำ ก็คือ ไอ้ ช. เพราะมันรวย มีตังค์ ชวนไปไหนมันไปได้หมด
แต่คนอี่นถ้าไม่ใช่แนวก็ไม่ไป

ทีนี้...ผมก็ชวนเพื่อนทุกคนในรุ่นไปดูคอนเสิร์ตเนี่ยแหล่ะคับ แต่ไม่ค่อยมีคนไปด้วย เพราะไม่ชอบแนวเพลงแบบนั้น
แต่ประเด็นคือ ไอ้แทคไป และมันอยู่สายฮาร์ดคอร์ พอบอกว่ามีมันไปกับผมด้วย คนอื่นก็จะแปลกใจ ประหลาดใจกันมากกอ่ะคับ

ประมาณว่า "คนอย่างไอ้แทคเนี่ยนะไปดู xxx"
ที่จริงผมก็เพิ่งฟังอะไรแนวนี้เป็นครั้งแรก แล้วมันก็น่าประทับใจมาก ฟังแล้วขนลุก ตอนหลังเลยติดใจ หาโปรแกรมไปดูพวกนี้บ่อยๆ
ขาประจำคือ ไอ้ ช.
ส่วนคนอื่นก็ไปบ้างไม่ไปบ้าง เช่น ไอ้โม (ผมบังคับให้มันไป) กิ๊บ ไอ้แทค ผญ. ที่ผมเคยกิ๊กด้วยนิดหน่อย
ผมเคยชวนพี่นัทนะ แต่เค้าไม่ชอบอะไรแบบนี้ ก็ไม่เป็นไร ไปดูกับเพื่อน

เพราะเหตุนี้ล่ะคับ ที่ทำให้ผมสนิทกับไอ้ ช. มากกก
 

/

ผมรู้จักไอ้แทคในมุมมองที่คนอื่นไม่เคยเห็น แอบเผลอคิดไปตามคำขี้โม้ของมันตั้งหลายที
แต่มันโกหกผมเรื่องแฟนมันอ่ะ

คือมีหลายครั้งที่มันหาโอกาสจะไปข้างนอกกับผม แต่ก็ต้องไม่ทำพิรุธให้เพื่อนคนอื่นรู้ หรือไม่ทำให้ผมรู้ว่ามันคิดจะทำอะไร
อย่างเช่น มีงาน xxx ที่ผมอยากไป ผมนัดกิ๊บไว้ เพราะว่างตรงกัน
ไอ้แทคเคยไปงานนี้กับแฟนมันแล้ว แต่มันโกหกผมว่ายังไม่เคยไป เลยขอไปด้วย 

ผมไม่รู้ว่าใครจะคิดอะไรยังไง เพราะไม่ได้สนใจ ใครอยากไปก็ไปอ่ะ ถ้าผมอยากไปด้วยก็นัดมาแค่นั้น
ถึงจะรู้สึกตะหงิดๆ ที่มันโกหกผมเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ช่างเถอะ ผมไม่ได้แคร์ไอ้แทคขนาดนั้น

ผมว่าปีสามผมเจอหน้าไอ้แทคบ่อยมาก
มีช่วงนึงที่ผมไม่อยากเรียน ไม่อยากส่งงาน ผมเลยสมัครไปค่ายอนุรักษ์ของคณะ (ไปกันเกือบสิบคน)
ก็ยิ่งเจอไอ้แทคบ่อยเข้าไปอีก

บอกไว้ตอนนี้เลยก็ได้ว่ามันเกือบทำให้ผมไว้ใจได้แล้วจริงๆ ผมไม่ชอบพูดความรู้สึกของตัวเอง ไม่ชอบเรียกร้องให้ใครมาตามเอาใจ
ทั้งที่จริงแล้วผมอยากทำแบบนั้น และมันบอกว่าจะตามใจผมถึงที่สุด มีอะไรไม่สบายใจผมคุยกับมันได้ทุกเรื่อง

ผมดีใจที่มีคนสนใจเรื่องของผมจริงๆ นะ ผมอยากบอกมันเรื่องเคนเหมือนกัน แต่ผมไม่กล้า... 
พอถึงจุดๆ นึงที่ผมคิดว่า การคุยกันเรื่องนี้มันควรจะพอได้แล้ว ผมบอกให้ไอ้แทคเลิกพูด มึงจะเป็นยังไงต่อไปเดี๋ยวกูจะดูสิ่งที่มึงทำเอง แล้วถึงตอนนั้นค่อยมาว่ากัน

แต่มันไม่หยุดตื๊ออ่ะคับ ประมาณว่า ถ้าช้ากว่านี้เดี๋ยวก็ไม่มีโอกาสแล้ว ปีสี่ตัวใครตัวมัน ปีห้าก็แยกย้าย... เหมือนเร่งให้ผมตกลงเป็นแฟนมัน
โห... ตัวผมยิ่งมีเรื่องอีรุงตุงนังอยู่ และผมก็ไม่แน่ใจในตัวมัน ใครจะไปเป็นแฟนมึงวะ ไม่ใช่ว่าง่ายหรือยากหรอกครับ แต่ผมไม่อยากเอาตัวเองไปผูกไว้กับใคร ผมเข็ดมาแล้วจากเคน และตอนนี้ผมยังสลัดมันไม่หลุดเลย - -"


H
เดี๋ยวจะไปแบบเนตไฮสปีดละคับ 

[โจ๊กกุ้ง]

หลังๆก็สงสารเคนนะ แต่ให้ทำยังไงอ่ะ พุจะฝืนต่อไปได้นานแค่ไหนกันนี่ แต่หลังๆไม่มีบทพี่นัทเลยง่ะ

[Akad3ar]

ติดตามต่อไป

[nunamicky]

คนขี้เบื่ออย่างพุเนี่ย
เราว่าต้องเจอคนประเภทดิบๆ ไม่สนใจใคร(รวมถึงพุด้วย)
แล้วพุเป็นฝ่ายที่ต้องตามจีบเองเนอะ

[BeeRY]

อ๊พ ไร้ท์ฯคะ อย่าเพิ่งเร็วมากสิ ยังอยากอ่านเยอะๆอยู่เลย
แต่ถ้าเหนื่อยแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ...แค่...
แทคก็แอบตื้ออยู่เหมือนกัน แต่ไม่แน่ใจว่าก่อนคบกับหลังคบมันจะเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่า
ที่น้ำพุกลัวก็ถูกแล้วล่ะ ว่าแต่พี่นัทแสนดี...จะอยู่แค่พี่ชายเท่านั้นจริงๆใช่มั้ยอ่า

[Nichdia]

เหนด้วยกะรีบนคับ ไม่ต้องเร็วมากก้อได้

พี่นัทหายไปเยย

[ณ ที่เดิม™]

รอดูต่อไปละกันขอรับ
ว่าพุจะสลัดเคนหลุดไหม
ยิ่งอ่านยิ่งมึนตึบ ยังหาพระเอกไม่เจอ
อารมณ์ประมาณว่าคนนี้จะใช่ แต่กลับไม่ใช่ซะงั้น