[เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...  (อ่าน 414683 ครั้ง)

นางมารร้าย

  • บุคคลทั่วไป
คิมไปไหน  มาหาโมด่วน  ก่อนที่โมกับเก่งจะไปเที่ยวชมสวนกัน   :angry2:


ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
โมจะห้ามใจทันมั้ยเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย  :m10:

meeza31

  • บุคคลทั่วไป
คนแต่งไปใหนมาลงด่วนรอไม่ใหวแล้วนะ  :angry2: :angry2:

prince_halation

  • บุคคลทั่วไป
คิมไปไหน  มาหาโมด่วน  ก่อนที่โมกับเก่งจะไปเที่ยวชมสวนกัน   :angry2:



อันนี้ข้าพเจ้าเห็นด้วย อิอิ

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
รออ่านแบบลุ้น ๆ  :m12:  :m12:

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
ยังมะมาอีกเหยอ  :m5:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่ 23.2


ผมมัวแต่หยิวกับลิ้นร้อนๆของไอเก่งที่เลมเลียอยู่กับสะดือผม จนผมไม่ได้รู้ตัวเลยว่า เข็มขัดของผมได้ถูกปลดออกไปแล้ว และซิปกางเกงก็โดนรูดลงไปแล้วเหมือนกัน...สัมผัสจากมือหยาบๆของไอเก่งที่ลูบคลำไปทั่วสะโพกผมทำให้ผมรู้สึกแปลกๆนะ
“อือ..เก่ง..อา...”ผมครางออกมาเบาๆเมื่อไอเก่งมัน จูบไซร้ไปตามขอบกางเกงใน..ลมหายใจร้อนๆเป่ารดอยู่กับน้องน้อยผม.. ผมขยับมือไปขยุ้มหัวไอเก่งมันไว้แน่น..

‘ตี่ ดี่ ดี้ ดี้ ตี้ ดี่ ดี่ดี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ’

และก่อนที่จะเกิดอะไร ๆ มากไปกว่านี้ ทอสับของผมก็ดังขึ้น..อาจจะเพราะอารมณ์ผมกำลังกระเจิดกระเจิง อยู่รึเปล่าก็ไม่รู้นะ ผมถึงได้รู้สึกว่าเสียงทอสับมันช่างดังเหลือเกิน ดังเสียดแทงเข้ามาในโสตประสาท จนทำให้ผม สะดุ้งเฮือกเลยทีเดียว..

“พะพี่..ครับ..ไม่ต้องรับ นะ ไม่ต้องรับนะพี่” ไอเก่งมันพูดเสียงแหบพร่า อู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์ มันขยับหน้าเข้ามาจูบปากผมอีกครั้ง..มือมันก็กำลังลูบไล้อยู่กับน้องน้อยผมผ่านปราการด่านสุดท้ายที่ยังไม่โดนมันปลดออก...

“อือ..ปะ ปล่อย ก่อน...” ผมพยายามผลักไอเก่งมันออกจากตัวผม...ตอนนี้สติที่กระเจิงกำลังค่อยๆมารวมตัวกันทีละน้อย....

แต่สำหรับไอเก่งมันจะขยับก็หาไม่..มันยังก้มหน้าก้มตาจูบไซร้ไปตามใบหน้าผม.... มือมันก็กำลังจะล้วงผ่านเข้าไปในกุงเกงในผมอยุ่แล้ว...ถึงตอนนี้ผมจะเคลิบเคลิ้มกับไอเก่งมันขนาดไหน แต่ มือผมก็ขยับไปคว้าหมับเข้าที่ข้อมือ ไอเก่งมันทันที มันก็เหมือนกันพยายามขืนมือไว้ไม่ยอมให้ผมดึงมันออกจากน้องน้อยผมได้ง่ายๆ การต่อสู้เล็กๆของผมกับไอเก่งก็เริ่มขึ้น พร้อมกับ เสียงทอสับมือถือผมที่ดังไม่หยุด..

ผมปล่อยมือจากมือไอเก่งมัน..และผมก็ได้ใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่มี.เอาแขนโอบรัดตัวไอเก่งมันไว้แน่น เอาขาเกี่ยวเอวมันไว้...แล้วออกแรงพลิกตัวให้ไอเก่งมันไปนอนอยู่ด้านล่างส่วนผมก็เปลี่ยนมาทาบทับมันไว้ด้านบน..ซึ่งผมทำไม่ยากนัก เพราะตัวผมกับไอเก่งก็พอๆกันไม่ได้ต่างกันมากนัก ถ้าเป็นไอคิม ผมคงหมดสิทธิ์ทำแบบนี้...TOT

“พะ พี่ ผมขอร้อง อย่ารับเลยนะ นะพี่” ไอเก่งมันพูดเสียงอ้อนวอน ผมกับมันสบตากันนิ่งแววตามันก็อ้อนวอนไม่แพ้น้ำเสียงเช่นกัน..

ตอนนี้ผมเกิดโลเลขึ้นมาซะงั้น..พอผมเห็นแววตามันแบบนั้นทำให้ผมเกิดใจอ่อนขึ้นมา..ก้มหน้าลงไปจูบปากมันทันทีไอเก่งก็คว้าหมับเข้าที่ท้ายทอยผม แล้วผมกับมันก็เริ่มจูบอันดูดดื่มกันอีกครั้ง...

‘ ตี่ ดี่ ดี่ดี้ ตี้ ดี่ ดี ดี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ’

ในขณะที่ผมกับมันกำลังเริ่มนัวเนีย กันอีกครั้ง จมูกและปากของผมเริ่มไซร้ไปตามซอกคอเรื่อยมาจนถึงหน้าอกไอเก่งมัน เสียงทอสับที่หยุดไปเมื่อครู่ ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ผมต้องชะงักการกระทำทั้งปวงที่กำลังทำกับเนื้อตัวไอเก่งมัน..อารมณ์ที่ก่อตัวขึ้นเมื่อกี้ เริ่มจะแฟ้บลงอีกแล้วครับ.

.เฮ้อ..ผมถอนหายใจเฮือก..ขยับหน้าอออกจากหน้าอกไอเก่ง...ผงกหัวขึ้นมาจูบปลายคางไอเก่งมันหน่อย..มือผมก็ล้วงเข้าไปที่กระเป๋ากางเกง แล้วหยิบทอสับออกมา...

“อาโหลลลลลลลล” ผมกดรับทอสับโดยไม่ได้ดูเบอร์ซักนิด..

และทั้งๆที่พูดทอสับอยู่..ปากผมก็จูบ จุ๊บๆ อยู่กับปากไอเก่งมัน...ส่วนไอเก่งหน่ะเหรอ มันก็มองผมตาเยิ้ม..แขนทั้ง 2 ข้างโอบกอดไปตามเนื้อตัวผม..มือหยาบๆของมันลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง ผ่านเสื้อเชิ้ตที่ผมใส่อยู่...

*.อือ..โม..ทำไร อยู่ ทำไมไม่รับซักที โทรตั้งนาน..อยู่หน้างานเหรอ..* เสียงที่ดังรอดผ่านทอสับเครื่องจิ๋ว เข้ามาทำให้ผมใจหายวาบ...

หยุดการกระทำทั้งปวงที่ตัวเองกำลังทำอยู่ขณะนั้นลงทันที.. แล้วขยับตัวออกจากไอเก่ง..ไอเก่งมันพยายามไขวคว้าผมไว้ แต่ผม ณ ตอนนั้น รู้สึกแย่มากๆเลยครับ.เหมือนน้ำตาจะไหล...ขอบตาร้อนผ่าวๆ.ผมนั่งนิ่งหันหลังให้ไอเก่งเอามือเสยผมไปมามือสั่นด้วยไม่รู้จะทำอะไรที่ดีไปกว่านี้ได้อีกแล้ว..รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องยังไงบอกไม่ถูก

“อือ..ขอโทษ...”ผมพูดเสียงแผ่วๆสั่นๆ ด้วยตอนนี้น้ำตาผมมันได้ไหลออกมาแล้ว...ขอโทษนะคิมขอโทษ..
และผมก็ต้องสะดุ้งเล็กๆ เมื่อไอเก่งมันเอาแขนมันสอดเข้ามาที่เอวผมแล้วกอดไว้แน่น แล้วมันก็ซบหน้าลงกับบ่าไหล่ด้านหลังของผม...ผมรู้สึกได้ว่าตัวมันสั่นๆยังไงชอบกล..ผมจึง เอามือไปจับมือไอเก่งมันไว้แน่นเหมือนกัน. แต่ ณ ขณะนั้นยอมรับว่า..ไม่ได้ห่วงมันเท่าไหร่ แต่รู้สึกห่วงความรู้สึกของใครบางคนที่อยู่ไกลแสนไกลนั้นต่างหาก...ผมทำตามคำพูดของตัวเองไม่ได้อีกแล้วเหรอ...

*ทำไมเสียง เป็นแบบนั้นหล่ะ ร้องไห้เหรอ เป็นอะไร...โม..เป็นอะไรอะ * น้ำเสียงห้วนๆที่คุ้นเคยที่ตอนนี้น้ำเสียงมันร้อนรนเป็นห่วงเป็นใยผมมากมาย ทำให้ผมสะอื้นฮักๆ ออกมา...

ผมสะบัดตัวออกจากไอเก่งแล้วลุกขึ้นยืน...แล้วมองหน้าสบตากับไอเก่งมันนิ่ง ไอเก่งมันก็มองผมอยู่เหมือนกัน...มันทำหน้าตกใจมากมาย หน้าซีดๆ จ๋อยๆ ยังไงบอกไม่ถูก..

“ฮึก...คิม...มาหาเราซะที..เราจะแย่ แล้วนะ...มาหาเราได้แล้ว...ฮือ...” แล้วผมก็ร้องไห้โฮออกมา..ผมคิดถึงมัน คิดถึงมันมาก จนผมเกือบจะทำอะไรบ้าๆ ลงไป กับเด็ก ที่ผมคิดว่าจะช่วยเหลือดูแลมัน...

ไอเก่งมันมองผมแววตาเจ็บช้ำมากมาย มันลุกขึ้นยืนแล้วโถมตัวเข้ามากอดผมไว้แน่น มันแนบริมฝีปากเข้ามาจะจูบปากผม แต่ผมสะบัดหน้าออกทัน ปากมันจึง พลาดมาจูบแก้มผมแทน...

*โม นาย ร้องไห้ ทำไม..เราก็ดีใจอะนะ ที่นายอยากให้เราไปหา..แต่ท่าทางนายมันดูแปลกๆ..มีอะไรรึเปล่าเกิด อะไรขึ้น..* ไอคิมมันเริ่มเสียงดังขึ้นมาแล้วครับ..ยิ่งได้ยินเสียงแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกผิด..และกลัวมันขึ้นมาจับใจ...

“ฮึก..มี...ฮึก..มาซะที มาได้แล้ว..อือ..” ผมพูดยังไม่จบอีกแล้ว เมื่อไอเก่งมันดึงหน้าผมเข้าไปจูบปากให้ผมหยุดพูด..

ตกใจวาบ กลัวไอคิมมันได้ยินเสียงแปลกๆ ..ผมจึงเอามือที่ว่างอยู่อีกข้างพยายามดันหน้าไอเก่งมันออกจากหน้าผม...ผมปิดปากไว้แน่นไม่ยอมให้มันเอาลิ้นเข้ามาในปากผม เมื่อมันเอาลิ้นเข้ามาไม่ได้มัน ก็เปลี่ยนมาดูดริมฝีปากผมแทน...

*เกิดอะไรขึ้นกันแน่หน่ะโม...รอ..เรานะ...เราจะไปหานายเด๋วนี้แหละ..ใจเย็นๆนะอย่าร้องไห้...ได้ยินไหมโม..โม ..โม....* ผมได้ยินเสียงไอคิมมันเรียกผมมาตามสาย..แต่ผมไม่สามารถพูดตอบโต้มันไปได้เลย ก้ในเมื่อไอเก่งมันยังไม่ยอมปล่อยปากผมซะที..ตอนนี้ผมรู้สึกโกรธไอเก่งมันขึ้นมานิดๆ...

ผมจึงตัดสินใจกดตัดสายไป..แล้วออกแรงอีกครั้ง..ยกมือขึ้นผลักมันออก แล้วเอาตีนถีบไอเก่งมันไปสุดแรง...
 
“โอ๊ะ...โอ้ย” ไอเก่งมันกระเด็นหวือ ลงไปกองอยู่กับ พื้น...

“อย่าทำแบบนี้อีก พี่ไม่ชอบ” ผมยืนกำหมัดไว้แน่น แล้วจ้องหน้าไอเก่งมันเขม็ง..

“หึหึ...พี่คุยกับใครอะ..แฟนเหรอ..คิม ชื่อ ผู้ชายไม่ใช่เหรอ” ไอเก่งมันเงยหน้าขึ้นมองผม แววตามันเจ็บปวดมากมาย น้ำเสียงมันดูขืนๆไงชอบกล...

“เธอ..ไม่เกี่ยว..” ผมเริ่มจี๊ด แล้วครับ ตอนนี้..

ขยับตัวยืนหันหลังให้ไอเก่งมัน เอามือเท้าสะเอวอย่างพยายามระงับความโกรธ โกรธที่ไอเก่งมันทำอะไรบ้าๆ จนทำให้ไอคิมมันผิดสังเกตุ....(ความจริงเค้าผิดสังเกตุก็เพราะมึงอะแหละ)

“ผมไม่เกี่ยว งั้นเหรอ...หึ..แล้วที่พี่กับผมทำกันเมื่อกี้..อะ..มันคืออะไรอะพี่..หา..บอกผมหน่อยสิ..มันไม่ได้ทำให้ผมกับพี่เกี่ยวข้องกันเลยเหรอ..หรือว่าพี่...ไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย” เสียงไอเก่งมันแผ่วๆอยู่ที่ข้างหู ผมนี้เอง และอีกครั้ง กับแขนทั้ง 2ข้างของมันที่โอบกอดมาทางด้านหลัง

“ผมชอบพี่นะ...ชอบพี่มากด้วย...ผมไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายด้วยกันแบบนี้เลยนะพี่...ผม..” พร้อมกับเสียงที่เงียบไป ผมรู้สึกถึงแรงสั่นน้อยๆจากเนื้อตัวที่แนบอยู่ด้านหลังผม..รู้สึกอึ้งเล็กๆครับ..

‘พี่รักตาหวานนะครับ..รักมากด้วย พี่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนเลยนะ ตาหวานเป็นคนแรกนะครับ’… ‘เรารักนายนะโม..เราจะทำให้นายรักเราให้ได้ นายต้องรักเราคนเดียว นายต้องเป็นของเราคนเดียว’..รู้สึกมีก้อนสะอื้นแล่นมาจุกอยู่ทีคอหอย จนทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อก...

ผมขยับมือไปจับมือไอเก่งมันไว้อีกครั้ง...แล้วหันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับมัน ไอเก่งมันร้องไห้จริงๆด้วย...อย่าทำให้ใครเจ็บเพราะความเห็นแก่ตัวของมึงอีกเลยนะไอโม...

“เก่ง..พี่ก็ชอบเก่งนะ...” ไอเก่งมันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม..ตาเป็นประกายเลยครับ..แล้วมันก็ซบหน้าลงกับไหล่ผม..

“ก็แค่ชอบนั้นแหละเก่ง...พี่..มีคนที่พี่..รัก อยู่แล้ว...และเค้ารักพี่มากด้วย..ขอโทษนะที่ทำแบบนั้นกับเก่ง...พี่ขอโทษ” ผมพูดเบาๆอยู่กับซอกคอมัน...

“แล้วผมหล่ะ..พี่...ชอบของพี่...มันซักแค่ไหนกันอะ...ฮึก” ไอเก่งมันร้องไห้ออกมาเบาๆ แล้วรัดตัวผมไว้แน่น แน่นเหมือนว่ามันกลัวว่าผมจะหนีหายไปยังไงยังงั้น..

“ก็ชอบไง...เก่งเป็นเด็กดีนะ..น่ารัก...น่ารักจนทำให้พี่เกือบทำอะไรบ้าๆลงไป......”ผมดึงตัวไอเก่งออกจากตัวผม จับบ่ามันไว้ทั้ง 2ข้าง แล้วจ้องตามันอย่างขอโทษ..ไอเก่งมันยังร้องไห้ไม่หยุดครับ แววตามันกำลังผิดหวัง ผิดหวังอย่างมาก..

“ฮึก..พี่..แล้วถ้าผมบอกว่า..ผมยอมหล่ะ ยอมให้พี่ทำไรบ้าๆกับผม..พี่จะว่าไง..ฮือ....”ผมมองหน้าไอเก่งมันอย่างเอ็นดู...

“ก้อไม่ว่าไง..ก็ขอบใจไง..ที่จะยอมมอบความบริสุทธิ์ให้พี่...”ผมพูดยิ้มๆ รู้สึกโล่งๆสบายใจยังไงบอกไม่ถูก..แปลกดีแฮะเมื่อกี้ยังรู้สึกวุ่นวายใจอยู่เลย...

“เอ๊ะ...ยังบริสุทธิ์ อยู่รึเปล่าเนี๊ยะ ตรงนี้อะ...” ผมพูดพลางเลื่อนมือลงไปบีบก้นไอเก่งมันแรงๆทีนึง..

“โอ๊ะ...พี่อะ..ผมยังไม่เคยโดนผู้ชายเอามาก่อนเลยนะ...”ไอเก่งมันพูดท่าทางงอนๆครับ...มันหยุดร้องไห้แล้วอะ แต่ยังมีสะอื้นอยู่บ้าง...

“อ๋อ..เหรอ...เลยกะจะให้พี่ช่วยเปิดบริสุทธิ์ว่างั้น หึหึ” ผมพูดพลางดึงไอเก่งมันข้ามากอดไว้หลวมๆ...

“ปล่าว..ผมกะจะเปิดบริสุทธิ์ พี่ต่างหาก...”ไอเก่งมันพูดอู้อี้อยู่กับซอกคอผม...

“หึ..หึหึ” พูดตรงจริงๆ..แต่เสียใจด้วยน้อง..พี่ไม่มีความบริสุทธิ์เสียให้น้องแล้วหล่ะ...อันนี้ผมก็ได้แต่คิดในใจครับ...ไม่พูดหรอก..

“ไม่มีทางหรอก..กับเราอะ..พี่ขอเป็นคนทำเองดีกว่า หึหึ” ผมพูดพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี..ก้นหวานๆของข้าพเจ้ามีไว้ให้ไอคิมคนเดียวครับ...

“ถ้าเป็นพี่...จะให้เป็นอะไรให้ทำอะไรผมยอม”มันพูดเสียงแผ่วๆแล้วดันตัวออกห่างจากผม..นิดนึง..

“พี่ทำเถอะ ผมยอมจริงๆนะ”ไอเก่งมันพูดเบาๆท่าทางอายๆอะครับ...คำพูดตรงๆของมันทำให้ผม..เขิลพอควรนะ..น่ารักจังเลยมัน...

“ไม่หล่ะ...พี่ไม่อยากทำร้ายเก่ง...เก่งเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว....” ผมพูดยิ้มๆแล้วยกมือขึ้นขยี้หัวมันด้วยความเอ็นดู..(แต่ไม่อยากดูเอ็นนะ..เอ๊ะหรือจะมีอยู่นิดๆ)

“เมื่อกี้พี่ยังอยากจะทำอยู่แท้ๆอะ..พอคุยทอสับ พี่ก็ดูแปลกๆไป..คนที่ชื่อคิม.เป็นคนที่พี่รักคนนั้นใช่ไหม...พี่มีแฟนเป็นผู้ชายเหรอ...” ไอเก่งมันยังวกกลับมาเรื่องเดิมอีกจนได้ครับ...

“เอ่อ..ยังไงดีหล่ะ...อย่ารู้เลยว่าเค้าคนนั้นเป็นใครอาจจะใช่หรือไม่ใช่คิมก็ได้...เรื่องบางเรื่องไม่รู้จะดีกว่านะ...”ผมพูดออกมาแผ่วๆอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี..ยังไงซะผมก็ยังไม่อยากให้ใครรู้อยู่ดีว่าไอคิมกับผมไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดา..

“แต่ผม...”

“นี้พอได้แล้วน่า...ไม่ต้องถามไม่ต้องพูดอะไรแล้ว..แต่งตัวให้เรียบร้อยซะ..พี่หิวมากเลยตอนนี้อะ...ไปหาไรกินกันดีกว่านะ” ผมพูดยิ้มๆ แล้ว ดึงตัวออกจากอ้อมกอดไอเก่งมัน ผมรีบติดกระดุมเสื้อ รัดเข็มขัดแต่งตัวให้เรียบร้อย...
โดยมีสายตาไอเก่งมันมองตามผมอยู่ตลอดเวลา..แววตามันยังมีแววสงสัยปนผิดหวังอยู่เลยอะครับ...

“อย่าคิดมาก...พี่ยังรู้สึกดีๆกับเราอยู่นะ...พี่กับเก่งเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว...อย่าให้มันเป็นมากกว่านี้เลยนะ...ไม่งั้นคนที่จะเจ็บก็คือเก่ง...เข้าใจใช่ไหม” ผมพูดเสร้จ ก็เอากระเป๋าสะพายมาคล้องไหล่...

“พูดเป็นคนดีเชียว...ทั้งๆที่เมื่อกี้..ก้เกือบจะขย้ำผมไปแท้ๆ...”ไอเก่งมันบ่นอุบอิบ แล้วมันก็ยื่นมือมาดึงกระเป๋าออกจากไหล่ผม..

ผมก็ได้แต่หัวเราะเหอๆอย่างเขิลๆอะครับ...เฮ้อ..กูหนอกูโดนไอเก่งมันย้อนเข้าให้แล้วไหมหล่ะ เสียหายหลายแสน..คึคึ..เกือบไปแล้วจริงๆ นึกภาพไม่ออกว่าถ้าเมื่อกี้นี้ไอคิมไม่โทรมาซะก่อน กูกับไอเก่งยังจะคุยหยอกล้อกันแบบนี้ได้อีกไหม...แย่จริงเลยกู...คิมเอ้ย มาซะทีสิวะ จะลงแดงตายอยู่แล้ววววววว...แม่ม..

คราวนี้กูอดใจไหว...แต่คราวหน้าไม่แน่นะเว้ย...ผมคิดพลางมองตามหลังไอเก่งมัน...ก็มึงดูดิ...ไอเก่งมันน่ารักขนาดนี้...กูจะทนไปได้ซักกี่น้ำ แถมไอเก่งมันยังเป็นใจกะกูซะเหลือเกินเฮ้อ...รีบๆมานะมึง ไม่งั้นจะมาโทษกูไม่ได้นะ.

abcd

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่ 24

หลังจากผมพาไอเก่งไปเลี้ยงข้าวปลอบใจแล้ว...โดยระหว่างกินข้าว ไอเก่งมันก็ประชดประชันผมเป็นระยะ จนผมขำก๊าก ก็หลายครั้ง น่ารักนะครับมันไอเก่ง หึหึ..(เมื่อก่อนนะครับทุกวันนี้มันกลายเป็นหนุ่มหล่อไปแล้ว) ผมก็พาไอเก่งไปส่งห้องอะครับ...ก่อนลงรถมันยังหันหน้ามาจุ๊บปากผมด้วยอะ..เอ่อ..เฮ้อ..ยั่วกูจริง.แม่มเดี๊ยะเถอะมึง..ฮึ่ม..

พอส่งมันเสร็จผมก็กะถอยรถกลับห้องพักผม..แต่ว่าผมยังถอยไปได้ไม่เท่าไหร่เลย..ไอเก่งมันก็วิ่งหน้าเริดตรงดิ่งมาหาผม..ผมจึงหยุดรถไขกระจกลงแล้วมองหน้ามัน..

“พี่..พี่สมชายชวนเล่นรัมมี่...แฮก..” ไอเก่งมันเอามือเท้าประตูรถผม แล้วพูดพลางหอบแฮกๆ..

“อืม..เอาไงดีหล่ะ...”ผมคิดนิดนึงครับ อยากเล่นเหมือนกัน..แต่กลัวพาลูกน้องเสียงานครับเหอๆ

“นะพี่..ผมอยากอยู่กับพี่อีกนิดอะ นะ” ไอเก่งมันมองผมอย่างอ้อนๆ...

“หึ..เวอร์ไปแหละไอเก่ง...เฮ้อ..เออ.ก็ได้วะ..หลบไป” ผมพูดยิ้มๆพลางส่ายหน้า

“เย้ๆ...” ไอเก่งมันร้องเย้ๆ พลางกระโดดหลบรถผม

พอผมจอดรถสนิทดีแล้ว ผมก็เอากระเป๋าคล้องไหล่ แล้วเปิดประตูรถออกมาโดยมีไอเก่งยืนยิ้มแฉ่งรออยู่แล้ว แล้วมันก็ดึงกระเป๋าผมไปถือไว้เช่นเดิม ผมยิ้มให้มันอย่างเอ็นดู

“เล่นห้องใครวะเก่ง ห้องพี่สมชายหรือห้องเอง” ผมถามมันเบาๆ

“ห้องผม” ไม่พูดเปล่ามันยื่นมือมาจับมือผมไว้แน่นแล้วลากผมให้เดินไปกับมัน..
 
“มาแล้ว..พี่โมมาแล้วครับ...ครบขาพอดี เหอๆ” พอเดินเข้ามาในห้องไอเก่งมันก็พูดดังๆพลางหัวเราะเหอๆอะครับ..

“พูดดังไปแล้วมึงไอเก่ง..ไปตามไอเล็กมา..หรือมึงจะเล่น” คนที่พูดนี้คือพี่เดชครับ..รูมเมทไอเก่งมันคิคิโฟร์แมนอีกคนหน่ะครับ.

.พี่เดชยังพูดไม่จบเลยครับไอเก่งมันก็วิ่งพรวดไปซะแล้ว เฮ้อ..และในห้องนั้นนอกจากพี่เดชแล้วก็มีพี่สมชายนั้นแหละครับ...พอพวกพี่เค้าเห็นผมก็ยิ้มให้ผมนิดๆ แล้วจัดที่ทางให้ผมนั่ง ....เล่นด้วยกันมาครั้ง 2 ครั้งแล้วครับ..หุหุ...แต่ทุกครั้งจะเป็นช่วงเงินออกอะครับ ไม่รู้วันนี้คิดอะไรกันถึงอยากเล่น ผมก็ไม่ขัดศรัทธาหรอกครับ..เครียดมาทั้งวันอยากพักสมองบ้าง...ซึ่งความจริงแล้วเล่นรัมมี่นี่ไม่ได้พักสมองเลยครับ ยิ่งเป็นการใช้สมองที่สิ้นเปลืองจนปวดหัวตึบจริงๆ

“มาแล้วคร้าบ...” ไอเก่งมันพูดเบาๆ อย่างกลัวว่าจะโดนด่าอีก..แล้วมันก็เดินมานั่งลงข้างๆผม..ตามหลังมาด้วยพี่เล็ก

“พี่ๆครับ..กติกาของผมยังเหมือนเดิมนะ..หึหึ” ผมพูดยิ้มๆให้พวกพี่ๆขาไพ่ของผม

กติกาของผมก็คือ..จะเลิกไม่เกิน ตี 1 พอถึงตี 1 ปุ๊บต้องเลิกทันที ถ้าไม่ตั้งกติกาไว้แต่เนิ่นๆ คืนนี้ก็ไม่ได้หลับได้นอนกันหรอกครับ..มีหวังสว่างคาตา เหะๆพวกพี่เค้ายิ้มๆกัน เป็นอันว่ารับรู้ และจากนั้นวงพนันของพวกผมก็ได้เริ่มขึ้นอย่างเงียบๆ...
ในระหว่างการเล่นไอเก่งมันก็เข้ามานัวเนียผมตลอดเวลา เหมือนเด็กขาดความอบอุ่นเลยมันอะ..เอาคางมาเกยไหล่ผมบ้าง มาจับมือผมบ้างตอนผมถือไพ่อะนะ แต่มันก็ทำเนียนๆอะนะครับ..ไม่มีใครเค้าคิดมากอยู่แล้วนอกจากผม หึหึ..ยั่วกูจริงมึง..เดี๊ยะเถอะได้เสียตัวจริงๆหรอก...ฮึ่ม...

จาก 2 ทุ่ม เป็น 3 . 4 .5 จนในที่สุดก็ถึงตี 1 ครับ ได้เวลาที่ผมต้องกลับห้องไปนอนซะทีเฮ้อ..เหนื่อยโคตรปวดหัว..แต่หนุกดีครับเหอๆ...และก็เช่นเคยครับไอเก่งมันไม่ได้เล่นกับเค้าเล้ย แทนที่มันจะหลับจะนอนแต่ก็เปล่า เฮ้อ พอผมจัดของเรียบร้อยก็เตรียมตัวกลับ ไอเก่งมันก็เดินมาดึงกระเป๋าสะพายผมไปถือไว้แล้ว ก็เดินนำหน้าผมไปที่รถ..

พอผมเข้าประจำที่คนขับเรียบร้อย..ไอเก่งมันก็เคาะกระจกรถป๊อกๆ..ผมจึงจำเป็นต้องเลื่อนกระจกลง...

“มีไรอีกอะ..” ผมถามมันทำหน้ารำคาญนิดๆจริงๆแล้วไม่ได้รำคาญหรอกครับ

“พี่ครับ...ผมไปนอนกับพี่นะ....”ไอเก่งมันมองผมแล้วทำหน้าอ้อนๆ

“ไม่..ไปนอนได้แล้วไป...อ๋อ..อีก 2-3 วันก็ต้องไปสอบแล้วไม่ใช่เหรอ...อ่านหนังสือบ้างปล่าว” ผมปฏิเสธมันเสียงแข็ง แล้ว ถามมันกลับเรื่องสอบของมัน

“พี่อะ...อ่านบ้างเหมือนกันครับ....พี่ให้ผมไปนอนด้วยนะ...ผมจะทำให้พี่หลับสบายเลย..จริงๆนะ” ไอเก่งมันตอบคำถามผม แล้วลอยหน้าลอยตาพูดอะครับ..

“เฮ้อ..ทะลึ่งแล้วเอง..ไปๆ..พี่จะกลับแหละ..อ๋อ...ไม่ต้องไปทำงานแล้วนะ..ระหว่างนี้อะ..อ่านหนังสือซะ...เข้าใจปล่าว” ผมพูดยิ้มๆอย่างระอามัน แล้วยกมือขึ้น ขยี้หัวมัน..ไอเก่งมันมองผมตาละห้อยแล้วดึงมือผมที่ลูบหัวมันอยู่เมื่อกี้มาจุ๊บเบาๆ แล้วมันจึงปล่อย ผมก็ตกใจอะครับ กลัวคนเห็นอะ..

“เก่ง..เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้าหรอก...ระวังหน่อยสิ..”ผมพูดเสียงดุๆกับไอเก่งมัน...

“โทษครับ..ก็ผมอดใจไม่ได้นี้นา...พี่พรุ่งนี้ผมหยุดงานอะ..พี่จะมาหาผมปล่าว...” ไอเก่งมันยังไม่เลิกครับ มันยังอ้อนผมอยู่นั่น

“พี่จะมาหาเองทำไม..ตั้งใจอ่านหนังสือไป...เฮ้อ...เดี๋ยวเถอะเอง เดี๊ยะเตะตูดให้ไปๆ..ไปนอน..พี่ง่วงจะแย่แล้ว..”ผมพูดกับมันอย่างรำคาญนิดๆแล้วครับตอนนี้..

“ครับ...” ไอเก่งมันพูดเบาๆ แล้วเดินคอตกออกจากรถผมอะครับ...

ผมมองตามหลังมันไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ แม่ม จะคิดมากอะปล่าววะ แล้วนี้มันจะอ่านหนังสือรู้เรื่องไหมนี้..เฮ้อ..มึงนะมึงไอโมไม่น่าเลย...

“เก่ง..มานี้ซิมา” ผมตัดสินใจเรียกไอเก่งมันเบาๆ...
ไอเก่งมันค่อยๆหันหน้ากลับมาหาผม แล้วเดินกลับมายืนที่เดิมของมันเมื่อกี้...ผมมองซ้ายมองขวา...แล้วเอามือไปดึงคอไอเก่งมันลงมาใกล้ๆ..แล้วจุ๊บลงเบาๆที่แก้มมัน..แล้วผมจึงปล่อยมัน

“ตั้งใจอ่านหนังสือ...อนาคตของเก่งอยู่ในมือเก่งนะ..พี่จะเป็นกำลังใจให้..อย่าคิดอะไรมากหล่ะ..เข้าใจไหม..” ผมพูดกับมันยิ้มๆอย่างให้กำลังใจ ไอเก่งมันยิ้มรับหน้าบานเลยครับ...

“สำหรับเรื่องพี่ กับเก่ง...เอาไว้สอบเสร็จเราค่อยมาคุยกันอีกทีนะ..พี่ไปหล่ะ” แล้วผมก็ค่อยๆเคลื่อนรถออกจากลานตรงนั้น..
โดยมีไอเก่งยืนมองรถผมอยู่นั่น ผมยังเห็นมันยืนโบกมือให้ผมหย่อยๆ จนในที่สุดมันก็ลับสายตาผมไป...
และในที่สุดผมก็ขับรถกลับถึงห้องพักผมซักที ใช้เวลาไม่นานหรอกครับประมาณ 10 นาทีได้อะ..จัดการล๊อกรถเสร็จ ผมก็เดินไปขึ้นลิฟท์แล้วลิฟท์ก็ค่อยๆเคลื่อนพาผมไปยังชั้น 6 ซึ่งเป็นชั้นที่ผมพักอยู่...

พอผมออกจากลิฟท์ผมก็ได้ยิน เสียงเหมือนคนดีดกีต้า แว่วๆเข้าหูมา..ในใจตอนนั้นก็คิดแหละครับว่าใครมานั่งดีด กีต้า ตอนตี 1 ตี 2 วะ..คึกอะไรเนี๊ยะ..คิดอย่างขำๆอะครับ...ยิ่งผมเดินใกล้ห้องผมเข้าไปเท่าไหร่เสียงกีต้าก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ..แต่ก็ไม่ได้ดังอะไรขนาดนั้นหรอกนะครับ แต่อาจจะเพราะนี้มันดึกมากแล้ว จึงทำให้เสียงดีดกีต้าเบาๆ มันดังก้องเลยทีเดียว.
.และผมคาดว่าเสียงที่ได้ยินน่าจะมาจากแถวๆบันไดหนีไฟ..ซึ่งอยู่ติดกับห้องผมนี้เอง..ผมจึงไม่ได้คิดอะไรมาก....ผมควานมือเข้าไปในกระเป๋าสะพายผมแล้วหยิบกุญแจห้องออกมาเตรียมไขเข้าไป

“โม..ไปไหนมา...” เสียงเบาๆห้วนๆที่คุ้นเคยทำให้ผมต้องหันขวับกลับไปมอง

แล้วผมก็ต้องตาค้าง ยืนนิ่งอยู่กับที่..กูต้องฝันไปแน่ๆ ฝันแน่ๆ...ผมมือไม้สั่นไปหมดจนกุญแจที่อยู่ในมือร่วงลงกระทบพื้นดังก้อง เสียงที่ดังขึ้นทำให้สติผมมันกลับคืนมา..

“คิม..คิม..คิม..” ผมพูดคำอื่นไม่ออกเลย..ผมถลาตัวเข้าไปหาไอคิมมันด้วยความคิดถึง...อ้อมกอดที่คุ้นเคยได้กอดรัดตัวผมไว้แน่น...มันทำให้ผมรุ้ว่ามันก็คิดถึงผมมากเหมือนกัน...ผมซุกหน้าลงกับอกไอคิมมันแขนโอบลำคอมันไว้แน่นไม่แพ้กัน...คิดถึง..ไอคิมบ้าในที่สุดมึงก็มาหากูซะที..ฮือ...

abcd

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่ 25


“โม เข้าห้องก่อนดีไหม...” พูดเสร็จไอคิมมันก็ก้มลงจุ๊บแก้มผมแรงๆทีนึง มันปล่อยแขนออกจากตัวผมข้างนึงส่วนอีกข้างมันก็จับที่เอวผมแน่น..แล้วก้มลงหยิบกุญแจที่ผมทำหล่นลงพื้นทางเดินเมื่อกี้..

จากนั้นมันก็จัดการไขกุญแจเปิดประตูห้องเข้าไป มันดันหลังผมให้เข้าห้องไปก่อน แล้วมันจึงเดินตามผมเข้ามาพร้อมกับ กีต้า และกระเป๋าใบโตที่ถืออยู่ในมือ ตอนนี้ผมยืนมองมันนิ่งๆ ด้วยความคิดไม่ถึงว่ามันจะมาหาผมวันนี้ ..และดูเหมือนว่ามันจะอยู่กับผมนานเสียด้วย..

พอมันเข้ามาในห้องมันก็วางของทุกอย่างลงกับพื้น ส่วนตัวมันก็เดินไปหงายหลังผึงลงบนเตียงนอนผม โดยมีผมยืนมองตามมันไปทุกฝีก้าว..ผมมีอะไรจะพูดจะบอกมันมากมาย แต่ผมพูดไม่ออก ในใจผมมันมีแต่ความดีใจ ตื่นเต้น..และความคิดถึงที่มันอัดแน่นอยู่เต็มหัวใจ...

ผมไล่สายตาสำรวจไปตามเนื้อตัวของมัน ผมหยักศกที่ปกติมันจะจัดทรงไว้อย่างเรียบร้อย วันนี้ ดูยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงเอาเสียเลย..ตาคมๆดุๆ ที่มองผมทีไรผมจะรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆทุกครั้ง...ตอนนี้ปิดสนิท..ขอบตาดูคล้ำๆเหมือนคนไม่ค่อยได้นอนด้วย..น่าสงสารจัง..ไปทำไรมาว้า..ผมค่อยๆเดินเข้าไปหามันช้าๆ..ผมมองจมูกโด่งๆของมันที่ผมเคยอิจฉาและอยากมีแบบมันบ้างแต่ชาตินี้คงหมดหวัง..ผมมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงแล้วยื่นมือไปลูบสันจมูกมันเบาๆ..ไอคิมมันสะดุ้งนิดนึง แล้วลืมตาขึ้นสบตากับผม..ตามันแดงๆ ด้วยอะ..มึงอย่าบอกกูนะไอบ้าคิม ว่าเมื่อกี้มึงหลับ หงือ...

“โม..อือ..โทษที..เราเผลอหลับไปเหรอ..” ไอคิมมันพูดเสียงเพลียสุดฤทธิ์..

“อือ..เหนื่อยมากเหรอ..” ผมถามมันเบาๆ แล้วทรุดตัวลงนั่งขอบเตียง โดยที่มือก็ยังลูบไล้ไปตามใบหน้าของไอคิมมันอยู่

“อืม..วัน 2 วันที่ผ่านมา เราไม่ค่อยได้นอนหน่ะ..แก้งานส่งอาจารย์..” มันพูดพร้อมรอยยิ้มเนือยๆ..ผมมองมันประมาณว่าแล้วเสร็จยัง.ไอคิมมันยิ้มๆ แล้วยกมือขึ้นมายึดมือผมไว้ มันจูบที่ฝ่ามือผม แล้วจ้องตากับผมเขม็ง..

“เหลืออีกนิดหน่อยอะ ยังไม่เสร็จ..เราเป็นห่วงนายเลยให้พวกเพื่อนๆเรามันจัดการกันเอง...” มันพูดพลางออกแรงดึงมือผม ผมก็รู้งานครับ ฮี่ๆ เลยล้มตัวลงไปซบอกมัน...และอ้อมแขนอันอบอุ่นของมันก็กอดกระชับที่ตัวผมทันที..

“ไม่เห็นจำเป็นเลย..ทำงานให้เสร็จก่อนค่อยมาก็ได้หนิ” ปากก็พูดให้ดูดีไปงั้น จริงๆ แล้วดีใจแทบตายคิคิ

“อือ..ก็อย่างที่บอก เราเป็นห่วงนาย..เมื่อตอนเย็นเกิดอะไรขึ้นกับนายกันแน่อะ..หือ..ทำไมต้องร้องไห้ด้วย..”ผมใจหายวาบครับ..ตัวเกร็งขึ้นมาทันทีเลยทีเดียว และคิดว่าไอคิมมันคงรู้สึกได้ครับ

“ว่าไง ต้องเกิดอะไรขึ้น กับนายแน่ๆใช่ไหม บอกเรามา” ไอคิมมันพูดแล้วพลิกตัวให้ผมไปอยู่ด้านล่างมันโดยมีมันนอนทับผมไว้ทั้งตัว ตามันก็มองผมดุๆ อีกแล้วอะครับ...

“ไม่มีอะไรมากหรอก เอ่อ..เราแค่ตกใจอะไรนิดหน่อยอะ..แล้วเด๋ว เราจะเล่าให้นายฟังก็แล้วกัน...” ผมพูดกับมันยิ้มๆ ไม่อยากให้มันเป็นกังวลอะครับ และดูท่าทางมันจะเพลียมากซะด้วย..และผมก็เหนื่อยพอๆกันกับมันนั้นแหละ
ผมจึงยกมือขึ้นโอบรอบคอมัน แล้วดึงให้ใบหน้ามันลงมาหาผม..และริมฝีปากอุ่นๆนุ่มๆของมันก็แตะเบาๆที่ริมฝีปากของผม พอริมฝีปากเราเจอกันไอคิมมันก็เริ่มจูบ จุ๊บๆ ที่ปากผมด้วยอาการหยอกล้อ

“สัญญานะ ว่าจะบอกเราทุกเรื่อง เล่าทุกอย่างตลอดเวลาที่นายกับเราไม่ได้เจอกันให้เราฟังทั้งหมด...สัญญาไหม” ไอคิมมันพูดเบาๆติดกับริมฝีปากผม..ผมยิ้มนิดๆ แล้วพยักหน้ารับมันเบาๆ..

ไอคิมมันมองผมตาวาว แล้วจรดริมฝีปากของมันลงมากับริมฝีปากผมอีกครั้ง มันระเลียดจูบ ริมฝีปากผมจากเบาๆ และเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ และแล้วลิ้นร้อนๆของมันก็ได้เข้ามาสำรวจในโพรงปากผม..ผมเริ่มหายใจขัดๆแล้วครับตอนนี้...จูบแบบนี้ ริมฝีปากนี้ซินะที่ผมรอคอย..และคิดถึงจนใจจะขาดรอนๆ..ไอคิมมันจะรู้ไหมนะว่าผมคิดถึงมันมากขนาดไหน...

“คะ คิม..ปะ ไป อาบน้ำก่อนดีไหม..เราเหนียวตัวจัง..” ผมขยับริมฝีปากผมพูดกับไอคิมมันเสียงอู้อี้
ไอคิมมันไม่ยอมตอบและดูท่าจะไม่สนใจด้วยครับ..มันเริ่มซุกไซร้ริมฝีปากมันไปตามใบหน้าของผม..และมือมันก็เริ่มอยู่ไม่สุขครับ มือมันเลื้อยเข้าไปในกุงเกงในผมแล้วอะ...

“อือ..คิม..อา...พอก่อนไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ..อา..อาบน้ำด้วยกันนะคิม. โอ๊ะ.” ผมยังพูดไม่ทันขาดคำเลยครับ ผมก็ต้องร้องอย่างตกใจ

เมื่อไอคิมที่เมื่อกี้ดูท่ามันเหมือนกับจะไม่สนใจคำพูดของผม มันเอาแต่ลูบไล้หยอกล้อยู่กับน้องน้อยผม จนน้องผมมันตื่นซะแล้ว...มันปล่อยน้องน้อยผมก้มหน้าลงจุ๊บที่น้องน้อยผมเบาๆ แล้วมันก็ลุกขึ้นโดยดึงตัวผมขึ้นไปด้วย มันช้อนมือเข้ามาอุ้มผม แล้ว เดินพาผมตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำ..มันมองผมตาเยิ้มเลยทีเดียว เล่นเอาผมเขิลไปเลยครับ..ผมจึงยกมือขึ้นทุบหัวมันเบาๆทีนึงแล้วจึงเอา แขนไปโอบรอบคอมันไว้กลัวตกหงะ..แล้วผมก็ซุกหน้าลงกับซอกคอมันอะครับ ไม่อยากสบตากับมันอะเขิล...
พอเข้ามาในห้องน้ำแล้ว ไอคิมมันก็จัดการวางผมลงยืนบนพื้นห้องน้ำแล้วจากนั้นมันก็จัดการถอดเสื้อผ้ามันออกทันทีอะครับ..ผมก็รู้งานอีกแล้วครับ แฮะ..รีบจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเหมือนกัน ไม่ใช่อารายหรอก กลัวเสื้อผ้าเปียกอะ..แฮะ..แต่ยังเหลือกุงเกงในไว้อะ..แบบเค้าอายอะ..เขิลเลยเหลือไว้หน่อยแฮะ ในขณะที่ไอคุณคิม มันยืนเปลือยล่อนจ้อน ไม่มีอะไรเหลือติดตัวเลยซักชิ้น และพอดีกับที่ตาผมมันไปบังเอิญ(บังเอิญจริงๆนะ) มองเห็นน้องน้อยไอคิมเข้า..เหงอ..น้องมันตื่นแล้วเหมือนกันหง่ะ..ผงกหัวทักผมด้วย..อายหนักครับ..(ถึงยังไงผมก็ยังไม่หน้าด้านพออะครับฮือ..)

“หึหึ..น้องเรามันคิดถึง...น้องนายมากเลยนะ..ดูดิ..มันผงกหัวทักทายแล้วอะ..ทำไมไม่ให้มันมาทักทายกันหน่อยหล่ะ..” ไม่พูดเปล่าครับ มันเอื้อมมือจะมาดึงกุงเกงในผมออกอะ..

ผมจึงรีบจับมือมันไว้ ไม่ให้มันก้าวล้ำเข้ามาหาน้องน้อยผมได้..ฮือ..ไอบ้ากูอายนะจากนั้นผมจึงเงยหน้าขึ้นไปมองมันอย่างงอนๆ หน้างอมากมาย อายจนงอนครับ….ไอคิมมันมองผมตาหวานหยดย้อยเลยทีเดียว เล่นเอาหัวใจผมแทบละลายกลายเป็นไอเลยทีเดียวครับ..อายก็อาย..อยากก็อยาก..งอนก็งอน..ไม่รู้จะทำไงดี เลยปล่อยมือไอคิมมัน แล้วหันหลังให้มันทันทีครับ เฮ้อ...อายชิบ
กูหนอกูไม่น่าชวนมันมาอาบน้ำด้วยกันเลยคิดผิดจริงๆ...ขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ..ทำไงได้หล่ะ กูไม่อยากให้ไอคิมมัน มาจูบทับรอยคนอื่นนี้หว่า...คิดแล้วก็ใจหายวาบครับ...กูยังไม่ได้นอกใจไอคิมมันใช่ไหม..ยังนะกูยังไม่ได้ทำอะไรกับไอเก่งมันเลย...

“โอ๊ะ อา..คิม...อือ...” และขณะที่ผมกำลังกังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเย็นอยู่นั้น..

น้ำเย็นๆจากฝักบัวก็พรมลงมาบนหัวตามเนื้อตามตัวผม..และจมูกปากร้อนๆของไอคิมยอดรักของผม ก็แตะลงที่ซอกคอผม.แรงๆ ตามอารมณ์ของเจ้าของที่ตอนนี้ผมว่ามันคง อยากเต็มทนแล้วมั้ง...พร้อมกับอ้อมแขนแข็งแกร่ง ที่สอดเข้ามากอดผมไว้จากทางเบื้องหลัง..

“เราคิดถึง นายมากเลยนะโม..คิดถึง คิดถึง จนตอนนี้ เราไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว อือ...โอ้ย..โม..เราทนไม่ไหวแล้ว” มันพูดยังไม่ทันจบ มันก็คว้าตัวผมให้หันหน้าไปหามัน

แล้วจากนั้นไอคิมมันก็ฉกริมฝีปากมันลงกับปากผมอย่างแรงเลยครับ..ลิ้นร้อนๆได้เข้ามาดูดดุน อยู่กับลิ้นผม ผมรู้สึกตกใจเล็กๆครับ กับอาการของขึ้นของไอคิมมัน...กลัวด้วยอะ ผมจึงยกมือขึ้นผลักมันออก

“อย่า ผลักเราเลยนะ...เราอยากฟัดนายจนใจจะขาดอยู่แล้ว..”มันพูดไปปากมันก็งับๆกัดๆ ไปตามใบหน้าซอกคอ บ่าไหล่ และหน้าอกผม..

“อือ..คิม..อา...” โอ้..หยิว มากมายครับ..นี้แหละคือสัมผัสที่ผมคิดถึง..

จากอาการผลักใสเมื่อกี้ ผมได้ยกแขนขึ้นโอบกอดไปรอบลำตัวไอคิมมัน ขาผมก็ยกขึ้นเกี่ยวขาไอคิมมันไว้เหมือนกัน ตอนนี้ น้องผมกับน้องมัน เสียดสีเบียดเสียดกันอย่างน่าหวาดเสียว และเร้าใจมากมายเลยครับ...โอ้ย หยิวสุดๆเลยอะ...
ไอคิมมันหันไปปิดฝักบัวแล้วคว้าสบู่มาฟอกไปตามเนื้อตัวผมกับมัน จนตอนนี้ เนื้อตัวผมกับมันลื่นไปด้วยฟองสบู่ ได้อารมณ์จริงๆเลยครับเพื่อนๆ ไอคิมมันลูบไล้ฟองสบู่ลงไปจนถึงน้องน้อยผม และก้นหวานๆของผมด้วย..ในขณะมือมันทำงาน ปากมันก็ดูดเม้มกัดริมฝีปากผมอยู่ ผมคิดว่าตอนนี้มันกำลังสะกดกั้นอารมณ์ตัวเองสุดๆไปเลย เพราะผมเห้นมันกัดฟันจนดังกร๊อดเลยแหละครับ..

“คะ..คิม...ทำเถอะ...นะ..ไม่ต้องทนหรอก...อือ....” ผมพูดยังไม่ทันจบไอคิมมันก็ฉกริมฝีปากวูบลงมาที่ปากผมอีกครั้ง

“อา..ขอบใจนะ เมียจ๋า.เราเข้าไปหล่ะนะ..อย่าเกร็งนะ” ไอคิมมันพูดกระซิบอยู่กับหูผม.

.มันเอาแขนมันสอดเข้าที่ใต้ขาผมและยกขาผมขึ้นข้างนึง..และดุนให้หลังผมไปติดกับผนังห้องน้ำ..คำว่าเมียที่ปกติผมจะรู้สึกขยักขย่อนยังไงชอบกล แต่วันนี้ ผมกลับรู้สึกตื้นตัน และปลื้มๆยังไงบอกไม่ถูกครับ..หรือว่าผมจะยอมรับจริงๆแล้วก็ได้ว่า ผมเป็นเมีย มัน...เขิลจัง .

และขณะที่ผมกำลังอิ่มอกอิ่มใจอยู่นั้นผมก็รู้สึกถึงอะไรแข็งๆร้อนๆ ที่ดุนดันอยู่ที่ ช่วงล่างผม..รู้สึกกลัวเล็กๆ ครับ...แต่ก็อยากเหมือนกัน ตื่นเต้นเร้าใจมากมาย ไม่เคยฟัดกันในห้องน้ำเลยอะ...เลยรู้สึกแปลกๆครับ..ตอนนี้ไอคิมมันจะทำอะไรผมก็ยอมทั้งนั้นแหละครับ...

ภายใต้สายน้ำที่เย็นฉ่ำจากฝักบัว..อารมณ์ของผู้ชายสองคนที่กำลังนัวเนียกันอยู่ขณะนี้ไม่ได้เย็นเหมือนกับสายน้ำเลย..

“อู้..คิม..เบาๆ..สิ..จะ เจ็บ..อือ.” ผมอุทานออกมาเบาๆ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าน้องน้อยของไอคิมมันได้เข้ามาในตัวผมแล้ว...

ถึงจะมีสบู่คอยหล่อลื่น แต่ด้วยขนาดของน้องไอคิม และด้วยผมห่างเหินเรื่องพวกนี้ไปนานจึงทำให้ผมรู้สึกเจ็บอยู่มากทีเดียว...และไอคิมมันก็ก้มหน้าลงมาจูบปากผมอีกครั้ง..และมันก็ดันพรวดเดียวน้องน้อยมันก็เข้ามาจุกแน่นอยู่ในตัวผมเลยทีเดียวครับ ไอโมถึงกับตาเหลือกครับ ร้องไม่ออก...และปากโดนปิดไว้แล้วเรียบร้อย...ทำได้แค่จิกเล็บลงไปบนหลังไอคิมมัน เพื่อบรรเทาความเจ็บ ที่แล่นผล่านไปทั่วตัวจนขาอ่อนยวบลงไปเลยทีเดียว

และทันทีที่ ไอคิมมันรู้สึกว่าผมขาอ่อนลง มันก็ดึงตัวผมขึ้นจนขาอีกข้างของผมที่ยืนติดพื้นอยู่นั้นลอยขึ้นมาจนพ้นพื้นห้องน้ำ..รู้สึกกลัวเล็กๆ ครับ แขนที่เมื่อกี้โอบกอดไปรอบลำตัวมัน ก็ได้เปลี่ยนมาเป็นโอบรอบคอมันแทน...

“เอาขา เกี่ยวเอว เราไว้สิ..โม..อือ..แน่น จัง..อือ..จะได้ไม่ตก..โอ้...” ไอคิมมันพูดเสียงกระท่อนกระแท่น

ผมก็รีบทำตามคำพูดของมันอย่างด่วนครับ เพราะตอนนี้อาการเจ็บมันได้หายไปแล้ว มีแต่ความรู้สึกหยิวๆ ที่เล่นแปล๊บๆ เข้ามาทุกครั้ง ที่ไอคิมมันขยับตัว จนแขนขาผมอ่อนไปหมด

“อู้ย ..อา...คิม คิม” ผมครางออกมาเบาๆ เมื่อไอคิมมันช้อนจับที่สะโพกผม แล้วเริ่มขยับตัวเข้าๆออกในตัวผม อย่างถี่ยิบ...

“อือ..โม...ดีจัง..อือ..ยังดีเหมือนเดิมเลย..ดีจัง..โอ้...” ไอคิมมันพร่ำพูดกระซิบกระซาบอยู่กับหูผมตลอดเวลา

“อือ...อา..” ผมสยิวจนเกินระงับแล้วครับตอนนี้...ไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ ผมจิกเล็บลงกับบ่าไอคิม และผมก็ก้มหน้าลงไปจูบปากกับมันเพราะรู้สึกหยิวจนทนจะไม่ไหวแล้ว...

ผมกับมันดูดปาก กันอยู่อย่างนั้นอยู่นาน พร้อมๆกับที่สะโพกของไอคิมมันก็ทำหน้าที่ส่งน้องน้อยมันเข้าออกในตัวผมอย่างถี่ยิบ ไม่ได้ลดความเร็วลงเลย ยิ่งเร็วจี๋ยิ่งกว่าเดิมซะอีก จนผมต้องผละริมฝีปากออกจากปากมัน อย่างกลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่...

“อู้..คิม..ไม่ไหวแล้ว..อีกนิด อีกคิม จะไปแล้ว จะไปแล้ว” และแล้วผมก็รู้สึกเหมือนตัวผมระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆตาพร่า.ไปหมด..ใจหวิวๆ..

“อา..ซี๊ดดดดดดดดดดดด” และในที่สุดอารมณ์ที่มันอัดแน่นอยู่ในตัวผมมาตลอดกว่า 2 เดือนที่ผมกับไอคิมไม่ได้เจอหน้ากันเลยก็ได้ถูกปลดปล่อยออกมาจนหมด...

หมดแรงสิครับไอโม..ผมกอดคอไอคิมมันไว้แน่นไอคิมมันเลื่อนริมฝีปากมากดจูบลงกับปากผมหนักๆทีนึงแล้วดันลิ้นเข้ามาดูดดันกับลิ้นผมอีกครั้ง ..และมันก็ไม่ขยับช่วงล่างมันแล้วครับตอนนี้..มันเดินไปนั่งแปะลงบนขอบอ่างอาบน้ำโดยมีตัวผมแกะเอาขาเกี่ยวเอวมันไว้ไม่ยอมปล่อยเช่นกัน.ไอคิมมันกดสะโพกผมให้กดนิ่งอยู่กับตัวมัน..มันกับผมจูบกันอยู่นานจนผมหายตัวสั่น ไอคิมมันจึงค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกจากปากผม.....

เราสองคนสบตากันนิ่ง..ผมอยากบอกอยากพูดว่าผมรักมันเหลือกัน..รักมันคนเดียว..รักมันหมดหัวใจ...แต่ผมก็พูดไม่ออก...และในที่สุดความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลของผมก็ได้ถูกปล่อยออกมา...น้ำตาผมไหล่พรากออกมา...ความห่วงหาตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกัน ความน้อยใจว่าทำไมมันถึงไม่มาหาผมซักที..มันได้ไหลออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม..

“ทำไม..ฮึก ถึงทิ้งเรา..ให้อยู่คนเดียว..ทำไมนายไม่มาหาเรา..ฮือ..ไหนบอกว่ารักเราไง..ฮือ...นายไม่รักเราแล้วใช่ไหม..ฮือ” ผมร้องไห้โฮออกมาและต่อว่าต่อขานไอคิมมันอย่างระงับเอาไว้ไม่อยู่..มือผมก็ฟาดไปตามใบหน้าของมัน

“โม..พอแล้ว ...เราขอโทษ..ขอโทษนะ...มันจำเป็นนี้นา..แต่ว่าต่อไปนี้ เราจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะ...นายไม่รู้หรอกว่าเรา..คิดถึงนายขนาดไหน..” ไอคิมมันหยุดพูดและจับมือผมที่ฟาดๆใบตามใบหน้าเนื้อตัวมันอยู่เมื่อกี้ไว้แน่น.ด้วยมือข้างเดียว...ส่วนมืออีกข้างมันก็ขยับเขามาเช็ดน้ำตาผมเบาๆ...

“เรายังรักนายเหมือนเดิมนะ..และมากกว่าเดิมด้วย...ยิ่งห่างกันไกลและนานมากเท่าไหร่ เรายิ่งรู้ว่า....เรารักนายมากรักจริงๆนะ..รักมากขนาดที่เราเองยังตกใจเลย...”ไอคิมมันพูดเสียงแตกพร่า ยังไงชอบกล..ผมรู้สึกว่าตามันจะแดงๆด้วยครับ..

พอไอคิมมันปล่อยมือผม ผมจึงยกแขนขึ้นไปโอบกอดรอบคอมันไว้อีกครั้ง..น้ำตาผมยังไหลไม่หยุดแต่ ตอนนี้มันไม่ใช่ความน้อยใจ ความกลัวไอคิมมันไม่รักอีกแล้ว แต่มันคือน้ำตาแห่งความดีใจ ดีใจที่..คนอย่างผมก็มีคนที่รักผมเหลืออยู่เหมือนกัน...

“แล้วนายหล่ะ...รักเราบ้างไหม...คิดถึงเราบ้างไหม...โม..หรือว่า..มีแต่เรา..ที่รักนายอยู่คนเดียว” ผมรู้สึกว่าน้ำเสียงมันเหมือนกับคนจะร้องไห้เลยอะ...หงือ..คนอย่างไอคิมนี้นะ...
ผมขยับหน้าออกจากซอกคอมัน แล้วสบตากับมันนิ่งๆ...

“จนขนาดนี้แล้ว...นายยังไม่รู้อีกเหรอว่า..เรารู้สึกยังไง...” ผมพูดอ่อยๆ อย่างเขิลๆไอคิมมันมองสบตากับผมตาหวานเยิ้มเลยทีเดียวครับตอนนี้

“เราไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง...เราอยากได้ยินนายพูดออกจากห้อยๆของนายมากกว่านะ” เอ๋า ไอนี้หลอกด่ากูหนิ. มันพูดยิ้มๆตาพราวเลยทีเดียวครับ...ผมจึงยกกำปั้นขึ้นทุบปึก เบาๆที่หัวมันที แล้วทำหน้างอให้มันทันทีครับ

“รอไปเถอะ ไม่พูดหรอกเว้ย...โอ๊ะ...”ผมพูดประชดมันเบาๆ และผมก็ต้องร้องอุทานขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อไอคิมมัน จับสะโพกผมแล้วยกตัวผมขึ้น และดึงให้สะโพกผมลง พอมันทำแบบนี้ น้องน้อยมันก็เริ่มขยับเข้าออกในตัวผมอีกครั้ง แม่ม..ลืมไปเลยกูว่ามันยังไม่ได้เอาน้องน้อยออกจากช่วงล่างกู ฮือ..อือ..

“ฮึ..อือ...ไม่เป็นไร.วันนี้นายไม่พูด..ซักวันนายก้อต้องพูดเองหล่ะ..วันนี้เราขอทำโทษคนปากแข็งให้หนำใจก่อนแล้วกัน..ฮา..อู้ โม..” มันพูดเสียงพร่าอยู่กับหูผม..แล้วจับสะโพกผมให้ขึ้นๆลงๆอยู่กับตักมันอย่างนั้นอยู่นานทีเดียวครับ..จนผมเรียบร้อยไปอีกครั้ง..

.และมันก็จับให้ผมคุกเข่าลงกับพื้นห้องน้ำ แล้วมันก็เข้ามาทางด้านหลังผม...มันกระแทกผมจนผมเข่าอ่อน แทบทรงตัวไว้ไม่อยู่ ผมซบหน้าลงกับขอบอ่าง น้ำตาไหลพราก..ด้วยความสุดหยิว...โดยมีไอคิมมันที่กระแทกเข้าออกในตัวผมอย่างถี่ยิบ และรุนแรง...อาๆ…

“อา..โม..เราจะไปแล้วนะ..เสร็จแล้ว เสร็จแล้วโอ้วววววววววโม เมียจ๋า อู้ยยยย” และพร้อมกับเสียงพูดที่แตกพร่าอยู่ทางเบื้องหลังผม...ผมซึ่งตอนนี้ก็สุดๆเหมือนกัน..ก้ได้ปลดปล่อยอารมณ์ออกมาอีกครั้ง เป็นครั้ง ที่ 3 โดยที่ผมไม่ต้องทำอะไรกับน้องน้อยผมเลยซักครั้งเดียว...

“อาๆ....คิม...ซี๊ดดดดดดดดดดดด” ผมครางออกมาเบาๆ และตัวผมก็กระตุ๊กอย่างรุนแรง
 
“อู้ ออกแล้ว...อาๆๆๆๆๆๆๆๆ”ไอคิมมันกระแทกเร็วจี๋ยิ่งกว่าเดิม และมันก็หยุดนิ่งพร้อมกับกดสะโพกผมให้แนบกับช่วงล่างมันแนบแน่น พร้อมกับเสียงครางที่ทอดยาว..และผมก็รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ฉีดเข้ามาในตัวผม..สะดุ้งเล็กน้อยครับ...

จากนั้นไอคิมมันก็ทรุดฮวบลงกอดจูบอยู่กับแผ่นหลังผม..ผมจึงผละหน้าออกจากขอบอ่างหันหน้ากลับมาจูบปากกับไอคิมมันอีกครั้ง...ไอคิมมันดึงตัวผมออกจากขอบอ่างแล้วตัวมันก็เข้าไปนั่งพิงขอบอ่างไว้แทนโดยมีตัวผมนั่งหมดแรงหมดสภาพอยู่ในอ้อมกอดมัน...

“อาบน้ำกันดีกว่านะ...สบู่แห้งหมดแล้ว หึหึ” ไอคิมมันพูดอย่างอารมณ์ดี..แล้วกดจมูกโด่งๆของมันลงกับแก้มทั้ง 2 ข้างของผม..
ตอนนี้ผมไม่มีแม้แต่แรงจะยืนด้วยซ้ำ รู้สึกแสบๆที่ช่างล่างยังไงบอกไม่ถูก พอนึกได้ว่าแสบเพราะอะไร ก็หน้างอขึ้นมาในบัดดล ครับ...เลยงับปากลงกับหัวนมไอคิมมันแล้วกัดแรงๆอย่างหมั่นไส้ และโมโหเล็กๆ..

“เอ๋า..เป็นหมาเหรอ..หึหึ..เด๋วเถอะ. เด๋วโดน..” ไอคิมมันดึงหน้าผมออกจากหน้าอกมัน แล้วพูดเสียงดุๆ คาดโทษผมอย่างไม่จริงจังนัก..แล้วมันก็กดปากลงจูบดูดดื่มกับปากผมอีกครั้ง..

พอมันผละหน้าออกจากหน้าผม ..มันก็ดึงตัวผมให้ลุกขึ้นพร้อมกับมัน จากนั้น มันก็เปิดฝักบัว และฟอกสบู่อาบน้ำให้ผม..ผมอาบเองไม่ได้แล้วครับ..มือสั่น ขาสั่นไปหมด..เจ็บเข่ามากเลยครับ..เจ็บแสบที่ก้นมากมายเลยทีเดียว...ฮือ...ส่วนไอคนที่มันบอกว่าเหนื่อยเหลือเกิน..จนเผลอหลับไปเมื่อครู่นี้ ตอนนี้มันสดชื่นกระดี๋กระด๋ามากมายเลยครับ หมั่นไส้หง่ะ...ฮือ..งอนครับ ทำไมมีแต่ผมที่หมดสภาพแบบนี้อะ...ฮือ...

และพอมันอาบน้ำให้ผมเสร็จ มันก็เดินอุ้มผมออกมาจากห้องน้ำทั้งเปียกๆนั้นแหละครับ มันไปปล่อยผมลงนั่งกับเก้าอี้.... แล้วมันก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเช็ดไปตามน้ำตัวผม และมัน..พอเช็ดตัวจนแห้งดีแล้ว มันก็จัดการอุ้มผม ไปวางไว้ที่เตียงอะครับ ..หง่ะ โดยผมรู้สึกว่ามันจะไม่สนใจเลยซักนิดว่าผมกับมัน ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้ากันเลย..

“คิม...เรายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยนะ...”ผมพ้อกับมันเบาๆ ตอนที่มันวางผมลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว..

“ใส่ทำไม..ใส่แล้วเด๋วก้อต้องถอด” มันยิ้มให้ผมพลางทำหน้าทะเล้น อะ...ผมก็ได้แต่มองมันอย่างไม่รู้จะว่าไรกะมันดี หมั่นไส้มากมาย หน้างอลงอีกแล้วครับ..พลิกตัวหันหลังให้มัน แล้วดึงผ้านวมมาคลุมตัวไว้ทันที..

“หึหึ...งอนอีกแล้ว...ทำไมเมียเรา ถึงได้ขี้งอนงี้น้า...หึหึ” ไอคิมมันพูดเสียงเริงร่า แล้วผมก็รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดลงที่ใบหน้าผม..พร้อมกับสัมผัสนุ่มนวลจากปลายจมูกของไอคิมมัน..

แล้วมันก็ถอยออกไป ผมได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ เดินห่างผมออกไป ผมก้ได้แต่นอนอมยิ้มด้วยความเป็นสุข...และซักพัก ไฟในห้องก็ดับวูบลง.ครู่เดียวครับเตียงผมก็ยุบยวบลง...ผ้านวมผมถูกดึงออก และแทนที่ด้วยเนื้อตัวเปลือยเปล่า ของไอคิมมัน..มือมันได้พาดมาที่เอวผมแล้วเกี่ยวให้ตัวผมเข้าไปชิดกับมันมากยิ่งขึ้น ผมจึงค่อยๆหันหน้าเข้ามาหามัน ไอคิมมันได้ดึงหัวผมขึ้น แล้วสอดแขนมันเข้ามาให้ผมหนุนแทน.. ผมจึงซุกซบลงกับอกมันได้อย่างสนิทแนบแน่นมากยิ่งขึ้น...

พร้อมกันนั้น ผมก็ได้ยกขาขึ้นเกี่ยวเอวมันไว้...แขนก็โอบกอดมันไว้แน่น ไอคิมก็เหมือนกัน มันกอดผมไว้แนบแน่นเหมือนกัน...วันนี้ผมเหนื่อยและล้ามากเหลือเกินขอนอนพักหน่อยแล้วกันนะ..เจอกันในฝันนะครับที่รัก ผมคิดอย่างครึ้มอกครึ้มใจ เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจร้อนผะผ่าวที่อยู่แถวๆหน้าผากผม..ไอคิมมันคงหลับแล้วครับ คงจะเพลียจัดจริงๆแฮะ..หึหึ เมื่อกี้ยังคึกเป็นม้าตกมัน อยู่เลย คิคิ ผมเงยหน้าขึ้นเอาปากไปจุ๊บกับปลายคางมันเบาๆ...ด้วยความรักอย่างสุดซึ้ง...

“ฝันดีนะ ที่รัก” พูดแล้วก็เขิลอยู่คนเดียว จนต้องมุดหน้าลงกับอกไอคิมมันอีกครั้งและผมก็ค่อยๆผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน....




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-07-2007 03:27:42 โดย 〰☜♥☞〰 »

meeza31

  • บุคคลทั่วไป
กริ๊ดดดดดน่ารักมากมายอยากมีแฟนแบบคิมจังหาได้ที่ใหนเนี้ย  :give2:

ชอบเรื่องนี้มากมายไงว่างๆก็ส่งรูปพีโมกะพี่คิมมาให้ดูบ้างน๊าอยากรู้ว่าตัวจริงจาน่ารักแค่ใหน  :m5:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






sun

  • บุคคลทั่วไป
 :m10:   ช่วงแน๋ว ลงกระหน่ำ ซัมเมอร์เซลล์ อิอิ

ถ้าโมมาอ่าน ที่ตัวเองเขียนอีกที จะเขิล หนักกว่าเดิมมะเนี่ย? ฮ่าๆๆๆ    :laugh3: :laugh3: :laugh3:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
 :o8:  แม๋ๆๆซินอ่า ก็เค้าอยากลงให้ทันถึงตอนปัจจุบันนิ ยางห่างกันอยู่เย๊อออ  :m7:

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
อู๊ยยยยยยยยย สะใจ ชอบ  :m10: :m10: :m10: เหอ ๆๆ  :m10: :m10: :m10:



ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
ตอนนี้มันยอดเยี่ยมไปเลย   :m4:  :m4:  :m4:

สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดด  :m10:

ชอบมากมายยยยยยยยยย :haun4:

เหอ เหอ เหอ เอาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :m11:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

.........ได้ใจมากมาย..........

......... :m10: :m10: :m10: :m10:

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย คุ้มค่าที่รอมากกกกกกกกกกกกเลยน่ะโม อิอิ

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
เหอ เหอ แน๋วลงยาวได้สะใจมาก  :m10:  :m10:  :m10:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
คิมกลัดมันน่าดู  :m10:  :m10:  :m10:

นางมารร้าย

  • บุคคลทั่วไป
ชอบคิมมาก ๆ เลย อ่ะ  หื่นได้ใจจริง ๆ    :m10: :m10: :m10:

สะใจ อ่ะ   o3

meeza31

  • บุคคลทั่วไป
คิดถึงจังเลยมาลงต่อได้แล้วนะงับ  :m13:
เดียวผมจะลงแดงตายซะก่อน  :m2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






abcd

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่ 26


“อือ...” ผมครางออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึก หยิวๆ ยังไงบอกไม่ถูก เคลิ้มๆ เหมือนฝันไป สัมผัสแผ่วๆที่น้องน้อยผม ทำให้ผมต้องขยับสะโพกโยกตามสัมผัสนั้นไป อู้ววววววว..หยิวเว้ย...

นอกจากสัมผัสแผ่วๆ ที่อยู่ที่น้องน้อยผม แล้ว ผมยังรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของใครบางคนเป่ารด คลอเคลียไปตามใบหน้าผม...ผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมอง เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริง หรือ ฝันไป..

พอผมลืมตาขึ้นมามอง ผมก้สบตากับตาเจ้าเลห์ของไอคิมมันเข้าพอดี...หัวใจกระตุกวูบ..ไอคิมมันมาได้ไง..ใช้เวลาในการประมวลผลหน่อยนึง..อ๋อ เมื่อคืน...ไอคิมมันมาเมื่อคืน..ในระหว่างที่สมองผมทำงานอยู่นั้น ไอคิมมันก็ก้มหน้าลงมาจุ๊บที่ปากผมแรงๆทีนึง..แล้วมันก็ถอนริมฝีปากออก แล้วกลับมาจ้องตากับผมเหมือนเดิม สีหน้าและแววตาของมันกำลังบอกผมว่ามันมีความสุขมากจริงๆ..

พอผมเห็นมันยิ้มให้ผมแบบนั้น ผมจึงยิ้มตอบมันไปบ้าง พร้อมกับยกแขนขึ้นไปโอบรอบลำคอไอคิมมันไว้ แล้วดึงเบาๆ ไอคิมก็ล้มตัวลงมาซบกับอกผมแล้ว..

“เรามีความสุขจังเลยอะโม...แล้วนายหล่ะ” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันพูดแผ่วๆอยู่กับหน้าอกผม..

“อือ..” ผมตอบรับมันเบาๆ ด้วยไม่กล้าตอบมากกว่านี้อะ

“โอ๊ะ..อืม คิมม..ไม่เอานะ..เด๋วเราต้องไปทำงาน อา” แล้วผมก็ต้องอุทานออกมาเบาๆ พร้อมกับผลักหัวไอคิมมันออกจากหน้าอกผม...

“วันนี้ หยุด อยู่กับเราวันนึง นะโมนะ..ไม่ต้องไปทำแล้ว” ไอคิมมันตอบผมกลับเสียงอู้อี้

ตอนนี้ไอคิมมันกำลังดูดเม้น หยอกล้อ กับหน้าอกผมอยู่อะครับ รู้สึกหยิวๆ หายใจขัดๆ ขึ้นมาอีกครั้งแล้วครับไอโม..ปากไอคิมมันทำงาน มือมันก็ทำเหมือนกันครับ จากเมื่อกี้ ที่มันหยุดมือที่กำลังลูบไล้น้องน้อยผมอยู่นั้น ตอนนี้ มันเริ่มลูบคลำที่น้องน้อยผมอีกแล้วครับ..

“อือ..มะ ไม่ได้ หรอกคิมมมม...อ๊ะ..อา” ผมส่งเสียงครางออกมาด้วยรู้สึกหยิวมากมายจนระงับเอาไว้ไม่อยู่....
เมื่อไอคิมมันขยับหน้ามันไปอยู่ที่หว่างขาผม แล้วเอาปากครอบลงกับน้องน้อยผม..ไอบ้าหนิใจคอมึงจะไม่ให้กูไปทำงานจริงๆใช่ไหม..อา หยิวหง่ะ...ถึงจะรู้สึกหยิว กับ สิ่งที่ไอคิมมันกำลังทำให้ผมอยู่นั้น แต่ความรับผิดชอบต่องานต้องมาก่อน..ผมจึงพยายามผลักหัวไอคิมมันออก

“อา..ซี๊ดดดดดดด คิม..พอเถอะ อู้ววว อ๊ะ” ผมพูดขอร้องมันเสียงกระท่อนกระแท่น
แต่ไอคิมมันก็ไม่สนใจเสียงนกเสียงกาอย่างผมหรอกครับ มันยังดูดดุนน้องน้อยผมอย่างตั้งอกตั้งใจเลยทีเดียว..จนในที่สุดไอโมก็แพ้ ไอคิมมันอีกจนได้ครับ..จากมือที่ผลักไสอยู่เมื่อกี้ เปลี่ยนเป็นขยุ้มหัวไอคิมมันแทน..พร้อมกับออกแรงที่มีอยู่น้อยนิดกำกับหัวไอคิมมันให้ทำไปตามความต้องการของผม...

ทุกครั้งที่ไอคิมมันประทุษร้ายน้องน้อยผมนั้น ผมไม่เคยเลยซักครั้งที่จะกล้ามองว่ามันทำยังไงกับน้องน้อยผมบ้าง. มีแต่มองแว้บๆ ก็อายหนักจนต้องล้มตัวลงนอน ปล่อยให้มันทำไปตามอารมณ์ของมัน...แต่ไม่ใช่วันนี้...

ผมปล่อยมือออกจากหัวไอคิม ค่อยๆ เอาศอกทั้งสองข้างพยุงตัวขึ้น ผมขยับไปครึ่งนั่งครึ่งนอนพิงหัวเตียงเอาไว้....ภาพที่อยู่ตรงหน้าผมขณะนี้ทำให้อารมณ์ผมมันกระเจิดกระเจิงสุดขีด..จนต้องเงยหน้าขึ้นซี๊ดปากออกมาอย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่..แล้วจึงค่อยๆเลื่อนสายตากลับมามองที่ตรงหว่างขาตัวเองอีกครั้ง..

ไอคิมมันกำลังดูดดุนน้องน้อยผมอยู่ ไม่ยั้งปากเลยทีเดียวปากแดงๆได้รูดไปตามน้องน้อยผมขึ้นๆลงๆ ช้าบ้างเร็วบ้าง หยุดบ้างเป็นบางครั้ง..หน้าตาหล่อเหลาก็คลอเคลียอยู่กับช่วงล่างของผม ทำให้อารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงจนกู่ไม่กลับของผมยิ่งไปกันใหญ่แล้วครับตอนนี้...

“อือ..นี้อร่อยเขนาดนั้นเลยเหรอ อู้ย” อะ ผมพูดอะไรออกไปเนี๊ยะ ก็เห็นท่าทางมันแล้ว มันชวนให้คิดนี้นา..พอพูดแล้วก็อายปากจริงๆเลยครับ หงือ..เพราะอารมณ์หยิวแท้ๆ ทำให้ผมพลั้งปากถามงี่เง่าออกไป...

แต่มีคนที่อายหนักยิ่งกว่าผมอีกครับ เป็นภาพที่ไม่ใช่จะเห็นกันได้ง่ายๆ พอไอคิมมันได้ยินคำถามของผม มันก็หยุดทำร้ายน้องน้อยผมครับ แต่ยังมีหลักฐานคาปากอยู่ มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม..หน้ามันค่อยๆแดงขึ้น แดงขึ้น ..

ความแดงแผ่ซ่านไปตามแก้มทั้ง 2 ข้าง ค่อยๆลามไปตามใบหู เนื้อตัว มันแดงไปหมด...ทำให้ผมเกิดความรุ้สึกว่าไอคิมนี้ มันมีหลายเวอร์ชั่นจริงๆเลยครับ ผมตามมันแทบไม่ทัน เวอร์ชั่นนี้ของมันช่างน่ารักซะจริงๆ แฟนใครว้า น่ารักชิบหาย..
ผมจึงส่งยิ้มให้มันด้วยความเอ็นดู..แล้วยื่นมือไปลูบแก้มมันเบาๆ..ไอคิมหลบตาผมขวับเลยครับ พร้อมทั้งคายน้องน้อยผมออกจากปากมันด้วย...

“หึ..ล้อเราเหรอ...ดี อยากรู้ใช่ไหมว่าอร่อยรึเปล่า..งั้นลองชิมดูหน่อยเป็นไร...” พูดจบมันก็ลุกพรวดขึ้น..แล้วพริบตาเดียวน้องน้อยมันก็มาจ่ออยู่ตรงหน้าผมซะแล้วครับ...

ผมอ้าปากค้างอย่าตกใจ อย่างคาดไม่ถึงว่าไอคิมมันจะทำแบบนี้...อายครับ..เขิล...ผมมองน้องน้อยมันนิ่งๆอย่างไม่รู้จะทำไงดี..กลืนน้ำลายลงคอเอื้อกๆเลยทีเดียว...น่ากลัวหง่ะ..ฮือ..

มันคงเห็นว่าผมไม่ทำน้องน้อยมันซักทีมั้ง ไอคิมมันจึงเอามือมันมาบีบคางผม ให้ผมอ้าปากออก แต่ผมรู้ทันครับไม่ยอมอ้าปากอะ กลัวหง่ะ ผมยกมือขึ้นแล้วพยายามแกะมือไอคิมมันออกจากคางผม...น้องมันก็มาจ่ออยู่ที่ริมฝีปากผมแล้วอะครับ แล้วไอคิมมันก็เอาน้องมันมาถูไถไปตามริมฝีปากผม...ผมอยากร้องไห้อะ..ฮือ..ไม่เอานะ ไม่อยากทำอะ..น้ำตาคลอเบ้าแล้วครับผมตอนนี้...ทำไมต้องบังคับกันด้วย..น้อยใจมากมายเลยทีเดียว.
และผมก็แพ้แรงไอคิมมันจนได้ พอปากผมเปิดออกเท่านั้นแหละ ไอคิมมันก็ยัดน้องมันเข้ามาในปากผมทันที..

“อือ..ฮือ..” ผมร้องอู้อี้ๆ ...แล้วพยายามจะเอาน้องไอคิมมันออกจากปากผมให้ได้..

แต่ผมก็ทำไม่ได้ครับ..ไอคิมมันเอามือมันกดหัวผม แล้วมันก็กระทุ้งน้องน้อยมันเข้ามาในปากผมจนถึงคอหอยผมเลยอะ..ผมรู้สึกหายใจไม่ออก และรู้สึกเหมือนจะอ้วกเลยครับ น้ำตาไหลพราก..ผมได้ยินเสียงไอคิมมัน คราง ซี๊ด ซ๊าด เข้าหูผมมา...ตอนนั้นรู้สึกน้อยใจและเคืองมันมากมายเลยครับ... ผมยกมือขึ้นวางไว้ที่หน้าท้องมันแล้วพยายามออกแรงผลักมันอีกครั้ง..
และในที่สุดมันก็ค่อยๆ ถอนน้องน้อยมันออกจากปากผมครับ ผมค่อยรู้สึกโล่งอกขึ้นมาหน่อย..ขณะที่น้องมันกำลังจะออกพ้นริมฝีปากผมอยู่นั้น ผมก็ต้องตาเหลือกอีกครั้ง เมื่อไอคิมมันกระแทกน้องมันเข้าปากผม...

“อู้วววววววว ดีจัง โม..ทำให้เราหน่อยนะ..นะ...อืมม” ผมได้ยินเสียงมันพูด ขอร้องผมเสียงกระท่อนกระแท่น..ด้วยความหยิว
แต่ผมไม่หยิวด้วยหรอก...น้องน้อยมันก็ไม่ได้น้อยดังชื่อ..พอมันแล่นเข้ามาในปากผมแต่ละทีคับแน่นปากผมไปหมดแทบหายใจหายคอไม่ได้กันเลยทีเดียว...และที่สำคัญ ผมไม่เคยทำแบบนี้อะ..ฮือ.ผมไม่ชอบอะ ไม่อยากทำ อะฮือ..ทำไมมันต้องบังคับผมด้วย..คราวที่แล้วที่ทำให้มัน...ก็เพราะเมาหรอกฮือ..อยู่ในภาวะปกติแบบนี้ทำใจไม่ได้อะ..ฮือ..ปล่อยกูนะ...

ผมกะจะกัดน้องน้อยมันครับ แต่ยังห่วงมันอยู่กลัวมันเจ็บ..ผมจึงพยายามอีกครั้ง..ผลักมันออกสุดแรงเกิด คงเป็นช่วงที่มันปล่อยอารมณ์อยู่มั้งมันยังคราง อือ อา ซี๊ดซ๊าดอยู่อะครับ..พอผมออกแรงผลัก ไอคิมมันจึงผงะออกจากตัวผม...น้องมันก็หลุดออกจากปากผมด้วยเหมือนกัน..

พอมันได้สติมันก็พยายามที่จะเข้าประชิดตัวผมอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมไวกว่า...ยกตีนขึ้น ยันหน้าอกมันไว้..ไม่ให้เข้ามาใกล้ผมมากไปกว่านี้...แล้วผมกับมันก็เข้าโหมดเงียบ สบตากันนิ่งๆ

“นี่ นายรังเกียจ เรามากขนาดนั้นเลยเหรอ...” ไอคิมมันมองผมแววตาเศร้าสร้อยเลยทีเดียวครับ...ใจหายวาบเลยอะ..แม่มเปลี่ยนอารมณ์อีกแหละ กูตามไม่ทัน

“ปะ เปล่านะ..มะ ไม่ใช่อย่างนั้น...”ผมพูดปฏิเสธเสียงขาดๆหายๆ รู้สึกผิดด้วยแหละ

“แล้วทำไมนายถึง..ทำให้เราไม่ได้หล่ะ...ทีเรายังทำให้นายได้เลย..ทั้งดูดทั้งเลียให้นายอะ..” ไอคิมมันก้มหน้าลงไม่ยอมสบตากับผมแล้วครับตอนนี้

“เราไม่เคยรู้สึกรังเกียจอะไรนายเลยซักครั้งเดียว เรารู้สึกดีด้วยซ้ำที่ทำให้นาย มีความสุข รู้สึกดี ถึงขนาดนั้นอะ..แล้วทำไม..นายถึง....” แล้วมันก็ไม่พูดครับ เงียบ...ใจหายวาบ...

ให้มันทำท่าโมโหโกธา เกรี้ยวกร๊าดใส่ผม ผมยังพอรับมือมันได้นะ..พอมันเป็นแบบนี้ แล้วผมทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ...ไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี...ผมจึงค่อยๆลดตีนที่ยันมันอยู่ลง..
ผมก็คาดหวังว่าพอผมไม่ยันมันแล้ว มันก็คงจะขยับเข้ามาหาผม แต่เปล่าเลยครับมันยังนั่งอยู่ที่เดิมนิ่งๆ ไม่ยอมขยับ...แล้วมันก็เงยหน้าขึ้นมองผมตาดุ เลยทีเดียวครับ..เอ๊ะ แฮะ..ไอคิมคนเดิมกลับมาแล้วมั้งเนี๊ยะ แฮะ...ไอโมก็พยายามยิ้มประจบสุดฤทธิ์แหละครับ..

“ถ้ารังเกียจ กันมากขนาดนั้น ...ก็ไม่ต้องฝืนใจทำหรอก..” พูดจบไอคิมมันก็ลุกขึ้นทำท่าจะก้าวขาลงจากเตียงอะครับ
ฮือ ไม่เอานะ..ไม่ยอมด้วย ..ไอโมรีบผวาเข้าไปโอบกอดรอบคอมันไว้ทันทีเลยครับ..เกาะแน่นเป็นปลิงเลยทีเดียว..ไอคิมมันก็พยายามดึงมือผมออกจากคอมันเหมือนกัน..คงงอนผมเต็มที่แล้วครับมันอะผมคิดว่านะ..ง้อมันซะหน่อยแล้วกันกู...

“ปล่อยโม...รังเกียจเราไม่ใช่หรอ ฮะ..” มันพูดกับผมเสียงห้วนๆ..ตอนนี้มันหยุดแกะมือผมที่กอดรอบคอมันอยู่ มันเปลี่ยนมาจับที่เอวผม แล้วดึงๆ ผมออกอะครับ..หง่ะ..

“เราไม่ได้รังเกียจ นายซะหน่อยอะ..เราทำท่ารังเกียจนายซักครั้งไหมหล่ะ..บ้าปล่าว” พูดจบก็เอามือทุบอั๊กๆ ลงที่กลางหลังไอคิมมัน..

“ก็เมื่อกี้ไง...ทำไม น้องเรามันน่ารังเกียจนักเหรอ..ฮะ...”มันยังทำเสียงดุใส่ผมอีกแล้วอะ
แต่ตอนนี้มันเลิกดึงเอวผมแล้วเปลี่ยนเป็นวางมือนิ่งๆอยู่ที่เอวผมแทนอะครับ ส่วนตัวผมก็เอาแขนทั้งสองข้างออกจากรอบคอไอคิมมัน ตัวผมก็ขยับออกจากตัวมันด้วยเหมือนกัน..แล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับมันนิ่งๆ พร้อมทำหน้างอให้มันด้วยครับ

“ก็...มันไม่อยากทำอะ ไอบ้า หนิ..ฮือ..ทำไมต้องบังคับกันด้วยเล่า”.แล้วผมก็ส่งเสียงโวยวายขึ้นมาด้วยความน้อยใจเล็กๆ

“อ้าว ทำไมอะ..ทีเรายังทำให้นายได้เลย...” ไอคิมมันยังทำเสียงดุไม่เลิกราครับ..แต่มือมันจากที่วางอยู่เฉยๆเมื่อกี้ เริ่มขยับลูบไล้ที่สะโพกผมแล้วครับ..

“ก็นั้นมันนายอะ...นายมันชำนาญนายมันเชี่ยว..ไม่รู้เคยทำให้ใครมาแล้วกี่คนต่อกี่คน..ฮือ..ฮึก..แต่เรามันไม่เคยหนิ...ฮือ..เราไม่เคยได้ยินไหม...นายเป้นผู้ชายคนแรกที่ทำแบบนี้กับเราอะ..ฮือ..ออกไปเลยนะ ไอบ้า ไม่ต้องมายุ่งกับเราเลย...ฮือ...” ผมร้องไห้โฮออกมาด้วยความน้อยใจ ผมเอามือผลักมันออกไปให้ ไกลๆ ผม แล้วผมก็ล้มตัวลงนอน คว่ำหน้าลงกับหมอน น้ำตาไหลพรากสะอื้นฮักๆ...

“ขอโทษครับ..รู้แล้วครับผม..ว่าเราเป็นคนแรกของนาย..ฮือ..หอมชื่นใจดีจังเลย..แก้มเมียเราเนี๊ยะ..” ไอคิมมันพูดกระซิบแผ่วๆที่ข้างหูผมพร้อมกับจมูกและปากของมันที่คลอเคลียอยู่ที่ข้างแก้มผม..และตัวมันก็ทาบทับอยู่กับแผ่นหลังของผม..แขนมันก็สอดเข้ามาที่เอวผมแล้วดึงรั้งให้ตัวผมเข้าไปชิดกับมันมากยิ่งขึ้น….ผมก็ดิ้นขลุกขลิกอยู่กับอกมันอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่นัก..งอนอะ..ยังงอนอยู่นะเว้ย...

“หยุดดิ้นได้แล้วน่า..เสียแรงเปล่า...หึหึ...นี้โม..ฟังนะ..นายหน่ะเป็นคนแรกของเราเหมือนกันนะ...เป้นผู้ชายคนแรกเลยนะที่เราคิดจะทำแบบนี้ด้วยอะ...” เสียงมันแผ่วหวานอยู่กับหูผมอะครับ..รู้สึกใจหวิวๆไงชอบกล.

..ผมหยุดดิ้นแล้วครับตอนนี้เหนื่อยหน่ะ แฮะ..เมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะ แถมยังปวดเมื่อยตามตัวอยู่อะ..

“ไม่เชื่อหรอก...ชำนาญซะขนาดนั้นอะ เราไม่เชื่อหรอกว่าครั้งแรกอะ...ทำให้ใครมาบ้างก็ไม่รู้..” พูดแล้วก็น้อยใจครับ..ก็เลยยิ่งซุกหน้าลงกับหมอนแน่นเข้าไปอีก..

“เอ..นี้เราเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ หึหึ..เราจะถือว่านายชมเราก็แล้วกันนะ..โม...หันหน้ามาคุยกันหน่อยสิ....ทำไมชอบทำแบบนี้จัง...เด๋วก็หายใจไม่ออกหรอก” มันพูดจบก็ดึงตัวผมขึ้น แล้วผลิกผมให้ไปนอนหงาย..น้ำตาผมยังไหลพรากอยู่อะครับ..

“ขี้แย ชะมัด...เมื่อก่อนออกจะซ่าส์ขนาดนั้นแท้ๆ ทำไมตอนนี้เป็นแบบนี้ได้หว้า..หึหึ” มันพูดพร้อมกับเอามือมาเช็ดน้ำตาผมเบาๆ
ผมก้อปล่อยให้มันเช็ดน้ำตาให้ผมไปอะครับ..ยิ่งมีคนมาพูดเหมือนปลอบใจผมแบบนี้ด้วยแล้ว น้ำตาเจ้ากรรมมันก็ยิ่งไหลออกมาไม่ขาดสายครับ มันคืออาการของคนขี้อ้อนนั้นเอง..ก็แค่อยากอ้อนอะนะ...

“ทำไมหล่ะ..เป้นแบบนี้แล้วไม่ชอบเหรอ...ฮึก..ไม่รักเราแล้วเหรอ..” พูดเสียงอ่อยๆพลางสะอื้นฮักๆครับ

“หึ....ถ้าขืนเป็นแบบนี้บ่อยๆ..อาจจะไม่แน่ก็ได้...” มันพูดพลางยักไหล่..แล้วจ้องตากับผมตาวาวเลยครับ....ใจหายวาบเลยสิครับไอโม..พูดจริงปล่าวอะ..มองสบตากับมันตาละห้อยเลยครับ

“เหรอ เป็นงั้นเองเหรอ..ความรักของนายมันแค่นี้เองเหรอ..ok เราเข้าใจ...เอาหล่ะ ลุกออกจากตัวเราได้แล้ว...เราจะอาบน้ำ..เราจะไปทำงาน” หลังจากที่เสียศูนย์ไป 3 วิ ผมก็ตั้งสติได้..แล้วพูดออกไปอย่างไม่แคร์มันซักเท่าไหร่นัก

“อ้าว เป็นไรไปอีกหล่ะ เฮ้อ...เราตามนายไม่ทันจริงๆเลยหว่ะ แม่ม เมื่อกี้ยังร้องไห้ สะอึก สะอื้น อยู่แท้ๆ แล้วนี้เป็นอะไรไปอีกหล่ะ.ฮะ” มันไม่ยอมขยับออกจากตัวผมเลยครับ แถมมันยังกอดรัดผมแน่นขึ้นซะอีกจนหายใจหายคอแทบไม่ออกกันเลยทีเดียว
 
“เออ..ไม่เป็นไร..ก็แค่รู้ไง รู้สถานะของตัวเองไง ว่าเป็นแค่ เครื่องเล่นแก้เหงาของนาย เท่านั้นแหละ...ตอนนี้นายยังไม่เบื่อ..นายก็เลยยังตามเราอยู่ แต่ถ้านายเบื่อเมื่อไหร่ นายก็คงจะเลิกตามเลิกง้อเราไปเองนั้นแหละ..” ผมพูดเสียงนิ่งๆอย่างไร้อารมณ์สุดๆ..จ้องตากับมันเขม็งเลยครับ

“ก็ดูออกจะฉลาดนะ..ทำไมถึงได้มีความคิดโง่ๆแบบนี้เนี๊ยะ..”มันพูดพลางกัดฟันกร๊อดๆเลยครับ..แม่มหลอกด่ากู ไอบ้า ฮึ่มๆ
 
“เออ เรามันโง่..ก็เพราะเราโง่ นี้แหละ ถึงได้เป็นแบบนี้ไง ที่คบกับนายก็เพราะความโง่ ของเรานี้แหละ...ถ้าเราฉลาดกว่านี้อีกซักหน่อย เราคงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้หรอก ป่านนี้เราคงสุขสุดๆอยู่กับพี่นัทแล้ว โอ้ย ..เอ๊บอ๊ะ...” รู้สึกโมโหสุดๆครับ เลยพุดแบบนี้ออกไป...และก้ต้องร้องจ๊าก เพราะ โดน ไอคิมมันบีบคางเข้าใจ..จนพูดออกมาไม่เป็นคำเลยทีเดียว...และมันก็จ้องตาผมเขม็ง เย็นวาบๆที่แนวสันหลังเลยทีเดียว..น่ากลัวอะ...

“ใช่ นายมันโง่เอง..ที่มาคบกับเรา..และนายก็โง่มากที่พูดถึงไอนัท...น้ำหน้าอย่างมันก็เป็นได้แค่หมาเฝ้าปลากระป๋องอะแหละ..มันไม่วันได้กินนายหรอก..” มันพูดกับผมเสียงเหี้ยมมากมายเลยครับท่าทางคงโกรธจัดน่าดู ผมก็ได้แต่นอนนิ่งๆมองสบตากับมันอย่างหวาดๆ ความเก่งกล้าที่มีอยู่เมื่อกี้ไม่รู้หายไปไหนหมดครับ ฮือ..กลัวอะ และมือมันก็บีบที่คางผมจนเจ็บร้าวไปหมดเลยครับ..

“เราจะบอกอะไรให้นะ...ความจริง วันนั้นถ้าไอนัทมันไม่โง่ มาพูดให้เราได้ยิน ว่ามันจะไปเที่ยวกับนายหล่ะก็ มันอาจจะได้กินนายสมใจอยากก็ได้ หึหึ...แต่อย่างที่บอกนั้นแหละ เพราะมันโง่ ไง มันโง่ มันก็เลยอด...”ผมก็ได้แต่มองมันตาค้างอะครับ...

“มันคิดว่ามันจะชนะเราไง..มันคงคิดว่าเราคงไม่มีปัญญาทำอะไรได้แล้ว...มันคงคิดว่าเราจะถอย...หึหึ..นั้นก็คือความโง่ของมันอีกเหมือนกัน...ตราบใดที่มันยังไม่ได้นาย..เราก็จะทำทุกทางให้นายมาเป็นของเรา...และเราก็ทำสำเร็จซะด้วย..หึหึ...นายเป็นของเรา..จำใส่หัวสมองกลวงๆของนายไว้ซะด้วยนะโม ว่านายเป็นของเรา..เราได้นายมายากขนาดไหน นายรู้ไหม...เราต้องใช้รอยหยักในสมองของเราไปเท่าไหร่กว่าจะได้นายมา..ไม่มีทางที่เราจะปล่อยนายไปง่ายๆหรอก..อย่าฝันและอย่าหวัง...เรื่องไอนัทหน่ะเลิกคิดไปได้เลย..และก็อย่าหวังว่าจะหนีเราไปหาคนอื่น ไม่มีทาง ..เราไม่ยกนายให้ใคร..จำไว้...” แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบปากผมอย่างรุนแรงเลยทีเดียวครับ

มือมันก็บีบเค้นไปตามเนื้อตัวผม มันเริ่มรุนแรงกับผมอีกแล้ว ไม่นุ่มนวลกับผมเลยซักนิด...ความจริงที่ผมได้ยินมามันทำให้ผมคิดไม่ถึง..ผมเคยข้องใจซะมากมายว่าทำไมไอคิมมันถึงฉวยโอกาสปล้ำผมวันนั้น เหมือนกับมันรู้ว่าวันรุ่งขึ้นผมจะไปเที่ยวกับไอนัท และผมก็รับปากกับไอนัทว่าผมจะยอมเป็นของมัน..ผมรู้แล้วว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง มันไม่ได้บังเอิญ แต่มันเป็นความตั้งใจของไอคิมมันนั้นเอง...และไอนัทก็รู้เท่าไม่ถึงกาลไปพูดเรื่องนั้นต่อหน้าไอคิมมัน...แล้วเป็นไงเล่า...เป็นความผิดพลาดของใครกันแน่หล่ะคราวนี้ ของผม ของไอนัท หรือว่า ทั้ง 2 คน ที่ปล่อยให้คนชั่วๆอย่างไอคิม..ได้ล่วงรู้เรื่องราวของผมกับมัน..

ผมนอนนิ่งๆให้ไอคิมมันกอดรัดฟัดเหวี่ยงผมตามใจชอบ มันทำกับผมรุนแรงมากเหมือนกับมันโกรธแค้นผมมาเป็นแรมปี...ทำไมกันมันโกรธอะไรผมนักหนา...ตกลงที่มึงทำกับกูทั้งหมดเนี๊ยะเพราะมึงรักกูจริงๆเหรอคิม....มึงปล้ำกูที่เป็นเพศเดียวกันกับมึง..เพราะต้องการแย่งกูมาจากคนอื่นงั้นเหรอ...ไม่มีคำว่ายอมสละความสุขส่วนตัวเพื่อความสุขของคนที่มึงรักเลยใช่ไหม..แบบนี้มึงรักกูจริงๆเหรอ...

“เป้นเรา ไม่ได้เหรอโม..เป็นเราไม่ได้เหรอ...” เสียงแผ่วๆ และน้ำอุ่นๆที่หยดลงมาบนแก้มผม ทำให้ผมต้องสะดุ้ง และมองสบตากับไอคิมมันทันที..

น้ำตาของผู้ชายคนนี้กำลังไหล...ทำไมกัน..มันร้องไห้ทำไมอะ คนที่ควรร้องไห้ควรเป็นผมนะ...แล้วคนอย่างมันเนี๊ยะนะจะร้องไห้...

“เราดีใจมากเลยนะ ที่นายบอกเราว่า นายไม่ได้รัก พี่นัท แบบนั้นอะ...เรากลัวมาตลอดว่านายจะทิ้งเราแล้วกลับไปหาพี่นัท...เรารักนายมากจริงๆนะโม...นายรู้ไหมตอนที่ เราได้ยินพี่นัท บอกว่าจะไปเที่ยวกับนาย และนายรับปากกับพี่นัทว่าจะยอมมีอะไรกับพี่นัทหน่ะ..เราเจ็บขนาดไหน..เรารู้ว่าเราไม่มีสิทธิ์คิด ไม่มีสิทธิ์รู้สึกแบบนั้น ก็ในเมื่อนายกับพี่เค้าเป็นแฟนกัน รักกันมานาน...เราควรจะถอยตั้งแต่ตอนนั้นใช่ไหม...ตอนแรกเราก็คิดแบบนั้นเหมือนกันนะ...แต่พอเราคิดว่านายจะต้องเป็นของคนอื่น โดนคนอื่นกอด เรานึกถึงนายที่นอนครวญครางต่อหน้าคนอื่นแล้วเราทนไม่ได้...เราเลยตัดสินใจปล้ำนายก่อนที่นายจะเป็นของคนอื่น...ถึงรุ้ว่าผิด..ถึงจะโดนใครประนามว่าชั่วว่าเลว แต่เราก็ไม่แคร์...นั้นเพราะอะไรรู้ไหม...ก็เพราะเรารักนาย..รักมากเหลือเกิน..เราไม่รู้ว่าทำไม..ถึงเป็นแบบนี้..และเราก็ไม่สนใจอยากจะรู้ด้วย...” ไอคิมมันหยุดพุดแต่น้ำตามันยังไหลไม่ยอมหยุด ผมจึงเอื้อมมือ ไปเช็ดน้ำตาให้มัน...แล้วดึงมันลงมาหาผม ผมเอาริมฝีปากแตะแก้มมันเบาๆ ไอคิมมันจึงค่อยๆซบหน้าลงกับซอกคอของผม...
สำหรับผมรู้สึกเศร้าใจอย่างประหลาด...

ความรักมันทำให้คนทำอะไรได้ทุกอย่างจริงๆสินะ...แล้วคนงี่เง่าอย่างผมนี้ไปสะดุดตาสะดุดใจอะไรมันนักหนา จนทำให้มันรักผมได้ขนาดนี้ จนยอมทำผิดขนาดนั้น จะว่าไปจริงๆ ก้อเป็นการผิดกฏหมายด้วยนะนี้...ถ้าผมเอาเรื่องขึ้นมา มันก็ติดคุกหัวโตได้เหมือนกันนา...

“แล้วถ้าตอนนั้น เราไม่ยอมนายขึ้นมาหล่ะ ถ้าเราเกิดสู้นายขึ้นมาหล่ะ นายจะทำยังไง” ผมถามไอคิมมันเบาๆ...มือก็ลูบไล้อยู่กับเส้นผมนิ่มๆของมัน

“ตอนนั้นเราไม่คิดหรอกว่านาย..จะสู้ หรือนายจะยอม..เราคิดแค่ว่า..เราต้องได้นายก่อนพี่นัท...แค่นั้นเอง...” ไอคิมมันพูดเสียงอู้อี้อยู่กับซอกคอผม..

“เลวจริงๆเลยนะนายเนี๊ยะ...เราหน่ะเพื่อให้ได้คบกับนายเราถึงกับทำร้ายจิตใจพี่นัท ทำร้ายคนที่รักเรา..เฝ้าดูแลทนุถนอมเรามาตลอด 4 ปี.ที่ผ่านมา...เราก็ยังทำได้.....หึ..เรามันก็เลวพอๆกันกับนายนั้นแหละ....” ผมพูดกับมันด้วยความรู้สึกผิดจนอยากร้องไห้ แต่มันร้องไม่ออก..

“ขนาดพี่นัท...เราก็ยังทำได้ขนาดนั้น..ฉะนั้นนายหน่ะ...ก็อย่าคาดหวังอะไรในตัวเราให้มากเลยนะคิม...ทำใจไว้บ้างก็ดีนะ...” ผมพูดกับไอคิมมันเบาๆ
ไอคิมมันถึงกับตัวเกร็งขึ้นมาเลยทีเดียวครับ...มันเอาหน้าออกจากซอกคอผมทันทีเลยทีเดียวมันเอามือของมันมาจับใบหน้าผมไว้ทั้ง 2 ข้าง ผมกับมันจ้องตากันนิ่ง...

“หมายความว่าไง...พูดให้มันเคลียร์ๆซิ” มันพูดกับผมเสียงห้วนๆดุๆ

“เราหน่ะ พอห่างกับนาย แค่นี้อะ..แค่ 2 เดือน...ใจเรามันก็แกว่งแล้วหล่ะ” ผมตัดสินใจพูดออกไปเบาๆ...

“ยังไงพูดมาให้หมดโม..” ไอคิมมันยังคาดคั้นผมไม่ยอมหยุด...เอาหล่ะวะ เป็นไงเป็นกัน

“เมื่อเย็นวาน..ตอนที่นายโทรหาเราหน่ะ...นายรู้ไหม เราหน่ะกำลังจะมีเซ็ก กับ เด็กที่เราดูแลอยู่หล่ะ...หึหึ..เห็นไหม...เราเป็นแบบนี้หล่ะ..” ผมพูดกับมันพลางน้ำตาก็จะไหล ครับ

ไอคิมมันเงียบครับ..มันไม่พูด มันคงคาดไม่ถึงหน่ะ..แล้วมันก็ลุกขึ้นแล้วก้าวขาลงจากเตียง..ผมรู้สึกเหมือนใจจะขาดครับ...แต่คราวนี้ผมไม่ได้เข้าไปกอดรัดมันไว้ ผมไม่อยากห้ามมัน...ถ้ามันจะไปจากผมจริงๆมันก็สมควรแล้ว...ผมทำผิดจริงๆ...ไอคิมมันรักผมถึงขนาดนั้นแต่ผมก็ยังทรยศกับมันได้เลย...วันนี้ยังขนาดนี้แล้วถ้าวันหน้าเล่า..จะเป็นยังไง....ผมอาจจะเสียใจและคงอีกนานกว่าผมจะทำใจได้...แต่ซักวันผมคงดีขึ้น...และซักวันไอคิมมันก็คงจะเจอคนที่ดีพร้อมกว่าผม คนที่จะรักมันและหยุดอยู่ที่มันเพียงคนเดียว ไม่มีใจโลเล หวั่นไหวง่ายอย่างผม...สำหรับผมการที่จะหยุดที่ใครซักคน..คงจะยากเกินความสามารถจริงๆ...ถ้าเป็นยังงั้นก็ปล่อยคนดีๆเค้าไปเถอะ อย่าไปรั้งเค้าไว้เลย...

abcd

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่ 27


“แล้วนายมีอะไรกับมันรึเปล่า” เสียงห้วนๆที่ดังขึ้นทำให้ผมตื่นจากภวังความคิดของตัวเอง

“ยัง.. ...แต่เกือบ..นายโทรมาขัดจังหวะ พอดีหน่ะ..” ผมพูดขึ้นเบาๆ โดยไม่ยอมหันหน้าไปมองไอคิมมันเลยด้วยซ้ำ ผมจึงไม่รู้ว่าตอนนี้มันกำลังทำอะไรอยู่ ได้ยินแต่เสียง..กลัวใจตัวเองหน่ะ กลัวว่าจะอดใจไม่ได้วิ่งแจ้นเข้าไปซบมันซะก่อนหน่ะ..ไม่งั้นที่คิดไว้จบกันพอดี เอ๊ะ.. ที่ผมกำลังทำนี่เดิมพัน ด้วยชีวิตกันเลยทีเดียว..ถ้าไม่เป็นไปอย่างที่คิด ผมกับมันก็คงต้องจบกันเพียงเท่านี้...ผมคงทำอะไรไม่ได้..ก็ในเมื่อมันเป็นความต้องการของไอคิมมัน

“ถ้าเราไม่โทรมาขัด...ก็คงจะเรียบร้อยไปแล้วสินะ…หึ” น้ำเสียงยังคงเดิมครับ ใจหายวาบๆ แปล๊บๆ ยังไงบอกไม่ถูก

“ก็ คงงั้นมั้ง....” น้ำเสียงไม่แตกต่างกับมันซักเท่าไหร่ครับ

“...นายรักไอคนนั้นงั้นเหรอ...” มันถามผมเสียงห้วนๆ แต่นิ่งมากมายเลยครับ...

ผมเริ่มชักไม่แน่ใจแล้วครับ ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นไปอย่างที่ผมอยากให้เป็น...จากที่ตอนแรกผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังคุมเกมอยู่ แต่ตอนนี้คงไม่ใช่ซะแล้ว ..ไอคิมมันสุขุมขึ้นเยอะ...เหมือนมันกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก..น้ำเสียงมันถึงจะคงความห้วนอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวไว้เหมือนเดิม..แต่มันไม่มีอารมณ์กราดเกรี้ยวขาดสติเหมือนทุกครั้งเลยอะ...คราวนี้ผมจึงคิดว่ามันเอาจริง..

“รักไหม..คงไม่หรอก...ชอบไหม..คงชอบ...เราชอบคนว่าง่ายอะ(ซึ่งมึงไม่ไม่ใช่)” ผมตอบมันไปเบาๆ แล้วตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมองมัน ไอคิมมันยืนกอดอกพิงขอบโต๊ะทีวีอยู่ที่ปลายเตียงผมนี้เอง ผมก็ไม่รู้อะนะว่ามันไปหยิบผ้าขนนู๋มาพันเอวไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่..แต่ก็ดีครับ ไม่อุจาดตาดี..ไอคิมมันมองตรงมาที่ผม..หน้านิ่งมากเลยครับ...เหมือนมันกำลังใช้รอยหยักในสมองมันอย่างหนักหน่วง หัวคิ้วมันชนกันปึกๆ เลยทีเดียว

“หึ..ก็ดี..เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น...แล้วมันเป็นใคร...”มันทำหน้าไม่เชื่อถือผมเท่าไหร่นัก..แล้วถามผมอีกหนึ่งคำถาม..รู้สึกขัดใจกับท่าทางของมันนิดหน่อยครับ ไม่เห็นซะนานเลยครับท่าทางแบบนี้...กวนตีนชิบ

“ลูกน้าแจ้ง ไง..” ผมตอบมันพลางสบตากับมันทำหน้านิ่งๆ ไม่บ่งบอกอารมณ์เหมือนกัน ..ไอคิมก็เหมือนกันครับผมกับมันตอนนี้เหมือนกำลังหยั่งเชิงกันและกันอยู่ยังไงบอกไม่ถูก

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก..” ผมพูดพลางยักไหล่ กวนโอ้ยมันไปที..

“ตั้งแต่ปลายเดือนที่แล้วอะ..เก่งมาทำงานกับเราที่นี้..มาเป็นผู้ช่วยพี่สมชาย..และคืนแรกที่เราไปรับเก่งมาจากหมอชิต มันดึกมากแล้วเราเลยให้เก่งนอนที่ห้องเรา..”ในระหว่างที่พูดผมก็จับตามองไอคิมมันเป็นระยะๆครับ สีหน้ามันเปลี่ยนไปนิดนึง แต่แค่นิดเดียวครับ..มันก็กลับมาเป็นปกติ..

“นอนเตียงเดียวกับเราด้วย...ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ..แต่ตื่นเช้ามานี้สิ..หึ..”ผมพูดแล้วหยุดครับ ยิ้มมุมปากให้มันนิดๆ

“เรากับเก่งนอนกอดกันกลมดิกเลย...เรานึกว่าเรากอดใครบางคนอยู่หน่ะ..และเราก็เผลอตัวจูบน้องมันไปด้วย...”ผมสบตากับมันตาละห้อยเลยครับอยากให้มันรู้ว่าคนที่ผมพูดถึงหน่ะคือมัน..และขอโทษมันไปในตัวด้วย

“พอเรารู้สึกตัวว่า ไม่ใช่คนที่เราอยากให้เป็น...เราก็รู้สึกเสียใจอะ..แต่ทำไงได้..ทำไปแล้วหนิ..และเราก็ได้ทำให้น้องมันคิดไปไกลซะแล้ว....หึ..แต่ก็ไม่ใช่เฉพาะไอเก่งหรอกนะ..ที่คิดไปไกลหน่ะ..เราก็เริ่มหวั่นไหว แล้วเหมือนกันหล่ะ..ช่วยไม่ได้หนิ..ก็คนที่เราอยากให้มามันไม่มาหาเราซะที...” ผมพูดขึ้นแล้วหลบตามันก้มหน้าลงเหมือนเดิม..ตอนนี้รู้สึกอยากร้องไห้ออกมาจริงๆแล้วครับ

“นับวันเรากับมันก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น...เราก็ยิ่งรู้สึกว่ามีไอเก่งอยู่ด้วยก็ดีเหมือนกันนะ..ไม่เหงาดี..หึ กระชุ่มกระชวยดีด้วยแหละ...น้องมันเป็นเด็กดีอะ น่ารัก..และเมื่อวาน...” ผมหยุดแล้วเงยหน้าขึ้นมองมันอีกครั้ง..หลังจากกลั้นน้ำตาไว้ได้แล้วเรียบร้อย
 
“ไอเก่งมันบอกเราว่า...มัน..ชอบเรา...นายรู้ไหมเราดีใจมากเลยนะ...มันก็เป็นธรรมดาอะ..เป็นใครก็ต้องดีใจทั้งนั้นแหละที่อยู่ๆ เด็กที่เรารู้สึกว่าน่ารักจังน้า..ก็มาบอกชอบเราซะงั้น..”อันนี้ตอแหลครับ..ความจริงแล้วไม่ได้ดีใจเลยซักนิด

“ชอบให้มีคนมารักเยอะๆ..จะบอกแบบนี้ใช่มะ...ดีใจที่ตัวเองอ่อยเหยื่อได้สำเร็จว่างั้น...” แล้วอยู่ๆหลังจากที่นั่งเงียบฟังผมมาตั้งนานมันก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงห้วนๆนิ่งๆเหมือนเดิม...คาดว่ามันคงอดใจไม่ไหวหน่ะ..

“ก็จะว่างั้นก็ได้อะนะ..”มองสบตามันแล้วพูดออกมาเบาๆ ไอคิมมันกัดฟันกร๊อดเลยทีเดียวครับ

“แล้วไง..พอเด็กมันบอกชอบ ก็เลยสนองมันหน่อยงั้นเหรอ..หึ...นายนี้มัน..เหลือเชื่อเลยหว่ะโม..แล้วตอนที่จะเอากันหน่ะ..คิดถึงเราบ้างไหม..คิดบ้างไหมว่าเราจะรู้สึกยังไง.....นายบอกให้เราเชื่อใจนายไม่ใช่เหรอ..แล้วไงอะ..เราก็เชื่อใจนายแล้วไง..นี้เหรอคือสิ่งที่นายตอบแทนความไว้ใจของเราอะ...” น้ำเสียงของมันเจ็บปวดมากมายเลยทีเดียวครับ

“ฮึก คิดสิ..ก็เพราะว่าคิดถึงนายไงหล่ะ..เราถึงต้องเป็นแบบนี้..ฮือ..เราหวั่นไหวกับน้องมันขนาดนี้ก็เพราะว่าคิดถึงนายนั้นแหละ..ฮือ..”และก็แพ้ทางตัวเองครับ ร้องไห้ออกมาจริงๆ ไม่ได้ซุงแหลตอแหลใดๆเลยครับตอนนี้...
และทันทีที่ผมพูดจบ แล้วร้องไห้โฮออกมา ผมก็รู้สึกถึงอ้อมแขนอันอบอุ่นของไอคิมที่สวมกอดผมไว้อย่างแนบแน่น...ผมยิ่งร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิมอีกครับ..อ้อนซะหน่อย...

“.เราทำงานทุกวันเจอปัญหามากมายสารพัด ฮึก เราเหนื่อย เราอยากมีใครอยู่ข้างๆเรา..เราเหงา..เราอยากมีเพื่อนอยู่ด้วย..ฮึก..เรารอนายอยู่ทุกวันอะ..แต่นายก็ไม่มาหาเราซะที..ฮือ.. เราไม่รู้ว่าขณะที่เราทำงานหัวหมุนอยู่เนี๊ยะนายทำอะไรอยู่ ได้ทำโปรเจค บ้าบอ อย่างที่นายพูดจริงๆรึเปล่า...หรือว่านายแค่ไม่อยากมาหาเรา..” ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับบ่าของไอคิมมัน ผมรู้สึกถึงสัมผัสแผ่วๆจากมือของมันที่ลูบไล้อยู่กับเส้นผมของผม..

“เราไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก..นายน่าจะเชื่อใจเราได้แล้วนะ” มันพูดแผ่วๆอยู่กับหน้าผากของผม พร้อมกับสัมผัสเบาๆจากริมฝีปากนิ่มๆของมัน

“แล้วเราจะรู้ไหมเล่า..ไอบ้าหนิ..ฮึก..” ผมพูดเสียงงอนๆ แล้วงับแรงๆที่คอไอคิมมันทีนึง..มันสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

“เชื่อใจอะมันก็เชื่ออยู่หรอก ช่วงแรกๆนะ..แต่นานๆไปอะ..ฮึก..มันก็มีหวั่นไหวกันบ้างแหละ..หรือว่านายไม่เป็น..” พูดย้อนมันเบาๆ หลังจากที่ปล่อยปากออกจากคอมันแล้วอะครับ..ปากมันยังปิดแน่นครับไม่ยอมพูดอะไรออกมา แต่มือมันก็ยังลูบแผ่วๆอยู่ที่หัวเน่าๆของผมเช่นเดิม..

“พอเราคิดมากๆเข้า เราก็เริ่มฟุ้งซ่านอะ..กลัวไปสารพัดเลย...และพอเก่งมาเราก็รู้สึกดีขึ้น..อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนพูดเพื่อนคุย..และดีไม่ดีอาจจะมีเพื่อนนอนด้วย..ก็ช่วยไม่ได้หนิ..ห่างเรื่องอย่างว่าไปตั้งนาน..พอมีเด็กดีๆ หน้าตาก็ใช้ได้..มาคลอเคลียล่อตาล่อใจอยู่ใกล้ๆ มันก็เป็นอย่างที่เห็นนี้แหละไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ..มีเลือดมีเนื้อนะเว้ย.” ผมพูดออกมาเสียงแผ่วๆ หยุดร้องไห้ไปแล้วครับ..ท้าทายมันเล็กน้อยด้วยแหละ..แต่อบอุ่นดีจังน้าอ้อมกอดไอคิมเนี๊ยะ .เฮ้อ..นี้จะเป็นครั้งสุดท้ายอะปล่าวหว่าที่จะได้ซุกซบอยู่กับอกมันแบบนี้อะ

“เฮ้อ..เรากับนายก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันแท้ๆ..ทำไมเราไม่เห็นเป็นเหมือนนายเลย...เรายังไม่เห็นต้องไปคว้าใครมานอนด้วยแก้เหงาอย่างนายเลย..” อะ มันยังตัดพ้อต่อว่าผมไม่หยุดครับ..

ผมผลักไอคิมมันออกจากตัวผมทันทีเลยครับ แล้วขยับหนีอ้อมแขนของมัน ไปนั่งหน้าบึ้งตาขวางมองมันอย่างโกรธๆ..

“ใครบอกว่าแก้เหงา...หึ..เราหน่ะถ้าจะมีอะไรกับใครซักคน มันไม่ใช่เพราะเหตุผลงี่เง่าพันธุ์นั้นหรอก...” ผมยกมือขึ้นกอดอกแล้วมองมันอย่างหาเรื่องตอนนี้แผนเพิ่นอะไรช่างหัวมันแล้วครับ โกรธขึ้นมามากมายเลยทีเดียว เรื่องอะไรมาว่ากูวะ มีสิทธิ์อารายยยยยยยยย

“อ้าว อะไรอีกหล่ะ..เมื่อกี้นายก็พูดอยู่แหม็บๆ ไม่ใช่เหรอว่าเพราะเหงา..ที่เราไม่มาหาหน่ะ..หา..เราหูฟาด หรือว่า นายบ้ากันแน่เนี๊ยะ...” ไอคิมมันพูดสวนกลับมาอย่างโกรธๆพอกันครับ..

“เราว่านะ..เหตุผลบ้าบอของนายหน่ะ..มันไม่เท่าไหร่หรอก ถ้าใจนายมันเข้มแข็งซะอย่าง..แต่ที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะนายมันเป็นพวกใจอ่อน..คล้อยตามคนง่าย..โดนเอาอกเอาใจหน่อย..ก็เดินตามต้อยๆแล้ว...อะ..อะ..อย่าเถียงนะว่าไม่จริง” มันรีบดักคอผมก่อนที่ผมจะอ้าปากเถียงมันอะครับ..ชิ

“เออ..ใช่แล้วจะทำไมฮะ..เรามันก็เป็นอย่างที่นายว่าอะแหละ..ทำไมไม่พูดมาตรงๆซะเลยหล่ะว่าเราหน่ะ มันพวกใจง่ายอะ..ความจริงเรามันก็เป็นพวกไม้เลื้อยอย่างนี้แหละ ใกล้ใครเราก็พร้อมจะเอนเอียงไปได้ทุกเมื่อนั้นแหละ..และถ้านายรับไม่ได้ก็ไปจากเราได้ทุกเมื่อเลยนะ..เราไม่ว่าอะไรนายอยู่แล้ว..”มองหน้ามันกลับอย่างท้าทายครับ..ที่พูดมาทั้งหมดก็เพื่อจะโยงมาถึงประโยคหลังสุดนี้แหละครับ..(ชั่วจริงๆ)

พอพูดจบผมก็ต้องผงะหงายหลังตึงลงกับที่นอน พร้อมกับร่างอันใหญ่โตของไอชั่วคิมที่มันผลักผมตอนแรกแล้วตัวมันก็นอนทับผมลงมาอีกทีนึง แม่ม หนักชิบ ไอบ้าหนิ...ผมก็ได้แต่หน้างอด้วยความขัดใจสุดๆครับ..

“ง่ายไปมั้ง.....ความจริงที่พูดมาทั้งหมดเนี๊ยะ ก็คืออยากจะเลิกกับเราใช่มะ..หึ..นึกว่าโง่ ฉลาดเหมือนกันหนิ..”มันพูดพลางกัดฟันกร๊อดครับ..แล้วมันก็ฉกริมฝีปากลงมาบดขยี้ปากผมทันทีเลยอะ เจ็บนะ..ไม่เห็นต้องรุนแรงขนาดนี้เลยอะ

“ขอแสดงความเสียใจด้วยนะจ้ะเมียจ๋า...เห็นทีคราวนี้..คงต้องผิดหวังครั้งใหญ่แล้วหล่ะ หึ...แล้วก็..ต่อไปนี้เราคงทิ้งนายไว้แบบนี้ไม่ได้แล้วหล่ะ เราจะไม่ยอมห่างนายนานๆอีกแล้ว เผลอไม่ได้เลยพวกแมงวันแมงหวี่มาตอมกันให้พรึบพรับ..เห็นทีคราวนี้.ต้องมีการคุมเข้มกันบ้างหล่ะโม...เตรียมใจไว้ได้เลยนะ.ครั้งนี้เราถือว่าแล้วกันไป...แต่คราวหน้าไม่มีอีกแล้ว ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก...ต้องมีการเจ็บตัวกันบ้างหล่ะ หึ คงไม่ต้องบอกนะว่าจะเจ็บตัวยังไง.....” มันพูดขู่ฟ่อๆอยู่กับริมฝีปากผม..มันพูดไปมันก็จูบปากผมไปอะครับ ..แฮะ..หยิว

ก็แค่นี้แหละครับ ที่ผมต้องการ..ไม่ได้อยากจะเลิกกับมันจริงๆหรอก..แค่อยากให้มันพูดว่าต่อไปจะไม่ทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้วก็แค่นั้นเอง..ถ้าจะพูดจาอ๊อดอ้อนขอร้องมันก็กลัวมันได้ใจ..แล้วดูถูกผมเอา..และจะได้รู้ด้วยว่าจริงๆแล้วมันรู้สึกยังไงกับผมกันแน่..มันจะยอมจากไปง่ายๆหรือว่าจะอยู่สู้รบกับผมต่อไป..วิธีที่ดีที่สุดก็คือวิธีนี้แหละทำให้มันเห็นว่า มึงห่างกูไปนานๆระวังเถอะมึงเด๋วกูจะมีคนอื่นให้ดูอะไรทำนองนั้น ซึ่งก็ได้ผลซะด้วย...และอีกอย่างนึงยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว ทั้งได้ไอคิมมันกลับมาอยู่ใกล้ๆผม และอีกอย่างคือ...มันยกโทษให้ผมเรื่องไอเก่งง่ายๆด้วย ผมก็สบายใจไปเลยสิครับ โฮะๆโล่งอกมากมาย

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับไอโม..คิคิ...เก่งเอ้ย ขอโทษนะน้องรัก..ต่อไปคงต้องเลิกอ่อย มึงจริงๆแล้วหว่ะ..กลัวมึงโดนที่รักกูฆ่าเอา คิคิ...

ผมคิดอย่างครึ้มอกครึ้มใจมากมาย แล้วผมก็อ้าปากรับลิ้นชื้นๆของไอคิมมันเข้ามาในปากผม..พอเนื้อตัวเปลือยเปล่าของเราสองคนแนบชิดสนิทสนมกันแล้ว..ของมันเคยๆ..ครับ..อะไรๆมันก็ง่าย..

กว่าที่ไอคิมมันจะถอนริมฝีปากมันออกจากปากผม ผมก็ตัวอ่อนอารมณ์กระเจิงกับรสสัมผัสที่ไอคิมมันได้มอบให้เสียแล้ว....

“นายหน่ะ...แน่ใจเหรอ..เฮอะ ว่า..จะมีใครทำให้นายมีความสุข ได้เท่าเราหน่ะ..แน่ใจเหรอโม หือ..” ไอคิมมันกระซิบแผ่วๆอยู่กับใบหูผมพร้อมกับปากร้อนๆที่กัดเม้ม แรงๆที่ ติ่งหูนิ่มๆของผม..

“อา ..คิม...อืม...” ผมครางออกมาแผ่วๆ ขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว เมื่อไอคิมมันได้แยงลิ้นมันเข้าไปในรูหูของผม..สุดระงับจริงๆครับ จุดอ่อนผมเลยอะ..ผมสุดสยิวจนทนไม่ไหว พยายามขยับหัวหนีมันสุดฤทธิ์ครับ แต่มันก็ขยับปากและลิ้นตามผมไปเรื่อยๆ..จนหัวผมไปชนกึ๊กๆเข้ากับหัวเตียง..และผมก็จนมุมอยู่ตรงนั้นหละครับ...ไอคิมมันขยับปากและลิ้นออกจากใบหูผมแล้วมันก็เลาะเลมไปตามใบหน้า แล้วมันก็ไปหยุดซุกไซร้อยู่ที่ใบหูอีกข้างของผม

“อู้..คิม พอแล้ว..เราเสียว..อือ..พอ..อา..”ผมพูดขอร้องมันออกมาเสียงแตกพร่า

ผมหยิวซะจนทนไหวต้องเอามือเกาะแขนมันไว้แน่น..ปากและลิ้นมันทำหน้าที่เลาะเลมอยู่กับใบหูของผมส่วนมือมันก็คว้าหมับเข้าที่น้องน้อยผมเหมือนกัน...ไอโม ร้องซี๊ดเลยทีเดียวเชียวครับ...

และมันก้อขยับหน้าออกจากใบหูผมอีกครั้ง มันจูบเลาะเลมมาที่ริมฝีปากของผมพอริมฝีปากมันกับผมเจอกัน ปฏิบัติการจูบอันดุเดือดเร่าร้อนก็ได้เริ่มขึ้นทันที..ผมปล่อยมือจากแขนไอคิม เปลี่ยนมาโอบกอดรอบลำคอมันแทน...แล้วกดหน้ามันให้ปากมันกับปากผมสนิทแนบแน่นกันมากยิ่งขึ้น ลมหายใจของผมกับมันแทบจะเป็นลมหายใจเดียวกันเลยว่าได้...

ปากผมดูดดุนอยู่กับลิ้นของไอคิมมัน สะโพกผมก็ยกขึ้นลงตามมือของไอคิมที่ตอนนี้เริ่มรูดน้องน้อยผมขึ้นลงไปมา..สุดสยิวจริงๆ ครับ...อารมณ์หื่นผมกู่ไม่กลับเสียแล้ว...ขณะที่ผมกำลังเพลิดเพลินอยู่กับรสสวาทที่ไอคิมมันได้มอบให้อยู่นั้น อยู่ๆไอคิมมันก็ผละริมฝีปากออกจากปากผม..แล้วมันก็แทรกตัวเข้ามาตรงหว่างขาผม แล้วดึงขาผมให้อ้าออกกว้างๆ..

ผมรู้สึกถึงของแข็งร้อนๆที่จ่ออยู่กับช่วงล่างของผม..ผมมองหน้าไอคิมมันอย่างตกใจครับ...ไอคิมมันมองหน้าผมแล้วยิ้มมุมปากอย่างสะใจทีเดียว...แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบปิดปากผมไว้อีกครั้ง ..พร้อมๆกับที่น้องน้อยมันเริ่มขยับและแทงพรวดเข้ามาในตัวผม.มันเข้ามาไม่ได้ในครั้งเดียวหรอกครับ...ก็ไอชั่วคิมมันไม่ได้หล่อลื่นอะไรเลยหนิ..ผมเจ็บจนน้ำตาร่วงเผาะๆ ..ตัวอ่อนหมดแรงไปหมดเลยครับ ผมไม่มีแม้แต่แรงจะโอบคอไอคิมมันไว้ด้วยซ้ำแขนผมจึงร่วงเผาะวางแหมะลงข้างตัว..ผมจะร้องก็ร้องไม่ออกครับ..ด้วยตอนนี้ปากผมโดนพันธนาการไว้แล้วเรียบร้อย...ผมเข้าใจผิดความจริงไม่ใช่มันยกโทษให้ผมง่ายๆอย่างที่ผมคิด..นี้ไงเล่าวิธีการเอาคืนของมัน ...

และพอมันขยับสะโพกอีกครั้งออกแรงมากกว่าเดิมน้องมันก็จมหายเข้ามาในตัวผมจนหมด..ผมทั้งจุกทั้งเจ็บ ไม่มีความเสียวเลยซักนิด...ร่องรอยเดิมที่มันทำไว้กับผมเมื่อคืนนี้ยังไม่ทันจาง..นี่มันก็มาทำซ้ำรอยเดิมอีกแล้ว... ไอคิมมันทำรุนแรงกับผมอีกแล้ว... มึงนะมึงคอยดูกูจะเอาคืน...

abcd

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่ 28


“เป็นไง..หึ..สะใจดีไหม..นี่แค่เบาะๆ...อย่าให้รู้ว่าทำแบบนี้อีก..” พอมันเสร็จกิจ ไอคิมมันก็พูดเสียงหอบแฮกๆ อยู่กับใบหูผม..แล้วมันก็ขยับริมฝีปากมาจูบซับน้ำตาให้ผมด้วย..

“ฮึก..เราเจ็บอะ..ไหนบอกว่าจะไม่ทำให้เราเจ็บแล้วไง ฮือ...” ผมร้องไห้ออกมาเบาๆ..พร้อมกับต่อว่ามันหน่อย แปลกนะมันทำผมเจ็บขนาดนี้แต่ผมไม่ยักโกรธมัน..แถมตอนที่พูดหน่ะก็ยกแขนขึ้นไปคล้องคอมันไว้ด้วย..ออเซาะหน่อยครับ..เผื่อเค้าจะจัดให้อีกซักดอก อะม่ายช่ายยยยยยย เผื่อเค้าจะเห็นใจ..คุคุ

“นี้ไม่ได้..สำนึกผิดเลยใช่ไหมนี้..” ไอคิมมันพูดน้ำเสียงอ่อนอกอ่อนใจมากมายเลยครับ..แล้วมันก็ก้มลงกัดแรงๆที่ปลายจมูกผม.. หง่ะเจ็บอะ

“ไม่รู้..เราไม่ผิดซักหน่อย..นายนั้นแหละที่ผิด...”พูดเสียงแผ่วๆ ด้วยความงอนครับ เอาแต่ใจโคตร...ขนาดหมดแรงหมดสภาพโดนปู้ยี่ปู้ยำขนาดนี้ยังปากดีอยู่อีก

“ใช่..หึ..เราผิดเอง..ผิดที่ไว้ใจนาย..ผิดที่เราตามใจนายมากเกินไป.....”มันพูดจบก็ลุกพรวดขึ้น ไปยืนกอดอกมองหน้าผมอยู่ข้างเตียงครับ..

“ต่อไปนี้ก็ทำใจซะนะ..ดีด้วยขนาดนี้ยังทำตัวงี่เง่า ต่อไปเราก็จะร้ายหล่ะ” มันพูดเสียงห้วนๆ เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว..แล้วเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไปอะครับ..หง่ะ

แล้วกูหล่ะจะเข้าห้องน้ำอาบน้ำยังไงหล่ะนี้..อือ...ผมค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น แต่ไม่ไหวครับ..ผมทำได้แค่ ค่อยๆพยุงตัวไปนั่งพิงหัวเตียงไว้เท่านั้นเอง...ผมรู้สึกว่าแขนผมมันสั่นๆอะผมปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวเลยครับ เจ็บก้นมากมายเลยทีเดียว..ผมค่อยๆไล่สายตาสำรวจเนื้อตัวของผมอย่างช้าๆ เอาอีกแล้วตามเนื้อตัวผมมีรอยแดงเป็นจ้ำๆ อยู่ทั่วไปหมด..เข่าทั้งสองข้างที่ผมรู้สึกเจ็บมากมายตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้มันช้ำเป็นสีม่วงๆแดงๆทั้ง 2 ข้างเลยครับ ไอโมตกใจมาก ...เลยค่อยๆยกเข่าขึ้นมาดูใกล้ๆ..หนักขาชิบ ขาสั่นผลับๆเลยครับ อาการหนักน่าดูเลยครับไอโมอะ..นี้กูจะตายไหมนี้..อาการหนักพอๆกะรถล้มเมื่อคราวที่แล้วเลยครับ
เฮ้อ...สภาพแบบนี้คงไปทำงานไม่ได้แล้วหล่ะวะ..แล้วนี้มันกี่โมงแล้ววะเนี๊ยะ ผมคิดพลางมองไปที่นาฬิกาเรือนใหญ่ที่ติดอยู่ข้างฝา..ตายหะ..บ่ายโมง..แล้วนี้ที่ทำงานจะเป็นไงบ้างวะเนี๊ยะ..

ผมจึงค่อยๆยื่นมืออันสั่นเทาของผมไปที่ กระเป๋าสะพายที่ตอนนี้วางแอ่งแม้งอยู่ที่โต๊ะข้างเตียง..พอได้กระเป๋ามาแล้วอย่างทุลักทุเล ผมก็ควานมือเข้าไปหยิบมือถือผมออกมาเพื่อที่จะโทรเข้าออฟฟิศ...แต่ว่า..ตายห่ะ อีกรอบ..แม่ม..แบตหมด.หมดตั้งแต่ตอนไหนวะ..หมดแรงครับ ผมจึงหันไปคว้าทอสับห้องมาถือไว้ในมือ แล้วกดโทรออกทันที..

ตู๊ดดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

สัญญาณ รอสายดังขึ้นแป๊บเดียวครับ ผมไม่ต้องรอนาน

“สวัสดีค่ะ..บริษัท...(ชื่อบริษัท).ขอสายใครค่ะ” เสียงแบบนี้จุ๋มแน่นอนครับ

“จุ๋ม..ผมเองนะ..” ผมตอบรับไปเบาๆ

“อ้าว..คุณโม..เป็นไรไปค่ะไม่สบายรึเปล่า..แล้ววันนี้จะเข้าออฟฟิศไหมค่ะ” น้ำเสียงตื่นเต้นเป็นห่วงเป็นใยของจุ๋ม ทำให้ผมยิ้มออกมานิดนึงครับ

“ผมไม่สบายนิดหน่อยหน่ะจุ๋ม..ไม่เป็นไรมากหรอก..ผมคงไม่ไปทำงานอะนะ ใครมาถามก็บอกเค้าไปแบบนี้ละกัน..อ๋อ..” แล้วจากนั้นผมก็สั่งงานจุ๋มอะครับ แน่ใจชัวร์ๆว่าผมคงไปทำงานไม่ได้แน่ๆวันนี้ ผมสั่งงานเผื่อวันพรุ่งนี้ด้วยครับ และผมก็ให้เบอร์โทรห้องผมไว้..อยู่มาตั้งนานลูกน้องผมยังไม่รู้เบอร์โทรห้องผมเลยอะ..

พอคุยกับจุ๋มเสร็จก็พอดีกับที่ ไอคุณคิมสุดที่รักผมมันเดินออกมาจากห้องน้ำพอดีอะครับ มันมองผมตาดุวาบเลยทีเดียว...

“ขนาดจะตายอยู่แล้ว ยังมีกะใจโทรหา ชู้อีกเหรอ” มันพูดเสียงตวาดเลยทีเดียว ตกใจมากเลยครับ โทรสับร่วงหลุดมือเลย น่ากลัวอะ

“มะ ไม่ใช่..โทรเข้าออฟฟิศอะ..”ผมพูดเสียงอ่อยๆ มองตามันละห้อยอะครับ.. ไม่อยากให้มันโกรธอีกอะ ไม่อยากเจ็บตัวอีกหน..คราวนี้ผมคงตายแน่ๆ...ผมพูดจบก็หยิบทอสับขึ้นมาอีกครั้ง แล้วกด เบอร์ เพื่อโทรหาพี่สมชายที่หน้างาน...

“โอ๊ะ อะไรอะ..” ผมทำสีหน้างง เล็กๆครับ ไม่พอใจด้วยแหละ

ไอคิมมันเดินเข้ามาแย่งโทรสับในมือผมไปถือไว้ซะเองอะครับ..แล้วมันก็เอาโทรสับไปวางไว้ที่แป้นเหมือนเดิม

“จะโทรไปไหนอีก..” มันถามผมเสียงเป็นตวาดอีกแล้วอะ

“โทรหาพี่สมชาย...ที่หน้างาน..จะสั่งงานหน่อยอะ..วันนี้เราจะได้อยู่กับนายทั้งวันไง รึนายไม่อยากอยู่กับเราแล้ว” พูดอ่อยๆ บีบเสียงให้น่าสงสารสุดๆเข้าไว้ครับ..

“แล้วมือถืออะ ไม ไม่ใช้..แล้วเมื่อคืนหน่ะ เราโทรหานายเป็น 100 ครั้ง ทำไมโทรไม่ติด...” น้ำเสียงยังตะคอกเหมือนเดิมครับ
 
“แบตหมดอะ..นั้นไง วางอยู่นั้นหน่ะ...คงหมดตั้งแต่เมื่อคืน...”ผมตอบกลับมันไปเบาๆสบตากับมันตาละห้อย..ตอนนี้กำลังพยายามบีบน้ำตาอยู่ครับ

“แล้วเมื่อคืน ไปไหนมา...กลับซะดึกขนาดนั้น รู้ไหมเรามารอนายตั้งแต่ 5 ทุ่ม นั่งรอจนยุง มันจะหามเราลงทะเลอยู่แล้ว..หรือว่าไปอยู่กับ ไอเด็กนั้นมา.” จากตอนแรกที่ยืนกอดอกมองผมอยู่นิ่งๆ..มันก็ถลาเข้ามาคว้าหมับ เข้าที่คอ ผมทันทีอะครับ ตกใจมากเลย กลัวโดนมันฆ่าเอา..

“เปล่านะ..เราเล่นไพ่กับพวกพี่สมชาย อยู่อะ..อือ..เราขอโทษ..ก็เราไม่รู้หนิว่านายจะมา..แล้วไมมาเร็วจังหง่ะ นายโทรหาเราตอน เย็นมากๆแล้วไม่ใช่หรอ” พูดเสียงอ่อยๆ แล้วยกมือขึ้นดึงมือไอคิมมันออกจากคอผมอะครับ

ส่วนตัวผมก็ออเซาะอีกแล้วครับ เอนตัวเอาหน้าไปซบลงกับพุงขาวๆของไอคิมมัน เอาแขนไปโอบเอวมันไว้ด้วยครับ (ตอนนี้มันยืนอยู่หน่ะ)..ไอคิมมันก็เอามือมาลูบๆที่หัวผมอะครับ..มันถอนหายใจดังเฮือกเลยครับ...

“เรานั่งเครื่องมาหน่ะ..ถึงกรุงเทพก็เกือบ 4 ทุ่ม แล้วเราก็เหมาแท๊กซี่มา...”มันพูดออกมาเบาๆ มือก็ลูบเบาๆที่หัวผม

ผมก็ยิ้มออกมาหน่อยนึง..แล้วซุกหน้าลงกับหน้าท้องของมัน ซุกไซร้จมูกและปากไปตามพุงขาวๆแข็งๆของมัน..ผมได้ยินเสียงมันเป่าลมออกจากปากดัง ฟู่ๆ และมือมันที่ลูบหัวผมอยู่เมื่อกี้ กลับกลายเป็นขยุ้มหัวผมเบาๆแทน...ผมเริ่มได้ใจครับ..แกล้งเอาจมูกและปากเฉียดไปเฉียดมาที่น้องน้อยมัน..รู้สึกว่าน้องมันจะเริ่มพองๆขึ้นมาแล้วด้วย

“อือ..ยั่วเราเหรอ..เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวจะโดนอีกรอบ...อือ...” มันพูดออกมาเป็นเสียงคราง เลยครับ..

เริ่มคิดได้ครับ อย่าเสี่ยงเลยหว่ะ..ยังเจ็บก้นอยู่เลย..ผมจึงผละหน้าออกจากพุงแน่นๆของไอคิมมัน..และมันก็ไม่ได้ตามตอแยผม มันคงรู้อะนะว่าผมไม่ไหวแล้ว..

“อาบน้ำเถอะปะ..จะได้ไปกินข้าวกัน เราหิว” มันพูดเสียงห้วนๆอยู่กับหูผมอะครับพร้อมกับอ้อมแขนแข็งแรงที่ตวัดรัดผมเข้าไปในอ้อมกอด แล้วมันก็อุ้มผมเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไปอะครับ...พอเข้าไปในห้องน้ำแล้วผมก็เห็นว่าที่อ่างอาบน้ำมีน้ำอยู่เต็มอ่างแล้วครับ ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปจุ๊บที่ปลายคางมันเบาๆเป็นการขอบคุณ..ไอคิมมันก็กดจมูกลงกับแก้มผมเหมือนกันครับ..แล้วมันก็จัดการวางผมลงไปในอ่างที่มีน้ำอุ่นอยู่เกือบเต็ม

“แช่ตัว ให้สบายไปก่อนแล้วกันนะ..แล้วนี้แปรงสีฟัน” ไอคิมมันพูดขึ้นเบาๆ แล้วยื่นแปรงสีฟันที่มียาสีฟันอยู่ด้วยมาให้ผม ผมยิ้มให้มันหน่อยๆ ไอคิมมันกดจมูกลงที่แก้มผมอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป..ผมมองตามมันไปด้วยความรู้สึกรักผู้ชายคนนี้อย่างท่วมท้น...ผมหันไปวางแปรงสีฟันไว้ตรงขอบอ่างแล้ว นั่งแช่น้ำไปอย่างสุขใจ

ผมนั่งแช่น้ำอยู่แบบนั้นนานพอดูครับ ในระหว่างแช่น้ำอยู่นั้นก็จัดการแปรงฟันไปแล้วเรียบร้อย พอไอคิมมันเข้ามาในห้องน้ำอีกครั้งมันก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว มันใส่กางเกงขาสั้น กับ เสื้อเชิ้ต ลายสดใสมีเสื้อยืดสีขาวสวมอยู่ด้านในด้วย..พอมันเข้ามาก็จัดการฟอกสบู่ให้ผมอะครับ พอมันล้างตัวผมจนแน่ใจว่าสะอาดเอี่ยมอ่องแล้ว..มันก็เอาผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ที่มันถือติดมือมาด้วย มาห่อไว้ที่ตัวผม และมันก็จัดการอุ้มผมออกมาจากห้องน้ำ

มันมาวางผมไว้ที่เก้าอี้ตัวเดิมที่มันวางผมไว้เมื่อคืน แล้วจัดการเช็ดผม...เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ผมจนแห้งดีแล้ว มันก็เดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่ให้ผม มันใส่ให้ผมอย่างชำนาญเลยครับ ผมก็ทำได้แค่ ทำตัวว่าง่ายให้มันใส่เสื้อผ้าให้เท่านั้นเอง...พอแต่งตัวเสร็จมันก้กดจมูกลงที่แก้มผมอีกครั้ง...

แล้วอุ้มผมไปวางไว้ที่เก้าอี้ผ้าใบชายหาดที่วางอยู่ที่ระเบียง ผมก้ได้แต่มองของที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างอึ้งๆ..บนโต๊ะเล็กๆที่วางอยู่นั้นมีกับข้าว 2-3 อย่างวางอยู่ หน้าตาหน้ากินเลยทีเดียวครับ.

“ทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ” ผมถามมันเบาๆ อย่างแปลกใจอะครับ

“อ้าว..ทำไม เราทำเป็นหมดแหละ ถ้าอยากทำ” มันพูดโอ่ เล็กๆ แล้วยื่นมือมาขยี้หัวผมก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง
ผมก็มองอาหารตรงหน้าอย่างอึ้งๆก็เป็นอาหารที่ทำจากของสดที่ผมไปซื้อมา แล้วยัดๆ ไว้ในตู้เย็นนั้นแหละครับ วันไหน คึกๆ ผมก็จะงัดเอาซากฟอดซิล ในตู้เย็นมาทำกับข้าวกิน..

มันเดินเข้าไปแป๊บเดียวก็เดินออกมาพร้อมกับ ข้าวสวยร้อนๆ 2 จาน พอมันวางข้าวสวยลงตรงหน้าผม ผมก็จัดการสวาปาม ทันทีครับ ไม่ใช่แค่หน้าตาดีนะเนี๊ยะ รสชาติใช้ได้เลย..

“เป็นไงอร่อยปล่าว...” มันถามผมเบาๆ หน้าตายิ้มแย้มเลยทีเดียวครับ ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มให้มัน พลางพยักหน้าหงึกๆ ทั้งๆที่ยังมี ข้าวเต็มปาก.อยู่.

“เราทำตามตำรา ที่ห้องครัวนายนั้นแหละ หึหึ” มันพูดแล้วหัวเราะหึหึ

“โธ่เอ้ย เราก็นึกว่าทำเป็นมาแต่ไหนแต่ไร..กะจะฝากท้องไว้ตลอดชีวิตซะหน่อย” ผมพึมพำออกมาเบาๆ เหมือนพูดคนเดียวครับ ความจริงก็คือพูดคนเดียวนั้นแหละ

“พูดจริงเหรอ..เราไปหัดทำก้ได้นะ...แต่เราไม่เอาแค่ท้องหรอกนะ เราจะเอาทั้งตัวและหัวใจนายเลย...ยอมยกให้ไหม..ตัวหน่ะได้แล้ว แต่ใจอะ..ยกให้ปล่าว” มันถามผมยิ้มๆครับ..ยังไม่ยอมตักข้าวเข้าปากเลยอะ

“กินเข้าไปเถอะ ข้าวหน่ะ..พูดมาก” ผมต่อว่ามันไปเบาๆอย่างเขิลๆอะครับ แล้วจึงยืนช้อนข้าวที่ตอนแรกจะเอาเข้าปากตัวเองไปยัดๆใส่ปากไอคิมมัน มันหัวเราะหึหึ แล้วงับเอาข้าวคำนั้นเข้าไป...
แล้วจากนั้นมันกับผมก็พูดนั้นพูดนี้กันมากมายครับ...กินข้าวไปคุยกันไปกว่าจะอิ่มกันก็ใช้เวลานิดนึงครับ ช่วยไม่ได้คนมันกำลัง happy คิคิ...

พอผมกับมันกินอิ่มหนำสำราญกันแล้ว มันก็จัดการเก็บถ้วยชามไปล้างหล่ะครับ ส่วนผมก็นอนผึ่งพุงเป็นคุณชายอยู่เช่นเคย..กว่ามันจะกลับมาผมก็เกือบหลับ..มันกลับมาอีกครั้งมันก็ไม่นั่งที่เก้าอี้ผ้าใบที่มันนั่งอยู่เมื่อครู่นี้แล้วครับ มันมานั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดียวกับผม...โดยที่ผมก็ต้องเขยิบๆ ให้มันมานั่งด้วยอะครับ แต่แหมนะ แค่ลำพังผมหน่ะ ก็ตัวใหญ่ซะจนเต็มเก้าอี้แหละนี้มันอะยังตัวยังกะยักษ์ แล้วจะนั่งได้ไงเล่า...

“นี่ไปนั่งตัวอื่นดิ..มาเบียดเราทำไมอะ...ตัวก็ใหญ่ ยังจะมาเบียดอีก..” ผมต่อว่ามันอย่างไม่จริงจังนัก

“น่าขอนั่งด้วยคนนะ...เอ้า นั่งแบบนั้นมันก็นั่ง 2 คนไม่ได้สิ มันต้องนั่งแบบนี้” มันพูดจบ ก็ยิ้มหน้าบาน พลางดึงเอาตัวผมให้ไปนั่งลงบนตักมันอะครับ

พอมัน อ้าขาออกก็กลายเป็นว่าผมได้นั่งลงตรงหว่างขามันพอดี...ผมก็มองหน้ามันอย่างขำๆ กับความคิดอันแสนที่จะค้ากำไรของมัน..แล้วจากนั้นมันก็ปรับเก้าอี้ผ้าใบชายหาดให้ราบลงแล้วมันก็ล้มตัวลงนอนราบไปตามความยาวของเก้าอี้ โดยดึงเอาตัวผมลงไปด้วย...จึงกลายเป็นว่าผมได้นอนซบลงไปกับอกอุ่นๆของมัน ผมจึงเอาแขนไปโอบกอดไอคิมมันไว้...มันก็เหมือนกันครับมันเอาแขนแข็งๆใหญ่ๆของมันมาโอบกอดผมไว้แน่น..

และหลังจากนั้นผมกับมันก็พูดคุยหยอกล้อกันอยู่แบบนั้นหล่ะครับ ผมต่อล้อต่อเถียงกับมัน...บางครั้งมันก็งอนผม ผมก็จำเป็นต้องง้อ ก็ง้อโดยการจุ๊บๆที่ปากมันนั้นแหละครับ และมันก็ช่างยั่วเหลือเกิน ยั่วโมโหผมหน่ะครับ ผมก็โมโห จนต้องทุบมันอั๊กๆ มันก็ทำโทษผมโดยการจับกดจูบซะจนหายใจหายคอไม่ทันกันเลยทีเดียว...สุขจริงๆเลยเว้ยไอโม...(กว่าจะสุขได้ขนาดนี้ต้องแลกมาด้วยเลือดและน้ำตา กาซิก กาซิก)






« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-07-2007 20:46:40 โดย 〰☜♥☞〰 »

ออฟไลน์ cassper_W

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2052
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-1
อิอิ  เข้ามาช่วยดันอ่ะงับ    :m9:

เผอิญว่าเรื่องนี้เป็นขวัญใจของเรามานานมั่กมากกกกก เลยเข้ามาการันตีว่า  หนุกจิงๆๆ  คุงคิมหื่นแบบเสมอต้นเสมอปลายส่วนคุงโมก็ขี้งอนแบบเสมอต้นเสมอปลายเหมือนกัน  ตอนท้ายๆๆแอบมีลุ้นด้วยล่ะ  แต่ม่ะบอกว่าไร  รออ่านกันเอาเอง  แต่คงม่านช่ายเร็วๆๆนี้หรอกเน้อ เพราะเพิ่งถึงตอนยี่สิบปลายๆๆกันเองนี่  เรื่องนี้ม่ายอยากบอกว่ายาวววว  มั่กมากกกก  อ่านจุใจเลยล่ะ  อิอิ :m3:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22

meeza31

  • บุคคลทั่วไป
 :o8: :o8: น่ารักจริง

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
ครบทุกอารมณ์จิง ๆ โดยเฉพาะอารมณ์นั้น  :m10:  :m10:  :m10:

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
วิธีของนายโมเสี่ยงมากมายน่ากลัวจิงๆ

แต่คู่นี้อ่านกี่ทีก็ไม่เบื่อ หรือเราจะชอบแนวมาโซแบบนายคิมไปแล้วเนี่ย อิอิ

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
อย่างที่เจ้าคิมบอกเยย
ว่าเจ้าโมหื่นกว่ามัน
 :laugh3:
จริงอ่ะป่าว นี่ให้คนอ่านตัดสิน
 :m14:

ออฟไลน์ HydrA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-2
แบบว่าหลายหลากอารมณ์มากๆเลยค่ะ ช๊อบชอบ โมสุดทะเล้นจริงๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด