ในที่สุดพ่อแม่ก็เข้าใจ ประทับใจมากๆยังไงพ่อแม่แล้ว ลูกก็คือลูกวันยังค่ำเนอะ
โหวต+1 ให้คุณ แน๋วสำหรับตอนน่าประทับใจ อิอิ
โหวตกลับคืนให้น้องpongsjเหมือนกันจ้า น่ารักจริงๆเยย
โฮ่ะๆๆๆ คนโป๊ะแอบจีบเด่ะค่า ท่านปู้โชม...เอ๊ย....ท่านปู้อ่าน อิอิ 
ดูข้างล่างจิคะ ฮี่ๆ 
v
v
ให้กำลังใจใครอ่ะน้องkrappom เด๋วพี่เข้าใจผิดมะยู้ด้วยนะ 
ให้กำลังใจพี่หรือโมโมจ๊า.. 
อารายยย ครายจีบเดะจ๊ะซิน ก็แค่ถามๆดู กลัวเข้าใจผิด
suregirlคิดไงอ่ะเปลี่ยนชื่อเปงมะพร้าวอ่อน แปลกดีนะ
(เหงชื่อแล้วอยากกิง อิอิ )
ปล.+1ให้กะทุกคนเยย น่ารักจริงๆ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 4 วันนั้นพอผมตื่นขึ้นมาก็เย็นแล้วครับนอนเยอะมากมาย..เจ้าเป้ยมันก็กลับบ้านมาตอนเย็นนั้นแหละครับตอนแรกไอคิมมันจะไม่กลับไปเรียนอะครับมันบอกว่ามันเป็นห่วงผม ผมต้องไล่มันไปนู้นแหละมันถึงได้กลับตอนนั้นรู้สึกว่ามันใกล้สอบอะนะเห็นมันหอบหนังสือหนังหามาอ่านที่บ้านผมด้วยอะ.
..กว่าไอคิมจะกลับไปเรียนได้มันก็เอ้อระเหยอยู่กับผมจนดึกดื่นแหละครับ.มันถึงได้นั่งแท๊กซี่ไปขึ้นเครื่องที่ดอนเมือง(ไฮโซเนาะนั่งเครื่องบินกลับ.. ชิ) พอมันกลับคนที่ดูแลผมก้อคือเจ้าเป้ยแหละครับ และเป็นไปตามคาดไอโม ไปสารคามกับน้ากิตไม่ได้จริงๆด้วย วันต่อมาน้ากิตเลยไปคนเดียวอะครับไอโมหล่ะเซ็ง...พอผมบอกไอคิมว่าผมไปสารคามไม่ได้เท่านั้นแหละ มันหัวเราะชอบใจครับ มันบอกว่าไม่อยากให้ผมไปอะ...ดูมันจิครับ มันจงใจทำให้ผมเจ็บหนักจนไม่สบายอะครับชั่วจริงๆ...แต่ไอโมก็แอบดีใจอะครับที่มันหวงผมซะขนาดนี้...ยอมรับว่าตอนนั้นผมเข้าขั้นหลงไอคิมมันเลยทีเดียวแหละครับ ทั้งรักทั้งหลงคลั่งมันเลยก็ว่าได้..แค่ไม่เอ่ยปากออกมาเท่านั้นเอง...ก็พึ่งเคยเป็นแบบนี้เป็นครั้งแรกนี้แหละแต่ตอนนั้นไม่รู้ตัวหรอกครับ......ว่าตัวเองเข้าขั้นอาการหนักพอควร หุหุ..
เข้าช่วงเดือนธันวาครับจะปีใหม่แล้ว..รู้สึกว่าช่วงนั้นพวกไอคิมจะสอบนะ แต่เด็กรามฯอย่างผมยังอะครับ..ไอโมก็จะกลับบ้านแหละครับ แฮะ จะไปแข่งกีฬาเยาวชนอะครับ...
วันเกิดผมครับก่อนวันเดินทางกลับบ้านของผมหนึ่งวัน ทั้งไอคิมไอนัทแหละครับโทรมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ผม...พวกมันมาหาผมที่ บางกอกไม่ได้อะครับ ไอโมก็ไม่ว่าอะไรแต่ยังไม่ได้บอกพวกมันครับว่าจะกลับบ้านวันพรุ่งนี้กะเซอร์ไพร์ครับ.แฮะ..
เช้าวันต่อมาไอโมก็ออกเดินทางครับ ขับรถกลับบ้านเองด้วยหง่ะ แฮะ มีไอแทน นั่งรถไปด้วยครับ ไอหมวยกับไอแต้วกลับบ้านไปก่อนแล้วครับ..ตอนแรกไอแพทมันบอกจะกลับกับผมด้วย...แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ไปคิคิ...มันสอบยังไม่เสร็จหน่ะครับ....
ที่ผมกับไอแทนกลับนี้กะว่าจะไปแถดแถที่ตัวเมืองก่อนครับ...แล้วค่อยกลับบ้านกัน..แฮะ...ใช้เวลาขับรถแค่ 4 ชม.ผมกับไอแทนก็ถึงตัวเมืองขอนแก่นแหละครับ วันที่ 28 รถยังไม่ติดอะครับ ถนนหนทางยังสะดวกมากมายอยู่อะ...ตอนแรกกะจะไปพักที่ห้องไอวิทย์กันครับแต่มาคิดอีกทีเผื่อไอวิทย์แม่ม พาสาวไปนอนกก..จะกลายเป็นว่าผม 2 คนเป็นมารความสุขมัน.....พวกผม เลยเช็คอิน เข้าพักที่โรงแรมแทนอะครับ...
โรงแรมช่วงเทศกาลครับแทบไม่มีห้องว่างเลย...ดีที่พวกผมโทรจองไว้แล้ว ก็เลยไม่มีปัญหา...หึหึ...พอถึงก็เที่ยงแล้วอะครับผมกับไอแทนเลยไปหาไรใส่ท้องก่อนแล้วค่อยเช็คอิน เข้าพักครับ...พอเข้าห้องได้ไอโมก้อนอนพักก่อนแหละครับ ขับรถทางไกลหง่ะเหนื่อยเหมือนกันนา..และผมก็หลับไปแหละครับ
มาตื่นก็ตอนเย็นแล้วครับ..ผมกับไอแทนอาบน้ำอาบท่าอะครับ พวกผมนัดกับเพื่อนๆ ไว้อะครับ เจอกัน ที่ Hot wave (เขียนงี้ปล่าววะ) 1 ทุ่มตรง พอกรึ่มๆ จะได้ไปแด๊นกันต่อ..
1 ทุ่มตรงเป๊ะ ผมกับไอแทนก็มาเจอกับเพือนๆผมที่ Hot wave อะครับ..ก็มีพวกไอวิทย์ และก็พวกเพื่อนๆผมที่มาจาก ม.ต้นเดียวกันอะครับ..เดี๋ยวตอน 4 ทุ่ม ต้องไปรับ ไอกอล์ฟ กับไอฝน ที่หนามบินอีกครับ..แฮะ..ไอโมก็กรึบกับเพื่อนๆ ไปซักพักแหละครับ...ผมจึงขอตัวจากพวกมันไปเยี่ยมเยียนเพื่อนๆ ที่เรียน ปวช.ด้วยกันก่อน เดี๋ยวมา บอกพวกมันว่างั้นอะ ไอวิทย์แม่มรู้ทันครับ..มันส่งสายตามีเลศนัยให้ผมด้วยหง่ะ เซ็งเลย ไอโมก้อหาสนใจไม่ครับ...รีบหลบฉากออกมาให้พ้นจากรัศมีสายตามันครับ แล้วขับรถมุ่งหน้า สู่...มข..
เพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันอยู่ไหนจะได้ไปหาถูกไอโมก็หยิบทอสับมาโทรหาพวกมันก่อนแหละครับ...
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดดด
*ฮาโหลครับ..ว่าไงโม* เสียงสดใสที่ดังมาตามสายทำให้ไอโมยิ้มออกมาได้เหมือนกันครับ....
“ปอด์น...สอบเป็นไงบ้าง..”ไอโมก็ถามไอปอด์นมันไปด้วยน้ำเสียงสดใสพอกันอะครับ..แฮะ ไม่อยากโทรหาไอคิมครับเดี๋ยวมันรู้ไต๋ผมซะก่อน...
*ก็ดีอะ ไม่มีปัญหาดับไหนแล้ว หึหึ* แหม๋คุยเชียวนะมึง...
“เออ..นายเก่ง..เอ่อทำไรกันอยู่อะ อยู่ที่บ้านปะ” ถามแล้วใจก็เต้นตึกๆ ครับ
*อยู่ที่หอไอหนุ่ย .อ่านหนังสือกันอยู่..โมอะ..” ไอปอด์นมันบอกผมแล้วย้อนถามผมกลับมาอะครับ...
“อยู่ในใจปอด์นไง คิคิ แค่นี้นะ แล้วเจอกัน หึหึ” แล้วไอโมก็วางสายอะครับแฮะ...แหลอีกแล้วกู..
อยู่ที่ห้องไอหนุ่ยเหรอ ไอหนุ่ยก็เพื่อนร่วมก๊วนเตะบอลพวกผมนั้นแหละครับ มันอยู่หอพักแถวๆหน้าโรงบาลศรีฯอะครับ..อืม...แล้วไอคิมมันจะอยู่นั้นด้วยอะปล่าววะ ไม่เป็นไรเสี่ยงไปดูก็แล้วกัน
แล้วไอโมก็ขับรถมุ่งหน้าสู่ห้องไอหนุ่ยแหละครับ...พอถึงไอโมก็จอดรถแอบๆหน่อยครับ คิคิ..แล้วเดินมุ่งหน้าไปกดลิฟท์ขึ้นสู่ ชั้น 4 (รึชั้น 5 จำไม่ได้อะ) ...พอถึงหน้าห้องไอหนุ่ย ก้ยกมือขึ้นเคาะประตูห้องอะครับ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แล้วคนที่มาเปิดประตูให้ผมก็คือไอน้องปอด์นสุดที่รักของผมหน่ะเองครับ...มันเห็นหน้าผมมันเหวอเลยครับ ไอโมเลยเดินเข้าไปกอดมันที..แฮะ...
“เฮ้ย มาได้ไงอะ....” ไอปอด์นมันร้องโวยวาย แบบตื่นเต้นดีใจสุดๆอะครับ ผมอะตั้งแต่ไปอยู่ บางกอก 2-3 เดือนแล้วอะ...มันกับผมยังไม่ได้เจอหน้ากันเลยครับ...มันพูดแขนมันก็รัดกอดผมแน่นอะครับ แถมยังแอบขโมยจุ๊บแก้มผมด้วยหง่ะแฮะ...น้ำลายติดแก้มกุปล่าววะ...
“โหย มาได้ไงวะ นายอะโม ไม่บอกไม่กล่าวกันเลยแม่ม” ไอพวกเพื่อนๆ ผมมันก็โวยวายกันขึ้นมาอะครับ
ในห้องนอกจาก ไอปอด์นแล้วก็มีไอหนุ่ย และก็เพื่อนพวกผมอีกคนนึงชื่อไรจำไม่ได้ครับ... ไอโมก็หัวเราะเหอๆ หล่ะครับ ได้ผลดีทีเดียวทุกคนเซอร์ไพร์ครับ แต่ผมกวาดสายตาหาใครบางคนไม่เจอครับ คงไม่ได้อยู่นี้..เฮ้อ ไม่เป็นไรถือว่ามาเยี่ยมเยียนทักทายเพื่อนๆ...
“มองหาใคร...หึหึ..เดี๋ยวมันก็มา..” ไอบ้าหนิ...รู้ใจกูจริง
“หาใครปล่าวซะหน่อย...”ไอโมก็ทำหน้ากวนตีนมันหน่อยแล้วเดินกอดเอวมัน เข้ามาในห้องอะครับ...ไหนบอกว่าอ่านหนังสือสอบกันไงวะ..นี้ไรเนี๊ยะ
“นี้ไหนบอกว่าอ่านหนังสือสอบไง ...ไมเป็นเงี๊ยะ” ก็ที่พื้นห้องตรงหน้าพวกมันอะจิครับ ไอโมเจอวงสุราอีกแล้วครับ..อะไรของพวกมัน
“อ่านมาเยอะแล้วเว้ย...ช่วงนี้ผ่อนคลายเพื่อน เอ้า” แล้วไอหนุ่ยมันก็ชงเหล้าให้ผมอะครับ ผมก้อหย่อนก้นลงติดกับไอปอด์นมันอะครับ...
และจากนั้นพวกมันก็ทำการสัมภาษณ์ผมแหละครับ ..แฮะ..คุยกันไปซักพักครับนานพอดู..ไอโมก็คิดว่าควรแก่เวลาที่ต้องไปรับเพื่อนที่หนามบินแล้วครับ...ก่อนที่จะเอ่ยปากขอตัวจากพวกมันนั้น...ประตูห้องก็ถูกเคาะเบาๆ แล้วก็เปิดเข้ามาเลยครับ...และคนที่เดินเข้ามาในห้องก็คือ....คนที่ผมตั้งใจมาเซอร์ไพร์มันอะครับ ไอโมก็ยิ้มหน้าบานให้มันแหละครับ..ไอคิมพอมันเห็นผมมันก้อทำหน้าอึ้งๆ ..จะยิ้มก็ไม่ใช่จะบึ้งก็ไม่เชิงอะ...
“อะไรกันเนี๊ยะ ตั้งวงกันอีกแล้วเหรอ...” ก่อนที่ผมกับมันจะพูดอะไรออกมา ก็มีเสียงเล็ก ๆของผุ้หญิงพูดขึ้นมาแล้วเจ้าตัวก็ดันประตูให้เปิดกว้างออกเอามือเกาะบ่าคิมแล้วชะโงกหน้าเข้ามาในห้องอะครับ...
ไอโม ตกใจครับ หน้าชา กันไปเลยทีเดียวช๊อค ครับ...ตกใจ..ไอคิมก็หน้าเสียเหมือนกันครับ...แล้วไอคิมกับผู้หญิงคนนั้นก็เดินเข้ามาในห้องอะครับ โดยที่ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ยอมเอามือออกจากบ่าไอคิมมันอีกอะ แม่ม ..
เอามือออกไปได้ไหม อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวไอคิมของกูนะเว้ย แม่ม ผมนึกภาพตัวเองเดินเข้าไปกระชากมือผุ้หญิงคนนั้นออกจากบ่าไอคิม แล้วถีบเจ้าหล่อนไปติดกับผนังห้อง จับหัวหล่อนโขกกับผนังจนเลือดสาด...ดีสมอยากมายุ่งกะไอคิมของกูดีนัก..
“โม..เป็นไรใจลอยไปไหนวะ..เอ้า ชนๆ”เสียงไอหนุ่ยมันทำให้ผมได้สติครับ และก็ต้องตกใจกับความคิดของตัวเอง...กูคิดบ้าไรวะเนี๊ยะ..
“เออ...โทษหว่ะ...คือเราต้องไปรับเพื่อนเราที่หนามบิน ตอน 4 ทุ่มอะ..เลยใจลอยไปหน่อย...ว่าแต่มันกี่ทุ่มแล้วเนี๊ยะ” ไอโมก็พูดขึ้นเสียงสั่นๆ อะครับ ยังช๊อคไม่หาย...ผมยกข้อมือตัวเองขึ้น แล้วมองดูนาฬิกาอะครับ 3 ทุ่ม...อืม..ไปได้แล้วมั้งกู...
ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นผมก็รู้สึกว่ามีคนลงมานั่งข้างๆผมอะครับ เบียดผมด้วยอะ...ไอโมก็หันหน้าไปมองอะครับ..ไอคิมมันนั่งลงข้างๆ ผมแล้วมันก็จ้องหน้าผมเขม็งเลยอะ...ข้างๆไอคิม ก็ยังมีน้องหนู หน้าใสอยู่ด้วยเหมือนเดิมครับ...ไอโมพูดไม่ออกครับ.เจ็บหน่วงๆ ที่หัวใจยังไงบอกไม่ถูก ทรมานชะมัด
“อืม...เราขอตัวก่อนแล้วกันนะ...3 ทุ่มแล้วอะ...” ไอโมพูดเสร็จก็ลุกขึ้นอะครับ...
“เอ่อ..โม นะ” “ไปก่อนนะ ...แล้วเราจะมาเยี่ยมพวกนายใหม่แล้วกัน...ไปแหละ” ก่อนที่ไอคิมมันจะทันพูดจบไอโมก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนอะครับ...ยกแก้วเหล้าที่พวกมันชงให้ผม ที่ผมยังกินไม่หมดอะครับ ขึ้นกรอก ลงคอจนหมด..หันไปยิ้มให้พวกมันทุกคน ...แม้แต่น้องนู๋คนนั้นด้วย..
“ผมชื่อแตงโมนะครับ...ยินดีที่รู้จัก” ไอโมยิ้มให้น้องนู๋คนนั้นแล้วพูดทักทายกับเจ้าหล่อนอะครับ...แล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูห้อง ก่อนไปก็หันมาโบกมือ บ๊าย บาย พวกมันพร้อมรอยยิ้มอะครับ พวกมันก็ยิ้มให้ผมเหมือนกัน...
“เฮ้ย...เดี๋ยว...เอ่อ..เราไป.**...” ก่อนที่ไอคิมจะพูดจบไอโมก็กระแทกประตูปิดแล้ววิ่งลงบันไดไปอะครับ น้ำตาจะไหลอะ..พอมาถึงชั้นล่างไอโมก็ไขประตูรถเข้าไปแล้วสตาร์ทรถขับออกมาจากที่นั้นทันทีครับ...ผมมองที่กระจกหลังเห็นไอคิมมันยืนเท้าสะเอวมองตามรถผมอยู่อะ...ไอโมไม่สนใจแล้วครับ....
ตอนนั้นผมรู้แค่ว่าผมเสียใจ ผมโกรธมัน โกรธผู้หญิงคนนั้น แล้วน้ำตาไอโมก็ไหลพรากออกมาอะครับ...เจ็บดีชิบหายเลยกู ผมขับรถต่อไม่ไหวแล้วครับ ผมจอดรถแอบๆลงข้างถนนแล้วร้องไห้โฮออกมาเลยอะ...ผิดหวัง ผิดหวังจริงๆ ผิดหวังอย่างแรงเลยด้วย...ร้องไห้จนสาแกใจครับ...จึงคิดได้ว่าต้องไปรับเพื่อนที่หนามบิน แต่ด้วยสภาพตัวกูตอนนี้คงไปรับเพื่อนไม่ได้ กูไม่อยากเจอหน้าใครด้วย ไอโมเลยกดโทรสับโทรหาไอวิทย์มันอะครับ ให้มันช่วยไปรับไอกอล์ฟ กับไอฝนแทนผมที..มันไม่ถามผมอีกแล้วครับว่าทำไม ...
“มึงร้องไห้เหรอ...มึงเป็นไรอะ” เสียงไอวิทย์มันถามผมอย่างเป็นห่วงเป็นใยอะครับ...
“อือ..ไม่มีไรมากหรอก..ไว้กูเล่าให้มึงฟังแล้วกัน...แค่นี้นะ” แล้วผมก็วางสายไปอะครับ...น้ำตายังไหลพรากอยู่ครับ.....
แล้วผมก็ค่อยๆขับรถออกไปตามถนนมิตรภาพ มุ่งหน้าสู่ ที่ที่ผม...ไปทุกครั้งที่ผมรู้สึกไม่สบายใจ...
แล้วผมก็มาจอดรถลงที่ริมบึงครับ...จอดรถเสร็จผมก็เดินเข้าไปนั่งตรงที่ผมชอบไปนั่งบ่อยๆ...ที่เดิมของผม...ผมล้มตัวลงนอนกับพื้นหญ้าหลับตาลง...แล้วคิดทบทวนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้...
.ตกลงเมื่อกี้นี้กูเป็นอะไรวะ...แค่เห็นไอคิมมันอยู่กับผู้หญิง แค่เห็นผู้หญิงเกาะแกะมัน มันทำให้กูโกรธโมโห นี้ กูหึงมันขนาดนี้เลยเหรอ...แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมต้องทำท่าสนิทสนมกับไอคิมขนาดนั้นด้วย...นี้ขนาดต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้มันยังเกาะแขนเกาะไหล่ แล้วถ้ามันอยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2 หล่ะ ฮือ...ไม่นะ...กูไม่ยอมอะกูไม่ยอม...ไอคิมเป็นของกูนะ..ไอคิมเป็นแฟนกู..กูไม่ยอม แล้วน้ำตาก็ไหลพรากออกมาอีกจนได้...หวง ผมหวงไอคิมมัน ไม่อยากให้ใครมาแตะไม่อยากให้ใครมายุ่งไม่อยากให้ไอคิมมันนอนกับใคร ไม่อยากให้มันมองใครด้วยแววตาที่มันมองผม ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย...ไอคิมเป็นของกูคนเดียว..มันต้องรักกูคนเดียว ฮือ...กูไม่ยอม...ไม่ยอมยกไอคิมให้ใคร..ไม่ยอม..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
