วันเกิดคิมจ้ะแอมไม่ใช่วันเกิดโมโม ของขวัญวันเกิดก็คือโมโมชุบแป้งทอดไงจ๊ะ
โดนโมโมทวงเยยอ่ะ
*********************************************
= พรหมลิขิต =ตอนพิเศษ...ไอโมกับไอคุณคิมยินดีต้อนรับครับ วันเสาร์ที่ 27 มกราคม 2550 วันนี้ไอคุณคิมของกระผมมันตื่นเต้นครับ..พ่อกับแม่ผมจะลงมาจากขอนแก่นหน่ะครับ เหอๆ..ตั้งแต่วันที่ผมกลับบ้านตอนปีใหม่..ที่ผมกับไอคิมเผ่นกลับ บางกอกนั้นอะแหละ...ผมกับพ่อก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยครับ...อาจจะเพราะผมกับพ่อเป็นพวกทิฐิจัดด้วยกันทั้งคู่ก็ได้มั้ง...ผมก้ไม่รู้นะว่าพ่อจะรับผมได้แค่ไหน...แต่สำหรับผมผมไม่สนใจนะ..เพราะผมคงกลับไปเป็นอย่างที่พ่ออยากจะให้เป็นไม่ได้อีกแล้ว...
เพราะฉะนั้นเมื่อคืนไอคุณคิมมันเลยนอนไม่หลับครับ..หึหึ..พอผมโพสเรื่องให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันแล้วผมจึงต้องไปกล่อมมันให้หลับหน่ะ..แฮะ..ผมสงสารมันอะมันคงจะกลุ้มน่าดู..ถึงขนาดบอกว่าจะลางานกันเลยทีเดียวผมก็บอกอะว่าไม่ต้องหรอก...ยังไงซะผมก็อยู่บ้านอยู่แล้วแต่ผมคิดว่าที่มันจะลางานเพราะมันไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานมากกว่าหุหุ...
เช้าวันนี้กว่ามันจะลุกไปทำงานได้มันก็ฟัดผมซะผมหมดแรงไปเลยแหละครับ ในขณะที่มันท่าทางสดชื่นสดใสกระปรี้กระเปร่าน่าดู เหมือนต้นไม้ได้น้ำไม่มีผิดเซ็งเล็กๆ เมื่อไหร่มันจะเลิกเซ็กจัดซะทีก็ไม่รู้ ผมหล่ะเหนื่อย...อันนี้พูดจริงๆนะครับไม่ได้อ้อล้ออะ..แค่พอดีๆเหมือนคนอื่นๆเค้าบ้างก้อได้อะ(ว่าแต่คนอื่นเค้าเป้นไงกันเหรอหึหึ) มากไปก้ไม่ดีอะครับ..ไม่ได้เบื่อนะรักเหมือนเดิมแค่เหนื่อยเฉยๆ..(อ้าวซะงั้นเลยกู)
พอไอคิมมันไปทำงานไอโมก็หลับต่อแหละครับ..มาตื่นเอาจริงๆ ก้อตอนที่ได้ยินเสียงกริ๊งที่หน้าบ้านอะครับ...เลยต้องลากสังขาลอันยับเยินโผล่หน้าออกไปดูที่ระเบียงห้องอะครับ...อ้าวไอน้องเวง...กุญแจบ้านก็มีไมไม่ไขเข้ามาหล่ะวะ...
“ไม่มึงไม่ไขเข้ามาวะ...”ไอโมตะโกนไปด่าไอมดมันอย่างเซ็งจัดอะครับ..ไอมดมันยืนทำเท่ห์เหล่สาวข้างบ้านอยู่อะครับหุหุ(น้องข้างบ้านสวยสะเด็ดครับไอมดมันชอบทำหมาหยอกไก่กะน้องเค้าอะครับ...)
“ลืม เอากุญแจมาอะ...มาเปิดให้เค้าหน่อยเด๊ะ...รึจะให้เค้าไปรอที่บ้านข้างๆก็ด้ายนะเค้ายินดี...ว่าแต่ว่าเจ้าของบ้านยินดีไหมครับ ..” ฮู้ย ...คำพูดคำจามึงนี้นะ..แล้วผมก็ปรายตาไปที่บ้านข้างๆอะครับ เห็นน้องคนสวยกำลังรดน้ำต้นไม้...อายม้วนต้วนอยู่อะครับ ..
“หึหึ..เออ...นี้มึงลืมจริงๆ หรือว่ามึงเรียกร้องความสนใจวะ” ผมตะโกนลงไปหาไอมดมันอีกทีแล้วหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้อง..หยิบเกงเลย์มาใส่แล้วเดิน ลงไปเปิดประตูบ้านให้ไอมดมันอะครับ..
พอผมเปิดประตูบ้านให้มันเสร็จมันก็ไม่เดินเข้าบ้านอะ ไปนั่งเต๊ะท่าอวดสาวอยู่หน้าบ้านนั้นแหละครับ...ผมเบื่อมันเลยกลับเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวซะใหม่หาไรใส่ท้องหน่อยแล้วจึงขับรถออกไปดูร้านซะหน่อยอะครับแฮะ...ไม่ได้เข้าไปดูมาหลายวันแล้วอะ...ส่วนไอมดผมก็เห็นมันนั่งแซวน้องบ้านข้างๆอยู่นั้นแหละครับ...มันนี้คารมโคตรๆเลยครับ..
แล้วตอนเที่ยงผมก็แวะไปที่บริษัทไอคิมมันอะครับแฮะ ไปกินข้าวเที่ยงกับมันอะ...กินข้าวกับมันเสร็จก็แยกย้ายครับมันกลับไปทำงานส่วนกระผมก็ขับรถกลับบ้านครับ...ก่อนเข้าบ้านแวะที่ Lotus ก่อนครับ ซื้อของเข้าบ้าน เดินช๊อปปิ้งด้วยแหละ แฮะ
ผมกลับถึงบ้านแป๊บเดียวแม่กับพ่อผมก็มาครับ...ไอมดเป็นคนไปเปิดประตูบ้านให้อะ...ไอโมที่คิดว่าเฉยๆไม่รู้สึกอะไรเลยก็มีแอบ กังวลเล็กๆเหมือนกันนะครับ...
พอพ่อกับแม่เข้ามาในบ้านผมก็ยกมือหวัดดีแหละครับ...ผมไม่กล้าสบตากับพ่ออะ..มันรู้สึกยังไงบอกไม่ถูก...ผมรู้สึกละอายอะครับ...
“คิมไม่อยู่เหรอ” แม่ผมพูดขึ้นเบาๆ หลังจากที่ผมถือกระเป๋าเสื้อผ้าของพ่อกับแม่ขึ้นมาเก็บบนห้องนอนอะครับ...ผมขึ้นมากับแม่สองคนครับ ส่วนพ่อกับไอมดอยู่ด้านล่างอะ...
“ไปทำงานหน่ะแม่...5 โมงก็กลับแล้วหล่ะ” ผมก็ตอบแม่เสียงเบาๆพอกันอะครับ..
“อืมนั้นสิเนาะ..แม่ก็ลืมไปว่าคิมทำงานวันเสาร์ด้วย คนแก่ก็งี้หล่ะ หลงๆ ลืม” แม่ผมพูดยิ้มๆ แล้วรื้อของจากในกระเป๋าออกไปใส่ไว้ในตู้ โดยมีไอโมคอยช่วยอะครับ...
“แม่...พ่อว่าไงบ้างอะ...พ่อคงผิดหวังในตัวเค้ามากสินะ...แล้วแม่อะโกรธเค้าปล่าว” ผมพูดกับแม่เบาๆเช่นเดิมครับ รู้สึกใจหวิวๆขึ้นมาเหมือนกัน...รู้สึกละอายครับ...
“หึ...มันก็ต้องมีบ้างแหละ...ก็ลูกชายสุดที่รัก...เป็น...แบบนี้...ใครๆ ก็ต้องผิดหวังเสียใจกันทั้งนั้นแหละ” แม่ผมยังพูดเสียงร่าเริงเหมือนเดิมครับ..เดาความรู้สึกไม่ออกจริงๆ...
“แต่มันก็แค่นั้นแหละ...จะให้พ่อกับแม่ทำไรได้หล่ะ......โมเป็นเกย์..แล้วไง...มันไม่ได้ทำให้พ่อกับแม่รักโมน้อยลงหรอกนะลูก..” แม่พูดแล้วนั่งลงบนเตียงอะครับ...ผมจึงค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆแม่แล้วสอดแขนไปกอดเอวอวบๆของแม่ไว้..ซบหน้าลงกับอกนิ่มๆของแม่.....
“แต่สำหรับพ่อ..คงต้องให้เวลาพ่อเค้าหน่อย....ให้พ่อเค้าทำใจยอมรับความจริงนิดนึงนะโม...ถึงยังไงพ่อเค้าก็รักโมนะ....เห็นใจพ่อเค้าหน่อย...อย่าเอาแต่ใจตัวเองให้มันมากนัก...โตแล้วนะลูก...”
“อือ..เค้ารู้แล้ว..เค้าขอโทษนะแม่” ขอบตาร้อนผ่าวๆแหละครับไอโม.อะ..แล้วน้ำตาก็ร่วงเผาะออกมาจนได้ครับ..
รู้สึกผิดที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง..รู้สึกผิดที่โกรธพ่อโมโหพ่อ..รู้สึกว่าพ่อไม่มีเหตุผลถึงปากผมจะบอกว่าไม่ได้โกรธแค่เคืองๆ แต่ในใจก็คิดอยู่ตลอดเวลาว่าทำไมพ่อถึงได้ว่าผมแบบนั้น...ผมเป้นเกย์มันผิดมากนักเหรอ..พ่อถึงบอกว่าผมมันเลว ผมมันไม่รักดี..
“อืมไม่เอาน่า..ร้องไห้เป็นเด็กๆ ไปได้..ยิ่งโตยิ่งขี้แยแฮะเรา..เจ้าคิมเลี้ยงลูกแม่ยังไงเนี๊ยะ ถึงได้เป็นแบบนี้เนี๊ยะ”อะ แม่อะ..ไอโมอายครับ...เข้าเรื่องนี้จนได้จิแม่ผม...
“แม่อะ..พูดไรอะ...”พูดแล้วไอโมก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักแม่อะครับ เขิล..น้ำตาค่อยๆหดหายไปแหละครับ...
“เอ้า...รึไม่จริง...”แม่พูดกลั่วหัวเราะ แล้วเอามือลูบหัวผมอะครับ....
จากนั้นผมกับแม่ก็นั่งคุยนอนคุยกันไปเรื่อยเปื่อยแหละครับ...ปล่อยให้พ่อกับไอมด..นั่งดูทีวีกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นนั้นแหละครับ...
5 โมงกว่าๆมั้งครับไอคิมมันก็กลับบ้านมาอะ....พอได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้านไอโมก็หน้าบานแหละครับ แฮะ...เลยโดนแม่แซวเลยอะ...ไอโมหล่ะอ๊ายอาย...
แล้วผมกับแม่ก็เดินลงไปที่ชั้นล่างแหละครับ...ไอคิมมันเห็นหน้าผมมันก็ยิ้มๆอะครับ...แล้วมันก็ยกมือไหว้แม่ผม...แม่ผมก็รับไหว้ยิ้มๆ แล้วพยักหน้าให้ไอคิมไปหวัดดีพ่อที่ห้องนั่งเล่นอะครับแล้วมันก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่นอะครับ..หน้ามันซีดๆ ด้วยอะน่าสงสารจัง...พ่อผมก็รับไหว้มันอะนะ..ดูพ่อผมก็หน้าเจื่อนๆ ไปเหมือนกันนะครับ คงทำตัวไม่ถูกอะ..แฮะ..ก็นั้นหน่ะลูกเขยเชียวนะครับ..ลูกเขย..แฟนของลูกชาย TOT
แล้วไอคิมมันก็ขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอะครับ...พ่อกับไอมดก็นั่งดูข่าว ดูทีวีกันไปแหละครับ ส่วนผมก็เดินเข้าครัวไปช่วยแม่ทำกับข้าว...ซักพักนึงไอคิมมันก็อาบน้ำเสร็จ...มันเดินเข้าไปหาผมในครัวอะครับ...ผมยิ้มให้มันนิดๆ...
“ให้ผมช่วยนะครับแม่” ไอคิมมันเริ่มประจบแม่ผมอีกแล้วครับ...มันรู้ว่าแม่ผมค่อนข้างที่จะเอ็นดูมันอยู่แล้วอะครับ...
“หึ ไม่ต้องหรอกลูก...แม่มีเจ้าโมมันช่วยอยู่แล้ว...คิมออกไปดูข่าวกับพ่อกับเจ้ามดนู้นลูกปะ” แม่ผมพูดกับไอคิมมันยิ้มๆ..แล้ว 2 คนนี้เค้าก็สบตากันด้วยครับ...พูดกันด้วยสายตาอะ..
ไอคิมทำหน้าหวาดๆ อะครับ...มันยิ้มให้แม่ผม...แล้วเดินก้มหน้าออกจากห้องครัวไปอะครับ....ไอโมก็หวาดๆแทนมันเหมือนกันครับ..แฮะขนาดตัวไอโมเองยังไม่คุยกับพ่อเลยครับ...หึหึ ไม่กล้าหง่ะ....ผมก็มองตามหลังไอคิมมันไปด้วยความเป็นห่วงแหละครับ..
“หั่นหมู ให้แม่หน่อยเอ้า...มัวแต่ใจลอยอยู่นั้น” แฮะ แม่ผมทำเสียงดุผมด้วยอะ..ไอโมเลยต้องจำใจก้มหน้าก้มตา ช่วยแม่หั่นหมู หั่นผักไปแหละครับเฮ้อ...
พอทำกับข้าวเสร็จ แม่ก็บอกให้ผมไปตาม พ่อ ไอคิมไอมดมากินข้าวอะครับ...ผมก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่นแหละครับ...เห็นไอมดมันนั่งอยู่คนเดียวอะ...
“มด ไปกินข้าวได้แล้ว...เอ่อ...พ่อ กับ คิมหล่ะ” ไอโมก็ถามไอมดด้วยน้ำเสียงสงสัยนิดๆอะ ครับ.....
“อยู่ที่สวนหลังบ้านมั้ง...” เจ้ามดมันพูดโดยไม่หันหน้ามาสนใจผมเลยอะครับ...ฟังออกจะรำคาญผมด้วยซ้ำ ไอน้องเลว..แม่ม...ไอโมหมั่นไส้ครับ..กังวลเรื่องพ่ออยู่ด้วยอะ แม่ม น้องมันยังมาทำกวนตีนอีก อดไม่ได้ครับ..
‘โครม ..’
“โอ้ย ไรวะ ถีบเค้าไมอะ...”ไอโมไม่สนใจน้ำเสียงไม่พอใจของไอมดมันอะครับ.. ยันมันจนตกลงจากโซฟาเสร็จ แล้วเดินออกไปทางหลังบ้านอะครับ....
ภาพที่ผมเห็นก็คือ พ่อที่พูดอะไรอยู่กับไอคิม ก็ไม่รู้ ท่าทางไม่พอใจ โกรธด้วยครับ...ส่วนไอคิมก็ได้แต่นั่งก้มหน้านิ่ง อยู่ที่ศาลา นั่งเล่นนั้นแหละครับ...ไอโมไม่กล้าเข้าไปอะ แฮะ...กลัว...เลยเดินกลับเข้าไปในบ้าน....
“มีไรเหรอเจ้าโม..” แม่ผมถามผมยิ้มๆเช่นเคยครับ
“แล้วพวกนั้นหล่ะ” แม่ยังซักผมอีกอะครับ
“ไอมดดูทีวีอยู่...พ่อ เอ่อ กับคิม อยู่หลังบ้านอะ...กำลังคุยไรกันอยู่ไม่รู้อะท่าทางซีเรียสน่าดู” ไอโมก็ทำหน้าจ๋อยๆให้แม่อะครับ..
.แม่มองผมนิดนึง แล้วเดินไปตามทางที่ผมพึ่งเดินออกมาเมื่อกี้อะครับ...แฮะ ไอโมก็เดินตามแม่ไปห่างๆ แล้วแอบมองอะครับ...
ผมเห็นพ่อผมทำท่าฮึดฮัดๆ แล้วทำท่าจะต่อยไอคิมมันด้วยหง่ะ..เว้ยไอโมตกใจหมดครับ..ดีที่แม่ผมเข้าไปถึงพอดี ไอโมก็คิดว่าจะเดินเข้าไปแหละครับ แต่ว่ามาคิดดูอีกทีที่พ่อมาคุยกับไอคิมแบบนี้แสดงว่าพ่อคงไม่อยากให้ผมอยู่รับฟังด้วย... ผมจึงไม่เข้าไปอะครับทำเป็นอีแอบ แอบดูเค้าคุยกันอยู่ตรงนั้นแหละครับ...ไอคิมนี้หน้าเจื่อนแล้วเจื่อนอีกครับ..ยกมือไหว้พ่อผมเป็นระยะ...น่าสงสารคุยไรกันเนี๊ยะ...ยิ่งแอบดูนานไอโมก็ยิ่งกังวลครับร่ำๆ จะเดินเข้าไปหาพวกเค้าตั้งหลายครั้ง...แต่ในที่สุดก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้านเดินขึ้นชั้นบนต่อเน็ตเปิดคอมฯ แล้วเข้าปาล์ม ..เฮ้อ...
ผ่านไปพักใหญ่ๆ ครับ..ไอมดมันก้อมาตามผมไปกินข้าวอะครับ ไอโมก็คาดว่าทุกอย่างคงจะเรียบร้อย..พอเดินเข้าไปที่โต๊ะกินข้าวก็เห็นพ่อนั่งประจำที่อยู่แล้วครับ และใกล้ๆกันก้อคือไอคิม แม่ แล้วก็ไอมด ผมก็เดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ว่างที่ติดกับไอคิม อะครับ...ผมก็มองหน้าพ่อและก็มองหน้าไอคิมสลับกันไปมาอะครับ...ไอคิมหน้าตาดูสดใสขึ้นมาหน่อยครับแต่ยังซีดๆ อยู่อะ พ่อก็ดูท่าทางจะสบายใจขึ้นมาหน่อยแล้วเหมือนกันครับ แม่ไม่ต้องพูดถึง อารมณ์ดีอยู่คนเดียวครับ.....
“พรุ่งนี้ เราสองคนจะออกไปไหนรึเปล่า” พ่อผมอยู่ๆก็พูดขึ้นมาอะครับ...ไอโมหันหน้าไปมองไอคิมมันทั้งๆที่กำลังเคี้ยวข้าวตุ่ยๆอยู่อะครับ...
“เอ่อ...ไม่ออกไปไหนครับ” ไอคิมมันตอบพ่อผมเบาๆอะครับ..ท่าทางยังเกรงๆพ่อผมอยู่อะ...
“ดี...พ่อกับแม่เรา..เค้าชวนไปดูหนังกัน พรุ่งนี้ หน่ะ” ไอโมสำลักน้ำแกงเลยครับ...
“แค๊กๆ...”น้ำมูกน้ำตาไหลเลยทีเดียว ไอคิมรีบเอากระดาษทิชชู่ มาเช็ดน้ำมูกเช็ดหน้า...ให้ผมอะครับ...เฮ้อ...
พอผมดีขึ้นก็มองสบตาไอคิมมันอย่างงงๆอะครับ มันก็ทำหน้างงๆ เหมือนกันแล้วผมกับมันก็หันหน้าไปมองพ่อ กับแม่ผมอะครับ....
“...เห็นแม่เราบอกว่าจองตั๋วไว้แล้ว... จะมานี้กัน ตอนบ่ายๆหน่ะ..จะได้ออกไปพร้อมกัน” นั้นคือคำพูดสุดท้ายของพ่อ แล้วพ่อก็ไม่เงยหน้าขึ้นมามองผมกับไอคิมอีกเลยครับ...แม่ก็เอาแต่ยิ้ม ผมกับไอคิม นี้งงเป็นไก่ตาแตก ส่วนไอมด...ไม่สนใจใครเลยกินอย่างเดียวเลยมัน...
พ่อแม่ผมกับพ่อกับแม่ไอคิมรู้จักกันมาก่อนแล้วครับ ตอนผมบวชพ่อกับแม่ไอคิมไปร่วมงานด้วยหน่ะเลยรู้จักกัน พ่อกับแม่ไอคิม ไปนอนค้างที่บ้านผม ตั้ง 3 คืน 4 วันกันเลยที่เดียว ไปเที่ยวกันด้วยหน่ะครับ...พ่อผมกับพ่อไอคิม ชอบพระเครื่องเหมือนกันครับเค้าเลยคุยกันถูกคอ...ส่วนแม่ๆ ของพวกผมนี้.ที่คุยกันถูกคอเพราะ แม่ผมเค้าทอผ้าไหมเป็นไงครับปลูกหม่อนเลี้ยงไหมอะไรแบบนั้นอะแต่แม่ผมไม่ได้ทำขายหรอกครับ ทำใช้เองอะ...แม่ไอคิมชอบหน่ะครับเค้าเลยค่อนข้างที่จะคุยกันมากหน่อย....
แต่ผมก็อดแปลกใจไม่ได้อะครับว่าเค้าไปคุยอะไรกันตอนไหนตั้งแต่เมื่อไหร่ จนถึงขนาดชวนกันไปดูหนังเนี๊ยะ...เฮ้อ...
พอกินข้าวจนอิ่มหนำสำราญกันแล้วพวกผมก็ย้ายกันไปที่ห้องนั่งเล่นอะครับ ดูทีวีดูละครกันแหละแฮะ ปกติไอโมไม่ดูหรอกครับละคร แต่วันนี้ขอหน่อยละกัน นอนหนุนตักแม่ด้วยแหละ..ฮี่ๆ....พ่อกับไอคิมก็คุยกันปกติดีครับ แต่ดูท่าทางยังไม่สนิทใจกันซักเท่าไหร่ ก็เข้าใจอะครับ จะให้สนิทใจกันได้รวดเร็วได้ยังไงเล่า แค่พ่อผมยอมคุยกับพวกผมนี้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว...แฮะแล้วไอโมก็หลับไปจนได้ครับ...หลับทั้งๆที่หนุนตักแม่อยู่นั้นแหละครับ...
มารู้สึกตัวก็ตอนที่แม่เขย่าที่ตัวผม...แล้วผมก็เดินสลำสลือขึ้นไปชั้นบนแล้วไปล้มตัวลงนอนบนที่นอนอะครับ....กำลังจะหลับไปอีกรอบครับ...โดนกวนอีกจนได้...
“อืม..เติมพลังให้เราหน่อยนะ...วันนี้ใช้พลังงานไปเยอะจัง”
ไอคิมมันนอนทับผมไว้ทั้งตัวแล้วมันก็เริ่มวิธีการเติมพลังงานของมันแหละครับมันหน่ะเติมแต่ผมอะ...โดนสูบพลังงานอีกเช่นเคยครับ....กว่าจะได้นอนไอโมก็แทบตายอีกแล้วครับ กาซิก กาซิก...แต่ไอโมยังมีเรื่องคาใจอยู่ครับ แต่เอาไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกันแล้วกัน ...รู้สึกว่าเรื่องมันจะง่ายซะจนผิดปกติ...อะ
ตื่นเช้ามาก่อนที่ไอคิมมันจะฟัดผมรอบเช้า...ผมก็ยิงคำถามมันก่อนแหละครับว่าเมื่อคืนคุยไรกะพ่อ..ไอคิมมันก็เล่าให้ผมฟังว่า....มันบอกพ่อผมว่ามันทำให้ผมเป็นเกย์อะครับ มันปล้ำผมตอนที่ผมยังเรียนอยู่ที่ขอนแก่นอะ...ไอโมก็ถึงบางอ้อ แหละครับ มิน่าหล่ะพ่อผมถึงจะต่อยเอา...สม... และมันก็พูด รับปาก อะไรกับพ่อผมอีกมากมายก่ายกองครับไอโมจำไม่ได้จำได้แค่นั้นแหละครับ แฮะ...
แต่ก็ยังมีเรื่องที่คาใจผมอยู่อย่างก็คือ เรื่องพ่อแม่ไอคิมนี้แหละครับ...ไอคิม มันบอกว่าพ่อแม่มันไปหาพ่อแม่ผมที่บ้านอะครับ...ไอโมก็เอ๋อแดกสิครับ..ทำไมไม่มีคนบอกผมก็ไม่รู้อะ...ไอโมหล่ะเซ็งเลย..
ไอคิมมันบอกว่าไม่อยากให้ผมเป็นกังวลอะครับ ที่จริงมันก็ไม่ได้ตั้งใจจะบอกพ่อกับแม่มันหรอก แต่พ่อกับแม่มันถามหน่ะว่าไปบ้านผมมาแล้วทางบ้านผมว่าไงบ้างมันก็เลยต้องเล่าไปตามความจริง (ไอนี้มันเป้นคนตรงครับ) พ่อกับแม่มันเลยบอกว่าไม่ต้องห่วงไม่ต้องกังวลเดี๋ยวพวกท่านจัดการเอง..แฮะ...เรื่องก็เป็นเช่นนี้แล...แต่หลังจากนั้นพ่อกับแม่ไอคิมก็ไม่ได้บอกมันนะครับว่าเกิดไรขึ้นบ้างอะ..ไอคิมมันก็กังวลพอควรแหละครับเพราะไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้นบ้าง...เรื่องก็จบแบบนี้แหละครับ จบแบบทำให้ไอโมงง เล็กๆ ว่าไมมันง่ายจังวะ...กูกลุ้มตั้งนาน(แน่ใจเหรอว่ากลุ้ม) ....แต่พอเอาเข้าจริงๆกลับไม่มีไรเลย...
พอเล่าให้ผมฟังเสร็จมันก็จัดการฟัดผมไปทีอะครับ...จากนั้นผมกับมันก็อาบน้ำอาบท่าลงไปข้างล่างแหละครับ..ตอนเที่ยงอะครับครอบครัวไอคิมก็มาที่บ้านผมแม่ผมกับแม่ไอคิมก็เข้าครัวทำหน้าที่แม่ครัวแหละครับโดยมีผมคอยเป็นลูกมืออยู่ใกล้ๆ..กินอิ่มพวกผมก็ไปดูหนังเรื่องตำนานสมเด็จพระนเรศวรกันครับ..ทั้งบ้านจริงๆ มีพ่อแม่ไอคิม พี่สะใภ้พี่ชายมัน หลานๆมันด้วยครับ และก็พ่อแม่ผม ..ผม แหละไอมด...ไอมดมันพยายามชวนน้องข้างบ้านแล้วครับแต่เค้าหาสนใจมันไม่คิคิ...
พอดูหนังเสร็จ พวกผมก็ไปหาไรกินกันที่ร้านอาหารแถวๆ แม่น้ำเจ้าพระยาอะครับ...มีความสุขดีครับไอโม...ผมรู้สึกว่าโล่งอกนะ..ไม่ใช่เพราะทุกอย่างจบลงด้วยดีหรอกนะครับ ...แต่มันเหมือนกับว่าผมไม่ต้องโกหกพ่อแม่ผมอีกแล้ว..ไม่ต้องคอยกังวลว่าพ่อจะถามว่าเมื่อไหร่จะพาแฟนมาแนะนำ เมื่อไหร่จะแต่งงาน...เหมือนยกภูเขาออกจากอกเหมือนกันนะ...
สำหรับพ่อผมดูท่าว่าจะทำใจได้เยอะเหมือนกันนะ ผมก็ไม่รู้อะว่าพ่อแม่ไอคิม ไปคุยไรกับพ่อแม่ผม...แต่ก็ต้องขอบคุณพวกท่านมากมายที่เข้าใจและคอยช่วยเหลือพวกผมมาตลอด...ขอบคุณที่เข้าใจกันครับผม...
***************************
ตอนนี้ก็จบแบบนี้แหละครับ..แฮะ...ดูเหมือนรวบรัดเนาะ(รวบรัดจริงๆอะแหละ) เพราะว่าตอนนี้ไม่มีอะไรจริงๆ ครับ หุหุ..มันดูง่ายๆอะครับ....อาจจะเป็นเพราะพ่อผมเริ่มทำใจได้แล้วรึเปล่าก็ไม่รู้ รึพ่อแม่ของไอคิมไปพูดด้วยแหละมั้ง พ่อผมถึงได้อ่อนลงไปมากมายก่างกองขนาดนี้...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
