-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
.::.กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ .::. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
ประวัตินายโม..และคนรู้ใจ อิอิ ^^
ผมนายแตงโม ณ ขอนแก่น
สูง 178 ซม..น้ำหนักล่าสุด พึ่งชั่ง 58 กก.
อายุ 26 ปี กับอีก 2 เดือน 9 วัน
เป็น รับ..
อาชีพ..เป็นเจ้าของกิจการ ร้านเช่า vcd (dvd) กะร้าน ขายหนังสือ
ชอบดูหนังเป็นงาน อดิเรก อย่างสัปดาห์นี้ ไปดูมาแล้ว 3 เรื่อง
พี่น้องร่วมสายเลือด...มีน้องชาย 1 คน ชื่อ มด...(ชื่อมันจริงๆ ส่วนผมไม่ได้ชื่อแตงโมจริงๆ) ไอมดเรียนอยู่ ม..รัฐบาลแห่งนึง..ปี 2 จะขึ้น ปี 3 ปีนี้
มีญาติๆ ลูกพี่ลูกน้อง ทั้งฝ่ายพ่อ และแม่รวมกัน ประมาณ 30 คน ..
*****************
นายคิม ณ กทม..
อายุ 26 ปี
สูง 186 ซม.. หนัก ประมาณ 75 กก..
เป็น รุก..
อาชีพ..เป็นวิศวกร อยู่บริษัทเอกชนแห่งนึง..
ชอบมีเซ็กซ์ เป็นงานอดิเรก..TOT...
พี่น้องร่วมสายเลือด...มีพี่ชาย 1 คน แต่งงานแล้ว มีลูกชาย หญิง อย่างละ 1
ญาติพี่น้องไม่รู้..เพราะผมไม่สนใจเท่าไหร่...
*************
ปัจจุบัน ผมนายแตงโม ณ ขอนแก่น กับ นาย คิม ณ กทม..
อาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกัน แถว รังสิตฯ..เรียกว่าเป็น คู่ผัวตัวเมียกันก็ว่าได้...
นายแตงโมเคยมีความคิดจะรุก นายคิมเหมือนกัน แต่ อนิจจา..สู้แรงควาย..ของนายคิมไม่ได้เลยจำใจต้องรับต่อไป..
จะว่าไปนายแตงโมก็ไม่อยากจะรุกนายคิมซักเท่าไหร่หรอก แค่คิดว่าจะ จิ้มๆ ก้น นายคิม แล้วก็ให้หวาดเสียวเป็นยิ่งหนัก..เลยตัดสินใจว่าอย่าเลย ไม่อยากให้ที่รักเจ็บตัว...งั้นไอโมขอเจ็บเองแล้วกัน กาซิก กาซี้...(ความรักทำให้ไอโมตาบอด)
****************
อ๋อ..ก่อนจาก...แถม ไอพี่นัท กับ ยัย น้องเป้ย กะน้องเอเดนด้วยแหละกัน
*พี่นัท
อายุ 30 ปี..
สูง..182 ซม..หนัก 70 กก..(ส่วนสูงและน้ำหนักโดยประมาณนะจ้ะ..คิคิ)
สถานภาพ แต่งงานแล้ว มีลูก 1 คน
ที่อยู่ปัจจุบัน..ประเทศสหรัฐอเมริกา รัฐ...(ไม่บอกคิคิ)
**
*เป้ย.
อายุ 26 ปี
สูง 160 หนัก 40 กก..(ผู้หญิงคนนี้ก็โดยประมาณเหมือนกันนะจ้ะ)
สถานภาพ แต่งงานแล้ว มีลูก 1 คน เป็น เมีย ไอคนข้างบน
ที่อยู่ปัจจุบัน...ที่เดียวกันกับไอคนข้างบนเช่นกัน
****
น้องเอเดน..เอ่อ หลานผมอายุเท่าไหร่แล้วครับ ส่วนสูงหล่ะ..น้ำหนักหล่ะ..เวรกรรม..จำไม่ได้...เฮ้อ... ไปดีกว่า...
แค่นี้หล่ะครับ...ไม่ต้องสงสัยอีกแล้วนะครับ..วันนี้อารมณ์ดีเลยตอบให้ซะละเอียด หรือสงสัยอะไรก็ถามมาเพิ่มเติมได้...ถ้าตอบได้จะตอบ แต่ขอสงวนเรื่องที่อยู่ ทั้งปัจจุบัน และบ้านเกิดไว้นะครับผม
อีกเรื่อง ..หลายคนอยากเห็นหน้าค่าตาว่าผมมีหน้าตาอย่างไร คิคิ..อย่าเลยครับ...ตอนนี้ผมเหมือนอยู่ในที่มืด..ผมเขียนเรื่องด้วยความสบายใจว่าไม่มีใครรู้จักผม ผมจึงสามารถเขียนเรื่องออกมาได้...แค่มีเพื่อนสาวของผมคนนึงจับได้แล้วว่าผมเขียนเรื่องนี้ ผมก็เขิล มันมากพอแล้ว ...อย่าให้ผมต้องอายไปมากกว่านี้เลยนะครับ คิคิ...ไม่อยากเอาปี๊บ คลุมหัวเดิน คิคิ...
มีความสุขทุกวันครับ...
ไอแตงโมสุดหล่อล้ำเลิศในปฐพี
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
o13 มาปาดดดดดดด.... คนแรกป่ะน๊า...อิอิ o3
โม.......ถ้าเข้ามาอ่ะ ซินม่ายยยยยยยยยยย....ผิดนะ ฮี่ๆ :teach: (ชี้ๆ ข้างบน คิคิ)
โบ้ยกันเห็นๆ (แน๊วววว...เค้าล้อเล่ง แฮ่ๆ) :haun5:
โม ณ ขอนแก่น vs คิม ณ กรุงเต้ป หุหุ o8
จะรอโชม...นะจ๊ะ แน๊ว :o9:
-
เออ... :serius2:ผมต้องเป็น(สมาชิก)คนแรกสิเนอะที่มารอ..อิอิ :laugh3:
เห็นเพื่อนบอกว่าภาคสองติดเรทน่าดูเลยใช่ป่ะ :haun4:
แล้วรีบมานะคร้าบบบ... :bye2:
-
ชอบเรื่องของพี่2คนมากเลยไงก็เอามาลงเยอะๆน๊า
-
เนื้อเรื่องยังไม่มา จั่วหัวมาก่อน คริคริ มาดักรอด้วยคน o13
-
..........เรื่องอื่นยังพอรับฟัง........ o16
..........แต่ไอ้ที่ว่า...."ไอแตงโมสุดหล่อล้ำเลิศในปฐพี"....เนี่ย...... :amen: :amen:
..........เริ่มรับมะได้......... :laugh: :laugh: :laugh:
-
เพื่อนสปอยทุกวันเรื่องนี้ อยากอ่านไวๆจัง
-
มาลงเร็วนะพี่เเน๋วอย่าปล่อยให้คอย ค้อย คอย :dont2:
-
โอ้ ภาคสองมาแล้ว
รอคอยเลย แฮะๆๆ แอบไปอ่านบอร์ดโน้นมา
ขอสมัครแฟนคลับคิมค้า :o9:
-
รีบมาลงเร็วๆนะตาแน๋ว :impress:
อยากไปเช่าการ์ตูนร้านพี่โมจางเลยยยยยยยยยยยยย :haun5:
-
มาปูเสื่อนั่งรอค่ะ
:impress:
-
มารออ่านอีกคนค่ะ :impress:
-
มานั่งพับเพียบเรียบร้อย รออ่านแล้วค้าบบบบบบบบบบบบบบบ o1
-
เมือไรจามาคับ คิดถึงพี่โม พี่นัด พี่คิม มากมาย
-
เล่นบอร์ดอื่นรออยู่นะงับ :undecided:
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ขอโต้ดที่ปล่อยให้บรรดาแฟนๆของนายโมต้องรอนานจ้า.. o1
อาจจะมีบางคนเคยอ่านตอนแรกๆนี้ไปบ้างแล้วนะด้วยความโก๊ะของแน๋วครั้งก่องอ่ะ ฮ่าๆๆ o3 :laugh: o17
***************************************************
แฮะ กะว่าจะเขียนเรื่อง ไอโม กะ ไอคิมหง่ะครับ...แฮะ...พอดีวันนี้ไอโมรู้สึกเจ็บๆท้องกระเพาะอะครับ ทำให้นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้หง่ะ...ก็เลยพิมพ์มาให้เพื่อนๆอ่านกันก่อนแล้วกัน..ฮี่ๆ....
อ๋อ...บอกไว้ก่อนนะครับว่า..เรื่องผมกับไอคิมเนี๊ยะ ผมจะพิมพ์ไปเรื่อยๆ แล้วแต่อารมณ์ของผมครับ คิคิ...ไม่ใช่อะไรหรอก...เหตุการณ์ต่างๆ..ผมจำไม่ค่อยได้ว่าอันไหนเกิดก่อนเกิดหลังหง่ะ...
ส่วนตอนที่เพื่อนๆ...อยากรู้ก่อนที่ไอนัทกับเจ้าเป้ยมันจะแต่งงานกันหน่ะ...รอซักพักครับ...เพราะช่วงนั้นไอโมค่อนข้างยุ่งอะครับ...เลยจำไม่ค่อยได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ให้กระผมไประลึกชาติก่อนครับ....
เอ้ามาเริ่มกันเลยดีกว่า...
*******************
ตอนพิเศษ...ไปนั่งรถไฟใต้ดินกันเถอะ..
วันที่เท่าไหร่ไม่รู้จำไม่ได้ ปีไหนไม่รู้อีกเช่นกันจำไม่ได้..คึคึ ตกลงจำไรได้บ้างเนี๊ยะกู...คิคิ..จำได้แต่ว่าตอนนั้นไอโม ย้ายมาอยู่ที่คอนโดไอคิมแล้วครับ ยังไม่ได้ซื้อบ้านกันครับตอนนั้น...
21.00 น. โดยประมาณ
“คิม..ไปนั่งรถไฟใต้ดินกันเถอะ...นะ..อยากไปอะ” ผมพูดกับไอคิมมันเสียงเบาๆ อ่อยๆ อ้อนๆ ด้วยครับ..
แฮะ ครับ ตอนนี้กระผมนายโม ปวดท้องกระเพาะอยู่ครับ...นอนแอ่งแม่ง อยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น.โดยมีนายคิม สุดที่รักของกระผมนั่งเอากระเป๋าน้ำร้อน ประคบท้องผมอยู่..มันไม่หายหรอกครับแค่พอบรรเทา..ดีกว่าไปให้หมอฉีดยาแหละวะ...
“พูดบ้าๆ..ปวดท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ..จะไปได้ไง...” ไอคิมมันพูดห้วนๆ แล้วเอานิ้ว ดีด เปาะ เข้าที่หน้าผากผมอะ...ไอโมก็ทำหน้างอทันทีแหละครับ..
“ก็เราอยากไปหนิ...วันนี้เปิดวันแรกด้วยอะ..นะ...พาไปหน่อยดี้ นะ..” ไอโมก็พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วกอดคอไอคิมมันซบหน้าลงกับบ่ามันด้วยครับ..แฮะ..
“วันอื่น...ก็ได้น่า...เค้าไม่ได้จะปิด วันนี้พรุ่งนี้ซะหน่อย...” ไอคิมมันพูดแล้วกดปากลงที่แก้มผมอะครับ...
“ก็วันนี้มันเปิด วันแรก ไง...อยากไปวันแรกอะ..ดูดิ ดูในทีวีแล้วอยากไปอะ...นะคิม พาไปหน่อยดี้...ไม่งั้นไปคนเดียวนะเว้ย...” ผลักมันออกแล้วทำหน้างอๆ ครับ..อ๋อย แต่ท้องเจ้ากรรม ก็ปวดจี๊ดขึ้นมาทันทีเลย ครับ กูจะตายไหมเนี๊ยะ ใครที่เคยปวดกระเพาะคงทราบดีนะครับ ว่าโคตร ทรมานขนาดไหน..
“นั้นไง..เป็นไงหล่ะ ปวดขึ้นมาอีกแล้วสิ...นอนลง” มันพูดห้วนๆ แล้วผลักผมให้นอนลง..ถลกเสื้อผมขึ้นแล้วเอากระเป๋าน้ำร้อน วางไว้ที่ท้องผมเหมือนเดิมอะครับ...
ไอโมก็เงียบอะครับ.งอนมากมายอะ...กะอีแค่ปวดท้องเป็นกระเพาะ เป็นออกบ่อย... ก้ไม่เห็นว่ากูจะตาย...ชิ...ไม่พูดกะแม่มมันแหละ...ขี้เกียจก็บอกมาตรงๆ ดิวะ อ้างนู้น อ้างนี้...ปัดมือมันออกจากท้องผม แล้วจับกระเป๋าน้ำร้อนไว้เองอะครับ ฮี่...แล้วลุกขึ้นเดินโซเซ..ไปนั่งลงที่โซฟาอีกตัว...แล้วนอนลงตาก็มองข่าวในทีวีอะครับ..ไม่สนใจมันแหละ...
มันก็ไม่สนใจผมเหมือนกันครับ..แม่ม ง้อกูหน่อยก็ไม่ได้รู้ทั้งรู้ว่ากูงอน...ขอบตาร้อนผ่าวๆ ครับ..เวลาไม่สบายทีไรเป็นงี้ทุกที ดิกู...อย่ามางอแง ตอนนี้นะเว้ย...กำลังงอนไอคิมมันอยู่...ยิ่งข่าวในทีวีกำลังถ่ายทอดสดงานเปิดให้บริการรถไฟฯ พิธีการใหญ่โต...คนก็เยอะ..คนอื่นเค้าก็ไป ไมกูต้องมานอนแหงกงี้ด้วยหวะ...โอ้ย อยากไปหง่ะ.อยาก แสนอยากครับ...ฮือ..ไอคิมไอบ้า...ผมหันหน้าไปมองไอคิมมัน...ก็เห็นมันนั่งอ้าขาอ้าซ่า..เห็นไปถึงใส่ติ่ง.ดูทีวีสบายใจเฉิบอะครับ แม่ม หมั่นไส้ เว้ย...ไอโม..จี๊ดหนักครับ...เลยเอากระเป๋าน้ำร้อนในมือ..เขวี่ยงใส่ไอคิมมันอย่างแรง แล้วเดินกระย่องกระแย่ง เข้าไปในห้องนอนอะครับ..ต้องค่อยๆ เดินครับ มันสะเทือนท้องมันเจ็บอะ...(ดูดิครับ ...ปวดท้องจะตายอยู่แล้วยังซ่าส์)
เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า คว้ากุงเกงยีนส์ได้..ก็ถอดกุงเกงขาสั้นออกแล้วใส่เกงยีนส์แทนหง่ะครับ...แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาซะหน่อย....แม่มไม่พากูไปไปเองก็ได้วะ...ไปขึ้นที่สถานีลาดพร้าวนี้แหละใกล้บ้านดี...พอเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นไอคิมมันนั่งหมิ่นๆอยู่กับขอบโต๊ะเครื่องแป้งเอามือกอดอกมองผมอยู่อะครับ หน้าบึ้งมากมายเลยอะ...ช่างแม่ม...ผมก็ไม่สนใจมันอะครับ เดินไปหยิบเป๋าตังค์มาเน็บไว้ในเป๋ากุงเกง หยิบทอสับมาใส่ไว้ในมือ...คว้ากุญแจรถมาถือ แล้วเดินกระย่องกระแย่งผ่านหน้าไอคิมมันไปอะครับ...ไม่มองมันแม้ตาหางตาเลยแหละ..ชิ..กูงอน...
“มานี้ดิ..โม..” ไอคิมมันพูดห้วนๆ แล้วกระดิกนิ้วเรียกผมอะครับ...ไอโมเงียบครับไม่พูด...งอน..
“เราบอกให้มานี้...”หง่า ฮือ ไอบ้าตวาดกูไมหง่ะ...น้ำตาร่วงเผาะเลยครับเพื่อนๆ แล้วค่อยๆเดินเข้าไปหามันหง่ะ...กลัวอะ....
“เอ้า...ร้องไห้ไมเนี๊ยะ ...เฮ้อ..” มันยื่นมือมาดึงผมไปกอดแล้วโยกตัวไปมาหง่ะครับ..ไอโมยิ่งสะอื้นหนักครับ...ยกมือขึ้นกอดคอมันไว้แน่นอะครับอ้อนครับอ้อนเสียขวัญครับโดนตวาด..(อี๋งี่เง่าเนาะอะด่าตัวเองก้อได้ด้วยคิคิ)
“ปวดท้องอยู่นะ...จะไหวเหรอ...คนเยอะจะตายอะ...” ไอคิมมันพูดเบาๆอยู่กับขมับผมอะครับ...
“ไม่รู้อะ...ก็เราอยากไปอะ ฮึก..”พูดไปก็สะอื้นไปอะครับ..เอากำปั้นฟาดหลังมันด้วยครับ ยังไม่หายงอนครับ...
“เฮ้อ..ตกลง นายเป็นเมียเราหรือว่า เป็นลูกเรากันแน่ วะเนี๊ยะ” ไอคิมมันพูดแล้วถอนใจ ดังเฮือก อะครับ..ไอบ้าหนิ..เมียอีกแหละ บ้า กูอาย...ไอโมก็เลยเอากำปั้นทุบหลังมันอีกอึ๊ก อะครับ...
“ก็เราอยากไปอะ...อยากไปอะ..ฮึก” ตอนนั้นไม่รู้เป็นไงครับอยากไปจริงๆ ครับ...ทุบมันไปอีกหลายอึกครับ...ไม่เจียมสังขารจริงๆครับไอโม...
“เออ..oK ไปก็ไป..ไม่ไหวก็บอกด้วยแล้วกัน...ตอนนี้ยังไม่อยากให้ตาย...เรายังไม่เบื่อนายเลย หึหึ” ปากมันพูดมือมันก็ขย้ำลงที่ก้นผมอะครับ ฮือ ไอบ้า ไอลามก...ไอโมก็หน้างอทันทีอีกแล้วครับ...ทำไรมากไม่ได้ครับ สะเทือนท้องครับเจ็บ...
แล้วจากนั้นมันก็เดินไปเปลี่ยนกุงเกง ล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้วมันก็เดินมาโอบไหล่ผม แล้วมันกับผมก็ไปนั่งรถไฟฟ้าใต้ดิน วันแรกที่เปิดให้บริการกันแหละครับ ฮี่ๆ.....
ณ สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ..ลาดพร้าว...
หลังจากที่เอารถไปจอดไว้ที่บ้านไอคิมมัน ตรงลาดพร้าวนั้นแหละครับ.ซอยไรมะบอกฮี่ๆแล้วผมกับไอคิมก็เดินข้ามสะพานลอยไปที่รถไฟใต้ดินหง่ะโหยไอโมตื่นเต้นครับ...ตอนนั้นรู้สึกมึนหัวเล็กๆ ครับ..เพลียด้วยหง่ะ...แต่คิดว่าน่าจะเพราะอาการปวดท้องจึงทำให้กระผมเพลีย...เลยไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่อะ....
ผมกับไอคิมก็เดินลงบันไดเลื่อนลงไปแหละครับ รู้สึกวูบๆอะตอนนั้นอะ..บันไดบ้าไรวะ ...ชัน ชิบหายเลยอะ...หวิวๆเลยครับตอนนั้น เกาะแขนไอคิมมันแจเลยครับ..ไอคิมมันจึงยกแขนขึ้นมากอดคอผมอะ พอลงจากบันไดเลื่อนก็ต้องค่อยๆเดินอีกแล้วครับไอโม เจ็บท้องหง่ะ...คนเยอะ ชะมัดยาดเลยครับตอนนั้น แต่แอบภูมิใจลึกๆ ครับ กูได้มานั่งรถไฟใต้ดิน วันแรกที่เปิดด้วยวุ้ยฮ่าๆๆๆๆ....T_T...(เด็กชะมัด)..
.ตอนซื้อตั๋ว ซื้อไม่เป็นครับไอโม...คุณชายก็เลยบอกให้รอเดี๋ยวไปซื้อเอง พอคุณชายท่านไปเข้าแถวซื้อตั๋ว ซึ่งยาวเหยียดมากมาย...ไอโมก็ยืนพิงเสาอยู่นั้นแหละครับ สายตาก็สำรวจกับความอลังการของสถานีรถไฟฟ้าแหละ..อืม...ช่วยไม่ได้ครับไอโมไม่เคยเห็นเลยต้องเก็บรายละเอียด...ในขณะที่ไอโมไล่สายตามองสำรวจไปเรื่อยๆ นั้นก็รู้สึก ถึงรังษี อะไรบางอย่าง เหมือนมีใครกำลังมองอยู่เลย หันหน้าไปมองรอบๆ ...มีกลุ่มสาวๆประมาณ 7-8 คนกำลังมองมาทางผมยิ้มๆ กันอะ ปากก็คุยไรกันก็ไม่รู้หัวเราะคิกคักด้วยครับ...ตายห่ะ กูมีไรผิดปกติรึเปล่าวะ..ลืมรูดซิบ เหรอ..ก้มลงมองเป้าเกงตัวเองก็เปล่านี้หว่า...แล้วจ้องกูไมเนี๊ยะ...เซ็ง....
ไอโมก็จ้องกลับ แล้วทำหน้าบึ้งสุดฤทธิ์ แต่เธอๆ เหล่านั้นก็ไม่สะทกสะท้านกับความไม่พอใจของกระผมอะครับ...แถมยังโบกมือโบกไม้ให้ผมด้วยหง่ะ...ผมเริ่มไม่แน่ใจครับ ว่าพวกเจ้าหล่อนมองผมรึเปล่าเลยหันไปมองรอบๆ ก็ไม่เห็นมีใคร...ที่เค้าหันไปสนใจสาวๆกลุ่มนี้เลยอะ สงสัยคงเป็นกู...แล้วหนึ่งในนั้นก็ใจกล้าน่าดูครับเดินเข้ามาหาผมเลยอะ...ไอโมตกใจเล็กๆ...ครับ...แต่..ก็มีมือ มือนึงมาจับแขนผมแล้วลากผมเดินไปด้วยกันอะครับ ...เฮ้อ..โล่ง ..ไอคิมเองครับที่ดึงผมมา มันจ้องหน้าผมเขม็งอีกแล้วครับเพื่อนๆ...
“ขนาดที่นี้ยังไม่เว้นอีกนะนาย...เราจะทำยังไงกับนายดีเนี๊ยะ” มันพูดห้วนๆ กัดฟันกร๊อดๆ อะครับ...แม่ม แล้วกูไปทำอะไรอีกหล่ะ...เซ็งเลย...
แล้วไอคิมมันก็ยื่นเหรียญสีดำๆ ให้ผมเหรียญนึงอะครับ...จากนั้นมันก็บอกวิธีใช้เหรียญให้ผมแหละ...แล้วเราก็เดินลงบันไดเลื่อนลงไปรอรถไฟแหละครับ มีคนยืนรออยู่แล้วมากมายก่ายกองเลยทีเดียวครับ...หึหึ มีคนคิดตรงกันกับผมเยอะเหมือนกันนะเนี๊ยะ..กูก็ไม่ได้เด็กคนเดียวหรอกน่า คึคึ
พอรถไฟมาถึงประตูก็ค่อยๆ เปิดออก คนก็เริ่มกรูกันเข้าไปแหละครับ ชนผมด้วยหง่ะ..เซเลยครับ..ไอคิมมันเลยต้องดันผมให้ไปเดินอยู่ข้างหน้ามันโดยมีมันยืนกันผมอยู่ด้านหลัง แล้ว ผมกับมันก็เข้าไปยืนอยู่ในรถไฟแหละครับ คนเยอะจัดครับไม่มีที่นั่งไอโมก็เลยต้องยืน..ก็ยืนอยู่แถวๆ ประตูนั้นแหละครับ ตอนที่ยืนรอรถไอคิมมันบอกกับผมว่าเราจะนั่งรถไปลงที่หัวลำโพงกันครับ..จากนั้นก็นั่งกลับไปที่บางซื่อ แล้วค่อยนั่งกลับมาที่สถานีลาดพร้าวเหมือนเดิม..ไอโมก็ตื่นเต้นสุดฤทธิ์ครับ..ยืนไปก็กระดี๋กระด๋ามากมายครับ...แล้วซักพักไอโมก็เริ่มเกิดอาการแปลกๆ ครับ หน้ามืดครับ อึดอัดมากมายเหมือนจะเป็นลมครับ เหงื่อแตกพลั๊กๆ จากนั้นก็ผะอืดผะอมเหมือนจะอ้วกเลยอะครับ...ไอโมยืนไม่อยู่แล้วครับ..จากที่ยืนใครยืนมันอยู่เมื่อกี้นี้ผมก็ยื่นมือไปจับแขนไอคิมมันไว้แน่นเลยครับ...ไม่ไหวแล้วเว้ย จะอ้วก...ยืนไม่อยู่แล้วเว้ย..ไอโมเริ่มขาอ่อนครับ..ยืนแทบไม่อยู่...
“โม..เป็นไร..…หน้าซีดมากเลยอะ..” ผมอยากจะตอบครับ แต่ตอบไม่ได้อ้วกแน่ๆ...ผมก็เงยหน้ามองมันตาละห้อยแหละครับ...แล้วไอคิมมันก็ยื่นมือมันมารวบเอวผมไว้อะครับ...ตอนนั้นรู้สึกอายเหมือนกันครับ...แต่มันไม่ไหวจริงๆ...
“ลงสถานีหน้าก็แล้วกันนะ...”ไอคิมมันกระซิบผมเบาๆ..อะครับ
“คุณค่ะ..ให้น้องเค้านั่งนี้ดีกว่านะค่ะ...น้องเค้าคงยืนไม่ไหวแล้วหล่ะค่ะ..” ฮือซึ้งน้ำใจครับ...ขอบคุณคร้าบพี่คนสวย(จริงๆแล้วไม่ได้มองหน้าพี่เค้าเลยครับ...มัวแต่จะอ้วกท่าเดียว)
“ไม่เป็นไรครับ...เดี๋ยวผมจะพาน้องเค้าลงที่สถานีหน้านี้แล้วหล่ะครับ...ขอบคุณมากครับ” ไอบ้า ใครเป็นน้องมึงวะเนียนโคตรเลย...แต่ผมก็ไม่โต้แย้งไรมันหรอกครับไม่มีแรง ตอนนี้กระผมก็พิงอกไอคิมมันไว้สุดฤทธิ์ครับยืนไม่อยู่จริงๆ....
‘สถานีต่อไป สุขุมวิทย์.......next station sukumvit’ ติ่งต่อง(ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆเล่นขำๆครับ)
พอเสียงประกาศจบลงรถก็ค่อยๆ ชะลอลงแล้วประตูก็เปิดออก อะครับ...ไอคิมมันก็พยุงผมออกมาจากรถไฟใต้ดินอะครับ...แทบจะเรียกว่าอุ้มผมออกมาเลยก็ได้ครับ...พอออกจากรถไฟไอโมก็ค่อยรู้สึกสบายขึ้นหน่อยครับ..ค่อยหายใจสะดวกหน่อยอะ...เมื่อกี้นี้หายใจแทบไม่ออกครับ...แล้วมันก็ให้ผมไปนั่งลงบนบันไดทางขึ้นสถานีอะครับ(ไม่ใช่บันไดเลื่อนนะบันไดที่เป็นบันไดธรรมดาอะ) ที่สถานีนี้คนก็เยอะอีกแล้วครับ...ตอนนั้นทั้งเหงื่อ ทั้งน้ำตาน้ำมูก ของไอโม ก็ไหลออกมาแหละครับ...คนอยากอ๊อกแต่อ๊อกไม่ได้อะ..ถังขยงขยะก็ไม่มีฮือ...หมดแรงขาอ่อนเข่าอ่อนไปหมดครับ.....
แล้วไอคิมมันก็นั่งลงตรงหน้าผมอะครับ..มันดึงเสื้อมันขึ้นมาเช็ดๆไปตามหน้าผมอะครับ..เช็ดขี้มูกผมด้วยหง่ะ....ไอโมน้ำตาร่วงเผาะเลยครับอยากเข้าไปซบอกมันมากมายเลยครับแต่ทำไม่ได้อะ..เลยได้แต่นั่งก้มหน้าน้ำตาไหลพราก ...ทำไมกูถึงไม่เชื่อไอคิมมันว้า...เลยพลอยทำให้มันต้องมาลำบากลำบนไปด้วยเลย....มึงนี้ดีแต่ทำให้ไอคิมมันเป็นห่วงจริงๆเลยหว่ะแม่ม..
“อยากอ้วกใช่ม้า...ไปอ้วกข้างบนดีกว่านะ..ข้างล่างนี้ไม่มีที่ให้อ้วกหรอก.” ไอคิมมันพูดแล้วเอามือเช็ดน้ำตาให้ผมอะครับ...ไอโมก็ได้แต่พยักหน้าแหละครับ...มันมองผมด้วยแววตาเป็นห่วงเป็นใยอะครับ.. ไม่ต่อว่าผมซักคำที่ไม่เชื่อมันหง่ะ...ฮือ กูรักมึงจังคิม...
“เดินไหวปะ..หรือว่าจะขี่หลังเรา” แล้วมันก็หันหลังมาให้ผมอะครับ...หึ
ผมอยากหัวเราะมากมายเลยครับเมื่อนึกถึงสภาพที่ผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์คนนึงแบก ผู้ชายคนนึงไว้บนหลัง เดินฝ่าผู้คนที่เดินขวักไขว่ อยู่ในสถานีรถใต้ดินนี้อะครับ..คงแปลกประหลาดพิกล...
“ไม่เป็นไรหรอกน่าเราเดินได้...” แล้วไอโมก็ต้องหุบปากลงทันทีอะครับ มันจะอ๊อกอะ..แล้วจึงค่อยๆลุกขึ้นอะครับปวดท้องหง่ะฮือ..ปวดอีกแล้วอา..ไอโมก็หน้านิ่วคิ้วขมวดสุดฤทธิ์ครับ...
พอไอคิมมันเห็นแบบนั้นมันก็เข้ามาพยุงผมแล้ว ค่อยๆพาผมเดินขึ้นบันได ไปเพื่อขึ้นไปบนถนนสุขุมวิทย์อะครับ...ตอนนี้ผมเริ่มมองไปรอบๆแล้วครับ มีคนหลายคนที่มองมาที่ผมกับไอคิมอะครับ..บางคนก็มองอย่างแปลกใจ บางคนก็มองอย่างเป็นห่วง บางคนก็มองแล้วซุบซิบ...ไอโมก็ได้แต่ปลง และก็คิดว่า..คงเจอกันแค่ครั้งเดียวเท่านี้แหละว้าอายไมวะกู...
พอขึ้นบันไดเลื่อนขึ้นมาพ้น สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน..ไอโมก็รู้สึกโล่งอกมากมายเลยทีเดียววิ่งถลาไปที่ถังขยะที่วางอยู่ห่างพอสมควรแล้วทำการอ้วกเอาทุกสิ่งทุกอย่างออกมาให้หมดแหละครับ...ไม่มีอะไรออกหรอกครับ...มีแต่น้ำ ผมยังไม่ได้กินอะไรเลยครับกินแต่นมน้ำแล้วก็ยา...(ยาอะไรอะที่มันเป็นกระปุกสีขาวๆอะ เหมือนยาธาตุน้ำขาวตากระต่ายบินหง่ะฮิฮิ จำชื่อมะได้....ขวดเล็กราคา 40บาทมั้ง)
แล้วผมก็รู้สึกว่ามีมืออันแสนอบอุ่นของใครบางคนมาลูบอยู่ที่หลังผมอะครับ...รู้สึกดีมากมายเลยทีเดียว ...นี้ถ้าผมมาคนเดียวแล้วผมเป็นแบบนี้ ผมจะทำยังไงเนี๊ยะถ้าไม่มีไอคิมผมต้องแย่แน่ๆเลย....ผมก็อ้วกจนค่อยสบายขึ้นอะครับ..รู้สึกดีกมากมายเลยอะ..แล้วไอคิมมันก็ดึงเสื้อมันมาเช็ดหน้าตาเช็ดขี้มูกให้ผมอีกทีอะครับ....จากนั้นไอคิมมันก็พยุงผมขึ้นไปนั่งบน bts อะครับ...ให้ผมนั่งพักหน่ะ...ผมก็นั่งพักไปแหละครับ แล้วไอคิมมันก้ไปซื้อน้ำซื้อขนมซื้อกระทิชชู่มาให้ผมแหละครับ...ผมมองดูเสื้อยืดสีดำที่มันใส่อยู่เป็นคราบๆเลยครับ ขี้มูกผมทั้งนั้น มองแล้วก็อายครับ...แฮะ...
“โม...เราว่านายไปหาหมอดีกว่านะ...มันชักยังไงยังไงแล้วนะ...” ไอคิมมันพูดมือมันก็เปิดน้ำเสียบหลอดแล้วยื่นให้ผมกินอะครับ
..ผมก็รับมาดูดๆแหละครับเฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย..(ตอนนั้นผมนั่งอยู่กับพื้นบนสถานีรถไฟฟ้า BTS อะครับ..ตรงแถวๆบันไดขึ้นลงนั้นแหละครับ) แล้วไอคิมมันก็ยื่นแฮมเบอร์เกอร์มาให้ผมอะครับ...ไอโมก็กัดกร้วมเลยครับ หิวอะ..ไอคิมมันก็นั่งมองผมกินหน้านิ่งๆเฉยๆอะครับ...แต่ตามันอะ..มองผมอย่างเป็นห่วงมากมายเลยครับ..
“ไม่เอาอะ...เราแค่ปวดท้องกระเพาะอะไม่เป็นไรมากหรอก” ผมก้พูดไปกินไปอะครับ ขณะที่กินหน่ะท้องก็ปวดครับ นิ่วหน้าหยุดกินเป็นพักๆครับ...
“นี้พูดง่ายๆ ซักครั้งจะได้ไหมเนี๊ยะ ไม่รู้หล่ะ..ยังไงวันนี้เราต้องพานายไปหาหมอให้ได้...เป้นกระเพาะบ้าไร ปวดมาเป็นเดือนแล้วไม่หายซะที ดูซิ..ผอมจนจะเหลือแต่กระดูกอยู่แล้ว..ตัวก็เหลืองซีดขนาดเนี๊ยะ...ไม่ได้หรอกโม..ไปหาหมอดีกว่า” แล้วมันก็มองจ้องหน้าผมเขม็งอะครับ...
ผมจะเถียงก็ไม่กล้าครับเลยได้แต่กัดแฮมเบอร์เกอร์กินไปเงียบๆ...ไม่อยากไปหาหมออะ...กลัวหมอฉีดยาให้นี้หว่า..เจ็บตายชัก...กูกลัวเข็มเว้ย...คิดแล้วก็อยากร้องไห้ครับพาลไม่อยากกินแฮมเบอร์เกอร์ขึ้นมาเฉยๆ เลยยื่นที่เหลือให้ไอคิมมัน..มันมองหน้าผมแล้วส่ายหน้าไปมา...แล้วมันก็อ้าปากงับแฮมเบอร์เกอร์ที่ผมถืออยู่ในมือแล้วเคี้ยวกร้วมๆทีเดียวหมดเลยครับ....
จากนั้นไอคิมมันก็เก็บเศษขยะต่างๆนาๆ ไปทิ้งถังขยะอะครับแล้วมันก็ถือโอกาสไปซื้อตัว bts ด้วยครับ มันบอกว่ารถใต้ดินหน่ะอากาศมันไม่ถ่ายเทมันอยู่ข้างล่างเดี๋ยวผมก็เมารถอีกมันเลยบอกให้นั่ง bts ดีกว่า..
ผมค่อยยังชั่วขึ้นแล้วครับตอนนี้แต่อาการเจ็บท้องหน่ะไม่ได้หายไปเลย..แถมยังเจ็บมากกว่าเดิมอีกครับ เดินแต่ละก้าวนี้สะเทือนตึกๆ เจ็บจี๊ดๆเลยครับ...BTS ไอโมมีที่นั่งครับเลยสบายหน่อย พอ รถหยุดที่ สถานีหมอชิต ผมกับไอคิมก็เดินกอดคอกันลงจากสถานีแล้วนั่งแท๊กซี่ต่อไปที่บ้านมันที่ลาดพร้าวอะครับ....พอถึงบ้านมันแม่มันก็ซักผมใหญ่อะครับว่าเป็นไรดูท่าทางแย่มากเลย..ตอนที่เห็นครั้งแรกจะถามแล้วแต่เกรงใจ คิคิ...แม่สามีผมครับดี๋ดี...ไอโมหล่ะปลื้ม...ไอคิมมันก็บอกว่าผมปวดกระเพาะอะไรไปแหละครับ...แถมยังบอกว่าเนี๊ยะจะพาผมไปหาหมอ...แฮะ...แม่กับพ่อมันก้อไล่ให้มันพาผมไปหาหมออะครับ เดี๋ยวจะดึกมากไปกว่านี้...ตอนแรกมันกะจะพาผมไปที่โรงบาลลาดพร้าวแต่แล้วมันก็เปลียนใจอะ มันบอกว่าไปโรงบาลใกล้บ้านเราดีกว่า..
ครับ..แล้วมันก็พาผมไปหาหมอที่โรงบาลรามคำแหงอะครับ...(ตอนนั้นพวกผมพักอยู่ที่คอนโดแถวเอแบคอะครับ..)พอไปถึงจอดรถเสร็จก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาที่รถแล้วถามว่าเอารถเข็นไหมไรทำนองนั้นไอคิมมันก็พยักหน้า ...พอผู้ชายคนนั้นเข็นรถเข็นมาไอคิมมันก็บอกให้ผมลงไปมันจะไปหาที่จอด...พอผมนั่งลงบนรถเข็นผู้ชายคนนั้นก็เข็นพาผมไปที่ เคาร์เตอร์อะครับ แล้วพักเดียวไอคิมก็ตามผมมาแล้วมันก็จัดการทุกอย่างให้ผมเสร็จสรรพเลยครับ จากนั้นไอคิมมันก็เข็นรถผมเดินตามบุรุษพยาบาลไปรอให้หมอตรวจอะครับ...ในระหว่างทางที่ไอคิมมันเข็นรถเข็นพาผมไปนั้น ผมก็ปวดท้องจนหน้าซีดตัวงอเลยแหละครับ...ยิ่งเจ็บมากกว่าเดิมอีกหง่ะ...
รอไม่นานครับแป๊บเดียว(นี้แหละน้าข้อดีของโรงบาลเอกชน) หมอก็เรียกผมไปตรวจครับโดยมีไอคิมเดินเข้าไปกับผมด้วยฮี่ๆ..จากนั้นหมอก็ตรวจนั้นตรวจนี้ผมไปแหละครับ..นานพอควรครับ ไปห้องนั้นออกห้องนี้อยู่นาน...ตอนนั้นไอโมใจระทึกมากเลยครับ...ดีที่ไอคิมอยู่ด้วยตลอดเวลาไม่งั้นไอโมต้องมีอันน้ำตาเล็ดอีกเป็นแน่แท้....
พอตรวจเสร็จนั่งรอแป๊บนึง หมอก็บอกให้เข้าไปฟังผลได้แล้วครับ...
“อืม..คุณ..เป้นโรคกระเพาะอักเสบ นะครับ..และก็ลำใส้อักเสบด้วย เกิดจากสาเหตุ..บลาๆ(สาเหตุที่ผมเป็นอะครับ ..ผมก้อลืมไปแล้วครับว่าเกิดจากอะไรป้องกันได้อย่างไร...ไม่ได้อักเสบแถวๆลำไส้ที่ก้นผมหรอกนะครับฮี่ๆ.อย่าคิดลึกไป เกิดจากนิสัยการกินของผมนี้แหละอะไรซักอย่างลืมแหละ)” ผมก็มองหน้าไอคิมมันเหมือนกับจะร้องไห้อะครับ..นี้กูเป็นหนักขนาดนี้เลยเหรอวะเนี๊ยะ...
“ตอนนี้เรายังไม่รู้แน่ชัดนะครับว่าอาการของคุณหนักแค่ไหน....หมอจะให้ยาคุณไปทาน..แล้วก็ฉีดยาแก้อักเสบอีก 1 เข็ม นะครับ..แล้วก็กลับบ้านได้..ถ้าวันพรุ่งนี้ยังไม่ค่อยยังชั่ว...ตอนนั้นคุณต้องมานอนที่โรงพยาบาลซักคืน 2 คืนแล้วหล่ะครับ”หมอพูดยิ้มๆ สบายๆ อะครับ แต่ไอโมนี้หน้าซีดตั้งแต่ได้ยินคำว่าฉีดยาแล้วหล่ะครับ...มองหน้าหมอตาละห้อยเลยครับ...
“หมอครับ...ผมไม่ฉีดยาได้ไหมครับ...ขอยากินเยอะๆได้ไหมครับ” ทำตาละห้อยอ้อนหมอสุดฤทธิ์ครับ...ก็ได้แต่หวังว่าคุณหมอจะเปลียนใจ...
“อย่าถือสาเลยครับคุณหมอ...เค้าก็เป็นยังงี้แหละครับ..เค้ากลัวเข็มหน่ะ...” แล้วจากนั้นไอคิมมันก็พูดไรกะหมอไม่รู้ครับ
ตอนนั้นสมองผมมันว่างเปล่า..ตาลอย วิญญาณออกจากร่างไปแล้วครับ...ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับเข็มอันจิ๊ดเดียวทำไมผมถึงได้กลัวมากมายก่ายกองขนาดนี้แค่เห็นก็เข่าอ่อนแล้วครับ...
“เป็นพี่น้องที่รักกันดีนะครับ” หา...เพราะคำพูดนี้ทีเดียวครับที่ดึงผมกลับเข้าสู่โลกแห่งความเป้นจริง ...นี้กูกะมันหน้าเหมือนกันขนาดนั้นเลยเหรอใครๆถึงได้บอกว่ากูเป็นน้องมันเนี๊ยะ...คนละแนวเลยนะหน้าตาเนี๊ยะ เซ็ง..ไอคิมมันก็ยิ้มๆ อะครับไม่ได้โต้แย้งไรเลยอะ...อยากเป็นพี่กูนักก็ตามใจวะ...
แล้วไอคิมมันก็เข็นรถเข็นผมออกจากห้องตรวจคุณหมอะครับ...จากนั้นก็มีพยาบาลสาวนางนึงเข้ามาหาผมแล้วพาผมไปห้องใกล้ๆกัน แล้วบอกกับผมว่า
“ไปห้องฉีดยาค่ะ”แล้วคุณพี่ท่านนั้นก็ยิ้มหวานปานจะหยดให้ผมอะครับ...ไอโมอยากเป็นลม...กลัวมากมายเลยครับ
จากนั้นคุณพี่พยาบาลก็เข็นผมเข้าไปในห้องเล็กๆ ห้องนึงอะครับ แล้วบอกให้ผมไปนอนลงบนเตียงแล้วพี่เค้าก็เดินไปหยิบนั้นหยิบนี้แหละครับ แล้วกลับมาดึงแขนเสื้อผมขึ้น...ท่าแอลกอฮอล์ที่ข้อพักแขนผมอะ..ฮือ ไอโมหน้าเสียเลยครับ..หลับตาแน่น..เกร็งมากมายเลยอะ....
“น้องค่ะ ไม่ต้องเกร็งนะค่ะ..พี่หาเส้นเลือดน้องไม่เจอค่ะใจเย็นๆค่ะ” ฮือ...พูดง่ายแต่ทำยากคร้าบบบบบ....เพ่
แล้วพี่พยาบาลก็ทิ่มเข็มลงที่แขนผมอะครับ..ฮือ เจ็บเว้ยยยยยย(เจ็บจริงๆนะครับ) แต่ทานโทษครับ...พี่เค้าแทงแล้วดึงออกมาใหม่แล้วบอกว่า ..
“อ้าว..แทงผิดค่ะ น้องอย่าดิ้นสิค่ะ”ไอโมดิ้นพราดๆอะครับ...เลยทำให้พี่เค้าแทงเข็มไม่ถูกเส้นเลือดผมอะ...ฮือ..ต้องแทงใหม่อะคร้าบ...น้ำตาไอโมจะไหลแล้วครับ...
“พี่ครับ...ตามเพื่อนผม..ให้ผมหน่อยครับ...” ทำหน้าอ้อนวอนพี่เค้าสุดฤทธิ์ครับไอคิมช่วยกูด้วยกูกลัว...
พี่เค้าทำเสียงจิกจัก..แล้วมองผมตาเขียวอะครับ...แล้วพี่เค้าก็เปิดประตูออกไปแล้วโผล่หน้าไปเรียกไอคิมให้ผมอะ...พอไอคิมเดินเข้ามาไอโมก็ผวากอดมันเลยครับ....ไอคิมมันก็ลูบที่หัวผมเบาๆอะครับ...
“ไม่เป็นไรน่าไม่เจ็บหรอกไม่ต้องกลัว...”ไม่เจ็บบ้าไรเมื่อกี้อะ แทงซะกูเจ็บจี๊ดเลยอะ...แม่ม...แต่ก้อได้แต่คิดแหละครับ..
“น้องค่ะ น้องอายุเท่าไหร่แล้วค่ะเนี๊ยะ” พี่เค้าพูดขึ้นเบาๆ แล้วดึงแขนผมที่กอดอยู่ที่เอวไอคิมไปจับไว้ แล้ว..เอาแอลกอฮอล์ทาที่ข้อพับผมอีกแล้วอะ...
“ 23 ครับ” (ตอนนั้นรู้สึกว่าจะอายุเท่านี้นะ ประมาณ 22-23 อะ) ไอโมตอบไปใจก็ระทึกไปแหละครับ ...ไอคิมมันก็ลูบที่หัวผมเบาๆอยู่เหมือนเดิมอะ...
“เมื่อเช้า...พี่ได้ฉีดยาน้องผู้หญิง คนนึง อายุ 8 ขวบ ...รู้ไหมค่ะ น้องเค้าไม่ร้องเลยซักแอะ” แป่ววววววไอโมก็เลยเงยหน้าขึ้นมองพี่เค้าอะครับ...หง่าพี่เค้าหลอกด่าผมหง่ะ...ไอโมหน้างอ ไอคิมขำ...พี่พยาบาลทำหน้าสะใจครับ...
“เสร็จแล้วค่ะ...”อ้าว...แล้วฉีดไปตั้งแต่เมื่อไหร่หล่ะนั้นหน่ะ...พี่เค้ายิ้มให้ผมนิดนึง...แล้วไอคิมมันก็เข็นรถผมออกมากจากห้องฉีดยาอะครับมันยังหัวเราะหึหึ ในลำคออยู่เลยอะ...เคืองมากมายเลยครับผมอะ...เซ็ง..ผมกับมันไปนั่งรอยาแป๊บนึงจากนั้นมันก้อขับรถพาผมกลับบ้านอะครับ...(หมดไปหลายพันเหมือนกันครับวันนั้น)
พอถึงคอนโดไอคิมมันก็ให้ผมขี่หลังมันขึ้นห้องอะครับ...แฮะ...พอเข้าห้องไอคิมมันก็ไปวางผมไว้ในห้องน้ำจากนั้นมันก็ช่วยผมอาบน้ำแหละครับ..(อาบน้ำอย่างเดียวครับไม่ได้ทำไรที่มากกว่านี้...ไอโมไม่สบายอยู่ครับ คึคึ)...จากนั้นมันก็ไปหาไรให้ผมกินพอผมกินอิ่มก็ต้องกินยาอะครับที่ได้มานั้นแหละ เม็ดเท่าควาย...คาวก็คาว..ยาแก้อักเสบอะครับ 3-4 เม็ดอะเม็ดเป้งๆ ท้างนั้น....กินยาเสร็จไอโมก็นอนซุกตัว..กับอ้อมกอดอุ่นๆของไอคิมแหละครับแฮะ...แต่อาการเจ็บท้องที่รบกวนอยู่ก็ทำให้กระผมนอนหลับไม่สนิทซักเท่าไหร่ครับ....
เช้าวันใหม่วันนี้ ไอคิมรู้สึกว่าจะไปทำงานนะหรือเรียนนี้แหละ(จำไม่ได้ครับเลือนๆ) ไอโมต้องอยู่บ้านคนเดียวครับ...แต่ไอคิมมันก็จัดการอาหารการกินไว้ให้ผมแล้วเรียบร้อยเตรียมยาไว้ให้ด้วยครับ..ไอโมก้ออยู่บ้านคนเดียวจนเย็นแหละครับไอคิมมันก็โทรหาผมเป็นพักๆ อะ....แต่อาการของผมไม่ได้ดีขึ้นเลยครับแถมยังเจ็บมากกว่าเดิมอีกเดินแทบไม่ได้เลยครับ(ขอบอกว่าทรมานโคตรๆ ครับ)..จนในที่สุดพอไอคิมมันกลับบ้านมา มันก็เตรียมของเตรียมเสื้อผ้าแล้วพาผมไปโรงพยาบาลอีกรอบครับ...ในที่สุดก็ต้องนอนโรงบาลจนได้...
พอไปถึงโรงบาลก็ได้ตรวจกับหมอคนเดิมอะครับ...หมอก็บอกว่าสงสัย แค่กินยาคงไม่ทันที่มันอักเสบ ...ต้องฉีดยาอย่างเดียวหล่ะทีนี้...ตายห่ะเลยครับไอโม...จากนั้นหมอก็ถามแหละครับว่าจะอยู่ห้อง เดี่ยว ห้องรวม 4 เตียง 2 เตียง หรือว่า 6 เตียง...แฮะ นอนโรงบาลหง่ะไอโมกลัวผี..คราวนี้ไม่มีแม่นอนเป็นเพื่อนด้วยหง่ะ มีแต่ไอคิม...ตอนแรกไอคิมมันบอกให้ผมเอาห้องเดี่ยวครับ แต่ผมไม่เอาอะ...เลยบอกให้มันเอาห้องรวม 2 เตียงครับ..แฮะ...จะได้มีเพื่อนด้วยแหล่ะ..
จากนั้นบุรุษพยาบาลก็มาเข็นรถเข็นผมแล้วพาขึ้นไปที่ห้องพักผู้ป่วยอะครับ...พอถึงพยาบาลเค้าก็เอาชุดของโรงบาลมาให้ผมเปลี่ยนอะ...ไอคิมก็มาช่วยผมถอดเสื้อผ้าในห้องน้ำอะครับ...แบบว่าถอดเองไม่ได้อะครับมันเจ็บท้องอะ...พอเปลี่ยนชุดเสร็จ พยาบาลก็ให้ผมไปนอนลงที่เตียงจากนั้น..ก็..ฮือ...ทำการจิ้มแขนผมอีกแล้วครับ กระปุกน้ำเกลือห้อยต่องแต่งรอผมอยู่แล้วหง่ะ..ฮือ..
.และคราวนี้ก็อีกแล้วครับ..พยาบาลหาเส้นเลือดผมไม่เจอกว่าจะทิ่มหลังมือผมได้เล่นเอาไอโมน้ำตาซึมเลยครับ...ทิ่มแล้วทิ่มอีกอยู่นั้นแหละครับ...แล้วพยาบาลเค้าก็เอาเข็มฉีดยาที่มียาอยู่ในหลอดสลิงอะครับ..มาฉีดเข้าที่สายน้ำเกลือผมอะ...ฮู้ยพี่น้องเพื่อนพ้องทั้งหลาย อยากบอกว่า..ยาเค้าคงแรงมาก ๆ อะครับ...เพราะว่าซักพักอะครับ..สงสัยยามันตามน้ำเกลือเข้าที่เส้นเลือดผม...ปวดมากเลยครับ..ปวดหลังมือตรงที่มีเข็มน้ำเกลือปักอยู่อะ...แล้วมันก็ค่อยๆปวดตามเส้นเลือดไปเรื่อยๆอะครับทรมานโคตรๆ...พอมันเริ่มปวดไอโมก็คว้าคอไอคิมมันมากอดไว้แน่นเลยครับ...
“พี่ครับไมมันปวดจังอะครับ” ทนไม่ได้ครับสงสัยจริงๆ...ก็เลยต้องถาม...
“ยามันแรงอะค่ะน้อง...เพราะยาทั่วๆไป...(บลาๆอะไรซักอย่างนี้แหละครับ จำไมได้)..”นั้นคือคำพูดของพี่เค้าครับ.....พี่เค้ามองผมกับไอคิมแล้วก็ยิ้มๆอะครับ...ไอโมก็ไม่สนใจหรอกครับปวดครับ..มันปวดๆชาๆอะครับ...
“คืนนี้น้องต้องงด..อาหาร งดน้ำนะค่ะ…พรุ่งนี้คุณหมอจะมาตรวจน้องอีกทีค่ะ” พี่เค้าพูดยิ้มๆ...ยื่นยาเม็ดเท่าควายให้ผมกินแล้วเดินออกผ้าม่านไปอะครับ....
พอพี่พยาบาลออกไป..ไอคิมมันก็ค่อยๆดึงหน้าผมออกจากบ่ามันแล้วมันก็ก้มลงจูบผมอะครับ...รู้สึกอบอุ่นมากมายเลยครับมันค่อยๆจูบไม่ได้จูบแบบรุนแรงร้อนแรงเหมือนกับที่มันชอบจูบผมอะ...จูบเหมือนกับจะปลอบใจผมมากกว่าอะ..มันผละริมฝีปากออกจากปากผมแล้วจูบ..ไปทั่วหน้าผมอะครับ..จูบซับน้ำตาให้ผมด้วยอะ..ฮือ...แล้วไอคิมมันก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมแล้วมันก็ยิ้มให้ผมตาหวานเยิ้มเลยทีเดียวอะครับ...ไอโมก็อายจิครับ... หลบตามันเป็นพัลวัลเลยที่เดียว...
“นอนซะนะ...ไม่ต้องกลัวหรอกเราอยู่ตรงนี้แหละ”แล้วมันก็ค่อยๆพยุงผมไปนอนลงบนเตียงอะครับ...ผมก็ยิ้มให้มันอย่างอายๆอะครับ..
ไอคิมพอมันพยุงผมลงนอนบนเตียงแล้วผมก็นึกว่ามันจะเดินไปเข้าห้องน้ำอะครับ....ที่ไหนได้มันเดินออกไปมองซ้ายมองขวา ผมก้อมองมันอย่างสงสัยอะครับ...ตาปรือๆ ครับเริ่มง่วง..แล้วมันก็ดึงม่านที่กั้นระหว่างฝั่งผมกับฝั่งเตียงตรงข้าม.ให้มันไม่มีช่องว่างให้คนที่เดินผ่านไปมาได้มองเห็นเข้ามายังฝั่งผมอะครับ..จากนั้นมันก็เดินเข้ามาหาผม ไอคิมมันถลกเสื้อผู้ป่วยที่ผมใส่อยู่ขึ้น มาจนถึงหน้าอกเลยครับแล้วมันก็ก้มลงดูดเลียที่หน้าอกผม สลับซ้ายขวา แล้วลากลิ้นลงไปที่หน้าท้องผมอะ..ไอโมตกใจมากเลยครับ...รู้สึกดีก็รู้สึกดีอยู่หรอก แต่ว่าไอโมกลัวอะครับ กลัวว่าพยาบาลจะเดินเข้ามาเจอเข้าหง่ะ..
“อา...อุ๊บ”
และไอโมก็เผลอ สงเสียงออกมาจนได้ครับ..พอนึกขึ้นได้ก็รีบตะคุบปากตัวเองไว้อย่างเร่งด่วนเลยครับ...ฮือ..ไอคิมบ้า ไอหื่น ฮือๆ..ผมขยับตัวยังไม่ได้อะครับ จะขัดขืนมันก็ทำไม่ได้..ผมยังเจ็บท้องอยู่มากมายเลยอะ
อือ..แล้วผมก็รู้สึกเสียวแปล๊บ อุ่น วาบๆ..ที่น้องน้อยผมอะครับ...ไม่ต้องมองก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตรงนั้นของผม..อา...หยิว ก้หยิว กลัว ก็กลัว ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น...ที่แน่ๆ ก็คือ..ไอคิมมันดูดซะจนไอโมเรียบร้อยคอพับคออ่อนไปเลยครับเฮ้อ..แล้วมันก็จัดการทำความสะอาดให้ผมด้วยปากของมันจนเรียบร้อยอะครับ...จากนั้นก็จัดการเก็บน้องน้อยของผมให้เข้าที่เหมือนเดิม มัดเชือกกางเกงให้ผมด้วยครับ..
ไอโมหมดแรงครับ..เพลียสุดๆ.ผมมองหน้าไอคิมมันอย่างคิดไม่ถึงอะครับหอบแฮกๆ..มันทำได้ไงวะเนี๊ยะ ไอลามก ไอบ้า ไอหื่น....มันไม่สะทกสะท้าน สะดุ้งสะเทือนเลยครับมันยิ้มให้ผมแล้วเดินไปล้มตัวนอนลงบนโซฟาตัวยาวใกล้ๆผมนั้นแหละครับ..แล้วมันก็หันมายิ้มให้ผมยักคิ้วให้ผมด้วยอะ...หูย..ไอบ้า..เซ็ง...แล้วจากนั้นไอโมก็ไม่สนใจมันอีกเลยครับ....แล้วไอโมก็หลับไปนอนไหนไม่รู้ครับ..รู้แต่ว่าคืนนั้น พยาบาลเดินเข้าเดินออก เตียงผมทั้งคืนเลยครับ..ไอโมก็ตื่นทุกครั้งที่พยาบาลเข้ามาเหมือนกันเดี๋ยวเข้ามาวัดไข้ เดี๋ยวเข้ามาปรับน้ำเกลือเดี๋ยวเข้ามาฉีดยา...จนเช้าครับ...
-
ได้ข่าวมาว่าเรื่องนี้เรทสูงมากๆ :haun5:
-
ยืนยันด้วยคนว่าเรื่องนี้เรท เยอะ เจง ๆ ๆ o13 ยังงี้แหละชอบมากกกกกกก ยิ่งเรท ยิ่งชอบ
ติดงอมแงมเยย :laugh: เหอ เหอ o18
ปล.เรื่องนี้ไม่ได้มีแต่เรทๆนะ เนื้อเรื่องเขาก้อดี อ่านแล้วรักคิมมากขึ้นจมเลย ทั้งหวาน ทั้งโหด ครบรสเจงๆ
-
ไม่ใช่แค่เรทเยอะหรอกค่ะ แต่เรื่องนี้เรทเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยอะ
อ่าแล้วเลิกไม่ได้อะค่ะ แหะๆ
ถึงจะดูซาดิสกันบ้าง(มากๆ)เลยก็เถอะค่ะ
-
ทำใมโมน่ารักจัง อยากรู้ว่าตัวจริงจะหน้าตายังไง o8
-
"มาแก้ตัวแทนโม..ม่ายจิ๊ง....ม่ายจิง....มิได้ติดเรทซักนิดเดียว จิงจิ๊งงงงง... o13
o3 o3 o3 :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
ภาค แรก ทำไม จบ เร็ว จังหว่า คิคิ :interest:
จำได้ว่า :confuse: ตอนผมพิมพ์ นานโคตร คิคิ
เอิ่ม มาเจิ่ม กระทู้ ใหม่ :impress2: ครับ...
ปายแหละ o7woo
-
มาแก้ตัวแทนพี่โมอ่ะ....เรื่องนี้ม่ายติดเรท ( น้อย ) อ่ะคร้าบบบบบ...
แต่......เยอะะะะะะะะะมากกกกกกคร้าบบบบบบบบบบ.......
เจงๆๆๆๆๆอ่ะ....อิอิอิ.....คิกคิก........
รักพี่โมน้าาาาาาาอุ๊ย.....อาจารย์โม.....อ่ะคร้าบบ.....พี่คิมด้วย......
-
ยกมือหนับหนุนมะนาวอ่ะ
ไม่ติดเรทเลย...จิงจิ๊งงงงง(เสียงสูงสุดฤทธิ์)
:laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
น่าติดตามอย่างแรง :o9:
รออ่านตอนต่อไป :undecided:
ขอบคุงที่มาต่อนะงับ o15
-
อ่านไปก็จะรู้ว่าเรท ไม่เรท
แต่คาดว่าอ่านไปเรื่อยๆ เลือดกำเดาพุ่งกระฉูดจนหมดตัวแน่ๆ :o8:
-
:amen: รู้สึกพี่คิมจะร้อนแรงไปหน่อยนะครับ
ทุกที่ทุกเวลาเลย หุหุ
ป่วยก็ม่ะเว้น
สงสัยรู้วาแตงโมชอบแบบนี้ เลยเอาให้อยู่หมัด อิอิ :laugh:
-
คนอะร๊ายยยย..หื่นได้ใจจริงๆ.. :haun5:
สงสารคนป่วยเนอะ..แต่ไม่เห็นบ่นซักคำ..อิอิ :laugh3:
นึกถึงตอนตัวเองไม่สบาย..มะเห็นมีใครให้อ้อนอย่างงี้เลย..เฮ้อออ :try2:
-
บางคนก็บอกติดเรทเยอะ บางคนก็บอกไม่มี๊ไม่มีเรทเลยซักกานิด :haun5:
จะเชื่อใครดีหว่า (อิอิ ใสชื่อ) :laugh:
-
ติดเรทคืออะไรหรือคับแล้วถ้าติดเยอะๆแล้วมันจะทำใมหรอ บอกที่สิ :undecided:
-
เอ้าแน๋วมาต่อซะทีสิ รออยู่นะเนี่ย
เรทเยอะๆนี่แหละดี หื่นๆ ชอบบบบบ :haun5: :like6:
ไว้เอายอดรักนักเลงมาลงดิ อิอิ
ปล....แอบตกใจกับการคำนวนของคู่นี้ 4500ครั้งต่อปี เห่อๆ
โมไม่ตายเรอะคับ ซะขนาดนั้นน่ะ :haun5:
คิมนี่แรงเยอะดีจริงๆ :laugh3: ก็นะขนาดโมป่วยคิมก็ยังไม่วาย :laugh:
-
..........แค่ตอนพิเศษยังขนาดนี้...... :laugh: :laugh:
..........คงไม่เรทเท่าไหร่หรอก......... :interest: :interest: :interest:
-
น่านจิ ทำไมมีแต่คนบอกว่าติดเรท ติดเรทคือไรเย๋ออ? แล้วมานตัดสินกันตรงไหนอ่ะว่าติดม่ายติด เดะน้อยอย่างแน๋วม่ายเข้าจายยเยยจริงๆ :myeye: สงสัยต้องไปถามโมโมแล้วล่ะ :o8:
**********************************************
เช้านี้ไอคิมมันก็อาบน้ำที่โรงบาลนี้แหละครับ แล้วมันก็ไปทำงานตอนแรกมันบอกจะลางานมาเฝ้าไข้ผมอะ แต่ผมไม่ยอมเหมือนกันครับ...ผมอยากให้มันเก็บวันลาของมันไว้ใช้ตอนลาไปสอบดีกว่า...แค่นี้ผมอยู่ได้ครับ...ไม่เห็นน่ากลัวเลยตอนกลางวันอะ...
สายๆหน่อยหมอก็เข้ามาตรวจดูอาการผมอะครับ...เป็นที่หน้าแปลกใจมากเลยครับ...หลังจากที่เมื่อคืน พยาบาลฉีดยาให้ผมไปประมาณ 2 เข็ม แล้วเมื่อ เช้า อีก 1 เข็ม....ผมรู้สึกว่าผมไม่เจ็บท้องแล้วอะครับ..แสดงว่ายาที่เค้าฉีดให้ผมนี้มันต้องแรงมากๆเลยครับ...จากคนที่เจ็บท้องแทบตายมาตลอดเดือน นึงเต็มๆ ฉีดยาแค่ไม่กี่เข็ม...หายเจ็บเลยอะ..รู้งี้มาหาหมอตั้งนานแหละ แฮะ..พอหมอตรวจเสร็จเรียบร้อยก็บอกกับผมว่า...วันนี้ผมไม่ต้องงดอาหารแล้วครับ..กินได้แล้ว...และเวลาประมาณ 11 โมงมั้งครับ พยาบาลก็มาถามผมว่าจะกินอาหารของโรงพยาบาลหรือว่า จะกินจากร้านอาหารข้างล่างโรงพยาบาล..ถ้ากินจากร้านอาหาร ก้อต้องเสียตังค์ต่างหาก...และต้องโทรสั่ง ก่อน ประมาณ 30 นาที..แฮะ ไอโมก็ตอบแบบไม่ลังเลครับ..โทรสั่งเลยคร้าบพี่พยาบาล...สั่งแซนวิสครับ...พี่เค้าเอาเมนูมาให้ดูแล้วน่ากินอะ...ไอคิมมันบอกกับผมก่อนไปทำงานแล้วครับว่าตอนเที่ยงมันจะแวะมา..ผมก็เลยสั่งแซนวิสเผื่อมันด้วยครับ...สั่งก๋วยเตี๋ยวแห้งให้ให้มันด้วย...
พอเที่ยงปุ๊บอาหารก็มาส่งแหละครับ...ผมก็กินยาก่อนอาหาร..แล้วนั่งรอไอคิมอะครับยังไม่กินอะ..จนพี่พยาบาลเค้าถามอะว่าไมยังไม่กิน...ผมก็บอกว่าผมรอเพื่อนเดี๋ยวเพื่อนผมก็มา..แฮะ ก็กินคนเดียวมันไม่อร่อยนี้นา..ผมก็ยิ้มให้พี่เค้าอายๆอะครับ พี่เค้าก็ยิ้มๆอะ...
ผมนั่งรอนานพอดูครับ..แล้วคนที่ผมนั่งรออย่างกระวนกระวายใจมันก็มา...พอมาถึงมันก็ดึงม่านให้ปิดลงแล้วเดินเข้ามาจูบผมดูดดื่มเลยทีเดียวครับไอโมเคลิ้มอีกแล้วครับ...แล้วมันก็ปล่อยอะ..ไอโมก็นั่งก้มหน้านิ่งอะครับ..อายหง่ะทำไรไม่คิดอีกแล่วหง่ะมัน...อายเว้ย..ไอคิมมันก้มลงจุ๊บหัวเน่าๆ ผมทีนึง..แล้วมันก็เดินไปวางตระกร้าผลไม้ไว้บนโต๊ะแล้วมันก็ลากเก้าอี้มานั่งลงตรงหน้าผม...
“รอเราเหรอ...ไมไม่กินก่อนอะ” มันพูดเสียงห้วนๆแล้วมองหน้าผมสลับกับของกินที่วางอยู่ตรงหน้าผมอะครับ..
“ก็เออสิ...ก็นายบอกว่าจะมาหาเราตอนเที่ยงหนิ...”ไอโมเริ่มน้อยใจอะครับ...
“นายเป็นโรคกระเพาะอยู่นะ...ต้องกินให้มันตรงเวลาไม่ใช่ไง...ดูแลตัวเองหน่อยสิ” มันต่อว่าผมอีกแล้วหง่ะ..น้อยใจมากมายน้ำตาร่วงเผาะอีกแล้วครับ ขี้แงชมัดเลยกู..
“ฮือ...ก็เราอยากกินกับนายหนิ..ฮือ..กินคนเดียวมันไม่อร่อยอะ..” สะอื้นฮักๆ อะครับ..ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาป่อยๆอะครับ..
“ไม่เอาน่า...ร้องไห้อีกแล้วเหรอ.....รู้แล้วขอโทษ.. .โอเคนะ.” ไอคิมมันลุกขึ้นมานั่งบนเตียงผมแล้วจุ๊บที่แก้มผมเบาๆทีนึงหง่ะครับ...
“ไหนมีไรกินบ้าง..เนี๊ยะโห นี้มันโรงบาลหรือภัตตคารเนี๊ยะ..อืม..มีแซนวิสส์ด้วย...”มันพูดเสียงกระตือรือร้น...แล้วหยิบแซนวิสชิ้นนึง (แซสวิสที่ร้านใน รพ.รามฯอร่อยมากมายเลยครับจัดสวยด้วย ทำเป็นชิ้นเล็กๆพอดีคำอะครับ) ขึ้นแล้วเขี่ย เอามะเขือเทศ..กับผักออกจากแซสวิสส์ แล้วยื่นมาป้อนให้ผมอะครับ..ไอโมยังสะอื้นอยู่ครับแต่ก็ยอมรับแซนวิสเข้าปากแต่โดยดี...
“อะไรเนี๊ยะ...ร้องไห้ไปด้วย กินไปด้วย สุดยอดเลยทำได้ไง..หึหึ” มันพูดแล้วหัวเราะอะครับ...
แล้วดึงหน้าผมไปจูบปากทีนึง..ผมก้อทำปากจู๋ให้มันอย่างงอนๆอะครับ...เคืองอยู่เว้ย เคือง...ไอคิมมันยิ้มตาพราวให้ผมแล้วจุ๊บปากผมติดๆกันอะครับ...แล้วยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้ผมด้วยอะ...ตบหัวแล้วลูบหลังนี้หว่า ชิ....
จากนั้นไอคิมมันก็หันมาป้อนแซนวิสส์ผมต่ออะครับป้อนเข้าปากผมบ้างเอ้าเข้าปากมัน บ้าง...จนแซนวิสหมดแล้วต่อด้วย ก๋วยเตี๋ยวแห้งอะครับ..มันก็ป้อนผมบ้างเข้าปากมันบ้างเหมือนกัน..เป็นการกินอาหารโรงบาลที่อร่อยมากมายเลยครับ...พอกินอิ่มแล้วไอคิมมันก็จัดการเอายามาให้ผมกินอะครับ...แล้วมันก็เดินไปหยิบส้มกับแอปเปิ้ลในตระกร้าไปล้างน้ำแล้วมานั่งปอกให้ผมกินอะครับ...มันอยู่กับผมเดี๋ยวเดียวมันก็ต้องกลับไปทำงานต่ออะครับ...
พอตอนเย็น มันก็กลับมาอยู่เฝ้าผมเหมือนเดิมครับ...คืนนั้นไอคิมบ้าหน้าไม่อายมันก็ทำเหมือนเมื่อคืนนี้อีกแล้วครับ...จนผมเพลียและก็หลับไปอย่างง่ายดายอีกแล้วอะ...แต่คืนนี้ดีหน่อยคือ..ผมนอนไม่ตื่นเลยไม่ว่าพยาบาลจะเข้ามาซักกี่รอบก็ไม่ตื่นฮี่ๆๆๆๆ.........
และวันต่อมารู้สึกว่าจะเป็นวันหยุดอะครับ...ไอคิมมันเลยอยู่เป็นเพื่อนผมได้ทั้งวัน วันนี้หมอมาตรวจแต่เช้าแล้วก็บอกว่าผมกลับบ้านได้ครับ...รอให้น้ำเกลือหมดกระปุกซะก่อนคงเป็นตอนบ่าย..เช้าวันนี้ไอคิมได้กินข้าวเช้ากับผมด้วยครับ..กินไรกันจำไม่ได้...
พอกินข้าวเสร็จไอโมก็อยากอาบน้ำหง่ะ..เหนียวตัวอะ...ไอโมก็เลยถามพี่พยาบาลอะครับว่าอยากอาบน้ำอาบได้ไหม...พี่เค้าก็บอกว่าอาบได้...ผมยังห่วงเข็มที่มันทิ่มอยู่ที่หลังมือผมอยู่ครับพี่เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไรมันเป็นเข็มพลาสติก...ขยับมือได้ตามสบายแฮะ...สบายไอโมเลย...
ไอหื่นคิมมันก็รับอาสาช่วยผมอาบน้ำอะครับ...ผมก็ทำหน้าไม่ไว้ใจมันอะครับ...ไม่รู้ว่ามันจะทำไรผมอีกอะปล่าว...เห็นหน้าเฉยๆนิ่งๆ ของมันแล้วผมชักไม่แน่ใจครับ...แต่จะให้ผมถอดเสื้อผ้าเองคงลำบาก..ผมก็เลยต้องจำใจให้มันเข้าช่วยผมถอดเสื้อผ้าอะ...
เป็นอย่างที่คิดครับ..พอไอคิมมันช่วยถอดเสื้อผ้าให้ผมเสร็จมันก็จัดการจูบผมอย่างร้อนแรงเลยครับ..คือตอนนี้ผมหายเจ็บท้องหายป่วยแล้วครับ...แค่ยังเพลียๆ อยู่แค่นั้นเอง...
“อือคิม...ไม่เอา...เดี๋ยวคนสงสัย....อือ”..พอมันปล่อยปากผมให้เป็นอิสระผมก็โวยวายประท้วงมันทันทีอะครับ...กลัวนี้ครับ...
“อา..ดีออก ตื่นเต้นดี” แล้วมันก็จูบผมไปเรื่อยๆดูดเม้มไปตามหน้าอกผมลงไปที่หน้าท้องแล้วครอบปากลงกับน้องน้อยผมอีกแล้วอะ...ไอโมหยิวแทบขาดใจครับ..อยากร้องออกมาดังๆ แต่ไม่กล้าส่งเสียงอะตอนนี้มันกลางวันแสกๆ...อะฮือ แล้วนี้ยังเป็นห้องน้ำโรงบาลด้วยหง่ะ ไม่ใช่ห้องเดี่ยวด้วย ยังมีคนอยู่ในห้องนี้อีกด้วยหง่ะ ถึงเค้าจะปิดม่านไว้ แต่เค้าก็อยู่ในห้องนี้เหมือนกันนะเว้ย...
และกว่าจะอาบน้ำเสร็จไอโมก็คอพับคออ่อนอีกแล้วครับ...ในขณะที่มันไม่ได้ทำอะไรกับตัวมันเองเลย..ผมหล่ะเชื่อมันเลยแล้วบ่ายวันนั้น..ไอคิมมันพาผมกลับบ้านแหละครับ...แต่ต้องกินยาต่ออีกจนกว่ายาจะหมดอะ..เม็ดเท่าควาย กินครั้งละ 4-5 เม็ดอีกแล้วครับ....เฮ้อ.....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 1
ชีวิตไอโมในรั้วพ่อขุน ก็เป็นไปอย่างทุลักทุเลเล็กน้อยครับ อันดับแรก รามฯกว้างมากมายไอโมมักจะหาห้องเรียนไม่เจอ เหอๆ..และที่สำคัญเด็กปีหนึ่งต้องไปเรียนที่ ราม 2 บางนาฯ โดยไอโมก็ต้องนั่ง สาย 207 อะ..ได้นั่งบ้างไม่ได้นั่งบ้าง ส่วนมากจะไม่ได้นั่ง เพราะแย่งที่กะเค้าไม่เป้น เลยต้องอัปเปหิตัวเองยืนอยู่ร่ำไป หาใช่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษไม่ กาซิก..
อันดับ 2 เนื่องจากรถที่จองยังไม่ได้...ไอโมจึงต้องนั่งรถเมล์ไปเรียนและไปทำงาน..ขอบอกว่าไกลมาก..เหนื่อยโคตรๆ...ยิ่งเด็กบ้านนอกอย่างผมไม่ชินกับจราจรในเมืองกรุงยิ่งไปกันใหญ่ กลับบ้านที แทบคลานขึ้นเตียงเลยเชียวแหละ..เฮ้อ....ฉะนั้นแม้แต่เวลาให้ตัวเองยังไม่มี กระผมนายโมก็ไม่มีเวลาให้ใครอื่นเหมือนกันครับ.....
เนื่องจากน้ากิตไม่มีคนทำบัญชีให้มานานพอดู แกทำของแกเอง..ใบเสร็จเอย อะไรต่อมิอะไรกองเป็นภูเขา ..เฮ้อ..เช็คยังไม่เอาไปขึ้นเงินก็มี ผมหล่ะกลุ้ม ถ้าเผื่อเป็นเช็คเด้งทำไงวะ..เงินก็ไม่ใช่น้อยๆ...แกให้เหตุผลว่าไม่มีเวลาไปธนาคาร...เช็คบางฉบับได้มาแล้วแกลืมไปขึ้นเงิน...จะให้พวกเสมียนไปให้ก็ไม่ไว้ใจ หึหึ...ก็เลยเป็นเยี่ยงนี้แล..คนเคยโดนโกงมาก่อนไงครับ เลยเข็ด...แกบอกว่าให้ชิบหายเพราะตัวน้าดีกว่าชิบหายเพราะคนอื่นแกว่างั้น...ฉะนั้นหน้าที่พวกนี้จึงเป็นของผมไปซะชิบ..ตั้งแต่เอาเช็คไปขึ้นเงิน...ทำค่าแรงคนงาน...คนงานประมาณ 200 กว่าคน อ้วกตาย...และผมต้องไปเบิกเงินคนงานด้วยครับ...
แรกๆที่ผมยังไม่ได้รถ..ก็ไปกับน้ากิตก่อนไปดูการทำงานของแกก่อน...เพื่อให้ผมคุ้นเคยกับคนงานด้วย..ตอนนั้นน้ากิต ทำซับอยู่ครับ เค้าเรียกงี้หง่ะ..ก็เลยเรียกตาม คือ น้ากิตจะหาคนงานไปทำงานกับบริษัทรับเหมา บริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง..ทำที่กองทัพเรือ(เรียกงี้ปล่าวมะรู้) แถวแม่น้ำเจ้าพระยาอะ..ทำหอประชุมที่เค้าจะมาประชุมโอเปคกันอะปล่าวหว่า จำไม่ได้แฮะ..รู้สึกจะใช่..ไม่ได้เหมาทำเองแค่ส่งคนงานไปเพื่อกินหัวคิวว่างั้น..เราไม่ใช่ว่าแค่ส่งคนงานไปทำงานกับเค้าแล้วก็จบนะครับ เราต้องดูแลเรื่องการกินการอยู่ของคนงานเราด้วย ..คอยถามสารทุกข์สุขดิบเค้าว่าเค้าอยู่กันเป็นไงเงินพอใช้ไหม บางคนที่ลูกเค้าเรียนหนังสือ หรือว่าต้องการส่งเงินให้ สามี พ่อแม่ ที่อยู่ที่บ้านไอโมก็จะเป็นคนจัดการส่งไปให้ครับ...บางคนเงินออกไม่พอใช้ก็ต้องเบิกล่วงหน้าไอโมก็ต้องจัดการเบิกให้ก่อน...
“น้องโม...น้าขอเบิกเงินเพิ่มได้ไหมครับ” น้าแจ้งแกพูดกับผมสีหน้าเกรงใจมากมายครับ
น้าแจ้งแกเป็นคนกาฬสินธุ์ครับ..แกทำงานกับน้ากิตมานานแล้ว...แกว่าทำงานกับน้ากิตได้เงินดีแต่น้ากิตไม่ค่อยมาดูคนงานเท่าไหร่ มีแต่โทรสับมาถาม..แต่พอผมมาช่วยน้ากิตทำงาน...ผมก็มาดูคนงานเรื่อยครับ อาทิตย์นึง มาซัก 2-3 ครั้ง พอเรียนเสร็จก็จะขับรถมาเลย(อ๋อตอนนี้ได้รถแล้วครับ) คนงานเค้าก็เลยค่อนข้างปลื้มผมมากมาย..แฮะ..เรียกผมคุณโมบ้าง เรียกน้องโมบ้าง แล้วแต่อะครับ เรียกตามน้ากิตหน่ะ...
น้าแจ้งแกเป็นหัวหน้าคนงานเซ็ตนี้ครับ..ผมก็ค่อนข้างที่จะเกรงใจแกเหมือนกัน..แกมีลูก 3 คน หญิง 2 ชาย 1 และไอเก่ง เป็นลูกชายคนเดียวคนสุดท้องของแกครับ ร้ายมากขอบอก หึหึ...
“ลูก..ใช้ไม่พออีกเหรอน้า..” ...ผมพูดกับแกยิ้มๆ แล้วส่งซองใส่เงินค่าแรงให้แกอะครับ....
“ปล่าวครับ น้องโม ไอเก่ง มันจะเอาไปซื้อโต๊ะเขียนแบบหน่ะครับ” แกพูดกับผมท่าทางภูมิอกภูมิใจกับลูกชายคนเดียวของแกเป็นนักหนา
.ผมก็ได้แต่ยิ้มอะครับ...หึหึ ถ้ามันซื้อจริงๆ ก็ดีหรอก...มันเรียนอยู่เทคนิค ครับ ที่จังหวัดผมนั้นแหละ แสดงว่ามันก็คงเรียนใช้ได้พอควร...มันเรียนช่างไรจำไม่ได้แล้วครับ...
“งั้นน้าก็รอก่อนนะ ให้ผม.จ่ายเงินคนงานให้หมดก่อนแล้วกัน แล้วก็บอกเพื่อนๆ ด้วยว่าถ้าใครจะเบิกก็ให้อยู่รอก่อน” ผมพูดกับแกยิ้มๆ แล้วหันไปยื่นซองให้คนอื่นต่ออะครับ..
พอผมจ่ายเงินคนงานเสร็จก็ถึงเวลาถกปัญหากันแหละครับ...ใครจะเบิกล่วงหน้าก็มาเบิกเดี๋ยวนั้นเลย...หรือว่ามีปัญหาเรื่องเงินได้ไม่ครบตามเวลางานก็บอกมาเดี๋ยวจัดการให้....น้าแจ้งแกก็ขอให้ผมโอนเงินไปให้ไอเก่งอีกเช่นเคย..ผมก็เลยบอกแกว่าไม่ต้องหรอก เดี๋ยววันมะรืนผมกับน้ากิตจะไปหาคนงานที่สารคาม...เดี๋ยวจะแวะเอาเงินไปให้เจ้าเก่งมันด้วย...แกก็ดีใจใหญ่อะครับ..หึหึ
ผมเริ่มเบิกเงินคนงานตั้งแต่ ตอน 6 โมงเย็น กว่าจะเสร็จเรียบร้อย กว่าจะขับรถกลับบ้านก็เกือบๆ 3 ทุ่ม แหละครับ...ตอนนั้นผมรับผิดชอบ 2 ที่เท่านั้นแหละครับ..ผมจะจ่ายเงินที่ กองทัพเรือก่อน วันพรุ่งนี้ค่อยไปจ่ายเงินที่ ลาดกระบัง...ส่วนพัทยาน้ากิตจะเป็นคนจัดการเอง...แกจะขับรถมารับเงินเอง...
เงินที่ไซต์งานก่อสร้างจะออก ทุกวันที่ 16 กับวันที่ 1 ฉะนั้น 2 วันนี้ไอโมจะเหนื่อยและกังวลมาก เพราะเงินเยอะอะครับ..เงินผ่านมือเป็นแสนๆ ในแต่ละครั้งอะ...เข้ามือแล้วไม่อยากออกอะ คิคิ... ไอโมถึงได้เข้าใจว่าไม พวกลูกน้องน้ากิตเค้าถึงได้เชิดเงินน้ากิตแล้วหายจ้อย เป็นเยี่ยงนี้เอง เงินสดนะครับ เป็น มัดๆ หึหึ...ไอโมนับแล้วนับอีก...บางวิค 4-5 แสนนะครับเหอๆ ช่วงไหนมีโอเยอะๆ นี้ยิ่งแล้วใหญ่..เฉียดๆล้าน..
อย่างที่บอกครับ ช่วง เดือน... 2 เดือนมานี้ไอโมไม่ว่างเลย ไม่มีเวลาให้แม้แต่กับตัวเอง.. ...ไอคิมกับไอนัท ก็มาหาผม หลายครั้งแล้วครับ....ไอนัท พอมาแล้วผมไม่ว่างมันก็อยู่บ้านผมอะแหละ..บางครั้งมันก็ตามผมไปที่ทำงานก้วย...ถ้าผมไปเรียนมันก็ต้องอยู่กับไอเป้ย หึหึ ไอเป้ยมันชอบดูหนังเหมือนผมนั้นแหละครับ ส่วนไอนัทก็ชอบเหมือนกัน..เมื่อผมไม่มีเวลาให้ทั้งไอเป้ยและไอนัท มัน 2 คนก็เลยไปดูหนังไปเที่ยวนั้นเที่ยวนี้ด้วยกันบ่อยๆ..
สำหรับไอคิม พอมันมาหาผมแล้วผมไม่ว่างมันก็กลับบ้านมัน สิครับ พวกมัน 2 คนจะพยายามไม่มาตรงกันครับ หึหึ...ส่วนมากไอคิมมันจะพยายามที่จะมา ทุกวันที 16 กับวันที่ 1 มันกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับผมหน่ะครับ เพราะเงินหน่ะไม่ใช่น้อยๆ มันก็เลยกลัวว่าจะมีการปล้นจี้ผมเกิดขึ้นมันก็เลยจะพยายามมาหาผมช่วงนี้.. .ทั้งๆที่ บริษัทที่ผมไปทำซับเค้าหน่ะ เค้ามีตำรวจนอกเครื่องแบบมาคอยดูความปลอดภัยด้วยนะครับ..เงินสดเป็นล้านๆ ใครก็กลัวครับ..
วันนี้ก็เหมือนกันครับ กว่าที่ผมจะเบิกเงินเสร็จก็ราวๆ 3 ทุ่มได้...โดยมีไอคิมคอยขานชื่อคนงานให้ผม พวกคนงานของผมจะรู้จัก ไอนัทกับไอคิมเป็นอย่างดีครับ พวกมันตามผมไปที่ทำงานบ่อยๆ ...
“นายจะไปสารคามเหรอ...ไม่เห็นบอกเราเลย” ไอคิมมันถามผมห้วนๆขณะที่มันกำลังขับรถอยู่อะครับ รถผมเองแหละ...ขี้เกียจขับอะ...
“แล้วไมต้องบอกด้วยอะ...” ผมถามมันเสียงเนือยๆ แล้วปรับเบาะรถให้เอนลง..แล้วกระผมก็หลับตาลงแหละครับ..เฮ้อ เหนือยโคตร
“อ้าว...พูดหมาๆ อีกแหละ…” เอ้าไอนี้ ปากเสียอีกแล้วมึง…
ลืมตาขึ้นแล้วฟาดกำปั้นลงบนไหล่มันแรงๆทีนึง...แล้วทำหน้างอโดยบัดดล..เซ็งปากเสียพูดก็ไม่เพราะ นึกจะด่าก็ด่า นึกจะว่าก็ว่า..ไอบ้าหนิ...
ไอคิมมันหันหน้ามาทำตาดุใส่ผมมากมายเลยครับ ถึงจะค่ำมืดแล้วแต่แสงไฟสลั่วๆ ตามถนน ก็ทำให้ไอโมมองเห็นตาวาวๆ ของมันได้เหมือนกัน..รีบหันหน้าหนีไปเบียดตัวกับประตูรถเลยทีเดียวแหละ กลัวหง่ะ..
“เราถาม..ทำไมไม่ตอบ” มันพูดขึ้นมาห้วนๆ อีกแล้วหง่ะ ฮึยไอบ้าหนิ
“ก็จะให้ตอบว่าไงเล่า....ก็ไม่อยากบอกก็ไม่บอกอะ...ไมอะ” แหนะยังปากดีครับ...ก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องบอกมันนี้ครับ....เฮ้อ แล้วผมก็ไปกับน้ากิตด้วยอะ...ไม่ได้ไปคนเดียวซะหน่อย...
แล้วจากนั้นไอโมก็ได้ความเงียบเป็นการตอบแทนครับ...เงียบกริบจนน่าอึดอัด...แต่ด้วยความเหนื่อยไอโมจึงไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย.....
-
ลุงแน๋วววววววววว ลงมาได้ไงตอนเดียว อ่านไม่จุกใจเลย
:serius2: :serius2: :serius2:
งั้นลงใหม่ซะดีๆเลย
o11 o11 o11
-
ง่า น้อยนิดเหลือเกินสัก ลงซัก3ตอนไม่ได้หรอ :sad2:
-
ลงทีเยอะเลยคร้าบบบบบบบบบบบบ อ่านไม่จุใจเลยอ่ะ นะค้าบบบบบบ :impress:
-
จริงๆอ่ะตั้งใจจะลงวันละ2ตอน แต่ทำโน่นทำนี่เลยลืมลงอีกตอน แหะแหะ :o8:
************************************************************
ตอนนี้ไม่มีอะไรครับ...แค่อยากเล่าให้ฟัง หึหึ...
ตอนพิเศษ...ลูกชายตัวน้อยของพ่อ (ความไม่เข้าใจของคนสองวัย)
ตั้งแต่แรกที่ผมเกิด..แม่เล่าให้ผมฟังว่าพอแม่คลอดผมออกมาแม่ก็เป็นลม ส่วนผมไม่หายใจเค้าเรียกว่าตายรึเปล่าไม่รู้นะสำหรับเด็กพึ่งคลอดอะ..พวกผู้เฒ่าผู้แก่ทำไรกันบ้างไอโมก็ไม่รู้นะ อันนี้แม่เล่าให้ฟัง จนผมฟื้นคืนอะ..พ่อผมร้องไห้โฮแบบเสียผู้เสียคนเลยครับ กลัวว่าเมียจะตาย กลัวว่าลูกจะไม่ฟื้น..พอผมเริ่มหายใจพ่อผมก็เลยโล่งอกถึงขนาดเข่าอ่อนไปเลยอะ อันนี้ยายบอก...ผมเกิดมาตัวเล็กมาก พ่อก็เลยเป็นห่วงว่าผมจะไม่โต พ่อก็เลยหานั้นหานี้มาบำรุงผม ..อันนี้ก็ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดีนะ..พ่อให้ผมกินยาวิตามินมาตั้งแต่เด็กจนโตอะ..หึหึ ..เป็นเด็กคนเดียวในหมู่บ้านหล่ะมั้ง(ตอนนั้นนะ)ที่พอหย่านมแม่..พ่อผมก็ซื้อพวกนมสดไรพวกเนี๊ยะมาให้ผมกินทุกวันผมจะได้แข็งแรงพ่อว่างั้นแฮะ…จะได้ตัวโตๆ
เวลาพ่อกับแม่ไปทำนาพ่อก็จะพาผมไปด้วย ให้ผมขี่คอพ่อ แล้วพ่อก็แบกผมแบบนั้นแหละไปนาทุกวัน โดยมีแม่คอยหาบของกินต่างๆ ตามหลังไปห่างๆ ...อีกอย่างนึงผมเป็นโรคน้ำเหลืองไม่ดีมาตั้งแต่เด็กแล้ว มดกัดนิดๆ หน่อยๆ ผมก็เป็นผื่นขึ้นเต็ม แล้วก็จะเป็นน้ำหนอง...เวลาเป็นแผลก็จะหายช้า บางทีต้องไปฉีดยาถึงจะหาย..พ่อกับแม่ก็เลยค่อนข้างที่จะดูแลผมดีมากผิดปกติ..
อันนี้ผมก็ไม่รู้นะว่าคนอื่นเป็นเหมือนผมอะปล่าว ผมโตจนแม่คลอดเจ้ามดออกมา ผมยังกินข้าวเองไม่เป็นเลยครับ เพราะตั้งเล็กจนโต พ่อผมจะคอยป้อนข้าวผมตลอด.. ผมเริ่มกินข้าวเองเป็นตอนผมเข้าเรียน ประถมอะ...ขนาดนั้นพ่อผมยังมานั่งเฝ้าผมตอนผมเรียนหนังสืออยู่เลยนะ...
ก่อนนอนพ่อจะต้องเล่านิทานให้ผมฟังก่อน ซักเรื่อง 2 เรื่อง พอผมหลับแล้วพ่อก็จะห่มผ้าให้จุ๊บแก้มผม แล้วพ่อจึงจะนอนได้...ชีวิตผมเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ มีพ่อ มีแม่คอยดูแลอย่างใกล้ชิด...เพื่อนผมในวัยเดียวกันได้ไปเลี้ยงวัวเลี้ยงควาย ได้ไปเล่นน้ำตามห้วยหนองคลอง บึง อย่าหวังว่าไอโม กับไอมดจะได้ไป ไม่มีทางเลย...ผมเลยค่อนข้างออกแนวคุณหนูหน่อย....
จริงๆ แล้วผมอะอยากไปเลี้ยงวัว เลี้ยงควายมากเลยนะ วัวควายตัวเองก็มีเคยขอพ่อให้ผมไปเลี้ยงเอง แต่พ่อก็ไม่ให้ไป พ่อบอกว่าแดด มันร้อนเดี๋ยวผมจะไม่สบาย...ผมเคยขัดพ่ออะ แอบตามเพื่อนไปเลี้ยงวัวเค้าอะแหละ ไปแอบเล่นน้ำกับเพื่อนด้วย ปรากฏว่า จมน้ำเกือบตายครับ..แถมโดนแม่ตีก้นลายเลย...วันต่อมาเป็นไข้นอนซมไปเรียนไม่ได้ไป อาทิตย์นึงเต็มๆ แฮะ...อ๋อ เห็นผมเป็นอย่างนี้อย่าคาดหวังว่ากระผมเป็นเด็กน้อยตัวผอมๆ ซีดๆ ดูขี้โรคๆ นะขอรับคิดใหม่ได้เลยครับ..แฮะ
จนเมื่อผมต้องเข้าเรียน ม.ต้น..เพื่อนผมทุกคนได้สอบเข้าเรียนใน ร.ร.ประจำอำเภอกัน พ่อผมไม่อยากให้ไปเพราะมันไกล..พ่อเป็นห่วง ...กลัวว่าลูกชายสุดที่รักจะตื่นไม่ทันรถรับส่งไปโรงเรียน...กลัวไม่ได้กินข้าวเช้าเดี๋ยวโรคกระเพาะกำเริบอีก..(กระผมเป็นโรคกระเพาะมาตั้งแต่ 8-9 ขวบแล้วครับ)...แต่ในที่สุดพ่อก็ทนลูกอ้อนของผมไม่ไหว และแล้วพ่อผมก็ยอมให้ผมไปเรียนในตัวอำเภอ ซึ่งไกลจากบ้านผมประมาณ 20 กิโลได้...
ไปเรียนช่วงแรกๆ พ่อขับรถไปส่งครับ..พอไปถึงโรงเรียนมีการหอมแก้มสั่งลาด้วยนะเออ คิคิ...สงสัยตอนนั้นตาพงษ์ดูละครเยอะไปคิคิ...กระผมก็เต็มใจอะเนาะ ก็ตอนนั้นไอโมยังเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสาอยู่ครับเป็นคนว่าง่ายสอนง่าย...ว่าไงก็ว่าตามกัน...เรียน ม.ต้น เนี๊ยะ ไปแรกๆ ไอโมไม่ได้อยู่ ห้องคิงครับ หรือห้อง 1 นั้นแหละ ทั้งๆ ที่เพื่อนทั้ง 7 คนมันได้อยู่ ห้องคิงหมด แต่ผมไม่อะ..เค้าจัดห้องตามคะแนนที่สอบเข้าครับ ไอโมได้อยู่ ห้อง 2 อายมากมายเลยครับ...เข้าใจหัวอก เด็ก อายุ 12 คนนึงไหมครับ เพื่อนที่เรียนด้วยกันมาทุกคน ได้อยู่ห้องคิง หมด แต่ตัวกู เพียงผู้เดียวได้อยู่ ห้อง 2 มันทั้งอายทั้งแค้น...เจ็บใจก็เจ็บใจ..ไอพวกห้อง 1 นี้แม่ม โคตรเก๊ก..คิดว่าข้าแน่ไงครับ..แบบมองพวกผมห้องอื่นแบบคนละชั้นกับพวกเค้า อะ..เออ..คิดดูดิ(แต่เพื่อนทั้ง 7 ของผมไม่เป็นนะครับ) ไอโมแค้นมากครับเพื่อนๆ ผมไม่คุยกับเพื่อนผมเลยนะตอนนั้นอะ...ผมก้ออยู่กับเพื่อน ห้อง 2 ของผมนั้นแหละ ตั้งใจเรียนโคตรๆ ครับ เป็นพวกชอบเอาชนะไง...ด้วยห้อง 2 ไม่ใช่ห้องที่อาจารย์คาดหวังอะไรมากอะ..(ชั้น ม.1 ตอนนั้น มีอยู่ 6 ห้องครับ เรียงจากเก่งไปหาแย่เลยครับ) พวกผมเลยเรียนกันสบายๆไม่ซีเรียสมีกิจกรรมนั้นนี้ตลอด ....
ต่อมาคุณสมพงษ์(พ่อผมเอง)เห็นว่าผมต้องกลับเย็นบ่อยๆ ..ผมเล่นกีฬาด้วยแหละครับ ทั้งเล่นบาส และก็ตอนเย็นก่อนกลับบ้านก็จะไปเตะบอลกับพวกเพื่อนๆ ด้วย ..ก็เลยกลับบ้าน เย็น ทุกวัน.. พ่อก็เลย ซื้อแมงกะไซต์ให้ผมขับไปเรียนคันนึง หึหึ...แต่กำชับว่าห้ามกลับบ้านเกิน 1 ทุ่มเด็ดขาด ...มันจะเป็นไปได้เหรอ...
จากลูกชายตัวน้อยคอยยิ้มแป้นแล้นตามพ่อไปทุกหนทุกแห่ง ไอโมเริ่มมีเพื่อน เริ่มติดเพื่อน...เสาร์อาทิตย์ก็ยังไปโรงเรียน..ไปอ่านหนังสือกับเพื่อนบ้างไปเตะบอลแซวสาวกับเพื่อนบ้าง..จนผมได้ห่างจากอกพ่อแม่ออกไปทุกที...จากที่กลับบ้านไม่เกินทุ่ม เริ่มเลท เป็น 2 ทุ่ม บ้าง 3ทุ่มบ้าง..(เด็ก ม.1 อะ)
พอจบเทอม 1 ความพยายามของผมก็สัมฤทธิ์ผลอย่างไม่น่าเชื่อเหนือความคาดหมายทั้งของตัวผมเอง และของครูบาร์อาจารย์...เด็กห้อง 2 ทั้งหมด 4 คน สอบติด 1 ใน 4 ของชั้นปีครับ...เบียดห้อง 1 ไปอยู่ที่ 5-6 ไปตามลำดับ..ซึ่งทำให้พวกห้องหนึ่งแค้นมาก...และเด็ก ห้อง 2 สี่คนที่ว่านั้นก็มี ผม ไอวิทย์ ไอโด่ง ไอโก้ ตอนที่อยู่ ห้อง 2 พวกผมทั้ง 4 คนไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันนะ แต่ก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกันอะ...พอเทอม 2 พวกผมได้ย้ายมาอยู่ห้อง 1 กลายเป็นตัวประหลาดสำหรับพวกเพื่อนๆ ในห้องไป..เหมือนกับว่าพวกผมทำให้เพื่อนของพวกเค้าอีก 4 คนต้องกระเด็นตกไปอยู่ ห้อง อื่น..ทำให้เพื่อนพวกเค้าเสียหน้า..ทำให้ห้องพวกเค้าเสียหน้าด้วยแหละที่ห้อง 2 ที่พวกเค้าคิดว่าสู้พวกเค้าไม่ได้ ดันได้คะแนนดีกว่าพวกเค้าทั้ง ห้องซะ อีก...
พวกผม เด็กห้อง 2 เก่า ทั้ง 4 คนเลยจับกลุ่มกันแค่นี้อะครับ...โดยมีเพื่อนๆ ทั้ง 7 ของผมคอยให้กำลังใจอยู่เรื่อย..ผมคิดว่าผ่านไปซักเทอม 2 เทอมทุกอย่างคงดีขึ้นผมก้ได้แต่หวัง
ในขณะเดียวกันความสัมพันธ์ของผมกับพ่อก็เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ จากปกติที่ผมมักจะไปกับพ่อเวลาพ่อ ไป ดูหมอลำ ไปงานวัดอะไรแบบนี้เรามักจะไปกันทั้งครอบครัว มีผม พ่อ แม่ และน้อง...แต่พอวันนี้ผมกลับไม่ต้องการไปกับพวกเค้า ผมไปกับเพื่อนผม พอมีงานวัดที่ไหน ไอโมอาบน้ำแต่งตัว ขอตังค์แม่ แล้วขับรถไปเลย...เป็นแบบนี้บ่อยๆ จนความห่างเหินมันเริ่มมากขึ้น พ่อที่คอยถามผมเวลากลับจากโรงเรียนว่าที่โรงเรียนเป็นไงบ้างเจอไรบ้างเพื่อนเป็นไงเข้ากับเพื่อนได้ยัง...วันนี้โมกินข้าวรึเปล่าลูก..กลายเป็นว่าผมไม่อยู่ให้พ่อถามไปซะแล้ว กลับบ้าน 2-3 ทุ่มผมก็อาบน้ำทำการบ้านพ่อจะเข้ามาที่ห้องผม ก็แค่มาดูไม่อยากกวน...จากคำว่าไม่อยากกวนเวลาไอโมมันอ่านหนังสือกลายเป็นว่าผมกับพ่อไม่คุยกันเรื่องที่โรงเรียนอีก........พ่อไม่ถามผมอีกเลยซึ่งผมก็ไม่เดือดร้อนอะไร..พ่อไม่ถามผมก็ไม่ตอบ..หลายๆอย่างเริ่มเปลียน...
แต่มีอย่างนึงที่แม่ผมขอไว้คือ อย่าล๊อกประตูห้องเวลานอน...ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าทำไม ผมมารู้ก็เมื่อวันนึงผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเห็นพ่อกำลังเข้ามานั่งในมุ้งผม แล้วดึงผ้าห่มที่มันหลุดลงไปอยู่ที่ปลายเท้าขึ้นมาห่มให้ผม...ผมจึงได้เข้าใจว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาพ่อต้องตื่นกลางดึกทุกคืนเพื่อมาดูว่าผมนอนดิ้นจนผ้าห่มหลุดรึเปล่า...มันทำให้ผมอึ้งนะ...แต่ก็แค่นั้น...ผมก็ยังคงเป็นผมอยู่ดี...
จนความสัมพันธ์มันมาเลวร้ายจริงๆ ก็ตอนที่ผมอยู่ ม.2....ผมเริ่มเข้ากับเพื่อนที่ห้องได้แล้ว...และผมเริ่มมีแฟน...เป้นพี่ ม.4 อีกโรงเรียนนึง..ไปเจอกันตอนที่ผมไปแข่งวิชาการหน่ะโดนรุ่นพี่ล่อลวงอีกแล้วครับ...จากแค่คุยกัน แซวกันเล่นและคบกันเป็นแฟน ด้วยความอยากลอง ของผม ผมก็ได้มีอะไรกับพี่เค้าไปซะแล้วแฮะ...และเป็นที่รู้กันทั้ง ห้องว่าไอโมมีแฟนแล้วเป็นเด็ก อีก ร.ร.นึง ตอนนั้นผมยังไม่เจ้าชู้นะ มีแฟนผมก็บอกว่ามีแล้ว ผมคบกับพี่เค้าแค่คนเดียว ใน ร.ร. ผมก็มีคนมาชอบผมนะ...แต่ผมก็ไม่สนใจอะ..และหนึ่งในนั้นคือ..พี่หญิง....
และวันนึงเป็นวันเสาร์ครับ...ผมอยู่บ้านวันนั้นอะผมขี้เกียจออกจากบ้าน..เบื่อเลยนอนดูทีวี อ่านหนังสือการ์ตูน อยู่ที่บ้านนั้นแหละ...เจ้ามดไปไหนไม่รู้พ่อไปดูวัวครับ...แม่ไปไหนจำไม่ได้...ไอโมอยู่บ้านคนเดียว...ปรากฏว่าวันนั้นพี่ กุ๊กไก่ (แฟนผมอะครับ) มาหาผมที่บ้านมากับเพื่อนเค้าอะ...ตอนแรกเพื่อนเค้าก็อยู่ด้วยอะครับคุยกันไปคุย กันมาไอโมเริ่มอยากครับ...เลยส่งสัญญาณให้พี่กุ๊ก...และบอกกับเพื่อนพี่เค้าว่าจะกลับก่อนก็ได้เดี๋ยวผมไปส่งพี่กุ๊กเอง ไม่ต้องห่วง...พอเพื่อนพี่เค้ากลับไป ไอโมก็ดึงพี่เค้าขึ้นชั้นบนทันทีทันใดเลยครับ และก็เรียบร้อย...
ผมก็ขลุกอยู่กับพี่เค้าจนจะเย็นอะครับ...ผมก็จะไปส่งพี่เค้าที่บ้านแหละ...ก่อนไปส่งผมก็ขอไปอาบน้ำก่อนอะครับ..พี่เค้าเลยบอกว่างั้นเค้าไปรอข้างล่างแล้วกันเดี๋ยวคนที่บ้านผมกลับมาก่อนจะแย่..ผมก็โอเคอะ..หยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอว แล้วเดินโอบไหล่พี่เค้าออกมาจากห้องอะครับ...ปรากฏว่าตอนที่เดินลงบันไดมาอะ พ่อผมเดินสวนขึ้นมาพอดี..ไอโมตกใจ มากครับปกติพ่อจะต้อนวัวเข้าคอก ก็ประมาณ 5 โมงเย็นนู้นแหนะ แต่นี้ไมมาเร็ว จัง...พ่อมองผมกับพี่กุ๊กไก่ อย่างอึ้งๆ พี่กุ๊กหวัดดีพ่อผมแล้วไปแอบอยู่ข้างหลังผมอะ...ผมก็ไม่พูดอะไรอะครับ จับมือพี่เค้าลงบันไดแล้วบอกให้พี่เค้าไปรอผมที่รถผมใส่เสื้อผ้าแป๊บ...ผมไม่อาบน้ำแล้วครับ..พอใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ขับรถไปส่งพี่เค้าเลยครับ...ผมก็ใจหายเหมือนกันนะ...พี่กุ๊กไก่นี้ร้องไห้เลย...คงกลัวมากอะ...ไอโมก็ไม่รู้จะทำไงอะครับ...พอผมส่งพี่เค้าเสร็จผมก็บอกพี่เค้าว่าเดี๋ยวคืนนี้โทรหาไม่ต้องกลัว...ผมสงสารพี่เค้านะ...ตอนนั้นผมคิดว่าผมรักพี่เค้าด้วยซ้ำ...คึคึ ..(คิดว่าพี่เค้าเป็นเมียตัวเองด้วยแหละ)
พอกลับบ้านไอโมก็เตรียมตัวโดนด่าหล่ะครับ...แต่เปล่าเลยพ่อเงียบ พ่อไม่พูดอะไรออกมาเลย(คงช๊อค คิคิ)...มีแต่แม่แหละที่มองผมแล้วยิ้ม ให้ผมอย่างให้กำลังใจ...
จากวันนั้นพี่กุ๊กไก่ ก็ไม่ไปหาผมที่บ้านอีกเลย...คงกลัวจัด...แต่ผมก็มีอะไรกับพี่เค้าอยู่เรื่อยๆ มิได้ขาดครับ ฮี่ๆ...ก็เถียงนาน้อยคอยรักผมไงครับคิคิ(กระท่อมปลายนาอะแหละ).เป็นวิมานสำหรับผมไปซะงั้น..ที่นั้นมีทุกอย่างพร้อมครับไอโมขนไปไว้หน่ะ เอาไว้นอนเล่นอ่านหนังสือหน่ะครับ...ลมเย็นๆสบายจะตายคิคิ..
และแล้วลางแห่งปัญหาก็มาถึง ..พี่หญิงผู้หญิงที่ชอบผมอะครับ.เค้าได้ตามตื้อผมทุกวันอะ พูดนั้นพูดนี้..ซื้อขนมซื้อน้ำมาให้ผม..ผมก็รำคาญนะแต่ทนเอาอะ..จะว่าไรมากไม่ได้ยังไงเค้าก็เป็นผู้หญิง..แล้ววันนึงความอดทนผมก็สิ้นสุดลง...คือวันนั้นผมพึ่งทะเลาะกับพี่กุ๊ก มา..ผมก็เลยหงุดหงิดมากมายเลยเชียวหล่ะ...
หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จไอโมเลยมานั่งเล่นให้ข้าวมันเรียงเม็ดอยู่ที่ข้างสนามบาสอะครับ กะว่าให้ข้าวมันเรียงตัวอย่างสวยงามลงกระเพาะซะก่อนค่อยลุกไปเล่นบาสกับเพื่อนๆอะ...
“น้องโมจ้ะ ได้ยินว่าทะเลาะกับแฟนมาเหรอ...”ผมก็มองหน้าพี่หญิงอย่างเซ็งๆอะครับ..เบื่อหง่ะยุ่งไรกะกูนักหนาวะ..
“พี่รู้ได้ไงอะ...รู้ไปหมดเลยนะพี่ หึ”รำคาญครับเลยพูดไปงั้นแหละ..แล้วผมก็ลุกขึ้นจะไปเล่นบาสกะเพื่อนอะครับ...แต่ว่า...
“ก็พี่ชอบน้องโมไง.. ชอบมาตั้งนานแล้วด้วย น้องโมก็รู้อะ..”พี่เค้าคว้าชายเสื้อนักเรียนผมไปจับไว้...แล้วพูดออกมาเสียงสั่นๆเหมือนจะร้องไห้อะ...
ตอนนั้นบอกตามตรงว่า รำคาญมากจนไม่มีคำว่าสงสารอยู่ในหัวสมองเลยครับ เซ็งมากมาย ไม่ต้องบอกกู..กูก็รู้..แม่ม...ผมขยับมือขึ้นไปจับมือพี่เค้าที่จับชายเสื้อผมอยู่.มาจับไว้แน่น มองหน้าพี่เค้าเขม็งแล้วพูดเสียงดังๆ ฟังชัดๆ ว่า
“แต่ผมไม่ได้ชอบพี่...เลิกตามผมซะทีรำคาญเว้ย...” แล้วไอโมก้อปล่อยมือพี่เค้าแล้วเดินหันหลังกลับเข้าไปในตึกเรียนอะครับ
ไม่ล่งไม่เล่นมันแล้วเว้ยบาสรมณ์เสียชิบหายเลยแม่ม...เซ็งชิบ...แต่ผมหารู้ไม่ว่าผมได้สร้างความอับอายไว้ให้กับผู้หญิงคนนึงเข้าซะแล้ว...จากความรักความชอบพอ..มันทำให้พี่เค้าแค้นผมซะแล้วอะ
พอผมเข้ามาในห้องเรียนเพื่อระงับอารมณ์โมโหของตัวเองซะหน่อย..เพื่อนๆผมพวกไอวิทย์อะแหละครับ...มันก็เดินตามผมเข้ามาในห้อง...
“ไอโม..มึงรู้ปะ พี่เค้าร้องไห้โฮเลยนะมึง” นี้คือคำพูดของไอวิทย์ครับ...ผมก็คิดแหละแล้วมึงไปเจือกอะไรกะเค้าด้วยวะ...
“แล้วไง” สั้นๆ อย่างไม่สบอารมณ์ครับ...กูต้องไปกราบตีนขอโทษด้วยมะ..
“เอ้ามึงนี้...มึงแหกตาดูนะ..ที่หนามบาสอะ...มีคนอยู่เยอะขนาดไหน มึงตะคอกพี่เค้าซะดังขนาดนั้นอะ..ป่านนี้เค้ารู้กันไปทั้งโรงเรียนแล้ว...ไอห่ะ...แบบนี้พี่เค้าก็ต้องเป็นขี้ปากคนทั้งโรงเรียนสิวะ...มึงหนิ” ช่วยไม่ได้เว้ย...ยุ่งกะกูดีนัก...ไอโมไม่สำนึกครับว่าตัวเองได้ทำไรลงไป คิดแค่ว่าก็กูไม่ชอบนี้หว่า ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ
“อ้าว มึง...แม่ม มันก็รู้อะ ว่ากูมีแฟนแล้ว ยังเสือกมายุ่งกับกูอยู่ได้..กูรำคาญนี้หว่า..มึงอะหยุดพูดไปเลยไอวิทย์..” ผมยกมือขึ้นชี้หน้าไอวิทย์...อย่างมีโมโหอะครับ ไอวิทย์มันมองหน้าผมแล้วส่ายหน้า แล้วมันก็เดินไปนั่งที่โต๊ะมันอะครับ...เซ็งจริงๆกู...
แล้วไอโก้ กับไอโด่งมันก็มาตบบ่าผมแปะๆให้กำลังใจผมแล้วพวกมันก็เดินไปนั่งที่โต๊ะมันเหมือนกันครับ..พออ๊อดเข้าเรียนดังขึ้น เพื่อนๆ ในห้องผมก็สวนสนามกันเข้ามาในห้องเรียนแหละครับ พอใครเดินเข้ามาก็เดินมาตบบ่าผมแปะๆ คาดว่าน่าจะรู้กันแล้วว่าผมไปทำอะไรไว้..แอบสะใจเล็กๆครับ(เลวตั้งแต่เด็กครับ)
และเย็นนั้นพอเลิกเรียนผมก็ไปเรียนพิเศษกับอาจารย์แหละครับ(อาจารย์โรงเรียนเก่าผมสอนพิเศษไม่คิดตังค์นะขอรับคิคิ) เลิกเรียนก็ประมาณ 5 โมเย็น ปกติหลังเลิกเรียนกระผมกับเพื่อนๆ จะไปเตะบอลกันก่อนครับแล้วค่อยกลับบ้าน แต่วันนี้ไอโมอารมณ์ไม่ดีครับเลยขี้เกียจ...กลับบ้านนอนตีพุง อ่านการ์ตูนดีกว่าเซ็งมากมาย..
ผมขับรถจนมาถึงทางโค้งจะเข้าหมู่บ้านผมแล้วครับพอดีตรงนั้นมีศาลาพักรอรถอยู่อะครับ...พอถึงผมก้อชะลอรถจะเข้าหมู่บ้านแหละครับผมเห็นแล้วครับว่าตรงศาลานั้นมีรถแมงกะไซต์คันนึงจอดอยู่และมีผู้หญิง 2 คน อยู่ตรงนั้น คนนึงนั่งอยู่ในศาลาอีก คนนึงอยู่บนรถแมงกะไซต์..พอเห็นผมชะลอรถ คนที่นั่งอยู่บนแมงกะไซต์ก็ถลาเข้ามาขวางทางรถผมอะครับ แม่ม อยากจะขับรถชนให้ดับไปเลยครับเซ็งมากมาย...
แต่ความจริงก็คือความจริง จะชนก็ไม่ได้เลยต้องจอดรถแล้วมองหน้าพี่เค้านิ่งๆอย่างรอคอยว่าต้องการอะไรอีก...จะให้ขอโทษอะไม่นะเว้ย..ไม่รู้สึกผิดเลยซักนิด...
“ขอคุยด้วยเดี๋ยวนะน้องโม” พูดจบเจ้าหล่อนก็ดึง กุญแจรถแมงกะไซต์ผมไปถือไว้อะครับ...ผมต้องนับหนึ่งถึงร้อยอยู่เป็นนานเลยแหละครับ กลัวต่อยปากผู้หญิงเข้าให้นี้สิ...
“ครับว่ามา..ฟังอยู่” มองหน้าพี่เค้าอย่างเซ็งๆ ครับ..ทำให้รู้ไปเลยว่าเลิกยุ่งกะกูซะที...
“ไปคุยกันในศาลาดีไหมอะ...” เอ้าเรื่องมากจริง พี่หญิงมองผมแล้วบุ้ยหน้าไปในศาลาอะครับ...
ไอโมเลยต้องจำใจเข็นรถไปจอดให้พ้นๆ ถนนหน่อยแล้วเดินตามพี่เค้าไปในศาลาอะครับ แล้วเพื่อนพี่เค้าก็มองหน้าผมหน่อยนึง แล้วเดินออกไปนอกศาลาอะครับ...แหม๋..เป็นใจกันจริงๆเลยนะแม่ม กูหล่ะเซ็ง...
พอเข้าไปในศาลาเรียบร้อยไอโมก็เอามือล้วงกระเป๋ากุงเกงนักเรียนแล้วมองหน้าพี่เค้าอย่างเซ็งๆ อะครับ...มองประมาณว่ามีไรก็พูดๆ มากูจะได้กลับบ้านซะที...ไอโมเนี๊ยะเวลาไม่ชอบก็คือไม่ชอบนะครับจะแสดงออกทันทีเลย(ตอนนั้นนะ)
“เฮ้ย..พี่..หญิง” ตกใจครับ..ตัวแข็งทื่อเลยครับ ก็พี่หญิงเค้าเดินเข้ามากอดผมไว้แน่นเลยนี้ซิครับ ร้องไห้ด้วยอะ..อ้าว..ทำไรไม่ถูกเลยครับผม.. ถึงจะดูเหมือนผมจะซ่าส์ซักแค่ไหนแต่ผมก็เป็นแค่เด็ก อายุ 13 เองนะครับ...
พอดีมีรถขับผ่านมา พี่หญิงจึงรีบปล่อยผมอะครับ..ผมก็มองหน้าพี่เค้าอย่างงงๆ อะ..
“แค่นี้ใช่มะ...ผมกลับนะ เอากุญแจรถผมมา” ผมพูดกับพี่เค้าเสียงห้วนๆอะครับ...ตอนนี้พอเห็นน้ำตาพี่เค้าก็ใจอ่อนแล้วครับ...
“เอ้า เอาไป” แล้วพี่เค้าก็ยื่นกุญแจรถให้ผมทั้งน้ำตาอะครับ...ผมก็ยื่นมือไปรับแหละ ..
‘เพลี๊ยะ’
อ้าปากค้าง พูดไม่ออกครับ หน้าหันเลยทีเดียว..ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกครับ...แต่สงสัยว่า ตบผมทะมายยยยยยยยยยยยยย....แล้วพี่เค้าก็ยัดกุญแจรถใส่ในมือผม เค้ายิ้มอย่างสะใจเลยหล่ะ แล้วเดินออกไปหาเพื่อนเค้าที่รออยู่ข้างนอกแล้วสตาร์ทรถขับจากผมไป ทิ้งไว้แค่รอยฝ่ามือแดงๆ ที่หน้าของกระผมนั้นเอง...โอ้เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่พึ่งเคยโดนตบก็ครั้งนี้แหละวะ...จะภูมิใจดีไหมนี้กู...
ขณะขับรถกลับบ้านก็รู้สึกงงมากมาย และเริ่มไม่พอใจแหละครับ ไม่เข้าใจว่ามาตบกูไมวะ...กูทำไรผิดเนี๊ยะ หรือว่าผิดที่กูไม่รักตอบ..หรือผิดที่กูไม่คบด้วย หรือที่กูปฏิเสธ แม่ม เอ้ย เจ็บใจชิบหาย....ถ้าไม่เห็นว่าเป็นผู้หญิงนะฮึ่ม..ก็ได้แต่กัดฟันกร๊อดๆแหละครับ
พอกลับถึงบ้านไอโมก็หน้าหงิกมากมายไม่คุยไม่ทักใครเลยแหละ .แล้วเดินเข้าห้อง หยิบ ผ้าเช็ดตัวเดินลงกะไดไปอาบน้ำแหละครับ..อาบน้ำเสร็จ แม่ก็มาเรียกไปกินข้าวพอดีอะครับ...ก็นั่งกินข้าวไปไอโมก็เงียบด้วยความเซ็ง..กินข้าวอิ่มไอโมก็ขึ้นห้องหล่ะครับ จะนอนแหละเซ็งมากมายเลยวันนี้...พ่อกับแม่ ผมก็มองตามผมด้วยความแปลกใจอะครับ..แปลกใจที่ผมกลับบ้านเร็ว แล้วยังทำหน้าหงิกอีกต่างหาก...แต่คนที่ไม่สนโลกเลยคือเจ้ามดนั้นแหละ(ก็น้องยังเด็กนี้หว่าจะเอาไรกับมันมากมายวะ)
หนังสือก็ไม่อ่านการบ้านก็ไม่ทำครับ พอหัวถึงหมอนไอโมก็หลับแหละครับ(หลับง่ายมาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ)..
“โม ตื่น ลูก...โม” เสียงปลุกและแรงเขย่า ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นอย่างงัวเงียอะครับ...ผมมองหน้าแม่ผมอย่างงงๆ ....
“ไปล้างหน้า ล้างตาแล้วไปคุยกันหน่อย” แม่ผมพูดแล้วยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้ผมอะครับ...
แล้วแม่ก็เดินออกจากห้องผมไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล ผมก็งง อะครับ..แต่ก็ลุกขึ้นแต่โดยดี เดินลงไปข้างล่างเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา แล้วเดินไปหาแม่อะครับ
ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าทำให้ผมงง มากมายเลยที่เดียว มีคนแปลกหน้า 2-3 คนนั่งอยู่บนเสื่อที่แม่ผมเอามาปูให้แขกนั่ง..และที่ทำให้ผมแปลกใจมากก็คือ ร่างเล็กๆที่หน้าเต็มไปด้วยน้ำตา ของพี่หญิง...ผมก็ยิ่งงงหนักสิครับ...
“นั่งลงโม...” พ่อผมพูดกับผมเสียงห้วนๆ แต่ไม่มองหน้าผมอะครับ...
ไอโมหันไปมองหน้าพ่อ หน้าแม่ แล้วจึงค่อยๆ หย่อนก้นลงนั่งขัดสมาธิบนเสื่อ ข้างๆ แม่ผมอะครับ..
“นี้ พ่อแม่ ของ น้องหญิงเค้า...และนี้ก็ ลุงสุข ผู้ใหญ่บ้าน บ้าน...(ชื่อหมู่บ้านครับ)เค้าบอกว่า โมไปกอดลูกสาวเค้าเหรอ”
คำพูดของพ่อทำให้ผมตกใจมากเลยครับ..
ผมรู้ว่าอะไรเป็นอะไรไง คือผมไม่ได้กอด แต่คนที่กอดหน่ะพี่เค้าต่างหากไม่ใช่ผม แถมผมยังโดนตบหน้าด้วยอะ...ผมก็มองหน้าพี่หญิงเขม็งแหละครับ .พี่เค้าก็หลบตาผมแหละแล้วก้มหน้าก้มตาใหญ่เลยอะ..เคืองมากมายผมรู้แล้วหล่ะครับว่าชะตากรรมของผมตอนนี้จะเป็นยังไง...ถึงขนาดมีผู้ใหญ่บ้านมาเกี่ยวไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้วแหละครับ...และที่สำคัญไม่ใช่ผู้ใหญ่บ้านบ้านเค้าคนเดียวด้วยครับ ผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านผมก็นั่งอยู่ด้วย...ชะตาขาดแล้วครับไอโม ถึงผมจะไม่ได้กอดพี่เค้าจริงๆ แต่ว่าตามธรรมเนียมแล้วผู้ชายก็ยังผิดอยู่ดีที่ ไปแตะต้องเนื้อตัวฝ่ายหญิง...เฮ้อ..
“เปล่า ครับ...ผมไม่ได้กอด” หลังจากผมหายตกใจแล้ว ผมก็ตอบออกไปหน้านิ่งๆ อะครับ...
“หึ ไม่ได้กอดเหรอ..แล้วที่ไปกอดลูกสาวฉันกลมดิก อยู่ที่ศาลานั้นหล่ะ มันใครถ้าไม่ใช่เราหน่ะ หา.คนเค้าขับรถผ่านไปมาเค้าเห็นกันหมด ...ขายขี้หน้าจริงๆ...ลูกสาวฉันทั้งคนนะฉันเลี้ยงมาอย่างดี...แล้วดูซิอยู่ๆมาทำแบบนี้กับลูกฉันได้ยังไง…เป็นขี้ปากชาวบ้านเค้าก็คราวนี้หล่ะ หึ” แม่พี่หญิงพูด ห้วนๆ ด้วยแรงอารมณ์แหละครับ ไอโมหล่ะเซ็ง...
“ป้า ก็ลองถามลูกสาวป้าดูซิครับ ว่าผมได้กอดเค้ารึเปล่า” ย้อนทันควันครับ ด้วยความหมั่นไส้...(ไม่ดีนะครับเป็นเด็กเป็นเล็กไปย้อนผู้ใหญ่เนี๊ยะ)
“โม..” ไอโมเลยต้องหุบปาก ครับ..เมื่อโดนพ่อตวาดเอา...เซ็งมากมาย..
“ถามสิ ก้ตัวมันเองก็ยอมรับ ว่ามันหน่ะโดนเรากอด..” ไอโมก็ได้แต่อึ้งอะครับ เล่นงี้กันเลยเหรอ..
“แต่ผมไม่ได้กอด..ผมจะกอดเค้าได้ไง ก็ผมเกลียดเค้าจะตาย” โมโหมากมายเลยครับ..ปากหมาครับไอโม
“โม พูดอะไรหน่ะ” ไอโมโดนพ่อตวาดอีกแล้วครับ..แล้วพี่หญิงก็ร้องไห้โฮแหละครับ...
แม่พี่หญิงเองก็แทบจะลุกขึ้นมากระทืบผมแหละครับ...ไอโมก็ได้แต่นั่งจ้องเขม็งแหละ ก้ผมไม่ได้ทำนี้นา...
“โม ทำก็รับมาซะ ว่าทำ..พ่อไม่ว่าอะไรโมหรอก” พ่อผมพูดขึ้นมาเสียงเฉยชามากเลยครับ...ผมค่อยๆ หันไปมองพ่อ
“เค้าไม่ได้ทำนะ พ่อ เค้าไม่ได้กอด...เค้าไม่ผิด พ่อจะให้เค้ายอมรับได้ไง” ไอโมพูดไปน้ำตาก็จะหยดแหละครับ..เสียใจด้วยแหละที่พ่อไม่เชื่อ..ส่วนแม่ผมก็ยื่นมือมาจับมือผมไว้แน่นแหละครับ...
“เอาหล่ะ พอแล้วนะ..จะกอดรึไม่ได้กอดไม่รู้ที่แน่ๆ .น้องหญิงเค้าเป็นผู้หญิงยังไงเค้าก็เสียหาย ป่านนี้คนที่เค้าเห็นว่าเรา สอง คนยืนกอดกันหน่ะ เค้าคงไปพูด นินทาให้คนเค้าได้ยินไปทั่วแล้ว....ยังไงซะฝ่ายตาพงษ์ก็ต้องรับผิดชอบแหละนะ”พอผู้ใหญ่บ้านฝ่ายนู้นพูดขึ้นไอโมก็ได้แต่เงียบแหละครับปลง...ยังไงซะดูท่าว่ายังไงก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ไม่ได้ทำจริงๆนั้นหล่ะ...
“แล้วจะให้รับผิดชอบยังไงหล่ะ” พ่อผมพูดขึ้นนิ่งๆ อะครับ ดูไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรเลย...
“ก็ต้องเสียผี กันแหละนะ ตาพงษ์..หรือไม่ก้ให้ลูกชายตาพงษ์กับน้องหญิงเค้าหมั้นกันไว้ก่อน เรียนจบค่อยแต่งงานกัน ตาพงษ์จะว่าไง”ไอโมอึ้งครับ หันหน้าควับไปมองหน้าพ่อผมทันที พ่อไม่ได้หันหน้ามามองผมเลยซักนิด...ผมก็ทำท่าจะพูดอะไรออกไปแหละครับ แต่ว่า แม่ได้บีบมือผมเป็นเชิงเตือนอะครับไอโมเลยนั่งก้มหน้านิ่งเจ็บใจมากมายเลยหล่ะ...
“ไอเรื่องหมั้นหมายหน่ะ...คงไม่ได้หรอก...เจ้าโมมันยังเด็ก...เอาเป็นว่า..จะให้เสียผีเท่าไหร่หล่ะ” พ่อผมยังนิ่งครับ แต่ไอโมไม่นิ่งแล้วครับอยากร้องไห้อะ...ลองมาเป็นเด็กอายุ แค่ 13 ที่ต้องมานั่งฟังเรื่องพวกนี้ดูสิครับว่ามันจะรู้สึกยังไง...
“อืม...ว่าไงหล่ะ แม่น้อม...จะให้เสียเท่าไหร่ก็ว่ามา..”
การเสียผีของที่บ้านผมเนี๊ยะมันเหมือนกับเป็นสัญลักษ์ว่าผิดจริงจึงต้องยอมเสียอะครับ มันไม่ใช่การเห็นแก่เงินหรอกครับ..(บางคนนะ).เป็นการเรียกศักดิ์ศรีของฝ่ายหญิงคืนด้วยแหละ…ซึ่งมันก็คือเป็นการบอกนัยๆว่ากระผมได้ไปกอดลูกสาวเค้าจริงๆ นั้นแหละครับ เป็นอะไรที่ไอโมรับไม่ได้จริงๆ ผมไม่ได้ทำอะ ....
“5,000...” ไอโมก็ได้แต่อึ้งอีกแล้วครับ เงินห้าพันหน่ะไม่ใช่น้อยๆ นะ ในสมัยเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วอะครับ...
“ได้..เป็นอันจบนะ” พ่อผมพูดง่ายๆ แล้วพยักหน้าให้แม่ผมอะครับ ...แม่ผมเดินขึ้นไปบนชั้น 2 แล้วพักนึงแม่ก็เดินลงมาพร้อมกับกระเป๋าใส่เงินของแม่อะครับ...
แม่นับๆ เงินแล้วยื่นให้ผู้ใหญ่บ้านฝ่ายผมอะครับ แล้วผู้ใหญ่บ้านฝ่ายผม ก็ยื่นเงินให้กับ..พ่อแม่พี่หญิงเค้า...ไอโมก็ได้แต่นั่งเจ็บแค้นอยู่ในใจแหละครับ...พอตกลงกันได้ฝ่ายนั้นเค้าก็ลาพ่อแม่ และผู้ใหญ่บ้านฝ่ายผมอะครับ แล้วพวกเค้าก็เดินออกจากบ้านผมไป ผมมองตามร่างเล็กๆ ของพี่หญิงด้วยแววตาเจ็บแค้นอยู่ในใจพี่หญิงไม่หันมามองผมแม้แต่นิดเดียว....
“เอาหล่ะ โม...พวกเค้าไปกันหมดแล้ว โมบอกพ่อมาตรงๆ ซิว่าโมทำรึเปล่า” พ่อหันมาพูดกับผมหลังจากที่ ผู้ใหญ่บ้านลากลับบ้านไปอะครับ..
“เค้าปล่าวนะพ่อ...เค้าไม่ได้กอดนะ พี่หญิงต่างหากหล่ะเป็นคนกอดเค้าอะ” ผมก็มองพ่อด้วยแววตาอ้อนวอนอะครับ...อยากให้พ่อเชื่อว่าผมไม่ได้ทำจริงๆ..
“โมพ่อสอนโมให้เป็นคนแบบนี้เหรอลูก...ฝ่ายนั้นเค้าเป็นผู้หญิงนะ โมยังจะ..ผลักความผิดไปให้เค้าอีกเหรอลูก..หา” พ่อผมมองผมด้วยแววตาผิดหวังในตัวผมอย่างเต็มเปี่ยมเลยครับ...
ผมมองหน้าพ่ออย่างอึ้งๆ และผิดหวังไม่แพ้กัน...ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมาจากปากผมอีกเลย...ผมได้แต่มองหน้าพ่อด้วยความเจ็บใจเป็นที่สุด...
“โม วันนั้นหน่ะ พ่อรู้นะว่าโมทำอะไรกับ เด็กผู้หญิงคนนั้น” อยู่ๆพ่อก็พูดขึ้นมาอะครับ...มันทำให้ผมเข้าใจว่าทำไมพ่อถึงไม่เชื่อผม..พ่อได้ตัดสินผมไปแล้วจากสิ่งที่พ่อรับรู้ในวันนั้น...มันทำให้ผมพูดไม่ออกไม่อยากอธิบายอะไรอีกแล้ว...
“ก็แล้วแต่พ่อ แล้วกัน...ใช่ เค้าพาผู้หญิงมานอนที่บ้านจริงๆ นั้นแหละ...เค้าทำจริงเค้ารับ...แต่นี้เค้าไม่ได้ทำเค้าไม่มีวันรับหรอก” ผมพูดกับพ่อเสียงเบาหวิว มันเจ็บมันเสียใจที่พ่อไม่เชื่อผม...พ่อได้ตัดสินผมจากสิ่งที่พ่อเห็นเพียงแค่ครั้งเดียวพ่อไม่เชื่อใจผม...
“ถ้าโมไม่ได้ทำผู้หญิงเค้าจะพูดได้ยังไงว่าโมเป็นคนไปกอดเค้าหน่ะ หา เค้าเป็นผู้หญิงนะ...โมบอกพ่อมาตามตรงเถอะอย่าโกหกพ่อ” พ่อพูดกับผมด้วยแววตาผิดหวังเช่นเดิม ...
“เค้าไม่รู้...เค้าเป้นลูกพ่อนะ...ทำไมพ่อถึงไม่เชื่อเค้าหล่ะ” ไอโมน้ำตาร่วงเผาะเลยแหละครับ...
“ก็โม ทำให้พ่อไม่เชื่อโมเองนะ..” พ่อจ้องผมเขม็งเลยครับ...ไอโมงงมากมายว่าไปทำอะไรให้พ่อไม่เชื่อได้ขนาดนั้น...ผมมองหน้าพ่อด้วยความผิดหวัง...ผมลุกขึ้นยืนด้วยน้ำตานองหน้า...ในเมื่อไม่เชื่อกันก็จะไม่ขอพูดอีกแล้ว...
“พ่อไม่เชื่อเค้าก็ตามใจ...แต่คนอย่างเค้าหน่ะ ถ้าผิดเค้าก็ยอมรับว่าเค้าผิด แต่ถ้าไม่ก็คือไม่..” แล้วผมก็หันหลังให้พ่อเดินขึ้นไปบนห้อง ล๊อคประตูแล้วล้มตัวลงนอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับเตียงนอน...
ซักพักผมก็ได้ยินเสียงเคาะประตู และเสียงเรียกของแม่ แต่ไอโมไม่อยากคุยกับใคร แม่ก็คงเหมือนพ่อ คงไม่เชื่อผมหรอก...งั้นก็อย่าคุยกันอีกเลยนับตั้งแต่วันนี้ไป....
นับตั้งแต่วันนั้นไอโมก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมก็ได้เป็นลูกที่เลวไปแล้ว ผมไม่คุยกับพ่อ..ไม่มองหน้าพ่อเลยซักนิดเดียว..ไอโมก็ไปเรียนตามปกติ ที่โรงเรียนรู้ข่าวเร็วดีจริงๆ เพื่อนก็เข้ามาถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นว่าผมไปกอดไปปล้ำพี่หญิง จนต้องเสียผีเหรอ...เป็นคำถามทีงี่เง่ามาก...ผมก็ได้แต่เงียบแหละครับ ไม่พูดอะไรออกมา และก็ถามไปว่า
“คนอย่างกู...หมดน้ำยาถึงขนาดต้องไปปล้ำผู้หญิงเลยเหรอวะ” แค่นี้ครับที่ผมพูด.
.และเพื่อนๆ ผมก็ได้แต่หัวเราะ และก็ไม่มีใครถามหรือว่าสงสัยอะไรในตัวผมอีก...เพื่อนๆ ห้องผมเข้าใจ...และทุกคนในโรงเรียนเลยด้วยที่เข้าใจว่าผมไม่มีวันทำแบบนั้นวันที่ผมปฏิเสธพี่เค้าไปนั้นทุกคนก็รับรู้กันหมด...กลายเป็นว่าพี่หญิงเป็นคนที่โดนหนักซะงั้น..มีแต่คนว่ากระทบกระเทียบพี่เค้า...จนพี่เค้าไม่ยอมมาโรงเรียนอะ..อายหนัก แต่ผมก็รู้สึกว่ามันสาสมนะ..สะใจด้วยแหละ...ก็เค้าเป็นต้นเหตุให้ผมกับพ่อผิดใจกันนี้นา(ตอนนั้นคิดแบบนี้จริงๆ..เล๊วเลว)
และทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดีครับ กลับสู่สภาวะปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือผมกับพ่อแทบจะไม่มองหน้ากันเลย...มันเป้นความผิดหวังในตัวซึ่งกันและกันของผมกับพ่อ...
เหตุการณ์นี้ผ่านไปได้ซักอาทิตย์นึงมั้งครับ...วันนั้นผมมาโรงเรียนแต่เช้า..เป็นเวรกวาดห้องหน่ะครับเลยมาแต่เช้าหน่อย..มาตั้งแต่ภารโรงยังไม่เปิดห้องเรียนเลยทีเดียว แต่กระผมก็ได้ไปเอากุญแจจากภารโรงมาเปิดประตูห้องเรียนผมแหละครับ...พอผมเปิดห้องได้แป๊บเดียวไอวิทย์ก็มาอะครับ ผมกับมันเลยช่วยกันกวาดห้อง ถูห้องเรียนแหละ.เป็นเวรกัน 5 คนครับ อีก 3คนนั่งรถรับส่งเลยยังมาไม่ถึง..เลยให้รับผิดชอบหน้าที่อื่นแทน...
“เออ.ไอโมเอาถังมากูไปเปลี่ยนน้ำเอง” ไอวิทย์มันพูดกับผมหอบๆ อะครับ แล้วมันก็เดินเอ้อ ระเหยไป ที่ก๊อกน้ำชั้นล่างอะครับ ห้องเรียนพวกผมอยู่ชั้น 3 ครับ..
พอไอวิทย์ไปผมก็หันไปคว้าแปรงลบกระดานแล้วไปเคาะเอาฝุ่นช๊อกออก ที่หน้าต่างอะครับ..
“เฮ้ย ไอสั- โม” หือ ใครวะ แม่มเรียกกูซะเพราะเชียว ผมนึกอย่างขำๆ แล้วหันหน้ากลับไปอะครับ ผมคิดว่าเพื่อนผมล้อเล่นอะ...
“โอ้ย...” เจ็บมากมายก่ายกองเลยครับ ผมยกมือขึ้นลูบหัว ตรงที่โดนของแข็งอะไรซักอย่าง ฟาดลงมาอะครับ...หน้ามืดเลยอะ..แม่ม ไอชั่ว...แล้วผมก็เห็นเลือดสดๆ ไหลออกมาจากหัวผม..ผมเงยหน้าขึ้นมองไอคนที่มันฟาดผมอะครับ...ไอบอย..ไอบอย มึง.
“โอ้ย..ซี๊ด” แล้วไอบอยมันก็เข้ามาเตะ เข้าที่ท้องผมอีกทีอะครับ..เจ็บแม่ม
-
“นี้สำหรับน้องกู ไอสั- มึงทำให้น้องอับอายจนมาเรียนไม่ได้...ส่วนตัวมึงก็สบายใจเฉิบ ฮึ้ย.” แล้วมันก็เตะเข้าที่ท้องผมอีกอะครับ แม่มเอ้ย...ไอบอยมันเป็นพี่ พี่หญิงครับ มันอยู่ ม.5 มันไม่ได้มาคนเดียวด้วยอะ มันพาเพื่อนมันตัวเท่าควายมาด้วย อีก 2 คน ...
แม่ม ..ไอโมเริ่มหน้ามืดจริงๆ แล้วครับ...จะลุกขึ้นแต่ลุกไม่ไหวอะ...รู้สึกว่าเลือดที่หัวจะไหลออกมาไม่หยุด...
พอพวกมัน จัดการกับผมซะหมอบแล้วพวกมันก็เดินออกจากห้องไปอะครับ...ไอโมก็ได้แต่นอนกองอยุ่กับพื้นหายใจผงาบๆ แหละครับ เจ็บใจมากมาย แม่ม เล่นทีเผลอนี้หว่า..มึงนะมึง...กูทำไรผิดเนี๊ยะ..กูไปทำไรพวก มึง พวกมึงถึงได้จองล้างจองผลาญกูไม่มีที่สิ้นสุด ไอชั่วไอเลว...
“ไอโม..ไอโม มึงเป็นไร ใครทำมึง...ทำไมมึงเป็นแบบนี้อะ..ฮือ” ผมได้ยินเสียงไอวิทย์มันมากระทบหูผมแว่วๆ มันร้องไห้ด้วย หง่ะ แล้วผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนไม่ต่ำกว่า 2 คนวิ่งมาที่ตัวผม..
ผมอยากจะพูดอยากจะบอกมันว่าผมไม่เป็นไรแต่ผมพูดไม่ออกผมจุกอะ...แล้วไอวิทย์มันก็แบกผมขึ้นหลัง มันทั้งร้องไห้ ทั้งแบกผมแหละครับ...ปากมันก็บอกว่ากูขอโทษที่ปล่อยมึงไว้คนเดียวกูขอโทษ พูดไปร้องไห้ไป ผมก็ยังสงสัยว่ามันจะร้องไห้ทำซากไรนักหนาวะเนี๊ยะ...เออ แค่โดนอัดจนน่วมแค่นั้นเองแม่ม...และไอ 2 คนที่มันวิ่งเข้ามาหาผมก็คือ ไอโก้ กับไอโด่ง ครับ มันไม่ใช่เวรวันนี้หรอก ..แต่มันมาเช้าเพื่อว่าพอพวกผมทำเวรเสร็จจะได้ไปเล่นบาสกันหน่ะ
...ไอวิทย์มันก็แบกผมมาจนถึงโรงบาลแหละครับ โรงเรียนกับโรงบาลไม่ห่างกันเท่าไหร่ครับ...แค่ โล เดียวเองมั้ง..คาดว่านะ กะเอา...พอถึงโรงบาลหมอก็ทำแผลให้ผม...ทำการเอ๊กซเรย์สมองผมด้วยแหละ...และก็ให้น้ำเกลือด้วยครับจากนั้นก็ปล่อยให้ผมพักแหละครับ โดยมีไอ 3 ตัวนั้นนั่งเฝ้าผมอยู่ตลอด และแล้วไอโมก็หลับไปแหละครับ..
พอตื่นขึ้นมาก็เห็นไอพวก 3 ตัวนี้นั่งหน้าสลอนมองผมอยู่อะ....
“มึงเป็นไงบ้าง” ไอวิทย์มันถามผมตามันบวมฉึ่งเลยครับ ผมก้อได้แต่ส่ายหน้าอะแหละ...
“ไม่เป้นไร..แค่จุกนิดหน่อย” ไม่เป็นไรจริงๆ ครับ แล้วผมก็หันไปมองที่กระปุกน้ำเกลือของผม ใกล้หมดแล้วครับเหลืออีกนิดหน่อย...หมอบอกผมก่อนที่ผมจะหลับว่านอนพักซะ น้ำเกลือหมดกระปุกก็กลับได้แล้ว...ไม่ได้เป้นอะไรมาก...
“ใครเป็นคนทำมึง” ไอโก้มันถามผมเสียงเครียดอะครับ...
ผมฉุนกึก ขึ้นมาทันทีเลยครับ...มึงต้องชดใช้ ...กูจะรวบยอดทั้งต้นทั้งดอกเลยมึง...น้องมึง เล่นกูซะอ่วมเลย...อับอายขายขี้หน้ายังไม่พอ กูต้องทะเลาะกับพ่อกูอีก...มึง…ความเจ็บแค้นที่ผมทำไรใครไม่ได้ตอนนี้ผมมีที่ระบายแล้วครับ
“ไอบอย...ม.5 ห้อง 6” เป็นอันรู้กันครับ..พวกมันทุกคนพยักหน้า...
“มึงเอาไงจะเล่นมันไหม” ไอโก้มันถามผมน้ำเสียงแค้นมากมายเลยครับ...
“แน่นอน” ง่ายๆ สั้นๆ แค่นั้นเองครับ ผมไม่ปล่อยมันไว้หรอก...ทำผมทั้งๆที่ผมไม่ผิด...แถมยังมาเล่นทีเผลออีก...ถือว่าเป็นรุ่นพี่เหรอ..มึงได้เจอกูแน่ ไอบอย..
แล้วพวกผมก็รอให้น้ำเกลือหมดกระปุกแหละครับ...ไอวิทย์มันบอกกับผมว่า อาจารย์รู้เรื่องที่ผมโดนซ้อมแล้ว...โทรบอกพ่อแม่ผมแล้วอีกเดี๋ยวคงมา และรอให้ผมตื่นก่อนอาจารย์จะมาถามผมว่าใครเป็นคนทำ..หึหึ...ไม่เป็นไรครับอาจารย์ผมจัดการเอง..พอน้ำเกลือหมดพวกผมก้อเดินกลับไปที่โรงเรียนแหละครับสภาพผมดูไม่จืดเลยแหละ..เสื้อนักเรียนสีขาวเปื้อนเลือดเต็มไปหมด.บนหัวก็มีผ้าผ้าพันแผลพันไว้โดยรอบ เย็บ 6 เข็มเชียวนาหึหึ...ไม่เป็นไรจะทำให้มันได้เย็บมากกว่า 6 เข็มอีก...
พอเดินเข้าไปในโรงเรียน ก็เดินแอบๆ อะครับ...ไม่ได้เข้าทางประตูหน้าอะ พวกผมมีทางลับเฉพาะครับ แอบเข้ารูนินจาของพวกผมเอง พอเข้ามาได้หมดทุกคนแล้วก็เดินหลบเลี่ยงสายตานักเรียนคนอื่นแหละครับเป็นเวลาพักเที่ยงพอดีหน่ะกลัวไอบอยมันรู้ตัวก่อนหน่ะครับ...แล้วพวกผมก็เดินดาหน้ากันไปหาไอบอยมันที่ห้องแหละครับ ดีหน่อย ที่ ม.5...ห้องเรียนมันอยู่ที่ ชั้น 2 นี้เอง
ผมนี้แค้นมากมายเลยครับอยากอัดมันจริงๆ ตอนนั้นไม่ได้คิดถึงผิดชอบชั่วดีอะไรเลยครับ รู้แต่ว่ามึงต้องชดใช้แทนคนในโคตรเหง้าของมึงที่ทำกับกูไว้...รวมทั้งตัวมึงเองด้วย...พอไอบอยมันเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละครับมันทำท่าจะวิ่งหนีอะ ผมเลยวิ่งเข้าไปกระโดดถีบมันไว้ก่อน จากนั้นก็ไม่รู้แหละครับว่าใครเป็นใคร ผมรู้แค่ว่าผมจะฆ่ามันให้ตาย....กูจะฆ่ามึงให้ตาย...และผมก็จำไม่ได้ด้วยว่าตอนนั้นผมทำไรไปบ้างคล้ายๆ กับว่าสติหลุดอะ...
สติผมกลับคืนเมื่อ ผมได้ยินเสียงแว่วๆเหมือนคนร้องไห้..และก็มีคนเข้ามาล๊อคตัวผมและกอดผมไว้แน่น..ซักพักแหละครับผมจึงได้รู้ว่าคนที่ล๊อคผมไว้คืออาจารย์ฝ่ายปกครอง(เป็นผู้ชายครับ) และพอผมมองไปรอบๆ ก็เห็นโต๊ะเก้าอี้ ล้มระเนระนาดกระจัดกระจายไปหมด..ที่พื้นห้องมีไอบอย นอนไม่ได้สติอยู่ตรงนั้นเลือดอาบเลยแหละผมหล่ะสะใจจริงๆ ...ว่าแต่ว่ากูไปทำอีท่าไหนให้มันเป้นไปได้ขนาดนั้นวะ..เพื่อนๆผมทั้ง 3 คนก็โดนล๊อกตัวไว้เหมือนกันและพวกเพื่อนๆ ของไอบอยก็โดนจับตัวไว้เหมือนกัน...คนอื่นดูจะไม่เป็นไร แต่ไอบอยนี้ท่าทางจะสาหัสพอควร...และเสียงร้องไห้ที่ผมได้ยินคือเสียงของบรรดาผู้หญิงที่อยู่แถวๆนั้นแหละครับ...
แล้วอาจารย์ก็ลากให้ผมออกจากห้องเรียน..แล้วจับพวกผมทั้ง 4 คนไปที่ห้องปกครองอะครับ ส่วนไอพวกนั้นคงไปห้องพยาบาล ..แยกกันหน่ะครับไม่งั้นคงมีอันได้ฟาดปากกันอีกแน่นอน นั่งไปพักเดียวครับพ่อกับแม่ผมก็มา แม่ผมร้องไห้ใหญ่เลยอะตอนที่เห็นหน้าผมอะ..พ่อผมเงียบครับไม่พูดอะไรเลย...
จากเหตุการณ์วันนั้นปรากฏว่าไอบอยสาหัสจริงๆ ครับ...เพื่อนๆ ผมบอกว่าผมยกเก้าอี้ฟาดหัวไอบอยมันหน่ะ ผมยังคิดว่าพวกมันอำผมเล่นเลย...ผมรึจะโหดร้ายปานนั้น แต่พวกมันก็ยืนยันว่าผมทำแบบนั้นจริงๆ น่ากลัวจะตายห่ะพวกมันว่างั้นใครดึงใครรั้งไว้ก็โดนลูกหลงไปหมด..ขนาดอาจารย์ฝ่ายปกครองยังเกือบโดนไปด้วยเลย (เกือบซวยไปแล้วไอโม) ..ความผิดของพวกผมคือไล่ออกอย่างเดียวครับ แต่บังเอิญว่า พวกผมทำความดีความชอบทำชื่อเสียงให้กับโรงเรียนไว้เยอะเหมือนกัน และที่สำคัญนี้เป็นความผิดครั้งแรกของพวกผม พวกผมเลยรอดครับ..แต่โดนพักการเรียน อาทิตย์นึงเต็มๆ...นอนอยู่บ้านสบายไปเลย...ส่วนไอบอยเหรอครับ หึหึ..มันไปฟื้นที่โรงบาลนู้นเลยครับ...และมันก็โดนไล่ออกด้วยครับ...เพราะว่าพอใตร่สวนแล้วมันเป็นคนทำผมก่อนจนผมต้องเข้าโรงบาล..และนี้ไม่ใช่ความผิดครั้งแรกของมัน...
พ่อผมนี้ถึงกับพูดไม่ออกครับ เมื่อได้ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นและพ่อก็รู้แล้วด้วยว่าผมไม่ได้กอดพี่หญิงจริงๆ พี่หญิงเป็นคนสารภาพกับพ่อผมเองครับ...(อันนี้แม่บอกผม) แต่ความสัมพันธิ์ของผมกับพ่อก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย ยังเหมือนเดิมผมรับรู้ว่าพ่อเสียใจที่ไม่เชื่อผมแต่..ผมก้เสียใจเหมือนกันที่พ่อที่เป็นพ่อผมแท้ๆ แต่กลับไม่เชื่อในคำพูดของผม...พ่อกลับเชื่อคำพูดของคนอื่นมากกว่า....ความครางแครงใจของผมกับพ่อยังมีอยู่เลยเข้าหน้ากันไม่ติดอะ..เลยห่างเหินกันไปโดยปริยาย...
สำหรับแม่ผม...แม่ได้บอกกับผมว่าพ่อเค้าเสียใจนะที่ไม่เชื่อโม...ที่ไม่เชื่อลูกของพ่อ ...
“โมอยากให้พ่อเค้าขอโทษโมเหรอลูก...” แม่ถามผมขึ้นในตอนเย็นวันนึง ..ผมอยู่บ้านอะโดนพักการเรียน..
“เปล่า..” ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าต้องการอะไรจากพ่อ
“แล้วทำไมโมถึงไม่พูดกับพ่อหล่ะ ลูก... พ่อเค้าเสียใจนะ” แม่พูดเสียงเศร้าๆ อะครับ..
“เค้าไม่รู้ว่าจะพูดไรกับพ่อหนิ...”ผมยังรู้สึกตะหงิดตะหงิดในใจอยู่อะครับ..ผมไม่ได้โกรธพ่อนะ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นผมรู้สึกยังไง..
“เค้าแค่เสียใจที่พ่อไม่เชื่อเค้า” ผมพูดกับแม่เบาๆ อะครับ...
“เป็นพ่อเป็นแม่คน มันก็ต้องมีผิดพลาดกันบ้างสิโม...” แล้วผมกับแม่ก็คุยกันไปแหละครับเรื่องของผมกับพ่อนี้แหละ ..แต่ก้อหาข้อสรุปไม่ได้หรอก
“โมรู้ไหมลูกว่าทำไมเรื่องแบบนี้ถึงได้เกิดขึ้น” หลังจากที่คุยเรื่องผมกับพ่อเรียบร้อยแล้วแม่ก็เริ่มเรื่องใหม่ขึ้นมาทันทีเลยครับ
“ไม่รู้” ไอโมก็ได้แต่ส่ายหน้าแหละครับ...
“เพราะคำพูดไงโม...”
“ถ้าโมจะปฏิเสธใคร โมพูดให้ดูดีกว่านี้ได้นะลูก..คำพูดที่จะไม่ทำให้เค้ารู้สึกเสียหน้า และเสียใจมากเกินไปหน่ะ...แม่เชื่อว่าโมต้องทำได้”...แม่พูดกับผมยิ้มๆ อะครับ...ไอโมก็คิดแหละครับว่าคนปากหมาอย่างเค้าจะทำได้เหรอแม่..
“แม่ ขอถามโมหน่อยนะลูก..โมไม่ชอบให้คนมารักโมเหรอ...แม่ว่าดีออกนะ...มีคนรักเยอะๆ ดีกว่ามีคนเกลียด..ถ้าเราอยากให้เค้ารักเรา...เราต้องรักเค้าก่อน... และก็พยายามอย่าทำให้คนที่เค้ารักเรา...ชอบเราเสียน้ำใจ ถ้าจะปฏิเสธก็ให้มันนุ่มนวล....การที่จะทำให้คนรักนะมันยากแต่ทำให้คนเกลียดหน่ะง่ายนิดเดียว จำไว้นะลูก”ผมจะจำคำแม่เอาไว้ครับ ต่อไปนี้ไอโมจะไม่ทำให้ใครต้องเสียใจแบบพี่หญิงอีกแล้ว...ขอโทษนะครับพี่หญิงที่ทำให้พี่ต้องอายคนทั้งโรงเรียนขอโทษจริงๆ ครับ...
และผมกับพ่อนับแต่นั้น ก็เหมือนจะเป็นเส้นขนานกันไปโดยปริยาย...แต่ไม่ได้โกรธไม่ได้เกลียดอะไรกันหรอกนะครับ...มันเหมือนกับว่าพ่อยังรับไม่ได้ที่อยู่ๆ ลูกชายที่น่ารักก็เปลี่ยนไปแค่นั้นเอง จากเด็กที่เคยติดพ่อ ไปไหนก็ไปกับพ่อ...อ้อนให้พ่อไปส่งที่โรงเรียน ลูกชายที่พ่อคอยเล่านิทานให้ฟังก่อนนอน ลูกชายตัวน้อยที่พ่อคอยประคบประหงมยังกับไข่ในหินมาตลอด ...ทุกวันนี้ดูเหมือนลูกชายที่น่ารักได้เปลี่ยนไปแล้ว...วันนี้พ่ออาจจะรับไมได้แต่ซักวันพ่อคงจะรับได้หล่ะ...
********************************
-
^
^
แอบมาจิ้ม ตุดแน๊ว ก่อนไปนอน อิอิ :o8:
-
ชอบโมจัง เอารูปตอน โม เด็กๆ มาลงให้ดูหน่อยได้ใหมคับ :o11: :o11:
-
ลุงแน๋ว รู้สึกมานไม่จบตอนป่าวคับ อ่านแล้วมานขาดๆไงมะรุ้ ในตอนพิเศษ...ลูกชายตัวน้อยของพ่อ (ความไม่เข้าใจของคนสองวัย) ของช่วงที่1 จู่ๆ หายไปซะอย่างงั้น โผล่มาอีกที ลากคนไปซัดกันละ
-
:o8: โก๊ะอีกแย้ววว คือตั้งใจจะลงให้เปงตอนเดียว แต่มานเกิน3พันคำ เลยต้องตัดออกเปง2ตอน แล้วตอนตัดออกไปสงสัยว่าจาก๊อปมาไม่ครบ แหะแหะ โต้ดทีจ้า o1
-
มะเปงไร ให้อภัยคนโก๊ะ :o9:
-
ไม่เป้นไรคับ ผมให้อภัยแก่ผุ้สูงอายุเสมอ อิอิ :haun5:
-
:โฮๆ1: มะเปงราย อยากจะกระหน่ำซ้ำเติมยังไงก็ได้ ยอมรับแต่โดยดีแย้วว แงๆๆ :o7:
-
อ่านแล้วเศร้าเหมือนกันนะเนี่ย :o12:
-
กว่าจะตามอ่านทันอ่ะครับ :เฮ้อ:
โมตอนเด็กก็ดูธรรมดานี่ครับ แถมยังได้เสียกะผู้หญิงด้วยอ่า :sad3: แต่ไหงตอนโตมากลายมาเป็นงี้ไปได้น้อ :เฮ้อ:
หรือเป็นเพราะตาคิมเข้ามาเปลี่ยนชีวิต เรื่องความความรักก็นะ เป็นเรื่องของหัวใจจริงๆ :-[ แต่ดูโมน่ารักดี
เวลาพูดกับพ่อแม่จะแทนตัวเองว่า "เค้า" :-[ เวลาพูดกับคิมก็ดูสุภาพดี ยังไงก็รอตอนต่อไปละกันนะครับ :impress:
สู้ๆคับ :yeb:
ปล. ตอนแรกๆ ข้างบนอ่ะครับ มันสุดแล้วเหรอครับ ทำไมมันลงท้ายด้วยคำว่า "ไม่เห็"
มันมีข้อความต่อท้ายด้วยเปล่าครับพี่แน๋ว
-
อ่านตอนพิเศษแล้ว น้ำตาซึมง่ะ :impress:
-
ตรงไหนอ่ะจ๊ะน้องเอ็มโควทมาให้ดูหน่อย
-
ก็ตอนพิเศษ...ไปนั่งรถไฟใต้ดินกันเถอะ.. ของอันแรกอะ มานขาดหายไป เหมือนกะที่แมกบอกอันก่อนอะ
-
อ่อ เหงล่ะ เหะเหะ คำมานเกินมานเลยตัดออกให้อัตโนมัติ เราก้ว่าเราก๊อปมาครบอยู่นา พยายามอีดิทแย้วมานก็ไม่ให้ มันยังตัดคำออกอยู่ดี เลยต้องเอาออกทั้งประโยค มาใส่เพิ่มต่ออีกตอน :sad4:
ปล. ขอบคุงน้องแม๊กซ์กะน้องเอ็มมากจ้า :like6: อาวไปเลยคนละ1+ o13
-
ไม่เปงรายคับ เด่วบวกให้ปี้แน๋วใหม่นะคับ o14
-
555 ป้าแน๋ว โก๊ะอีกแล้ว อิอิ...
o13
แน๋วสู้ตาย... o14
-
คิดถึงพี่ตามที่ซู้ดดดดดดด :like6:
-
^
^
^
^'^
:teach: มาดู คนเขา คิดตึ๋งกัน อิอิ o3
-
ไม่เป้นไรคับ ผมยินดีรับใช้เสมอ อิอิ :teach: :teach: :teach:
-
นานจังเมือไรจะมาคิดถึงพี่โมกะพี่คิม จัง :impress: :impress:
-
เพื่อที่meeza31 และน้องmaxที่ร๊ากกกก มาต่อให้แล้วจ้า.. :give2:
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 2.
จนเมื่อถึงบ้านพอรถจอดในรั้วบ้านแล้วเรียบร้อยผมก็เดินเข้าบ้านไปแหละครับ...เข้าห้องนอนได้ ก็เดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำอาบท่าแหละครับ ผมคิดว่าพอผมออกจากห้องน้ำมาคงเจอไอคิมมันนอนแอ่งแม้งอยู่บนเตียงผมเหมือนทุกครั้งอย่างแน่นอน...
แต่พอผมโผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอมันแล้วครับ..ผมก็แปลกใจเล็กๆ แต่ไม่คิดอะไรมากอะ..พอผมเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อทาโลชั่นผมก็เห็นแต่กุญแจรถผมวางอยู่บนโต๊ะอะ.ปกติแล้วเนี๊ยะไอคิมพอมันเดินเข้ามาในห้องผมมันจะวางทอสับ..กระเป๋าสตางค์มันไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้งนี้อะครับ แต่นี้มันไม่มีอะ....ใจหายวาบเหมือนกันครับ...ไปไหนของมันวะ เริ่มกังวลใจเล็กๆ ครับ...
พอใส่เสื้อผ้าเสร็จก็เดินลงไปข้างล่างอะครับ เดินหาไอคิมมันทั่วบ้านเลยอะ...ห้องนั่งเล่นห้องรับแขก..แม้แต่สวนหลังบ้าน หน้าบ้าน...หาที่ไหนก็ไม่เจอครับ...เริ่มทำไรไม่ถูกแล้วครับ..ไอโมก็ได้แต่เดินคอตกขึ้นบันไดไปแหละครับ...ยืนจ้องประตูห้องตัวเองพักนึงแล้วก็ภาวนาว่าพอกูเปิดประตูเข้าไปนี้..ขอให้กูเห็นไอคิมมันอยู่ในห้องด้วยเถอะ สาธุ ยกมือขึ้นท่วมหัวแหละครับ แฮะ..(ปัญญาอ่อนจริงๆ)...
ผมก็ค่อยๆเปิดประตูห้อง เข้าไป.แหละครับ..แล้วสอดส่ายสายตาหา..ไอยักษ์เผื่อว่ามันจะยืนทำหน้าโหดใส่ผมอยู่ในห้อง...แต่ไอโมก้อต้องผิดหวังอะครับ มันไม่อยู่ในห้องหง่า ฮือ ไอโมจ๋อยครับ..หมดแรงทรุดตัวนั่งลงกับพื้นห้อง หลังก็พิงเตียงไว้แหละครับ...อยากร้องไห้มากมาย..คิมมึงไปไหน ของมึงเนี๊ยะ....มึงไปไหนไมมึงไม่บอกกูว่ะ.. กูเป็นห่วงนะเว้ย.. ...
‘แก๊ก’
เสียงแก๊กเบาๆ ที่ดังขึ้นทำให้ไอโมหันหน้าไปมองยังทิศทางของเสียงทันทีครับ...และก็เห็นไอบ้าคิม...มันยืนอมยิ้ม..เอามือเท้าประตูบานเลื่อนที่เปิดไประเบียงห้องผมอะครับ..ไอโมทำหน้าไม่ถูกครับ ทั้งโล่งอกทั้งโกรธ รู้แล้วครับว่ามันแกล้งผม..แม่ม..กูนี้ก็โง่เนาะ ไม่ยอมเดินออกไปดูที่ระเบียง..
ไอโมเซ็งครับ งอนมากมาย.. อับอายขายขี้หน้าชะมัดเลยกู นี้มันคงขำกูน่าดู..แม่มกูก็เดินพล่านซะทั่วบ้านเลย...เจ็บใจเว้ย...
“หึหึ..ไมกลัวเราหายเหรอ..เดินพล่านซะทั่วบ้านเชียว หึหึ” ฮือ..ไอบ้าหนิ.ไอคิมมันพูดแล้วเอามือกอดอก ยิ้มเยาะเย้ยผมด้วยอะ...
“หึ..อ๋อเหรอ...คิดงั้นเหรอ..หลงตัวเองมากไปแหละ..นายอะ.กลับบ้านไปเลยไป ..เฮอะ.” ทำหน้าเหยียดๆ มันหน่อยครับ
แล้วลุกขึ้นล้มตัวนอนลงบนเตียงกลบเกลือนความอาย ดึงผ้าห่มมาคลุมโปง ...เว้นช่องไว้หายใจหน่อยนึงครับ กลัวหายใจไม่ออก แฮะ..
“โอ้ย หนัก..ลุกออกไป..ไอบ้าคิม ..หายใจไม่ออก” ฮือ..ก้ไอคิมอะสิครับ มันกระโดดขึ้นมาทับผมไว้ทั้งตัวแล้วมันก็ขย่มๆอะ..
แถมมันยังเอามือปิดปากปิดจมูกผม ที่โผล่ออกมาจากผ้าห่มหน่อยนึงนั้นด้วยหง่ะ ฮือ..ไอโมก็ดิ้นพราดๆ อยู่ตั้งนานแหนะครับ..หายใจจะไม่ออกแล้วอะ..ไอคิมมันถึงได้ลุกออกจากตัวผมแล้วดึงผ้านวมออกจากตัวผมด้วยอะ...ไอโม ก็ขยับตัวมานอนหงาย..เหงื่อแตกพลั่กๆ หายใจผงาบๆ แหละครับ..แล้วไอคิมมันก็ขยับขึ้นมานอนคร่อมตัวผมไว้มือมันก็จับข้อมือผมทั้ง 2 ข้างกดไว้กับที่นอนอะครับ...มันมองผมตาวาวเลยทีเดียว...ไอโมก็หายใจหอบๆ สบตากับมันอะครับ..เสียวท้องน้อยวาบเลยทีเดียวตอนสบตากับมันอะ..ไอโมก็หลบตาทันควันแหละครับ..ไม่ใช่เด็กน้อยไร้เดียงสานะครับถึงจะไม่รู้ว่ามันมองผมแบบนี้ทำไม...เอาไงหล่ะทีนี้กู...
“นี้..นายรู้ตัวปะ..ว่าท่าทาง.ของนายตอนหาเราไม่เจออะ..มันน่าฟัดขนาดไหน..”ไอคิมมันพูดแล้วปากมันก็กดลงกับปากผม..อย่างอดไม่ได้อะครับ...ไอโมก็ใจเต้นตึกๆ แหละครับ...
“มันทำให้เราอดคิดไม่ได้ว่า..นายก็รักเราเหมือนกัน...”มันผละริมฝีปากออกจากปากผม แล้วลากลิ้นมาที่ติ่งหูผมที่มี ตัว K แปะอยู่อะครับ...
แล้วมันก็ขบกัดแรงๆ ที่หูผม..กัดแล้วก็เลียไปตามใบหูผม..แล้วมันก็วกมากัดที่ติ่งหูผมอีก แล้วก็เลียอยู่อย่างนั้น ซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายครั้ง เว้ย..ไอโมขนลุกซู่ๆ.เลยอะ..เจ็บๆ หยิวๆ ยังไงบอกไม่ถูก..ใจจะขาดครับ...จนต้องส่งเสียง ซี๊ด ออกมา..แขนขาอ่อนไปหมดเลยครับ...แล้วมันก็ล้วงมือเข้าไปจับน้องน้อยของผมแล้วมันก็รูดขึ้นรูดลงจนไอโมสุดๆ แห่งความหยิวเลยอะครับ..
“อา...โม..วันนี้เราขอฟัดนายให้หายอยากหน่อยเถอะนะ”
แล้วมันก็ฉกริมฝีปากลงมาบดกับปากผมอย่างแรงเลยครับ...จูบผมยังกะอดอยากปากแห้งมานานงั้นแหละ...มึงไปตายอดตายอยากมาจากไหนเนี๊ยะ กูเจ็บ...จะขัดขืนก็ไม่มีแรงครับ ใจผมมันไม่อยากขัดขืนด้วยแหละ อายจัง....แฮะ...
แล้วคืนนั้นไอโมก็โดนไอคิมมันฟัดซะจนหนำใจมันจริงๆอย่างที่มันว่านั้นแหละครับ.....ไม่รู้มันไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน...ผมนี้เจ็บระบมไปทั้งตัวเลยอะ.. ไม่มีแม้แต่แรงจะหายใจเลยก็ว่าได้ไอไมอะ
“อืม...ไม่เอา..คะคิม..เรา..ไม่ไหว..ละ แล้ว พอเถอะ..” ไอโมก็พูดเสียง สั่นๆ เหมือนคนจะตายไปเดี๋ยวนั้นแหละครับ...
ก็ไอคิมอะหลังจากที่มันฟัดผมไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แล้ว...พอผมเคลิ้มๆ จะหลับ มันก็เริ่มไซร้ ไปตามแผ่นหลังผมอีกแล้วหง่ะ...ฮือ...กูเหนื่อย.นะ..มึงจะคึกอะไรกันนักกันหนาวะ.. แล้วไอคิมมันก็จับผมพลิกมานอนหงายอะครับ..โดยมีมันนั่งแทรกตัวอยู่ตรงกลางหว่างขาผมอะครับ.
“น่า..นายผิดเองนะ..ที่ไม่ยอมให้เราเอาอะ..เพราะฉะนั้นนายต้องรับผิดชอบ อา อือ...ซี๊ดๆ ๆ”
“อือ..เจ็บอะ...” ไอโมก็รู้สึก เสียวแว๊บเจ็บจี๊ดที่ช่วงล่างอะครับ..แล้วมันก็ก้มลงจูบปากผมอะครับ...ฮือ...เสร็จมันอีกจนได้สิกู...
ครับตั้งแต่วันนั้น....วันที่มันปล้ำผมที่บ้านมันหน่ะ ผมกับมันก็ไม่มีอะไรกันอีกเลย...ถึงระยะหลัง เดือน 2 เดือน มานี้มันจะมานอนค้างกับผมบ่อยๆ แต่ผมกับมันก็ไม่ได้มีอะไรกัน ก็ได้แต่กอดๆ จูบๆ...แฮะ...และโดนมัน จ๊วบ ที่น้องน้อยผมบ่อยๆ...แต่มันก็ไม่ได้ฟัดผมอะนะ...มันคงเก็บกดมั้งเฮ้อ...ขืนเป็นแบบนี้บ่อยๆ ไอโมต้องได้ไปนอนให้น้ำเกลือที่โรงบาลเป็นแน่แท้.....ไอหื่น....
-
ตอนที่ 3
เช้าวันนี้ไอโม รู้สึกตัวตื่นแบบไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ครับ..รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว เหมือนจะไม่สบายเลยอะ..
“อู้ย..ซี๊ด..เจ็บ” ไอโมน้ำตาแทบร่วงครางซี๊ด แหละครับ..เจ็บช่วงล่างมากมายเลยหง่ะฮือ...
“เป็นไงบ้าง...เจ็บมากไหม” เสียงนุ่มๆที่ดังอยู่ข้างหู พร้อมกับสัมผัสอุ่นๆที่หน้าผากทำให้ไอโมน้ำตาร่วงเผาะ เลยครับ..ฮือ...ก็เพราะใครเล่ากูถึงเจ็บเนี๊ยะไม่ใช่เพราะมึงเหรอ
“เจ็บมากเหรอ...ขอโทษนะ...ก็เราอดใจไม่ไหวนี้หว่า.....”ปากมันพูดแต่ตัวมันก็ขยับมาคร่อมตัวผมไว้อีกแล้วหง่ะ....แล้วมันก็ก้มลงจุ๊บที่หน้าผากผมอีกทีอะครับ...
“เอ ตัวรุมๆ นะโม...อืม..เป็นไข้รึเปล่าเนี๊ยะ...หึ...”มันพูดไปมือมันก็ขยับมาเช็ดน้ำตาให้ผมอะครับ...ยิ้มล้อเลียนผมด้วยหง่ะ..ไอโมก็ขยับหน้าหนีมันแหละ...โกรธมันมากมายเลยอะ..วันพรุ่งนี้ต้องไปสารคามกับน้ากิตแล้วด้วยจะไปไหวไหมวะกู...
“ไอบ้า..ไอซาดิสส์ ไอโรคจิต..ฮึก” ด่ามันไปก้สะอื้นไปแหละครับ เจ็บใจจริงๆ ให้ดิ้นตาย...
“หึ..นี้...”แล้วมันก็ช้อนมือเข้าที่ท้ายทอยผม แล้วจับไว้แน่นอะครับ..จับไว้ไม่ให้ผมหันหน้าหนีมันหง่ะ บังคับกูจริง...
“ถึง จะบ้า ถึงจะซาดิสส์..หรือเป็นไอโรคจิต..แต่เราก็เป็นผัวนายนะ..หึ” แล้วมันก็ก้มลงจูบปากผมหง่ะฮือ..ไอบ้าเหม็นขี้ฟันปล่อยกูเลย...จะทำอะไรได้มากกว่านี้ก็หาไม่...เลยได้แต่ปล่อยให้มันจูบไป คาดว่ามันพอใจเมื่อไหร่คงหยุดเอง...
“อือ...ต่ออีกรอบดีไหมนี้..หือ” มันพูดไปหน้ามันก็ซุกไซร้ไปตามลำคอผมอะครับ มือมันก็ลูบลงไปตามสะโพกผมหง่ะ....ผมรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆ มาทิ่มที่หน้าท้องผมอีกแล้วหง่ะ ฮือไอโมอยากตาย...มันจะคึกไรนักหนา..วะเนี๊ยะ.
“ถ้านาย..อยากให้เราตายเร็วๆ ก็ทำเถอะ...ยังไงเราก็ขัดนายไม่ได้อยู่แล้วหนิ...” ไอโมก็พูดเสียงเนือยๆ..อ่อยๆ .หล่ะครับ...ไม่มีอารมณ์ร่วมกับมันเลยด้วยซ้ำ...รู้แต่ว่าเหนื่อยมากกกกก..สภาพร่างกายยับเยินเหมือนไปออกรบแล้วโดนข้าศึกกระทืบมางั้นแหละ..
“อือ..หึหึ...ไม่หรอก..นายตายเราก็แย่สิ...”ไอคิมมันพูดไปหัวเราะไปอะครับ..
แล้วมันก็เลื่อนริมฝีปากมันมากัดเข้าที่จมูกผมอะ..เจ็บหง่ะ..ไอโมก็ทำหน้างอขึ้นมาในบัดดลแหละครับ...กูไม่สนุกด้วยหรอกนะ...ยิ่งมันเห็นผมไม่พอใจมันยิ่งแกล้งครับ..มันดึงท้ายทอยผมให้ลุกขึ้นพลิกตัวผมให้ไปอยู่บนตัวมัน ส่วนตัวมันก็ขยับไปนั่งพิงกับหัวเตียงหง่ะครับ..แล้วมันก็ บีบเค้นไปตามเนื้อตัว ผมอะครับ ปากมันก็ดูด ..เม้มไปตามซอกคอผมหง่ะ..อ๋อย..ไอโมหล่ะอ่อนอกอ่อนใจกับมันจริงๆครับ...ทำอะไรไม่ได้ ก็เลยก้มลงอ้าปากงับคอมันซะเลย..งับไปเต็มเขี้ยวเลยแหละ...
“โอ้ยยยยยย ...พอแล้วยอมแล้ว..ซี๊ด ชาติที่แล้วเป็นหมารึไงเนี๊ยะ..อูย...”มันพูดแล้วปล่อยมือจากตัวผมแล้วลูบที่คอตัวเองป่อยๆอะครับ..
ผมมองที่คอมันอย่างสะใจ เลือดออกซิบๆ เลยแหละ แค่นี้ยังน้อยไปเว้ย...ไอซาดิสส์...ไอโมก็อยากลุกไปเข้าห้องน้ำมากมายเลยครับ..แต่ลุกไม่ไหวอะ..เลยขยับแขนขึ้นไปกอดคอมันไว้..แล้วซบหน้าลงกับซอกคอมัน..เพลียครับ..เหนื่อยด้วยเหนียวตัวอยากอาบน้ำอีกต่างหาก อีกทั้งยังรู้สึกว่าตัวเองจะเป็นไข้...เนื้อตัวก็ระบมปวดเมื่อยไปหมด..ฮือ..อยากร้องไห้...กูหนอกูไม่น่าไปยุ่งกับมันเลย..เจ็บตัวจนได้..
“เช็ดตัวนะ..เดี๋ยวเราเช็ดให้..นายตัวรุมๆ อะ เดี๋ยวไม่สบาย..”ไอคิมมันพูดเสียงอ่อนโยนมากมายเลยครับ...แล้วมันก็เอามือลูบที่หัวผมด้วยหง่ะ..เปลี่ยนท่าทีเร็วจริงแม่ม ...รู้อีกว่ากูอยากอาบน้ำ..แสนรู้จริงๆมึง
“ไม่เอาอะ...เราอยากอาบน้ำ..” ไอโมก็พูดอู้อี้อยู่กับซอกคอของมันอะครับ..แอบจุ๊บแก้มมันด้วยแหละแฮะ.. ถึงร้ายก็รักนะครับผม คิคิ
“แต่นายจะไม่สบายเอานะ..”ปากพูดมือมันก็เค้นคลึงไปถึงไหนต่อไหนอีกแล้วอะครับ...ฮือ..
“ไม่เป็นไรหรอก...เรากินยา..แล้วนอนพักหน่อยเดี๋ยวก็หาย...นะให้เราอาบเถอะ..” พูดเสียงอ้อนๆ แล้วขยับปากไปตามซอกคอมันอะครับ..แฮะทำเหมือนกับที่มันทำให้ผมอะแหละ ตอนนั้นไม่ได้คิดไรครับ..คิดแค่ว่าเอาใจมันหน่อยแค่นั้นเอง...เผื่อมันจะใจดีให้ขี่หลังเข้าห้องน้ำแฮะ..
“อือ..นี้..ทำแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ต่ออีกรอบจริงๆ หรอก..”มันพูดเสียงกระเส่าอีกแล้วหง่ะ..ไมมันถึงได้มีอารมณ์ง่ายแบบนี้วะ..
“บ้า..”
พูดเสร็จก็งับปากเข้ากับคอมันอีกอะครับ...แต่คราวนี้เบาๆ นะครับ..ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะแผ่วๆมาเข้าหู แล้วมันก็ดึงหน้าผมออกจากคอมันแล้วมันก็จุ๊บที่ปากผมที นึง ยิ้ม..ให้ผมด้วยหง่ะ.. หล่อดี..แฮะ ไอโมก็อายแหละครับ..ผมจึงซุกหน้าลงกับซอกคอมันอีกทีมือก็กอดคอมันไว้แน่นแหละครับ..
จากนั้นไอคิมมันก็อุ้มผมเข้าห้องน้ำไปแหละครับ..ย้ำว่าอุ้มนะครับ..(ผมก็ตัวหนักเหมือนกันนะ..มันอุ้มไหวได้ไงก้อมะรู้) ..พอเข้าไปในห้องน้ำแล้วมันก็ปล่อยให้ผมยืนลงกับพื้นห้องน้ำ ไอโมก็ขาอ่อนยวบยืนไม่อยู่อะครับ..ไอคิมมันจึงยื่นแขนมาโอบกอดผมจากทางด้านหลัง..จากนั้นมันก็จัดการเปิดฝักบัว หยิบสบู่มาถูให้ผมแหละครับ..แฮะ..ไม่เคยมีใครเคยทำแบบนี้ให้เลยอะ..โอ๊ะ ลืมไปไอนัทก็เคยอาบน้ำให้ครั้งนึง...ตอนเมา หึหึ..เลยไม่รู้สึกอะไร แต่นี้สติยังดีอยู่ครับ..หยิวๆ เหมือนกันนะเนี๊ยะ..แฮะ..
พออาบน้ำเสร็จมันก็คว้าผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวให้ผมกับมันแล้วมันก็อุ้มผมออกมาจากห้องน้ำ หาเสื้อผ้ามาให้ผมใส่ ..มันใส่เสื้อผ้าให้ผมด้วยหง่ะ แฮะ บทจะดีก็ดีใจหายเหมือนกันนะเนี๊ยะ...และที่มันทำให้ผมอึ้ง ก็คือ มันอุ้มผมออกไปที่ระเบียงแล้วให้ผมนอนลงกับเก้าอี้ผ้าใบ ที่ผมเอาไปวางไว้เพื่อนอนเล่นพึ่งลมอะครับ..จากนั้นมันก็หายไปพักใหญ่ๆ เลยแหละครับ..ไอโมก็จะหลับแหละครับเคลิ้มๆ อะเมื่อคืนแทบจะไม่ได้นอนเลยอะ...นึกแล้วก็โมโหไอตัวการมันขึ้นมาตะหงิดตะหงิดอะครับ...
“โม..หลับแล้วเหรอ...” ไอคิมมันเอามือมาเขย่าผมเบาๆ อะครับ ...ไอโมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นอะครับ..
“ลุกขึ้นมากินข้าวต้มก่อนเร็ว...จะได้กินยา” แล้วมันก็ชูชามใส่ข้าวต้มใบใหญ่ ขึ้นอวดผมแล้วยิ้ม เห็นฟันขาวเลยหล่ะ..
ไอโมก็มองหน้ามันอย่างอึ้งๆอะครับ...แปลกใจด้วยแหละ..วันนี้เจ้าเป้ยก็ไม่อยู่นี้หว่า..แล้วใครทำให้หล่ะนี้(จำไม่ได้ครับว่าไอเป้ยมันไปไหน..รู้สึกว่ามันจะไปรับนงรับน้องไรนี้แหละ..รึอะไรนี้แหละที่ ม.มันอะครับไอโมก็ลืม)
“..เราทำเองนะ..ทำครั้งแรกด้วยอะ..ถึงจะเละไปหน่อย..แต่ก็อร่อยนะ เราลองชิมดูแล้ว..”มันพูดแล้วทำหน้าอายๆอะครับ.. น่ารักชะมัด
แล้วมันก็เอาช้อนตักข้าวต้ม ...แล้วเป่าๆ ยื่นป้อนผมอะครับ...ไอโมน้ำตาซึมเลยครับ...ซึ้งใจมากมายเลยอะ..แล้วอ้าปากงับข้าวต้มที่มันอุตสาห์ทำให้ผมกินอะ ....กินได้ไปครึ่งชามมั้งครับ..มันเยอะอะไอโมกินไม่หมด..ก็อิ่มซะก่อน..มันยื่นน้ำมาให้ผมกิน...แล้วหยิบยาแก้ไข้ มาให้ผมด้วยครับ...ผมก็หยิบยาจากมือมันมาแล้วโยนเข้าปาก กินน้ำตาม...แล้วมองสบตากับมันอะครับ...ยิ้มให้มันด้วยครับ...อยากจุ๊บขอบคุณมันอะแต่ไม่กล้ากลัวเพื่อนบ้านมาเห็นเข้าหน่ะครับแฮะ...เลยได้แต่ยิ้มหวานหยดให้มันเท่านั้นเอง...ไอคิมมันยื่นมือมาลูบแก้มผม แล้วมันก็ยื่นหน้าเข้ามาจุ๊บที่หัวเน่าๆ ผมอะครับ...
“นอนพักซะนะ...เมื่อคืนแทบจะไม่ได้นอนเลยหนิ”..มันพูดยิ้มๆ แล้วพยุงให้ผมนอนลงกับเก้าอี้ผ้าใบอะครับ...
แล้วมันก็เดินเข้าไปในห้องหยิบผ้าห่มบางๆมาคลุมตัวให้ผมอะ...แล้วมันก็ก้มลงหอมแก้มผมด้วยอะครับ...ผมกลัวเพื่อนบ้านเห็นมากมายเลยแหละ...แต่ดูท่าว่าไอคิมมันจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยครับ...
“คิม...ขอบใจนะ...” ผมเอ่ยปากขอบใจมันเบาๆ แล้วยิ้มให้มันอย่างอายๆอะครับ...ไม่ต้องดีกับกูมากก็ได้..แค่นี้กูก็รักมึงจะแย่อยู่แล้ว
“เราทำนายเจ็บหนิ..” ไอคิมมันมองหน้าผมแล้วทำหน้าล้อเลียนอะครับ...ไอโมก็เลยยกมือขึ้นฟาดลงบนหัวมันอะครับ อายหง่ะ...ไอคิมมันจับมือผมที่ฟาดลงบนหัวมันเมื่อกี้นี้..ไปจับไว้แน่น..
“โม..เราขอโทษนะที่ทำรุนแรงกับนายอะ...เราเป็นพวกซาดิสส์อย่างที่โมว่าเราจริงๆ หล่ะมั้ง..หึ” แล้วไอคิมมันก็ยิ้มให้ผมอะครับ
“ขอให้เชื่อเรานะโม....ไม่ว่าเราจะทำให้นายเจ็บตัวซักกี่ครั้ง..เราก็จะดูแลนายจนกว่านายจะหาย..แล้วค่อยทำให้เจ็บอีก..หึหึ” ไอโมก็ทำหน้างอแหละครับ..พูดดีไม่ถึง 2 วิเลย อะมึง...ไอหื่น
“เรารักนาย..” ไอคิมมันพูดเบาๆ อะครับ.ไอโมน้ำตาร่วงแหมะเลยแหละครับ...ผวาเข้ากอดมันไว้แน่นเลยอะ..กูก็รักมึงนะคิม...รักมากด้วย...แต่ขอเวลาให้กูได้ดูมึงซักพักก่อนนะ แล้วกูจะบอกว่ากูก็รักมึงเหมือนกัน..
“เอ้า..ขี้แยจริง นายหนิ...ไม่เหมือนไอแตงโมตัวแสบที่เราเห็นวันแรกเลยอะ..” มันพูดกลั่วหัวเราะ แล้วกดปากลงกับแก้มผมอะครับ...
แล้วมันก็ดึงหน้าผมออกจากซอกคอมัน พยุงให้ผมนอนลงเอาผ้าห่มคลุมให้ผมอีกที..ไอโมก้อจับมือมันไว้แน่น..แล้วหลับตาลงอะครับ..ผมก็หลับไปด้วยความสุขใจแหละครับ คนเราจะเอาอะไรมากมายเล่า..แค่ได้อยู่กับคนที่เรารัก และเค้าก็รักเราแค่นี้ก็คงเพียงพอ..
-
เห็นพี่โมกับพี่คิมมีความสุขก็ชื่นใจแล้ว :give2: :give2:
-
ทั้งโหด ทั้งหื่น ทั้งหวาน ทั้งมันเลย ครบรสจริงๆ นายคิม (ของนายโม) o17
-
น่ารักจังเลยคู่เนี่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress:
-
อืม คู่นี้ทรหดจริง ๆ o1 o1
-
คู่นี้เค้ารักทรหด ซาดิสม์ดี ชอบๆๆๆ :like6:
แอบอ่านไปจนรักคิมหมดหัวใจแย้วววว คิมน่ารักมั่กๆ
เป็นกำลังใจให้แน๋วน้าที่ร๊ากกกกก สู้สู้ o13
-
คนเราจะเอาอะไรมากมายเล่า..แค่ได้อยู่กับคนที่เรารัก และเค้าก็รักเราแค่นี้ก็คงเพียงพอ..
พี่โมคิดเหมือนผมเลย >< แล้วมะไหร่ คนๆนั้นจะมาอยู่ต่อหน้าเราซะทีนะ
-
ตอนพิเศษ...กลับบ้านปีใหม่ เมาเหมือนหมากันเลยทีเดียว
29 ธค. 2549
วันนี้ผมกับไอคิมตื่นกันแต่เช้าครับ ต้องเดินทางไกลกันหน่ะ .แฮะ กลับขอนแก่นคร้าบป๋ม..หุหุ...พอเอาของต่างๆขึ้นรถเสร็จ..เช็คความเรียบร้อยของบ้านแล้วก็ได้เวลาออกเดินทางแหละครับ..ออกจากบ้านตั้งกะ 6 โมเช้าครับ กะว่าจะไปนั่งติดแง๊ก อยู่ในรถ ตรงเส้นทาง บางกอก – สระบุรี ซัก 2-3 ชม.หน่ะครับ หึหึ...ถ้าใครเคยต้องเดินทางตามถนนเส้นนี้ช่วงเทศกาลจะทราบเป็นอย่างดีว่า..เป็นเยี่ยงไร..หุหุ..จะไปต่อก็ไปไม่ได้ จะขับกลับ เข้า บางกอก ก็มิได้..ก็เลยต้องค่อยๆ คลานกันไปทีละก้าว 2 ก้าว....ฉะนั้นคนอย่างไอโมคงมิสามารถขับรถ ในสถานการณ์แบบนี้ได้อย่างแน่นอน..เหอๆ...ครับ
ถูกต้อง ไอคิมเป็นคนขับโดยมีไอโมเปิดเพลง แร็พ ฮิพฮอพ ให้อารมณ์ มันคึกไปตลอดทางครับ...คึคึ..มีการจิบเบียร์เย็นๆไปด้วยครับ...เยาะเย้ยครับ....ส่วนไอคิมก็นั่งขำ นั่งหัวเราะผมไปตลอดระยะทางกว่า 500 กิโลแหละครับ....พวกผมได้ไปใช้เส้นทาง ไปลพบุรี แทนอะครับ ไม่เข้าโคราชอะ..เห็นไอคิมมันว่างั้นผมไม่คุ้นเคยอะครับแฮะ..
ปกติเวลากลับบ้าน จะออกไปทางโคราช แล้วตัดเข้าชัยภูมิ ใช้เวลาแค่ 3-4 ชม. ก็ถึงบ้านผมแล้วครับไม่ต้องเข้าตัวเมืองขอนแก่นอะ แต่งวดนี้ผมกับไอคิม ต้องแวะไปเยี่ยมเพื่อน ที่น้ำพองก่อนครับ แล้วค่อยกลับบ้านผม....
กว่าพวกผมจะขับรถไปถึงตัวเมืองขอนแก่น ก็ใช่เวลานานพอดูอะครับ..รู้สึกว่าจะถึงตัวเมืองตอน บ่าย โมงนะ..พอถึงตัวเมืองผมกับไอคิมก็แวะ big c ก่อนครับ ซื้อของหน่ะครับ ความจริงก็ซื้อที่ บางกอกแล้วหล่ะครับ กลัวไม่พอหน่ะก็เลยซื้อเพิ่ม พอได้ของครบ ก็ถึงตาไอโมขับรถบ้างแหละครับ..กลัวไอคิมมันเมื่อยคับเลยอาสาขับให้ พอถึงขอนแก่นผมก็ชินเส้นทางแล้วไงเลยขับเองดีก่าคิคิ แต่ว่ารถไอคิมมันคันใหญ่อะครับไอโมขับไม่ถนัด หง่ะ.....รถมัน fortuner ครับ..(การได้มาซึ่งรถคันนี้ของมัน น่าขำเป็นที่สุดครับหุหุ..)..
ขับรถไม่นานครับ ไอโมก็ถึง อ.น้ำพองขับอีกหน่อยนึงก็ถึงบ้านเพื่อนผมครับ...รถ fortuner สีดำมะเมี่ยมค่อยๆคลานเข้าไปจอด หน้าบ้านไม้ 2 ชั้นหลังใหญ่หลังนึง....พอรถผมจอดยังไม่สนิทดีเลย...ชายหนุ่มคนนึงก็เดินยิ้มออกมาจากในบ้าน พร้อมกับเด็กผู้ชายตัวอ้วนกลมขาวจั๊วะ เกาะแข่งเกาะขามาด้วย...พอผมลงจากรถเด็กชายคนนั้นก็ยิ้มหน้าบาน วิ่งถลาเข้ามาหาผม ผมก็กางแขนออกรับเจ้าเด็กน้อยมาอุ้ม..แล้วหอมแก้มยุ้ยๆซ้ายทีขวาทีอย่างหมั่นเขี้ยว เจ้าตัวเล็กก็หัวเราะชอบใจ..พอผมหยุดหอมเจ้าตัวเล็กก็จุ๊บจ๊วบเข้าที่ปากผมทันที เอ่อ...พร้อมน้ำลายอะครับ คิคิ ใครสั่งใครสอนให้ทำแบบนี้วะ...
“หือ..ใครสอนให้จุ๊บแบบนี้เนี๊ยะ..บอกป๊ามาซิ” ผมพูดกับเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขน แล้วหันหน้าไปมองหน้าไอโจอะครับ...แหมะ...
“ป้อ โจ..” เจ้าตัวเล็กพูดยังไม่ชัดเลยครับ..ท่าทางบุ้ยปากไปทางไอโจ..ก็ทำให้ผมต้องก้มลงหอมแก้มอีกฟอดใหญ่ครับ....น่ารักน่าฟัดจริงๆให้ตาย..
.เจ้าตัวเล็กนี้เป็นลูกของไอโจกับไอบีครับ...ตอนนี้ 2 ขวบแย้ว ชื่อน้องเจ อะครับ..ตอนนี้น้องเจ...มีน้องอีกคนแล้วครับ..นี้แหละคือเหตุผลที่ผมกับไอคิมมาเยี่ยมมันที่บ้านวันนี้..ไอโจมันทำงานอยู่ที่ บางกอก.นู้นแหละครับ ไอบีอยู่บ้านเลี้ยงลูกครับ..มันพึ่งกลับมาอยู่บ้านช่วงที่มันจะคลอดนี้แหละครับ..ลูกคนที่ 2 ของมันเป็นเด็กผู้ชายอีกแล้วครับ
“หึหึ..เจื้อยแจ้วเชียวนะเราเจ้าตัวเล็ก...มาให้ป๊าคิมกอดให้หายคิดถึงหน่อยเร็ว” พูดยังไม่ทันขาดคำน้องเจก็ดิ้นลงจากอ้อมกอดผม ถลาจะไปหาไอคิมมันอะครับ ไอคิมมันก็รับไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงแหละครับ..
“บีเป็นไงบ้างวะโจ” ผมถามไอโจมันมือก็ไปเปิดท้ายรถเอาของที่ซื้อมาให้มันออกมาอะครับ ..
“ก็ดีวะ..คลอดง่ายกว่าตอนคลอดน้องเจเยอะ” ไอโจมันพูดด้วยท่าทางมีความสุขอะครับ แล้วมันก็มาช่วยผมถือของเข้าบ้านอะครับ ก็ของพวกนี้มันเป้นคนบอกให้ผมซื้อมาให้มันหน่อยหน่ะครับ..
ผมกับไอโจก็เดินถือของเข้าบ้านมันไปอะครับ ตามด้วยไอคิมที่เอาน้องเจขี่คอเดินตามพวกผมเข้าบ้าน พอเข้าไปในบ้านก็เจอ พ่อแม่ ของไอบีมันอะครับผมกับไอคิมก้อยกมือหวัดดีคุยทักทายกันนิดหน่อยครับ..และก็แนะนำไอคิมให้รู้จักกับพ่อแม่บีด้วยครับ
“...แหม๋พอเจ้าโจกับเจ้าบีมันไม่อยู่นี้ไม่เคยแวะมาเยี่ยมพ่อกับแม่เลยนะ..”แม่ไอบีแซวผมยิ้มๆอะครับ....
“แหม๋แม่..ครับ ขนาดพ่อกับแม่มันเองมันยังไม่คิดจะกลับมาเยี่ยมเลยนะครับ” ไอโจไอเพื่อนชั่วเผากู..จิส์ ผมก้หันไปทำหน้ายักษ์ใส่มันอะครับ..เซ็ง..พ่อกับแม่บีจึงหัวเราะชอบใจอะ..
“แล้วนี้จะอยู่กันกี่วันหล่ะ” พ่อไอบีหันไปถามไอคิมที่ตอนนี้กำลังฟัดกับน้องเจอยู่อะครับ...
“ผมลางานถึงวันที่ 5 ก็คงจะอยู่ถึงตอนนั้นหน่ะครับ..กะจะเดินสายทักทายเพื่อนด้วยครับ”ไอคิมมันตอบพ่อไอบีเสียงหอบๆ อะครับ...เล่นกับน้องเจเพลินเลยแหละมัน...
คุยกันไปซักพักแหละครับ..พวกผมจึงเดินไปหาไอบีที่ห้องติดกันอะครับ...มันร้องเรียกพวกผมให้เข้าไปหามันหน่ะ..คิคิ...
พอพวกผมเข้าไปก็เจอไอบีมันให้นมลูกมันเสร็จพอดีอะครับ...ลูกคนนี้มันตั้งชื่อว่าน้องจีนส์ครับ..หน้าตาน่าเกลียดน่าชังมากมายครับ...ได้ 2 เดือนแล้วครับ....ผมก็คุยกันคุยนี้เล่นกับน้องเจ ไปแหละครับและ ไอบีมันก็ให้ผมกับไอคิม ลองอุ้ม น้องจีนส์ด้วยครับ..ไอโมไม่กล้าอะ...กลัวทำลูกเค้าหลุดมือ..แฮะทำใช้เค้าไม่เป็นซะด้วยสิ หุหุ...แต่ไอคิมนี้สิครับอุ้มซะคล่องยังกะน้องจีนส์เป็นลูกมันไม่ใช่ลูกไอโจงั้นแหละฮี่ๆ.....
ผมกับไอคิมอยู่ที่นั้นเป้นชั่วโมงแหละครับจึงได้ลากลับ...แล้วบอกพ่อแม่ไอบีหละครับว่าแล้วจะกลับมาเยี่ยมใหม่ครับ....วันนี้ต้องรีบกลับแล้วพ่อกับแม่รออยู่คิคิ...
“แตงโม เมื่อไหร่จะแต่งงานแต่งการซะทีหล่ะลูก..คิมด้วย..” แม่ไอบีถามผมยิ้มๆ ตอนที่ผมกำลังจะกลับอะครับ ไอโมจ๋อยเล้กๆ..
“โอ้ย ผมยังหาเนื้อคู่ไม่เจอเลยครับ”ผมตอบแม่ไอบีมันยิ้มๆเหมือนกันครับ...
“ผมก็เหมือนกันครับ....สงสัยเนื้อคู่ยังไม่เกิด หึ” ไอคิมมันพูดเสียงนิ่งๆ หน้าเฉยๆอะครับ ไอโมเสียวแว้บเล็กๆ...งืมลักษณะการพูดแบบนี้กำลังไม่พอใจอยู่นี้หว่า...แต่ผมก็หาสนใจไม่ครับหุหุ....
จากนั้นก็ลากันจริงๆแหละครับ..ไอโมเป็นคนขับอีกเช่นเคยครับ..ไอคิมพอมันเข้ามาในรถได้ก็เงียบครับ.ผมก็ขับออกจากน้ำพองมาเรื่อยๆ หล่ะครับ...
“ยังไม่เจอเนื้อคู่อีกเหรอ..นายหน่ะ” ไอคิมมันพูดห้วนๆอย่างไม่พอใจอะครับ..หึหึ ไอโมหล่ะขำครับมันงอนผมเรื่องแค่นี้อะนะ ..โธ่เอ้ยไอยักษ์เอ้ย...
“หึหึ..อ้าวนายก็เหมือนกันหนิ เห็นว่าเนื้อคู่ยังไม่เกิดเหรอ” ผมก็ย้อนมันไปกลั่วหัวเราะอะครับ...
“ไม่ตลกเว้ย..ไม่ขำ..”อ้าวไอนี้งอนไม่เลิกนะมึงยังกะเด็กๆ..
“บ้าแหละหาเรื่อง...จะให้ตอบว่า..ผมเป็นเกย์ครับ..ไอที่ยืนอยู่ข้างๆเนี๊ยะแฟนผมงั้นเหรอ...”ผมก้อถามมันกลับเสียงเรียบๆอะครับ...เริ่มรู้สึกหดหู่ขึ้นมาอย่างประหลาดครับ...รักกันเป็นแฟนกันอยู่ด้วยกัน แต่บอกใครไม่ได้...มันน่าเศร้านะครับ...
“นายอยากมีลูกไหมคิม” ผมถามไอคิมมันเบาๆอะครับ..แต่ผมไม่หันหน้ามามองมันหรอกนะครับ...ไอคิมมันยื่นมือมาจับมือผมที่ตอนนี้วางอยู่ที่เกียร์รถอะครับ...
“ก็จะว่าไม่ก็ไม่...จะว่าอยากก็อยาก” ไอคิมมันพูดเสียงเบาๆ มือมันก็ลูบมือผมเล่นไปเรื่อยๆอะครับ...แต่ผมรู้ว่ามันอยากมีครับ..แค่ดูท่าทางมันตอนที่เล่นกับน้องเจ หรือตอนที่มันอุ้มน้องจีนส์ผมก็พอรู้อะครับ...ตัวผมเองก็อยากมีเหมือนกันนะ
“ขอโทษนะ..ที่เรามีลูกให้นายไม่ได้.” พูดแล้วอยากร้องไห้ครับ...ขอบตาร้อนผ่าวๆ ..กูขอโทษนะคิมที่กูไม่ใช่ผู้หญิง..ขอโทษที่มีลูกให้มึงไม่ได้...
“ไม่ใช่ความผิดนายซะหน่อยจะบ้าเหรอ หึหึ...ไม่เอาน่า...เราพยายามกันไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็มีเองแหละ” มันดึงมือผมไปจุ๊บแล้วพูดอย่างอารมณ์ดีอะครับ...
ผมงงมากมายกับคำพูดของมัน..พยายามอะไรวะ...ผมก็หันหน้ามามองมันแว้บนึงอย่างสงสัยอะครับ...แล้วก็หันหน้าไปมองถนนเบื้องหน้าเหมือนเดิม...
“ก็เราขยันปั้มลูกไง ..ทำบ่อยๆ วันละหลายๆครั้ง...ไม่ท้องก็ให้มันรู้ไป..” มันพูดแล้วดึงมือผมไปกัดอีกทีอะครับ ไอโมสะอึก ครับ...รถกระตุกกันเลยทีเดียว...แล้วหันหน้ามามองมันอย่างเซ็งๆอะครับ...แค่เท่าที่ผ่านมานี้มึงยังไม่พอใช่ไหมนี้..ทะลึ่งจริงมึง... ...ไอหื่น.....
ผมก็ไม่สนใจมันอะครับปล่อยให้มันดึงมือผมไปกัดไปแทะ ของมันไปแหละครับ มันยังทะลึ่งไม่เลิกครับ เอามือมาลูบมาจับที่ท้ายทอยผมอะครับ...ดึงผมดึงจมูกผมด้วยอะครับ..ดีที่มันไม่ลามปามไปมากกว่านี้...นี้แหละครับที่ผมไม่ค่อยอยากจะขับรถให้ไอคิมมันนั่งซักเท่าไหร่ มันชอบทำให้ผมไม่มีสมาธิขับรถหน่ะครับ...เดี๋ยวจับนู้นเดี๋ยวจับนี้...วุ่นวายไปหมด...เดี๋ยวได้ตายโหงกันซักวันหรอกมึง ..เฮ้อ..ตอนมึงขับกูไม่เห็นไปวุ่นวายกับมึงเลย...
จากนั้นไอโมก้อเปิดเพลงแร็พ ฮิพฮอพ เพลงแด็นซ์ แหละครับ..ทำเอาไอคิมมันเซ็งทำหน้าหวาดเสียวสุดฤทธิ์...แฮะพอออกจากถนนมิตรภาพขับผ่านหน้า มข.เรียบร้อยสัญชาตญาณตีนผีของไอโมก็เริ่มทำงานทันทีครับ ปิ้วววว....ไม่มีพัก...ใช้เวลาไม่นานครับ..60 โลจากตัวเมืองขอนแก่นถึงบ้านผม...ขับเร็วขนาดนี้แต่ก็ถึงบ้านอย่างปลอดภัย...โดยมีไอคิมนั่งใจหายใจคว่ำอยู่ข้างๆครับ.....(ผมเป็นคนขับรถเร็วครับ..ถ้าเป็นที่บางกอกก็ต้องระวังหน่อยครับ ขับเร็วมิได้ แต่ถ้าเป็นถนนตามต่างจังหวัดหล่ะก็ไอโมชอบนักแล ฮี่ๆ)...
จอดรถที่หน้าบ้านใต้ต้นคูณ..(บ้านผมมีต้นมะยมกับต้นคูณ อยู่หน้าบ้านครับ)..มองเข้าไปในตัวบ้านนึกว่าบ้านมีงานใหญ่โตครับคนเต็มบ้านเลย..หึหึ..พอเห็นรถผมจอดทุกคนก็หันหน้ามามองแหละครับ..พอผมดับเครื่องเพลงผมก็เงียบลง ...หึหึ พอผมเปิดประตูรถเท่านั้นแหละครับ เจ้าประคุณเอ้ย....ยังกะงานวัดครับ..เสียงดังมาก...เสียงเพลงนี้กระหึ่มครับ.(เพลงนั้นแหละครับเพลงที่ผมเอามาแปะนั้นแหละ..เร้าใจไอโมมากมาย.)..และเจ้าคนทำเสียงดังลั่นบ้านมันก็เดินยิ้มแฉ่งเอียงๆ เข้ามาหาผมอะครับ ยกมือหวัดดีผมกับไอคิม ...
“โห...มาช้า จางงงงเลย อาเพ่โม กา เพ่คิม.อะ..” เสียงอ้อแอ้ เหมือนพวกลินไก่สั้นครับ...ผมก็เลยยกมือขึ้นฟาดลงบนหัวมันทีครับ...
“ไปช่วยพี่คิมหน่อยไป” ผมไล่ไอมดมันไปช่วยไอคิม..หอบของลงจากรถอะครับ..
.ส่วนตัวผมรึก็เดินตัวปลิวเข้าบ้านสิครับ หึหึ...โดยมีพวกเพื่อนๆ ไอมด และก็เพื่อนๆ ผมอีกหลายคนนั่งอยู่หน้าบ้านใต้ต้นมะยมนั้นแหละครับ..พอผมเดินเข้าไปพวกมันก็ยิ้มคอเอียงเป็นการตอบแทนผมทุกตัวครับ คิคิ...ตาหวานเยิ้มกันทุกคนแสดงว่าพวกมันล่อกันไปเยอะพอดู..พวกเพื่อนๆไอมดก็ยกมือหวัดดีผม..แหละครับ (เพื่อนมันจาก มหาลัยมันก็มา 2-3 คนครับ)..
“อ่ายมด มานบอกพวกกู ว่ามึงกะเพื่อนมึงจามาวันนนนนี้ อาไอโม...พวกกูเลยมา ..มาวรอมึง หึหึ” ไอกอล์ฟครับเพื่อนผมเอง..มันพูดเสียงอ้อแอ้ พร้อมยื่น แก้วเหล้าให้ผมอะครับ..ผมก็ยื่นมือไปรับมากรึบแหละครับ...
“..แหม๋ พวกมึงนี้ เมาไม่รอกูเลย...เอ่อ..นี้ไอคิมเพื่อนกู..”พอไอคิมมันเดินถือกระเป๋าผมกับกระเป๋ามันเดินเข้ามาใกล้ผม ผมก็แนะนำมันให้รู้จักกับไอกอล์ฟอะครับ
ไอกอล์ฟมันรู้แต่ว่าผมมีเพื่อนชื่อคิมครับมันไม่เคยเจอกัน...ไอกอล์ฟมันเรียนจบที่เชียงใหม่ครับและก็ได้งานทำที่นู้นด้วย...มันกับผมเลยได้แต่ทอสับคุยกันอะครับ...พวกมันพยักหน้าให้กันยิ้มๆอะครับเพื่อนคนอื่นของผมรู้จักไอคิมดีครับ... แต่พวกมันไม่รู้หรอกครับว่าผมกับไอคิมเป็นแฟนกัน..พวกมันคิดแค่ว่าผมกับไอคิมเป็นเพื่อนที่สนิทกันมั๊กมากแค่นั้น..เพื่อนๆของไอมดก็ยกมือหวัดดีไอคิมมันแหละครับ จากนั้นผมก็ขอตัวพวกมันไปหาพ่อกับแม่ผมก่อนเอาของไปเก็บในบ้านเดี๋ยว แล้วจะออกมาหา...ไอมดมันก็บอกให้เจ้าพวกนี้ไปช่วยมันขนลังเบียร์ เหล้า โซดาออกจากรถแหละครับ หุหุ.
ส่วนผมกับไอคิมก้อเดินเข้าบ้านไปหวัดดีแม่กับพ่อแหละครับ..พ่อไม่อยู่ครับ อยู่แต่แม่..เก็บของเสร็จ ผมกับไอคิมก็ออกมากรึ๊บกับพวกมันแหละครับ...และคืนนั้นไอโมก็เมาตามระเบียบครับ...มาทีหลังเค้า...แต่สามารถครับเมาทันพวกมันพอดีครับหุหุ...พ่อผมกลับมาตอนเย็นอะครับ...พ่อผมก็บอกว่าพวกญาติๆผมเค้าบอกให้ผมไปหาอะไรทำนองนั้น...ไอโมก็บอกว่าอยู่อีกหลายวันไปหาวันไหนก็ได้..
ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะครับ..มีทั้งพวกเพื่อนรุ่นเดียวกับผม เพื่อนรุ่นน้องรุ่นหลาน..หึหึ ทั้งที่รู้จักไอคิมและไม่รู้จัก...แต่ก็สนุกครับ..มีทั้งผู้หญิง ผู้ชาย และกาเทย เกย์นี้ก็มีแค่ผมกับไอคิมนั้นแหละครับ ที่ผมพอรู้อะนะ คิคิ...
เหล้าเบียร์ที่ผมขนมาจาก บางกอก ดูท่าจะไม่พอครับ...ไอมดมันเลย ไปปลุก เจ๊แหวน เจ้าของร้านขายของชำในหมู่บ้านผมอะครับ...ให้ขายของให้หน่อยโดน..ด่าตามระเบียบครับมัน…และพวกมันทุกตัวยิ่งดึกก็ยิ่งคึกครับ เปิดเพลงซะกระหึ่ม ไม่มีใครว่าหรอกครับ..มันเทศกาลหน่ะครับ และบ้านแถบๆนี้ก็มีแต่บ้านญาติๆผมทั้งนั้น...พวกที่มานั่งกินๆ ดื่มๆ ร้องเกะกันอยู่นี้ก็มีแต่ลูกหลานตัวเอง..ใครจะมาด่า..แถมบ้านผมยังอยู่ทางเข้าหมู่บ้านซะด้วย..ใครเข้าออกหมู่บ้านผมก็ต้องเจอบ้านผมเป็นอันดับแรกอะครับ ความจริงบ้านผมก็ไม่ได้เป็นบ้านหลังแรกหรอกครับ แต่ด้วยความที่บ้านอยู่ติดถนนเลยไงครับมันเลยเห็นง่าย...
ไอคิมนี้เมาชิบหายเลยแหละครับมันอะ..โดนเพื่อนผมมอมครับ หึหึ...ส่วนผมก็เมาแต่ไม่เมาเหมือนหมาอย่างมันครับ...ประมาณ ตี 1 ตี 2 ได้มั้ง พวกนี้อยากกินก้อยดึกครับ(รู้จักกันไหมครับ ไม่รู้จักก็ไม่เป้นไรครับ คิคิ) ผมกับไอนันท์ก็เลยขับรถแมงกะไซต์ไปซื้อเนื้อวัวให้พวกมันทำก้อยกันอะครับ...ส่วนอีกพวกนึงไปขโมยเป็ด มาลาบครับ..ไอกบครับ ( หลานผมเองมันเรียน มข.นั้นแหละครับ ปี 1 วิดวะครับใช้ชื่อสมมตินะ คิคิ กลัวเด็กวิดวะ มข.รู้จักมันหน่ะเลยต้องใช้นามสมมติ...คิคิ)..มันไม่ได้ไปขโมยเป็ดใครหรอกครับ มันไปขโมยเป็ดในเล้าพ่อมันนั้นแหละ..2 ตัวครับ ..หนุกหนานใหญ่พ่อครัว ก็ไอพวกที่นั่งๆ กรึบๆ อยู่นี้แหละครับ...
ผมกับไอนันท์ไปซื้อเนื้อวัว เค้ากำลังแร่เนื้อกันอยู่เลยครับ...พึ่งฆ่าหล่ะมั้ง ผมกับไอนันท์ก็เลยไปช่วยพวกเค้าแร่หน่ะ..ก้อคนในหมู่บ้านผมนั้นแหละครับ..แร่ไปพวกลุงๆ เค้าก็เอาเหล้าสาโทอะครับมาให้พวกผมกรึบ กัน..อร่อยดีครับหวานดี แต่แรงโคตรๆ เลยครับ...กรอกเข้าปากนี้หวาน อร่อยๆ แต่มึนตึบครับ สบัดหัวพรืดๆ เดินเซกันเลยทีเดียว...พอได้เนื้อวัวผมกับไอนันท์ก็เดินกอดคอกันกลับบ้านผมอะครับ หุหุ...ขับรถไม่ไหวครับ...เลยจอดแม่มทิ้งไว้ตรงนั้นแหละไว้พรุ่งนี้ค่อยกลับมาเอา หึหึ..กว่าจะกลับกันได้ก็กรึบไปหลายเหมือนกันครับ...แทบอ้วกแตกเลยไอโมอะ...ขนาดเดินยังเดินแทบไม่ไหวเลยครับ...
กว่าจะถึงบ้านก็ ทุลักทุเลกันน่าดูครับผมกับไอนันท์...พอถึงบ้านก็วางเนื้อ 3 โลแปะ ลงตรงกลางวงเหล้านั้นแหละครับ ส่วนตัวผมเหรอเหอๆ...กระผมเนี๊ยะเวลาเมานี้เป็นพวกแก๊งมาเฟีย ทันทีเลยครับ เป็นมาแต่ไหนแต่ไร..( ภาษาอีสานวันละคำ ...เฟีย = แปลว่า คลอเคลีย นัวเนีย...ฉะนั้น มาเฟีย จึงหมายถึง...แปลกันตามสะดวกครับ) ..พอมือว่างก็นั่งลงด้านหลังไอคิมมันกอดเอวมันไว้แล้วซบหน้าลงกับแผ่นหลังมันหง่ะครับ...(เพื่อนๆผมบอกว่าเวลาผมเมาแล้วเหมือนแมว..ชอบคลอเคลียนัวเนีย..ส่งตาหวานให้คนไปทั่ว พวกมันว่างั้น แฮะ มะได้ตั้งใจนะ)..
“ปาย หนาย มา...” ไอคิมมันถามผมเสียงยานคางอะครับ...
“ปายซื้อ เนื้อมาอะ...”ตอบเสียงพอกันครับไม่ได้แตกต่างกันเล้ย...
“อ้าว..อ้ายโม..มึงอีก แก้ว เสะ...เป็นพวกมาเฟีย อีกแล้วเมิง” ไอกอล์ฟมันยื่นแก้วเหล้ามาเคาะหัวผม จนเหล้ามันหกใส่หัวผมอะครับ...ผมขี้เกียจถือครับเลยให้มันเอากรอกปากให้หน่อย หึหึ..มือไม่ว่างอะ..กอดเอวที่รักอยู่ หุหุ...
ไอกอล์ฟก็ใช้ง้ายง่ายครับ..มันเทเหล้าลงปากผมที่อ้ากว้างให้เทลงอะครับ.
“แค๊กๆ โอ้ย...ตายห่ะ หล่ะกู..แค๊กๆ” .สำลักเลยครับ..ไอกอล์ฟมันก็เมาอะครับ..เทไม่ตรงปากอะ..มันเข้าไปที่จมูกแทน...เลยได้สำลักกันเลยทีเดียว...ไอคิมหันหน้ามาจับหน้าผมไว้ด้วยมือทั้ง 2 ข้าง. แล้วก้มหน้าลงมาหง่ะครับ ผมนึกว่ามันจะจูบอะตกใจหมดเลย...คนออกเต็มบ้าน...มันอ้าปากแล้วเป่าที่ขมับผมอะครับ แล้วมันก็ดึงเสื้อมัน เช็ดน้ำเหล้าออกจากหน้าให้ผมด้วยอะ..แฮะ...
“โสม น้ำหน้าเร้ย...ทำรายยยยบ้าๆ...” มันเอามะเหงกลงที่หัวผมแล้วมันก็ปล่อย หันหน้าไปสนใจแก้วเหล้าที่พวกเพื่อนๆ ผมมันชงแล้วยื่นให้อะครับ...
ไอโมก็ไอ ค๊อก แค๊ก ๆ กว่าจะหายครับ...โดยไร้ซึ่งใครเหลี่ยวแลอีกเลย น่าน้อยใจเนาะ...งอนครับ หน้างอ เลยทีเดียว..ก็เลยหันไปซบกับหลังไอกบน้องรักที่นั่งอยู่ข้างๆแทน...แล้วมองไอคิมมันตาละห้อยแหละครับ...แต่โทษทีเค้าจะสนใจก็หาไม่...ยังคงกรึ๊บและคุยอะไรมากมายก่ายกองกับเจ้าพวกบ้านี้โดยไม่สนใจไอโมเลย..และไอโมก็นั่งซบหน้าอยู่กับหลังไอกบ..จนหลับไปแหละครับ..ก้อยดึก ก็ไม่ได้กินกับเค้า ลาบเป็ดก็อด เซ็งชิบหายเลยกู...
ไอโมมารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่ตะวันมันแยงตาแล้วอะครับ..นอนตายกันเกลื่อนหน้าบ้านเลยครับ..นับแล้วราวๆ 20 ศพครับ...อเนจอนาจจริงๆครับ..โดยที่ตัวพวกผมแต่ละคนจะมีผ้าห่มคลุมตัวเอาไว้ครับ กันหนาวหน่ะอากาศมันเย็น...คนเยอะไงครับพ่อแม่จะมาปลุกมาลากไปนอนก็ขี้เกียจให้พวกมันนอนกันอยู่ตรงนี้แหละลูกใครหลานใครก็ไปหาผ้าห่มมาห่มให้มันกันปอดบวมกันเอาเองแล้วกัน...มีแต่พวกผู้หญิงแหละครับที่เข้าไปนอนในบ้านอะ..
พอลุกขึ้น..ก็มึนหัวนิดๆครับ..ไอโมลุกขึ้นนั่งไม่ได้ครับ ทำได้แค่โงหัวขึ้นนิดนึง..และรู้สึกว่ามีขาของใครบางคนมาเกยอยู่ที่ตัวผม และหัวใครมะรู้ซบอยู่กับอกผมอะครับ ผมจึงขยับตัวขึ้นมองดูหน่อยว่าไอคนที่มันเกยผมอยู่นี้เป็นใคร ..ข้างซ้ายคือไอกบ น้องรักผมนั้นเอง(มันเป็นลูกของอาคนเล็กผม)มันเอาขาเกยอยู่ที่ท้องผมอะครับ ส่วนด้านขวา คือไอคิมสุดที่รักของไอโมที่นอนซบหน้าอยู่กับอกผม..โอ้..มิน่ากูถึงว่ากูหนักๆ..ประกบซ้ายขวาโดยมีไอโมนอนหงายอยู่ตรงกลาง กว่าจะดึงแขนดึงขาพวกมันออกไปได้พวกมันก็รู้สึกตัวตื่นกันพอดีอะครับ..ไอกบผมเชื่อว่ามันพึ่งตื่นจริงๆ แต่ไอคิมนี้ แม่ม มันมารยาครับเนียนนั้นเอง..เพราะมันแอบหอมแก้มผมด้วยครับ...
จากนั้นไอโมก็ลุกไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาแหละครับ วันนี้วันที่ 30 บ้านเพื่อนผมมีงานครับ..ทำบุญอุทิศส่วนกุศลหาตามันหน่ะครับ(เพื่อนรุ่นพี่ครับผู้หญิงสนิทกับผมมากครับโตมาด้วยกัน บ้านใกล้กันด้วย.) คืนนี้ก็มีหมอลำสิครับหุหุ...ผมอาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาแหละครับ ไอคิมมันมองหน้าผมเขม็งแล้วเดินสวนผมเข้าไปอาบอะครับ
“...ยั่วเราหรอ หือ” ..มันพูดขึ้นเบาๆตอนเดินสวนกันอะครับแล้วมันก็แอบจับก้นผมด้วยหง่ะ...ผมก็มองหน้ามันอย่างเซ็งๆแหละครับ มองซ้ายมองขวาเฮ้อ ดีนะไม่มีใครอยู่ตรงนี้...
“ไอหื่น” เดินหนีมันออกมาจากตรงนั้นแล้วเดินไปดูไอเจ้าพวกนั้นที่หน้าบ้านอะครับ ทั้งๆที่ใส่ผ้าขนนู๋ผืนเดียวนั้นแหละอายไร..พวกนี้ก็คนกันเองทั้งนั้น ..
พอเดินออกมาก็เห็นบรรดาแม่ๆ มาตามตัวพวกลูกๆ ไปอาบน้ำอาบท่า เพราะเดี๋ยวต้องไปช่วยงานบ้านก้อยอีกอะครับ(เพื่อนรุ่นพี่ผมนั้นแหละ) นัดแนะกันไว้แล้วเรียบร้อยครับ...แล้วผมก็เดินหันหลังกลับเข้าไปในบ้านแล้วขึ้นไปบนห้องหาเสื้อผ้าที่มันดูดีมีชาติตระกูลหน่อยใส่อะครับ...ซึ่งก็ไม่พ้นเสื้อยืดกับกุงเกงยีนส์อยู่ดี แฮะ..อากาศหนาวอะวันนี้เลย หยิบเสื้อกันหนาว มาใส่ด้วย(AllZ หน่ะครับ อันนี้คือมีชาติตระกูลสุดๆของผมแล้วครับ คิคิ)..
ผมใส่เสื้อผ้าเสร็จไอคิมมันก็เดิน..เข้ามาในห้องผมพอดีอะครับ...มันปิดประตูห้องแล้วเดินเข้ามาจูบปากผมทันทีเลยครับ...ไอโมก็เคลิ้มไปเลยทีเดียวแฮะ..
“นี้ พอแล้วน่า...บอกแล้วไงที่บ้านห้ามเด็ด” ผมพูดกับมันเสียงสั่นๆอะครับ แฮะเริ่มคล้อยตามมันแล้วครับ...
“ระ รู้ แล้ว..คะแค่จูบเฉยๆ”
เฉยๆบ้าไร มือมันหน่ะกำลังจะรูดซิบกุงเกงยีนส์ผมอะครับ...ปากมันก็ซุกไซร้ไปตามลำคอผมอะ ...ผมก็รีบตะคุบมือมันไว้อย่างด่วนๆ แล้วผลักมันออกอะครับ มันทำท่าจะไม่ยอม แต่ผมก็ต้องใจแข็งครับ...มองหน้ามันเขม็งอย่างคาดโทษ...ลองมึงดื้อดิ กูอัดมึงแน่ไรทำนองนั้นมันจึงทำหน้าจ๋อยๆ ยกมือชูขึ้นบนหัวทั้ง 2 ข้างประมาณว่าผมยอมแพ้แล้วครับ...แล้วมันก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหาเสื้อผ้าใส่แหละครับ..ส่วนตัวผมก็เดินส่ายหน้าอย่างระอาใจ ลงไปข้างล่างอะครับ แฮะ อยู่นานไม่ได้ครับ ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะครับ...คนมีเลือดมีเนื้อนะ คิคิ...
พอมันลงมาก็เดินไปที่บ้านก้อยกันแหละครับ..ไปช่วยเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟกับข้าวหน่ะครับ แขกเริ่มทะยอยกันมาแล้วอะครับ...จากนั้นเพื่อนๆผมก้อเริ่มทะยอยกันมาช่วยงานแหละครับ แขกโคตรเยอะเลยครับ...เหนื่อยหอบแฮกๆ เลยทีเดียว...พ่อก้อยนี้สุดยอดเลยครับ แกบอกว่า ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวคืนนี้ดูหมอลำ...จะกินเหล้ากันเท่าไหร่แกจัดให้ คิคิ...สบายพวกผมช่วยงานกันถวายหัวเลยครับ หุหุ....และคืนนั้น ไอโม แอ๊น เดอะแก๊ง ก็นั่งประจำที่กรึ๊บกันที่หน้าเวทีหมอลำแหละครับ หุหุ...กลุ่มใหญ่มากเจ้าถิ่นด้วยครับ เหอๆ..วันนี้รวมตัวกันได้เยอะมากๆ เลยครับ..ประมาณ 30 คนได้มั้ง..งานนี้ สห .ทหาร เพียบครับ(ไม่มีตำรวจครับคิคิ)...พี่ชายก้อยเป็นทหารหน่ะครับ...ยศไรจำไม่ได้แล้วครับ เห็นเค้าเรียกผู้กองกุ้ง คิคิ ชื่อนี่หน่อมแหน๋มมากมาย หึหึ...
และไอโมก็เมาแอ่น อยู่หน้าเวทีหมอลำนู้นแหละครับ..หนุกดีครับ หึหึ...เต้นกับพวกแม่ๆ พ่อๆ ลุงป้าน้าอาของพวกผมนั้นแหละครับ..สนุกดีอะ..ปกติแล้วไอโมไม่เคยเต้นหน้าเวทีหมอลำเลยนะครับอายอะ..แต่งานนี้อดไม่ได้จริงๆครับ รึเพราะผมดื่มไปเยอะก้ไม่รู้ครับเลยหน้าด้านมากมาย...ไอคิมก็เอากับเค้าด้วยครับ...สนุกดี..คืนนั้นไอโมกลับบ้านได้ยังไงยังสงสัยตัวเองอยู่ครับ...
วันที่ 31 วันนี้ก็มีงานอีกแล้วครับ..แฮะ..จะมีพวกไปทำงานที่บางกอกเค้าทำคณะผ้าป่ามาถวายวัดหน่ะครับ...ซึ่งพวกผมไม่ได้ทำคิคิ...เลยจัดทำต้นผ้าป่ากับเค้าซะหน่อยจะให้น้อยหน้าได้เยี่ยงไรลูกชายตาพงษ์เนี๊ยะ... นอนน้อยครับแค่ 2-3 ชม.เองหง่ะวันนี้อะ.... พวกผมก้อเพื่อนๆที่เมากันกระจายข้ามวันข้ามคืนนั้นแหละครับทำต้นผ้าป่าแล้วเอาเงินมาเสียบๆกันก็ได้ไปหลายอยู่นะ...รวมๆทั้งหมดแล้วอะ...ตอนบ่ายมีวงมโหรีมาแห่กองผ้าป่าครับ...ขบวนใหญ่พอสมควรครับเห็นว่าทางวัดได้ตังค์ไปหลายแสน..ไอโมกับพรรคพวกก็เมากันอีกแล้วครับ...คืนนั้นมีหมอลำอีกแล้ว..เป็นหมอลำซิ่ง ครับ เหอๆ...หนุกหนาน...และก็มีหนังด้วยครับ...(หนังกลางแปลงหน่ะ)..ไอโม กับ เดอะแก๊ง ก็ประจำเวทีหมอลำเช่นเคยครับ นานๆ ได้สนุกแบบนี้ทีก็เลยสุดๆไปเลยครับ...และไอโม ไอคุณคิม และไอมด ไอน้องกบ กลับบ้านกันยังไงก็ยังสงสัยอีกแล้ว....แต่ที่แน่ๆ คิคิ..ตอนนับเคาดาวน์กัน ไอโมกับไอคิม แอบแว้บไป ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กัน 2 คน ครับแฮะ..อย่าคิดลึกครับ ก็แค่ เดินออกจากวงสุราหน้าเวทีหมอลำ บอกว่าไปฉิ่งฉ่อง แล้วไปจุ๊บส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันตรงที่มันมืดๆลับหูลับตาคนเท่านั้นเองครับ..หุหุ แค่นั้นจริงๆ
วันที่ 1 มกราคม 2550
วันนี้แม่ปลุกพวกผมทุกคนขึ้นมาแต่เช้าครับ...ไปใส่บาตรกันที่กลางหมู่บ้าน.กันหน่ะครับ..ไปกันหมดคนเต็มพรึ่บที่กลางสี่แยกอะครับ..มากันทุกครอบครัวเป็นพิธีทางสงฆ์อะเนาะ ..ไอโมก็นั่งพนมมือแต้ โดยมีไอคิมนั่งอยู่ข้างๆ อะครับ สุขใจดีนะปลอดโปร่งด้วย ปีใหม่ 2-3 ปีที่ผ่านมา มีแต่ไปเคาร์ดาวน์ตามงานต่างๆที่ ทาง กทม.เค้าจัดกัน...ไปกับไอคิมอะครับ ตอนเช้าก็ไปใส่บาตรที่สนามหลวงคนก็เยอะ แต่ปีนี้ไอโมได้มาใส่บาตรต้อนรับปีใหม่กับครอบครัว กับคนที่ผมรักครับ..พ่อแม่ น้อง..ผม และไอคิม...
พอใส่บาตร รับพร เสร็จ พวกเพื่อนผมก็บอกว่าให้ไปบ้านไอหมวย..ไปกินเหล้ากันที่นั้น ไอหมวยเลี้ยง แฮะ และวันนี้ไอโมก็ไปจบที่บ้านไอหมวยอีกแล้วครับ..ผุ้หญิงไงครับ ทำอาหารเก่ง หุหุ...วันนี้ไอโมไม่เมาเท่าไหร่ครับ มัวกินแต่กับแกล้ม หุหุ..แต่ไอคุณคิม นี้โดนสาวๆ มอมเหล้า ซะเสียผู้เสียคนไปเลยครับเหอๆ...และคืนนั้นพวกผมก็นอนกันที่บ้านไอหมวยนั้นแหละครับ...โดยมีแม่ไอหมวยเอาผ้าห่มมาห่มให้....และไอโมก็ยังไม่ได้คุยกับพ่อเรื่องผมกับไอคิมเลยครับแต่คิดว่าไม่ต้องรีบร้อนก็ได้..เหลือเวลาอีกหลายวันเหอๆ...
วันที่ 2 มกราคม 2550
วันนี้ตื่นสายพอควรครับตะวันแยงตาอีกแล้ว..ตื่นขึ้นมาก็กรึ๊บต่อกันทันทีครับ..ตั้งวงกันต่ออะ..ถอนพวกมันว่างั้น...น้ำก็ไม่อาบล้างแต่หน้าครับ...กว่าจะเลิกกันก็ตอนบ่ายอะครับ..ไอโม กับไอคิมก็เดินกอดคอกันกลับบ้านโซซัดโซเซแหละครับ พอถึงบ้านก็หลับเป็นตายกอดกันกลมดิก ที่กลางบ้านนั้นแหละครับแฮะ...
ผมกับไอคิมมารู้สึกตัวตื่นก็ตอนเย็นแล้วอะครับ..ตื่นขึ้นมาอาบน้ำอาบท่าทั้งผมและไอคิม..กะว่าวันนี้จะบอกข่าวดีกับพ่ออะครับ คึคึ..วันนี้พ่อไม่ได้ไปไหนด้วยครับถามแม่แล้ว...และบอกแม่ไว้ก่อนแล้วครับว่าวันนี้บอกพ่อให้ด้วยเค้ามีไรจะบอกพ่อแหละไรทำนองนั้น...
ทุกคนพร้อมหน้าครับ พ่อ แม่ ไอมด ผม และไอคิม...ผมบอกให้ไอมดไปล๊อกประตูบ้านด้วยครับ พ่อผมสงสัยเป็นอย่างมากว่าล๊อกทำไม หึหึ ไอโมกลัวมีคนอื่นมาได้ยินหน่ะครับไม่งามแน่ๆครับ..
“เอ่อ..พ่อ..เค้ามีไรจะบอกพ่ออะ...”ไอโมพูดขึ้นเบาๆ หลังจากที่ทุกคนนั่งกันเรียบร้อยบนโซฟาแล้วอะครับ...
ไอโมเกร็งมากมายเลยครับเป็นไงเป็นกันวะ...มันถึงวันที่ต้องบอกแล้วนี้หว่า..เรียนจบแล้ว บวชแล้ว คัดเลือกทหารแล้ว(เกี่ยวไหม) มีงานมีเงินใช้แล้ว..ดูแลตัวเองและพ่อแม่ได้แล้ว...ถึงเวลาที่ต้องบอกแหละนะ..
ตาพงษ์นั่งจ้องมองมาที่ผมกับไอคิมเขม็งแหละครับ....เหมือนมีรังษีพิฆาตออกจากตา ดุโคตรของตาพงษ์ด้วยครับ...ไอคิมหน้าเสียครับ..ไอโมจึงยื่นมือไปจับมือมันไว้แน่น..โดยไม่เกรงกลัวสายตา พิฆาตของตาพงษ์เลย..
“คือ..พ่อแม่..เค้า..เอ่อ..มี..แฟนเป็นผู้ชายอะ..” ฮู้ๆ....เหมือนยกภูเขาออกจากอกครับในที่สุดไอโมก็กล้าพูดออกมาซะที..และทันทีทันใดตาพงษ์ก็ลุกพรวดครับ..โดยมีคุณนายคอยจับมือตาพงษ์ไว้แน่น..
“มึงหมายความว่าไงไอโม..มึงจะบอกกูว่า..มึงมีเมียเป็นผู้ชายงั้นเหรอ” ตาพงษ์พูดเสียงดัง กังวานอย่างไม่กลัวว่าใครจะมาได้ยินเข้าเลยอะครับ..แล้วปรายตาไปทางไอคิมอะครับ ...
“พ่อ ครับ แม่ครับ..แฟนโมเค้า คือผมเองครับ” เงียบครับเงียบ..บรรยากาศตึงเครียดมากมาย ไอโมจับมือไอคิมไว้แน่นครับ...
“หมายความว่าไงคิม...แสดงว่าเราสองคนนี่…”
แล้วพ่อผมก็หยุดพูดครับนั่งลงอย่างหมดแรง แล้วยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองอะครับ..โดยมีแม่ผมนั่งปรนนิบัติพัดวีอยู่ใกล้ๆ..แม่ส่งสายตาเป็นกำลังใจมาให้ผมกับไอคิมด้วยอะครับ..ส่วนไอมดเงียบคือทางที่ดีที่สุดของมันครับ...
“ผมกับโม คบกัน ก็ตั้งแต่ที่ผมกับโมย้ายไปอยู่ด้วยกัน...นั้นแหละครับ” ไอคิมมันพูดเสียงเบาๆแต่มั่นใจอะครับ...
“อ๋อ..เหรอ...แล้วนี้พ่อแม่เรารู้เรื่องไหมคิม..รู้ไหมว่า...คิม..เป็น...แบบ นี้หน่ะ..แล้วรู้ไหมว่าเรา สองคน..เป้น..ฮึ้ย...”
พ่อผมพูดเสียงเดือดดาลมากมายอะครับ..มองหน้าผมอย่างผิดหวังอะ...สายตาเหมือนตอนที่ผมมีเรื่องกับพี่หญิงเลย...แววตาพ่อเต็มไปด้วยแววผิดหวังในตัวผมอย่างชัดเจน...นี้แหละคือเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่อยากบอกพ่อ....ผมกลัวพ่อจะผิดหวังในตัวผม..กลัวพ่อแม่รับไม่ได้กับเรื่องนี้...มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้วนะ..มันเป็นความผิดที่พ่อไม่สามารถจ่ายเงินแล้วทุกอย่างจบมันไม่ใช่แล้ว...
“รู้ครับ..พ่อแม่ผมรู้ว่าผมเป็นเกย์และรู้ด้วยว่า..ผมกับโมคบกัน..” ไอคิมมันมองสบตาพ่อผมอย่างไม่หลบเลยครับ...
“..งั้นเหรอ...แล้วมีใครรู้เรื่องนี้บ้าง...”พ่อผมถามขึ้นเสียงดังอะครับ..ไอโมสะดุ้งโหยงเลยทีเดียว...
“เค้าก็รู้นะพ่อ” ไอมดหลังจากที่มันไม่มีตัวตนมานานในสุดมันก็พูดออกมาจนได้ครับ...พ่อหันไปหน้าไอมดมันเขม็งขบกรามแน่นเลยครับ
“เพือนๆไม่กี่คนหรอกพ่อที่รู้เรื่องเค้าอะ...เค้า ไม่...เอ่อ..”
‘ปั่ง’
พ่อผมตบโต๊ะดังปัง เลยครับผมพูดยังไม่หมดเลยอะ...แล้วพ่อก็ลุกขึ้นยืนหันหลังให้ผมแล้วพ่อก็เดินมุ่งหน้าไปที่ประตูบ้านอะครับ...
“พ่อ..เค้า..” ไอโมพูดไม่ออกครับ...น้ำตามันจะไหลอะ..
“มึง..กลับกรุงเทพฯไปซะไอโม..กูไม่อยากคุยกับมึงแล้ว…ไอลูกเลว...ไอลูกไม่รักดี” ไอโมน้ำตาร่วงเผาะเลยครับ...ทำไมพ่อต้องว่าเค้าแบบนี้ด้วยอะ.....
“ทำไมอะ..พ่อ..ฮึก..เค้ามันเลวมากเหรอพ่อ..แค่เค้ารักผู้ชายด้วยกันมันเลวมากเลยเหรอ..” ผมพูดแล้วร้องโฮเลยครับ...โดยมีไอคิมจับมือผมไว้แน่น...
“ทำไมฮะ..ผู้หญิงก็มี..มึงหน่ะมันบ้าผู้หญิงมาตั้งแต่ตัวเท่ากำปั้น..แล้วทำไมอยู่ๆ มึงถึงได้...ได้..เป็นแบบนี้หา ไอโม...หา...” แล้วพ่อก็หุนหันเปิดประตูออกจากบ้านไปเลยครับ....
-
ไอโมพูดไม่ออกครับอึ้งมากมายเลยอะน้ำตายังไหลออกมาไม่ขาดสายครับ...แม่ผมนี้ร้องไห้แล้วเดินเข้ามากอดผมอะครับ..
“โมใจเย็นๆนะลูก..เดี๋ยวแม่จะไปคุยกับพ่อเค้าเองนะ..โมไม่ต้องห่วงนะลูก..คิมด้วยนะ...” แม่ผมกอดผมร้องไห้สะอึกสะอื้น แล้วยื่นมือไปลูบหัวไอคิมมันอะครับ..ไอคิมน้ำตาคลอเลยครับ...
“ครับแม่...” ไอคิมมันพูดขึ้นเบาๆ แล้วดึงผมเข้าไปกอดอะครับ...
“แม่ฝากโมด้วยนะ...แม่ไปดูพ่อเค้าก่อน” แม่พูดกับไอคิมมันเบาๆ แล้วหอมที่แก้มผมอะครับแล้วแม่ก็เดินตามพ่อออกไป...
ผมยืนร้องไห้แล้วกอดไอคิมมันไว้แน่นอะครับซบหน้าลงกับอกมัน...ผมไม่ยอมหรอกผมไม่ยอมเสียไอคิมมันไปเด็ดขาด ผมกลัวอะกลัวว่าพ่อ..จะบอกให้ผมกับไอคิมเลิกกันผมคงรับไม่ได้....
“คิม..เรากลับบ้านเรากันเถอะนะ...กลับบ้านเราเถอะนะคิม...” ไอโมพูดไปก็ร้องไห้ไปแหละครับ...ตอนนั้นรู้สึกว่าไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว...กลัว กลัวว่าจะไม่ได้อยู่กับไอคิมอีก..
ไอคิมมันก็ทำท่าลังเลอะครับ...แต่ผมก็คะยั้นคะยอมันอยู่นั้นแหละครับ...
“กลับตอนนี้จะดีเหรอพี่...”ไอมดมันพูดขึ้นเบาๆ แล้วเดินเข้ามากอดผมอะครับ...หน้ามันเสียมากมายเลยแหละ ตามันแดงๆด้วยครับ...
“อือ...ฮึก ...พี่อยู่ที่นี้ไม่ได้แล้วหล่ะตอนนี้อะ...เดี๋ยวพี่ก็ต้องทะเลาะกับพ่ออีกอะ...อาจจะหนักกว่าเดิมก็ได้..พี่ว่าพี่กลับก่อนดีกว่า..” ไอโมก็พูดไปซู๊ดขี้มูกไปแหละครับ...รู้สึกใจมันโหวงๆอะ...
“งั้นไปเถอะ เค้าจะบอกแม่ให้เอง..” ไอมดมันพูดเสียงจริงจังอะครับ...
แล้วผมกับไอคิมก็เดินไปเก็บของเล้กๆ น้อยๆของพวกผมแล้วเดินไปที่รถแหละครับ...
“ฝากขอโทษพ่อกับแม่ด้วยนะ..มด...” ผมพูดหลังจากมานั่งอยู่บนรถเรียบร้อยแล้วอะครับ....
“อือ...ไม่ต้องห่วงหรอก...เดี๋ยวเค้าจัดการเอง...” เจ้ามดมันพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆของมันอะครับ...แล้วผมก็ปิดประตูรถและไอคิมมันก็สตาร์ทรถเตรียมออกเดินทางกลับ บางกอก ด้วยหัวใจที่ช้ำชอกแหละครับไอโม...
“พี่โม...เค้ารักพี่นะ...”ไอมดมันเคาะกระจกรถเรียกผมแล้วมันก็จุ๊บแก้มผม...มันทำให้ผมน้ำตาร่วงอีกแล้วครับ..ไอมดมันเลิกให้ผมจุ๊บแก้มมัน และมันก็เลิกจุ๊บแก้มผมไปนานแล้วครับ....
“อือ..พี่ก็เหมือนกัน..ฝากพ่อกับแม่ด้วยนะพี่ไปหล่ะ...” ผมก็ยกมือขึ้นลูบหัวมันอะครับ
“บายครับพี่คิม...”มันหันไปพูดกับไอคิมอะครับ
“บาย” ไอคิมก็ตอบรับมันเบาๆเหมือนกันแล้วผมก็เลื่อนกระจกรถลง...กั้นผมกับไอมดมันออกจากกัน...
แล้วผมกับไอคิมก็เดินทางกลับ บางกอก ก่อนกำหนดการที่วางไว้แหละครับ ผมก้อพอจะเดาปฏิริยาของพ่อออก..และคิดว่าพ่อต้องไม่ยอมรับแน่นอนและคงจะรับไม่ได้อีกเหมือนกัน แต่ไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ขนาดนี้...เฮ้อ...ขอโทษนะพ่อ...แต่เค้ารักไอคิมมันจริงๆนะ...
ผมหันหน้าไปมองซีกหน้าของไอคิม..แล้วขยับตัวไปหอมแก้มมันเบาๆ...แล้วซบหน้าลงกับไหล่มัน...
“เราขอโทษนะที่ทำให้ นายกับพ่อ..เอ่อ...”
“นายไม่ผิดนี้...ช่างเถอะ...พ่อเราก็เป็นงี้แหละ.”
“โมเอาไว้ให้พ่ออารมณ์ดีๆ เราค่อยมาคุยกับพ่อใหม่นะ” ไอคิมมันพูดกับผมเบาๆแล้วกดจมูกลงที่หัวเน่าๆผมอะครับ...มันขับรถไม่เร็วอะครับขับหวานเย็นดีจริงๆ...
“อือ...ก็คงต้องงั้นแหละ...คิม...นายจะไม่ทิ้งเราใช่ไหม” ผมกลัวว่าไอคิมมันจะทิ้งผมอะครับ..ผมกลัวว่ามันจะท้ออะ
“บ้าหน่ะคิดไร..ทำไมเราต้องทิ้งนายด้วย...เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้เราเลิกรักนายหรอกน่า” มันพูดเสียงเข้มใส่ผมเลยอะครับ..จริงจังมากมาย
ไอโมจึงค่อยเบาใจหน่อย...สำหรับเรื่องพ่อ ผมคิดว่าผมต้องทำให้พ่อยอมรับที่ผมเป็นแบบนี้ให้ได้ครับ....ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ก็ตาม...ก็ผมรักพ่อผมนี้ครับ และก็รักไอคิมด้วย...ผมไม่ยอมเสียฝ่ายใดฝ่ายนึงไปเด็ดขาด...ตอนนี้ก็ได้แต่รอให้พ่ออารมณ์เย็นลงหน่อยแหละครับ ....
พอเริ่มสบายใจขึ้นมาหน่อยไอโมก็ง่วงแหละครับ..ผมจึงเอาหมอนมาวางตรงช่องเกียร์อะครับแล้วล้มตัวลงนอนหนุนขาไอคิมมันอะครับ...แล้วจากนั้นไอโมก็ผลอยหลับไปแหละครับ โดยมีมือใหญ่ๆอันอบอุ่นๆ ลูบไล้.ไปตามใบหน้าและเส้นผม..ผมเป็นระยะๆ...ผมรักพ่อรักแม่นะครับ...และเราก็รักนายเหมือนกันนะคิม...ขอโทษที่ทำให้เจอเรื่องแบบนี้...ขอโทษครับ...
-
:HBD1: :HBD1: :HBD1: :HBD1: :HBD1: :HBD1: :HBD1: :HBD1: :HBD1:
ฝากHappy Birth Day ให้คิมด้วยน๊า..โมโม ขอให้คิมมีความสุขมากๆ หื่นขึ้นเยอะๆ :haun5: ขอให้กิจการที่ทำร่วมกันนเจริญก้าวหน้า ยิ่งๆขึ้นไปจ้า.. แล้วเด๋วจาแวะไปอุดหนุนนะจ๊ะ
:HBD2: :HBD2: :HBD2: :HBD2: :HBD2: :HBD2:
(http://i117.photobucket.com/albums/o59/tanaew/food/celebrate025.gif)
-
= 5 มิ.ย. วันเกิด นายคิม=
"เอาเค้กวันเกิดมาฝากแย้วกันนะ"
"ขอให้ความรัก สดชื่น สดใส สด ใหม่ ทุกวัน แบบนี้ตลอดไปนะ"
:a:
:b:
:HBD1:
(http://img.photobucket.com/albums/v352/chiaki1/L00613.jpg)
....เเน๊วได้เครื่องดื่ม ซินได้เค้ก อิอิ
... แต่ ถ้าคิมจะเอาโมคาดผ้ากันเปื้อนผืนเดียว ผูกโบว์ สีแดง คิมต้องไปผูกเอาเอาเองนะ คิคิ
-
สงสารพี่โมจัง เออ..แล้วตอนนี้ดีกับคุณพ่อหรือยังคับ :o11:
-
มาอวยพรวันเกิดคิมอีกคนค้าบบบบบบบบบบบ
(http://img128.imageshack.us/img128/208/normal11395682095b86255xi6.jpg)
มีความสุขมากๆนะค้าบบบบบบบบ
ปล.แล้วรีบๆมาต่อนะค้าบบบบบบบบ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว :impress2:
-
HAPPY BIRD DAY คับ
-
.......... :b: :b:คิมนะคับ.........
..........ขอหั้ยมีความสุขมากๆ.........รักกันนานๆนะ...... o13 o13
-
อวยพรด้วยคน
Happy Birthday จ้า นายคิม (คนหื่น) ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่ นะจ๊ะ กิจการร่ำรวย เฮงๆ :laugh3:
:a:
-
o15 หนุกดี น่ารัก กะลังตามอ่านอยู่ o15
:give2: hbd to KIM :o8:
:b:
-
o14Happy Birthday คับพี่คิม ขอให้มีความสุขมากๆ รักพี่โมนานๆ ขยันๆปั๊มลุกกันนะคับ อิอิ o14
-
HBD คิมจ้า มีความสุขมาก ๆ น้า o15
-
o14สุขสันต์วันเกิดนะครับผม ขอให้มีความสุขมากๆครับ คิดหวังอะไรก็ขอให้สมปรารถนานะครับ o14
:a:
ยังไงก็ยังอ่านเรื่องคุงคิมกะคุงโมยังไม่จบเลย มาอวยพรก่อนค้าบ
-
o2 o2 o2 o2 o2 o2 o2 o2
สู้ๆ มีควาสุขมากๆนะงับวันเกิด
ขอบคุงที่มาต่อน๊า พี่แน๋ว o15
-
มาลงตอนใหม่ได้แล้วพี่คิดถึงแล้ว :impress:
-
นั้นเด๊ะ :-[ มาลงตอนใหม่เถอะ พลีสสสสสสสสสสสส o14ส
อ้า เข้ามาแก้ไข นิดนึง :teach:
ขอบคุณมากมย o1สำหรับคำอวยพร เน้อ
คิคิ... :o9:
สำหรับของขวัญวันเกิด ไอคิมมัน o8ได้ ไอโมชุบแป้งทอด ไปกินกรุ๊บๆ กรอบๆ แล้วหล่ะครับ o7 คิคิ
อาย เว้ย เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆคิคิ :sad4: ตู พูดรายออกปายยยยยยยยยยย :dont2: o21 :o12:
-
........... :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:..........
...........ท่าทางคุณคิมคงอร่อยในวันเกิดทั้งคืนแน่เลย..... o3 o3
-
ของขวัญวันเกิดถูกใจทั้งคนรับและคนให้เลยเนอะ o13 :haun1:
-
นั้นเด๊ะ :-[ มาลงตอนใหม่เถอะ พลีสสสสสสสสสสสส o14ส
อ้า เข้ามาแก้ไข นิดนึง :teach:
ขอบคุณมากมย o1สำหรับคำอวยพร เน้อ
คิคิ... :o9:
สำหรับของขวัญวันเกิด ไอคิมมัน o8ได้ ไอโมชุบแป้งทอด ไปกินกรุ๊บๆ กรอบๆ แล้วหล่ะครับ o7 คิคิ
อาย เว้ย เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆคิคิ :sad4: ตู พูดรายออกปายยยยยยยยยยย :dont2: o21 :o12:
^
^
^
>>> ขอมาขำ รีฯของโมหน่อยเหอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ :laugh3: :laugh: o17
>>> -ของขวัญวันเกิดคิม "โมชุบแป้งทอด" กร๊ากกกกกกกก... :laugh5:
:o9: ถึงว่า......ป่านนี้ คิม ยังกิน โมชุบแป้งทอด มิหมด อิอิ :fox2:
-
นั่งอ่านจนตาแฉะเลยวุ้ย
โมเล่าเรื่องสนุกดีแฮะ
โมกลับมาจากฮันนี่มูนแล้วรือ? คิๆๆ
-
วันเกิดนายโมโมทาโร่หรอกรือ?
ถ้าช้าไปก็ขอโทษด้วยนะ
Happy birthday ย้อนหลังเน้อ
ขอให้มีความสุขกับคิม คิ้ม มากๆน้อ
มีตังใช้เยอะๆเด้อ
-
วันเกิดคิมจ้ะแอมไม่ใช่วันเกิดโมโม ของขวัญวันเกิดก็คือโมโมชุบแป้งทอดไงจ๊ะ :laugh:
โดนโมโมทวงเยยอ่ะ :o8:
*********************************************
= พรหมลิขิต =
ตอนพิเศษ...ไอโมกับไอคุณคิมยินดีต้อนรับครับ
วันเสาร์ที่ 27 มกราคม 2550
วันนี้ไอคุณคิมของกระผมมันตื่นเต้นครับ..พ่อกับแม่ผมจะลงมาจากขอนแก่นหน่ะครับ เหอๆ..ตั้งแต่วันที่ผมกลับบ้านตอนปีใหม่..ที่ผมกับไอคิมเผ่นกลับ บางกอกนั้นอะแหละ...ผมกับพ่อก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยครับ...อาจจะเพราะผมกับพ่อเป็นพวกทิฐิจัดด้วยกันทั้งคู่ก็ได้มั้ง...ผมก้ไม่รู้นะว่าพ่อจะรับผมได้แค่ไหน...แต่สำหรับผมผมไม่สนใจนะ..เพราะผมคงกลับไปเป็นอย่างที่พ่ออยากจะให้เป็นไม่ได้อีกแล้ว...
เพราะฉะนั้นเมื่อคืนไอคุณคิมมันเลยนอนไม่หลับครับ..หึหึ..พอผมโพสเรื่องให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันแล้วผมจึงต้องไปกล่อมมันให้หลับหน่ะ..แฮะ..ผมสงสารมันอะมันคงจะกลุ้มน่าดู..ถึงขนาดบอกว่าจะลางานกันเลยทีเดียวผมก็บอกอะว่าไม่ต้องหรอก...ยังไงซะผมก็อยู่บ้านอยู่แล้วแต่ผมคิดว่าที่มันจะลางานเพราะมันไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานมากกว่าหุหุ...
เช้าวันนี้กว่ามันจะลุกไปทำงานได้มันก็ฟัดผมซะผมหมดแรงไปเลยแหละครับ ในขณะที่มันท่าทางสดชื่นสดใสกระปรี้กระเปร่าน่าดู เหมือนต้นไม้ได้น้ำไม่มีผิดเซ็งเล็กๆ เมื่อไหร่มันจะเลิกเซ็กจัดซะทีก็ไม่รู้ ผมหล่ะเหนื่อย...อันนี้พูดจริงๆนะครับไม่ได้อ้อล้ออะ..แค่พอดีๆเหมือนคนอื่นๆเค้าบ้างก้อได้อะ(ว่าแต่คนอื่นเค้าเป้นไงกันเหรอหึหึ) มากไปก้ไม่ดีอะครับ..ไม่ได้เบื่อนะรักเหมือนเดิมแค่เหนื่อยเฉยๆ..(อ้าวซะงั้นเลยกู)
พอไอคิมมันไปทำงานไอโมก็หลับต่อแหละครับ..มาตื่นเอาจริงๆ ก้อตอนที่ได้ยินเสียงกริ๊งที่หน้าบ้านอะครับ...เลยต้องลากสังขาลอันยับเยินโผล่หน้าออกไปดูที่ระเบียงห้องอะครับ...อ้าวไอน้องเวง...กุญแจบ้านก็มีไมไม่ไขเข้ามาหล่ะวะ...
“ไม่มึงไม่ไขเข้ามาวะ...”ไอโมตะโกนไปด่าไอมดมันอย่างเซ็งจัดอะครับ..ไอมดมันยืนทำเท่ห์เหล่สาวข้างบ้านอยู่อะครับหุหุ(น้องข้างบ้านสวยสะเด็ดครับไอมดมันชอบทำหมาหยอกไก่กะน้องเค้าอะครับ...)
“ลืม เอากุญแจมาอะ...มาเปิดให้เค้าหน่อยเด๊ะ...รึจะให้เค้าไปรอที่บ้านข้างๆก็ด้ายนะเค้ายินดี...ว่าแต่ว่าเจ้าของบ้านยินดีไหมครับ ..” ฮู้ย ...คำพูดคำจามึงนี้นะ..แล้วผมก็ปรายตาไปที่บ้านข้างๆอะครับ เห็นน้องคนสวยกำลังรดน้ำต้นไม้...อายม้วนต้วนอยู่อะครับ ..
“หึหึ..เออ...นี้มึงลืมจริงๆ หรือว่ามึงเรียกร้องความสนใจวะ” ผมตะโกนลงไปหาไอมดมันอีกทีแล้วหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้อง..หยิบเกงเลย์มาใส่แล้วเดิน ลงไปเปิดประตูบ้านให้ไอมดมันอะครับ..
พอผมเปิดประตูบ้านให้มันเสร็จมันก็ไม่เดินเข้าบ้านอะ ไปนั่งเต๊ะท่าอวดสาวอยู่หน้าบ้านนั้นแหละครับ...ผมเบื่อมันเลยกลับเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวซะใหม่หาไรใส่ท้องหน่อยแล้วจึงขับรถออกไปดูร้านซะหน่อยอะครับแฮะ...ไม่ได้เข้าไปดูมาหลายวันแล้วอะ...ส่วนไอมดผมก็เห็นมันนั่งแซวน้องบ้านข้างๆอยู่นั้นแหละครับ...มันนี้คารมโคตรๆเลยครับ..
แล้วตอนเที่ยงผมก็แวะไปที่บริษัทไอคิมมันอะครับแฮะ ไปกินข้าวเที่ยงกับมันอะ...กินข้าวกับมันเสร็จก็แยกย้ายครับมันกลับไปทำงานส่วนกระผมก็ขับรถกลับบ้านครับ...ก่อนเข้าบ้านแวะที่ Lotus ก่อนครับ ซื้อของเข้าบ้าน เดินช๊อปปิ้งด้วยแหละ แฮะ
ผมกลับถึงบ้านแป๊บเดียวแม่กับพ่อผมก็มาครับ...ไอมดเป็นคนไปเปิดประตูบ้านให้อะ...ไอโมที่คิดว่าเฉยๆไม่รู้สึกอะไรเลยก็มีแอบ กังวลเล็กๆเหมือนกันนะครับ...
พอพ่อกับแม่เข้ามาในบ้านผมก็ยกมือหวัดดีแหละครับ...ผมไม่กล้าสบตากับพ่ออะ..มันรู้สึกยังไงบอกไม่ถูก...ผมรู้สึกละอายอะครับ...
“คิมไม่อยู่เหรอ” แม่ผมพูดขึ้นเบาๆ หลังจากที่ผมถือกระเป๋าเสื้อผ้าของพ่อกับแม่ขึ้นมาเก็บบนห้องนอนอะครับ...ผมขึ้นมากับแม่สองคนครับ ส่วนพ่อกับไอมดอยู่ด้านล่างอะ...
“ไปทำงานหน่ะแม่...5 โมงก็กลับแล้วหล่ะ” ผมก็ตอบแม่เสียงเบาๆพอกันอะครับ..
“อืมนั้นสิเนาะ..แม่ก็ลืมไปว่าคิมทำงานวันเสาร์ด้วย คนแก่ก็งี้หล่ะ หลงๆ ลืม” แม่ผมพูดยิ้มๆ แล้วรื้อของจากในกระเป๋าออกไปใส่ไว้ในตู้ โดยมีไอโมคอยช่วยอะครับ...
“แม่...พ่อว่าไงบ้างอะ...พ่อคงผิดหวังในตัวเค้ามากสินะ...แล้วแม่อะโกรธเค้าปล่าว” ผมพูดกับแม่เบาๆเช่นเดิมครับ รู้สึกใจหวิวๆขึ้นมาเหมือนกัน...รู้สึกละอายครับ...
“หึ...มันก็ต้องมีบ้างแหละ...ก็ลูกชายสุดที่รัก...เป็น...แบบนี้...ใครๆ ก็ต้องผิดหวังเสียใจกันทั้งนั้นแหละ” แม่ผมยังพูดเสียงร่าเริงเหมือนเดิมครับ..เดาความรู้สึกไม่ออกจริงๆ...
“แต่มันก็แค่นั้นแหละ...จะให้พ่อกับแม่ทำไรได้หล่ะ......โมเป็นเกย์..แล้วไง...มันไม่ได้ทำให้พ่อกับแม่รักโมน้อยลงหรอกนะลูก..” แม่พูดแล้วนั่งลงบนเตียงอะครับ...ผมจึงค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆแม่แล้วสอดแขนไปกอดเอวอวบๆของแม่ไว้..ซบหน้าลงกับอกนิ่มๆของแม่.....
“แต่สำหรับพ่อ..คงต้องให้เวลาพ่อเค้าหน่อย....ให้พ่อเค้าทำใจยอมรับความจริงนิดนึงนะโม...ถึงยังไงพ่อเค้าก็รักโมนะ....เห็นใจพ่อเค้าหน่อย...อย่าเอาแต่ใจตัวเองให้มันมากนัก...โตแล้วนะลูก...”
“อือ..เค้ารู้แล้ว..เค้าขอโทษนะแม่” ขอบตาร้อนผ่าวๆแหละครับไอโม.อะ..แล้วน้ำตาก็ร่วงเผาะออกมาจนได้ครับ..
รู้สึกผิดที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง..รู้สึกผิดที่โกรธพ่อโมโหพ่อ..รู้สึกว่าพ่อไม่มีเหตุผลถึงปากผมจะบอกว่าไม่ได้โกรธแค่เคืองๆ แต่ในใจก็คิดอยู่ตลอดเวลาว่าทำไมพ่อถึงได้ว่าผมแบบนั้น...ผมเป้นเกย์มันผิดมากนักเหรอ..พ่อถึงบอกว่าผมมันเลว ผมมันไม่รักดี..
“อืมไม่เอาน่า..ร้องไห้เป็นเด็กๆ ไปได้..ยิ่งโตยิ่งขี้แยแฮะเรา..เจ้าคิมเลี้ยงลูกแม่ยังไงเนี๊ยะ ถึงได้เป็นแบบนี้เนี๊ยะ”อะ แม่อะ..ไอโมอายครับ...เข้าเรื่องนี้จนได้จิแม่ผม...
“แม่อะ..พูดไรอะ...”พูดแล้วไอโมก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักแม่อะครับ เขิล..น้ำตาค่อยๆหดหายไปแหละครับ...
“เอ้า...รึไม่จริง...”แม่พูดกลั่วหัวเราะ แล้วเอามือลูบหัวผมอะครับ....
จากนั้นผมกับแม่ก็นั่งคุยนอนคุยกันไปเรื่อยเปื่อยแหละครับ...ปล่อยให้พ่อกับไอมด..นั่งดูทีวีกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นนั้นแหละครับ...
5 โมงกว่าๆมั้งครับไอคิมมันก็กลับบ้านมาอะ....พอได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้านไอโมก็หน้าบานแหละครับ แฮะ...เลยโดนแม่แซวเลยอะ...ไอโมหล่ะอ๊ายอาย...
แล้วผมกับแม่ก็เดินลงไปที่ชั้นล่างแหละครับ...ไอคิมมันเห็นหน้าผมมันก็ยิ้มๆอะครับ...แล้วมันก็ยกมือไหว้แม่ผม...แม่ผมก็รับไหว้ยิ้มๆ แล้วพยักหน้าให้ไอคิมไปหวัดดีพ่อที่ห้องนั่งเล่นอะครับแล้วมันก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่นอะครับ..หน้ามันซีดๆ ด้วยอะน่าสงสารจัง...พ่อผมก็รับไหว้มันอะนะ..ดูพ่อผมก็หน้าเจื่อนๆ ไปเหมือนกันนะครับ คงทำตัวไม่ถูกอะ..แฮะ..ก็นั้นหน่ะลูกเขยเชียวนะครับ..ลูกเขย..แฟนของลูกชาย TOT
แล้วไอคิมมันก็ขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอะครับ...พ่อกับไอมดก็นั่งดูข่าว ดูทีวีกันไปแหละครับ ส่วนผมก็เดินเข้าครัวไปช่วยแม่ทำกับข้าว...ซักพักนึงไอคิมมันก็อาบน้ำเสร็จ...มันเดินเข้าไปหาผมในครัวอะครับ...ผมยิ้มให้มันนิดๆ...
“ให้ผมช่วยนะครับแม่” ไอคิมมันเริ่มประจบแม่ผมอีกแล้วครับ...มันรู้ว่าแม่ผมค่อนข้างที่จะเอ็นดูมันอยู่แล้วอะครับ...
“หึ ไม่ต้องหรอกลูก...แม่มีเจ้าโมมันช่วยอยู่แล้ว...คิมออกไปดูข่าวกับพ่อกับเจ้ามดนู้นลูกปะ” แม่ผมพูดกับไอคิมมันยิ้มๆ..แล้ว 2 คนนี้เค้าก็สบตากันด้วยครับ...พูดกันด้วยสายตาอะ..
ไอคิมทำหน้าหวาดๆ อะครับ...มันยิ้มให้แม่ผม...แล้วเดินก้มหน้าออกจากห้องครัวไปอะครับ....ไอโมก็หวาดๆแทนมันเหมือนกันครับ..แฮะขนาดตัวไอโมเองยังไม่คุยกับพ่อเลยครับ...หึหึ ไม่กล้าหง่ะ....ผมก็มองตามหลังไอคิมมันไปด้วยความเป็นห่วงแหละครับ..
“หั่นหมู ให้แม่หน่อยเอ้า...มัวแต่ใจลอยอยู่นั้น” แฮะ แม่ผมทำเสียงดุผมด้วยอะ..ไอโมเลยต้องจำใจก้มหน้าก้มตา ช่วยแม่หั่นหมู หั่นผักไปแหละครับเฮ้อ...
พอทำกับข้าวเสร็จ แม่ก็บอกให้ผมไปตาม พ่อ ไอคิมไอมดมากินข้าวอะครับ...ผมก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่นแหละครับ...เห็นไอมดมันนั่งอยู่คนเดียวอะ...
“มด ไปกินข้าวได้แล้ว...เอ่อ...พ่อ กับ คิมหล่ะ” ไอโมก็ถามไอมดด้วยน้ำเสียงสงสัยนิดๆอะ ครับ.....
“อยู่ที่สวนหลังบ้านมั้ง...” เจ้ามดมันพูดโดยไม่หันหน้ามาสนใจผมเลยอะครับ...ฟังออกจะรำคาญผมด้วยซ้ำ ไอน้องเลว..แม่ม...ไอโมหมั่นไส้ครับ..กังวลเรื่องพ่ออยู่ด้วยอะ แม่ม น้องมันยังมาทำกวนตีนอีก อดไม่ได้ครับ..
‘โครม ..’
“โอ้ย ไรวะ ถีบเค้าไมอะ...”ไอโมไม่สนใจน้ำเสียงไม่พอใจของไอมดมันอะครับ.. ยันมันจนตกลงจากโซฟาเสร็จ แล้วเดินออกไปทางหลังบ้านอะครับ....
ภาพที่ผมเห็นก็คือ พ่อที่พูดอะไรอยู่กับไอคิม ก็ไม่รู้ ท่าทางไม่พอใจ โกรธด้วยครับ...ส่วนไอคิมก็ได้แต่นั่งก้มหน้านิ่ง อยู่ที่ศาลา นั่งเล่นนั้นแหละครับ...ไอโมไม่กล้าเข้าไปอะ แฮะ...กลัว...เลยเดินกลับเข้าไปในบ้าน....
“มีไรเหรอเจ้าโม..” แม่ผมถามผมยิ้มๆเช่นเคยครับ
“แล้วพวกนั้นหล่ะ” แม่ยังซักผมอีกอะครับ
“ไอมดดูทีวีอยู่...พ่อ เอ่อ กับคิม อยู่หลังบ้านอะ...กำลังคุยไรกันอยู่ไม่รู้อะท่าทางซีเรียสน่าดู” ไอโมก็ทำหน้าจ๋อยๆให้แม่อะครับ..
.แม่มองผมนิดนึง แล้วเดินไปตามทางที่ผมพึ่งเดินออกมาเมื่อกี้อะครับ...แฮะ ไอโมก็เดินตามแม่ไปห่างๆ แล้วแอบมองอะครับ...
ผมเห็นพ่อผมทำท่าฮึดฮัดๆ แล้วทำท่าจะต่อยไอคิมมันด้วยหง่ะ..เว้ยไอโมตกใจหมดครับ..ดีที่แม่ผมเข้าไปถึงพอดี ไอโมก็คิดว่าจะเดินเข้าไปแหละครับ แต่ว่ามาคิดดูอีกทีที่พ่อมาคุยกับไอคิมแบบนี้แสดงว่าพ่อคงไม่อยากให้ผมอยู่รับฟังด้วย... ผมจึงไม่เข้าไปอะครับทำเป็นอีแอบ แอบดูเค้าคุยกันอยู่ตรงนั้นแหละครับ...ไอคิมนี้หน้าเจื่อนแล้วเจื่อนอีกครับ..ยกมือไหว้พ่อผมเป็นระยะ...น่าสงสารคุยไรกันเนี๊ยะ...ยิ่งแอบดูนานไอโมก็ยิ่งกังวลครับร่ำๆ จะเดินเข้าไปหาพวกเค้าตั้งหลายครั้ง...แต่ในที่สุดก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้านเดินขึ้นชั้นบนต่อเน็ตเปิดคอมฯ แล้วเข้าปาล์ม ..เฮ้อ...
ผ่านไปพักใหญ่ๆ ครับ..ไอมดมันก้อมาตามผมไปกินข้าวอะครับ ไอโมก็คาดว่าทุกอย่างคงจะเรียบร้อย..พอเดินเข้าไปที่โต๊ะกินข้าวก็เห็นพ่อนั่งประจำที่อยู่แล้วครับ และใกล้ๆกันก้อคือไอคิม แม่ แล้วก็ไอมด ผมก็เดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ว่างที่ติดกับไอคิม อะครับ...ผมก็มองหน้าพ่อและก็มองหน้าไอคิมสลับกันไปมาอะครับ...ไอคิมหน้าตาดูสดใสขึ้นมาหน่อยครับแต่ยังซีดๆ อยู่อะ พ่อก็ดูท่าทางจะสบายใจขึ้นมาหน่อยแล้วเหมือนกันครับ แม่ไม่ต้องพูดถึง อารมณ์ดีอยู่คนเดียวครับ.....
“พรุ่งนี้ เราสองคนจะออกไปไหนรึเปล่า” พ่อผมอยู่ๆก็พูดขึ้นมาอะครับ...ไอโมหันหน้าไปมองไอคิมมันทั้งๆที่กำลังเคี้ยวข้าวตุ่ยๆอยู่อะครับ...
“เอ่อ...ไม่ออกไปไหนครับ” ไอคิมมันตอบพ่อผมเบาๆอะครับ..ท่าทางยังเกรงๆพ่อผมอยู่อะ...
“ดี...พ่อกับแม่เรา..เค้าชวนไปดูหนังกัน พรุ่งนี้ หน่ะ” ไอโมสำลักน้ำแกงเลยครับ...
“แค๊กๆ...”น้ำมูกน้ำตาไหลเลยทีเดียว ไอคิมรีบเอากระดาษทิชชู่ มาเช็ดน้ำมูกเช็ดหน้า...ให้ผมอะครับ...เฮ้อ...
พอผมดีขึ้นก็มองสบตาไอคิมมันอย่างงงๆอะครับ มันก็ทำหน้างงๆ เหมือนกันแล้วผมกับมันก็หันหน้าไปมองพ่อ กับแม่ผมอะครับ....
“...เห็นแม่เราบอกว่าจองตั๋วไว้แล้ว... จะมานี้กัน ตอนบ่ายๆหน่ะ..จะได้ออกไปพร้อมกัน” นั้นคือคำพูดสุดท้ายของพ่อ แล้วพ่อก็ไม่เงยหน้าขึ้นมามองผมกับไอคิมอีกเลยครับ...แม่ก็เอาแต่ยิ้ม ผมกับไอคิม นี้งงเป็นไก่ตาแตก ส่วนไอมด...ไม่สนใจใครเลยกินอย่างเดียวเลยมัน...
พ่อแม่ผมกับพ่อกับแม่ไอคิมรู้จักกันมาก่อนแล้วครับ ตอนผมบวชพ่อกับแม่ไอคิมไปร่วมงานด้วยหน่ะเลยรู้จักกัน พ่อกับแม่ไอคิม ไปนอนค้างที่บ้านผม ตั้ง 3 คืน 4 วันกันเลยที่เดียว ไปเที่ยวกันด้วยหน่ะครับ...พ่อผมกับพ่อไอคิม ชอบพระเครื่องเหมือนกันครับเค้าเลยคุยกันถูกคอ...ส่วนแม่ๆ ของพวกผมนี้.ที่คุยกันถูกคอเพราะ แม่ผมเค้าทอผ้าไหมเป็นไงครับปลูกหม่อนเลี้ยงไหมอะไรแบบนั้นอะแต่แม่ผมไม่ได้ทำขายหรอกครับ ทำใช้เองอะ...แม่ไอคิมชอบหน่ะครับเค้าเลยค่อนข้างที่จะคุยกันมากหน่อย....
แต่ผมก็อดแปลกใจไม่ได้อะครับว่าเค้าไปคุยอะไรกันตอนไหนตั้งแต่เมื่อไหร่ จนถึงขนาดชวนกันไปดูหนังเนี๊ยะ...เฮ้อ...
พอกินข้าวจนอิ่มหนำสำราญกันแล้วพวกผมก็ย้ายกันไปที่ห้องนั่งเล่นอะครับ ดูทีวีดูละครกันแหละแฮะ ปกติไอโมไม่ดูหรอกครับละคร แต่วันนี้ขอหน่อยละกัน นอนหนุนตักแม่ด้วยแหละ..ฮี่ๆ....พ่อกับไอคิมก็คุยกันปกติดีครับ แต่ดูท่าทางยังไม่สนิทใจกันซักเท่าไหร่ ก็เข้าใจอะครับ จะให้สนิทใจกันได้รวดเร็วได้ยังไงเล่า แค่พ่อผมยอมคุยกับพวกผมนี้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว...แฮะแล้วไอโมก็หลับไปจนได้ครับ...หลับทั้งๆที่หนุนตักแม่อยู่นั้นแหละครับ...
มารู้สึกตัวก็ตอนที่แม่เขย่าที่ตัวผม...แล้วผมก็เดินสลำสลือขึ้นไปชั้นบนแล้วไปล้มตัวลงนอนบนที่นอนอะครับ....กำลังจะหลับไปอีกรอบครับ...โดนกวนอีกจนได้...
“อืม..เติมพลังให้เราหน่อยนะ...วันนี้ใช้พลังงานไปเยอะจัง”
ไอคิมมันนอนทับผมไว้ทั้งตัวแล้วมันก็เริ่มวิธีการเติมพลังงานของมันแหละครับมันหน่ะเติมแต่ผมอะ...โดนสูบพลังงานอีกเช่นเคยครับ....กว่าจะได้นอนไอโมก็แทบตายอีกแล้วครับ กาซิก กาซิก...แต่ไอโมยังมีเรื่องคาใจอยู่ครับ แต่เอาไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกันแล้วกัน ...รู้สึกว่าเรื่องมันจะง่ายซะจนผิดปกติ...อะ
ตื่นเช้ามาก่อนที่ไอคิมมันจะฟัดผมรอบเช้า...ผมก็ยิงคำถามมันก่อนแหละครับว่าเมื่อคืนคุยไรกะพ่อ..ไอคิมมันก็เล่าให้ผมฟังว่า....มันบอกพ่อผมว่ามันทำให้ผมเป็นเกย์อะครับ มันปล้ำผมตอนที่ผมยังเรียนอยู่ที่ขอนแก่นอะ...ไอโมก็ถึงบางอ้อ แหละครับ มิน่าหล่ะพ่อผมถึงจะต่อยเอา...สม... และมันก็พูด รับปาก อะไรกับพ่อผมอีกมากมายก่ายกองครับไอโมจำไม่ได้จำได้แค่นั้นแหละครับ แฮะ...
แต่ก็ยังมีเรื่องที่คาใจผมอยู่อย่างก็คือ เรื่องพ่อแม่ไอคิมนี้แหละครับ...ไอคิม มันบอกว่าพ่อแม่มันไปหาพ่อแม่ผมที่บ้านอะครับ...ไอโมก็เอ๋อแดกสิครับ..ทำไมไม่มีคนบอกผมก็ไม่รู้อะ...ไอโมหล่ะเซ็งเลย..
ไอคิมมันบอกว่าไม่อยากให้ผมเป็นกังวลอะครับ ที่จริงมันก็ไม่ได้ตั้งใจจะบอกพ่อกับแม่มันหรอก แต่พ่อกับแม่มันถามหน่ะว่าไปบ้านผมมาแล้วทางบ้านผมว่าไงบ้างมันก็เลยต้องเล่าไปตามความจริง (ไอนี้มันเป้นคนตรงครับ) พ่อกับแม่มันเลยบอกว่าไม่ต้องห่วงไม่ต้องกังวลเดี๋ยวพวกท่านจัดการเอง..แฮะ...เรื่องก็เป็นเช่นนี้แล...แต่หลังจากนั้นพ่อกับแม่ไอคิมก็ไม่ได้บอกมันนะครับว่าเกิดไรขึ้นบ้างอะ..ไอคิมมันก็กังวลพอควรแหละครับเพราะไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้นบ้าง...เรื่องก็จบแบบนี้แหละครับ จบแบบทำให้ไอโมงง เล็กๆ ว่าไมมันง่ายจังวะ...กูกลุ้มตั้งนาน(แน่ใจเหรอว่ากลุ้ม) ....แต่พอเอาเข้าจริงๆกลับไม่มีไรเลย...
พอเล่าให้ผมฟังเสร็จมันก็จัดการฟัดผมไปทีอะครับ...จากนั้นผมกับมันก็อาบน้ำอาบท่าลงไปข้างล่างแหละครับ..ตอนเที่ยงอะครับครอบครัวไอคิมก็มาที่บ้านผมแม่ผมกับแม่ไอคิมก็เข้าครัวทำหน้าที่แม่ครัวแหละครับโดยมีผมคอยเป็นลูกมืออยู่ใกล้ๆ..กินอิ่มพวกผมก็ไปดูหนังเรื่องตำนานสมเด็จพระนเรศวรกันครับ..ทั้งบ้านจริงๆ มีพ่อแม่ไอคิม พี่สะใภ้พี่ชายมัน หลานๆมันด้วยครับ และก็พ่อแม่ผม ..ผม แหละไอมด...ไอมดมันพยายามชวนน้องข้างบ้านแล้วครับแต่เค้าหาสนใจมันไม่คิคิ...
พอดูหนังเสร็จ พวกผมก็ไปหาไรกินกันที่ร้านอาหารแถวๆ แม่น้ำเจ้าพระยาอะครับ...มีความสุขดีครับไอโม...ผมรู้สึกว่าโล่งอกนะ..ไม่ใช่เพราะทุกอย่างจบลงด้วยดีหรอกนะครับ ...แต่มันเหมือนกับว่าผมไม่ต้องโกหกพ่อแม่ผมอีกแล้ว..ไม่ต้องคอยกังวลว่าพ่อจะถามว่าเมื่อไหร่จะพาแฟนมาแนะนำ เมื่อไหร่จะแต่งงาน...เหมือนยกภูเขาออกจากอกเหมือนกันนะ...
สำหรับพ่อผมดูท่าว่าจะทำใจได้เยอะเหมือนกันนะ ผมก็ไม่รู้อะว่าพ่อแม่ไอคิม ไปคุยไรกับพ่อแม่ผม...แต่ก็ต้องขอบคุณพวกท่านมากมายที่เข้าใจและคอยช่วยเหลือพวกผมมาตลอด...ขอบคุณที่เข้าใจกันครับผม...
***************************
ตอนนี้ก็จบแบบนี้แหละครับ..แฮะ...ดูเหมือนรวบรัดเนาะ(รวบรัดจริงๆอะแหละ) เพราะว่าตอนนี้ไม่มีอะไรจริงๆ ครับ หุหุ..มันดูง่ายๆอะครับ....อาจจะเป็นเพราะพ่อผมเริ่มทำใจได้แล้วรึเปล่าก็ไม่รู้ รึพ่อแม่ของไอคิมไปพูดด้วยแหละมั้ง พ่อผมถึงได้อ่อนลงไปมากมายก่างกองขนาดนี้...
-
ตามมาให้กำลังใจคนโพส
:give2: :give2: :give2:
-
ให้กำลังใจใครอ่ะน้องkrappom เด๋วพี่เข้าใจผิดมะยู้ด้วยนะ :o8: ให้กำลังใจพี่หรือโมโมจ๊า.. :haun5:
-
ขอให้พี่2คนรักกันนานๆอยู่กันจนแก่เฒ่าแล้วก็เขียนเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ สาธุ :impress:
-
ในที่สุดพ่อแม่ก็เข้าใจ ประทับใจมากๆยังไงพ่อแม่แล้ว ลูกก็คือลูกวันยังค่ำเนอะ
โหวต+1 ให้คุณ แน๋วสำหรับตอนน่าประทับใจ อิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วอยากจะบอกว่า ความรักของพ่อแม่นี่เป็นความรักที่ประเสริฐจริงๆ ถึงลูกจะทำให้ผิดหวัง เสียใจ ยังไง แต่ก้อพร้อมจะเข้าใจ เป็นกำลังใจ ให้อยู่เสมอ ความรักของพ่อแม่นี่ไม่มีวันลดลงจริง ๆ :give2:
ยินดีกับโมและคิมด้วยนะ ที่ทุกอย่างราบรื่นดีจัง เป็นคู่ชีวิต (เกย์) ตัวอย่างเลยนะเนี่ย :like6:
-
..........เคลียร์กับพ่อตาแม่ยายเข้าใจแล้ว........ o8 o8
..........ก็รักกันนานๆนะ......... o13 o13
-
:laugh3: โฮ่ะๆๆๆ คนโป๊ะแอบจีบเด่ะค่า ท่านปู้โชม...เอ๊ย....ท่านปู้อ่าน อิอิ o3
ดูข้างล่างจิคะ ฮี่ๆ :teach:
v
v
ให้กำลังใจใครอ่ะน้องkrappom เด๋วพี่เข้าใจผิดมะยู้ด้วยนะ :o8: ให้กำลังใจพี่หรือโมโมจ๊า.. :haun5:
-
ความรักของพ่อแม่เป็นความรักที่ประเสริฐ ถึงแม้บางสิ่งที่ท่านทำอาจจะไม่ถูกใจลูก 100%
แต่ท่านทำด้วยความรักและหวังดี :impress:
-
อยากเห็นรูป โมกับคิม สมัย15-16ก็ได้อ่าคับไงก็เอามาลงให้ดูหน่อยได้ใหม :o11:
-
อยากบอกพ่อกับแม่บ้างจัง "พ่อคับแม่คับ ผมชอบผู้ชาย" แต่ก็นะ แค่บอกไปแย่บๆ พ่อก็เลือดขึ้นหน้าแระ เลยไม่กล้าบอกจนถึงทุกวันนี้ :sad2:
-
ในที่สุดพ่อแม่ก็เข้าใจ ประทับใจมากๆยังไงพ่อแม่แล้ว ลูกก็คือลูกวันยังค่ำเนอะ
โหวต+1 ให้คุณ แน๋วสำหรับตอนน่าประทับใจ อิอิ
โหวตกลับคืนให้น้องpongsjเหมือนกันจ้า น่ารักจริงๆเยย :impress2:
:laugh3: โฮ่ะๆๆๆ คนโป๊ะแอบจีบเด่ะค่า ท่านปู้โชม...เอ๊ย....ท่านปู้อ่าน อิอิ o3
ดูข้างล่างจิคะ ฮี่ๆ :teach:
v
v
ให้กำลังใจใครอ่ะน้องkrappom เด๋วพี่เข้าใจผิดมะยู้ด้วยนะ :o8: ให้กำลังใจพี่หรือโมโมจ๊า.. :haun5:
อารายยย ครายจีบเดะจ๊ะซิน ก็แค่ถามๆดู กลัวเข้าใจผิด :-[
suregirlคิดไงอ่ะเปลี่ยนชื่อเปงมะพร้าวอ่อน แปลกดีนะ :haun5: (เหงชื่อแล้วอยากกิง อิอิ )
ปล.+1ให้กะทุกคนเยย น่ารักจริงๆ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 4
วันนั้นพอผมตื่นขึ้นมาก็เย็นแล้วครับนอนเยอะมากมาย..เจ้าเป้ยมันก็กลับบ้านมาตอนเย็นนั้นแหละครับตอนแรกไอคิมมันจะไม่กลับไปเรียนอะครับมันบอกว่ามันเป็นห่วงผม ผมต้องไล่มันไปนู้นแหละมันถึงได้กลับตอนนั้นรู้สึกว่ามันใกล้สอบอะนะเห็นมันหอบหนังสือหนังหามาอ่านที่บ้านผมด้วยอะ.
..กว่าไอคิมจะกลับไปเรียนได้มันก็เอ้อระเหยอยู่กับผมจนดึกดื่นแหละครับ.มันถึงได้นั่งแท๊กซี่ไปขึ้นเครื่องที่ดอนเมือง(ไฮโซเนาะนั่งเครื่องบินกลับ.. ชิ) พอมันกลับคนที่ดูแลผมก้อคือเจ้าเป้ยแหละครับ และเป็นไปตามคาดไอโม ไปสารคามกับน้ากิตไม่ได้จริงๆด้วย วันต่อมาน้ากิตเลยไปคนเดียวอะครับไอโมหล่ะเซ็ง...พอผมบอกไอคิมว่าผมไปสารคามไม่ได้เท่านั้นแหละ มันหัวเราะชอบใจครับ มันบอกว่าไม่อยากให้ผมไปอะ...ดูมันจิครับ มันจงใจทำให้ผมเจ็บหนักจนไม่สบายอะครับชั่วจริงๆ...แต่ไอโมก็แอบดีใจอะครับที่มันหวงผมซะขนาดนี้...ยอมรับว่าตอนนั้นผมเข้าขั้นหลงไอคิมมันเลยทีเดียวแหละครับ ทั้งรักทั้งหลงคลั่งมันเลยก็ว่าได้..แค่ไม่เอ่ยปากออกมาเท่านั้นเอง...ก็พึ่งเคยเป็นแบบนี้เป็นครั้งแรกนี้แหละแต่ตอนนั้นไม่รู้ตัวหรอกครับ......ว่าตัวเองเข้าขั้นอาการหนักพอควร หุหุ..
เข้าช่วงเดือนธันวาครับจะปีใหม่แล้ว..รู้สึกว่าช่วงนั้นพวกไอคิมจะสอบนะ แต่เด็กรามฯอย่างผมยังอะครับ..ไอโมก็จะกลับบ้านแหละครับ แฮะ จะไปแข่งกีฬาเยาวชนอะครับ...
วันเกิดผมครับก่อนวันเดินทางกลับบ้านของผมหนึ่งวัน ทั้งไอคิมไอนัทแหละครับโทรมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ผม...พวกมันมาหาผมที่ บางกอกไม่ได้อะครับ ไอโมก็ไม่ว่าอะไรแต่ยังไม่ได้บอกพวกมันครับว่าจะกลับบ้านวันพรุ่งนี้กะเซอร์ไพร์ครับ.แฮะ..
เช้าวันต่อมาไอโมก็ออกเดินทางครับ ขับรถกลับบ้านเองด้วยหง่ะ แฮะ มีไอแทน นั่งรถไปด้วยครับ ไอหมวยกับไอแต้วกลับบ้านไปก่อนแล้วครับ..ตอนแรกไอแพทมันบอกจะกลับกับผมด้วย...แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ไปคิคิ...มันสอบยังไม่เสร็จหน่ะครับ....
ที่ผมกับไอแทนกลับนี้กะว่าจะไปแถดแถที่ตัวเมืองก่อนครับ...แล้วค่อยกลับบ้านกัน..แฮะ...ใช้เวลาขับรถแค่ 4 ชม.ผมกับไอแทนก็ถึงตัวเมืองขอนแก่นแหละครับ วันที่ 28 รถยังไม่ติดอะครับ ถนนหนทางยังสะดวกมากมายอยู่อะ...ตอนแรกกะจะไปพักที่ห้องไอวิทย์กันครับแต่มาคิดอีกทีเผื่อไอวิทย์แม่ม พาสาวไปนอนกก..จะกลายเป็นว่าผม 2 คนเป็นมารความสุขมัน.....พวกผม เลยเช็คอิน เข้าพักที่โรงแรมแทนอะครับ...
โรงแรมช่วงเทศกาลครับแทบไม่มีห้องว่างเลย...ดีที่พวกผมโทรจองไว้แล้ว ก็เลยไม่มีปัญหา...หึหึ...พอถึงก็เที่ยงแล้วอะครับผมกับไอแทนเลยไปหาไรใส่ท้องก่อนแล้วค่อยเช็คอิน เข้าพักครับ...พอเข้าห้องได้ไอโมก้อนอนพักก่อนแหละครับ ขับรถทางไกลหง่ะเหนื่อยเหมือนกันนา..และผมก็หลับไปแหละครับ
มาตื่นก็ตอนเย็นแล้วครับ..ผมกับไอแทนอาบน้ำอาบท่าอะครับ พวกผมนัดกับเพื่อนๆ ไว้อะครับ เจอกัน ที่ Hot wave (เขียนงี้ปล่าววะ) 1 ทุ่มตรง พอกรึ่มๆ จะได้ไปแด๊นกันต่อ..
1 ทุ่มตรงเป๊ะ ผมกับไอแทนก็มาเจอกับเพือนๆผมที่ Hot wave อะครับ..ก็มีพวกไอวิทย์ และก็พวกเพื่อนๆผมที่มาจาก ม.ต้นเดียวกันอะครับ..เดี๋ยวตอน 4 ทุ่ม ต้องไปรับ ไอกอล์ฟ กับไอฝน ที่หนามบินอีกครับ..แฮะ..ไอโมก็กรึบกับเพื่อนๆ ไปซักพักแหละครับ...ผมจึงขอตัวจากพวกมันไปเยี่ยมเยียนเพื่อนๆ ที่เรียน ปวช.ด้วยกันก่อน เดี๋ยวมา บอกพวกมันว่างั้นอะ ไอวิทย์แม่มรู้ทันครับ..มันส่งสายตามีเลศนัยให้ผมด้วยหง่ะ เซ็งเลย ไอโมก้อหาสนใจไม่ครับ...รีบหลบฉากออกมาให้พ้นจากรัศมีสายตามันครับ แล้วขับรถมุ่งหน้า สู่...มข..
เพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันอยู่ไหนจะได้ไปหาถูกไอโมก็หยิบทอสับมาโทรหาพวกมันก่อนแหละครับ...
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดดด
*ฮาโหลครับ..ว่าไงโม* เสียงสดใสที่ดังมาตามสายทำให้ไอโมยิ้มออกมาได้เหมือนกันครับ....
“ปอด์น...สอบเป็นไงบ้าง..”ไอโมก็ถามไอปอด์นมันไปด้วยน้ำเสียงสดใสพอกันอะครับ..แฮะ ไม่อยากโทรหาไอคิมครับเดี๋ยวมันรู้ไต๋ผมซะก่อน...
*ก็ดีอะ ไม่มีปัญหาดับไหนแล้ว หึหึ* แหม๋คุยเชียวนะมึง...
“เออ..นายเก่ง..เอ่อทำไรกันอยู่อะ อยู่ที่บ้านปะ” ถามแล้วใจก็เต้นตึกๆ ครับ
*อยู่ที่หอไอหนุ่ย .อ่านหนังสือกันอยู่..โมอะ..” ไอปอด์นมันบอกผมแล้วย้อนถามผมกลับมาอะครับ...
“อยู่ในใจปอด์นไง คิคิ แค่นี้นะ แล้วเจอกัน หึหึ” แล้วไอโมก็วางสายอะครับแฮะ...แหลอีกแล้วกู..
อยู่ที่ห้องไอหนุ่ยเหรอ ไอหนุ่ยก็เพื่อนร่วมก๊วนเตะบอลพวกผมนั้นแหละครับ มันอยู่หอพักแถวๆหน้าโรงบาลศรีฯอะครับ..อืม...แล้วไอคิมมันจะอยู่นั้นด้วยอะปล่าววะ ไม่เป็นไรเสี่ยงไปดูก็แล้วกัน
แล้วไอโมก็ขับรถมุ่งหน้าสู่ห้องไอหนุ่ยแหละครับ...พอถึงไอโมก็จอดรถแอบๆหน่อยครับ คิคิ..แล้วเดินมุ่งหน้าไปกดลิฟท์ขึ้นสู่ ชั้น 4 (รึชั้น 5 จำไม่ได้อะ) ...พอถึงหน้าห้องไอหนุ่ย ก้ยกมือขึ้นเคาะประตูห้องอะครับ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แล้วคนที่มาเปิดประตูให้ผมก็คือไอน้องปอด์นสุดที่รักของผมหน่ะเองครับ...มันเห็นหน้าผมมันเหวอเลยครับ ไอโมเลยเดินเข้าไปกอดมันที..แฮะ...
“เฮ้ย มาได้ไงอะ....” ไอปอด์นมันร้องโวยวาย แบบตื่นเต้นดีใจสุดๆอะครับ ผมอะตั้งแต่ไปอยู่ บางกอก 2-3 เดือนแล้วอะ...มันกับผมยังไม่ได้เจอหน้ากันเลยครับ...มันพูดแขนมันก็รัดกอดผมแน่นอะครับ แถมยังแอบขโมยจุ๊บแก้มผมด้วยหง่ะแฮะ...น้ำลายติดแก้มกุปล่าววะ...
“โหย มาได้ไงวะ นายอะโม ไม่บอกไม่กล่าวกันเลยแม่ม” ไอพวกเพื่อนๆ ผมมันก็โวยวายกันขึ้นมาอะครับ
ในห้องนอกจาก ไอปอด์นแล้วก็มีไอหนุ่ย และก็เพื่อนพวกผมอีกคนนึงชื่อไรจำไม่ได้ครับ... ไอโมก็หัวเราะเหอๆ หล่ะครับ ได้ผลดีทีเดียวทุกคนเซอร์ไพร์ครับ แต่ผมกวาดสายตาหาใครบางคนไม่เจอครับ คงไม่ได้อยู่นี้..เฮ้อ ไม่เป็นไรถือว่ามาเยี่ยมเยียนทักทายเพื่อนๆ...
“มองหาใคร...หึหึ..เดี๋ยวมันก็มา..” ไอบ้าหนิ...รู้ใจกูจริง
“หาใครปล่าวซะหน่อย...”ไอโมก็ทำหน้ากวนตีนมันหน่อยแล้วเดินกอดเอวมัน เข้ามาในห้องอะครับ...ไหนบอกว่าอ่านหนังสือสอบกันไงวะ..นี้ไรเนี๊ยะ
“นี้ไหนบอกว่าอ่านหนังสือสอบไง ...ไมเป็นเงี๊ยะ” ก็ที่พื้นห้องตรงหน้าพวกมันอะจิครับ ไอโมเจอวงสุราอีกแล้วครับ..อะไรของพวกมัน
“อ่านมาเยอะแล้วเว้ย...ช่วงนี้ผ่อนคลายเพื่อน เอ้า” แล้วไอหนุ่ยมันก็ชงเหล้าให้ผมอะครับ ผมก้อหย่อนก้นลงติดกับไอปอด์นมันอะครับ...
และจากนั้นพวกมันก็ทำการสัมภาษณ์ผมแหละครับ ..แฮะ..คุยกันไปซักพักครับนานพอดู..ไอโมก็คิดว่าควรแก่เวลาที่ต้องไปรับเพื่อนที่หนามบินแล้วครับ...ก่อนที่จะเอ่ยปากขอตัวจากพวกมันนั้น...ประตูห้องก็ถูกเคาะเบาๆ แล้วก็เปิดเข้ามาเลยครับ...และคนที่เดินเข้ามาในห้องก็คือ....คนที่ผมตั้งใจมาเซอร์ไพร์มันอะครับ ไอโมก็ยิ้มหน้าบานให้มันแหละครับ..ไอคิมพอมันเห็นผมมันก้อทำหน้าอึ้งๆ ..จะยิ้มก็ไม่ใช่จะบึ้งก็ไม่เชิงอะ...
“อะไรกันเนี๊ยะ ตั้งวงกันอีกแล้วเหรอ...” ก่อนที่ผมกับมันจะพูดอะไรออกมา ก็มีเสียงเล็ก ๆของผุ้หญิงพูดขึ้นมาแล้วเจ้าตัวก็ดันประตูให้เปิดกว้างออกเอามือเกาะบ่าคิมแล้วชะโงกหน้าเข้ามาในห้องอะครับ...
ไอโม ตกใจครับ หน้าชา กันไปเลยทีเดียวช๊อค ครับ...ตกใจ..ไอคิมก็หน้าเสียเหมือนกันครับ...แล้วไอคิมกับผู้หญิงคนนั้นก็เดินเข้ามาในห้องอะครับ โดยที่ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ยอมเอามือออกจากบ่าไอคิมมันอีกอะ แม่ม ..
เอามือออกไปได้ไหม อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวไอคิมของกูนะเว้ย แม่ม ผมนึกภาพตัวเองเดินเข้าไปกระชากมือผุ้หญิงคนนั้นออกจากบ่าไอคิม แล้วถีบเจ้าหล่อนไปติดกับผนังห้อง จับหัวหล่อนโขกกับผนังจนเลือดสาด...ดีสมอยากมายุ่งกะไอคิมของกูดีนัก..
“โม..เป็นไรใจลอยไปไหนวะ..เอ้า ชนๆ”เสียงไอหนุ่ยมันทำให้ผมได้สติครับ และก็ต้องตกใจกับความคิดของตัวเอง...กูคิดบ้าไรวะเนี๊ยะ..
“เออ...โทษหว่ะ...คือเราต้องไปรับเพื่อนเราที่หนามบิน ตอน 4 ทุ่มอะ..เลยใจลอยไปหน่อย...ว่าแต่มันกี่ทุ่มแล้วเนี๊ยะ” ไอโมก็พูดขึ้นเสียงสั่นๆ อะครับ ยังช๊อคไม่หาย...ผมยกข้อมือตัวเองขึ้น แล้วมองดูนาฬิกาอะครับ 3 ทุ่ม...อืม..ไปได้แล้วมั้งกู...
ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นผมก็รู้สึกว่ามีคนลงมานั่งข้างๆผมอะครับ เบียดผมด้วยอะ...ไอโมก็หันหน้าไปมองอะครับ..ไอคิมมันนั่งลงข้างๆ ผมแล้วมันก็จ้องหน้าผมเขม็งเลยอะ...ข้างๆไอคิม ก็ยังมีน้องหนู หน้าใสอยู่ด้วยเหมือนเดิมครับ...ไอโมพูดไม่ออกครับ.เจ็บหน่วงๆ ที่หัวใจยังไงบอกไม่ถูก ทรมานชะมัด
“อืม...เราขอตัวก่อนแล้วกันนะ...3 ทุ่มแล้วอะ...” ไอโมพูดเสร็จก็ลุกขึ้นอะครับ...
“เอ่อ..โม นะ” “ไปก่อนนะ ...แล้วเราจะมาเยี่ยมพวกนายใหม่แล้วกัน...ไปแหละ” ก่อนที่ไอคิมมันจะทันพูดจบไอโมก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนอะครับ...ยกแก้วเหล้าที่พวกมันชงให้ผม ที่ผมยังกินไม่หมดอะครับ ขึ้นกรอก ลงคอจนหมด..หันไปยิ้มให้พวกมันทุกคน ...แม้แต่น้องนู๋คนนั้นด้วย..
“ผมชื่อแตงโมนะครับ...ยินดีที่รู้จัก” ไอโมยิ้มให้น้องนู๋คนนั้นแล้วพูดทักทายกับเจ้าหล่อนอะครับ...แล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูห้อง ก่อนไปก็หันมาโบกมือ บ๊าย บาย พวกมันพร้อมรอยยิ้มอะครับ พวกมันก็ยิ้มให้ผมเหมือนกัน...
“เฮ้ย...เดี๋ยว...เอ่อ..เราไป.**...” ก่อนที่ไอคิมจะพูดจบไอโมก็กระแทกประตูปิดแล้ววิ่งลงบันไดไปอะครับ น้ำตาจะไหลอะ..พอมาถึงชั้นล่างไอโมก็ไขประตูรถเข้าไปแล้วสตาร์ทรถขับออกมาจากที่นั้นทันทีครับ...ผมมองที่กระจกหลังเห็นไอคิมมันยืนเท้าสะเอวมองตามรถผมอยู่อะ...ไอโมไม่สนใจแล้วครับ....
ตอนนั้นผมรู้แค่ว่าผมเสียใจ ผมโกรธมัน โกรธผู้หญิงคนนั้น แล้วน้ำตาไอโมก็ไหลพรากออกมาอะครับ...เจ็บดีชิบหายเลยกู ผมขับรถต่อไม่ไหวแล้วครับ ผมจอดรถแอบๆลงข้างถนนแล้วร้องไห้โฮออกมาเลยอะ...ผิดหวัง ผิดหวังจริงๆ ผิดหวังอย่างแรงเลยด้วย...ร้องไห้จนสาแกใจครับ...จึงคิดได้ว่าต้องไปรับเพื่อนที่หนามบิน แต่ด้วยสภาพตัวกูตอนนี้คงไปรับเพื่อนไม่ได้ กูไม่อยากเจอหน้าใครด้วย ไอโมเลยกดโทรสับโทรหาไอวิทย์มันอะครับ ให้มันช่วยไปรับไอกอล์ฟ กับไอฝนแทนผมที..มันไม่ถามผมอีกแล้วครับว่าทำไม ...
“มึงร้องไห้เหรอ...มึงเป็นไรอะ” เสียงไอวิทย์มันถามผมอย่างเป็นห่วงเป็นใยอะครับ...
“อือ..ไม่มีไรมากหรอก..ไว้กูเล่าให้มึงฟังแล้วกัน...แค่นี้นะ” แล้วผมก็วางสายไปอะครับ...น้ำตายังไหลพรากอยู่ครับ.....
แล้วผมก็ค่อยๆขับรถออกไปตามถนนมิตรภาพ มุ่งหน้าสู่ ที่ที่ผม...ไปทุกครั้งที่ผมรู้สึกไม่สบายใจ...
แล้วผมก็มาจอดรถลงที่ริมบึงครับ...จอดรถเสร็จผมก็เดินเข้าไปนั่งตรงที่ผมชอบไปนั่งบ่อยๆ...ที่เดิมของผม...ผมล้มตัวลงนอนกับพื้นหญ้าหลับตาลง...แล้วคิดทบทวนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้...
.ตกลงเมื่อกี้นี้กูเป็นอะไรวะ...แค่เห็นไอคิมมันอยู่กับผู้หญิง แค่เห็นผู้หญิงเกาะแกะมัน มันทำให้กูโกรธโมโห นี้ กูหึงมันขนาดนี้เลยเหรอ...แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมต้องทำท่าสนิทสนมกับไอคิมขนาดนั้นด้วย...นี้ขนาดต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้มันยังเกาะแขนเกาะไหล่ แล้วถ้ามันอยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2 หล่ะ ฮือ...ไม่นะ...กูไม่ยอมอะกูไม่ยอม...ไอคิมเป็นของกูนะ..ไอคิมเป็นแฟนกู..กูไม่ยอม แล้วน้ำตาก็ไหลพรากออกมาอีกจนได้...หวง ผมหวงไอคิมมัน ไม่อยากให้ใครมาแตะไม่อยากให้ใครมายุ่งไม่อยากให้ไอคิมมันนอนกับใคร ไม่อยากให้มันมองใครด้วยแววตาที่มันมองผม ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย...ไอคิมเป็นของกูคนเดียว..มันต้องรักกูคนเดียว ฮือ...กูไม่ยอม...ไม่ยอมยกไอคิมให้ใคร..ไม่ยอม..
-
ง่าทำใมพี่คิมถึงทำแบบนี้ :angry2:
พี่โมสู้ๆคับ o7
ปล.ลงเยอะๆหน่อยสิ :impress:
-
อ้าว ทำไมคิมทำแบบนี้ละครับ :angry2:
โมอย่าไปยอมนะ งานนี้สู้แค่ตาย o12
-
กำลังลงต่ออยู่จ้า แต่มีคนกวนใจอยู่เลยลงช้านิดส์ :give2:
++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 5
ไอโมก็นอนชักดิ้นชักงอ อยู่ที่ริมบึ้งอยู่ตั้งนานอะครับ ..เป็นชั่วโมง ชั่วโมงเลยอะ...พออารมณ์เย็นลงก็เริ่มคิดสิครับ(พึ่งคิดรึ)...ที่ผมออกอาการถึงขนาดนี้มันไม่ใช่เพราะใครเลย เพราะตัวผมเองทั้งนั้น..เพราะอารมณ์หึงหวง..อยากได้อยากครอบครอง...ทั้งที่แต่ไหนแต่ไรมาผมไม่เคยรู้สึกอะไรกับใครแบบนี้เลย..มันเกินขีดที่ผมกำหนดไว้แล้ว...ผมถลำตัวและใจมากเกินไปแล้ว...ผมเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
...ผมเริ่มคิดถึงแต่ไอคิมเฝ้ารอว่าเมื่อไหร่มันจะโทรหาผม รอว่าเมื่อไหร่มันจะไปหาผมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน..เพียงแค่ได้ยินเสียงมันผมก็ดีใจจนบางทีถึงกับทำอะไรไม่ถูก..ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้....เพราะรักงั้นเหรอ...ผมกลัวอะ กลัวที่จะต้องสูญเสีย..ถ้าขืนยังเป็นแบบนี้ต่อไปคนที่จะเจ็บก็คือตัวผมเอง..หยุดซะทีไอโมพอแล้ว...มึงมาไกลเกินไปแล้ว...มึงรักไอคิมมันมากเกินไปแล้วมีสติซะทีเอาไอโมคนเดิมกลับมาซะ...แล้วทุกอย่างจะดีเอง.....
เตือนตัวเองไว้ ว่ายังไงผู้ชายมันก็ต้องคู่กับผู้หญิง...ความรักระหว่างมึงกับไอคิมซักวันมันก็ต้องจบลงยอมรับความจริงซะที...ผู้หญิงคนนั้นคงเป้นผู้หญิงของไอคิมมัน ความจริง มันก็ไม่แปลก คนที่แปลกคือตัวมึงเอง...จำไว้อย่าเข้าข้างตัวเอง ผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้หญิงของไอคิม อย่าไปคิดเชียวหล่ะว่าเค้าเป็นเพื่อนกัน มองในแง่ร้ายไว้ อย่าเข้าข้างตัวเองเป็นอันขาด จำไว้อย่าเข้าข้างตัวเอง...
ผมเตือนตัวเองซ้ำๆ จนรู้สึกค่อยยังชั่ว...ผมควรต้องถอยมาอยู่จุด 50 -50 เหมือนเดิม...ผมค่อยๆ ลุกขึ้นยกมือเช็ดน้ำตา เดินไปที่รถสตาร์ทแล้วค่อยๆขับออกไปยังที่..ที่ตอนนี้เพื่อนๆ ผมกำลังรอผมอยู่...ผมใจเย็นขึ้นเยอะ และสบายใจขึ้นด้วย..ไอโมคนเดิมกลับมาแล้ว...พวกมึงรอกูด้วยเพื่อนๆ....
ผมหยิบทอสับขึ้นมาดูหลังจากที่มันส่งเสียงดังมาพักนึงแล้ว...เป็นเบอร์ไอคิมครับ..ผมขี้เกียจคุยกับมันอะตอนนี้อะ...ผมไม่ได้โกรธมันแล้วแค่ไม่อยากคุยกับมันตอนนี้เฉยๆ...พอเสียงทอสับเงียบลงผมก็ดูอะครับว่าตอนที่ผมไปสงบสติอารมณ์อยุ่ที่ริมบึงหน่ะ มีใครโทรเข้าบ้าง...
โอ้ แม่ เจ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ.....มีเบอร์ไม่ได้รับสาย อยู่ ประมาณ 50 ครั้งได้ครับ..ไอโมก็งงสิครับใครโทรไรนักหนา....ผมก็กดไล่เบอร์ไปเรื่อยๆ...ไอคิมโทรเข้าประมาณ 40 ครั้งได้ครับ นอกนั้นก็เป็นของเพื่อนผม ของน้า ของไอเป้ย ของไอนัท...และที่ผมเลือกโทรกลับไปหาก็คือ..คนที่รักผมที่สุด
ตู๊ดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดดดด
“ฮัลโหล ครับ ตาหวาน” แฮะ คิดถึงจังครับ..
“ดีครับ พี่นัท..มีไรปล่าวครับ..หรือว่าแค่คิดถึง หึหึ” ไอโมก็พูดล้อเล่นกับไอนัทมันไปแหละครับ
*คร้าบผม...แค่คึดถึงนั้นแหละ...ทำไรอยู่ครับตาหวาน..จะนอนรึยังครับเนี๊ยะ” แหม๋ จะนอนอะกูไม่ทอหามึงหรอกเว้ย ไอบ้าชิ...
“ยัง อะ...อืม...ผมไม่ได้อยู่ที่ กรุงเทพฯนะพี่...ทายสิ ว่าผมอยู่ไหน หึหึ” ไอโมครึ้มอกครึ้มใจครับ...
*อ้าว....อยู่ไหนอะ...อย่าบอกนะว่าอยู่....ที่นี้* คิคิ..ไอนัทมันทำเสียงตื่นเต้นมาตามสายอะครับ แฮะๆ
“ใช่แล้ว...พี่นัทสอบเสร็จยังอะ...” ไอโมกะชวนไอนัทมาแจมด้วยครับ ถ้ามันสอบเสร็จแล้วอะนะ
*ครับเสร็จแล้วครับ....ตาหวานอยู่ที่ไหนครับตอนนี้อะ” อะคิดถึงเค้าอะเด้ คิคิ
“อืม...นี้ผมนัดกับเพื่อนๆ ไว้ที่..(ผมจำชื่อไม่ได้อะครับ เทคเก่าแก่ของขอนแก่นอะคิคิ ที่เลย โซฟิเทล ไปหน่อยนึงหง่ะครับแฮะ)..พี่ตามมาแจมกันดิ นะ คนกันเองทั้งนั้น” ผมอยากให้มันมาด้วยกันจริงๆครับ...ผมก้คิดถึงมันเหมือนกันนะ...
*ครับได้ครับ...แล้วเจอกันครับ...เอ่อ.ตาหวาน..* แล้วไอนัทมันก็หยุดอะครับ
“ว่าไงครับพี่...” ยังอารมณ์ดีครับ..
*คิดถึงนะครับ...คิดถึงพี่บ้างรึเปล่า...หรือว่ามัวแต่คิดถึง...คนอื่น” ไอนัทมันทำเสียงเศร้าๆอีกแล้วอะ...ฮือแม่ม...
“คิดถึงสิครับ...ไม่คิดถึงพี่จะให้ไปคิดถึงแมวที่ไหนเล่า....หึหึ ...อีกแป๊บเจอกันครับพี่...” แล้วไอโมก็กดวางสายไปอะครับ...
เฮ้อ..ดีแล้วหล่ะไอนัทที่กูกับมึงเป็นแบบนี้ มีความสุขดีออก ไม่ต้องคอยหึงคอยหวง...ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาแย่งไป..กูรักมึงนะ..
ไม่ถึง 10 นาทีรถไอโมก็มาจอดที่โรงแรมที่ผมพักอะครับ กะจะจอดรถไว้ที่โรงแรมแล้วเดินไปที่เธค พอจอดรถที่โรงแรมแล้วผมก็เดินไปที่เธคที่ว่านั้นอะครับ...พอถึงก็เดินไปเข้าห้องน้ำก่อนแหละครับ ล้างหน้าล้างตา..อะ พอดีมีผ้าเช็ดหน้ามาด้วยครับเลยใช้เช็ดหน้าซะเลย แล้วก็ทิ้งลงถังขยะ TOT
เดินออกจากห้องน้ำ ก้ล้วงมือเข้าไปในเป๋ากุงเกงแล้วหยิบทอสับโทรหาบรรดาเพื่อนๆของกระผมอะครับว่าตอนนี้พวกมันอยู่ไหนกัน...
“โหล...พวกมึงอยู่ไหนวะ...เข้าไปด้านในกันรึยังอะ” ไอโมก็ยิงคำถามใส่มันทันที อะครับ ไอวิทย์มันยังไม่ทันได้พูดเลยอะ คิคิ...
*แม่ม ..ไอห่ะ หายหัวไปไหนมาวะมึง...เข้ามาแล้ว...ตามมาเลย ชั้น ล่าง ที่เดิม* ไอวิทย์มันตอบผมเสียงดังแข่งกับเสียง ดนตรีในเทคอะครับ ...แล้วมันก็วางสายไปอะ...
ผมเดินเข้าไปซื้อดริ้งก่อนครับ..เมื่อก่อนที่นี้ยังใช้ระบบซื้อดริ้งก่อนเข้าอะครับ แฮะ...จำไม่ได้ครับว่าเท่าไหร่..จากนั้นไอโมก็เดินไปยังชั้นล่าง ที่เดิมที่ไอวิทย์มันบอกผมอะครับ...พอเดินเข้าไปก็เจอบรรดาเพื่อนๆ ผมแด๊นกันกระจายครับ คิดว่าพวกมันคงมากันนานแย้ว แฮะ...ได้ที่เลยแหละพวกมัน ผมแค่ก้าวขาเข้าไปก็คึกแล้วหล่ะครับ...พอถึงโต๊ะ เพื่อนๆก็ชงเหล้าให้ไอโมทันทีอะครับ.ไอวิทย์มันมองผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามอะครับ
“ไม่มีไรหรอกน่า สบายใจได้” ไอโมก็เข้าไปตะโกนใส่หูมันอะครับ เสียงเพลงขนาดนี้ต้องใช้ความสามารถในการสื่อสารเป็นอย่างสูง หึหึ...
ไอวิทย์มันก็พยักหน้า แล้วยกแก้วมันขึ้นชนกับผมอะครับ ไอโมก็ยิ้มให้มันหน่อยแล้วก็ชนๆ พอ เพื่อนๆ ผมเห็นก็ชนๆ ชนๆ.....พอได้ที่ไอโมก็แด๊นลืมตายอีกแล้วครับ หุหุ....
“ตาหวาน...สนุกใหญ่เลยนะ” ไอโมแด๊นจนขาขวิดแหละครับ แล้วก็ต้องสะดุ้ง เมื่อมีมือของใครบางคนรวบเข้าที่เอวผม แล้วพูดเสียงดังที่ข้างหูผมอะครับ...แฮะ..(เธค มืดครับ ไม่มีใครมาสนใจหรอกว่าทำไรกันคิคิ)
“อ้าว พี่นัท ...มาแล้วเหรอ” หันหน้าไปพูดกับมันแล้วเอาหัวเคาะกะคางไอนัทมันอะครับ แฮะ...ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่เมามากแต่ไออาการมาเฟียของผมเนี๊ยะ มันเริ่มแล้วอะครับ
“เมาแล้วใช่ไหมเนี๊ยะ...”ไอนัทมันพูดที่ข้างหูผม...แล้วมันก็เอามือขยี้หัวผมด้วยอะครับ...ผมก็ยิ้มให้มันตาหวานเยิ้มเชียวแหละ(ยังกะเค้าจะเห็นคิคิ มืดออกแถมยังอยู่มุมๆอีกต่างหาก)
“ยังหง่ะ...แฮะ...โอ้..เพลงนี้เพลงกูๆๆ” จำไม่ได้อะครับว่าเพลงมันชื่อว่าอะไร ผมได้ยินเพลงนี้ทีไรมันคึกคักทุกที ไอโมก็สะบัดตัวออกจากอ้อมแขนไอนัทแล้วดิ้นกระแด่วๆ เข้าไปหาเพื่อนๆผมอะครับ..แฮะ และเลิกสนใจไอนัทมันไปเยยยยยยยย...หุหุ
ไอโมก็แด๊นกระจายครับ แด๊นไปดริ้งไปหูยสุดๆ ครับไอโมลืมเรื่องที่ไม่สบายใจไปเลยอะ..ซักพักก็เริ่มเมาครับ และไอนัทมันก้อมาดิ้นกระแด่วๆ อยู่ข้างๆผมอะครับ คิคิ มันก็คงเริ่มออกอาการเหมือนกันอะ..แฮะ ผมพึ่งสังเกตุว่ามันไม่ได้มาคนเดียวครับ มันหอบไอพี่โตมาด้วย...พอผมเห็นไอพี่โตก้เดินแถๆ เข้าไปหวาดดดดดี มันหน่อยหง่ะครับ...ไอพี่โตมันมองหน้าผมอย่างเคืองๆ ประมาณว่า มึงพึ่งเห็นกูเหรอ...กูมาเป็นชาติแล้วไรประมาณนั้น......ผมก็รีบจัดการชงเหล้าเอาใจไอพี่โตมันแหละครับ...แล้วไอพี่โตมันก็ลุกขึ้นมาแด๊น ท่าไม้ตายมันอะครับ มันเต้น ท่านี้ทีไรพวกผม ต้องกันที่ออกกว้างๆให้มันได้ใช้พื้นที่อย่างเต็มที่ทุกทีอะครับ คิคิ..แต่ก็หนุกดีอะ...
แด๊นกันจนไอโมเมื่อย นั่งพักแล้วพักอีกอยู่นาน..กระผมก็เริ่มปวดฉิ่งฉ่องอะครับ เลยเดินเซแซ๊ดๆ ออกจากเธค ...โดนปั้มตราที่แขนด้วยหง่ะ แล้วเข้าห้องน้ำไปอะครับ...พาน้องไปร้องไห้เสร็จ ก็เดินเข้าไปแด๊นกระจายต่ออะครับ..อารมณ์ยังคึกๆอยู่หง่ะ..พอพ้นประตูทางเข้ามาหน่อยเดียวไอโมก็โดนกระชากแขนอย่างแรงเลยครับ...ตอนนั้นรู้สึกโมโหมากเลยอะ...ไอชั่วที่ไหนวะแม่ม หาเรื่องกูเหรอ(เมาแล้วซ่าส์ครับ)...
ไอโมโดนกระชากแขนแล้วลากๆออกมาทางเก่าที่ผมพึ่งเดินเข้าไปอะครับ...ไอโมก็เตรียมฟาดปากมันเต็มที่แหละครับ พอหันหน้าไปกลับทำได้แค่ปล่อยหมัดลงเหมือนเดิมแล้วเดินตามมันออกไปแต่โดยดี...
พอถึงรถสีน้ำเงินคุ้นตา ไอยักษ์ที่มันลากผมออกมาจากเธค มันก็จับผมยัดเข้าไปนั่งในรถอะครับ...ไอโมก็ได้แต่เงียบอะแหละ...มันเข้ามาประจำที่คนขับแล้วขับรถออกไปเลยอะครับ...
จุดหมายปลายทางที่มันพาผมมาก็คือ...บ้านมันเองครับ..ไอโมยังมึนๆเมาๆอยู่มากโขอยู่ครับ..พอรถมันจอดผมก็ชะเง้อชะแง้ มองแหละครับว่ามีใครอยู่ในบ้านอะปล่าวน้องนู๋คนนั้นยังอยู่อีกไหม...
“อ้าว...ลงมาซะทีนั่งทำบ้าไรอยู่ได้...”ไอชั่วคิมมันพูดกับผมเสียงดุดุ...แล้วกระชากแขนผมลงมาจากรถอะครับ...ไอโมก็ได้แต่หน้างอสิครับ...กลัวมันหง่ะ มันทำหน้าน่ากลัวมากมายเลยอะ...มันทำหน้าแบบนี้ตั้งกะอยู่ที่เธค แล้วอะ..
ไอคิมมันลากผมผ่านห้องนั่งเล่นที่มีไอโย กับไอตี้ นั่งเล่นดูทีวี อ่านหนังสือกันอยู่อะครับ...ผมก้มองหน้าพวกมันประมาณว่าช่วยกูด้วย...แต่ที่พวกมันทำก็คือ..ยกมือขึ้นโบกบ๊ายๆให้ผม...เซ็งเลย...กูจะโดนมันทำไรบ้างวะเนี๊ยะ...
-
ง่าโหดร้าย อย่าทำไรพี่โมของผมนะ :impress:
-
ทำไมคิมโหดนักล่ะ :try2: งานนี้โมน่าจะเป็นฝ่ายโกรธมากกว่านา o6
-
ไม่ได้อ่านเลยง่ะ
ภาคแรกยางไม่จบเลยง่ะ
T^T
-
เหอๆๆๆๆๆๆๆนายโมงานนี้น่วมแน่...คิกๆๆๆๆๆๆ
งืดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.กำลังลงต่ออยู่จ้า แต่มีคนกวนใจอยู่เลยลงช้านิดส์ ...หมายความว่าไงเคอะ..
-
สงสัยเหมือน RN :o9:
:o :sad2: :sad4: :dont2: o7 :o12:
-
:sad2:
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆ
ต่อนะคร๊าบ
-
งานนี้มีเคลียกันบนเตียงอีกแน่ๆ :interest:
-
เฮ้อ สงสารพี่นัทในช่วงเวลานั้นจิงๆเลย เศร้าแทนมากๆ :sad2:
-
ปล.กำลังลงต่ออยู่จ้า แต่มีคนกวนใจอยู่เลยลงช้านิดส์ ...หมายความว่าไงเคอะ..
อ่ะนะ จำวันนั้นไม่ได้อ่ะจิ ก็RNเองอ่ะแหล่ะที่กวน(หัว)ใจแน๋ว :o8:
-
Quote from: RN on 09 June, 2007, 10:31:00 AM
ปล.กำลังลงต่ออยู่จ้า แต่มีคนกวนใจอยู่เลยลงช้านิดส์ ...หมายความว่าไงเคอะ..
Posted by: ๑۩ n★ew ۩๑
อ่ะนะ จำวันนั้นไม่ได้อ่ะจิ ก็RNเองอ่ะแหล่ะที่กวน(หัว)ใจแน๋ว
เฮ้อ..ฟังคำแถลง..ของแน๋ว..แล้วเศร้าใจ.....
ถือว่าขอร้องทุกคน..ได้โปรด...ยืนไว้อาลัยให้กับ..คำตอบแน๋ว..10 วิๆๆๆๆๆๆๆ..หุหุ..ปล.แน๋วเราจะไม่ตอบโต้นะ..คิกๆ
-
ไม่ตอบโต้อยู่แล้ว เพราะหัวจายยมานสั่งมา :give2:
/////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 6
http://imgfree.21cn.com/free/flash/195.swf
[wma=200,50]http://media.switchpod.com//users/tanaew/Petch.wma[/wma]
พอเข้าไปในห้องแล้วไอคิมมันก็กดล๊อคห้องทันทีอะครับ...มันกอดผมไว้แน่นแล้วจูบปากผมแรงมากอะครับ แต่ผมก็ชอบนะ อะ..รายเนี๊ยะกู
“หึงเราเหรอ หือ” ไอคิมมันพูดเสียงแหบๆ กระซิบที่ข้างหูผม แล้วมันก็เริ่มจูบไปตามใบหน้าและลำคอผมอะครับ....
ไม่ถึงใจครับ ..ผมดึงหน้าไอคิมมันออกจากซอกคอผมแล้วระดมจูบมันไปทั่วใบหน้าแล้วกดปากเข้ากับปากมันสอดลิ้นเข้าไปพัวพันกับลิ้นมัน เสียวจี๊ด ขึ้นสมองเลยครับ..
ขอบอกว่าไอโมเนี๊ยะเวลาเมานี้ อย่าได้ให้ใครมากระตุ้นเชียวครับ...ไม่งั้นจะให้เห็นกันหล่ะว่ากระผมตอนเกิดอารมณ์เซ็กจัดๆ หน่ะเป็นยังไง
“อือ..โม...อา” ด้วยว่าไอคิมมันยังไม่เคยเจอะ กะไอโมตอนเมา มันเลยครางกระเส่าเลยครับ...
ผมผลักไอคิมมันนอนลงบนเตียง ถอดเสื้อผ้าตัวเองเหลือแต่กุงเกงใน แล้วขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัวไอคิมมัน...ดึงเสื้อนักศึกษาสีขาวมันออกอย่างแรง.จนกระดุมหลุดออกทั้งแผง ...ผมเงยหน้าขึ้นมองไอคิม แล้วยิ้มให้มันหวานเยิ้มทีเดียวไอคิมโคตรเซ็กซี่เลยครับ...หน้ามันแบบหื่นๆ เหวอๆ ปากแดงๆ อ้าค้างตาหวานเยิ้มเชียวครับ..ดูมันเอ๊กๆ..ยังไงบอกไม่ถูก น่าฟัดมากมายเลยครับไอคิมของกระผมเนี๊ยะ..
ผมอดใจไม่ไหว ก้มหน้าลงไปจูบปากไอคิมมันเบาๆ แล้วค่อยๆบดขยี้ปากมันอย่างแรง ตามอารมณ์ของผมที่ตอนนี้มันจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว ในหัวสมองผมตอนนี้ไม่คิดอะไรเลยนอกจากอยากมีเซ็กกับไอคิมมัน ผมรักมัน..มันเป็นของผม..ผมไม่สนเรื่องอะไรแล้ว...
ผมลากลิ้นลงไปตามลำคอมัน แล้วขบกัดดูดเม้ม มัน เหมือนกับที่มันทำผมบ่อยๆ..ผมได้ยินเสียงไอคิมมันคราง อือ อาๆ ในลำคอ..ตัวมันเกรงไปหมด ได้ใจสิครับ....ผมขยับมือไปเจอกับเม็ดแข็งๆที่หน้าอกมัน....บีบขยี้เบาบ้างแรงบ้างที่หน้าอกมันไอคิมแหงนหน้าขึ้น ซู๊ดปาก อย่างระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่...
แล้วปากผมก็ขยับมาถึงตรงที่มือผมทำหน้าที่อยู่ ผมขยับปากเข้าไปดูดเลีย ขบกัดที่นมไอคิมมัน...มันดิ้นพราดๆเลยครับ...ผมดูดเม้มที่นมทั้ง 2 ข้างของมันสลับไปมามือผมก็เริ่มเลื้อยเข้าไปที่หน้าท้องแน่นๆ ของมัน ตอนนี้ไอโมตื่นเต้นมากมายเลยครับ ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนอะ...เค้าทำยังไงกันบ้างก็ไม่รู้ แต่ที่รู้คือ...อยากจับน้องน้อยไอคิมจัง คิดได้ดังนั้นก็ขยับมือไปดึงเข็มขัด ไอคิมออก ทั้งๆที่ปากยังทำหน้าที่อย่างดีเลิศอยู่กับนมทั้ง 2 ข้างของไอคิมมัน...
พอผมดึงเข็มขัดออกแล้วผมก็รูดซิบกุงเกงไอคิมมันออกทันทีอะครับ โหยตื่นเต้นสุดๆแหละไอโม...ยังไม่เคยทำกับผู้ชายคนไหนมาก่อนเลยอะ..เคยทำแต่กับผู้หญิง..
พอผมรูดซิบกุงเกงยีนส์มันลงจนสุดแล้วผมก็ขยับมือผ่านเข้าไปในกุงเกงในของมัน ไอคิมมันสะดุ้งเฮือกเลยครับ ...น้องน้อยไอคิมมันพองเต็มมือผมเลยอะ...หงือ ใหญ่กว่าของผมตั้งเยอะหง่ะ..แล้วผมจึงค่อยๆขยับมือที่จับน้องน้อยไอคิมมันรูดขึ้นรูดลงเบาๆ ไอคิมกระตุกเฮือกๆ ปากมันครางซี๊ดๆอยู่ตลอดเวลา..ยิ่งทำให้ผมได้ใจหนักเข้าไปอีก. ..
ผมปล่อยปากจากนมไอคิมก่อนปล่อยก็กัดแรงๆทีนึงแล้วลากลิ้นงับเบาๆ มาตามสีข้างมัน ไอคิมไม่ต้องพูดถึงครับมันจับดึงทึ้งที่นอนจนยุ่งไปหมด มันพูดแต่ว่าเสียวๆอยู่ตลอด ผมลากลิ้นเข้าไปใกล้ๆกับน้องน้อยมันแต่ไม่ยอมทำมากกว่านี้อะ...ทำแค่ลากลิ้นผ่านไปมาอยู่กับหน้าท้องแข็งๆของมัน ผมยังได้ยินเสียงมันครางซี๊ดซ๊าดเข้าหูมาเป็นระยะ ยิ่งผมขยับมือเร็วเท่าไหร่ ไอคิมมันยิ่งเกร็งมากเท่านั้น..ผมเลยตัดสินใจอ้าปากงับ ลงที่น้องน้อยมันทันที (ถ้าไม่เมาไม่มีทางทำหรอก)
“อู้ยยยย.ซี๊ด โม ...อือ..อา...............” มันคงไม่คิดว่าผมจะกล้างับน้องน้อยมันอะ..ไอคิมเงยหน้าขึ้นซู๊ดปากแรงๆ ปากมันก็พร่ำเรียกแต่ชื่อผม...
“โอ้ย..พอแล้ว ...พอแล้ว”
ไอคิมมันลุกขึ้นนั่งแล้วดึงหน้าผมออกจากน้องน้อยของมัน...แล้วมันก็จูบปากผมอย่างดูดดื่ม มันผลักผมลงไปนอนแทนที่มันจากนั้นมันก็รูดกุงเกงมันออก…แล้วก้มลงดึงกุงเกงในผมออกด้วย...ไม่ทันใจอะจะทำไรก็รีบๆทำจิวะ..แม่ม
“นะนาย นี้..จะทำให้เราหลงนายไปถึงไหน ..แค่นี้เราก็หลงนายจนจะคลั่งอยู่แล้ว..อือ”
ไอคิมมันพูดเสียงแตกพร่า...แล้วก้มหน้าลงดูด ปากผมอย่างแรงเลยครับ ไอโมคิดว่าตายแน่ๆกูงานนี้...ไอคิมมันทั้งกัดทั้งเม้มไปตามเนื้อตัวผม...ก่อนที่มันจะงับน้องน้อยผม..มันดูดดุนจนผมต้องปลดปล่อยความหยิวของผมออกมา...ไอคิมมันจึงจัดการฉีกขาผมให้ออกกว้างๆ ผมก็มองหน้ามันอย่างหมดแรงอะครับ...เริ่มกลัวขึ้นมานิดๆอะ...
“คิม...บะ เบา เบา หน่อยได้ไหมอะ..” ผมพูดขอร้องมันเสียงอ่อยๆ....มองมันอย่างอ่อนแรง....
“อือ..ของแบบนี้...มันเบาได้ที่ไหนเล่า…อา”
ไอคิมมันพูดเสียงหื่นๆ แล้วกระแทกเข้ามาที่ช่วงล่างผมอย่างแรงเลยอะ ไอโมทั้งเจ็บทั้งจุก น้ำตาไหลพรากเลยครับ..ดิ้นหนีมันเป็นพัลวันแต่มันก็ดึงสะโพกผมไว้..
ผมมองหน้ามันอย่างอ้อนวอนให้มันเบาๆกับผมหน่อย...แต่สายตาที่ผมได้กลับมาก็ทำให้ผมใจอ่อนเหมือนกัน..มันมองผมตาหวานเยิ้มแล้วก้มลงจูบซับน้ำตาให้ผม...
“เราขยับหล่ะนะอย่าเกร็งหล่ะ”
มันจูบปากผมขบกัดเบาๆ แล้วมันก็เริ่มขยับ...ผมกอดแผ่นหลังมันไว้แน่น.จิกเล็บลงบนหลังมันเป็นพักๆ ตามแรงอารมณ์ของผม. อารมณ์ผมเตลิดเปิดเปิงไปกันใหญ่แล้วครับ..จากตอนแรกไอคิมมันขยับช้าๆเนิบนาบ มันก็เริ่มแรงขึ้น รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ..
ไอโมก็ทำได้แค่ร้องออกมาเพื่อผ่อนคลายความเจ็บและความหยิวอะครับ ...ฮือ...ไม่
อยากยอมรับเลยอะว่า .........
............................เจ็บแต่สะใจ...ไอโมหื่น TOT.. ........
-
เหอ เหอ เจ็บแต่สะใจ :laugh: :laugh:
-
เหอๆแล้วไม่คุยเรื่องชู้กันแล้วหรอ :o11:
-
โห ฉากเร่าร้อนมากๆ แต่ทิ้งเพื่อนๆไว้ที่ผับแบบนั้นเลยเหรอ
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
แล้วตัวตนที่แท้จริงของนายโม..ก็ค่อยๆๆๆๆๆ..เผยมาทีละน้อยทีน้อย...(แต่ดูแล้วไม่น่าจะน้อย..หุหุ)..
ไอ้เราก็หลงคิดว่า..คำว่าหื่น..มันคู่ควรกับนายคิม...แต่มิใช่เลย..นายโมก็ใช่ย่อย..หุหุ...
ปล.แล้วมาโทษเหล้า..โทษเบียร์นะคนเรา..เหอๆๆๆๆ
..ขอบคุณคนโพสต์.....เหอๆ
-
เวลาเมาแล้วเนี่ยพี่โมเปลี่ยนไปเยอะเลยนะคะ
ขอบคุณพี่แน๋วที่เอามาลงนะคะ
-
หื่น...... โหด ดิบ เถื่อ.....น สไตล์ นายคิม แอนด์ นายโม เขาล่ะ อิอิ
บันยะ บันยังมั่งนะจ๊ะ สองหนุ่ม หุหุ โมมาว.....แล้ว ใช้ได้โรยโนะ อิอิ o3 o3 o3
-
suregirlคิดไงอ่ะเปลี่ยนชื่อเปงมะพร้าวอ่อน แปลกดีนะ :haun5: (เหงชื่อแล้วอยากกิง อิอิ )
ปล.+1ให้กะทุกคนเยย น่ารักจริงๆ
ถึงให้กิงจริง พี่แน๋วก้อคงมะยอมกิงหรอก เหอ เหอ o3 o3
+1 คืนให้พี่แน๋วด้วยนะ :teach:
ปล. ตอนนี้ ชอบมาก โมหื่น หุหุ หื่นบ่อยๆนะ ชอบบบบบบบบบบบบบ o3
-
..........คนหื่นก็ต้องคู่กะคนหื่นดิ........ :laugh: :laugh:
..........หื่นกันต่อไป....เราจะได้มีเรื่องอ่าน..... o3 o3
-
มาลงตอนใหม่ได้แล้วพี่โม :sad2:
-
ยัง มะมา อีกเหยอ :impress: :impress: :impress:
-
ตอนที่ 7
“โม..เราไปสอบก่อนนะ...”เสียงแผ่วๆ ที่ดังอยู่ข้างหูทำให้ผม ค่อยๆลืมตาขึ้นมองอย่างสลำสลือ..
สิ่งที่ผมเห็นเป็นอับแรกก็คือใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของไอคิม...ไอคิมมันยื่นมือมาไล้ที่แก้มผมเบาๆ ...มันทำให้ผมอดยิ้มตอบมันไปไม่ได้ ...ผมเบี่ยงหน้าออกจากมือมัน แล้วจุ๊บที่หลังมือมันเบาๆ...ไอคิมมันสะดุ้งนิดนึง..แล้วมันจึงเลื่อนมือไปไล้ที่ปากผม ผมกับมันสบตากันนิ่งผมอยากบอกมันจังว่าผมรักมัน..อยากบอกว่าผมมีความสุขที่สุดในโลกเลยที่ตื่นลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นหน้ามันเป็นคนแรก..
แล้วหน้าไอคิมก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนปากมันกับปากผมประกบกันแน่น..มันจูบผมเบาๆไล้เลียไปทั่วปากผม และขบกัดที่ปากผมแรงๆทีนึง..
“นายน่ารัก จังเลยโม...” ไอคิมพอมันถอนริมฝีปากออกจากปากผมมันก็พูดขึ้นมายิ้มๆอะครับ..ตาหวานเยิ้มอีกแล้วอะ...ไอโมก็อายสิครับ อยู่ๆก็มาชมกันว่าน่ารักเฉยเลยอะ..
“น่ารักกว่า..น้องนู๋คนนั้นไหม ..อุ๊บ” อ๋า ผมเผลอพูดออกไปจนได้อะ..ว่าจะไม่เอ่ยถึงแล้วเชียว........
พอนึกขึ้นได้ผมก็พลิกตัวนอนหันหลังให้มันทันทีเลยครับ...ไม่น่าเลยกู..มันต้องหาว่ากูไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของมันแน่ๆเลยอะ...
“หึ..หึงเหรอ..หึงเราเหรอ” ไอคิมมันพูดเสียงแผ่วๆ แล้วเอาปากเอาจมูกมาคลอเคลียที่แก้มผมอะครับ...
“ปล่าว...” อายครับ..เลยปฏิเสธออกไปแก้เก้อ..เรื่องไรจะยอมรับฟะ ว่าหึง...ถ้าบอกว่าหึง..ก็เท่ากับบอกรักอะจิ..ชิ
“หึ..แน่ใจเหรอ...แต่อาการของนายอะ...กำลังหึงเรากับดาชัดๆใช่ไหม” ไอคิมปากมันพูดมือมันก็จับไหล่ผมให้หันหน้าไปหามันอะครับ ไอโมก็ขืนไว้สุดฤทธิ์แหละ ..ชื่อดาเหรอ...กูไม่อยากรู้จักชื่อเว้ย...แม่ม
“ไม่ได้หึง...” พูดเสียงแผ่วๆ แล้วนอนคว่ำ...เอาหน้าซุกลงกับหมอนอะครับ..อย่ามายุ่งกะกูได้มะ จะไปสอบก็ไปจิวะ....
“อือ.ฮึ ไม่หึง ก็ไม่หึง..นี้เอาหน้าซุกหมอนงั้นอะ จะหายใจออกเหรอ...หึหึ” ไอคิมมันพูดตัดบทแล้วมันก็หัวเราะอะครับ.. มันน่าขำตรงไหนวะ..แม่ม กูจะตายก็เรื่องของกูอย่ามายุ่งอยู่ๆ ก็งอนขึ้นมาครับ...
“นี้...เราจะไปสอบแล้วนะ..มาจูบให้กำลังใจเราหน่อยดิเร็ว...” ไอคิมมันพูดแล้วมันก็ดึงตัวผมให้พลิกตัวขึ้นมานอนหงายอย่างแรงอะครับ แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบปากผมแล้วดันลิ้นเข้ามาในปากผมด้วยหง่ะ เง่อ เคลิ้มเลยสิครับไอโม..
“อย่า..พึ่งไปไหนหล่ะ รอเราสอบเสร็จก่อนนะ...เข้าใจไหม..หือ” ไอคิมมันพูดเสียงสั่นๆ แล้วจูบพรหมไปทั่วใ[หน้าผมอะครับ...แล้วมันก็วกกลับมาจูบที่ปากผมอีกทีนึง...
“เราต้องกลับบ้านอะ..เฮ้ย ตายจริง...เพื่อนเราหล่ะ” ตายห่ะหล่ะครับพึ่งนึกได้... ไอแทน เป้นไงบ้างวะ..จะต้องกลับบ้านกันด้วยหง่ะบอกแม่ไว้แล้วด้วย..แล้วยังจะไอนัทอีก กูหนอกู...เมื่อคืนไอนัทมันจะรู้สึกไงวะอยู่ๆ กูก็หายหัวไปเฉยเลยอะ
“หึ..วิทย์รู้แล้วหล่ะว่านายอยู่กับ เรา..หึ ไอนัทด้วย” ไอคิมมันมองสบตาผมด้วยแววตาท้าทายอะครับ ไอโมก็ใจหายวาบเลยหล่ะครับ...ทำร้ายจิตใจไอนัทอีกแล้วกู..มันอุตสาห์ไปหากุถึงที่แล้วดูกูทำดิ....ไอโมก็ทำหน้าเซ็งขึ้นมาหล่ะครับ เซ็งตัวเองหน่ะ...
“นี้...เลิกอาลัยอาวรณ์มันซะทีเถอะ..นายเป็นเมียเรานะ...” ไอคิมมันพูดเสียงดุดุ แล้วมันก็ฉกริมฝีปากลงมาบดขยี้ปากผมอีกทีอะครับ เจ็บหง่ะ...ไอโมเจ็บปากมากมายเลยครับ...ไอบ้าหนิ ไอซาดิสส์กูเจ็บอะ...
ไอโมก็น้ำตาร่วงเผาะเลยแหละครับ...ไอบ้าคิมมันทำอะไรเอาแต่ใจมันอะ มันนึกจะดุมันก็ดุ นึกจะด่าก็ด่า...นึกจะทำผมแรงๆ มันก็ทำ...มันไม่คิดเลยซักนิดว่าจะทำให้ผมเจ็บ.....เมื่อคืนมันก็ฟัดซะจนผมเจ็บไปหมดทั้งตัว ถึงจะรู้สึกดี แต่มันก็เจ็บนะ..แล้วเนี๊ยะมันจูบผมเนี๊ยะปากผมจะแตกรึเปล่าก็ไม่รู้อะ.....
“ฮือ..ทำไมนายถึงชอบทำให้เราเจ็บตัวอยู่เรื่อยเลยอะ..ฮือ”พอมันปล่อยปากผม.......ผมก็ปล่อยโฮออกมาจนได้อะครับ...
ไอคิมมันทำหน้าตกใจอย่างทำอะไรไม่ถูก..มันดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น แล้วแนบปากลงกับหน้าผากผมอย่างปลอบใจ ยิ่งทำให้ผมร้องไห้ดังขึ้นไปอีกครับ...อ้อนหน่ะ..แฮะ...
“ขอโทษ เราขอโทษนะ...ก็..นายมันน่ารักนี้หว่า...ทั้งน่ารักน่าฟัด...เราก็อดใจไม่ไหวสิ...เราขอโทษนะ..อย่าร้องไห้ได้ไหมอะ..เราทำไรไม่ถูกนะ” ไอคิมมันระล่ำระลักพูดอยู่กับริมฝีปากผมอะครับแล้วมันก็จูบปากผมเบาๆทีนึงแล้วขยับปากขึ้นมาจูบซับน้ำตาให้ผมด้วยครับ...
“ไม่ร้องนะ...”พอมันขยับริมฝีปากออกจากหน้าผม มันก็ดึงมือผมขึ้นไปจูบอะครับเอาหน้าผากโขกกับหน้าผากผมด้วยหง่ะ….
“ขอโทษที่ทำให้เจ็บนะ..ไม่โกรธเรานะ” ไอคิมมันถามผมเสียงอ่อยๆ อะครับมันยังไม่เอาหน้าผากมันออกจากหน้าผากผมอีกอะ แฮะผมก็ไม่ขยับออกเหมือนกันอะครับ รู้สึกดีออก ...จะเอาออกทำไม ....อายจัง...ผมไม่รู้จะตอบมันยังไง ก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาอะครับ...
“ก็แน่หล่ะ..เรารู้ว่านายก็ชอบใช่ไหมหล่ะ..ถ้าเราเป็นพวกซาดิสส์ นายก็มาโซ แหละใช่มะ..หึหึ” ไอคิมมันพูดกลั่วหัวเราะแล้วงับปากผมทันทีอะครับ มันกัดปากผมด้วยหง่ะ ไอบ้าหนิ...เจ็บนะ...ผมก็ได้แต่หน้างออะครับ...แล้วนี้กูเป็นพวกมาโซฯจริงๆเหรอวะเนี๊ยะ..เย่ยยยยยยย หยดหยองตัวเองพิลึก..ฮือ..
“อ๋อ...เรื่องดาอะ..ไม่ต้องหึงหรอกนะ...ดาเป็นเพื่อนที่คณะเราเอง..ไม่มีไรหรอก..เพื่อนกัน...เข้าใจไหม”ไอคิมมันพูดยิ้มๆ แล้วดึงผมให้ไปซบลงที่อกมันอะครับ โล่งใจเล็กๆ ครับ เลยเอื้อมมือไปโอบกอดรอบคอมันไว้....แอบยิ้มด้วยแหละ แฮะ...
“เฮ้อ..เราไป ม.ดีกว่านะ..เดี๋ยวน้องเรามันก็ตื่นอีกหรอก...ไม่ได้เข้าห้องสอบหล่ะแย่เลย..หึหึ.” ไอคิมมันพูดพร้อมหัวเราะอีกแล้วอะครับ ไอโมเลยฟาดกำปั้นเข้าที่หลังมันทีอย่างหมั่นไส้...ไอทะลึ่ง
“นี้...อย่า..ลืมหล่ะ....อย่าพึ่งไปไหน....จะไปไหนค่อยไปพร้อมกัน...ให้เรากลับมาก่อนนะ OK ปล่าว..” ไอคิมมันดึงผมออกมาจากอกมันแล้วจ้องตาผมอย่างคาดคั้นอะครับ...ทำไมกูต้องรอมึงด้วยวะ....แม่ม
“อืม...ก็ได้...นานไหมอะ...” แอะ จนได้สิกู...ยอมมันอีกแหละ...แต่ถึงอยากไปไหนก็ไปไม่ไหวหรอก..เจ็บระบมไปหมดทั้งตัว...ฮือ...
“ไม่นานหรอก...วิชาเดียวเอง...วิชาสุดท้ายแล้วด้วย..ไปนะ” ไอคิมมันพูดจุ๊บที่ปากแล้วเลยไปจุ๊บที่แก้มผมทีอะครับ...มันปล่อยตัวผมแล้วลุกขึ้น...
“อ๋อ..กินข้าวซะหน่อยหล่ะ เราทำไว้ให้แล้ว” ไอคิมมันพูดเบาๆ หน้ามันแดงๆ ด้วยอะครับ ไอโมก็ยิ้มรับอย่างเต็มใจอะครับ...น่ารักจัง ไอคิมมันเปิดประตูห้องแล้วปิดตามหลังเบาๆ ก่อนที่มันจะปิดมันยังหันมาส่งจูบให้ผมด้วยหง่ะ เว้ยยยยยยยยยยไอโมปลื้มครับ ล้มตัวลงเอาหน้าซุกกับหมอน แล้วดิ้นพราดๆอยู่คนเดียวด้วยความเขิล หุหุ...
ปลื้มอกปลื้มใจอยู่ซักพัก ก็รู้สึกว่าท้องร้องจ๊อกๆ อะครับ เลยมองไปที่โต๊ะเขียนหนังสือของไอคิมที่ตอนนี้มีชามข้าวต้ม และแก้วน้ำแดงที่มีละอองน้ำเกาะอยู่อะครับ คงเย็นชื่นใจดีพิลึก คิดได้ดังนั้นก็ลุกขึ้นก้าวขาลงจากเตียงแหละครับ...
แล้วขาก็อ่อนยวบลง...เจ็บอะ..เจ็บก้นหง่ะ..ฮือ...ไอบ้าคิม...ไอชั่ว มิน่าหล่ะมันถึงได้เอาข้าวมาให้ผมกินถึงที่ ไอบ้า ไอโมก็ได้แต่บ่นพรึมพร่ำอยู่คนเดียวอะครับ..ป่านนี้ไอตัวดีมันคงอารมณ์ดีสุดๆ อยู่หล่ะมั้ง ชิ ไอหื่น.... ไอโมจะทำไรได้หล่ะครับ นอกจากค่อยๆลุกขึ้นไปเอามือค้ำไว้กับโต๊ะเขียนหนังสือของไอคิมมันแล้วค่อยๆเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ที่ตู้เสื้อผ้ามาพันไว้รอบเอว แล้วจึงเดินกลับมาดึงเก้าอี้ที่โต๊ะคอมฯมานั่ง แล้วลงมือกินข้าวต้มที่คุณชายท่านอุตสาห์ทำให้อย่างอเร็ดอร่อยแหละครับ..กินไปก็ยิ้มไปนึกถึงหน้าคนทำหน่ะครับ หุหุ...
..กินอิ่ม ผมก็ลุกขึ้น ค่อยๆเดินเปิดประตูไปเพื่ออาบน้ำแหละครับ..อาบน้ำเสร็จก็เดินมาเปิดตู้เสื้อผ้า หาเสื้อผ้าที่ดูแล้วน่าจะใส่ได้ไม่ตัวใหญ่เกินไปมาใส่อะครับ แล้วกระผมก็หันหน้าไปมองที่เตียงแหละครับ ยับยู่ยี่ไปหมด.......เลยจัดการจัดซะใหม่อย่างทุลักทุเล แล้วจึงล้มตัวลงนอนอีกครั้ง และก็หลับไปอีกจนได้เหนื่อยนี้หว่าทำไงได้ จิส์..
-
ตอนที่ 8
ติ๊ด ตี่ดี่ดี้ ติ๊ด ตี่ดี่ดี้...
เสียงทอสับที่ดังขึ้นทำให้ผมต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมา(สะดุ้งจริงๆครับ) แล้วมองหาที่มาของเสียง ทอสับกูเองเหรอวะเนี๊ยะ แม่มวางอยู่บนหัวเตียงนั้นเอง..เฮ้อ..หัวใจเต้นตึกๆ เลยครับ คงเคยเป็นกันนะครับ กำลังนอนหลับสบายๆ แล้วได้ยินเสียงดังๆ แบบนี้เนี๊ยะ..เฮ้อ..
“โหล ครับ” ว่าจะไม่รับ...เสียงทอสับบ้านี้ก็ดังอยู่นั้นหนวกหูชิบ..แม่ม...คนยิ่งเพลียๆ ไม่รู้ไง..จิส์
*พี่กวนรึเปล่าครับ..ตาหวาน * กวนเว้ย...แต่เมื่อนึกถึงหน้าคนทอมาก็ ทำได้แค่ ถอนใจครับ..
“กวน..” แกล้งมันครับ ทำเสียงห้วนๆด้วย ทั้งที่ ตอนนี้กำลังแอบยิ้มอยู่ฮี่ๆ
*เหรอครับ..เอ่อ..งั้น แค่นี้นะ* ไอนัทมันพูดเสียงแผ่วๆ อะครับ น่าสงสาร โธ่พ่อคุณ ของไอโม คิคิ
“ล้อเล่น น่า...หึหึ..อะไรกัน น้อยใจเหรอ..คิคิ” ได้ที ครับ หุหุ...
*เฮ้อ..อย่าล้อเล่นแบบนี้สิครับ...พี่ใจหายหมดอะ...นึกว่า..ไม่อยากคุยกับพี่ซะแล้ว* อะ ทำเสียงอ่อยๆ อีกแล้วไอนี้..
“อ้าว ไมคิดงั้นอะ..เฮ้อ...พี่นัทนี้คิดมากจัง..” ตอนนี้ตื่นเต็มตาแล้วครับไอโม ..หัวใจหยุดเต้นแรงแล้วครับ ฮี่ๆ...
*ช่างเหอะ...ตาหวาน..พี่อยากเจอ ....* ทำเสียงอ่อยๆ เหมือนคนกลัวเกรงอะไรบางอย่างอะครับมัน
“แล้วไงครับ..” แกล้งโง่ครับ..แฮะ..
*ตาหวานอยู่ไหนครับ..เดี๋ยวพี่ไปหา...เอ่อ อยู่กับ...” แล้วมันก็หยุดพูดอะครับ...
“อืม...อยู่บ้านไอคิมอะครับพี่” ไหนๆ ก็ไหนๆ ครับไม่อยากโกหกมันอีกแล้ว
*เหรอครับ...พี่คงไปหาไม่ได้สินะ..* เสียงยิ่งอ่อยยิ่งกว่าเดิมอีกครับ.....
“อือ..ครับ พี่มาหาผมไม่ได้...แต่ผมไปหาพี่ได้นะ...” ก็ผมไม่อยากให้มันมาที่นี้นี่นา...ไม่อยากให้มันเสียใจมากไปกว่านี้อะ...ไม่อยากตอกย้ำมันมากเกินไปนัก...
*ระ เหรอ ครับ...เอ่อ...* ไอนัทมันพูดเสียงตะกุก ตะกักอะครับ ท่าทางคงจะดีใจน่าดู...พลอยทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นไปด้วยครับ...
“พี่นัท..มารับผมที่ปากซอยแล้วกันนะ......” ผมบอกไอนัทมันออกไปอย่างอารมณ์ดีอะครับ...ถึงจะเพลียอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วหล่ะครับ...นอนไปตั้งเยอะนี้นา...
*ได้ครับ...เดี๋ยวเจอกันครับ.... ไม่เกิน 20 นาทีนะ.....เอ่อ..ตาหวาน...* ไอนัทมันนัดแนะเวลาผม แล้วพูดเหมือนกับมีอะไรจะพูดต่ออะครับ
“ว่าไงครับ...”..ผมถามกลับมันด้วยเสียงร่าเริงเหมือนเดิมครับ
*เอ่อ..ไม่มีไรครับ...เดี๋ยวเจอกันครับ..* แล้วมันก็วางสายไปเลยครับไรของมัน ผมก็มองทอสับอย่างงงๆ กับไอนัทมันอะครับ..แล้วยิ้มออกมาอย่างขำๆ เฮ้อ...
แล้วผมจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว เดินออกจากห้องตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำ แล้วจัดการล้างหน้าล้างตาหล่ะครับ..แป๊บเดียวก็เสร็จ พอเดินออกมาจากห้องน้ำผมก็เดินสำรวจไปทั่วบ้านแหละครับ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม และตอนนี้ทุกคนก็ไม่อยู่บ้านสงสัยไปสอบกันหมด อืม...ผมมองดูนาฬิกาอ้าว กำเดินซะเพลิน เหลืออีก นิดเดียวก็จะครบ 20 นาทีแหละแม่ม...ผมจึงเดินกลับเข้าห้องไอคิมไป แล้วหยิบ ทอสับกระเป๋าสตางค์กุญแจรถมาไว้ในกระเป๋ากุงเกงยีนส์ตัดขาตัวใหญ่ซึ่งเป็นสมบัติของไอคิมมันแหละครับ แฮะ...
พอเดินออกมาจากห้องถึงหน้าบ้านก็ปิดล๊อคบ้านอย่างดี แล้วสอดส่ายสายตามองหาอีแตะ ที่พอดีเท้าตัวเองอะครับ แฮะ..แม่ม ทำไมพวกนี้ตีนใหญ่กันนักวะ...อืม..นี้เลยอีแตะช้างดาวคู่นี้แหละ สงสัยเป็นของไอแซนมัน..พอดีตีนกูเลย หุหุ...ขอยืมหน่อยนะเพื่อน เสร็จแล้วก็จัดการเดินออกจากประตูบ้านล๊อคให้ด้วยครับ...แล้วจึงเดินมุ่งหน้าออกไปหน้าปากซอย...โดยไม่ใส่ใจกับคำขอของไอคิมที่มันบอกว่าอย่าพึ่งออกไปไหนเลยซักนิดเดียว ไม่ใช่ลืมหรอกครับ แค่ไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องทำตาม
พอเดินมาถึงปากซอย ก็เห็นรถไอนัทมันจอดแอ้งแม้งรออยู่แล้วครับ....พอผมเดินไปถึงก็จัดการเปิดประตูข้างคนขับแล้วเข้าไปนั่งหน้าคู่กับไอนัทมันอะครับ..ไอนัทมันยิ้มหวานให้ผมเลยทีเดียวมันยกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆ แล้วจึงค่อยๆออกรถไปอะครับ...
“เป็นไงบ้างครับ ..คนดี..หือ..หิวไหม…” ไอนัทมันพูดยิ้มๆ แล้วหันหน้ามาถามผมอะครับ...
“หิวสิ...บ่ายแล้วอะ..ไม่หิวได้ไง” ไอโมก็พูดกับมันทำหน้าอ้อนๆอะครับ...แล้วยื่นมือไปจับมือไอนัทมันที่วางอยู่ที่เกียร์รถอะครับ..
“นี้ไม่ต้องอ้อนขนาดนั้น ก็จะพาไปเลี้ยงข้าวอยู่แล้วหล่ะน่า..หึหึ” ไอนัทมันพูดแล้วพลิกมือมันขึ้นจับมือผมแล้วจุ๊บที่หลังมือผมเบาๆ อะครับ
มันหันหน้ามามองผมแว้บนึง..แล้วมันก็จับมือผมไว้ไม่ยอมปล่อยอะครับ...ไอโมก็อายสิครับ..แฮะ บ้ามาจุ๊บมือกู..อายนะ...กะจะดึงมือออกก็กลัวว่ามันจะหาว่ารังเกียจมันอะครับ...ก็เลยได้แต่นั่งนิ่งๆปล่อยให้มันจับมือผมต่อไป..
และร้านที่ไอนัทมันพาผมไปกินข้าวก็คือร้านเดิมที่ไปกันบ่อยๆ..ก็ร้านที่มากับไอพวกนั้นเมื่อคราวก่อนนู้นแหละครับ...พอรถจอดพนักงานที่ร้านก็เดินมาต้อนรับผมกับไอนัทเช่นเคยจากนั้นก็พาผมกับไอนัทมายังกระต๊อบที่นั่งได้ 2 คนอะครับ เป็นส่วนตัวดีครับแฮะ...
พอผมกับไอนัทนั่งลงประจำที่ก็จัดการสั่งอาหารแหละครับ และแน่นอนว่าคนที่สั่งก็ต้องเป็นไอโมเช่นเคย โดยมีไอคุณนัทของกระผมนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ที่นั่งตรงข้ามอะครับ...
“แค่นั้นพอเหรอ.. หึหึ” เอ๋าประชดนี้หว่าแม่ม...สั่งไปตั้งมากมายบ้าหนิ ไอโม ก้อหน้างอขึ้นมาในบัดดล มองสบตามันอย่างงอนๆอะครับ..
“อ้าวงอนซะแหละ..หึหึ” ไอนัทมันพูดอย่างอารมณ์ดี แล้วเอามือทั้ง 2 ข้างเท้าลงกับพื้นข้างตัว แล้วเอ็นตัวไปด้านหลังมองหน้าผมแล้วหัวเราะอะครับ แม่ม หนิ..
“ขำไรเนี๊ยะ พี่นัท..หา” ไอโมชักเคืองครับ เลยเอาเท้าที่ตอนแรกนั่งขัดสมาธิอยู่กับพื้นสอดเข้าไปใต้โต๊ะ แล้วยันไอนัทมันแรงๆทีนึงอะครับแฮะ แล้วก็เก็บขาไว้ดังเดิม หุหุ
“อ้าว..ชอบความรุนแรงเหรอ” ไอนัทมันมองหน้าผมยิ้มๆ อะครับ ไอโมก็หน้างอสิครับ..เออ ชอบความรุนแรงเว้ย ..คิดถึงหน้าไอคิมมันขึ้นมาครับ เจ้ย กูหนอกู..มาคิดถึงไอคิมตอนนี้ได้ไงวะ...ลามกสิ้นดีเลยกู
ผมกับไอนัทก็นั่งคุยกันไปพักเดียวอาหารก็มาครับ...แฮะ..อาหารที่ผมสั่งยังไงก็ต้องมีกุ้งอยู่ด้วยแน่นอนครับ แล้วน้ำหน้าอย่างผมเนี๊ยะ คงแกะกุ้งกินเองไม่เป็นแน่นอน...ไอคุณนัท มันก็ทำหน้าที่ได้อย่างดีเลิศเช่นเคยแกะกุ้ง แกะปู วางไว้ให้ผมเป็นคำๆ ครับ...ไอโมก็ได้แต่ยิ้มขอบคุณอะครับ...คุยกันไปกินกันไปมีความสุขมากมายเลยครับ...เหมือนได้ย้อนเวลากลับไปตอนที่ผมยังไม่รู้จักกับไอคิม..
พอกินอิ่ม..จนพุงกาง ก็ตามด้วยของหวานครับ...ผมก้สั่ง สลัดผลไม้ครับ แฮะ..พร้อมไอติมกะทิสดหอมๆ...พอไอติมมาเสิร์ฟ ไอโมก็เริ่มจ่วงครับ..โดยมีไอนัทนั่งยิ้มมองดูผมกินอยู่เช่นเคยไม่เขิลครับ ชินแล้ว...ในระหว่างที่ผมกำลังจ่วงไอติม อยู่นั้น..ไอนัทมันก็ยื่นกล่องสีเหลี่ยมผืนผ้ากล่องเล็กๆให้ผมอะครับ มีโบว์สีแดงติดอยู่ด้วยอะ..
“Happy birthday ครับ ...ช้าไป 2 วัน..คงไม่เป็นไรนะครับ” ไอนัทมันพูดกับผม หน้ามันยังเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิมครับ
ผมมองหน้ามันแบบตื่นเต้นสุดฤทธิ์ ดีใจมากมายเลยอะ. ..ยื่นมือไปรับกล่องเล็กๆ นั้นมาถือไว้ในมือ..
“แกะเลยได้ปะ” ตื่นเต้นครับ อยากแกะแฮะ..ผมชอบแกะห่อของขวัญครับ ตื่นเต้นดี
ไอนัทมันพยักหน้าให้ผม...ไอโมก็วางช้อนไอติมลง แล้วเริ่มแกะแหละครับ ต้องแกะดีๆหน่อยครับ ค่อยๆดึงโบว์สีแดงออก แล้วเอามาติดไว้ที่หน้าอกเสื้อตัวเองอะครับ แฮะ.. ตามด้วยริบบิ้น แล้วจึงค่อยๆแกะกระดาษออกอย่างเบามือกลัวมันขาดหน่ะ ถ้าขาดคนให้เค้าคงเสียใจแย่ เค้าอุตสาห์ ห่อให้ซะสวย..พอกระดาษหลุดออก ก็เหลือแต่กล่องสีขาวอะครับ ผมค่อยๆดึงฝากล่องออก...สิ่งที่ผมเห็นในนั้นทำให้ตาโตได้เหมือนกันครับ อยากได้มาตั้งนานแต่ไม่มีปัญญาซื้อครับ..มันแพงนะสำหรับเด็กๆอย่างผม...
ผมเงยหน้ามองไอนัทมันอย่างตื่นเต้น มองมันประมาณว่าให้ผมจริงๆเหรอครับ..ไอนัทมันยังยิ้มให้ผมเหมือนเดิมมันดึงกล่องในมือผมไปถือไว้ แล้วดึงเอานาฬิกา G-SHOCK สีดำ ใหม่เอี่ยมมาถือไว้ในมือ แล้วยื่นมืออีกข้างมาจับมือซ้ายผมไว้..แล้วไอนัทมันจึงค่อยๆใส่นาฬิกาให้ผม...ผมก็มองมันอย่างปลาบปลื้มหล่ะครับ เคยใส่แต่ของปลอมครับไม่เคยใส่ของจริง แฮะ(จี-ช๊อคนี้ฮิตมากครับที่โรงเรียนผมเมื่อก่อน ใครมีนี้รวยโคตรๆสง่าราศีจับผลึบผลับ ฮ่า แต่แพงจัดน้ำหน้าอย่างไอโมไม่มีปัญญาซื้อครับ)...
พอใส่เสร็จไอนัทมันก็ดึงหน้าผมไปจุ๊บที่หน้าผากทีนึงอะครับ...
“ตาหวานจะได้มอง ทุกวันไงครับ.. และทุกครั้งที่มองก็อย่าลืมคิดถึงพี่บ้างนะครับ..คนดี” ไอนัทมันพูดหน้ายิ้มๆแต่แววตาเศร้ามากมายเลยครับ...ไอโมก็ได้แต่ก้มหน้าลงน้ำตาจะไหลอะ..
“ขอบคุณครับ..ฮึก” และน้ำตาก็ไหลออกมาจริงๆด้วยครับ..
“หึ...ขี้แยจังเลยครับ...”ไอนัทมันพูดแล้วเอื้อมมือข้ามโต๊ะมาเช็ดน้ำตาให้ผมอะครับ...ผมยกมือขึ้นจับมือไอนัทมันไว้แน่น
“พี่นัท...ผมรักพี่นะครับ..ฮือ” ผมพูดกับไอนัทมันพลางสะอื้นอะครับ..อยากให้มันรู้ว่ามันเป็นคนสำคัญของผมเสมอ...
ไอนัทมันเอามือไล้ไปตามใบหน้าผม หน้ามันยิ่งเศร้ามากกว่าเดิมอีกครับ แต่มันยังยิ้ม...ยิ้มให้ผมเหมือนเดิม...
“พี่ก็รักตาหวานนะครับ...ถึงตาหวานจะรักคนอื่นมากกว่าพี่...แต่พี่ก็ยังรักตาหวานเหมือนเดิม...ถ้าเค้าทำให้เสียใจพี่นัทยังรอตาหวานอยู่นะครับ..”
“พี่นัทครับ...ฮือ...” ไอโมปล่อยโฮเลยครับคราวนี้ผวาลุกขึ้นแล้วเข้าไปกอดมันไว้แน่นไม่อายใครแม่มมันแหละ ใครจะคิดไงช่างหัวมันวะ...ไอนัทมันก็กอดผมไว้แน่นอะครับ...มือลูบหลังลูบไหล่ปลอบใจผมไปเรื่อยอะครับ...
ร้องไห้ซักพักครับ..ไอนัทมันก็สะกิดที่เอวผมยิกๆ ผมจึงเงยหน้าขึ้น แล้วหันไปตามสายตาไอนัทมัน ก็เจอกับพนักงานร้านหนุ่มคนนึงอะครับ พนักงานคนนั้นทำหน้าเจื่อนๆ อะครับ แบบทำไรไม่ถูกอะ..ในมือเค้ามีถาดใส่จาน สลัดผลไม้อยู่ด้วยอะครับ...ไอโมก็จ๋อยเหมือนกันครับ รีบตะเกียกตะกายลงจากตักไอนัทแล้วกลับไปนั่งที่ ที่นั่งของตัวเองเหมือนเดิม อาย ครับ อายโคตรๆไม่กล้ามองหน้าใครเลยครับทั้งพนักงานคนนั้นและไอนัท...
ผมได้ยินเสียงไอนัทมันหัวเราะดังหึหึ..น่าหมั่นไส้มาก.พอพนักงานที่ร้านวางสลัดลงบนโต๊ะเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินจากไปอะครับ...ไอโมจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองตามหลังพนักงานคนนั้นไป...ไอนัทมันยังหัวเราะอยู่ครับ ไอโมสูดน้ำมูกดังซู๊ดๆ แล้วมองหน้าไอนัทมันเขม็ง หน้างอลงเหมือนเดิม แล้วหยิบช้อนตักไอติมเข้าปากพร้อมกับสลัดอะครับ อายชิบหายเลยกู.
“นี้ ค่อยๆ กินก็ได้มั้งครับ..หึหึ ไม่ต้องรีบหรอก..พี่ว่างทั้งวัน” ไอนัทมันพูดกลั่วหัวเราะอะครับ..อารมณ์ดีจริงนะมึง
“พี่ไม่รีบ แต่ผมรีบ”พูดกับมันเสียงห้วนๆ อย่างงอนๆอะครับ แม่มเขิลเว้ย
“กลัวไอคิมมันว่าเอาเหรอครับ” ไอนัทมันเสียงเปลี่ยนทันทีเลยครับกลับมาเศร้าเหมือนเดิมอีกแหละ ไอโมก็ได้แต่ถือช้อนไอติมค้างอะครับ..
“เปล่าซะหน่อย..อืม...พี่นัท.วันหยุดนี้ว่างปะ” กะเอาใจมันครับไม่อยากให้มันคิดมาก...เลยทำหน้าอ้อนๆ แล้วตักไอติม ยื่นไปที่ปากไอนัทมัน ไอนัทอ้าปากงับไอติมเข้าไป แล้วยิ้มให้ผมนิดนึงครับ เอื้อมมือมาขยี้หัวผมด้วยอะ..ไอโมก็เลยยิ้มหน้าบานครับ...
“ทำไมเหรอครับ....”มันไม่ตอบมันกลับย้อนถามผมซะงั้น..
“ตอบมาก่อนดิ ว่าว่างอะปล่าว”ปากพูดมือก็จ่วงไอติมเข้าปาก ตามด้วยสลัดอะครับ หุหุ ..
“ไม่ว่างครับ...เออ ใช่ พี่กะจะชวนตาหวานไปด้วยกันอะ..วันที่ 30 นี้พวกพี่จะไปภูกระดึงกันอะ..ไปด้วยกันนะครับ” อ้าวไอบ้าไมพึ่งมาบอกเอาตอนนี้วะ...
“อ้าว..ปีใหม่นี้ผมมีแข่งกีฬาเยาวชนไง...เนี๊ยะกะชวนพี่ไปด้วยเนี๊ยะ...เลื่อนไปก่อนแล้วกันไปภูหน่ะ...แข่งกีฬาเสร็จก่อนค่อยไปกัน Ok” พูดเสร็จยิ้มให้มันหน่อยนึง แล้วจ่วงต่อครับ แฮะ..แข่งกีฬาเสร็จแล้วค่อยไปภูกระดึงก็ด่ายตื่นเต้นจังอยากไปพอดีหุหุ...
“ไม่ได้หรอกครับ...เลื่อนไม่ได้เนี๊ยะ กว่าจะนัดวันตรงกันได้ กว่าจะเจอวันหยุดยาว...ตาหวานอะไม่ต้องแข่งแล้วกีฬาอะไปเที่ยวกันดีกว่า” ไอนัทมันทำเสียงจริงจัง ครับ แล้วมันก็ดึงช้อนในมือผมไปตักสลัดเข้าปากมัน...
“เอ๋า ได้ที่ไหนหล่ะ...ผมเป็นกรรมการเยาวชนนะ ไม่ไปร่วมได้ไง พวกพี่อะแหละเลื่อนเลย...” หน้าเริ่มงอครับไม่ได้ดั่งใจบอกเลื่อนก็เลื่อนดิวะอยากไปด้วยนะ
“เลื่อนไม่ได้...นัดกันไว้แล้วกับเพื่อนที่คณะ อาจารย์ด้วย เลื่อนได้ที่ไหน...ตาหวานอะแหละไม่ต้องไปแข่งหรอก..ทำไมไม่มีตาหวานแล้วแข่งกันไม่ได้รึไงครับ” มันพูดหน้าบึ้งๆอะครับ..แล้วเอาช้อนเคาะหัวผมด้วยอะ...
เคืองจัดครับ...เลยวางช้อนไอติมลง แล้วยื่นเท้าไปยันมันอะครับ
“ก็บอกว่าให้เลื่อนไง เลื่อนไม่ได้พี่ก็ไม่ต้องไป...เข้าใจไหม...หือ” พูดไปหน้าก็งอ ขาก็ยันๆมันอยู่นั้นแหละครับ...
ไอนัทมันทำหน้าอ่อนใจถอนหายใจเฮือกๆ แล้วจับขาผมทั้ง 2 ข้างที่กระหน่ำถีบมันอยู่อะครับ พอมันจับได้มั่นแล้วก็ดึงเบาๆ จนผมถลาจะมุดเข้าไปใต้โต๊ะเตี้ยๆ นั้นอยู่แล้วอะครับ...
“โอ๊ะ” ไอโมก็ตกใจสิครับ..
หงายหลังโครมเลยอะ ดีที่หัวไม่น๊อคพื้น พอดีเอาข้อศอกยันไว้ทันอะครับ...หน้าไอโมยิ่งงอเข้าไปใหญ่ครับ งอนมากมาย..เลยออกแรงยันมันอีกทีอะครับ..แฮะ ลองไปทำแบบนี้กับไอคิมดูดิครับ มันไม่ยันผมตกบ่อน้ำข้างล่างตั้งแต่ไปถีบมันตั้งแต่ทีแรก..ผมให้เตะเลยเอา....
“มีเหตุผลหน่อยสิครับ...พี่ไม่ไปไม่ได้หรอกนะ..”ไอนัทมันพูดเบาๆ มันยิ้มให้ผมอีกแล้วครับ แล้วเอามือลูบที่ขาผมไปมาอะครับ ผมจึงค่อยๆลุกขึ้นนั่งเหมือนเดิม
“ทำไมเล่า...พี่จะไม่ไปดูผมแข่งกีฬาใช่มะ...พี่ไม่อยากไปบ้านผมใช่ไหมหล่ะ” ยังงอนไม่เลิกครับ...หน้างอมากมาย ทำท่าบีบน้ำตาด้วยครับ...แฮะ.
..ที่จริงคืออยากไปเที่ยวกับมันอะแหละครับ..แต่ตัวเองไปไม่ได้ไง ถ้าจะปล่อยมันไปกับเพื่อนก็กลัวว่ามันจะไม่พาผมไปอีกอะดิครับ เห็นแก่ตัวโคตรๆ
“อืม...คงต้องเป็นแบบนั้นอะครับ...ไม่ใช่ว่าไม่อยากไปบ้านตาหวานนะครับ” ไอนัทมันพูดเสียงหวานเลยทีเดียวครับคราวนี้กะเอาใจผมสุดๆว่างั้น..แต่คนมันงอนไปแล้วครับ...
“มันก็เหมือนกันอะแหละ ไม่ต้องมาพูดเลย...อยากไปไหนก็ไปเลยไป..ไม่สนใจแล้ว…ปล่อยขาผมเลยจะกลับแล้ว” จากแค่งอนกลายเป็นโกรธแล้วครับตอนนี้..
“อือ..ครับๆ กลับก็กลับ แต่รอพี่จ่ายตังค์ก่อนนะครับ..นะ” ไอนัทมันยังพูดเสียงนุ่มกับผมเหมือนเดิมครับ มือมันก็ลูบที่ขาผมไปมา...
ไอโมก็ได้แต่มองมันอย่างเคืองๆอะครับ...แล้วไอนัทมันก็เรียกเด็กมาเก็บตังค์อะครับ พอจ่ายตังค์เสร็จผมก็เดินนำหน้ามันมาที่รถเลยครับ หน้างอมากมายเลยแหละ พอมันเปิดล๊อคให้ผม ผมก็เปิดประตูเข้าไปนั่งหน้างออยู่หน้ารถนั้นแหละครับ เคืองเว้ยเคืองแม่ม...ที่จริงก็ไม่ได้อยากจะไปไรมากมายหรอกครับ แค่อยากเอาชนะ หึหึ...
“หายงอนพี่ได้แล้วน่า..นะครับ...แล้วเราค่อยไปเที่ยวกันทีหลังก้ได้นิครับ…หันหน้ามายิ้มหวานๆให้พี่หน่อยสิครับ คนดีเร็ว” ไอนัทมันพูดเสียงนุ่ม แล้วยื่นมือมาลูบหัวผมเบาๆอะครับ ...ไอโมก้อปัดมือมันออก แล้วมองหน้ามันอย่างงอนๆอะครับ..
“อืม...พี่อยากดูหนังจัง..จะมีใครดูเป็นเพื่อนพี่ไหมเนี๊ยะ..วันนี้หนังเรื่อง......(ชื่อหนังครับ) เข้าวันแรกซะด้วยสิ” ไอนัทมันพูดขึ้นมาเบาๆอะครับ...ไอโมตาโตอีกแล้วครับอยากดูอะ..ผมคิดว่าที่มันพูดขึ้นมาเพื่อยั่วผมอะครับ และก็ได้ผลซะด้วย...
“ตาหวานไปดูเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะครับ...ได้ไหม..ไม่งั้นพี่ก็ต้องดูคนเดียวอะสิ..เหงาแย่เลย...” ไอนัทมันพูดยิ้มๆ แล้วหันหน้ามามองผมแว้บนึงอะครับ...แล้วมันก็หันหน้าไปมองถนนเหมือนเดิม...
ทำเป็นเงียบครับ หายงอนไปตั้งนานแล้วครับ แต่จะยอมง่ายๆก้ใช่ที่เลยนั่งขัดสมาธิกอดอกแล้วทำหน้างออยู่เหมือนเดิมครับ...ง้ออีกนิดก็ยอมไปด้วยแล้วง้ออีกดิ...
“นะครับ...เลี้ยงพิซซ่าด้วยเอ้า” แหม๋โคตรใจป่ำเลยมัน..ได้แต่ยิ้มในใจครับ
“ไม่มีเพื่อนดูไปเป็นเพื่อนก็ได้...แต่ขอทอสับหาเพื่อนก่อนนะ” แฮะ ในที่สุดก็ยอมแต่ขอวางฟอร์มนิดนึง...
พูดเสร็จก็ล้วงเข้าไปในเป๋ากุงเกงเอาทอสับมากะทอหาไอแทนมันอะครับ ไม่รู้ว่ามันเป็นไงบ้างตอนนี้...พอเปิดฝาเครื่องออกเท่านั้นแหละตายห่ะ กุก็ว่าไมทอสับกูวันนี้มันเงียบๆ แบ๊ตหมดครับ...
“พี่นัท ...ยืมทอสับหน่อยดิ...” ลืมไปเลยครับว่าตัวเองกำลังงอนมันอยู่ไอนัทมันชะงักนิดนึงทำหน้าเศร้าอีกแหละ ไอนี้นิ..แล้วมันก็ยื่นทอสับให้ผมอะครับ..
“โทรหา ไอแทนหน่ะ...” มองหน้ามันแล้วยิ้มนิดนึงครับ..
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตู๊ดดดดดดดดด
*ฮัลโหล ครับ* เสียงไอแทนมันแว่วๆมาตามสายอะครับ
“เออ แทน กุเอง” พูดไปเสียงอ่อยๆ ครับกลัวโดนมันด่าด้วยแหละ ที่หายหัวไปตั้งกะเมื่อคืน
*อ้าว ว่าไงมึง...หายหัวไปทั้งคืน...ไปถึงสวรรค์ชั้นไหนหล่ะ แม่ม หึหึ* ไอแทนมันพูดกลั่วหัวเราะมาตามสายอะครับ...
“สวรรค์ บ้าไรของมึง...มึงอยู่ไหนเนี๊ยะทำไรอยู่วะ...เดี๋ยวกูจะเข้าไปที่โรงแรมแล้วเนี๊ยะ” จะไปเอารถหน่ะครับจอดทิ้งไว้ตั้งกะเมื่อคืน
*เออ..กูกลับบ้านตั้งกะเช้าละ .กูกลับกะไอเอกอะ* อ้าว กลับก่อนกูซะงั้นมาด้วยกันแท้ๆอะมึง
“อ้าว ไมกลับก่อนกูวะ...แล้วห้องที่ เช็คอิน ไว้อะ...” ไอชั่วหนิ...แล้วมึงเช่าห้องให้ใครนอนวะนั้นหน่ะ
*ไอกอล์ฟ มันอยู่นั้นหล่ะ..มันจะอยู่ต่ออีกคืน..มันเจอแฟนเก่ามันหน่ะ มันเลยขอระลึกถึงความหลังกันหน่อย หึหึ* ซะงั้นเลยเพื่อนกู...
“อ้าว ซะงั้นเลยแม่ม..เออ..งั้นแค่นี้หล่ะ เดี๋ยวกูจะไปทักทายมันซักหน่อย หุหุ” แล้วกระผมก็วางสายไปหล่ะครับ..
ก็พอดีกับที่ไอนัทมันมาจอดที่หน้าโรงแรมอะครับ ผมก็ก้าวขาเดินเข้าไปในโรงแรม แล้วจัดการโทรหาไอกอล์ฟในห้องพักอะครับ..ผมก้อถามมันอะครับว่าจะกลับบ้านพร้อมผมอะปล่าว..ถ้าจะกลับก็เตรียมตัวผมจะกลับคืนนี้...ไอกอล์ฟมันก็โอเคอะครับ...มันก็บอกว่าถ้าจะกลับตอนไหนก็มารับมันด้วย..
จากนั้นผมกับไอนัทก็ไปดูหนังที่ห้างโอเอซิส อะครับ..พอดูหนังเสร็จก็มาหม่ำพิซซ่ากันต่อฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...แล้วจากนั้นผมก็กลับไปเอารถที่โรงแรม ผมกับไอนัทก็แยกกันที่โรงแรมนั้นแหละครับ...ก่อนไปมันยังแอบจุ๊บแก้มผมด้วยครับ ชิ...
แล้วไอโมก็ขับรถมุ่งหน้าสู่ บ้านของไอคิมหล่ะครับ คิดหาวิธีง้อมันอยู่ครับคาดว่ามันต้องโกรธผมแน่นอนที่หายหัวไปทั้งวันแบบนี้...แฮะ กะชวนมันกลับบ้านด้วยกันอะครับ....ไอนัทไม่ไปแล้วแบบนี้คาดว่าไอคิมมันคงสะดวกใจมากมายที่จะไปอะครับ ผมก็สบายใจด้วยแหละมัน 2 คนจะได้ไม่ต้องมาทำหน้าฮึ่มๆ ใส่กัน...
พอถึงบ้านไอคิม ผมก็จอดรถไว้หน้าบ้านนั้นแหละครับ ไฟในบ้านเปิดสว่างจ้า พอผมทำการล๊อครถเรียบร้อยแล้วก็เดินเข้าบ้านไปอะครับ ที่จอดรถไม่มีรถไอคิมอยู่อะครับ มีแต่รถไอตี้จอดอยู่ ก็คิดอย่างสงสัยเล็กๆครับ ว่าไอคิมไปไหน ทำไมยังไม่กลับ..แล้วผมก้อเปิดประตูบ้านเดินเข้าไปอะครับ..ก้อเห็นไอโย กับไอปอด์นนั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่นอะครับ
“อ้าว ไปไหนมาอะโม...” พอไอปอด์นมันหันมาเห็นผมเข้า มันก็ถามผมเสียงดังอะครับ
“เอ่อ ไปหาเพื่อนมาอะ...”ตอบไอปอด์นมันยิ้มๆ ไม่อยากบอกมันครับว่าไปกับไอนัทมาทั้งวันถึงยังไงมันก็เป้นเพื่อนไอคิม
“แล้ว คิมอะ...” ผมถามไอปอด์นมันอย่างสงสัยอะครับ..
“อืม..ไม่รู้วะ พอกลับมาบ้านแล้วไม่เห็นนาย ก็หายหัวไปเลย” ไอปอด์นมันพูดแล้วส่งยิ้มให้ผมอะครับ...ผมก็ยิ้มให้มันนิดนึงทั้งที่ในใจนี้ เริ่มหวั่นๆ แล้วครับ..
“เหรอ..เออ เราไปอาบน้ำก่อนนะ โคตรเหนี่ยวตัวเลยอะ” พูดเสร็จก็เดินผ่านไอปอด์นกับไอโย เข้าไปในห้องไอคิม คว้าผ้าเช็ดตัวมาถือแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอะครับ
อาบน้ำเสร็จก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อยืดไอคิมมาใส่ แล้วคว้ากุงเกงยีนส์เน่าๆของตัวเองมาใส่อะครับ...พอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็กะว่าจะเดินออกไปคุยกับไอโย..ไอปอด์นมันอะครับ แต่ขี้เกียจซะก่อนเลยล้มตัวลงนอนบนเตียงไอคิม ยังไม่ทันได้หลับตาลงสนิทดีเลยครับ ประตูห้องไอคิมก็เปิดผลัวะเข้ามาไอโมก็ตกใจสิครับรีบทะลึ่งตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงพรวดเลย..
พอเห็นว่าคนที่เข้ามาเป็นไอคิม ก็โล่งอกครับ...แต่โล่งอกได้ไม่นานครับเพราะพอผมเห็นหน้ามันเท่านั้นแหละใจหายวาบครับคาดว่าตายแน่ๆกูงานนี้...รีบลุกลงมายืนข้างเตียงอย่างด่วนๆ แล้วจ้องหน้าไอคิมมันเขม็งเลยครับ...ไอคิมมันมองหน้าผมอย่างโหดเลยครับยังกะจะกระโดดเข้ามาขย่ำผมให้ตายยังไงยังงั้นเลยครับ..กลืนน้ำลายลงคอเฮือก เลยครับ พอมันเดินเข้ามาผมก็ถอยหลังทันทีเหมือนกัน..ขอตั้งหลักก่อนวะ..พอมันเห็นผมถอยมันก็ยิ่งหน้าโหดยิ่งกว่าเดิมอีกครับ...
“ไปไหนมา..หา” ไอคิมมันตะคอกถามผมเสียงดังจนผมสะดุ้งโหยงเลยครับ..แม่มน่ากลัวชิบ
“ปะ ไป หาเพื่อนมา” พูดเสียงอ่อยๆ แล้วพยายามมองหาทางหนีทีไล่ครับ ผมจะต้องออกไปจากห้องนี้ก่อนไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะอยู่กับมันตามลำพังตอนนี้...
“เพื่อนเหรอ...ไปหาไอนัทมันมาหนะสิ...เรารู้นะอย่ามาโกหก...” มันตะคอกผมอีกแล้วอะ ตกใจครับมันรู้ได้ไงวะ..
.แล้วไอคิมมันก็ถลาเข้ามาหาผมอะครับ ไอโมก็หลบฉากออกมาแล้ววิ่งสวนมันไปที่ประตู..บิดลูกบิดแล้วเปิดผลัวะออกไปอะครับ...ไอคิมมันคว้าเอวผมไว้ก่อนที่ผมจะพ้นประตูออกไปอะครับ..แม่ม ฮือ..ไอโมน้ำตาแทบร่วงครับ ไมมันน่ากลัวงี้วะ มันจะฆ่ากูไหมเนี๊ยะ ไม่น่าเลยมึงไอโม...
“ปล่อยเรา..ปล่อยๆ” ไอโมก้อร้องโวยวายแหละครับ..กลัวนี้หว่า ไม่รู้ว่าถ้ามันเอาตัวผมกลับเข้าไปในห้องได้มันจะทำไรผมบ้างนี้สิ...แค่คิดก็น่ากลัวจะตายห่ะแล้วครับ...
“เฮ้ย อะไรกันวะ...” เสียงสวรรค์ครับ ไอน้องปอด์นสุดที่รักของกระผมนั้นเอง มันเปิดประตูห้องมันออกมาดูอะครับ..
“ปอด์นช่วยเราด้วย...ฮือ..”โล่งอกครับ ที่เห็นไอปอด์นจนน้ำตาไหลพรากเลยครับ...
แต่ไอชั่วคิมนี้สิครับ มันยังกอดเอวผมไว้แน่นแล้วพยายามดึงผมกลับเข้าไปในห้องอะครับ...ผมก็จับขอบประตูไว้แน่นเหมือนกันครับ
“ทำไมนายถึงทำแบบนี้ หายไป กก กับไอนัทมันมาทั้งวันใช่ไหม นายเห็นเราเป็นอะไร หะ โม หะ นายเห็นเราเป็นควายเหรอ..” ไอคิมมันยังตะคอกผมไม่หยุดอะครับ...
“เปล่านะ เรากับพี่นัทไม่ได้ทำไรกันนะ..ฮือ..ปอด์นช่วยเราด้วย” พูดไปก็ร้องไห้ไปอะครับ...มองไอปอด์นมันอย่างอ้อนวอน
“คิม มึงปล่อย โมก่อน..ปล่อยก่อน..” ไอปอด์น มันถลาเข้ามาดึงแขนไอคิมออกจากตัวผมอะครับ...
“มึงอย่าเสือกไอปอด์นหลบไป” ไอคิมมันหันมาตะคอกไอปอด์นอะครับ ...
ไอปอด์นทำหน้าอ่อนใจ แล้วหันไปเรียกไอโยมาช่วยดึงไอคิมออกจากตัวผมอะครับ.กว่า ไอ 2 ตัวนี้จะแกะมือไอคิมออกจากตัวผมได้ก็เล่นเอาผมเจ็บไปหมดทั้งตัวอะครับ...
พอผมหลุดออกมาจากมือไอคิม...ผมก็ขยับไปหลบที่หลังไอปอด์นมันทันทีอะครับ...แล้วมองหน้าไอคิมมันอย่างกลัวๆอะครับ...แม่มทำไมมันถึงได้โกรธน่ากลัวขนาดนี้วะแม่ม...
“มึงมีไรมึงก็พูดกันดีๆ สิวะ..ฟังโม มันก่อนดิวะมึงอะคิม” ไอโยมันพูดกับไอคิมอย่างอ่อนอกอ่อนใจอะครับ...
“กูจะคุยไรกับมันอีก ให้มันตอแหลกูเหรอ...แม่ง ทำไมนายมันถึง.. ร่าน..งี้วะโมฮะ...เราคนเดียวไม่พอใช่ไหม..ที่เราเอานายอยู่ทุกวันนี้มันไม่ถึงใจนายรึไงวะ...ถึงได้แรดไปเอา กับผัวเก่าทั้งวันแบบเนี๊ยะหา”
เหมือนกับโลกแตกออกเป็นเสี่ยงๆครับสติเลือนๆเบลอๆ...ผมได้ยิน คำว่า ร่านๆๆๆดังสนั่นหวั่นไหวอยู่ในหูผมตลอดเวลา....เหมือนกับปรอทมันแตกดังโพละ ผมจ้องหน้าไอคิมมันนิ่งๆ ร่านๆๆๆๆ มึงว่ากูร่านเหรอ...มึงด่ากูเหรอ แม่ม มึงจะเอากูตอนไหนยังไงกูก็ยอม กูเจ็บจะตายห่ะ กูป่วยแทบตายกูก็ไม่เคยบ่นไม่เคยโกรธมึง มึงปล่ำมึงข่มขืนกู กูก็ไม่เคยโทษมึง...กูยอมมึงขนาดนี้กูรักมึงขนาดนี้มึงกลับว่ากูแบบนี้เหรอ ไอชั่ว มึงตาย...
แล้วผมก้อถลาเข้าหาไอคิมมัน หมัดขวาลุนๆ ฟาดเปรี้ยงเข้าที่ปลายคางมันอย่างจังจากนั้นก็กระโดดถีบมันไปเต็มแรง หลังจากนั้นสติสตังไอโมก็ไม่เหลือแหละครับ คิดแต่ว่ากูไม่ยอม กูไม่ยอม กูไม่ยอมให้มึงว่ากูอีกแล้ว...ไอชั่ว.....
แรงดึงแรงรั้งที่ตัวผม และเสียงตะโกนเรียกชื่อผมอยู่ปาวๆ ทำให้สติ สตังที่มันเลื่อนลอยของผมเริ่มเข้ามาที่ตัวทีละนิด...ผมจ้องมองไอชั่วที่ผมรักมันหมดใจอย่างชิงชัง..
“เออ..กูมันชั่ว..สันดานกูมันก็เป็นแบบนี้แหละ...มึงรับไม่ได้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับกู..แม่ม...ยังกะกูจะสนมึงนักหนิ”
ผมก้มลงตะโกนใส่หน้าไอคิมที่ตอนนี้มันทรุดตัวนั่งอยู่กับพื้น ที่จมูกและปากมันมีเลือดไหลออกซิบๆ มันมองผมตาค้าง ยกมือขึ้นเช็ดเลือดป่อยๆ...
“ปล่อยกู” ผมสะบัดตัวออกจากมือไอปอด์น
แล้วเดินหันหลังออกจากบ้านหลังนั้นไม่หันหลังกลับไปมองบ้านหลังนั้นอีกเลย ไม่มีน้ำตาสำหรับผมในครั้งนี้มีแต่ความเจ็บแค้นในใจ...รู้สึกว่าตัวเองโดนดูถูกอย่างแรง ศักดิ์ศรีที่เคยมีไม่มีเหลือเลยซักนิดพอกันที...ผมค่อยๆขับรถออกจากหน้าบ้านหลังนั้นอย่างช้าๆ อย่างมีสมาธิ ผมขับรถมาจอดที่โรงแรมที่ไอกอล์ฟมันพัก แล้วโทรตามมันซักพักมันก็เดินลงมา ผมแวะไปรับไอวิทย์แล้วหลังจากนั้นผมก็ขับรถกลับบ้านเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น....
-
:เฮ้อ:
-
แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะเข้าใจกันละครับเนี่ย
-
อยากได้แฟนแบบพี่นัดอะทำไงดี :impress:
-
"แล้วนี้กูเป็นพวกมาโซฯจริงๆเหรอวะเนี๊ยะ."
หึหึ..เค้ารู้กันทั่วแล้วนายโม..เอ้ย..เหอๆๆ
ตอนนี้..ได้เลือดดดดด..โหดมากๆโม
-
รักมากก็หึงมากแบบนี้แหละ หุหุ :o12:
-
.........แรงหึง...... o7 o7
-
:try2: :try2: :try2:
-
:angry2: มานต้องอย่างงี้คร๊าบบบบบบบบบ
ปากยังงี้เอาให้ตาย เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โหดครับโหด
ชอบ
-
เยี่ยมมากเลยโม o13 o13
-
ค่อยพูดค่อยจากันดีกว่ามั๊ยครับ
o14 o15
-
ตอนที่ 9
“เฮ้ย ..แสบ ตกลงพวกมึงได้ คนที่จะใส่ ไอขวดเหล้านี้รึยังวะ” ผมถามไอแสบ รุ่นน้องที่หมู่บ้านผมอะครับ
ตอนนี้พวกผมกำลังทำป้าย และก็ชุดต่างๆที่จะใช้ประกอบขบวนพาเหรดอะครับ..ด้วยวันนี้ยุ่งทั้งวันไอโมเลยไม่ได้คิดถึงเรื่องไอคิมมันเลยครับ ผมกลับถึงบ้านตั้งกะเมื่อคืน ตอน เกือบ 3 ทุ่ม พอถึงบ้านผมกับเพื่อนๆ ก็ได้ขับแมงกะไซต์ไปเที่ยวงานวัดกันต่ออะครับ แฮะ...
“ได้แล้วพี่..หึหึ” ไอแสบมันพูดแล้วหัวเราะหึหึ อย่างมีเลศนัยอะครับ..อะไรของมัน...
ไอแสบนี้มันแสบสมชื่อมันนั้นแหละครับ...มันชื่อ คมเดช..เรียกสั้นๆว่าไอคม แต่ด้วยความแสบสันต์ของมัน พวกผมเลยเรียกมันว่าไอแสบ มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วอะครับ..
ขบวนพาเหรดของพวกผมนี้ คอนเซปต์คือ การรณรงค์ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเสพติดทั้งมวลครับ...อย่างอื่นพอว่าครับ แต่เหล้านี้ งืมๆ ไอโมก็ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ คิคิ....เพราะฉะนั้นตอนเขียนป้ายเนี๊ยะ กระผมจึงไม่เข้าใกล้ป้าย รณรงค์ไม่กินเหล้าอะครับ เห็นแล้วมันเสียวๆ คิคิ.....
อย่างอื่นที่จะใช้กับงานพรุ่งนี้เรียบร้อยหมดแล้วครับเตรียมพร้อมหมดแล้ว..ก็มีเล็กๆน้อยๆที่พวกผมต้องมาเก็บงานทีหลัง...และบ่ายนี้จะมีซ้อมใหญ่ขบวนพาเหรดครับ...มีน้องนางดรัมเมเยอร์ มาเดินสวยๆ แล้วโชร์ไปรอบหมู่บ้านซัก 1 รอบครับ...พวกผมที่ตอนนี้ไม่มีบทบาทอะไร ก็เดินถือขัน คิคิ...รับบริจาคเงินจากบรรดาพ่อแม่พี่น้องในหมู่บ้านผมนั้นแหละครับ เป็นค่าน้ำแข็ง น้ำแดง น้ำเหล้า อะจึ๊ยมะช่าย...สำหรับการแข่งกีฬาเยาวชนพรุ่งนี้อะครับ ได้เยอะเหมือนกันนะครับ...แฮะ...
“พี่โม...พี่โม ค่ะ...ไอพี่โม หูหนวกไง” อ้าว ...ปากคอช่างเราะร้าย จริงๆ ผมหันไปตามเสียงเรียกแล้วยกมือชี้หน้าไอตัวดีที่มัน บังอาจมาลามปามกะผม
“อ้าว...ไอนี้ ..เดี๋ยวปัดสันเข้งเลยมึง มีไร” ผมก็จัดการซัด ไอเจ้าน้องเมย์ มันไปหนึ่งดอกครับ พูดกับมันเสียงห้วนเลยทีเดียว มันก็เบ้ปาก..อย่างน่าหมั่นไส้มากมายครับ ผม...เลยเอากำปั้นทุบหัวมันไปที
“โอ้ย...เจ็บนะไอพี่บ้าหนิ ฮือ เดี๋ยวเมย์ ก็ไม่บอกสารลับ จากใครบางคนเลยหนิ คิคิ” ไอเจ้าเมย์มันพูด หน้าตากวนอวัยวะเบื้องล่างมากมายเลยครับ เจ้าเมย์มันเป็นรุ่นน้องที่หมู่บ้านผมนี้แหละครับ...
“สารลับไรวะ..”.ผมพูดแล้วเดินนำหน้ามันไปที่ร้านพี่แหวน..อะครับ
ผมเดินตรงไปที่ตู้แช่แล้วหยิบ น้ำเป๊ปซี่ ออกมา 2 ขวด เปิดฝาแล้วยื่นให้เจ้าเมย์มันไปขวดนึง ส่วนขวดนึงกระผมก็กระดก เฮือก ลงคอไปอะครับ แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะม้าหินรอไอพวกเพื่อนๆผมที่ตอนนี้มันกำลังสาละวน อยู่กับการสั่งก๋วยเตี๋ยวอยู่อะครับ...
“ก็..อืม...เมื่อวาน นู๋ไป ที่บ้าน...(ชื่อหมู่บ้านอะครับ)..มาอะ..เจอใครรู้ปล่าว” ไอเจ้าเมย์มันทำหน้าเป็นต่อผมอะครับ...
“ใครวะ...” ...ผมก็ไม่รู้อะครับว่ามันไปเจอใคร
“เลี้ยงก๋วยเตี๋ยวหน่อยเดะ แล้วจะบอกฮ่าๆๆๆ” น้านครับผมว่าแล้วเชียว คนอย่างมัน...
เจ้าเมย์เนี๊ยะมันเป็นแม่สื่อให้ผมกับบรรดาสาวๆของผมมาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับเป็นทั้งแม่สื่อ เป็นทั้งคนสกรีนสาวๆให้ผม และเป็นคนสับรางให้ผมด้วย เหอๆ...มีน้องดีก็แบบนี้แหละครับ อ๋อ อย่าไปคิดเชียวครับว่ามันมีจิตพิศวาสผม มันทำเพื่อปากท้องมันทั้งนั้นแหละครับ อย่างที่เห็นนี้แหละครับ เวลามันทำไรให้ผมมันก็จะขอนั้นขอนี้แลกเปลี่ยน ...นั้นหล่ะมัน....
“อือ..ก็สั่งสิอยากกินไร อ๋อ..สั่งให้พี่ด้วยเหมือนเดิม” พูดกับมันยิ้มๆแล้วกระดกน้ำเป๊บซี่ต่ออะครับ
เจ้าเมย์มันทำท่ากระดี่กระด่า ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นไปจัดการสั่งก๋วยเตี๋ยวให้ผมกับมัน...และตอนนั้นเองเพื่อนๆผมมันก็กลับมานั่งกับผมพร้อมกับชามก๋วยเตี๋ยวของพวกมันอะครับ...ความจริงพวกผมจะกินกันในร้านพี่แหวนก็ได้ครับ...แต่มันไม่เป้นส่วนตัว คิคิ...เลยระเห็ดตัวเองออกมานั่งที่ม้าหินใต้ต้นมะขาม ที่ข้างบ้านพี่แหวนนั้นแหละครับ...
“อืม..พูดหล่ะนะ” เจ้าเมย์มันพูดขึ้นเสียงดัง ขณะที่มันกำลังจะคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปากอะครับ...
ผมกับเพื่อนๆ ก็เงยหน้าขึ้นมองมันเป็นตาเดียวอะครับ.. ก็มีพวกผม 8 คนอะแหละครับ
“เมย์เจอ...พี่กุ๊ก..เมื่อวานอะ...พี่กุ๊ก ฝากบอกพี่โมว่า คืนนี้ไปรับไปดูหมอลำด้วยนะจ้ะ” เจ้าเมย์มันทำเสียงเล็กเสียงน้อย แล้วอ้าปากงับเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปากมันไปอะครับ...
พอมันพูดจบเท่านั้นแหละ เพื่อนๆ ผมตบเข่าฉาดแซวผมเป็นการใหญ่เลยครับ...ไอโมก็ได้แต่นั่งยิ้มหล่ะครับ...ดีใจเหมือนกันอะครับ..ที่จะได้เจอพี่กุ๊กไก่อีก..ผู้หญิงคนแรกที่พรากพรมจรรย์ผมไป คิคิ...ยังไงก็ลืมกันไม่ลงหรอกครับ ผมเลิกกับพี่เค้าด้วยดีด้วยไม่ได้มีเรื่องขุ่นข้องหมองใจกัน ความจริงก็ไม่เชิงเลิกกันหรอกครับ พอผมไปเรียนที่ ตัวเมือง ผมกับพี่เค้าก็ห่างๆกันไป..พอพี่เค้าเรียนจบ ม.6 แล้วไปเรียนต่อที่ บางกอก ผมกับพี่เค้าก็เลยเลิกกันไปโดยปริยาย...
“แหมะ มึงไอโม...ถ่านไฟเก่าหว่ะ..ฮ่าๆๆ มันจะครุกรุ่นก็คืนนี้หล่ะวะ ...5555” เสียงไอแทนมันพูดกลั่วหัวเราะ แล้วเอามือตบบ่าผมแปะๆอะครับ...
“หึหึ..นี้อย่าหักโหมให้มันมากนักนะยะ..อย่าลืมพรุ่งนี้มีแข่ง คิคิ” ไอแต้วครับได้ที่เลยมันอะ...
“มึงจะไปจัดการที่ไหนวะ บอกกูหน่อย กูจะไปแอบดูฮ่าๆๆๆๆๆๆ” และไอคนพูดมันก็โดนฝ่าเท้างามๆ ของไอโมไป 1 ดอกครับ ...
“เสือก...เรื่องของกู” พูดเสร็จผมก็หาสนใจพวกมันไม่ครับ...จัดการคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก...ในขณะที่พวกเพื่อนๆตัวแสบของผมพวกมันยังกระแหนะกระแหนผมมาเป็นระยะครับ..
เอาไงดีวะกู...ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอก...ที่จะได้เจอพี่กุ๊ก ไปเจอกันแบบนี้มันก็ต้องมีเรื่องอย่างว่าแน่นอน...ทำแบบนั้นก็เท่ากับกูเป็นอย่างที่ไอคิมมันว่ากูสิวะ...แม่ม...แต่กูจะไปสนใจมันทำไมวะ...ผุ้หญิงกับผู้ชายมันก็ต้องคู่กันอยู่แล้ว กูจะไปฟัดพี่กุ๊ก ก็ไม่เห็นแปลกเลย....
และคืนนั้นหลังจากที่ผมกินข้าว เสร้จอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยก็ คว้ากุญแจรถแมงกะไซต์แล้วจัดการขับปิ่วออกไปยังหมู่บ้านที่เป็นจุดหมายปลายทางของผมอะครับ...ตอนแรกกะว่าจะ เอารถยนต์ไปเหมือนกันครับ แต่มาคิดอีกที รถแมงกะไซต์แหละดีแล้ว หนาวๆแบบนี้เนื้อแนบเนื้อดีนักแล ฮ่าๆๆๆๆๆ
ที่บ้านพี่กุ๊กมีคนอยู่เยอะเหมือนกันครับ พอผมเดินเข้าไปก็ยิ้มทักทายและก็ยกมือไหว้ พ่อแม่ พี่น้อง และญาติๆ ของพี่กุ๊กหล่ะครับ พวกท่านรู้จักผมดีครับ แฮะ ฐานะแฟนเก่าพี่กุ๊กหน่ะครับ หุหุ...จากนั้นผมก็นั่งคุยนั่นคุยนี้กับพวกท่านไปซักพัก แล้วก้อขออนุญาติพ่อกับแม่พี่กุ๊ก พาพี่กุ๊กไปดูหมอลำอะครับ...แหมะระดับไอโมมีรึพ่อแม่พี่เค้าจะว่าไร คิคิ...
ผมค่อยๆขับรถแมงกะไซต์ออกจากหมู่บ้านของพี่กุ๊กอย่างช้าๆโดยมีพี่กุ๊ก นั่งซ้อนท้ายผมอยู่ พี่กุ๊กท่าทางจะหนาวครับ
“พี่ไม่หนาวเหรอ ผมหนาวนะ…กอดผมหน่อยสิ” ผมพูดกับพี่กุ๊กเสียงหวาน อ้อนๆหน่อย..
.แล้วพี่กุ๊กจึงค่อยๆสอดแขนเข้ามาโอบกอดผมไว้ซบหน้าลงกับแผ่นหลังผม...ผมละมือข้างซ้ายที่จับอยู่ที่แฮนด์รถแมงกะไซต์มากุมมือพี่กุ๊กไว้แน่น..ดึงมือพี่กุ๊กมาจุ๊บเบาๆทีนึง...
ความรู้สึกเก่าๆมันเริ่มกลับมาครับ..ความรักที่ผมมีต่อพี่เค้าเมื่อตอนที่ผมอยู่ ม.ต้น ความรู้สึกดีๆ ที่ผมกับพี่กุ๊กมีต่อกันมาตลอดระยะเวลา 2 ปี เกือบ3 ปีที่คบกัน..มันมีอานุภาพมากพอทีเดียวที่จะทำให้ผมเกิดความรู้สึกอ่อนหวานขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้..รู้สึกอบอุ่น...เหมือนได้กลับไปหาวันเวลาเก่าๆ..ความรู้สึกดีๆที่ผมกับพี่กุ๊กมีต่อกัน...ถึงทุกวันนี้ก็ยังมีอยู่ถึง จะเลิกกันไปแล้ว...แต่เยื่อใยที่มีมันก็ตัดไม่ขาด...
“ไปไหนดีครับ...ไปเที่ยวหรือว่าไป...ที่เดิม” ผมหันไปพูดกับพี่กุ๊กเบาๆ แล้วเอาปากจุ๊บที่หน้าผากพี่เค้าไปที....
“เอ่อ..ตามใจ โมสิ” พี่กุ๊กพูดเบาๆ แล้วซบหน้าแน่นลงกับแผ่นหลังผมอะครับ มือก็หยิกเบาๆที่หลังมือผม...ไอโมก็ได้แต่หัวเราะชอบใจแหละครับรู้แล้วครับว่าพี่เค้าอายแฮะ...
ผมขับรถแมงกะไซต์ช้าๆ ก็มันหนาวนี้ครับจะให้ขับเร็วไรนักหนาแบบนี้ดีออก คิคิ...อบอุ่นดี..ถึงจะมีรถขับสวนไปมา แต่ผมก็หาสนใจไม่ครับ...คงไม่มีใครรู้หรอกว่าผู้หญิงที่ซ้อนท้ายผมอยู่เป็นพี่กุ๊ก...ฉะนั้นก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนไปนินทาพี่เค้าอะครับหุหุ...สำหรับไอโมเป็นผู้ชายนิครับจะกลัวไร..
ขับรถนานโขพอควรครับ ผมกับพี่กุ๊ก ก็ถึง “ที่เดิม” ที่ผมพูดถึง ก็เถียงนาน้อยคอยรักผมนั้นแหละครับ...จอดรถเสร็จผมก้อกอดไหล่พี่กุ๊กเดินขึ้นไปบนกระต๊อบอะครับ พอขึ้นมาบนกระต๊อบ.ผมก้อปล่อยมือจากพี่กุ๊ก...แล้วควานมือหาตะเกียงเจ้าพายุอะครับ แล้วจัดการจุดมันทันที..พี่กุ๊กนั่งกอดเข่ามองผม...แล้วยิ้มอย่างอายๆ อยู่ที่มุมกระต๊อบอะครับ...
ผมยิ้มให้พี่เค้านิดนึงแล้วก้มลงไปจูบที่ปากพี่กุ๊กอย่างอดใจไม่อยู่...ผมจูบจนพี่กุ๊กตัวอ่อนจึงผละออก..ผมยิ้มให้พี่กุ๊กนิดๆ แล้วเดินไปเอาที่นอนปิกนิคของผมมาปูออก..แล้วดึงเอาผ้านวมมาถือไว้ในมือเอาตะเกียงไปแขวนไว้บนตะปูข้างฝากระต๊อบ แล้วพยักหน้าเรียกพี่กุ๊กให้เข้ามาหาผม...
พอพี่กุ๊กเข้ามาใกล้..ผมก็เอื้อมมือไปดึงพี่เค้ามาบดขยี้ริมฝีปากอย่างเมามันส์...นี้ไงกูไม่เห็นจะแคร์จะสนใจไอคิมมันเลย...ยังไงผู้ชายมันก็ต้องคู่กับผู้หญิง..เห็นไหม ไอแตงโมน้อยมันยังแข็งสู้ มือพี่กุ๊กอยู่เลย...จะไปสนใจทำไมกะอีแค่ผู้ชายชั่วๆคนเดียวในเมื่อ มีผู้หญิงที่พร้อมจะให้กูเอาอยู่เยอะแยะมากมาย..จะสนใจอะไรนักหนาวะ....อือ...นานแล้วสิเนี๊ยะที่กูไม่ได้ฟัดใครเลย มีแต่โดนไอชั่วคิมมันฟัด...
-
ตอนที่ 10
“โม...จ้ะ ...โม..ตื่นได้แล้ว...พี่ต้องกลับบ้านแล้วนะ” เสียงแผ่วๆที่ดังอยู่ข้างหูทำให้ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมามองอย่างงงๆอะครับ
รู้สึกแปลกใจเล็กๆที่ตัวเองมานอนอยู่ตรงนี้และมีผู้หญิงมานอนแนบชิดหนิดหนม...ทบทวนอยู่ครู่นึงก็นึกออกว่าเกิดไรขึ้นกับตัวเอง..ผมจึงหันหน้ากลับไปหาพี่กุ๊ก แล้วดึงพี่เค้ามากอดไว้แน่น..ฮ่า..ยังไงกอดสาวๆมันก็รู้สึกดีกว่ากอดผู้ชายอยู่ดีหล่ะหว่า...(หลอกตัวเองครับ)
และเจ้าแตงโมน้อยมันก็พร้อมรบอีกครั้งแล้วอ้า...
“พี่กุ๊ก...อีกทีนะ..อือ” ผมพูดขอพี่กุ๊กเบาๆ แล้วจัดการพี่กุ๊ก อีกรอบนึง พี่กุ๊ก ดิ้นอึกอัก อยู่ครุ่นึงก็เงียบไป และยอมตอบสนองผมแต่โดยดี...
กว่าที่ผมกับพี่กุ๊ก จะเสร็จกิจกามกัน ก็นานพอดูแหละครับ ผมจึงได้เวลาไปส่งพี่กุ๊กที่บ้านซะที ตอนนี้ดึกมากมายครับประมาณ ตี1ได้มั้งตอนนั้นอะนะ..หนาวก็หนาว ตอนแรกกะว่าจะขับเจ้าแมงกะไซต์คันเก่งนี้แหละครับไปส่งพี่กุ๊กที่บ้าน แต่มะไหวครับไกลโคตร ผมเลยจัดการขับแมงกะไซต์กลับบ้านผมซึ่งใกล้กว่ากันมาก .
พอถึงบ้านผมก็จัดการจอดรถที่หน้าบ้าน แล้วหยิบกุญแจบ้านที่ซ่อนอยู่ใต้ตุ่มน้ำไปเปิดประตูเข้าบ้าน ผมให้พี่กุ๊กนั่งรอที่ด้านล่าง ส่วนผมก็เดินไปหยิบกุญแจรถยนต์ในห้องนอนลงมา คนที่บ้านผมยังไม่กลับจากดูหมอลำกันครับ ผมเลยสบาย แฮะ..พอผมได้กุญแจมาแล้วก็จัดการล๊อคบ้านเหมือนเดิมแล้วจัดการถอยรถออกจากที่จอดรถแล้วจัดการขับไปส่งพี่กุ๊ก หล่ะครับ..
ตลอดทางที่ผมขับอยู่นั้นพี่กุ๊ก ก็นั่งซบไหล่ผมอยู่ตลอดเวลา รู้สึกดีนะครับ คิคิ...ที่เป็นฝ่ายถูกอ้อนบ้างเนี๊ยะ หุหุ..ชอบครับชอบ ผมก็แอบจุ๊บผมพี่กุ๊ก เป็นพักๆ...ใช้เวลาไม่นานเหมือนตอนที่ผมขับแมงกะไซต์ครับ แล้วผมก็มาจอดรถที่หน้าบ้านพี่กุ๊ก ..
“พรุ่งนี้ พี่จะไปเชียร์โมนะจ้ะ” พี่กุ๊กพูดเสียงหวานแล้วกดปากลงกับปากของผมอะครับน่ารักจังน่าพี่กุ๊กของไอโมเนี๊ยะ
“ครับ..”ผมยิ้มให้พี่กุ๊ก ตาพราวเชียวแหละครับ..
ผมรอจนพี่กุ๊กเปิดประตูเข้าบ้านเรียบร้อยผมจึงค่อยๆขับรถออกมา..ง่วงและเหนื่อยมากมายเลยครับ...พรุ่งนี้จะไหวไหมนี้กู ไม่น่าตามใจไอโมน้อยมันเล้ย..เป็นเรื่องจนได้...เฮ้อ....ผมยิ้มขำๆให้กับตัวเอง....
ไม่นานผมก็ขับรถถึงบ้านครับ คนที่บ้านผมเค้ากลับบ้านกันพอดีอะครับ..พ่อแม่ และน้องผมก็มองผมอย่างแปลกใจตอนไปมันขับแมงกะไซต์ไหงตอนมา มันขับรถยนต์มาวะ...แต่ก็ไม่มีใครถามครับ...ไอโมก็เลยไม่ตอบ ยิ้มหน้าบานให้กับทุกคนเดินเข้าไปล้างตัว(ล้างเจ้าโมน้อย) ในห้องน้ำแล้วค่อยเดินยิ้มหน้าบานยักคิ้วให้ทุกคนและเดินเข้าห้องนอน ล้มตัวลงบนเตียงแล้วหลับเป็นตายย..........
‘ปึง ปึง ปึง ปึงๆๆๆๆๆๆๆๆ’ ว้อยยยยยยยยอารายกันนักกันหนา วะฮือ....
ไอโมหงุดหงิดมากมายเลยครับ กำลังนอนหลับสบายอยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดัง ปึงๆๆ อะครับ
“เจ้าโมตื่น จะนอนไปถึงไหน...นี้มัน6 โมงแล้วนะ จะไม่ไปแข่งแล้วใช่ไหมกีฬานะตื่นๆ” เสียงแม่ผมตะโกนโหวกเหวกแหวกอากาศอันหนาวเหน็บในตอนเช้าตรู่เข้ามาอะครับ..ไอโมก็ทำได้แค่ครางฮึ่มฮั่มในลำคอ แต่หาสนใจไม่ครับ
‘ปึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ’
จ๊ากกกกกกกกกกกเสียงมาอีกแล้วครับ...และก็ดังอยู่อย่างนั้นไม่มีทีท่าว่าเจ้าเสียงบ้านี้จะหยุดดัง..ผมจึงต้องจำใจเอาหัวออกจากหมอนอันอ่อนนุ่ม แล้วชะโงกหน้าออกไปที่หน้าต่างห้อง ที่ตอนนี้ผ้าม่านสีฟ้าปลิวไสวท้าลมหนาวอยู่...ภาพที่ผมเห็นคือ แม่ผมที่ตอนนี้มีด้ามไม้กวาด กวาดหยากไย่ไว้ในมือ แล้วกระหน่ำ กระแทกไม้มาที่ฝาบ้านที่เป็นห้องนอนผมอะครับ...
“แม่ พอได้แล้ว ฮือ เค้าตื่นแล้ว” ไอโมพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้อะครับเอาคางก่ายขอบหน้าต่างไว้..โดยมีผ้านวมผืนหนาครอบไว้บนหัวและห่อหุ่มเนื้อตัวอันแข็งแรง..และบึกบึนของไอโมไว้ อะจึ๊ย คึคึ
“ดี...เฮ้อ..ฉันหล่ะเหนื่อย..ตื่นก็ไปอาบน้ำซะ...แม่ต้มน้ำไว้ให้แล้ว...หึ..ให้เร็วด้วย..ไอแสบมันมาหาหลายรอบแล้ว....โตกว่าเค้าทำไมต้องให้น้องมันมาตาม.ฮึ น่าอายจริงๆ ลูกฉัน บลาๆๆๆ และก้อ บลาๆๆ” แม่ผมก็จัดการเทศสั่งสอนผมตั้งกะเช้าเลยครับไอโมเลยได้แต่กรอกตาไปมา...แล้วกระถดตัวออกจากขอบหน้าต่าง..ล้มตัวหงายหลังลงบนเตียงนอน..และทำท่าเหมือนจะหลับไปอีกครับ
‘ปึงๆๆๆๆ’ “ไอโม...แกจะตื่นไม่ตืนหา...บลาๆๆ”
พร้อมกับเสียงเคาะฝาบ้านปึงๆ เสียงแปดหลอดของแม่ผมก็ดังขึ้นมาพร้อมๆกันอะครับ ไอโมเลยต้องวิ่งแจ่น ไปคว้าผ้าเช็ดตัว แล้ววิ่งลงกะได ไปเข้าห้องน้ำ ที่ตอนนี้มีน้ำอุ่นอยู่เต็มกะละมังรอท่าอยู่แล้ว ไอโมก็รีบปิดประตูห้องน้ำแล้วถอดกุงเกง เสื้อยืดแล้วจัดการจ่วงอาบน้ำแต่โดยดี...เฮ้อ...อุ่นสบายดีจังหุหุ..ขอบคุณคร้าบแม่...
พออาบน้ำเรียบร้อยไอโมก้อเอาผ้าเช็ดตัวพันเอวเดินเนื้อตัวสั่นๆออกมาจากห้องน้ำอะครับอากาศยังเย็นจัดอยู่มากครับ..ยิ่งพึ่งจะอาบน้ำอุ่นมาหมาดๆอย่างผมแล้วนี้ ไม่อยากบอกเลยครับวึ๊ย...
“เฮ้ย รีบๆหน่อยสิมึง เร็วๆ จะได้แต่งตัวแม่ม...” เสียงไอแทนมันดังมาก่อนที่ผมจะเห็นตัวมันอีกครับ...
“แต่งตัวไรวะ..”พอผมเดินไปใกล้ๆพวกมัน ผมก็ถามมันขึ้นน้ำเสียงพอกันครับ...ตอนนี้ในบ้านผมมีเพื่อนๆผมนั่งกันหน้าสลอนไปหมดครับ...
“อ๋อ...มึงยังไม่รู้..อืม..คืองี้..ไอกอล์ฟที่ตอนแรกจะให้มันเป็นขี้เมาอะ..ย่ามันที่อยู่ จ.(ชื่อจังหวัดครับ) ป่วยหนักมันเลยรีบไป..ตั้งกะเมื่อคืน..ฉะนั้นพวกกูเลยเห็นว่า...ให้มึงเป็นแทนฮ่าๆๆๆๆๆๆ” จบกันครับ...ไอโมก็ได้แต่อ้าปากหวอ....
ให้กูเล่นเป็นคนขี้เมา..กอดขวดเหล้าเดินเซแซดๆนี้อะนะ โอย...ทำท่าจะปฏิเสธ แต่เจอสายตาพิฆาต ของเพื่อนๆกระผมที่มันนั่งล้อมหน้าล้อมหลังผมอยู่ ผมก็เลยต้องจำใจ...ยอมรับสภาพแต่โดยดี.. ได้แต่พยักหน้าหงึกๆหล่ะครับ....
“อะ นี้คือชุดที่มึงต้องใส่...นี้ไอโมมึงหน่ะนั่งให้มันดีๆหน่อยได้ไหมวะ...น้องมึงมันจะออกมาทักทายพวกกูอยู่แหละ” ไอฝนมันพูดขึ้นมาอะครับมันทำท่าจีบปากจีบคอ น่าหมั่นไส้มากมาย..
พอผมได้ยินดังนั้นก็อ้าขากว้างออกไปอีกครับ คิคิ...ผมจึงได้รับคำสรรเสริญเยินยอจากบรรดาเพื่อนๆผู้หญิงผมเป็นการใหญ่...พวกมันไม่เห็นหรอกครับคิคิ(คิดว่านะหึหึ) แล้วผมจึงเดินถือเสื้อผ้าที่ไอฝนมันโยนให้ผมเดินขึ้นไปบนห้อง ทาโลชั่นเสร็จก็จัดการหากุงเกงในใส่แล้วจัดการเอาเสื้อผ้าที่ไอฝนมันให้ผมมาใส่อะครับ...ชุดที่มันให้ผมใส่ก็เป็นเสื้อเชิ้ตสีฟ้าแขนยาว..มีเน็คไทด้วยครับกับกางเกงสเลคสีดำ เข็มขัดหนัง...พอผมใส่เสร็จก็เอานาฬิกาที่ไอนัทมันให้ผมมาใส่ แล้วเดินลงมาหาพวกมันข้างล่าง
หลังจากนั้นพวกสาวๆ ก็จัดการแต่งหน้าแต่งตาให้ผม อะครับ ให้มันดูโทรมๆเข้าไว้...ดูแก่ๆ หงึ..ผมเผ้าที่ผมจัดทรงอย่างดีเมื่อกี่ พวกมันก็จัดการขยี้ซะยุ่งไปหมด .
..พอพวกมันปู่ยี่ปู่ยำผมจนสะใจแล้วพวกมันก็ลากผมไปที่รถของพ่อไอแทน ที่ตอนนี้มีอุปกรณ์ไรมากมายกองอยู่หลังรถจากนั้นพวกผมเหล่าชายถึก ก็กระโดดหย่อยขึ้นหลังรถ พวกสาวๆก็เข้าไปนั่งในแคป อะครับ แล้วก็ออกเดินทางกันซะที..เห็นว่าขบวนจะเริ่มตอน 7 โมงตรง คิคิ อีกไม่ถึง 10 นาทีขบวนก็จะเริ่ม แต่อุปกรณ์ต่างๆ ยังไปไม่ถึงเลยเหอๆๆๆๆ
รวดเร็วปานจรวดจริงๆครับ ไม่นานพวกผมก็ถึง จุดเริ่มของขบวน พอพวกรุ่นพี่รุ่นน้อง ที่หมู่บ้านเดียวกับพวกผมเห็นรถพวกผมมาก็จัดการถลาเข้ามาที่รถหยิบจับอุปกรณ์ต่างๆไปเข้าขบวนกันแหละครับ..
“โหย ไมมาช้ากันจัววะ พี่..เอ่อ..555555..พี่โม โคตรเหมือนเลยหว่ะ 555555” อ่าวไอแสบไอตัวดีแม่ม...หัวเราะเยาะ กู..ในใจคิดเคืองๆ แม่ม ถ้าจะให้กูแสดงได้เนียน นะ น่าจะให้เหล้ากูซักแบน ก็ยังดีวะ 5555555ก็ได้แต่คิดอะครับ..
“อะ อะ คิดไรอยู่...หึหึ..อะพี่ น้ำหวาน หึหึ.”ไอแสบมันมองหน้าผมแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์อะครับ
มันยื่นกระบอกน้ำกระบอกนึงให้ผม...ผมก็รับมาอย่างงงๆ แล้วเอาจมูกดมดูก่องอะครับ หึ..มันนี่แสบสมชื่อ พอผมได้กลิ่นและรู้ว่าในกระบอกน้ำนั้นเป็นอะไร ไอโมก็จัดการซดโฮก ลงคอไปอะครับ แอลกอฮอร์ร้อนๆ วิ่งลงคอผมไปอย่างรวดเร็วสร้างความสยึ๋มกึ๋ยให้ผมดีจริงๆครับร้อนตั้งกะปากยันท้องผมเลยทีเดียวข้าวยังไม่ได้แดก ก้อแดก เหล้าก่อน เลยกู on the rock ครับ..มึนเล็กๆเหมือนกัน...(ไม่เล็กหล่ะ)
เหล้าไอแสบนี่ ได้ผลดีจริงๆครับ หลังจากที่ผมกรอกเข้าปากไปหลายรอบ หน้าเริ่มตึง ความอายเริ่มหดหาย พอขบวนพาเหรด เริ่ม ไอโมก้อกอดกระบอกนั้นแหละครับ ติต่างว่าเป็นขวดเหล้าา แล้วทำเป็นเดินเซแซดๆ ..ทำหน้าหื่นๆ เวลาเจอสาวที่ไหน ก้ทำเป้นแถๆ เข้าไปหาหน้าหม้อโคตรๆเลยผมอะ....หึ..หน้าหม้อขนาดนี้สาวๆที่ผมแถไปหาไม่ยักหนี ครับ มีแต่ร้องวี๊ดว้ายเล่นกะผมซะงั้น จนผมกลัวต้องเดินหนีออกมาเอง หงึ..ถึงหน้าจะเหมือนภาชนะหุงต้ม แต่ก็เลือกนะ ขอบอก...
เดินๆ ไปซักพัก ไอโมก็ทรุดตัวลงนั่งกลางถนน แล้วเข้าไปกอดรัดดึงแข่งดึงขา ไอคนที่มันใส่ชุดขวดเหล้าอยู่อะครับ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน..ก็ไอแทนเพื่อนยากผมนั้นเอง...(มานึกตอนนี้กูทำไปได้ยังไงว้า โคตรอายเลย เฮ้อ) สร้างความสนุกสนานให้กับคนที่มาดูขบวนพาเหรดเป็นอย่างมากครับ...
“นี้ๆ นั้นพี่โม จริงๆ ด้วยอะ..ว้าย ไม่น่าเชื่อเลย พี่เค้าจะกล้าทำ...ว้ายๆฉันน่าจะเอากล้องมานะเธอ” พูดเหมือนจะกระซิบนะครับ แต่ดังโคตร จนทำให้คนหูดีอย่างไอโม ได้ยินเข้าจนได้..
.และผมก้อหันขวับกลับไปมองเจ้าของเสียงแต่โดยดี ...ยิ้มหวานๆให้ทีนึง ส่งจูบให้ด้วย.ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ....และผมก็หน้าเดิน...คลอเคลียกะไอขวดเหล้าเพื่อนรักไปตลอดการเดินขบวนพาเหรด....ขอโบ๊ก ว่าตลอดการเดินขบวนไอโมไม่ได้ใส่ร้องเท้าเลยครับแต่งตัวซะโก้ แต่ไม่ใส่ร้องเท้า สภาพนี่ไอขี้เมาชัดๆเลยครับ แสดงก็ง่ายครับ ยังกะเอาชีวิตจริงมาแสดง คิคิ เอ๊ะยังไง
กว่าการเดินสวนสนามจะเสร็จ กว่าพิธีการต่างๆจะจบลงไอโมก็เมื่อยแล้วหล่ะครับ เลยแอบเลวอีกแล้วครับ.ล้มตัวนั่งลงกับพื้นสนามฟุตบอลอย่างหมดแรง..และแอบจิบน้ำในกระบอกน้ำไปด้วยครับ คิคิ ไอแทน ก็เอาด้วยหุหุ..หนุกหนานใหญ่ผมกับมัน...
และพอพิธีการต่างๆเสร็จสิ้นลงพวกผมก็เก็บของขึ้นรถอะครับ กะกลับบ้านกันก่อนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยแหละครับ กะจะไปอาบน้ำอีกรอบด้วยแหละผมอะเหงื่อไหลซิบๆเลยแหละขนาดหนาวๆนะเนี๊ยะ..
พอขนของขึ้นรถเรียบร้อยไอโมก็กระโดดขึ้นกระบะหลังทันใดครับ...และพอถึงบ้านผม ผมก็กระโดดลง เดินเข้าบ้านมึนเล็กๆครับแต่ไม่เมาหรอกครับ แค่นี้ยังห่างไกลจากคำว่าเมาครับ...แล้วผมก็ไปจัดการอาบน้ำอีกรอบหล่ะครับเหอๆ แล้วเมี่อเช้ากูจะอาบทำไมวะเนี๊ยะ..
อาบเสร็จก็จัดการเอากางเกงที่จะใส่เตะบอลมาใส่อะครับ..พร้อมด้วยเสื้อกีฬา ที่พวกผมภูมิใจเสียหนักหนา ก้อออกแบบกันเองกับมือนี่ครับ หุหุ...สวยนะเนี๊ยะ แต่ไอโมยังไม่ใส่ครับ คิคิ จับยัดเข้าไปในกระเป๋าเป้ พร้อมรองเท้าสตั๊ดคู่ใจ กวดเอากระเป๋าตังค์ กะทอสับมือถือลงในกระเป๋า หยิบเสื้อยืดสีขาวตราห่านคู่ มาใส่ แล้วเดินลงกะไดไปอะครับจัดการล๊อคบ้านแล้วเข็นแมงกะไซต์คู่ใจออกมา ก็พอดีไอแทนมันขับแมงกะไซต์มันออกมาพอดีอะครับพวกมันซ้อน 3 กันมา ก็มีไอแทน ไอหนิง(รุ่นพี่ครับ) และก็ไอนันท์...ไอนันท์มันเลยระเห็ดมาซ้อนท้ายผม...หึหึ....
พวกผมสี่คน กับรถแมงกะไซต์ สองคัน ก็ค่อยๆขับออกจากหมู่บ้านไปแหละครับ ตอนที่ขับออกจากหมู่บ้านนี่ยังไม่ขับเร็วเท่าไหร่ครับ...คือถนนมันเป็นถนนซีเมนต์อะครับไม่ใช่ถนนลาดยางมะตอยคิคิ ไม่กล้าเสี่ยงตายครับ..พอเลี้ยวออกมาจากทางเข้าหมู่บ้านสู่ถนนใหญ่...ก็จัดการค่อยๆเร่งเครื่องขึ้นทีละนิด ทีละนิดครับ...และเข็มไมล์ของผมก็ไปหยุดอยู่ที่ 130 ยังไม่สุดครับเร่งยังไม่สุดเลยอะ..
ขณะที่ผมกำลังเร่งบิดแฮนด์อย่างเมามันส์อยู่นั้นรถผมมันก็เกิดอาการกระตุกครับ และเครื่องก็ดับไปเลย ดัง กึก กึก อยู่ ครั้ง 2 ครั้งได้มั้งครับ ก่อนเครื่องจะดับอะ...ณ ตอนนั้นผมคิดว่าผมต้องตายแน่แล้ว..ความเร็วขนาดนั้น ถ้าล้มลงไปไม่รอดแน่..กูต้องตายแน่แล้วสำนึกสุดท้ายของคนใกล้ตาย ครับ..พ่อ แม่ เค้าขอโทษ ที่ทำตัวไม่ดีเค้ารักพ่อแม่นะดูแลไอมดดีๆนะ..พี่นัทผมขอโทษนะพี่มีความสุขเผื่อผมด้วยนะ...ไอคิม..กูยังไม่ได้บอกรักมึงเลย..ไอชั่ว..
‘ฟรึ๊ดดดดดดดดดด’
เสียงฟรึ๊ดที่ดังขึ้นทำให้สติที่หลุดลอยของผมเริ่มกลับมา ผมรู้สึกว่ารถมันหมุนตัวกลับ...ผมจึงปล่อยมือทั้งสองข้างจากแฮนด์แมงกะไซต์ แล้วยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองอย่างด่วน (ดูดิครับขนาดคิดว่าตัวเองกำลังจะตายมันยังอุตสาห์ห่วงหน้าตา)
‘แคร็กกกกกกกกกกกกกกกกก’
นี้คือเสียงรถ ที่มีไอโมติดอยู่ ไถลไปตามพื้นยางมะตอยอย่างดีอะครับ...รู้สึกชาไปหมด....ตั้งแต่มือไปจนถึงตีนเลยครับ กูตายแน่ๆ กูตายแน่ๆ....
‘โครม’
โอ้...ตอนนั้นผมคิดว่าผมตายไปแล้วครับเพราะตามเนื้อตัวผม มันไม่มีความรู้สึก...มันเจ็บจนชาว่างั้น..แล้วผมก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายดังเข้ามาใกล้ๆ ตัวผม
พร้อมกับมือของใครบางคนที่ พลิกตัวผมขึ้นมาจากพื้นยางมะตอยผมค่อยๆลดมือลงจากใบหน้าของตัวเอง ...และคิดว่าสงสัยกูยังไม่ตายมั้ง..แล้วผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างอ่อนแรง...แต่หนังตาผมมันก้อหนักเหลือเกิน และโลกของผมก็ดับวูบลงไปเลย..ดำมืดสนิท..
-
ใครที่เป็นคนช่วยโมขึ้นมาอ่ะคับ รีบมาลงต่อไวๆนะคับ อยากรู้มากๆ
-
คนกระดูกเหล็กอย่างโมไม่เป็นไรหรอก คิคิ o8
-
โม...อึดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..ไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกกกกกก
-
เอามาต่อไวๆนะ :amen:
-
.........ต่อด่วน..... :amen: :amen:
-
ต่อด่วนเลยแน๋ว :amen: :amen: :amen:
-
ใช่ ต่อด่วนเลยแน๋ว ชิ
:m11: :m10:
-
มาต่อได้แล้วคิดถึงนะ
-
รออ่านตอนต่อนะงับ
o15
-
พี่แน๋ว โมโม มาทวงเองเลย หุหุ :m12: ต่อด่วยเลย :m4:
-
โดนโมโมทวงอีกแย้วว แหะแหะ :m5:
////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 11.1
“ซี๊ดดดด...ฮือ.อ่อย..อ๊ากกกกกกกกกกก...เจ็บๆๆๆ..ฮือ..” นี้คือเสียงร้องอันโหยหวน ของกระผมนายแตงโมเองครับ...
ตอนนี้คุณหมอ และคุณพยาบาลกำลังช่วยกันงัดเอาเศษหินออกจากท้องของกระผมอยู่ หง่า...เจ็บโคตรๆ เลยอ้า...
หลังจากที่ผมสลบเหมือดไปนั้น..ผมรู้สึกตัวอีกทีคือผมนอนแอ่งแม้งอยู่หลังรถกระบะของลุงหงัด แกกำลังขับรถจะไปดูพวกผมแข่งกีฬาหน่ะครับ(แกเป็นคนในหมู่บ้านผมอะแหละ) แต่แกดันมาเจอนักกีฬาอย่างผมกะไอนันท์นอนเล่นอยู่กลางถนนซะก่อน แกเลยต้องหยุดรถ แล้วให้ไอแทน กับไอพี่หนิงช่วยกันแบกผมกับไอนันท์ ขึ้นหลังรถแกจะพาไปโรงบาลอะครับ
“อือ..โอ้ย...เจ็บหว่ะ...” พอรู้สึกตัวขึ้นมาผมก็รู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งตัวครับ มันทั้งเจ็บทั้งแสบ...โดยเฉพาะที่ท้อง กับมือทั้งสองข้าง..
“อ้าว..ฟื้นแล้วเหรอมึง..แม่ม ไอห่ะ กูตกใจแทบแย่...นึกว่ามึงจะต่ายห่ะไปซะแล้ว” ไอแทนมันพูดกับผมยิ้มๆ อะครับ...ดูท่าทางมันคงโล่งอกไม่ใช่น้อยเหมือนกัน..
“อือ..อ่อย..อะ ไอนันท์ หล่ะวะ...” ผมถามถึงไอนันท์มันอย่างเป็นห่วงอะครับ
...ผมกลัวว่ามันจะเป็นอะไรไป..ถ้ามันเป้นอะไรไปผมจะทำยังไง...ผมคงยกโทษให้ตัวเองไม่ได้ไปตลอดชีวิต..ที่เป็นสาเหตุทำให้เพื่อนต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้...แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลออกมาอะครับ...อารมณ์ตอนนี้อ่อนไหวอย่างรุนแรงครับ..ทั้งก่อนหน้านี้ที่นึกว่าตัวเองจะตายซะแล้ว พอรู้ว่าตัวเองยังไม่ตายก็โล่งอกจนสลบเหมือด..พอฟื้นขึ้นมาก็เป็นห่วงเพื่อนจนกลัว..กลัวว่าเพื่อนจะเป็นอะไรไป...ไม่น่าเลยกู ไม่น่าเลยจริงๆ
“มึง ร้อง ทำไมเนี๊ยะ...กูไม่เป็นไร...แค่ถลอกนิดหน่อย...ห่วงตัวมึงก่อนเถอะ..” เสียงที่ดังขึ้นข้างหลังไอแทน ทำให้ผมรู้สึกโล่งอก..
.จนต้องยื่นมือออกไปให้มันจับ...ไอนันท์มันคว้าข้อมือผมไปจับไว้แน่น...แล้วมันจึงขยับเอาคางเกยไว้บนไหล่ไอแทน แล้วมองสบตากับผม...
“เจ็บมากเลยสิมึง...ดูมือมึงสิ...ถลอกหมดเลย...” ไอนันท์มันพูดเสียงแหบๆเหมือนกับจะร้องไห้อะครับ..
.มันเอามือลูบที่หลังมือผมเบาๆ..แต่แค่นั้นมันก็ทำให้ผมต้องซี๊ดปากออกมาด้วยความเจ็บอะครับ...ผมจึงละสายตาจากหน้าไอนันท์มามองดูที่มือของตัวเอง...ฝ่ามือไม่มีอะไรครับยังปกติ..ผมจึงพลิกมือตัวเองเพื่อดูหลังมือ....เท่านั้นแหละครับไอโมใจหายวาบ...ผมยกมืออีกข้างขึ้นมาดู...โอ้...หลังมือผมทั้ง 2 ข้างผิวหนังผมมันถลอกปอกเปิกอะครับ แผลถลอกเริ่มตั้งแต่ที่ข้อนิ้ว ไล่ ไปจนถึงข้อมือ..เห็นกระดูกสีขาวๆ และเลือดสีแดงๆไหลซึม...ตกใจจนน้ำตาร่วงออกมาอีกรอบครับ..ถ้าผมไม่เอามือบังหน้าไว้ จะเกิดอะไรขึ้นกับหน้าของผมกันนี้...แค่คิดก็สยองแล้ว...
“เจ็บมากเหรอวะ...มึงไอโม....”ไอแทนมันพูดกับผมเสียงเบาๆ อะครับ..ตอนนี้ผมนอนหนุนตักมันอยู่อะ...
“อือ..กู..ระ รู้ สึก เหมือนจะ หะ หายใจไม่ออกหว่ะ”..ผมพูดกับไอแทนเสียงสั่นๆ แล้วเอามือไปจับบริเวณท้องของผมเอง...เพราะผมรู้สึกว่าผมเจ็บบริเวณท้องน้อยผมอย่างมากมายเลยอะครับ..
“โอ้ย..ฮือ.” แค่เอามือไปแตะนิดเดียว..ผมก็เจ็บเหมือนจะตายแล้วอะครับ...ไม่รู้ว่าท้องน้อยผมมันเป็นไรกันแน่
“ท้องมึงเป็นแผลหว่ะ...เหวอะหว่ะ เลยมึงเอ้ย...แม่ม เกือบไปแล้วมึงไอโม เกือบไปแล้ว.” ไอแทนมันพูดเสียงเศร้า แต่ผมว่ามันแกล้งทำครับ..
“เกือบไรวะ...”ผมถามเสียงแตกพร่าด้วยความเจ็บ ที่จริงผมไม่อยากพูดเลยอะครับผมเหนื่อยผมเจ็บอะ...เจ็บไปหมดทั้งตัวเลยแต่ที่ต้องพูดก็เพราะผมสงสัยอะครับ..
“เฮ้อ...อีกนิดเดียว..มึงก็เกือบไม่ได้เห็นหน้าไอโมน้อยแล้วหว่ะ...ดูดิ..แผลมึงห่างกับน้องมึงไม่ถึงคืบ วุ้ย...กูหวาดเสียว” มันพูดไปก็ทำหน้าหยดหยองไปอะครับ จึงเหรอวะ...หงือ....ใจหายวาบเลยผมอะ..หน้าเสียมากมาย
พอถึงโรงบาลเตียงคนเจ็บก็มาเลยครับ ไอแทนกับบุรุษพยาบาลช่วยกันแบกผมลงรถไปวางไว้บนเตียงแล้วเข็นผมเข้าห้องฉุกเฉินไป(เค้าเรียกงี้ปล่าววะ)..ส่วนไอนันท์พยาบาลก็พามันแยกไปอีกทาง คงไปทำแผลอะครับ...หลังจากนั้นกระผมก็ออกอาการเหมือนกับที่กล่าวข้างต้นนู้นแหละครับ....เจ็บโคตรๆๆๆๆๆเลยครับ
เพื่อนๆ ไม่เชื่อลองเอาท้องไปครูดกับถนนยางมะตอยดูนะครับ แล้วคุณจะรู้ว่านรกมีจริง เหอๆ...
พอหมอทำแผลให้ผมเสร็จ ก็จัดการพาผมไปเอ๊กซเรย์ดูสมองดูกระดูก ดูนั้นดูนี้วุ่นวายไปหมด...เสร็จแล้วจึงค่อยเข็นผมออกมาอยู่ที่ห้องพักคนป่วยอะครับ...แผลถลอกตามตัวได้รับการทายาแล้วเรียบร้อย เหอๆ แผลที่ท้องผมอาการหนักพอควรครับ..และหมอก็ไม่ได้ปิดแผลให้ผมด้วยนะครับจำไม่ได้ว่าหมอให้เหตุผลว่าไง คล้ายๆกับว่าไม่อยากให้มันอับอะไรทำนองนั้น.
.และก็แผลของผมไม่ได้เย็บนะครับเย็บไม่ได้ขนาดแผลที่ท้องใหญ่ขนาดนั้นยังเย็บไม่ได้เพราะมันเป็นแผลถลอกอะครับเลยได้แต่ทำแผลให้..แงะเศษหิน...เศษดิน..ออกจากท้อง หัวไหล่ มือทั้ง 2ข้าง และหัวเข่า..เหอๆ..แค่นี้ไอโมก็หมดแรงแล้วครับเจ็บมากมายมหาศาล สะท้านโลกเลยแหละครับ น้ำตาร่วงเป็นพักๆ...สะอื้นไห้เป็นบางคราว หงือ ก็เล่นแงะกันสดๆแบบนี้นี่ครับ...พอเสร็จแล้วไอโมถึงได้หมดแรงแบบนี้นี่แล....
พอหมอพาผมออกจากห้องฉุกเฉินมาที่ห้องพักผู้ป่วยชายแล้ว ผมก็เห็นแม่ผม ไอนันท์ ที่ตอนนี้มีสีแดงๆแตะแต้มอยู่เต็มตัวเหมือนกัน...แต่อาการมันไม่หนักเท่าผม..ไอแทน ไอพี่หนิง.ไอวิทย์....และ..ไอ........ไอชั่ว....ที่ผมไม่อยากเจอหน้ามันที่สุด...กูเกลียดมึง
-
ตอนที่ 11 .2
หึหึ(มีงี้ด้วยนะคนเรา นับวันยิ่งมีอะไรแปลกๆขึ้นทุกวันสิน่าไอ โม)
“เป็นไงบ้างเจ้าโม ลูก...เจ็บมากไหม..” เสียงสั่นๆ ของแม่ ทำให้ผมละสายตาจากใคร บางคน ออกมามองแม่ที่ตอนนี้ตาทั้งสองข้างคลอไปด้วยน้ำตา...รู้สึกผิดจังที่ทำให้ แม่ต้องร้องไห้....
“เค้าไม่เป็นไรหรอกแม่...เจ็บนิดเดียว...”ผมยื่นมือไปคว้ามือแม่มาแนบไว้ที่แก้ม แล้วยิ้มให้แม่นิดนึง...
“นิดเดียวอะไร..ดูสิเนื้อตัวถลอกไปหมด...ตายแล้ว..ฮือ..มือทำไมเป็นแบบนี้หล่ะ ลูก..ฮือ” หง่ะ แล้วคุณนายก็ร้องไห้โฮเลยครับ...ไอโมที่ไม่เคยเห็นแม่เป็นแบบนี้ มาก่อนถึงกับทำอะไรไม่ถูก...อึ้งมากมายเลยครับ...
“แม่...เค้าไม่เป็นไรจริงๆ นะ..แค่ถลอกนิดเดียวเองนะแม่...เค้าไม่เจ็บขนาดนั้น หรอก...”ผมพูดกับแม่เสียงเบาๆ ผมอยากปลอบใจแม่อะ...แต่ทำไม่เป็น..งือ..ความเจ็บ ความปวดที่มีอยู่ตามเนื้อตัวตอนนี้มันไม่เท่ากับความเจ็บใจที่ทำให้แม่ต้อง ร้องไห้หรอกครับ....
“แม่เห็นรถโมแล้ว...แม่นึกว่า...โมจะไม่รอดซะแล้ว ฮือ..อย่าทำแบบนี้อีกนะลูก.. อย่าขับรถเร็วแบบนี้อีกนะ แม่กลัว...ฮือ” ไอโมพูดไม่ออกครับ...ได้แต่ยิ้มจืดๆ ให้แม่...
“เค้าไม่รู้อะ ว่าเค้าจะทำได้รึเปล่า เค้าไม่อยากผิดคำพูดกับแม่นะ...แต่เค้าจะพยายามนะแม่...อือ...เอ่อ แม่...แม่บีบมือเค้าอะ เค้าเจ็บนะ..”พูดเสร็จแล้วทำหน้างอครับ...แม่คงลืมตัวคว้ามือผมไปจับแล้วบีบซะแน่นเลยครับ ไอโมนี้น้ำตาร่วงเลย..เจ็บ หง่ะ
พอแม่ได้ยินผมพูดแบบนั้นแถมทำหน้างอเข้าให้ แม่ก็ได้แต่หัวเราะอะครับ...แม่เอา มือลูบหัวผมเบาๆ..หลังจากนั้นแม่ก็ไปคุยกับหมออะครับเปิดโอกาสให้เพื่อนๆผมเข้ามาถามไถ่ผมอะครับ..
“มึงเป็นไงบ้างวะ..ไอนันท์”ผมถามไอนันท์ด้วยความเป็นห่วงอะครับ อยากรู้ว่าหมอว่าไงบ้างอะครับ
“ก็ไม่เป็นไรหว่ะ...อย่างที่เห็นถลอกนิดหน่อย...ไม่หนักเหมือนมึง...”ไอนันท์มันพูดแล้วยักคิ้วให้ผมอะครับ ไอนันท์มันนั่งที่เก้าอี้อะครับ คนอื่นยืนรอบๆเตียงผม
“เออ ก็ดีวะที่มึง 2 ตัวไม่เป็นไรกันมาก..กูกะไอคิม ไปดูสภาพรถมึงแหละ แม่ม กู นึกว่ามึง 2 ตัวจะตายไปซะแหละ กูเตรียมจองเมร เลยนะเว้ย ฮ่าๆ” ไอวิทย์ มันพูดขึ้นเสียงดัง และมีหน้ามาเอ่ยถึงไอสารเลวที่ผมเกลียดขี้หน้ามันสุดๆตอนนี้.. อีกอะมันอะ
“เสียใจด้วยนะเว้ย...ที่ทำให้มึงผิดหวัง...กูไม่ตายง่ายๆหรอก” ผมพูดกับไอวิทย์แต่ตาผมมองที่ไอคิมครับ...
มันไม่พูดอะไรอะครับ..มันเอาแต่มองหน้าผมอะ พอมันได้ยินผมพูดแบบนั้นมันก็ยักไหล่แล้วเดินมานั่งลงบนเตียงผมอะครับ...ผมก้ได้แต่มองมันอย่างไม่พอใจแต่ก็ไม่พูดอะไรอะครับ กลัวเพื่อนๆผิดสังเกตุอะ
“แหม๋มึง..จะว่าไปกูก็ผิดหวังเล็กๆ เหมือนกันนะที่มึงไม่ตาย 5555555” ไอวิทย์มันพูดแล้วหัวเราะอะครับมันคงรู้ว่าผมพูดประชดไอคิมมัน...
“ไอเพื่อนชั่ว..” ผมด่าไอวิทย์แต่เท้ายันโครมที่ไอคิมไปทีนึง..โดนท้องมันเต็มๆเลยครับ...ผมได้ยินมันซี๊ดปากเบาๆ..และทำเสียงหึ ในลำคอด้วย(แหนะยังเสือกได้ยินอีกกู)
และหลังจากนั้นผมกับเพื่อนๆก้อคุยนั้นคุยนี้กันอะครับ...เพื่อนๆผมมีแต่คนพูดว่าเหลือเชื่อ ปาติหาน(คิคิขอเล่นหน่อยนะ ชอบ) มากมายที่ผมกับไอนันท์รอดมาได้...
สงสัยต้องไปทำบุญเจ็ดวัดเจ็ดวา แก้เคล็ดซะแหละ...ในระหว่างที่คุยกับเพื่อนอยู่นั้นผมไม่คุยกับไอคิมมันเลยครับไม่ชายหางตามองมันด้วยอะ..เห็นไอวิทย์บอกว่ามันมากะไอคิมอะครับ..ไอคิมมันก็คุยกับเพื่อนๆผมดีอะนะครับ...ไอนี้ทีกะคนอื่นนะมันดี้ดี..เป็นมิตรโคตรๆ ทีกะผมหน่ะฮึ่มๆๆๆๆๆ...
“โม คืนนี้ นอนโรงบาลซักคืนนะลูก..พรุ่งนี้ค่อยกลับบ้าน..” แม่ผมพูดหลังจากที่ไปคุยกับคุณหมอมาแล้วอะครับ หน้าตาแม่ดูสดใสกว่าเมื่อกี้นี้เยอะเลยอะครับ..คงรู้จากหมอแหละว่าผมไม่เป็นไรมาก
“หูย ไม่เอาอะแม่...เรื่องไรเค้าต้องนอนโรงบาลในวันปีใหม่ด้วยเล่า..ฤกษ์ไม่ดีตั้งกะเริ่มต้นวันแรกของปีเลยอะ ไม่เอา...เค้าอยากกลับบ้านอะ นะ แม่นะ...เค้าไม่นอนโรงบาลนะ” ไอโมก็อิดอ๊อด อ๊อดอ้อน แม่สุดฤทธิ์ครับ...ไม่อยากนอนโรงบาลตั้งกะวันแรกของปีอะครับ
“ว่าไงค่ะคุณหมอ...กลับบ้านได้ไหมค่ะ” แม่ผมหันไปถามคุณหมอที่เดินตามมาทีหลังอะครับ....
“จะกลับก็ได้ครับ ไม่มีปัญหาอะไร” แล้วคุณหมอก็ยิ้มให้ผมอย่างใจดีครับ ไอโมก็ยิ้มหน้าบานเลยทีเดียว..
และพอคุณหมอดูนั้นดูนี้ตรวจนั้นตรวจนี้ ให้ผมเรียบร้อยแล้วคุณหมอก็ขอตัวอะครับ ไอแทนกับไอหนิง กลับบ้านไปตะเตรียมอะไรบางอย่างครับ พอแม่ไปจ่ายค่ายาอะไรเรียบร้อยแล้วก็จะกลับบ้านกันอะครับ ไอวิทย์มันไปเข็นรถเข็นมาจากไหนไม่รู้ครับ มาจอดไว้ข้างๆ เตียง..ผมก็พยายามกระเสือกกระสนจะลงไปนั่งบนรถเข็นให้ได้อะครับ..โดยมีไอคิมที่เข้ามาพยุงตัวผมให้ลุกขึ้นผมก็เอาแขนปัดๆมันออกอะ (ใช้มือไม่ได้ครับเจ็บอยู่) อย่ามาแตะกูนะเว้ย ว่ากูร่านก็ไม่ต้องมายุ่งกะกู กะจะว่ามันไปเหมือนกันครับ แต่ผมบอกกับตัวเองไว้แล้วว่าจะหุบปากให้สนิท และจะไม่พูดกับมันเป็นอันขาด...
ไอคิมพอมันเห็นผมปัดมือมันออกมันก็มองตาผมเขม็งเลยครับมันย่อตัวลงอุ้มผมขึ้นมาทั้งตัว ไอโมก็ตกใจสิครับ..ไม่คิดว่ามันจะอุ้มอะ..แล้วมันก็ค่อยๆวางผมลงนั่งบนรถเข็น
“เตรียมใจไว้เถอะนายโม..เรายังไม่ได้จัดการกับนายเลย..กล้านะที่ต่อยเรา” มันกระซิบเบาๆที่ข้างหูผมเสียงห้าวๆห้วนๆของมันทำให้ไอโมหวั่นไหวได้เหมือนกันครับ ทำไรไม่ได้นอกจากเงียบครับสำหรับไอโมในขณะนี้...
พอมาถึงรถมันผมก็มองแล้วทำหน้างออะครับ..ไม่อยากนั่งรถมันเฟ้ย..แม่ม..ผมหันหน้าไปมองหน้าแม่ แม่ยิ้มให้ผมนิดๆ พอไอคิมมันเปิดล๊อคให้ ไอนันท์กับแม่ผม ก็เข้าไปนั่งที่เบาะหลังอะครับ...ก็เหลือแต่ผมสิครับไอคิมมันเปิดประตูข้างคนขับออกมันก็ย่อตัวลงเพื่ออุ้มผมขึ้นไปนั่งบนรถอะครับโดยมีไอวิทย์ยืนจับรถเข็นไว้แน่นไอโมก็ไม่ยอมหล่ะครับปัดมือมันออกอีกครั้ง แล้วพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล แล้วค่อยๆนั่งแปะลงกับเบาะรถนิ่มๆ
แล้วผมก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้วครับ เอนตัวพิงกับพนักพิงแล้วหลับตาลงผมได้ยินเสียงประตูรถปิดเบาๆ แล้วครู่นึงเสียงประตูรถก็เปิดขึ้นอีกพร้อมกับเสียงขยับตัวเบาๆ จากที่นั่งข้างๆ…หลังจากนั้นรถก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ....โดยมีเสียงพูดคุยของแม่ผมกับไอเจ้าพวกนี้คุยนั้นคุยนี้กันไปตลอดทางครับ ชิ น่าหมั่นไส้
เป็นที่สุด
พอรถจอดผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมองอะครับ... ผมมองไปที่หน้าบ้านเห็น แคร่ไม้ไผ่ อันนึงวางอยู่..และมีพวกใบไม้ อะคับพวกใบมะขามอะไรพวกนี้อะ มีใบอะไรอีกบ้างไม่รุ้ 4-5 อย่างวางกองๆ อยู่อะครับมากมายก่ายกองเลยทีเดียวผู้เฒ่า ผู้แก่เพียบ ผมรู้ชะตากรรมตัวเองแล้วครับ....เฮ้อ ..
ผมถอนหายใจเฮือกด้วยความอับอายผู้คน อายที่ตัวเองขับรถล้ม อายโคตรๆไม่อยากลงจากรถเลยอ้าๆๆ..หงือ...แล้วประตูข้างผมก้อเปิดออกพร้อมกับมือของใครบางคนที่ยื่นมาแล้วอุ้มผมลงจากรถ ไอโมก็เตรียมปัดแหละครับ
“นี้ หยุดบ้า ซัก 5 นาทีจะได้มะ ฮ่ะ..”เสียงกระซิบห้วนๆที่ดังอยู่ข้างหูทำให้ผมต้องหยุด มองหน้ามันนิดนึง
..มันมองผมอย่างโหดเลยครับ..แม่ม ดุกูอีกแหละ ไอบ้าหนิ...พูดกะกูดีๆหวานๆหูหน่อยไม่ได้ไงวะแม่ม..ฮือ..กูเสียใจนะ...น้ำตาจะหยดเลยครับไอโม..
“คิม ลูก ไม่ต้องอุ้มเจ้าโม มันก็ได้มั้ง...หนักเปล่าๆ ...โมเดินได้รึเปล่าลูก” เสียงสวรรค์ แม่ผมเองแฮะ...ไอโมก็หน้าบานเลยแหละครับ...
“เดิ*****”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แม่....ไม่หนักเท่าไหร่หรอกครับ....” ผมยังพูดไม่จบคำเลยครับ...ไอชั่วคิมมันทะลึ่งพูดกับแม่ผมซะก่อนหง่ะ ฮือ
“เหรอ..งั้นก็วางเจ้าโมมันไว้ที่แคร่นั้นแหละจ้ะ” แม่ผมพูดยิ้มๆ แล้วเดินนำหน้าไอคิมไปที่แคร่ไม้ไผ่ที่วางอยู่ที่หน้าบ้านอะครับ...
พอไอคิมมันวางผมลง มัน ก็หันไปหวัดดี พวก ปู่ ย่า ตา ยาย ผมอะครับ ชิ มีมารยาทโคตรๆเลยนะมึงหมั่นไส้..เซ็งครับผมจึงล้มตัวนอนลงบนแคร่ไม้ไผ่นั้นอะครับ..
“ซี๊ด..อู้ย.....” ไอโมเจ็บครับ เจ็บแผลอะ...หงือ...
“เป็นไรอะ....เจ็บแผลเหรอ....” ไอคิมมันถามผมด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงมากมายเลยหล่ะครับ ......อย่ามายุ่งกะกู ไปไกลๆเลยไปชิ้วๆ....และมันก็ได้ความเงียบจากผมเป็นการตอบแทนเช่นเคยครับ
“เอ้า...เจ้านันท์ ...ขึ้นไปนอนข้างๆ เจ้าโมนู้นแหนะไป..เดี๋ยวยายจะก่อไฟแล้ว” ครับแล้วไอนันท์มันก็เดินมาล้มตัวลงข้างๆผม แล้วยาย(จำไม่ได้ครับว่าคนที่พูดหน่ะใครลืม) ก็จัดการก่อกองไฟโดยมี พ่อผมขนท่อนฟืนมาให้อะครับ...
“เป็นไงบ้างเจ้าโม หึหึ..เข็ดบ้างรึเปล่าเนี๊ยะ... เอง” พ่อผมพูดยิ้มๆ แล้วเอามือลูบหัวผมอะครับ...ผมก้อส่งยิ้มอ้อนๆให้พ่อหน่อยนึงหุหุ...พ่อยิ่งยิ้มมากกว่าเดิมอีก...
“นันท์เป็นไง...เกือบไปแล้วไหมหล่ะ หึหึ...แล้วจะกล้าซ้อนรถเจ้าโมมันอีกไมเนี๊ยะ หึหึ” พ่อผมถามไอนันท์มันอย่างอารมณ์ดีอะครับ รมณ์ดีอะไรก็ไม่รู้พ่อผม..เฮ้อ..ลูกชายสุดที่รักเกือบเป็นผีเฝ้าถนนไปแล้วแท้ๆ...
“จิ๊บจ้อยครับ ลุง หึหึ” ไอนันท์มันพูดพลางยักคิ้วให้ผมอะครับ ผมก็เลยยิ้มตอบมันไป
“เอ๋า..ไอโมกินซะหน่อย” ไอแทนมันยื่นแก้วที่ตอนนี้บรรจุน้ำสีขาวๆ และมีเกล็ดน้ำตาลตกตะกอนอยู่ที่ก้นแก้วอะครับ
แค่นี้ไอโมก็ทำหน้าหยดหยองแล้ว หละครับ ผมมองหน้ามันนิดนึง แล้วจึงซดโฮก น้ำนั้นลงคอไป........โอ้ยอุเหวะ..อยากจะอ๊อกครับ..สุดจะบรรยายเลย ไอ40ดีกรีผสมน้ำตาลเนี๊ยะ..หยึย..ผมกินไปครึ่งนึงแล้วยื่นแก้วนั้นให้ไอนันท์ไป...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าทำไมต้องกินไอเหล้าขาวผสมน้ำตาลนี้ด้วยแต่เมื่อคนเฒ่าคนแก่ว่า
ไงก็ว่าตามกันแหละครับ...ไอคิมมันมองหน้าผมอย่างแปลกใจสงสัยอะครับ...ผมเบ้ปากให้มันอย่างอดไม่ได้อะครับ
“เอ๋า เจ้าหนุ่ม ลงจากแคร่ได้แล้ว...จะขึ้นย่างกับเค้ารึไง” ยายคนเดิมพูดครับ
ยายเค้าไล่ไอคิมให้ลงจากแคร่ที่ผมกับไอนันท์นอนเหยียดยาวกันอยู่อะครับ หึหึ..ไอคิมทำหน้างงๆ หันมามองผมแล้วมันจึงลุกลงจากแคร่ไปนั่ง บนเสื่อกับพวกไอแทนไอวิทย์อะครับซึ่งพวกมันกำลังเตรียมอุปกรณ์แดกเหล้ากันอีกเช่นเคย...
“เฮ้ย ...นี้จะทำไรกันวะ..ย่างอะไรอะ..ย่างโม กับนันท์เหรอ งงหว่ะ” ไอคิมมันถามไอวิทย์อย่างงงๆ อะครับ....
“ย่างอะมันก็คล้ายๆกับอบสมุนไพรอะ นายเห็นพวกใบ้ไม้พวกนั้นมะ..นั้นหน่ะสมุนไพรทั้งนั้น...”ไอวิทย์มันค่อยๆอธิบายให้ไอคิมฟังอะครับ โดยมีผมซึ่งบังเอิญได้ยิน..นอนหมั่นไส้มันอยู่บนแคร่จิส์ ไอเด็กเต๊บ เอ้ย เซ็ง..
“แล้วทำไมต้อง..เอ่อ ย่างด้วยหว่ะ” เสียงไอคิมยังดังเข้าหูผมเป็นระยะอะครับ..
“ก็เพื่อให้เนื้อไอโม กับ ไอนันท์มันสุก ไง...ย่างซัก ชั่วโมง 2 ชั่วโม ก็กินได้แหละ...55555” นี้คือเสียงอันกวนตีนของไอแทนครับ และก็ได้เสียง หัวเราะเฮฮา จากคนที่นั่งๆอยู่ที่บ้านผมอะครับ ผมยังอดขำไม่ได้เลย..นี้มันริอ่านจะกินเนื้อหวานๆของกูเลยเหรอว่ะเนี๊ยะ...
“หึ..อ๋อเหรอ..เออหว่ะท่าทางน่าจะหวาน หึหึ” ไอชั่วไม่ต้องเลยมึง...ผมหันหน้าไปจ้องไอคิมมันเขม็งเลยครับ ไอคิมมันก็มองผมตาวาวเหมือนกันผมรู้ครับว่าที่มันพูดหน่ะ ความหมายไม่ได้เหมือนกับที่เพื่อนผมพูด...ชิ..
“หึหึ..5555 ..” ไอวิทย์มันหัวเราะขึ้นมาดังๆ
แล้วมันก็กระซิบกระซาบอะไรกับไอคิม ไม่รู้ครับ แล้วมัน 2 คน ก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมๆกัน แถมยังจับมือเช็คแฮนด์กันด้วยครับ...ขัดใจไอโมอย่างแรง แล้วมัน 2 คนก็หันมามองผมทำหน้าล้อเลียนอะครับผมว่ามัน 2 คนต้องนินทาผมอย่างแน่นอน...
ผมทำหน้าโหดใส่มันทั้ง 2 แล้วหันหน้าหนีอะครับ ก็พอดีกับที่แม่ผมเอาผ้าห่มผืนบางเปียกน้ำพอหมาดๆมาห่มให้ผมกับไอนันท์คนละผืน ผมก็จัดการดึงผ้าห่มมาคุมหัวไว้อะครับ...ไฟที่ยาย ก่อไว้เริ่มติดแล้วครับ และเค้าก็เริ่มเอาพวกสมุนไพรที่ว่าโยนเข้ากองไฟกลิ่นหอมๆไหม้ๆโชยเข้ามาในจมูกเป็นระยะ..
การย่างไฟเนี๊ยะก็เพื่อให้เลือดที่มันคั่งๆอยู่ในส่วนต่างๆของร่างกายได้มีการคลายตัวลงหน่ะครับ ..ที่ต้องย่างเวลาเกิดอุบัติเหตุต่างๆนั้นก็เพื่อกันไม่ให้เลือดคั่งจนกลายเป็นมะเร็งในภายหลังหน่ะครับ คล้ายกับการอบไอน้ำ แต่ชื่อก็บอกอยู่แล้วอบไอน้ำคือ อาศัยความร้อนจากไอน้ำเพื่อทำให้เราผ่อนคลายใช่ไหมครับ แต่การย่างตามภูมิปัญญาชาวบ้านเนี๊ยะ มีแต่ควันล้วนๆครับ ควันไฟฉุนๆนั้นหล่ะ ยิ่งควันเยอะเท่าไหร่ยิ่งดี...เหอๆๆ...ทรมานโคตรๆ เพราะไฟมันลนก้นเราอยู่ข้างล่างแคร่ห่างจากตัวเราไม่กี่เซ็น ...อะครับ...ร้อนก็ร้อน จะลุกจากแคร่ก็ไม่ได้..ที่ทำได้ก็คือ..ดึงผ้าห่มออกจากหน้า แล้วชะโงกหน้าขึ้นมาหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์ จากนั้นก็ต้องมุดหัวเข้าไปในผ้าห่มเหมือนเดิม..เฮ้อ..ร้อนครับ
เวลาผ่านไปเรื่อยๆครับ ไอแทน กะไอหนิง ขอตัวไปเตะบอล ผมก็มองมันด้วยแววตาละห้อยหล่ะครับอยากไป..ไอวิทย์ไปกับพวกมัน เหลือแต่ไอคิมหล่ะครับ ตอนนี้มันทำหน้าที่คอยดูไฟอะครับไม่ให้ไฟลุกแรงเกินไปแล้วก็คอยเติมกิ่งไม้ใบไม้เรื่อยๆอะครับ...ซึ่งจะว่าไปก็สบายนะครับ พอดีว่าช่วงนั้นเป็นหน้าหนาว (หนาวโคตรๆ) จึงค่อนข้าง ที่จะสบายที่ได้นั่งได้นอนอยู่กับกองไฟอุ่นๆอะครับ...
จาก 1 ชม.เป็น 2 และ 3 จากที่อุ่นสบายเริ่มร้อนโคตรๆอยากลุกออกใจแทบขาดแต่เห็นสายตาแม่ผม กับแม่ไอนันท์แล้ว ก้อได้แต่จ๋อยแดกทั้งผมและไอนันท์นั้นแหละครับผมชักทนไม่ไหวครับร้อนโคตรๆ.. ผมจึงดึงผ้าห่มออก..แล้วโยนไว้ข้างๆอะครับ ตัวผมขาวๆแดงไปหมดเลยครับ..ตั้งแต่หัวจดเท้าเลยก็ว่าได้ หึหึ.....กางเกงบอลที่ใส่อยู่เริ่มเปียกครับกุงเกงในก็ไม่ได้ใส่ครับคิคิ...หมอให้ถอดตอนที่ผมอยู่ รพ.อะครับแฮะ....ดีที่กางเกงเป็นสีดำไม่งั้นหล่ะก็ได้เห็นไอแตงโมน้อยกันเป็นแน่แท้ เหอๆ...และสัญชาติญาณผมมันก็บอกว่าตอนนี้ผมได้ตกอยู่ในสายตาอันหื่นโคตรๆของใครคนนึงอยู่พอผมหันไปก้เจอกับตาวาวๆของไอคิมมันอะครับ ผมกะจะดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มเหมือนเดิมแต่มาคิดดูอีกทีช่างแม่มกูร้อนให้มันมองจนจุกคอตายไปเลย ชิ
จากนั้นไม่นานครับก็มีรถเก๋งคันนึงมาจอดที่หน้าบ้านผม พร้อมกับรถแมงกะไซต์ของไอแทนกับพรรคพวก ผมคิดว่าพวกมันคงเตะบอลเสร็จเรียบร้อยแล้วเพราะนี้มันก็เริ่มเย็นแล้วด้วย....ผมคิดว่าเจ้าของรถเก๋งคนนั้นคงจะเป็นเพื่อนผมคนใดคนหนึ่ง แต่พอเห็นคนที่ก้าวขาลงจากรถมาก็ทำให้ผมใจหายเหมือนกันครับ หันหน้าไปมองไอคิม มันแว้บนึง ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอเอื้อกๆแหละครับ...
“หวัดดีค่ะ..โมเป็นไงบ้างเจ็บมากไหม” พี่กุ๊กยิ้มหวานแล้วยกมือขึ้นหวัดดีพ่อแม่ผมและร่วมไปถึงญาติๆของผมด้วยครับ...
พ่อแม่ผมก็ยิ้มแล้วรับไหว้กันอะครับ...ไหว้เสร็จพี่กุ๊ก ก็ยิ้มให้ผมนิดๆ แล้วยื่นมือมาจับมือผมอะครับ..
“อู้ย..พี่เบาๆสิครับ..เจ็บ” ผมพูดแล้วทำเสียงอ้อล้อให้พี่กุ๊กหน่อยอะครับแฮะ..
“ว้าย ขอโทษจ้ะ..โอ้ย แล้วนี้โมเป็นไรมากรึเปล่าเนี๊ยะ...”พี่กุ๊กพลิกมือผมแล้วดูที่หลังมือผมอะครับพี่กุ๊กทำท่าตกใจปนหวาดเสียวอะครับ...
“ไม่เท่าไหร่หรอกครับ ไกลหัวใจเยอะ..”ผมพูดกับพี่กุ๊กยิ้มๆ..อะครับกรุ่มกริ่มสุดฤทธิ์...
“เหรอจ้ะ...เอ่อ..เห็นแทนบอกว่า..น้องโม เอ่อ..ท้องทะลุอะ..จริงเหรอ” พี่กุ๊กมองผมอย่างหวาดๆอะครับ
ทำให้ผมขำก๊ากเหมือนกัน อะไรจะใสซื่อป่านนั้น..หึหึ พอพี่กุ๊กพูดจบเจ้าพวกเพื่อนๆผมที่ตอนนี้มันนั่งกันสลอนเต็มเสื่อ และเริ่มทำการแดกเหล้ากันอีกแล้ว ก็หัวเราะกันก๊ากๆ อะครับ แต่มีคนนึงที่มันไม่ขำมันมองหน้าผมอย่างโหดเลยครับ...สะดุ้งโหยงเลยครับไอโม.......พอดีผมหันไปสบตากะมันอะครับ...อารมณ์ขำๆพี่กุ๊กเมื่อกี้นี้หดหายไปในอากาศเลยครับ...
“ถ้าท้องทะลุจริงๆคงไม่ได้มานอน เล่นอยู่แบบนี้หรอกครับ” เสียงห้วนๆห้าวๆของไอคิมดังขึ้น อะครับ.สะดุ้งอีกแล้วครับไอโม
“นายหน่ะ...ก็มุดหัวเข้าไปในผ้าห่มได้แล้วมั้ง...”พูดเสร็จ..ไอคิมมันก็เอาผ้าห่มที่ผมโยนทิ้งไปเมื่อครู่นี้มาคลุมผมไว้ทั้งตัว..รวมทั้งหัวผมด้วยอะครับ…
.ผมก็ไม่ต่อต้านอะครับรู้แล้วครับว่าตอนนี้มันกำลังโกรธผม...ผมทำได้ก็แค่ดึงผ้าห่มออกจากหน้า แล้วมองตามหลังไอคิมมันไปอย่างโกรธเล็กๆ พอมันห่มผ้าให้ผมเสร็จมันก็เดินไปนั่งแดกเหล้ากับเพื่อนๆผมอะครับ...
จากนั้นผมกับพี่กุ๊กก็คุยนั้นคุยนี้กันไปเรื่อยแหละครับ...พี่กุ๊กคอยคุยกับพวกพ่อแม่และญาติๆผมเป็นพักๆ ผมรู้สึกว่าพี่กุ๊กเปลี่ยนไปเยอะเลยครับ อย่างแรกพี่กุ๊กดูกล้าขึ้นไม่ขี้อายเหมือนเมื่อก่อนดูเป็นผู้ใหญ่รู้จักเข้าหาพวกพ่อแม่ผมด้วย...พ่อผมหน่ะจำพี่กุ๊กได้แน่นอนครับ หึหึ...(พ่อผมมาบอกผมทีหลังอะครับ)พี่กุ๊กอยู่บ้านผมประมาณ 2 ชม.ได้มั้งครับก็ลากลับและบอกด้วยครับว่าพรุ่งนี้จะมาเยี่ยมใหม่ผมก็ยิ้มให้พี่กุ๊กนิดๆอะครับ...
ตอนนี้พวกญาติผู้ใหญ่ผมสลายโต๋กันไปหมดแล้วครับ เหลือแต่เพื่อนๆผมเด็กๆนั้นแหละ
ครับ..พอพี่กุ๊กกลับไอคิมมันก็กลับมาทำหน้าที่เฝ้าไฟให้ผมเหมือนเดิม...แต่คราวนี้ผมรู้สึกว่าไฟมันจะร้อนผิดปกติครับ จนไอนันท์มันทนไม่ได้รีบวิ่งแจ้นลงจาก แคร่ แล้วไปนั่งแดกเหล้ากับเพื่อนๆเฉยเลย ...ผมก็จะลุกบ้างครับ...แต่โดนแม่ที่ ตอนแรกเข้าบ้านไปทำกับข้าวเดินออกมาด่าให้อะครับ เลยต้องหยุดการกระทำโดยด่วน... นอนแอ่งแม้งให้ไอ้ชั่วคิมมันแกล้งต่อไป ร้อนแต่ต้องทน จะไม่ปริปากขอร้องมันเด็ดขาด..
“เออ นี้สรุปพวกมึงแพ้หรือชนะวะ” ผมซึ่งนอนเงียบเหงาเดียวดายอยู่บนแคร่ที่มีไฟลนก้นอยู่
ถามพวกเพื่อนรักของผมซึ่งตอนนี้พวกมันนั่งแดกเหล้าไม่สนใจใยดีผมเลยซักนิดนึง พูดขึ้นมาเสียงดังๆอะครับ...
“แพ้หว่ะ..แม่ม..กะเอาที่ 3 ซะหน่อย..เสือกแพ้เฉยแม่ม” ว่าแล้วไอแทนมันก็ยกเหล้ากรอกลงคอมันอะครับ..
“หึ...แหม๋ ไม่มีกูนี้พวกมึงมันไม่มีน้ำยากันขนาดนี้เลยเหรอวะโหยแม่ม” ไอโมได้ทีครับทับถมพวกมันสุดฤทธิ์ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โหมึงนะ...เก่งตายหล่ะมึงหน่ะ..แหม๋ กูยังสังสัยหว่ะ ไอโม...หึหึ” แล้วไอพี่หนิงมันก็เงียบครับ..คิคิ แล้วพวกมันก็หัวเราะกันคิกคัก..
“สงสัยไรวะ” ผมไม่น่าถามคำนี้เลยครับ...ถ้ารู้ว่าพวกมันจะพูดเรื่องนี้นะผมจะไม่ถามพวกมันเลยให้ตาย...
“ก็สงสัยว่า ถ้าพี่ไม่รถล้มซะก่อนนะ..พี่ยังจะมีแรงเตะบอลปล่าวหว่า...ได้ยินว่าเมื่อคืน...หายไป..อะอะ..กะพี่กุ๊กทั้งคืนไม่ใช่เหรอ 555555555” อ้าวซวยบรรลัยเลยครับเพื่อนๆ.........พูดเสร็จไอพวกเพื่อนชั่วของผมมันก็หัวเราะชอบอกชอบใจกันครับ
อากาศรอบตัวไอโมเริ่มเย็นตัวลงโดยไม่มีเหตุผล.....พวกมึงไม่รู้กันเลยนะว่า เพื่อนมึงกำลังชะตาขาด..เหมือนมีรังษีพิฆาตแผ่ออกมาจากตัวไอคิมส่งผ่านมาถึงผม ครับ..ไอคิมมันก้มหน้าก้มตาจัดการกับไฟต่อไปโดยไม่หันมามองผมเลยซักนิด เสร็จ แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปกินเหล้ากับเพื่อนผมโดยมีสายตาผมมองตามมันไปอีกเช่น เคย...ผมเห็นไอวิทย์ยกมือขึ้นตบไหล่มันแปะ..แล้วชงเหล้าให้ไอคิมมัน..ส่วนผม..ก็ได้แต่เงียบรู้สึกกลัวไอคิมมันขึ้นมาจับใจไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องกลัวมัน... รู้แต่ว่ากลัว...
-
แล้วบัจจุบันนี้แผลหายหมดยังคับพี่โม ตอบด้วยนะ :m11:
-
เหอ เหอ ตาคิมโกรธแล้ว :interest: โมโมจะโดนอะไรบ้างเนี่ย o18 o18
-
ลงซัก3ตอนไม่ได้หรอน้อยเหลือเกิน ชอบเรื่องนี้ที่สุดเลยสนุกดี :m15:
-
สงสัยโมโดนย่างสดแน่ๆ :sad3:
-
ตอนที่ 12
ปล่อยให้ผมว้าเหว่เอกาอยู่ได้ไม่นานครับ แม่ผมก็เดินออกมาพร้อมสำรับกับข้าว...แม่ถือสำรับออกมาวางไว้บนแคร่ที่ผมนอนอยู่
“หนุ่มๆ ไปยกสำรับกับข้าวในครัวมาปะ จะได้กินข้าวกัน” แม่ผมวางสำรับที่แม่ถือมาลงบนแคร่ที่ผมนอนอยู่แล้วหันไปบอกเจ้าพวกลิงที่มันนั่งแดกเหล้ากันอย่างเพลิดเพลินอะครับ...
จากนั้นไอแทนกับไอคิมก็เดินเข้าบ้านไปอะครับ คงไปยกสำรับกับข้าวหน่ะ..ที่พวกมันกินๆเหล้ากันเนี๊ยะไม่ได้กะให้เมาหรอกครับ กินไปเรื่อยๆเพลินๆ คุยกันซะมากกว่า พวกมันตั้งใจอยู่เป็นเพื่อนผมอะครับ...
“นันท์ไม่ขึ้นแคร่อีกเหรอลูก...อีกซักหน่อยไม่ดีเหรอ” แม่ผมหันไปถามไอนันท์มันเบาๆอะครับ..
จากนั้นแม่ก็จัดการป้อนข้าวผมอะครับไอโมก็อ้าปากงับอย่างหิวโหยอะครับแฮะ...ยังไม่มีไรตกถึงท้องเลยอะตั้งกะเช้าแหละ...
“ไม่ดีกว่าครับป้า...พอแหละ ผมไม่ได้เจ็บหนักเหมือนไอโมมันอะครับ แค่นี้คงพอแล้วหล่ะ...” ไอนันท์มันพูดหน้าตาหวาดกลัวมากมายคิคิ คงไม่อยากมานอนตากควันแล้วอะครับ..หึหึ
แม่ผมก็เอาแต่ยิ้ม..แล้วจัดการป้อนข้าวผมต่อแหละครับ (จำไม่ได้ครับว่าวันนั้นกินข้าวกะอะไรคิคิ) ตอนนั้นที่แม่ต้องป้อนเพราะว่าผมเริ่มกำมือไม่ได้แล้วครับ มือมันตึงมากมายอะครับ...แผลเริ่มแห้งอะมันเลยตึง แต่ขอบอก คิคิ น้ำเหลืองไหลย้อยเลยครับฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ.......
พักเดียวไอแทนกับไอคิม ก็เดินออกมาจากในครัวพร้อมกับสำรับกับข้าวมากมาย และมีพ่อผมกับไอมดเดินออกมาด้วยครับ...แล้วทุกคนก็เริ่มกินข้าวกันมีแต่แม่ผมที่ไม่ได้กินเพราะมัวแต่ป้อนข้าวผมอยู่อะ...
“แม่...แม่ไม่หิวเหรอ...” ผมถามแม่เบาๆอย่างเป็นห่วงอะครับ...กลัวว่าแม่จะหิวอะ..สงสารครับ
“หึ..ห่วงแม่เหมือนกันเหรอเรา..ไอตัวแสบ หือ...”แม่เอามือขยี้หัวผมเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยวอะครับ...
“แม่กินแล้ว...หึหึ...ก็แม่รู้ว่าแม่ต้องป้อนข้าวเราหนิ แม่ก็กินก่อนค่อยออกมาสิ หึหึ” จ๊าบ มากมายเลยครับแม่ผม..เฮ้อ..ไอโมก็เลยทำหน้างอใส่แม่ไปนิดนึงครับ..เลยได้มะเหงกลูกเล็กๆประเคนลงมาที่หัว...
พอผมกินข้าวอิ่ม แม่ก็เอาน้ำส้ม(น้ำนางเอก)มาให้ผมกินอะครับ พร้อมกับยาอีก 4-5 เม็ด แป่วววววววววว
“โม ย่างจนถึง 4 ทุ่มก็คงจะพอหล่ะนะ” พ่อผมพูดขึ้นเสียงดัง ขณะกินข้าวอยู่อะครับ...
“ครับ...แล้วนี้มันกี่ทุ่มแล้วอะพ่อ” ไม่รู้คืนรู้วันเวลาจริงๆครับไอโมหึหึ
“ 3 ทุ่ม หึ ทนอีก ซัก ชั่วโมงนะ” พ่อผมพูดยิ้มๆ อะครับ...
ไอโมก็แอบผิดหวังเล็กๆครับ อีกตั้ง 1 ชม แหนะ เฮ้อ นี้กูต้องทนกับควันไฟอีกตั้ง ชม.เลยเหรอ แล้วกระผมจึงกระถดตัวลงไปนอนบนแคร่เหมือนเดิมเฮ้อ..
และในที่สุด1 ชม.ที่แสนทรมานของผมก็ได้จบลง พอถึง 4 ทุ่มปับไอโมที่ถามเวลาเพื่อนๆอยู่ตลอดเวลาก็จัดการร้องเรียกให้เพื่อนๆมาจัดการดับไฟที่อยู่ใต้แคร่ในบัดดล หึหึ พวกมันก็อย่างว่องเลยครับ รีบแถกันเข้ามาเอาน้ำสาดๆ กองไฟที่กำลังลุกโชนและในที่สุดไฟก้มอด คิคิ..ตอนนี้ไอโมเริ่มหนาวครับ ไฟดับแล้วนี้ครับ..ความหนาวเย็นก็มาเยือนไอโมสิครับ..กระผมไม่ใส่เสื้ออะใส่แต่กุงเกงบอลบางๆเปียกๆตัวเดียว อากาศก็หนาวโคตรๆ
“โอ๊ะ” ร้องได้แค่นั้นครับ เมื่อผมรู้สึกว่าผมตัวลอยขึ้นจากแคร่ ไอคิมมันอุ้มผมอีกแล้วอะครับ แล้วมันก็เดินพาผมเข้าไปในบ้าน..โดยมีแม่ผมเดินตามหลังเข้ามา
“ห้องเจ้าโมมันอยู่ ชั้น บนหน่ะลูก....ไม่ต้องอุ้มก็ได้มั้งแม่ว่า ให้เจ้าโมมันเดินเอง คงไม่เป้นไรแล้วหล่ะ อันตรายหน่ะ อุ้มกันขึ้นบันได เจ้าโมก็ไม่ใช่ตัวเล็กๆซะด้วย” แม่ผมพูดกับไอคิมมันยืดยาวเหมือนบ่นมากกว่าครับ..
และไอคิมมันก็ปล่อยผมลงที่บันไดอะครับแล้วมันก็ค่อยๆพยุงผมขึ้นบันไดไปผมแทบจะไม่ได้ออกแรงเดินเลยครับ ถึงมันจะไม่ได้อุ้มผมแต่ก็เหมือนกับอุ้มอะแหละ...กว่าจะพ้นบันไดขึ้นมาจนถึงชั้น 2 ก็เล่นเอาไอโมเหงือแตกเหมือนกันครับ เจ็บหน่ะไม่ใช่อะไร...
พอพ้นบันไดขั้นสุดท้ายขึ้นมาไอคิมมันก็จัดการอุ้มผมขึ้นมาแนบอก แล้วเดินตรงดิ่งไปยังประตูห้องที่แม่ผมเปิดรอไว้ก่อนแล้วอะครับ..แม่จัดการเปิดไฟ เปิดหน้าต่างไว้ให้ผมแล้วเรียบร้อย พอเดินมาถึงเตียงไอคิมมันก็จัดการค่อยๆวางผมลงบนเตียงอะครับ..ไอโมก็ได้แต่เบ้หน้าด้วยความเจ็บ แผลตึงดีจริงๆครับ..
“อะโม เปลี่ยนกางเกงหน่อยนะลูก” แม่ผมยื่นกางเกงวอร์มตัวหนามาให้ผมอะครับ
กางเกงตัวนี้ผมเอาไว้ใส่นอนตอนหน้าหนาวครับคิคิมันอุ่นดีอะ..ไอโมยังไม่ได้ยื่นมือไปรับเลยครับไอคิมมันคว้า กางเกงจากแม่ผมไปซะก่อนอะสิ..หงือไรของมันอะ..
“ เดี๋ยวเจ้ามดมันจะเอาน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้นะลูกอย่าพึ่งใส่กางเกงหล่ะ ไม่ต้องใส่เสื้อนะ เดี๋ยวมันจะติดแผล...” แม่พูดเสร็จก็เดินหันหลังออกประตูห้องผมไปเลยอะครับ..
และความเงียบก็มาเยือนห้องผมทันทีทันใดเลยครับ ไอคิมมันจ้องหน้าผมนิ่งๆอะครับหน้าตานี้โหดมากมายเลยอะ..หน้ามันยังกะจะกินหัวผมงั้นแหละ..ไอโมก็ได้แต่กลืนน้ำลายเอื้อกๆแหละครับ...ทำไรได้มากกว่านี้อะ...
“หนาวอะสิมึง..แหม๋..ห้องหวานจ๋อยเลยเว้ย คึคึ ไม่ได้มานอนห้องมึงไม่เท่าไหร่นี้...รสนิยมมึงมันหวานเลี่ยนขนาดนี้เลยเหรอวะเนี๊ยะ” ไอแทนมันพูดเสียงดังมาก่อนตัวเลยครับ บรรยากาศตึงเครียดเมื่อกี้นี้หายจ้อยเลยครับเฮ้อ
“อู้..มีตุ๊กตาเต็มตู้เลยเหรอวะ..อะไรเนี๊ยะ” แล้วมันก็เดินสำรวจไปทั่วห้องผมอะครับ..ความจริงมันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้เข้ามาที่ห้องผมนานอะไรหรอกนะครับ...มันแค่แหลหน่ะ...
“นึ้มึง จะแหล อีกนานไหมเนี๊ยะ หา..”ผมชักจะทนไม่ได้ครับ...เลยพูดกับมันอย่างระอา...
“อะไอนี้...นี่คิม นายรู้ไรปะ..ไอห่ะโมเนี๊ยะ แม่ม มันเป็นพวกปฏิเสธใครไม่เป็น..55555 ใครให้ไรมันนะมันรับหมด...ของหวานแหววถึงได้เต็มบ้านแบบนี้ไง ไอที่วางๆโชว์อยู่ที่ ชั้นล่างหน่ะ ของบรรดาแฟนๆมันทั้งนั้นแหละ คิคิ...นี้มันอะ ตอน ม.ต้น มันคบกับผู้หญิง ทีเดียว 4 คนหว่ะ โรงเดียวกัน 3 อีก 1 ก็พี่กุ๊กคนนั้นไง ต่างโรงเรียน คิคิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ แม่มทำได้ไงรถไฟไม่ชนกันกูหล่ะยอมแพ้มึงจริงๆไอโม...คราวเนี๊ยะ ท่าทาง ถ่านไฟก่อนจะคุวะ....มะ”
“นี้มึงหุบปากซะบ้างก็ไม่มีใครว่ามึงเป็นใบ้หรอกนะ..เป็นไรมึงเนี๊ยะ”ก่อนที่มันจะพูดอะไรที่มากกว่านี้กระผมจึงต้องทำการเบรคมันอย่างด่วนครับ...
“เอ๋า ไอนี้ กูก็พูดให้ไอคิมมัน ฟัง...ก็มันพึ่งรู้จักมึงไง ไม่ถึงปี กูก็อยากให้มันรู้เรื่อง ชั่วๆของมึงบ้างฮ่าๆๆ...เนอะคิม มึงว่าไงวะ” ไอแทนมันท่าจะเมาครับ...ผมว่า.........มันเลยทำการจ้อเผาผมซะไม่เหลือดีเลย..แถมยังจ้อถูกคนซะด้วยนี้สิ..แหม๋มึง ฆ่ากูทางอ้อมนี้หว่าไอเพื่อนชั่ว
“อืม ก็ดีกู ก็อยากรู้เรื่องของไอโมมันเหมือนกันหว่ะ ว่าเมื่อก่อนอะมันชั่วขนาดไหน หึ..กับตอนนี้ตอนไหนแย่กว่ากัน” ไอคิมมันพูดเหี้ยมๆอะครับ...ปากมันพูดกับไอแทน แต่ตามันอะมองผมเขม็งเลยครับ ไอโมก็จ้องไม่ยอมหลบสิครับ กลัวหน่ะกลัว แต่ทิฐิมันมีมากกว่า..
“อา ไม่มีปัญหาเลยเดี๋ยวกู จะเล่าวีรกรรมของมันให้มึงฟังให้หมดเลย...มันนะ”
“หลีกๆ ผมจะเช็ดตัวให้พี่ผม...พวกพี่หลบก่อนครับ..”เสียงดังมาก่อนตัวอีกคนแล้วครับน้องผม ในมือมันถือกะละมังใส่น้ำที่ตอนนี้มีควันลอยละล่องออกมา
“เออ...เช็ดพี่มึงดีๆหล่ะไอมด...อย่าไปโดนแผลมันเข้าหล่ะ เดี๋ยวมันจะเน่า..”ไอแทนมันพูดกับไอมดเสียงดังเหมือนเดิม แล้วมันก็มาดึงแขนไอคิมที่นั่งอยู่ที่ปลายเตียงผมให้ลุกขึ้นแล้วมันก็เดินกอดคอไอคิมออกจากประตูห้องผมไป...
พอไอสองตัวนั้นออกจากห้องไป ไอมดมันก็จัดการดึงกุงเกงผมออก แล้วมันก็จัดการเช็ดตัวให้ผมอะครับ...
“หนาวปะ...แม่บอกว่าให้พี่อะห่มผ้าไม่ต้องใส่เสื้อ แฮะ..เอ้า ยกก้นหน่อยเดะ”
แล้วไอมดมันก็ช่วยใส่กุงเกงวอร์มให้ผมเรียบร้อยอะครับ และก่อนที่มันจะออกจากห้องผมไปมันก็จัดการห่มผ้านวมให้ผมด้วยครับ...ก่อนมันออกจากห้องผมไปมันก็จัดการปิดไฟให้ด้วยครับ พอประตูห้องปิดลงไอโมก็ค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นไปนั่งหย่อนขาลงบนเตียงแล้วเอาคางเกยขอบหน้าต่างไว้
“เฮ้ย...พวกมึง...จะไปไหนกันวะ...”พอผมชะโงกหน้าออกไปที่หน้าต่างก็เห็นไอพวกเพื่อนๆผมมันจัดการเก็บของเรียบร้อยและกำลังเดินออกจากหน้าบ้านผมไปอะครับ..
โดยผมได้ยินเสียงรถยนต์คันนึงกระหึ่มอยู่หน้าบ้านผมอะครับ...วันนี้เดือนหงายพอสมควรครับผมเลยมองเห็นหน้าพวกมันอย่างชัดเจนแถมไฟหน้าบ้านผมก็สว่างโร่..แล้วยังไฟที่ถนนอีก ...แต่ผมมองไม่เห็นอะว่ารถที่ถนนหน่ะรถใครต้นมะยมบังหง่ะครับ
“อ้าว...นอนได้แล้วมึง...หึหึ..พวกกู ก็ไปเที่ยวปีใหม่สิวะ..กะจะไปแด๊นในเมืองหน่อยวะ555555อิจฉาอะดี้...แต่มึงไม่ต้องห่วงหรอก...ไอนันท์ก็อดหว่ะ แม่มันพึ่งมาเอาตัวไปเมื่อกี้เอง” คนที่พูดหน่ะไอพี่หนิงครับ...เป็นลูกคู่กันดีแท้กะไอแสบ...
ผมก็ใจหายเล็กๆครับ มองจนทั่วแล้วไม่เห็นไอคิม ก็เลยคิดว่าเจ้าพวกนี้มันคงจะไปรถไอคิมกัน..มันคงจะกลับวันนี้หล่ะมั้ง...
“อือ...ขอให้สนุกแล้วกันเผื่อกูด้วย กูนอนหล่ะ ...” ผมยิ้มให้พวกมันหน่อยแล้วกระถดตัวออกจากขอบหน้าต่างแล้วค่อยๆล้มตัวลงนอนบนเตียงเหมือนเดิมอย่างลำบากอะครับ ร้องซี๊ดดด ๆ เป็นพักๆ ก็เจ็บแผลนี้หว่า จิส์...
พอล้มตัวลงนอนก็เริ่มคิดครับว่าทำไมปีใหม่ทั้งทีกูต้องมานอนเจ็บแบบนี้ด้วยหว่า ไม่ได้ไปเที่ยวกับคนอื่นเค้าเลยฮือ...ไอโมก็น้ำตาร่วงสะอื้นฮักๆอะครับ..แม่มไอชั่วคิมก้อเจือกกลับบ้านซะงั้นเลยอะ..ฮือ..ปีใหม่ปีนี้กูอยากอยู่กะมันนี้หว่า....แม่มเอ้ย..ฮือ..ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจครับ...เหมือนโดนทิ้งให้อยู่คนเดียวเลยอะ...
“ร้องไห้ไมอะ” พร้อมกับเสียงห้วนๆที่ดังขึ้นไฟในห้องผมก็สว่างวาบไอโมก็ดึงผ้าห่มขึ้นปิดหน้าตัวเองอย่างด่วนๆอะครับ อายด้วยแหละ...แม่มตอนมันเปิดประตูเข้ามาไมกูไม่ได้ยินเสียงวะ
ไอชั่วคิมกูนึกว่ามึงไปกับไอเจ้าพวกนั้นซะอีกหลอกให้กูร้องไห้ซะตั้งนานเสียน้ำตาไปตั้งหลายปี๊บ ตอนนี้ก็ไม่ได้หายโกรธมันหรอกนะครับ แต่พอคิดว่าต้องเลิกกับมันจริงๆก็รู้สึกทนไม่ได้อะครับ ถามว่ายังโกรธมันอยู่ไหมโกรธสิ คิดว่าจะยกโทษให้มันไหม ก็ไม่รู้นะ แต่รู้สึกเจ็บใจโคตรๆเลยอะ...และไอโมก็ทิฐิจัดครับ...คิดว่ายังไงก็จะไม่ยอมคุยกับมันแน่นอน…ถึงจะดีใจก็เถอะที่มันยังไม่กลับ (เอ๊ะยังไงของมัน )...ลืมไปเลยครับว่าตัวเองทำอะไรไว้เหอๆ
-
ตอนที่ 13
ผมมุดหน้าอยู่ใต้ผ้าห่มซักพัก ก็ได้ยินเสียงไอคิมมันทำอะไรก๊อก แก๊กๆ แป๊บเดียวก็ได้ยินเสียงปิดประตูเบาๆ ผมจึงค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่ม ไม่เจอไอคิมมันอยู่ในห้องแล้วครับ..ผมมองไปรอบๆห้องเห็นเสื้อผ้ามันกองอยู่ในตะกร้าผ้าใส่แล้วของผม...อ๋อ คงอาบน้ำ...หือ...หนาวขนาดนี้อาบได้ไงวะ...แหงะ บรื้อ แค่คิดขนหัวก็ลุกแล้วครับ..
อ๋อย....ผมเริ่มรู้สึกนอนไม่สบายอะครับ ง่วงโคตรๆ เลยพยายามพลิกตัวนอนตะแคงเจ็บเว้ย แม่ม พลิกตัวแต่ละทีนี่น้ำตาแทบร่วง เจ็บแผลที่ท้องมากมายเลยครับ มือทั้งสองข้างก็ตึงและเจ็บมากมายก่ายกองเหมือนกัน
ผมพลิกตัวนอนตะแคงได้ซักพัก ก็ได้ยินเสียงรถยนต์ดังฮึมๆ คล้ายๆกับจะดังมาจากที่จอดรถบ้านผมอะครับ เอ๊ะ ใครจะไปไหน..คิดได้ดังนั้นกระผมก็ค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วชะโงกหน้าออกไปดูที่หน้าต่าง..แม่ผมอะครับกับไอมดเดินด๊อกแด๊ก ด๊อกแด๊ก อยู่ที่ลานหน้าบ้านผมอะครับ..โดยมีรถปิคอัพพ่อผมค่อยๆคลานออกจากที่จอดรถ... จะไปไหนกานอะ
“แม่...จะไปไหนอะ....” ถามด้วยน้ำเสียงร้อนรนครับ...ไปไหนไมไม่บอกกันบ้างหว่า...ดูเด๊ะ ไปกันหมดบ้านเลยมั้งนั้นหน่ะ
“อ้าว..เจ้าโม ถามได้ พวกแม่ ก็จะไปเที่ยวงานปีใหม่กันหน่ะ สิ หึหึ...ทำไมยังไม่นอนอีก..นอนได้แล้วลูก..แม่ก็นึกว่าหลับแล้ว” แม่ผมพูดยิ้มๆ อะครับหงึ..ไอโมตาเหลือกเลยแหละครับ ทำไมถึงทำกับลูกชายสุดที่รัก..ที่กำลังป่วยอยู่แบบนี้กันอะ ไม่เข้าใจเลย...ทิ้งกันเฉยเลยอะ ใจร้าย ใจร้ายที่สุด ฮึ่ม
“อะไรอะ...เค้าไปด้วยดิ..ไปด้วย...”ไอโมก็เตรียมตัวกระโจนลงจากเตียงหล่ะครับ...กลัวโดนทิ้งให้อยู่คนเดียวอะ...
“บ้าเหรอ...ไปได้ไง...กลับไปนอนเดี๋ยวนี้นะ...ช่วยไม่ได้...ทำตัวเอง... เองนะ...แม่ไปหล่ะ ทำตัวดีๆหล่ะ” แม่เท้าสะเอวว่าผมปาวๆ อยู่ข้างล่างอะครับ
แล้วแม่ก็ฉวยมือเจ้ามดเดินขึ้นรถพ่อไปอะครับ ก่อนขึ้นรถไปเจ้ามดมันยังตบก้นแปะๆ และยิ้มเยาะเย้ยผมด้วยอะ ฮือ...อารายกานอะ....ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ...โดนทิ้งเฉยเลยอะ..ฮือ
ผมก็มองตามตูดรถพ่อไปด้วยตาละห้อยหล่ะครับ...เศร้าหนักเซ็งจัดหมดแรงเลยครับ...โดนทิ้งให้อยู่เฝ้าบ้านคนเดียวในวันปีใหม่ วันที่ทุกคนเค้าเที่ยวเฮฮาหนุกหนานแต่ตัวกูต้องมานอนเจ็บอยู่กะเตียงคนเดียว...ฮือ..จะมีใครเป็นเหมือนกูไหมนี้...
คิดแล้วเศร้า ไอโมก็เลยเอาคางวางไว้บนขอบหน้าต่าง เอาผ้านวมคลุมตั้งกะหัวจดตีน.หงือ...หนาว ก็หนาว..เจ็บก็เจ็บ..แม่มโดนทิ้งให้เฝ้าบ้านคนเดียวอีกเหงาชิบหาย ฮือ....ทุกคนใจร้าย ใจร้ายที่สุด...ไหนบอกว่ารักไอโมนักหนา..ไหงทิ้งให้อยู่คนเดียววะ..ฮือ น้ำตาปริ่มๆเหมือนจะหยดครับ...แต่ เอ๊ะ..เดี๋ยวก่อน.กูไม่ได้อยู่คนเดียวนี้หว่า...ตาย ต่าย ต้าย ต๊าย ต๋าย...ไอคิม ก็ยังอยู่นี้หว่า...ซวย ซวยแล้วกู...ไม่มีคนอยู่บ้านอยู่กับมัน 2 ต่อ2 ทำไงดีวะ กู..ฮือ..แย่แล้ว ไอโมแย่แล้ว...จะโดนไรบ้างวะเนี๊ยะ...
คิดได้ดังนั้นความกลัวก็เข้าครอบงำไอโมในบัดดลครับ เคยได้ยินคำว่ากลัวจนขี้หดตดหายไหมครับ นั้นแหละครับไอโมกำลังเป็นครับ..กระผมจึงตัดสินใจค่อยๆนอนแผ่ลงบนเตียงพยายามนอนให้กลางเตียงพอดีแล้วแผ่แขนแผ่ขาออกดึงผ้านวมมาคลุมตั้งกะหัวจดตีนเหมือนเดิม..และก็แกล้งตาย เอ้ย มะช่าย แกล้งหลับครับ...
ที่ต้องนอนกลางเตียงพอดีเพราะเตียงผมเป็นเตียงคู่ครับเตียงใหญ่อะ..แฮะ..ผมนอนดิ้นมาตั้งกะเด็กครับ ที่บ้านเลยซื้อเตียงใหญ่ๆให้จะได้ไม่ต้องนอนตกเตียงคิคิ อายจัง นอนตรงกลางจะได้ไม่มีที่ว่างให้ไอคิมมันมานอนกับผมอะครับ แฮะ..และแกล้งหลับก็เพื่อไม่ให้มันทำอะไรผมอะครับคิดว่ามันคงไม่ทำอะไรคนหลับและแถมยังเจ็บอีกด้วย หึหึ แผนเยี่ยมครับ
ไอโมก็นอนหลับตานิ่งๆพยายามทำใจให้สบายจะได้นอนหลับอะครับ..ปกติกระผมเป็นคนหลับง่ายนะแต่คราวนี้ทำยังไงก็ไม่หลับครับ..คงเพราะตอนนี้ผมเริ่มปวดตามตัว...แผลก็เริ่มเจ็บมากมายก่ายกองแล้วก็ได้...เลยทำให้ไม่ใคร่ที่จะสบายตัวเท่าไหร่นัก...เลยนอนไม่หลับ...
เสียงเปิดปิดประตูเบาๆพร้อมเสียงฝีเท้าหนักๆที่ก้าวเข้ามาในห้องทำให้ไอโมตื่นเต้นมากมายเลยครับ..ใจเต้นตึกๆ ตึกๆเลยอ้า...กลัวด้วยแหละแฮะ...เดี๋ยวเดียวครับผมก็รู้สึกว่าที่นอนด้านขวาของผมมันยุบยวบลงอะครับ
“เฮ้ย..อะ”และไอโมก็ตกใจสิครับ
ไอคิมอะ มันดึงผ้านวมที่ผมคลุมหน้าอยู่อะครับพรึดเดียวกระเด็นออกจากตัวผมเลยครับ...ไอโมก็หนาวสิ..จ้องตากับไอคิมมันเขม็งไม่ยอมหลบเลยครับ ตอนนี้ผมทั้งหนาวทั้งกลัว ทั้งเจ็บแผล..ปากสั่นกึกๆเลยครับ(คาดว่าน่าจะเกิดจากความกลัว 80 %คิคิ) ไอคิมมันจ้องตากะผมตามันดุมากมายเลยอะ..
“ว่าไงครับ คุณเมียสุดที่รัก...คิดถึงผัวไหมครับ หือ..คงไม่ซินะ.หึ”..ไอคิมมันพูดพลางจ้องตากับผมตาวาวเลยครับ
“อา..ซี๊ดด ฮ่ะ” ยังไม่ทันได้ปริปากอะไรออกมาเลยครับ...ไอโมก็ต้องอ้าปากพงาบๆ ครางออกมาด้วยความเจ็บ
น้ำตาไหลพรากออกมาโดยไม่รู้ตัว ผมมองสบตากับไอคิมมันทั้งน้ำตานองหน้า..เจ็บโคตรๆ..แต่จะให้ปริปากขอร้องให้มันหยุดคงไม่มีวัน..ผมรีบรูดซิบปากตัวเองอย่างด่วนกัดปากไว้แน่น
พอไอคิมมันเห็นท่าทางของผมมันทำหน้าโหดขึ้นมาอีกเท่าตัวเลยครับ กดมือลงกับแผลที่ท้องผมหนักยิ่งกว่าเดิมอีก. ผมสะดุ้งเฮือก..ตาเหลือกด้วยความเจ็บ.ผมขยับมือที่เต็มไปด้วยรอยถลอกของผมไปจับมือไอคิมมันและพยายามดึงมือมันออกจากท้องผม....ผมพยายามทั้งแกะทั้งแงะมือมันให้หลุดแต่มันก็ไม่หลุดมันกลับกดแผลผมแรงยิ่งกว่าเดิม..
“ฮือ...ฮึก...”ไอโมก็ได้แต่สะอื้นฮักๆ น้ำตาไหลไม่หยุด...เจ็บ อะ กูเจ็บปล่อยกู...
ผมทำอย่างนั้นอยู่นานพอควรยิ่งผมดึงมันก็ยิ่งกดแรงยิ่งกว่าเดิม ผมจึงยอมแพ้(อันที่จริงหมดแรง)ปล่อยมือจากมือมัน..แล้วนอนกัดปากตัวเองเพื่อระงับอาการเจ็บที่ท้อง
“เจ็บเหรอ..หึ..เจ็บก็ร้องออกมาสิ เราอยากฟัง...”ไอคิมมันกระซิบที่ข้างหูผมเสียงเหี้ยมมากมายเลยครับ..
ผมได้กลิ่นสบู่จางๆจากตัวมัน และลมหายใจของมันผะผ่าวอยู่แถวใบหน้าผม..ใจเต้นตึกตักขึ้นมาอีกแล้วครับ...มันผ่อนมือที่กดท้องผมแล้วครับตอนนี้...ไอโมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมองหน้ามัน..กลัวมากมายเลยอะ..ไม่เคยกลัวใครหรืออะไรขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิตนี้..
ผมใจหายวาบเลยครับเมื่อลืมตามองหน้ามันชัดๆตามันที่ปกติก็ดุอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งดุโคตรๆยิ่งกว่าเดิมอีก..
“ฮือ..อาฮะ” ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อไอคิมมันกดแผลผมอีกครั้ง ก่อนที่จะส่งเสียงออกมาผมรีบหุบปากตัวเองไว้ทันที
“อ๋อ..ไม่อยากพูดกับเราหรอ ...ดี.ดีเลยโม..เราก็ไม่อยากจะคุยกับนายซักเท่าไหร่หรอก หึ” ไอคิมพูดจบก็ปล่อยมือที่กดอยู่ที่แผลผมทันทีเหมือนกันครับ ..
ผมค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยครับแต่ยังรู้สึกปวดตุบๆที่แผลอยู่เลยอะ..
“อะ..”
ยังไม่ทันที่ผมจะหายใจได้ทั่วท้องเลยครับ ไอคิมมันก็ดึงกางเกงวอร์มที่ผมใส่อยู่พรึดเดียวหลุดจากสะโพกไปกองที่ปลายเท้าเลยครับ ฮือ..ไอบ้ามึงจะทำไรกูอีกเนี๊ยะไอโรคจิต ฮือ...กูเจ็บเข่านะ..ฮือ..เจ็บอะ เจ็บๆๆๆๆ...(ที่เข่าด้านขวาผมเป็นแผลถลอกอยู่อะครับ)
“....ฮา..ซี๊ด” เจ็บมากมายก่ายกองอีกแล้วครับไอโม
ไอคิมมันเอามือจับน้องน้อยผมไว้แน่นแล้วบีบแรงๆอะครับ เจ็บจนอยากตายเลยครับ ยัง ครับ ยังไม่พอ มันเอามือที่จับน้องน้อยผมนั้นแหละ..กดลงกับแผลที่ท้องผม..ไอโมก็ได้แต่นอนน้ำตาไหลพรากหมดแรงหมดสภาพ เจ็บโคตรๆของความเจ็บ ดับเบิ้ลของความเจ็บทั้งหลายทั้งมวล...
ผมกลั้นใจค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วพยายามออกแรงที่มีเท่ามดของผม(ณ ตอนนั้น)ผลักมันออกจากตัวผม..ไอคิมมันจะสะเทือนก็หาไม่...มันออกแรงผลักหน่อยเดียวผมก็หงายหลังตึงกลับไปนอนแอ่งแม้ง..อยู่กับที่นอนเหมือนเดิม...
ไอคิมมันลุกขึ้นแทรกตัวลงตรงกลางหว่างขาผม ส่วนมือมันก็ยังจับน้องน้อยผมและกดแผลผมอยู่เหมือนเดิม..มันจ้องตากับผมเขม็ง ทั้งเจ็บทั้งอายเลยครับไอโม..ผมจึงหันหน้าหนีมัน..แต่ผมก็ต้องหันกลับมาจ้องตากับมันเหมือนเดิมเมื่อมันเอามือของมันอีกข้างที่ว่างอยู่มากดหัวผมไว้กับหมอนแน่นเลยครับผมขยับหัวไปไหนไม่ได้เลย..ฮือ.
“อา..เจ็บ..ฮือ..เราเจ็บ..คิม” ผมพูดเสียงสั่นๆกระท่อนกระแท่น เมื่อไอคิมมันบีบน้องน้อยผมแรงยิ่งกว่าเดิมและกดแผลผมหนักยิ่งกว่าเก่า
“เก่งไม่ใช่เหรอ...หึ..เก่งให้มันตลอดสิ....”ไอคิมมันพูดห้วนๆแล้วตะคอกใส่หน้าผมอะครับ
“ทำไม ..โม ทำไม..ทำไมนายถึงทำแบบนี้หา...ทำไมกัน” ไอคิมมันตวาดผมเสียงดังแล้วก้มหน้าลงกัดนมผมอย่างแรงเลยครับ.. ผมก็ได้แต่สะดุ้งสะบัดหน้าไปมาด้วยความเจ็บ..
“เรา...ขอโทษ..ฮือ....เราขอโทษนะ...เราขอโทษ...”ผมสะอื้นฮักๆขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับพร่ำพูดขอโทษไอคิมมันซ้ำๆซากๆ
“ขอโทษเหรอ.หึ.นายเป็นเมียเรานะ..เราไม่สนใจว่าเมื่อก่อนนายจะเป็นเมียใคร..แต่ตอนนี้นายเป็นของเรา..” ไอคิมมันหยุดพูด ผมสบตากับมันผ่านน้ำตาที่กลบตาผมอยู่ขณะนี้..
“นายเป็นเมียเรา..แต่นายยังมีหน้าไปนอนกกกับผัวเก่าอยู่ได้ทั้งวันอะ...นายเห็นเราเป็นตัวอะไรหน่ะโม เห็นเป็นควายเหรอ..นะ**”
“ฮือ..เรากับพี่นัทไม่ได้มีอะไรกันนะ..พี่นัทไม่ใช่ผัวเรา..ฮือ” ก่อนที่ไอคิมมันจะพูดเพ้อเจ้ออะไรมากไปกว่านี้..ผมจึงตะโกนแทรกมันออกมาก่อน..ผมคิดว่าผมตะโกนเสียงดังแต่เสียงที่ผมตะโกนออกมากลับเป็นแค่เสียงเบาๆแผ่วๆกระท่อนกระแท่นเท่านั้นเอง...
“ไม่มีอะไรกันเหรอ..ไม่มีอะไรกันแล้วทำไมถึงไปอยู่กับมันทั้งวัน..นายไปทำอะไรกับมันมาหะ..แล้วทำไมถึงไม่บอกเราซักคำว่าจะไปหามัน..เราบอกนายแล้วใช่ไหมว่าอย่าพึ่งไปไหน...ให้รอเราก่อนทำไมนายไม่ฟังเราบ้างฮะโม ทำไมกัน...นายแคร์เราบ้างไหม..นายเคยคิดบ้างไหมที่นายทำแบบนี้เราจะรู้สึกยังไง..” ไอคิมมันพูดห้วนๆแต่ผมฟังแล้วรู้สึกเจ็บแปล๊บๆเข้ามาที่ใจ...นี่ผมทำให้คนที่ผมรักและรักผมต้องเสียใจ ช้ำใจเพราะผมอีกแล้วเหรอเนี๊ยะ...
ผมสบตากับไอคิมมันนิ่ง แววตามันถึงจะดุ..แต่ผมก็ยังเห็นร่องรอยความเจ็บปวดอยู่ในนั้น ผมจึงค่อยๆยกมือขึ้นเพื่อลูบแก้มมัน..แต่ว่าไอคิมมันก็สบัดหน้าหนีจากมือผม..ผมใจหายวาบเลยครับ..
“ฮือ..เราขอโทษนะที่ไม่บอกนายว่าเราไปไหน..ฮึก..แต่ว่าเราแค่ไม่อยากให้นายไม่สบายใจอะ..ฮึก..เราไม่มีอะไรกับพี่นัทจริงๆ..เราแค่ไปกินข้าวกับพี่นัทเฉยๆอะ..ฮึก..จริงๆนะ.คิม..” ผมพูดกับมันน้ำเสียงอ้อนวอนมากมาย...เอามือไปจับมือมันที่กดหัวผมอยู่..
“แล้วทำไมนายถึงต่อยเรา...รักมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ..” ตามันลดแววดุลงแล้วครับ แต่น้ำเสียงยังเหมือนเดิม..แค่นี้ไอโมก้ใจชื่นขึ้นมาหน่อยนึงแล้วหล่ะครับ..
“ที่เราต่อยนายอะ..เพราะนายว่าเราร่านต่างหากเล่า...นายว่าเราแบบนั้นทำไมอะ..ฮือ..ไอบ้า..หนิ..” คิดขึ้นมาแล้วมันโมโหจี๊ดๆครับ..หน้างอมากมายเลยทีเดียวถึงขนาดกลัวๆมันอยู่นะครับยังปากดี...
“ก็รึไม่จริง....”ไอคิมมันมองหน้าผมอย่างเหี้ยมเลยครับคราวนี้...ไอโมก็โมโหขึ้นมาแล้วเหมือนกันครับ...ไม่สำนึกใช่ไหมที่ว่ากูหน่ะ ไอชั่ว
“ทำไม..มองแบบนี้จะเถียงว่าไม่จริงเหรอ.ฮะ..ได้..เราจะเชื่อว่านายกับไอนัทไม่มีอะไรกัน...แต่...”แล้วมันก็หยุดพูดครับ...ผมก็เริ่มใจคอไม่ดีครับ มันจะแต่เรื่องอะไรอีกหล่ะ...(ลืมไปเลยครับว่าตัวเองไปทำอะไรไว้)
“นายหน่ะไปนอนกับยัยพี่อะไรนั้นมาอะ...จะว่ายังไงฮะ นายแตงโม...เราไม่มีวันอภัยให้นายง่ายๆหรอกนะ..เผลอไม่ได้เลยใช่ไหมหะ..” ไอโมได้แต่อ้าปากค้างพูดไม่ออก บอกไม่ถูกเลยครับ
“แล้วนายจะได้เห็นนายแตงโม..ว่าการนอกใจเราหน่ะ จะเจอกับอะไร...เราจะทำให้นายเข็ดไปจนตายเลย” หา..ไอโมตาเหลือกเลยครับน้ำตาแห้งหายไปหมดเลยครับยังงงๆว่ามันจะทำอะไรผม...
“อะ..ไม่ ไม่ ไม่เอา ปล่อยเรา คิม มะ ไม่เอานะ” ผมตกใจแทบช๊อคเลยครับ ผมไม่คิดว่าไอคิมมันจะทำผมได้ ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมกำลังเจ็บแผลอยู่
“อึก ฮือ....อุ๊บ” ผมพยายามส่งเสียงร้องแต่ไอคิมมันเอามือที่กดอยู่ที่หัวผมเมื่อกี้มาปิดปากผมไว้แน่น
แล้วมันก็เอาขามันดันต้นขาผมให้อ้าออกกว้างๆ ผมได้แต่ตาเหลือกทำอะไรไม่ได้เลย ผมพยายามผลักมันออกด้วยมืออันถลอกปอกเปิก ของผม แต่ก็ได้แค่นั้น ไอคิมมันไม่ได้สะดุ้งสะเทือนเลยซักนิด...
และผมก็ต้องสะดุ้งเฮือกผมพยายามดิ้นสุดกำลังเพื่อให้หลุดจากไอคิมมัน ยิ่งผมดิ้นผมก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งเจ็บผมก็ยิ่งหมดแรง น้ำตาไหลพรากๆ
เจ็บ..เจ็บ เหมือนช่วงล่างถูกฉีกออกจากกัน...ทั้งเจ็บทั้งแสบ ทั้งจุก..น้ำตาไหลออกจากตาไม่ขาดสาย นี้ผมโดนผู้ชายคนนี้ คนที่ผมรักที่สุดข่มขืนอีกแล้วเหรอนี้..ทำไมกัน..ทำไมนายถึงทำกับเราแบบนี้..ที่นายบอกว่ารักเรามันไม่จริงเลยใช่ไหม
“อือ..อา” ผมร้องอู้อี้ไม่เป็นภาษา...เจ็บจนจะตายอยู่แล้ว..ผมพยายามอ้อนวอนไอคิมมันผ่านแววตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของผม...แต่ไอคิมมันก็หาสนใจผมไม่ มันเริ่มกระแทกช่วงล่างผมแรงขึ้น แรงขึ้นทุกที..ทุกครั้งที่มันกระแทกเข้ามาผมก็สะดุ้งเฮือกๆทุกครั้ง...ผมเจ็บ....มันกระแทกผมทีไรผมจะเจ็บสะเทือนแผลผมไปทั้งตัว..
หลังจากที่มันเห็นว่าผมไม่มีแรงร้องแล้วมันจึงปล่อยมือออกจากปากผม มันเอามือทั้งสองข้างจับสะโพกผมไว้แน่น แล้วกระแทกผมอย่างเอาเป็นเอาตาย ตามันก็จ้องกับตาอันอ่อนแรงของผมเขม็ง..มันไม่คิดเลยซักนิดว่าผมจะเจ็บซักแค่ไหน มันไม่อ่อนโยนกับผมเลย..มันต้องการทำร้ายผมชัดๆ
“ระเรายอมแล้ว...เราจะไม่ทำอีกแล้ว..ฮือ..คิม...ระ เราขอโทษ...เรา ขะเข็ดแล้ว เราจะไม่ทำอีกแล้ว..ฮือ ..ปล่อยเราเถอะ หยะ อย่าทำเราเลยนะ ระ เราเจ็บ..ฮือ”ผมพูดอ้อนวอนไอคิมมันด้วยเสียงสั่นเครือ..
“อา..แค่นี้..ยังไม่พอหรอกโม...ยังหรอก...”ไอคิมมันพูดกับผมเสียงหอบๆ แล้วกระแทกผมต่อไปอีกเรื่อยๆ...เจ็บ เจ็บ จัง...ใครก็ได้ช่วยผมด้วย...ผมเจ็บ..แม่ฮือ..ช่วยเค้าด้วย...ฮือ...
ผมนอนหมดสภาพให้ไอคิมมันกระแทกน้ำตาไหลพรากๆ ไม่มีเสียงสะอื้นไม่มีเสียงร้องไห้ มีแต่น้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ผมผิดขนาดนั้นเลยเหรอ..ผิดจนต้องทำกันขนาดนี้เลยเหรอ..คนรักกันเค้าทำแบบนี้เหรอ...ทำไมนายถึงทำกับเราแบบนี้..สติผมเลือนๆ ผมเจ็บจนร่างกายผมมันจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว...และก่อนที่สติผมจะดับวูบ..ผมก็รู้สึกว่าไอคิมมันได้ฟุบลงกับอกผม..ผมได้ยินเสียงไอคิมมันเรียกผมแว่วๆเข้ามาในหู..รู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มๆที่แตะแต้มไปตามใบหน้าผมและผมก้อไม่รู้สึกตัวอีกเลย..
-
:เฮ้อ:
-
:m10: แล่ะแล้ว นายโมจอมแสบ ก้อโดนนายคิมลงโต้ด อิอิ
o13 เร็วเนอะ ถึงตอนที่ 13 แย้ว คิมโหดได้จาย เอิ้กๆ :laugh3:
-
ซาดิสม์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ได้ใจ อิอิ
-
น่ากลัว o9
-
โหดเจง ๆ :m15: สงสารโมโม :m15:
จะลงโทษยังไงก็น่าจะให้หายเจ็บก่อนนา :m15:
-
คิม >>>>ซาดิส<<<<<< สมคำร่ำลือจริง ๆ :m10: :m10: :m10:
-
มาลงตอนใหม่ได้แล้ว :m15:
-
เพื่อmeeza31ที่ร้ากกกก จาลงให้3ตอนเยย :จุ๊บๆ:
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 14
“โม..โม..” ผมรู้สึกเบลอๆเหมือนได้ยินเสียงใครบางคนที่คุ้นเคยดังอยู่ข้างหู... ผมขยับตัวเบาๆ..รู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งร่าง..
“อืม..ฮือ.” ผมครางออกมาเบาๆด้วยความเจ็บ..และผมก็ได้รับอ้อมกอดอันอบอุ่นจากใครบางคนเป็นการตอบแทน .
“เจ็บมากไหม..ขอโทษนะ..Happy new year นะครับโม...ขอให้ผมได้นอนกอดโมแบบนี้ทุกๆปีนะครับ..และขอให้โมกับผม..อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป.. ผมรักโมนะ.....”เสียงหวานๆที่ดังอยู่ข้างหู และริมฝีปากนุ่มๆที่คลอเคลียอยู่กับต้นคอผม..
ทำให้ผมรู้สึกเป็นสุขมากมาย...ถึงไม่ลืมตาขึ้นหรือสติที่เลือนๆจะยังไม่สมบูรณ์แต่ผมก็รู้ว่าเจ้าของเสียงหวานๆนี้เป็นใคร..นี้ผมฝันไปรึเปล่านะ..ถึงจะเป็นแค่ความฝันก็คงจะเป็นฝันดีสินะ.....
“ผม..ก็..รัก..คิม นะครับ” ผมขยับริมฝีปากพูดกับคนในฝันของผม..แล้วผมก็หลับไปอีกครั้งอย่างสุขใจ...พร้อมกับอ้อมกอดอันอบอุ่นที่กอดรัดผมไว้อย่างทะนุถนอม..ขอให้ผมกับคิมอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปตลอดนะครับ...
**************************
เช้านี้ผมรู้สึกตัวตื่นด้วยอาการไม่ค่อยจะดีนัก..ผมปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัว ปวดหัวตุบๆ ตัวร้อนจัด..เวียนหัวมากมายก่ายกอง อะ เจ็บก้นด้วย สรุปก็คือผมไม่สบายมากนั้นเอง ฮือ..
“เป็นไงบ้าง...”เสียงนุ่มๆ และสัมผัสเบาๆที่ลูบอยู่ที่สะโพกผม ทำให้ผมค่อยๆลืมตาขึ้นไปมอง
พอผมเห็นหน้าไอคิมมันเท่านั้นแหละ...ความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งที่มันทำกับผมเมื่อคืนได้ผุดขึ้นมาในหัวผมทันที...ขอบตาร้อนผ่าวๆ...เจ็บ เจ็บเข้าไปสุดขั้วหัวใจเลยทีเดียว...ผมค่อยๆหลับตาลงน้ำตาไหลพรากออกมาอีกแล้ว อ่อนแอ ขี้แย จังเลยกู..อดทนหน่อยสิวะ...
ผมจึงค่อยๆพลิกตัวจากนอนตะแคงหันหน้าซุกอยุ่กับอกไอคิมมัน มานอนหงาย แต่ผมก็เจ็บก้นเหลือเกิน จึงคิดว่าจะนอนคว่ำดีกว่า เลยค่อยๆพลิกตัวไปนอนคว่ำ โอ้ย ก็นอนไม่ได้อีก เจ็บแผลที่ท้อง...เจ็บใจมากมายจนต้องสะอื้นออกมาเบาๆ..แล้วกลับมานอนตะแคงหันหลังให้ไอคิมมัน...
“หึ หึ...เป็นอะไรไปหน่ะ..ไม่อยากเห็นหน้าเราเหรอ...อยากไล่เราไปให้ไกลๆ ใช่ม้า หือ ว่าไง” ไอคิมมันพูดน้ำเสียงสดใสมากมายเลยครับ มือมันก็ลูบป่อยๆอยู่ที่ก้นผมอะ.. ..เอามือสากๆของมึงออกไป(ความจริงแล้วมือเค้านิ่มครับ เซ็ง)ฮือ..ไอชั่ว มีความสุขจริงนะมึง แต่กูนี้สิ...ฮือ..เหมือนตกนรกเลย..ไปไกลๆตีนกูเลยมึง..ไอโมก็ได้แต่กัดเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่คนเดียวอะครับ...ทำอะไรมันไม่ได้...
“เมียจ๋า...ไม่อยากเห็นหน้าผัวจริงๆเหรอจ้ะ” มันพูดแล้วเอาหน้ามาคลอเคลียซุกไซร้อยู่กับต้นคอผมอะครับ...ฮือ..ผัวเมียบ้าบอไรของมึงเนี๊ยะ มาจ๊ะ มาจ๋า กะกูทำมายกูขนลุก..ไอชั่ว มันถูกหวยไงเนี๊ยะ ถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้..ฮึย..โมโห..
“อย่ามายุ่ง กับเรา..ออกไป..เราไม่ใช่เมียนาย” พูดเบาๆเสียงห้วนๆครับแล้วหลับตาแน่น.
.ตอนนี้โกรธมันมากมาย เลยครับ..ที่มันทำกับผมเมื่อคืนมันยากเกินอภัยจริงๆดูดิ ไม่ขอโทษผมซักคำ แล้วยังมาทำเลี่ยนๆกับผมแบบนี้อีก ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ไอชั่ว.
“อ้าว..ไม่ใช่เมียเรางั้นเป็นผัวเรางั้นสิ..ใช่เร้อ...นายโดนเรา...เอา...ไม่ใช่เหรอ..หึหึ...นายก็ต้องเป็นเมียเราสิ..จะเป็นผัวเราได้ไง..จริงไหมจ้ะเมียจ๋า” มันพูดเสร็จก็เอาลิ้นเลียๆที่แก้มด้านข้างผมและเอามือบีบๆที่สะโพกผมด้วยอะ ฮึม
ไอชั่ว มึงจะกวนโอ้ย กูไปถึงไหนเนี๊ยะ ฮือ...มึงเป็นบ้าอะไรของมึง..กินยาลืมเขย่าขวดรึเปล่าวะแม่ม..ฮือ..ไอโมรู้สึกโมโหมากมายกับไออาการกวนโอ้ย แต่เช้าของมันอะครับ..ลืมอาการเจ็บป่วยของตัวเองไปถนัดเลยทีเดียว...โมโหมากมายแต่ทำไรไม่ได้..ผมจึงค่อยๆยกมือขึ้นหันหลังมือไปหามัน และ...โชว์นิ้วกลางเป็นสัญลักษณ์ทางเพศให้มัน..แล้วยกค้างไว้งั้นแหละครับ..แอบสะใจเล็กๆ..ไม่เปลืองแรงพูดดี..ขี้เกียจเถียงกะมัน..
“อ๋อ..อยากได้ ..ค-ย..ก็ไม่บอก ..หึ.”ไอคิมมันดึงข้อมือผมไปหามันแล้วกัดเบาๆที่นิ้วกลางผมนั้นแหละครับ..แล้วมันก็เอาน้องน้อยของมันมาเบียดๆกะก้นผมอะ..ผมก็ตกใจสิครับ ยังเจ็บๆอยู่เลยอะฮือ...ผมก้กระเถิบหนีตายอย่างด่วนๆหล่ะครับ...
“อย่ามาบ้านะ..ออกไป..เราเจ็บ...”พูดเสียงอ่อยๆให้มันเมื่อตัวเองจนมุมอะครับ ผมกระเถิบหนีมันจนจะตกเตียงอยู่แล้วอะครับ มันก็เอาน้องน้อยมันเบียดๆผมตามมาเรื่อยๆอะครับ..ไอลามก..
“รู้แล้วน่า..เมื่อคืนเจอศึกหนักหนิ..หึหึ..เดี๋ยวเรามา.. นายไม่สบายมากรู้ไหม....ความจริงเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ...นายจะได้ไม่ต้องออกไปไหน...หวังว่าคราวนี้จะเลิกซ่าส์ซะทีนะ..”แรกๆก็พูดดีอยู่หรอกครับ หลังๆเริ่มเสียงห้วนๆดุๆอีกแล้วอะครับ..แม่ม กูหล่ะตามอารมณ์มึงไม่ได้ทันจริงๆไอชั่วหนิ...
แล้วไอคิมมันก็ลุกออกจากเตียงจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงมันเปิดตู้เสื้อผ้าดังก๊อก แก๊กๆ
“เดี๋ยวมานะ..” มันดึงผ้าห่มออกจากตัวผมแล้วกดปากลงกะสะโพกผมอะครับ แล้วมันก็ดึงกลับมาห่มให้ผมเหมือนเดิม
จากนั้นเสียงฝีเท้าหนักๆของมันก็เดินห่างจากเตียงผมไปเรื่อยๆ อยากร้องเรียกมันไว้ไม่ให้ไปไหน แต่ปากหนัก เลยได้แต่เงียบ พอเสียงเปิดปิดประตูเบาๆดังขึ้นทำให้ผมรู้ว่าการนอนป่วยอยู่คนเดียวนี้มันช่างอ้างว้างเหลือเกิน
ไอโมก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกๆแหละครับ พอไอคิมไม่อยู่ผมก็พึ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองไม่สบายมากมายเลยทีเดียวเวียนหัว จังอยากอ๊อก..โอ้ยเจ็บแผล ฮือ เจ็บก้น จังอะ..ไอชั่ว หนิ..เพราะมึงคนเดียวเลย..
พักเดียวครับผมก็ได้ยินเสียงเปิด ประตูห้อง และเสียงฝีเท้าเบาๆที่เดินตรงมาที่เตียงผม...ทำให้ผมรู้ว่าคนที่ขึ้นมานี้ไม่ใช่ไอคิม...
“เป็นไงบ้างลูก...เห็นคิมว่าไม่สบายมากเหรอลูก..หือ..” แม่ผมค่อยๆดึงตัวผมให้นอนหงายอะครับ...ผมซี๊ดปากเบาๆด้วยความเจ็บที่ก้น..อย่างมากมาย..
“โอ๊ะ แม่..เบาๆ เค้าเจ็บ..” ผมพูดกับแม่เสียงเบาๆแผ่วๆ เหมือนคนใกล้ตาย ออเซาะโคตรๆเลยผม..
“เจ็บแผลมากเหรอลูก...ไหนแม่ดูซิ..”แล้วแม่ก็ค่อยๆเลิกผ้านวมขึ้น แล้วมองดูแผลที่ท้องผมอะครับ....
“หือ..ดูซิ..แผลปริด้วยนะนี้..เลือดซึมเลย..นอนยังไงเนี๊ยะเจ้าโม ฮึ..แล้วนี้..ใส่กางเกงไม่ได้เหรอลูก..อายเพื่อนไหมนั้นหน่ะ..เพื่อนมานอนด้วยหนะ...เฮ้อ..ลูกฉัน” แม่ผมบ่นเบาๆ แล้วดึงมานวมมาคลุมจนถึงคอผมเหมือนเดิมอะครับ...
ไอโมก็ได้แต่ทำหน้าจ๋อยๆ ป่วยๆ เหมือนคนใกล้ตายให้แม่เห็นอะครับ...
“ทำไมต้องอายด้วยอะแม่...มันก็มีเหมือนกันนะ”พูดไปหน้าก็ร้อนผ่าวๆครับ ความจริงอะอายครับ...ผมก็อยากใส่ แต่ไอคนที่มันนอนกับผมหน่ะมันถอดออกเองจะให้ผมทำไรได้..
“จ้า..เจ้าตัวแสบ..ไหนดูซิ.อือ..ตัวร้อนจี๋เลยนะลูก..” แม่ผมเอามืออังๆที่หน้าผากผมแล้วพูดพรึมพรำออกมาอะครับ..ไอโมได้ทีครับ
“แม่...เค้าเวียนหัว อยากอ้วกอะ...เค้าเจ็บแผลมากเลยอะแม่..ฮือ..เค้าเจ็บอะแม่...”พูดกับแม่เสียงสั่นๆ แล้วน้ำตาก็หยดแหมะครับ..ตอนแรกแค่อยากอ้อนครับ แต่น้ำตาเจ้ากรรมมันดันไหลออกมาจริงๆ เฮ้อ..อายตัวเองจังแฮะ..
“จ้า...เดี๋ยวเช็ดตัว..กินข้าวกินยาเสร็จ..นอนพักซักหน่อยนะลูกนะ..ถ้าเย็นนี้ไม่ดีขึ้น ค่อยไปหาหมอนะลูก...” แม่ผมยิ้มให้ผมบางๆ แล้วเอามือเช็ดน้ำตาให้ผมอะครับ
ไอโมก็ได้แต่นอนสะอื้นเบาๆ แล้วพยักหน้าหงึกๆหล่ะครับ ความจริงก็ไม่อยากไปหาหมอซักเท่าไหร่หรอก กลัวโดนหมอฉีดยาอะ ม่ายชอบอย่างแรง..กลัวหมอถามด้วยแหละว่าทำไมถึงเจ็บก้น ...TOT
เสียงฝีเท้าหนักๆ ที่เดินตรงมาที่ห้องผมทำให้ผมต้องหันกลับไปมองประตูที่เปิดอ้าอยู่อะครับ...และผมก็สบตากับไอคิมพอดี.มันยิ้มให้ผมนิดๆ ในมือมันมีกะละมังใบเล็ก และมีผ้าขนนู๋ผืนเล็กพาดบ่ามาด้วย..ที่ตามหลังไอคิมมาก็คือไอมด มันเดินถือชามใบใหญ่มาด้วยชามนึง..มันหน้าบึ้งมากมายเลยทีเดียว..และพ่อผมก็เดินเข้ามาเป็นคนสุดท้าย..ในมือพ่อมีเหยือกน้ำแดงของโปรดของผมอยู่ด้วย..พร้อมหน้ากันดีจริงๆเลยครับ..
“ไงเรา...ไม่สบายหนักเลยเหรอ..ตรอมใจรึเปล่าเนี๊ยะ ที่ไม่ได้ไปเที่ยวปีใหม่หน่ะหา” พ่อผมแซวผมหน้านิ่งๆ แล้วเอามือลูบๆที่หัวผมอะครับ..
ไอโมก็หน้าบึ้งมากมายเลยแหละ..น้อยใจด้วยแหละครับที่เมื่อคืนทุกคนปล่อยให้ผมอยู่บ้านกับไอโรคจิตตามลำพัง ผมถึงได้ตกอยู่ในสภาพนี้...น่วมไปหมดทั้งตัว แถมเมื่อคืนมันยังฟัดผมจนสลบไปเลยอะ คิดแล้วแค้นสุดๆ ครับ...กัดฟันกร๊อดๆเลยทีเดียว....
“เอ้า เลยงอนไปเลย..เฮ้อ..ตกลงเรามีลูกสาว หรือลูกชายเนี๊ยะแม่มึง..” พ่อผมยังพูดอย่างอารมณ์ดีอะครับ....พ่ออะลูกสาวอะไรจะหล่อปานนี้พ่อก็พูดไปเรื่อยชิ โกรธจริงๆแล้วนะ..
“พ่อก็..เลิกแซวเจ้าโมมันซะทีเถอะ..เห้อ..ใครบอกว่าเจ้าโมมันเป็นลูกสาวกัน..เนี๊ยะหน่ะ น้องไอมดมันต่างหาก..ออเซาะเก่งยิ่งกว่าเจ้ามดซะอีก ..จริงไหมมด” แม่ผมก็เอากะเค้าด้วยครับ..
“จริงแม่...เค้าเห็นด้วย...ทำไม แม่ไม่ให้เค้าเกิดก่อนพี่โมอะ...เค้าว่า..เค้าอะน่าจะเป็นพี่ พี่โมนะ...” ไอมดไอน้องชั่ว..ผมก็ได้แต่ทำหน้างออยู่คนเดียวอะครับ...
“เออ...เค้า มันเด็กไม่ดี..แบบนี้ใช่มะ..เมื่อคืนถึงทิ้งเค้าแล้วหนีไปเที่ยวกันหมดอะ...ฮือ...” นั้นครับ ไอโมน้ำตาร่วงเผาะออกมาอีกจนได้...น้อยใจอะ..
“อ้าว...เฮ้อ..ร้องไห้ซะแล้ว..เจ้าโมน้า เจ้าโม..ทำไมถึงได้ขี้แย ขนาดนี้เนี๊ยะ...ก็ใครใช้ให้เราไปทำเรื่องให้ตัวเองเจ็บตัวหล่ะ...และอีกอย่างโมก็มีคิมอยู่เป็นเพื่อนแล้วไม่ใช่เหรอลูก..หือ...โมไม่ได้อยู่คนเดียวซะหน่อย...โตแล้วนะลูก..อย่าเอาแต่ใจให้มากนักสิ...” แม่ผมบ่นยืดยาว แล้วเอามือลูบหัวผมเบาๆอะครับ..ไอโมก็ได้แต่เงียบยังงอนอยู่ครับ...น้ำตายังไหลอยู่อะ..
“เอ๋า..เอาหล่ะ...แม่จะไปใส่บาตรที่กลางหมู่บ้านอะนะ...เจ้ามดมาเช็ดตัวให้พี่เค้าหน่อยนะ แม่ไปหล่ะ” แม่ยิ้มนิดๆแล้วเดินออกจากห้องไปอะครับ...
“พ่อจะไปดูวัว หน่อยนะ...ไปหล่ะลูก...” แล้วพ่อก็เดินตามออกไปอีกคน...
ในห้องตอนนี้ก็เหลือแต่ ผมไอคิม และไอมด ที่ตอนนี้มันทำหน้างอมากมายเลยทีเดียว ไอน้องบ้าหนิ...ขี้เกียจนักแล้วมึงยังจะมาเช็ดตัวให้กูอีกทำไมเนี๊ยะ.
.
“มด เดี๋ยว พี่เช็ดตัว พี่โมเองนะ...มดไปหาเพื่อนเถอะปะ...เพื่อนมาไม่ใช่เหรอ” ไอคิมมันพูดกับไอมดเบาๆแล้วลูบหัวน้องผมด้วยอะครับ..
.อะไอนี้ มันหวังเคลม น้องกูอะปล่าววะ กะเลี้ยงต้อยอะปล่าวเนี๊ยะ ไม่ได้ ไม่ได้...เดี๋ยวน้องกูเสียเด็กกันพอดี ไอบ้าหนิ ไว้ใจไม่ได้เลย...
“มดไปได้แล้วไป...”ผมพูดกับไอมดมันห้วนๆอะครับ...ไอมดมันหน้าบานเลยที่เดียว...
มันเดินมาแบมือตรงหน้าผม...ผมก้มองที่มือมันนิดๆ มันยักคิ้วให้ผมหน่อยๆ...
“ปีใหม่อะ..แม่ให้ตังค์เค้านิดเดียวเอง..ขอตังค์หน่อยดิ..” แล้วมันก็ยิ้มแป้นครับ
“กระเป๋าตังค์ อยู่ในลิ้นชัก...ไปเอามานี้” ผมพูดกับมันเบาๆอะครับ เริ่มเหนื่อยแล้วก็เริ่มเวียนหัวอีกแล้วอะครับ..
ไอมดมันเดินยิ้มแป้นไปที่ลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้งอะครับ ผมเหลือบสายตาออกจากไอมดไปมองไอคิม... มันยืนกอดอกมองผมยิ้มๆอยู่ก่อนแล้วอะครับ...อะไอนี้ไมวันนี้มันอารมณ์ดีนักวะ..เมื่อคืนมันแทบจะฆ่าผมให้ตายคามือมันแท้ๆ...แล้วไมตื่นเช้ามาถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้เนี๊ยะ..อ๋อ...มันคงจะพอใจมากสินะที่ทำให้ผมอ่วมไปหมดทั้งตัวแบบนี้ได้อะ...ไอชั่ว ไอโรคจิต...ไอโมเริ่มปวดหัวขึ้นมาอีกแล้วครับ อยากอ๊อกจังเลยกู....โอ้ย ผะอืดผะอมสุดๆ..
“เอ้า....”เสียงแปร่งๆ ที่แสดงให้เห็นว่ากำลังเสียงแตก ทำให้ผมต้องหันหน้ากลับไปมองที่ไอมดมัน....
ผมยื่นมือไปคว้ากระเป๋าตังค์ในมือไอมด มา แล้ว...คว้าแบงค์ 500 ให้ไอมดมันไปแบงค์นึง..มันยิ้มหน้าบานตาโตเลยทีเดียว..แล้วยกมือไหว้ผมก่อนจะหยิบเงินไปยัดใส่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ของมัน...
“มด..ปะ ไป หยิบ กระโถนให้พี่หน่อย...พะ พี่จะอ้วก” ผมวางกระเป๋าตังค์ลงข้างตัวแล้วพูดกับไอมดมันเสียงกระท่อนกระแท่น..ตอนนี้ไอเจ้าอ้วก มันวิ่งมาจ่ออยู่ที่คอหอยผมแล้วครับ...
ไอมดรีบวิ่งตึงๆออกจากห้องไป..ไอคิมเดินตรงมาทรุดตัวลงนั่งบนเตียง แล้วค่อยๆพยุงตัวผมลุกขึ้นนั่ง..
“โอ๊ะ..”ผมสะดุ้งเฮือก เมื่อก้นผมสัมผัสกับที่นอนเต็มๆ..ไอคิมมันตกใจนิดๆ แล้วดึงหมอนนุ่มๆมาให้ผมนั่ง...
พอผมนั่งเสร็จก็พอดีกับที่เจ้ามดมันเดินเอากระโถนมาให้ผมอะครับ...มันถือกระโถนไว้ในมือแล้วยื่นมาตรงหน้าผม..ไอโมก็เริ่มอ้วกออกมาทันที ทันใดเลยแหละครับ ผมอ้วกอยู่นานโดยมีไอคิมมันคอยลูบหลังลูบไหล่ให้ผม...ความจริงแล้วก็ไม่มีอะไรออกหรอกครับ มีแต่อะไรก็ไม่รู้ ผมขมปากไปหมด ผมตั้งหน้าตั้งตาอ้วกอยู่นานจนหมดแรง....แขนขาอ่อนไปหมด..ผมหมดแรงจนต้องเอาหลังผิงหน้าอกไอคิมมันไว้...
ผมไม่รู้ว่าไอคิมกับไอมดมันพูดอะไรกันเพราะตอนนี้ผมรู้สึกหูอื้อตาลายยังไงบอกไม่ถูก..ได้ยินแต่เสียงวิ้งๆอยู่ในหู...ซักพัก ผ้าขนนู๋หอมๆอุ่นๆ ก็ได้ลูบไล้ไปตามใบหน้าผม..ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมามองเห็นไอมด มันกำลังตั้งหน้าตั้งตาเอาผ้าขนนู๋เช็ดไปตามไบหน้าผม..ผมพยายามยิ้มให้มันนิดๆอย่างขอบคุณ ไอมดมันหน้าซีดมากมายเลยครับ...
“พี่ไม่เป้นไรแล้วหล่ะ...มดไปหาเพื่อนเถอะปะ...”หลังจากที่ผมนั่งพิงอกไอคิมมัน จนค่อยยังชั่ว ผมก้อพูดกับไอมดมันด้วยเสียงสั่นๆอะครับ...
“พี่ไม่เป็นไรแน่นะ...ให้เค้าอยู่เป็นเพื่อนดีกว่านะพี่...เค้าไม่ไปหาเพื่อนแล้วหล่ะ...”ไอมดมันพูดขึ้นเบาๆแล้วจ้องหน้าผมนิ่งอะครับ...มันเอามือบีบที่แก้มผมทีนึงอะครับ..
“พี่หน้าซีดจังอะ...”..ไอมดมันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวลมากมายอะครับ ไอโมก้อตื้นตันมากมายเหมือนกัน...ขอบใจมากนะมดที่เป็นห่วงพี่...
“มดไปหาเพื่อนเถอะปะ..ไม่เป็นไรหรอก...พี่อยู่ทั้งคนนะ...ถ้าเป็นอะไรมาก..พี่..จะพาไปหาหมอเอง..ไม่ต้องห่วง” ไอคิมมันพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจังมากมายเลยอะครับ....
ไอมดมันพยักหน้านิดๆ...แล้วยื่นผ้าขนนู๋ให้ไอคิม แล้วตัวมันก็เดินออกจากประตูไป...ก่อนไปมันก็ปิดประตูห้องให้ผมด้วยครับ...
พอไอมดออกไปแล้ว......ผมก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก..แล้วหลับตาลงโดยที่ตัวผมยังคงนั่งพิงอกไอคิมมันอยู่อะครับ...รู้สึกอบอุ่นมากมายเลยแหละ....แต่ว่า เพราะใครกันหล่ะ ผมถึงได้เป็นแบบนี้...ผมกลั้นใจค่อยๆ ขยับตัวออกจากอกไอคิมมัน แล้ว ยกมือขึ้นแล้วตบที่หน้าไอคิม มันอย่างแรง..เท่าที่กำลังของผมตอนนั้นจะอำนวย.........แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลออกมา..
ไอคิมมันไม่พูดอะไรเลย..มันจับหน้าผมให้มองสบตากับมันนิ่งๆ ผมมองหน้ามันผ่านน้ำตาที่ไหลพรากๆ...ไอคิมมันมองผมด้วยแววตาแสดงความขอโทษและสำนึกผิดอย่างมากมาย...ผมจะเชื่อมันดีไหม ผมจะอภัยให้มันดีไหม...ในขณะที่ผมกำลังสับสนอยู่นั้น...ไอคิมมันก็ก้มลงมาจูบปากผมอย่างอ่อนโยนมากมายเลยแหละครับ... แขนทั้ง 2 ข้างของมันก็โอบกอดผมไว้อย่างทะนุถนอม.
.ตอนแรกผมกะจะขัดขืนมัน แต่พอมันจูบผมเข้าจริงๆ ผมก็ต้องถอนหายใจด้วยความเจ็บใจตัวเองเล็กๆ ที่โกรธมันไม่เคยได้นานเลย...ไม่ว่ามันจะทำอะไรกับผม..ร้ายแรงแค่ไหนผมก็อภัยให้มันได้เสมอ...นี้รึเปล่าน้า ที่เค้าว่าความรักทำให้คนตาบอด...ขนาดคนชั่วๆอย่างไอคิม ผมยังคิดว่ามันช่างน่ารักเสียเหลือเกิน ..ทำไมกันน่า...ทั้งๆที่เมื่อคืนมันทำกับผมซะขนาดนั้น ทำไมผมถึงไม่โกรธมัน ทำไมกัน...นี้กูรักมันมากขนาดนั้นเลยเหรอวะเนี๊ยะ...เฮ้อ กุหนอกู..ตกหลุมรักไอคนชั่วร้ายมันซะแล้ว..คงจะถอนตัวไม่ขึ้นซะแล้วหล่ะกุ...
ขณะที่ผมเพลิดเพลินกับจูบของไอคิมมันอยู่นั้น...ไอคิมมันก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากผม...มันมองผมตาหวานเยิ้มเลยทีเดียว มันเอามือไล้เบาๆที่แก้มผม...
“ขนาดป่วยๆ...นายยังน่าฟัดเลยอะโม...”หง่ะ...ไอลามกนี่ ไอคิมมันพูดแล้วเอามือบีบที่ก้นผมเบาๆทีนึงอะครับ...ไอโมก็ได้แต่อ้าปากหวอแหละครับ...
ไอคิมมันหัวเราะหึหึ ในลำคอ แล้วมัน ก็ยื่นมือไปที่กะลังที่ ตอนนี้ไอมดมันเอามาวางไว้บนเตียงแล้วอะครับ...จากนั้นไอคิมมันก็ค่อยๆเช็ดตัวให้ผมอะครับ...มันค่อยๆเช็ดไปตามใบหน้า..ลำคอ หน้าอก ลงไปจนถึงปลายเท้าของผม...ไม่เว้นแม้แต่..ก้นหวานๆของผม. (ไม่ต้องรู้หรอกครับว่ามันเช็ดให้ผมยังไงแฮะ)....อ๋อ..ผมไม่รู้ว่ามันเอาอะไรมาทาที่ก้นให้ผมอะครับ มันเป็นหลอดๆอะ..ตอนที่มันทาให้ผม...ผมโคตรอายเลยอะครับ...เย็นๆที่ก้นด้วยอ้า..อายจัง..ผมอะอายแทบแย่ แต่มันอะโคตรหน้าด้านเลย...ชิ...มันเอาแป้งหอมมาทาไปตามเนื้อตัวให้ผมด้วยอะครับ....ตัวเหม็นๆของไอโมค่อยหอมขึ้นมาหน่อยมันหยิบกางเกงบอลมาให้ผมใส่ด้วยครับ...
พอเสร็จจากการเช็ดตัว...มันก็เริ่มป้อนโจ๊กให้ผมแหละครับ...ผมก็กินได้ไม่เยอะหรอกครับ ขมปากอะ..เหลือตั้งเยอะแหนะ ไอคิมมันก็จัดการจนเกลี้ยงชามอะครับ...พอผมกินยาเสร็จ ไอคิมก็ให้ผมนอนลงกับเตียงเหมือนเดิม...แล้วมันก็เดินไปหยิบกล่องยาที่หมอให้มาอะครับ แล้วก็เริ่มทำให้ความสะอาดแผล และทายาให้ผมอะครับ...ไอโมก็ร้องจ๊ากเป็นพักๆ...น้ำตาร่วงเผาะๆ แสบมากเข้าก้งับเอาแขนไอคิมมันนั้นแหละบรรเทาความ เจ็บ... มันก็ไม่ว่าอะไรผมนะครับ...
พอทำแผลเสร็จผมก็ง่วงอะครับ..ยาที่กินไปคงออกฤทธิ์แล้ว...ผมต้องนอนตะแคงอะครับนอนหงายไม่ได้เจ็บก้น นอนคว่ำไม่ได้เจ็บแผลที่ท้อง..หง่ะ..ซวยจริงๆ...
“นอนซะนะ...เดี๋ยวเราเอาของไปเก็บก่อน..”พอผมล้มตัวลงนอนดีแล้ว ไอคิมมันดึงผ้าห่มมาคลุมให้ผมเรียบร้อยแล้วมันก็ลุกขึ้น เตรียมชิ่งอะครับ...
มือไวกว่าสมองครับ..ผมเอานิ้วก้อยที่ไร้ซึ่งรอยแผลเพียงนิ้วเดียวของผม เกี่ยวหูกางเกงไอคิมมันไว้อะครับ...
ไอคิมมันหันหน้ามามองผมยิ้มๆอะครับ มันเอามือลูบหัวผมด้วยอะ...
“มีอะไร..อยากได้อะไรเหรอ...”มันพูดกับผมเสียงอ่อนโยนมากมายเลยครับ...
ผมปล่อยมือจากหูกางเกงของมัน..แล้วยกมือขึ้นไปโอบรอบคอมันไว้...
“อย่าทิ้งเราไป...อยู่กับเรานะ....” ผมมองหน้ามันตาละห้อยอะครับ อ้อนมากมายเลยแหละ..
ไอคิมมันทำหน้าอึ้ง นิดๆ แล้วดึงมือผมออกจากคอมัน แล้วมันก็จุ๊บเบาๆ ที่ฝ่ามือผมด้วยอะครับ..แล้วขยับขึ้นมานอนบนเตียงกับผม..มันค่อยๆดึงหัวผมขึ้นจากหมอนแล้วเอาแขนมันไปวางไว้ให้ผมหนุน... ผมค่อยๆขยับตัวเข้าไปหามันยกแขนโอบรอบคอมันไว้ แล้วซบหน้าลงกับอกอุ่นๆของมัน..
ไอคิมมันกอดผมไว้แน่น...ผมค่อยๆหลับตาลง ผมได้ยินเสียงหัวใจไอคิมมันเต้นตึก ตักๆ อยู่กับหูผม.เพราะดีเหมือนกันนะครับ...ไม่เคยรู้เลยแฮะว่าหัวใจคนเราจะเต้นแรงขนาดนี้...หรือว่าไอคิมมันตื่นเต้นกันน้า...ผมนึกอย่างครึ่มอกครึ้มใจ ผมนอนฟังเสียงหัวใจไอคิม จนหลับไปในที่สุด...
-
ตอนที่ 15
วันนั้นผมตื่น ขึ้นมา 2-3 ครั้งได้มั้ง แม่ผมปลุกให้ลุกมากินข้าวหน่ะครับ จะได้กินยา...โดยทุกครั้งที่ผมตื่นผมจะเห็นไอคิมป่วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆตัวผมตลอดเวลา..ทำให้ผมรู้สึกดีเหมือนกันนะครับ....ถึงแม้จะเคืองๆมันอยู่ก็ตามแต่เถอะ...อย่างน้อยมันก้อไม่หนีหายไปไหน...
โดยครั้งล่าสุดที่ผมตื่นแม่บอกผมว่า..พี่กุ๊ก มาเยี่ยมผมเมื่อตอนบ่าย..ชื่อพี่กุ๊กทำให้ผมสะดุ้งเฮือก เลยอะครับ เพื่อนๆ เหอๆ..กลัวอะครับ กลายเป็นว่าพี่กุ๊กเป็นของต้องห้ามสำหรับผมไปซะแล้ว ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองไอคิมมันอะครับ กลัวจริงๆนะ...ไม่ได้พูดเล่นๆ..ก็โดนซะขนาดนั้นนี่ครับ
วันที่ 1 ผ่าน ไป วันที่ 2 ไอโมก็ค่อยยังชั่วขึ้นมานิดนึงครับ แค่นิดเดียวนะครับ วันที่ 3 นี้สิครับเหมือนวันรวมญาติ เลยอะครับ แฮะ..วันนี้ผมค่อยยังชั่วขึ้นมากครับ เดินเหินได้แล้วด้วย....แผลก็เริ่มตกสะเก็ดแล้วครับ...แต่ก็ยังเจ็บอยู่มากครับ
หลังจากที่ผมกินข้าวเที่ยงเรียบร้อยแล้ว ผมก็มานอนผึ่งลมอยู่ที่แคร่ใต้ต้นมะยมหน้าบ้านอะครับ..มีไอคิมมันนอนคว่ำหน้าอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆผม..โดยผมนอนตะแคงหันหน้าไปหามันอะครับ..นอนคว่ำยังไม่ได้ครับ เดี๋ยวทับแผล นอนหงายก็ไม่ได้เหมือนกัน เจ็บก้น ฮ่าๆ...อานะ ผมก้อแอบลอบมองหน้าไอคิมมันเป้นระยะๆอะครับ...
ผมก้อคิดไปหล่ะครับ ว่าไอคิมมันรักผมขนาดไหนน้า.มันรักผมถึงขนาดที่จะยอมปล่อยผมไปถ้าผมเอ่ยปากขออย่างที่ไอนัท มันยอมรึเปล่า..ผมเริ่มกลัวแล้วครับ..ผมเริ่มรู้สึกว่าความอิสระของผมมันได้หายไปแล้ว..ทำไมผมจะไปไหนมาไหนผมต้องคอยบอกมันด้วย...มันเริ่มยัดเยียดอุดมคติของมันให้ผมรึเปล่า..มันรักผมในแบบที่ผมเป็นแน่เหรอ...
ผมรู้สึกว่าไอคิมกำลังพยายามที่จะเปลี่ยนผม..ความจริงผมก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้ขนาดนั้นหรอกนะครับ...เมื่อถึงเวลาหยุดผมก็หยุดได้..เหมือนกับตอนแรกที่ผมรู้สึกตัวว่ารักไอคิมมันผมก็ไม่ยุ่งกับใครไม่มองใครอีกเลยในใจผมมันคอยย้ำเตือนผมตลอดเวลาว่า ผมมีไอคิมมันอยู่แล้ว...เมื่อหัวใจมันบอกอย่างนั้นร่างกายมันก็ปฏิเสธคนอื่นเหมือนกัน..
.แต่เมื่อผมเจอความไม่เชื่อใจของไอคิมมัน...เลยทำให้อาการเก่าๆของผมมันกำเริบ คือ...เมื่อไม่ไว้ใจกัน ก็ไม่รู้จะซื่อสัตย์ไปทำบ้าอะไร...นี้แหละคือตัวผม...คนที่เคยทำอะไรโดยอิสระมาตลอดตั้งแต่เกิดมา..พ่อแม่ไม่เคยขัด ตอนแรกๆก้รู้สึกแปลกๆดีนะครับ ที่มีคนคอยขัดใจ แต่หลังๆเริ่มเบื่อและเริ่มหน่ายครับ...ไอโมไม่ใช่คนดีหรอกครับ...ออกจะชั่วร้ายด้วยซ้ำ..สำหรับคนที่เป็นแฟนนะ...ผมไม่เหมาะจะเป็นแฟนใครหรอกครับ ผมเป็นคนเบื่อง่าย...หน่ายเร็ว...ผมจึงกลัวที่จะจริงจังกับใคร..เพราะผมรู้จักนิสัยตัวเองดี.ผมกลัวว่าเมื่อถึงเวลาที่ต้องเลิกลา แม้แต่หน้าก็ไม่สามารถที่จะมองกันได้อีก...ผมจึงเลือกที่จะรักไอนัทในแบบนั้นแบบที่ผมจะไม่มีวันสูญเสียหรือเลิกลากับมันให้เจ็บปวด...
“มองทำไม...หรือว่า...อยาก” ไอคิมมันพูดเบาๆ สีหน้ากรุ่มกริ่มมากมายอะครับ..
“อือ...บ้า..ไอลามก” ผมก็สะดุ้งเล็กน้อยขณะที่ผมกำลังคิดไรเพลินๆเสียงไอคิมมันก็ปลุกให้ผมกลับมาสู่โลกแห่งความจริง...และก็เกิดอาการเคืองๆ กับคำพูดสองแง่สามง่ามของมันอะครับ...
“ถึงเราจะบ้า จะลามก หรือจะเป็นพวกซาดิสส์..แต่เราก็ยอมรับนะว่าเราเป็น...หึหึ...ไม่เหมือนคนบางคน..ปากแข็งอยู่นั้นไม่ยอมรับซะที....”ไอคิมมันพูดนิ่งๆ แต่สีหน้ามันอะกำลังมีความสุขมากมายเลยแหละครับ...เอ๋าไอนี้
“นี้...เป็นบ้าไรเนี๊ยะ..ทำหน้าแบบนี้หยดหยองนะเว้ย...บ้าเปล่าเนี๊ยะ” เห็นหน้าแบบนี้ของมันทีไรแล้วรู้สึกแปลกๆอะครับ...สีหน้าแบบเหมือนรู้อะไรบางอย่างแต่ไม่ยอมพูดแต่ชอบทำให้เราสงสัยอะครับ เซ็งเนาะ
ไอคิมมันไม่พูดครับ มันทำหน้ากรุ่มกริ่มแล้วยักไหล่ ให้ผมแล้วตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือของมันไปอะครับ...ไอโมก็ได้แต่เซ็งมันอะครับ..เลยเอามะเหงกลงหัวมันไปที แล้วรีบพลิกตัวมานอนตะแคงหันหลังให้มัน...
“ฝากไว้ก่อนเถอะ นายแตงโม...หายเมื่อไหร่หล่ะก็ หึหึ..นายเสร็จเราแน่..” มันยื่นหน้ามาใกล้ๆหูผมแล้วกระซิบเบาๆอย่างคาดโทษอะครับ...
ไอโมก็ขนลุกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้อะครับ...หน้าซีดเลยทีเดียว...เรื่องที่มันทำผมคืนนั้นมันยังฝังแน่นอยู่ในหัวผมอะครับ นึกถึงทีไรก็ทำให้ผม...รู้สึกกลัวขึ้นมาทุกที...แต่ที่ทำได้ในตอนนี้ก็คือเงียบครับ...
“เป็นอะไรไปอีกหล่ะ...เงียบจัง..หลับเหรอ” ไอคิมมันพูดขึ้นมาอะครับ มันคงเห็นว่าผมเงียบนาน...และมันก็ได้ความเงียบจากผมเป็นการตอบแทนเช่นเคย
บรื้นนน...
เสียงรถยนต์กระหึ่มมาตามถนน และเสียงรถคันนั้นก็มาหยุดอยู่หน้าบ้านผมนี้เอง...ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมามองโดยทันทีเหมือนกัน (ผมนอนหันหน้า เข้าหาถนนอะครับ)...และพอผมเห็นคนที่ก้าวขาลงมาจากรถด้านข้างคนขับ ก็ทำให้ผมต้องยิ้มออกมาอะครับ...
“เป็นไงบ้างยะ...พ่อนักซิ่ง” เสียงแจ๋นๆ ที่ดังขึ้นก่อนที่ตัวมันจะเดินมาถึงผมซะอีก ทำให้ผมต้องค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่งอะครับ...
“อือ..ก็อย่างที่เห็นอะ...ไปไงมาไง ถึงได้มาด้วยกันได้อะ” ผมถามไอเป้ยมันยิ้มๆ แล้วยกแขนขึ้นกอดเอวไอนัทมันอะครับ ที่ตอนนี้มันยืนอยู่ข้างแคร่ที่ผมนั่งอยู่อะครับ ไอนัทมันยิ้มๆแล้วเอามือลูบๆที่หัวผมอะครับ
“อะแฮ่ม.แฮ่ม..” เสียงกระแอมกระไอ ที่ดังอยู่ใกล้ๆ ทำให้ผมนึกได้ว่า ไอคิมก็อยู่ด้วยนี้หว่า..เหอๆ..แต่ก็ไม่ได้สนใจมันซักเท่าไหร่หรอกครับ..
“อะไรยะ..คิม...เกิบ ติดคอรึไง..” น้าน เจอไปอีก 1 ดอกเลยครับ ไอคิม ...เจ้าเป้ยมันลอยหน้าลอยตาพูดอะครับ...
มันกับไอคิมไม่ค่อยถูกกันครับ..แต่กับไอนัทนี้ เข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยครับ...เหอๆ
“ที่พูดนั้นปากเหรอ...หา” ไอคิมมันทำหน้าโหดๆ แล้วมองไอเป้ยมันเขม็งอะครับ...จากที่นอนคว่ำหน้าอยู่เมื่อกี้นี้ ตอนนี้ไอคิมมันลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ โดยเอาแขนทั้ง 2 ข้างค้ำตัวมันไว้แล้วเอนตัวไปข้างหลังอะครับ..หน้าตากวนตีนมากมายเลยทีเดียว
แต่คนอย่างไอเป้ยหน่ะ...ไม่มีทางกลัวอยู่แล้วหล่ะครับ และมันก็รู้ว่าไอคิม ไม่มีวันทำอะไรมันหรอก มันก็ปากหมาของมันไปงั้นเอง...ไอคิมหน่ะมันไม่ทำร้ายใครหรอกครับ นอกจากผม TOT
“นี้..นาย 2 คน เลิกกอดกันซะทีเถอะ...”เอ๋า ไอนี้หนิ..ก็คนเค้ารักกัน จะกอดกันไม่ได้ไงวะ...ชิ...ไอคิมมันจ้องหน้าผมเขม็งอะครับ..
“ปีนเกลียว...พี่นัทเค้าเป็น พี่นายนะยะ...ชิ ไม่มีมารยาท” เอ่อ...น้าน เจอไปอีก 1 ดอกแล้วครับ ที่รักผม...ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าอยู่กับพุงไอนัทมันอะครับ
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอนัทมัน ทั้งๆที่ยังกอดเอวมันอยู่นั้นแหละครับ...ไอนัทมันยิ้มให้ผมหน้าบานเลยทีเดียวเชียวครับ....
“เห็นมะ...ถ้าไปเที่ยวกับพี่..ก็ไม่ต้องมานอนเจ็บแบบนี้แล้วหล่ะ...” ไอนัทมันพูดแล้วเอามือขยี่ที่หัวผมอะครับ...สีหน้ามันเป็นห่วงผมมากมายเลยแหละครับ...
“อือ..ไม่ต้องเลย…เจ็บอะ..”ได้ทีอ้อนครับ...หน้างอขึ้นมาในบัดดลเลยทีเดียว...
“ไม่ต้องเลย..เจ็บอะ เจ็บๆๆๆ” เสียงแหลมๆ ที่ผ่านการดัดจริต มาแล้วเรียบร้อยของไอคิม ทำให้ผมรู้สึกขำ จนต้องหัวเราะก๊ากออกมาอะครับ....
“ไม่ขำ..ไม่ตลก...” มันทำหน้าฉุนผมมากมายเลยทีเดียวครับ....ยังกะเด็กๆ หึหึ...
ไอนัทมันก็ไม่พูดอะไรครับ..เอาแต่มองหน้าผมแล้วยิ้มอะครับ
“ครับ..รุ้แล้วครับ.เจ็บตรงไหนบ้างเนี๊ยะ..มีแผลที่ไหนบ้างครับ...”ไอนัทมันถามผมหลังจากที่มันนั่งลงบนแคร่ข้างๆผมอะครับ...
ผมก็ยื่นมือให้มันดูแผลที่มือผมอะครับ...ไอนัทมันมองมือผมอย่างอึ้งๆ แล้วยกมือขึ้นลูบเบาๆที่มือผมอะครับ ทำหน้าเป็นห่วงผมมากมายเลยทีเดียว
“ฮึย โม น่ากลัวอะ...ทำไมมันถึงได้ถลอกขนาดนั้นอะ..แล้วมันจะเป็นแผลเป็นไหมอะ” เจ้าเป้ยก็อีกคนครับมันขยับมายืนตรงหน้าผมแล้วมองดูที่มือผม....ทำหน้าหวาดเสียวด้วยอะครับ
“อืม..พอดีเราเอามือ..มาบังหน้าอะ...เลยเป้นแบบนี้แหละ..เหอๆ ถ้าไม่เอามือบังหน้านะ...ไม่อยากจะคิดว่าจะเป้นไง..หมดหล่อกันพอดี” ไอโมก็พูดยิ้มๆ ให้ไอนัทที่ตอนนี้หน้าเครียดมากมาย ให้คลายความเป็นห่วงผมอะครับ
“อ๋อ..มีแผลที่ท้องด้วยนะ..” แล้วไอโมก็ดึงเสื้อยืดตัวหลวมที่ใส่ อยู่ขึ้นแล้วโชว์แผลให้พวกมันเห็นอะครับ...
ไอเป้ยทำหน้าตกใจ ไอนัท ก็ด้วย..ส่วนไอคิมทำหน้าโหด มากมายเลยครับ.. แล้วผมก็เปิดให้มันดูแผลที่หัวไหล่ ทั้ง 2 ข้าง และก็ให้พวกมันดูแผลที่เข่าผมด้วยอะครับ...
“โอ้ย...อยากจะเป็นลม...อะไรมันจะขนาดนี้เนี๊ยะ..ตอนแรกที่เป้ยถามอา...(ชื่อแม่ผมครับ) นะอาบอกว่าไม่ได้นอนโรงบาล เป้ยก็นึกว่าไม่เป้นไรมากซะอีก..แต่อะไรอะ..เยินไปทั้งตัว.. ดีนะ..ที่ไม่เป้นไรมาก..ไม่...ไม่...เหมือนไอโป้ง...” ตอนแรกมันก็ทำเสียงตื่นเต้นหวาดเสียวอะครับ แล้วมันก็ทำเสียงแผ่วๆ. น้ำตาคลอตาเลยทีเดียว...ผมก็ไม่รู้จะทำไงได้แต่ยิ้มปลอบใจมันอะครับ คงคิดถึงน้องหน่ะ...
“น่า..คราวหน้าเราจะระวังนะ...”ผมพูดกับเจ้าเป้ยมันยิ้มๆอย่างปลอบใจอะครับ...
“พี่ไม่น่าไปเที่ยวเลยนะครับ...น่าจะอยู่กับตาหวาน..ตาหวานจะได้ไม่ต้องขับรถเอง..จะได้ไม่ต้องเจ็บ..แบบนี้...”ไอนัทมันทำเสียงเศร้ามากมายเลยทีเดียวครับ..ผมก็พูดไม่ออกเลยแหละ...บรรยากาศครึกครื้นเมื่อกี้นี้หายไปหมดเลยครับ..
“หึ...พี่อยู่ด้วยอะ..ไอโมมันยิ่งจะเจ็บหนัก...” ไอคิมมันพูดเสียงโหดมากมายแล้วลุกขึ้นเดินหันหลังกลับเข้าบ้านไปอะครับ...
ผมได้แต่มองตามหลังไอคิมมันไปอย่างกังวลในใจลึกๆ ถ้าไอคิมมันจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เจอไอนัท..แล้วเมื่อไหร่มันจะดีกันซะที...ผมอยากให้มันกับไอนัทกลับมาคบกันเป็นพี่เป็นน้องเป็นเพื่อนเหมือนเดิม...ไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนของพวกมันต้องมาจบลงเพราะผมจริงๆ...
“ช่างมันเถอะ..อย่าไปสนใจมันเลย...นะ..”ไอนัทมันพูดเบาๆยิ้มๆแล้ว ลูบหัวผมไปมาอะครับ...
“อืม..เป็นไรอะเป้ย” ผมถามเจ้าเป้ยมันเบาๆแล้วเอามือลูบๆที่แก้มมันอะครับ..เจ้าเป้ยมันทรุดตัวลงนั่งข้างหลังผม แล้วสอดแขนเข้ามากอดเอวผมไว้อะครับ โดยที่มันพยายามที่จะไม่ให้มือมันโดนแผลผมอะครับ...
“เปล่า...ขอกอดหน่อยดิ...ว่าแต่ไม่มีใครอยู่เลยเหรอ.อาพงษ์ กะอา..(ชื่อแม่ผม) ไปไหนอะ..ไอมดด้วย” เจ้าเป้ยมันพูดอู้อี้ อยู่กับซอกคอผมอะครับ...
“แม่..ไปช่วยงานที่วัดอะ..พ่อด้วย..เจ้ามดไปไหนกับเพื่อนไม่รู้อะ...” ผมพูดแล้วยิ้มให้ไอนัทที่ตอนนี้..มันจับมือผมพลิกไปพลิกมาอยู่อะครับ...
ด้วยความสังหรณ์ใจ หรืออะไรก็ไม่รู้ครับเหมือนมีคนมองอะ ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นไปมองที่หน้าต่างห้องผมอะครับ..ผมเห็นไอคิมมันยืนเอามือเกาะขอบหน้าต่างด้านบนไว้อะครับ แล้วมองตรงมาที่ผม มันทำหน้าเศร้ามากมายเลยทีเดียว..ทำไมมันต้องทำหน้าแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้อะ ..ผมสบตากะมันอยู่ซักพักก้อ...หันหน้ากลับมามองที่ไอนัทมันซึ่งตอนนี้มันก็กำลังมองตรงไปที่ไอคิมเหมือนกันครับ...แล้วไอนัทมันก็หันหน้ากลับมามองที่ผม แล้วยิ้มอะครับ...ถึงจะมีแววเจ็บปวดอยู่ในนั้นแต่ผมว่ามันไม่มากเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ..เป็นนิมิตรหมายอันดีรึเปล่าน้า...ผมก็ได้แต่คิดอยู่คนเดียวอะครับ...
“ว่าแต่ว่า..ไมพี่นัท กับเป้ย ถึงมาด้วยกันได้อะครับ”ผมถามขึ้นเบาๆเมื่อเห็นว่าบรรยากาศมันชักจะอึมครึมมากไปแล้วอะครับ...
“ก้พี่นัทอะดิ...โทรหาเป้ยอะ...เมื่อคืน..ดึกก็ดึก ไม่เกรงใจชาวบ้านชาวช่องเค้าซะบ้างเลย คนไร” เอ๋า..ไอนัทเจอไปอีก 1 ดอกครั บเหอๆ..
ไอนัทมันทำหน้าเหวอๆ แล้วมันก็หัวเราะหึหึ ออกมาอะครับ...บรรยากาศค่อยดีขึ้นมาหน่อยผมก็มองไอนัทมันยิ้มๆอะครับ
“อ้าว...ก้อถ้าไม่อยากคุย ก็บอกพี่สิครับ..น้องเป้ย..พี่จะได้ไม่คุย” ไอนัทมันพูดกลั่วหัวเราะอะครับ
“นี้ไม่ต้องเลยพี่นัท...เป้ยบอกพี่แล้วหนิว่าเป้ยจะนอนแล้ว....พี่ก็ยัง กวนอะ ถามเซ้าซี้อยู่นั้นว่าไม..ทอสับ ตาหวาน ถึงโทรไม่ติด ทำไมถึงไม่เปิดมือถือ..ตาหวานเป็นไรรึเปล่าครับ...เฮอะ” เจ้าเป้ยมันปล่อยเอวผมแล้วหันหน้าไปเล่นงานไอนัทมันอะครับ...ไอนัทก็ได้แต่ยิ้มแหย๋ สิครับ ไอโมก็เลยอดขำไม่ได้ ..เหอๆ..เป็นไงเล่าเจอเจ้าเป้ยมันหน่อยเป็นไร..
“อ้าว...ก็คนมันเป็นห่วงนี้ครับ...ขอโทษครับ” มันพูดเสียงอ่อยๆ กับเจ้าเป้ยอะครับ
“ไม่ต้องมาขอโทษเลย...นี้ โม รู้ปะ กว่าที่เป้ยจะได้นอนนะ...พี่นัทอะ..ถามนั้นถามนี้เซ้าซี้อยู่ตั้งนาน...พอเป้ยบอกว่า โมรถล้มนะ...บอกจะมาหา โมตั้งกะเมื่อคืน ตอน 5 ทุ่ม แหละ..ฮึ่ย..เกรงใจอะ เป็นไหม ...ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดีอะ หัดมีซะบ้างนะพี่อะ...จะได้เป็นผู้ดีกับเค้าบ้าง...” เจ้าเป้ยพูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินหันหลังเข้าไปในบ้านผมไปอีกคนครับ...เหอๆ..คงงอนที่โดนไอนัทมันกวน..
ไอนัท ก็เหวอแดก สิครับ...ฮ่าๆๆๆๆ...มันคงจะทั้งขำ ทั้งอึ้ง..ทั้งสำนึกผิดอะครับ...ผมกับมันหันหน้ามาสบตากันแล้วหัวเราะออกมาอย่างดังเลยอะครับ....
หลังจากที่เจ้าเป้ยมันเข้าไปในบ้านแป๊บเดียวมัน ก็ออกมาพร้อมกับ...น้ำแป๊บซี่ลิตร ขวดนึง เบียร์อีก 1 ..กระติกน้ำแข็งและก็แก้ว 4ใบ อะครับ...โดยมีไอคิม เดินหน้าบึ้ง ถือของเดินตามเจ้าเป้ยมันต้อยๆออกมาอะครับ...
“นายนี้นะคิม...ให้ช่วยถือของแค่นี้...ทำเป็นหน้าบึ้ง...หึ”เจ้าเป้ยมันพูดแว้ดๆใส่ไอคิมมันอะครับ...
“โอ้ย นี้หยุดพูด..ซัก 5 นาที จะตายรึไง เธออะ..รำคาญเว้ย” ไอคิมมันก็พูดบ่นกระปอดกะแป๊ดอะครับ หึหึ...ผมหล่ะอยากจะหัวเราะให้ฟันหลุด...ถึงจะบ่นนั้นบ่นนี้ สุดท้าย ก็ยอมช่วยเค้าถือมานั้นแหละว้า...
“นายรำคาญ...ก็อุดหูไว้สิยะ...ไม่ต้องฟัง..คนอื่นไม่เห็นใครเค้าบ่นเลย...จริงไหมพี่นัท..” แล้วมันก็หันมาจ้องหน้าไอนัทมันเขม็งอะครับ...
“ครับ...พูดไปเถอะครับ...หึหึ..ถ้าไม่เหนื่อย...” ไอนัทก็ขำๆ อะครับ เลยหัวเราะออกมา
ไอคิมมันทำหน้าเซ็งๆแล้วมันกับไอนัทก็มองหน้ากันอะครับ ทำหน้าโหดทั้ง 2 นเลยทีเดียว อานะ ไอโมก็ได้แต่อึ้งอะครับ...กลืนน้ำลายเอือกๆ เลยทีเดียว...แต่ก่อนที่จะเกิดไรขึ้น..เจ้าเป้ย มันก็ยื่นขวดเบียร์ให้ไอคิมมันเปิดอะครับ ไอคิมมันก็จัดการ..เปิดขวดเบียร์อะครับ เอาฟันกัดด้วยอะ ผมหล่ะกลัวฟันมันหลุดจริงๆ(ผมเคยลองทำครับ ฟันแทบร่วงหมดปากหึหึ) โดยมีไอเป้ยที่ทำหน้าที่ เด็กดริ้ง หยิบน้ำแข็งใส่แก้วทั้ง 4 ใบ แล้วเปิดขวดน้ำเป๊ปซี่ เทใส่แก้ว 2 ใบ ใบนึงมันยื่นให้ผมอีกใบ มัน ยกขึ้นซดโฮก.
.พอไอคิมมันเปิดขวดเบียร์เสร็จ ไอเป้ยก็ยื่นมือไปรับแล้วจัดการเทเบียร์ใส่แก้วอีก 2 ใบ ใบนึงให้ไอคิมใบ นึงให้ไอนัท...และจากนั้นพวกผมก็คุยนั้นคุยนี้กันไปเรื่อยเปื่อย..โดยมีไอคิมกับไอเป้ย เถียงกันเป็นระยะ ๆ ผมกับไอนัทก็นั่งขำกันไปแหละครับ..แต่ในระหว่างที่คุยกันอยู่นั้น ไอคิมกับไอนัท ไม่แม้แต่จะมองหน้ากัน...แถมไม่พูดกันเลยด้วย..ผมก็ได้แต่รู้สึกหงดุหงิดในหัวใจยังไงบอกไม่ถูกครับ...
-
ตอนที่ 16
พวกผมนั่งคุยกันจนเกือบเย็นมั้งครับ...แม่ผมกลับมาแหละ..ส่วนเจ้ามดมาแล้วและไปแล้ว คึคึ...
บรื้นนนนนนนนนนนน
เสียงรถยนต์ที่มาจอดที่หน้าบ้านผมอีกคัน ทำให้พวกผมทุกคนต้องหันหน้าออกไปมองอะครับว่าใครมา...ไอโมใจหายวาบครับ...พี่กุ๊กสุดสวยของผมนั้นเองครับ...
“อ้าว..พี่กุ๊ก หวัดดีค่ะ...” ไอเป้ยพอมันเห็นพี่กุ๊ก มันก็ยกมือหวัดดีอะครับ มันกับพี่กุ๊กเคยเรียนมัธยมเดียวกันอะครับ..
“อะ..หวัดดีจ้ะน้องเป้ย..แหม๋...จำแทบไม่ได้แหนะ เปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี๊ยะ” พี่กุ๊กรับไหว้ ไอเป้ยมันยิ้มๆ..แล้วแซวกลับอะครับ จากนั้นพี่กุ๊ก ก็หันมายิ้มให้ไอนัท ไอคิม และสุดท้ายคือผม...วันนี้พี่กุ๊กมาคนเดียวครับ...
“เอ่อ...พี่กุ๊ก ครับ นี้ คิม..แล้วนี้ก็พี่นัท..เพื่อนผมเองครับ.” ผมแนะนำพี่กุ๊ก ให้รู้จักกับไอนัทและไอคิมอะครับ วันนั้นที่พี่กุ๊กมาผมไม่ได้แนะนำให้รู้จักกะไอคิมอะครับ...
“หวัดดีค่ะ/หวัดดีครับ” พูดเกือบพร้อมกันทั้ง 3 คนเลยครับ ..
ไอโมก็ได้แต่ยิ้มแหย๋ๆ อย่างไม่รู้จะทำยังไงดีอะครับ....เฮ้อ...คนอื่นหน่ะไม่เท่าไหร่หรอกครับ ทั้งพี่กุ๊ก และไอนัท 2 คนนี้ ยังไม่รุ้เรื่องอะไรมากนัก แต่ไอคิมนี้สิครับ..โอ้ย ...หน้ามันบึ้งมากมายเลยแหละครับ...ผมหล่ะใจแป้ว..ผมหันหน้าไปส่งสัญญาณ sos ให้เจ้าเป้ยมันอย่างด่วนครับประมาณว่าช่วยกูด้วย..แค่ไอนัทกับไอคิม ยังไม่มีปัญญาทำไรเลย แล้วนี้ยังจะเพิ่มมาอีก 1 เง้อ อยากหนีไปให้พ้นๆ..
“น้องโม..เป็นไงบ้างค่ะ..ค่อยยังชั่วรึยังอะ...วันก่อนพี่ก็มาเยี่ยมนะ..คุณน้าบอกว่า น้องโมหลับหน่ะ ไม่สบายหนัก..พี่ก็เลยขอตัวกลับหน่ะค่ะ..” พี่กุ๊กพูดยิ้มๆแล้วนั่งลงข้างๆ ผมอะครับ โดยที่เจ้าเป้ยมันลุกให้พี่กุ๊กมานั่งใกล้ๆผมอะครับ...
ไม่ได้ช่วยอะไรเลยฮะมัน..แถมยังยิ้มเยาะเย้ยผมอีกแหนะ...
“ครับ...ก็ดีขึ้นแล้วอะครับ...แม่บอกผมเหมือนกันอะครับว่าพี่มาเยี่ยม..แล้วนี้พี่ขับรถมาคนเดียวเหรอครับ..อันตรายนะครับ..เย็นแล้วด้วยอะ...” ที่พูดนี้เพราะเป็นห่วงจริงๆ ครับ หมู่บ้านผมกับหมู่บ้านพี่กุ๊กอยู่ไกลกันพอดูครับ ประมาณ..10 กว่า โลได้มั้งครับ...(น่าจะใช่นะ)
“จ้า..นี้เป็นห่วง หรือว่าอยากให้กลับเร็วๆอะจ้ะ..”พี่กุ๊กพูดขึ้นยิ้มๆอะครับ...
“แหม๋ พี่ก็พูดไป...หึหึ..เป็นห่วงจริงๆคร้าบบบบ” ผมก็ได้แต่หัวเราะแฮะๆอะครับ..เบื่อที่สุดคนรู้ทัน...ความจริงคืออยากให้กลับเร็วๆอะแหละเหอๆ
“...อย่าไปสนใจมันเลยค่ะ พี่กุ๊ก..เดี๋ยวนี้ไอโมมันไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ..คิคิ..” เจ้าเป้ยพูดเสร็จมันก็หัวเราะคิกคัก ยิ้มเยาะเย้ยผมเช่นเคยครับ
“หือ..ไม่เหมือนเดิมยังไงค่ะ..พี่ก็เห็นว่ายังเหมือนเดิมนี้...ว่าไงค่ะ” พี่กุ๊กนี้ก็เป็นไปกับเค้าด้วยครับ ...ยิ้มหน้าบานแล้วหันไปจ้อกับไอเป้ยมันอะครับ...ผมหล่ะเซ็ง
“อันนี้..พี่ต้องถามมันเองค่ะ..เอ ว่าแต่ว่าพี่รู้ได้ไงอะค่ะ..ว่ามันเหมือนเดิม..คิคิ..” น้านมันนะมันไม่ได้ช่วยอะไรผมเร้ยยยยยย...
“อะไรกันครับ...เหมือนเดิม ไม่เหมือนเดิมอะไรเหรอครับ....”ไอนัทมันพูดยิ้มๆแล้วร่วมวงกับสาวๆเม้าท์ผมอะครับ...แล้วพวกเค้าก็คุยอะไรกันก็ไม่รู้ครับ
...โดยมันก็คือการเผาผม ในระยะเผาขนนั้นเอง..โดยมีไอคิมนั่งหูผึ่งอยู่ใกล้ๆ มันไม่ร่วมวงกับเค้าครับ มันแค่นั่งฟังเฉยๆหน้าบึ้งเป็นพักๆ..และจ้องหน้าผมตาวาวเป็นระยะๆ แค่นั้นนเอง...เฮ้อ..
“อ้าว ตายจริง คุยซะเพลินเลย...มืดแล้วเหรอเนี๊ยะ...งั้นพี่กลับแล้วนะค่ะ...”พี่กุ๊กยิ้มหน้าบานแล้วลุกขึ้นยืนเตรียมกลับอะครับ..
“ครับ/ค่ะ” ผมกับเจ้าเป้ยพูดขึ้นพร้อมกัน..
“อืม..งั้นเดี๋ยวพี่ไปลาพ่อกับแม่โมก่อนนะจ้ะ” แล้วพี่กุ๊ก ก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปในบ้านผมซึ่งตอนนี้พ่อกับแม่อยู่ข้างในอะครับ
“เป็นไงหล่ะ...ฮ่าๆ..นั้นหล่ะแฟนเก่า...ไอโมมันแหละ คิคิ” เจ้าเป้ยมันพูดแล้วหัวเราะชอบอกชอบใจอะครับ...กระผมก็ได้แต่ยิ้มแหย๋เช่นเคยอะครับ
“อืม...ก็สวยดีนะครับ. นิสัยดีใช้ได้..หึ หรือว่าไงครับตาหวาน” ไอนัทมันพูดนิ่งๆแล้วจ้องหน้าผมเขม็งอะครับ...
ผมก็หันหน้าไปสบตากับไอนัทมันเหมือนกันครับ..จ้องตากะมันไม่ยอมหลบเลยแหละ แถมผมยังยิ้มแล้วยักคิ้วให้มันด้วยหล่ะ คิคิ...
“แต่พี่ว่า...ในบรรดาสาวๆของ ตาหวานเนี๊ยะ..สู้ยุ้ยไม่ได้ซักคนนะ..ตอนนี้ไปอยู่ไหนซะหล่ะครับ..” ไอนัทมันจ้องตากะผมตามันวาวทีเดียวครับ...ตาหาเรื่องชัดๆ..ทำไมต้องมองแบบนี้ด้วยวะ..เอ๊ะ หรือว่ามันกำลังหึง..เฮ้อ...ไอโมกลุ้ม..
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบมันเลยครับ...พี่กุ๊ก ก็เดินออกมาจากบ้านผมซะก่อน...
“ไปแล้วนะจ้ะทุกคน...” พอพี่กุ๊กเดินออกมาแล้วมาพวกผมอีกรอบ ผมก็ค่อยๆลุกลงจากแคร่ แล้วเดินไปส่งพี่กุ๊กที่รถอะครับ...
“แล้วเจอกันนะน้องโม...อย่าลืมโทรหาพี่หล่ะ...”พี่กุ๊กพูดยิ้มๆแล้วยื่นมือมาจับมือผมอะครับ...
ผมยิ้มให้พี่กุ๊กหน่อย แล้วเปิดประตูรถให้พี่เค้าอะครับ..จากนั้นพี่กุ๊กก็ขึ้นประจำที่.....แล้วรถพี่กุ๊ก ก็ค่อยๆ คลานออกจากหน้าบ้านผมออกไปอย่างช้าๆ...ผมก็ถอนหายใจเฮือกอย่างโล่งอกอะครับ...ยังคิดไม่ตกว่าจะยังติดต่อกับพี่กุ๊กอีกไหม...ถ้าจะไม่นี้ก็รู้สึกสงสารนะ..แต่ถ้ายังติดต่อกันต่อไปคนที่จะแย่ก็คือตัวพี่กุ๊กอีกเช่นกัน....ก็ในเมื่อตอนนี้ผมไม่เหมือนเดิมแล้วอย่างที่เจ้าเป้ยมันว่า...เฮ้อ..ช่างแม่ม..เรื่องของอนาคต อย่าคิดให้ปวดหัวเลยกู...
“อาลัยอาวรณ์ กันจริงนะ...” แรงรัดที่คอและเสียงห้วนๆที่ดังอยู่กับหู ทำให้ผมรู้สึกเซ็งๆ เบื่อๆยังไงบอกไม่ถูกครับ...หึงบ้าหึงบออะไรของมึงนักหนาเนี๊ยะ กูเบื่อ
ผมก็หันหน้าไปหามันแล้วจ้องตากะไอคิมมันอะครับ...แววตามันกำลังหาเรื่องผมอยู่อะครับ ..เฮ้อ นี้มึงจะเอาอะไรกับกูนักหนาเนี๊ยะ...ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาถอนหายใจเฮือก แล้วดึงแขนมันออกจากคอ...ผมเดินกลับไปที่แคร่ แล้วคุยนั้นคุยนี้กับเจ้าเป้ยและไอนัทมันอะครับ...
ผมรู้ว่าตอนนี้ไอคิมมันกำลังยืนมองผมอยู่ ผมแอบชำเลืองไปมองมันหน่ะครับ...มันทำหน้าเศร้าๆ แล้วเดินผ่านพวกผมเข้าไปในบ้านอะครับ...แล้วมันก็ไม่ออกมาอีกเลย ผมไอเป้ยกับไอนัทก็คุยกันซักพัก แม่ก็มาตามให้ไปกินข้าว..อะครับ...
โดยแม่บอกผมว่า ไอคิมมันเข้ามาช่วยแม่ผมทำกับข้าวอะครับ ....พวกผมก็ได้แต่มองมันอย่างแปลกใจแต่มันก็หาสนใจใครไม่..มันคุยกับพ่อแม่ผมเฉยเลยอะ ...คุยเรื่องพระกับพ่อผมด้วยครับ มันบอกว่าพ่อมันก็ชอบและก็สะสมพวกพระเครื่องไรพวกเนี๊ยะ ตัวมันก็เลยพอมีความรู้อยู่บ้าง...มันกับพ่อผมเลยคุยกันค่อนข้างถูกคอ...พ่อผมนานๆทีเจอคนคุยกันรู้เรื่องแบบนี้แกเลยเพลินครับ...แถมยังบอกไอคิมว่าให้มันมา คุยกับพ่อบ้างถึงไอโมมันจะไม่อยู่ก็เถอะ ดูสิครับพ่อผม...ไอคิมเลยกลายเป็นขวัญใจพ่อกับแม่ผมไปโดยปริยาย...พ่อผมบอกว่าไอคิมมาอยู่ที่บ้านตั้ง 2-3 วันแหละยังไม่ได้คุยกันจริงๆจังๆแบบนี้เลย...ยิ่งแม่ผมนี้รู้สึกจะเอ๊นดูไอคิมมันเป็นพิเศษ ครับ...
พอกินข้าวเสร็จ พ่อก็จองตัวไอคิมอะครับ คุยจ้อกัน อยู่ 2 คนนั้นแหละครับ...แม่ก็ดูละครครับ คืนนี้เจ้าเป้ยกับไอนัทนอนนี่ครับ...ไอนัท ไอคิม และไอมด นอนที่ห้องผมครับ..เจ้าเป้ยก็ไปนอนที่ห้องไอมดมัน...พอเจ้ามดมันเช็ดตัวให้ผมเสร็จมันก็ลงไปดูละครกับแม่อะครับ....ส่วนไอนัทมันก็เข้ามาคุยนั้นคุยนี้กับผมอะครับ...มันกับผมไม่ได้นอนคุยกันแบบนี้นานแล้วครับ..โดยแม่ผมได้เอาที่นอนมาปูไว้ให้ไอนัทกับไอคิมมันนอนแล้วอะครับ..เหอๆ คืนนี้มัน 2 คนต้องนอนข้างเตียงผมด้วยกันครับ
คุยกันอยู่นานพอดูครับ ไอมดมันก็ขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆ ผมอะครับ แต่ไอคิมมันก็ไม่ขึ้นมาซะทีอะครับผมคิดว่ามันคงงอนผม..ส่วนผมก็คุยกับไอนัทมันจนเพลินอะครับ..แล้วผมก็หลับไปในที่สุด
ผมคาดว่าคงดึกพอควรอะครับ...ผมรู้สึกตัวตื่นเพราะรู้สึกปวดฉี่อะครับ...ผมเลยก้าวขาลงจากเตียงกะจะไปเข้าห้องน้ำอะ.และผมก็เห็นว่าที่นอนที่ปูให้ไอคิมกับไอนัทนอนนั้นมันว่างเปล่าอะครับ ผมไม่เห็นพวกมันนอนอยู่เลยอะ...ผมก็ไม่คิดอะไรมากหรอกครับ
...แล้วผมก็ก้าวเดินออกจากห้องนอนลงไปข้างล่างเพื่อไปเข้าห้องน้ำอะครับ....พอผมฉี่เสร็จก็เดินขึ้นข้างบนไปและก็ยังไม่เห็นพวกมันอยู่ดีแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่ดี คิคิ..คาดว่าพวกมันคงอยู่ที่ไหนซักแห่งในบ้านผมนี้แหละ .แฮะ หนาวหน่ะครับ และก้อง่วงมากๆด้วย สมองในส่วนนึกคิดก็เลยไม่ทำงาน พอผมล้มตัวนอน ด้วยความเงียบสงัดของยามค่ำคืนทำให้ผมได้ยินแว่วๆเหมือนเสียงคนคุยกันอะครับ...
ผมก็นอนฟังไปซักพัก เริ่มรู้สึกว่าเสียงที่ได้ยินแว่วๆเมื่อกี้ เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ครับ..ผมก็เริ่มเอ๊ะใจ ...ผมจึงลุกขึ้นนั่ง ข้ามตัวไอมดมันแหวกผ้าม่านออกแล้วชะโงกหน้าออกไปดูที่หน้าต่าง..ผมคาดว่าเสียงที่ได้ยินมันน่าจะดังมาจากหน้าบ้านผมอะครับ และก็เป็นไปอย่างที่คิด...
ตอนนี้ดึกมากแล้วมีแต่แสงไฟจากถนนที่คอยให้แสงสว่างรำไรเท่านั้นเอง..ไฟที่หน้าบ้านผมก็ปิดไปแล้วด้วย...และผมก็เห็นเงาร่างสูงใหญ่ของคน 2 คนอยู่ในความมืด...คนนึงยืนกอดอกหันหลังให้ผม..ส่วนอีกคนเอามือชี้หน้าคนที่หันหลังให้ผมพร้อมกับด่าว่าอะไรซักอย่างที่ผมฟังไม่ถนัด..ท่าทางกราดเกรี้ยวน่าดู.. และคนที่ชี้หน้าอยู่นั้นบังเอิญหันหน้ามาทางผมพอดี และคนที่หันหน้ามาทางผม..ก็..คือ......
*****************************
(http://i199.photobucket.com/albums/aa225/n_a_e_w/text/kapook_20242.gif)
-
ทำใมชอบให้เก็บไปคิดอีกแล้วอ่า o2 ลุ้นๆ
-
ลุ้น ๆ สงสัยเกิดศึกชิงนาย :m4: :m4: :m4:
-
ลุ้นด้วยคน :o9:
ปล. รีบมาต่อน้า
-
ดีครับพี่แน๋ว
พี่รอยแอบมาเยี่ยมบ้านพี่แน๋วกะโมอ่ะ
ตอนขากลับเนี่ย
เลือดกำเดาไหลเกือบหมดตัว 5555
-
คือใคร :confuse: :confuse: :confuse: :confuse: :confuse: :confuse: :confuse: :confuse:
ขอบคุณที่มาต่อนะงับ o15
-
:m5:
เงียบหายไปเลยนะคับ
มาต่อซะทีจิ
-
ใช่มาต่อไปแล้ว o9
-
คุณแน๋ว มาทำให้อยาก (รู้) แล้วจากไป o9
มาต่อเถอะนะ พรีสสสสสสสสสสสสสส :dont2:
-
มาต่อ :impress2: ซะที มาต่อเถอ o7ะ เค้าอยากให้ต่ออะ
อย่าหายไปแบบนี้ :m11:จิ เค้าใจไม่ดี น้า :m15:
-
มาต่อ :impress2: ซะที มาต่อเถอ o7ะ เค้าอยากให้ต่ออะ
อย่าหายไปแบบนี้ :m11:จิ เค้าใจไม่ดี น้า :m15:
^
^
อันนี้..เขาเรียกว่า....มาปั่นกระทู้คับ อิอิ o3
เนียนมาก นะจ๊ะ พ่อคุ๊นนนนนนนนนนนนน..... :o9:
มาลงเอง เลย ดีมะจ๊ะ....พี่หนอน ฮ่าๆๆ o17
-
มาต่อ :impress2: ซะที มาต่อเถอ o7ะ เค้าอยากให้ต่ออะ
อย่าหายไปแบบนี้ :m11:จิ เค้าใจไม่ดี น้า :m15:
^
^
อันนี้..เขาเรียกว่า....มาปั่นกระทู้คับ อิอิ o3
เนียนมาก นะจ๊ะ พ่อคุ๊นนนนนนนนนนนนน..... :o9:
มาลงเอง เลย ดีมะจ๊ะ....พี่หนอน ฮ่าๆๆ o17
เห็นด้วย โมโม ลงเองเลย :m3: :m3: :m3:
:m11: :m11: :m11: :m11:
-
ตอนที่ 17
ไอนัท...มันกำลังด่าว่าอะไรไอคิมซักอย่าง ผมพยายามเงี่ยหูฟัง แต่ก็ฟังไม่ถนัด...และผมก็เห็นว่า ไอคิมมันเปลี่ยนจากเอามือกอดอก มาคว้าที่คอเสื้อไอนัท ...ผมตกใจมากครับ พวกมันทำบ้าอะไรกันวะเนี๊ยะ...ทำไงดีวะกู..ผมหันรีหันขวาง ไปเห็นหนังสืออะไรซักอย่างที่วางอยู่บนหัวเตียง ผมคว้าเอามาถือไว้ในมือ แล้วขวางออกไปสุดแรง..(มารู้ทีหลังว่ามันคือหนังสือการ์ตูนนั้นเอง)
หนังสือการ์ตูนลอยหวือไปตกลงใกล้ๆ กับตรงที่ ที่พวกมันกำลังยืนกันอยู่ เสียงดังปุ ถ้าเป็นเวลาปกติ คงไม่ดังมากนัก แต่เนื่องจากเป็นเวลากลางคืนดึกสงัดทำให้เสียงหนังสือการ์ตูนเล่มเล็กๆ ตกลงบนพื้นดินกลายเป็นเสียงที่ดังพอควร ทำให้ 2 คนนั้นต้องหยุดการกระทำทุกอย่างที่พวกมันทำแล้วหันหน้ามามองผมที่หน้าต่างพร้อมๆกัน และไอคิมก็เอามือลงจากคอเสื้อไอนัท ทันที ผมไม่รู้ว่าพวกมันทำสีหน้ายังไงเพราะมันมืดและค่อนข้างไกลนิดนึง...
“ทำไรกันอยู่ตรงนั้น...ขึ้นมานอนได้แล้ว...อย่าให้ต้องลงไปตามนะ..” ผมพูดขึ้นไม่ดังเท่าไหร่นัก แต่พวกมันคงจะได้ยินอะนะ...
พูดเสร็จผมก็มุดหัวกลับเข้าไปในห้องเหมือนเดิม แล้วล้มตัวนอนลงบนเตียง..รอให้พวกมันกลับขึ้นมานอน หนาวเว้ย บรื้อๆ...ไอพวกบ้าทะเลาะไรกันอีกวะ แม่ม...
ผมรอพวกมันไม่นานครับแป๊บเดียว พวกมันก็เดินตามกันขึ้นมาบนห้อง..ถึงผมจะไม่ได้เปิดไฟ แต่เพราะผมชินความมืดแล้วและห้องก็ไม่ได้มืดอะไรขนาดนั้นผมจึงมองเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาก่อนคือ ไอนัท ตามมาด้วยไอคิม...และพวกมันก็ล้มตัวลงนอนบนที่นอนที่แม่ผมปูไว้ให้เบาๆ ...แม่ผมปูที่นอนติดกันอะครับ แฮะ แต่พวกมันนอน ห่างกันเป็นวาเลย...เฮ้อ...
ตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรอยู่นะ..อาจจะเพราะผมรู้สึกไม่สบายใจที่พวกมันทะเลาะกันก็ได้..ผมอยากถามนะ แต่ผมคิดว่าไม่ดีกว่า รอให้พวกมันคนใดคนนึงบอกผมเองจะดีกว่า ขืนพูดอะไรไปตอนนี้ไม่ต้องหลับต้องนอนกันหล่ะ และอาจจะมีมวยเกิดขึ้นอีกก็ได้...ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงหยิบหมอนขึ้นมาถือไว้หอบผ้าห่มมาไว้ในมือ แล้วเดินลงไปนอนแปะ ลงตรงกลางระหว่างพวกมัน แล้วหลับตาลง..รู้สึกดียังไงชอบกลนะ หึหึ...
ขอซะหน่อยใครจะว่าเห็นแก่ตัวหรือ วันทอง 2 ใจยังไงก็ยอมหล่ะวะ..ผมนอนตะแคงหันหลังให้ไอคิม แล้วดึงมือมัน..ให้มันขยับเข้ามาใกล้ๆผมแล้วจับมือมันให้กอดที่เอวผม ลมหายใจและริมฝีปากอุ่นๆของไอคิมคลอเคลียอยู่ที่ต้นคอด้านหลังผม จากนั้นผมก็ยื่นมือไปหาไอนัทมันแล้วคว้ามือมันมาจับไว้แน่นไอนัทมันค่อยๆขยับเข้ามาหาผมแล้วมันก็ดึงมือผมไปพาดไว้กับพุงมัน(มันนอนหงายหน่ะ)...รู้สึกดีจังครับ..ผมไม่รู้ว่าวันแบบนี้จะมีอีกเมื่อไหร่..ขอฉวยโอกาสหน่อยนะครับ ทั้ง 2 คนคิคิ
ถึงผมจะทำแบบนี้แต่มันทั้ง 2 คนไม่มีใครโวยวายอะไรขึ้นมาเลย.ผู้ชายที่ผมรักทั้ง 2 คน ถึงจะรักคนละแบบแต่ก็สำคัญกับผมพอๆกัน...ผมไม่อยากให้มัน 2 คนทะเลาะกันแบบนี้เลย...
ผมได้ยินเสียงไอนัทกับไอคิมมันถอนหายใจเกือบพร้อมๆ กัน ..ผมหล่ะกลั้นหัวเราะแทบแย่ คาดว่าพวกมันคงอยากจะโวยวายเหมือนกันอะแหละ...แต่ด้วยเหตุอะไรก็ตามพวกมันเลยเลือกที่จะเงียบและปล่อยให้ผมทำอะไรตามใจตัวเองไป ผมนอนยิ้มอยู่คนเดียวอย่างสุขใจ...เมื่อไหร่พวกมึง 2 คนจะคืนดีกันซะทีนะ..กูรักพวกมึงนะ...แล้วผมก็เคลิ้มหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า...
****************************************
เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการเหมือนโดนผีอำ...ขยับตัวไม่ได้เลยอ้า...ตกใจเล็กน้อยถึงปานกลางครับ...ค่อยๆลืมตาขึ้น..แล้วกลอกตาไปมองรอบๆ...แล้วก็ต้องถอนหายใจอย่างโล่งอก..ที่แท้ก็ไอผี 2 ตัว นี่เองที่อำกู แม่ม..ตกใจหมดเลยกู..สภาพของพวกผมตอนนี้คือ ผมนอนหงายแอ้งแม้งอยู่กับที่นอน... ด้านขวาผมมีไอนัทซบอยู่กับซอกคอ... มือมันพาดอยู่กับพุงผมอะครับ
ส่วนไอคิมตอนนี้มันนอนซบอยู่กับหน้าอกด้านซ้ายของผม ส่วนมือมันนี้ ฮึ่ม...เชื่อมันเลย..มือมันเลื้อยเข้าไปจับน้องน้อยผมตั้งกะเมื่อไหร่ไม่รู้ครับ...อันนี้ไม่เห็นครับแต่รู้สึก และน้องน้อยผมมันก็มีปฏิกิริยาตอบโต้มือไอคิมมันซะด้วย....และผมก็คาดว่าไอคิมมันตื่นแล้วครับเพราะมันเริ่มขยับมือมันแล้วอ้า...อือ..รู้สึกดีนะ..แต่ว่า..
“ทำบ้าไรแต่เช้าเนี๊ยะ...”ผมรีบดึงมือมันออกจากน้องน้อยผม แล้วทะลึ่ง ลุกพรวดขึ้นนั่ง..
เลยพลอยทำให้ไอนัทที่ซบอยู่กับซอกคอผมต้องตื่นตามไปด้วย มันตกใจทำหน้างงๆ นิดนึง..ผมมองหน้ามันแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้อะครับ..มัน ทำหน้าเซ่อๆเป๋อๆ เมื่อก่อนเห็นบ่อยๆตอนนอนด้วยกัน นึกว่าจะไม่ได้เห็นอีกซะแล้ว..
เลยเผลอตัวครับไอโม.แฮะ...ล้มตัวลงนอนเหมือนเดิมแล้วซบหน้าลงกะหน้าอกไอนัทมัน แล้วมันก็ไวครับ คว้าหมับเข้าคอผมแล้วกอดไว้แน่น..เหมือนได้กลับไปยังที่ที่คุ้นเคยครับ...โดยลืมใครบางคนไปซะสนิท(ชั่วจริงๆเลยกู..ก็สมควรอะนะที่ไอคิมมันจะระแวงไม่รู้จบ)
“เฮ้ย...นี่นายทำบ้าไรเนี๊ยะโม...”พร้อมกับเสียงตวาดที่ดังขึ้น ตัวผมก็ลอยหวือออกจากอกไอนัทมัน..
“เฮ้ย...จะ… อุ๊บ” พอไอคิมมันดึงผมออกจากอกไอนัท แล้ว มันก็กดผมลงกับที่นอนแล้วจูบปากผมทันทีเลยครับ...
ตกใจมากมายเลยครับไอโม....ไม่คิดว่ามันจะทำกับผมแบบนี้ต่อหน้าไอนัท...ทั้งโกรธ ทั้งอาย ทั้งรู้สึกผิดกับไอนัทมัน...กลัวไอนัทมันเสียใจอ้า..ฮือ...ผมก็ตั้งท่าเตรียมผลักไอคิมมันออกจากตัวผมอะครับ แต่ว่า
“อุ๊ก...” ผมยังไม่ทันได้ทำไรเลยอะ...หน้าไอคิมก็ผงะออกจากตัวผม พร้อมกับกำปั้นลุนๆของไอนัทที่สอยเข้าที่ปลายคางไอคิมมันอย่างจัง...
และไอคิมพอมันโดนสอยเข้าที่ปลายคางมันก็หน้าสบัดนิดนึงครับ แล้วมันก็เอาเท้าถีบไอนัทมันจนหงายหลังไปกระแทกกับเตียงอย่างแรงเลยครับและไอคิมก็กำหมัดปล่อยตามไปทันทีอะ...ตาค้างเลยครับผมอะ
“พอ..พอแล้ว..พอ...อย่าทำแบบนี้ได้ไหม....” ผมถลาเข้าไปกอดไอคิมมันไว้แน่น..ก่อนที่มันจะต่อยไอนัทเข้าให้อีกอะฮือ
“ปล่อย....ปล่อยเรา..แม่ม..” ไอคิมมันทำท่าฮึดฮัด...พร้อมกับดึงผมออกจากตัวมันอะครับ...เจ็บแผลชมัดเลยกู...แต่ถ้าไม่กอดไว้ให้แน่นๆ เด๋วมันก็ต่อยไอนัทนะสิ ไม่ได้หรอก..เจ็บขนาดไหนก็ทนอีกนิดแล้วกันกู...อยากทำเรื่องเองทำไม..
“มี ไรกันอะพี่...อือ...โวยวายแต่เช้าเลยอะ..” เสียงถามเบาๆพร้อมกับเสียงสลำสะลือของไอมด ทำให้พวกผมทุกคนรู้ตัวว่า...พวกผมไม่ได้อยู่กันแค่ 3 คนแต่มีน้องผมอยู่ด้วย...ไม่รู้ว่าไอมดมันตื่นนานรึยัง แย่แล้วกู...
“เอ่อ...ปะ เปล่า...ตื่นนานยังอะ..อูย..” ถามเสียงสั่นๆ ...และรีบปล่อยตัวไอคิมมันทันทีอะครับ..เจ็บแผลตุ๊บๆเลยอะ...ฮือ..ไม่น่าเลยกู...
“อือ...นานยังไม่รู้อะ....” มันพูดเสร็จก็ลุกขึ้น เดินเกาพุงแล้วเดินไปที่ประตูห้องผมอะครับ...โดยมีผมลุ้นตัวโก่ง ว่ามันจะพูดอะไร...
“แต่เค้าเห็นนะ...” แล้วมันก็หันหน้ามามองพวกผมตอนที่กำลังจะเปิดประตูห้องออกไปอะครับ..ผมไอนัทไอคิมมองหน้ากันไปมารู้สึกกังวลเล็กๆครับ
“เค้าเห็นอะว่า...พี่คิมกำลังนอนอยู่..แล้วพี่นัทก็ต่อยพี่คิม...แล้วพี่คิมก็ถีบพี่นัท..แล้วพี่โมก็เข้าขวางไว้..แค่นั้นแหละ...อ๋อ..เค้าไม่บอกใครหรอกว่าพวกพี่ทะเลาะกัน..หึหึ..แต่ว่า...เด๋วขอค่าปิดปากด้วยนะ..ฮ่าๆๆๆๆๆ”เอ่อ..ไอน้องเวร...แล้วมันก็เดินหัวเราะเอิ้กๆ เปิดประตูแล้วเดินออกไปจากห้องเลยอะครับ...
ผมก็ได้แต่มองตามมันไปตาปริบๆหละครับ...ไอมดนี่..มันคิดอะไรเป็นเงินเป็นทองดีจริงๆให้ตาย...ผมถอนใจเฮือกอย่างรู้สึกโล่งอกอะครับ..ดีนะที่มันไม่เห็นว่า ไอคิมมันจูบผมไม่งั้นหล่ะ...โอ้ยไม่อยากจะคิด..พอโล่งอกก็รู้สึกเจ็บแผลสิครับ..
“อูย..เจ็บอะ..” ผมจึงดึงเสื้อขึ้นแล้วมองดูแผลที่ท้องผมอะครับ...เวรแหละ..เลือดไหลซึมเลยอะ...
“อ้าว..เลือดออกด้วยอะตาหวาน.แย่จริง” ไอนัทมันพูดขึ้นเบาๆ แล้วเอื้อมมือมาจับมือผมที่ตอนนี้จับเสื้อตัวเองไว้อะครับ แล้วมันก็ก้มลงดูที่แผลผมอะ
“โอ๊ะ...” ผมก็ตกใจเล็กน้อยครับ ไม่ตกใจอะไรมากมายนัก เพราะเริ่มชินกับอารมณ์หุนหันของไอคิมมันบ้างแล้ว.
ไอคิมมันปัดมือไอนัทออกจากมือผมแล้วมันก็ช้อนอุ้มผมขึ้นไปกอดไว้....ลุกขึ้นเดินแล้ววางผมไว้บนเตียงอะครับ...ผมก็ได้แต่ถอนใจเฮือก..ด้วยไม่รู้จะทำอะไรที่ดีไปกว่านี้อีกแล้ว...
“ตื่นกันแล้วเหรอ...อ้าว...แล้วโมเป็นไรอีกอะ” เจ้าเป้ยครับ มันพูดขึ้นมาเสียงดังก่อนที่ตัวมันจะเดินผ่านประตูที่เปิดกว้างเข้ามาซะอีกครับ...
“สงสัย..แผลฉีกอะ..เลือดไหลด้วย..” คนที่ตอบคือไอนัทครับ..ผมก็ได้แต่มองสบตาไอคิมมัน ที่ตอนนี้..มันกำลังจะกินหัวผมอยู่แล้วอะครับ...
“เอ้า เหรอ...นอนดิ้นเหรอ...”เจ้าเป้ยมันพูดขึ้นเสียงไม่ได้ลดลงเลย ยังแปดหลอดเหมือนเดิม แล้วมันก็เดินขึ้นมานั่งพับเพียบเรียบร้อยบนเตียงผมอะครับ.จากนั้นก็ทำการถลกเสื้อผมขึ้นดูแผลผมอะครับ
“อืม...ไม่เท่าไหร่นะ...คิม..หยิบสำลีให้หน่อยดิ...” มันหันไปพูดกับไอคิมเบาๆ แล้วมันก็หันมาสนใจที่แผลผมเหมือนเดิมอะครับ..
ไอคิมมันถอนหายใจเฮือก แล้วเดินไปหยิบกล่องยาทำแผล แล้วมันก็เดินกลับมานั่งลงบนเตียง
“เอามานี้..เป้ยทำเอง...”เจ้าเป้ยมันคว้า กล่องยาทำแผลมาไว้ในมือ..แล้วทำหน้าดุใส่ไอคิมมันอะครับ...
ผมก็นึกว่าไอคิมมันจะต่อปากต่อคำกับไอเป้ยซะอีก ที่ไหนได้..มันมองไอเป้ยเขม็งเลยครับน่ากลัวอะ..ไอเป้ยหน้าเสียเลยครับ..จากนั้นไอคิมมันก็ลุกขึ้นยืน..แล้วก้าวขาเดินออกจากห้องไปอะครับ...ตอนที่มันเดินผ่านไอนัทนั้น มันจ้องตากันเขม็งเลยครับ..แล้วไอคิมมันก็เดินออกจากห้องไปเงียบๆ...ผมมองตามหลังมันไปด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกอะครับ...เจ็บแปล๊บๆที่ใจยังไงไม่รู้
.ผมเปลี่ยนสายตามามองที่ไอนัท..ไอนัทมันมองผมอยู่แล้ว..มันยังยิ้มให้ผมเหมือนเดิม แววตามันกำลังบอกผมว่ามันยังรักผมเหมือนเดิม..เป็นยิ้มที่อบอุ่นนะ แล้วมันก็ค่อยๆเดินเข้ามาหาผม..มันทรุดตัวลงนั่งข้างเตียง แล้วยื่นมือมาลูบหัวผมเบาๆ..
“ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นนะครับ ตาหวาน...” ไอนัทมันพูดขึ้นเบาๆ มันยังยิ้มให้ผมเหมือนเดิม...มันทำให้ผมรู้สึกแย่ครับ...ผมทำกับมันขนาดนี้มันยังยิ้มให้ผมอีกเหรอ..หน้าร้อนผ่าวๆครับ...
“เจ็บขนาดนั้นเลยเหรอโม..ร้องไห้ทำไมอะ” ไอเป้ยมือมันทายาให้ผม ปากมันก็พูดถามผมเบาๆ อะครับ... อ้าวตายห่ะ น้ำตาร่วงอีกแล้วกู...
“พี่บอกแล้วไงครับ...ว่าไม่ต้องกังวลอะไร..เรื่องทุกอย่างเดี๋ยวพี่จัดการเองนะ..ตาหวานไม่ต้องคิดมากนะครับ..ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นแหละ...” ไอนัทมันพูดเสียงนิ่มๆอะครับ..รู้สึกอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูก...
“เป้ย..ไม่รู้หรอกนะว่ามีเรื่องอะไรกันอีก...แต่โมไม่เห็นต้องกังวลอะไรเลยอะ...เป็นโมแบบเดิมอะแหละดีแล้ว..ใครจะว่ายังไง จะคิดยังไงช่างหัวมันปะไร..มันรับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับแค่นั้นเองจบ...” เจ้าเป้ยมันพูดห้วนๆ แล้วยิ้มให้ผมอะครับ...มันยักคิ้วให้ผมจึ๋งนึงด้วย...ผมเลยต้องยิ้มให้มันบ้างอะครับ...
“แล้วนี้พี่นัท..จะกลับวันนี้ปล่าวเนี๊ยะ..ถ้าไม่กลับก็บอกนะจะโทรไปบอกพ่อมารับ...จะกลับกรุงเทพฯวันนี้” มันหันไปพูดกับไอนัทเสียงไม่ยินดียินร้ายอะครับ.ก็พอดีกับที่มันทำแผลให้ผมเสร็จอะครับ...มันปิดกล่องยาเบาๆ แล้วยื่นกล่องยาให้ไอนัท พยักหน้าให้มันเอาไปเก็บอะครับ เหอๆ...
“เฮ้อ...ครับๆ..พี่ไปรับเป้ยมาพี่ก็ต้องไปส่งสิครับ...แล้วจะกลับตอนไหนหล่ะครับ” ไอนัทมันมองเป้ยอย่างระอา ยื่นมือไปรับกล่องยาจากมือไอเป้ยมันแล้วลุกขึ้นเดินเอากล่องยาไปเก็บอะครับ
“นี้ไม่เต็มใจก็ไม่ต้องก็ได้นะ..เป้ยไม่ว่าหรอก...” ไอเป้ยมันพูดเบาๆ..เสียงน้อยใจมากมายเลยหล่ะครับ.
.แล้วมันก็ล้มตัวลงนอนข้างๆผมเอามือมากอดแขนผมไว้แน่นเลยครับ..เหมือนเด็กเลยอะ หึหึ ผมคาดว่ามันกำลังงอนไอนัทอยู่ครับ หุหุ..เอาแล้วไอเป้ยผม...
“พี่ถามว่าจะกลับตอนไหน..พี่จะไปส่ง...”ไอนัทมันทำเสียงเข้มขึ้นนิดนึงครับ...มันคงเริ่มหงุดหงิดแล้วหล่ะ..
“ไม่ต้อง...ไปเองได้...”ไอเป้ยมันทะลึ่งลุกพรวดขึ้นแล้วเดินออกจากห้องตามไอคิมมันไปอีกคนอะครับ...ผมก็ได้แต่มองตามหลังมันไปอย่างงงๆ ..
...ผมผละสายตาจากมองเจ้าเป้ยมันแล้วมองสบตากับไอนัทอะครับ..ไอนัทมันก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาอะครับ.ไอนัทมันยิ้มให้ผมอย่างขำๆ.แล้วสายตามันก็เปลี่ยนครับ...มันมองผมแบบเดิมอีกแล้ว..มันบอกรักผมทางสายตาอีกแล้ว..ผมก็ได้แต่อึ้งสะอึกในใจยังไงบอกไม่ถูก
จากนั้นไอนัทมันก็เดินออกไปมองซ้ายมองขวาที่ประตูห้องผม แล้วมันก็เดินกลับเข้ามาหาผมที่เตียง...แล้วมันก็ก้มลงจูบปากผมอะครับ...มันจูบผมเหมือนกับว่ามันคิดถึงมากมายยังไงยังงั้นเลยอะครับ...ความรู้สึกผิดต่อไอคิม ทำให้ผมรีบผลักไอนัทออกจากผมทันทีเหมือนกัน ..ไอนัทมันทำหน้าผิดหวังเล็กๆ..แต่มันยังยิ้มอยู่อะครับ ถึงจะเป็นยิ้มเศร้าๆก็เถอะ..
“ไอคิม..มันทำร้ายตาหวานใช่ไหมครับ...ไม่ต้องโกหกพี่นะ...พี่ดูออก” ไอนัทมันมองผมอย่างคาดคั้นอะครับ แล้วมันก็เอามือลูบๆที่หัวผมอะครับ...ซึ้งใจนะ..
“เปล่าหรอก...มันไม่ได้ทำไรผมซะหน่อยอะ..พี่คิดมากไปเองปล่าว..”ผมยิ้มให้มันเหมือนกันแล้วดึงมือมันมาแนบไว้ที่แก้มผม...ขอบคุณครับพี่นัท ที่เป็นห่วงผม..ผมไม่เป็นไรหรอก...พี่ไม่ต้องห่วงนะครับ...
“ครับ..พี่จะเชื่อตาหวานนะ...ถ้ามันทำอะไรตาหวาน บอกพี่ได้ทุกเมื่อนะครับ......”ไอนัทมันพูดน้ำเสียงเป็นห่วงผมมากมายเลยครับ...
ผมพยักหน้าให้มันยิ้มๆ ก็พอดีกับที่ไอคิมมันเดินเข้ามาในห้องอะครับ ผมรีบปล่อยมือไอนัทมันทันที่เหมือนกัน...ผมยิ้มให้ไอคิมมันนิดนึง แต่แล้วผมก็ต้องจ๋อยแดก เมื่อไอคิมมันไม่ยิ้มตอบผมเลย มันทำหน้านิ่งๆไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น...
“แม่นาย..ให้เรามาตามไปกินข้าว...เร็วๆด้วยนะ..อย่ามัวมืดอาด ทุกคนรออยู่..” มันพูดพลางเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวในตู้เสื้อผ้ามาโยนให้ผมผืนนึง มันถืออยู่ผืนนึง แล้วมันก็เดินออกจากห้องไปอะครับ...น้ำตาผมมันปริ่มๆจะไหลอะครับ..
ผมไม่ชอบให้มันเป็นแบบนี้เลยให้ตาย...มันทำแบบนี้ผมเดาไม่ออกว่ามันรู้สึกยังไง ผมทำตัวไม่ถูกอะ...ให้มันโกรธ ให้มันด่าผม ผมยังจะรู้สึกดีซะกว่า..มือนุ่มๆใหญ่ๆ ที่แนบลงมาที่แก้มผมอีกครั้งทำให้ผมต้องหันหน้าไปมองเจ้าของมือนั้น...ไอนัทมันยิ้มให้ผมอย่างให้กำลังใจอะครับ..
แล้วมันก็ค่อยๆพยุงผมให้ลุกขึ้นนั่ง...ผมผวาเข้าหามันกอดมันไว้แน่น
“ขอบคุณครับ พี่นัท...”ผมขอบคุณมันเบาๆ แล้วปล่อยมันผมกับมันจ้องตากันอยู่อย่างนั้นนานพอดูครับ..ขอบคุณที่ให้กำลังใจผมมาตลอดนะครับ...
จากนั้นผมกับมันก็เดินออกจากห้องแล้วลงไปชั้นล่างอะครับ ผมกับมันเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันด้วยกันในห้องน้ำ แล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าผืนเดียวกันนั้นแหละเช็ดหน้า...แล้วจากนั้นก็เดินออกไปหาทุกคนที่กำลังรอกินข้าวอยู่อะครับ..พอพวกผมเดินไปถึงทุกคนก็พร้อมอยู่แล้วครับ..ไอคิมหน้านิ่งมากมายไม่บ่งบอกอารมณ์ เจ้าเป้ยหน้างอ อย่างงอนๆ..เจ้ามดหน้าบานทำหน้าเจ้าเล่ห์ด้วยอะ...แม่ผมยังอารมณ์ดีอยู่ครับ พ่อผมนี้ก็จ้อกับไอคิมมันอยู่เหมือนเดิม...ผมกับไอนัทมองสบตากันแล้วถอนหายใจเฮือกออกมาพร้อมๆกัน...กลุ้มเว้ย..
-
ตอนที่ 18
หลังกินข้าวเช้าเสร็จ ไอนัทกับเจ้าเป้ยก็ขอตัวกลับหล่ะครับ โดยไอนัทมันบอกกับผมว่าเด๋วมันจะมาเยี่ยมใหม่...ถ้าผมยังไม่กลับ กทม..มันก็จะมาเยี่ยมที่บ้านถ้ากลับ กทม.มันก็จะไปหาผม..ผมก็โอเคอะครับยังไงก็ได้อยู่แล้ว...ก่อนกลับเจ้าเป้ยมันก็เกิดอาการกระเง้ากระงอดนิดนึงครับ ประมาณว่างอนไม่หาย เหอๆ..พอโดนแม่ผมด่าหน่อยเดียว...จ๋อยรับประทานรีบขึ้นรถไอนัทแทบไม่ทันฮะ..
พอทุกคนกลับหมด...ผมที่รู้สึกเหมือนจะไม่สบายอีกรอบก็ขอตัวขึ้นห้องนอนหล่ะครับ โดยไอคิมมันขอตามพ่อผมไปดูวัวหน่ะฮะ..ดูมันจิครับโคตรประจบสอพลอเลยอะ...
ผมมารู้สึกตัวตื่นรู้สึกว่าจะเป็นตอนเที่ยงแล้วมั้งครับ...ผมค่อยยังชั่วขึ้นมานิดนึงเลยลงไปล้างหน้าซักหน่อย พ่อกับไอคิมก็กลับบ้านมาพอกินข้าวเที่ยงกันพอดีอะครับ กินข้าวเสร็จแม่ก็ขอตัวไปช่วยงานคนในหมู่บ้านผมอะครับ รู้สึกว่าเค้าจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลหาพ่อแม่เค้าหรืออะไรซักอย่างนี้หล่ะ..อีก 2 วันข้างหน้าแม่เลยไปช่วยเค้าเตรียมงาน พ่อก็ไปดูวัว ดูไร่ ดูสวนของเค้าเหมือนเคย...เจ้ามดก็หายหัวอีกเช่นเคยครับ ผมรู้สึกว่าน้องผมชีวิตมันจะยุ่งๆยังไงบอกไม่ถูก ...อ๋อ ลืมบอกไปมันทำการแบล๊คเมล์เอาเงินจากไอนัทและไอคิมไปแล้วเรียบร้อยฮะ มันคงเป็นเศรษฐีไปอีกหลายวัน เฮอะๆๆๆ....
สำหรับผมก็เข้าห้องนอนอีกเช่นเคย...คราวนี้ไม่ง่วงแล้วครับนอนอ่านหนังสือหน่ะเฮอะ...ไอคิมไปไหนไม่รู้ฮะตอนนั้น..ผมนอนอ่านหนังสือไปพักเดียวครับ พวกเพื่อนๆผมก็มาหาก็พวกไอแทนนั้นแหละครับพวกผมก็คุยนั้นคุยนี้กันหล่ะครับ ความจริงพวกมันก็มาหาผมทุกวันแหละครับ เพียงแต่ผมขี้เกียจพูดถึงเท่านั้นเองเหอๆ...
วันนี้พวกมันจะกลับไปเรียนกันแล้วครับ พวกมันก็ถามผมอะแหละว่าผมจะกลับ บางกอก ตอนไหน..ผมก็บอกว่าให้แผลหายก่อนแล้วกันค่อยกลับ เรียน รามฯนี่ครับ ไม่มีปัญหาเรื่องเข้าเรียนเหมือนพวกมัน ... แต่ที่เป็นปัญหาของผมตอนนี้คือ รามฯจะสอบแล้ว ผมก็เลยกะว่าจะกลับไปตอนสอบพอดี...แผลผมก็คงหายทันหล่ะนะ...พวกมันอยู่กับผมได้ไม่นานฮะ ก็กลับกันแหละเห็นบอกว่าจะไปขึ้นรถทัวร์กันเลยผมก็ไม่ได้เดินลงไปส่งพวกมันหรอกครับ...
พอพวกมันกลับกันได้แป๊บเดียวไอคิมก็ขึ้นมาครับ...หน้านิ่งมากมายเลยครับมันสีหน้ามันเหมือนกับไม่พอใจอะไรผมอยู่งั้นแหละ ผมพยายามยิ้มให้มันนะ...แต่มันก็ไม่ยิ้มตอบผมอะ แถมยังทำหน้ายักษ์ใส่ผมอีก ผมเลยรำคาญฮะ..ก็เลยเลิกง้อหันมาอ่านหนังสือต่อเหมือนเดิม..และผมก็เข้าสู่สมาธิครับ เฮอะๆ...
ผมอ่านหนังสือไปหน่อยเดียวครับกำลังมีสมาธิเลยอะ..อยู่ๆหนังสือผมก็โดนกระชากออกไปจากมือ...ไอโมฉุนมากมายเลยครับ ผมได้แต่นับหนึ่ง ถึง สิบ...และก้อเงยหน้ามองไอคนที่มันแย่งหนังสือผมไปอย่างเบื่อหน่าย...
“มีอะไรจะคุยกับเรามะ...ถ้าไม่มี เอาหนังสือเรามา...เราใกล้สอบแล้ว” ผมพูดขึ้นมาเสียงเบาๆอย่างพยายามระงับอารมณ์โมโหของตัวเองอะครับ
“หึ..มีสิ..มีเยอะซะด้วย...” มันพูดขึ้นห้วนๆเป็นตวาดอะครับ ยืนเอามือเท้าสะเอวแล้วจ้องหน้าผมเขม็ง...ใจแป้วนิดนึงฮะ..แต่ทำใจดีสู้เสือ..ฮะผม
“มีอะไรก็ว่ามา...ฟังอยู่...”ผมพูดขึ้นเสียงห้วนๆไม่แพ้กัน..น้ำเสียงติดรำคาญนิดๆด้วย..
“นายทำไมถึงทำแบบนี้...”มันกระชากเสียงถามผมเช่นเคยหน้าบี้งมากมาย
“ทำอะไร...เราทำอะไรอีกอะ.ฮะ...” ยังงงๆอยู่ครับ ยังนึกไม่ออกว่า อันตัวกูนี้ได้ทำอันใดให้สุดที่รัก หมองใจอีกแล้วหนอ
“นายกับ ไอนัทไง..ทำไมนายถึงทำแบบนั้น ทั้งๆที่มีเรานั่งหัวโด่อยู่ตรงนั้นแท้ๆ อะ...นายยังจะไปกอดจูบลูบคลำกับมันอีกเหรอ...ไหนบอกไม่มีอะไรกันไหง...แล้วยังจะผู้หญิงคนนั้นอีกหล่ะ...มันอะไรกันอะโม..ฮะ...ไหนนายบอกเราแล้วไงว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วอะ..” ไอคิมมันพูดพลางจ้องหน้าผมเขม็งเลยครับ ผมก็ได้แต่ถอนหายใจ อย่างปลงๆ..กูไปจูบกับไอนัทมันตอนไหน...เฮ้อ
“คิม...เราเห็นทีต้องคุยกันให้เข้าใจซักทีแล้วนะ...เราปล่อยให้มันยืดเยื้อมานานเกินไปแล้วหล่ะ” ผมพูดขึ้นมานิ่งๆ ผมตัดสินใจแล้วว่ายังไงวันนี้ผมก็ต้องคุยกับไอคิมให้มันรู้เรื่องซะที...ไม่งั้นมันก็จะเป็นแบบนี้อยู่ร่ำไป...แล้วคนที่จะเจ็บปวดก็คือตัวมันเองไม่ใช่ผม
“คะ คุย อะไร..นะ นายอย่าบอกนะ ว่านาย จะเลิกกับเราอะ...ไม่มีวันหรอกนะโม..ไม่มีวัน...” ไอคิมมันทำหน้าเจ็บปวดสุดใจเลยครับผมก็ได้แต่อึ้ง..
“เรา..กับ..นาย...ไม่เคยคบกันแล้วจะเลิกกันได้ยังไง”ก้อมันจริงนี้ครับ ไอคิมมันไม่เคยขอคบกับผมซักที..มันเจอหน้าผม มันก็ตั้งท่าฟัดผมอย่างเดียวเลยอะ...
ไอคิมมันอึ้งครับ..พูดไม่ออก อ้าปากค้างมองผมอย่างคาดไม่ถึงว่าผมจะพูดแบบนี้ออกมา..หน้ามันซีดเผือดเลยครับ น่าสงสารอะ ...อยากเดินเข้าไปหามันแล้วกอดมันไว้แน่นๆ...แต่ที่ทำได้ตอนนี้คือ เฉย...
และหลังจากนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นมาระหว่างผมกับมัน ผมซึ่งตอนนี้ครึ่งนั่งครึ่งนอนพิงหัวเตียงอยู่ ในขณะที่มันยืนทำหน้าซีดปากสั่น อยู่กลางห้อง ห่างจากผมไม่มากนัก....ผมกับมันจ้องตากันนิ่ง ผมที่มีแต่ความนิ่งเงียบ ส่วนตัวไอคิมแววตามันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาครับ มันคงสับสนน่าดู...
“หมายความว่า...ตลอดเวลาที่ผ่านมา...เราบ้าไปเองคนเดียว..งะงั้นเหรอ...” ไอคิมมันพูดเสียงเบาหวิวเลยครับ...ผมหล่ะใจจะขาดรอนๆ...
“เอ่อ..ก็..คือ...ยังไงดีหล่ะ” ไอโมพูดไม่ออกครับ ไม่รู้จะอธิบายให้มันเข้าใจยังไงดี...
“เรามีค่า..กับนายแค่ไหนอะ..โม...นายเคยเห็นเราสำคัญบ้างไหม...”มันหยุดพูดแล้วมองหน้าผม แววตามันเจ็บปวดมากมายเลยครับ...แววตาแบบนี้ผมเคยเห็น...เคยเห็นจาก..ไอนัท...
“เราเคยคิด...ว่า..ถึงตอนนี้นายจะไม่รักเรา..แต่ซักวันเราจะทำให้นายรักเราให้ได้...เรารู้ตัวดี.. ว่าเราดีไม่เท่าพี่นัทหรอก...เรารู้ว่าเราไม่มีอะไรที่จะสู้พี่นัทได้เลย..” ไอคิมมันพูดตาแดงๆอะครับใจผมมันหวิวๆยังไงบอกไม่ถูก..
“ให้เราทำเหมือนพี่นัท...เฝ้าดูแลนายอยู่แบบนั้นหน่ะ เราทำไม่ได้....เราไม่รู้ว่าถ้าเราทำแบบนั้น..เมื่อไหร่นายถึงจะหันมามองเราซะที.....เราเลยต้องแย่งนายมา แย่งนายมาจากพี่นัท..นายจะต้องเป็นของเรา...ถึงใจนายจะไม่ได้อยู่กับเรา...แค่ตัวนายอยู่กับเรา ...เราก็พอใจแล้ว...แค่ได้กอดนาย..เราก็มีความสุขแล้ว...เราพยายามยึดนายไว้แล้ว...เราพยายามทุกทางแล้ว...แต่สุดท้าย...ก็เหมือนเดิม..นายมองข้ามเราไปอยู่ดี....”
“ตลอดเวลาที่ผ่านมา..เรามีแต่นายคนเดียว..รักนายคนเดียว ..คิดถึง
แต่นายจนแทบบ้า..แต่นายไม่เคยเลยซักครั้งที่จะ...เห็นหัวเรา”มาถึงตอนนี้ไอโมน้ำตาร่วงเผาะเลยครับ..เจ็บจี๊ดๆ คันยิกๆในใจยังไงบอกไม่ถูก...
“เราเคยคิด...ว่าเราจะไม่มีวันปล่อยนาย...เรารักนาย...นายเป็นเมียเรา...เราจะไม่ยอมยกนายให้พี่นัท หรือว่าใครเป็นอันขาด...แต่ตอนเนี๊ยะ...เราพอแล้วหล่ะโม...เราไม่ไหวแล้วจริงๆ...เราไม่อยากดันทุรังอีกแล้ว..” และผมก้ได้เห็นน้ำตา...ของคนอย่างไอคิม มัน...ทำให้ผมเจ็บมากมายเลยนะ...
“.เราขอโทษ..ที่ทำให้นายเจ็บตัวหลายครั้ง...เราไม่อยากทำหรอก...เราไม่อยากทำให้นายเจ็บเลยซักนิดเดียว...ที่เราทำ..เพื่อให้นายจำเราให้แม่น...ถึงไม่ใช่ในทางที่ดี..แค่ในทางชั่วๆ...ก็ไม่เป็นไร แค่ให้นายจำเราได้...ให้นายคิดถึงเราบ้างก็ยังดี...ลาก่อนนะโม...” พูดจบมันก็เดินไปหยิบๆ ของของมันมาถือๆไว้ในมือ แล้วเดินไปจับลูกบิดประตู..ไอโมพูดไม่ออกครับ...ผมไม่ได้อยากให้มันเป้นแบบนี้ซักหน่อย...ไม่เอานะ..ผมไม่ยอมนะ...
“พูดบ้าอะไรของนาย...พูดเพ้อเจ้อ อยู่คนเดียว...แล้วก็ไปงั้นเหรอ...”ไอคิมมันไม่หยุดครับมันเปิดประตูออกไปแล้วอ้า..ทำไงดีหล่ะกู
“ถ้า..นาย..ออกไปจากห้องตอนนี้...นายจะไม่ได้เห็นหน้าเราอีกเลยนะ...ไหนบอกว่ารักเราไง...ทำได้เหรอ ถ้าไม่เห็นหน้าเราอะ..ที่บอกว่ารักเราอะ แค่นี้ใช่ไหม....” เดิมพันครั้งสุดท้ายครับ...ถ้ามันจะไปจริงๆ ก็คงห้ามอะไรมันไม่ได้แล้ว....
ไอคิมมันหยุดครับ..ผมคาดว่ามันกำลังคิด และตัดสินใจ...ผมนั่งลุ้นระทึกอยู่ที่เตียงนั้นแหละครับ..ใจหวิวๆมากมายเลยทีเดียว...ในหัวตอนนี้มีอะไรอยู่ 108 เลยครับ...นึกไม่ออกว่าถ้าไม่มีมันแล้วผมจะทำยังไง....นึกสภาพตัวเองไม่ออกจริงๆ มันนี้ก็นะ...มาทำให้รัก แล้วจะจากไปง่ายๆซะงั้น..ไอชั่ว..แม่ม...
และนาทีระทึกของผมก็จบลง เมื่อไอคิมมันดึงประตูปิดไว้เหมือนเดิม แล้วมันก็หันมาเผชิญหน้ากับผม แล้วมันก็รูดตัวลงกับประตูห้องผมชันเข่าไว้ข้างนึง
“นะ..นาย จะเอายังไงกับเรากันแน่...เราทำตัวไม่ถูกนะ..นายจะให้เราเป็นบ้าตายรึไง...เลิกปั่นหัวเราซะทีเถอะ เราขอร้อง...ฮึก” แล้วมันก็ยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง..ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับประตูห้องผมนั้นหล่ะครับ...คงจะใจเสียไม่น้อยเลยทีเดียว
“คิม..รักเราไหม...”ผมถามมันเบาๆ และยังครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่กับเตียง..หมือนเดิมครับ ไม่ใช่ว่าอยากนั่งอยู่แบบนี้หรอกนะครับ...แต่ขาแข้งมันอ่อนจนลุกไม่ขึ้นต่างหาก..แม่มตกใจหมดเลยกู..นึกว่ามันจะทิ้งกูไปแล้วซะอีก...ใจหายหมด..
ไอคิมมันเอามือลง จากหน้ามัน แล้วจ้องตาผมเขม็ง...มันคงกำลังบอกอะนะว่ารักซิวะอะไรทำนองนั้น..ดูมันทำหน้าเคืองๆผมยังไงบอกไม่ถูก...แอบยิ้มในใจด้วยแหละผมอะ..แฮะ...ในที่สุดก็กำหลาบมันได้ซะอยู่หมัด หึหึ..(เลวจริงๆ)
“งั้น..เอ่อ....มาให้กอดหน่อยสิ...”...พูดแล้วก็อายอะ...ไม่กล้าสบตามันเลยแหละ...กล้ามองแค่หน้าอกมันแค่นั้นแหละครับเขิลมากมายอะ...
ไม่ต้องรอนานครับ..ไอคิมมันเดินเข้ามาหาผมช้าๆ ทรุดตัวลงนั่งบนเตียง แล้วโถมตัวเข้ามากอดและซุกหน้าลงกับหน้าอกผมอะครับ …ผมค่อยๆยกมือขึ้นลูบผมมันเบาๆ...กูรักมึงจะตายอยู่แล้วทำไมมึงถึงคิดว่ากูไม่รักมึงนะ...ไม่เข้าใจจริงๆ ต้องให้กูทำยังไง มึงถึงจะเชื่อว่ากูรักมึงอะ...บอกกูหน่อยได้ไหม...แต่จะให้กูบอกรักมึงด้วยคำพูดอะกูไม่พูดหรอกนะ..กูพูดไม่ออกอะ..กูอายนะ.ไอบ้า..
-
ตอนที่ 19
“เจ็บ มากปะ..ที่โดนพี่นัท ต่อยเอาอะ..ไหนเงยหน้ามาดูหน่อยซิ” ผมพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดีอะครับ..
“หึ เป็นห่วง..หรือ..จะสมน้ำหน้าเราหล่ะ...” ไอคิมมันพูดเสียงสะบัดอยู่กับอกผมอะครับ..คงกำลังงอนได้ที่ คึคึ
“สมน้ำหน้าสิ...เราจะเป็นห่วงนายทำไม..ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย.” ผมก็แกล้งยั่วมันยิ้มๆ มือก็ตบปุ ลงเบาๆที่หัวไอคิมมันอะครับ...
“ไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ...แล้วที่เราเอานายอยู่ทุกวันเนี๊ยะ...เรียกว่าอะไรหล่ะฮะ..ฮึโอ้ย กูนี้ท่าจะบ้า แม่ม” ไอคิมมันพูดห้วนๆ แล้วผละออกจากอ้อมแขนผมไปนอนปุลงข้างๆผมอะครับ...
“หึ ถ้าเป็นไอนัท..นายคงรีบวิ่งเข้าไปโอ๋สินะ...หึ..อ๋อ..ลืมไป..ปล่อยให้อยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2 ตั้งนาน...คงเอาอกเอาใจกันไปเรียบร้อยแล้ว...ไง มันเป็นไงบ้างหล่ะ..กินตีนเราไปอะ..” มันเอาแขนก่ายหน้าผากหลับตาแล้วพูดเพ้อเจ้อออกมาอะครับ.
.ผมไม่โกรธมันนะ แค่หนักใจ...ที่มันหึงไอนัทไม่จบไม่สิ้นซะที...หรืออีกนัยนึง คงเป็นเพราะการกระทำของผมด้วยแหละ..คงต้องอธิบายกันให้ชัดๆซะทีหล่ะนะ...
“คิม...นายกำลังคาดหวัง กับเรามากเกินไปรึเปล่า”ผมตัดสินใจถามไอคิมมันไปเบาๆอะครับ..ผมหันหน้าไปมองไอคิมมันและมันก็ลืมตาขึ้นมองผมพอดีเช่นกัน
“หมายความว่าไง...” ไอคิมมันถามผมอย่างสงสัยเต็มทน
“..นายคิดว่านายรู้จักเราดีแค่ไหน...” ผมถามมันไปอีกคำถาม เพื่อให้มันลองคิดดูว่า..จริงๆแล้วมันรู้จักผมจริงๆเหรอ...
“นายหึง เรา กับพี่นัท..และพี่กุ๊กไก่ ใช่ไหม...” พูดเสร็จผมก็จ้องหน้ามันเขม็ง
“ก็ใช่สิ...มันแน่อยู่แล้วอะ..เป็นใครก็ต้องหึง....” ไอคิมมันพูดเสียงห้วนๆ ท่าทางคงจะเคืองผมน่าดู มันคงคิดว่าผมถามอะไรบ้าๆ
“เราก้อเป็นของเราแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว...มากกว่านี้ซะด้วยซ้ำ...นี่แค่จิ๊บๆ...”ผมพูดแล้วยิ้มให้มันนิดๆ...
“อะไรของนายอะ...พูดอะไร...” ไอคิมมันชักเคืองผมหนักครับ..มือมันคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนผมแล้วบีบ แรงๆอะครับ..ไหนบอกไม่อยากทำให้กูเจ็บไงวะ แม่ม...หงือ
“เรากำลังจะบอกนายว่า...อย่าคาดหวังอะไรกับเราให้มันมากนักเลย...เราไม่ใช่อย่างที่นายคิดหรอก...หึหึ...อันที่จริงเราก็ไม่รู้หรอกนะ ว่านายคิดว่าเราเป็นคนยังไง...เราไม่ชอบแบกรับ ความคาดหวังจากใคร...มันอึดอัด...” ผมพูดหน้านิ่งๆ..จ้องตากับมันไม่ยอมหลบ..
“แต่เราว่านะ...นายคงพอจะรู้นิสัยเราพอควรแล้วหล่ะ..นายจึงพยายามที่จะเปลี่ยน และก็ครอบงำเราอยู่นี้ไง ใช่ไหม...นายกำลังจะเปลี่ยนเราให้เป็นอย่างที่นายอยากให้เป็น...ซึ่งไม่ดีเลยนะคิม...นายอย่าพยายามเลย...เป็นไปไม่ได้หรอก...ไม่มีใครเปลี่ยนเราได้หรอก....”ไอคิมมันมองผมแปลกๆครับ..แล้วมันก้อปล่อยแขนผม..มันหลับตาและก็กัดฟันแน่นเลยอะ...
“นายบอกว่ารักเรา...นายรักอะไรในตัวเรากันแน่..เซ็กเหรอ..หน้าตา..หรือว่านิสัย...นายถามตัวเองบ้างไหม...ว่านายรักเราเพราะอะไร...ถ้านายรักเราจริงๆ...นายก็ต้องรับเราได้ทุกอย่างสิ....และก็หัดเชื่อใจเราซะบ้าง..อือ...ถึงเราจะดูค่อนข้างเชื่อไม่ค่อยได้ก็เถอะ...”ผมหยุดพูด แล้วก้มลงจูบปากไอคิมมันทีนึง..ไอคิมลืมตาขึ้นมามองผมหน่อยนึง
“นายกำลังจะบอกให้เรา..ยอมให้นายไปมีคนอื่นได้อย่างนั้นเหรอโม..นายอยากจะไปมีอะไรกับคนอื่นอีกใช่ไหม...นี้คือสิ่งที่นายต้องการจะบอกเราใช่ไหม...นายจะไม่หยุดอยู่แค่เรางั้นเหรอ..” มันถามผมเบาๆ แววตามันกำลังบอกผมว่ามัน..เสียใจ...
“เปล่า...นายจะเชื่อเรารึเปล่าไม่รู้นะ..นับตั้งแต่ที่เรามีอะไรกันกับนาย...เราก็ไม่เคยยุ่งกับใครอีกเลย....เพราะเราคิดอยู่ตลอดว่าเรามีนายแล้ว...เราเป็นของนาย..เราอยากที่จะซื่อสัตย์กับนาย..หึ.เราพึ่งมีอะไรกับคนอื่นนอกจากนายก็เมื่อวันก่อนนี้หล่ะ...เพราะอะไรรู้ไหม....” ไอคิมมันมองหน้าผมอย่างรอคอยคำตอบ
“เพราะ....เราคิดว่า....จะซื่อสัตย์กับนายไปทำไม...ในเมื่อนายไม่เชื่อใจเราอยู่ดี...ทำแล้วมันก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นมาเลยซักนิด...ยังไงซะ...นายก็ไม่มีวันเชื่อเรา....”พูดถึงตอนนี้แล้วรู้สึกน้อยใจนิดๆครับ ไอโม...ไอคิมมันเอามือลูบแก้มผมเบาๆ...
“ความสัมพันธ์ของเรา...ไม่ใช่แบบปกติ นะคิม...เรากับนายเป็นผู้ชาย...แค่นี้..มันก็ขมขื่นมากพอแล้วนะ....อย่าให้ความไม่เชื่อใจ..ความระแวงมาทำให้นายเป็นทุกข์สิ...ไม่งั้นคนที่จะแย่ก็คือตัวนายเองนะ.....”ผมพูดด้วยความรู้สึกเจ็บปวดในใจลึกๆ...
ความจริงแล้วผมอยากจะบอกใครต่อใคร...คนทุกคนที่เข้าใกล้ไอคิม หรือทุกคนที่อยู่รอบๆตัวผม...ว่าไอคิมมันเป็นของผม...อย่าได้เข้ามาแหย๋มเป็นอันขาด...แต่ผมทำไม่ได้...ผมอยากจะบอกมันว่าผมรักมันขนาดไหน..แต่ผมก็ไม่มีความกล้าพอ...ด้วยภายในใจลึกๆของผมมันบอกกับผมตลอดเวลาว่า...มันไม่ถูกต้อง...มันเป็นไปไม่ได้...ผมจึงต้องหยุดทุกครั้ง...ที่กำลังจะเผลอบอกรักมันออกไป...
“ไม่ปกติของนายคืออะไร..อะโม..การที่เราเป็นผู้ชาย..แล้วไปรักผู้ชายด้วยกัน...มันผิดขนาดนั้นเลยเหรอ...นายถึงได้บอกว่ามันไม่ปกติอะ...เราไม่สนหรอก...ว่ามันจะปกติหรือผิดปกติ..เรารู้แค่ว่าเรารักนาย..รักคนที่เป็นเพศเดียวกับเรานี้แหละ...และเราก็อยากได้นายมาเป็นเมีย...เราหวังว่าซักวันนายกับเราจะแต่งงานกัน..อยู่ด้วยกันไปตลอดจนกว่าจะตายจากกัน...เราจริงจังนะ...ไม่ใช่เล่นๆ...”
“นายบอกว่า..อยากให้เราเชื่อใจนายใช่ไหม....ได้...เราจะพยายามเชื่อใจ และก็จะพยายามเข้าใจนายด้วย...ไอเรื่องที่จะไม่ให้เราคาดหวังในตัวนายหน่ะ..เราคงทำไม่ได้หรอก...ถึงจะอึดอัด ก็ทนเพื่อเราซักครั้งก็แล้วกัน...เรามาพบกันครึ่งทางนะโม...เรากับนาย...ต่อแต่นี้...เราจะถอยออกมาก้าวนึงแล้วกัน...พอใจไหม” ไอคิมมันพูดยืดยาว...แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกสบายใจมากมายเลยนะ..
มันพูดจริงรึเปล่า..ที่บอกว่าจริงจังกับผม...อยากแต่งงาน อยากอยู่ด้วยกันไปตลอดจนกว่าจะตายจากกัน...ถึงแม้ว่าผมกับมันจะแต่งงานกันไม่ได้...แต่ผมก็รู้สึกดีใจนะ...ที่มันพูดออกมาแบบนี้....
“อือ...ขอบใจนะ...” ผมพูดกับมันเบาๆ ยิ้มหวานให้มันหน่อย...แล้วก้มลงจูบปากมันอีกครั้ง...
“มีอยู่อย่างนะโม...ที่เรายังข้องใจอยู่....” ไอคิมมันมองหน้าผมแบบ..ที่เรียกว่าทำให้ผมเสียวไส้อะครับเหอๆ..เย็นวาบๆที่สันหลังอะ...
“นายกับพี่นัท...เป็นยังไงกันแน่...บอกเราให้หายข้องใจหน่อย..บอกเราตามจริงนะ ถ้านายอยากให้เราเชื่อใจนาย นายต้องพูดออกมาตามความเป็นจริง” มันพูดแล้วผลักผมให้นอนหงายแล้วตัวมันก็ขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้อะครับ...เอ่อ..รู้สึกมันแปลกๆนะท่านี้อะ...
“เอ่อ..เรากับพี่นัทอะ..มันมากกว่าคำว่ารักนะคิม...มันมากกว่านั้นอะ..ไม่ใช่แค่รู้จักกันนะ..ตลอด 4 ปีที่ผ่านมาอะ..เรากับพี่นัทแทบจะเรียกว่าไม่เคยห่างกันเลยด้วยซ้ำ” ผมพูดพลางสบตากับไอคิมมันนิ่งๆอะครับ
“แล้วไง...” มันมองผมจริงจังมากมายเลยครับ...มันคงอยากเคลียร์ไอที่มันคาๆใจมันอยู่มั้ง...
“..นายไม่ต้องหึงหรือว่าระแวงเรากับพี่นัทหรอกนะ...” ผมหยุดพูดแล้วเอื้อมมือไปโอบรอบคอไอคิมมันไว้อะครับ..ก็แค่อยากให้มันรับรู้แค่นั้นว่าผมรู้สึกยังไง...ผมไม่ได้ตอแหลมันนะ..
“เราไม่ได้รัก..พี่นัทแบบนั้นมาตั้งแต่แรกแล้ว...เข้าใจไหม...ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน..จะมีนายหรือไม่มี...เรากับพี่นัท..ก็เป็นได้แค่นี้...เรา 2 คนตัดกันไม่ขาดและก็..เป็นมากกว่านี้ก็ไม่ได้ด้วย...”ผมรู้สึกขอบตาผมมันร้อนผ่าวๆอะครับ รู้สึกสะเทือนใจยังไงบอกไม่ถูก ผมมักจะเป็นทุกครั้งที่พูดถึงความสัมพันธ์อันคลุมเครือของผมกับไอนัท
“แต่นายเคยบอกว่ารัก ไอนัท ไม่ใช่เหรอ...ตอนนั้นอะ...ตอนอยู่ที่บ้านน้ากิตหน่ะ...เราได้ยินกับหูเราเลยนะ...นายพูดเองไม่ใช่เหรอ..” ไอคิมมันถามผมอย่างกระตือรือร้นเลยครับ...ตาเป็นประกายเลยทีเดียว...
“ใช่...เรารักพี่นัท...แต่ไม่ใช่แบบนั้นหรอกนะ...เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแบบไหน...มันไม่ใช่แบบแฟนแบบคนรัก.....เราก็ไม่รู้หรอก...รู้แต่ว่า...มันคนละแบบกับนายแค่นั้นเอง....”ผมพยายามหาเหตุหาผลมาพูดกับไอคิมมันเพื่อให้มันเข้าใจ....แต่ดูเหมือนว่า...ผมยังจนด้วยคำพูดเช่นเคย...ผมยังหานิยามความรักของผมกับไอนัทไม่ได้อยู่ดี...
“อะไรนะ..คนละแบบกับเรางั้นเหรอ...งั้นนายก็รักเราสิโม ใช่ไหม...นายรักเราใช่ไหม....” ไอคิมมันพูดท่าทางดีใจมากมายเลยครับ
“.เอ่อ...เราก็ไม่ได้เกลียดนายหนิ…”อู้ โล่งอกหาทางออกให้ตัวเองจนได้สิกู..แม่มเหงื่อแตกซิกเลย..เกือบไปแล้ว...
“เออ...พูดอะไรของนายหน่ะ..หึหึ....” มันยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบเลยครับ...ผมก็ได้แต่อายครับ พูดไม่ออก บอกไม่ถูกเลยทีเดียว...อะไรของมันนักหนา อย่ามองกูหวานเลี่ยนแบบนี้ได้มะ...เขิล
“ไม่รู้หล่ะ...เราขอเข้าข้างตัวเอง...ว่านายรักเราก็แล้วกันนะ..หึหึ...Ok นะ โมนะ...หึหึ” ไอคิมมันหัวเราะหึหึ ดูเจ้าเล่ห์ไงชอบกลครับ...
มันพูดจบก็ก้มลงจูบปากผมทันทีเลยครับ..ไอโมก็ได้แต่ครางอู้อี้อยู่ในลำคอ...ลิ้นนุ่มๆลื่นๆของมันเข้ามาพัวพันกับลิ้นของผม...ให้ความรู้สึกดี และอบอุ่นมากมายเลยครับ ...มันทำให้ผมรู้ว่ามันรักผมจริงๆ ไม่ได้โกหกนะ..ผมจึงตอบรับความรักของมันด้วยการจูบตอบมันไปเช่นกัน...จูบหวานๆ ที่แสนอบอุ่นเริ่มเปลียนไปตามอารมณ์ของผมและไอคิมมัน..
สติเริ่มลางเลือนเมื่อไอคิมมัน ค่อยๆจูบพรมผมไอทั่วทั้งใบหน้า ใบหู และวกกลับมาจูบเร้าร้อนที่ริมฝีปากอีกครั้ง..ลิ้นชื้นๆ ได้ซอกซอนเข้าไปทั่วโพรงปากผม..จูบเนิ่นนานจนผมเริ่มหายใจไม่ออก ...ไอคิมมันจึงถอนริมฝีปากออกจากปากผม เราสบตากันนิ่ง ตาไอคิมมันหวานเยิ้มทีเดียวครับ..
“อือ...วันนี้ค่อยยังชั่วแล้วใช่ไหม...ระ เรา ขอนะโมนะ...เราไม่ไหวแล้วอะ” ไอคิมมันเอ่ยขอชิดริมฝีปากผม เสียงแตกพร่าเลยครับ...คงอยากจัด..
มันพูดไปปากมันก็เลมเลียไปทั่วริมฝีปาก ปลายคางและเลยมาถึงซอกคอผม...อ๋า ไอโมหยิว ครับ ใจจะขาด...
“มะ ไม่เอา...เดี๋ยวนาย ทะทำ เราเจ็บอะ...เรากลัว” สติที่เริ่มลางเลือนเมื่อกี้เริ่มกลับมาครับ...และผมก็รู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆ เมื่อนึกถึงว่าไอคิมมันจะทำอะไรผม...
“อืม...เรา...สัญญา นะ..คราวนี้..เราจะทำเบาๆ ไม่ทำให้นายเจ็บ...โม..นะ..ขอนะครับ..นะ” ไอคิมมันพูดอ้อนวอนผม มันทำหน้าน่าสงสารมากเลยครับ...ปากมันพูดตามันจ้อง แต่น้องมันกำลังถูไถอยู่กับน้องผมอะครับ..หง่ะ...แย่แล้วกู..
“ผะ แผล..ระ เรา ยังไม่หายอะ...ระ เรา ยังเจ็บ แผล อยู่ นะ นะ..” ผมพูดเสียงกระท่อนกระแท่นเมื่อไอคิมมัน เริ่มซุกไซร้ ริมฝีปาก และจมูก ลงไปตาม.ซอกคอ..เรื่อยมาจนถึงหน้าอกผมมัน จูบ กัด ดูด ดุน ที่นมผม ทั้งๆที่มีเสื้อยืดที่ผมใส่กั้นไว้อะครับ...ไอโมหยิวครับ...ฮือ..แย่แล้วผม
“เรา..จะไม่ทำให้นายเจ็บ แผล เลย...นะโม น้า นะโม...เราขอนะ นะเราทนไม่ไหวแล้วนะ..” คราวนี้มันไม่รอให้ผมพูดมากครับ มันงับปากมันลงกับปากผมอีกครั้ง..
.พอมันถอนริมฝีปากออก เสื้อยืดผมก็ถูกรูดออกจากหัวผมทันทีเหมือนกัน... จากนั้นมันก็ก้มตัวลง..ค่อยๆดึงกุงเกงวอร์มที่ผมใส่อยู่ ออกจากสะโพกผม มันคงกลัวว่าจะสะเทือนแผลผมอะครับ...แต่ผมก็ไม่หายกลัวอยู่ดีแหละ...นึกถึงวันก่อนที่มันทำผม แล้วทำให้ผมตัวสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ กลัวอะ....
“ไม่ต้องกลัวนะ...ใจเย็นๆ นะโม...เราสัญญานะ..คราวนี้เราจะทำเบาๆ ไม่ทำให้นายเจ็บเด็ดขาด...” เสียงหวานๆนุ่มหูที่พร่ำสัญญากับผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้นมานิดนึงครับ
เสียงหวานๆที่พูดอยู่ข้างหู พร้อมกับเนื้อตัวเปลือยเปล่าของมันที่แนบมากับตัวผม...ทำให้ผมจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วครับ...จากตอนแรกที่ขัดขืนมันมาถึงตอนนี้..ผมได้แต่นอนนิ่งๆ ปล่อยตัวและใจไปกับไอคิมมัน..ไอคิมมันเริ่ม ดูดเม้ม ไปตามเนื้อตัวผมอีกครั้ง...คราวนี้พอไม่มีเสื้อผ้าคอยขวางกั้นไอคิมมันก็ทำให้ผมหยิวใจแทบขาดเลยทีเดียวครับ...
ลิ้นนิ่มๆลื่นๆที่เลมเลียไปตามบ่าไหล่ แขน...และหยุดดูดดุนที่หน้าอกแฟบๆของผม...ทำให้ผมต้องปล่อยเสียงครางออกมาอย่างอดกลั้นไว้ไม่อยู่...ปากมันทำหน้าที่แทะเลมไปทั่วเนื้อตัวผม มือมันก็เริ่มสำรวจไปทั่วสะโพก ลามไปถึงก้นหวานๆ ของผม มันบีบ คลึงเค้นไปทั่ว..และมันก็วกกลับเข้ามาที่ด้านหน้าของผม แล้วจับน้องน้อยของผมรูดขึ้น รูดลงเบาๆ...เสียวจี๊ดขึ้นสมองเลยครับ...ผมเกร็งตัวขึ้นมาทันที่เลยทีเดียว
“อู้ย...ซี๊ด...อา...คิม..จะเจ็บ แผล...” ทั้งหยิว ทั้งเจ็บแผล ครับ จะบอกให้ไอคิมมันหยุด..ก็ดูท่าจะไม่ได้แล้ว...เพราะตอนนี้อารมณ์ของผมมันหยุดไมได้เสียแล้ว...ถึงผมอยากจะหยุดแต่ผมก็คาดว่าไอคิมมันคงไม่ยอมซะแล้วหล่ะตอนนี้...
“อืม...อือ.....” เสียงครางแผ่วๆที่ดังเข้ามาในหู ทำให้ผมรู้สึกดีมากมายเลยทีเดียวครับ...ไอคิมมันลากลิ้นมาที่หน้าท้องของผมที่ตอนนี้มีแผล เหวอะหว่ะอยู่ตรงนั้น...
“อือ..อะ” ไอคิมมันเอาปากจุ๊บเบาๆที่แผลผม..ลมหายใจร้อนๆเป่ารดลงที่แผลทำให้ผมรู้สึกหยิวๆยังไงชอบกล...
“อ้า..คิม...อา...อือ...ฮือ.....” ผมสะดุ้งเฮือก...เสียวมากมายเมื่อไอคิมมันเริ่มใช้ปากกับน้องน้อยผม...
มันดูดดุนจนผมเจียนๆจะไปอยู่แล้วครับ...และแล้วมันก็หยุด...ผมปรือตามองหน้ามันอย่างงงๆ...ไม่เข้าใจว่ามันหยุดทำไม....และผมก็เห็นว่าไอคิมมันเอาอะไรทาที่น้องน้อยมันไม่รู้ครับ...และมันก็จับขาผมอ้าออกกว้างๆ โดยมันพยายามทำให้เบาที่สุด เพื่อไม่ให้สะเทือนมาถึงแผลผม...ผมรู้สึกตื้นตันมากมายเหมือนกันนะครับ...
และมันก็เอา..ครีมหรืออะไรซักอย่างทาที่ก้นผม...เย็นวาบสะดุ้งเฮือก เลยครับ ผมก็ไม่รู้นะว่าครีมมันเย็นหรือว่าเพราะอากาศมันเย็นกันแน่..และหลังจากนั้นก็เป็นไปอย่างที่ไอคิมมันบอกผมครับ...มันอ่อนโยนกับผมมากมาย...ผมเจ็บนิดๆตอนที่มันพยายามดันเข้ามาในตัวผม...แต่ก้อไม่ได้เจ็บอะไรมากมายเลย...และน้ำตาผมมันก็ไหลพรากออกมา
“..อือ..เป็น..อะไร..เจ็บเหรอ..เจ็บมากเหรอ..ระ เรา ขอโทษ...เราเอาออกนะ” ไอคิมมันพูดน้ำเสียงร้อนรนเป็นห่วงเป็นใยผมมากมายเลยครับ...
ผมส่ายหน้าไปมา แล้วรีบเอาขาเกี่ยวเอวไอคิมมันไว้แน่น...ไม่ยอมให้มันออกจากตัวผม...แขนผมก็โอบกอดรอบคอมันไว้แนบแน่นเหมือนกัน..
“แล้วร้องไห้ทำไม..หือ...รู้สึกดีใช่ไหม...ตอบเราให้ชื่นใจหน่อยสิครับ..ที่รัก...” โอ้ยหวาน ครับ..หวานจนไอโมจะจุกอกตายอยู่แล้ว...
เสียงหวานๆที่ดังกังวานอยู่กับหู พร้อมด้วยจมูกและปากที่เริ่มพรมจูบไปทั่ว..ใบหูลามเลียไปทั่วใบหน้าผมอีกครั้ง...ไอโมแทบจะสำลักความสุขตายเชียวแหละครับ...พร้อมกันนั้นไอคิมมันก็โยกสะโพกของมันเบาๆเป็นจังหวะ..เพื่อไม่ให้สะเทือนมาถึงแผลผม...มันทำแบบนั้นไปซักพัก..ผมก็กับมันก็ได้ไปเดินชมสวนด้วยกัน 2 คน..จนได้..
เป็นการมีเซ็กที่ผมรู้สึกมีความสุขมากมายเลยครับ...ต่างกับทุกครั้งที่มันเคยทำกับผม..ครั้งนี้ถึงจะไม่ร้อนแรงเหมือนทุกครั้ง..แต่ก็นุ่มนวลอ่อนหวานเต็มไปด้วยความห่วงใยเอาใจใส่มากมาย...มันยิ่งทำให้ผมรักไอคิมมันมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก
เซ็กครั้งนี้ไอคิมมันทำให้ผมรู้ว่า...เวลามันน่ารักมันก็น่ารักซะจนผมหลง...บทมันจะโหดก็โหดซะจนผมนึกขยาดไม่อยากเข้าใกล้...เวลามันร้อนแรงเซ็กซี่ ก็ทำเอาผมใจละลายตายไปเลยทีเดียว...เฮ้อ..มึงจะทำให้กูรักมึงไปถึงไหนนะไอคิม...ไอบ้า...
(http://i199.photobucket.com/albums/aa225/n_a_e_w/text/kapook_20242.gif)
-
มาต่อ :impress2: ซะที มาต่อเถอ o7ะ เค้าอยากให้ต่ออะ
อย่าหายไปแบบนี้ :m11:จิ เค้าใจไม่ดี น้า :m15:
^
^
อันนี้..เขาเรียกว่า....มาปั่นกระทู้คับ อิอิ o3
เนียนมาก นะจ๊ะ พ่อคุ๊นนนนนนนนนนนนน..... :o9:
มาลงเอง เลย ดีมะจ๊ะ....พี่หนอน ฮ่าๆๆ o17
เห็นด้วย โมโม ลงเองเลย :m3: :m3: :m3:
:m11: :m11: :m11: :m11:
ชิ ชิ ชิ เค้าไม่ลงหรอก :m14:
เค้าไม่มีเวลา เค้า ไม่ว่าง กาซิก กาซิก :m15:
ซินคร้าบ ถ้าเรียกแบบนี้อี o12ก โกรธธธธธธธธธธธธธธธะ
-
ทำงานหนักก็พักผ่อนบ้างนะโมโมจัง
ดูแลสุขภาพด้วย เดี๋ยวจะป่วยบ่อย
คึดฮอดหลายเด้ออ้ายโมโม
รักษาโตให่ดีเด้อ ว่างๆก่อมาทักทายกันเดิ้ง
-
:amen: อ่ะๆ พี่โม ออนอยู่
แอบปั่นกระทู้สงสัยกลัวเรทตก
หุหุ
มาต่อเลยก็ดีนะครับ
รออ่านอยู่
-
.............สุดท้ายก็....เรื่องบนเตียง.......... o4 o4
.............รักกันนานๆนะ.... :m1: :m1:
-
ชอบเรื่องนี้จังตื่นเต้นดี อิอิ
-
หุหุ คู่นี้เค้าง้อกันทีไร ติดเรททุกที :m3: :m3: :m3:
-
ขอบคุณที่มาต่อนะงับ o15
-
ยังไปไม่ถึงไหนเลยแหะ o22
-
มาต่อได้แล้ว
-
นึกว่าmeeza31จาไม่มาทวงซะแย้วว เค้ารอตะเองมาทวงอยู่นะเนี่ย :m13:
/////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 20
“นุ่มนวล..ก้เป็นหนิ...ทำไมไม่ชอบทำ” ผมพูดเบาๆ กับอกไอคิมมันหลังจาก ได้ปลดปล่อยอะไรต่อมิอะไรออกไปจนหมด... ผมก้อเพลียสิครับ...ตาปรือๆจะหลับแหละ...แต่ขอแซวไอคิมมันหน่อย...
“ทำได้...แต่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่...หึหึ...ไม่ถึงใจ...และเราก็รู้ว่านายไม่ชอบ...”ไอคิมมันพูดเสียงหอบๆกลั่วหัวเราะอะครับ...
อายสิครับไอโม..เลยขยับปากไปกัดนมไอคิมมันแรงๆทีนึง..เห็นมันสะดุ้งเฮือกแล้วรู้สึกสะใจครับ...จนได้ยินเสียงมันซี๊ดปากเบาๆนู้นแหละครับผมจึงปล่อย...และค่อยๆผลอยหลับไป...
ตื่นอีกทีก็บ่าย แก่ๆ อะครับ...ผมเดินหัวยุ่งลงมาด้านล่าง..คิดว่าคงไม่เจอไอคิมมันแล้วนะ...ก็เห็นมันบอกว่าพรุ่งนี้มีเรียนอะครับ ก็นึกว่ามันกลับมหาลัยไปแล้วซะอีกที่ไหนได้ครับ..ผมยังเห็นมันนั่งเล่นเกม กับไอมดอยู่เลยอะ...นั่งเถียงกันกับไอมดเสียงดังลั่นบ้านเลยครับ...และเสียงไอมดนั้นแหละครับดังสุด..แปดหลอดมากมายเลยครับมัน...พอไอคิมมันเห็นผม มันก็ยิ้มโชว์ฟัน 32 ซี่ให้ผมเห็นเลยทีเดียว ผมก็นึกอย่างหมั่นไส้หล่ะครับ...มึงจะอารมณ์ดีเกินไปแหละไอคิม..ชิ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว..ยังทำท่ายังกะจะตายอยู่เลย...
“นี้...นายไม่คิดจะกลับไปเรียนเลยใช่ไหมเนี๊ยะ...”ผมยืนเอามือกอดอกมองหน้าไอคิมมันอย่างหมั่นไส้อะครับ...
“ไป..เดี๋ยวค่อยไปก็ได้..มหาลัยมันไม่หนีไปไหนหรอก...” โทษทีครับปากมันพูดตามันก็มองที่หน้าจอทีวี..มือก็กดจอยย์ยิกๆ..
“เออ...ตามใจ..ตัวนายหนิไม่ใช่ตัวเราซะหน่อย...” พูดด้วยความหมั่นไส้ครับ..ผมก็ยืนรอครับว่ามันจะพูดอะไรกับผมรึเปล่า..แต่เปล่าเลยมันไม่หันมามองผมด้วยซ้ำ...
เจ็บใจครับ...โดนเกมส์แย่งความสำคัญ...หน่อยแน่...เมินกูเหรอมึง..ผมจึงเดินไปยืนบังหน้าจอทีวีพวกมันอะครับ...
“เฮ้ย..หลบดิวะ..ทำไรอะ..ออกไป...โหยเค้าตายเลยอะพี่คิม...เซ็ง” ไอมดมันโวยวายขึ้นเสียงดังเลยครับ...มันทำหน้ายังกะจะฆ่าผมอะ...
“หึ..เด็กขี้อิจฉา” ไอคิมมันพูดกลั่วหัวเราะ..แล้วเอาตีนเขี่ยผม ออกจากหน้าจอทีวีอะครับ...ผมหล่ะเซ็ง
“ไม่ได้อิจฉาโว้ย...แม่ม..ไอมด..ตายแล้วใช่ไหมมึงอะ...เอามานี้..กูเล่นเอง..มาเลยคิม มา..ใครมันจะแน่กว่ากัน...” ผมแย่งจอยย์มาจากมือไอมดมันแล้วเอาตีนยันมันโครมนึง จนมันกระเด็นตกจากเก้าอี้ผ้าใบ..ไปนั่งแปะลงบนพื้นกระเบื้อง..เย็นๆ
“โหย..ไรวะ..ยันเค้าด้วยอะ...เค้าไม่ใช่พวกซาดิสส์อย่างพี่นะ...จะได้ชอบความรุนแรง” มันพูดหน้าบึ้งมากมายครับ กระฟัดกระเฟียด คงอยากจะเล่นต่อครับ...แต่น้ำหน้าอย่างมันจะทำไรผมได้..ผมเป็นพี่มันนะ...5555555555
“หุบปากไปเลยไอมด...รู้ดีนะมึง..กูเป็นพวกซาดิสส์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ...” ปากพูดตาผมก้อจ้องที่จอ...ที่ตอนนี้เกมส์ กำลังใกล้จะสตาร์ทแล้วครับ(ผมจำไม่ได้ว่าเกมส์อะไร..รู้สึกว่าเกมส์นี้ผมพึ่งซื้อมาให้ไอมดมันจาก บางกอกอะครับ..เกมส์ฆ่ากันอะแหละเกมส์ไรมะรุ)
“นั้นสิมด...รู้ได้ไงว่าพี่โมเป็นพวกซาดิสส์..หึหึ” ไอคิมมันพูดกลั่วหัวเราะ แล้วหันหน้าไปถามไอมดมันอย่างอารมณ์ดีอะครับ...
“โห..ก็...ตอนก่อนที่พี่โมจะไปอยู่ กรุงเทพฯอะพี่..พี่โมไม่สบายอะ...เค้าก็เลยมาเช็ดตัวให้ใช่ปะ...ตามเนื้อตัวนะ...แดงเป็นจ้ำๆเลยพี่..555 สงสัยโดนแฟนกัดมาอะ..คึคึ..ทำอะไรกันรุนแรงจริงๆ..คึคึ..แต่ท่าทางพี่โมจะชอบ..ไม่เห็นว่าไรซักคำปล่อย..ให้เค้าทำซะช้ำไปทั้งตัว..แถมตัวเองถึงกับไม่สบายเลยอะพี่55555555555” มันพูดเสร็จก็วิ่งปรู๊ด...ออกไปจากห้องเลยอะครับ
“ไอมด...ไอน้องชั่ว...” ผมพูดเสร็จก็วางจอยย์กะจะวิ่งตามไปกระทืบมันซักที โทษฐาน จุดใต้ตำตอ..
“นี้ๆ..พอแล้วน่า..หึหึ...”ไอตัวการที่ทำให้ผมกลายเป็นพวกซาดิสส์ในสายตาไอมด..มันดึงแขนผมไว้...แล้วยัดจอยย์ลงในมือผมเหมือนเดิมอะครับ...
ส่วนมันนะเหรอครับก็อารมณ์ดีโคตรๆสิครับ..หัวเราะเอิ้กๆ ชอบอกชอบใจ ทำหน้าล้อเลียนผมด้วยอะ...ผมเลยเอาเท้าอันเรียวงามของผม..ถีบแรงๆไปที่สีข้างมันที...แต่มันไม่เห็นสะดุ้งสะเทือนอะไรเลยครับ..ผมหล่ะเซ็ง.
ผมเห็นมันมองซ้ายมองขวา ทำตาร๊อกแหรก...เอิ่มอันตรายครับ ไม่น่าไว้ใจอย่างแรง....และก็เป็นอย่างที่คิดครับ...
“อุ๊ก..” ไอคิมมันคว้าคอผมเข้าไปจูบปาก...อะครับ...ไอโมหล่ะกลัวจริงๆ กลัวว่าคนที่บ้านผมจะมาเห็นเข้าอะ...ไม่เคลิ้มไปกับมันหรอกครับ...ผมเลยยกเท้าขึ้นแล้วถีบมันไปที..เบาๆครับ...
“หึหึ...” ไอคิมมันหัวเราะหึหึ..แล้วทำหน้าหวานเลี่ยนให้ผมอะครับ...
“ก่อนกลับ..ขออีกซักทีนะโม...” มันพูดเบาๆ..แล้วตะปบมือลงกับเป้าผมอะครับ...ผมยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่...
“ทำไรบ้าๆ..ประเจิดประเจ้อ...ไอลามก” ทั้งโมโห ทั้งอายครับไอโม...ไอคิมมันจะสะดุ้งสะเทือนก็หาไม่...มันหันหน้ามายักคิ้วให้ผมอีกหนึ่งที...
เออ..แฮะ ไอนี้บทมันจะกระล้อนก็กระล้อนซะเหลือทนจริงๆ..แบบนี้ดีกว่า..ที่มันชอบทำเป็นไหนๆ...ผมมองมันที่ตอนนี้ทำตัวเหมือนเด็กๆเลยครับ...ท่าทางจับจอยย์ยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบ..มันทำให้ผมมีความสุขมากมายเลยทีเดียว..
.คนไหนคือไอคิมตัวจริงกันแน่..ไอคิมจอมกระล้อนหรือว่าไอคิมจอมโหด...คนไหนคือตัวจริงของมัน..แบบไหนที่เป้นนิสัยจริงๆของมัน...นี้กูไม่ได้รู้จักไอคิมมันเลยซักนิดหรือวะเนี๊ยะ...กูรู้อะไรเกี่ยวกับมันมั้ง นอกจากที่รู้ว่ามันเรียน วิศวะที่ มข..นอกจากนั้นแล้วรู้อะไรอีกไหม...อยู่ๆ ก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาซะงั้นครับ...
ไอคิมมันหันมายิ้มให้ผม แล้วมันก็พยักหน้าให้ผมประมาณว่าเล่นดิ..เริ่มแล้วนะ...ผมยิ้มให้มันนิดๆ แล้วก็เริ่มเข้าโหมดโหดกับมันครับ...ผมเล่นสู้มันไม่ได้หรอกครับ...ผมไม่ถนัดเล่นเกมส์อะไรพวกนี้อะ...แพ้มันตลอดเลย..และมันก็โดนผมยันเป็นพักๆ...มันชนะผมทีไร มันก็เยาะเย้ยผมซะทุกที และมันก็โดนผมเอาจอยย์ฟาดหัวมันซะทุกทีเหมือนกัน..แรงซะด้วยนะครับ...แต่มันไม่ยักโกรธผมแหะ..มันยังยิ้มหน้าบานทำหน้าล้อเลียนผมอยู่นั้น...ก็เลยโดนผมถีบเข้าให้เหมือนกัน...ยิ่งมันเยาะเย้ยผมก็ยิ่งโกรธครับ..(ผมมันพวกยั่วขึ้นซะด้วย) เล่นไปเล่นมา..แซวไปแซวมา กลายเป็นว่าผมโกรธมันจริงๆซะงั้นครับ..ฮ่าๆๆๆๆ(ขำตัวเอง) ผมเลยเขวี้ยงจอยย์ทิ้ง...ไอมด..ซึ่งตอนนี้มันกลับมาแล้วมันถือขนมนมเนยมานั่งเยาะเย้ยผม...อยู่กับไอคิมนั้นแหละครับ..เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุย..มันถลาไปคว้าจอยย์ไว้แทบไม่ทัน..
“ไม่ ล่ง ไม่เล่น มันแหละ แม่ม..เยาะเย้ยกูอยู่ได้.. เก่งนักเหรอมึงหน่ะ..”
ผมพูดห้วนๆ แล้วลุกขึ้น
เอามือที่เต็มไปด้วยแผลถลอกนั้นแหละครับ ไปบีบ คอไอคิมมันอย่างโมโห...ผมได้ยินเสียงมันดังอ๊อกๆ..อยู่ในลำคออะครับ...ท่าทางคงเจ็บ..แต่ไม่ยักจะปัดป้อง หรือดึงมือผมออก...ผมเลยหมั่นไส้ครับ..ปล่อยมือออกจากคอมัน..เอามะเหงกลงกบาลมันที..
แล้วหันหลังเดินไปที่หน้าบ้าน...นอนแปะลงบนแปลยวนที่แม่ผมผูกไว้ ระหว่างต้นมะยมกับต้นคูณ หน่ะครับ ผมยังได้ยินเสียงมันกับไอมด หัวเราะเอิ้กอ้ากตามหลังผมมาอยู่อะครับ แม่ม...เว้ย โมโห..ไอพวกบ้า..โมโห โมโห..ฮึ่ม พยายามนับ 1-10 ครับ แล้วก็หลับตาลง....ยั่วกูจริงแม่ม...รู้ทั้งรู้นะครับว่าพวกมันแกล้งให้ผมโกรธ แต่มันก็อดโมโหไม่ได้อะ...TOT
ผมนอนเล่นอยู่ที่แปลยวนคิดนั้นคิดนี้ไปเรื่อยเปื่อย..จนตะวันจะตกดินนู้นแหละครับ อากาศเริ่มเย็นจัด..ไอโมเลยต้องวิ่งแจ้นเข้าบ้านคิคิ..ความจริงคือ แม่มาตามไปเช็ดตัวหน่ะ...และคนที่ทำหน้าที่เช็ดตัวให้ผมก็คือไอมดเช่นเคยครับ...ตอนแรกไอคิมมันจะเช็ดให้เอง แต่ผมมองมันอย่างเคืองๆ มันหัวเราะหึหึ...แล้วเดินหนีไปช่วยแม่ผมทำกับข้าวอะครับ...
พอผมเช็ดตัวเสร็จ..ก้เห็นไอคิมมันเดินหน้าบานเข้ามาในห้องผมอะครับ..มันเดินมาจุ๊บผมเบาๆที่หน้าผาก..ผมก็ผลักมันออกสุดฤทธิ์หน้างอมากมาย งอนครับ...ตอนนี้ไอมดมันออกไปแล้วครับ..
“งอนเหรอ..แหย่เล่นหน่อยเดียวเอง..”มันพูดยิ้มๆ แล้วเอามือขยี้ที่หัวผมอะครับ..ผมก็ยกมือขึ้นปัดออกอีกเหมือนกัน..
ไอคิมมันยักไหล่จึกนึง แล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินออกจากห้องผมไปอะครับ...ไอโมก็ได้แต่มองตามอย่างงอนๆ...ง้ออีกนิดก็ไม่ได้แม่ม..รมณ์เสีย..
“คิม..ได้ยินว่าจะกลับวันนี้เหรอ” พ่อผมครับ อยู่ๆก็พูดขึ้นมาตอนที่พวกผมกำลัง กินข้าวกันอยู่อะครับ...
“ครับ พ่อ..เด๋ว กินข้าวเสร็จก็จะกลับเลยอะครับ..พรุ่งนี้ผมมีเรียนอะครับ” ไอคิมมันตอบพ่อผมไปนิ่งๆอะครับ..เป้นไอคิมคนเดิมแล้วครับ จอมกระล้อนหายไปแล้ว...ผมก็มองมันอย่างหมั่นไส้หล่ะครับ ไอจิ้งจก เปลี่ยนสีไวจริงมึง
“มันมืดแล้วนะลูก...พรุ่งนี้ค่อยกลับก็ได้มั้ง...เรียนเช้ารึเปล่าหล่ะ ..ถ้าไม่เช้ามาก...พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับดีกว่านะแม่ว่า...มันหนาวนะลูก..” แม่ผมพูดขึ้นมาบ้างอะครับ...ไอคิมมันหันหน้ามามองผมนิดนึง..แววตาเจ้าเล่ห์มากมายเลยครับ...แววตามันกำลังบอกผมว่า..เราไม่เกี่ยวนะพ่อแม่นายพูดเอง..เซ็ง
“ ไม่เช้าเท่าไหร่หรอกครับ...งั้น..พรุ่งนี้ผมค่อยกลับก็ได้ครับ...แล้วถ้าผมจะมา..ที่นี้บ่อยๆจะได้ไหมครับ ...ผมชอบที่นี้จัง...” มันพูดเสียงหล่อเชียวครับ...ทำหน้าจริงใจมากมายเลยอะ.....หูยมันนะมัน..เชื่อมันเลย...ผมคิดว่ามันต้องมีอะไรแอบแฝงอยู่แน่ๆเลยครับ...
“หึหึ...คนกรุงเทพฯ ก็เป็นแบบนี้แหละ...มาอยู่บ้านนอกคอกนา ก้อเลยติดใจ เอาสิ...จะมาเมื่อไหร่ก็ได้นะ..คิดว่าที่นี้เป็นบ้านของตัวเองก็แล้วกัน..อีกอย่างจะได้มาคุยเป้นเพื่อนพ่อด้วย...พ่อคุยกับไอมดไอโม มันไม่รู้เรื่องหรอก...มันไม่รู้เรื่องพระหน่ะ....”พ่อผมพูดแล้วยื่นมือมาตบบ่าไอคิมมันแปะๆอะครับ...ผมก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ให้กับทุกคน...ไอนี้แม่ม..ประจบสอพลอโคตรๆเลยอะ...ผมหล่ะเชื่อมันเลย
และคืนนั้น..ไอคิมมันก็จัดการฟัดผมจนหนำใจหล่ะครับ....มันยังอ่อนโยนกับผมเหมือนเดิม...และผมก็หลับไปอย่างเป็นสุขกับอกอุ่นๆของไอคิมมัน...อุ่นดีนะครับ คิคิ...ที่เค้าว่าหนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาวนี้...ใช่จริงๆครับ คิคิ..มันไม่ใช่อุ่นเฉพาะกาย แต่มันอุ่นใจด้วยหน่ะครับ..อุ่นใจที่มีคนที่เรารักมากมายนอนอยู่เคียงข้างเรา...
ผมตื่นเช้ามา ก็ไม่เจอไอคิมมัน แล้วครับ คาดว่ามันคงกลับไปเรียนแล้ว...ใจหายเหมือนกันนะ เหงาๆ ยังไงบอกไม่ถูก...ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินลงไปด้านล่างอะครับ...เข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา..ตอนกินข้าวเช้าแม่ผมบอกว่า ไอคิมมันออกไปตั้งกะเช้าแล้วอะครับ...เห็นบอกว่า อีก วัน 2 วันจะมาใหม่..แม่ผมว่างั้นอะครับ....
“มันจะมาทำไมอีกอะแม่....เฮ้อ...มันติดอกติดใจอะไรบ้านเรานักหนา...” ทำหน้ายุ่งๆ แบบรำคาญๆอะครับ...แต่ในใจนี้..ตีปีกพับๆเลยครับ...เหอๆ..
“อ้าว...ไปว่าเพื่อนแบบนั้นได้ไงอะ เจ้าโม...พ่อว่า..เพื่อนเราคนนี้ใช้ได้เลยนะ...คบๆ ไว้หน่ะดีแล้ว...เพื่อนดีๆหน่ะหายากนะ” พ่อผมพูดพลางตักแกงซดโฮกลงคออะครับ....เฮ้อ..ถ้าพ่อรู้ว่ามันกับผมไม่ใช่แค่เพื่อนกันธรรมดา พ่อจะรู้สึกยังไงบ้างน้า...นึกสภาพไม่ออกจริงๆ...ชักศึกเข้าบ้านเองนะพ่ออะ..คึคึ
และวันนี้ทั้งวันผมก็อยู่บ้านอย่างเซ็งๆครับ..ไอคิมก็กลับไปเรียนแล้ว ไอมดโรงเรียนมันก็เปิดแล้วเหมือนกัน..ผมเลยอยู่บ้านคนเดียวอะครับ...แม่ผมไปช่วยงานเพื่อนบ้านนั้นแหละครับ พรุ่งนี้เค้าจะเป็นงานแล้วอะ...
อยู่คนเดียวครับ เลยมีเวลาคิดนั้นคิดนี้เรื่อยเปื่อย กะว่าจะอ่านหนังสือก็ไม่ได้อ่านเท่าที่ควรหรอกครับ มัวแต่คิดถึง ไอบ้าคิมมันอะครับ...พอรู้สึกตัวก็กำลังคิดเรื่องลามกอยู่ซะแล้ว หงือ...เลยต้องรีบปัดไอคิมมันออกจากหัวสมองอย่างด่วนๆ..แล้วพยายามมีสมาธิกับตัวหนังสือที่กำลังอ่านอยู่..จะสอบแล้วนะมึงไอโม จะมามัวคิดฟุ้งซ่านไม่ได้นะเว้ย...และผมก็จมดิ่งอยู่กับตัวหนังสือเบื้องหน้า...
และกว่าที่ผมจะกลับ บางกอก ไอคิม กับไอนัท ก็มาเยี่ยมผมหลายครั้งครับ...มาแต่ละครั้งพวกมันก็จะมาค้างกับผมคืนนึงก่อนครับแอะ..แต่แปลกนะครับ พวกมันไม่เคยมาตรงกันเลยซักวัน..เหอๆ..จะบังเอิญหรือตั้งใจก็ไม่รู้อะ...
และหลังจากที่ผมมาอยู่บ้านเกือบ 3 สัปดาห์ แผลผมก็หายแล้วครับ ตกสะเก็ดแล้วเรียบร้อย..ผมก็ได้ยามาจากคุณหมอนั้นแหละครับมาทาให้มันไม่เป็นแผลเป็นมากนักหน่ะครับ...และวันนี้ผมก้ต้องกลับบางกอกแล้วครับ พรุ่งนี้มีสอบอะ...และคนที่ขับรถกลับบางกอก กับผม คือ ไอนัท ครับ...ความจริงไอคิมมันก็บอกผมอะนะครับว่าเด๋วมันขับให้เอง..เหอๆ..แต่ปรากฏว่า 2-3 วันก่อนที่ผมจะกลับ ไอคิมมันไม่ว่างเลยครับ...คนที่ขับรถให้ผมจึงเป็นไอนัท...
มันก็นั่งรถเมล์มาหาผมที่บ้านอะครับ...และหลังจากนั้นรถเก๋งคันงามของผม(ที่คนอื่นซื้อให้) ก็ค่อยๆคลานออกจากหน้าบ้านผม..รู้สึกใจหายนะครับ..ที่ต้องจากบ้านไปอีกแล้วอะ...เคยเป็นกันไหมครับ..เวลาจะกลับบ้านหน่ะไม่ค่อยอยากจะกลับหรอก..พอเวลาจะจากบ้านก็ไม่อยากจากเหมือนกัน..
ในระหว่างทางจากขอนแก่น ถึง บางกอก..ผมก็นอนหลับมาตลอดทางเลยครับ...โดยมีไอนัทที่ขับรถช้าโคตรๆ..ให้ผมนอนอย่างสบายอกสบายใจอะครับ...กว่าจะถึง บางกอก..ก็ใช้เวลากว่า 6 ชม...หวานเย็นโคตรๆ ถ้าผมขับเองนะ.. 4 ชม.นี้ก็คือว่าช้าแล้วนะสำหรับถนนหนทางที่คล่องปรี๊ดๆอย่างนี้อะ...เฮ้อ...แต่ผมก็ถึงบางกอกอย่างปลอดภัยอะครับ...
“ตาหวาน...ปิดเทอมไปเที่ยวกันนะครับ” ไอนัทมันถามผมเบาๆตอนที่พวกผม นั่งกินข้าวกันอยู่ในบ้านอะครับ...ไอเป้ยก็อยู่ด้วยครับ...
“เป้ยไปด้วย...” น้านยังไม่รู้เลยว่าเค้าจะไปไหนกัน..รีบขอตามไปซะงั้น...มันพูดเสร็จก็ยิ้มตาเป้นประกายอะครับ...ผมก้ได้แต่ส่ายหน้าไปมาอะครับ
“ไปเที่ยวไหนอะพี่...” ผมถามมันเบาๆ พลางเคี้ยวข้าวตุ้ยๆอะครับ
“ชะอำ..เรายังไม่ได้ไปกันเลยนะครับ...” มันมองหน้าผมเศร้าๆอีกแล้วอะ..ไอโมก็ได้แต่สะอึก..พูดไม่ออกไปเลยทีเดียวใบ้รับประทานครับ
“อืม..ก็ดีนะ..ร้อนๆ ได้ไปเล่นน้ำทะเล..เป็นอันตกลง..ตามนั้น..ใช่ไหมโม..” เจ้าเป้ยมันพูดเสร็จก็มองหน้าผมอย่างมีความหวังอะครับ...ท่าทางมันนี่อยากสุดฤทธิ์เลยครับ
“อืม...ใกล้ๆวันค่อยว่ากันอีกทีดี กว่าพี่...วางแผนไว้นานๆไม่ดีหรอก..หึ เดี๋ยวแผนล่ม...”ผมพูดแล้วยิ้มอย่างขื่นๆอะครับ..
“หึ..ไม่เกี่ยวหรอกครับ..จะช้าหรือเร็ว...แผนก้ล่มได้เหมือนกันนั้นหล่ะ” มันพูดแล้วก้มหน้างุดๆ ตักข้าวเข้าปากอะครับ..ผมก็พูดไม่ออกอีกแล้วครับ เหมือนมีก้อนอะไรแข็งๆมาจุกอยู่ที่คอหอย
“พูดไรกัน..ไม่เห็นรู้เรื่องเลย...อืม..คิดไว้ตั้งแต่เนิ่นๆก็ดีนะโม...จะได้เตรียมตัวไง..เราจะได้จัดเวลาได้ลงตัวด้วยอะ...เนอะ” เจ้าเป้ยมันพูดยิ้มๆโดยมันไม่ได้สังเกตุเห็นสีหน้าของผมกับไอนัทเลยครับเฮ้อ....
และคืนนั้นไอนัทมันก็นอนกับผมนั้นแหละครับ..มันเอาที่นอนปิคนิคมานอนข้างเตียงผมอะครับ..กว่าจะหลับลงได้ก้อคุยกันซะเพลินเหมือนกันครับ...
พอตอนเช้าพวกผมก็แยกย้ายกันไปอีกครั้ง...ผมขับรถไปสอบที่รามฯ 2 บางนา..ไอเป้ยไปเรียน ไอนัทนั่งรถทัวร์กลับขอนแก่น...ตอนนี้ในสมองผมไม่มีอะไรหรอกครับนอกจากเรื่องสอบ...ผมมีสอบ ตั้ง 8 ตัว..วันนี้สอบวันแรกด้วย..จะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้....ผมมีสอบตอนบ่ายโมงครับ ก่อนไปที่รามฯ 2 ผมจึงแวะที่ ราม 1 ก่อน เข้าไปไหว้ พ่อขุนซะก่อนไม่ได้บนบานกับเค้าหรอกครับ แค่ไหว้เอาฤกษ์ เอาชัย
พวงมาลัยดอกดาวเรือง สีเหลือง พวงใหญ่ ที่ถืออยู่ในมือ...พร้อมธูปที่จุดและผมก้อยกมือพนมขึ้นกับอก...
‘พ่อขุนครับ...ลูกขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ...วันนี้เป็นวันสอบวันแรก ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีนะครับ..พ่อไม่ต้องช่วยผมก็ได้..ผมจะทำให้เต็มกำลังผมซะก่อน...จากนั้นถ้าไม่ได้จริงๆ ผมถึงจะมาขอให้พ่อช่วยผมนะครับ...’
..นี้คือคำอธิฐานของผม...อาจจะดูแปลกๆ ไปซักหน่อย แต่ไม่อยากบนบานกับพ่อขุนหน่ะครับ...กลัวไม่มีเวลามาแก้บนหน่ะ..ฮ่าๆๆๆๆๆๆ...ไม่ได้เป็นคนดิบดีอะไรหรอกครับ. คิคิ..กลัวท่านเหนื่อยด้วยแหละ ที่ต้องไปช่วยลูกๆของท่านเป็นแสนๆคนหน่ะเหอๆ...
พอผมไหว้พ่อขุนเสร็จ ก็ค่อยๆขับรถไปสอบที่ รามฯ 2 หล่ะครับ...จราจรคับคั่งดีจริงๆครับ..ถนนเส้นนี้หนิ...ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักทางลัดอะครับ..เลยขับรถตรงแหน๋ว ตามตูดรถเมล์ สาย 207 ไปหน่ะครับเหอๆ....
-
อิอิ ได้อ่านต่อแล้ว อยากรู้จังว่าเป้ยกับนัทไปลงเอยกันได้ไงเนี่ย สงสัย
-
ตอนที่ 21
ผมถึงราม 2 ยังเช้าอยู่ครับ ยังไม่เที่ยงเลยอะ...เหลือเวลามากโข ผมจึงวนหาที่จอดรถ ก้อใกล้ๆกับตึกที่ผมจะสอบนั้นแหละครับ รู้สึกว่า จะเป็น ตึก BNB นะถ้าจำไม่ผิดอะ... พอได้ที่จอดรถ ก็ต้องทำให้ตัวเองอิ่มท้องก่อน..วันนี้สอบเป็นวิชาที่ไม่ยากครับ คิคิ...นั้นก็คือ RU 100 เหอๆ(ที่จำได้เพราะเป็นวิชาแรกที่สอบในการเป็นลูกพ่อขุน)...ดีแท้ ไม่ต้องอ่านอะไรมากมายครับ เมื่อคืนผมถึงได้ไม่คิดมาก คุยกับไอนัททั้งคืน คิคิ
ผมไปหาไรกินที่โรงอาหารในรามฯ อาหารถูกครับ แต่ส่วนมากจะมีแต่อาหารใต้อะ...ไอโมกินเผ็ดไม่ค่อยได้เลยพยายามหาร้านที่รายการอาหารไม่เผ็ดมากนัก..พอกินข้าวอิ่มหนำสำราญดีแล้วผม ก็ ตรงดิ่งไปหาที่นั่งทบทวนหนังสือ ก็ไปนั่งอ่านที่ห้องอ่านหนังสือ...ที่ใต้ตึกอะไรจำไม่ได้แหละ..ลืม...
ผมจำได้ว่าผมเล็งโต๊ะหลังสุดที่มีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่คนเดียว โต๊ะนั้น นั่งได้ประมาณ 4-5 คนได้มั้ง...จำไม่ได้อีกแล้วอะ...ผมเดินเฉิบๆ ตรงแหน๋ว ไปยังโต๊ะที่ตัวเองเล็งไว้ โดยไม่ได้สนใจหรอกครับว่าจะมีใครมองอยู่รึเปล่า...
“โทษนะครับ...ตรงนี้ว่างไหม” ถามไปงั้นแหละครับ เพื่อเป็นมารยาทอันดี...
“ไม่มีค่ะ...” ผู้หญิงคนนั้น เงยหน้าขึ้นมองผมแล้วยิ้มนิดๆ...ผมยิ้มตอบแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ..
“โม..โม..ไอโม..” เสียงเรียกเบาๆ พร้อมกับมือหรืออะไรซักอย่างที่สะกิดไหล่ผมยิกๆ ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง...
“ครับ เอ่อ..อะ..อ้าว..ไอแน็ต แม่ม...เฮ้ย..ไม่ได้เจอตั้งนานแม่ม กูจำมึงเกือบไม่ได้...” พอผมเงยหน้าขึ้นมองผมก็ต้องตกใจเล็กๆครับ ดีใจด้วยแหละ..
ก็ไอคนที่มันสะกิดผมยิกๆเมื่อกี่นี้ คือ ไอแน็ต ครับ มันเป็นเพื่อนห้อง 2 ตอนที่ผมเรียน อยู่ ม.ต้นอะครับ...ก่อนที่ผมจะย้ายมาอยู่ ห้อง 1 ผมกับมันอยู่กลุ่มเดียวกันครับ สนิทกันมากด้วย ..ผมย้ายมาอยู่ห้อง 2 มันตกลงไปอยู่ ห้อง 4 แต่ผมกับมันก็ยังคบกันอยู่ครับ..เล่นบาส ด้วยกันเตะบอลด้วยกันเกือบทุกวัน...มาห่างเหินกันจริงๆก็ตอนที่ผมไปเรียนที่ในเมือง..ส่วนมันก็เรียนที่เดิม...พอมันจบ ม.6 ผมก็ไม่ได้รู้ข่าวคราวมันเลย...ไม่รู้สักนิดว่ามันก็มาเรียนที่ รามฯ เหมือนกัน..ดีใจมากครับ ที่ได้เจอ เกลอเก่า...
“โหย..ชั่วเอ้ย..มึงทำไมถึงได้มาเรียน รามฯ วะ...กูงง นะเนี๊ยะ...หรือว่าเรียน 2 ที่เหมือนกับที่หลายๆคนเค้าทำกันวะ” ไอแน็ต มันยิ้มหน้าบานแล้วถามผมเสียงค่อนข้างดังครับ คาดว่ามันคงลืมตัว...
“เอ่อ..กูเรียนที่นี่ ที่เดียวนี้หล่ะ...เรื่องมันยาววันหลังจะเล่าให้ฟัง...ว่าแต่มึงอะเสียงดัง เกินไปปล่าววะ”ผมพูดยิ้มๆ แล้วยักคิ้วให้มัน 1 ที .
.ผมเริ่มเห็นแล้วครับ ว่าคนอื่นๆ เริ่มไม่พอใจแล้วที่พวกผมบังอาจไปทำเสียงดังรบกวนพวกเค้า..
“เออ จริงด้วยหว่ะ แฮะ ..ขอโทษนะครับ....” ไอแน็ต มันพูดขอโทษ ผู้หญิงที่นั่งโต๊ะเดียวกับผม..
มันยิ้มกว้างหน้าตาไม่ได้สำนึกผิดเลยสักนิด แล้วมันจะขอโทษเค้าทำไม (มันมาบอกทีหลังว่ามันเล็ง ผู้หญิงคนนี้มาตั้งแต่มันเข้ามานั่งแล้ว...ดูดิครับมัน..หม้อจริงๆ)
“ค่ะ...” สาวนางนั้น ยิ้มให้มันนิดๆ แล้วก็ไม่สนใจมันอีกเลย ผมหล่ะขำ ได้แต่คิดในใจ แม่ม สันดานมึงนี้ ยังไงก็ยังงั้น...
ไอแน็ตมันทำหน้าเจื่อนครับ แต่ท่าทางมันก็ไม่ได้เฮิร์ท อะไรซักเท่าไหร่หรอกครับ...แล้วมันก็นั่งปุ ลงบนเก้าอี้ข้างๆผม...
“ว่าแต่มึงเถอะ ไอโม..มาคนเดียวเหรอวะ...” ไอแน็ตพอก้นมันหย่อนลงได้ที่มันก็เริ่มสัมภาษณ์ผมทันทีเลยครับ.....
“เออ ดิ มาคนเดียว ...มึงจะให้กูมากับใคร...” ผมมองหน้ามันอย่างกวนส้น แล้วย้อนถามมันอะครับ...
“เอ๋า...กูจะไปรู้กับมึงเหรอ...แม่ม...รู้ๆ กันอยู่..มึงแม่ม เสือกมีเมีย ตั้งกะ ตัวเท่าลูกหมา..กูก็นึกว่า...ป่านนี้มึงคงมีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองไปแหละ..5555” อ้าวไอเพื่อนเลว..ผมก็มองหน้ามันอย่างเซ็งๆ...
“แหม๋ มึงนี้.นั้นมันอดีต ปัจจุบัน...โสดสนิทเว้ย...”ผม ยักคิ้วให้มัน ทีนึง...ไอแน็ตมันทำหน้าประมาณว่ากูไม่เชื่อมึงอะไรทำนองนั้น....
“เอ่อ...คุณค่ะ...เบาๆหน่อยได้ไหมค่ะ...รบกวนคนอื่นเค้านะ....” โอ้ว...สาวที่นั่งตรงข้ามพวกผมพูดขึ้นมาเบาๆ ทำหน้ารำคาญสุดฤทธิ์ ครับ ...มองหน้าผมกับไอแน็ตเขม็งเลยทีเดียว...
“ขอโทษครับ....”ผมทำหน้าจ๋อย แล้วขอโทษเธอคนนั้นเบาๆ...
ผมเก็บข้าวของลุกขึ้น คว้าแขนไอแน็ตมัน..แล้วลากมันออกมาจากห้องอ่านหนังสือ....
“แม่ม..หน้าตาก็น่ารักดีอยู่หรอก..ดุชิบหาย......” ไอแน็ตมันบ่นเสียงไม่จริงจังนักอะครับ...
ตอนนี้ผมกับมันเดินออกมาจากห้องอ่านหนังสือติดแอร์ มานั่งอยู่ที่สุ้ม หน้าตึก BNB ...ผมก็มองไอแน็ต มันอย่างพิจารณา...ผมไม่ได้เจอมันเกือบ 4 ปี ไอแน็ตมันเปลี่ยนไปเยอะจริงๆครับ...เมื่อก่อนมันตัวเล็กกว่าผม... ตัวบางๆผอมๆ ดำๆ..หน้ามันเต็มไปด้วยสิว...แต่มันเป็นคนตาโตครับ ตาสวยขนตามันยาว..มันก็เลยดูไม่น่าเกลียดอะไรนัก เมื่อก่อนนะ..แต่ไอแน็ตที่ผมเห็นตอนนี้..มันตัวสูงไล่เลี่ยกับผมครับ ดูจากเมื่อกี้ตอนที่เดินมาด้วยกัน...หน้าที่เมื่อก่อนสิวเต็ม ตอนนี้ใสกิ๊กเลยอะ.ยิ่งบวกกับตาโตๆของมันยิ่งทำให้มันดูดีขึ้นเยอะ...สงสัยเพราะมันได้อาบน้ำคลอรีนของบางกอก เลยทำให้ไอแน็ตคนตัวดำ..ผิวมันจึงออกแทนๆ...ไม่ดำมากเหมือนเมื่อก่อนแล้วอะ...สรุปเพื่อนผมมันก็ดูดีอะครับ ถึงไม่หล่อมากมายก่ายกอง แต่ก็ดูดีในแบบของมัน..แต่ตัวยังบางเหมือนเดิม...อาจจะเพราะโครงร่างมันเล็กด้วยก็ได้มั้ง...
“อะไร...มองกูซะ...ทำไมกูหล่อขึ้นจนมึงตะลึงเลยหรอวะ..55555” มันพูดกลั่วหัวเราะ แล้วตบบ่าผมแปะๆ...
“เออ..หล่อตายห่ะ หล่ะมึงหน่ะ...ไอแห้ง..หึ” ผมก็มองมันยิ้มๆ แล้วเรียกชื่อเล่นที่พวกผมตั้งให้มันอะครับ...ก็เมื่อก่อนมันดูแห้งเหี่ยวเหมือนต้นไม้ขาดน้ำเลยอะคึคึ....
“เออ...แต่มึงอะ....กูเกือบจำไม่ได้..แม่ม ถ้าไม่เห็นตอนที่มึงยิ้มนะ...กูจำไม่ได้จริงๆ...ว่าแต่ ผมทรงนี่มึงไปตัดที่ไหนวะ....” มันพูดแล้วทำหน้ากวนส้นใส่ผมอะ
“ทำไมวะ....เข้ากับกูมะ...กูหล่อหล่ะสิมึง 5555” ก็เอาสิวะ กวนส้นมันซะหน่อย หึหึ ให้มันหมั่นไส้เล่นๆ...
มันเคยว่าผมว่า..ไอหล่อ หมาไม่แดก ครับ...ผมก็ไม่เข้าใจความหมายเหมือนกัน...เหอๆ..อย่าเข้าใจว่ามันชมผมว่าหล่อนะครับ...มันเป็นคำด่าของมันหน่ะ..เวลาผมชมตัวเองว่าหล่อ มันก็จะพูดแบบนั้นแหละครับ เหอๆ...ไม่เข้าใจว่าด่า กูทำไม กูก็ออกจะหล่อ 555555555
“เออ..มึงหล่อ..หล่อมากเลยมึงเอ้ย...” มันพูดเสร็จก็เอาตีนเน่าๆ ที่ตอนนี้มีรองเท้าเน่าๆ สวมอยู่มาเขี่ยเบาๆที่ตีนผมอะครับ...
“เออ..ว่าแต่ว่า..มึงอะ...ทำไมถึงได้มาเรียนรามฯ วะ...” ไอแน็ตมันถามผมสีหน้าจริงจังขึ้นมานิดนึง ครับ แค่นิดเดียวนะครับ...
แล้วจากนั้นผมก็เล่าให้มันฟัง ว่าเป็นมายังไงผมถึงได้มาเรียนรามฯ...ผมก็บอกมันว่าอยากมาช่วยงานน้ากิต น้ากิตไม่มีคนช่วยอะไรทำนองนั้น เหอๆ..บอกเหตุผลจริงๆ ได้ที่ไหน...คิคิ...ไอแน็ตมันก็บอกกับผมว่า...มันขี้เกียจเอ็นเหมือนผมนั้นแหละครับ..พอจบ ม.6 มันก็ไม่เอ็นเลย ตรงดิ่งเข้าเรียนรามฯ เลยทีเดียว...มันเรียน วิทย์คอมฯครับ..ที่มันมาสอบนี่ก้อสอบ RU 100 เหมือนกันกับผมนั้นแหละ...ห้องเดียวกันด้วยครับ...
ผมกับมันก็นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยครับ...ด้วยความคิดถึงซึ่งกันและกันหน่ะ...เหอๆ..พอใกล้เข้าห้องสอบผมกับมัน ก็แลกเบอร์โทร กัน..แล้วจึงค่อยเดินขึ้นห้องสอบกันอะครับ…กลัวออกมาแล้วไม่เจอกันหน่ะ...
ด้วยผมพึ่งเคยสอบที่รามฯเป็นครั้งแรก....เลยมีปัญหาเล็กๆน้อยๆ..เรื่องการหาที่นั่งสอบอะไรทำนองนั้น ตารางสอบผมก็ไม่ได้เอามา รหัสนักศึกษาผมก็จำไม่ได้..ดีนะที่ผมเอาบัตรนักศึกษามาด้วย...ไม่งั้นคงไม่ได้เข้าห้องสอบแหง๋มๆ..และ ถ้าไม่มีไอแน็ตผมคงแย่ครับ...มันก็ช่วยผมหาที่นั่งสอบจนได้อะครับ ขอบใจมากเพื่อน..กูซาบซึ้งในน้ำใจของมึงจริงๆ..กูพูดจริงนะ...
ข้อสอบมีประมาณ 100 ข้อนะ ถ้าจำไม่ผิด..เหอๆ...วิชานี้ไม่ได้ยากเย็นอะไรหรอกครับ ก็เป็นการสอบจริยธรรม นั้นแหละครับ ชื่อวิชามันคืออะไรจำไม่ได้..ทุกข้อถูกหมดอะ ต้องหาข้อที่ถูกที่สุดเพียงข้อเดียว....ผมคิดอยู่แล้วหล่ะครับว่ายังไงผมคงไม่ตกหรอก...วิชานี้ไม่ได้ให้เกรดอะ ให้แค่ผ่านกับไม่ผ่าน...เป็นวิชาที่เด็กรามฯทุกคนต้องเรียนครับ...คิคิ....หวานครับผมเป็นเด็กจริยธรรมดีความประพฤติดีเป็นเลิศอยู่แล้ว..จึงมิใช่ปัญหา (ชมตัวเองอีกแล้วกู..คิคิ..ถ้าผมไม่ชมตัวเองใครหน้าไหนมันจะมาชมผม เหอๆ).
จำไม่ได้นะว่าเค้าให้เวลาสอบนานเท่าไหร่..ที่ผมจำได้ก็คือ..เข้าห้องสอบ บ่ายโมง...ผมออกตอน..บ่าย โมง 40 ประมาณนั้นทำข้อสอบ แค่ 40 นาทีอะ...พอเสร็จผมก็เดินเฉิบๆ ออกจากที่นั่งสอบ ยื่นกระดาษให้อาจารย์..แล้วเดินออกจากห้องสอบ ก่อนจะลงไปข้างล่างก็แวะเข้าห้องน้ำซะหน่อยปวดฉี่อะ.....
ห้องน้ำที่รามฯนี้กว้างดีจังเลยครับ ยิ่งตอนที่ทุกคนกำลังขมักเขม้นในการสอบแบบนี้ห้องน้ำยิ่งโล่งและยิ่งน่ากลัวอะ...ไม่มีใครซักคนในห้องน้ำ..ผมก็จัดการเอาน้องน้อยผมออกมาชมโลก แล้วฉี่อย่างด่วนๆ...
“เฮ้ยยยยย......โหย..ไอชั่วแน็ต..แม่ม ตกใจหมดเลยกู” ผมมัวแต่จดจ่ออยู่กับการฉี่ครับ
เพ่งสมาธิไปที่น้องน้อยสุดฤทธิ์ จึงไม่ได้ยินว่ามีใครเดินเข้ามาในห้องน้ำ..พอไอแน็ต..มันเดินเข้ามาข้างหลังผม แล้วเตะป้าบเข้าให้ที่ก้นผม..จึงทำให้ผมตกใจมากมาย... นึกว่าโดนใครเขม่นเข้าให้หน่ะ ...เลยรีบหันหน้ามามองสุดฤทธิ์....ดีนะที่ผมกำลังเก็บน้องน้อยผมพอดีไม่งั้นไอแน็ตมันคงได้ฉี่ผมเป็นของแถมกลับบ้านแน่ๆ
“ฮ่าๆ..มึงนี้ก็ บ้าจี้ไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆหว่ะ...” มันหัวเราะหึหึ อย่างอารมณ์ดี แล้วจัดการเอาน้องน้อยมันออกมาชมโลกเหมือนกันครับ
ผมมองหน้ามันอย่างระอา แล้วเอาตีนยันที่ก้นมันที จนหน้ามันคมำ และมีรอยรองเท้าผมแปะอยู่ที่ก้นมัน แต่ผมไม่บอกมันหรอกครับ คิคิ...มันหันหน้ามามองผม แล้วทำท่าประมาณว่าเด๋วมึงเจอดีอะไรทำนองนั้น แต่ผมก็หาสนใจไม่ เดินไปที่อ่างล้างหน้าแล้วจัดการเปิดน้ำล้างมือทันที
“สอบเสร็จ มึงจะไปไหนต่อปล่าววะ...” ไอแน็ตมันถามผมทั้งๆที่มันกำลังยืนฉี่อยู่อะครับ
“ไม่หว่ะ...ทำไมวะ” ผมย้อนถามมันเบาๆ
“กูจะชวนมึงไปนั่งเล่นที่ สุ้ม..อะ...เด๋วกูแนะนำให้มึงรู้จักกับพวกพี่ๆเพื่อนๆที่สุ้ม..เค้าจะได้ช่วยมึงเรื่องเรียนอะ...มึงเรียนที่รามฯ..มึงต้องรู้จักเพื่อนไว้เยอะๆ..จะได้ช่วยกันติว ช่วยกันเรียน..ไม่งั้นอะมึงแย่..พวกทีเรียนคณะเดียวกันกับมึงอะเยอะแยะ...”มันพูดพลางเก็บน้องน้อยของมันแล้วเดิน เข้ามาหาผมที่ตอนนี้ยืนกอดอกพิงขอบอ่างล้างหน้า มองมันอยู่อะครับ...
“อืม...เหรอ..เออ ก็ดีหว่ะ...กูยังไม่ได้รู้จักใครอย่างเป็นทางการเลยหว่ะ...กูไม่ค่อยได้เข้าเรียนอะ....” ผมพูดตอบมันไปเบาๆ..ผมก็รู้สึกกังวลเล็กๆเหมือนกันนะครับ... ตอนนั้นผมยังไม่รู้หรอกครับ ว่าที่รามฯเนี๊ยะเค้าต้องทำอะไรกันยังไงบ้าง...
“เออ..มีกูอยู่ทั้งคนกลัวไร..เด๋ว..พี่จัดการให้เองน้อง..หึหึ...” มันพูดจบก็พอดีกับที่มันล้างมือเสร็จอะครับ...แล้วมันก็เอาแขนมาล๊อคคอผม …จากนั้นผมกับมันก็เดินกอดคอกันออกจากห้องน้ำ...
“นั่ง 207 ดีกว่าหว่ะ...รถตู้ตอนนี้แม่ม...คนเยอะ...ต่อคิวกันยาว กูขี้เกียจไปแย่งคนอื่นขึ้นรถ” ไอแน็ตมันพูดขณะที่มันกับผมยืนซื้อน้ำอยู่ที่ร้านขายน้ำหน่ะครับ..หน้ามันบ่งบอกว่าเบื่อสุดกำลัง
“อือ...ยังไงก็ได้ หึหึ...” ผมพูดยิ้มๆ แล้วเดินดูดน้ำแดงที่อยู่ในมือ.ไปหยุดอยู่ที่รถBMWที่จอดอยู่หน้าร้านขายน้ำนั้นแหละ...
“แต่..กูว่า..นั่งรถกูไปดีก่าหว่ะ...” ผมส่งยิ้มกวนโอ้ยให้มันหน่อย แล้วจัดการเอากุญแจทำเป็นจะไขรถอะครับ....
“หือ...รถมึงจริงเหรอว่ะ...มึงมี BM ขับด้วยเหรอ” ไอแน็ตมันพูดพลางทำหน้าประมาณว่ารถมึงจริงๆเหรอ...อะไรแบบนั้น..ผมก็ได้แต่ยิ้มอะครับ...
“แม่ม..ไขไม่ออกหว่ะ..ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” ผมพูดเสร็จก็หัวเราะเอิ้กๆ..ไอแน็ตหุบยิ้มฉับ แล้ววิ่งไล่เตะผมอะ...
ผมก็วิ่งหนีมันพลางหัวเราะหล่ะครับ ไอแน็ตมันก็หัวเราะเหมือนกัน...ผมวิ่งหนีตีนมันจนมาหยุดอยู่หน้ารถผม..ผมล้วงเอากุญแจรถออกมาจากกระเป๋ากางเกงอีกครั้ง..
“แหม๋มึง...จะอำกูอีกไง..ไปดีก่าปะ เด๋ว เจ้าของรถ...เค้าด่าเอาหรอกมึง” ไอแน็ตมันพูดพลางดึงแขนผมออกจากประตูรถอะครับ...
“เอ๋า..ใครจะกล้าว่า ก็เจ้าของรถยืนอยู่นี้” ผมยักไหล่ให้มันหน่อย แล้วเปิดประตูรถออก พยักหน้าบอกให้มันไปขึ้นรถได้แล้ว...
ไอแน็ตมันหัวเราะหึหึ แล้วส่ายหน้า เอากำปั้นต่อยท้องผมทีนึง..เล่นเอาจุกเหมือนกันครับ...จำไว้เลยมึง แล้วกูจะเอาคืนวันหลัง.....พอมันขึ้นรถเรียบร้อยผมก็จัดการสตาร์ทรถเปิดเพลง แล้วรถผมก็ค่อยๆคลานออกจากหน้าตึก BNB ไปตามถนนมุ่งหน้าสู่ รามฯ 1
-
ตอนที่ 21
ขับรถไม่ถึงชั่วโมงนะแต่ก็เกือบๆ..ผมก็ถึงราม 1 ..ไอแน็ตมันโทรสับคุยกับใครก็ไม่รู้ครับ..ผมจับใจความได้ประมาณว่า ...พวกเค้า อยู่ที่ สุ้ม กันตอนนี้ ถ้าว่างจะเข้าไปหาพวกเค้าก็ไปเลยอะไรทำนองนั้น
ตอนแรกผมก็ไม่รู้อะเนาะว่าสุ้มที่ไอแน็ตมันว่านั้นอยู่ตรงไหน ...ผมไม่รู้ด้วยแหละว่าถนนในรามฯตรงไหนเป็นทางวันเวย์ แฮะเลยขับรถวนไปวนมาอยู่ตั้งนาน ..กว่าจะถึงสุ้มที่ว่านั้น..พอถึงผมก็จอดรถหน้าสุ้มนั้นแหละครับ...
ที่นั้นมีคนนั่งอยู่ 4-5 คนได้มั้งครับ....พอผมลงรถเรียบร้อยก็เดินตามไอแน็ตมันเข้าไปในสุ้ม..ที่เขียนว่า...(ไม่บอก555)...ในสุ้มมีกระดานที่ตอนนี้มีช๊อคเขียนสูตรอะไรซักอย่างเท่าที่ผมดูน่าจะเป็นวิชา แคลคูลัสอะ...(รหัสมันว่าไงจำไม่ได้แหละ) ซึ่งเป็นวิชาที่ผมต้องสอบ..ในอีก 2-3 วันข้างหน้าเป็นวิชาที่ 2..ของผม
พอผมเห็นก้พอจะเดาได้ว่า พวกเค้ากำลังติว แคลฯกันอยู่ครับ หวานไอโม คึคึ...
“โม นี้ พี่เจี๊ยบ..พี่เค้าเรียนบัญชีเหมือนมึง...”ผมยกมือไหว้ พี่เจี๊ยบ แกเป็นผู้ชายครับ..หน้าตากับชื่อคนละแนวกันเลยครับ หน้าตาอย่างแกน่าจะเรียนช่างกล คิคิ..หน้าโหดมาก....พี่เจี๊ยบ แกยิ้มฟันขาวให้ผมพร้อมรับไหว้
“ส่วนนี้ อิง..เกด..เฟิร์น..และนี้..ไอเสก..พวกมันรุ่นเดียวกันกับเรา” ไอแน็ตมันแนะนำ อีก 4 คนที่นั่งหน้าสลอนอยู่ตรงนั้นอะครับ หญิง 3 ชาย 1 ..
“คณะเดียวกันกับมึงอะแหละ แต่คนละเอก มีอิงคนเดียวที่เรียนบัญชีเหมือนมึง” ไอแน็ตมันก็พูดของมันไปเรื่อยเปื่อยอะครับ
ผมก็ยิ้มทักทายทุกคน ที่ไอแน็ตมันแนะนำ...และยิ้มให้อิงเป็นพิเศษ ในฐานะที่เรียนเอกเดียวกัน จะได้พึ่งพากันอะครับหุหุ...
จากนั้น พวกผมก็พูดคุยถามไถ่กันเรื่อยเปื่อย soundtrack. สุดฤทธิ์ครับ เหอๆ....ซักพัก เพื่อนไอแน็ต ที่เรียนวิทย์ ก็มาสมทบด้วย ...ชายหนุ่มล้วนครับ มากัน 4 คน..มีไอเอก ไอตั้ม ไอหนึ่ง และ ไอเต๋า(ตัวป่วน)..ไอเอกกับไออิงเป็นแฟนกันครับ เหอๆ...
พวกนี้มาก็ไม่ได้วุ่นวายอะไรมากมายหรอกครับ พวกมันก็ต้องอ่านหนังสือสอบเหมือนกันเลยค่อนข้างสงบเสงี่ยมนิดนึง..และผมก็ได้ไปเปิดท้ายรถ เอาหนังสือหนังหาชีท ต่างๆมากมายก่ายกอง ออกมา.. แฮะ มันนอนแอ้งแม้งอยู่ท้ายรถโดยที่เมื่อคืนผมไม่คิดที่จะแตะมันเลยครับ คิคิ...แล้วผมก็มานั่งติวแคลฯกับทุกคน....
จากที่พวกผมนั่งคุยกันเมื่อกี้ นี้ทำให้ผมได้รู้ว่า..พี่เจี๊ยบแกอยู่ปี 3 แล้วครับ ...วันนี้แก...ปราถนาดีต่อน้องๆ เลยมาช่วยติว แคลฯให้...เซ็งเนอะ ทำไมมันยากจังครับ..ผมไม่ถูกกับเรื่องสูตรอะไรพวกนี้เท่าไหร่ เห็นแล้วมึนหัวครับ ..เฮ้อ..แต่ก็พอถูไถ..พี่เจี๊ยบติวเข้าใจง่ายดีมากเลยครับ...แกทำสูตร นั้นสูตรนี้ให้พวกผมดู..ส่วนมากจะเป็นสูตรลัดครับ....จากการติวครั้งนี้ทำให้ผมสนิท กับกลุ่มนี้ไปโดยปริยาย...
จากบ่ายจนเย็น ครับ...ก่อนจะแยกย้ายกันกลับ..พี่เจี๊ยบก็บอกกับผมว่า..ถ้าไม่ใช่ช่วงสอบเวลาประมาณนี้พี่เค้าจะไปเตะบอลกันที่ การกีฬาอะครับ พี่เค้าก็ชวนผมเผื่อไว้แล้วเรียบร้อย..ผมก็แบ่งรับแบ่งสู้โดยให้เหตุผลกับพี่เค้าว่า ผมทำงานด้วยอาจไม่มีเวลา แต่ถ้ามีเวลาก็จะขอตามไปด้วยก็แล้วกัน..แฮะ...
“กลับยังไงกันอะ...ไปด้วยกันก็ได้นะ..บ้านเราอยู่ที่....(ที่อยู่บ้านผมครับ)..ใครจะไปด้วยก็เชิญนะครับผม...”ผมพูดพลางส่งยิ้มพิมพ์ใจให้กับทุกคน...
ปรากฏว่า พวกผู้หญิงพักอยู่หน้ารามฯกันหมดครับ...อิงกับเอก พักอยู่ด้วยกัน..เพื่อนไอแน็ตคนอื่น บ้านก็ไปคนละทางกับผม มีแค่ไอเต๋าคนเดียวที่บ้านมันไปทางเดียวกับผม..ส่วนอีก 3 หนุ่มเด๋วผมจะขับรถไปส่งถึงที่..ไอแน็ตกับพี่เจี๊ยบพักอยู่ อพาร์ทเม้นเดียวกันครับ.ในซอยมหาดไท นั้นแหละ...ส่วนไอเสก มันพักอยู่แถวๆ ตลาดบางกะปิครับใกล้นิดเดียว....
ผมขับรถไปส่งไอแน็ตกับพี่เจี๊ยบจนถึงหน้าอพาร์ทเม้น..แต่ไม่เข้าไปครับ..พวกมันก็ชวนผมเหมือนกันแต่..ผมกะว่าจะไปดูหนังสือต่อ..เลยขอตัวโดยบอกว่าสอบเสร็จค่อยมากินเหล้ากันเหอๆ...พอถึงหน้าปากซอย ไอเสก ก็ลงเป็นคนต่อไปครับ...แล้วจากนั้นผมจึงขับรถกลับบ้าน..โดยมีไอเต๋าติดรถไปด้วย..บ้านมันอยู่แถวหลักสี่ครับ...ในระหว่างนั่งรถไปนั้นผมกับมันก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากมายหรอกครับ..ผมเหนื่อยเลยพูดน้อยไปนิด ..ส่วนไอเต๋ามันก็หลับตั้งกะขึ้นรถมาแล้วหล่ะครับ ก็ต้องเข้าใจอะครับเด็กรามฯ พอถึงช่วงสอบนี้ หมดสภาพกันทุกคนแหละครับ..
ไอเต๋ามันเป็นคนใต้ครับ..เหอๆ..ไม่ต้องฟังเสียง แค่ท่าเดินก็รู้แล้วครับ...ผิวดำคมเข้มครับตามแบบฉบับชาวใต้อะแหละ..รูปร่างก็ประมาณผมอะ..แต่ดูมันจะสูงและก็หนากว่าผมหน่อยนึง..(แค่หน่อยเดียวครับ)..เสียงมันก็ทองแดงได้ใจจริงๆครับ ..พึ่งมาอยู่ กทม.ตอนเรียนรามฯนี้แหละมันหน่ะ..บางทีเวลามันพูดผมต้องเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจครับว่ามันพูดว่าไร...
พอถึงซอยบ้านมันที่มันบอกผมไว้ ผมก็จอดรถแล้วปลุกมันอะครับ มันทำท่างัวเงีย ขอบใจผมเบาๆ แล้วเปิดประตูรถลงไป..ส่วนผมก็ขับรถมุ่งหน้าสู่บ้านหลังน้อยของน้ากิต...เหนื่อยจังกูอยากนอยเฟ้ย....
**************
จากวันนั้นที่ผมได้รู้จักกับพวกนั้น...ตลอดช่วงสอบผมก้อไม่เจอพวกมันอีกครับ..มีแต่อิง กับ พี่เจี๊ยบ ที่ผมจะโทรถาม ถึงวิชานั้นวิชานี้ ที่ผมไม่เข้าใจอะครับ...และในช่วงที่ผมสอบนี่ผมได้ขอไอคิมกับไอนัทไว้ครับว่า ไม่ต้องมาหาผมซักพัก ไว้สอบเสร็จแล้วค่อยมา...ไอนัทไม่มีปัญหาครับมันพูดง่ายอยู่แล้ว...แต่ไอคิมนี้สิ แม่ม...พูดจนปากจะฉีก มันก็รั้นอยู่นั้นจะมาให้ได้...จนผมต้องใช้ไม้แข็ง..ขู่เอามันถึงได้ยอม...(จำไม่ได้ครับว่าขู่อะไรมันไป)
กว่าผมจะสอบเสร็จก็รู้สึกว่าจะเป็นช่วงปลายๆเดือนกุมภานะ(จำไม่ได้อีกแหละ) พอสอบเสร็จ ผมก็ไม่ได้สบายเหมือนคนอื่นเค้าหรอกนะครับ...ผมต้องไปคุมงานที่พัทยาให้น้ากิตอะ...ก็ที่น้ากิตรับทำโครงสร้างบ้านจัดสรร ไว้นั้นแหละครับ...ที่ต้องไปดูแทนเพราะน้ากิตต้องไปดูงานอีกที่นึงอะครับ...พอดีว่าคุณป้าผู้มีพระคุณต่อน้ากิต(เรื่องงานนะครับอย่าคิดลึกคิคิ)..ได้บอกให้น้ากิตไปช่วยสร้างบ้านพักตากอากาศให้หน่อย...ที่ชะอำครับ...(ชะอำอีกแหละ)...
น้ากิตได้เขียนแปลนต่างๆไว้หมดเรียบร้อยแล้วครับ รอแค่ให้ผมว่างไปช่วยดูงานที่พัทยาให้ แกก็จะลงไปทำที่ชะอำทันที ...ดังนั้นพอผมสอบเสร็จปับ แกก็ไปเลย ผมก็ต้องระเห็ดตัวเองหอบกระเป๋าเสื้อผ้า...โยกย้ายตัวเองไปอยู่พัทยาซัก ระยะหนึ่ง..และผมต้องมาดูคนงานที่ กรมทหารเรือด้วยนะครับ..(อยู่ แถวๆแม่น้ำเจ้าพระยาอะแหละ) เซ็งจริงๆ..รถคันไม่กี่แสนใช้งานผมยังกะทาส กาซิก กาซิก..
และที่ผมมาอยู่พัทยานี้...โชคดีหน่อยที่คนงานที่นี้ส่วนมากจะเป็นคนแถวๆบ้านผมและคนหนุ่มซะเป็นส่วนมาก..ก็เลยคุยกันเข้าใจง่ายหน่อยครับ..ไม่ต้องคอยถนอมน้ำใจอะไรกันมากนัก และทุกคนก็เป็นงานกันหมดแล้วด้วยไม่ต้องบอกอะไรมาก..(ซึ่งผมก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นเหอๆ) ที่นี้เรามีโฟร์แมนอยู่แล้วอะครับ...เลยสบายหน่อยผม...
ช่วงที่ผมไปอยู่พัทยานี้ รู้สึกว่า พวกที่ขอนแก่นจะสอบกันนะ...ฉนั้นไอคิมก็ไม่ได้มาหาผมอีกแล้ว มีแค่โทรคุยกันอะครับ ผมคิดถึงมันมากเลยนะ...เป็นเดือนเลยอะที่ไม่ได้เห็นหน้ามัน...ได้ยินแต่เสียง ยิ่งทำให้คิดถึงมันหนักเข้าไปอีก...ผมได้แต่นับวันรอให้ไอคิมมันสอบเสร็จจะได้มาหาผมซะที...สำหรับตัวผมคงไปหามันไม่ได้หรอก...งานเต็มหัวไปหมด...
เดือน กุมภา ผ่านไป. โดยที่ไอคิมก็ยังไม่ได้มาหาผม...ผมเริ่มทำใจได้แล้วครับ..ไม่ค่อยคิดถึงมันมากเท่าไหร่แล้ว งานมันรัดตัวหน่ะครับ ไหนจะคุมคนงานที่ พัทยา และยังจะคนงานที่ กรมทหารเรืออีก..ไหนจะต้องทำค่าแรงคนงานเกือบ 200 กว่าคนที่มีอยู่(น้ากิตไปรับคนงานมาเพิ่มอะครับ..)..ผมยังไม่มั่นใจให้พวกเสมียนที่บริษัททำ...พวกเค้ายังไม่แม่นงานกันซักเท่าไหร่นัก...คงต้องรอซักพักให้พวกเค้าคล่องขึ้นกว่านี้หน่อย..ผมถึงจะกล้าปล่อยให้ทำกันเองส่วนตัวผมก็คงทำแค่คอยตรวจบัญชีแค่นั้นเอง..นึกถึงวันนั้นแล้วก็ได้แต่ยิ้มครับ...เฮ้อ..อีกนิดเดียวก็จะได้สบายขึ้นมาหน่อยแล้วกู...อดทนหน่อย...แล้วกันวะไอโม...ไอคิมเมื่อไหร่มึงจะมาหากูซะที กูคิดถึงมึงจะตายห่ะอยู่แล้วนะ...ไอเลว...
ไอแมนมันได้ลงมาที่ บางกอก แล้วครับตอนนี้..ผมจึงบอกให้มันไปอยู่ที่บ้านเป็นเพื่อนไอเป้ยหน่อย...ไอแมนเป็นน้องฝ่ายพ่อ ไอเป้ยเป็นน้องฝ่ายแม่..สองคนนี้ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันเลย..แต่ไม่ต้องห่วงครับ พวกมันไม่มีอะไรในกอไผ่หรอกครับเหอๆ...ไอเป้ยปิดเทอมทั้งที ก็ไม่ได้กลับบ้านเหมือนกันครับ..รู้สึกว่าจะมีกิจกรรมอะไรที่มหาลัยนี้แหละ...ไอแมนมันลงมาสมัครสอบหน่ะครับมันจบ ปวช.แล้ว..โชคดีของไอแมนที่พ่อแม่มันมีกะตังค์ส่งมันเรียน..แต่ยังมีอีกหลายคนที่เค้าไม่โชคดีอย่างมัน.....
และหนึ่งในหลายคนนั้นก็คือไอเก่ง...ลูกชายน้าแจ้งนั้นแหละครับ...ไม่ใช่ว่าน้าแจ้งจะไม่มีปัญญาส่งมันเรียนหรอก...ด้วยพี่สาวไอเก่งก็ยังเรียน มหาลัยอยู่คนนึง...ไอเก่งมันเลยกลัวพ่อมันเหนื่อยเกินไปหน่ะครับ มันจึงเลือกที่จะไม่เรียนต่อ...
“เก่ง..ไม่คิดจะเรียนต่อจริงๆเหรอ” ผมถามไอเก่งขณะที่ผมไปรับมันจากหมอชิตอะครับ...
ไอเก่งมันโทรมาบอกผมว่ามันจะมาทำงานกับผมหน่ะครับ...แต่มันมาไม่ถูกพอผมไปจ่ายเงินคนงานที่ บางกอกเสร็จผมจึง ขับรถไปรับมันที่หมอชิตด้วย...ผมจะให้มันไปเป็นผู้ช่วยของพี่สมชายหน่ะครับ(พี่สมชายแกเป็นโฟร์แมนที่พัทยาครับ)
“ผมสงสารพ่อหน่ะพี่...แกแก่แล้ว...”มันพูดเสียงไม่ได้เศร้าโศกเสียใจอะไรเลยที่มันไม่ได้เรียนต่อ ทั้งๆที่จริงๆ แล้วเท่าที่ผมรู้มามันเป็นคนเรียนใช้ได้เลยทีเดียว
“สงสารพ่อ หรือขี้เกียจเรียนวะ..หึหึ” ผมพูดแซวมันเบาๆ แล้วหันหน้ามามองมันแว้บนึง ก่อนที่จะหันหน้าไปสนใจถนนเบื้องหน้า
“ทั้ง 2 อย่าง อะ..ฮ่าๆๆๆๆ” มันพูดพลางหัวเราะชอบอกชอบใจอะครับ...มีด้วยเหรอวะ..คนที่ขยันเรียนอย่างมันจะขี้เกียจ...คงพูดปลอบใจตัวเองมากกว่ามั้ง....
และจากนั้นผมกับมันก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกครับ..ผมก็ขับรถไปเงียบๆ ส่วนไอเก่งมันก็หลับ... กว่าที่ผมจะจ่ายเงินคนงานเสร็จก็เกือบ 3 ทุ่ม แล้วยังต้องขับรถไปรับไอเก่งมันอีก..กว่าจะฝ่าจราจรในบางกอกออกมา ก็ใช้เวลาเกือบ ชั่วโมง ตอนนี้จึง เป็นเวลาเกือบๆ เที่ยงคืนอะครับ...
กว่าผมจะถึงที่พักก็เกือบๆ..ตีหนึ่ง..ผมไม่กล้าขับรถเร็วหน่ะ หวานเย็นสุดฤทธิ์..มันมืดแล้วอะครับ แถมยังเป็นถนนเส้นที่เกิดอุบัติเหตุบ่อยๆอีกผมเลยต้องเซฟตัวเองหน่อย..
ด้วยวันนี้ดึกแล้วผมจึงให้ไอเก่งมันนอนกับผมที่ อพาร์ทเม้นผมอะครับ...น้ากิตมาเช่าไว้หน่ะ...ห้องนี้ก็เป็นเหมือนอพาร์ทเม้นทั่วไปอะแหละ..มีห้องเดียวมีเตียงใหญ่ๆวางไว้กลางห้อง เครื่องใช้ครบครันครับ...พอผมถึงห้องก็ขอตัวอาบน้ำอาบท่าก่อนแหละครับ...พอออกมาจากห้องน้ำก็เห็นไอเก่งมันนั่งเหม่อ อยู่ที่ระเบียงห้อง..
“เป็นอะไรวะ..” ผมเอาผ้าเช็ดผมไปมาแล้วเดินไปหามันที่ระเบียงอะครับ ตอนนี้ผมใส่เสื้อผ้าแล้วนะครับผมแฮะ...
“ผม...โกหกพี่หน่ะ..ความจริงผมอยากเรียนต่อนะพี่...พอรู้ว่าตัวเองจะไม่ได้เรียนแล้วจริงๆ ผมก็รู้สึกใจหายอะ” ไอเก่งมันพูดเสียงแปร่งๆอะครับ...
ผมก็รู้สึกสงสารมันนะ..ผมเคยรู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน ก็ตอนที่ผมลาออกจากโรงเรียนไง...ไม่อยากลาออกหรอกแต่มันจำเป็น..ไอเก่งมันก็คงเหมือนกัน...ผมจะช่วยมันได้ไหมน้า...ตอนนี้ผมยังคิดอะไรไม่ออก ผมทำได้ก็แค่..ยกมือขึ้นไปบีบไหล่มันแรงๆทีนึง..ปลอบใจคนไม่เป็นซะด้วยสิ...ไอเก่งมันหันหน้ามาหาผมตาแดงกร่ำเลยทีเดียว...
“พี่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงอะนะ..ตอนนี้เก่งก็ตั้งใจทำงานไปก่อนแล้วกัน..เรียนเมื่อไหร่ก้ไม่สายหรอก...ไปอาบน้ำได้แล้วไปจะได้นอน ดึกแล้ว” ผมยิ้มให้มันนิดๆ แล้วไล่มันไปอาบน้ำ..
ไอเก่งมันพยักหน้าให้ผม แล้วเดินกลับเข้าห้องไป ...พอไอเก่งเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ผมจึงเอาโทรสับที่ถืออยู่ในมือเมื่อกี้..มากดหาใครบางคนที่ผมคิดถึงจับใจ...มันจะคิดถึงผมเหมือนกับที่ผมคิดถึงมันไหมน้า...
ตู๊ดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดด
*อืม..กลับถึงห้องแล้วเหรอ* เสียงห้วนๆที่คุ้นเคย ดังตามสายมา แค่นี้ก็ทำให้ผมแทบน้ำตาไหลแล้วหล่ะครับ..จะ 2 เดือนแล้วเหรอเนี๊ยะ ที่ไม่ได้เจอหน้าไอคิมมันเลย..
“อือ..ถึง แล้ว พึ่ง ถึงเมื่อกี้อะ...”ผมพยายามทำเสียงให้ร่าเริงเข้าไว้ทั้งๆที่ในใจตอนนี้อยากร้องไห้เต็มทน..อยากอ้อนอยากบอกมันเหลือเกินว่าคิดถึง
*ขับรถเร็วรึเปล่าวันนี้อะ ..หึหึ...* เสียงมันหัวเราะแผ่วๆมาตามสายอะครับ...
“ไม่เร็วหรอก...เราก็กลัวตายเป็นเหมือนกันนะ....” ผมก็ยิ้มออกมาได้หน่อย อย่างน้อยแค่รู้ว่ามันเป็นห่วงผมเหมือนกัน ก็ชื่นใจไอโมแล้วหล่ะครับ
แล้วจากนั้นผมก็พูดอะไรกับมันมากมายครับ เถียงกับมันบ้างต่อปากต่อคำกับมันบ้าง จนทำให้ความรู้สึกคิดถึงที่มีอยู่มากมายเมื่อครู่นี้มันได้จางหายไปได้บ้างเหมือนกัน ถึงจะไม่เหมือนกับที่ได้เจอตัวเป็นๆของมันก็ตามเถอะ...
*เราคิดถึงนายจัง...นายคิดถึงเราบ้างไหม....* ผมน้ำตาแทบร่วงครับที่ได้ยินไอคิมมันพูดแบบนี้
“..ทำงานหนักขนาดนี้ จะเอาเวลาที่ไหนไปคิดถึงใครหล่ะ” ปากแข็งครับ ...ทั้งๆที่ อยากตะโกนบอกมันไปดังๆว่ามาหากูหน่อยกูคิดถึงมึงจะแย่อยู่แล้ว...
*เหรอ...หึ..นายนี้น้า...โกหกไม่ได้รึไงอะ...บอกว่าคิดถึง ให้ชื่นใจหน่อยก็ไม่ได้นะ..ใจร้ายจริงๆ หึหึ* ไอคิมมันหัวเราะเสียงแปร่งๆมาตามสายอะครับ...ผมก็อึ้งเล็กน้อยถึงปานกลาง...
“ก็ได้..จะโกหก..ให้ก็ได้......เมื่อไหร่..นายจะมาหาเราซะที...เราคิดถึงนายมากเลยนะ...อะ..เอ่อ..เราพูดแล้วนะ..พอใจยัง” ผมไม่ได้โกหกหรอกนะ..พูดจากใจเลยหล่ะ...แต่แหม๋ มันไม่กล้ายอมรับออกไปตรงๆนี้นา...ก็ได้แต่พูดอ่อยๆอะนะ
*หึ...ถึงรู้ว่าโกหก..ก็ดีใจอะ...รออีกนิดนะ..เคลียร์งานส่งอาจารย์เสร็จก่อนแล้วจะไปหา...อยากกอด อยากจูบ อยาก....เอานายเต็มทน...อย่าเหลวไหลหล่ะ...* ไอคิมมันทำเสียงเซ็กซี่มากมายเลยครับ...เคลิ้มเลยทีเดียวครับไอโม...
“อืม...นาย...” ก็ เหมือนกันนะ...อยากพูดอย่างนี้เต็มทนแต่ที่พูดได้คือ
“เอ่อ..แค่นี้นะ..เราง่วงอะ..วันนี้เหนือยมาทั้งวัน..” เฮ้อ...กุหนอกุ..ทำไมไม่พูดออกไปว้า...ปากหนอปากไม่ได้ดั่งใจเลยให้ตาย...
*อือ... เอ่อ..มะ โม...* แล้วมันก็หยุดพุดอะครับ...
“อะไร...” ผมถามมันไปเบาๆอย่างสงสัย..
ตอนนี้ผมเห็นไอเก่งมันเดินออกมาหาผมที่ระเบียงแล้วครับ...ผมต้องวางสายแล้ว...
*ฝันถึงเราบ้างนะ..* ไอคิมมันพูดเบาๆ ผมหล่ะเขิลน่าดู พูดซะหวานจ๋อยไอบ้าหนิ...
“อืม...คงเป็นฝันร้ายน่าดูเลยนะ..แค่นี้นะ บาย” แล้วผมก็กดวางสายตอนที่ไอเก่งมันเดินมาถึงตัวผมพอดีอะครับ.
ไอเก่งมันทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผมมองผมประมาณว่า คุยกะแฟนเหรอพี่อะไรทำนองนั้น ผมก็ได้แต่ยิ้มอย่างเขิลๆอะครับ...จากนั้นผมกับมันก็พูดทำความเข้าใจกันเรื่องงานอีกหน่อยนึง..แล้วจึงชวนมันไปนอน TOT
ด้วยผมไม่ได้คาดคิดว่าจะมีใครมานอนด้วย ก็เลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้...ทุกอย่างมีชุดเดียว ชุดผ้าห่ม ที่นอนอีกชุดก็พึ่งถูกส่งไปซักเมื่อวาน ..ผมจึงให้ไอเก่งมันนอนกับผมบนเตียงนั้นแหละครับเตียงเป็นเตียงคู่อะครับ..ใหญ่พอควรนอน 2 คนได้สบายๆ.....ผมรู้สึกผิดกับไอคิมเหมือนกันนะ...แต่คิดว่าผมบริสุทธิ์ใจไม่ได้คิดอะไรก็เลยไม่ได้คิดมาก...และพอหัวถึงหมอนได้ไม่นาน ผมก็หลับไปด้วยความเหนื่อยบวกความเพลีย....
*******************
-
อยู่ไกลกันนี่ก็น่ากลัวจังแหะ
o21
-
ชอบเรืองนี้มากๆเลยค่ะ
-
เอาตอนใหมมาต่อไวๆนะ :m12:
-
:m11: :m11: ชอบเรื่องนี้มากมายครับ ก็อ่านตั้งแต่ภาคแรก ( ที่นายทำเค้าเรียกว่ารักอย่างนั้นหรอ )
ภาคแรกเนี่ยสงสารนัทสุดหัวใจเลยอะครับ .... ( ตอนแรกก็รู้สึกว่าโมใจร้ายมาก ๆ :m15: )
แต่ว่าก็เข้าใจนะครับว่าคนที่ดีกับคนที่รักต่างกันเนอะ ตอนนี้คุณนัทก็แฮปปี้แล้วใช่มะครับคุณโม
ส่วนคุณโมกับคุณคิมก็แฮปปี้อยู่แล้วใช่ม๊า... ( ดีจัง ๆ ๆ ๆ ) :m3:
ตอนนี้ก็กำลังติดตามภาคต่ออย่างกระชั้นชิดครับ ... แหะ ๆ
วันนี้มาเมนต์ไว้ก่อนเพราะเพิ่งอ่านไปได้ตอนเดียว อิอิ
แล้วก็ขอบคุณ คุณโมโมมากนะครับที่เอาเรื่องดี ๆ มาเล่าให้ฟัง
( อยากให้เล่าเรื่องของคุณนัทบ้างอะ ว่าคุณนัทเค้าเป็นไงบ้าง .... ก็ภาคที่แล้วคุณนัทน่ะน่าสงสารนี่นา )
ไม่ใช่แค่อยากให้นัทมีความสุขนะครับ ........ อยากให้คุณโม ( ชื่อจริงขึ้นต้อนด้วย P ใช่แมะครับ อิอิ )
แล้วก็คุณคิมมีความสุขมาก ๆ นะครับ ประทับใจเรื่องของพวกคุณจัง
-
หุหุ รักแท้แพ้ใกล้ชิดนา :m14: :m14:
-
สงสารคนต้องอยู่ไกลกันอ่ะ
-
:seng2ped: มาเป็นหน้าม้า คิคิ
ให้แน๋ว ก่าโม เอิ้กๆ :laugh3:
แอบเข้ามดู เรตติ้ง คิมด้วย (ยุ่งอะไรก่าเขาเนี่ย ฮ่าๆ)
ย่อง ย่อง ออกจากทู้เงียบๆ :m7:
-
ตอนที่ 22
‘ โอ ฮา โยยย โอ ฮา โยย’
เสียงดังสนั่นของนาฬิกาปลุกที่ผมตั้งปลุก ไว้ ดังขึ้น...ทำให้ผมต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างงงๆ...รู้สึกเบลอๆครับ..งัวเงียมากมาย...ไม่อยากลุกอะ...อากาศก็เย็นซะ.. ผมจึงยื่นมือไป กดปิดนาฬิกาปลุก...ด้วยความเคยชิน มากกว่าจะรู้สึกตัวจริงๆ...และพอผมขยับตัว..ผมจึงรู้ว่ามีใครบางคนกำลังนอนซบอกผมอยู่...และตัวผมก็โดนกอดไว้แน่น...ขาแข้งของใครคนนั้นก็เกยมาบนหน้าท้องผม...
ด้วยอาการเบลอๆ วิญญาณยังไม่เข้าร่างดีพอ..ทำให้ผมนึกไปว่าคนที่นอนกอดผมอยู่นี้คือไอคิม...ก็นอกจากมันแล้วจะมีใครมานอนกอดผมแบบนี้อีกหละครับ...พอผมคิดว่าไอคนที่กอดผมอยู่นี้เป็นไอคิม..ผมจึงพลิกตัวนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาคนๆนั้นแล้วดึงเค้ามากอดไว้แนบอก.. ด้วยอากาศหนาวเย็นจากแอร์คอนดิชั่นทำให้คนนั้นที่ผมคิดว่าเป็นไอคิม เบียดตัวเข้ามาหาผมยิ่งขึ้นไปอีก..ขาของเค้าคนนั้นก็เกี่ยวเอวผมเอาไว้เหมือนกัน....
ด้วยความคิดถึงที่ผมมีต่อไอคิมอย่างมากมาย...ทำให้ผมก้มหน้าลงไซร้จมูกปากไปตามใบหน้าของคนคนนั้นทันที..โดยไม่ลืมตาขึ้นมามองด้วยซ้ำ..มือผมก็กดดึงท้ายทอยของเค้าคนนั้นไว้...ผมได้ยินเสียงคนๆนั้นคราง อื้ออ้าในลำคอ....เมื่อผม...จูบไซร้มาจนถึงริมฝีปากและกดริมฝีปากของผมลงกับปากของคนๆนั้น..
.และเค้าก็อ้าปากรับผมทันทีเหมือนกัน..มันเป็นจูบที่แตกต่างจากที่ผมเคยได้รับจากไอคิมมัน...เป็นจูบที่ไม่คุ้นเคย..ลิ้นของผมและเค้าผัวพันกันยุ่งไปหมด..ผมรู้สึกว่ามันไม่ถึงใจยังไงบอกไม่ถูก..ทำไมวันนี้ไอคิมันถึงได้นิ่งนักวะ ปกติมันไม่เป้นแบบนี้นี่หว่า.น่า มันพึ่งตื่นก็คงเป้นแบบนี้แหละ ..แต่ทำไมวันนี้กูรู้สึกว่าไอคิมมันตัวเล็กลงวะ...อืม..อา...
.แต่แล้วเมื่อความต้องการของผมมันมีมากกว่าผมจึงหน้ามืดตามัว...สลัดความคิดนั้นออกจากหัว...และร่างที่อยู่ในอ้อมแขนผมก็เริ่มขยับมือลูบไล้ไปตามเนื้อตัวผมเหมือนกัน..
..ผมรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆมาทิ่มที่หน้าท้องผมด้วย..เอาแล้วไงครับ..ผมยิ้มออกมาอย่างสมใจ..ในขณะนั้นด้วยสติอันลางเลือนผมเลยคิดไปว่า ไอคิมมันกำลังเกิดอารมณ์ หึหึ..วันนี้ขอพี่เป็นคนทำบ้างนะจ้ะน้องคิม...กะเปิดบริสุทธิ์ไอคิมมันเต็มที่ครับ...
ขอกูเถอะนะไอคิม..กูคิดถึงมึงจะแย่อยู่แล้ว...ทำไมมึงถึงพึ่งมาหากูไอบ้า..
อือ.อา..ผมคิดพลางผละริมฝีปากออกจากปากคนๆนั้น แล้วลากซุกไซร้ไปตามซอกคอ...
“เราคิดถึงนายนะ...อา...ทำไมถึงพึ่งมาหาเรา” ผมพูดอู้อี้อยู่ในลำคอ..แล้ว..ผมจึงผลักคนที่ผมคิดว่าเป็นไอคิม..ลงนอนหงายกับที่นอน..แล้วตัวผมก็ขยับไปคร่อมตัวเค้าไว้...และ...
“..เอ่อ..อะ..ไอเก่ง...” ตายห่ะหล่ะกู...ผมมองหน้าไอเก่งคนที่ผมคิดว่าเป็นไอคิมสุดที่รักของผมอย่างอึ้งๆ..ตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูกเลยครับ...วิญญาณที่ไปเที่ยวชมสวนดอกไม้เมื่อกี้รีบกลับเข้าร่างแทบไม่ทันครับ...
“พะ..พี่..คะ..คือผม...” ไอเก่งมันมองหน้าผมอย่างอึ้งๆ เหมือนกันครับ…..ตามันแดงๆอะ..เหมือนจะร้องไห้เลย...มึงจะร้องไห้ทำไม..คนที่ควรจะร้องหน่ะมันกู..ฮือ...
“พี่..ขอโทษ..ลืมมันซะ..” ผมสบตากับไอเก่ง.พูดกับมันเบาๆ แล้วลุกออกจากตัวไอเก่งมัน...
ผมลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบผ้าขนนู๋ แล้วเข้าห้องน้ำไป..ไม่หันกลับมามองไอเก่งมันเลยซักนิดเดียว..ในใจตอนนี้รู้สึกผิดและกลัวอย่างมากมายเลยครับ.ไม่รู้ว่ากลัวอะไรเหมือนกัน สับสนมากครับตอนนั้น....
นี้กูคิดถึงไอคิมมันขนาดนี้เลยเหรอวะเนี๊ยะ.....คิดถึงจนหน้ามืดไปทำบ้าๆ กับน้องมันเข้า.. แล้วนี้ไอเก่งมันจะคิดไงวะเนี๊ยะ..คิดว่ากูเป้นพวกโรคจิตรึเปล่าวะ...ฮือ..ไอคิมบ้ามาหากูซะทีสิวะ แม่ม..ฮือ...กูคิดถึงมึงจะแย่อยู่แล้วนะ...ผมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นห้องน้ำแล้วร้องไห้ออกมาเบาๆ….ผมนั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่า(นั่งกอดเข่าร้องไห้หน่ะ) อยู่อย่างนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ครับ...
‘ก๊อก ก๊อก....’
“พี่โม ครับ..พี่...เป็นอะไร รึเปล่าครับ...พี่...พี่ครับ” เสียงเคาะประตูห้องน้ำ และเสียงเรียกแผ่วๆของไอเก่งที่ดังอยู่หลังประตูนั้น..
ทำให้ผมได้สติกลับคืน...เอาหล่ะวะมึงไอโมมึงต้องกล้าเผชิญหน้ากับความจริงสิวะ...ทำอะไรไว้ต้องยอมรับผลที่จะเกิด....
“เปล่าหรอก...พี่อาบน้ำก่อนเด๋วออกไป...” ผมตะโกนบอกไอ เก่งมัน...
จากนั้นผมก็ลุกขึ้น ถอดเสื้อผ้าออก..เปิดฝักบัวและจัดการอาบน้ำชำระล้างจิตใจที่มันกำลังสับสนอยู่ตอนนี้..ให้มันหมดไป...ผมจัดการอาบน้ำอยู่ซักพักครับ...ผมจึงเดินเอาผ้าเช็ดตัว..พันเอว ออกมาจากห้องน้ำ...
พอผมโผล่หน้าพ้นออกมาจากห้องน้ำเท่านั้นแหละ...ผมก็เห็นไอเก่งมัน..นั่งนิ่งมองผมอยู่บนเตียง...ตามันบวมๆแดงๆคาดว่า...มันคงจะผ่านการร้องไห้มาหนักพอดูเหมือนกัน...รู้สึกใจหวิวๆครับ..ไอโม...เป็นโรคแพ้น้ำตาซะด้วยสิ..
“พี่..ครับ...ผมขอโทษ...ฮึก..ยกโทษให้ผมด้วยนะ...ผมจะไม่ทำอีกแล้วนะพี่..ผมขอโทษ” ไอเก่งมันพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น..ตกใจสิครับไอโม....
ใครจะไปคาดคิดว่าจะเห็นชายหนุ่ม..ที่ดูท่าทางเถื่อนๆดิบๆ แบบเด็กช่างฯอย่างไอเก่ง จะมานั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่แบบนี้...และผมก็ไม่เข้าใจด้วย ว่าไอเก่งมันจะมาขอโทษผมทำไม..คนที่ควรขอโทษหน่ะมันผมต่างหาก..ที่ไปจูบมันแบบนั้นอะ...
“อะ อืม...ร้องไห้ทำไมวะ...” ผมพูดขึ้นมาเบาๆแล้วเดินเข้าไปหามันที่เตียง...แล้วยกมือขึ้นวางลงบนบ่ามัน...
“ฮือ..ผมขอโทษ..พี่อย่าไล่ผมกลับนะ...” ไอเก่งมันตวัดแขนขึ้นมากอดเอว ผมไว้ทันทีเลยครับ...แล้วมันก็ซบหน้าลงกับหน้าท้องผมนั้นแหละ..
ตกใจอีกเป้นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ครับ...พอตั้งสติได้จะผลักมันออกก็ไม่กล้า..สงสารมันอะ...มันยังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับพุงผมนั้นแหละครับ..ห่างกับน้องน้อยผมไม่กี่นิ้วเอง แฮะ...
“เอ่อ...ทำไมพี่ต้องไล่เราด้วยวะ...” ผมก็ถามมันอย่างแปลกใจเล็กๆ
.แล้วมันเรื่องอะไรที่กูต้องไล่มึงไปด้วยวะไอนี้...
“กะก้อที่ผม..นอนกอดพี่อะ...ผมขอโทษนะพี่..ผะผม..” ไอเก่งมันพูดตะกุก ตะกัก
เออ อันนี้ ก็รู้สึกอายเล็กๆเหมือนกันครับผมอะ..แล้วไมมันต้องห้องไห้ อะไรขนาดนั้นด้วยวะ....คนนอนหลับมือไม้แขนขามันก็ไปได้ทุกทิศทุกทางอะแหละ เค้าเรียกว่าอาการลืมตัว เฮ้อ...อะไรของมันวะไอนี้...จากความรู้สึกผิดของผมในตอนแรก กลับกลายเป็นความงง แล้วครับ...
“อ๋อ..เรื่องแค่นี้เอง..พี่ไม่คิดมากหรอก สบายใจได้...คนเรามันหลับอะ จะไปเอานิยายอะไรกับคนหลับนักหนาวะ” ผมพูดยิ้มๆ แล้วดึงหน้ามันออกจากพุงผม..เฮ้อ..มึงก็น่า ไอเก่ง..ซบที่ไหนไม่ซบมาซบพุงกู...
“แต่ว่า..ผม...” มันเหมือนกับจะพูดอะไรออกมาอะครับ...
“เออ...พี่ก็ต้องขอโทษเราเหมือนกันอะ...ทะ ที่ทำแบบนั้นกับเราอะ...หึ...นึกว่ามีสาวมานอนกอดโทษหว่ะ...” ผมพูดกับมันอย่างเขิลๆ..โทษหว่ะเก่งที่ตอแหล..ความจริงกูคิดว่ามึง..เป็นสุดที่รักของกูต่างหาก ..แม่ม..มึงผิดเองนี้หว่า..ที่มานอนกอดกูซะกลมดิ๊ก..
“เอ่อ..คะครับ...” ไอเก่งมันพูดท่าทางเขิลๆอะครับ..
“เรานี้ก็นะ..ร้องไห้ไมวะ..พี่ตกใจหมด...” ผมพูดแล้วหัวเราะเบาๆ รู้สึกโล่งอกขึ้นมายังไงบอกไม่ถูก..เหอๆ...ดีเท่าไหร่ที่ไม่เจอตีนไอเก่งมัน...ที่ไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงมันขนาดนั้น เฮ้อ กูหนอกู กลายเป้นว่ามันเจือกมาขอโทษกูซะงั้น ขำครับ ขำ ไอโม...
“ก็ ผมกลัว...พี่ โกรธผม..แล้วไล่ผมกลับบ้านอะ...ผมต้องแย่ แน่ๆเลยอะ...” มันพูดแล้วทำตาแดงๆอีกแล้วอะครับ...
“คิดมากหน่ะ...”คิดจริงๆมัน.
“ผมกลัว ว่าพี่..จะรังเกียจ..ผม...แล้ว..เอ่อ...ไล่ผม...” มันยังทำหน้าจ๋อยสนิทอยู่ครับ ไม่ยอมขยับลุกจากเตียงเลยอะ...ผมก็ได้แต่มองหน้ามันอย่างขำๆ..ไอนี้คิดไปคิดมามันก็น่ารักดีเหมือนกันนี้หว่า...
“..เออ..ช่างเหอะ.พอได้แล้ว..เอาเป็นว่าพี่ไม่รังเกียจอะไรเองหรอก..มันเป็นอุบัติเหตุ..อย่าคิดมาก..อ๋อขอโทษอีกครั้งแล้วกัน..ที่จูบเราอะ...โทษนะไอน้อง...ไปอาบน้ำได้แล้วไป..สายแล้ว..เด๋วพี่จะพาเราไปที่ทำงาน” ผมพูดยิ้มๆ แล้วตบแปะลงกับบ่ามัน...
ไอเก่งมันยิ้มให้ผมหน้าบาน..แล้วถลาเข้ากอดเอวผมไว้อีกครั้ง.พอมันปล่อยมันก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมันแล้วเข้าห้องน้ำไปอะครับ..ผมก็มองตามมันไปอย่างขำๆ...
จากนั้นผมก็จัดการแต่งตัวหล่ะครับ...พักเดียวไอเก่งมันก็ออกมาจากห้องน้ำ...ผมยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย...พอผมกับมันแต่งตัวเสร็จ...ก็ออกเดินทางกันหล่ะครับ...ก่อนจะไปที่ไซด์งานผมได้พาไอเก่งไปที่พักก่อนครับ...เป็นห้องเช่าเล็กๆที่น้ากิตเช่าไว้ให้พวกโฟร์แมนพักหน่ะ..อยู่ใกล้ๆกับแคมป์คนงานนั้นแหละครับ..พวกโฟร์แมนจะได้ช่วยดูแลคนงานด้วย...พอไปถึงห้องพัก..ผมก็เจอกับ พี่จันทร์แกเป็นเมียพี่สมชายหน่ะครับ...
“หวัดจ้ะ น้องโม...”พี่จันทร์แกทักทายผมหน้าบานแล้วเดินมาหาผมอะครับ..
เมื่อก่อนแกจะยกมือไหว้ผมทุกครั้งที่แกเห็นหน้าผมครับ..แต่ผมขอร้องแกไม่ให้ไหว้ผม..เพราะยังไงซะ...แกก็เกิดก่อนผมเป็นสิบๆปี ถึงผมจะเป็นนายจ้าง..แต่ผมก็ยังเด็กอยู่มาก...กลัวขี้กลากกินกบาลเอา...
“ครับพี่...สบายดีนะ..เจ้าตั้มเป็นไงบ้างหล่ะ”ผมทักแกกลับยิ้มๆ แล้วถามถึงไอตั้ม ลูกชายวัย ไม่ถึงขวบของแก...
“ก้ดีจ้ะ..เจ้าตั้มหลับไปแล้วหล่ะจ้ะน้องโม...แล้วนี้มีไรจ้ะ ถึงได้มาเวลานี้อะ” พี่จันทร์แกยังยิ้มรับผมอยู่เช่นเคยครับ
“พาเจ้าเก่งมาที่ห้องก่อนหน่ะ..เก่ง..นี่พี่จันทร์นะ เป็นแฟนพี่สมชาย..โฟร์แมนที่เก่งต้องทำงานด้วยอะ...” ผมแนะนำไอเก่งให้รู้จักพี่จันทร์เบาๆ..ไอเก่งมันก็ยกมือไหว้ทันที่เหมือนกันครับ
“พี่เดช อยู่ที่ไซต์งานใช่มะ...ฝากกุญแจไว้ปล่าว” ผมถามพี่จันทร์เบาๆ ผมบอกพี่เดชแล้วครับว่าจะให้ไอเก่งมันมาอยู่ห้องเดียวกับพี่เดช..พี่เดชเป็นโฟร์แมนอีกคนครับ...
“อ๋อ...ฝากไว้จ้ะ..แหม๋พี่ก็สงสัยว่ามันฝากไว้ทำไม...ไม่เห็นมันบอกอะไร..” แล้วพี่จันทร์ก็เดินนำผมไปที่ห้องพักของแก..
จากนั้นพี่จันทร์ก็เอากุญแจห้องพี่เดช ออกมาให้ผม ผมจึงยื่นกุญแจให้ไอเก่งมัน..แล้วมันจึงไขห้องเข้าไป...ในห้องพี่เดชก้ไม่มีอะไรมากหรอกครับ...ห้องชายโฉดก็งี้ คิคิ ...หาความเป็นระเบียบไม่เจอเลย...ภายในห้องก็มีที่นอนปูอยู่มุมนึงของห้อง มีโทรทัศน์ เครื่องเสียงพัดลม...ตู้เสื้อผ้าเล็กๆตู้นึง..ก็ถือว่ามีเครื่องอำนวยความสะดวกมากโขอยู่ทีเดียว...
ผมพามันดูห้องเสร็จก้อจัดการพามันไปที่ไซด์งานหล่ะครับ...พามันไปฝากเนื้อฝากตัวกับพี่สมชาย...ก็ดูท่าทางจะเข้ากันได้ดีพอควร..จากนั้นผมก็ขอตัวเข้าไปในออฟฟิศ..แล้วจากนั้นผมก็จมอยู่กับงานมากมายก่ายกองที่ท่วมหูท่วมหางผมอยู่..ใกล้วันส่งมอบงานแล้วครับ..ผมจึงต้องจัดการเคลียร์หลายๆอย่างให้เสร็จ
.....ผมทำงานจนเพลินครับจน ถึงเที่ยงอะ..เสมียนที่อยู่ในออฟฟิศผมนั้นแหละ เป็นคนมาบอกผมว่าถึงเวลาพักกินข้าวแล้ว ปกติผมก็ไม่ค่อยได้ห่วงหรือใส่ใจเท่าไหร่หรอกครับ..ว่า..เวลามันซักเท่าไหร่ได้เวลากินข้าวรึยัง...แต่วันนี้เห็นทีจะไม่ได้ครับ....
ผมเป็นห่วงไอเก่งมันหน่ะ...ผมจึงให้เสมียนไปตามไอเก่งมาหาผม เด๋วผมจะให้มันไปกินข้าวกับผมหน่ะครับ...ไม่รู้ทำไมถึงได้เป็นห่วงมันนักหนา...อาจจะด้วยเหตุผลที่ผม...ได้ทำอะไรบ้าๆกับมันเมื่อเช้าด้วยก็ได้มั้ง...เลยทำให้ผมรู้สึกผิด.....พอมันเข้ามาหาผม..มันก็ยิ้มหน้ามัน ให้ผมเลยทีเดียว..
.แล้วจากนั้นผมก้อพามันไปกินข้าว..หล่ะครับ...พอหมดเวลาพักก็พามันกลับมาทำงานเหมือนเดิม...ผมก็บอกให้พี่สมชายช่วยบอกมันเรื่องที่กินข้าวอะไรด้วยเหมือนกัน...พี่สมชายก็โอเคอะครับ.....ส่วนตัวผมก็กลับเข้าออฟฟิศไปทำงานเหมือนเดิม...จนเย็น ได้เวลาเลิกงานนู้นแหละครับ....ผมจึงเดินออกจากออฟฟิศ...หอบงานกลับไปทำที่ห้องด้วย...และถ้าจำไม่ผิดวันนี้ผมได้โทรไปบอกให้ไอเป้ยไปลงทะเบียน summer ที่รามฯให้ผมด้วยครับ ผมได้เอา บัตรนักศึกษาไว้กับมันอะครับ...
พอผมเดินออกจากออฟฟิศ ก็เจอ ไอเก่งมันนั่งรอผมอยู่แล้ว...ผมจึงมองหน้ามันนิดๆอย่างสงสัยประมาณว่ามีอะไรรึเปล่าทำนองนั้น...
“คือ...ผม...กลับ ห้องไม่ถูกครับ ...พี่สมชายเค้าทำโอ...พี่เค้าบอกให้ผมกลับก่อนวันนี้ไม่ต้องทำ” ไอเก่งมันพูดพลางเอามือเกาหัวแกร๊กๆ ...แล้วยิ้มให้ผมอย่างเขิลๆ...
“อ๋อ..เด๋วพี่ไปส่งแล้วกัน....”พูดเสร็จผมก็เตรียมออกเดินหล่ะครับ
...ไอเก่งมันรีบถลามาช่วยผมถือแฟ้มเอกสารในมือ และดึงกระเป๋าสะพายใบใหญ่ที่คล่องอยู่ที่ไหล่ผมไปสะพายไว้เอง แล้วมันก็ยิ้มให้ผมด้วยครับ.....ผมยิ้มตอบมันนิดๆ แล้วจึงเดินนำหน้ามันไปที่รถ..มันนี้น่ารักจริงๆเลยครับเหอๆ....ไม่ได้คิดอารายกับน้องมันเลยจริงๆนะ คิคิ...
“เก่ง..พี่ว่า..เก่งควรหาเสื้อผ้าที่มันเก่าๆกว่านี้มาใส่ทำงานหน่อยก็ดีนะ...” ผมบอกไอเก่งมันยิ้มๆ ก็เสื้อผ้าที่มันใส่เนี๊ยะ ใหม่เอี่ยมซะยังกะจะไปเที่ยวเธค ไม่ได้มาทำงานอยู่กับ อิฐ หิน ปูน ทราย...
“ผมก็มีแต่อย่างนี้ นี่พี่ ทำไงได้...”มันพูดเสียงร่าเริง แล้วจึงปิดประตูรถผมอะครับ
“เออ..จริงด้วย...เก่งยังขาดอะไรบ้างอะ...เอางี้..เด๋ว ก่อนกลับพี่แวะ lotus ก่อนแล้วกัน...เราจะได้ซื้อของใช้ ด้วย...พวกที่นอนอะไรพวกนี้ด้วยนะ” ผมพูดเสร็จก็จัดการสตาร์ทรถทันทีอะครับ...
“เอาไว้ก่อนก้อได้มั้งพี่...มันยังไม่จำเป็นหรอก ผมอยู่ยังไงก็อยู่ได้อยู่แล้ว...แล้วอีกอย่างผมก็มีตังค์มาหน่อยเดียว...ไม่อยากใช้มากเด๋วหมด..ไม่อยากขอพ่อ” มันทำสีหน้ากังวลขึ้นมานิดนึงครับ..
“หึ..นี้..เบิกตังค์ก่อนได้...แล้วค่อยหักทีหลัง..ของพวกนี้มันจำเป็น..อย่าขี้เหนียวในเรื่องที่ไม่ควร...”ผมพูดพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี...
ตอนนี้ผมรู้สึกสนุกนะครึ้มอกครึ้มใจยังไงบอกไม่ถูก...อาจจะเพราะผมทำงานหนักและก็ไม่ได้คุยกับใครแบบนี้มานานก็ได้..เพราะถึงคนงานของผมจะรุ่นๆเดียวกัน แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดเล่นๆ สนิทสนมกับผมแบบนี้เลยซักคน ..ผมจึงเกิดอาการเหงา แฮะ.. พอไอเก่งมาผมเหมือนได้เพื่อนอะ..
“อ๋อ..ก็ดีครับพี่...ว่าแต่ไม่รบกวนพี่นะ” มันยังพูดเสียงเริงรื่น รื่นเริงอยู่ครับ...
“เออ ไม่รบกวนหรอก..กินข้าวก่อนนะ แล้วค่อยไปซื้อของกัน พี่กะจะซื้อของใช้ของพี่ด้วยอะ..” ผมหันมายิ้มให้มันนิดๆ แล้วจากนั้นผมกับมันก็จัดการแวะกินข้าวเย็นก่อนแล้วค่อยไปซื้อของ...
ในระหว่างที่ผมกับไอเก่งซื้อของกันอยู่นั้น ไอคิมมันก็โทรหาผมด้วยอะครับ ถามนั้นถามนี้ผมเหมือนเคย..แต่คุยกันได้ไม่นานหรอกครับ ไอคิมมันก็ต้องวางสาย..ผมก็ได้แต่เซ็งมากมาย ยังดีที่มีไอเก่งอยู่เป็นเพื่อนเลยทำให้ผมไม่เฮิร์ตเท่าที่ควร.....
กว่าที่ผมกับมันจะกลับกันก้อปาเข้าไปเกือบ 3 ทุ่มครับ...ผมไปส่งไอเก่งก่อน แล้วค่อยกลับ พอถึงห้องผมก็จัดการเอาของที่ซื้อมาไปเก็บ อาบน้ำอาบท่า แล้วจากนั้นก็นั่งทำงานต่อ กว่าจะได้นอนจริงๆ ก็ดึกมากมายเลยทีเดียว..พอหัวถึงหมอนแทนที่จะหลับให้สมกับที่เหนื่อยมาทั้งวัน...แต่เหมือนกับสิ่งที่ผมหลอกตัวเองมันได้ผุดขึ้นมาในหัวครับ...ก็เรื่องที่ผมทำกับไอเก่งมันเมื่อเช้าอะแหละ..ผมไม่แน่ใจว่าไอเก่งมันจะคิดมากไหม มันจะรู้สึกยังไง..ผมที่ชินมือผู้ชายแล้ว..คิคิ(มือไอคิมมันอะแหละ) ก้อไม่รู้สึกอะไรมากหรอก..ผมเป็นห่วงความรู้สึกน้องมันมากกว่า.....รู้สึกหวั่นๆ ยังไงบอกไม่ถูก..ผมรู้สึกกลัว..ความเหงา ความคิดถึงที่ผมมีต่อไอคิมมันจะทำให้ผมทำอะไรแย่ๆลงไป....กลัวจริงๆนะ...ถึงจะพยายามทำตัวเข้มแข็งซักแค่ไหน แต่ความจริง ผมก้อเป็นแค่ เด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ..คิม มาหากูซะทีสิวะ...กูจะแย่แล้วนะ...
-
ตอนที่ 23
ทุกวันหลังจากนั้น ไอเก่ง ก็เหมือนเงา ตามตัวผม.มันจะตามผมไปทุกที ผมก็เหมือนกัน อะไรนิดอะไรหน่อย ผมก็จะคอยเรียกใช้แต่มัน มันก็ไว ได้ใจจริงๆ แค่ผม..บอกให้มา ไม่ถึง 5 นาทีมันก็จะมายืนยิ้มหน้ามัน ให้ผมเห็นหน้าทันทีเหมือนกัน...
รู้สึกดีนะ มีมันไม่เหงาดี มันคุยสนุกอะครับ ร่าเริง พูดนั้นพูดนี้ให้ผมฟังตลอด ...มันมักจะเล่าเรื่องตลกๆให้ผมฟังเสมอ ทำให้วันเหงาๆ เครียดๆของผมไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...ทำให้ผมบรรเทาความคิดถึงไอคิมลงได้บ้างเหมือนกันนะ...ไอเก่งมันเหมือนลูกหมาตัวเล็กๆ ที่คอยกระดิกหางให้ผมเวลาที่ผมเรียกมัน...และคอยเดินตามผมต้อยๆ เวลาที่ผมไปนั้นมานี้...ผมเลยเกิดความเอ็นดู มันขึ้นมามากโขเลยครับ...
จนวันนึงผมได้ตัดสินใจทำในสิ่งที่ผมคิดว่าถูกต้องที่สุดแล้ว...ผมรู้สึกทนไม่ได้อะนะครับ...พอดีวันนั้นผมได้ไปตรวจหน้างาน ..ทุกๆวันผมก็จะรู้สึกเฉยๆนะ..แต่วันนั้นผมรู้สึกหวิวๆ ยังไงบอกไม่ถูกอะ...
สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนั้นก็คือ...ผมได้ไปยืนดูไอเก่งมันทำงานโดยที่มันไม่รู้ตัว...วันนี้ไอเก่งแทบจะไม่เหลือคราบไอเก่งที่ผมได้เห็นในวันแรก.. ผ่านไปแค่ ไม่กี่สัปดาห์ มันเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ...วันแรกที่ผมเจอมันไอเก่งมัน ก็เหมือนเด็กที่เข้าไปเรียนในเมืองทั่วๆไป...หน้าตาสะอาดสะอ้านถึงผิวมันไม่ได้ขาวออกคล้ำๆซะด้วยซ้ำ แต่มันก็ดูเนียนๆ เหมือนเด็กที่ไม่ค่อยได้ออกแดดซักเท่าไหร่นัก..
แต่ไอเก่งที่ผมเห็นในวันนี้...ช่างต่างกับไอเก่งในวันนั้นอย่างลิบลับ หน้าตาดำคล้ำ...กรำแดด..ตัวดำมะเมี่ยมเลยทีเดียว แววตามันกำลังบอกว่ามันกำลังเหนื่อยอย่างมากมาย...เหงื่อมันไหลท่วมตัวเลยทีเดียวครับ...วันที่มันมาวันแรกมันดูแตกต่างกับคนงานคนอื่นของผมที่อยู่ในวันเดียวกันกับมันอย่างชัดเจน...แต่มาวันนี้มันกลับดูกลมกลืนกับเค้าไปซะแล้ว.....
ถึงผมจะให้มันไปเป็นผู้ช่วยโฟร์แมน แต่มันก็ไม่ได้สะบายอะไรนักหรอก ก็ต้องไปแบกนั้นหามนี้...เหมือนกับกรรมกรนั้นแหละ..แต่จะสะบายกว่า และได้ค่าแรงเยอะกว่ากรรมกรหน่อยก็แค่นั้น...ผมมองแล้วก็รู้สึกเหมือนก้อนอะไรมาจุกที่คอหอย...
ในขณะตอนนี้ไอแมน ที่รุ่นเดียวกับไอเก่งจบพร้อมกันโรงเรียนเดียวกัน..และผลการเรียนอาจจะพอๆกันเลยด้วยซ้ำ...กำลังขมักเขม้นกับการหาที่เรียน หนักอกหนักใจกับการที่ต้องตะเวณสมัครสอบ...แต่ถึงยังงัยไอแมนมันก้ยังมีหวัง มีหวังว่ามันจะสอบได้ มีหวังว่ามันจะได้เรียนในโรงเรียนที่อยากจะเรียน...
แต่สำหรับไอเก่ง...มันต้องมาจมปรักอยู่กับไซด์งานก่อสร้าง..อนาคตไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน...จะเป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิตหรือไม่..อนาคตมันอาจจะได้เป็นโฟร์แมน..ได้ค่าแรงวันละ 400 แต่นั้นคือสิ่งที่มันสมควรได้จริงๆเหรอ...และผมก็ได้ตัดสินใจที่จะช่วยมัน...
หลายวันต่อมาผมได้เรียกไอเก่งให้มันมาหาผมที่ออฟฟิศ...และก็เหมือนเดิมกับทุกครั้งที่ผมเรียกมันมา..ไอเก่ง..ยิ้มฟันขาว..ให้ผมเห็นมาแต่ไกลเลยทีเดียว...พอมันมาถึง...ผมก็ทำปากบุ้ยให้มันไปนั่งรอผมที่โซฟา..ผมตรวจบัญชีหน่อยแล้วจะไปคุยด้วย..มันก็ทำตามอย่างว่าง่ายครับ..มันไปนั่งมองผมทำงานอยู่ที่โซฟา..พอผมเงยหน้าจากจอคอมฯ ทีไรผมก็จะเห็นว่าไอเก่งมันนั่งยิ้มมองผมอยู่ ทุกครั้ง จนผมเริ่มรู้สึกเขิลๆ...และก็รู้สึกอายจนทนไม่ได้ในที่สุดครับ
“นี้มองทำไมนักหนาวะเก่ง..หน้าพี่มีไรติดไงวะ” ผมพูดกับมันเสียงห้วนๆ...แก้เขิลหน่ะครับ...
“ปล่าว..หน้าพี่ไม่มีไรติดหรอก..หึหึ..ว่าแต่..พี่อะก็มองผมเหมือนกันหนิ...” มันย้อนครับ ทุกวันนี้มันกล้าย้อนผมครับ...ฮึม เคืองนิดๆครับไอโม
“นี้ทะลึงแล้วเอง....ไม่ได้มองเว้ย” บะไอนี้ผมทำท่าฉุนจัดครับ...ไอเก่งมันทำหน้าจ๋อย...มองผมตาละห้อยเลยครับ...
“ก็..ถ้าพี่ไม่มองผม พี่จะรู้ได้ไงอะ..ว่าผมมองพี่อยู่” ไอเก่งมันพูดเสียงอ่อยๆ ตามันวาวเลยทีเดียวครับ...แหม๋ ไอนี้..เขิลจัดสิครับไอโม..โดนมันย้อนซึ่งๆหน้าเลยครับ..เสียเหลี่ยมอย่างรุนแรงครับ..
“ยังจะมาย้อนอีก..เด๋วเถอะเอง..” ผมมองหน้ามันอย่างคาดโทษครับ..ไอเก่งมันถึงได้หุบปากและนั่งนิ่งๆ ยิ้มให้ผมหน้าบานเช่นเคย...
ผมหล่ะระอากับมันจริงๆ..ผมจึงผละออกจากงานตรงหน้า...ถือกระเป๋าสะพายมาด้วยแล้วนั่งแปะลงบนโซฟาอีกตัว. ตรงข้ามกับไอเก่งมันนั้นแหละครับ..โดยมีโต๊ะเตี้ยๆกั้นกลางระหว่างผมกับมัน...
“อะไรอะพี่ ซองอะไร...” ไอเก่งมันถามผมอย่างงงๆ ตอนที่ผมยื่นซองสีน้ำตาลไปให้มัน...
“เปิดดูดิ...” ผมพูดน้ำเสียงนิ่งๆ...
ไอเก่งมันรับซองจากมือผม ..แล้วมันก็ดึงของต่างๆนาๆที่บรรจุ ในซองสีน้ำตาลนั้นออกมาดูทีละชิ้น...มันทำหน้าได้หลากหลายอารมณ์มากเลยครับ...พอมันดึงทุกอย่างออกมาจนครบหมดแล้ว...มันก็เงยหน้ามองผม...
“หมายความว่าไงอะพี่.....นี้มันใบสมัคร..(ชื่อสถาบันราชมงคลแห่งหนึ่งในบางกอกครับ)..นี้นา...คะคือ...” ไอเก่งมันถามผมน้ำเสียงตื่นเต้นมากมายเลยครับ..ภายใต้น้ำเสียงตื่นเต้นนั้นมีแววไม่แน่ใจปนอยู่ด้วย...
“รู้จักไอแมนใช่ไหม” ผมถามมันแทนการตอบ..ไอเก่งมันพยักหน้าหงึกหงัก...
“รู้ใช่ไหม..ว่าพวกราชมงคลพวกนี้หน่ะ..เค้าเริ่มสมัครสอบกันแล้ว..” ไอเก่งมันพยักหน้าให้ผมอีกเช่นเคย
“หึ..สนใจด้วยหนิ..งั้นก็แสดงว่ายังอยากเรียนต่อสินะ” ไอเก่งมันไม่พูดครับ..มันยิ้มให้ผมอย่างเศร้าๆ...
“หยุดงานซัก 2-3 วันไปสมัครสอบซะ..ถึงกรุงเทพฯ แล้วโทรหาไอแมนมัน..ไปพักที่บ้านน้ากิต อะแหละ..ไม่ต้องไปพักกับเพื่อนให้เปลืองตังค์ค่าห้องหรอก...” พอมันอ้าปากจะค้านผมจึงพูดต่อไปโดยไม่ให้มันขัดได้....
“แล้วนี้เงิน...ไม่พอก็โทรมาบอกพี่ได้ เด๋วพี่โอนไปให้...” ผมหยุดพูดเพื่อรอดูปฏิกิริยาของไอเก่งมัน...
ไอเก่งมันยังเงียบครับทำหน้าอึ้งๆ...แล้วมันก็เก็บของทุกอย่างที่มันดึงๆออกมาจากซองเก็บเข้าไว้ในซองเหมือนเดิม...แล้วส่งกลับมาให้ผม...มันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยครับ..
“พี่..ผมทำไม่ได้หรอก...ผมเห็นแก่ตัวไม่ได้หรอกพี่...” ไอเก่งมันพูดเสียงแปร่งๆ แล้วก้มหน้าลงอะครับ...
“ทำไมวะ...เห็นแก่ตัวอะไร...” ผมถามมันเสียงนิ่มๆอย่างสงสัยใคร่รู้
“พ่อผมแก่แล้วนะ...แล้วยังพี่สาวผมอีกหล่ะ...อีกตั้งหลายปีกว่ามันจะจบครู...แค่พ่อส่งพี่ผม...ก้เหนือยพอแล้วนะ..ผมไม่อยากให้พ่อต้องมาเหนื่อยเพราะผมอีกคน....”..มันยังก้มหน้าพูดกับผมอยู่อะครับ...
“หึ..จะเหนื่อยอะไรนักหนาวะ...นี้เก่ง...เงยหน้าสิ..มองพี่”ผมพูดกับไอเก่งมันเสียงดุๆ ไอบ้านี้ มันคิดอะไรของมันอยู่...มันกำลังคิดว่ามันแสดงหนังเรื่องไอเก่งยอดกตัญญูอยู่รึไง...
“อย่ามาทำเป็นพระเอกในเรื่องงี่เง่า...ทุนในโรงเรียนพวกนี้มีออกเยอะแยะ..ขอมันเข้าไปสิ..เงินทุนสำหรับเด็กขาดแคลนหน่ะ.....ขอแม่มมันทุกทุนนั้นแหละ...ยังไงซะมันก็ต้องได้ซักทุนหล่ะวะ...ถ้าไม่ได้ กองทุนกู้ยืมก็มี..ถ้าไม่ฟุ่มเฟือยมาก..มันต้องอยู่ได้อยู่แล้วหล่ะ..และอีกอย่าง..พี่คุยกับน้ากิตแล้วนะ..เรื่องการเรียนของเรานี้หล่ะ..น้ากิต..เค้ายินดีจะส่งเก่งเรียนนะ...” พอผมพูดประโยคสุดท้ายจบ..ไอเก่งมันอ้าปากหวอเลยครับ...ผมยืนมือไปขยี้หัวมันอย่างนึกเอ็นดู.ขึ้นมาจับใจ...
“เข้าใจแล้วนะ...ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว..พี่บอกน้าแจ้งแล้วนะ..ว่าน้ากิตจะส่งเก่งเรียน..พ่อเราเค้าก็ไม่ว่าอะไรหนิ...ออกจะดีใจซะด้วยซ้ำที่เก่งจะได้เรียนต่อ...และพ่อเราเค้าก็ฝากบอกด้วยว่า...ไม่ต้องห่วงเค้าหรอก..ห่วงตัวเองเถอะ..”แล้วไอเก่งมันก็ร้องไห้ออกมาจริงๆครับ..มันคงคาดไม่ถึงหล่ะนะว่ามันจะได้มีโอกาส อีกครั้ง..
“ขอบคุณครับพี่...ขอบคุณครับ..ผมไม่รู้จะขอบคุณพี่ยังไงแล้วอะ...ฮือ...” ไอเก่งมันยกมือไหว้ผมไปพลางร้องไห้ไปพลาง...
“ไม่เป้นไร..ไปขอบคุณน้ากิตนู้น...เค้าเป็นคนให้เงินเก่งเรียนหนิ...ไม่ใช่พี่” ผมพูดอย่างอารมณ์ดีอะครับ รู้สึกดีมากมายเลยเชียวหล่ะครับ..ที่ได้ทำให้อนาคตของใครคนนึง..แจ่มใสขึ้นมาหลังจากที่มันดำมืดมาพักนึง...
“แล้วถ้า...ผมสอบไม่ติดหล่ะพี่...” มันหยุดร้องไห้ แล้ว มองหน้าผมอย่างเป็นกังวลอะครับ...
“พี่ไม่ได้คาดหวังว่าเก่งจะสอบติดหรอกนะ..อย่ากดดันตัวเองแบบนั้นสิ...ทำเท่าที่ทำได้นั้นแหละ..ได้ไม่ได้ยังไงค่อยมาว่ากันอีกที..เข้าใจนะ..เอ้า..กลับห้องไปเก็บของได้แล้วไป....เตรียมของไปให้ครบหล่ะ...ไปเองนะ...พี่มีงานต้องทำไม่ไปส่งหรอกนะ..”ผมยิ้มให้มันนิดๆ เอามือตบแปะๆลงที่ไหล่ไอเก่งมัน...แล้วผมก็ลุกขึ้นยืน...เตรียมชิ่งไปกินข้าว..
“ไม่เป็นไรอะครับ..ผมไปเองได้...” ไอเก่งมันพูดแล้วลุกขึ้นยืนตามผมอะครับ
...ผมยิ้มให้มันแล้วบุ้ยปากออกไปทางประตูออฟฟิศ ประมาณว่า...ไปได้แล้วมึง หิวกูจะไปกินข้าว....ไอเก่งมันยิ้มส่งสายตาขอบคุณมาให้ผม...แล้วมันก็ถลาเข้ามากอดผมไว้แน่น...
“ขอบคุณอีกครั้งนะครับพี่....ถึงพี่จะไม่ได้ให้เงินผมเรียน แต่พี่ก็เป็นคนให้โอกาสผม ขอบคุณมากนะครับ...ผมจะตั้งใจทำเต็มที่ครับ...เพื่ออนาคตของผม..และเพื่อพี่......” ไอเก่งมันพูดอู้อี้อยู่ข้างหูผม..ผมจึงยกแขนขึ้นกอดมันไว้เหมือนกัน..รู้สึกอบอุ่นอย่างแปลกๆ...
“และอีกอย่าง..ผมกะจะบอกพี่มานานแล้ว..แต่ผมไม่มี..โอกาสได้บอกพี่ซะที...” ไอเก่งมันดึงตัวออกจากตัวผม...แล้วมองสบตากับผมนิ่งๆ...
“บอกอะไร...” ผมมองหน้ามันอย่างสอดรู้สอดเห็นสุดฤทธิ์..
“ถึงพี่..จะบอกว่าลืมมันซะ...แต่ผมก็ลืม..ไม่ได้หรอกนะ...” มันทำท่าทางจริงจัง ต่างจากไอเก่ง...ที่ผมเคยเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน...
“เรื่อง ไรอะ...”มองมันอย่างงงๆครับ..ผมลืมไปแล้วอะว่าผมได้เคยทำอะไรมันไว้..แม่มสมอง ปลาทองจริงๆกู..ลืมง่ายชิบ...สงสารคนที่เค้าจำได้จริงๆ
“ก็เรื่อง..ที่ผม..กับพี่..จูบกัน วันนั้นไงครับ..ผมไม่ลืมหรอกนะ..และไม่มีวันลืมด้วย...จำได้จนขึ้นใจเลยแหละ...” ไอเก่งมันขยับเข้ามาใกล้ผมอีกครั้งแล้วกระซิบที่ข้างหูผมอะครับ...เอ๋อ แดกสิครับไอโม...อึ้งมากมายไม่คิดว่ามันจะพูดถึงเรื่องนี้ออกมาอีก...
“ไปนะครับ....” มันปล่อยมือออกจากบ่าผมแล้วเดิน..ไปหยิบซองทีวางอยู่บนโต๊ะ..ผมก้อได้แต่ยืนนิ่งๆอย่างไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี...นึกว่าเป็นคนน่ารัก ร่าเริงแจ่มใส...ซื่อๆ....ที่ไหนได้...กูดูมันผิดไปเหรอวะเนี๊ยะ..
“คาดหวังในตัวผมซักนิดก็ดีนะพี่...สำหรับพี่...ผมไม่คิดว่าพี่กดดันผมหรอก...ผมจะดีใจมากซะด้วยซ้ำ.....ช่วยจำเรื่องผมด้วยนะพี่..อย่าลืมง่ายๆแบบนั้นเลยนะ..ไม่งั้นผมคงเศร้าแย่..” มันพูดจบก็เดินไปที่ประตูออฟฟิศ...ผมก็ได้แต่มองตามหลังมันไปอย่างเงียบๆ..
ก่อนออกไปมันหันหน้ากลับมามองผมแล้วมันก็ยิ้มให้ผมด้วยครับ ดูจริงใจบวกหมายมาดยังไงบอกไม่ถูก...หัวใจเต้นโครมครามเลยครับไอโม...พอไอเก่งมันลับสายตาผมไป....ผมก็ยืนอึ้งอยู่ซักพัก..แล้วสบัดหัวพรืดๆ...เดินกลับไปนั่งประจำที่โต๊ะทำงานเหมือนเดิม...รู้สึกหวั่นไหวกับคำพูดของไอเก่งมันยังไงบอกไม่ถูกครับ...สับสนมากมาย...เลยต้องหยิบทอสับ...ขึ้นมาแล้วกดโทรหาใครบางคนที่คิดถึงอย่างสุดใจ...
‘ตู๊ดดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดดดด’
เสียงสัญญาณรอสาย...ดังขึ้นไม่นานครับ..ก้มีคนรับ
*ฮาโหล..ว่าไง...วันนี้ว่างเหรอ ถึงโทรหาเราได้อะ...* เสียงห้วนๆที่คุ้นเคย ทำให้จิตใจที่สับสนวุ่นวายอยู่เมื่อครู่..สงบลงอย่างประหลาดครับ...
“อือ...ว่างอะ..ว่างจัด..เลยฆ่าเวลาด้วยการโทรหานายนี้หล่ะ” แหนะยังปากแข็งอยู่ครับ...คิดถึงหน่ะพูดเป็นไหมมึงหน่ะไอโม..
*อ้าว.เหรอ..นึกว่าคิดถึงเรา..จนทนไม่ได้ซะอีก..หึหึ..ผิดหวังอีกแล้วกู * มันทำเสียงผิดหวัง มาให้ผมได้ยินอะครับ...
“ไม่ต้องมา แหลเลย..นายอะ...ทำไรอยู่อะ...”เปลี่ยนเรื่องโดยฉับพลันครับ..แฮะ ไม่อยากทะเลาะกันกับมันอีกอะ...
*ทำโปรเจค อยู่...ใกล้เสร็จแล้วหล่ะ...ใกล้จะได้ไปหานายแล้วนะ...เราพูดจริงๆนะโม...คิดถึงเราบ้างไหม...* ไอคิมมันทำเสียงแผ่วๆมาตามสายอะครับ...ไอโมใจจะขาดครับ...
“เอ่อ...คะ..คือ....เอ่อ..” ตื่นเต้นมากมายเลยครับ...มันพูดไม่ออกอ้า...ทำไมวะ..แค่คิดถึงคำเดียว..ทำไมมันพูดยากจังวะ...
*หึ...เอาเถอะ..ช่างมันเถอะ...นายนี้ใจแข็งจริงๆเลยนะ...แค่นี้แล้วกันนะ...* ไอคิมมันพูดออกมาเสียงขื่นๆยังไงชอบกลครับ...ใจหายวาบเลยอะ...
“ดะ เดี๋ยว...คิม...คะ คือ” ติดอ่างอีกแล้วอ้า...ตื่นเต้นครับใจเต้นตึกๆ
*คืออะไร...* มันทำเสียงห้วนๆ อย่างรำคาญอะครับ...น้ำตาไอโมจะไหลแล้วอ้า..หงือ
“ เราคิดถึงนายนะ...” ตัดสินใจหลับหูหลับตาพูดออกมาพรืดเดียว แล้วกดวางสายไปเลยครับ...
พอวางสายเสร็จก็เขิลสุดกำลังจนต้อง..เอาหัวโขกโต๊ะคอมฯโป้กๆ หล่ะครับ....อ๋าย..พูดเรื่องน่าอายออกไปซะแล้วสิกู..หงือ...ถ้าเจอหน้ามันจะทำหน้ายังไงดีหล่ะกูคราวนี้...อายจัง...
“คุณโมค่ะ...เป็นไรค่ะ..ไม่สบายรึเปล่าอะ” เสียงเล็กๆหวานๆของเสมียนผมดังขึ้นข้างๆตัวอะครับ....
ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าเจ้าหล่อนแล้วยิ้ม ออกมาอย่างเขิลๆ...เวร แหละ พวกเสมียนกลับเข้ามาในออฟฟิศแล้วแสดงว่าหมดเวลาพักเที่ยงแล้วเหรอวะเนี๊ยะ..ตายห่ะ ยังไม่ได้แดกข้าวเลยกู..เฮ้อ..พอคิดขึ้นมาได้ท้องก็ร้องจ๊อกขึ้นมาซะงั้น..ไอท้องทรยศ...
“ปล่าวครับ...เอ่อ..จุ๋ม..ใช้ไรหน่อยได้ปะ...” ผมพูดปฏิเสธเบาๆ...พอนึกได้ก็เลยใช้เจ้าหล่อนทันทีเลยครับ...จุ๋มมองหน้าผม แล้วยิ้มให้ผมประมาณว่าใช้อะไรค่ะทำนองนั้น...
“ช่วยไปซื้อข้าว..ให้ผมหน่อยสิ ...ผมหิวจัง...” ผมพูดแล้วทำหน้าอ้อนๆอะครับ...จุ๋มยิ้มหวานหยดให้ผม แล้วพยักหน้ารับคำหงึกหงัก ก่อนที่จะเดิน..ไปที่ประตูออฟฟิศ แล้วเปิดออกไปไวปานจรวดครับแฮะ....
ผมรอไม่นานครับ...พักเดียวจุ๋มก็กลับมาพร้อมกับเสมียนคนอื่นๆ ที่มีอยู่ 3-4 คนอะครับ..พอเธอเอาข้าวกล่องมายื่นให้ผม ผมจึงควักแบงค์ออกมาให้เธอเป็นค่าข้าว..เธอรับเงินไปแล้วยิ้มให้ผมอีกทีอะครับ..ผมก็ยิ้มให้เธออย่างขอบคุณในน้ำใจอันงดงามของเธอ..เหอๆ ...
พอกินข้าวอิ่มผมก็เข้าโหมด ลืมโลกอีกครั้งหนึ่งครับ...ตั้งหน้าตั้งแต่เคลียร์บัญชีต่อไป...เฮ้อ...เกิดเป็นไอโมนี้ลำบากจริงหนอ...ไม่อยากจะ sad เหนื่อยโคตร....
-
ตอนที่ 23.1
ไอเก่งไปสมัครสอบ 2 วันมั้งครั้ง(ถ้าจำไม่ผิด) มันก็กลับมา หน้าตาสดใสปิ๊งปั๊งมาเชียวครับ..จนผมอดที่จะปากไวไม่ได้
“แหม๋ ไปกรุงเทพฯ งวดนี้มีไรดีน้อ..ไอน้องเก่งของกูถึงได้ อารมณ์ดีขนาดนี้” ผมพูดพึมพำเหมือนพูดคนเดียวอะครับ แต่พูดดังมากให้พวกที่อยู่หน้างานทุกคนได้ยิน...
ไอเก่งมันหัวเราะอย่างเขิลๆครับ..แต่มันก็ไม่พูดอะนะ เอาแต่ยิ้มแก้มตุ่ย..ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างมากมาย..พอทุกคนเห็นมันทำท่าทางแบบนั้น ก็หัวเราะกันครื้นเครงสิครับ..ผมเดินเข้าไปหามัน เอามือตบบ่ามันแปะๆ แล้วยิ้มให้มันก่อนจะเดินหันหลังกลับ ออฟฟิศไป...
********************************
วันนั้นก็เป็นวันวุ่นวายของผมเหมือนทุกวันครับ.แต่รู้สึกว่าจะมากกว่าทุกวันหน่อยนะคือมีของหายอะครับ...ผมก็เลยต้องเรียกคนงานมาสอบปากคำกันอย่างด่วนๆ ว่าของที่เบิกไปมันหายไปไหน...กว่าจะคาดคั้นกันรู้เรื่องก็เล่นเอาผมเหนื่อยเหมือนกันครับ...
เหล็กหายหน่ะครับ..ปรากฏว่ามันไม่ได้หายไปไหน...คนงานผมบางคนมันนึกว่าไม่ต้องใช้แล้วมันเลยเก็บเข้าสโตร์ เพราะว่าถ้าวางไว้ที่หน้างานกลัวว่าพวกซื้อเศษเหล็กจะมาขโมยไปหน่ะครับ..(เกิดขึ้นบ่อยๆ) ผมก็โล่งอกอะนะเพราะไม่อยากไล่คนงานคนใดคนนึงออกถ้ารู้ว่าพวกมันขโมยของ...พอรู้ว่ามีที่มาที่ไปยังไงแล้วผมก็โล่งอกสิครับ..เหล็กไม่ใช่น้อยๆนะที่หายอะ...เหอๆหลายหมื่นบาทครับ...ไอโมเลยกลุ้ม พอโล่ง ก็ถึงกับทรุดตัวลงนั่งแปะลงกับโซฟากันเลยทีเดียว...
เหนื่อยครับมัวแต่กลุ้ม ข้าวก็ยังไม่ได้กิน...ตั้งกะเช้า...หน้าซีดมากมายเลยผมมีความรู้สึกเหมือนจะไม่สบายเลยครับ..หน้ามืดยังไงบอกไม่ถูก..อาจจะเพราะผมทำงานหนักไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มก็เป็นได้..ไอเรื่องงานในออฟฟิศหน่ะไม่เท่าไหร่หรอกครับ...แต่ปัญหาหน้างานนี้สิ 108 เลยจริงๆ มีแทบทุกวัน..ตั้งแต่เรื่องงี่เง่าไปจนถึงเรื่องใหญ่โต..ตามแก้ตามล้างตามเช็ดกันแทบไม่ไหว...และที่สำคัญอีกไม่ถึงเดือนก็ต้องสงมอบงานแล้ว..ทุกอย่างต้องเรียบร้อยเพราะเด๋วผู้รับเหมาเจ้าอื่นจะมาทำต่อ...
“พี่ครับ...กินนมหน่อยนะ..พี่ยังไม่ได้กินอะไรตั้งกะเช้าแล้วอะ..เด๋วไม่สบายจะแย่เอานะ” ไอเก่งมันนั่งแปะลงข้างๆผม แล้วยื่นนมกล่องมาตรงหน้าผมอะครับ..
ผมยิ้มให้มันนิดๆ แล้วยื่นมืออันสั่นเทาของผมไปรับนมจากมือมันมาซดโฮก ลงคอ..ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยครับ..พอดื่มนมจน
หมด ผมก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟาที่ผมนั่งนั้นแหละครับ..เอาหัวหนุนต้นขาไอเก่งมัน...
“พี่เหนื่อยมากเลยหว่ะ...ขอพี่นอนพักแป๊บนะ...”ผมพูดกับมันเสียงอ่อยๆ..
ตอนนั้นที่ทำไปผมไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ แต่..ผมไม่รู้เลยว่าผมได้ทำอะไรกับหัวใจใครบางคนเข้าซะแล้ว...
“อะ..อืม..ครับ..” น้ำเสียงไอเก่งมันดูออกตกใจเล็กๆครับ..หลังจากนั้นมันก็เงียบครับ..
วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ครับวันหยุด..พวกพนักงานในออฟฟิศเค้าหยุดวันนี้กันหมดครับ ออฟฟิศเลยไม่มีใครอยู่.. มีแค่ผมกับไอเก่ง 2 คน.....ส่วนพวกคนงานคนอื่นๆ หรือแม้แต่โฟร์แมนถ้าผมไม่เรียกก็จะไม่มีใครเข้ามาหรอกครับ นอกจากจะมีธุระกันจริงๆ พวกเค้าก็จะโทรสับจากหน้างานเข้ามาบอกผมก่อนว่าจะเข้ามา...เผื่อผมชิ่งหนีหน่ะ…และเวลาในตอนนั้นก็เย็นมากแล้วด้วย..
ผมนอนอยู่อย่างนั้นอยู่นานพอดูครับ..จนผมรู้สึกค่อยยังชั่ว...และอยู่ๆผมก็รู้สึกว่าไอเก่งมันกำลังเอามือลูบผม ผมเล่น..เบาแสนเบาครับมันคงกลัวว่าผมจะตื่นแต่มันไม่รู้หรอกว่าความจริงผมไม่ได้หลับ...รู้สึกดีนะรู้สึกอบอุ่น ในเวลาที่ผมเหนื่อย ผมไม่ไหวผมอยากพัก...และรู้สึกว่าผมไม่มีใคร..แต่ผมยังมีมัน..ที่อยู่เป็นเพื่อนผม..ไม่ต้องทำอะไรให้..แค่อยู่ด้วยเวลาที่ไม่มีใครแบบนี้ผมก็รู้สึกดีมากมายแล้ว...
“พี่ครับ...ผมชอบพี่นะ” พร้อมกับเสียงแผ่วๆที่ดังขึ้น..ลมหายใจของไอเก่งก็เป่ารดลงมาที่ใบหน้าผม..
ตามมาด้วยริมฝีปากร้อนๆนุ่มๆของไอเก่งก้แตะลงเบาๆที่ริมฝีปากผม เบาจนแทบไม่รู้สึก...แล้วมันก็ค่อยๆขยับหน้าออกไป พร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปตามใบหน้าผมเบาแสนเบาอีกเช่นเคย...มันคงคิดว่าผมหลับจริงๆ...
จะด้วยอะไรดลใจก็แล้วแต่ ผมรีบยกมือขึ้นไปเกี่ยวคอไอเก่งมันไว้..แล้วลืมตามองหน้ามันทันที..ไอเก่งมันทำหน้าตกใจสุดขีดเลยครับ...
“ชอบพี่เหรอ...” ผมเอ่ยปากถามมันเบาๆ
“คะ คือ” ไอเก่งมันพูดเสียงตะกุกตะกัก ไม่ยอมสบตาผมเลยครับ..
ผมยิ้มออกมานิดๆ น่ารักจังเลยนะเราหน่ะเก่ง..จะเป็นไรไหมน้า ถ้าพี่จะขอจุ๊บเราซักหน่อย..ไวยิ่งกว่าที่สมองจะสั่งการครับ..ผมออกแรงดึงคอไอเก่งให้มันก้มลงมาหาผมอีกครั้ง..มันเป็นจูบที่รู้สึกอบอุ่นดีนะสำหรับผม แค่ริมฝีปากผมกับมันแตะกันเบาๆแค่นั้นเอง...
จากนั้นผมก็ดันหน้าไอเก่งมันให้ออกจากหน้าผมอะครับ..แต่ว่าเล่นด้วยผิดคนซะแล้วครับไอโม..ไอเก่งมันผละออกก็จริง..แต่มันดึงตัวผมขึ้นมาด้วย...จากนั้น มันก็ขยับตัวลุกออกจากโซฟา..มันผลักผมให้นอนลงที่เดิม แล้วตัวมันก็ทาบทับมาบนตัวผมทันทีเหมือนกัน..ตกใจสิครับผมอะ...
ไม่ใช่แค่นั้นครับไอเก่งมันมองผมตาวาวเลยทีเดียว ไม่ใช่เลยไม่ใช่ไอเก่งที่ผมรู้จักเลยซักนิดเดียว..มะ ไม่นะ ไม่เอานะ
“กะ เก่ง..มะ...อุ๊บ” ผมพูดยังไม่ขาดคำเลยครับ เพราะไอเก่งมันก้มหน้าลงมาจูบปิดปากผมไว้ซะก่อน..
.ไอเก่งมันจูบเลาะเลมไปตามเรียวปากผม อืม..เคลิ้มครับ..ลิ้นชื้นๆของไอเก่งได้ผ่านเข้ามาในโพรงปากผม..เหมือนโดนไฟช๊อตขาอ่อนมืออ่อนไปหมด ด้วยผมมีใจให้มันหรือเพราะผมห่างหายเรื่องพวกนี้ไปนานก็ไม่รู้..ผมขยับลิ้นโต้ตอบกับมันทันทีเหมือนกัน....ไอเก่งมันเก่งกว่าที่ผมคิดจริงๆ..ผมดูมันผิดไปจริงๆด้วย แต่ผม ณ ขณะนั้นไม่คิดอะไรหรอกครับ..นอกจากกอบโกยความวาบหวามที่ไอเก่งมันกำลังมอบให้ผมในขณะนี้..ผมเคลิบเคลิ้มไปกับจูบแสนหวานของไอเก่งมันนานเท่าไหร่ไม่รู้
“พี่ครับ..พี่น่ารักจังเลยครับ..พี่ อือ...” ไอเก่งมันทำเสียงหวานนุ่มหูมากมายเลยทีเดียวแล้วมันก็ก้มหน้าลงมาหาผมอีกครั้ง..มือมันลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของผม
“อา..เก่ง..เก่ง..อือ..” ผมครางออกมาเบาๆ ด้วยรู้สึกดีมากมาย..ผมไม่รู้ว่าไอเก่งมันปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตผมออกตั้งแต่เมื่อไหร่...
กว่าผมจะรู้สึกตัวไอเก่งมันก็เอาปากมันดูด ดุนที่หัวนมผมซะแล้ว..หวิวมากมายเลยครับ...ไม่เหมือนที่ไอคิมมันทำให้ ไอเก่งมันทำให้ผมด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ..ทำให้ผมตื่นเต้นอย่างมากมาย ผมคาดว่ามันคงไม่เคยทำแบบนี้กับผู้ชายด้วยกัน..
“อือ..พี่ครับ...พะ พี่..ผม อือ...” ไอเก่งมันพูดอู้ อี้ อยู่กับหน้าอกผม..
มันผละหน้าออกจากหน้าอก กลับมาที่ใบหน้าผมอีกครั้ง ลิ้นร้อนๆที่ตวัดเลมเลียไปทั่วใบหน้า ซอกคอบ่าไหล่ ทำให้ผมใจแทบขาด...
ตอนนั้นผมไม่สนใจอะไรแล้วครับ..ผิดชอบชั่วดีไม่มีเหลืออยู่ในหัวสมองน้อยๆของผมเลย...
ผมจมอยู่กับความวาบหวิวที่ไอเก่งมันกำลังมอบให้ผม..ถึงแม้จะไม่เหมือนกับที่ใครบางคนได้มอบให้นับครั้งไม่ถ้วน แต่มันก็ทำให้ผมคลายความอัดอั้นที่มันอยู่ในตัวผมลงได้บ้าง....
“อือ...อา...” ผมครางออกมาเบาๆเมื่อไอเก่งมันเอาปากมันมาดูดดันที่สะดือของผม..
โอ้......ดีจัง คิม..อีกนิดสิ คิม...คิม คิม.....เรารักนาย เราคิดถึงนายนะ...คิม.....ผมลืมตัวอีกแล้ว.ในความวาบหวิวที่ไอเก่งมันกำลังโลมเลียไปตามเนื้อตัวผมขณะนี้ ผมกลับคิดว่าคนที่ทำให้ผมคือใครบางคนที่ผมรักและคิดถึงทุกลมหายใจ.....
-
o2 o2
ขอบคุณที่มาต่อนะงับแบบว่า ยาวมากมาย o15 o15
-
ง่าไม่นะโมรู้สึกตัวไวๆนะ :oak:
-
เหวอ เรื่องแบบนี้ก็มีพลาดกันได้
รักแท้แพ้ใกล้ชิด
:sad3: :sad3: :sad3:
-
..............และแล้วก็พลาดจนได้.............
..............ขออย่าหั้ยคิมรู้เลย........ :m8:
-
:serius2: เพิ่งตามอ่านจนทัน ถึงตอนลุ้นๆพอดีเลย
:m5: มีคนมาขัดทีเหอะ สงสารคิม
-
หุหุ โม ไม่พลาดให้คนอื่นหรอกเนอะ คิมมาช่วยทีเร็ว :m5:
-
เสมียน จามาแอบดูแล้วเอาไปเม้ากันป่าวเนี่ยะ :m10: :m10: :m10:
-
มาลงใหมไวๆได้ใหมกำลังลุ้นเลย ด่วนน๊า :m3:
-
คิมไปไหน มาหาโมด่วน ก่อนที่โมกับเก่งจะไปเที่ยวชมสวนกัน :angry2:
-
โมจะห้ามใจทันมั้ยเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย :m10:
-
คนแต่งไปใหนมาลงด่วนรอไม่ใหวแล้วนะ :angry2: :angry2:
-
คิมไปไหน มาหาโมด่วน ก่อนที่โมกับเก่งจะไปเที่ยวชมสวนกัน :angry2:
อันนี้ข้าพเจ้าเห็นด้วย อิอิ
-
รออ่านแบบลุ้น ๆ :m12: :m12:
-
ยังมะมาอีกเหยอ :m5:
-
ตอนที่ 23.2
ผมมัวแต่หยิวกับลิ้นร้อนๆของไอเก่งที่เลมเลียอยู่กับสะดือผม จนผมไม่ได้รู้ตัวเลยว่า เข็มขัดของผมได้ถูกปลดออกไปแล้ว และซิปกางเกงก็โดนรูดลงไปแล้วเหมือนกัน...สัมผัสจากมือหยาบๆของไอเก่งที่ลูบคลำไปทั่วสะโพกผมทำให้ผมรู้สึกแปลกๆนะ
“อือ..เก่ง..อา...”ผมครางออกมาเบาๆเมื่อไอเก่งมัน จูบไซร้ไปตามขอบกางเกงใน..ลมหายใจร้อนๆเป่ารดอยู่กับน้องน้อยผม.. ผมขยับมือไปขยุ้มหัวไอเก่งมันไว้แน่น..
‘ตี่ ดี่ ดี้ ดี้ ตี้ ดี่ ดี่ดี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ’
และก่อนที่จะเกิดอะไร ๆ มากไปกว่านี้ ทอสับของผมก็ดังขึ้น..อาจจะเพราะอารมณ์ผมกำลังกระเจิดกระเจิง อยู่รึเปล่าก็ไม่รู้นะ ผมถึงได้รู้สึกว่าเสียงทอสับมันช่างดังเหลือเกิน ดังเสียดแทงเข้ามาในโสตประสาท จนทำให้ผม สะดุ้งเฮือกเลยทีเดียว..
“พะพี่..ครับ..ไม่ต้องรับ นะ ไม่ต้องรับนะพี่” ไอเก่งมันพูดเสียงแหบพร่า อู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์ มันขยับหน้าเข้ามาจูบปากผมอีกครั้ง..มือมันก็กำลังลูบไล้อยู่กับน้องน้อยผมผ่านปราการด่านสุดท้ายที่ยังไม่โดนมันปลดออก...
“อือ..ปะ ปล่อย ก่อน...” ผมพยายามผลักไอเก่งมันออกจากตัวผม...ตอนนี้สติที่กระเจิงกำลังค่อยๆมารวมตัวกันทีละน้อย....
แต่สำหรับไอเก่งมันจะขยับก็หาไม่..มันยังก้มหน้าก้มตาจูบไซร้ไปตามใบหน้าผม.... มือมันก็กำลังจะล้วงผ่านเข้าไปในกุงเกงในผมอยุ่แล้ว...ถึงตอนนี้ผมจะเคลิบเคลิ้มกับไอเก่งมันขนาดไหน แต่ มือผมก็ขยับไปคว้าหมับเข้าที่ข้อมือ ไอเก่งมันทันที มันก็เหมือนกันพยายามขืนมือไว้ไม่ยอมให้ผมดึงมันออกจากน้องน้อยผมได้ง่ายๆ การต่อสู้เล็กๆของผมกับไอเก่งก็เริ่มขึ้น พร้อมกับ เสียงทอสับมือถือผมที่ดังไม่หยุด..
ผมปล่อยมือจากมือไอเก่งมัน..และผมก็ได้ใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่มี.เอาแขนโอบรัดตัวไอเก่งมันไว้แน่น เอาขาเกี่ยวเอวมันไว้...แล้วออกแรงพลิกตัวให้ไอเก่งมันไปนอนอยู่ด้านล่างส่วนผมก็เปลี่ยนมาทาบทับมันไว้ด้านบน..ซึ่งผมทำไม่ยากนัก เพราะตัวผมกับไอเก่งก็พอๆกันไม่ได้ต่างกันมากนัก ถ้าเป็นไอคิม ผมคงหมดสิทธิ์ทำแบบนี้...TOT
“พะ พี่ ผมขอร้อง อย่ารับเลยนะ นะพี่” ไอเก่งมันพูดเสียงอ้อนวอน ผมกับมันสบตากันนิ่งแววตามันก็อ้อนวอนไม่แพ้น้ำเสียงเช่นกัน..
ตอนนี้ผมเกิดโลเลขึ้นมาซะงั้น..พอผมเห็นแววตามันแบบนั้นทำให้ผมเกิดใจอ่อนขึ้นมา..ก้มหน้าลงไปจูบปากมันทันทีไอเก่งก็คว้าหมับเข้าที่ท้ายทอยผม แล้วผมกับมันก็เริ่มจูบอันดูดดื่มกันอีกครั้ง...
‘ ตี่ ดี่ ดี่ดี้ ตี้ ดี่ ดี ดี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ’
ในขณะที่ผมกับมันกำลังเริ่มนัวเนีย กันอีกครั้ง จมูกและปากของผมเริ่มไซร้ไปตามซอกคอเรื่อยมาจนถึงหน้าอกไอเก่งมัน เสียงทอสับที่หยุดไปเมื่อครู่ ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ผมต้องชะงักการกระทำทั้งปวงที่กำลังทำกับเนื้อตัวไอเก่งมัน..อารมณ์ที่ก่อตัวขึ้นเมื่อกี้ เริ่มจะแฟ้บลงอีกแล้วครับ.
.เฮ้อ..ผมถอนหายใจเฮือก..ขยับหน้าอออกจากหน้าอกไอเก่ง...ผงกหัวขึ้นมาจูบปลายคางไอเก่งมันหน่อย..มือผมก็ล้วงเข้าไปที่กระเป๋ากางเกง แล้วหยิบทอสับออกมา...
“อาโหลลลลลลลล” ผมกดรับทอสับโดยไม่ได้ดูเบอร์ซักนิด..
และทั้งๆที่พูดทอสับอยู่..ปากผมก็จูบ จุ๊บๆ อยู่กับปากไอเก่งมัน...ส่วนไอเก่งหน่ะเหรอ มันก็มองผมตาเยิ้ม..แขนทั้ง 2 ข้างโอบกอดไปตามเนื้อตัวผม..มือหยาบๆของมันลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง ผ่านเสื้อเชิ้ตที่ผมใส่อยู่...
*.อือ..โม..ทำไร อยู่ ทำไมไม่รับซักที โทรตั้งนาน..อยู่หน้างานเหรอ..* เสียงที่ดังรอดผ่านทอสับเครื่องจิ๋ว เข้ามาทำให้ผมใจหายวาบ...
หยุดการกระทำทั้งปวงที่ตัวเองกำลังทำอยู่ขณะนั้นลงทันที.. แล้วขยับตัวออกจากไอเก่ง..ไอเก่งมันพยายามไขวคว้าผมไว้ แต่ผม ณ ตอนนั้น รู้สึกแย่มากๆเลยครับ.เหมือนน้ำตาจะไหล...ขอบตาร้อนผ่าวๆ.ผมนั่งนิ่งหันหลังให้ไอเก่งเอามือเสยผมไปมามือสั่นด้วยไม่รู้จะทำอะไรที่ดีไปกว่านี้ได้อีกแล้ว..รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องยังไงบอกไม่ถูก
“อือ..ขอโทษ...”ผมพูดเสียงแผ่วๆสั่นๆ ด้วยตอนนี้น้ำตาผมมันได้ไหลออกมาแล้ว...ขอโทษนะคิมขอโทษ..
และผมก็ต้องสะดุ้งเล็กๆ เมื่อไอเก่งมันเอาแขนมันสอดเข้ามาที่เอวผมแล้วกอดไว้แน่น แล้วมันก็ซบหน้าลงกับบ่าไหล่ด้านหลังของผม...ผมรู้สึกได้ว่าตัวมันสั่นๆยังไงชอบกล..ผมจึง เอามือไปจับมือไอเก่งมันไว้แน่นเหมือนกัน. แต่ ณ ขณะนั้นยอมรับว่า..ไม่ได้ห่วงมันเท่าไหร่ แต่รู้สึกห่วงความรู้สึกของใครบางคนที่อยู่ไกลแสนไกลนั้นต่างหาก...ผมทำตามคำพูดของตัวเองไม่ได้อีกแล้วเหรอ...
*ทำไมเสียง เป็นแบบนั้นหล่ะ ร้องไห้เหรอ เป็นอะไร...โม..เป็นอะไรอะ * น้ำเสียงห้วนๆที่คุ้นเคยที่ตอนนี้น้ำเสียงมันร้อนรนเป็นห่วงเป็นใยผมมากมาย ทำให้ผมสะอื้นฮักๆ ออกมา...
ผมสะบัดตัวออกจากไอเก่งแล้วลุกขึ้นยืน...แล้วมองหน้าสบตากับไอเก่งมันนิ่ง ไอเก่งมันก็มองผมอยู่เหมือนกัน...มันทำหน้าตกใจมากมาย หน้าซีดๆ จ๋อยๆ ยังไงบอกไม่ถูก..
“ฮึก...คิม...มาหาเราซะที..เราจะแย่ แล้วนะ...มาหาเราได้แล้ว...ฮือ...” แล้วผมก็ร้องไห้โฮออกมา..ผมคิดถึงมัน คิดถึงมันมาก จนผมเกือบจะทำอะไรบ้าๆ ลงไป กับเด็ก ที่ผมคิดว่าจะช่วยเหลือดูแลมัน...
ไอเก่งมันมองผมแววตาเจ็บช้ำมากมาย มันลุกขึ้นยืนแล้วโถมตัวเข้ามากอดผมไว้แน่น มันแนบริมฝีปากเข้ามาจะจูบปากผม แต่ผมสะบัดหน้าออกทัน ปากมันจึง พลาดมาจูบแก้มผมแทน...
*โม นาย ร้องไห้ ทำไม..เราก็ดีใจอะนะ ที่นายอยากให้เราไปหา..แต่ท่าทางนายมันดูแปลกๆ..มีอะไรรึเปล่าเกิด อะไรขึ้น..* ไอคิมมันเริ่มเสียงดังขึ้นมาแล้วครับ..ยิ่งได้ยินเสียงแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกผิด..และกลัวมันขึ้นมาจับใจ...
“ฮึก..มี...ฮึก..มาซะที มาได้แล้ว..อือ..” ผมพูดยังไม่จบอีกแล้ว เมื่อไอเก่งมันดึงหน้าผมเข้าไปจูบปากให้ผมหยุดพูด..
ตกใจวาบ กลัวไอคิมมันได้ยินเสียงแปลกๆ ..ผมจึงเอามือที่ว่างอยู่อีกข้างพยายามดันหน้าไอเก่งมันออกจากหน้าผม...ผมปิดปากไว้แน่นไม่ยอมให้มันเอาลิ้นเข้ามาในปากผม เมื่อมันเอาลิ้นเข้ามาไม่ได้มัน ก็เปลี่ยนมาดูดริมฝีปากผมแทน...
*เกิดอะไรขึ้นกันแน่หน่ะโม...รอ..เรานะ...เราจะไปหานายเด๋วนี้แหละ..ใจเย็นๆนะอย่าร้องไห้...ได้ยินไหมโม..โม ..โม....* ผมได้ยินเสียงไอคิมมันเรียกผมมาตามสาย..แต่ผมไม่สามารถพูดตอบโต้มันไปได้เลย ก้ในเมื่อไอเก่งมันยังไม่ยอมปล่อยปากผมซะที..ตอนนี้ผมรู้สึกโกรธไอเก่งมันขึ้นมานิดๆ...
ผมจึงตัดสินใจกดตัดสายไป..แล้วออกแรงอีกครั้ง..ยกมือขึ้นผลักมันออก แล้วเอาตีนถีบไอเก่งมันไปสุดแรง...
“โอ๊ะ...โอ้ย” ไอเก่งมันกระเด็นหวือ ลงไปกองอยู่กับ พื้น...
“อย่าทำแบบนี้อีก พี่ไม่ชอบ” ผมยืนกำหมัดไว้แน่น แล้วจ้องหน้าไอเก่งมันเขม็ง..
“หึหึ...พี่คุยกับใครอะ..แฟนเหรอ..คิม ชื่อ ผู้ชายไม่ใช่เหรอ” ไอเก่งมันเงยหน้าขึ้นมองผม แววตามันเจ็บปวดมากมาย น้ำเสียงมันดูขืนๆไงชอบกล...
“เธอ..ไม่เกี่ยว..” ผมเริ่มจี๊ด แล้วครับ ตอนนี้..
ขยับตัวยืนหันหลังให้ไอเก่งมัน เอามือเท้าสะเอวอย่างพยายามระงับความโกรธ โกรธที่ไอเก่งมันทำอะไรบ้าๆ จนทำให้ไอคิมมันผิดสังเกตุ....(ความจริงเค้าผิดสังเกตุก็เพราะมึงอะแหละ)
“ผมไม่เกี่ยว งั้นเหรอ...หึ..แล้วที่พี่กับผมทำกันเมื่อกี้..อะ..มันคืออะไรอะพี่..หา..บอกผมหน่อยสิ..มันไม่ได้ทำให้ผมกับพี่เกี่ยวข้องกันเลยเหรอ..หรือว่าพี่...ไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย” เสียงไอเก่งมันแผ่วๆอยู่ที่ข้างหู ผมนี้เอง และอีกครั้ง กับแขนทั้ง 2ข้างของมันที่โอบกอดมาทางด้านหลัง
“ผมชอบพี่นะ...ชอบพี่มากด้วย...ผมไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายด้วยกันแบบนี้เลยนะพี่...ผม..” พร้อมกับเสียงที่เงียบไป ผมรู้สึกถึงแรงสั่นน้อยๆจากเนื้อตัวที่แนบอยู่ด้านหลังผม..รู้สึกอึ้งเล็กๆครับ..
‘พี่รักตาหวานนะครับ..รักมากด้วย พี่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนเลยนะ ตาหวานเป็นคนแรกนะครับ’… ‘เรารักนายนะโม..เราจะทำให้นายรักเราให้ได้ นายต้องรักเราคนเดียว นายต้องเป็นของเราคนเดียว’..รู้สึกมีก้อนสะอื้นแล่นมาจุกอยู่ทีคอหอย จนทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อก...
ผมขยับมือไปจับมือไอเก่งมันไว้อีกครั้ง...แล้วหันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับมัน ไอเก่งมันร้องไห้จริงๆด้วย...อย่าทำให้ใครเจ็บเพราะความเห็นแก่ตัวของมึงอีกเลยนะไอโม...
“เก่ง..พี่ก็ชอบเก่งนะ...” ไอเก่งมันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม..ตาเป็นประกายเลยครับ..แล้วมันก็ซบหน้าลงกับไหล่ผม..
“ก็แค่ชอบนั้นแหละเก่ง...พี่..มีคนที่พี่..รัก อยู่แล้ว...และเค้ารักพี่มากด้วย..ขอโทษนะที่ทำแบบนั้นกับเก่ง...พี่ขอโทษ” ผมพูดเบาๆอยู่กับซอกคอมัน...
“แล้วผมหล่ะ..พี่...ชอบของพี่...มันซักแค่ไหนกันอะ...ฮึก” ไอเก่งมันร้องไห้ออกมาเบาๆ แล้วรัดตัวผมไว้แน่น แน่นเหมือนว่ามันกลัวว่าผมจะหนีหายไปยังไงยังงั้น..
“ก็ชอบไง...เก่งเป็นเด็กดีนะ..น่ารัก...น่ารักจนทำให้พี่เกือบทำอะไรบ้าๆลงไป......”ผมดึงตัวไอเก่งออกจากตัวผม จับบ่ามันไว้ทั้ง 2ข้าง แล้วจ้องตามันอย่างขอโทษ..ไอเก่งมันยังร้องไห้ไม่หยุดครับ แววตามันกำลังผิดหวัง ผิดหวังอย่างมาก..
“ฮึก..พี่..แล้วถ้าผมบอกว่า..ผมยอมหล่ะ ยอมให้พี่ทำไรบ้าๆกับผม..พี่จะว่าไง..ฮือ....”ผมมองหน้าไอเก่งมันอย่างเอ็นดู...
“ก้อไม่ว่าไง..ก็ขอบใจไง..ที่จะยอมมอบความบริสุทธิ์ให้พี่...”ผมพูดยิ้มๆ รู้สึกโล่งๆสบายใจยังไงบอกไม่ถูก..แปลกดีแฮะเมื่อกี้ยังรู้สึกวุ่นวายใจอยู่เลย...
“เอ๊ะ...ยังบริสุทธิ์ อยู่รึเปล่าเนี๊ยะ ตรงนี้อะ...” ผมพูดพลางเลื่อนมือลงไปบีบก้นไอเก่งมันแรงๆทีนึง..
“โอ๊ะ...พี่อะ..ผมยังไม่เคยโดนผู้ชายเอามาก่อนเลยนะ...”ไอเก่งมันพูดท่าทางงอนๆครับ...มันหยุดร้องไห้แล้วอะ แต่ยังมีสะอื้นอยู่บ้าง...
“อ๋อ..เหรอ...เลยกะจะให้พี่ช่วยเปิดบริสุทธิ์ว่างั้น หึหึ” ผมพูดพลางดึงไอเก่งมันข้ามากอดไว้หลวมๆ...
“ปล่าว..ผมกะจะเปิดบริสุทธิ์ พี่ต่างหาก...”ไอเก่งมันพูดอู้อี้อยู่กับซอกคอผม...
“หึ..หึหึ” พูดตรงจริงๆ..แต่เสียใจด้วยน้อง..พี่ไม่มีความบริสุทธิ์เสียให้น้องแล้วหล่ะ...อันนี้ผมก็ได้แต่คิดในใจครับ...ไม่พูดหรอก..
“ไม่มีทางหรอก..กับเราอะ..พี่ขอเป็นคนทำเองดีกว่า หึหึ” ผมพูดพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี..ก้นหวานๆของข้าพเจ้ามีไว้ให้ไอคิมคนเดียวครับ...
“ถ้าเป็นพี่...จะให้เป็นอะไรให้ทำอะไรผมยอม”มันพูดเสียงแผ่วๆแล้วดันตัวออกห่างจากผม..นิดนึง..
“พี่ทำเถอะ ผมยอมจริงๆนะ”ไอเก่งมันพูดเบาๆท่าทางอายๆอะครับ...คำพูดตรงๆของมันทำให้ผม..เขิลพอควรนะ..น่ารักจังเลยมัน...
“ไม่หล่ะ...พี่ไม่อยากทำร้ายเก่ง...เก่งเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว....” ผมพูดยิ้มๆแล้วยกมือขึ้นขยี้หัวมันด้วยความเอ็นดู..(แต่ไม่อยากดูเอ็นนะ..เอ๊ะหรือจะมีอยู่นิดๆ)
“เมื่อกี้พี่ยังอยากจะทำอยู่แท้ๆอะ..พอคุยทอสับ พี่ก็ดูแปลกๆไป..คนที่ชื่อคิม.เป็นคนที่พี่รักคนนั้นใช่ไหม...พี่มีแฟนเป็นผู้ชายเหรอ...” ไอเก่งมันยังวกกลับมาเรื่องเดิมอีกจนได้ครับ...
“เอ่อ..ยังไงดีหล่ะ...อย่ารู้เลยว่าเค้าคนนั้นเป็นใครอาจจะใช่หรือไม่ใช่คิมก็ได้...เรื่องบางเรื่องไม่รู้จะดีกว่านะ...”ผมพูดออกมาแผ่วๆอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี..ยังไงซะผมก็ยังไม่อยากให้ใครรู้อยู่ดีว่าไอคิมกับผมไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดา..
“แต่ผม...”
“นี้พอได้แล้วน่า...ไม่ต้องถามไม่ต้องพูดอะไรแล้ว..แต่งตัวให้เรียบร้อยซะ..พี่หิวมากเลยตอนนี้อะ...ไปหาไรกินกันดีกว่านะ” ผมพูดยิ้มๆ แล้ว ดึงตัวออกจากอ้อมกอดไอเก่งมัน ผมรีบติดกระดุมเสื้อ รัดเข็มขัดแต่งตัวให้เรียบร้อย...
โดยมีสายตาไอเก่งมันมองตามผมอยู่ตลอดเวลา..แววตามันยังมีแววสงสัยปนผิดหวังอยู่เลยอะครับ...
“อย่าคิดมาก...พี่ยังรู้สึกดีๆกับเราอยู่นะ...พี่กับเก่งเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว...อย่าให้มันเป็นมากกว่านี้เลยนะ...ไม่งั้นคนที่จะเจ็บก็คือเก่ง...เข้าใจใช่ไหม” ผมพูดเสร้จ ก็เอากระเป๋าสะพายมาคล้องไหล่...
“พูดเป็นคนดีเชียว...ทั้งๆที่เมื่อกี้..ก้เกือบจะขย้ำผมไปแท้ๆ...”ไอเก่งมันบ่นอุบอิบ แล้วมันก็ยื่นมือมาดึงกระเป๋าออกจากไหล่ผม..
ผมก็ได้แต่หัวเราะเหอๆอย่างเขิลๆอะครับ...เฮ้อ..กูหนอกูโดนไอเก่งมันย้อนเข้าให้แล้วไหมหล่ะ เสียหายหลายแสน..คึคึ..เกือบไปแล้วจริงๆ นึกภาพไม่ออกว่าถ้าเมื่อกี้นี้ไอคิมไม่โทรมาซะก่อน กูกับไอเก่งยังจะคุยหยอกล้อกันแบบนี้ได้อีกไหม...แย่จริงเลยกู...คิมเอ้ย มาซะทีสิวะ จะลงแดงตายอยู่แล้ววววววว...แม่ม..
คราวนี้กูอดใจไหว...แต่คราวหน้าไม่แน่นะเว้ย...ผมคิดพลางมองตามหลังไอเก่งมัน...ก็มึงดูดิ...ไอเก่งมันน่ารักขนาดนี้...กูจะทนไปได้ซักกี่น้ำ แถมไอเก่งมันยังเป็นใจกะกูซะเหลือเกินเฮ้อ...รีบๆมานะมึง ไม่งั้นจะมาโทษกูไม่ได้นะ.
-
ตอนที่ 24
หลังจากผมพาไอเก่งไปเลี้ยงข้าวปลอบใจแล้ว...โดยระหว่างกินข้าว ไอเก่งมันก็ประชดประชันผมเป็นระยะ จนผมขำก๊าก ก็หลายครั้ง น่ารักนะครับมันไอเก่ง หึหึ..(เมื่อก่อนนะครับทุกวันนี้มันกลายเป็นหนุ่มหล่อไปแล้ว) ผมก็พาไอเก่งไปส่งห้องอะครับ...ก่อนลงรถมันยังหันหน้ามาจุ๊บปากผมด้วยอะ..เอ่อ..เฮ้อ..ยั่วกูจริง.แม่มเดี๊ยะเถอะมึง..ฮึ่ม..
พอส่งมันเสร็จผมก็กะถอยรถกลับห้องพักผม..แต่ว่าผมยังถอยไปได้ไม่เท่าไหร่เลย..ไอเก่งมันก็วิ่งหน้าเริดตรงดิ่งมาหาผม..ผมจึงหยุดรถไขกระจกลงแล้วมองหน้ามัน..
“พี่..พี่สมชายชวนเล่นรัมมี่...แฮก..” ไอเก่งมันเอามือเท้าประตูรถผม แล้วพูดพลางหอบแฮกๆ..
“อืม..เอาไงดีหล่ะ...”ผมคิดนิดนึงครับ อยากเล่นเหมือนกัน..แต่กลัวพาลูกน้องเสียงานครับเหอๆ
“นะพี่..ผมอยากอยู่กับพี่อีกนิดอะ นะ” ไอเก่งมันมองผมอย่างอ้อนๆ...
“หึ..เวอร์ไปแหละไอเก่ง...เฮ้อ..เออ.ก็ได้วะ..หลบไป” ผมพูดยิ้มๆพลางส่ายหน้า
“เย้ๆ...” ไอเก่งมันร้องเย้ๆ พลางกระโดดหลบรถผม
พอผมจอดรถสนิทดีแล้ว ผมก็เอากระเป๋าคล้องไหล่ แล้วเปิดประตูรถออกมาโดยมีไอเก่งยืนยิ้มแฉ่งรออยู่แล้ว แล้วมันก็ดึงกระเป๋าผมไปถือไว้เช่นเดิม ผมยิ้มให้มันอย่างเอ็นดู
“เล่นห้องใครวะเก่ง ห้องพี่สมชายหรือห้องเอง” ผมถามมันเบาๆ
“ห้องผม” ไม่พูดเปล่ามันยื่นมือมาจับมือผมไว้แน่นแล้วลากผมให้เดินไปกับมัน..
“มาแล้ว..พี่โมมาแล้วครับ...ครบขาพอดี เหอๆ” พอเดินเข้ามาในห้องไอเก่งมันก็พูดดังๆพลางหัวเราะเหอๆอะครับ..
“พูดดังไปแล้วมึงไอเก่ง..ไปตามไอเล็กมา..หรือมึงจะเล่น” คนที่พูดนี้คือพี่เดชครับ..รูมเมทไอเก่งมันคิคิโฟร์แมนอีกคนหน่ะครับ.
.พี่เดชยังพูดไม่จบเลยครับไอเก่งมันก็วิ่งพรวดไปซะแล้ว เฮ้อ..และในห้องนั้นนอกจากพี่เดชแล้วก็มีพี่สมชายนั้นแหละครับ...พอพวกพี่เค้าเห็นผมก็ยิ้มให้ผมนิดๆ แล้วจัดที่ทางให้ผมนั่ง ....เล่นด้วยกันมาครั้ง 2 ครั้งแล้วครับ..หุหุ...แต่ทุกครั้งจะเป็นช่วงเงินออกอะครับ ไม่รู้วันนี้คิดอะไรกันถึงอยากเล่น ผมก็ไม่ขัดศรัทธาหรอกครับ..เครียดมาทั้งวันอยากพักสมองบ้าง...ซึ่งความจริงแล้วเล่นรัมมี่นี่ไม่ได้พักสมองเลยครับ ยิ่งเป็นการใช้สมองที่สิ้นเปลืองจนปวดหัวตึบจริงๆ
“มาแล้วคร้าบ...” ไอเก่งมันพูดเบาๆ อย่างกลัวว่าจะโดนด่าอีก..แล้วมันก็เดินมานั่งลงข้างๆผม..ตามหลังมาด้วยพี่เล็ก
“พี่ๆครับ..กติกาของผมยังเหมือนเดิมนะ..หึหึ” ผมพูดยิ้มๆให้พวกพี่ๆขาไพ่ของผม
กติกาของผมก็คือ..จะเลิกไม่เกิน ตี 1 พอถึงตี 1 ปุ๊บต้องเลิกทันที ถ้าไม่ตั้งกติกาไว้แต่เนิ่นๆ คืนนี้ก็ไม่ได้หลับได้นอนกันหรอกครับ..มีหวังสว่างคาตา เหะๆพวกพี่เค้ายิ้มๆกัน เป็นอันว่ารับรู้ และจากนั้นวงพนันของพวกผมก็ได้เริ่มขึ้นอย่างเงียบๆ...
ในระหว่างการเล่นไอเก่งมันก็เข้ามานัวเนียผมตลอดเวลา เหมือนเด็กขาดความอบอุ่นเลยมันอะ..เอาคางมาเกยไหล่ผมบ้าง มาจับมือผมบ้างตอนผมถือไพ่อะนะ แต่มันก็ทำเนียนๆอะนะครับ..ไม่มีใครเค้าคิดมากอยู่แล้วนอกจากผม หึหึ..ยั่วกูจริงมึง..เดี๊ยะเถอะได้เสียตัวจริงๆหรอก...ฮึ่ม...
จาก 2 ทุ่ม เป็น 3 . 4 .5 จนในที่สุดก็ถึงตี 1 ครับ ได้เวลาที่ผมต้องกลับห้องไปนอนซะทีเฮ้อ..เหนื่อยโคตรปวดหัว..แต่หนุกดีครับเหอๆ...และก็เช่นเคยครับไอเก่งมันไม่ได้เล่นกับเค้าเล้ย แทนที่มันจะหลับจะนอนแต่ก็เปล่า เฮ้อ พอผมจัดของเรียบร้อยก็เตรียมตัวกลับ ไอเก่งมันก็เดินมาดึงกระเป๋าสะพายผมไปถือไว้แล้ว ก็เดินนำหน้าผมไปที่รถ..
พอผมเข้าประจำที่คนขับเรียบร้อย..ไอเก่งมันก็เคาะกระจกรถป๊อกๆ..ผมจึงจำเป็นต้องเลื่อนกระจกลง...
“มีไรอีกอะ..” ผมถามมันทำหน้ารำคาญนิดๆจริงๆแล้วไม่ได้รำคาญหรอกครับ
“พี่ครับ...ผมไปนอนกับพี่นะ....”ไอเก่งมันมองผมแล้วทำหน้าอ้อนๆ
“ไม่..ไปนอนได้แล้วไป...อ๋อ..อีก 2-3 วันก็ต้องไปสอบแล้วไม่ใช่เหรอ...อ่านหนังสือบ้างปล่าว” ผมปฏิเสธมันเสียงแข็ง แล้ว ถามมันกลับเรื่องสอบของมัน
“พี่อะ...อ่านบ้างเหมือนกันครับ....พี่ให้ผมไปนอนด้วยนะ...ผมจะทำให้พี่หลับสบายเลย..จริงๆนะ” ไอเก่งมันตอบคำถามผม แล้วลอยหน้าลอยตาพูดอะครับ..
“เฮ้อ..ทะลึ่งแล้วเอง..ไปๆ..พี่จะกลับแหละ..อ๋อ...ไม่ต้องไปทำงานแล้วนะ..ระหว่างนี้อะ..อ่านหนังสือซะ...เข้าใจปล่าว” ผมพูดยิ้มๆอย่างระอามัน แล้วยกมือขึ้น ขยี้หัวมัน..ไอเก่งมันมองผมตาละห้อยแล้วดึงมือผมที่ลูบหัวมันอยู่เมื่อกี้มาจุ๊บเบาๆ แล้วมันจึงปล่อย ผมก็ตกใจอะครับ กลัวคนเห็นอะ..
“เก่ง..เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้าหรอก...ระวังหน่อยสิ..”ผมพูดเสียงดุๆกับไอเก่งมัน...
“โทษครับ..ก็ผมอดใจไม่ได้นี้นา...พี่พรุ่งนี้ผมหยุดงานอะ..พี่จะมาหาผมปล่าว...” ไอเก่งมันยังไม่เลิกครับ มันยังอ้อนผมอยู่นั่น
“พี่จะมาหาเองทำไม..ตั้งใจอ่านหนังสือไป...เฮ้อ...เดี๋ยวเถอะเอง เดี๊ยะเตะตูดให้ไปๆ..ไปนอน..พี่ง่วงจะแย่แล้ว..”ผมพูดกับมันอย่างรำคาญนิดๆแล้วครับตอนนี้..
“ครับ...” ไอเก่งมันพูดเบาๆ แล้วเดินคอตกออกจากรถผมอะครับ...
ผมมองตามหลังมันไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ แม่ม จะคิดมากอะปล่าววะ แล้วนี้มันจะอ่านหนังสือรู้เรื่องไหมนี้..เฮ้อ..มึงนะมึงไอโมไม่น่าเลย...
“เก่ง..มานี้ซิมา” ผมตัดสินใจเรียกไอเก่งมันเบาๆ...
ไอเก่งมันค่อยๆหันหน้ากลับมาหาผม แล้วเดินกลับมายืนที่เดิมของมันเมื่อกี้...ผมมองซ้ายมองขวา...แล้วเอามือไปดึงคอไอเก่งมันลงมาใกล้ๆ..แล้วจุ๊บลงเบาๆที่แก้มมัน..แล้วผมจึงปล่อยมัน
“ตั้งใจอ่านหนังสือ...อนาคตของเก่งอยู่ในมือเก่งนะ..พี่จะเป็นกำลังใจให้..อย่าคิดอะไรมากหล่ะ..เข้าใจไหม..” ผมพูดกับมันยิ้มๆอย่างให้กำลังใจ ไอเก่งมันยิ้มรับหน้าบานเลยครับ...
“สำหรับเรื่องพี่ กับเก่ง...เอาไว้สอบเสร็จเราค่อยมาคุยกันอีกทีนะ..พี่ไปหล่ะ” แล้วผมก็ค่อยๆเคลื่อนรถออกจากลานตรงนั้น..
โดยมีไอเก่งยืนมองรถผมอยู่นั่น ผมยังเห็นมันยืนโบกมือให้ผมหย่อยๆ จนในที่สุดมันก็ลับสายตาผมไป...
และในที่สุดผมก็ขับรถกลับถึงห้องพักผมซักที ใช้เวลาไม่นานหรอกครับประมาณ 10 นาทีได้อะ..จัดการล๊อกรถเสร็จ ผมก็เดินไปขึ้นลิฟท์แล้วลิฟท์ก็ค่อยๆเคลื่อนพาผมไปยังชั้น 6 ซึ่งเป็นชั้นที่ผมพักอยู่...
พอผมออกจากลิฟท์ผมก็ได้ยิน เสียงเหมือนคนดีดกีต้า แว่วๆเข้าหูมา..ในใจตอนนั้นก็คิดแหละครับว่าใครมานั่งดีด กีต้า ตอนตี 1 ตี 2 วะ..คึกอะไรเนี๊ยะ..คิดอย่างขำๆอะครับ...ยิ่งผมเดินใกล้ห้องผมเข้าไปเท่าไหร่เสียงกีต้าก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ..แต่ก็ไม่ได้ดังอะไรขนาดนั้นหรอกนะครับ แต่อาจจะเพราะนี้มันดึกมากแล้ว จึงทำให้เสียงดีดกีต้าเบาๆ มันดังก้องเลยทีเดียว.
.และผมคาดว่าเสียงที่ได้ยินน่าจะมาจากแถวๆบันไดหนีไฟ..ซึ่งอยู่ติดกับห้องผมนี้เอง..ผมจึงไม่ได้คิดอะไรมาก....ผมควานมือเข้าไปในกระเป๋าสะพายผมแล้วหยิบกุญแจห้องออกมาเตรียมไขเข้าไป
“โม..ไปไหนมา...” เสียงเบาๆห้วนๆที่คุ้นเคยทำให้ผมต้องหันขวับกลับไปมอง
แล้วผมก็ต้องตาค้าง ยืนนิ่งอยู่กับที่..กูต้องฝันไปแน่ๆ ฝันแน่ๆ...ผมมือไม้สั่นไปหมดจนกุญแจที่อยู่ในมือร่วงลงกระทบพื้นดังก้อง เสียงที่ดังขึ้นทำให้สติผมมันกลับคืนมา..
“คิม..คิม..คิม..” ผมพูดคำอื่นไม่ออกเลย..ผมถลาตัวเข้าไปหาไอคิมมันด้วยความคิดถึง...อ้อมกอดที่คุ้นเคยได้กอดรัดตัวผมไว้แน่น...มันทำให้ผมรุ้ว่ามันก็คิดถึงผมมากเหมือนกัน...ผมซุกหน้าลงกับอกไอคิมมันแขนโอบลำคอมันไว้แน่นไม่แพ้กัน...คิดถึง..ไอคิมบ้าในที่สุดมึงก็มาหากูซะที..ฮือ...
-
ตอนที่ 25
“โม เข้าห้องก่อนดีไหม...” พูดเสร็จไอคิมมันก็ก้มลงจุ๊บแก้มผมแรงๆทีนึง มันปล่อยแขนออกจากตัวผมข้างนึงส่วนอีกข้างมันก็จับที่เอวผมแน่น..แล้วก้มลงหยิบกุญแจที่ผมทำหล่นลงพื้นทางเดินเมื่อกี้..
จากนั้นมันก็จัดการไขกุญแจเปิดประตูห้องเข้าไป มันดันหลังผมให้เข้าห้องไปก่อน แล้วมันจึงเดินตามผมเข้ามาพร้อมกับ กีต้า และกระเป๋าใบโตที่ถืออยู่ในมือ ตอนนี้ผมยืนมองมันนิ่งๆ ด้วยความคิดไม่ถึงว่ามันจะมาหาผมวันนี้ ..และดูเหมือนว่ามันจะอยู่กับผมนานเสียด้วย..
พอมันเข้ามาในห้องมันก็วางของทุกอย่างลงกับพื้น ส่วนตัวมันก็เดินไปหงายหลังผึงลงบนเตียงนอนผม โดยมีผมยืนมองตามมันไปทุกฝีก้าว..ผมมีอะไรจะพูดจะบอกมันมากมาย แต่ผมพูดไม่ออก ในใจผมมันมีแต่ความดีใจ ตื่นเต้น..และความคิดถึงที่มันอัดแน่นอยู่เต็มหัวใจ...
ผมไล่สายตาสำรวจไปตามเนื้อตัวของมัน ผมหยักศกที่ปกติมันจะจัดทรงไว้อย่างเรียบร้อย วันนี้ ดูยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงเอาเสียเลย..ตาคมๆดุๆ ที่มองผมทีไรผมจะรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆทุกครั้ง...ตอนนี้ปิดสนิท..ขอบตาดูคล้ำๆเหมือนคนไม่ค่อยได้นอนด้วย..น่าสงสารจัง..ไปทำไรมาว้า..ผมค่อยๆเดินเข้าไปหามันช้าๆ..ผมมองจมูกโด่งๆของมันที่ผมเคยอิจฉาและอยากมีแบบมันบ้างแต่ชาตินี้คงหมดหวัง..ผมมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงแล้วยื่นมือไปลูบสันจมูกมันเบาๆ..ไอคิมมันสะดุ้งนิดนึง แล้วลืมตาขึ้นสบตากับผม..ตามันแดงๆ ด้วยอะ..มึงอย่าบอกกูนะไอบ้าคิม ว่าเมื่อกี้มึงหลับ หงือ...
“โม..อือ..โทษที..เราเผลอหลับไปเหรอ..” ไอคิมมันพูดเสียงเพลียสุดฤทธิ์..
“อือ..เหนื่อยมากเหรอ..” ผมถามมันเบาๆ แล้วทรุดตัวลงนั่งขอบเตียง โดยที่มือก็ยังลูบไล้ไปตามใบหน้าของไอคิมมันอยู่
“อืม..วัน 2 วันที่ผ่านมา เราไม่ค่อยได้นอนหน่ะ..แก้งานส่งอาจารย์..” มันพูดพร้อมรอยยิ้มเนือยๆ..ผมมองมันประมาณว่าแล้วเสร็จยัง.ไอคิมมันยิ้มๆ แล้วยกมือขึ้นมายึดมือผมไว้ มันจูบที่ฝ่ามือผม แล้วจ้องตากับผมเขม็ง..
“เหลืออีกนิดหน่อยอะ ยังไม่เสร็จ..เราเป็นห่วงนายเลยให้พวกเพื่อนๆเรามันจัดการกันเอง...” มันพูดพลางออกแรงดึงมือผม ผมก็รู้งานครับ ฮี่ๆ เลยล้มตัวลงไปซบอกมัน...และอ้อมแขนอันอบอุ่นของมันก็กอดกระชับที่ตัวผมทันที..
“ไม่เห็นจำเป็นเลย..ทำงานให้เสร็จก่อนค่อยมาก็ได้หนิ” ปากก็พูดให้ดูดีไปงั้น จริงๆ แล้วดีใจแทบตายคิคิ
“อือ..ก็อย่างที่บอก เราเป็นห่วงนาย..เมื่อตอนเย็นเกิดอะไรขึ้นกับนายกันแน่อะ..หือ..ทำไมต้องร้องไห้ด้วย..”ผมใจหายวาบครับ..ตัวเกร็งขึ้นมาทันทีเลยทีเดียว และคิดว่าไอคิมมันคงรู้สึกได้ครับ
“ว่าไง ต้องเกิดอะไรขึ้น กับนายแน่ๆใช่ไหม บอกเรามา” ไอคิมมันพูดแล้วพลิกตัวให้ผมไปอยู่ด้านล่างมันโดยมีมันนอนทับผมไว้ทั้งตัว ตามันก็มองผมดุๆ อีกแล้วอะครับ...
“ไม่มีอะไรมากหรอก เอ่อ..เราแค่ตกใจอะไรนิดหน่อยอะ..แล้วเด๋ว เราจะเล่าให้นายฟังก็แล้วกัน...” ผมพูดกับมันยิ้มๆ ไม่อยากให้มันเป็นกังวลอะครับ และดูท่าทางมันจะเพลียมากซะด้วย..และผมก็เหนื่อยพอๆกันกับมันนั้นแหละ
ผมจึงยกมือขึ้นโอบรอบคอมัน แล้วดึงให้ใบหน้ามันลงมาหาผม..และริมฝีปากอุ่นๆนุ่มๆของมันก็แตะเบาๆที่ริมฝีปากของผม พอริมฝีปากเราเจอกันไอคิมมันก็เริ่มจูบ จุ๊บๆ ที่ปากผมด้วยอาการหยอกล้อ
“สัญญานะ ว่าจะบอกเราทุกเรื่อง เล่าทุกอย่างตลอดเวลาที่นายกับเราไม่ได้เจอกันให้เราฟังทั้งหมด...สัญญาไหม” ไอคิมมันพูดเบาๆติดกับริมฝีปากผม..ผมยิ้มนิดๆ แล้วพยักหน้ารับมันเบาๆ..
ไอคิมมันมองผมตาวาว แล้วจรดริมฝีปากของมันลงมากับริมฝีปากผมอีกครั้ง มันระเลียดจูบ ริมฝีปากผมจากเบาๆ และเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ และแล้วลิ้นร้อนๆของมันก็ได้เข้ามาสำรวจในโพรงปากผม..ผมเริ่มหายใจขัดๆแล้วครับตอนนี้...จูบแบบนี้ ริมฝีปากนี้ซินะที่ผมรอคอย..และคิดถึงจนใจจะขาดรอนๆ..ไอคิมมันจะรู้ไหมนะว่าผมคิดถึงมันมากขนาดไหน...
“คะ คิม..ปะ ไป อาบน้ำก่อนดีไหม..เราเหนียวตัวจัง..” ผมขยับริมฝีปากผมพูดกับไอคิมมันเสียงอู้อี้
ไอคิมมันไม่ยอมตอบและดูท่าจะไม่สนใจด้วยครับ..มันเริ่มซุกไซร้ริมฝีปากมันไปตามใบหน้าของผม..และมือมันก็เริ่มอยู่ไม่สุขครับ มือมันเลื้อยเข้าไปในกุงเกงในผมแล้วอะ...
“อือ..คิม..อา...พอก่อนไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ..อา..อาบน้ำด้วยกันนะคิม. โอ๊ะ.” ผมยังพูดไม่ทันขาดคำเลยครับ ผมก็ต้องร้องอย่างตกใจ
เมื่อไอคิมที่เมื่อกี้ดูท่ามันเหมือนกับจะไม่สนใจคำพูดของผม มันเอาแต่ลูบไล้หยอกล้อยู่กับน้องน้อยผม จนน้องผมมันตื่นซะแล้ว...มันปล่อยน้องน้อยผมก้มหน้าลงจุ๊บที่น้องน้อยผมเบาๆ แล้วมันก็ลุกขึ้นโดยดึงตัวผมขึ้นไปด้วย มันช้อนมือเข้ามาอุ้มผม แล้ว เดินพาผมตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำ..มันมองผมตาเยิ้มเลยทีเดียว เล่นเอาผมเขิลไปเลยครับ..ผมจึงยกมือขึ้นทุบหัวมันเบาๆทีนึงแล้วจึงเอา แขนไปโอบรอบคอมันไว้กลัวตกหงะ..แล้วผมก็ซุกหน้าลงกับซอกคอมันอะครับ ไม่อยากสบตากับมันอะเขิล...
พอเข้ามาในห้องน้ำแล้ว ไอคิมมันก็จัดการวางผมลงยืนบนพื้นห้องน้ำแล้วจากนั้นมันก็จัดการถอดเสื้อผ้ามันออกทันทีอะครับ..ผมก็รู้งานอีกแล้วครับ แฮะ..รีบจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเหมือนกัน ไม่ใช่อารายหรอก กลัวเสื้อผ้าเปียกอะ..แฮะ..แต่ยังเหลือกุงเกงในไว้อะ..แบบเค้าอายอะ..เขิลเลยเหลือไว้หน่อยแฮะ ในขณะที่ไอคุณคิม มันยืนเปลือยล่อนจ้อน ไม่มีอะไรเหลือติดตัวเลยซักชิ้น และพอดีกับที่ตาผมมันไปบังเอิญ(บังเอิญจริงๆนะ) มองเห็นน้องน้อยไอคิมเข้า..เหงอ..น้องมันตื่นแล้วเหมือนกันหง่ะ..ผงกหัวทักผมด้วย..อายหนักครับ..(ถึงยังไงผมก็ยังไม่หน้าด้านพออะครับฮือ..)
“หึหึ..น้องเรามันคิดถึง...น้องนายมากเลยนะ..ดูดิ..มันผงกหัวทักทายแล้วอะ..ทำไมไม่ให้มันมาทักทายกันหน่อยหล่ะ..” ไม่พูดเปล่าครับ มันเอื้อมมือจะมาดึงกุงเกงในผมออกอะ..
ผมจึงรีบจับมือมันไว้ ไม่ให้มันก้าวล้ำเข้ามาหาน้องน้อยผมได้..ฮือ..ไอบ้ากูอายนะจากนั้นผมจึงเงยหน้าขึ้นไปมองมันอย่างงอนๆ หน้างอมากมาย อายจนงอนครับ….ไอคิมมันมองผมตาหวานหยดย้อยเลยทีเดียว เล่นเอาหัวใจผมแทบละลายกลายเป็นไอเลยทีเดียวครับ..อายก็อาย..อยากก็อยาก..งอนก็งอน..ไม่รู้จะทำไงดี เลยปล่อยมือไอคิมมัน แล้วหันหลังให้มันทันทีครับ เฮ้อ...อายชิบ
กูหนอกูไม่น่าชวนมันมาอาบน้ำด้วยกันเลยคิดผิดจริงๆ...ขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ..ทำไงได้หล่ะ กูไม่อยากให้ไอคิมมัน มาจูบทับรอยคนอื่นนี้หว่า...คิดแล้วก็ใจหายวาบครับ...กูยังไม่ได้นอกใจไอคิมมันใช่ไหม..ยังนะกูยังไม่ได้ทำอะไรกับไอเก่งมันเลย...
“โอ๊ะ อา..คิม...อือ...” และขณะที่ผมกำลังกังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเย็นอยู่นั้น..
น้ำเย็นๆจากฝักบัวก็พรมลงมาบนหัวตามเนื้อตามตัวผม..และจมูกปากร้อนๆของไอคิมยอดรักของผม ก็แตะลงที่ซอกคอผม.แรงๆ ตามอารมณ์ของเจ้าของที่ตอนนี้ผมว่ามันคง อยากเต็มทนแล้วมั้ง...พร้อมกับอ้อมแขนแข็งแกร่ง ที่สอดเข้ามากอดผมไว้จากทางเบื้องหลัง..
“เราคิดถึง นายมากเลยนะโม..คิดถึง คิดถึง จนตอนนี้ เราไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว อือ...โอ้ย..โม..เราทนไม่ไหวแล้ว” มันพูดยังไม่ทันจบ มันก็คว้าตัวผมให้หันหน้าไปหามัน
แล้วจากนั้นไอคิมมันก็ฉกริมฝีปากมันลงกับปากผมอย่างแรงเลยครับ..ลิ้นร้อนๆได้เข้ามาดูดดุน อยู่กับลิ้นผม ผมรู้สึกตกใจเล็กๆครับ กับอาการของขึ้นของไอคิมมัน...กลัวด้วยอะ ผมจึงยกมือขึ้นผลักมันออก
“อย่า ผลักเราเลยนะ...เราอยากฟัดนายจนใจจะขาดอยู่แล้ว..”มันพูดไปปากมันก็งับๆกัดๆ ไปตามใบหน้าซอกคอ บ่าไหล่ และหน้าอกผม..
“อือ..คิม..อา...” โอ้..หยิว มากมายครับ..นี้แหละคือสัมผัสที่ผมคิดถึง..
จากอาการผลักใสเมื่อกี้ ผมได้ยกแขนขึ้นโอบกอดไปรอบลำตัวไอคิมมัน ขาผมก็ยกขึ้นเกี่ยวขาไอคิมมันไว้เหมือนกัน ตอนนี้ น้องผมกับน้องมัน เสียดสีเบียดเสียดกันอย่างน่าหวาดเสียว และเร้าใจมากมายเลยครับ...โอ้ย หยิวสุดๆเลยอะ...
ไอคิมมันหันไปปิดฝักบัวแล้วคว้าสบู่มาฟอกไปตามเนื้อตัวผมกับมัน จนตอนนี้ เนื้อตัวผมกับมันลื่นไปด้วยฟองสบู่ ได้อารมณ์จริงๆเลยครับเพื่อนๆ ไอคิมมันลูบไล้ฟองสบู่ลงไปจนถึงน้องน้อยผม และก้นหวานๆของผมด้วย..ในขณะมือมันทำงาน ปากมันก็ดูดเม้มกัดริมฝีปากผมอยู่ ผมคิดว่าตอนนี้มันกำลังสะกดกั้นอารมณ์ตัวเองสุดๆไปเลย เพราะผมเห้นมันกัดฟันจนดังกร๊อดเลยแหละครับ..
“คะ..คิม...ทำเถอะ...นะ..ไม่ต้องทนหรอก...อือ....” ผมพูดยังไม่ทันจบไอคิมมันก็ฉกริมฝีปากวูบลงมาที่ปากผมอีกครั้ง
“อา..ขอบใจนะ เมียจ๋า.เราเข้าไปหล่ะนะ..อย่าเกร็งนะ” ไอคิมมันพูดกระซิบอยู่กับหูผม.
.มันเอาแขนมันสอดเข้าที่ใต้ขาผมและยกขาผมขึ้นข้างนึง..และดุนให้หลังผมไปติดกับผนังห้องน้ำ..คำว่าเมียที่ปกติผมจะรู้สึกขยักขย่อนยังไงชอบกล แต่วันนี้ ผมกลับรู้สึกตื้นตัน และปลื้มๆยังไงบอกไม่ถูกครับ..หรือว่าผมจะยอมรับจริงๆแล้วก็ได้ว่า ผมเป็นเมีย มัน...เขิลจัง .
และขณะที่ผมกำลังอิ่มอกอิ่มใจอยู่นั้นผมก็รู้สึกถึงอะไรแข็งๆร้อนๆ ที่ดุนดันอยู่ที่ ช่วงล่างผม..รู้สึกกลัวเล็กๆ ครับ...แต่ก็อยากเหมือนกัน ตื่นเต้นเร้าใจมากมาย ไม่เคยฟัดกันในห้องน้ำเลยอะ...เลยรู้สึกแปลกๆครับ..ตอนนี้ไอคิมมันจะทำอะไรผมก็ยอมทั้งนั้นแหละครับ...
ภายใต้สายน้ำที่เย็นฉ่ำจากฝักบัว..อารมณ์ของผู้ชายสองคนที่กำลังนัวเนียกันอยู่ขณะนี้ไม่ได้เย็นเหมือนกับสายน้ำเลย..
“อู้..คิม..เบาๆ..สิ..จะ เจ็บ..อือ.” ผมอุทานออกมาเบาๆ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าน้องน้อยของไอคิมมันได้เข้ามาในตัวผมแล้ว...
ถึงจะมีสบู่คอยหล่อลื่น แต่ด้วยขนาดของน้องไอคิม และด้วยผมห่างเหินเรื่องพวกนี้ไปนานจึงทำให้ผมรู้สึกเจ็บอยู่มากทีเดียว...และไอคิมมันก็ก้มหน้าลงมาจูบปากผมอีกครั้ง..และมันก็ดันพรวดเดียวน้องน้อยมันก็เข้ามาจุกแน่นอยู่ในตัวผมเลยทีเดียวครับ ไอโมถึงกับตาเหลือกครับ ร้องไม่ออก...และปากโดนปิดไว้แล้วเรียบร้อย...ทำได้แค่จิกเล็บลงไปบนหลังไอคิมมัน เพื่อบรรเทาความเจ็บ ที่แล่นผล่านไปทั่วตัวจนขาอ่อนยวบลงไปเลยทีเดียว
และทันทีที่ ไอคิมมันรู้สึกว่าผมขาอ่อนลง มันก็ดึงตัวผมขึ้นจนขาอีกข้างของผมที่ยืนติดพื้นอยู่นั้นลอยขึ้นมาจนพ้นพื้นห้องน้ำ..รู้สึกกลัวเล็กๆ ครับ แขนที่เมื่อกี้โอบกอดไปรอบลำตัวมัน ก็ได้เปลี่ยนมาเป็นโอบรอบคอมันแทน...
“เอาขา เกี่ยวเอว เราไว้สิ..โม..อือ..แน่น จัง..อือ..จะได้ไม่ตก..โอ้...” ไอคิมมันพูดเสียงกระท่อนกระแท่น
ผมก็รีบทำตามคำพูดของมันอย่างด่วนครับ เพราะตอนนี้อาการเจ็บมันได้หายไปแล้ว มีแต่ความรู้สึกหยิวๆ ที่เล่นแปล๊บๆ เข้ามาทุกครั้ง ที่ไอคิมมันขยับตัว จนแขนขาผมอ่อนไปหมด
“อู้ย ..อา...คิม คิม” ผมครางออกมาเบาๆ เมื่อไอคิมมันช้อนจับที่สะโพกผม แล้วเริ่มขยับตัวเข้าๆออกในตัวผม อย่างถี่ยิบ...
“อือ..โม...ดีจัง..อือ..ยังดีเหมือนเดิมเลย..ดีจัง..โอ้...” ไอคิมมันพร่ำพูดกระซิบกระซาบอยู่กับหูผมตลอดเวลา
“อือ...อา..” ผมสยิวจนเกินระงับแล้วครับตอนนี้...ไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ ผมจิกเล็บลงกับบ่าไอคิม และผมก็ก้มหน้าลงไปจูบปากกับมันเพราะรู้สึกหยิวจนทนจะไม่ไหวแล้ว...
ผมกับมันดูดปาก กันอยู่อย่างนั้นอยู่นาน พร้อมๆกับที่สะโพกของไอคิมมันก็ทำหน้าที่ส่งน้องน้อยมันเข้าออกในตัวผมอย่างถี่ยิบ ไม่ได้ลดความเร็วลงเลย ยิ่งเร็วจี๋ยิ่งกว่าเดิมซะอีก จนผมต้องผละริมฝีปากออกจากปากมัน อย่างกลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่...
“อู้..คิม..ไม่ไหวแล้ว..อีกนิด อีกคิม จะไปแล้ว จะไปแล้ว” และแล้วผมก็รู้สึกเหมือนตัวผมระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆตาพร่า.ไปหมด..ใจหวิวๆ..
“อา..ซี๊ดดดดดดดดดดดด” และในที่สุดอารมณ์ที่มันอัดแน่นอยู่ในตัวผมมาตลอดกว่า 2 เดือนที่ผมกับไอคิมไม่ได้เจอหน้ากันเลยก็ได้ถูกปลดปล่อยออกมาจนหมด...
หมดแรงสิครับไอโม..ผมกอดคอไอคิมมันไว้แน่นไอคิมมันเลื่อนริมฝีปากมากดจูบลงกับปากผมหนักๆทีนึงแล้วดันลิ้นเข้ามาดูดดันกับลิ้นผมอีกครั้ง ..และมันก็ไม่ขยับช่วงล่างมันแล้วครับตอนนี้..มันเดินไปนั่งแปะลงบนขอบอ่างอาบน้ำโดยมีตัวผมแกะเอาขาเกี่ยวเอวมันไว้ไม่ยอมปล่อยเช่นกัน.ไอคิมมันกดสะโพกผมให้กดนิ่งอยู่กับตัวมัน..มันกับผมจูบกันอยู่นานจนผมหายตัวสั่น ไอคิมมันจึงค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกจากปากผม.....
เราสองคนสบตากันนิ่ง..ผมอยากบอกอยากพูดว่าผมรักมันเหลือกัน..รักมันคนเดียว..รักมันหมดหัวใจ...แต่ผมก็พูดไม่ออก...และในที่สุดความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลของผมก็ได้ถูกปล่อยออกมา...น้ำตาผมไหล่พรากออกมา...ความห่วงหาตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกัน ความน้อยใจว่าทำไมมันถึงไม่มาหาผมซักที..มันได้ไหลออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม..
“ทำไม..ฮึก ถึงทิ้งเรา..ให้อยู่คนเดียว..ทำไมนายไม่มาหาเรา..ฮือ..ไหนบอกว่ารักเราไง..ฮือ...นายไม่รักเราแล้วใช่ไหม..ฮือ” ผมร้องไห้โฮออกมาและต่อว่าต่อขานไอคิมมันอย่างระงับเอาไว้ไม่อยู่..มือผมก็ฟาดไปตามใบหน้าของมัน
“โม..พอแล้ว ...เราขอโทษ..ขอโทษนะ...มันจำเป็นนี้นา..แต่ว่าต่อไปนี้ เราจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะ...นายไม่รู้หรอกว่าเรา..คิดถึงนายขนาดไหน..” ไอคิมมันหยุดพูดและจับมือผมที่ฟาดๆใบตามใบหน้าเนื้อตัวมันอยู่เมื่อกี้ไว้แน่น.ด้วยมือข้างเดียว...ส่วนมืออีกข้างมันก็ขยับเขามาเช็ดน้ำตาผมเบาๆ...
“เรายังรักนายเหมือนเดิมนะ..และมากกว่าเดิมด้วย...ยิ่งห่างกันไกลและนานมากเท่าไหร่ เรายิ่งรู้ว่า....เรารักนายมากรักจริงๆนะ..รักมากขนาดที่เราเองยังตกใจเลย...”ไอคิมมันพูดเสียงแตกพร่า ยังไงชอบกล..ผมรู้สึกว่าตามันจะแดงๆด้วยครับ..
พอไอคิมมันปล่อยมือผม ผมจึงยกแขนขึ้นไปโอบกอดรอบคอมันไว้อีกครั้ง..น้ำตาผมยังไหลไม่หยุดแต่ ตอนนี้มันไม่ใช่ความน้อยใจ ความกลัวไอคิมมันไม่รักอีกแล้ว แต่มันคือน้ำตาแห่งความดีใจ ดีใจที่..คนอย่างผมก็มีคนที่รักผมเหลืออยู่เหมือนกัน...
“แล้วนายหล่ะ...รักเราบ้างไหม...คิดถึงเราบ้างไหม...โม..หรือว่า..มีแต่เรา..ที่รักนายอยู่คนเดียว” ผมรู้สึกว่าน้ำเสียงมันเหมือนกับคนจะร้องไห้เลยอะ...หงือ..คนอย่างไอคิมนี้นะ...
ผมขยับหน้าออกจากซอกคอมัน แล้วสบตากับมันนิ่งๆ...
“จนขนาดนี้แล้ว...นายยังไม่รู้อีกเหรอว่า..เรารู้สึกยังไง...” ผมพูดอ่อยๆ อย่างเขิลๆไอคิมมันมองสบตากับผมตาหวานเยิ้มเลยทีเดียวครับตอนนี้
“เราไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง...เราอยากได้ยินนายพูดออกจากห้อยๆของนายมากกว่านะ” เอ๋า ไอนี้หลอกด่ากูหนิ. มันพูดยิ้มๆตาพราวเลยทีเดียวครับ...ผมจึงยกกำปั้นขึ้นทุบปึก เบาๆที่หัวมันที แล้วทำหน้างอให้มันทันทีครับ
“รอไปเถอะ ไม่พูดหรอกเว้ย...โอ๊ะ...”ผมพูดประชดมันเบาๆ และผมก็ต้องร้องอุทานขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อไอคิมมัน จับสะโพกผมแล้วยกตัวผมขึ้น และดึงให้สะโพกผมลง พอมันทำแบบนี้ น้องน้อยมันก็เริ่มขยับเข้าออกในตัวผมอีกครั้ง แม่ม..ลืมไปเลยกูว่ามันยังไม่ได้เอาน้องน้อยออกจากช่วงล่างกู ฮือ..อือ..
“ฮึ..อือ...ไม่เป็นไร.วันนี้นายไม่พูด..ซักวันนายก้อต้องพูดเองหล่ะ..วันนี้เราขอทำโทษคนปากแข็งให้หนำใจก่อนแล้วกัน..ฮา..อู้ โม..” มันพูดเสียงพร่าอยู่กับหูผม..แล้วจับสะโพกผมให้ขึ้นๆลงๆอยู่กับตักมันอย่างนั้นอยู่นานทีเดียวครับ..จนผมเรียบร้อยไปอีกครั้ง..
.และมันก็จับให้ผมคุกเข่าลงกับพื้นห้องน้ำ แล้วมันก็เข้ามาทางด้านหลังผม...มันกระแทกผมจนผมเข่าอ่อน แทบทรงตัวไว้ไม่อยู่ ผมซบหน้าลงกับขอบอ่าง น้ำตาไหลพราก..ด้วยความสุดหยิว...โดยมีไอคิมมันที่กระแทกเข้าออกในตัวผมอย่างถี่ยิบ และรุนแรง...อาๆ…
“อา..โม..เราจะไปแล้วนะ..เสร็จแล้ว เสร็จแล้วโอ้วววววววววโม เมียจ๋า อู้ยยยย” และพร้อมกับเสียงพูดที่แตกพร่าอยู่ทางเบื้องหลังผม...ผมซึ่งตอนนี้ก็สุดๆเหมือนกัน..ก้ได้ปลดปล่อยอารมณ์ออกมาอีกครั้ง เป็นครั้ง ที่ 3 โดยที่ผมไม่ต้องทำอะไรกับน้องน้อยผมเลยซักครั้งเดียว...
“อาๆ....คิม...ซี๊ดดดดดดดดดดดด” ผมครางออกมาเบาๆ และตัวผมก็กระตุ๊กอย่างรุนแรง
“อู้ ออกแล้ว...อาๆๆๆๆๆๆๆๆ”ไอคิมมันกระแทกเร็วจี๋ยิ่งกว่าเดิม และมันก็หยุดนิ่งพร้อมกับกดสะโพกผมให้แนบกับช่วงล่างมันแนบแน่น พร้อมกับเสียงครางที่ทอดยาว..และผมก็รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ฉีดเข้ามาในตัวผม..สะดุ้งเล็กน้อยครับ...
จากนั้นไอคิมมันก็ทรุดฮวบลงกอดจูบอยู่กับแผ่นหลังผม..ผมจึงผละหน้าออกจากขอบอ่างหันหน้ากลับมาจูบปากกับไอคิมมันอีกครั้ง...ไอคิมมันดึงตัวผมออกจากขอบอ่างแล้วตัวมันก็เข้าไปนั่งพิงขอบอ่างไว้แทนโดยมีตัวผมนั่งหมดแรงหมดสภาพอยู่ในอ้อมกอดมัน...
“อาบน้ำกันดีกว่านะ...สบู่แห้งหมดแล้ว หึหึ” ไอคิมมันพูดอย่างอารมณ์ดี..แล้วกดจมูกโด่งๆของมันลงกับแก้มทั้ง 2 ข้างของผม..
ตอนนี้ผมไม่มีแม้แต่แรงจะยืนด้วยซ้ำ รู้สึกแสบๆที่ช่างล่างยังไงบอกไม่ถูก พอนึกได้ว่าแสบเพราะอะไร ก็หน้างอขึ้นมาในบัดดล ครับ...เลยงับปากลงกับหัวนมไอคิมมันแล้วกัดแรงๆอย่างหมั่นไส้ และโมโหเล็กๆ..
“เอ๋า..เป็นหมาเหรอ..หึหึ..เด๋วเถอะ. เด๋วโดน..” ไอคิมมันดึงหน้าผมออกจากหน้าอกมัน แล้วพูดเสียงดุๆ คาดโทษผมอย่างไม่จริงจังนัก..แล้วมันก็กดปากลงจูบดูดดื่มกับปากผมอีกครั้ง..
พอมันผละหน้าออกจากหน้าผม ..มันก็ดึงตัวผมให้ลุกขึ้นพร้อมกับมัน จากนั้น มันก็เปิดฝักบัว และฟอกสบู่อาบน้ำให้ผม..ผมอาบเองไม่ได้แล้วครับ..มือสั่น ขาสั่นไปหมด..เจ็บเข่ามากเลยครับ..เจ็บแสบที่ก้นมากมายเลยทีเดียว...ฮือ...ส่วนไอคนที่มันบอกว่าเหนื่อยเหลือเกิน..จนเผลอหลับไปเมื่อครู่นี้ ตอนนี้มันสดชื่นกระดี๋กระด๋ามากมายเลยครับ หมั่นไส้หง่ะ...ฮือ..งอนครับ ทำไมมีแต่ผมที่หมดสภาพแบบนี้อะ...ฮือ...
และพอมันอาบน้ำให้ผมเสร็จ มันก็เดินอุ้มผมออกมาจากห้องน้ำทั้งเปียกๆนั้นแหละครับ มันไปปล่อยผมลงนั่งกับเก้าอี้.... แล้วมันก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเช็ดไปตามน้ำตัวผม และมัน..พอเช็ดตัวจนแห้งดีแล้ว มันก็จัดการอุ้มผม ไปวางไว้ที่เตียงอะครับ ..หง่ะ โดยผมรู้สึกว่ามันจะไม่สนใจเลยซักนิดว่าผมกับมัน ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้ากันเลย..
“คิม...เรายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยนะ...”ผมพ้อกับมันเบาๆ ตอนที่มันวางผมลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว..
“ใส่ทำไม..ใส่แล้วเด๋วก้อต้องถอด” มันยิ้มให้ผมพลางทำหน้าทะเล้น อะ...ผมก็ได้แต่มองมันอย่างไม่รู้จะว่าไรกะมันดี หมั่นไส้มากมาย หน้างอลงอีกแล้วครับ..พลิกตัวหันหลังให้มัน แล้วดึงผ้านวมมาคลุมตัวไว้ทันที..
“หึหึ...งอนอีกแล้ว...ทำไมเมียเรา ถึงได้ขี้งอนงี้น้า...หึหึ” ไอคิมมันพูดเสียงเริงร่า แล้วผมก็รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดลงที่ใบหน้าผม..พร้อมกับสัมผัสนุ่มนวลจากปลายจมูกของไอคิมมัน..
แล้วมันก็ถอยออกไป ผมได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ เดินห่างผมออกไป ผมก้ได้แต่นอนอมยิ้มด้วยความเป็นสุข...และซักพัก ไฟในห้องก็ดับวูบลง.ครู่เดียวครับเตียงผมก็ยุบยวบลง...ผ้านวมผมถูกดึงออก และแทนที่ด้วยเนื้อตัวเปลือยเปล่า ของไอคิมมัน..มือมันได้พาดมาที่เอวผมแล้วเกี่ยวให้ตัวผมเข้าไปชิดกับมันมากยิ่งขึ้น ผมจึงค่อยๆหันหน้าเข้ามาหามัน ไอคิมมันได้ดึงหัวผมขึ้น แล้วสอดแขนมันเข้ามาให้ผมหนุนแทน.. ผมจึงซุกซบลงกับอกมันได้อย่างสนิทแนบแน่นมากยิ่งขึ้น...
พร้อมกันนั้น ผมก็ได้ยกขาขึ้นเกี่ยวเอวมันไว้...แขนก็โอบกอดมันไว้แน่น ไอคิมก็เหมือนกัน มันกอดผมไว้แนบแน่นเหมือนกัน...วันนี้ผมเหนื่อยและล้ามากเหลือเกินขอนอนพักหน่อยแล้วกันนะ..เจอกันในฝันนะครับที่รัก ผมคิดอย่างครึ้มอกครึ้มใจ เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจร้อนผะผ่าวที่อยู่แถวๆหน้าผากผม..ไอคิมมันคงหลับแล้วครับ คงจะเพลียจัดจริงๆแฮะ..หึหึ เมื่อกี้ยังคึกเป็นม้าตกมัน อยู่เลย คิคิ ผมเงยหน้าขึ้นเอาปากไปจุ๊บกับปลายคางมันเบาๆ...ด้วยความรักอย่างสุดซึ้ง...
“ฝันดีนะ ที่รัก” พูดแล้วก็เขิลอยู่คนเดียว จนต้องมุดหน้าลงกับอกไอคิมมันอีกครั้งและผมก็ค่อยๆผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน....
(http://i199.photobucket.com/albums/aa225/n_a_e_w/text/kapook_20242.gif)
-
กริ๊ดดดดดน่ารักมากมายอยากมีแฟนแบบคิมจังหาได้ที่ใหนเนี้ย :give2:
ชอบเรื่องนี้มากมายไงว่างๆก็ส่งรูปพีโมกะพี่คิมมาให้ดูบ้างน๊าอยากรู้ว่าตัวจริงจาน่ารักแค่ใหน :m5:
-
:m10: ช่วงแน๋ว ลงกระหน่ำ ซัมเมอร์เซลล์ อิอิ
ถ้าโมมาอ่าน ที่ตัวเองเขียนอีกที จะเขิล หนักกว่าเดิมมะเนี่ย? ฮ่าๆๆๆ :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
:o8: แม๋ๆๆซินอ่า ก็เค้าอยากลงให้ทันถึงตอนปัจจุบันนิ ยางห่างกันอยู่เย๊อออ :m7:
-
อู๊ยยยยยยยยย สะใจ ชอบ :m10: :m10: :m10: เหอ ๆๆ :m10: :m10: :m10:
-
ตอนนี้มันยอดเยี่ยมไปเลย :m4: :m4: :m4:
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดด :m10:
ชอบมากมายยยยยยยยยย :haun4:
เหอ เหอ เหอ เอาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m11:
-
.........ได้ใจมากมาย..........
......... :m10: :m10: :m10: :m10:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย คุ้มค่าที่รอมากกกกกกกกกกกกเลยน่ะโม อิอิ
-
เหอ เหอ แน๋วลงยาวได้สะใจมาก :m10: :m10: :m10:
-
คิมกลัดมันน่าดู :m10: :m10: :m10:
-
ชอบคิมมาก ๆ เลย อ่ะ หื่นได้ใจจริง ๆ :m10: :m10: :m10:
สะใจ อ่ะ o3
-
คิดถึงจังเลยมาลงต่อได้แล้วนะงับ :m13:
เดียวผมจะลงแดงตายซะก่อน :m2:
-
ตอนที่ 26
“อือ...” ผมครางออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึก หยิวๆ ยังไงบอกไม่ถูก เคลิ้มๆ เหมือนฝันไป สัมผัสแผ่วๆที่น้องน้อยผม ทำให้ผมต้องขยับสะโพกโยกตามสัมผัสนั้นไป อู้ววววววว..หยิวเว้ย...
นอกจากสัมผัสแผ่วๆ ที่อยู่ที่น้องน้อยผม แล้ว ผมยังรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของใครบางคนเป่ารด คลอเคลียไปตามใบหน้าผม...ผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมอง เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริง หรือ ฝันไป..
พอผมลืมตาขึ้นมามอง ผมก้สบตากับตาเจ้าเลห์ของไอคิมมันเข้าพอดี...หัวใจกระตุกวูบ..ไอคิมมันมาได้ไง..ใช้เวลาในการประมวลผลหน่อยนึง..อ๋อ เมื่อคืน...ไอคิมมันมาเมื่อคืน..ในระหว่างที่สมองผมทำงานอยู่นั้น ไอคิมมันก็ก้มหน้าลงมาจุ๊บที่ปากผมแรงๆทีนึง..แล้วมันก็ถอนริมฝีปากออก แล้วกลับมาจ้องตากับผมเหมือนเดิม สีหน้าและแววตาของมันกำลังบอกผมว่ามันมีความสุขมากจริงๆ..
พอผมเห็นมันยิ้มให้ผมแบบนั้น ผมจึงยิ้มตอบมันไปบ้าง พร้อมกับยกแขนขึ้นไปโอบรอบลำคอไอคิมมันไว้ แล้วดึงเบาๆ ไอคิมก็ล้มตัวลงมาซบกับอกผมแล้ว..
“เรามีความสุขจังเลยอะโม...แล้วนายหล่ะ” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันพูดแผ่วๆอยู่กับหน้าอกผม..
“อือ..” ผมตอบรับมันเบาๆ ด้วยไม่กล้าตอบมากกว่านี้อะ
“โอ๊ะ..อืม คิมม..ไม่เอานะ..เด๋วเราต้องไปทำงาน อา” แล้วผมก็ต้องอุทานออกมาเบาๆ พร้อมกับผลักหัวไอคิมมันออกจากหน้าอกผม...
“วันนี้ หยุด อยู่กับเราวันนึง นะโมนะ..ไม่ต้องไปทำแล้ว” ไอคิมมันตอบผมกลับเสียงอู้อี้
ตอนนี้ไอคิมมันกำลังดูดเม้น หยอกล้อ กับหน้าอกผมอยู่อะครับ รู้สึกหยิวๆ หายใจขัดๆ ขึ้นมาอีกครั้งแล้วครับไอโม..ปากไอคิมมันทำงาน มือมันก็ทำเหมือนกันครับ จากเมื่อกี้ ที่มันหยุดมือที่กำลังลูบไล้น้องน้อยผมอยู่นั้น ตอนนี้ มันเริ่มลูบคลำที่น้องน้อยผมอีกแล้วครับ..
“อือ..มะ ไม่ได้ หรอกคิมมมม...อ๊ะ..อา” ผมส่งเสียงครางออกมาด้วยรู้สึกหยิวมากมายจนระงับเอาไว้ไม่อยู่....
เมื่อไอคิมมันขยับหน้ามันไปอยู่ที่หว่างขาผม แล้วเอาปากครอบลงกับน้องน้อยผม..ไอบ้าหนิใจคอมึงจะไม่ให้กูไปทำงานจริงๆใช่ไหม..อา หยิวหง่ะ...ถึงจะรู้สึกหยิว กับ สิ่งที่ไอคิมมันกำลังทำให้ผมอยู่นั้น แต่ความรับผิดชอบต่องานต้องมาก่อน..ผมจึงพยายามผลักหัวไอคิมมันออก
“อา..ซี๊ดดดดดดด คิม..พอเถอะ อู้ววว อ๊ะ” ผมพูดขอร้องมันเสียงกระท่อนกระแท่น
แต่ไอคิมมันก็ไม่สนใจเสียงนกเสียงกาอย่างผมหรอกครับ มันยังดูดดุนน้องน้อยผมอย่างตั้งอกตั้งใจเลยทีเดียว..จนในที่สุดไอโมก็แพ้ ไอคิมมันอีกจนได้ครับ..จากมือที่ผลักไสอยู่เมื่อกี้ เปลี่ยนเป็นขยุ้มหัวไอคิมมันแทน..พร้อมกับออกแรงที่มีอยู่น้อยนิดกำกับหัวไอคิมมันให้ทำไปตามความต้องการของผม...
ทุกครั้งที่ไอคิมมันประทุษร้ายน้องน้อยผมนั้น ผมไม่เคยเลยซักครั้งที่จะกล้ามองว่ามันทำยังไงกับน้องน้อยผมบ้าง. มีแต่มองแว้บๆ ก็อายหนักจนต้องล้มตัวลงนอน ปล่อยให้มันทำไปตามอารมณ์ของมัน...แต่ไม่ใช่วันนี้...
ผมปล่อยมือออกจากหัวไอคิม ค่อยๆ เอาศอกทั้งสองข้างพยุงตัวขึ้น ผมขยับไปครึ่งนั่งครึ่งนอนพิงหัวเตียงเอาไว้....ภาพที่อยู่ตรงหน้าผมขณะนี้ทำให้อารมณ์ผมมันกระเจิดกระเจิงสุดขีด..จนต้องเงยหน้าขึ้นซี๊ดปากออกมาอย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่..แล้วจึงค่อยๆเลื่อนสายตากลับมามองที่ตรงหว่างขาตัวเองอีกครั้ง..
ไอคิมมันกำลังดูดดุนน้องน้อยผมอยู่ ไม่ยั้งปากเลยทีเดียวปากแดงๆได้รูดไปตามน้องน้อยผมขึ้นๆลงๆ ช้าบ้างเร็วบ้าง หยุดบ้างเป็นบางครั้ง..หน้าตาหล่อเหลาก็คลอเคลียอยู่กับช่วงล่างของผม ทำให้อารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงจนกู่ไม่กลับของผมยิ่งไปกันใหญ่แล้วครับตอนนี้...
“อือ..นี้อร่อยเขนาดนั้นเลยเหรอ อู้ย” อะ ผมพูดอะไรออกไปเนี๊ยะ ก็เห็นท่าทางมันแล้ว มันชวนให้คิดนี้นา..พอพูดแล้วก็อายปากจริงๆเลยครับ หงือ..เพราะอารมณ์หยิวแท้ๆ ทำให้ผมพลั้งปากถามงี่เง่าออกไป...
แต่มีคนที่อายหนักยิ่งกว่าผมอีกครับ เป็นภาพที่ไม่ใช่จะเห็นกันได้ง่ายๆ พอไอคิมมันได้ยินคำถามของผม มันก็หยุดทำร้ายน้องน้อยผมครับ แต่ยังมีหลักฐานคาปากอยู่ มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม..หน้ามันค่อยๆแดงขึ้น แดงขึ้น ..
ความแดงแผ่ซ่านไปตามแก้มทั้ง 2 ข้าง ค่อยๆลามไปตามใบหู เนื้อตัว มันแดงไปหมด...ทำให้ผมเกิดความรุ้สึกว่าไอคิมนี้ มันมีหลายเวอร์ชั่นจริงๆเลยครับ ผมตามมันแทบไม่ทัน เวอร์ชั่นนี้ของมันช่างน่ารักซะจริงๆ แฟนใครว้า น่ารักชิบหาย..
ผมจึงส่งยิ้มให้มันด้วยความเอ็นดู..แล้วยื่นมือไปลูบแก้มมันเบาๆ..ไอคิมหลบตาผมขวับเลยครับ พร้อมทั้งคายน้องน้อยผมออกจากปากมันด้วย...
“หึ..ล้อเราเหรอ...ดี อยากรู้ใช่ไหมว่าอร่อยรึเปล่า..งั้นลองชิมดูหน่อยเป็นไร...” พูดจบมันก็ลุกพรวดขึ้น..แล้วพริบตาเดียวน้องน้อยมันก็มาจ่ออยู่ตรงหน้าผมซะแล้วครับ...
ผมอ้าปากค้างอย่าตกใจ อย่างคาดไม่ถึงว่าไอคิมมันจะทำแบบนี้...อายครับ..เขิล...ผมมองน้องน้อยมันนิ่งๆอย่างไม่รู้จะทำไงดี..กลืนน้ำลายลงคอเอื้อกๆเลยทีเดียว...น่ากลัวหง่ะ..ฮือ..
มันคงเห็นว่าผมไม่ทำน้องน้อยมันซักทีมั้ง ไอคิมมันจึงเอามือมันมาบีบคางผม ให้ผมอ้าปากออก แต่ผมรู้ทันครับไม่ยอมอ้าปากอะ กลัวหง่ะ ผมยกมือขึ้นแล้วพยายามแกะมือไอคิมมันออกจากคางผม...น้องมันก็มาจ่ออยู่ที่ริมฝีปากผมแล้วอะครับ แล้วไอคิมมันก็เอาน้องมันมาถูไถไปตามริมฝีปากผม...ผมอยากร้องไห้อะ..ฮือ..ไม่เอานะ ไม่อยากทำอะ..น้ำตาคลอเบ้าแล้วครับผมตอนนี้...ทำไมต้องบังคับกันด้วย..น้อยใจมากมายเลยทีเดียว.
และผมก็แพ้แรงไอคิมมันจนได้ พอปากผมเปิดออกเท่านั้นแหละ ไอคิมมันก็ยัดน้องมันเข้ามาในปากผมทันที..
“อือ..ฮือ..” ผมร้องอู้อี้ๆ ...แล้วพยายามจะเอาน้องไอคิมมันออกจากปากผมให้ได้..
แต่ผมก็ทำไม่ได้ครับ..ไอคิมมันเอามือมันกดหัวผม แล้วมันก็กระทุ้งน้องน้อยมันเข้ามาในปากผมจนถึงคอหอยผมเลยอะ..ผมรู้สึกหายใจไม่ออก และรู้สึกเหมือนจะอ้วกเลยครับ น้ำตาไหลพราก..ผมได้ยินเสียงไอคิมมัน คราง ซี๊ด ซ๊าด เข้าหูผมมา...ตอนนั้นรู้สึกน้อยใจและเคืองมันมากมายเลยครับ... ผมยกมือขึ้นวางไว้ที่หน้าท้องมันแล้วพยายามออกแรงผลักมันอีกครั้ง..
และในที่สุดมันก็ค่อยๆ ถอนน้องน้อยมันออกจากปากผมครับ ผมค่อยรู้สึกโล่งอกขึ้นมาหน่อย..ขณะที่น้องมันกำลังจะออกพ้นริมฝีปากผมอยู่นั้น ผมก็ต้องตาเหลือกอีกครั้ง เมื่อไอคิมมันกระแทกน้องมันเข้าปากผม...
“อู้วววววววว ดีจัง โม..ทำให้เราหน่อยนะ..นะ...อืมม” ผมได้ยินเสียงมันพูด ขอร้องผมเสียงกระท่อนกระแท่น..ด้วยความหยิว
แต่ผมไม่หยิวด้วยหรอก...น้องน้อยมันก็ไม่ได้น้อยดังชื่อ..พอมันแล่นเข้ามาในปากผมแต่ละทีคับแน่นปากผมไปหมดแทบหายใจหายคอไม่ได้กันเลยทีเดียว...และที่สำคัญ ผมไม่เคยทำแบบนี้อะ..ฮือ.ผมไม่ชอบอะ ไม่อยากทำ อะฮือ..ทำไมมันต้องบังคับผมด้วย..คราวที่แล้วที่ทำให้มัน...ก็เพราะเมาหรอกฮือ..อยู่ในภาวะปกติแบบนี้ทำใจไม่ได้อะ..ฮือ..ปล่อยกูนะ...
ผมกะจะกัดน้องน้อยมันครับ แต่ยังห่วงมันอยู่กลัวมันเจ็บ..ผมจึงพยายามอีกครั้ง..ผลักมันออกสุดแรงเกิด คงเป็นช่วงที่มันปล่อยอารมณ์อยู่มั้งมันยังคราง อือ อา ซี๊ดซ๊าดอยู่อะครับ..พอผมออกแรงผลัก ไอคิมมันจึงผงะออกจากตัวผม...น้องมันก็หลุดออกจากปากผมด้วยเหมือนกัน..
พอมันได้สติมันก็พยายามที่จะเข้าประชิดตัวผมอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมไวกว่า...ยกตีนขึ้น ยันหน้าอกมันไว้..ไม่ให้เข้ามาใกล้ผมมากไปกว่านี้...แล้วผมกับมันก็เข้าโหมดเงียบ สบตากันนิ่งๆ
“นี่ นายรังเกียจ เรามากขนาดนั้นเลยเหรอ...” ไอคิมมันมองผมแววตาเศร้าสร้อยเลยทีเดียวครับ...ใจหายวาบเลยอะ..แม่มเปลี่ยนอารมณ์อีกแหละ กูตามไม่ทัน
“ปะ เปล่านะ..มะ ไม่ใช่อย่างนั้น...”ผมพูดปฏิเสธเสียงขาดๆหายๆ รู้สึกผิดด้วยแหละ
“แล้วทำไมนายถึง..ทำให้เราไม่ได้หล่ะ...ทีเรายังทำให้นายได้เลย..ทั้งดูดทั้งเลียให้นายอะ..” ไอคิมมันก้มหน้าลงไม่ยอมสบตากับผมแล้วครับตอนนี้
“เราไม่เคยรู้สึกรังเกียจอะไรนายเลยซักครั้งเดียว เรารู้สึกดีด้วยซ้ำที่ทำให้นาย มีความสุข รู้สึกดี ถึงขนาดนั้นอะ..แล้วทำไม..นายถึง....” แล้วมันก็ไม่พูดครับ เงียบ...ใจหายวาบ...
ให้มันทำท่าโมโหโกธา เกรี้ยวกร๊าดใส่ผม ผมยังพอรับมือมันได้นะ..พอมันเป็นแบบนี้ แล้วผมทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ...ไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี...ผมจึงค่อยๆลดตีนที่ยันมันอยู่ลง..
ผมก็คาดหวังว่าพอผมไม่ยันมันแล้ว มันก็คงจะขยับเข้ามาหาผม แต่เปล่าเลยครับมันยังนั่งอยู่ที่เดิมนิ่งๆ ไม่ยอมขยับ...แล้วมันก็เงยหน้าขึ้นมองผมตาดุ เลยทีเดียวครับ..เอ๊ะ แฮะ..ไอคิมคนเดิมกลับมาแล้วมั้งเนี๊ยะ แฮะ...ไอโมก็พยายามยิ้มประจบสุดฤทธิ์แหละครับ..
“ถ้ารังเกียจ กันมากขนาดนั้น ...ก็ไม่ต้องฝืนใจทำหรอก..” พูดจบไอคิมมันก็ลุกขึ้นทำท่าจะก้าวขาลงจากเตียงอะครับ
ฮือ ไม่เอานะ..ไม่ยอมด้วย ..ไอโมรีบผวาเข้าไปโอบกอดรอบคอมันไว้ทันทีเลยครับ..เกาะแน่นเป็นปลิงเลยทีเดียว..ไอคิมมันก็พยายามดึงมือผมออกจากคอมันเหมือนกัน..คงงอนผมเต็มที่แล้วครับมันอะผมคิดว่านะ..ง้อมันซะหน่อยแล้วกันกู...
“ปล่อยโม...รังเกียจเราไม่ใช่หรอ ฮะ..” มันพูดกับผมเสียงห้วนๆ..ตอนนี้มันหยุดแกะมือผมที่กอดรอบคอมันอยู่ มันเปลี่ยนมาจับที่เอวผม แล้วดึงๆ ผมออกอะครับ..หง่ะ..
“เราไม่ได้รังเกียจ นายซะหน่อยอะ..เราทำท่ารังเกียจนายซักครั้งไหมหล่ะ..บ้าปล่าว” พูดจบก็เอามือทุบอั๊กๆ ลงที่กลางหลังไอคิมมัน..
“ก็เมื่อกี้ไง...ทำไม น้องเรามันน่ารังเกียจนักเหรอ..ฮะ...”มันยังทำเสียงดุใส่ผมอีกแล้วอะ
แต่ตอนนี้มันเลิกดึงเอวผมแล้วเปลี่ยนเป็นวางมือนิ่งๆอยู่ที่เอวผมแทนอะครับ ส่วนตัวผมก็เอาแขนทั้งสองข้างออกจากรอบคอไอคิมมัน ตัวผมก็ขยับออกจากตัวมันด้วยเหมือนกัน..แล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับมันนิ่งๆ พร้อมทำหน้างอให้มันด้วยครับ
“ก็...มันไม่อยากทำอะ ไอบ้า หนิ..ฮือ..ทำไมต้องบังคับกันด้วยเล่า”.แล้วผมก็ส่งเสียงโวยวายขึ้นมาด้วยความน้อยใจเล็กๆ
“อ้าว ทำไมอะ..ทีเรายังทำให้นายได้เลย...” ไอคิมมันยังทำเสียงดุไม่เลิกราครับ..แต่มือมันจากที่วางอยู่เฉยๆเมื่อกี้ เริ่มขยับลูบไล้ที่สะโพกผมแล้วครับ..
“ก็นั้นมันนายอะ...นายมันชำนาญนายมันเชี่ยว..ไม่รู้เคยทำให้ใครมาแล้วกี่คนต่อกี่คน..ฮือ..ฮึก..แต่เรามันไม่เคยหนิ...ฮือ..เราไม่เคยได้ยินไหม...นายเป้นผู้ชายคนแรกที่ทำแบบนี้กับเราอะ..ฮือ..ออกไปเลยนะ ไอบ้า ไม่ต้องมายุ่งกับเราเลย...ฮือ...” ผมร้องไห้โฮออกมาด้วยความน้อยใจ ผมเอามือผลักมันออกไปให้ ไกลๆ ผม แล้วผมก็ล้มตัวลงนอน คว่ำหน้าลงกับหมอน น้ำตาไหลพรากสะอื้นฮักๆ...
“ขอโทษครับ..รู้แล้วครับผม..ว่าเราเป็นคนแรกของนาย..ฮือ..หอมชื่นใจดีจังเลย..แก้มเมียเราเนี๊ยะ..” ไอคิมมันพูดกระซิบแผ่วๆที่ข้างหูผมพร้อมกับจมูกและปากของมันที่คลอเคลียอยู่ที่ข้างแก้มผม..และตัวมันก็ทาบทับอยู่กับแผ่นหลังของผม..แขนมันก็สอดเข้ามาที่เอวผมแล้วดึงรั้งให้ตัวผมเข้าไปชิดกับมันมากยิ่งขึ้น….ผมก็ดิ้นขลุกขลิกอยู่กับอกมันอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่นัก..งอนอะ..ยังงอนอยู่นะเว้ย...
“หยุดดิ้นได้แล้วน่า..เสียแรงเปล่า...หึหึ...นี้โม..ฟังนะ..นายหน่ะเป็นคนแรกของเราเหมือนกันนะ...เป้นผู้ชายคนแรกเลยนะที่เราคิดจะทำแบบนี้ด้วยอะ...” เสียงมันแผ่วหวานอยู่กับหูผมอะครับ..รู้สึกใจหวิวๆไงชอบกล.
..ผมหยุดดิ้นแล้วครับตอนนี้เหนื่อยหน่ะ แฮะ..เมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะ แถมยังปวดเมื่อยตามตัวอยู่อะ..
“ไม่เชื่อหรอก...ชำนาญซะขนาดนั้นอะ เราไม่เชื่อหรอกว่าครั้งแรกอะ...ทำให้ใครมาบ้างก็ไม่รู้..” พูดแล้วก็น้อยใจครับ..ก็เลยยิ่งซุกหน้าลงกับหมอนแน่นเข้าไปอีก..
“เอ..นี้เราเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ หึหึ..เราจะถือว่านายชมเราก็แล้วกันนะ..โม...หันหน้ามาคุยกันหน่อยสิ....ทำไมชอบทำแบบนี้จัง...เด๋วก็หายใจไม่ออกหรอก” มันพูดจบก็ดึงตัวผมขึ้น แล้วผลิกผมให้ไปนอนหงาย..น้ำตาผมยังไหลพรากอยู่อะครับ..
“ขี้แย ชะมัด...เมื่อก่อนออกจะซ่าส์ขนาดนั้นแท้ๆ ทำไมตอนนี้เป็นแบบนี้ได้หว้า..หึหึ” มันพูดพร้อมกับเอามือมาเช็ดน้ำตาผมเบาๆ
ผมก้อปล่อยให้มันเช็ดน้ำตาให้ผมไปอะครับ..ยิ่งมีคนมาพูดเหมือนปลอบใจผมแบบนี้ด้วยแล้ว น้ำตาเจ้ากรรมมันก็ยิ่งไหลออกมาไม่ขาดสายครับ มันคืออาการของคนขี้อ้อนนั้นเอง..ก็แค่อยากอ้อนอะนะ...
“ทำไมหล่ะ..เป้นแบบนี้แล้วไม่ชอบเหรอ...ฮึก..ไม่รักเราแล้วเหรอ..” พูดเสียงอ่อยๆพลางสะอื้นฮักๆครับ
“หึ....ถ้าขืนเป็นแบบนี้บ่อยๆ..อาจจะไม่แน่ก็ได้...” มันพูดพลางยักไหล่..แล้วจ้องตากับผมตาวาวเลยครับ....ใจหายวาบเลยสิครับไอโม..พูดจริงปล่าวอะ..มองสบตากับมันตาละห้อยเลยครับ
“เหรอ เป็นงั้นเองเหรอ..ความรักของนายมันแค่นี้เองเหรอ..ok เราเข้าใจ...เอาหล่ะ ลุกออกจากตัวเราได้แล้ว...เราจะอาบน้ำ..เราจะไปทำงาน” หลังจากที่เสียศูนย์ไป 3 วิ ผมก็ตั้งสติได้..แล้วพูดออกไปอย่างไม่แคร์มันซักเท่าไหร่นัก
“อ้าว เป็นไรไปอีกหล่ะ เฮ้อ...เราตามนายไม่ทันจริงๆเลยหว่ะ แม่ม เมื่อกี้ยังร้องไห้ สะอึก สะอื้น อยู่แท้ๆ แล้วนี้เป็นอะไรไปอีกหล่ะ.ฮะ” มันไม่ยอมขยับออกจากตัวผมเลยครับ แถมมันยังกอดรัดผมแน่นขึ้นซะอีกจนหายใจหายคอแทบไม่ออกกันเลยทีเดียว
“เออ..ไม่เป็นไร..ก็แค่รู้ไง รู้สถานะของตัวเองไง ว่าเป็นแค่ เครื่องเล่นแก้เหงาของนาย เท่านั้นแหละ...ตอนนี้นายยังไม่เบื่อ..นายก็เลยยังตามเราอยู่ แต่ถ้านายเบื่อเมื่อไหร่ นายก็คงจะเลิกตามเลิกง้อเราไปเองนั้นแหละ..” ผมพูดเสียงนิ่งๆอย่างไร้อารมณ์สุดๆ..จ้องตากับมันเขม็งเลยครับ
“ก็ดูออกจะฉลาดนะ..ทำไมถึงได้มีความคิดโง่ๆแบบนี้เนี๊ยะ..”มันพูดพลางกัดฟันกร๊อดๆเลยครับ..แม่มหลอกด่ากู ไอบ้า ฮึ่มๆ
“เออ เรามันโง่..ก็เพราะเราโง่ นี้แหละ ถึงได้เป็นแบบนี้ไง ที่คบกับนายก็เพราะความโง่ ของเรานี้แหละ...ถ้าเราฉลาดกว่านี้อีกซักหน่อย เราคงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้หรอก ป่านนี้เราคงสุขสุดๆอยู่กับพี่นัทแล้ว โอ้ย ..เอ๊บอ๊ะ...” รู้สึกโมโหสุดๆครับ เลยพุดแบบนี้ออกไป...และก้ต้องร้องจ๊าก เพราะ โดน ไอคิมมันบีบคางเข้าใจ..จนพูดออกมาไม่เป็นคำเลยทีเดียว...และมันก็จ้องตาผมเขม็ง เย็นวาบๆที่แนวสันหลังเลยทีเดียว..น่ากลัวอะ...
“ใช่ นายมันโง่เอง..ที่มาคบกับเรา..และนายก็โง่มากที่พูดถึงไอนัท...น้ำหน้าอย่างมันก็เป็นได้แค่หมาเฝ้าปลากระป๋องอะแหละ..มันไม่วันได้กินนายหรอก..” มันพูดกับผมเสียงเหี้ยมมากมายเลยครับท่าทางคงโกรธจัดน่าดู ผมก็ได้แต่นอนนิ่งๆมองสบตากับมันอย่างหวาดๆ ความเก่งกล้าที่มีอยู่เมื่อกี้ไม่รู้หายไปไหนหมดครับ ฮือ..กลัวอะ และมือมันก็บีบที่คางผมจนเจ็บร้าวไปหมดเลยครับ..
“เราจะบอกอะไรให้นะ...ความจริง วันนั้นถ้าไอนัทมันไม่โง่ มาพูดให้เราได้ยิน ว่ามันจะไปเที่ยวกับนายหล่ะก็ มันอาจจะได้กินนายสมใจอยากก็ได้ หึหึ...แต่อย่างที่บอกนั้นแหละ เพราะมันโง่ ไง มันโง่ มันก็เลยอด...”ผมก็ได้แต่มองมันตาค้างอะครับ...
“มันคิดว่ามันจะชนะเราไง..มันคงคิดว่าเราคงไม่มีปัญญาทำอะไรได้แล้ว...มันคงคิดว่าเราจะถอย...หึหึ..นั้นก็คือความโง่ของมันอีกเหมือนกัน...ตราบใดที่มันยังไม่ได้นาย..เราก็จะทำทุกทางให้นายมาเป็นของเรา...และเราก็ทำสำเร็จซะด้วย..หึหึ...นายเป็นของเรา..จำใส่หัวสมองกลวงๆของนายไว้ซะด้วยนะโม ว่านายเป็นของเรา..เราได้นายมายากขนาดไหน นายรู้ไหม...เราต้องใช้รอยหยักในสมองของเราไปเท่าไหร่กว่าจะได้นายมา..ไม่มีทางที่เราจะปล่อยนายไปง่ายๆหรอก..อย่าฝันและอย่าหวัง...เรื่องไอนัทหน่ะเลิกคิดไปได้เลย..และก็อย่าหวังว่าจะหนีเราไปหาคนอื่น ไม่มีทาง ..เราไม่ยกนายให้ใคร..จำไว้...” แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบปากผมอย่างรุนแรงเลยทีเดียวครับ
มือมันก็บีบเค้นไปตามเนื้อตัวผม มันเริ่มรุนแรงกับผมอีกแล้ว ไม่นุ่มนวลกับผมเลยซักนิด...ความจริงที่ผมได้ยินมามันทำให้ผมคิดไม่ถึง..ผมเคยข้องใจซะมากมายว่าทำไมไอคิมมันถึงฉวยโอกาสปล้ำผมวันนั้น เหมือนกับมันรู้ว่าวันรุ่งขึ้นผมจะไปเที่ยวกับไอนัท และผมก็รับปากกับไอนัทว่าผมจะยอมเป็นของมัน..ผมรู้แล้วว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง มันไม่ได้บังเอิญ แต่มันเป็นความตั้งใจของไอคิมมันนั้นเอง...และไอนัทก็รู้เท่าไม่ถึงกาลไปพูดเรื่องนั้นต่อหน้าไอคิมมัน...แล้วเป็นไงเล่า...เป็นความผิดพลาดของใครกันแน่หล่ะคราวนี้ ของผม ของไอนัท หรือว่า ทั้ง 2 คน ที่ปล่อยให้คนชั่วๆอย่างไอคิม..ได้ล่วงรู้เรื่องราวของผมกับมัน..
ผมนอนนิ่งๆให้ไอคิมมันกอดรัดฟัดเหวี่ยงผมตามใจชอบ มันทำกับผมรุนแรงมากเหมือนกับมันโกรธแค้นผมมาเป็นแรมปี...ทำไมกันมันโกรธอะไรผมนักหนา...ตกลงที่มึงทำกับกูทั้งหมดเนี๊ยะเพราะมึงรักกูจริงๆเหรอคิม....มึงปล้ำกูที่เป็นเพศเดียวกันกับมึง..เพราะต้องการแย่งกูมาจากคนอื่นงั้นเหรอ...ไม่มีคำว่ายอมสละความสุขส่วนตัวเพื่อความสุขของคนที่มึงรักเลยใช่ไหม..แบบนี้มึงรักกูจริงๆเหรอ...
“เป้นเรา ไม่ได้เหรอโม..เป็นเราไม่ได้เหรอ...” เสียงแผ่วๆ และน้ำอุ่นๆที่หยดลงมาบนแก้มผม ทำให้ผมต้องสะดุ้ง และมองสบตากับไอคิมมันทันที..
น้ำตาของผู้ชายคนนี้กำลังไหล...ทำไมกัน..มันร้องไห้ทำไมอะ คนที่ควรร้องไห้ควรเป็นผมนะ...แล้วคนอย่างมันเนี๊ยะนะจะร้องไห้...
“เราดีใจมากเลยนะ ที่นายบอกเราว่า นายไม่ได้รัก พี่นัท แบบนั้นอะ...เรากลัวมาตลอดว่านายจะทิ้งเราแล้วกลับไปหาพี่นัท...เรารักนายมากจริงๆนะโม...นายรู้ไหมตอนที่ เราได้ยินพี่นัท บอกว่าจะไปเที่ยวกับนาย และนายรับปากกับพี่นัทว่าจะยอมมีอะไรกับพี่นัทหน่ะ..เราเจ็บขนาดไหน..เรารู้ว่าเราไม่มีสิทธิ์คิด ไม่มีสิทธิ์รู้สึกแบบนั้น ก็ในเมื่อนายกับพี่เค้าเป็นแฟนกัน รักกันมานาน...เราควรจะถอยตั้งแต่ตอนนั้นใช่ไหม...ตอนแรกเราก็คิดแบบนั้นเหมือนกันนะ...แต่พอเราคิดว่านายจะต้องเป็นของคนอื่น โดนคนอื่นกอด เรานึกถึงนายที่นอนครวญครางต่อหน้าคนอื่นแล้วเราทนไม่ได้...เราเลยตัดสินใจปล้ำนายก่อนที่นายจะเป็นของคนอื่น...ถึงรุ้ว่าผิด..ถึงจะโดนใครประนามว่าชั่วว่าเลว แต่เราก็ไม่แคร์...นั้นเพราะอะไรรู้ไหม...ก็เพราะเรารักนาย..รักมากเหลือเกิน..เราไม่รู้ว่าทำไม..ถึงเป็นแบบนี้..และเราก็ไม่สนใจอยากจะรู้ด้วย...” ไอคิมมันหยุดพุดแต่น้ำตามันยังไหลไม่ยอมหยุด ผมจึงเอื้อมมือ ไปเช็ดน้ำตาให้มัน...แล้วดึงมันลงมาหาผม ผมเอาริมฝีปากแตะแก้มมันเบาๆ ไอคิมมันจึงค่อยๆซบหน้าลงกับซอกคอของผม...
สำหรับผมรู้สึกเศร้าใจอย่างประหลาด...
ความรักมันทำให้คนทำอะไรได้ทุกอย่างจริงๆสินะ...แล้วคนงี่เง่าอย่างผมนี้ไปสะดุดตาสะดุดใจอะไรมันนักหนา จนทำให้มันรักผมได้ขนาดนี้ จนยอมทำผิดขนาดนั้น จะว่าไปจริงๆ ก้อเป็นการผิดกฏหมายด้วยนะนี้...ถ้าผมเอาเรื่องขึ้นมา มันก็ติดคุกหัวโตได้เหมือนกันนา...
“แล้วถ้าตอนนั้น เราไม่ยอมนายขึ้นมาหล่ะ ถ้าเราเกิดสู้นายขึ้นมาหล่ะ นายจะทำยังไง” ผมถามไอคิมมันเบาๆ...มือก็ลูบไล้อยู่กับเส้นผมนิ่มๆของมัน
“ตอนนั้นเราไม่คิดหรอกว่านาย..จะสู้ หรือนายจะยอม..เราคิดแค่ว่า..เราต้องได้นายก่อนพี่นัท...แค่นั้นเอง...” ไอคิมมันพูดเสียงอู้อี้อยู่กับซอกคอผม..
“เลวจริงๆเลยนะนายเนี๊ยะ...เราหน่ะเพื่อให้ได้คบกับนายเราถึงกับทำร้ายจิตใจพี่นัท ทำร้ายคนที่รักเรา..เฝ้าดูแลทนุถนอมเรามาตลอด 4 ปี.ที่ผ่านมา...เราก็ยังทำได้.....หึ..เรามันก็เลวพอๆกันกับนายนั้นแหละ....” ผมพูดกับมันด้วยความรู้สึกผิดจนอยากร้องไห้ แต่มันร้องไม่ออก..
“ขนาดพี่นัท...เราก็ยังทำได้ขนาดนั้น..ฉะนั้นนายหน่ะ...ก็อย่าคาดหวังอะไรในตัวเราให้มากเลยนะคิม...ทำใจไว้บ้างก็ดีนะ...” ผมพูดกับไอคิมมันเบาๆ
ไอคิมมันถึงกับตัวเกร็งขึ้นมาเลยทีเดียวครับ...มันเอาหน้าออกจากซอกคอผมทันทีเลยทีเดียวมันเอามือของมันมาจับใบหน้าผมไว้ทั้ง 2 ข้าง ผมกับมันจ้องตากันนิ่ง...
“หมายความว่าไง...พูดให้มันเคลียร์ๆซิ” มันพูดกับผมเสียงห้วนๆดุๆ
“เราหน่ะ พอห่างกับนาย แค่นี้อะ..แค่ 2 เดือน...ใจเรามันก็แกว่งแล้วหล่ะ” ผมตัดสินใจพูดออกไปเบาๆ...
“ยังไงพูดมาให้หมดโม..” ไอคิมมันยังคาดคั้นผมไม่ยอมหยุด...เอาหล่ะวะ เป็นไงเป็นกัน
“เมื่อเย็นวาน..ตอนที่นายโทรหาเราหน่ะ...นายรู้ไหม เราหน่ะกำลังจะมีเซ็ก กับ เด็กที่เราดูแลอยู่หล่ะ...หึหึ..เห็นไหม...เราเป็นแบบนี้หล่ะ..” ผมพูดกับมันพลางน้ำตาก็จะไหล ครับ
ไอคิมมันเงียบครับ..มันไม่พูด มันคงคาดไม่ถึงหน่ะ..แล้วมันก็ลุกขึ้นแล้วก้าวขาลงจากเตียง..ผมรู้สึกเหมือนใจจะขาดครับ...แต่คราวนี้ผมไม่ได้เข้าไปกอดรัดมันไว้ ผมไม่อยากห้ามมัน...ถ้ามันจะไปจากผมจริงๆมันก็สมควรแล้ว...ผมทำผิดจริงๆ...ไอคิมมันรักผมถึงขนาดนั้นแต่ผมก็ยังทรยศกับมันได้เลย...วันนี้ยังขนาดนี้แล้วถ้าวันหน้าเล่า..จะเป็นยังไง....ผมอาจจะเสียใจและคงอีกนานกว่าผมจะทำใจได้...แต่ซักวันผมคงดีขึ้น...และซักวันไอคิมมันก็คงจะเจอคนที่ดีพร้อมกว่าผม คนที่จะรักมันและหยุดอยู่ที่มันเพียงคนเดียว ไม่มีใจโลเล หวั่นไหวง่ายอย่างผม...สำหรับผมการที่จะหยุดที่ใครซักคน..คงจะยากเกินความสามารถจริงๆ...ถ้าเป็นยังงั้นก็ปล่อยคนดีๆเค้าไปเถอะ อย่าไปรั้งเค้าไว้เลย...
-
ตอนที่ 27
“แล้วนายมีอะไรกับมันรึเปล่า” เสียงห้วนๆที่ดังขึ้นทำให้ผมตื่นจากภวังความคิดของตัวเอง
“ยัง.. ...แต่เกือบ..นายโทรมาขัดจังหวะ พอดีหน่ะ..” ผมพูดขึ้นเบาๆ โดยไม่ยอมหันหน้าไปมองไอคิมมันเลยด้วยซ้ำ ผมจึงไม่รู้ว่าตอนนี้มันกำลังทำอะไรอยู่ ได้ยินแต่เสียง..กลัวใจตัวเองหน่ะ กลัวว่าจะอดใจไม่ได้วิ่งแจ้นเข้าไปซบมันซะก่อนหน่ะ..ไม่งั้นที่คิดไว้จบกันพอดี เอ๊ะ.. ที่ผมกำลังทำนี่เดิมพัน ด้วยชีวิตกันเลยทีเดียว..ถ้าไม่เป็นไปอย่างที่คิด ผมกับมันก็คงต้องจบกันเพียงเท่านี้...ผมคงทำอะไรไม่ได้..ก็ในเมื่อมันเป็นความต้องการของไอคิมมัน
“ถ้าเราไม่โทรมาขัด...ก็คงจะเรียบร้อยไปแล้วสินะ…หึ” น้ำเสียงยังคงเดิมครับ ใจหายวาบๆ แปล๊บๆ ยังไงบอกไม่ถูก
“ก็ คงงั้นมั้ง....” น้ำเสียงไม่แตกต่างกับมันซักเท่าไหร่ครับ
“...นายรักไอคนนั้นงั้นเหรอ...” มันถามผมเสียงห้วนๆ แต่นิ่งมากมายเลยครับ...
ผมเริ่มชักไม่แน่ใจแล้วครับ ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นไปอย่างที่ผมอยากให้เป็น...จากที่ตอนแรกผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังคุมเกมอยู่ แต่ตอนนี้คงไม่ใช่ซะแล้ว ..ไอคิมมันสุขุมขึ้นเยอะ...เหมือนมันกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก..น้ำเสียงมันถึงจะคงความห้วนอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวไว้เหมือนเดิม..แต่มันไม่มีอารมณ์กราดเกรี้ยวขาดสติเหมือนทุกครั้งเลยอะ...คราวนี้ผมจึงคิดว่ามันเอาจริง..
“รักไหม..คงไม่หรอก...ชอบไหม..คงชอบ...เราชอบคนว่าง่ายอะ(ซึ่งมึงไม่ไม่ใช่)” ผมตอบมันไปเบาๆ แล้วตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมองมัน ไอคิมมันยืนกอดอกพิงขอบโต๊ะทีวีอยู่ที่ปลายเตียงผมนี้เอง ผมก็ไม่รู้อะนะว่ามันไปหยิบผ้าขนนู๋มาพันเอวไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่..แต่ก็ดีครับ ไม่อุจาดตาดี..ไอคิมมันมองตรงมาที่ผม..หน้านิ่งมากเลยครับ...เหมือนมันกำลังใช้รอยหยักในสมองมันอย่างหนักหน่วง หัวคิ้วมันชนกันปึกๆ เลยทีเดียว
“หึ..ก็ดี..เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น...แล้วมันเป็นใคร...”มันทำหน้าไม่เชื่อถือผมเท่าไหร่นัก..แล้วถามผมอีกหนึ่งคำถาม..รู้สึกขัดใจกับท่าทางของมันนิดหน่อยครับ ไม่เห็นซะนานเลยครับท่าทางแบบนี้...กวนตีนชิบ
“ลูกน้าแจ้ง ไง..” ผมตอบมันพลางสบตากับมันทำหน้านิ่งๆ ไม่บ่งบอกอารมณ์เหมือนกัน ..ไอคิมก็เหมือนกันครับผมกับมันตอนนี้เหมือนกำลังหยั่งเชิงกันและกันอยู่ยังไงบอกไม่ถูก
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก..” ผมพูดพลางยักไหล่ กวนโอ้ยมันไปที..
“ตั้งแต่ปลายเดือนที่แล้วอะ..เก่งมาทำงานกับเราที่นี้..มาเป็นผู้ช่วยพี่สมชาย..และคืนแรกที่เราไปรับเก่งมาจากหมอชิต มันดึกมากแล้วเราเลยให้เก่งนอนที่ห้องเรา..”ในระหว่างที่พูดผมก็จับตามองไอคิมมันเป็นระยะๆครับ สีหน้ามันเปลี่ยนไปนิดนึง แต่แค่นิดเดียวครับ..มันก็กลับมาเป็นปกติ..
“นอนเตียงเดียวกับเราด้วย...ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ..แต่ตื่นเช้ามานี้สิ..หึ..”ผมพูดแล้วหยุดครับ ยิ้มมุมปากให้มันนิดๆ
“เรากับเก่งนอนกอดกันกลมดิกเลย...เรานึกว่าเรากอดใครบางคนอยู่หน่ะ..และเราก็เผลอตัวจูบน้องมันไปด้วย...”ผมสบตากับมันตาละห้อยเลยครับอยากให้มันรู้ว่าคนที่ผมพูดถึงหน่ะคือมัน..และขอโทษมันไปในตัวด้วย
“พอเรารู้สึกตัวว่า ไม่ใช่คนที่เราอยากให้เป็น...เราก็รู้สึกเสียใจอะ..แต่ทำไงได้..ทำไปแล้วหนิ..และเราก็ได้ทำให้น้องมันคิดไปไกลซะแล้ว....หึ..แต่ก็ไม่ใช่เฉพาะไอเก่งหรอกนะ..ที่คิดไปไกลหน่ะ..เราก็เริ่มหวั่นไหว แล้วเหมือนกันหล่ะ..ช่วยไม่ได้หนิ..ก็คนที่เราอยากให้มามันไม่มาหาเราซะที...” ผมพูดขึ้นแล้วหลบตามันก้มหน้าลงเหมือนเดิม..ตอนนี้รู้สึกอยากร้องไห้ออกมาจริงๆแล้วครับ
“นับวันเรากับมันก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น...เราก็ยิ่งรู้สึกว่ามีไอเก่งอยู่ด้วยก็ดีเหมือนกันนะ..ไม่เหงาดี..หึ กระชุ่มกระชวยดีด้วยแหละ...น้องมันเป็นเด็กดีอะ น่ารัก..และเมื่อวาน...” ผมหยุดแล้วเงยหน้าขึ้นมองมันอีกครั้ง..หลังจากกลั้นน้ำตาไว้ได้แล้วเรียบร้อย
“ไอเก่งมันบอกเราว่า...มัน..ชอบเรา...นายรู้ไหมเราดีใจมากเลยนะ...มันก็เป็นธรรมดาอะ..เป็นใครก็ต้องดีใจทั้งนั้นแหละที่อยู่ๆ เด็กที่เรารู้สึกว่าน่ารักจังน้า..ก็มาบอกชอบเราซะงั้น..”อันนี้ตอแหลครับ..ความจริงแล้วไม่ได้ดีใจเลยซักนิด
“ชอบให้มีคนมารักเยอะๆ..จะบอกแบบนี้ใช่มะ...ดีใจที่ตัวเองอ่อยเหยื่อได้สำเร็จว่างั้น...” แล้วอยู่ๆหลังจากที่นั่งเงียบฟังผมมาตั้งนานมันก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงห้วนๆนิ่งๆเหมือนเดิม...คาดว่ามันคงอดใจไม่ไหวหน่ะ..
“ก็จะว่างั้นก็ได้อะนะ..”มองสบตามันแล้วพูดออกมาเบาๆ ไอคิมมันกัดฟันกร๊อดเลยทีเดียวครับ
“แล้วไง..พอเด็กมันบอกชอบ ก็เลยสนองมันหน่อยงั้นเหรอ..หึ...นายนี้มัน..เหลือเชื่อเลยหว่ะโม..แล้วตอนที่จะเอากันหน่ะ..คิดถึงเราบ้างไหม..คิดบ้างไหมว่าเราจะรู้สึกยังไง.....นายบอกให้เราเชื่อใจนายไม่ใช่เหรอ..แล้วไงอะ..เราก็เชื่อใจนายแล้วไง..นี้เหรอคือสิ่งที่นายตอบแทนความไว้ใจของเราอะ...” น้ำเสียงของมันเจ็บปวดมากมายเลยทีเดียวครับ
“ฮึก คิดสิ..ก็เพราะว่าคิดถึงนายไงหล่ะ..เราถึงต้องเป็นแบบนี้..ฮือ..เราหวั่นไหวกับน้องมันขนาดนี้ก็เพราะว่าคิดถึงนายนั้นแหละ..ฮือ..”และก็แพ้ทางตัวเองครับ ร้องไห้ออกมาจริงๆ ไม่ได้ซุงแหลตอแหลใดๆเลยครับตอนนี้...
และทันทีที่ผมพูดจบ แล้วร้องไห้โฮออกมา ผมก็รู้สึกถึงอ้อมแขนอันอบอุ่นของไอคิมที่สวมกอดผมไว้อย่างแนบแน่น...ผมยิ่งร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิมอีกครับ..อ้อนซะหน่อย...
“.เราทำงานทุกวันเจอปัญหามากมายสารพัด ฮึก เราเหนื่อย เราอยากมีใครอยู่ข้างๆเรา..เราเหงา..เราอยากมีเพื่อนอยู่ด้วย..ฮึก..เรารอนายอยู่ทุกวันอะ..แต่นายก็ไม่มาหาเราซะที..ฮือ.. เราไม่รู้ว่าขณะที่เราทำงานหัวหมุนอยู่เนี๊ยะนายทำอะไรอยู่ ได้ทำโปรเจค บ้าบอ อย่างที่นายพูดจริงๆรึเปล่า...หรือว่านายแค่ไม่อยากมาหาเรา..” ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับบ่าของไอคิมมัน ผมรู้สึกถึงสัมผัสแผ่วๆจากมือของมันที่ลูบไล้อยู่กับเส้นผมของผม..
“เราไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก..นายน่าจะเชื่อใจเราได้แล้วนะ” มันพูดแผ่วๆอยู่กับหน้าผากของผม พร้อมกับสัมผัสเบาๆจากริมฝีปากนิ่มๆของมัน
“แล้วเราจะรู้ไหมเล่า..ไอบ้าหนิ..ฮึก..” ผมพูดเสียงงอนๆ แล้วงับแรงๆที่คอไอคิมมันทีนึง..มันสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“เชื่อใจอะมันก็เชื่ออยู่หรอก ช่วงแรกๆนะ..แต่นานๆไปอะ..ฮึก..มันก็มีหวั่นไหวกันบ้างแหละ..หรือว่านายไม่เป็น..” พูดย้อนมันเบาๆ หลังจากที่ปล่อยปากออกจากคอมันแล้วอะครับ..ปากมันยังปิดแน่นครับไม่ยอมพูดอะไรออกมา แต่มือมันก็ยังลูบแผ่วๆอยู่ที่หัวเน่าๆของผมเช่นเดิม..
“พอเราคิดมากๆเข้า เราก็เริ่มฟุ้งซ่านอะ..กลัวไปสารพัดเลย...และพอเก่งมาเราก็รู้สึกดีขึ้น..อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนพูดเพื่อนคุย..และดีไม่ดีอาจจะมีเพื่อนนอนด้วย..ก็ช่วยไม่ได้หนิ..ห่างเรื่องอย่างว่าไปตั้งนาน..พอมีเด็กดีๆ หน้าตาก็ใช้ได้..มาคลอเคลียล่อตาล่อใจอยู่ใกล้ๆ มันก็เป็นอย่างที่เห็นนี้แหละไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ..มีเลือดมีเนื้อนะเว้ย.” ผมพูดออกมาเสียงแผ่วๆ หยุดร้องไห้ไปแล้วครับ..ท้าทายมันเล็กน้อยด้วยแหละ..แต่อบอุ่นดีจังน้าอ้อมกอดไอคิมเนี๊ยะ .เฮ้อ..นี้จะเป็นครั้งสุดท้ายอะปล่าวหว่าที่จะได้ซุกซบอยู่กับอกมันแบบนี้อะ
“เฮ้อ..เรากับนายก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันแท้ๆ..ทำไมเราไม่เห็นเป็นเหมือนนายเลย...เรายังไม่เห็นต้องไปคว้าใครมานอนด้วยแก้เหงาอย่างนายเลย..” อะ มันยังตัดพ้อต่อว่าผมไม่หยุดครับ..
ผมผลักไอคิมมันออกจากตัวผมทันทีเลยครับ แล้วขยับหนีอ้อมแขนของมัน ไปนั่งหน้าบึ้งตาขวางมองมันอย่างโกรธๆ..
“ใครบอกว่าแก้เหงา...หึ..เราหน่ะถ้าจะมีอะไรกับใครซักคน มันไม่ใช่เพราะเหตุผลงี่เง่าพันธุ์นั้นหรอก...” ผมยกมือขึ้นกอดอกแล้วมองมันอย่างหาเรื่องตอนนี้แผนเพิ่นอะไรช่างหัวมันแล้วครับ โกรธขึ้นมามากมายเลยทีเดียว เรื่องอะไรมาว่ากูวะ มีสิทธิ์อารายยยยยยยยย
“อ้าว อะไรอีกหล่ะ..เมื่อกี้นายก็พูดอยู่แหม็บๆ ไม่ใช่เหรอว่าเพราะเหงา..ที่เราไม่มาหาหน่ะ..หา..เราหูฟาด หรือว่า นายบ้ากันแน่เนี๊ยะ...” ไอคิมมันพูดสวนกลับมาอย่างโกรธๆพอกันครับ..
“เราว่านะ..เหตุผลบ้าบอของนายหน่ะ..มันไม่เท่าไหร่หรอก ถ้าใจนายมันเข้มแข็งซะอย่าง..แต่ที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะนายมันเป็นพวกใจอ่อน..คล้อยตามคนง่าย..โดนเอาอกเอาใจหน่อย..ก็เดินตามต้อยๆแล้ว...อะ..อะ..อย่าเถียงนะว่าไม่จริง” มันรีบดักคอผมก่อนที่ผมจะอ้าปากเถียงมันอะครับ..ชิ
“เออ..ใช่แล้วจะทำไมฮะ..เรามันก็เป็นอย่างที่นายว่าอะแหละ..ทำไมไม่พูดมาตรงๆซะเลยหล่ะว่าเราหน่ะ มันพวกใจง่ายอะ..ความจริงเรามันก็เป็นพวกไม้เลื้อยอย่างนี้แหละ ใกล้ใครเราก็พร้อมจะเอนเอียงไปได้ทุกเมื่อนั้นแหละ..และถ้านายรับไม่ได้ก็ไปจากเราได้ทุกเมื่อเลยนะ..เราไม่ว่าอะไรนายอยู่แล้ว..”มองหน้ามันกลับอย่างท้าทายครับ..ที่พูดมาทั้งหมดก็เพื่อจะโยงมาถึงประโยคหลังสุดนี้แหละครับ..(ชั่วจริงๆ)
พอพูดจบผมก็ต้องผงะหงายหลังตึงลงกับที่นอน พร้อมกับร่างอันใหญ่โตของไอชั่วคิมที่มันผลักผมตอนแรกแล้วตัวมันก็นอนทับผมลงมาอีกทีนึง แม่ม หนักชิบ ไอบ้าหนิ...ผมก็ได้แต่หน้างอด้วยความขัดใจสุดๆครับ..
“ง่ายไปมั้ง.....ความจริงที่พูดมาทั้งหมดเนี๊ยะ ก็คืออยากจะเลิกกับเราใช่มะ..หึ..นึกว่าโง่ ฉลาดเหมือนกันหนิ..”มันพูดพลางกัดฟันกร๊อดครับ..แล้วมันก็ฉกริมฝีปากลงมาบดขยี้ปากผมทันทีเลยอะ เจ็บนะ..ไม่เห็นต้องรุนแรงขนาดนี้เลยอะ
“ขอแสดงความเสียใจด้วยนะจ้ะเมียจ๋า...เห็นทีคราวนี้..คงต้องผิดหวังครั้งใหญ่แล้วหล่ะ หึ...แล้วก็..ต่อไปนี้เราคงทิ้งนายไว้แบบนี้ไม่ได้แล้วหล่ะ เราจะไม่ยอมห่างนายนานๆอีกแล้ว เผลอไม่ได้เลยพวกแมงวันแมงหวี่มาตอมกันให้พรึบพรับ..เห็นทีคราวนี้.ต้องมีการคุมเข้มกันบ้างหล่ะโม...เตรียมใจไว้ได้เลยนะ.ครั้งนี้เราถือว่าแล้วกันไป...แต่คราวหน้าไม่มีอีกแล้ว ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก...ต้องมีการเจ็บตัวกันบ้างหล่ะ หึ คงไม่ต้องบอกนะว่าจะเจ็บตัวยังไง.....” มันพูดขู่ฟ่อๆอยู่กับริมฝีปากผม..มันพูดไปมันก็จูบปากผมไปอะครับ ..แฮะ..หยิว
ก็แค่นี้แหละครับ ที่ผมต้องการ..ไม่ได้อยากจะเลิกกับมันจริงๆหรอก..แค่อยากให้มันพูดว่าต่อไปจะไม่ทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้วก็แค่นั้นเอง..ถ้าจะพูดจาอ๊อดอ้อนขอร้องมันก็กลัวมันได้ใจ..แล้วดูถูกผมเอา..และจะได้รู้ด้วยว่าจริงๆแล้วมันรู้สึกยังไงกับผมกันแน่..มันจะยอมจากไปง่ายๆหรือว่าจะอยู่สู้รบกับผมต่อไป..วิธีที่ดีที่สุดก็คือวิธีนี้แหละทำให้มันเห็นว่า มึงห่างกูไปนานๆระวังเถอะมึงเด๋วกูจะมีคนอื่นให้ดูอะไรทำนองนั้น ซึ่งก็ได้ผลซะด้วย...และอีกอย่างนึงยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว ทั้งได้ไอคิมมันกลับมาอยู่ใกล้ๆผม และอีกอย่างคือ...มันยกโทษให้ผมเรื่องไอเก่งง่ายๆด้วย ผมก็สบายใจไปเลยสิครับ โฮะๆโล่งอกมากมาย
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับไอโม..คิคิ...เก่งเอ้ย ขอโทษนะน้องรัก..ต่อไปคงต้องเลิกอ่อย มึงจริงๆแล้วหว่ะ..กลัวมึงโดนที่รักกูฆ่าเอา คิคิ...
ผมคิดอย่างครึ้มอกครึ้มใจมากมาย แล้วผมก็อ้าปากรับลิ้นชื้นๆของไอคิมมันเข้ามาในปากผม..พอเนื้อตัวเปลือยเปล่าของเราสองคนแนบชิดสนิทสนมกันแล้ว..ของมันเคยๆ..ครับ..อะไรๆมันก็ง่าย..
กว่าที่ไอคิมมันจะถอนริมฝีปากมันออกจากปากผม ผมก็ตัวอ่อนอารมณ์กระเจิงกับรสสัมผัสที่ไอคิมมันได้มอบให้เสียแล้ว....
“นายหน่ะ...แน่ใจเหรอ..เฮอะ ว่า..จะมีใครทำให้นายมีความสุข ได้เท่าเราหน่ะ..แน่ใจเหรอโม หือ..” ไอคิมมันกระซิบแผ่วๆอยู่กับใบหูผมพร้อมกับปากร้อนๆที่กัดเม้ม แรงๆที่ ติ่งหูนิ่มๆของผม..
“อา ..คิม...อืม...” ผมครางออกมาแผ่วๆ ขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว เมื่อไอคิมมันได้แยงลิ้นมันเข้าไปในรูหูของผม..สุดระงับจริงๆครับ จุดอ่อนผมเลยอะ..ผมสุดสยิวจนทนไม่ไหว พยายามขยับหัวหนีมันสุดฤทธิ์ครับ แต่มันก็ขยับปากและลิ้นตามผมไปเรื่อยๆ..จนหัวผมไปชนกึ๊กๆเข้ากับหัวเตียง..และผมก็จนมุมอยู่ตรงนั้นหละครับ...ไอคิมมันขยับปากและลิ้นออกจากใบหูผมแล้วมันก็เลาะเลมไปตามใบหน้า แล้วมันก็ไปหยุดซุกไซร้อยู่ที่ใบหูอีกข้างของผม
“อู้..คิม พอแล้ว..เราเสียว..อือ..พอ..อา..”ผมพูดขอร้องมันออกมาเสียงแตกพร่า
ผมหยิวซะจนทนไหวต้องเอามือเกาะแขนมันไว้แน่น..ปากและลิ้นมันทำหน้าที่เลาะเลมอยู่กับใบหูของผมส่วนมือมันก็คว้าหมับเข้าที่น้องน้อยผมเหมือนกัน...ไอโม ร้องซี๊ดเลยทีเดียวเชียวครับ...
และมันก้อขยับหน้าออกจากใบหูผมอีกครั้ง มันจูบเลาะเลมมาที่ริมฝีปากของผมพอริมฝีปากมันกับผมเจอกัน ปฏิบัติการจูบอันดุเดือดเร่าร้อนก็ได้เริ่มขึ้นทันที..ผมปล่อยมือจากแขนไอคิม เปลี่ยนมาโอบกอดรอบลำคอมันแทน...แล้วกดหน้ามันให้ปากมันกับปากผมสนิทแนบแน่นกันมากยิ่งขึ้น ลมหายใจของผมกับมันแทบจะเป็นลมหายใจเดียวกันเลยว่าได้...
ปากผมดูดดุนอยู่กับลิ้นของไอคิมมัน สะโพกผมก็ยกขึ้นลงตามมือของไอคิมที่ตอนนี้เริ่มรูดน้องน้อยผมขึ้นลงไปมา..สุดสยิวจริงๆ ครับ...อารมณ์หื่นผมกู่ไม่กลับเสียแล้ว...ขณะที่ผมกำลังเพลิดเพลินอยู่กับรสสวาทที่ไอคิมมันได้มอบให้อยู่นั้น อยู่ๆไอคิมมันก็ผละริมฝีปากออกจากปากผม..แล้วมันก็แทรกตัวเข้ามาตรงหว่างขาผม แล้วดึงขาผมให้อ้าออกกว้างๆ..
ผมรู้สึกถึงของแข็งร้อนๆที่จ่ออยู่กับช่วงล่างของผม..ผมมองหน้าไอคิมมันอย่างตกใจครับ...ไอคิมมันมองหน้าผมแล้วยิ้มมุมปากอย่างสะใจทีเดียว...แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบปิดปากผมไว้อีกครั้ง ..พร้อมๆกับที่น้องน้อยมันเริ่มขยับและแทงพรวดเข้ามาในตัวผม.มันเข้ามาไม่ได้ในครั้งเดียวหรอกครับ...ก็ไอชั่วคิมมันไม่ได้หล่อลื่นอะไรเลยหนิ..ผมเจ็บจนน้ำตาร่วงเผาะๆ ..ตัวอ่อนหมดแรงไปหมดเลยครับ ผมไม่มีแม้แต่แรงจะโอบคอไอคิมมันไว้ด้วยซ้ำแขนผมจึงร่วงเผาะวางแหมะลงข้างตัว..ผมจะร้องก็ร้องไม่ออกครับ..ด้วยตอนนี้ปากผมโดนพันธนาการไว้แล้วเรียบร้อย...ผมเข้าใจผิดความจริงไม่ใช่มันยกโทษให้ผมง่ายๆอย่างที่ผมคิด..นี้ไงเล่าวิธีการเอาคืนของมัน ...
และพอมันขยับสะโพกอีกครั้งออกแรงมากกว่าเดิมน้องมันก็จมหายเข้ามาในตัวผมจนหมด..ผมทั้งจุกทั้งเจ็บ ไม่มีความเสียวเลยซักนิด...ร่องรอยเดิมที่มันทำไว้กับผมเมื่อคืนนี้ยังไม่ทันจาง..นี่มันก็มาทำซ้ำรอยเดิมอีกแล้ว... ไอคิมมันทำรุนแรงกับผมอีกแล้ว... มึงนะมึงคอยดูกูจะเอาคืน...
-
ตอนที่ 28
“เป็นไง..หึ..สะใจดีไหม..นี่แค่เบาะๆ...อย่าให้รู้ว่าทำแบบนี้อีก..” พอมันเสร็จกิจ ไอคิมมันก็พูดเสียงหอบแฮกๆ อยู่กับใบหูผม..แล้วมันก็ขยับริมฝีปากมาจูบซับน้ำตาให้ผมด้วย..
“ฮึก..เราเจ็บอะ..ไหนบอกว่าจะไม่ทำให้เราเจ็บแล้วไง ฮือ...” ผมร้องไห้ออกมาเบาๆ..พร้อมกับต่อว่ามันหน่อย แปลกนะมันทำผมเจ็บขนาดนี้แต่ผมไม่ยักโกรธมัน..แถมตอนที่พูดหน่ะก็ยกแขนขึ้นไปคล้องคอมันไว้ด้วย..ออเซาะหน่อยครับ..เผื่อเค้าจะจัดให้อีกซักดอก อะม่ายช่ายยยยยยย เผื่อเค้าจะเห็นใจ..คุคุ
“นี้ไม่ได้..สำนึกผิดเลยใช่ไหมนี้..” ไอคิมมันพูดน้ำเสียงอ่อนอกอ่อนใจมากมายเลยครับ..แล้วมันก็ก้มลงกัดแรงๆที่ปลายจมูกผม.. หง่ะเจ็บอะ
“ไม่รู้..เราไม่ผิดซักหน่อย..นายนั้นแหละที่ผิด...”พูดเสียงแผ่วๆ ด้วยความงอนครับ เอาแต่ใจโคตร...ขนาดหมดแรงหมดสภาพโดนปู้ยี่ปู้ยำขนาดนี้ยังปากดีอยู่อีก
“ใช่..หึ..เราผิดเอง..ผิดที่ไว้ใจนาย..ผิดที่เราตามใจนายมากเกินไป.....”มันพูดจบก็ลุกพรวดขึ้น ไปยืนกอดอกมองหน้าผมอยู่ข้างเตียงครับ..
“ต่อไปนี้ก็ทำใจซะนะ..ดีด้วยขนาดนี้ยังทำตัวงี่เง่า ต่อไปเราก็จะร้ายหล่ะ” มันพูดเสียงห้วนๆ เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว..แล้วเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไปอะครับ..หง่ะ
แล้วกูหล่ะจะเข้าห้องน้ำอาบน้ำยังไงหล่ะนี้..อือ...ผมค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น แต่ไม่ไหวครับ..ผมทำได้แค่ ค่อยๆพยุงตัวไปนั่งพิงหัวเตียงไว้เท่านั้นเอง...ผมรู้สึกว่าแขนผมมันสั่นๆอะผมปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวเลยครับ เจ็บก้นมากมายเลยทีเดียว..ผมค่อยๆไล่สายตาสำรวจเนื้อตัวของผมอย่างช้าๆ เอาอีกแล้วตามเนื้อตัวผมมีรอยแดงเป็นจ้ำๆ อยู่ทั่วไปหมด..เข่าทั้งสองข้างที่ผมรู้สึกเจ็บมากมายตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้มันช้ำเป็นสีม่วงๆแดงๆทั้ง 2 ข้างเลยครับ ไอโมตกใจมาก ...เลยค่อยๆยกเข่าขึ้นมาดูใกล้ๆ..หนักขาชิบ ขาสั่นผลับๆเลยครับ อาการหนักน่าดูเลยครับไอโมอะ..นี้กูจะตายไหมนี้..อาการหนักพอๆกะรถล้มเมื่อคราวที่แล้วเลยครับ
เฮ้อ...สภาพแบบนี้คงไปทำงานไม่ได้แล้วหล่ะวะ..แล้วนี้มันกี่โมงแล้ววะเนี๊ยะ ผมคิดพลางมองไปที่นาฬิกาเรือนใหญ่ที่ติดอยู่ข้างฝา..ตายหะ..บ่ายโมง..แล้วนี้ที่ทำงานจะเป็นไงบ้างวะเนี๊ยะ..
ผมจึงค่อยๆยื่นมืออันสั่นเทาของผมไปที่ กระเป๋าสะพายที่ตอนนี้วางแอ่งแม้งอยู่ที่โต๊ะข้างเตียง..พอได้กระเป๋ามาแล้วอย่างทุลักทุเล ผมก็ควานมือเข้าไปหยิบมือถือผมออกมาเพื่อที่จะโทรเข้าออฟฟิศ...แต่ว่า..ตายห่ะ อีกรอบ..แม่ม..แบตหมด.หมดตั้งแต่ตอนไหนวะ..หมดแรงครับ ผมจึงหันไปคว้าทอสับห้องมาถือไว้ในมือ แล้วกดโทรออกทันที..
ตู๊ดดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
สัญญาณ รอสายดังขึ้นแป๊บเดียวครับ ผมไม่ต้องรอนาน
“สวัสดีค่ะ..บริษัท...(ชื่อบริษัท).ขอสายใครค่ะ” เสียงแบบนี้จุ๋มแน่นอนครับ
“จุ๋ม..ผมเองนะ..” ผมตอบรับไปเบาๆ
“อ้าว..คุณโม..เป็นไรไปค่ะไม่สบายรึเปล่า..แล้ววันนี้จะเข้าออฟฟิศไหมค่ะ” น้ำเสียงตื่นเต้นเป็นห่วงเป็นใยของจุ๋ม ทำให้ผมยิ้มออกมานิดนึงครับ
“ผมไม่สบายนิดหน่อยหน่ะจุ๋ม..ไม่เป็นไรมากหรอก..ผมคงไม่ไปทำงานอะนะ ใครมาถามก็บอกเค้าไปแบบนี้ละกัน..อ๋อ..” แล้วจากนั้นผมก็สั่งงานจุ๋มอะครับ แน่ใจชัวร์ๆว่าผมคงไปทำงานไม่ได้แน่ๆวันนี้ ผมสั่งงานเผื่อวันพรุ่งนี้ด้วยครับ และผมก็ให้เบอร์โทรห้องผมไว้..อยู่มาตั้งนานลูกน้องผมยังไม่รู้เบอร์โทรห้องผมเลยอะ..
พอคุยกับจุ๋มเสร็จก็พอดีกับที่ ไอคุณคิมสุดที่รักผมมันเดินออกมาจากห้องน้ำพอดีอะครับ มันมองผมตาดุวาบเลยทีเดียว...
“ขนาดจะตายอยู่แล้ว ยังมีกะใจโทรหา ชู้อีกเหรอ” มันพูดเสียงตวาดเลยทีเดียว ตกใจมากเลยครับ โทรสับร่วงหลุดมือเลย น่ากลัวอะ
“มะ ไม่ใช่..โทรเข้าออฟฟิศอะ..”ผมพูดเสียงอ่อยๆ มองตามันละห้อยอะครับ.. ไม่อยากให้มันโกรธอีกอะ ไม่อยากเจ็บตัวอีกหน..คราวนี้ผมคงตายแน่ๆ...ผมพูดจบก็หยิบทอสับขึ้นมาอีกครั้ง แล้วกด เบอร์ เพื่อโทรหาพี่สมชายที่หน้างาน...
“โอ๊ะ อะไรอะ..” ผมทำสีหน้างง เล็กๆครับ ไม่พอใจด้วยแหละ
ไอคิมมันเดินเข้ามาแย่งโทรสับในมือผมไปถือไว้ซะเองอะครับ..แล้วมันก็เอาโทรสับไปวางไว้ที่แป้นเหมือนเดิม
“จะโทรไปไหนอีก..” มันถามผมเสียงเป็นตวาดอีกแล้วอะ
“โทรหาพี่สมชาย...ที่หน้างาน..จะสั่งงานหน่อยอะ..วันนี้เราจะได้อยู่กับนายทั้งวันไง รึนายไม่อยากอยู่กับเราแล้ว” พูดอ่อยๆ บีบเสียงให้น่าสงสารสุดๆเข้าไว้ครับ..
“แล้วมือถืออะ ไม ไม่ใช้..แล้วเมื่อคืนหน่ะ เราโทรหานายเป็น 100 ครั้ง ทำไมโทรไม่ติด...” น้ำเสียงยังตะคอกเหมือนเดิมครับ
“แบตหมดอะ..นั้นไง วางอยู่นั้นหน่ะ...คงหมดตั้งแต่เมื่อคืน...”ผมตอบกลับมันไปเบาๆสบตากับมันตาละห้อย..ตอนนี้กำลังพยายามบีบน้ำตาอยู่ครับ
“แล้วเมื่อคืน ไปไหนมา...กลับซะดึกขนาดนั้น รู้ไหมเรามารอนายตั้งแต่ 5 ทุ่ม นั่งรอจนยุง มันจะหามเราลงทะเลอยู่แล้ว..หรือว่าไปอยู่กับ ไอเด็กนั้นมา.” จากตอนแรกที่ยืนกอดอกมองผมอยู่นิ่งๆ..มันก็ถลาเข้ามาคว้าหมับ เข้าที่คอ ผมทันทีอะครับ ตกใจมากเลย กลัวโดนมันฆ่าเอา..
“เปล่านะ..เราเล่นไพ่กับพวกพี่สมชาย อยู่อะ..อือ..เราขอโทษ..ก็เราไม่รู้หนิว่านายจะมา..แล้วไมมาเร็วจังหง่ะ นายโทรหาเราตอน เย็นมากๆแล้วไม่ใช่หรอ” พูดเสียงอ่อยๆ แล้วยกมือขึ้นดึงมือไอคิมมันออกจากคอผมอะครับ
ส่วนตัวผมก็ออเซาะอีกแล้วครับ เอนตัวเอาหน้าไปซบลงกับพุงขาวๆของไอคิมมัน เอาแขนไปโอบเอวมันไว้ด้วยครับ (ตอนนี้มันยืนอยู่หน่ะ)..ไอคิมมันก็เอามือมาลูบๆที่หัวผมอะครับ..มันถอนหายใจดังเฮือกเลยครับ...
“เรานั่งเครื่องมาหน่ะ..ถึงกรุงเทพก็เกือบ 4 ทุ่ม แล้วเราก็เหมาแท๊กซี่มา...”มันพูดออกมาเบาๆ มือก็ลูบเบาๆที่หัวผม
ผมก็ยิ้มออกมาหน่อยนึง..แล้วซุกหน้าลงกับหน้าท้องของมัน ซุกไซร้จมูกและปากไปตามพุงขาวๆแข็งๆของมัน..ผมได้ยินเสียงมันเป่าลมออกจากปากดัง ฟู่ๆ และมือมันที่ลูบหัวผมอยู่เมื่อกี้ กลับกลายเป็นขยุ้มหัวผมเบาๆแทน...ผมเริ่มได้ใจครับ..แกล้งเอาจมูกและปากเฉียดไปเฉียดมาที่น้องน้อยมัน..รู้สึกว่าน้องมันจะเริ่มพองๆขึ้นมาแล้วด้วย
“อือ..ยั่วเราเหรอ..เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวจะโดนอีกรอบ...อือ...” มันพูดออกมาเป็นเสียงคราง เลยครับ..
เริ่มคิดได้ครับ อย่าเสี่ยงเลยหว่ะ..ยังเจ็บก้นอยู่เลย..ผมจึงผละหน้าออกจากพุงแน่นๆของไอคิมมัน..และมันก็ไม่ได้ตามตอแยผม มันคงรู้อะนะว่าผมไม่ไหวแล้ว..
“อาบน้ำเถอะปะ..จะได้ไปกินข้าวกัน เราหิว” มันพูดเสียงห้วนๆอยู่กับหูผมอะครับพร้อมกับอ้อมแขนแข็งแรงที่ตวัดรัดผมเข้าไปในอ้อมกอด แล้วมันก็อุ้มผมเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไปอะครับ...พอเข้าไปในห้องน้ำแล้วผมก็เห็นว่าที่อ่างอาบน้ำมีน้ำอยู่เต็มอ่างแล้วครับ ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปจุ๊บที่ปลายคางมันเบาๆเป็นการขอบคุณ..ไอคิมมันก็กดจมูกลงกับแก้มผมเหมือนกันครับ..แล้วมันก็จัดการวางผมลงไปในอ่างที่มีน้ำอุ่นอยู่เกือบเต็ม
“แช่ตัว ให้สบายไปก่อนแล้วกันนะ..แล้วนี้แปรงสีฟัน” ไอคิมมันพูดขึ้นเบาๆ แล้วยื่นแปรงสีฟันที่มียาสีฟันอยู่ด้วยมาให้ผม ผมยิ้มให้มันหน่อยๆ ไอคิมมันกดจมูกลงที่แก้มผมอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป..ผมมองตามมันไปด้วยความรู้สึกรักผู้ชายคนนี้อย่างท่วมท้น...ผมหันไปวางแปรงสีฟันไว้ตรงขอบอ่างแล้ว นั่งแช่น้ำไปอย่างสุขใจ
ผมนั่งแช่น้ำอยู่แบบนั้นนานพอดูครับ ในระหว่างแช่น้ำอยู่นั้นก็จัดการแปรงฟันไปแล้วเรียบร้อย พอไอคิมมันเข้ามาในห้องน้ำอีกครั้งมันก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว มันใส่กางเกงขาสั้น กับ เสื้อเชิ้ต ลายสดใสมีเสื้อยืดสีขาวสวมอยู่ด้านในด้วย..พอมันเข้ามาก็จัดการฟอกสบู่ให้ผมอะครับ พอมันล้างตัวผมจนแน่ใจว่าสะอาดเอี่ยมอ่องแล้ว..มันก็เอาผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ที่มันถือติดมือมาด้วย มาห่อไว้ที่ตัวผม และมันก็จัดการอุ้มผมออกมาจากห้องน้ำ
มันมาวางผมไว้ที่เก้าอี้ตัวเดิมที่มันวางผมไว้เมื่อคืน แล้วจัดการเช็ดผม...เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ผมจนแห้งดีแล้ว มันก็เดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่ให้ผม มันใส่ให้ผมอย่างชำนาญเลยครับ ผมก็ทำได้แค่ ทำตัวว่าง่ายให้มันใส่เสื้อผ้าให้เท่านั้นเอง...พอแต่งตัวเสร็จมันก้กดจมูกลงที่แก้มผมอีกครั้ง...
แล้วอุ้มผมไปวางไว้ที่เก้าอี้ผ้าใบชายหาดที่วางอยู่ที่ระเบียง ผมก้ได้แต่มองของที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างอึ้งๆ..บนโต๊ะเล็กๆที่วางอยู่นั้นมีกับข้าว 2-3 อย่างวางอยู่ หน้าตาหน้ากินเลยทีเดียวครับ.
“ทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ” ผมถามมันเบาๆ อย่างแปลกใจอะครับ
“อ้าว..ทำไม เราทำเป็นหมดแหละ ถ้าอยากทำ” มันพูดโอ่ เล็กๆ แล้วยื่นมือมาขยี้หัวผมก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง
ผมก็มองอาหารตรงหน้าอย่างอึ้งๆก็เป็นอาหารที่ทำจากของสดที่ผมไปซื้อมา แล้วยัดๆ ไว้ในตู้เย็นนั้นแหละครับ วันไหน คึกๆ ผมก็จะงัดเอาซากฟอดซิล ในตู้เย็นมาทำกับข้าวกิน..
มันเดินเข้าไปแป๊บเดียวก็เดินออกมาพร้อมกับ ข้าวสวยร้อนๆ 2 จาน พอมันวางข้าวสวยลงตรงหน้าผม ผมก็จัดการสวาปาม ทันทีครับ ไม่ใช่แค่หน้าตาดีนะเนี๊ยะ รสชาติใช้ได้เลย..
“เป็นไงอร่อยปล่าว...” มันถามผมเบาๆ หน้าตายิ้มแย้มเลยทีเดียวครับ ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มให้มัน พลางพยักหน้าหงึกๆ ทั้งๆที่ยังมี ข้าวเต็มปาก.อยู่.
“เราทำตามตำรา ที่ห้องครัวนายนั้นแหละ หึหึ” มันพูดแล้วหัวเราะหึหึ
“โธ่เอ้ย เราก็นึกว่าทำเป็นมาแต่ไหนแต่ไร..กะจะฝากท้องไว้ตลอดชีวิตซะหน่อย” ผมพึมพำออกมาเบาๆ เหมือนพูดคนเดียวครับ ความจริงก็คือพูดคนเดียวนั้นแหละ
“พูดจริงเหรอ..เราไปหัดทำก้ได้นะ...แต่เราไม่เอาแค่ท้องหรอกนะ เราจะเอาทั้งตัวและหัวใจนายเลย...ยอมยกให้ไหม..ตัวหน่ะได้แล้ว แต่ใจอะ..ยกให้ปล่าว” มันถามผมยิ้มๆครับ..ยังไม่ยอมตักข้าวเข้าปากเลยอะ
“กินเข้าไปเถอะ ข้าวหน่ะ..พูดมาก” ผมต่อว่ามันไปเบาๆอย่างเขิลๆอะครับ แล้วจึงยืนช้อนข้าวที่ตอนแรกจะเอาเข้าปากตัวเองไปยัดๆใส่ปากไอคิมมัน มันหัวเราะหึหึ แล้วงับเอาข้าวคำนั้นเข้าไป...
แล้วจากนั้นมันกับผมก็พูดนั้นพูดนี้กันมากมายครับ...กินข้าวไปคุยกันไปกว่าจะอิ่มกันก็ใช้เวลานิดนึงครับ ช่วยไม่ได้คนมันกำลัง happy คิคิ...
พอผมกับมันกินอิ่มหนำสำราญกันแล้ว มันก็จัดการเก็บถ้วยชามไปล้างหล่ะครับ ส่วนผมก็นอนผึ่งพุงเป็นคุณชายอยู่เช่นเคย..กว่ามันจะกลับมาผมก็เกือบหลับ..มันกลับมาอีกครั้งมันก็ไม่นั่งที่เก้าอี้ผ้าใบที่มันนั่งอยู่เมื่อครู่นี้แล้วครับ มันมานั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดียวกับผม...โดยที่ผมก็ต้องเขยิบๆ ให้มันมานั่งด้วยอะครับ แต่แหมนะ แค่ลำพังผมหน่ะ ก็ตัวใหญ่ซะจนเต็มเก้าอี้แหละนี้มันอะยังตัวยังกะยักษ์ แล้วจะนั่งได้ไงเล่า...
“นี่ไปนั่งตัวอื่นดิ..มาเบียดเราทำไมอะ...ตัวก็ใหญ่ ยังจะมาเบียดอีก..” ผมต่อว่ามันอย่างไม่จริงจังนัก
“น่าขอนั่งด้วยคนนะ...เอ้า นั่งแบบนั้นมันก็นั่ง 2 คนไม่ได้สิ มันต้องนั่งแบบนี้” มันพูดจบ ก็ยิ้มหน้าบาน พลางดึงเอาตัวผมให้ไปนั่งลงบนตักมันอะครับ
พอมัน อ้าขาออกก็กลายเป็นว่าผมได้นั่งลงตรงหว่างขามันพอดี...ผมก็มองหน้ามันอย่างขำๆ กับความคิดอันแสนที่จะค้ากำไรของมัน..แล้วจากนั้นมันก็ปรับเก้าอี้ผ้าใบชายหาดให้ราบลงแล้วมันก็ล้มตัวลงนอนราบไปตามความยาวของเก้าอี้ โดยดึงเอาตัวผมลงไปด้วย...จึงกลายเป็นว่าผมได้นอนซบลงไปกับอกอุ่นๆของมัน ผมจึงเอาแขนไปโอบกอดไอคิมมันไว้...มันก็เหมือนกันครับมันเอาแขนแข็งๆใหญ่ๆของมันมาโอบกอดผมไว้แน่น..
และหลังจากนั้นผมกับมันก็พูดคุยหยอกล้อกันอยู่แบบนั้นหล่ะครับ ผมต่อล้อต่อเถียงกับมัน...บางครั้งมันก็งอนผม ผมก็จำเป็นต้องง้อ ก็ง้อโดยการจุ๊บๆที่ปากมันนั้นแหละครับ และมันก็ช่างยั่วเหลือเกิน ยั่วโมโหผมหน่ะครับ ผมก็โมโห จนต้องทุบมันอั๊กๆ มันก็ทำโทษผมโดยการจับกดจูบซะจนหายใจหายคอไม่ทันกันเลยทีเดียว...สุขจริงๆเลยเว้ยไอโม...(กว่าจะสุขได้ขนาดนี้ต้องแลกมาด้วยเลือดและน้ำตา กาซิก กาซิก)
(http://i199.photobucket.com/albums/aa225/n_a_e_w/text/kapook_20242.gif)
-
อิอิ เข้ามาช่วยดันอ่ะงับ :m9:
เผอิญว่าเรื่องนี้เป็นขวัญใจของเรามานานมั่กมากกกกก เลยเข้ามาการันตีว่า หนุกจิงๆๆ คุงคิมหื่นแบบเสมอต้นเสมอปลายส่วนคุงโมก็ขี้งอนแบบเสมอต้นเสมอปลายเหมือนกัน ตอนท้ายๆๆแอบมีลุ้นด้วยล่ะ แต่ม่ะบอกว่าไร รออ่านกันเอาเอง แต่คงม่านช่ายเร็วๆๆนี้หรอกเน้อ เพราะเพิ่งถึงตอนยี่สิบปลายๆๆกันเองนี่ เรื่องนี้ม่ายอยากบอกว่ายาวววว มั่กมากกกก อ่านจุใจเลยล่ะ อิอิ :m3:
-
:m10: :m10: :m10:
-
:o8: :o8: น่ารักจริง
-
ครบทุกอารมณ์จิง ๆ โดยเฉพาะอารมณ์นั้น :m10: :m10: :m10:
-
วิธีของนายโมเสี่ยงมากมายน่ากลัวจิงๆ
แต่คู่นี้อ่านกี่ทีก็ไม่เบื่อ หรือเราจะชอบแนวมาโซแบบนายคิมไปแล้วเนี่ย อิอิ
-
อย่างที่เจ้าคิมบอกเยย
ว่าเจ้าโมหื่นกว่ามัน
:laugh3:
จริงอ่ะป่าว นี่ให้คนอ่านตัดสิน
:m14:
-
แบบว่าหลายหลากอารมณ์มากๆเลยค่ะ ช๊อบชอบ โมสุดทะเล้นจริงๆ
-
..........อารมณ์หวานปนหื่น.......... :m11: :m11:
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก :m10: :m10: :m10: โมบรรยายได้สุดยอดเลยอ่ะ
เหมาะสมกันดีเนอะ หื่น พอๆกันทั้ง คู่ คริ คริ คนอ่านเลยได้กำไร :m10:
มาลงต่อเร็วๆนะจ๊ะ :m5:
-
:m10: หื่นได้ใจ มัก มัก :m11:
ตาคิมเนี่ย เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนมากมาย หลายรอบจัง (อึดโคดดดดด) กินไรเข้าไป กระซิบบอกกันมั่งดิ :m12: อิอิ
ม่ายช่ายล่ะ
อารมณ์ตบ-จูบเนี่ย เข้าทางแฮะ ชอบใจมากมาย :m4:
เอาอีก เอาอีก
โมน้อยมาต่อไวๆนะ
(ไม่ดิ โมเขียนไปไกลแล้ว แน๋วที่ร๊ากกก อย่ากั๊ก รีบลงนะ :give2:)
-
ต่อไวๆๆเน้อค่า
พี่คิมหื่นได้ใจแหะ
-
คิมอ่ะเค้าแบบว่ารักโมม๊ากอ่ะ โมแบบว่าเค้ามีชีวิตและอิสระของเค้าแต่เค้าก้อยังรักและเกรงคิมด้วย
-
อานะ คือ แบบาว่ :impress:า ขออายย้อนหลัง ได้ป :-[ะ
แฮะ....เข้ามาอ่านดูอีกที ป้าด ติโธ่ ตูทำไม เป็นไปได้ถึงเพียงนี้ กกาซิก กาซิก :m2:
-
...........เขียนมาขนาดนี้.ยังอายอีกหรอคับคุณโม........ :m14: :m14:
-
โป้ง กรอบแกล๊บบบบ ... :m14:
ไปดีกว่า ชิ :m7:
-
ไปดีกว่า ชิ :m7:
ไปให้คิมปลอบอ่ะดิคับ โม อิอิ
คิมปลอบท่าไหนอยากลืมเอามาเขียนให้อ่านกันนะ จะรอออออ
ระหว่างนี้ ขิจิ้นไปพลางๆ :haun4:
-
ตอนที่ 29
วันนั้นผมกับไอคิมก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างคุ้มค่าครับ..ชดเชยเวลาร่วม 2 เดือนที่ไม่ได้เจอหน้ากันเลย…หลังจากหยอกล้อกันตามประสาคนมีใจให้กัน จนไอคุณคิม มันคึก..มันก็จัดการอุ้มผมเข้ามาทำกิจกามเข้าจังหวะ กันในห้อง..ผมก็ทั้งเหนื่อยทั้งล้า..แต่จะบ่นไปใยให้เปลืองแรง..ห้ามไปก้เท่านั้นแหละ...เสียแรงเปล่า เอาแรงไปทำอย่างอื่นดีกว่า อาฮุ อาฮุ
ไอนี้มันเซ็กจัดจริงๆนะครับ..วันนั้นทั้งวัน รวมทั้ง ทั้งคืนด้วย มันฟัดผมซะจนผม ตัวซีด ไปหมดเลยอะ ไม่มีแม้แต่แรงจะหายใจเลยก็ว่าได้..หนังสือหนังหา ที่ปกติจะอ่านทุกวันอย่างน้อยวันละ 1 ชม...วันนี้ยังไม่ได้อ่านเลยซักนาทีเดียว...วันสอบก็ใกล้เข้ามาทุกขณะจะเอาอะไรไปสอบน้อ ไอโม...บ่นไปงั้นแหละความจริงแล้วก็มีความสุขอะครับ ที่มีไอตัวป่วนมันป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆผมตลอดเวลา
เช้าของอีกวัน ไอคิมมันก็จัดให้ผมอีก 1 ดอกครับ..ผมก็คิดว่ายังไงวันนี้ผมก็ต้องไปทำงานให้ได้ แต่สุดท้ายเมื่อโดนไปอีกดอก ก็ต้องถอดใจ โทรไปสั่งงานที่หน้างาน ก็โทรหาพี่สมชายอะแหละ..พอสั่งงานเรียบร้อยก็มานอนกก อยู่กับไอคุณคิมมันอีกทั้งวัน..โดนไปอีกหลายดอกครับ..
และเย็นวันนั้นหลังจากที่ผมกับไอคิมอาบน้ำอาบท่ากันเรียบร้อยแล้ว..โดนไปอีกดอกที่ห้องน้ำ (หง่ะ..บอกเค้าทำไมเนี๊ยะ) ผมกับมันก็กะว่าจะไปหาไรกินกันที่หาดอะครับ เป็นเวลา เกือบ 6 โมงเย็นได้มั้งครับ..อันตัวผมก็เพลียมากมายเจ็บๆแสบๆที่ก้นอยู่ แต่ก็อยากจะออกไปสูดอากาศข้างนอกบ้าง...หลังจากที่หมกตัวอยู่ในห้อง มา 2 วันเต็มๆ…
หลังจากที่ผมกับมันออกจากห้องเรียบร้อย ไอคุณคิมมันก็จัดการล๊อคห้อง มือมัน ก็คว้าหมับเข้าที่คอผมแล้วล๊อคไว้แน่น...ผมกับมันก็ค่อยๆเดินไปรอลิฟท์กันอะครับ..ต้องค่อยๆเดินครับไม่งั้นแย่เลยครับผมหน่ะ..ไม่มีแรงเดิน...
ติ๊ง
ประตูลิฟท์ค่อยๆเปิดออก ผมก็ไม่ได้สนใจซักเท่าไหร่หรอกครับ ว่าใครที่กำลังจะเดินออกจากลิฟท์..ผมมัวแต่หัวร่อต่อกระซิก กับไอคิมมันอยู่หน่ะ...
“พี่ครับ..” น้ำเสียงที่คุ้นเคย ได้ดังขึ้นมาเบาๆ พร้อมกับมืออันหยาบกร้านของใครบางคนที่คว้าหมับ เข้าที่ข้อมือผมก่อนที่ผมจะเดินสวนเข้าไปในลิฟท์
“เฮ้ย อะไรของมึงเนี๊ยะ..”พร้อมกับข้อมือผมที่โดนกระชากกลับ
ไอคนที่ทักผมเมื่อกี้ ก็กระเด็นหวือไปกระแทกกับผนังลิฟท์ทันทีเลยครับ พร้อมทั้งร่างอันใหญ่โต ของไอชั่วคิมก็มาบังผมไว้ทั้งตัว...ผมก็เกิดอาการงงเล็กๆ ครับ ผมชะโงกหน้าออกมามองว่าเกิดอะไรขึ้น และใครที่ทักผมกัน...
ก็พอดีกับที่ผมเห็นว่าไอคิมมันกำลังเงื้อหมัดจะฟาดเข้าที่หน้าไอเก่งพอดีอะครับ กำแหละ น้องเก่งที่น่ารักของกู..มาทำไมเนี๊ยะ..
“เฮ้ย..คิม..อย่า..นี้คนของเราเอง...” ผมพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับเอาตัวไปบัง ไอเก่งมันไว้..
“มันเป็นใคร/ใครอะพี่” ไอเก่งกับไอคิมมันพูดขึ้นมาพร้อมกันอะครับ
ไอเก่งมันเอามือมันมาจับที่ต้นแขนด้านซ้ายผม..พอไอคิมมันเห็นดังนั้นก็คว้าหมับเข้าที่เอวผมเหมือนกัน...แล้วมัน 2คน ก็จ้องหน้ากันเขม็งเลยครับ..หง่ะ..ไอโมปวดหัวจี๊ดเลยครับ..โอยอะไรกันวะเนี๊ยะ..เก่งๆกันทั้งนั้นเลยนะพวกมึงเนี๊ยะ ฮึ่ม..กลางวันแสกๆ ในลิฟท์ด้วย พวกมึงยังกล้านะ แม่ม...กูอายคนโคตร..
“พอเลย ทั้ง 2 คน..เราหิว...เก่ง ไปกินข้าวด้วยกันนะ” ผมพูดเบาๆ อย่างเหนื่อยใจสุดขีด..แล้วยื่นมือไปกดลิฟท์ให้ลงไปยังชั้นล่าง ลิฟท์ค่อยๆเลื่อนลง แต่มันทั้ง 2 คนก็ยังไม่ปล่อยผมซักที..
“ปล่อยได้แล้วมั้ง..เด๋วคนก็ได้แตกตื่นกันหมดหรอก..อ๋อ..เก่งนี่คิม คิมนี่เก่ง”ผมทำหน้าตำหนิพวกมันนิดหน่อย ...พอพวกมันปล่อย ผมก็แนะนำให้พวกมันรู้จักกันสั้นๆ..และผมก็คาดว่าทั้งไอคิม ทั้งไอเก่งมันคงรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร..
และในระหว่างที่อยู่ในลิฟท์ไม่กี่นาทีนั้น บรรยากาศมันช่างอึดอัดเหนือจะรับจริงๆเลยครับ...ผมก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ..ตอนไอคิมกับไอนัทนั่นกูก็แทบเอาตัวไม่รอดแล้วนี้กูจะเป็นยังไงเนี๊ยะ..กูหนอกูไม่น่าเลย...เฮ้อ...ผมก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกอย่างปลงๆ...
ติ้ง
พอลิฟท์เปิดผมก็เดินนำหน้าพวกมันทั้ง 2 คนออกมาเลยครับ เดินตรงดิ่งออกไปยังลานจอดรถซึ่งรถของผมได้จอดนิ่งรออยู่แล้ว...พอถึงรถผมก็ยื่นกุญแจรถส่งให้ไอคิม โดยมีไอเก่งเดินตามผมมาต้อยๆเช่นเคย..ไอคิมมันรับกุญแจไปจากมือผมพลางจ้องหน้าผมอย่างคาดโทษ ผมก็ได้แต่เงียบเท่านั้นแหละครับ ทำไรได้เล่า...
พอไอคิมมันเดินไปเปิดประตูฝั่งคนขับ ผมก็หันหน้าไปยิ้มให้ไอเก่งหน่อยนึง.. แล้วพยักหน้าให้มันไปขึ้นด้านหลัง ไอเก่งมันมองหน้าผมเขม็งเหมือนกัน แต่แววตามันไม่เหมือนกับไอคิมหรอกนะครับ.ตามันส่อแววสงสัยอย่างชัดเจนเลยครับและยังมีแววผิดหวังปนมาอีกด้วย..
“พี่..ผม...” ไอเก่งมันพูดขึ้นเบาๆ หลังจากที่เงียบมานาน ผมก็ตั้งท่าจะเปิดประตูรถหล่ะครับ
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ไปขึ้นรถซะ” พูดเสียงนิ่งๆ เป็นเชิงออกคำสั่ง
ไอเก่งมันทำหน้าไม่พอใจเล็กๆ แต่ก็ยอมเปิดประตูเข้าไปประจำที่นั่งด้านหลัง ...ส่วนตัวผมก็เปิดประตูเข้าไปนั่งด้านหน้า...ข้างคนขับนั้นหล่ะ...พอผมเข้าไปนั่งไอคิมมันก็มองผมแว้บนึง มันสตาร์ทรถรออยู่แล้วอะครับ.. ผมยังไม่ทันปิดประตูรถเลยด้วยซ้ำ มันก็กระชากรถออกทันทีเลยครับ..ผมที่ยังไม่ทันได้นั่งให้เรียบร้อยก็ถลาไปตามแรงกระชาก แล้วหัวผมก็ชนกับกระจกด้านหน้าเสียงดังปัง เลยทีเดียวครับ
“โอ๊ะ..” ผมร้องออกมาด้วยความตกใจและเจ็บจี๊ดๆ..เจ็บ อะเจ็บ ชิบหายเลยฮือ.. แม่ม ไอชั่วหนิ น้ำตาแทบร่วงครับไอโม...
“พี่เป็นไร เปล่าอะ...” ไอเก่งมันพูดขึ้นเสียงตกอกตกใจ
แล้วมันก็ชะโงกหน้าเข้ามาหาผมอะครับ มือมันก็ยื่นมาจับหน้าผมไว้ให้หันไปหามัน...รถกระตุกหยุดกึก อยู่กับที่
“เฮ้ย..เอามือมึงออกไปจากหน้าเมียกูเลย...” ไอคิมมันตวาดขึ้นเสียงดังเลยครับ
ตัวมันก็ถลาเข้ามาผลักไอเก่งสุดแรง..จนไอเก่งกระเด็นออกจากตัวผมอีกครั้ง..มืออีกข้างของมันก็คว้าตัวผมเข้าไปกอดไว้ทั้งตัวด้วยความหวงแหน สุดชีวิต... คราวนี้ดูท่าไอเก่งจะไม่ยอมครับ มันถลาเข้ามาหาไอคิม..แล้วคว้าหมับเข้าที่คอเสื้อไอคิมแล้ว เงื้อหมัดขึ้น...ที่หมายที่ผมคาดว่ามันน่าจะเล็งๆ ไว้ คือดั่งจมูกโด่งๆ ของไอชั่วคิมนั้นหล่ะครับ
“มึงพูด เอี้ย อะไรของมึงเนี๊ยะ...มึงไม่เห็นเหรอว่ามึงทำให้พี่ กูเจ็บ” ไอเก่งมันพูดตวาดกลับมาบ้างก่อนที่มันจะปล่อยหมัดเข้าใส่ใบหน้าไอคิม..
ไอคิมมันก็จัดการเอาแขนที่ว่างอยู่อีกข้างของมันที่ยาวกว่าแขนไอเก่งมาก ยื่นไปผลักหัวไอเก่งออก..แขนอีกข้างที่กอดผมอยู่ก็กอดแน่นยิ่งกว่าเดิมซะอีก
“เก่ง หยุด.คิมพอซะทีเถอะ..จะกัดกันไปถึงไหน.” ผมร้องออกมาอย่างเหลืออด..และไอเก่งมันก็มองหน้าผมกับไอคิมสลับกัน
“ฮึ่ย..” มันร้องออกมาอย่างขัดใจ แล้วปล่อยคอเสื้อไอคิม
พอไอเก่งปล่อยคอเสื้อมัน ไอคิมก็เอามือข้างที่ผลักหัวไอเก่งอยู่เมื่อกี่ นี้ มาลูบๆที่หัวผม..
“ขอโทษ เจ็บมากไหม” มันพูดกับผมเสียงเบาๆอย่างสำนึกผิด และมันก็จุ๊บเบาๆลงบนหน้าผากผมที่ผมคลำๆดูเมื่อกี้รู้สึกว่าจะปูดๆ ขึ้นมาด้วยแหละ..
“เจ็บดิ..ถามได้...” ผมพูดขึ้นมาอย่างมีน้ำโห โกรธมากมายเลยทีเดียว ไม่ได้โกรธเฉพาะไอคิมหรอกครับ โกรธไอเก่งด้วย แม่มม
“ไม่กง ไม่กิน มันแล้ว..แม่ม” ผมพูดขึ้นมาพลางสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของไอคิมมัน
เปิดประตูรถผลัวะ แล้วเดินแก้มวิ่ง กลับเข้าไปในอพาร์ทเม้น ความเพลียความเมื่อยความเหนื่อย..ที่มีอยู่เมื่อกี้นี้หายไปเกือบหมดเลยครับ..เหลือแต่ความโกรธ แม่ม พวกมึงเห็นกูเป็นอะไรเนี๊ยะ..ฮึ่ม เซ็งเว้ย..
ผมคิดอย่างขัดใจ ผมไม่ต้องรอลิฟท์เลยครับพอกดปุ๊บลิฟท์ก็เปิดออกทันที ผมรีบเดินเข้าไปในลิฟท์แล้วกดเลขชั้นที่ต้องการ..ก่อนที่ลิฟท์จะปิดลงผมได้มองเห็นไอเก่งวิ่งตามผมมาติดๆ ตามหลังมาด้วยไอคิม..แม่ม..เชิญต่อยกันให้หนำใจเลยมึง หน้าไหนก็พอๆ กันทั้งนั้นแหละวะ...
แล้วลิฟท์ก็มาหยุดบนชั้น 6 ชั้นที่ผมพักอยู่นั้นเอง ผมก้าวขาออกจากลิฟท์เอากุญแจไขประตูห้องเข้าไป แล้วไปล้มตัวหงายหลังตึงบนเตียงด้วยอาการเซ็งจัด...อดแดกข้าวเลยกูแม่ม...เฮ้อ..
-
ตอนที่ 30
ผมนอนหงายเป็นศพอยู่บนเตียงได้ไม่นาน ครับ ผมก้ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องเข้ามาดังแอ๊ดเบาๆ แต่ก้อทำให้ผมรู้สึกตัวแหละน่า ก็ผมกำลังรออยู่เลยหนิ...ไม่งั้นก็ล๊อกห้องไปแล้วหล่ะชิ...
เสียงฝีเท้าที่ย่ำเข้ามาในห้องทำให้ผมรู้ว่า .มีคนเข้ามาในห้องแค่คนเดียว แต่ผมก็ไม่ได้โงหัวขึ้นมามองหรอกนะครับ ผมคาดว่าคนที่เข้ามาน่าจะเป็นไอคิม...แล้วไฟในห้องก็สว่างวาบขึ้น ..ตอนผมเข้ามาผมไม่ได้เปิดไฟหน่ะครับ..
“พี่ครับ...” เสียงเรียกเบาๆ อย่างเกรงอกเกรงใจ ทำให้ผมรู้สึกแปลกใจเล็กๆ
ด้วยคนที่ผมคิดว่าจะเข้ามาในห้องคือไอคิม...พอผมได้ยินเสียงไอเก่งผมเลยแปลกใจหน่ะ...แต่ก็แค่นั้นแหละครับ...คงถึงเวลาที่ต้องเคลียร์กับไอเก่งแล้วสินะ..ตอนแรกคิดว่าจะพูดกับมันตอนที่มันสอบเสร็จ...เห็นทีต้องพูดวันนี้แล้วหล่ะ... แล้วไอคิมมันหายหัวไปไหนหล่ะเนี๊ยะ
“หือ...” ผมขานรับมันเบาพอกัน
แต่ผมก็ไม่ยอมลูกขึ้นอะครับ ยังนอนหงายอ้าซ่าอยู่นั้นแหละ รู้สึกหมดแรงหน่ะ..ความเหน็ดเหนือยเมื่อยล้า มันได้เข้าครอบงำผมอีกรอบแล้ว..ปวดตามเนื้อตามตัวไปหมด...
“คนที่ชื่อคิม...เป็นคนที่พี่รัก จริงๆใช่ไหมครับ...” เสียงไอเก่งมันดังขึ้นแผ่วๆพร้อมๆกับที่เตียงข้างตัวผมไหวยวบ..
และผมก็รู้สึกว่าไอเก่งมันได้ล้มตัวลงนอนข้างๆผม..และมันก็เอาหน้าซบลงกับอกผม ผมก็เอาแขนโอบกอดมันไว้ทันทีเหมือนกัน. แล้วลูบหัวมันเบาๆ...พี่ขอโทษนะเก่ง พี่ขอโทษ..
“อือ..ใช่..” ผมยอมรับกับไอเก่งมันตรงๆ ผมคงทำได้แค่นี้หล่ะครับ
“เค้าคงรักพี่มากเหมือนกันสินะ..ฮึก..” ไอเก่งมันตัวสั่นสะท้านขึ้นมาเฉยๆครับ
ผมรีบลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่งทันทีเลยครับ โดยผมได้ดึงไอเก่งให้ลุกขึ้นมาด้วย...แล้วผมก็ยื่นมือไปจับไหล่มันไว้ทั้ง 2 ข้าง..ผมกับมันจ้องตากันนิ่ง ผมเห้นน้ำตาไอเก่งมันร่วงเผาะๆเลยแหละ สะเทือนใจยังไงบอกไม่ถูกอะ...
“เก่ง...” ผมเรียกชื่อมัน อย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี
“เค้าหล่อจังเลยนะพี่..ฮึก..และดูท่าจะรวยมากด้วย...ฮือ.. ผมเคยคิดว่า ถึงพี่จะรักใครอยู่..ตอนนี้เค้าไม่ได้อยู่กับพี่ ผมคิดว่าจะใช้โอกาสที่ผมได้อยู่ใกล้ชิดกับพี่มากกว่า ทำให้พี่เปลี่ยนใจมารักผมให้ได้..ฮึก แต่ผมเห็นแล้ว ผมคงสู้เค้าไม่ได้แล้วหล่ะ ฮือ..พี่ครับ เป็นผมไม่ได้เหรอ..พี่รักผมไม่ได้เหรอครับ..ผมรักพี่นะ ถึงผมจะไม่หล่อเท่าเค้า ไม่รวยเท่าเค้า แต่ผมก็รักพี่นะ ฮือ..” ไอเก่งมันพูดพร่ำเพ้อออกมาไม่หยุด...ผมรู้สึกสงสารมันขึ้นมาจับใจเลยครับ ผมดึงมันเข้ามากอดไว้แนบอก...
“พี่ขอโทษ เก่ง พี่ขอโทษจริงๆนะ...” ผมพูดไม่ออกครับ พูดได้แค่นี้จริงๆ..
“พี่ พี่เกลียดผมไหม ฮึก” ไอเก่ง มันถามผมพลางสะอื้นฮักๆอยู่กับอกผม
“ถามบ้าไรงั้นอะ พี่จะเกลียดเก่งทำไม” ผมพูดออกมาเบาๆพลางลูบหัวมันไปมา...
“พี่ชอบผมไหม..ฮึก..พี่ พี่ชอบผมไหมครับ” ไอเก่งมันถามผมเสียงอู้อี้
“ชอบสิ..เก่งเป็นเด็กดีออก ถ้าพี่ไม่ชอบเก่ง พี่จะทำทุกอย่างเพื่อเก่งทำไม” ผมตอบกลับมันไปเบาๆ..
ไอเก่ง มันดึงตัวออกจากอ้อมกอดผม แล้วมองสบตากับผมผ่านม่านน้ำตาของมัน..ผมยกมือขึ้นเช็ดน้ำตามันเบาๆ..เฮ้อ..เก่งเอ้ย หน้าตามึงหน่ะไม่เหมาะกับน้ำตาเลยจริงๆหว่ะ...อย่าร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆแบบนี้อีกนะเว้ย..ท่าทางแมนๆ ของมึงมันช่างขัดกันซะเหลือเกินกับหยาดน้ำตาที่อาบแก้มแบบนี้อะ..
“พี่ไม่รังเกียจ ผมใช่ไหม” มันยังถามคำถามผมไม่ยอมหยุด
“ไม่หนิ..ถามทำไม” ผมถามกลับมันเบาๆ พลางมือก็เช็ดน้ำตาให้มันไปเรื่อยๆ
ไอเก่งมันคว้าหมับ เข้าที่มือผม...แล้วจับมือผมไปแนบแก้มมัน มันกดริมฝีปากลงกับหลังมือผมเบาๆ
“พี่..ให้ผมเป็นของพี่นะ...ให้ผมเป็นที่ 2 ที่ 3 หรืออะไรก็ได้อะ..ผมยอมพี่ทุกอย่างเลยอะ..นะพี่..นะ” พอผมได้ยินคำพูดที่หลุดออกจากปากไอเก่ง
ผมถึงกับตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูกเลยแหละครับ อ้าปากหวอเลยทีเดียว...อึ้งมากมาย ..อะไรเข้าสิงห์มึงให้พูดแบบนี้ออกมาเนี๊ยะ...ถึงมันจะเคยพูดกับผมแบบนี้ครั้งนึงแล้ว แต่ครั้งนั้นมันดูไม่จริงจังเหมือนครั้งนี้อะครับ...ครั้งนี้มันดูจริงจัง จริงจังจนผมนึกกลัว...
“กะ เก่ง..พะ” ผมพูดอึ๊กๆอั๊กๆ อย่างไม่รู้จะตอบมันไปว่าไง
“พี่ คงยอมไม่ได้หรอกนะ...” เสียงห้วนๆอันแสนคุ้นเคย ได้ดังขึ้น ทำให้ผมกับไอเก่งต้องละสายตาออกจากกันแล้วหันกลับไปยังที่มาของเสียง
“โมเป็นเมีย พี่นะ...พี่คงยอมให้เมียพี่ ไปนอนกับใครไม่ได้หรอก นอกจากพี่...” ไอคิมมันพูดเสียงดังฟังชัด เน้นชัดๆ ตรงคำว่าเมีย ..ผมหล่ะโคตรอายไอเก่งมันเลยครับ...
ปากมันพูดขายาวๆของมันก็ก้าวซวบๆเข้ามายืนข้างเตียงที่ผมนั่งอยู่ แล้วมันก็คว้าตัวผมเข้าไปกอด ต่อหน้าต่อตาไอเก่งอีกแล้วครับ....ไอเก่งทำหน้าไม่พอใจนิดนึง...
“และอีกอย่าง..พี่ว่าเราไม่ได้รักโม เค้าจริงๆหรอก...”
“ ไม่จริง ผมรักพี่ โม” ไอเก่งมันสอดขึ้นมาตอนที่ไอคิมมันพูดอยู่อะครับ
“อะ อย่าพึ่งเถียงสิ...” ไอคิมมันพูดดุ ไอเก่งสีหน้าจริงจังเลยหล่ะครับ ท่าทางเหมือนพี่ดุน้องมากกว่าอะ..มันไปทำอะไรมาเนี๊ยะท่าทางถึงได้ผิดไปจากก่อนหน้านี้ลิบลับเลย
“รู้ใช่ไหมว่าโมเป็นผู้ชาย” เอ๋า ไอนี้ ถามกวนตีน ผมก้อได้แต่คิดในใจอะครับ เงยหน้ามองมันนิดนึง แต่มันไม่มองผมเลยอะครับ ตามันยังจ้องเขม็งอยู่ที่ไอเก่ง
“กะ ก้อ รู้สิ ทำไมอะ..ถึงเป็นผู้ชายผมก็รักอะ” ไอเก่งมันพูดออกมาน้ำเสียง งงๆ และมันก็ยื่นมือมาจับมือผมไว้แน่น ผมหล่ะกลัว เหลือเกินว่าไอคิมมัน จะกระซวกไส้ไอเก่งเข้าให้อีก แต่ผมก็คิดผิดครับ เมื่อไอคิมมันไม่ทำอะไรเลย มันยังจ้องไอเก่งเขม็งเหมือนเดิม…อารมณ์ไหนเนี๊ยะ
“ถามตัวเองดูดีๆนะ...ว่าที่เรารู้สึกกับโมเค้า เป็นความรักแน่ๆ ไม่ใช่ความหลงหรืออารมณ์ชั่ววูบ..” ไอคิมมันหยุดพูดนิดนึง
ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้ามันอะครับ ก้พอดีกับที่มันก้มหน้ามองผมพอดีเหมือนกัน มันยิ้มให้ผมนิดๆ แล้วเอามือลูบหัวผมเบาๆ..ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมาตั้งเยอะครับ แล้วไอคิมมันก็ผละสายตาออกจากผมไปจ้องหน้าไอเก่งเหมือนเดิม ส่วนผมก็หันหน้าไปมองไอเก่งเหมือนกันพร้อมกับเอาหัวไปซุกลงตรงพุงไอคิมมัน
“หึ ตอนแรกที่พี่เจอโมเค้า พี่ก้อรู้สึกไม่ต่างกับเราในตอนนี้ซักเท่าไหร่นักหรอก....โมเค้ามีแฟนอยู่ก่อนแล้ว เป็นผู้ชายที่ดีเพียบพร้อมยิ่งกว่าพี่ซะอีก..” พอไอคิมมันพูดถึงตรงนี้ ไอเก่งก็ได้แต่ทำหน้างงๆ มองหน้าผมประมาณว่า จริงเหรอพี่อะไรทำนองนั้น แต่ผมก็ได้แต่เงียบครับ อยากจะรู้เหมือนกันว่าไอคิมมันจะทำอะไร
“พี่เห็นความสัมพันธ์ของเค้า สองคนแล้วพี่ก็เกือบถอดใจเหมือนกันแหละ...แต่เพราะพี่รักโมมาก....พี่ถึงรู้สึกยอมไม่ได้ที่จะเห็น โมเป็นของคนอื่น...พี่ถึงต้องแย่งเค้ามา แย่งโมมาเป้นของพี่..ก็ในเมื่อสู้เค้าไม่ได้ซักอย่าง...ที่ทำได้อย่างเดียว คือ.. ปล้ำ.” ไอเก่งอ้าปากหวอเลยครับ มันมองหน้าไอคิมอย่างทึ่งจัด..
ส่วนผมเหรอครับ ก็อายสิครับ ยกมือขึ้นดึงแขนไอคิมมันออกจากหัวผม แล้วงับแรงๆที่แขนมันทีด้วยตอนนี้เกิดอาการงอนเล็กๆขึ้นมาแล้วครับ
“โอ้ย..กัดอีกแหละ สงสัยชาติที่แล้วเป็นหมา หึหึ..” ไอคิมมันดึง แขนมันออกจากปากผม แล้วเอามือมาดึงหัวผมให้เข้าไปซบนิ่งลงกับพุงมันเหมือนเดิม
“ไอการ ที่เราจะปล้ำผู้ชายซักคนเนี๊ยะ มันไม่ใช่เรื่องที่คนปกติทั่วไป เค้าทำกันหรอกนะ หึ..แต่พี่ก็ทำ..ก่อนที่พี่จะทำเนี๊ยะ พี่คิดแล้วคิดอีก คิดไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ...ถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ว่าพี่รักโมเค้าจริงๆรึเปล่า..แน่ใจซักขนาดไหนว่าเรารักผู้ชายคนนี้ รักคนที่เป็นเพศเดียวกันกับตัวเอง..แล้วพี่จะรับผลที่จะตามมาได้ไหม..มันไม่ใช่แค่วันนี้ แต่พี่ต้องคิดเผื่อถึงวันข้างหน้า...คิดถึงเรื่องในอนาคตที่จะตามมา...มันไม่ใช่แค่อยากได้แล้วก็จบหรอกนะ...เก่ง..เราชื่อเก่งใช่ไหม....แค่นั้นหน่ะเราจะไปหาที่ไหนก็ได้ มันไม่ใช่ความรักหรอก....แล้วแน่ใจเหรอว่าตัวเองเป็นเกย์...ถามตัวเองให้แน่นะ...ไม่งั้นเรานั้นแหละที่จะเสียใจไปตลอดชีวิต...” ไอคิมมันหยุดพูดครับ...อืม ผมก็พึ่งรู้นะเนี๊ยะ ว่าก่อนที่มันจะปล้ำผมมันมีความคิดดีๆในสมองเหมือนกัน อืม..น่าคิดน่าคิด..
ไอเก่งนิ่งฟังเงียบๆครับ มันคงกำลังใช้ความคิด ความจริงแล้วไอเก่งหน่ะมันอายุห่างกับพวกผมแค่ปีเดียวเองนะ..แต่ทำไมมันถึงได้ดูเด็กจังก็ไม่รู้..ผมลองคิดเปรียบเทียบระหว่างมันกับไอคิม ดูดิ ไอคิมอะแม่ม โคตรแก่เลย แต่ดูไอเก่งดิ..ถึงจะดู ดิบๆ เถื่อนๆ พอกัน ไอเก่งก็ดูเด็กกว่าเยอะเลยอะ...
“พี่ไม่ห้าม เราหรอกนะ ถ้าเราจะสนิทสนมกับโม...ห้ามไปก็เท่านั้น พี่คิดว่าเราคงไม่ฟังหรอก..เราจะได้รู้ใจตัวเองด้วย ว่าชอบแบบไหนกันแน่..ข้างหน้าหรือข้างหลัง หึหึ” มันพูดแล้วก็หัวเราะหึหึ อะครับ แล้วมันก็ก้มลงดึงตัวผมขึ้นไปหามันแล้วกดจมูกและปากลงกับแก้มผมแรงๆทีนึงอย่างหมั่นเขี้ยว..
ผมก็มองมันตาขวางอะครับ...ไอบ้าหนิไอหื่น ไม่เกรงใจไอเก่งมันบ้างเลย...แต่แปลกนะครับ ไอเก่งมัน ยิ้มบางๆให้ผมกับไอคิม...
“ขอบคุณครับพี่..ที่เข้าใจผม..ผมฟังที่พี่พูดแล้ว ผมก็อึ้งๆนะ...ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนั้นเลยอะ...แต่ว่าถึงยังไงผมก็ชอบพี่โมจริงๆนะ...และอีกอย่างผมยังสนิทกับพี่โมได้ใช่ไหมครับ” ไอเก่งมันพูดพลางมองผมกับไอคิมสลับกันไปมามันรอคอยอย่างมีความหวังเชียวแหละครับ
“ก็ได้สิ..แต่ว่า..อย่าเกินเลยเหมือนเมื่อวันก่อนแล้วกัน..ไม่งั้น เราโดนตีนพี่แน่ๆ”ไอคิมมันพูดพลางยักคิ้วให้ไอเก่งทีนึง..
ไอเก่งยิ้มหน้าบานเลยครับ...มันผวาเข้ากอดผมทั้งตัวเลยทีเดียว ...
“เฮ้ยๆ....มากไปเว้ย..ออกไป นี้เมีย กู แม่ม ไอนี้...ลามปามแล้วนะมึง” เอ๋าอารายเนี๊ยะ เมื่อกี้ยังพูดพี่ๆเราๆอยู่เลย เป็นกูมึงไปซะแหละ...คิคิ ผมก็ได้แต่คิดขำๆอะครับ
ไอคิมมันไม่พูดเปล่านะครับ มันดึงผมให้ออกจากอ้อมกอดไอเก่งอย่างด่วนๆ แล้วลากผมไปหลบอยู่ด้านหลัง มัน แล้วมันก็เอามือมันยันๆที่หัวไอเก่งไว้...
“โธ่พี่ ขอกอดนิดเดียวเองอะ หวงไรนักหนาเนี๊ยะ.....ผมเคยทำมากกว่านี้อีกนา มากกว่ากอดด้วยอะ...”ไอเก่งมันหยุด พลางทำหน้ามีเลศนัยสุดฤทธิ์
“ผมเคยจูบพี่โม.. ด้วยนะพี่ 5555” ไอเก่งมันหัวเราะ5555 ผมก็เลยพลอยหัวเราะไปด้วยครับ...
“แม่ม กูรู้แล้ว...ครั้งนี้กูยกความดีให้จำเลย คราวหน้า ถ้ากูรู้ ว่ามึง สองคน ทำแบบนี้กันอีกนะ กูเอาตาย..จำไว้เลยมึง...” ไอคิมมันพูดคาดโทษผมกับไอเก่งน้ำเสียงจริงจังมากมาย...
ผมกับไอเก่งก็มองสบตากัน แล้วยักคิ้วยึกๆ ให้กันคนละที...ทำประมาณว่ามึงอย่าเผลอแล้วกัน คิคิ ความจริงไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอกครับ รู้สึกสบายใจจังที่เรื่องทั้งหมดลงเอยด้วยดี...
“เอ๊ะ มึง สองคนนี้ ยังไงวะ..กูเริ่มไม่ไว้ใจแหละแม่ม...แยกๆกันไปเลยดีกว่าปะ..”ไอคิมมันทำเสียงโวยวาย พลางดึงผมกับไอเก่งแยกกันไปคนละทาง
ไอเก่งมันก็ไม่ยอมครับ พยายามที่จะแย่งตัวผมมาให้ได้ไอคิมก็ พยายามกันผมไว้สุดฤทธิ์ สงครามแย่งแตงโมจึงเกิดขึ้น...แต่ไม่ได้ซีเรียสอะไรหรอกนะครับ ผมว่าไอคิมมันหยอกไอเก่งเล่นมากกว่า...
“โอ้ย พอเถอะ เราเจ็บ...หึหึ...ไปกินข้าวกันเถอะ เราหิวอะ” ผมพูดขึ้นเบาๆพลางนั่งหอบแฮกๆอยู่กับอกไอคิมมัน...
ตอนนี้ไอคิมมันมานั่งแหมะลงบนเตียงผมแล้วครับ..มันนั่งพิงหัวเตียงเอาไว้โดยมีผมซุกซบอยู่กับอกมัน...
“นั้นดิพี่..ผมหิวจังอะ..วันนี้ผมยังไม่ได้กินข้าวเลย มัวแต่อ่านหนังสืออะ...กะมาฝากท้องที่ห้องพี่สุดฤทธิ์เลยนะเนี๊ยะ..”ไอเก่งมันพูดพลางลูบท้องป่อยๆ อยู่ข้างๆผมอะครับ ..
ดูแล้วก็ตลกๆนะครับ ตอนนี้ ผมครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียงเอาหลังพิงหัวเตียงเอาไว้ ด้านซ้ายผมเป็นไอคิม ซึ่งผมก็เอาหัวไปซบๆอยู่กับอกมัน ส่วนด้านขวาผมมีไอเก่งที่ตอนนี้ผมเอามือไปลูบๆอยู่ที่หัวมัน...เฮ้อ...เป็นครอบครัวหรรษาจริงๆเลยครับ...อย่างนี้แหละน้าที่เค้าว่ากันว่า ‘ คิดจะรักไอแตงโมต้องอดทน’ คิคิ
“งั้น เราไปหาไรกินกันดีกว่าปะ..ไปลุก..ไอตัวขี้เกียจ..” ไอคิมมันพูดแล้วลุกพรวดไปยืนข้างเตียงแล้วดึงๆลากๆผมออกจากเตียงอะครับ
ผมก้อต้องลุกขึ้นอย่างจำยอมตอนนี้ผมหิวมากๆเลยอะ แต่ขี้เกียจไปอะครับ ด้วยพอโล่งอก ความเหนื่อยความเพลีย ความเจ็บ(ก้น) มันก็ครอบงำผมอีกครั้ง..
และจากนั้นพวกผมก็จัดการไปหาอะไรใส่ท้องกันอีกครั้งนึงอะครับ บรรยากาศในลิฟท์ตอนนี้ช่างแตกต่างกับครั้งแรกเหลือเกิน ตอนนี้พวกผมมีแต่อาการครึกครื้นครับ…สุขใจอีกแล้วเว้ยไอโมเหอๆ...แต่ผมก็ยังคาใจอยู่อะครับ ว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกับไอคิมกัน แน่...ทำไมวันนี้มันถึงได้ใจดีนัก ผมนึกว่าจะเกิดการนองเลือดขึ้นซะอีก หง่ะ...กูต้องรู้ให้ได้...ผมมองไอคิมมันอย่างหมายมาด...และไอคิมมันก็หันหน้ามาสบตาผมเข้าพอดี ..
“เก่งกดชั้น ดิ” ไอคิมมันพูดบอกไอเก่งเบาๆ
พอไอเก่งมันหันหน้าไปสนใจปุ่มตัวเลขบนลิฟท์เท่านั้นแหละ ไอชั่วคิมมันก็ดึงหน้าผมเข้าไปจูบปากจ๊วบ ทันทีเลยครับ แล้วมันก็ปล่อย..พอไอเก่งหันมามองมันก้ทำหน้านิ่งๆครับ ..พอไอเก่งหันหน้าหนี พูดนั้นพูดนี้ไปตามเรื่องของมัน ไอคิมมันก็หันหน้ามาหาผม แล้วทำท่าแลบลิ้นเลียปากแผล๊บๆอะครับ ฮึ่ม มึงนะมึง...จำไว้เลยแล้วกูจะเอาคืน..(อีกแหละจะเอาคืนกี่ครั้งแล้วเนี๊ยะ แล้วได้เอาคืนซักครั้งไหม....ไม่ คิคิ)
-
ตอนที่ 31
วันนั้นพวกผมก็ไปหาไรกินในโรงแรมที่หาดจอมเทียนนั้นแหละครับ..โฮโซเนาะไปกินข้าวในโรงแรมคิคิ..ไอคิมมันเลี้ยงหน่ะครับ ถ้ามันไม่เลี้ยงผมกับไอเก่งคงไปร้านส้มตำไก่ย่างเช่นเคยเหอๆ..ในระหว่างกินข้าวซึ่งไฮโซกว่าทุกมื้อผมกับไอเก่งก็ออกอาการเกร็งเล็กๆครับ มองหน้ากันอย่างขำๆ...
“เก่ง จะสอบวันไหน” ผมถามไอเก่งมันเบาๆ หลังจากที่พนักงานเอา อาหารมาเสิร์ฟแล้วอะครับ
“อีก 3 วันอะ..” ไอเก่งมันก็ตอบผมเบาพอกันอะครับ อย่างที่บอกผมกับมันไม่คุ้นเคยกับบรรยากาศในร้านอาหารครับ หุหุ
“สอบอะไร...” ไอคิมอยากมีส่วนร่วมครับ มันเลยพูดสอดมา
“อ๋อ..สอบเรียนต่ออะพี่...ผมนำพี่ไปก้าวนึง...พี่โมส่งผมเรียน..หึหึ..” ไอเก่งมันพูดพลางยักคิ้วให้ไอคิมอย่างกวนโอ้ย
“จริงเหรอ...หน้าอย่างนายเนี๊ยะ .นะ..” ไอคิมมันมองหน้าผมพลางเบ้หน้า ไม่เชื่อถืออะครับ
“ทำไมทำหน้างั้นวะ..ทำไมหน้าอย่างเรามันทำไม” ผมถามมันอย่างงอนๆอะครับหน้างอมากมายเลยทีเดียว
“ก็นายมัน..งก ไง งก อะ...แล้วนี้คิดไงถึงส่งเก่งมันเรียนได้หล่ะเนี๊ยะ ไม่เสียดายตังค์เหรอ...หายากนา..เหนื่อยแทบลากเลือดไม่ใช่เหรอ หึหึ” ไอคิมมันพูดพลางหัวเราะหึหึ อะครับ แม่ม น่าหมั่นไส้เป็นที่สุด...ว่ากูงกเหรอ ไอชั่ว..
“คิคิ..จริงเหรอพี่..พี่โม งก จริงๆ เหรอ..คิคิ..พี่คิมครับ..คิคิ..พี่เข้าใจถูกแล้วหล่ะ ความจริง คนที่ให้ตังค์ผมเรียนหน่ะ...น้ากิตต่างหาก ฮ่าๆๆๆ ส่วนพี่โมหน่ะ อยากช่วยครับ แต่เสียดายตังค์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ไอเก่งมันพูดไปหัวเราะไปอะครับ กำแหละ ไมมันเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยงี้วะ..
พอไอคิมมันได้ยินที่ไอเก่งพูดมันก็หัวเราะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ประสานเสียงกันดังก้องเลยครับ...คนที่อยู่ในร้านอาหารหันมามองพวกมัน 2 คนกันเป็นแถวเลยอะ..ผมก็ได้แต่ส่งยิ้มแหย๋ๆ ให้คนในร้านอะครับ...แล้วผมจึงหันหน้ามาทำตาขวางใส่พวกมัน
“หัวเราะไรกันนักหนาเนี๊ยะ...เออ ไอโมหน่ะมันงก...ไอเก่ง..เองหน่ะ..ไปให้น้ากิตโอนตังค์ให้เลยนะ..ส่วนนายนะนายคิม..ต่อไปนี้นะ..นายก็เลี้ยงเราไปตลอดชิวิตเลยแล้วกัน ชิ..เราจะไม่ให้ตังค์เรากระเด็นออกจากกระเป๋าซักบาทเลย” ผมพูดกับพวกมันอย่างงอนๆ แล้ว ก็ไม่สนใจพวกมันอีกต่อไปแล้วครับ ตั้งหน้าตั้งตาตักข้าวเข้าปากด้วยความเอร็ดอร่อย..แต่พวกมันก็ไม่หยุดหรอกครับ ยังหัวเราะคิกคักกันอยู่นั้น..จนผมเกิดความหมั่นไส้หนักครับ..เลยเอาตีนที่สอดอยู่ใต้โต๊ะไปเตะโครมเข้าที่หน้าแข้ง ไอเก่ง ผมคาดว่าเป็นหน้าแข้งหน่ะ ไอเก่งมันทำหน้าเบ้ แล้วมองผมตาละห้อย ส่วนไอคิม.ผมก็ยกกำปั้นขึ้นแล้วทุบอั๊กๆลงที่หลังมัน จนมันร้องโอ้ยๆด้วยความเจ็บนั้นแหละครับ ผมจึงหยุด..ชินึกว่าจะแน่..
แล้วจากนั้นพวกมันก็เปลี่ยนเรื่องคุยครับ พวกมัน 2 ตัว ยังมีรอยยิ้มเปื้อนอยู่ที่ใบหน้าตลอดเวลาเลยครับ ผมที่ตอนแรกเคืองๆ ก็พลอยยิ้มไปกับพวกมันด้วย....ก็ดีนะครับพอคุยกันรู้เรื่องแล้วมันก็เป็นแบบนี้ แหละ และผมรู้สึกว่าไอคิมมันเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะนะเนี๊ยะ..สุขุมขึ้นเยอะรู้จักยั้งคิดด้วยอะ...ผมก็ยิ้มออกมาอย่างสุขใจอะครับ...
พวกผมนั่งกินข้าวกันอยู่ที่โรงแรมนั้นนานพอดูครับ...ผมกับไอคิมจึงขับรถไปส่งไอเก่งมัน..และไอคิมก็บอกกับไอเก่งว่า เด๋วพรุ่งนี้มันจะติวหนังสือให้ไอเก่ง..พวกวิชาเฉพาะทางมันคงพอติวให้ได้นิดๆหน่อย ไอคิมมันบอกว่า ไอเก่งน่าจะเก่งวิชาช่างเฉพาะทางมากกว่ามัน เพราะไอเก่งมันเรียนมาตั้ง 3 ปี..ส่วนไอคิมพึ่งเรียนเป็นปีแรกเอง..ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจนะ...ตอนนั้นไอคิมมันน่าจะยังไม่ได้แยกภาคด้วยซ้ำมั้ง จะแยกตอนปี 2 นะถ้าผมจำไม่ผิด ใครเรียน. วิดวะ มข..ช่วยเล่าแจ้งแถลงไขด้วยครับ ไม่อยาก บอกไปผิดๆอะ...
ไอเก่งกับไอคิมเรียนสาขาเดียวกันครับ วิชาหลักทั่วไปไอคิมมันบอกว่ามันติวให้ได้ทุกวิชา...ไอคิมมันก็เรียนเก่งพอตัวอะครับ.. 2 วันก่อนที่ไอเก่งจะไปสอบที่ กทม..ไอคิมมันเลยเสนอตัวติวให้ซะงั้นครับ ไอเก่งก็ดีใจจนออกนอกหน้า ยกมือไหว้ขอบคุณไอคิมเป็นการใหญ่ และมันก็นัดสถานที่เวลากันเรียบร้อยครับ..
“ใจดีจริงนะ..ติดใจเด็กเราเหรอ” ผมถามไอคิมมันยิ้มๆ
“หึ..บ้า ดูพูดเข้า..หึง รึไง หือ..” ไอคิมมันพูดกับผมยิ้มๆ มันหันหน้ามามองผมแว้บนึงก่อนจะหันหน้าไปมองถนนเบื้องหน้า
“ชิ..หน้าอย่างนายเราไม่หึง ให้เมื่อยหรอก..” ผมพูดพลางเบ้หน้าทำหน้าหยะแหยงสุดฤทธิ์
“ให้มันจริงเถอะ...แล้วใครหว่าที่หึงเรากับดาจนวิ่งแจ้นออกมาจากหอ ไอหนุ่ยอะ..ใครอะบอกเราหน่อยสิ..หึหึ” ไอคิมมันพูดแล้วหัวเราะหึหึ อะครับ มันผละมือซ้ายออกจากพวงมาลัย แล้วยื่นมาคว้าคอผมไปจูบปากจ๊วบ แล้วมันก็ปล่อย..หันหน้าไปมองถนนเบื้องหน้าอีกครั้ง..แลบลิ้นเลียปากตัวเองแผล๊บๆอีกแล้วครับมัน แม่ม ไอหื่นนนนนนนนน ไอบ้ากาม ชิ
“ไอบ้าหนิ...เดี๋ยวก็ได้เป็นผีเฝ้าถนนหรอก..ทำไรไม่รู้จักคิด” ผมโวยวายใส่มันด้วยความเขิล และเคือง ยื่นมือไปซัดผลัวะเข้าให้ที่หลังไอคิมมัน
“โอ้ย..เราเจ็บนะ..ทำเราไมเนี๊ยะ..” ไอคิมมันอุทาน เสียงดัง ยังกะเจ็บเจียนตายงั้นแหละครับ ผมหล่ะหมั่นไส้...
“เสแสร้ง ไอคนตอแหล..เอ้ย..”ผมด่ามันอย่างขำๆ ยังกะเด็กๆไอบ้า ..
ผมมองหน้ามันด้วยความรักอย่างสุดซึ้ง ผมยื่นมือขวาไปโอบกอดรอบคอมันไว้ ...มันหันหน้ามายิ้มให้ผมนิดนึง แล้วมันก็หันหน้ากลับไปสนใจถนนอย่างเดิม ..ผมอดใจไม่ไหวครับ ขยับหน้าเข้าไปหามัน แล้วกดจมูกและปากของผมลงกับแก้มใสๆของมัน...ที่ตอนนี้มีหนวดเคราเป็นตอๆขึ้นมาบ้างแล้วมันทิ่มๆที่ปากและจมูกผมอะ..
“หือ..อารายเนี๊ยะ..นี่เราลูกมีพ่อมีแม่นะ..ทำแบบนี้ได้ไงอะ..รับผิดชอบเราด้วย ไม่งั้นเราไม่ยอมจริงๆนะ..เราไม่เคยโดนผู้ชายคนไหนหอมแก้มมาก่อนเลยอะ..” ไอคิมมันทำเสียงเล็กเสียงน้อย..น่าหมั่นไส้จริงๆครับ..
ผมเห็นมันทำท่างอนๆ ตอแหล ซุงแหล แบบนี้ผมก็ได้แต่ขำจนต้องหัวเราะก๊ากๆออกมาอะครับ...แม่ม ไอคิมมันเป็นไรเนี๊ยะวันนี้อะ ทำไมมันถึงรั่วงี้วะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...
ผมมัวแต่หัวเราะขำไอคิมมันครับ ผมจึงไม่รู้ว่าตอนนี้ไอคิมมันได้เลี้ยวรถเข้าไปจอดยังชายหาดแห่งนึงเข้าซะแล้ว..ผมจำไม่ได้ครับตอนนั้นว่ามันเป็นหาดอะไร....ผมมารู้ตัวอีกทีก็คือตอนที่รถหยุดนิ่งแล้วอะครับ..ผมจึงเงยหน้าขึ้นมองด้วยนึกว่าถึงอพาร์ทเม้นผมแล้วอะครับ และก็รู้สึกแปลกใจเล็กๆด้วยอะ ทำไมมันถึงได้ถึงอพาร์ทเม้นตูเร็วนักฟะ ..ทั้งๆที่มันขับรถช้ายังกะเต่า...
แต่พอผมเงยหน้าขึ้นมองทั่วๆ จึงเห็นว่าไอคิมมันมาจอดรถที่ชายทะเลซะแล้วผมจึงหันหน้าไปมองมันเป็นเชิงถามอะครับว่ามาทำมายกูง่วง...ไอคิมมันมองผมอยู่แล้ว..มันยื่นมือมาลูบไล้ไปตามแก้มผมเบาๆ แล้วหน้าไอคิมก้อใกล้ผมเข้ามาเรื่อยๆ แล้วในที่สุดปากมันก็ประกบเข้ากับปากผม..จูบที่แสนหวาน ไอคิมมันจูบผมวาบหวามเชียวครับ ไอโมเคลิ้มเลยทีเดียว ผมจึงจูบตอบมันไปบ้างตามอารมณ์หวามๆที่ไอคิมมันได้สอนผมไว้
“ไปเดินเล่นกัน ดีกว่านะ...วันนี้พระจันทร์สวยจัง” ไอคิมมันพูดเบาๆชิดกับริมฝีปากผมอะครับ แล้วมันก็กดริมฝีปากมันลงกับปากผมอีกครั้ง
พอผมได้ยินมันพูดแบบนั้นผมก็ยิ้มออกมาอย่างคาดไม่ถึงว่าคนอย่างไอคิม จะมีอารมณ์โรแมนติคกับเค้าด้วยแฮะ มีชมจง ชมจันทร์ด้วยเว้ย เฮ้ย...พอนึกได้ดังนั้นผมก็ยิ้มออกมาบางๆ แล้วยกมือขึ้นไปจับหน้ามันไว้ทั้ง 2 ข้าง
“หน้าอย่างนายเนี๊ยะ..โรแมนติคกับเค้าเป็นด้วยเหรอ” ผมพูดยิ้มๆ แล้วดึงหน้ามันลงมาหาผม ผมส่ายหน้าไปมาให้จมูกผมกับมันสัมผัสกันเบาๆ..
“ทำไม คนบ้ากาม โรคจิตอย่างเราเนี๊ยะ ไม่น่าจะมีอารมณ์โรแมนติคกับเค้าเลยใช่ไหม” ไอคิมมันพูดจบก็เบี่ยงหน้าออกนิดนึง
แล้วมันก็กดริมฝีปากมันลงกับปากผมอีกครั้ง..จูบครั้งนี้ดูดดื่มทีเดียวครับ มันดันลิ้นมันเข้ามาในปากผม...ลิ้นของเราสองคนพัวพันนัวเนียกันจนผมรู้สึกจี๊ดๆ ตั้งแต่เส้นผมจดปลายเท้าเลยครับ ผมถลาเข้าไปหามันทั้งตัวมือที่จับหน้ามันอยู่เมื่อกี่เปลี่ยนเป็นโอบรอบคอมันแทน..ไอคิมมันก็รวบเอวผมเข้าไปกอดไว้อย่างแนบแน่นทีเดียวครับ...
“คิม..นี่เรา จะได้ไป ดะ เดิน เล่น กันไหมอะ..อืม” ผมถามไอคิมมันเสียงหอบๆ
หลังจากที่มันปล่อยริมฝีปากผม แล้วลากลิ้นมันไปตามซอกคอผมอะครับ...
“พอแล้วน่า..เดี๋ยวใครก็มาเห็น เข้าหรอก อืม..คิม..” นี้มันริมหาดนะเว้ย ที่สาธารณะนะ เด๋วก็โดนข้อหาอนาจารเข้าให้หรอก
ผมคิดพลางดันหน้าไอคิมมันออกจากตัวผมอะครับ...ไอคิมก่อนมันจะถอนปากออกมันก็หันมาจูบ จ๊วบเข้าที่ปากผมอีกทีนึง..แล้วมันจึงปล่อย...ก่อนที่มันจะปล่อยมือออกจากเอวผม มันก็เลื่อนมือลงไปที่สะโพกผมอะครับ
“เก็บไว้ก่อนก็ได้..เด๋วเราค่อยเจอกันนะจ้ะ..” มันพูดพลางบีบแรงๆที่ก้นผมอะครับ..ไอลามก..ชิ
“ปะ ไปชมจันทร์กันดีกว่า” ไอคิมมันทำเสียงเริงร่ามากมายเลยแหละครับ ไอบ้า..โรคจิตจริงๆเลยมึงแม่ม..
ผมมองมันอย่างปลงๆ .ก่อนเปิดประตูรถออกไปผมก็ถอดรองเท้าไว้บนรถนั้นแหละครับ..จากนั้นก็หันไปเปิดประตูรถก้าวขาออกไปสูดเอากลิ่นอายทะเล เข้าไปเต็มปอด ..ผมปิดประตูรถดังปังเบาๆ แล้วจึงเดินเท้าเปล่าไปยืนกอดอกหันหน้าเข้าหาทะเล ทะลตอนกลางคืนนี้สงบจริงๆเลยครับ..สงบจนดูเงียบเหงา ทั้งๆที่กลางวันออกจะมีชวิตชีวาขนาดนั้นแท้ๆ....ให้มาคนเดียวผมไม่มานะเนี๊ยะ ผมคงเหงาจนร้องไห้ออกมาแน่ๆเลยอะ...
“เป็นไร..” ผมสะดุ้ง เล็กน้อยครับ
ไอคิมมันยื่นมือมากอดเอวผมไว้มั่น แล้วดันผมให้ออกเดินไปด้วยกัน..ขณะที่ผมกับมันค่อยๆ เดินเท้าเปล่าเลียบหาดทรายอยู่นั้น....ผมได้เดินผ่านเดินสวนกับใครหลายคน ตอนนี้ยังไม่ดึกมากเท่าไหร่ครับ ประมาณ 3-4 ทุ่มได้มั้ง...บางคน ก็มากันเป็นคู่ๆ บางคนก็นอนชมจันทร์ นั่งชมจันทร์กันบ้าง มีทั้งชาวต่างชาติและคนไทย...แต่ส่วนมากจะเป็นคนต่างชาติครับ..ตอนแรกผมก็รู้สึกอายๆเหมือนกันนะครับ ผมจึงพยายามเอามือแกะมือไอคิมมันออกจากเอวผมอะ กลัวเค้ามองไม่ดีด้วยแหละ
ตั้งแต่คบกับมันมาผมยังไม่เคยให้มันมาแตะต้องเนื้อตัวผมต่อหน้าธารกำนัลแบบนี้เลยอะ...
“คิม..ปล่อยเถอะ เดี๋ยวคนจะมองไม่ดีนะ” ผมหยุดเดิน แล้วพูดกับมันเสียงแผ่วๆ..ส่วนมือก็พยายามแกะมือมันออกไม่ลดละ
“ไม่ปล่อยหรอก..ทำไมต้องแคร์สายตาคนอื่นขนาดนั้นด้วยอะ...ทำตามใจตัวเองบ้างก็ได้นะโม” ไอคิมมันพูดออกมาเป็นเสียงกระซิบ พร้อมกับที่ตัวมันก็ขยับเข้ามาหาผมทั้งตัว..และมืออีกข้างของมันก็คว้าหมับเข้าที่เอวผมเหมือนกันครับ..คราวนี้จึงกลายเป็นว่ามันกอดผมไว้ทั้งตัวเลยทีเดียว..ผมใจหายวาบเลยครับ..กลัวอะ ไม่รู้กลัวอะไรเหมือนกัน แต่กลัว...
“คิม ไม่เอา ปล่อยเรา..”ผมพูดเสียงสั่นๆ น้ำตาคลอเลยครับ...
“โม..ไม่เป้นไรหรอก..ใจเย็นๆนะ” ไอคิมมันพูดปลอบใจผมเบาๆ มันปล่อยมือข้างนึงจากเอวผม แล้วยกขึ้นมาดึงคางผมให้เงยหน้าขึ้นมองตามัน
“เชื่อใจเรานะ...เราไม่ทำให้นายอับอายหรอกน่า...นายลองมองไปรอบๆสิ ที่หาดเนี๊ยะ มีแต่ฝรั่งทั้งนั้นแหละ..เค้าไม่สนใจอะไรกับเรื่องพวกนี้หรอก...เห็นฝรั่งสองคนนั้นไหม” ไอคิมมันจับบ่าผมให้ผมหันหน้าเข้าไปหาทะเลอีกครั้ง..แล้วมันก็สอดแขนมันเข้ามาโอบกอดผมไว้จากทางเบื้องหลัง...
ผมก็ขัดขืนมันอย่างไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่อะครับ ..และผมก็ได้มองไปตามที่มันบอกให้ผมมอง...ภาพที่ผมเห็นก็คือ..ชายหนุ่ม 2 คนกำลังเดินชมจันทร์เหมือนกันกับพวกผมสองคน ...พวกเค้าจับมือกันเดินโดยไม่สนใจสายตาใครเลยหล่ะครับ..มองดูก็รู้ว่าพวกเค้าสองคนไม่ใช่เพื่อนกันธรรมดาแน่ๆ...
พอพวกเค้ามองเห็นพวกผม ที่ยืนกอดกันกลมดิกอยู่บนพื้นทราย..ผมคาดว่าพวกเค้าก็คงคิดเหมือนกันว่า มันสองคนไม่ใช่เพื่อนกันแน่ๆ ..พวกเค้าจึงยกมือขึ้นโบกทักทายพวกผม..ไอคิมมันจึงเอามือมันจับที่มือผมแล้วยกขึ้นโบกๆให้พวกเค้าเหมือนกัน แล้วมันก็เอาคางมันวางไว้ที่บ่าผมอะครับ..
พอฝรั่ง 2 คนนั้นเดินผ่านพวกผมไป..ผมจึงค่อยยิ้มออก รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ดูแปลกแยกอย่างที่คิดตั้งแต่แรก..คนอื่นก็เป็นเหมือนกันนี้หว่า...คิดแล้วก็สบายใจขึ้นมาหน่อยครับ..ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปจุ๊บ แก้มไอคิมมันทีอย่างขอบคุณ..
“ขอบใจนะ..ที่ทำให้เรารู้ว่า ไม่ใช่เราคนเดียวที่เป็นแบบนี้” ผมพูดออกมาเบาๆรู้สึกเศร้าใจเล็กๆครับ...
“คิดมากจังน้า..เมียเราเนี๊ยะ...หึ..ใครบอกว่านายเป็นคนเดียว..เราก็เป็นเหมือนกันน้า” ไอคิมมันพูดเสียงอ้อนๆ แล้วมันก็เอาหน้ามันมาคลอเคลียที่แก้มผมอะครับ..ผมจึงหัวเราะคิกคักออกมาด้วยความจักกะจี้
“โอ๊ะ..ทำไรอะ” ผมอุทานออกมาเบาๆเมื่อไอคิมมันเอามือทั้งสองข้างของมันยกเอวผมขึ้นจนผมขาลอยขึ้นจากพื้นทรายเลยอะครับ
“เราเดินชมจันทร์กันดีกว่าเนาะ..อืม หอมจัง” ไอคิมมันกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆพร้อมกับกดจมูกลงกับแก้มผมอะครับ
“เดินยังไงอะ..” ที่ถามหน่ะก็เพราะว่าตอนนี้ไอคิมมันยกผมขึ้น ให้เท้าผมทั้งสองข้างไปเหยียบบนเท้ามันอะครับ..
“ก็เดินแบบนี้ไง..ดีไหม..นายไม่เมื่อยด้วยนะ” ไอคิมมันพูดเสียงเจ้าเล่ห์
มันเอาแขนรัดลำตัวผมไว้แน่น แผ่นหลังผมแนบชิดสนิทแน่นไปกับหน้าอกแน่นๆของมัน...แล้วมันก็เริ่มขยับเท้าก้าวเดินไปทีละก้าวโดยมีเท้าผมที่เหยียบไปที่เท้ามันติดสอยหอยตามไปด้วยอะครับ
“อืมนะ...คิดได้ไงเนี๊ยะ..คิคิ..” ผมพูดพลางหัวเราะเบาๆ..
ผมเอื้อมมือไปลูบแก้มมัน.แล้วเปลี่ยนเป็นยกแขนทั้งสองข้างขึ้นไปโอบกอดรอบคอมันไว้ .เพื่อช่วยพยุงตัวผมด้วยแหละครับ..โดยตอนนี้มันยังเอาคางวางไว้ที่บ่าไหล่ผมอยู่อะ..และมันก็ขโมยหอมแก้มผมเป็นพักๆ..แขนมันก็กอดรัดผมไว้อย่างแนบแน่นเลยแหละครับ
แล้วจากนั้นผมก็เริ่มสนุกครับ..ทุลักทุเลในการเดินนิดนึงแต่ก็มีความสุขดีนะครับ ไม่เหนื่อยเลยเหอๆ...เดินผ่านใครไปตอนแรกๆอย่างที่บอกอะครับ ก็มีอายๆเหมือนกันนะ แต่พอนานๆไปความอายก็เริ่มหายครับ ความรักมันบังตาหน่ะ คิคิ..ผมมีความสุขมากจนลืมความอายในตอนแรกไปหน่ะครับ...
“hello you..บลาๆๆๆๆๆ(อะไรซักอย่างภาษาปะกิตแปลมะออก ฟังไม่ทัน)” มีสาวฝรั่งกลุ่มนึง เรียกทักทาย ผมกับไอคิมเสียงดังเลยทีเดียวครับ..
ผมก็ยิ้มให้พวกเธอหน่อย แต่คาดว่าพวกเธอคงไม่เห็นหรอกครับ เหอๆ..
“***///**++--++--+++” ไอคิมมันตอบเค้าไปยิ้มๆ ครับ เป็นภาษาต่างดาว(สำหรับผม)
“*+-*+-*+-*+-*+-*+-***--+*-+...+-*+” สาวฝรั่ง..พูดอะไรก็ไม่รู้อะ..
“ยิ้ม หน่อยสิโม เร็ว” ผมก็งง เล็กๆครับ
ไอคิมมันดึงมือผมออกจากคอมัน แล้วมันก้อจับมือผมทั้งสองข้างไว้แน่น แล้วมันก็กอดรัดรอบเอวผมอีกครั้งโดยมีมือผมติดสอยห้อยตามมันไปด้วยอีกเช่นเคย
“เค้าขอถ่ายรูปหน่ะ ยิ้มหน่อย...เค้าชม ว่าเราสองคนเหมาะสมกันดีด้วยนะ หึหึ” ไอคิมมันพูดกับผมยิ้มๆ.พยักเพยิดให้ผมหันหน้าไปมองกลุ่มสาวๆฝรั่ง 3-4 คนนั้น ตอนนี้หนึ่งใน พวกเธอ เล็งกล้องมาที่ผมกับไอคิมอะครับ..
“เค้าจะถ่ายไปทำไมอะ..โอ๊ะ” ผมพูดยังไม่ทันขาดคำ เลย ครับ ไอคิมมันก็กดจมูกมันลงกับแก้มผม
‘แช๊ะ’
เสียงกดชัตเตอร์ดัง ขึ้น พร้อมกับแสงแฟล๊ตสว่างวาบจนผมตกใจอะครับ...จะถ่ายไปทำไมเนี๊ยะ...แต่ก็ไม่คิดมากเท่าไหร่ครับ..เพราะพวกนี้เป็นคนต่างชาติกันทั้งกลุ่มไม่มีคนไทยเลย เหอๆ...
“*+-*+-/+--*++-/6-/8*--+++” สาวฝรั่งคนนั้นพูดอะไรอีกก็ไม่รู้ครับ แล้วเค้าก็หัวเราะกันด้วยอะ ไอคิมด้วยครับ แม่ม เอ้ย..เป็นควายอยู่คนเดียวเลยกู..งอนครับ หน้างอเลยทีเดียว(มึงโง่เองจะไปงอนเค้าทะมายยยยยยย)
“พูดอะไรกันหน่ะ” ผมถามไอคิมมันเบาๆ อย่างสงสัยใคร่รู้อะครับ..
“หึหึ..เค้าชมว่านายอะ..นารักดี..น่ากอด หึหึ”ไอคิมมันพูดแล้วดึงหน้าผมไปจูบปากโชว์ สาวๆกลุ่มนั้นซะเลยอะ แม่มโรคจิตจริงๆเลยมัน ชิ งอนครับ
“**+*-+*-+*-+*-++*-+*-+-+*-+//” สาวฝรั่งครับ..แล้วเธอก็หัวเราะชอบใจ
“*.+*/-.+-*///*-*/*-.+-*/.+-*/” ไอคิมครับ แล้วพวกมันก็หัวเราะกันอีกอ้า
ไอโม ยืนเป็นควายทุย อีกแล้วครับ...หน้างอง้ำขึ้นมาในบัดดล...
“งอนอีกแหละ..อะอะ..ทำหน้าหล่อหน่อยเร็ว..เค้าขอถ่ายอีกรูปอะ..” ไอคิมมันพูดกับผมเบาๆ แล้วยกมือผมขึ้นมาจุ๊บเบาๆที่หลังมืออะครับ
‘แช๊ะ’ เสียงกดชัตเตอร์ ดังกังวาลแหวกอากาศอันเงียบสงบขึ้นมาในโสตประสาทของผม
ตกใจอีกแล้วอ้า..รูปนี้ผมว่าน่าจะถ่ายติดตอนที่ ไอคิมมันจุ๊บมือผมนะ..แฮะ..แล้วจากนั้นสาวๆ ก้อยื่นมือมาจับกับพวกผมสองคน แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ..ผมกับไอคิม ก็ทำการเดินเล่นชมจันทร์กันต่ออย่างครึ้มอกครึ้มใจอะครับ...รู้สึกดีมากมายเลยนะครับ ที่สาวๆต่างชาติกลุ่มนั้นไม่รังเกียจพวกผม..ไม่เลวร้ายอย่างที่คิดแฮะ คิคิ..
“เป็นอะไรยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่อยู่ได้...ติดใจสาวๆขึ้นมาอีกรึไง ฮะ..นี้ขนาดผัวยืนหัวโด่ อยู่นี้ทั้งคน ยังจะเจ้าชู้....อีกนะ..นายแตงโม...”ไอคิมมันพูดเสียงดุๆ..อยู่กับหูผมอะครับ และมันก้องับปากมันลงกับใบหูผมด้วยอะ..
“บ้าแหละ..คิดไรไม่รู้” ตอนนี้อารมณ์ดีครับ เลยไม่โกรธ
ที่ผมทำตอนนี้คือหันหน้ากลับไปหามันทั้งๆที่เหยียบเท้ามันอยู่นั้นแหละครับ ..แล้วเอื้อมมือขึ้นไปดึงหน้ามันลงมาหาผม ..พอปากมันกับผมเจอกันผมก็เป็นฝ่ายจูบมันก่อนครับ..ผมเอาลิ้นเลียๆที่ริมฝีปากไอคิมมัน
“อือ..โม...น่ารักจัง” ไอคิมมันส่งเสียงหวิวๆออกมาจากลำคอ
พอมันเผลอปากพูดออกมา ผมก็ดันลิ้นผมเข้าไปควานหาลิ้นของมันภายในโพรงปากอันแสนหวาน..ผมกับมันจูบกันเนิ่นนาน ท่ามกลางลมทะเล ที่พัดหวีดหวิว เข้าหาตัวผมกับไอคิม เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังซ่าๆ ...คืนนี้เป็นคืนเดือนหงาย แสงจันทร์และแสงดาว เต็มฟ้าเลยทีเดียว สวยมากมายเลยครับ..เป็นจูบที่สวยงามและน่าจดจำที่สุดในชีวิตของผมเลยก็ว่าได้..
พอผมกับมันถอนริมฝีปากออกจากกัน เราก็มองสบตากันนิ่ง....ไอคิมมันยกมือขึ้นมาไล้เบาๆที่ริมฝีปากผม..แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจุ๊บเบาๆที่ปากผมอีกครั้ง..เป็นจูบที่เบาและอ่อนหวานมากๆเลยครับ..มันแตะต้องผมด้วยใจจริงๆนะ มือมันเลื่อนไปตามสันจมูกของผม และมันก็ขยับปากไปยังที่ ที่มือมันลูบไล้ไปเมื่อกี้..ผมหลับตาลงด้วยความตื่นเต้น..ใจเต้นตึกๆอยู่คับอก..มือมันได้ลูบไล้ผ่านไปตามเปลือกตาที่ปิดสนิทของผม และริมฝีปากมันก็แตะลงเบาๆ ที่เปลือกตาทั้ง สองข้าง และมือมันก็ลูบไล้มาที่ใบหูของผม..ไอคิมมันก็เลื่อนริมฝีปากมันมาแตะเบาๆที่ใบหูผมเช่นกัน..
“เรา..รัก..นาย..”เสียงหวานๆที่ดังอยู่ข้างหู…ทำให้รู้สึกตื้นตันมากมายเลยครับ..ถึงจะได้ยินมาแล้วหลายครั้งแต่ครั้งนี้คำสามคำมันได้ซึมเข้าสู่หัวใจผมอย่างช้าๆ
ขอบตาร้อนผ่าวๆ..และแล้วน้ำตาผมมันก็ค่อยๆไหลออกมา..มันเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ ซาบซึ้งใจ...ผมค่อยๆยกแขนขึ้นไปโอบกอดแผ่นหลังมันไว้...แล้วซบหน้าลงกับหน้าอกอันแสนอบอุ่นของไอคิม..
“อย่า ทิ้ง เรานะคิม..” ผมพูดเบาเป็นเสียงกระซิบ
“ครับ..เรา สะ” ก่อนที่ไอคิมมันจะพูด คำนั้นออกมาผมรีบขยับปากไปจุ๊บปิดปากมันไว้ซะก่อน..
“เราไม่อยากได้ยินเป็นคำพูด..แต่เราอยากให้นายสัญญาด้วยหัวใจของนาย..ได้ไหม”..ผมพูดออกมาเบาๆ แล้วซบหน้าลงกับอกมันอีกครั้ง..
“ได้สิ..ฟังเสียงหัวใจเราดีๆนะโม..มันกำลังให้คำมั่นกับนาย...”มันพูดพลางเอามือมาลูบเบาๆที่หัวผม
ผมก็ทำตามคำพูดมันอย่างว่าง่าย ผมเอาหูแนบลงกับอกด้านซ้ายของมัน..ผมได้ยินเสียงหัวใจไอคิมมันเต้นตึก ตัก ตึก ตัก ให้ความรู้สึกดีมากมาย และช่างเป็นเสียงที่เพราะจริงๆเลยครับ...
คิม เรารักนายนะ..รักมากด้วย..ถึงเราจะเหลวไหล..วอกแว้กไปบ้าง แต่ขอให้นายรู้ไว้ ว่านายได้มายึดพื้นที่ว่างในหัวใจเรา จนไม่หลือหัวใจ ให้ใครอีกแล้ว...ช่วยรับทั้งตัวและหัวใจเราไปด้วยนะคิม...รักนะ..สุดที่รักของผม..
(http://i199.photobucket.com/albums/aa225/n_a_e_w/text/kapook_20242.gif)
-
หุหุ ตอนนี้หวานเจี๊ยบเลยน้า :m1: :m1: :m1:
-
สวีดกันจริงนะน่าอิฉาวุยยยย
-
ดูพระจันทร์กับทะเล
ฟังเสียงคลื่น
มันก็ทำให้เราลืมความวุ่นวายของชีวิตไปได้เนอะ
:m1: :m1: :m1:
-
:o8: หวานกันซะจน น้ำทะเลแถวนั้น จืดสนิทเลยเนอะ :m3:
ว่าและก้อค่อย ย่อง ย่อง กลับออกจากกระทู้ :m7:
-
ซึ้งมากเลยคับ อ่านแล้วอยากไปเดินทะเลชมจันทร์แบบนั้นบ้างจังเลย
-
หวานกันซะจน น้ำทะเลแถวนั้น จืดสนิทเลยเนอะ
เห็นด้วยอย่างรุนแรง
หวานก็เป็นนะนายคิม นึกว่าจะหื่นเป็นอย่างเดียว :m10:
-
ชอบคิมจังเลย หื่น+เข้ม+หวาน ครบรสจริง ๆ :m10: (แต่ยังไม่ลืมพี่นัทที่แสนดี หุหุ :m13:)
-
ตอนนี้หวานโคดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m11:
ได้ใจคนอ่านมากมาย
โอ๊ยยยย ตาร้อนผ่าวๆ เหมือนโดนเผาไฟ อิอิ
คู่นี้มันน่ารักจัง วุ๊ย :m3:
ชอบๆ ปลื้มๆ
-
ตอนที่ 32
“กิน หล่ะนะ” ไอคิมมันพูดล้อผมเสียงกระเส่า
ตัวมันเองก็ก้มหน้าลงมาจูบหนักๆที่หน้าท้องเปลือยเปล่าของผม ซึ่งขณะนี้ผมกำลังเปลือยกายล่อนจ้อน ยืนอยู่ตรงหน้าไอคิมมัน ส่วนไอคิมก็มีสภาพไม่แตกต่างกับผมซักเท่าไหร่นัก มันนั่งอยู่บนเตียงนอนผมไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้น.
ปากมันจูบซุกไซร้ไปทั่วหน้าท้องผม มือมันก้อวนๆ เวียนๆอยู่ที่ก้นหวานๆของผมนั้นเอง..ไอคิมมันจูบ ดูดเม้นแรงๆ ไปตามเนื้อตัวช่วงล่างผม ปากมันแว้บผ่านไปถึงตรงไหนมันก็จะสร้างรอยแดงๆ ไว้ตรงนั้น..
มันจูบเฉียด ไปเฉียดมาอยู่กับน้องน้อยผม..ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นมากมายเลยครับ..คอยลุ้นด้วยความสุดสยิว ว่า เมื่อไหรมันจะจัดการกับน้องน้อยผมซะที ซึ่งผมก็รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ มันก็ได้เพียงแค่เอาปากจุ๊บๆ อยู่กับน้องน้อยผมเท่านั้นเอง...แค่นั้นมันจะไปพออะไรเล่า
“ทำไม ไม่ทำอะ...อือ..อา” ผมส่งเสียงถามมันออกมา มือผมพยายามที่จะดันหน้ามันให้อ้าปากอมน้องน้อยผมให้ได้
แต่มันก็ไม่ยอม..ทำตามใจผมอะ..ผมจึงผลักมันโครมเดียว ไอคิมไปนอนหงายอ้าซ่า อยู่บนเตียงครึ่งตัวโดยที่ตีนมันยังแตะพื้นห้องอยู่....ผมไล่สายตามองไปจนทั่วเนื้อตัวไอคิมมัน...เอ๊กมากมายเลยครับ ไอคิมของผมอะ...ผมคาดว่ามันคงรู้ว่าตอนนี้ผมคิดอะไรอยู่ มันจึงยกขาขึ้นมาเหยียบขอบเตียงไว้ข้างนึง...หง่ะ เห็นหมดเลย...มันมองหน้าผมอย่างเชิญชวน...ไอโมกลืนน้ำลายลงคอดังเอือกเลยครับ...ยั่วกูเหรอ ยั่วกูชัดๆ..ฮึม..เดี๋ยวเถอะมึงจะจับทำเมียให้เข็ด..(คิคิ)
ผมถลาตัวลงไปหาไอคิม พลางกัดฟันกร๊อด อย่างพยายามระงับอารมณ์ตัวเองสุดกำลัง..ผมจับข้อมือทั้ง 2 ข้างของไอคิมไปยึดไว้บนหัวมัน..ผมก้มหน้าลงสบตากับมันนิ่งๆ มันยังมองผมอย่างเชิญชวนเหมือนเดิม..ทำไมไอคิมมันถึงได้เซ็กซี่ ยั่วยวนผมแบบนี้วะวันนี้..คิดไปผมก็ปวดตุ๊บๆ ที่น้องน้อยผมอะ หง่ะ กำ แหละ นี้กูกำลังมีอารมณ์ กับการมองรูปร่างผู้ชายหรือวะเนี๊ยะ...ตายห่ะหล่ะ..เป็นเกย์เต็มตัวไปซะแล้ว...ช่างแม่ม...ตอนนี้กูขอจัดการ ไอหน้าหล่อตรงหน้าก่อนหล่ะวะ....
“เรา ขอหล่ะนะคิม” ผมพูดอยู่กับริมฝีปากไอคิมเบาๆ อย่างไม่ต้องการคำตอบเท่าไหร่นัก
“อือ...” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันครางลึกๆ อยู่ในลำคอ คาดว่ามันคงอยากจะครางออกมาดังๆเหมือนกัน แต่โดนปากผมสกัดกั้นเสียงไว้ซะก่อน มันจึงทำได้แค่ ปล่อยเสียงฮึมฮัมในลำคอเท่านั้นเอง..ปากผมจูบดูดเม้มปากไอคิมมันไป... มืออีกข้างที่ว่างอยู่ของผม ก็ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวไอคิมมัน ...ผมรู้สึกถึง ขนทั่วตัวของไอคิมที่กำลังลุกซู่ๆ มันคงหยิวสุดๆอะผมคาดว่า..ร้อยวันพันปี มันจะโดนผมรุกแบบนี้ซักที..ไอผมก็ตื่นเต้นเหมือนกันครับนานๆ ได้ทำบ้าง..
ผมผละริมฝีปากออกจากปากไอคิมมัน..แล้วลากลิ้นไปตามสันกราม ปลายคาง..พลางดูดเม้นแรงๆไปทั่วใบหน้าสุดที่รักของผม...ผมยังได้ยินเสียง ซู๊ดปากซี๊ดซ๊าดของไอคิมลอยเข้าหูผมเป็นระยะๆ..กระตุ้นต่อมหื่นผมได้ดียิ่งนัก..ได้เวลาเอาคืนแล้ว...ผมกระหยิ่มยิ้มหย่องในใจ แต่ว่าแบบนี้ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่แฮะ..ผมพยายามใช้รอยหยักอันน้อยนิดในสมองให้เป็นประโยชน์ที่สุด..สมองคิดมือคลำ ปากดูด..และในที่สุด ผมก้อได้ไอเดียบรรเจิด มึงเสร็จกูแน่ไอคิม....
“รอแป๊บนะ...” ผมจุ๊บปากลงเบาๆ กับปากไอคิมมัน แล้วผมก็ผละออกจากตัวมัน
ไอคิมมันมองหน้าผมอย่างงงๆครับ...ผมยิ้มให้มันอย่างมีเลศนัย แล้วก้าวขาลงจากเตียงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า...ดึงลิ้นชักตู้ออกมา..ผมมองผ้าโพกหัวผืนใหญ่ที่พับเรียบร้อยวางเรียงรายอยู่ในลิ้นชักไม่น้อยกว่า 20 ผืน..(ผมเอาไว้โพกหัวตอนใส่หมวก safty อะครับ)
ผมค่อยๆหยิบผ้าโพกหัวออกมา 2 ผืน จากนั้นก็ดันลิ้นชักปิด แล้วหันหน้ากลับไปเผชิญหน้ากับไอคิม..ที่ตอนนี้กำลังนอนแผ่เต็มเตียงมองผมอย่างรอคอย..แววตามันยังหวานเยิ้มอยู่เหมือนเดิม..และมันก็ปนไปด้วยความสงสัยใคร่รู้...
ผมยิ้มให้มันหวานเยิ้มเช่นกัน...แล้วเดินกลับไปหามัน...ผมทรุดตัวนั่งลงบนเตียงข้างๆตัวไอคิม ..ก้มลงจูบปากไอคิมมันอย่างเอาใจ...ผมจับข้อมือมันทั้ง 2 ข้างแล้วรวบไว้บนหัวอีกครั้ง...ผมดึงผ้าโพกหัวให้คลี่ออก
“ทำไรอะโม...” ไอคิมมันถามผมหน้าตาตื่นเลยครับ..
และมันก็ดิ้นขัดขืนผมด้วยอะ..แหม๋มาถึงขั้นนี้แล้วมีรึไอโมจะยอม..ผมรีบขยับตัวไปนั่งคร่อมมันไว้ แล้วเอาเข่าข้างนึงที่ตอนนี้เป็นสีม่วงๆเขียวๆนั้นแหละครับ..ไปกดลงที่ท้องไอคิมมันอย่างแรง..
“โอ๊ะ..ซี๊ด..โม..นี้นาย..เล่นอะไรเนี๊ยะ..” ไอคิมมันยังโวยวายไม่เลิกครับ..มันยังดิ้นขัดขืนผมอยู่อะ ตายหล่ะ มือมันจะหลุด แหละทำไมแรงควายงี้วะ...
“ก็เอาคืนนายไง..” ผมพูดยิ้มๆ แล้วจัดการออกแรงกดที่เข่าให้มากขึ้น..
“ไม่นะโม..อย่าเล่นบ้าๆนะ..อะ..” ไอคิมมันพูดยังไม่ทันขาดคำครับ ผมก็ตัดสินใจใช้มาตรการสุดท้ายไม่งั้น คนที่แย่อะจะกลายเป็นผมแทน..
ผมก้มลงจูบปากมันอย่างดูดดื่มเลยทีเดียว...ผมวางผ้าโพกหัวไว้ข้างตัวมัน เพื่อให้มือว่าง แล้วจากนั้นก็ขยับมือลงไปหาน้องน้อยมัน พอมือผมเจอกับน้องน้อยมัน ผมก็ค่อยๆลูบไล้เบาๆ อย่างหยอกล้อ..น้องมันที่หดๆลงไปเมื่อกี้นี้เริ่มพองขึ้นมาอีกครั้ง ผมจึงเปลี่ยนเป็นกำมันไว้เต็มมือ..แล้วค่อยๆขยับมือรูดขึ้นรูดลงเบาๆ มือขยับปากก็จูบซุกไซร้ไปทั่วใบหน้าและลำคอ..พร้อมทั้งเอาเข่าออกจากท้องมันด้วย ..ผมเอาท่อนขาอันเรียวงามของผมกดทับต้นขามันไว้ กันมันดิ้น
“ตามใจเราหน่อยไม่ได้เหรอ..”ผมเงยหน้าขึ้นมองมันอ้อนๆ พูดเสียงหวานเข้าไว้
ไอคิมมันมองสบตากับผม แล้วมันก็หยุดดิ้นครับ..มือมันที่ตอนแรกกำลังจะหลุดออกจากการเกาะกุมของผมแล้ว..ก็หยุดนิ่งให้ผมจับเช่นกัน......แล้วไอคิมมันก็ค่อยๆหลับตาลงอย่างยอมจำนน..
“ขอบใจนะ..”ผมขยับปากไปจุ๊บปากมันเบาๆ..แล้วพูดเสียงแผ่วๆอยู่กับริมฝีปากมัน
จากนั้นผมก็จัดการเอาผ้าโพกหัวที่วางอยู่ข้างตัวมัน..ไปมัดข้อมือทั้งสองข้างของไอคิมให้ติดกันแล้วมัดเข้ากับหัวเตียง..มัดแน่นมากเลยครับ...มัดเงื่อนลูกเสือเลยทีเดียวดิ้นให้ตายก็ดิ้นไม่หลุด...
ผมได้ยินเสียงไอคิมมันถอนหายใจเฮือก...ผมก็ได้แต่มองมันอย่างยิ้มๆผมเอาผ้าอีกผืนไปพับๆแล้วผูกตามันไว้ด้วย..ผมไม่อยากเห็นแววตามันตอนถูกผมเผด็จศึกอะครับ.....กลัวใจอ่อนอ้า...
“ทำไมต้องปิดตาด้วยอะ..” มันถามผมเสียงปลงๆ
“นาย จะได้มองไม่เห็นไง..ตื่นเต้นดีออก” ผมพูดเบาๆ แล้วเริ่มเล้าโลมมันอีกครั้ง..
ผมกดริมฝีปากลงกับปากมัน..แล้วดันลิ้นเข้าไปในปากมันผมคว้านลิ้นเข้าไปหยอกล้อพัวพันกับลิ้นไอคิม..มือผมข้างนึงก็ลูบไล้ไปตามสีข้างมัน ส่วนอีกข้างก็บีบบี้ที่หัวนมของไอคิม..
“อู้..โม...อา” ไอคิมครางซี๊ดซาดออกมาอีกครั้ง
มันบิดตัวเร่าๆดิ้นไป ดิ้นมา..ผมขยับริมฝีปากลงมาตามซอกคอ..ขบกัดเบาๆตามรายทางที่ผมผ่านมา ..ผมค่อยๆขยับริมฝีผากผ่านบ่าไหล่ ไล่ไปจนถึงต้นแขนกำยำของมัน..รู้สึกแปลกๆ เหมือนกันนะครับ..ที่ต้องมาเล้าโลมผู้ชายร่างยักษ์ตัวแข็งยังกะหินแบบนี้อะ..เคยแต่ฟัดสาวน้อยเนื้อตัวนุ่มนิ่ม...แต่ก้อเร้าใจไปอีกแบบครับ...พอถึงต้นแขนกำยำของมัน ผมก็แลบลิ้นออกค่อยๆเลมเลีย ไปตามท้องแขน
“อืม..ซี๊ดดดดโม..เสียว อูว..เสียว”ไอคิมกระตุก เฮือก..ปากครางซี๊ดซาด พลางขยับแขนหนีผมจ้าละหวั่น..ยิ่งได้ใจสิครับผมอะ..
ผมละเลงลิ้นเลียหนักๆลงไปที่หน้าอกที่มีหัวนมสีชมพู แปะอยู่..ผมขยับริมฝีปากเข้าไปขบกัดที่หัวนมมันแรงบ้างเบาบ้างสลับกัน..
“โอ้ว...อา อา” ไอคิมมันขยับตัวหนีผม ปากก็ครางซี๊ดๆไม่ยอมหยุด..ขนอ่อนๆตรงหน้าอกมันลุกซู่เลยครับ เลยทำให้ผมมีอารมณ์ตามไปด้วยเลย..
น้องน้อยผมยังปวดตุ๊บๆ ไม่ยอมหยุดครับ ผมจึงปล่อยน้องน้อยไอคิมออกจากมือ แล้วขยับไปทาบทับมันไว้ทั้งตัว พลางขยับสะโพกผมเข้าไปเบียดเสียดถูไถกับช่วงล่างของไอคิมไปมา..โอ้ว.ขนลุกซุ่ๆเลยครับผมตอนนี้อะ..
“อือ..อา...” ผมขยับหน้าออกจากหน้าอกไอคิม เงยหน้าขึ้นซี๊ดปากเบาๆ อย่างสุดสยิว..
ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ขอกูเถอะวะไอคิมยอดรัก...ผมขยับตัวลงไปตรงหว่างขาของไอคิมแล้วใช้แขนดันต้นขามันให้แบะออกกว้างๆ..ผมจำไอคิมมันมาหน่ะครับ มันเคยทำกับผมแบบนี้หนิ...พอผมทำแบบนี้ผมก็ได้เห็นช่วงล่างของไอคิมมันเต็มๆเลยครับ..อ๋า น้องผมมันเต้นตุ๊บๆขึ้นมาอีกแล้วอะ..ผมจึงผละสายตาออกจากไอคิมไปมองหาครีมที่มันหยิบมาวางไว้บนเตียงตั้งแต่ตอนแรก..
พอผมมองเห็นครีมแล้วผมก็ยื่นแขนไปหยิบมาถือไว้ในมือ..หัวใจผมเต้นตุ๊บๆเลยครับตื่นเต้นมากมายเลยอะ...ครั้งแรกของมึงใช่ไหมไอคิม...กูจะทำเบาๆไม่ให้มึงเจ็บนะ..ผมคิดในใจพลางค่อยๆบีบครีมลงบนฝ่ามือ แล้วเอานิ้วป่ายครีมไปทาๆที่ช่วงล่างไอคิมมัน..
ไอคิมกระตุกเฮือก แล้วขยับหนีผมครับ แต่เพียงนิดเดียวเท่านั้นมันก็กลับมานอนนิ่งๆเหมือนเดิม ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าไอคิมมัน...มันขบกัดริมฝีปากแดงๆของมันไว้แน่นเลยครับ...ผมไล่สายตาขึ้นไปมองตรงข้อมือมันที่มีผ้าผูกไว้จนแน่น มันเกร็งข้อมือจนเห็นเส้นเลือดปูดออกมาเลยครับ ใจผมไหวยวบ...คงเจ็บมากสินะคิม...เราขอโทษ..
ผมตัดใจทำใจแข็งเข้าไว้ ก้มหน้าลงมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าผม..ผมเอาครีมมาละเลงที่น้องน้อยตัวเองลูบให้ทั่วๆ แล้วเอานิ้วไปแหย่ๆ ที่ช่วงล่างของไอคิม...แล้วก็ทำเหมือนกับที่มันทำให้ผมนั้นแหละครับ..
“โอ๊ะ..โอ้ย...” ไอคิมมันขยับสะโพกหนีมือผม..พร้อมกับส่งเสียงอุทานเบาๆ เพียงนิดเดียวเท่านั้นครับมันก็กลับแน่นิ่งลงเหมือนเดิม..
ตอนนี้ใจผมมันสั่นไปหมดตื่นเต้นมากมาย...และที่สำคัญ กลัวว่าจะทำให้สุดที่รักของผมเจ็บเข้าหน่ะครับ...นึกถึงตอนที่ตัวเองโดนเป็นครั้งแรก แล้วก็ให้สงสารพ่อยอดขมองอิ่มของผมเป็นยิ่งนัก..
พอผมรู้สึกว่าตรงนั้นของไอคิมมันพร้อมสำหรับผมแล้ว ผมจึงจับน้องน้อยของผมจ่อลงไปเล็งให้แม่นๆ แล้วค่อยๆกดน้องน้อยผมลงไป..
“อือ..จะ อุ” เสียงร้องเบาๆแผ่วๆที่ดังออกจากปากไอคิม ตอนที่น้องน้อยผมมันกำลังจะเข้าไปในตัวไอคิมนั้น
ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าไอคิมมันอีกครั้ง...มันยังขบกัดปากตัวเองไว้แน่นจนเห็นกรามเป็นสันเลยครับ ตัวมันเกร็งไปหมด...มันทำให้อารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงของผมเมื่อกี้แทบจะดับวูบลงทันที..นี้กูกำลังทำอะไรอยู่วะเนี๊ยะ.
..ผมมองไล่สายตาไปตามเนื้อตัวไอคิมมันรวมถึงน้องน้อยที่ตอนแรกชี้โด่เด่อยู่ ตอนนี้หดเหลือจึ๊งเดียว..ผมนึกไปถึงตอนที่ผมกระแทกเอวเข้ากับช่วงล่วงของมันพร้อมทั้งตัวมันที่กระตุกไหวไปตามแรงกระแทกของผมแล้ว....รู้สึกรับไม่ได้อย่างรุนแรงครับ...ผมรับไม่ได้ที่จะเห็นไอหน้าโหดของผมต้องมานอนบิดตัวเร่าๆเมื่อโดนผมกระแทก..
ผมก้มหน้าลงเอาปากจุ๊บเบาๆที่หน้าท้องไอคิมมัน...แล้ว ขยับสะโพกออกจากช่วงล่างมัน...ผมขยับตัวไปทาบทับมันไว้อีกครั้ง แล้วเอื้อมมือไปดึงผ้าที่ปิดตามันออก..ไอคิมมันค่อยๆลืมตาขึ้นสบตากับผม ผมมองมันด้วยแววตาแห่งความรักใคร่...ถึงผมจะไม่ค่อยชอบใจนักที่ไอคิมมันทำยังกะผมเป็นผู้หญิงแบบนั้น ..แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก..เพื่อมันผมยอม..และผมก็มีความสุขดีด้วย..ตอนนี้ชักจะชอบๆขึ้นมาเหมือนกัน..แต่กูยอมให้มึงทำกูคนเดียวเท่านั้นนะเว้ยไอคิม..
.ผมคิดพลางก้มลงจูบปากมันอย่างปลอบประโลม..ผมรู้ว่าเมื่อกี้มันก็คงใจเสียอยู่มิใช่น้อย ถ้าเป็นคนอื่นมันคงไม่ยอมเป็นแน่แท้ แต่นี้เป็นผม..มันจึงยอม..ขอบคุณที่รักกันนะ..ปากจูบมือผมก็ขยับขึ้นไปแก้มัดมือไอคิมมัน...พอผ้าหลุดออกจากมือมันเท่านั้นแหละครับ ไอคิมก็พลิกตัวขึ้นไปทาบทับผมไว้ทันที...
มันเอาข้อศอกทั้งสองข้างกั้นตัวผมไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อนได้...พลางจ้องตากับผมตาหวานเยิ้ม..
“ทำไมไม่ทำหล่ะ..เราให้โอกาสนายแล้วนะ” มันพูดออกมาเสียงเบาหวิว..แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบแก้มผมทั้ง 2 ข้าง
ผมยกแขนขึ้นไปโอบรอบลำคอมันไว้พลางดึงรั้งเบาๆให้หน้ามันขยับลงมาหาผมจนจมูกเราสองคนสัมผัสกัน..ส่วนขาผมก็ขยับขึ้นไปเกี่ยวเอวมันให้สะโพกมันลงมาบดเบียดกับช่วงล่างของผม..ยั่วยวนสุดฤทธิ์ว่างั้น
“เรากลัวนายเจ็บ” ผมพูดขึ้นมาอย่างอายๆ แล้วหลุบเปลือกตาลงหนีแววตาแวววาวของมัน อายอะ แม่ม..เก่งแต่ปากจริงๆเลยกู
“หึหึ..เพื่อนายเราทนได้ ไม่เป้นไรหรอก...”มันพูดพลางขยับจมูกมาคลอเคลียอยู่กับแก้มผม
“ให้ทำแล้วนะ..ไม่ทำเอง จะมาว่าเราทีหลังไม่ได้นะ...คราวนี้ตาเราบ้างหล่ะ...” มันพูดแล้วก็จัดการจูบซุกไซร้ไปตามใบหน้าผมทันทีเลยครับ
มือมันทั้งสองข้างก็เข้าไปจับยึดมือผมแล้วกดไว้กับที่นอนทั้ง 2 ข้าง...ผมถอนหายใจเฮือกออกมาอย่างขำๆกับตัวเอง...เพราะรักมากผมจึงยอมไม่ได้ที่จะเห็นไอคิมมันเป็นฝ่ายรับ..ไม่เป็นไรหรอก...เพื่อนายเรายอมเหมือนกันนะคิม..คิดดังนั้นผมก็ปล่อยตัวและใจไปกับรสสัมผัสอันหนักหน่วงที่ไอคิมมันกำลังปรนเปรอผมอยู่ขณะนี้...ช่างรุนแรงถึงใจดีจริงๆเลยครับ...อ้า...ดีจัง...สงสัยจะต้องเป็นคนถูกกระทำแบบนี้ไปชั่วชีวิตซะละมั้งกู...
-
ตอนพิเศษ ….แตงโมจินตรา
“โม อยากกินแตงหว่ะ...ซื้อด้วยนะ” เสียงห้วนๆ ที่ดังอยู่ข้างตัวทำให้ผมหงิดหงิดนิดๆครับ
แม่มอยากกินนั้นอยากกินนี้ ยังกะเด้กๆ..ผมกับไอคิมกำลังเลือกซื้อกับข้าวกับแม่ค้าเจ้าประจำอยู่ครับ...ผมหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามมันมาได้ ประมาณ 2 เดือนได้มั้งครับตอนนั้นนะ....ซึ่งร้านกับข้าวร้านนี้ ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นร้านอาหารอีสาน ร้านเดียวเลยในซอย...เป็นร้านไม่ใหญ่มากครับ..แต่แกทำกับข้าวอร่อยอะ..ถูกปากผมว่างั้นผมก็เลยกลายเป็นลูกค้าประจำแกซะเลย.ผมค่อนข้างที่จะสนิทกับป้าแกพอควรครับ..เป็นคนขอนแก่นเหมือนกัน..
“ไม่ใช่หน้ามัน มันไม่อร่อย” ผมพูดขึ้นน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย
“เฮ้ยไม่เป้นไร เรากินได้อยากกิน..” มันพูดน้ำเสียงเหมือนเดิมครับ แต่แอบอ้อนเล็กๆ
“เราดูท่ามันจะไม่แดงนะคิม” ผมพูดแล้วยื่นมือไปเคาะๆ ที่แตงโม 4-5 ลูก ที่วางอยู่บนชั้น..
เห็นอย่างนี้ผมหน่ะอดีตพ่อค้าแตงโมนะครับ 555555...สมัยผมอยู่บ้าน พ่อเคยพาตะเวณขับรถปิคอัพคันเก่งของพ่อขายแตงโมครับ...พ่อก็เลยสอนผมเรื่องดูว่าแตงโมลูกไหนแดงไม่แดง หัดฟังเสียงอะไรประมาณนั้น..ก็มีพลาดบ้างครับแต่ส่วนมากจะไม่.
“ป้า แดงไหมเนี๊ยะ” ไอคิมมันถามป้าเจ้าของร้านสีหน้าอยาก สุดฤทธิ์
“ไม่รู้เว้ย..ดูเองเหลือแค่นี้หล่ะ” ป้าแกตอบมาอย่างสนใจลูกค้ามากเลยครับ
“เอามายังไงเนี๊ยะป้า 4-5 ลูก แล้วป้าจะขายทำมายให้ลูกให้หลานกินฟรีๆไม่ดีกว่าเหรอ” ผมแซวป้าแกน้ำเสียงนิ่งๆ พลางเอามือเคาะๆแตงโมไปเรื่อยๆครับ
“แหม๋ เองนี่..ป้าขายหมดเหลือแค่นี้หล่ะ...อยากกินก็ลงทุนหน่อยสิ..” แกพูดกับผมเสียงเริงร่าครับ ปากแกพูด มือแกก็ตักแกงใส่ถุงให้ผมอย่างคล่องแคล่ว
“โอ้ย ไม่หรอกป้า..แตงโมหลงฤดูผมไม่ชอบกิน...ฉีดอะไรเข้าไปบ้างก็ไม่รู้..ไอเนี๊ยะมันอยากกิน” ผมตอบป้าแกพลางเอามือไปจิ้มๆที่พุงไอคิมมัน
“ขายไงอะป้า..” ไอคิมมันพูดพลางเอามือลูบๆที่ท้องมันอะครับ โดนผมจิ้มไปเมื่อกี้คงเจ็บ
“ลูก 40 ..กันเอง ป้าให้พวกเอง 2 ลูก 70” ป้าแกพูดพลางยื่นถุงกับข้าวให้ไอคิมอะครับ
“โห แพงจังอะป้า...ลูกขนาดเนี๊ยะ 20 ก็ว่าแพงแล้วนา” ผมพูดพลางจ้องตากับแก..
“ก็อย่างที่เองบอกไง ไอโม...ไม่ใช่หน้ามัน มันก็เลยแพง” น้าน จะพูดอีกก็ถูกอีกหล่ะว่ะ ไม่ใช่ฤดูมันต้นทุนก็เลยสูงเพราะต้องฉีดสารเร่งให้มันแดง(มองโลกในแง่ร้ายเกินไปปล่าววะตู)
“น่า เท่าไหร่ก็ซื้อไปเถอะ” ไอคิมมันพูดพลางสะกิดเอวผมยิกๆ.
“เอ๊ะ..นายหนิ” ผมมองมันตาขวางไม่พอใจมากมาย ไอคิมจ๋อยแดกครับ
“ป้า..ถ้ามันไม่แดงทำไงอะ..ลูกละตั้งแพงนะ..ถ้าไม่แดงยินดีคืนเงินปล่าวเนี๊ยะ ” ผมพูดพลางเอานิ้วไปดีดๆ ที่แตงโมอีกครั้งนึงครับ
“เออ..ไม่คืนเว้ย..แต่เอามาเปลี่ยนได้” ป้าแกพูดอย่างใจป่ำครับ
“หึ..งั้นเจาะดูก่อนได้ปะป้า” ผมยังต่อรองแกไม่เลิกครับ..
.ที่จริงผมไม่อยากได้หรอก แตงโมมันเหลือน้อยและจากที่ผมเคาะๆดู ดูท่ามันจะไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ครับ..แต่ไอชั่วคิมนี้มันทำหน้าอยากจนเกินเหตุครับ..ผมเลยต้องจำใจ.และต้องให้ป้าแกรับประกันความแดงด้วยครับ คิคิ..ไม่อยากเสียเปรียบแก..เงินตั้ง 40 บาท
“ไม่ได้..” สั้นๆง่ายๆเลยครับป้าแก..
“เอาเถอะ ..ไปๆ..ถ้าไม่ชอบใจยังไงเอามาเปลี่ยน ป้าให้เปลี่ยน..แต่ให้คืนเงินไม่นะเว้ย” ป้าแกพูดพลางค้อนผมประหล่ำประเหลิกครับ
“คิม...ถ้ามันไม่แดง นายเอามาเปลี่ยนะ โอเคปล่าว” ผมหันไปเล่นงานไอคิมมันบ้างครับ..ผมต้องมั่นใจว่ามันจะรับผิดชอบกับสิ่งที่มันตัดสินใจ คิคิ
“อืม...ได้ๆๆ” มันพูดเสียงร่าเริงครับ
จากนั้นมันก็จัดการเลือกของมันเองครับ..ผมก็ได้แต่ยืนมองมันปล่อยให้มันจัดการของมันเอง..มันเลือกได้มา 2 ลูกครับ พอดีวันนี้พวกไอปอด์นมาเยี่ยมที่คอนโดครับ...(ตอนนั้นไอปอด์นยังไม่ไปอังกฤษ)..พอเลือกได้ผมก็จ่ายตังค์ แล้วจากนั้น ผมกับมันก็เดินกลับคอนโดหล่ะครับ ไม่ไกลเท่าไหร่นักหรอกครับ...ก่อนขึ้นห้องไปก็ซื้อเหล้าซื้อเบียร์ก่อนครับ สงสัยคืนนี้คงมีเมากันอีกเป็นแน่แท้..
พอถึงห้องพอไอน้องปอด์นสุดที่รักของผมมัเห็นผมกับไอคิมมันก็เดินตัวปลิวมาช่วยผมถือของอะครับ..(ไม่ช่วยไอคิมทั้งๆที่ไอคิมถือของเต็มไม้เต็มมือไปหมดคิคิ)
“อู้... มีแตงโมจินตราด้วย คิคิ..หวานๆ” ไอปอด์นมันทำเสียงร่าเริงแล้วเดินตามผมต้อยๆเข้าไปในครัว
“รู้จักแตงโมจินตราด้วยเหรอ” ผมพูดยิ้มๆพลางดึงเขียงพลาสติกเล็กๆลงมาวาง เพื่อเตรียมหั่นแตงโม พิสูจน์ความแดง ..
โดยมีไอปอด์นและไอคิม ที่ตอนนี้วางของทุกอย่างลงแล้วเรียบร้อย..มายืนเยี่ยมๆมองๆอยู่ใกล้ๆ...
“มายืนทำไรกัน..เอาจานชามไปใส่กับข้าวสิ...นี่แล้วที่นั่งๆกันอยู่นั้นหน่ะ..ไหนบอกว่าหิวไงวะ..แล้วไมนั่งทือเป็นท่อนไม้งั้นอะ..หรือว่าต้องให้เราเอาไปประเคนให้ถึงปากถึงจะกินกัน” ผมหยุดมือที่กำลังจะผ่าแตงโม แล้วเอามีดชี้ ไอแซน ไอตี้ และไอโย..ที่ตอนนี้แม่ม มันนั่ง นอนระเนระนาดเล่นเกมส์กันอยู่อะครับ
“เออ..แม่ม.ขี้บ่นชิบ..เมียมึงหนิไอคิม.” ไอแซนมันพูดพลางลุกขึ้นมาหาพวกผมอะครับ
“พูดมากนะ ระวังอยู่ดีๆ พุงจะเป็นรู” ผมพูดพลางเอามีดจี้ๆไปที่พุงไอแซนมัน
“เฮ้ย..อย่าเล่นงี้ดิจ้ะ โมจ๋า..เด๋วผีผลักไม่ดีไม่เล่น แฮะๆ” มันรีบคว้าจานชามจากมือไอคิมไปถือไว้แล้วรีบแจ่นกลับไปที่เดิมแทบไม่ทันครับ
“เป็นไรอะ..หงุดหงิดเรื่องไรเหรอ” ไอคิมมันไม่พูดปล่าวครับ..
มันมายืนข้างหลังผมแล้วเอาแขนสอดเข้ามาที่เอวผม แล้วมันก็กอดผมไว้หลวมๆ มันเอาคางมันมาวางที่ไหล่ผมด้วยอะ..โคตรอายเลย..ต่อหน้าต่อตาเพื่อนๆด้วยอะ..จะขัดขืนมันก็ไม่ดีครับเด๋วเพื่อนมันจะหาว่ากระแดะ
“นี้ปล่อย..จะบ้าเหรอ..หัดทำหน้าบางๆหน่อยได้ไหม” ผมพูดพลางก้มหน้าก้มตาผ่าแตงโมต่อไปครับ..อายหง่ะ
“อะแฮ่ม.ๆ ...แม่ม แตงโมหวานไม่หวานคงไม่เกี่ยวแล้วมั้งกูว่าอะ...แม่มหวานชิบหาย..เหอะ..” ไอปอด์นมันเบ้ปาก พลางเดินส่ายหัวออกจากครัวไปอะครับ แฮะ..ขอโทษหว่ะปอด์นที่เพื่อนนายมันหน้าด้าน
“นี้พวกมึง 2 คน...หน่ะ..จะเข้าห้องนอนไปเอากันก่อนก็ได้นะ..เด๋วพวกกูจัดการของพวกนี้เอง..ไปเถอะปะ..” ไอตี้ ไอแว่นเพื่อนเลิฟ ทำไมมึงพูดเยี่ยงนี้....ผมเงยหน้าไปมองไอตี้อย่างทึ่งจัดเหวอไปเลยครับผมอะ...
“เออ..ขอบใจหว่ะ เพื่อนงั้นกูไปนะ..หึหึ” ไอคิมมันพูดพลางย่อตัวจะอุ้มผมอะครับ
“เว้ย...จะบ้าเหรอ...ฮึย..” ผมพูดพลางเอากำปั้นเสยเข้าที่ปลายคางไอคิมมัน..
“โอ้ย..ล้อเล่นหน่อยเดียวเองหง่ะ...” มันทำหน้างอนๆแล้วเอาหน้ามาถูๆกับแก้มผมอะครับ แม่ม..อ้อนชิบหาย
“เหอะ กูว่ามึงไม่ล้อเล่นหล่ะมั้ง...โคตรกามเลยมึงเนี๊ยะ...”ไอโยหลังจากที่นั่งก้มหน้าก้มตาแกะถุงกับข้าวอยู่นานก็ได้เวลามันพูดบ้างครับ..มันทำน้ำเสียงเนือยๆ แบบเบื่อๆเพื่อนมันอะครับ...
“พวกมึงเนี๊ยะแม่ม เลวชิบ..พูดแบบเนี๊ยะ..อิจฉากูอะดิ..” มันพูดน้ำเสียงระรื่นมากมายครับ ไอหื่น
“ฮึย..จะทำไรก็ทำไปเถอะมึงหน่ะ..ปะ..ระวังมีดในมือ เมียมึงด้วยหล่ะ” ไอแซนมันพูดพลางสายหน้าอย่างเอื่อมระอาสุดๆ อย่าว่าแต่มึงเลยหว่ะแซน...กูก็เอื่อม
‘ชั่วะ’ ในที่สุดผมก็ผ่าแตงโมลูกที่ 2 ได้ซะทีครับ หลังจากที่ผมผ่าลูกแรกแล้วปรากฏว่า โอเคใช้ได้ ถึงจะไม่น่าพอใจมากแต่ก็ดีกว่าขาวจั้วะหล่ะวะ....
“อ้าว..คิม..เอาไปเปลี่ยนเลย” ปรากฏว่า แตงโมลูกที่ 2 ขาวจั๊วะ เลยครับ..ไม่มีสีอื่นเจือปนเลย...
“งั้นกินลูกเดียวก็ได้มั้ง...”มันพูดพลางหยิบแตงโมที่ผมหั่นเป็นชิ้นๆ เข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ ...
“ไม่ได้...นายรับปากเองหนิว่าจะเอาไปเปลี่ยน เอ้า...” ผมพูดพลางเอาแตงโมที่ผมผ่าแบ่งครึ่งเรียบร้อยใส่ในถุงพลาสติกไว้เหมือนเดิม..แล้วยื่นไปให้ไอคิมมัน..
“เอ่อ...” มันทำหน้าเจื่อนๆจ๋อยๆครับ
คาดว่าคงอายหน่ะไม่กล้า...เข้าใจครับผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็เป็นแบบนี้หล่ะครับ ไม่กล้าเอาไปเปลี่ยนหรอก..คิดว่าไม่เห็นเป็นไรเลยซื้อใหม่ก้ได้อะไรทำนองนั้น แต่ไม่ใช่ไอโมครับ...ไม่ยอมเสียเปรียบใครง่ายๆครับ ...โดยเฉพาะเรื่องนี้ และอีกอย่างป้าแกก็บอกเองว่าให้เอามาเปลี่ยนได้...แล้วนี้มันจะมาอายอะไร
“อายเหรอ...”ผมถามมันพลางเอานิ้ว จิ้มๆที่หน้าผากมัน
“ก็นิดหน่อย..” มันพูดเสียงอ่อยๆ มือก็รับถุงแตงโมขาวจั๊วะไปถือไว้ในมือ มองผมตาละห้อย ร้องขอความเมตตา แต่ไม่มีวัน
“เอาไปเปลี่ยนซะ..อย่าเรื่องมาก...” ผมพูดพลางเอามือล้วงๆไปตามกระเป๋ากุงเกงยีนส์มัน ล้วงเข้าไปทุกกระเป๋านั้นแหละครับ เพื่อหาว่ามันมีกะตังค์หลงเหลืออยู่ซักบาทไหม
“ไปได้แหละ ไม่ต้องเอาตังค์ไปด้วยนะ...เอาไปเปลี่ยนไม่ได้ไปซื้อใหม่..อยากรั้นดีนัก..ไม่เชื่อกันมันก็ต้องเป็นแบบนี้หล่ะ” ผมพูดน้ำเสียงดุ มากมายครับ..ชิบอกแล้วไม่เชื่อ..
ไอคิมมันเดินคอตก..ออกจากห้องครัวไปช้าๆ..พลางหันหลังกลับมามองผมตาละห้อยขอความเมตตา ผมก็ไม่สนใจครับ..จัดการไปหยิบจานมาตักข้าวในหม้อแล้วเรียกพวกเพื่อนๆมาช่วยกันยกไปวางไว้ที่โต๊ะญี่ปุ่นกลางห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้แปลสภาพเป็นโต๊ะวางอาหารชั่วคราว...
ไอคิมมันหายไปพักใหญ่ๆมันก็กลับมาครับ..พร้อมกับแตงโมลูกใหม่...พอผมเห็นว่ามันกลับมาแล้วก็เลยเดินไปหามันยิ้มๆ แล้วยื่นมือไปรับแตงโมในมือมันมาถือไว้...ไอคิมมันทำหน้างอมากมายครับหน้าแดงแปร๊ดเลย มันคงอายมากมายอะครับ...
มันจะหันหลังเดินกลับไปหาเพื่อนๆที่ห้องนั่งเล่นอะครับ แต่ผมดึงมือมันไว้...แล้ว เขย่งเท้าขึ้นไปจุ๊บปากมันเบาๆ
“อะ รางวัลสำหรับเด็กดี” ผมพูดเบาๆ หลังจากที่จูบปาก มันแล้ว...
“แค่นี้ไม่พอมั้งเราว่า...” ไอคิมมันดึงผมเข้าไปในมุมห้องครัว ที่คาดว่าเพื่อนๆคงมองไม่เห็น แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบปากผมดูดดื่มเลยทีเดียวครับ..ลิ้นร้อนๆของมันเข้ามาพัวพันกับลิ้นของผม..หยิว ครับเคลิ้มเลย....
“เรารู้ว่าเงินทุกบาทมีค่า..แต่ให้เราทำแบบนั้นเราก็อายนะ...ถ้าไม่ใช่เพราะนายเราไม่ทำแบบนั้นหรอก...รางวัลแค่เนี๊ยะมันไม่พอหรอก..”มันยิ้มตาวาวใส่ตาผม
มันก้มลงมาจุ๊บที่แก้มผมเบาๆมันเอามือไปบีบๆที่ก้นผมด้วยหง่ะ..มันดันให้ช่วงล่างของมันกับผมเบียดเสียดถูไถกันไปมาด้วยหง่ะ..หงือ..ผมหล่ะกลัวเพื่อนๆเดินเข้ามาเจอจริงๆเลยครับ..อายโคตร
“นี้ปล่อยก่อน..ดะเดี๋ยว พวกนั้นมาเจอ” ผมพูดเสียงหอบๆ..ก็มันหยิวนี้หว่า..ตอนนี้เกิดอารมณ์แล้วด้วย
“ช่างหัวพวกมันปะไร...อืม...เราจะทนไม่ไหวแล้วนะ..เข้าห้องเถอะ” ไอคิมมันพูดแล้วซุกไซร้จมูกและปากลงไปตามซอกคอผม..
“ไม่..ปะ.ปล่อยน่านะ..เพื่อนๆกลับค่อยทำก็ได้หนิ..”ผมต่อรองกับมันเสียงหวิวๆ.อ๋อย..แย่แน่ๆกู
“คิม...ปะปล่อย...ปอด์นมาแล้ว..คะ คิม..” ผมพูดเสียงระล้ำระลักเมื่อผมเห็นไอปอด์นมันเดินตรงดิ่งเข้ามาในครัว
“อืม..ช่างมัน” หง่ะ ไอชั่วคิมมันไม่สนครับ มันยังตั้งหน้าตั้งตาถลกเสื้อยืดที่ผมใส่จนนมผมโผล่เลย..รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ครับ..แม่ม..มึงไม่อายแต่กูอาย ไอชั่ว
“โอ้ย..เจ็บ..โม จะฆ่ากันเหรอ” ไอคิมมันทำเสียงดุๆ ห้วนๆ ใส่ผมอะครับ..
“เออ..ไอหื่น...ให้มันรู้จักเวล่ำเวลาบ้างสิ..นายไม่อายแต่เราอายนะ..” ผมพูดพลางขอบตาร้อนผ่าวๆครับ..แม่ม..
“อะไรกันวะ..ทะเลาะกันเหรอ....” ไอปอด์นมันพูดเสียงงงๆ
ผมกับไอคิมก็ได้แต่เงียบครับ มองตาหยั่งเชิงกันอยู่งั้นแหล่ะ ผมอะน้ำตาจะหยดแล้วครับ...โมโหมันอะ...
“เออ..งั้นเราไปรอข้างนอกนะ..แฮะ อืม..พวกเรากินข้าวก่อนหล่ะไม่รอนะแฮะๆ” ไอปอด์นมันทำหน้าจ๋อยๆ แล้วเดินแกมวิ่งออกไปจากห้องครัวอะครับ
พอไอปอด์นออกไปแล้วผมก็ผละสายตาออกจากไอคิมมัน แล้วหันไปคว้าแตงโมมาวางไว้บนเขียง..แล้วหยิบมีดมาค่อยๆผ่าครึ่งแตงโม...
“ขอโทษ..นะ..ต่อไปนี้เราจะพยายามควบคุมอารมณ์ก็แล้วกันนะ โอเคไหม..หือ” ไอคิมมันพูดพลางสอดแขนเข้ามากอดเอวผมอีกแล้วอะ
“ฮึก..นายอะชอบทำอะไรไม่รู้กาละเทศะแบบนี้อยู่เรือ่ยเลยอะ..ฮึก..ถึงจะเป็นเพื่อนกัน..แต่ทำแบบนี้ต่อหน้าเค้ามันก็ไม่ดีหรอกนะ ฮึก” พอเจอไอคิมมันง้อแบบนี้น้ำตาที่ปริ่มๆจะหยดก็หยดแหมะลงมาซะงั้นเลยครับ...
“ขอโทษนะ..ก็เรารักนายหนิ...ถ้าเป้นไปได้เราอยากจะฟัดนายทั้งคืนทั้งวันเลยรู้ไหม...หือ..”มันพูดไปก็เอาจมูกและปากร้อนๆมาจูบซุกไซร้ไปทั่วซอกคอผมอะครับ..แม่มเมื่อกี้ยังพูดอยู่หยกๆว่าจะพยายามควบคุมอารมณ์
“มะ ไม่รู้..พอแล้ว..คิม..ฟังกันบ้างสิ...ฮือ..” ผมพูดพลางสะอื้นเบาๆ
“อืม..ก็ได้ ก็ได้...” ไอคิมมันถอนใจเฮือก..กดปากเข้ากับปากผมแรงๆที นึงแล้วมันก็ปล่อย...
“ขี้แยจริง..หึหึ...แต่คืนนี้..นายไม่รอดแน่...” มันยักคิ้วให้ผมทีนึง เอามือมาตบก้นผมทีแล้วเดินออกจากห้องครัวไป.
“ฮึก..ไอบ้า ไอหื่น..ไอเซ็กจัด...” ผมบ่นพึมพำอยู่คนเดียว..พลางยิ้มออกมาอย่างนึกเขิลๆ...
ตกลงว่าคืนนั้นมันก็ไม่ได้ฟัดผมหรอกครับ...นั่งกินเหล้ากันคุยนั้นคุยนี้กันจนเมาเป็นหมากันทุกคนครับ..ไอคิมนี้พูดไม่รู้เรื่องเลยครับ..ผมก็ด้วย...ฉะนั้นพวกผมก้อเลยหลับกันเป้นตาย ไอที่มันบอกว่าจะจัดการกับผมนั้นมันก็เลยอดไปครับ คคิคิ
และวัน สองวันต่อมา ผมไปซื้อกับข้าวที่ร้านป้าอีก..ไอคิมไม่ได้ไปด้วยครับ...ป้าก็บอกกับผมว่า..
“โมเอ้ย..วันนั้นอะ...เองบังคับ ให้ไอคิมมันเอาแตงโมมาเปลี่ยนป้าเหรอวะ...” ป้าถามผมพลางตักแกงให้ผมเช่นเคย
“ก้มันรับปากกับผมไว้แล้วนี้ป้า..ว่ามันจะเอามาเปลี่ยนอะ..มันบ่นอะไรอีกหล่ะ” ผมถามป้ายิ้มๆครับ
“หึหึ...” ป้ากวักมือเรียกผมให้เข้าไปหาแก แล้วแกก็เอามือป้องปากแล้วกระซิบที่หูผม
“ไอเจ้าคิมมันทำหน้าอายๆ..หน้าแดงเชียวเองเอ้ย...มันบอกว่า..ป้า..ไอโมมันบังคับให้ผมเอามาเปลี่ยน..ป้าก็เลยแซวมันเล่นๆว่า...กลัวเมียจริงนะเอง...” ผมทำหน้าตกใจมากมายเลยครับ..ตายห่ะ..
“นี้ เดี๋ยวสิ..ป้าดูออกหรอกน่า..ไม่ต้องกลัวไปป้าไม่พูดมากเป็นแม่ค้าปากตลาดหรอก...เองก็เหมือนลูกเหมือนหลานป้า..”ป้ายิ้มใจดีให้ผม แปลกนะครับ ผมเชื่อแกนะว่าแกจะไม่พูด..และแกก็ไม่พูดเรื่องผมกับไอคิมกับใครเลยครับ..
“จะฟังต่อไหมว่ามันว่าไง..”ป้ามองผม แล้วยิ้มเจ้เล่ห์..ผมพยักหน้าหงึกๆ อายก็อายครับ อยากรู้ก็อยากรู้
แล้วป้าก้อป้องปากแล้วกระซิบผมอีกครั้ง
“มันบอกว่า...ก็ผมรักมันนี้ป้า...ตามใจมันหน่อย..เด๋วมันงอน...หึหึ..เจ้าคิมนี้..มันน่ารักจริงๆนะเอง...นี้..เองหน่ะ..อย่าปล่อยให้ใครมาคว้ามันไปเชียวนา...ไม่งั้นจะมาเสียดายทีหลังนะ..ผู้ชายดีๆไม่ได้มีเกลือนถนน..(ป้าคงลืมไปว่าผมก็ผู้ชาย)....ป้าเตือนเพราะความหวังดี.นะ..อ๋อ..ที่ป้ารู้ว่าเองกับมันเป็นผัวเมียกัน..ก็เพราะไอเจ้าคิมมันแสดงออกซะโจ่งแจ้ง...เตือนๆมันหน่อยก็ดีนะ...คนอื่นเค้าไม่ได้เป็นเหมือนป้ากันทุกคนหรอกนะเว้ย” แล้วป้าก็ยิ้มให้ผมอย่างใจดีเช่นเคยครับ...แล้วป้าก็เอามือตบบ่าผมเบาๆอย่างเอ็นดู...
หลังจากที่ผมกลับมาถึงห้องผมก็ครุ่นคิด..ถึงเรื่องที่ป้าบอกผม...รู้สึกกลุ้มใจเล็กๆกับสิ่งที่ไอคิมมันทำครับ...นี่ดีนะว่าเป็นป้า..แล้วถ้าเป็นคนอื่นเล่า...เค้าจะมองผมกับมันเป็นตัวประหลาดกันรึเปล่าก็ไม่รู้....เฮ้อ..คงต้องเตือนๆกันบ้างหล่ะ....ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอกที่ไอคิมมันรักผมและไม่แคร์สายตาคนอื่น..แต่ว่ายังไงซะมันก็ดูไม่ดีอยู่ดีแหละน่า..เราต้องอยู่ในสังคมนะ...เอาแค่พองามดีกว่า
และผมก็ได้คุยกับไอคิมมันเรื่องนี้ด้วยครับ ...มันก็รับทราบอะ ตัวมันก็ไม่รู้หรอกครับว่ามันได้ทำอะไรไปบ้าง...ทำออกไปโดยไม่รุ้ตัวว่างั้น...และมันก็บอกว่าต่อไปจะระวังก็แล้วกัน...เอาอีกแล้วครับ คิคิ..ก็ไม่ได้โทษมันคนเดียวหรอกครับผมก้ด้วยแหละ..อาจจะเพราะผมกับมันรู้สึกดีใจและโล่งอกที่เราได้มาอยู่ด้วยกันก็ได้มั้งครับ...มัวแต่ดีใจปลื้มใจจนลืมไปว่า...รักเรามันไม่ปกติเหมือนคนอื่นทั่วไป...ถึงจะรักกันยังไงก็ควรแคร์สายตาคนรอบข้างบ้าง..อย่าทำอะไรให้มันดูน่าเกลียดเกินไปนัก...
.ตั้งแต่วันนั้นผมกับมันก็โคตรเนียนครับ..ก็ไม่ได้ระวังอะไรมากมายแค่ทำแค่พอดีแค่นั้นเอง..ไปดูหนังกันไอคิมมันก็กอดคอเกาะไหลผมตลอดอะ ผมก็พยายามไม่ปัดป้องให้ดูเหมือนเพื่อนกันเข้าไว้ซึ่งก็ได้ผลนะ..นอกจากป้าแล้ว ไม่มีใครดูออกเลยว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน คิคิ ขอบคุณครับป้า..และป้าแกก็เป็นที่ปรึกษาหัวใจของผมกับไอคิมไปในบัดดล..เกือบ 3 ปีมั้งที่ผมอยู่ที่นั้นและป้าก็เปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ของผม.กับไอคิม..ทุกวันนี้ยังไปเยี่ยมแกอยู่เลยครับ คิคิ..
-
ตอนพิเศษ ศึกวันแดงเดือด
ต่อไปนี้ถ้าเป็นตอนพิเศษจะอยู่ในช่วงที่ผมกับไอคิมอยู่ด้วยกันแล้วนะครับ ซึ่งก็คือช่วงที่ทั้งผมและมันเรียนจบแล้ว ไอนัทกับไอเป้ยได้แต่งงานและไปอเมริกาเรียบร้อยแล้ว....
ผมจำไม่ได้นะครับว่าปีไหน...แต่ว่าตอนนั้นแมนยู กับ ลิเวอร์พูล เจอกันครับ..ผมซึ่งเป็นแฟนลิเวอร์พูล ถึงจะไม่ได้ติดตามตลอดเหมือนกับไอคิมที่ตามแมนยู ยังกะแมนยูเป็นพ่อมันก็ไม่ปาน...แต่ผมก็ชื่นชม โอเว่นเป็นอย่างยิ่ง...ส่วนไอคิมชอบใครผมก็จำไม่ได้แล้วครับ เหอๆ...
ปกติเวลาพวกผมดูบอลก็จะอยู่ที่คอนโดพวกผมนั้นแหละครับ..(ยังไม่ซื้อบ้าน) .จะมีพวกเพื่อนๆผมมาแจมด้วยเป็นบางครั้ง...แต่วันนั้นพิเศษหน่อยครับ...เป็นศึกวันแดงเดือด เหอๆ...พวกผมก็คึกคักกันตั้งแต่หัววันครับ...ตามสื่อต่างๆก็ประโคมข่าวกันจั้งเลย..ยิ่งทำให้ความฮึกเหิมของกระผมสาวกหงส์แดงยิ่งเพิ่มพูนทวี...และผมกับไอคิมก็เริ่มไซโคกันเป็นพักๆ...
พวกผมนัดกับเพื่อนๆไปที่ผับแห่งนึงครับ..พวกผมรู้จักกับเจ้าของผับเป็นอย่างดี... ร้านแกจัดงานวันแดงเดือดที่ว่าอะแหละ..เพื่อนผมส่วนมากจะเป็นสาวกแมนยูกันครับ มีลิเวอร์พูลไม่กี่คน
แต่พวกผมเหล่าสาวกหงส์ก็ไม่แคร์ครับด้วยที่ร้านตอนนี้คาดว่าแฟนหงส์คงเพียบ คิคิ...ผมใส่เต็มยศมากปกติผมจะไม่ค่อยตามกระแสเค้าซักเท่าไหร่ (เป็นประเภทขวางโลกอะ) แต่วันนั้นพิเศษอีกแย้ว..ผมใส่เสื้อหงส์ครับ..เสื้อโอเว่นโด้ย..ใส่หมวกไหมพรหม มียี่ห้อหงส์แดงติดอยู่ด้านหน้า..ส่วนไอคิมก็เหมือนกันครับ มันใส่เสื้อแมนยู อะ..เขม่นกันตั้งแต่แต่งตัวแล้วครับ
“นี้..ไม่ต้องแต่งเต็มยศ ขนาดนั้นก็ได้มั้ง..แพ้..แพ้ชัวร์ๆ เสียเวลาหว่ะ 5555” ดูมันครับ มาเหยียบหน้ากูเลยดีกว่ามา
“อ๋อ..เหรอ มั่นใจจริง..คอยดูเถอะ พี่เว่น จะกระทืบผีจนหาทางกลับหลุมไม่ถูกเลย 555” เอาสิวะเจอกันหน่อยเป็นไงกูกะมึงหง่ะ ไอคิมมันทำหน้าเยาะเย้ยผมสุดฤทธิ์ครับ
“นี้...แค่ไอเวร คนเดียว..อะไม่มีน้ำยาหรอกเว้ย..เหอ เจอ...(ชื่อนักบอลครับผมจำไม่ได้ ที่เค้าประกบพี่เว่นผมตลอดอะ) ...มันก็ปิ้ว..เหอๆ” มันพูดไปก็ใส่เสื้อไปอะครับ...ใส่อย่างปราณีตมากมาย ..กลัวยับ..ชิ
“ของงี้..มันไม่แน่เว้ย...คอยดูไปแล้วกันไอยักษ์ แล้วนายอย่ามาร้องไห้ ให้เราปลอบแล้วกัน 555 เราจะหัวเราะให้ฟันหลุดเลย..เหอ” ผมพูดพลางจัดการหาหมวกไหมพรหม ตราพี่หงส์ของผม...
พอหยิบหมวกมาได้ผมก็เอามือปัดๆ ที่ตราหงส์อะ.แล้วเอาปากจุ๊บๆที่หมวก...เยาะเย้ยมันหน่ะ
“จะไปจูบมันทำไมหมวกหน่ะ..มันจูบตอบนายไม่ได้หรอก..มาจูบเราดีกว่ามา..” ไอคิมมันไม่พูดเปล่าครับ มันยื่นมือมาคว้าเอวผมเข้าไปกอดเฉยเลยอะ
แล้วมันก็ก้มหน้าลงจูบปากผมอะครับ...ผมเคลิ้มตามมันไปหน่อยนึงครับ พอผมนึกได้ก็ดันหน้ามันออก...
“เราไม่จูบศัตรู..ชิ..ออกไปเลยไป..”ผมพูดหน้างอๆ..แขนก็ดันมันไว้ไม่ให้เข้าใกล้ผมสุดฤทธิ์
“โอ้..ศัตรูเลยเหรอ..นี้..ยังไงอะ.ปีศาจก็ชนะหงส์อยู่แล้ว นายมาเชียร์แมนยูกะเราดีกว่าน่า..เปลี่ยนใจเถอะ..เราไม่อยากเห็นนายร้องไห้อะ..เป็นห่วงนะเนี๊ยะ ถ้าไม่รักไม่เตือนนะ หึหึ” หง่ะฟังเหมือนหวังดีใช่ไหมครับ หึ แต่ความจริงมันกำลังหยามลิเวอร์พูลอย่างแรงครับ แม่ม..
ไอคิมมันพูดแล้วเลื่อนมือลงไปลูบๆที่สะโพกผมอะครับ..แล้วมันก็เลื้อยมือเข้าไปในกางเกงผมอะหงือ..
“โอ๊ะ..ไอหื่น ปล่อยเลย..” ผมพูดหน้างอหนักยิ่งกว่าเดิมซะอีก..
ผมเอาแขนที่ดันๆมันอยู่เมื่อกี้ออก แล้วอ้อมมือไปดึงมือมันที่ตอนนี้ลูบไล้หนักๆไปตามก้นหวานๆของผม..พอผมปล่อยแขนลงก็เป็นโอกาสงามๆของมันสิครับ..
“ก่อนที่ ศึกวันแดงเดือดจะเริ่ม..เรากับนายมาเริ่มศึกของเรากันก่อนดีกว่ามา...อือ” ไอคิมมันเอามือที่ว่างอีกข้างมาจับที่ท้ายทอยผม แล้วดึงให้ผมเข้าไปจูบปากกะมันอะ... โดยที่มืออีกข้างของมันก็ขยับหนีมือผม ไปตามสะโพกผม จนมันมารูดซิบผมลงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ
“คะ คิม..ไม่เอาน่า เดี๋ยวสายนะ..นะนัดเพื่อนไว้นะ เดี๋ยวเค้ารอกัน” ผมพูดเตือนมันเสียงตะกุกตะกักด้วยตอนนี้ไอคิมมันกำลังเอามือจัดการกับน้องน้อยผมอยู่อะ...
“น่า ไม่นานหรอก...ทันแน่นอน..”มันพูดพลางผละริมฝีปากออกจากปากผม แล้วมันก็ค่อยๆดันผมให้เดินถอยหลังไปที่เตียงโดยที่ผมไม่รู้ตัวเพราะกำลังเพลินๆกับจูบของมันอยู่.. กว่าผมจะรู้ตัวผมก็หงายหลังตึงลงกับที่นอนซะแล้วมีมันล้มทับลงมาบนตัวผมด้วยอะครับ...และหลังจากนั้นก่อนศึกวันแดงเดือดจะเริ่มศึกคิมโมก็ได้เริ่มก่อนครับ...แฮะ..และศึกครั้งนี้ ไอโมก็แพ้ราบคาบอีกตามเคยหง่ะ..
“หึ..อืม..แค่นี้ก็รู้แล้ว..ว่าใครจะชนะ” มันพูดเสียงหอบๆ แล้วดึงหน้าผมเข้าไปจูบหนักๆที่แก้ม...
“ไอบ้า..ไม่เกี่ยวซักหน่อย”ผมพูดเสียงเนือยๆ แล้วซุกหน้าลงกับซอกคอมัน..
“หึหึ..เกี่ยวสิ..อย่างน้อยผีก็ชนะหงส์ไปแล้วแมตนึง..หึหึ” หง่ะ ไอคิมมันพูดไปหัวเราะไปอย่างสุขใจมากมายเลยครับ..
ผมหมั่นไส้อะ..เลยอ้าปากงับแรงๆที่คอมัน..
“อ้าวแพ้แล้วพาลเหรอ..หึหึ..ไปอาบน้ำอีกรอบดีกว่าปะ..จะได้ไปกันซะที..แล้วนี้เดินไหวไหมเนี๊ยะ..โดนทำประตูไปตั้งหลายประตู..หึหึ..” หง่ะ..ไอบ้าไอทะลึ่งผมก็ได้แต่นอนมองหน้ามันอย่างงอนๆ..
ส่วนตัวมันพูดเสร็จก็ขยับตัวลุกขึ้น..ก่อนมันจะเดินไปมันก้มหน้าลงจุ๊บที่สะโพกผมด้วยอะ หงือ..ไอโมอายครับ ไอคิมแม่มยังมีหน้าหันมายิ้มตาหวานให้ผมอีกอะ..แล้วมันก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวมันอะครับ มันหยิบอีกผืนมายื่นให้ผม..ผมยื่นมือไปรับมาแล้วเอามาพันเอวผมไว้บ้างกันอุจาด..
“คิม...เดินไม่ไหวอะ...”หลังจากที่เอาผ้าพันเอวเรียบร้อย ผมก็เงยหน้ามองไอคิมมันแล้วทำเสียงอ้อนๆหน่อยอะครับ แฮะ...
“อยากให้อุ้ม หรือ ว่าอยากขี่หลัง...”มันเดินกลับมาหาผมที่เตียงแล้วมันก็เอาแก้มมาถูๆกะแก้มผมอะ
“ขี่หลัง...”ผมพูดยิ้มๆ แล้วเอาปากไปงับจมูกมันแรงๆทีนึง
“ชอบกัดเป็นหมาอีกแล้ว....นาย รู้ไหมมันเจ็บนะ..เดี๋ยวจะโดนอีกรอบ” หง่ะขู่กูอีกแหละ..แล้วมันก็หันหลังมาให้ผมขึ้นไปขี่อะครับ
ไอโมก็จัดการคว้าหมับเข้าที่คอมันทันทีครับ ส่วนไอคิมมันก็จัดการเอาแขนมาเกี่ยวขาผมไว้แน่น แล้วจากนั้นมันก็ลุกขึ้นพาผมเข้าห้องน้ำแหละครับ...อยู่ในห้องน้ำไอคิมมันบอกว่าจะฟอกสบู่ให้ผม..ไปๆมาๆ มันก็จัดการฟัดผมไปอีกรอบ..หง่ะขาอ่อนเลยอะไอโมอะ...
และกว่าที่ผมกับมันจะออกจากคอนโด ได้..บอลก็จะเริ่มเตะแล้วครับ พวกเพื่อนๆที่นัดกันไว้ก็โทรตามกันให้วุ่นวาย ด้วยตอนนี้พวกมันไปถึงกันเรียบร้อยหมดทุกคนแล้ว เหลือแต่ผมกับไอคุณคิมนี้แหละ ฮึม.
ผมก็ได้แต่มองหน้ามันอย่างฉุนๆอะครับ...ส่วนมันก็ไม่ได้สะดุ้งสะเทือนอะไรหรอกครับ..หน้าโคตรระรื่นเลยอะ..ยังกะรู้ผลบอลไปแล้วเรียบร้อยงั้นแหละ..ผมหมั่นไส้ครับ..เลยเอากำปั้นฟาดปุ ลงบนหัวมันที..แรงพอควรครับจนรถกระตุกเลย...มันหันหน้ามามองผมตาเขียวเลยทีเดียว..หง่ะ น่ากลัวอะ..ไอโมเลยต้องทำตัวเจี๋ยมเจี่ยมมองหน้ามันอย่างอ้อนๆ..
“ชักจะเอาใหญ่ เห็นใจดีหน่อยไม่ได้เลยนะ..ถ้าเมื่อกี้รถเสียหลักจะทำไงเนี๊ยะ..ได้ตายห่ะกันบ้างหรอก... ทำอะไรไม่คิด..เราทำบ้างคงโกรธเราตาย..” ไอคิมมันบ่นยืดยาวแล้วหันหน้ามามองผมตาเขียวเป็นระยะๆครับ หง่ะ..ผมก็ได้แต่มองมันขอบตาร้อนผ่าวๆ..จะร้องไห้อะ..ไอบ้ามาว่ากูทำไมหง่ะ..แค่นี้ทำไมต้องดุด้วยวะ
แล้วจากนั้นผมก็เงียบครับ ไม่พูดอะไรกับมันเลยซักคำ..มันก็เหมือนกันครับ..เงียบกริบเลย...พอถึงร้านที่นัดกับเพื่อนๆไว้ ไอคิมมันก็จัดการขับรถเข้าไปไว้ที่ลานจอดรถพอมันจอดรถเท่านั้นแหละครับ ผมก็รีบจัดการเปิดประตูรถออกไปทันทีเลย..แล้วผมก็เดินนำลิ่วๆ ไม่เหลียวหลัง เข้าไปในร้าน..พอไปถึงก็มองหาเพื่อนๆผมอะครับ
ก้อแก๊งเก่าผมนั้นแหละ..ไอปอด์น ไอโย ไอตี้ ไอแซน ไอแมน..ไอวิทย์ ไอแน๊ต ไอแทน..รวมๆกลุ่มผมมีประมาณ ยี่สิบกว่าคนได้.เพื่อนๆที่ผมยังไม่ได้เอ่ยถึงในเรื่องด้วยครับ..และก้อเพื่อนๆของพวกไอคิมมันอะครับ มีทั้งพวกที่เรียน มข.ด้วยกันและพวกเพื่อนๆที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน..รู้จักกันหมดทุกคนแล้วครับ...
พอพวกมันเห็นผมก็จัดการกวักมือเรียกผมทันที..พอผมเดินเข้าไปถึงโต๊ะไอปอด์นมันก็จัดการคว้าตัวผมไปกอดทันทีเลยครับ...พอมันปล่อยตัวผมไอแพทก็เอามั้งครับคว้าตัวผมไปกอดแถมยังหอมแก้มผมด้วยอะ..กลิ่นเหล้าหึ่งเลย ผมคาดว่ามันคงกรึ่มๆได้ที่แล้ว ไม่เป็นไรยังไงซะผมคาดว่าผมคงตามทัน คงใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่...
“ไมมาช้าจังวะ..ดูเด๊ะ บอลเตะไปสิบกว่านาทีแหละ” คนที่พูดหน่ะไอวิทย์ครับ
มันเอามือตบหัวผมแต่ตามันอะมองข้ามหัวผมไปมองด้านหลังผมโน้นเลยครับผมคาดว่ามันน่าจะคุยกับไอคิม..แต่ผมก็ไม่สนใจซักเท่าไหร่หรอกครับ ด้วยตอนนี้กำลังงอนไอคิมมันอยู่...
“ถามเพื่อนมึงดู ดิ..” ไอคิมมันพูดเสียงห้วนๆอยู่กับหัวผมนี้เองครับ
แล้วจากนั้นไอแพทก็โดนผลักออกจากตัวผม ตัวมันเซแซดๆ ไปชนกะเพื่อนในกลุ่มพวกผมนั้นแหละครับ..เพื่อนคนนั้นก็คว้ามันไปกอดไว้เหมือนกัน คิคิ .. ส่วนไอคิมมันก็เอาแขนมันขึ้นมาล๊อคคอผมไว้เหมือนกันครับ..ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองไอคิมมัน จากตอนแรกที่งอนๆ ตอนนี้กลายเป็นโกรธแล้วครับ...แม่มทำงี้กับเพื่อนกูได้ไงวะ..
“นี้..เลิกงอนได้แล้วน่า..ว่านิดๆหน่อยๆ ทำเป็นงอน..” นิดหน่อยที่ไหนหล่ะไอบ้า..
“เอ้า ดิ้น เข้าไปสิ..เดี๋ยวเราก็ดูดปากโชว์ ไอพวกนี้มันเลยหนิ..เอาไหม พวกมันจะได้รู้กันให้หมดว่าเรากับนายเป็นอะไรกัน ลองไหม..หา” ไอคิมมันพูดขู่อยู่กับหูผมเสียงห้วนมากมายเลยครับ คาดว่าตอนนี้มันคงโกรธผมขึ้นมาจริงๆ แล้ว
แต่โทษครับ ผมก้อโกรธเป็นเหมือนกัน..ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้ครับ เลยได้แต่เงียบ..ปล่อยให้มันกอดคอผมไปเรื่อยๆ แล้วจากนั้นผมก็จัดการยกเหล้าที่เพื่อนคนนึงชงให้ แล้วกรอก เข้าปากไปอย่างหงุดหงิดในหัวใจมากมายก่ายกอง..
และดูไอคิมมันก็ไม่ได้สนใจผมซักเท่าไหร่หรอกครับ..มันลุ้นบอลซะจนลืมผมไปเลย ผมก็เหมือนกัน..แต่ยังไม่ลืมหรอกครับว่ากำลังงอนมันอยู่..บรรยากาศในร้านเริ่มมันส์ขึ้นเรื่อยๆครับ..ผมก็เมาขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน...
สาวกหงส์กับสาวกผี ไซโคกันสุดฤทธิ์ ในกลุ่มผมนี้ ก็ แฟนหงส์มีแค่ผม ไอวิทย์ไอแพทและไอปอด์นแค่นั้นครับ คนอื่นเป็นพวกเด็กผีหมดอะ ชนกลุ่มน้อยจริงๆเลยพวกผม...และในที่สุดผีก้อนำไปก่อนครับ ทำให้พวกสาวกหงส์อย่างผมเซ็งมากมาย...ไอพวกเด็กผีก็ เยาะเย้ยสุดฤทธิ์...ผมเริ่มหงิดๆขึ้นมาแล้วครับเริ่มโมโหขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล..เค้าเรียกแพ้แล้วพาลครับ.
.และในที่สุดพอบอลจบผลปรากฏว่า แมนยูชนะลิเวอร์พูล อะ.สกอร์เท่าไหร่จำไม่ได้..รู้แต่ว่าเจ็บใจโคตรๆ แทบร้องไห้กันเลยทีเดียว ไอแพทร้องไห้ด้วยครับ ไอนี้มันบ้าหงส์ยิ่งกว่าผมซะอีกอย่างผมหน่ะมันพวกขาจรครับ...แต่ไอแพทหน่ะ..มันแทบจะเอารูปนักเตะหงส์แดงขึ้นหิ้งบูชากันเลยทีเดียว..เพราะฉะนั้นมันเลยเฮิร์ทหนักร้องไห้โฮออกมาเลยครับ..
ส่วนสาวกหงส์คนอื่นผมไม่รู้นะว่าวันนั้นรู้สึกยังไงกันสำหรับผม ...ถึงจะเป็นขาจร ก็เฮิร์ทพอควรเหมือนกันครับ...และยังมาโดนไอพวกเด็กผี(เปรต)..พวกนี้เยาะเย้ย มันยิ่งทั้งแค้น ทั้งเจ็บใจจนอยากจะ เดินไปชกปากแม่มมันหมดทุกตัวจริงๆเลยครับ...
“เป็นไงเราบอกแล้ว...เห็นไหม..อย่างหงส์ จะมาสู้ ปีศาจได้ยังไง หึหึ” ไอคิมมันทำเสียงครึ่มอกครึ้มใจอย่างสุขสุดๆ
ผมที่หงุดหงิดเป็นทุนอยู่แล้วยิ่งรู้สึกหงุดหงิดหนักยิ่งกว่าเดิมอีกครับ... ผมปัดมือไอคิมที่ลูบไล้อยู่ที่เอวผมออกอย่างไม่สนใจใยดีซักเท่าไหร่นัก..แอลกอฮอล์ที่เทลงคอ มาเป็นระยะเวลาชั่วโมงกว่าๆ ทำให้ผมรู้สึกคึกๆครับ ปกติผมจะเป็นประเภทเมาแล้วเป็นพวกมาเฟีย(คลอเคลีย) แต่วันนี้ดูท่าจะเป็นพวกมาเฟียจริงๆซะแล้วครับ..อยากเตะปากคนมากมาย..พาลจริงๆครับ ผมว่าไอแพท ไอปอด์น และไอวิทย์สาวกหงส์ ก็คงรู้สึกไม่แตกต่างกับผมเท่าไหร่นัก
แต่ที่พวกผมทำได้ตอนนี้คือเงียบครับ...และไอพวกเพื่อนๆผมมันก็ยังเยาะเย้ยพวกผม 4 คนไม่รู้จักจบจักสิ้น ถึงรู้ว่าพวกมันแซวเล่นแต่ผมดันโกรธขึ้นมาจริงๆครับ..เย็นไว้ไอโมเย็นไว้..ใจเย็นๆ ไอพวกชั่วเนี๊ยะมันเพื่อนมึงนะ เย็นไว้...ว่าแล้วก็จัดการกรอกเหล้าลงคอเพื่อดับอารมณ์ขุ่นมัวที่มันเกาะอยู่ในใจ..
..
“เป็นงายมึงอ้ายโม.... ลิเวอร์พูลแพ้ปายแล่ว.เฮ้อ..น่าโสงสาร..พวกเมิงว่ามะ..555…เปน กู นะ...กู เลิก เชีย ร์แม่ม..” ไอแทน ไอเพื่อนชั่ว..มันพูดเสียงยานคางบ่งบอกระดับแอลกอฮอล์ในเลือดจริงๆเลยครับ...มึงพูดงี้มาต่อยกันดีก่ามา
“แล้วงายวะ..บอลแพ้ แต่โค้นม่ายแพ้นาเว้ยยยยยย..” ผมหันหน้าไปตวาดไอแทนมันด้วยเสียงอันดัง ผมคิดว่ามันดังนะ แต่..กลายเป็นเสียงยานคางไม่แพ้ไอแทนมันเลยซักนิด..และตัวผมเองก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีแล้วครับมึนๆ หนักๆหัวยังไงชอบกล..
“อ้าว ..พูดเง้..ขี้แพ้ชวนตีเน่หว่า....” ไอชั่วแทนมันยังพยายามยั่วโมโหผมสุดฤทธิ์ครับ..ทั้งๆที่มันอะกำลังจะลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว มันเมาจัดอะครับ
“เออ..แล้วคราย จะทำมายกู..หรือเมิง จะลองหา อ้ายแทนนนนอ้ายเพื่อนชั่ว” ถึงจะรุ้ตัวว่าเมาพอควร แต่สติผมยังดีอยู่ครับ คิคิ ไม่งั้นคงไม่มีแรงด่าไอแทนมัน..
“โอ้ย..ครายจากล้า กะเมิงงงง..อ้ายคุณโม..ผุ้ยิ่งหญ่ายยยย เหอๆ” ไอแทนมันพูดเสียงยานครางพลางยกมือไหว้ผมปลกๆ อะครับ..มันหัวเราะด้วยอะ..แม่มกวนตีนกูชิบ.
และจากนั้นศึกน้ำลายของผมกับไอแทนก็จบลงเมื่อไอแทนมันจัดการรินเหล้า..ด้วยมืออันไม่มั่นคงเท่าไหร่นัก ใส่แก้วผม ตอนนี้กลายเป็น on the rock แล้วครับ เพียวๆ...ทรมานกระเพาะดีแท้
ไอโมก็ซดโฮกๆ ลงคอไปไม่ยั้ง และรู้สึกสนุกมากมายครับ...คุยนั้นคุยนี้กับเพื่อนๆผมนั้นแหละ...และภายในร้านนักดนตรีก็กำลังเล่นเพลงมันส์สุดฤทธิ์..เพราะหลังจากบอลเตะเสร็จ ทางร้านก็ให้ดีเจเปิดเพลงตั้งนานครับ เซ็งเลย(ผมไม่ค่อยชอบให้ดีเจเปิดเพลงเท่าไหร่ครับผมชอบเล่นสดมากกว่า)...เนี๊ยะ นักดนตรีพึ่งได้มาเล่นเนี๊ยะ แหละ.. ของชอบอยู่แล้วครับ..ปลดปล่อยซะหน่อย..ฮึ่ม..พอนักดนตรีเริ่มบรรเลงไอโมกับพรรคพวกก็ลุกฮือกัน แด๊นกระจายครับ...เหอๆ..ผมลืมไอคิมมันไปชั่วขณะครับ...เต้นไป...ยกเหล้าเข้าปากไป....ทั้งมันส์ทั้งเมา..แทบจะแยกกันไม่ออกเลยครับ..ลืมอาการเฮิร์ทเมื่อกี้ไปถนัดเลย
“อ่ายโม..เอื้อก..”เสียงเรียกยานคาง พร้อมกับแรงประทะที่ประทะมาที่หน้าอกผม พร้อมทั้งร่างของใครบางคนก็ทำให้ผมต้องยกแขนขึ้นมากอดรัดไว้โดยอัตโนมัตครับ
“แฮะ..กู กูร้ากกกกกกเมิงจาง” และคนในอ้อมแขนของผมนี้ก็คือ ไอแพท นั้นเองครับ...แม่ม
“เออ..เหอะ..กู รู้แล้ว ม่ายต้องบอก กูบ่อยๆ ก็ด้ายยยย” ผมพูดยานครางพลางดึงมือมันที่ตอนนี้โอบอยู่รอบคอผมออกอะครับ..ตอนนี้ผมชักจะทรงตัวไม่อยู่แล้วครับ.. แม่มไอชั่วแพทตัวหนักโคตร..กุยิ่งมึนๆอยู่ด้วย...
“หรอ...แต่ กู อยากบอกเมิงอ้า...อยากบอกกเมิงทู้กวานเลย..อ่ายโมยอดร้ากกกกของอ่ายแพท เหอๆ...” มันพูดไปมือมันก็พยายามดึงหน้าผมให้เข้าไปหามันอะครับ หง่ะจะไม่ไหวแล้วหน่า..ใครก็ได้ช่วยกูด้วย..กูหนัก..กูจะล้มแล้ววววว
...ผมไม่ได้กังวลซักเท่าไหร่หรอกครับกับท่าทางบ้าๆของไอแพทมัน มันเมาทีไรมันก็มักจะบอกรักผมทุกทีแหละ...เวลาปกติมันไม่พูดหรอกครับมันอาย..หึหึ แต่เวลาเมานี้หน้าด้านชิบ...จะปล้ำเอากูทำผัวท่าเดียวแม่ม
“แม่ม..ไอแพท มึง..จะปล้ำจูบไอโมมันอีกแล้ว...มึง มานี้ มานี้เลย”.และไอเพื่อนคนเดิมที่คว้าตัวไอแพทไปกอดนั้นแหละครับ ที่มันมาจัดการแยก ไอแพทออกจากตัวผม
“ม่าย อ่าว..ปล่อยกู..กูจาอยู่กาบ เท่ร้ากกกกู..อ่าย...(ชื่อไอคนนั้นครับ) เมิงปล่อยกู.” ไอแพทมันพูดยานคาง พลางดิ้นไม่ยอมท่าเดียวครับ
แต่แรงคนเมา ตัวเท่ามดอย่างมันนะรึ จะสู้แรงควายอย่างไอคนนั้นมัน...และแล้วไอแพทก็หายออกไปจากสายตาผมเร็วปานจรวด...ผมก็ได้แต่ยืนหน้ามึนอยู่ตรงนั้นแหละครับ..อืม..อารายหว่ะ...
แล้วจากนั้นก็ไม่สนโลกอีกแล้ว ครับ ทั้งแด๊นซ์ ทั้งซดแอลล์กอฮอล์...จนในที่สุดไอโมก็หมดสภาพครับ...
ตอนนี้ผมได้กลับมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิมแล้วครับ มานั่งตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ไม่รู้ตัว รู้แต่ว่า...แขนขาแม่ม หนักชิบหาย หัวก็หนัก หนังตาก็หนัก..ลืมแทบจะไม่ขึ้น..ลิ้นชา ปากชา ไอนั้นก็ชา โอ๊ะ มะช่ายยยย ไอนั้นยังดีอยู่...คิคิ..
สัมผัสแผ่วๆที่สัมผัสอยู่ที่หัว ทำให้ผมอยากหันหน้ากลับไปมองมากมายเลยครับ...รู้สึกอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูก...แต่กระผม ณ ขณะนี้ แค่บังคับตัวเองให้กระดิกนิ้วได้นี่ก็บุญแล้วครับ...แต่ก็นะ ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่าความพยายามแล้วครับ..ผมจึงพยายามบังครับคอตัวเองอย่างยิ่งยวด อึ๊บ อึ๊บ อึ๊บ
และในที่สุดผมก็สามารถขยับคอผมให้เงยหน้าขึ้นมาได้ แต่มันก็อ่อนซะเหลือเกิน จนต้องวางคางแหมะลงกับโต๊ะ แล้วจึงบังคับสายตามองว่าคายหว่า ที่ลูบหัวกูอยู่เนี๊ยะ...
อะ...ไอคิมสุดที่รักของกระผมนี่เอง อยากยิ้มให้อะ แต่ปากขยับไม่ได้...เลยได้แต่พยายามส่งกระแสจิตให้มันรับรู้เท่านั้นเหอๆ...อุ..อ๊อก กูจะอ้วกกกกกกกกก
และผมก็รู้สึกถึงแขนทั้ง 2ข้างของผมที่โดนพยุงไว้..มั่น..ผมก้อไม่รู้หรอกครับว่าใครที่เข้ามาพยุงผม..และก็ไม่สามารถรู้ได้อีกเช่นกันว่า พวกนี้จะพาผมไปไหน..แค่อึดใจเดียวครับผมก็ได้รู้ว่า คนพวกนี้พาผมไปไหน...โอ้..สวรรค์ มันคือห้องน้ำนั้นเอง..
พอผมเห็นอ่างล้างหน้าเท่านั้นแหละ..ผมก็โก่งคอ..อ้วกออกมาทันทีเลยครับ..อ้วกจนแทบจะขาดใจตาย....ขาอ่อนจนทรงตัวไม่อยู่เลยครับ ดีที่มีใครบางคนช่วยกอดรัดผมไว้จากด้านหลัง ไม่งั้นผมคงได้ไปนอนกองบนพื้นห้องน้ำอย่างแน่นอน..
“มึง..ไปก่อนก็ได้นะวิทย์..เด๋ว กู ดูไอโมมันเอง...” อะเสียงคุ้นครับ..แต่ยังไม่แน่ใจเพราะในหูผมมันได้ยินเสียงวิ้งๆ...อื้ออึงไปหมด..
“มึงแน่ใจนะ..แม่ม..ตัวหนักชิบหาย..ปกติมันก็ไม่หนักแบบนี้นี่หว่า...เบื่อคนเมา..” อะอันนี้ชัดเจนแจ่มแจ้ง ไอวิทย์ชัวร์ๆครับ...
“แน่ใจ..ไม่เป็นไรหรอก..เราไหว...อ๋อ..ไปบอกพี่ ริว ด้วย ว่าเราจะขอพาโมไปนอน..พักหลังร้านแกหน่อย” อะ ชัวร์ครับ คราวนี้เสียงสุดที่รักผมนั้นเอง..โอ้ว ที่ร้ากจ๋า
พอรู้ว่าคนที่กอดตัวเองอยู่นั้นเป็นไอคิม แน่ๆ นอนๆ..ก็เกิดอาการอยากอ้อน ครับ แต่สังขารไม่อำนวย เฮ้อ...พยายามยกแขนขยับขาแล้วครับ แต่แม่ม...ร่างกายผมมันไม่เป็นของผมเสียแล้วครับ...มันไม่ทำตามคำสั่งของสมองเสียแล้ว..ฮือ..
“เป็นไงบ้าง..หือ..ค่อยยังชั่วรึยัง” น้ำเสียงไอคิมถึงจะฟังดูห้วนๆ เหมือนเดิม แต่ตอนนี้ผมรับรู้ถึงความห่วงใยมากมายที่อยู่ในน้ำเสียงนั้น..
อยากจะหันหน้าเข้าไปซบอกอุ่นๆของไอคิมมัน แต่ที่ทำได้ในขณะนี้ก็คือ..ครางอื้อๆอ้าๆออกมาไม่เป็นคำเท่านั้นเอง...
“.นิสัยไม่ดีเลยน้า นายเนี๊ยะ...เฮ้อ..ล้างหน้า ล้างปากหน่อยนะ..” และไอคิมมันก็ดันตัวผมให้ก้มลงไปที่อ่างล้างหน้าอีกครั้ง
โดยมีมือมันมือนึงกอดกระชับที่เอวผมไว้แน่น แน่นมากๆเลยครับ...ส่วนมือนึงมันก็ไปเปิดน้ำในก๊อก แล้ววักน้ำเข้าปากผม..และผมก็พยายามอ้าปากเอาน้ำเข้ามาในปากสุดฤทธิ์...แล้วผมก็คายน้ำออก..พร้อมกับมือนิ่มๆใหญ่ๆ ที่วักน้ำขึ้นมาลูบไล้ไปตามใบหน้าผม...รู้สึกสดชื่นขึ้นมามากมายเลยครับ...
และจากนั้นไอคิมมันก็ลากๆผมออกมาจากห้องน้ำ..แล้วพาผมเดินหายเข้าไปยังด้านหลังของร้าน ซึ่งตรงส่วนนี้..พี่ริว หุ้นส่วนคนนึงของร้าน แกจะกันไว้ เป็นห้องทำงานเล็กๆของแกอะครับ
“อ้าว...ไอโมมันเมากะเค้าเป็นด้วยเหรอวะเนี๊ยะ หึหึ” เสียงพี่ริว หนุ่มใหญ่ใจดีหุ้นส่วนคนนึงของร้าน พูดพลางหัวเราะ...
“น้อยไปสิพี่..ไอโมนี้แหละ..ตัวแดกเหล้าเลยหล่ะ เฮ้อ..” อะ ไอชั่วว่า กูไหนบอกว่ารักกูไง ไหงมานินทากูซึ่งๆหน้างี้วะ..
พอมันพูดจบ มันก็วางผมโครมลงบนโซฟายาว..ที่อยู่ในห้องอะครับ...หง่ะ..มันปล่อยผมลงแรงมากเลยนะ..แต่ผมไม่เจ็บหรอก..มันชาอะ..หุหุ...
“อ้าวเหรอ..แหม๋ หน้าไม่ให้เลยแม่ม...เหอๆ..นึกว่าจะติ๋มๆ..นี้กูเข้าใจผิดเหรอเนี๊ยะ เหอๆ” พี่ริวแกหัวเราะ เอิ้กๆอย่างถูกใจ จนพุงแกกระเพิ่มไปหมดครับ อึ๋ย..
“คิดใหม่ได้แล้วพี่อะ...ไอโมมันไม่ใช่อย่างที่พี่คิด หึหึ” ไอคิมมันพูดพลางขยับตัวผมให้นอนในท่าที่สบายๆหน่อยอะครับ..
เพราะพอมันวางผมลงจนดังแอ๊ก..ผมก็ได้แต่ครางอื้อๆ อ้าๆ...ออกมาอย่างขัดใจมันคงรู้อาการของผมมันจึงมาช่วยขยับตัวผมนี้แหละครับ ....
ไอคิมมันดึงผมให้ขยับมานอนหงาย แล้วมันก็ขยับมาปลดกระดุมกุงเกงยีนส์ให้ผมด้วยครับ...ในใจผมตอนนี้อะ ผมอยากให้มันช่วยปลดกุงเกงยีนส์ผมออกไปซะเพราะผมรู้สึกอึดอัดมากมายเลยครับ..แต่มันก็ไม่อะ..
“อ๋อ..ไม่มีใครเข้ามากวน ไอโมมันถึงในนี้หรอก.มึงไม่ต้องห่วงออกไปสนุกต่อเถอะปะ..เด๋วกูจะออกไปดูแขกหน่อย” พี่ริวพูดขึ้นมาน้ำเสียงนิ่งๆ แล้วผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินห่างออกไป พร้อมกับเสียงเปิดปิดประตูเบาๆ
“เฮ้อ..ผมคงไปไม่ได้หรอกพี่..จะปล่อยให้เมีย นอนหมดสภาพ อยู่คนเดียวแบบนี้ได้ไงหล่ะ...เกิดอะไรขึ้นจะทำไง..” ไอคิมมันพูดพึมพำๆอยู่คนเดียวอะครับ
มันคงคิดว่า ผมคงเมาจนไม่รู้เรื่องว่ามันพูดว่าไงอะนะครับ รู้สึกปลื้มเล็กๆครับ...แต่แม่มร้อนโคตร อึดอัด..ถอดเสื้อผ้าให้กูหน่อยแม่มมมมมมขัดจายยยยย...
“อือ...เคมมมม...อืดอาดดดดดดด” ผมพยายามขยับตัวอย่างรู้สึกอึดอัดสุดจะทน และพยายามส่งเสียงออกมาให้ไอคิมมันรู้ว่ากูจะตายแล้ว
“หือ...ว่าไงนะ..เอ่อ...ร้อนเหรอ...งั้นเราถอดเสื้อให้แล้วกันนะ” แล้วจากนั้นมันก็พยายามดึงเสื้อออกจากหัวผมอะครับ....เฮ้อ..ค่อยยังชั่ว
“เป็นไงบ้าง...ดีขึ้นไหม...” ไอคิมมันพูดเบาๆ อยู่กับหูผม..
จากนั้นผมก็ได้รับรู้ถึงสัมผัสแผ่วๆที่แตะลงบนริมฝีปากของผม..
“อือ..อืม...” ผมครางออกมาเบาๆ พร้อมกับค่อยๆเปิดปากรับลิ้นร้อนๆของไอคิมที่ค่อยๆเลาะเลมเข้ามาภายในปากของผม...ลิ้นมันเข้ามานัวเนียๆกับลิ้นของผม...ในตอนนี้ผมอยากตอบสนองมันให้มากกว่านี้ครับ..แต่ผมทำไม่ได้เนื่องด้วยร่างกายมันไม่ทำตามคำสั่งของสมองเสียแล้ว...ผมจึงทำได้แค่นอนตัวอ่อนระทวยให้ไอคิมมันจูบ ซุกไซร้ไปทั่วตัวผมเท่านั้นเอง..
“อือ..นายนี้..ขนาดเมาไม่ได้สติ ยังน่าฟัดเลย..นายจะให้เราหลงนายไปถึงไหน..หือ..นายแตงโม...อือ...”อ้า ปลื้มครับปลื้ม...มันจูบซุกไซร้ไปตามใบหน้าผมมือมันก็บีบหนักๆไปตามเนื้อตัวผมอะครับ..หยิวอะ..
ผมรู้สึกถึงน้องน้อยไอคิมมันที่ตอนนี้ผมคาดว่ามันน่าจะตื่นตัวแล้ว..และไอคิมมันก็ขยับสะโพกมันให้เข้ามาเบียดๆกับช่วงล่างของผม..
“อา...ที่นี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่..เอาไว้ไปต่อที่บ้านดีกว่านะ..อือ..นอนหลับให้สบายนะโม..” มันพูดพลางเอาปากมาจุ๊บๆ กับปากผมแรงๆ 2-3 ทีอย่างนึกหมั่นเขี้ยว.. ผมค่อยๆปรือตามองมันตาละห้อย..ทำไมไม่ทำต่อวะ..ขัดใจกูชิบ...
“หึ..ไม่ต้องมองเราตาหวานจ๋อยแบบนั้นหรอก..” ไอคิมมันก้มหน้าลงมาจุ๊บเบาๆที่ปากผมอีกครั้ง..
“อ้าว..พี่คิม..นั้นพี่โมน๊อคแล้วเหรอ” เสียงทักดังๆที่ดังขึ้นทำให้ไอคิมมันสะดุ้ง จนผมรู้สึกครับ..และมันก็ทำเป็นเอาเสื้อผมมาปัดๆเช็ดๆที่หน้าผมอะครับ หุหุ
“อือ..”และจากนั้นไอคิมมันก็พูดคุยกับไอคนที่เข้ามาขัดจังหวะอะ
มันก็คือน้องพี่ริวครับลูกพี่ลูกน้องกัน.เป็นเพื่อนรุ่นน้องที่โรงเรียนไอคิมมัน ...ผมนอนฟังพวกมันคุยกันจนผมเผลอหลับไปอะครับ..
ผมมารู้สึกตัวตื่นอีกทีห้องทั้งห้องก็เงียบกริบครับ และผมก็รู้สึกงงเล็กๆ ที่ผมไม่ได้นอนอยู่ที่เตียงนุ่มๆของตัวเอง และพอนึกได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนผมก็พยายามโงหัวขึ้นมองพลางไล่สายตาหาไอคิมมันไปทั่วห้อง..และผมก็เห็นว่าไอคิมมันนั่งหลับอยู่ที่โฟซาอีกตัวที่อยู่ปลายเท้าผมนี้เอง...
จากลักษณะห้องที่เงียบจนได้ยินแม้แต่เสียงหายใจของตัวเองทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมาตะหงิดตะหงิดครับ..ตายห่ะ นี้สงสัยผับปิดแล้วแหง๋มๆเลย ถึงไม่ได้ยินเสียงเพลงเล็ดรอดเข้ามาแบบนี้อะ..หงือ..กลัวอะ บรรยากาศแบบนี้แม่ม เหมือนผีจะมาเลย..ขนลุกซุ่ๆครับ ไอโมอะ..
-
‘ปัง’
“เฮ้ย” เสียงอะไรซักอย่างเหมือนเสียงกระแทกประตูดังปังขึ้นดังๆ ทำให้ไอโมสะดุ้งโหยงเลยครับ
ตกใจหนักครับ เลยรีบลุกขึ้นจากโซฟาที่นอนอยู่ถลาเข้าไปหาไอคิมมันทันที..และดูท่าเสียงดังปังเมื่อกี้นี้ก็คงทำให้ไอคิมมันตื่นขึ้นมาเหมือนกัน..พอผมไปถึงตัวมันผมก็กระโดดขึ้นไปนั่งคร่อมตักมันทันทีเลยครับ มือก็กอดคอมันไว้แน่น..
“ตื่นแล้วเหรอ..เป็นไงบ้างปวดหัวไหม..” ไอคิมมันถามผมเบาๆแล้วเอามือทั้ง 2 ข้างลูบหลังลูบไหล่ผมอย่างปลอบประโลม..
“คิม กลับบ้านเราเถอะ..เราอยากกลับบ้าน...”ผมส่ายหน้ากับซอกคอมันไปมาแล้วพูดเสียงอ้อนๆ..อ่อยๆ..
ผมไม่ปวดหัวหรอกครับตอนนี้ แต่ผมอะเวียนหัวอยากอ้วก..จนผมต้องหลับตาเผื่อข่มไออะไรที่มันมาจ่ออยู่ที่คอหอย..
“อือ..โอเค..ฮ้าววว...ปะ...ลุกขึ้นสิ..หรือจะออกไปทั้งอย่างนี้..ไม่อายเด็กในร้านมันเหรอ..” ไอคิมมันพูดพลางหาวเบาๆ มันคงง่วงจัดมันพูดพลางดึงหน้าผมออกจากซอกคอมันอะครับ...
“เวียนหัวเหรอ...หือ...”มันพูดแล้วเอาปากมาจุ๊บๆที่แก้มผมอะครับ
ผมพยักหน้าหงึกๆ พลางเม้มริมฝีปากไว้แน่น...
“คงไหวนะ..อะ..โอเค..ปะลุกกลับบ้านกัน” มันพูดแล้วลุกขึ้นโดยมีตัวผมเกาะติดมันอยู่ มือผมยังเกาะแน่นอยู่ที่คอมันอยู่ครับ แต่เท้าผมแตะที่พื้นห้องเรียบร้อยแล้ว..ไอคิมมันจับเอวผมไว้แน่น..แล้วมันจึงค่อยๆดันผมให้เดินถอยหลังกลับไปที่โซฟาตัวที่ผมนอนอยู่เมื่อกี้นี้...มันก้มหยิบอะไรซักอย่างที่อยู่ที่พนักโซฟา
“เอ๋า..ใส่เสื้อซะ...จะได้ไปกันซะที” อ๋อ เสื้อผมนั้นเองไอคิมมันเอาเสื้อมาวางแปะลงบนหัวผมผมก็ทำตามคำพูดของมันอย่างว่าง่าย..
แล้วจากนั้นไอคิมมันก็ค่อยๆพยุงผมออกมาจากห้องทำงานพี่ริว...มันกะจะอุ้มผมออกมาเหมือนกันครับ แต่ผมห้ามไว้ กลัวคนมองแปลกๆอะ...ตอนแรกผมคิดว่าด้านนอกจะไม่มีใครครับ ที่ไหนได้..เด็กในร้านอยู่กันให้รึ่มเลยครับ พวกเค้ากำลังเก็บกวาดร้านกันอยู่หน่ะ..
ตอนนี้ผมค่อยยังชั่วแล้วครับ...แต่ก็ยังอาการหนักอยู่พอควร..พอไอคิมมันพาผมมาถึงคอนโด มันก็ไม่รอให้ผมเดินเองแล้วครับ มันหันหลังให้ผมขึ้นไปเกาะบนหลังมัน ผมก็ไม่ปฏิเสธหรอกครับ เวียนหัวมากมายโลกหมุนติ้วๆไปหมด...
พอถึงห้องไอคิมมันก็พาผมเดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำเลยครับ ผมก็จัดการโก่งคออ้วกออกมาจนหมดไส้หมดพุงอีกครั้ง..โดยมีไอคิมคอยลูบหลังลูบไหล่อยู่ตลอดเวลา..
ผมอ้วกจนหมดแรงครับ ใจจะขาด ทรุดฮวบเอาหน้าซุกชักโครกกันเลยทีเดียว (หึหึ) ไอคิมมันดึงผมให้ลุกขึ้นแล้วจัดการลอกคราบผมทันที..พอลอกคราบผมเสร็จมันก็จัดการลอกคราบตัวเองบ้าง..แล้วมันก็เปิดฝักบัว..พอน้ำราดรดลงบนหัว ผมก็รู้สึกสดชื่นมากมาย แต่โทษทีครับ มันไม่ได้ทำให้อาการเวียนหัวลดน้อยลงเลย..จะล้มครับยืนไม่อยู่ ไอคิมมันจึงกอดกระชับผมแน่นขึ้นกว่าเดิม..
มันก้มหน้าลงมาจูบปากผม มือมันที่มีสบู่อยู่ก็ถูไถลูบไล้ไปตามเนื้อตัวผม..มือมันทำงานปากมันก็ทำหน้าที่ไม่หยุดหย่อน...แฮะ..และในที่สุดการอาบน้ำอันเร่าร้อนของผมกับมันก็จบลงด้วยดี..มันไม่ได้ทำอะไรผมครับ แหม๋เสียดายจัง..
มันอุ้มผมมาวางไว้บนเตียง และทาบทับมาด้วยเนื้อตัวอันหนักอึ้งของมัน และจากนั้นคงไม่ต้องบอกครับว่าเกิดอะไรขึ้น...บอกไม่ได้ครับ ผมอาย หุหุ...และคืนนั้นไอโมก็หลับฝันหวานอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของสุดที่รักนั้นเอง...
“ตื่นได้แล้ว...พวกขี้แพ้..หึหึ..” เสียงห้วนๆที่ดังอยู่ข้างหู..พร้อมสัมผัสหยิวๆที่ทำให้ผมขนลุกซู่ๆ ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมามองว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวผมอีกแล้ว
“อะไรอะ..ไม่เอานะ..เราจะนอน” ผมพูดขึ้นเบาๆ พลางดันตัวมันให้ออกจากตัวผม
“อือ...เอาเถอะ เราอยากเอา..ดูเดะ...น้องเรามันตื่นแล้วอะ..”มันพูดพลางจับมือผมไปจับที่น้องน้อยมันอะครับ..
อะ ไอนี้..มันทำหน้าหื่นมากมายเลยครับ ผมหมั่นไส้ เลยแกล้งจิกเล็บ พร้อมออกแรงบีบแรงที่น้องมัน...
“อะ..เด๋วเถอะ เด๋วก็ใช้งานไม่ได้หรอก..แล้วอย่ามาร้องไห้ทีหลังหล่ะถ้ามันใช้งานไม่ได้จริงๆหน่ะ..” บ้า มันพูดพลางยิ้มใส่ตาผมอะครับ...
“ชิ ไม่มีทาง...ของนายใช้งานไม่ได้ ของเรายังใช้ได้อยู่หนิ...หึ ก้แค่สลับหน้าทีกันแค่นั้นเอง ง่ายจะตาย 555” ผมได้ทีครับเลยพูดหน้าตายยักคิ้วให้มันที
“แน่ใจเหรอ..ทำเป็นเหรอ...พวกขี้แพ้ หึหึ” อะขี้แพ้ไรวะ...ผมมองหน้ามันอย่างงงๆครับ ขี้แพ้ไร(ลืมเรื่องบอลเมื่อคืนไปแล้ว)
“หึหึ..นี้หล่ะน้า..เราบอกแล้ว ว่าให้มาเชียร์แมนยู กับเราก็ไม่เชื่อ...ไม่งั้นก็ไม่ต้องเสียใจหนัก ถึงขนาดต้องกินเหล้าย้อมใจจนเมาเหมือนหมาแบบนั้นหรอก...หึหึ” มันหัวเราะหึหึ...แล้วเอานิ้วดีดๆที่หน้าผากผมอะครับ
“ไอคิม..” พอมันพูดขึ้นมาผมก็นึกขึ้นได้ครับ ว่าเมื่อคืนไอพวกเด็กผีมันเยาะเย้ยผมไว้ขนาดไหน...แค้นครับแค้นไม่หาย..มึง
“อ๊อก...โอ้ย” ผมเลยสนอง need ตัวเองซักหน่อยครับ เผื่อ พวกสาวกหงส์แดงทั้งหลายด้วย..โดยผ่านไปทางไอคิมมันนี้แหละ..ไอคิมมันร้องโอ้ย ดังๆ ผมผลักไอคิมมันออกจากตัวผมอย่างแรง..พร้อมด้วยตีนของผมที่ประเคนไปที่ท้องมันแล้วถีบเบาๆทีนึง ไอคิมกระเด็นออกจากเตียงไปนั่งแปะลงบนพื้นห้องนู้นเลยครับ
“สม..พูดมากดีนัก..เยาะเย้ยกันดีนักใช่ไหม..เฮอะ..วันพระไม่ได้มีหนเดียวหรอกเว้ย..ชิ” พูดเสร็จผมก็จัดการล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม พร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ แล้วหลับตาลง โดยผมยังได้ยินเสียงไอคิมมันคราง อ่อยๆ อยู่อะ..สมแม่ม...นี้แหละน้า เค้าว่าพูดดีเป็นศรีแก่ปากพูดมากปากจะมีสี.....
และมันก็ปล่อยให้ผมสบายใจได้ไม่นานครับ มันกระโดดโครมขึ้นมาบนเตียง แล้วจัดการสนอง need ของมันเช่นกัน ก็จะอะไรซะอีกหล่ะครับ นอกจากฟัดผมหน่ะ..ฮึม..นี้ตั้งแต่เมื่อคืนแหละ กูโดนไปกี่ครั้งแล้ววะเนี๊ยะ แม่ม...ไอหื่นนนนนนน
*********** และศึกวันแดงเดือดก็จบลงบนเตียงแบบนี้แล*****************
(http://i199.photobucket.com/albums/aa225/n_a_e_w/text/kapook_20242.gif)
-
เหอๆๆ คิมหื่นได้ใจจิงๆ :m10: :m10: :m10:
-
...........หื่นได้ทุกตอนซิน่า.......... :m10: :m10:
-
อืม คิมนี่หื่นได้ ทุกที่ ทุกเวลา ทุกสถานการณ์ จริงๆ (แต่เราชอบอ่ะ :m10: หื่นๆแบบนี้) อุ๊ยพูดอารายออกปาย :m3:
-
:laugh3: ชอบพี่คิมจัง :give2:
-
แท้จริงแล้วเป็นแผนนายโม ยั่วตาคิม
:m11: :m11: :m11:
-
^
^
^
มาจิ้มตุดเรย์ ก่อนไปนอน คิคิ o3
ศึกวันแดงเดือด เลือดพล่านเจงๆ โฮ่ะๆ
-
ชอบตอนพิเศษจังเลย อิอิ :m3:
-
นายคิม หื่นมากเลยนะ ช๊อบ ชอบ :m10:
แต่เราว่า โมก็หื่นพอกันนะ ถึงเข้ากันได้ตลอดเวลา อิอิ :haun5:
-
แตงโมจ๋านายอ่ะสุดจะกะล่อนมากๆ :m3:
-
โอ้ วันแดงเดือด เลือดกระจายยยยยยยย :m10:
หื่นได้ใจจริงๆ ตาคิมเนี่ย :m11: สะใจ
-
ยังไม่มาต่ออีกหรอ รอจิ้นต่อ หุหุ :m10: :m10: :m10:
-
o2 o2 o2 o2 o2 o2 o2
รออ่านน๊า o15
-
หุหุ :m10: :m10: :m10:
-
ตอนที่ 33
หลังจากวันนั้นไอคิมมันจะตื่นพร้อมผมครับ ตั้งแต่ 6 โมงเช้าแหนะ ..หลังจากกินข้าวเช้าด้วยกันแล้ว ผมก็จะขับรถไปส่งมันที่ห้องพักไอเก่ง แล้วผมจึงขับรถไปทำงาน ตอนเที่ยงผมก็จะไปหาซื้อกับข้าวไปกินกับพวกมัน 2 คน เป็นแบบนี้อยู่ 2 วันครับ..ไอเก่งมันก็เข้าบางกอกไปสอบ….
เช้าวันหนึ่งหลังจากที่ผมกับไอคิม..ทำกิจกามกันเรียบร้อยแล้ว...ผมก็ได้นึกถึงเรื่องของไอเก่งขึ้นมา...อืม...
“คิม...ถามจริงนะ...” ผมพูดขึ้นเบาๆแล้วพลิกตัวไปนอนทับไอคิมมันไว้..เอาข้อศอกวางไว้ที่หน้าอกมันแล้วเอามือเท้าคางก้มหน้าลงไปสบตากับมันหน่อย
“อือ.ว่ามา...” ไอคิมมันพูดพลางเอามือมาลูบๆที่สะโพกผม…หน้าตากรุ่มกริ่มมากมาย..หงือ..หมั่นไส้อะ
“...นี้ ไม่ต้องลูบ..เดี๋ยวของขึ้น..” พูดแล้วมองหน้ามันอย่างเซ็งๆ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ...พูดแบบนี้ก็เป็นนะนาย..หึหึ...ของขึ้นสิดีเราชอบ” มันพูดพลางหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ .
.มือมันก็ยิ่งทั้งลูบทั้งบีบทั้งเค้นไปตามสะโพกผม..ฮือ...ไอบ้าพึ่งเสร็จไปหยกๆ จะเอาไงอีกวะ..แม่ม..จะคุยกันรู้เรื่องไหมนี้..ไอหื่นนนนนนนนนนน
“ไอคิม..ไอหื่น..พอเลย..พักหน่อยไม่ได้ไง..” ผมพูดกับมันน้ำเสียงงอนๆ..ขยับตัวขึ้นแล้วเอาศอกทั้ง 2 ข้างกระทุ้งที่หน้าอกมันแรงๆ ทีนึง
“โอ๊ะ..ชอบทำรุนแรงกับเราอยู่เรื่อย..โอเค..ยอมๆ..พักก็พัก..พักหน่อยเดียวนะ..แล้วมาต่อกัน..โอเคปล่าว...” ไอบ้าคิมมันอุทานอย่างเสแสร้ง..เอามือออกจากสะโพกผมแล้วยกขึ้นชูไว้บนหัวอย่างยอมแพ้..
“เออ..หื่นเอ้ย..ชิ..อ้าว..ลืมเลย...จะพูดไรวะ..เด๋วนึกก่อน” เฮ้อ..ไอบ้าคิมนี้มันทำให้ผมเขว จริงๆครับ..กะจะถามไรมันลืมเลย..ผมมองหน้ามันอย่างเบื่อๆ..พลางนึกว่าตัวกูจะพูดไรกะไอคิมมันหว่า...
“โอเค..นึกได้แล้วปลุกด้วยนะ..จะนอนพักเอาแรง...หึ..ไว้ต่อยกต่อไป..” ไอชั่วคิมมันพูดยิ้มๆ..ตบป๊าบเข้าที่ก้นผมแรงๆทีนึง..ฮึ่ม...เจ็บ...แล้วมันก็เอามือทั้งสองข้างไปประสานกันไว้ที่ท้ายทอย..แล้วหลับตาลง..ชั่ว..
“ไอบ้า..มาคุยกันก่อน...เรานึกออกแล้ว..คิมอะ..” ผมพูดพลางทำหน้างอมากมาย..แล้วกำปั้นฟาดที่หน้าอกมันอย่างหมั่นไส้เกินจะทน
“อ๊อก อ๋อย..ก็ว่ามาซี้...ฟังอยุ่..จะทุบทำไมเนี๊ยะ..เจ็บนะ..” มันลืมตาขึ้นเอามือมาฉวยข้อมือทั้ง 2ข้างของผมแล้วจับไว้แน่น..ทำตาดุๆใส่ผมด้วยอะ..ฮือ..
“ก็นาย กวนเราอะ..”งอนมากมายหน้ายิ่งงอยิ่งกว่าเดิมอีกครับ...ขอบตาร้อนผ่าวๆอีกแล้วอะ..
“เฮ้อ..โอเค..อยากถามไรถามมาเร็ว...ก่อนที่เราจะเปลี่ยนใจ...”ไอคิมมันจ้องตากับผมพลางถอนหายใจเฮือก..อย่างเอื่อมๆผมนิดๆ
..มันปล่อยข้อมือผม ผมจึงฟุบหน้าลงกับอกมัน...เอามือไปวางไว้ที่หน้าท้องมันด้วยครับ...ไอคิมมันสะดุ้งด้วยอะ..อะ..ไอบ้าหนิ.สงสัยเกิดอารมณ์อีกแล้วแหง๋มๆ..เฮ้อ....
“ทำไม..นายถึงไม่หึงเรากับไอเก่งอะ...” ผมพูดขึ้นมาเบาๆอ่อยๆ..อย่างไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่นัก..มือผมก็ขยับลูบไล้ที่หน้าท้องไอคิมมัน อย่างเผลอๆ
“อืม..หึ..หึ..เฮ้อ..เนี๊ยะเหรอ..ที่อยากรู้..” ไอคิมมันเอามือมาลูบๆหัวเน่าๆของผม..
“อือ...เราแค่สงสัยอะ...” ผมตอบอู้อี้ๆอยุ่กับหน้าอกมัน..
“เรา..แค่รู้สึกว่า..แววตาไอเก่งที่มองนายหน่ะ..เหมือนแววตาไอปอด์นเลย...” พอผมได้ยินมันพูดอย่างนั้นผมก็ลุกพรวดขึ้นนั่งทันทีเลยครับ..เลยกลายเป็นว่าผมขึ้นไปนั่งทับหน้าท้องมัน..ทั้งที่เนื้อตัวเปลื่อยปล่าวอย่างนั้นแหละครับ
“ยังไงอะ...”ผมมองสบตามันอย่างสงสัยใคร่รู้
“หึ..ก็แค่..พวกผู้ชาย...ที่โดนนายล่อลวง..หึ..มันไม่ได้เป็นเกย์หรอก..” มันพูดพลางยักคิ้วหลิ่วตาให้ผม..แล้วเอามือไปประสานกันไว้ที่ท้ายทอยอีกครั้ง..กวนตีนจริงๆ..ชั่ว
“บ้าเหรอ..เราไปล่อลวงพวกมันตั้งแต่เมื่อไหร่...พูดให้มันสวยๆนะเว้ย..เหอะ..เก่งจริงนะ...รู้ได้งะ..ว่าพวกมันไม่ได้เป็นเกย์...แสนรู้จริงๆเลยนะนายเนี๊ยะ...”ผมเอามือกอดอก.. มองหน้ามันอย่างเหยียดๆ..
“ไม่ใช่หมา..เฮ้อ..คนไม่มีเซ้น อย่างนายจะไปรู้อะไรนายแตงโม...ถามจริงเคยรู้อะไรกับเค้าบ้างมะ” มันพูดแล้วเอามือออกจากท้ายทอยมาลูบๆที่สีข้างผมอะครับ..สะดุ้งโหยงเลยครับ แม่ม..จั๊กกะจี๋
“ ความรู้สึกช้า...ไม่มีเซ้น...แล้วแถมยัง..ไม่เคยระมัดระวังตัวอะไรเลย...โปรยเสน่ห์กับใครเค้าไปทั่ว...แม้แต่เด็กที่ตัวเองดูแลอยู่ก็ไม่เว้น....หึ” อะจ๊ากกก ไอชั่วคิมมันพูด แล้วดันตัวลุกขึ้นนั่ง..หง่ะ ผมจึงลื่นไถลไปด้านหลัง.....เลยกลายเป็นว่าไอคิมมันนั่ง
เหยียดขายาวเอาแขนเท้าไปข้างหลังโดยมีผมนั่งทับน้องมันอยู่ซะงั้น...จึ๊ย จงใจชัดๆไอชั่ว...
“..นี่..ลุกขึ้นมาทำไมเล่า...”หน้างอสิครับไอโม..ปากพูดงั้น..แต่มืออะวางแหมะลงที่บ่ามันซะแล้ว..แฮะ
“แล้วอีกอย่าง..เราก็ไม่ได้เป็นอย่างที่นายว่าซะหน่อย..”พูดแล้วก้อเอามือไปคล้องไว้ที่คอมัน..แล้วดึงมันแรงๆทีนึงจนหน้ามันมาซุกที่หน้าอกผม
“นายอะ..ยิ่งกว่าที่เราว่ามาซะอีกนะนายโม..หึ..อ๋อ..ก่อนเราจะหึงใครอะ..เราก็ดูเหมือนกันนะ..ว่าใครควรหึงไม่ควรหึง..ไม่ใช่หึงดะไปหมด ไอเก่งหน่ะ..มันยังกลับตัวทันตอนนี้นะ...หึ...แต่เราอะ..ไม่ทันแล้วหล่ะ..หึหึ” ไอคิมมันพูดพลางหัวเราะออกมาเสียงร่าเริงมากมายเลยอะ..ชั่วหนิ
“ทำไมพูดเงี๊ยะ...”น้อยใจครับ..มันพูดเหมือนกับว่าถ้ามันยังไม่มีอะไรกับผม มันคงเลิกกับผมไปแล้วงั้นแหละ..ผมผลักหน้าไอคิมมันออกจากอกผม..แล้วก้มหน้าลงน้ำตาร่วงเผาะๆ...เสียใจอะ
“อ้าว...ร้องไห้ทำไมเนี๊ยะ..ไม่เอาหน่า..เราล้อเล่นนะ...” ไอคิมมันพูดน้ำเสียงตกใจเล็กน้อยครับ..มันดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น
“กลับตัวตอนนี้ยังทันนะ...ฮึก..ปล่อยเรา..ไม่ต้องมาแตะ..”พูดพลางพยายามดึงตัวออกมาจากอ้อมแขนของไอคิมมันให้ได้..แม่ม..ฮือ..ไอบ้า...พูดงี้ไม่ต้องมายุ่งกับกูเลย...
“โมไม่เอาน่า...” ไอคิมมันพูดปรามผมเสียงหนักๆ...
แต่ผมก็ไม่ยอมเหมือนกันครับ รู้สึกจี๊ด ขึ้นมาซะงั้น..โมโหครับ..เคืองมากมาย...ยิ่งมันดุ ผมก็ยิ่งน้อยใจ...ทีกะคนอื่นนะแม่ม พูดเพราะซะเหลือเกินทีกะกูอะ..สามวันดี สี่วันร้าย..ชั่ว...
“ปล่อย....ฮึก .ไม่ต้องมายุ่ง..เรามันก็เป็นแบบนี้แหละ..ก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่ไง....รู้แล้วยังจะบ่นทำไม..บอกแล้วใช่ไหม..ถ้ารับไม่ได้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับเรา..ฮึก...ไม่มีนายเราก็อยู่ได้...ฮือ..นาย นะมัน..อือ...” พูดยังไม่จบเลยครับ..ไอคิมมันเอามือมาคว้าหมับเข้าที่ปากผม...แล้วบีบไว้แน่นเลยครับ
“ไม่มีเราก็อยู่ได้งั้นเหรอ..หะ.เรารู้ เรารู้ดี..ไม่ต้องย้ำกับเราบ่อยๆก็ได้..มันเจ็บ..เจ็บที่ใจนี่...กับไอนัทหน่ะ..นายบอกขาดมันไม่ได้...แต่กับเรา..ถึงเราไปตายโหงตายห่าที่ไหน..นายก็ไม่แคร์ไม่สนใจหรอก..เรารู้ดี...” ไอคิมมันพูดถึงไอนัท อีกแล้วอะ...แววตามันเจ็บปวดมากมายเลยครับ...
แล้วไอคิมมันก็เอามือที่บีบปากผมอยู่นั้นแหละ ออกแรงผลักแรงๆ จนผมล้มตึงหงายหลังลงบนที่ นอน..แล้วตัวมันก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินโทงๆเข้าห้องน้ำไปเลยครับ...
ผมก็ได้แต่มองตามหลังมันไปตาละห้อย..จากตอนแรกที่น้อยใจมัน โกรธมันกลายเป็นว่า..ตอนนี้กลัวมันโกรธซะงั้น..ใจคนเรานี้ไม่แน่นอนเลยจริงๆ...
ผมนั่งมองประตูห้องน้ำอย่างกระวนกระวายใจ..หาวิธีง้อมันสุดฤทธิ์...แย่จริงกู..ปากเปราะชิบหายจะพูดอะไรไม่คิดถึงจิตใจไอคิมมันเลย..แล้วเป็นไงเล่า..เฮ้อ...ถอนใจเฮือก..แล้วก้าวขาลงจากเตียงไปหยิบผ้าเช็ดตัว มาพันเอวไว้...แล้วเดินไปหยุดลงที่ประตูห้องน้ำ
“เอาวะ..ไอโมสู้ๆ...” พูดกับตัวเองเพื่อไล่ไออาการปอดแหกออกไปให้หมด
ผมค่อยๆเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูแล้วผลักเข้าไป..กลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ไอคิมมันหันหลังให้ผมเนื้อตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อน..มันยืนอยู่ใต้ฝักบัว...เอาแขนข้างนึงเท้าผนังห้องน้ำไว้..แขนข้างนึงเท้าสะเอว..น้ำจากฝักบัวชโลมไปทั่วเนื้อตัวมัน..ผมเปียกลู่ไปหมด....เซ็กซี่ชิบหายที่รักกู...
ผมสาวเท้าเข้าไปหามัน พลางปลดผ้าขนนู๋ออกจากเอว..แล้วเอาแขนสอดเข้าไปที่เอวของมัน..มันสะดุ้งนิดนึงครับ..แล้วมันก็ไม่สนใจผมอีก..ผมค่อยๆเอามือลูบๆที่หน้าท้องแข็งๆของมัน
“อาบน้ำด้วยคนนะ...”ผมพูดอู้อี้อยู่กับแผ่นหลังมัน และผมก้ได้ความเงียบเป็นการตอบแทน..จิส์ เริ่มเคืองนิดๆครับ..หน้างอขึ้นมาเลยทีเดียว..ผมจึงขยับมือไปยังจุดยุทธศาสตร์มัน...พอผมเจอที่หมายก็คว้าหมับเข้าให้ทันที อู้....มีอารมณ์แล้วนี้หว่า..แหม๋ทำเป็นเก๊ก ไม่ยินดียินร้าย..แต่น้องน้อยมึงหง่ะ มันไม่ได้เก๊กตามมึงไปด้วยหรอกนะไอบ้าคิม จิส์...
มือนึงจับน้องน้อยมันไว้..พลางหยอกล้อกับมันไปมา อีกมือก็ลูบเลยขึ้นไปที่หน้าอก..บีบบี้หน้าอกมันเบาๆแรงๆสลับกัน..
“อา..ซี๊ดดด....” อา ในที่สุดผมก้อได้ยินเสียง คราง ซี๊ดปากเบาๆ ออกจากปากของไอคิมมัน...
“โอ๊ะ...อือ” ผมตกใจเล็กๆ ครับ เมื่ออยู่ๆไอคิมมันก็หันหน้ากลับมาหาผม แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบปากผมทันที..
“อา..อือ...อุ๊บ..” ฮือ..ไอคิมมันจูบผมแรงมากเลยครับปากมันกับผมแนบสนิทกันจนไม่มีช่องว่างให้อะไรเข้าไปได้เลยทีเดียวแม้แต่อ๊อกซิเจน หง่ะ..และมือผมที่จับน้องน้อยมันอยู่เมื่อกี้ก็ต้องปล่อยโดยไม่มีทางเลี่ยงครับ
น้ำจากฝักบัวที่ไหลลงมาไม่ขาดสาย ได้ไหลเข้ามาตามใบหน้าจมูกปากผม จนผมหายใจไม่ได้อะ..ผมจึงเริ่มดิ้นอึกอัก..กลัวตาย...แต่ไอคิมมันก็ไม่ยอมปล่อยครับ...มันเอาแขนทั้ง 2 ข้างมาโอบกอดผมไว้...กอดจนผมเจ็บไปหมด..
“ฮ้า..แฮกๆๆๆๆๆ” และพอผมดิ้นหนักๆ ไอคิมมันก็ยอมปล่อยปากผมให้เป็นอิสระ..
ผมจึงสะบัดหน้าออกให้พ้นจากสายน้ำที่กำลังไหลลงมาไม่หยุด..หอบหายใจแฮกๆ พยายามเอาอ๊อกซิเจนเข้าปอดให้ได้มากที่สุด..
“จะเอาไง กันแน่ หะ” ไอคิมมันเอามือข้างนึงมาดึงหน้าผม ให้หันไปมองสบตากับมัน
“ว่าไง...” หง่ะดุ จังหง่ะ..ผมก็ได้แต่มองมันตาละห้อย..
“ฟอกสบู่ให้หน่อยดินะ..” ผมยกแขนไปโอบกอดมันไว้ แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองสบตากับมันอย่างอ้อนๆ..
“ทำเองดิ..ปล่อย เราจะอาบน้ำ...เกะกะ” ไอคิมมันปล่อยมือออกจากเอวผม แล้วมันก็กลับไปหันหลังให้ผมอีกครั้ง..อะ..ไอนี้งอนไม่เลิก ..
ผมเอื้อมมือไปหยิบสบู่ แล้วจัดการดึงไอคิมมันออกมาให้พ้นจากสายน้ำ..ตอนแรกนึกว่ามันจะขัดขืนครับแต่เปล่าเลย มันขยับตัวออกมาจากสายน้ำตามแรงดึงของผม...ผมค่อยๆเอาสบู่ ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวด้านหน้าของมัน...พยายามเอามือไปลูบไล้จุดที่ผมคิดว่าเป็นจุดอ่อนของไอคิมมัน..มันสะดุ้งเป็นพักๆ
“อืม..อู ซี๊ดดด..” ..ผมได้ยินเสียงมันครางซี๊ดซ๊าดออกมามิได้หยุด...และมือผมก็กลับลงไปยังน้องน้อยมันอีกครั้ง โด่เด่ เลย..เหอๆ..
.ผมยิ้มออกมาอย่างขำๆ เขิลๆ....และตอนนี้ผมก็รู้สึกปวดตุ๊บๆที่น้องน้อยผมด้วยหง่ะ..แย่แล้ว...และร่างกายผมมันก็เป็นไปเองครับ..ผมขยับสะโพกผมให้เข้าไปเบียดๆกับก้นไอคิมมัน..ผมขยับสะโพกถูไถกับก้นไอคิมมันไปมา..อู..หยิวหง่ะ...หยิวดีจัง...ช่วงล่างขยับมือก็รูดๆไปตามน้องน้อยของไอคิม...ตอนนี้จึงกลายเป็นว่าผมกับมันแข่งกันคราง...ซะงั้น...
“..มานี้เลย...ยั่วเราดีนักนะ...” ไอคิมมันหันหน้ากลับมาหาผม..แล้วผลักผมแรงๆจนผมไปชนกับผนังห้องน้ำ ดังแอ๊ก เจ็บหง่ะ..ไอคิมมันมองผมดุๆ..น่ากลัวอะ...
“อย่ามองแบบนี้..ไม่งั้นจะเจ็บตัว....อือ” พูดจบก็จับผมหันหลังทันทีเลยครับ..มันจับมือผมให้แนบลงกับผนังห้องน้ำโดยมีมันยืนแนบชิดอยู่ด้านหลังผม...
ผมรู้สึกถึงมือลื่นๆ ที่เข้ามาลูบไล้ไปตามช่วงล่างของผม...เริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองแล้วครับ..กลืนน้ำลายลงคอเอื้อกๆกันเลยทีเดียว
“อะ..โอ๊ะ..คิม..อือออออออออ” และผมก็รอไม่นานครับ..เมื่อไอคิมมันได้ดันน้องน้อยมันเข้ามาในตัวผม...
อาจจะเพราะความลื่นของสบู่ จึงทำให้มันเข้ามาได้ง่าย..และไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด มีแต่ความรู้สึกจุกๆหยิวๆ...
“อา..เป็นไง..ยั่วเราดีนัก...เราจะไม่ออมมือหล่ะนะ” แล้วก้อเป็นไปตามคำพูดของมันครับ
“อือ..อู ซี๊ดด....คิมมมม” ไอคิมมันเลื่อนมาจับที่เอวผมแล้วมันก็ตั้งหน้าตั้งตา กระแทกผมอย่างรุนแรง...จนผมรู้สึกเข่าอ่อน..หยิวหง่ะ...โอ้ว เสียวโว้ย....
ไอคิมมันกระแทกผมจากทางด้านหลังอยู่นานพอดู มันก็เปลี่ยนให้ผมหันหน้ากลับเข้าหามันพิงหลังไว้กับผนังห้องน้ำ..ผมยกแขนไปโอบรัดรอบคอมันไว้ทันที.. มือข้างนึงของมันก็เข้ามาโอบกอดไปตามแผ่นหลังของผม อีกข้างไปเท้าผนังห้องน้ำไว้โดยมีขาอีกข้างของผมวางอยู่บนท่อนแขนกำยำของมัน..ปากผมกับมันก็บดขยี้กันอย่างเมามันส์..และช่วงล่างมันก็ขยับเข้าๆออกๆอยู่กับช่วงล่างผมอย่างรุนแรงและเร่าร้อน...ใจผมแทบขาด....อยากร้องออกมาดังๆ..เพื่อระบายความสุดหยิว...แต่ทำไม่ได้และที่ผมทำได้ขณะนี้คือจิกเล็บไปตามบ่าไหล่ของไอคิมเพื่อระบายความอัดอั้นเท่านั้นเอง...
“อา...คิม...ไปแล้วนะ..อา เราเสร็จแล้วคิม คิม คิมมมมมมมอา..อู้ว” และแล้วในที่สุดผมก็ระเบิดความอัดอั้นทั้งหมดออกมา..ผมเกร็งตัวกระฉูดออกมาเลอะหน้าท้องไอคิมไปหมด...แล้วผมก็ซบหน้าลงกับบ่ามัน..
“อู้ว..โมจ๋า...เราเสร็จแล้วเหมือนกันโม..โอ้วววววอือ..ฮ้า..” พอผมเรียบร้อยไปหน่อยเดียว
ไอคิมมันก็ตั้งหน้าตั้งตากระแทกผมอีก 5-6 ครั้ง มันก็เกร็งตัว..และผมก็รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่กระฉูดเข้ามาในตัวผม..จนผมสะดุ้งโหยงเลยครับ...แล้วมันก็กอดกระชับตัวผมไว้แน่นแล้วถอยหลังไปนั่งแปะลงบนชักโครก ...และมันก็ยังไม่ได้ดึงน้องมันออกจากช่วงล่างผมเลยอะ....ไอคิมมันหอบแฮกๆเลยครับ….มันเอาปากมันมาดูดเม้ม ที่ซอกคอผมแรงๆทีนึง...
“ทำเครื่องหมาย แสดงความเป็นเจ้าของไว้ก่อน..แฮกๆ” ไอคิมมันพูดหอบแฮกๆ แล้วสบตากับผมตาหวานเยิ้ม...
“ไม่ทำเรา..ก็..เป็นของนายอยู่แล้วหนิ...” ผมพูดเสียงหอบๆ เบาๆ ไม่แพ้กัน...แล้วผมก็ผวาตัวเข้าไปกอดคอไอคิมมันไว้ แล้วซบหน้าลงกับซอกคอมันอย่างอายๆ...
“อือ..หึหึ..พูดจาน่ารักแบบนี้ก็เป็นแฮะ...แล้วทำไมถึงไม่ชอบพูดน้า...ดีแต่พูดทำร้ายจิตใจเราอยู่เรื่อย...” ไอคิมมันพูดกลั่วหัวเราะ...เอามือมาลูบๆที่สะโพกผม...
“ไม่เอาหรอก..เดี๋ยวนายได้ใจ...” ผมดึงหน้าออกจากซอกคอมัน..แล้วเอาจมูกไปชนๆกับจมูกมัน
“อืม..เหรอ...ไม่เป็นไร..นายพูดไม่ดีกับเราเมื่อไหร่...เราจะทำให้นายคราง แง้วๆ อ้อนเราเป็นลูกแมวเลยทีเดียว..” ไอคิมมันพูดแล้วกดปากลงกับปากผมอีกครั้ง
อืม...กว่าที่ผมกับมันจะออกจากห้องน้ำได้ก็ได้ใช้พลังงานไปมากโข..เฮ้อ...อารมณ์โกรธ อารมณ์งอนของไอคิมนี้หมดไปได้ ด้วยเซ็กจริงๆให้ตาย..เอ๊ะ หรือกูก็เป็นหว่า...น่าๆ ไม่มีวิธีการง้อวิธีไหนที่ดีไปกว่านี้แล้วหล่ะ...ถ้าง้อด้วยคำพูดเดี๋ยวก็ทะเลาะกันใหญ่โต...ง้อแบบนี้หล่ะดีแล้วใช้ร่างกายคุยกันดีกว่า...แฮะ...
-
ตอนที่ 34
และอีกวัน 2 วันต่อมาผมก็ต้องส่งมอบงานแล้วครับ..น้ากิตจึงขึ้นมาจากชะอำ...เพื่อมาส่งงาน..และในระหว่างนี้ผมก็เตรียมตัวย้ายคนงานกลับกรุงเทพครับ....เนื่องด้วยน้ากิตได้รับงานทำโครงสร้างโรงงานแถวๆพุทธมณฑล (สาย 4 หรือสาย 2 จำไม่ได้..ว่าแต่ว่ามันมีกี่สาย..เหอๆ)...ผมจึงต้องพาคนงานจำนวนนึง ไปสร้างแคมป์รอไว้ก่อน...(ผมทำงานหนักตั้งแต่เด็กเลยครับ) ..และน้ากิตได้บอกกับผมว่า..สร้างแคมป์เสร็จ ผมพักได้ ยะฮู้ หวานไอโมครับ..โดยแกจะให้หยุด ไปจนสงกรานต์เสร็จเลย..รู้สึกตอนนั้นจะเป็นช่วงต้นๆเดือน เม.ย.
และจากการส่งมอบงานครั้งนี้..ไอโมก็ได้โบนัสมาเพียบอีกเช่นเคยครับ รวยครับรวยยยยยย ฮ่าๆ...สมกับความเหนื่อยยากจริงๆครับ หุหุ...ช่วงนี้เองครับ ที่ผมได้ไปบ้านไอคิมมันเป็นครั้งแรก
ผมกับไอคิม ได้พาคนงาน จำนวน 10 คนเป็นชายล้วนๆ ..ไปสร้างแคมป์สำหรับ คนงาน ประมาณ 60-70 คน...ส่วนไอเก่งพอมันสอบเสร็จผมก็ให้มันกับไอแมนอยู่ที่บ้านน้ากิตก่อนครับ อยู่เป็นเพื่อนเจ้าเป้ยมัน ...
ไอเก่งก็เลยเป็นเพื่อนเล่นไอเป้ยไปโดยปริยายครับ...เพราะไอเก่งมันเป็นพวกเอาใจเก่งอะครับ ส่วนไอแมนหน่ะ เอาใจใครไม่เป็นหรอกครับ ดีแต่ปากหมาไปวันๆ..ไอเก่งมันจึงกลายเป็นกรรมการห้ามมวยระหว่างไอแมนกับไอเป้ย แต่มัน 2 คนก็ไม่ได้ว่าเกลียดกันจนทะเลาะกันหรอกครับ..เพราะรักจึงล้อเล่น อย่างที่บอกไอเป้ยมันนิสัยเหมือนผม เป็นพวกยั่วขึ้น เถียงไม่ยอมลงอะ..ก็เลยสนุกปากไอแมนมัน
วันที่ผมพาคนงานไปสร้างแคมป์วันแรกนั้นแหละครับ.. ผมกับไอคิม ได้พามัน 3 ตัวไปเลี้ยงข้าวที่ร้านอาหาร แถวๆพุทธมณฑล..รวยไงครับเลยเลี้ยงเด็กๆมันหน่อย(อาศัยว่าใกล้ที่ทำงาน)...
“นี่โมรู้ปล่าว..เห็นเงี๊ยะ เด็กโมอะ เสน่ห์แรงนา” ตอนนั้นจำไม่ได้ครับว่ากำลังพูดเรื่องไรกันอยู่ และไอเป้ยมันก็ได้พูดขึ้นมาน้ำเสียงเจ้าเล่ห์มากมายพลางปรายตาไปมองไอเก่งมันยิ้มๆ
“อะไรวะ...” ผมถามมันเบาๆ แล้วมองหน้าไอเก่งมันเหมือนกัน
“อะแฮ่ม..แฮ่ม” ไอเก่งมันทำเสียงกระแอมกระไอในลำคอ..พลางส่งสายตาอาฆาตไปทางไอเป้ย
“เป็นไร..ตีนใครไปติดคอเองไอเก่ง..” ผมพูดห้วนๆ แล้วทำหน้ายักษ์ใส่ไอเก่งมัน รู้สึกสังหรณ์ใจยังไงชอบกลครับ..
“หึหึ...เฮ้อ...” ไอคิมมันมองหน้าผมแล้วหัวเราะหึหึในลำคอ แล้วถอนหายใจเฮือก..อะ ไอบ้า เป็นบ้าไรของมึงเนี๊ยะ ...ตอนนั้นรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลครับ
“ก็ไอเก่ง อะดิพี่..คิคิ...มันหน่ะ...ไปถูกตาต้องใจ สาวนิเทศฯเข้าให้แล้ว..ฮ่าๆ น่ารักโคตรๆเลยพี่..หึหึ” และนี้เป็นน้ำเสียงของไอแมนมันครับ...
“เฮ้ย..มึงก็พูดไปไอแมน..ปล่าวซะหน่อย” ไอเก่งมันทำหน้าเขิลๆ อายๆ ยิ้มแหย๋ๆ ให้ผมอะครับ..ฮึยยยยยย
“เหรอ...อะไรกัน...อยู่กรุงเทพ ไม่กี่วัน..ไปติดหญิงซะแล้วเหรอ” ผมพูดขึ้นมาน้ำเสียงนิ่งๆ ตอนนั้นรู้สึกจี๊ดๆ เข้ามาในอกยังไงบอกไม่ถูกครับ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน...(พึ่งมารู้ทีหลังว่านั้นมันเป้นอาการของพวกหมาหวงก้างเหอๆ)
“ปล่าว...พี่ก็..ติดหยง ติดหญิง ที่ไหนกัน..อู้..อะไรเนี๊ยะ..บ้าจี้ไปกับพวกมัน..” ไอเก่งมันพูดพลางส่ายหัวยิกๆ...
“บ้าจี้ไรยะ...แหม๋ ไอตอนที่แกขอให้ฉันแนะนำแกให้รู้จักกับแนนหน่ะ... แกไม่ได้พูดแบบนี้นี่หว่า..เหอะ...พอเพื่อนฉันมันสนใจแกขึ้นมาจริงๆแกพูดงี้เหรอ..เดี๋ยวเถอะแก..” ไอเป้ยมันทำหน้าเบ้ๆตาขวางคาดโทษไอเก่งมัน..ในฐานไม่ยอมรับความจริง..
“เอ๋า..เลิกพูดๆ..ไร้สาระหว่ะ...” ไอเก่งมันพูดตัดบทขึ้นมาดื้อๆครับ...
ผมมองหน้ามันตาขวางสุดฤทธิ์..ไอเก่งมันยิ้มเจื่อนๆจ๋อยๆ..ทำตาเป็นลูกหมาใสซื่อให้ผมด้วยหง่ะ แม่ม..แต่ผมก็ยังนิ่งเฉยครับมันจึงหันมาตักกับข้าวกับปลา ใส่จานผม รินน้ำให้กิน พยายามเอาอกเอาใจผมสุดฤทธิ์ โดยมีไอคิมนั่งหัวเราะ..อย่างชอบอกชอบใจ..มองผมกับไอเก่งยิ้มๆ...ถูกใจอะไรนักหนาวะ..กูหล่ะเซ็ง..ชิ...กับข้าวมื้อนั้นผมรู้สึกว่ามันไม่อร่อยเลยซักนิดเดียวครับ...ฮึ่ม...หงุดหงิดดดดดด....
พอกินข้าวอิ่มหนำสำราญกันเรียบร้อย..พวกมันอิ่มครับ แต่ผมอะไม่ มัวแต่หงุดหงิดครับ..เลยกินอะไรไม่ลง...งอนไอเก่งมัน.ชิ...พวกผมก็ขับรถกลับบ้านกันอะครับ..ไอแมน กับไอเป้ยก็เถียงกัน มะโหลงโฉงเฉง...ไอคิมที่ตอนนี้ทำหน้าทีสารถี ก็เอาแต่นั่งยิ้ม..ไอเก่งก็พยายามที่จะสบตากับผมผ่านทางกระจกส่องหลังอยู่ตลอดเวลา ส่วนผมก็เอาแต่นิ่งเฉยครับ...เซ็ง...
พอถึงบ้านก็แยกย้ายกันเข้าห้องใครห้องมัน เจ้าเป้ยก็เข้าห้องมัน...ไอแมนกับไอเก่งนอนห้องเดียวกันครับ ด้านล่าง..ไอคิมนอนที่ห้องผมสิครับ..
“พี่ครับ..” ไอเก่งมันพูดขึ้นเบาๆ แล้วดึงแขนผมไว้อะ...มันเดินตามผมขึ้นมาด้านบน.
ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าห้องผมครับกำลังจะเดินเข้าห้องโดยมีไอคิมเปิดประตูห้องรอผมอยู่แล้ว..ตัวมันเอามือกอดอกยืนพิงขอบประตูมองผมกับไอเก่งอยู่อะ...มันทำหน้านิ่งๆครับ ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ
“เก่ง...มันดึกแล้ว..ไปพักซะเก่งทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว...” ไอคิมมันพูดขึ้นน้ำเสียงนิ่งๆหน้าก็นิ่งเหมือนกันครับ
“แต่ว่า..ผม..” ไอเก่งมันทำสีหน้าเหมือนมีอะไรจะพูดกับผมครับ...
“เถอะ..ไป..ได้แล้ว..เดี๋ยวพี่คุยกับพี่โมเอง..เก่งไม่ต้องคิดมากหรอก...” ไอคิมมันพูดพลางเดินเข้ามาหาผมกับไอเก่ง
แล้วเอามือตบบ่าไอเก่งแปะๆ..ผมก็ได้แต่มองมันสองคนอย่างเซ็งๆ...หงุดหงิดไม่หายครับ..ผมทำหน้างอๆให้มัน 2 คนแล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย..งอนอะไรพวกมันก็ไม่รู้เหมือนกัน
พอผมเดินเข้ามาในห้องก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินตรงแหน๋ว เข้าห้องน้ำไป...ผมอาบน้ำไปก็คิดไปแหละครับ..ว่าผมเป็นอะไรกันแน่เมื่อกี้นี้..ทำไมต้องรู้สึกหงุดหงิดโมโห จนไม่อยากมองหน้าไอเก่งมันแบบนั้น...ทั้งๆที่ผมก็บอกกับตัวเองตลอดเวลาว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับไอเก่งมันซักหน่อย ก็แค่รู้สึกว่ามันน่ารักดีเท่านั้นเอง...
แล้วทำไมต้องโมโหตอนที่รู้ว่ามันไปสนใจ คนอื่นด้วยวะ..นี้กูเป็นบ้าไรวะเนี๊ยะ..โอ้ย..ปวดหัวเว้ย...ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจตัวเองครับ..และกว่าจะอาบน้ำเสร็จก็นานโขเหมือนกันครับ..ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวหน่ะ..มันร่อนถลาลงไปหาไอเด็กบ้าที่อยู่ห้องด้านล่างนู้นแล้ว
พอผมอาบน้ำเสร็จ ก็เดินเอาผ้าเช็ดตัวพันเอว ออกมาจากห้องน้ำ..ไอคิมที่ตอนนี้ก็ลอกคราบตัวเองเรียบร้อยมีแต่ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพันเอวอยู่หมิ่นๆเท่านั้นเอง...มันก็เดินสวนผมเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่พูดอะไรกับผมเลย เฮ้อ..ก็ดีเหมือนกันครับ ด้วยตอนนี้ผมไม่อยากจะพูดอะไรกับมันเลย...
พอผมใส่เสื้อผ้าทาโลชั่นเสร็จ ผมก็เดินไปทรุดตัวลงนอนบนเตียง..แล้วหลับตาลง ...พยายามทำใจให้สงบ...แต่ทำยังไงในหัวมันก็ยังแว่วได้ยินเสียงไอแมนกับไอเป้ยที่พูดถึงไอเก่งแว่วๆอยู่ในหูตลอดเวลา...รู้สึกแปล๊บๆในใจยังไงบอกไม่ถูกครับ...
และหลังจากที่ผมล้มตัวลงนอนได้ไม่นาน ผมก็ได้ยินเสียงเปิดปิดประตูห้องน้ำเบาๆ จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงก๊อกๆแก๊ก พักเดียว ไฟในห้องก็ดับพรึบลง..พร้อมๆกับอาการยวบของที่นอนข้างตัว และอ้อมแขนของใครบางคนก็ยื่นมากอดรัดผมไว้..
และ ผมก็หันหน้ากลับไปหาอกอุ่นๆของเค้าคนนั้นอย่างคุ้นเคยเป็นอย่างดี... และเค้าคนนั้นสุดที่รักของผมก็ดึงผมขึ้นไปนอนทับบนตัวเค้า...พร้อมกับมือใหญ่ๆนุ่มๆ ก็ได้ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวผม....
“คิม..เรา...” ผมอยากจะขอโทษมันหน่ะ ที่ทำตัวงี่เง่าแบบนั้น..
“ไม่ต้องพูดอะไรหรอก..เราเข้าใจ...” ไอคิมมันพูดขึ้นเบาๆ พลางดึงหน้าผมลงไปหามันแล้วจุ๊บปากผมเบาๆ..ความมืดไม่ได้เป็นอุปสรรคในการพรอดรักเลยให้ตาย
“เรา..เอ่อ..ขอโทษ ที่ทำตัวงี่เง่า..” ผมพูดเสียงอ่อยๆอย่างสำนึกผิด..รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าจริงๆเลยครับ ทั้งๆที่มีไอคิมมันอยู่แล้วยังไปนึกหึงหวงไอเก่งมันอีก...
“อืม..ไม่เป็นไร..มันก็แค่อาการของคนหวงของหน่ะ... ปล่อยมันไปเถอะโม...ไม่รักไม่ชอบ ก็อย่าไปรั้งมันไว้เลยนะ...และอีกอย่างก็ใช่ว่ามันจะหนีนายไปไหนซักหน่อย..มันก็ยังเป็นไอน้องเก่งที่น่ารักของนายอยู่ไม่ใช่เหรอ...” แปลกนะครับ คนที่ผมคิดว่าจะโกรธโ มโหกับความมากรักใจโลเลของผม มันกลับเป็นคนมาปลอบใจผมซะงั้น...
“อืม....เราอาจจะแค่หวงมันจริงๆก็ได้..ก็มันพึ่งบอกว่ารักชอบเราเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเองนี่นา...แล้วอยู่ๆ มาได้ยินว่ามันไปสนใจคนอื่นแบบนี้...เป็นใครก็ต้องรับไม่ได้หล่ะ...” ช่างกล้าพูดจริงๆเลยกู..ต่อหน้าที่รักนะเนี๊ยะ...เฮ้อ...
“ก็แค่ได้ยินมา..มันจะสนใจเพื่อนเป้ยมันจริงๆรึเปล่า ก็ไม่รู้ รึว่ามันอาจจะแค่..เล่นสนุกๆ ตามประสา ผู้ชาย...ก็อาจเป็นได้...นายหน่ะ..อย่าตีตนไปก่อนไข้หน่อยเลย..เอ๊ะ พูดไปพูดมาเราก็ชักจะหึงขึ้นมาแล้วนะเนี๊ยะ..หน๋อยมาบอกว่าหึงหวงคนอื่นต่อหน้าต่อตาผัวตัวเองซะงั้น..ฮึ่ม...กล้าจริงๆนายแตงโม..คืนนี้นายเสร็จแน่..ตายแน่ๆ..ฮึ่มๆ...” ไอคิมมันพูดเสียงดุๆห้วนๆ อย่างที่ทำให้ผมรู้ว่ามันแกล้งทำ..แล้วมันก็เอามือมาจี้ๆ ที่เอวผมอะ
“ว้าก...ไม่เอา..ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ..เราจักกะจี้นะ..ไอคิมบ้า..ปล่อยเรา..ฮ่าๆๆๆๆๆ”ยิ่งมันเห็นว่าผมจักกะจี้มันก็ยิ่งจี้ผมมากเท่านั้น
“เป็นไง..หือ...เข็ดไหม...ต่อไปจะพูดถึงผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเราไหม..จะกล้าอีกไหม..หา” แล้วมันก็ไล่ปล้ำถอดเสื้อผมออก..
พอมันถอดได้แล้วมันก็เอาปากมันมางับๆ ไปตามเนื้อตัวผมอะครับ...มันไม่ได้กะทำให้ผมเสียวครับ มันทำเพื่อให้ผมจักกะจี้..อะ...
“ฮะ...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...คิม..พอแล้ว...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” ผมหัวเราะจนปวดท้องตัวงอไปหมดครับ...เหงือไหลซิกๆทั้งๆที่ผมเปิดแอร์เย็นฉ่ำ..
“เป็นไง...สบายใจขึ้นบ้างไหม...” ไอคิมมันหยุดมือที่ไล่จี้เอวผม..และหยุดปากที่ไล่งับผมด้วยครับ...มันพูดเบาๆชิดกับริมฝีปากผม...แล้วมันก็ก้มลงมาจูบปากผมอะ
“อืม..ขะขอบใจนะคิม...” ผมพูดเบาๆพลางหอบแฮกๆ เอามือไปคล้องคอมันไว้..จากตอนแรกที่ผมนอนทับมันอยู่ด้านบน เล่นไปเล่นมาผมมานอนอยู่ด้านล่างโดยมีมันทับอยู่ด้านบนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ...
“งั้นก็ให้..รางวัลเราได้แล้วมั้ง...มามะ..มาให้หม่ำซะดีๆ..หึหึ” ไอคิมมันทำเสียงเจ้าเลห์ แล้วจูบซุกไซร้ไปตามซอกคอผม...
“คิม...พอก่อน...คิม...คุยกันก่อน.” ผมพยายามดันหน้ามันออกจากซอกคอผม...
“หือ..อะไรอีกหล่ะ...” ไอคิมมันถอนใบหน้าออกจากซอกคอผม แล้วเอาปากมาจุ๊บๆอยู่กับปากผมอีกที
“วันนี้...เราอยากนอนกอดนายเฉยๆอะ...ได้ไหม...” ผมพูดเสียงอ้อนๆพลางเอามือลูบๆที่แก้มมันอย่างอ้อนๆ
“อ้าว...ไมอะ...ไม่เอาอะ..ก็เราอยากฟัดนายนี่นา..ดูดิ...เห็นไหม น้องเรามันตื่นแล้วนะ...” ไอคิมมันพูดพลางเอาน้องมันมาถูๆกับน้องผมอะครับ...เอ่อ..ชักเคลิ้มเหมือนกันครับ..
“นะ..ก็นายอะ....หื่นจะตาย..ฟัดเราทุกวันเลยอะ......วันนี้เราก็เลยอยากนอนกอดนายเฉยๆ ได้อะปล่าว...”ผมพูดอ้อนๆ เอามือลูบเบาๆที่หน้าอกมัน
“อะอะ...อย่าซนสิ...ไหนบอกอยากนอนกอดเฉยๆไง อย่ามายั่ว...เอ้า ก็ได้ยอมวันนึงก็ได้...กอดเฉยๆนะ..เฮ้อ” มันพูดพลางขยับตัวออกจากตัวผม แล้วไปนอนหงายแปะลงข้างๆผม...
“เย้...ขอบคุณคร้าบ...” ผมร้องเย้อย่างดีใจ..แล้วขยับตัวเข้าไปนอนหนุนแขนมันเอาขาพาดไปตามเอวมัน...มือก็วางแปะลงกับหน้าอกมัน...
“หึ..ดีใจมากรึไงเนี๊ยะ...ที่ไม่โดนเราฟัดอะ...เฮ้อ..นี่ลีลาเรามันห่วยขนาดนั้นเลยเหรอเนี๊ยะ...นายถึงได้เบื่อเราขนาดนี้อะ...” มันพูดพลางเอาจมูกมาคลอเคลียที่หน้าผากผม..
“บ้า..คิดไรบ้าๆ พูดบ้าๆ...นอนได้แล้ว” ผมพูดน้ำเสียงเบาๆอ่อยๆอย่างเขิลๆ..เอามือฟาดเบาๆที่หน้าอกมัน...
“หึหึ..โอเค..นอนแล้วนะ...” ปากมันพูด แต่มือมันหน่ะ ดึงมือผมที่วางอยู่ที่หน้าอกมัน..ล้วงเข้าไปในกุงเกงบอลที่มันใส่อยู่เข้าไปจับน้องน้อยมันไว้อะครับ หง่ะ.ไอลามก..และผมก็ชักมือออกทันทีครับ
“น่า...ช่วยจับมันไว้หน่อยนะ...” ไอคิมมันพูดเสียงเบาๆง่วงๆ..มือมันก็กดมือผมเอาไว้กับน้องมันอยู่งั้นแหละครับ...
“เฮ้อ..ไอคิมจอมลามกเอ้ย...”ผมพูดรำพึงกับตัวเองเบาๆ..ผมก็ต้องจำใจจับน้องมันไปแหละครับ คิคิ..(แน่ใจนะว่าจำใจ)
และพักเดียวครับผมก็ได้ยินเสียงไอคิมมันหายใจดังฟี่ๆเบาๆ...ดีนะครับที่มันไม่ใช่คนนอนกรน ไม่งั้นผมคงบ้าตาย...ชั่ว...ทำไมหลับง่ายจังวะ ...อะ..คิดอะไรออกแหละ...
“คิม...คิม...หลับแล้วเหรอ...” ผมพูดพลางออกแรงบีบน้องน้อยมันเบาๆ
“อือ...หลับแล้ว...” ไอคิมมันพูดเบาๆผ่านริมฝีปากออกมา..หึหึ ได้กาล
“คิคิ..อ้าว..หลับแล้ว..แล้วหมาที่ไหนหล่ะที่มันพูดอยู่เนี๊ยะ...ฮ่าๆๆๆ” ผมพูดออกมาแล้วหัวเราะออกมาดังๆๆๆ ..หลอกด่ามันหน่ะครับหึหึ เพราะผมรู้ว่ามันแกล้งหลับ..หึหึ
“อ้าว...หลอกด่ากันนี่หว่า..ฮึ่ม..ร้ายนักนะ..นายแตงโม...ฮึ่ม...ดีหล่ะ เราเปลี่ยนใจแหละ...เราฟัดนายหล่ะนะ” จ๊ากกกกกกกกและมันก็ทำตามคำพูดของมันครับ
มันฟัดผมจริงๆอะ...ฮือ...กูหนอกู รอดแล้วเชียวไม่น่าเลย...ฮึก...กาซิก กาซิก...และกว่าไอโมจะได้นอน...ก็เล่นเอาหมดแรงข้าวต้มเช่นเคย...หงือ...โชคดีหรือโชคร้ายวะที่ได้ไอคิมเป็นแฟน...
-
ตอนที่ 35
เช้าวันต่อมาผมก็ตื่นเช้าเป็นปกติครับ ตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช่นเคย...วันนี้ผมจะเข้าไปในรามก่อนครับ ไปเอาชีทจากอิง หน่ะครับ..แฮะ..แล้วค่อยไปทำงาน...ส่วนไอคิมวันนี้มันต้องกลับบ้านครับ หุหุ หลังจากที่มันลงมาจากขอนแก่นได้ เกือบ 2 สัปดาห์แหละ มันยังไม่โผล่หัวไปให้คนที่บ้านมันเห็นเลยอะ..วันนี้แม่มันเลยยื่นคำขาดว่าจะตัดมันออกจากกองมรดก ครับ มันเลยต้องกลับ ความจริง มันกะว่าช่วยผมคุมคนงานสร้างแคมป์เสร็จก่อนครับ มันถึงจะกลับ ..แต่เจอลูกตื้อของคุณแม่เข้าหน่อยมันเลยจ๋อยแดกครับ รีบรับปากแทบไม่ทัน...
“คิม..คิม..ตื่น..ไปอาบน้ำเร็ว..คิม” หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็เดินเข้าไปหาไอคิมมันที่เตียงแล้วเอามือตบหน้ามันเบาๆ
“อือ..ขออีกนิดคร้าบ นิดเดียวววววววว” ไอคิมมันพูดงัวเงียๆพลางซุกหน้ามันลงกับหมอน ไม่ยอมลืมตาขึ้นมาเลยอะ
“เออ..ตามใจนะปลุกแล้วนะเว้ย...แล้วจะมาหาว่าเราไม่ปลุกไม่ได้นะ...” ผมพูดเสียงดังๆ อย่างเบื่อๆ เอามือฟาดผลั่วะ เข้าที่หลังมัน ..แล้วก็หันหลังกลับ ไปเปิดตู้เสื้อผ้า หาเสื้อผ้าใส่อะครับ ไม่สนใจแม่มมันแหละ
จนผมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยครับ ไอคิมมันก็ยังไม่ยอมลุก..ผมจึงหยิบปากกามาเขียนโน๊ตให้มัน
‘ เราไปทำงานก่อนนะ..อย่าลืมกลับบ้านหล่ะ.
..ฝากขอโทษคุณแม่นายด้วย.. ที่ยึดตัวลูกชายไว้ตั้งหลายวัน
อ๋อ....นอนคนเดียวอย่าชักว่าวหล่ะ55555
แล้วเจอกันนะ...
โมครับ..’
ผมมองดูโน๊ตที่ผมเขียนอย่างขำๆ แล้ววางเอาไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง เอาทอสับมือถือไอคิม วางทับไว้....ผมเดินกลับมามองไอคิมมันที่เตียงอีกครั้ง...เฮ้อ..มึงนี่นา เวลานอนออกจะน่ารักขนาดนี้แท้ๆ แต่ทำไมตอนตื่นแม่ม..กวนตีนกูจังวะ...ผมมองหน้าไอคิมมันอย่างภูมิใจนิดๆ...ไอหล่อนี่แหละแฟนกู..มันรักกูเว้ย...คึคึ..แล้วผมก็ก้มหน้าลงจุ๊บเบาๆที่ปากมันที...ผมทำขนาดนี้มันยังไม่ตื่นอีกอะครับ คิดดู ชิ...ไอขี้เซา...
ผมเอามือลูบหัวมันเบาๆ แล้วเดินหันหลังไปที่ประตูแล้วเปิดออกไป..ก้าวขาลงบันไดพลางฮัมเพลงเบาๆ..อย่างอารมณ์ดี ...ผมเดินผ่านห้องนั่งรับแขกออกมาไม่เจอใครเลยครับ คงยังไม่ตื่นกัน...แต่พอผมเปิดประตูบ้านออกไป ก็เห็นไอเก่งมันนั่งทำหน้าเจี๋ยมเจี่ยมอยู่ที่ชิงช้าหน้าบ้านอะครับ...ผมส่งยิ้มให้มันนิดนึง...ไอเก่งมันเดินเข้ามาหาผม..หน้าจ๋อยๆ...
“วันนี้เก่ง..ไปพุทธมณฑลคนเดียวนะ...พี่นัดกับเพื่อนไว้ในรามฯ..อะนี้เงิน” ผมพูดพลางยื่นแบงค์ 500 ให้ไอเก่งมันเป็นค่าแท๊กซี่..เพราะผมคิดว่าถ้าให้มันนั่งรถเมล์ไปมันไปไม่ถูกแน่นอน
“เงินผมยังเหลือ...แล้ววันนี้พี่จะไปที่ทำงานไหม...” ไอเก่งมันไม่ยอมรับเงิน แถมยังย้อนถามผมอีกแหนะ..มันมองผมตาละห้อยเลยครับ
“อย่ามาทำหยิ่ง..นี่เงินค่าแท๊กซี่...” ผมพูดพลางยัดเงินลงในมือไอเก่งมัน มองมันดุๆ
“อ๋อ...พี่จะไปดูคนงานที่..กรมฯ หน่อยหน่ะ...ถ้าพี่เสร็จเร็วพี่อาจจะเข้าไป..ไปไปขึ้น...ลงหน้าหมู่บ้านนี้หล่ะ..ตรงนั้นแท๊กซี่ผ่านเยอะ” พูดเสร็จก็เดินหันหลังให้มันไปที่โรงรถโดยผมได้ยินเสียงฝีเท้าไอเก่งเดินตามผมมาต้อยๆ
พอผมและมันเขาไปนั่งในรถผมเรียบร้อยแล้ว..ก่อนที่ผมจะสตาร์ทรถ ไอเก่งมันก็คว้าหมับเข้าที่มือผม…ผมจึงหันหน้ากลับไปมองหน้าไอเก่งมัน....สบตามันอย่างสงสัยเล็กๆครับ ว่ามันมาจับมือผมทำไม
“พี่..พี่หายโกรธผม รึยังอะ” ไอเก่งมันมองผมตาละห้อยเลยครับ..มือมันก็บีบเบาๆที่มือผม
“แล้ว เก่ง คิดว่าไงหล่ะ” ผมไม่ตอบครับ แต่ย้อนถามมันกลับ
“ผม..เอ่อ...ผมกับแนนไม่มีอะไรกันนะครับพี่...ผม..” ไอเก่งมันพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก มันพูดเร็วๆเหมือนกลัวใครแย่งพูดงั้นหล่ะ
“เหรอ..บอกพี่ทำไมอะ” ผมยังนิ่งครับ...
“ผมรักพี่นะ..” ไอเก่งมันพูดออกมาเบาๆ หน้าแดงก่ำเลยครับ คงอายหนัก ไอเก่งเอ้ยน่ารักจริงๆเลยเอง..กูไม่แกล้งมึงแล้วก็ได้
“หึหึ..ขอบใจนะ..ที่รักพี่...” ผมเอามืออีกข้างที่ว่างอยู่ ขึ้นไปลูบเบาๆที่หัวมัน
“ปล่อยมือพี่ได้แล้วมั้ง..หึ..เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า ไม่ดีนะ” ผมพูดออกมายิ้มๆ..พอมันเห็นผมยิ้ม มันจึงยิ้มออกมาได้ครับ..
“พี่ไม่โกรธผมใช่ไหมครับ..” ไอเก่งมันมองผมอย่างมีความหวัง
“พี่จะโกรธเก่งเรื่องอะไรหล่ะ...มันเป็นสิทธิ์ของเก่งไม่ใช่เหรอ..” ผมไม่ได้ประชดนะ..แค่อยากให้มันรู้ว่าชีวิตเป็นของมันจะรักจะชอบใครไม่เกี่ยวกับผม
“พี่..ไม่ดีเองอะ..ที่ทำให้เก่งรู้สึกไม่ดี..อย่าคิดมากเลยนะ...พี่แค่เป้นห่วงหน่ะ...” ผมพูดพลางสบตากับมัน แววตามันสลดวูบลงต่อหน้าต่อตาผมเลยครับ
“ผม..นึกว่าพี่หึงผมซะอีก...ไม่ใช่เหรอ” ไอเก่งมันก้มหน้าลงน้ำเสียงเศร้าๆยังไงบอกไม่ถูก
“ไม่หึงหรอก...แต่หวง...” ผมพูดยิ้มๆ แล้วเอามือไปขยี้ที่หัวมัน..ก็ผมหวงมันจริงๆนี่ครับ..
ไอเก่งมันเงยหน้าขึ้นยิ้มให้ผมสีหน้าสดใสขึ้นมาหน่อย...มันเอื้อมมือมาดึงมือผมไปจับไว้...ผมกับมันสบตากันครู่นึง..
ผมค่อยๆดึงมือออกจากมือมัน...สตาร์ทรถแล้วค่อยๆเคลื่อนรถออกจากบ้านหลังน้อยของน้ากิต...มุ่งหน้าสู่ถนนเบื้องหน้า...พอผมขับรถมาถึงหน้าหมู่บ้านผมก็จอดรถให้ไอเก่งมันลง..ทางไปพุทธมณฑล กับทางไปรามฯคนละทางกันครับ ผมจึงปล่อยให้มันลงตรงนี้แหละ
พอไอเก่งมันลงไปแล้ว ผมรอจนมันเรียกแท๊กซี่เรียบร้อย ผมจึงขับรถออกไปได้...เหอๆ..ตอนเช้าครับ 7-8 โมง ถนนลาดพร้าว รถติดโคตรๆ..กว่าที่ผมจะถึงราม 1 ..โดยผมขับรถเข้า ซอย ลาดพร้าว 112 ไปทะลุที่หน้ารามฯ..ก็ปาเข้าไปเกือบๆ 9 โมงครับ..เลยเวลานัดแล้วด้วย..ผมจึงคว้าทอสับมากดเบอร์ หาไออิงมัน..
พอผมโทรคุยกับอิง ผมก็ได้รู้ว่าตอนนี้พวกอิง รอผมอยู่ที่หน้าคณะวิทย์...พอถึงรามฯ ผมก็ขับรถตรงดิ่งไปยัง คณะวิทย์ทันทีครับ...ผมหาพวกมันไม่ยากครับ..นั่งกันหน้าสลอนอยู่ตรงม้าหินหน้าคณะนั้นเอง...ผมขับรถเข้าไปจอดที่หน้าคณะแล้วจึงเดินเข้าไปหาพวกมัน...
“โหย..เป็นไงวะเพื่อน..ไม่เจอกันนานเลยแม่ม..ไปเที่ยวทะเลมาเป็นไงบ้างวะ..ตัวดำปิ๊ดเลยมึง...” ไอแน๊ตครับ...พอมันเห็นหน้าผมมันก็ยิ้มร่าเดินเข้ากอดผมไว้หลวมๆ แล้วตบแปะๆที่บ่าผม..
“เที่ยวกะผีอะไรหล่ะ...กูทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อต..ได้เที่ยวซะที่ไหน..” ผมพูดพลางเบ้ปากส่ายหน้าไปมา
“ว่าแต่ว่า..มึงว่ากูดำลงใช่ปะ...ดำแล้วหล่อปะหว่ะ 555” ผมพูดพลางหัวเราะเหอๆ..
“เออ..หล่อตายห่าหล่ะมึงหน่ะ..แม่ม..หลงตัวเองชิบหาย..” มันพูดพลางล๊อคคอผม แล้วเดินเข้าไปหาเพื่อนๆ
ในกลุ่มตอนนั้น ก็มี ไออิงไอเอก..ไอเต๋า..ไอเสก..ไอเฟิร์น..รวมไอแน๊ตด้วย ก็ 6คน..พวกมันวันนี้หน้าตาสดใสมากมายครับ...พวกมันต่างทักทายผมกันเซ็งแซ่…จากนั้นพวกมันก็ถามไถ่ถึงสารทุกข์สุขดิบผมหล่ะครับ...คุยกันไปคุยกันมามากมายก่ายกอง...สนุกดีครับ...ไม่ได้เจอบรรยากาศแบบนี้มานาน...
“นี้โม..ซัมเมอร์เนี๊ยะตั้งใจหน่อยนะ...แค่ 4 ตัวเองอะ...” อิงพูดน้ำเสียงร่าเริง พลางกำชับผมเรื่องเรียนอะครับ
“อืม..น่า..เราอ่านทุกวันแหละ..ที่อิงให้มาอะ..” ผมพูดยิ้มๆแล้วมองหน้าอิงอย่างขอบอกขอบใจ..
ตลอดเวลาที่ผมอยู่ที่พัทยา ทำงานงกๆ ก็มีอิงนี่แหละครับ ที่คอยจดแล๊กเชอร์ มาให้ผมอ่าน..พวกชีทอะไรพวกนี้...พอผมลงกรุงเทพมาที ผมก็จะตรงดิ่งไปเอาชีทที่อิง ทุกครั้งไป
“เฮ้ย..อย่ามองแฟนกูตาหวานงั้นสิวะ..ใจแป้วหมด...ไม่อยากมีมึงเป้นศัตรูหัวใจหว่ะ” ไอเอกมันพูดขัดผมกับอิงขึ้นมาน้ำเสียงจริงจังมากมาย..
“เดี๋ยวเหอะ..เอกหนิ..บ้า...หึ..นี้ถ้าโมชอบเราขึ้นมาจริงๆนะ เราจะทิ้งเอกทันทีเลย...คนไม่คิดอะไรชอบพูดให้คิด เนอะโมเนอะ..” อิงพูดน้ำเสียงกระเง้ากระงอดไอเอกอะครับ..พวกผมจึงได้แต่ฮาครืน...
ติ๊ด ตี่ ดี่ ดี้...ติ๊ด ตี่ ดี่ ดี้..
กำลังคุยกันหนุกๆเลยครับ...ทุกคนก็ต้องเงียบเสียงลง เมื่อโทรสับผมดังขึ้น...ผมหยิบโทรสับขึ้นมาดู แล้วยิ้มออกมานิดนึง...
“อะ ยิ้มงี้ แฟนโทรมาสิมึง...ฮ่าๆ..อะหน้าแดงด้วยเว้ยเฮ้ย..555” ไอแน๊ตไอเพื่อนไม่รักดี มันแซวผมครับ...อายนิดนึงจึงเดินออกมาจากกลุ่มพวกมันแล้วรับโทรสับ
“ฮาโหล..ครับพี่นัท” ผมพูดพลางนึกถึงหน้าไอคนที่มันโทรมา.ไม่ได้เจอกันตั้งนานสบายดีอะปล่าวหว้า
*ครับ..คิดถึงจังครับตาหวาน..* อะน้านอ้าปากมาก็หวานเลยมัน
“..ปากหวานอีกแหละ...คิดถึง..แล้วทำไมไม่มาหาผมเลยอะ...นึกว่าลืมผมแล้วซะอีก...” พูดขึ้นมาอย่างน้อยใจไอนัทมันนิดๆครับ..
*โดนอาจารย์ใช้งานซะอ่วมเลยครับ...แต่ตอนนี้พี่ว่างแล้วนะ..พี่ไปหาตาหวานนะครับ...ว่าแต่ ตอนนี้ ตาหวานอยู่กับ..เอ่อ...* ไอนัทมันพูดเสียงอ่อยๆ อ้ำๆ อึ้งๆ
“ก็มาสิครับพี่...ยินดีต้อนรับครับ...” ผมบอกมันอย่างจริงใจ..ก็คิดถึงนี่หว่าทำไงได้..ลืมไอคิมไปชั่วขณะนึงครับ
*ครับ..งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะครับ ตาหวาน...ว่าแต่ ยังไม่ได้บอกพี่เลย...คิดถึงพี่ไหมครับ...” ไอนัทมันถามผมกลับมาน้ำเสียงสดใสขึ้นมานิดนึงครับ
“คิดถึงสิครับ...คิดถึงมากด้วย...มาให้กอดเร็วๆนะครับ...” พูดแล้วก็ยิ้มออกมาแม่ม...ไม่มีอายกันเลยกู..หน้าด้านชิบ
*หึหึ..กล้าพูดนะ..หอมด้วยได้ไหม..* จ๊ากกกก. ไอโมเขิลครับ..
“เหอะ น่า...พูดมากจริง..แค่นี้นะ..ไอพี่นัทบ้า...” ผมพูดเบาๆอย่างเขิลจัด
*หึหึ..ครับผม..เจอกันพรุ่งนี้นะครับ..ทูนหัวของพี่..บายครับ* หง่ะหวานอีกแย้ว..ทูนหัวด้วยอะ..เรียกกูทูนหัวด้วย..อายครับ อายมัน หูย ไอบ้า..ชิ..
พอผมกดวางสายไป ผมก็เดินอมยิ้มกลับไปหาเพื่อนๆที่โต๊ะเหมือนเดิมอะครับ..พวกมันมอง หน้าผมแล้วยิ้มๆกันหน่ะ...
“โอ้ย..อิจฉา คนมีความรักนิ..เมื่อไหร่ จะมีคนหลงผิดมารักคนอย่างไอเต๋า บ้างหว่ะ” ไอเต๋าหลังจากมันมองผมนัยตากรุ่มกริ่มแล้ว มันก็พูดออกมาดังๆ แล้วเอาหัวโขกๆ ลงกับโต๊ะหินอ่อนอะครับ..(อ๋อ..อ่านแบบทองแดงๆนิดนึงนะครับจะได้อารมณ์ของไอเต๋าเลย)
“อย่างมึง หน่ะ ต้องรอไปเกิดใหม่ชาติหน้าแล้วหล่ะหว่ะ ไอเต๋า ไอดำ.5555” ไอแน๊ตมันพูดกระแทกเสียงใส่เพื่อนมัน พลางหัวเราะชอบอกชอบใจ
“มึงหน่ะ ขาว ตายห่ะ ..อย่างกู..ถึงจะดำแต่ก็หล่อเหลาคมเข็ม...ไม่เหมือนมึง..ดำก็ดำ..แถมแม่ม ยังเสือกขี้เหร่อีก..ดั่งก้อไม่มี แล้วอย่างนี้มึงจะเอาอะไรทำมาหากิ้นนน5555” ไอเต๋า มันก็ใช้น้ำเสียงทองแดงของมันด่าไอแน๊ตสุดฤทธิ์..พอกันนั้นแหละมันทั้ง 2 คน..
“พอเลย..มึง 2 ตัว..กูจะบอกให้ มึง ทั้ง สองหน่ะ..ก็พอๆกันนั้นแหละวะ..หล่อกันซะเหลือเกินเลยพวกมึง..หล่อเกินหน้าเกินตาเพื่อน หล่อไม่ห่วงเพื่อนห่วงฝูง หล่อจนหมายังเหลียวหลัง พอใจยังวะ...เฮ้อ..กูหิวข้าว ไปแดกข้าวกันได้ยัง...” ไอเสกมันคงทนไม่ไหว ครับ...มันจึงโวยวายขึ้นมา
ติ๊ดตี่ ดี่ดี้...ติ๊ดตี่ดี่ดี้....
อะแม่มใครโทรมาอีกวะ...เพื่อนๆมองผมแววตามีเลศนัยกันอีกแล้วครับ...ผมยิ้มให้พวกมันอย่างขำๆ แล้วจึงล้วงเข้าไปในกระเป๋ากุงเกง แล้วหยิบโทรสับออกมาดู..อ้าว..คราวนี้ที่รักกูของแท้เลย..ผมจึงเดินออกมาจากกลุ่มเพื่อนผมอีกครั้ง
“ว่าไง...” ผมถามไอคนโทรมาเบาๆ
*จะว่าไง...ทำไมไม่ปลุกเราอะ...* ไอคิมมันพูดเสียงห้วนมากมายครับ แม่ม ฮึ่มๆ กูว่าแล้วเชียวว่ามึงตั้งมาโวยใส่กู...
“น้อยๆหน่อยนายคิม..เราปลุกนายแล้วนะ แต่นายไม่ตื่นเอง..จะให้เราทำไง” ผมต่อว่ามันออกมาเริ่มจี๊ดขึ้นมาหน่อยๆครับ
*พยายามอีกนิดซี้...ไม่มีความอดทนเอาซะเลยนะนายเนี๊ยะ..เราเลยไม่ได้...ฟัดอรุณสวัสดิ์นายเลย หึ* น้าน ไอหื่น ไม่มีอะไรเลยใช่มะในสมองมึงหน่ะ
“นี้..คิดได้แค่นี้ใช่ไหมเนี๊ยะ ไอหื่นเอ้ย....” ผมพูดออกมาอย่างเคืองๆเขิลๆ...ชิ
*ว่าแต่นี่ทำไรอยู่เนี๊ยะ...ถึงที่ทำงานรึยัง...* มันเปลี่ยนเรื่องได้อย่างรวดเร็วและหน้าด้านๆมากเลยครับ
“อยู่ที่รามฯอยู่กับเพื่อน...อะ...อย่าพึ่งโวยนะ..เราบอกนายตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วนะ” ผมพูดดักคอมันไว้ก่อน ก่อนที่มันจะโวยผมอะครับ
*เรายังไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย...แล้วตกลงจะได้ไปพุทธมณฑล ..ไหมนั้นหน่ะ* มันปฏิเสธออกมา..แล้วถามผมกลับห้วนๆ
“คงเข้าไปอะ แต่คงเป็นเย็นๆ...เดี๋ยวเราต้องไปดูคนงานที่ กรมฯ ด้วย...” ผมพูดน้ำเสียงเป็นกังวลนิดๆ
*อืม..ไงๆ ก็เข้าไปดูหน่อยก็ดีนะ..ไม่มีใครคุมเลยไม่ใช่เหรอ* ไอคิมมันพูดออกมาน้ำเสียงเป้นห่วงนิดๆครับ
“ขอบใจที่ห่วง...ไม่เป้นไรหรอก ให้ไอเก่งไปดูแล้ว...” พูดขอบใจมันเบาๆ...
“นี่นายคิม...นายพึ่งตื่นรึเปล่าเนี๊ยะ อาบน้ำยัง...อย่าลืมนะวันนี้ต้องกลับบ้าน...ไปให้ที่บ้านเห็นหน้าหน่อย สงสารแม่นายบ้าง...ป่านนี้คงชะเง้อคอมองหานายแล้วมั้ง”ผมพูดเตือนมันไม่ให้ลืม
*อืม น่ารู้แล้ว บ่นจริง...อาบน้ำแล้วเนี๊ยะ...กำลังแก้ผ้าอะ..น้องเราโด่ด้วยอะ..หึหึ” อะไอนี้ มันพูดพลางหัวเราะหึหึ อะครับ
“บอกเราทำไม..ไอบ้าเอ้ย...ไปใส่เสื้อผ้า..แล้วกลับบ้านได้แล้วไป..แค่นี้นะ.” ผมพูดแล้วกะกดวางสายอะครับ..ได้ยินมันพูดนึกถึงสภาพมันแล้วรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องครับ..มึงนะมึงไอคิม
“อะอะ..อย่าพึ่ง ดิ..ว่าแต่ ที่บอกว่า...อย่าให้เราว่าวอะ..ส่งซิก อะไรให้เราอะปล่าวเนี๊ยะ หึหึ” มันพูดน้ำเสียงเจ้าเล่ห์มากมายครับ
“ไม่รู้เว้ย...คิดเองเป็นไหม..แค่นี้นะ..ไอหื่น” แล้วผมก็กดวางสายไปเลยครับ..
แล้วจึงเดินหน้ามุ่ย เข้าไปหาเพื่อนๆที่กลุ่มอีกครั้ง...พวกมันมองผมแล้วพากันส่ายหัวดุกดิก..และพวกมันก็บอกกับผมว่า ลงมติ ไปกิน..MK กัน...แฮะ หวานไอโมสิครับ...อยากกินอยู่พอดี...
แล้วจากนั้นพวกผมก็ตรงดิ่งกันไปที่ เดอะมอลล์บางกะปิอะครับ...เพื่อไปกิน MK กัน..โดยอัดกันเป็นปลากระป๋องไปในรถผมนั้นแหละครับ. มี อิง กับเฟิร์นนั่งหน้าครับ ข้างหลังไอพวกควายถึกทั้งหลายนั่งเบียดๆกันอยู่ด้านหลัง 4 คน.. ตอนแรกไอพวกผู้ชายมันบอกว่าจะแยกไปเองครับแล้วเจอกันที่นู้น แต่ผมคิดว่าใกล้นิดเดียวครับ เบียดๆกันไปเดี๋ยวเดียวถึง..ทนอีกนิด
ใช้เวลาไม่นาน พวกผมก็ถึง เดอะมอลล์ครับ...พอวนๆหาที่จอดรถเรียบร้อยก็ตรงดิ่ง ไปกิน MK กัน กินอิ่ม ก็ปดูหนังกันต่อครับ...พอดูหนังเสร็จ พวกผมจึงแยกย้าย..กันกลับ..ก็เป้นเวลาบ่าย แก่ๆแล้วครับ...ผมจึงตัดสินใจไม่ไปดูคนงานที่ กรมฯ ครับ ไว้ไปวันหลังแล้วกันวะ...และผมก็เปลี่ยนเป่าหมายไปที่พุทธมณฑลก่อนเลยครับ
ขับรถประมาณ 1 ชม..ผมก็ถึงที่ทำงานครับ...เห็นไอเก่งก่อนเลย....ยิ้มฟันขาวให้ผมอีกเช่นเคย...จากนั้นผมก็สั่งงานไปแหละครับ..สร้างแคมป์ก้าวหน้าไปมากครับ คาดว่าอีกซัก วัน 2 วันก็คงเสร็จ...
ติ๊ด ตี่ ดี่ดี้ ติ๊ด ตี่ดีดี้
เสียงทอสับดังขี้นแต่คราวนี้ผมกำลังสั่งงานคนงานอยู่ครับ...เลยไม่ได้ดูว่าใครโทรมา
“ครับผม” ผมพูดตอบรับงทอสับเบาๆ..ปากพูดตาก็ไล่มองดูผลงานของคนงานไปแหละครับ
“โม..เย็นนี้...มากินข้าวที่บ้านเรานะ...แม่เราอยากเจอ... บ้านเรา กินข้าว 6 โมงครึ่ง อย่าบอกว่าไม่นะ” ไอคิมมันพูดเสียงห้วนๆของมันเช่นเคยครับ...พูดงี้มัดมือชกกันชัดๆ
“เอ่อ..คือ..เรากลัวไม่ทันอะ...นี่มันก็ จะ 5 โมงแล้วอะ...จากนี้ไปถึงลาดพร้าวไม่ใช่ใกล้ๆนะ...เป็นวันอื่นได้ไหม” ผมลังเลนิดนึงครับ ใจนึงก็อยากไปอีกใจก็ไม่อยาก...กระทันหันอะขอเตรียมใจก่อนแล้วกันวันนี้
“ไม่ได้...มาวันนี้แหละ...ไม่เป็นไรหรอกน่า..ขอให้ตัวนายมาก็พอ..โอเคนะ...แค่นี้นะโม...แม่เราอยากเจอนายจริงๆนะ..อย่าทำให้คนแก่ผิดหวังสิ...รีบๆมาด้วยหล่ะ” แล้วมันก็วางสายไปเลยครับ ผมก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือก..เอาแต่ใจชิบหาย..กลุ้มเล็กๆครับ
ผมเหลือบตามองนาฬิกา เรือนโก้ ที่ไอนัทมันซื้อให้..ตายห่ะ หล่ะ 4 โมงกว่าแล้ว...ทำไมมันถึงได้กระทันหันจังวะ...ไอชั่วคิมมึงไปพูดอะไรกับแม่มึงเนี๊ยะ...เฮ้อ...เอาไงดีหล่ะกูทีนี้...กลุ้มเว้ย...
(http://i199.photobucket.com/albums/aa225/n_a_e_w/text/kapook_20242.gif)
-
จะได้ไปเจอแม่ยายแล้วดีใจด้วยนะโม :haun5:
-
อิอิ ไปเจอว่าที่แม่สามีด้วย
แล้วถ้าคิมรู้ว่านัทมาหา จะโมโหมั้ยเนี่ย
-
คิมหื่นได้ตลอดเวลาเลย คิดค่าความหื่นเป็นวินาทีรึเปล่า :m10:
-
หื่นได้ตลอดเวลาเลย ฮ่าฮ่าๆๆ :try2: :try2:
ไปเจอแม่คิมแล้ว,,
มาต่อไวไวนะ รออ่านอยู่ๆๆๆ
-
จะไปเจอแม่ซามีแล้ว :m11: :m11: :m11: :m11:
-
เราจำได้ว่าเคยอ่านภาคแรกของเรื่องนี้ที่บอร์ดไหนสักแห่ง ... จำชื่อไม่ได้อ่ะ ขอโทษค่า o1 และก็จำได้ว่าเราชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลยด้วยเหมือนกัน อ่านภาคแรกรู้สึกหมั่นไส้โมนิด ๆ เหมือนกันนะเสนห์แรงจริง ๆ เร้ย น่าอิจฉา .อู๊บบบบบ ม่ายช่ายยยยยย
ภาคสองนี่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ โอยยยยย อิจฉาเฟ่ยยย o7
ว่าแต่จะรอตอนต่อไปนะค้า :impress:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับติดตามตลอดอะครับผม
เพิ่งมาคอมเม้นให้ครับผม ชอบมากเลย
:impress: :impress: :impress:
-
มาตามอ่านเรื่องนายโมจอมหื่น :m10:
อ่านทีไร เลือดกำเดาแทบกระฉูด แต่ก็ชอบนะ :m3:
ว่าแต่ไปเจอแม่ซะมี จะเป็นไงน้า นายโม :m12:
-
รึว่าตาคิมจะมองออกว่าใครควรหึงไม่หึง
:m13:
-
:impress: :impress: :impress:
เยอะจริงๆๆครับตามยังมะทันอะครับ
เพราะชอบเรื่องนี้มากครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับมาดันครับผม
ชอบมากเลย
:impress: :impress: :impress:
-
deshiwa น่ารักจริงๆเข้ามาดันทู้ให้ตลอด (http://i199.photobucket.com/albums/aa225/n_a_e_w/-2.gif) มีแฟนยางเนี่ย :o8:
*******************************************************
ตอนที่ 36
“เก่ง..เก่ง..มานี้เดี๋ยว” หลังจากที่วางสายจากไอคิมมันผมก็เรียกหาไอเก่งทันทีครับ
“ครับ...ว่าไงครับพี่...” ไอเก่งมันวิ่งหน้าเริด มาหาผม เหงื่อซกตามเคย หน้ามันแผล่บเลยมัน
“เด๋ว...พี่มีธุระนะ...เก่ง ดูคนงานให้พี่ด้วยแล้วกัน....และก็..”ผมสั่งงานไอเก่งมันครับ
“ได้ครับพี่..เอ่อ..พี่...” ไอเก่งมันทำเสียงอ้ำอึ้ง เหมือนกับอยากรู้ว่าผมจะไปไหนงั้นแหละ
“พี่จะไปบ้านพี่คิม...ไปนะ..อ๋อ..นั่งแท๊กซี่กลับนะเก่ง..เอ้า นี้เงิน” พูดจบผมก็เอาตังค์ออกจากกระเป๋า แล้วยัดใส่มือไอเก่งมันเหมือนเดิม
ไอเก่งมันมองหน้าผมตาละห้อยครับ...ผมยิ้มให้มันหน่อยแล้วหันหลังให้มันเดินไปที่รถ แล้วจัดการขับรถออกไปทันที..จะทันไหมนี้กู...ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยหว่า...
เป็นอย่างที่คิดครับ ผมใช้เวลาติดแหงกอยู่บนถนนนานโข เลยที่เดียว กว่าจะถึงซอยเข้าบ้านไอคิมมัน ก่อนที่ผมจะมาถึงนี้ ผมโทรถามมันแล้วครับ ว่าบ้านไอคิมมันอยู่ตรงไหนผมจะได้ไปถูก มันบอกว่าเดี๋ยวมันจะรอผมที่ ป้ายรถเมล์ ปากซอย..พอถึงป้ายรถเมล์ก็ชลอรถด้วยแล้วกัน
พอผมถึงป้ายรถเมล์ที่มันบอก ผมก็เห็นมันยืนทำตัวสูงอยู่ก่อนแล้วครับ...ผมบีบแตรให้มัน แล้วขับเลยป้ายไปหน่อย จอดตรงป้ายไม่ได้ครับ กลัวพวกรถเมล์กระทืบเอา...
“มาเร็วเหมือนกันหนิ...” พอมันขึ้นมาบนรถผมมันก็ยิ้มร่าหน้าบ้านถามผมออกมาอย่างล้อๆ
“เออ...น่า พูดมากจริง...ว่าแต่แม่นายอยากเจอเราทำไมอะ...” ผมขับรถเลี้ยวเข้าไปในซอยบ้านมันพลางเอ่ยปากถามมันโดยไม่มองหน้า
“อ๋อ..หึหึ... ยังไงดีหล่ะ.. ก็ไม่เชิงหรอกนะ..คือ..เราก็แค่อยากให้นายมากินข้าวบ้านเรา.และก็.อยากให้พ่อแม่เรารู้จักนายไง......”
ผมหันขวับไปมองหน้ามันทันทีครับ..แล้วรีบหันหน้ากลับไปมองถนนเหมือนเดิม... รู้สึกมีกลิ่นทะแม่งๆ ครับเหมือนโดนหลอก
“หมายความว่าไง...” ถามมันออกมาเสียงห้วนๆ เริ่มจี๊ดแล้วครับ
“อะแฮ่ม..คือ..เราไปอยู่ ไปกินกับนายตั้งนานใช่ม่า แม่เราก็เลยอยากเลี้ยงข้าวตอบแทนนายอะ..อืม..นั้นหล่ะ” ไอคิมมันพูดออกมาเสียงดังๆ อย่างที่ทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังโกหก...
“จริงเหรอ...” ผมทำเสียงสูงๆใส่มัน อย่างไม่ค่อยเชื่อถือมันเท่าไหร่นัก
“เออ.เออๆ..เราโกหก..ความจริงเรายังไม่ได้บอกแม่เราด้วยซ้ำว่านายจะมาบ้านเรา...เราพึ่งบอกแม่เราหลังจากที่เราโทรบอกนายแล้วนั้นหล่ะ...ทำไงได้วะ...ก็อยากให้นายมาบ้านเรานี้หว่า..” ไอคิมมันพูดสารภาพออกมาน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจมากเลยครับ...ไม่รู้สึกผิดเลยสักนิดที่ทำให้ผมรีบจนตาลีตาเหลือก...
“ก็น่าจะบอกตั้งแต่แรกสิ....เราก็นึกว่ามีเรื่องอะไรรึเปล่า..กังวลแทบตาย...อย่าทำแบบนี้อีกนะคิม เราไม่ชอบ..” ผมพูดอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก..แม่มหลอกกูชัดๆ
“เออ... ขอโทษแล้วกัน...ก็ถ้าเราไม่บอกนายว่าแม่เราอยากเจออะ...นายจะยอมมาบ้านเราเหรอ...” ไอคิมมันพูดเสียงอ่อนลงมานิดนึง แค่นิดเดียวครับ
“แล้วรู้ได้ไงว่าเราจะไม่มา...” ผมพูดอย่างมีโมโห..พลางตวัดหางตามองมันที..เซ็งจริงๆเลยแม่ม ..กังวลแทบตายสิกู..สรุปว่ากูบ้าไปเองใช่ไหมเนี๊ยะ
“หึ..รู้ได้ไงงั้นเหรอ...นายกับเราคบกันมาตั้งนาน.....ทุกครั้งที่เรามาหานายหน่ะ...เราชวนนายมาบ้านเราตั้งหลายครั้ง...แต่นายก็ไม่เคยมาเลยซักครั้งเดียว อ้างนู้น อ้างนี้ตลอด...ขนาดบ้านเราเป็นทางเดียวกันกับมหาลัยนายนะเนี๊ยะ...แค่นี้พอจะทำให้รู้มะ ว่านายจะมาหรือไม่มาหน่ะ” ไอคิมมันพูดเหมือนน้อยใจครับ ..น้ำเสียงที่อ่อนๆตอนแรกเริ่มแข็งขึ้นมาอีกแล้วครับ
ผมมองหน้ามันอย่างโมโหครับควันออกหู วิ้วๆ เลยทีเดียว
“ถึงแล้ว...” ไอคิมมันตะคอกผมอะ
พอผมจอดรถที่หน้าบ้านหลังนึง ไอคิมมันก็เปิดประตูรถออกไป แล้วเดินไปเปิดประตูบ้านให้ผมอะครับ ในใจผมตอนนั้นอยาก ขับรถเลยไปจริงๆเลยครับ อยากประชดมันหน่ะ....แต่คิดว่าบอกผู้ใหญ่ไว้แล้วว่าจะมา พอมาถึงจะไม่เข้าไป...ก็จะดูน่าเกลียด ผมเลยต้องจำใจ ขับรถผ่านประตูหน้าบ้านมันเข้าไป..
จัดการจอดรถ ล๊อครถเรียบร้อย ผมก็เดินตามไอคิมมัน เข้าไปในบ้านแหละครับ...ก้มหน้าก้มตาเดิน เซ็งสุดๆเลยครับผมอะ...
“โอ๊ะ..อะไรอะ...” ตกใจครับ...เมื่ออยู่ๆ ไอคิมมันก็คว้าหมับเข้าที่ข้อมือผม แล้วดึงผมเข้าไปตรงมุม มืดๆ ก่อนที่จะเข้าไปในบ้านอะครับ
“คิม ไม่นะ..อือ” และก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ ไอคิมมันก็ฉกริมฝีปากวูบเข้าที่ริมฝีปากผมทันทีเลยครับ มันเอาลิ้นมันเข้ามานัวเนียกับลิ้นของผม รู้สึกอึ้งๆครับ ไม่คิดว่าไอคิมมันจะกล้าทำแบบนี้ที่บ้านของมันเอง...
ไอคิมมันจูบผมดูดดื่มมากมายจนผมตัวอ่อนไปหมด...ปากมันประกบปากผม มือมันก็โอบกอดไปตามแผ่นหลังผม พร้อมกับดึงตัวผมขึ้นขามันก็แทรกเข้ามาตรงหว่างขาผม..พร้อมกันนั้นมันก็ดันตัวผม จนหลังผมไปติดแหง๊กอยู่ตรงซอกตึก..และผมก็เผลอตัวยกแขนขึ้นโอบรอบลำคอมัน...ก็คนมันเคลิ้มอะทำไงได้..
จากนั้นไอคิมมันก็ถอนริมฝีปากออกจากปากผม มันลากลิ้นไปทั่วใบหน้าและลำคอผม มือมันก็ล้วงเข้าไปในเสื้อยืดบางๆที่ผมใส่อยู่...แล้วมันก็ลูบไล้ฝ่ามือไปตามแผ่นหลังของผม
“อือ..คิม..พะพอ ละแล้ว อือ” ผมพูดออกมาได้แค่นั้นครับ เมื่อไอคิมมันย้อนกลับมาจูบปากผมอีกครั้ง..มันเอาลิ้นมันเข้ามาเกี่ยวพันหยอกล้อกับลิ้นของผม..
“จุ๊บ..หายโกรธเรารึยัง...เรารักนายนะ..อย่าโกรธเราเลยนะ” ไอคิมมันถอนริมฝีปากออกจากปากผม จุ๊บเบาๆ แล้วพูดขอโทษผมเสียงหวาน...ไอโมก็ใจอ่อนยวบเลยแหละครับ…พยักหน้าหงึกๆ..อย่างอายๆ แล้วซบหน้าลงกับซอกคอมัน...
“เข้าบ้านได้แล้วหล่ะ...เด๋ว พ่อแม่พี่เรา จะสงสัยเอา...ปะ จุ๊บ” ไอคิมมันยังพูดเสียงหวานๆ กับผมอยู่ครับ พร้อมกับจุ๊บ ลงที่ปากผมอีกครั้งนึง มันขยับมือลงไปบีบที่ก้นผม..ผมก็หน้างอทันทีอะครับ..ชิไอบ้าไอลามก..
“ หึหึ...คิดถึง..ตรงนี้ของนายจัง...” ไอคิมมันทำเสียงหื่นๆ แล้วเอาฝ่ามือดันตรงก้นผมจนผมเด้งไปด้านหน้า และมันก็เด้งสะโพกมันเข้าหาผมเหมือนกัน..แล้วมันก็ขยับสะโพกถูไถกับช่วงล่วงผมอะครับ
“อือ...เราว่า...เราไม่พานายเข้าบ้านแหละ...เราพานายไปเอาดีกว่า..โอ้ย...” ฮึ่ม ไอชั่ว..ครับไอคิมมันยังพูดไม่ทันจบประโยค มันก็เจอกับ กำปั้นพิฆาตผมเข้าให้...ถึงกับทรุดฮวบไปกองอยู่กับพื้นกุมท้องไว้ อ้าปากร้องไม่มีเสียงกันเลยทีเดียว
“รู้จัก กาละเทศะบ้าง...ไอหื่น” พูดพลางเดินออกไปยืนรอมันตรงที่มันสว่างๆหน่อยอะครับ
ไอคิมมัน มองหน้าผมอย่างงอนๆ แล้วค่อยๆลุกขึ้น ลูบท้องตัวเองป่อยๆ..มันเดินเข้ามากอดคอผม...ผมก็พยายามดึงแขนมันออกจากคอผมอะครับ ..และผมก็ต้องหยุดครับ เมื่อมีผู้ชายคนนึง อายุ ราวๆ 25-26 เดินออกมา..จากข้างในบ้าน...ดูจากลักษณะท่าทางและหน้าตาที่เหมือนกับไอคิมมาก ผมคาดว่าน่าจะเป็นพี่ชายมัน
“อ้าว...เออ..อยู่นี้กันเอง....ทำไรกันอยู่วะ...ได้ยินเสียงรถตั้งนานแหละ..อือ..หวัดดีครับ” พี่คนนั้นพูดน้ำเสียงสดใสมากมายครับ แกยิ้มหน้าบานเลยทีเดียว...และแกก็รับไหว้ผมด้วยครับ
“โม นี่..พี่ กันต์ พี่ชายเราเอง..พี่ นี่แตงโม เพื่อนซี้ผม” ไอคิมมันพูดกับพี่มันน้ำเสียงห้วนๆครับ..เออ เนาะ ผมก็นึกว่ามันพูดแบบนี้กับผมคนเดียวซะอีก ...
“ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องแตงโม...ปะ ปะ...เข้าบ้านกันดีกว่า...พี่หิวแหละ...แม่ตั้งโต๊ะรอแล้วหล่ะ...ว่าแต่ทำไรกันอยู่วะ...ยังไม่ได้ตอบพี่เลย” พี่กันต์ พูดพลางเดินเข้ามาหาผมกับไอคิม แล้วแกก็เอามือมาโอบที่ไหล่ผมอะครับ...ซึ่งตอนที่เห็นพี่กันต์เดินออกมานั้น..ผมดึงแขนไอคิมออกจากคอผมได้สำเร็จพอดีอะครับ..และ.ผมก็หันไปยิ้มให้พี่แก ด้วยความจริงใจ...พี่กันต์ก็ยิ้มให้ผมอย่างพี่ชายใจดี..ปลื้มครับปลื้ม...
“ดูรถพี่อยู่อะ...โมเค้าเห็นรถพี่แต่งสวยดี” ไอคิมมันพูดโดยไม่หันหน้ามามองผมกับพี่กันต์เลยครับ โกหกได้เนียนมากเลยครับ น้ำเสียงนิ่งมากมาย พี่กันต์ยิ้มแล้วยักคิ้วให้ผมนิดนึง...พี่กันต์ดูเพินๆเหมือนไอคิมมากครับ...แต่พอมองดีๆ แล้ว คนละเรื่องกันเลย..ไอคิมจะแนว คุณชายอะ..เมื่อเทียบกับพี่กันต์นะหน้าตามันออกแขกๆผิวขาวจั๊วะ..พี่กันต์ ดูลุยๆ..และหน้าตาพี่กันต์ก็ออกแขกๆเหมือนกันครับ แต่คมกว่า ...ผิวออกเข้มๆ.หล่อมากแมนมากครับ..ไอคิมชิดซ้ายกระเด็นกระดอนเลย..เทียบพี่กันต์ไม่ติดฝุ่นเลยครับ..เหอๆ...พี่กันต์ตัวใหญ่หนากว่าไอคิมเยอะครับ ตอนนั้นนะหรืออาจจะเป็นเพราะว่าตอนนั้นไอคิมมัน ยังไม่เป็นหนุ่มเต็มที่ก็ไม่รู้นะ..ก็พึ่งอายุ 18-19 กันเองนี้ครับ..
และพี่กันต์ก็เดินพาผมเข้าไปในห้องทานข้าวครับ โดยมีไอคิมเดินนำหน้าไปก่อน..และที่นั้นผมก็ได้เจอกับสมาชิกคนอื่นๆในครอบครัว ไอโมใจเต้นตุ๊บๆครับ...กลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกทีเดียว
“ไปตามตัวมาให้..แล้วครับแม่...น้องแตงโมครับ นี่ คุณนาย...(ชื่อคุณแม่ครับ)แม่ของพวกพี่ครับ”ผมยกมือไหว้คุณแม่อย่างเขิลๆ และก็ขำพี่กันต์ด้วยครับ..และนี่คืออีกข้อของความต่างระหว่างพี่น้องสองคน พี่กันต์จะขี้เล่นอารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่ไอคิม..จะตรงกันข้าม
“นี่ น้อยๆหน่อยเถอะ พ่อกันต์..แหม๋ แนะนำซะ..ยังกะน้องเค้าเป็นเพื่อนเรางั้นแหละ” คุณแม่รับไหว้ผมแล้วยิ้มให้อย่างใจดี แล้วจึงหันไปค้อนลูกชายคนโตดังขวับเลยครับ..
“น่าแม่ก็...ใครแนะนำก็เหมือนกันแหละ..และ. นี้ คุณ...(ชื่อคุณพ่อครับ) พ่อพวกพี่อีกเหมือนกัน” ผมยกมือไหว้คุณพ่อบ้างอะครับ ส่งยิ้มพิมพ์ใจให้คุณพ่อด้วย...
คุณพ่อรับไหว้แต่ไม่พูดอะไรครับ..ถึงท่านไม่พูดแต่แววตาท่านก็ได้บอกผมอย่างชัดเจนว่าท่านเป็นคนใจดีพอควร...
“อ๋อ และนี้ ไม่แนะนำไม่ได้แล้ว...ภรรยาที่น่าร้าก ของพี่เองครับ...พี่บัว ครับผม..” ผมยิ้มให้พี่บัวแล้วยกมือไหว้พี่เค้า
“ดีจ้ะ...น้องแตงโม..เอ๋า มาช่วยบัวยกหน่อยสิค่ะกันต์” พี่บัวไม่ได้รับไหว้ผมครับ พี่เค้าแค่ผงกหัวยิ้มๆให้ผมเท่านั้นเอง
เนื่องด้วยตอนนี้ สองมือพี่เค้ามีของอยู่เต็มสองมือเลยทีเดียว...พอพี่บัวพูดจบพี่กันต์ก็รีบเดินเร็วๆไปช่วยเมียรักถือของมาวางบนโต๊ะทันทีครับ...ดูท่าแกจะรักเมียมากครับ....พี่บัวออกจะดูแม่บ้านแม่เรือนหน่อยๆครับ..กุลสตรีไทยมากมาย..ออกแนวสวยใส ไร้เดียงสา อะไรแบบนั้น
จากนั้นทุกคนก็ได้ประจำเก้าอี้เพื่อทานอาหารกันครับ...โดยผมนั่งติดกับคุณแม่ และไอคิมก็นั่งประกบผมอีกข้าง...ตอนแรกผมก็เกร็งๆอะนะ แต่ด้วยความเป็นกันเองของทุกคนในครอบครัว เลยทำให้ผมหายเกร็งไปเลย..คุณแม่เป็นคนน่ารักมากครับ...คุยสนุกมากเลยอะ หัวสมัยใหม่มากครับ...
พอพวกผมทานข้าวเสร็จก็ไปนั่งย่อยอาหารกันที่ห้องนั่งเล่น...ก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย...คุณพ่อคิมสนใจเรื่องพระเครื่องครับ ท่านสะสมพวกพระเครื่องอะ..พอไอคิมบอกพ่อว่าพ่อผมก็ชอบพระเครื่อง สะสมพระเครื่องเหมือนกันเท่านั้นแหละ เหมือนเข้าทางครับ..คุณพ่อถามผมใหญ่เลย
ผมก็ตอบได้เท่าที่ตอบอะครับ...และท่านก็หัวเราะขำผม...ที่ผมบอกว่าผมเคยแอบเอาพระเครื่องของพ่อไปห้อยคอ และเกือบทำหายโดยไม่รู้เลยว่า พระองค์นั้น มีราคาค่าเช่า..แพงหูฉี่เลยครับ พอท่านทราบว่าพ่อผมมีพระไรอยู่บ้างคร่าวๆนะ(เพราะผมไม่รู้ว่าองค์ไหนเป็นองค์ไหน) ท่านเลยบอกว่าอยากเจอพ่อผมจริงๆ จะได้แลกเปลี่ยนความรู้กัน ท่านว่างั้น…และไอคิมก็บอกว่ามันคุยกับพ่อผมแล้วพ่อผมก็อยากรู้จักพ่อผมเหมือนกัน แหม๋ หัวใสหัวเหม่งจริงๆเลยครับที่รักผม...
และผมก็คุยกับทุกคนเพลินครับ...เหมือนได้กลับบ้านไปอยู่ในครอบครัวตัวเองเลยอะ..แฮะ..และดูคุณแม่ของคิม จะเอ็นดูผมอยู่มากโขครับ...ท่านบอกว่าผมหน้าตาน่ารักอะ..ตาโต แล้วยังตาหวานอีก....(แอบเขิลนะเนี๊ยะเขียนไปเนี๊ยะ)โหย จะดีใจดีไหมอะ..ทำไมไม่ชมว่าผมหล่อหล่ะ ...เคืองคุณแม่ โป้งๆ..เลย
ไม่ใช่แค่หน้าตาน่ารัก นิสัยยังน่ารักอีก..คุณแม่ว่างั้น (โอ้ยอายปากหว่ะ)แบบว่าผมพูดอ้อนคุณแม่ ชมนั้นชมนี้คุณแม่ไม่ขาดปากอะครับ ออเซาะมากมาย …แฮะ ..กว่าจะรู้ตัวครับ พอมองดูนาฬิกา เกือบ 4 ทุ่มครับ ผมก็เลย ขอตัวกลับบ้าน...
“กลับทำไมอะ..นายนอนนี้ก็ได้หนิ...หรือว่ากังวลเรื่องเสื้อผ้า..เสื้อผ้าเรามีใช้ๆไปเถอะ” ไอคิมมันพูดขึ้นมาเสียงห้วนๆสไตร์มันอะครับ
“เปล่าหรอก..พรุ่งนี้เราต้องไปทำงานแต่เช้าหนะ...”ผมปฏิเสธไอคิมมันไปทันทีครับ
“อืม นั้นสิลูก โม มันดึกแล้วนะ ขับรถกลับคนเดียวอันตรายนะลูก นอนนี่แหละ..นะ” คุณแม่ พูดยิ้มๆอย่างใจดี
“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณแม่...ผมกลับดีกว่าครับ ไม่ได้บอกน้องๆที่บ้านไว้ด้วย...เอาไว้วันหน้าดีกว่านะครับ...ผมจะมาทานข้าวฝีมือคุณแม่ให้พุงกางไปเลยครับ...” ผมพูดพลางทำหน้าอ้อนๆ คุณแม่ด้วยครับ
“หึหึ..จ้า ...ก็ได้รับปากแม่แล้วนะ..เฮ้อ...แตงโมนี้น่ารักจริงๆเลยนะลูก...แม่อยากมีลูกหน้าตาน่ารัก นิสัยน่ารักแบบนี้บ้างจัง...ดูลูกแม่แต่ละคนสิ...ดูได้ซะที่ไหน...ยังกะองคุลีมาล..” คุณแม่ว่าลูกชายตัวเองซะงั้น แถมยังพูดชมผมซะผมตัวลอยหน้าแดง พูดอะไรไม่ออกเลยครับ ได้แต่ยิ้มอายๆ...
“งั้น..ให้ผมแต่งงานกับ โมซะเลยดีไหมครับแม่...นายโมจะได้เป็นลูกของแม่จริงๆไงครับ ดีไหม..แทนที่จะได้ลูกสะใภ้เป็นผู้หญิงก็เปลี่ยนเป็นผู้ชาย แทนคงไม่เป้นไรนะฮะ..ไหนๆ แม่ก็หลงรักนายแตงโมไปแล้วหนิ” ไอคิมมันพูดขึ้นมาหน้าตาเฉยครับ
ไม่ยิ้มไม่บึ้งหน้าตานิ่งมากมาย ปากมันพูด แต่ตามันอะดูหนังสือนิตยสารรถ ในมือไป...เหมือนไม่สนใจอะครับ…แต่ผมนี่สิครับ ได้ยินถึงกับสะดุ้งเสียวสันหลังวาบครับ...
“หึ...พูดไรของแกยะ...พ่อคูณ...หึ..แกหน่ะคงไม่เป็นไร..ก็น้องแตงโมเค้าน่ารักหนิ...แต่เค้าหน่ะจะเอาแกรึเปล่า หน้าแกหน่ะยังกะโจร..นิสัยเสียปากก็เสีย..ใครที่ไหนจะรักจะชอบแกยะ..แค่แตงโมยอมเป็นเพื่อนกับคนอย่างแกนี่ แม่ก็ว่าเหลือเชื่อมากพอแหละ....อย่าให้แม่พูดเลย..ขี้เกียจพูด..เนอะ แตงโม..หึ..ผู้หญิงดีๆสวยๆมีอีกถมถืดให้แตงโมเลือกเนอะลูก...ไม่เห็นมีความจำเป็นอะไรที่จะต้องมา..ยุ่งเกี่ยวกับคนอย่างเจ้าคิมมันเลย..นี่ลูกสาวเพื่อนๆแม่นะ..หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู นิสัยดีๆทั้งนั้นเลยลูก..แล้วแม่จะแนะนำให้แตงโมรู้จักวันหลังนะลูก...คิคิ..” คุณแม่พูดยืดยาว เผาไอคิมซะไหม้ไปทั้งตัวเลยครับ ส่วนตัวผมก็ได้แต่ยิ้มหน้าบาน
“ขอบคุณคร้าบ คุณแม่...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยคร้าบ...เอาไว้ผมจะมาคุยกับคุณแม่บ่อยๆนะครับ...อย่าลืม..ที่พูดนะครับคุณแม่” ผมเริ่มสนิทครับ เลยกล้าพูด...ก็คุณแม่อะชี้ทางให้กระรอกน้อยอย่างผมเองนี้ครับ คิคิ
พอผมพูดแบบนั้น คุณแม่กับ พี่บัว ก็หัวเราะชอบใจครับ...และพร้อมใจกันว่าผมอะท่าทางจะเจ้าชู้น่าดู...พูดเอาอกเอาใจคนเก่งแบบนี้คงเป็นขวัญใจสาวๆชัวร์ ไอโมก็ยิ้มรับหน้าบานครับ ส่วนไอคิมก็หน้าบึ้งมากมาย....คุณแม่ กับ พี่บัว เลยว่าไอคิมหน่ะ มันอิจฉาผม แต่ผมรู้ว่าไม่ใช่ครับ คิคิ มันกำลังหึงโผ้มมมมมม..เหอๆ..
และกว่าที่ผมจะขอตัวออกมาได้ก็นานโขอีกเหมือนกันครับ และผมก็รับปากคุณแม่ว่าจะมาคุยด้วยบ่อยๆ คุณแม่เหงาหน่ะครับ...สามีก็ทำงาน ลูกชายก็คนโตก็เหมือนกัน ลูกสะใภ้ก็ไปช่วยลูกชายดูแลบริษัท ลูกชายคนเล็ก ก็ไปเรียนซะไกล นานๆกลับกรุงเทพทีก็ไม่เคยโผล่หัวมาให้แม่เห็นหน้าเลยสักครั้ง ไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้..(รู้สึกผิดยังไงบอกไม่ถูกครับ).คุณแม่ก็ต้องอยู่บ้านกับคนรับใช้ เพียงลำพัง..จะพูดคุยอะไรกับคนรับใช้มากก็ไม่ได้ครับ....ยังไงก็ยังมีคำว่าบ่าวกับนายคั้นกลางอยู่....
“ไม่อยากนอนกับเราขนาดนั้นเลยหรอ” อยู่ๆไอคิมมันก็พูดขึ้นมาตอนที่มันเดินมาส่งผมที่รถอะครับ..
พอดีผมกับมันเดินมาถึงรถผมอะครับ ผมเลยหยุดแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าไอคิมมัน
“แล้วนายพูดจริงเหรอ..ที่พูดกับแม่เราหน่ะ...เรื่องลูกสาวเพื่อนแม่เราหน่ะ” ไอคิมมันยังตั้งคำถามกับผมไม่หยุดครับ
“บ้า...เราก็พูดไปงั้นแหละ...เรามีนายทั้งคน...ไม่คิดมีคนอื่นหรอก..” ผมพูดยิ้มๆอย่างอารมณ์ดี
“พูดจริงนะ...แล้วทำไมนายถึงไม่ยอมค้างบ้านเราอะ” ไอคิมมันทำเสียงอ้อนๆ คงอยากให้ผมเปลี่ยนใจ
“จริง...หึ..ก็ถ้าเราค้างบ้านนาย...นายก็ต้องฟัดเราสิใช่มะ...” ผมถามมันอย่างกระดากปาก
“แน่นอน...” ไอคิมมันพูดพลางเอื้อมมือมาจะจับมือผมอะครับ..แต่ผมขยับมือหนีมือมันซะก่อน ไอคิมทำตาขวางขึ้นมาทันทีเลยครับ
“เฮ้อ...คิม...นี้บ้านนายหน่ะ...เรา..ละอายใจเกินไปที่จะนอนบ้านนายอะ..ครอบครัวนายดีกับเรามากเลยนะ...ถ้าพ่อแม่พี่นาย รู้ว่า เรากับนาย...เป็นอะไรกัน ทุกคนจะรู้สึกยังไง...ทุกคนยังจะดีกับเราอยู่ไหม...นายอาจจะพูดว่านายไม่แคร์...แต่เราแคร์...” ผมพูดออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ...ผมละอายใจจริงๆนะ..ทุกคนดีกับผม...จนผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังหักหลังทุกคนอะ...
“คิดมากไปแล้ว..” ไอคิมมันมองผมอย่างเอื่อมๆ
“ก็ดีกว่า คิดน้อยอย่างนายหล่ะน่า...” ผมพูดตัดพ้อมันอย่างหมั่นไส้ เคยทุกข์ร้อนอะไรกับเค้าบ้างไหมนายหน่ะ...
ผมมองซ้ายมองขวา มองหน้ามองหลัง แล้วมองเข้าไปในตัวบ้าน ไม่น่าจะมีใครเห็นนะ...ผมขยับเข้าไปใกล้ไอคิมมัน แล้วจุ๊บแก้มมันเบาๆทีนึง แล้วขยับออก...
“เราไปก่อนนะ...บาย” ผมพูดขึ้นอย่างอายๆ แล้วเปิดประตูรถเข้าไปนั่งปิดประตูรถตามเบาๆ
‘ก๊อก ก๊อก’ ไอคิมมันเคาะกระจกรถผมอะครับ
“ว่าไง..” ผมเลื่อนกระจกลงแล้วยื่นหน้าไปถามมันยิ้มๆ
“นายไม่นอนบ้านเรา...งั้นเรา..ไปนอนบ้านนายนะ...” ไอคิมมันพูดพลางเอื้อมมือมาจับแก้มผม
“บ้าแหละ น่าเกลียด..พ่อแม่นายจะคิดไง..” ผมพูดเสียงดุขึ้นมานิดนึงครับ
“เราไม่สนอะ...ก็เราอยากนอนกับนายนี้นา..นะโม..” ไอคิมมันพูดเสียงอ้อนๆ..ก้มหน้าลงมาจนจมูกมันจะชนกับจมูกผมอยู่แล้วครับ
“งอแง ยังกะเด็กๆ...” ผมมองมันอย่างขำๆ..แล้ว เอาจมูกถูๆกับจมูกมัน.เออแฮะ. บทมันจะอ้อนมันก็อ้อนซะน่ารักเชียว…
“วันอื่นก็มี..เราไม่ได้หนีนายไปไหนซะหน่อย...วันนี้อยู่บ้านให้แม่นายชื่นใจหน่อยนะ...” พูดแล้วเอาปากจุ๊บเบาๆที่ปากไอคิมมัน
“ฝันถึงเราบ้างนะ” พูดเสร็จก็อายครับ รีบกดเลื่อนกระจกขึ้นทันทีทันใด
จากนั้นผมก็สตาร์ทรถแล้วเคลื่อนรถออกจากที่จอดรถบ้านไอคิมมัน...และไอคิมมันก็วิ่งไปเปิดประตูให้ผมทันทีเหมือนกัน...ก่อนที่รถผมจะเลี้ยวออกจากประตูบ้านไอคิมไปผมก็ส่งจูบ ให้มันด้วยครับ..ไอคิมมันยกมือขึ้นเกาท้ายทอยตัวเอง....ยิ้มให้ผมพลางทำหน้าอายๆ...ผมหล่ะขำแทบตาย...แล้วไอคิมมันก็ค่อยๆเลือนหายไปจากสายตาผมช้าๆ...รู้สึกใจหายเหมือนกันครับ...ผมอะอยากจะนอนซุกอกอุ่นๆของมันเหมือนกันนะ...แต่ผมต้องตัดใจครับ..เศร้าๆเหงาๆยังไงชอบกลแฮะ...ไม่เป็นไรหรอก...แค่ไม่กี่วันเอง ดีไม่ดี พรุ่งนี้มันอาจจะมานอนให้ผมกอดก็ได้..คิคิ
-
ตอนที่ 37
ตอนขับรถกลับบ้านผมใช้เวลาไม่นานครับ...พอถึงบ้านผมก็ลงไปเปิดประตูหน้าบ้านแล้วขับรถเข้าไปจอดในโรงจอดรถ....พอล๊อครถเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินตัวปลิวผิวปากวิ้วๆ เข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี...
ขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าบ้านไปนั้น บังเอิญ ตาผมมันเหลือบไปเห็น แสงสีแดงแว้บๆ..อยู่ตรงชิงช้าหน้าบ้าน ..โอ๊ะ.ใจหายวาบครับ ขนลุกซู่เลยที่เดียว...ด้วยหน้าบ้านผมตอนนี้ปิดไฟครับ มืดสนิทผมจึงไม่รู้ว่าตรงนั้นมีใครหรืออะไรอยู่รึเปล่า...
แสงสีแดงนั้นมันขยับไปขยับมาแว้บๆ ครับ เหมือน เหมือน เอ่อ...หิงห้อย ใช่ เหมือนหิงห้อย แต่หิงห้อยบ้านป้ามึงเหรอ ไอโมเป็นสีแดงแจ๋ เลย...ด้วยความสงสัยใคร่รู้...ถึงจะกลัว แต่ขาไอโมก็ก้าวถอยหลังออกมาแล้วค่อยๆ ย่องไปตรงที่ชิงช้าตั้งอยู่อย่างช้าๆ...
“ทำไรอะพี่...ท่าทางพิลึก” อะ กำ..จากย่องๆเมื่อกี้กลายเป็นเซ็งเลยครับ
“ไอห่ะ แมน..กูก็นึกว่าใคร แม่มเอ้ย..ตกใจหมดกู” ตกใจโดยใช่เหตุอีกแล้วครับไอโม ไอน้องบ้า.. มันมานั่งอัดบุหรี่เข้าปอด ดังซู๊ดๆ..อย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรเท่าไหร่ครับ
“ร้อนอะ...เลยมาตาก.ลมหน่อย..พี่ไปไหนมาเนี๊ยะ” ไอแมนมันพูดพลางพ่นควันสีขาวลอยละล่องออกจากปากและจมูก
“ไปกินข้าวบ้านไอคิมมา..มีอีกปะ..กูตัวดิ...” รู้สึกอยากสูบขึ้นมาเฉยๆครับ.เลยเอ่ยปากขอไอแมนมัน..พลางนั่งลงข้างมันนั้นหล่ะครับ
อาจจะเพราะวันนี้อากาศดีก็ได้มั้งครับ ไม่ร้อนจนเกินไปนัก..ลมพัดเย็นๆต้นไม้ที่บ้านผมดังวี๊ดวิ้ว เพราะดีครับ.ที่นี้เป็นหมู่บ้านจัดสรรเสียงรถที่ถนนใหญ่จึงไม่ดังมาจนถึงที่นี้..เงียบสงบมากๆเลยครับ..ผมซึ่งวันนี้ไปบ้านไอคิมมันมารู้สึกครึ้มอกครึ้มใจอารมณ์ดีมากมาย เลยอยากอัดมะเร็งเข้าปอดซักหน่อย...
“นึกยังไง อยากดูดบุหรี่” ไอแมนมันยื่นบุหรี่มาให้ผมตัว น้ำเสียงมันล้อเลียนผมเล็กๆ
“ไม่นึกไง ก็แค่อยากดูด” ผมพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี แล้วไอแมนมันก็กดไฟแช๊ค ต่อบุหรี่ให้ผม
“เฮ้อ...พรุ่งนี้ แคมป์ ก็จะเสร็จแล้วหว่ะ...ได้พักซะทีกู” ผมพูดพลางอัดบุหรี่เข้าปอด..รู้สึกปลอดโปร่งยังไงบอกไม่ถูกครับ
ความจริงผมก็เป็นหมดนั้นแหละครับ ตามประสาผู้ชาย โดยเฉพาะเด็กหออย่างผม..บุหรี่ กัญชา ยาม้า(ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยาบ้า) ยาอี ยาไอร์ ก็เคย แต่ก็แค่นั้นหล่ะครับ แค่ลอง..ผมไม่ติดหรอก..ก็แค่ลองครับลองเพื่อให้รู้ว่ามันเป็นยังไง
บุหรี่ เหล้า พ่อให้ผมลอง ลองตอนอยู่กับพ่ออะ กัญชานี่ เมื่อก่อนที่สวนยายผม น้ากิต ปลูกไว้ตั้งหลายต้นครับ...และน้ากิตนั้นแหละที่ให้ผมลอง..ยาบ้าลองตอนอยู่ ปวช.1 ลองกับไอวิทย์ and the gang …ส่วนอย่างอื่นไม่บอกครับว่าลองตอนไหน 555 ไม่ดีหรอกครับ เหอๆ..ผมรู้สึกว่าผมใช้ชิวิตคุ้มค่านะ...คิดดูขนาดผู้ชายผมยังได้ลองเลย อะ เกี่ยวกันไหม ฮ่าๆ...พอๆ เข้าเรื่องๆ
“ไปเที่ยวกันไหมพี่...” ไอแมนมันพูดขึ้นเสียงมันดูไม่ค่อยร่าเริงเท่าไหร่ครับ
“เป็นไรของมึงหว่ะ...ชวนเที่ยวแต่ทำไมเสียงหม่นหมองนักวะ...” ผมถามมันออกมาเบาๆ..พลางพ่นควันสีขาวออกจากจมูก และปาก
“เปล่า..แค่รู้สึกคว้างๆ...” ไอแมนมันสูดบุหรี่เข้าปอด เสียงดังซู๊ด...น้ำเสียงมันฟังดูเหงาๆ
“.หือ..เพราะ...” ผมตั้งคำถามกับมันเบาๆ พลางอ้าแขนทั้ง 2 ข้าง..ยื่นออกไปตามความยาวของพนักชิงช้าที่ผมกับไอแมนนั่งอยู่ ปากก้อคาบบุหรี่ไว้หล่ะครับ..ขานี่แผ่ออก 180 องศา กันเลยทีเดียว
“ตอนนี้ผมเรียน จบ แล้วอะพี่...แต่ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะได้เรียนที่ไหนเลย..กลัวสอบไม่ติดอะ..มันเลยรู้สึกเคว้งๆ..เหมือนคนไม่มีที่ไป ไม่มีที่อยู่ยังไงบอกไม่ถูก...” ไอแมน มันพูดพลางเงยหน้าขึ้น..เอาหัวมาหนุนแขนผมที่อ้า อ้าซ่าอยู่นั้น..
“อือ..เข้าใจหว่ะ...กูคงบอกมึงไม่ให้คิดมากคงไม่ได้...กูรู้ว่ามึงคงทำไม่ได้...เอาเป็นว่า..ทำใจให้สบายแล้วกัน...สอบไม่ติดก็ไม่เป็นไรนี้หว่า..มหาลัยเอกชนเยอะแยะ พ่อมึงรวย..เข้าที่ไหนก็ได้..หึหึ” ผมพูดเอามือไปตบบ่ามันเบาๆ..พลางคีบบุหรี่ออกจากปากไปเคาะขี้บุหรี่ออก
“หึ..พี่ก็พูดไป..ซู๊ด ฮู้..” มันส่งสายตาค้อนผมทีนึง ..(ตอนนี้เริ่มชินความมืดครับ เลยมองเห็น) พลางดูดบุหรี่ดังซู๊ดๆ
“ว่าแต่ที่มึง ชวนกูไปเที่ยวหน่ะ..มึงอยากไปไหนวะ..” ผมย้อนถามมันเบาๆ
“ไปเยี่ยมน้าไหม ที่เยอรมันกันไหมพี่...” ไอแมนมันพูดยังกะว่าเยอรมัน มันไปได้ง่ายๆยังงั้นแหละ..
“แหม๋ ไกลไป..ใกล้ๆ ก็พอมั้ง หึหึ” ผมพูดพลางหัวเราะแผ่วๆ...
“หึหึ..งั้น ไปดรีมเวิด์ล กันไหมพี่..” จากเยอรมันมาดรีมเวิด์ล อารมณ์ไหนวะ น้องกู..
“เออ..เข้าท่า..กูอยากไปเหมือนกันหว่ะ. ดีดี” เอาสิครับ เหอะ..บ้าไปกับน้องมันซะงั้นผม..แต่ก็ทำให้ผมรู้สึกคึกขึ้นมาเหมือนกันครับ
เคยไปเที่ยวสวนสนุกครั้งล่าสุดเมื่อนานมาแล้วครับ ตอน อยู่ ม.1 ม.2 นี้หล่ะ..จำไม่ได้ว่าตอนนั้น ไปแดนเนรมิตรหรือดรีมเวิด์ลจำไม่ได้อีกแล้วครับ
“ไปปล่อย แก่กันหน่อยก็ดีหว่ะ..ไม่ต้องค้างคืนอะไรด้วย..พวกมึงยังมีสอบอีกไม่ใช่เหรอวะ” ผมจำไม่ได้ครับ ว่าพวกมันจะสอบเข้าอะไรที่ไหนอีกนี่แหละผมจำไม่ได้อะ..ไอเก่งด้วยอะครับ
“อืม...พักสมองหน่อยก็ดี..เออ..พอดีเลย พรุ่งนี้พี่นัทบอกจะมา...ชวนมันไปด้วยกันดีกว่า...” ผมพูดออกมาอย่างนึกสนุก
“ก็ดีนะพี่..ชวนพวกพี่ปอด์นด้วยดีไหม..พี่ปอด์นจะกลับบ้านแล้วเหมือนกันอะ..” น้ำเสียงไอน้องแมนของผมสดใสขึ้นมาทันตาเลยครับ
“เออ..ก็ดี ไปกันหลายๆคน สนุกดี...นานๆได้ไปเล่นอะไรแบบนี้ทีก็ดีเหมือนกัน..” พูดพลางดูดมะเร็งเข้าปอดซู๊ดๆ
“เอาไว้ ค่อยคุยกันวันหลังแล้วกันวะ เรื่องนี้...กูง่วงแล้ว..กูไปนอนหล่ะ..” ผมพูดแล้วก็ลุกขึ้นยืน เอามือตบบ่าไอแมนมันแปะๆ..
“เออ...พี่ไปก่อนแล้วกัน..เดี๋ยวผมตามไป” ไอแมนมันพูดยิ้มๆ
“อือ..อย่านอนดึกมากแล้วกันมึง..เออ..พรุ่งนี้มึงไปพุทธมณฑลกับกูมะ..ว่างๆอยู่ไม่ใช่เหรอมึงหน่ะ” ผมหันหลังเดินไปจากมันแล้วครับ แต่พอนึกได้จึงหันหน้ากลับมาหามันอีกครั้ง
“อืม..ก็ได้..พี่ไปกี่โมงอะ...” ไอแมนมันถามผมกลับเบาๆ
“คงไปสายๆ หน่อยอะ....อ๋อ บอกไอเก่งมันด้วยนะ..กูยังไม่ได้บอกมันเลย ..” พูดเสร็จก็ตั้งท่าเดินหนีครับ
“อือ..ได้” ไอแมนมันพูดพลางโบกมือไล่ผม
ผมเอาตีนถีบที่หน้าแข้งมันที แล้วเดินหันหลังกลับเข้าบ้านไป..พอเข้าบ้านก็เอาก้นบุหรี่ไปทิ้งที่ถังขยะแล้ววิ่งเยาะๆขึ้นบันไดไป...อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็ใส่เสื้อผ้าแล้วกระโดดพุ๋ง ลงที่เตียง..พอเนื้อตัวสัมผัสกับที่นอนก็คิดถึงไอคิมสิครับ...ไม่มีคนให้กอดอะ..คิดถึงไออุ่นมันมากมายเลยครับ..จนต้องคว้าหมอนข้างมากอดไว้แน่น..กลิ่นหอมจางๆของไอคิมยังติดตามผ้าห่มหมอน และกระจายอยู่ทั่วเตียง..คิดถึงอะ..และผมก็รู้สึกถึงน้ำอะไรที่มันไหลอยู่ที่แก้ม ผมจึงค่อยๆยกมือขึ้นไปลูบๆดู อ๋า..ตายห่ะ ร้องไห้เฉยเลย..ชักจะไปกันใหญ่แล้วกู..นี่กูคิดถึงไอคิมมันขนาดนี้เลยเหรอวะเนี๊ยะ...
ตื๊ด ตี๊ด ตื๊ด....ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด
สะดุ้งเฮื้อกครับ กำลังด่าตัวเองอยู่เลยที่เหงาจนร้องไห้ออกมา...อยู่ๆเสียงทอสับก็ดังสนั่นขึ้นมาซะงั้น....ผมจึงยื่นมือไปหยิบทอสับบ้านที่วางอยู่ที่โต๊ะหัวเตียงมาถือไว้แล้วมุดหัวเข้าไปในผ้านวม เพื่อรับทอสับ..
“ฮาโหลครับ” ผมพูดออกมาเบาๆ พลางนึกแช่งชักหักกระดูกคนที่โทรมา..บ้าไม่รู้ไง กูกำลังเศร้า
*อืม..นอนยัง* เสียงห้วนๆที่คุ้นเคยที่ดังมาตามสายทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“ถ้านอน แล้วจะรับ ทอสับนายได้ไงเล่า ถามบ้าๆ..แล้วนี่โทรมาทำไมดึกดื่น..คนกำลังจะนอน” น้านปากไม่ตรงกับใจเอาซะเลยครับ ทั้งที่ในใจหน่ะคิดถึงเค้ามากมายเลยทีเดียว
*อ้าวปากดีจริงนะนายเนี๊ยะ..อยากให้นายอยู่ใกล้ๆเราตอนนี้จริงๆให้ตาย...* ไอคิมมันพูดพลางทำเสียงเจ้าเล่ห์มากมายครับ
“ทำไมอะ..ถ้าเราอยู่ใกล้แล้วจะทำไมเหรอ” ผมถามมันน้ำเสียงบ่งบอกว่าเริ่มจี๊ดครับ
*เราก็จะทำโทษ คนปากดีไง...เอาให้ร้องครางหงิงๆ ..ร้องเรียกชื่อเราไม่หยุดเลยทีเดียว * น้านครับมันไอคิม..พูดออกมาได้..ไอบ้า..ไอลามก
“ไอลามก ไอบ้า...ใครจะไปร้องเรียกชื่อนายหว่ะ..ฝันไปเถอะ...” ผมพูดออกมาอย่างงอนๆเคืองๆ ครับ อายด้วยแหละ..
และหลังจากนั้นผมกับมันก็ต่อล้อต่อเถียงกันทางโทรศัพท์นานมากเลยครับ ผมได้ยินเสียงไอคิมมันพูดจ้อยๆ มาตามสาย จนผมผลอยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ผมคุยทอสับกับไอคิมมันอยู่นั่นแหละครับ...
***********************
เช้าวันต่อมาไอโมตื่นสายนิดนึงครับ(ไม่นิดหรอกมากเลยแหละ) พอตื่นมาผมก็ได้สัมผัสกับ อะไรแข็งๆที่มันทิ่มๆอยู่ที่แก้มผม คิคิ(คิดลึกกันอะดิ) ..ผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นและก็ได้เห็นว่าไอเจ้าแข็งๆนั้นก็คือ..ทอสับนั้นเอง..(ทอสับบ้านผมตอนนั้นเป็นแบบไร้สายอะ) ผมจึงหยิบมันขึ้นมาทั้งที่สลำสลือนั้นแหละครับ แล้วเอาไปวางไว้ที่แป้น..เหลือบมองดูนาฬิกา.ก็ปรากฏว่าสายมากๆแล้ว ...
ผมจึงค่อยๆลุกขึ้น แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเซแซดๆ เข้าห้องน้ำไป...ใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำไม่นานครับ กระผมก็ออกมาแต่งตัว ..ก็กางเกงยีนส์เสื้อยืดตามปกตินั้นแหละครับ...ไม่ได้โก้หรูอะไรนักหนาหรอก...
แต่งตัวเสร็จก็เอากระเป๋าสะพายมาคล้องไหล่..แล้วเดินตุ๊บๆ ลงบันไดไปชั้นล่าง...และผมก็ได้มองทะลุประตูหน้าบ้านออกไปและเห็นว่าที่หน้าบ้านผมนั้น มีรถยนต์คันนึงจอดอยู่นอกจากรถผมอะนะ..รู้สึกดีใจ หัวใจเต้นตุ๊บๆเลยครับ...และผมก็เดินไปที่หน้าห้องนั่งเล่น แล้วเปิดประตูเข้าไป...เป็นไปอย่างที่คิดครับ ไอแมน นั่งอยู่ตรงนั้น ไอเก่ง กับไอเป้ยไปไหนไม่รู้... และ มีใครคนนึง ที่ผมคิดถึงมากมายก่ายกองนั่งอยู่ตรงนั้นด้วย...
“พี่นัทททททททท” ผมตะโกนออกมาอย่างดีใจกระเป๋าสะพายหลุดแปะลงที่พื้นแต่ผมก็ไม่สนใจที่จะเก็บ
ไอนัทมันยิ้มหวานให้ผมเลยทีเดียว...พร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้นด้วย แต่ผมไวกว่าครับ...ผมถลาเข้าไปหาไอนัทมันทันทีด้วยความคิดถึง..ไม่น่าเชื่อ ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆครับ..ผมรู้สึกเหมือนได้ของ ของผมคืนมาเลยอะ..ตอนไม่เห็นหน้ามันได้ยินแต่เสียง ผมก็พยายามหักห้ามใจไม่อ้อน...ให้มันมาหาผม….แต่พอเจอหน้าผมก็กลับอยากอ้อนมันขึ้นมาซะงั้น
“หึหึเป็นไงครับ ตาหวาน...คิดถึงพี่ไหมครับ...” ไอนัทมันพูดขึ้นมาเบาๆแล้วเอามือลูบๆที่หัวผม แฮะ คือผมดีใจมากไปหน่อยครับ เลยถลาเข้ามาหาไอนัทมัน แล้วกระโดดขึ้นไปนั่งคร่อมมันไว้แขนก็โอบกอดรอบคอมันไว้ด้วยครับ.ไอนัทเลยหมดสิทธิ์ลุกขึ้นหรือขัดขืนผมไปโดยปริยาย...โดยไม่อายไอแมนมันเลยซักนิดเดียว แฮะ
“คิดถึงสิ..คิดถึงมากด้วยอะ..ฮึก..ทำไมพี่ไม่มาหาผมเลยอะ ฮือ” และต่อมขี้อ้อนของผมก็ทำงานทันทีครับ..น้ำตาร่วงเผาะๆเลยทีเดียว ร้องไห้กระซิกกระซี้อยู่กับซอกคอไอนัทมัน(น้ำตาสั่งได้ครับไอโม)
“เอ่อ..เฮ้อ..พี่กู แม่ม...บ่อน้ำตาตื่นชิบหาย แถวบ้านเรียกออเซาะอะ...เชื่อเค้าเลย..รับไม่ได้ รับไม่ได้จริงๆ....เชิญอ้อนกันตามสบายเลยนะพี่...ผมไปแดกข้าวก่อนหล่ะ..เอาเลยพี่ไม่ต้องเกรงใจ ไปนะ” เสียงไอแมนแว่วๆเข้าหูครับ แต่ผมก็หาสนใจไม่...
และผมก็ได้ยินเสียงเปิดและปิดประตูห้องนั่งเล่นเบาๆ...พร้อมกับที่ไอนัทมันดึงหน้าผมออกจากซอกคอมัน และมันก็ก้มลงจูบปากผมทันที ตอนแรกกะขัดขืนเหมือนกันครับ...แต่ผมขยับไม่ได้ ไม่ใช่ว่าไอนัทมันจะกอดรัดผมจนขยับไม่ได้หรอกครับ แต่ใจผมมันไม่อยากขยับหนีเอง ผมจึงปล่อยให้ไอนัทมันจูบผมอยู่อย่างนั้น...ลืมนึกถึงใครบางคนไปถนัดใจ
“พี่คิดถึงตาหวานมากเลยนะครับ...คนดีของพี่” ไอนัทมันพูดเสียงหวานมากมายครับ. พร้อมกับกดริมฝีปากลงกับริมฝีปากผมอีกครั้ง..จูบมันหวานมากมายก่ายกอง มันจูบผมยังกับกลัวว่าจะทำให้ผมเจ็บงั้นแหละ...มันยังทะนุถนอมผมเหมือนเดิม..
“ฮือ..พี่บอกคิดถึงผม..แต่พี่..ฮึก..ก้อไม่ยอมมากหาผม...” ผมพูดอย่างงอนๆ น้อยใจมันมากมายก่ายกองเลยครับ พูดแล้วก็ดันๆ หน้ามันออกจากหน้าผมด้วย..
“อืม.หึ..ขอโทษครับผม..” แล้วไอนัทก็ก้มลงจุ๊บๆที่ปากผม..หน้ามันยิ้มๆอะครับ ...
มือมันข้างนึงยกขึ้นมาจับมือผมที่ดันๆหน้ามันอยู่...จับไว้แน่นเลยอะ มันจ้องตากับผม แววตามันออกเศร้าๆอีกแล้วครับ...แล้วมันก็ยกมือผมขึ้นไปคลี่นิ้วออกทีละนิ้วแล้วจูบไปตามนิ้วมือผม..และสุดท้ายก็จูบหนักๆที่ฝ่ามือของผม...ไอโม อึ้งครับ..พูดไม่ออก แต่รู้สึกหยิวๆยังไงบอกไม่ถูก...ส่วนมืออีกข้างของมันก็ลูบๆอยู่แถวๆสีข้างผม
“ทำงานช่วยอาจารย์ ที่คณะหน่ะครับ...ขอกอดให้ชื่นใจหน่อยนะครับนะ..คิดถึงตาหวาน จนจะขาดใจตายอยู่แล้วอะครับ..ขอหอมหน่อยนะ” ไอนัทพอมันจูบที่มือผมจนพอใจแล้ว..มันก็พูดขอผมเบาๆพลางเอาจมูกโด่งๆของมันกดลงเบาๆที่แก้มผม..
แล้วมันก็ซุกไซร้จมูกและริมฝีปากของมันไปทั่วใบหน้าและเลยลงมาที่ซอกคอผม..ตอนแรกมันก็กั๊กๆอะครับ แต่แล้วมันคงอดใจไม่อยู่จึงได้รุกผมซะขนาดนั้น..ไอโมก็เคลิ้มสิครับ..ทั้งๆที่ผมไม่น่าทำแบบนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ผมก็ทำมันไปจนได้...โดยไม่รู้สึกผิดอะไรเลย...รู้แต่ว่าคิดถึงอะ คิดถึงไอนัท..อยากอยู่ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นและคุ้นเคยนี้ให้นานที่สุด...(เอาอีกแล้วมารดำเข้าคลอบงำไอโมอีกแล้วครับ)
-
ตอนที่ 38
“พี่นัท...ผมต้องไปทำงานนะ..” ผมพูดขำๆ เมื่อไอนัทมันไม่มีทีท่าจะปล่อยผมซะที.. หลังจากที่มันจูบซุกไซร้ไปตามใบหน้าและลำคอผมจนหนำใจ มันก็เอาจมูกมันมาคลอเคลียอยู่กับแก้มผม แขนมันก็โอบกอดผมไว้แน่นพร้อมกับโยกตัวไปมา..มันนั่งอยู่แบบนี้ตั้งนานอะ ไม่ยอมพูดไม่ยอมจา เอาแต่สูดกลิ่นแก้มผมอยู่งั้นหล่ะ.. จนผมเริ่มจะทนไม่ไหวครับ...
“เหรอครับ...อืม..งั้น..พี่ไปด้วยนะ...” ไอนัทมันพูดอู้อี้อยู่กับแก้มผม..จักกะจี้อะ
“ไม่ดีมั้ง...พี่ขับรถมาเหนื่อยๆ นอน พักเถอะ..ตอนเย็นผมก็กลับ” ผมพูดพลางดึงตัวออกจากอ้อมกอดมันแล้วมองหน้ามันเขม็ง
“ไม่เหนื่อยหรอกครับ..เล็กน้อย..อีกอย่าง พี่มาหาตาหวานนะครับ ไม่ได้มานอน ปะ ไปทำงานกัน..” ไอนัทมันทำเสียงร่าเริงแล้วมันก็ดึงผมออกจากตัก
“ตามใจ อย่ามาบ่นทีหลังแล้วกัน” ผมพูดอย่างหมั่นไส้มัน พลางพยุงตัวลุกออกจากตักไอนัทมันด้วย
“พี่เคยบ่นให้ตาหวานได้ยินด้วยเหรอครับ” ไอนัทมันพูดแล้วมองหน้าผมยิ้มๆหลังจากที่มันลุกขึ้นยืนเรียบร้อยแล้ว..
“อ้าว พูดงี้..แสดงว่าเคยบ่น..แต่ลับหลังผมใช่มะ..โห..ยังงี้ขี้นินทานะเนี๊ยะ” ผมต่อว่ามันอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่นัก กำกำปั้นชกเบาๆที่ท้องมันอย่างหยอกล้อ
“..หึหึ..ไม่ได้นินทา..เค้าเรียกพูดให้เพื่อนฟังครับ..” ไอนัทมันพูดพลางหัวเราะหึหึ..แล้วมันก็คว้าคอผมไปกอดไว้แล้วดันตัวผมให้เดินไปด้วยกันกับมัน...
“หึ..พูดซะดูดี..พูดให้เพื่อนฟัง..เหอะ มันก็คือนินทา เราดีๆ นี่เองหล่ะว้า” ผมพูดน้ำเสียงเคืองๆ บ่นกระปอดกระแปด.แต่ก็ยอมก้าวเดินไปกับมัน
“หึหึ..” ไอนัทมันหัวเราะหึหึ ฟังดูสยองไงชอบกล มันเอามือที่เกาะอยู่ที่คอผม มาดันหน้าผมให้หันไปทางมันแล้วมันก็กดปากลงจุ๊บกับปากผมที.. แล้วมันก้อยิ้มหน้าบานใส่ผม...ผมก็ได้แต่ยิ้มแบบเอื่อมๆให้มันเท่านั้นหล่ะครับ..ทำอะไรได้อีกหล่ะ..เหอๆ..พอเดินไปถึงหน้าประตูที่กระเป๋าสะพายผมวางอยู่ไอนัทมันก็ก้มลงหยิบ แล้วมันก็เอาไปถือไว้ จากนั้นผมก็จัดการเปิดประตูห้องนั่งเล่นออกไปหล่ะครับ..สายแหละจะได้ไปทำงานกันซะที
พอออกมาจากห้องนั่งเล่นผมก้อมองหาเด็กๆ หล่ะครับ ไม่เห็นใครอะ เลยสอดส่ายสายตาเข้าไปในห้องกินข้าว ก็เจอไอแมนกับไอเก่งนั่งเอกขเนก กินผลไม้กันอยู่อะครับ สงสัยคงกินข้าวกันอิ่มเรียบร้อย…ผมกับไอนัทเลยเดินเข้าไปหาพวกมันกัน
“ออเซาะ กันพอแล้วใช่มะ..จะได้ไปกันซะที หิวจะตายชัก” ไอน้องปากเสียของผมมันพูดขึ้นเสียงดัง หน้าตามู่ทู่มากมายลูบท้องตัวเองป่อยๆ
“เออ..ปากดีนักนะมึง..ไหนเมื่อกี้บอกจะมาแดกข้าวงะ..ทำไมไม่แดกซะหล่ะ” ผมเอามือกอดอกกระดิกตีนมองมันอย่างเคืองๆ
“จะให้แดกอะไรหล่ะ...ไอเป้ยไม่รู้มันงอนอะไรผม..ไม่ทำอะไรให้แดกเลยเนี๊ยะ...ออกไปไหนก็ไม่รู้ตั้งกะเช้า..” ไอแมนมันพูดเสียงอ่อยๆ ครับ มันคงจะเริ่มเห็นแหละว่าผมกำลังจะอาละวาด
“อ้าว....เฮ้ย...พี่มึงทั้งคนเนี๊ยะ ไม่คิดจะใส่ใจถามมันเลยใช่มะว่ามันจะหายหัวไปไหน..” ผมพูดออกมาเสียงดังอย่างมีน้ำโห..แล้วมองหน้าไอแมนกับไอเก่งมันสลับกัน...
“ใครจะกล้าถามหล่ะ...หน้าบูดยังกะตูด..ขนาดพี่นัทยังไม่กล้าเลย..จริงไหมพี่” ไอแมนมันพูดพลางพยักเพยิกไปทางไอนัท....มือมันที่ตอนแรกหยิบองุ่นเข้าปากเป็นระวิงตอนนี้มันเอามือมาวางไว้บนตักทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม…
“ทำหน้าเหมือนกับ..ตา เอ่อ โม..ตอนนี้หล่ะครับ” ไอนัทมันพูดยิ้มๆ น้ำเสียงขบขันมากมาย..
ผมก็เลยทำตาเขียวใส่มันซะ.แต่มันก็หาสนใจไม่..ยังยิ้มหน้าบานให้ผมอยู่เช่นเคย...มันอยู่กับผมจนชินกับท่าทางโมโหโทโสของผมแล้วหล่ะครับ
“เอ่อ..พี่ครับ..เป้ยเค้าไปหาเพื่อนหน่ะครับ..ฝากบอกพี่ด้วยว่าไม่ต้องห่วง...เย็นๆกลับ..”ไอเก่งมันพูดขึ้นเสียงนิ่งๆ ไม่ใช่เฉพาะเสียงหรอกครับที่นิ่งหน้ามันก็นิ่งด้วย..มองผมกับไอนัทเขม็งเลย
“เอ่อ..เหรอ..ก็ดี..ที่มีคนรู้..”ผมพูดขึ้นมาอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี..เริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศแปลกๆที่อยู่รอบๆตัวแล้วครับ..(พึ่งรู้ตัวอะคิดดู) และเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมาแล้วครับตอนนี้......ไอเก่งกับไอนัทมองหน้ากันเขม็งเลยอะ.เหมือนหยั่งเชิงกันยังไงบอกไม่ถูก..ผมก็มองคนนั้นทีคนนี้ที..ไอแมนนี่งงแดกครับ..ไอแมนมันมองสบตาผมแววตามันกำลังถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น..ผมก้อเลยส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบให้กับมัน..ไอแมนถอนหายใจเฮือกครับ.
“อืม..พี่นัท..นี่เก่งนะ...เก่งนี่พี่นัท..”ผมแนะนำพวกมันให้รู้จักกันเบาๆอย่างต้องการทำลายบรรยากาศอึมครึมที่กำลังเกิดขึ้น
“หวัดดีครับ..พี่นัท...” ไอเก่งมันถอนหายใจเฮือก แล้วยกมือขึ้นหวัดดีไอนัท
“อือ…ยินดีที่ได้รู้จัก” ไอนัทมันรับไหว้ไอเก่งพลางพูดขึ้นมาเบาๆดูมั่นอกมั่นใจยังไงชอบกล..
“ไป..กันเถอะ พี่ผมหิว..” ไอแมนมันพูดขึ้นเสียงดังฟังชัด แล้วมันก็ก้าวขาออกจากห้องกินข้าวเป็นคนแรก แถมเอามือกำองุ่นไปทั้งพวง และไอเก่งก็เป็นคนที่ 2 มันเดินออกไปพร้อมหน้านิ่งๆของมัน....และก็เหลือผมกับไอนัทที่ดูท่ามันแล้วจะไม่ยอมขยับง่ายๆ
“เด็กนี่เป็นใคร..มองหน้าพี่แปลกๆ..อย่าบอกนะว่า..” ไอนัทมันพูดพลางมองผมตาละห้อย..แววตาหม่นหมองขึ้นมาซะงั้น
“เปล่าหรอก..ไม่มีอะไร..ไอเก่งเป็นเด็กที่น้ากิต อุปการะอยู่..” ผมพูดแล้วส่งยิ้มจริงใจให้มันสุดๆ..
“เหรอครับ...ความจริง..ถึงเป็นมากกว่านี้...พี่ก็ไม่มีสิทธิ์ จะไปว่าอะไรตาหวานได้อีกแล้วหล่ะครับ...” ไอนัทมันพูดน้ำเสียงหวิวๆ..เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอผมเลยอะ...
“พี่นัท..อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม...ผมรักพี่นะ..รักพี่ที่สุดเลยด้วย..ทำไมพี่จะไม่มีสิทธิ์หล่ะ” ผมพูดและมองไอนัทมันตาละห้อย
“ตาหวาน..อย่าทำหน้าแบบนี้สิครับ..”ไอนัทมันก้มหน้าลงจุ๊บแก้มผม พลางเอาแขนมาโอบกอดผมไว้
“โอเคครับ..พี่จะไม่พูดแบบนี้อีกแล้ว..สบายใจได้แล้วนะ..หือ” มันเอาปากจุ๊บเบาๆที่ปากผม..อย่างที่ทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังปลอบผม.มันกอดผมแน่นแล้วโยกตัวไปมา
“ไปกันได้แล้วครับปะ...พี่หิวมากเลย...” ไอนัทมันพูดแล้วเปลี่ยนจากโอบกอดแผ่นหลังผม เป็นเอาแขนมาล๊อคคอผมแล้วบังคับให้ผมเดินออกไปพร้อมกัน
พอออกจากบ้านไอนัทมันก็จัดการล๊อกบ้านให้อย่างเรียบร้อยแล้วเดินมากอดคอผมอีกทีจากนั้นผมกับมันก็เดินไปที่หน้าบ้านด้วยกัน
“เอารถผมไปดีกว่าพี่นัท..รถพี่อะให้มันพักบ้าง” ผมพูดขึ้นมาเบาๆ..ขณะไอนัทมันกอดคอผมเดินไปที่รถมัน
“ก้อได้ครับ..งั้นให้พี่เอารถมาเก็บก่อนนะ..”มันพูดแล้วเดินไปเปิดประตูรถแล้วขับเข้ามาจอดที่โรงจอดรถบ้านผม..
พอมันจอดเรียบร้อยมันก็เดินตามผมกับพวกน้องๆ ไปที่รถ…มันยื่นมือมาขอกุญแจรถจากมือผม
“ผมขับเองดีกว่า...นั่งหลับไปเลยก็ได้นะพี่หน่ะ..หึ” ผมพูดแล้วยักคิ้วให้มันที แล้วเปิดประตูรถไปประจำที่คนขับ
ไอนัทยักไหล่ทีแล้วเดินอ้อมหน้ารถไปเปิดประตูอีกด้าน โดยมีไอเก่งเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง ส่วนไอแมนมันไปยืนรอผมอยู่ที่ประตูหน้าบ้าน...คอยปิดประตูหน่ะ..พอผมขับรถเคลื่อนออกนอกบ้านแล้วไอแมนก็จัดการล๊อกประตูหน้าบ้านจากนั้นตัวมันก็เดินมาเปิดประตูรถเข้ามานั่ง ผมจึงค่อยๆเหยียบคั่นเร่งอีกครั้ง...
ในระหว่างที่นั่งอยู่ในรถกันนั้น ไอแมนกับไอนัทก็คุย ถามนู้นถามนี้กันโดยมีผมคอยสอดแทรกเป็นพักๆ...
“เฮ้ย แมน..มึง..จำไอชายได้ไหมวะ..รุ่นกูอะ มันเรียนช่างเดียวกับมึงนะมึงน่าจะรู้จัก” จำไม่ได้ครับว่าคุยเรื่องอะไรกัน ไอนัทมันถึงได้ถามหาคนรู้จักมันซะงั้น
“อ๋อ..พี่ชาย รู้จัก...เออ....ไอเก่งมึงก็น่าจะรู้จักนะใช่มะ..ถ้าจำไม่ผิดพี่เค้าอยู่หมู่บ้านเดียวกับมึงนี่หว่า” ไอแมนมันพยักหน้ารับคำไอนัท..พลางหันไปถามไอเก่ง
“อือ...พี่กูเอง..ลูกลุงกู” ไอเก่งมันพูดขึ้นมาบ้างหลังจากที่มันนั่งนิ่งเป็นสากกะเบืออยู่ตั้งนาน
“เฮ้ย..จริงเหรอ..เดี๋ยวนะ..กูนึกก่อน เอ่อ หรือว่ามึงจะเป็นบักหำน้อย ..น้องไอชายมันคนนั้นวะ..” ไอนัทมันพูดขึ้นมายิ้มๆครับ ปฏิกิริยาที่มีต่อไอเก่งเปลี่ยนไปเลยครับ
“โหยพี่..พูดซะเสียเลย...หึ..หึ. ผมอะจำพี่ได้..ตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้วหล่ะ..” ไอเก่งมันพูดขึ้นยิ้มๆ...
“แต่ผมไม่กล้าทักอะ..กลัวหน้าแตก.” พอไอเก่งมันพูดแบบนี้ผมก็หัวเราะสิครับ..ผมคิดว่าที่ไอเก่งมันจ้องไอนัทหน่ะ...พื่อให้แน่ใจมากกว่าว่าใช่ไอนัทเพื่อนพี่มันรึเปล่า..แม่ม กูหล่ะหลงตัวเองอยู่ตั้งนาน
“ก็ใครจะไปจำได้วะ..เมื่อก่อนตัวเท่าลูกหมา..โตขนาดนี้แล้วเหรอวะเนี๊ยะ” ไอนัทมันพูดพลางหัวเราะ ดูสิครับ คำพูดคำจามันยังกะมันแก่กว่าเค้าซัก 10 ไม่ใช่ 4 ปีงั้นแหละ และบรรยากาศในรถก็เต็มไปด้วยความครึกครื้นครับ โลกมันกลมครับ..ที่ไอนัทมันถามหาพี่ชายอะ..เพราะมันไม่ได้ข่าวเพื่อนคนนี้ของมันเลย ตั้งแต่จบ ปวส... พี่ชายกับไอนัทเคยเรียนมัธยมต้นที่เดียวกันครับ..
พอจบ ม.ต้น ก็สอบติด ปวช.คนละที่ แต่ก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ จะว่าไปผมก็รู้จักพี่ชายนะ...เคยมาหาไอนัทที่ห้องบ่อยๆ..อยู่ในแก๊งเดียวกันกับที่ กรู ใส่ผมตอนเจอกับไอนัทมันครั้งแรกนั้นแหละครับ หุหุ....ไม่ใช่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวหรอกครับ สำหรับคำว่าโลกกลม หรือจะเรียก ลิขิตจากสวรรค์ก็ได้ หุหุ..ที่ทำให้พวกผมทุกคนได้รู้จักกัน..(ลิเกโคตร)
กว่าที่ผมจะขับรถถึงพุทธมณฑลก้อ.เกือบเที่ยงครับ ผมก็เลยแวะ หาไรกินแถวๆนั้นซะก่อน ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ก็อาหารตามสั่งข้างทางอะแหละ...กินอิ่มแล้ว พวกผมจึงเดินทางกันต่อ...และผมก็ได้รับโทรศัพท์จากน้ากิต แกบอกกับผมว่าตอนเย็น แกจะขนคนงานมาแล้วนะ..แคมป์เสร็จรึยัง...ผมก็บอกแกว่าเสร็จแล้วมาได้เลย...ทั้งๆที่ตัวเองยังไม่ถึงแคมป์เลยด้วยซ้ำ.....
พอถึงที่ทำงาน ก็เห็นว่า แคมป์จะเสร็จ แล้วครับ เหลืออีกไม่กี่ห้อง...ผมก็สั่งงานไปหล่ะ ส่วนไอพวกคุณชายทั้ง 3 มันก็นั่งคุยกันไปในออฟฟิศนู้นหล่ะครับ เป็นตู้คอนเทรนเนอร์ หน่ะ(เค้าเรียกงี้ปะวะ ไม่รู้สิ ผมเรียกแต่ออฟฟิศ หึหึ)..ย้ายมาจากพัทยาตั้งแต่วันแรกที่ผมมาสร้างแคมป์แล้วครับ...พวกมันเปิดแอร์เย็นฉ่ำสบายใจเฉิบ เลยครับ...
พอผมสั่งงานเสร็จ ก็เดินเข้าออฟฟิศ ไปนั่งคุยกับพวกมัน โดยนั่งติดกับหน้าต่างครับ เพื่อจะได้มองเห็นคนงานทำงานด้วย..และไอน้องชั่วผมมันก็ควักไพ่ ออกมาวาง..ของชอบหนิครับ และพวกผมก้อเล่นไพ่กัน จนลืมโลกเลยครับ...ผมกับไอนัทเข้าขากันดีเป็นพิเศษครับ คิคิ...หลอกแดกตังค์น้องเหอๆ.....อยากได้ตัวไหน ก็ส่งซิกให้มันทิ้งให้ จนไอแมน มันฉุนครับ มันเลยย้ายมานั่งคั้นผมกับไอนัท..และไอเก่งก็มองผมกับไอนัทเป็นระยะๆ มันพยายามสบตากับผมอยู่ตลอดเวลา แต่ผมอะไม่กล้าสบตากับมันหรอกครับ...เฮ้อ...
และในระหว่างที่ผมเล่นไพ่อยู่นั้นไอคิมมันก็โทรมาหาผมครับ..มันก็บอกกับผมว่าคืนนี้มันคง ไม่ได้มาบ้านผม..รู้สึกโกรธมันเล็กๆครับ..มันบอกว่าแม่มันขอให้มันช่วยขับรถให้หน่อย แม่มันมีงานเลี้ยงคืนนี้...ผมก็ไม่รู้จะว่าไงได้อะครับ..จะต่อว่ามันก็ไม่ได้ซะด้วยสิ..นั้นแม่มันนะ นานๆแม่มันจะได้เห็นหน้ามันที...ท่านก็อยากให้มันทำนั้นทำนี้ให้ อยู่ให้ท่านเห็นหน้านานๆเป็นธรรมดา...รู้สึกหงุดหงิดเล็กๆครับไอโม..แต่คงทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้หรอกครับ..หึ และผมก็ไม่ได้บอกมันด้วยว่าไอนัทมา..ก็เรื่องไรจะบอกหล่ะ....
จนบ่ายๆครับ..พวกอุปกรณ์สำนักงานเล็กๆน้อยจากพัทยาก็มาถึง พร้อมกับพวกเสมียนในออฟฟิศ..พวกสาวๆนั้นหล่ะครับ..พวกผมจึงช่วยสาวๆขนของเข้าออฟฟิศ คนงานยังไม่มาหน่ะครับ...และพวกคนงานของผมที่สร้างแคมป์ก็มีแค่ 10 คนเอง..ถ้าจะให้มาช่วยขนของพวกนี้ก็กลัวแคมป์จะไม่เสร็จ พวกผมก็เลยต้องช่วยๆ กันยก ช่วยกันจัด...
สาวๆ พวกนี้ไม่ได้พักที่แคมป์หรอกครับ..ผมได้ไปจัดหาห้องเช่าไว้ให้แล้วเรียบร้อย....พอจัดออฟฟิศเสร็จ สาวๆ ก็ขอตัวไปห้องเช่าหล่ะครับ..เอาของไปเก็บกันหน่ะ...
และผมก็ให้ไอแมนนั้นแหละครับขับรถไปส่งสาวๆเค้าด้วย...4 คนอะครับสาวๆเหล่านั้น...เด็กปั้นผมทั้งนั้นครับ..พวกนี้เป็นงานกันหมดแล้ว ถ้าทำงานเก่งๆผมจะเอาไปไว้ที่ออฟฟิศบริษัท..พวกเค้าเลยสร้างผลงานกันใหญ่ขยันขันแข็งกันน่าดู...เหอๆ...
เพราะว่าอย่างน้อยไปทำงานที่ออฟฟิศบริษัท พวกเธอจะได้ไม่ต้องเร่ร่อนไปตามไซต์งานหน่ะครับ...พวกเสมียนของผมนี้ จบ ปวส.ปริญญาตรีทั้งนั้นนะครับ..ที่ผมรับเฉพาะคนจบสูงๆเพราะผมต้องการฝึกงานแล้วให้ทำงานประจำกับผมเลยหน่ะครับ...ที่ให้เร่ร่อนไปกับไซต์งานก็เพื่อให้พวกเธอได้เห็นว่าพวกผมทำงานกันยังไง...ลำบากกันซะบ้าง...พนักงานของผมจึงค่อนข้างที่จะทนและลุยครับ..ทุกวันนี้บางคนยังทำงานอยู่ที่บริษัทผมเลยนะครับ. อ้าวนอกเรื่องอีกแหละ..
และเย็นนั้นน้ากิตก็ขนคนงานกว่า 60 คน มาที่แคมป์ครับ..พอคนงานมาถึงพวกเค้าก็จัดการไปเลือกห้องกันหล่ะครับ..แคมป์เสร็จพอดี..ต่อไฟต่อน้ำให้แล้วเรียบร้อย..แล้วน้ากิตก็เรียกพวกผมเข้าประชุมกันในออฟฟิศ..ก็ทุกคนนั้นแหละครับ ทั้งเสมียน และพวกโฟร์แมน..เพราะพรุ่งนี้น้ากิตจะเริ่มงานแล้ว.อีกวัน 2 วัน จะขนคนงานจากชะอำครึ่งนึงมาไว้ทีนี้ด้วย...งานที่ชะอำเหลือน้อยแล้วเหลือก้แค่ งานฉาบงานเก็บเล้กๆ น้อย คนงานแค่ 10 กว่าคนก็น่าจะเสร็จทันส่ง...และนี้คือสิ่งที่ผมรอคอยครับ..
“โม..ขอบใจมากไอหลานรัก..งานเสร็จได้เพราะโมแท้ๆเลย..พักยาวเลยนะ..ไปเที่ยวให้สบายใจเลย..ต่อไปโมก้อไม่ต้องทำงานหนักอะไรแล้วหล่ะ...พวกนี้เป็นงานกันหมดทุกคนละ..ใช่ไหมจุ๋ม หรือว่าต้องให้คุณโมเค้าคอย..ชี้นิ้วอยู่อีก” น้ากิตบอกผมพลางหันไปพยักเพยิดกับจุ๋ม เสมียนคู่ใจผมนั้นเอง
“แหม๋..ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกค่ะ...พวกเราทำได้ค่ะ..” จุ๋มพูดพลางทำหน้างอนๆ...
“เออ ก็ลองทำไม่ได้ดูสิ..จะให้อยู่ไซต์งานแบบนี้ไปตลอด ไม่ต้องไปอยู่หรอกออฟฟิศใหญ่หน่ะ” น้ากิตพูดทำหน้าดุๆ..จุ๋มและเพื่อนๆก็ได้แต่ทำหน้าจ๋อยๆหล่ะครับ
ผมก็ได้แต่หัวเราะอย่างสบายใจรู้สึกปลอดโปร่งจริงๆนะ..เฮ้อ...จะพักร้อนให้ชุ่มปอดเลยกู...
****************
ต่อให้ละคร้าบ..
คิคิ..มะกี้อ่านรีฯ เสร็จ..โทรหาไอคิมด่วนๆ(แบบว่าจะถามตั้งกะมะวานแต่ลืม)
ไอโม...โหลๆ คิม..
ไอคิม...ว่าไง มีไร...โทรมาทำไมทำงานอยู่..(ไอโมเศร้า)
ไอโม....คิม นายว่าเราสาวแตกมะ(และไอโมก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังลั่นจากไอคุณคิม)
ไอคิม....ฮ่าๆ..อะไรเนี๊ยะ ใครไปสะกิดต่อมอะไรอีกหล่ะ
ไอโม....มีคนว่าเราอะ ว่าเราสาวแตกดังเปรี๊ยะๆเลย คิมว่าเราสาวแตกไหม..(ทำเสียงอ่อยๆด้วยครับ)
ไอคิม....หึ หึ ใคร ใคร มันว่าเมียเราหว่ะ..หึหึ (ไอชั่ว แล้วมึงหัวเราะทำปะมึงเหรอ)
ไอโม....หัวเราะทำไมวะ ซีเรียสนะ(เสียงดังขึ้นมานิด)
ไอคิม...ซีเรียสด้วยเหรอ อืม ไม่หรอก นายก็คือไอแตงโมจอมซ่าส์คนเดิมนั้นหล่ะ ตอนแรกเป้นไงตอนนี้ก็เป็นงั้น แค่ อืม ขี้อ้อน มากกว่าเดิม 100 เท่า บ่น้ำตาตื่นโคตรๆเท่านั้นเอง นี่ นี่ๆ อย่าพึ่ง โกรธ แต่แบบนี้เราก็ชอบน้า น่ารักดีออก หึหึ อะ แค่นี้นะ ทำงานก่อน บาย
แล้วไอคุณคิมมันก็วางสายครับ เลยไม่รู้เลยตกลงแตกสาวจริงอะปล่าว ซีเรียส จริงๆ อืมๆๆๆ หึหึ..ขอบคุณที่ชี้แนะไอโมครับ หุหุ....
โมร้ากกกกกกกกกกทู้กคนคร้าบบบบบบ^_^ ยิ้มหวานปานจะหยด
(http://i199.photobucket.com/albums/aa225/n_a_e_w/text/kapook_20242.gif)
-
:impress: :impress: :impress:
พี่คิมจะแนะนำลูกสะใภ้ให้แม่รู้จักเหรอครับ
แล้วแม่พี่คิมนิสัยเป็นไงอะครับใจดีป่าวครับอิอิ
เป็นห่วงพี่โมจัง กลัวแม่สามีไม่ปลื้ม อะครับ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับผมอ่านทันเพื่อนๆซะที อิอิ
ชอบมากเลยครับผม ติดตามตลอดอะครับ
รู้สึกว่าที่บอร์ดอื่นก็เอาเรื่องนี้ลงอะครับ
เลยติดตามมาตลอดอะครับผม
-
:o8: อยากเกิดเป็นพี่โมจังมีแต่คนลุมรัก :-[ :-[ :-[
-
พี่นัทยังน่ารักเหมือนเดิมเลย คริคริ (เพิ่งมีบทบาท หลังจากหายไปนานจัง) :m4:
นายคิมก็ยังหื่น คงเส้น คงวา เหมือนเดิม (ทุกที่ และทุกสถานการณ์) :m10:
โมก็ยังขี้อ้อน + บ่อน้ำตาตื้น มั่กๆ (แต่รู้สึกเด๋วนี้ ความหื่นเริ่มแตะระดับนายคิมแล้วหล่ะ หุหุ :m12: :m10:
มาต่ออีกเร็วๆนะจ๊ะ แน๋ว จ๋า :m9:
-
นานๆ เข้ามาที กว่าจะตามอ่านทัน ตาลายเลยครับ o2 คุณคิมกับคุณโม เป็นคู่ที่น่ารักจริง ๆ แล้วมาต่ออีกนะครับ :bye2:
-
...........เข้ามาดูโมโมสาวแตก......... :m11: :m11:
ป.ล. พี่นัทยังน่ารักเหมือนเดิมเลย........... :m1: :m1:
-
อยากดูโมสาวแตกเหมียนกัลลลลลลล :m11:
-
จะกลัวไปใยถ้าไม่ได้ทำ
o3 o3 o3
-
งานยุ่งโคตรๆ นั่งทำงานไปแอบมาอ่านตอนว่างไป กว่าจะจบ 3 ตอน ล่อเข้าไปตั้งแต่เช้ายันเย็นเลย
แต่แอบสงสารพี่นัทจิงเลย (ถึงรู้ว่าจะลงเอยกับเป้ยก็เหอะน่ะ)
-
มาให้กำลังใจ แน๊ว..คนโพส :m1: :m1: :m1:
และก้อมาให้กะลังใจ โม คนเขียน :m3: :m3: :m3:
o13 o13 o13
-
เย้ คิดถึงพี่นัท :m1:
ตาคิมก็หื่นได้ใจ
โม สาวแตกกกกกกกกกกกกกกกกกก :try2:
ไม่ได้อ่านแป๊ปเดียว เป็นไปได้ขนาดนี้เลยหรอ
-
สาวแตกซะงั้นอ่า,,
รอมาต่อนะ ชอบคู่นี้อีกคู่จัง
-
ยังไม่มาต่ออีกหรอ :m11: ดันรอ :m14: รอ .................... :m10:
-
หุหุ รอตอนต่อปายยยยย :m4: :m4:
-
:m1: พี่โมกับพี่คิมยังน่ารักเสมอเลยอะ
รออ่านตอนต่อไปนะครับ...
รักพี่แน๋วคนโพสต์
รักพี่โมคนแต่งคับ อิอิ
-
รออ่านต่อ น๊า o15
-
เข้ามาให้กำลังใจคนโพสกะคนเขียน
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
แล้วก็ชะแว๊บออกไป :3130:
-
ตอนที่ 39
กว่าจะประชุมกันเสร็จ กว่าจะดูแลคนงานเข้าแคมป์ให้เรียบร้อยก็ปาเข้าไปเกือบๆ จะ 3 ทุ่มได้มั้งครับ หิวโคตรๆ ข้าวก็ยังไม่ได้กินกัน....และพอทุกอย่างเรียบร้อย...น้ากิตก็พาพวกผมไปเลี้ยงข้าวหล่ะครับ..ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่า จะไปกินที่ร้าน ซีฟู๊ดอะไรซักอย่างแถวๆแม่น้ำเจ้าพระยา....
สวาปามกันอย่างบ้าคลั่ง ครับ พวกผม หิวจนตาลายเห็นช้างตัวเท่ามดเห็นมดตัวเท่าช้างกันเลยทีเดียว.....ลืมใครบางคนไปถนัดเลยครับ..เหอๆ คนผู้นั้นคือ ติ้งต่อง ติ้งต่อง ..เจ้าเป้ยนั้นเอง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ.......และ น้ากิตที่น่าร้ากก็มอมเหล้าไอนัทของผม ซะเป๋เลยครับเดินเซแซดๆ..กันเลยทีเดียวมันหน่ะ..เป็นภาระของผมที่ต้องแบกมันขึ้นรถกลับบ้านครับ
น้ากิตผู้มีพระคุณล้นหัวของกระผม ก็เมาปลิ้น ยิ่งกว่าหมาเหมือนกันครับ..ฉะนั้นรถน้ากิตเลยให้ไอแมนไปจัดการขับ..โดยให้น้ากิตนอนที่เบาะหลังเป็นคุณผู้ชาย ส่วนรถผม ผมก็จัดการให้ไอนัทไปนอนที่เบาะหลังเหมือนกัน ตอนแรกกะให้ไอเก่งไปนั่งรถกับไอแมนครับ ไอแมนมันยังไม่คล่องทางใน กทม.ซักเท่าไหร่...เลยอยากให้ไอเก่งไปนั่งเป็นเพื่อนให้อุ่นใจ..
แต่ไอเก่งมันไม่ยอมครับ มันจะนั่งรถผมอะ..มันบอกว่าอยากคุยกับผมด้วย...ผมก็เออออ กับมันไปหล่ะครับ..พอเอาไอนัทไปนอนที่เบาะหลังจัดท่านอนให้มันนอนอย่างสบายอารมณ์แล้ว..ผมก้อประจำที่คนขับและที่นั่งข้างๆผมก็คือไอเก่ง...และพอทุกอย่างเรียบร้อยไอโมก็ค่อยๆขับรถออกจากลานจอดรถของทางร้านหล่ะครับ...
ระหว่างขับรถผมก็มองกระจกส่องหลังเพื่อดูไอนัทมันเป็นระยะๆ ครับ กลัวมันดิ้นตกเบาะคอหักตายเอา...
“พี่ครับ...พี่นัท..เป็นแฟนเก่าพี่..ที่พี่คิมพูดถึงใช่มะ..” อยู่ๆไอเก่งมันก็พูดขึ้นมา..มันคงอัดอั้นอยากจะถามผมมาทั้งวัน
“อืม...” ผมรับคำมันเบาๆ..พลางเหลือบตามองที่กระจกส่องหลัง
“ถ้าพี่คิมไม่..เอ่อ...” ไอเก่งมันทำเสียงอึกๆอักๆ เหมือนกับไม่กล้าพูดอะ
“ปล้ำพี่..งั้นใช่มะ” ผมต่อให้มันน้ำเสียงนิ่งๆ แต่ในใจเจ็บจี๊ดๆครับ
“ครับ..ถ้า..พี่คิมไม่ปล้ำพี่..พี่กับพี่นัท ก็คงไม่เลิกกัน” ไอเก่งมันถามผมเบาๆ นั่งก้มหน้านิ่ง
“อือ..ใช่..พี่อาจจะไม่ได้รู้จักกับเก่ง...และป่านนี้พี่คงเรียนอยู่ที่ ขอนแก่นนู้นหล่ะ” ผมพูดน้ำเสียงร่าเริง แต่ในใจกำลังร้องไห้ นึกถึงเรื่องนี้ทีไร..มันรู้สึกหนักๆอึ้งๆยังไงบอกไม่ถูก..
“อือ นั้นสินะครับ...พี่” ไอเก่งมันพูดเสียงเบาหวิวเลยทีเดียว…
“หือ..อะไร”ผมหันหน้าไปมองมันแว้บนึง แล้วกลับไปจ้องที่ถนนเหมือนเดิม
“พี่ยังรัก พี่นัทอยู่รึเปล่า” น้ำเสียงมันยังเบาหวิวเหมือนเดิม
“อือ....รักอยู่..และก็รักมากด้วย” ผมตอบออกมาอย่างมั่นอกมั่นใจ..ก็รักอะ
“พี่คิมหล่ะ...” ผมเริ่มอยากรู้แล้วครับว่ามันจะรู้ไปเพื่ออะไร
“รัก” คำเดียวสั้นๆแต่มั่นใจ
“พี่รักทั้งสองคนงั้นเหรอ” ไอเก่งมันทำเสียงร้าวรานใจมากมาย ..ผมจึงหันหน้าไปมองมันอีกครั้งยิ้มให้มันนิดนึง
“อือ..พี่รักทั้งสองคน...ถามทำไมเหรอ” ผมตอบและถามมันไปพร้อมๆกัน
“พี่ทำได้ไงอะ..แล้วผมหล่ะพี่..พี่รู้สึกยังไงกับผมอะ...ในใจพี่มีผมอยู่บ้างไหม...”ไอเก่งตอนนี้มันหันมาจ้องหน้าผมเขม็งเลยครับ...แต่ผมก็หันไปมองมันมากไม่ได้ครับ..แทนที่จะได้กลับบ้าน คงได้กลับบ้านเก่ากันก่อน..ผมจึงได้แต่ยิ้มบางๆ ตามองจ้องไปเบื้องหน้านิ่งๆ
“ก็รักไง..” ผมตอบมันยิ้มๆ
“หา..อะไรนะ...” ไอเก่งมันทำเสียงไม่เชื่อครับ...เสียงสูงปี๊ดเลยทีเดียว
“รัก..พี่รักเก่ง...เฮ้อ..พี่อะรักทุกคนนั้นแหละ...รักแบบไหน รักมากรักน้อย..ไปคิดกันเอาเอง...” ผมพูดอย่างขำๆ...ก็มันเป็นแบบนั้นจริงๆนี่นา..
“อะไรของพี่เนี๊ยะ...” ไอเก่งมันยังสงสัยไม่เลิกครับ
“ก็อยากให้พี่พูดไม่ใช่เหรอว่ารู้สึกยังไงกับเก่ง...พูดแล้วไง..ทำไม....ดูไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยเหรอ..” ผมยังอารมณ์ดีครับ
“ผมหล่ะไม่เข้าใจพี่จริงๆเลย..” มันพูดดูท่าแล้วยังมึนๆกับคำพูดของผมอยู่..เฮ้อ มันเข้าใจยากตรงไหนเนี๊ยะ กูหล่ะอยากรู้จริงๆ
“ไม่ต้องเข้าใจแบบนี้หล่ะดีแล้ว...” ไอโมพูดไปยิ้มไปหล่ะครับ
“..ถึงจะรักแบบไหน ยังไง มากเท่าไหร่..มันจะสำคัญอะไรนักหนา...มันก็รักเหมือนกัน...แค่นั้นยังไม่พออีกเหรอ...” ผมบอกไอเก่งมันไปอย่างที่ใจคิด...สำคัญอะไรนักหนาวะ...แค่รักก็น่าจะพอแล้วนะยังอยากจะได้อะไรกันอีก..
“หึ..รักพี่นี่....มันต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยเหรอเนี๊ยะ” ไอเก่งมันพูดแล้วเอนตัวลงนอนราบกับพนักผิง..น้ำเสียงดูเหนื่อยอย่างที่มันว่านั้นหล่ะครับ
“เหนื่อยนัก ก็ไม่ต้องรัก..พี่ก็เป็นของพี่แบบนี้หล่ะ..รับได้ก็รับ...รับไม่ได้ก็ไปจากพี่ได้ทุกเมื่อ...พี่ไม่ได้ไปบังคับเก่งให้มารักพี่ซะหน่อย..และอีกอย่างถามใจตัวเองซะก่อน...แน่ใจเหรอว่าเก่งรักพี่แบบที่เก่งคิดว่าใช่จริงๆหน่ะ..บางทีเก่งอาจจะรักพี่ในแบบเดียวกับที่พี่รักเก่งก็ได้...” ผมพูดยืดยาว..อธิบายความรู้สึกนึกคิดของผมออกไปอย่างตรงไปตรงมา
“ไม่รู้..มึน..” ไอเก่งมันพูดพลางโบกมือไปมาเป็นสัญญาณให้ผมหยุดพูด ผมหันกลับไปมองหน้ามันแล้วส่ายหัวด้วยความขำกับท่าทางเหนื่อยหน่ายของไอเก่งมัน..เก่งเอ้ย...เองนี้มันเข้าใจง่ายจริงๆเลยหว่ะ...ลองกูพูดแบบนี้กับไอคิมมันบ้างมีหวังโดนมันลงโทษเป็นแน่แท้...ก็เพราะไอคิมกับมึงมันรักกูคนละแบบไงหล่ะ..เข้าใจไหม...
แล้วจากนั้นผมก็อารมณ์ดีมากมาย พูดแหย่ ไอเก่งมันไปตลอดทางกลับบ้านหล่ะครับ...จากที่ตอนแรกมันทำท่าไม่อยากจะพูดกับผม แหย่ไปแหย่มามันก็กลับมาหัวเราะร่าเหมือนเดิม...ผมกับมันเป็นได้แค่พี่น้องกันเท่านั้นหล่ะครับ..เป็นอย่างอื่นคงไม่ได้หรอก...
กว่าจะถึงบ้านก็ใช้เวลาขับรถเกือบๆชั่วโมงครับ..พอขับรถเข้ามาจอดในบ้านเรียบร้อย โดยมีรถน้ากิตที่ไอแมนมันขับ...ตามมาติดๆ ผมกับไอเก่งก็ช่วยกันพยุงไอนัทลงจากรถหล่ะครับ...
“ไปไหนมา..ทำไมกลับดึก...” เสียงแว้ดๆห้วนๆที่ดังขึ้นทำให้ผมที่ตอนนี้หิ้วปีกไอนัทอยู่คนละข้างกับไอเก่ง ต้องหันไปมองมันอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก
“ก็ไปทำงานนั้นหล่ะ...แล้วก็ไปเลี้ยงกันนิดหน่อย..ไปช่วยไอแมนพยุงน้ากิต หน่อยปะ” ผมพยายามระงับไออาการจี๊ดๆ ที่มีต่อไอเป้ยมันลง...
“ไม่..อยากทิ้งเราให้อยู่บ้านคนเดียวทำไม...” ไอเป้ยมันทำหน้างอๆ แล้วสะบัดก้นหันหลังเตรียมเดินเข้าบ้านอะครับ ดูมัน ฮึ่มๆ
“อย่างี่เง่า.. ไปพยุงน้ากิต..เดี๋ยวนี้..อย่าให้ต้องบอกซ้ำนะ” ผมพูดเสียงหนักๆเน้นๆ อย่างโกรธจัด
“ฮึก..ฮือ..” ไอเป้ยมันหยุดเดินแล้วค่อยๆหันหน้ามาหาผมน้ำตานองหน้าเลยฮะมัน..
“น้องเป้ยยยย ร้อง ห้าย ทามมายยยย...ม่ายอาว อย่าร้องน้า” ไอนัทมันพูดยานครางแล้วพยายามที่จะเดินไปหาไอเป้ย
แต่ก็นะสภาพอย่างมันเนี๊ยะ พูดได้ผมก็ว่าบุญหัวมันแล้วนะ...ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าด้วยความสมเพช แล้วจึงค่อยๆพามันเดินผ่านไอเป้ย เข้าไปในบ้าน..ตอนนั้นรู้สึกเซ็ง กับความงี่เง่า ของไอเป้ยมากเลยครับ..ไม่เข้าใจว่ามันเป็นบ้าอะไร..ทั้งๆที่ตอนเช้าที่เค้าไปทำงานกันหน่ะ มันก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนแท้ๆ ไม่มีใครเค้าห้ามไม่ให้มันไปที่ทำงานด้วยซะหน่อย...แล้วจะมาน้อยใจทำบ้าอะไร..
“เก่ง..ไปช่วย ไอแมนพยุงน้ากิตปะ..พี่นัทเดี๋ยวพี่จัดการเอง..”ผมพูดพลางค่อยๆวางไอนัทให้มันนอนลงที่โซฟายาวในห้องนั่งเล่นอะครับ
ไอเก่งพยักหน้าหงึกหงัก แล้วเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น..ส่วนตัวผมก็จัดการขยับแขนขาไอนัทให้มันนอนได้สบายหน่อยกะว่าคืนนี้จะให้มันกับน้ากิตนอนในห้องนั่งเล่นกันนี้หล่ะ..ขี้เกียจแบกขึ้นข้างบนหนักโคตร..
พอจัดท่านอนให้มันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อไอนัท มันหล่ะครับ..จะได้เช็ดตัวมันหน่ะ ไอนัท แม่ม มันจะนอนนิ่งๆให้ผมช่วยถอดเสื้อให้มันไม่ได้รึไงก็ไม่รู้..ดิ้นชิบหายเลย...
กว่าที่ผมจะไล่ปล้ำปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตที่มันใส่อยู่ได้หมดทุกเม็ด..ไอแมนกับไอเก่งก็ค่อยๆพยุงน้ากิตตามเข้ามาพอดี ...และก็มีไอเป้ยเดินน้ำตานองหน้าตามหลังพวกมันมา..ในมือไอเป้ยมีกะละมังใส่น้ำพร้อมผ้าขนนู๋ผืนเล็กๆมาด้วย...
ไอเป้ยมันค่อยๆเดินตัวลีบเข้ามาหาผมพร้อมกับยื่นผ้าขนนู๋กับกะละมังให้ผม..ผมก็รับมาเงียบๆ ไม่มองหน้าไม่ขอบใจ ไม่พูดอะไรกับมันเลย..และผมก็ได้ยินเสียงมันสะอื้นเบาๆ แต่ผมก็หาสนใจไม่..อยากงี่เง่าเองช่วยไม่ได้...(ไม่ดูตัวเองเลยให้ตาย)
ไอเป้ยมันยังจ้องมองผมอยู่ครับ..หางตาผมเหลือบไปเห็นมันหน่ะ...ผมจึงแกล้งปลดกระดุมและรูดซิบกางเกงยีนส์ไอนัทต่อหน้าต่อตาไอเป้ยมันเลย...
“ว้าย..” ไอเป้ยมันร้องออกมาอย่างตกใจ.. หันหลังขวับเลยทีเดียวครับ..และผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าซอยยิกๆออกไปจากห้องนั่งเล่น..ผมแอบยิ้มนิดๆอย่างสะใจที่ได้แกล้งคนงี่เง่า(ไม่ดูตัวเองเลย)
“พี่ก็..ไปแกล้งมัน..” ไอแมนมันพูดออกมาอย่างเอื่อมๆ
“เรื่องของกู..” ผมพูดเสียงนิ่งๆ อย่างบ่งบอกอารมณ์
“ไอพี่นัท..มึงนี่ก็..จะอยู่นิ่งๆมันจะตายไงวะ..” ผมตวาดไอนัทที่ตอนนี้นอนดิ้นไปดิ้นมาเอามือจับนั้นดึงนี่ผมอยู่นั้นหล่ะ..จนผมรู้สึกรำคาญอะ...แล้วนี้กูจะถอดกางเกงมันได้ไหมนี้...
“อะไรว้า..ว่าได้แม้กระทั้งคนเมา..เฮ้อ..” เสียงไอแมนยังเล็ดรอดมาเข้าหูผมอยู่ครับ
“หุบปากไปเลยมึง..เช็ดตัวให้น้ากิตได้แล้ว...” ผมพูดพลางหยิบหมอนอิงที่อยู่ใกล้ๆมือขว้างไปที่ไอแมนมันสุดแรงด้วยความโกรธ..แต่มันรับได้ครับเซ็งเลย
“ดุ ชิบหาย..ไอเก่ง มึงช่วยไปเอาน้ำใส่กะมังมาให้กูหน่อยปะ..กูจะถอดเสื้อผ้าน้ากิตเอง” ไอน้องชั่วมันยังบ่นมาให้ผมได้ยินอยู่ครับ จากนั้นผมก็ไม่สนใจพวกมันแล้วครับ...รีบลงมือดึงกางเกงยีนส์ออกจากสะโพกไอนัทมัน..แต่ทำยังไงก็ทำไม่ได้ครับ..ไอนัทมันพยุงตัวลุกขึ้น เอื้อมมือมาจับแขนผมแล้วดึงผมเข้าไปหามัน
“โอ๊ะ อะไรวะ..เฮ้ย..ปล่อยกู” ผมร้องเอ๊ะอะพยายามดันตัวออกจากอ้อมกอดของไอนัทมัน.. ด้วยตอนนั้นผมมัวแต่สาละวนอยู่กับการถอดกางเกงไอนัทมันอยู่ผมจึงไม่ทันระวังตัวอะครับ ผมจึงถลาเข้าไปซุกอยู่กับอกไอนัทมัน...ผมดึงมือมันออก..ขามันก็รัด ผมดึงขาออกแขนมันก็กอด...ผมรู้สึกว่ามือมันยั่วะเยี้ยะ ยังกะหนวดปลาหมึกอะ...ยิ่งผมดึงออกมันก็ยิ่งมากขึ้น และรัดผมแน่นมากขึ้นอะ...
“ตาหวานนน เคดเถิงจางเลยคร้าบบ...เอื้อก..มาห้ายจูบ หน่อยเสะมา.” ไอนัทมันพูดพร่ำเพ้อเจ้อบ้าบออะไรก็ไม่รู้ครับ..
แล้วมันก็พลิกตัวจนผมไปอยู่ด้านล่างมันซะงั้นและมันก็ซุกหน้าลงมาซุกไซร้ไปตามใบหน้า และซอกคอผม ปากมันพยายามที่จะจูบปากผมอะ แต่ผมขยับหลบทัน อะ ...ชั่ว ตกลงมึงเมาจริงหรือแกล้งทำวะ แม่ม..
“ไอแมน..ชะช่วย กูด้วย..โอ้ย..หนักชิบหายปล่อยกู ไอนัททททท” ผมร้องโวยวายพลางพยายามดันไอนัทมันออกจากตัวผม..
“ยุ่งอยู่..ช่วยตัวเองไปก่อนแล้วกัน..”เอ่อ ฟังมันสิครับ..ฟังน้องชั่วผมมันพูดสิ...ฮือ..ไอน้องชั่ว
“แมน..จะไม่ช่วยจริงๆเหรอวะ..พี่โมกะลังโดนพี่นัทปล้ำอยู่นะ” เออ..ใช่ๆ ไอเก่งช่วยกูด้วย อย่ามัวแต่พูด..
“เออ...รู้แล้ว..ปล่อยไว้งั้นหล่ะ…กูอยากเห็นคนร้องไห้ หึหึ” อะดูมันสิครับ ดูมันพูดสิ
“อืม..ดีเหมือนกันหว่ะ..โดนซะบ้างกูหล่ะหมั่นไส้..อยากให้พี่คิม มาเห็นจริงๆให้ตาย หึหึ” หา..ไอเก่ง ไอแมนมึงๆๆ..จำไว้..ผมหันหน้าไปมองพวกมันอย่างอาฆาตสุดๆ..
มันสองตัว ก็มองผมอย่างสะใจมากมายเหมือนกัน ฮึยยยโกรธธธธ..แล้วพวกมันก้อช่วยกันเก็บกะละมัง เก็บผ้าแล้วเดินออกไปจากห้อง...
“เชิญ..ตามสบายนะพี่โม...น้ากิตอะ..เมาหลับไปแล้ว..ไม่ต้องกลัวจะมีใครมาเห็นเข้าหรอก พวกผมไปนอนหล่ะนะ..555555” หา ไอน้องชั่ว ไอแมนกับไอเก่งมันหัวเราะประสานเสียงกัน แล้วมันก็ดึงประตูให้ปิดลง แถมยังล๊อกด้วยอ้า..ฮือ..
ผมเปลี่ยนสายตาไปมองน้ากิต หวังเป็นที่พึ่งสุดท้าย แต่ดูท่าความหวังจะริบหรี่เต็มทน และที่ผมเห็นคือ น้ากิตที่นอนอยู่โซฟายาวอีกตัวกำลังนอนหลับกรนดังคร๊อกๆ ..ฮือ..
“โอ้ย..ไอนัทไอชั่ว..กูเจ็บปล่อยกู..” ผมเผลอตัวผ่อนแรงที่ผลักหน้าอกไอนัทมันอยู่แว้บเดียวครับ
ไอนัทมันก็จับข้อมือทั้ง 2 ข้างของผมไปรวบไว้แล้วเอาไปขึงไว้บนหัวผม...แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาหาผมอย่างช้าๆมันจ้องตากะผมเขม็ง..มันยิ้มให้ผมด้วยอะ...อะ..ไอนัท..ไอชั่วมึงไม่ได้เมา...มึงหลอกกู...ไอ้เลวววววววว...
-
ตอนที่ 40
“พี่นัท ...ผมเจ็บ....” ไอที่ด่ามันในใจไปเมื่อกี้นี้เป็นอันต้องเก็บไว้ในซอกหลืบของสมองครับ ตอนนี้ขออ้อนก่อน เอาตัวรอดฮะ
“หึ..กลัวเหรอครับ..” ไอนัทมันก้มหน้าลงมาจนริมฝีปากมันมาคลอเคลียอยู่ที่แก้มผม และมันก็พูดเบาๆลมหายใจร้อนๆระอยู่กับใบหน้าผม
“อือ...” ผมพยักหน้าน้อยๆทำหน้าอ้อนมันสุดฤทธิ์..
“ไม่เห็นมีไรน่ากลัวเลย..” ไอนัทมันพูดเสียงหวาน แล้วกดริมฝีปากลงกับปากผม ไอโมใจหายวาบ..อธิบายไม่ถูกนะจะหาว่าหลายใจก็ได้ครับ ตอนนั้นความรู้สึกผิดกับความรู้สึกสุข มันตีกันวุ่นวายไปหมด..
“อือ..” ผมครางออกมาเบาๆ เมื่อไอนัทมันสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากผม.. พร้อมกับมือที่ว่างอยู่อีกข้างของมัน..ได้เข้ามาลูบไล้ที่สะโพกผม ไอนัทมันขยับมือเลื้อยเข้าไปในกางเกงยีนส์ตัวใหญ่ของผม และมันก็ได้สัมผัสเข้ากับก้นหวานๆผ่านกางเกงในตัวบาง..มันออกแรงดันน้อยๆ ให้สะโพกผมกับมันแนบแน่นกันมากขึ้น…ณ ตอนนั้นเนื้อตัวของผมกับไอนัทสัมผัสแนบแน่นกันไปทุกส่วน..
ไอนัทมันจูบผมเหมือนกับมันจะสูบเอาวิญญาณของผมไปอยู่ในตัวมันยังไงยังงั้น..มือมันที่เค้นคลึงอยู่กับสะโพกผมก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ..
“อือ..ฮา..ไม่เอานะ..อือ” ผมพูดเสียงเป็นกระซิบ เมื่อไอนัทมันเบี่ยงตัวมันกับผมให้มาอยู่ในท่านอนตะแคง..มันดันตัวผมให้ไปติดแน่นอยู่กับพนักโซฟา..ผมจึงไม่มีสามารถขยับเขยื้อนตัวได้เลยและมันก็ปล่อยข้อมือผมให้เป็นอิสระ
“ให้พี่..ได้ทำอะไรตามใจพี่บ้างเถอะนะครับ..ตาหวาน..พี่จะไม่ทำมากกว่านี้นะ..นะครับ..ได้ไหม” ไอนัทมันทำเสียงอ้อนๆ แล้วมันก็กดริมฝีปากลงกับริมฝีปากผมอีกครั้ง..
ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากริมฝีปากผมในขณะนั้น...รู้สึกโล่งอกมากมายที่ไอนัทมันพูดออกมาแบบนั้น..ผมเชื่อว่ามันจะหยุดเมื่อรู้สึกว่าจะเลยเถิด..จากความรู้สึกเกร็งๆอยู่เมื่อครู่ ผมจึงได้ปล่อยตัวปล่อยใจตามสบาย..ให้ไอนัทมันจูบ มันกอดผมตามแต่ใจมัน...และผมก็เริ่มตอบสนองมันเช่นกัน..มันเป็นไปเองหน่ะครับ...
พอมันสอดลิ้นเข้ามาไล่ต้อนลิ้นผม ผมก็ตวัดลิ้นเข้าไปพัวพันกับลิ้นมันเช่นกัน มันทำกับผมเท่าไหร่ ผมก็สนองตอบมันไปเท่านั้น..ผมได้ยินเสียงไอนัทมันครางแผ่วๆอย่างสุขใจ รู้สึกดีใจเล็กๆครับที่ทำให้ไอนัทมันมีความสุขได้ ถึงจะเล็กน้อยก็ตาม...อย่างน้อยนี่ก็เป็นสิ่งเดียวที่ผมจะทำให้มันได้...
ไอนัทมันเอาแขนทั้งสองข้างรัดกอดผมไว้แน่น ทั้งๆที่ริมฝีปากมันยังคลอบครองริมฝีปากผมอยู่..
“ตาหวาน..ไปชะอำกันนะครับ.....” ไอนัทมันถอนริมฝีปากออกจากปากผม มันขยับใบหน้าออกนิดนึงเพื่อสบตากับผม...ขณะที่ปากมันก็พูดกับผมน้ำเสียงอ้อนวอน..มือไอนัทก็ขยับเข้าไปลูบไล้ที่สะโพกผมอีกครั้ง..
“จะไปวันไหนดีครับ..” ผมถามมันยิ้มๆ ค่อยๆขยับมือไปลูบไล้ที่แก้มมันเบาๆ
“ตกลง..ว่า..ไป ใช่ไหมครับ..” ไอนัทมันถามผมน้ำเสียงตื่นเต้นมากมาย..และมันก็เอาขามันเข้ามาเกี่ยวสะโพกผมให้ไปสนิทแนบกับตัวมันมากยิ่งขึ้น
“ถ้าพี่..จะไม่ทำอะไรผมนะ...ผมก็จะไปด้วย..” ผมพูดออกไปแล้วเอามือดึงหน้ามันเข้ามาหาผมและแนบริมฝีปากเข้ากับปากไอนัทมัน. .ผมจุ๊บมันเบาๆเท่านั้นครับแล้วผมก็ดันหน้ามันออกจากหน้าผม..แล้วขยับตัวซุกหน้าลงกับอกอุ่นๆของมัน..ที่นี้คือที่ที่ผมรู้สึกปลอดภัยและเป็นสุขที่สุด..ผมเชื่ออยู่เสมอว่า..อ้อมกอดอุ่นๆนี้จะไม่มีวันทำร้ายผม..ไม่ว่าจะเกิดเรื่องร้ายขนาดไหนเกิดขึ้นกับผม คนนี้อีกเช่นกันที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างและคอยเป็นกำลังให้ผมอยู่เสมอ..
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอันใดจะปฏิเสธที่จะไปเที่ยวกับมัน...ถึงผมจะรู้ว่าการไปเที่ยวกับมันครั้งนี้..ใครบางคนที่ผมรักอาจจะไม่พอใจ และอาจถึงขนาดเลิกคบกันไปเลยก็เป็นได้…แต่ก็แค่นั้นแหละ..ไม่มีใครสำคัญกับผมเท่าไอนัทอีกแล้ว..ผมทำให้มันเสียใจและผิดหวังเพราะผมมาโดยตลอด..คราวนี้ผมจะทำเพื่อมันบ้าง...ใจผมก็อยากจะไปกับมันด้วยแหละ
“พี่เคยทำอะไร..ที่ตาหวานไม่ชอบด้วยเหรอครับ...” ไอนัทมันพูดขึ้นแผ่วๆ อยู่กับขมับผม.น้ำเสียงมันเหมือนน้อยใจผมยังไงยังงั้นเลย..
“คร้าบ..ผมถึงได้รักพี่ที่สุดไง..รักมาก รักจริงๆนะครับ..”ผมพูดเสียงอ้อนๆ..แล้วขยับมือเข้าไปกอดคอมันไว้แน่น..และหลับตาลงอย่างเป็นสุข..คิดถึงจังน้า..ไอนัทบ้า..
“หึหึ.รักเหมือนกัน..ครับผม...” ไอนัทมันหัวเราะหึหึ ในลำคอ แล้วกดจมูกลงกับหน้าผากผม
“งั้น..ช่วงสงกรานต์ดีไหมครับ...ไปกัน 2 คนนะ..คงไม่เป้นไรใช่ไหมครับ” ไอนัทมันถามผมเสียงร่าเริง แต่จะแผ่วๆไปช่วงสุดท้าย…ผมก็รู้อะนะว่าความหมายของมันคืออะไร..
“ไม่เป็นไรหรอก..ก็ได้ครับ..”ผมพูดเบาๆ..พลางขยับเข้าไปซุกกับหน้าอกมันมากยิ่งขึ้น..
“ดีครับ..งั้น คืน นี้..พี่ขอนอนกอดตาหวานทั้งคืน จะได้ไหม...” มันถามผมเบาๆ
“ไม่ได้....” ผมพูดเสียงดัง พลางผลักมันออกจากตัวผมอย่างแรง จนไอนัทที่ยังไม่ได้ระวังตัว ได้ตกลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นห้อง ดังแอ๊กเลยทีเดียว....ผมลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วนั่งขัดสมาธิบนโซฟาเอามือกอดอก แล้วจ้องตาไอนัทเขม็ง...มันก็ลุกขึ้นนั่งโดยทันทีเหมือนกัน มันมองหน้าผมแววตาเศร้าๆอีกแหละไอนี้
“ถ้าพี่ไม่อาบน้ำ..ก็อย่าหวังว่าจะได้นอนกับผม...”ผมพูดเสียงเด็ดขาด ยักคิ้วให้มันจึ๋งนึง..
“หึหึ..ฮ่าๆๆๆๆๆ..คร้าบ..ได้คร้าบ..นี่พี่ตัวเหม็นขนาดนั้นเลยเหรอครับ” ไอนัทมันหัวเราะชอบใจเอามือตบต้นคอตัวเองแปะๆ..
“อือ...ฮึ..ใช่ ตัวเหม็นมาก..” ผมพูดพลางเบ้หน้า ทำจมูกบี้ เพื่อให้มันรู้ว่ามันตัวเหม็นจริงๆ พูดจบ ผมก็ลุกขึ้น..แล้วเดินไปที่ประตูห้องนั่งเล่น...ผมได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆของไอนัทเดินตามผมมา..ผมยิ้มออกมาอย่างขำๆ แล้วยี่นมือไปเปิดประตู..พอผมเปิดประตูออกไป..เท่านั้นหล่ะครับ ผมก็เห็นไอเป้ยมัน..เดินวนไปวนมาอยู่ หน้าห้อง...พอมันเห็นผม มันก็ถลาเข้ามากอดผมไว้แน่น...
“โม..เป้ยขอโทษนะ..ที่ทำตัวไม่น่ารักอะ..อย่าโกรธเป้ยนะ..เป้ยขอโทษ..” ไอเป้ยมันเงยหน้าขึ้นมองผมจะร้องไห้อีกแล้วอะ..ใจอ่อนยวบคับไอโม..
“อือ..” ผมยิ้มให้มันนิดๆ แล้วเอามือไปลูบๆที่หัวมัน..
“ฮือ...”แล้วมันก็ร้องไห้ออกมาจริงๆด้วย บ่อน้ำตาตื้นชิบ..(เหมือนใครวะ)
“อือ..ฮึก..ชะ ใช่สิ..เมื่อกี้..ไอแมนกับไอเก่งมันบอกว่า..ไอพี่นัท จะปล้ำโมอะ..จริงรึเปล่า..แล้วนี้โมเป็นไรไหม..โดนทำไรไปบ้างอะ..โม..ไม่เป็นไรนะ.” ไอเป้ยมันดึงตัวออกจากตัวผม แล้วเอามือลูบๆไปตามเนื้อตัวผม..มันถลกเสื้อผมขึ้น จนเห็นนมกันเลยทีเดียว แล้วมันก็มองสำรวจไปทั่วเลยครับ...หน้าตามันนี่เหมือนหมาแม่ลูกอ่อนหวงลูกดีดีนี่เองครับ
“หึหึ.55555555.” และไอนัทมันก็หัวเราะกับท่าทางของไอเป้ย..ซะตัวงอเลยครับ
“หัวเราะทำไม..ไม่ต้องเลยนะ..บ้ากาม..แม้แต่ผู้ชายก็ไม่มีเว้น..บ้า..โมวันนี้โมนอนกับเป้ยนะ..ปะ..ไปนอนกัน..” ไอเป้ยมันพูดจบก็ดึงแขนผมแล้วเดินตรงไปยังบันไดทันทีเลยครับ และผมก็เดินตามมันไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้..ผมหันไปมองไอนัทมัน มันมองตามผมอย่างอึ้งๆครับ หยุดหัวเราะโดยทันทีเลยทีเดียว...หน้าตามันตลกมากเลยอะ..ตาเหลือก อ้าปากหวอ..ยื่นมือมาเหมือนกับจะดึงมือผมกลับ แต่ไม่กล้า..เลยได้แต่ยื่นมือค้าง..5555
“ฮ่าๆๆ...” ผมหัวเราะออกมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่...ขำไอนัท กับไอเป้ยมันมากมายเลยทีเดียวครับ...
“ขำ ไรอะ.....กันไว้ดีกว่าแก้..โมมีคิมอยู่แล้วนะ...” พอไอเป้ยมันพูดมาแบบนี้ทำให้ผมอึ้งไปเลยครับ... และผมก็หยุดเดินโดยทันทีเหมือนกัน ตอนนี้ผมกับไอเป้ยมายืนอยู่บนชั้น 2 หน้าห้องผมกับมันเรียบร้อยแล้วครับ (ห้องผมกับห้องมันอยู่ตรงข้ามกัน)..และไอเป้ยมันก็หันหน้ากลับมามองผมอย่างแปลกใจ
“เป้ย....เราไม่ใช่ผู้หญิงนะ..และไอคิมมันก็ไม่ได้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเราด้วย..เราไม่รู้นะว่าเป้ยจะเข้าใจเรารึเปล่า...เรากับพี่นัทไม่ได้เป็นอย่างที่เป้ยคิด...”ผมพูดพลางสบตาของเจ้าเป้ยมัน มันมองผมอย่างอึ้งๆครับ..ทำตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้อีกแล้วอะ ทำไมวันนี้มันถึงได้สำออยงี้วะ..
“บางทีความรักมันก็อธิบายยากนะเป้ย...โดยเฉพาะ...เรากับพี่นัท...เชื่อใจเรานะ..ความสัมพันธิ์ของเรากับพี่นัท..มีแค่ใจเท่านั้นแหละ..ไม่มีเรื่องเซกซ์ เข้ามาเจือปนหรอก...”ผมยื่นมือไปลูบหัวมันเบาๆยิ้มให้มันน้อยๆ
“ไปนอนซะ..ขอบใจที่เป็นห่วง...เรารักคิม ก็จริงนะ..แต่พี่นัทเราก็รักเหมือนกัน...” พูดเสร็จผมก็เดินหันหลังให้มันแล้วเดินไปเปิดประตูห้องผม. พอเข้ามาในห้องผมก็ปิดประตูตามหลังเบาๆ...ผมไม่รู้หรอกว่าไอเป้ยมันจะเข้าใจที่ผมพูดรึเปล่า...แต่ก็นะ..ผมก็มีเหตุผลของผม...และผมก้อได้ตัดสินใจลงไปแล้วใครก็เปลี่ยนความคิดผมไม่ได้...
ผมถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น จนเหลือแต่ตัวล่อนจ้อน แล้วจึงหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอว...ก็พอดีกับที่ผมได้ยินเสียงกิ๊ก เบาๆ ...และพอผมหันไปก็เห็นไอนัทเดินเข้ามาในห้อง..มันมองสบตาผมยิ้มๆ ผมก็ยิ้มให้มันเหมือนกัน แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป.. ไม่สนใจมันซักเท่าไหร่หรอก...
และนี้ก็เป็นอีกข้อพิสูจน์นึง ที่บอกว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับไอนัทมันมากไปกว่าที่เป็น เพราะผมไม่ได้รู้สึกเขิล..หรือใจเต้นตึกๆเลยตอนที่ไอนัทมันมองเนื้อตัวผม..ไม่เหมือนกับตอนที่ไอคิมมันมอง...แค่มันมองหน้า..ผมก็ใจสั่นแล้ว...หึ หึ แปลกดีเหมือนกันนะ..เฮ้อ..ทั้งๆที่ไอนัทและไอคิม ก้เป็นผู้ชายเหมือนกันแท้ๆ..และผมก้รักมัน 2 คนด้วยเหมือนกัน...แต่ทำไมปฏิกิริยาของร่างกายถึงไม่เหมือนกันก็ไม่รู้ (เหมือนจะไร้เดียงสานะ)
ผมใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำไม่นานเท่าไหร่ครับ แป๊บเดียวก็ออก เหอๆ...ง่วงนอนหน่ะตาเหมือนจะปิดเลย...จึงรีบๆอาบ จะได้รีบๆมานอน...พอผมออกจากห้องน้ำก็เห็นไอนัทมันยืนเหม่อ มองออกไปนอกหน้าต่าง และมีเพียงผ้าขนนู๋ผืนเดียวพันเอวอยู่เท่านั้นเอง...
“ยืนเหม่อ อะไรอะ...ไปอาบน้ำได้แล้ว...” ผมพูดเสียงดังพอควรครับ..ปากพูดแต่มือหน่ะเปิดตู้เพื่อค้นหาเสื้อผ้ามาใส่มือเป็นระวิง
“อือ ครับ.....คิดไรเรื่อยเปื่อย...อาบเร็วจังอะ” มันพูดออกมาอย่างเขิลๆ แล้วเสียงฝีเท้ามันก็เดินย่ำต๊อกๆ เข้าไปในห้องน้ำ...
ไอโมก็จัดการหยิบเสื้อกล้าม เกงเล ตัวโปรดออกมาใส่ ทาโลชั่น แล้วก็เดินไปล้มตัวนอนลงบนเตียง...ด้วยความเหนื่อยความล้า..ความเพลียไอโมจึงหลับลงไปโดยทันทีเลยทีเดียว......
เคลิ้มๆเหมือนฝันครับ ผมรู้สึกถึงสัมผัสแผ่วๆที่ริมฝีปากผม และรู้สึกเหมือนตัวผมโดนดึงเข้าไปกอดโดยอ้อมแขนแข็งแรงของใครบางคน...ไอโมก็ยิ้มออกมาทันทีเลยหล่ะครับ..
“คิม...กลับมาแล้วเหรอ” ผมพูดแผ่วๆผ่านริมฝีปากออกมา แล้วหันหน้าเข้าไปหาอ้อมกอดนั้นพร้อมกับซบหน้าลงกับอกอุ่นๆที่ผมรู้สึกดีมากมายเวลาที่ได้ซุกซบ..และคนๆนั้น ก็ขยับตัวไปนอนหงายให้ผมซบหน้าลงบนอก...ยังไม่พอแค่นั้นครับ ด้วยความเคยชิน....ตอนที่ผมนอนกับไอคิมมันทุกครั้งมันจะจับมือผมให้ไปจับน้องน้อยมันไว้..ทำให้ทุกวันนี้(ตอนนั้น) ผมจะต้องเอามือไปจับตรงนั้นมันตลอด เป็นไปเองโดยอัตโนมัติ อะ
..แล้วครั้งนี้ก็เหมือนกัน.ผมเลื้อยมือเข้าไปวางตรงเป้าของคนที่ผมคิดว่าเป็นไอคิม.. ไอคิม(ในความคิดผม) ตัวเกร็งขึ้นมาทันที แต่ผมก็ไม่ได้เอ๊ะใจไรหรอก ง่วงคิดแค่ว่าไอนี้ของขึ้นอีกแล้ว..ผมจึงยิ้มออกมาบางๆ แล้วลูบไล้มือกับเป้าตุงๆของไอคิมมัน(ในความคิดผม) และเอาขาก่ายไปตามต้นขามันด้วยเหมือนกันพลางขยับสะโพกเข้าไปเบียดๆอยู่กับสะโพกมันด้วยครับ.แล้วผมก็หลับลงไปอีกครั้งนึงอย่างสุขใจ...
เช้าวันต่อมาไอโมก็ตื่นสายมากมายครับ...พอตื่นขึ้นมาก็ควานมือหา ใครบางคนที่ผมนอนกอดมาทั้งคืน แต่ควานไปควานมาก็ไม่เจอ เลยลืมตาขึ้นด้วยความตกใจ..ไอคิมมันหายไปไหนวะ(ปกติมันไม่เคยลุกออกจากที่นอนก่อนผมเลย ถึงมันจะตื่นก่อนมันก็จะนอนกอดผมอยู่อย่างนั้นหล่ะ)...
เมื่อคืนยังนอนกอดกูอยู่เลย..และพอผมลองคิดดีๆ ก้อ คิดได้ว่า...คนที่ผมนอนกอดทั้งคืน คือไอนัท...ตายห่ะ..เมื่อคืนกูพูดอะไรออกไปรึเปล่าวะ.....ทำอะไรมิดีมิร้ายกับไอนัทมันไปรึเปล่าก็ไม่รู้...เอ่อ..คิดว่าทำไปเหมือนกันนะ..ผมมองไปที่มือซ้ายของตัวเอง..แล้วยิ้มออกมาแหย๋ๆๆ..อ๋า..ไปจับเป้าไอนัทมันซะแล้ว...ฮือ..แย่แล้วกู...คิดมาแล้วอายโคตรๆครับ...แล้วนี่ไอนัทมันไปไหนวะเนี๊ยะ...ไม่ใช่หนีกลับบ้านไปแล้วนะ..ฮือ...ไอคิมบ้า..มึงทำอะไรไว้กับกูเนี๊ยะ เห็นไหม ได้เผลอไปทำกับคนอื่นเข้าจนได้..
แต่ถึงจะท้อแท้เศร้าใจขนาดไหน..ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปครับ ไอโมใช้เวลาเวทนาตัวเองนานพอสมควร จึงลุกขึ้นแก้ผ้าแล้วเดินโทงเทงเข้าห้องน้ำไป..พออาบเสร็จแต่งตัวเรียบร้อย ก็เดินจ๋อยแดก ลงไปข้างล่างหล่ะครับ หิวหน่ะ
และพอลงมาด้านล่างก็สอดส่ายสายตาหาสมาชิกคนอื่นๆ ในบ้าน..ประตูห้องนั่งเล่นเปิดอ้าซ้า อยู่ครับ ผมจึงเดินเข้าไปเมียงๆมองๆดู ..ไอโมกลืนน้ำลายดังเอื้อกครับ...ในห้องนั่งเล่นตอนนี้ มี น้ากิต...ไอแมน...ไอเก่ง..ไอนัท และ..ไอคิม..จ๊ากกกกกก
อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาโคตรๆ พวกมันกำลังมุงๆ ดูแบบแปลน อะไรซักอย่างอยู่ อะครับ..โดยมีน้ากิต กำลังพูดแนะนำอะไรพวกมันอยู่อะ....
“เฮ้ย..มาแอบทำอะไรลับๆล่อๆ..ไปกินข้าว ดิไป..เป้ย...อุ่นไว้ให้แล้ว..อ๋อ..ทุกคนเค้ากินกันหมดทุกคนแล้วจ้ะ..” ไอเป้ยมันพูดยิ้มๆ แล้วเดินถือจานใส่ผลไม้ต่างๆนาๆเข้าไปหาเจ้าพวกนั้น..
พอเจ้าพวกนั้นมันได้ยินเสียงไอเป้ยพวกมันก็หันมาสิครับ...แฮะ..และผมก็สบตากับไอนัทมันเป็นคนแรก..ไอนัทมันมองผมยิ้มๆอะ..ยิ้มแบบขำๆด้วยหง่ะ ไอโมหล่ะอ๊าย อาย....
“เราหิวยังไม่ได้กินเหมือนกัน..ไปกินด้วยกันปะ..” และเสียงห้วนๆที่ดังอยู่ข้างตัวทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างตกใจ..
เวรแหละ..มันเดินเข้ามาตั้งกะเมื่อไหร่วะ..ผมจึงเงยหน้าขึ้นมองไอคิมมันพลางยิ้มแหย๋ๆ..แต่ก็ได้แค่นั้นครับ หุบยิ้มทันที ก็สุดที่รักของผมจิครับ..หน้ามันโหดมากมายเลยอะ...พร้อมกับที่มันเอาแขนเข้ามาล๊อกคอผมไว้แน่น แล้วลากๆผมไปทางห้องครัว...คุณพระคุณเจ้าช่วยไอโมด้วยเถอะ เพี้ยงๆๆ...
-
:impress: :impress: :impress:
สรุปแล้วคนที่นอนกอดกับพี่โมเป็นใครอะครับ
พี่นัท หรือ พี่คิมอะ แต่ผมว่าน่าจะเป็นพี่นัท นะ
แล้วพี่คิมคงจะมาตอนเช้าอะนะ แต่ก่อนผมเชียร์พี่นัทอะครับ
เพราะเรื่องนี้เริ่งเรื่องมาเลย ตัวละครก็มีพี่นัท กับพี่โมอะนะ
ผมก็เลยนึกว่า พี่โม กับ พี่นัท เป็นคู่รักกัน แต่อ่านไปอ่านมา มันไม่ใช่อะครับ
ตอนแรกก็รับไม่ได้เหมือนกันครับ อิอิ แต่ตอนนี้ก็เฉยๆๆ อิอิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
:sad3: จะโดนคิมลงโทษอะไรอีกล่ะ :m14: :m14:
-
:impress:
อ่านเรื่องของคุณโมทีไร ทำให้ผมนึกถึงรักครั้งแรกของผม
ที่เริ่มขึ้นที่เดียวกับคุณโมเลย
ผมก็เรียนที่เดียงกับคุณคิม กับ คุณนัทเหมือนกัน
แต่ความรักของผมก็จบลงที่นี่เหมือนกันอ่ะ
ตอนคุณโมเล่าเรื่องและมีบรรยากาศในมอ ผมนึกภาพตามได้ตลอดเลยอ่ะ
ที่ ที่คุณโมไปก็เป็นที่ที่ผมก็เคยไปเหมือนกัน
ผมกะว่าจะกลับไปสักครั้งหลังจาก จากที่นั้นมานานหลายปีแล้ว
กลับไปเก็บบรรยากาศเก่าๆสถานที่เก่าๆที่ครั้งหนึ่งที่ทำให้ผมได้รู้จักความรักอ่ะ :o11:
-
สงสัยโม คงถูกคิมทำโทษจนฟ้าเหลืองแน่ๆ อิอิ
-
:impress: :impress: :impress:
ก็คงต้องรอต่อไปอะครับ
มาดันดีกว่าครับ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
:เฮ้อ:
กว่าจะตามมาทัน
เล่นเอาหงิก
เป็นกำลังใจให้นะคร้าบบบบบบบบบบบบบ
o13
-
คิม เอาเลย
ลงโทษให้น่วมไปเลย
5 5 5 ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบ :m10: :m10: :m10:
-
คิมเอาเลย คิมเอาเลย :m11: :m11: :m11: ลงโทษซะให้เข็ด ฮิฮิ :m10: :m10: :m10: :m10: :m10:
ปล.พี่นัทยังน่ารักเหมือนเดิม :m4:
-
แง่ม อยากรู้อ่าว่าคนที่โดนจับ ... จะเป็นใคร พี่คิมรึพี่นัทอ่า :confuse:
ตอนต่อไป อยากเห็นพี่คิมระเบิดลง 55+ :m10:
เมื่อไหร่พี่โมจะรักเดียวใจเดียวกับพี่คิมสักทีอ่า o12
ไม่ได้ว่านะ แต่โคตรหลายใจอ่ะพี่ :m15:
ขอโทษคร๊าาบบบบบบบ กระผมผิดไปแย้วววววว
:sad2: :sad4: :dont2: :o7: o7 :o12: :freeze: :m2: :m8:
-
... ของมันเคยๆมือ...ใช่ป่ะโม o3
ไม่จับน้องชายคิม นอนไม่หลับป่ะ กร๊ากกกก.... o17 o17 o17
แต่ดั๊น....ไปจับน้องชายพี่นัท หึหึหึ :o9:
------------------------------------------------
“..ถึงจะรักแบบไหน ยังไง มากเท่าไหร่..มันจะสำคัญอะไรนักหนา...มันก็รักเหมือนกัน...แค่นั้นยังไม่พออีกเหรอ...”
^
^
"ชอบจังคำพูดนี้"
อ่านทีไร พี่นัท ก้อน่าร๊ากกกก...เท่ซู๊ดดดดดดดดดดด...^^ :m1: :m1: :m1:
( ยืนยัน "เป้ยเหมือนโม " ...ต่างกันแค่ ตรงที่ว่า...โมเป็นผู้ชาย ...เป้ยเป็นผู้หยิง...เอิ้กๆ) :m4:
-
ต่างกันอีกอย่างค่ะ เป้ยคงไม่หื่นเท่าโม จริงมั้ยคะ โมโม :haun5:
-
ถูกกกกกกกกกกกกกจ้าคุณนางมารร้าย เด่วจาเอารีพลายที่มีคนสนิทของนายโมมายืนยันความหื่นให้อ่านกัน หึหึ :m4:
*********************************************************
ตอนที่ 41*
“ไอนัท มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่...ทำไมนายไม่บอกเรา” น้านเดินยังไม่ถึงห้องครัวเลยครับ ไอชั่วคิมมันก็ถามผมขึ้นมาห้วนๆทันที ใจแป้วเล็กๆฮะ แต่ต้องทำใจดีสู้เสือ
“มา เมื่อวาน อะ ...ที่ไม่บอกเพราะไม่อยากให้นายไม่สบายใจไง แฮะ” ตอบพลางทำเสียงอ้อนๆฮะ ยิ้มให้มันหวานหยด
“อ๋อ เหรอ..กลัวเราไม่สบายใจงั้นเหรอ หี” ไอคิมมันมองผมตาวาวเลยครับ แฮะ ทั้งหน้าทั้งเสียงเหี้ย เอ้ย เหี้ยมพอกัน
“เฮ้ย เดี๋ยวๆ จะไปไหน” ผมถามขึ้นมาอย่างตกใจเมื่อไอคิมมัน ลากผมเดินผ่านห้องครัว ออกไปทางสวนหลังบ้าน กลัวใจมันอะ
“เราต้องคุยกัน” นั้นแหละครับมันสั้นๆง่ายๆ แต่ผมนี่สิเสียวสันหลังวาบๆ เวรแล้ว
และพอมันดึงผมมาจนถึงสวนหลังบ้านแล้วมันก็พาผมเดินลัดเลาะไปที่สุ้มไม้พุ่ม รู้สึกจะเป็นสุ้มต้นดาวกระจายนะ(ใช่ไหมหว่าที่มันเป็นเครือๆอะครับแฮะไม่รู้เว้ย ช่างแม่ม) เริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองแล้วครับ เลยได้แต่ทำหน้าบ่องแบ้ว อ้อนๆเข้าไว้ ทำหน้าซื่อสุดฤทธิ์
“โกรธ เรา เหรอคิม โกรธเราเหรอ ไม่เชื่อใจเราเหรอ” ใครเริ่มก่อนได้เปรียบครับ พอผมพูดจบผมก็เดินเข้าไปกอดเอวมันไว้แน่น......แนบหน้าลงซบอกมัน พลางเงยหน้าขึ้นไปมองมัน…และปฏิบัติการอ้อนสะท้านโลกก็ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ไอคิมมันทำหน้าเซ็งสุดฤทธิ์ครับ แต่มันก็ยังจ้องตากับผมอยู่ เริ่มใจมาครับ
“ไม่ต้องเลย ไม่ต้องมาอ้อนกลบเกลื่อนความผิดเลย..นี่” ไอคิมมันพูดพลางดึงผมออกจากตัวมันอะครับ ชิ เซ็งเลยกู รุ้ทันกูอีกแหละ จะแกล้งโง่บ้างไม่ได้ไงวะ
“ชิ ทำผิดไร พูดให้ดีๆนะเว้ย” เห้อ ในเมื่อไม้อ่อนไม่ได้ผล ก็ต้องไม้แข็งสิครับ โวยวายเข้าไว้ครับ
“ไม่ต้องมาทำเสียงดังเลยนะ..มันมาเมื่อวานก็แสดงว่าเมื่อคืนมันค้างนี่นะสิ ...และมันก็นอนกับนายใช่ไหม…ใช่รึเปล่า” มันตวาดผมอ้า ไอบ้า ชั่วเอ้ย
“โอ๊ะ ไอบ้า เจ็บนะ ...” ก็ไอคิมอะเด๊ะครับ มันเอามือมันบีบแขนผมแน่นเลยอะ มันมองผมยังกะจะกินเลือดกินเนื้อผมงั้นแหละ ฮือ กลัวนะ ชั่วหนิ.ยิ่งมันเห็นผมเจ็บมันยิ่งบีบแน่นยิ่งกว่าเดิมอีกครับ ฮือ
“พูดให้เคลียร์ๆนะเว้ย..ชั่ว นอนห้องเดียวกันเตียงเดียวกันเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรกันซะหน่อย ใครเค้าจะไปบ้ากามเหมือนนายกัน” เริ่มเคืองๆขึ้นมาจริงๆแล้วครับไอโม เจ็บด้วยครับที่มันบีบ
“หึ..ยอมรับออกมาแล้วสินะ ว่านอนด้วยกันจริงๆ..ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นมานอนห้องเดียวเตียงเดียวกับนาย เราอาจจะเชื่อว่าพวกนายคงไม่มีอะไรกัน แต่ ไม่ใช่ไอนัท..”ไอคิมมันปล่อยมือออกจากแขนผม และมันก็พูดพลางจ้องหน้าผมดุๆ..ผมก็ได้แต่ฟังแล้วกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกๆ หล่ะครับ
“ทำไมอะ..”พูดยังไม่ทันจบดีก็โดนถลึงตาใส่ซะแล้วครับ เลยต้องหุบปากพลางก้มหน้านิ่งมองตีนตัวเองอย่างไม่รู้จะทำไรดี ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับว่าทำไมถึงได้รู้สึกกลัวๆเกรงๆมันขนาดนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะผมรู้สึกว่าตัวเองผิดจริงๆก็ได้มั้ง เลยพูดอะไรได้ไม่เต็มปากเท่าไหร่นัก แต่จะให้ยอมรับว่าตัวเองผิดจริงๆโดยไม่เถียงหรือแก้ตัวมันก็ไม่ใช่สันดานดีๆของไอโมสิครับ แฮะ จั๊กนิดจั๊กหน่อยก็ยังดีว่างั้นคิคิ
“หึ.ทำไมงั้นเหรอ..”มันพูดแล้วดันผมให้ตัวผมไปติดกับกำแพงรั้วแล้วตัวมันก็ยื่นแขนมาขังผมไว้กับกำแพง ชั่ว เสื้อกูสกปรกหมด มองมันหน้างอเล็กๆ และดูท่ามันคงจะสังเกตุเห็นครับว่าอารมณ์ผมกำลังกรุ่นๆ มันจึงขยับมือมันมาลูบที่แก้มผมเบาๆ อย่างเอาใจหน้าผมยิ่งงอมากกว่าเดิมอีกครับ
“..เราจะไม่หึงไม่หวงหรอกนะ ถ้านายไม่มีใจให้ไอนัทมัน” น้ำเสียงมันยังห้วนๆอยู่ครับ แต่มันแฝงไว้ด้วยความกลัว กังวลจนผมสัมผัสได้
“เรา..ปะ..”ผมกำลังจะปฏิเสธคำพูดของไอคิมมันครับ
“อย่าปฏิเสธเลยโม รักแบบไหนมันก็คือรักนั้นแหละ..นายรักไอนัท นั้นแหละคือสิ่งที่เรากลัว กลัวไอนัทจะแย่งนายไปจากเรา...”มันพูดเสียงเศร้าลงทันทีเลยครับ ผมก็ได้แต่อึ้งมองหน้าสบตาเศร้าๆของมัน คิมถ้ามึงรู้ว่ากูรักมึงขนาดไหนมึงยังจะพูดแบบนี้อีกไหมนะ ถ้ากูไม่พูดมึงก็จะไม่รู้ใช่ไหม...ผมยกแขนขึ้นไปคล้องคอมันไว้ แล้วขยับตัวเข้าไปเบียดๆกับตัวมัน แล้วยื่นริมฝีปากเข้าไปจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากมัน ไอคิมมันมองผมแววตาดีขึ้นมานิดนึงครับ แต่ไม่มากเท่าไหร่
ผมจึงตัดสินใจว่าผมคงต้องพูดแล้วสินะ ผมคงต้องบอกมันซะทีว่าผมรักมันขนาดไหน ผมเผยอปากรับริมฝีปากนิ่มๆอุ่นๆที่แนบลงมาที่ริมฝีปากผม พร้อมกับริมฝีปากหวานๆนั้น ลิ้นร้อนๆชื้นๆก็เข้ามานัวเนียหยอกล้อกับลิ้นของผม ..
ยังไงซะรสจูบที่ได้จากคนที่รักมันก็ดีกว่า จูบกับคนที่ไม่มีใจอยู่แล้ว แค่นี้ก้อพิสูจน์ได้แล้วหล่ะว่าผมหน่ะรักไอคิมมัน .......กับไอนัทถึงผมจะจูบกับมันด้วยความรู้สึกเป็นสุขเพียงใด..แต่ใจผมยังมีเงาของใครบางคนติดตามหลอกหลอนอยู่ตลอดเวลา แต่ทุกครั้งที่ผมจูบหรือมีอะไรกับไอคิม ใจทั้งใจ ตัวทั้งตัว ผมมีแต่มัน คิดถึงแต่มัน มีแต่มันคนเดียวเท่านั้น เหมือนโลกทั้งโลกมีแค่ผมกับมันแค่ 2 คน
“คิม เรา..ระ..” และก่อนที่คำว่ารักจะหลุดออกจากปากผม
“พี่โม พี่คิม อยู่ไหนอะ...เฮ้ย..พี่” เสียงไอแมนมันก็ดังขึ้นมาพอดีกับคำว่ารักของผมเลยครับ รู้สึกหงุดหงิดเล็กๆ แต่พอผมเงยหน้าขึ้นสบตากับไอคิมมัน.......ผมก็ต้องรีบหันหน้าหนี ด้วยความอาย อายจนไม่รู้จะทำไงเลยครับ ก็ไอคิมอะ มันจ้องนิ่งตาละห้อยอยู่กับริมฝีปากผม...ตามันหวานมากมาย หน้าก็หื่นโคตรๆ เล่นเอาอารมณ์ผมกระเจิงเหมือนกันครับ
“เออ..ยะ อยู่นี่...”ผมตะโกนขานรับไอแมนมัน แล้วตัวผมก็รีบจ้ำอ้าวออกไปหาไอแมน โดยผมได้ยินเสียงไอคิมมันหัวเราะหึหึ ในลำคอ เบาๆ ผมจึงหันหน้าไปมองมัน หน้างอ สุดฤทธิ์ แล้วปล่อยหมัดตรงเข้าใส่ท้องไอคิมมันทันที
“โอ๊ะ หึหึ เขิลเหรอ” บ้า ดูสิครับขนาดผมต่อยมันขนาดนี้(แรงพอดู) มันยังมีหน้ามาทำหน้าหวานเยิ้มใส่ผมอีก
“ปล่าวเว้ย...”ปฏิเสธพลางยกกำปั้นขึ้นกะ ให้เข้าที่เดิมครับ แฮะแต่คราวนี้ไอคิมมันไม่ยอมเป็นเป้านิ่งให้ผมต่อยมันได้ง่ายๆซะแล้วหล่ะครับ มันขยับตัวหลบพลางหัวเราะหึหึ
“เมื่อกี่จะพูดอะไรเหรอ” มันถามผมขึ้นมาเบาๆหลังจากที่มันคว้าข้อมือผมไปจับไว้แน่น คงกลัวผมอายจนวิ่งหนีหน่ะ แฮะ และผมก็อายจริงๆนั้นแหละครับ หน้าร้อนผ่าวๆ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้ตัวเองจะพุดอะไร อายนะ อายจริงๆ ดีนะ ที่เมื่อกี้ ผมไม่ไปบอกรักมันเข้าให้จริงๆ ไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปซุกไว้ตรงไหนหล่ะ อายโคตรๆ
“อะ เอ่อ..ปล่าว” ผมปฏิเสธพลางก้มหน้างุด และผมก็มองเห็นปลายเท้าไอคิมมันเริ่มขยับเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ....และหัวใจไอโมก็เต้นโครมครามขึ้นมาทันทีครับ...รู้สึกตื่นเต้นมากมายเลยทีเดียวเชียว
“อ้าว..มาทำอะไรกันตรงนี้อะพี่...”เหมือนสวรรค์ยังเมตตา คนที่โดนต้อนจน จนมุมครับ ขอบใจไอเทวดาแมนมากๆเลย กาซิก กาซิก
“คุย กันนิดหน่อย...”อันนี้ผมปล่าวตอบนะ ไอยักษ์ที่ยื่นอยู่ข้างๆผมนี่ต่างหากที่พูด มันยังไม่ยอมปล่อยข้อมือผมครับ ผมจึงต้องสะบัดมือมันออกอย่างแรก ตอนแรกมันก็ไม่ยอมปล่อยหรอกครับ แต่ผมมองหน้ามันด้วยแววตาอ้อนๆ มันจึงยอมปล่อย พลางพยักหน้าหงึกๆอย่างคาดโทษผม แฮะ
“เหรอ..เออ พี่โม บอกพี่คิมยัง ...” ไอแมนแรกๆก็ทำหน้าสงสัยอยู่หรอก แต่ก็แค่แป๊บเดียวครับ หน้ามันก็กลับมาสู่โหมดเริ่งร่าไร้เรื่องราวกวนใจเหมือนเดิม พอมันพูดขึ้นมาแบบนี้ผมก็งงสิครับ บอกอะไรวะ และที่คิดหน่ะมันก็ออกมาทางสีหน้าเรียบร้อย โฮะๆๆ
“แหม๋ พี่ ขี้ลืมจริง ก็เรื่องที่เราจะไปเที่ยว ดรีมเวิลด์ กันไงพี่ ....” ไอแมนมันทำเสียงดี๋ด๋าสุดฤทธิ์
“อ๋อ..หึหึ..เฮ้อ..” รู้สึกโล่งอกจนเผลอถอนหายใจออกมาครับ
“เราชักสงสัยแล้วนะโม” ไอคิมมันทำเสียงดุ ขึ้นมาอีกแล้วอะครับ ไอบ้าหนิ เป็นไรอีกอะ
“สงสัยไรอีก” ผมถามมันพลางหันหน้าไปมองสบตากับไอแมน มันอย่างงงๆ ไอแมนก็มองหน้าผมแล้วเบ้ปาก ส่งสัญญาณว่า กูม่ายรุด้วยน้าๆๆ
“นายต้องมีเรื่องอะไรอีกแน่ๆเลย มีอะไรจะบอกเราไหม” มันทำเสียงดุๆ น้ำเสียงสงสัยใคร่รู้มากมาย
“เอ่อ..บ้าแล้ว ไม่มีเว้ย...” ผมพูดขึ้นมาอย่างร้อนตัวนิดๆครับ แฮะ แบบว่าอยู่ๆก็คิดถึงเรื่องที่จะไปเที่ยวชะอำกับไอนัทมันหน่ะครับ แฮะ เลยเกิดอาการร้อนตัวกลัวคนอื่นรู้หน่ะ กลัวไอนัทมันปากไม่อยู่สุข ไปบอกทุกคนเข้าอีกอะ เลยวิตกจริตเล็กๆครับไอโม
“แน่ใจนะ...”มันยังมองผมอย่างจับผิดสุดๆ ผมหันหน้าไปมองสบตาไอแมนอีกครั้ง ไอแมนมันยิ้มๆ พลางยกมือเกาหัวตัวเองแกร๊กๆ
“เออสิ..” มองมันอย่างเริ่มงอนๆมันขึ้นมาบ้างแล้วครับ
“หึหึ..น่า พี่ 2 คนนี่ก็นะ..ตกลงว่าไงอะ ยังไม่ได้บอกใช่ มะ ...”ไอแมนมันตัดบทขึ้นมาดื้อๆครับ ไอแมนมันพูดพลางมองผมทีมองไอคิมที สลับกันไปมา
“ยัง” ผมตอบมันกลับไปน้ำเสียงห้วนๆ
“หึหึ งั้นผมบอกเอง...คืองี้เพ่ ..” มันพูดแล้วไม่สนใจผมอะครับหันหน้าไปมองสบตากับไอชั่วสุดที่รักของผมนู้นเลย
“ผมกับพี่โม คุยกันไว้ว่าเราจะไปเที่ยว ดรีมเวิลด์กัน ...ตอนแรกก็ยังไม่รู้หรอกว่าจะไปวันไหนดี แต่ผมคิดว่าไปวันนี้ดีสุด ทุกคนว่างกันหมดอะ ยังไม่สายมากด้วยอะ..ผมโทรบอกพวกพี่ปอด์นแล้วนะพี่..ไปไหม..” ไอแมนมันพูดเสร็จก็ยิ้มหน้าบานปานกระด้งทันที
“อือ..ไอนัทก็ไปงั้นสิ” แทนที่มันจะตอบเค้า มันดันไปถามเค้าซะงั้น ชิ ไอขี้หึงเอ้ย
“อ้าว แน่นอนสิครับ...พี่ไม่อยากให้พี่นัทไปด้วยเหรอ..มีเรื่องอะไรกันปล่าวเนี๊ยะ” ไอแมนมันตอบพลางทำหน้าสงสัยเต็มทน
“เออ...ไม่มีอะไรหรอก...จะไปไม่ไปก็แล้วแต่นายแล้วกันนะ..ไปหล่ะ”พูดจบก็หันหลังให้พวกมัน 2 คนทันที ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วครับ ไม่ไหวแล้ว
“จะรีบไปไหนหน่ะ..”เสียงห้วนๆเสียงเดิมยังตามหลอกหลอนอยู่ครับ
“หิว..กู หิวข้าว...กูจะไปกินข้าว..”ผมหันหน้ากลับไปมองมันอย่างเซ็งๆ ตอนนี้หิวจนแทบจะกินไอคิมมันได้ทั้งตัวแล้วครับ พูดจบก็หันหลังแล้วเดินก้าวยาวๆเข้าไปในบ้านที่หมายของผมคือห้องครัว ตอนแรกที่ไม่แสดงอาการหิวโหยออกมาก็เพราะความกังวลใจนั้นแหละครับ พอโล่งอก มันก็หิว สิ จิส์..
พอถึงครัวก็จัดการเอาทุกอย่างเข้าเวฟ อย่างด่วนๆ พอทุกอย่างได้ที่ก็จัดการสวาปามทันที และพักเดียวครับไอคิมก็เดินหน้างอเข้ามาในครัว มันมายืนมองผมกินข้าวอยู่หน้าประตูนั้นแหละครับ ...แต่ผมก็หาสนใจไม่...เซ็งมัน..
“หึ...คิดว่าทำแบบนี้แล้ว ความผิดของนายมันจะหายไปเหรอ..เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีเถอะนายโม...”ไอคิมมันพูดแล้วเดินเลี่ยงออกจากประตูห้องครัวไปทันทีครับ ไอโมก็ได้แต่ถือช้อนค้างสิครับ...รู้สึกกังวลใจจนแทบกินข้าวไม่ลงกันเลยทีเดียว...มันพูดงี้มันจะทำไรกูวะ.
-
มาต่อไวๆนะคับ :m11:
-
:impress: :impress: :impress:
คืนนี้พี่โมเสร็จพี่คิมแน่เลย
ลาง มันบอกครับ แน่ละเรื่องอย่างนี้พี่คิม
ไม่เคยพลาดอยู่แล้ว อิอิอิ ใช่ปะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
หุหุ ตัดก็ตัดให้ขาด ไม่งั้นมีแต่เรื่องยืดเย้อตามมา
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
“หึ...คิดว่าทำแบบนี้แล้ว ความผิดของนายมันจะหายไปเหรอ..เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีเถอะนายโม...”ไอคิมมันพูดแล้วเดินเลี่ยงออกจากประตูห้องครัวไปทันทีครับ ไอโมก็ได้แต่ถือช้อนค้างสิครับ...รู้สึกกังวลใจจนแทบกินข้าวไม่ลงกันเลยทีเดียว...มันพูดงี้มันจะทำไรกูวะ.
จะทำไรล่ะ โม ของมันเคยๆกันอยู่น่า ฮิฮิ :m12: ก็วิธีลงโทษแบบที่คิมชอบทำอ่ะ หุหุ :m10: :m10: :m10: :m10:
-
.............โมลงทุนง้อขนาดนี้เลยนะเนี่ย........... :laugh: :laugh: :laugh:
-
มาให้กำลังใจแน๋ว... :m4:
มาให้กำลังใจ นายโม :m3:
นาน..น๊าน...จะพูด..."คำว่ารัก" ออกมาซักที หุหุ :o9:
:m11: :m11: :m11:
ใกล้ทันแย้วนะเนี่ย อิอิ แน๋ว ฉู้ฉู้ :m1: :m1: :m1:
-
:impress: :impress: :impress:
มาดันรอบดึกครับผม
แล้วจะรออ่านนะครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
รีพลายจากคนสนิท คิกคิก :m12:
*************************************************
สองคนนั่นกลับบ้านไปแล้วนะครับ แต่วันก่อนกลับบ้านผมก็คุยกับไอ้คิมเรื่องต่างๆๆ อาทิเรื่องที่มันจะลาออกจากงานมาดูแลกิจการของเมียมัน แล้วก็คอยควบคุมเมียมันด้วย ที่สำคัญก็คือมันระแวงหลายเรื่อง ไอ้โมมีความลับเรื่องหนึ่งไม่ได้บอกไอ้คิม (ในฐานะที่เป็นพี่ที่ดีก็ไม่แพร่งพรายครับ) แล้วก็เรื่องเขียนนิยาย
นอกจากน้องแมวน้อยแล้วก็ยังมีผมอีกคนที่โดนมันด่าเรื่องที่ไม่ยอมบอกมันเรื่องไอ้น้องโมโม่มาลงนิยาย ถึงขนาดที่ว่ามันบอกว่าจะไม่ให้เขียนอีกแล้ว (แต่ไอ้คิมมันกลัวเมีย) น้องโมโม่ก็คงจะอ้อนมาเขียนได้ความถี่ก็คงจะไม่เหมือนเดิมครับ อันนี้บอกให้พี่ๆ น้องๆ ทำใจเผื่อๆ ไว้บ้างนะครับ ไอ้บ้าคิมนั่นมันก็บ่าใช่ย่อยเสียเมื่อไหร่ และที่สำคัญมันก็หาช่องทางเข้ามาเวปปาล์มได้แล้ว ส่วนมันจะเข้ามาอ่านเมื่อไร นั้นก็ว่ากันอีกที ทีสำคัญไอ้บ้าคิมเนี่ยมันแหลสุดๆ มันไม่ได้บอกพี่มันเลยว่าเมียมันไปกวาดใบไผ่ (หรือแอบไปซุ่มอมงหนุ่มข้างบ้านในร่มไผ่ ก็ไม่รู้) มันบอกพี่อย่างเดียวว่าเมียมันตาเจ็บเพราะเขียนนิยาย จนได้มารับฟังจากน้องแมวน้อยยยย.
ที่สำคัญวันนั้นผมกับมันแอบคุณหารเรื่องการทำสถิตของมันกะเมียมันด้วย ผมออกมาน่ากลัวมากมายคือ มีสูตรดังนี้ว่าจะต้องคำนวณด้วยการคูณสอง ไอ้คิมมันว่าอย่างงั้น ผลออกมาก็เลยน่ากลัวมาก คือนายโมโดนทำประตูไปตลอด 7 ปีนี้มากว่า 4500 ครั้งครับ ยังไม่นับปีใหม่เป็นต้นมา ลองคิดดูละกัน เหอๆๆๆๆผลออกมาก็โดนไอ้โมด่าแล้วคาดโทดผมกะไอ้คิมไปตามระเบียบเรื่องมานั่งคำนวณประตู ความคืบหน้าคงหลังสงกรานต์นะครับจะมาแจ้งให้ทราบ แต่อย่างไรก็ทำใจไว้บ้างนะครับ
บายยยยยย
++++++++++++++++++++++++++
เหตุการณ์ในคำวันหนึ่ง
"ไอ้อ้วน ไอ้โมมันคุยละกะมึงวะ" เสียงทักทายในเอ็มจากนายคิมรูปหล่อดอใหญ่กว่า 8 นิ้ว (ป๋อหล๋อมันยืนยันแล้วนะเฟ่ย)
"คุยเรื่องเซกส์แปลกๆๆ หว่ะ" ไอ้อ้วนตอบมัน
"อืม มันแปลกไงวะมึง"
"ไอ้โมมันบอกว่ามันชอบให้มึงใส่ชุดหมีว่ะ" ไอ้อ้วนบอกมันเนือยๆๆ
"เออถึงว่า วันนั้นกูใส่ชุดหมีกลับบ้าน ไอ้โมนี้มาคลุกวงในกูเลย" ฮาครืนกันสองคน
"แล้วตอนนี้มึงทำรัยวะคิม" ถามมันกลับครับ"
"กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าว่ะ" ไอ้คิมมันตอบมาแบบช้าโคตร
"เชี่ยคิมมึงอย่าบอกนะว่ามึงกำลังเปลี่ยนไปใส่ชุดหมี"
"เออว่ะมึงนี่เสือกรู้ทัน" คริคริวันนั้นไม่รู้โดนไปกี่ประตู............................
วันต่อมา
"คิมน้องกูนอนยังวะ" ไอ้อ้วนถามมันครับ
"ยังเลยว่ะ" มันตอบมาครับพี่น้อง
"เออแล้วมันไปไหนวะ วันนี้ไม่มาคุยกะพี่มัน" ถามด้วยความสงสัย
"ไม่ไปไหนหรอกมันนั่งตักกู นั่งบี้......(เซนเซอร์อ่ะ) กูอยู่นี่แหละมึง" ได้ฟังแล้วเลือดกระฉุด
"เออออ ไอ้อ้วนกูไปก่อนนะไอ้โมเรียกกูเข้าห้องและ" มันตอบกลับมาหลังจากที่มันสองคนบลิ้วท์อารมณ์ไปได้สักครู่....
................................
นี่แค่ตัวอย่างนะ ยังมีวิธีอื่นๆๆ ที่ไอ้โมใช้อ้อนไอ้คิมอีกเช่น
ใส่กางเกงตัวเดียวไม่ใส่กางใน ไม่ใส่เสื้อ เวลาอยู่บ้าน
แอบเล่นเน็ทแล้วย่องเข้าหาไอ้คิมตอนดึก
นั่งหลับบนตักไอ้คิม (นั่งบนตักเลยครับ)
นอกจากนี้ไอ้คิมยังเล่าว่า วันไหนถ้าเมามาไม่ทำการบ้านไอ้โมจะหงุดหงิด งอล (ก็เลยต้องมีกันชดเชยเบิ้ลเช้าเย็น บางวันสว่างคาตา เฮ้ออิจฉา
แม้ตอนไอ้คิมหลับ ก็จะแอบเข้ามากอดหันหน้าเข้าหาไอ้คิม...
แล้วอย่างนี้พี่ๆน้องๆ ยังคิดว่าไอ้ที่ว่าไอ้คิมหื่นตกลงใครหื่นกว่ากัน มีเวอร์ชัน xxxxxxxxxxกว่านี้อีกฮะ แต่เปิดเผยไม่ได้ อยากบอกก่อนจบว่า แล้วยังงี้มันจะไม่ถึง 4500ได้ยังไง นี่ตั้งแต่ปีใหม่มายังไม่ได้นับนะฮะเพราะมันมากกว่า 180 ครั้งอ่ะนะ
มาเผาน้องเสร็จก็แอบชะแว้บไปอย่างรวดเร็วหลบตีนไอ้โมสุดฤทธิ์
-
เข้ามาทายทักเข้ามาทักทาย
เมื่อวาน คุณนายที่บ้านโทรมา...ไอโมถึงกับเลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว
เรื่องอะไรนั้นรือ...จะเล่าให้ฟังคร่าวๆแก้เซ็งนะ
อย่างที่บอกวันที่ 14 ที่ผ่านมา พระแมน(ตอนนี้ยังไม่สึก) ท่านบวชอะนะครับ ก็มีการจัดงานบวชกันใหญ่โตพอควร และมีการแห่นาคตอนเย็น มีการจัดมโหรี แห่นาครอบหมู่บ้านอะ มีนาค 3 คน(เค้าเรียกันยังไงอะ) ญาติๆ ผมนั้นหล่ะครับ และวันนั้นเจ้ามดมันเมาครับ ผมไม่เมาอะ ไอคิมก็กรึ่มๆครับ และตอนที่แห่นาคอยู่นั้นมโหรีก็บรรเลงทุกคนก็รำกันเชิบๆ ทั้งเมาและไม่เมาสงกรานต์ด้วยสนุกมาก
และอยู่ๆหลานผมไอตั้มมันก็เอาสหนับมือไปต่อย เด็กหมู่บ้านข้างๆที่ไม่ถูกกันอะ จนเด้กนั้นหัวแตกเลือดอาบ ทุกคนก็ตกใจอะนะ แต่ก็นึกว่าจะไม่มีอะไรไง แต่ไม่ใช่ครับ
ตอนนั้นผมถือกล้องวีดีโออยู่(เอาไอที่ปิดตาออกแล้วแต่ใส่แว่นดำ) ก็เดินถ่ายไปเรื่อยๆอะครับ ตั้งแต่รถนาคทีขับอยู่ด้านหน้า พวกสาวๆถือหมอนตามรถนาค และพวกขี้เมาพวกไอมดไอคิม ฯ ที่อยู่ท้ายขบวน กำลังรำเชิบๆ ดิ้นกระแด่วๆ อยู่หน้ารถมโหรี
และเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เหอๆ ....มีไอเด็กเวรหมู่บ้านข้างๆ มันเอาไม้ ยูคาลิปตัสอะครับ ท่อนเป้งเลย มาฟาด เข้าที่ตัวไอมด ..ฮึ่มๆๆ....ผมหันกล้องไปทางไอมดพอดี แต่ผมไม่ไวเท่าไอมดมันครับ ไอมดมันเมา แต่ตีนมันไว มันกระโดดถีบไอคนที่มันเอาไม้ตีมันอะครับ
แต่ด้วยไอมดมันเมาจัด มันเลยเสียหลักล้มทับตัวไอคนนั้นไปด้วย และไอมดมันก็ตัวใหญ่กว่าไอคนนั้นมาก ไอนั้นเลยลุกไม่ขึ้นครับ เพื่อนมันคนนึงเห็นเช่นนั้นเลยวิ่งมากำคอน้องผมอะน้องผมลิ้นห้อยตาเหลือกกันเลยทีเดียว ในขณะที่ผมกำลังวิ่งไปหาน้องผมอยู่นั้น ไอคิมที่อยู่ใกล้ๆก็วิ่งเข้าไปดึงคอไอเด้กคนนั้น่แล้วกระชากออกมาจากน้องผม
พอเด็กหนุ่มๆหมู่บ้านผมหันมาเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น(ขอบอกว่าตอนที่เกิดเรื่องหน่ะ แค่ไม่กี่วินาทีเองครับ) พวกมันก็เข้าไปรุมกระทืบไอ 3 คนนั้นจมตีนกันเลยทีเดียว
ส่วนไอคิมไม่หรอกครับ มันถือว่าเด็กๆต่อยกัน..มันเป็นผู้ใหญ่ก็ไม่อยากเข้าไปยุ่ง(แมนโคตร).ตอนแรกผมเห็นไวๆนึกว่ามันต่อยไอเด้กนั้นแต่ปล่าวครับ พอดีกล้องที่อยู่ในมือผมมันถ่ายไว้หมดเลยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดครับ
เด็ก 3 คนนั้นอาการหนักพอควรครับไอคนที่หัวแตกหน่ะ แขนหักเป็นของแถม ส่วนอีก 2 คนอาการสาหัสพอดู
ส่วนน้องผม ก้อเจ็บตรงที่โดนไม้ฟาดนั้นแหละครับ (ไม้หักเลยอะ ไม้ยูคาฯ ท่อนเท่าแขนอะหักขาดครึ่งเลย) ผมต้องพาน้องผมไปฉีดยาครับ
นึกว่าเรื่องจะจบครับ เย็นวันต่อมา เด็กคนที่หลานผมไปต่อยจนหัวแตกหน่ะ มาเอาเรื่องหลานผมครับ แม่มันเลยต้องจ่ายตังค์ให้เค้าไป 10000 นึง เหอๆ
นึกว่าจะจบอีกใช่ไหมเปล่าเลย วันต่อมาอีก พ่อแม่ไอเด็ก 2 คนที่มันมาต่อยน้องผมหน่ะ มันมาแจ้งกับผู้ใหญ่บ้านว่า...น้องผมไปต่อยลูกเค้า ลูกเค้าเจ็บ แขนหักขาหักกันไป(ทั้งๆที่คนเริ่มก่อนคือลูกๆเค้านั้นหล่ะ)
ฉะนั้นเค้าไม่ยอม เหอๆ ไอมดก็แจ้งกลับเลยครับ ว่ามันโดนเค้าเอาไม้ฟาดก่อน มันไม่รู้เรื่อง อา
ผู้ใหญ่บ้านเลยบอกว่าให้งานที่หมู้บ้านผ่านไปก่อน อีก ซักวัน 2 วันจะเรียกมาคุยกัน และวันต่อมาผมกับไอคิมก็กลับ กทม ครับ คิดว่าคงไม่มีอะไรมาก ก้แค่เรื่องเด็กๆต่อยกัน
แต่มันไม่เป็นยังงั้นสิครับ เมื่อวานอย่างที่บอกคุณนายโทรมาบอกว่า ทางฝ่ายนู้นเค้าแจ้งกับผู้ใหญ่บ้านว่า หึหึ มีคนที่เป็นผู้ใหญ่ไปยุ่งกับเรื่องของเด็กๆ โดยการไปบีบคอลูกเค้าให้เด็กที่หมู่บ้านผมรุมสกรัม จนลูกเค้าเจ็บสาหัส เหอๆ เดากันถูกไหมครับ ว่าคนที่เค้ากล่าวถึงหน่ะใคร เหอๆ ใช่ครับไอคิมนั้นเอง
โดยที่ฝ่ายนุ้น เค้าไม่พูดถึงเลยครับว่าน้องผมอะโดนตีก่อน เค้าใส่อารมณ์ด้วยอะว่า ลูกเค้าเจ็บกว่า พูดยังไงก็ไม่ฟังครับ ว่าลูกเค้ามาหาเรื่องน้องผม ฝ่ายนู้นได้แต่พูดว่าผู้ใหญ่ยุ่งเรื่องเด็กเหอๆ
"เรื่องนี้เป็นเรื่องของเด็กๆ ผู้ใหญ่ไม่ควรมายุ่ง แล้วมันเรื่องอะไรเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่ไปบีบคอลูกกูให้ ลูกหลานมันรุมกระทืบ กูไม่ยอม" พ่อแม่ฝ่ายนู้น
"นี้ที่พูดไม่ฟังเนี๊ยะ อยากได้ตังค์ใช่ไหม" ทางฝ่ายพ่อแม่ผม ฝ่ายนู้นเงียบครับ แค่นี้ก็พอรู้แล้วว่าพวกนั้นต้องการอะไร คงเห็นว่าไอตั้มหลานผมมันจ่ายง่ายๆไงครับ ได้ไปตั้ง 10000 เลยคิดจะแดก ตังค์น้องผม
"คงให้ไม่ได้หรอกนะ ลูกกูไอมดมันโดนตีก่อน และลูกพวกมึงหน่ะมันมาบีบคอลูกกู คนที่ไปดึงลูกมึงออกจากคอลูกกูหน่ะ ก็เพื่อนไอโม มันก็เด็กๆเหมือนกัน จะแก่กว่ากันซักกี่ปีเชียว ฝ่ายมึงต่างหากที่ผิด ที่มาตีลูกกู ฝ่ายกูนี่ต่างหากที่ควรจะร้องเรียกเงินจากพวกมึง...แต่ไอเงินแค่เล็กน้อยแค่เนี๊ยะ กูไม่สนใจหรอก...ถ้าฝ่ายกูผิดจริงกูยินดีจ่าย แต่นี้ ลูกกูไม่ผิดแถมยังโดนลูกมึง บีบคอลูกกูแทบตาย ถ้าพี่มันไม่ไปช่วย ลูกกูไม่ตายไปแล้เหรอ"
นี้คือเสียงจากปะป๋าผม ที่ยืนยันหนักแน่นว่าไม่มีทางจ่าย
ฝ่ายนั้นแม่ม เริ่มพูดเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ และพวกนั้นก็บอกว่าไม่จริง ครับ พวกเค้าหาว่าไอคิมอะไปบีบคอลูกพวกมันก่อน และเป็นคนจับ่ลูกเค้าไว้ให้พวกน้องผมกระทืบ เอาสิครับ..ทำไง แม่ผมก็เลยโทรหาผมนั้นแหละ
"ไม่ต้องห่วงแม่ แม่เห็นdvd ที่เค้าไรล์ให้แม่มะ....นั้นแหละน่าจะมีตอนที่เกิดเรื่องนะแม่ เค้ายังไม่ได้ดูอะ แม่ลองไปเปิดดูนะ" ผมบอกแม่ไปด้วยใจเดือดๆ และอีกประมาณ 1 ชม. ต่อมาแม่ก็โทรมาบอกว่า ฝ่ายนั้นยอมแต่โดยดีเพราะในdvd ที่ผมถ่ายมีตอนเกิดเรื่องด้วย ...เค้าเลยจำนนต่อหลักฐานตอนแรก ก็ไม่ยอมท่าเดียวครับ
พ่อผมเลยบอกว่า อยากได้ตังค์นักก็ไปแจ้งความเอาแล้วกัน นั้นแหละครับเรื่องมันจึงจบ ด้วยอาการไม่ใคร่พอใจของฝ่ายนั้นนักเหอๆ ก็คงรู้ว่าถ้าเรื่องถึงตำรวจไม่จบลงแค่นี้แน่ ยังไงๆ ฝ่ายผมก็ไม่ผิด ถ้าแจ้งความเด็กพวกนั้นต้องเสียประวัติแน่นอน เรื่องก็มีแค่นี้แล
ออกจะงงๆ หน่อยนะ คือแบบ เขียนตามอารมณ์เดือดๆ และ ตอนนี้ผมก็ปวดหัวมากเลยครับ ฮือ
-
:impress: :impress: :impress:
สรุกแล้วเรื่องนี้ใครเป็นคนเล่าอะครับ
ผมว่าให้พี่โมเล่าดีกว่า ok ที่สุด เข้าใจง่ายด้วยครับผม
แต่ก็อ่านสนุกดีครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
เรื่องแรกคนสนิทนำมาแฉ เรื่องที่สองโมเล่าเอง :m9:
-
โมอ่ะชอบว่าคิมหื่น ตกลงใครหื่นกว่าใครกันแน่เนี่ย อาหุ อาหุ :m10:
-
4500+180 โห..................โมต้องรีบไปรีแพร์ด่วน อิอิ
-
อ้วนเป้นไครทำใมเหมือนจะสนิดกับพี่คิมแล้วก็พี่โมจัง บอกทีสิอยากรู้ :m5:
-
สรุปหื่นทั้งคู่ เหอ เหอ
o22 4000 กว่าครั้ง เอาแรงมาจากไหนกานนนนนน
o21 หลอนแทนโม แต่เอ๊ะ โมคงไม่หลอน โมคงชอบบบบบบบ :m12:
-
.............ทำไปได้อย่างไร...........ทำไมมันเยอะขนาดน้าน......... :m10: :m10: :m10:
-
:impress: :impress: :impress:
รอบดึกครับผม แล้วจะรออ่านนะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
ยังไม่มาต่อตอนใหม่หรอ :m28:
โม ยัง ไม่เขียน :m27:
หรือ
พี่แน๋ว อู้ ไม่เอามาลงจ๊ะ :m26:
-
ยังไม่มาต่อตอนใหม่หรอ :m28:
โม ยัง ไม่เขียน :m27:
หรือ
พี่แน๋ว อู้ ไม่เอามาลงจ๊ะ :m26:
:impress: :impress: :impress:
เห็นด้วยเลยครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
:impress: :impress: :impress:
รอบดึกครับผม เป็นกำลังใจให้เสมอครับผม
ชอบมากเลยครับ เรื่องนี้ รออ่านอยู่นะครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
ได้ข่าวมานานแว้ว ว่านายโมหื่นกว่านายคิม
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
สุดท้ายก็รู้แล้วว่า โมโมหื่นกว่านายคิม
แต่ 4500 ประตูเนี่ย ทำได้ยังงัยอ่ะ
โมโม อึไม่ต้องเบ่งเลยละสิ :m18:
-
:impress: :impress: :impress:
กลับมาจากเที่ยวแล้วค่อยมาดัน มาอ่านต่อละกันครับ
ผมไปเที่ยวหลายวัน กลับมาค่อยมาทำหน้าที่ใหม่ครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
:m22: อ่ะจ๊ากก...ส์!~ เอ่อ..... "โมโดนแฉ" อันนี้ไม่เกี่ยวก่าซินน๊าโม .
:a3: ..()แน๊วเอาลงเองน๊า...งื่ออๆๆ () :m17:
เอ๋?... :confuse: ซิน ส่งให้แน๊วไป ....มานมี ตอนแฉด้วยป่ะว๊า?.... o16
:m13: เค้าไม่รู้เรื่องน๊า......เค้า จำไม่ได้ :o11:
ว่าแย้วก้อ.... ค่อยๆ ย่องออกจากกระทู้ งื่อๆ :m7:
o21 (ตัวคราย ตัวมานแย้วกันนะแน๋วนะ ) :m5:
วิ่งจู๊ดดดดดดดดด.....ด :o12:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก งั๊นรีบปิดบังอำพรางด้วยความไว :a5:
เค้ามะยู้เยื่องด้วยนะโม ซินให้มา :m26: ลงตามที่ซินให้มาทู้กกกอย่าง
:m13:
-
ตอนที่ 42
ณ ดรีมเวิล์ด สวรรค์ของคนรักสนุก ฮิ้ววววววว (ไปได้เรื่อยๆนะกู) พวกผมก็ พร้อมหน้ากันที่ดรีมเวิล์ด โดยเจ้าพวกน้องๆของผมได้นั่งรถไอนัทไปก่อน ผมนั่งรถไอคิมมันครับ(มันไม่ได้เอารถมันมาจากขอนแก่นหรอกครับ มันเอารถที่บ้านมันมาใช้หน่ะ) และไอคิมมันก็ได้แวะรับไอปอด์นและน้องมันก่อนครับ ส่วนพวกไอตี้ ไอโย และไอแซน พวกมันบอกให้มาเจอกันที่นี้เลย
“ตาหวาน... จะเอาตั๋วแบบไหนดีครับ” ไอนัทมันถามผมยิ้มๆ ในฐานะพี่ใหญ่มันจึงรับอาสาไปซื้อตั๋วให้น้องๆ ผมจึงตามมันไปด้วย(ไม่มีการเลี้ยงครับ อเมริกันแชร์ คิคิ)
“มันมีกี่แบบกันหล่ะ” ผมมองหน้ามันอย่างงๆๆ ชิ ไม่ต้องมาว่าผมเชยหรอก ก็คนมันไม่รู้อะผิดเหรอ
“2 แบบครับ แบบ 350 และแบบ 100 เดียว แบบ 350 เหมาเล่นเครื่องเล่นหมดทุกอย่างครับ ส่วนแบบ 100 นี่แค่ค่าตั่วเข้าครับ ถ้าจะเล่นเครื่องเล่นต้องซื้อตั๋วอีกที” พนักงานของทางดรีมเวิล์ดครับเป็นคนตอบผม
อ๋อน่าจะประมาณนี้นะครับ เมื่อสมัย 7-8 ปีที่แล้วอะนะ คิคิ ตอนนี้ไม่รู้ว่าราคาเท่าไหร่แล้วอะครับ เพราะนับจากครั้งนั้นผมก็ได้ไปเที่ยวอีก ครั้งหรือ 2ครั้งนี้หล่ะ ในปีต่อมา ราคาก็อยู่ราวๆนี้หล่ะครับ ก็ไม่รู้ว่าทุกวันนี้ ในยุค ข้าวยากหมากแพง ค่าตั๋วเข้าดรีมเวิล์ดมันจะซักเท่าไหร่แล้ว
“เอางี้ละกันพี่ อย่างละครึ่งแล้วกัน...” ผมตอบไอนัทมันไปด้วยเสียงร่าเริ่ง ยิ้มให้พนักงานเค้าด้วยครับแฮะ น่ารักดี อ้าวววววววไหงงั้น คิคิ
“แบบละ 6 ครับ พี่” ไอนัทมันบอกกับพนักงานพลางยื่นตังค์ให้
จากนั้นพนักงานก็ยื่นตั๋วและเงินทอนให้ผมกับไอนัท แล้วผมกับไอนัทก็เดินไปสมทบกับเพื่อนๆที่ยืนรอนั่งรอ ถ่ายรูปรอ อยู่ที่สวนทางเข้าดรีมเวิล์ด ท่าทางหนุกหนานกัน แต่มีคนนึง ที่ท่าทางไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่แฮะ ไม่ต้องเดาก็น่าจะรู้นะครับเพื่อนๆว่าใคร
“ไปนาน ชิบหาย…ไปปี้ กันอยู่ไงวะ” อู้ยยยยยยยยย ไอปากหมา ฮึ้ย
ผมมองหน้าไอคนพูดอย่างโกรธๆ แม่มเอ้ย พูดอะไรไม่มีถนอมน้ำใจกันบ้างเลย เลวหนิ พอมันพูดจบมันก็เดินมาล๊อค คอผมไว้แน่นเลยครับ และมันก็มองหน้าไอนัทยังกะจะกินเลือดกินเนื้อ ส่วนไอนัทนะเหรอครับมีเหรอมันจะยอม มันก็มองหน้าไอคิมมันเหมือนกัน ท่าทางเอาเรื่องใช่เล่นเหมือนกัน โอ้ย ปวดหัว เกิดมาหล่อนี่ ช่างอาภัพ จริงๆเล้ยยยยยยย
“นี่ เป็น อะไรกันอีกหล่ะ ...จะกัดกันให้ได้เลยใช่มะ” อ้า สวรรค์โปรดสุดหล่ออีกแล้วครับ
สาวน้อยหนึ่งเดียวในวันนี้ พูดขึ้น...กวาดตามองหน้าพวกผมทั้ง 3 คน ท่าทางเบื่อๆเซ็งๆ
“วันนี้ทุกคนมาเที่ยวกันนะ มาสนุก ....หัดเกรงใจเพื่อนๆบ้างสิ....”อืม ใช่ของ แกหว่ะเป้ย พูดได้ดี นับวันแกยิ่ง เยี่ยมยอดขี้นทุกวันให้ดิ้นตาย และพอไอเป้ยมันพูดจบผมก็ได้ไล่สายตามองเพื่อนๆผมแต่ละคน พวกมันกำลังมองมาทางพวกผมอะครับ แฮะ จะทำให้เพื่อนๆหมดสนุกรึเปล่าวะกู...
“หึ..ไอเด็กเมื่อวานซืนเอ้ย.....ถ้ากูเลวได้ซักครึ่งของมึงนะ...” ไอนัทมันพูดขึ้นมาเสียงนิ่งมากมาย พลางจ้องตาไอคิมเขม็งเลยครับ ซึ่งผมรู้ว่ามันกำลังพยายามระงับอารมณ์เดือดๆของมันอะครับ หน้าซีดเลยสิครับ ไอโม
“ป่านนี้ ตาหวานเป้นของกู ไปนานแล้ว ...ไม่รอให้ หมาอย่างมึงคาบไป แดกหรอก” พูดจบมันก็เดินตรงแน่วไปหาพวกไอแมนทันทีเลยครับ ผมนี้อึ้งกิ่มกี่กันเลยทีเดียว นี่แสดงว่าโกรธจัดสิเนี๊ยะ ส่วนไอคิมเหรอครับ ถลาตามไอนัทไปเลยทีเดียว จนผมตะครุบตัวไว้แทบไม่ทัน
“สั- เอ้ย แม่ง..” ไอคิมมันพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของผม..ท่าทางมันนี่อันธพาลดีๆนี่เองครับ..เฮ้อ กูหนอกู ไปหลงรักอะไรในตัวมันวะเนี๊ยะ
“พอซะทีเถอะ ..ถ้าทำตัวแบบนี้อีกหล่ะก็ กลับบ้านไปเลยไป..ฮึย..”ผมพูดออกมาอย่างโกรธๆ กับความงี่เง่าของมัน ปล่อยเอวมันทันที แล้วเดินตามไอนัทกับเจ้าเป้ยไปแบบไม่เหลียวหลังเลยหล่ะครับ...ผมรู้ว่าถ้าเมื่อกี้ผมไม่ตะครุบตัวมันไว้ เชื่อเลยว่าต้องมีการเจ็บตัวกันเกิดขึ้นแน่ๆ...แม่มเอ้ยทำไมไอคิมมันถึงได้บ้าเข้าเส้นเลือดขนาดนี้วะวันนี้ ...จะหึง จะหวงอะไรกันนักกันหนาวะ..กู จะบ้าตายยยยย
“มีอะไรวะ..” ไอปอด์นที่รักของผม พูดขึ้นมาน้ำเสียงมีกังวลเล็กน้อย
“ปล่าว..ไม่มีอะไรหรอก” ผมยิ้มให้ไอปอด์นนิดๆ แล้วเดินเข้าไปด้านหลังไอปอด์นมันพลางสอดแขนเข้าไปกอดเอวมันไว้แน่นซบหน้าลงกับบ่ามันครับ ขอยืมไหล่หน่อยนะเว้ยปอด์นไม่ไหวหว่ะ กูเหนื่อย
“..โมที่ไอคิมมันเป็นแบบนี้..เพราะโมไม่ทำอะไรให้มันชัดเจน รึเปล่า..จะเอายังไงก็บอกมันตรงๆเถอะนะ..หึ..ไม่งั้นโมคงได้เห็นมันบ้าจริงๆเข้าให้ซักวัน...” ไอปอด์นมันพูดพลางลูบมือผมที่ประสานกันอยู่ที่พุงมันเบาๆ
เฮ้อ การที่จะรักใครซักคนนี่มันเหนื่อยขนาดนี้เลยเหรอวะเนี๊ยะ...ทำไมมันถึงได้ยุ่งยากขนาดนี้วะ...แค่การกระทำไม่พอรึไง ต้องให้พูดด้วยเหรอ..หรือว่ากูทำอะไรผิดพลาดไปวะ การกระทำของกูมันทำให้ไอคิมมันคิดมากขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วกูทำอะไรหล่ะ หรือว่ามันจะให้กูตัดขาดกับไอนัทไม่ติดต่อกันไปเลยรึไงมันถึงจะพอใจ
กูทำไม่ได้หรอก แค่นึกภาพว่าชีวิตนี้จะไม่ได้พูดคุย เห็นหน้าไอนัทอีก กูก็ทนไม่ได้แล้ว ชีวิตกูขาดไอนัทไม่ได้มึงเข้าใจไหม...มึงไม่ใช่กูมึงไม่รู้หรอกว่ากูรู้สึกยังไง กูรักมึงนะ แต่กูก็รักไอนัทเหมือนกัน มึงช่วยเข้าใจกูหน่อยได้ไหม...
กูกับไอนัทเป็นอะไรมากกว่านี้ไม่ได้หรอก ...
“เออ..เข้าไปกันได้ยังอะ...” น้ำเสียงร่าเริงชนิดไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรกับใครเค้าของไอแมนทำให้อาการเลื่อนลอยของผมถูกดึงให้กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
เออ นะ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดก็แล้วกันวะ...คิม เอาไว้ค่อยคุยกันทีหลังก็แล้วกันนะ.เฮ้อ....ผมถอนหายใจออกมา อย่างไม่รู้จะทำอะไรที่ดีไปกว่านี้ได้อีกแล้ว...
“..เป็นอะไรอะโม..ถอนหายใจยังกะคนแก่..เหอๆ...เป็นที่รักของทุกคนนี่มันน่ากลุ้มขนาดนั้นเลยเหรอ..หึหึ” ไอปอด์นมันพูดพลางหัวเราะออกมาเสียงน่าหมั่นไส้มากเลยครับ แก้มใสๆ เนียนๆ ที่เห็นแม้กระทั่งเส้นเลือดฝอยของมันอยู่แค่ปลายจมูกผมนี่เอง มันทำให้ผมเกิดอาการหมั่นเขี้ยว อยากจะทำให้หน้าใสๆขาวๆนี่เปลี่ยนสีจริงๆเลยครับ เร็วยิ่งกว่าสมองจะสั่งงานทันครับ
ผมกดจมูกลงกับแก้มไอปอด์นทันที แล้วปล่อยแขนออกจากเอวมัน
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ...รู้ดี ดีนัก มันก็ต้องเจอแบบนี้หล่ะ” ผมหัวเราะอย่างสะใจที่ได้แหย่ไอน้องปอด์นที่รักผมให้มันอายได้
และก็เป็นอย่างที่คิดครับ หน้ามันแดงเถือกเลยทีเดียว น่ารักมากมายเลยครับ...ทำให้อารมณ์เซ็งๆเบื่อๆเมื่อกี้ของผมดับวูบลงไปได้เหมือนกัน
“ไอบ้า แตงโม..แกล้งเราอีกแล้วนะ ฮึม..ตายซะเถอะ เราไม่ใช่ของเล่นนายนะ ย๊ากกกกกกกกกกก”ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ...
และไอปอด์นมันก็วิ่งไล่เตะผมไปรอบๆเพื่อนๆอะครับ ผมก็วิ่งไปหลบ หลังเพื่อนคนนั้นทีคนนี้ที..หัวเราะทำหน้าเป็นลิงเป็นค่าง ล้อเลียนไอปอด์นมันสุดฤทธิ์ ทำให้บรรยากาศตึงเครียดเมื่อกี้นี้ ผ่อนคลายลงไปได้เยอะเลยครับ ....เพื่อนๆผมหัวเราะผมกับไอปอด์นกันอย่างเฮฮา....ขณะที่เล่นไล่จับกับไอปอด์นอยู่นั้นผมก้อ แอบชำเลืองมองหาไอคิมมันไปด้วย
และผมก็เห็นมันยืน เอามือกอดอกมองผมกับไอปอด์นอยู่หน้าทางเข้าดรีมเวิล์ดนู้นแหนะ แฮะ แอบโล่งใจนิดๆครับ กลัวอยู่เหมือนกันว่ามันจะ กลับไปแล้วจริงๆ...
ครู่เดียว ไอปอด์นมันคงเหนื่อยและเบื่อ มันทำหน้าบูดเป็นตูดเลยทีเดียว มันหยุดวิ่งไล่ผมอะครับแฮ่ๆ แล้วพวกผมก็ได้ฤกษ์งามยามดี เคลื่อนขบวน กว่า 10ชีวิต มุ่งหน้าสู่ โลกแห่งความสนุกซักที …ไอโมตื่นเต้นมากมายครับ
...ผมเดินผ่านหน้าไอคิมไปอย่างไม่ค่อยจะสนใจใยดีมันซักเท่าไหร่นัก ถึงตอนนี้จะหายโกรธมันไปแล้ว แต่จะยอมยกโทษให้ง่ายๆ ก็ใช่ที เลยต้องเก๊ก งอนเข้าไว้แฮะ....และมันก็เดินตามผมต้อยๆผ่านประตูกั้น สวนสนุกเข้าไปหล่ะครับ
พอเข้าไปอาการร่าเริงสุดขีดก็เข้าครอบงำพวกผมอีกครั้ง...แม้แต่ไอนัทก็ไม่เว้นครับ...พวกผมถ่ายรูปตรงมุมโน้นมุมนี้ เมื่อก่อนด้านหน้าทางเข้าจะมีน้ำพุ อยู่อะครับก็ไม่รู้นะว่าตอนนี้จะเป็นเหมือนเมื่อก่อนรึเปล่า...
ตอนนั้นไม่รู้อะครับว่าตรงนั้นมันจะเป็นน้ำพุ จนมีคนมาเตือนว่า ระวังนะ เด๋วจะมีน้ำพุ่งออกมา ไม่เชื่อครับ คิดว่าเค้าอำเล่นเพราะว่า เค้าพูดไปขำไป และไม่ต้องรอนานครับ น้ำพุ ก็พุ่งปรี๊ด ออกมา พวกผมวิ่งแจ้นหนีกันแทบไม่ทัน คิคิ...
และจากนั้นพวกผมก็ไปตรงที่เค้าถ่ายรูปคู่รักอะ คิคิ ...มันจะเป็นเก้าอี้วางอยู่(รึเปล่าวะจำไม่ได้เลือนๆ) และก็มีรูปหัวใจอยู่ด้านหลัง สีชมพูหวานแหว๋ว เชียว ผมจำไม่ได้แล้วว่ามันทำจากอะไร...ด้วยความนึกสนุกของผมหรืออย่างไรก็มิทราบได้ คิคิ ผมได้ดึงมือไอนัทให้ไปนั่งที่เก้าอี้ แล้ว ไอนัทก็ตามไปนั่งลงแต่โดยดี ....มันคงคิดว่าผมจะถ่ายรูปกะมัน แฮะ
และผมก็ได้ไปดึงเจ้าเป้ยให้ไปนั่งข้างกัน ฮ่าๆ....ไอเป้ยมันโวยวายนิดๆครับ หน้าแดงเถือก อย่าง อายๆ และมันก็ไม่ยอมท่าเดียวครับ พวกผมเลยเฮฮากันใหญ่ มีผู้หญิงหนึ่งเดียวในหมู่ลิงค้างนี้ครับ เลยสนุกกันใหญ่ และดูท่า ไอตี้ จะแอบมีท่าทางแปลกๆ กับไอเป้ยตั้งแต่ตอนเห็นหน้าแล้วครับ หุหุ...
“เป้ย ครับ ไม่ถ่ายกับพี่นัท...ถ่ายกับเราก็ได้นะ เรายินดี คึคึ” ไอตี้มันพูดไปขำไปมองหน้าเจ้าเป้ยหวานหยด
“ไม่ต้องเลย ไม่ถ่ายกับใครทั้งนั้นหล่ะ” เจ้าเป้ยมันพูดอย่างงอนๆ ที่โดนพวกผมรุมแซวมันอยู่คนเดียว
ส่วนไอนัทเหรอครับ มันก็เอาแต่นั่งยิ้ม ไม่พูดไม่จาอะไรเลย...และมันก็หันหน้ามามองผมตาพราวเลยทีเดียว มันขยับปากพูดกับผมแบบไม่มีเสียง และผมก็อ่านปากมันออกมาประมาณว่า...พ่อสื่อ ตัวดี...อ้าว กำเลย กูแค่นึกสนุกเฉยๆนะ ไม่ได้คิดจะเป็นพ่อสื่อให้พวกมึงซะหน่อย ....แต่ก็แค่นั้นครับผม ยิ้มให้มันยักคิ้วให้หนึ่งจึก...
“เอ้า...นั่งดีๆ สิเป้ย..เอ้า จะถ่าย แล้วนะ...1-2” ยังไม่สาม เลยครับ
ไอเก่งมันก็ไวได้ใจครับ มันขยับเข้าไปหาไอเป้ย แล้วผลักป๊าบ เข้าให้
“ว้าย...”
“3” พร้อมกับเสียงว้ายของไอเป้ย..เสียง นับ 3 ของไอแมนก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงกดชัดเตอร์ดดัง แช๊ะ เบาๆ...และทุกคนก็ได้แต่ฮาครืน ผมก็เหมือนกันครับที่ได้แกล้งคนให้อายได้ แต่ในใจผมรู้สึกแปลกๆครับ.บอกไม่ถูกอะ รู้สึกเจ็บแปล๊บๆที่ใจยังไงบอกไม่ถูก
ภาพเจ้าเป้ยที่ถลาเข้าไปซบอยู่กับอกไอนัท และหน้ายิ้มๆของไอนัทได้ติดอยู่ในหัวผม...รู้สึกไม่พอใจเล็กๆ....จนต้องละสายตาจากภาพของมัน 2คน
“เป็น อะไร ครับตาหวาน...ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิครับ...มา มาถ่ายรูปคู่ กับพี่ดีกว่ามา...” น้ำเสียงร่าเริงที่ดังขึ้น พร้อมกับตัวผมที่ถูกโอบกอดจากทางเบื้องหลัง ทำให้ผมต้องฝืนใจยิ้มออกมา
‘แช๊ะ’ และเสียงชัตเตอร์ ก็ได้ดังขึ้นเบาๆอีกครั้ง และต่อจากนั้นทุกคนก็เฮฮา กับการถ่ายรูปคู่รัก ในแบบประหลาดๆ กันหล่ะครับ...แหม๋ ไม่มีสาวๆให้ถ่ายด้วย ก็ถ่ายกันเองนั้นแหละครับ...แฮะสนุกดี...และทุกคนก็แย่งกันขอถ่ายรูปคู่กับเจ้าเป้ย เจ้าเป้ยมันก็โวยวายบ้างแต่ก็ทนลูกตื้อของพวกมันไม่ไหว จนต้องยอมถ่ายกับพวกมันจนครบถ้วนหน้ากันทุกคน....
ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานกันสุดเหวี่ยงทั้งๆที่ยังไม่เห็นหน้าเครื่องเล่นเลยนั้น ก็ยังไม่มีสัญญาณตอบรับ จากไอยักษ์ที่ยืนทำหน้านิ่งๆไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ เลยแม้แต่นิดเดียว...ดูๆไปก็น่าสงสารนะครับ เพราะดูว่าคนอื่นจะไม่มีใครสนใจใยดีมันเลยซักคน...เฮ้อ..อยากทำตัวงี่เง่าเองช่วยไม่ได้ .ไอโมก็ได้แต่ยักไหล่เบ้ปากอย่างช่วยไม่ได้
แล้วหลังจากถ่ายรูป กันอย่างหนำใจพวกผมก็ได้เดินทางกันต่อหละครับ แฮะ...และเครื่องเล่นที่พวกผมมาเจอก่อนเป็นอันดับแรก และเล่นเป็นอย่างแรกคือ แต๊น แต้น ...หุหุ..หวาดเสียวหง่ะ แต่อยากเล่น คิคิ
มันคือ เฮอริเคน ครับผม เหอๆ...ผมหน่ะเคยเล่นแต่เรือถีบ คาร์บั้ม และชิงช้า ตอนเป็นเด็กอะนะ ไอเฮอริเคนนี้อยากมากกกกกกก...แต่ไม่เคย ...
“โหย เข้ามา ก็มาเจอระดับ มหาลัยเลยเว้ย” เสียงเจ้าน้องปั้น น้องชายไอปอด์นมันพูดขึ้น น้ำเสียงกระตือรือร้น ตื่นเต้นสุดฤทธิ์
“แอ้ พี่โมก็อยากเล่นใช่ปะ เราไปเข้าแถวกันเถอะ พี่” ว่าแล้ว เจ้าน้องปั้น มันก็เดินมาลากๆ ผมให้ขึ้นไปเข้าแถวรอเล่นเฮอริเคน
แฮะ ไอผมหน่ะอยากก็อยากอยู่หรอก แต่ออกจะกลัวๆด้วยหล่ะครับ..หวึ๊ยๆๆหวาดเสียวเว้ยยยยยยย ข้ามขั้นนี่หวากู...ฮือ....
และนอกจากผมกับเจ้าปั้นแล้ว ก็มีเพื่อนๆผมทุกคนนั้นแหละครับที่ตามผมมา แม้แต่ไอคิม แฮะ มีแต่ เจ้าเป้ยนั้นแหละที่ไม่ยอมมาเข้าแถวด้วย มันทำหน้าแหย๋ๆ...ยืนสงบนิ่งอยู่ตรงลานคนเดียว.
“เป้ย ไม่ไปเล่นกับเค้าเหรอ” ไอนัทครับ แมนโคตรอีกแล้วมัน ชิ ถอยออกมา ไอบ้า อ้าว ไหงงั้นหล่ะ กู
เจ้าเป้ยมันทำหน้าแหย๋ ๆ มองตามพวกผมตาละห้อย....และมันก็พูดอะไรกันก็ไม่รู้ครับ ผมไม่ได้ยิน แล้ว เพราะเฮอริเคนมันลงมาจอด และคนที่เล่นรอบก่อนก็ทยอยกันลงมา และพวกผมก็เดินเรียงแถวกันขึ้นไปนั่งประจำที่..
และพอที่ล๊อกมันล๊อกพวกผมไว้เรียบร้อย ผมก็หันกลับไปมองเจ้าเป้ยอีกที ตอนนี้มีไอนัทมันยืนอยู่เป็นเพื่อนเจ้าเป้ย แล้วครับ เจ้าเป้ยกับไอนัทมันโบกมือหยอยๆ ให้พวกผม ผมก็มองตรงไปยังพวกมันตาละห้อย...ที่ตรงนั้นน่าจะมีผมยืนอยู่ด้วยนะ..ที่ข้างๆไอนัทควรเป็นกูสิ ฮือ......เปลี่ยนใจทันไหม.. ไม่น่าเลยกู ..ฮือ...กูมาทำอะไรบนนี้...พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยเค้าด้วย เค้ากลัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.......
“ทำไม..หึงไอนัทมันรึไง จะว่าไปพวกมัน 2 คนก็เหมาะกันดีนะว่ามะ...หนุ่มหล่อ กับสาวสวย พอดีเด๊ะ หึหึ” ขณะที่ใจตุ่มๆต่อมๆ กับไอเจ้าเฮอริเคนอยู่นั้น
เสียงห้วนๆ เยาะเย้ยถากถางจากใครบางคนก็ดังขึ้นข้างหู ทำให้ผมต้องหันหน้ากลับไปมองอย่างอัตโนมัติ และผมก็เห็นไอคิมมันนั่งอยู่ที่ ที่นั่งข้างๆผม.....แทนที่จะโกรธแต่กลายเป็นว่า ผมรู้สึกดีใจที่เห็นมันมานั่งข้างๆ ในขณะที่ผมกำลังกลัวจนขี้หดตดหายในขณะนี้..
ผมยิ้มให้ไอคิมตาละห้อย...ขยับมือไปจับมือมันไว้แน่น..ไอคิมมันทำสีหน้าแปลกใจนิดๆ..แล้วมันก็ยิ้ม...อย่างรู้ทันว่าตอนนี้ผมกำลังกลัว..มันยิ้มให้ผมอย่างปลอบใจ ..และก็จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกลัวๆๆๆๆๆๆ…
เฮอริเคน เริ่มขยับสูงขึ้นทีละนิด ทีละนิด ไอโมใจหายวาบๆ ซวย แล้ว แย่แล้ว ผมมองลงไปข้างล่างเห็นไอนัท กับเจ้าเป้ยตัวเท่ามด(เวอร์แหละ) ฮือ น่ากลัว ...จ๊ากกกกกกกกและเครื่องเล่นมันก็เริ่มหมุน ผ่านไปซักพัก มันเริ่มเร็วขึ้นแรงขึ้น หมุนไวขึ้น และมันก็ไปค้างเติ้ง ให้พวกผมห้อยหัวอยู่กลางอากาศอยู่บนตรงที่ ที่ สูงที่สุด ไอโมตอนนั้นวิญญาณออกจากร่างไปแล้วครับ....อยากอ้วกมากมายเวียนหัวอ้า กลัวด้วยใจสั่น ไปหมด...ฮือ.....ไม่ไหวแล้ว กูจะตายแล้ว จะรอดชีวิตกลับบ้านไหมกู.........ฮือ....กลัววววววววววววววววววววววววววววววววววว ไม่เอาอีกแล้ว ไม่เอาแล้ววววววววเข็ดๆ เข็ดจนตาย เอากูลงไปปปปปปปปปปปปปป
และแล้วเครื่องเล่นมันก็ค่อยๆเบาลง และค่อยๆนิ่งสนิทอยู่กับที่ ไอเจ้า ตัวเซฟ ค่อยๆ เปิดออก ทุกคนหัวเราะสนุกสนาน มีแต่ผมที่ตอนนี้ไม่มีแต่แรงจะเดิน แรงจะหายใจยังแทบไม่มีเลย ผมค่อยๆเปิดตาขึ้นมองทุกคนช้าๆ ....
พระเจ้าช่วยกล้วยทอด...ไอโมยังไม่ตาย.....ดีจายจังเลย..แต่อยากอ้วกอ้าๆๆๆๆๆ..อยากอ้วกๆ..
“โม ไหวไหม..ลุกเร็ว...จะนั่งอีกรอบรึไง...” เสียงห้วนๆที่คุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมองและค่อยๆขยับตัวลุกออกจากที่นั่ง..ใจตอนนั้นอยากจะถลาตัวเข้าไปหาไอคิม ให้มันช่วยอุ้มผมลงไปจริงๆเลยครับ คือ ขามันอ่อนอะ หมดแรง เวียนหัว จะอ้วก ใจมันสั่นนน....แต่กระผมทำไม่ได้ อายหง่ะ...คนเยอะ โคตรๆ ....ถ้าทำแบบนั้นไปจริงๆ คนก็รุ้สิ ว่าตอนนี้อาการผมแย่ขนาดไหน ไม่แมน เลยให้ตาย ไม่แมนเลยจริงๆ กาซิก กาซิก..ไม่ยอมเสียฟอร์มหรอกเฟ้ย
คิดได้ดังนั้น ไอโมก็เดิน ลงบรรได เครื่องเล่นลงมาอย่างช้าๆเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่ตอนนี้เหงือแตกพลั๊กๆเลยที่เดียวเชียว แม่ม ทรมานชิบเลยกู...
ในขณะที่ผมแทบจะตายอยู่นั้น พวกเพื่อนๆผมคนอื่นๆมันก็จะต่อกันอีกรอบครับเหอๆ...เลยต้องไปเข้าแถวซื้อตั๋วกันต่อ..ผมมองหน้าพวกมันอย่าง...ทึ่งๆ และงวดนี้ก็มีเจ้าเป้ย ร่วมขบวนกับเค้าไปด้วย....
“เป็นอะไรครับ ตาหวาน หน้าซีดเชียว...” ฮือ..พี่นัทคร้าบ ผมจะอ้วก ผมแย่แล้ว..อ้าฮือ...
“มึงอย่าเสือก...” อ้าจบกัน..ผมปล่าวพูดนะครับ เสียงไอยักษ์ต่างหากหล่ะฮือ...
อยากจะด่ามันเหลือเกินตอนนี้แต่ไม่ไหว ถ้าอ้าปากผมต้องอ้วกแน่ๆ..เลยได้แต่ส่งสายตาขอโทษขอโพยไอนัทมัน...ส่วนไอนัทหน่ะหรอครับ แววตาเปลี่ยนทันที น่ากลัวอ้า ฮือ....
และไอคิมมันก็เอามือมาโอบเอวผมไว้แน่น แล้วเดินพาผมไปไหนซักแห่ง...ส่วนไอนัทจะเป็นไงผมไม่รู้..ฮือ...
“อดทนอีกนิดนะ...อีกเดี๋ยวก็ถึงห้องน้ำแล้ว...”น้ำเสียงไอคิม ตอนนี้ดูเป็นห่วงเป็นใยผมน่าดูเลยครับ...ขอบคุณคร้าบผมที่ร้ากกกกกกกกก....
********************
ผมใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานพอดูเหมือนกันครับ..อ้วกเอาทุกอย่างที่กินเข้าไปออกมาจนหมดไส้หมดพุง..แฮะ...และไอคิมไม่รู้มันไปหายาดมจากไหนมาให้ผมครับ รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ขาเริ่มหายอ่อนแล้วครับแฮะ ..
พอเดินออกจากห้องน้ำก็ไม่รู้แล้วหล่ะครับว่าเพื่อนๆหายไปไหน...แต่ไม่ค่อยกังวลหรอกครับ ทอสับก็มีเด๋วโทรหาก็ได้..
“หิวไหม..” ไอคิมมันถามผมขึ้นมาเบาๆ..พร้อมกับท่อนแขนอันใหญ่ยักษ์ของมันก็วางป๊าบลงที่คอผม แอ๊ะ หนักชิบ....
“หิว...” แฮะ..ก็มันหิวอ้า...ทำตาอ้อนๆมันด้วยครับ ตลอดเวลาที่ผมตั้งหน้าตั้งตาอ้วกอยู่นั้น ไอคิมมันคอยลูบหลังลูบไหล พูดปลอบใจผมอยู่ตลอดเวลา มันดูแลผมโดยไม่รังเกียจ ไม่บ่น ให้ผมเลยซักนิดเดียว....
“กิน kfc ก็แล้วกันนะ...” ไอคิมมันพูดพร้อมกับเอามือขยี้หัวผมเบาๆ
ตอนนี้รู้สึกค่อยยังชั่วมากๆเลยครับ แต่อาการเวียนหัวยังคง อยู่ ..เหงือก็ยังแตกพลั๊กๆอยู่เช่นเดิม..ถ้าได้ไปนั่งตากแอร์เย็นๆในร้าน kfc ผมคงจะดีขึ้นมากกว่านี้ และผมก็ได้สาบานกับตัวเองไว้แล้วว่า จะไม่เล่นแม่ม มันอีกเป็นครั้งที่ 2 ฮึ่มๆๆๆๆๆๆ ผมตั้งตัวเป็นศัตรู กับเจ้าเฮอริเคน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป...เกลียดมัน...ชิ
ตอนที่นั่งกิน kfc กันอยู่นั้น ไอคิมมันก็เอาอกเอาใจผมเช่นเคย...ไอโมก็รู้สึกดีมากมายเลยแหละครับ...ลืมเพื่อนๆสนิทเลยทีเดียว แฮะ...แหม๋ ก็คนเค้ากำลังสวีท วี๊ดวิ้ว กันอยู่หนิ จะไปคิดถึงคนอื่นให้มันปวดขมองกันทำมาย คิคิ..อายหว่ะ..หุหุ
ตี่ ดี้ ดี่ดี่ ตี้ ดี ดี้ ดี่
อ้า และในขณะที่พวกผมกำลังหัวเราะต่อกระซิกกันอยู่อย่างไม่อายฟ้าอายดิน ที่ทำท่าว่าฝนจะตกอยู่นั้น..เสียงทอสับผมก็ดังขึ้นขัดจังหวะอารมณ์หวานๆของพวกผม..แม่ม โทรมาทำซาก ไรตอนนี้วะ เคือง เว้ย เคือง ฮึ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ล้วงมือเข้าไปควาญหาทอสับในกระเป๋ากางเกงยีนส์ตัวเองอย่างเซ็งๆ โดยมีไอคิมนั่งมองผมยิ้มๆอยู่ตรงหน้า ชิ...มองไมวะ..เด๋วจืดหมด แม่ม
“โหลๆๆ...ใครอะ..” พุดไปก็เอาซ่อมจิ้มเนื้อไก่เข้าปากไปอย่างเอร็ดอร่อย โดยมีไอคิม คอยหั่นเนื้อไก่ให้ผมเป็นคำๆ....สบายจริงๆเลยกู หุหุ
*พี่เองครับ ตาหวาน...อยู่ไหนครับเนี๊ยะ* อา ไก่ติดคอขึ้นมาโดยบัดดล
“เอ่อ..อยู่ร้าน kfc อะครับ พี่นัท..พอดีเกิดหิวขึ้นมาหน่ะ แฮะ” พูดออกไปอย่างอายๆ และสำนึกผิดนิดๆ..
*ออ เหรอครับ..อยู่กับ ..ไอสั- นั่นใช่ไหม” อู้ ดูสพรรนามที่เค้าใช้เรียกกันสิครับ
“อืม ครับพี่...” พูดออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงนัก ตาก็แอบชำเลืองมองไอคิมมันเป็นพักๆ กลัวมันจะโกรธขึ้นมาอีกอ้า มันพึ่งสงบไปเองหง่ะฮือ
*ก็ดีแล้ว..เด๋ว เจอกันนะครับ..* แล้วไอนัทมันก็วางสายไปอะ ผมค่อยๆเก็บทอสับเข้าไปเในกระเป๋ากุงเกง แล้ว ยิ้มให้ไอคิมมันอย่างเอาใจ ประจบประแจงสุดฤทธิ์ ว่างั้น ฮี่ๆ และไอคิมมันก็ถอนหายใจเฮือก..แล้วเงียบก้มหน้าก้มตา หั่น เนื้อไก่ให้ผมต่อไป...อาร่อย ฮี่ๆๆๆ...
พวกผมนั่งรออยู่ไม่นานครับเพื่อนๆ ผมก็ทยอยกันเดินตามกันเข้ามาในร้านเสียงดังมะโหลงโฉงเฉง น่าอายมากครับ แฮะ..คนมองกันใหญ่ แต่ทุกคนก็ไม่สนใจ อะครับ
หลังจากที่พวกผมกินอิ่มหนำสำราญกันดีแล้ว พวกผมก็ได้เวลาออกร่อนต่อสิครับ ผมที่หายเวียนหัวแล้ว แต่ยังเข็ดอยู่ครับ ผมจึงไม่เล่นเครื่องเล่นอะไรที่ดูหวาดเสียวและดูท่าจะเวียนหัวอีกเลย แฮะ แหม๋ก็นะ แล้วคิดดูว่าผมจะเล่นอะไรได้ ก็เครื่องเล่นทุกอย่างที่ดรีมเวิล์ดหน่ะมันก็หวาดเสียว น่ากลัว น่าตื่นเต้น และชวนเวียนหัวหมดแหละ ฉะนั้น ไอโมหมดสิทธิ์ คิคิ..เล่นไม่ได้เลยซักอย่าง..แฮะ
พวกเพื่อนๆผมก็เฮฮา กันสุดฤทธิ์ดี๋ด๋า จนน่าหมั่นไส้ แม้แต่เจ้าเป้ย ก็เป็นไปกับเค้าด้วย มันเล่นได้ทุกอย่างเลยครับ อืม น่าอายมากเลยครับ แพ้ผู้หญิง เจ้าเป้ยพอมันผ่านเฮอริเคนมาได้ อย่างอื่นก็ อนุบาลสำหรับมันไปหมดเลยครับ ..ฮือ..
มีแต่ผมอะที่ยืนดูพวกมันเล่นอย่างหวาดเสียวแทน...และเจ้าเป้ยกับไอนัทมันก็ติดกันเป็นตังเม..เห็นไอนัทที่ไหนจะเห็นเจ้าเป้ยยืนเคียงข้างอยู่ตรงนั้น..แต่ ณ ตอนนั้นผมไม่ได้คิดว่ามันจะรัก จะชอบอะไรกันหรอกครับ ผมแค่คิดว่า ก็นะ ไอเป้ยมันก็รู้จักสนิทสนมกันอยู่ แค่ผม ไอคิม ไอนัท ไอแมน และไอเก่ง ไอแมนกะไอเก่งมันก็ สนใจอะไรที่ไหนอกจาก…..เล่นแม่มมันทุกอย่างที่ขวางหน้า เข้าขากันดีเหลือเกิน....... ส่วนไอคิมก็อยู่กับผมไม่ยอมห่าง ส่วนผมก็เล่นเครื่องเล่นอะไรเป็นเพื่อนมันไม่ได้เลยซักอย่าง
แล้วจะให้เจ้าเป้ยมันอยู่กับใครหล่ะครับ...ถ้าไม่ใช่ไอนัท ไอนัทเองมันก็พยายามที่จะอยู่ห่างๆ ไอคิมเข้าไว้...คงไม่อยากทำให้ผมลำบากใจด้วยหล่ะ...ฉะนั้น มัน 2 คนก็อยู่ติดกันเป็นตังเมแบบนั้นนันแล..แฮะ...(ผมคิดของผมแบบนี้นะตอนนั้นอะ..)
และพวกผมก็อยู่ในดรีมเวิล์ดกันนานพอดูครับ จากเช้าเป็นบ่าย จนจวนเจียนจะ บ่าย 3 แหละ และก็ถึงเวลาที่จะได้นั่งกระเช้าลอยฟ้ากันซักที ฮี่ๆ....ผมกับไอคิมก็นั่งกระเช้าเดียวกัน เช่นเคย คนอื่นจะเป็นไงไม่รู้ครับ รู้แต่ว่า ผมรู้สึกมีความสุขมากจริงๆที่ได้อยู่กับไอคิมมันแบบนี้บรรยากาศโรแมนติกโคตรๆ...ผมนั่งมองออกไปทางด้านข้างกระเช้า มองเห็นคนตัวเล็กนิดเดียว ทุกอย่างดูตัวเล็กจ้อยไปหมด...ทิวทัศน์ด้านบน ของจังหวัดปทุมธานี นี่สวยเหมือนกันนะครับ อาจจะด้วยว่า ปทุมธานี เป็นเขตปริมณฑล นั้นเอง จึงยังเห็นต้นไม้ ใบหญ้าอยู่เยอะแยะไปหมด ชวนให้คิดถึงบ้าน จริงๆเลยครับ
และในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นผมก็รู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆ ที่รินรดอยู่ที่ ใบหน้าผม ผมจึงหันหน้ากลับมามอง
“ฮือ..เล่น บะ..อือ” ยังพูดไม่ทันขาดคำ ปากผมก็โดนปิดสนิท ด้วยปากของไอคิมมันซะแล้วไอคิมมันจูบหนักที่ปากผม ผมตกใจจึงผลักมันออกอย่างแรง แต่คนอย่างมันหน่ะเหรอจะยอมง่ายๆ มันไล่ปล้ำไล่จูบผมไปทั่วกระเช้า ผมก็พยายามขยับตัวหนีมันไปรอบๆกระเช้าเช่นกัน และผมก้อจนมุม โดนมันล๊อคแขนไว้แน่น แล้วก้มหน้าลงมาจูบปากผมอีกครั้ง
“คิม ปะ ปล่อย..พอ..” ผมพูดออกมาอย่างตื่นๆ
ไอคิมไอชั่วมึงลืมไปรึเปล่าว่ากูกับมึง อยู่บนกระเช้า ลอยฟ้า เราอยู่ในที่สาธารณะนะไอบ้า ไอชั่ว กูกับมึงไม่ได้อยู่กัน 2 ต่อ 2นะ ฮือ ชั่ว อายเป็นไหม สำนึกบ้างไหม ผมก็ได้แต่กร่นด่ามันอยู่ในใจทำอะมากไม่ได้ จะขยับตัวหนีมันแรงๆ ก็ไม่กล้า กลัว กระเช้า ขาด…ป้าด คิดได้ไง ตอนนั้นคิดแบบนี้จริงๆครับ ไม่งั้นไอคิมโดนตีนผมไปแล้ว (จริงหยอ)
“อืออ..เรารักนายนะโม” มันพูดเสียงอู้อี้ พลางจูบ หนักๆลงที่ปากผมมันพยายามดันลิ้นเข้ามาในปากผมอีกครั้ง แต่ผมไม่ยอม.มึงจะมารักอะไรกูตอนนี้ฮือ.
ชั่วหนิ หื่นเอ้ย ไม่ดูสถานที่เอาซะเลยนะมึง..ไม่เอาแล้ว ฮือ...ไม่เล่นนะ ...
“ฮือ ไม่เอาอะ..ปล่อยเราไอบ้า ไอหื่น ปล่อยเรา..ฮือ...” น้ำตาร่วงเผาะลงอีกจนได้ แต่ครั้งนี้มันเป็นน้ำตาของความเจ็บใจครับ ทั้งๆที่รุ้ว่าไม่สมควรจะทำ แต่ผมก็ ยังคล้อยตาม ใจอ่อนให้ไอคิมมัน จูบ มันฟัดเอาต่อหน้า ผู้คนแบบนี้...ฮือ..เดี๋ยวฟ้าได้ผ่าตายกันพอดี
“โอเค..โอเค..เรายอมแล้ว.. ก็อดใจไม่อยู่นี่หว่า...นายอยากน่ารักเองทำไม” มันพูดพลางเอามือเช็ดน้ำตาให้ผมป้อยๆ...
“แต่คืนนี้ เราไม่ปล่อยนายหรอกนะ” มันพุดยิ้มๆ แล้วเอามือหยิกแก้มผมอย่างหมั่นเขี้ยว
ผมก้อได้แต่ทำหน้างอๆ ใส่มันเท่านั้นแหละครับ สะบัดหน้าพรืด แล้วนั่งนิ่งๆไม่สนใจมันอีกต่อไป..ชั่ว กูอาย....
ผมได้ยินมันหัวเราะหึหึ แล้วขยับไปนั่งมองผม ที่ ที่นั่งตรงข้ามผมเช่นเดิม....แล้วจากนั้นมันก็ชวนผมคุยนั้นคุยนี้ แต่ผมก็ไม่คุยกับมันหรอกครับ กูงอน..ชิ
********************************
-
เมื่อคืน อย่างที่รู้ แมนยูแพ้ สะจายโคตร เลยผม
ต่อไปนี้เป็นบทสนทนาของผมกับ ไอคิม และไอนัทตอน ที่ แมนยูแพ้
ไอโม say:....ฮี่ ธ่อ เห็นๆ ตั้งกะ เริ่มเขี่ย เล่นแล้ว ว่า แมนยู ยัง ไงก็แพ้ เหอๆ(ทำหน้าเยาะเย้ยไอคิมสุดฤทธิ์)
ไอคิม say:....พูดยังกะตัวเองได้ดูตั้งกะแรกงั้นแหละ เหอะ รู้ ดีจริงนะ รู้ไปหมด หึ นี้ จะบอกอะไรให้โม ความจริงนะเว้ย (ไอคิมมันพูด ทำหน้ากวนส้นมากเลยครับ)
ไอคิม say:.... มิลาน แม่ม มัน มาก้มกราบตีน แมนยูเว้ย แล้วบอกว่า "ขอเถอะคร้าบ ขอให้พวกผมชนะอีกซักครั้ง เถอะ ครับ พวกผม จะไปล้างตากับ หงส์แดงครับ ช่วยหน่อยนะ" เห็นมะ เป็นเงี๊ยะ แมนยู เลยใจอ่อนไง (มันพูดแล้วยักไหล่ ครับ) ไม่งั้น นายคิดเหรอว่า แมนยู จะแพ้ ธ่อ
ไอโม..........(นั่งเหวอ ...พูดไม่ออกบอกไม่ถูก คนเรา เมื่อเข้าตาจน มันเป็นไปได้ถึงเพียงนี้เชียวรือ)
ไอนัท......(ท่าทางมันไม่ได้ต่าง จากผมเท่าไหร่ แต่มันสติดีกว่า)
ไอนัท say: .....คิม กู ว่ามึง ยอมรับความจริง ซะเถอะหว่ะ แม่ม แมนยู มันห่วย มึงเข้าใจปล่าว อย่าแถ ขอร้อง ใช่มะตาหวาน (อ้า ช่ายคร้าบ พี่น้าท ขอบคุณคร้าบหุหุ ผมกับไอนัทมองตากันแล้วยิ้มอย่างสะใจ)
ไอคิม....มันมองหน้าพวกผมยังกะจะกินเลือดกินเนื้อ
ไอคิม say: ............หึ โธ่เอ้ย กะอีแค่ ถ้วยเล็กๆ(ป้าด เล็กของมันอะนะ..ไอฟายยยยยยยยยยย) ชิงถ้วย อบต. กันแบบนี้หน่ะ ไม่อยู่ในสายตา แมนยู หรอกเว้ย เหอๆ
ไอโม กับ ไอนัท นั่งเหวออีกรอบ...มีแมงวันบินเข้าปากไอนัทไป 3 ตัว ผม 4 ตัว
ไอนัท ไอโม say:............."ไอ ไอฟายยยยยยยยย"
ไอคิม say: ..........โอ้ย เจี้ยะ กูเจ็บ
.............ผมกับไอนัทมองหน้ากันอย่างสะใจ แล้วเดินแยกย้าย กันไปเข้าห้องนอน...หลังจากที่ช่วย กัน ประเคน มะเหงก ลูกใหญ่ ๆ และตีนงามๆ ให้ไอคิมมันไปคน ละ ที..............
................สม..น้ำ หน้า..ไอขี้แพ้.................
หงส์แดง จงจาเริญ
kaka เค้าร้ากตัวเองนะ จุ๊บๆ อ้าว เกี่ยวไหมคิคิ
ทำมายอะ สาวกหงส์ แต่ชอบ kaka อ้า คราย จะทำมายฟะ โฮะๆๆๆๆๆ
-
เราก็สาวกหงส์ สุ้ๆๆ :m3:
-
..........สงสัยผัวเมียจะทะเลาะกันตายเพราะฟุตบอล...... :เหอะ1: :เหอะ1:
-
:m22: แอบๆมา "หงส์แดง จงเจริญ" เย้ๆๆๆๆ :a9:
เป็นครั้งแรกที่ได้เยาะเย้ย คนบางคน โฮ่ะๆ
สะจายเจงๆ :m11: ( เบา เบ๊า...) แหะๆ ลืมตัวง่ะ ว่าแอบเข้ามา ดู :try2:
:laugh: ฮ่าๆ ขำแน๋ว.. กลบเกลื่อนหลักฐาน เห็นๆ คิคิ
:m26: คายอยากอ่าน "ก้อวางทึบเอาแย้วกัน" อ้าว... บอกเขาอีก กร๊ากกกก... :laugh3:
ว่าแย้วก้อย่องๆ ออกปายเงียบๆ :m7:
-
พี่คิมค้า ทำไปได้ไงอ่า สี่พันห้า เนี่ยยย o2
ปีนึงมันมีแค่ 365 วันเองนะพี่ :m21:
มาอัพไวๆหลายเด้อ พี่โม :impress:
o13 :try2: :o :o8: :give2: :m1: :m3: :m26: :m4: :m11:
-
สาธุ :a4: ใคร เป็นคนเอาตอนแฉ มาลง ขอให้บ้านบรึ่ม :a2:
:o11:
-
หุหุ พลิกล็อคเจง ๆ โมหื่นกว่าคิมนี่ :m14: :m14:
ปล. สาวกหงส์เหมือนกัน :m18: :m18:
-
เข้ามาบอกอีกครั้งว่า หงษ์แดงจงเจริญ อิอิ
แชมป์แน่นอนฤดูกาลนี้ ถ้าไม่ได้แชมป์ก็ให้นายคิมยิงประตูนายโมไปก่อนนะ :m10:
สาวกหงษ์เหมือนกันค่ะ :m4:
-
สาธุ :a4: ใคร เป็นคนเอาตอนแฉ มาลง ขอให้บ้านบรึ่ม :a2:
:o11:
เค้าม่ายยู้เยื่อง แงๆๆ เค้าโดนกลั่นแกล้ง :o7: (ต้องเปงแผนการร้ายของซินแน่ๆเลยโม :m26: )
-
สาธุ :a4: ใคร เป็นคนเอาตอนแฉ มาลง ขอให้บ้านบรึ่ม :a2:
:o11:
เค้าม่ายยู้เยื่อง แงๆๆ เค้าโดนกลั่นแกล้ง :o7: (ต้องเปงแผนการร้ายของซินแน่ๆเลยโม :m26: )
อาฮึก ...อาฮึก... :m15: เค้าโดนแน๋วใส่ร้ายง่า :o7:
ซินม่ายยู้เยื่องน๊า.......เจงๆ :o11: ( "โมต้องเจื้อเค้าน๊า" :m26: )
แย้ว.... ที่ซินเอามาง่ะ :m21: ก้อ...ก้อ.... มาจากโม ทั้งน้าน นี่นา... :m17:
แง๊ๆ :o12: โมใจร้าย .......ย
------------------------------------------------
ป๋อล๋อ*....แต่เอ๊ะๆ ซินม่าได้เป็นคนเอาลงนี่นา.. ง้านซินก้อรอดตัวอ่ าจิ.. :a3: :m3:
-
ตามมาให้กาลังใจ อ่ะ
ฉู้ ฉู้ ฉู้ โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย :laugh: :laugh: :laugh:
-
บนกระเช้าก็ไม่เว้นนะ นายคิม เหอๆๆๆ :m10:
-
สาธุ :a4: ใคร เป็นคนเอาตอนแฉ มาลง ขอให้บ้านบรึ่ม :a2:
:o11:
...........ม่ายรู่..ม่ายชี้......มาดูคนหื่นอย่างเดียว..... :laugh: :laugh: :laugh:
-
"มาโพสแทนแน๋ว..ชั่วคราวค่ะ" o15
*****************
ตอนที่ 43
พวกผมนั่งกระเช้า กันอยู่ประมาณ 30 นาทีมั้งครับ กระเช้าก้อย้อนกลับมาที่เดิมที่พวกผมขึ้นนั่งครั้งแรก
พอลงจากกระเช้าก็ไม่กล้ามองหน้าใครหล่ะครับไอโม อายอะ เหมือนวัวสันหลังหวะ เลยอะ คือระแวงอะครับ รู้สึกว่าเพื่อนๆผม มองผมแปลกๆ ยังไงบอกไม่ถูกแฮะ...อายอะ หุหุ
“เฮ้ย เหลืออะไรอีกบ้างวะที่ยังไม่ได้เล่น” ไอแมนน้องรักผมมันพูดเสียงกระตือรือร้น เช่นเคยไม่มีแรงตกเลยฮะมัน
“หมดแล้วนี่หว่า” ไอเก่งพูดขึ้นน้ำเสียงพอกันครับ
ผมมองหน้าพวกมัน 2 ตัวอย่างเซ็งๆ ผมก็ไม่รู้อะนะว่าพวกมันเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเยอะแยะ ...ดูท่าแรงไม่มีตกเลยจริงๆครับพวกมัน ผมหล่ะได้แต่อิจฉา เฮ้อ วัยก็ไม่ได้ห่างไกลอะไรกันซักเท่าไหร่เลย ผมกะไอแมนหน่ะ ห่างกันแค่ เดือนกว่าๆ เองนะครับ ผมเกิด ปลายเดือน ธันวา มันเกิดต้นเดือนกุมภาครับ หุหุ..แต่ทำมาย ในขณะที่พวกมันเล่นอะไรได้ทุกอย่าง แต่ทำไมผมถึงเล่นไม่ได้ ไม่เข้าใจ DNA เดียวกันแท้ๆ สวรรค์ช่างโหดร้าย ที่สุด แม้แต่ยัย เป้ย ยังเล่นได้ทุกอย่างเลยอ้า
ผมมองหน้าเพื่อนๆผมทุกคนที่กำลัง คุยกันเสียงดังเซ็งแซ่ ว่ายังไม่ได้เล่นอะไรบ้าง อย่างอิจฉานิดๆ คนหล่อเซ็งหว่ะ
“หมดแล้วจริงๆ ด้วยหว่ะ” เสียงน้องปอด์นที่รักของผมพูดขึ้นมาบ้าง
“ยังไม่หมดซักหน่อย ..” ผมที่ยืนฟังพวกมันคุยกันอยู่นานก็ได้ฤกษ์ พูดขึ้นมากับเค้าบ้างฮะ
ยังเหลืออีกอย่างฮะที่พวกมันไม่พูดถึงกันเลย แต่ผมอะ อยากลองเข้าไปดูซักครั้งฮะ หุหุ ...ถ้าพูดไปจะน่าอายไหมว้าๆๆๆ...
“เฮ้ย หมดแล้ว เหลืออะไรอีกอะ...” คนที่พูดหน่ะคือน้องปอด์นเจ้าเก่าฮะ
มันพูดแล้วมองหน้าผมอย่างสงสัย...เอาหล่ะสิกู จะพูดยังไงดีหล่ะ อยากอะ...เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ไม่มีอะไรที่น่าอายกว่าที่เป็นอยู่แล้วหล่ะ วะ ไม่มีอะไรต้องเสียแล้วนี่หว่ากู
“บ้านผีสิง กับ รถบั้มอะ ยังไม่ได้เล่นเลย...” ผมพูดขึ้นมาเสียงอ่อยๆ อย่างอายๆ
และก็ก้มหน้ารอดูปฏิกิริยาของทุกคน แม่มเอ้ย พวกมันต้องหัวเราะเยาะกูแน่ๆ เลยหว่ะ...ทำไงได้วะ อยากเล่นนี่หว่า
“เออ หึหึ..จริงด้วยหว่ะ คึคึ” และก็เป็นอย่างที่คิดครับ พวกมันทำเสียงหึหึ ในลำคอกันทุกคนเลยอะ แม่ม ..
“คึคึ ยังเหลือเรือถีบ อีกอันนิหน่าโม ไม่อยากเล่นเหรอ คึคึ” แม่มเอ้ยเยาะเย้ยกู
ผมเงยหน้าขึ้นมองพวกมันอย่างไม่พอใจทีละตัว ...
“เออ ผิดเหรอ..พวกมึงสนุกกันพอแล้วหนิ เล่นกันได้ทุกอย่าง มีแต่กูคนเดียว ที่นั่งมองพวกมึงเล่นกัน..ขำกันมากแหรอ..ที่กูอยากเล่นไอที่พวกมึงคิดว่ามันปัญญาอ่อนหน่ะ ..ทำไงได้วะ ก็กูเล่นได้แต่แบบนี้นี่หว่า” พูดด้วยความน้อยใจ
พวกมันทุกคนเงียบครับ หยุดหัวเราะในบัดดล และมองผมอย่างสำนึกผิดกัน แต่ผมอะ ไม่สนใจแม่มมันซักตัวแล้วครับตอนนี้ ผมก้มหน้าก้มตาเดินไปยังเส้นทางที่ย้อนกลับไปยังที่ที่ผมหมายตาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว...ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจหรอกครับว่าจะมีใครตามผมมารึเปล่า
พอไปถึงผมก็ยื่นตั๋วให้พนักงานเค้า แล้วก้าวขาลงไปยังรถบั้มคันนึงที่หมายตาไว้ ผมนั่งลงประจำที่ด้านคนขับ และพร้อมกันนั้นก็มีใครคนนึงได้นั่งลงบนรถคันเดียวกับผม ผมจึงชำเลืองมองทางหางตานิดนึง เอิ่ม ไอคิม ที่รักของผมนั้นเองครับ..
และพอรถเริ่มขยับผมก็เหยียบคันเร่ง หมุนพวงมาลัย รถบั้มเด็กเล่นแบบนี้มันต่างจากรถจริงๆมากโขครับ แต่ก็ดีนะ ผมอะอยากทำแบบนี้มานานหล่ะ ขับชนคันอื่นโดยไม่ผิดกฏหมาย ตัวเองไม่เจ็บ รถไม่พังแบบนี้หล่ะผมช๊อบชอบ ยิ่งในช่วงเวลาที่อารมณ์ขุ่นมัวแบบนี้ด้วยแล้ว ฮึ่มมมมมมมมมขอชนแม่มให้สะใจหน่อยเถอะ
พอเงยหน้าขึ้นมองหาที่หมายที่จะชน ก็เห็นบรรดาเพื่อนๆผมนั้นแหล่ะครับ นั่งด้วยกันบ้างนั่งเดี่ยวบ้าง ฮึ่มๆๆเสร็จกูหัวเราะเยาะกูดีนัก พวกมึงตาย ย๊ากกกกกกกกกกกกก และไอโมก้ขับรถชนพวกมันซะหัวสั่นหัวคลอนกันเลยทีเดียว พอหมดรอบ ผมก็ใช้ให้ไอคิมไปซื้อตั๋วใหม่ ผมขับรถชนคนโน้นคนนี้ที จนผมหายโกรธ หายเคืองพวกเพื่อนๆผมโน้นแหละครับ ผมจึงเลิกเล่น
“แฮะ พี่โม คร้าบ..ยังเหลือบ้านผีสิงห์ กับเรือถีบนะพี่ไปไหม” ไอแมนมันพูดดูท่าทางเกร็งๆผมอยู่มิใช่น้อย
ผมอะหายเคืองแล้ว แต่อยากแกล้งคนเล่นฮะ เลยมองมันตาเขียวปิ๊ดเลยทีเดียว
“ส.ใส่ เกือก จริงๆ เลยมึง” ผมพูดเสียงนิ่งๆห้วนๆ ไอแมนหน้าจ๋อย เพื่อนๆผมทุกคนก็จ๋อยแดกเหมือนกันหมดครับ ไม่เว้นแม้แต่ไอนัท แฮะ
“ปะคิม..ไปเล่นเรือถีบกันดีกว่า...อ๋อ พวกมึงกลับก่อนก็ได้นะ..เด๋วกูกลับ กับ คิมเอง โชคดี” พุดจบก็เดินไปลากแขนไอคิมแล้วเดินตรงไปยังสระ ที่ไม่กว้างนัก(เมื่อก่อน ตอนนี้ไม่รู้) และมีเรือถีบจอดรออยู่แล้ว
กว่าจะเดินถึงสระน้ำ พวกผมก็เดินซื้อนั้นซื้อนี้(ของกิน) เต็มไม้เต็มมือทั้ง 2 คนแล้วมุ่งหน้าสู่เรือถีบ พอถึงผมกับไอคิมก็จัดการนั่งประจำที่และก็ช่วยกัน ค่อยๆออกแรงถีบเรือห่างออกจากฝั่งอย่างช้าๆ
“หึหึ งอนเก่งจริงนะนายนี้..เมียใคร หวา ขี้งอนจริง” ไอคิมมันพูดขึ้นมาอย่างขำๆ พลางยื่นมือมาขยี้หัวผม
ผมก้เคืองเล็กๆครับ แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ ออกจะขำๆกับมันซะด้วยซ้ำ ผมจึงพูดย้อนกลับมันไปบ้าง อย่างนึกสนุก และด้วยความรู้สึกทั้งหมดของหัวใจที่มีอยู่เลยก็ว่าได้
“ก็เมียนายไง..”อ๋า พูดออกไปแล้ว พูดออกไปแล้ว เหวยๆๆอายๆๆๆ หง่ะ ทำไงดีหล่ะกู
พูดจบก็ทำตัวไม่ถูกสิครับ อายหง่ะ เลยได้แต่ใจเต้นตึกๆ หน้าร้อนผ่าวๆ แล้วหันหน้าหนีมันอย่างด่วนๆ
“หึ..หันหน้ามานี่ จะหันหนีไปไหนหล่ะ...” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันหัวเราะแผ่วๆอยู่ใกล้ๆผมนี่เอง
น้ำเสียงมันชื่นมื่นสุดฤทธิ์ครับ อ๋าย ยิ่งอายหนักสิผม ฮือ พูดไปได้ไง พูดแบบนั้นก็ยอมรับอะดิ ว่าเป็นเมียมาน ฮือ อ๋า อาย อายโคตรๆๆ และไอคิม ก็ยื่นมือมาดึงหน้าผมให้หันกลับไปสบตากับมันจนได้ครับ ผมอะอายจนน้ำตา จะไหลอยู่แล้วครับ ปากสั่นฟันกระทบกันดังกึ๊กๆ เลยทีเดียว(ไม่เป็นผมตอนนั้นไม่รู้หรอกครับว่าผมอะอายขนาดไหน)
“ถ้าไม่ คิดว่าเราจะทำให้นายอายหล่ะก้อนะโม...เราจะจูบนายซะตรงนี้หล่ะ...”มันพูดแล้วจ้องตากับผมตาหวานเยิ้มเลยครับ อู้ย ใจละลาย
“ใช่ นายเป็นเมียเรา...นายเป็นของเรา..เราดีใจที่นายยอมรับออกมาว่าเป็นเมียเรา...วันนี้เราได้ตัวนายมาเป็นของเรา...คงอีกไม่นานที่เราจะได้ ทั้งตัวและหัวใจของนาย...” มันพูดทำหน้าจริงจังมากมายครับ ผมอะใจสั่นไปหมดเลย อยากบอกมันเหลือเกินว่าใจผมอะเป็นของมันตั้งนานแล้ว
“ไม่ต้องรีบรักเราหรอกนะโม..ค่อยๆรักเราก็ได้..นายจะได้มีเวลารักเรานานๆ” มันพูดจบก็เอามือมาขยี้หัวผมอีกครั้ง
ผมอะ ซึ้ง จนน้ำตาจะร่วงอยู่แล้วหล่ะครับ พอมันพูดจบมันก็ หันไปสนใจวิวรอบๆและออกแรงถีบเรืออีกครั้ง ส่วนผมก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่าง สุขใจ เฮ้อ...ค่อยๆรัก จะได้มีเวลารักนานๆ งั้นเหรอ คิดได้ไง..นายนี่ก็ โรแมนติกใช่เล่นนะคิม..โอเค คืนนี้ เด๋วมีรางวัลให้นะ..คิคิ คิดได้ดังนั้น ผมก็หันหน้าไปมองมัน และมันก็หันหน้ามาสบตากับผมพอดีครับ และผมก็ยิ้มให้มัน อย่างมีเลศนัย
“อย่ามอง แบบนี้นะ..เดี๋ยวโดน” มันพูดพลางกัดฟันกร๊อดๆ
ผมอะก็ได้แต่ยิ้มอย่างขำๆมันเท่านั้นเองครับ..น่ารักซะ..ไอบ้าคิมที่น่ารักของไอโม...ผมกับมันใช้เวลาโรแมนติก อยู่ด้วยกันเกือบๆจะชม.ครับ ก็ถีบเรือเข้าฝั่งเพื่อที่จะกลับบ้านกันซะที นี้ก็จะ 4 โมงเย็นแล้วด้วย
พอถึงฝั่งก็เจอกับบรรดาลิงน้อยทั้งหลายยืน ปั้นจิ้มปิ้นเจ๋อ อยู่แถวๆริมสระนั้นหล่ะครับ ...
อะ..และสายตาของผมก็ได้ไปเจอะ กับ เจ้าสิ่งหนึ่งในอ้อมแขนของเจ้าเป้ย ไอนัท และไอปอด์นอย่างจัง อ้า อยากได้...อยากได้...
“อะ แทนคำขอโทษน้า..เนี๊ยะ เราไปเล่นยิงปืนได้มาอะ...เราขอโทษ ที่ขำนาย...ก็นายอะ...พูดแบบนั้นแล้วทำท่าเขินซะ น่ารักจะตาย พวกเราก็อดขำไม่ได้อะสิ.ขอโทษน้าๆๆนะนะ” ไอปอด์นมันพูดพลางยื่นเจ้าหมีพลูตัวสีส้ม ให้ผม..หน้าตามันตอนนี้น่ารักกว่าเจ้าหมีพูอีกครับ.. อ้า น่าร้าก
รับไว้ดีไหม ไม่ดี ไม่ดี ต้องแกล้งซะให้เข็ด พวกมันทุกคนกำลังมองผมอย่างลุ้นๆ ครับ...
“ไม่.....” เอามือล้วงกระเป๋า เงยหน้าขึ้นเบ้ปากยักไหล่ กระดิกตีน กวนตีนพวกมันสุดฤทธิ์
“เราไม่ใช่ผู้หญิงนะ ที่ให้ตุ๊กตาแล้วหายโกรธ” พูดแล้วชำเลืองหางตาไปทาง ไอเป้ย ที่ตอนนี้ทำหน้าแหย๋ พลางซุกหน้าลงกับตุ๊กตาที่มันกอดอยู่แนบอกนั้น..
และผมก็ชำเลืองหางตาไปทางไอนัทด้วย ไอนัทอะมันมองผมยิ้มๆไม่พูดไม่จาอะไรเลยครับ มันมองผมอย่างรู้ทันอะ...มันคงรู้ว่าผมอะอยากได้เจ้าหมีพลูตัวนั้นโคตรๆ (แฮะ จะผิดไหมถ้าจะบอกว่าข้าเจ้าชอบ หมีพลูอ้า อาย จัง)
“โม ไม่เอา งั้น ทิ้งไปเลยแล้วกัน” ไอแซนมันพูดแล้วดึงหมีพลูในมือไอปอด์นไปเตรียมทิ้ง มันอะทำหน้าโกรธๆเคืองๆผมด้วยอะ แม่ม ช่างหัวมึง
“ตามใจเด๊ะ” พูดจบก็เดินเอามือล้วงกระเป๋า ผ่านหน้าพวกมันไปอย่างไม่สนใจ..
“กูอะ ตัวเท่าควาย จะให้กอดตุ๊กตาตัวเท่ามด..ถ้าตัวใหญ่กว่าเนี๊ยะ กูจะคิดดูอีกที.....ออ..ที่จริงพวกมึงอะ ไม่จำเป็นต้องไปหาตุ๊กตุ่นตุ๊กตาให้กูก็ได้...กูไม่ใช่สาวน้อยขี้งอน...แค่หนึ่งเมาใหญ่ๆ กูก็หายโกรธละ ลงทุนกันหน่อยดิว้า.....” เดินไปพูดไปหล่ะครับ...คึคึ
“แหม๋..หึหึ..ไม่ค่อยเลยนะ นายแตงโม ตัวแสบบบบบบบฮึ้ย” จ๊ากกกกกกกกกกกก
และไอโมก็โดนพวกมันรุมทึ้งครับ..ฮะบอบช้ำครับบอบช้ำ ทั้งมะเหงก ทั้งหมัดสอย หมัดตรง ศอกเข่า ประเคนผมซะช้ำไปหมด ฮือ...
คิมจ๋า ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย....แอะ.....
หลังจากเอ้อระเหยกันอยู่ตั้งนาน ก็ได้เวลากลับบ้านกันจริงๆซักที และก่อนที่จะขับรถถึงบ้านก็เวะ lotus กันก่อนครับ 1 เมาใหญ่ๆครับ เหอๆ..เสบียงครับ โดยได้รับอนุญาติจากเจ้าเป้ยแล้วเรียบร้อย มันจะทำกับแกล้มให้ด้วยครับ มันลงทุนจ่ายตลาดด้วยตัวเองเลยนา แฮะ...ทุกคนเฮฮา ปาร์ตี้กันสุดฤทธิ์อีกครั้ง แต่มีอีกคน ที่มองเพื่อนๆอย่างเซ็งๆ และผมก็พอจะรู้ครับว่าทำไมคิคิ...น่าคิมไม่ต้องห่วงเด๋ว ไอโมจัดให้ นายไม่ต้องคืองเพื่อนๆหรอกน่า โฮะๆๆๆ
ออ ลืม ไอนัทไป คืนนี้ไอนัท ไม่ได้อยู่ร่วมวง ด้วยครับ พอดีมันนัดกับเพื่อนมันไว้หน่ะครับ ว่าจะ-ไปทำอะไรซักอย่างกันที่ ไหนซักแห่ง(คงไปเที่ยวกันอะแหละซิ)
****************************
ถึงบ้านก็จัดการจัดเตรียมสถานที่กันอะครับ แฮะ ก็ในห้องนั่งเล่นบ้านน้ากิตนั้นแหละครับ วันนี้น้ากิต ไปหาเด็กอีกแล้วครับ หุหุ นานๆทีแกกลับบางกอก ทีครับ ปล่อยแกไปเถอะเหอๆ…และไอแทน ไอกอล์ฟ ไอนนท์ ไอแต้ว ไอหมวย เพื่อนๆหมู่บ้านเดียวกับผมพวกมันก็มาหาผมด้วยครับวันนี้ กะชวนกลับบ้านพรุ่งนี้อะครับ หุหุ มาถูกวันจริงๆครับพวกมัน หุหุ
และแล้ววงเหล้าของพวกผมก็ได้ เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ โดยมีไอคิม นั่งดีดกีต้า ส่วนคนอื่นก็แหกปากร้องเพลง เคาะขวดกันไปเรื่อย ส่วนผมกะว่าวันนี้จะไม่เมาครับ หึหึ เลยทำหน้าที่ชง อย่างเดียวเลยครับ ที่ไปซื้อที่โลตัส กันมาก้อมีทั้ง เบียร์ เหล้า และคิคิ 40 ดีกรีครับ เหล้าขาว
สาวๆพอทำกับแกล้มไว้ให้พวกผมเรียบร้อยพวกมันก็ขอตัวไปนอนกัน...ไอเป้ยมันคงเหนื่อยจัดอะนะเหอๆ ก็น่าอยู่หรอกครับ มันอะเล่นทุกอย่างที่ขวางหน้าเลยจริงๆ….
“คิม วันนี้ ไม่ต้องเมานะ”ผมกระซิบที่ข้างหู ไอคิมมันเบาๆ
มองหน้ามันอย่างเชิญชวนมากมาย แฮะ ถึงไม่กะเมา แต่ผมอะ ตอนนี้ก็มึนๆเหมือนกันนะครับ กินไปเยอะอยู่ อาการมาเฟีย ถึงได้มาเยือนผมอีกครั้ง..
“หึหึ..ทำไม คิดจะทำอะไรเหรอ” ไอคิมมันกระซิบตอบกลับผม
มองหน้าผมอย่างมีเลศนัยเหมือนกัน อานะ พอโดนมันมองแบบนี้ก็อายอะสิครับ ..เฮ้อ..ขยันอายจริงๆเลยกู...
“ไม่รู้ พูดมากจริง เด๋ว อด ชิ” พูดจบ ก็ลุกขึ้น เดินเข้าไปในครัว
แก้เขินครับ แบบทำไรไม่ถูกอะ ขอไปทำใจแป๊บ แฮะ และผมก็เดินออกมานั่งที่เดิมพร้อมกับ กับแกล้มจานใหม่ คือ ปลาหมึกสดๆย่างนั้นเอง ไอเป้ยมันย่างไว้ให้แล้วครับ คิคิ
ผมแค่เอาไปอุ่นโดย ใส่ไว้ในเวฟ แค่นั้นเอง อย่าใส่นานนะครับเด๋วไหม้ ไอเป้ยอะ มันย่างด้วยเตาถ่านครับ คิคิ แต่จะให้ผมอุ่นโดยใช้เต่าถ่านก็อะนะ ทำเป็นที่ไหน ก็เลยเอาเข้าเวฟนี้แหละ จะว่าไปก็ใช้ได้เหมือนกันนะ หุหุ
กลับมานั่งที่เดิม ก็เจอสายตาแบบเดิมๆ จากคนเดิมๆ ครับ แฮะ มองซะอารมณ์กระเจิงเลยผม ฮือ...เสียวไส้ จังวุ้ยกู...และจากนั้นผมก็จัดการมอมเหล้าเพื่อนๆต่อไปครับ ....จาก ทุ่ม 2 ทุ่ม เป็น 5ทุ่ม 6 ทุ่ม จากเสียงร้องเพลงช่วงแรกๆก็ยังพอฟังเป็นเพลงอยู๋ เริ่มไม่เป็นเพลงไม่เป็นภาษามนุษย์ แล้วครับ ตอนนี้โหยหวนเป็นยิ่งนัก เอิ่ม ไอโมเริ่มมึนหนักครับ...แต่ยังไม่เมาครับ ยังได้อยู๋...และในที่สุดกระผมก็ไม่ไหวครับ แม่ม คอแข็งกันชิกหายเลย ไอพวกนี้ ผมใช้เวลามอมเหล้าพวกมันไป 5-6 ชั่วโมงแหละ แม่ม ไม่ล้มเลยซักตัว ผมเลยหมดความอดทนครับ..
“ม่าย หวาย หว่ะ..แม่ม. เราปาย อาบน้ำ ล้างตัว แป๊บ เด๋ว มา เพื่อน เด๋วมา” ผมพูดออกไปลิ้นพันกันเล็กน้อยฮะ..
อยากอาบน้ำให้อาการมึนๆมันสร่างอะครับ เพื่อนผมก็พยักหน้ากันหงึกหงัก ดูสภาพพวกมัน และ ปริมาณเหล้าที่ผมชงให้พวกมันแล้ว ผมยังสงสัยว่า พวกมันยังนั่งกันอยู่ได้ยังไงวะ...เออ นะ หรือพวกมึงม่ายช่ายคน ชั่ว เปลืองเหล้าชิบ หัย..
พอเดินขึ้นมาบนห้องอย่างเซๆเล็กน้อย ผมก็จัดการแก้ผ้าเดินโทงเทงเข้าห้องไปอีกเช่นเคย ก็ห้องตัวเองนี้หว่าจะไปอายอาราย เหอๆ ...ผมใช้เวลาอาบน้ำขัดขี้ไคล อยู่นานพอควรครับ แฮะ ไม่ใช่อารายหรอกครับ อาการมึนๆมันไม่ได้หายไปหนิครับ แฮะ หยิบ สบู่แล้วมันหลุดมือก็หลายครั้งอยู่เหอๆ...(น่าเบื่อเนอะ ทุกวันนี้เลยเปลี่ยนมาใช้ครีมอาบน้ำแทนไงคิคิ)
พออาบน้ำเสร็จก็สดชื่นสิครับ หากางเกงขาสั้นเสื้อยืดใส่แล้ว กะว่าจะลงไปหาเพื่อนๆข้างล่างครับ
ตี่ ตี้ ดี้ ดี่ ตี่ ดี่ ดี้ ดี้
อะ อยู่ๆเสียงทอสับ ก็ดังขึ้นครับ แปลกใจอยู่เหมือนกันครับ ที่ดึกดื่นป่านนี้ยังมีคนโทรมาอีก ผมจึงเดินไปหยิบทอสับที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วกดรับทันที ไม่ได้ดูเบอร์อีกแหละ เซ็งตัวเอง
*ดีครับตาหวาน* อ้า ดึกขนาดนี้ทำไรอยู่ทำไมไม่ยอมหลับยอมนอน ฮึ่มๆๆ รู้สึกเคืองเล็กๆครับจากนั้นก็เดินไปล้มตัวนอนลงบนเตียง
“ว่าไงครับ พี่นัท....ทำไรอยู่ครับ ..ดึกขนาดนี้ทำไม ไม่หลับไม่นอน” ผมถามมันออกไปเสียงห้วนๆ
*หึหึ..ห่วงพี่ด้วยเหรอครับ..เอ ห่วง หรือว่า ...หึหึ หวงครับ ตาหวาน* ไอนัทมันพูดออกมาน้ำเสียงกวนโอ้ยมากมาย อา ปกติ มันจะไม่พูดแบบนี้กับผมแน่ๆ นอกจาก มัน กำลังเมา ชั่ว
“เออ จะ ห่วง จะหวง มันก็เรื่อง ของผม...ที่ถามอะ ไมไม่ตอบอะ..” ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะหึหึ ของมัน บวกกับเสียงแบล๊กกราวที่ตอนนี้ดังมะโหลงโฉงเฉงไปหมด ยิ่งทำให้ผมหงุดหงิด เหลือกำลังครับ
*คร้าบ อยู่ที่ ผับ กับเพื่อนหน่ะครับ...พี่กำลังจะเดินออกไปหาที่คุยกับตาหวานอะครับ อย่าพึ่งวางสายนะครับ ที่ร้าก ของคนอื่น หึหึ * อานะ ไอบ้าพูดไรของมึง ของคนอื่น ก็แสดงว่า กูไม่ใช่ที่รักของมึงแล้วอะดิ รู้สึกเจ็บแปล๊บๆที่ใจครับ
“ที่รัก ของคนอื่น...ก็ แสดงว่าพี่..ไม่รักผมแล้ว ใช่ไหมครับ...” ใจหวิวๆครับ
*ปล่าวนะครับ ปล่าว..อย่าทำเสียงแบบนั้นสิครับ..พี่ใจไม่ดีนะ...พี่รักตาหวานนะครับ รักคนเดียว และพี่ก็จะรักตาหวานตลอดไป..พี่บอกตาหวานไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้วนะครับ..ลืมแล้วเหรอครับ..คนดีของพี่* ไอนัทมันพูดน้ำเสียงจริงใจมากมาย ใจชื้นขึ้นมาหน่อย รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวโคตรๆเหมือนกันนะครับ
แต่จะให้ทำไงได้ ณ ตอนนั้น ผมยังไม่อยากเสียไอนัทให้กับคนอื่นไปนี้หนา...ถ้าผมเสียมันไป ก็เท่ากับว่า ที่ผมทำมาตลอดมันสูญเปล่านะสิ...
“ไม่ลืมหรอก..แต่กลัวนี้นา กลัวพี่ไม่รักอะ..” อ้าพูดแล้วก็ใจหายอีกแล้วอ้า
*ไม่มีทาง และไม่มีวันครับ..สบายใจได้ยัง..หือ..ที่รักของพี่..หึหึ..* ไอนัทมันพูดล้อเลียนผมเบาๆ ตอนนี้ผมไม่ได้ยินเสียงเพลงเสียงเอ๊ะอะโวยวายแล้วครับ แฮะ คาดว่ามันคงออกมาจากผับแล้ว
“บ้า...แล้ว มีไรอะ..โทรมาดึกดื่น..” ก็ไม่รู้จะพูดไรอะครับ เลยพูดแก้เกี้ยวไปงั้นแฮะ...
*เอ่อ.มัน...อยู่กับตาหวานรึเปล่าครับ ตอนนี้..* ไอนัทมันพูดขึ้นมาน้ำเสียงหงอยๆ
“เปล่าครับ” ตอบกลับมันไปเบาๆ อึ้งๆ
*นั้นสิ นะครับ ไม่น่าถาม..ถ้ามันอยู่ ตาหวานจะคุยกับพี่ได้เหรอ จริงไหมครับ* เอ่อ พูดไม่ออกบอกไม่ถูกครับไอโม
“พี่นัท..” พูดไม่ออกครับ
*ช่างมันเถอะ มาพูดเรื่องของเราดีกว่า..ดีไหมครับ ตาหวานของพี่...* ไอนัทอยู่ๆมันก็ทำเสียงกระตือรือร้นขึ้นมาซะงั้น..พี่นัทครับ ผมขอโทษ
“ครับ พี่...ผมรักพี่นะ” ผมคงพูดได้เท่านี้หล่ะครับ
*ครับผม..รู้แล้วครับ..หึหึ..ไม่ได้เป็นที่ 1 เป็นที่ 2 ก็ยังดี...อา..อืม ตาหวาน เรื่องที่คุยกันไว้ว่าไงครับ..* รู้สึกงง เล็กๆครับ เรื่องไรหว่า
“เรื่องไร..” ถามกลับไปอย่างงงๆ
*หึ หึ สมองปลาทอง จริงๆเลยนะครับ หึหึ...* อะ อยู่ๆก็โดนด่าซะงั้น ชิ
“เออ..ก็เป็นงี้มาตั้งนานแล้วไม่รู้เหรอ” งอนครับ
*ครับ รู้ครับ รู้..รู้มานานแล้ว ...ยังไงก็รักครับผม* แอะ แหวะๆๆๆ
“แหวะๆๆ จะอ้วก เลี่ยนๆ คิคิ” พูดออกไปอย่างขำๆครับ
*หึหึ อ้วก ทำไมครับ เรื่องจริงทั้งนั้น...อะ เข้าเรื่องๆ ตาหวานหนิ ทำให้พี่ลืมเรื่องที่จะพูดทุกทีเลยนะครับ แสบจริงๆ* อาว่ากูอีกแหละชิ ได้แต่แลบลิ้นใส่ทอสับครับ แฮะ
“เรื่องไรหล่ะ ว่ามาสิ” พูดน้ำเสียงงอนๆเล็กๆ
*หึหึ คร้าบ งอนพี่อีกแหละ ...เฮ้อ..รักคนขี้งอนนี้ ต้องทำใจจริงๆนะครับเนี๊ยะ
อืม ก็เรื่องที่ พี่ชวนตาหวานไปชะอำ ช่วงสงกรานต์ไงครับ ตกลงว่าไงครับ* น้ำเสียงตอนแรก ก็ร่าเริงอยู่หรอกคำหลังๆเริ่มหมองๆอีกแล้ว
“ครับ ไป วันไหน ดีหล่ะครับ” ผมพูดอย่างตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว
*จริงนะครับ...งั้นเราไปพรุ่งนี้เลยนะครับ ไปตอนเย็นเลยก็ได้นะ..เราค้างที่นั้นซัก 3 คืน แล้วค่อยกลับมาวันที่ 16 นะครับ ตาหวาน* เสียงมันตื่นเต้นดีใจมากมายครับ
“ครับพี่นัท..ตามใจพี่นะครับ...” ผมยิ้มออกมาอย่างสุขใจ
และก็รู้สึกกังวลขึ้นมาเหมือนกัน แล้วไอคิมหล่ะทำยังไงดี........ถ้ามันรู้ว่าผมไปเที่ยวกับไอนัท มันต้อง เอาผมตายแน่เลยอะ ทำไงดีว้า...
*ครับ ตาหวาน งั้นตกลงตามนี้นะครับ เด๋ว พรุ่งนี้พี่ไปหาที่บ้านนะครับ คนดี แค่นี้ก่อนนะครับ. ..ออกมานานแล้วอะ เด๋วเพื่อนๆถามหาอะครับ* น้ำเสียงยังร่าเริงไม่ยอมหยุดเลยครับ
“ครับผม..อย่าดื่มหนัก และอย่ากลับดึกนะครับ..นอนเยอะๆนะครับ เจอกันพรุ่งนี้...ถ้าพรุ่งนี้เห็นว่าพี่อาการไม่ดี ผมไม่ไปด้วยจริงๆนะ..”พูดขู่มันไว้ก่อนครับ จริงๆอะอยากบอกให้มันกลับไปนอนเด๋วนี้เลย แต่ไม่กล้าแฮะ
*ครับผม ไม่ต้องห่วงครับ..จุ๊บๆ พี่ไปก่อนหล่ะครับ ที่รักของพี่ หึหึ* มาจุ๊บมาจ๊วบอะไรวะ ชิ..บ้า
แล้วมันก็วางสายเลยครับ ผมอะก็ได้แต่นอนมองเพดาน แล้วถอนใจเฮือกออกมาอย่างไม่รู้จะทำยังไง กับไอยักษ์ที่นั่งแดกเหล้าอยู่กับเพื่อนๆข้างล่างดี..จะทำยังไงดีว้า ถึงจะหลบมันไปกับไอนัทได้...กลุ้มเว้ย....
(โพสดูก่อน เด๋วมาต่อค่ะ) :a3:
-
....แก๊ก
เสียงไขลูกบิดเบาๆที่ดังขึ้นทำให้ผมต้องเหลือบสายตาไปมองยังที่มาของเสียง...
ปัง กริ๊ก
อะ และไอยักษ์ที่ผมกำลังคิดถึง ก็ เข้ามาในห้องพร้อมกับ กลิ่นเหล้าหึ่งเลยทีเดียว เหอๆ...ตาหวานเยิ้มเลยครับมัน ขอบอกมันเดินเข้ามาอะ มันล๊อก ห้องด้วยนะครับ เหอๆ รอบคอบโคตรๆ
“อือ...”ผมครางออกมาเบาๆเมื่อไอคิมมันถลาตัวเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว แล้วมันก็ล้มตัวลงนอนทาบทับผมไว้ทั้งตัว
มันจูบผมรุนแรงมากครับและผมก็สนองตอบมันไปรุนแรงพอกัน...
“ขอ เราเถอะนะ เราทนไม่ไหวแล้ว..อา ฮา..” ไอคิมมันพูดเสียงกระเส่าร้อนร้น พลางดึงทึ้งเสื้อผ้าออกจากตัวผม..
ผมก็เป็นใจ เกิดอารมณ์ตั้งแต่เห็นสายตามันที่มองผมแล้วครับ ปัดเรื่องวุ่นวายออกจากหัวอย่างรวดเร็ว...และสนองตอบไอคิมมันไปตามสัญชาติญาณของตัวเอง..
“อ้า..คิม ..โอ้ว อย่า อ๋า..” ผมครางห้ามมันเบาๆ ปากผมบอกว่าอย่า แต่มือผมก็ขยับเข้าไปดึงทึ้งผมมัน
โอ้ว ตอนนี้ผมหยิวมากมาย รู้สึกเสียวน้องน้อยมากมายเลยทีเดียว วันนี้ไอคิมมันดูดเลียน้องนอ้ยผม อย่างรุนแรง จนผมแทบขาดใจตาย สุดๆแห่งความหยิวเลยครับ ผมบิดตัวเร่าๆ อย่างขยับหนีไปไหนไม่ได้ เพราะโดนมันล๊อก ไว้แล้วเรียบร้อย ผมจีงได้แต่ต้องยอมรับ ความสุดหยิวที่ไอคิมมันกำลังปรนนิบัติผมอยู่ ณ ขณะนี้..
“อ้า ทนไม่ไหว แล้ว ฮือ” ผมทนไม่ไหวจริงๆ เลยรวบรวม กำลังเฮือกสุดท้าย
ผลักหน้าไอคิมมันออกจากน้องน้อยผมอย่าง แรง จนได้ยินเสียง น้องผมหลุดออกจากปากมัน ..
ไอคิมมันมองตามน้องน้อยผมอย่างงุนงง หน้าแดงๆปากแดงๆที่เงยมองผมที่ขณะนี้ลุกขึ้นนั่ง คุกเข่า อยู่นั้นยั่วอารมณ์ผมจริงๆเลยครับ..ผมจึงยื่นมือไปดึงหน้ามันให้ก้มลงไปหาน้องน้อยผม
มันเงยหน้าขึ้นมองผมตาหวานเยิ้มเซ็กซี่ชมัด แล้วมันก็คว้าหมับเข้าที่น้องน้อยผม
“อ้า..สุดยอด อา.นาย อ้า...ฮู้” ผมครางออกมาอย่างระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่
ตอนนั้นอารมณ์กระเจิงสุดๆครับ แหงนเงยหน้ามองเพดาน แล้วขยับเอวส่งน้องน้อยเข้าปากไอคิมมันอย่างถึ่ยิบ ผมรับรู้ถึงปากนุ่มๆที่น้องน้อยผมผลุบเข้าผลุบออก อ้า จะไปแล้วจะไปแล้ว
“คิม เราฮ้า..เราจะ ฮ้า” ผมตอนนี้ที่ทนไม่ไหวอีกต่อไปกำลังจะปลดปล่อยความสุดหยิวออก มา แต่ว่า
“อย่าพึ่ง สิ...อา..” ไอคิมมันถอนปากออกจากน้องน้อยผม
แล้วผลักผมให้นอนคว่ำลงกับที่นอน
“ไม่ คิม..อ้า..ไอคิม บ้า..ฮึก..เรา อ้า” ผมรู้สึกโมโหมันมากมายเลยครับ
อารมณ์ที่กำลังเสียวสุดสุดๆ กำลังจะระเบิดอยู่แล้ว อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวแท้ๆ แล้วมันก็หยุด ทำให้ผมแทบอยากฆ่ามัน่เลยครับ
“น่า..ใจเย็นสิ...เราอยากให้นายเสร็จ ตอนที่เรา เอานาย หึ” อ้า..ไอคิมมันพูดพลางดึงสะโพกผมให้ยกสูงขึ้น
แล้วมันก็ อ้า...เจ็บ...ไอบ้า..อ้า.ไอคิมมันเอานิ้วป้ายอะไรเย็นๆซักอย่างแล้วเอามาแยงๆที่ช่วงล่างผมอะฮือ.เจ็บ อ้า หยิว..จากนั้นไม่นานผมก็รับรู้ถึงอะไรที่ใหญ่กว่านิ้ว ที่เข้ามาในตัวผม
“อ้า .อู อุ โม..แน่นหว่ะ..อ้า...ฮือ..เมียจ๋า...อา” และผมก็ได้รับรู้ทั้งความเจ็บและความหยิว ที่มันประเดประดังกันเข้ามาในเวลาเดียวกัน
พร้อมกับริมฝีปากและลิ้นร้อนๆชื้นๆที่เลมเลียไปทั่วแผ่นหลังของผม อู้ย อาๆๆๆๆๆๆๆๆไม่ไหวแล้ว ผมรู้สึกเข่าอ่อน หมดแรงจนไม่สามารถพยุงตัวเอาไว้ได้ เมื่อไอคิมมันเริ่มขยับสะโพกอย่างรุนแรง เร็วถึ่ยิบ จนตัวผมหัวสั่นหัวคลอน ไปหมด..
ไอคิมมันดึงตัวผมให้ลุกขึ้นคุกเข่าอีกครั้ง ทั้งๆที่มันยังขยับสะโพกเข้าๆออกๆในตัวผมอย่างถี่ยิบความเร็วและแรงไม่ได้ลดลงเลย มันดึงผมไปพิงกับอกมัน แล้วกอดผมไว้แน่น มันเอาหน้าของมันมาซุกไซร้ไปทั่วบ่าไหล่ และซุกซบอยุ่กับซอกคอของผม
ลมหายใจร้อนๆ ที่ขาดเป็นห่วงๆ เสียงหอบหายใจ และเสียงครวญครางอย่างสุขใจสุดๆของไอคิมดังอยู่ที่ข้างหูผม มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผมมากยิ่งขึ้น
“อ้า..ระ เรา อืม” และไอคิมมันก็ดึงหน้าผมไปจูบปากอย่างเร่าร้อน
ปากมันจูบ มือมันกอดผมไว้แนบแน่น สะโพกมันก็ทำงานอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง และในที่สุด อ้า...
“ฮือ..อือ..ฮา” ผมหลับตาเกรงตัว ห้องทั้งห้องขาวโพลนไปหมด ตัวผมกระตุกเฮือกๆ ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลได้ระเบิดตู้มออกมา
และไอคิมมันก็ได้ปล่อยปากผม และมันก็หยุดนิ่งไม่ขยับช่วงล่างของมันอยู่พักนึง แต่แขนมันที่กอดรัดเนื้อตัวผมอยู่ก็ยิ่งกอดแน่นยิ่งกว่าเดิมอีกครับ
และในที่สุดไอ้โมก็หมดแรงครับ อ้า สุดยอดเลย ไอคิม สุดยอดเลย...ไอคิมมันปล่อยผมและถอนช่วงล่างออกจากช่วงล่างของผม ผมจึงล้มตัวลงนอนอย่างหมดแรงลงบนที่นอน
ผมนอนหายใจพะงาบๆอยุ่แป๊บเดียว ไอคิมมันก็ยื่นมือมาพลิกตัวผมให้นอนหงาย แล้วมันก็..อา...แล้วมันก็ดึงสะโพกผมให้เข้าไปใกล้ๆมัน และมันก็แทรกตัวมันมาตรงหว่างขาผม และผมก็ได้รับรู้ว่ามันไม่ได้เสร็จสมอารมณ์หมายอย่างที่ผมคิด ฮือ..
มันแค่จะเปลี่ยนท่าเท่านั้นเอง ตายแน่ๆกู อ้า..และจากนั้นไอคิม ก็ตั้งหน้าตั้งตากระแทกช่วงล่างผมอย่างเมามันส์ส่วนตัวผมเหรอครับ ก็เกิดมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง และคืนนั้นกว่าที่ผมกับมันจะผลอยหลับไปก็เล่นเอาเข่าอ่อนกันไปทั้ง 2 คน เอิ่ม ผมกับมันนี้ ฟ้าคงส่งมาเกิดคู่กันจริงๆ กำ....
******************************
-
:m10: :m10: :m10: คู่นี้นิ...."คู่ฟ้าประทานเจงๆ" เหอ เหอ..
ปาดเลือด ก่อน ย่องย่อง ออกจากกระทู้ :m7:
(วันนี้ลงตอนเดียวแย้วกันนะ อิอิ เด๋วแน๋ว กลับมา ไม่มีให้ลง ฮ่าๆ) :m23:
-
เหอะๆๆ ในที่สุดก็จบแบบนี้ ฮ่าฮ่าๆๆ
ถูกใจ,,
:a2: :a2:
-
:m10: :m10:
ปล.ชอบเล่นรถบั้มเหมือนกันเลย มันสะใจดี o17
-
.........และแล้วก็จบที่ความคุ้นเคย......... :m20: :m20: :m20:
-
จบเหมือนเดิม แบบเดิมๆ แต่เปลี่ยนท่า คิคิคิ ชอบบบบบบบบบบ :m10: :m10: :m10:
-
:pigwrite: "มาโพสแทนแน๋ว..อีกหนึ่งวันนะจ๊ะ"
******************************
*ตอนที่ 44 *
เช้าวันใหม่ที่สดใส (จริงเหรอ) ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการเมื่อยขบ ไปหมดทั้งตัว และความรู้สึกเหมือนโดนผีอำก็เข้าครอบงำผมอีกครั้ง อานะ จะไม่ให้รู้สึกแบบนั้นได้ไงเล่า ก็ไอยักษ์ที่นอนอยู่ข้างๆเนี๊ยะ มันกอดรัดผมไว้ซะแน่นเชียว สงสัยกลัวหาย ชิ....
“คิม...คิม...คิม คร้าบ...ตื่นเด๊ะ...หายใจไม่ออกนะเว้ย...” เงียบครับ มันยังเงียบฮึม
“คิม...อย่ามาแกล้งหลับนะเว้ย รู้นะว่าตื่นแล้ว ...อะ อือ” หง่ะ พุดยังไม่ทันขาดคำเลย
ไอชั่วคิม มันก็ลืม ตาขึ้นและฉกริมฝีปากมันเข้ามากดจูบลงกับริมฝีปากผม...ฮือ โสโครก ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลยไอบ้า..แต่จะขัดขืนไปใย ในเมื่อใจมัน เรียกร้อง หุหุ...ผมจึงปล่อยให้มันฟัดปากผม ซะเจ็บไปหมด คาดว่าตอนนี้ปากผมคงแดง และ ก็บวมสุดๆ ไปเลยแน่ๆ ก็คุณชายท่าน ทั้ง จูบทั้งกัด ทั้ง ดูด...จนผมเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบ และก็ไม่ต้องเดากันเหรอกครับว่าจะเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้น หุหุ......
“โม...แฮก..วันหยุดสงกรานต์นี้ ไปอยุทธยา กับเรานะ...” หลังจากเสร็จกิจกามเข้าจังหวะของผมกับมันแล้วเรียบร้อย
ไอคิมมันก็พูด ขึ้นมาเสียงเบาๆ สั่นๆ หอบแฮกๆเลยฮะ...ปากพูดมือมันก็ลูบคลำไปทั่วเนื้อตัวผม ชั่ว...ยังไม่พออีกไงวะ...
“ทำไมอะ...ไปทำไม...อือ...พอน่า เราเหนื่อยนะ..”ไม่ตอบครับ แต่ถามกลับ พลางดุมันเบาๆ
“ไปทำอะไรมาทำไมถึงเหนื่อย หึหึ....อืม...แก้มแดงน่ากินจัง..” อะชั่วหนิ พูดไม่ฟัง มันไม่พูดเปล่าหรอกครับ มันอ้าปากงับ เข้าให้ที่แก้มผม อ้า ฮือ ชั่ว เด๋วสิวขึ้น
“ฮึย ปล่อย อย่าบ้ากาม ให้มันมากนักจะได้ไหม...ไอบ้าหนิ” เคืองมันครับ เลยพยายามผลักหน้ามันออกจากหน้าผม
“ถึงจะบ้ากาม เราก็บ้า กามกับนายคนเดียวนะ...ไม่ดีเหรอ...ไม่ได้ไปบ้ากามกับคนอื่นซะหน่อย..มีผัวดีๆ แบบเนี๊ยะ หาไม่ได้ง่ายๆ นะ...หึหึ รักษาไว้ให้ดีด้วยหล่ะ..โดนทิ้งไปแล้วจะมาเสียใจทีหลังไม่ได้น้า...หึหึ” ไอคิมมันพูด แล้วทำหน้ากวนโอ้ยมากมายเลยครับ ชิ หมั่นไส้เว้ย ไอคนหลงตัวเอง
“ดี สิ...รีบๆ ทิ้งไปเลย...นึกว่าเราจะสนนักเหรอ..ไอบ้า” งอนมันเล็กๆครับ ตอนนี้ ชิ พูดแล้วก็พลิกตัวนอนหันหลังให้มันซะเลย
“หึ..เสียใจด้วยนะจ้ะ เมียจ๋า...คงยากหน่อยนะ ที่จะให้เราทิ้งนายหน่ะ...เรายังไม่เบื่อนายเลย...หึหึ ดูสิ น้องเรา มันโด่ อีกแล้วอะ...” อะชั่ว พูดไม่พูด ปล่าวครับ
มันเอาแขนมาดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้แนบอก แขนมันรัดตัวผมไว้แน่นเลยครับ มันเอาน้องน้อยมันมาถูไถกับก้นผมอ้า...ฮือ ชั่ว...
“เอ่อ...คะ คิม...คือ...นายชวน เราไปอยุทธยา ทำไมเหรอ อะ..” อา สายไปเสียแล้ว เปลี่ยนเรื่องไม่ทันซะแล้ว ฮือ
ก็ไอชั่วคิมอ้า มันจัดการ เอาน้องมันเข้ามาในตัวผมเสียแล้ว หง่ะ...ทำมายมันถึงได้คึกขนาดนี้ ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ...กูหล่ะเชื่อมันเลย...อ๋า
“อืม..ซี๊ด ฮา...ระ..เรา อือ..จะไปเยี่ยมยาย เราหน่ะ ..อา ไปกันทั้งบ้านเลย...อา.แม่..เราให้เราชวนนายไปด้วยกัน...อืม อู้ย ..โม...ฮ้า” อู้ย ไอคิม มันพูดไป สะโพกมันก็ขยับ เข้าๆออกๆในตัวผม
“อ้า..ฮ้า..คิม พะ พอแล้ว. ระ ระ เรา จะไม่ไหว แล้วนะ...” ตอนนั้นจะว่าหยิว มันก็หยิว แต่ที่เหนือ กว่าสิ่งอื่นใด คือ ผมไม่ไหวแล้ว..ขืนมันทำผมแรงๆ อีกที ผมต้องได้ไปนอนหยอดน้ำเกลือที่ รพ.แน่ๆ
“อื้อ...นายอยู่เฉยๆเถอะ..เดี๋ยวเราจัดการเอง นะ..ซี๊ด” แล้วจากนั้นมันก้อตั้งหน้าตั้งตา ฟัดผมอีกครั้ง แต่คราวนี้มันก็คงรู้อะนะ(ไม่รู้ก็ควายแล้ว) ว่าผมอะจะไม่ไหวจริงๆ มันเลยค่อยๆทำ ทำเบาๆ จนมันเสร็จสมอารมณ์หมายนั้นแหละครับ เฮ้อ...
“ไปด้วยกันนะโม...นะ” มันทำเสียงอ้อนๆ หลังจากมันฟัดผมจนอิ่มแปร้ มันก็หันมาอ้อนผมหล่ะครับ
แต่ผมนี้สิ ไม่มีเรี่ยวแรงจะกระดิกตัวซะด้วยซ้ำ...ผมจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นหลังจากที่นอนซบอกมันมาพักใหญ่ๆ และมันก็ก้มหน้าลงมา ผมกับมันสบตากันหน่อยนึง แววตามันยังคงหวานเยิ้ม ผมเกิดอาการหมั่นไส้อย่างรุนแรง เลยอ้าปากงับเข้าให้ที่คอมัน กัดสุดแรงเกิดเลยครับ
“อะ..หึ...อูยยยย” ไอคิมมันร้องโอดโอยครับ แต่มันก็ไม่ผลักผมออกแหะ ทั้งๆที่ ถ้ามันจะทำมันก็ทำได้อะนะ
ผมกัดมันจนได้รับรู้รสชาติเค็มๆของเลือดมันนู้นแหละ ผมจึงปล่อยฟันออกจากคอมัน...
“พอใจรึยัง..หายงอนเรารึยัง...หือ..” พอผมปล่อยฟันออกจากคอมันไอคิมก้อขยับตัวมานอนตะแคง พลางดึงผมเข้าไปกอดไว้แนบอกอีกครั้ง...
“เรารักนายนะ....ไปด้วยกันนะโม ไปทำความรู้จักกับครอบครัวเรานะ ยายเราใจดีนะ...นายชอบพวกของเก่า เมืองเก่า อะไรพวกนี้ไม่ใช่เหรอ...เราจะพานายทัวร์เองนะ...” ไอคิมมันพูดเสียงกระตือรื้อร้น อยู่กับหัวเน่าๆของผมนี้เอง
ผมรู้สึกใจหายนะตอนนี้ ไม่รู้สิครับ รู้สึกแปลกๆอะ....ผมจึงขยับตัวเข้าไปหามันให้สนิทแนบแน่นกันยิ่งขึ้น ซุกหน้าลงกับอกกว้างๆที่มีขนอ่อนบางๆ ...คิมถ้านายรู้ว่าเรา กำลังจะทำอะไร นายยังจะรักเราไหม ...นายยังจะเชื่อใจเราไหม คิม....
ผมเฝ้าแต่ถามมันอยู่ในใจ ไม่กล้วพูดอะไรออกมา....ผมกลัว...กลัวจริงๆ นะ กลัวจะเสียมันไป ผมรักมัน รัก มันมากจริงๆนะ...
“อืม...ขอบใจที่ชวน...แต่ว่า..มันเป็นวันของครอบครัว ไม่ใช่รึไง...เราเป็นคนอื่นนะ ..เอาไว้ นายค่อยพาเราไปเยี่ยมยายนายวันหลัง แล้วกัน ที่ไม่ใช่วันรวมญาติหน่ะ..” ผมพุดเสียงอ่อยๆ แล้วเงยหน้าขึ้นไปสบตากับไอคิมยอดรักของผม
“นายไม่ใช่คนอื่น นายเป็นเมียเรา...นายก็เป็นคนในครอบครัวเราเหมือนกัน...ทำไมนายถึงจะไปกับที่บ้านเราไม่ได้...หรือว่า นายไม่อยากจะเป็นคนในครอบครัวเรา” ไอคิมมันพูดเสียงห้วนๆ ดุๆ ผมจึงยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู ในความบ้าของมันขึ้นมานิดๆ
“ปล่าว...คิดมากจัง...เราก็แค่คิดว่า วันนั้นหน่ะ นายควรจะอยู่กับครอบครัว นายให้เต็มที่...พ่อแม่นาย พี่นาย ญาติๆนายเค้าคงอยากจะเจอนายอยากอยู่กับนายอยากพูดคุยด้วย ถ้าเราไปด้วย นายก็คงจะคอยเทคแคร์เราใช่ไหมหล่ะ....” ไอคิมมันเงียบครับ เหมือนกับยอมรับว่าสิ่งที่ผมพุดอะมันเป้นความจริง ถูกต้องทุกประการ
“..นายอะ น่าจะมีเวลาให้ครอบครัวนายบ้างนะ..นายมากรุงเทพฯบ่อยจะตาย แต่นายแวะหาแม่นายซักกี่ครั้งกัน มาทีไร นายก็มาขลุกอยู่กับเราทั้ง วี่ ทั้งวัน...ป่านนี้แม่นายไม่น้อยใจนายแย่เหรอ..”ผมพูดยิ้มๆแล้วเอามือไปลูบๆคอมัน ตรงที่ผมได้ฝากรอยเขี้ยวเอาไว้นั้นแหละครับ ตอนนี้มันเริ่มบวมๆขึ้นมาแล้วครับ แฮะ และยังเห็นเป็นรอยฟันผมอย่างด่นชัดเลยแหละ
“ที่พูดมาเนี๊ยะ ตกลงจะไม่ไปด้วยจริงๆใช่ไหม....”มันพูดห้วนๆน้ำเสียงเคืองผมมากมาย แล้วมันก้อผลักผมออกจากตัวมัน แล้วลุกขึ้นเดินโทงเทง เข้าห้องน้ำไป...
ผมก็ได้แต่มองตามมันด้วยความรู้สึกขำๆ แกม หนักใจ...นี้แค่ผมปฏิเสธ ไม่ไปกับมันนะ มันยังออกอาการขนาดนี้...ถ้ามันรู้ว่าผมไม่ไปกับมันเพราะอะไรมันจะ เป็นยังไงบ้างน้า...เฮ้อ..ความจริง เรื่องที่ผมพูดไปเมื่อกี้นี้ มันไม่ใช่จุดประสงค์หลักของการปฏิเสธมันครั้งนี้หรอก....ที่ผมปฏิเสธมัน เพราะ ไอนัท ต่างหากหล่ะ...ไอนัทของผม...ผมอยากจะไปกับไอนัท มากกว่าไปกับไอคิม ......
จะพูดยังไงดีหล่ะ อาจจะเพราะตอนนั้นผมคิดว่า ไอคิม มันเป็นของตายสำหรับผมหล่ะมั้ง หึหึ ชั่วร้ายมากเลยเนาะว่ามะ ผมคิดว่า เพราะมันรักผม ดูจากที่ผมทำกับมันมาตลอดสิ ไม่เคยเลยซักครั้งที่มันจะโกรธผมได้นาน ไม่เคยเลยซักครั้ง ที่มันคิดจะไปจากผม ผมคิดว่าครั้งนี้ก็คงเหมือนกัน...แค่ง้อนิดๆหน่อยๆ มันก็คงจะหายโกรธผมอะนะ ....แต่ผมไม่รู้หรอกว่า บางครั้ง ความอดทน ของคนเรา มันก็มีที่สิ้นสุดเหมือนกัน...ถึงจะรักขนาดไหน เมื่อโดนกระทำซ้ำๆซากๆ มันก็คงจะไม่ไหวเหมือนกัน....ของแบบนี้มันไม่มีข้อยกเว้นหรอก ไม่ว่าจะเป็น ไอคิม หรือแม้ แต่ ไอนัท
****************************
เฮ้อ จะไม่ได้เจอหน้ามันอีกตั้งนาน ผมไม่อยากให้มันกับผม ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปแบบอารมณ์ขุ่นมัวแบบนี้ ก็เลยคิดว่า น่าจะง้อมันซะหน่อย
ผมจึงลุกขึ้นจากเตียง แบบล่อนจ้อน เช่นกันแฮะ...แล้วเดินมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำที่ตอนนี้ผมได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวดังเบาๆเล็ดลอดออกมา ..ผมยื่นมือไปกำลูกบิดประตูเอาไว้แล้วค่อยๆ หมุนมัน
‘กริ๊ก’ และแ ล้ว พอผมเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป ผมก็สบตากับตาดุๆ บอกอารมณ์โกรธเคือง ของเจ้าของได้เป็นอย่างดี...มันไม่พูดอะไรครับ ยังคงอาบน้ำต่อไป และไม่มองมาที่ผมอีกเลย ชั่วหนิ...เมินกู
“สระผมให้หน่อยดิ...ไม่มีแรงสระเองอะ..ใครทำเราหมดแรงก้อไม่รุ” ผมพูดน้ำเสียงอ้อนนิดๆครับ มองหน้ามันตาละห้อย
“หมดแรงแหละดี...นายจะได้ไม่มีแรง ไปยุ่งกับใครอีกไง...ฮึ่ม...และที่ทำแบบนี้ยั่วเราเหรอ.......ไม่ไปกับเราแน่ๆใช่ไหม” มันคว้าคอผมไปบีบไว้แน่น แอะ แล้วผลักผมให้ไปติดแน่นอยู่กับผนังห้องน้ำ
“งั้นเราจะทำให้นายป่วยจนไปไหนไม่ได้เลยหล่ะนายแตงโม” หง่ะว้าก พูดยังไม่จบมันก็ผลักผมให้หันหลังให้มัน แล้วจากนั้นมันก็ กาซิก กาซิก กาซิก..
ผมรู้สึกถึงน้ำเย็นๆที่ไหลจากฝักบัวลงมาที่หัวผม ทำให้ผมรู้สึกสดชื่นมากมายก่ายกองเลยหล่ะครับ แฮะ นึกว่าจะทำไรกูซะอีกโต๊ะจายโหม๊ะเลย
“กลัวกับเค้าเป็นเหมือนกันเหรอนายแตงโม...ตัวสั่นเชียว หึ สั่นสู้ หรือสั่นถอยกันแน่นะนายหน่ะ...หึหึ” มันพูดพลางหัวเราะหึหึ หล่ะครับ
ผมก็นึกขำขึ้นมาเหมือนกัน ชั่ว แกล้ง กู กลัวจนตัวสั่นอย่างที่มันว่านั้นแหละครับ ไม่ได้ลืมนะยังจำได้อยู่ ที่มันทำกับผม ตอนที่ผมรถล้มหน่ะ กลัวจริงๆนะ กลัวมันจะโมโหผม แล้วทำแบบนั้นกับผมอีกแค่นึก ก็ขนลุกซุ่ๆแล้วหล่ะครับ...บรือๆๆๆ
“อะ..แห้งแล้ว..ไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว...ไป” ไอคิมมันพูดแล้วเอามือฟาดป๊าบ เข้าที่ก้นผมอ้า แสบจี๊ดเลยครับ ก็ตอนนี้ผมไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยซักชิ้นนี้ครับ
แฮะ อย่าคิดลึกเน้อตอนอยู่ในห้องน้ำ ไอคุณคิมมันแค่ ช่วยอาบน้ำสระผมให้ผมแค่นั้นเองคร้าบ....แฮะ....ไม่ได้ทำไรมากกว่านี้น้า...ก็แหม๋...เค้าเหนื่อยนะ...ชิ...
“ไม่ไปกับเราแน่นะโม...” ไอคิมมันพูดพลางเอาแขนสอดเข้ามาจากด้านหลังของผมแล้วกอดผมไว้แน่นเอาหน้ามาซุกๆอยู่ที่ซอกคอผม
“อือ...ไปสนุกกับครอบครัวนายเถอะ..”ผมพูดยิ้มๆแล้วจัดการหยิบเสื้อผ้าจากในตู้มาถือไว้ในมือ หง่ะ จะใส่เสื้อผ้ายังไงหล่ะทีนี้กู ว้า...
“เราอยากให้นายไปด้วยจริงๆนะ...เราไม่อยากทิ้งนายไปตอนนี้เลยอะ...รู้สึกยังไงบอกไม่ถูก...เรากลัว กลัวว่าเราจะไม่ได้เจอนายอีก..โม..ไปเถอะนะ ไปกับเราเถอะ..” ไอคิมมันพูดน้ำเสียงอ้อนวอนมากมาย มันมองผมตาละห้อย มันขอร้องผมทั้งสีหน้าแววตา แม้แต่ตัวมันขณะนี้มันแทบจะคุกเข่าขอร้องผมเลยด้วยซ้ำ...เป็นอะไรของมันฟะ
“อย่าคิดมากน่า....อย่าทำตัวงอแงเป็นเด็กๆจะได้ไหม...หึ...เอ ว่าแต่ ไอคิมจอมโหด หายไปไหนแล้ววะเนี๊ยะ เหลือแต่น้องคิมขี้อ้อน คิคิ” พูดแล้วก็หัวเราะคิกคัก ด้วยความขำมันอะครับ ก็ท่าทางตอนนี้ของมันยังกะเด็กขี้อ้อน ที่กำลังอ้อนขอให้แม่พาไปซื้อขนมงั้นแหละ
“ไม่ไปจริงๆเหรอ” มันยังอ้อนผมไม่ยอมหยุดครับพร้อมทั้งปล่อยผมออกจากอ้อมแขนของมันด้วย
“อือ..” รับคำง่ายๆ แล้วจัดการเอาเสื้อกับกางเกงที่ถือยู่ในมือมาใส่หล่ะครับ แฮะ
“แล้วนายจะไปไหนอะ สงกรานต์นี้อะ..” ผมรับรู้ถึงน้ำเสียงผิดหวังอย่างมากมายจากมัน
“ไม่รู้สิ..กลับบ้านมั้ง...นายก็เห็นหนิ เพื่อนเรามารับเรากลับบ้าน” ผมพูดแล้วหันหน้าไปเผชิญหน้ากับมัน และจัดการนั่งหมิ่นๆกับขอบโต๊ะเครืองแป้งพร้อมทั้งเอามือกอดอก มองหน้ามันยิ้มๆ
“กลับบ้านจริงเหรอ” มันถามผมแล้วหลี่ตามองผม อย่างจับผิด ชั่ว กูระแวงนะ
“อืม คงงั้นมั้ง” ผมพูดแบบแบ่งรับแบ่งสู้ อ้า..โกหกคนจะตกนรกไหมหว่า
“ก็ดี..อย่าให้รู้นะ ว่าจะไปไหนกับไอนัท ไม่งั้น....” อะ มันพูดแล้วทำมือเจี๋ยนคอตัวเองอะครับ..น่ากลัวอ้า ไอโมกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกๆเลยหล่ะครับ วุ้ยๆ เสียวคอหอย ชิบหายเลยอ้า ฮือ
-
*****************************
และขณะที่ผมกับมัน กำลังหยั่งเชิงกันอยู่นั้น ไอแทนเพื่อนผมมันก็มาเคาะประตูเรียกผมอะครับ และจากนั้นพวกผมก็คุยนั้นคุยนี้กัน และพวกผมก็ยกขโยงกันไปกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งนึง แถวๆหมู่บ้านผมนั้นแหละครับ กินอิ่มแล้วไอชั่วคิมมันก็ขอตัวกลับ อะครับ แม่มันโทรตาม บอกว่าจะออกเดินทางกันแล้ว แต่ลูกชายสุดที่รัก มันยังไม่ยอมโผล่หัวไปให้ที่บ้านเห็นหน้าเลย เหอๆ...
ไอคิมมันก็เลยต้องจำใจจำจาก จากพวกผมไปหล่ะครับ..พวกไอปอด์นด้วยครับขอแยกกันตรงนั้นเลย...
“อย่าเกเรนะ...ไม่งั้นหล่ะก็ฮึ่มๆ...” อะมันขู่ผมก่อนจากอีกแย้ว อ้า..น่ากลัวนะเนี๊ยะ แฮะ แต่ไม่กลัว หู้ๆๆ โล่งไปเปาะ นึง
อืม เหลืออีกเปาะ จะทำยังไงดีหว่า ไอพวกเพื่อนๆผมมันถึงจะยอมกลับบ้านไปก่อนผม ...จะบอกมันไปเลยดีไหมว่าจะไปเที่ยวกับไอนั ท อ้ะ บอกไมได้เด๋วพวกมันก็ยกโขยงกันไปด้วยทั้งกลุ่ม...และที่สำคัญกลัวพวกมันปากโป้งไปบอกไอคิมด้วย เอาไงดี....
“ไอโมตกลง มึงจะกลับบ้านพร้อมพวกกูไหมวะ” ไอแทนครับ มันพูดกับผมหลังจากที่พวกผมกลับมาถึงบ้านน้ากิตเรียบร้อย
“อือ..กูคงไปพร้อมกับพวกมึงไมได้หว่ะ...พอดีกูยังทำค่าแรงคนงานยังไม่เสร็จเลยอะ พรุ่งนี้ก็จะเบิกตังค์แล้วด้วย” ผมแสร้งทำหน้าเศร้า เล่าความเท็จให้พวกมันฟัง ความจริง ค่าแรงเสร็จไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ หึหึ
“อ้าว ก็รู้ว่าจะกลับบ้าน ไมไม่ทำให้เสร็จหล่ะพี่ เออแฮะ พึ่งเคยเห็นพี่ ไม่ทำงานให้เสร็จเรียบร้อยก็คราวนี้หละ” ไอแมนมันพูดพลางส่ายหน้าไปมากวนโอ้ยกูจริง อยากจะร้องตะโกนบอกฟ้าจริงๆเลยครับว่างานกูอะเสร็จไปตั้งนานแล้วเว้ย ชั่ว มาว่ากู
“เออ...ก็กูมัวแต่ไปเที่ยว ไปเมาอย่างที่เห็นๆกันอยู่นั้นหล่ะ คนเรามันก็ต้องมีอารมณ์ขี้เกียจ กันบ้างสิวะ” ผมพูดพลางทำหน้าเบื่อหน่ายสุดฤทธิ์ มึงจะมาจับผิดกู ทำบ้าไรวะ น้อน้องชั่ว
ก็เป็นอันว่าวันนั้นพวกมันก็กลับบ้านพร้อมกันหมดทุกคนครับ เหลือแต่ผมที่เฝ้าบ้านอยู่คนเดียว พวกมันเหมารถตู้กลับบ้านกันหน่ะครับ หุหุ
อา พออยู่คนเดียว ไอโมก็จัดการ เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าสิครับ แฮะ เด๋วเย็นๆไอนัทก็จะมารับแล้วด้วย...
ติ๊ด ตี่ ดี้ ดี่ ติ๊ด ตี่ ดี้ ดี่
เก็บเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย กำลังสำรวจอยู่ว่าตัวเองลืมอะไรรึเปล่า เสียงโทรสับผมมันก็ดังแผดเสียงขึ้นมาอะครับ
“โหลๆๆ” แฮะ
*เออ เจ้าโม ...ที่ออฟฟิศ เค้าโทรมาบอกน้าแล้วนะ ว่าค่าแรงที่กรมทหารเรือจะออก โม ไปจ่ายให้น้าทีนะ ตอนนี้น้าอยู่ที่ ระยองหว่ะช่วยหน่อยนะหลานรัก” อะ แล้วน้ากิต แกก็วางสายไปเลยครับ
ไอโมเอ๋อ แดก อ้าปากหวอ ............ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกฮือ ผมจะไปเที่ยว ไหนบอกว่า ให้พักได้แล้วไง ทำไมยังจะมาใช้กันอีก ฮือ............
‘ติ่ง หน่อง ติ่งหน่อง.....’ และเสียง อ๊อด หน้าบ้านผมก็ดังสนั่นขึ้นมาอะอะ หรือว่าไอนัทจะมาแล้ววะ ไมมาเร็วนักวะ
และไอโมก็หิ้วกระเป๋า วิ่งตื๋อ ลงบันไดไปแหละครับ ก่อนจะไปก็คว้าซอง ใส่ค่าแรงคนงานไปด้วยแฮะ ถ้าจะตายก็ขอตายในหน้าที่อะนะผมอะ
“แฮกๆ ไมมาเร็วนักหล่ะพี่ ไหนบอกว่า ตอนเย็นๆไง แฮกๆ” พูดพลางหอบแฮกๆ ขณะที่ทำการเปิดประตูบ้านให้ไอนัทมันเดินเข้ามาอะครับ แฮะ ขี้เกียจเปิดประตูใหญ่อะ เลยเปิดประตูเล็กให้มันเดินเข้ามา โดยจอดรถไว้หน้าบ้านอะแหละ แฮะ
“ก็ มันตื่นเต้นหนิ อยากเห็นหน้าตาหวานเร็วๆนี้ครับ” มันพูดแล้วทำตาหวานหยดใส่ผมอะครับ แอะ ชั่ว จีบกูอีกแหละ
“และกลัวตาหวาน เปลี่ยนใจไม่ไปกับพี่อะ เลยรีบมา” มันพูดแล้วเดินเข้ามากอดคอผมเดินเข้าไปในบ้านอะครับ
“บ้า ไม่เปลี่ยนใจหรอก บอกจะไปด้วยก็ไปด้วยสิ เออ...พี่นัท ก่อนไปอะ ขอไปเบิกค่าแรงคนงานก่อนได้ปล่าวอะ” พูดพลางทำหน้าอ๊อดอ้อนไอนัทสุดฤทธิ์ เอาหน้าไปซุกๆอกมันอะครับแฮะ ตอนนี้เข้ามาในบ้านแล้วเน้อ แฮะ
“ได้สิครับ ทำไมจะไม่ได้ หึหึ...ดีจังครับ พี่ลุ้นแทบแย่ กลัวตาหวาน จะไปด้วยไม่ได้ กลัวว่า ..มัน...จะไม่ให้ตาหวานไป” ไอนัทมันพูดน้ำเสียงหงอยๆลงไปอีกแล้วอะครับ
“คิดไรเรื่อยเปื่อย ถ้าผมจะไปใครก็ห้ามผมไม่ได้หรอก.. พูดยังกะไม่รู้จักนิสัยผมงั้น...” ผมแล้วก็มองมันอย่างขำๆ
“ไปปิดบ้านให้หน่อยดิ...แฮะ...จะไปปริ้น ค่าแรงคนงานก่อนอะ ยังไม่ได้ปริ้นเลย” อ้า ใช้เค้าเฉยเลย คิคิ
“คร้าบ คุณหนู กระผมยินดีทำตามทุกประการเลยขอรับ” มันพูดน้ำเสียงล้อเลียนผม หายเป็นหมาหงอยขึ้นมาในบัดดล
เดินเข้ามาเอาจมุก หอมแก้มผมเบาๆทีนึง แล้วเดินผิวปาก ไปจัดการปิดประตูหน้าต่างบ้านให้ผมอะครับ
ไอโมก็ได้แต่มองตามันไปอย่างเขินๆ บ้าๆ บ้าๆๆๆๆ ไอนัทไอบ้า ....แล้วนี้กูคิดผิดหรือถูกวะเนี๊ยะ ที่จะไปเที่ยวกับมัน 2 ต่อ 2 ตั้งหลายวัน กลัวใจตัวเองชิบ
*********************
เรื่องเล่าสั้นๆ จากนายโม...
วันที่เท่าไหร่ เดือนไหน ปีไรจำไม่ได้ ..........
หลังจากที่ไปทำธุระแถวๆ ลาดกระบังกันมา ขับรถมาตามถนนเพื่อจะกลับคอนโดกัน อยู่ๆ
ไอคิมมันก็ค่อยๆชะลอรถ จอดข้างทาง
ไอโม.....เอ้า ทำไมเหรอ ชะลอรถทำไมอะ
ไอคิม....(มันทำหน้าจริงจัง สุดฤทธิ์ มองผมแว้บนึง) ..
ไอโม....จะซื้ออะไรปล่าว (ถามมัน เพราะคิดว่ามันจะแวะข้างทางซื้อขนมของกินอะไรรึเปล่า)
ไอคิม....ปล่าว (ปากมันบอกเปล่า แต่ตามันอะเหลือบไปมองตึกที่มันไปจอดรถอยู่ด้านหน้าตึกเค้า)
ไอโม.....อ้าวแล้วจอดทำไม (มองมันอย่างเคืองๆครับ...)
ไอคิม.....แค่กำลังคิด ว่า อย่างนายเนี๊ยะ .. อืม..(มันพูดทำสีหน้าครุ่นคิดสุดฤทธิ์)
ไอโม.....(งง แดก ครับ อะไรวะ ) อารายอะ
ไอคิม.....อืม เด๋ว จะลงไปถามเค้า ว่าเอา เมียเก่า มาเทิร์น เมียใหม่จะได้ไหม...หรือว่าจะขายไปเลย จะได้ซักกี่บาทกัน (ไอชั่วคิมมันพูดยิ้ม เจ้าเล่ห์อะครับ)
ไอโม....อะไรของนายวะ....(ยังงงไม่หายครับ)
ไอคิม.....อ้าว ก็เห็นเค้าเขียนว่า รับซื้อ ของเก่า อะ อยากจะรู้ ว่าเมียเก่าอย่างนายหน่ะ เค้าจะเอาอะปล่าว แบบ เบื่อแล้วอะ อยากโละ ทิ้ง อยากได้เมียใหม่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จ๊ากกกกกกกกกกกกก แล้วไอโมก็ถึงบางอ้อ ครับ
มีตัวหนังสือ ตัวแดง เบ้อ เร่อ ติดอยู่ที่หน้าตึกนั้น โดยที่ผมไม่ได้สนใจที่จะอ่านมันเลย
"รับ ซื้อ ของเก่า" ............ฮึ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไอโม...............ไอชั่ว
ด่ามันได้เท่านี้จริงๆครับ เพราะผมอะขำมัน จนฉี่จะแตกอยู่แล้ว...เข้าใจทำจริงๆ กูหล่ะงง อยู่ตั้งนาน ขยัน หามุข มาอำกูจริงๆเลยมึง แม่ม....
ว่าแต่ว่า ถ้า เค้ารับซื้อ กูจริงๆ มึงจะขายกูจริงๆเหรอ ไอคิม แน่ใจเหรอ...เหอๆ...แน่ใจนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ป๋อหล๋อ ........จนถึงทุกวันนี้ เวลาขับรถผ่านร้านที่เค้าเขียนว่า รับซื้อของเก่า มันจะเหลือบสายตามามองผมทันที และก็จะพูดว่า " อย่างนาย นี้ จะขายได้ซักกี่บาทวะ"
****************************************************
:m7: ค่อย ค่อย ย่องออกไปจากกระทู้ บรื๋อ!~ o21
-
หุหุ คิมกล้าขายจริงเร้อ :m12: :m12:
-
รอตอนต่อไป :a11: :a11: ไป หวีต หวาน กับพี่นัท ที่ชะอำ :a4: :a4: :a4:
-
อ่านตอนพิเศษแล้ว น่ารักดีอ่ะคับ คิมนี่ชอบมีมุขน่ารักเสมอเลย :a9:
-
ลัลล้าๆ แต้งส์ๆจ้าซิน
-
..........คิมจะกล้าเทิร์นหรอ.........
..........เมียออกจาน่ารักและแสนหื่นขนาดนี้.......... :m19: :m19:
-
ดัน :m3: ดั่น :m13: ดั้น :m14: ดั๊น :m17: ดั๋น :m20:
********************
โย้วๆๆๆๆๆๆ เห็น คนรี น้อย เลย มา ดัน คิคิ :m9:
-
มาร่วมด้วย ช่วยดันอีกคนจ้า
โมหื่นกว่าคิมนะ เท่าที่อ่านมา เหอ เหอ :m25: ชอบบบบบบบบ
-
:impress: :impress: :impress:
แล้วอย่างพี่คิม ขายได้เท่าไร่อะครับ คิคิคิคิๆๆ
ล้อเล่นครับผม ยังสนุกเหมือนเดิมเลยครับผม
ชอบมากครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
ดัน :m3: ดั่น :m13: ดั้น :m14: ดั๊น :m17: ดั๋น :m20:
********************
โย้วๆๆๆๆๆๆ เห็น คนรี น้อย เลย มา ดัน คิคิ :m9:
^
^
รู้จักทำมาหากิน เหมือนกันนิ เอิ้กๆ :a2:
ก้อปกติแน๋วโพสงัย..แต่พอดี ...แน๋วฝากซินโพส แทนไม่กี่วันหรอกจ่ะ :give2:
เห็นแน๋ว....มาเม้น.... ตกลง โอค... ยังอ่ะจ๊ะ แน๋ว.... o15
-
มาดันเหมือนกัน ดันรอตอนต่อปาย :a4: :a3: :a10: :a11: :a9:
-
ซินลงแทนไปอีกซักอาทิตย์นึงแล้วกันเน๊าะ :m13: เค้ามะได้อู้น๊า จาปายช่วยเรย์ทำหน้าเวปแป๊บนุง :m23:
(เรย์กำลังขาดแรงจายยแล่ะซิน อิอิ :m26: )
-
ซินลงแทนไปอีกซักอาทิตย์นึงแล้วกันเน๊าะ :m13: เค้ามะได้อู้น๊า จาปายช่วยเรย์ทำหน้าเวปแป๊บนุง :m23:
(เรย์กำลังขาดแรงจายยแล่ะซิน อิอิ :m26: )
^
^ ว่าตะ เรย์ ขาดแรงจาย เรื่องรัยอ่ะ คิคิ (อย่าลืมซิบๆมานะแน๋ว ฮี่ๆ) :m26:
ก้อด๊ะ ..เด๋วลงเรื่องสั้นๆ ของโม ให้ อ่านแย้วกัน ค่ำนะ เอิ้กๆ
ทำไมเงียบเหงา เจงๆ ..เด๋วไม่ลงดีมะเนี่ย หุหุหุ o18
-
คู่นี้ฟ้าประทาน สวรรค์บันดานจริงๆ
อ่านแล้วเลือดท่วม :m10: :m10:
-
"มาอ่านเรื่องสั้นๆ..ของนายโมกันดีกว่า คิคิ"
*เรื่อง สั้นๆ(สั้นจริงๆนะ)*
'ซู้ดด ปิ๊ดๆ'
อ้า อย่า คิดไปไกล เสียงที่ท่านได้ ยิน(อ่าน) ไปนั้น คือเสียงสูดน้ำมูก ของไอโมเอง
เป็นหวัดครับ ..ปวดหัว น้ำมูกไหลย้อยเลย ทีเดียว
ไอโม....อย่ามาใกล้ เรา เด๋วติดหวัด ฮา..ซู้ด( ผมตวาดไอคิมมันเสียงดัง ก็ไอคิมอะ ทั้งๆที่น้ำมูกผมไหลเย้อยอยู่เนี๊ยะ มันก็ยังตามมานัวเนียผมอีก)
ไอคิม.....นี้ไม่เคยได้ยินเหรอ เวลาเป็นหวัดอะ มีเซ็กแล้วจะหาย จริงๆนะ(มันทำหน้าจริงจังมากมายเลยครับ แล้วขึ้นคร่อมผมโดยทันใด)
ไอโม.....ไม่เคยได้ยินอ้า โอ้ย ไปไกลๆหน่อยได้ไหม หายใจไม่ออกอ้า แค๊กๆ (ทั้งไล่ ทั้งผลัก ทั้งดัน แต่มันก็ไม่ ลุกออกจากผมอะ)
ไอคิม......เฮ้ย พูดจริงนะ ไม่ได้อำ จริงๆ ไม่เชื่อเหรอ ลองพิสูจน์ดูก็ได้นะ มาๆๆ จุ๊บๆๆๆ(หงะ ไอฃั่วจอมลามก มันเอาปากมาจูบปากผมอ้า ฮือ หายใจไม่ออกอ้า)
และไอโมก็เสร็จไอคิมมันจนได้ครับ และ วันต่อมา ไอโมก็หายหวัด แฮะ และไอคิมก็เป็นฝ่าย น้ำมูกไหลย้อยแทน แต่จะให้ผมไปรับเชื้อหวัดจากมันกลับคืน ขอเซโนครับ แฮะ จนกว่ามันจะหายหวัด ผมก็เลยไล่มันไปนอนอีกห้องนึงซะเลย
แหม๋ๆๆ นะ ถ่ายเชื้อหวัดให้กันไปมา แล้วเมื่อไหร่มันจะหายซะทีเล่า คิคิ
---------------------
ป๋อล๋อ...*เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: มีเซ็กส์แล้วทำให้หายหวัดได้....อึมส์!~ :sad3:
---------------------------------------------
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++
+++++++++++++++
++++++++++
++++++
+++
+
เรื่องสั้นๆ อีกเรื่อง
*******************
ในขณะที่ผมกับพรรคพวก หลายหน่ออยู่ ก็เพื่อนๆผมที่รู้เรื่องผมกับไอคิม นั้นแหละครับ
เพื่อน 1...........เออ พวกมึงรู้เรื่องไอ้นก(นามสมมติ) ยังวะ
เพื่อน 2 ..........เรื่องไร
(ยัยนกคือเพื่อน ที่ มข.ของพวกมันครับ)
เพื่อน 3.......... ออ มันเลิกกับผัวมันแล้วหนิ เห็นหอบผ้าหอบผ่อน ไปขอ อยู่กับยัยดา
เพื่อน 1.....เออ นั้นแหละ น่าสงสารแม่ม โดนผัวซ้อม เฮ้อ..แม่ม โดนขนาดนี้ยังทนอยู่กับมันอยู่ได้ เชื่อกูเด๊ะ เด๋วพอผัวมาง้อ ก้อ ตามมันไปต้อยๆ ตอนโดนซ้อมก็บอก ไม่เอาแล้ว เข็ดแล้ว พอเค้ามาง้อ ก็ยอมตาม เค้าไป แล้วมันจะมาโวยวายทำไมเฮ้อ กูก็ไม่รู้จะช่วยไงแล้ว
บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และอะไรอีกจิปาถะ นั้นคือบทสนทนา ของพวกผม ที่ตอนนี้กำลังนั่งเล่นไพ่กันอยู่
เพื่อน 1...............เลี้ยงกันด้วยลำแข้ง จริงๆ แม่ม (มันพูดแล้วส่ายหน้าอย่างระอาใจสุดขีด)
ไอคิม........... กูก็เลี้ยง ไอโมมันด้วยลำแข้งเหมือนกัน กูก็ไม่เห็นมันจะบ่น อะไรเลย มีแต่ร้องขอ (มันพูดแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์มากมาย)
เพื่อนๆ มอง ผมกับ ไอคิมเป็นตาเดียว ..........อย่างงงๆ
เฮ้ย ไรของมึง..........(เสียงใครไม่รู้ครับพูดขึ้นมาลอยๆ หัวเราะหึหึ)
ไอคิม..........จริงดิ หึหึ แต่เป็น " แค้ง เท่า ขวย" นะ หหึหึ
มันพูดแล้วก็หัวเราะอยู่คนเดียว...........ผมก็นั่งงง อยู่นานโข เหมือนกัน ครับ กว่าผมจะ เข้าใจ...........หง่ะชั่ว
ไอโม..............ไอคิม ไอชั่ว ไอฮึ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไอทุเรศ ไอหื่น ตาย ซะเถอะมึง
************และฝ่าเท้างามๆของผมก็ลอยหวือ ไปวางแหมะ ลงบนท้องไอคิมจอมลามกอย่างรวดเร็ว และรุนแรง ฮึม ผมคาดว่ามันคงจุก***************
ไอคิม............โอ้ย ฮ่าๆ ไม่ต้องเขินขนาดนั้นก็ได้ ไม่ต้องห่วง เราจะเลี้ยง นาย ด้วยลำ ...วย เราแบบนี้ไปอีกนาน
********ไอโม พูดไม่ออก บอก ไม่ถูกครับ อยากร้องไห้มากมาย อายเพื่อนโคตรๆ ...ไม่มีหน้าไปสู้ใคร ได้แล้วหล่ะครับ อายโคตร ผมได้ยินเสียงเพื่อนๆผมหัวเราะกันคิกก*************
แม่ม ชั่วววววววววววววววววววว มึงนะมึง...............จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกูจะฆ่ามึงงงงงงงงงงงงง
ใครอยากรู้ ก็ ผวนเอาเน้อ ว่าไอคิมมันพูดไร
---------------------------------------------------------------
ป๋อล๋อ...*อึมส์!...มิน่าล่ะ โมถึงไม่อ้วนซักกะที..เพราะเลี้ยงด้วย...”แค้งเท่าขวย" :interest:
.....ดูท่าจะได้แต่โปรตีน แต่ขาดพลังงาน..อย่างแรง ฮ่าๆ :laugh3:
--------------------------------------------------------------
** สีน้ำตาล (ซินเม้นเองนะคะ)^^
-
โมโม ... Say : : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
เขียนเรื่องสั้นให้อ่านเหมือนกับเป็นการประจานตัวเองไงบอกไม่ถูก ชิชะ คิคิ :m23:
ก็ช่วยมะได้อ้า ก็ตู ขี้เกียจ เขียนเรื่องยาวนี้หว่า เอาเรื่อง สั้นๆ มุข ฟายๆๆ ของ ไอคิม ไปก่อนแหละกานเนาะ
**********************************
-----------------------------------------
**เรื่อง สั๊น สั้น.......**
เช้าวันนึง อากาศแจ่มใส ไอโมตื่น ขึ้นมา ทำโจ๊ก ให้ที่ ร้ากกกกก กินแต่เช้า
บน โต๊ะ อาหาร ในขณะที่ไอคุณคิม มันจ้วก โจ๊กร้อนๆ ที่มัน ตอกไข่ ลงไปด้วย ใบนึง อย่างเมามันส์
ไอโม ก็นั่งกินนม โส๊ดดสด 1 แก้วไป คุยกับมันไปอะครับ
ไอคิม.................โม เรา ว่า นายอย่ากินนม ให้มากนักจะดีกว่านะ
ไอโม...............(ทำหน้าพิศวงงง งวย เล็กน้อยถึงปานกลาง นมออกจะดีต่อสุขภาพทำมายถึงไม่อยากให้ตูกินเยอะๆฟะ) .อ้าวไมอะ
ไอคิม..........(ทำหน้านิ่ง ซีเรียสมากมาย) เฮ้อ เคยได้ยินมะ กินอะไรบำรุงอันนั้น เรายังไม่อยากให้นายนมโตหว่ะ ยังอยากมีเมียเป็นผู้ชายอยู่ ยังไม่อยากมีเมียเป็นผู้ฉิง
ไอโม..........(เอ๋อ แดก ไปนิดนึง อ้า มันจะมาไม้ไหนกะกูฟะ ฮึ่ม อยู่กันมานานครับรู้จัก สันดานมันเป็นอย่างดี มาแบบนี้ เล่นมุขกะกูชัวร์) .....อ๋อ นาย เลย ชอบกินไข่ ชะมะ จะได้บำรุงไข่ หึหึ (อ้า คิดว่าตัวเองชนะมันแล้วครับ ดักมุขมันทัน)
ไอคิม.........(ยิ้มเจ้าเล่ห์มากมาย) ปล่าว ไข่ไม่เกี่ยวหรอก ก็แค่ชอบกินไข่ลวก ไม่เกี่ยวกับบำรุงไข่อะไร หึหึ...นายลืมอะไรไปรึเปล่า ของโปรดของเราอะ
ไอโม.............(นั่ง คิด หน้านิ้ว คิ้ว ขมวดไปพักนึง)
ไอคิม..........(มัน บรรจง ตักโจ๊ก คำสุดท้าย เข้าปาก อย่างเชื่องช้า จากนั้นมันก็มองหน้าผม หน้าตาเจ้าเล่ห์สุดฤทธิ์)..........อ้า....กินอะไรบำรุง อันนั้น หึหึ เราถึงได้ชอบกิน -วย นายไง หึหึ มันจะได้ไปบำรุง -วย เราให้มันใหญ่ ถึงใจนาย ไง ไม่ดีเหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
:o7: TOT.............ไม่มีสัญญาณตอบรับ จากไอโม ด้วยตอนนี้ ตายไปแล้ว.........TOT :o7:
-------------------------------------------------------------
ป๋อล๋อ*...เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: โจ๊กเป็นเหตุ ฮ่าๆ :m18: :m18: :m18:
-------------------------------------------------------------
**
******
************
*******************
*****************************
************************************
ตอน:: โมคิม หว๊าน ..หวาน …จ๋อย อ้อย ชิดซ้าย ^^ (เติมเอง) อิอิ
จะมาเล่าเรื่องสั้นให้อ่านกันก่อน ส่วนตอนยาว
ถ้าไม่มีไรผิดพลาด พรุ่งนี้คงโพสเนอะ เหอๆๆๆๆๆ
เรื่องมัน มีอยู่ว่า ............
วันนึงอีกเช่นเคย ไอโม ง่วนกับการ เทศนาให้เด็กๆที่ร้าน ขายหนังสืออย่างเมามันส์
ติ๊ดๆๆ ตี่ ดี้ ดี่ ติ๊ดดๆ ตี่ดี้ ดี่
ไอโม.................เออ ว่าไง (อารมณ์ยังคุกรุ่นอยู่ครับ ก็กำลังด่าลูกน้องอยู่อ้า)
ไอคิม....................โหย ทำไม เสียงดุ จังครับ (แหม๋ หวานจ๋อย อ้อย ชิดซ้าย มาแต่ไกลเลยครับ)
ไอโม.................เออ น่า ช่างเรา มีไรเปล่า เนี๊ยะไม่มีงานมีการทำไง..ถ้าว่างนัก ก็มาช่วยดูร้าน ดูเด็กๆมันหน่อยมา.(หง่ะดูเด๊ะครับไปพาลมันซะงั้นอ้า)
ไอคิม............อ้าว ซะงั้น....หึหึ ใจเย็นๆ น่า ไม่ได้ว่างขนาดนั้นหรอก เอ่อ โม นายลืมอะไรไปรึเปล่าอะ หือ ว่าไง
ไอโม..............ลืม ไร ไม่รู้ จำไม่ได้ เราลืมอะไรอะ(ถามมันไป อย่างหงุดหงิด ครับ เด็กที่ร้าน ก้มหน้างุดไม่มีใครกล้าสู้หน้าเลยซักคน)
ไอคิม.............อืม ช่าง มันเถอะ นายกิน ข้าวรึยังอะ หึ นี้อย่ามัว แต่ดุเด็กมัน เด๋ว เป็นลมตาย ไปหาอะไรกินก่อนไป
ไอโม............อ้าว โทรมาแค่นี้อะนะ บ้าปล่าวเนี๊ยะ เฮ้อ แค่นี้นะ (หงุดหงิดเกินทนครับ)
และไอโมก็กดวางสายไปเลย โดยไม่ได้สนใจ ห่วงใยความรู้สึก ไอคนโทรมาเลยซักนิด
จนเทศให้เด็กๆใจสาแกใจ แล้ว อารมณ์เริ่มเย็นลง ก็เป็นเวลา บ่ายแก่ๆ แล้วหล่ะครับ ไอโม จึงได้ฤกษ์ ได้ยาม ไปหาไรใส่ท้องหน่อย
กินข้าวในห้างนั้นแหละครับ กินเสร็จ ก็ไปต่อที่ไอติม swensen คนเดียว คิคิ ได้กินของหวานๆ เย็นๆ ก็เริ่มอารมณ์ดีครับ
นึกถึงไอคนบางคน มันขึ้นมา และก็มานั่งนึกถึงคำพูดของมัน อืม มันบอกว่ากูลืมอะไรปล่าว ลืมไรวะ .....นั่งนึกไป ตักไอติมเข้าปากไป เฮ้อ นึกไม่ออกครับ
จนซักพักนึงกินไอติมจวนจะหมดแหละ ผมก็เพิ่งสังเกตุเห็นดอกกุหลาบสีแดงสดที่ปักอยู่บนแจกันตรงกลางโต๊ะที่ผมนั่งอะครับ...มันทำให้ผมนึกถึงวันวาเลนไทร์ ที่ไอคนบางคนมันถือดอกกุหลาบมาให้ผม นั่งนึกไปยิ้มไป ไม่ว่าจะเป็นวันปีใหม่ วันคริสมาส และวันเกิดกู ไอคิมมันมักจะมีอะไรเล้กๆน้อยๆให้เสมอ ดอกกุหลาบงี้ ทำกับข้าวเลี้ยงกัน 2คนงี้ คิคิ อะ และแล้วไอโมก็ต้องหุบยิ้มโดย อัตโนมัติ
อะ เวรแหละ..ซวยแหละ วันนี้ วันเกิดมันนี้หว่า ซวยแล้วกู ไม่งอนกูตายแล้วเหรอป่านนี้ แม่มเอ้ย แย่จริงๆ ฮือ
และไอโมก้กดทอสับให้ใครบางคนอย่างด่วนๆ
ผมรอสายอยู่ครู่ใหญ่ๆ ครับ
ไอคิม..............อืม ว่าไง (เสียงยังไม่บ่งบอกอารมณ์อยู่ครับ)
ไอโม.......... แฮปปี้เบิร์ดเดย์
ไอคิม...........นึกออกแล้วเหรอ รอให้พูดตั้งแต่ตอนตื่นนอน่แล้ว นึกว่าจะจำไมได้แล้วซะอีก(น้ำเสียงเริ่มมีแววน้อยใจตครับ)
ไอโม............ขอโทษ น้า ขอโทษ. ลืมจริงๆอะ ขอโทษน้า นะ(ทำเสียงอ้อนหน่อยนึงครับแฮะ)
ไอคิม...........หึหึ ไม่เป็นไรหรอก ไม่โกรธหรอก แค่น้อยใจนิดๆ..แล้วนี้อารมณ์ดีแล้วเหรอ
ไอโม..........ครับผม ดีแล้ว..อืม....คิม งั้นเย็นนี้ ไปหาไรอร่อยกินนอกบ้านดีกว่าเนาะ แฮะ(น้ำเสียงสำนึกผิดสุดฤทธิ์)
ไอคิม........... ไม่ต้องหรอก นายทำงานเหนื่อยๆอะ ไม่ต้องออกไปผจญรถติดนอกบ้านอีกหรอก เราอะ มีแค่นายเราก็ไม่ต้องการอะไรแล้วหล่ะ แค่คำพูดหวานๆน่ารักๆ จากปากนาย ก็พอแล้ว
ไอโม...........(อึ้งครับพุดไม่ออก ปลื้มอะ) อืม เราไม่เหนื่อยหรอกกก จริงๆนะคิม เราก็เหมือนกันนะ มีนายอะอยู่ที่ไหนเราก็มีความสุข ที่สุดในโลกเลย (อายจัง)
ไอโม..............งั้น วันนี้รีบๆกลับบ้านหน่อยนะ เราไม่ต้องไปกินข้าวนอกบ้านก็ได้ เราจะทำกับข้าวรอนะ (ทำเสียงหวานหยดย้อยเลยครับ)
ไอคิม............อืม งั้น แค่นี้นะ เย็นนี้เจอกัน
ไอโม.......... เอ่อ คิม มีความสุข มากๆนะ ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ แล้วก็ขอโทษด้วย ที่เราเป็น เอ่อ.คนรัก ที่แย่ๆ ของนายอะ...เป็นห่วงนะครับ ที่รัก บาย
แฮะ และไอโมก็กดวางสายไปทันทีครับ ด้วยความเขิน นานๆ จะหวานใส่มันซักที จิส์ นี้ท่าไม่คิด ว่าอยากไถ่โทษที่ลืมวันเกิดมันนะ จ้างให้ก็ไม่พูดแบบนี้หรอก ชิ
และไอโมก็นั่งอายม้วนต้วนอยู่คนเดียว คิคิ ไอติมแม่ม โคตรหวานเลย เลี่ยนเว้ย เหอๆๆๆๆเลี่ยนๆ มีความสุขจริงไอโม อิจฉาตัวเองชิบหาย เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[ :o8: :-[
""""""""""""""""""""" :a3: :a3: :a9: :a9: :a3: :a3: """"""""""""""""""""""
-
เหอ เหอ เรื่องสั้นหลากรสชาติ :m20: :m20: :m20:
-
เรื่องสั้นๆๆ แต่ได้ใจความอ่ะ เหอๆๆๆๆ :m10: :m25:
-
เป็นเรื่องสั้นที่ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มาก อิอิ :m3:
-
น่ารักจัง ผมว่าตัวจริงพี่โมต้องน่ารักมากๆแน่นเลย :m3: :m3: :m3:
-
น่ารักงี้ รักตายเลย,,
โมโม ของ คิมคิม
:m1: :m1:
-
เป็นเรื่องสั้น แบบ หวานปน หื่น เหอ เหอ
ก็ยังมีคับ อ่านให้หายคิดถึง โมกับคิม :m4: :m4:
-
:impress: :impress: :impress:
ตอนพิเศษน่ารักจังครับผม
ขอให้รักกันนานๆนะครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
เรื่องสั้น มีครบทุกรสเลยอ่ะนะ หื่น ทะลึ่ง ปน หวาน กันด้วย คิคิ น่าอิจฉาจัง คู่เนี้ย :a11: :a10: :a3: :a4:
-
............หวานจนน่าอิจฉามักๆ........... :oo1: :oo1: :oo1:
-
เรื่องของโมมีแต่......... :m25: :m25:
-
มาเป็นกำลังใจให้คร้าบบบบ....เหอๆๆๆ :a1:
ป๋อหล๋อ..อยากจาบอกว่า ชอบเรื่องสั๋น สั้น ของโม อ่ะ :laugh3: :laugh3: :laugh3: o3 o3
-
:m22: แอบๆมาดูเจ๋ยๆ
แต่ไม่อัพให้ อิอิ :a3:
อ่า...เด๋วแน๋ว....มาจิ้มตุด o18
ว่าแล้ว.............ก้อย่องๆ ออกปายเหมือนเดิม คิคิ :m7:
-
มารออ่านใกล้ความจริงหล่ะ
:a2: :a2: :a2:
-
อ่าวทำไมไม่อัพละจ๊ะซิน :a6:
-
ไม่ต้องเกี่ยงกันอัพหรอกจ้า ใครก็ได้มาอัพเถอะ อยากอ่านต่อแว้ววววววววววววววววว :a2:
-
:laugh: :laugh: :laugh: มาขำแน๋ว...เอ๋า...โขกเข้าไป คิคิ :a3:
"แอบมาลง ตอนคนเผลอดีกว่า โฮ่ะๆ"
*******
****
**
*
********************************
*ตอนที่ 46*
วันนั้นเป็นวันสงกรานต์วันแรก ถ้าจำไม่ผิดอะนะ น่าจะเป็นวันที่ 13 อะ หลังจากกินข้าวกินปลา จนอิ่มท้องสะบายใจเฉิบกันเรียบร้อยแล้ว ไอนัท มันก็ชวนผมไปถีบจักรยานตากแดดเล่น (=_=”)
ก่อนออกจากบ้านพัก มันก็จัดการเอาครีมกันแดดมาให้ผมทาอะครับ แฮะ เชื่อเค้าเลยรอบคอบซะผมซะอีก ที่ลืมไปเลย ครีมกันแดดเนี๊ยะ คิคิ
“ทา ครีมหน่อยนะครับ แดดแรง เด๋ว ผิวไหม้นะ” ไอนัทมันบอกผมยิ้มๆ ตอนที่ส่งครีมกันแดดให้ผมอะ
ไอโมก็ได้แต่ส่งยิ้มขอบคุณให้มันเท่านั้นแหละครับ ขำมันด้วยครับ หุหุ น่ารักจัง ไอนัทของกุ คิคิ เหอๆ
แล้วจากนั้นมันก็ไปถอยจักรยานคุณป้า มาไว้หน้าบ้านแล้วพยักหน้าเรียกผม ไปซ้อนท้ายมันอะครับ หุหุ
พอผมไปซ้อนท้ายมันเรียบร้อย มันก็ค่อยๆ ถีบ พาผมลัดเลาะไปตามหาดทราย ขาวสะอาดเบื้องหน้า ต้องค่อยๆถีบครับ ดูท่า ไอนัท มันจะใช้พลังงานในการถีบมากมายอยู่เหมือนกัน คิคิ แต่ผมสิครับ สบายใจเฉิบเลยเหอๆ
ในระหว่างที่ถีบ ไอนัทมันก็แกล้งหักแฮนด์จักรยานลงทะเลเป็นระยะ เพื่อแกล้งผมอะครับ ทำบ่อยๆ ผมหมั่นไส้ เลย โดดลงจากจักรยาน แล้วผลักทั้งคนทั้งจักรยาน ตกน้ำป๋อมแป๋ม กันเลยทีเดียวเหอๆ
ได้แกล้งมันแล้วสะใจครับหัวเราะงอหาย ไอนัท ที่ตอนนี้มีจักรยานทับอยู่บนตัว เสื้อผ้าเปียกไปหมด หัวลีบเป็นลูกวัวพึ่งคลอดกันเลยทีเดียวเหอๆ
พอมันเอาจักรยานออกจากตัวได้ มันก็ตรงดิ่งเข้ามาหาผม ผมก็รู้แล้วหล่ะครับว่ามันจะทำอะไร ผมก็วิ่งหนีสิครับ เหอๆเรื่องอะไรจะยอมเปียกน้ำทะเลเค็มๆนั้น ยังไม่มีอารมณ์อยากเล่นน้ำทะเลเฟ้ย เหอๆ
และคนอย่างไอนัทนะเหรอครับ จะวิ่งทันผม ผมวิ่งจู๊ด ปรู๊ด เดียวเลยครับ ผมก็ถึงหาดสาธารณะอะ (คงใช่นะ) ผมได้ยินเสียงคน เสียงกรี๊ด เสียงเพลงดังเข้าหูมา และพอผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็เห็นว่าเค้ากำลังเล่นสงกรานต์ที่หาด กันอะครับ หุหุ
คนเยอะทีเดียวครับ ทั้งที่อยู่บนหาด และที่อยู่บนถนน ตรงนี้กับบ้านพักที่ไอนัท พาผมไปนั้นต่างกันลิบลับเลยครับ ตรงนี้มีโรงแรม มีตลาดมีอะไร ไม่ต่างจากเมืองใหญ่ๆทั่วๆไปเลยครับ
และพอบางคนเห็นผมที่เดินทอดน่องยิ้มหน้าบานอยู่คนเดียวเค้าก็วิ่งกรูกันมา ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย และเด็ก วิ่งเข้าหาผมอะ ผมตกใจเล็กน้อยครับ พร้อมกับน้ำเต็มถัง ที่สาดโครม เข้ามาที่ตัวผม ผมยังไม่ทันตั้งตัวเลยครับ โดนเข้าให้เลย บรื้อๆๆเย็นครับ เย็น เล่นเอาน้ำแข็งใส่น้ำกันแบบนี้เลยเหรอวะเนี๊ยะ
และพร้อมกับน้ำเย็นๆ ที่หยดแหมะอยู่นี้ ไม่รู้มือใครต่อมือใคร ที่พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะรุมสกรัมหน้าผม ฮือ และพอพวกเค้าเอาแป้งมาทาหน้า ทาหัวผม จนหัวผมขาวโพลนไปหมดแล้ว พวกเค้าก็สหลายโต๋สิครับ พร้อมกับ ดึงผม เข้าไปร่วมรำวง กับพวกเค้า
บนถนนที่ตอนนี้มีรถวิ่งผ่านไปมา ส่วนมากรถที่ผ่านไปมาจะมีถังใบใหญ่ อยู่บนกระบะหลัง และมีคนอยู่บนนั้นด้วยอะครับ ไอโม ก็พลอยสนุกไปกับเค้าด้วยครับ ลืมไอนัทไปเลยเหอๆ
สนุกมากครับ ผมไม่รู้จักพวกเค้าเลยซักคน และทุกคนดูท่าทางจะเป็นนักท่องเที่ยวจากต่างถิ่นเหมือนกันกับผมนั้นแหละครับ มีฝรั่งด้วยหง่ะ คิคิ และไม่นานนักครับ ผมก็เห็นฝรั่งสาวคนนึง ไปลากผู้ชายคนนึงเข้ามา แจมกับพวกผมด้วย
พอผมหันกลับไปมอง อ้า ผมก็ได้แต่ยิ้มฟันขาวให้ ชายหนุ่มตรงหน้าเช่นเคย และก็ขำมันจนฉี่จะแตกเลยครับ ไอนัทอะ มันโดนเค้าเอาแป้งทาหน้าทาหัว จนไม่เหลือสภาพไอนัทเลยครับ หุหุ เป็นตัวอะไรไปแล้วก็ไม่รู้คิคิ
ไอนัทมันก็หัวเราะเหมือนกันครับ แฮะ และจากนั้นผมกับมันก็อยู่สนุกกับผู้คนที่อยู่บนชายหาดชะอำจนลืมเวลา ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง มีแต่ความสนุกสนานเท่านั้น จนเย็นอะครับ ข้าวปลาก็ไม่ได้กินกันอะ ฮือ
พวกที่เล่นๆกันอยู่มาทั้งวันก็แยกย้าย กันกลับบ้าน กลับที่พัก กัน บางคน ก็พักอยู่โรงแรมใกล้ๆนี้เอง บางคนก็มาพักบ้านพักอย่างพวกผม และบางคนก็เป็นคนในพื้นที่นั้นแหละครับ
และก่อนแยกย้ายก็นัดแนะ กัน คิคิ ว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ มาอีกนะ คิคิ แล้วจากนั้น ผมกับไอนัท ก็ถีบจักรยานกลับที่พักกันหล่ะครับ ตอนกลับนี้มืดแล้วครับ เลยกลับทางเก่าไม่ได้
ก็เลยจำใจต้องถีบจักรยานไปตามถนน ผมกับมันอารมณ์หนุกหนานยังคุกรุ่น อยู่ครับ ก็เลยถีบไป แซวกันไปหยอกล้อกันไป ผมรู้สึกมีความสุขมากครับวันนี้ กว่าจะถีบถึงบ้านพักกัน ก็ใช้เวลานานโขทีเดียว ใช้เวลานานกว่าตอนขาไปซะอีกครับ อาจจะเป็นเพราะ พวกผมเรียบหาดไปก้อได้มั้ง แต่นี้ต้องถีบไปตามถนน อ้อมซะข้ามโลกเลยเหอๆ
พอกลับถึงบ้านพัก ผมกับมันก็แย่งกันเข้าห้องน้ำอะครับ หุหุ และก็มันอีกเช่นเคยที่แพ้ผม ต้องหอบเสื้อผ้าสบู่อะไรต่อมิอะไร ไปอาบน้ำ ที่ก๊อก ด้านนอกบ้านเหอๆ ส่วนกระผมก็สบายใจเฉิบ อาบน้ำในห้องน้ำหล่ะครับ
ใช้เวลาขัดเนื้อขัดตัวอยู่นานโขครับแฮะ ผมก็ออกจากห้องน้ำแหละ พอออกมาก็จัดการแต่งตัวอะครับ ไอนัท มันคงอาบเสร็จก่อนผมแล้วหล่ะครับ เพราะผมเห็นผ้าเช็ดตัวเปียกๆของมันพาดอยู่บนพนักเก้าอี้อะ ซกมกชิบ ทำไมไม่เอาไปตากวะ เด๋ว ก็ขึ้นราเหม็นอับหรอกแม่ม
ผมมองหาไอตัวดีที่ไม่ยอมเอาผ้าเช็ดตัวเปียกๆของตัวเองไปตาก และผมก็เห็นเงา ตะครุ่มๆ ของไอนัท อยู่ตรงระเบียงนี้เองครับ ผมก็จัดการเดินเอาผ้าเช็ดตัวทั้งของมันและของผมไปตาก พร้อมกับหอบเสื้อผ้าเปียกๆของตัวเองออกไปทางหลังบ้านด้วย ก็ตรงก๊อกน้ำที่ไอนัทมันใช้อาบมะกี้อะครับ
สายตาผมก็สอดส่ายหากะละมัง และก็เห็นว่าในกะละมังมีเสื้อผ้าเปียกๆ ของไอนัทวางแอ้งแม้งอยู่ อืม ชั่ว เอ้ย ทำไมไม่แช่ไว้หล่ะ กองไว้ทำซากอารายวะ เฮ้อ และผมก็จัดการแช่เสื้อผ้ามันและของผมไว้ในกะละมังแหละครับ
พอผมเดินกลับเข้ามาในห้องก็เห็นว่าไอนัท มันเข้ามานอนหลับอุตุอยู่บนเตียงแล้วเรียบร้อย แต่มันไม่ยอมเอามุ้งลงอะครับ ผมก็ได้แต่มองมันแล้วก็ส่ายหน้าไปมา มันคงเหนื่อยหน่ะครับ ก็เล่น ทั้ง แดนซ์ ทั้งรำ มาทั้งวันนี้นา ข้าวปลาก็ไม่ได้กินกัน แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกหิวอะไรหรอกนะครับ มีแต่เพลียและง่วง
แล้วจากนั้นผมก็เดินไปหาไอนัทมันที่เตียง แล้วดึงมุ้งลงให้มัน
ตี้ ดี่ ดี้ ดี้ ตี้ ดี่ ดี่ดี้
เสียงโทรสับผมดังฝ่าความเงียบสงัดขึ้นมา ผมจึง เริ่มต้นค้นหาหล่ะครับ ว่า ทอสับ กูหายไปไหน คิคิ วันนี้ทั้งวัน ผมไม่ได้เอาทอสับไปด้วยอะ ก็วางมันไว้ในห้องนี้แหละ แต่ลืมแล้วว่าวางไว้ไหน กว่าจะหาเจอก็เล่นเอาเหงื่อตก เฮ้อ ที่แท้ ก็เอาไปวางไว้บนหลังตู้เย็นนี้เอง
และพอหยิบทอสับขึ้นมาดูเบอร์ที่โชว์ ไอโม ก็เสียวสันหลังวาบๆ ครับ ใจสั่นไปหมด ขาอ่อนเลยอะ
ไอคิมอะครับ ไอคิมโทรมา ผมไม่รู้ว่าตอนนี้มันจะรู้รึยัง ว่าผมไม่ได้กลับบ้าน แล้วมันจะรู้ไหมอะ ว่าผมมาเที่ยวกับไอนัท
ไอโมไม่กล้ารับครับ ได้แต่ยืนมองโทรศัพท์ ด้วยความรู้สึกกลัวๆยังไงบอกไม่ถูก
“ทำไมไม่รับ หล่ะครับ ตาหวาน.......ไอคิมโทรมาเหรอ” เสียงนุ่มๆที่ดังอยู่ข้างหู ทำให้ไอโมตกใจ จนทำโทรศัพท์หลุดมือเลยครับ
“ พี่นัท...อะ อืม ครับ..” ไม่รู้จะตอบอะไรครับ พอตั้งสติได้ ก็รีบก้มตัวลงไปหยิบโทรศัพท์ ที่ตอนนี้เสียงเงียบลงไปแล้ว
ตี่ ดี้ ดี้ ดี้ ตี่ ดี่ ดี้ ดี้
และพอผมหยิบขึ้นมาถือไว้ในมือ มันก็ดัง ขึ้นอีกครั้ง เริ่มสับสนครับ ว่าจะรับดีไหม อารมณ์หนุกหนาน ความสุขที่มีมาทั้งวัน ได้มลายหายไปหมดเลยครับ มือสั่นกันเลยทีเดียวครับไอโม
“อย่ารับเลยนะครับตาหวาน..อย่ารับนะครับ” เสียงเบาๆนุ่มๆ เว้าวอนที่ดังแผ่วๆอยู่ด้านหลังผม พร้อมกับอ้อมแขนอุ่นๆ ที่รัดตัวผมมาจากด้านหลัง
ทำให้ผม ตัดสินใจกดปิดเครื่องทันที คิม เอาไว้กลับไปค่อยคุยกันนะ เชื่อใจกูนะคิม กูรักมึงนะ
“ไปนอนเถอะพี่ ผมง่วง” ผมพูดขึ้นเสียงเผ่วๆ พร้อมกับวางทอสับ ไว้บนหลังตู้เย็นเหมือนเดิม
แล้วหันมาเผชิญหน้ากับไอนัทมัน...ผมยิ้มให้มันนิดๆ ไอนัทนี้หน้าเจื่อนๆ ยังไงบอกไม่ถูกครับ หน้าซีดเลยครับมัน ผมจึงยกแขนขึ้นกอดตอบมัน..
“ง่วงอะ เหนื่อยด้วย” พูดเสียงอู้อี้อยู่กับ อก ของไอนัท
“ขอบคุณครับ ตาหวาน” ไอนัทมันพูดขึ้นมาแผ่วๆ พร้อมกับลมหายใจร้อนๆของมัน ที่รินรดอยู่กับแก้มของผม
“เหนื่อยก็นอนซะนะครับ” มันพูดแล้วโอบไหล่พาผมเดินเข้าไปที่เตียง
พอผมล้มตัวนอนลง มันก็เดินไปปิดไฟ พอไฟ ปิดลงห้องทั้งห้องก็มืดสนิท ทำให้ผมนึกถึงไอคิมมันขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ครับ...คิม กูคิดถึงมึงจัง..คิม ถ้ามึงรู้ว่าตอนนี้กูอยู่กับไอนัท มึงจะรู้สึกยังไงวะ กูขอโทษ ขอโทษนะคิม แค่ครั้งนี้นะ ครั้งนี้ครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย ที่กูจะทำแบบนี้ รอกูหน่อยนะคิม อย่าพึ่งเลิกรักกูนะ...กูกลัวนะ คิดไปคิดมาน้ำตาก็พาลจะไหลครับ ...
“โอ๊ะ” และก็ต้องตกใจ
ในขณะที่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย แขนใหญ่ๆของไอนัทก็ได้วางพาดลงมาบนตัวผม พร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้แน่น
“หลับซะ ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นนะครับ คนดีของพี่” แค่เสียงนี้ก็ทำให้ผมต้องซุกหน้าลงกับอกอุ่นๆของมัน
พร้อมกับปัดเรื่องที่กำลังกังวลอยู่นี้ออกจากหัวไปอย่างเร่งด่วน กูอยู่กับไอนัทมัน อย่าคิดเรื่องคนอื่นสิวะ เฮ้อ นอนๆๆ และจากนั้นไอโมก็หลับ สนิททั้งคืนครับ แฮะ..
พอลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าของวันใหม่ ไอโมก็ลืมเรื่องที่กังวล เมื่อคืน จนสนิทเลยครับ อาบน้ำแต่งตัวและไอนัทมันก็พาผมขับรถไปหาอะไรกิน ในตัวเมืองกัน ก่อนที่จะ ไปรวมตัวกับกลุ่มเดิมที่ไปเล่นสาดน้ำกันนั้นแหละครับ แฮะ ขี้เกียจถีบจักรยานอะ เลยเอารถไปกัน หุหุ
และวันนี้พวกผมก็ได้ไปรวมตัวเล่นน้ำกันที่ในตัวเมืองเพชรบุรีอะครับ หุหุ และหนุกหนานอีกเช่นเคย และวันต่อมาพวกผมก็นัดกับกลุ่มเดิมครับ ไปเที่ยวหัวหินกัน เลยกลายเป็นว่ากลุ่มพวกผมสิบกว่าคน ก็ได้ตะลอนเที่ยวกันซะทั่ว เมือง กันเลยทีเดียว
เย็นของวันที่ 16 หลังจากมาอยู่ที่นี้ 4 วัน 5 คืน ไอนัทมันดูหงอยๆ ลงไปมากเลยทีเดียวครับ แตกต่างจาก ทุกวันที่ผมมาอยู่ที่นี้กับมันอย่างสิ้นเชิงเลยครับ ทุกวันมันมีแต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ตอนกลางวันไปตะลอนเที่ยวกับพวกเพื่อนใหม่ ตอนกลางคืน ก็อยู่กัน 2คน หลับอุตุไปด้วยกัน ถึงไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ แต่ผมก็รู้ว่าไอนัทมันมีความสุขมาก
มันเหมือนกับ ผมกับมัน ได้หลีกหนีจากโลกแห่งความเป็นจริง มาอยู่ในโลกแห่งความฝันกันแค่ 2 คน และพรุ่งนี้ ผมกับมันก็ต้องกลับไปเผชิญหน้ากับความเป็นจริง แล้ว สำหรับผมก็เกิด อาการ หงอยแดก เหมือนกันครับ
ตั้งแต่คืนนั้นที่ผมปิดโทรศัพท์ และไม่รับทอสับไอคิม ผมก็ ไม่ได้เปิดเครื่องอีกเลย พอจะกลับแล้วแบบนี้ ผมก็รู้สึก กลัวมากมายเลยทีเดียวครับ..
ผมกับไอนัท นั่งมองหน้ากันอยู่คนละมุมของห้อง จนไอนัทมันคงจะทนไม่ไหว มั้งครับ มันจึงเดินหนี ผมออกไปที่ระเบียง และมันก็อยู่ที่นั้นนานมาก ผมก็ไม่กล้าออกไปหามันเหมือนกัน ด้วยตอนนี้ ผมกังวล จนแทบไม่อยากกลับกรุงเทพกันเลยทีเดียว
กลัวอะ กลัวไอคิม อะ ทั้งไม่อยากเจอหน้า ทั้งคิดถึง มันผสมปนเปกันไปหมด ผมไม่รู้ว่าถ้า มันกับผมเจอหน้ากัน และมันรู้ว่าผมไปเที่ยวกับไอนัท มันจะรู้สึกยังไง ซึ่งผมคาดว่า ป่านนี้มันคงรุ้แล้วเรียบร้อย โอ้ย ....จะทำไงดีวะกู...
ไม่รู้จะทำยังไงครับ เลยเดินไปล้มตัวโครม ลงบนเตียง และมองออกไปที่ระเบียงห้อง ก็เห็น ไฟสีแดง แว้บๆ วาบๆ อยุ่ตรงนั้น พร้อมกับเงาตะครุ่มๆ ของไอนัท แม่ม ดูด บุหรี่ อีกแหละ ไอปอดดำหนิชิ
แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงครับ ก็เลยได้แต่ถอนหายใจดังเฮือก แล้วหันหน้าหนี จากระเบียง ไอโมก็ทั้งกังวล ทั้งเหนื่อยอะครับ จนในที่สุดก็หลับไปจนได้ เฮ้อ (หลับง่าย ชิบหัย อีกแหละ เซ็งตัวเอง กลุ้มขนาดนี้ยังหลับลง)
-
*******************************************
เช้าของวันเดินทางกลับบางกอก ผมกับไอนัท แทบจะไม่ได้คุย กันเลยครับ มันเหมือนกับว่า ตลอด 4 วัน ที่ผ่านมา มันเป็นแค่จินตนาการในความฝันของผมกับมันงั้นแหละ
ไอนัทมันทำหน้าจ๋อยแดก มาตลอดระยะทางจากชะอำ ถึง บางกอกกันเลยทีเดียว ผมก็ใช่ย่อย ครับ ยิ่งใกล้กรุงเทพ เข้าไปเท่าไหร่ ใจผมมันก็เหมือนกับจะขาดรอนๆ ครับ ....มันเหมือนเป็นลางสังหรณ์อะ ผมจึงไม่อยากกลับ
“พี่นัท แวะ กินข้าวกันก่อนนะพี่ ผมหิว” อ้า ความจริง ก็คงแดกข้าวไม่ลงหรอกครับ
แค่อยากยืดเวลา ประหารออกไปนิดหน่อย แฮะ ลางสังหรณ์ของผม มันบอกผมว่า ตอนนี้ ไอคิมมันคงรอผมอยู่ที่บ้านน้ากิตอะ ผมกลัวหง่ะ...กลัวเพราะผมไม่รู้ว่ามันจะทำยังไงกับผม ฮือ..น่ากลัวโคตร
“ไม่หล่ะ พี่ไม่หิว รีบๆ กลับกันดีกว่า” อ้า เป็นครั้งแรกเลยครับ ที่มันขัดใจผม
ผมก้อ ได้แต่มองหน้ามันอย่างอ้อนวอน
“กลัวอะไรขนาดนั้นครับ...กลัวไอคิมเหรอ” มันพูดหน้านิ่งๆ แววตาเศร้าๆ
“อือ ปะ เปล่านะ ไม่ได้กลัวเว้ย” กัดฟันพูดสุดฤทธิ์ครับ
“หึ ป่านนี้ มันคงรอตาหวาน อยู่ ที่บ้านแล้วหล่ะครับ” มันพูดแล้วยิ้มนิดๆที่มุม ปาก เว้ย สยองเว้ย ไอนัท ไอนัท เปลี๋ยนไป ฮือ ไม่เคยเห็นมันทำหน้างี้เลยอะ
“กู อยากจะรู้ นัก ว่ามึง จะรู้สึกยังไง ที่โดน ขโมย ของรัก ไปต่อหน้าต่อตา..” ไอนัทมันพึมพำ ออกมาเบาๆ
เหมือนกับพูดกับตัวเอง แต่ผม อะได้ยินเต็มสอง หู บอกแล้วผมอะหุดี หูหาเรื่องโคตรๆ ผมได้ยิน แล้วก็แทบ ลมจับ ครับ อารายกันเนี๊ยะ มันอารายกัน.....แล้วไอนัทมันก็หันหน้ามา ยิ้มให้ผม
“พี่รักตาหวานนะครับ...ถ้าไม่มีมัน ...ตาหวานก็ยังอยู่ที่ ขอนแก่นเหมือนเดิม ไม่ต้องหนีมาอยู่ที่ กรุงเทพ แบบนี้ หรอก...ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะครับ ตาหวานมีพี่อยู่ทั้งคน กลัวอะไร พี่จะไม่ยอมให้ใคร หน้าไหน มาทำอะไรตาหวานหรอกนะครับ” มันพูดกับผมน้ำเสียงจริงจังมากมาย
แต่แทนที่ผมจะรู้สึกโล่งอก ผมกลับรู้สึกหนักใจ มากมายเลยทีเดียวครับ เฮ้อ ถ้าไอคิมมันเกิดบ้าทำอะไร ขึ้นมา ไอนัท เอามันตายแน่ เฮ้อ แล้วนี้ มันจะเป็นยังไงหละที่นี้
สาธุ ....ขอให้ ลางสังหรณ์ ของลูก ผิดด้วยเถอะ เจ้าประคูณ ขอให้ตอนนี้ไอคิม ...มันยังอยู่กับญาติ พี่น้อง มันที่อยุทธยา และอย่าให้มันได้รู้เลยว่าลูกไปไหนมา สาธุ
ยิ่งใกล้ถึงบ้านเท่าไหร่ ไอโม ก็ยิ่งรู้สึก หายใจไม่ทั่วท้องท่านั้น และดูท่าไอนัท จะยิ่งทำหน้า น่ากลัว เข้าไปทุกที ที่มัน ขับรถใกล้บ้านผม
และในที่สุด สวรรค์ ก็ไม่เข้าข้าง คน จับปลา 2 มือ อย่างผม โทษที่ทำให้คนช้ำใจ เสียใจนั้น มันคงมากโข อยู่ มันถึงได้ย้อนกลับมา หาผม ได้อย่างรวดเร็ว และเจ็บปวดที่สุดในที่ชีวิตผม อีกครั้งหนึ่งเลย...
พอรถไอนัท เลี้ยวผ่านเข้ามาในหมู่บ้าน ไม่ถึง3 นาที รถไอนัทก็ค่อยๆ ลดความเร็วลง พร้อมกับหัวใจของไอโมที่แทบ จะหยุดเต้น
เมื่อสายตาของผม ได้ไปปะทะ เข้ากับร่าง ร่างนึง ที่นั่งก้มหน้าอยู่ที่หน้าบ้านผม..และพอร่างร่างนั้น ได้ยินเสียงรถ ไอนัทที่เข้าจอดนิ่งสนิทลงตรงหน้าเค้าคนนั้น
เค้าก็เงยหน้าขึ้นมามอง พร้อมกับร่างสูงๆที่ค่อยๆ ลุกขึ้น และก็มองตรงมาที่รถไอนัทที่ผมนั่งอยู่ เขม็งเลยทีเดียว..ไอโมแทบไม่อยากลงจากรถเลยครับ
แต่มาถึงขั้นนี้ ผมจะหนีไม่ได้อีกแล้ว..ผมจึงค่อยๆยื่นมือออกไปจับที่จับประตู แล้วค่อยๆ ผลักออกมา ผมก้าวขาลงจากรถ แล้วไปยืนเผชิญหน้ากับไอคิม
มันมองสบตาผม ด้วยแววตาว่างเปล่า...มันไม่พูดอะไรออกมาเลย..แววตามันไม่มีอะไรอยู่ในนั้นเลยอะ ผมกลัวนะ ไม่มี ความโกรธ ไม่มีความรัก ไม่มีอะไรทั้งนั้น มีแต่ความว่างเปล่าเท่านั้น...จริงๆ...มองแล้วใจหายครับ
ไอโมแทบร้องไห้เลยอะ...ไอคิมดูเหมือนว่ามัน..กำลังช๊อค...
ผมรู้สึกว่ารอบตัว ผมขณะนี้มัน เงียบมาก เงียบ จนผมรู้สึกกลัว และไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยซักนิด ผมมองหน้าไอคิมอยู่ครู่นึง ก็ดูเหมือนมันจะได้สติ กลับมา มันหันหน้าหนี จากผม แล้วหันไปมองไอนัทช้าๆ แววตามันเริ่มฉายแววไม่พอใจขึ้นมาแล้วครับ
ไอโมก็รู้สึกโล่งอก นิดๆ ฮู้...โล่งอก...แต่เพียงนิดเดียวเท่านั้น แววตาสีหน้าของมันก็นิ่งสนิทลงเหมือนเดิม ไอโมเริ่มกลัวอีกแล้วครับ
แล้วมันก็หันกลับมามองผมอีกครั้ง..มันมองผมเหมือนกับมันกำลัง ผิดหวังในตัวผม แววตามันกำลังบอกผมว่า มันยอมแพ้แล้ว มันยอมแพ้ผมแล้ว...
ผมกับมันสบตากันนิ่ง แววตามันได้บอกผมหลายอย่าง ....และไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากปากของมันเลยซักนิดเดียว
ก่อนที่มันจะค่อยๆก้าวขาเดินผ่านหน้าผมไปอย่างช้าๆ ผมได้แต่มองมันที่กำลังเดินผ่านหน้าผมไป ด้วยตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูก ผิด ผิด หมด ที่ผมคิดไว้มันผิดไปหมด เลย ผมคิดว่า อย่างมาก มันก็คงโมโห ผม แล้วทำโทษผม ผมยอมเจ็บตัวนิดหน่อย เด๋วมันก็หายแล้ว แค่ผมอ้อนมันนิดๆหน่อย ไอคิมมันก็โกรธ ผมไม่ลงแล้วหล่ะ..ฮือ...ก็มันบอกผมเองว่ามันรักผม จะไม่ทิ้งผม ไม่ใช่เหรอ มันเอาหัวใจ ของมันสัญญากับผมแล้วนะ ว่าจะไม่ทิ้งผมอะ
ผมมองตามหลังมันไป ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ผมคิดว่า มันฟอร์ม เด๋ว มันก็คงวิ่งไปกระโดด เตะ ไอนัท และลากผมขึ้นห้องไปทำโทษผม มันฟอร์ม ฮือ มันฟอร์ม เด๋วมัน ก็หันหน้ามา แล้วทำหน้าโกรธ ๆ เหมือนจะฆ่าผม เหมือนเดิม..ฮือ..มันไม่ไปไหนหรอก มันไม่ทิ้งกูหรอก มันไม่เลิกกับกูหรอก
ผมรอ รอ ว่ามันจะหันหน้ากลับมา มองผม หันหน้ากลับ มา แล้วตะโกนตะคอก ด่าผม เหมือนที่มันเคยทำ
แต่ไม่ใช่ครั้ง นี้ มันเงียบ มันสงบ มันเดินตัวตรงแน๋ว ไม่คิดจะเหลียวหลังกลับมามองผมเลยซักนิดเดียว
ใจผมมันจะขาดลงจริงๆ ก็คราวนี้หล่ะ..เจ็บ เจ็บ ชิบหาย เลย ฮือ.. รู้แล้วว่าครั้งนี้คงจะจบสิ้นกัน แล้ว จริงๆผมกับไอคิม...ในที่สุด ...มันก็เป็นฝ่าย จากผมไป จริงๆ...ด้วยการกระทำของผมเองด้วย ....
ร่างสูงๆ ผมหยักศก กำลังห่างไกลเกินเอื้อม สำหรับผมออกไปทุกที เป็นแบบนี้อีกแล้ว ผมได้แต่ มองตามแผ่นหลังใหญ่ๆ ของมันอีกแล้ว ..
และมันก็ค่อยๆลับสายตาผมไปอย่างช้าๆ และในที่สุดผมก็มองไม่เห็นมันอีกต่อไป...ผมยกมือขึ้นจับหน้าอกตัวเอง ด้วยตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บหน้าอก และรู้สึกเหมือนหัวใจผมมันจะหยุดเต้น.....(ไม่ได้เวอร์หรอก รู้สึกแบบนั้นจริงๆ)
ในความรู้สึก ของผม นั้นคงเป็นภาพสุดท้าย ที่ผมจะได้เห็นมันแล้ว ต่อไปถ้าเห็นหน้ากันอีกครั้ง ผมคงมองมันได้ในฐานะคนเคยรักกัน..........เท่านั้นเอง
ขอโทษนะคิม ที่ทำให้เสียใจ ขอโทษ..เราขอโทษ เรารักนายนะ คิม...เราขอโทษ....
******* ถ้าจะถาม ว่า ถ้ารักขนาดนั้น ทำไมถึงไม่วิ่ง ตามไป หล่ะ ขอโทษเค้าซะสิ อธิบายสิ ..ไอคิมมันรักผม เดี๋ยวมันก็หายโกรธ จะบอกผมแบบนี้ใช่ไหม.***************
******* ผมทำไม่ได้หรอก...ปล่อย มันไปเถอะ บางที..มันอาจจะเจอใคร ที่ดีกว่าผมก็ได้...การปล่อยมันไปครั้งนี้ของผม อาจจะทำให้มัน ได้กลับไปใช้ ชีวิต แบบผู้ชายทั่วไปก็ได้*************
********ไม่ใช่ ว่าผม ทำตัวเป็นนางเอก หรือ อะไรหรอก...ผมเคยบอกแล้วใช่ไหม ว่า เวลา และความห่างไกล จะพิสูจน์ตัวตนของแต่ละคนจริงๆ เมื่อเค้าทนผมไม่ไหว เด๋วเค้าก็เลิกรา กันไปเอง ************
*************สำหรับผม...วันนี้ผมอาจจะเจ็บปวด แทบขาดใจ*************
*******แต่ไม่เป็นไรหรอก...รักได้ก็เลิกรักได้......*******************
**********ผมมักบอกตัวเองเสมอ ว่า พรุ่งนี้ ก็เช้าแล้ว************
***************************************************
*โพสเสร็จ...ไม่ไหวแย้ว... แง๊..... :o12:
-
:m26: แอบลงตอนเผลอเหรอซิน
-
เศร้าจัง สงสารทุกคนเลย โม คิม พี่นัท :m8: แล้วมาต่ออีกเร็วๆน้า :m23:
-
อ่านจบไม่ไหวแล้วเหมือนกัน :o12:
วิ่งตามคุณซินไปอีกคน :o12:
สงสาร โมโมจังเลย :o7:
-
เข้ามาเศร้าด้วยคน :m15: แล้วมาต่ออีกไวๆนะครับ
-
คิมจะรู้สึกมั้ยว่าการโดนช่วงชิงของรักเป็นยังงัย เหมือนที่นัทเคยโดน :a6: :a6:
-
^
^
^
^
นั้นเดะ จะรู้ไหม จะรู้ไหม ชิ .......... :a11: :a10: :m14:
-
^
^
^
คราวนี้คิมคงรู้ซึ้งเลยล่ะ :m12: :m12:
ปล.ยังเชียร์นัทอยู่ :m17: :m17:
-
ค้างคา :a5: มาต่อด่วนเลยนะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
^
^
^
^
นั้นเดะ จะรู้ไหม จะรู้ไหม ชิ .......... :a11: :a10: :m14:
^
^
^
"ฮึ่มๆ :m16: หนีเที่ยวไปหวีทหวานมา หนุกมะจ๊ะป๋าโม ฉุดหล่อ " :a9:
o18
-
"มาต่อดีกว่า...อย่าไปสนใจคนมีคู่เลย จิส์ๆ" :m14:
= เตรียมเชี่ยนหมาก...เจ้ย...=
=...ผ้าซับน้ำลาย...เอ๊ย..ซับน้ำหูน้ำตาได้เลยเอิ้กๆ=
**********************
*ตอนที่ 47*
หลังจากวันนั้นวันที่ไอคิม เดินออกไปจากชีวิตผม ผมกับมันก็เหมือนตายจากกัน แต่ทรมานกว่านั้นเยอะ จากกันเพราะอีกคนไม่มีชิวิตอยู่บนโลกนี้ จากแค่กายแต่ใจก็ยังรับรู้ว่ารักยังอยู่ แต่จากกันทั้งที่ยังเป็นๆ มันทรมานเกินจะทนจริงๆ อยากพบ อยากเจออยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียง ผมกลับทำได้แค่นั่งทรมานอยู่คนเดียวแบบนี้เท่านั้นเอง
แปลกนะ เพื่อนๆคงคิดว่าผมคงจะร้องไห้สะอึกสะอื้น ที่ไอคิมมันไปจากผมใช่ไหม แต่เปล่าเลย ไม่เป็นแบบนั้นเลย
อยากร้องไห้นะ เผื่อมันจะช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง เพียงแต่น้ำตาผมมันไม่ไหลเท่านั้นเอง ทรมานนะ ทรมานเหมือนจะตายเลย แต่สิ่งที่ผมทำได้ ณ เวลานี้ก็คือ พยายามลืมมันให้เร็วที่สุดเท่านั้นเอง
ผ่านมาเป็นเดือน ไร้ซึ่งวี่แววของมัน เหมือนตายจากกันจริงๆ ผมเริ่มยอมรับแล้วว่า มันกับผมคงจบกันจริงๆแล้วคราวนี้ แรกๆ ก็พอมีความหวัง อยู่บ้างว่ามันจะมาหา คิดอยู่ตลอดเวลาว่าเด๋ว มันทนคิดถึงผมไม่ไหว เด๋วมันก็โทรมา
แต่มันก็เป็นแค่ความหวังลมๆแล้งๆของผมแค่คนเดียว ไม่มีสัญญาณตอบรับอะไรจากไอคิมเลย
ทุกคืนหลังจากที่ผมตรากตรำกับการทำงานที่หนักหนวงมาตลอดวัน แทนที่ผมจะนอนหลับพักผ่อนให้สมกับความเหนื่อยที่เผชิญมาทั้งวัน ร่างกายต้องการการพัก แต่สมองมันไม่ร่วมมือด้วยเลย ปกติผมเป็นคนหลับง่ายหัวถึงหมอน หลับเป็นตาย ...แต่มันคงไม่ใช่ตอนนี้ ผมนอนไม่หลับมาเป็นเดือนๆแล้ว
บางคืนมันยังตามไปหลอกหลอนผมถึงในฝัน จนบางทีต้องสะดุ้งตื่นมากลางดึกกันเลยทีเดียว
ในฝันผมมักจะฝันเห็นมันทำหน้าเฉยชา แล้วเดินหันหลังให้ผม มันทรมานนะ ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการเจ็บหน้าอกทุกครั้ง จนบางทีผมยังคิดเลยว่า ผมเป็นโรคหัวใจปล่าววะ หึหึ ไร้สาระโคตร
วันนี้ก้อเป็นอีกวันที่ผมนอนไม่หลับ..ตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบๆเที่ยงคืนแล้ว แต่ผมก้อไม่ได้รู้สึกง่วงเลยซักนิดเดียว
เสียงเพลงที่ดังหึ่งๆอยู่ในเวลานี้เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกคลายเหงาขึ้นมาบ้าง ผมหยิบทอสับขึ้นมาจับพลิกไปพลิกมาเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
ผมคิดถึงไอคิมจนจะบ้าตายอยู่แล้ว จะโทรหาดีไหม
“เดือนนึง ก็นานพอแล้วนะ มันคงหายโกรธมึงแล้วมั้งไอโม คิดถึงก็โทรหาสิ จะมาฟอร์มทำไมวะ ทรมานตัวเองเปล่า ๆ”
“ เฮ้ยๆอย่าเลยเสียฟอร์มตายห่ะเลยมึง อย่าเชียว ไหนบอกจะปล่อยมันไปไงวะ”
ผมสองจิตสองใจ ว่าจะโทรหามันดีไหม คิดถึงจนใจจะขาดอยู่แล้ว มารขาวกับมารดำ โต้เถียงกันเสียงดังลั่นในหัวผม
กิ๊ก
และในที่สุดไอโมก็ตัดสินใจเปิดฝาทอสับขึ้นมากะโทรหาคนที่ผมกำลังคิดถึงมันสุดขั้วหัวใจในขณะนี้ ยอมเสียฟอร์มหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
ขณะที่นิ้วผมกำลังกดไล่หาเบอร์ในทอสับอยู่นั้น ผมก้อต้องหยุดนิ่ง ผมพึ่งสำนึกได้ว่า ทำไมกันแค่เบอร์ทอสับของคนที่ผมบอกตัวเองว่ารักมากที่สุด ทำไมผมถึงจำไม่ได้ จนต้องมานั่งไล่หาเบอร์มันแบบนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเคยโทรหามันซักกี่ครั้งกัน เจ็บจี๊ดๆเข้ามาในใจอีกแล้ว ผมแทบจะนับครั้งได้เลยนะที่ผมโทรหามันหน่ะ
ผมที่โทรหาไอนัทเกือบจะทุกวัน แต่ผมไม่เคยโทรหาไอคิมมันเลย มีแต่มันที่โทรหาผมตลอด มีแต่มันที่มาหาผม และบอกกับผมว่าคิดถึงทุกครั้งที่มันโผล่หน้ามาให้ผมเห็น..
แล้วนี้ผมรู้อะไรเกี่ยวกับตัวมันบ้าง มันที่รู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับตัวผม มันรู้ว่าผมชอบ ผมเกลียดอะไร แล้วผมเล่าไหนว่ารักมัน แต่ทำไมถึงไม่เคยใส่ใจในตัวมันเลย จริงสินะ วันเกิดของมันผมยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ(ตอนนั้นนะ)
พอคิดมาถึงตรงนี้ผมเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอหอย นิ้วที่กดหาเบอร์มันยิกๆอยู่เมื่อกี้นี้ ได้เริ่มกดหาเบอร์มันอีกครั้ง พอผมเจอเบอร์ที่ผมต้องการ “ไอชั่ว” นี้คือชื่อที่ผมเมม ไว้ตรงเบอร์โทรมัน
ผมยิ้มให้ทอสับ ที่อยู่ตรงหน้า ยิ้มและนึกถึงหน้าเจ้าของเบอร์โทรนี้ ใจผมมันเริ่มปวดหนึบๆขึ้นมาอีกแล้ว ปวดเหมือนจะขาดใจ(ใครที่เคยอกหักคงรู้ดีว่ามันเป็นยังไง)
เฮ้อ โมเอ้ย..ปล่อยมันไปซะ เถอะ...อย่าให้มันมาทรมานอยู่กับคนอย่างมึงเลยไอโม มึงมันคนชั่วมึงมันคนเลว คนเห็นแก่ตัว สันดานอย่างมึง ไม่เหมาะ กับคนอย่างมันหรอก ขืนมึงโทรไปหามัน มึงก็ต้องอ๊อดอ้อนมัน ถ้ามันใจอ่อน มันก็จะกลับมาสู่วัฏจักรเดิมๆ เสียใจเพราะมึงซ้ำๆซากๆ
เลิกทรมานมันได้แล้ว ปล่อยมันไปซะ พอคิดได้ดังนั้น มือผมก็ได้กด “ลบ” เบอร์โทรมันออกจากเครื่องผมทันที
พอผมกด ลบ เบอร์มันออกจากเครื่อง ผมรู้สึกโล่งอกนะ และต่อจากเบอร์มัน ผมก็ไล่ลบเบอร์เพื่อนมันทุกเบอร์ออกจากโทรสับผม ถ้าจะตัดก็ต้องตัดให้ขาด อย่าให้มีเยื่อใยใดๆ เหลืออีกต่อไป
และคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ไอโมนอนตาค้างมองเพดานห้อง ที่ตอนนี้ผมเอาดาว เอาอะไรต่อมิอะไรไปติดอยู่บนนั้น พอปิดไฟ มันถึงได้เรืองแสงเป็นรูปร่างต่างๆ กว่าจะหลับได้ ก็เกือบสว่างอีกเช่นเคย นี้ผม จะเป็นโรคนอนไม่หลับไปอีกนานเท่าไหร่กัน เมื่อไหร่ถึงจะหายจากไออาการปวดใจนี่ซะที
***************************
ตื่นเช้ามา ไอโมก็ตื่นด้วยอาการปวดหัวอย่างรุนแรง ก็เป็นธรรมดาหล่ะ ปกติผมหน่ะ ถ้านอนไม่ถึง 8 ชั่วโมงหล่ะก็ อยู่ไม่ได้หรอก...เวียนหัว อ้วกแต่กันไปเลยทีเดียว แต่ทำไงได้ นอนไม่หลับนี่หว่า นี่ก็กะว่า ถ้าขืนเป็นแบบนี้ต่อไป คงต้องพึ่งยานอนหลับกันบ้างหล่ะ
“อะ โม เป็นอะไรอะ หน้าซีด มากเลยอะ” เสียงเล็กๆหวานๆ ที่ร้องทักผมด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ทำให้ผมหันไปยิ้ม ให้มันหน่อยนึง
“อือ..นอนไม่หลับอะ..ไม่เป้นไรหรอก..เรียนเช้าเหรอ” ผมถามมันยิ้มๆ แล้วเดินไปหยิบรองเท้าในตู้ มาถือไว้ในมือ แล้วนั่งลงตรงหน้าบ้านอะแหละครับ
“โม...อย่าฝืน..จะได้ไหม ฮึก..มีอะไรอยู่ในใจก็พูดออกมาบ้างเถอะ ฮึก..เป้ยไม่ไหวแล้วนะ...ฮือ..เป้ยไม่อยากเห็นโมเป็นแบบนี้อีกแล้ว...” พร้อมกับเสียงสะอี้น และต่อว่าผมกลายๆ
ร่างเล็กๆของไอเป้ย ก็เข้ามาโอบกอดผมจากทางเบื้องหลัง และซบหน้าลงกับบ่าผม.
ขอโทษนะเป้ยที่ทำให้เป็นห่วง ขอโทษ ขอเวลาให้เราทำใจหน่อยนะ อกหักหว่ะ หึ โดนผู้ชายทิ้ง ผมคิดอย่างขำๆ อยู่คนเดียว...
“อือ..ขอโทษที่ทำให้เป้นห่วง เราไม่เป็นไรหรอก..ไม่ต้องร้องแล้ว...” ผมพูดเสียงแผ่วๆ อย่างไม่รู้จะตอบมันว่าไงดี
ผมไม่เล่าให้มันฟังหรอก ตัวเองทำตัวเองก็รับกรรมแต่เพียงผู้เดียวนั้นแหละว้า อย่าให้คนอื่นเค้ามา ทรมานใจไปกับตัวเองเลยจะดีกว่า
“หึ..ไม่เป็นไรแล้ว ..ปะลุก เราจะไปส่ง ที่มหาลัย” พูดแล้วลุกขึ้นทันที โดยที่คอยังมีไอเป้ยเกาะไว้แน่น ก็เลยกลายเป็นว่า ตอนนี้ไอเป้ยมันเกาะอยู่กับหลังผม และมันก็ยกขาขึ้นมาหนีบเอวผมไว้ทันที
อ้าว กำ มึงเป็นสาวเป็นนางทำงี้ได้ไงเนี๊ยะ และที่มันยกขาขึ้นหนีบเอวผมเนี๊ยะ มันใส่กระโปรงนะครับผม เฮ้อ แต่ดีหน่อยกระโปรงที่มันใส่เป็นกระโปรงยาวๆ ที่เป้นกลีบๆ อะครับ เรียกไงอะ เข้าใจกันไหมเนี๊ยะ เหอๆ เป็นเหมือนสุ่มเลยอะกระโปรงมันอะ แฮะ
และจากนั้นผมก้แบกมันขึ้นหลังแบบนั้นอะครับ โดยตัวมันเองยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับบ่าผมนั้นแหละ ผมหล่ะเสียว กลัวขี้มูกมันติดเสื้อผมจริงๆ ให้ดิ้นตาย
ผมแบกไอเป้ย เดินไล่ปิดประตูหน้าต่างจนเรียบร้อย ก็แบกมันไปที่ลานจอดรถ และหันหลังให้มันขึ้นไปนั่งบนรถ มันยังสะอื้นตัวโยนอยู่เลยอะครับ มันเงยหน้าขึ้นสบตากับผมน้ำตานองหน้า
“โม .... ใครไม่รักโม ก็ช่างหัวเค้า...เป้ยรักโมนะ...ฮือ..” มันตันครับ ไอโมอึ้ง พูดไม่ออก
ไอเป้ยมันคงเฝ้ามองผมมาตลอด 1 เดือนที่ผ่านมานี้ คงเห็นถึงความเป็นไปของผมมาตลอด และคงทรมานใจมิใช่น้อยที่เห็นผม ทำท่าเหมือนจะตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน...
“รู้แล้ว...ขอบใจ...” ผมพูดแผ่วๆ แล้วยื่นมือไปลูบหัวมันเบาๆ
“โมเป็นน้องเป้ยนะ..ถึงโมจะเห็นแก่ตัว จะเลวจะชั่ว ในสายตาของใครต่อใคร...ยังไงเป้ยก็รักโม...ฮือ...ใครไม่รักก็ช่าง” มันพูดแล้วดึงคอผมเข้าไปกอดอีกครั้ง
นั้นสินะ ผมจะมาทำท่าจะเป้นจะตายไปทำไมกัน คนคนนั้นเค้าจะรู้ ไหมหล่ะ ไม่มีทางรู้หรอก ป่านนี้มันอาจจะมีแฟนใหม่ และคงลืมผมไปแล้วก็ได้ มันก็เท่านั้น แต่คนที่ทรมานไปพร้อมๆ กับตัวผม นี้สิ จะมีใครซะอีก นอกจากพี่น้อง พ่อแม่ของผม และตอนนี้ ผมก็ทำให้ ไอเป้ย ที่เป้นทั้ง พี่สาว น้องสาว เพื่อน และญาติ สนิทเพียงคนเดียวของผมในเวลานี้ ต้องมาทรมานไปพร้อมๆกับ ผมด้วย.....พอซะทีเถอะโม..
“อือ...”ผมรับคำมันเบาๆ แล้วดึงมันออกจากตัวผมเบาๆ เช่นกัน
“ขอบใจ..เอ..ที่..พูดแบบนี้..เพราะ เป้ยกับเราเป็นคนประเภทเดียวกันรึเปล่า...พวกเห็นแก่ตัวเหมือนกัน..ใช่มะ..” ผมพูดยิ้มๆ แล้วเอานิ้วดีด หน้าผากกลมๆของมันไปทีนึง
ไอเป้ยมันยิ้มให้ผมหน่อย แล้วสูดขี้มูกดังซู๊ด...ผมจึงเอื้อมมือไปลูบหัวมันอีกครั้ง
“เราก็รักเป้ย...ตอนนี้เรามีกันแค่ 2 คนนี้เนอะ..ต้องรักกันไว้ให้มากๆสินะ” ผมยิ้มให้มันอย่างจริงใจ..
ไอเป้ยมันคงกลัวว่าผมจะเป็นอะไรไปมากกว่าอะนะ เพราะผมไม่ค่อยเจริญอาหารเอาเท่าไหร่เลยช่วงนี้ นอนก้อไม่หลับ เรียนก็ต้องเรียน งานก็ต้องทำ ผมถึงได้โทรมเข้าขั้นวิกฤตเลยหล่ะตอนนี้หน่ะ ไอเป้ยมันคงกลัวผมตายหน่ะ คงกำลังคิดถึงน้องชายที่ตายไปของมันอยู่มั้ง....
พูดจบผมก็ขยับออกและดึงประตูรถให้ปิดลง แล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูอีกข้าง แล้วค่อยๆเคลื่อนรถออกจากลานจอดรถ พอขับผ่านประตูบ้านออกมาผมก้อลงจากรถแล้วไปปิดล๊อกประตูบ้านไว้อย่างแน่นหนา แล้วจากนั้นรถคันน้อยของผมก็เคลื่อนออกจากบ้านเพื่อไปสู่ความวุ่นวายในเมืองใหญ่ ถึงความวุ่นวายภายนอกอาจจะทำให้ผมหงุดหงิดหัวใจอยู่บ้าง
แต่ ณ เวลานี้ในรถคันเล็กของผม ใจผมกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด เหมือนกับต้นไม้ได้น้ำยังไงยังงั้น ถึงจะเป็นแค่ หยด เดียว เล็กๆ แต่ก็สามารถทำให้คนที่สิ้นหวังอย่างผม รู้สึกชุ่มชื่นขึ้นมาได้บ้าง
ไอเป้ยมันได้ส่งมอบความอบอุ่นและน้ำหยดเล็กๆ มาให้ผม ผ่านมือที่เกาะกุมกันไว้ไม่ยอมปล่อย....มันกำลังบอกผมว่า ผมยังมีมันอยู่ข้างๆ ผมไม่ได้อยู่คนเดียว....บนโลกที่วุ่นวายสับสนนี้
-
o21
*****************************
ถึงจะบอกกับตัวเองให้ทำใจ ให้ลืม และกลับไปเป็นไอโมคนเดิม แต่ก็ใช่จะทำกันได้ง่ายๆ แต่ยังไงซะผมก็ต้องทำ...ไม่งั้นผมคงต้องตายไปจริงๆซักวัน...เฮ้อ พึ่งรู้ว่าตัวเองรักมันมาก ก็ตอนที่เสียมันไปนี่แหละครับ อย่างที่เค้าว่าไว้เลย ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
หลังจากที่ไล่ลบเบอร์ ทั้ง ไอคิม เพื่อนๆมันทิ้งหมดแล้ว ผมก็หมดทางที่จะติดต่อกับพวกมันสิครับ ถึงจะคิดถึงแทบขาดใจก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว ..ก็มีแอบเสียดายเล็กๆ ที่ไปลบเบอร์เค้าทิ้ง อดง้อเลยกู เฮ้อ...นี้แหละครับคือจุดประสงค์ที่ผมลบเบอร์ไอคิมทิ้ง คือ ผมจะได้ไม่ทุรนทุรายเวลาคิดถึงมัน....และผมจะได้ไม่ต้องคิดว่าเด๋วโทรหามันก็ได้ ง้อมันก็ได้ พอไม่มีเบอร์มัน ถึงจะคิดแต่ก้ทำไม่ได้แล้ว ...หักดิบ กันไปเลยทีเดียว
และที่คุยกับไอเป้ยวันนั้น ผมก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อยอะนะ และมันก็ดูจะใส่ใจผมมากขึ้นด้วย ความจริงมันก็ใส่ใจผมมาตลอดแหละ แต่ตัวผมเองต่างหาก ที่ไม่เคยเหลือบแลไปมองมันเลยซักครั้ง ถึงไม่เคยรับรู้ถึงความห่วงใยที่มันมีมาให้ผม ส่วนไอนัท ก็มาหาผมเป็นปกติ มาทีไรมันก็ทะเลาะกับไอเป้ยซะทุกครั้ง และเป็นมันอีกเช่นเคยที่ยอมแพ้ ...หึ ...
มันบอกว่า เป็นความโชคดี หรือความโชคร้ายของมัน กันแน่ ...ที่ได้มารู้จักผม และยังพ่วง ตัวก่อกวนอย่างไอเป้ยมาให้มัน...เพราะอะไรมันถึงพูดแบบนั้นหน่ะเหรอ ก็เพราะ ไม่มีเลยซักครั้ง ที่มันกับผมจะได้อยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2 อะสิครับ ไอเป้ยตามแจ ตลอด ก็ไม่รู้อะนะ (ตอนนั้น) ว่ามันหวง ผม หรือ หึง ไอนัท กันแน่ ฮา...
ถึงภายนอกผมจะรู้สึกดีขึ้น กินอิ่มดีอยู่ สุขภาพก้อเริ่มดีขึ้นแต่ไออาการนอนไม่หลับ ยังโคม่า อยู่เช่นเคย จนผมชักทนไม่ไหว...
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ครับและไอโมก็ตัดสินใจโทรหา ใครบางคน
*ฮาโหล..ว่าไงมึง* และผมรอไม่นานครับ ไอแน๊ต เพื่อนจอมซ่าของผม ก็รับทอสับอย่างทันใจวัยโจ๋จริงๆ
“เออ..นอนไม่หลับหว่ะ..เซ็งแม่ม..มึงไปเที่ยวเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ” บอกมันไปด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ
ถ้ามันไปก็ดีครับ ถ้าไม่ไปก็ไม่เป้นไร ผมแค่ต้องการเพื่อนคุยเท่านั้นเองตอนนี้อะ
*แหม๋ กูก็ว่า มึงจะคิดถึงอะไรกูนักหนา แม่ม เจอหน้ากันที่ มหาลัยทุกวัน ที่แท้ ก็มีแผนนี้เอง* มันทำเสียง กวนโอ้ยมาตามสายครับ ร้อยวันพันปีไม่มีทางซะหล่ะที่ผมจะโทรหามัน..
ไม่ใช่อะไรหรอก ไอห่ะ แน๊ต มันเคยอยู่ห้องให้ผมโทรหามันที่ไหนหล่ะครับ ทอสับมือถือมันก็ไม่มี ไม่รู้มันจะงก ไปถึงไหน เซ็งมัน
“เออ พูดมากนะมึง จะไปไหม..กูเป็นเจ้ามือเอง..ว่าไง ...” ผมถามมันไปอย่างหงุดหงิดเล็กๆ แม่ม เล่นตัวชิบหาย
*เหอๆ..ด้วยความเต็มใจเพื่อน..ว่าแต่มึงจะไปเที่ยวไหนวะ” มันหัวเราะชอบใจพร้อมกับย้อนถามผม
“ไม่รู้เว้ย แล้วแต่มึงหล่ะกัน ไหนคุยนัก..ว่าอยากเที่ยวไหนขอให้บอกมึงไง” ผมพูดอย่างสบประมาทมันกลายๆ
*ได้เลยเพื่อน ตามใจกูใช่มะ หึหึ..มึงจะเอาแบบไหนหล่ะ..กูจะได้พามึงไปถูกที่ ถูกใจมึง” เสียงมันเจ้าเล่ห์มากมายเลยครับ
*เอาแบบ สุรา นารี พร้อมไหม * มันพูดอย่างรู้ดีอะครับ
“หึ..ก็ดี..ยังไงก้อได้ กูบอกแล้วไง แล้วแต่มึง..” พูดอย่างเซ็งๆเล็กน้อย
ณ ตอนนั้นอะไรก็ได้ครับ ในเมื่อนอนไม่หลับ ก็เอาเวลาที่นอนไม่หลับแล้วต้องมาทรมานใจอยู่คนเดียวเนี๊ยะ ไปหาความสำราญใส่ตัว ดีกว่า เผื่อจะได้ลืมๆ อะไรไปได้บ้าง และไออาการรู้สึกผิด ที่มันเกาะกุมอยู่ในใจเนี๊ยะ จะได้หายไปซะที...
*โอเคเว้ย ...มึงมารับกูด้วยแล้วกัน..เจอกัน 4 ทุ่มตรงเป๊ะ โอแค...* มันนัดเวลาผมเสร็จสรรพ ผมเหลือบตามองนาฬิกาที่ข้างฝา เป็น เวลา 2 ทุ่ม กว่าแล้ว ถ้าบึ่งรถไปหามันก็คงใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ถ้ารถไม่ติดนะ
“เออ..กูไม่รู้เว้ยว่าจะทันรึเปล่า เอาเป็นว่า กูจะพยายามก็แล้วกัน” ผมตอบมันไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
*เออ ตามใจมึง เหอๆ ไปแต่งตัวได้แล้ว เอาหล่อๆ นะเว้ย เหอๆ กูจะพามึงไปจับไก่ อ้า..เสียวว้อย * อะ ชั่วหนิ แล้วมันก็วางสายไปเลยครับ ผมก็ยังงงๆ ว่ามันจะพาผมไปจับไก่อาราย ไร้เดียงสาโคตรๆๆๆ (หมั่นไส้ตัวเองหว่ะ)
/*************************\
พอผมวางสายจากไอแน๊ต ผมก็เดินไปเลือกหาเสื้อผ้าในตู้ ‘เอาหล่อๆ นะเว้ย’ เสียง แจ้วๆ ของแน๊ต ยังดังอยู่กับหู ผม..ได้เลยเพื่อน ผมยิ้มให้ตัวเองหน่อยๆ และที่ผมหยิบออกมา ก็คือ กางเกงยีนส์ ตัวโคร่ง ที่ไม่ค่อยได้ใส่เท่าไหร่นัก เพราะมันแพง ฮา...และเสื้อยืดตัวเก่งแถมด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้น สุดเท่ห์(ในความรู้สึกผม)
พอแต่งตัวเรียบร้อย ก็มองตัวเองในกระจก อืม หล่อ ใช้ได้แล้วกู..หวังว่าคงหล่อถูกใจมึงนะไอแน๊ต หึหึ
จากนั้นก็หันไปคว้ารองเท้าผ้าใบที่ซุกอยู่ในสุดของตู้ออกมา คู่นี้พึ่งซื้อใหม่ยังไม่ได้เจิมเลย ไม่รู้จะใส่ไปเหยียบตีนใครรึเปล่าไม่รุ้วันนี้กู หึหึ..
ไม่ถึง 1 ชั่วโมงดี ผมก็ขับรถมาจอดอยู่หน้าอพาร์ทเม้นแห่งนึงในซอยมหาดไท.. และไอแน๊ต พอมันเห็นรถผมเข้าไปจอดมันก็เดินดุ่มๆ มาเปิดประตูรถ แล้วมุดหัวเข้ามานั่งในรถผม ผมกับมันยิ้มให้กันนิดๆ เสียงเพลงแรพ ที่ดังกระหึ่มในรถผมทำให้ไอแน๊ต มันคึกครับ
“แหม๋ มึง..บิ้ว อารมณ์ กูเหลือเกินนะ..” มันพูดกลั่วหัวเราะ พลางทำท่ายึกยือ ยึกยือ ตามจังหว่ะ เพลง
ไอผมก้อพลอยมันส์ไปกับมันด้วยครับ จากนั้นผมก็ค่อยๆ ออกรถ..และขับรถมุ่งหน้าสู่ถนนสุขุมวิท..
ใช้เวลาไม่นานนักผมกับมัน ก้อ ไปยืนอยู่หน้าผับที่ดูไม่หรูและไม่ได้ดูโลโซอะไรมากมาย ก็พอกับฐานะเด็กมหาลัยอย่างพวกผมจะเข้าได้อะครับ...ตอนนั้นถึงผมกับไอแน๊ต จะอายุ ยังไม่เต็ม20 ดี แต่ก็ 19 ย่างยี่สิบหล่ะครับ ฉะนั้น เข้าได้ดวกๆ ครับ แฮะ ..
พอเข้าไปในผับไออาการคึกที่มีอยู่ในรถมาตั้งแต่ต้น ก็ทำให้ผมกับไอแน๊ต ไม่ต้องบิ้วอารมณ์อะไรกันมากมายแล้วครับ พอได้โต๊ะเรียบร้อยก็จัดการสั่งเหล้าสุรา มาดื่มแก้กระหายกัน และรอ จับไก่ อย่างที่ไอแน๊ตมันได้อธิบายให้ผมฟังในรถ แล้วเรียบร้อย
ผับแห่งนี้ก้อถือว่าโอเคอะครับ มีการร้องสด และเปิดแผ่นจากดีเจ ก็โออยู่ ผมกับไอแน๊ต ก็ดื่มไปคุยกันแข่งเสียงเพลงในผับไปซักพัก ไอแน๊ตมันก็สะกิดผมยิกๆ
“กูเจอไก่ให้มึงจับละ” ไอแน๊ต มันตะโกนบอกผม
และผมก้หันไปมองตามที่มันบอก และผมก็ได้ปะสายตากับสาวน้อยนางนึง สวยดีครับ น่ารักมากด้วย ไม่รู้ว่าเพราะความมืดในผับช่วยบดบังด้วยรีเปล่าก็ไม่รู้นะ คิคิ...
“ดูท่าทาง จะชอบมึงหว่ะ กูเห็นมองมึงตั้งนานแล้ว เอาดิวะ ลุยเลย” ไอแน๊ตมันยุผมเหย๋งๆ
ผมยิ้มนิดนึง หึ..รู้สึกลังเลนิดนึงครับ ในจิตสำนึกที่ลึกสุดๆ ของผม ณ ตอนนี้ ผมคิดถึงไอคิม..ผมจึงสองจิตสองใจว่าจะทำดีรึเปล่า..และพอคิดได้ว่า ผมกับมันจบกันไปแล้ว ผมก็ยิ้มให้ตัวเองอย่างขื่นๆ แล้วลุกขึ้นเดินไปยังโต๊ะ ของผู้หญิง คนนั้น เธอ ไม่ได้มาคนเดียว แต่มีเพื่อนร่วมโต๊ะ ของเธอ อยู่ 3-4 คนผู้หญิงทั้งหมด
แต่ท่าทางแต่ละคนแรงๆ ทั้งนั้น และ พอผมเดินเข้าไป ก็ไม่ยากเลยที่ผมจะได้สนิทชิดเชื้อกับเธอจนในที่สุด ผมกับไอแน๊ต ก็ได้ไปร่วมโต๊ะ กับพวกเธอ
และคืนนั้นไอโมก็ไม่ได้นอนเหงาว้าเหว่ เอกาอยู่คนเดียว..ผมได้ลากผู้หญิงคนนั้นไปนอนกกที่ห้องไอแน๊ต และไอแน๊ต ก็ได้ 1 ในกลุ่มนั้นแหละครับไปนอนกก ด้วยเหมือนกัน..กลายเป็น 2 คู่ชู้ชื่นมันส์ไปเลย แต่ไม่ได้นอนห้องเดียวกันหรอกครับ ผมอะนอนห้องไอแน๊ต ส่วนไอแน๊ตมันไปนอนห้องเพื่อนมันที่วันนี้พอไอแน๊ตบอกเอาเด็กมานอนด้วย มันก็อัปเปหิไปนอนที่อื่น ให้ไอแน๊ตยืมห้องมันเป็นวิมานน้อยๆซะงั้น ดีโคตรๆเลยเพื่อนมัน
พอตื่นเช้ามา ผมมองสาวเจ้าที่ นอนซบอกผมอยู่ทั้งคืน ด้วยความรู้สึกแปลกๆ..หึ ผมนึกถึงตอนที่ผมอยู่ขอนแก่น เวลาพวกผมไปเที่ยวกันก็มักจะเป็นแบบนี้ ผิดกันก็แค่ ผมจะนอนกับคนที่ผมรู้จักมักคุ้นกันมาก่อนเท่านั้น ไม่ได้นอนกับคนแปลกหน้าแบบนี้..เฮ้อ..ช่างแม่ม
ผมเขย่าตัวผู้หญิงคนนั้นให้เธอตื่น เพราะวันนี้ผมต้องเข้าออฟฟิศ ตอนบ่าย แล้วนี้มันก็ สายมากแล้วด้วย..พอเธอตื่นและลืมตาขึ้นมองผม ผมยิ้มให้เธอนิดๆ เธอก็ยิ้มให้ผมเหมือนกัน ดูเธอยังเด็กอยู่เลยนะ ไม่น่าจะเกิน 18 ด้วยซ้ำ แต่คงไม่ใช่หรอก อายุ ไม่ถึง 20 จะเข้าไปในผับนั้นได้ไง (คิดงั้นอะไร้เดียงสาโคตรอีกแล้ว)
มาดูตอนนี้ผมว่าเธอดูน่ารักกว่าเมื่อคืนที่ผมเห็นอีกนะ แต่ก็นั้น ผมไม่ได้คิดจะสานความสัมพันธ์กับเธอหรอก ครั้งเดียวก็พอ ผมยังไม่อยากมีใครในตอนนี้ แค่อยากสนุกให้ลืมความทุกข์ที่มันเผาใจผมอยู่ตอนนี้เท่านั้นเอง
ดูเธอก็ไม่ได้สนใจหรือแคร์อะไรนัก พอตื่นผมก้อบอกเธอให้ไปอาบน้ำ และผมก็โทรหาไอแน๊ตที่อยู่อีกห้อง ว่า เด๋วไปหาอะไรกินกัน จะได้ไปส่งสาวๆด้วย..
พอเธอออกมาผมก็เดินสวนเข้าห้องน้ำไป พอผมอาบน้ำเสร็จเธอก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเธอไม่ได้แต่งหน้าหนาเป็นงิ้วเหมือนเมื่อคืน แต่งแค่พอบางๆ ผมจึงได้เห็นว่าเธอไม่น่าจะเกิน 18 จริงๆ ดูเด็กมากๆเลยอะ..กลัวคุกมากเลยครับตอนนั้นอะ เหอๆ..
พอเธอเห็นผมเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมผ้าขนนู๋พันเอวผืนเดียว เธอก้อเดินยิ้มเข้ามาหาผมเลยครับ ผมก็ว่าเธอน่ารักดีนะ ตอนนี้หน่ะ แต่ไม่ถุกใจถึงขนาดที่จะมีอะไรด้วยอีกครั้ง..นิสัยชั่วๆแบบเดิมเข้ามาอีกครับ..หึ ยังไงซะผมก็เป็นผู้ชายหล่ะน่า.. ถึงครั้งนึงจะเคยนอนกับผู้ชายก็เถอะ แต่ตอนนี้มันก็เป็นอดีตไปแล้ว...
“เดี๊ยวผมไปส่งนะ แต่งตัวแป๊บ” ผมพูดยิ้มๆ แล้วถอยหลังออกไปไม่ให้เธอเข้าใกล้
เธอไม่ว่าอะไรครับ ยักไหล่ แล้วเดินไปนั่งแปะ ลงที่เตียงไอแน๊ตอีกครั้ง ผมก็ยิ้มให้เธอหมือนกัน แล้วจัดการใส่เสื้อผ้า แต่งตัวเสร็จก็พอดีกับที่ไอแน๊ตมันมาเคาะประตูนั้นแหละครับ
และจากนั้นผมก็ขับรถพาไอแน๊ตและสาวๆไปหาอะไรกินกันในห้างเดอะมอลล์บางกะปินั้นแหละครับใกล้ดี แล้วผมก็พาสาวๆไปซื้อของช๊อปปิ้ง และผมกับไอแน๊ตก็ได้ซื้อของอะไรให้พวกเธอเล็กๆน้อยๆ
จากนั้นก็ไปส่งพวกเธอ ดูท่าทาง 2 สาว จะอาลัย อาวรณ์ผมกับไอแน๊ตอยู่ไม่น้อย แต่ก็แค่นั้น พอส่งสาวๆเสร็จผมกับไอแน๊ตก็มองหน้ากันเป็นอันรู้กันว่า คราวหลังเอาใหม่เพื่อน ..
นี้เป็นครั้งแรกที่ผมทำแบบนี้แต่ไม่ใช่ครั้งสุดท้าย และผมก็ออกเที่ยวแบบนี้อีกทุกๆคืน แปลกนะพอผมทำแบบนี้ ผมกลับนอนหลับสลบเป็นตายทุกคืนกันเลยทีเดียว
โดยที่ผมก็ไม่รู้อะนะว่าผมหลอกตัวเองหรือมันเป็นความต้องการที่ถูกซุกซ้อนเอาไว้ของผมก็ไม่รู้ ผมรู้สึกว่าผมมีความสุขนัก ผมได้ใช้ชิวิตแบบผู้ชายทั่วๆไปที่เค้าทำกัน อย่างที่ไอแน๊ต มันได้พูดขำๆไว้กับผม ว่า “กิน ขี้ ปี้ เรียน” แค่นี้ก็พอจะคิดอะไรให้มันเมื่อยตุ่ม เออ นะผมก็เห็นจริงกับมัน และทบทุกครั้งที่ไปเที่ยวพวกผมก็จะได้หญิงมานอนด้วยแทบทุกครั้งกันเลยทีเดียว โคตรมั่วเลยผมอะ แต่ผมก็ป้องกันตัวเองอย่างดีทุกครั้งนะครับผม..กลัวตายเหมือนกานนา
และนอกจากไอแน๊ตที่เป็นเพื่อนเที่ยวผมแล้ว ไอแทน ไอแพท และบรรดาเพื่อนๆผมทุกคนก็ได้มาร่วมก๊วนเดียวกันหมด บางวันไปเที่ยวกันที ไปกันเป็น 10 คนเลยทีเดียว จนทำให้พวกผมสนิทกันมากมาย......
หนึ่งในนั้นก็คือไอเต๋า...และไอเต๋านี่แหละ ที่เป็นต้นตอของเรื่องราวในบันทึก สีชมพู...ต่อจากนี้ไปจะเป็นเรื่องที่ผมบันทึกวันในสมุดบันทึกกระต่ายน้อยสีชมพูของผม....
ความจริงผมได้บันทึกเรื่องราวไว้ตั้งแต่ตอนที่ผมเลิกกับไอคิมแล้วหล่ะครับ และเจ้าของสมุดต่ายน้อยสีชมพูก็คือไอเป้ยนั้นเอง แต่เรื่องราวที่ทำให้ไอคิมมันโกรธผมย้อนหลัง คือเรื่องราวต่อจากนี้ต่างหาก
***************************
โมโม Say : : > ตอนนี้เขียนไป โดยมีไอคิม นั่งแอบชำเลืองเป็นพักๆ :a3:
อายนะสิบอกไห่ :o8:
มันบอกว่า บอกรักบ่อยๆเขินนะเว้ย :give2:
หง่ะ ไอโมตายไปเลย :sad2:
ไม่ได้พูดซะหน่อย คราวหน้าคราวหลัง จะไม่เขียนเรื่อง
เวลามันอยู่ด้วยอีกแล้วครับ :o7:
อายโคตรเลย แม่ม จะเขียนบทอัศจรรย์กับ น้องนู่คนนั้นก็ไม่กล้า เลยฮึ่มๆๆๆๆ :m16:
-
อยากอ่าน ตอนต่อไป ในบันทึกสีชมพูอ่ะ แล้วเรื่องไรน้าที่ทำให้คิมโกรธย้อนหลังได้เนี่ย หุหุ :m28: รีบมาต่อเร็วๆน้า :m23:
-
:m25: คนอ่านก็เขินเหมือนกันน๊า :o8: รอบันทึกสีชมพูจากซินน๊า :a9:
-
เข้ามารอบันทึกสีชมพูด้วยคนจ้า :m1:
มาต่อไวๆ นะ :m4:
-
ชีวิตสุขสันต์ "กิน ขี้ ปี้ เรียน" เห่อๆ
-
อยากรู้จิงๆว่าใครง้อใคร แล้ววิธีการง้อจะออกมาแนวไหนเนี่ย รอนะค้าบบบบบบบบ
-
:impress: :impress: :impress:
ก็ตังแต่เลิกกันไปก็ไม่ได้ข่าวคราวของพี่นัท กับพี่ คิม เลยนะครับ
ไม่รู้ว่าเป็นไงบ้างครับผม เอาใจช่วยให้กลับมาคืนดีกันนะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
............รออ่าน...."บันทึกสีชมพู"......... :m19: :m19:
-
รอด้วยคน :m19:
-
"เรื่องสั้นของ โม ก่า คิม" (เอ็มแอนด์เอ็ม ละลายในปากไม่ละลายในมือ)
อ้า จะมาเล่าเรื่องสั้นๆ (ที่ยาวพอควร) ให้อ่านกันครับ
เหอๆ เรื่องนี้มันอันเนื่องมาจากวันเกิดไอคิมอะแหละ (อะอะ รู้นะคิดไรอยู่คิคิ)
หลังจากวันเกิดมัน(วันที่ 5 ที่ผ่านมานี่เอง) ซัก 3-4 วันได้ครับ
ไอโม.............อะ อ๊อย เอ๊บ
กำลังกินข้าวครับ ฝีมือที่รักอีกเช่นเคย แต่แบบว่าพอตักข้าวเข้าปากเท่านั้นแหละครับ ร้องจ๊าก เลย
เจ๊บปากอะครับ คงจะเป้นเพราะปากผมมันเป็นแผลอะ ตรงเพดานอะครับ
ไอคิม.............เป็นไร เคี้ยว หิน อีกเหรอ
แป่ว ไอคิมมันทำหน้าเฉยๆ เคี้ยวข้าวตุ้ยๆ โดยไม่คิดจะสนใจผมเลยอะครับ
ไอโม...(น้อยใจครับ นั่งหน้าบึ้งวางช้อนกันเลยทีเดียว)
ไอคิม........อ้าว เป็นไรอะ ไมไม่กิน
มันทำเสียงดุดุ จ้องผมอะครับ ไอบ้า ก็กู เจ็บปากอะ กินข้าวไมได้ งอนครับ ไม่ยอมพูดกับมันเลย ลุกออกจากโต๊ะ กินข้าว แล้วไปล้มตัวลงนอนบนโซฟา
ไอคิม........นี้ เป็นไรอีกอะ ฮะ ทำไมเอาแต่ใจแบบเนี๊ยะ อยากกิน ก็ทำให้กิน แล้วไง แกงส้ม อะ อยากได้อะไรอีก บอกมา
แม่ม มันเดินตามผมมาที่โซฟา แล้วท้าวสะเอว ยืนค้ำหัวผมเลยอะ
-*-
ไอโม........เงียบครับ ไม่พูด ไม่สนใจมันนอนกอดหมอนนิ่งๆแล้วพลิกตัวนอนหันหลังให้มัน
ไอคิม..........เฮ้อ.ไหนๆ เป็นอะไรบอกมาซิ ไม่พูดแล้วจะรู้ไหมนั้นหน่ะ เร็ว..
มันถอนหายใจเฮือก เสียงอ่อนลงโดยบัดดลครับ แต่ยังงอนอยู่ครับ เลยยังนิ่งอยู่ ยิ่งเบียดตัวให้ติดกับโซฟามากยิ่งขึ้น
ไอคิม..........โม เป็นอะไร หือ เจ็บปากเหรอ ปากเป็นอะไร เอามาให้ดูหน่อยเร็ว
มันไม่พูดปล่าวครับ มันนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับผม เบียดผมซะแทบจะขึ้นมานั่งบนตัวผมเลยอะ มือมันก็ดึงหน้าผมให้หันไปทางมันอะครับ ไอโมก็หน้างอ สุดฤทธิ์
ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังเลย กูงอน ชั่ว
เห็นเค้าง้อ แล้วได้ใจครับ ยกมือขึ้น ฟาดที่แขนมันเพลี๊ยะ ๆ ไปหลายที มันคงรำคาญ มั้ง มันจึงเอามือ แค่มือเดียวอะ จับมือผมไว้ทั้ง 2 ข้างเลย
แล้วมันก็เอามืออีกข้าง มาบีบปากผมให้อ้าออกอะครับ แม่ม บังคับ กูจริง แต่เลิกดิ้นแล้วครับ แฮะ เจ็บอะ (เล่นตัวโคตรเลยกู)
ไอคิม...............ไหน อ้าปากซิ ทำแบบนั้นจะเห็นไหมเล้า
ไอโม.........ไอ่ อ้อง อุ่ง (ไม่ต้องยุ่ง แฮะ โดนบีบปากอะ)
ไอคิม............อ๋อเหรอ ไม่อยากให้ยุ่ง แล้วงอนเราทำไม จะอ้าดีๆ หรือจะให้เราหาอะไรมางัดฮะ
มันพูดแล้วลุกขึ้น โดยที่มือมันอีกข้างยังจับมือผมอยู่อะครับ แต่มือที่บีบปากผมอะปล่อยแหละ และมันก็ทำเหมือนจะดึงกางเกงขาสั้นที่มันใส่อยู่ออกอะครับ หยึย ชั่ว อย่าบอกนะว่า ว่า มึง จะ จะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย
ไอโม....อือ ก็เรากิน ข้าวไม่ได้อะ เจ็บปากอะ
พูดแล้วทำหน้างอๆ หวาดๆ ให้มันอะครับ แม่ม มึงนี้นะ ขู่กูจริง
ไอคิม.............ก็แค่เนี๊ยะ หึ แล้วจะอ้าปากให้เราดูดีๆ ได้ยังอะ
มันพูดไปอมยิ้มไปอะครับ แล้วมันก็นั่งลงตรงที่เดิมของมัน ชั่ว หมั่นไส้ชิบ
ส่งค้อนให้มันไป 1 ที มันหัวเราะหึหึ แล้วทำสัญญาณให้ผม อ้าปากออกกว้างๆ ผมก็ทำตามที่มันบอกอย่างว่าง่าย แฮะ
ไอคิม...ไม่เห้นอะ เด๋วมานะ........ ซู๊ดดดด
และเสียงซู๊ด ที่ว่า คือเสียงที่ไอคิม มันก้มลง หอมแก้มผมก่อนที่มัน จะเดินสะบัดตูดจากผมไปอะครับ อ้า เขินเลยกู บ้า
ไม่กี่ อึดใจครับ มันก็เดิน กลับมา พร้อมกับ หลอดยา ม่วง(เค้าเรียกยาอะไรอะ ที่เอาไว้ป่าย เวลาปากพุพองอะครับ สีม่วงๆอะ) สำลี และ กระจกอันเล้กๆ
พอมันเดินมาถึงผมมันก็ ลงนั่งที่เดิม แล้วทำสัญญาณให้ผมอ้าปากกว้าง ผมก็ทำตาม แล้วมันก็เอากระจกอันเล็กนั้นอะครับ ส่องเข้าไปในปากผมแฮะ อายนะเนี๊ยะ
ไอคิม.......เอ้า อ้าปากอีกที เฮ้อ ไปกินอะไรมาเนี๊ยะ ปากเป็นแผลอีกละ แอบกินลูกอมรึเปล่า
บ้า ว่ากู กูไม่ใช่เด็กๆนะ จะได้แอบกินลูกอม...คือ เรื่องมันมีอยู่ว่า ไอโมอะ กินลูกอมไม่ได้อะครับ ลูกอมที่เพื่อนๆพี่ๆน้องๆเห็นๆกันอยู่ตามท้องตลาดนี้หล่ะ ไอพวก ฮอลล์พวกแฮค อะรพวกนั้น คือกินลูกอมที่เป็นก้อนๆแข็งๆ แบบนั้นไม่ได้อะ
แต่กินประเภทพวกซูกัส อะไรพวกนี้ได้อะครับ ทั่กินไมได้ไม่ใช่ว่าแพ้หรืออะไรหรอก ลูกอมอะ เวลาผมอมอะครับ มันมาทิ่มๆตรงเพดานปากผมอะครับ มันก็จะเกิดการเสียดสี คิคิ แล้วปากผมมันก็จะพอง ปล่อยไปอีกซัก 1-2วันปากก็จะเป็นแผล แล้วก็จะแดกข้าวไม่ได้ หรืออะไรที่แข็งๆไม่ได้เลย
แต่ว่าคราวนี้ผมปล่าวแอบกินลูกอมหน้า.......
ไอโม..............ปล่าวอะ เราไม่ได้กินนะ
พูดแล้วยกมือขึ้นเช็ดน้ำลายตัวเองที่มันไหลยืด อันเนื่องจาก ได้อ้าปากกว้าง มั๊กมากเป็นเวลานาน
ไอคิม.............ไม่ต้องมาโกหกเลย ถ้าไม่แอบกิน มันจะเป็นแผลได้ไง เฮ้อ รู้ทั้งรู้ว่ากินแล้วจะเป็นไง ก็ยังชอบกินเหลือเกิน ไอลูกกรวดลูกอมเนี๊ยะ
หง่ะ ไอบ้า กูไม่ใช่เด็กๆ นะ ถึงจะชอบกินอย่างที่มันว่าจริงๆก็เถอะ
ไอโม........ไม่ได้กินเว้ย บอกว่าไม่ได้กินก้ไม่ได้กินซิ
ไอคิม...........ไม่ได้กินแล้วมันจะเป็นแผลได้ไง แผลแบบเนี๊ยะ มันเป็นเพราะกินลูกอมชัดๆเลย
มันพูดแล้วเอามือตบแก้มผมเบาๆ 2-3 ที
....
แล้วมันก็เอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋า กุงเกงผม แฮะ...
ไอคิม...............แล้วนี่อะไร
มันพูดแล้วทำเสียงขำๆ ใส่ผม แล้วเอามะเหงก ลงหัวผมไปลูกใหญ่ๆ
ไอโม...............โอ้ย ไอ้บ้าเจ็บนะ ลูกอมที่ไหน เล่า แหกตาดูซะบ้างสิ นี่มัน เอ็ม แอนด์ เอ็มหรอก
พูดน้ำเสียงงอนๆ ใส่มัน แล้วคว้า เอ็ม แอนด์ เอ็มในมือมัน
มาหย่อนใส่ปากของตัวเอง แฮะ
แอะ เจ็บอะ แล้วก็แทบจะคายทิ้งกันเลยทีเดียวครับ เจ็บ หน้ายู่กันเลยทีเดียวครับไอโม แฮะ
ไอคิม.........แน่ใจนะว่าไมได้กินลุกอม
ไอโมที่ตอนนี้ จากที่ตอนแรกกะจะอมๆ เอ็มแอนด์เอ็มเหมือนกับลูกอม ก็จัดการเคี้ยวซะด้วยความแค้นที่มันทำให้ผมเจ็บปาก
ไอโม..........อืม แน่ใจดิ ก็ไม่ได้กินลูกอมจริงๆนี้หว่า
อืม...เอ กินไปดูดไป ก็เลยนึกได้ครับ
ไอโม...........คิม หรือว่าที่ปากเราเป้นแผล เพราะเรากินเอ็มแอนด์เอม ปะ
ไอคิม...........หึหึ ฮ่าๆ เออ น่าจะใช่
มันพูดแล้วก้มหน้าลงเอาปากจุ๊บๆ ปากผมอะครับ แฮะ
ไอโม...........แล้วขำทำไมเล่า
ไอคิม..........นายนี่น่า กะอีแค่ ช๊อคโกแลต เม็ดเล้กๆ ก็ทำให้นายเจ็บปากได้หรือเนี๊ยะ
แล้วมันก็ทำตาเจ้าเล่ห์มากมายครับ...
ไอโม เริ่มไม่ไว้ใจมันครับ
ไอคิม........นายเนี๊ยะ คงไม่ถูก กับอะไรที่มันแข็งๆ สินะ แล้วถ้า เป็น -วยแข็งๆ ของเรา ปากนายจะเป็นอะไรรีเปล้าน่า ..ลองดูดีไหม
อะอะอะ ไอโมอึ้งครับ อ้าปากมองมันตาค้างเลยทีเดียว มันเกี่ยวกันตรงไหนเนี๊ยะ แล้วมันโยงมาเรื่องนี้ได้ยังไง เชือ่มันเลย ....ชั่ว
และเหตุการณ์ต่อจากนี้ ไอโม ไม่ขอเล่านะครับ เป็นความลับ ทางราชการ
+++++++++++++++++++++
ออ---
จากไอเรื่อง เอ็ม แอนด์ เอ็ม ข้างบน ก็แค่อยากจะบอกว่า
ปกติ ไม่กินหรอกครับ เอ็มแอนด์เอ็มอะไรเนี๊ยะ
พอดีมีคนในบอร์ดนี้แหละครับ
ส่งมาให้ผมกับไอคิม รับประทานกัน แฮะ
แล้วหน้าอย่างไอคิม อะหรอ ครับ จะกิน ช๊อคโกแลต
ก็ตอ้งเป็นผมสิครับ กินหมดไปหลายถุง ครับ เลยเจ็บปาก
แบบนี้แล แฮะ ..........
ไม่ค่อยอยากจะเชื่อถือโฆษณามัน ซักเท่าไหร่
"เอ็ม แอนด์ เอ็ม ละลายได้ในปาก แต่ไม่ละลายในมือ"
เอิ่ม กว่าจะละลาย ปากข้าพเจ้าได้แผลเลย
++++++++++++++++++++++
ง่วงง่ะ..ไปนอนแล่ะ :a12:
:a3: เด๋วพรุ่งนี้ มาต่อตอนต่อไปให้แล่ะกันนะ ..เอาตอนสั้นๆไปอ่านก่อนแล่ะกัน :a3:
-
รออ่านบันทึกสีชมพู :m1: :m1:
-
***************************/
*ตอนที่ 48
ผมใช้ชีวิตหนุ่มโสด ของผมได้อย่างคุ้มค่า สุดๆ จนเรียกได้ว่า ได้กำไร ก็เป็นช่วงนี้แหละครับ
ตื่นเช้ามา(ก็ไม่เช้าหรอก) กับอาการมึนหัว จากการแฮ้ง ดื่มน้ำแป๊บซี่เข้าไปหน่อย พอให้ค่อยยังชั่ว เข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน วันที่ไม่มีเรียนก็ไปออฟฟิศ ตอนนี้ผมไม่ได้ออกสนามเหมือนเมื่อก่อนแล้ว รับผิดชอบดูแลในส่วนของออฟฟิศซะเป็นส่วนมาก คนที่ออกต่างจังหวัดแทนผมคือไอเก่ง เด็กสร้างของน้ากิตเค้า ..แต่มันจะออกได้ก็ตอนมันปิดเทอมเท่านั้นแหละครับ
ชีวิตของผมก็เป็นแบบนี้อยู่ทุกวัน บางวันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองนอนอยู่ไหน แต่ก็มีความสุขดีนะ จากวัน เป็นเดือน และเกือบจะปี ที่ผมกับไอคิม จะเรียกได้ว่าเลิกกันก็ได้ ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้วหล่ะ ไม่ทุรนทุรายเหมือนตอนแรกๆ แต่เวลาอยู่คนเดียว ผมก็จะคิดถึงมันแทบทุกครั้ง และก็จะเกิดอาการปวดตุ๊บๆที่ใจอยู่ตลอด ผมคงไม่เลิกรักมันง่ายๆ อย่างที่ใจผมคิดซะแล้วหล่ะ
ฉะนั้นผมจึงพยายามทำสมองของผมไม่ให้มันว่าง ผมทำนั้นทำนี้อยู่ตลอดเวลา ตอนกลางคืน ก็หาคนมานอนด้วยเพื่อคลายเหงา และทุเลาอาการป่วยทางใจ ที่ไม่มีวันหายนี้บ้าง จนมันติดเป็นนิสัย
“โม เย็นนี้มึงไปเตะบอลกับพวกกูมะ” ไอเต๋ามันส่งเสียงทักทายผมมาก่อนที่ตัวมันจะเดินมาถึงผมซะอีก
“อือ ก็ดีเหมือนกัน เบื่อหว่ะ” ผมพูดแล้วดึงบุหรี่มาจากมือมัน แล้วสูดเอาควันดำๆ เข้าปอดตัวเองไป
ผมดูดบุหรี่ที่แย่งมาจากมือไอเต๋า ด้วยอาการที่เรียกว่าเซ็งสุดขีด ผมกับมัน มองหน้ากันอย่างไม่รู้จะพูดอะไรกันดี..อยู่ที่หลังตึกคณะวิทยาศาสตร์ ตรงนี้เป็นที่โล่งๆเล็กๆครับ มีบอร์ดติดประกาศคะแนน เรียงรายกันอยู่ ความจริงมันไม่มีที่นั่งหรอกครับ แต่ผมไปลากเก้าอี้พังๆ แถวๆนี้มานั่งผ่อนคลายอารมณ์หน่ะ
“แล้วไอพวก บริหารมันไปไหนกันหมด มึงถึงได้มานั่งถอนหายใจเฮือกๆ ที่คณะกูเนี๊ยะ” มันพูดแล้วหยิบบุหรี่ตัวใหม่ในกระเป๋ากุงเกงมันออกมาจุดสูบ
เผาปอดกันเป็นว่าเล่นเลยครับพวกผมเด๋วนี้ เมื่อก่อนนานๆที1 ปีหลังมานี่ชักจะถี่แล้วเหมือนกันครับไอโม ถ้าจะผ่าปอดผมออกมาดู มันคงเริ่มเป็นจุดกระดำกระด่างแล้วหล่ะครับ อีกไม่นานคงได้ที่ เป็นปอดอบควันกันเลยทีเดียวเหอๆ
“ไปหา ผัว หา เมีย พวกมันสิวะ คนไม่มีคู่อย่างกู ก็ต้องมานั่งหง่าว ถอนหายใจอยู่คนเดียวนี่หล่ะ หึ” ผมพูดแล้วส่ายหน้าหัวเราะขื่นๆประชดชีวิตตัวเอง
เฮ้อ ไอสุดหล่อเอ้ย หล่อมากนะมึง หล่อแล้วทำไมไม่มีแฟนวะ เหงาชิบหาย หรือกูจะลองมีแฟนกับเค้าจริงๆจังๆซักคนหว่ะ หึ ก็ได้แต่คิดอะนะ
“พูดซะน่าสงสารเชียวมึง ..”มันพูดแล้วพ่นควันบุหรี่สีขาวออกทั้งทางปากและจมูก ซึ่งผมกับมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันหรอกครับ แข่งกันเผาปอดเป็นที่หนุกหนาน
จนสาวๆ ที่นั่ง ทอดอารมณ์(หรือทอดสะพานก็ไม่รู้) อยู่แถวนั้น ต้องปัดตูดเดินหนีไปให้ห่างจากพวกผม กันเลยทีเดียว กลายเป็นตัวสังคมรังเกียจไปซะชิบ
“กูว่า มึงอย่ามีเลยหว่ะ แฟนหน่ะ อยู่เป็นโสดเป็นเพื่อนกูหน่ะดีแล้ว และถ้ามึงอยากจะมีแฟนจริงๆนะเว้ย บรรดาคู่ขามึงหน่ะ เลือกเอาซักคน หึหึ” มันพูดแล้วหัวเราะเยาะผมอะครับ
พูดซะเห็นภาพเลยมึงคู่ ขา เฮ้อ ก็เป็นคู่ขา กูจะเอามาทำแฟนทำแบ้ อะไรวะ หาสวยใส ไร้สติ ดีๆซักคนมาควงจะไม่ดีกว่าเหรอ
“คู่ ขา ก็คือ คู่ขา แฟนก็คือแฟน แยกแยะหน่อยดิวะมึง...”ขยับเข้าไปใกล้ๆหน้ามันยักคิ้วให้มันทีแล้วพ่นบุหรี่ ใส่หน้ามัน
“ปะ ไปได้แล้ว นั่งซะรากงอกเลยนะมึง เฮ้อ ออกกำลังกายกลางแจ้ง ก็ดีเหมือนกันหว่ะ พักนี้ แม่ม เล่นแต่กีฬาในร่ม กูหล่ะเพลีย ดูดิ ตัวกูซีดหมดหล่ะ หึหึ” ผมพูด แซว ตัวเองอย่างขำๆ แล้วลุกขึ้น เดินไปข้างหน้า โดยไม่หันหลังมามองว่าไอเต๋า มันจะทำหน้ายังไงที่ได้ยินคำพูดของผม
“ไอเจี้ย” ผมได้ยินเสียงมันให้พรผมแว่วๆ ขอบใจที่ชมเหอๆ
************************/
เตะบอลก็คงจะเตะกันเย็นๆนู้นแหละครับ แต่ตอนนี้ผมกับไอเต๋า ก็ได้ไปทอดฮุ่ย นั่งแดก MK กันที่เดอะมอลล์บางกะปิ กันซะก่อน สั่งมาซะยังกะไปกันซัก 10 คน พอเด็กเสิร์ฟ เอาหญ้า เอ้ย ผัก และอาหารต่างๆที่พวกผมสั่งไปมาเสิร์ฟ ผมกับมันก็แย่งกันกินยังกะ วิญญาณปอบ เข้าสิงห์เฮ้อ ไปตายอดตายอยากมาจากไหนฟะ ตู
พออิ่มจนหญ้า เอ้ย ผักต่างๆแทบจะไหลย้อนกลับทางเก่าแล้ว ไอเต๋ามันก็ชวนผมไปบ้านมันก่อน เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า มาเตะบอลตอนเย็น นัดกับพวกไอแน๊ต ไว้แล้วเรียบร้อยครับ ผมก้อโอ อะนะ เพราะถ้าขืนผมขับรถกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านผม ก็คงเป็น ทุ่ม 2 ทุ่ม นู้นหล่ะผมถึงจะได้เตะ แล้วดึกขนาดนั้นจะให้ผมไปเตะกับผีเฝ้าสนามรึไงหล่ะครับ แฮะ
พอพูดถึงเรื่องเตะบอล ผมก็คิดถึงไอพวกเด็ก มข.ขี้นมาอีกจนได้อะครับ คิดถึงไอคิมจัง เฮ้อ...ไอโมเศร้า...คอตกกันเลยทีเดียวครับ
“มึงเป็นไรของมึงอีกเนี๊ยะ อยู่ๆ ก็ทำหน้าปวดขี้..” ไอเต๋ามันถามผม มันคงเห็นผมทำหน้าทุกข์ระทมมากมายอะครับ มันถึงได้ถามผมแบบนี้ ว่าแต่ว่ากูทำหน้าปวดขี้ จริงหรือหว่ะ
บ้าจี้ครับ ชะโงกหน้าไปส่องกระจกส่องหลัง เพื่อมองดูหน้าตาอันหล่อเหลาของตัวเองซะงั้น
“ฮ่าๆๆ มึงหนิ ฮา ชิบหายเลยหว่ะไอโม ฮ่าๆๆ” และไอชั่วเต๋า มันก็หัวเราะผมซะยังกะญาติมันเสียงั้นแหละครับ
แม่ม ขำให้ตายไปเลยนะมึง มองมันอย่างเคืองๆครับ ถ้าไม่คิดว่ามึงเป็นเพื่อนหนุ่มโสดในฝันคนเดียวของกูที่เหลืออยู่นะ กูยันแม่ม ตกรถกูไปแหละ เนรคุณ ชิบหายเลยมึง อยู่บนรถกูแท้ๆ ยังเสือกหัวเราะกูอีก ชั่วเอ้ย
“ฮ่าๆ เฮ้ย เลยทางเข้าบ้านกูแล้ว...ถอยๆๆๆ ฮ่า” ไอเต๋าแม่มยังหัวเราะผมไม่ยอมหยุดครับ
“นี้มึงขำ ทำบ้าอะไรของมึงนักหนาวะเนี๊ยะ..ญาติฝ่ายไหนมึงตายเนี๊ยะ หัวเราะยังกะได้มรดก ชั่ว” และมันก็โดนไปอีก 1 ดอก
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” และมันก็ยิ่งขำผมมากกว่าเดิมอีกครับ
เออ ดีนะมึง นี้กูด่ามึงนะ ไม่ได้มาเล่นตลก คาเฟ่ให้มึงดู ไอเวร รูนี่ เอ้ย ไม่ใช่ ไอเวรรรร ตะไร...
และพอผมถึงบ้านมัน มันก็ลงรถผมไป หัวเราะไปอะครับ ผมหล่ะเบื่อ แอนด์ เซ็งมันจริงๆ ผมจอดรถไว้หน้าบ้านนั้นแหละครับ บ้านมันเป็นทาวเฮาร์อะครับ ซองจอดรถก็ไม่ได้กว้างอะไร ผมขี้เกียจถอยรถ เข้าออกอะ
ผมเดินเข้าบ้านมันแล้วสอดส่ายสายตามองนั้นมองนี่ไปตามเรื่อง ปกติ ผมเคยมาส่งมันแค่หน้าบ้านครับ จอดรถแล้วมันก็เดินเข้าบ้าน บางทีก็จอดให้มันลงที่ปากซอยอะแหละ ถ้ามันไม่เมาอะนะ ไม่เคยเข้ามาในบ้านมันเลยซักครั้ง เดียว เหอๆ บ้านเพื่อนคนอื่นผมไปนอนค้างอ้างแรมมาแทบจะทุกห้องทุกบ้านแล้วครับ เหลือแต่บ้านมันที่ผมไม่กล้า
แฮะเพราะผมรู้มาว่ามันอยู่บ้าน หลังนี้ กับ ครอบครัวป้ามันอะครับ หุหุ ไอโมเลยเกรงจายอะครับ
“คนที่บ้านมึงไปไหน กันหมด วะ บ้านเงียบ ชิบ” ผมถามมันแล้วเดินตามหลังมันต้อยๆ เข้าไปในบ้าน
“ถามโง่ๆ เค้าก็ไปทำงานทำการกันซิวะ แม่ม โง่ นะมึงเนี๊ยะ” มันพูดไปส่ายหน้าไป โดยไม่หันมามองสีหน้าผมเลยซักนิด
ไอชั่วหลอกด่ากู ฮึ่มๆๆ โง่ๆ อย่างกูเนี๊ยะ ก็เคยทำให้ผู้ชายหลงรักจนหัวปักหัวปำมาแล้วหล่ะ วะ ฉลาดๆ อย่างมึงทำได้ไหมหล่ะ ผม แช่งชักหักกระดูกมันอยู่ทางเบื้องหลัง กะว่าถ้ามีเวลาอีกซักหน่อย จะเผาพลิกเผาเกลือแช่งมันไปด้วยจะได้ เห็นผล แสบร้อนทันตาเห็น แต่ด้วยไม่มีเวลาก็เลยต้องทำท่าฮึ่มๆใส่มันอยู่นี้แหละครับ
จนผมเดินตามมันจนมันเปิดประตูห้อง ห้องนึง แล้วเดินเข้าไปนั้นแหละครับ มันถึงได้หันหน้ากลับมาพยักหน้าให้ผม ผมจึงต้องปรับสีหน้า ผมให้มันเข้าที่เข้าทาง ไม่ให้มันจับได้ว่าผม กำลังเล่นคุณไสย์ ใส่มันอยู่
แล้วมันก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของมัน จากนั้นก็ดึงๆทึ้งๆ อะไรต่อมิอะไรออกมา เหวี่ยงลงบนเตียง
“อะ มึงใส่กางเกงตัวนั้นแหละกัน” มันบอกแล้วยื่นกางกงมาให้ผม
ผมมองกางเกงบอลตัวย้วย ที่ถืออยู่ในมือ ย้ำว่าย้วย แม่ม อนาถแท้ชีวิตกู...เฮ้อ แต่ทำไงได้หล่ะครับ มาอาศัยเค้าจะเรื่องมากก็ไม่ได้ ผมจึงรูดซิบกุงเกงยีนที่ผมใส่อยู่แล้วดึงพรวดลงจนถึงตีนนู้นแหละครับ ไอเต๋าพอมันได้ชุดที่มันจะใส่แล้ว มันก็ไม่ต่างกับผมเท่าไหร่ ก็ไม่รู้จะอายอะไรกันอะนะ ผู้ชายเหมือนกัน ...
พอผมนึกอะไรบางอย่างได้ ผมก็เงยหน้าขึ้นมองไอเต๋ามัน หลังจากที่ผมสาละวนกับการ ถอดเสื้อผ้าอยู่พักนึงแล้ว
ผมมองไอเต๋า ตั้งแต่หัวจดเท้า ไอเต๋า มันไม่ได้เหลือบแลมามองผมเลยซักนิด มันจึงไม่รู้ว่าขณะนี้ผมได้สำรวจรูปร่างมันไปแล้วเรียบร้อย ไอเต๋ามันสูงพอๆ กับผม ผิวมันคล้ำๆ หน้าตามันออกคมๆ หุ่นบางๆเหมือนกับคนใต้ทั่วไปนั้นแหละ แต่มันก็ถือว่าหุ่นดีใช้ได้
ตอนนี้มันอยู่ในสภาพ เปลือยกายล่อนจ้อนมีเพียงกุงเกงในสีขาวบางๆเท่านั้นที่ปิดบังน้องน้อย(ที่ไม่น้อย) ของมันอยู่เท่านั้นเอง
แปลกนะ ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับการที่มีผู้ชายที่จัดว่าหน้าตาดีคนนึงมายืนแก้ผ้าอยู่ต่อหน้าต่อตานี่เลย ...ผมยืนมองไอเต๋ามันพลางสมองก็คิดหล่ะครับ กูเป็นเกย์ไม่ใช่เหรอ ทำไมหล่ะ เป็นเกย์ถ้าเห้นผู้ชายมายืนแก้ผ้าล่อตาล่อใจ แบบนี้มันน่าจะเกิดอาการอะไรบ้างสิ แต่นี่ไม่เลย ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลย หรือว่า กูหายแล้ว(กำครับคิดงี้จริงๆ)
“เฮ้ย กู กลัวนะ มองกูซะตาหวานเยิ้ม เลยมึง” ไอเต๋า มันพูดขึ้นมาเสียงดัง โวยวาย
ทำให้ผมหลุดออกมาจากความคิดคำนึงของตัวเอง ไอเต๋ามันมองหน้าผมอย่างหวาดๆ ที่ทำให้ผมรู้ว่า แม่ม มันแกล้งทำ ชั่ว
“เออ ยังกะกูจะพิศวาสมึงนักหนิ ...กูก็แค่คิดว่า คนตัวดำๆ อย่างมึง ตรงนั้นมันจะดำรึเปล่าวะ เท่านั้นแหละ” ผมพูดพลางยักไหล่ ยึกๆ
“มึงอยากดูปะ” และมันก็ยักไหล่ยึกๆให้ผมเหมือนกัน
ผมมองหน้ามันอย่างเอือมระอา แล้วหันหน้าหนีมันอย่างไม่สนใจใยดีมันนัก ผมได้ยินมันหัวเราะเหอๆในลำคอ
“เหอๆ กูก็นึกว่าอยากจะดูปืนใหญ่” แล้วมันก็หัวเราะชอบอกชอบใจของมันอยู่คนเดียว
ผมเซ็งจัดแต่ก็ไม่รู้จะว่าอะไรมันดี...พอใส่เสือ้ผ้าเสร็จ ผมก็หยิบเสื้อและกางเกงยีนส์มาถือไว้ในมือ แล้วเดินหนีมันออกมาที่ห้องรับแขกรอมัน
พอมันแต่งตัวเสร็จก็เดินตามผมออกมา พอผมเห็นมันก็ลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะได้ไปกันซะทีอะครับ
พอไอเต๋ามันเอื้อมมือจะไปเปิดประตูบ้านเท่านั้นแหละครับ ประตูบ้านก้อถูกกระชากออกจากคนที่อยู่ด้านนอก
“อ้าว..ไอเต็ม เลิกเรียนแล้วรึมึง หรือว่า โดนเรียนอีกแล้ว” และทันทีที่ประตูเปิดออก
ไอเต๋ามันก็เอ่ยปากทักใครบางคนที่ยืนอยู่ประตูอีกด้าน ด้วยภาษาใต้ สุดฤทธิ์ แต่ผมก็ยังอุตสาห์ไปฟังเค้าพูดรู้เรื่องอะนะ รู้ไปหมดจริงๆเลยกู
“จะอะไรก็ช่างผมเถอะน่า” พร้อมกับเสียง แปร่งๆที่ดังขึ้น ผมก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยความสนใจผู้มาใหม่
“หึ โดด เรียนบ่อยๆ ระวังเถอะมึง แม้แต่ ม.4 มึงก็จะไม่จบ คงได้ซ้ำชั้นกันอีกปี..” ไอเต๋ามันพูดท่าทางซีเรียส ต่างจากทุกทีโดยสิ้นเชิง
“พูดมากน่า” ไอคนที่ไอเต๋าเรียกว่าเต็ม นั้นพูดออกมาด้วยคำพูดที่ไม่ใคร่จะพอใจซักเท่าไหร่นัก
“เออ..ช่างแม่ม ชีวิตมึง...ถ้ากูไม่เห็นว่ามึงเป็นน้อง...กูจะไม่ยุ่งกับมึงเด็ดขาด..ไอเด็กเจี้ย” ไอเต๋าน้ำเสียงมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับไอเด็กนั้นซักเท่าไหร่ครับ
เฮ้ยๆ ฮาโหลๆ ฮาโหล โปรดทราบ จะทะเลาะอะไรกัน หรือจะฟาดปากกัน ช่วยเกรงใจแขก รับ เชิญ อย่างกูนิดนึงนะ กูไม่ว่างจะมาเป็นกรรมการห้ามมวยให้ใครหรอก ชั่ว
“ไอโม..ปะ ไปกัน..” ไอเต๋า มันเรียกผมพร้อมกับที่สายตาผมตะวัดขึ้นไปมองหน้า ไอเด็กที่ชื่อเต็มนั้น
อาโปรดยืนไว้อาลัย ให้กับไอโม 1 วิ....
โอ้...มายบุดดา .....น่ารักชิบหายวายวอดเลย เด็กเจี๊ย อย่างที่ไอเต๋ามันว่าจริงๆ เจี้ย มากๆ ไ อเด็กเจี้ยยยยยยยยยยยยยยยย........
โดนครับ มันโดน ...อา..สงสัยกูยังไม่หายเป็นเกย์ แน่ๆเลย ..........ใจเต้นตุบๆเลยครับ ไอโม และไอเด็กนั้นก็หันมาสบตากับผมพอดีเหมือนกัน..น้องเต็ม(น้านเปลี่ยนสรรพนามซะงั้น) จ้องตากับผมไม่ยอมหลบเลยครับ อ้า..อย่ามองพี่แบบนั้นน้องใจพี่ละลายยยยยยยยย...........
...แม่ม ขาวตี๋อินเตอร์แบบนี้ ซาเป๊คไอโมเลยโอ้ มายก๊อดดดดดดดดดด ชอบ ๆๆๆๆๆๆๆนี้คือเสียงร่ำร้อง จากหัวใจดวงน้อยๆ ของไอโม คิคิ
******************************
:m3: *บันทึกลับ กระต่ายน้อยสีชมพู ของนายโมใกล้จะเริ่มต้นแล้วล่ะ คิคิ* :m3:
-
(ตอนสั้นจู๊ด..มาอีกแล่ะ...สาเหตุ คนเขียนชอบอู้ ฮ่าๆ)
+ ด้วย ตอนพิเศษ อีก 1 ตอนนะคะ ก่อนจะไปที่จุดเริมต้นบันทึกลับ(รัก) สีชมพู
:m1: :a3: :m1:
ป๋อล๋อ*.....แน๋วจ่ะ...จะมาลงต่อเองมั๊ยจ๊ะ :m18:
***********************************
โม...Say.......: อาโหลๆๆๆๆๆ
โทษทีครับ คิคิ
ยังไม่ได้พิมพ์ตอนต่อไปเลยอ้า
แฮะ เอางี้ มีเรื่องสั้น จุ๊ด จู๋ มาฝากแหละกานแฮะ
*********
คืน วัน อังคารที่ผ่านมา พี่ชายผม แกเป็นตะหานน้ำครับ(ทหารเรือ)
แกโทรมาหาผมประมาณ เกือบๆ 5 ทุ่มได้แหละ ไอโมเตรียมตัวนอนแหละครับ แน่นอน นอนกับคิม อยู่แล้น แฮะ
พี่เอ..........ฮาโหล ไผ เว้า ยู๋หนั่น (ใครพูดอยู่หน่ะ) ป้าดดูมันครับ โทรหาผมแท้ ๆ แต่ดันเจือกถามว่าใครพูด แฮะ ซาวแท๊ค กันสุดฤทธิ์ครับ
ไอโม...........แล่ว โทร หาไผหล่ะ กะผู่นั้นหล่ะเว้า (แล้วโทรหาใครหล่ะ ก็คนนั้นแหละพูด)**ตอบไปอย่างอารมณ์ดีครับ รู้แหละครับว่าเป็นไอพี่แสนชั่วของผม เหอๆ
พี่เอ.......บักโม ติ โอ้ย อกหักหว่ะ เมีย ทิ่ม (เมียทิ้ง)
ไอโม.............สาธุ เป้นบุญ ของยายน้อย เฮ้อ(ไอโมพูดไปก็ยกมือท่วมหัวหล่ะครับ แหม๋ ใครๆก็รู้อะครับ ว่าพี่ผมอะมัน งี่เง่าขนาดไหน)
พี่เอ...........ฮ่วย ใจคอ สิบ่ปลอบใจ กันเลยติ เนี๊ยะ เว่าคือ จั่ง อ้าย นี่มันซั่วกะด่อ กะเดี้ยเนาะ (ใจคอจะไม่ปลอบใจกันเลยเหรอ พี่มันชั่วขนาดนั้นเลยเหรอ)
ไอโม.........เหอะๆ บ่ ฮู้ โตเลยติ ว่าเจ่า ของซั่ว ขนาดได๋(ไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าตัวเองชั่วขนาดไหน)
พี่เอ..........กะฮู้อยู่ ว่าซั่ว แต่มัน กะบ่ น่ามาเฮดจั่งซี่น้า โอ้ย อกหัก ดังเปาะ เลิกเป็นเลิกแบ่งลูก คนละครึ่ง (ก็รู้อยู่ว่าชั่ว แต่เค้าก็ไม่น่าทำแบบนี้นะ โอ้ย อกหัก ดังเปาะเลย บลาๆๆ)
ไอโม..........เฮอะ ผัว หมาๆจั่งซี่ สิมีไปเฮดหยัง(ผัวหมาๆแบบนี้จะมีไปทำไม) คือตอนนั้นผมแบบสมน้ำหน้าจริงๆนะครับ ก็เลยพูดไปอย่างที่ใจคิด พอพูดออกไปแล้วก็กลัว ว่าพี่เอ จะโกรธอยู่เหมือนกันนะ แต่แอบสะใจเล็กๆ ที่ด่ามันได้ แหม๋ผัวหมาๆ สะใจไอโมชิบหาย
พี่เอ..........(อึ้งไปประมาณ 3 วิ) ไม่ใช่เฉพาะพี่เอหรอกครับที่อึ้ง ไอคิมที่ร้าก ของกระผมก็สะดุ้งเฮือกเหมือนกัน แหม๋ คิดไปได้นะกู ผัวหมาๆ เหอๆ
พี่เอ.............ป้าด เว่า จั่งซี่เลยติ ป้าดๆๆๆๆๆ ปากบ่ออกเลยกู หึหึ(แกทำเสียงอึ้งจริงๆครับ)
ไอโม..........เออ เว่า จั่งซี่หล่ะ กะมันแม่น อี่หลี่อะ(เออ พูดยังงี่แหละ ก็มันจริงๆนี่นา)
พี่เอ...........ด่า ว่า ซํว ว่าเลว นี่กะพอ รับได่ พอรู้ตัว แต่ว่า ผัวหมาๆ นี่มันเป็นจั่งได๋ หว่ะ คือสิ ซั่ว แฮง แท้ โอ้ย งึด ไปดอก ไปหาแดกเหล้าดีกว่ากู
แล้วแกก็วางสายไปเลยครับ
ไอคิม.......เฮ้ยโม ไอผัวหมาๆ มันเป็นไงวะ
ไอโม..........ก็อย่างนายไง ผัวหมาๆ เหอๆๆๆ
ไอคิม...... "อา ยอมรับแล้วเหรอ ว่าเราเป็นผัวนาย ฮ่าๆๆๆๆๆ"
ไอโม.....อึ้งครับ พูดไม่ออก เฮ้อ ปากหนอปากพาจนจริงๆ
..............จบ.............
*****************************
*
*
*
*
*
*ตอนพิเศษ.........ไปงาน motor show*
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ ซัก 2-3 ปีย้อนหลังไปได้มั้งครับ ตอนนั้นผมกับไอคิมยังไม่ได้ซื้อบ้านกันอะครับ ยังอยู่แถวๆ เอแบค อยู่อะ ...ส่วนรถก็ยังใช้รถคันเดิมอยู่
วันนั้นจำได้ว่าเป็นวันหยุดอะครับ ไอคิม กับ ผมไปเฝ้าบ้านให้พ่อแม่ไอคิมกัน ไปเที่ยวกันยกครัวครับ เหอๆ.......และผมกับมัน ก็เลยถือ โอกาสวันว่างๆสบายๆแบบนี้ ไปงาน motor show ที่ไบเทค บางนากันอะครับ ..
และผมกับมันก็ไปขึ้นรถ รับ ส่ง ฟรี ของงานกันอะครับ ไปขึ้นรถที่ bts สุขุมวิท มั้ง ตอนนั้นอะ ถ้าจำไม่ผิดอะนะ แฮะ ขี้เกียจหาที่จอดรถอะครับ เลยไม่เอารถไป ของติดตัวก็เอาไปน้อยที่สุด คิคิ ก่อนไปก็กินข้าวกันให้อิ่ม ซะก่อนเหอๆ กะว่างานนี้ขอลุยกันเต็มที่หล่ะครับ ไอโม ถือกล้องถ่ายรูปไปด้วยอะ แฮะ กะถ่าย พริตตี้ เอ้ย รถสุดฤทธิ์ คึคึ...
ผมกับไอคิมนั่งรถแท็กซี่ไปลงที่ bts หมอชิต ไปลงที่ bts สุขุมวิท ยืนรอรถกันไม่นานครับ รถทัวร์คันใหญ่ ก็เข้ามาจอด หน้ารถเขียนไว้ว่า รถรับส่ง งานมอเตอร์โชว์ แฮะ มีผู้ร่วมชะตากรรมกับพวกผมหลายคนครับ
พอขึ้นไปบนรถผมกับไอคิมก็หา ที่นั่งกันหลังๆรถนู้นเลยครับ แฮะ ไอคิมเป็นคนเดินนำหน้าผมอะ ครับ หุหุ พอได้ที่แหละ มันก็บอกให้ผมเข้าไปนั่งติดหน้าต่างและมันก็เข้ามานั่งข้างๆ
ใช้เวลาประมาณ ชั่วโมงได้มั้งครับ รถก็พาพวกผมเข้ามาจอดที่ลานจอดรถหน้าไบเทคบางนา .....
“คิม ตื่น ถึงแล้ว..โหย ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนวะ ตื่น” ผมปลุกไอคิมมันเบาๆ ก็มันอะ เล่นหลับ เอาหัวซบไหล่ผมตั้งกะขึ้นรถ แล้วอะครับ ไม่ยอมตื่นซะทีอะ ชิ ถ้านำลายหยดใส่เสื้อกูนะมึง ฮึมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ตื่น ไม่ตื่น จะทิ้ง ไว้บนนี้นะเว้ย...ชั่วหนิ” ทำเสียงดุๆ มันแล้วเอามือดึงๆที่จมูกมันอะครับ คนลงจนจะหมดรถแล้วอะ ฮือ มันไม่ยอมตื่นซะทีอะ ชั่วเอ้ย
“อืม ..จะโวยวายทำไมเนี๊ยะ ตื่นแล้ว ฮ้าววววววววววว” มันพูดเสียงงัวเงีย แล้วเอาจมูกมาดมๆที่แก้มผมอะ หง่ะ เชื่อเค้าเลย
“อะ ไอบ้า ...ทำไรวะ..มีใครเห็นเข้าทำไง” ผมหล่ะกลัวจริงๆเลยครับ หันหน้าล๊อก แล๊ก กลัวมีคนเห็น เฮ้อ โล่งอก คงไม่มีใครเห็นนะ
“หึหึ...เห็นก็ช่างเค้า ปะไร เห็นเราแค่ครั้งเดียว จำเราไม่ได้หรอกน่า อย่ากลัวไปเลย หึหึ “ มันพูดแล้วเอามือมาดึงหน้าผมไปจุ๊บที่ปาก ทีนึง
“ปะ ลุก ได้แล้ว อย่ามองงั้นสิ เด๋ว อดใจไม่ไหว ลากนายเข้าห้องน้ำ จะมาโทษเราไม่ได้นะ” หง่ะ อึ้งครับ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก รีบ ลุกตามมันอย่างด่วนๆ พูดงี้ ขู่กูชัดๆ ชิ
พอลงจากรถได้ ก็แหม๋นะครับ ร้อนชิบหายวายวอดเลยอะ อากาศเมืองไทย รับไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กาซิก กาซิก
พอเข้าไปในงาน ก็ยื่นตั๋วให้เค้า แล้วก็เข้าไปดูรถกันแหละครับ แฮะ ..ดูรถไป กิเลส ก็ขึ้นไปแหละครับ งามจริงๆ ทั้งรถ ทั้ง พริตตี้ อะ น้ำลายไหล แผล๊บๆ
“โอ้ย..เขกหัวเรา ไมอะ” มองหน้ามันอย่างงงๆ งอนๆครับ แม่ม ไอคิมมันเอามะเหงก ลูกเบ้อเร้อ อะ ลงหัวผมอะ
“มองอะไรนักหนา ฮะ” มันทำเสียงเขียวๆ จ้องหน้าผมเขม็งเลยอะ
ตอนนี้ผมกับมันยืนมอง พริตตี้ เอ้ย รถ bmw อยู่อะครับ แฮะ
“อะไรอะ ก็ดูรถอะ ไมอะ ก็มาดูรถ ก็ต้องมองรถ ดิ ไอบ้า” เถียงมันไปแล้วหลบตาอะครับ ไม่กล้าสู้ตากะมัน อะ เด๋วมันรู้ไส้ รู้พุง หมดแฮะ
“หึ..ดู รถ หรือ ดูสาวๆ ข้างรถ กันแน่ หา ไอเรา ก็ว่า อยู่ ว่าทำไมถึงได้กระตือ รือร้น อยากจะมานัก ไองานมอเตอร์โชว์เนี๊ยะ ปกติ ก็ไม่เคยเห็นสนใจ เรื่องพวกนี้ซักเท่าไหร่ ที่แท้ ก็ อยากมาดูผู้หญิงพวกนี้นี่เอง” มันพูดเสียงห้วนๆ แล้วยกแขนขึ้นล๊อค คอผมอะครับ ฮือ น่ากลัว
“บ้าแหละ ก้ เราเห็นนาย ชอบ ไง เห็นชวนตั้งกะงานเค้ายังไม่เริ่มไม่ใช่ไง ..แฮะ” ยิ้มประจบมันนิดๆครับ บ้า รู้ใจกูไปหมดจริงๆ เลยนะมึง ไอที่รัก แฮะ
“อือ..น่ารักจริงๆเลยนะนายเนี๊ยะ เป็นเมียที่ดี จริงๆ รู้ใจผัวไปซะทุกอย่างเลยนะ หึหึ เด๋ว จูบปากให้รางวัลดีไหม” อ้า ไม่พูดเปล่าครับ มันทำท่า จะจูบผมโชว์คนนับหมื่น จริงๆอะ ฮือ
ไอโมก็ตกใจสิครับ คนที่ยื่นอยู่ใกล้ๆ เริ่มหันมามองกันแล้วอ้า ฮือ ไอบ้าปล่อยกูนะ แต่จะขัดขืนปัดป้องก็ไม่ได้ครับ เด๋วจะยิ่งผิดสังเกตไปกันใหญ่อะ เลยยืนตัวเกร็ง รอรับสถานการณ์อย่างเงียบๆ
“หึหึ..” อ้าโล่งอก มันหัวเราะหึหึ แล้วปล่อยแขนออกจากคอผมอะครับ กาซิก กาซิก จายร้าย แกล้งเค้าอะ
มองมันงอนๆครับ แล้วเดินหนีมันไปที่บู๊ธอื่น ชิ ผมเดินไปได้ซักพักก็หันหน้ากลับไปมองมัน แฮะ กลัวหลงหง่ะ กว้างซะ คิคิ และผมก็เห็นมันเดินเอามือล้วงกระเป๋ากุงเกง เดินตามผมมาติดๆ หน้ามันยังอมยิ้มอยู่เลยอะ ฮือ หมั่นไส้ ไอบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
งอนครับ กะว่าจะไม่คุยกับมันแหละ แฮะ แต่พอดูรถไปเรื่อยๆ ก็เพลินสิครับ แฮะ และก็เผลอตัวไปพูดกับมันตอนไหนก็ไม่รู้อะครับ คิคิ อายจัง
จาก ที่พวกผมไปถึงงานประมาณ 10 โมงกว่าๆ ผมกับไอคิม ดูรถกันไปหมดทุกค่าย ทุก แบรด์น จน ถึงประมาณ 5-6โมงเย็นนู้นแหละครับ เมื่อยโคตรๆ ผมกับมันจึงเดินออกมานั่งกันที่ด้านนอก ฟ้าเริ่มมืดแล้วอะ ไปดูเฉยๆครับ แฮะ ยังไม่มีตังค์ซื้อคิคิ
นั่งพักที่เก้าอี้ด้านนอก ดื่มน้ำกันแป๊บ นึง ไอคิมมันก็ชวนผมออกมาตรงลานด้านนอกเพื่อที่จะดูพวกร้านที่เค้าติดตั้งเครื่องเสียง รถยนต์ เค้าพรีเซ้น กันอะครับ โฮ๊ะๆ ตอนนั้น กระผมยังไม่รู้หรอกครับ ว่ามีอะไรเด็ดๆ อยู่ตรงนี้คิคิ
-
“หึหึ เด๋วจะพาไปดูอะไรดีๆ” ไอคิมมันทำน้ำเสียง และแววตาเจ้าเล่ห์มากมาย อ้า ไอโมก็งง สิครับ คิคิ แต่แอบลุ้นครับ คิคิ
แค่เดินออกจาก hall ได้หน่อยเดียวเองครับ เสียงเพลงกระหึ่ม ซะจนพื้นสั่นสะเทือนไปหมด งงๆครับไอโม นึกว่าเค้ามีคอนเสิร์ต กัน จะว่า เชยก็ยอมรับอะนะ ก็คนมันไม่เคยมานี่หว่าชิ...
“อะไรอะคิม มีคอนเสิร์ตเหรอ” ผมเอาปากไปใกล้ๆหูไอคิม แล้วตะโกนแข็งกับเสียงเพลงแด๊นที่ดังกระหึ่มอยู่นี่
“หึหึ ปล่าว เด๋วก็รู้เองแหละน่า ปะ” มันพูดแล้วเอาแขนมาตวัดรัดเอวผมให้เดินไปพร้อมๆกับมัน
ตอนนั้นผมก็ไม่อายหรอกครับ เพราะว่าด้านนอกตอนนี้คนเยอะมั๊กมากอะครับ คงไม่มีใครเค้าสนใจเกย์ 2 หน่ออย่างผมกับไอคิมหรอกครับ ก็ในเมื่อด้านหน้าพวกเค้าตอนนี้ มีน้องนาง โคโยตี้ แดนซ์กันซะกระจายซะขนาดนั้น
จะเกาะเอวกันเดินไปก็จะลำบากไปนิดนึงครับ สำหรับกระผมกับไอคิม แฮะ แค่เดินตัวคนเดียว ยังเบียดกันซะแทบจะเดินกันไม่ได้อยู่แล้ว จนผมกับไอคิมร่ำๆว่าจะผลัดพลาดจากกันอะครับ ผมก็โดนเบียด โดนถูโดนไถ โดน กาซิก กาซิก ครายไม่ยู้อ้า เอาเป้ามาถูๆกะแขนผมอะ
“อะ คิมๆ หยึยๆ หยะแหยง แม่ม คิมไอนั้น มันเอาเป้ามันมาถูกะแขนเราอะ” ไอโมก็หยุดเดินแล้วหันหน้ามาออเซาะที่รักหล่ะครับ คิคิ
แต่นะ มันหยะแหยงจริงๆนะ ผู้ชายด้วยอะที่เอาเป้ามาถูๆกะแขนผมอะ แต่ผมมองตามไม่ทันอะครับ พอผมรู้สึกตัวมันก็เดินหายจ้อยไปแหละอ้า คือมันเดินตามหลังผมกับไอคิมอะครับ
“หือ..ใคร คนไหน” ไอคิมมันพูดแล้วทำหน้าโหดขึ้นมาเลยอะ แอบดีใจเล็กๆด้วยแหละ คิคิ
“ช่างมันเถอะ..มองตามมันไม่ทันอะ” ทำเสียงให้ดูบอบบางน่าทะนุถนอมเข้าไว้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆโคตรแหลเลยกุ
“อืม..งั้นมานี่ เดินตามหลังเรานะ เกาะเอวเราไว้” ไอคิมมันพูดแล้วดันผมให้ไปอยู่ด้านหลังมัน แล้วดึงมือผมให้ไปกอดอยู่กับเอวมันแฮะ และจากนั้นผมกับมันก็ค่อยๆเดินไหลไปตามคลื่นมหาชน
จนผมกับไอคิมได้ที่เหมาะ อยู่ที่นึง แฮะ มันจึงหยุด แล้วดันผมมาอยู่ด้านหน้ามันอีกครั้ง พร้อมๆกับที่เสียงเพลงแด๊นซ์จากร้านติดตั้งเครื่องเสียงร้านนึงก็ดังกระหึ่มขึ้น และมี น้องนางโคโยตี้กระโดด ขึ้นไปเต้น บิดซ้ายบิดขวา เด้งหน้า เด้งหลัง ด้วยท่าทางยั่วยวนอยู่บนรถ ไอโม ก็เงยหน้าขึ้นไปสบตากะไอคิม ไอคิมมันก็ก้มหน้าลงมาหาผม แล้วยึกคิ้วให้ผมทีนึง เหอๆ ไอโมก็หัวเราะออกมาเหมือนกันครับ ชิ ชอบเหมือนกันอะดี้ มึงหน่ะ หุหุ
และจากนั้นผมก็เอากล้องออกมาถ่ายสาวๆพวกนี้ไปทุกร้าน ครับเหอๆ เต้นเก่งกันจริงๆเลยนะครับ สาวๆ ฮ่าๆ พวกเธอจะรู้ไหมหนา ว่าทำให้ผมกับไอคิม ของขึ้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเอิ้กๆๆๆๆ
กว่าผมกับไอคิม จะไปขึ้นรถ รับ ส่ง ฟรี ที่ว่า ก็เกือบๆ จะ2 ทุ่มได้มั้งครับ แฮะ และรถคันที่พวกผมขึ้นนี้ ไม่ได้ไปทางเก่าแหละแฮะ
รถมาส่งพวกผมลงแถวๆเสรีเซ็นเตอร์ อะครับ หุหุ พอลงรถ ผมก็งง สิครับ ไม่รู้จะไปยังไงดี ดีนะที่มีเด็กเต๊บ อย่างไอคิมอยู่ด้วย ก็เลยค่อยยังชั่ว
“ไปหาข้าวกิน กันก่อนดีกว่าปะ โม แล้วค่อยกลับบ้านกัน หิวหว่ะ” ไอคิมมันพูดแล้วเอามือคว้าแขนผมไปกำไว้แล้วลากผมให้เดินแกมวิ่งตามมันไป
และร้านที่มันพาผมมากิน ก็เป็นร้านข้าวต้มแถวๆหน้าเสรี นั้นแหละครับ กินข้าวกันจนอิ่ม มันกับผมก็มานั่งคิดกันหล่ะครับ ว่าจะกลับ ยังไง
“จะนั่ง รถเมล์ หรือ แท็กซี่” ไอคิมมันถามผมเบาๆหลังจากที่กินข้าวอิ่มแล้ว แต่ยังไม่จ่ายตังค์ หุหุ
“อืม..นั่งแท็กซี่ตอนนี้เนี๊ยะ นะ รถติดตายชัก..เปลืองตังค์ตาย” ผมหันหน้ากลับไปมองที่ถนน เฮ้อ ใครๆก็คงพอรู้ว่าเวลาประมาณเนี๊ยะ รถติดโคตรๆเลยอะ บ้านก็อยู่แค่ลาดพร้าวเอง นั่งรถเมล์เอาก็ได้นะ
“นั่งรถเมล์ดีกว่านะคิม ประหยัดด้วย...” ผมพูดยิ้มๆ มองหน้ามันอย่างขอความเห็น
“แน่ใจนะ..หึหึ ก็ได้…น้องๆ เก็บตังค์” มันพูดแล้วเรียกเด็กมาเก็บตังค์อะครับ
และพอจ่ายตังค์เสร็จ ผมกับมัน ก็เดินออกมารอรถที่ป้ายรถเมล์ปะปนกันกับ คน อีก หลาย สิบ คนที่ยืน มั้ง นั่งมั้ง อยู่ที่ป้ายรถเมล์ เป็นภาพที่คุ้นตานะ แต่ไม่คุ้นเคย สำหรับผม
“จะนั่งรถสายอะไรดีอะครับ” ผมถามไอคิม ไปอย่างไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่นัก ก็คนมันไม่ชินนี่หว่า
“สายอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ มีหลายสายที่ผ่านอะ แต่ หึหึ..จะมีคันไหนว่างให้รถขึ้นไปเบียดรึเปล่านี่สิ หึหึ” ไอคิมมันพูดแล้วเอามือมาเคาะๆที่หัวผม
“ลองดูซักตั้งนะโม ตอนนี้ก็ไม่ดึกมาก นั่งรอไปจนกว่าจะมีรถที่ผ่านบ้านเรา คันที่ว่างๆอะ เราค่อยขึ้นนะ” มันพูดยิ้มๆ ท่าทางเป็นห่วงผมพอดูเหมือนกัน ตอนนั้นผมไม่เข้าใจหรอกครับว่าทำไมมันถึงเป็นห่วงผม
และในที่สุดกระผมก็ได้รู้ว่าทำไมไอคิมมันถึงได้ดูเป็นห่วงผมจัง แฮะ ก็รถเมล์แต่ละคันที่จอดลงที่ป้ายนี้ เต็มไปผู้คนไม่รู้มาจากไหน ผมกับไอคิม แค่ 2 ชีวิตยังไม่สามารถขึ้นไปเบียดกับเค้าได้เลยครับ
ผมกับมัน นั่ง รอยืนรอ จากแรกๆที่มีคน อยู่ที่ป้าย เยอะแยะมากมายก่าย กอง จนตอนนี้เหลืออยู่ไม่กี่คนแล้ว
“หิวน้ำปะ เด๋ว ไปซื้อน้ำให้นะ รอเด๋ว” ไอคิมมันถามผมขึ้นน้ำเสียงยังดูเป็นห่วงผมเหมือนเคย
ผมยังไม่ทันพูดอะไรออกไปเลยครับ ไอคิมมันก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ที่ป้ายรถเมล์แล้วเดินหายไปในความมืด น่ากลัวซะ ผมก็นั่งมองอะไรเรื่อยเปื่อยหล่ะครับ ไม่มีรถ มันลำบากแบบนี้นี่เอง เฮ้อ โชคดีแค่ไหนที่กุ มีรถ ไม่ต้อง มาห้อยโหน เป็นลิงเป็นคาง บนรถเมล์ ที่ทั้งติด ทั้งร้อนทั้งแน่นแบบนี้ แค่กุมารอรถแค่วันนี้วันเดียวกูก็แทบทนไม่ได้แล้ว คนที่เค้ารอ และทนอยู่ทุกวันเนี๊ยะ เค้าเก่ง และมีความอดทนเป็นเลิศจริงๆเลยน้า
“เอ้า..” ขวดน้ำเย็นๆ ที่แตะลงที่แก้ม ทำให้ผมสะดุ้งโหยง ก็คนมันกำลังคิดอะไรเพลินๆอะ
“อือ ขอบใจ” พอหายตกใจ ก็รีบคว้าขวดน้ำในมือไอคิม มาดูดน้ำอย่างหิวกระหาย แฮะ เค้าเปิดขวด เสียบหลอดมาให้แย้วหง่ะ คิคิ บริการประทับจิตประทับใจจริงๆ ไอคิมของโพ้ม เหอๆ
“เหนือ่ยไหม ไหวปะ เราว่านั่งแท็กซี่ดีกว่าไหม” บ้าเหรอ กูอุตสาห์นั่งรอเป็นชั่วโมงๆ เรื่องไร ยังไงกุ ก็ต้องนั่งรถเมล์ให้ได้แหละวะวันนี้
“ไม่เอาอะ เราจะนั่งรถเมล์ อุตสาห์ รอตั้งนาน เรื่องไร” ผมตอบด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ ยังไงตูก็จะนั่งรถเมล์ หึหึ
“หึหึ ตามใจ..เรายังไงก็ได้” มันพูดแล้วยักไหล่ ยึกๆ ชิ
ผมกับมันั่งรอ รถเมล์ ตั้งแต่ 2 ทุ่ม เรื่อยไปจนเกือบๆ จะ 4 ทุ่มครับ ใช่ว่าไม่มีรถผ่านหรอกครับ แต่รถทุกคันแม่ม คนเต็มเอี๊ยดทุกคันเลยอะ ขึ้นไม่ได้ จนในที่สุด ผมก็ทนไม่ไหวครับ
“คิม..ขึ้นเถอะ ถ้าคันต่อไปมานะ ยืนก้อจะขึ้น” ผมบอกไอคิม อย่างหงุดหงิด ใจ เหนื่อยด้วยแหละ วันนี้เดินดูรถมาทั้งวันเลยอะ
ไอคิมมันพยักหน้ารับผมเบาๆ
“ปะ ไปกันได้ละ” และพักเดียวครับพอ รถสาย 145 (น่าจะใช่นะ) ผ่านมาไอคิมมันก็ เอามือ ทุบบ่าผมแรงๆทีนึง
ผมที่อยู่ในอาการใจลอย ก็รีบลุกขึ้น แล้ววิ่ง ตามมันขึ้นรถไป ไอคิมมันเบี่ยงตัว ให้ผมขึ้นไปก่อนครับ แล้วมันจึงก้าวขา ตามผมขึ้นรถไป ถึงจะดึก จนเกือบๆ จะ 4 ทุ่มแหละ รถ 145 ก็ยังแน่นเอี๊ยด จนกระผมแทบจะไม่มีที่ให้ยืนกันเลยทีเดียวครับ
“ชิด ในหน่อย เพ่ ชิดในหน่อย ขยับ เข้าไปหน่อยครับ ให้คนอื่นได้ไปด้วยครับ ขยับหน่อย” เสียงกระเป๋ารถเมล์ตะโกนโหวกเหวก ทำให้ผม หงุดหงิดในใจขึ้นมาบ้างเหมือนกันครับ
แม่ม แทบจะไม่มีที่ยืนอยู่แหละ แม่ม มันจะให้กูขยับไปไหนอีกชั่ว เอ้ย แต่จะบ่นไปใย เฮ้อ ผมจึงต้องขยับตามคนที่อยู่ด้านหน้าผม ที่ขยับเดินเข้าไป และพอผมไปอัดเป็นปลากระป๋องอยู่ตรงกลางรถเป็นที่เรียบร้อย ผมก็บอกกับตัวเองว่า กูจะไม่ไปไหนแหละ จะยืนแม่มันอยู่ตรงนี้แหละเซ็ง แม่ม
ร้อนก็ร้อน แน่นก็แน่น เหม็นก็เหม็น รถแอร์ด้วยอะ อากาศไม่ถ่ายเทเลย โอ้ ยอด มัน จ๊อดมากกกกกกกกกกกกกกกกกฮึม คิดผิดจริงๆนั้นแหละกู รู้สึกนี่เป้นครั้งแรกที่เสียใจกับการตัดสินของตัวเอง ฮือ
“ไหวไหม..”พร้อมกับน้ำเสียงนุ่มๆที่กระซิบอยู่ข้างหู
แขนไอคิมได้เข้ามารัดที่เอวผมไว้แน่น พร้อมกับดึงผมให้ถอยหลังจนแผ่นหลังผมไปสัมผัสกับอกแน่นๆของมัน
“ไหวสิ...คนอื่นยังไหว เราก็ต้องไหว”พูดด้วยความมั่นใจอีกครั้ง แต่เสียงออกจะอ่อยๆ เพราะเริ่ม เอ่อ อายจังแฮะ เมารถ อะ
“อือ..ไม่ไหวก็บอก จะได้ลง” ปากมันบอกแต่มือมันอะ หายเข้าไปในเสื้อผมแล้วเรียบร้อย หง่ะ
ไอโมก็หันหน้าขวับ ไปมองมันเลยสิครับ งง และอึ้ง ทึ้ง และเสียว แม่ม มันคิดอะไรอยู่เนี๊ยะ....
“อยู่เฉยๆ สิ..เด๋ว คนก็ผิดสังเกตหรอก” หง่ะ มันพูดแล้วยึกคิ้วให้ผมอะ
มือมันเริ่มลูบๆคลำๆที่หน้าท้องผมแย้วหง่ะ จ๊ากๆๆ ทำไงดี ทำไงดี ไอโมก็รีบหันหน้าหนีจากมันในบัดดล เหงือแตกพลักๆ ไล่สายตามองไปรอบๆรถ ตอนนี้ไม่มีใครที่จะหันหน้ามาสนใจผมกับไอคิมกันเลยครับ ต่างคนต่างยืน หน้าตามู่ทู่เหนื่อยอ่อนกันทุกคน คนที่นั่งอยู่ที่เบาะใกล้ๆพวกผมก็เอาแต่หลับด้วยความเพลีย คนที่ไม่หลับก็ไม่ได้สนใจคนรอบข้างเลยแม้แต่นิดเดียว และดูเหมือนผมกับมันอยู่ กัน 2 คนบนรถอบซาวน่าเลยให้ตาย ร้อนโคตรๆๆๆๆ
“คิม..ไม่เอาน่า” ผมพูดเสียงพำพรำเบาๆ ด้วยกลัวคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ จะได้ยิน
“หึ..เราไม่เอานายบนรถเมล์หรอกน่า” หง่า แทบเป็นลมตายบนรถเมล์ครับไอโม พูดออกมาได้งาย รับไม่ได้ รับไม่ได้
อยากด่ามันมากเลยครับตอนนั้นหน่ะ ตาสว่าง หายเหนื่อยกันเลยทีเดียว ลองใครมาเป็นผม ณ ตอนนั้นจิครับ ฮือ กลัว อะ กลัวคนเห็น กลัวคนผิดสังเกต กูกลัวหน่ะ ไอชั่วๆๆๆ
อยากสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดมันมากเลยครับ
“โอ๊ะ” และรถก็เบรกเอี๊ยด ไอโมก็ได้โอกาสตอนนี้แหละครับ รีบสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของมันทันที
แต่ก็หารอดจากเงื้อมมือมันได้ ก็มือมันอะเหนียว โคตรๆ ฮือ..
“ลงเถอะนะ เราไม่ไหวแล้ว” ถ้าขืนอยู่บนรถต่อไป ไอคิมมันต้องทำให้ผมอับอายขายขี้หน้า อย่างแน่นอน ผมจึงต้องรีบอ้อน ขอให้มันพาผมลงจากรถอย่างด่วนๆ
“ไม่หล่ะ เราเปลี่ยนใจแล้ว ..หึ รถติดแบบเนี๊ยะ ค่าแท็กซี่อานแน่ๆ”มันพูดยิ้มๆ แล้วดึงตัวผมเข้าไปแนบอกมันอีกครั้ง
มันกอดผมแน่นซะจนผมแทบหายใจไม่ออกกันเลยทีเดียว และ ผมก็รู้สึกถึงอะไรแข็งๆจากตัวไอคิม ที่มันทิ่มๆอยู่ที่หลังผม
โอ้ย กูอยากตาย...ฮือ...มึงจะมาของขึ้นอะไรตอนนี้ชั่วหนิ ...กูอายคนนะ...ไม่แค่ไอที่ทิ่มๆหลังผมอยู่นี่หรอกครับ ที่ทำให้ผมหนักใจ มือมันที่ลูบไปทั่วหน้าท้องผมนี่ก็เล่นเอาผม หยิวๆเหมือนกัน ฮือ ....
รถเบรกทีนี่ไอโมแทบล้มทั้งยืนกันเลยทีเดียว ดีที่มันเอาแขนรัดเอวผมไว้ ถึงแขนข้างนึงของผมจะโหนราวอยู่ก็เอาไม่อยู่หรอกครับ เล่นเบรก ทุก 10 เมตร แบบนี้หัวกระแทก หัวคะมำกันเลยทีเดียว
แต่ผมว่าไอคิมมันคงชอบนะที่รถเบรกบ่อยๆ รถเบรกทีมันก็ดึงผมไปแล้วมันก้อเบียดๆน้องมันกับหลังผมอะ ฮือ ผมหล่ะเชื่อมันเลย ผมหล่ะกลัวใจมันจริงๆ กลัวว่ามันจะทำอะไรที่มากไปกว่านี้
ผมยืนหัวใจตุ้มๆต่อมๆ อยู่บนรถเมล์สาย หื่น นี้อยู่หลายชั่วโมงครับ จนผมคาดว่าไอคิมมันคงทนไม่ไหว
“ลงรถเถอะโม นั่ง แท็กซี่ดีกว่า อืม..อา” หง่ะ เอาแล้วไง กุว่าแล้ว
พูดยังไม่ทันขาดคำมันก็ยื่นมือไปกดกริ่ง ทันใจดีมั๊กมากครับ รถก็จอดพรืด ลงทันที (รถมันวิ่งช้าอยู่แล้วอะ) ไอคิมมันก็คว้าแขนผมแล้วลากผมให้เดินตามมันลงรถเมล์ไป
พอลงรถเมล์เท่านั้นแหละ(ตอนนั้นอยู่แถวๆ แยกลำสาลี) มันก็จัดการโบกรถแท็กซี่ทันทีครับ พอแท็กซี่มา มันก็จับผมยัดเข้าไปในรถเลย ในระหว่างนั้นมันไม่พูดกับผมซักคำ...
พอขึ้นมานั่งบนรถแล้ว มันก็จัดการบอกให้คนขับ ขับรถไปตามทางที่มันบอกเพื่อเลี่ยงรถติดอะครับ แฮะ จากนันไม่นาน ผมกับมันก็ถึงบ้านมันที่ลาดพร้าวกัน และไม่ต้องถามนะครับ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นเพราะกระผมจะไม่บอก คิคิ
ฮา.......................ตื่นเต้น ดีจะตาย แฮะ แต่ไม่เอาแล้วนะ กลัวอะ ชิ...อายคนเว้ย...........
***************************
:m30: "ปู้ดดด....ดู๊..ดู...คู่นี้..ทำไปได้นะ คิม นะ หึหึหึ" :m25:
-
:m27: ซินลงต่อเถอะจ้า..จาได้ต่อเนื่อง :m27:
-
ว้ายย ทำเจี่ยวบนรถเมล์ คิมนี่จิงๆเรย :m10: :m10:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่านตอนพิเศษแล้วคิดถึงพี่คิมจังครับ
แล้วเมื่อไรจะคืนดีกันครับ
เอาใจช่วยอยู่นะครับพี่โมพี่คิม กลับมาคืนดีกันเร็วๆๆนะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
:m25: อ่า...ในที่สุดก็สามารถอ่านจนจบได้ อั๊วใช้เวลาในการอ่านยาวนานมาก จบแล้วถึงกับต้องให้เลือดกันเลยทีเดียว
ทำไม อาโมอีหื่งงง อย่างนี้ล่ะน่อ
เป็นคู่ที่น่ารักมากกกกก รักกันนานๆ น่อ เอาจนแก่เก่าเฒ่าชราไปด้วยกันเลยน่อ
อยากเห็นตัวจริงของอีทั้งคู่เจงๆ คงจะหล่อหลายน่อ
กำเซี่ยที่เอาเรื่องดีๆ มาแฉ เอ๊ย มาแบ่งปันกันอ่าน จะรออ่านต่อปาย o1
-
เข้ามาเสียวอีกรอบ.........คริคริ :m10:
-
ตาคิมนี่ หื่นมะเลือกที่ดีจริงๆ :m10: :m10:
ดี ดี อย่างงี้ คนอ่าน ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ :m25:
-
..........หื่นได้ใจจิงๆ........ :m25: :m25:
-
อ่านตอนพิเศษแล้ว :m10: :m10: :m10: :m10: คิมนี่ไม่เลือกเวลา และสถานที่จริงๆ หึหึหึ :m25: มาต่ออีกเร็วนะจ๊ะ รออ่านอยู่ :m18:
-
:m5: ขอบคุนทุกคนแทนโมด้วยนะจ๊ะ ที่เข้ามารี..ฯ ให้จ้า :m1:
*ป๋อล๋อ..*แน๋วจ๋า....ถ้า เขาหายไปอีก ...แน๋วก้อมาลงต่อแย้วกันนะ เอิ้กๆ
ช่วงนี้มาลงให้ก่อนแย้วกัน ..ใกล้จะตามทันเจ้าของลงเองแล้วเน้อ...
"""""""""""""""""""""""
"""""""""""""""
"""""""""
"""""
""
"
******************************
*ตอนที่ 49
“ไม่ยัก รู้ ว่า ชอบ ไม้ป่าเดียวกัน หึ” อ้า ไอโมอึ้งครับ หลังจากจ้องตากับผมอยุ่พักนึง ไอเด็กเจี้ย นี่ก็สำรอกคำพูดหมาๆออกมาทันทีทันใด เลยครับ
หน้าตาน่ารักซะปล่าว น่าเตะปากสั่งสอนจริงๆ ให้ดิ้นตาย นี้ขนาดพึ่งเห็นหน้าผมนะเนี๊ยะ มันยังกล้าพูดขนาดนี้โห หมดกัน ความคิดดีๆที่ผมมีต่อมันเมื่อกี้ แตกออกเป็นเสี่ยงๆเลยครับ
ไอเต็ม(น้านเปลี่ยนสรรพนามอีกแหละ) มันพูด แล้วทำสีหน้าเยาะเย้ยผม กับไอเต๋าอะครับ..
“เฮ้ย เต๋า อย่า” ผมห้ามไอเต๋า แทบไม่ทันครับ
ไอเต๋ามันถลาเข้าไปหาน้องมัน แล้วเอามือกำคอเสื้อน้องมันไว้แน่นเลยอะ ...แย่ละ..ผมก็ไม่รู้อะนะว่า ระหว่าง มัน 2 คนพี่น้องมี เรื่องอะไรกันมาก่อนหน้านี้อะปล่าว..
แต่ไอเต็ม ก็หากลัวไม่ มันจ้องตากับไอเต๋า อย่างท้าทายเลยทีเดียว
“หึ ทำไม โกรธอะไร ร้อนตัวนี่หว่า ทำไมวะ ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง จะโกรธ ทำป๊า มึงเหรอ” ไอเด็กเต็มมันยังพูดท้าทายไอเต๋า หน้าตามันตอนพูดนี่น่าต่อยปากสั่งสอนมากครับ ถือดีโคตรๆเลยอะ
“มองกูทำเจี๊ยะ อะไร..อยากต่อยกู ก็ต่อยเลยเด้..กูจะได้บอกป๊า ว่ามึงอะซ้อมกู มึงจะได้ไสหัวออกไปจากบ้านกูซะ ที..รกตากูชิบหาย..” โอ้โห เหะ อึ้งครับไอโม ทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
เออ เฮอะ ตอนนั้นผมเหมือนตัวประกอบเลยอะ คือไม่รู้จะทำอะไร หรือช่วยอะไรได้ เฮ้อ ก็นี่มันเรื่องภายในครอบครัวเค้านี่หว่า ยังกะดูละครหลังข่าวเลย กุ เฮ้อ อีกรอบ
“ถ้ามึง อยากจะมีเรื่องกะ กู นะ ไอเต็ม ได้ทุกเมื่อเว้ย กูไม่กลัวต้องออกจากบ้านหลังนี้หรอก..มึงนี้นะ วอนโดนตีนกูจริงๆ กูจะบอกอะไรมึงให้ ถ้าไม่คิดว่า มึงเป็นลูกป้า กูนะ ...กูไม่ปล่อยให้มึง มายืนทำหน้ากวนส้น...กูแบบนี้หรอก..มึงตายคาตีน กูไปละ..สั-” ท่าทางที่ไอเต๋า มันจับคอเสื้อน้องมันเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาทำให้ ผมหวาดเสียวมากเลยครับ
กลัวว่ามันจะอดใจไม่ไหว ต่อยปากน้องมันเข้าให้อะ ดิ ก็ดูท่าทาง ไอเด้กนี้ซะก่อนซิครับ ขนาดตัวเองเป็นรองเค้าทุกประตูมัน ยังลอยหน้าลอยตา ใส่เค้าเฉย ..เชื่อมันเลย
“เอ่อ..เต๋า กูก็ไม่รู้หรอกนะว่ามึง 2 คนมีเรื่องอะไรกัน..แต่กูว่ามึงปล่อยน้องมึงก่อนดีกว่านะ...เด๋วมันจะขาดใจตายไปซะก่อน..”ผมพูดออกมาเบาๆ แต่หนักแน่น มองไอเต๋า อย่างขอร้อง
ไอเต๋ามันสบตากับผมหน่อย แล้วมันก็ถอนหายใจเฮื้อก และปล่อยมือออกจากคอเสื้อ ไอเด็กเต็มนั้นทันที..
“หึ แหม๋ รักกันจริงนะ...ว่าง่ายซะด้วย..โอ้ย..” อะ น้าน กูว่าแล้วเชียว พอไอเต็มพูดยังไม่ทันขาดคำ กำปั้นลุนๆของไอเต๋า ก็สอย เข้าที่ท้องไอเต็ม จนมันทรุดฮวบเลยอะ และไอเต๋า มันทำท่าเหมือนกับจะเข้าไปซ้ำไอเต็มอีกอะครับ
“เต๋า. นั้นมันน้องมึงนะ.” ผมเดินเข้าไปกระชากแขนไอเต๋าให้ออกมาห่างๆไอเต็ม และผมก็ยึดแขนมันไว้แน่น
ตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าทำไมผมถึง ได้ใจเย็นได้ขนาดนี้ โกรธอะโกรธครับ แต่ไม่อยากให้พี่น้องฆ่ากันตายซะมากกว่า และผมก็อยากจะรู้สาเหตุที่ทำให้ไอเต็ม มันดูท่าทางจะจงเกลียดจงชังไอเต๋าซะเหลือเกิน ผมคิดว่า ดูท่าทางมันก็ไม่ได้ร้ายโดยสันดานอะไรซะหน่อย... อ้า ที่จริงก็อยากจะบอกอะนะ กลัวหน้าตาน่ารักๆนั้นบอบช้ำอะครับ เสียดายเหะๆๆ
“เพราะมันเป็นน้อง หน่ะสิ กูถึง ต้องสั่งสอนมัน..ถ้ามันไม่ใช่น้อง กูจะไม่ต่อยมันให้เป็นเสนียดมือกูหรอก..” ไอเต๋า มันพูดแล้วกัดฟันกร๊อด
ดูท่ามันก็คงจะเสียใจ เหมือนกันที่ต้องต่อยคนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้อง ถึงจะไม่ได้คลานตามกันออกมา แต่ก็ได้ชื่อว่ามีสายเลือดเดียวกัน..ผมก็มองมัน 2 คนพี่น้องอย่างครุ่นคิด
“กู ไม่เคย มีพี่ กูเป็นลูกคนเดียว...” ไอเต็มมันพูด เสียงสั่นๆเหมือนมันกำลังจะร้องไห้
และก็ทันตาครับ น้ำตามันได้ร่วงเผาะๆออกมาไม่ขาดสาย นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันวะเนี๊ยะ กูงง
ไอโมก็ตกใจสิครับ ทำท่าเก่ง ได้ไม่เท่าไหร่ น้ำตาก็ร่วงซะแหละ ..เด็กหนอเด็ก...(ยังกะตัวเองเป็นผู้ใหญ่กว่าเค้าซะเต็มประดาชิ)
“ฮึก...กูก็เป็นของกูยังงี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว..ไม่จำเป็นต้องมีมึง กู ก็อยู่ได้..ฮึก..มึงไม่ต้องมาทำเป็นหวังดีกะกู..มึงก็ดีแต่ปาก เหมือน ป๊า กับม๊า กูนั้นแหละ..ฮึก” ไอเต็มมันพูดไปร้องไห้ ไป มันคว้า เป้ มันที่ตกอยู่แทบเท้าผมมาถือไว้
แล้วมันก็เดินหันหลังให้ผมกับไอเต๋า เดินลิ่วๆ ขึ้นบันไดไปชั้นบน และไม่หันหน้ากลับมามองผมสองคนที่ยืน มองตามหลังมันไป ด้วยอาการอึ้งๆ..เลยแม้แต่น้อย..
ที่แท้..ก็ไอพวกเด็ก(อยาก)มีปัญหานี่เอง เฮ้อ...ผมถอนหายใจเฮือก พอจะคาดเดาอะไรได้พอลางๆแหละ สงสัยเรียกร้องความสนใจจาก พี่ชาย มากกว่ามั้ง แบบนี้ ..แล้วพี่มันจะรู้ตัวไหมเนี๊ยะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องมัน
ผมจึงแอบชำเลืองหางตาไปมองไอเต๋ามัน เห็นมันเอามือกอดอก จ้องบันไดที่ไอเต็ม พึ่งเดินลิ่วๆขึ้นไปเมือ่กี้นี้ ไม่วางตา แววตามันมีแววครุ่นคิดปนหนักใจ ดูท่าทางของมันผมคาดว่ามันคงรู้อะนะว่าน้องมันเป้นอะไร
“กูว่า มึง อย่าไปเตะบอลเลยหว่ะ..อยู่บ้านเป็นเพื่อนน้องมึงดีกว่ามั้ง...”ผมพูดขึ้นมาลอยๆ แล้วเดินไปหยิบ เสือ้ผ้าผมที่ผมวางทิ้งไว้บนโซฟาเมื่อกี้นี้มาถือไว้ในมือ
“อือ..เฮ้ย..โม มึงอย่าถือ สา มันเลยนะเว้ย...กูขอโทษมึงแทนมันด้วยนะ...มันคงโกรธ ลุงกับป้า กูหว่ะ แจ๊คพ๊อต เลยมาตกอยู่ที่กูกะมึง หึ..ขอโทษจริงๆหว่ะเพื่อน” ไอเต๋า มันเอามือมาตบบ่าผมแปะๆ
และเอ่ยปากขอโทษผม..ผมก็ยิ้มให้มันนิดๆ และเอื้อมมือไปตบบ่ามันด้วยเหมือนกัน..
“ไม่เป็นไร...มันยังเด็ก กูไม่ถือสาหรอก แต่ดูท่าทาง มันจะเข้าใจว่ากู กับมึง แบบ อึ๊ยๆ ...แหวะ กันอะ..อธิบายให้มันเข้าใจด้วยหล่ะมึง..หยึย แค่คิดก็สยอง” ผมทำท่าหยึยๆ เมื่อนึกว่า ไอเต็ม มันคิดว่าผมกับไอเต๋า เป็นแฟนกัน โอย แค่คิดก็รับไมได้แหละ
“หึหึ..อย่าว่าแต่มึงเลย กูยังขนลุก เลยเนี๊ยะ หยึย น่ากลัวชิบหาย ..เฮ้อ..กูกับมึง มันเหมือน พวกไม้ป่าเดียวกันขนาดนั้นเลยเหรอวะเนี๊ยะ” ไอเต๋ามันพูดไปก็ส่ายหน้าไปมาทำท่าหยึยๆ สุดฤทธิ์
“เออน่า มึงก็บอกกูเองไม่ใช่เหรอว่า มันพาล ช่างเถอะ กุไม่คิดมากหรอก มึงก็อย่าคิดมากเลย...กูกับมึงไม่ได้เป็นอย่างที่น้องมึงว่าซะหน่อยจะไปแคร์อะไร..เฮ้อ กูไปก่อนดีกว่า..ไม่เตะมันแหละบอล กลับบ้านนอนดีกว่ากู..ไปหล่ะเพื่อน” ผมพุดยิ้มๆ ให้ไอเต๋ามัน แล้วเดินลิ่วๆผ่านประตูบ้านมันออกมา
ไอเต๋ามันก็เดินมาส่งผมที่รถอะครับ
“โม..จริงๆนะ.กูขอโทษมึงอีกครั้งนะเว้ยเพื่อน เข้าบ้านกูครั้งแรก ก็เจอเหตุการณ์ไม่น่า จดจำเข้าซะแล้ว..”ไอเต๋ามันพูดขอโทษผมอีกครั้ง ขณะที่ผมกำลังสตาร์ทรถอะครับ
“เฮ้ย..กูบอกว่าอย่าคิดมากไง ไม่ต้องห่วงกูหรอก..กูไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรแบบนั้นหรอก ..โน้น คนที่มึงต้องห่วง คือ ไอเด็ก ที่มันแอบดูกูกับมึง อยู่ที่หน้าต่างนู้นเลย..เหอๆ..ไปนะ” ผมพูดอย่างขำๆ พยักหน้าให้ไอเต๋ามองไปที่หน้าต่างห้องชั้นบนที่ตอนนี้ผ้าม่านไหววาบๆ..หึหึ..
แล้วจัดการสตาร์ทรถและขับออกมาจากหน้าบ้านไอเต๋าทันที..กลับบ้านนอนดีกว่ากู..เด๋วดึกๆ ไปแด๊นกับพวกไอแทนต่อ หึหึ
และพอกลับบ้านไอโมก็หลับเป็นตายครับ มาตื่นอีกที ก็ราวๆ 3 ทุ่มกว่าๆได้..ผมจึงงัวเงียตื่น แล้วก็เดินโซเซ เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตา แต่งตัว แล้วขับรถออกไปรับไอแทนที่หอพัก จากนั้นก็เข้าอีหรอบเดิม เหมือนทุกๆวัน และผมก็ลืม เรื่องไอน้องเต็มนั้นไปสนิทเลยทีเดียวครับ
และวันต่อมาผมก็ไปเรียนตามปกติ ก็เจอไอเต๋าที่รามฯเหมือนเช่นทุกๆวัน แต่ผมกับมัน ก็ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเลย มีแต่ไอแน๊ตอะแหละที่มันแช่งชักหักกระดูกผมกับไอเต๋า ซะยกใหญ่เหอๆ..มันบอกว่า มันอุตสาห์วางพนันไว้แล้วเรียบร้อย นักกีฬากลับไม่ไปซะงั้นเหอๆ
ผมกับไอเต๋า ก็ได้แต่ขอโทษขอโพยมันเท่านั้นแหละครับ และบอกมันว่าคราวหน้าจะแก้ตัวให้....
หลายวันต่อมาไอนัทก็ลงมาหาผมครับ พอมามันก็มานอนอยู่ที่บ้านผมนั้นแหละ พาผมกับไอเป้ยไปดูหนังด้วยอะแฮะ มันไม่รู้หรอกครับว่าผมอะออกเที่ยวทุกคืน ผมกำชับไอเป้ยซะนักหนาว่าห้ามบอกไอนัทเด็ดขาด ผมกลัวมันเป็นห่วงหน่ะ
ร่วมทั้งไออาการเฮิร์ท หนักของผมด้วย เวลามันถามว่าผมทำไมถึงผอมจังโทรมจัง ผมก็บอกแค่ว่า ผมทำงานหนักเรียนหนักแค่นั้นเอง แต่ผมรู้ครับว่าไอนัทมันไม่เชื่อผมหรอก แต่มันแกล้งโง่ไปงั้นเอง
มันเคยพูดว่า เรื่องบางเรื่อง แกล้งโง่บ้างก็ดีเพื่อความสุขของตัวเอง และคนที่เรารัก มันว่างั้นแฮะ.....มันบอกกับผมว่ามันคงไม่ได้มาหาผมอีกนาน เพราะมันอยู่ปี 4 แล้ว มันไม่ค่อยว่าง ผมก็เข้าใจอะนะ แค่มันปลีกตัวมาหาผมเดือนละครั้ง ผมก็ว่า สุดๆแล้วนะ ความจริงก็คิดถึงมันเหมือนกันแหละยิ่งเวลาไข้ใจกำเริบแบบนี้ ยิ่งอยากอ้อนมันหนักเข้าไปอีก แต่ทำไงได้หล่ะ..จะเอาแต่ใจ งอแง ก้ไม่ได้ด้วย..กลัวมันลำบากใจอะ..ทั้งที่จริงๆ แล้วอยากจะบอกมันเหลือเกินว่า อย่าไปเลย อยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยแต่ ก็ นะ ...ทำได้ซะที่ไหน...ไม่เป็นไร มันไม่มาหา ไปหามันเองก็ได้วะ เหอๆ
สำหรับไอคิม ผมก็ยังมีอาการอยู่บ้างเหมือนเดิมอะแหละ และมันก็ยังเงียบเป็นเป่าสากอยู่เหมือนเดิม ไม่มีข่าวคราวอะไรของมันมาถึงหูผมเลย คิดถึงจนเลิกคิดถึงแล้วครับ
-
******************************
ผมคงจะลืมไอเต็มไปแล้ว ถ้าผมไม่เจอกับเหตุการณ์นี้ซะก่อน..ราวๆ 5-6 โมงเย็น ขณะที่ผมขับรถผ่านสวนสาธารณะแห่ง หนึ่ง (ผมก็จำชื่อสวนไมได้แหละ ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นสวนหลวง ร.9 นะไม่แน่ใจอะลืมแถวๆนั้นแหละ) วันนั้นผมไปดูงานให้น้ากิต พึ่งกลับอะครับ
ขณะที่รถผมกำลังติดแหง๊กอยู่บนถนนอยู่นั้น ผมก็เห็นเด็กนักเรียน กระโปรงบานขาสั้น กลุ่มนึง กำลังจะเดินข้ามถนนกัน อยู่ตรงด้านหน้ารถผมนี่เองผมก็มองตามเด็กพวกนั้นไปอย่างไม่ได้คิดอะไรมากอะครับ ก็มองไปงั้นกำลังเบื่อๆ เซ็งๆรถติดอยู่พอดี ก็เลยมองน้องๆกระโปรงบานกันซะหน่อยหุหุ
ในมือของน้องๆกลุ่มนี้มีกระดานคล้ายๆกับกระดานเขียนภาพ(ผมเดาเอาตอนนั้นอะนะ) กันทุกคน ยิ่งทำให้ผมสนใจมากขึ้นไปอีก ผมเป็นพวกชอบวาดรูปอะครับ แต่วาดไม่ได้เรื่อง ใจรักแต่ไม่มีพรสวรรค์และพรแสวง แฮะ ก็แค่ชอบอะครับผม เหอๆ...
มีน้องๆ3-4 คนเดินข้ามถนนไป แต่ยังเหลืออีก จำนวนนึง ที่ไม่ได้ข้ามไปด้วย ผมก็เลยหันกลับมามองที่น้องๆที่ยืนอยู่ขอบถนนติดกับรถผมนี้ และเด็กพวกนั้นก็ทำท่าร่ำลา บ๊ายๆ กัน ต่างคนต่างแยกย้าย
ก็พอดีกับที่ไฟเขียวพอดี ผมจึงหันหน้ากลับมามองที่ถนนค่อยๆเคลื่อนรถไปช้าๆตามรถคันหน้าไป
และสายตาผมก็ได้เจอะ กับใครบางคนที่ผมลืมมันไปแล้วเรียบร้อย
“เต็มๆ เต็มๆ..” ผมเลื่อนกระจกรถลง แล้วตะโกนเรียก เด็กผู้ชายคนนึงที่เดินทอดน่อง(คงน่าอร่อยคิคิ) อยู่บนฟุตบาท
และไอเด็กเต็มนั้นก็หันหน้ามาตามเสียงเรียกของผม แล้วมันก็หยุดกึ๊ก ทำท่าตกใจ ด้วยอะ ผมก้อมองมันยิ้มๆ ไม่ได้คิดอะไรเลยครับตอนนั้น คิดแค่ว่ามันเป็นน้องชายเพื่อน แค่นั้นเอง กะจะรับมันกลับบ้านด้วยหน่ะครับ..
“จะไปไหน กลับบ้านรึเปล่า มา ขึ้นรถ เด๋ว พี่ไปส่ง” ผมยังตะโกนบอกมันอยู่ครับพร้อมกับค่อยๆเคลื่อนรถตามรถคันหน้าไป ดีที่รถยังอยู่ในภาวะติดอยู่ครับเหอๆ เลยขับเร็วไม่ได้ ผมจึงสามารถโผล่หน้ามาคุยกับไอเต็มได้
พอไอเต็มมัน ได้ยินที่ผมพูด มันก็ส่ายหน้าเร็ว ปรือ แล้วทำท่าเหมือนกับจะวิ่งหนีผมด้วยอะ เอาหล่ะ อารายวะ
ปิ๊ดๆ ปิ๊ดๆ
เสียงรถคันหลังบีบแตร ทำให้ผม สะดุ้งนิดๆครับ แม่ม จะบีบหาป๊า มึงไงเนี๊ยะ ชั่ว คนเค้ากำลังจีบ เด็ก โอ๊ะ ไม่ใช่ กำลังคุยกันไม่รู้ไง
“ขึ้นมาเร็วๆ” ไอน้องเต็มพอมันเห็นผมไม่ยอมไปซะที และรถคันหลังก็บีบแตร มะโหลงโฉงเฉง มันจึงทำท่ากล้าๆกลัว แล้วเดินเข้ามาที่รถผมเปิดประตูขึ้นมาแล้วนั่งเงียบ
ผมยิ้มให้มันอย่างครึ้มอกครึ้มใจ เฮ้อ...เด็กหนอเด็ก..แล้วจึงค่อยๆขับรถออกไปจากตรงนั้นด้วยความเร็วสูง ตามสภาพการจราจรที่คล่องปี๊ดๆ แล้วตอนนี้หุหุ
แต่ในระหว่างนั่งรถมากับผมนั้นไอน้องเต็มมันยังไม่ยอมปริปากพุดอะไรออกมาเลยครับ ได้แต่นั่งก้มหน้าเงียบๆ สายเบล ก็ไม่ยอมรัด..
ผมเห็นแล้วก็อยากแกล้งครับ..พอรถติดไฟแดงอีกครั้ง ผมจึงค่อยๆขยับตัวเข้าไปหามัน ไอน้องเต็มหันหน้าขวับมาหาผมทันทีเลยครับ คาดว่ามันคงแอบชำเลืองมองผมอยู่ก่อนแล้ว
มันมองผมอย่างหวาดๆ แล้วขยับตัวไปนั่งติดกับประตูรถผมเลยอะ น่ารักชิบหายเลย หึหึ แบบนี้นี่เอง ไอคิมมันถึงได้ชอบแกล้งให้ผมกลัวมัน โอ๊ะ อย่าไปคิดถึงไอคิมดิ วะ ผมรีบปัดไอคิมออกไปจากสมอง ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วเอื้อมมือเข้าไปหา ไอน้องเต็มมันคราวนี้มันหน้าซีดเลยครับ เหอๆ
“พะพี่ พี่จะทำ อะไรผมอะ..ผมขอโทษนะพี่ ผมไม่ได้ตั้งใจนะ..ผมขอโทษ” ไอน้องเต็มมันพูดระล่ำระลัก ยกมือไหว้ผม ปะหลก ปะหลก
“หึหึ..กลัวเป็นด้วยเหรอ เห็นวันก่อนออกจะเก่งกล้า ปากดีซะขนาดนั้น” ผมพูดหน้านิ่งๆไม่บ่งบอกอารมณ์ ทั้งที่ในใจผมอะ ขำจะแย่อยู่แล้ว
แกร๊บ
“ก็แค่จะรัดสายเบล ให้แค่นั้นแหละ ตื่นตูมไปได้ หึหึ” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วเอามือไปขยี้หัวมันที มันก็ทำท่าเหมือนกับจะปัดมือผมออกอะครับ
แต่มันก็ไม่ได้ปัดอะครับ มันทำหน้าตาน่าสงสารมากเลยอะ มันช่างต่างกับไอเต็มเมือ่วันก่อนจริงๆ แบบนี้ค่อยเหมาะกับหน้าตามันหน่อย ว่าแต่มึงจะกลัวอะไรกูนักหนาวะเนี๊ยะ
“เป็นอะไร..นี่พี่ไม่คิดจะทำอะไรเราหรอกน่า..ไม่ใช่ฆาตกรฆ่าคนซะหน่อย ดูทำหน้าเข้า เฮ้อ..หน้าตาพี่มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมพูดกับมันอย่างหงุดหงิดใจเต็มกำลัง แม่ม
ขืนยังทำท่าแบบนี้ต่อไปอีกนะ กูจะถีบตกรถให้ดู ไอเด็กบ้า..กวนอารมณ์กูจริงๆ (ดูมันครับไอโม ไม่ได้ดั่งใจ แล้ว เจือกพาลครับ)
“ถ้ากลัวขนาดนั้น ขึ้นรถพี่มาทำไม” น้ำเสียงยังหงุดหงิดอยู่ครับไอโม และแอบชะแว้บหางตาไปมองมันหน่อย
ไอเต็มทำท่าขบเขี้ยวเคี้ยว ฟัน คงคิดว่าผมไม่เห็น มันทำท่าเหมือนจะต่อยผมเลยอะ เหอๆ...
“พี่เจือก เรียกผมขึ้นมาทำไมหล่ะ” น้าน เลิกกลัวแล้วเหรอมึง ปากดีอีกแหละ แหม๋ แบบนี้ไอโมชอบ หึหึ
“อ้าว พี่เรียก แต่เราไม่ขึ้นมาก็ได้นี่ ทำเป็นไม่สนใจซะ พี่จะไปทำอะไรเราได้ จริงมะ” พูดแล้วก็หันหน้ามามองมันแว้บนึง ยักคิ้วให้มันด้วยครับ(ตอนนั้นรู้สึกสนุกมากเลยอะ เหอๆ เข้าใจหัวอกไอคิมเลยครับ)
“งั้นก็จอดรถ เลยเด้ จะลง จอดเลย..ไม่อยากจะขึ้นมาให้เป็นเสนียดก้นหรอกเว้ย..” ไอเต็มท่าทางมันจะโกรธมากเลยครับ หน้าเขียวตาเขียวกันเลยทีเดียว กำกำปั้นแน่นเลยอะ เหอๆ กลัวกำปั้นมันลอยมาจริงๆเลยครับ ยั่วขึ้นซะด้วยนะมึง
ท่าทางของไอเต็มมันช่าง คุ้นเคยจริงๆเลยครับ เหมือนเคยเห็นที่ไหนซักแห่ง ยิ่งเห็นอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงของมัน ผมก็ยิ่งคุ้น หึ และผมก็นึกออก ท่าทางของมัน เหมือนผมตอนที่รู้จักกับไอนัทใหม่ๆ ตอนนั้นผมเกลียดขี้หน้าไอนัทมากเลยอะ และตอนนี้ไอเต็มมันก็คงรู้สึกไม่แตกต่างจากผมเมื่อก่อนซักเท่าไหร่นัก...พอคิดได้ดังนั้นมันก็ยิ่งทำให้ผมเกิดความรู้สึกเอ็นดูไอเต็มมันขึ้นมามากโข ..
“หึหึ..อืม เก่ง เก่งมาก..เฮ้อ..ช่างเฮอะ นั่งๆไปเฮอะ..แล้วนี่ไปทำอะไรแถวนั้น จนมืดค่ำ” ผมพูดกับมันกลั่วหัวเราะหล่ะครับ ก้อคนมันขำนี่หว่า
“ไปซักผ้ามั้ง..ก็เห็นๆอยู่ยังจะถาม” ไอเต็มมันพูดกับผมน้ำเสียงโกรธๆ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...”ไอโมก็ขำก๊ากเลยครับ แม่ม กวนตีนกูจริงๆเหอๆ
“บ้าปล่าววะ..ขำยังกะคนบ้า..” ไอเต็มมันพูดแล้วส่ายหัวดุกดิก หน้านิ่วคิ้วขมวดกันเลยทีเดียว น่ารักชิบหาย เหอๆ
ผมรู้สึกว่าตอนนี้มันไม่กลัวผมแล้วครับ มันคงสัมผัสได้อะนะว่าผม คงไม่ทำอะไรมันแน่ๆ ...แต่ก็สงสัยอะนะว่าทำไมมันถึงได้กลัวผมซะขนาดนั้นในตอนแรกๆ
“ขำอะไรนักหนาเนี๊ยะลุง...หา” ไอเต็มมันยังหน้าบึ้งอยู่ครับ
จ้องหน้าผมเขม็งเลยทีเดียว ผมจึงหันหน้ากลับมามองมันแว้บนึง แล้วจึงหันหน้าไปมองถนนเหมือนเดิม..
“ทะลึ่งแหละ ปากดีนะเนี๊ยะ..พี่ก็แค่คิดว่าเราเหมือนใครบางคนที่พี่รู้จักดีก็แค่นั้นเอง..น่ารักดี.หึหึ” ผมพูดกับมันน้ำเสียงยังกลั่วหัวเราะอยู่ครับ คำสุดท้ายที่พูดผมหันหน้ากลับมามองมันเต็มตา ให้มันรู้ไปเลยว่ากูอะชมมึงแหละไอเด็กปากเสีย
และไอเต็มมันทำหน้าเหวอ ปากสีชมพูนั้นอ้าค้างผงาบๆเหมือนกับอยากจะพูดอะไรซักอย่างแต่พูดไม่ออก โอ้ย กุหมั่นเขี้ยว ฮึ่มๆๆ
“อะไรเนี๊ยะ ชมผู้ชายว่าน่ารักด้วย ..หรือว่า ชอบผู้ชายเหมือนกัน” อะดุปากมันสิครับ มันพูดแล้วขยับตัวหนีไปเบียดๆที่ประตูรถผมอีกแล้วอะครับ
“หึหึ..เออ..ถ้าพี่ชอบผู้ชายจริงๆอะนะ เราเป้นคนสุดท้ายที่พี่จะนึกชอบ..อย่ากลัวไป หึหึ” ผมพูดยิ้มๆอย่างนึกเอ็นดู(ดูเอ็น) มันขึ้นมาอีกแล้วเหอๆ
และไอเต็มมันก็ยิ้มให้ผมอย่างจริงใจเลยครับ คราวนี้ มันหัวเราะจนตาหยี๋เลยอะ..และจากนั้นมันก็ต่อปากต่อคำกับผมซะมากมาย ผมว่ามันน่ารักดีนะไอเต็มเนี๊ยะ
ไอน้องเต็มมันบอกผมว่าที่มันกลัวผมตอนแรกอะ เพราะ ไอเต๋า..มันบอกกับไอเต็มว่า เห็นผมหน้าตา น่ารัก(อะ เซ็งมัน กูหล่อเฟ้ยไม่ได้น่ารักชิ) แบบนี้แต่จริงๆอะโหดมาก ไอเต๋ามันขู่ไอเต็มว่า ผมเป็นพวกแค้นฝังใจใครทำอะไรผม ผมจะต้องเอาคืนร้อยเท่า มันบอกให้ไอเต็มระวังตัว เพราะเด๋วผมจะกลับไปเอาคืน หง่ะ ดูมันจริครับ ดูเพื่อนผมมัน ขู่น้องมันจิส์ มันปรับความเข้าใจกันแล้วเรียบร้อยอะครับ อย่างนี้หล่ะ ยังไงซะ เลือดมันก็ต้องข้นกว่าน้ำ คิคิ(หนังจีนซะ)
ผมก้อ กะจะถามมันเหมือนกันแหละครับ ว่าวันนั้นมันเป็นอะไร ทำไมถึงทำแบบนั้น แต่ผมรู้สึกว่าผมยังไม่สมควรพูดเรื่องนี้กับน้องมัน ยังไม่สนิทกันถึงขั้นนั้น
นับจากวันนั้นไอเต็มก็เหมือนจะกลายเป็นสมาชิกคนนึงในกลุ่มพวกผมไปซะงั้น ไม่ว่าจะไปเตะบอล ไปเที่ยวที่ไหน ที่เด็กอย่างมันสามารถติดสอยห้อยตามพวกผมไปได้มันก็จะไป ซึ่งป๊ากับม๊ามันก็ไม่ว่าอะไร เพราะไอเต๋าก็ไปด้วย..พวกท่านกลับรู้สึกโล่งอกซะอีกที่ไอเต็มไม่ต้องนั่งหง่าวอยู่บ้านคนเดียว เวลาพวกท่านไปทำงานกัน(ขายของในตลาดสดครับ)
และผมก้ได้รู้แล้วว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกับไอเต็มและไอเต๋า ความจริงก็คือ ไอเต็มมันขอม๊ากับป๊ามันไปเที่ยว ต่างจังหวัดในวันหยุดยาวกับเพื่อนๆ แต่ป๊ามันไม่ยอมให้ไปโดยไม่บอกเหตุผลอะไรเลย ตามประสาเด็กครับมันก็ไม่พอใจและโกรธป๊ามันมาก แต่มันก็ได้แค่โกรธทำอะไรที่มากกว่าไม่ได้
มันก็เลยพาลมาที่ไอเต๋า เพราะไอเต๋า มันออกเที่ยวแทบทุกคืน ไม่คอ่ยอยู่ติดบ้านให้ใครเห็นหน้า ป๊ากับม๊ามันก็ไม่ว่าอะไร ไอเต็มมันก็เลยเกิดอาการอิจฉาอะครับ เหอๆ..และก็น้อยใจพ่อแม่พี่มันด้วยแหละ ที่ไม่มีเวลาให้มันเลยปล่อยให้มันเหงาอยู่คนเดียวที่บ้าน ...พอมันจะไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไม่ให้ไปซะงั้น...พอเห็นผมไปที่บ้านมัน ดูสนิทสนมกับพี่มัน มันก็เลยอิจฉาผมอีกคน เหอๆ..มันก็เลยฟิวส์ขาด ก็เป็นเยี่ยงนี้แล
*******************************
โม..Say... : : แฮะ เอามาให้อ่านกันต่อแหละน้า..ปั่นกันสดๆเหอๆ
เมื่อวันก่อน ตอนที่เขียน ตอนพิเศษ mortor show อะ
กาซิก กาซิก ไอโมไปเขียนที่ทำงานอะครับ
ปรากฏว่า เด็กที่ร้านผม มันเดินมาข้างหลังผมตั้งแต่เมือ่ไหร่ไม่รู้
แล้วมันก็พุดว่า "เขียนอะไรอะพี่...."มันมองหน้าผมอย่างงงๆ
แต่ผมอะ ช๊อคตาตั้งไปแย้วคร้าบ กาซิก กาซิก
คราวหน้าจะไม่เอาไปเขียนที่ทำงานแล้วอ้า...กว่าจะแก้ตัวจนมันไม่คิดอะไร
ก็เล่นเอาผมเหนื่อย แฮกๆๆๆๆ
-
โอเชจ้าซิน ถ้าซินหายตัวไปจากเล้าอย่างไร้ร่องรอยอีก แน๋วจาจัดการลงต่อทันที อิอิ :m26:
-
*******************************
*ตอนที่ 50*
“เฮ้ย สวยดีหว่ะ ดูดิ” ผมหยุดเดินและเอาแขนไปล๊อคคอไอเต็มให้มันหยุดเดิน แล้วชี้ให้มันดูที่ร้าน ร้านนึง
“เออ..ทำไมพี่..อยากสักเหรอ” ไอเต็มมันหยุดเดินและมองตามมือผมที่ชี้ให้มันดู
ตอนนี้ผมกับมันและเพื่อนๆผมอีก 3-4 คน มาเดินเที่ยวกันอ่ะครับ (ถ้าจำไม่ผิด) รู้สึกว่าจะเป็นที่ สยามอะ..ไม่สยามก้อ ข้าวสารครับ จำไม่ได้อะ มานนานไง คิคิ
“เออหว่ะ..เท่ห์ดี..หึหึ..”ผมพูดแล้วยักคิ้วให้มันที.
“ก็สักดิ ปะ ลองมะ..” ไอเต็มมันชวนผมพร้อมกับดันๆผมให้เข้าไปในร้านอะครับ
ผมก็ตกใจดิ ยังไม่ได้บอกว่าจะสักซะหน่อย แค่อยากเว้ย เด็กเวร...ไอผมก็ขืนตัวไว้สุดฤทธิ์หล่ะครับ
“อ้าวเป็นไรอะพี่ เข้าไปดี้..เร็วๆ..”อานะ พูดง่ายๆนะมึงไอเด็กบ้า กูกลัวนะ
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ..ไม่ได้บอกว่าจะสักซะหน่อย ก้แค่รู้สึกว่าสวยดี..ทะลึ่งแหละ เราหนิ..” ผมสะบัดแขนออกจากมือไอเต็มมัน และต่อว่ามันท่าทางหวาดๆ
“อะอะ..โด่..ไม่กล้ามากกว่ามั้ง..หรือว่า..กลัวเข็ม” ไอเต็มมันพูดท่าทางทะเล้น แล้วมองหน้าผมอย่างมีเลศนัย ชั่ว
“เออ..ทำไม กลัวแล้วทำไมวะ..หรือเราไม่กลัว..ไม่กลัวก็ไปสักดิปะ..” ผมพูดแล้วผลักไอเต็มมันเต็มแรง จนมันถลาตามแรงผลักของผม
“เฮ้ย..ไม่เอา..แฮะ..กลัวเหมือนกันนะ..” ไอเต็มมันพูดแล้วทำหน้าแหย๋ๆ กำ..
แล้วมันกับผมก็หัวเราะคิกๆ ด้วยความขำซึ่งกันและกัน รู้สึกว่าผมกับมันนี้ มีความเหมือนกันจนน่ากลัวซะแล้ว..
“พวกมึงขำอะไรกันวะ...เออ..ลายเท่ห์ดีวะ..กูสักมั่งดีกว่า” ไอแทนมันถามอย่างไม่ต้องการคำตอบ แล้วมันก็เดินลิ่วๆ เข้าไปในร้านสักเล็กๆนั้น อย่างมั่นใจ เหง่อ
ผมกับไอเต็มก็มองหน้ากันอย่างหวาดๆ แล้วทำท่าขนลุกขนพองกันสองคน..และพอเพื่อนๆผมมันเห็นไอแทนเดินเข้าไปในร้านนั้นพวกมันก็ทำท่าทางสนใจแล้วเดินตามไอแทนเข้าไป
“เอ่อ กูสองคนไป.หาอะไรกินรอแถวนี้นะ..เสร็จแล้วโทรตามด้วย” ผมตะโกนบอกพวกมันเสียงดัง
แล้วเดินไปกอดคอไอเต็มเดินทอดน่องชมนั้นชมนี่ไปเรื่อยๆ...
“พี่โม พี่อยากลองสักปะ” ไอเต็มมันถามผมขึ้นมาเบาๆ ขณะที่ผมกับมันกำลังนั่งกินน้ำปั่นกันอยู่ หยึ๊ย
“ก็อยากลองเหมือนกันหว่ะ...แต่ไม่ไหวอะ..แค่คิดก็สยองแล้ว” แค่คิดว่าจะมีเข็มมาจิ้มๆที่เนื้อตัวผม ผมก้ขนลุกซุ่ๆแล้วหล่ะครับ ถึงจะชอบลวดลายพวกนั้นขนาดไหนชาตินี้คงหมดหวังใจไม่กล้าพอ
“ทีหู ยังเจาะได้เลย ไม่กลัวไง” ไอเต็มมันพูดยิ้มๆแล้วมองที่หูผมอะครับ
ไอโมก็ถึงกับสำลักน้ำที่กินเข้าไปเลยทีเดียว ..หน้าซีดเลยทีเดียวครับ รู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกๆที่คอหอย ขอบตาร้อนผ่าวๆ...แขนขามันอ่อนไปเลยทีเดียว อึ้งกิ่มกี่ พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยครับ เหมือนถูกแทงใจดำ ..
พอไอเต็มมันพูดแบบนี้ มันทำให้ผมนึกถึง คนที่เจาะหูให้ผมขึ้นมา ป่านนี้มันจะเป็นยังไงบ้างหว่ะ จะคิดถึงกุรึเปล่า .... ผมยกมือขึ้นลูบที่หูตัวเองเบาๆ...นานแล้วสิเนี๊ยะที่ไม่ได้ติดต่อกับมันเลย ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง...กูคิดถึงมึงจังไอคิม...แล้วมึงเล่าจะคิดถึงกูบ้างไหม....หรือว่ามึงมีแฟนใหม่ไปแล้ว...
“พี่โม..พี่ เป็นอะไรอะ...เฮ้ย..ไม่สบายรึเปล่า..”เสียงเรียกเบาๆและแรงเขย่าที่มือ
ทำให้ผมสะดุ้ง ผมหันหน้าไปสบตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยของไอเต็ม...ผมกลืนน้ำลายลงคอ ดังเอื้อก...
“เอ่อ...ปล่าว...ไม่เป็นไร....” ผมตอบไอเต็มมันไปเบาๆ ยิ้มให้มันแห้งๆ..
“อือ อือ..ว่าแต่พี่อะ อยากมีไอลายพวกนั้นไว้บนตัว แบบไม่ต้องเจ็บตัวไหมพี่..” ไอเต็มมันพูดท่าทางเจ้าเล่ห์มากมายเลยครับ
“ทำไงวะ..” ผมมองหน้ามันอย่างสงสัย
“ก็ tatoo ไงพี่ผมทำให้เอาปล่าว” ไอเต็มมันถามผม ตามันเป็นประกายเลยครับ
“มันเป็นไงวะ tatoo” ตอนนั้นฟายมากเลยครับ ไม่รู้จักเทดทู
ถึงผมจะรู้ว่าไอเต็ม มันเก่งเรื่องขีดๆเขียนๆ เป็นพวกติสแตกอย่างหนัก ผมก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่า มันเกี่ยวอะไรกับการสัก แบบไม่เจ็บตัว แล้วไอเทดทู นี่มันเป็นยังงัยกัน
“อืม..พี่แกล้งโง่ หรือ โง่จริงๆเนี๊ยะ..” อะมันพูดแล้วใช้หางตามองผมอย่างหยามๆ ไอเด็กบ้าหลอกด่ากู
“ทะลึ่งแหละ..ลามปามนะมึงเนี๊ยะ..”ผมขึ้นเสียงกับมัน อย่างต้องการให้มันรู้ว่า เกินไปแล้วมึง ลามปามกุมากไปแล้ว
“แฮะ..โทษคร้าบ...” มันทำเป็นยกมือขึ้นท้วมหัว แล้วไหว้ผมประหลกๆ แต่หน้าตากวนตีนมากมาย กำ..คบเด็กสร้างบ้านจริงๆกู..
ผมก็มองมันอย่างขำๆอะครับ..ถึงยังไงมันก็ยังน่ารักในสายตาผมอยู่ดี ถึงมันจะทะลึ่ง ทะเล้น กวนตีน พูดจาไม่รู้เรื่อง หรือเวลามันติสแตกแล้วทำให้ผมปวดหัว ยังไงมันก็ยังคงน่าเอ็นดูสำหรับผมสมอ..ก็ช่วยไม่ได้อะ ก็คนมันน่ารักอะ คิคิ
“อะแฮ่ม..แฮ่ม...มันเป็นศิลปะชนิดนึง หึหึ..” มันทำวางฟอร์มเอามือกอดอกแล้วมองหน้าผมท่าทางยังกะผมนี่โง่ซะเต็มปะดา หมั่นไส้หว่ะ เด๋วเถอะมึง เด๋วเถอะ
“เหมือนกับการเพ้นตัวแหละพี่ เคยเห็นพวกศิลปินเค้าทำกันปะ” มันพูดไปและถามผมกลับ ผมก็พยักหน้าหงึกหงัก
“แต่เนี๊ยะ มันจะใช้สีแบบพิเศษหน่อย อยู่ได้นานหน่อยเท่านั้นเอง แต่ไม่ได้อยู่ถาวรแบบสักหรอกนะพี่..ซัก อาทิตย์ 2 อาทิตย์มันก็ลบออกแหละ เพราะเราไม่ได้เอาสีฝังเข้าไปในเนื้อเรา...แค่เอาระบายที่ตัวเราเฉยๆ โอเค..(คงประมาณนี้อะครับ เท่าที่จำได้แฮะ)” มันพูดแล้วยักคิ้วให้ผม ประมาณว่า อธิบายขนาดนี้ไม่เข้าใจก็ควายแล้วหล่ะพี่ไรประมาณนั้น
ผมก็มองมันอย่างคาดโทษ แล้วพยักหน้ารับมันหงึกหงักประมาณว่า กูเข้าใจแล้ว อะไรทำนองนั้น..
“ว่าไงพี่ สนปะ...” มันเอามือออกจากกอดอก แล้วมองหน้าผมอย่างมีความหวัง
มึงจะจริงจังอะไรขนาดนั้น กุระแวงนะเนี๊ยะ
“ทำเป็นเหรอ” ผมถามขึ้นน้ำเสียงไม่ไว้วางใจมันเท่าไหร่นัก
“โห่พี่..เซ็งหว่ะ..เฮ้อ..ไม่เป็นจะกล้าเสนอตัวเหรอ โธ่...คนเค้าอุตสาห์ไปร่ำเรียนมา..” มันทำเสียงเอื่อมๆผม...มองผมยังกะผมพูดเรื่องโง่เง้าเต่าตุ่น ซะเหลือเกินงั้น
“ตามใจ..ยังไงก็ได้”ผมพูดพลางยักไหล่ ดูดน้ำปั่นดัง จ๊วบๆ...
“ดีเลย..ราคากันเองนะพี่..1000 นึง (คงจะประมาณนี้จำไม่ได้อีกแล้ว)” มันพูดจบ ตบเข่าตัวเองฉาด
แต่ผมสิ น้ำปั่นแทบพุ่ง...
“อะไรวะ..ต้องเสียตังค์ด้วยเหรอ..” ผมมองมันอย่างงงๆ
“อ้าว...พี่ผมไปเรียนมาอะ ต้องเสียตังค์นะ..ค่าอุปกรณ์ค่าสี ค่าอะไรอีกเยอะแยะ.มันก็ต้องเก็บตังค์ดิ...น่าขนน่าแข้งพี่ไม่ร่วงหรอก..ทุนการศึกษาน้องนุ่ง คิดไรมากมายเล่า...” มันพูดทำหน้าทะเล้น..เอามือตบขาผมแปะ..เฮ้อ..
“ขนหน้าแข้ง พี่ไม่ร่วงหรอก..เพราะมันไม่มีให้ร่วง..แต่ขนอย่างอื่นจะร่วงแทนอะดิ” ผมพึมพรำเบาๆ ไม่ได้ต้องการให้มันได้ยินหรอกครับ
“ขนไรอะพี่...คึคึ..ขน กระจู๋ อะปล่าว คึคึ” มันนั่งหัวเราะทำหน้าทะเล้นกวนอวัยวะเบื้องล่าง(ไม่ใช่ตีน)ผมมากเลยครับ
“เออ..พูดมากจริง ก็ได้ตามใจแหละกัน...” ผมพูดถอนใจเฮือก เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
“อา..ดีจัง แฮะ..งั้น วันเสาร์นี้นะพี่..ให้ผมไปเตรียมของก่อน...แต่..ขอตังค์ก่อนนะ..คิคิ..” มันพูดทำปากจู๋ แล้วแบร์มือตรงหน้าผม
“อะไรวะ..งานยังไม่ได้ทำจะเบิกตังค์ก่อนได้ไง...”ผมมองมือมันแล้วทำท่าจะตีที่มือมัน แต่มันชักมือกลับอย่างด่วนๆ ทำหน้าหงุดหงิดรำคาญใจใส่ผมด้วยอะ น้องบ้าหนิ
“อ้าว พี่ผมอะ..เป็นแค่นักเรียน ม.4 เองนะ.จะเอาตังค์ที่ไหนไปซื้อของหล่ะพี่..แพงนะ..ต้องเบิกก่อนดิ..” มันพูดแล้วแบ มือมาที่ผมอีกครั้ง
ผมก็มองมันอย่างเอื่อมมันจริงๆ ตอนนั้นไม่อยากให้มันทำให้แล้วครับ..แต่ขี้เกียจที่จะต่อความยาวสาวความยืดกับมัน ถ้าขืนเถียงกับมันอยู่แบบนี้ มันก็ยังจะตามตอแย ผมอยู่แบบนี้หล่ะครับ เฮ้อ..คบเด็กสร้างบ้านจริงๆเลยกู...
“เอ้า..” ผมคว้ากตังค์ในกระเป๋ามายื่นใส่มือมัน..1000 นึง
“ไม่พออะ ขอติ๊บ..นะพี่นะ...” มันยังทำตาละห้อย แล้วแบมือมาที่ผมอีกรอบ..ฮึย อะไรของมันนักหนา
“เออ..จะเอาเท่าไหร่ว่ามาเร็ว...รำคาญนะเว้ย..”ผมพูดขึ้นมาอย่างรำคาญมันจริงๆแล้วตอนนนี้
“แฮะ...” ไอเต็มมันหัวเราะแฮะๆ แล้วชู นิ้ว ขึ้น 2นิ้ว เป็นลิโพเลยทีเดียว
“เออ..ก็แค่นั้นแหละ ท่ามากจริงมึง” ผมพูดอย่างหัวเสีย แล้วยื่น atm ให้มันไปกดเอง แฮะ ปกติ ผมไม่พกตังค์หรอกครับ
ไอเต็มมันคว้าหมับเข้าที่ บัตร atm ผมแล้ววิ่งจู๊ด ไปที่ไหนซักแห่ง คาดว่าคงไปกดตังค์อะแหละ คงกลัวผมเปลี่ยนใจ จะว่าไปผมก็ไม่เสียดายตังค์หรอกครับ ผมรู้ว่า..ไอเต็มมันไม่ใช่เด็กเหลวไหล ให้มันเอาตังค์ไปซื้ออุปกรณ์ดีๆ ฝึกฝนฝีมือมันด้วย คิดงี้ ทั้งๆที่ตอนนั้นก็ไม่ค่อยรู้เท่าไหร่หรอก ว่ามันจะเอาไปซื้ออะไรนักหนา ตั้ง 3 พัน
-
:m3:
*****************************
และวันเสาร์ที่ไอเต็มมันรอคอยก็มาถึง ดูท่ามันจะตื่นเต้นกว่าผม คนที่จะถูกมันปู้ยี่ปู้ยำซะอีก ในระหว่าง 2-3 วันที่มันหายไปเตรียมตัวซื้อของอะไรของมันนั้นมัน ก็ส่งเมล์ เอาลวดลายต่างๆที่มันวาดเองมาให้ผมดู แล้วให้ผมเลือกว่าจะเอาลายไหน...
ฝีมือการวาดของมันเข้าขั้นดีมากเลยทีเดียวครับไอเต็ม...ผมว่าอนาคตไกลแน่นอนเลยมัน หุหุ….
และผมก้อเลือกได้ลายนึง เป็นลายคล้ายๆลายไทย แต่ออกแนว อินเดียหน่อยๆ ผมว่ามันเก๋ ดีนะ...ไอเต็มมันก็ถามผมอะนะว่าจะให้เพ้นลงที่ไหน ผมก็บอกว่า ลงที่หน้าท้องแหละกาน แฮะ...หาเรื่องจริงๆเลยผมคึคึ
“พี่ถอดเสื้อ เร็ว..ตื่นเต้นนะเว้ย ร้อนวิชาเต็มแก่..” ไอเต็มปากมันพูดมือมันก็จัดการกับข้าวของที่วางอยู่ด้านหน้ามัน
“แค่เนี๊ยะ เหรอ เงิน 3000 กุ” ผมบ่นออกมาเบาๆแล้วมองหน้ามันอย่างจับผิด
“แหม๋ก็แค่นี้หล่ะพี่ไรมากมายเล่า..ที่เหลือก็ให้น้องกินหนมมั่งดิ” มันพูดแล้วยึกคิ้วให้ผมทีนึง ทะเล้นจริงๆเลยมึง
“เอ้าถอดเสื้อดิ..ว่าแต่ให้เพ้นลงที่ท้องเนี๊ยะ..จะเอาไปอวดใครได้อะพี่..เหอๆ..หรือว่า แฮ่มๆๆ...”มันพูดแล้วทำเสียงกระแอมกระไอ
“โอ้ย...ล้อเล่นหน่อยเดียวเองอะ” มันพูดแล้วลูบหัวตัวเองป่อยๆ สมมัน ผมเอามะเหงก ลงหัวมันหน่ะครับ โทษฐานพูดมากจนน่ารำคาญ
ตอนนี้ผมกับมันมาสิงสถิตอยู่ที่ห้องผมอะครับ วันนี้วันเสาร์ไอเป้ย ไปมหาลัยตั้งกะเช้า เห็นมันบอกว่าถ้าไอเต็ม ฝีมือใช้ได้มันจะให้ไอเต็มเพ้นให้มันบ้างแหงะ เหมือนตัวเองเป็นหนูลองยาไงบอกไม่ถูกครับ
ผมค่อยๆถอดเสื้อยืดตัวหลวมที่ใส่อยู่ออกตามคำบอก ของไอเต็มมัน พอถอดเสร็จผมก็มองหน้ามัน ส่งสายตาถามมันประมาณว่า มึงจะให้กูทำไรต่อ...
“พี่จะให้ผมเพ้น ให้ที่ท้องใช่ปะ..ประมาณไหนอะพี่..” ไอเต็มมันขยับเข้ามาหาผมที่ยืนอยู่กลางห้อง แล้วมันก็เอาพู่กัน(อืมน่าจะใช่นะ) มาจิ้มๆที่หน้าท้องผมอะครับ
“ฮึ้ย..” สะดุ้งเฮือกเลยครับไอโม..แม่ม จักกะจี้อะ..
“อะไร แค่นี้ทำเป็นร้อง โธ่...”มันพูดแล้วทำหน้าเบ้ๆ ประมาณว่าพี่อะอ่อนจริงๆ ผมหล่ะเซ็งมันจริงๆเลยครับ
“เอ้า อยู่นิ่งๆนะ จะเพ้นแล้วนะพี่..เอาประมาณนี้อะนะ แถวๆ ขอบกุงเกงในพี่นี้แหละ..ผมว่าพี่ไปถอดออกดีกว่าปะ ทั้งกุงเกงยีนส์และกุงเกงในพี่แหละ” ไอเต็มมันบอกผมท่าทางจริงจัง ผมก็มองมันอย่างสงสัย ทำไมต้องถอดออกขนาดนั้นด้วยหว่ะ
“ผมวาดไม่ถนัดอะ..เด๋วมันเลอะเสื้อผ้าพี่.” ไอเต็มมันพูดนิ่งๆแววตาใสซื่อมากมาย
“เฮ้อ..ไงก้ได้..แล้วจะให้พี่แก้ผ้าให้เรา เห็นหมดเลยไง” ผมพูดแล้วส่ายหัวไปมา
“เฮ้อ..พี่อะ..ไม่มีเซ้นร์เอาซะเลยอะ..ก็ใส่ผ้าขนนู๋ก็ได้ จะมายื่น..แก้ผ้าให้ผมเห็นทำไม อุบาทตา..โอ้ย..” และมันก็โดนผมเขกกระโหลกไปอีกโป๊ก กูแค่ประชดมึงโว้ย..ไอเด็กแก่แดด ฮึ่มๆๆ
แล้วผมก็เดินไปคว้า ผ้าเช็ดตัวมาพันเอวไว้ แล้วถอดทั้ง กุงเกงในและกุงเกงนอกออก จนเป็นที่พอใจ ของไอเด็กเวรนี้แล้ว มันจึงให้ผมไปยืนนิ่งอยู่กลางห้อง แล้วจากนั้นมันก็นั่งลงบนเตียง โดยมีผมยืนอยู่ด้านหน้ามัน.และมันก็เริ่มลงมือขีดเขียนลงบนหน้าท้องผม....
มันวาดลวดลายด้วยหมึกสีดำๆ ลงบนหน้าท้องขาวๆของผมไปได้พักใหญ่ๆ.....มือไอเต็มมันนิ่มมากครับ ...เล่นเอาผมหายใจไม่ทั่วท้องไปเลยเหมือนกัน แหม๋ ก็ใครลองมาเป็นผมดูดิครับ....ก็คงไม่ต่างจากผมเท่าไหร่หรอกน่า..
“เต็ม..พี่เมื่อยขาหว่ะ...”ผมพูดทำลายความเงียบขึ้นมาเบาๆ แล้วก้มหน้าลงไปมองสบตากับไอเต็มมัน
“งั้น พี่..ไปยืนพิง โต๊ะก็ได้..เด๋วผมลากเก้าอี้ไปนั่งก็ได้พี่..” ไอเต็มมันเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมนิดๆ อ๋า น่ารักชิบหาย ปากมันพูดมือมันก็จับๆอยู่ที่สะโพกผมอะครับ
มันพูดจบก็จัดการทำอะไรกุ๊กๆกั๊ก เก็บข้าวของของมันอะครับ ส่วนตัวผมก็เดิน ถอนใจเฮือกไปยืนพิงอยู่กับ โต๊ะเขียนหนังสือของผม..
พอมันเก็บของของมันเสร็จก็เดินตามผมมาที่โต๊ะ และลากเอาเก้าอี้ ที่อยู่ที่โต๊ะคอมฯ ผมมาด้วย แล้วจัดการวางของต่างๆของมันลงไว้ตรงนั้น มันยื่นมือไปดึงเก้าอี้เขียนหนังสือของผมออกมาแล้วจัดการนั่งลงไปทันที
มันหยิบพู่กันขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม..มือมันก็คว้าเข้าที่ที่สะโพกผมอีกครั้ง หง่ะ..มือนิ่มๆของมันค่อยๆขีดเขียนพู่กันลงบนท้องผมอีกครั้ง ..มืออีกมือมันก็ลูบเบาๆที่สะโพกผม เฮ้ย...ไอโมตาเหลือกครับ ก้มหน้าลงไปมองมันทันที
“ผิว พี่เนียน จังเลยอะ..ยังกะผิวผู้หญิง..ลื่นดีจังเลยพี่..” ไอเต็มมันเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมตาพราวเลยครับ
ไอโมพูดไม่ออกครับ รู้สึกเสียวจี๊ดขึ้นมาเลยทีเดียวตอนที่มันพูดหน่ะ ..และรู้สึกว่าน้องน้อยผมมันจะมีปฏิกิริยาเกินหน้าเกินตาสมองของผมซะเหลือเกิน เพราะว่าตอนนี้มันค่อยๆพองขึ้นมาซะแล้ว .กำหล่ะกู
“เอ่อ...”ไอเต็มเอ๋อแดกเลยครับ
มันจ้องเป๋งมาที่น้องน้อยผม ที่มันค่อยๆดันผ้าขนนู๋ขึ้นมาอย่างช้าๆ..ผมยังคงจ้องนิ่งอยู่ที่หน้ามัน อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะรู้สึกยังไงที่เห็นว่าน้องน้อยผมมันมีปฏิกิริยาขึ้นมาแบบนี้...
และภาพที่ผมเห็นตรงหน้าทำให้ผมแทบควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ครับ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมก็ไม่ได้มีความรู้สึกแบบนี้กับไอเต็มมันเลยซักนิดเดียว....แต่ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกว่า ผมโดน เด็กยั่ว เข้าให้แล้ว...
ไอเต็มมันยังคงจ้องนิ่งอยู่ที่น้องน้อยผม หูมันเริ่มแดง และลามไปถึงแก้มมัน แล้วมันก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองผม หน้าตามันตื่นตกใจมากเลยครับ
ท่าทางมันดูตกใจ แต่มันไม่ยักขยับหนี หรือมีท่าทีรังเกียจ ผมเลยซักนิดเดียว เอาแล้วไงไอโม..อย่ายั่วกูให้มากนักจะได้ไหม...กูของขึ้นแล้วนะ...ผมร่ำร้องบอกไอเต็มมันอยู่ในใจ กัดฟันกร๊อดๆเลยทีเดียว..
“เอ่อ...พี่ ผมขอดูได้เปล่า...” ไอเต็มมันขยับปากสีชมพูของมันพูดกับผมเสียงเบาๆท่าทางอายๆ..หง่ะ...อารายของมัน
“อือ..” หง่ะ แล้วไอโมก็เจือกพยักหน้าอนุญาตซะงั้น ฮือ..
“เอ่อ..พี่ทำไง มันถึงได้โด่ งี้อะพี่..” ไอเต็มมันพูดแล้วคอ่ยๆ ปลดผ้าเช็ดตัวออกจากเอว ผมช้าๆ ท่าทางมันตื่นเต้นน่าดู..
“พี่น่าจะถามเต็ม มากกว่า ว่าทำไง พี่ถึงได้โด่ แบบนี้...หึ” ผมพูดกับมันเสียงเบาหวิว..หยิวเว้ย
ยิ่งเห็นแววตาไอเต็มที่มันจ้องเป็งมาที่น้องน้อยผม ที่ตอนนี้ออกมาชมโลกเบื้องนอกแล้วแบบนี้ยิ่งทำให้ผมรู้สึกปวดหนึบๆที่น้องน้อยจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว..
“โห...ผมพึ่งเคยเห็นของคนอื่นเป้นครั้งแรกนะเนี๊ยะ..ไม่นับหนังโป้ นะ” ไอเต็มมันพูดเสียงสั่นๆ ตามันจ้องน้องผม มือมันก็ลูบๆที่สะโพกผม..
เอาแล้วไง เล่นกูเข้าแล้วไงไอเต็ม มึงนะมึง...ฮึ่มๆๆ....
“เคยดูหนังโป้ด้วยเหรอ...อือ..” หยิวเว้ย ผมถามมันเสียงสั่นพอกัน
“กะ ก็ เคยดู..แอบเอาของพี่เต๋ามาดูอะ...” หง่ะ ไอเต๋า นะไอเต๋า ของแบบนี้เอามาวางให้เด็กมันหาดูได้ไงวะ..อึ๊ย..
ไอเต็มมันลุกขึ้นยืนแล้วรวบตัวผมไปกอดไว้แน่นไอโมก็ตกใจสิครับ ไม่คิดหนิว่า ไอเต็มมันจะทำงี้กะผม...
“พี่..ผู้ชายเอากันได้ใช่เปล่า..พี่เคยไหมอะ ผมอยากลองอะ นะพี่...” อ๋า พอได้ยินประโยคนี้เข้าไปถึงกับช๊อคครับไอโม อึ้งไปเลยทีเดียว
และไอเต็มมันก็ไม่ปล่อยให้ผมได้คิดเลยครับ มันฉกริมฝีปากเข้ามาประกบปากผมทันที แล้วมันก็ดันลิ้นเข้ามาในปากผม
เสียวจี๊ดอีกแล้วครับไอโม พูดแบบนี้ รุกกูแบบนี้..ฮึ่ม...ถ้าปล่อยให้รอดมือไปก็ไม่ใช่ไอโมแล้วเว้ย มึงอยากยั่วกูเองนะ จะมาโทษกูทีหลังไม่ได้นะ...มาร้องไห้โวยวายทีหลัง กูเตะตาย..คิดได้ดังนั้น ไอโมก็ยกมือขึ้นกดท้ายทอยไอเต็มไว้แน่น..แล้วเป็นฝ่ายไล่จูบมันเอง
แหม๋เด็กอย่างมันจะมาสู้ผมได้ยังไงครับ ดูก็รู้ว่ามันไม่เคย ริอ่านจะมาแหย่ ผมมันต้องเจอแบบนี้...ผมจูบไอเต็มมันอย่างดูดดื่มและหนักหนวง จนมันขาอ่อนดิ้นพลาดๆ ผมจึงผละหน้าออกจากหน้ามัน
แล้วกดปากจมูกไล่จูบไปตามใบหน้ามือก็เลื้อยเข้าไปในตัวเสื้อมัน..แล้วจัดการดึงผึดเดียวเสื้อยืดก็หลุดออกจากหัวไอเต็มมัน พอถอดเสื้อออกเรียบร้อยผมก็ไม่ปล่อยให้ไอเต็มมันรอนาน ประกบปากกับปากมันอีกครั้ง ครั้งนี้ดูดดื่มและรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไอเต็มมันคงเริ่มเป็นแล้วเพราะมันเริ่มที่จะตอบสนองผม ไม่ใช่ยืนให้ผมไล่ตอนมันอยู่ฝ่ายเดียว
“ฮา..พี่..อ้า..จั๊กจี้” ผมได้ยินเสียงไอเต็มมันหอบหายใจ ครางเสียงกระเส่าอยู่ใกล้ๆหูผมนี้เอง
ตอนนี้ผมถอนริมฝีปากออกมาจากปากมันแล้วไล่จูบไปตามซอกคอใบหูไอเต็ม จนมันขนลุกซู่ๆ
มือก็ลูบคลำไปทั่วเนื้อตัวของมัน ผิวมันเนียนดีครับ ลื่นๆ กล้ามมีแต่พองาม...ผิวมันขาวจั้วเลยแหละ
ไอเต็มตอนนี้โดนผมไล่ต้อนหนัก จนมันขาอ่อนทรงตัวไม่อยู่จนต้อง สลับที่ยืนกับผม ผมจับมันให้ไปยืนพิงขอบโต๊ะไว้ ส่วนผมก็ทำหน้าที่สำรวจเนื้อตัวมันแทน...ไอคิมสอนมาดีครับ..เล่นเอาไอเต็มครางเสียงกระเส่าไม่ขาดปากเลยทีเดียว ปากแดงๆของมันอ้าผงาบๆ หอบหายใจแฮกๆ ขนตามตัวของมันลุกซุ่ๆอยู่ตลอดเวลา
แหม๋เด็กๆนี่ปฏิกิริยาไวจริงๆให้ตาย ไม่ว่าผมจะจูบดูดเม้มไปที่ไหน ไอเต็มมันก็สะดุ้งเฮือกๆ ทุกครั้ง ยิ่งทำให้ผมได้ใจครับ
เห็นดังนั้นผมก็ขยับตัวเข้าแทรกตรงหว่างขามันแล้วขยับสะโพกเบียดกับสะโพกมันไปมา อย่างระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่ อืม..สุดยอดเลย..
“อ้า..ซี๊ด อาๆๆๆ” ไอเต็มมันผวาตัวเข้ากอดผมไว้แน่นปากยังครางซี๊ดซาดอยู่ตลอดเวลา
“อือ..เต็ม ..พี่อยากลองเอาเต็มหว่ะ..อา..ให้พี่นะ..” ผมพูดกับไอเต็มเสียงเป็นกระซิบ
ก่อนที่มันจะตอบรับหรือปฏิเสธผม ผมก็ไม่ยอมให้พูดหล่ะครับ ยังไงกูก็จะเอา ผมรีบฉกริมฝีปากเข้าประกบปากมันไว้อีกครั้ง พร้อมทั้งเอามือไปลูบๆคลำที่สะโพกของไอเต็มมัน แล้วเอามือบีบเค้นที่ก้นมันแรงๆทั้ง 2 ข้าง ไอเต็มสะดุ้ง กระเด้งตัวไปข้างหน้า จึงทำให้น้องน้อยมันเข้ามาเบียดกับน้องน้อยผมมากยิ่งขึ้น
ผมก็บีบก้นมันแรงบ้างเบาบ้างเป็นจังหว่ะ ไอเต็มก็กระเด้งตัวเข้าหาผมเป็นจังหวะ ตามแรงบีบของผมเช่นกัน โอ้ย เสียวเว้ย...ฮึ่มๆ..ผมถอนริมฝีปากออกจากปากไอเต็ม พร้อมกับปล่อยมือออกจากก้นมันด้วย
แล้วผมก็ลากลิ้นงับๆไปตามลำคอ บ่าไหล่ เรื่อยลงมาจนถึง หัวนมสีชมพูทั้ง 2 ข้างของมัน..แล้วจัดการงับๆกัดๆ ดูดๆเลียๆ ที่หน้าอกมันอย่างมันส์ปาก...เคยทำแบบนี้แล้วไอคิมมันดิ้นพลาดๆ อยากจะรู้ไอเต็มจะเป็นยังไง
โหย..ไอเต็มสะดุ้งเฮือก..ครางเสียงดังยิ่งกว่าเดิมอีกครับ....
“อือ..โอ้ย..พี่โม..พี่..โอ้ย สุดยอดเลยพี่..” ไอเต็มมันครางเรียกชี่อผมเสียงกระเส่าเซ็กซี่มากมายเลยมัน
มันเป็นคนขาวโคตรๆอยู่แล้ว ตอนนี้เนื้อตัวมันแดงกร่ำไปหมดเลยครับ .ปากผมจัดการกับนมไอเต็ม มือผมก็เลื้อยเข้าไปหาซิบกางเกง แล้วจัดการรูดมันลงทันที.มือผมเข้าไปเกาะกุมน้องน้อยมันแทน..โห ..พอตัวเหมือนกันนี่หว่า...อา..
ไอโมก็จัดการขยี้ขย้ำ เป้าไอเต็มมันผ่านกางเกงในตัวบางปราการด่านสุดท้ายที่เหลืออยู่ติดตัวเพียงชิ้นเดียวของมัน ไอเต็มยิ่งครางกระเส่ายิ่งกว่าเดิมอีกครับ มันแอ่นตัวไปด้านหลัง เอามือเท้าขอบโต๊ะผมไว้..อ้าปากครางผงาบๆอยู่ตลอดเวลา...ผมหล่ะสะใจจริงๆ..เล่นกับใครไม่เล่นนะมึง ยั่วกูดีนัก..เด๋วมึงจะยิ่งครางหนักยิ่งกว่านี้อีก...
ผมดึงตัวไอเต็มเข้ามากอดไว้แนบอก แล้วขยับตัวเข้าไปประกบปากมันไว้อีกครั้ง แล้วค่อยๆพามันเดินมาที่เตียงนอนของผม..จากนั้นผมก็ผลักให้ไอเต็มมันนอนลง มันก็ทำตามผมอย่างว่าง่าย แววตามันนี่ มองผมตาหวานเยิ้มเลยครับ...มันฉายแววตื่นเต้น อย่างเห็นได้ชัด...
“อา..อยากรู้ใช่ไหม ว่าผู้ชาย มันเอากันได้รึเปล่า..อา..มาลองดูนะว่ามันเอากันยังไง” ผมพูดแล้วยิ้มใส่ตามัน
“ก่อนอื่น..ดูด ให้พี่หน่อยนะเต็ม อ้า..พี่ไม่ไหวแล้ว” ผมพูดเสียงแหบๆ แล้วขยับตัวเข้าไปหาหน้าไอเต็ม มัน
แล้วจัดการจ่อน้องน้อยเข้าไปที่ปากไอเต็มที่ตอนนี้มันนอนหงายกลืนน้ำลายเอื้อกๆ..มันมองน้องน้อยผมอย่างชั่งใจ แล้วมันก็ค่อยๆอ้าปาก..มันเอาลิ้นมันเตะๆที่น้องผมอะ..โอ้ย ตอนนั้นผมยิ่งลุ้นๆอยู่ เสียวแปล๊บ วิ่งปล๊าบไปทั่วตัวเลยครับ โหย...
เห็นท่าทางมันแล้วยิ่งแน่ใจว่ามันไม่เคย ทำแบบนี้กับใครแน่ๆ ผมยิ่งตื่นเต้นที่จะได้เปิดบริสุทธิ์เด็กหน้าตาน่ารักอย่างไอเต็ม..และเป็น่ครั้งแรกที่ผมจะได้เอาก้นผู้ชาย ไอโมแทบอดใจไม่ไหวครับ
แต่จะรีบร้อนทำอะไรไอเต็มตอนนี้ไม่ได้หรอก..ผมต้องทำให้มันสุดๆซะก่อน ผมรู้ดีว่าครั้งแรก มันเจ็บขนาดไหน และถ้าฝ่ายโดนไม่พร้อมที่จะโดนหล่ะก็ ยิ่งไปกันใหญ่ ผมไม่อยากให้ไอเต็มมันมีประสบกามครั้งแรก เหมือนผม..
“อ้า..อู้ย ดีเต็ม ดีมาก..น่ารักจริงๆอืม..” ผมมัวแต่คิดอะไรเพลินๆ ก็โดนไอเต็มมันทั้งดูด ทั้งเลียน้องผมซะแล้ว
ท่าทางมันคงไม่เคยทำแบบนี้เพราะฟันมันครูดไปกับน้องน้อยของผมทำให้ผมรู้สึกเจ็บๆ เสียวๆ ที่น้องผมมากมาย แต่ก็นะอภัยให้ได้ พอทน...
“เก็บฟันหน่อยสิเต็ม..อือ เออ ยังงั้นดีมาก..” ผมจับหัวไอเต็มให้มันขยับไปตามความต้องการของผม..
“อ้า..” ไอโมไม่ไหวแล้วครับ มันเสียวอะ....
ผมค่อยๆขยับน้องน้อยเข้าไปในปากไอเต็ม จากช้าๆเนิบนาบ จนในที่สุดก็เร่งสปีดกระเด้งเอวถี่ยิบ...อ้า..ไอโมลืมตัวครับ..เคยทำแบบนี้กับไอคิมไอคิมมัน สุดยอดเลยอะ..ไม่ว่าผมจะกระแทกน้องน้อยผมเข้าไปในปากมันลึกขนาดไหนมันก็รับได้หมด..ขณะที่ผมขยับเอวถี่ยิบใส่ปากไอเต็มอยู่นั้น หน้าไอคิมก็ลอยเข้ามาในหัวผม...มันทำให้ผมต้องหยุดกึ๊กทันที..
กูเลิกกับมันแล้ว..กูไม่ใช่แฟนมันอีกตอ่ไปแล้วป่านนี้มันคงมีแฟนใหม่ไปแล้ว คนหื่นๆอย่างมัน ห่างเรื่องอย่างว่าไม่ได้นานหรอก....ลืมมันซะ ผมสบัดหัวไล่ใบหน้ามันออกจากสมองผมทันที แล้ว จัดการถอดน้องน้อยออกจากปากไอเต็ม
แล้วเอื้อมมือไปหยิบครีม
ที่อยู่ในลิ้นชักหัวเตียง ที่ไอคิมมันเคยซื้อมาทิ้งไว้ มาถือไว้ในมือ แล้วจากนั้นผมก็ทำการเล้าโลม เลมเลียไอเต็มมันไปทั้งตัวอีกครั้ง..ไอเต็มครางซี๊ดซาด น้องมันก็พองจนจะล้นกางเกงในออกมาอยู่แล้ว..
และไอโมก็เกิดความสงสารน้องน้อยมันก็เลยจัดการรูดกางเกงใน ตัวน้อยของมันออก ปล่อยให้มันดีด ผึงออกมาชมโลก อย่างสวยงาม
ท่าทางไอเต็มมันคงจะเต็มทนแล้วเหมือนกันครับ...
“เต็ม..พี่ขอหล่ะนะ..”ผมพูดแล้วลดตัวลงไปที่หว่างขามัน ดึงขามันอ้าออกกว้างๆ
มือนึงจับขามันไว้ อีกมือก็ไปคว้าน้องน้อยมันรูดขึ้นรูดลงเพื่อไม่ให้อารมณ์มันหยุดชะงัก พอผมปล่อยขามันลง ผมก็เอามือที่ว่างอยู่ไปจัดการบีบครีมแล้วเอามาทาๆที่ช่วงล่างไอเต็มมัน พร้อมกับเตรียมความพร้อมให้มันรับผมได้อย่างง่ายๆ...ผมใช้เวลาในการเตรียมความพร้อมกับช่วงล่างไอเต็มอยู่นานโข และในระหว่างนั้นมือผมที่รูดน้องน้อยไอเต็มอยู่ก็ทำงานอย่างไม่มีขาดตกบกพร่องเช่นกัน..
จนในที่สุดผมก็เห็นว่าสมควรแก่เวลาแล้ว..ที่ไอโมน้อยมันจะได้เผด็จศึกซะที...ผมค่อยๆจ่อน้องน้อยผมเข้าไปที่ช่วงล่างของไอเต็ม...ไอเต็มสะดุ้งเฮือก..พยายามดิ้นหนีผม น้องน้อยมันที่ตอนแรกแข็งโด่เด่ ก็คอ่ยๆหดลงแล้วอะครับ ผมจึงต้องเอื้อมมือไปรูดๆที่น้องน้อยมันอีกครั้ง..จนมันเริ่มพองขึ้นมาเหมือนเดิม ผมจึงคอ่ยๆกด น้องน้อยผมให้จมลงกับช่วงล่างมันอีกครั้ง
“อ้า..โหย สุดยอดเลย..อย่าเกร็งนะเต็ม..อย่าเกร็งนะ.... อู้ย ซี๊ด โอ้ย..แน่นชิบหาย..อ้า..”. และแล้วความพยายามของผมก็เป็นผล..เมื่อนอ้งน้อยผมมันคอ่ยๆผลุบเข้าไปในตัวไอเต็มทีละน้อย
ผมอะเสียวสุดๆ จนจะไปสวรรค์อยู่แล้ว...แต่ไอเต็มจิครับ มันร้องโอ้ยๆ แล้วพยายามขยับตัวหนีผม ยังกะหมูถูกเชือด ผมจึงต้องหยุดดันเอวผมเข้าหามัน ล้มตัวลงดูดปาก ปลอบใจมัน
“พี่..พอเถอะ ผมเจ็บ..เอาออกเถอะพี่..ฮึก..ฮือ..” อ้า สายไปแล้วน้อง..ขอโทษที
“อ้า...ทนหน่อยนะ เด๋วก็ดีเอง” ผมผละริมฝีปากออกจากปากมัน แล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหูมัน
พร้อมกับเลมเลียที่ใบหูของมันด้วย จนผมได้ยินเสียงไอเต็มมันครางซี๊ดซาดอีกครั้ง ผมจึงกดสะโพกผมทีเดียว จนนอ้งผมมันเข้าไปในตัวไอเต็มจนหมด..
“อะ..” และก่อนที่ไอเต็มจะร้องออกมา ผมก็ขยับปากไปปิดปากมันไว้ซะก่อน
ตัวมันเกร็งไปหมด น้ำตายังไหลพรากๆไม่ขาดสาย..แปลกผมกลับไม่สงสารมันอย่างที่ควรจะเป็นกลับรู้สึกสะใจมากเลยครับ เข้าใจหัวอกไอคิมมันขึ้นมาอีกข้อนึงแล้ว.ผมรู้สึกว่าไอเต็มมันเป็นเหมือนลูกไก่น้อยๆอยู่ในกำมือผม...
“เต็ม อดทนหน่อยนะ พี่จะขยับแล้วนะเต็ม...” ผมกระซิบบอกไอเต็มเบาๆ
แล้วจากนั้นผมก็จัดการขยับสะโพกเข้าหาช่วงล่างไอเต็มมันเป็นจังหวะ จากเนิบนาบเชื่องช้า เป็นเร็ว ขึ้น เร็วขึ้น ไอเต็มจากตอนแรก ที่เอาแต่น้ำตาไหลพราก ร้องแต่ว่าเจ็บๆ ตอนนี้มันครางซี๊ดซาดออกมา มันเอามือไปรูดน้องน้อยมันตั้งแต่เมือ่ไหร่ไม่รู้ มันคงจะเริ่มสนุกหล่ะนะผมว่า..
อ้าก็ผมเคยเป็นแบบมันมาก่อนนี้ครับ ผมรู้ดีว่า ณ ตอนนั้น ฝ่ายรับจะรู้สึกยังไง..ยิ่งเห็นท่าทางไอเต็มมันผมก็ยิ่งขยับเอวเร็วขึ้นและแรงขึ้น เรื่อยๆ..โอ้ย สุดยอดเลย..ฮึ่ม...มิน่าเล่าไอคิมมันถึงได้..ชอบทำแบบนี้กับกูนัก..มันสุดยอดแบบนี้นี่เอง แน่นโคตรๆ..โอ้ย ไม่ไหวแล้ว..กูไม่ไหวแล้ว
“เต็ม.เต็ม..พี่จะไปแล้วนะ..โอ้ย อู้ย ซี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมกระแทกเอวเข้าหาช่วงล่างไอเต็มถี่ยิบ..ไอเต็มก็โยกไปตามแรงกระแทกของผมจนตัวโยนเหมือนกัน
“อ้า..พี่..เร็วๆพี่ผมจะเสร็จแล้ว..อู้ย..อ้า ฮ่า..โอ้ย..” ผมเห็นไอเต็มมันเร่งมือที่รูดน้องน้อยตัวเองเร็วจี๋เหมือนกัน
“โอ้ววววววอู้ย เต็ม อ้า...ฮ้า โอ้ย โอ๊ะ...ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” ฮา และในที่สุดไอโมก็ปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลออกมาจนหมดสิ้น
ผมกระแทกเอวเข้าหาช่วงล่างไอเต็มอีก 4-5 ครั้ง ผมรู้สึกถึงช่วงล่างไอเต็มที่เต้นตุบๆรัดน้องผม เหมือนมันจะรีดเอาน้ำผมออกให้หมดงั้นแหละ ไอโมถึงกับเข่าอ่อนยวบเลยครับ ทรุดตัวลงกอดและจูบปากไอเต็มอย่างดูดดื่ม..
“ขอบใจมากเต็ม ขอบใจมาก..อู้ย...” ผมพุดขอบใจไอเต็มเสียงหอบๆ แม่ม เหนือยชิบหาย...
ผมขยับตัวออกจากไอเต็มมานอนแหมะลงข้างๆมัน แล้วจึงเอื้อมมือไปดึงมันมากอดไว้แนบอก ผมได้ยินเสียงสะอื้นไห้ของไอเต็มแว่วเข้าหูผมมาเป็นระยะ
“พี่ขอโทษ..”ผมพูดเบาเป็นกระซิบเอาปากไปจุ๊บ ที่หน้าผากมันที
ทำทั้งๆที่ไมได้ลืมตาขึ้นมาดูมันเลยครับ..ก็กุเหนือยอ้า จะให้ทำไงเล่าชิ...แล้วจากนั้นผมก็ค่อยๆผลอยหลับไป โดยมีไอเต็มนอนร้องไห้กระซิกกระซี้อยู่กับหน้าอกผม...แต่ผมอะโคตรจะภูมิใจในตัวเองเลยแหละครับ คิคิ...รู้สึกว่าตัวเองจะชอบไอเต็มมันเข้าให้แล้ว.....ฮ้า...สุดยอด ชักจะติดใจแล้วสิกู...
โลกของเกย์ ได้เปิดรับไอโมอย่างเต็มตัวแล้ว เรียบร้อย พร้อมกันนั้นก้อได้ต้อนรับเกย์น้อยวัยขบเผาะไปด้วยอีก 1 หน่อ อ้า...ขอให้เกย์จงเจริญ..แป่ว
************************************
โม...Say ....พิมพ์ตอนนี้ไป ก็ เสียวสันหลังวาบๆ
แฮะ อานะ ก็ไม่ค่อยอยากจะเขียนเท่าไหร่หรอก(จริงหยอ)
ออ..ออกตัวไว้ก่อนใครที่จะมาทักท้วงผมเรื่อง บอร์ดี้เพ้น tatoo อะไรพวกนี้กะผม ไม่ต้องนะครับ คิคิ
เพราะผมไม่รู้เรื่อง เท่าที่จำได้ว่ามันเป็นไง คุยไรกะน้องเต็มบ้าง ก็ราวๆนี้เหอๆ
มีความสุขทุกวันคร้าบผม.....
ป๋อหล๋อ........ร้อนตัวผมไม่ได้นอกใจไอคิมน้า ตอนนั้นผมเข้าใจว่าเลิกกะมันแหละ ก็ใช่ไหมหละ เลิกติดต่อกันไปนานขนาดนั้นอะ ชิ
พี่โม ของ น้องเต็ม คิคิ
ไปดีกว่า ฟิ้วววววววววววววววววววววววววววว
*******************************************************
:o8: "จุดเริ่มต้น บันทึกรักกระต่ายน้อยสีชมพู" ..ของนายโมเขาล่ะ โฮ่ะๆ
ที่มา:: >> ...ของคำว่า "ป๋าโม...ของน้องเต็ม" กร๊ากกกกก.....ก :pandalaugh:
ที่สำคัญ::>> " ดีใจกะโม กันหน่อยเร๊ว.... ในที่สุดโมก้อสะกดคำว่า .. "รุก" .. เป็นแล้วเฟ้ย ฮิ้ววว"
:110011: :ped149: :เชิป2: :ped149: :110011:
-
โมโมนี่..............ทุกอย่างจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นได้ทุกสิ่งทุกอย่าง ..คริคริ :a9: :a1:
-
ก็สมควรให้คิมงอนย้อนหลังอะนะ ทำซะขนาดนี้ เฮ้อ :เฮ้อ: แต่ดี ชอบๆ :m10: เอาอีก :m25: คิคิ
-
น้องเต็มในที่สุดก็ไม่รอดดดดดดดดดดดดดดดดด แล้วนายโมจะทำไงอ่ะ ตอนกลับไปอยู่กับคิมอ่ะ
-
:impress: :impress: :impress:
พี่คิมหายไปเลยครับตั้งแต่เลิกกับพี่โม(เอ้ หรือยังมะเลิก)
อะครับห่างหายกับการมีsexไปนานพี่โมหื่นอะนะ อิอิ
ก็สนุกดีไปอีกแบบครับครั้งแรกครับที่เห็นพี่โม รุก อะ อิอิ
แล้วจะรุกพี่คิมบ้างป่าวครับอยากรู้อะ อย่าว่าผมนะครับ
เด็กมันอยากรู้ครับ จะรอนะครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
ได้รุกแล้วนะโม
เริ่ดมากเลยยยยยยยยยยยยยยย :a9: :a9:
-
ระวังจะติดใจจนไม่ยอมกลับไปเป็นรับ นะครับ หึหึ :m29:
-
กว่าจะตามอ่านทันใช้เวลาไป3วันเลยเเหะๆขอเป็นเเฟนเรื่องเล่านี้อีกคนละกันนะครับ :m11:
-
อืม หลังจากทีรอมานาน
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
ตาโม ได้ทู๊กอย่างเลยจริงๆ :m10:
แต่ยังไงก็ยังคิดถึง ตาคิม นะค๊าบบบบบ :m17:
นอนรอให้มาโพสต่อดรกว่า :a12:
-
เหอ เหอ บันทึกกระต่ายน้อย มีความลับเช่นนี้เอง :m26:
-
มารอตอนต่อไปอ่ะ :m23:
-
เป็นรับมานาน ในที่สุดก็ได้รุกกับเค้าซักทีนะ นายโม
แต่ไม่ว่าจะรุกหรือจะรับ ก็หื่นทุกที :m10:
อยากอ่านบันทึกกระต่ายน้อยต่ออะ :m25:
โมโม จอมหื่น :a11:
-
...........น้องนุ่งก็ไม่เว้น........ :m14: :m14:
...........หื่นได้ใจจิงๆ......... :m25: :m25:
-
ยังไม่มาต่อหรอคับ ดันรอ คับผม :m17: :m14:
-
****************************
*ตอนที่ 51*
ผมคงหลับไปนานโข มารู้สึกตัวตื่นอีกที ก็เมื่อห้องทั้งห้องมืดสนิทไปแล้วเรียบร้อย..ผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นและเริ่มนึกว่าก่อนที่ตัวเองจะหลับได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง..อาตายแล่ว
พออารมณ์หื่นหดหาย ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ก็เข้าครอบงำสิครับ...ผมดึงไอเต็มเข้ามากอดแนบแน่นมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม...รู้สึกผิดมากมายก่ายกองเลยแหละครับ...ไม่น่าเลยกุ ไม่น่าเลย น่าจะมีความยับยั้งชั่งใจมากกว่านี้ ไอเต็มมันยังเด็ก มันก็อยากลองอยากรู้เป็นเรื่องธรรมดา ตัวมึงเล่าแก่เพราะเกิดนานจริงๆเลยแม่ม ... แล้วนี่กูจะทำไงดีวะเนี๊ยะ..เฮ้ย แย่แล้วไอโม...
ยิ่งผมนึกถึงตอนก่อนที่ผมจะหลับ เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของไอเต็มก็ดังแว่วเข้ามาในโสตใต้สำนึกของผม..ยิ่งรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้นไปอีกครับไอโม..แล้วกูจะบอกพ่อแม่เค้าว่าไงวะเนี๊ยะ..มาทำงี้กับลูกชายคนเดียวของเค้า...โอ้ย กูอยากจะบ้า...
คิดแล้วก็ให้กลัดกลุ้มเป็นยิ่งนัก เฮ้อ ถอนใจเฮือกๆเลยแหละครับไอโม...
“อือ..” พร้อมกับเสียงครางฮึมฮำนำลำคอ ร่างที่ผมกอดไว้แนบอก ก็ดิ้นขลุกขลิกไปมา..
“เป้นไงบ้าง...หือ...เจ็บมากปล่าว” ไม่มีอะไรจะพูดครับเลยถามไปงั้น แฮะ.และเอามือไปลูบเบาๆที่หัวมัน
“พี่ลองมาเป็นผมดูบ้างไหมหล่ะ...”ไอเต็มมันพูดกับผมน้ำเสียงงัวเงียแต่มีแววตัดพ้อต่อว่าอยุ่กรายๆ คงโกรธผมพอดู..เหอๆ พี่เคยมาแล้วน้องเอ้ย..
“คนเค้าบอกให้หยุดก็ไม่หยุด...ไอลุงแก่เอ้ย..”มันพูดแล้วเบียดตัวเข้ามากอดผมแน่นยิ่งขึ้น
“โอ๊ะ..อู้ย..เจ็บอะ..เจ็บก้นอะ..”ไอเต็มพอมันขยับตัวมันก็เจ็บดิครับ แฮะ ครั้งแรกของผมก็งี้เหมือนกันแหละ
“เจ็บ ก็อยู่เฉยๆ..หึ..ช่วยไม่ได้อยากยั่วพี่เอง..แล้วรู้ยังอะ ว่าผู้ชาย มันเอากันได้ไหม..” ผมพูดยิ้มๆ ตอนนี้สายตาผมชินกับความมืดแล้วครับ เลยมองเห็นหน้าไอเต็มมันชัดขึ้นมาหน่อย
“รู้แล่ว...พี่..ขอไรได้ปล่าว”ไอเต็มมันพูดเสียงอ่อยๆ แต่ฟังดูเจ้าเล่ห์ไงชอบกล
“อะไร..”ผมพูดเบาๆ แล้วดันมันออกจากตัวผม
แล้วจ้องหน้ามันเขม็ง ..เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีครับ..อย่าบอกนะว่า มึงจะขอ จะขอ
“ผมขอ เอาพี่บ้างได้ปล่าว” มันพูดแล้วเอานิ้วมาแหย่ๆที่รูจมูกผมทั้ง 2 รู กำกุว่าแล้วเชียว เฮ้อ ไม่ผิดจากที่คิดเลยให้ตาย ช่างกล้านะมึง
“ไม่หล่ะ..พี่ชอบเอา มากกว่าถูกเอา..หึหึ..” ผมพูดพลางหัวเราะหึหึ
แล้วลุกขึ้นก้าวขาลงจากเตียง
“อ้าว..ไมอะ เอาเปรียบนี้หว่า..เห็นแก่ตัวอะ...” ไอเต็มมันร้องโวยวาย แล้วพยายามที่จะดึงผมให้เข้าไปหามันอะครับ
แต่เสียใจครับ คนที่แม้แรงจะลุก ก้ไม่มีอย่างมัน กะคนที่ฟิตเปรี๊ยะอย่างผมเรี่ยวแรงมันคนละระดับกันครับ..
ผมจึงเอามือผลักหัวมันโครมเดียว มันก็หงายหลังกลับไปนอนแผอ้าซ่า อยู่บนเตียงเหมือนเดิม
“เห็นแก่ตัวมาตั้งนานแล้วเว้ย..หึหึ” ผมพูดอย่างอารมณ์ดีแล้ว เดินตัวปลิวไปเปิดไฟ
พอไฟสว่างวาบผมก้เห็นไอเต็มมันคว้าผ้าห่มมาปิดตามันเอาไว้ ย้ำว่าปิดตาครับ ปิดแต่ตา แต่อย่างอื่นไม่ปิด ผมจึงได้เห็นตัวขาวๆที่ตอนนี้เริ่มแดงๆของมันอย่างชัดแจ้งแดงแจ๋...แหม๋
“อายบ้าอะไรวะ ปิดแต่หน้าแต่อย่างอื่นไม่ปิด..เหอๆ..เห็นไปถึงไหนๆแล้ว..” ผมพูดหัวเราะเหอๆแล้วเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวไว้..(กันอุจาด)
“ช่างผม...ไอคนเห็นแก่ตัว..ไม่ต้องมาพูดเลย..เฮอะ ระวังตัวไว้ให้ดีดีเถอะ” ไอเต็มมันค่อยๆเอาผ้านวมออกจากหน้ามัน แล้วสบตากับผมท่าทางงอนๆเหอๆ
“ระวังอะไร..” ผมพูดแล้วยกมือขึ้นกอดอก มองหน้ามันอย่างท้าทาย ไอเต็มนี่แม่ม น่ารักโคตรๆเลยครับ เหอๆ
ผมพูดแล้วไล่สายตามองมันไปทั่วตัว ขนาดนี้แล้วมันยังไม่ยอมเอาผ้าปิดเนื้อตัวมันอะคิดดู ผมหล่ะเชื่อมันเลย อายเป็นไหมเนี๊ยะ หึหึ..คิดอย่างขำๆครับ
“อย่าเผลอแล้วกัน...จะเอาทำเมีย..” มันพูดแล้วยึกคิ้วใส่ผมจึกๆ
“อือ..รออยู่นะ รีบๆหล่ะ หึหึ” ผมหัวเราะเยาะมันไปที แล้วเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไป
“เออ ไม่ต้องเยาะเย้ย เลย ซักวันเถอะ ซักวัน..” มันพูดตะโกนโหวกเหวก อย่างโกรธๆ เหอๆ น่าร้ากกกกกกกกกกกกก
“หึ เหรอ..วันนี้เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ เต็มเอ้ย..หึหึ” แล้วผมก็ปิดประตู ก่อนที่หมอนที่ไอเต็มมันขว้างมาจะตกแปะ ลงหน้าประตูห้องน้ำ เหอๆ เด็กหนอเด็ก
ไอความกังวลที่ผมมีในตอนแรก ตอนนี้ไม่มีเหลือหรอ เลยครับ เฮ้อ ช่างแม่มมันเถอะวะ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ทำไงได้หล่ะ กูทำมันไปแล้วนี้หว่า ดูท่าทางไอเต็มมันก็ไม่ได้เสียอกเสียใจอะไรนักหนาด้วย...คิดแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว
*********************
“เช็ดตัวมะ..” ผมถามไอเต็มมันอย่างอารมณ์ดี
แล้วนั่งแหมะลงบนเตียงข้างๆมัน เอาผ้าเช็ดตัวเช็ดผมป่อยๆ....ไอเต็มมันยังมองหน้าผมอย่างเคืองๆอยู่อะครับ..เหอๆ..
“หึหึ...เฮ้อ..ตามใจนะ..ถ้าเต็มตัวเหม็นคืนนี้ พี่ก็ไม่นอนกับเต็มแค่นั้นเอง..” ผมพูดยิ้มๆแล้วลุกขึ้นจากเตียงเพื่อที่จะได้ไปหาอะไรมาให้ไอเต็มมันกิน ดูท่ามันคงจะลุกไม่ขึ้นแน่ๆวันนี้
“ช่างพี่ดิ..ผมจะได้นอนบนเตียงคนเดียวสบายๆ..”ไอเต็มมันลอยหน้าลอยตาพูดกับผมอะครับ
“ใครบอกว่าพี่จะให้เต็มนอนบนเตียง..เหอๆ..พี่จะถีบเต็มลงมานอนใต้เตียงต่างหาก” พูดแล้วมองหน้ามันอย่างสะใจครับ
“อะ..ได้เค้าแล้วทำแบบนี้เหรอ..นิสัยไม่ดีเลยอะ..คนไรวะ..ไม่มีน้ำใจเลยอะ..” มันพูดแล้วทำหน้างอนๆผมเหอๆ .
.เต็มเอ้ย ทำไมมึงถึงได้น่ารักขนาดนี้วะเนี๊ยะ ยิ่งได้มันทำเมียแล้วแบบนี้ ความเอ็นดูในตัวมันยิ่งเพิ่มยิ่งขึ้นกว่าเก่าอีกครับ มันทำอะไรก็น่ารักน่าเอ็นดูในสายตาผมไปหมด
“พี่นิสัยเสีย นิสัยเลว มากกว่านี้อีก..เต็มรู้ไว้แต่เนิ่นๆแบบนี้ก็ดี..พอถึงเวลานั้นเต็มจะได้ไม่ต้องเสียใจมาก” ผมพูดแล้วเดินกลับมาหามันที่เตียงอีกครั้ง
ไอเต็มมองหน้าผมงงๆ มันทำหน้าว่าไม่เข้าใจในคำพูดของผมซักเท่าไหร่นัก..เฮ้อ ไอผมก็ถอนหายใจเฮือกครับ ผมอาจจะชอบมัน แต่มันไม่ได้มากถึงขนาดจะเรียกว่ารักหรอก ก็แค่ชอบก็แค่เอ็นดู..มันเทียบกับความรู้สึกที่ผมมีต่อใครบางคนไม่ได้เลยซักนิดเดียว..คิดแล้วก็เศร้าใจครับ..
ผมไม่รู้ว่าไอเต็ม ณ ตอนนี้มันมีความรู้สึกยังไงกับผม..มันยังเด็ก มันจะจริงจังกับความรู้สึกพวกนี้ซักกี่มากน้อย...
“ลุกไหว ไหม..อาบน้ำไหวปล่าว” ผมก้มหน้าลงไปจุ๊บเบาๆที่แก้มไอเต็มมัน
“ไหว อู้ย” ไอเต็มมันขยับตัวลุกขึ้น แล้วมันก็ร้องอู้ย ออกมาเบาๆ พลางทำหน้าเหยเก
แล้วมันเอาก็แขนเข้ามาคล้องคอผมไว้ มันสบตาผมยิ้มๆ
“พาไปอาบน้ำหน่อยดิ...ทำอะไรไว้ รับผิดชอบด้วย” มันยิ้มทะเล้นๆให้ผม
ผมก็ยิ้มรับมันด้วยความเอ็นดู ในความสดใส ร่าเริงของมัน
“หึหึ..ปะ” ผมรับคำมันเบาๆ แล้วสอดแขนเข้าไปที่เอวมัน แล้วดึงมันเบาๆ ไอเต็มก็เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของผม
“ไม่เป็นไรแล้ว ผมเดินเองได้..เจ็บแค่ก้น ไม่ได้เจ็บขา” มันพุดแล้วยึกคิ้วให้ผมยึกๆ เฮ้อ..
จะอ้อน กูซักหน่อยมึงจะตายไงเนี๊ยะ ..ผมก็มองไอเต็มที่ค่อยๆเดินกระย่องกระแย่งเข้าห้อง่น้ำไปอย่างรู้สึกผิดหวังเล็กๆ เฮ้อ ผมก้แค่คาดหวังว่ามันจะอ้อน ผมบ้างก็แค่นั้นเอง..เฮ้อ..ช่างเหอๆ
พอไอเต็มมันลับหายเข้าไปในห้องน้ำ ผมก็จัดการเก็บห้อง ก็เก็บของ ของไอเต็มที่มันเอามาเพ้นตัวผมนั้นแหละครับ พอเก็บของเสร็จ ก็หันมาจัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ที่นอนนี้ยุ่งเหยิงไปหมด เหมือนกับผ่านสมรภูมิรบมางั้นแหละ คิคิ ไม่ใช่ก็เหมือนใช่หล่ะว้า เหอๆ..นึกอย่างครึ้มอกครึ้มใจครับ
กว่าไอเต็มมันจะออกมาจากห้องน้ำผมก็เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเสร็จพอดี มันเดินตัวเปียกปอน น้ำหยดเป็นทางออกมาจากห้องน้ำ ผมก็มองมันอย่างขำๆ ไอเด็กบ้าเอ้ย ห้องกูเลอะหมด ทำไมมึงไม่เอาผ้าเช้ดตัวเข้าไปด้วยหล่ะเนี๊ยะ ผมมองมันแล้วถอนหายใจเฮือก เป็นครั้งที่ร้อยในรอบวัน
ผมจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วโยนโครมลงบัวหัวมัน มันก็มองผมแล้วยิ้ม ยิงฟัน 32 ซี่ให้ผมเห็นกันเลยทีเดียว...
“หิวแล้วอะ...” พอมันใส่เสื้อผ้าเสร็จมันก็บ่นหิวทันที
“อือ..ไหวรึเปล่าหล่ะ จะพาไปกินข้าว ข้างนอก” ผมถามมันยิ้มๆ
“ไหวดิ..แค่นี้จิ๊บๆ..”ไอเต็มมันยิ้มหน้าบานให้ผม
ผมอดใจไม่ไหวครับ ทนความน่ารักของมันไม่ไหว จนดึงหน้ามันเข้ามาจุ๊บที่ปากมันไปที
“เฮ้ย..จุ๊บไมอะ ลุง ไม่ใช่ผู้หญิงนะ” มันพูดแล้วทำหน้างอๆ เอามือปัดๆที่ปากตัวเอง
“ไม่ใช่ผู้หญิงก็จุ๊บได้ ถ้าอยากจุ๊บ” พูดแล้วก้หมั่นเขี้ยวครับ
เลยฉกริมฝีปากลงไปจูบปากมัน มันก็ไม่ได้ขัดขืนผมหรอกครับ กลับอ้าปากให้ผมเอาลิ้นเข้าไปดูดเม้ม ไล่ตอ้นกับลิ้นนุ่มๆของมัน...เฮ้อ มีแฟนเด็กนี่มันชุ่มชื่นหัวใจโคตรๆเลยครับ...
กว่าที่ผมจะพามันลงจากห้องไปหาอะไรกินกัน ปากไอเต็ม ก็บวมฉึ่งแล้วหล่ะครับ..แหะๆ..พอกินข้าวกันเสร็จ ผมก็พามันกลับมาที่บ้านผมอะครับ ผมโทรไปบอกป๊ากะม๊ามันแล้ว ว่าคืนนี้มันจะนอนที่บ้านผม มันเพ้น ตัวให้ผมยังไม่เสร็จ อะไรแบบนั้น ม๊ากับป๊ามันก็ไม่ว่าอะไรอะครับ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ด้วย
พอกลับถึงบ้านไอเต็มมันยังคึกครับ มันบอกจะเพ้นท้องผมให้เสร็จๆไป..มันแถมให้ด้วยครับ แฮะ ตอนแรก แค่จะเพ้นที่ท้องเฉยๆ มันก็เพ้นให้ผมซะรอบเอวเลยอะ เหอๆ..พอมันเพ้นให้ผมเสร็จ คืนนั้นผมก็จัดการฟัดมันไปอีกรอบ..ครั้งนี้ดูท่าว่ามันจะมีความสุขกว่าครั้งแรก ที่ผมเปิดบริสุทธิ์มัน.ซะอีก เฮ้อ..ทำไงได้ก้อคนมันไม่เชี่ยว ชิ
*******************
เช้าวันนี้ผมรู้สึก สดชื่นมากมายครับ เมื่อคืนเป็นวันแรกในรอบหลายๆเดือนที่ผม ไม่ได้ออกไปร่อนที่ไหน..นอนแต่หัววันเลย..หึหึ..ต้องยกความดีความชอบ ให้ไอตัวป่วนที่ผมนอนกอดมาทั้งคืน..ผมนึกอย่างครึมอกครึ้มใจ แล้วควานมือไปข้างตัวเพื่อหาไอเต็มมัน..
แต่ผมก็พบแต่ความว่างเปล่า..ผมจึงสะดุ้งตัวลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบๆ เพื่อมองหาไอตี๋ของผม..แต่ผมก้พบแต่ความว่างเปล่า ตอนนั้นผมยอมรับว่าใจเสียมากเลยครับ...
ไปไหนของมันวะ ผมสบถกับตัวเองเบาๆ แล้วลุกพรวดลงจากเตียงไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันเอวไว้ แล้วเดินเกมวิ่ง ลงไปด้านล่าง เพื่อหาไอเต็มมัน แม่มมันโกรธอะไรกูรึเปล่าวะ..ไม่น่าใช่ก็เมื่อคืนมันยังดีๆอยู่เลยนี่หว่า..เริ่มฟุ้งซ่านครับไอโม...
และผมก็ได้ยินเสียงหัวร่อต่อกระซิกกันแว่วๆมาเข้าหุผม ผมจึงเดินตามเสียงหัวเราะนั้นเข้าไปในห้องรับแขก ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าทำให้ผมถอนหายใจเฮือก..ไอเต็มนะไอเต็ม ไอเด็กเวร ทำกูใจหายใจคว่ำหมด
“อ้าว โม..ตื่นแล้วเหรอ ดูดิ น้องเต็มเพ้นให้เป้ยแหละ..สวยปะ” ไอเป้ยพอมันเห็นหน้ามาเห็นผม มันก้อชี้ๆให้ผมดูที่ขามัน
ซึ่งตอนนี้วางอยู่บนตักไอเต็ม โดยไอเต็มมันยังก้มหน้าก้มตาเขียนลายอะไรซักอย่าง ลงบนข้อเท้าไอเป้ยมัน..
และพอมันได้ยินไอเป้ยเอ่ยทักผม มันจึงเงยหน้าขึ้นมามองผม ยิ้มตาหยี๋ให้ผมอีกแล้ว..ผมก็ยิ้มตอบมันไปแล้วส่ายหน้าให้กับความบ้าของตัวเอง...
“อือ..เด๋วจะลงมาดูแล้วกัน..ไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน..เออเป้ยทำกับข้าวปล่าวอะ วันนี้อะ” ผมถามไอเป้ยมันน้ำเสียงนิ่งๆ
“เปล่าอะ...ไมเหรอ..” มันถามกลับผมมายิ้มๆ
“เปล่าหรอก แค่จะบอกว่าไม่ต้องทำ เด๋ว จะพาไปกิน mk” ผมยิ้มให้มันนิดๆ และไอเต็มมันก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมจนปากจะฉีกไปถึงใบหูเลยหล่ะครับ
“เย้ๆๆ..มีอะไรดีๆเนี๊ยะ วันนี้ นายแตงโมถึงได้ ใจดีเป็นพิเศษ คิคิ” ไอเป้ยมันพูดแซวผม แล้วลอยหน้าลอยตาอะครับ
ผมส่ายหัวให้มัน อย่างเอื่อมๆ แล้วเดินหันหลังออกจากห้องรับแขก เดินผิวปาก ขึ้นบันไดมาอย่างอารมณ์ดี พอเข้ามาในห้องก็ตรงแน่ว เข้าห้องน้ำไปอะครับ ..
พอดึงผ้าเช้ดตัวออกจากเอว ..ปวดฉี่ครับเลยจัดการจับน้องน้อยของตัวเองออกมาแล้วเล็งไปยังชักโครก ในขณะที่ผมกำลังฉี่อยู่นั้น ผมก็ได้มองเห็นอะไรแว้บๆ อยู่ที่น้องน้อยผม.พอฉี่เสร็จ จึงเอามือลูบๆที่น้องน้อยตัวเอง ตรงที่ผมเห็นว่ามีอะไรเปื้อนๆอยู่นั้น
แต่เอ๊ะแปลกๆนะทำไมมันไม่ออกอะ..พอผมลูบไปลุบมาน้องผมมันก็พองสิครับ แฮะ.. (.อายจัง) ผมจึงลองจ้องมองที่รอยเปื้อนดำๆที่ผมเห็นในตอนแรกนั้น...หง่ะ
พอผมจ้องมองดีๆ ไอโมแทบลมจับครับ..มันไม่ใช่รอยเปื้อนอย่งที่ผมคิดในตอนแรก..ไอเต็มนะไอเต็ม ไอตัวแสบ มึงมาเขียนไว้ตั้งแต่เมือ่ไหร่เนี๊ยะ ทำไมกูไม่รู้สึกตัว ไอเด็กเวรเอ้ย...
***ของเต็ม*** o7
นี้คือคำที่ไอเต็มมันเอาสีที่มันเพ้นตัวผมนั้นแหละครับมาเขียนไว้ที่น้องน้อยผม...หึหึ ไอตัวแสบ ร้ายนักนะมึง.
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..โอ้ย..กูจะบ้าตาย ฮ่าๆๆๆ” ผมหัวเราะฮ่าๆออกมาเหมือนคนบ้าเลยครับ ขำจริงๆจังๆ กับไอเต็มมัน
ดูท่าว่าชีวิตผมต่อจากนี้คงไม่เงียบเหงา เดียวดายแล้วหล่ะครับ...ถึงไอเต็มมันจะแทนใครบางคนที่ผมรักสุดจิตสุดใจไม่ได้..แต่มันคงมีเรื่องมาให้ผมปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันแน่ๆ..หึหึ..ขอบใจหว่ะเต็ม..ไอตี๋ที่น่ารักของพี่...
*******************************
-
:m22:
:a3: มาต่อให้แย้วน๊า..มีความสุขกับการอ่านคับป๋ม :a3:
:m7:
-
อืมพี่โมเค้ามีประสบการณ์มาก่อน รู้จริงว่าเจ็บขนาดไหนอะ คิกๆ :laugh:
-
น้องเต็มน่ารักดี :m25:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับคิดถึงพี่คิมจังครับ
น้องเต็ม สงสัยนิสัยจะน่ารักนะครับ หน้าตาด้วย อิอิ
อ่านแล้วสนุกดีครับผม
น้องเต็มร้ายนะครับ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
5 5 5 มีเขียนจองไว้ด้วย
เต็มก็น่ารักดีเนอะ
แต่ยังเชียร์ คิม อยู่อ่ะ :a1:
-
5555 เต็มตีตราเป็นเจ้าของซะแล้วนายโม
แล้วอย่างนี้ถ้านายคิมเห็น จะกำจัดหลักฐานหรือเปล่าเนี่ย 555
-
:impress: :impress: :impress:
ยังรออยู่ครับผม เป็นกำลังใจให้ครับผม
เขียนได้ดีมากครับผม
สู้ๆๆ
:impress: :impress: :impress:
-
เต็ม น่ารักจังเลย :m3: :m3: :m3: มีแสดงความเป็นเจ้าของไว้ด้วย คึคึ :m4: มีแฟนเด็กก็กระชุ่มกระชวยยังงี้
แหล่ะ :m18: :m18: :m18: 5555 (ทำให้ลืมคิมไปชั่วคราว )
-
*******************************
*ตอนที่ 52
ถึงแม้ว่าผมกับไอเต็มจะมีความสัมพันธ์ มากกว่า พี่กับน้อง แต่ เรายังทำตัวเหมือนเดิมครับ อาจจะมีพิเศษบ้างเล็กๆน้อยๆ จากเมื่อก่อนผมจะออกเที่ยวทุกคืนตอนนี้ก็มีเพลาๆลงบ้าง ไอเต็ม มันก็ไม่ได้หวงห้ามอะไรผมหรอก ผมแค่รู้สึกว่า ผมไม่ใช่คนตัวเปล่าเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วก้อเท่านั้นเอง
ผมรู้สึกว่าตัวเองต้องรับผิดชอบต่อไอเต็มมันอะครับ หึ...ผมไม่อยากทิ้งให้มันเหงาอยู่คนเดียว เวลามันโทรมาให้ผมไปหามัน ไม่ว่าจะกี่โมงกี่ยาม ผมทำอะไรอยู่ถ้าปลีกตัวไปได้ผมก็จะไป....
แต่มันก็ดีนะ ไม่ใช่เด็กเอาแต่ใจอย่างที่ผมคิด ถ้าจะเทียบกันแล้ว ผมอะเอาแต่ใจกว่ามันหลายเท่าพันทวี...แต่อย่างว่าเด็กก็คือเด็กครับ
“พี่โม..รุ่นนี้ดีปล่าวอะ.. จอสีด้วยอะ..รุ่นล่าสุดเลยนะพี่” ไอเต็มมันถามผมแล้วดึงๆลากๆมือผมให้มองตามมือมันที่ตอนนี้ชี้ๆให้ผมดูโทรศัพท์รุ่นล่าสุด(ในตอนนั้น)..จะว่าไปมันก้อสวยอะนะ แต่ดูราคาแล้วแพงโคตรๆ
“สวยอะสวย แต่แพงไปปล่าววะ” ผมมองแล้วก็ให้เสียดายตังค์ในกระเป๋าที่จะต้องพล่องออกไปจริงๆเลยครับ
เฮ้อ กู หนอกู ไม่น่าไปรับปากอะไรพล่อยๆกับไอเต็มมันเลยให้ตาย...ผมรับปากกับมันเมื่อหลายเดือนก่อนอะครับ ว่า ถ้ามัน ได้เกรด 3 ขึ้น อยากได้อะไรจะซื้อให้..แฮะ...
ก็ใครจะไปคิดหล่ะครับ คนที่ได้เกรด ไม่เคย เกิน 2. กว่านิดๆอย่างมันอยู่ๆ จะฮึดจนได้เกรด 3 ..เฮ้อ รับปากไว้แล้วยังไงก็ต้องให้หล่ะครับ ถึงจะไม่ค่อยอยากจะซื้อให้เท่าไหร่ก็เถอะ ไอตังค์ จะซื้ออะมีครับ แต่ว่ามันจะไม่เป็นการฟุ่มเฟือยเกินไปเหรอ สำหรับเด็ก ม.4 อย่างไอเต็มมัน และมันก็ไม่ได้จำเป็นอะไรที่จะต้องมีโทรศัพท์มือถือ ไว้ใช้ด้วย นอกจากเอาไปอวดเพื่อน
“ไม่รู้หล่ะ ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะเอาเครื่องนี้..รับปากแล้วอะ ทำตามด้วย” มันพูดแล้วก็จัดการผลักผมให้เข้าไปใน DTEC SHOP
“เออ...ตามใจ ซื้อให้แล้ว หาเงินจ่ายค่าบริการเองแล้วกัน” พูดอย่างยอมจำนนครับ
“โอ้ยซาบายพี่..ไม่ต้องห่วง คิคิ” น้ำเสียงร่าเริงมากมายครับไอตี๋ของผม
ผมกับมันอยู่ในร้านไม่นานครับ จัดการเสร็จเรียบร้อย ผมก็พามันไปหาอะไรกินดูท่ามันยังเห่อโทรศัพท์ใหม่มันอยู่ จ่ายไปหลายหมื่นอยู่เหมือนกันครับ แต่ไม่เป็นไรหรอก แค่เห็นมันยิ้มร่าหน้าบานผมก้อพลอยสุขใจไปกับมันด้วยเหมือนกัน...
หลังจากกินข้าวกันเสร็จ ผมก็พาไอเต็มมันกลับบ้านหล่ะครับ ก็บอกมันไว้แล้วว่าถ้ายังไงพรุ่งนี้ให้มันโทรหาผมด้วย(เช็คโทรศัพท์ใหม่คิคิ) มันก็โออะครับ...และอีกอย่างพรุ่งนี้ผมกับเพื่อนๆ จะไปเที่ยวเขาใหญ่กันด้วยครับ(ถ้าจำไม่ผิดครั้งนั้นน่าจะไปเขาใหญ่กันนะ ไปกันหลายที่เหลือเกินครับช่วงนั้นเลยจำไม่ค่อยได้ว่าตอนนั้นไปไหนกันแฮะ) แน่นอนว่าไอเต็มก็ต้องไปด้วย เหอๆ ก็มี ไอแทน ไอแพท ไอเต๋า ไอแน็ต ไอพี่เจี๊ยบ ไอแมน ไอเก่ง และก็เพื่อนไอแทนอีก2 คน แต่งานนี้ผมไม่ได้เอารถไปหรอกครับ เหมารถตู้ไปกันอะ ไอมดก็ไปด้วยครับ มันลงมาจากขอนแก่นเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ช่วงนั้นรู้สึกจะเป็นวันหยุดยาวอะครับ หยุดทำไมอันนี้ก็จำไม่ได้แฮะ
พวกผมไปค้างคืนกางเต็นนอนกันที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่กันประมาณ 2 คืน 3 วันครับพวกผมก็กลับกัน แฮะ อย่าคิดลึกหล่ะผมกับไอมดนอนเต็นเดียวกันเน้อ เหอๆ ผมกับไอเต็ม ไม่ได้ปั่มปั้ม กันหรอกนะ ชิ...บ้าลามก
และหลังจากไปสูดเอาอ๊อกซิเจนเข้าไปปอด ไปซะเต็มที่พวกผมก็ต้องกลับมาสูดควันรถเหมือนเดิมหล่ะครับ และผมก็จะต้องกลับขอนแก่นแล้วอ้า ป้าผมกลับจากเยอรมันอะครับ แกกลับมา ตอนที่พวกผมอยู่ที่เขาใหญ่กันหน่ะ
พอพวกผมกลับถึงบางกอก ป้าก็โทรมาบอกให้พวกผมกลับบ้านไปหาแกหน่อยแกคิดถึงแฮะ ป้าว่างั้นอะครับ หุหุ...กระผมก็โออะนะ คาดว่ากลับไปนี้คงได้รับทรัพย์จากป้าอีกมากโขคิคิ....
ไอแมนอยากกลับใจแทบขาดครับ แต่กลับไม่ได้ ม.มันยังไม่ปิด คิคิ..อ๋อ ลืมบอกใช่ไหมอะ ว่าไอเก่งกับไอแมนสอบติดที่เดียวกันครับ แฮะเลยย้ายไปอยู่ด้วยกัน ที่หน้า ม.มันแหละ จะบอกว่ามัน 2 คน เหมือนคู่เกย์กันมากครับ ไปไหนไปด้วยกันกอดคอกันเดินยังกะคู่ผัวตัวเมีย แต่ มัน 2 คนไม่ใช่เกย์หรอกครับ บางทีสิ่งที่คุณเห็นอาจจะไม่ใช่อย่างที่คุณคิด...มัน 2 คนบอกว่าโดนพวกกระเทยที่ ม.มันว่าบ่อยๆว่าเป็นคู่ขากัน แต่มันก็ไม่เคยสนใจครับ มันบอกว่า ก็ผมไม่ได้เป็นอะจะไปแคร์อะไรนักหนา..อืมมันก็ใช่
******************************
โมโม Say .... ตอตอนนี้สั้นจังอะ แฮะ
คือ แบบ แว่ เค้าต่อได้แค่นี้อ้า ....คือคือ...แล้วจะมาต่อให้ใหม่นะครับผม คิคิ
รักทุกคนเหมือนเดิมครับผม
พี่โมของน้องเต็ม ..........ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ป๋อหล๋อ...........ชิ น้องเต็มออกมาแค่ไม่กี่ตอน หลงรักกันซะแหละ ไอโมเซ็งจริงๆนะเนี๊ยะ ริษยาสุดฤทธิ์
ป๋อหล๋อ 2...........มีบางคนบอกว่า ผมอะนับวันสำนวนการเขียนของผมยิ่งสาวขึ้นทุกวันนะ อืม..ผมก็แค่เขียนให้ทุกคนมีอารมณ์ร่วมด้วยแค่นั้นอะครับ...จริงๆเรื่องไม่มีอะไรมากหรอก ผมแค่ใส่นจริตในการเขียน ใส่อารมณ์ของผม(ณตอนนี้) ลงไปด้วยเท่านั้นเอง...หรือว่า.อยากจะให้ผมเขียน เหมือนกับ ตัวตนจริงๆของผมที่เป็นอะครับ จะทนอ่านกันได้เหรอครับ ไม่เบื่อกันแน่นะ.......ถ้าไม่เบื่อจะได้เขียนแบบที่ผมเป็นอยู่ทุกวันนี้ ....ซำบายดี
-
*ตอนที่ 52 ต่อ
ช่วงนั้นเป็นเดือนธันวา ครับ ต้นๆ เดือนอะ ผมกับไอมด ก็ขับรถถึง บ้านผมอย่างปลอดภัย กลับถึงบ้านประมาณ ตี 2 ได้มั้ง ครับ กลับตอนกลางคืน กันหน่ะ ..เพราะตอนเช้า ไอมดมันต้องไปโรงเรียน
พอกลับถึงบ้านก็ไม่ได้คุยไร กับพ่อ แม่ หรอกครับ หวัดดีเสร็จขนกระเป๋าลงจากรถ พวกผมก็แยกย้าย กันเข้าห้องนอน เลย น้ำไม่อาบหรอกครับ หนาวจะตายใครจะไปอาบ และคิดว่า ตอนเช้า ถึงจะเดินไปบ้านปู่กะย่า ไปหวัดดีป้า รับทรัพย์หน่ะครับ หุหุ ..ถ้าป้าไม่ให้ แฟนป้า ลุง อัลเฟโด้ (เป็นคนอิตาลี แต่ไปทำมาหากินที่เยอรมัน) คงจะให้ money ผมไม่เช็ค ก็เงินสดหล่ะฟะ หวานๆ แฮะ คิดอย่างครึ่มอกครึ้มใจ...... ก่อนจะหลับ ไอน้องเต็มที่น่ารักของผม ก็โทรศัพท์มากล่อม ผมอีกแหละ คิดถึงมันเหมือนกันนะเนี๊ยะ แฮะ และไอโมก็หลับไปในที่สุด
เช้าวันใหม่ กับ อากาศที่หนาวจัดของต้นเดือนธันวา ไอโมต้องจำใจตื่นขึ้นมาเพราะเสียงพูดเสียงคุย เสียงทัก กัน ก็ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันอะ ก็เป็นเสียงของคุณนายที่บ้าน กับบรรดา เพื่อนบ้านแหละครับ
ฮึ่ม มาพูดอะไรกันแต่เช้าเนี๊ยะ อยู่ด้วยกันทั้งปีทั้งชาติ ยังคุยกันไม่พอไง คิดอย่างหงุดหงิดใจ มีการหัวเราะ ขำอะไรกันซักอย่างอย่างอารมณ์ดีด้วยอะครับ หนาวจะตายทำไมคนแก่ ถึงได้ตื่นกันแต่เช้าขนาดนี้วะเนี๊ยะ ทั้งๆที่ไม่ได้รีบตื่นมาทำอะไรนะครับ
แค่ตื่นแต่เช้าเพื่อมาเมาท์กันแค่นั้นอะนะ ไอโมหล่ะเซ็ง นอนฟังไปซักพัก ชักทนไม่ไหวครับ หงุดหงิดมากมาย คิดว่าทักกันเดี๋ยวเดียว ก็คงพอมั้ง ที่ไหนได้ เท่าที่นอนฟังอยู่เนี๊ยะนานแล้วนะ
ไอโมก็เลยค่อยๆลุกขึ้นจากที่นอน พอผ้านวมหลุดออกจากตัวเท่านั้นแหละ อ๋าย หนาวเฟ้ยๆ ตัวสั่นหงึกๆเลยแหละครับ กระผมจึงดึงผ้านวมมาห่อตัวเองไว้ แล้วยื่นมือไปดึงม่านหน้าต่างสีฟ้าที่ปลิวสไวอยู่ออกให้พ้นระยะสายตา แล้วเอาคางไปเกยไว้บนขอบหน้าต่าง
“แม่...คุยอะไรกันเสียงดังจังอะ...เค้าตื่นเลยอะ เค้าง่วงนะ...” เอ่ยทักแม่ไปเบาๆ ทั้งๆที่ตายัง่หลับอยู่นั้นแหละครับ ไม่ได้ลืมขึ้นมามองเลยซักนิดว่าแม่คุยอยู่กับใคร
“นี้ น้อยๆหน่อย เจ้าโม ลืมตาขึ้นมามองหน่อยสิ ว่ามัน กี่โมงแล้ว พระอาทิตย์ไม่ขึ้น ก็ใช่ว่ามันจะยังมืด อยู่นะยะ...พ่อคุณ..นี้แล้วก็มองหน่อยสิ ว่าแม่กำลังคุยอยู่กับใครเนี๊ยะ แย่จริงๆ เลยลูกคนนี้ บลาๆๆ และก็ บลาๆๆๆ” โดนแม่สวดเลย หาเรื่องโดนด่าจริงๆ กู
และไอโมก็ทำตามคำพูดของแม่อย่างเบื่อๆ เซ็งๆ ง่วงๆ ฮาว อ้าปากกว้างด้วยครับ และไอโมก็ได้ยินเสียงแม่ และก็เสียงคนอื่นไม่ต่ำกว่า3 คนหัวเราะประสานเสียงกันขึ้นมาด้วย และแม่ก็ยังคงบ่นอะไรอีกก้อไม่รู้ เฮ้อ แม่ผมกลายเป็นคนขี้บ่นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี๊ยะ ออ...ตั้งแต่เกิดหล่ะมั้ง คิคิ (แซวแม่เล่นนะ)
“อ๋า...ป้า..เดือน หวัดดีครับ ลุง อัล หวัดดีครับ แม่อะ ทำไมไม่บอกเค้าอะ..โห่ย เสียฟอร์มหมด” พอลืมตาขึ้นมาก็สบตากับ ป้า และ ลุง อย่างช่วยไม่ได้ครับ แฮะ อ๋าย อายหล่ะ เลยต่อว่าแม่ไปแก้เขิล
“หึหึ..นี้ แค่ลืมตาขึ้นมามองก็น่าจะรู้แล้วหล่ะยะ แหม๋ นี้เล่นไม่ยอมลืมตาขึ้นมาดูแล้วจะรู้ได้ไง” แม่ผมต่อว่าผมยิ้มๆ
“ดีจ้ะ ว่าไงเรา...เพลียหนักเหรอ..โตเป็นหนุ่มแล้วนะหลานชั้น เอ๋า ไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตา แล้วมาให้ป้ากอดหน่อยเร็ว แล้วนี้เจ้ามดไปไหนหล่ะเนี๊ยะ” ป้าผมทักผมน้ำเสียงร่าเริงมากมายแล้วก็ถามถึงเจ้ามดด้วยครับ
“หึ มันไปโรงเรียนแล้วหล่ะพี่..เหลือแต่ไอตัวขี้เกียจสันหลังยาวตัวนี้ตัวเดียวนั้นแหละ เอ๋า รีบๆ ไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาซะสิ ดูสิ ดูไม่ได้เลยจริงๆลูกชั้น อายป้า อายลุงไหมนั้นหน่ะ” ชิ ในระหว่างที่แม่กำลังเทศนาผมอยู่นั้น ป้ากับลุงผม ก็หัวเราะขำผมกันเป้นระยะ เหมือนกับว่าผมกับแม่กำลังเล่นตลกให้พวกท่านดูงั้นแหละครับ ไอโมหละ อ๊ายอาย หล่ะ
และวันนั้นก็เป็นไปตามคาดครับ คิคิ ลุงเขียนเช็ค ให้ผมด้วยแหละ แฮะ แต่ให้ไปแบ่งกับเจ้ามดคนละครึ่ง ชิ ผมอะทำงานตัวเป็นเกลียว ให้ป้า ทั้งกอดทั้งหอมผมทั้งวัน นะ แถมยังคอยนวดให้ป้า ด้วยอะ กว่าจะได้ตังค์มา แล้วดูดิ เจ้ามดไม่ไดทำอะไรเลย พอมันกลับมาจากโรงเรียน แค่เดินไปให้ป้ากอดนิดๆหน่อยๆ แค่นี้ มันก็ได้ส่วนแบ่งแหละ ชิ...แฮะ และไม่ต้องสงสัยนะครับ ว่าหลานป้ามีแค่ผมกับเจ้ามดเหรอ..ก็มีหลายคนครับ ไอแมน กับ ไอพี่แม๊กด้วย..และก็มีหลานๆลูกอาๆผมอีกหลายคนเหมือนกัน ไม่ต่ำกว่า 10 คน แต่พวกนั้น ได้ตังค์ไปกันถ้วนหน้าแล้วหล่ะครับ แฮะ เหลือแต่ผมกับเจ้ามดนี่แหละ หุหุ หลานรักด้วยครับ
ค่ำวันนั้นหลังจากกินข้าวอิ่มหนำกันแล้ว ผมกับพวกญาติๆ ก็ได้ไปเที่ยวงานไหม กันอะครับ ไปกันเกือบหมดบ้าน เอารถปิกอัพไป อะครับ แฮะ ไอโมกับพวกลูกพี่ลุกน้องก็นั่งกระบะหลังกันอะครับ ส่วนพวกผู้ใหญ่ ผุ้หญิงก็นั่งด้านหน้ากัน เอารถไป ปิกอัพ ไปกัน 2 คันครับ..
ก็สนุกดีอะครับ นานๆ จะได้รวมพลรวมญาติกันแบบนี้ซะที ญาติฝ่ายพ่อผม ขาดไปก็แค่ ไอแมน กับไอพี่แม๊ก 2 คนแค่นั้นอะ...
และวันนั้นผมก็โทรหาไอนัทอะครับ บอกมันว่าเด๋วพรุ่งนี้จะไปหาถ้ามันว่างอะนะ แฮะ...มันดีใจใหญ่ครับ มันบอกว่าตอนนี้มันกำลังจะตาย เพราะคิดถึงผมมาก(หง่ะ) ปากหวานทุกสถานการณ์เลยมัน แม่ม หุหุ
วันรุ่งขึ้นผมก้ไม่ได้ไปหาไอนัทอะครับ เพราะผมต้องพาป้า กับ ลุง ไปเที่ยวอะ ป้าไปหาซื้อของฝากพวกผ้าไหม อะไรพวกนี้อะครับ ไปฝาก เพื่อนๆ ที่เยอรมัน และเอาไปฝากญาติๆสามีที่อิตาลีด้วย..แฮะ ก็ไปหาซื้อ ที่ชนบท อะครับ แหล่งรวมผ้าไหมเลยนา หุหุ..
แต่ผมก็โทรไปบอกมันแล้วแหละครับ ว่าคงไม่ได้ไป เพราะอะไรก้บอกมันไป มันก็ผิดหวังเล็กๆ(ฟังจากน้ำเสียงมันอะนะ) แต่ไอนัทก็คือไอนัท มันก็เข้าใจอะครับว่าเพราะอะไร ก็ผมมีเหตุจำเป้นนี้นา ผมก็บอกมันอะครับ ว่ายังไงซะ ผมก็ต้องไปเดินเที่ยวงานไหม กับ มันเหมือนกับทุกๆปีนั้นหละ ชดเชยปีที่แล้วที่ไม่ได้ไปด้วยกันด้วย..ฉะนั้นจะนอนค้างกับมันด้วยเลยเอ้า ใจป่ำนะเนี๊ยะ มันก็เลยดี๋ด๋าไปครับ หึหึ
ป้า กลับเมืองไทย มาอยู่บ้านได้ ซัก อาทิตย์นึงมั้งครับ ก็ต้องกลับ แหละ เพราะลุงต้องกลับไปทำงานครับ ลุงกับป้ากลับไปประมาณวันที่ 7-8 นี่แหละครับ พอลุงกับป้ากลับ ไอโมก็เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า แล้วลา คุณผู้ชายกับคุณนายที่บ้านบอกว่าจะไปหาเพื่อนที่ ตัวเมือง แฮะ แล้วจากนั้นก็ไม่รอให้คุณนายอนุญาติ ไอโม ก็เผ่นแน๊บกระโดดขึ้นรถ แล้วขับปิ๋ว ออกไปเลย โดยยังแอบเห็น คุณนาย ยืนค้อนประหลับประเหลือกอยู่หน้าบ้าน คิคิ
ถึงอพาร์ทเม้นไอนัทก็ประมาณ 4 โมงเย็นได้มั้งครับ ไอนัทมันยังไม่กลับห้องอะ ผมไม่ได้บอกมันอะครับว่าจะมาหา พอขึ้นไปหามันแล้วมันไม่อยู่ ก็เลย ลงมานั่งรอมันที่ม้าหิน หน้าอพาร์ทเม้นมันอะครับ..โดยยังไม่ยอมโทรบอกมันอะ กะว่าจะเซอร์ไพร์มันหน่ะครับ หุหุ
ผมนั่งรอไอนัทตั้งแต่ 4 โมงเย็น จนเกือบๆ จะ 6 โมง ครับ หมดบุหรี่ไปเกือบซอง ชักทนไม่ไหวครับ นี่ทนนั่งรอมันได้ขนาดนี้ก็ถือว่าความอดทนสุดยอดแล้วนะเนี๊ยะ แม่ม เอ้ย ไปหาที่ ม.ก็ได้วะ..หวังว่าคราวนี้กูคงไม่หลงนะ แฮะ
แล้วไอโมก็ขึ้นรถแล้วขับปิ่ว ไปยัง มข.ในบัดดล ในระหว่างขับรถไปหาไอนัทนั้นในใจก็แอบหวัง อยู่เล็กๆ ว่าจะเจอกับใครบางคน ที่ผมคิดถึงมาก มากจนผมเองก็ตกใจ และยิ่ง รู้ว่า ตัวเองกำลังขับรถไปยังที่ ที่มันเรียน ที่ที่มันอยู่ ที่ที่มันใช้ชิวิตอยู่ที่นี้ ยิ่งทำให้ผมแทบจะทนไม่ไหว ในใจผมตอนนี้คิดถีงมัน มากกว่าไอนัทหลายเท่าหนัก ทั้งๆที่ผมบอกตัวเองว่าไปหาไอนัท แต่ใจกลับเล่นไปหาใครคนอื่นเสียแล้ว
ผมเลือกที่จะขับรถไปเข้าทางด้าน โรงบาลศรีฯ เพราะทางนี้เข้าง่ายและไม่น่าหลงที่สุด เพราะคณะวิศวะ ก็อยู่ใกล้ๆกันนี่เอง ถ้าขืนไปเข้าทางด้าน อาคารกาญจนาภิเษก ไอโมได้กลายเป็นเด็กหลงสมใจยากแน่ๆแฮะ
ขับจากอพาร์ทเม้นไอนัท จนถึงคณะวิศวะ ใช้เวลาประมาณ 30 นาทีได้ครับ ที่จริงหอมันก็อยู่ใกล้นิดเดียว แต่เนื่องจากเป้นช่วงเวลาเลิกงานไอโมเลยเสียเวลากับรถติดอยู่เป็นนานชิ..บวกกับเป็นช่วงงานไหมด้วยแหละ เลยเสียเวลาโคตรเลย
พอถึงหน้าตึกที่ตั้งเป็นสง่าอยู่นั้น ผมก็เห็นบรรดาเหล่านักศึกษาทั้งที่ใส่เสื้อช๊อปและใส่เสื้อสีขาว เดินกันขวักไขว่ ผมค่อยๆขับรถผ่านตึกนั้นไปช้าๆ ตาก็แอบมองบรรดานักศึกษา หน้าตาเถื่อนๆ เหล่านั้น(ป้าด ดูไปว่าเค้า) เผื่อจะเจอไอหน้าหล่อ กับ ไอหน้าโหดของผมหน่ะ ก็ได้แต่หวัง แต่ในใจแอบหวังจะเจอไอหน้าโหดมากกว่านะ ไม่งั้นคงไม่ถ่อสังขารมาถึงที่นี้หรอก ทั้งที่ไม่จำเป้นต้องทำแบบนี้ แค่โทรหาไอนัท แค่นี่ มันก็คงจะรีบวิ่งแจ้นไปหาผมอยู่แล้ว แต่ที่ทำไปทั้งหมดมันก็แค่ข้ออ้าง ที่หาให้กับตัวเอง เพื่อที่จะหาทางได้เจอกับใครบางคนต่างหากเล่า
นึกแล้วก็ขำตัวเองครับ ผมจึงขับรถเลยคณะวิศวะ ไปแล้วไปจอดแอบอยู่ข้างทางซึ่งห่างออกมาจากหน้าตึกนั้นพอสมควรพอนึกว่าทำไปก็เปล่าประโยชน์ คนเป็นร้อยเป้นพัน คงเจอมันง่ายๆหรอกนะ
และในระหว่างที่ผมกำลังตัดสินใจว่าจะโทรหาไอนัทหรือไม่โทรดีอยู่นั้น สายตาผมก็แว้บๆเหมือนกับจะเห็นชุดนักศึกษาของเด็กโรงเรียนผม ผมจึงหันขวับกลับไปมองอย่างสนใจ เป็นชุดนักศึกษาหญิงนะครับ ชุดแบบนี้ กระโปรงเบี่ยงข้างสีน้ำเงินเสื้อสีขาว มีป้ายชื่อติดหน้าอก รองเท้าคัดชู สีดำ มีที่เดียวครับ
ผมก็ได้แต่นั่งยิ้ม รู้สึกดีใจอะครับ ผมอะคิดถึงโรงเรียนผมมากเลยนะ พอมาเห็นเด็กที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน เห็นแค่เครื่องแบบความรู้สึกเก่าๆตลอด 4 ปีผมได้ใช้ชิวิตอยู่กับยูนิฟอร์มนี้มาตลอด เห็นจนเบื่อ จนแอบคิดว่า ชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนตู แม่ม ทำไมมันถึงเชยนักวะ พอวันนึงผมไม่ได้อยู่กับมันไม่ได้เห็นมันอีก ผมกลับรู้สึก ว่า ยูนิฟอร์มของเด็กโรงเรียนผม ทั้ง ผู้หญิง และผู้ชาย เท่ห์สุดยอด เป็นเอกลักษณ์ที่ใครเห็นก็ต้องรู้ว่า ออ เป็นเด็กโรงเรียนนี้นี่เอง
แล้วเธอคนนั้นก็ขับรถแมงกะไซต์มาจอดลงไม่ไกลจากผมเท่าไหร่ นัก คาดว่า เธอ คงมารับแฟนแฮะ ดูจากชุดแล้วดูก็รู้ว่าเธอเรียนอยู่ปวส. พอเธอถอดหมวกกันน๊อค ออกทำให้ผมยาวๆของเธอหล่นลงมาจนถึงกลางหลัง ผมก็มองด้วยความทึ่งๆ(โรคจิตเนาะไปแอบมองแฟนชาวบ้าน)
และผมก็คิดว่าหันหน้ามาให้ตู ดูหน่อยสิ อยากเห็นหน้า ถ้าเรียนอยู่ ปวส.ผมน่าจะรู้จัก อยากจะเห็นเด็กโรงเรียนผม ที่มีแฟนเป็นเด็กวิดวะ มข..อยากรู้ว่า หน้าตาจะสวยขนาดไหน ถึงชนะใจ หนุ่ม วิดวะ มข.ได้
ก๊อก ก๊อกๆ
หง่ะ สะดุ้งโหยงเลยครับ ไอโม เมื่ออยู่ๆ กระจกรถผมด้านข้างคนขับของผมก็ดังขึ้นเหมือนมีคนมาเคาะ ผมที่กำลังมองหญิงสาวคนนั้นอยู่ก็ตกใจสิครับ และก็หันขวับกลับไปมองยังที่มาของเสียง
“ปอด์น....เอ่อ.....” พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เลยครับ ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี ที่เห็นไอปอด์นแบบนี้ และไอโมก็รีบกดเลือนกระจกลงทันที
“เออ โมจริงๆด้วย เราก็ว่า รถคุ้นๆ ...แล้วนี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มากับใคร แหม๋ไม่เห็นบอกกันบ้างเลยว่าจะมา และอีกอย่างทำไมไม่โทรหาเราบ้าง ลืมกันแล้วรึไง ..เราโทรหาทำไมไม่รับสาย แล้ --”
“นี่ ค่อยๆ ถามก็ได้ เรียบเรียงที่ละคำถามอะ เราฟังไม่ทัน หึหึ..” พูดเสร็จผมก็กดเลื่อนกระจกขึ้นเหมือนเดิม แล้วเปิดประตูรถด้านคนขับออกมา แล้วเดินไปหาไอปอด์นช้าๆ
“สบายดีไหม เพื่อน” ผมถามไอปอด์นเบาๆ พร้อมทั้งยิ้มให้มันอย่างจริงใจ
“อือ..ดี ดี แล้วโมอะ สบายดีไหม..คิดถึงโม มากเลยนะ..ทำไมถึงไม่ติดต่อกลับมาบ้าง...ถามไอคิมมันก็ไม่บอก” ไอปอด์นมันพูดพร้อมกับถลาเข้ามากอดผมไว้ทั้งตัว พอมันเอ่ย ถึงใครบางคน ผมก็ได้แต่อึ้งในใจพูดไม่ออกไปเลยเหมือนกัน
“เหรอ..อืม..เอ่อ..เราสบายดีอะ..แต่ปอด์นดู..เอ่อ..ซูบๆผอมๆลงนะ ไม่สบายรึเปล่า” ผมดึงไอปอด์นออกจากตัวผม แล้วมองหน้ามัน
“เอ่อ..ปล่าว สบายดี แหม๋..โมก้น่าจะรู้อะ ช่วงสอบก็เป็นงี้กันทุกคนแหละ..ว่าแต่โมอะ..ดูหล่อขึ้นจมเลย..เกือบจำไม่ได้ นี่ดีนะที่เรา จำรถโมได้อะ..”
“แฮ่มๆ แฮ่มๆ..แหม๋ กอดกัน ยังกะ คู่เกย์เลยนะ” อะ เสียงเล้กๆใสๆ ที่ดังขึ้น คุ้นหูมากเลยครับ สงสัยสิครับไอโม และก็เกิดอาการฉุนๆขึ้นมาบ้างเหมือนกัน ผู้หญิงที่ไหนวะ บังอาจมารู้ว่ากูเป็นเกย์ ขอดูหน้าหน่อยสิ
“..อะ..อะ...เอ่อ..อ้อน..อ้อน เหรอ..” พอไอโมหันหน้าไปตามเสียงใสๆที่ดังอยู่เบื้องหลังเมื่อกี้ ไอโมก็เกิดอาการตาค้างสิครับ
ผู้หญิงที่ผมแอบมองอยุ่เมื่อกี้นี้แน่ๆ ผมจึงหันไปมองยังรถแมงกะไซต์ที่จอดห่างจาก ตรงที่พวกผมยืนอยู่ประมาณ 5-6 เมตร และก็ไม่เห็นสาวผมยาวคนนั้นอยู่ตรงนั้น ผมจึงฟันธง(คิคิ) ลงไปเลยว่า สาวผมยาวที่ผมแอบชื่นชมเล็กๆนั้น ก็คือ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่เอง
‘นายแตงโม นี่ฟ้า เธอแน่ใจนะ ว่าเธอ จะคบกับไอหมอนั้นจริงๆหน่ะ..’
‘ทำไมหล่ะอ้อน ..ฟ้า ก็ว่า แตงโม เค้าหล่อดีออก น่ารักด้วย’
‘หน้าตาแบบนั้นหล่อแล้วเหรอ นี้..ฟังนะฟ้า..นายแตงโมหน่ะ มันเจ้าชู้ มันหลอกฟัน ผู้หญิง หมดโรงเรียนแล้วมั้ง..ฟ้าก็น่าจะรู้ ..’
‘น่า อ้อน ฟ้า ไม่ยอม ให้ ผู้ชายหน้าไหน มาหลอกฟัน ฟ้าง่ายๆ หรอกน่า...’
‘ฟ้า เรา เป้นห่วง ฟ้านะ...ฟ้า ฟ้า เป็นคนสวย..ฟ้าต้องได้เจอผู้ชายที่ดี กว่านายคนนี้ อีกอะ..อย่าไปยุ่งกับมัน เลยนะ ..อ้อน เป้นห่วงฟ้านะ อย่าไปยุ่งกับมันเลย’
นี้คือบทสนทนาของเด็กสาวสองคน ที่อายุ อานาม ไม่น่าจะเกิน 17 แต่กำลังพูดเรื่องที่ผู้ใหญ่ มาได้ยิน คงแทบลมจับ
ผมก้คงจะไม่สนใจหรอก หากว่า เธอ สองคนนี้จะไม่กำลังพูดถึงผม และหนึ่ง ในพวกเธอ 2 คน ก็คือ คนที่ผมแอบชอบ แต่ไม่กล้าที่จะเข้าหาเธอก่อนเลย
‘แต่ฟ้าเชื่อ นะ อ้อน ว่า ฟ้า จะทำให้แตงโม..ชอบฟ้า และมีฟ้า คนเดียวให้ได้’
อ้า ได้ฟังดังนั้น ไอโมก็ได้แต่อึ้ง่ครับ...ไม่แปลกนัก ถ้าเธอ คนนั้นจะดูมั่นอกมั่นใจในตัวเองขนาดนั้น ฟ้าเป็นคนสวยครับ หน้าตาเป็นสาวแขกไปซะ แต่เธอเป้นนางรำประจำโรงเรียนเลยครับ (เคยไปรำที่ญี่ปุ่นด้วย) ตัวเล็กๆขาวๆ ตาสวยจมูก สวย เธอดูสวยไปหมดไม่ว่า จะมองตรงไหน
สำหรับอีกคน อ้อน...แตกต่างจากคนแรกอย่างสิ้นเชิง อ้อน เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา ที่ดูธรรมดา จนไม่น่าจะมีอะไรน่าสนใจ ตัวเล็กๆผอมๆ ผิวออกเข้มๆ ท่าทาง ห้าวๆ ผมสั้นๆที่ตัดไสล ไว้อย่างน่ารัก ทำให้อ้อน ดูเหมือนเด็กผู้ชายมากมาย ถ้าอ้อนเป็นผู้ชาย ผมคิดว่าอ้อนคงจะเป็นผู้ชายที่หน้าตาน่ารักที่สุดเลยทีเดียว ท่าทางที่เหมือนผู้ชาย แต่เสียงของอ้อน กลับหวานซะ..
‘เออ..ดี ..เชิญ ฝันลมๆแล้งๆ ไปเถอะ...แล้ว อย่ามาร้องไห้คร่ำครวญให้อ้อน เห็นแล้วกัน..’
แล้วคนที่ชื่ออ้อน ก็เดินหันหลังให้กับฟ้า และเธอก็หันมาเห็นผมที่ยืนฟังพวกเธอคุยกันอยู่ด้านหลังของเธอนี้เอง..เธอไม่รู้หรอกครับว่าผมแอบฟังอยู่ ตอนนี้พวกผมยืนอยู่หน้าร้าน สเวนเซ่น อะ และอ้อนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยครับ แล้วเธอก็เดินหันหลังจากไปอย่างเงียบๆผมอยากจะเดินตามอ้อนออกไปมากเลยนะ แต่ไม่กล้าครับ
วันนี้ผมนัดกับฟ้าไว้หน่ะครับ ว่าจะมากินไอติมกับเธอ ผมก็เหมือนกับผู้ชายทุกคนแหละ สาวสวยเอ่ยปากชวนทั้งที ยังไงก็ต้องมาแหละน่า เลี้ยงไอติม ไม่กี่ร้อยบาท แต่อาจจะได้อย่างอื่นตอบแทน(คิดงี้อะ เมื่อก่อนอะ เลวโคตรเลย)
แต่คิดว่าวันนี้ ผมคงคิดผิด ที่ผมตัดสินใจมาตามนัดของฟ้า...และนับตั้งแต่วันนั้น ผมก็ได้แต่มองอ้อนอยู่ไกลๆ ปกติเมือ่ก่อนถึงดูท่าทางอ้อนจะไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่นัก แต่ด้วยเพื่อนเป็นกลุ่มเดียวกัน ถึงจะเรียนกันคนละห้องแต่ก้ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกันอยู่เสมอ อ้อนกับผมก็ยังได้พูดคุยกันบ้าง แต่หลังจากที่เจอกันที่ร้านไอติม นั้น ผมไม่ได้พูดคุยกับอ้อนอีกเลย เวลาไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มเดียวกัน อ้อน ก็จะทำเหมือนผมไม่มีตัวตน ก็แอบเสียใจเล็กๆเหมือนกันนะ ที่คนที่ตัวเองชอบ เค้าเมินเรา แรกๆก็กะจะเอาชนะเหมือนกันเจ็บใจอะ กะจะทำให้อ้อนหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วก็สลัดทิ้งซะแต่ เพราะอ้อน(ตอนนั้น) เป็นคนใสๆ ซื่อๆ แววตาอ้อนมันไม่มีอะไรเลย อ้อนเกลียดตาอ้อนมันจะบอกเลยว่าเกลียด ถึงสีหน้าจะเฉยก็เถอะ รักตาก้จะบอกออกมาว่ารักเหมือนกัน สำหรับผม ..อ้อนคงจะเกลียดมั้ง
ผมจึงพยายามหลอกตัวเองว่า อ้อนมันเป็นทอม ก็เลยไม่สนใจผู้ชาย และก็ยิ่ง เมือ่ผม มีอะไรกับฟ้า แล้วเลิกกับฟ้าไป ทำให้อ้อนยิ่งดูจะเกลียดผมมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ..เพราะมีวันนึงอ้อนหลังจากที่ไม่ได้พูดคุยกับผมมานานหลายเดือน อ้อนก็เดินเข้ามาหาผม หลังงานกีฬาสี ที่ผมไปมีอะไรกับพี่ยุ้ย อะแหละ
‘เพลียะ’
อึ้ง เลยครับ ไอโม เหมือนหูจะเป็นน้ำหนวกกันเลยทีเดียว เป็นครั้งที่ 2 ในชีวิต ที่โดน ผู้หญิง ตบ อ้อนมันไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลย มันเห็นผมยืนอยู่คนเดียว ที่โรงรถ มันก็เดินเข้ามาแล้วตบหน้าผมแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยครับ...หน้าตาแววตานิ่งและโหดมาก..น่ากลัวอะ เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่รู้สึกกลัว ผู้หญิง(ยอมรับว่าแพ้ทางผู้หญิงคนนี้จริงๆ) ตบเสร็จ มันก็เดินหันหลังให้ผม และเดินไปเลย...
หลังจากวันนั้นไม่ต้องพูดถึง ผมก็แอบกัดมันในใจว่า มันอะยัยทอม อะไรทำนองนั้นแฮะ...แต่อีกใจอะแอบมองหาเค้าไปทุกที่แหละครับ เผื่อจะเจอ อยากจะรู้อยากจะถาม ว่า ตบกูทำมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...กูทำผิดไรเนี๊ยะ..
และผมก็ไม่ได้เจอฟ้าที่โรงเรียนอีกเลย ได้ข่าวว่า เรียนที่นี่ไม่ไหว เลยไปเข้าเรียนที่ โรงเรียน อาชีวเอกชนแห่งนึง ในจังหวัดผมอะแหละ และผมก็จะเจอฟ้า ขับ รถแมงกะไซต์มารับอ้อน ที่โรงเรียนบ่อยๆ และก็มีข่าวแว่วๆ ออกมาว่า อ้อนเป็นทอม(อย่างที่ผมคิด ชิ เสียดายอะ) และ 2 คนนี้เป็นแฟนกัน เฮ้อ
*******************************
-
แต่อ้อนที่ผมเจอในวันนี้ ..แทบจะไม่เหลือคราบ ยัย อ้อนทอมบอย ที่ตบหน้าผมอย่างไม่มีเหตุผล วันนั้นเอาเสียเลย
ผมยาวๆ ผิวเข้มๆเนียนๆ อ้อนดูเป็นสาวขึ้น แต่ท่าทางไม่ได้เปลี่ยนไปเลย อ้อนมองผม ยิ้มให้ผม เป็นครั้งแรก ในรอบ 4-5 ปีที่ผ่านมานี้ อ้อนกับผมเหมือนเส้นขนานกันเลย
ตอน เรียน ปวส.(ช่วงที่ผมรู้จักกับพวกไอคิม) อ้อนก็เรียนคอมเหมือนกับผม แต่คนละห้อง ภาค เช้าเหมือนกัน เจอกันทุกวัน แต่ ก็ยังดูเหมือนคนแปลกหน้าเหมือนเดิม เป็นคนคุ้นเคย ที่ไม่เคยพูดกัน แปลกนะ
“ว่าไง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ โม สบายดีไหม เป็นเด็กเต๊บ ไปเลยนะเนี๊ยะ แทบจำไมได้แหนะ” ยืดยาวครับ ยืดยาว ไอโมแทบน้ำตาร่วง ดีใจอะ
ในที่สุดอ้อนก็ยอมคุยกะกูแล้ว ...มัวแต่มองอ้อนครับ เลยลืมไปเลยว่ายังมีไอปอด์นยืนหัวโด่ อยู่อีกคน
“เอ่อ..อ้อน กับ โม รู้จักกันเหรอ” ไอปอด์น หลังจากไม่มีตัวตนอยู่พักนึง มันก็ได้มีบทกะเค้าซะที
“ปอด์นก้อ..อ้อน กับ โมอะ เรียนโรงเรียนเดียวกัน นะ..ถึงจะอยู่คนละห้อง ก็เถอะ เนอะโมเนอะ ..รู้จักกันอะ ไม่แปลก แต่ ปอด์นกะโมอะ รู้จักกัน สิ แปลก..”อ้อน ยัง พูดไปยิ้มไปอะครับ มันเป็นความน่ารักของอ้อน ที่ฝังใจผมนะ…ขนาดโดนเค้าตบหน้า แบบนั้น ผมยังไม่โกรธเลย คิดดู เกี่ยวกันไหม
อ้อนมักจะยิ้มไปพูดไปแบบนี้เสมอ และมักจะทำให้เพื่อนๆได้หัวเราะ ได้ขำไปกับคำพูดของอ้อนได้ตลอดเวลา อ้อนอยู่ที่ไหน ที่นั้นมักจะมีเสียงหัวเราะอยู่ตลอด...
“เรื่องมัน ยาว..ถ้าอยากจะฟังจะเล่าให้ฟัง คราวหลัง นะ” ไอปอด์นมันพูดยิ้มๆ มันมองอ้อน ตาวาว เลยครับ อะ อะ หรือ ว่า หรือว่า
“นี้ โม ไม่ต้องมอง อ้อน กับ ปอด์นแบบนั้นเลยนะ..อ้อน กับปอด์นเป็นเพื่อนกันย่ะ” อ้า โล่งอก โอ๊ะไม่ใช่ แฮะ
“อือ..ใช่ อ้อน ไม่ใช่แฟนเราหรอก...อ้อนเป็นแฟนเพื่อนเราหน่ะ..” ไอปอด์นมันพูดน้ำเสียงแปลกๆครับ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก
“พอเลยปอด์น อ้อน ไม่ได้เป็นแฟนใคร ทั้ง นั้น แหละ พูดมากจริง...” และไอปอด์นมันก็เงียบครับ สั่งได้ ดั่งใจหมาย...
“ว่าแต่โมอะ..มาทำไรเหรอ..” อ้อนถาม อ้อนคุย กับผม เหมือนกับ ระหว่างผมกับอ้อน ไม่เคยมีเรื่องกันงั้นแหละ เหมือนกับ เราเป็นเพื่อนสนิทกันมาตลอดงั้น
แต่ผมก็ดีใจนะ เพื่อนๆไม่รู้หรอกครับ ว่าความรู้สึก ที่เรารู้อยู่ตลอดเวลาว่า มีคน คนนึง เกลียดเรามาก เกลียดขนาดไม่อยากมองหน้า ไม่อยากหายใจเอาอากาศรวมกันกับเรา มันรู้สึกแย่แค่ไหน เมื่ออ้อน ยอมที่จะคุย ยอมที่จะพูดกับผม ผมจึงรู้สึกดีใจมากมาย ....ถึงทุกวันนี้ ความชอบของผมที่มีต่ออ้อนจะไม่มีเหลืออยู่แล้ว แต่อ้อน ก็เป็นคนแรกที่ผมแอบรัก...และยังไม่ทันได้บอก ก็อกหักดังเปาะซะแล้วเศร้า
“มา หาเพื่อนอะ...ดีใจนะที่ได้เจออ้อน...”ผมตอบอ้อนไปเบาๆ และพูดอย่างที่ใจคิด
“อืม อ้อนก็เหมือนกัน..ขอโทษสำหรับ ทุกอย่างที่ผ่านมานะโม...” อ้อนยิ้ม และยืนมือมาตรงหน้าผม
“อือ...เราก็เหมือนกันนะ...” ผมยิ้มรับอ้อนอย่างจริงใจ รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก รู้สึกว่าต่อไปคงมีแต่เรื่อง ดีๆ ที่จะเกิดขึ้นกับชีวิตของผม ผมจึงยื่นมือ ไปจับกับมืออ้อน อ้า นิ่ม จัง โอ๊ะ มะใช่ รู้สึกดีจัง แฮะ คิคิ (ไม่ได้คิดบ้าๆกะเพื่อนนะ ชิ)
“...ต ...! ! ตาหวาน.!.” เสียงตะโกนเสียงเรียก ดังโหวก เหวก ที่ดัง แว่วๆ เข้ามาในหู ทำให้ผม ต้องหันหน้าไปมอง เฮ้อ
และไอตัวดี เจ้าของเสียงเรียกนั้นก็ถลาเข้ามากอดผมทั้งตัวเลยครับ..มันไม่ได้สนใจเลยซักนิดว่าตอนนี้ ผมอยู่กับใคร และผมยังไม่ได้ปล่อยมือ อ้อน แฮะ.. พอผมหันหน้าไปมอง อ้อน ก้อยิ้ม ให้ผม และมองผมประมาณว่า มึงจะปล่อยมือกู ได้ยัง แฮะ ไอโมเลยรีบปล่อยมืออ้อน
“ตาหวาน ตาหวาน มาตั้งแต่ เมื่อไหร่ครับ..มาแล้วทำไมไม่โทรบอกพี่ .. นี้ พี่กำลังจะกลับแล้วนะ พอดีเพื่อนพี่ มันเห็นตาหวานเข้า เลยโทรบอกพี่เนี๊ยะ..แฮก..รีบวิ่งมาแทบไม่ทัน..”ไอนัทมันพูดเร็วปรือ แบบไม่ยอมหายใจเลยอะ หอบแฮกๆเลยครับมัน
แล้วมึงจะวิ่งมาทำซากไร โทรมาก็ได้ ไอ บ้า...โหย กูหล่ะเชื่อมึงเลย...(บ้าพอกันทั้งผมทั้งมันอะครับ)
“พี่นัท..ปล่อยก่อนได้ปล่าว หายใจไม่ออกนะเว้ย...” รีบบอกมันครับ ตอนนี้รู้สึกอึดอัดหายใจแทบไม่ออกกันเลยทีเดียว
“แฮะ โทษครับ..ดีใจมากไปหน่อยอะ ลืมตัว” ไอนัทมันปล่อยตัวผมออกจากอ้อมกอดมันแล้วเอามือเกาท้ายทอยตัวเองอย่างอายๆ หง่ะ หน้าด้านขนาดนี้ยังอายเป็นเลยคิดดู ฮี่ๆ
“แหม๋ ยังดูรักใคร่ กันดีเหมือนเดิมเลยนะ โมกับรุ่นพี่คนนี้เนี๊ยะ ใช่พี่คนนั้นปล่าวอะโม..ที่เมื่อก่อนอยู่หอเดียวกะโมอะ” เสียงใสๆ ของอ้อนที่ถามขึ้นเบาๆ ทำให้ ผมกับไอนัทหันไปมองอ้อน พร้อมๆกัน
“อือ..บ้าๆ แบบนี้ มีคนเดียวอะ” ผมตอบอ้อนไปเบาๆ และอ้อนก็หัวเราะตาหยี๋ ในแบบของเธอให้ผมได้เห็น อ้า ดีใจจังทำให้อ้อน หัวเราะด้วยอะ กูโคตรจะภูมิใจเลย
“หึหึ ..เด็ก วิดวะ ที่นี้ น่าจะบ้า กันทุกคนเลยเนาะ เพราะเท่าที่อ้อนรู้จักเนี๊ยะ ก็ประมาณนี้หล่ะ” แล้วอ้อนก็หัวเราะ อย่างไม่อายใครเลยครับ หึหึ มันทำให้ผมพลอยหัวเราะไปด้วย นั้นสินะ เด็กวิดวะ ที่นี้มันเป็นเหมือนกันหมดปล่าววะ
“เฮ้อ..อ้อน วันนี้ทำไม ดูอารมณ์ดีจังเนี๊ยะ ถูกหวยเหรอ” ไอน้องปอด์นหลังจากหลุดเฟลมไป ในที่สุดก็กลับมาครับ
“บ้า...แค่ดีใจที่ได้เจอ เพื่อนเก่า แปลกมากนักเหรอ..เด๋ว ก็ให้เดินกลับเลยหนิ พูดมากนัก” อ้อนทำหน้าโหดขึ้นมาอีกแล้วครับ และไอปอด์นก็ต้องหน้าเจื่อนลงอีกครั้ง ยังกะพวกเกียมัว งั้นแหละครับ ผมก็มองมันสองคนอย่างจับผิด ไหนบอกแฟนเพื่อนไง ไหงเป็นงี้หล่ะปอด์น
“น่าๆ..พี่หิว ข้าว แหละ ไปกินข้าวกันดีกว่าปะ..พี่ยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลยอะ..หิวๆๆ..” ไอนัทมันพูดทำลายความเงียบขึ้น และดูท่าทางมันจะหิวจริงๆครับ
“งั้นไปด้วยกันไหมค่ะพี่ ...พวกคิมรออยู่ที่บ้านอะค่ะ เด๋วจะไปมิสเตอร์ชายกัน” อ้า พอได้ยินชื่อนี้ทำให้ไอโม ถึงกับอึ้งกิ่มกี่ไปอีกรอบครับ.
“ไม่เป็นไรครับ..ตามสบายครับ...อ๋อ ลืมแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ พี่ชื่อนัท นะครับ น้องอ้อน” ไอนัทมันปฏิเสธ และรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเลยครับ ขอบใจมากไอนัท นึกว่าแผลที่ตัวเองมีมันหายดีแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ ยังเจ็บๆคันๆอยู่เลยครับ
“ค่ะพี่...งั้น อ้อน กับปอด์นไปก่อนนะค่ะ...ปล่อยให้พวกนั้นรอนานแล้วอะ เพราะปอด์นแหละชักช้าอยู่ได้..”อ้อน มันหันไปว่าไอปอด์นอีกแล้วครับ และแน่นอน ไอปอด์นก็เงียบดัง่เคย ครับ แฮะ ชักยังไงๆ ซะแล้วเพื่อนผม
“เอ่อ เราไปก่อนนะโม แล้วเจอกัน..เอ่อ นี้ อยู่ที่ห้องพี่นัท ใช่ปล่าว เด๋ว พรุ่งนี้ไปหานะ ....อ๋อ รับโทรศัพท์เราด้วยนะ...” ไอน้องปอด์นที่น่ารัก ของผม พอมันพูดจบก็สตาร์ทแมงกะไซต์ และอ้อนก็ขึ้นไปซ้อนท้าย
“แล้วเจอกันนะโม พี่นัท บายค่ะ” แล้วสองคนนั้นก็ลับหายไปจากสายตาของพวกผมในเวลาอันรวดเร็ว
ทิ้งให้ผมกับไอนัทยืนมองตามพวกมันสองคน เงียบกันไปซักพัก ผมกับไอนัทก็หันมาสบตากัน แล้วยิ้มให้กันอย่างเขินๆ พอไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย ผมก็เลยเกิดอาการอายมันหน่อยๆครับ แฮะ มันก็คงจะเหมือนกันแหละ แฮะ
และจากนั้นผมกับมันก็ขึ้นประจำที่ในรถกัน ผมขับรถไปยังลานจอดรถที่ไอนัทมันจอดรถไว้ แล้วจากนั้นก็ขับรถตามกันไป ที่หอมัน ผมจอดรถผมไว้ที่หอไอนัท แล้วก็กระโดดขึ้นรถมันเพื่อไปสมทบกับเพื่อนไอนัทที่ตอนนี้รออยู่ที่ hot wave
****************************
โมโม...Say... ต่อตอนที่ 52 อะนะ มันสั้นอะ เลยต่อให้ คิคิ
ตอนนี้ก็ดูๆ ไปแล้วกันนะครับ ว่าใครเป็นใคร
เห็นยังงี้ ก็เคยอกหักเพราะสาวกับเค้าเหมือนกันนะ ชิ
ถึงจะแค่แอบรัก แบบเด้กๆ แต่ก็ช้ำเหมือนกันนะ
ไม่อยากพุดถึงหรอก แต่โดนไอคิมมันขู่ว่า
ทีเรื่องที่ตัวเองอกหัก รักคุดหล่ะไม่ยอมพุดถึงเลยนะ
แฮะ พูดก็ได้ฟะ ชิ โดนผุ้หญิงตบหน้าอะ อายนะ
ยังไงก็รักคร้าบผม
ไอโม สุดหล่อ ล้ำเลิศในปฐพี่ กลับมาแล้วครับผม
*********
******
****
**
*
โม บอกว่า มันสั้น เลยต่อให้ยาว (ก้อเลยเป็นอย่างที่เห็น ฮ่าๆ) :m1:
-
ขอบคุณที่นำมาลงครับจุใจดี :m11:
-
นึกว่าหายไปแล้วซะอีก ได้อ่านแล้วคิดถึงมากๆเลย
-
คิดถึง คิม จัง เฮ้อ.. :a10:
:a4: หน้า หมา เอ้ย หน้าม้า สุดฤทธิ์ :a4:
มาดันกระทู้ ตัวเอง คิคิ o7
-
.............รีบนเนี่ยใครหรอ......ไม่รู้จักเลย.............
............แต่เห็นเข้ามาดันตลอด.......... :laugh: :laugh: :laugh:
-
แล้วสรุปอ้อนนี่มาเป็นแฟนใครในกลุ่ม ปอด์น คิม อ่ะ อย่าบอกนะว่า...................คิม อ่ะ
รับไม่ได้จริง ๆ :m5:
-
จิ้มๆ ให้ทู้กคน ที่เข้ามารีพลาย นะค๊า :m1:
..... จิ้มแทน หน้าม้าอ่ะ ฮ่าๆ :laugh:
(เลิกติด ติดคิม เอ๊ย...ติดเกมส์ ชั่วคราวรึ หุหุ) :m12:
--------------------------------
จิ้มๆ โมโม...ถามหน่อยจิ จะให้ลงทันที่นู่นป่ะ อิอิ :m26:
แน๋วหาย กลับกระทู้ด่วน...ด่วน...ด่วน... :serius2:
-
กอบแกบ ครับที่มาดัน บ่อยๆ :m12: เพราะ ชอบดันไงเล่า คิคิ
*****************
ลง เลยครับซิน จะได้รู้ ว่าไอโม เขียน โคตร ช้าเลย เหอๆๆ
แบบ แว่ๆๆๆๆ ติดเกมอะ :a6:
โทษ ไอคิมเลยนะ มันแหละ เอาเกม มาให้โพ้มๆๆ เล่น ชิ :m17:
-
ขออนุญาตคิม จิ้มตูด โมโม นะ คิคิ :m23:
-
เหอ เหอ ลุ้นนัท (ลุ้นทั้ง ๆ ที่ไม่มีหวังนี่แหละ) :a1: :a1: :a1:
-
กอบแกบ ครับที่มาดัน บ่อยๆ :m12: เพราะ ชอบดันไงเล่า คิคิ
*****************
ลง เลยครับซิน จะได้รู้ ว่าไอโม เขียน โคตร ช้าเลย เหอๆๆ
แบบ แว่ๆๆๆๆ ติดเกมอะ :a6:
โทษ ไอคิมเลยนะ มันแหละ เอาเกม มาให้โพ้มๆๆ เล่น ชิ :m17:
:laugh: :laugh: :laugh:
โอยยยยยยย... ขำๆๆ โม :m11:
ชอบดันเหรอจ๊ะ...ฉุดที่ร๊ากกก...กของคิม :m1:
เชื่อๆจ่ะ ว่าโม ชอบดัน....(ชอบดันกระทู้ ) :m4:
เพราะชีวิตประจำวัน "โดนตะคิมดันตลอด" :oo1:
น่าจ๋งจ๋าน.......เนอะ นอกจากน้องเต็มแย้ว..โมก้อได้ได้ดันอีกเลย
ต้องเข้าใจโมเขาหน่อยเน้อ... :a3:.
........ แว๊กกกกกกกกกก....ก!~ :o
:ฮึ่มม: โมถือ อีโต้มาแย้ว............. :o12: เผ่น สุดริดละก๊า...แง๊ๆ
-
ซันขยันเจงๆๆ o13
เรื่องโมเป็นเรื่องแรกเลยนะที่อ่านจากที่อื่นอะ กร๊ากกกกก
เกือบทันแย้ววว แอบมาทวงบอร์ดนี้ อยากอ่านต่อ อิอิ
ไปแระ :m7: :m7: :m7:
-
ขำ โม อ่ะ :m20: :m20: ชอบดัน หรือ ชอบโดนดันค๊าบบบบบบ
คิดถึงคิม คิดถึงคิม คิดถึงคิม :a1:
-
รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ
พล็อตเริ่มวิ่งแล้ว โมจะเลือกทำอย่างไรต่อไปนะ
:m18: :m18: :m18:
เกี่ยวพันกับเด็กน้อยเต็มซะด้วย
:m21: :m21: :m21:
-
อีกไม่นาน ก้อจะตาม ทันที่นู่นล่ะ :teach:
ทีนี้ ก้อ ทวง ก่าเจ้าของเอาเองนะ ...ถ้า ลงช้าอ่ะ คิคิ o3
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
****************************
ตอนที่ 53
วันนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยดีครับ หลังจากไปนั่งกินนั่งดื่ม ฟังเพลงกันที่HOT WAVE แล้ว พวกผมก้อแยกย้ายกันกลับ ถ้าจำไม่ผิดวันรุ่งขึ้นไอนัท จะมีสอบหรือว่าอะไรซักอย่างนี้แหละ และคืนนั้นผมก็ค้างกับไอนัทแหละครับ แฮะ นอนซุกอกมันจนหลับไปเช่นเคย
ตื่นเช้ามา ผมก็ไม่เจอไอนัทแล้วหล่ะครับ เห็นแต่โน๊ตที่มันเขียน แปะ ไว้ที่หน้ากระจก ว่า
**************ไป ม.แล้วนะครับ ถ้าอาจารย์ไม่ใช้อะไร จะกลับให้เร็วที่สุด... แล้วไปเดินเที่ยวงานไหม กันนะ ....รัก ตาหวาน จังครับ*****************
********ไอเลว นัท ของตาหวาน*******
************************
ไอเลวนัทของตาหวาน งั้นเหรอ..เฮ้อ..คนที่เลวหน่ะมันกูต่างหากหล่ะหวะ ไอนัท...ไม่ใช่มึงหรอก..คิดแล้วก็ให้ห่อเหี่ยวในหัวใจเป้นที่สุดครับ เป็นการกลับขอนแก่น ที่หนักอึ้งพอสมควรสำหรับผม มันไม่ได้ปลอดโปร่งโล่งสบาย อย่างที่ควรจะเป็นเลยสักนิด.ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม....
“เฮ้อ เป็นอะไรไปวะกู วันนี้ รู้สึก ห่อเหี่ยวไงชอบกล”
“ช่างแม่ม...ชวนไอวิทย์ไปแดกเหล้าดีกว่าหว่ะ ..” คิดได้ดังนั้นก็สลัดหัวพรืดๆ แล้วทำการโทรหาไอวิทย์อย่างเร่งด่วน
*ว่าไงมึง...* อ้า รับเร็วดีจริงๆเลยมึงหุหุ ดีกูจะได้ไม่รอนาน
“เลิกเรียนยังวะ” ถามมันไปอย่างมีความหวัง ตอนนี้รู้สึกเซ็ง ชิบหายเลยครับ
*เลิกเรียน ป๋า มึงเหรอ ไอฟาย...กุยังไม่ได้เรียนเลยซักวิชา เคยจำอะไรได้บ้างไหมเนี๊ยะ มึงเนี๊ยะ.. กูบอกมึงตั้งกะเมื่อคืนแล้ว วันนี้ กูมีเรียน บ่าย ฟายจริงๆเลยมึง* อ้าปากคอเลาะร้ายมากเลยครับเพื่อนผม ฉุนกันเลยทีเดียว
“เอ๋า..ไอ...”
*พอเลยไอโม กูขี้เกียจ เถียงกะมึง...เฮ้อ..เอาเป็นว่าเลิกเรียนแล้วจะ พาไปร้านเด็ด โอเค...อ๋อ..คงเย็นๆอะ ช่วงนี้มึงก็ไปเดินเล่นงานไหมตอนกลางวันพลางๆก่อนแล้วกัน แค่นี้นะ กุอยู่ช๊อป..* กึ๊ก แล้วมันก็กดวางสายไปเลยครับ
“เฮ้อ..ก็ได้วะ ไปคนเดียวก็ได้..อะ..อะอะกูยังมีไอพวกแก๊งเด็กเก่านี้หว่า..” คิดได้ดังว่า ก็จัดการเพจเข้า เบอร์เพจไอบี ทันทีครับ
เมือ่ก่อนทอสับมือถือยังไม่ค่อยได้รับความนิยมซักเท่าไหร่ครับ เพราะมันแพงมั๊กมาก ที่นิยมกันสุดๆก็คือเพจเจอร์นี้หล่ะครับ
ผมก็เพจบอกพวกมันประมาณว่าเลิกเรียน โทรหาเราด้วย จะไปเดินงานไหม อะไรเทือกนั้น แล้วไอโมก็อาบน้ำแต่งตัว เตรียมไปแรดครับ หุหุ จากนั้นก็ออกเดินทางครับ ไม่เอารถไปอะ นั่ง 2 แถวไปครับเหอๆ
ผมไปถึงงานไหมได้ไม่นาน ไอพวกแก๊งเด็กเก่า ก็ทอสับเข้าเครื่องผม และไม่กี่อึดใจพวกมันก็มาหาผมที่งานอะโรงเรียนผมกับที่จัดงานไหม ไม่ไกลกันอะครับ จัดงานไหมใกล้ๆกับ บขส.ขอนแก่นอะ...งานไหมตอนกลางวันผมว่าน่าเดินกว่าตอนกลางคืนนะ ตอนกลางคืนคนเยอะโคตร แต่ตอนกลางวันของขายและกิจกรรมต่างๆจะไม่เยอะเหมือนตอนกลางคืนครับ แต่ถ้าไปเพื่อซื้อของผมว่า ไปตอนกลางวันดีกว่า ตอนกลางคืนนี้ จะได้เจอกับ คนติดครับ ฮ่าๆ หนักยิ่งกว่ารถติดอีกเหอๆ
พวกผมไปเดินซื้อของใช้ของกิน(ราคาถูก) กันจนหนำใจ ก็ไปสิงสถิตกันต่อที่หอไอโจกับไอบีครับ มันย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วอะ ผมหล่ะอิจฉามันจริงๆเลยครับตอนนั้นอะ ..ไอโจมันทำงานพิเศษที่พิซซ่าด้วยครับ ส่วนไอบีก็ทำเหมือนกัน ตอนนั้นมันจะมีร้าน AM/PM อยู่ที่ บขส.อะ ไอบีทำอยู่ที่นั้นแหละครับ ตอนนี้รู้สึกจะไม่มีแล้วนะ หรือยังไงอะ ไม่รู้แหละ..
พวกผมเล่นป๊อกเด้ง (โดยมีไอโมเป็นเจ้ามือ) กันตั้งกะบ่าย จน มืดครับ เล่นฆ่าเวลา รอไอวิทย์กันครับ พอไอวิทย์โทรมาประมาณทุ่มได้มั้ง พวกผมก็ยกโขยงกันไปร้าน ที่ไอวิทย์มันบอกพวกผมไว้อะครับ สาวๆกระดี๋กระด๋า กันใหญ่ครับ หุหุ พวกมันชอบร้านนี้....พวกมันว่างั้นอะหุหุ
อ๋อลืมไป....โทรบอกไอนัทแล้วครับ มันบอกว่า ขอเวลาทำงานที่ค้างอาจารย์ไว้แป๊บเด๋วตามมา(ผมคาดว่าเด๋วของมันคงเป็นชาติหน้าหล่ะครับ)
ไม่ต้องอาบน้ำอาบท่ากันหล่ะครับไอโม ที่ ที่ พวกผมจะไปไม่จำเป็นต้องประดิษฐ์ประดอย ให้โก้หรูอะไรครับ ไปเพื่อแดกเหล้าโดยเฉพาะ .....
จากหอไอโจ (หออยู่หน้าโรงเรียน)ใช้เวลาไม่ถึง 30 นาที พวกผมก็ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
ที่ที่ ไอวิทย์ มันนัดพวกผมเป็นร้านเหล้ายาดองครับ มีทั้งสูตรเย็น(สาวๆชอบ) และยาดองลำยองธรรมดา(คิคิ) ร้านอยู่ริมบึงแก่นนครอะ ผมจำชื่อร้านไม่ได้แล้วอะ ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังเปิดอยู่รึเปล่านะ พอไปถึงก็เจอไอวิทย์กับเพื่อนมันนั่งรอกันอยู่แล้วครับ 6-7คนได้อะ
และส่วนมากพวกผม 6 คน(พวกแก๊งเด็กเก่า) จะรู้จักพวกมันกันเกือบหมดแล้วครับ สังคมของเด็กอาชีวะครับแคบจะตาย รู้จักกันเกือบทั้งนั้นแหละ หนุ่มราชมงคลคนนี้เป้นแฟนกับสาวอาชีวะคนนั้น ไปเที่ยวด้วยกันก็ลากเพื่อนไปด้วยเพื่อนก็เลยรู้จักกัน พอดีในกลุ่มนั้นเป็นเด็กเทคโน ไอเด็กเทคโนฯ มีเพื่อนเรียนที่เทคนิคก็ลากกันไปเที่ยวด้วยกัน ไอเด็กเทคนิคฯ มีแฟนเป็นสาวพาณิชย์ สาวพาณิชย์คนนี้มีเพื่อนเรียนที่ ม.ภาค ไอเด็ก ม.ภาคเป็นเพื่อนกับเด็ก มข. เด็ก มข.มีแฟนเรียนที่ อาชีวะ มันก็มีแค่นี้ วนเวียนกันอยู่แบบนี้ ก็ไม่ต้องแปลกใจทำไมผมถึงมีเพื่อนเยอะ แฮะ ตามนั้น (แล้วจะพูดทำไมเนี๊ยะเออ งง ปะ)
“มานานยังวะ” พอเจอหน้ามันก็ทักทายกันพอหอมปากหอมคอครับผมกับไอวิทย์ เมื่อคืนก็ไปดริ้งกันมา
“ไม่หรอก พึ่ง มาถึง ยังไม่ได้สั่งอะไรเลย...อ้า นั่งเลยสาวๆ จะเอาอะไรดีหล่ะ สูตรเย็นเหมือนเดิมปะ หรือจะเอาเบียร์ดี” ไอวิทย์มัน ถาม 3 สาว ครึ่ง(อีกครึ่งนึงเป็นไอปอ) ขึ้นมาอย่างสนิทสนม หลังจากเพื่อนมันจัดการต่อโต๊ะ ให้พวกผมแล้ว
โต๊ะที่ไอวิทย์มันมานั่งจองนี้อยู่นอกร้านเลยครับ ติดกับถนนเลยอะ ตรงข้ามกับร้านยาดองเป็นบึงแก่นนคร(อย่างที่บอก) และเยื้องกันไปหน่อยนึง จะเป็นร้านนมสดอะครับ แบบ ร้านแบกะดินอะ รู้จักกันปะ(เมื่อก่อนฮิตมาก)
“เอามาทั้ง สูตรเย็นและเบียร์นั้นแหละ” ไอตุ๊กตาพูดตอบไอวิทย์มันยิ้มๆ 2 คนนี้มัน คลิ๊กๆกันอยู่ครับ แต่ไม่ได้จริงจังอะไรกันหรอก เฮ้อ (ถ้าจะพูดเป็นคำพูดปัจจุบัน ก็ราวๆ กิ๊ก แต่ก็ไม่ใช่กิ๊กอะ คือ เรียกเพื่อน ที่นอนด้วยกัน บางครั้งบางคราว..เหอๆ คงได้)
“ได้จ้า..ไม่ได้เจอกันหลายวัน คิดถึงนะเนี๊ยะ”น้าน เข้าโหมดปากหวานอีกแหละเพื่อนกุ
“เหรอจ้ะ..คิดถึงก้อไปหาได้หนิ..ไม่ไปเอง แล้วจะให้ทำไงหล่ะค่ะ หือ” ไอตุ๊กตาก็กวนใช่เล่นครับ
ไปหาได้ที่ไหน แฟนไอตุ๊กตาได้ฆ่าตายเอา..ผมว่าความสัมพันธ์ ของมันสองคน อันตรายมากเลยครับ ไม่รู้สิผมไม่ชอบเลยแต่..ทำอะไรไม่ได้หรอกครับ มันเป็นเรื่องของคนสองคน ผมไม่เกี่ยว
“ไปจริงๆแล้วจะหนาว” ไอวิทย์แม่มก็ยังทำเสียงทะเล้นอยู่นั้น
“เออ พวกมึง 2 คน มีอะไรไปคุยกัน 2 ต่อ 2 ได้ปล่าววะ พวกกูจะแดกเหล้า จะได้แดกไหมวันเนี๊ยะ เชี๊----” อันนี้ผมปล่าวพูดนะ แค่คิดเฉยๆแฮะ แต่คนที่พูดหน่ะคือเพื่อนไอวิทย์ต่างหากแฮะ พวกผมก็ขำกันอย่างสะใจหล่ะครับหึหุ
“มึงหนิ นานๆ แฟนเค้าได้เจอหน้ากันที มารจริงๆมึง เซ็งชิบ” ไอวิทย์มันบ่นอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่นัก
“พี่ครับ..เอา..บลาๆๆๆๆ และก็บลาๆๆ” หลังจากบ่นกระปอดกระแปดไอวิทย์มันสั่งเหล้าอย่างคล่องแคล้วหล่ะครับ มันถนัดนักแล เรื่องพวกนี้หน่ะ ต้องยอมเค้าครับ
แล้วพวกผมก็นั่งคุยกันด้วยเรื่องสรรพเพเหระต่างๆนาๆมากมาย รอเหล้าที่สั่งไปซักราวๆ 30 นาทีได้มั้ง พวกผมก็ได้แดกกันสมใจซักที...
“เด๋วกูไปซื้อบุหรี่ที่เซเว่นแป๊บ..” หลังจากที่นั่งกินเหล้ากันไปซักราวๆ ชั่วโมงนึงได้มั้งครับ ไอโจมันก็ขอตัวไปซื้อบุหรี่..
“เฮ้ย..เอา รี มาด้วย ขวด” หนึ่ง ในกลุ่มเพื่อนไอวิทย์แหละครับ ที่เป็นคนสั่ง
ที่ต้องซื้อมาจากข้างนอกเพราะที่ร้านค่อนข้างแพงอะครับเหล้าอะ ก็เลยใช้วิธีซื้อเหล้ามาจากข้างนอก แล้วมาสั่งมิกเซอร์เอา แล้วก็สั่งเบียร์พอกล่อมแกล้มครับ
“บี ไปด้วยนะ..”เอ๋าแล้วจะตามเค้าไปทำไมหล่ะหน่ะ ก็ได้แต่คิดแล้วก็ยิ้มออกมาหล่ะครับไอโม
“จะตามไปทำไมเนี๊ยะ อยู่นี้แหละ” ไอโจ มันทำเสียงดุๆ แฟนมันอะครับ ไอบีก็ได้แต่ทำหน้าจ๋อยๆอ่อยๆน่าสงสารอะ
“เออ ให้บีไปด้วยอะดีแล้ว ไปช่วยนายถือของไง..”ผมพูดยิ้มๆอย่างเข้าใจหัวอกของไอบีมันอะ..เง่อ
คงเพราะผมก็เคยเป็นแบบนี้มั้ง..อยากจะอยู่ใกล้คนที่เรารักตลอดเวลา ไม่ต้องอะไรมาก ขอแค่ได้เห็นว่าเค้าอยู่กับเราตรงนี้ไม่ได้หนีไปไหนก็สุขใจสุดๆแล้ว คิดแล้วก็เศร้า คิดถึงใครบางคนเป็นยิ่งนัก ฟายโมเอ้ย เมื่อไหร่จะลืมๆมันไปซะทีวะ...
“เฮ้อ...เออๆ ตามใจ ลุกเร็ว” ไอบีมันก็ลุกขึ้นโดยไวครับ แต่หน้ายังไม่หายจ๋อย แหม๋ ก็โดนแฟนต่อว่ากรายๆ ต่อหน้าเพื่อนนี้ครับ เป็นผม คงมีการวางมวย ชิ ...
-
************************
ไอโจกับไอบีไปได้ไม่นานครับ พักเดียว พวกมันก็กลับมาขับแมงกะไซต์กอดเอวกันกลมดิก เลยทีเดียว เว้ยๆๆๆๆ อิจฉาเว้ยแม่ม มึงจะหวีดกันไปถึงไหนวะ กูอิจฉานะเว้ย ฮือ คนมีคู่ไม่รู้หรอก ชิ..ชักคันๆ ไอน้องเต็มกูจะเป็นไงบ้างวะ..เด๋ว ดึกๆโทรหาดีกว่า....
“เออ โม ขับรถผ่านร้านนมเมื่อกี้ เจอ อ้อนด้วย..”พอนั่งลงวางเหล้า วางบุหรี่ไว้บนโต๊ะเรียบร้อย ไอโจมันก็พูดโพลงออกมาอะครับ
“อือ..แล้ว....”พูดออกมาอย่างอยากจะรู้ว่ามันจะพูดอะไร
“หึหึ...ก็แหม๋นะ...เห็นบอกว่าคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ..อ้อนมากับแฟนหน่ะ เราก็เลยชวน มาร่วมวงด้วยซะเลย อ๋อ...นายอยากรู้ปะว่าใครเป็นแฟนอ้อน พวกเรารู้จักดีเลยหละ” น้ำเสียงมันฟังดูทะเล้นๆอะครับ
“อ๋อ...ไอปอด์นเหรอ..เราก็บอกไปแล้วหนิ ว่าเจออ้อนกับปอด์นที่ใน มอ.วันก่อนอะ” พูดออกไปอย่างเซ็งมันครับ ขี้ลืมชะมัด เมื่อบ่าย ยังเล่าให้ฟังไปแหม๊บๆ ว่าเจออ้อนกับไอปอด์นที่ใน มอ...
“ไม่ใช่...เออ น่า แล้วนายก็จะเห็นเองหล่ะ ว่าใครเป็นแฟนอ้อน...” มันทำหน้ามีเลศนัยอีกแล้วครับ หมั่นไส้มันสุดฤทธิ์ ก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความระอาหล่ะครับไอโม
“โม..กู..เอ่อ....คือ...” ไอวิทย์ครับ อยู่ๆมันก็ยื่นมือมาจับที่บ่าผม แล้วทำท่าเหมือนจะพูดอะไร แต่มันก็ไม่ยอมพูดออกมาซะทีอะ
“อะไรของมึง..มีอะไรก็พูดมาดิวะ..อ๋อ หรือเป็นห่วงเรื่องกูกะอ้อน..เฮ้ย สบายใจได้..กูกะอ้อนคุยกันแล้ว แล้วดูอ้อนก็ไม่ได้เกลียดขี้หน้าอะไรกูแล้วด้วย” ผมก็พูดกับไอวิทย์มันยิ้มๆ ด้วยเข้าใจว่ามันเป็นห่วงผมเรื่องนี้ เพราะเมื่อก่อนที่ผมคิดมากเรื่องอ้อน ก็มีมันนี้แหละที่คอยให้กำลังใจผม
“เอ่อ..ไม่ใช่..คือ มึง ต้องใจเย็นๆนะเว้ย ....คือ...”มันพูดตะกุก ตะกัก มันมองไปที่ถนนอย่างหวาดๆ ผมก็ยิ่งสงสัยสิ...
“ใจ เย็น..อะ.....”คำว่าไร ยังไม่ออกจากปากผมเลยครับ
ผมที่มองไปที่ถนนตามสายตาของไอวิทย์ ก็ได้แต่อึ้งครับ พูดไม่ออก หัวหมุนติ้วหัวใจเต้นตุ๊บๆ แรงมาก ตื่นเต้นมากมายดีใจสุดๆเลยอะ..แทบจะกระโดดลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งเข้าไปหาคนที่ขับมอร์ไซต์เข้ามาจอดที่ริมถนนหน้าร้านยาดองเลยทีเดียว...แต่ด้วยมือใหญ่ๆของไอวิทย์ที่กดลงที่บ่าผมอย่างหนักทำให้ผมที่กำลังจะลุกต้องนั่งแปะลงกับเก้าอี้เหมือนเดิม
“กูบอกแล้วใช่ไหมว่าให้ใจเย็นๆ ทำใจซะ” เสียงไอวิทย์ที่กระซิบแผ่วๆอยู่ที่หูผม
ทำให้ผมพอที่จะดึงหัวใจเจ้ากรรมที่มันแล่นไปหาหนุ่มในชุดนักศึกษาคนนั้นให้กลับมาที่ตัวอีกครั้ง และไอโมก็ต้องหัวใจกระตุกวูบ เมื่อหนุ่มคนนั้นไม่ได้มาคนเดียว แต่มีหญิงสาวคนนึงซ้อนท้ายมอไซต์เค้ามาด้วย..
. ‘อ้อนไม่ใช่แฟนเราหรอก อ้อนเป็นแฟนเพื่อนเราต่างหาก’
‘.อ้อนมากับแฟนหน่ะ เราก็เลยชวน มาร่วมวงด้วยซะเลย อ๋อ...นายอยากรู้ปะว่าใครเป็นแฟนอ้อน พวกเรารู้จักดีเลยหละ’
คำพูดเหล่านี้วิ่งวนซ้ำไปซ้ำมาเหมือนแผ่นเสียงตกร่องอยู่ในหัวผมสมองเริ่มเบลอตาพร่า เหมือนหัวใจจะหยุดเต้น มันไม่จริงใช่ไหม ไม่จริงหรอก เค้าอาจไม่ได้เป็นแฟนกันก็ได้อาจจะ เป็นแค่เพื่อนกันก้อได้หนิ..ไม่ใช่หรอก ไอคิมมันรักกู มันแค่งอนกูเฉยๆมันไม่ทิ้งกูไปมีแฟนใหม่หรอก
ผมมองภาพเบื้องหน้าอย่างเจ็บปวด และมีความหวังไปพร้อมๆกัน ....ภาพของคนสองคนที่ดูยังไงก็ ไม่ใช่แค่เพื่อน แต่ผมก็ยังคิดเข้าข้างตัวเองอยู่นั้นว่ามัน 2 คนเป็นเพื่อนกัน
ไอคิมในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์สีซีดได้จอดรถแมงกะไซต์ลง เช่นเดียวกับอ้อน.....อ้อนยังอยู่ในชุดนักเรียนแต่มีเสื้อแขนยาวตัวใหญ่ใส่ทับไว้ ซึ่งผมจำได้ว่าเสื้อตัวนี้เป็นเสื้อของไอคิม...ที่ครั้งหนึ่งผมก็เคยใส่.เจ็บจี๊ดเข้ามาที่ใจจนขาอ่อนหน้าชาไปหมด และที่ทำให้ผมหลอกตัวเองไม่ได้อีกแล้วก็คือ
ภาพของคนสองคนที่เดินคลอเคลีย กันเข้ามาที่โต๊ะที่พวกผมนั่งกันอยู่..มือข้างนึงของไอคิมกอดอยู่ที่บ่าของอ้อน แขนใหญ่ๆที่ครั้งนึงผมเคยหนุนนอนและมีความสุขเหลือเกินที่ถูกอ้อมแขนนี้กอดรัด...ได้พาดไปตามบ่าไหล่เล็กๆของอ้อน.....ไม่ใช่อีกแล้วต่อแต่นี้สองแขนของคิมไม่ได้มีไว้สำหรับผมอีกแล้ว..ถึงไม่อยากยอมรับซักขนาดไหน ผมก็คงต้องเลิกหลอกตัวเองได้แล้ว...
“ดี วิทย์ ดีทุกคน”
“ว่าไง โม..ไม่แวะไปที่บ้านบ้างเลยนะ..เห็นปอด์นบอกเราว่านายมาตั้งกะวันก่อนไม่ใช่เหรอ..” เสียงห้วนๆอันแสนคุ้นเคย ที่ผมคิดถึงจนจะบ้าตาย ได้ดังแหวกโสตประสาท ของผมขึ้นมา
“เอ่อ คือ...อึก..”สะดุ้งเฮือกพูดไม่ออก ยกมือขึ้นเสยผมอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี มือไม้สั่นไปหมด...และมองสบตากับมันอย่างงงๆ
ไอคิมมองผมด้วยความจริงใจ ไม่มีความขุ่นมัว ความโกรธเกรี้ยว หรือสัญญาณใดๆที่จะบอกกับผมว่า ...ไอคิม มัน ยัง รักผมอยู่เลยซักนิด....น้ำตาตกในครับ หน้าร้อนผ่าวๆเหมือนจะร้องไห้น้ำตาปริ่มๆอยู่ที่ขอบตาเหมือนจะไหลออกมามะร่อมมะร่อ
“อืม..เราเกรงใจหน่ะ เห็นกำลังเตรียมตัวสอบกัน..ไม่อยากกวน..นั่งสิ” กลั้นใจพยายามเค้นคำพูดออกมา ปากคอสั่นไปหมด..
“หือ...อ่านหนังสืออะไรหล่ะโม..พวกนี้อะ เลิกเรียนมาอ้อนก็เห็นชวนกันกินเหล้าทุกทีอะ...น่าเบื่อจะตาย..สาธุขอให้ติด F” เสียงเล็กๆใส่ๆที่ดังขึ้นมาทำให้ผมต้องละสายตาจากไอคิมไปมองสบตากับอ้อน
อ้อนพูดยิ้มๆพลางยกมือขึ้นท่วมหัว ช่างดูน่ารักและมีชิวิตชีวา ..แต่ผม ณ ตอนนี้รู้สึกเกลียดอ้อนขึ้นมาจับจิต เกลียดรอยยิ้มซื่อๆนี้ เกลียดหน้าใสๆ เกลียดแขนเล้กๆตัวเล็กๆนี้เหลือเกินทั้งๆที่เมื่อก่อนผมออกจะชอบอ้อนมาก ถึงมากที่สุดแต่ตอนนี้ผมทำไมถึงเกลียดอ้อนมากมายขนาดนี้ก็ไม่รู้
“อ้าว..แช่งกันเฉยเลย...ปากดีนะเนี๊ยะ เดี๋ยวโดน เดี๋ยวโดน..”ไอคิมมันพูดห้วนๆดุๆขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แบบที่ทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังหมั่นเขี้ยวจริงๆ
“อะไรจ้ะ คิม..จะทำอะไรอ้อนเหรอ...คิคิ..นี้ไม่อยากเชื่อเหมือนกันนะเนี๊ยะ คนสุดขั้ว อย่างอ้อน กับคิม เป็นแฟนกันได้ด้วย งงนะเนี๊ยะ” ปอครับมันพูดจบก็ได้รับเสียงเฮฮา จากพลพรรค ที่นั่งแดกเหล้าตาเยิ้มกันอยู่นี้
“บ้า ไม่ใช่ แฟน แค่เพื่อนกัน เฉยๆ..” อ้อนพูดออกมาเสียงดังฟังชัด แต่หน้าอะแดงก่ำเลย ก็ไม่รู้เพราะยาดองสูตรเย็นที่กระดกเข้าไปหรือเพราะอายกันแน่
แต่ที่แน่ๆตอนนั้นผมหมั่นไส้อ้อนมากเลยครับ รู้สึกว่าทุกคนจะให้ความสนใจอ้อนกับคิมเป็นอย่างมากเลยทีเดียว รุมถามรุมแซวกันใหญ่ ทั้งเพื่อนไอวิทย์ ที่ดูท่าว่าจะรู้จักกับอ้อนมาก่อน และเพื่อนๆผมที่แน่นอนว่าต้องรู้จักอ้อนกับไอคิมเป็นอย่างดีอยู่แล้วเสียแต่ว่าพวกมันไม่รู้ว่าผมกับไอคิม ไม่ใช่แค่เพื่อนกันธรรมดาก็เท่านั้น
และในระหว่างนั้น ผมก็พยายามทำใจให้สงบ เพราะตอนนี้ใจผมมันเหมือนจะขาดลงไปทุกที...ผมเคยคิดว่าผมคงไม่เจ็บ ไม่เป็นอะไรถ้าได้เจอไอคิมอีกครั้ง..แต่ตอนนี้ดูท่า จะไม่ใช่ซะแล้ว.. ถึงจะเผื่อใจไว้รับเรื่องแบบนี้ไว้แล้วก็ตาม...
ก่อนที่ไอคิมกับอ้อนจะมาผมอะแดกเหล้ากรึ๊บ เอา กรึ๊บเอาอย่างเมามันส์และอร่อยปาก แต่ตอนนี้ผมกระเดือกอะไรไม่ลงกันเลยทีเดียว พูดก็พูดไม่ออก.. เหมือนสิ่งที่มันกดทับกดดันผมมาตลอดเกือบ 1 ปี กำลังจะทะลักทลายออกมา
ความเศร้า ความเสียใจ ความคิดถึง ความหมดหวัง หมดอาลัยตายอยากจนต้องหาใครซักคนมาแทนที่มัน ทำให้ตัวเองยุ่งสุดชีวิตเพื่อให้เบาบางความคิดถึงมันได้บ้าง แต่ ณ เวลานี้ผมรู้แล้วว่า มันเปล่า ประโยชน์ ผม.....ไม่ไหวแล้ว....
เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย ที่ดังอยู่รอบๆตัว ทำให้ผมมึน ...เวียนหัว ..อยากอ้วก....
“เฮ้ย โม..เป็นไรวะ..จะอ้วกเหรอ...เฮ้อ..ปะ กูจะพาไปห้องน้ำ ลุกๆๆ...” แล้วไอวิทย์มันก็ลุกขึ้นและดึงแขนผมให้ลุกตามมันขึ้นมา
ผมที่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่แรงจะหายใจด้วยซ้ำ มีรึจะมีแรงขัดขืนมันได้ และตัวผมเองไม่อยากขัดมันด้วยแหละ อยากจะออกไปให้พ้นๆจากที่นี้เต็มทน...กูไม่ไหวแล้ว..
“อ้วกกกกกกกกกกกกก” และพอไอโมเจออ่างล้างหน้าก็ทำการอ้วกเอาทุกสิ่งทุกอย่างออกมาให้หมด.
โดยมีไอวิทย์คอยลูบหลังลูบไหลอยู่ใกล้ๆ และมันก็เงียบครับไม่พูดอะไรออกมาเลย...มีแต่มือที่สัมผัสแผ่นหลังของผมอยู่เท่านั้นที่ถ่ายทอดความรัก ความเป็นห่วงออกมายังตัวผม
“กลับ เถอะ ..อย่าฝืนเลย...เดี๋ยวกูไปส่ง...”ไอวิทย์มันพูดขึ้นมาเบาๆหลังจากที่ผมอยู่ในอาการสงบแล้ว
ผมไม่พูดอะไรแค่พยักหน้าหน่อยๆแค่นั้นเอง ไม่อยากอยู่เหมือนกัน ขืนอยู่นานกว่านี้ บ่น้ำตาได้แตกแน่ๆ..เฮ้อ.. แล้วผมก็จัดการวักน้ำจากก๊อกน้ำขึ้นมาล้างหน้าล้างตา บ้วนปาก หล่ะครับ..
“ดี ปะ..ออกไปได้แหละ..”ไอวิทย์มันพูดเบาๆ ยิ้มให้ผมนิดๆ
มันยื่นแขนมาล๊อกคอผมไว้แล้วดันให้ผมก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมๆกัน...
“ไม่เมาเหล้า แต่เรานั้นเมารัก จริงๆ เลยมึง ...แม่ม...เมาซะจนอ้วกแตกเลย...ไอโมน้า ไอโม ท่าจะอาการหนักนะมึง ” ไอวิทย์มันพูดพลางถอนหายใจ แล้วเอามือที่วางอยู่ที่บ่าผมนั้นแหละ ลูบหัวผมเบาๆ ขอบใจนะวิทย์ ที่คอยเป็นกำลังใจให้กูเสมอ ขอบใจมากเพื่อน...
“เออ..พวกมึง ดูท่าไอโมจะไม่ไหวแล้ววะ แม่ม เด๋ว กูพามันไปนอนก่อนแล้วกัน แล้วเดี๋ยวกูกลับมา” พอถึงโต๊ะผมก็ได้ยินเสียงไอวิทย์มันพูดตะโกนบอกทุกคนเสียงดัง
ส่วนตัวผมเหรอครับ ก็ก้มหน้าก้มตามองตีนตัวเองอย่างเดียวเลยไม่อยากเห็นภาพบาดตาหน่ะ เด๋วได้น้ำตาแตกตรงนี้แน่ๆ คิดแล้วหัวใจเจ้ากรรมมันก็สั่น พลับๆๆหล่ะครับ
“เออ แปลกหว่ะ ทำไมวันนี้ เมาง่าย จังหว่ะโม ปกติ คอแป๊บ ชัดๆ ไมวันนี้เมาเร็วชิบ..เพราะยาดองเปล่าวะ...”ไอโจครับมันพูดขึ้นมาอย่างสงสัย
ผมก็เฉยอะเมายาดองพรุ่งนี้กูก็หาย แต่เมารัก นี้ กูจะหายเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้ กูคงแฮงค์ไปอีกหลายวัน หรืออาจจะหลายเดือนไปเลยก็ได้ ทรมานยิ่งกว่าเมาเหล้า
พอบอกกล่าวกับเพื่อนๆเสร็จ ไอวิทย์มันก็พาผมเดินออกมาที่ถนนหล่ะครับ พอดีว่าไอวิทย์มันจอดรถไว้ที่ฝั่งตรงข้ามของร้านอะ ก้อไปจอดที่ฝั่งบึงนู้นหล่ะ ต้องเดินไกลอีกนิดนึง...แต่ก็ไม่ยั่นหรอก เพราะผมไม่ได้เมา ...
“โม...” ขณะที่ผมขึ้นซ้อนท้ายไอวิทย์เรียบร้อย และไอวิทย์กำลังจะออกรถ
ผมก็ได้ยินเสียงห้วนๆของไอคิมดังอยู่ทางเบื้องหลังของผม สะเฮื้อกอีกแล้วครับ น้ำตาจะหล่นซะให้ได้..แต่ก็ต้องกล่ำกลืนก้อนสะอื้นที่มันจุกอยู่ที่อกเอาไว้ แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมองไอคิม ที่ตอนนี้เดินมาจนถึงรถพวกผมแล้ว
“เป็นไงบ้าง สบายดีไหม...” ผมกับมันสบตากันนิ่ง แววตามันไม่ว่างเปล่าเหมือนเดิมแล้ว มันแฝงไว้ด้วยความห่วงใยในตัวผมซะมากมาย
“อือ...”รับคำมันในลำคอเบาๆอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี..
“ดีแล้วหล่ะ...” พร้อมกับคำพูดนุ่มๆหูนั้น
มือใหญ่ๆของมันก็ขยับขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ ผมแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ มันอุ่นวาบเข้ามาที่ใจ ผมรอคอยมันอย่างมีความหวัง
“มีความสุข ทุกวันนะโม...ลาก่อน...โชคดีเพื่อน”พร้อมกับหัวใจผมที่มันแตกสลาย มือใหญ่ๆที่แสนอบอุ่นของไอคิมก็ได้เลือนออกจากหัวผมเช่นกัน
จบสิ้นกันจริงๆแล้วคราวนี้ ผมไม่คาใจอะไรอีกแล้ว...ผมได้รับรู้แล้วว่า มันกับผม จบกันแล้วจริงๆ..น้ำตาผมมันได้ร่วงหล่นออกมาโดยไม่รู้ตัว พร้อมกับแผ่นหลังของไอคิมที่เดินจากผมไปอย่างช้าๆและมั่นคง ผมได้แค่มองตามแผ่นหลังมันไปอีกครั้ง ....เจ็บจนเกินบรรยาย
****************ดึกสงัดของคืนวันที่ 9 ธันวา เส้นทางจากถนนมิตรภาพมุ่งหน้าสู่ มข. มีชายหนุ่มสองคน ขับรถซ้อนท้ายกันมา...ความเร็วของรถไม่เร็วมากนักด้วยคนขับ ..ขับรถแค่มือเดียว ด้วยอีกมือ ได้จับมือชายหนุ่มที่นั่งอยุ่ข้างหลังไว้แน่น ส่วนชายหนุ่มอีกคนนั่งฟุบหน้าอยู่กับแผ่นหลังของคนแรก แขนทั้งสองข้างของเค้า กอดเอวเพื่อนรักไว้แน่น มองเพิ่นๆก็เหมือนกับว่าอีกคนคงเมามาก แต่ถ้ามองกันจริงๆ จะเห็นว่าผู้ชายอีกคนนั้นกำลังร้องไห้ ด้วยหัวใจที่แตกสลาย ไม่มีเสียงร้องไม่มีเสียงสะอื้น มีแต่น้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสายและเนื้อตัวที่สั่นเทาเท่านั้น ที่บ่งบอกว่า เค้าเจ็บปวดมากแค่ไหน และมีเพียงคนเดียวที่รับรู้ก็คือเพื่อนรักของเค้านั้นเอง************
****************************************
โม..Say ... ขอให้มีความสุข ทุกวันนะ ก็มีที่มาที่ไปแบบนี้แหละครับ
คราวนี้ไอโมอกหักดังเปาะจริงๆนะเนี๊ยะ กรุณาเห็นใจโพมหน่อย กาซิก กาซิก :sad4:
-
อ่านตอนนี้แล้วสงสารโมจังเลย :m15:
-
เดาไว้แล้วไม่มีผิดเลยอ่ะ ว่าอ้อนต้องเป็นแฟนคิม ฮือๆๆๆๆๆๆๆ :o12: รับไม่ได้จริง ๆ :sad2:
เศร้าอ่ะ สงสารโม อ่านแล้วบ่อน้ำตาแตกเลยอ่ะ :o11: (อินจัด) :m29:
-
เศร้าทำไม ต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ล่ะ ที่ผ่านมาหมายความว่าไงฮะคิม ไม่สงสารโมบ้างเหรอ
-
นี่เเหละเค้าถึงว่าทำอะไรเค้านะเค้าเจ็บเราไม่ได้รู้สึกไม่ได้ใส่ใจ ต้องรอจนตัวเองมาเจอบ้างนี่เเหละต้องเจ็บต้องปวดใจมากๆถึงจะได้สำนึกถึงสิ่งที่เราทำเค้าเอาไว้ สุดท้ายฐิธิศักดิ์ศรีเเบบไร้สาระก็ตอบสนองเราได้เเค่ความเสียใจในภายหลังเท่านั้นเอง ดังนั้นใครมีคนรักก็ขอให้ใส่ใจความรู้สึกเค้าด้วยนะครับอย่าคิดว่าเค้ารักเเล้วจะทนให้เราทำเค้าเจ็บได้ตลอดไปไม่งั้นสักวันนึงสิ่งที่เราทำกับเค้าไว้มันจะย้อนกลับคืนมาที่เรา o7
-
อ่านตอนนี้ ไม่ว่าจะอ่านสักกี่ครั้ง ก็ยังเศร้า ไม่รู้วาย
เป็นกำลังใจให้น่ะ :a2:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับ สงสารพี่โมจังครับ
แล้วอีกเมื่อไรพี่โมกับพี่คิม จะได้กลับมาคืนดีกันครับ
เอาใจช่วยพี่โมนะครับ เข็มแข็งไว้ครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
เมื่อไหร่จะมาต่อ :m23: ดันรอแล้วเน้อ :m1:
-
:m26: "มาต่อแล้วจ่ะ กรีนที" จุ๊ส์ๆ
=============
****************************
ตอนที่ 54
ไอวิทย์มาส่งผมที่หอไอนัท ซักราวๆ 4-5 ทุ่มได้มั้ง ไอนัทยังไม่กลับครับ...มันโทรมาบอกผมตั้งกะอยู่ที่ร้านยาดองแล้วว่า ไปช่วยงานอาจารย์ที่งานไหม..ถ้ายังไงให้ผมไปหามันที่นั้น จะได้เดินเที่ยวกัน ตอนแรกก็กะจะไปอะ แต่พอมาถึงตอนนี้กระบวนการความคิดต่างๆของผมมันไม่มั่นคงเหมือนเดิมแล้ว...
พอมาถึงห้องไอนัท ผมก็ล้มตัวลงนอนแหมะบนเตียง แล้วดูท่าว่าร่างกายและจิตใจของผมมันพร้อมใจกันอู้งานซะดื้อๆ มันช๊อตขึ้นมาซะเฉยๆ หมดเรี่ยวหมดแรง น้ำตาที่ไหลมาตลอดทางนั้น ได้เหือดแห้งลงไปแล้ว. ถึงน้ำตาจะหยุดไหลแต่ความเจ็บปวดยัง คงอยู่และดูท่าแผลเล็กๆที่ไอคิมมันได้ทำไว้ที่ใจผม มันจะเริ่มแตกปริ ออกเรื่อยๆ ....เจ็บมากมายเจ็บจนรู้สึกเหมือนกับจะหายใจไม่ออก..นี้รึเปล่าที่เค้าเรียกว่า ............ตายทั้งเป็น .........
“มึงแน่ใจนะว่ามึงไม่เป็นไร อยู่คนเดียวได้” ไอวิทย์มันถามผมท่าทางมีกังวล
“อือ” ผมครางฮึมฮัมในลำคอออกมาเบาๆ ไม่มีแรงจะพูดหน่ะ
“แต่..เอ่อ...กู อยู่เป็นเพื่อนมึง จนกว่าพี่นัท จะกลับดีกว่าหว่ะ...” ผมรู้สึกว่าไอวิทย์มันได้เอามือมันมาลูบที่หัวผมเบาๆ...
ไม่กี่ครั้งหรอก ที่ไอวิทย์ จะแสดงความอ่อนโยนกับผมแบบนี้...แต่ถึงมันไม่ทำผมก็รับรู้เสมอว่า มันรักและเป็นห่วงผมมากมายขนาดไหน...
“ขอบใจ แต่ กูอยากอยู่คนเดียว” ผมตอบมันไปอย่างที่ใจคิด
ผมรู้สึกโล่งอกมากเลยนะที่ไม่เห็นไอนัทอยู่ที่ห้องหน่ะ...ผมอยากอยู่คนเดียวจริงๆไม่อยากเจอหน้าใคร ไม่อยากพูดคุยกับใครทั้งสิ้น
“เฮ้อ...ตามใจมึงแล้วกัน...” ผมได้ยินเสียงมันถอนหายใจ และเสียงฝีเท้าหนักๆของมันที่เดินห่างเตียงออกไปเรื่อยๆ
“โม...รักตัวเองบ้างนะมึง..อย่ามัวแต่รักคนอื่น” สะอึกบ้างเล็กน้อย แต่ก็เหมือนสายลมที่พัดผ่าน ผ่านมาแล้วก็ผ่านเลยไม่ได้ซึมซับเข้าไปสู่จิตใจผมลยซักนิด
ผมได้ยินเสียงประตูเปิดและปิดเบาๆ พอไอวิทย์ออกไปจากห้องแล้ว ห้องทั้งห้อง ก็ตกอยู่ภายใต้ความเงียบ เงียบ และ เหงา จนผมหนาวเย็นเข้าไปในกระดูก บวกกับอากาศในช่วงเดือนธันวา ที่หนาวสุดขั้วหัวใจ ยิ่งทำให้ตอนนี้ผมหนาวจนตัวสั่น...ยิ่งหนาวผมก็ยิ่งขดตัว ยิ่งขดตัวก็ยิ่งเหงา....เหงา เหมือนถูกทิ้งให้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้...
พอได้อยู่ตามลำพังคนเดียว ผมก็เริ่มฟุ้งซ่าน...ความคิดร้ายๆต่างๆนาๆ ได้วิ่งเข้าใส่สมองผม ...ผมเฝ้าแต่ถามตัวเองซ้ำๆซากๆว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ไม่เป็นความจริง ใช่ไหม ผมฝันไปรึเปล่า ความจริง แล้ว ผมอาจจะยังไม่ได้ไปไหนเลยก็ได้...ที่จริงแล้วผมนอนอยู่บนเตียงนี้ บนเตียงไอนัทนี้ตั้งแต่เมื่อคืน และไม่ได้ออกไปไหนอีกเลย ฮือ...ใครก็ได้บอกผมที ผมฝันไปใช่ไหม ฮือ...เจ็บ เจ็บ จัง ฮือ...ไม่ไหวแล้ว
มีคนเคยพูดกับผมว่า คนเราเมื่อเกิดอาการเจ็บปวด เจ็บป่วย ไม่สบายใจหรือเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับตัวเอง ที่ที่ จะคิดถึงเป็นที่แรก ก็คือ....บ้าน.
...ซึ่งไอโมก็ไม่ใช่กรณียกเว้น ผมคิดถึงบ้านคิดถึงแม่ ขึ้นมาจับใจ ผมอยากกลับบ้าน
ร่างกายไวกว่าสมองเพราะผมได้ตรงไปคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าของผม(ที่ยังไม่ได้เอาเสื้อผ้าออกหมด) มาถือไว้ในมือ แล้วกวาดของ ของผมทุกอย่างลงในกระเป๋า แล้วจึงเดินไปยังประตูก่อนจะก้าวเท้ายาวๆลงบันไดไป
ดึกสงัดของคืนนั้น ผมได้ขับรถมุ่งหน้าออกนอกตัวเมือง ด้วยความเร็วสูง...ถนนที่ว่างเปล่านานๆทีผมถึงจะเห็นไฟสีส้ม ของรถคันอื่นผ่านมาซักคัน ..ยิ่งทำให้ผมเหยียบคันเร่ง ให้จมมิดมากยิ่งขึ้น ในจิตใต้สำนึกของผม คอยเตือนผมอยู่ตลอดเวลา ว่า อย่าขับเร็ว เด๋วก็ได้ตายข้างถนนหรอก แต่อีกใจก็คอยตอกย้ำถึงสิ่ง ที่พึ่งเกิดขึ้นกับผมมาสดๆร้อนๆ ....ก็ยิ่งทำให้ผมเจ็บปวดที่ใจจนสุดจะบรรยาย
‘ตายซะได้ก็ดี ความเจ็บปวดพวกนี้มันจะได้หายไปซะที...กูทนไม่ไหวแล้วนะ...ฮึก.....ถ้ากูตายไปจริงๆ ไอคิมมันจะได้รู้ไง ว่าเพราะมันนั้นแหละกูถึงได้ตาย เพราะมึงคน เดียว....ไอเลวไอชั่ว...มึงมาทำให้กูรักทำไม ...ฮือ.. ไหนมึงบอกจะไม่ทิ้งกูไหนบอกจะเชื่อใจกูไง ..ฮือ...กูรักมึงนะ คิม กูรักมึง..’ผมร่ำร้องบอกไอคิมมันอยู่ในใจ และน้ำตาก็ได้ร่วงหล่นออกจากตาผมอีกครั้ง...
ตลอดเวลาที่ขับรถด้วยความเร็วสูงอยู่นั้น ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าผมขับรถถึงไหนบ้างแล้ว ผ่านอะไรตรงไหนมาบ้าง(ก็ยังสงสัยว่ารอดชีวิตมาได้ไง) จนเหมือนมีอะไรมาดลใจ ให้สติที่มันหลุดลอยของผมกลับมา..ผมจึงมารู้ตัวว่าผ่านแค่อีก หมู่บ้านเดียว ก็จะถึงทาง เข้าหมู่ บ้านผมแล้ว....ความเสียใจ ความผิดหวัง ภาพไอคิม กับอ้อน เสียงหัวเราะของมัน 2 คนได้ตามมาหลอกหลอนผมอีกครั้ง...
‘ถ้ากูตายไป มึงจะเสียใจไหมคิม...มึงจะร้องไห้ ให้กูไหม..มึงไม่รักกูแล้วจริงๆเหรอ...ดี ดี ดี ...เราจะได้เห็นกัน’
มาถึงตอนนี้สติผมได้กลับเข้ามาอยู่ที่ตัวโดยสมบูรณ์(คิดว่านะ) ผมกระแทก เท้าลงไปที่คันเร่งอย่างแรง รถผมพุ่งออกไปสู่ถนนเบื้องหน้าอย่างแรง จนส่วนหัวสั่นไปหมด มือผมจับพวงมาลัยไว้ แน่น....
‘อีก นิด เดียว อีกนิดเดียว เท่านั้นคิม อีกนิดเดียว มึงก็จะไม่ได้เห็นหน้ากูอีกต่อไปแล้ว......’
‘โมรู้ไหม ตอนที่ พ่อเค้ารู้ว่า ลูกที่พึ่งเกิด..พึ่งออกจากท้องแม่ได้ไม่กี่นาที ได้ตายจากไปแล้วหน่ะ พ่อเค้าเสียใจขนาดไหน ...ทุกวันนี้ พ่อเค้ายังกลัวอยู่ กลัวว่าโม จะจากพวกเราไปอีก....’
‘รักตัวเอง บ้าง นะมึง อย่ามัวแต่รักคนอื่น’
‘เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดด’
ผมกระตุกเท้าออกจากคันเร่งมากระแทกลงที่เบรค อย่างแรง ผมรับรู้ถึงแรงกระตุก แรงเหวี่ยง อะไรต่อมิอะไรจนสมองผมเบลอ หน้าชา และคิดว่า งานนี้กู ตายแน่ๆ...
สำนึกสุดท้ายที่ผมนึกถึงก่อนที่ผมจะเหยียบเบรคคือ คำพูดของแม่ ที่พูดให้ผมฟังเสมอ ถึงตอนที่ผมเกิด และคำพูดที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของไอวิทย์ เพียงเท่านี้มันก็ได้กระตุ้นต่อมรักตัวเองของผมขึ้นมา จนต้องเหยียบเบรคอย่างที่เห็น
ผมไม่รู้นะว่าผมและรถตกอยู่ในสภาพ ไหน ผมอยู่ในสภาวะนั้นอยู่นานชั่วกัปชั่วกัลย์ในความรู้สึกของผม
‘โครมมมมมม’
จบเสียงโครมที่ผ่านเข้าหูมา รถผมก็จอดนิ่งสนิท พร้อมกับถุงลมนิรภัยที่กระแทกเข้าที่หน้าอกผมอย่างจัง (กูจะตายก็เพราะไอถุงลมบ้าบอนี่แหละ) ...
ความเงียบได้เข้าปกคลุมผมอีกครั้ง นี้กูตายไปรึยังวะเนี๊ยะ เจ็บชิบหาย...หือ..เจ็บ อ้าว งั้นกู ก็ยังไม่ตายอะดิ พอนึกถึงเสี่ยววินาที แห่งชีวิตที่ผ่านมาของผม ไอโมก็เกิดอาการตัวสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ครับ เวร แท้ๆ เมื่อกี้ยังอยากตาย อยู่เลย พอมาตอนนี้ กลับกลัวซะงั้น....
ผมมือสั่น ตัวสั่น ไปหมด เหงื่อแตกซิกๆ ผม ยกมือขึ้น ดันไอถุงลมบ้าบอ ให้มันพ้นออกจากตัวผม ด้วยมืออันสั่นเทา ตอนนั้นลืมเรื่องไอคิมไปถนัดใจเลย พับผ่า....มนุษย์หนอ ยังไง มันก็รักตัวเองมากกว่าคนอื่น อยู่วันยังค่ำ หล่ะวะ
เมื่อพยายามดันถุงลมออกแล้ว แต่มันก็ออกได้แค่นิดเดียวเท่านั้นแหละ ผมก็เอื้อม มือไป เปิดประตูรถ เพื่อจะออกจากรถให้เร็วที่สุด กลัวรถระเบิด เหมือนในหนังอ้า ผิดเหรอ
พอย้ายตัวเองออกมาจากตัวรถเรียบร้อยแล้ว ผมก็พยายามเดินออกห่างจากตัวรถให้เร็วที่สุด แต่ด้วยแข่งขาที่อ่อนและสั่นผมจึง เดินต่อไม่ไหว ผมเดินออกห่างจากตัวรถได้ ไม่ถึง 2 เมตร ด้วยซ้ำ ก้อล้มแผละลง นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่กลางถนน นั้นเอง กำ แท้ๆ รถซักคันแม่ม ก็ไม่ยอมผ่านมา ให้กูชื่นใจ เลย ให้ตาย
หลังจากที่นั่งสงบสติอารมณ์อยู่พักนึง ความกลัวตายที่มีอยู่เมื่อกี้ได้จางลง และได้รู้แล้วว่า กูแม่ม ตายยากชิบหายเลยวะ อย่างว่า เทวดา มักอยากได้คนดีๆ ไปอยู่ด้วย คนชั่วๆ เทวดา ท่านไม่ต้องการ ส่วนนรก คนชั่วเยอะ แล้ว ท่านคงเบื่อ เลยปล่อยให้ไอโม ตกนรก อยู่บนโลกมนุษย์นี้แหละ เหมาะสมกับมันแล้ว (โอโห คิดได้ไง กู)
ผมมองฝ่าความมืด ไปดู สภาพรถผมที่ตอนนี้จอดเค้เก้ อยู่ริมถนน เกือบๆ จะตกโค้งลงไปยัง คันนาข้างล่างนั้นแล้ว ดีที่มีหลัก กิโล ยันไว้ ไม่งั้น คงได้กินข้าวต้ม งานศพไอโมเป็นแน่ แท้ ผมมองสภาพรถอย่างหวาดเสียว ถึงจะเป็นคืนเดือนหงาย แต่ไอโมก็มองเห็นอะไรไม่ชัดมากหรอกครับ แต่ขนาดนั้นก็เล่นเอา เหงื่อแตก ซิกๆ ออกมาเหมือนกัน.ขนาดคืนนี้เป็นอะไรที่หนาวจับจิตเลยนะ แต่ไอโมเหงือแตก คิดดู ว่าผมกลัวขนาดไหน
ที่จริงกะจะขับรถพุ่งเลยโค้งให้รถตกลงบ่น้ำที่ห่างจากโค้งไปประมาณ 15 เมตร อะ ก็เลยเหยียบ คันเร่งซะมิด กะตายอย่างเย็นๆ เป็นผีเฝ้าบ่น้ำ เป็นเพื่อน พี่ปอ้ม ซะเลยคิดว่านะ(พี่ป้อมแกเป็นรุ่นพี่ที่หมู่บ้านของผมอะ ขับรถ แมงกะไซต์ แหกโค้ง คอหักแล้วไปตกที่บ่น้ำที่ว่าอะแหละ กะเลียนแบบแก แต่ใจไม่ถึง)
อยู่สภาพนั้นซักพัก ก็เริ่มสำนึกได้ว่าตัวเอง นั่งอยู่ตรงโค้ง ผีดุ หง่ะ...โค้งทางเข้าหมู่บ้านผม เกิดอุบัติเหตุบ่อยครับ หนองน้ำนั้นก็ด้วยเหมือนกัน แฮะ พ่อผมกะจะถมบ่นั้นเหมือนกัน ออ ที่นา ตรงทางโค้งเข้าหมู่บ้านนี้ เป็นที่นาพวกผมเองครับ ...
พอรู้สึกตัว ขนก็ลุกซู่ๆ หละครับ ไอโม(ดุดิ ยังมีอารมณ์กลัวผีได้ลงคออะ...) กลัวขึ้นมาจับจิต คิดได้ดังนั้น ก็ลุกพรวดพราดขึ้น เดินกลับไปที่รถ คว้าเอาเฉพาะของที่จำเป็นแล้วค่อยๆเดินกระเผกๆ(รู้สึกเจ็บแปล๊บๆที่ข้อเท้า นางเอกชิบหาย )ตรงดิ่งออกจากทางโค้ง มุ่งหน้า สู่ หมู่บ้าน ที่เห็นเป็นเงาทะมึน อยู่หลัง ดงไผ่ที่ล้อมรอบหมู่บ้านผมไว้ มองแล้วก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอเอื้อกๆ น่ากลัวชิบ( เหมือนหนังสยองขวัญเลยอ้า จากหนัง ดราม่า เปลี่ยนแนว ตอนไหนวะเนี๊ยะ)
แปลกแต่จริง ช่วงเวลาเกือบ 10 นาที ที่ผ่านมานี้ ทั้งๆที่ปกติจะมีรถผ่านถนนใหญ่นั้นอยู่ตลอด แต่วันนี้ ไม่มีรถผ่านมาเลยซักคัน จะว่ามันดึกแล้วก็ไม่น่าใช่ วันนี้มีงานที่ตัวจังหวัดด้วย เออ แปลก นะ
ผมเดินกระเผกกระเผก รู้สึก ว่าขาตัวเองหนักขึ้นเรื่อยๆ เจ็บแปล๊บๆ เป็นระยะๆ และในที่สุดผมก็มองเห็นต้นมะยมหน้าบ้านผมอยู่ใกล้ๆนี้เอง
“โม เจ้าโม ..เจ้าโม จริงๆ ด้วย แม่ มึง มาดูเจ้าโมหน่อยเร็ว แม่มึง” ผมได้ยินเสียงตะโกนโหวก เหวก โวยวาย ของพ่อผมผ่านเข้ามาในหู
แอบสงสัยเล้กๆ ว่าดึกดื่นป่านนี้พ่อจะเอารถออกไปไหน เพราะ ตอนที่ผมมองเห็นพ่อหน่ะ พ่อเข็นรถแมงกะไซต์ออกมาและกำลังจะสตาร์ทรถ ....
“เจ้าโม เป็นอะไรหน่ะลูก ไปทำอะไรมา แล้วรถหล่ะ หรือว่า เสียง รถแหกโค้ง เมื่อกี้รถโม..ใช่แน่ๆเลยใช่ไหมลูก.” พ่อ ถามผมไปแบบไม่ต้องการคำตอบ
ซึ่งก็พอดีกับที่ผม ก็ไม่รู้จะตอบพ่อยังไงเหมือนกัน ก็พ่อ เล่นถามเองตอบเองแบบนั้น ไอโมก็เลยได้แค่พยักหน้าหงึกหงักเท่านั้นเอง....
“เจ็บขาเหรอ แล้วเจ็บตรงไหนอีก ให้พ่อ ดูซิ แม่ มึงเปิดไฟ หน้าบ้านหน่อยเร็ว”พ่อพูดเสร็จก็คว้าตัวผมทำท่าจะอุ้ม ผมด้วยอะ ไม่ดูสังขาร ตัวเองเล้ย ตาสมพงษ์ เฮ้อ
“พ่อ เค้าไม่เป็นไรหรอกน่า...เจ็บขาหน่ะ..อู้ย..พ่อไปดูรถให้เค้า หน่อยสิ...เค้าจะขึ้นไปนอนละ...” ผมสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนพ่อ แล้วเดินกระเผกๆ ผ่านพ่อไป
ก็พอดีกับที่ไฟหน้าบ้านสว่างวาบขึ้น และ ผมก็ต้องถอนหายใจเฮือก เมื่อเห็นคุณนายเดินหน้าตาตื่น ตรงดิ่งมาหาผม
“เค้าไม่เป็นไรหรอกน่าแม่ เค้า ...เค้าเหนื่อย อะเพลียด้วย เค้าไปนอนก่อนนะ” ผมพูดดักคอแม่ ก่อนที่แม่จะพูดอะไรออกมา
แม่หน้าซีดเผือดเลยอะ มองแล้วก็สงสาร แต่ผมไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครจริงๆ พอเลิกขวัญหนีดีฝ่อ ความกลัวเริ่มหด ความเป็นจริงที่ทำให้ผมเกือบฆ่าตัวตายเมื่อกี้ ก็เข้าเกาะกุม ในหัวใจผมอีกครั้ง น้ำตาแทบพังออกมาเลยทีเดียว เลยต้องรีบ ชิ่งหนี ก่อนที่จะมีใครเห็นน้ำตา...
ไม่มีใครตามผมขึ้นมา พอเข้ามาในห้อง ผมก็วางของที่ผมถือติดมือมาด้วย วางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง ส่วนตัวผมก็ค่อยๆทรุดตัวลงไปนั่งลงบนเตียง..ผมยกมือขึ้นกุมขยับด้วยตอนนี้ผมรู้สึกปวดหัวมาก ปวดหัวจนสมองแทบจะระเบิด..
และผมก็รู้สึกแปลกๆเหมือนมีอะไรเหนียวๆ อยู่บริเวณขยับผมนี้เอง จึงค่อยๆเอามือไปลูบๆตรงบริเวณนั้นเบาๆ
“อู้ย เจ็บชิบ” พอมือไปโดนเท่านั้นแหละ ไอโมก็ออกอาการเลยครับเจ็บอะ
พอผมเอามือออกมาดู กำ แหละหัวแตกด้วยเหรอวะเนี๊ยะ เลือดหยดกันเลยทีเดียว..
“หึหึหึ….” และไอโมก็หัวเราะออกมา เบาๆ อย่างสมเพชเวทนาตัวเอง
“ฮือ...ฮึก...ฮือ”ผมล้มตัวนอนลงบนเตียง แล้วร้องไห้ออกมาเบาๆ
วันนี้มันช่างเป็นวันที่หนักหนาสาหัสสำหรับผม มากมายเลยทีเดียว อกหักโดนผู้ชายทิ้ง เกือบเอาชีวิตมาทิ้งเพราะผุ้ชายคนเดียว หัวก็แตก ขาก็เจ็บ ฮือ....
เอามือฟาดเปรี้ยงลงบนที่นอนด้วยความเจ็บแค้นในใจเป็นที่สุด ที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะมึงไม่ใช่เหรอ ไอโม เพราะมึงคนเดียว มึงเป็นคนทำเป็นคนเริ่ม ถ้าเพียงแค่มึง เลิกยุ่งกับไอนัทแค่นั้นเอง เรื่องทั้งหมดมันก็คงไม่เกิดขึ้น ถ้าเพียงแค่มึง มีแค่ไอคิมคนเดียว ไม่โลเล เหตุการณ์แบบนี้ก็คงไม่เกิด ฮือ
“คิม เรา ขอโทษ ยกโทษ ให้เราได้ไหม นายจะทำยังไงกับเราก็ได้นะ ฮือ ....นายจะลงโทษเรายังไงก็ได้ เรา จะไม่บ่น จะไม่ว่านาย เลย...ฮึก คิมยกโทษให้เราเถอะนะคิม ฮือ” ผมพยายามสะกดกั้นเสียงสะอื้นผมให้เบาที่สุด พึ่งรับรู้วันนี้เอง ที่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนเข็มแข็ง แต่วันนี้รู้แล้วว่าผมนั้น ช่างเป็นคนที่อ่อนแอซะเหลือเกิน
ภาพไอคิมกับผมในวัน ส่งท้ายปีเก่า เมื่อปีที่แล้ว ได้ย้อนกลับมาย้ำเตือนจิตใจผมอีกครั้ง ...ผมยอมนะ ยอมให้มันทำโทษผมเจ็บๆดีกว่า ให้มันหันหลังให้ผมและหนีจากผมไปแบบนี้ ฮือ
“คิม คิม..อย่าทิ้งเรา เราขอโทษ...” ผมพร่ำเพ้อถึงมันด้วยจิตใจที่ย่ำแย่สุดขีด
ยิ่งคิดก้อยิ่งเจ็บ ยิ่งเจ็บ ก็ยิ่งร้อง ผมร้องไห้คร่ำครวญเหมือนกับจะตายมันทรมานนะ ทรมานจนไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว ฮือ..ไอความเจ็บที่ผมเป็นอยู่นี้ มันจะหายไหม มันจะหายเมื่อไหร่ ทำไม ทำไมมันถึงเจ็บแบบนี้...
สุดๆแห่งความอดกลั้นจริงๆ ยิ่งผมนึกย้อนกลับไปถึงอดีตครั้งเก่าของผมกับมันมากเท่าไหร่ ความเจ็บมันก็ยิ่งถ่าโถมเข้าสู่หัวใจของผมมากเท่านั้น ผมรู้สึกอึดอัด....ทรมานเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น
และผมก็ได้ร้องไห้โฮ ออกมา อย่างกลั้นไว้ไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว ผมร้องไห้คร่ำครวญ อยู่แบบนั้นนอนขดตัวอยู่บนเตียง โดยไม่รับรู้อะไรใดๆทั้งสิ้น รู้แค่ว่า เจ็บ ปวด ทรมาน ....เจ็บ เจ็บเหลือเกิน...ทำไมถึงได้เจ็บแบบนี้
“โม.........!.!”
ในขณะที่ร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่นั้น ผมรู้สึกเหมือนมีคนเรียกผม เบา แสนเบา แต่ผมก็รับรู้แค่นั้น แค่นั้นจริงๆ
“โม ลูก โม ทำไมถึงเป็น แบบนี้ ทำไม ลูก ทำไม โมเป็นอะไร” นี้คือเสียงสุดท้ายที่ผมรับรู้ และได้ยิน
เสียงที่คุ้นเคยคำพูดที่อ่อนโยนที่ผมได้ยินอยู่นี้ทำให้สติอันน้อยนิดที่ผมมีอยู่...ทำให้ผมสัมผัสได้ถึงความรักที่คนที่ดึงตัวผมไปกอดอยู่นี้ถ่ายทอดมาสู่ตัวผม
“ฮือ...พ่อ..เค้า เจ็บ เจ็บจังเลยพ่อ...ฮือ..เค้าจะทำไงดี...เค้าทนไม่ไหวแล้ว...ฮือ..พ่อเค้าเจ็บ...ฮือ” เสียงออนโยนที่ได้ยิน แผ่วๆนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าคนที่กอดผมอยู่แนบอกนี้คือพ่อของผมเอง
แต่ผมก็ไม่รับรู้เลยว่าพ่อ พูดอะไรกับผมบ้าง ด้วยผมเอาแต่ร้องไห้ และ ก็ร้องไห้ แบบไม่ลืมหูลืมตา ไม่สนใจใคร หรืออะไรใดๆ ทั้งสิ้น ร้องเพื่อที่จะผ่อนปรน ความเจ็บปวดที่มันเกิดขึ้นนี้ให้บรรเทาลงบ้าง แต่ยิ่งร้องก็เหมือนกับจะยิ่งเจ็บ ยิ่งเจ็บ ก็ยิ่ง ทรมาน
“ฮือ...ช่วย เค้า ด้วย ฮือ...พ่อ แม่..เค้าไม่ไหวแล้ว..เค้าเจ็บเค้าอยากตาย เค้าอยากตาย ฮือออออออออออ.”
ผมร้องไห้อย่างหนัก หนักที่สุดในชีวิตผมที่เกิดมาเป็นมนุษย์เป็นตัวเป็นตนบนโลกใบนี้เลยก็ว่าได้....ช่างเป็นความเจ็บปวด ที่เกิน กำลังที่ผมจะต้านทานจริงๆ....
จะว่าไปผมก็รู้สึกนะ รู้สึกว่าพ่อ แม่กำลังพูดอะไรกับผม แต่เป็นเพราะหูผมมันไม่ได้ยิน หรือเพราะผมไม่อยากรับรู้อะไรแล้วก็อาจเป็นได้...คำพูดเหล่านั้นมันจึงไม่ได้ซึมซับเข้ามาในสมองของผมเลย...ซักนิดเดียว.....
********************
โมโม ...Say... ตอนล่าสุดนี้ค่อนข้างจะเขียนยากนิดนึงครับ
ไม่ใช่อะไรหรอก ตอนนั้น ผมเอาแต่ร้องไห้อะ จำอะไรไม่ค่อยได้หรอก
กว่าจะระลึกชาติได้ ก็ใช้เวลาเรียบเรียง อยู่นานโข
ตอนแรก กะจะโทรไปถามแม่กะพ่อ ว่าตอนนั้นสภาพไอโมเป็นไง คิคิ
แต่มา คิดอีกที เอาเท่าที่จำได้ แล้วกันวะ แฮะ
ขอโทษที่ช้าเน้อ หุหุ
ร้ากกกกกกกกกกกกทุกคนเหมือนเดิม คร้าบ
.........................................................
"ไอโมของไอคิมคร้าบบบบบบบบบบบบบ"
***********************************************
*ป๋อล๋อ..กร๊ากกก... ความโก๊ะ "ลงตอนซ้ำ ซ้างั้นชั้น" ฮ่าๆ o17
-
*******************
*ตอนที่ 55 *
เช้าของอีก 2-3วันต่อมา อาการผมจึงค่อยดีขึ้นครับ ที่บอกว่า 2-3 วันต่อมา เพราะ คืนนั้นไอโมเกิดเป้นไข้ขึ้นมาซะงั้น จนต้องหามกันไปโรงบาล ตอน ย่ำรุ่งกันเลยทีเดียว น่าสงสารตัวเองชิบหายเลยอะ ผมนอนอยู่โรงบาล 2 วัน 2 คืนมั้ง ตอนเย็นของอีกวัน ผมจึงได้ออกจากโรงบาล มานอนรักษาตัวอยู่ที่บ้าน...
เป็นปอดบวมครับพี่น้อง(ก็สมควรหล่ะนะ) บวกกับอาการอ่อนเพลียที่เกิดจากอุบัติเหตุ ผสมปนเปกับขาที่แผลงมันบวมขึ้นมาเลยทำให้กระผมเป็นไข้ รู้สึกตัวเองไมอ่อนแอ งี้ว้า
“เป็นไงบ้างครับ คนดีของพี่” ผมลืมตาขึ้นมาอย่างมึนๆ ก็เจอกับหน้าหล่อๆของไอนัทพอดี
“พี่นัท..” ผมมองหน้าไอนัทอย่างงงๆ เล็กน้อย...
อาจจะเพราะฤทธิ์ยาที่ผมทั้งฉีดทั้งกินเข้าไปเลยทำให้ผมเบลอๆ มาตั้งแต่หลายวันก่อน รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในความฝันตลอดเวลา …
ผมในตอนแรกที่ลืมตามาเห็นหน้าไอนัทก็รู้สึกดีใจอยู่หรอก แต่ก็ต้องหุบแฟ๊บ ลงเมื่อนึกถึง ความเป็นจริงที่มันได้เกิดขึ้นกับตัวเอง...ความเจ็บปวด ความผิดหวังที่ผมได้รับมาตั้งแต่ตอนนั้นตอนที่ไอคิมมันได้เดินหันหลังจากผมไป...ตลอดหลายวันที่ผมนอนซมอยู่ที่โรงบาล ถึงจะบอกว่าเบลอๆ ไม่ได้สติ แต่เมื่อแค่เสี้ยววินาที ที่รู้สึกตัวขึ้นมา สมองผมมันก็จะหวนนึกถึงไอคิมขึ้นมา และผมก็จะร้องไห้ออกมาทุกครั้งไป ร้องจนหลับ ...หลับแล้วก็คิดว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ตัวเองฝันไป แต่พอตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝัน ก็จะซึมขึ้นมาอีก...ทรมานดีเหลือเกิน
“พี่จะไม่ถามนะครับ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตาหวานของพี่....” ไอนัทมันมองผมด้วยแววตาอ่อนโยนเหมือนเมื่อ 5 ปีก่อน.ที่ผมกับมันเจอกันครั้งแรกไม่มีผิด เมื่อก่อนเป็นไง ตอนนี้ก้อยังคงเป็นแบบนั้น ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลยซักนิดเดียว..นี้หล่ะ ไอนัทของผม
“อือ...” ผมครางรับคำพุดของมันเบาๆในลำคอ น้ำตาปริ่มๆที่ขอบตาอีกแล้ว
และพร้อมกันนั้นมือใหญ่ๆนุ่มๆของไอนัทก็ขยับมาลูบเบาๆที่แก้มผม...
“หน้าซีดจังเลยครับ คนดีของพี่..ตาหวานพี่หน่ะ รักตาหวานนะครับ รู้ใช่ไหม” ผมพยักหน้ารับคำมันเบาๆ
“.พี่ใจไม่ดีเลยนะรู้ไหม...อย่าทำแบบนี้อีกรู้ไหมครับ อย่าพูดว่าอยากตายอีกเป็นอันขาด..” รู้สึกสะอึกบ้างเล็กน้อย ..
แต่ก็ดีใจนะที่นอกจากครอบครัวผมแล้ว ก็ยังมีไอนัทอีก 1 คนที่รักและเป็นห่วงผมอย่างจริงใจ แล้วไอคิมเล่ามันจะเป็นห่วงผมบ้างไหม คงไม่หรอก ตอนนี้มันมีอ้อนที่มันต้องคอยเป็นห่วงเป้นใยไม่ใช่ผมอีกแล้ว....
คนเรามันก้อเท่านี้หล่ะ ผมมองหน้าไอนัทผ่านน้ำตาที่ไหลออกจากตา...เมื่อก่อนไอคิมก็พูดแบบนี้ .คำพูดแสนหวานที่กระซิบบอกรักผม ครั้ง แล้วครั้งเล่า รัก ผมมาก รักผมที่สุด ไม่มีวันที่จะทิ้งผมไปไหน มันสัญญากับผมด้วยหัวใจ แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็จบลงง่ายๆ โดยที่ผมไม่ทันได้พูดได้อธิบายอะไรเลย...
..แล้วไอนัทเล่า มันจะเหมือนไอคิมไหม มันจะเปลี่ยนใจจากผม ทิ้ง ผมไปง่ายๆเหมือนไอคิมไหม เมื่อวันนึงมันเจอ ผู้หญิงที่มันถูกใจ มันจะหันหลังให้ผมแล้วเดินจากไปเหมือนกับไอคิมรึเปล่า มันยังจะคอยตามใจ คอยง้อ คอยเอาใจผมแบบนี้อยู่อีกไหมมันจะพูดว่ารักผมที่สุดเหมือนวันนี้รึเปล่า...ผมกลัว..
แค่ไอนัทคนเดียวเท่านั้น คนเดียวจริงๆ ที่ผมไม่อยากเสียไป...แค่มันคนเดียวที่ผมอยากเป็น ที่ 1 และ 1 เดียวของมัน แค่มันคนเดียวที่ผมอยากอยู่ด้วยตลอดชีวิต.....
“ร้องออกมาเถอะครับ ตาหวาน..ร้องให้พอ...ระบายมันออกมาให้หมด...แล้วพรุ่งนี้และวันต่อๆไป ตาหวาน..ก็อย่าร้องไห้ ให้คนอย่างมันอีกนะครับ...” ไอนัทมันมองหน้าผมแววตามันฉายแววเจ็บปวดไม่แพ้ผม ที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่นี้เลย...
ผมขยับมือไปจับมือมันที่ลูบไล้เบาๆอยู่ที่แก้มผมไว้แน่น..แค่มือนี้ที่ไม่อยากให้เปลี่ยนไป.....
....อะ...
และในขณะนั้นเอง หางตาผมก็เหลือบไปเห้น ใครแวบๆอยู่แถวๆประตูห้องผม ที่เปิดแง้มๆอยุ่...
หยุดร้องไห้โดยบัดดล รู้สึกไม่พอใจอย่างไม่มีเหตุผล
“ตาหวาน เป็นอะไรครับ บีบมือพี่ซะแรงเลย” ไอนัทมันยังคงพูดกับผมยิ้มๆ น้ำเสียงอ่อนโยนมากมาย
ไม่ยอมนะ ไอนัทเป็นของกู กูไม่ยกให้ใคร ฮือ..กูจะไม่ยกไอนัทให้ใครอีกแล้วมันเป็นของกู ของกูคนเดียว...
“พี่นัท..ฮึก..พี่รักผมไหม พี่รักผมรึเปล่า..พี่นัท ฮือ...” ผมระล้ำระลักพูดกับไอนัทเสียงสั่นๆ ผมกลัว อะ ผมกลัว กลัว ใครคนนั้น จะแย่งไอนัทไปจากผม
“ถามอะไรอย่างนั้น..รักสิครับ พี่นัท รักตาหวาน รักนายแตงโม คนนี้ที่สุด...พะ..ตาหวาน” ผมผวาตัวเข้าไปกอดไอนัทไว้แน่นก่อนที่ไอนัทจะพูดจบซะอีก
ผมเสียไอคิมไปคนนึงแล้วผมจะไม่ยอมเสียไอนัทไปอีกคนหรอก...ใครหน้าไหนก็อย่าได้หวัง...ถึงจะดูเห็นแก่ตัวไปบ้าง ถึงจะโดนใครว่าใครประณามยังไงผมไม่สน...
“พี่รักผมที่สุด รักผมคนเดียวใช่ไหม ฮึก..พี่จะไม่ทิ้งผมไปเหมือนไอคิม ใช่ไหม พี่สาบานสิ...ฮือ..พี่บอกผมมา สิ สัญญามา” ผมผละตัวออกจากอ้อมแขนไอนัท แล้วบีบแขนมันไว้แน่นมองสบตากับมัน คาดคั้นมันทั้งน้ำตา..
“ตาหวาน...” ไอนัทมันดูตกใจเล้กน้อยกับปฏิกิริยาของผม
“ฮือ...ไม่ว่าพี่จะมีใคร มีผู้หญิงอีกซักกี่คน มีลูกมีเมีย หรือมีใครอะไรก็แล้วแต่...ฮึก..พี่สัญญาได้ไหม..ฮือ..ว่าพี่จะรักผมมากกว่าใคร ฮือ..พี่สัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ทิ้งผมไปไหน..พี่นัท ...ฮือ...” ผมมองไอนัทอย่างอ้อนวอน น้ำตายังไหลไม่ยอมหยุด
“ตาหวาน มันแน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ..พี่ รัก ตาหวาน ที่สุด รักมากกว่าใครทั้งหมด รัก รัก รัก..รัก จนไม่มีใจเหลือเผื่อให้ใครแล้ว..เท่าที่ผ่านมานี้ยังไม่พอที่จะพิสูจน์อีกเหรอครับ ว่าพี่รักตาหวานขนาดไหน ไอเรื่องที่พี่จะมีใคร มีลูกมีเมีย หน่ะ โยนทิ้งไปได้เลย..ถ้าไม่ใช่ตาหวาน ชาตินี้พี่ก็ไม่ต้องการใครอีกแล้ว”
“ผมไม่รู้ ผมไม่สน...พี่นัท...ผมรักพี่นะ ฮึก”
“ตาหวาน” ไอนัทมันเรียกผมเบาๆ แล้วจึงค่อยๆดึงผมเข้าไปกอดไว้แนบอก
“พี่รักตาหวานนะ รักมาก อย่างที่พี่บอก ถ้าไม่ใช่ตาหวาน พี่ก็ไม่เ อา ..แต่ถ้าตาหวานต้องการให้พี่สัญญาสาบานอะไรพี่ก็จะทำ ...พี่จะทำทุกอย่างเพื่อตาหวาน ตาหวานของพี่คนเดียว…ฟังให้ดีๆนะครับ...” ไอนัทมันดึงผมออกจากอกอุ่นๆของมัน แล้วจ้องตากับผมเขม็ง
“ไม่ว่า จะอีก 1 ปี 2 ปี 4-ปี 5 ปี หรือ สิบ ยี่สิบปีข้างหน้า พี่จะรัก ตาหวานคนเดียว ถึงพี่จะ มีเมีย มีลูก หรือมีใครอีกซักกี่คน..ตาหวาน จะเป็นที่ 1 และหนึ่งเดียว ของพี่เสมอ ...พี่จะรักตาหวานที่สุด รักยิ่งกว่าใคร ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง จนวันตาย..พี่สัญญา..” ไอนัทมันพูดแล้วก้มลงจุ๊บที่แก้มผมเบาๆ
ผมยิ้มออกมาทั้งน้ำตา แล้วผวาตัวเข้าไปกอดไอนัทไว้แน่น พร้อมกันนั้นผมก็มองไปที่ประตูห้องผมที่แง้มๆอยู่ ผมยังคงเห็นใครบางคนยืนอยู่ข้างหลังประตูนั้น...
เสียใจ ด้วย นะเป้ย...แต่ไอนัท เป็นของกู....ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ เข้ามายุ่ง..
ผมสบตาไอเป้ยอย่างท้าทาย ไอเป้ยที่ตอนนี้เอามือปิดปาก ยืนน้ำตานองหน้าอยู่หน้าประตูห้องผม ช่างเป็นภาพที่น่าสงสารเหลือเกิน แต่ผม ณ ตอนนั้นรู้สึกสะใจมากกว่าจะสงสารนะ ผมไม่รู้หรอก ว่าไอเป้ยมันรู้สึกยังไงกับไอนัท รัก ชอบ หรือ ว่าเกลียด ไม่รู้ด้วยว่ามันร้องไห้ทำไม ผมแค่ รู้สึกหวง เลยแสดง ความเป็นเจ้าของ ออกไปเท่านั้นเอง ...แค่อยากประกาศ ให้ใครก็ตามที่คิดจะมายุ่งกับไอนัทของผม ว่า....ไอนัทมันเป็นของกู ..ใครหน้าไหนอย่าได้เข้ามาแหย๋ม..เท่านั้นเอง......
-
*****************************
“พี่นัท กลับแล้วเหรอเจ้าโม” เสียงนุ่มๆของแม่ได้ปลุกผม ให้ตื่นจากห้วงความคิดที่ กำลังสับสนสุดกำลัง
“..ยังครับ เห็นบอก จะไปส่งเป้ย” ผมตอบแม่ไปอย่างไม่ค่อยพอใจเป้ยซักเท่าไหร่นัก..
เพราะหลังจากที่ผมได้รับคำมั่นสัญญาจากไอนัท และประกาศความเป็นเจ้าของมันออกไปต่อหน้าไอเป้ยแล้วนั้น...ไอเป้ยมันก็หายต๋อมออกจากหน้าประตูผมอยู่เป็นนาน...
จนเมื่อแม่ผมเข้ามาป้อนข้าว ป้อนยาผม จนผมหลับไปอีกรอบ และพอผมตื่น ไอนัทมันก็เข้ามาบอกผมว่า มันจะไปส่งไอเป้ยที่บ้าน....โดยที่ตัวมันก็งงๆ ว่าทำไมเป้ยถึงรีบกลับ ทั้งๆที่ยังไม่ได้เจอหน้าผมเลย....
อืม นั้นสินะ ทำไมกัน ...หึ หรือมันจะอายที่มาได้ยินที่ผมกับไอนัทคุยกัน เอ๊ะก็ไม่น่าใช่ หึ ช่างหัวมันเถอะ แต่ทำไม มันต้องให้ไอนัทไปส่งด้วยหล่ะ ... ให้พ่อผมไปส่งก็ได้หนิ
“ไม่เข้าใจ..ทำไมพี่นัท ต้องไปส่งเป้ย ด้วย...ทำไมไม่ให้พ่อไปส่งหล่ะ....รบกวนพี่นัทแย่” รู้สึกตัวเองไม่พอใจอย่างมากเลยครับ เค้าเรียกหวงจนหน้ามืดรึเปล่าก็ไม่รู้
“ก็น้องเป้ย มากับพี่นัท ไม่ใช่รึไง..หือ..ทำไมจ้ะ..หวงเป้ยเหรอ..แหม๋ หวงกระทั้งกับพี่นัทเลยนะเนี๊ยะ พี่นัท รู้เข้าเสียใจแย่..หึหึ..” แม่ผมพูดยิ้มๆ แล้วเอามือขยี้หัวผมเบาๆ
ปล่าวซะหน่อยแม่ก็ เค้าไม่ได้หวงเป้ยซะหน่อย ที่เค้าหวงหน่ะ ไอนัทต่างหากหล่ะ .....คิดไปก็มองหน้าแม่อย่างเคืองๆ ...
แต่แม่ผมก็หาสนใจผมไม่หล่ะครับ...ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ผมต่อไป.ความจริงหน้าที่นี้เป็นของไอมดอีกเช่นเคย แต่มันแอบหนีไปเล่นกับเพื่อนซะแล้ว แม่เลยต้องมาทำหน้าที่เช็ดตัวให้ไอลูก ชั่วๆ อย่างผม.แทน
“โม..สัญญากับแม่ ได้ไหม...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต่อไปนี้ โมต้องเข้มแข็ง...แม่..มะ แม่..ไม่อยากเห็นโมเป็นแบบนี้อีกแล้วนะลูก....” อยู่ๆแม่ก็พูดกับผมขึ้นมาเสียงสั่นๆ..แม่ยังเช็ดตัวให้ผมไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ
ผมก็ได้แต่อึ้ง พูดไม่ออก รู้สึกผิดขึ้นมาจับจิต..สงสารแม่ขึ้นมาจับใจ....พอนึกย้อนไปถึงเรื่องที่ทำให้ผมเหมือนคนบ้า เมื่อ 3-4 วันที่ผ่านมา ก็ทำให้ผมรู้สึกเจ็บหนวงๆที่ใจขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้..ก่อนหน้านี้ก็ใช่จะหาย แต่เพราะมีไอนัท ผมจึงไม่คอ่ยมีเวลาคิดเรื่องผมกับไอคิมมากนัก และไอนัทมันก็ไม่ได้สะกิดแผลของผมขึ้นมาซะด้วย มันไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมเลย ไม่ถาม ไม่เอ่ยถึง เลยด้วยซ้ำ
แม่ผมก็เหมือนกัน ทั้งพ่อ แม่ น้อง ของผม ทำเหมือนกับว่าคืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมแค่เกิด อุบัติเหตุ และเป็นไข้เท่านั้นเอง ...
“..แม่ ..เค้า...” อยากพูดว่ เค้า ขอโทษ แต่มันพูดไม่ออก...
“แม่ผิด เอง ที่เลี้ยงโมมาแบบนี้ แม่ผิดที่ตามใจโม ผิดที่ทะนุถนอมลูกของแม่มากเกินไป..ฮึก..โมจึงไม่เคยผิดหวัง เสียใจกับเรื่องอะไรเลย จนถึงวันนี้วันที่ลูกของแม่ เป็นหนุ่มเต็มตัว...อายุ 20 ปีเข้าไปแล้ว”
“แต่สำหรับแม่ เจ้าโมของแม่ ก็ยังเป้นเจ้าโม เจ้าตัวเล็กขี้อ้อนของแม่ อยู่เหมือนเดิม...” แม่พูดไป มือก็เอาผ้าชุบน้ำลูบไล้ไปตามแขนขา ของผม
แต่ผมตอนนี้ น้ำตาไหลพรากๆออกมาอีกแล้ว ครับ น้ำตาไหล แต่ไม่มีเสียงสะอื้น ...มันเป็นน้ำตาแห่งความสำนึกผิด ผิดที่ทำให้พ่อแม่ต้องเป็นห่วง ผิดที่ทำให้แม่ ต้องกลุ้มใจ เสียใจ และโทษตัวเอง
“เห็นโม คืนนั้น แล้ว มะ แม่..แม่ ทรมาน..แม่ไม่รู้ว่าโม เป็นอะไร..อยากช่วยแต่ช่วยไม่ได้” แม่หยุดมือที่เช็ดตัวให้ผม แล้วมองหน้าผมจ้องเข้ามาที่ดวงตาของผม น้ำตาแม่คลอเบ้าเลยทีเดียว
“โม..ต่อไป วันข้างหน้า โมต้องเจออะไร อีกมากมายที่เยอะ กว่านี้ มีเรื่องที่โม ต้องผิดหวัง เสียใจ มากมายกว่านี้หลายเท่านัก....โมต้องเข้มเข็ง..นะลูก..” แม่ยิ้มให้ผมทั้งน้ำตา น้ำตาแม่ที่ไหลออกมานั้น ผมรู้สึกถึงความเสียใจ ที่แม่มีต่อผม
“เสียใจได้ ..เศร้าใจได้..ร้องไห้เหมือนคนเสียสติ ทำได้ ถ้าทำแล้วโมสบายใจ...แต่แม่อยากให้โมรักตัวเอง ให้มากกว่านี้..อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้อีกเลยนะลูก..อะไรแม่ก็ทนได้ แต่เรื่องนี้แม่ทนไม่ได้จริงๆ” แล้วแม่ก็สะอื้นฮักๆออกมาต่อหน้าต่อตาผม ผมไม่เคยเห็นแม่เป็นแบบนี้เลย..
ผมไม่รู้ว่าคืนนั้นผมพูดผมทำอะไรไปบ้าง ....ผมรู้แค่ว่า คงเป็นเรื่องที่แม่รู้สึกเสียใจและผิดหวังในตัวผมจริงๆ ไม่งั้นแม่คงไม่มานั่งร้องไห้สะอื้นฮักๆต่อหน้าผมแบบนี้หรอก ...
ผมจึงค่อยๆพยุงตัวขึ้น แล้วสวมกอดแม่ไว้แน่น...อยากบอกว่าขอโทษ แต่ปากผมมันก็หนักซะเหลือเกินอีกแล้ว กับคนที่รักผมมาก และผมก็รักมากมายขนาดนี้ทำไม ก็ไม่รู้ ผมจึงไม่สามารถ พูดคำว่าขอโทษออกมาได้ซักที
“โม..โมตั้งใจขับรถเลยโค้ง ใช่ไหมลูก..ลูกทำแบบนั้นใช่ไหม” ไอโมได้แต่อึ้งครับ พุดไม่ออกกันเลยทีเดียว ...
“แม่จะไม่ถาม ว่าทำทำ ไม ..อะไรที่ทำให้ลูกแม่ คิดสั้น ได้ขนาดนี้..แต่แม่อยากขอร้องโม นะลูก..อย่าทำแบบนี้อีก อย่าบอกว่าโมอยากตาย...”
“โม มีอะไร โมคุยกับ แม่ กับ พ่อได้ นะลูก...พ่อ กับแม่พร้อมจะฟังโมเสมอ..เรามีกันแค่ 4 คน แค่นี้นะลูก..เรามีกันแค่นี้ ถ้าโม เป็นอะไรไป คิดไหม ว่า พ่อแม่ น้อง จะรู้สึกยังไง จะอยู่กันต่อไปได้ยังไง..ฮึก..”
“แค่แม่ เห็นโม ที่เอาแต่บอกว่า เจ็บ ทรมาน อยากตาย แค่นี้ แม่ก็อยากจะเจ็บ อยากปวด อยากจะตายแทนลูกได้อยู่แล้ว...ถ้าโมเป็นอะไรไปจริงๆ แม่จะมีชิวิตอยู่ต่อไปได้ยังไง”..
“แม่...เค้า ขอโทษ..เค้าจะไม่ทำอีกแล้ว...เค้าขอโทษ..เค้าขอโทษ” และในที่สุดผมก็พูดคำว่า ขอโทษ กับแม่ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ พุดออกมาจากใจ และสาบานกับตัวเอง
ว่า นับแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะรักตัวเองให้มาก และจะไม่ทำให้ พ่อ แม่ น้อง ต้องผิดหวังและเสียใจกับผมอีก...ชีวิตของผม ไม่ได้เป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว แต่ที่ผมมีชิวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้ได้ ก็เพราะครอบครัวของผม ...........
ผมจะอ่อนแอ ไม่ได้..เมื่อใดที่ผมล้ม ผู้คนที่ล้มตามผมก็คือ 3 คนที่อยู่ข้างหลังผมนี้อีกเช่นกัน ไม่มีใคร อื่น …
“เค้า ขอโทษ จริงๆนะแม่..เค้ารักแม่นะ..” แม่เอามือลูบหัว ลูบหลังลูบไหล่ ผมไปเรื่อย อย่างปลอบโยน
เรา สอง คนแม่ลูก กอดกันแน่น เพื่อปลอบโยนซึ่งกันและกัน..เรามีกันอยู่แค่นี้ต้องรักกันให้มากๆ ....เข้าไว้...****
ค่ำวันนั้นหลังจากที่ไปส่ง ไอเป้ย แล้ว ไอนัท ก็ขับรถกลับมาหาผมที่บ้าน คืนนั้นมันก็นอนกับผม นอนที่ห้องผมเตียงผม..และนอนให้ผมซุกอกอุ่นๆ ของมันเช่นเคย...
ผมไม่เป็นไรแล้ว...ผมมีครอบครัวผมที่รักและคอยให้กำลังใจผมอยู่เสมอ และมีไอนัท ที่รักผมอย่างไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ จากผม แค่นี้ แค่คนพวกนี้ ผมก็ไม่กลัว อะไรอีกแล้ว...สำหรับไอคิม...
ทำใจซะเถอะวะโม...ลืมมันซะ....
*******************
"มีความสุขกับการอ่าน นะจ๊ะ อุอุ" :bye2:
-
คนเรายามเห็นเเก่ตัวก็น่ากลัวเนอะจะทำร้ายจิตใจให้ก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเพื่อความสะใจของตัวเอง :undecided:
-
เศร้าโคดดดดด สงสารโม
สงสารทุกคนทั้ง คิม นัท เป้ย
ทำไมอ่านแล้วอึดอัดอย่างงี้เนี่ย :sad2:
-
อ่านตอนนี้ก็บ่อน้ำตาแตกอีกแล้ว ไมมันเศร้างี้อ่ะ :m15: :m15: :o12: o7 :sad2:
ปล.มาต่ออีกเร็วๆนะ ไม่อยากขาดตอน กำลังอิน :m17:
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
สงสารโม สงสารเป้ย สงสารนัท
รักแม่โมที่สุด :m15: :m15: :m15:
-
ทำไมมันดูแล้ว บรรยากาศแย่จังเลยคับ สงสารทุกคนเลยจิงๆ
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับ สงสารเป้ยจังครับ อิอิ
สงสารพี่โมด้วยอะครับ
จะรออ่านนะครับว่าจะเป็นไงต่อไป
:impress: :impress: :impress:
-
พี่นัท ช่างเป็นคนดีอะไรเช่นนี้ จะใช่คนเดียวกะ พี่นัทดุ๊กดิ๊ก แห่งบ้าน เอเอฟ 4 รึ๊เปล่าน๊า
คุณโม เองน่าจะลองนึกในทางกลับกันว่า คิม ก็คงจะเสียใจแค่ไหนวันที่เห็น โม ไปกะพี่นัท น่ะ
-
โอ่ ช่างยอดเยี่ยม เจ็บปวดเข้าไปถึงกระดูกดำ
:a6: :a6: :a6: :a6: :a6:
เมื่อคิดจะทำมัน ก็อย่าเสียใจในสิ่งที่ได้ตัดสินใจไปแล้ว
:m21: :m21: :m21: :m21:
ชีวิตของเราเคยคิดที่จะให้ กับคนที่เขารักเราบ้างไหม
อย่าพึ่งคิดว่าเราจะได้อะไรจากเขา ถามตัวเองว่าได้ให้เขาบ้างหรือยัง
:a1: :a1: :a1: :a1: :a1:
-
..............เป้ยนะเป้ย.........ไม่น่าไปเห็นภาพนี้เลย..........
.............สงสารเป้ยจัง....... :o12: :o12: :o12:
-
o14 มาคุยกันก่อนดีกว่าโนะ o14
"ขอบคุณทุกคนที่เข้ามา รีฯ ให้โม น๊า..."
ใกล้แล้วล่ะ อีกตอนเดียวก้อตามทันที่โมลงแล้ว...
ทีนี้ ก้อ ทวง ทวง ทวง...ก่าโม แย้วกันนะ คิคิ :m23:
แต่ วันนี้ ขี้เกียจโพส........................อ้าว :o
แหะๆ :try2:
-
จะทันแล้วเหรอ ดีจัง จะได้อ่านต่อที่นี่ :a2:
ซินอ่า มาโพสจิ จะได้ทันไวๆ 555 :m4:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่รู้จะเม้นต์ยังไงดี เลยได้แต่
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:sad2: สงสารเป้ยย
-
*ตอนที่ 56*
ผ่านปีใหม่ มาก็หลายเดือน จวนเจียน จะถึงเดือน เมษา อยู่ มะรอม มะร่อ...ผมหลังจากที่เกิดอาการเฮิร์ทหนักอยู่พัก ใหญ่ กว่าจะทำใจได้ก็ใช้เวลานานโข
หลังจากวันนั้นผมก็อยู่ที่บ้านจนถึงปีใหม่ พอปีใหม่เสร็จผมถึงได้ลงมาอยู่ ที่ กรุงเทพ กลับมาเรียน กลับมาทำงาน
ไอเป้ยดูเปลี่ยนไปมาก ไม่ร่าเริงเหมือนเดิม แต่ผมก็หาสนใจไม่...ด้วยรู้สึกหวงๆไอนัทอยู่...ตัวมันก็คงรู้ เพราะ ดูท่ามันจะพยายามห่างๆไอนัทเข้าไว้ จนไอนัทยังรู้สึก แต่ก็แค่นั้น ไอนัท มันก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก
ช่วงนี้ไอนัทใกล้จบแล้ว และมีบริษัทแห่งนึง ติดต่อให้มันไปทำงานด้วย...ตอนนี้มันก้อสบายใจไปเปราะนึง ที่ไม่ต้องไปเดินหางานเหมือนชาวบ้านเค้า แต่ มันก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายหรอกครับ เห็นบอกจะไปสอบเข้าทำงานที่ สายการบินแห่งนึง
แต่ช่วงนี้มันขอทำโปรเจค ก่อนจบให้เสร็จก่อน เค้าเรียกอะไรก็ไม่รู้ไอโมก็จำไม่ได้เหมือนกันแฮะ...
สงกรานต์ผ่านไป...ครบรอบ หนึ่ง ปี ที่ผมกับ ไอคิมเลิกกัน...นึกถึงทีไร ก็เจ็บแปล๊บๆที่ใจทุกครั้ง....ผมยังคงรักมันอยู่ ..รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง(นั้นซะงั้น)....
สำหรับผมกับน้องเต็มที่น่ารัก ก็ยังคบกันอยู่เหมือนเดิม มันก็มาค้างที่บ้านผมบ่อยๆ ...น้องเต็มเป็นหนุ่มขึ้นมาก ตัวสูงใหญ่กว่าผมแล้วด้วย กำจริงๆ..........
แต่มันก็ยังโดนผมเอา อยู่ทุกเมื่อเชื่อวันแหละ แต่พักหลังๆมานี้ เห็นมีสาวๆ ตามกรี๊ดตามกร๊าด กันให้ผม หัวใจกระตุกเล่น อยู่บ่อยๆ ....
******************
และในที่สุด วันที่ผมรอคอยก็มาถึง นั้นก้คือ
วันที่ไอนัทเรียนจบ และมันได้ย้าย ข้าว ย้าย ของ มาอยู่ กรุงเทพ แถวๆ ดอนเมือง ..มันปฏิเสธบริษัทที่เค้าติดต่อมันให้ไปทำงานด้วย มัน ตกงานอยู่ พักใหญ่ๆเลยนะ มันเอาแต่เที่ยว และก็เตรียมตัวสอบเข้าทำงานที่สายการบินต่างๆ มากมาย ที่มันหวัง และอยากที่จะทำ...ทั้งสายการบินไทยเทศ มันลองหมด........
โดยมันไม่ได้สนใจที่จะสมัครเข้าทำงานที่อื่นเลย ทั้งๆที่บริษัท ที่เค้าติดต่อมันไว้ตั้งแต่แรก เค้าก็ยังให้โอกาสมันอยู่นะ..แต่มันก็โคตร หยิ่ง แฮะ ไม่หรอก ผมว่ามันเป็นคนมั่นคง และยึดมั่นกับความหวัง และความฝันของตัวเองมากเลยนะ มันบอกมันชอบมันอยากทำงาน นี้ แบบนี้ และมันจะทำให้ได้...อืม...
และมันก็ทำได้ครับ มันได้ทำงานกับสายการบินแห่งนึง ของไทย หรือของเทศไม่บอกนะจ้ะ แฮะ....
และผมก็หอบเสื้อผ้าของผมไปจับจองอยู่ที่ห้องมันเป็นตู้เลยทีเดียวแฮะ...ไปนอนค้างอ้างแรมกับมันบ่อยๆอ้า..แหม๋นะก็ของมันเคยๆ คิคิ
ชิวิตผมก็ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ ความสัมพันธิ์ของผมกับเป้ยก็ดีขึ้น และกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมแล้ว แต่มันก็ยังพยายามรักษาระยะห่างของมันกับไอนัทไว้เหมือนเดิม(จริงๆตอนนั้นไม่รู้หรอก พึ่งมารู้ตอนหลังแฮะ) ผมกับน้องเต็มก็ห่างๆกันบ้าง ด้วยน้องเต็มมันก็มีงานมีกิจกรรมอะไรที่โรงเรียนที่ต้องทำมากมาย เล่นบาส ให้โรงเรียนด้วย ไม่เก่งหรอกครับ อาศัย ว่าตัวสูง และหน้าตาดี เอาไว้ดึงดูดสาวๆแค่นั้นเอง(อันนี้คิดเองอะหึหุ)
******************************
วันนึงหลังจากสอบเสร็จ วันสุดท้าย ผมได้นัดเพื่อนๆ ไว้ที่หน้าตึกบริหาร..รู้สึกว่าจะเป็นสอบซ่อม ของเทอม หนึ่ง มั้ง จำไม่ได้ว่าเดือนไหน แต่จำได้ว่า ลงทะเบียนเรียนภาค 2 และ ซัมเมอร์นี้ ผมก็จะจบแล้ว ถ้า สอบผ่านหมดทุกตัวนะ รู้สึกจะเหลือ เกือบๆ 10 ตัว ราวๆนั้น..
ผมนั่งรอเพื่อนๆ ที่ริมสระน้ำของรามฯ ตรงหน้าตึกบริหารอะ จอดรถไว้ที่หน้าตึกด้วยแหละ แฮะ
หลังจากที่นั่งรอเพื่อนอยู่ใต้ต้นไม้ เล้กๆ ข้างสระน้ำ ให้อาหารปลา ให้อาหารเต่า จนมันอิ่ม จนจะอ้วกอยู่แล้วนั้น สายตาผมก็มองแว้บๆ เหมือนเห็นคนรู้จัก เดินต้วมเตี้ยม ๆ อยู่แถวๆ หน้าเสาธงริมสระน้ำอีกด้านนึง ใกล้ๆกับที่ผมนั่งคอยเพื่อนอยู่
แต่เจ้าหล่อนไม่ได้มองผมเลยซักนิด ทำท่าเหมือนกับ คอย ใครอยู่อย่างนั้นแหละ
ส่วนตัวผมก้อได้แต่มอง เพื่อให้แน่ใจว่าใช่เธอจริงๆรึเปล่า..ถ้าใช่โลกมันจะกลมเกินไปไหม..
สาวผมยาวคนเดิม...ใส่เสื้อนักศึกษาสีขาว มีตราพ่อขุนติดอยู่ที่หน้าอก กระโปร่งแบบจีบรอบตัวที่ใส่อยู่ กับรองเท้าผ้าใบสีขาว คู่เล็กๆทำให้เธอดูแปลกตา และสวยขึ้นเป็นกอง เป็นสาวเต็มตัวแล้วสินะ....
และผมก็แน่ใจแล้วด้วยว่าใช่เธอจริงๆ อ้อน อ้อนจริงๆ...แค่เห็นหน้า ก็เจ็บแปล๊บ ทำให้นึกถึงใครบางคนขึ้นมาตะหงิดตะหงิด
แต่เจ้าตัว ยังคงไม่ได้เหลือบแล มาทางผมอยู่ดี...ผมอ้อนยาวมั๊กมาก ยาวจนถึงสะโพกเลยมั้ง...โดนลมพัดปลิวไสว เลยทีเดียว สวยขึ้นจริงๆด้วย ขาวขึ้นอีกต่างหาก..เฮ้อ..ว่าแต่ ทำไมถึงมาเป็นลูกพ่อขุนได้หล่ะ...ตอนนั้นได้ยินคุยกันว่าจะเรียนต่อ ที่ ม.ภาค ไม่ใช่เหรอ...
รอใครนะ รอ เพื่อน รอ แฟน..รอแฟนเหรอ..ไอคิมรึเปล่า คิดได้ดังนั้น ใจผมก็เต้นโครมคราม โครมครามหล่ะครับ...ทั้งอยากเจอและไม่อยากเจอ...นานแล้วสินะ นานแล้ว ที่ผมไม่ได้เจอหน้าไอคิมเลย ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง ได้ยิน แต่ข่าวคราว มันบ้าง บางครั้ง บางคราว จาก ไอปอด์น ไอตี้ ไอโย ไอแซนแค่นั้นเอง...แต่พวกมันก็ไม่ได้พูดอะไรมากหรอก ด้วยเกรงใจผม
และผมก็รู้สึกว่า ไอปอด์นมันจะเคืองๆอะไรไอคิมอยู่ ฟังจากน้ำเสียงอะนะ รู้สึกจะทะเลาะกันอยู่พักนึงมั้ง...
และผมก็เห็นว่าอ้อนล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าสะพานที่คล้องไหล่เล้กๆของอ้อน อยู่ และมีโทรศัพท์ติดมือมาด้วย ผมได้ยินอ้อนคุย กับใครบางคน ท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก..
หน้าบูดหน้าบึ้ง เหมือนเตรียมตัวจะอาละวาดไม่มีผิด ผมที่นั่งดูอยู่ เกือบๆ 5 เมตร ยังรู้สึกหนาวแทน คนที่อยู่ปลายสายเลย.อะ..
พออ้อนวางสายผมก็เห็นอ้อนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เลย แล้วเธอก็เดินคอตกจากริมสระไป..ผมรีบลุกขึ้นอย่างด่วนๆ แล้วก้าวขายาวๆตามอ้อนออกไป ไม่รู้เหมือนกัน ว่าตัวเองตั้งใจจะทำอะไรกันแน่...
ติ๊ดตี่ ดี้ ดี้ ติ๊ด ตี่ ดี่ ดี้
“ครับ” หลังจากที่ผมค่อยๆเดินตามอ้อน ย้อนกลับมาที่ตึก vkb (น่าจะใช่ชื่อนี้นะ จำชื่อตึกบ่ได่) โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นเบาๆ
*เฮ้ย มึง อยู่ไหนวะ ไอโม พวกกูมาถึงแล้วเนี๊ยะ* ไอแน๊ต ครับ ส่งเสียงตะโกนโหวกเหวก มาตามสาย เซ็งมันชิบ
“เออ แม่ม มาช้า แล้วยังเสือก บ่นอีกนะมึง..รอกูอยู่ตรงนั้นแหละ ทำธุระ แป๊บ เด๋วไป..แค่นี้นะ” แล้วผมก็กดวางสายไป แล้วเดินตามอ้อนไปห่างๆ..
กำ แล้วผมก็เห็นอ้อนเดินเลี้ยว เข้า ห้องน้ำหญิงไป ผมจึงต้องจำใจ นั่งรออ้อนอยู่แถวๆ ห้องน้ำนั้นแหละ คิดว่า พอเจ้าตัว ออกมาจะเดินเข้าไปทักทันที....
ผมนั่งรออ้อน อยู่หน้าห้องน้ำไม่นานเท่าไหร่ครับ ผมก็เห็นอ้อน ก้าวขาฉับๆ ออกมาจากห้องน้ำอย่างกระฉับกระเฉง
“อ้อน...” ต้องเอาเสียงเข้าว่าก่อนเลยครับ บอกตรงๆตอนนั้นก็ได้แน่ใจ 100 เปอร์เซ็นหรอกครับว่าเป็นอ้อน กลัวหน้าแตกอะ
“อ้าว...แตงโม..ว่าไง โหยโลกกลมมากเลยอะ” อ้อนยิ้มให้ผมตาหยี๋เลยทีเดียว น่ารักอะ แฮะ...
“เนอะ นั้น ดิ...เป็นไงบ้าง สบายดีปะ..” ผมถามอ้อนไปเบาๆ แล้วเอามือดึงแขนอ้อนมานั่งตรงม้าหิน ที่ผมจับจองไว้เมื่อครู่
“อือ..เรื่อยๆอะ..” อ้อนเบ้ปากยักไหล่ แล้วหย่อนก้นลงนั่งตรงข้ามกับผม
“แล้วโม อะ..แหม๋ ดูดิ ..จะกี่ปี กี่ชาติ ก็ไม่เปลี่ยนเลยนะนายเนี๊ยะ ยังดู badboyไม่เปลี่ยนเลย นะ” อะนะ ก็ไม่รู้ว่าชมหรือด่าผมอะนะ กำ จริงๆ ไอโมก็ได้แต่ยิ้มแหย๋ๆ ให้อ้อนเท่านั้น่แหละครับ เจอไปดอกนึงแล้วกู..
“เหรอ” ตอบได้แค่นี้ แล้วก็ทำหน้าจ๋อย แดก ตามระเบียบครับ ยังไงผมก็ยังแพ้ทางอ้อน อยู่ดี แพ้ หน้าซื่อๆ นี้จริงๆให้ตาย..
“หึ ล้อเล่นน่า..แต่ก้จริงนะ คิคิ..ฮ่าๆ..อย่าทำหน้าตา น่าสงสารแบบนั้น ดิ คิคิ...” แฮะ อ้อนยังพูดและยิ้มตาหยี๋ ให้ผมเหมือนเดิมเฮ้อ..ผมก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือก
แล้วต่อจากนั้นผมกับอ้อนก็คุยอะไรกันมากมายก่ายกอง ความขุ่นข้องหมองใจของผม ที่มีต่ออ้อนเมื่อคราวก่อนได้หายไปหมดสิ้นแล้ว ครับ เพราะผมได้สำเนียกแล้วว่า อ้อนไม่มีความผิดอะไรเลย...อ้อนไม่รู้เรื่อง อ้อนไม่รู้อะไรเลยซักนิด ไม่ถุกต้องแน่ๆ ถ้าผมจะโกรธและเกลียดอ้อน...
และผมกับอ้อนก็ได้อัปเปหิตัวเองไปอยู่ที่ร้านนมสด เพียงร้านเดียว ที่มีอยู่ในรามฯ ร้านตรงโรงอาหารอะ..ติดกับร้านขายสาระพัดกล้วยอะ อิอิ...และผมก็ได้โทรบอกไอพวกนั้นให้ตามผมมาที่ร้านนมด้วย...
“โมอะ..วันนั้น ทำไมคออ่อน จังเลยอะ..อ้อนกับ อะ..แฮะ คิม เป็นห่วงแทบแย่.” ผมแทบสำลักนมสดที่นั่งกินอยู่นี้เลยอะครับ..เงยหน้าจากแก้วนมสดขึ้นมองอ้อนอย่างอึ้งๆ เสียวแปล๊บๆที่ใจอีกแหละ เฮ้อ
“เห็นคิม บอกว่า ปกติ โมไม่คออ่อนแบบนี้หนิ...เออ..เป็นเพื่อนกันนานแล้วเหรอ กับพวกคิมอะ..” อ้อนถามผมหัวคิ้วชนกันเลยทีเดียว
แหม๋ ทำไมมันวกมาเรื่องนี้ได้วะเนี๊ยะ ความจริงก่อนหน้านี้ผมกับอ้อนยังคุยกันเรื่องอื่นหนุกหนานหัวเราะกันอยู่เลยครับ ไหงเข้ามาเรื่องนี้ก็ไม่รู้ กำจริงๆ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยนะ อ้อนเนี๊ยะ ชิ
“ก็ไม่หรอก ... ถามทำไมเหรอ....” ผมพยายามพูดยิ้มๆ อย่างไม่ต้องการให้อ้อนจับพิรุจ ในตัวผมได้..
“เหรอ..ก็พอเห็นโม โดนไอวิทย์ หิ้วปีก ออกไปอะ..ไอ.. เอ่อ..คิมอะ เค้ารีบตามโมออกไปทันทีเลยนี่นา...ท่าทางจะเป็นห่วงมาก...” คำพูดน้ำเสียงของอ้อนดูธรรมดาครับ ..แต่ผมอะเริ่มระแวงแหละ รู้อะไรมาปล่าววะ
แต่เจ้าตัวพูดไปดูดนมในแก้วไป หล่ะครับ ไม่ได้สนใจเล้ย ว่าใครเค้าจะรู้สึก ยังไงกับคำพูดตัวเอง...แถมพุดแล้วยังยิ้มตาหยี๋ ทำหน้าไร้เดียงสาใส่ผมอีกแหนะ..เฮ้อ...(ใครจะไปรู้ว่าหน้าซื่อๆงี้หน่ะร้าย อย่าบอกใคร หึหึ...)
“เหรอ ก็คงเหมือนอย่างที่อ้อนพูดแหละ ปกติ เราไม่เคยเมาเร็วขนาดนี้หน่ะ ...เอ่อ. อืม....คิมก็คงจะรู้สึกแปลกใจหล่ะมั้ง” กว่าจะบังคับตัวเองให้พูดชื่อไอคิมออกมาได้ ไอโมก็แทบแย่ครับ...
“อือฮึ คงงั้นมั้ง...อืม จะว่าไป หลังจากคิมเดินไปส่งโมกับไอวิทย์กลับมาอะ..จ๋อยสนิทเลยนะ นั่งยังกะส้วมซึม ..ไปทำอะไรให้คุณชายท่าน เจ็บช้ำน้ำใจรึเปล่าอะ หึหึ” อ้อนพูดแล้วหัวเราะหึหึ หยึย สยองมากมาย
“หึ..ขนาดนั้นเลยเหรอ...แฟนตัวเองไม่ใช่ไง..ทำอะไรให้เค้าไม่พอใจรึเปล่าหล่ะ เหอๆ” ฝืนหัวเราะสุดกำลัง ทั้งที่ใจ กำลังร่ำไห้...ไม่อยากพูดถึงมากนักหรอก แต่ไม่อยากให้อ้อนผิดสังเกตุ
“เฮ้ย....คิดไงวะมึง ไอโม..ชวนพวก กูมาแดกนมเนี๊ยะ....เข้ากะหน้าพวกกูมากเลยนะมึง..เฮ้อ..สั่งนมกินดีกว่ากู..” อะ อ้อนยังไม่ได้อ้าปากตอบผมเลยครับ
ไอพวกเพื่อนชั่ว ของผมก็มาพอดี พอมาถึง ก็เห่าหอนทันที…ทั้งผิดหวังและโล่งอก ในคราวเดียวกันที่ผมกับอ้อนต้องยุติการสนทนาเรื่อง อันว่าด้วยเรื่องของไอคิม เศร้า
“เฮ้ย ไอแน๊ต มารู้จักกับเพื่อนกูก่อน ...นี้อ้อน เพื่อนกู” ผมเอาตีนถีบ ก้นไอแน๊ตเบาๆทีนึง แล้วแนะนำมันให้อ้อน รู้จัก
“อะ..ดีคร้าบ ขอโทษนะครับอ้อน...แฮะ พอดี ไม่เห็นอ้อนอะ...โทษคร้าบ..นมอีกแก้วนะครับผมเลี้ยง ออ ผมแน๊ตนะครับ” ไอแน็ตมันพล่ามอะไรของมันไปมากมาย และมันก็ทำหน้ากรุ่มกริ่ม ใส่อ้อนสุดฤทธิ์..
“ ค่ะ อ้อน ค่ะ ยินดีที่รู้จัก..แต่ไม่ต้องมั้งค่ะ พอแล้วหล่ะค่ะ อ้อนอิ่มแล้ว” อ้อนพูดยิ้มๆ ท่าทางขำๆ กับท่าทางของไอแน็ตมัน
“โอ๊ะ ..เอาเถอะครับ ไม่เป็นไร..ถ้ากินไม่หมด ผมช่วยกินก้อได้ครับ แฮะ” อานะ ชั่ว แถมยังทำหน้ากระลิ่มกระเลี่ยใส่อ้อนไม่เลิกอีกอะมัน
“เฮ้อ..ช่างมันเถอะ อ้อน เออ อ้อน นี้ ไอเต๋า ..นะ เด็กคณะวิทย์อะ. เต๋านี้อ้อน เพื่อนกู เรียนที่โรงเรียนเดียวกัน.” ผมแนะนำให้อ้อนรู้จักกับไอเต๋า พี่เมียผมเองคิคิ..ฮ่าๆ..มันรู้ว่าผมแอบเรียกมันแบบนี้ในใจ คงแทบอยากกระโดดกัดหูผมกันเลยทีเดียว
อ้อน กับ ไอเต๋า ยิ้มให้กันนิด แล้วพยักหน้าให้กันเท่านั้นเอง ไม่ได้ทำอะไรทุเรศทุรัง อย่างไอแน๊ตมัน ชิ
และหลังจากนั้นพวกผม 4 คนก็นั่งคุยกันจนเย็นนู้นแหละครับผมถึงได้ขับรถไปส่ง เพื่อนๆทั้ง 3 คนของผม ตอนแรกก็กะจะไปฉลองสอบเสร็จเหมือนกันแหละครับ แต่ว่านะ มีแค่ผมคนเดียวเองอะดิที่สอบเสร็จวันนี้ แฮะ เพื่อนๆผม ยังสอบไม่เสร็จกันเลยอะ หุหุ
และวันนี้ผมก็ได้รู้เพิ่มเติมอีกว่า อ้อนพักอยู่ที่หน้ารามนั้นแหละ ในซอย 53 อืมใกล้ดีจังสะดวกดีด้วย..และที่สำคัญอ้อนพักอยู่คนเดียว...เห็นอ้อนบอกว่าไม่มีเพื่อนที่เรียน ปวส.ด้วยกันมาเรียนรามเลยซักคน ออ อ้อนเรียน ประชาสัมพันธิ์นะค่ะ คณะบริหารนั้นแหละ..
จากที่คุยกันตั้งแต่ บ่ายโมง จนเย็นย่ำ พระอาทิตย์ตกดินตอนนี้ ผมรู้สึกว่าอ้อน ต้องมีเรื่องบาดหมางอะไรกับพวกเด็ก มข.พวกนั้นแน่ๆ มันแปลกนะ ในขณะที่อ้อน พูดเรื่องไอคิมได้ฉอดๆ แต่ไม่เอ่ย ถึง อีก 4 คนที่เหลือเลย..ทั้งๆที่ตอนนั้นผมก็เห็นว่า อ้อน สนิทกับไอปอด์นและก็เพื่อนคนอื่นๆ ของไอคิมอยู่มากโขทีเดียว แต่ก็แค่นั้นแหละ มันเป็นแค่คำ ถาม ที่ไม่ต้องการคำตอบจากผม เพียงคนเดียว.........
-
เอาล่ะ ในที่สุด ก้อลงทัน ที่โมโพสแย้ว ฮ่าๆ :laugh: :laugh: :laugh:
ส่วนตอนสั้นจุ๊ดจู๋...เอาไว้ก่อนนะจ๊ะ โฮ่ะๆ :laugh3:
:m3: ตอนนี้มีช่วงจับผิดโมแล่ะ เอิ้กๆ ใคร หาเจอก่อน ...(เด๋วไปร๊าบรางวัลก่าโมเอานะ) คิคิ :m3:
ป๋อล๋อ*.... จริงๆโม มันพิมพ์ผิดอ่ะ เอิ้กๆ แต่ไม่แก้ให้หรอก มายังไงก้อลงยังงั้น กร๊ากกกกก....ก :laugh5:
:m4: :m1: :m4: :m1: :m4:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับ ต้องมีไรสักอย่างแน่ๆๆเลย
แปลกๆๆครับ หรือว่า อ้อนกับ คิม มะได้เป็นแฟน กัน อะครับ
ปอร์น ก็ยังนิสัยน่ารักและดีกับพี่โม เสมอเลยนะครับ
แล้ว คิมอะ ครับเป็นไงบ้างก็มะรู้ครับ
ต่อด่วนๆๆครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
อ่ะเต๋ากะแน็ตไม่มารีบมาเลย
กำลังได้รู้อะไรดีๆแล้วเชียว
เสียดาย
แต๊งส์ป้านะงับที่เอามาลงให้อย่างไม่ขาดตอน
-
ต่อจากตอนนี้คงต้องรออีกยาวสินะโอ้ม่ายยยย :serius2:
-
ตื่นเต้น สะแด่วอยากอ่านต่อใจจะขาดรอนๆๆ
:a6: :a6: :a6: :a6:
-
ค้างคาอ่ะ ค้างคาสุดๆ ต้องมีไรที่โมยังไม่รู้อีกแน่ๆ แล้วมันคืออะไร :m28: โมรีบมาต่อนะ :m29: (ไม่รู้ต้องรออีกนานเท่าไหร่)
-
หายไปไหนแล้ว :undecided: :undecided: :undecided: :undecided:
ปลอยให้เรารอโธ่ :serius2:
-
(http://www.pic4.us/pic/yfi0418.gif) " ของดีต้องใจเย็นๆนะจ๊ะ โฮ่ะๆ"
ตอนนี้เจ้าของเรื่อง..น้ำมูกย้อย อยู่นะจ๊ะ... เลย.. ยังมาต่อมิได้ :o11:
...เห็นใจ โมเขาหน่อยน๊า.. ร่างกายมิค่อยเป็นใจเท่าไหร่ช่วงนี้ o15
:a3:................ รอกันไปก่อนน๊า.................. :a3:
-
อาในที่สุด :a4: บอร์ดนี้ ก็ทัน ปาล์มจนได้ :a6:
กาซิก กาซิก... :m15: โทษน้า คงอีก 2-3 วัน อะ ถึงจะต่อตอนต่ไปได้ :m2:
กาซิก กาซิก แบบแว่....สลัดตัวขี้เกียจ ออกยังมิได้ ฮือ โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o9
..............(งานค่อนข้างยุ่ง ถามยังเป็นหวัดและติดเกมต้องขออำภัย มิตรรักนักอ่านทุกๆท่า ขอรับ :5555:
-
^
^
"มาจิ้ม ตุดโม..พร้อม ก่ามาช่วย ไล่ตัวขี้เกียจ ออกจากหลังโมซะที" อิอิ :m3: :m3: :m3:
o18
:ฮึ่มม:
:call: อันนี้ ใช้คุนไสยช่วย คิคิ
-
งานค่อนข้างยุ่ง ถามยังเป็นหวัด พอฟังขึ้นนะโม แต่ตรงที่บอกว่า ติดเกมนี่จิ :try2:
-
อีกนานแค่ไหนยังไงก็จะรอ :m4:
-
ต่อด่วนเลยโม ลุ้น ๆ :m5: :m5: :m5:
-
หายหวัดไวๆนะนายโม
รออ่านอยู่น่ะ
กำลังสนุกเลย
อิอิ
-
รออ่านต่อจ๊ะ :m4:
-
มาดันรอ โมสลัดตัวขี้เกียจออกอีกคนนะ :a2:
มาต่อไว ๆ นะโม เกมส์น่ะ ค่อยเล่นก็ได้จ้า :a6:
-
*เรื่องสั๊น สั้น จุ๊ด จู๋ (คิคิ)
ไม่มีอาราย ช่วงนิ้ ติดเกม คิคิ เลยบ่มีเวลา มาเล่าตอน ต่อไปให้เพื่อนๆ อ่านกันอะ ก็เลย แอบเลว มาเล่าเรื่องสั้นๆ ให้หายคิดถึง ไอคิมกันแล้วกันเนาะ
เริ่มหล่ะน้าๆๆๆๆ
ดึก สงัดคืนนึง เวลาราวๆ ประมาณ ตี 1 ได้มั้งครับ
นอนอยู่ดีๆ เกิดปวดฉี่อย่างแรง....นอนดิ้นไปดิ้นมาขลุกขลิกอยู่ในอ้อมแขนของสุดที่รัก แฮะ
พอดึงแขนไอคิมออกจากตัวผมเรียบร้อย กะว่าเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ คิดว่านะ กระผมก็ย่องลงจากเตียงโดยพลัน....แล้วเดิน เซ แซดๆ เข้าห้องน้ำไป หลับตาด้วยแหละ ลืมไม่ขึ้นอะ ง่วง แฮะ
พอจัดการฉิ่ง ฉ่อง เสร็จแหละ แหม๋ นะ เอาน้ำออก แย้ว ก็ต้องเอามันกลับเข้าไปใหม่ กระผมก็เดินตรงไปที่ตู้เย็นอย่างด่วนๆๆ (ที่บ้านของกระผมมีตู้เย็นเล้กๆ เอาไว้ใส่พวกน้ำ เครื่องสำอางไรเงี๊ยะ อยู่ในห้องนอน 1 เครื่อง ไม่ใหญ่ กำลังดี)
พอเปิดปุ๊บ ตาก็ลืมโดยพลัน แล้วมองหา .....เป๊ปซี่ของโปรด โดยด่วน แต่ ในตู้เย็น ไม่มีน้ำเป๊ปซี่เหลือเลยซักขวด หวยง่วง เป็นปลิดทิ้ง ตายห่ะ เป๊ปซี่หมด อืม ไม่เป็นไร ในครัวน่าจะมี (แบบว่า คือ กะจะกินให้ได้อะ คือ อยากอย่างแรง น้ำลายไหลเลยแหละ เคยเป็นกันปะ แบบ ว่าอยากกิน อะไรซักอย่าง จนทนไม่ได้อะถ้าไม่ได้กิน)
กะผมก็เดินตัวปลิวกระโดดหย่อยๆ ลงบันได ไปที่ห้องครัวโดยด่วน พอถึงห้องครัว ก็เปิดตู้เย็นเล็กด้วยอาการประหยิ่มยิ้มหย่อง ตู้เย็นที่ในครัว จะมี 2 ตู้อีกเช่น กันอันนึง อันใหญ่หน่อย เอาไว้แช่ พวกของสดทำกับข้าว อีกอัน เอาไว้แช่ พวกน้ำหรือของที่มันไม่เน่าเสียไรเงี๊ยะ แฮะ
“เฮ้ย..ไม่มี หมดจริงๆเหรอวะ..ไมอะ..” บ่นพำพัมกับตัวเอง แล้วจัดการยื่นมือไปเปิด ตู้เย็นใหญ่ รู้อะนะว่าไม่มีแน่ๆ แต่เผื่อไอคุณคิมสุดที่รักมันจะเผลอเอาไปแช่ในตู้ของสด
และก้เป็นดังคาดในตู้ของสด ก็ไม่มี เฮ้อ ผิดหวัง อย่างแรง ทำไงดีว้า กูอยากกิน เฮ้อ..แต่ดึกแล้วอะ ทำไงดี แล้วไอโมก็เดินคอตก ขึ้นไปชั้นบนแหละครับ....
เดินคอตกมาหยุดอยู่บนเตียง เห็นเงาไอคิมนอนอยู่บนเตียงตะคุ่มตะคุ่ม อืมเอาไงดี จะออกไปซื้อเอง เงียบๆ ดีไหม หรือว่าจะบอกมันก่อน หรือจะใช้ให้มันไปซื้อให้..อืมๆๆๆๆ...คิดไปคิดมา เฮ้ย..ช่างแม่ม ไม่กินก็ได้วะ
ไอโมก็เลยค่อยๆก้าวขาขึ้นบนเตียงอีกครั้ง พอขยับตัวเข้าไปในผ้าห่มยังไม่เรียบร้อยดี แขนไอคิมก็รัดเอวผมเข้าไปกอดทันทีเลยครับแฮะ
ผมได้ยิน เสียงไอคิมมัน ครางๆฮึมฮัม ในลำคอ แล้วเอาขาก่ายมาบนตัวผม ฮ่วย ไอนี้ กูไม่ใช่หมอนข้างมึงนะ ชิ.....แล้ว ไอโมพยายามข่มตาให้หลับครับ แต่ทำยังไงก็ไม่หลับ คือมัน ยังคาใจ อะ อยากกิน อยากกินน้ำเป๊ปซี่..อ้าๆๆๆ...ฮือ...เฮ้อ..นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง ได้ครู่ใหญ่ๆหล่ะครับ น้ำลายเหนียวเลยอะ อยากกินอะ เหมือนพวกแพ้ท้องเลยให้ตาย (ยังกะตัวเองเคยท้องชิ)
ไอโมเลยตัดสินใจพลิกหน้าเข้าหาไอคิม แล้ว เอาฟันงับๆที่จมูกมัน แฮะ...
“ฮือ..อารายย” ไอคิมมันทำเสียงงัวเงียสุดฤทธิ์ ส่ายจมูกหนีปากผมด้วยหง่ะ
“คิม..คิม..” ผมเรียกไอคิมมันเบาๆ
“อือ...” มันยังงำงัมในลำคออยู่ครับ แถมยังรัดผมแน่นเข้าไปอีกแหนะ หงือ
“คิม คร้าบ...คิม..ง๊าบบบบบ” แฮะ กะเอาใจสุดฤทธิ์ครับ เลยเรียกซะเพราะ แถมอ้าปากงับๆที่จมูกมันอีกที
“อือ..อาราย เป็นไร คร้าบ หือ” ดู๋ ดู ที่รักผมครับ เวลา งัว เงีย ไม่รู้สึกตัวนี้พูดเพราะ ชิบหายเลย
“ตื่น เร็ว คิม ตื่น” คราวนี้ไม่เฉพาะเอาปากงับ แล้วครับ เอามือ ตบหน้ามัน เบาๆ ไปหลายที
“ตื่น อยู่ มีราย ว่ามา ..อยากได้อีกเหรอ..” เสียงยังงัวเงีย อยู่ครับ..แต่มืออะ เลื้อย เข้าไปจับก้นผมแล้วเรียบร้อย กำ จริงๆ
“บ้า ลามก...” งอนมันสุดฤทธิ์ บ้า คิดว่าในหัวกูคิดเป็นแต่เรื่องเดียวไงวะ ชั่ว
“หึ หึ..อืม ไม่อยากให้เรา เอา อีก แล้วจะเอา อะไรหล่ะ กวน ดึกๆ ดื่นๆเนี๊ยะ ..หือ...” มันพูดยืดยาว แต่น้ำเสียง ยัง ง่วงๆ อยู่อะ
“เป๊ปซี่หมด อะ..” พูดเสียงเบาๆเกรงๆ นิดนึงครับ กลัวโดนด่าอะ
“อือ..แล้วไง..อย่า บอก นะว่า จะให้เราไปซื้อให้...” น้ำเสียงตอนนนี้เข้ม มั๊กมาก..หงือ รู้สึกมันจะตื่นเต็มตาแล้วเรียบร้อย มันเอาขาเกี่ยว เอว ผมไปกอดไว้แน่น ฮือ
“อืม..ก็เรา อยากกินอะ..อยากกินจริงๆนะ...” ทำเสียงอ่อยสุดฤทธิ์ เอาปากจุ๊บๆที่ปากมันอย่างเอาใจครับ กะแล้ว ว่ามันต้องโวยผมแน่ๆ แต่ทำไงได้ ก็คนมันอยาก
“โอ้ย..นี้ มันกี่โมง กี่ยาม แล้วครับ เมียจ๋า หือ...จะอยากกินอะไรกันนักกันหนา...นอน ได้แล้ว นอนๆ เฮ้อ..” มันพูด แล้วดึงหัวผมไปซุกๆตรงหน้าอกมันแล้วรัดไว้แน่นเลยอะ หง่ะ หายใจไม่ออกอะ ไอโมก็ได้แต่ดิ้นกระแด่วๆ อยุ่ในอ้อมกอด ของสุดที่รักหล่ะครับ
“ก็มันอยากกินอะ...นอนไม่หลับแล้ว....คิม ไม่ต้องไปก้ได้ เราไปคนเดียวเองนะ..หง่ะ” พูดเสร็จก็จัดการดึงหนวดปลาหมึก ที่มันยุบยับๆ อยู่ที่ตัวผมออกอะครับ แต่ดึงยังไงก็ไม่ออกอ้า ...มือเหนียวชะมัด
“อย่ามาทำเป็นงอนไม่เข้าเรื่อง..ไม่กิน วันนี้ มันจะตายไหมเนี๊ยะ...ไม่ต้องกิน นอนๆ..” มันพูดแล้วเอาคางเคาหัวผมดังกึ๊กๆ
“เราไม่ได้งอนอะ..เราถีบจักรยาน ไปซื้อ ที่ เซเว่น แป๊บ เดียวนะ คิมนะ เราอยาก กินอะ” ยังไงก็ต้องกินให้ได้ครับ เลยอ้อนมันสุดๆ ไม่ได้อยากให้มันไปซื้อให้หรอก
“ไปคนเดียว ตอน ดึก ดื่นขนาดนี้เนี๊ยะ นะแล้วนี้มันกี่ โมง แล้ว ..” แล้วมันก็เว้นช่วงไปนิดนึง สงสัยแอบมองนาฬิกา
“ ตี 2 ...โดนปล้นโดนจี้ไปจะทำไง คิดอะไรไม่เข้าเรื่อง..” มันยังดุผมอยู่ครับ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยผมอะ ยังกอดผมไว้แน่นเหมือนเดิม
“ไม่รู้หล่ะ..จะกินอะ..” เรื่องมากจริง แม่ม รู้งี้ แอบ ย่องไปซื้อเอง ไม่บอก แม่ม มันก็ดีหรอก
ไม่ใช่แค่พูดครับ ผลักมันสุดแรง จนมันกระเด็นไปอีกฟากนึงของเตียง แล้วกระผมก็ลุกออกจากเตียงโดยด่วน...งอนแม่ม มันซะเลย ชิ ไม่ง้อก็ได้ฟะ...
“โอ้ย กูจะบ้า..เอ้อ..เอาแต่ใจ ชิบหายเลย..มานี้..” แล้วไอคิมมันก็ลุกขึ้นจากเตียงโดยไว แล้วกระโดดคว้าตัวผม ที่กำลังงอนมันได้ที่ แล้วมันก็กอดผมไว้แน่นเลยอะ เอาจมูก มันเขี่ยๆที่แก้มผมด้วย
“เฮ้อ...โอเค..เด๋วเราไปซื้อให้ ตกลงไหม หือ..ว่า ไง หายงอนได้แล้ว..” ไอคิมมันเอามือลูบๆที่ท้องผมอะ..แล้วเป่าลมให้เข้าหูผมด้วย..
“ไปคนเดียวเหรอ” หายงอนแหละ แฮะ..
แล้วกระผมนายแตงโมก็หันหน้าไปออเซาะที่รักสุดฤทธิ่หล่ะครับ..ดีใจจัง เค้าตามใจด้วยแหละ คิคิ...โธ่. แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง น้ำหน้าอย่างไอคิม ไม่มีทาง ต่อกรกับผมได้หรอกครับ หุหุ
“อือ..ไปแป๊บเดียว..เด๋วมา..เฮ้อ” มันก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่ แล้วปล่อยตัวผมทันทีอะครับ แถมถอนหายใจเฮือกใหญ่เลย
แล้วมันก็เดินก้าวยาวๆ ไป หยิบ กระเป๋าตังค์ กุญแจรถที่วางอยู่ที่ โต๊ะหัวเตียง แล้วเปิดประตูเดินออกไปอะครับ ก่อนไปยังหันมาชี้หน้า คาดโทษผมด้วยอะ...อืม..อยากไปด้วยอะ
(แฮะ ขอบอกว่าตลอดเวลาที่คุยกันเนี๊ยะไม่ได้เปิดไฟคุยกันเลยนะครับ หุหุ)
“คิม...ไปด้วย....” แล้วไอโมก็เดินแกมวิ่งไปเปิดประตู แล้ววิ่งตึงๆลงบันไดไปหาไอคิมหล่ะครับ
“เฮ้ย อย่าวิ่ง..เดี๋ยวก็ได้ตกบันได ตายหรอก เฮ้อ..ยังกะเด็กๆ” ยืดยาวครับ กว่ามันจะพูดจบประโยค ไอโมก็ถึงตัวมันพอดีแล้วกระโดดขึ้นขี่หลังมันโดยไว หอมแก้มประจบมันไปซู๊ดนึง
คืนนั้นผมกับมันก็ถีบจักรยานไปซื้อกันที่หน้าปากซอยหล่ะครับ กว่าจะกลับกันได้ก็ เกือบๆ ตี 2 แวะกินข้าวต้ม กันก่อนแล้วค่อยกลับมานอนกก กันอย่างมีความสุข คิคิ........
จบดีกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
*****************
ว่าแต่มัน สั้น ตรงไหนเนี๊ยะ
============================
โมโม...Say..
***แก้ คำผิดจ้ะ ..ตี 1 นะคร้าบ ไม่ใช่ตี 2 ตอนที่ไอคิมมันดูนาฬิกาอะ เหอๆ***
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
:a3: "เอาตอนสั้น..สั้น.. มาลงแก้ขัดไปก่อนน๊า" :a3:
หุหุ..เป็นเรื่องของ.. ความอยากของคุนชายเขาล่ะ เหอ..เหอ..เหอ. ...อ :laugh3:
-
ช่างเลือกหาเวลาสรรหาทานมากเลย คุณโม
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับผม ตอนสั้นเหรอครับผมว่ามะสั้นแล้วน้า.......
อะครับผม ชอบมากเลย แล้วเมื่อไร่พี่โมกัลพี่คิม
จะคืนดีกันซะทีอะครับ ลุ้นๆๆอยู่นะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
ถึงสั้นเเต่ก็ได้ใจงับ :m9: :m9: :m9:
-
เหอะๆ ตอนสั้นๆนี้ว่าด้วยความอยากของโมเปงเหตุ :m20:
-
อ่านเรื่องสั้นนี้แล้ว อิจฉาโมจัง คิมคงรักหลงโมน่าดู ตามใจทุกอย่าง เป็นคู่อื่น คงโดนถีบตกเตียง โทษฐาน อยากกินไม่รู้เวล่ำเวลา อ่ะ :m23: คึคึ :m16:
-
เวลา โม อยาก เนี่ย น่ากลัวเนอะ สงสารคิมแฮะ
เพราะดูแล้ว โม ท่าจะ อยาก บ่อยๆ อิอิ :m20:
-
เข้ามาดูความอยากของโมโมด้วยคนอ่ะ :m22:
คิมเป็นคนดีจริงๆ เลยนะ ถ้าเป็นคนอื่น ไม่แน่ว่าอาจโดนถีบตกเตียงแล้วอ่ะจิ :m16:
-
เข้ามาดูความอยากของโมโมด้วยคนอ่ะ :m22:
คิมเป็นคนดีจริงๆ เลยนะ ถ้าเป็นคนอื่น ไม่แน่ว่าอาจโดนถีบตกเตียงแล้วอ่ะจิ :m16:
:m20: :m20: :m20: :m20:
เห็นด้วยๆ เป็นผมอ่ะ โดนไปแว้ว
-
เข้ามาดูความอยากของโมโมด้วยคนอ่ะ :m22:
คิมเป็นคนดีจริงๆ เลยนะ ถ้าเป็นคนอื่น ไม่แน่ว่าอาจโดนถีบตกเตียงแล้วอ่ะจิ :m16:
:m20: :m20: :m20: :m20:
เห็นด้วยๆ เป็นผมอ่ะ โดนไปแว้ว
^
^
เรย์ ใจร้ายยยยยยยยยยยย...... :o12:
-
โดนอะไรเหรอเรย์ 555
:m10: :m10: :m10: :m10: :m10:
-
นั้นจิครับ โดนไรเหรอ :a4:
อยากรู้อะ.. :a11: บอกหน่อย ดี้ แฮะ...คึคึ :a9:
-
^
^
จิ้ม คนข้างบน แอบเนียนมาเชียวเอิ้กๆ :laugh:
(เด๋วเอามาลงให้นะจ๊ะ ...คือ คนข้างบน..(อีกนั่นแล่ะ) มาต่อแย้ว :a11:
v
v
v
ต่อ
.
.
.
***************************************
ตอนที่ 57
หลังจากสอบซ่อมเสร็จไปแล้ว พวกผมก็ยังต้องกลับมาเรียนตามปกติครับ ยังไงซะเทอมนี้ผมก็ต้องสอบให้ผ่านหมดทั้ง 8 เล่ม เพื่อที่ว่าซัมเมอร์นี้ผมจะได้ขอจบและลงทะเบียนเรียนแค่ 4 ตัวสุดท้าย
ฉะนั้นไอโมเลยต้องอาศัยการติวกับเค้าบ้างเหมือนกัน หลังจากที่เรียนมาเกือบๆ 3 ปีผมยังไม่เคยไปติวกับเค้าเลย แต่เพราะว่าเหลืออีกแค่ 10 กว่าเล่ม และเหลือเวลาเรียนอีกแค่ 1 เทอมกับอีก 1 ซัมเมอร์ ยังไงซะผมก็ต้องเอาให้ผ่านแหละ
และวิชาที่ผมไปสมัครติวกับเค้าก็คือ..LW215 EN201(EN202 ผ่านก่อน 201 อะคิดดู) และบัญชีชั้น สูง อีก 2 เล่ม แค่นี้ไอโมก็แทบอ้วกแล้วหล่ะครับ ถึงจะไปติว แต่ผมก็ไปเข้าเรียนที่ รามฯเหมือนเดิมนั้นแหละครับ ตารางเรียนของผมจึงแน่นเอี๊ยดทุกวัน ไม่มีวันหยุดเลย ช่วงนี้ผมจึงเข้าออฟฟิศน้ากิต แค่วันละไม่กี่ ชั่วโมงเอง..เหนื่อยนะ แต่ก็ต้องอดทนเอาเพื่อจะได้จบเร็วๆ ....และมันก็ทำให้ผมห่างเหินกับไอนัทพอสมควร..และช่วงนี้แหละครับที่ไอนัทกับไอเป้ยมันกลับมาสนิทกันอีกครั้ง และดูท่าครั้งนี้จะสนิทมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก..
แต่ผมก็ยังไม่รู้หรอกนะครับ ว่ามันจะมีอะไรที่มากกว่าพี่น้องกัน รึเปล่า เพราะทุกครั้งที่ไอนัทมันไปเที่ยวไปดูหนัง หรือพาไอเป้ยกับเพื่อนไอเป้ยไปกินข้าวกัน มันก็จะโทรมาบอก ผมทุกครั้ง...ถึงจะไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะผมไม่มีเวลาให้ไอนัทมันจริงๆ จึงพูดอะไรไม่ได้เต็มปากนัก แต่ไอนัทมันก็ยืนยันนอนยันนั่งยันกับผมเสียงแข็งว่ามันไม่ได้คิดอะไรกับไอเป้ยจริงๆ..มันคิดแค่ว่าไอเป้ยเป็นพี่ แฟนมันแค่นั้นเอง มันบอกผมเงี๊ยะ จะให้ผมไปกล้าว่าอะไรมันได้หล่ะ ฮ่วย....
และอีก 1 คนที่ผมรู้สึกว่าระยะห่างของผมกับมันจะเพิ่มขึ้นตามความเติบโตของมัน นั้นก็คือ ไอน้องเต็มของผมนั้นเอง..
*********************************
วันนั้นเป็นวันเสาร์ครับ หลังจากที่ผมไปติวที่ซอย 43 (ใช่ปะ หรือ 49 อะซอย ติวอะแหละ ลืมอะ ปลาทองสุดฤทธิ์) เสร็จเรียบร้อย หัวเหอ ฟูฟ่องกันเลยทีเดียว อ๋อ ลืมบอกไปช่วงนี้ไอโมผมยาวสลวยสวยเก๋ เลยทีเดียวครับ และโดนไออ้อน ยุให้ไปทำไฮไลด์ผม สีทองแซมซะอีก เลย แรด เอ้ย เริด ไปกันใหญ่..และผมก็โดนพวกเพื่อนๆ ผมแซวบ่อยๆว่าช่วงนี้ รู้สึกว่าไอโมจะสวยผุดผาด ผุดผ่อง ผิวสวยเปล่งปลั่งขึ้นทุกวัน ได้ยินเสียงแตกเนื้อสาวดังเผี๊ยะๆ ในระยะ 5 เมตร หงือ...ฟังแล้วน้ำตาแทบร่วง..กาซิก กาซิก.
.แต่จะไปตัดผมทิ้งก็หาไม่ แหม๋..คิคิ ...ก็ปล่อยให้มันยาวตามยถากรรมมาเป็นเวลา กว่า 2 ปีโดยไม่ได้ตัดเลยนี้ครับ...จะตัดก็อาลัยอาวรณ์นิดๆ ที่จริงก็ไม่ได้กะจะไว้ผมยาวอะไรหรอก แต่ ผมขี้เกียจ เข้าร้านเสริมสวยไปตัดผมหน่ะ เลยปล่อยมันไว้งั้นแหละจนมันยาวซะ ถึงกลางหลังเลยเหอๆ...ขี้เกียจจนได้ดี คิคิ..
อะ ต่อๆ โม้บ้าอะไรก็ไม่รู้อยู่ตั้งนาน แฮะ....หลังจากเดินออกจากห้องติวมาแล้วเรียบร้อย ผมจึงกดทอสับโทรหาไออ้อน อย่างด่วนจี๋
*เออ..เลิกแล้ว รอ แป๊บ...เด๋วลงไป* เสียงอ้อนกระวีกระวาดมาตามสาย
โดยที่ผมยังไม่ได้ออกปากพูดอะไรกับมันเลยครับ...ผมกับมันติวที่เดียวกันนั้นแหละ แต่คนละวิชา ไออ้อนถ้าจำไม่ผิดมันจะติว mat นะ เหอๆ ติวตั้งกะปีแรกที่เรียนเลยแหละมัน..
พอไอเจ้าอ้อนมันวางสายไปผมก็เดินเบียดๆ ถูๆ ไถๆ แฮะ..กับบรรดาเด็กราม ฯ เป็นร้อยๆ ที่เดินเบียดเสียดยัดเยียดกันเพื่อจะขึ้นไปติว... ด้วยความที่ผมค่อนข้างจะตัวใหญ่ เลย ลำบากนิดนึงที่จะพาตัวเองออกมาจากคลื่นมนุษย์ ที่กระหาย G ทั้งหลายออกมาได้ แอะ กว่าจะออกมายืนหอบแฮกๆ อยู่ ที่พื้นถนนก็เล่นเอาลิ้นห้อยได้เหมือนกัน อู้.
.กระผมจึงเดินดึงเสื้อตัวเองปั๊บๆ เพื่อเป็นการระบายความร้อนที่มันแล่นลิ้วเข้ามาปะทะหน้าปะทะตัวผมอย่างปัจจุบันทันด่วน เล่นเอาผมที่พึ่งเดินออกมาจากห้องแอร์อันเย็นเชียบของห้องติว ต้องมีอัน เหงื่อ ซึมออกมาเลยทีเดียว
กระผมจึงเดินข้ามถนนไปซื้อน้ำที่เซเว่น ซื้อเผื่อไออ้อนมันด้วย..เพราะคาดว่ามันก็คงจะไม่ต่างกับผมเท่าใดนัก...
ผมยังไม่ทันได้ออกจากเซเว่นเลย ไออ้อนมันก็โทรหาผม ยังไม่ทันจะรับผมก็หันหน้าไปเห็นมันที่เดินหน้าซีดปากสั่น เข้าเซเว่นมาซะก่อน โดยมือนึง ถือทอสับแนบหูไว้...
พอมันเห็นผม มันก็ยิ้มจืดๆ แล้วเก็บทอสับหย่อนลงในกระเป๋าสะพายของมันทันที แล้วเดินมาคว้าน้ำแดงที่ผมถืออยู่ (ยังไม่จ่ายตังค์ด้วย) ไปดูด โฮก เดียว หมดไปครึ่ง แก้วเลยครับ ......
“เป็นไงบ้าง” หลังจากที่เดินถือแก้วน้ำออกมาจากเซเว่นคนละแก้ว
ผมก็ถามไออ้อนขึ้นเบาๆ เพราะผมดูสภาพมันแล้วเหมือนกับ มันเป็นโรคร้ายแรง ที่รักษาไม่หาย รอวันตายอย่างเดียวยังไง ยังงั้น....
พร้อมกับที่พูด ผมก็ยื่นมือไปเช็ดเหงือที่หน้าผากมันเบาๆ..ไออ้อนมันยังไม่ยอมพูดกับผม ครับ เอาแต่ดูดน้ำจ๊วบ จ๊าบๆ อยู่นั้น...จนผมกับมันเดินข้ามสะพานลอย เดินเข้าไปในรามฯ และพอมันกับผมขึ้นไปนั่งประจำที่บนรถของผมแล้วเรียบร้อย มันจึงยอมพูดกับผมเป็นคำแรก
“เปิดแอร์ หน่อย ร้อนนนนนน” ดูเด๊ะ พอพูดมันก็พูดออกมาเงี๊ยะ
เสียงเหมือนคนใกล้ตายเลย ผมจึงหัวเราะขำมันหน่อยๆ เอามือไปตบที่แก้มมันเบาๆ ที 2 ที..มันทำหน้างอๆใส่ผม แล้วปัดมือผมออกจากหน้าของมัน
“อี๋ มือสกปรก ไปจับอะไรมาบ้างก็ไม่รู้ อี๋ๆ” ไออ้อนทำหน้าหยะแหยง สุดฤทธิ์
แล้วเอื้อม มือไปหยิบกระดาษทิชชู่ ที่อยู่ ที่นั่งด้านหลังมาเช็ดพรืดๆที่หน้าตัวเอง ส่งสายตาค้อนผมแต่พองาม หุหุ
“อ๋อ...เมื่อกี้ พึ่งเข้าห้องน้ำหว่ะ..ปวดฉี่อะ..หึหึ...ไปจับอะไรมาคิดเองแล้วกัน หึหึ” ผมก็พูดไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดีแหละครับ..
แหย่ มันเสร็จ ก็เตรียมรับมือมันอย่างเต็มที่หล่ะครับ ไออ้อนเนี๊ยะ มันน่ารักโคตรๆ เลยแหละครับ ยั่วขึ้นมากๆ แกล้งมันแล้ว โคตร สนุกเลย ..รับมุข อะไรกับใครเค้าไม่ค่อยทันหรอก ...ชอบเอาชนะเป็นที่ 1 เลย ..เถียงสู้ไม่ได้ ก็โวยวายอาละวาดท่าเดียว..
ผมจึงรู้สึกเสียดายนิดๆ ที่ผมรู้จักมันมาก็นาน แต่พึ่งมาสนิทกับมันก็ไม่กี่เดือนผ่านมานี้เอง...ถ้าเมื่อก่อนผมกล้าๆหน่อย ไม่ทิฐิ จัดมากไป ผมกับมันอาจจะเป็นได้มากกว่าเพื่อน ก็ได้...ยอมรับหล่ะครับ ว่ายิ่งอยู่ใกล้มัน ยิ่งสนิทกับมัน ..ใจผมมันก็ยิ่งแกว่ง...ไม่แปลกใจเลยซักนิด ที่ไออ้อนมันจะเอาชนะใจไอคิมได้...
นึกมาถึงตรงนี้ ใจก็เจ็บแปล๊บ ขึ้นมาอีกครั้ง..แต่พอมองสบตาอ้อน ที่มองผมอย่างเอาเรื่อง หน้าใสๆ ตาแป๋ว ๆที่กำลัง เคืองผมอย่างได้ที่ ...ผมก็ต้องยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้...รีบสลัดเรื่องบ้าบอคอแตกเมื่อกี้ออกจากหัวโดยฉับไว...
“โสโครก...เฮอะ..ผู้ชาย เป็นเหมือนกันหมด ไงวะ...หยี๋ วันก่อนอะ คิม มาหาอ้อนนะ..รู้ปะ พอเจอหน้า อ้อน..มันจับหน้าอ้อน มุดใส่จุกกูแร้ มันเฉยเลย..หยี๋ อ้อนอะ..กลั้นหายใจแทบไม่ทัน..แหวะๆๆๆๆ...” อ้อนพูดไปทำหน้าหยะแหยง สุดฤทธิ์..หน้าบูดหน้าบึ้งมากมาย
แต่อ้อนเอ้ย...ทำไมต้องพูดถึงไอคิมมันด้วยเล่า..รู้ไหม ยิ่ง พออ้อนพูดแบบนี้ มันยิ่งทำให้เราเห็นนะเว้ย ว่า ไอคิมมัน คงรักอ้อนมาก ไม่งั้น มันคงไม่ทำแบบนั้นกับอ้อนหรอก..คนอย่างมัน ....ถ้าไม่รักไม่ชอบ มันจะไม่ยอมทำตัวสนิทสนม ทำตัวตามสบาย ไม่มีฟอร์มแบบนี้ให้เห็นง่ายๆหรอกนะ...หยุดพูดซะทีเถอะ เราเจ็บนะรู้ไหม..
“ ปาก ก็พูดงั้น แต่ก็รัก เค้าไม่ใช่ไง” ผมพูดน้ำเสียงประชดประชันมันออกมา อย่างไม่รู้ตัว รู้สึกอิจฉานิดๆ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าอิจฉาใคร อิจฉาอ้อน หรือ อิจฉาไอคิม
“รักใคร..รัก ไอคิม อะหรอ” อ้อนกระโดดลุกขึ้นนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนเบาะ
โดยหันหน้ามามองผม มันจ้องหน้าผมตาแป๋วเลยทีเดียว แอะ มันเป็นไรของมันเนี๊ยะ
“อะไร จ้องทำไม...” ผมก็ตกใจสิครับ ไออาการอิจฉาตาร้อนเมื่อกี้หายเป็นปลิดทิ้ง มีแต่อาการระแวง เข้ามาแทนที
“หึ..ก็ตอบมาดิ ที่ถามไปเมื่อเกี๊ยะ..” มันยังมองผมด้วยแววตาแป๋วๆ ของมันเหมือนเดิม ยิ่งทำให้ผมอึดอัดมากยิ่งขึ้นไปอีก
“อะไร ตอบอะไร” จริงๆ มัวแต่ตกใจกับท่าทางของมันเลยไม่ทันฟังว่ามันพูดว่าไง
“เฮ้อ..ก็ที่ถามว่า..แฮ่ม..โม คิด ว่า อ้อน รัก คิม งั้น ใช่ ไหม” อ้อน มันพูดช้าๆ ชัดๆ ให้ผมฟังอีกรอบ ผมเห็นอะไรแว้บๆในลูกกะตามัน แต่ก็แค่แว้บ เดียว ผมจึงจับไม่ได้ว่า มันมีอะไรแอบแฝง อยู่ในลูกกะตาใสๆ ซื่อๆนี้รึเปล่า
“อะ เอ่อ..ก็ใช่ นะสิ” ผมก็ตอบมันไปเสียงตะกุก ตะกัก มากมาย ความระแวง ว่าอ้อนจะรู้เรื่องผมกับไอคิม แว้บ เข้ามาในหัว อีกครั้งแล้วครับ
“เฮ้อ...มันก็ใช่...ก็คิม เป็นแฟน อ้อนหนิ..ไม่รัก ไม่ชอบ แล้วอ้อนจะคบ กับมันทำไม..โมนี้ก็ถามแปลกๆ” อ้อนมันยักไหล่ หนึ่ง จึก
แล้วกลับไปนั่งเหมือนคนปกติทั่วไปเค้านั่งกัน พร้อมกับดึงสายเบล มาคาด ..ผมก็ได้แต่มองมันอย่างงงๆ กับอาการผีเข้าผีออกของมัน..
“เอ๋า ไปดิ..ไหนบอกจะไปดูหนังกันไง..หรือเปลี่ยนใจ ไม่อยากเลี้ยงอ้อนแหละ..” ไออ้อนมันหันหน้ามายิ้มตาหยี๋ ใสซื่อ ให้ผมอีกแล้ว อ้า บรื้อๆน่ากลัวๆ...
“น่าถึง อ้อน จะมีแฟนแล้ว..แต่อ้อน ก็รัก โมน้า..คิคิ...”อึ้งไป 1 วิ ครับ ไอโม อ้าปากค้างกันเลยทีเดียว
เอิ่ม ไออ้อนนี้ แม่ม รับมือได้ยากจริงๆครับ ว่าแล้วก็สบัดหัวพรืดๆ หล่ะครับไอโม เฮ้อ ไอ อ้อน ชนะ น๊อค ไปแล้วเรียบร้อย
จากนั้นกระผมก็ค่อยๆหมุนพวงมาลัยเลี้ยวรถออกจากลานจอดรถหน้าตึก บริหาร ตรงแน๋ว ออกไปสู่ความจอแจ บนถนนรามคำแหง อย่างเร่งด่วน ...
*************************
ผมขับรถไม่นานครับ ก็ถึง เมเจอร์ รัชโยธิน เนื่องจาก กระผมได้ทำการเลี้ยวรถซิกแซก มาเรื่อย ถึงจะอ้อมซะครึ่งโลก แต่ก็ดีกว่าติดแหงก อยู่บนถนนเป็น ชั่วโมงหละครับ...
พอถึงผมก็ไปเข้าแถวเพื่อซื้อตั๋วหนังหล่ะครับ โดยให้อ้อนไปนั่งรอที่ร้าน KFC กะกินไก่ กันก่อนอะครับ หิว หง่ะ ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยง เลยทั้งๆที่ตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบๆ จะ บ่าย 3 โมงแล้ว...
พอซื้อตั๋วเสร็จ ก็เดินกลับไปหาอ้อน ผมกับอ้อนกินไก่ กันอย่างอ้อยอิ่ง คิคิ เพราะ ผมซื้อตั๋ว เผื่อเวลาไว้หน่ะครับ ผมชอบที่จะมาดูหนังที่ เมเจอร์ รัชฯ มากกว่าที่อื่นนะ มันเป็นโรงหนังที่ใหญ่ และผมสามารถเลือกรอบที่ผมสะดวกได้ด้วย...
กินกันอิ่ม ดีแล้ว ผมกับมันก็ขึ้นบันไดเลื่อนไปเพื่อจะเข้าโรงหนังกันหล่ะครับ ..ก่อนจะเข้าโรงหนังก็ซื้อน้ำเป๊ปซี่ซะก่อน ตอนแรก กะจะซื่อป๊อปคอร์นด้วยครับ แต่ แหม๋นะ กินไก่ กันซะขนาดนั้น กินได้อีก ก็ไม่เรียก ท้องคนแล้วครับ แฮะ..
พอผมยื่นตั๋วให้พนักงานตรวจตั๋ว แล้วเรียบร้อยไออ้อนมันก็เดินมาคล้องแขนผม ยิ้มหวานให้ผมทีนึง..เอ้อ. ยิ้มอะไรแบบนั้น เด๋ว ตบด้วยปากซะเลยหนิ ชิ(ดูมันคิดกับเพื่อนดิครับ ชั่ว จริงๆ) ..แต่ที่ทำได้ในตอนนั้น ก้คือ ยกมือขึ้นลูบหัวมันเบาๆไปทีด้วยความหมั่นเขี้ยว...
และพอผมเงยหน้าขึ้นเพื่อก้าวขาขึ้นบันไดเลื่อนไปนั้น สายตาผมก็ไปสะดุดกึ๊ก เข้ากับแผ่นหลังของใครบางคนที่ผมคุ้น เคย (และคุ้นอะไรอื่นๆอีกมากมาย) ..ผมจึงจ้องนิ่งอยู่ที่ แผ่นหลังของเค้าคนนั้นพร้อมกับสำรวจไปด้วยว่าใช่มันจริงๆรึเปล่า...อืม ไม่น่าใช่นะปกติมันไม่เคยโกหกกูนี้หว่า..ไหนบอกวันนี้ไม่ว่างไงวะ..แล้วยังจะเด็กผู้หญิง ที่จับมือถือแขนกันอยู่นั้นอีกหล่ะ..แต่ยิ่งผมมองผมก็ยิ่ง ว่าใช่นะ..
รู้จักกันมาเกือบๆจะ 2 ปี..ไปเที่ยวด้วยกันไม่รู้ตั้งกี่หน เอามันมาเป็น ร้อยๆ ครั้ง ทำไมกะอีแค่หลังมันผมจะจำไม่ได้ แต่ที่ไม่แน่ใจ ก็เพราะ มันบอกผมว่ามันจะไปช่วยแม่ขายของ วันนี้ไม่ว่าง นี้หล่ะผมถึงยังไม่ปักใจว่าเป็นมัน และยิ่งเด็กผู้หญิง ที่เดินจับไม้จับมือ โอบหน้าโอบหลังมันอยู่แบบนี้ ผมก็ยิ่ง อยากที่จะหลอกตัวเองว่าไม่ใช่ มันแน่ ไม่ใช่ไอเต็มของผมแน่ๆ...
แต่ดูเหมือนว่า...ฟ้าช่างกลั่นแกล้งไอโมได้อย่างหน้าด้านๆจริงๆครับ พอผมก้าวขาพ้นออกจากบันไดเลื่อน ไอเจ้าอ้อนมันก็พูดขึ้นว่า
“โม นั้น น้องเต็มนี้นา...ใช่ปะ น้องชายเต๋าอะ..” อ้า...เศร้าเลยครับไอโม
หลอกตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ผมจึงพยักหน้าให้ไออ้อนหงึกๆ แล้วรีบปรับสีหน้าของตัวเองอย่างด่วนๆ เพื่อไม่ให้อ้อนมันจับได้ว่าตอนนี้ ไอโมกำลังโมโหสุดๆๆ ฮึ่มๆ...
“แหม๋ มากับ สาวซะด้วย..อยากเห็นหน้าจัง เข้าไปทักกันเถอะ” ไออ้อนมันพูดแล้วทำท่าจะลากผมเข้าไปหาเจ้าเต็มอะครับ
“เฮ้ย..ไม่ต้องหรอกน่า..มันมากับสาว..เด๋ว..มันก็อายแย่สิถ้าไปทักมันหน่ะ” ผมปรามไออ้อนไปเบาๆ ที่ไม่อยากเข้าไปทักเพราะกลัวตัวเองอดใจไม่อยู่ แล้วทำอะไรบ้าๆลงไปหน่ะครับ...
เพราะดูจากท่าทางที่สนิทสนมกันจนแทบจะขี่คอกันเดินของ 2 คนนั้น และแถมยังมีรังสี ออร่า ความหวานแหวว แบบนั้นออกมาอีกยิ่งทำให้ผมฟันธงฉับๆ เลยว่า ..มันไม่ใช่เพื่อนกันซะแล้ว...ฮึ่ม โกรธ หึงงงงงงงงงงงงง ไอเต็ม เด๋วมึง เจอดีแน่ๆ..
แล้วกระผมกับอ้อน ก็เดิน หลบๆ เลี่ยงๆ ไอเต็ม กับน้องนางคนนั้นออกมา..แต่ดูเหมือนว่าอะไรอะไรมันจะไม่ได้เป็นไปอย่างที่ผมคิดเลยจริงๆให้ตาย....เมื่อไอเจ้าอ้อน มันเอามือกระตุกผมเหย่งๆ จนผมต้องก้มลงไปมองหน้ามัน และผมก็เห็นว่ามันกำลังส่งยิ้ม หวานๆไปให้ใครบางคนที่อยู่ไม่ห่างผมนี้เอง อ้า...
และพอผมมองตามสายตามันไป ผมก็เห็นว่าคนที่มันกำลังส่งยิ้มหวานๆให้ ก็คือ...ฮึ่ม..ไอเต็มนั้นเอง...ตอนนี้ไอเต็มกับน้องนางคนนั้นนั่งอยู่บนโซฟาที่ทางโรงหนังมีไว้สำหรับให้คนที่มาดูหนังนั่งพัก รอกันอยู่หน้าโรงอะครับ
ไอโมจึงส่งยิ้มให้ไอเต็มมันอย่าง ข่มขวัญ ไอเต็มมันหน้าจ๋อยหน้าจืดหน้าซีด หน้าหด และอีกสารพัดหน้าที่มันจะทำได้...แหม๋สะใจไอโมจริงๆเลยให้ตาย ตอนแรกกะว่าจะไม่ทัก แต่เมื่อสถานการณ์มันเปลี่ยน จะไม่ทัก ก็ออกจะเป็นการเสียมารยาทจนเกินไป หึหึ
ไอโมจึงเดินเข้าไปหา ไอเต็มกับ น้องนางคนนั้นอย่างช้าๆ..สายตายังจ้องเขม็งอยู่ที่หน้าจืดๆซีดๆ ของไอเต็มมันและเลื่อนสายตาไปมองน้องนางที่นั่งอยู่ข้างๆมัน นี้ขนาดนั่งกันอยู่ต่อหน้าประชาชีแบบนี้ ยังแทบจะขึ้นไปนั่งบนตักกันเลย หึหึ..ไอเต็ม นะ ไอเต็ม..ช่างกล้ามากเลยนะมึง ..อยากจะดึงไอเต็มมันขึ้นมาแล้วต่อยมันซักหมัด แต่ที่ทำได้ในขณะนี้คือ ตวัดสายตาจากหน้าไอเต็มไปมองน้องนางคนนั้นแล้วยิ้มให้น้องเค้า หวานจ๋อย ทั้งที่ในใจอยากฆ่าทิ้งทั้ง 2 คนเลยจริงๆให้ตาย
พอผมเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าไอเต็มมัน ผมก็ยิ่งเห็นว่าหน้ามันซีด ขนาดไหน แทบไม่มีสีเลือดเลยด้วยซ้ำ ปากมันสั่น ด้วยอะ..มือเกร็งตัวเกร็งไปหมด..เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้เหมือนกันครับ เฮ้อ..ถอนหายใจเฮือก แล้วยกมือขึ้นลูบหัวทุยๆของมันเบาๆ
“หึ..นี้ใจคอ จะไม่แนะนำน้องเค้า ให้พวกพี่รู้จัก เลยเหรอเต็ม” พอรู้สึกสงสาร น้ำเสียงของผมก็เลยอ่อนลงไปด้วย...
“คือ..” แล้วไอเต็มมันก็ค่อยๆลุกขึ้น
พร้อมกับที่มันปัดมือน้องผู้หญิงคนนั้นออกจากแขนมัน..น้องคนนั้นหน้าม่อยลงไปทันทีเลยครับ น่าสงสารเหมือนกันนะนั้นหน่ะ ความโกรธที่ผมพกมาเต็มกระเป๋าเมื่อกี้ไม่รู้มันหล่นหายไปไหนหมด เมื่อมาเจอปฏิกิริยาแบบนี้ ทั้งของไอเต็มและน้องผู้หญิงคนนั้น...ใครจะไปโกรธได้ลงเล่า..เล่นทำหน้ายังกะจะร้องไห้แบบนั้นหน่ะ...
“อืม..”ผมยกมือขึ้นเกาจมูกตัวเองอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี..บรรยากาศมันดูแปลกๆไงไม่รู้
“เอ่อ..น้องคงจะเขินอะ โม ...เราไปกันเถอะ ..น้องเต็ม พวกพี่ไปก่อนนะค่ะ..แล้วเจอกันนะ..ฝากบอกไอเต๋า ด้วย ว่าให้เอา ชีท มาคืนพี่ได้แล้ว ..พี่ไปก่อนนะค่ะน้อง” ไออ้อนมันพูดขึ้นยืดยาว ก่อนจะดึงแขนผมออกไปมันยัง หันไปลาน้องผู้หญิง คนนั้นซะด้วย ..จะว่าไปตามจริง ถ้าไม่มีมันมาด้วยผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันนะนี้...
“พี่โม..เดี๋ยว” และก่อนที่พวกผมจะเดินเข้าโรงหนังไป เจ้าเต็มมันก็วิ่งมาจับแขนผมไว้แน่น
ตอนนั้น อึ้งไปเลยเหมือนกันครับ...แต่ก็รู้สึกฉุนกึก ขึ้นมาเหมือนกัน ผมจึงจ้องหน้ามันเขม็ง..และขู่มันทางสายตาว่าคิดจะทำจะพุดอะไรออกมาก็ให้ระวังปากระวังคำไว้ด้วย เพราะตอนนี้ผมมีเพื่อนมาด้วย ผมกับมันไม่ได้อยู่กันตามลำพัง..
“เอ่อ พี่อ้อน” และไอเต็มก็พึมพำเรียกชื่ออ้อนออกมาเบาๆ..
พร้อมกับที่ปล่อยแขนผมออกมา แล้วก้มหน้าก้มตาไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองผมกับอ้อนอีกเลย อ้อนมันก็มองหน้าผมอย่างงงๆ ผมก็มองหน้าอ้อนแบบงงๆเหมือนกัน ทั้งที่ ความจริงไม่ได้งง อะไรหรอก แค่ทำหน้าเอ๋อๆ เพื่อไม่ให้อ้อนมันจับพิรุจน์ได้ก็เท่านั้นเอง
“พี่โม...ดูหนังเสร็จ รอผม ด้วยนะ ผมจะกลับด้วย...” ไอเต็มมันอ้อมๆแอ้มๆ พูดออกมาเบาๆ..
“อืม..ได้สิ..ชวนเพื่อนเราด้วยนะ พี่จะไปส่งเอง..ออกจากโรงหนัง ก็ให้รอพี่ตรงที่เต็ม นั่งเมื่อกี้หล่ะนะ ถ้าพี่ออกมาก่อน พี่ก็จะรออยู่ตรงนั้นเหมือนกัน..ถ้าไม่เจอก็โทรหาพี่แล้วกัน ..ไปได้แล้วไป...” ผมบอกมันเสียงนิ่งๆ แล้วเอื่อมมือไปลากอ้อนเข้าไปในโรงหนัง เฮ้อ...เซ็งจวดเลยกู แล้วจะดูหนังสนุกไหมนี้วันนี้
*
-
***********************
เฮ้อ เป็นไปอย่างที่คิด หนัง แม่ม ไม่สนุกเลยครับ ใจผมมัน .กระวนกระวายยังไงบอกไม่ถูก ทั้งโกรธ ทั้งสงสารไอเต็มมันขึ้นมาพร้อมๆกัน จนตีกันให้วุ่นไปหมด ...กะจะซัดมันให้น่วม แต่พอนึกถึงหน้าซีดๆปากสั่นๆของมันก็ทำให้ผม ไม่กล้าแม้แต่คิด ที่จะทำอะไรมัน เฮ้อ..
พอเดินออกมาถึงตรงที่นัดกับไอเต็มมันไว้ ผมก็เห็นมันยืนรอ อยู่ก่อนแล้ว พร้อมกับน้องผู้หญิง คนนั้นหล่ะครับ ..ผมพี่งมาสังเกตุน้องผู้หญิงคนนั้น ก็ตอนนี้แหล่ะครับ ด้วยก่อนหน้านี้ ผมมัว แต่โกรธ ไอเต็มมัน ผมจึงไม่ได้มองน้องเค้าอย่างถี่ถ้วน ...
จะว่าไปน้องเค้าก็น่ารักดีเหมือนกันนะ..ขาวสวย หมวย อึ๋มซะ..เด็กอายุแค่นี้ หุ่นขนาดนี้ เฮ้อ..เต็มเอ้ย...มึงนี้ตาถึงชิบหายเลย ให้ตาย..คิดแล้วก็หงุดหงิดขึ้นมาอีกรอบ..เลยตวัดหางตาเหล่ๆ มองไอเต็มมันอีกครั้ง
ไอเต็ม ยิ่งจืด ยิ่ง จ๋อยเข้าไปใหญ่เลยครับ...ผมจึงยกแขนขึ้นไปกอดคอมันไว้..ทั้งปลอบใจและข่มขู่มันไปในตัว หึหึ..ก็ตอนนี้อารมณ์ผมมันอยู่ในโหมดสับสนนี้ครับ..ทั้งอยากฆ่าทิ้ง และอยากปลอบใจ ก็เลยแสดงอะไรแปลกๆออกมาแบบนี้แหละ กำจริงๆ..
ตลอดเวลาที่ผมขับรถอยู่บนถนนอยู่นั้น ก็มีแต่ ผมไออ้อน และน้อง ผึ้ง เท่านั้นแหละครับที่คุย กันไอเต็มที่นั่ง อยู่กับน้องผึ้ง ด้านหลัง เอาแต่เหม่อมองออกนอกหน้าต่าง และก็เงียบไม่พูดไม่จาอะไรเลย ผมสังเกตุว่าถึงน้องผึ้ง จะยิ้มแย้มแจ่มใส พูดคุยกับพวกผมเป็นอันดี แต่ก็แอบชำเลืองมองไอเต็มเป็นพักๆ และดูท่าน้องเค้าจะชอบไอเต็มอยู่มากโข เลยทีเดียว..
ผมส่งน้องผึ้งเป็นคนแรก เพราะบ้านน้องเค้าอยู่ใกล้สุด ก่อนน้องเค้าจะลงจากรถ น้องเค้าก็มองไอเต็ม ตาละห้อยเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่พูดไม่ออก เพราะไอเต็มไม่ได้เหลือบแลมาทางน้องเค้าเลย ผมหล่ะอดสงสารน้องเค้าไม่ได้จริงๆ น้องเค้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยอะ..น่าสงสารโคด ๆ
และคนต่อไปที่ผมไปส่งก็คืออ้อน...อ้อนคงสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆบนรถ มันจึงเปิดประตูรถออกไปเงียบๆ และทำสัญญาณประมาณว่า พรุ่งนี้เจอกัน..พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์อ้อนไม่มีติว แต่ผมมีครับ ผมกับมันได้นัดเพื่อนๆไว้แล้วว่าตอนค่ำจะไปแด๊นกัน ...
พอไออ้อนลงรถไปไอเต็มมันก็เปิดประตูเข้ามานั่งข้างหน้า ข้างๆผมนั้นเอง..พออ้อนลงไปแล้วแบบนี้ บรรยากาศบนรถยิ่งชวนอึดอัดมากขึ้นกว่าเดิมอีกครับ...พอไอเต็มมันคาดเบลเรียบร้อยผมจึงค่อยๆ ออกรถไปอย่างช้าๆ...ถึงอยากจะขับเร็วก็คงขับไม่ได้หรอกครับ...
“พี่โม ผม..ผม..ขอโทษ..” แล้วไอเต็มมันก็ร้องไห้ขึ้นมาซะดื้อๆ เล่นเอาไอโมอึ้งแดกไปเลย
“เรื่อง..” กำลังคิดว่า มันขอโทษเรื่องอะไร เรื่องมันกับน้องผึ้ง หรือ เรื่องที่มันโกหกผม...หรือมีอะไรที่มันต้องขอโทษผมมากกว่านี้อยู่อีก
“ทุกอย่าง ทุกเรื่อง..ผมชอบ พี่นะ..แต่..ผม..” แล้วมันก็เงียบครับ..ผมเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน
“แต่อะไร...” ขณะที่พูดกันอยู่นี้ผมก็ขับรถถึงบ้านมันพอดีครับ
และด้วยความที่อยากจะคุยกับมันให้รู้เรื่องผมจึงขับรถเลยบ้านมันไปทะลุออกซอยด้านหลัง แล้วไปจอดรถตรงสวนสาธารณะของหมู่บ้านมัน
“ พี่หน่ะ นิสัยก็ดี...เรียนก็เก่ง หน้าตาก็ดี แถมยังมีตังค์อีก...ฮึก..ใครๆก็ชอบพี่...เพื่อน ผู้หญิงที่ห้องผมอะ เวลาเห็นพี่มารับ ผม พวกมันจะกรี๊ดกร๊าดกันน่าดูเลย พวกมัน อยากเป็นแฟนพี่กัน จนตัวสั่น...พวกมันพูดกับผมว่าไงรู้ไหม ...พวกมันบอกว่า ถ้าได้นอนกับพี่ซักครั้ง จะไม่ลืมจนวันตายเลย...” อะนะ..ไอโมก็อึ้งอะครับ แต่ไอเต็มมันก็ยังก้มหน้ากอดเข่า ร้องไห้กระซิก กระซิก อยู่บนเบาะรถผมอยู่นั้น
“พี่ไม่เป็นผม พี่ไม่รู้หรอก...ฮึก” อ้าว อะไรของมันอีกหล่ะ..แล้วมึงอยากจะให้กูรู้อะไรหล่ะ ฮ่วย..
ตอนนี้ไอโมรู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างเต็มรูปแบบ แล้ว เมื่อกี้ยังงงๆ อยู่ว่ามันจะพูดอะไร พอมันอ้าปากออกมา ผมก็รู้สึกว่ามันไม่ได้เกี่ยวกับ เรื่องที่มันทำวันนี้เลยแม้แต่นิดเดียว ที่ผมโมโหเพราะรู้สึกว่าไอเต็ม มันจะเกาไม่ถูกที่คันเข้าซะแล้ว..ผมก็เลยรู้สึกหงุดหงิด จนอยากจะชกมันซักเปรี้ยง
“แล้วมันเกี่ยวอะไร กับเรื่องที่เรา ทำวันนี้หล่ะ” ถึงอยากจะชกมันขนาดไหน แต่ที่ผมทำได้ในขณะนี้ คือ ค่อยๆพุดกับมันครับ..อยากจะรู้ว่ามันจะมาไม้ไหนกับผมเหมือนกัน
“ผมอะ อยากจะบอก พวกมันใจแทบ ขาด ว่าพี่ เป็นแฟน ผม ฮือ..ไอที่พวกมันอยากทำกับพี่อะ...ผมทำมาหมดแล้ว ฮือ...แต่ผมก็พูดไม่ได้..ฮึก..ผมบอก พวกมันว่าพี่เป็นของผมไม่ได้..พี่เข้าใจไหม...ฮือๆๆ...” หง่ะ อึ้งครับ..ถึงจะรู้สึกว่า ยังไงไอเต็มมันก็ยังเกาไม่โดนที่คันของผมอยู่ดี...
แต่ตอนนี้ผมก็รู้สึกว่า ผมเริ่มจะเข้าใจความรู้สึกของมันแล้วนะ.. ผมจึงนั่งนิ่งๆและคอยฟังมันพูดอย่างตั้งใจ...อย่างน้อยผมก็จะได้รู้ว่า ตลอดกว่า 2 ปีที่ผ่านมาไอเต็มมันกลัดกลุ้ม หรือไม่พอใจอะไรในตัวผมบ้าง เพราะมัน ไม่เคยพูด หรือทำอะไรให้ผมไม่พอใจเลยซักครั้งเดียว
“ผมไม่รู้เลย ว่าพี่คิดอะไรกับผมอยู่..ฮึก..คนที่ชอบพี่ก่อนก็คือผม...และผมก็เป็นคนเสนอตัวให้พี่เอง..ฮึก..ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าพี่ชอบผมเหมือนกับที่ผม ชอบพี่รึเปล่า...ฮึก..ฮือ...แล้วระยะหลังมานี้ พี่รู้ตัวบ้างไหม ว่าตอนที่พี่นอนหลับอะ..ทั้งๆที่พี่นอนกอดผม..แต่พี่..กลับละเมอหาคนอื่น” ผมค่อยๆหันหน้าไปมองไอเต็มมันอย่างช้าๆ..
มันจุกครับ...ผมไม่รู้หรอก ว่าผมละเมอ อย่างที่มันบอกผมจริงรึเปล่า แต่ที่มันทำให้ผมอึ้งจนพูดไม่ออกอยู่นี้ คือ น้ำเสียงที่แสดงถึงความเจ็บปวดของไอน้องเต็มที่น่ารักของผมต่างหากเล่า....
ผมจึงค่อยๆเอื้อมมือไปลูบหัวของมันเบาๆถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลของผมไปให้มันรับรู้ว่า ผมก็ชอบมันเหมือนกันนะ...ถึงจะยังไม่ได้รัก แต่ผมก็ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายจิตใจมันเลยแม้แต่นิดเดียว...
ไอเต็มค่อยๆเงยหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาขึ้นมองผม แล้วผวาเข้ามากอดผมแล้วร้องไห้โฮออกมา..ผมรู้สึกว่า ไอเต็มมัน มีสภาพไม่ได้แตกต่างจากผมก่อนหน้านี้เลยซักนิดเดียว..ผมจึงรับรู้ถึงความเจ็บปวดความเสียใจของมันได้ทั้งหมด.....
“ฮือ..พี่ไม่ได้รักผม เลย..ฮือ...ทำไมอะ พี่ก็เลิก กับเค้าแล้วไม่ใช่เหรอ ผมแทนที่ เค้าไม่ได้เหรอพี่ เป็นผมไม่ได้เหรอ ผมสู้ พี่ คิม ไม่ได้ตรงไหน.....ฮือ..” ไอโมอึ้งครับ..ผมผลักไอเต็มออกจากตัวผม อย่างตกใจ..
ผมจ้องมันเขม็ง..ไอเต็มมันรู้อะไรบ้าง มันรู้มาจากใคร ใครบอกมัน....ผมมัวแต่มองหน้าไอเต็มมันอย่างอึ้งๆ และผมก็ทำอะไรไม่ถูกแล้วด้วยตอนนี้....
ไอเต็มมันคว้ามือผมไปจับไว้แน่น
“พี่โม..ผมจะเป็นเด็ก ดี ..ผมจะเชื่อพี่ทุกอย่าง จะฟัง ที่พี่พูดทุกอย่าง เลย...ฮือ..พี่จะทำอะไรผมก็ได้ ผมจะไม่ขัดขืน ไม่ร้องไห้ ไม่โวยวายอีกแล้ว..พี่จะทำผมแรงๆก็ได้นะ..พี่จะแกล้งผม จะดุ จะด่า จะบังคับให้ผมเรียนพิเศษ ผมก็จะไป..ฮึก...ผมยอมพี่ทุกอย่างเลย..แต่ พี่ พี่ ..ช่วย รักผมหน่อยได้ไหม..ช่วยรักผมที..ฮือ....” ผมรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่มันไหลตามแก้มผมลงมา
ผมสะบัดมือผมออกจากการจับกุมของไอเต็ม แล้วเปิดประตูรถออกมา อย่างทำอะไรไม่ถูก ..ผม รู้สึกเหมือนมีคนเอามีดมากรี๊ดลงที่ใจผม..ผมเคยเจ็บปวดกับการอกหัก กับการที่ถูกคนที่รักที่สุดบอกเลิก..เสียใจจนอยากฆ่าตัวตาย...ผมร่ำร้องกับมันอยู่ในใจว่า ผมจะทำทุกอย่าง ขอแค่ ขอแค่ ขอย่างเดียว..ขอให้มันกลับมารักผมเหมือนเดิม..
และตอนนี้ ตอนนี้ ประวัติศาสตร์กำลังจะซ้ำรอย..ผมได้ทำร้าย คน คนนึงโดยผมไม่รู้ตัวเลยซักนิด ผมไม่ได้เฉลียวใจเลย. ว่าสิ่งที่ผมทำไป ด้วยความรู้สึกถูกใจ ไอเต็มมันน่ารัก..มันเป็นเด็กดี มันเป็นเหมือนคนที่คอยทำให้ผมคลายเหงา เวลาที่ผมคิดถึงไอคิมจนทนไม่ได้ก็เท่านั้น
..ตั้งแต่มีมันถึงผมจะไม่ได้ยุ่งกับใครอีก..แต่ผม ไม่เคย คิดจริง จังกับมันเลย ผมไม่เคยคิดถึงอนาคตในวันข้างหน้า ที่จะมีมันเดินร่วมทางไปด้วย ไม่มีความคิดพวกนี้อยู่ในสมองเลยด้วยซ้ำ...
ผมคิดอยู่เสมอว่าไอเต็มมันยังเด็ก มันคงไม่จริงจังอะไรกับผมหรอก...ผมได้ตัดสินมันก่อนที่ไอเต็มมันจะพุดจะบอกกับผมด้วยซ้ำ...ฮึก.ทำไม ทำไมผมไม่คิดได้ก่อนหน้านี้..ถ้าไม่จริงจัง แล้ว ไปยุ่งกับเด็กมันทำไม..ผมเป็นคนแรกของมัน ผมทำให้มันเป็นแบบนี้...เป็นธรรมดาที่มันจะรู้สึกแบบนี้กับผม...ฮึก แล้ว นี้ ผมจะทำยังไงดี....
*********************
โม..say ... หง่ะมาแว้ว...^O^
ตอนนี้ยาวหน่อยนะครับ ออกจะงงหน่อยๆด้วย
แฮะ พิมพ์มะคืน่หง่ะ กาซิก กาซิก
เมื่อคืนไปเที่ยวกับเพื่อนๆมา กลับ ถึงบ้าน ตี 2 กว่าๆ
อาบน้ำเสร็จ ก็มานั่งปั่น ให้เพื่อนๆอ่านกันนี้หล่ะครับ กาซิก กาซิก
ทั้งมึน ทั้งเมา ทั้ง ง่วง ได้แค่นี้ ก็ดีถมถืด แล้วหล่ะคร้าบ กาซิก กาซิก
ไปดีกว่า........อ๋อ แควนๆ ของไอคิม..ถ้าไอโมไม่ยืดตอน คาดว่า ตอนต่อไป ไอคิม ก็คงจะออกโลง เอ้ย ออกโรง แล้วหล่ะครับ แฮะ
ไปจริงๆหล่ะน้า ด๊วบบบบบบบบบบบบบ :จุ๊บๆ:
ไอโมสุดหล่อล้ำเลิศ ในปฐพี :m19:
โมร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกทุกคนคร้าบบบผม :give2:
*
*
:m23: *คนบางคนมาเนียนๆ..แต่มิยอม มาลงเองวุ้ย คิคิ :m12: :
-
อุอุ เพ่โมมาแว๊นนนนนนน
ค้างสุด ๆ ว่าแต่ สงสารน้องเต็มว๊ากกกกกกกกกก
ไปร้องไห้ก่อน
-
สงสารเต็มจังเลย
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับสงสารเต็มจังครับ
แล้วพี่โมจะทำอย่างไรต่อไปครับผม
แล้วพี่คิมอะครับหายไปไหนแล้วอะ
:impress: :impress: :impress:
-
สงสารเต็มด้วยคน :m8: ว่าแต่ ตอนหน้าคิมอาจจะมาแล้วหรอ :m4:
-
:sad2: :sad2: :sad2: อิอิอิอิ อ่านสนุกจริงๆๆๆเลยมาต่อบ่อยๆๆนะครับ
-
คิดถึงคิม สงสารเต็ม
ส่วนโม คึคึ สุดหล่อจะไม่คิดถึงได้ไง :m14:
คิดถึงซินเท่ซู๊ดดดดดดดดดดด :m3:
-
ช่างเจ็บปวดดีแท้ คบกับคนที่เขาไม่มีทางจะรักเรา
:o12: :o12: :o12:
-
เหอ เหอ เจ็บกันทุกฝ่าย :m8: :m8: :m8:
-
สงสารเต็มเเต่ถ้าไม่รักก็ควรบอกความจริงกับน้องเค้าไป :a11: :a11: :a11:
-
คิดถึงซินเท่ซู๊ดดดดดดดดดดด :m3:
:loveu: "คิดตึ๋ง พิมฉุดฉวย เท่ซู๊ดดดดดดด... เหมือนกัน ด๊วบบบ..บ" :จุ๊บๆ:
ส่วนโมเหรอ........ เช๊อะ :a14:
ป๋อล๋อ..* เรย์ วิ่งปายหนายยยยยยยยย... อ่ะ :m28: โอ๋ๆๆๆๆ อย่าร้องๆๆ :oo1:
-
เจอแบบนี้แล้วนายโมจะทำยังไงเนี่ย??
ดันตรงกับตัวเองซะงั้นนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:impress: :impress: :impress:
มาดันรอบเช้าครับผม
มาต่อเร้วๆๆนะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
สงสารเจ้าเต็มสุดๆ :o12:เลย โมทำร้ายน้องเค้าไปแล้วอ่ะ
แล้วก็แอบดีใจที่คิมจะโผล่มาสักที แต่คงโผล่มาแบบให้เจ็บปวดมั้ยอ่ะ
-
อย่าเล่นๆกับความรู้สึกของใคร :m15: :m15: :m15:
-
ตาโมสร้างเรื่องซะแล้วววว
สงสารเต็มอ่ะ :sad2:
-
ดันรอจ้า เมื่อไหร่จามาต่อ :m29: :m29: :m29: :m29:
-
:impress: :impress: :impress:
มาดันรอบดึกครับผม
อยากรู้จังครับว่าพี่โมจะแก้ปัญหายังไง
คิดถึงพี่คิม จังครับ
:impress: :impress: :impress:
-
ยังไม่มาต่ออีกเหยอ :m29: คิดถึงคิมจัง
-
o1 "ขอไปไล่ ตัวที่รังแกโม...ออกก่อนนะจ๊ะ" o1
o16 ...........ซึ่ง ยังไม่รู้ ว่าเมื่อไหร่ ....เห็นบอกว่า โดนรังแกทุกวันเลย............ :เฮ้อ:
o7 ......... "โดนรังแก...........แบบสมยอม" ........... ค่ะ :oo1:
............มันน่า........... :m16:
:m7:
-
แอ่ะ
หื่นได้คงเส้นคงวาจริงๆเลยคู่นี้
ขอซู่ฮก
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับผม มารอครับผม เหอๆๆ
นอนมะหลับด้วยอะไม่ได้อ่านมาหลายวันละ
:impress: :impress: :impress:
-
o1 "ขอไปไล่ ตัวที่รังแกโม...ออกก่อนนะจ๊ะ" o1
o16 ...........ซึ่ง ยังไม่รู้ ว่าเมื่อไหร่ ....เห็นบอกว่า โดนรังแกทุกวันเลย............ :เฮ้อ:
o7 ......... "โดนรังแก...........แบบสมยอม" ........... ค่ะ :oo1:
............มันน่า........... :m16:
:m7:
งั้นก็ให้มาต่อด้วยกันทั้งคนรังแก และคนโดนรังแกเลยจิ
มาแบบแพ็คคู่ก็ดีนะคะ :oo1:
ว่าแต่ว่า ตอนนี้สงสารเต็มมาก ๆ โมโม รังแกเด็ก :m13:
-
:m17:
ยะฮู้ในที่สุดก็ได้เม้นของคุณเสียทีเจ้าค่ะ เอิ๊กๆ
ตามอ่านมาตั้งแต่ภาค คุณกับ คุณนัท แล้วก็ร้องไห้เป็นเผาเต่า ตอนที่คุณกับคุณคิม มีอะไรกันครั้งแรก
แบบร้องไห้ไปเขียนแบบที่จอดรถไปเจ้าค่ะ สงสารทั้งคุณทั้งคุณนัท แบบว่า......สงสารคุณนัทสุดๆ
น้ำตานี่พรากๆ แบบว่า โครตได้ใจเจ้าค่ะ
ไม่สนับสนุนเรื่องที่คุณคิมแย่งคุณมาเท่าไหร่ แต่เท่าที่อ่านมาเรื่อยๆ คุณคงรักคุณคิมมากมายเลยอย่างนั้นสินะเจ้าคะ
อย่างนี้ก็เข้าใจเจ้าค่ะ
ความรักมันออกแบบไม่ได้ สั่ให้รักไม่ได้ ต่อให้เป็นคนดีแค่ไหน ถ้าคนๆนั้นไม่ใช่ มันก็คือไม่ใช่
อ่านมาเรื่อยๆ รู้สึกว่าตอนนี้คุณยังคบอยู่กับคุณคิมใช่เปล่าเจ้าคะ แหะ ๆอ่านข้ามไปข้ามมา ไม่ต่อกันเท่าไหร่เจ้าค่ะ เอิ๊กๆ
มีความสุขก็ดีที่สุดแล้วเจ้าค่ะ
ขอให้มีความสุขมากๆ ตามอ่านเรื่องนี้อยู่นะเจ้าคะ
อ่านยังไม่ถึงไหนหรอกเจ้าค่ะ แต่อยากเมนท์มาก เมื่อคืนร้องไห้เหนื่อยสาดดดดดดดดดดดดดดด.....
สมัครเป็นแฟนพันธ์แท้คุณอีกคนนะเจ้าคะ เล่าเรื่องสนุกสุดๆ เอิ๊กๆ
ติดตามตอนต่อไปเจ้าค่ะ
archi_10_001
-
ยะฮู้ในที่สุดก็ได้เม้นของคุณเสียทีเจ้าค่ะ เอิ๊กๆ
.
.
อ่านยังไม่ถึงไหนหรอกเจ้าค่ะ แต่อยากเมนท์มาก เมื่อคืนร้องไห้เหนื่อยสาดดดดดดดดดดดดดดด.....
สมัครเป็นแฟนพันธ์แท้คุณอีกคนนะเจ้าคะ เล่าเรื่องสนุกสุดๆ เอิ๊กๆ
ติดตามตอนต่อไปเจ้าค่ะ
archi_10_001
^
^
"ขอบใจจ้า archi_10_001 ที่ชื่นชอบ เรื่องของนายโม นะจ๊ะ " :m4:
ดีใจด้วยที่ตามอ่าน เกือบจะทันรึยังเอ่ย เอิ้กๆ รีบๆนะจ๊ะ คิคิ
มีแฟนพันธ์แท้ เพิ่ม มาอีกคนแล่ะโมเอ๋ย... ยินดีต้อนรับจ่ะ o15
ติดตามต่อไปน๊า.... :m1:
********************************
โมโม ...say : : 11-Sep-07, 12:13 PM
ขอบคุณ ที่เข้ามารอครับผม
วันนี้ คงจะโพสให้ได้อ่านกันครับ
กำลังปั่นสุดกำลังครับผม คาดว่าบ่าย แก่ๆ
หรือ ไม่ก็เย็นๆ คงจะโพสให้ได้อ่านกันแล้วหล่ะครับ
ขอบคุณที่ อดทนลอยคอ รอคอย
และเข้ามาดันไอโม กันเรื่อยๆนะครับผม
ดันบ่อยๆ เมื่อยไหมอะ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เดี๋ยวมาคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ
ไอโม ของไอคิม คร้าบผม :give2:
คาดว่านะเคอะ ถ้ามีมีอะไรผิดพลาด คงได้อ่านกันต่อแน่นอน :m26:
คิมฉุดที่รัก ของคนแถวๆนี้ คงจะออกมาให้ยลกันล่ะ หลังจากที่แอบซ่อนอยู่นานโฮ่ะๆ :m11:
-
จริงๆ น้า :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: ดีใจจัง :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=0&songID=V2ABA774PB0
เอาเพลงไปฟังประกอบตอนนี้นะครับผม คิคิ
http://www.uploadtoday.com/download/?1f3e1697db471aec46a7ddbbc4426b55
**********************
ตอนที่ 58
“เต็ม....ถ้าเต็ม เจอใครที่ดีกว่า พี่ ที่เต็มรักและเค้าก็รักเต็ม ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย...เต็ม ไปจากพี่ได้ทุกเมื่อเลยนะ..” ผมพูดกับไอเต็มเบาๆ หลังจากที่สงบอารมณ์ ที่พลุกพล่านของตัวเองได้แล้ว.
.และขึ้นมานั่งบนรถข้างไอเต็มมันอีกครั้ง ไอเต็มหยุดร้องไห้ไปแล้ว แต่หน้าตายังหม่นหมองอยู่เช่นเดิม
ปฏิกิริยาของไอเต็มที่ตอบรับผมมามีแต่ความเงียบ นอกจากนั้นผมก็ไม่รู้ว่ามันทำท่าทางยังไงเพราะ ผม ไม่กล้าเหลือบแล สายตาไปมองมันเลย ผมรู้สึกละอายใจเกินไป ละอายใจจนไม่กล้าสู้หน้ามันเลยด้วยซ้ำ
“หมายความ ว่าไง...พี่จะเลิกกับผมเหรอ” เสียงที่หลุดออกมาจากปากไอเต็มเบา แสนเบา เบาจนผมแทบจะไม่ได้ยิน รู้สึกสะเทือนใจเล็กๆเหมือนกันครับ
“..หึ..พี่แค่ไม่อยากผูกมัดเต็ม...และ อีกอย่าง พี่ไม่เคยคิดที่จะเลิกกับเต็มหรือ ทิ้งเต็มเลย”
“แต่พี่ ก็ไม่เคยคิดที่จะรักผมด้วยเหมือนกันใช่มะ...” ไอเต็ม มันสวน คำพูดผมออกมาด้วยเสียงแหบๆ สั่นๆ เหมือนมันกำลังฝืนไม่ให้ตัวเองร้องไห้
ผมจึงเงยหน้าขึ้นมาสบตา กับแววตาวาวๆของไอเต็ม ที่สะท้อนความมืด ของยามค่ำคืนออกมา...
“แล้ว ถ้าผมบอกว่า ผมไม่เคยคิดที่จะมีคนอื่น และไม่เคยมองว่าใครหน้าไหนมันจะดีไปกว่าพี่..พี่ยังจะผลักใสผมอยู่อีกไหม...” ไอเต็มมันพูดเสียงดังขึ้นมาอีกนิด แต่น้ำเสียงยังสั่นเหมือนเดิม.
..ผมว่าตอนนี้มันคงจะเริ่มโกรธผมขึ้นมาบ้างแล้วหล่ะ
“หึ..พี่ก็..ไม่ว่าไง..แล้วพี่จะรอดู....”ผมพูดแล้วยิ้มหยันๆ ออกมา ..ผมไม่ได้เยาะหยันไอเต็ม แต่ หยัน ตัวเองมากกว่า...
อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน วันนี้รัก วันพรุ่งไม่รัก วันนี้ไม่รัก แต่วันพรุ่งนี้อาจจะรักจนแทบจะกลืนกิน วันนี้ไอเต็มมันพูดแบบนี้ แต่วันข้างหน้าเล่า มันยังจะพูดแบบนี้อีกไหม.....หี.ใจคนก็แค่เนื้ออ่อนนุ่ม..จะให้แข็งแกร่งดั่งหินผา คงเป็นไปไม่ได้...
“ผมพูดจริงๆนะ....ทำไมพี่ถึงไม่เชื่อผมหล่ะ” เฮ้อ เด็กหนอเด็ก..ไอเต็มมันพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้นิ่ง แต่ปลายเสียงก็ยังแกว่งๆ อยู่...
พร้อมกับคำพูดที่ต่อว่าต่อขานผม มือมันก็คว้าหมับ เข้าที่มือผม..แล้วจับมือผมไว้แน่น ตาก็จ้องกับตาผมเขม็ง..
“ไม่ใช่ไม่เชื่อ...”ผมออกแรงบีบมือมันเบาๆ แล้วเอามืออีกข้างที่ไม่โดนมันจับไปลูบหัวมันด้วยความเอ็นดู
“พี่แค่จะบอกเต็มว่า..อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน..สำหรับพี่..การที่พี่ได้รู้จักเต็ม ได้เต็มมาเป็นแฟน พี่มีความสุขมาก..”ผมหยุดพูดแล้วมองสบตามันผ่านความมืดมิด
“และก็ อย่าถามพี่อีก ว่าพี่รู้สึกยังไงกับเต็ม ...เพราะพี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน..พี่อยากจะให้เต็มรู้ไว้แค่ว่า...ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง เต็มจะยังคงเป็นความทรงจำที่มีค่า ของพี่เสมอ..ไม่ว่าวันนั้นเราจะคบกันอยู่หรือเลิกกันไปแล้วก็ตาม...”
พอผมพูดเจ็บ ผมก็ลดมือลงจากหัวไอเต็ม แล้วเอามือไปลูบแก้มมันเบาๆ...
“เต็มรู้ไหม..ทุกวันนี้ สำหรับพี่..เต็มสำคัญกับพี่ที่สุด....คนอื่นเป็นเพียงแค่ อดีตเท่านั้น...พี่ไม่รู้ว่าเต็ม ไปรู้เรื่องพวกนั้นมาจากไหน..หึ..” ไอเต็มมันทำท่าเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม จะบึ้งก็ไม่เชิง มันทำท่าเหมือนจะพูดอะไรซักอย่างออกมา
“หึ จะบอกว่า พี่ละเมอ พูดออกมางั้นสิ...อย่ามาอำ ดูละคร มากไปแล้ว” ผมพูดดักคอมันออกมายิ้มๆ แล้วเอามือดึงจมุกมันเบาๆ
“ผมไม่ได้โกหก ซะหน่อย จริงๆนะ” ไอเต็มมันทำเสียงจริง จัง แต่กลับหลบตาผมซะงั้น มีพิรุจน์ชัดๆ
“เออๆ ละเมอ ก็ละเมอ..หึ สบายใจขึ้นบ้างรึยัง..” ถ้าผมจะคาดคั้นเอา คำตอบจากมัน
ว่ามันไปรู้เรื่อง ผมกับไอคิมมาได้ยังไง ผมก็ทำได้ แต่ผมไม่อยากให้ไอเต็มมันไม่สบายใจมากกว่า ถึงไม่ได้รักมันมากมายปานจะกลืนกิน แต่อย่างที่ผมบอกมันไป..สำหรับผม ณ วันนี้ ไอเต็ม คือ ปัจจุบัน ของผม และจะเป็นอนาคตของผมด้วยรึเปล่า อันนี้ก็แล้วแต่ชะตา ฟ้าลิขิต...
ไอเต็มมัน ตอบรับ คำพูดของผม ด้วยการพยักหน้าเบาๆ..แล้วทำท่าเหมือนจะดึงผม เข้าไปจูบ แต่ผม ผลักหน้ามันออกซะก่อน..มันจึงทำหน้าผิดหวังซะมากมาย..เฮ้อ ผมจึงเอามือไปวางไว้บนบ่ามัน แล้วบีบเบาๆ เพื่อปลอบใจมัน... ถึงยังไงซะผมกับมัน ณ ตอนนี้ ก็อยู่ในที่สาธาณะ ถึงคนในบริเวณ สวน จะไม่ได้พลุกพล่านอะไรมากมาย แต่ก็ยังพอมีคนผ่านไปมาอยู่บ้าง...ไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะทำอะไรประเจิดประเจ้อ ในที่แบบนี้..
และจากนั้นผมก็จัดการสตาร์ทรถ แล้วหมุนพวงมาลัยเลี้ยวรถกลับทางเดิมอีกครั้ง..
“พี่โม.” ไอเต็มมันเรียกผมเบาๆน้ำเสียงไม่ใคร่จะแน่ใจซักเท่าไหร่นัก
“หือ ฟังอยู่” ผมพูดขึ้นเบาๆ แล้วเลี้ยวรถเข้าไปในซอยบ้านมัน
“ที่ พี่บอกว่า ตอนนี้ ผมสำคัญ กับพี่มากที่สุด..พี่ไม่ได้โกหกผม ไม่ได้ล้อผมเล่นใช่ไหม...” น้ำเสียงมันยังคงความไม่แน่ใจไว้เหมือนเดิม
“หี..ทำไมหล่ะ” ผมก็แอบขำ นิดๆ กับน้ำเสียงอ่อยๆของมัน
“ก็มีคน บอกว่าพี่ ..เอ่อ...คือ...” มันทำเสียงอึกๆอักๆ
“อะไร ใครพูดอะไร” ผมรำคาญครับ เลยทำเสียงดุๆใสมัน
“เอ่อ..ช่างเหอะ ช่างเหอะ..ผมไม่สนแล้วหล่ะ..ว่าแต่พี่พูดจริงใช่ไหม ผมเชื่อพี่ได้นะ” พูดแล้วหันหน้ามามองผมเขม็ง.ไอเด็กเวร ทำหน้าซะน่าฟัดเชียว เดี๋ยวเหอะมึง เดี๋ยวโดน
“พี่จะโกหกเต็มทำไม..โกหกแล้วได้โล่ห์ เหรอ...เข้าบ้านไปได้แล้วไป..”ผมพูด แล้วไล่มันลงจากรถผมด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังเท่าไหร่นัก ..ถึงบ้านมันพอดีอะครับ..
ต้องรีบไล่มันลงครับ ก่อนที่ตัวเองจะเปลี่ยนใจ พามันไปนอนกก ที่บ้านตัวเอง
“แฮะ..ครับ ครับๆๆ...” ร่าเริงขึ้นมาทันตาเลยครับ.ไอน้องเต็มที่น่ารักของกระผม
“เต็ม เดี๋ยว” ก่อนที่มันจะยื่นมือไปเปิดประตูรถ ผมก็เรียกมันไว้เบาๆ..แต่ตาอะไม่ได้มองมันหรอกครับ
“คราวหน้าคราวหลัง อย่าโกหก พี่อีกนะ..พี่ไม่ชอบ...” พูดเสร็จก็หันหน้าไปมองมันเต็มตา
ด้วยตอนนี้ผมมาจอดรถอยู่ที่หน้าบ้านมันแล้ว ไฟจากเสาไฟหน้าบ้านมัน จึงส่องให้ผมเห็นหน้าไอเต็ม ที่ซีดลงไปต่อหน้าต่อตาผม อย่างที่บอกผมเป็นพวก ถ้ามีเรื่องอะไรที่คาใจ ผมจะเคลียร์ให้จบภายในวันเดียว ..เรื่องนี้ก็เช่นกัน ไม่ใช่ลืม แต่ไม่มีโอกาสจะพูด ผมไม่ได้ไม่พอใจมันที่มันไปกับผู้หญิง แต่ที่ผมไม่พอใจอยู่ในขณะนี้คือ...เรื่องที่มันโกหกผม ผมไม่ชอบ
“พี่โม ผม ผมขอโทษครับ...” ไอเต็มมันพูดแล้วยกมือไหว้ ขอโทษผม แววตาท่าทาง ของมันบอกผมว่า มันสำนึกผิดจริงๆ
“ไม่เป็นไร..หึ. ครั้งนี้จะยกโทษให้..แต่คราวหน้าไม่แล้วนะ...มีอะไรบอกพี่มาตรงๆ พี่ใจกว้างพอ.. ไปเข้าบ้านไปได้แล้ว อย่าโอ้เอ้ เดี๋ยว พากลับไปนอนกกที่บ้านเลยหนิ” ผมพูดน้ำเสียงร่าเริง แล้วยิ้มให้มันอย่างมีเลศนัย
“หง่ะ พี่อะหื่น ไปแล้ว..คนเรา...เออ...ว่าแต่พรุ่งนี้พี่จะไปรับผม ที่ โรงเรียน รึเปล่า..”มือมันจับที่จับประตูรถผมไว้แล้วครับ แต่ยังอุตสาห์เอี้ยวตัวมาคุยกับผมได้อีก
“ไปสิ..ทำไม มีอะไรรึเปล่า..หรือมีนัดกับสาวที่ไหนอีก หึหึ” ผมพูดแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ผมไม่ได้ประชดมันนะ ...แค่ล้อมันเล่นเฉยๆ
“ปล่าวนะ...” ไอเต็มมันพูดแล้วทำหน้างอๆใส่ผม
“อ้าว ไม่มีอะไรแล้วถาม ทำไม..ทุกทีไม่เห็นถาม” ผมยังพูดกับมันอย่างอารมณ์ดีต่อไปครับ
“พี่โมอะ..โหย กวนตีนอะ...ที่ถามเนี๊ยะ เพราะ วันพรุ่งนี้ผม จะไปแข่งบาส...ที่โรงเรียน (ชื่อโรงเรียนครับ)..ผมกับเพื่อนๆเลยตกลงกันว่า จะไปเที่ยวกันต่ออะเพราะคงเลิกเร็ว”
“อือ...แล้วตกลงว่าไงหล่ะ จะให้พี่ไปรับรึเปล่า” ผมถามกลับน้ำเสียงนิ่งๆ
“ฟัง ให้จบก่อนก็ไม่ได้ กำลังจะบอกอยู่เนี๊ยะ ...”มันทำท่าค้อนผมซะน่ารักเชียวครับ แต่ โคตรไม่เข้ากะหน้าเลยให้ตายเหอๆ
“จะว่าไปเที่ยว ก็คงไม่ถูก ซักเท่าไหร่นัก แฮะ ก็แค่จะไป เดินเล่นกันที่ เซ็นเตอร์พ้อยเท่านั้นเองอะ แฮะ .” มันพูดแล้วยิ้มประจบประแจงผมสุดฤทธิ์ ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้อยู่หน้าบ้านมัน ผมคาดว่ามันคงไม่รอช้าที่จะเข้ามาคลุกวงในผม
“อือ..จะกลับตอนไหน ก็โทรบอกแล้วกัน พี่จะไปรับ อ๋อ อย่ากลับเย็นมาก พรุ่งนี้พี่ นัดกับเพื่อนๆไว้ จะไป( ชื่อผับครับ.)” ผมบอกมันไปยิ้มๆ
ไอเต็มมันยิ้มให้ผมอย่างดีใจ แล้วเปิดประตูรถออกไปแล้วปิดตามหลังเบาๆ ก่อนที่มันจะเปิดประตูรั้วบ้านเข้าไป มันก็หันมายิ้มให้ผม หันซ้ายหันขวา ยกมือขึ้น แล้ว ส่ง สัญลักษณ์ I Love you มาให้ผม แล้วมันก็หันหลังขวับให้ผมทันที ท่าทางคงจะอาย แล้วเปิดประตูบ้าน จากนั้นก็วิ่งเข้าบ้านไปอย่างด่วนจี๋
ส่วนตัวผมก็ได้แต่นั่งอมยิ้ม อยู่คนเดียว เฮ้อ...โล่งอกไปเปราะนึง...ดีนะที่พูดกับไอเต็มรู้เรื่อง ไม่งั้นแย่แน่ๆกู...เหนื่อยชิบหาย ว่าแต่ไอเต็มมันรู้เรื่องกูกับไอคิมได้ไงวะ...เฮ้อ...ช่างแม่ม สะบัดหัวพรืดๆ แล้วขับรถบรื้น ออกมาจากหน้าบ้านไอเต็มมัน แล้วมุ่งหน้าสู่บ้านน้อยคอยรักของน้ากิตหล่ะครับ....วันนี้ช่างเป็นวันที่ยาวนานจริงๆ
-
*************************
เกือบๆบ่าย 2 ผมที่วันนี้ก็อยู่ในมาดเดิม หัวยังฟูเหมือนเดิม...และก็เดินถูไถ กับบรรดาเด็กรามฯ ที่กระหาย G เหมือนเดิม หน้ายังซีด และเหนื่อยอ่อนเหมือนเดิม เดินเข้าเซเว่นเพื่อซื้อน้ำเหมือนเดิม และเดินข้ามสะพานลอยแล้วตรงดิ่งไปหน้าคณะบริหารเหมือนเดิม(ชีวิตน่าเบื่อเนาะ)
พอถึงรถก็ขับพรืด ออกมาจากหน้าคณะบริหาร แล้วขับ ซิกแซก ตามเส้นทางอันน่ามึนหัวของเส้นทางใน รามฯ แล้วมุ่งหน้าสู่ ซอย 53 ซึ่งก็คือ ห้องไออ้อนนั้นเอง นัดรวมพลกับพวก เพื่อนๆ ผม7-8 คน ตอน 3 ทุ่ม ผมจึงกะจะไป ดูวีซีดี ที่ห้องไออ้อนมันรอ พอดีไออ้อนไปเช่าหนัง ผี มา 2-3 เรื่อง ถ้าจำไม่ผิดตอนนั้น หนังผี พวก ju-on อะไรพวกนี้กำลัง มาแรงสุดๆ แฮะ แต่ไอโมที่กลัวจนขี้หดตดหาย จึงไม่มีวาสนาที่จะได้ดูในโรงกับเค้า ผมจึงบังคับเคี่ยวเข็ญไออ้อน ที่กลัวผีไม่แพ้กัน ให้มันไปเช่ามา แล้วช่วยดูเป็นเพื่อนกูที แฮะ
ขับรถฝ่าการจราจรที่คับคั่งของถนนรามคำแหง อยู่พักใหญ่ในที่สุดไอโม ก็ถึง ห้องไออ้อนซักที พอถึงก็เลี้ยวรถป๊าบ เข้าไปจอดใต้ตึก โดยมียาม ที่เป็นผู้หญิง (ปากมากด้วย) เดินมาอำนวยความสะดวกให้ผม ห้องพักไออ้อนนี้ เจ้าของตึกช่างทำไปได้ครับ สูงลิบลิ้วเลยที่จอดรถเนี๊ยะ กว่ากระผมจะขับรถปีนขึ้นไปจอดได้ ท้องรถก็ครูด กับพื้นซีเมนท์ซะจนเครื่องแทบจะพัง เฮ้อ..
พอได้ที่กระผมก็ไม่มองซ้ายมองขวาอะไรหล่ะครับ ใจมันกระหวัดหาแต่ความน่าสะพรึงกลัวของหนัง ที่ตั้งตาที่จะดู แล้วหิ้วถุงขนมต่างๆนาๆ ที่ซื้อมาเป็นของเซ่นให้ยาม พอยื่นให้ยามเสร็จเรียบร้อย ก็เดินตรงแน่วไปยังบันได ก้าวเท้าฉับๆ ขึ้นไปด้วยใจอันเบิกบาน ที่จริงจะขึ้นลิฟท์ก็ได้ครับ แต่แค่ ชั้น 2 เอง จะขึ้นทำซากอ้อยอะไรหล่ะครับ หุหุ...
ก๊อก ก๊อก ก๊อกๆ
พอถึงหน้าห้องก็ผิวปาก เคาะประตูห้องมัน 2-3 ที แล้วแอบแลบลิ้นให้ช่องตาแมว(ก็ไอช่องเล็กๆที่เค้ามีไว้เพื่อมองดูคนที่มาเคาะห้องอะแหละ) ด้วย แต่ก็เงียบครับ เมื่อกี้ยามก็บอกว่ามันอยู่ห้องอยู่นี้นา อืม แม่กุญแจก้อไม่ได้คล้องไว้ด้วย ก็คงอยู่อะนะ อืม คงไม่ได้ยิน เคาะอีก ดีกว่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เคาะอีกที แล้ว เอาตาไปแนบกับตาแมว ทำไปงั้นแหละครับ มองไม่เห็นข้างในหรอก...ที่ทำเผื่อ ว่าไออ้อน มันจะมองตรงตาแมว แฮะ มันจะได้ตกใจเล่นๆหน่ะ...และก็เงียบอีกครั้งครับเอาหล่ะสิ เป็นอะไรรึเปล่าวะ ชักใจไม่ดีครับ กลัวเพื่อนจะเป็นอะไรหน่ะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“อ้อน อ้อน เว้ย เปิดประตูดิ เป็นไรวะ ไออ้อน”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
พูดไปไอโมก็เคาะประตูไปด้วยความร้อนใจหล่ะครับ เป็นห่วงไออ้อนมากมาย มันอยู่คนเดียวด้วยอะ จะเป็นอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้
‘แกร๊ก’
“เฮ้ย..เป็นอะไรรึเปล่าทำไม..ถึง..เปิด....” พอ เสียง ปลดล๊อค .. ดังแกร๊ก แค่นั้นหล่ะครับ ไอโมก็ดันประตูออกทันที และ ต่อว่าไอ อ้อนมันเสียง ดังก่อนที่ คำพูดที่เตรียมบริพาส ไออ้อน จะถูก กลืนหายเข้าไปในลำคอ แล้วเกิดอาการขากรรไกรค้าง ขึ้นมาอย่างฉับพลัน...
“โทษที..พอดีเราอาบน้ำอยู่หน่ะ..เข้ามาก่อนสิ...อ้อนไปหาเพื่อน ชั้น 4 เดี๋ยวคงมา” คนที่ทำให้ผมช๊อคตาตั้ง จนทำอะไรไม่ถูก พูดขึ้นน้ำเสียงปกติ
แล้วเปิดประตูค้างไว้ให้ผมเดินเข้ามา ส่วนตัวเค้าก็หันหลังให้ผมพร้อมกับเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดผมป่อยๆ
ผมมองตามแผ่นหลังอันเปลือยเปล่าที่แสนคุ้นเคย ไม่วางตา ความห่วงหาอาวรณ์ ความรักที่ผมเคยมีให้กับเจ้าของแผ่นหลังที่ไม่ยอมหันมามองผมเลยซักนิดนี้ ทำให้ผมค่อยๆก้าวขาเดินตามเสียงเชื่อเชิญเข้ามาในห้องเงียบๆเหมือนโดนสะกดจิต....
“ร้อนนะ ขนาด จะหน้าหนาวแล้วนะเนี๊ยะ ยังร้อนขนาดนี้เลย...หึ” เค้าคนนั้นเดินไปหยุดอยู่ที่ตู้เสื้อผ้า มือนึงยื่นไปเปิดตู้ อีกมือยังขยุ้มผ้าเช็ดผมตัวเองอยู่..ปากก็พูดอะไรต่อมิอะไรก็ไม่รู้ที่ผมไม่ได้สนใจที่จะฟัง
เหมือนทุกอย่างรอบตัวมันหยุดนิ่ง ...ผมจ้องมองเค้าคนนั้นด้วยความคิดถึงแทบขาดใจขอบตาร้อนผ่าวๆ นี้เรื่องจริงหรือผมฝันไป..ผมไล่สายตามองมือใหญ่ๆที่กำลังขยุ้มผ้าเช็ดตัว...เช็ดผมตัวเองอยู่ มองเส้นผมที่ถึงจะเปียก...ผมก็ดูออกว่าสั้นลงกว่าเมื่อก่อน ผมค่อยๆไล่สายตาไปตามต้นคอ แผ่นหลังขาวๆลงไปจนถึงสะโพกที่มีผ้าเช็ดตัวพันเอวเอาไว้หลวมๆ
“อย่ามองเรา แบบนั้นนะ” เสียงที่พูดตวาดออกมาทำให้ผมหลุดออกมาจากพวัง ของตัวเอง
แล้วรีบเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าอย่างตกใจ แล้วผมก็ได้สบตากับ เจ้าของร่างตรงหน้าผ่านกระจก ที่ติดอยู่ในตู้เสื้อผ้า..
“ทำไม ถึงมองเราแบบนั้น อยู่อีก...” เสียงของเค้าได้ดังขึ้นอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันไม่ได้ดูดุดันเหมือนครั้งแรกฟังดูแผ่วเบา ชวนใจหาย เหมือนจะพูดรำพึงกับตัวเองซะมากกว่า...
“มองยังไงอะ..หึหึ.โทษทีคิม เรา..ตกใจหน่ะ ไม่คิดว่าวันนี้จะเจอนาย..หึหึ” พูดตอบโต้มันไปด้วยเสียงที่พยายามทำให้ปกติที่สุด ทั้งที่ใจตอนนี้เต้นโครมๆ เหมือนจะหลุดออกมานอกอกยังไงยังงั้น
แล้วรีบหันหลังให้มัน ไปล้มตัวลงนอนบนเตียงไออ้อน หยิบรีโมท มากดเปิดทีวี ขอเวลาสงบสติอารมณ์แป๊บนะพวก
“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีเหรอ”ตาก็จ้องมองทีวี แต่ปากก็พูดกับมันไป ทำเสมือนว่า มันก็เหมือนเพื่อนคนอื่นๆของผม
“ก็ดี...แล้วนายหล่ะ” มันนิ่งไปแป๊บนึง แล้วตอบผมกลับมาน้ำเสียงไม่ได้แตกต่างจากผมเท่าไหร่นัก
เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย จะว่าไป ผมรู้สึกดีนะ ที่ผมสามารถพูดคุยกับมันได้อย่างปกติ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมเคยกังวลว่า ถ้าวันนึงผมได้เจอหน้ามันจังๆผมจะพูดคุยกับมันได้เป็นปกติรึเปล่า และพอวันนี้มาถึง ผมก็ได้รู้ว่า ผมทำได้..หลังจากที่ตอนแรก ก็แทบแย่เหมือนกัน แต่พอสงบสติอารมณ์ได้แล้ว...ผมก็ทำได้นะ..อาจจะมีเคอะเขินบ้าง คงเพราะ ความห่างเหินของผมกับมันที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบๆ จะ 2 ปีก็เป็นได้...
นอกจากนี้ผมก็ไม่เป็นไรนะ ...อาจจะเพราะผมกับมันเลิกกันมานานเกินไป ณ ตอนนี้ผมจึง ไม่คิดที่จะหวนกลับไปคืนดีกับมันอีก ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าที่จะพบกัน ผมยังแอบมีหวังเล็กๆ เล็กจริงๆ ว่า มันกับผมคงจะมีสักวันที่เรา 2 คนจะกลับมาคืนดีกันอีกครั้ง... พอวันนั้นมาถึงจริงๆ ได้เห็นหน้า ได้รู้ว่าสบายดี...ความคิดนั้นกลับไม่มีหลงเหลือ อยู่ในซอกหลืบของสมองผมเลย แม้แต่นิดเดียว...
“ก็ดี มีความสุข ดีมาก..หึ..แล้วนี้ มาหาอ้อนเฉยๆ หรือ ว่ามาธุระ” ผมถามมันยิ้มๆ แล้วหันหน้าไปสบตากับมันด้วยความจริงใจ
หลังจากที่คิดว่ามันคือเพื่อนคนนึง และที่สำคัญมันเป็นแฟนเพื่อน ผมจึงรู้สึกสบายใจขึ้นมาและสามารถพูดคุยกับมันได้อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น...เวลา ช่วยรักษาแผลใจได้จริงๆครับ
“อืม..พอดีแม่ โทรตาม หน่ะ...เลยถือโอกาสแวะหาอ้อนด้วย” มันตอบผมกลับมาด้วยน้ำเสียงเดียวกัน พร้อมกับร้อยยิ้มบางๆ
“หึ..ถ้าแม่ไม่โทรตามนี้คงไม่มา ให้แม่เห็นหน้าเลยใช่ไหมเนี๊ยะ..”ผมพูดล้อมันไปที แล้วหันหน้ากลับไปสนใจทีวี ที่ตอนนี้ผมกดรีโมท ไปที่ hbo
“ก็มันช่วยไม่ได้นี้นา ...เรียนค่อนข้างหนักหน่ะ เลยไม่มีเวลากลับบ้านเลย...”พร้อมกับน้ำเสียงเรื่อยๆของไอคิมที่ดังขึ้น ผมก็รับรู้ถึงอาการยุบยวบของที่นอนที่ผมกำลังนอนหงายท้อง เอามือประสานกันไว้ที่ท้ายทอย และดูหนังอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจ...
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงมีอาการใจแกว่ง ที่รับรู้ว่า ไอคิมได้ลงมาครึ่งนั่งครึ่งนอน..อยู่บนเตียงเดียวกันกับผมแบบนี้.... แต่ผมก็ต้องแปลกใจอีกเหมือนกัน ที่ผม ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย...หรือว่า ผมจะ เลิกรักมันไปแล้วจริงๆ
คิดได้ดังนั้นผม จึงหันหน้า กลับไปยิ้มให้มันหน่อยๆ...
“มันหนักขนาดนั้นเลยเหรอ พวกภาคไฟฯ เนี๊ยะ หึ..หรือว่าเค้าให้ไปยกหม้อแปลง เลยหนัก หึหึ” พูดเองขำเองครับไอโม
“หึหึ...คงงั้น......ไม่เห็นเหรอว่าเรา หนาปึก ขึ้นตั้งเยอะ…” มันพูดแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ พร้อมกับเบ่งกล้ามโชว์ ผมเฉยเลย
“อะ...ดีจ้า...มาแล้วเหรอโม..คุยไรกันหน่ะ...”ก่อนที่ผมจะพูดอะไรกับไอคิมออกไป เสียงเจื้อยแจ้ว ของอ้อน ก็ดังขัดขึ้นซะก่อน ....
*******************************
*******************************
โมโม...say
หึหึ ต้องฟังเพลงและก็ อ่านไปด้วย จะได้อารมณ์ครับ หุหุ
สำหรับเพลงนี้ยังใช้ได้ในอีก หลายๆตอนในภายภาคหน้าครับ หุหุ
ตอนนี้นึกไม่ค่อยออกครับ ว่าผมได้ทำอะไรไปบ้าง ที่นึกออกก็ราวๆนี้อะครับ หุหุ
กว่าจะได้ตอนนี้มาต้องหลอกล่อ ไอคิมตั้งนานกว่ามันจะช่วยผมระลึกชาติแฮะ
ไปหล่ะครับผม มีความสุขทุกวันเน้อ
ไอโม ที่ ยังเป็นของไอคิม อยู่ครับ แฮะ อายจัง :o8:
===============
มาลงให้แล้วนะจ๊ะ... :m1:
งานนี้..น้องเต็ม ..น่าจ๋งจ๋านที่ฉุด.. :m17:
แต่.. บีบหัวใจชะมัด เวลา ที่เจอคนที่เรารัก
..แต่ไม่สามารถ ที่กลับไปหาได้เนี่ย :m15:
-
หุหุ ยังมองไม่เห็นทางกลับไปคืนดีกันได้เลยวุ้ย :a6: :a6: :a6:
-
รายงานตัวอีกครั้ง 555++ ความจริงไปอ่านจาก เด็กดีมารอบแล้วเจ้าค่ะ
555++
แต่อยากเข้ามาเมนท์ที่นี่ด้วย
อิอิ ตอนนี้ สงสารหนูเต็มสุดๆ ท่าทางจะน่ารักเชียวนะเจ้าคะ
ขอให้มีความสุขเหมือนกันเจ้าค่ะ สำหรับหนูเต็ม(เรียกถูกเปล่าไม่รู้ เรียกตามเว็นท์ละกันนะเจ้าคะ เหอๆ)
ไม่รู้ว่าเราอ่านนิยายมากไปเปล่าล่ะหนอ แบบว่ารู้สึกว่า อ้อนกะคิม เขาเป็นแฟนกันแปลกๆ (รึเปล่า 5555+++)
เอาใจช่วยคุณโมนะเจ้าคะ อิอิ.....
กลัวผีแต่ชอบดูหนังผี 555++ เหมือนเพื่อนสนิทกับน้องของเราเลย เหอๆ....
ไปละเจ้าค่ะ
แล้วจมาแสดงสถานะแฟนพันธุ์แท้อยู่เรื่อยๆ เอิ๊กๆ
-
:a6: :a6:,มาอีกนะคร้าบ อย่าไห้นานแบบคราวนี้น้า
-
ยังตามอ่านเรื่องพี่โมอยู่นะคะ
อ่าคิดไม่ออกว่าจะคืนดีกันตอนไหนยังไง
แต่ว่าพี่คิดก็โผล่มาซักทีน้าหลังหายไปนานอะค่ะ
ดีใจค่ะที่พี่โมมาลงต่อแล้วอะ
ยังรออ่านต่ออยู่ค่ะ
-
ใจนึงก็อยากให้คืนดีกับคิมเร็วๆ แต่อีกใจนึงก็สงสารเต็มอ่ะ :m8: :m8: :m8: เฮ้อ :เฮ้อ:
-
อ่านไปลุ้นไป หัวใจเต้นตามคุณโมไปด้วย :o8:
แต่เอ๊ะ นึกขึ้นมาได้เราไม่ได้เป็นคุณโมนี่หว่า :a6:
แต่ทำไมหัวใจเต้นแรงจัง :เฮ้อ:
เอาใจช่วยอยู่ว่าจะคืนดีกันยังไง :a11: :a11: :a11:
รีบมาต่อไวๆนะคุณโม :a9:
-
เอาเพลงไปฟังประกอบตอนนี้นะครับผม คิคิ
http://www.uploadtoday.com/download/?1f3e1697db471aec46a7ddbbc4426b55
**********************
โห เพลงประกอบ "แฟนเก่าบ่เซาหล่อ" แปลว่าอะไรน้อนี่ (ฟังไปเซิ้งไป)
-
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=0&songID=V2ABA774PB0
:เศร้า1: น่าจ๋งจ๋านน้องเต็มจริงๆน่านแล่ะ อยากเปงคนที่ถูกร้ากกกก
-
:o8: แน๋วจ๋า แท้งๆจะ สำหรับเพลง
แน๋วที่ร๊ากกกกกกกกกกกกก.....เอาไปแปะตรง เนื้อเรื่องด้วยจิ :m26:
ซินทำไม่เป็นอ่ะ แหะๆ :m23:
ปล. แปะที่เนื้อเรื่องให้แว้วจ้าซิน :give2:
-
แปลให้ฟังมั่งจิ่ ว่าเพลงนี้เค้าพูดถึงอะไรบ้าง
แต่ที่แน่ๆ ต้องพูดถึงแฟนเก่าละหนึ่งล่ะ
:a6: :a6: :a6: :a6: :a6:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับสรุปแล้วพี่คิมไม่มีเยื่อใยให้พี่โมแล้วจริงๆๆเหรอครับ
ที่ยังคาใจอยู่ก็คือ อ้อน กับพี่คิม เป็นไรกันอะครับ
จะว่าเป็นแฟนกันก็แปลกๆๆอยู่นะ เหอๆๆ อยากรู้ๆๆอะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
เหอๆ... มีคนให้แปลเพลงด้วย ควาจริงก็ไม่ได้ฟังหงะนะเจ้าคะ อิอิ ลำโพงคอม ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อยู่ที่คณะด้วยเกรงใจเพื่อนๆ เอิ๊กๆ
แต่จากชื่อเพลงก็น่าจะประมาณว่า แฟนเก่ายังหล่อ แหะๆ แรประมาณนั้นเจ้าค่ะ ไม่สันทัดเท่าไหร่
แต่แอบมาเมนท์ เพราะ อยากอ่านต่อเร็วๆ มีคนสงสัยความสัมพันธ์ของ หนูอ้อนกับพ่อคิม เหมือนกันเลย รีบมาต่อนะเจ้าคะอิอิ
อยากจะบอกว่าอยากอ่อานต่อากมาย... 555++
รอต่อไปเจ้าค่ะ
archi_10_001
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกซ์ รู้สึกอึดอัดแทน
ยังรักอยู่แต่พูดไม่ได้ :a6: :a6: :a6:
-
:a12:
อ่านจบก็ไปนอนอ่ะ
ปามานว่าถูกล่อลวงเข้ามา
ฮึ่ยๆๆ แล้วก็ตามอ่านจนทัน ...จนได้ซิน่า
แง้ววววววว
มาต่อเรวๆนาคาบบบบ
จายจาขาด
-
บีบหัวใจสุดๆ
เลิกกันแล้วอย่าต้องมาเจอะเจอกันอีกเลย
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:m17:
อิอิ รายงานตัวพร้อมเช้าวันใหม่เจ้าค่ะ อิเอิ๊กๆ ไม่ได้มาทวง (ออกตัวสุดกำลัง)
แค่อยากเมท์เพราะตื่นแต่เช้าแล้วอยากอ่านเรื่องนี้สุดๆ
ถ้าจะเรียกว่า ปาฏิหาริย์คงไมผิดละเน๊อะ เหอๆ....
แบบว่าเลิกกันแล้วแต่ก็ยังต้องมาเจอ
แถมดันไปเป้นเพื่อนกับแฟนเขาอีก....
ปวดใจสิ้นดีเจ้าค่ะ เหอ....
เมื่อไหร่จะคืนดีกันหนอ...อยากอ่านตอนที่คุณโมไม่ต้องเจ็บแล้วแหละเจ้าค่ะ
อ่านตอนนี้บีบหัวใจจริงๆ
....ปวดใจ อิเอ๊กๆ
ยอมรับเจ้าค่ะ เหอๆๆๆ....ชอบเต็ม555+++ (มันเกี่ยวกันมากเลยนี่)
เปล่าๆ แค่รู้สึกว่าคงเป็นคนที่น่ารักดี และก๋คงรักคุณโมน่าดูเชียวนะเจ้าคะ อิอิ
ชะแว๊ปไปทำโมฯละนะเจ้าคะ.....
รอต่อไปเจ้าค่ะ
-
ตอนนี้บีบคั้นหัวใจมาก ที่ต้องมาเจอคนที่เราเคยรัก แต่เค้าเป็นของคนอื่นไปแล้ว :m15:
ทำใจไม่ได้อ่ะ :o12:
-
แน๋วจ๋า.. :จุ๊บๆ: นะจ๊ะ ใจจ้า :give2:
ตอนนี้..มันช่างอึดอัดจริงๆ :เฮ้อ:
แต่ถ้า ใครอ่าน แย้ว มีแอบ คิดกันบ้างมะคะ :m21:
ว่า คิมก่า อ้อน เป็นแฟนกันแบบแปลกๆ เนอะ o15
เห็น : archi_10_001 คอมเม้น แล้ว คิดเหมือนซินเลย เอิ้กๆ :m4:
แต่ ว่ารอดู กันต่อไปดีกว่าโนะ o7
ต้องรอกันซักหน่อยเนื้อ.. คน เล่า มิสบายอีกแล่ะ :sad2:
สาเหตุ..............เล่นเกม มากเกินไป (เหตุผล..หุหุ ) :m16:
ตื่นเช้ามา :oak: ตะเช้าโรยค่ะ
คิมบอกว่า (สงสัยโมแพ้ท้องแน่ๆโรย คิคิ) :o9:
ตากี๊แซวไป คุนชายเทองอนไปแย้วฮ่าๆ :laugh: :laugh: :laugh:
แม๋ๆ.. ซินก้อแค่ อยากได้ หลานแฝดแค่นั้นเอง. :m17:
.. โมจะได้ ไม่เจ็บหลายครั้ง คิคิ o3
*ไปแย้วดีกว่า...เด๋วโม มาเจอ จะโดน คร่าหมกกระทู้ บรึ๋ยๆๆ o21
"เจอกัน เมื่อโม มาต่อนะคะ " :m7:
-
:m15:
555++ มิสบายรึเจ้าคะ คุณโม...หายเร็วๆเน้อ...ไต้องรีบต่อก็ได้เจ้าค่ะ ไม่ว่ากัน..ดูแลสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ อิเอิ๊กๆ...
แอบเม็นท์เผื่อท่าน คุณ(ของคุณโมเจ้าค่ะ) อิอิ รีบป๊มลูกนะเจ้าคะ 5555+++
คุณซันก็ได้หลานแฝดเมื่อได้อย่าลืมแจ้งเจ้าค่ะ ข้าเจ้าจะรีบเข้ามาแสดงความยินดี (อิเอิ๊กๆ)....
แหะๆ
55+++ (ตลกรับประทานสุดๆ)
ฮิๆ
ขอให้หายวีนหายคืนเจ้าค่ะ
ปล.
ฝากถึงคนแต่งอีกครั้ง
รักษาสุขภาพเน้อ.....
เล่นเกมส์ก็เล่นเต๊อะเจ้าค่ะ (เพิ่งเริ่มเล่น กร๊ากๆ) แบบว่าเพิ่งเลิกเนื่อด้วยติดอ่านเรื่องของตัวจนไม่มีอารมณ์ (แป่ว)
ไปละเจ้าค่ะ...
หายร็วๆนะเจ้าคะ
รักหันมากๆเจ้าค่ะ
ท่านโม....ท่านคิม
แง่มๆ...ขอบคุณ ท่านซันสำหรับข่าวสารเจ้าค่ะ อิเอิ๊กๆ
-
ตอนนี้เศร้ามากมาย บีบหัวใจเหลือเกิน
สงสารเต็มด้วยคน แล้วก็แอบสงสารโมด้วย
:o12: :o12: :o12:
-
โมไม่สบายหรอเนี่ย เป็นห่วงจัง งั้นฝากซินช่วยบอกหมอคิมให้ฉีดยาบ่อยๆละกันเอาแบบทุก 4 ชั่วโมงเลยนะ จาได้หายไวๆ ก๊ากกกกกกกกก :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ถ้าทำจริง :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: วู้ว
-
โม ไม่สบายเหรอ น่าสงสารน้า :m15:
ก็เล่นเกมส์มันทั้งวันทั้งคืนก็เงี้ยแหละ เลยไม่สบายเลย :m16:
แต่มีหมอดี พร้อมเข็มอันโต ก็ดีไปอย่าง คงหายไวน่ะ :m25:
อย่ามัวแต่ฉีดยากันเพลินหล่ะ แวะมาอัพบ้างเน้อ :m13:
ฉีดยาบ่อยไป อาจต้องซ่อมช่วงล่างอีกนะ เดี๋ยวจะไม่สบายอีก เพราะหักโหมเกิน :m7:
-
o1 ขอบคุณหลายๆ ที่เป็นห่วง คร้าบผม
ค่อยยังชั่วแล้วอ้า....กาซิก กาซิก ....
คือ คือ..เค้าท้องมะได้ กาซิก กาซิก มาว่าเค้า
เด๋ว กระโดด กัดหูเลยหนิ .... :m16:
ไปดีกว่า...ชิ... :a9:
-
ค่อยยังชั่วแล้วเหรอ เมื่อไหร่จะมาต่อละ กำลังลุ้นเลย :m5: :m5:
-
อิอิ ท่าทางคุณโมคงใกล้หายแล้วสินะเจ้าคะ
เอิ๊กๆ...
:m13: :m13:
เอิ๊กๆ เรื่องท้องนี่...เหอๆ... ออกจะน่ารัก อิเอิ๊กๆ
ไม่ว่ากันนะเจ้า
สบายดีแล้วอยาลืมมาไขข้อค้องใจนะเจ้าคะ อิอิ
ฉีดยาไปยังเจ้าคะ...เป็นห่วงอีกนั่นแล 555++
รักษาสุขภาพนะเจ้าคะ
-
ตามมาลุ้นหวยออก.. :amen:
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V27G00EPB0&Autoplay=0
-
:a6: :a6: ตรูจะเชียร์ใครดีเนี่ย
ลำบากใจจัง
ไอ้โมก็ ทำไมปากแข็งจังเลย ชอบก็ว่าชอบ
รักก็ว่ารัก บอกเค้าไปตรงๆดิ
-
o17
ท้องได้ไม่ได้ไม่เกี่ยวม้างค้าบ
แต่ท่าทางคุณคิมคงอยากให้เกิดปาติหาน1 ใน ล้านอ่ะคับ
เพราะพยายามทำรอบมากเหลือเกิน
5555
o17
-
อ้าว...
โถ่เอ้ย...ไอ้เราก็ว่าจะลุ้นเชียวนะว่าหลานจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
แต่ถ้าเป็นแฝดชายหญิงเลยก็จะยิ่งดี
พี่โมจะได้ไม่ต้องเจ็บหลายที o17 o17 o17 o17
-
นึกว่าโมมาต่อแล้ว อยากอ่านแล้วอ่ะ
อยากเจอคิม อิอิ คิดถึง :m1:
แล้วก็เข้ามาบอกว่า คิดถึงซินเท่ร้ากกกกกกก
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
ดันรอตอนต่อไปฮับผม :a9:
-
ตอนนี้ทั้งสงสารน้องเต็มทั้งอึดอัดแทนโมอ่ะ ทำไมคิมเฉยชาได้ขนาดนั้นอ่ะ
-
:o12:
มาเม้นท์ อีกแล้วเจ้าค่ะ.....เหอๆ
รอตอนต่อไปอยู่นะเจ้าคะ...อิเอิ๊กๆ 5555+++
:a11: :a11: :a11: :a11: :a11: :a11: :a11:
:m26:(แอบกระซิบ).....โมหันไปรักน้องเต็มเถอะเจ้าค่ะ...น่ารักจริงจัง อิเอิ๊กๆ.....
โครม!!!!...........ลูกถีบคุณคิม.......
ขอโทษเจ้าค่ะ....
กระซิกๆ.....
-
ซินครับ :m3:............ตอนต่อไปมาแล้วนะครับ :m1:
ช่วยไปเอามาโพสทีน้าๆๆๆ :m21:......อย่าให้เค้ามาโพสเองเลยน้าๆๆ :m29:
:a4: คือ เค้า ขี้เกียจ อะ แฮะ หุหุ........ :a4:
มีความสุขทุวันเช่นเคยคร้าบ.......
ปอ๋หล๋อ.. :angry2:..ไม่ทราบว่าถ้าไอโมท้องขึ้นมาจริงๆ :m15:..จะให้คลอดทางรูไหนครับ o7ด พ่นออกทางปากได้เปล่าอะ :sad2:
-
ซินจ๋า รีบเอามาลงด่วนเลยน้า :serius2: :serius2: :serius2:
-
*******************************
ตอนที่ 59
พออ้อนมาถึง ก้อส่งยิ้มให้พวกผมสองคน โดยโผล่หัวออกมาก่อน แล้วตัวจึงค่อยๆโผล่ ออกมา อะ แล้วก่อนที่อ้อนจะผ่านประตูเข้ามาทั้งตัว ยังยักคิ้วข้างเดียว(ทำได้ไง) ให้ไอคิมด้วยอะ..แถมยังส่งยิ้มประหลาดๆมาให้ผม จึ๋งนึงด้วย
“ยิ้ม ไมงั้นอะ สยองนะเว้ย” ผมบอกไออ้อนพร้อมทำหน้าสยองจริงๆ ก็มันน่ากลัวอะ...
“อะไรยะ ..สยองสเยิ่ง อะไร ฉันก็ยิ้มของฉัน แบบนี้มาแต่ไหนแต่ไหรแหละ..มากลัวอะไรเอาวันนี้..เหอ” ไออ้อน มันทำเสียงเล็กเสียงน้อย ที่ปกติ มันจะไม่มีวันทำ ....ความระแวงเข้าครอบงำไอโมอีกแล้วครับ...
ผมจึงหันไปมองหน้าไอคิมสลับกับหน้าไออ้อน มองสลับกันไปมาอยู่ 2-3 ทีก็ไม่เห็นมีอะไรที่ผิดปกติ ไอคิมยังคงนั่งนิ่งๆอยู่เหมือนเดิม และยังยิ้มสยองๆแบบที่มันชอบทำเหมือนเดิม..ไม่มีอะไรผิดปกติ...อืม..สงสัยกูจะเป็นวัวสันหลังหว่ะ จริงๆวะ
“เออ..ช่างเหอะ...ไหนอะหนัง.” พูดแล้วแบมือออกไป เพื่อรับวีซีดี ที่คาดว่าไออ้อน มันได้ไปเอามา
“อือ..นี้...” มันพูดแล้วยื่น วีซีดี หนัง 2-3 เรื่องให้ผม ตอนนี้มันไม่ยิ้มแล้วครับ กลับมาเป็นอ้อนผู้จองหองเหมือนเดิม(ดูมันว่าเพื่อน โทษหว่ะอ้อน กูคิดงี้จริงๆ เหอๆ)
พอผมได้แผ่นหนังมาก็จัดการกดทีวี ไปที่ช่อง ดู วีซีดีหล่ะครับ แล้วกระโดดลงจากเตียง แล้วจัดการเปิดเครื่องเล่น วีซีดี ของไออ้อนทันที(เครื่องนี้ผมเป็นคนซื้อให้มันเอง..เอาไว้มาดูหนังตอน รอไปเรียนหน่ะครับ)
“อะไร...” ในขณะที่ผมกำลังก้มหน้าก้มตากดปุ่มบนเครื่องเล่นอยู่นั้นผมก็ได้ยินเสียง ไอคิมพูดขึ้นมาเบาๆ เบาจริงๆครับ เเป็นกระซิบเลยด้วยซ้ำ
พูดอะไรกันวะ อยากรู้สุดฤทธิ์ ผมจึงแกล้งทำเป็นพลิกวีซีดี พลิกไปพลิกมาอย่างตัดสินใจไม่ถูกว่าจะดูเรื่องไรก่อนดี แต่หูอะ เป็นจานดาวเทียมไปแล้ว เงี่ยแล้วเงี่ยอีก เพื่อให้ได้ยินว่ามัน 2 คนคุยอะไรกัน นินทาอะไรผมรึเปล่า..อย่างว่าหล่ะครับ คนมันร้อนตัวทำไงได้...ตอนนั้นลืมไปชั่วขณะว่ามัน 2 คนเป็น แฟนกันคงมีเรื่องอะไรที่อยากพูดกันโดยที่ไม่อยากให้ผมได้ยินแหละ เฮ้อ
“เผี๊ยะ”
“โอ้ย…ซี๊ด..กูปล่าว”
หือ และหูที่แสนดีของผมก็ได้ยิน เสียง เผี๊ยะ เหมือนฝ่ามือกระทบกับผิวหนังของคน ดังพอควรฮะ และตามด้วยเสียงโอ้ย และเสียงซี๊ด เบาๆของไอคิม..และเสียงกระซิบกระซาบอะไรอีก หลายคำที่ผมฟังไม่ได้ยิน.หง่ะ ..
ตาย ห่ะ มัน2 คนตบกันเรื่องอะไรหล่ะเนี๊ยะ หรือว่า หรือว่า เรื่องกู รึเปล่าวะ มันต้องรู้เรื่องกู กับไอคิมแล้วแน่ๆเลย มันต้องหึงกูกับไอคิมแน่ๆเลยอะ..คิดอย่างกระสับกระส่าย ..ใจสั่นผลับๆ ความกลัวเข้าครอบงำผมแล้วครับ...จิตตกสุดฤทธิ์
“อย่า แม้ แต่จะคิด..” เสียงไออ้อน พูดเบาแสนเบาออกมาอีกครั้ง ที่ผมจับใจความได้ก็ราวๆนี้
พอไอโมได้ยินดังนั้น คำถามก็ผุดขึ้นมาบนหัวอีกแล้วครับ ว่า อะไร เกี่ยวกับกูรึเปล่า อย่านะเว้ย....สาธุเพี้ยง ขออย่าให้เป็นไปอย่างที่ลูกช้างคิดเลย..พูดแล้วก็ยกมือขึ้นท่วมหัว ก่อนที่จะตัดสินใจเอาแผ่นวีซีดีหนังวางลงในถาดเครื่องเล่นฯ แล้วกดปุ่ม
“แหม๋ โม ...กลัวขนาดนั้นเลยเหรอ...” ไออ้อนมันพูดแซวผมขึ้นเบาๆ
ผมอมยิ้มเล็กน้อยกับการกระทำของตัวเองเหมือนเป็นการ ขออนุโมทนาสาธุ ให้กับบรรดา คุณผี ที่ผมจะดูเลยจริงๆนั้นแหละ..คิดได้ดังนั้นผมจึงหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วหันหน้ากลับไปหาพวกมัน 2 คน แต่แล้ว..รอยยิ้มผมก็ต้องค้างเติ้ง..หัวใจ ลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่ม เสียแล้ว..
.บนเตียงที่ผมพึ่งจะเดินลงมาเมื่อกี้ตอนนี้ มีไออ้อนขึ้นมานั่งขัดสมาธิเอี่ยมเฟี่ยม... หน้าบึ้งนิดๆดูจะหงุดหงิดเล็กๆอีกด้วย..มีหมอน วางไว้บนตัก..และมี..เอ่อ..หัวไอคิม วางอยู่บนหมอน อีกที..
ผมคงจะทำหน้าอีลักอีเลี่ย ให้พวกมัน 2 คนเห็นหล่ะมั้ง..ไออ้อนมันจึงพยายามผลักหัวไอคิมออกจากตักมัน...หน้าเริ่มเสียแล้วด้วย...ตาก็จ้องสบกับตาผม.....มันทำหน้าทำตาเหมือนกำลังลำบากใจสุดๆ อยู่งั้นแหละ ..
พอผมเห็นดังนั้นก็สันนิฐานว่า มันคงอายผม...พอผมเลื่อนสายตามามองที่ไอคิม ไอคิมไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย..นอกจากแววตาที่มองผมประมาณว่า มึงเป็นอะไร..มองกูทำไมอะไรประมาณนั้น...
“เอ่อ...” ผมยกมือขึ้นเกาท้ายทอยตัวเองอย่างประหม่า ..เก่อเขิน..ทำตัวไม่ถูก และ..ปวดที่ใจหนึบๆ...
“เอ่อ..เรา..ว่า เรา กลับบ้านดีกว่า หว่ะ อ้อน...” รู้สึกลำบากใจจริงๆครับไอโมตอนนี้..ไม่ดูไม่เด้อ มันแล้วเว้ยหนัง..กูอยากออกไปจากห้องนี้เป็นที่สุด เจี้ย.ทำไมต้องมาทำสวีทต่อหน้ากูด้วยวะ..
“อ้าว..ไมอะ..เป็นอะไรรึเปล่า...” ไออ้อนทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ..ทำหน้าจ๋อยๆให้ผมด้วย กำไรจริงๆ ไม่เคยเห็นมันทำหน้างี้เลยจริงๆครับ ท่านผู้ชม
“ไอคิม มัน ..ทำอะไรให้โมไม่สบายใจรึเปล่า..โมอย่าไปสนใจมันเลยนะ..ไอคิมมันบ้า..มันเพี้ยนไปแล้ว....” ไออ้อนมันพูดแล้วเอากำปั้นทุบหน้าอก ไอคิม ดังปึกๆ..หง่ะ จะมาหยอกล้ออะไรต่อหน้ากูหล่ะ..ฮ่วย..กูอยากร้องไห้
“..จะบ้าเหรอ..เห็นกูเป็นคนยังไงวะ อ้อน..หน้าอย่างกูจะไปทำอะไรใครเค้าได้..มีแต่คนอื่นแหละทำกู.”มันต่อว่าไออ้อน เสียงดัง ส่วน มือมันก็คว้าหมับเข้าที่มือไออ้อน แล้วกำไว้แน่น..ก่อนที่มันจะมองผมด้วยสายตาที่ไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่นัก
“.พูดมากน่า..เงียบไปเลย...” ไออ้อนมันทำเสียง จิ๊กจั๊ก ในลำคอ อย่างไม่ใคร่พอใจ นัก
“น่าโม...อยากดูไม่ใช่เหรอ หนังหน่ะ..ที่ร้านเช่า มันหมด อ้อน อุตส่าห์ ไปยืมพี่หญิงมา..เพื่อโมเลยนะเนี๊ยะ..อย่าไปสนใจไอบ้านี้เลย..เดี๋ยว มันก้อกลับบ้านไปแล้วหล่ะนะ..มานั่งตรงนี้มา” อ้อนส่งยิ้มประนีประนอมให้ผม ..และพยายามเอามือออกจากมือไอคิมที่ดูท่าคงจะกำไว้แน่นน่าดู... .มือที่ว่างอยู่อีกข้างก็ตบที่ว่างข้างตัวปุๆ
มือไอคิมหน่ะจับมือ อ้อน ไว้ แต่ตามันอะ มองมาที่ผมเขม็งเลยแหละ..มันมองผมอย่างรำคาญสุดๆ..ผมคาดว่าถ้ามันไม่เกรงใจแฟนมัน มันคงไล่ตะเพิดผมออกจากห้องแฟนมันไปแล้ว......
ทำให้ผมที่ตอนแรกกะจะกลับบ้าน...ต้องกำกำปั้นไว้แน่น..ด้วยรู้สึกหยิ่งในศักดิ์ศรีของตัวเอง .....หึ กลับก้อกลัวดิวะ..เอาซี้..มึงจะทำอะไรหยามหน้ากูอีก ก็ลองดูไอคิม...ผมยิ้มใส่ตามันนิดๆ แล้วเดินไปนอนปุ ลงตรงที่ว่างข้างตัวไออ้อน..
และจากนั้นห้องทั้งห้อง ก็ตกอยู่ในความเงียบ...ด้วยตอนนี้ความน่ากลัวอันน่าสะพรึงของหนังผีที่ผมอยากดูสุดๆ กำลัง.เล่นอยู่..แต่ผมไม่รู้หรอกครับว่าหนังมันไปถึงไหน น่ากลัวอะไรยังไงแล้ว..ด้วยตอนนี้ภายในใจกำลังเดือดปุดๆ...
“โม..ขอโทษนะ” ในขณะที่ผมกำลังนอนหงายท้องใจลอย ขอบตาร้อนผ่าวๆ ด้วยความน้อยอกน้อยใจอยู่นั้น(น้อยใจทำซากอะไรวะ) อ้อนมันก็เอามือสะกิดผมเบาๆ แล้วเอ่ยปากขอโทษผมออกมาเบาๆเช่นกัน
ขนาดเบาๆแค่นั้น ไอโมที่กำลังใจลอยอยู่ก็สะดุ้งโหยง เลยแหละครับ พอเลื่อนสายตาไปมองมัน ผมก็เห็นไออ้อนมันยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ..ผมจึงยิ้มตอบกลับมันไป...ผมไม่รู้หรอกครับว่ามันขอโทษผมทำไม ผมซะอีกที่น่าจะเป็นฝ่ายขอโทษมัน ที่มาขัดขวางเวลาแห่งความสุข ของคู่รัก แทนที่พวกมัน 2 คนที่นานๆจะได้เจอหน้ากันซักที จะได้มีเวลา จู๋จี๋กัน ดันมีมารอย่างผมมาแทรกซะงั้น ..หึ ไม่แปลกใจเลยจริงๆที่ไอคิม จะทำหน้าไม่พอใจผมอย่างรุนแรง
และจากนั้นผมก็ดูหนังไม่รู้เรื่องหรอกครับ..แต่ผม ก้ได้ยินเสียง วี๊ด ว้าย ของไออ้อน ลอย เข้าหู ผมมาเป็นระยะ.. และได้ยินเสียง หัวเราะแผ่วๆของไอคิม พร้อมเสียงกระเง้ากระงอดของไออ้อนลอยเข้าหูผมมาเช่นกัน...ฮึก คิดผิดจริงๆ ที่เมื่อกี้ ไม่เดินออกจากห้องไป เจ็บใจจริงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยแม่มเอ้ย...
ชักทนไม่ไหวครับ จะเดินออกจากห้องไป ก็เกรงใจไออ้อนมากมาย ด้วยกลัวมันจะเข้าใจผิด และจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โต มันอาจจะคิดว่า เพื่อนกับแฟนมันเขม่นกันอะไรเทือกๆนี้ก็ได้ ...ผมจึงค่อยๆนอนหันหลังตะแคงข้างให้พวกมันซะเลย..เวลาลืมตาจะได้ไม่เห็นภาพบาดตา. ถอนหายใจเฮือก แล้วทำการหลับตาลงทันที. ตาหลับแต่หัวใจและสมองไม่ได้หลับด้วย..ผมจึงเริ่มเกิดอาการฟุ้งซ่านขึ้นมาอีกครั้ง..หลังจากที่ไม่ได้เป็นแบบนี้มาซะนาน
พร้อมกับเสียงทีวี ที่ค่อยๆเบาลง เสียงหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจของไอคิม เสียงตัดพ้อต่อว่าเบาๆของไออ้อน ก็ค่อยๆหายไปเช่นกัน..และในที่สุดไอโมก็หลับไปจนได้..ในสถาณการณ์แบบนี้ แม่ม ยังเจือก นอนหลับได้อีก เชื่อเค้าจริงๆให้ตาย
****************************
-
****************************
เสียงทีวีหยุดดังไปแล้ว แต่เสียงที่ผมได้ยินในขณะนี้คือเสียงซี๊ดซ๊าด ที่ดังอยู่ใกล้ๆ หู ทำให้ไอโมรู้สึกตกใจนิดหน่อย ที่พอลืมตาตื่นขึ้นมา ก็ต้องมารับรู้เรื่องอะไรแบบนี้เข้าให้ จะขยับตัวก็ไม่กล้าครับ แม่ม เอ้ย..ฮึก ทำไมวะ ทำไมไม่รอให้กู กลับไปก่อนหล่ะ ..จะทำอะไรกันก้อให้กูกลับไปก่อนไมได้รึไง...ฮือ..เจ็บ..เจ็บ มากมาย เมื่อคิดได้ว่าเสียง ครางแผ่วๆ เสียง ซี๊ด ปาก ซี๊ด ซ๊าดเบาๆ ที่ลอยเข้าหู ถึงไม่เห็นภาพได้ยินแต่เสียง.คนโคตรโง่ขนาดไหนก็คงเดาออกว่าเสียงที่แสดงถึงความเสียวซ่าน สุขสุดๆนี้คือเสียงอะไร
ไม่กล้าขยับตัว ไม่กล้าหายใจแรง ด้วยกลัวว่า เจ้าของเสียงครางแผ่วๆนั้นจะรู้ว่าผมตื่นแล้ว ไม่ได้หลับอยู่อย่างที่พวกมันคิด...ผมนอนฟังเสียงนั้นด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดใจอย่างเหลือล้น.......
หยุด หยุด ซะที ได้ไหม ฮึก ฮือ...ไอคิม อย่าทำโทษ กูแบบนี้ได้ไหม..ฮึก กูไม่ไหวแล้วนะ..พอซะที..เลิกทำเสียงแบบนี้ซะที...
“โม..โม....อา. ซี๊ด..”หา แล้วไอโมก็ต้องตาโตครับ
แค่เสียงที่เรียกชื่อผมด้วยเสียงสั่นพร่า ก็ทำให้ผมตกใจมากพออยู่ แล้ว
แต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับผม ณ ตอนนี้ ยิ่งทำให้ผมช๊อคตาตั้ง ยิ่งขึ้นไปอีก...พร้อมกับเสียงซี๊ด ซ๊าดที่ตอนนี้ขยับเข้ามาที่ใบหูผม..ผมรับรู้ถึงลมหายใจร้อนๆปากร้อนๆที่แตะลงที่ซอกคอผมเบาๆ..หง่า ไอโมขนลุกซู่ นอนแข็งทื่อ กลั้นหายใจด้วยความกลัว..แม่ม มึงจะทำอะไรกูวะ..ไอคิมไอชั่ว มึงไม่เกรงใจแฟนมึงรึไง..ฮือ..ใครก็ได้ช่วยกูด้วย
***********************************
โมโม..Say :: ตอนนี้สั้นนิดนึงน้า.....แฮะ....
ยังไงก็มาต่อให้แล้วนะคร้าบ
อ๋อ..ไม่ต้องถามนะครับว่าไปดูหนัง เรื่อง เพื่อนฯ มารึยัง
ไปดูมาแล้ว..ไปกัน 3 เสือ แฮะ....
น่ากลัวโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆบรื้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่ดูหนังเกย์ ไม่นับหนัง กระเทย กะ หนังโป้นะ หุหุ
มีความสุขทุกวันคร้าบผม.....
******************
มาโพสให้แล้วน๊า.... :m26:
กว่าจะโพสได้ เล่นเอาเหงื่อตกเลย :try2:
ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนซินมั๊ย.....เข้าเล้าลำบาก :เฮ้อ:
เปิดก้อกว่าจะขึ้น ใช้เวลาตั้งนาน
โพสก้อโพสยาก เรย์แบ๊คอัพ เสร็จยังหว่า :m28:
-
ตาคิมทำอะไรอ่ะ :a5: :a5: :a5: :a5: ไม่กลัวอ้อนรึไงนะ เอหรือว่าโมฝันไป :m23:
ให้เดานะ อ้อนคงรู้เรื่องคิมกับโมแล้วแน่นอน แต่ยังดูท่าทีอยู่อ่ะ :m26:
-
จะเกิดไรขึ้นเนี้ยยย :m28:
รอน๊า o15 o15
-
อ้อนกับคิมรู้กัน วางแผนกันแหงๆ เลย คึคึ
รออ่านต่อค้าบบบ โมโม่ กับ ซิน :a2:
-
โมตื่นมาก็ได้เรื่องเลยยยยย
คึคึคึ....ตื่นมาช่วยนายคิมด่วน..คึคึ... ทำไรกันหว่า.. :m21:
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
รู้สึกว่าจะมีคนที่คิดเหมือนเรา
อ้อ้น กะ คุณคิม รู้กันแหงเลย
ชริๆ
ไปไหนไม่รอดหรอก คุณคอมของคุณโม
อิเอิ๊กๆ :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9:
:m16: :m16: :m16: สงสารแต่คุณโมของคุณคิมนั่นแหละ...ขนาดพยายามจะหลับยังมาทำร้ายกันได้......
ไม่รู้รึไงว่าเลิกรักนี่มันยากแค่ไหน แง่งๆ.....คุณคิมนี่ใจร้ายจัง ฮือๆ
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:......คุณเต็มไม่ได้ออกโรงรึเจ้าคะ....แหะๆ แอบปันใจไปทางนั้นเสียแล้ว.....เอ๊กๆ....
ป๊าปๆ......เจ้าเดิม..... :m29: :m29: :m29: :m29: คุณคิมช่างโหดร้าย...
รักกันมากๆเจ้าค่ะ.....คุณคิมของคุณโม....เอิ๊กๆ.....คุณโมของคุณคิม 555+++
รอตอนต่อไปเจ้าค่ะ....อีก 1 week อิอิ
.............................
ส่วนเรื่อง board นี่คิดว่าน่าจะมีปัญหา เพราะกว่าจะเข้าได้นี่ก็นานโขอยู่เจ้าค่ะ....ไม่งั้นเครื่องที่นี่คงเสีย...ได้ยกเข้าศูนย์อีกเป็นแน่แท้....เอิ๊กๆ......
ขอบคุณเรื่องราวดีๆของท่านทั้งสอง....
อ่านแล้ว สุข....เศร้า(น้ำตาพรากเลยทีเดียวเจ้าะ เหอๆ)
เจ็บใจ แค้น...ปวดจี๊ดดดดดดดดดดดดด
หลากหลายอารมณืเกินจะบรรยายเจ้าค่ะ....ขอบคุณจริงๆ
...............................
ขอบคุณคนโพสต์..........เจ้าค่ะ
ต้องลำบากคุณอีกแล้ว.................ขอบคุณเจ้าค่ะ อิอิ
อิอิ.....................สู้ๆเจ้าค่ะ........
สนุกที่สุดเลย ติดอย่างจริงจัง เหอๆ
-
อะไรเนี่ย สถานการณ์บีบคั้นมาก เป็นเราต่อมน้ำตาแตกตายไปแล้ว ทนไม่ไหวหรอก :o12:
แล้วนายคิมจะทำอะไรโมเหรอ ค้างคาที่สุดเลนอ่ะ o9
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับผม ผมว่าแล้วอะครับมีไรแปลกๆๆระหว่างอ้อนกับคิม
ผมว่า2คนนี้คงไม่ได้เป็นเพื่อนกันหรอก อิอิ
แต่คิดอีกทีหรือว่าพี่โมฝันไปครับ อิอิ ฝันไปหรือป่าวพี่โม
:impress: :impress: :impress:
-
:m28: :m28:
เรื่องมันชักจะยังไงๆแล้วนะ
ไอ้คิมมันทำไรของมันอ่ะ...ซี๊ดซ๊าดในนายโมได้ยินได้ไงเนี่ย
ไม่เกรงใจชาวบ้านชาวช่องเลย
:เฮ้อ:สุดท้ายมันจะลงเอยแบบไหนหนอ
ติดตามอยู่นะจ๊ะ :m11:
ไปล่ะ
:bye2: :bye2:
-
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
ขอกรี้ดดดดดดดดดดดดดด ดังๆให้คู่นี้เลย
ขอให้ลงเอยกันซะทีนะ
ลุ้น ลุ้น คิมทามอารายยยยย :m10:
-
เข้าใจจบตอนเนอะ :o จบค้างคาแบบนี้ ถ้าไม่รีบมาต่อ จะมาทวงทุกวันเลย o12
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับผม รออยู่นะครับพี่โม
หายป่วยยังอะครับ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
มาต่อ มาต่อ :a4: :a4: :a4: :a4: :a4: :a4: รออยู่ รออยู่ :a3: :a3: :a3: :a3: :a3: :a3:
-
:a6:
ค้าง
ค้าง
ค้าง
ค้าง
อย่างแรงงง
-
สั้นอ่ะ :a6: :a6: :a6:
ค้างคาด้วยอ่า :a11: :a10:
ตอนหน้าขอเยอะๆนะโมนะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับผม รออ่านอยู่นะครับพี่โม
รีบๆๆมาต่อได้แล้วครับผม ชอบมากเลย
ติดตามมานานมากแล้วนะครับ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
ดันรอ ตอนต่อปาย :m30: :m30: :m30:
-
:a10: มาบอกว่า รักนะ ทู้กโค้น .. :a10:
แค่นี้แหละ ไปแหละ หุหุ :m9:
-
โม มาหยอดแล้วจากไป o17 o17
ไม่รักโมหรอก เค้ารักคิม :m14: :m14:
-
:o
โมโมจัง มาบอกเพียงเท่านี้รึพี่ท่าน...............ใจร้าย
แง่มๆ.......
:a12: :a12: :a12: :a12:
ไปนอนละ อิเอิ๊กๆ
-
มารอด้วยความตื่นเต้น เกิดอะไรขึ้นกับโมอะ
สงสัยคิมแน่ๆเลย อิอิ :m12:
-
มาทวง มาทวง :m26:เอาตอนต่อไปมาซะดีๆ :m5: :m5: :m5:
-
ตอน 59 ต่อ..
*********************
พอมันเห็นผมนิ่งไม่ขยับมันยิ่งได้ใจ ไอคิมมันกดปาก จมูกของมันลงซุกไซร้ไปตามซอกคอผม พร้อมทั้งมือของมันที่เลื้อยเข้ามาในตัวเสื้อด้านหน้าของผม ...
“เฮ้ย..ทำบ้าอะไรวะ” ทนไม่ไหวครับ(มันหยิว) เลยสะบัดตัวสุดแรง
แล้วหนีตาย (แฮะ) ขยับตัวออกให้พ้นรัศมีแขนขา ฝ่ามือมันให้มากที่สุด..จ้องหน้ามันเขม็ง ....ไอคิมค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่งอย่างช้าๆ แล้วมองหน้าผมตาเยิ้มหยดย้อย เลยทีเดียว ชาหยองชิบหายเลย ..
**เพื่อนๆลองนึกภาพดูนะครับ ผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์ นัยตาแดงก่ำ ค่อยๆลุกขึ้นนั่งโดยในระหว่างนั้นสายตาก็จ้องมองคุณเขม็งเหมือนกับจะกระโดดเข้าขย้ำคอคุณ..(บรื้อๆๆๆ)..**
“เฮ้ย..อย่านะเว้ย..” ไอโมยกตีนขึ้นแล้วยันไปที่หน้าอกมันทันที่ ที่มันทำท่าเหมือนจะยื่นมือมาคว้าตัวผม หลังจากที่มันนั่งนิ่งๆ จ้องผมเหมือนหมา มองแมว(น่ารักซะ) อยู่อึดใจนึง
บรรยากาศรอบตัว ขมุกขมัวลงทันที ..จากนัยตาหวานเยิ้ม ที่ทำให้ผมใจหวิวๆ เมื่อกี้นี้เปลี่ยนไปโดยทันที ที่ตีนผมไปกระทบกับหน้าอกมัน และยันไว้อย่างนั้น...ขนตามตัวไอโมลุกซู่เลยครับ กลัวหง่ะ...
ไอชั่ว มึงจะมาโกรธ กูทำซากอะไรหล่ะ คนที่สมควรโกรธ คือกูต่างหากเล่า...พอคิดได้ดังนั้นจากหวาดๆ ในตอนแรก ไอโม ก็ฮึดสู้ครับ...จ้องมันตอบด้วยอาการฉุนๆ ไม่พอใจไปเหมือนกัน ในระหว่างนั้นไอโมก็แอบสำรวจ ภายในห้อง ของไออ้อนไปด้วย
ต่ายหะ ..ความคิดที่ว่าไออ้อนกับไอคิมกำลัง ปั่มปั้มกันนั้นไม่เหลือหลอเลยครับ..ก็ ก็..ผมไม่เห็นไออ้อนเลยแม้แต่ซาก...ไม่มีวี่แววของสิ่งมีชีวิตอื่นใดนอกจากผมกับไอคิม..อยู่ภายในห้อง สี่เหลี่ยมแคบๆนี้เลย....
ทำไงหล่ะ ที่นี้ ในใจลึกๆยังแอบหวังว่า มันคงไม่ทำอะไรผมหรอก แฟนมันยังอยู่ในห้องทั้งคน มันคงเกรงใจแฟนมันบ้าง...แต่แล้ว ความหวังที่จะพึ่งคนอื่นของผมก้ต้องดับลง เมื่อตัวช่วยของผม หายหัวไปไหนก็ไม่รู้...
ยิ่งมองสบตามันผมก้อยิ่งกลัว กลัวมันก็ส่วนนึง...กลัวความโกรธที่กำลังฉายออกมาทางสีหน้าและแววตาของมัน...แต่ที่ผมกลัวยิ่งกว่า คือ.....ใจของผมเอง..
เอาวะ..กูจะไม่ยอมให้มึงทำอะไรกูหรอกไอคิม..ตอนนั้นแฮะ ไม่ได้กลัวมันปล้ำอย่างเดียวหรอกครับ แฮะ กลัวมันต่อยเอาด้วยแหละ...
ไอโม สู้ตายยยยยยยยยยยยยยยย..
เมื่อปลอบใจตัวเองเสร็จสรรพ ไอโมก็เอาแขนทั้งสองข้างยันที่นอนไว้ รวบรวมพละกำลังทั้งหมดไปไว้ที่ขาขวา ที่ยันอยู่ที่หน้าอกไอคิมมัน ...
“เฮ้ย...” และก่อนที่ไอโม จะได้ทำอะไรอย่างที่ใจคิด..
ไอคิม..ที่นั่งนิ่งๆขบเขี้ยวเคี้ยวฟันมองผมเหมือนจะฆ่าให้ตายอยู่เมื่อครู่นี้..ได้คว้ามือจับที่ขาผมที่ยันอยู่หน้าอกมัน แล้วกระชากอย่างแรง...ผมที่ไม่ได้ระวังตัวจึงถลาเข้าไปหามันทั้งตัว พร้อมกับที่มันได้ลุกขึ้นและโถมตัวเข้าหาผม...เมื่อแรงกระชากนและแรงโถมตัวของมันที่โถมเข้าหาตัวผม มาเจอะกัน..
“โป๊ก”“โอ้ยยยยย..” ความพินาศจึงเกิดกับผมเพียงผู้เดียว กระซิก
ผมที่ถลาตัวเข้าไปหามันอย่างแรงตอนแรก ได้เจอกับแรงโถมตัวมหาศาลของมันที่ตามมาทำให้กระผมเกิดอาการกระเด็นกลับ ..หัวจึงไปโขกกับผนังห้องที่โบกด้วยปูนซีเมนต์ตราเสืออย่างดี...ทำให้ไอโมเกิดอาการมึน งง ตาลาย ..เบลอ..และ ตัวอ่อนยวบหมดเรี่ยวหมดแรงลงในบัดดล
“มะ โม..โม...เจ็บมากไหม..เราไม่ได้ตั้งใจ เรา ขอโทษ โม..ได้ยินเราไหม” ได้ยินจิ ไอเจี้ย....นี้ขนาดมึงไม่ตั้งใจนะ...กูถึงกับหมดสิ้นเรี่ยวแรงถึงเพียงนี้ ถ้ามึงตั้งใจกูไม่ตายไปจริงๆเหรอ...ไอชั่วววววววววววว
ไอโมพยายามที่จะลืมตาขึ้น..แต่หนังตาแม่ม โคตรหนักเลย..ปวดหัวจี๊ดดดๆ...และเมื่อความมึน ความเบลอ ค่อยๆหด หาย อาการปวดร้าวไปทั้ง หัวก็เริ่ม เข้าครอบงำไอโม..กูจะตายไหมวะเนี๊ยะ ฮือ..
คร่ำครวญ กับตัวเองพร้อมกับหนังตาที่ค่อยๆเผยอออก อาการปวดหัวที่แล่นลิ่วเข้าสู่ไอโมอย่างปัจจุบันทันด่วนอีกครั้ง ทำให้ไอโม ถึงกับน้ำตาร่วง...เปาะแปะ..
“โม โม..เจ็บเหรอ..เจ็บมากเหรอ..เราขอโทษ ไปหาหมอนะโมนะ..นะ..โม” พร้อมกับเสียงไถ่ถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย ที่พูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก
ผมรับรู้ถึงริมฝีปากร้อนๆที่สัมผัสไปตามปลายคางข้างแก้ม และนิ้วมือใหญ่ๆที่แทรกตัวเข้าไปตามเส้นผม ของผม..แล้วขยับลูบคลึงแผ่วๆไปทัวหัวด้านหลังของผม ที่โขกกับผนังห้องเต็มแรงเมื่อกี้นี้...
“โอ้ยยโอ้ยยๆ..เจ็บ อ้า เจ็บจัง...เจ็บ ฮือ..” น้านสำออยโคตร
เมื่อไอโมสัมผัสถึงความอ่อนโยนทั้งน้ำเสียงและสัมผัสแผ่วๆที่จูบผะผ่าวไปทั่วไปหน้าผม ไม่นึกถึงอะไรแล้วครับ รู้แค่ว่า คิดถึง คิดถึงไอคิมมากเหลือเกิน อยากอ้อน อยากอ้อนมันให้สมกับความคิดถึงของผมที่มีต่อมันอย่างล้นเหลือ..
“ไปหาหมอนะ..” ไอคิมมันพูดอู้อี้อยู่กับแก้มผม
มือนึงของมันมันยังคลึงแผ่วๆอยู่ที่หัวผมเหมือนเดิม ส่วนอีกมือที่เหลือก็รวบเอวผมไว้แล้วกอดไว้แน่น แล้วมันก็ทำท่าเหมือนจะลุกขึ้น..ซึ่งสภาพไอคิมในตอนนี้คือ นั่งคุกเข่าโดยมีผมนั่งคร่อมตักมันอยู่ ...โดยมีผนังห้อง....เป็นแบล็คกราวน์ ให้ผมไอ้เอนหลังพิง
และเมื่อผมรู้สึกว่าไอคิมมันจะลุกขึ้นโดยมีผมติดสอยห้อยตามไปด้วย ผมจึงดึงตัวเองออกจากผนังห้อง แล้วซบหน้าลงกับบ่ามัน..
“มะ ไม่ไป..อู้ย ซี๊ดดดด” พูดเสียงสั่นๆ ซี๊ดปากเบาๆด้วยตอนนี้ไออาการปวดหัวจี๊ดๆยังไม่ได้จากลาไอโมไปไหน..
“หือ...แน่ใจเหรอ...เจ็บมากไม่ใช่เหรอ...”น้ำเสียงอ่อนโยนมากมาย
มือของมันที่ตอนแรกกอดอยู่ที่เอวผมเฉยๆเปลี่ยนมาลูบไล้แผ่นหลังผมอย่างปลอบโยน...
ไอโมพยักหน้ายุกยิกอยู่กับซอกคอมัน..พร้อมกับค่อยๆยกแขนขึ้นโอบกอดรอบคอมัน อย่างฉวยโอกาส ช่วงชุลมุน ...ทำไงได้ก็ใจมันอยากนี้หว่า ชิ..
“หึ..ขี้อ้อน ไม่เปลี่ยนเลยนะนาย...” น้ำเสียงมันดูเย้าๆแหย่ๆผมอย่างอารมณ์ดี แต่ยังคงไว้ซึ่งความอ่อนโยนอยู่เหมือนเดิม
มันโยกตัวไปมาเหมือนกล่อมเด็กให้นอนหลับงั้นแหละ ชิ...กูไม่ใช่ลูกมึงซะหน่อยไอชั่ว..คิดอย่างงอนๆครับ เลยงับที่คอมันเบาๆไปทีนึง
ขอสารภาพตามตรงว่าตอนนั้นอารมณ์ไอโมเหมือนได้ของรักของหวงกลับคืน อิ่มใจ จนไม่คิดคำนึงถึงอะไรหรือใครใดๆทั้งสิ้น ..เหตุผลที่ควรจะมีไม่เหลือหรอแค่อยากจะกอดอยากจะอยู่กับมันแบบนี้ไปนานๆ...ก่อนที่จะกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ที่ทั้งผม และมัน ต่างเลิกรากันไปตั้งนานแล้ว และต่างมีคนใหม่ไปแล้วทั้งผมและมัน
“คิดถึงเราไหม...เราคิดถึงนายมากเลยนะ ...” พร้อมกับคำพูดหวานๆนั้น
ริมฝีปากร้อนๆของมันที่ตอนแรกป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆซอกคอผม ได้ขยับเข้ามาที่ข้างแก้มผม..แล้วลากลิ้นเลียไปตามใบหูติ่งหู อา..แล้วซอกซอนเข้าไปในรูหูของผม
“อือ..ซี๊ดด” สะดุ้งน้อยๆเงยหน้าหน้าขึ้นจากซอกคอไอคิม ซี๊ดปากออกมาอย่างสุดสยิวตัวอ่อนปวกเปียกลงอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากความเจ็บ แต่เกิดจากความสยิว .จากสัมผัสคุ้นเคยที่ผมห่างเหินไปนาน...
*********************************
ป๋อล๋อ*... มาต่อให้แล้วนะจ๊ะ จะถูกใจคนรออ่านกันมะน่อ... :m23:
นายโม ปั่น สุดเชวิต แล่ะ ได้เท่านี้แล่ะค๊าบ... o14
"ขอบคุนทุกคนค๊าบป๋ม" :give2:
ป๋อล๋อ*... 2 อ้อ ลืมๆ "โมร๊ากกกกกกกกทู้กคนนนนนน" :จุ๊บๆ: << จ๋งจั๋ยกลัวโดนเชือด หึหึ
-
วู้ววววววววววววววววววว :m11: :m11: ในที่สุด
แล้วอ้อนล่ะ งง :m28:
-
แล้วอ้อนหายไปไหนเหรอครับ หรือว่าจะสมรู้ร่วมคิดกับคุณคิมอ่ะ
เป็นแฟนคลับคุณโมมานานแล้ว แต่ไม่เคยได้รีพลายเลย
แล้วรีบมาต่อตอนต่อไปนะครับ
-
ถ้าอ้อนมาเห็นเข้า ไม่อยากจะคิดเลย o21 o21
-
:impress: :impress: :impress:
ว่าละอ้อนรู้เห็นเป็นใจแน่เลย อิอิ
คิมยังรักโมมะเปลี่ยนเลยนะครับ
ดูจากการกระทำอะครับ ใช่ป่าว อิอิ
อะครับ มาต่อเร็วๆๆนะครับผม รอมานานอะครับ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
พี่อ้อนเป็นใจให้พี่คิมกะพี่โมแหงๆเลยอะ
-
อ้อนรู้เห็นเป็นใจแน่ๆเลย ใช่ม่ะ
-
อ้อนรู้เห็นเป็นใจแน่ๆเลย ใช่ม่ะ
คิดเหมือนกันเลยเจ้าค่ะ ตอนนี้ลุ้นระทึกมาก ท่าทางคุณโมโมคงตื่นเต้นลุ้นระทึกไม่แพ้คนอ่าน
อิอิ
ติดตามเรื่องราวของทั้งคู่ต่อไปเจ้าค่ะ อิเอิ๊กๆ
-
ขอให้เป็นอย่างที่ทู๊กคนคิดด้วยเน้อ :m5:
-
TBC เหอๆๆๆ รอตอนต่อไปนะครับ
มาต่อเร็วๆนะครับ ค้างคาใจอย่างแรง
ว่าต่อไปจะเป็นงัย รีบๆ มาคืนดีกันนะ
:m18: :m3: :m1:
-
o13
คุณอ้อม...ได้ใจผมไปเรยครับ...เป็นแม่สื่อแหงม :laugh:
-
คิมกะอ้อนวางแผนกันไว้แน่ๆ รู้เห็นเป็นโจรนะ
และแล้ว........ หุหุ
PSC-แอบคิดถึงน้องเต็ม
-
:m10:
ค้างสุดตรีนเลยว่ะ :try2: o1 :seng2ped:
-
จะคืนดีกันแล้ว แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย ฝันที่เป็นจริง :m3:
-
o14 เข้ามา จิ้ม +ให้ทู้กกกกคนนนนนน... :m3:
o7 อยากอ่านต่อกันเร็วๆ ก้อช่วยกระตุ้น คุนชายโม เทอหน่อย...เหอๆ :oo1:
:sad2: (โดนโม แกล้ง จิส์ๆ)
-
รู้สึก จะ เชียร์ ยัยอ้อนตัวแสบให้เป็น พวกเดียวกับไอคิม จริงๆเลยนะครับ o12
:m27: ถ้าไม่ใช่อย่างที่คิด จะผิดหวัง กันขนาดไหนเนี๊ยะ หุหุ :m14:
คิคิ ไปดีกว่า :m2:
แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m7:
-
พี่โม ครบ 300 แล้วนะคับ :m26:
-
มาต่อเถอะนะครับ
:a6: :a6: :a11: :a6: :a6:
-
ฮ่า ฮ่า ปั่น...กันแหลก :laugh: :laugh:
:m3: :m3: :m3:
ขอบคุณค้าบ
........... :oo1: :oo1:..............
-
หว่า.....ยังอ่านได้แค่หน้า11เองง่า
ตามาจากบอร์ดอีกบอร์ดนึงง่าฮะ
ยังไงก้อมาต่อใอกนะฮะ
อย่าลืมนะ
เปงกำลังใจให้นะฮะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
โมคับ โปรดรีบมาต่อทีถอะคับ พลีสสสสสสสสส
ไม่อยากขาดใจตายก่อนน่ะคับ :m5:
-
^
^
^
^
ผมลงแล้วครับ :m13: แต่ซินไม่ไปเอามาลงเอง :m21:
โทษซินเน้อ ไอโม ม่ายเกี่ยวววววววววว :m2:
-
ถูกใจอย่างแรง ให้ 1+ คะแนนที่ 23 นะคับ
ว่าจะให้ 2 + ซะหน่อย ไม่ได้ซะนี่ :m23:
พี่ซินหนีเที่ยวอ่ะเปล่า :m9:
-
^
"น้องโมฉุดหล่อ ของพี่คิม กินแรง น้องซินเห็นๆนะเคอะ" :oo1:
*มาต่อแล้วจ้า.... เตรียม กระดาษทิชชู่ :m10: ...ผ้าซับน้ำลาย เชี่ยนหมาก..เจ๊ย..ไม่ใช่แล่ะ แหะๆ :m23:
อ่านกันได้เลยค๊าบ..... o14
*********
*********************************
ตอนที่ 60
“ว่าไง โม คิดถึงเราไหม....” ปากมันพูดมือมันก็ขยับลูบไล้ไปตามแผ่นหลังผม
มือที่คลึงหัวผมอยู่ตอนแรก ตอนนี้เปลี่ยนมาจับหัวผมไว้ให้อยู่นิ่งๆ..ริมฝีปากร้อนๆของมันลากไล้ไปตามใบหู ข้างแก้ม แล้ววนเวียน มาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากของผม..
“ตอบมาสิ” เสียงสั่นพร่าของไอคิมดังแผ่วๆอยู่กับริมฝีปากผม..อย่างหยอกล้อ..
ลมหายใจร้อนๆของมันปัดป่ายไปตามจมูกผม พ่นลมร้อนๆออกมาจนผมได้สูดเอาลมหายใจของมันเข้าไปเก็บไว้จนเต็มปอด..กระตุ้นอารมณ์หื่นของผมดีพิลึก
“อืออออ” รู้สึกเสียวซ่านขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
จนผมต้องครางออกมาเบาๆ แล้วขยับมือไปจับหน้ามันไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ลืมตาขึ้นสบตากับแววตาหื่นๆของมันนิดนึง แล้วกดริมฝีปากลงกับริมฝีปากมันอย่างร้อนร้น..ริมฝีปากผมยังลงไม่ถึงริมฝีปากมันดีด้วยซ้ำ ไอคิมก็อ้าปากและสวนลิ้นเข้ามาในโพรงปากผมทันที...อ้า...สุดยอด...
ผมกับมันแลกลิ้นกันอย่างดุเดือดตามอารมณ์หื่นที่โหมกระหน่ำผมกับมันอย่างรุนแรง..ไอคิมกอดรัดผมไว้แน่น ซึ่งตัวผมเองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับมันเลย.ผมลูบมือเปะปะไปตามใบหน้าหัวหูมันจนวุ่นวายไปหมด...พร้อมกันนั้น ไอคิมมันได้ดันผมจนหลังผมไปสัมผัสกับผนังห้องอีกครั้ง....
ผมกับมันอยู่ในสภาพนั้นเนิ่นนาน..ในความรู้สึกของผม..รู้สึกว่ามันยังไม่พอ..ทำไมกัน อีกซักเท่าไหร่ถึงจะพอ..แรงขนาดไหน ..ถึงจะเต็มอิ่มเต็มอารมณ์ของผมซักที..
ผมจึงสนองความอยากของตัวเองด้วยการถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากมัน..ไอคิมร้องครางอื้ออ้า อย่างขัดใจพร้อมกับพยายามที่จะกดริมฝีปากมันลงกับริมฝีปากผมอีกครั้ง..แต่ผมไม่ยอม มันจึงเปลี่ยนใจลากริมฝีปาก ขบกัดไปตามซอกคอผมแทน...
อ๋า..เจ็บๆ เสียวๆ ขนอ่อนตามตัวไอโมลุกซู่ๆ..ครางซี๊ดซาด ออกมาอย่างสุดสยิวพร้อมกับขยุ่มหัวไอคิม..อย่างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้..
ไอคิมมันถอนริมฝีปากออกจากซอกคอผมหน่อยหนึ่ง และเสื้อยืดตัวใหญ่ของผมก็ได้ถูกมือไอคิมดึงพรวดออกจากตัวผมอย่างรวดเร็ว จนเป็นกระชากเลยด้วยซ้ำ..
“โอ๊ะ..คะ คิม ..อ้า ซี๊ดด ฮา คิม” ผมร้องครางซี๊ด ซ๊าด เรียกชื่อมันไม่ขาดปาก
เมือปากร้อนๆลิ้นชื้นๆของมันได้งับลงกับหัวนมผมอย่างไม่ปราณีปราศรัย..เจ็บมาก. จนผมสะดุ้งและผงะตัวออกจากมัน แต่ไอคิมมันไวกว่ามันเอาแขนทั้งสองข้างสอดเข้าไปใต้รักแร้ผม แล้วล๊อกผมไว้โดยการขยับมือไปยึดไหล่ผมไว้ทั้งสองข้าง..หน้าอกผมจึงเด้งเข้าหาหน้ามันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ..
เมื่อโดนมันล๊อกไว้แน่นหนาแบบนี้ไอโมก็ขยับเขยื้อนตัวไม่ได้สิครับ..ผมจึงได้แต่ดิ้นพราดๆอยู่ภายใต้ร่างกายอันใหญ่โตของมันเท่านั้นเอง...แต่แปลกแทนที่ผมจะอึดอัด..จากอาการเจ็บแปล๊บๆที่หัวนมในตอนแรก ตอนนี้ไอโมกลับรู้สึกเสียวจนแทบคลั่ง...ยิ่งผมได้ยินเสียงซี๊ดซ๊าด จากปากไอคิมลอยเข้าหูผมมาเป็นระยะๆแบบนี้..ยิ่งเหมือนเอาน้ำมันไปราดบนกองไฟ.
ผมจึงขยับมือลงไปจับที่ชายเสื้อไอคิม แล้วพยายามดึงออกจากตัวมัน ไอคิมก็ให้ความร่วมมือเต็มที่ครับ มันขยับปากออกจากนมผมหน่อยนึง ผมจึงดึงเสื้อมันพรวดเดียวหลุดออกจากหัวมันเช่นกัน
แล้วจากนั้นไอคิมมันก็ก้มหน้าลงไปจัดการ ดูดกัด ไปตามหน้าอก แล้วลากลิ้นไปตามหน้าท้องผม...มือมันที่ล๊อกผมอยู่ตอนแรก ตอนนี้มันขยับลงไปที่สะโพกผม อ๊ะ
มันเลื้อยมือทั้งสองข้างผ่านเข้าไปในกางเกงยีนส์ตัวใหญ่ของผม...แล้วจัดการดันก้นผมจนเป้าผมไปชนกับหน้าท้องเปลื่อยปล่าวของมันและเป้ามันก็ถูไถอยู่กับก้นผม..อ้าสยิวแทบขาดใจ..จนไอโมต้องร้อง ซี๊ดออกมา..ส่วนไอคิมก็ครางฮือออกมาเหมือนกัน
มันจับก้นผมให้ไปถูไถกับเป้ามันอยู่อย่างนั้นปากมันก็อ้าครางซึ๊ดซ๊าดไม่ขาดปาก..ตัวผมเองก็หมือนกัน จนตอนหลังมันไม่ต้องออกแรงกดก้นผมแล้ว..ตัวผมเองที่เป็นฝ่ายกดก้นลงไปบีบบี้กับเป้ามันแทน....
“อ้า..โม เรา มะ ไหวแล้ว เราทนไม่ไหวแล้ว..ขะ ขอเราเถอะนะ” อะผมยังไม่ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธ
ไอคิมมันก็ล้มตัวหงายหลังลงบนเตียง หลังมันยังไม่แตะถึงพื้นเตียงดีด้วยซ้ำ มันก็พลิกผมให้ไปอยู่ด้านล่างมัน..จากนั้นมันก็จัดการดึงเข็มขัดแล้วดึงทั้งกางเกงนอกกางเกงในผมออกจากปลายเท้าพรวดเดียว..ภายในเวลาแค่อึดใจ..ไอโมยังไม่ได้ขยับเขยื้อนตัวไปทางไหนซะด้วยซ้ำ..
จากนั้นผมก็รู้สึกอุ่นวาบ..ที่น้องน้อยของผม.ไม่ต้องมองผมก็รู้ว่าได้เกิดอะไรขึ้นกับน้องน้อยผมในขณะนี้..ไอโมหลับตาลงเมื่อความเสียวซ่านได้ครอบงำไอโมอีกครั้ง..อย่างรุนแรง ปากร้อนๆนุ่มๆของไอคิมได้รูดไปตามความยาวของน้องน้อยผม ดูด บ้าง กัดด้วยฟันเบาๆบ้าง..อ้า...ผมรู้สึกว่ามันเก่งกว่าเมื่อก่อน อีก เอ๊ะ...แต่ความสงสัยของผมก็ต้องมีอัน อันตธานหายไปเมื่อ
ไอคิมมันปรนเปรอผม จนผมลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปหมดสิ้น ร้องครางเรียกชื่อมันไม่หยุดปาก.... ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้ประตูหลังบ้านผมกำลังโดนรุกรานเข้าให้แล้ว...
ผมมาสะดุ้งตัวโยนเมื่อรู้สึกถึงของเหลวเย็นๆลื่นๆแฉะๆ ได้.ถูกทาลูบไล้ไปตามช่างล่างของผม..สัญชาตญาณบอกให้ผมขยับตัวหนี..แต่ก็สายไปเสียแล้ว..ผมไม่รู้ว่าไอคิมมันถอดกางเกงมันออกตั้งแต่เมื่อไหร่...แต่ไอเจ้าตัวที่ไม่มีกระดูกแต่ดิ้นได้ของไอคิม กำลังผงกหัวหงึกๆ..มีมือใหญ่ๆของเจ้าของมันจับรูดไปมาจนมันพองตัวออกเต็มที่...ไอโมกลืนน้ำลายลงคอดังเอือก...ด้วยรู้ฤทธิ์เดชของมันดีว่า..มันร้ายกาจเพียงใด..
“มะ ไม่..เจ็บ คิม เจ็บ..ฮือ..ไม่เอา..ปล่อยๆ” ผมทะลึ่งตัวจะลุกขึ้น เมือ่ผมรู้สึกเจ็บปวดที่ช่วงล่างของผมอย่างรุนแรง ถึงจะเคยมาแล้วแต่ผมก็ห่างเหินมันมานานมากแล้วเหมือนกัน..
“ฮึ่มๆ...ใจเย็นสิ.อย่าดิ้น โม..อ้า อย่าดิ้น..อะ อ้า ซี๊ด โม..โอ้ย.แน่น ..ชิบหายเลยโม โอ้ย..เราไม่ไหวแล้ว..”
“อ๊ากกกกกกกกกกกม่ายยยยยยยยยยยยยยย” ไอโมร้องได้เท่านั้นครับ น้ำตาไหลพราก
สิ้นเรี่ยวสิ้นแรงจนต้องทิ้งตัวลงไปนอนสะอึกสะอื้นอยู่กับเตียง...พร้อมกับร่างอันใหญ่โตของไอคนใจร้าย ...ฮือ..ที่มันล้มตัวนอนทับมาบนตัวผม..โดยเจ้าน้องน้อยของมันได้มุดเข้าไปในตัวผมจนหมดสิ้นทั้งอัน...
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไอชั่วนี้มันก็ไม่เคยเลยซักครั้งที่จะทนุถนอมผม..ฮือ ไม่เคยเลย.. ฮือ...เมื่ออารมณ์หื่นหดหาย...ความเจ็บเหมือนช่วงล่างจะฉีกเข้ามาครอบงำ ..ไอความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็แล่นเข้าจู่โจม ไอโมจน...ผมรู้สึกเหมือนกับตัวเองจะหายใจไม่ออก
ฮือ..แย่แล้ว..ผม ผม..กำลังมีอะไรกับ แฟนเพื่อน..เพื่อน..ฮือ..เพื่อนรักของผม..ในห้องของมัน บนเตียงของมัน...ผมทำอะไรลงไป..ทำไมกัน ทำไม..
“ไม่เอาน่า..ซี๊ด อ้า ยะ อย่า ร้องไห้..อือ..เรา..ไม่อยากเห็นนาย ระร้องไห้ อ้า” มันพูดเสียงสั่นพร่า แล้วก้มหน้าลงจูบไปทั่วใบหน้าผม
ช่วงล่างมันก็ขยับไปมาเนิบนาบ..จนไอโม ต้องกัดฟันด้วยความเจ็บปวดที่แล่นลิ้ว จู่โจมผมเข้ามาเป็นระยะระยะ...
“คะ คิม..ฮึก..ระ เรากำ ลัง ทำผิด..ระ เรา มะ”
“ชู่ๆ ...ไม่เอา ไม่ต้อง พูด อะไรทั้งนั้น..แบบนี้ แหละ ดีที่สุดแล้ว อ้า” พอมันพูดจบ
มันก็ขยับริมฝีปากออกจากใบหน้าผม แล้วลุกขึ้น จับขาผมทั้งสองข้างพาดบ่ามัน....จากนั้นไอโมก็ลืมหมดสิ้นซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างอีกครั้ง...
ไอคิมกระแทกผมอย่างรุนแรงและดุดัน...ทั้งบดทั่งขยี้ จนผมจวนเจียนจะคลั่งตาย..มันกระแทกผมในท่านี้อยู่นานมันจึงพลิกตัวไปนอนด้านล่างแล้วให้ผมมาอยู่ด้านบนแทน...
อายมากครับ..ไม่กล้าทำอะ..ผมเอามือวางไว้บนหน้าอกมันนิ่งๆ อย่างไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี..ก็คนมันไม่เคยทำเองนี้หว่า...
ไอคิมมันจิ ปาก จิจ๊ะ ผมไม่มองหน้ามันหรอกครับ อายโคตรเลย...ไอคิมมันจึงยื่นมือไปจับขาผมที่นั่งคุกเข่าโดยมีน้องน้อยมันค้างคาอยู่ในตัวผม ให้ผมเปลี่ยนมานั่งยองๆมันจับมือผมให้ไปวางอยู่ที่สะโพกมันแทน จากนั้นมันก็เอามือมาจับที่สะโพกผม แล้วออกแรงยกตัวผมขึ้นจนน้องน้อยมันเกือบหลุดออกจากตัวผม ...ไอโมครางซี๊ดอย่างถูกใจ เมื่อรู้สึกโล่งที่ช่วงล่างมากมาย...ไอโมกระยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจได้ไม่นานเมื่อ ไอคิมมันออกแรงกดสะโพกผมลงอย่างแรงจนน้องน้อยมันกลับเข้าไปในตัวผมอีกครั้ง..อ้า..เจ็บๆ เสียวๆ จุกๆ แต่..สนุกใช่เล่น..
จากนั้นไม่นานไอโมก็คล่อง ไม่ต้องให้มันช่วยยกช่วยกดอีกแล้ว..ยิ่งผมได้ยินเสียงครางด้วยความเสียวของไอคิมมากเท่าไหร่ไอโมก็ยิ่ง..ได้ใจ..แทบจะทำด้วยอาการที่เรียกว่าถวายหัวเลยทีเดียว...
จนไอโมจวนเจียนจะไปอยู่มะร่อมมะร่อ..และดูท่าไอคิม ก็คงจะเหมือนกันอยู่ๆ ไอคิมมันก็ตะปบป๊าบ ลงที่สะโพกผมแล้วกด..สะโพกผมไว้แน่นไม่ให้ผมขยับตัว..ไอโมปากสั่นตัวสั่นไปหมด..ลืมตามองมันด้วยแววตาอ้อนวอน..ให้มันปล่อยผม..
แววตามันที่มองสบกับผม ณ ตอนนี้นั้นแทบจะ..เรียกได้ว่า..มันคงจะกลืนกินผมลงท้องไปหมดทั้งตัวถ้ามันทำได้
“อ้า โอ๊ะ พอก่อน โม อ้า...พะ พอก่อน..อ้า...ระ เรา ยะ ยังไม่อยากเสร็จ..” แต่ผมหาสนใจคำพูดมันไม่ ผมพยามดึงมือที่จับอยู่ที่สะโพกผมออก
แต่ก้อไร้ผล ไอโม จึงเปลี่ยนเป้าหมายขยับมือลงไปหมายจะจับน้องน้อยของตัวเองไว้แทน...
“อะ..ม่ายยยยย ปะปล่อยเรา..อ้า” ผมร้องประท้วงออกมาอย่างขัดใจเมื่อไอคิมมันเอามือปัดมือผมออกจากน้องน้อยผมอย่างแรง
แล้วมันก็ลุกขึ้นมานั่งกอดผมไว้แน่น..ไอโมหายใจหอบแฮกๆ..ฟาดกำปั้นลงบนหลังมันด้วยความคัดเคือง ใจ ไอเจี้ย มึงแกล้งกูอีกแล้ว..ฮือ..ปล่อยกูเลย..
“หึ...จุ๊บ” ไอคิมมันหัวเราะหึ แล้วจุ๊บปากลงที่ข้างแก้มผมเบาๆ..
“ใจเย็นๆสิ. ..เสร็จแค่นี้ มันก้ไม่สมกับความคิดถึง ของเราเลยหน่ะสิ..หึ” มันพูดแบบนี้อะ
แล้วมันก็ลุกขึ้นดึงน้องน้อยมันออกจากตัวผม..ไอโมรู้สึกโล่งมากมาย แต่ก็แอบเสียดายเล็กๆ..(อายจัง)..ผมโล่งช่วงล่างได้ไม่นาน ไอคิมมันก็ดึงผมให้หันหลังให้มัน แล้วมันก็จับมือผมไปวางแหมะลงบนผนังห้อง เริ่มรู้ถึงชะตากรรมของตัวเองแล้วครับ...
ไอคิมมันเอามือกดสะโพกผมลงแล้วจากนั้นผมก็รู้สึกคับแน่น จุ๊ก เจ็บ และเสียววาบที่ช่วงลางของผม จนต้องคราง ออกมาเพื่อระบายอารมณ์นานัปประการที่ประเดประดังกันเข้ามาหาผมอย่างรุนแรง..
แล้วจากนั้นไอคิมมันก็ตั้งหน้าตั้งตากระแทกช่วงลางผมอย่างถี่ยิบ....ไม่มีผ่อนปรนให้ผมเลย..ไอคิมมันกระแทกผมไปได้ไม่นาน ไอโมก็ต้องกระตุกเฮือกๆ..ชาวาบตั้งแต่เส้นผมจดปลายเท้า...หน้ามืดตาลาย..ขาอ่อนยวบ..
จนไอคิมมันต้องยื่นมือเข้ามากอดรัดผมไว้แล้วดึงผมไปพิงหน้าอกมันไว้..ในขณะที่ช่วงล่างมันก็ทำหน้าที่อย่างดีเยี่ยม ยังตั้งหน้าตั้งตากระแทกผมไม่หยุด...มันดึงหน้าผมเข้าไปหามันแล้วมันก็จูบปากผมอย่างรุนแรงตะกละตะกลาม เหมือนคนตายอดตายยากมาแรมปี..มือมันก็คว้าหมับเข้าที่น้องน้อยผมและเริ่มรูดกระตุ้นอารมณ์ผมอีกครั้ง..และมันก็ได้ดั่งใจครับเมื่อน้องน้อยไอโมแข็ง ขึ้นมาอีกครั้ง...
ไม่นานนักไอคิมมันก็รัดผมแน่นขึ้น..มือมันที่รูดอยู่ที่น้องน้อยผมก็รูดทั้งเร็วและแรงขึ้น..ไอโมพยายามผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากมัน ..ด้วยตอนนี้ไอโมมีอาการเหมือนคนขาดอากาศ..หน้ามืด ตาลาย หูอื้อ ขึ้นมาอีกครั้ง
“อ๋า อือ...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”และแล้วไอโมก็ปลดปล่อยความซ่านสยิวออกมาอีกครั้งจนได้
“อือ..โม จ๋า เมีย จ๋าๆๆๆ...โอ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเสร็จแล้ว เสร็จ แล้ว โอ้ววววววววว” พร้อมกับเสียงครางกระเส่าของไอคิม
เนื้อตัวมันก็สั่นเทิ้มมันกระแทกช่วงล่างผมเน้นๆหนักและถี่ยิบ อยู่ พักเดียวมันก็ร้องอ๊าก..
และมันก็เสร็จตามผมมาติดๆ ...ไอคิมมันทรุดฮวบลงบนตัวผม..พร้อมกับดึงน้องน้อยมันออกจากตัวผมด้วยเช่นกัน...ส่วนตัวผมก็หมดเรียวหมดแรงไม่ได้แตกต่างจากมันเลยขาสั่นพลับๆ...
ไอคิมมันคงเห้นท่าผมไม่ดีมันจึงดึงผมเข้าไปพิงอกมันอีกครั้ง ดึงหน้าผมไปจูบหนักๆที่หน้าผาก..มันจัดการอุ้มผมไปนอนหนุนหมอนที่อยู่บนหัวเตียง..
ผมกับมันหอบแฮกๆ..หายใจกระเส่าด้วยกันทั้งสองคน...ผมค่อยๆปรือตาขึ้นมองเมื่อผมรับรู้ว่าไอคิมมันสอดแขนเข้ามาที่หัวผม ให้ผมไปนอนหนุนแขนมันแทนหมอนแล้วมันก็ดึงผมเข้าไปซุกซบกับหน้าอกกว้างๆของมัน..
ผมจึงตวัดแขนอันอ่อนปวกเปียก และสั่นระริกของผมไปโอบกอดมันไว้เช่นกัน...อยากบอกมันเหลือเกิน..ว่า ขอโทษ...อยากขอคืนดีกับมันใจแทบขาด...แต่ผมทำไม่ได้...อ้อน อ้อน เราขอโทษ..เราขอโทษอ้อน...เมื่อพายุอารมณ์ของผมกับมันสงบ ..ความรู้สึกผิดก็เข้าครอบงำไอโมอีกครั้ง...น้ำตาค่อยๆไหลลงมาอาบแก้ม.. เมื่อผมพึ่งจะสำนึกได้ว่า..ไอคิม..มันไม่ใช่ ไอคิมของผมอีกต่อไป..มันเป็นของคนอื่น ไม่ใช่ของผม...
“ร้องไห้ทำไม...เสียใจมากเหรอ ที่โดนเราเอา....”ไอคิมมันเอ่ยปากถามผมด้วยเสียงแหบๆ...จังหวะการหายใจของมันยังไม่เป็นปกติดีนัก..
มันพูดไปปากมันก็จุ๊บๆที่หน้าผากของผมอย่างหยอกเย้า มือมันก็ลูบหลังลูบไหล่ผมไปอย่างปลอบโยน ...
ผมส่ายหน้ายุกยิกอยู่กับหน้าอกแน่นๆของมัน...คิม กู รัก มึงนะ รักมึงจริงๆ นะ กูไม่เสียใจเลยที่มีอะไรกับมึงวันนี้...แต่..กูละอาย ละอาย ที่กูกำลังทรยศเพื่อน..กูกำลังนอนกับแฟนเพือน ในห้องของเพื่อน และ..บนเตียงของเพือน...
“โม..ไม่เอาน่า อย่าร้อง..ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น..หลับซะ..แล้วทุกอย่างจะดีเอง” แปลกนะ ถึงผมจะรู้ว่ามันเพียงแค่ปลอบใจผมเท่านั้น
แต่ผมกลับสงบลงได้อย่างประหลาดผมยังคงนอนตะแคงซุกซบหน้าอกมันอยู่อย่างนั้น ด้วยความเหนื่อย ความเพลีย ไอโมจึงค่อยๆ ผลอยหลับไป..ภายใต้อ้อมกอดอันอบอุ่นและคุ้นเคยที่ผมถวิลหามาตลอด..2 ปีที่ห่างเหินกัน.....
*****************************
ตามนั้นครับ หุหุ...แล้วอะไรต่อมิอะไรก็จะค่อยๆ เปิดเผยออกมา หุหุ
ยังกะอ่านหนังสืบสวน ทั้งๆที่เป็นเรื่องหื่นๆ กามๆ แท้ๆ(เมื่อก่อนเป้นเรื่องใส่ๆไม่ใช่เหรอ ชิ)...(ใสๆย่ะ)... :m26:
ว่าแต่ จากทู้ เซเว่นอะ ปั่น ทู้กันได้ฮามากครับ ฮ่าๆๆๆๆ
-
:m10: :m10: :m10:
-
:m25: เล่าได้ตื่นเต้ลมากกก เหงภาพเยยย :o8:
-
เยี่ยมมาก สุดบรรยาย
เขียนฉากนี้ได้เด็ดดวงจริงๆ :m10:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับผม ต่างคนต่างมะรู้จักห้ามใจ
เหอๆๆก็เลยเกิดเรื่องขึ้นอีกจนได้
ก็ว่าละของเคยๆๆกันอยู่แล้วห่างหายไปนาน
ก็คิดถึงเป็นธรรมดา เอาใจช่วยให้กลับมารักกันเหมือนเดิมนะครับผม
สู้ๆๆต่อไป
:impress: :impress: :impress:
-
บรรยายได้เห็นภาพจริงๆ :o8:
เล่นโมซะ :m25: ก็ 2 ปีที่คิดถึงกันนี่เนอะ เต็มที่เลย :m10:
แล้วเรื่องของ อ้อน จะยังไงล่ะเนี่ย :a6: ปวดหัวแทน
-
กว่าจะได้รู้เรื่องรู้ราว ก็เหนื่อยกันซะล่ะ
ก็เล่นรำลึกความหลังกันซะขนาดนั้น...เง้อ
:m25: :m25: :m25:
-
:undecided:
แล้วจะเป็นไงต่อไปล่ะเนี่ย
:m21:หวังว่าท่านจะมาต่อให้โดยด่วนๆๆๆๆๆ
ขอแสดงความขอบคุณ
ทาเคชิ อิอิ :m4: :m4:
-
จดจำได้ทุกรายละเอียดเลยนะคุณโม :m25:
-
หลังจากเรื่องของโมได้ห่างเหินจาก ฉาก :m10: :m10: :m10: :m10: นี้ไปนาน มันก็ได้กลับมาอีกครั้ง (พร้อมคิม) อย่างสะใจคนอ่านมากๆ และหวังว่าคงจะมีอีกเยอะๆ เพราะเราชอบ :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: 555
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
สุดยอด บรรยายได้อารมณ์สุดๆเลย อิอิ
อยากรู้ความจริงที่ค่อยๆเปิดเผยแล้วอ่ะคับ
-
เยี่ยมคร้าบบบ o13
-
:m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10:
ตอนนี้คางคาเจ้าค่ะ แง่มๆ
อ่านแวกำเดากระฉูด อยากอ่านต่อ อิเอิ๊กๆ :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:
ได้อ่านที่ 2 ตอนก็ร้สึกว่าเต็มอิ่มมากมาย
รอตอนต่อไปนะเจ้าคะ
เอิ๊กๆ :m30: :m30: :m30: :m30: :m30: :m30: :m30:
:m1: :m3: :m18: :m1: :m3: :m18: :m1: :m3: :m18: :m1: :m3: :m18: :m1: :m3: :m18: :m1: :m18: :m3: :m13:
-
(http://www.auyoboard.com/imo/34.gif) (http://www.auyoboard.com/imo/34.gif) (http://www.auyoboard.com/imo/34.gif)
+1 & จ๊วบบบบบบบบบบบบบ!! คนโพสเน้นๆ สามที....เหอๆๆๆ
ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบพี่ซิน......อิอิ :m14:
ห่างหายไปนานจริงๆ กะฉาก :m10: :m10: ของโมกะคิม......
มาต่อเร็วๆ น๊า...... :m3: :m3:
:m11: :m11: :m11:.....และ
:m25: :m25:...ก่อนจะออกไป กร่ากกกกกกกกกกกกกกก!!
-
โย่ว....ในที่สุดก็ทันตอนล่าสุดซะที... o7 :m4:
ตามอ่านมาตั้ง 2 วัน...หุหุ
หลงรักโมโมแล้วหล่ะ....เล่าเรื่องได้น่ารักดี....ยิ่งเรื่องเกิดในจังหวัดใกล้เคียงเง้อ
ยิ่งพอจะเห็นภาพได้ง่ายๆตั้งแต่เริ่มเรื่องเลย.... :m11:
ขอติดตามเปงแฟนพันธุ์แท้ด้วยคนแล้วกันเน้อ... :o8:
ปล.....น้อง..archi_10_001 จ๋า...พี่ขอทวงนิยายข้ามบอร์ดเน้อ...
หายไปนานเลยคิดถึงน๊า.... :m18: :m3:
-
อ่านเรื่องนี้ที่ไร เป็นได้กระฉูด :m10: :m25:ทุกที่
ชอบมากเลย ฉากแบบนี้อะคับ ถ้าไม้รบกวนเกินไป
มาต่อไวน้อ
-
โมโม เรื่องมะวานยังจำได้รึเปล่าที่ห้ามเราล้อตอนล่าสุด ((ตอนที่เล่นเอ็มกัน))
เราไม่ได้คิดจะล้อเลียนโมนะ
แต่ถ้าทำให้โมโห หรือว่าไม่พอใจ
เราขอโทษนะ
ขอโทษจริง ๆ เราไม่ได้มีเจตนาจะล้อขนาดนั้น
นอนไม่หลับอ่ะมะคืน
ไม่ชอบให้ใครมาโกรธ
ยังงัยก็ขอโทษนะ :m5: :m5:
^_^ NaRak ^_^
-
:m26: ) ช่วงนี้..อย่าเอ็ดไป.. คุนชายเทอขยันเป็นพิเศษ
ไม่รู้ว่าคิมเอาอะไรให้กิน เจ้าค่ะ ... มาต่อเรื่องทุกวัน อุอุอุ
ที่ร๊ากกกกกก..... ของ เฮียคิม ขยันแบบเน้ ทุกวันนะจ๊ะ
เด๋วเจ๊... ให้รางวัลงามๆ อาวไป 1 :จุ๊บๆ:
*****************************
ตอนที่ 61
‘กริ้งงงงงงงงงงงงงง กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง’ เสียงกรี้งยาวๆ ของโทรศัพท์รุ่นเก๋ากึก ที่ดังแหวกอากาศออกมาทำให้ไอโมสะดุ้งโหยง
หัวใจเต้นโครมคราม หอบหายใจแฮก งัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจที่จะตื่น...
“จุ๊บ..นอนต่อเถอะ...ไม่มีอะไรนะ ไม่มีอะไร ไม่ต้องตกใจ” นี้คืออีกหนึ่งความเปลี่ยนแปลงของไอคิมที่ผมสัมผัสได้..
ความอ่อนโยนทั้งน้ำเสียงและการกระทำ ..ทั้งที่ตอนคบกับผม..ผมอยากให้มันใจดีอ่อนโยนกับผมใจแทบขาด แต่มันก็ไม่เคยเลยซักครั้งที่จะทำ..แต่นี้ใครกันเล่าที่ทำให้มันเป้นไปได้ถึงเพียงนี้..
ทั้งๆที่อาการแตกตื่นจากการถูกปลุกให้ตื่นทั้งที่ตัวเองไม่อยากตื่น หัวใจยังคงเต้นโครมๆ แต่สมองดันคิดสะระตะไร้สาระไปซะแล้ว...
“อือ..” ผมครางประท้วงอืออ้า เมื่อไอคิมมันพลิกตัวให้ผมไปนอนด้านล่างมัน
แล้วมันก็จัดการจูบปากผมจุ๊บๆ อย่างหยอกล้อ แววตามันมองผมอย่างล้อเลียน และ เอ่อ มันบ้าครับ มันโรคจิต มันเอาน้องน้อยมันมาถูไถกับน้องน้อยผม..จนผมรุ้สึกว่าน้องน้อยมัน เอิ่ม พองตัวขึ้นมาอีกครั้งนึงแล้ว...
‘กริ้งงงงงงงงงงง กริ้งงงงงงงงงงงง’
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอีกครั้งทำให้ไอคิมจิปากอย่างขัดใจ แล้วกดริมฝีปากลงกับริมฝีปากผมดันลิ้นเข้ามาในปากผม.
มันจัดการแทรกตัวลงตรงหว่างขาผมแล้วขยับน้องน้อยมันถูไถกับช่วงล่างผมไปมา...ไอโมเริ่มรู้สึกใจสั่นพลับๆขึ้นมาอีกครั้งแล้วครับ
“อืออ ซี๊ดดดดดดดดดดดด เรารับโทรศัพท์แป๊บนะ ..เดี๋ยวมาต่อกัน หึ จุ๊บ” มันพูดจบก็ผละหน้าออกจากใบหน้าผม หน้าตาบึ่งตึง แล้วลุกพรวดก้าวเดินลงจากเตียงไป
หง่ะ ..ไม่ยอมเอาผ้าปกปิกส่วนหนึ่งส่วนใดของมันเลยอ้า..เดินโทงๆไปงั้นแหละ...ผมมองตามหลังมันไปอย่างเขิลๆ ไอบ้าหันก้นมาให้กูอีก เดี๋ยวเถอะมึง..ผมมองก้นมันอย่างหมายมาด.....
“อือ..จะพูดกับใคร อ้อนไม่อยู่” มันพูดด้วยน้ำเสียงห้วน หน้าตาบึ่งตึง ..
แต่พอผมได้ยินชื่อใครบางคนที่มันพูดออกมา ก้อทำให้ร่างกายที่อ่อนล้าของผมเกิดอาการเกร็งขึ้นมาทันที..
“อ้าว..มึงเหรอ..” จากหน้าตาบึ่งตึงกลับกลายเป็นแช่มชื่นขึ้นมาทันตาเห็น...แล้วหันหน้ามายิ้มให้ผมที่นอนตัวแข็งทืออยู่บนเตียง
“เปล่า..เออ น่า...หลับอยู่....”
………………………..
“กูบอก ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิ...”
…………………………..
“วานทีดิ ไปหาซื้ออะไรให้กินทีปะ หิว..เผื่อโม ด้วยนะ...อือ..” พอได้ยินเพียงเท่านี้ ไอโมก็ใจหายวาบขอบตาร้อนผ่าวๆไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันกำลังคุยกับใคร
...
ถึงคำพูดคำจาจะห้วนๆสั้นๆ ฟังดูช่างหยาบคายแข็งกระด้างได้ใจดีเหลือเกิน แต่ผมกลับสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในน้ำเสียงนั้น...และยิ่งกิริยา พูดไปยิ้มไปของมันแบบนี้..ยิ่งทำให้ผมรู้ว่า อ้อน..คงเป็นอะไรของมันไปไม่ได้นอกจาก ...แฟน...
แล้วทำไมมันถึงทำกับอ้อนแบบนี้หล่ะ...ทำไมมันถึงได้มีอะไรกับคนอื่นบนเตียงของแฟนมัน..เตียงที่อ้อนนอนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน..หรือว่า มัน แกล้งผม ...เล่นๆ..ไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับผมอีก...รู้สึกเจ็บปวดที่ใจอย่างรุนแรง..จนต้องกลืนน้ำลายลงคอไปหลายเอือก เพื่อสะกดกั้นก้อนสะอื้นที่มันแล่นวาบเข้าจู่โจมผม..
ผมอยู่ที่นี้ไม่ได้แล้ว..ไปซะก่อนที่อ้อนจะเข้ามา...ผมละสายตาจากไอคิมแล้วพยายามลุกขึ้นนั่ง...รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วตัว...
“ซี๊ดดดดดด อู้ย” และยิ่งช่วงล่างของผมยิ่งไม่ต้องพูดถึง
เจ็บมากมาย พอผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงได้จนสำเร็จแล้ว ผมไล่สายตามองไปบนเตียง... ไอโมใจหายวาบ..เตียงของอ้อนยับยู่ยี่ไปหมด มีมุมนึงของเตียงถลกขึ้นมา..ไอโมละอายใจจนไม่สามารถทนมองต่อไปได้...
จึงก้าวขาลงจากเตียง ขาผมยังสั่นพลับๆยืนแทบไม่อยู่ แต่ผมก็คว้า โต๊ะเครื่องแป้งของไออ้อนไว้ทัน แล้วคว้ากางเกงมาถือไว้ในมือ
“เอ่อๆ...แค่นี้หล่ะ..อ้อนๆ..มึง อย่าพึ่งขึ้นมานะ” แล้วผมก็ได้ยินเสียงวางโทรศัพท์โครม
“ทำอะไร..”ไอคิมมันถามผมเสียงดัง..
ผมที่กำลังพยายามยัดขาตัวเองให้เข้าไปในกางเกงอย่างทุลักทุเล (กางเกงในก็ไม่ใส่ด้วยหาไม่เจอ)........ถึงกับสะดุ้งโหยง แต่ก้อแค่นั้น พอจัดการยัดทั้ง 2 ขา เข้าไปได้เรียบร้อยก้ดึงพรวดแล้วรูดซิบทันที....
“เราจะ กลับ...” พูดเสียงอ่อมแอ่ม แล้วยื่นมือไปหยิบเสื้อยืดของตัวเองที่วางอยู่หัวเตียงมาจัดการสวมลงบนหัว
“จะกลับไหวเหรอ..เดี๋ยวเราไปส่ง” มันไม่ได้ห้ามผม ...นี้ผมหวังอะไร หวังให้มันห้ามไม่ให้ผมกลับงั้นเหรอ...ขอบตาร้อนผ่าวๆอีกแล้ว....
“ไม่เป็นไร..เรายังไหว..นายช่วยจัดการ...เอ่อ..ห้องให้ทีแล้วกัน...” พูดโดยไม่มองหน้ามันเลยซักแว้บ...กลัวตัวเองร้องไห้โฮ แล้ววิ่งเข้าไปซุกอกมันหน่ะ...
“ไม่เอาน่าโม..อย่าดื้อสิ...” มันพูดแล้วคว้าตัวผมเข้าไปกอด ไอโมก็ยอมให้มันกอดแต่โดยดีโดยไม่ได้ขัดขืน และคิดว่า...ผมจะไม่ยอมให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก...ต่อไปต้องหักห้ามใจตัวเองให้ได้
“ไม่เป็นไร..เรากลับเองได้จริงๆนะคิม...”ผมพูดเสียงแผ่วๆ แล้วซบหน้าลงกับอกเปลือยๆของมัน แล้วโอบกอดมันไว้เช่นเดียวกับที่มันทำกับผม แอบจุ๊บหน้าอกมันไปทีนึงด้วย อะ
“นาย ..เอ่อ..จัดห้องให้ดี ก่อนที่อ้อนจะกลับมาดีกว่านะ” พูดด้วยใจสะท้อนน้ำตาจวนเจียนจะหยด
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมียน้อยยังไงบอกไม่ถูก ต้องลักลอบได้เสียกันอะ. คิดด้วยความขำ และสมเพชตัวเอง แล้วขืนตัวออกจากอ้อมกอดของมัน เงยหน้าขึ้นไปสบตากับมันแล้วยิ้มให้มันหน่อยๆ...ไอคิมมันมองผมแปลกๆจะบึ้งก็ไม่ใช่จะขำก็ไม่เชิง...
“เฮ้อ...เรา โทรให้พี่นัท มารับนายดีกว่านะ..เราว่านายขับรถกลับไม่ไหวหรอก..”มันเอามือมาขยี้ที่หัวผมเบาๆ ผมรู้สึกว่ามันกำลังขำผม..ชั่ว ขำกูทำไมอะ..เห็นกูวิตกจริตนี้มึงมีความสุขมากใช่มะ
(ขณะนั้นไม่ได้เอะใจเลยว่าทำไมมันถึงได้เรียกไอนัทว่าพี่นัท ทั้งที่ปกติมันจะเรียกไอนัทตลอด)
“ไม่เอา เราไม่อยากกวนพี่นัทอะ..เรากลับได้ กลับได้จริงๆ” พูดเสียงดังขึ้นมาอีกนิด แล้วมองมันอย่างไม่พอใจหน้างอสุดฤทธิ์ (ไอโมโหมดตอแหลมาอีกแล้วครับ)
“เออ ตามใจ..ถ้ามีอะไรก็โทรหาเรา แล้วกันนะ..ดื้อจริงๆเลยนาย...”มันพูดยิ้มๆแล้วก้มหน้าลงจุ๊บแก้มผมเบาๆ
มันเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์กุญแจรถโทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียงไออ้อนมายื่นให้ผม ..แปลกใจเล็กๆ ที่เห็นของ ของตัวเองไปวางเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่บนนั้น..ด้วยตอนแรกของพวกนั้นมันนอนแอ่งแม้งอยู่ในถุงกุงเกงผม ..ช่างเหอะคงมีใครหยิบไปเก็บให้แหละน่า...คิดได้ดังนั้นก็ยื่นมือไปรับของทั้งหมดจากมือ ไอคิมมาหย่อนใส่กระเป๋ากุงเกงตัวเองที่ละอย่าง...
“เดี๋ยวเราไปส่งที่รถ..” มันพูดขึ้นมาเบาๆ แล้วสวมกอดผมจากทางด้านหลัง
เวงแหละ ไอชั่วคิมมันคงลืมว่ามันยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า..หรือไม่มันก็ตั้งใจ เพราะมันเอาน้องน้อยมันมาถูๆไถๆ อยู่กับแผ่นหลังผม...ถึงผมจะใส่เสื้ออยู่ แต่ความร้อนที่เกิดจากน้องน้อยมันที่ตอนนี้พองตัวจนแข็งปั๋ง ก็ทำให้ผมรู้สึกถึงความร้อนนั้นได้ กำจริงๆ
“ซี๊ดดด...เราไม่อยากให้นายออกไปตอนนี้เลย อืม” ผมได้ยินเสียงมันซี๊ดปากเบาๆพร้อมกับริมฝีปากมันที่กดลงที่ซอกคอผม แล้วดูดเม้น จนเกิดเสียงดังจ๊วบๆ
รู้สึกดีใจจนแทบร้องไห้ แต่...ผมตัดสินใจแล้ว..ผมกับมันเป็นแค่อดีต และมันก็ไม่ใช่คนตัวเปล่า....ผมจะทำตามความอยากของตัวเองไม่ได้เด็ดขาด...
“ไม่เอาน่า..จัดห้องให้อ้อนเถอะ เราไปนะ” ทำใจแข็งปฏิเสธมันออกไปพร้อมกับแกะมือ ผลักหน้ามันออกจากซอกคอผม
แล้วค่อยๆเดินออกไปเปิดประตูห้องไออ้อน ที่ต้องค่อยๆเดินเพราะ เจ็บก้น มากมายเลยอ้า ครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะเป้นไข้ด้วย....
“โม...” ไอคิมมันเรียกผมด้วยน้ำเสียงแช่มชื่นของมันเช่นเคย
ผมจึงหันหน้ากลับไปหามันแล้วยิ้มให้มันอย่างเพลียๆ...จะขับรถไหวไหมนี้กู...
“ขับรถดีๆนะ..แล้วเราจะโทรหา” มันยิ้มให้ผมอย่างไม่ทุกข์ร้อนใดๆเลย
ผมมองสบตากับมันแล้วเลื่อนสายตามองมันไปทั่วตัว เพื่อจะได้รู้ว่าผมไม่ได้ฝันไปที่ได้คุยกับมันแบบนี้.........แต่พอผมมองลงไปถึงตรงกลางหว่างลำตัวของมัน ผมก็ต้องอ้าปากค้าง...แล้วรีบหันหลังกลับบิดลูกบิดแล้วเปิดออกไปปิดประตูตามหลังดังปัง.....ไอหน้าด้าน จะกี่ปี่กี่ชาติความหน้าด้านของมึงไม่ได้ลดลงเลยนะ..เจี้ย เอ้ย...
คิดแล้วหน้าก็ร้อนผ่าวๆ แล้วค่อยๆเดินกระย่องกระแย่ง(ขาถ่างๆ) ลงบันไดมา..ภาพน้องน้อยไอคิมที่ผงกหัวหงึกๆ ร่ำลาผมอยู่เมื่อครู่ยังติดตาผมไปจนผมขึ้นไปประจำที่บนรถเรียบร้อยมันก็ยังไม่หายไป..แฮะ ก่อนที่ไอโมจะนั่งลงไปก็เอาหมอนอิงเล็กที่อยู่เบาะหลังมาเป็นที่รองก้นชั่วคราวหล่ะครับ ก็มันเจ็บอะทำไงได้...
แล้วจากนั้นก็จัดการสตาร์ทรถแล้วค่อยๆเลี้ยวรถออกจากลานจอดใต้ตึกไออ้อน และก็คิดว่า กูคงไม่หน้าด้านพอที่จะกลับมาที่ตึกนี้อีกแล้ว...รถผมมาติดอยู่ตรงทางออกจากตึกไออ้อน พลันสายตาผมก็เหลือบมองไปเห็นไออ้อน ที่ถือของพะลุงพะลัง อยู่ทีอีกฟากนึงของถนน...พอมันหันมาเห็นรถผมก็ทำเป็นโบกไม้โบกมือยิ้มแป้นแล้นให้ผม พลางชูถุงก๊อปแก๊ปมากมายอยู่ในมือมันให้ผมดู...แล้วชี้ๆ ประมาณว่าให้ผมถอยรถกลับไปจอดที่เดิม
แต่...ไอโมละอายครับ อายจัดไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนเอาซะเลยด้วยตัวเองได้ทำเรื่อง ไม่ดีกับเพื่อนเข้าให้แล้ว....พอเห็นถนนโล่งพอที่จะเลี้ยวออกจากตึกมันได้แล้วไอโมก็เลี้ยวรถขวับ เหยียบคันเร่งวืด ออกมาจากที่นั้นโดยฉับพลัน ผมมองเห็นอ้อนทางกระจกส่องหลังเห็นไออ้อนข้ามถนนแล้ววิ่งจ่ำเข้าไปในตึก ..
ป่านนี้ไอคิมมันจะเก็บกวาดหลักฐานความชั่วของผมกับมันเสร็จรึยังก็ไม่รู้แต่ผมคาดว่าคงไม่ทันแน่ๆ.วิตกกังวลอีกแล้วครับ กลัวอะกลัวป่านนนี้อ้อนมันต้องรู้แล้วแน่ๆเลยว่าผม ผม เป็นเกย์ และ มีอะไรกับแฟนมันไปแล้ว....เครียดอย่างรุนแรงเลยครับไอโม...
ดีที่ถนนหนทางในตอนเย็นของวันอาทิตย์อย่างวันนี้ ค่อนข้างโล่งนิดนึง...ไม่นานนัก ไมโอก้อพาร่างอันสะบักสบอมของตัวเองกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ถึงหวุดหวิด จะ ..ม่องเท่งกลางถนนหลายครั้งก้อเถอะ รู้งี้ไม่น่างี่เง่าเลยกู ให้ไอคิมมาส่งก็ดีหรอก...
พอถึงห้องเดินโซซัดโซเซ เข้าไปหาเตียงแล้วไอโมก็ล้มตึงลงบนเตียงแล้วหลับตาลงเตรียมหลับอย่างผ่อนคลายน้ำท่าก็ไม่อาบ ลืมเพื่อนที่นัดกันไว้โดยสนิท มิหนำซ้ำ..ยังลืมไอเต็มไปสนิทใจเช่นกัน...ลืมว่าต้องรอไปรับมันหน่ะ...ในเวลาไม่นานไอโมก็ไปเฝ้าพระอินทร์อย่างเหนื่อยอ่อน.....และเจ็บก้น....
***************************************
ต่อให้อย่างเร่งด่วน
หุหุ........พิมพ์ไว้แล้วไง ใจร้อน
เห็นความน่ารักของทั่นผู้อ่านครับ เลยสนองซะหน่อย
หลังจากไอโมเกเร มานาน หุหุ
ขอให้เต็มอิ่มกับการอ่านครับ
ไอโม สุด หล่อ ล้ำเลิศ ในปฐพีคนเดิม คร้าบทั่น :give2:
-
หุหุ ขอเดานะ อ้อนไม่น่าจะใช่แฟนคิมอ่ะ ดูคำพูดคำจาแล้วมันห้วน ๆ เหมือนเพื่อนกันมากกว่า :m21: :m21:
-
ขอบคุณมากๆที่มาต่อให้นะครับ เมื่อวานอ่านรวดเดียว 2 ทุ่มถึงตี 2 เหอะๆๆๆๆ เท่าที่ดูแล้วตอนแรกๆนี่ออกจะใสๆกะใส่ๆอะนะ อุอุ พอหลังๆชักเครียดแฮะ ไมทามกะเราแบบเน้ นอนไม่หลับเลย หุหุ แต่ยังไงก็ขอบคุณผ่านผู้ที่นำเรื่องมาโพสให้อ่านนะครับ ช่วยนำคำขอบคุณไปให้คุณโมด้วยนะครับ ขอบคุณคนโพสด้วยนะครับ เด๋วจะน้อยใจ ขอบคุณมากๆคร้าบ :m4: :m11: :m2:
-
แฮ๋มม แฮ๋มม แฮ๋มม ทุ้ โน้น โพสต์ไม่ได้ หนีมาโพสต์ ทุ้ นี้ดีก่า
อ๋า ตอนนี้ได้หลากหลายอารมณ์ดี แถม :m10: ได้จัย อีกต่างหาก :laugh3: :laugh3: :laugh3:
:a2: :a2: :a2: แล้วจารอตอนต่อไปอีก :m4: :m4:
-
คิมคิดจาทำไรว้า.... :undecided:
แล้วสรุปกะอ้อนนี่ยังไงเนี่ย...รึว่าจะควบ 2....
:try2:
ม่ายน๊า.....มานม่ายเจงงงงงง.....มานต้องไม่ใช่อย่างเน้. :o12:...
บร้าไปแล้ว.....ไปดีก่า.... :m7: :m7:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับ เรื่องนี้ต้องมีไรเบื้องลึกเบื้องหลังแน่ๆๆ
เหอๆๆ คิมถึงเรียกพี่นัท ว่าพี่นัท อิอิ
แล้วจะรอดูต่อไปนะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
จะกลับมารักกันอีกอีท่าไหนน้า :undecided:
-
o14 ยินดีต้อนรับ Amamiya : byzantines aisen alive แล้วก้อ ultraman ที่ข้ามบอร์ดมานะจ๊ะ o14
ยังขาดตก หล่นใครเนี่ย ให้นายโม มาเก็บตกแย้วกัน ฮ่าๆ :laugh:
ทำงานด้วยจิเจ้าของเรื่องอ่ะ ... ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ :m1:
เด๋วคนต้นเรื่องมารับคำขอบคุณ ถึงกระทู้แน่นอนค่ะ :m3:
ขอบคุณ ทุกรีพลายเจ้าค่ะ เจ้าตัวคงเป็นปลื้มแน่ๆ :o8:
ดูจากการที่ ขยัน ต่อเรื่องทุกวัน ช่วงนี้
:m26: ปกติ...กว่าจะแงะ กว่าจะแซะ ได้...ต้องรอองค์ลง ทุกที :a2:
ต้องรอ ลุ้นกันต่อไป สองหนุ่มเขา จะดีกันอีท่าไหน :m21:
... แหะๆ ไม่รู้เหมือนกัน แฮ่ๆ :m23: (แย้วปู้ดทำไม ยัยซิน) :try2:
ป๋อล๋อ*..ก่อนออก จิ้ม +1 ให้ทุกคนก่อนไปนอน :จุ๊บๆ:
-
ขอให้ขยันแบบนี้เรื่อยๆนะครับ โม
ได้ใจแฟนคลับไปเลย :give2: มาต่อเรื่องทู๊กวันแบบนี้
คิมจะเอายังไงเนี่ย :m28: สับสนจัง
-
หว่า...ตามอ่านไม่ทันเยยง่า
อ่านได้ถึงหน้า 18 เองง่า
สอบพรุง่นี้ยังไมได้อ่านหนังสือเยย
ดันติดนิยายซนี้
แต่ไม่เปงรายพรุง่นี้มีแต่วิชาไม่ยากเลยไม่ต้องอ่าน คุคุ
ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ
อย่าลืมนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะฮะพี่โม สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
ปล...ติดตามมาตั้งแต่บอร์ดเก่าง่าฮะ แหะๆ :m23: :m23:
-
ค้างๆๆๆๆ
ปล. พี่โม เต๋าตามอ่านทันแล้วนะ หุหุ
งืมๆๆๆ ไว้คุยกันในเอ็มละกัน
ปล2. อากจะส่งกระแสจิตรไปปลุกให้มาต่อ แต่กลัวไอ้พี่คิมจะสั่งฆ่า 55555
-
:o11:เพื่อน....เรารักนายว่ะ :undecided:
รอ รอและรอ
-
อ้อนไม่ใช่แฟนคิมแน่นอน ฟันธง :m26:
รอวันเฉลยความจริง :m9:
-
:serius2: :serius2:
เหมือนเรื่องเริ่มจะซับซ้อน......เอ.....หรือจะไม่.......หรือจะ...............
อืมมมมมม.....แต่คิมกลับมาคราวนี้สุภาพมาก............ผิดวิสัย.... o17 o17
แต่ก็น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกไปอีกแบบ......
แต่โมน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมากกว่า......อิอิ
ขยันๆ อย่างนี้อีกนานๆ นะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!! :m3: :m3:
-
:m21: ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรแน่ๆ คิม อ้อน เนี่ย น่าสงสัย :m21:
-
ช่วงนี้คุณโมมาโพสบ่อย ดีจังเลยครับ ชอบมาก ๆ
-
แหม มาต่ออย่างทันใจจิงๆ งับ
รออานต่อไป น้อ :m11:
-
ขอบคุณคร้าบ o1 สำหรับ กำลังใจ o7 ไอโมซึ้ง
รู้สึกกันแล้วใช่ไหมอ้า :m17: ว่าไอคิมอะ มันโคตร สุภาพเลย :m29:
ผิด วิสัย อย่างแรง แฮะ.....
ป๋อหล๋อ.....แควนๆน่ารักเยี่ยง นี้ไอโม จะลงต่อดีไหมน้า หึหึ....คิคิ :m21:
-
ตามมาอ้อนโมโมให้ลงต่ออย่างเร่งด่วน จิ้มตูดโม 1 ที :oo1:
เข้ามาทัน โมออนด้วย ดีใจจัง
เราว่า อ้อนกับคิมวางแผนกันลองใจโมแน่ ๆ เลย อ่ะ
โมโม อย่าปล่อยค้างนานนะ แฟน ๆ คิดถึง
-
ขอบคุณคร้าบ o1 สำหรับ กำลังใจ o7 ไอโมซึ้ง
รู้สึกกันแล้วใช่ไหมอ้า :m17: ว่าไอคิมอะ มันโคตร สุภาพเลย :m29:
ผิด วิสัย อย่างแรง แฮะ.....
ป๋อหล๋อ.....แควนๆน่ารักเยี่ยง นี้ไอโม จะลงต่อดีไหมน้า หึหึ....คิคิ :m21:
ลงต่อเถอะจ้า ช่วงนี้กำลังฟิต ลงบ่อยๆ ไว้ชดเชยเวลาที่หายไปนาน ๆ 555 :m11: บวกคะแนะให้ด้วยนะ (ติดสินบนไว้ก่อน)
-
ไม่ได้ตามซะนาน โมมาต่อเต็มอิ่มเลย เยี่ยมค้าบบบ o13
รึว่าเป็นตอนที่เขียนบทนั้นกับคิม เลยมาต่ออย่างไว อิอิ
วิธีการคืนดีคิมนี่มันได้ใจเจงๆๆๆ
ชอบช่วงโมบรรยายหื่นๆ ที่ซู๊ดดดด มันได้ใจ จิ้นได้ทุกบททุกตอน คึคึ
สงสัยอ้อน แล้วก็ พี่นัท จะมีบทบาทยามเมื่อลมพัดหวนรึเปล่าเนี่ย
รออ่านต่อค้าบบบ อยากอ่านใจจะขาดแล้วว
รอโมโม่ แล้วก็มาบอกว่าคิดถึงซินเท่ซู๊ดดดดดดดดด
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
^
:m9: มาจิ้มพิมฉุดที่ร๊ากกกกก... หนึ่งจึ๊ก... ด้วยความคิดตึ๋ง :จุ๊บๆ:
ชอบ ฉากหื่นๆ กานท้างน้านเอิ้กๆ บรรยายได้ใจใช่ม๊า... o14
จะบอกว่าจริงๆแล้ว.... :m26: (ซุบซิบๆ)
วูบๆๆๆ (อะไรวูบๆข้างหลัง... ) :o แหะๆ ไม่ปู้ดแย้วค๊าบบบ... :m5:
พิมฉุดเท่ร๊ากกกก อยากรุ ไว้ ซิบในเอ็มนะ อิอิ :m26:
**********************************************
ป๋อล๋อ... ขอบคุณ o1 ทุกคอมเม้นคร๊าบบ :give2:
ป๋อล๋อ1*... วันนี้โมทำงานคับป๋ม งานยุ๊งยุ่ง...
บ้านเล็กบ้านน้อย..แห่มาสมัครเพียบ
เลย ยังไม่ได้เอาเรื่องมาลง แหะๆ :try2:
จะโต๊ด ก้อ โต๊ดโม คนเดียว น๊า... ซินไม่ยู้เรื่องงงง o16
โม เอาแต่เม้าท์ก่าหนุ่มๆ :m26:
จิส์ๆๆ :m14:
ป๋อล๋อ*2 คิดตึ๋งแน๋ววววววววววววววววฉุดเท่ร๊ากกกกกกกกกกกก.... หายไปไหน เงื้อๆ :serius2:
-
:m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13:
ชะแว๊บมา เพราะบังเอิญมีคนมาทักว่าเข้าเล้าเป็ดเช่นกัน เหอๆ....ก็เลยลองมาดู อิเอิ๊กๆ....เจอด้วย อิอิ
คุณโมโม สุดยอด กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว.....สงสารเต็มเจ้าค่ะ....คุณโมโมทำกันได้....
แง่มๆ อินจัด
ส่วนเรื่อง คุณคิม....คุณอ้อน ฟันธง.....ต้องมีอะไรในกอไผ่เป็นแน่แท้ เหอๆ....หนึ่งในนั้นต้องมีคุณนัทรวมอยู่ด้วยแหงๆ
ผูกเรื่องเอาเอง เยี่ยงเป็นนิยาย......ถูกเปล่าไม่รู้
ติดตามต่อไป
......................ว่าแต่
ช่วงนี้คุณโมโมใจดีจริงๆ ฟิตสุดๆ มาต่อทุกวัน....รักคุณโมโม จังเจ้าค่ะ :impress: :impress: :impress: :impress: :impress:
ป๊าป...อีกทีจาก คุณคิม ของคุณโมโม เจ้าเดิม...... (รู้แล้ว แง่มๆ)
มาต่ออีกนะเจ้าคะ อิเอิ๊กๆ
ติดตามๆ 555+++
เรื่องนี้ ติดแบบไม่ไหวแล้ว อิอิ
สนุกมากๆ คุณโมโมเล่าได้ใจสุดๆ เลือดกระฉูดเป็นระลอก 555+++
มาต่อเร็วๆนะเจ้าคะ
แต่ช้าไงก็รอได้อยู่แล้ว อิเอิ๊กๆ
-
พี่โม มาต่อเร็วๆนะ
มารออ่านทุกวันเลยนะเนี่ย อิอิ
-
โมโม ยางม่ายมาต่ออีกเย้อออออ :m13: ฉงกะฉัย คงยางม่ายหายเจ้ะ กอ ไม้โท นอ แน่แน่เลย o3 o3
คงทบทวน เนื้อความก่อนเอามาโปด แน่น่อน ว่าไม่มีขั้นตอนไหนตกหล่น :m10: :m10:
ว่าแล้วก้รอตอนต่อป่ายอีก :a2: :a2:
ร้ากกก โมโม ฉุดหล่อในปฐพีที่ฉุดดดดดด :จุ๊บๆ:
มองฉ้าย มองฝา ม่ายมีบาทาคัยมา :o12: ออกจากกาทุ้ ฉุดชีวิด :a2:
-
ฟิตจริงๆๆ
แต่ตอนนี้ชักเกเรแล้วนะ,,
มาต่อไวไว
คิดถึงคิมๆๆ
-
แหะๆ :m12: :m12:...ในที่สุดก้อตาทันจนได้
ว่าแต่วันนี้ยังไม่มาต่อหยอฮะ
ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยนะฮะ
คืออยากรู้มากมายง่า
แย้วทามมั้ยมานถึงเปงแบบนี้นะ
น่าสงสารพี่โมจัง
ยังไงก้ออย่าลืมาต่อนะฮะ
จะรออ่านนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
:m12: :m12: :m12: :m12: :m12: :m12:
รู้สึกว่า คุณ โมโมจะแรงตกเสียแล้ว..... ไม่เป็นไร ไงก็รออ่านได้อยู่เรื่อยเจ้าค่ะ
อิเอิ๊กๆ.....รีบกลับมาฟิตเหมือนเดิมเร็วๆนะเจ้าคะ 555++
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
กระแซะสุดๆ
-
พี่อ้อนร่วมมือกะพี่คิมแหงๆเลยน้า
อยากอ่านต่อแล้วอะ ลุ้นๆจังเลยค่ะ
ช่วงนี้พี่โมมาต่อเร็วมากๆ ใจดี หรือกำลังใจดีกันแน่น้า
-
:impress: :impress: :impress:
รออยู่นะครับพี่โม อิอิ
มาต่อได้แล้วครับ อย่าให้รอนานเลย
อิอิ เป็นกำลังใจให้เสมอครับ กลับมารักกันเหมือนเดิมนะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
:m22: แอบๆมาดู จึ๋ย...
แย้วก้อย่องๆ :m7: ออกปาย
-
โธ่ ซิน ไอ้เราก็นึกว่ามาต่อแล้ว รีบตามตูดเข้ามาติดๆ :m29: :m29: :m29:
-
:m22:
:m22:
:m22:
ชะแว๊บมาบอกว่ารออยู่
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
มาต่อแล้วจะชะแว๊บมาอีก
-
:m5:
:m5:
รีบๆๆมาต่อน้าคร้าบบบ
:m22: :m22:
-
เข้ามาเยี่ยมๆๆ มองๆๆๆ :m22:
มองหาหนุ่มหล่อในปฐพี :m19:
เบิ่งแล้ว เบิ่งอีก ก้ ยางม่ายเจอ
ออกปายดีฝ่า เด๋วค่อยมาใหม่ :a2: :a2: :a2:
-
หว่า....ยังไม่มาต่ออีกหลอฮะเนี่ย
ยังไงก้อมาต่อด้วยนะฮะ
อย่าลืมนะฮะ
จะรอต่อไปนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
:m21: ง่าส์ ไมไม่มาต่อให้อ่าครับ ซิน คิดถึงมากนะคร้าบเนี่ย อยากรู้จริงๆว่าจะเดินเรื่องแบบไหนต่อ สงสารโมโม :m15: ยังไงมาต่อให้อ่านด้วยน้าครับ :m23:
-
ยังไม่มาอีหลอฮะ
รออยู่นะฮะ
มาต่อได้แย้วนะฮะ หือๆ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
มาแล้วก้อด๊ะ... โต๊ดโมล่ะกัน โมชวนคุย อิอิ :m3:
***************************************
ตอนที่ 62
หลังจากนั้นไอโมก็นอนป่วย เป็นไข้ อยู่ 2 วันเต็มๆ ในระหว่าง 2 วันที่นอนป่วยนี้ เพื่อนฝูง รุมรักไอโมดีเหลือเกินครับ กระหน่ำโทรหากันจริงๆ ไม่ทราบว่าที่บ้านเป็นเจ้าของ ais dtac กันรึไงครับพี่ท่าน...ผมก้อเลยตัดรำคาญด้วยการ ปิดเครื่อง แฮะ
แต่เห็นเด็กๆ(คิคิ..ก็ไอเป้ยแหละ 1 ไอปอย(ญ) ไอเป้(ช) ลูกพี่ลูกน้องทางฝั่งแม่อีก 2 หน่อ)บอกว่าไอคิมโทรเข้าเบอร์บ้านผมด้วย ...ผมก้บอกพวก ลิง 3 ตัวนั้นว่า บอกมันไปว่ากูไปทำงานให้น้ากิต ...คือผมกลัวมันบ้ามาหาผมที่บ้านหน่ะ.ครับ
คิดถึงมันไหม คิดถึงนะครับ ยิ่ง หวนกลับไปมีอะไรกับมันอีกแบบนี้ ไอโมยิ่งกระสับกระส่ายครับ...แต่มโนธรรมในใจ เศษเสี้ยว ของจิตใจด้านเทวดาของผม มันสั่งให้ผมอย่าไปยุ่งกับคนมีเจ้าของ ถึงคนคนนั้นจะเป็น แฟนเก่า เราก็ตาม...
วันจันทร์หลังจากที่โทรหาผมแล้วโทรไม่ติด แฮะ ไอนัทมันคงโทรเข้าเบอร์บ้านผมเหมือนกัน คืนนั้น มันจึงมานอนเฝ้าไข้ผม(เฝ้าทำไมวะไข้). ไอโมก็เลยได้นอนกอดมันทั้งคืนครับ หุหุ.....ตอนเช้ามันก็ไปทำงานตามปกติ...เห็นมันบอกว่าเดี๋ยวตอนเย็นจะมาค้างด้วยอีก แต่นะ..ไอโมก็ห้ามไว้สุดฤทธิ์ อ้างไปสารพัด บ้านผมไกลจากที่ทำงานมันบ้างหล่ะ มันอาจจะนอนไม่สะบายเพราะนอนผิดที่บ้างหล่ะ แฮะ ...ใจจริงก็คือ ไม่อยากให้มันมาเพราะเย็นนี้ ไอเต็มมันจะมาค้างกับผม...ไอนัทมันก็ไม่เห็นด้วยอะนะ ..แต่ในที่สุดมันก็ยอมแต่โดยดี หุหุ
พอตอนบ่ายๆ ไอเต็มมันก้อเปิดประตูห้องผมเข้ามา...ยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่เลยถือกระเป๋านักเรียนมาด้วยใบนึง..เลิกเรียนแล้วคงตรงดิ่งมาหาผมเลย...สำหรับไอเต็มถ้ามันจะมาค้างบ้านผมมันไม่จำเป็นต้องขนอะไรมาหรอกครับ เสื้อผ้า ของใช้มันอยู่ที่บ้านผมเพียบ(ของไอนัทก็มีครับ...ส่วนของไอคิมโยนลงกล่องไปหมดแล้ว ชิ)
ไอเต็มมันวางกระเป๋ามันไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้งผม แล้วเดินดุ่มๆเข้ามาหาผมที่นอนยิ้ม..ให้มันอยู่บนเตียง มันก้มหน้าลง จุ๊บๆ ที่ปากผมแรงๆ 2-3 ที..แล้วมันก็ลุกขึ้น อะ..แอบผิดหวังเล็กๆครับ นึกว่ามันจะลงมานอนกอดผมเหมือนทุกทีซะอีก ..เซ็งเลย
“ไปทำอะไรมาหน่ะพี่ ถึงไม่สบาย” หลังจากที่นิ่งไปพักนึงมันก็ถามผมขึ้นมาแบบนี้อะ..
“ปล่าว...อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยหน่ะ” ผมบอกมันน้ำเสียงแผ่วๆเหมือนคนใกล้ตาย
“เอ่อ..เต็ม พี่ขอโทษนะ ที่วันก่อน ไม่ได้ไปรับเต็ม..โกรธพี่รึเปล่า” พูดไปแล้วก็ละอายใจโคตรๆ
“จะโกรธทำไม หล่ะ..ก็ ผมโทรหาพี่แล้ว พะ เอิ่ม เพื่อนพี่บอกว่า พี่หลับอยู่...” มันพูดพลางหันหลังให้ผมแล้วเดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
“อ๋อ เหรอ...” ใจอยากถามว่าเป็นเพื่อนคนไหน ไออ้อน รึเปล่า หรือ ไอคิม แต่ผมกลัวคำตอบครับ เลยพูดได้แค่นั้น..
“แล้ว..เต็มกลับตอนไหน..” ผมถามมันเบาๆ มองดูไอน้องเต็มที่น่ารักของผม
ที่ค่อยๆเดินเข้ามาทรุดตัวนั่งลงบนเตียงแล้วล้มตัวนอนเคียงข้างกับผม แล้วดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น...แถมยังเอาขาเกี่ยวเสะโพกผมไว้อีกแหนะ เอ่อ...กูป่วยอยู่นะไอเด็กบ้า
“ตี 4” มันพูดขึ้นอย่างเต็มปากเต็มคำไม่สะทกสะท้านอะไรเลย..มือมันเริ่มอยู่ไม่สุขครับ..มันลูบแผ่วๆอยู่ที่บั้นเอวผม
“หา..ไปทำอะไรมาทำไมถึงกลับดึกขนาดนั้น.” ผมโวยวาย แล้วพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ไออาการเจ็บก้นมันทำให้ผมต้องล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม
“ผมโทรหาพี่แล้ว เพื่อนพี่บอกพี่หลับ ผมก็เลย ไปเที่ยว กับเพื่อนต่อ..เลยกลับดึก” มันตอบเรียบๆ น้ำเสียงเป็นปกติจนผิดปกติครับ..แล้วมันก็ดึงผมไปกอดอีกครั้ง เริ่มรู้สึกแปลกๆครับ ...
“ไปกันกี่คน แล้วไปกันยังไง แล้วตอนกลับหล่ะ”ไม่ได้ตั้งใจจับผิดครับ แต่ถามด้วยความเป็นห่วง
ไม่นับตอนไปเที่ยวกับพวกผม ซึ่งแน่นอนว่าพวกผมไม่พามันเข้าผับ แน่ๆ ไอเต็มมันก็ไม่เคยไปเที่ยว อะไรแบบนี้เลยครับ...ผมจึงอดที่จะเป็นห่วงมันไม่ได้...
“ที่ถาม เป็นห่วง หรือ..จับผิดครับ” มันพูดยั่วผม..ซึ่งแน่นอนว่าเมื่อก่อนมันไม่มีทางพูดกับผมแบบนี้แน่นอน
ตามันจ้องผม ดูมันเป็นผู้ใหญ่มากเลยครับตอนนี้ ไม่เหมือนไอน้องเต็มที่น่ารัก ที่ครางกระเส่าตอนผมฟัดมันเลยอะ... มือมันที่ตอนแรกลูบแผ่วๆอยู่ที่บั้นเอวผมเริ่มหายเข้าไปในกางเกงและจับก้นผมไว้แน่น
“เฮ้ย เอ่อ ก็ต้องเป็นห่วงสิ” ผมพูดเบาๆ มองสบตามันอย่างไม่แน่ใจ...มือก้อพยายามที่จะดึงมือมันออกจากก้นผม...
ผมเล่นสงครามมือกับมันอยู่อึดใจนึง ไอเต็มมันก็ยักไหล่ยอมแพ้ แล้วเอามือออกจากก้นผมแต่โดยดี...แล้วพลิกตัวไปนอนหงายเอามือทั้งสองข้างไปประสานกันที่ท้ายทอย
“ไปกัน 6 คน .ตอนออกจากบ้านนั่งรถเมล์ แต่ตอนกลับ ขับรถกลับ” พูดไปมันก็เหล่หางตามามองผม..แววตามันกำลังท้าท้ายผมชัดๆ..หึ
ถึงมันจะตัวใหญ่กว่าผม(ซึ่งไม่มากนัก) แต่เชื่อเถอะ ว่ามันสู้แรงผมไม่ได้หรอก..ถึงตอนนี้ผมจะป่วยก็เถอะ...เมื่อเจอกับอาการท้าทายแบบนี้ไอโม ฉุนกึก ขึ้นมาทันทีครับ จี๊ด ขึ้นสมองเลย..กูเครียดมาพอแหละ อย่ามาทำสำบัดสำนวนกะกู ..
ไอโมที่ตอนแรกนอนอ้อยสร้อยเหมือนคนป่วยหนัก จวนเจียนจะตายอยู่มะร่อมมะร่อ ก็ลุกขึ้น แล้วก้าวขาลงจากเตียงถึงจะอ่อนเพลียอยู่บ้าง เจ้บก้นอยู่หน่อย(ไม่หน่อยหล่ะ)ก็ตามเถอะ . ..ที่ทำแบบนั้นก็แค่เรียกร้องความสนใจจากแฟน อยากให้แฟนตัวเองมาดูแล ซึ่ง สำหรับผมในตอนนี้ ก็คือไอเต็ม.....
ผมกะจะเดินไปเข้าห้องน้ำหน่ะครับ..คิดว่าจะไปล้างหน้าล้างตาสงบสติอารมณ์ที่กำลังขุ่นมัวขึ้นเรื่อยๆของตัวเองซะหน่อย
“จะไม่ถามหนอ่ยเหรอ ว่าผมเอารถใครมาขับ...” น้ำเสียงมันยังยั่วผมอยู่ครับ
ไอโมหยุดเดินโดยฉับพลัน โมโหมากเลยครับตอนนั้น....พยายามนับ 1 ถึง 10 แล้วบอกตัวเองในใจ อย่าไปสนใจมัน อย่าไปสนใจคำพูดของมัน มันกำลังยั่วมึง มันกำลังยั่วให้มึงโกรธ..
“ไม่อยากรู้เหรอ..ว่าเค้าเป็นผู้หญิงหรือ ผู้ชาย...แล้วทำไมผมถึงกลับ ตี 4 ทั้งๆที่ปกติ เธคมัน เลิก แค่ ตี 2...แล้ว”
“ถ้าคิดจะพูดก้อพูดออกมา..แต่ถ้าไม่ก็หุบปาก” ผมหันหน้ากลับไปหามันแล้วตวาดมันอย่างเหลืออด...
ตั้งแต่คบกับมันมา เกือบๆจะ 2 ปีไม่เคยเลยซักครั้ง ที่ผมจะรู้สึกโกรธมันจนอยากจะฆ่ามันให้ตายคามือ แบบครั้งนี้
“ก็ได้...ก็ได้ ฮึก..ฮือ..ผมเจอเพื่อนพี่ที่สยาม..ฮึก....” ไอเต็มมันมองผมอย่างตัดพ้อ..น้ำตาไหลนองหน้า.
. ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงมายืนเผชิญหน้ากับผม..ไอโมมองสบตามันนิ่งๆ อยากรู้ว่ามันจะพูดอะไร..ความโกรธลดลงหน่อยนึง
“เพื่อน พี่..ฮึก พี่แพทหน่ะ...เค้าเป็นเกย์ใช่ไหมหล่ะ..ผมรู้ เค้ามองพี่แปลกๆ พี่ไม่รู้ตัว แต่ผม ..ผมรู้ว่าเค้าชอบพึ่...” ไอโมอึ้งครับ..ไอแพทเหรอ..ไอแพทเนี๊ยะนะเป็นเกย์...และมันมองผมแปลกๆเนี๊ยะนะ ..ไอแพทนี้นะชอบผม..เข้าใจผิดแล้วมึงไอเต็ม ผมมองมันอย่างเห็นขัน
“ผม แค่อยากอวดเค้า อยากให้เค้า รู้ ว่าพี่เป็นแฟนผม...ผมโทรหาพี่...ให้พี่มารับผม ฮือ ให้เค้ารู้ว่าพี่เป็นของผม ฮึก.แต่ แต่...แฟนเก่าพี่รับอะ..ฮือ..ไอเจี้ย คิมมันรับ..มันบอกว่าพี่หลับอยู่...พี่บอกจะมารับผม..ฮือ..แต่พี่ไปนอนกก อยู่กับมัน.....” ไอเต็มมันพูดไปร้องไห้สะอึกสะอื้นไป...ผมมองหน้ามันอย่างอึ้งๆ พูดไม่ออกได้แต่อ้าปากมองมัน อยู่อย่างนั้นเพราะไม่รู้จะพุดอะไรออกมาดี
“ฮึก.ผมเสียใจ ..เสียหน้า...ผมผิดหวัง..พี่จะว่าผมทำตัวเป็นเด็กๆก็ได้นะ ฮึก.....ผมชวนพี่แพทไปเที่ยวต่อ...” มันหยุดพูดมองหน้าผมนิ่งๆ
และพยายามอย่างยิ่งที่จะหยุดร้องไห้ มันเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องผม.. พอมันก้มหน้ามองผมอีกครั้ง..มันก็พูดในสิ่งที่ผมกลัวและภาวนาว่าอย่าให้มันเป็นจริงเลย
“ผม มอมเหล้า พี่แพท..พอพี่แพทเมา ผมก็อาสาไปส่งพี่แพทที่บ้าน..แล้วจากนั้น..ผมก็..ฮึก...พี่แพท พี่แพท..เป็นเมียผม..” ไอเต็มมันพูดจบมันก็เดินไปคว้ากระเป๋านักเรียนของมันที่วางอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งผม เดินไปที่ประตูแล้วเปิดออกไป ไม่หันหลังกลับมามองผมเลยแม้แต่แว้บเดียว...
ไอโมเข่าอ่อน ทรุดตัวลงนั่งบนเตียง แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ก้น ผมจึงล้มตัวลงนอนแผ่ อ้าซ่า บนเตียงแทน...มันจุกครับเพือนๆ อารมณ์ผม ณ ตอนนั้นผมไม่ได้เสียใจที่มันไปมีอะไรกับคนอื่น...แต่ที่ผมรู้สึกจุกๆแน่นๆ อยู่ในขณะนี้คือ ความรู้สึกผิด..และความกลัว..
ผิดที่ผมทำแบบนี้กับไอเต็ม ผิดที่ดึงมันเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องคาวๆพวกนี้...ผมน่าจะใจแข็งให้มากกว่านี้ในตอนนั้น...กลัว ..กลัวเพราะ ผมไม่รู้ว่า ไอแพทมันเป็นเกย์อย่างที่ไอเต็มพูดจริงๆ รึเปล่า แล้วถ้ามันไม่ใช่ แล้วไอเต็มไปทำแบบนั้นกับมัน มันจะเป็นยังไง มันจะรู้สึกยังไง มันจะเจ็บปวดแค่ไหน..แล้วถ้ามันเป็นเกย์จริงๆหล่ะ ...ถ้าเป็นอย่างที่ไอเต็มพูดว่าไอแพทมันชอบผม แล้วที่ไอเต็มไปทำแบบนั้นกับมัน มันจะยอมง่ายๆเหรอ...หรือ ว่า หรือ ว่า....ไอเต็ม ปล้ำ ไอแพท..คิดแล้วก็ใจหายวาบครับ......
ไอแพท คงได้ฤกษ์ที่กูต้องไปแดกเหล้ากับมึงซักทีหล่ะนะ หลังจากที่ผลัด มึงมาหลายครั้งละ.....
ไอโมนอนเอาแขนก่ายหน้าผาก...จนปวดหัวตุ๊บๆ ท้องร้องจ๊อกๆ จึงได้สำนึกว่า ...ตายหะ นี้มันมืดแล้วนี้หว่า...มิน่าเล่า หิวชิบหาย....
คิดได้ดังว่า ก็ลุกขึ้น เดินโซซัดโซเซ ไปเปิดประตูห้อง แล้วเรียกหา..เด็กๆ(คิคิ) ให้ช่วย เอาอาหารมาเสิร์ฟคุณชายที คุณชายหิวแย้วววววว
ไอเป้ หลังจากที่มันเปิดประตูมาดูผมที่ห้องแล้วครั้งนึง เพื่อเอาข้าวมาให้ผมกิน พอมันเห็นผมหลับ(ซึ่งผมแกล้งทำเป็นหลับ)มันก็ล่าถอยไป....พอมันได้ยินเสียงผมร้องเรียก...มันก็ รีบกระวีกระวาด ไปจัดการหากับข้าวกับปลา ที่ไอเป้ยมันทำไว้มาให้ผมกิน....ไอปอยกับไอเป้ยไปไหนไม่รู้เหมือนกันครับ ลืม.....(ที่ไอเป้ มันไม่กล้าขัดใจผม เพราะว่า ผมเป็นเหมือน ATM เคลื่อนที่ของมันครับ)
พอกินข้าว กินยาเสร็จเรียบร้อย ไอโมก็เกิดอาการเหนียวตัวครับ จึงเดินลิ่วๆเข้าห้องน้ำ อาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยก็กลับมานอน เอามือก่ายหน้าผากอีกครั้ง ถึง..จะบอกตัวเองว่าช่างหัว แต่เรื่องที่พึ่งได้ยินจากปากไอเต็มสดๆร้อนๆเมื่อครู่ ก็ทำให้ไอโมกลุ้ม..จนจะบ้าตายได้เหมือนกันครับ ...
****ความวัวไม่ทันหาย ความควาย ก็เข้ามาแทรกซะงั้นเลยครับ ไอโมเฮ้อ****
-
*****************************
เนื่องจากไอโมนอนซมอยู่บ้าน 2 วันเต็มๆ ..จึงไม่ได้ไปเรียน ติวก็ไม่ได้ไป พอกลับมาเรียนก็ต้องตามเก็บงานกันหัวหมุน เลยทีเดียว...เพื่อนฝูงก็ไม่ได้เจอหล่ะครับ ต่างคนต่างยุ่งเหมือนกัน...แต่สำหรับไออ้อนความจริงก็สามารถเจอกับมันได้ครับ ติววันเดียวกัน ที่เดียวกันถึงจะคนละวิชา แต่ว่าไอโมก็พยายามหลบหน้ามันสุดฤทธิ์ด้วยความละอาย....
ตัวมันเอง พอมันโทรหาผมไม่ติด แล้วโทรเข้าบ้านผม แต่ผมไม่รับมันก็ไม่เคยโทรหาผมอีกเลย ไอคิมก็เหมือนกันครับ กาซิก ไม่อยากบอกเลยว่าแอบหวังอยู่ลึกๆว่าไอคิมมันจะโทรหาผม ถึงไม่แน่ใจเท่าไหร่นักก็ตามว่าถ้ามันโทรมาจริงๆ ผมจะกล้ารับโทรศัพท์มันไหม...
กว่าผมจะเคลียร์รายงาน การบ้าน และตามเพื่อนทัน ..ก็เกือบๆจะอาทิตย์นึงเต็มๆ...
วันนั้นไอโมเรียนแค่วิชาเดียวครับ..ที่จริงกะว่าจะเข้าออฟฟิศน้ากิต แต่ดันขี้เกียจซะก่อนครับเหนื่อยด้วยแหละ..หลังจากที่ตามเก็บงาน เคลียร์งานอยู่หลายวัน ไอโมก็เลยขับรถไปเยี่ยมๆมองๆที่หน้าคณะวิทย์ แฮะ...ด้วยรู้ว่าวันนี้ไอพวกเพื่อนๆตัวดีของผม เข้าแล๊ปวันนี้..พวกมันต้องอยู่ที่คณะหล่ะน้า...
และก็เป็นดังคาดครับ พอผมขับรถผ่านเข้าไปที่คณะเท่านั้นแหละ ก็เห็น ไอแน็ต ไอเต๋า และเพื่อนๆมันอีก 2-3 คนนั่งคุยกันอยู่อย่างออกรสออกชาติ ..พอพวกมันเห็นรถผม พวกมันก็โบกๆมือแล้วทำสัญญาณให้ผมเอารถไปจอด....พอผมหาที่จอดรถได้เรียบร้อยก็เดินมาหาพวกมันที่ม้าหิน....
ทักทายกันมากมายครับพวกมันก็แซวๆ ผมว่าสงสัยจะเอาเกีรตินิยมถึงได้โหมเรียนซะขนาดนั้น ไอโมก็เอาแต่ยิ้มหล่ะครับ...คุยกันอยู่นานโขไอโมจึงชวนพวกมันมันดูหนังกัน..พวกมันก็โอหล่ะครับ...
ไม่ถึง 10 นาทีพวกมันก็มานั่งอัดกันอยู่ในรถผมเป็นปลากระป๋องเลยทีเดียว...ในระหว่างขับรถอยู่นั้น ไอโมก็เลยนึกได้ว่ายังไม่ได้ขอโทษพวกมันที่วันนั้นผมผิดนัดกับพวกมันเลย....
“เออ..พวกมึง วันนั้น กูขอโทษด้วยนะเว้ย...ที่ผิดนัดพวกมึงอะ...” พวกมันทำหน้างงๆ กันนิดนึงครับ มองหน้ากันไปมา
“วันไหนวะ” ไอแน็ตที่นั่งอยู่ด้านหน้าข้างๆผมพูดขึ้น
“วันอาทิตย์ที่แล้วไง...ที่นัดกันไว้ว่าจะไปแด๊นกันหน่ะ กูขอโทษจริงหวะ...เพราะงั้น หนังวันนี้กูเลี้ยงเอง” พุดอย่างใจป่ำครับ แฮะ
“.เฮ้ย ..เจี้ย ไม่ต้อง..ไม่ต้อง..เฮ้อ มึงนี้น้า..อ๋อ.อีกอย่าง..มึงจะมาขอโทษ พวกกูทำไมนักหนาวะ ยังกะเป็นเรื่อง คอขาดบาดตาย คนเรามันมีธุระกันได้เว้ย ..เอ่อ..จะว่าไปมึงก็โทรบอกไอเต๋า มันแล้วไม่ใช่เหรอ..ไม่เป็นไรหรอกวะเพื่อน ดีกว่ามึงไม่บอกพวกกูหล่ะวะ หลอกให้พวกกูรอเก้อนี้..กูจะอัดมึงให้น่วมเลย” ไอแน็ตมันพูดแล้วหัวเราะลงลูกคอเอิ้กๆ..
แต่ไอโมอึ้งไปแล้วเรียบร้อยครับกูโทรบอกไอเต๋าตอนไหนหว่า ผมจึงเหลือบสายตาขึ้นมองสบตากะไอเต๋า ผ่านกระจก ส่องหลัง ไอเต๋ามันส่ายหน้าไปมาแล้วตบหัวไอแน็ตดังป๊าบ
“ปล่าว เว้ย ...เฮ้อ..มึงให้อ้อน โทรหากูไม่ใช่เหรอ..มันโทรหากูตั้งกะเช้า บอกว่า น้ากิตให้มึงไปดูงาน ที่กบินฯ ..ด่วน เห็นบอกว่าติวเสร็จ มึงก็จะไปเลย ...กูก้เห็นมึงอยู่ด้วยกันตลอด กูก็คิดว่า มึงคงติวอยุ่แล้วบอกให้มันโทรหากู หรือไม่ใช่วะ” ไอเต๋า มันชะโงกหน้าเข้ามาถามผมใกล้ๆ
“อะ เอ่อ...อืม ใช่ๆ..กูก้นึกว่ามันลืม...ไม่เห็นมันบอกกูเลยว่าโทรแล้ว” ต้องตามน้ำไปก่อนครับ
แต่มันชักยังไงๆ แล้วนะ ไออ้อนมันโทรหาไอพวกนี้ตอนเช้าเหรอ....มันรู้ได้ยังไงว่าผมจะไม่ได้ไปเที่ยวกับไอพวกนี้...ยังกะมันรู้ล่วงหน้างั้นแหละ...ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากทีผมไปห้องมัน...หรือว่ามันรู้เรื่องผมกับไอคิม..ก็ไม่น่าใช่ ดูมันไม่ได้มีท่าทีมีพิรุจน์อะไรเลย...ก็ดูมันสวีทกันดีออก...
แล้วทำไมมันถึงรู้หล่ะ ว่าผมจะไม่ได้ไป ถ้ามันโทรหาเจ้าพวกนี้ตอนเย็น ผมจะไม่สงสัยอะไรเลยนะ...ก็ตอนนั้นผมหลับเป็นตาย แต่นี้มันโทรตอนเช้า ตอนเช้าที่มันโทรมาบอกให้ผมไปดูหนังที่ห้องมัน ...ทั้งๆที่ผมเคยคะยั้นคะยอให้มันไปหาเช่าหนังผีมาดูกัน แต่มันก็ไม่ยอม บอกแต่ว่ากลัวๆ แต่วันนั้นมันกลับเป็นคนบอกผมให้ไปดูหนังด้วยกัน มันแปลกไหมหล่ะ
ตอนแรกผมคิดว่า อ๋อ มีไอคิม อยู่ด้วยนี้หน่ะ มันคงอยากออเซาะแฟน พอผีโผล่จะได้โผเข้ากอดแฟน...ผมก็เลยไม่ได้คิดอะไรมาก...พอคิดมาถึงตรงนี้...ไอโมก็เริ่มรู้สึกว่ามันมีอะไรทะแม่งๆ แล้วหล่ะครับ หลายอย่างเลย แม่มเอ้ย...อย่าให้เป็นอย่างที่กู คิดเลย.....ไม่งั้นหล่ะมึงเอ้ย กูจะชำระความเป็นรายตัว...
และวันนั้นไอโมก็ดูหนังไม่รู้เรื่องอีกแล้วครับ....คิดไปสารพัด(แง่ร้ายทั้งนั้น) จนหนังจบกินข้าวกับเพื่อนๆเรียบร้อยไอโมก็ขับรถอย่างคิดไม่ตกกลับบ้านอย่างห่อเหี่ยว...
ก่อนเข้าไปในหมู่บ้านก็แวะโลตัส ซื้อของใช้จำเป็นก่อน เมื่อเช้าไอเป้ยมันเขียนรายการมาให้ผมแล้ว..ใช้เวลาไม่นานครับ ก็ได้ของครบ..ผมจึงขับรถปรื้นกลับบ้านอย่างด่วนๆ....ในระหว่างดูหนัง กินข้าว ซื้อของอยู่นั้น ไอโมก็พยายามคิดหล่ะครับ ว่าอะไรที่ทำให้ไออ้อนทำแบบนี้ ยิ่งคิดย้อนกลับกับการกระทำต่างๆของไออ้อน ผมก็ยิ่งรู้สึกว่ามัน มีอะไรแปลกๆ....
ตอนแรกอาจจะแปลกใจอยู่เล็กๆ แต่คิดว่าคงเป็นพฤติกรรมปกติของมันมั้ง พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นกับผม ผมจึงคิดว่า อ้อนไม่ธรรมดาแน่ๆ....มันกับไอคิมต้องมีอะไรที่มากกว่าที่ผมรู้แน่ๆ...ผมต้องรู้ให้ได้ว่ามันคืออะไร...หึ
พอถึงบ้านผมก็บีบแตร ให้เด็กๆที่บ้านผมมาเปิดประตู เห็นรถไอเป้จอดอยู่ที่ ที่จอดรถหน่ะครับ เลยคิดว่าต้องมีคนอยู่บ้านอยู่แล้ว
และไม่นานครับไอเป้ ก็วิ่งมาเปิดประตูบ้านให้ผม..พอผมจอดรถผมก็บอกมันให้ไปขนของที่ท้ายรถผมไปเก็บ ส่วนตัวผมก็อีกเช่นเคยไม่คิดจะช่วยน้องมันขนเลย...เดินจ่ำพรวดๆเข้าไปในบ้านด้วยความร้อนใจ เห็นไอปอย นั่ง ดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ไอปอยมันยิ้มประจบให้ผมหน่อยนึง แล้วลุกขึ้นเดินมาหาผม เฮ้อ เห็นแค่นี้ ก็รู้แหละ ว่าตังค์คงหมด
“ใช้ให้มันน้อยๆหน่อยดิวะ...ใช้อะไรนักหนาวะเนี๊ยะ เอ้า แบ่งไอเป้มันด้วย” เอามะเหงกลงบนหัวมันทีนึง
มันทำหน้างอๆ แล้วหยิบแบงค์จากมือผมไปถือไว้ในมือ
“ขอบคุณค้า..รักพี่โมที่สุดเลย..ปอยจะพยายามประหยาดประหยัดค่ะ” มันกระโดดหอมแก้มผม
แล้ววิ่งตุ๊บๆ ออกไปหาไอเป้ที่อยู่หน้าบ้าน คงไปแบ่งเงินกัน เฮ้อ...น้องๆผมพวกนี้มันใช้ตังค์กันยังกะพ่อแม่มันพิมพ์แบงค์เองได้งั้นแหละครับ...ตังค์ที่พ่อแม่ส่งมาให้ไม่เคยพอใช้เลยโดยเฉพาะ ไอปอย...ซื้อเสื้อผ้า มันได้ทุกวัน.... ก็ไม่รู้ว่าพ่อแม่ส่งมาเรียนหรือส่งมาช๊อปปิ้ง...
ส่ายหัวอย่างระอาแล้วเดินขึ้นบันไดไป...เฮ้อ...ยังไงซะวันนี้กูต้องเคลียร์เรื่องที่มันคาใจกูอยู่นี้ให้ได้.....
พอถึงห้องไอโมก็เริ่มคิดหล่ะครับ ว่าใครบ้างที่พอจะรู้เรื่องความสัมพันธิ์ของไออ้อนกับไอคิม...หลังจากที่หลีกเลี่ยงที่จะรับรู้มาตลอดไม่เคยถามใคร และไม่คิดจะถาม ว่าไออ้อนกับไอคิม มันเป็นแฟนกันจริงๆรึเปล่า แต่วันนี้ คงต้อง ใช้วิชาเสือก ซักทีหล่ะวะ กู...
คงต้องเป็นไอพวก 4 ตัว เพื่อนไอคิมนั้นหล่ะ ที่รู้เรื่องผมกับไอคิมดี และมีคนเดียวที่ผมสนิทด้วยที่สุดและผมคิดว่าผมคงพูดกับมันได้อย่างไม่เคอะไม่เขินและมันก็เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของไอคิม.........
ผมหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง แล้วเลือกหาเบอร์ ...ไอปอด์น แล้วโทรออกทันที.....
*********************************
หง่ะ ลงจนได้ นี้เป็นสต๊อค ผมเลยนะ :m21:
ลงแล้ว ผมก้อต้อง รีบพิมพ์รออดิ ธ่อ เอ้ยยยยยยยยยยยยยย คนยิ่งขี้เกียจๆ อยู่ด้วย ชิ :o11:
พักนี้บอร์ดเงี๊ยบ เงียบ ชิ ไม่สมกับความขยันของไอโมเลย ( เล้าเป็ดไม่เงียบนะ ) :m12:
งอน แควนๆ ไปดีกว่า..........โป้งๆๆๆๆๆ o13
ป๋อหล๋อ......เอิ่ม ไอเสียสาว ครั้งแรกนี้มันเป็นไงอะ ไอโมไม่เคยเสีย เคยเสียแต่ความเป็นหนุ่ม หุหุ ซึ่งมันก็น๊านนนนนนนนนนนนานแหละ ลืม (อันนี้ พอดีโดนบอร์ดนู้นแซวเจ้าค่ะ อิอิ) :m18:
ไอโมสุดหล่อ ..........เองอะ
-
โหย จะแวะมาปาด ไม่ทัน
อ่านต่อก็ได้ ชิส์ :a14:
==========================
ฟันธงครับ อ้อนรู้กับคิมแน่นอน :m12:
-
ทำมัย ตอนนี้ มันยุ่งอีรุง ตุงนัง จัง :เฮ้อ:
แต่ฉงฉัยจัง คิม กะ อ้อน เค้ารุ้เห็นเป้นใจกันหรือป่าวอ่ะ :m21:
ถ้าใช่ โม โดนต้อนฉะแระ :a2: :a2:
อิอิ ว่าแล้วก็รอตอนต่อไปอีก
ป๋อหล๋อ .. อยากจาบอกว่า ตอนนี้อ่านได้ยาวม๊ากม้ากกก ขอบคุณคร้าบ o1
-
ฟันธงไปนานแว้ววว อ้อนกับคิมรู้กัน อาจจะพี่นัทด้วยอีกคน คิกๆ
ยอมๆ ไปเหอะโม อยากอ่านหวีตแระ หื่นๆ ด้วย :m10: :m10: :m10:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับพี่โมตามสืบให้รู้เรื่องนะครับ
เอาใจช่วยความลับจได้เปิดเผยซะที
สงสารเต็ม นะครับ ยังเด็กอยู่เลย
คิดถึง ปอร์น จังครับ ยังน่ารักอยู่เหมือนเดิมป่าวนะ
:impress: :impress: :impress:
-
มาต่อแล้วดีใจจิงๆ
ฮุๆๆๆ o17
-
จะได้รู้สักทีว่ามันเป็นยังไง แต่ก็แอบเดาไว้แล้ว หุหุ
ส่วนเรื่องเต็มค้างคามากมาย พาลหงุดหงิดอยากรู้เรื่องต่อ :m16:
มารอตอนต่อไปด้วยครับผม ^^
-
คุคุ...ก่ะจะไปนอนแย้วนะเนี่ย
แต่ดันมาเหงว่าอัพแย้ว
ก้อเลยต้องอ่านจนได้ คุคุ
ว่าแต่ถ้าพี่โมจับได้แย้วจะเปงยังไงนะ
ยังไงก้ออย่าลืมมาต่อนะฮะ
ห้ามลืมเลยนะฮะ
อยากอ่านต่อมากมาย คุคุ
เปงกำลังใจให้นะฮะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
:m3: โถๆๆ น่าจ๋งจ๋าน ป้อม ปาดไม่ทัน ... อิอิ
จิ้ม + ให้แย้วกันนะ คิคิ :give2: รางวัลปลอบจาย เอิ้กๆ :laugh:
พิมฉุดฉวยเอาคะแนนพิศวาส ไปนะจ๊ะ :จุ๊บๆ:
จิ้มให้ทู้กคน เอิ้กๆ ไม่ต้องกลัวว่าไม่ได้ เจ๊ซินจายเด กรั่กๆ :m11:
:m9: :m27: :m9:
-
เห็นซินพิสวาส ทนไม่ด้ายยยยยย
เลยต้องกลับมาจ๊วบบบบบบบ ซินทีนุง คิดถึงๆๆๆๆๆๆ
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
อ่อ บวกให้ซินกับโมด้วยคับ สู้ๆ รอโมมาต่ออยู่ โมอ่านแล้วจะบอกว่า
อะไรฟระ เพิ่งมาต่อไม่นาน มานมารออีกแระ เห่อๆๆ ยังไม่ได้ได้อะจึ๊กๆ กับคิมเรยย
แล้วจะมีอะไรไปเขียนมั้ยนั่น 5555 (แอ่ะ ลืมไป ประสบการณ์เยอะ เอาความทรงจำม้วนเก่าออกมาคงหื่นได้อีกหลาย คิกๆ)
-
พึ่งรู้สึกว่าการตื่นเช้ามันดีก้อวันเน้แหละ...
ตื่นมาแล้วเจอโมกะคิม...หุหุ :m18:
ว่าแต่อ้อนกะคิมเนี่ย....วางแผนกันชัวร์ๆ...ฟันธงยิ่งกว่าหมอลักษณ์อีก... :a2:
แล้วก้อรอ ร๊อ รอ ตอนต่อปายเจ้าค่ะ... :bye2:
:m7: :m7:
-
น่าปวดหัวแทนคุณโมจริง ๆ
-
ตามมาลุ้นกับโมอีกคน
ฟันธงเหมือนกันว่าเป็นแผนขอคืนดีของคิมเจ้าค่ะ
ว่าแต่ว่า โมโม ขยัน ๆ อัพนะจ๊ะ อิอิ แควน ๆ รออยู่จ้า :m1:
รักโมโมที่ซู้ดเลย อิอิ :m3:
-
ก็ดีใจนะที่เรื่องราวกำลังจะคลี่คลาย ความจริงกำลังจะเปิดเผย โม คิม กำลังจะดีกัน :m23:
แต่ก็ สงสารเต็มจังเลยอ่ะ เฮ้อ :m15:
-
ลุ้นๆๆๆ ป๋าโมของป๋าคิม มาต่อด่วนๆๆเลย เต๋ารออ่านทุกวันเลยนะ
ปล. สงสานน้องเต็ม
-
o12 แบบนี้ชัวร์คิมรวมหัวกับอ้อนแน่ๆ
-
มาทันใจดีจังกะลังอบากอ่านเลย :m13:
-
เต็มคุงมีแฟนแล้ว........ :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ฮือ....ฮือ....ฮือ..... เค้าหลงตัวที่สุด ทำร้ายจิตใจกันจัง กระซิกๆ :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8:
แล้วจะรักกันนานเปล่า.....อยากรู้...... o13 o13 o13 (ได้ข่าวว่ามันเป็นเรื่องคุณโม-คุณคิม)
55+++
ออกจะชัดเจน แจ่มแจ้ง คุณอ้อน รู้เห็นเป้นใจชัวร์.....งุงิๆ :m2: :m2: :m2: :m2: :m2: :m2:
:a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
สู้ๆเจ้าค่ะคุณโม....เมื่อคืนพลาดเผลอหลับ เพิ่งตื่น รีบมารายงานตัวเลย อิอิ
มาต่อเร็วๆเจ้าค่ะ 555+++
:m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18:
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
:m1: :m1: :m1:
-
:m3: :m3: :m3:
โมโม่ฉุดหล่ออออออออ.....น่าร๊ากกกกที่สุดเยยคร๊าบบบบบบบบบบบบบ!!
o12 o12
นั่นสิเนอะ....อ้อนเนี่ย...สงสัยจะรู้เห็นเป็นใจแหง๋มๆ....
รอดูโม...แปลงร่างเป็น FBI ไปสืบเรื่องนี้ดีกว่า.....
งานนี้สงสัย ผู้สมรู้ร่วมคิดกระเจิงเป็นแถวแน่ๆ
o21 o21
-
สงสัยพี่โมจะได้ลิสรายชื่อผู้สมรู้ร่วมคิดยาวเลยน้าเนี่ย
สงสารเต็มอะ พี่โมใจร้าย :m15:
-
ถ้าคิมกะอ้อนไม่ได้เป็นแฟนกัน
ก็รอพิสูจน์ความมั่นคงในรักที่คิมมีต่อโม
ว่า 2 ปีที่ห่างกันไป คิมมีใครหรือเปล่า
หรือรอโมมาตลอดเวลา...
------------------------------------- เธอจะมีใครหรือเปล่า-------------------------------
นั่งรอ นอนรอเลยเอ้าคืนนี้... :amen:
-
หุหุ งานนี้นักสืบโมโม ออกปฏิบัติการ : :m24: :m24: :m24:
-
อันนี้ นายโม ฝากมาเจ้าค่ะ o15
เห็นว่า มีแฟนๆ ชอบถามกันในเอ็ม เหลือเกิน :m12:
เลยตอบให้ ได้รู้ได้ถ้วนหน้า เหอๆ :m3:
...........
เพื่อไม่เป้นการเอาเปรียบกัน (แก้ๆ > เป็น...ไม่ใช่เป้น) :m26:
กรุณา ส่งต่อ ประกาศนี้ ในบอร์ดอื่นด้วย(น้านลูกโซ่ด้วย) o14
มีคนถามผมใน เอ็ม เยอะมาก ตัวอย่างเข่น
* พี่โมค่ะน้องเต็มเนี๊ยะน่ารักจริงปล่าวค่ะ...
...น่ารักนะครับ (ตอนเป้นเด็ก) ตอนนี้หล่อมากครับ(เสียดาย)
**หล่อ เนี๊ยะ หล่อขนาดไหนค่ะ เปรียบกับดาราคนไหนได้บ้างค่ะ
.... ดาราไทย นึกไม่ออกครับ หน้าตี๋ๆ อย่างมัน ก็ราวๆ หวังลี่ฮม นะครับ ราวๆนั้น ..ถ้ามันอยากเป้นดาราจริงๆคงเป้นไปแล้วครับ มีหมามีแมว มามองมันบ่อยๆ(สมัยวัยสะรุ่น)
*** ขนาดนั้นเลยเหรอค่ะพี่ แล้วถ้า เทียบกับพี่โม พี่คิม หล่ะค่ะ สู้ได้ปล่าว
.........อืมๆๆ...เอาแบบไม่หลอกตัวเองอะนะ ในบรรดากิ๊กๆ คนรุ้จักของผม ผู้ชายอะนะ ไอเต็มเนี๊ยะ หล่อสุดยอดแล้วครับ(ปัจจุบันนะ)
***********************
หลังจากเสนอตอนล่าสุดไปก้มีถามมาอีกว่า
* พี่โมค่ะน่าเสียดายพี่เต็มจังค่ะ ว่าแต่พี่แพทหล่อไหมค่ะ
.........ไอโม ขำ(แต่พองาม) น้องกลับไปดูหนังน้องตาข่ายนะครับ..ไอแพทหน้าเหมือนพระเอกที่เล่นคู่กับน้องเค้ายังกะฝาแฝด
*********************
จบเพียงเท่านี้ เพื่อความน้ำลายหยดแหมะๆของแฟนๆ ไอโมก้อ เลยมาประกาศให้ทราบ
ไม่ต้องถามผมอีก เพราะผมเสียดายไอเต็ม คิคิ.........
ล้อเล่นนะครับ คิมที่ร้ากกกกกกกกกกกกของไอโม
หุหุ
-
ถ้าคิมได้อ่านข้อความนี้ละก็ โมโมเอ๊ย ไม่รอดไม่รอด :m14: :m14: :m14:
-
ชะแว๊บบบ :m22: ... แถมเบียดคน เข้ามาอ่านประกาศ จาก โม อิอิ :m4: ชอบบบบ
ว่าแต่ว่า ป๋าคิม เห็นแล้วหรือยังอ่ะ :laugh3: :laugh3: :laugh3:
:a2: เหอๆๆๆ ปายละ เด๋วเข้ามาใหม่ :a1:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
พี่เต็มหล่อ :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
หมดคำถาม..คึคึ :m4:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
พี่เต็มหล่อ :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
ทุกบอร์ดเลยจิงๆนะ เจ้เรา คุคุ
ล้อเล่นนะฮะ คุคุ
ยังๆไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะพี่ซิน
อยากอ่านมากมายง่าฮะ
ว่าแต่พี่เต็มนี้หล่อมากมายจิงๆหลอฮะพี่ซินและพี่โม คุคุ
ยังไงก้ออย่าลืมมาต่อนะฮะ
จะรออ่านนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะฮะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
พี่เต็มหล่อ :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
ทุกบอร์ดเลยจิงๆนะ เจ้เรา คุคุ
ล้อเล่นนะฮะ คุคุ
ยังๆไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะพี่ซิน
อยากอ่านมากมายง่าฮะ
ว่าแต่พี่เต็มนี้หล่อมากมายจิงๆหลอฮะพี่ซินและพี่โม คุคุ
ยังไงก้ออย่าลืมมาต่อนะฮะ
จะรออ่านนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะฮะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
อารายๆๆ ไอ้น้องเนม เดี๋ยวเถอะ แล้วนี่ตามเจ้มาละซิ อิอิ
ป๋าโม เต๋ารอนานแล้วนะ งุงิ
-
อยากอ่านต่ออ่ะคร้าบ.......
จะเข้าไปเม้นท์ที่บอร์ดนู้นก็ยากจัง เลยต้องมาเม้นท์ให้ที่นี่.............
มะนาวตามอ่านตลอดน้า......
ปอลอ....วันก่อนที่คุยกะพี่โมอ่ะ จะบอกว่า ที่สอนมา มะนาวเอาไปใช้หมดแหล่ะคร้าบ ี่เจสเค้าถามว่าไปจำมา
จากไหนอ่ะ ก็เลยบอกว่า อาจารย์โมสอน พี่เค้าหัวเราะใหญ่เลยอ่ะคับ...พี่เค้าชมมะนาวว่าเก่งด้วยแหล่ะ คิกคิก....
มะนาวยกความดีความชอบให้อาจารย์โมแล้วกัน....แล้วมีอารายจะสอนมะนาวอีกป่าว....อยากได้วิชาอีกอ่ะคร้าบ...คิกคิก...
รักพี่โม กะ พี่คิมน้า.....จุ๊บๆๆๆ.........
บะบายๆ....ไปแย๊วววว....................
มะนาวคร้าบบบบบบบบบบบผม.............................
-
เสร็จแผนตาคิมหมดเล้ย
อย่าว่าแหละ จะปราบตัวแสบต้องใช้แผนกันหน่อย :m20: :m20: :m20:
สงสารเจ้าเต็ม แต่ก็ดีนะ มีคนใหม่มาปลอบใจเร็วทันควัน
:m27: :m27: :m27:
-
คุณโมแอบไปสอนอะไรให้มะนาวกันน้าอยากรู้จัง :m11:
-
เฮ้ออออออออออออออออออ
เมื่อไหร่พี่คิมจะกลับมา เหอะๆๆ
-
:a3: ว่าแต่ คุงคูโม สอนอะไร น้องมะนาว อ่ะ..
กระซิบๆ :m26: บอกพี่ซินมั่งสิจ๊ะ มะนาว :m3:
ป๋อล๋อ*...เอ่อ.... วันนี้ วันหยุดพักผ่อนนะจ๊ะ o14
แล้วก้อ ย่องๆ ชิ่งแว่บบบบ... บ :m7:
-
o13 o13 o13
ขอบคุณเจ้าของคำถาม น่ารักมากๆ
อิอิ เพราะหลงคุณเต็มเจ้าค่ะ อิเอิ๊กๆ
แต่ก็รักกันมากๆนะเจ้าคะ อิอิ
ติดตามตอนต่อไปเจ้าค่ะ
คุณคิม คุณโม.....อิเอิ๊กๆ
-
:a4:น้อง มะนาว ถ้าอยากได้เคล็ดลับ ดีดี :a4:
ต้องมาฝึก :m21: กับผม ตัว ต่อ ตัว ครับ :m10:
รับ รอง...แฟนรัก แฟนหลง หุหุ :m13:
ไม่เชื่อ ลองดูได้นะครับ ... :m12: เจสก็เจสเถอะ คึคึ
ย้ำนะครับ :m10: ตัว ต่อ ตัว เสื้อ ผ้าไม่เกี่ยว วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m2:
ป๋อปล๋อ....... o1 ขอบคุณทุกท่านที่มาอุดหนุนไอโมอีกเช่นเคย วันนี้ คงไม่อัพ นะครับ ยังไม่ได้พิมพ์เลย วันนี้ไม่ว่างเลยอะครับ พาเพื่อนสาว ไปหาหออะ เหนื่อยจัง กาซิก กาซิก :m8:
ไอโม ของ ไอคิม...ที่วันนี้อยากตีท้ายครัวฟ เจส หุหุ
-
หุหุ โมโมพูดแบบนี้ระวังน้า ทั้งคิม ทั้งเจส แต่ละคนตัวโตทั้งนั้น ไม่รอด ไม่รอด :m14: :m14: :m14:
-
หือๆๆ...และแล้ววันนี้ก้อไม่ได้อ่านง่า
อยากอ่านมากมายนะฮะ
แต่ยังไงก้อจะรอนะฮะ
จะรอให้ถึงที่สุดเยย คุคุ
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
ปล...อยากเหงพี่โม ก่ะพี่คิมมากมาย
อ่อช่ายพี่นัทด้วยนะฮะ คุคุ
ยังไงหวังว่าสักวันคงได้เหงนะฮะ คุคุ สาธุๆ :m5: :m5:
-
ช่ายเเล้วเหมือนที่ทิพว่า ระวังเอาไวตีท้ายครัวคนอื่นเดี๋ยวจะโดนตีคืนแบบ2รุม1 คิๆ :m10:
-
:impress: :impress: :impress:
รออ่านอยู่นะครับพี่โม
เมื่อไรก็จะรอครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
ความวัวไม่ทันหาย ความควาย ก็เข้ามาแทรกซะงั้นเลยครับ ไอโมเฮ้อ :laugh: ขอให้ได้อย่างงี้ดิครับ ฮุๆๆๆ
เป็นกำลังให้พี่ซินกับพี่โม เสมอนะครับที่นำมาโพสให้ได้อ่านกัน แต่อย่าหายไปแบบเน้เลยย มันค้างคาจายยย o7
ขอให้มีความสุขทุกๆคนนะครับ
-
น้องเต็มหล่อขนาดนั้นเลยหรอ หุหุ ดูท่าทางโมคงเสียดายน่าดู 555 :m12: :m12: :m12:
แต่ไม่เป็งไร เพราะคิมก็หล่อใช่ย่อย เนอะ :m13:
ปล. รีบมาต่อด้วย :m26:
-
:m29: หาเมียน้อยให้คิมงี๊... ตีท้ายครัว เจสงี๊..แอบเป็นกิ๊ก...กะรอยงี๊ :a4:
"ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย" ฮ่าๆ :laugh: :laugh: :laugh:
ป๋า...เอ๊ย....เอาตัวให้รอด ออกมาจาก อกคิม ให้ได้ซะก่อน ค่อยคิดนะจ๊ะ :m26:
:m7: หลังจากไปไว้อาลัย ให้ พี่รอย...ในฟิกแอม :amen:
:m2: วันนี้มาไว้อาลัย ให้ ...น้องโม ของพี่คิม :oo1:
ฮ่า ฮ่า ฮ่า.... :m11: :m11:
-
...........สุดท้ายก็ขาดคิมไม่ได้........... :m4: :m4:
-
ไอ้ตอนที่เราเล่นเนตไม่ได้หลังจากกลับมาเรื่องที่ตามอ่านเรื่องแรกก็ของนายโมนี่แหละ
นึกว่าจะเม้นต์แล้วซะอีก ที่ไหนได้ ตรูลืม อ่ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขออภัยนายโมเป็นอย่างยิ่งเลย
ตามมาเม้นต์ละกันนะ ช้าหน่อยอย่าว่ากันล่ะ
นี่มานอารายกานนนนนน งงไปหมดแล่ว คิมxโม โมxเต็ม แล้วนี่ยังจะมีเต็มxแพทอีกเหรอเนี่ยยยยยยยยยยยย :m2: :m2:
มันยอดมากคับพี่น้องงงงงงงง
เป็นกำลังใจให้นายโมนะ รีบมาต่อตอนหน้าด้วยนะคนดี :m13: :m13:
-
"ของๆเต็ม" กะลังจะเป็นของคนอื่นไปเสียแล้ว ^_^ :เฮ้อ:
รูปน้องเต็ม ฮี่ๆๆ
(http://www.dekbaba.com/upload/images/43912100107005048.jpg) (http://www.dekbaba.com/upload/v.php?id=43912100107005048.jpg)
-
:impress: :impress: :impress:
รออยู่นะครับผมพี่ โมโม
นานแย้วนะครับ หายไปไหนแย้วอะ
มาดันรอบดึกครับ
:impress: :impress: :impress:
-
มานั่งรอคุณโมด้วยคน ยังสืบไม่ได้เรื่องอีกหรอครับ :m24:
หรือว่าโดนคนที่จะสืบจับได้แล้วโดนทำโทษไปแล้ว อิอิ :m4:
-
มีคนเอารูปน้องเต็มมาลงด้วย อืม หล่อ :m1:
-
"ของๆเต็ม" กะลังจะเป็นของคนอื่นไปเสียแล้ว ^_^ :เฮ้อ:
รูปน้องเต็ม ฮี่ๆๆ
X
^
^
รูปใครเหรอ? ... :m28: พี่ซินมิรู้จักค่ะ เหอๆ o16
-
มานั่งรออออออออออ นายโม ด้วยคนคร้าบบบบ :o11:
อืมมม หรือว่าไปย้อนรำลึกความหลังอยู่อะ :m25:
:a5: :a2: :a1:
-
เอิ่ม ข้างบน ไม่ทราบว่ารูปใครอะครับ :m30:
น้องเต็มของผม.....จิ้น กัน ด้วยหน้านี้เหรอครับ เศร้า :m15:
-
มารอเป็นกำลังใจให้คุณโมโมเป็นนักสืบ :m23:
-
รู้สึกว่าข้อความของพี่โมโม โดนแก้ไปสองบรรทัด
หรือว่า........ :o
รูปนั้นมัน คือ .............. :m30:
-
รูปที่ bjc เอามาลง ไม่ใช่รูป น้องเต็มเน้อ o16
เขาจิ้นไปเอง ว่า รูปเต็มจะเป็นแบบนี้ :m26:
ถ้าน้องเต็ม .. หน้าตาแบบนี้ คงไม่ได้ โดนโม กินแน่นอน อุอุอุ :laugh: :m4:
อยากเห็นหน้าน้องเต็ม ก้อไปหา หวังลีฮอม มาดูเอาแล้วกันเอิ้กๆ
-
หือๆ...พี่โมฮะมาต่อได้แย้วนะฮะ
อยากอ่านมากมยายนะฮะ
จิงๆนะฮะ
มาต่อได้แย้วนะฮะ
อย่าลืมนะฮะ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
(http://www.dekbaba.com/upload/images/785010599_003.jpg) (http://www.dekbaba.com/upload/v.php?id=785010599_003.jpg)
....น้องเต็มหน้าตาแบบนี้หรึครับ
:m10:
รีบๆๆมาต่อนะครับ
-
วันนี้ ก็เข้ามารอ เหมือนเดิมอะ มะรัย จามาน๋อออออ :a10: :a10:
:a2:
-
ป่าโม คืนดีกะป๋าคิมยัง อย่าโกรธป๋าคิมเลยนะ ไงป๋าคิมกะรักป๋าโมอะ
ปล. คืนดีแล้วมาต่อนิยายนะ
-
งั้นน้องเต็มก็ประมาณนี้...
(http://farm1.static.flickr.com/12/15087124_ff03d33306.jpg)
(http://news.shangdu.com/category/11301/2005/09/09/images/11301_20050909_501.jpg)
ถ้าคนขวาคือน้องเต็ม คนซ้ายมือก็คงเป็นพี่โม :m10:
-
^
^^
โอวววว เป๊คโคตรๆๆ เรย
ไม่ไหวแล้ววว โมไม่ร้ากน้องเต็ม เด๋วเราร้ากเอง
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
ยังรออยู่น้า โมโม กับ ซินเท่ร้ากกก :m18:
-
o15 o15
ดีจ้า
กลับมาแล้ว มาดัน มาดัน
รีบๆมาต่อนะ
:m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:
-
พี่โมคร๊าฟ....มารอนะฮะ
มาต่อได้แย้วนะฮะพี่โม
อยากรุ้มากมาย แหะๆ
เด็กๆใจร้อนฮะต้องเข้าใจ แหะๆ ล้อเล่นนะฮะ :m5: :m5:
ยังไงก้ออย่าลืมมาต่อนะฮะ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
ถ้าน้องเต็มปะมาน รุป บน :m25: :m10:
o3 o3 :m11: :m4:
:a2: :a2:
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน พอมาอ่านอุแม่เจ้า :m10:
ในที่สุดคิมก็มา o7
แล้วโมก็เอ่อ,,,,,,,,, :o8:
จนป่วยกันไปข้างเลยน่ะนึกถึงตอนอดีตที่คิมทำกะโมครั้งแรก :o11:
คงหนีกันไม่รอดแล้วล่ะ :m21:
อ้อมก็คงเป็นผู้ช่วยพระเอกแล้วล่ะไม่ต้องฉงฉัย :m26:
-
o14 มาต่อแล้วค๊าบ.... อย่าเพิ่ง รีพลายคั่นนะจ๊ะ เพราะจะลง 3 ตอนรวด
วันนี้ ป๋าโม ใจดีเจ้าค่ะ...หนีออกจากบ้านไปวันเดียว
กลับมาคึกจด ฮ่าๆ สงสัยคิม หยิบยาผิดให้กิน เอิ้กๆ :laugh:
**********************
ตอนที่ 63
“ปอด์น ถามจริงๆนะ ไอคิม กับ อ้อนเป็นแฟนกันรึเปล่า”
หลังจากทักทายกันอยู่พักนึง ผมจึงได้เอ่ยปากถามไอปอด์นมันไปตรงๆ อย่างไม่อ้อมค้อม...
ตอนแรกมันก็อ่ำๆอึ้งๆครับ มันบอกว่าเรื่องมันยาว แต่ผมบอกว่า ไม่เป็นไรยาวแค่ไหนก็จะฟัง ว่าง และ ในที่สุดหลังจากที่ผมบอกมันว่าผมเห็นท่าทางของอ้อนกับไอคิมดูแปลกๆเหมือนไม่ใช่แฟนกัน ...พอไอปอด์นมันรู้ว่าผมเจออ้อน และรู้ว่าอ้อนพักอยู่ไหน มันก็ทำเสียงตื่นเต้นมากมายและแล้วเรื่องราวต่างๆจึงไหลออกจากปากไอปอด์นเป็นชุด.อย่างละเอียดยิบ เพราะผมบอกมันว่าเล่าตั้งแต่พึ่งรู้จักกันเลยนะ ผมอยากจะรู้เรื่องพวกมันให้หมดหน่ะครับ จะได้ไม่โง่เป็นควาย เหมือนอย่างที่แล้วมา.และก่อนที่ไอปอด์นมันจะเล่า มันก็กำชับผมด้วยว่า
“โมต้องช่วยเรานะ” ซึ่งผมก็รับปากแต่โดยดี (โดยที่ไม่รู้เลยว่าให้ช่วยอะไร)
“อ้อน เคย คบกับไอคิม...” ผมรับฟังมันไปเงียบๆ อย่างตื่นเต้น และบอกมันว่าให้มันเล่าไปเรื่อยๆ ผมจะฟังมันไปเรื่อยๆเหมือนกัน สงสัยตรงไหนผมจะถามมันเอง
“พวกเรารู้จักกับอ้อนตอนที่พวกเรามาเรียนที่นี้ใหม่ๆ พวกเรา 5 คนรู้จักกับอ้อนก่อนที่จะรู้จักกับโมซะอีก...”
“.ตอนนั้นรุ่นพี่ที่คณะเราเค้ามีญาติเปิดร้านเน็ตอยู่ที่โอเอซิส ร้านพึ่งเปิด ลูกค้าก็เยอะ...แต่เค้าอยากทำโปรโมชั่นให้ลูกค้า... ...แล้วพี่เค้าก็มาชวน ขอร้องแกม บังคับ...ให้พวกเราไปสอนพวกที่เลือกโปรเรียนเขียน home page ..”
“และที่นั้นแหละที่พวกเรารู้จักกับอ้อน..ตอนแรกไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรหรอก แค่คิดว่า เด็กคนนี้ยิ้มน่ารักดีนะ ...หึหึ ...ตอนที่เห็นครั้งแรกไม่คิดหรอกว่าอายุเท่ากัน มาเล่นเน็ต มาเรียน เขียนhome page หน่ะ ไม่เคยเลยซักครั้งที่อ้อนจะใส่ชุดนักเรียนมา ทุกครั้งที่เห็นอ้อนมักจะใส่เสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบ..หึ ยังกะเด็กผู้ชาย....”
“.ตอนนั้นไอคิมมันไม่ค่อยชอบอ้อนหรอก ..เพราะอ้อนมันดูหยิ่งๆ เชิดๆ...ไม่ค่อยพูด..ไอคิมมันบอกว่า สวยก็ไม่สวยแล้วยังจะหยิ่งอีก หึหึ...แต่เราว่าอ้อนเท่ห์ดีออก..(อันนี้ผมเห็นด้วยกับไอปอด์นอย่างยิ่งครับ)”
“อ้อนมาเรียนทุกวันที่มีสอน...แล้วเรากับไอคิมก็สนิทกับอ้อนมากกว่า.คนอื่นเพราะอ้อนมักจะถามทุกอย่างทุกครั้งที่สงสัยไม่เข้าใจ...จนไอคิมมันเลิกอคติกับอ้อน..และพวกเรามารู้ที่หลังว่า..ที่อ้อนดูหยิ่งๆ ไม่ค่อยพูดเพราะอ้อนอาย แต่พอสนิทกันอ้อนเป็นคนที่คุยสนุกมาก..”
“จนเมื่อจบคอร์ส อ้อนกับพวกเราก็ยังคบกันอยู่...อ้อนเป็นเพื่อนผุ้หญิงคนแรกของพวกเราตั้งกะมาเรียนที่นี้...รู้สึกดีนะ..ที่มีผู้หญิงเข้ามาป่วนเปี้ยนในชีวิตประจำวันบ้าง ..ก็อย่างที่โมเห็น วันๆเราก็เจอแต่ผู้ชาย...ที่คณะก็มีแต่ผู้ชาย..เพื่อนก็มีแต่ผู้ชาย..เห็นแล้วห่อเหี่ยว...”
“ตอนนั้นเราก็ชอบอ้อนนิดๆแล้วหล่ะ...แต่ก็ต้องอกหักตั้งกะเพิ่งจะเริ่มชอบ(เหมือนผมเลยหุหุ) อ้อนมีแฟนแล้ว...เป็นตำรวจอยู่ที่ สภอ.เมืองนั้นหล่ะ..เห็นบอกว่าพึ่งจบจากโรงเรียนนายร้อยมาใหม่ๆ พึ่งมาลงที่นี้เป็นที่แรก...โก้ชะมัด..(น้ำเสียงริษยาเล็กๆ)แต่เราก็ไม่ได้เศร้าอะไรมากมายหรอก ยังไงซะเป็นเพื่อนมันก็ดีกว่าเป็นแฟนอยู่แล้ว...และต่อมาพวกเราก็ได้รู้จักกับโมนั้นหล่ะ”
“ในระหว่างนี้ก้อเกิดเรื่องราวอะไรต่างๆมากมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องของโม กับไอคิม เรื่องไอคิมกับพี่นัท..พวกเราก็ได้แต่คอยเป็นห่วงอยู่ไกลๆ ไม่รู้จะช่วยยังไงดี.... ก็มีอ้อนนี้แหละที่คอยมาปลอบใจไอคิมมัน..คอยฟังมันพูดมันเล่า เพราะมันไม่เคยเล่าไม่เคยดูอะไรให้พวกเราฟังเลย....ตอนนั้นเราก็คิดเหมือนกันนะว่าไอคิมมันจะบอกรึปล่าว ว่าคนที่มันไปข่มขืน ไปปล้ำเข้าหน่ะ เป็น มะ เอ่อ เป็นผู้ชาย..”
“หึ จริงๆแล้วไอคิมมันไม่ได้บอกอ้อนเลยว่าคนที่ทำให้มันกลุ้มใจ ห่อเหี่ยว อยู่เนี๊ยะ เป็นผู้ชาย..อ้อนยังคิดว่าแฟนไอคิมเป็นเด็กผู้หญิงโรงเรียนอ้อนอยู่เลย...”
“จนโม หนีไปอยู่กรุงเทพฯนั้นแหละ...ตอนนั้นพวกเรา รวมอ้อนด้วย ก็เป็นห่วงมันพอดู ทั้งๆที่อ้อนมันไม่รู้ว่าแฟนไอคิมเป็นใคร แต่อ้อนก็ยังเป็นคนคอยปลอบใจคอยให้คำปรึกษาไอคิม เหมือนเดิม...”
“กับพวกเราอ้อนก็มาหาที่บ้านเรื่อยๆ บางทีพวกเราก็ไปขลุกตัวเล่นไพ่อยู่ที่ห้องอ้อน...ก็นะเพื่อนๆอ้อนมีแต่ผู้หญิงนี้หว่า...อ้อนก็ด่าพวกเราเรื่อยแหละว่าเห็นอ้อนเป็นแม่เล้า...คอยส่งเพื่อนสาวอ้อนมาสังเวยพวกเรา..กับพวกเพื่อนๆเราอาจจะใช่ แต่เราไม่นะ...ถึงจะรู้ว่าอ้อนมีแฟนแล้ว..แต่เราก็ชอบอ้อนอยู่ดี..เราแค่อยากเห็นหน้าอ้อนหน่ะ...เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ..ตอนนั้นเรายังไม่ได้รักอ้อนหรอก..”
“จนเมื่อ 2 ปีก่อน..ตอนที่พวกเราไปเที่ยว ดรีมเวิลด์ กันหน่ะ..พอตอนพวกเรากลับไปเล่นสงกรานต์ที่ขอนแก่น..อ้อนตอนนั้นฝึกงานอยู่ก็ต่อว่าพวกเราใหญ่ ว่าไม่ชวนอ้อน อ้อนจะได้ไปด้วย..เราก็บอกอ้อนว่าเอาไว้คราวหน้าแล้วกัน และด้วยอะไรมาดลใจเราไม่รู้ ทั้งๆที่ปกติเราไม่เคยพูดถึงแฟนอ้อนเลย แต่วันนั้นเรากลับพูดประชดอ้อนไป...เราบอกให้อ้อนชวนแฟนอ้อนไปเที่ยวสิ น่าจะสนุกกว่าไปกับเพื่อนผู้ชายหน้าตาเถื่อนๆอย่างพวกเรานะ..เรานึกว่าอ้อนจะโวยวาย ว่าเรา..เตะเราซะอีกที่ไหนได้..หึ อ้อนเงียบ..แล้วยิ้มเศร้าๆให้เรา.และไม่พูดอะไรอีก...แอบเสียใจเล็กๆเหมือนกันนะเราอะ ยิ่งพอเห็นอ้อนเป็นแบบนี้ยิ่งทำให้เราเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย”
“หลังจากนั้นอีก 2-3 วันได้มั้ง...ไอคิมมันก็กลับมา เราก็แปลกใจอะเห็นตอนแรกมันบอกว่าจะไปอยุทธยาบ้านยายมัน แล้วจะอยู่ที่นั้นจนสงกรานต์เสร็จ แต่ไหงรีบกลับมาแบบนี้..ไอคิมท่าทางมันร้อนใจมากเลยนะ มันบอกว่ามันอยู่บ้านยายมันแค่วันเดียว ใจมันไม่อยากอยู่แล้ว...รู้ไหมว่าทำไม..” ผมก็นิ่งเงียบครับและรอฟัง
“มันโทรเข้ามือถือนาย แต่ มันโทรไม่ติด มันนั่งกดทั้งวันแต่..ก็โทรไม่ติดเหมือนเดิม พอมันโทรเข้าบ้านนายที่กรุงเทพฯ ก็ไม่มีใครรับ..มันโทรหานายที่บ้านที่ขอนแก่น แม่นายก็บอกว่านายไม่ได้กลับบ้าน...ก่อนที่มันจะเข้าบ้านมันแวะไปหาพี่นัทที่หอ พี่นัทไม่อยู่ มันถามเพื่อนพี่นัท เพื่อนพี่นัทบอกว่า...พี่นัทไปกรุงเทพฯ เห็นบอกจะกลับตอนสงกรานต์เสร็จ..หึ...แค่เนี๊ยะ ไอคิมมันก็ร้อนเป็นไฟแล้ว...”กลืนน้ำลายลงคอเอื้อกๆครับไอโม
“เราก็ได้แค่ปลอบอะนะ..ว่าอย่าไปคิดอะไรมาก อาจไม่ได้เป้นอย่างที่มันคิดก็ได้..โมอาจจะไปทำงานให้น้ากิตก็ได้...มันก็บอกอะนะว่าอาจจะจริง แต่ดูท่าทางมันไม่ค่อยเชื่อซักเท่าไหร่หรอก..”
“และคืนนั้น พวกเรากินเหล้ากันตามปกติ ...โทรศัพท์ไอคิมก็ดัง มันพูดอะไรอยู่คำสองคำ แล้วมันก็ลุกพรวด วิ่งเข้าห้องนอนมันไปแล้วมันก็วิ่งออกมา...เราก็ถามมันว่ามันจะไปไหน...มันบอกเราสั้นๆว่า..อ้อนเกิดเรื่อง....หัวใจเราแทบวาย เรายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอ้อน..เราจะไปด้วย แต่ไอคิมมันไม่ให้ไป”
“ตอนนั้นเราไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรแล้ว...อยากจะไปหาอ้อน อยากจะไปดูให้แน่ใจว่าอ้อนไม่ได้เป้นอะไรมาก....เรารอไอคิมเป็นชั่วโมงมันก็ไม่ติดต่อกลับมาซะที เราทนไม่ได้ก็เลย ขับรถออกไปหาอ้อนที่..หอ...”
“พอเราไปถึงหออ้อน ไม่มีใครอยู่ห้องเลยซักคน พอเราโทรหาไอคิม..ไอคิมมันก็ปิดมือถือ เราก็เลยคิดว่าอ้อนน่าจะอยู่บ้านเพื่อนอีกคนนึง..พอเราไปถึง....เราก็เห็นรถไอคิมจอดอยู่ที่นั้นจริงๆด้วย...”
“เราเดินเข้าไปในบ้าน เพื่อนอ้อน 4-5 คนบอกว่าอ้อนอยู่ข้างบน กับไอคิม...ยิ่งเห็นเพื่อนผู้หญิงอ้อนนั่งตาแดงกันอยู่เราก็ยิ่งใจไม่ดี. เราเลยถามพวกเค้าว่าอ้อนเป็นอะไร..ทำไมพวกเค้าถึงร้องไห้กัน...พวกเค้าบอกว่าสงสารอ้อน...”
“...อ้อนไปหาแฟนที่คอนโด แล้วไปเห็นแฟนตัวเองนอนอยู่กับผุ้หญิง อ้อนเลยช๊อค..เพื่อนที่ไปด้วยจึงลากตัวกลับมา ขนาดกลับมาถึงบ้านแล้วอ้อนยังเงียบ...และอยู่ๆอ้อนก็พูดขึ้นว่า จะไปคุยกับพี่ เค้าให้รู้เรื่อง แล้วอ้อนก็ขับรถมอเตอร์ไซต์ออกไปคนเดียว เพื่อนอ้อนก็เลยโทรบอกไอคิมให้ไปดูที่คอนโดแฟนอ้อน เผื่อแฟนอ้อนเกิดบ้าทำอะไรอ้อนขึ้นมาเพราะดูท่าทางอ้อนก็ดูท่าจะไม่ยอมเหมือนกัน”
“หึ เรา อะ มันเลวนะ โม พอเราได้ยิน เพื่อนอ้อนบอกแบบนั้น แทนที่เราจะสงสารอ้อนเห็นใจอ้อน แต่เรากลับดีใจ..ดีใจที่อ้อนอาจจะเลิกกับแฟน ถ้าอ้อนเลิกกับแฟน....เราก็พอมีหวัง.เราคิดว่าเป็นเพื่อนก็ดีแล้ว แต่ตอนนี้แค่เพื่อน มันไม่พอสำหรับเราแล้วหล่ะ.......เรามันเลวมากใช่ไหมโม....” ไอโมพูดไม่ออกครับ ไม่คิดว่าคนที่ร่าเริงสดใสอย่างอ้อนจะเจอเรื่องแบบนี้ และไม่คิดว่าไอน้องปอด์นที่น่ารักของผม มันจะเป็นไปได้ขนาดนี้เหมือนกัน
“ไม่หรอก...เล่าต่อสิ” ผมพูดกับไอปอด์นแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียง ถอนหายใจเฮือก
“เรากะจะขึ้นไปหา อ้อนข้างบนบ้าน แต่เพื่อนอ้อนไม่ให้เราขึ้นไป บอกว่าอย่าพึ่งขึ้นไปกวนอ้อน...รู้มะตอนนั้นเราโกรธเพื่อนอ้อนมากเลยนะ ไม่เข้าใจ ว่าทำไมไอคิม ถึงอยู่กับอ้อนได้ แต่ เราทำไมถึงจะขึ้นไปหาอ้อนไม่ได้...”
“เราก็ไม่ฟังหรอก ตอนนั้นทั้งหวง ทั้งเป็นห่วง หวง เพราะกลัวว่าไอคิมจะฉวยโอกาสตอนอ้อนเสียใจ แล้วทำอะไรอ้อนไป..หึหึ....(โอ้โห น้องปอด์นขนาดกับเพื่อนรักตัวเองยังเป้นไปได้ถึงเพียงนี้ ความรักทำให้คนตาบอดจริงๆเลยครับ) เป็นห่วงก็เป็นห่วงอยากเห็นกับตาว่าอ้อนไม่เป็นอะไรแล้ว...”
“แค่เราก้าวขาขึ้นบันไดไป หัวใจเรามันก็กระตุกแล้ว...อ้อนกำลังร้องไห้ เราได้ยินเสียงอ้อนร้องไห้เหมือนจะขาดใจเลย...แค่ได้ยินเสียงยังไม่เห็นตัว เรายังแทบทนไม่ได้เลย...มิน่าหล่ะ แค่เพื่อนอกหักทำไมเพื่อนอ้อนถึงได้ร้องไห้กันขนาดนั้น...”
“เพราะแบบนี้นี่เอง...อ้อนร้องไห้เหมือนทรมาน ร้องไห้เหมือนคนกำลังจะตาย เลยอะโม..ยิ่งพอเราได้เห็นอ้อนที่นั่งร้องไห้ซุกตัวอยู่กับอกไอคิมแบบนี้ เราเข่าอ่อนเลย..เราไม่กล้าเข้าไปใกล้อ้อนกับไอคิมเลย เรานั่งมองอ้อนอยู่ตรงบันได”ความรู้สึกของอ้อนตอนนี้ผมเข้าใจนะ เพราะผมก็เคยผ่านช่วงเวลานี้มาเหมือนกันผมรู้ว่ามันทรมานขนาดไหน เมื่อรู้ว่าคนที่เรารักเค้าไม่รักเราอีกต่อไปแล้ว...
“เรานั่งมองอยู่แบบนั้นตั้งนาน ดูท่าอ้อนจะไม่หยุดร้องไห้เลยอะ ยิ่งร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิมซะอีก...เรารู้สึกอิจฉาไอคิมนะ.โม..ทำไมไม่เป้นเราที่ได้อยู่กับอ้อน ทำไมถึงเป็นไอคิม... แต่จะให้เราเดินเข้าไปหาอ้อนตอนนี้เราก็ไม่กล้าเหมือนกัน...”
“แล้วเราก็ตัดสินใจ เดินลงมาข้างล่าง มันทนไม่ได้หน่ะ น้ำตามันจะไหลตามอ้อนออกมาให้ได้ เลยคิดว่าให้ไอคิมมันอยู่กับอ้อนหน่ะดีแล้ว ..พอเราลงมาข้างล่างก็เห็นผุ้ชายแปลกหน้าคนนึง ยืนอยู่หน้าบ้าน เห็นแค่ท่าทางการพูดจาเราก็รู้แล้วหล่ะว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร...”
“เราได้ยินเค้าบอกกับเพื่อนอ้อนว่า ถ้าไม่ให้เข้าไปหา ก็ตามอ้อนให้หน่อย เค้าอยากคุยด้วย...เราแค้นนะโมโหด้วย..หน้าด้านโคตร เลยอะ ตัวเองพึ่งนอนกับผู้หญิงมาหยกๆ แถมแฟนตัวเองยังไปเห็นอีก แล้วยังมีหน้าตามมาถึงที่อีกอะ...ดูท่าเพื่อนอ้อนจะไม่ยอมเหมือนกัน เราก็เลย เดินเข้าไปต่อยปากแม่มเลย..สะใจชะมัดเลยหว่ะ” เอ่อ ไอน้องปอด์นของผมไปซะแล้ว กล้ามากนั้นตำรวจนะ กล้ามาก กล้ามาก
“เรากลับมาถึงบ้าน รอให้ไอคิมมันกลับมาจะได้คุยกับมันให้รู้เรื่อง แต่คืนนั้น ไอคิมมันก้อไม่กลับมานอนบ้านเลย...ไอคิมมันไม่กลับบ้าน 2 วันได้มั้ง เรากังวลมากเลยนะ เราก็เลยขับรถไปดูที่หออ้อน เป็นอย่างที่เราคิดเลย รถไอคิมจอดอยู่ใต้ หออ้อน......”ไอปอด์นมันหยุดเล่าหน่อยนึง
“เหรอ..แล้วไงอะ” กลัวเหมือนกัน กลัวว่าเรื่องมันจะไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิด ผมกลัวว่า ไอคิมกับอ้อนจะเป็นแฟนกันจริงๆ...
“แต่เราคิดว่า ไอคิม มัน มีโม อยู่แล้ว...มันไม่นอกใจโมหรอก เรารู้จักนิสัยเพื่อนเราดี แต่...เราก็อดกลัวไม่ได้เหมือนกันนะ...”
“เรานั่งอยู่บนรถ มองไปที่ระเบียงห้องอ้อน เผื่อว่าจะเห็นอ้อนบ้างซักแว้บ ก็ยังดี...เหมือนอ้อนจะรู้นะว่าเราอยากเจอ แล้วเราก็เห็นอ้อนเดินออกมาที่ระเบียง อ้อนยิ้ม แล้วโบกมือให้ ใครซักคนที่อยู่ด้านล่าง พอเรามองตามสายตาอ้อนเราก็เห็นว่า อ้อนโบกมือให้ไอคิม...พอเราเห็นรถไอคิมออกไปเราก็ ขึ้นไปหาอ้อนที่ห้องทันที....”อะ ปอด์นอะเหมือนพวกชู้เลยนะมึงหน่ะ พอแฟนเค้าไปตัวเองค่อยกล้าโผล่หน้าไปหา
“เราตื่นเต้นมากเลยนะ พออ้อนออกมาเปิดประตู อ้อนกำลังยิ้มอยู่เลย พอเห็นว่าเป้นเราอ้อนก็หน้าจ๋อยๆ หึ คงคิดว่าเป็นไอคิมมั้ง...เสียใจเหมือนกันนะเราอะ...เราก็คุยกับอ้อนไปเรื่อยแหละ อ้อนบอกว่าไอคิมมันจะไปหาแฟนมันที่กรุงเทพฯ ก็คงไปหานายนั้นแหละโม..อ้อนท่าทางจะสบายใจขึ้นมาก เห็นว่าไอคิมอยู่ด้วยตลอด 2 วันนี้ ...สายตาเรามันคงทำให้อ้อนไม่พอใจมั้ง หึ อ้อนต่อว่าเราใหญ่ว่าคิดอกุศล อ้อนไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายนะ อ้อนแก้ตัวกับเราใหญ่ ว่าไม่ได้มีอะไรกับไอคิม ไอคิมแค่อยู่เป็นเพื่อน คอยปลอบใจอ้อนแค่นั้นเอง...วันนั้นเราอยู่กับอ้อนตั้งกะเช้า จนเย็นเลยหล่ะ พาอ้อนไปกินข้าวไปดูหนัง ...”
“จนอ้อนรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมากเราก้อเลยถามอ้อน ทำไมไม่ให้เพื่อนอ้อนมาอยู่ด้วย ทำไมถึงเป็นไอคิม ถึงจะเป็นเพื่อนกันแต่ไอคิมก็เป็นผู้ชาย ....อ้อนมองหน้าเราแบบฉุนๆ เราหล่ะใจหายใจคว่ำ กลัวอ้อนโกรธ แต่ทำไงได้ ความหวง มันมีมากกว่านี้หว่า....อ้อนบอกเราว่า แฟนเก่าอ้อน มาตามง้อขอคืนดีกับอ้อนตั้งแต่ตอนเกิดเรื่อง ที่เราไปต่อยมันอะ มันก็ไม่ยอมกลับเลย จะคุยกับอ้อนให้ได้...เพื่อนอ้อนไม่กล้าไล่เกรงใจกันอยู่”
“จนมันเห็นแน่ๆว่าอ้อนไม่ยอมเจอมัน มันถึงได้กลับ ไอคิมไม่วางใจก็เลยอยู่เป็นเพื่อนอ้อน...แค่นั้นเอง เราโล่งอกมากเลย เชื่อนะ เราเชื่ออ้อนอะ ...อ้อนไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น(แบบไหนวะปอด์น)...เราอยู่กับอ้อนจนดึก กะว่าให้อ้อนนอนหลับเราถึงจะกลับ ที่จริงก็อยากจะค้างกับอ้อนเหมือนกันนะ แต่ดูท่าทางอ้อนไม่อยากให้เราค้างด้วยนะ คงไม่ไว้ใจเราหล่ะมั้ง” อ้อนนี้ก็แปลกคนนะครับ คนอย่างไอคิมที่ดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจดันไว้ใจ แต่คนที่ดูไม่มีพิษมีภัยอย่างไอปอด์นกลับไม่ไว้ใจ คิดอะไรอยู่น้า
“พออ้อนหลับ เราถึงกลับ เรามีความสุขมากเลยนะ....ไม่อยากกลับเลย....แต่กลัวอ้อนโกรธอะ...กะว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้จะมารับอ้อนไปฝึกงานแต่เช้า บอกอ้อนไว้แล้ว....พอตอนเช้าเราก็มารับอ้อนตามที่บอกไว้...แต่ว่าใต้ตึกอ้อนมีรถไอคิมจอดอยู่อีกแล้ว...ตอนนั้นเราแปลกใจมากเลยว่าทำไมไอคิมถึงอยู่นี้ไหนบอกไปหาโมที่กรุงเทพฯ หรือว่าเกิดเรื่องอะไรกับไอคิมอีก” พอถึงตอนนี้ไอโมรู้แล้วครับ ว่าคงเป็นตอนที่ไอคิมมันไปเจอผมกับไอนัทที่บ้านน้ากิตนั้นเอง
“เราเป็นห่วงไอคิมมากเลยตอนนั้นไม่ได้คิด หึงหวงอ้อนกับมันเลย...พอเราเคาะห้องคนที่มาเปิดก็คืออ้อน อ้อนหน้าบวมตาบวมเหมือนคนร้องไห้มาทั้งคืน..พอเห็นเราอ้อนก็ผวาเข้ามากอดเราไว้แน่นเลย..ตกใจเหมือนกันอ้อนไม่เคยถึงเนื้อถึงตัวกับเราแบบนี้มาก่อนเลย เรามองไปที่เตียงเห็นไอคิมนอนหลับอยู่...เราโกรธมากเลย คิดว่าไอคิมมันต้องทำอะไรอ้อนแน่ๆ อ้อนถึงได้ร้องไห้ซะขนาดนั้น แถมมันยังนอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงอ้อนแบบนั้นอีก...เราแทบอยากฆ่ามันให้ตายคามือ”
“อีกครั้งแล้วที่มันทำแบบนี้..ตอนที่มันข่มขืนนาย เราก็กระทืบมันจนกระอักเลือดไปแล้ว คราวนี้เรากะจะฆ่ามันให้ตาย...แต่อ้อนคงเห็นว่าเราคิดอะไรอยู่มั้ง อ้อนถึงได้ดันเราออกนอกห้องแล้วบอกเราว่า เราเข้าใจผิด...ไอคิม..โดนเมียสวมเขา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”บ้า มันหัวเราะเยาะผมครับเพื่อนๆ ไอปอด์นไอบ้า กะจะด่ามันไปซักคำแต่กลัวมันเปลี่ยนใจไม่เล่าต่อ เลยทำได้แค่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่มันกรอดๆแค่นั้นเอง
“อย่าโกรธ เรานะ อ้อนพูดงี้ จริงๆ ตอนนั้นเรา โล่งอกมากเลยฉวยโอกาส หากำไรเล็กๆน้อยๆจากอ้อน....”น้านๆครับเพื่อนๆ ไอปอด์นก็ใช่เล่นเหมือนกันนะเนี๊ยะ...มันพูดเสียงเล็กเสียงน้อยท่าทางมีความสุขครับ
“เราก็ถามว่าอ้อนร้องไห้ทำไม...หรือว่ายังคิดเรื่องแฟนเก่าอยู่ อ้อนว่า ก็มีบ้างเรื่องแฟนเก่า แต่ไม่ได้ร้องไห้เพราะเรื่องนั้น ที่ร้องไห้ เพราะ สงสารไอคิมมัน...อ้อนบอกว่า ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงได้มาเกิดกับอ้อนกับไอคิมพร้อมๆกันด้วย...อ้อนคงอินกับเรื่องของไอคิมมั้ง...คงนึกถึงตัวเอง อ้อนบอกว่าพวกหัวอกเดียวกัน ...อ้อนรู้สึกว่าไม่มีใครเข้าใจไอคิมเท่าอ้อนอีกแล้วตอนนั้น และเราก็คิดว่าคงไม่มีใครเข้าใจอ้อนเท่าไอคิมเหมือนกัน ....”
“เราไม่รู้นะโม ว่าระหว่างนายกับไอคิมมันเกิดอะไรขึ้น...นับแต่นั้นไอคิมก็ตามอ้อนเหมือนเงาตามตัวเลย...จะว่าไปก็ไม่รู้นะว่าใครตามใครกันแน่...แต่ที่แน่ๆ..เจออ้อนที่ไหนต้องเจอไอคิมที่นั้น....พอเราถามมันเรื่องโม มันก็บอกไม่ให้เราพูดถึงโมอีก...มันจะเลิกยุ่งกับโมแล้ว มันคืนโมให้พี่นัทไปแล้ว....”
“มันพูดงั้นเหรอ....” ถึงตอนนี้ไอโมน้ำตาจะไหลครับ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ อ้อนกับไอคิม ก็
“งั้นก็แสดงว่า มัน สองคน เป็นแฟนกันจริงๆใช่ไหม” แล้วทำไมอ้อนถึงทำแบบนั้นกับผม...หรือว่าพวกมันจะแก้แค้นผม(น้ำเน่าซะ)
***************************
-
ตอนที่ 64
“ฟังต่อไหม....” ไอปอด์นมันพูดแล้วถอนหายใจเฮือก
“อือ” ขอบตาร้อนผ่าวๆครับ...ผิดหวังอย่างแรง
“อืม จะว่าไปเราก็คิดเหมือนกันกับ โมนั้นหล่ะ เราคิดว่า อ้อนกับคิมคงเป็นแฟนกันแน่แล้ว....และเราก็หมดหวังอีกแล้ว..อีกครั้งที่คนที่เราชอบคนที่เราหมายตาอยากได้มาเป็นแฟน ..มองข้ามเราแล้วเลือกเพื่อนเราแทน...”
“เมื่ออ้อนเลือกไอคิม เราจะทำไงได้...ก็ต้องกินแห้ว อีกตามเคย...เฮ้อ..ก็ได้แต่ปลง..ถามตัวเองอยู่นั้นทำไมใครๆถึงได้ชอบแต่ไอคิม รักแต่ไอคิม...เรามีอะไรที่ด้อยกว่าไอคิมตรงไหน...มันหล่อกว่า รวยกว่า เรียนเก่งกว่า นิสัยดีกว่า เราเหรอพอมาคิดดูดีๆ ก็ไม่นี้หว่า...หึ ....สงสัยแบบไอคิมคงจะถึงใจมั้ง..อย่างเราคงไม่เข้าตา..” ไอปอด์นมันทำน้ำเสียงมีเลศนัยครับ ประชดกูปะวะ
“เราก็เหมือนโม ไม่ถาม ไม่ซัก ไม่รับรู้. พยายามที่จะเป็นเพื่อนที่ดี ของพวกมันเหมือนเดิม...แต่ก็ทำได้ยากเนอะ...จนเมื่อปีที่แล้วที่โมกลับขอนแก่น...พออ้อนบอกไอคิมและเพื่อนๆเราว่า เรากับอ้อนเจอโมที่ใน ม. เท่านั้นหล่ะ ไอคิมถึงกับสะดุ้งเฮือกลุกพรวดขึ้นทันที ...ส่วนอ้อนก้อเอาแต่ยิ้มหน้าซื่อตาแป๋วเหมือนเดิม ..”
“ตอนนั้นเราคิดว่า ไอคิม มันคงยังไม่ลืมโมแน่ๆ....ที่มันไปกรุงเทพฯบ่อยๆ สงสัยมันไปหาโมรึเปล่า...ถ้างั้น มันทำแบบนี้กับอ้อนได้ยังไง...เราก็เลยหาโอกาสคุยกับไอคิมแต่ก้ไม่มีโอกาสซักที...”
“จนวันต่อมา ไอคิมมันก็เมาหัวราน้ำกลับบ้าน อ้อนเป็นคนขับรถพามันกลับบ้านหน่ะ...พอเราถามอ้อน อ้อนก็บอกว่าไปเจอพวกโมที่ริมบึง ...เรายิ่งแน่ใจว่าไอคิมมันไม่มีใจให้อ้อนแน่แล้ว...เพราะตั้งแต่รู้ว่าโมกลับมาอยู่ที่ห้องพี่นัท มันก็นั่งเหม่อ ใจลอย กระสับกระส่าย ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...มันเป็นแบบนี้เรายิ่งโกรธมันเข้าไปใหญ่ ยิ่งเห็นอ้อนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร นั่งเอาผ้าเช็ดมือเช็ดไม้ให้มัน อยู่นั้น เรายิ่งโมโห...”
“เราก็เลย…ตัดสินใจเป็นไงเป็นกัน ถึงยังไง..เราก็ต้องพูดกับอ้อนให้รู้เรื่อง..ถ้าถึงขีดสุดจริงๆ...ถ้าอ้อนไม่เชื่อ ไม่รับรู้ ไม่รับฟัง..เราคงต้องบอกว่า...เอ่อ..ไอคิมมีแฟนเป็นผู้ชาย...โมจะบอกว่าเราเห็นแก่ตัวใช่ม้า” ทายถูกต้องมากครับ ใจหายวาบ คิดเลยแม่ม ถ้าไอปอด์นมันทำงั้นจริงๆมันโคตรๆๆ เห็นแก่ตัว เลวจนสุดจะเปรียบเลยครับ
“เล่าต่อสิ” กัดฟันพูดออกมาครับ ..อย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย
“เราขับรถไปส่งอ้อนที่ห้อง และ ก็ขอขึ้นไปคุยกับอ้อนบนห้องด้วย อ้อนทำหน้าลำบากใจนะ คงไม่ไว้ใจเราจริงๆนั้นแหละ...เราทำหน้าหื่นใส่รึเปล่าก็ไม่รุ” ตอนนั้นไอโมพยายามคิดหน้าหื่นๆของไอปอด์นครับ นึกไม่ออกครับ หน้าหื่นๆกับหน้าตาอันน่ารักของไอปอด์นไม่เข้ากันเลยให้ตาย
“กว่าจะยอม..เราอ้อนอยู่ตั้งนานแหนะ” อืมอันนี้ค่อยนึกออกหน่อย ใครจะทนหน้าอ้อนๆของไอน้องปอด์นมันได้หล่ะครับทุกๆทั่น
“พออยู่กัน 2 คน เราก็ไม่รู้จะคุยกับอ้อนว่าไงมันกังวลตื่นเต้น และอะไรอีกสารพัดเลย..เราถามอ้อนว่ารู้ไหมว่าแฟนไอคิมเป็นใคร...อ้อนก็บอกรู้..” ไอโมใจหายวาบ
“อ้อน บอกว่า ไอคิมมันบอกอ้อนตั้งนานแล้ว ว่าแฟนมันเป็นใคร...เราก็ถามอ้อนว่า รู้แบบนั้นแล้วยัง จะคบมันอีกเหรอ ไม่รังเกียจมันเลยเหรอ ..อ้อนท่าทางจะโกรธเรามากเลยนะ อ้อนบอกว่าทำไมต้องรังเกียจ ทำไมต้องเลิกคบ..เราไม่เข้าใจ ตอนนั้น เราคิดว่า ขนาดรู้ว่าแฟนตัวเองเป็นเกย์ นอนกับผู้ชาย อ้อนยังไม่รู้สึกอะไรอีกเหรอ...เอ่อ..เราขอโทษนะโม เราไม่ได้รังเกียจอะไรโมกับไอคิมนะ..แต่เราแค่โกรธอ้อนอะ” ไอปอด์นมันขอโทษผมน้ำเสียงร้อนรน
“อืม.เราเข้าใจ ต่อสิ” ผมก็เข้าใจอะครับ ว่ามันพูดแบบนั้นกับอ้อนทำไม..สำหรับผมแล้วไอปอด์นเป็นคนสุดท้ายที่จะคิดแบบนั้นกับพวกผม
“อืม..เป็นครั้งแรกเลยนะเนี๊ยะที่อ้อนขึ้นเสียงกับเรา..บอกผิดหวังในตัวเรา ไม่คิดว่าเราจะเป็นคนแบบนี้...ตอนนั้นเราโกรธอ้อน โกรธไอคิมมากเลย และเราก็พาลโกรธ โมไปด้วย...” อ้าว เกี่ยวไรกะกูเนี๊ยะ..
“อ้อนบอก ไอคิมเป็นเกย์แล้วไง ...ใครจะว่าไงอ้อนไม่สน อ้อนจะคบกับคิมแบบนี้ใครจะทำไม...เราโมโหมากก็เลยตวาดอ้อน ว่า...รู้ว่าเค้าเป็นเกย์ มีเมียเป็นผู้ชาย ยังอยากจะเป็นเมียมันอีกเหรอ....” อ๋า..น้องปอด์นผม ทำไม ทำไมเป้นคนแบบนี้ เศร้าครับ ไอโมฟังด้วยใจระทึก มึงอย่าบอกกูนาไอปอด์นว่ามึง ..ทำแบบนั้นกะอ้อน
“อ้อน..ไม่พูดอะไรเลยน้ำตาไหลพราก แล้ว..ตบหน้าเรา..เราก็เลยฟิวส์ขาด สงสารก็สงสารอยู่หรอกที่เห็นร้องไห้อะ...แต่ความหึง ความหวงมันมีมากกว่านี้หว่า....เราก็เลย...เฮ้อ..แบบที่โมคิดนั้นแหละ...” ไอปอด์นมันพูดออกมา อย่างที่ผมนึกกลัว.
.ฮึ่ม..พิศาลกันจริงๆเลยนะพวกมึงเนี๊ยะ หน้าไหนต่อหน้าไหนแม่มเหมือนกันหมด...พวกคิดเองเออเอง(เอ๊ะกูก็เป็นนี้หว่า) ไอพวกรักนะแต่ไม่มีปัญญาจีบ ดีแต่ใช้กำลังเนี๊ยะ..เกลียดจริงๆ
ตอนนั้นรู้สึกโกรธไอปอด์นมันมากเลยครับ...อ้อนเป็นผู้หญิงนะครับ.....กับผมที่เป้นผู้ชายโดนไอคิมมันปล้ำก็อัปยศอดสูมากพอแล้ว(ถึงตอนนี้จะรักมันแล้วก็เถอะ) นี้อ้อนเป็นผู้หญิงนะ...อ้อนจะรู้สึกยังไง แล้วอ้อนรักไอปอด์นรึเปล่าก็ไม่รู้ หรือว่าที่อ้อนมาเรียนต่อที่รามฯ ไม่ได้เรียนต่อที่ ม.ภาค ก็เพราะเหตุนี้
“โม...เราทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ....แต่เราอะ...รักอ้อนมันจริงๆนะ...” ไอปอด์นมันทำเสียงอ่อยๆครับ มันคงรู้แล้วว่าตอนนี้ผมไม่พอใจอย่างแรง
“รักเหรอ รักแล้วทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยวะ..พวกนายคิดอะไรอยู่อะ..เราไม่เข้าใจจริงๆ...อดทนอดกลั้นไม่เป็นกันเลยรึไงหน่ะ....แล้วที่อ้อนมันมาเรียนรามฯเนี๊ยะ เพราะปอด์นรึเปล่า” ผมถามมันเสียงดัง ด้วยระงับความโกรธของตัวเองไม่อยู่
“คง เพราะเราแหละมั้ง...เราไม่รู้...ก็ตอนนั้นเราโมโห นี้...คิดอะไรไม่ออกแล้ว..รู้แต่ว่า...ยังไงเราก็ต้องแย่งอ้อนมาจากไอคิมให้ได้...เราชอบอ้อนก่อนมันซะอีก..เรื่องอะไรจะยกให้มันง่ายๆหล่ะ...คราวโมก็ทีนึงแล้วนะ..” กำลังเตรียมคำพูดจะว่ามันเลยครับ
แต่พอมันพูดประโยคสุดท้ายออกมา ไอโมก็มีอันต้องหุบปากเงียบ...พูดไม่ออก ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไป..ผมว่าเมื่อกี้ไอปอด์นมันกำลังบอกว่ามันชอบผมใช่ไหม
“โม...เอ่อ..เข้าใจที่พูดใช่ไหม...” มันถามผมเสียงอ่อยๆ อย่างไม่ค่อยแน่ใจ
“อืม..เข้าใจ..เล่าต่อได้แล้ว” เขิลครับ เริ่มเขิลๆ...
“ก็..พอเราได้อ้อนสมใจแล้ว...ความกลัวก็เข้าแทนที่สิคราวเนี๊ยะ...กลัวอ้อนโกรธ กลัวอ้อนไม่พูดด้วย...” อือ สมควรสมควร คิดในใจครับ ไม่พูดออกมา
“อ้อนร้องไห้ด้วย..เรายิ่งใจไม่ดี...ไม่รู้จะทำไง..ก็ได้แต่กอดแล้วก็บอกอ้อนว่า เราได้อ้อนแล้วแบบเนี๊ยะ เราไม่ทิ้งอ้อนหรอกยังไงก็ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว...”ละครหลังข่าวมากๆ
“แต่แหม๋นะ มันก็อดปลื้มไม่ได้อะ...อยากได้เค้ามานานแล้วหนิ แล้วตอนนั้นอ้อนก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเราด้วย เราก็เลย หน้ามึนทึกทักเอาว่าอ้อนก็คงพอจะมีใจให้เราบ้างหรอก...ไม่งั้นคงฆ่าปาดคอเราไปนานแล้วหล่ะ จริงไหมอะ” อืมจริง...อะไม่ใช่ อ้อนมันเป็นผุ้หญิงตัวเล็กๆมันจะไปทำแบบนั้นได้ไงเล่า หลงตัวเองโคตร
“หลงตัวเองไปปล่าวเนี๊ยะ ...นายกอดมันจนมันขยับตัวไม่ได้รึเปล่า รึไม่มันก็คงเจ็บ” ไอโมพูดตอบมันไปอย่างเยาะๆ เริ่มอารมณ์ดีแล้วครับตอนนี้
ความจริงผมก็คิดเหมือนกันกับมันแหละ ถ้าผุ้หญิงเค้าไม่มีใจให้ป่านนี้ คงขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ไปแล้วหล่ะไอปอด์นหน่ะ....โล่งอกครับ อย่างน้อยผมก็รู้ว่าไออ้อนเป็น ม สะ ระเอีย ไอปอด์น หุหุ....ดีใจไรวะกู
“โธ่..ฟังต่อสิแล้วจะรู้..หึหึ..” น้าน ข่มครับ ได้ทีครับมัน
“ก็ว่ามาดิ” ผมตอบมันไปเสียงเหมือนรำคาญ แต่จริงๆอะ อยากรู้มากว่าต่อจากนี้จะเป็นไง
“ผู้หญิงเนี๊ยะ..แปลกนะปกติเก่งจะเป็นจะตาย ท้าตีท้าต่อยกับเราแทบทุกวัน...แต่พอเป็นเมียเราแล้ว เหมือนลูกแมวเชื่องๆเลย..”อ้า กูจะฟ้องไออ้อน
“มันปลื้มนะ ....ยิ่งรู้ว่าเราเป็นคนแรกของอ้อนแล้วหล่ะก็มันยิ่งทั้งภูมิใจ ทั้งดีใจ นี้แสดงว่าไม่ว่าจะเป็นพี่ตำรวจนั้น และทั้งไอคิม ไม่มีใครได้แตะต้องอ้อนเลยใช่ไหมเนี๊ยะ...ยิ่งคิดเราก็ยิ่งมีความสุข...เราไม่สนแล้วว่าอ้อนจะรักหรือไม่รักเรา เราก็ไม่สน...แม่เราเคยพูดว่าผู้หญิงอะถ้าได้ลองเสียทีเป็นเมียใครแล้ว ใจก็จะภักดี และยึดเอาเสมอว่าผู้ชายคนนั้นเป็นสามีตัวเอง และไม่คิดนอกใจมีคนอื่น...ผู้หญิงส่วนมากเป็นแบบนั้น และเราก็หวังว่าอ้อนจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน”
“หลังจากวันนั้น เราก็ไม่ยอมให้ไอคิม เข้าใกล้อ้อนอีก พอไอคิมมันรู้นะว่าอ้อนเป็นเมียเราแล้ว...มันแทบจะฆ่าเรา...และเป็นครั้งแรกที่พวกเราทั้ง 3 คนได้เปิดอกคุยกัน.....”มันทำเสียงซีเรียส ท่าทางจริงจัง ไอโมก็เลยพลอยเครียดไปด้วย
“ความจริงแล้ว อ้อนกับไอคิม ไม่ได้คบกันแบบแฟน แต่ด้วยบาดแผลที่ทั้ง 2 คนเจอมาเหมือนกัน เจ็บมาเหมือนกัน กับเรื่องเดียวกัน พวกมัน 2 คน เลยเป็นยาให้กันและกัน...จะว่าไปไอคิม มันก็แอบเผลอใจให้อ้อนเหมือนกัน...และขอคบกับอ้อนเป็นแฟนจริงๆจังๆซะด้วย.....” มันทำเสียงภูมิอกภูมิใจซะนักหนา แต่ไอโมสิครับ เจ็บแปล๊บๆที่อกข้างซ้ายขึ้นมาซะดื้อๆ ไอคนหลายใจ ชิ
“แต่อ้อน ปฏิเสธ...อ้อนไม่ได้ชอบไอคิมแบบแฟน แค่คิดว่าไอคิมเป็นเพื่อนคนพิเศษเท่านั้นเอง...มันคงเฮิร์ท อยู่ไม่น้อยเลยนะเนี๊ยะ หึหึ...”อ๋อย ไอโมเจ็บ....
“แต่มันก็ไม่ได้พิรี้พิไรอะไรมากหรอก..เห็นมันบอกก็เฮิร์ทอยู่หลายวัน กินข้าวไม่ลง อยู่หลายมื้อ..จนอ้อนต้องมาตบกบาลเอาขี้เลื่อยออกจากหัว..มันถึงหายบ้า....” อือ ทำไมไม่ตบให้มันหัวทิ่มตายไปเลยหล่ะ ไอบ้า..ฮือ
“แค่รู้ว่าไม่ได้แย่งแฟนเพื่อน เราก็ดีใจสุดๆแล้ว นี้ยังมารู้ว่า อ้อนไม่มีใจให้มันอีก เรายิ่งดีใจใหญ่....ยิ่งตอนหลังไอคิมมันได้บอกกับเราว่า อ้อนอะรู้ตั้งนานแล้วว่าเราอะชอบอ้อน และอ้อนก็แอบมีใจให้เราเหมือนกัน แต่ยังเข็ดๆกับแฟนเก่าอยู่ อ้อนจึงกลัวๆไม่กล้า ให้ใจเราเต็มร้อย ก็แค่ดูๆเราไปเรื่อยๆ รอให้เรากล้าๆ เข้าไปถาม เรื่องอ้อนกับไอคิมตรงๆ...”
“แต่ดูท่าเราจะไม่กล้า อ้อนก็เลยได้มีเวลามองเรา ดูเรา ได้นานๆ พูดแล้วก็เขิลเหมือนกันนะ...อ้อนนี้ก็ร้ายใช่เล่น... รู้ว่าเราชอบ ก้อเลยได้ที ปั่นหัวเราซะหัวปั่นเลย...หึ นายก็โดนไปด้วยหนิ ใช่มะ...ได้ยินว่าอาการหนักเหมือนกันหนิ วันนั้นหน่ะ...นี้หล่ะโม เค้าเรียกมารยาหญิง” อ้า แล้วมันก็วก เข้าหากูจนได้ ไอเพื่อนชั่ววววววววววววววววว
“พูดมากน่า ...ไม่เกี่ยวเว้ย...” อายครับ ฮึ่ม ในที่สุดก็เป็นอย่างที่คิด แม่ม หลอกกู ต้มกูซะเปื่อยเลย
“ดูเหมือนจะราบรื่นดีใช่มะ...เรารักอ้อน ได้อ้อนมาเป็นเมียสมใจ ถึงอ้อนจะไม่ได้รักเรา แต่ก็ชอบๆเราอยู่มากเหมือนกัน...มีเพื่อนสนิทที่เราไว้ใจให้ดูแลเมียเราได้...และเมียเราก็ไม่มีทางคิดนอกลู่นอกทางกับเพื่อนเราด้วย...เรากับอ้อนไม่เคยทะเลาะกัน อ้อนน่ารัก เป็นทั้งเพื่อน ทั้งเมีย บางทีก็เหมารวมเป็นแม่ให้เราด้วย....” มันพูดน้ำเสียงสุขใจมากมายครับไอปอด์น ไอโมก็เลยแอบยิ้มไปกับมันด้วย
“แต่ว่า...เทอมนั้นเกรดเราตก ติด f ด้วย คงจะหลงระเริงอยู่กับอ้อนมากไป ตามประกบอ้อนมากเกินไปมั้ง...เราก้อเลยกลุ้มคิดไม่ตก..ขืนเป้นแบบนี้ต่อไปเราต้องโดน รีไทร์ แน่ๆ....เราก็เลยตัดสินใจห่างๆอ้อนออกมาบ้าง ซึ่งอ้อนก็ไม่ว่าอะไร เราคิดว่าอ้อนคงเข้าใจเราดี...จากที่เคยไปหาทุกวัน เราก็เริ่มห่าง สองสามวันไปครั้ง แต่เราก็โทรคุยกับอ้อนทุกวันนะ...อ้อนก็ยังร่าเริงดีเหมือนเดิม และอีกอย่างไอคิมก็ยังไปหาอ้อนเป็นปกติอยู่ ทำหน้าที่แทนเราไง...”
“จาก สอง สามวันไปครั้ง ก้เป็น อาทิตย์นึง ถึงจะแวะไปหาทีมีเวลาดูหนังรอบมิดไนท์กันบ้าง....อ้อนก็ยังเฉย เราก็แอบภูมิใจเล็กๆ ที่เมียเราเข้าใจเรา ไม่โวยวาย.ทำตัวน่ารำคาญ เหมือนกับบรรดาเมียๆของพวกเพื่อนๆเรา...เราเรียนปี 2 แยกภาค แล้ว เราต้องออกภาค สนามบ่อยๆ(ไอปอด์นไม่ได้เรียนภาค เดียวกับไอคิมครับ) กลับถึงบ้านก็ต้องทำงานส่งอาจารย์ บางทีถึงขั้นลืมโทรหาอ้อนด้วยซ้ำ...”
“จนพักหลังๆ อ้อนต้องมาหาเราที่บ้านแทน...อ้อนบอกว่าปอด์นยุ่ง แต่อ้อนไม่ยุ่งหนิ...ยังไงซะอ้อนก็เรียบจบอยู่แล้วหล่ะ ปวส.หน่ะ ..เราอะทั้งรักทั้งหลงอ้อนเลยนะ...อ้อนช่างน่ารักเข้าใจ รู้ใจเราไปหมด...เราชักทนไม่ไหวที่ไม่ได้เจอหน้าอ้อนนานๆแบบนี้เราก็เลย คะยั้นคะยอให้อ้อนย้ายมาอยู่กับเรา ไม่งั้นก็ย้ายออกไปหาที่อยู่ใหม่ด้วยกัน...เราคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดานะ..ใครๆเค้าก็ทำกัน...แต่อ้อนอะกลับโกรธเราและบอกเราว่า...อ้อนเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ..แค่ที่ทำอยู่เนี๊ยะ ก็รู้สึกผิดจะแย่แล้ว..นี้ยังจะให้หอบเสื้อผ้าไปอยู่กินกับผู้ชายอีกเหรอ..”
“อ้อนคงจะโกรธเราจริงๆ แต่พอเราง้อหน่อยอ้อนนิด อ้อนก็หายแล้ว...แต่ก็ยังไม่ยอมมาอยู่กับเราอยู่ดี...เราคบกับอ้อน ด้วยความเชื่อใจกันและกัน เราคิดว่างั้น..เราภูมิใจดีใจซะนักหนาที่เมียเราไม่ใช่คนจู้จี้จุกจิก จุ้นจ้าน เหมือนคนอื่น ไม่พูดมากน่ารำคาญเหมือนกับที่เพื่อนๆเรามันบ่นเรื่องเมียมันให้เราฟัง...”
“แต่ถ้ารู้ว่าเรื่องมันจะเป้นอย่างทุกวันนี้...เราจะไม่นิ่งนอนใจ อยู่แบบนี้หรอก เราจะคุยกับอ้อนให้มากกว่านี้ จะไม่คิดเองว่าอ้อนคิดเหมือนเรา...จะไม่คิดว่าอ้อนไม่เป็นไรที่เราไม่มีเวลาให้ จะไม่คิดว่าอ้อนไม่เหงาไม่คิดมากที่เราห่างไป..เราไม่เคยรู้ว่าอ้อนคิดอะไรอยู่ เราไม่รู้เลยนะโมว่าอ้อนคิดอะไรอยู่ในใจ..อ้อนไม่เคยพูด..ไม่เคยบ่นอะไรกับเราเลย...ทุกครั้งที่เจอหน้า อ้อนก็จะยิ้มให้เรา เข้ามากอดเข้ามาหอมเราเป็นปกติเหมือนทุกครั้ง...เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอ้อน.”
***********************************
-
ตอนที่ 65
“ตอนอ้อนสอบ.ครั้งสุดท้ายก่อนจบ ปวส...เราก็สอบแล้วเหมือนกัน..วันนั้นเรารู้สึกแปลกๆ อยู่ๆ..อ้อนที่ปกติ..ไม่เคยเป้นฝ่ายเริ่มก่อนเลย ถ้าเราไม่เริ่ม อ้อนจะไม่มีวันเริ่มก่อนเป็นอันขาด...เราดีใจและคิดว่าอ้อนคงอยากเอาใจเราบ้าง.และอ้อนก็นอนค้างที่บ้านเราด้วย...ก่อนกลับอ้อนบอกเราว่าช่วงสอบนี้อย่าพึ่งเจอกันเลย สอบเสร็จค่อยเจอกัน ...โทรศัพท์คุยกันก็คงพอ....เราก็ไม่ว่าอะไรตามใจอ้อนอยู่แล้ว” พอถึงตรงนี้น้ำเสียงไอปอด์นเศร้าลงไปถนัดใจ
“พอสอบวันสุดท้ายเราก็ดีใจ กะว่าพรุ่งนี้จะไปหาอ้อนเพราะอ้อนบอกเราว่าพรุ่งนี้อ้อนสอบเป็นวันสุดท้าย..คืนนั้นยังคุยกันดีๆอยู่เลย..เราบอกอ้อนด้วยว่าสอบเสร็จรอด้วยจะไปรับอ้อนที่โรงเรียน...จะได้ไปฉลองสอบเสร็จกัน 2 คน...”
“เรา รออ้อนที่หน้าโรงเรียน รอที่เดิมที่เคย รออ้อน รอแล้วรออีกอ้อนก็ไม่มาซะที เราเพจ เข้าเครื่องอ้อน ให้โทรกลับอ้อนก็ไม่โทร เรารออ้อนอยู่ที่หน้าโรงเรียน เกือบ 2 ชั่วโมง เราทนไม่ไหวคิดว่า..อ้อนแกล้งอำเราแน่ๆ เราจึงขับรถไปหาอ้อนที่บ้าน..(ตอนนั้นรู้สึกว่าอ้อนจะมาเช่าทาวเฮาร์อยู่กับเพื่อนครับ)”
“โมรู้ไหม...พอเราไปถึงบ้าน บ้านอ้อนเหมือนบ้านร้างเลย...ไม่มีใครอยู่ ประตูหน้าบ้านเปิดโล่ง...มีป้าคนนึงเดินอยู่ในบ้าน เราจึงเดินเข้าไปถาม ตอนนั้นเราใจไม่ดีแล้ว...ใจเราสั่นไปหมด...” ตอนนี้ไอปอด์นมันเหมือนจะร้องไห้เลยครับ
“ป้าบอกว่า...เค้าย้ายกันออกไปตั้งแต่เมื่อวาน...สอบเสร็จเค้าก็ขนของกันออกไปเลย...อ้อนโกหกเรา..ฮึก...เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมอ้อนถึงทำแบบนี้ ทำเหมือนหนีเรา...เราโทรหาไอคิมเผื่อว่ามันจะรู้ว่าอ้อนอยู่ไหน...ไอคิมมันก็ไม่รู้เหมือนกัน...เราไปหาเพื่อนอ้อนทุกคนที่เรารู้จัก ...ทุกคนก็บอกแค่ว่าอ้อนขนของกลับบ้านตั้งแต่เมื่อวาน....เราก็เลยขับรถไปหาอ้อนที่บ้าน...”ตอนนี้ไอปอด์นร้องไห้แล้วครับ ไอโมเลยพลอยเศร้าไปด้วยเลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกมัน 2 คนกันแน่ ทำไมอ้อนต้องทำแบบนี้
“แม่อ้อนบอกว่า..อ้อนพี่งไปกรุงเทพฯเมื่อเช้า...ไปหาพี่สาว จะกลับมาอีกทีก็ตอนวันรับใบประกาศ...เราไม่กล้าขอที่อยู่พี่สาวอ้อน เพราะดูท่าแม่อ้อนจะไม่ค่อย ชอบใจเราเท่าไหร่แล้ว ที่เราไป.ซักนั้นซักนี้เรื่องลูกสาวเค้า...”
“ตอนนั้นเราก็ได้แต่รอ...รอให้อ้อนกลับมา.ในวันรับใบประกาศ...เราต้องคุยกับอ้อนให้รู้เรื่อง....และเราก็หวังว่าอ้อนจะติดต่อเรากลับมา”
“เราแทบบ้าเลย เราไม่รู้ว่าทำไมอ้อนถึงทำแบบนี้ ไอคิม...มันมองเราเหมือนเห็นใจ เรารู้ว่ามันต้องรู้แน่ๆว่าอ้อนอยู่ไหน และทำไมอ้อนถึงทำแบบนี้ แต่มันไม่บอกเรา มันไม่บอกอะไรเราเลย....มันบอกเราแค่ว่า...เอาไว้คุยกับอ้อนเอง...”
“....อ้อนไม่ติดต่อหาเรา ไม่โทรหา ไม่มีวี่แววของอ้อน....เรารออ้อน..เกือบเดือน....ใจเรามันจะขาดอยู่แล้ว....พอวันรับใบประกาศเราไปดักเจออ้อนที่หน้าหอประชุมโรงเรียนอ้อนตั้งแต่เช้ามืด เหมือนไอบ้าเลย...หอบช่อดอกไม้ หอบตุ๊กตาเพื่อเอาไปให้เมีย เรา...ให้อ้อนรู้ว่าเรารัก คิดถึงอ้อนมากแค่ไหน ฮึก...เรารออยู่ตรงนั้น...ไม่สนใจใครไม่อายใคร...แต่เราก็ไม่เจออ้อน...จนบ่ายพวกที่ขึ้นหอประชุมลงมากันหมดแล้ว เราก็ยังมองหาอ้อนไม่เจอ เจอแต่เพื่อนอ้อน ...แค่นี้เราก็ดีใจจนจะคลั่งแล้ว....”
“เพื่อนอ้อนบอกเราว่าอ้อนลง ไปก่อนแล้ว..คงอยู่ที่ซุ้มหน้าตึกคอมฯ..เราก็เดินหอบของเป็นไอบ้าไปหาอ้อน...ยิ้มเหมือนคนบ้าเลย..ฮึก...พอไปถึงเราก็เจอพวกเพื่อนห้องเดียวกับอ้อนอยู่ตรงนั้นกันหมด แต่ เราไม่เห็นอ้อน...ฮึก” ไอน้องปอด์นของผมร้องไห้โฮเลยครับ ไอโมก็เลยน้ำตารร่วงตามมันไปด้วย เพราะผมนึกภาพตามได้หมดเลย
“เพื่อนอ้อนลากเราเข้าไปถ่ายรูปด้วย...พอเราถามถึงอ้อนพวกเค้าก็บอกว่า....อ้อน...กลับไปแล้ว..พึ่งกลับไปเมื่อกี้เอง....ฮึก...โม...ทำไม..ทำไมอ้อนถึงทำกับเราแบบนี้...เราไม่รู้ว่าเราทำผิดอะไร...อ้อนไม่พอใจอะไรเราทำไมอ้อนไม่บอกเรา...ทำไมอ้อนไม่พูดกับเราตรงๆ...” ยิ่งไอปอด์นมันสะอื้นไอโมก็ยิ่งสะเทือนใจตาม...
“เราไม่เข้าใจ....เราทิ้งของไว้ที่นั้นเอาไว้กับพื่อนอ้อน....ให้พวกเค้า ช่วยเอาให้อ้อนที..เราขับรถกลับบ้านเพื่อจะไปเค้นคอไอคิมให้มันคายออกมาให้หมดว่ามันรู้อะไรบ้าง มันปิดบังอะไรเรา...”
“เราเข้าไปหาไอคิมที่ห้อง มันกำลังนอนคุยโทรศัพท์ พอเห็นเรามันก็รีบ วางสาย....ทำหน้าตื่นๆ....ตอนนั้นเราแน่ใจแล้วว่ามันอะ...ต้องคุยอยู่กับอ้อนแน่ๆ....เราคะยั้นคะยอกับมันทั้งขู่ทั้งตะคอก ทั้งร้องไห้ต่อหน้ามัน ให้มันเห็นใจเรา..ให้เราได้เจอเมียเราหน่อย แต่มันก็มันยอม....มันบอกเราแค่ว่า.....มันรับปากอ้อนไว้แล้ว...ว่าจะไม่บอกเรา....แล้วอ้อนจะมาบอกเราเอง....ฮึก...เราแค้นมันมาก...เราต่อยมัน..เราเตะมัน...แต่มันไม่สู้เราเลย...มันบอกเราแค่ว่ามันขอโทษ...มันบอกเราไม่ได้จริงๆ....ฮึก”
“เราทรมานกับความไม่รู้..ของเราอยู่..2-3 เดือนได้...อยู่ๆวันนึง ก็มีโทรศัพท์เบอร์แปลกๆโทรหาเรา...พอเรารับสาย...คนที่โทรมาคืออ้อน...เรามือสั่น ใจสั่นไปหมด....เราดีใจ...ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยโกรธอ้อนเลย...เรารู้ว่าอ้อนเป็นคนมีเหตุผล อ้อนต้องมีอะไรซักอย่าง...และเราจะได้เจอเมียเราแล้ว...เรื่องที่คาใจอยู่จะได้หายซะที.....”ไอโมแอบใจเต้นไปด้วยครับ
“เราขับรถไปหาอ้อนที่ สถานีรถปรับอากาศ อ้อนนัดเราไว้ตรงนั้น...พอเราไปถึงที่นัดเราจอดรถที่ริมฟุตบาต แล้วมองหาอ้อน....ฮึก..หาด้วยความคิดถึง...อยากเจออยากกอด เราจะไม่ปล่อยให้อ้อนไปไหนอีกแล้ว...ฮือ...แค่นี้เราก็ทรมานจะแย่แล้ว...”ไอปอด์นเริ่มร้องไห้อีกแล้วครับ
“แล้วเราก็เห็นผู้หญิงคนนึง ...เดินตรงมาหาเราที่รถ...อ้อน อ้อนของเรา...อ้อนยังยิ้มให้เราเหมือนเดิม...อ้อนขาวขึ้น อ้อนสวยขึ้นผิดหูผิดตา ...จนเราตะลึง...อ้อนเดินเข้ามานั่งกับกับเราในรถ..เรามองอ้อนด้วยความคิดถึง..ถ้าเรามองไม่ผิด สีหน้าแววตาอ้อนก็กำลังบอกเราเหมือนกันว่าคิดถึง...คิดถึงแล้วทำไมต้องทำแบบนี้...”
“ขอโทษ..ฮึก ฮือ...คำแรกในรอบหลายเดือนที่ไม่ได้เจอไม่ได้เห็นหน้า คำแรกที่อ้อนพูดกับเรา คือ...ขอโทษ....เราอยากดึงอ้อนมากอดใจแทบขาดแต่เราทำไม่ได้....เราต้องฝืนตัวเองแทบตายกว่าจะถามหาเหตุผลจากอ้อน....อ้อนบอกเราว่า อ้อนกลัว...คำเดียวสั้นๆแค่นั้นเอง....”
“โม รู้ไหม...แค่นี้เราก็เจ็บจะแย่อยู่แล้ว..แต่คำที่เลวร้ายที่สุด ที่เราไม่นึกว่าจะได้ยินจากปากอ้อน...เราไม่คิดว่าอ้อนจะพูดมันออกมา ฮือ....โม..ที่อ้อนบอกให้เราไปหาอ้อนวันนั้น อ้อนไม่ได้มาอธิบายให้เราฟังว่าทำไมถึงทำแบบนั้น ทำไมถึงหนีเราไป ทำไมถึงทิ้งเรา... อ้อน...ฮือ...อ้อน แค่ต้องการ พูดคำว่า... ‘ปอด์นเราเลิกกันเถอะ’ ฮือ..แค่นั้น แค่นั้นจริงๆโม...อ้อนไม่ได้บอกอะไรเราเลย...”ตอนนี้ไอโมร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมายังกะเป็นเรื่องของตัวเอง...โทรหาไอปอด์นเพื่อจับผิดคน ไม่ได้เตรียมตัวรับเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย...
“เรารับไม่ได้จริงๆ...เราร้องขอคำอธิบายจากอ้อน หาเหตุผล ขอร้องไม่ให้อ้อนทิ้งเราไป...แต่ที่เราได้กลับมาคือ...น้ำตาของอ้อน อ้อนร้องไห้ทำไม...ฮือ...คนที่ร้องควรเป็นเรา...เราเจ็บ ...ทำไมเราต้องเลิกกัน”
“ ‘ปอด์น...อ้อนรักปอด์น....แต่อ้อนคบกับปอด์นไม่ได้’ อ้อน พูดกับเราแบบนี้ ...จะให้เราพูดอะไรได้อีก...อ้อนรักเรา แต่เมื่อกี้อ้อนพึ่งจะบอกเลิกกับเราไป...เรางง...เราไม่เข้าใจอ้อน....เราไม่อยากมองหน้าอ้อน..เราฟุบหน้าร้องไห้กับพวงมาลัย...อ้อนยิ่งสะอื้นหนักยิ่งกว่าเดิม....เรารู้ว่าอ้อนเอามือมาลูบหัวเรา แล้วอ้อนก็เปิดประตูรถแล้วเดินลงไปเลย....เราไม่รุ้จะห้ามอ้อนยังไง....เราได้แต่เงยหน้ามองอ้อนที่เดินขึ้นรถทัวร์ไป....เราเจ็บ แต่เราไม่รู้ว่าเราจะดึงรั้งอ้อนไว้ยังไงได้....อ้อนรักเรา แต่อ้อนขอเลิกกับเราทำไม....เราไม่เข้าใจ...”
“โม...โมรับปากเราแล้วนะ ว่าจะช่วยเรา....ช่วยเราหน่อย...เราคิดถึงอ้อน...เราอยากเจออ้อน...เราอยากคุยกับอ้อนให้รู้เรื่องอีกซักครั้ง....โม....เราพยายามแล้ว พยายามลืมอ้อนแล้ว หาคนอื่นมาแทนอ้อน แต่มันไม่ได้จริงๆ เรารักอ้อนอะโม ฮือ...ช่วยเราด้วยช่วยเราที....เรารอ..ไอคิมไม่ไหวแล้ว....เกือบปีแล้วโม...ไอคิมมันรู้ว่าอ้อนอยู่ไหน...มันไปหาอ้อนทุกเดือน แต่มันไม่ยอมบอกเรา มันบอก ให้เรารอ รอก่อน ..ไม่ต้องเป็นห่วงอ้อน...มันไม่ยอมให้อ้อนมีแฟนใหม่หรอก...มันจะดูแลอ้อนไว้ให้เราอย่างดี ....ฮึก..โม...แต่..เราอยากเจออ้อน เราคิดถึงอ้อน เราอยากกอดอ้อน...โม…โม.ช่วยเราได้ใช่ไหม โม ช่วยเราหน่อย...เราอยากเจอ เมียเรา....” เสียงไอปอด์นมันทั้งอ้อนทั้งร้องขอให้ผมเห็นใจมัน....มันคงทรมานน่าดูกับความคลุมเครือที่อ้อนได้ทำไว้กับมัน....
“อืม..ฮึก..ได้สิ...เราจะช่วย...ปอด์นไม่ต้องห่วงนะ...” ผมไม่รู้หรอกว่าเรื่องราวจริงๆมันจะเป็นยังไง คำพูดที่ว่า..อย่าฟังความข้างเดียวนั้น ใช้กับผม ณ ตอนนี้ไม่ได้ผลเสียแล้ว...
“จริงเหรอโม.ขอบใจมากโม...ขอบใจจริงๆ....ฮึก” แค่ผมได้ยินเสียงแสดงถึงความขอบใจอย่างสุดซึ้งจากไอปอด์น แค่นี้ไอโมก็รู้สึกว่าตัวเอง ตัดสินใจไม่ผิดที่คิดจะช่วย....
“ไม่เป็นไร....แต่ว่า...ให้เราคิดดูก่อนนะ...ว่าจะช่วยปอด์นได้ยังไง..”และเราต้องสะสางเรื่องที่พวกมันทำไว้กับเราด้วย ทั้งไออ้อนทั้งไอคิม...กูไม่ได้ลืมเฟ้ย กูยังแค้นอยู่ รวมหัวหลอกกูเหรอ...
“เหรอ...งั้น..เดี๋ยว เราลงไปหาโมเลยนะ...พรุ่งนี้เลยดีไหม...”ไอปอด์นมันถามผมแสดงถึงความร้อนรนจนเกินเหตุ
“เฮ้ย...เร็วไปอย่าพึ่งดิ...ต้องคิดให้รอบคอบก่อน...น่าไม่ต้องห่วง...ถ้าเราจะช่วยปอด์นนะ...เราต้องช่วยให้ถึงที่สุด....เอาให้ถึงแต่งงานแต่งการ ..ถึงห้องนอนถึงเตียงนอนเลยดีไหม..” ผมพูดแซวไอปอด์นมันไปยิ้มๆ...
“บ้า..โมอะ...”ไอปอด์นมันสูดน้ำมูก ฟื้ดๆ แล้วทำเสียงเขิลๆตอบผมกลับมา
แหม๋งี้ ค่อยเหมือนเป็นไอปอด์นหน่อย....มึงนี้ก็หนา..ทนมาได้ยังไงวะกับความคลุมเครือแบบนี้วะเนี๊ยะ เป็นกู คงอกแตกตาย ตั้งกะหาเมียไม่เจอแล้ว...ไม่ใจเย็นรอแล้วรอเล่าแบบนี้หรอก...เฮ้อ...อันว่ารักหนอรัก
“แล้ว..ตกลง โมกับ ไอคิม..เป็นยังไงกันแน่เนี๊ยะ...เห็นมันไปกรุงเทพฯบ่อยขนาดนั้น นึกว่าไปหานายซะอีก...”ผมกับไอปอด์นเงียบ อยู่ในพวังความคิดตัวเองแป๊บนึงครับ ไอปอด์นมันจึงถามผมออกมา
“ยังหรอก ใครจะไปคืนดีกับมันได้ง่ายๆหล่ะ...นี้จะบอกอะไรให้ เมียนาย กับไอคิมอะ มันรวมหัวกันหลอกเรา..ฮึ่มๆ...จะเอาคืนให้สาสมเลย...”พอนึกถึงแล้วมันแค้นครับ ความแค้นมันจุกอก..ความสงสารเห็นใจทีมีต่อไออ้อนเมื่อกี้ โดนความแค้นของไอโมกลบทับเสียแล้วครับเพื่อนๆ.....
“อ๋อ...ก็เลยโทรมาหาเราใช่มะ..เห็นเราเป็นอะไรเนี๊ยะ...แต่ก็ดีนะ ที่โมเลือกที่จะโทรถามเรา...ไม่งั้นเราคงมืดแปดด้าน เป้นไอโง่ ให้อ้อนกับไอคิมมันปั่นหัวเราเล่นเหมือนกันหล่ะ....หึ...ขอบใจมากนะโม...แต่ถ้าจะเอาคืนจากอ้อนหล่ะก็...แค่เบาะๆพอนะ...”โอ้ยห่วงกันเจงๆๆๆๆๆ..มันทำขนาดนั้นยังจะห่วงมันอีก ไอโมคิดด้วยความหมั่นไส้ แกมริษยาเล็กๆ
“เอ่อ...ยังไงการเอาคืนของเรา ก็ต้องมีปอด์นร่วมด้วยช่วยกัน อยู่แล้วหล่ะหนา...อยากเจอเมียไหมหล่ะ...”ถามมันไปหยั่งเชิงก่อนครับ ตอนนั้นคิดไม่ออกหรอกครับว่าจะทำยังไงกับพวกมันดี ..
“อยากดิ..อยากคืนดีกะอ้อนใจแทบขาดแล้ว....เราเอาด้วย...” แค่นี้หล่ะที่อยากได้ยิน....
“อืม..ดี..งั้นแค่นี้นะ...ขอนอนคิดดูซักคืนก่อน แล้วเดี๋ยวจะโทรไปบอกว่าจะเอายังไง...” ผมบอกไอปอด์นไปอย่างใช้ความคิด
“ได้สิ...งั้นแค่นี้นะ...เอ่อ ว่าแต่อ้อนสบายดีนะ...ไม่มีใครมาเกาะแกะเมียเราจริงๆนะโม....” ทำเสียงน่าสงสารจริงๆครับไอน้องปอด์นที่น่ารักของผม...เฮ้อ..แล้วนี้มันไปตกหลุมล่อของไออ้อนอีท่าไหนวะเนี๊ยะถึงได้ลุ่มหลงรักใคร่กันขนาดนี้ หรือว่า....ไออ้อนมันลีลาดี....คิคิ(จริงปะวะอ้อน หุหุ)
“อือ...ไม่มีหรอก ใครจะมาเอามัน...” พูดไปงั้นแหละครับ ความจริงเห็นไออ้อนนิ่งๆเฉยๆ แบบนั้น แต่หนุ่มๆ ตอมกันให้หึ่งนะครับ(เอ๊ะทำไมต้องหึ่งด้วยวะ)
“เฮ้อ..ค่อยยังชั่ว...คืนนี้คงเป็นคืนแรกในรอบหลายเดือนที่เรา จะได้นอนหลับสนิทซักทีนึง...”โอ้ย แหวะ เน่าซะ ไอโมอยากอ๊อก...ชิ อิจฉานะเว้ย....
“เออ...แค่นี้นะ...แล้วเดี๋ยวโทรหา...อ๋อ...ห้ามบอกไอคิมหรือใครเป็นอันขาดว่าเราโทรหา โอ เค บาย” ไม่ต้องรอให้มันรับปากไอโมก็วางสายทันที
พอวางสายรู้สึกหูวิงๆ อื้อๆครับ..มือร้อนไปหมด โทรศัพท์ร้องเตือนว่า ..เติมแบตให้ตูซะทีสิวะ..คุยแม่มอะไรนานเป็นชาติแบบนี้...เฮ้อ.ไอโมจึงได้ดึงที่ชาร์ตออกมาเสียบกับเต้าเสียบ แล้วกลับมานอนเอามือก่ายหน้าผาก ครุ่นคิดอย่างหนักว่าจะเอายังไงดี....งานนี้ต้องยิงปืนนัดเดียว..ต้องได้ทั้งนกทั้งอีแร้งพร้อมๆกันเลยน่าจะดีเป็นที่สุด...
หลอกให้กูกลุ้มซะหลายวัน ว่าตัวเองเป็นชู้กับผัวเพื่อนโธ่...ยัยเพื่อนทรยศ...มึงก็ด้วยไอคิม...ไอชั่วแหม๋....หลอกให้กู...ร้องไห้เป็นเผาเต่า...แถมเกือบเอาชีวิตไปทิ้งโดยไม่จำเป็นซะอีก...ฮึ่ม....แค้นเว้ยแค้น.....งานนี้จบไม่สวยแน่มึง ยอมง่ายๆก็ไม่ใช่ไอโมซิวะ...แล้วเด๋วเจอกัน สนุกแน่มึง.....
ป๋อหล๋อท้ายตอน.....รู้สึกว่าตอนนั้นไอโมจะคุยโทรศัพท์กับไอปอด์นนานมากๆเลยครับ ตั้งกะ 6 โมงเย็นจนเกือบๆเที่ยงคืนได้มั้งครับ เด็กๆมาเรียกไปกินข้าวตั้งหลายที แต่ไอโมก็ไล่พวกมันออกจากห้องผมตลอด หุหุ
*********************************************
-
:a11: โมโม...Say :: คุยกันตอนจบตอนครับ :a11:
วันนี้ลงรวดเดียวเลยนะครับ ความจริงมันก็เป็นตอนเดียวกันนะแหละ
แต่มันยาวเกินไป ไอโมเลยแบ่งลงเป็น 3 ตอน
ถ้าจะลง วันละตอน กลัวท่านผู้อ่าน อ่านไม่ต่อเนื่องครับ ไม่ใช่วิสัยไอโม (นอกจากตอนอยากแกล้งทั่นผู้อ่าน)
ที่จริงแล้ว ช่วงนี้ที่โทรคุยกะไอปอด์นเนี๊ยะ กะจะเอาแค่สั้นๆครับ กะตัดตอนสุดฤทธิ์ แต่ไม่รู้จะตัดยังไงอะ คือ...ตอนนี้เป็นตอนที่ผมจำได้ไงฮะ จำได้ว่าคุยกะไอปอด์นว่าไง ที่จริงยาวกว่านี้มาก แต่ตัดตอนได้เท่านี้ ก็ยังยาวอยู่ดี
ถ้าจะเล่าแค่นิดๆหน่อยก็กลัวทั่นผู้อ่านจะงง และไม่เข้าใจกัน ก็เลยยาวนิดนึง......
ถ้าไม่อยากอ่านก็ข้ามๆไปได้นะครับ ....มันเป้นความสัมพันธิ์ของพวกมัน 3 คนครับ..ที่จริงมันเล่าเยอะกว่านี้มาก ลึกซึ้งกว่านี้มาก แต่อย่างที่บอกว่า ตัดตอนไป...
เรื่องของไอปอด์นกับอ้อน ถ้าเขียนเป็นนิยาย คงสะเทือนอารมณ์น่าดู ยิ่งต่อจากนี้ไปยิ่งหนักเอาการ เหอๆ....แต่ผมจะไม่เล่าต่อแล้วครับ เรื่องของมัน 2 คนหน่ะ0...
มีความสุข ทุกวันเช่นเคย
ไอโม ของไอคิมครับทั่น :give2:
** ลงเสร็จแล้ว...พร้อมก่าถอนหายใจ หนึ่งเฮือก ** :เฮ้อ:
-
หุหุ หลังจากสืบรู้ความจริงแล้ว ก็เริ่มปฏิบัติการเอาคืน :a2: :a2: :a2:
-
ความจริงไม่ต้องตัดตอนก็ได้นะจะได้อ่านกันตาเหลือกไปข้างนึงเลยสะใจดีอะหุๆ :m12:
-
ตามทันซะที
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับสงสารปอร์นผู้แสนดีจังครับผม
เอาใจช่วยทั้ง โม และ ปอร์นนะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
อิอิ โม ต้องเอาคืนให้สาสมเลยนะ
:a1: :a1:
-
o14 กว่าจะมาต่อนะครับเนี่ยยย แหะๆ แต่ก็ขอบคุณมากๆนะครับที่นำมาต่อให้ได้อ่านกัน เรื่องราวชีวิตนี่ก็แปลกนะครับ ขึ้นๆลงๆ มากมายเหลือเกิน เป็นกำลังใจให้ทุกคนต่อสู้กับเกมชีวิตให้ถึงที่สุดเพื่อตนเองและคนที่รักน้าครับ ตอนนี้ก็ทำให้หายคิดถึงกับหายคิดมากด้วย :m14: หลงคิดแทนต่างๆนาๆเลยด้วย งอลลๆๆๆ แหะๆๆๆ สุดท้ายขอบคุณคุณโมและคุณซินมากๆนะครับ หวังว่าจะร้ากกันแบบนี้ตลอดไปน้าครับ ไม่ขาดไม่หายส่งข่าวถึงกันบ่อยๆนะครับ ขอบคุณมากๆครับผม :give2:
-
หว่า...และแล้วพี่โมก้อรุ้จนได้นะฮะ
แล้วแบบนี้จะทามยังไงละฮะเนี่ย
ถ้าจะเอาคืนจิงๆจะอยุ๋ยังไงนะเนี่ย
ว่าแต่พี่โมช่วยเล่าเรื่องของพี่ปอด์นก่ะพี่อ้อนให้ด้วยไม่ได้หลอฮะ
ถ้าสงสารเด็กๆก้อต่อด้วยนะฮะ(โลภมากจังเรา แหะๆ :m23: :m23:)
ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
อยาก่อานต่อมากมายนะฮะ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
เริ่มปฏิบัติการเอาคืน ณ บัดนาว
:a1: :a1: :a1: :a1:
-
เอาคืนเลยโม เอาให้หนักๆเลย o17 o17
-
มาตามดูปฏิบัติการเอาคืนของโมโมนะ :m11:
อยากรู้แผนของโมอ่ะ
โม มาต่อไว ๆ นะ อย่าแกล้งคนอ่านเลย :m5:
-
แบบนี้สงสัยแบบนี้ โมคงเอาคืนเจ็บแสบน่าดู อิอิ
-
เอาคืนให้สาสมเลยโม :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: ด้วยวิธีเดียวกับที่คิมชอบทำโทษโมอ่ะ (วิธีนั้นอ่ะ :m10: :m10: 5555 ) เอาให้คิมนอนหยอดน้ำข้าวต้มเลย
เออว่าแต่แล้วเรื่องปอด์นกับอ้อน เป็นไงต่อไปหรอ มาเริ่มให้อยากแล้วก็จากไป เห็นบอกจะไม่เขียนถึง แต่เราก็อยากรู้อ่ะ ช่วยลุ้นอยู่อีกคู่เหมือนกันนา ถ้าลงเรื่องของโมกับคิมจบแล้ว น่าจะมาแถวเรื่องปอด์นกับอ้อนก็ดีนะ แบบของเป็นของแถมอ่ะ :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13:
-
แล้วสุดท้าย โมก้อรู้เรื่องจนได้ อิอิ
โมจัดการคิมให้เละไปเลย มารอลุ้นคร้า ....... :m3: :m1:
-
:o :o
ที่แท้...ก็เป็นอย่างงี้นี่เอง.....แต่รู้สึกเหมือนจะมีอารายไม่ค่อยกระจ่างอยู่...
รอดูโมโมจังเอาคืนดีกว่า.....งานนี้มีอ่วม....
o17 o17 o17
สงสัยคิมจะป้อนยาให้ผิดจริงๆ ด้วย....โมถึงได้คึกปานนี้....
ละต่อไปจะคึกอย่างงี้อีกมั้ยอ่ะโม??
:m12: :m12:
-
:m3:มาแอบดู..โมโม่เอาคืนคู่หูดูโอ้คิมกะอ้อนดีกว่า หุๆ :m22:งานนี้น่าสนุก :m4:
-
เนื่องจากไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านบ่อยมากนัก เพราะปกติเพื่อนสุดที่รักจะส่งมาให้เอา
แต่วันนี้ได้เข้ามาอ่าน เลยแว็บมาเม้นท์ให้หน่อย
คิดว่างานนี้ไม่ใครก็ใครได้ตายแน่ๆ
แอปเปิ้ลคุงเอาตายแน่ ๆ เอิ๊กๆๆๆๆ
เชียร์แอปเปิ้ลคุงคร้าบผม แก้แค้นแทนพระจันทร์ให้สาสมเลยนะ
จากคนเบลอๆ ที่คุยกับแอปเปิ้ลคุงเรื่องการ์ตูน :m23:
-
สุดยอด หนุกๆๆ o13
ถ้าถามหนูปอนด์ตั้งแต่แรก ก็ได้เรื่องแล้ววว เครียดมาตั้งนานอ่า
แต่อ่านยังติดใจนิดๆ อยู่อ่า เหมือนปอนด์พูดไม่หมด
รออ่านช่วงโมโม่เอาคืน อิอิ
อยากหวานแร้ววววว
มาต่อไวๆ น้า รอโมกับซินอยู่จ้า :m3:
-
สงสานพี่ปอนด์อ่า :m15:
พี่คิมกะพี่อ้อนอะใจร้าย รังแกพี่ปอนด์ที่น่ารักซะได้
พี่โมเอาคืนแรงๆเลยน้า แก้แค้นให้ตัวเองกะพี่ปอนด์อะ
มาต่อไวๆนะคะพี่โม
-
แหะๆ...มารอตอนต่อไปนะฮะ
อยากรุ้จังพี่โมจะทามยังไงนะ
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ
แล้วจะรอนะฮะ
ห้ามลืมเลยนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
o15 จะเข้ามาบอกว่า o15
o14 ขอบคุณทุก ทุกคน มากนะคะ o14
:m1: ตอนต่อไป .... พี่ตะแน๋วกิ๋ว....จะเป็นคนมาโพสตามปกติแล้วนะคะ :m1:
:give2: พี่ซิน แค่มา ช่วยพี่แน๋ว โพส ชั่วคราวนะจ๊ะ :give2:
:m4: ฉะนั้น......... ต่อไป ทวง ทวง ทวง ...ก่าพี่แน๋ว ก่า...พี่โม ได้เลยค๊าบ ฮี่ๆ :m4:
:m9: :m9: :m9:
-
กะแล้วว่าต้องรู้กันระหว่างตาคิมกับอ้อน
เดาไม่ผิดเลย :a2:
เอาคืนให้สะใจเลยนะ โม :m26:
-
โทษค้าบ ที่ทิ้งแควนๆ ไปเสียนาน คือแบบ :m17:แว่
เครื่องโดน ไวรัส รับประทาน (อย่างอร่อย) อีกแล้วครับทั่น
วินโดว เดี้ยงสนิท ตายหมด เข้าดอสไม่ได้(งานผมอยู่ที่ดอส)
ข้อมูลหายเกลี้ยง ภาค โมนัท เหลือ เพราะเซฟไว้ แต่โมคิม หายเกลี้ยงไม่เหลือซักตอน
ตั้งกะโดนไวรัสมาตัวนี้เป็นอะไรที่สาหัสที่สุดครับ มันแดก ไปหมดเลย โดยที่ผมไม่รู้ว่าตัวไหนฟะที่มันกินเครื่องตู
ไอโมไม่รู้ครับว่าไอคิมมันทำยังไงกะเครื่องผม...มันบอกเดี๋ยวจัดการเอง
พอผมกลับมาดูอีกที เครื่องใสกิ๊ก ลงวินฯ ใหม่ ลงโปรแกรมพื้นฐานใหม่หมด ...เฮ้อ..
เครื่องมันก็โดนครับมันเลยมีประกาศิตมาว่า...ต่อไปนี้มึงอย่ามาแตะเครื่องตู กาซิก กาซิก 2-3วัน มานี้ไอโมเลยไม่ได้เล่นเน็ตเลยอ้า กำ จริงๆ
ตอนต่อไปซัก 2-3 วันมาต่อให้ครับ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ........
ป๋อหล๋อ ..........ขอเผาเพื่อนหน่อย ไออ้อนมันเล่นเน็ตได้แหละ มันเข้ามาอ่านได้แล้วครับ หลังจากที่มันเล่นเน็ตไม่ได้ มาหลายเดือน อาฮุ อาฮุ โดนมันเล่นงานซะเกือบตาย..กว่ามันจะหายงอนผม ไอโมหมดตังค์ไปหลายครับ กาซิก กาซิก
โมโม ของ คิมคิม คิคิ
-
รอได้จ้า อีก 2-3 วันใช่มะ :m18: :m18: :m18: :m18:
-
อีก 2-3 วันช่ายมั้ยฮะ
จะรอนะฮะพี่โม
แย้วจะพยายามมาดันให้ทุกวันเยย
ห้ามลืมนะฮะ 2-3 วันจิงๆนะฮะ
อยากอ่านมากมายนะฮะ
ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยนะฮะ
ห้ามลืมเลยนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
o13 คิคิ ป๋าโมมาเอง
แม๋..ป๋า ก้อ... :m12: เจงๆเพื่อนอ้อน น่าจะถล่มป๋ามากกว่านี้นะ ฮ่าๆ :laugh:
โต๊ดฐาน เอาเพื่อน มาเม้าท์ อิอิ :m3:
:m26: ไวรัส กินเครื่อง เป็นเรื่องปกติ ฮี่ๆ
เครื่องเจ๊ง เครื่องพัง ....เรียกคิม ช่วยได้ ฮี่ๆ :m11:
-
2-3 เหรอคับสัญญาแล้วน่ะคับ ห้ามเบี้ยวน่ะ อิอิ
-
รอคร้าบบบ.. จารออีก 2-3 วัน ..อืมมมม รวมแล้ว 5 วันใช่ปะ :a4: :a4:
:a2:
-
อ่ะจ๊ะ รอก็รอจ้า :a3: :a3: :a3:
-
เข้ามารอด้วยคน...
ไวรัสคือศัตรูตัวฉกาจ....เคยมาแล้วเหมือนกัน
บ๋อแบ๋....ไม่รู้ตัวเลย TT_________TT
:m8: :m8:
รออีก 2-3 วันเนอะ...อิอิ
:a10: :a10: :a10:
-
“....อ้อน ไม่ติดต่อหาเรา ไม่โทรหา ไม่มีวี่แววของอ้อน....เรารออ้อน..เกือบเดือน....ใจเรามันจะขาดอยู่แล้ว.... พอวันรับใบประกาศเราไปดักเจออ้อนที่หน้าหอประชุมโรงเรียนอ้อนตั้งแต่เช้ามืด เหมือนไอบ้าเลย...หอบช่อดอกไม้ หอบตุ๊กตาเพื่อเอาไปให้เมีย เรา...ให้อ้อนรู้ว่าเรารัก คิดถึงอ้อนมากแค่ไหน ฮึก...เรารออยู่ตรงนั้น...ไม่สนใจใครไม่อายใคร...แต่เราก็ไม่เจออ้อน...จนบ่ ายพวกที่ขึ้นหอประชุมลงมากันหมดแล้ว เราก็ยังมองหาอ้อนไม่เจอ เจอแต่เพื่อนอ้อน ...แค่นี้เราก็ดีใจจนจะคลั่งแล้ว....”
ทำเอาน้ำตาร่วงเลยแหะ
ความรักนี่มันยากจะเข้าใจจริงๆ
ชีวิตนี้จะเจอไหมกับคนที่ทุ่มเทเพื่อเราได้ขนาดนี้
:m15: :m15: :m15:
สงสัยจริงๆเหตุใดอ้อนจึงทำร้ายคนดีๆคนหนึ่ง
:m28: :m28: :m28:
-
หือๆ...เข้าสู่วันที่2แย้วนะฮะ
ยังไงก้อเหลืออีกวันเดียวแย้วจิฮะพี่โม
อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
ห้ามลืมเลยนะฮะ
อยากอ่านต่อจิงๆนะฮะ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
สงสัยๆๆๆ :m21: :m21: :m21: :m21: :m21: :m28: :m28: :m28:
รอพี่โมมาเฉลย :m7: :m7: :m7:
-
และแล้วก้อล่วงเลยมาถึงวันที่3
ยังไงก้อจะรอต่อไปนะฮะ
อยาก่อานต่อมากมายนะฮะพี่โม
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
สู้..สู้..
o7 o7 o7 o7
-
:a2: แอบมาดันกระทู้ให้โม คิคิ
อ่ะจึ่ย... :m22:
ไปดีกว่าเด๋วปี๋หลอก :m7:
-
ดันรอด้วยคน มาต่ออีกที ขอ 3ตอนรวดเลยนะ :impress: :impress:
-
มาช่วยซินกับกรีนทีดัน อิอิ
อ๊ายยยยย โดนปี๋ซินหลอก :a5:
ไปดีก่า 555555 :m7:
-
ความจริงใกล้จะปรากฏแล้ว...
คิมกะอ้อนโดนโมเล่นงานหนักแน่..... :m3:
ว่าแต่จะโดนอะไรบ้างน๊า..เค้าอยากรู้อ่ะ :m21:
-
เอาคืนไรเหรอ :a10:
แล้วตอนทำคนอื่นเสียใจไมไม่คิดมั่งฟ่ะ o12
-
ขออนุญาต ซักนิดนะคับ เห็นแล้วหมันเขี้ยว :m7:
คุณๆ คิดว่าใครคับ
v
v
v
เฮ้ย พวกมึงมารออะไรกันวะ
ว่างกันจริงๆเลยนะพวกมึง เชี่ยเอ้ย
ไอ้โมโม (เชี่ยนี่ ทำไมแม่งตั้งชื่อนี้วะ อ่านทีไรนึกว่าตัวเองเอากับไอโมโมลูกมันทุกที) มันลุกไม่ขึ้นแล้วหล่ะพวกมึง เมื่อเช้ากูจัดให้ไปหลายดอก แม่งเสือกกวนตอนกูเล่นไพ่ ทำเชี่ยไรหล่ะ
:m1: :m1:
-
เข้ามารออะครับ
:m30: แต่เรปบนนี่หมายความว่าไงอะ
:a5: อ่านแล้วน่าจะหมายถึงพี่คิม o22
-
แหม ...........หลงเข้ามาในถ้ำเสือเดี่ยวก็ถูกเสือขย้ำเอาน่ะ.................คุณคิม อิอิ
-
พี่โมมาต่อให้เยยนะฮะ
อยากอ่านต่อมากมายแย้วนะฮะ
มาต่อได้แย้วนะฮะพี่โม
อยากอ่านมากมายจิงๆนะฮะ
แต่ถ้าไม่มาละก้อ...........หึหึ...........จะรอต่อไป :m8: :m8:
ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
ขออนุญาต ซักนิดนะคับ เห็นแล้วหมันเขี้ยว :m7:
คุณๆ คิดว่าใครคับ
v
v
v
เฮ้ย พวกมึงมารออะไรกันวะ
ว่างกันจริงๆเลยนะพวกมึง เชี่ยเอ้ย
ไอ้โมโม (เชี่ยนี่ ทำไมแม่งตั้งชื่อนี้วะ อ่านทีไรนึกว่าตัวเองเอากับไอโมโมลูกมันทุกที) มันลุกไม่ขึ้นแล้วหล่ะพวกมึง เมื่อเช้ากูจัดให้ไปหลายดอก แม่งเสือกกวนตอนกูเล่นไพ่ ทำเชี่ยไรหล่ะ
:m1: :m1:
^
^
" คนที่นอนด้วยกันทุกๆคืนๆ ก่าเจ้าของเรื่องอ่ะจ่ะ เอิ้กๆ " :laugh:
พอดีอันนี้ อยู่ใน บอร์ดนึงน่ะจ๊ะ คุนแฟนเจ้าของเรื่อง มาโป๊ดไว้ จ้า :m1:
ตามนั้นแล่ะจ่ะ ...
ถ้ามาลงเมื่อไหร่ พี่แน๋วก้อเอามาให้อ่านพร้อมๆกัน อยู่แล้วจ้า o15
-
เพิ่งจะได้เล่นเนต ยังไม่ได้อ่านเลย ขอแปะไว้ก่อนน๊าโมโม
ช่วงไม่ได้เล่นเนตคิดถึงเรื่องโมโมมากเลย
อ่านจบจะมาเม้นต์อีกทีน๊า
-
:a3: ตอนใหม่ มาแล้วนะครับทั่น :a3:
ลงไว้ที่อีกบอร์ดหนา :m21:
ผู้ใดรับผิดชอบ ไปเอามาลงด่วน :m14:
คิคิ... :m3: ผมไม่เอามาหลงหนา หุหุ :m20:
โมโม ผู้หล่อจัดจ้าน
-
ซะงั้นอ่ะพี่โมอุตสาห์ตามจากบอร์ดกูซ่าส์เล่นแบบนี้ใจร้ายจัง :เฮ้อ:
-
ดีมากโมโม ไม่ต้องให้ทวง 5555++ มาลงต่อแระ ตอนนี้กลับมาลงเอง ผลัดมือกันกับซินอีกรอบ อิอิ :a2:
**************************************************************************
ตอนที่ 66
วันนี้เป็นเช้าที่สดใสในรอบ 2 ปีสำหรับผมเลยทีเดียว รู้สึกว่าอะไรก็ดูสวยงามไปหมด ...โล่งอกโคตรๆ นอกจากโล่งอกเรื่องไอคิมกะไออ้อนแล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดทั้งคืนว่าจะทำยังไงกับพวกมัน 2 คนดี จนผลอยหลับไป ผมก็ได้รับข่าวดีจากน้ากิต ถ้าเป็นปกติผมคงด๋อยแดกไปแล้ว แต่นี้ในสภาวะที่ผมต้องการผู้ช่วย สวรรค์ก็ส่งน้ากิต น้าชายที่เป็นเหมือนพ่อพระมาโปรดสำหรับผมวันนี้ แต่เป็นปีศาจร้าย ในวันที่ไอโมไม่ต้องการชิ
เช้านี้ตอนที่ผมเดินลงมาข้างล่างจะไปเรียนอยู่นั้น น้ากิต (ที่นานๆกลับบ้านที) ก็เรียกผมเข้าไปหาแกในห้องนั่งเล่นซะก่อน
“โม...เอ่อ...วันหยุดที่จะถึงนี้โม มีโปรแกรมจะไปไหนรึเปล่า” น้านมาแนวนี้ไอโมรู้เลยครับ ต้องใช้ให้ผมไปดูงานที่ไหนอีกแน่ๆเลย
“เอ่อ..ก็มีคิดๆไว้กับเพื่อนๆเหมือนกันครับ แต่ยังไม่ได้ตกลงว่าจะไปไหนดี” ฟามจริงยังไม่ได้คุยกับเพือนๆเลยครับแหลอะ หุหุ
“งั้น ...โมก็ลองชวนเพื่อนๆ ไปเที่ยว สนามกอล์ฟสิ” ผมก็เข้าใจอะครับ ว่าสนามกอล์ฟที่แกพูดถึงคือที่ไหน
น้ากิตแกไปสร้างสนามกอล์ฟให้คุณป้า ผู้มีพระคุณของแก ที่กบินห์บุรี เสร็จไปเยอะแล้วครับ ทำมา 2 ปี กว่าๆแล้ว ตอนนี้ที่นั้นเปิดให้คนจองห้องแล้วครับ ผมเคยไปคุมงานช่วงแรกๆที่พึ่งสร้างอะ หลังๆมาไม่ได้ไป พวกบ้านพัก สโมสร สระว่ายน้ำอะไรพวกนี้เสร็จไปหมดแล้ว เหลือแค่ตกแต่งสถานที่ ปลูกต้นไม้ ดอกไม้ ซึ่งเป็นงานที่ไม่จบไม่สิ้นครับ
คุณป้าท่านอารมณ์บรรเจิด ท่านมักจะโทรบอกให้พวกผมไปทำนั้นทำนี้ให้ทุกวันหยุด เสาร์อาทิตย์ คือท่านก็อายุเยอะแล้วอะนะ ความสุขของท่านครับ ยอมๆกันไป ท่านโทรตามน้ากิตให้ไปด้วย แต่น้ากิตงานเยอะ ก็โบ้ยมาที่ผม แรกๆไอโมก็พอไปไหว หลังๆชักไม่ไหวครับ ต้องเรียนหนัก หน้าที่นี้ ผมก็เลยยกให้ไอเก่งมันไป...ซึ่งมันก็ชอบอะครับ ..น้ากิตยกรถ โฟร์วิล ของแกให้มันไปใช้ด้วย มันยิ่งชอบสิ ซิ่งใหญ่ กับ คู่หูมันหน่ะ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ก็ไอแมนอะแหละครับ เหอๆ
“ไม่ใช่ แค่ให้ไปเที่ยวเฉยๆ มั้ง มีไรเปล่าเนี๊ยะน้า...” มองหน้าแกอย่างจับผิด
“อืม..คืองี้นะ..โม..คุณลักษณ์ เค้าอยากสร้างบ้านพักอีก หลังนึง” อ้าว แล้วมันเกี่ยวกะผมตรงไหนอะคร้าบ คุงน้า
คุณลักษณ์ที่พูดถึงเนี๊ยะ คือเหลนคุณป้าครับ อายุมากกว่าผม 2 ปีได้ครับ แกเรียนวิศวะที่มหาลัยเอกชนแห่งนึง จะจบปีนี้หล่ะ ตามประสาลูกคนมีกะตังค์...แกคงอยากลองของครับ
“เฮ้อ แล้วไงอะน้า....” ชักรมณ์บ่จอยครับ
หน้าเริ่มตึงแหละ วันหยุดยาวเลยนะนั้นหน่ะ ผมจำไม่ได้ครับ ว่าวันหยุดอะไร คือช่วงๆนี้แหละครับ หยุดเลือกตั้งหรือหยุดออกพรรษา อะไรซักอย่างแหละ
“คือ คุณป้า ท่าน ให้น้ามาถาม โมดู ว่าช่วยเป็นที่ปรึกษาให้คุณลักษณ์ได้ไหม...” น้านเอาชื่อคุณป้ามาอ้างอีก
“น้าผมอะ เรียนบัญชีนะ ไม่ได้เรียนวิศวะเหมือนคุณลักษณ์ซะหน่อย จะไปช่วยอะไรแกได้หล่ะ” หงุดหงิดครับ หงุดหงิด..
“ประสบการณ์โมกับคุณลักษณ์มันต่างกันเว้ย โมก็รู้นี้หว่า...น่า คุณลักษณ์แกแค่จะเขียนแบบบ้านของแกเองเท่านั้นแหละ วันหยุดนี้แกจะไปดูที่ ..โมไปช่วยๆแกหน่อยแล้วกัน..และอีกอย่างคุณลักษณ์แกจะเอาเจทสกีไปลงด้วย” สะอึกครับ มองหน้าแกอ้าปากหวอ..เอ๊ะ เดี๋ยวๆ เจทสกีเหรอ เจทสกี..แววตาเริ่มเปลี่ยนครับ แต่ไม่ได้ ไม่ได้..เตือนสติตัวเอง อย่าเห็นแก่ของเล่น ฮึ่มๆๆ
“แต่ น้า...ผมจะไปเที่ยวกับเพื่อน น้าก็ไปเองดิ...ผมว่าคุณป้าไม่ได้ระบุหรอกว่าต้องเป็นผมอะ...” ตะเกียกตะกายเอาตัวรอดสุดฤทธิ์ครับ..ปัดเจทสกีออกจากหัวด่วนๆ
“ก็ถึงได้บอกให้ชวน เพื่อนๆไปเที่ยวด้วยไง...นี้ตั้งแต่มันเสร็จมาโมเคยไปซักครั้ง ไหม สวยนะเว้ย น้าจะบอกให้...พาแฟนไปด้วยดิวะ..โรแมนติกมาก รับรองสาวๆชอบ...อ๋อคุณป้าฝากมา ถ้าโมชวนเพื่อนไปด้วย คุณป้ายกบ้านให้พัก หลังนึง และก็ เอารถตู้คุณป้าไปใช้ได้เลย แถมลุงยิ่งด้วย(ลุงยิ่งเป็นคนขับรถครับ) น่าๆ ช่วยๆคุณป้าท่านหน่อย..อีกอย่าง น้าไปไม่ได้หว่ะ” ไอโมกำลังนั่งหมดเรี่ยวหมดแรงครับ ...นี้ตูต้องไปจริงๆเหรอวะเนี๊ยะ อยากร้องไห้เป็นภาษาอูกันดา
“ทำไมอะ...” ถามแกไปด้วยใจที่หดหู่
“น้าจะพาเด็ก ไปเที่ยว ฮ่องกง” แกพูดจบก็เดินผิวปากก้าวขาฉับๆออกจากห้องไปเลยครับ
ไอโมได้แต่นั่งอึ้ง น้า ทำไม น้าทำกับหลานชายสุดหล่อ ของน้างี้อะ น้าทำงี้ได้ไง น้าหนีไปเที่ยวสบายใจเฉิบแล้วทิ้งภาระไว้ให้หลานงี้เหรอ ทำมายถึงทำกับโพ้มมมได้ๆๆๆ...กาซิก กาซิก.....กูหนอกู วันหยุดยังต้องไปทำงานอีกเหรอวะเนี๊ยะ.. นี้หลาน นะ หลาน ไม่ใช่ทาสสสส...ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรแล้วครับ วันหยุดกู วันหยุดกู..ฮือ..
“น้า..ให้ตังค์กินหนม ด้วยนะเว้ย ไม่ได้ให้ไปฟรีๆหรอก” ผมได้ยินคำพูดแกลอยเข้าหูมาแว่วๆแต่ผมได้ยินชัดทุกคำ
ตังค์กินหนม ตังค์กินหนม..กระดี๋กระด๋า ขึ้นมาทันใด แต่ก็ต้องแฟ๊บลงอีกครั้งเมื่อคิดได้ว่า แม่ม เอ้ย ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเอายังไงดีเรื่องอ้อนกะไอคิม...เฮ้อ..คุณป้าให้ชวนเพื่อนไปเที่ยวก็ได้เหรอ...ก็ดีอยู่หรอก ตั้งแต่มันเสร็จยังไม่เคยไปเลยซักครั้ง ได้ตังค์กินหนมด้วย...แถมให้ใช้รถตู้ได้อีกแหนะ...เอาไงดีหวากู...ชวนเพื่อนเหรอใครจะไปกะกูวะ...จะมีใครอยากไปเที่ยวกะกูไหมเนี๊ยะ สนามกอล์ฟเนี๊ยะ ...เฮ้อ....
แต่ว่า เอ๊ะๆๆๆๆๆ.....นึกออกแล้ว กูนึกออกแล้ว....หลังจากที่จิตใจห่อเหี่ยวไม่มีแรงแม้แต่จะก้าวขาออกจากห้องไอโมก็ต้องร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจ เมื่อ สมองซีกซ้ายขวา ของผมมันเริ่มทำงานขึ้นมาพร้อมๆกัน ฮิ้วววววววววววว
“ไอคิม ไออ้อน มึงเสร็จกูแน่ ฮ่าๆๆๆ” หัวเราะเหมือนคนบ้าด้วยความดีใจ
แล้วจากนั้นก็กดโทรศัพท์โทรหาไอน้องปอด์นที่น่ารักของผมอย่างด่วนๆ...ขอบคุณครับ คุณน้าชายที่น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น้าเป็นผู้มีพระคุณของผมเลยนะเนี๊ยะ ไม่ได้น้า ไอโมคงไม่ได้คืนดีกะแฟนแน่ๆเลย (เวอร์แหละ) รักน้าเท่ซู๊ดดดดดดดดดดด
โทรหาไอปอด์นปรึกษาหารือ วางแผนกันเรียบร้อยไอโมก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เดินผิวปากออกจากบ้านอีกคน เดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน แล้วจัดการถอยรถออกไปอย่างอารมณ์ดี ...
********************************
วันนั้นกว่าไอโมจะติวเสร็จก็เกือบ บ่าย 3ได้ครับ ติวเสร็จก็โทรหาไออ้อนซะหน่อย ทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด
มันก็ถามหล่ะครับว่าผมอยู่ไหน ผมก็บอกว่าอยู่หน้าคณะบริหาร ให้มาหาผมด่วนๆ ผมนั่งรอมันไม่ถึง 10 นาทีครับ มันก็เดินตูดบิดมาหาผม พอเห็นมันผมก็ยิ้มหน้าบานเลยทีเดียว มันก็ยิ้มให้ผมเหมือนกันครับหน้าบานเช่นกัน หุหุ เอาสิ เริ่มชิงรางวัลออสการ์กันแล้วครับผมกะไออ้อน มาดูกันว่าใครจะตีบทแตกกระจุยกว่ากัน หุหุ
“หาย หน้าไปไหนมาอะโม..เราโทรไปก็ไม่รับ น้อยใจนะเว้ย” อ้า..มันทำหน้างอๆ บ่นผมกระปอดกระแปด..หน้าตาแบบน้อยใจซะเต็มกำลัง ฮึ่มๆ
“เรายุ่งๆหน่ะ เรื่องเรียนด้วย เรื่องที่ทำงานน้ากิตด้วย เฮ้อ” ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จให้มันฟังครับ
“เหรอ..เราก็นึกว่า ทะเลาะอะไรกะคิม รึเปล่า...ตั้งแต่วันนั้นก็หายต๋อมไปเลย..” ไออ้อนมันมองผมตาละห้อย ทำหน้าซื่อๆ ตาแป๋วๆเหมือนเดิม อ๊ากกกกกกกหมั่นไส้เว้ย คันปากยิบๆ...แต่ก็ต้องอดทนครับ สีทนได้ๆๆๆ
“เอ่อ..ปล่าวหนิ...เราแค่รู้สึกไม่ค่อยสบายหน่ะ..” ทำสีหน้ากระอักกระอ่วน คล้ายๆกับลำบากใจที่จะพูดเรื่องไอคิมกับมันครับ....
แววตาไออ้อนวิบวับขึ้นมาหน่อยนึง.....เยสเซอร์.... หุหุ เอาดิ มารยาหญิงกะมารยาชายอย่างกูใครจะแน่กว่ากัน
“อืม..คงจะจริงเนาะ...เห็นแน๊ตบอกว่า โม..ไม่สบายหยุดเรียน หยุดติว ไป 2 วันเต็มๆเลยหนิ..” ไออ้อนมันยิ้มให้ผมนิดๆเหมือนเดิม น่ารักเหมือนเดิม..ฮึ่มๆๆๆ
และหลังจากนั้นผมก็คุยนั้นคุยนี้กับมันไปเรื่อยเปื่อยหล่ะครับ ผมว่าแรกๆมันคงระแวงผมอยู่ แต่หลังๆมามันเห็นผมไม่มีปฏิกิริยาใดๆมันก็เลยกลับมาเป็นอ้อนคนเดิมอย่างสมบูรณ์แบบ..ผมคาดว่ามันคงรู้อะไรมาเยอะจากไอคิม..ผมก็รู้สึกอายๆเหมือนกันครับเรื่องผมกับไอคิมหน่ะ แต่ทำไงได้หล่ะ...เฮ้อ..ก็เป็นของเค้าไปแล้วหนิ ชิ
พอตะวันเริ่มที่จะตกดินไอโมกับอ้อนก็ย้ายที่ไปนั่งหย่อนอาหารให้ปลาอยู่ที่ริมสระน้ำหน้าลานพ่อขุน...รอไม่นานพวกไอแน็ต ไอเต๋า และเพื่อนๆที่คณะผมก็เดินมาหาผมที่ริมสระ แล้วจากนั้นพวกผมทุกคนก็ตรงดิ่งไปยังเดอะมอลล์บางกะปิ และอีกครั้ง กับ mk ที่ได้ต้อนรับพวกผมอย่างอบอุ่น
“นี้เสาร์ที่แล้ว..พวกเราไปเที่ยว ทุ่งทานตะวันมาหล่ะ..สวยมากเลย” อยู่ๆเพื่อนที่คณะผมที่เป็นผู้หญิงก็พูดขึ้นมาครับ..จำไม่ได้ว่าตอนนั้นกำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่..
“เหรอจริงเหรอ...ไม่เห็นชวนกันเลย..” อ้อนมันทำสีหน้าตื่นเต้นมากมายครับ .แล้วหน้าก้ม่อยลงทันใดหุหุ.
ตอนนั้นเทรนไปเที่ยวทุ่งทานตะวันกำลังได้รับความนิยมครับหุหุ ใครไม่ได้ไปเชยแหลก แฮะ และไอโมก็ยังไม่เคยไป แต่ดูท่าว่าเพื่อนๆผมจะไปกันหมดทุกคนแล้ว ไปกับเมียไปกับผัวก็แล้วแต่คนๆไปเฮ้อ
“อ้อนอยากไปอะ...” อ้อนมันยังบ่นอะไรของมันอีกเรื่อยเปื่อยครับ
พร้อมกับเอาเนื้อเอาผักหว่านลงในหม้อ แล้วเอาทัพพี(เค้าเรียกทัพพีปะวะ) คนๆ...พวกสาวๆกินไม่ทันพวกผมหรอกครับ เนื้อยังไม่ทันสุกเลย โดนฉกไปต่อหน้าต่อหน้าซะแล้ว ..แต่สาวๆเค้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ ก็บริการ หนุ่มๆอย่างพวกผมอย่างเต็มที่ พวกผมมีหน้าที่แค่คีบเข้าปากกะ จ่ายตังค์ครับ หุหุ
“สวยมากเลยนะอ้อน...เหลืองเต็มทุ่งเลยอะ..เราถ่ายรูปไว้ด้วยนะ ดูปล่าว” เพื่อนคนเดิมพูดครับ คงอยากอวดไออ้อนมันเต็มที่
“ดูดิ ดูๆๆ...”ไอนี้ก็ยั่วขึ้นมากเลยครับ
ไอโมแอบมองอ้อนแล้วยิ้มนิดๆอย่างสมใจ กูรู้แล้วว่าจะเอาอะไรมาล่อมึง หึหึ..เสร็จกูหล่ะ..
เพื่อนคนเดิมรีบหยิบอัลบัมรูปออกมาให้ไออ้อนดู
“เนี๊ยะ เราพึ่งไปอัดมา สวยมะ” ครับ สวยอย่างที่มันว่าจริงๆ เหลืองอร่ามสุดลูกหูลูกตาเลยครับ
“โห สวยอะ...อยากไปอะ... ” ไออ้อนมันพูดขึ้นมาเบาๆ
มือมันเปิดอัลบัมรูปไป ตาก็ไล่ตามไปด้วย ผมเห็นแล้วว่ามันคงอยากจนจะลงแดงตายอยู่แล้วมั้งหน่ะ พอผมได้ยินมันพูดออกมาแบบนั้น ก็เข้าทางสิครับ...แต่ขอนิ่งไว้ก่อนครับ หุหุ...
พอกินกันอิ่มหมีพีมันดีแล้ว ก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมันดิครับ...ก่อนกลับผมก็ ขอเข้าห้องน้ำก่อนแหละครับ แฮะ พอผมกลับออกมาก็พอดีกะที่อ้อน มันวางโทรศัพท์พอดี มันมองผมยิ้มๆด้วยครับ...ไอโมก็ยิ้มตอบมันไปอย่างไม่คิดอะไรมาก...แล้วจากนั้นผมก็ขับรถไปส่งเพื่อนๆตามซอยต่างๆบนถนนลาดพร้าวนั้นแหละ...วันนี้ไอเต๋ามันไม่กลับกับผมครับ แวะหาเด็กก่อนมันว่างั้น ผมจึงไปส่งไออ้อนเป็นคนสุดท้าย...
ไออ้อนมันยังชวนผมคุยเรื่องทุ่งทานตะวันที่ลพบุรีอยู่ครับ จนผมรู้สึกว่ามันจะพูดเยอะเกินไปแหละ...มีแผนอะไรอีกปะวะ หึหึ .เมื่อกี้โทรหาใครน้ออ้อน คิคิ
“ ไปเที่ยวกันไหมอะ” น้าน แทบจะตบเข่าฉาดครับ
แปลกนะครับ พอเราได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลังอะไรมาหมดแล้วแบบนี้ เรากลับรู้เท่าทันเค้าไปซะหมดซะงั้น ก็ได้แต่ขำมันในใจหล่ะครับ
“เอาดิ..วันไหนอะ” ตอบมันไปน้ำเสียงเรื่อยๆ...คิคิ แต่แอบยิ้มอย่างสมใจ
“อืม..วันหยุดนี้เป็นไง...” อ้อนมันหันหน้ามาคุยกับผมเต็มๆตัว เก็บขาขึ้นมานั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนเบาะ
“หยุดยาวเนี๊ยะเหรอ...อยากไปก็อยากไปอยู่หรอก เฮ้อ...แต่เราต้องไปดูงานให้น้ากิตหว่ะ..”แกล้งถอนหายใจเฮือก..ทำหน้าเศร้าๆ...อิอิ
“เหรอ...ที่ไหนอะ” ไออ้อนมันดูจะผิดหวังมากมายเลยครับ คงอยากไปมากไอทุ่งทานตะวันเนี๊ยะ.
“ก็ สนามกอล์ฟที่เรา พูดให้ฟังไง ที่กบินห์อะ” ตอบมันไปด้วยน้ำเสียงเฉยๆ
“อ๋อ..ที่บอกว่า ทำเป็นสวนดอกไม้อะไรนั้นด้วยปล่าว” ไออ้อนถึงมันจะถามแต่น้ำเสียงมันยังไม่สร่างจากอาการผิดหวังเลยครับ มารยาปะวะ (ดูมันว่าเพื่อนดิ)
“อือ..วันหยุดเราด้วยเซ็งเลย..เฮ้อ...” ทำเสียงอ่อนอกอ่อนใจครับ
“แย่จังอะ.…โม...ไม่ไปไม่ได้เหรอ..” มันทำเสียงอ้อนๆครับ ตาละห้อยเลย..เหงอ..ใจอ่อนยวบ... น่ากลัวจริงๆ รีบตั้งสติใหม่..
“เราไม่อยากไปหรอก..แต่คุณป้าใช้อะ...ยังไงก็ต้องไป...อดเที่ยวเลย...” ทำสีหน้าหดหู่..และแอบพ่นลมหายใจออกมาด้วยครับ
“อยากไปขนาดนั้นเลยเหรอ..ไอทุ่งทานตะวันเนี๊ยะ” ถามมันยิ้มๆแล้วเอามือไปลูบหัวมันเบาๆ..ใจอ่อนซะแหละครับ แฮ่...ติดไฟแดงพอดีอะครับเลยทำได้ หุหุ
“อือ..” ไออ้อนมันพยักหน้าให้ผมอย่างอ๊อดอ้อน..หง่ะ..เหมือนลูกหมาตัวน้อยๆเลย(บอกแล้วครับ ไอนี้รับมือมันยากจริงๆ)
“งั้นเอางี้ไหมหล่ะ...ไปเที่ยวทุ่งทานตะวันกันก่อนแล้ว ค่อย..ไปเที่ยวกบินห์กับเราต่อ..ไปไหม..แต่ต้องค้างคืนนะ..ไปได้รึเปล่า...” หึหึ...ในที่สุดไอโมก็ได้ช่องครับ อาคิ อาคิ....
“จริงเหรอ..” ไออ้อนทำเสียงดี๋ด๋า ขึ้นมาอีกแหละครับ..
ผมก็พยักหน้าให้มันหน่อยนึง...ไออ้อนมันทำท่านึกนิดๆ
“อยากไปอะ..แต่ว่า..ต้องค้างคืนด้วยเหรอ” มันยังกังวลกับเรื่องค้างคืนอยู่ครับ
ผมก็เข้าใจครับ อ้อนมันไม่ค่อยได้ไปเที่ยวแอดเวนเจอร์อะไรแบบนี้ครับ ก็เลยลังเลนิดนึง และที่สำคัญ คุณหญิงท่าน เป็นโรคนอนผิดที่ไม่ได้ครับ นอนไม่หลับ...เหอๆ..
“เอ่อ...ถ้าไปกันหลายๆคน ไม่กวนโมทำงานเหรอ...” ไออ้อนมันถามผมท่าทางเกรงอกเกรงใจ..หลายคนไหนหล่ะ ตูชวนมึงแค่คนเดียว (แอบเหล่มันอยู่ในใจครับ)
“ไม่หรอก...ความจริงก็ไม่ใช่งานที่ต้องใช้สมองอะไรนักหนาหรอก..แค่ไปดูความเรียบร้อยแค่นั้นเอง ก่อสร้างต่างๆก็เสร็จไปหมดแล้ว คุณป้าแค่ให้ไปดูหน่อยหน่ะ” ตอบมันไปยิ้มๆ..
“อืม..งั้นเราชวนเพื่อนไปด้วยได้ปล่าว” หึหึ...ไอโมไม่ต้องทำอารายเลย มันทำของมันเองนา มันเดินมาติดกับเองนาเหอๆ
“อือ..ก็เอาสิ..เอางี้ดีกว่าอ้อน..เราว่า ชวนเพื่อนๆเราไปกันให้หมดเลย ไปหลายๆคนสนุกดี...ที่นั้นมีที่เที่ยวเยอะนะ...เห็นน้ากิตบอกว่า เหลนคุณป้า จะเอาเจทสกีไปลงด้วย...” ผมล่อหลอกมันต่อไปครับ
“เหรอ...อืม ชวนใครบ้างอะ” ไออ้อนมันถามผมตาเป็นประกายเลยครับ
“ก็ชวนเพื่อนๆเรานี้แหละพวกไอแน็ต ไอแทน แล้วก็ชวนไอวิทย์ด้วยก็ดี..เด๋วจะลองชวนพี่นัทด้วย” กะชวนไปหลายๆคนเลยครับ
คอยเป็นไม้กันหมา(คิม) ให้ผมด้วย อยากให้คนที่ไม่รู้เรื่องผมกับไอคิมไปด้วยเยอะๆครับ เลยกะชวนเฉพาะคนที่ไม่รู้เรื่อง หรือถ้ารู้ก็ต้องเป็นคนที่จะไม่เข้าข้างไอคิม
“โอเค..ตามนี้..ความจริงอ้อนกะจะกลับบ้านนะเนี๊ยะ หยุดตั้งหลายวัน ว่าแต่ โปรแกรมเป็นไง” น้ำเสียงยังตื่นเต้นไม่ส่างซา
“อืม...เรื่องโปรแกรมค่อยว่ากันอีกที แต่ที่แน่ๆอะ เราไปเที่ยวทุ่งทานตะวันกันก่อน แล้วค่อยเลยไปกบินห์ ค้างคืนซัก 3 คืน แล้วค่อยกลับ..” สรุปก็คือไปเที่ยว 4 วันอะแหละ หุหุ
“แล้วเพื่อนๆหล่ะ...จะมีใครไปปะ...วันหยุดทั้งทีอาจจะอยากกลับบ้านหรือ อยู่กับครอบครัวเค้ามากกว่ามั้งอ้อนว่า..นี้ถ้าคนอื่นไม่ไป..ยังจะพาอ้อนไปเที่ยวอยู่ปะอะ” ไออ้อนมันถามผมน้ำเสียงละห้อยอีกแหละครับ
“ไปดิ..ไม่มีใครไป ... ไปกับอ้อน สอง คนก็ได้ ดีไหม” ผมตอบมันไปยิ้มๆ หึหึ
“จ้าๆๆๆๆๆ…” ไออ้อนมันยิ้มแล้วทำหน้าทะเล้นใส่ผม พอสนิทกันมันเริ่มทะเล้นครับ...ท่าทางหยิ่งๆไม่มีให้เห็นแหละ..
ผมก้อยิ้มให้มันอย่างหมายมาด พอถึงหอมันไออ้อนก็เปิดประตูลงแล้วก้าวขาฉับๆ เดินขึ้นตึกมันไป...โทรหาเพื่อนรักมึงด้วยหล่ะ หึหึ...ผมแน่ใจครับงานนี้ ต้องมีไอคิมไปด้วยอย่างแน่นอน..และในระหว่างขับรถกลับบ้านนั้นไอโมก็ทำการโทรชวนเพื่อนๆผมทันทีครับ ซึ่งทุกคนก็ตกลงแต่โดยดีด้วย ยังไม่มีโปรแกรมไปไหนกันซักคน...
***********************************
-
ตอนที่ 67
ไอโมขับรถผ่านหลักสี่ครับ..เกิดนึกถึงไอเต็มมันขึ้นมา ความจริงก็คิดถึงมันตลอดแหละครับ แต่ด้วยมีเรื่องไอคิมหนักหัวอยู่ ก็เลยยังไม่ได้มีเวลาจัดการเรื่องไอเต็มเลย ไอโมจึงขับรถออกนอกเส้นทางแล้วมุ่งหน้าสู่ ทางไปมหาวิทยาลัยเอกชนมีชื่อแถวๆรังสิต..
.พอถึงซอยที่ต้องการก็เลี้ยวขวับเข้าไปทันที..ก่อนจะไปจอดรถที่หน้าเซเว่น...แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปยังตึกฝั่งตรงข้าม อืม..ทำเป็นมองไปงั้นแหละ มองไม่เห็นหรอกครับ เพราะห้องของไอแพทมันอยู่อีกฝั่งนึง...ไอแพทมันย้ายออกมาอยู่หน้า มหาลัยมัน มา ปีกว่า แล้วครับ..พี่สาวคนโตมันเรียนจบ แล้ว และก็แต่งงาน..พี่มันเลยย้ายไปอยู่บ้านสามี..มันเลยย้ายออกมาอยู่หน้ามหาลัยนี้แหละ..เตี่ยกะม้า มันก็ไม่ว่าไรครับ ส่วนบ้านมันก็ปล่อยให้คนเช่าไป
กะจะซื้อของที่เซเว่นหน่อยครับ แต่ขอโทรเช็คดูก่อนว่ามันอยู่ห้องอะปล่าว จะได้ไม่ขึ้นไปเสียเที่ยว...แล้วก็จัดการโทรหาไอแพทมันทันที โทรไปถอยรถเข้าไปจอดใต้ตึกมันไปแหละครับ
*ว่าไงวะ...ฝนจะตกปะวะเนี๊ยะ มึงโทรหากูก่อนเนี๊ยะ” กวนตีนผมมาก่อนเลยครับ แม่ม มึงเข้าใจผิดจริงๆแล้วไอเต็ม ไอแพทมันเพื่อนกูเว้ย
“เอ่อ..ดีคราวหน้ากูไม่โทรหาแม่มละ...โทรหากูเองละกัน ชั่วนี้”ทำเสียงโวยวายใส่มันซะเลยครับ แฮะ...
*เฮ้ย..กูล้อเล่น มึงหนิ..ทำเป้นใจน้อยไปได้...เอาใจยากชิบหาย แม่ม..*ไอแพทมันบ่นกระป๊อดกระแปดครับ..
“ช่างหัวกู..แล้วนี้มึงอยู่ห้องปะเนี๊ยะ” ถามมันไปด้วยน้ำเสียงแข็งๆ
*ทำไมวะ..จะมาหากูเหรอ...* มันถามผมกลับมาน้ำเสียงกระดี๋กระด๋ามากมาย..จะดีใจอะไรนักหนาวะ
“ ช่าง กูเหอะ..ตกลงมึงอยู่ห้องไหม ..” ถามกลับไปด้วยเริ่มหงุดหงิดแล้วครับ แม่ม แย่งเมียกูไปกุยังไม่ได้ ชำระความกะมึงเลย
*อยู่...ทำไมต้องทำเสียงงี้กะกูด้วยวะ..แม่ม..กูไปทำอะไรให้มึงอีกหล่ะ...* เจี้ย ทำเสียงแบบนี้ทำไมวะ.
.มันทำเสียงเหมือนงอนผมอะครับ เวงแหละ..เริ่มวิตกจริตครับ คำพูดของไอเต็มยังก้องหูอยู่.. ‘พี่แพท มันชอบพี่ พี่แพทมันชอบพี่..’ แอะ..เริ่มใจคอไม่ดีครับ...
“เออ ก็แค่นี้แหละ..” แล้วไอโมก็กดวางสายไปเลย หุหุ
แล้วจากนั้นก็เข้าเซเว่น แวะซื้อรีฯ ไปขวดนึง...น้ำแข็งโซดา...กับแกล้มเพียบ..กะล้วงความลับมันสุดฤทธิ์หุหุ.....
เดินตรงดิ่งไปกดลิฟท์ไปยังชั้นที่ต้องการ รู้สึกจะเป็นชั้น 5 นะครับ ห้องมัน พอลิฟท์เปิดก็ก้าวฉับๆไปยังห้องที่ต้องการ สองมือไม่ว่างเลยครับ พอถึงหน้าห้องมันไอโมก็จัดการเอาตีนถีบประตูมันปังๆ(อย่าทำนะครับไม่ดี รบกวนห้องข้างๆด้วยหุหุ)
“เออ...เฮ้ย แม่ม ใครวะ...อะ อ้าว มึงเหรอ” ไอแพทเปิดประตูผั๊วะออกอย่างแรง .มันทำท่าหัวเสียครับ แต่พอเห็นเป็นผมมันก็ยิ้มให้ผมจนเห็นฟัน 32 ซี่กันเลยทีเดียว ไอตี๋เอ้ย แม่ม...
“เออ..กูเองหล่ะ..คิดว่าเป็นใครหล่ะ” คิดว่าเป็นไอเต็มรึไงวะ..
โกรธขึ้นมาเฉยๆเลยครับไอโม...ทั้งๆที่ตอนนั้นก็ไม่รู้นะว่า ไอเต็มกับไอแพท ไปถึงไหนยังไงกันแล้ว..
“อะ..มึงหนิ..ขี้เกียจเถียงกะมึงหว่ะ...ซื้ออะไรมาด้วยวะ” มันพูดยิ้มๆเหมือนเดิม แล้วยื่นมือมาคว้าถุงก๊อบแก๊ปในมือผมไปถือไว้.
“เหล้า...วันนี้กะมาแดกเหล้ากะมึง..ไม่ได้ดวลกันมานานแหละ” ยักคิ้วให้มันหน่อยนึง ไอแพทมันยิ้มให้ผมหน่อยๆแล้วเอากำปั้นชกพุงผมไปทีแอะ จุกเหมือนนะครับเนี๊ยะ
จากนั้นผมก็เดินไปหาที่เก็บแก้วมัน แล้วเดินถือออกมา ไอแพทก็เดินไปหยิบกระติ๊กน้ำเตรียมอุปกรณ์กันสุดฤทธิ์
และวงเหล้าเล็กๆของผมกะไอแพทก็ได้เริ่มขึ้น...คุยกันสารพัดครับ ตั้งแต่ผมมาอยู่กรุงเทพผมกับมัน ก้อนัดเจอนัดเที่ยวกันบ่อยๆครับ แต่ไม่เคย ได้นั่งคุยกันเป็นกิจจะลักษณะแบบนี้เลย ผมกับมันก็เลยรื้อฟื้นความหลังกันสุดฤทธิ์และผมก็ต้องระวังไม่ให้ตัวเองเมาด้วยครับ กะมาล้วงความลับเค้านี้ครับ เรื่องอะไรจะปล่อยให้ตัวเองเมา ไม่งั้นจากจะล้วงเค้า จะกลายเป็นว่าเค้าอะแหละจะล้วงเรา หุหุ
นั่งกินไปไม่นานไอแพทก็เริ่มตาหวานตาเยิ้มและเริ่มพูดจาแทะโลมผมแหละครับ หุหุ...มันกินไปไม่กี่แก้วครับ แต่ผมชงให้มันอย่างหนา แทบจะเพียวๆเลยด้วยซ้ำ ส่วนของผมนี้บาง บ๊างบางแหละ ...พอไอโมเห็นดังนั้นก็เริ่มปฏิบัติการ เป็นเจ้าหน้าที่สอบสวนทันทีครับ...
ไอโมค่อยๆเอนหลังไปพิงเตียงไว้ แล้วมองหน้าไอแพท ที่ตอนนี้ออกแดงๆ คงจะเมาแล้วจริงๆ ไอแพทมันนั่งพิงโซฟาอยู่เหมือนกันครับ โดยระหว่างผมกับมันมีขวดเหล้ากระติกน้ำแข็งกับแกล้มกั้นอยู่
“แพท...มึงมีแฟนยังวะ” ถามมันไปนิ่งๆเหมือนไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร แต่ใจอะเต้นตุ๊บๆเลย
“เมแล้ว..ถามมายว้า” อ้อแอ้เต็มที แต่ก็ยังพอมีแรงยกแก้วเหล้าครับ
มองหน้าผมยังกะจะกินผมแหนะ..
“เปล่า ถามดู...เฉยๆ” ไอโมเลยลองเกี่ยวมันดูครับ...ส่งตาหวานให้มันด้วยหล่ะ...
ไอแพทอึ้งครับ ขนาดเมาๆนะนั้นหน่ะ...มันเงียบแล้วมองหน้าผมนิ่งๆ มือวางแก้วเหล้าแล้วเรียบร้อย..
“เมิงมอง กูแบบเน้ทามมายวะ...” มันถามผมน้ำเสียงอ้อแอ้ ผมไม่ตอบครับ ยักไหล่ให้มันไปที..
.แล้วจ้องตากะมันต่อ..ส่งตาหวานเชื่อมให้มันไปอีกระลอก เอาให้ตายกันไปข้างเลยทีเดียว..ไม่ได้คิดหรอกครับว่ามันจะชอบผมเหมือนอย่างที่ไอเต็มบอก แต่ก็อยากลองบริหารเสน่ห์ของตัวเองดูหน่ะครับ กับเพื่อนสนิทนี่แหละ..
“มองแบบเน้ เด๋วโดน เด๋วโดนนนน” มันมองผมตาเยิ้ม แล้วยกมือขึ้นชี้หน้าผม
“โดนอะไรวะ...” พูดท้าทาย ยั่วยวนมันไปครับตายังจ้องกะตาเยิ้มๆของมันอยู่..
ตอนนี้ไอโมแอบวางแก้วเหล้าไว้แล้วเรียบร้อยแล้วค่อยๆคลานเข้าไปหามัน...เหมือนแมวจ้องมองหนูตัวเล็กๆ...
“โดนนนแบบเน่งายยยย” ไอแพทเอามือมันคว้าที่คอเสื้อผม แล้วดึงผมเข้าไปหามัน
ผมก็ปล่อยให้มันดึงผมเข้าไปหามันหล่ะครับ...อยากรู้ว่ามันจะทำอะไรหน่ะ..พอมันยื่นหน้าเข้ามาหมายจะเอาปากมาจุ๊บกะปากผม ไอโมไม่ต้องการรู้แหละครับว่ามันคิดจะทำอะไรจึงผลักมันเบาๆไอแพทก็กลับไปนั่งพิงโซฟาเหมือนเดิม...
ไอแพทมันมองหน้าผมแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ...ตอนนั้นไม่แน่ใจครับว่าที่มันทำเมื่อกี้ เพราะมันเมา หรือ เพราะใจมันอยากจะทำจริงๆ...มันทำหน้าผิดหวังอย่างรุนแรงเลยครับ...
หึ อยากแกล้งมันเล่นครับ ยังไงวันนี้ผมต้องรู้ให้ได้ว่า มันเป็นเกย์จริงรึเปล่า....ไอเรื่องที่มันชอบไม่ชอบผมหน่ะ ไม่สำคัญหรอกครับ...
ไอโมจึงยื่นมือไปกระชากไอแพทเข้ามาหาผม มันมองหน้าผมอย่างงงๆครับส่วนตัวผมก็มองมันอย่างหื่นเลยทีเดียว .แล้วค่อยๆกอดมัน ตามันกับตาผมจ้องกันเขม็ง ไอแพทมันเริ่มดิ้นครับ.ผมจึงกอดมันแน่นเข้า..มันก็ยิ่งดิ้นแรงขึ้น..
“โอ๊ะ” แล้วไอโมก็ต้องปล่อยมันออกจากอ้อมกอดทันที
ไอแพทอะเด๊ะครับ มันดิ้นจนศอกมันอะ ถอง พลักเข้าให้ที่ปลายคางผมอะ ไอโมเลยต้องปล่อยมันไปชั่วคราว...เริ่มโกรธนิดๆแล้วครับผมตอนนี้อะ...เริ่มคิดว่ามันไม่ใช่เกย์อีกรอบแล้วครับ แต่ทำให้กูเจ็บอะ..ขอแกล้งต่อเถอะมึง
ไอแพทมันขยับตัวอย่างเงอะงะ (ก็มันเมาอะ) ผมจึงยื่นมือไปกระชากไหล่มันทั้งสองข้าง แล้วดึงมันมาแนบอกผมอีกครั้ง แผ่นหลังมันจึงแนบไปกับหน้าอกผม แล้วผมก็สอดแขนเข้าไปกอดเอวมันไว้แน่น..
ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าไอแพทมันเข้ามานั่งซ้อนอยู่บนตักผมเรียบร้อย (ผมนั่งขัดสมาธิ)โดยมีผมกกกอดมันไว้แน่น...ดิ้นยังไงก้อดิ้นไม่หลุดแล้วครับมันตอนนี้...
“อ้ายโม เมิง จาทามอารายกู...”ผมว่ามันคงส่างเมาลงไปโขแล้วครับตอนนี้..พยายามเอี้ยวหน้ามามองผมสุดฤทธิ์...
“มึงว่า กูจะทำอะไรมึงดีหล่ะ บอกกูหน่อยสิ” ทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่มัน แล้วแลบลิ้นเลียที่ข้างแก้มใสๆ ของมันด้วยครับ..
ตอนแรกแค่อยากแกล้งครับ แต่ตอนนี้ชักยังไงแล้วครับ แม่ม ไอแพท ตัวโคตรหอมเลยอะ เนื้อตัวมันนุ่มนิ่มไปหมด..อย่างไอเต็มถึงมันจะดูน่ารักหน้าใสขนาดไหนแต่มันก็ดูแมนไปหมดทั้งตัวนะครับกล้ามก็มีเนื้อตัวแข็งๆอย่างผู้ชายที่ออกกำลังกายบ่อยๆ แต่ไอแพทนี้...ผมเป็นเพื่อนมันมาก็นานหลายปี ไม่คิดเลยจริงๆครับ ว่ามันจะ น่า...เอาทำเมียขนาดนี้...
“อ้ายโม..อย่าทำกู...” ไอแพทมันพูดเสียงสั่นๆ...พร่าๆ คาดว่าคงสยิวไม่มากก็น้อยแหละมัน..
“ทำอะไร มึงคิดว่ากูจะทำอะไรมึง..” พูดเสียงแผ่วๆ อยู่กับใบหูมัน
“อ๋า...” ไอแพทดิ้นพร่านครับ เมื่อผมเอาปากงับติ่งหูมันเบาๆ
“มึงบอกกูมาซิ...มึงชอบกูรึเปล่า” ผมถามมันอีกครั้ง
แล้วเอามือล้วงเข้าไปในตัวเสื้อมันลูบที่หน้าท้องแบนๆของมันไปมา ชั่วเอ้ย..หน้าท้องนิ่มยังกะหน้าท้องผู้หญิงครับ..แย่แล้วกู ดันมีอารมณ์กับไอแพทเข้าให้หง่ะ พยายามเตือนตัวเองสุดฤทธิ์ ว่าไอแพทมันเป็นเพื่อน..อย่าเชียวอย่าเชียว..แต่แหม๋..นิดนึงน่านิดนึง(ทำไมตูหื่นขนาดนี้วะ กับเพื่อนก็ไม่เว้น)
อดใจไม่อยู่ครับ ไอโมเลยขยับริมฝีปากลากไล่จากใบหูไอแพทลงมาตามลำคอขาวๆของมัน...ไอแพทตัวอ่อนยวบ ปล่อยเสียงครางออกมาแผ่วๆ
“ว่าไง..ชอบกูรึเปล่า” ผมย้ำกับมันอีกครั้ง แล้วขยับมือขึ้นไปลูบเบาๆที่หน้าอกมัน..
“อ๋า..โม..ชอบ ชอบ..กูชอบมึง...” ไอแพทพูดแล้วซี๊ดปากเบาๆ..
พอได้ยินดังนั้น ไอโมก็กระจ่างครับ....เพราะไม่ใช่แค่คำพูดหรอกครับ แต่ดูมันสิครับ อ่อนระทวยอยู่กะอกผมแบบนี้อะ ที่จริงผมก็ไม่ได้กอดรัดอะไรมันไว้แล้วนะ มันจะขยับหนีผมก็ได้..จะต่อยผมยังได้เลย..แต่ที่มันทำตอนนี้คือ นั่งพิงอกผม ปล่อยให้ผมทำมิดีมิร้ายกับมันอยู่นั้น..หน้าตามันเคลิ้มมาก ไอโมก็ชักเคลิ้มเหมือนกันครับ...ชักรู้สึกว่าอารมณ์ใคร่ของตัวเองมันจะควบคุมไม่ค่อยจะได้ซะแล้ว..แต่ไอโมต้องตัดใจครับ นี้มันเพื่อน
ผมจึงเอนตัวลงไปพิงกับโซฟา เหยียดขาออกไป แล้วดึงไอแพทติดมือผมมาด้วย แล้วค่อยๆวางหัวมันลงกับต้นขาผม..ตอนนี้จึงกลายเป็นว่าไอแพทนอนหนุนต้นขาผมอยู่..แล้วไอแพทก้อหันหน้าเข้าหาผมซุกหน้าลงกับหน้าท้องผมทันที...
“กูชอบมึง ชอบมึง ตั้งแต่เข้าเรียนใหม่ๆ” ไอแพทมันพูดขึ้นมาเสียงอู้อี้..ลมหายใจร้อนๆของมันปัดป่ายไปตามหน้าท้องของผม อ๋า..หยิวหง่ะ..
“มึงเป็นเกย์เหรอ..” ตรงเป๋งไม่มีอ้อมค้อมกันแหละครับตอนนี้..ที่ว่าผีย่อมเห็นผีด้วยกัน คงใช้ไม่ได้ซะแล้วครับ ระหว่างผมกะไอแพทเนี๊ยะ
ไอแพทมันสะดุ้งครับ แล้วยิ่งซุกหน้าลงกะหน้าท้องผมยิ่งขึ้นไปอีกอ่อย หน้ามันก็ถูไถไปกะเป้าผมหล่ะคร้าบ กาม เอ้ย กำจริงๆ ฮือ...
“กูชอบ ผู้ชาย ไม่ได้ชอบผู้หญิง..มึงคิดว่ากูเป็นไหมหล่ะ” อ๋า...ชัดเจนเปลี่ยน หนักยิ่งกว่ากูอีก กูยังลักปิดลักเปิดอยู่หนา..
“หึ..หึหึ..เออ” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วเอามือขยี้หัวมันไปที..
แล้วดึงหน้ามันออกจากพุงผมด้วยไม่หวาย...เด๋วได้จับมันทำเมียจริงๆหล่ะแย่เลย..เหอๆ...
“มึงรังเกียจกูไหม..มึงหัวเราะทำไม” มันพยายามโงหัวขึ้นจากต้นขาผมครับ
แต่ผมกดหัวมันไว้ มันที่ยังมึนๆอยู่มากจึงมิสามารถสู้แรงผมได้จึงต้อง นอนลงไปเหมือนเดิม มันมองตาผมเหมือนกำลังจะร้องไห้เลย..
“รังเกียจทำไม..มึงเป็นเพื่อนกูมากี่ปีแล้ว...กูเป็นคนแบบนั้นเหรอ..” ผมถามมันไปเสียงหนักแน่นจริงจัง แล้วจ้องตามันไปด้วย
“กูเชื่อมึง..แล้ว แล้ว.มึงจะเลิกคบกูไหม” มันถามผมเสียงแห้งๆ...นอนมองผมอย่างรอคอย มันเอามือมันมาจับมือผมไว้แน่น มือมันเย็นเจี๊ยบเลยครับ..
“อ้าว ทำไมอะ...” ผมถามมันไปอย่างสงสัย
“ก็ กูเป็นเกย์...แล้ว กูก็ชอบมึง...มึงไม่ขยะแขยงกูเหรอ” กุจะขยะแขยงทำมาย กูยิ่งจะชอบสิไม่ว่า
ทำไมไม่บอกกุก่อนหน้านี้ว้า แม่ม เสียดายเนื้อนิ่มๆหวานๆของมึงจริงๆ เสียทีไอเต็มมันไปซะแหละ ..อีแบบนี้คงยากแหะ ที่มันจะกลับตัวไปซบอกกุเหมือนเดิม..เอ หรือว่ากูจะรวบเอาทั้ง มึงทั้งไอเต็มหว่า หุหุ...แอบเลวเล็กน้อยถึงปานกลางคิคิ
“ไม่หรอกน่า คิดมากอะไรนักหนาวะเนี๊ยะ ..มึงเป้นเพื่อนกู..กูดีใจและภูมิใจที่ได้มึงเป็นเพื่อน โอเคไหม...หยุดคิดมากได้แล้ว...”พูดแล้วเอามะเหงกลงหัวมันไปที มันยิ้มให้ผมแล้วซบหน้าลงกะต้นขาผม..
“เฮ้ย อย่าร้องไห้นะเว้ย เด๋วกูก็ปล้ำทำเมียซะนี้...” ผมพุดแซวมันไปยิ้มๆ
ไอแพทมันหัวเราะคิกคักออกมาเบาๆ... แล้วเงยหน้าขึ้นมองผมตาหวานเยิ้มแอะยั่วกูปะฟะเนี๊ยะ
“กูเคยบอกมึงว่า...กูจะรับเลี้ยงมึงตลอดชีวิต...มึงจำได้ไหมโม.. ถ้าเป็นมึงกุยอมนะ...”อะ อย่ามาทำซึ้งกูขอร้อง แต่กูก็เจือกจำได้นี้ดิ..เฮ้อ..
“แล้วแฟนมึงอะ...เมื่อกี้มึงยังบอกกูอยู่เลยว่ามึงมีแฟนแล้ว..” ตรงประเด็นอีกแล้วครับทั่น..
“เอ่อ....คือ...” มันทำเสียงอ่ำๆอึ้งๆครับ..หลบตาผมเป็นพัลวัน
“แฟนมึงเป็นผู้ชายใช่มะ” มาถึงตรงนี้เริ่มเสียงแข็งอีกแล้วครับ.
..รู้สึกหวงมันนิดๆ อาจจะเพราะผมพึ่งรู้ว่ามันชอบผมก็ได้มั้งครับ สันดานเสียๆประเภทหมาหวงก้างของผมจึงออกฤทธิ์อีกครั้ง..
“ก็..เอ่อ..กู...” ยังไม่ยอมพูดครับ พยายามจะมุดขาผมหนีซะให้ได้ เอาเข้าไป..จะมุดไปไหนหล่ะมึงหน่ะ..
“อะไรของมึง...เฮ้อ..ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร..เรื่องส่วนตัวของมึงกูไม่เกี่ยว..” ว่าแล้วก็ทำเป็นจะลุกหล่ะครับ ดึงหัวมันออกจากขาผมด้วย..
“เฮ้ย..เดี๋ยวเด้...แม่มไมใจน้อยงี้วะ...” มันถลาตัวลุกขึ้นแล้วซบหน้าลงกะอกผม หง่ะ..อ่อยกูอีกแหละ..ทำไมชอบคลุกวงในกูจางวะ...
“เฮ้ย อึดอัดนะเว้ย...ปล่อยกูเดะ กูจะกลับบ้านละ” กดดันมันอีกรอบครับหุหุ
“ไอเจี้ย..เคยเห็นใจคนอื่นบ้างไหมมึงหน่ะ...เอาแต่ใจชิบหายเลย...กูก็อายเป็นนะ” เอ๋า..ตกลงที่ไม่พูดนี้คืออายกูหรอกเหรอเนี๊ยะ อะไรของมึง...เข้าใจยากชิบหาย แถมยังมาด่ากูด้วยคำหยาบๆคายๆอีก กูรับไม่ได้..
“อายกูทำไมเนี๊ยะ..ตกลงไม่ได้ชอบกูแล้วเหรอ...ชอบไอ ดะ เอ่อ..ไอคนนั้นมันใช่มะ” อ๋า เกือบไป เกือบพูดว่าชอบไอเด็กนั้น ไปแย้ว เกือบไปเกือบไป...
“ไอโม..จากชอบๆกูจะเกลียดมึงละ แม่ม ไม่ฟังกูเลย..” เกลียดบ้าอะไรของมึงเนี๊ยะ ซบกูซะ..แม่ม..ระวังน้ำลายมึงด้วยเปื้อนเสื้อกุหมด ชิ...หายเมาแล้วสิมึง เสียงใสเชียว
“เออ ฟังก็ได้ พูดมาเด๊ะ...” ก็เลยต้องยอมมันครับ
พิงหลังลงกะโซฟาอีกครั้ง โดยมีมันสอดแขนมากอดคอผมไว้แน่นแล้วซบหน้าลงออเซาะอยู่กะอกผม...
ผมว่าเมื่อก่อนไอแพทมันไม่เป็นแบบนี้นะ..ผมรุ้สึกว่ามันแปลกๆไปไงไม่รู้ครับ ผมว่ามันดูจะ..ขี้อ้อนๆ นุ่มนิ่มๆอะ...คือยังไงดีหล่ะ ผมว่าบรรยากาศรอบๆตัวมันดูแปลกๆไปอะครับ...ดูน่าทนุถนอมมากขึ้นอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ..เข้าใจกันมะอะ..เมื่อก่อนเตะบอลกัน อยู่คนละทีม ผมแกล้งวิ่งชนมันล้มบ่อยๆออกจะสะใจไม่เห็นเคยห่วงมันซะที แต่นี้ดูเดะ ดูมันเดะ...ฮือ...เฉียดาย น่าจับทำเมียจริงๆด้วยอ้า...
“คือ..ก็..กู..เผลอตัว ให้มันเชยชมไปแล้วนี้หว่า...ก็มันหล่ออะ” มันว่าแล้วก็มุดหน้าลงกะอกผมต่อไป
“ฮ่าๆ ไอเจี้ย มึงเนี๊ยะนะ เห็นแก่ความหล่อจริงๆเลยมึง...โธ่ เห็นคนหล่อหล่ะลืมกูไปเลย..ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ผมก็ฮาแตกฮาแตนหล่ะครับ...แหม๋ๆ..
“ไอโม...มึงจะขำทำปะ มึงเหรอ..ไอชั่ว” มันคงอายจัดครับ มันผละตัวออกจากอกผมแล้วฟาดกำปั้นผั๊วะเข้าที่ปลายคางผมที ไม่เจ็บถึงกับน๊อคครับ แต่ก็ใช่จะไม่เจ็บ..
“อ๋อ...เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนเหรอ หามึง มึง เป็นเมียกูอีกคนดีมะ หา หา” ผมแกล้งขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แล้วยื่นมือไปคว้าไหล่ทั้งสองข้างมันไว้อีกครั้ง
แล้วก้มหน้าลงอ้าปากงับเข้าที่คอนิ่มๆขาวๆของมันซะเลย...กัดจริงๆครับ กะแกล้งไอเต็มด้วยแหละ ตอนนี้กระจ่างแหละว่าไอแพทมีใจให้ไอเต็มแน่นอนแหละ..แต่ไอเต็มไม่รู้ครับ...แต่อยากแกล้งมันอะ...ขอฝากอะไรไว้ดูต่างหน้าหน่อยแหละกัน...
“โอ้ย..โอ้ย..ไอโมกูเจ็บบ...”ไอแพทมันดิ้นพราดๆ ร้องโอ้ยๆ คงจะเจ็บจริงๆหล่ะครับคราวนี้ก็ไอโม กัดลงไปซะจมเขี้ยวเลย
“อะ อะ ไอโม ปล่อย ปล่อย กู เร็ว โม...ปล่อย...”ไอแพทมันทั้งร้องทั้งผลักทั้งดันผมออก แต่ไอโมก็ไม่ยอมครับ
ยังแกล้งมันต่อไป แต่ดูท่าไอแพทมันดิ้นแรงเกินไปครับ เสียงมันสั่นๆหวาดๆยังไงบอกไม่ถูก...ไอโมจึงหยุดกัดแล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าไอแพท..แต่ไอแพทมันไม่ได้มองผม...ไอแพทมันมองไปที่ประตูห้องมัน ...
ไอโมจึงหันหน้าไปมองตามสายตามัน เวรแหละ....จะโดนอะไรมั่งเนี๊ยะกุ...มันจะฆ่ากูไหมเนี๊ยะ...เริ่มใจไม่ดีครับ...กลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกๆเลย...ก็แฮะ...เจ้าของ เค้ามาแล้วครับ....
หนุ่มน้อยหน้าใส ใส่กางเกงขาสั้นนักเรียนกะเสื้อยืดสีขาวที่บ่ามีเสื้อนักเรียนพาดอยู่ กระเป๋านักเรียนตกอยู่บนพื้น...พร้อมพวงกุญแจ หมีพูตัวโต..ที่ผมเป็นคนซื้อให้มันเอง... ไอเต็มที่น่ารักของผมมันมองผมเหมือนกับจะฆ่าผมเลยอ้า...ตาย ตายแน่ๆกู...ที่กลัวมันอะ เพราะผมทำชั่วกับมันไว้เยอะครับ แล้วนี้ยังมาทำบ้าๆกะของของมันอีก ตายหยังเขียดหล่ะไอโมงานนี้
และก่อนที่ไอโมจะได้ขยับตัวออกจากไอแพท ไอเต็มก็กระโดดพรวดเดียวถึงตัวไอแพทเลยครับ มันกระชากไอแพทออกจากมือผม
“เต็มอย่า...” ผมได้ยินเสียงไอแพทร้องเสียงหลง และ
“เฮ้ย...โอ้ย” ไม่ทันแย้ว...ไอเต็มมันฟาดกำปั้นเปรี้ยงเข้าที่หน้าผมอย่างจังเลยครับ เห็นดาวเลยทีเดียวไอโม มึนงง เซ่อไปเลย ฮือ ต่อยกูไมอ้า..
“พี่อย่ามายุ่งกับเราได้ไหมฮือ..พี่แพทเป็นเมียผม...พี่ไม่สนใจพี่แพทตั้งแต่แรกไม่ใช่ไง ก็ไม่ต้องสนใจต่อไปสิ...ไปให้พ้น..ไปให้พ้นจากชีวิตผมซะที..ฮือ...ผมเกลียดพี่ ผมเกลียดพี่...”อะไอโมอึ้งครับ พอตั้งสติได้ก็ยิ่งเซ่อไปกันใหญ่เมือ่ได้ยินเสียง ร้องไห้ของไอเต็มมัน
ผมมองภาพไอเต็มที่ยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นกำหมัดไว้ข้างตัวทั้งสองข้าง โดยมีไอแพทโอบกอดมันไว้แน่น...ผมมองภาพนั้นด้วยความสะเทือนใจ..ผมรู้สึกผิดยิ่งกว่าครั้งไหนๆที่ผมเคยทำมา...ไอเต็มมันเกลียดผมแล้วจริงๆเหรอ..เกลียดผมแล้วมันร้องไห้ทำไม...นอกเสียจากว่ามันยังรักผมอยู่...
“แพท...กู ขอโทษ......” ผมกลืนก้อนสะอื้นให้มันแล่นกลับลงไปในอก..
แล้วเอ่ยปากขอโทษไอแพทมันสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำไม่ดีกับมัน...ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน ตั้งแต่วันแรกที่เป็นเพื่อนกับมันมา...มันเป็นเพื่อนที่อยู่ข้างๆผมเสมอ...ความทรงจำของผมตั้งแต่ตอนเข้าเรียน ปวช.ปี 1 จนถึง ปี 3 จะมีมันอยู่ร่วมอยู่ด้วยตลอด..มันเป็นเพื่อนรักของผม
ไอแพทมันพยักหน้าน้อยๆแล้วยิ้มให้ผม..บางๆ..ผมว่ามันไม่ได้ชอบผมแล้วหล่ะ...สำหรับผมกับมันคำว่าเพื่อนยังคงอยู่เสมอ
“เต็ม...พี่ขอโทษ..” ผมพูดเบาๆแล้วยื่นมือไปลูบหัวมัน
ตอนแรกผมคิดว่ามันคงจะปัดมือผมออกหรืออาจจะ..ชกผมเข้าให้อีกซักหมัดก็ได้...ผมจะยอมให้มันชกแต่โดยดี...แต่ที่ไอเต็มมันทำก็คือยืนนิ่งๆให้ผมลูบหัวมันเบาๆแค่นั้นเอง...น้ำตาไอโมจะไหลออกมาให้ได้ครับ ขอบตาร้อนผ่าวๆ...
ไอเต็มมันปล่อยให้ผมลูบหัวมันอยู่พักนึง มันจึงปัดมือผมออกแล้วหันไปกอดไอแพทไว้แน่น แล้วซบหน้าลงกับบ่าไอแพท...
ไอแพทมันยิ้มให้ผมนิดๆแล้ว โบกมือไล่ผมยิกๆ..ประมาณว่าอย่ามากวน คนเค้าจะอ้อนกันอะไรทำนองนั้น จากตอนแรกเศร้าๆไอโมถึงกับกลั้นยิ้มกันเลยทีเดียวครับ...ผมละสายตาจากไอแพทไปมองแผ่นหลังไอเต็มอีกครั้ง ...ผมอยากได้มันกลับคืนมาเป็นของผมเหมือนเดิม ผมอยากอยู่กับมันเหมือนเดิม อยากให้ไอเต็มมันเข้ามากอดเข้ามาหอม เข้ามาอ้อนผมเหมือนเดิม แต่..คงเป้นไปไม่ได้แล้ว...บางทีผมลงเลวเกินไปสำหรับเด็กที่บริสุทธิ์อย่างไอเต็ม..ก็ได้แต่หวังว่า..ไอแพทคงทำให้ไอเต็มมันมีความสุข...
แล้วไอโมก็ตัดใจก้าวเดินออกมาจากห้องไอแพท พร้อมกับปิดประตูให้พวกมันด้วย...ช่วยปลอบมันทีนะเว้ยไอแพท..ซักวันนึงนะเต็ม ซักวันนึง พี่หวังว่า..เต็มคงอภัยให้พี่...ถึงตอนนี้พี่ก็ยังยืนยันว่าเต็มเป็นคนที่พี่แคร์ที่สุดและสำคัญกับพี่ที่สุด..ก็เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ...
******************************************
อ่านให้สะใจไปเลยนะครับทั่น หุหุ...
พิมพ์เสร็จตั้งนานแล้วครับ แต่มะมีเวลาเข้าบอร์ดเลยอ้าวันนี้อ้า
เหนื่อยชิบหายเลยอะครับ..เฮ้อ...
เด๋ววันนี้ ต้องไปธุระแต่เช้ามืดอีกแหละอะ...หง่ะ อิจฉาไอคิม จริงๆ แม่ม นอนสบายใจเฉิบเลยอะ ฮือ
ตูไม่ยอม ตูจะลากมึงไปด้วย
ไปหล่ะครับ ขอตัวไปปลุก สุดที่รักก่อน
โมโม ผู้หล่อจัดจ้าน เช่นเคย
ป๋อหล๋อ....ตอนนี้ถ้าไอคิมอ่านคงมีการหึงย้อนหลังเป็นแน่แท้..เลยมาโพสแต่เช้ามืดก่อนมันจะตื่นนี่แหละ ขอเวลาเตรียมตัวรับมือก่อง หุหุ
*****************************************************
โมโม say :
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกก โพสเสร็จกลับไปอ่านรีฯ
กาซิก กาซิก...ที่ร้ากคร้าบ มาทำอะไรแถวนี้คร้าบ
กลับบ้านเราเถอะ กาซิก กาซิก
แม่มต้มตู ไหนบอกโพสไม่เป็นงายวะ..
แล้วนี้หมาที่ไหนมันมาโพสเนี๊ยะ..
ฮือ..โพสที่ทู้หื่นๆของไอน้องอิท ตูก็ตกจายพอแหละ
นี้ยังมา พูดจาข่มขู่แควนๆตูอีก..จบกาน
ไอยักษ์ เอ้ย ไอยักษ์..ความนิยมกำลังพุ่ง นี้ ดับวูบอีกแหละ เฮ้อ..
ตาหวานของไอยักษ์(หุหุ)
-
อยากรู้จังว่าโมมีแผนการไร หลอกล่อ อ้อนกับคิมไปเที่ยวอ่ะ แถมยังชวนเพื่อนไปอีกตั้งเยอะ :m12:
อืม เสียดายน้องเต็มเหมือนกันเนอะ เมียเรากลายไปเป็นผั... เพื่อนซะงั้น :m30:
-
สงสารพี่โมโม และสงสารพี่เต็ม คับ ว้าๆๆๆๆ
รออ่านต่อนะคับ อิอิ :a9:
-
แอบเศร้า เสียดายพี่เต็มกะพี่แพทแทนพี่โมด้วยคนอะ
แผนที่วางไว้นี่จะเป็นไงน้า หุหุ
-
ลงเอยไปอีกคู่
วางแผนมากๆระวังเจอแผนซ้อนแผนนะ
:m11: :m11: :m11:
-
จัดการเลยโม แต่งานนี้คิดว่าคิมคงแก้ทางได้แน่ :m14: :m14: :m14:
-
มารอโมแก้เผ็ดครับ
:m27: :m27: :m27: :m27:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับ สงสารเต็มจังครับผม
แต่ยังไงก็เอาใจช่วยครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
:m1: มารอ ดู โม แก้เผ็ด คิม ก่า อ้อน อิอิ :m1:
จิ้มตุด โม ก่า จิ้มตุดแน่ว ไปคน ละจึ๊ก คึคึ :m3: :m3: :m3:
โม หล่อจัดจ้าน...เอิ้กๆ จ่ะ หล่อจ่ะ หล่ออออออออออออออออออ.... :give2:
-
ตามมาอ่านเรื่องของคุณโมโม แบบว่าสนุก เศร้า ซึ้ง กินใจ มีครบทุกแบบเลย เป็นกำลังใจคุณโมด้วยคน อิอิ :m4:
-
คุคุ...ได้ใจไปมากมายฮะ
ว่าแต่พี่เต็มก่ะพี่แพทยังเปงแฟนกานอยุ๋รึเปล่าฮะ
แย้วแผนพี่โมจะเปงยังไงนะ
ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ
อย่าลืมนะฮะพี่โม.
ห้ามลืมเลยนะฮะ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
ปล........ทามมั้ยพี่โมเสน่ห์แรงจัง คุคุ :m3: :m3:
-
คุคุ...ได้ใจไปมากมายฮะ
ว่าแต่พี่เต็มก่ะพี่แพทยังเปงแฟนกานอยุ๋รึเปล่าฮะ
แย้วแผนพี่โมจะเปงยังไงนะ
ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ
อย่าลืมนะฮะพี่โม.
ห้ามลืมเลยนะฮะ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
ปล........ทามมั้ยพี่โมเสน่ห์แรงจัง คุคุ :m3: :m3:
ก็คนหล่อ ไงครับ ผม หุหุ :m12:
:เฮ้อ: เกิดมาหล่อ ต้องทำใจนิดนึง ฮะ... :m19:
โมโม ที่นับวันความหล่อ ยิ่งจัดจ้านเจิดจรัส :a9:
-
มารอดูพี่โมแก้ผ้า เอ้ย มะจ้ายยย แก้เผ็ด
อิอิ
:m3: :m3: :m3:
-
คุคุ...ได้ใจไปมากมายฮะ
ว่าแต่พี่เต็มก่ะพี่แพทยังเปงแฟนกานอยุ๋รึเปล่าฮะ
แย้วแผนพี่โมจะเปงยังไงนะ
ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ
อย่าลืมนะฮะพี่โม.
ห้ามลืมเลยนะฮะ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
ปล........ทามมั้ยพี่โมเสน่ห์แรงจัง คุคุ :m3: :m3:
ก็คนหล่อ ไงครับ ผม หุหุ :m12:
:เฮ้อ: เกิดมาหล่อ ต้องทำใจนิดนึง ฮะ... :m19:
โมโม ที่นับวันความหล่อ ยิ่งจัดจ้านเจิดจรัส :a9:
ตอบได้ร้ายกาจมากมายนะฮะ คุคุ
แย้วทามไงถึงจะเปงแบบพี่โมละฮะ คุคุ
ปล...หล่อมากก้อไม่ดีเหมือนกานฮะ คุคุ
ล้อเล่นะอะ คุคุ :m3: :m3:
-
:laugh: อยากรู้จัง ว่าพี่โมจาเริ่มแผนแก้เผ็ดยังไงคับ ...อิอิอิ :m19:
-
อ้ายโมเค้าตามอ่านทันแล้วเด้อ หุหุ
อ้ายเฮาก็ร้ายครือกันเนาะ วางแผนอีหยังอยู่หนิ อิอิ
อ้อนเอ้ยจิโดนอ้ายเผิ่นแกล้งอีหยังน้อ อ้ายโมอ่ะเจ้าเล่ห์ ระวังโตไว่แนเด้อ หุหุ
ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดแล้วก็ดีเนาะ อะไรมันจะเป็นยังไงต่อไป
เค้าจะรออ่านเด้ออ้าย เป็นกำลังใจให่อ้ายเด้อ
-
จิ้มตูดแอม *จึ้กๆ* 5555+
ไรฟ๊า...เว๋าภาษาถิ่นกั๋น...อ่านบ่เข่าใจ๋เลยติ๊.....อิอิอิ
:try2: :try2:
เจ็บมะเนี่ยโมโมจัง โดนน้องเต็มต่อยเข้าไป
:m22: :m24:
มานั่งรอดูโมโมแก้ผ้า...เอ๊ยยยยยย.....แก้เผ็ดอยู่กะน้องป๋อม...คริๆ
ก็คนหล่อ ไงครับ ผม หุหุ :m12:
:เฮ้อ: เกิดมาหล่อ ต้องทำใจนิดนึง ฮะ... :m19:
โมโม ที่นับวันความหล่อ ยิ่งจัดจ้านเจิดจรัส :a9:
ไอ้เจิดจรัสน่ะเข้าใจ....แต่จัดจ้านเนี่ย....ด้านไหนอ่ะโม??
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อยากรู้แผนการของโมโมจังเลยคับ จะแก้เผ็ดยังไงน้า :try2: :try2: :try2:
-
สมหวังไปอีกคู่ดีใจจัง อิอิ
วันหลังเอาเรื่อง แพทกับเต็มมาเล่าบ้างสิคับ
ปล.ผมโหวตให้คิมด้วยแหละ อิอิ
-
............ท่าทางโมจะหื่นกว่าคิมแล้วแหละ.......... :a6: :a6:
-
............ท่าทางโมจะหื่นกว่าคิมแล้วแหละ.......... :a6: :a6:
^
ชัวร์.......................หรือเปล่าไม่รู้ :m26:
ความหื่น สูสีๆ o7
ความกล้า...ต้องยกให้โม ฮ่าๆ :a2:
-
เราไปโหวตให้โมโมด้วยนะ
หัวข้อ - หื่นสุดในเล้าจ้า :m11:
-
แกล้งแพทจนได้เรื่องโดนน้องเต็มต่อยเรยสะจายยยอิๆ :m14: อะล้อเล่นนะครับน่าสงสารโมจังโดนต่อยเลย ซิกๆ :m13: :m13: :m13:
-
สงสารโมจังเลยอ่ะ แต่โมจัดการกับนายคิมเร็วๆนะ
อยากรู้ๆ :m26: :m18:
-
มารอต่อไปนะฮะพี่โม
ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ
อย่าลืมนะฮะ
อยาก่อานต่อมากมาย คุคุ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
:m20:
ขำคร้าบบ
แบบว่า ฮามากกก
ม่ายหวายแล้น
-
^
^
^
^
รีบนหัว :m13: ขำอะไรเหรอครับทั่น
ขำขนาดนั้นเลย ฮู้ววว บอกกันมั่งดิจะได้ช่วย ขำ :m21:
ว่าแต่ ข้างบนนู้นโหวตอะไรหนอ หุหุ :m7:
-
มารอเหมือนเดิมนะฮะ
มาต่อได้แย้วนะฮะพี่ต็อบ
อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
มารอเหมือนเดิมนะฮะ
มาต่อได้แย้วนะฮะพี่ต็อบ
อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
จะรอนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
งงครั้งยิ่งใหญ่
รอนิยายเยอะเกินไป
มั่วเยยเรา
โทดนะฮะพี่โม แหะๆ :m23: :m23:
-
ตอนหลังนี้แอบเศร้านะเนี้ย ปล่อยน้องเต็มไปเหอะ สงสารน้องเค้า
เด๋วผมปลอบน้องเค้าให้ก็ได้ อิอิ o22
มารอดูโมจัดการกับอ้อนแล้วก็คิม หุหุ :m7:
-
รออ่านอยู่นะฮะโม :m7:
-
โมสุดหล่อเนี่ย หื่นจริงๆ
เพื่อนฝูงยังไม่ละเว้น :m14:
อยากรู้จริงๆ แผนการณ์จัดการคิมเนี่ย จะเป็นยังไง
-
^
^
^
ทำไมเค้าต้องหายไปด้วยอะ ทำไมเหรอ ทำไมเหรอ คิคิ
อะ มีตอนพิเศษมาให้อ่านกันเบื่อเนาะ หุหุ อ่านกันเลย
ตอนพิเศษ อิ่มใจใช่เลย
เรื่องนี้พึ่งนึกได้ครับ จำไม่ได้ว่าเกิดตอนไหนน่าจะเป็นช่วงที่ผมมาอยู่ กรุงเทพฯใหม่ๆอะครับ เริ่มเลยนะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า(คิคิ) ไอคิมมันได้เอารายงานมันมาให้ผมช่วยทำครับ เพราะมันทำไม่ทันมันหาข้อมูลอะไรมาให้ผมแล้วเรียบร้อยแต่ว่าเรื่องพิมพ์เรื่องทำพาวเวอร์พอยล์มันไม่ถนัด มันบอกจะไปจ้างเค้าทำ ผมที่ไม่ได้ยุ่งอะไรมากก็เลยรับอาสาทำให้
ผมช่วยทำ ช่วยพิมพ์ให้โดยมีมันคอยส่งเมล์ภาพ วงจรไฟฟ้าอะไรต่อมิอะไรของมันมาให้ผมแปะลงในรายงาน ผมช่วยมันทำอยู่เป็นเดือนมั้งครับตอนนั้นนะ รายงานเกือบ 300 หน้าได้อะในที่สุดก็เสร็จ โดยมันจะต้องส่งในอีก ไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว ไอคิมมันบอกจะไปจ้างเค้าปริ้นให้อีกเช่นเคย(แม่มอวดรวย..ชิ) ด้วยความเสียดายตังค์(แฮะ) ไอโมก็เลยบอกจะปริ้นเข้าเล่มให้แล้วกัน .
*แน่ใจนะ * ห้วนสั้นไร้ซึ่งความอ่อนหวานเช่นเคย
“เออดิ..ทำถึงขนาดนี้แล้วหนิ..ไปจ้างเค้าทำทำไม เครื่องปริ้นที่ออฟฟิศก็มี..เข้าเล่มเด๋วเข้าให้ก็ได้..ไม่เห็นยาก รวยมากไง อะไร อะไร ก็ใช้ตังค์ลูกเดียว” หลอกด่ามันไปหน่อยครับ หุหุ
*เฮ้อ..ยุ่งยากเปล่าๆ จ้างเค้าทำแป๊บเดียวก็เสร็จ* มันยังเถียงครับ แถมยังทำน้ำเสียงรำคาญผมซะเต็มประดา แม่มเอ้ย
“เออ ตามใจ มาเอาไปด้วย ไม่ทำให้แล้ว” งอนครับไอโม...แม่ม คนเค้าอุตสาห์หวังดี
*เออๆ แม่ง ทำอะไรก็ทำไปเถอะ..* ถอนหายใจอีกแล้วอ้า ไอบ้านี้ฮือ..
“ไม่ว้อย ไม่ทำให้แล้ว ไม่มาเอาลบทิ้งหมดเลยคอยดูดิ. แค่นี้นะ.” งอนหนักครับงอน เลยกะจะวางสายแหละ
*ลองสิ จะตามไป เ-ด แม่งฟ้าเหลืองเลย..จะทำอะไรก็ทำไป* ไอเจี้ย มึงพูดแบบนี้กะกูได้ไงวะ แม่มเอ้ยทำดีไม่ได้ดี ไม่ยอมครับไอโม
“ไม่ทำเว้ย ไม่ทำ ไอบ้าคนเค้าหวังดี แล้วเป็นงี้เหรอ..ไม่เคยทำให้ใครเลยนะเว้ย..”น้อยใจหนักครับ งอนจนจะโกรธแล้วครับไอโม..เอากำปั้นชกหมอนตุ๊บๆ จินตนาการว่าเป้นไอชั่วคิมมัน
*เฮ้ย.. อย่าพึ่งงอแงได้ไหมวะ..เฮ้อ* มันถอนหายใจด้วยอะ เสียงแม่มโคตรแข็งเลยอะ ไอบ้า กูเกลียดมึง ฮือ หน้าบูดเป็นตูดหมึกเลยครับไอโม
*..ช่วยทำให้หน่อยแล้วกัน..ไม่อยากให้ทำมันเยอะ ยุ่งยากตายห่า..เหนื่อยนายเปล่าๆ..ถ้าไม่ลำบากนักก็ทำให้ด้วยแล้วกัน...วันอาทิตย์เราไป.. หายงอนได้แล้วน่า ...ว่าไง* เสียงอ่อนลงมาหน่อยแต่ยังห้วนเหมือนเดิม
“อือ” สั้นๆครับ ใจอ่อนลงมาหน่อยแล้ว
*อือ หน่ะอะไร..จะทำให้ หรือหายงอน* เสียงมันล้อๆผมอะ
“ไม่ได้งอนเว้ย.. พูดดีๆ ไม่ได้ไงวะ..ไอบ้า..” แฮะ ปากแข็งนิดนึงครับหุหุ
*หึ.. ไม่งอนก็ไม่งอน..ตกลงว่าทำนะ..นายไม่ทำให้..เราแย่แน่ๆ* มันทำเสียงเหมือนอ้อนผมเลย แต่ห้วนเกินไอโมเลยคิดว่ามันล้อผมมากกว่า แฮะ แต่ก้อใจอ่อนแหละ ชิ ทำให้ก็ได้วะ
“อือ ทำก้อได้..” นี้เห้นว่าทำให้ไปเยอะแล้วหรอกนะ ชิ
*..ถ้ามีเรื่องยุ่งยากอะไรโทรบอกเราแล้วกันนะ วันอาทิตย์จะไปหา... ‘เฮ้ย ไอคิม ไปยังวะ’เออ เดี๋ยวกูไป* ได้ยินเสียงแว่วๆเรียกมันเข้ามาในทอสับ และมันก็ตอบเค้ากลับไป
“อือ ได้.งั้นแค่นี้นะ” ไอโมคาดว่ามันคงยุ่งเลยกะชิ่งครับ
*เดี๋ยว..โม..* มันตะโกนเสียงดังเลยอะ ไอโมตกใจหมดเลย
“อะไร..หูแทบแตก” บ่นมันไปหน่อย พลางทำหน้ายู่ๆ ไอชั่วหูกูหนวกมึงจะรับเลี้ยงกูไหม คิคิ
*คิดถึงนายหว่ะ* แล้วมันก็วางสายไปเลย
แอะ ไอโมใจเต้นตุ๊บๆ หน้าร้อนผ่าวๆ อะ ไอบ้าๆๆๆๆ กูเขินนะ(ตอนนั้นอยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามันอยู่ครับ เห็นอัลเซเชี่ยน เป็น พุดเดิ้ลไปเลยหุหุ) ปล่อยโทรศัพท์ลงบนเตียงแล้วตัวผมก็ดิ้นพราดๆอยู่บนเตียงด้วยความเขิล อ๋อย..แค่นี้ก็แทบกระอักความสุขตายแย้วววววววว
วันรุ่งขึ้นไอโมก็ปฏิบัติการ ปริ้นงานให้ไอคิมมันหล่ะครับ ไปออฟฟิศน้ากิตแต่เช้าเลยอะ...เข้าไปก็เตรียมความพร้อมก่อนครับเช็คหมึกเช็คอะไรให้เรียบร้อย โดยจะค่อยๆพิมพ์ทีละหน้าโดย จะพิมพ์ หน้าสีก่อน จึงต้องใช้เครื่อง ink ส่วนหน้าที่เป็นขาวดำ ก็จะพิมพ์จากเครื่อง laser เพื่อไม่ให้เป้นการเปลืองหมึก ink อะนะครับ ถ้าใช้แต่ ink รับรองเปลืองตาย เลย...ถึงจะยุ่งยากและคงใช้เวลานานโข แต่ แค่นี้ไอโมสามารถครับ(เครื่อง laser ของน้ากิตเมื่อก่อน เป้นอะไรที่ใหม่เอี่ยมเลยครับ รู้สึกจะเป็นรุ่นแรกๆเลยมั้ง)
แล้วไอโมก็ค่อยๆปริ้นไปทีละหน้าหล่ะครับ ต้องคอยคุมเครื่องคอมฯอยู่ตลอดเวลาเพราะต้องคอยสลับเครื่องปริ้นอะครับ นั่งทำด้วยความระวังครับ รับปากว่าจะทำให้ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด (ตอนนั้นยังไม่ยอมรับหรอกครับ ว่ามันเป็นแฟน ก็มีไอนัทอยู่ด้วยทั้งคนนี้ครับ) โดยมีพวกเสมียนในออฟฟิศ คอยมองผมด้วยความ งง และเป็นห่วง ก็ผมเล่นทำแบบตั้งอกตั้งใจไม่สนใจใครเลยอะ
จนบ่ายกว่าๆมั้งครับ เครื่องมันฟ้องมาว่า หมึก ink หมด ไอโมก็เลยต้องหยุดชั่วคราว โดยสั่งกับเสมียนว่าอย่าให้ใครมายุ่งกับคอมฯเครื่องนี้ เครื่องปริ้นด้วย เดี๋ยวมา อะไรแบบนี้ ผมต้องออกไปซื้อหมึกมาเปลี่ยนอะ...
ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าไอโมจะขับรถไปซื้อที่พันธุ์ทิพย์ครับ ไปซื้อมา 2-3 ชุดนี้แหละ เอามาเผื่อๆไว้ด้วย(ไม่ต้องห่วงครับ ตังค์เบิกได้ครับ..ลงบัญชีบริษัท คิคิ หัวแหลมมาก). และก็แวะร้านอุปกรณ์เครื่องเขียนด้วยครับ เพื่อซื้อแผ่นใส กระดาษทำปก กระดาษรอง อะไรพวกนี้ เลือกกระดาษซะหวานจ๋อย กะแกล้งมันด้วยแหละ สีชมพูด้วยอะ หุหุ คือถ้าใครเห็นก็ให้รู้ไปเลย ว่าไอคิมให้แฟนสาวช่วยทำอะไรแบบนี้ หุหุ
กว่าจะกลับมาก็เย็นๆแล้ว เอาหล่ะสิ ข้าวก็ยังไม่ได้กินงานก็ยังไม่เสร็จ เอา ไงดีก็เลย สั่งเด็กๆให้ไปซื้อข้าวให้หน่อย ส่วนตัวผมก็ปริ้นงานต่อ...พอเด็กๆเอาข้าวมาให้ก็สวาปามไปทำงานไป ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องทุ่มทุนสร้างขนาดนั้นด้วย..
ทำไปเกือบๆ จะชั่วโมงมั้งครับไอโมก็ปริ้นงานเสร็จ เด็กๆเริ่มเก็บของเตรียมกลับบ้าน พอดีว่าไอโมมีเรียนตอน 6 โมงครับ เลยเก็บเอางานที่ต้องเข้าเล่มไว้ก่อน ส่วนตัวผมก็ขับรถไปเรียนต่อ
วันต่อมาเป็นวันอาทิตย์แล้วครับไอคิมจะมาวันนี้แล้วด้วย ตื่นเต้นครับจะได้เจอหน้ามันแล้ว ไม่ได้เห็นหน้ามันมาเป็นเดือน (ยังไม่ยอมรับหรอกครับว่าคิดถึงมัน)
ตื่นเช้ามาก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นพ่อแม่ผมนั่งคุยกับน้ากิตอยู่ข้างล่างอ้าวแย่หล่ะสิ..แอบผิดหวังเล็กๆครับ (กำเป็นลุกที่ดีมากเลยนะเนี๊ยะ)
แต่ก็แค่นั้นครับ คิดถึงพ่อกับแม่จะแย่แล้ว..แม่บอกว่าจะพาเจ้ามดมาซื้อของอะไรซักอย่างความจริงซื้อที่ขอนแก่นก็ได้นะ แต่ด้วยคิดถึงลูกชายสุดที่รักพ่อกับแม่เลยพาเจ้ามดมาซื้อที่กรุงเทพฯซะเลย
จากนั้นพ่อกับแม่ก้อพาเจ้ามดไปซื้อของแหละครับ ผมก็อยากไปด้วย(จะได้ไถ ให้เปรมไปเลย หุหุ) แต่ก็นะ รายงานไอคิมดิครับ ยังไม่เสร็จเลย ไอโมเลยต้องถอดใจ ปล่อยให้ไปกัน 3 คน ผมก็แยกเข้าออฟฟิศน้ากิตเช่นเคย..เพื่อไปเข้าเล่มให้มัน..
ก็ไม่ยากอะไรหรอกคับแต่อาจจะเสียเวลานิดนึง เฮ้อ..น่าจะเชื่อมันตั้งแต่ทีแรก จ้างเค้าเข้าเล่มให้จะไม่ดีกว่าเหรอวะเนี๊ยะเฮ้อ..แต่ทำไงได้บอกไปแล้วนี้หว่าว่าจะทำให้....แล้วจากนั้นไอโมก็ตั้งหน้าตั้งตาเข้าเล่มให้มันหล่ะครับ
เริ่มจากเรียงหน้าเช็คหน้าให้มันก่อนหล่ะครับ แล้วค่อยจัดการเจาะกระดาษขั้นตอนนี้ค่อนข้างยุ่งยากนิดนึงครับ เพราะเครื่องเจาะก็ไม่ได้ใหญ่อะไรแต่รายงานไอคิมหนาโคตรๆเลย ไอโมจึงต้องแบ่งแล้วค่อยเจาะ ในระหว่างที่ทำไอคิมมันก็โทรมาบอกว่ามันมาถึงกรุงเทพฯแล้วแต่คงมาหาผมตอนนี้ไม่ได้เพราะเพื่อนมันมาหา(เพื่อนตอนเรียน มัธยมหน่ะครับ) พวกมันเลยชวนกันไปโยนโบล์กัน มันก็เลยโทรมาชวนผมนี้แหละครับ กะให้ผมไปด้วย
แต่ไอโมทำรายงานมันยังไม่เสร็จอาดิ อยากไปอยู่หรอก แต่ด้วยฟอร์มจัดครับเลยบอกมันไปว่างานเสร็จแล้วแต่คงออกไปไม่ได้พ่อแม่น้องมาหา หุหุ มันก็ไม่ว่าไงครับ
พอวางสายเสร็จไอโมก็นั่งทำงานต่ออย่างปราณีต หน้าไหนผมมองว่าไม่ดีเรียงไม่สวยปริ้นไม่สวยเลย ผมก็จะไปแก้แล้วปริ้นให้ใหม่(ทำดีกว่ารายงานตัวเองอีกอะ) พอจัดเรียงเสร็จไอโมก็ค่อยๆเอาห่วง(เค้าเรียกอะไรก็มะรู้) มาร้อยตรงรูที่ผมเจาะไว้อะครับ เช็คหน้าเช็คความเรียบร้อยอีกทีรายงานไอคิมก็เป็นอันเสร็จเหงือแตกซิกๆ...เงยหน้ามองนาฬิกา ตายห่ะแหละ บ่ายแก่ๆแล้วตูยังไม่ได้กินข้าวเลยเฮ้อ...
คิดได้ดังว่าไอโมก็ฝากแม่บ้านปิดออฟฟิศ ส่วนตัวผมก็จัดการขับรถออกไปหาอะไรกินที่ห้างอะครับ ตอนนั้นกะว่าจะขับรถไปหาพวกไอคิมที่ห้างด้วย เลยจัดการโทรหาซะหน่อย ผมไม่อยากให้มันไปหาผมที่บ้านน้ากิตอะครับพ่อแม่ผมก็อยู่ด้วยอะ...เจอหน้ากันกลัวอดใจไม่ได้ ทำอะไรมันไปหล่ะแย่เลย อะมะช่าย
ตี๊ดดดดดดดดดดดดตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
*อือ ว่าไง.........*เสียงรอสายดังอยู่ 2-3 ทีครับ ไอคิมมันถึงรับสาย
“อยู่ไหนอะ...อยู่ที่ห้าง**** รึเปล่า” ถามไปด้วยน้ำเสียงที่เบิกบานเล็กๆอยากเจออะอยากเจอ
*เปล่า..ไม่ได้ไปแล้วอะ..อยู่บ้านเพื่อนกำลัง กินเหล้ากันอยู่....ทำไมเหรอ* อ้าวไอเวร ผิดหวังอย่างแรงแทบเลี้ยวรถกลับบ้านกันเลยทีเดียว
“เปล่า..แล้วจะมาเอารายงานตอนไหนอะ..” พยายามระงับอาการผิดหวังขั้นรุนแรงของตัวเองให้ได้มากที่สุด
*อืม..ซัก 2 ทุ่ม เดี๋ยวเราไปหา...โอเคปะ +เฮ้ยคุยกับใครวะแฟนเหรอ มา มาให้กูคุยมั่ง+ ..เฮ้ยเชี่ยนี้.เอ่อโม..แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเราค่อยโทรหา* แล้วมันก็วางสายไปเลยครับ
ไอโมสุดแสนจะผิดหวัง...แต่ทำไงได้หล่ะ ไม่ได้บอกเลยว่าคืนนี้มันคงนอนบ้านผมไม่ได้พ่อแม่กะไอมดมาและคืนนี้ไอมดมันก็คงนอนกับผม แย่ชะมัด..(เป็นพี่ที่ดีจริงนะกู)..อารมณ์เสียขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลครับ..ไม่แดกแม่มมันหล่ะข้าว กลับบ้านดีกว่า
พอมาถึงบ้านจอดรถเรียบร้อยไอโมก็เดินเข้าไปในสวนหลังบ้านเพราะได้ยินเสียงคุยกัน เสียงลูกชายเจ้าเป้ยเห่า แว่วๆ มาจากตรงนั้น
“แม่อะพ่อ...”ผมถามหาแม่เมื่อไม่เห็นแม่อยู่ตรงนั้นเลย
“อยู่ในครัว กับเจ้าเป้ย กำลังทำกับข้าวกันอยู่...” พ่อตอบผมอย่างอารมณ์ดี และหันไปคุยเรื่องงานกับน้ากิตต่อ..โดยมีเจ้ามดนั่งเล่นกับหมาน้อยลูกชายเจ้าเป้ยอยู่ข้างๆ..
“โม..มาช่วยแม่ในครัวหน่อยลูก...” ผมได้ยินเสียงแม่ตะโกนมาจากในครัว
“ไปช่วยแม่เค้าหน่อยไป...แม่ทำกับข้าวเยอะ...ไม่มีใครช่วย” พ่อพูดกับผมด้วยน้ำเสียงแช่มชื่นเช่นเคย
“อ้าว...มีกันอยู่แค่นี้ทำอะไรนักหนาอะพ่อ” ผมถามพ่อกลับ ไม่ได้คิดอะไรมากความหรอกครับ แค่สงสัยเฉยๆ
“พวกอาน้อย จะมากินข้าวด้วยอะ...ทำไมเหรอแค่นี้ขี้เกียจเหรอพี่..ขี้เกียจสันหลังยาวไม่ดีนา.. อนาคตของชาติ.ไมเป็นงี้ว้า..โอ้ย พ่อ ฮือ.....พี่โมอะ..ฮือ..”แม่มเอ้ย ถีบแค่นี้ทำสำออยไอเด็กบ้า แก่แดดดีนักมันต้องโดนงี้แหละ
“โอ๋ๆ..มานี้มา...หึ หึ...อย่างที่น้องมันบอกแหละ...ไป ช่วยแม่เค้าหน่อย” พ่อ ผมพูดโอ๋เจ้ามดเบาๆลูบหัวลูบหลังมัน
ไอเด็กบ้านี้มันก็ทำเป็นร้องไห้กระซิก กระซิก..น้ำหูน้ำตาร่วงแหมะๆ ผมหมั่นไส้ครับ เมื่อกี้ผมก็ไม่ได้ถีบอะไรมันแรงนักหนานะครับ เบาๆ แค่ตกเกาอี้ หัวฟาดโต๊ะ แค่นั้นเอง สำออยเกินไปแหละ กุยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่...
เดินเข้าไปหามันอีกครั้ง มันกอดคอพ่อน้ำหูน้ำตาร่วง แล้วเอามะเหงก ลูกบักเอ้ป(ลูกใหญ่ๆ) โป๊ก ลงบนหัวมัน ไอมดยิ่งแหกปากร้องยิ่งกว่าเดิมอีกครับ มันสะบัดตัวออกจากพ่อแล้วพยายามเอาหมัดต่อยผม แต่มันหรือจะสู้ผมได้ เลยโดนผมยันทีเดียวกระเด็นไปชนน้ากิต มันยิ่งแหกปากหนักยิ่งกว่าเดิมอีก ไอโมรู้สึกสะใจโคตรๆ อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย
ไอมดมันยังทำเก่งครับ ขี้มูกหยดแหมะๆขนาดนั้นมันยังดันทุรังจะเข้าต่อยเข้าเตะผมให้ได้ ผมก็กำหมัดรอ..เลยแหละ..แต่น้ากิตช่วยดึงมันไว้เพราะกลัวผมจะซ้อมน้องจนตาย...
“เฮ้ย พอ..เอ๊ะไอโมนี้..จะเอาอะไรกับน้องนักวะ...ไปๆ...จะต่อยน้องให้ตายเลยรึไงเนี๊ยะ ...ไอลูกเวรนี้ โตจนหมาเลียตูด ไม่ถึงแล้วยังไม่รู้จักภาษาคนอีก....”พ่อผมด่าผมมาเงี๊ยะ.
.ไอโมก็เลยยิ่งโมโหครับ ..พ่อจ้องผมเขม็งเลยอะคงโกรธน่าดูนานๆเห็นพ่อโกรธทีไอโมก็สยองครับ เลยสะบัดหน้าพรืดแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน ...เพราะมึงเลยไอคิม เพราะมึงเลย ..กูเลยโดนพ่อด่า(อะ ไม่โทษตัวเองเลยครับ งี่เง่าไปหาเรื่องน้องมัน ทำไมตูเป็นคนงี้ว้า)
ขนาดผมเดินเข้ามาในบ้านแล้วยังได้ยินเสียงแหกปากของไอน้องเวรอยู่ครับ แม่ผมกับไอเป้ยเดินออกมาจากครัว เพื่อมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น....พอเห็นหน้าผมแม่ก็ถามใหญ่ครับ ว่าเป็นอะไรกัน ผมก้อบอกแค่ว่า...
“แม่ไปถามพ่อเอาเองแล้วกัน..แม่จะให้เค้าช่วยอะไรอะ…” แม่ผมไม่พูดครับมองหน้าผมนิ่งๆ
“ถ้าไม่มีอะไรให้ช่วย...เค้าขึ้นห้องก่อนนะ” รู้สึกอารมณ์ยังไม่มั่นคงครับ..เลยหาทางชิ่ง
“เฮ้อ...เจ้าโมน่าเจ้าโม..โตแต่ตัวจริงๆ...อารมณ์เสียหาที่ลงไม่ได้..ก็มาหาเรื่องเอากับน้อง...เฮ้อ..มามา...มาช่วยแม่กับพี่ในครัวดีกว่ามา..” แล้วแม่ก็เดินเข้ามากอดเอวผม แล้วดันให้ผมเดินเข้าไปในครัว โดยมีเจ้าเป้ยหัวเราะคิกคักอยู่ข้างหลัง ชิ ไอบ้าหัวเราะทำปะมึงเหรอ รมณ์ดีจริงๆนะมึง..
แล้วจากนั้นผมก็ช่วยแม่ทำกับข้าวหล่ะครับ...หั่นผัก หั่นหมู ช่วยแม่ไป แม่ก็อธิบายการทำแกง ทำยำ ทำผัดอะไรของแม่ไป ไอโมก็ตั้งใจฟังเป็นอันดีหล่ะครับ เพลินดี... กะว่าเด๋วจะโทรบอกไอคิมให้มากินข้าวที่บ้านด้วยครับ..เลยช่วยแม่ทำอย่างขมักเขม่น และก็อาสาทำเองด้วย...คิคิ..จำได้ว่าวันนั้นเมนูที่ไอโมเป็นคนทำ คือ..แกงอ่อมเนื้อครับ หุหุ อาหร่อยอย่าบอกใครเลยแหละ ตอนนี้อารมณ์ดีแล้วครับ....
ตี่ ดี้ ดี่ ดี้ ตี่ ดี้ ดี่ ดี้....
พอได้ยินเสียงทอสับไอโมก็ยิ้มแก้มแทบปริ...คาดว่าต้องเป็นไอคิมเป็นแน่แท้..พอล้วงทอสับจากกระเป๋ากุงเกงออกมาดูก็ใช่จริงๆด้วยครับ คิคิ..ตอนนี้หายโกรธมันแหละคร้าบหุหุ...
ไอโมยิ้มให้แม่กับเจ้าเป้ยหน่อยนึง แม่มองผมอย่างล้อๆประมาณว่าแฟนโทรมาอะดิ อะไรแบบนี้ ไอโมหล่ะเขิน เลยต้องชิ่งหนีออกมาจากในครัว แล้วเดินไปทรุดตัวนั่งในห้องนั่งเล่น
“ว่าไง...ออกมารึยัง...” ไอโมถามไอคิมมันอย่างอารมณ์ดี
*เอ่อ..ยางอะ..คิดเถิงเราอาดี้..คึคึ* เสียงอ้อแอ้มากมายเลยครับ แม่มเอ้ยคงเมาได้ที่หล่ะทีนี้มัน อารมณ์เริ่มบ่จอยอีกแหละครับ
“เมาเหรอ..ถ้าเมาไม่ต้องมานะเว้ย..” พูดออกไปอย่างหงุดหงิดครับ เสียงแข็งมากมาย(แต่อย่างอื่นหดไปแล้ว)
*ม่ายได้มาวว..เหอๆ..เมียจ๋า..เดี๋ยวผัวไปหาน้า..อาจจาดึกหน่อยนาจ้า รอผัวหน่อยน้า...* เสียงแม่มหวานเลี่ยนมากเลยครับ พูดจ้ะพูดจ๋าด้วย แค่นี้ก็รู้แหละว่ามันไม่เมาหรอก แต่โคตรเมาเลยต่างหาก..ชั่วเอ้ย...
“ไม่ต้องมา..ขืนนายยังดื้อมานะเราโกรธจริงๆ ด้วย..รายงานพรุ่งนี้ค่อยมาเอา...แค่นี้หล่ะ” แล้วไอโมก็วางสายไปไม่สนใจแม่มมันแหละครับว่ามันจะพูดว่าไร...
รมณ์เสียสุดๆเลยครับ..นั่งสงบสติอารมณ์อยู่ในห้องนั่งเล่นซักพักไอโม ก็ได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน เลยชะโงกหน้าออกไปดู ก็เห็นพวกอาๆผมเดินลงจากรถกันพอดี ไอโมถอนหายใจเฮือก แล้วเดินออกไปหาญาติๆที่เดินเข้าบ้านมา
กว่าจะกินข้าวเสร็จกว่าพวกอาๆผมจะลากลับบ้านก็เป็นเวลาเกือบๆ จะ 4 ทุ่มครับ พอพวกญาติๆกลับพวกผมก้ออาบน้ำและเข้านอนกันหล่ะครับ....
เที่ยงคืน ไอโมยังนอนเอามือก่ายหน้าผากจ้องมองเพดานอย่างหงุดหงิดในหัวใจ ทำไมไอคิมมันทำงี้ว้า...เซ็งมากมายเลยครับ ผมยังคิดว่าถึงมันไม่มาหาผมอย่างที่ผมบอก แต่ก็น่าจะโทรมาง้อผมบ้างแต่นี้อะไรเงียบไปเลย หรือว่าตายไปแล้วก็ไม่รู้...ถ้ายังไม่ตายก็คงหลับสบายไปแล้วสิมึง มีแต่กูอะดิเนี๊ยะที่นอนไม่หลับ..แม่มเอ้ย
ยิ่งผมได้ยินเสียงกรนคร๊อกๆ ของไอน้องเวร ผมก็ยิ่งหงุดหงิด แทบจะยกตีนยันมันตกเตียงเลยหล่ะครับ(สุดๆแห่งความรักน้องจริงๆตู)....
“โอ๊ะ..อะไรวะ...” และแล้วไอโมก็ต้องสะดุ้งครับ เมื่อผมรับรู้ถึงแรงสั่นของทอสับ ที่สะเทือน ดังหวือๆอยู่บนหมอนตรงกบาลผมนี้เอง
ยิ่งพอเห็นว่าเป็นเบอร์ใครไอโมยิ่งหงุดหงิดครับ เลยเอาไปวางไว้บนพื้นห้องแล้วปล่อยให้มันสั่นไป มันก็ดังหวือๆสั่นพรับๆอยู่แบบนั้นนานพอดู ครับ....และดูว่าไม่มีทีท่าว่ามันจะหยุดสั่น..ไอโม จึงค่อยๆโผล่หัวออกมาจากเตียงเพื่อสังเกตการณ์ว่ามันหยุดสั่นอะยัง..ยังไม่หยุดสั่นครับ แสงจากทอสับวับๆแวบๆ..ชวนใจอ่อนจริงๆ...
ในที่สุดหลังจากทีมันสั่นอยู่ราวๆ...ครึ่งชั่วโมงได้ ไอโมก็ทนไม่ไหวครับ จึงลุกขึ้นแล้วหยิบทอสับมาดู..ปรากฏว่ามีข้อความส่งเข้ามาจากเบอร์ไอคิมนั้นแหละครับ ประมาณ 20 ข้อความได้อะ..เยอะมั๊กมาก
พอผมเปิดอ่านข้อความมันก็ว่างี้อะ...
*เราอยู่หน้าบ้าน..ลงมาหน่อย* แค่นี้อะครับ เป็นข้อความเดียวนี้แหละ หมดทั้ง 20 ข้อความเลย...
ไอโมจึงเดินออกไปที่ระเบียงห้องแล้วชะโงกหน้าออกไปดู ผมก็เห็นรถคันนึงจอดอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านหน้ากิต...ตอนนั้นมองเห็นไม่ชัดหรอกครับว่ารถใคร แต่ไอผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์ที่มันยืนอยู่ข้างรถนี้ดิครับ เอามันไปสับๆให้ละเอียดแล้วยัดใส่ไหไอโมก็จำได้ครับ..ยิ่งทำให้ผมโมโหขึ้นมาหลายร้อยเท่า ชั่ว นัดแล้วไม่เป็นนัด แถมยังไปแดกเหล้ากับเพือนจนเมาอีก ชั่ว เอ้ย...เมาเหมือนหมาแล้วยังมาหากูไมวะ...เซ็งจริงๆ รมณ์เสีย
อ๋อ..แม่ม คงมาเอารายงาน..เฮ้อ...แอบผิดหวังเล็กน้อยที่มันเห็นรายงานสำคัญกว่าผม(มันบอกตอนไหนวะ คิดเองเออเองอีกแหละ) หน้าเลยยิ่งบูดเป็นตูดเข้าไปใหญ่..คิดได้ดังว่าไอโมก้อเดินไปหยิบถุงกระดาษที่มีรายงานเล่มหนาเท่าสันควาย..มาถือไว้แล้วค่อยๆย่องไปเปิดประตูห้อง (กลัวไอมดตื่น) แล้วก้าวเท้ายาวๆลงบันไดไป
ไอคิมมันคงจ้องประตูหน้าบ้านผมอยู่ก่อนแล้วอะครับ พอมันเห็นผมเดินออกไปหามัน มันก็รีบเดินมาเกาะประตูหน้าบ้านผมทันที..ประตูหน้าบ้านน้ากิตจะเป็นประตูอัลลอยอะครับ เป็นซี่ๆ..แบบเนี๊ยะ..│ │ │ แฮะๆ..
“อือ..เอาไป..” ผมยื่นถุงรายงานผ่านช่องประตูออกไปให้มัน เมื่อกี้รีบอะเลยไม่ได้หยิบกุญแจบ้านมาด้วย
ไอคิมมันมองหน้าผม..ตาเยิ้มๆ...ทำหน้าตาประมาณว่ามึงเอาอะไรให้กูอะไรแบนี้
“ก็รายงานนายไง...เอ้าไปสิ..เราง่วง..” ปากพูดมือที่ยื่นถุงให้มันก็กระตุก ยิกๆให้มันรับไปซะที
ไอคิมมันคว้าเอาถุงกระดาษในมือผมไปถือไว้ไอโมก็เตรียมชิ่งหันหลังกลับหล่ะครับ ยังโกรธอยู่มากครับ...และยิ่งผมได้บอกมันไปแล้วด้วยว่าเมาแล้วอย่ามาถ้ามาจะโกรธจริงๆ แต่มันก็มากลิ่นละมุดหึ่งเลย ขนาดอยู่คนละฟากประตูนะเนี๊ยะ..ไอโมยิ่งโกรธไปกันใหญ่ครับ(กลัวมันเป็นอะไรด้วยแหละที่ห้ามมันมาอะ)
“อะไรอีก..ปล่อยดิวะ..”โวยวายขึ้นมาทันควัน (แต่เบาๆนะกลัวคนได้ยิน)เมื่อไอคิมมันไม่ได้คว้าแค่ถุงกระดาษมันเจือกคว้ามือผมไปจับไว้ด้วยนี้ดิครับ
ใจไอโมไปแล้วครับเต้นตุ๊บๆขึ้นมาอีกแล้ว..มันจับมือจ้องตากะผมตาไม่กระพริบเลย...มันจับมือผมด้วยมือนึงส่วนอีกมือที่ถือถุงกระดาษไว้เมื่อกี้ก็ทิ้งถุงรายงานมันลงพื้นอย่างไม่สนใจ..ไอโมหล่ะโกรธขึ้นมาอีกแล้วครับเพือนๆ ก็รายงานมันนั้นหน่ะ ผมทำแทบตายนะครับ..แล้วดูมันดิ ทำยังกะไม่เห็นคุณค่าของมันเลยงั้น...
ไอโมเห็นดังนั้นน้ำตาจะหยดครับ...ตาร้อนผ่าวเลยทีเดียว...กระตุกมือเต็มที่เพื่อให้ไอคิมมันปล่อย..แต่มันก็ไม่ปล่อยยังมองผมด้วยแววตานิ่งๆเยิ้มๆของมันอยู่เหมือนเดิม...
ไอคิมมันจับมือผมไว้แน่นและพยายามแงะมือผมให้แบออก ผมก็ขืนไว้สุดฤทธิ์เหมือนกันแต่ในที่สุดก็ต้องยอมแบมือให้มัน...มือนึงมันจับมือผมที่แบออกไว้แน่น ส่วนอีกข้างที่มันปล่อยถุงกระดาษลงพื้นอย่างไม่ใยดีเมื่อกี้..ก็ยกขึ้นแล้วเอานิ้วชี้ค่อยๆลากไปตามฝ่ามือผม ตามันก็จ้องกับตาผมนิ่งผ่านความมืดมิดยามค่ำคืน..
.ไอโมรู้สึกตื้นตันอย่างมากมาย...น้ำตาคลอเบ้า...เมื่อตัวอักษรตัวสุดท้ายที่มันค่อยๆขีดเขียนอยู่บนฝ่ามือผมเสร็จสิ้นลง...
“..ขอจูบได้ไหม...” น้ำเสียงสั่นๆ พร่าๆ แต่แฝงไว้ด้วยความจริงใจอย่างสุดซึ้ง
มือมันยังจับมือผมไว้เช่นเดิมส่วนอีกข้างที่ทำหน้าที่ขีดเขียนเบาๆบนฝ่ามือผมเมื่อกี้ จับ ประตูรั้วไว้แน่นมันมองจ้องตาผมอย่างรอคอย...
เหมือนโดนสะกดจากแววตาอ๊อดอ้อนของผู้ชายตัวโตที่ยืนจ้องผมตาไม่กระพริบ.. ผมยกมือที่วางอยู่ข้างตัวเมื่อกี้ขึ้นไปจับประสานกับมือไอคิมที่จับซี่ประตูอยู่..แล้วยื่นหน้าเข้าไปหามันผ่านช่องประตูอัลลอยแคบๆ.พร้อมกับหลับตาลงอย่างยอมจำนน
ลมหายใจร้อนๆเจือกลื่นแอลกอฮอล์ของไอคิมปัดผ่านจมูกผมไปอย่างอ่อยอิ่ง ริมฝีปากนุ่มๆเย็นๆแนบลงมากับริมฝีปากผมเบาๆ..แล้วขยับออก ไม่ได้ยาวนานไม่ได้รุนแรงไม่ได้ลึกซึ้ง ไม่ได้เต็มอารมณ์เสน่หา..แต่เต็มอิ่มในความรู้สึก...อุ่นซ่านไปสุดขั้วหัวใจ...
“คิดถึง..” คำสั้นๆจากปากนุ่มๆที่เอ่ยออกมา มีค่ามีความหมายกับหัวใจของผมอย่างเหลือประมาณ...
มือใหญ่ๆค่อยๆปล่อยมือผม ผมก็ปล่อยมือออกจากมือมันเช่นกัน ไอคิมก้มลงเก็บถุงกระดาษที่มีรายงานอยู่ในนั้นไปถือไว้ อย่างทนุถนอมขาค่อยๆเดินถอยหลังไปที่รถ ตายังจ้องประสานกับตาผมอยู่อย่างนั้น....
แล้วจากนั้นร่างสูงใหญ่ที่ผมคิดถึงมากมายก็เข้าไปนั่งในรถแล้วค่อยๆขับห่างออกไปเรื่อยๆจนสุดท้ายก็ลับสายตาจนมองไม่เห็น
ผมยังยืนอยู่ตรงนั้น..หลับตาลงแล้วนึกถึงรสสัมผัสที่ได้จากชายอันเป็นรักแรกในชีวิตอย่างซาบซึ้ง...
+ขอโทษ..รักนะ+
4 คำสั้นๆจากชายตัวใหญ่ยักษ์ ที่จากผมไปแต่ตัว แต่หัวใจของเค้ายังอยู่กับผม ได้บรรจงขีดเขียนที่มือผม เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลของเค้าให้ผมได้รับรู้...
จูบ เบาๆ...กับ คำ 4 คำที่ขีดเขียนลงบนฝ่ามือ....
อาจจะเล็กน้อยสำหรับคนหลายๆคน...แต่สำหรับผม..สิ่งเหล่านี้มีค่ายิ่งกว่าคำพูดเป็นล้านเป็นพันคำ....ผมเงยหน้ามองท้องฟ้ายามราตรีอันมืดมิด
“รักเหมือนกัน…”กระซิบเบาๆ ฝากลมฝากดาวไปถึงเค้าคนนั้น ที่ผมรักหมดหัวใจ...
********************************
-
มาจิ้มตูดแน๋วไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่าน ฮ่าๆๆๆ
-
อ่านเสร็จแล้ว อิอิ ไม่เหมือนรีบน
หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนน ว๊า :m1: :m1: :m1:
-
o14 ดีดีครับพี่แน๋ว ฮุๆ ตื่นมาตาบวมฉึ่งๆๆๆ เลยอะ แง้ๆ :m8:
ตอนนี้หวานดีจริงๆเลย แต่ละคนก็เหมือนเดิมเลย แข็งกร้าวกับเอาแต่ใจ ยังอุตส่าห์อยู่กันได้เนอะ เหอะๆๆ อย่างว่าครับ ความรักไม่มีพรหมแดน สู้ต้องไปคร้าบ โมโม - คิมคิม :a9: :a9: :a1: :a9: :a9:
ขอบคุณพี่แน๋วที่มาโพสให้อ่านกันด้วยคร้าบผม :m18: o14 :m18:
-
4 คำสั้นๆแต่ซึ้งมากเลยคับ
-
ชิส์
ตาร้อนผ่าวๆ
อิดจ๋าง่ะ :sad2: :sad2:
-
:m29:พี่โมนี่โหดกับน้องจิงๆ
แต่แบบ 4 คำของพี่คิมนี่หวานมากมายอ่า :m3: น่ารักมากๆเลยยยย
ตอนนี้ดูสวีทกันดีอ่ะ (แอบสวีท) มีจูบผ่านประตูด้วย อิอิ น่าร้ากกกกกกก :m25:
-
น่ารักจริง เคยคิดว่าคิมโหด ดุ เถื่อน ต้องคิดใหม่แล้วล่ะ
คิมเค้าออกจะหวานน่ารักขนาดนี้ เรายังซึ้ง เคลิ้มแทนโมเลย
-
โอ๊ยซึ้ง แบบว่าเป็น4คำที่โดนมากๆเลยอะ :m3:
ความจริงพี่คิมก็หวานเหมือนกันนะเนี่ย เหมือนจะอ้อนๆด้วยนะ
อย่างงี้ใช่ม้าพี่โมถึงได้รักพี่คิมมากอะ :m12:
มีจูบกันแบบหวานๆด้วย โอ๊ยๆคนอ่านอิจฉาละ
พี่โมนี่ว่าแต่พี่คิมเถือน โหด แต่ตัวเองก็โหดร้าย รุนแรง ป่าเถือนกะน้องมากมาย
(ล้อเล่นน้า พี่โมออกจะน่ารัก เป็นพี่โมสุดหล่อขนาดนี้ แฮะๆ)
แล้วรีบมาต่อเร็วๆนะ รอพี่โมอยู่น้า
-
หวานซ๊า.............
:m3: :m3: :m3: :m3:
-
เหอ เหอ นาน ๆ คิมจะหวานทีเน้อ :m3: :m3: :m3:
-
คนเราก็ต้องมีสังคมบ้างอ่ะนะ ต้องเข้าใจกัน และปรับตัวหากันนะ
:m27: :m27: :m27:
-
:o8:ไร้คำบรรยาย o7 o7 o7
-
ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว อิจฉาๆๆ
แหมอ้ายคิมหวานซึ้งเน๊าะ
:m1: :m1: :m1:
-
แค่"ขอโทษ" ก็ให้อภัยได้
ยิ่ง"รักนะ" ยิ่งให้หมดใจ
-
เห้อ...น่ารักมากมายเยยง่า
แย้วแบบนี้ทามมั้ยนอกใจได้นะพี่โม
แต่ถ้ามองดูดีๆบางครั้งก้อน่านอกใจอยู๋หรอก
แต่ยังไงก้อน่ารักกานทั้งคู่นะเนี่ย คุคุ
อ่านแย้วอิจฉามากมาย คุคุ
ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ
ห้ามลืมเลยนะฮะ
จะรอนะฮะพี่โม
เปงำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
:m3: เห็นมะเป็น คิม ก้อหวานได้ ฮ่าๆ :m3:
นึกว่าจะเป็นแต่ดุ ก่าโหด...หวานๆก้อเป็นนนนน...น่ารักวุ้ย อิอิ :m1:
-
คิมก็ทำซึ้งเป็นเนอะ :m3: :m3:
-
คนไรเอาแต่ใจจิงๆ :m12:
555 :m23:
-
มารอเหมือนเดิมนะฮะ
อยากอ่านต่อมากมายเลยนะฮะ
ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยนะฮะ
อย่าลืมนะฮะ
ห้ามลืมเลยนะ
จะรอต่อไปนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
............ละลาย........ :a10: :a10: :a10:
-
แอบหวานซะ... :m1: น่าอิจฉาจังอ่า เหอๆ
นานๆทีจะได้เห็น แล้วหลังจากนี้จะมีอีกมั้ยเนี้ย
-
พี่โมครับรีบมาต่อนะครับผม :m5:
-
^
^
^
^
:m11: อยากต่ออะ อยากต่อ แต่แต่ แต่ ............ :m13:
เค้ายังไม่ได้พิมพ์อะตะเอง.... :m26: อายจัง
แล้วเข้ามาทำไมอะ...ฮ่วยๆ........
เมื่อคืน นอนคนเดียวหล่ะ.......หง่าววววววววววววเหงา...นอนไม่หลับเลย..
วันนี้ตื่นสายอะ....ปวดหัวด้วย... :m17: เพราะไอยักษ์แหละ :m15:
ไอตาหวานของไอยักษ์ครับ...โหมดหล่อเป็นหมาแพนดี้ :m19:
-
^
^
^
จิ้มตูดโม.........คิๆๆๆ
อุ๊ยตรายแล๊นนนนนนนนนนนนนนนน!!
ผู้ชายคนนี้นี่...นึกว่าจะดิบ เถื่อน โหด อย่างเดียว...แอบมีโหมดหวานซึ้งด้วยอ่า
+ขอโทษ รักนะ+.....เป็น 4 คำที่โดนใจมั่กๆ :m3: :m3: :m3: :m3:
แอบซึ้งมากมายเลยนะเนี่ย....
แต่โมอ่ะแหละ...แอบโหดกะน้องนะเนี่ย....หุหุ
ตอนนี้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกเลยคร๊าบบบบบบบบบ!!
-
หวานกันซะ :m10:
-
เอิ่ม.....ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับผม
ที่ไอคิมของผม มันพูดไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่
ทั้งกับคนที่เล่นเอ็มแล้วเจอมัน แล้วก้อ เพื่อนๆ ในบอร์ดด้วยนะครับ
.........มันคุยเอ็มไม่เป้นอะ ไม่รู้จะใช้คำพูดอะไรยังไงถึงจะเหมาะสม...ต้องขอโทษคนที่เข้ามาทักมันด้วยนะครับผม..........
ปกติคุยกันต่อหน้า ตัวต่อตัวกับคนที่ไม่ใช่คนคุ้นเคย มันก็คุยได้ปกติ ไม่มีกูมึงหรอกครับ แต่พอเป็นในบอร์ดในเอ็ม ไม่ได้เจอหน้ามันก็เลยไม่รู้จะคุยด้วยยังไงหน่ะ...ขอโทษที่มันทำให้รู้สึกแย่นะครับ.....
ป๋อหล๋อ...........ส่วนตอนต่อไปขอเวลาปั่นอีกหน่อยเน้อ ไม่น่าจะเกิน 2-3วันนี้นะครับ จะพยายาม
ไอตาหวานของไอยักษ์ครับ
-
5555++ มะเหงเปงรายเลยโม ชอบนะคิมตรงๆดี :m14: แต่คราวหลังบอกคิมให้เนียนๆหน่อย :m26:
-
:amen: :amen: :amen: "จงลง จงลง จงลง"
จิ้มตุดแน๋ว 1 จึ๊ก อิอิ :m3:
อ่าว่าตะ คิม เนียน อะไรรึ คิคิ
เอ?..ไหนเมื่อคืน คิมม่าอยู่ แย้วทำไม โม กลายเป็น หมาแพนดี้หว่า ฮี่ๆ
หรือเมื่อคืน คิมมานเล่นซ่อนแอบ(เมีย) ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
เพื่อจะได้ ลักหลับป่ะว๊า ฮิ้ววววววววววววววววววววววว... o14
โห้ย.... เรื่องคิม ไม่ต้องคิดมาก หรอกน่า....
ชั้นยัง คุย ก่าคิม มานได้ปกติ อิอิ... ม่าเห็นเป็นรัยเล้ยยยยยยยยย...
ตรงๆเถื่อนๆ ดุ ๆ โหดๆ จ้อบบบบบบบบบบบบ กร๊ากกกกก.... เพราะมันจริงใจดี :m1:
-
ก็คราวนั้นไงซิน ที่คิมเนียนเปงโมมาคุยด้วยอ่ะ :m26: แต่ตอนหลังก้หลุดความเถื่อนออกมา กร๊ากกกกกก
-
มารอพี่โมนะฮะ
อีก 2-3 วันก้อจะรอนะฮะ(คุคุ พอดีเยยเราไม่ได้เข้าบอร์ด 2-3 วันเหมือนกาน :m13: :m13:)
แต่ยังไงก้อมาต่อเร็วๆนะฮะพี่โม
อยากอ่านมากมายนะฮะ
อย่าลืมนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
มะยู้ว่าเกิดอะรัยขึ้นกะบอร์ดนู้นอะ โพดแล้ว มะขึ้นอะ :m29:
หรือว่า มะคืนมีอะรัยป่ะอะ o22
ยางนั่งรอ นอนรอ กะ เล่นคอมรอ ไอตาหวานของไอยักษ์ อยู่น๊า :m1:
:a2:
-
สู้ๆนะครับผมรออ่านอยู่นะครับ(ไม่ได้ทวงนะ) :m13:
-
:a3: เอ?... ยังไม่มาอีกรือ :a3:
เยี่ยมๆ มองๆ ส่องๆ :m22:
-
พี่ฮะไหนบอกว่า2-3วันอ่ะนี้ 4วันแล้วนะ :a6:
:a6:
:a6:
:a6:
:a6:
-
สอบเสร็จแล้วคับ มาด้อมๆมองๆ :m21: :m21:
เค้ารอตอนไปเที่ยวอยู่นะพี่โม
ไม่ได้เร่งนะเพ่ แต่รอ :m18:
-
มารอพี่โมค่ะ
พี่โมใจร้าย ปล่อยใคนอ่านรอนานๆ
-
เข้ามารอ ตาหวานของไอยักษ์ อะ :a11: :a1: :a9:
:m7:
-
คิดฮอดอ้ายแถ้ แต่น่องคิดฮอดเรื่องของอ้ายหลายกั่วคิดฮอดอ้าย 555+
ป่านใดจิฝ่าวมาต่อจักเทีย ฝ่าวๆมาเด้ออ้ายน่องรออยู่
อยากอ่านใจจิขาดแล่ว
หุหุ เฮาโชคดีบ่เคยคุยกะอ้ายคิมจักเทีย :laugh: :laugh: :laugh: รอดตาย
อ้ายคิมเป็นตาย่านแถะๆ-"-
-
รอคอย อย่างมีความหวัง :m13: :m13: :m13:
-
ในที่สุดก็ได้ รีฯ เสียที
คิดถึงคุณโมโมมากๆ 5555+++ จะโดนที่ร้ากคุณเตะก้านคอเปล่านี่....เหอๆๆๆ
ชอบๆๆๆ กำลังมันเชียว
ชอบคุ่คุณแพทกะคุณเต็มหงะ อิเคอะๆ
มาต่อเร็วๆนะตัว อิอิ
-
ว่าจะไม่ลงเองอะ :เฮ้อ: แต่มันอดไม่ได้.....งอนแน๋วแล้ว...ชิ...... :m19:
*********************************************
ตอนที่ 68
:m21:
และแล้ววันนี้ที่รอคอยก็มาถึงครับ ตามโปรแกรมที่วางไว้คือ รถจะออกตอนตี 5 ของวันศุกร์ และต้องออกจากกรุงเทพ ก่อน 6 โมงเช้า ถ้าไปสายเดี๋ยวดอกทานตะวันจะเหี่ยวไปซะก่อนไม่งามไม่น่าประทับใจอันนี้ เพื่อนๆที่ไปก่อนแล้วฝากเตือนมา(ใจมากเพื่อน)
เย็นวันพฤหัส เพื่อนๆผม ก็ทยอยกันมานอนที่บ้านผม เพื่อที่จะไม่ได้เสียเวลาไปรับที่บ้านที่หอกันอะครับ ก็มีไอปอด์น ไอแซน ไอแทน ไอนันท์ ไอหมวย ไอแต้ว ไอวิทย์ (ผมเรียกมันมาเป้นไม้กันหมาให้ผมเฉยๆครับ หุหุ) บ้านผมวันนี้เลยครึกคักเป็นพิเศษยิ่งน้ากิตไม่อยู่ด้วย เหมือนปล่อยบ้านให้มารลงครับ หุหุ
และก็อย่างที่คิดครับ ไอพวกนี้เล่นไพ่.. แดกเหล้ากันทั้งคืน..ไอนัท พอได้ข่าวว่าน้องๆที่น่ารัก(แหวะ) ของมันมา มันก็แล่นมาได้ทันใจมากครับ มันไม่ได้ไปด้วยอะครับ ชวนแล้วแต่พี่ท่านบอกวันศุกร์ต้องทำงานครึ่งวัน..แฮะ..ถ้ายังไงอาจจะตามไปทีหลังท่านว่างั้น(กะจะให้ไปฟัดกับไอคิมซะหน่อยอดเลยเซ็งนิดๆ) ไอแมนกับไอเก่งด้วยครับ คู่หูมหาภัยครับ พวกมันจะไปเที่ยวด้วย แต่เอารถไปกันต่างหาก คงเอาผู้หญิงไปกกอีกเช่นเคยครับ..มันไปกันบ่อยอยู่แล้วครับกบินห์(ลูกน้องผมที่กบินห์ โทรมารายงานผมเรื่อยแหละว่าพวกมันเอาผู้หญิงไปนอนด้วยที่นู้นไม่เคยซ้ำหน้าเลย ดูพวกมันเด๊ะ)
จะว่าไปผมก็เห็นว่าไอนัทกับไอเป้ยมันมีอะไรแปลกๆกันก็วันนี้แหละ....ดูมันสนิทสนมกันเกินกว่าพี่น้องธรรมดาอะ ไอเป้ย กับไอปอยไปช่วยกันทำกับแกล้ม ไอนัทก็ไปป้วนๆเปี้ยนๆอยู่ในครัวอะครับ..พอไอนัทมันเห็นผม มันก็ทำหน้าตกใจอะ..ทำเป็นเดินไปหยิบของในตู้เย็น..แล้วรีบเดินออกมาจากครัวมาหาผมโดยทันทีเลยครับ ...ผมก็ได้แต่ยิ้มอะเนาะ ตอนนั้นยังไม่หวงมันมากเท่าไหร่ครับ(แต่หลังๆสิบ้านแทบพังครับฮ่า ๆ สปอยไว้ก่อน)
พวกเพื่อนๆผมมันเมากันกระจายครับ โวยวายเสียงดังจนผมกลัวว่าข้างบ้านจะเขวี้ยงสาก เขวี้ยงครกมาเป็นรางวัลให้พวกมัน .. ไอโมก็กินครับ แต่ให้น้อยที่สุดเพราะพรุ่งนี้ผมต้องเป็นคนขับรถให้พวกมันนั่ง(ไม่อยากเอาคนขับรถคุณป้าไปอะ เกรงใจอะครับ) ไอปอด์นก็ไม่กิน มันกลัวเจอหน้าเมียแล้วโทรม ไม่หล่อเดี๋ยวเมียไม่ประทับใจ มันว่างั้น หุหุ ผมก็เลยคิคิ ชวนไอปอด์นไปนอนครับ อ๋า..ไอน้องปอด์นที่น่ารักของผมจะไปไหนเสียวันนี้ คิคิ...
พอขึ้นมาถึงห้องก็อาบน้ำกันอีกรอบแล้ว ก็คิคิ....นอนใครนอนมัน(ว้าเสียดายจัง อดชิมน้องปอด์นเลย) นอนกันคนละฟากเตียงเลยครับ หุหุ ไม่เป้นไรเดี๋ยวดึกๆค่อยทำเนียนๆ ไปไซร้มันก็แล้วกันวะ คิคิ
เช้าของวันศุกร์ ผมตื่นมาตั้งแต่ตี 4 ครับ ตั้งนาฬิกาไว้อะ แฮะ พอตื่นมาก็เจอไอน้องปอด์นมันนอนกอดผมกลมดิก เลยครับ กะว่าจะกอดมันดันกลายเป็นมันกอดผมซะงั้น เห็นหน้าตาอันน่ารักของมันหลับตาพริ้ม ...ว่าจะจัดการมันซะหน่อย แต่มาคิดดูอีกทีไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวสาย หุหุ(อ้อนอย่าโกรธเค้าหนา เค้าล้อเล่นอะ ไม่ได้คิดไรนะ)
ไอโมดึงแขนไอปอด์นออกจากตัวแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำ(อุ่น) ออกมาจากห้องน้ำอีกทีไอปอด์นมันก็ตื่น่แล้วครับ นั่งทำหน้าน่ารักยิ้มตาหวานเยิ้ม หัวฟูฟ่อง ให้ผมอยู่บนเตียง น่าจับกดจริงๆ(อะ ไม่ได้คิดไรจริงๆหนา คิคิ)
มันทำท่าจะนอนต่อครับ(เหมือนเด็กอะ..) แต่ผมไล่มันไปอาบน้ำซะก่อน มันจึงเดินงัวเงียเข้าห้องน้ำไป ส่วนตัวผมจัดการบรรจงแต่งตัวให้หล่อที่สุดในชีวิต...TOT
เสื้อยืดตราห่านคู่สีขาวบางๆเห็นหัวนมรำไร เกงยีนส์ตัวเก่ง มีรอยขาดอยู่ที่ก้นเห็นเกงในวับๆเวลาก้มตัว..ตรงต้นขาทั้งสองข้างไม่ขาดหรอก แต่เทไฮเตอร์ใส่ลงไป มันเลยขาดๆแหว่งๆเห็นต้นขาขาวๆ(คิคิ) วอมแวม.. ส่องมองตัวเองในกระจก....(ป้าด คือมาหล่อแท้หล่ะ ลูกซายผู่ได๋คิคิ)..โอเค ....เรียบร้อย คว้าเสื้อกันหนาว AllZสีดำมาใส่(เข้าหน้าหนาวแล้วนะจ้ะนู๋ๆ) ..จัดเสื้อให้เข้าที. อืมหล่อลากดินแล้ว คว้ากระเป๋าตังค์กุญแจรถ ไปดีกว่ากู สายแล้ว เดี๋ยวเพื่อนด่าตายโหง
ลงมาข้างล่างเห็นไอเป้ย กำลังปลุกพวกเพื่อนๆผมกันอยู่ ผมก็ฝากฝัง(ถ้าไม่ตื่นฝังมันได้เลย)ให้มันปลุกเจ้าพวกนี้ให้ได้ แล้วให้พวกมันเตรียมของไว้ให้เรียบร้อย ไม่เกิน 1 ชม..กูจะกลับมารับแล้วค่อยขนของขึ้นรถกัน...ถ้ายังไม่เรียบร้อยกูจะทิ้งแม่มมันไว้นี้หมดทุกตัวเลยเชียว
เดินออกจากบ้านไม่ลืมลาก น้องช้าง(ช้างดาว) คู่เก่งติดตีนมาด้วย.แม่มแต่งตัวซะหล่อ...ลากช้างดาวซะงั้น มันใส่สบายตีนดีอะครับ ตรงส้นมันแหว่งไปแล้วหล่ะ ด้วยอายุไขมันอะนะ ก็ตั้งกะผมอยู่ ม.3 ได้มั้ง ไอคู่เนี๊ยะ..ทนทายาดจริงๆ(ถ้าความรัก มันรักทน รักนาน(ยืมน้องออฟมาใช้) เหมือนน้องช้างก็คงจะดีสิ...*^*)
รถตู้สีขาว โดยมีไอโมเป็นคนขับได้ค่อยๆเลี้ยวออกจากหมู่บ้าน จุด จุด จุด.(หุหุ) ออกไปช้าๆ แล้วมุ่งหน้าสู่ถนนวิภาวดี...โทรปลุกไอเต๋า แอนด์เดอะแก๊ง..แล้วเรียบร้อยอาบน้ำแต่งตัวรอได้เลยมึง..อีก 30 นาทีกูถึง...ส่วนไออ้อนไม่ต้องเพราะมันตื่นแล้วโทรหาผมตั้งกะ ผมพึ่งหย่อนก้นลงสัมผัสเบาะรถนู้นแหนะ...มันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยกันแล้ว มันถามผมว่า ผมออกไปยังจะถึงตอนไหน..ผมก็เลยบอกมันว่าอีก 20 นาทีถึง(ก็รถไม่ติดอะ ดวกๆ) ให้พวกมันมารออยู่ข้างล่างได้เลย
ไม่ถึง 20 นาทีไอโมก็ถึงจุดหมายปลายทาง(อ๋อลืมบอกขับรถไปคนเดียวอะครับ) มองหาไออ้อนกับ...บอยเฟร์นมัน จนตาจะปริ้น แต่ก็หาเจอไม่ ตกลงพวกมึงรอกูอยู่ตรงไหนวะ รีบกดทอสับด่วนๆ
ตืดดดดดดดดดดดดดดดดตืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“อ้อน ลงมายัง เรามาถึงแล้วเนี๊ยะ” น้ำเสียงเหมือนจะหงุดหงิดเล็กๆ แต่จริงๆแล้วแกล้ง ..มืออะสั่นพรับๆเลย... ฮือ..เค้าตื่นเต้นอะจะได้เจอไอคิมแล้วอะ ตื่นเต้นๆ
*อยู่ข้างตู้ ทอสับ เห็นไหม* พอไอโมได้ยินดังว่า ก็สอดส่ายสายตาหา สิ่งมีชีวิต ที่พัฒนาจากลิงมาเป็นคนเรียบร้อยแล้ว
แต่จากข้อมูลที่ทราบมาสิ่งมีชีวิตตัวนี้ยังชอบกินกล้วยอยู่เลย...โดยเฉพาะกล้วยหอม ยี่ห้อปอด์นคุง555 (จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก เค้าแซวเล่นอะอ้อน)
“เฮ้ย.....” พูดออกไปได้แค่นั้นครับ เมื่อ....
ไอโมมองเห็นเหมือนไม่ใช่สิ่งมีชีวิตอะ... ตัวนึง ยืนอยู่ข้างตู้ทอสับมืดๆ...มีแสงแว้บๆ เหมือนหิงห้อยส่องแสงอยู่ ผมยาวๆ ปรกหน้าปรกตา บรื้อๆๆ....สรุป ฟันธงดังโฉะ...ตายหะ กูเจอผี....เวรแล้ว(ตอนนั้นคิดว่าเป็นผีจริงๆนะ หัวใจกระตุกวูบเลยแหละ แหม๋นะ บรรยากาศมันให้..ยังไม่สว่างเลยอะตอนนั้นอะ)
*เฮ้ย..โม เป็นอะไรวะ...โม....* พร้อมกับเสียงตะโกนอยู่ทางปลายสาย
ตีนไอโมก็เหยียบเบรกลงโดยกระทันหัน..คล้ายๆกับกลัวจัดจนตีนมันเกรง แฮะ..อ้าปากค้าง จ้องมอง สิ่งที่คาดว่าหาชีวิตไม่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับที่รถผมจอดอยู่...มีคนเคยบอกว่า ผีมักจะออกมาหลอกคนตอน ประมาณ ตี 4 ตี 5 หรือไม่ก็พลบค่ำ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ส่วนมากถ้าคนเจอผีก็ประมาณเวลานี้ ท่านผีๆทั้งหลายท่านก็คงต้องการเวลาพักผ่อนบ้างเหมือนกันหล่ะเนาะ..หลอกทั้งคืนเหนื่อยแย่เลย...(นอกเรื่องทำด๋อยอะไรเนี๊ยะ)
“เอ่อ...คือ...คือ” ติดอ่างสุดฤทธิ์ ฉี่จะราด..
ใครไม่เป็นผมเวลานั้นไม่รู้หรอกครับว่าผมกลัวขนาดนั้น ยังคิดว่าตัวเองเจอผีอยู่เลยอะ...ยิ่งเป้นคน ขวัญอ่อน ใจอ่อน หน้าอ่อน(นี้แหละสำคัญ) อยู่ด้วย...ดีนะครับที่ตอนนั้นรถไม่เยอะ..ซอยนั้นอะปกติรถนี้สุดๆเลยครับ ธรรมดาอะเนาะวันหยุดไอบ้าที่ไหนจะมาขับรถป่วนเปี้ยน ตอน ตี 4 ตี 5 กัน..
*เออ..เป็นอะไรวะ..รถคันนั้นอะปล่าวอะอยู่ ฝั่งตรงข้ามกะตู้ทอสับอะ ใช่ปะ....* เสียงอ้อนยังลอดโสตประสาทผมเข้ามาอยู่ครับ
พร้อมกับสิ่งที่ผมเข้าใจว่าหามีชิวิตไม่แล้วนั้น ค่อยๆ เดินหันซ้าย เอ๊ะ หันขวา อ้าว...แล้วข้ามถนนมาหาผม..อืม....
ก๊อกๆๆ...
และเจ้า(ตัวนั้น)อ้อน ก็เคาะกระจกรถผมดัง ก๊อกๆ...
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” นี้คือเสียงขำอันยาวนานของไอโม...
ไออ้อนมันยืนเท้าสะเอวมองผมตาขุ่นเลยทีเดียว...แต่ไอโมก็ยังขำอยู่ พร้อมกับกดกระจกรถให้เลื่อนลง....
“แม่มเอ้ย..กูตกใจหมด..ไออ้อน..ปล่อยผมทำซากอะไร..แล้วไปยืนทำบ้าอะไรตรงนั้นมันมืดไอบ้า...นึกว่าโดนผีเล่นงานเข้าให้แล้ว.....5555..แม่มโคตรเหมือนเลยอะ” มันเงียบครับ หน้างอสุดฤทธิ์
และนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมพูดกูมึงกับไออ้อน คือมันลืมตัวอะครับ และผมก็ไม่น่าพลาดเลย ตั้งแต่นั้นมา มันไม่เคยพูดดีๆกับผมเลย ใช้ภาษาสมัยพ่อขุนกันสุดฤทธิ์
แต่มันก็น่ากลัวจริงๆนะ..เพื่อนๆลองนึกภาพตามนะครับ ผู้หญิงผมยาวๆ ยาวมั๊กมากถึงสะโพกเลย..ปล่อยผมด้วย ใส่ชุดเอี้ยม(น่ารักมาก)ผ้ายีนส์สีน้ำเงิน เสื้อแขนยาวสีน้ำตาล...ที่คอแขวนซองใส่ทอสับมือถือไว้ ยืนอยู่ข้างตู้ทอสับมืดๆ..(ที่จำได้เพราะมีรูปปลากรอบ ความทรงจำอะครับหุหุ) และไอแสงแว้บๆที่ผมเห็นหน่ะ ก็คือแสงจากไอเจ้าที่ห้อยทอสับมือถือของเจ้าอ้อนนี้แหละครับ สมัยก่อนนะครับ ที่ห้อยทอสับแบบนี้นิยมกันมากอะมันจะมีแสงแว้บๆขึ้นมาเมื่อโทรศัพท์มีสัญญาณโทรเข้าหรือโทรออกอะครับ หรือเมื่อมันจับสัญญาณทอสับได้อะแหละ..
“ยุ่ง...เรื่องของกู..” ไออ้อนมันร้องเสียงแง่วๆตะคอกผม..(น่ารักดีครับ.)
“55 เออ..แล้วเพื่อนหล่ะ...” ผมพูดกลั่วหัวเราะถามอ้อนถึง...บอยเฟร์นมัน
ขณะที่มันได้เดินผ่านหน้ารถผมมาแล้วเปิดประตูรถตู้ออกกว้างๆ แล้วขึ้นไปนั่งบนเบาะด้านหลังผม...นะ ก็มันไม่เห็นนี้หว่า ชะเง้อชะแง้ แลหาแล้วอะ แต่ไม่เจอ..แอบใจเสียเล็กน้อยถึงปานกลาง...ฮือ...
“..ลืมของไว้บนห้อง...อะ นั้นไงมาแหละ..” มันพูดเสียงดังหน้ายังงอๆ อยู่ครับ พร้อมกับพยักพเยิกให้ผมมองตามสายตามัน
แล้วหัวใจไอโมก็แทบ Y เมื่อเห็นผู้ชายตัวสูงโย่ง(เมื่อก่อนมันไม่ได้ตัวใหญ่ยักษ์เหมือนทุกวันนี้หรอก..แค่ตัวสูงเฉยๆ) คนหนึ่ง 2 มือ ถือกระเป๋าใบใหญ่ 2 ใบไว้มั่น มองซ้าย มองขวา แล้วค่อยๆข้ามถนนมายังรถผมที่จอดรออยู่ก่อนแล้ว...หน้ามันนิ่งเฉยมากๆ...ทำหน้าเหมือนจะไปตายไม่ได้ไปเที่ยว...(ทำหน้าเหมือนปกติมันอะแหละ..แต่ด้วยความงอนไง..เลยกระเง้ากระงอดพอเป็นพิธี) แต่เดี๋ยวก่อน..คิคิ
“อ้าว...ไม่เห็นบอกว่า..คิม....” เอียงคอลงเล็กน้อย..ทำคิ้วขมวดนิดนึง ทำตาเป็นประกายหวั่นไหวหน่อยๆ..เม้มปากนิดๆ..อ้าใช้ได้..เพราะผมเห็นอาการสมใจแบบปิดไม่มิดของไออ้อน...หน่อยแน้ๆ..เดี๋ยวรู้ เดี๋ยวรู้กาน..ชิ
“ทำไม ไม่อยากให้เราไปด้วยเหรอ..” ไอคิมมันถามผมเสียงห้วนๆเช่นเดิม(อ้าคิดถึงจัง) แต่อย่างที่ว่าครับผมจับน้ำเสียงมันได้ว่ามันอะ..กระดี๋กระด๋าพอควร..ฮึ่มๆ
“เอ่อ..ปล่าวนี้..เรานึกว่านายคงไปด้วยไม่ได้อะ..เห็นปอด์นบอกว่า..ช่วงนี้พวกนายยุ่งๆกัน” พูดเสียงหวั่นไหวเล็กน้อย..ทำหน้าสะเทือนใจหน่อยๆ..ไม่ยอมสบตามันหลบตาสุดฤทธิ์....แอบเห็นอาการสะดุ้งของไออ้อนด้วยแหละตอนพูดถึงไอปอด์น อ้า..เยส
“ยุ่งยังไง เราก็ต้องปลีกเวลาไปได้อยู่แล้วหล่ะ..ก็อ้อนไปด้วยหนิ” อะครับ ครับผม เชื่อครับ เชื่อ...หวานน่าเหยียบมากครับเพ่...
“เหรอ..” ข่มอาการหมั่นไส้ ที่เกิดขึ้นมาอย่างฉับพลันด้วยความยากลำบากแล้วพูดออกไปด้วยเสียงเบาหวิว เหมือนคนใจจะขาด...
“หึหึ...” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันหัวเราะในลำคอ น้ำเสียงน่าถีบมากเลยครับ
ผมก็ไม่ได้หันไปดูนะ กลัวอดใจไม่ไหวด่ามันทั้งสองคนเข้าให้ชิ แล้วจัดการสตาร์ทรถทันที...
‘ครืดดดดดดดดดดดดปึง’ (น่าจะเสียงแบบนี้นะ)
เสียงปิดประตูรถดังขึ้นพร้อมกับเสียงซวบซาบ เสียงโยนกระเป๋าและเสียงพูดคุยกันเบาๆของไอ คู่ตุนาหงั่น ที่อยู่ข้างหลังผม..น้ำเสียงอ๊อดอ้อนออเซาะกันมากมายโอ้ยยยยยยยยยยยยยไอโมคันปากยิบๆ...กระชากรถแม่มเลย
“โอ้ย...ไอโมบ้า..เจ็บนะโว้ย...” เสียงไออ้อนร้องโวยวาย พร้อมกับยื่นมือมาฟาดเพียะแรงๆที่บ่าผมทีนึง โทษทีเจ๊ นั้นตีนหรือมือหน่ะ เจ็บชิบหายเลย...
“โทษที...ไม่ได้ตั้งใจ..” อดไม่ได้จนได้สิน่ากู..คึคึ แต่ก็สะใจดีครับ..นิดหน่อยน่าพวกมันไม่รู้หรอกคงคิดว่าผมหึงจนหน้ามืด คิคิ...
“เจ็บมากปล่าว อ้อน..หัวโนรึเปล่าเนี๊ยะ...บลาๆๆๆ” และอีกมากมายก่ายกองที่มัน 2 คนขนมาออเซาะกันชิ...กูหมั่นไส้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ไอพวกบ้า...หนอยๆๆๆๆ
ไอโมขับรถออกจากซอยลาดพร้าว 112 ด้วยอาการกระฟัดกระเฟียด..กว่าจะสงบจิตสงบใจลงได้ก็เมื่อขับเข้าไปในซอยมหาดไทและเจอหน้าไอพวกเพื่อนๆผมแล้วนั้นแหละครับ ไอโมถึงได้อารมณ์ดีขึ้นมา..
ไอแน็ต ไอเต๋า น้องแอน(แฟนไอเต๋า) เปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ โดยไอวุฒิ เพื่อนจากคณะวิทย์อีกคน ก้าวขึ้นมานั่งด้านหน้าคู่กับผม พอไอพวกบ้านี้ขึ้นรถมาบรรยากาศในรถก็เฮฮาขึ้นมาเลยทีเดียวครับ..ไอวุฒิมันเป็นคนโคตรฮา ครับ ตลกโดยสายเลือด คือพูดอะไรขึ้นมานี้ฮาขี้แตกครับ..เป็นลูกคู่ดีนักแลกับไอแน็ต...
ผมใช้เวลาขับรถไม่นานครับรถก็ตีโค้งเลี้ยวเข้าไปในหมู่บ้านผมอีกครั้ง...ทุกคนยังเฮฮาอยู่ครับ ไอคิมก็ไม่ยกเว้นครับ มันไม่ได้พูดอะไรมากหรอกครับ แค่อือๆอ้าๆ..เออออ ไปกับไอแน็ต กับไอวุฒิแค่นั้นเอง ส่วนไอเต๋า กับน้องแอนเค้าอยู่ในโลกส่วนตัวของเค้าแล้วครับ มันกางอาณาเขตไว้ด้านหลังรถประมาณว่าพวกมึงอย่ามายุ่งกะกู 2 คนนะไรงี้..ไออ้อนก็หัวเราะเอิ้กอ้าก..กับมุกสัปดี้สัปดนของไอแน็ตมัน..เออหัวเราะไปเถอะมึงหึหึ...
พอรถจอดไอพวกเพื่อนๆผมที่เปิดประตูบ้านรออยู่แล้วนั้นได้หอบหิ้วสัมภาระออกมาวางไว้ท้ายรถ...ผมโดดลงจากรถไปเปิดประตูด้านหลังให้พวกมันจับยัดของเข้าไปเก็บ ....
พอเก็บของเสร็จแล้วทุกคนก็กระโดดขึ้นรถแหละครับ พอดีรถเลย..คือในรถเนี๊ยะจะมี เก้าอี้นั่งอยู่ 4 แถว แถวละ 3 ที่นั่ง(รวมที่นั่งสำรองนะ) ทุกคนเข้าไปอัดกันในรถหมดและ..
โดยมีไออ้อน ไอคิม นั่งอยู่เบาะด้านหลังผม 2 คน ส่วนเบาะถัดไปเพื่อนๆผมมันก็แสดงความเป็นเจ้าของฉี่จองที่กันไป
โดยด้านหน้าข้างคนขับ(ก็คือผมนี้แหละ) ว่างไว้ครับ เพราะคนสำคัญกำลังจะมา...แต่ทำไมมันยังไม่มาวะ...ชั่วอึดใจเดียวครับ..ไอแซนกับไอปอด์นก็วิ่งออกมาจากบ้าน..พร้อมกับตระกร้าใบโต 2 ใบ คงเป้นอาหารว่างที่ไอเป้ยกับไอปอยมันทำไว้ให้อะครับ
ผมแอบชำเลืองหางตามองดูไออ้อน..ไออ้อนมันหน้าซีดเลยครับเพื่อนๆ..แต่ไอคิมนี้ดินิ่งมาก ผมเห็นมันจ้องหน้าผมเขม็งเลย..แต่ก็นะไอโมตอแหลได้โล่ห์ครับ
“ทำไมช้าจังอะปอด์น..”ผมแกล้งถามไอน้องปอด์นผมด้วยเสียงเริงรื่น..
“เป้ยดิ..ช้าอะ..ชงกาแฟโอวัลตินใส่กระติกให้ด้วยอะ..” ไอปอด์นมันพูดขึ้นด้วยเสียงหอบๆ แล้วปีนขึ้นมาด้านหน้าเคียงข้างผม
ส่วนไอแซนก็เปิดประตูครืดๆ คลานเข้าไปนั่งกับพวกไอวิทย์ที่เบาะด้านหลัง...
“พวกมึง 2 คนมายังไงวะ..ไม่เห็นบอกกูว่าจะมา..” ไอคิมมันถามขึ้นมาเสียงค่อนข้างห้วนหน้านิ่งๆ น้ำเสียงกวนตีนมากมาย มันพูดหลังจากที่ผมเลี้ยวรถออกมาจากหมู่บ้านผมแล้วอะครับ
“อ๋อ...เราพึ่งชวนเมื่อวันก่อนเองอะ..”ผมตอบแทนไอปอด์นมันอะครับ..เพราะไอปอด์นอะเอาแต่ยิ้มหน้าบานตั้งกะเข้ามานั่งในรถแหละ..........
“อือ..ใช่..ตอนแรกกู 2 คนก็ไม่คิดว่าจะมาได้หรอกมึง แม่มโคตรเหนื่อย..ก็อย่างที่เห็นอะมึงกว่ากูจะเคลียร์โปรเจคผ่าน...อยากนอนให้ตายไปเลยแหละมึง..แต่มาคิดดูอีกทีคลายเครียดเที่ยวบ้างก็ดีวะ...” ไอแซนมันพูดขึ้นเสียงดัง
แล้วในรถก็กลับมาเฮฮาอีกครั้ง...พวกมันรินเหล้ารินเบียร์กรอกลงในคอเป็นว่าเล่นเลยครับ...สนุกสนานกันใหญ่ผมกับไอปอด์นแอบสบตากันปิ้งๆ หางตาก้อเหลๆมองไออ้อนกะไอคิมมันทางกระจกหลังเห็นไออ้อน..ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลย ที่หัวเราะเอิ้กอ้ากอยู่เมื่อกี้นี้ยังกะฝันไปเชียวแหละ...
แต่ไอคิมนี้ดิครับ แม่มหงุดหงิดเว้ยหงุดหงิด...สีหน้ามันยังเฉยอยู่เหมือนเดิมครับ...ผมเห็นมันเอาแขนโอบไหล่อ้อนด้วยอะ...แอบหึงเล็กน้อยถึงปานกลาง...ผมยังขนาดนี้แล้วคิดดูว่าไอปอด์นจะขนาดไหน...หน้ามันเครียดเลยแหละ..จนผมต้องละมือจากพวงมาลัยแล้วยื่นไปจับมือมันไว้แน่น...ทนหน่อยนะเพื่อนอีกไม่นานหรอก อีกไม่นาน...กูจะทำให้มึงได้เมียมึงคืน....
***************************************
อานะ ตอนนี้ก็ยังมีแต่น้ำไม่มีเนื้ออีกเช่นเคย
เฮ้อ..แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะจบเนี๊ยะ...เค้าเปล่ายืดหนา
กาซิก กาซิก....
ถ้ายังไงเดี๋ยววันนี้จะพิมพ์อีกซักตอนแล้วกันเนาะ....แต่ไม่รู้ว่าจะเสร็จตอนไหนนะ..
อาจจะเป็นวันนี้ หรือพรุ่งนี้ก็ได้อะ..แต่จะพยายามพิมพ์ต่ออะครับ
โมร้ากกกกกกกกกกกกกกกกทู้กโค้นนนนนนนนนนเช่นเคย
อ๋อ......ลืม ตอนต่อไป "ตอนที่ 69 มีชื่อตอนว่ายั่ว หรือ หลอกให้อยากแล้วจากไป " อุวะฮ่าๆๆๆๆๆตอน 69 ด้วยยยยยยยยอ๋อยซาหยิว ยืดมาเพื่อ 69 โดยเฉพาะเลยนะเนี๊ยะ หุหุ
ใครช่วยอนุเคราะห์ แก้ตรงหัว topic ให้หน่อยดิครับ ตอนและวันที่อัพอะ ข้าน้อยไร้ความสามารถ ..ไม่แก้ให้งอนจริงๆนะ :a14:
-
อู๊ยยยยยยยยย :m10: :m10: :m10: รอตอน 69 จ้า มาเร็วๆนะ :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
หุหุ เล่นสปอยไว้แบบนี้ อยากอ่านตอน 69 แล้ว :m10: :m10: :m10:
-
:oo1: โอ๋ๆๆๆ อย่างอลๆๆๆ ดาร์ลิ้ง... ของพี่ยักษ์ :m1:
เด๋ว พี่ซิน แก้ให้จ้า...พอดีแน๋วมิอยู่..... :give2:
แย้วก้อมิบอก .....เด๋วช่วยลงให้ก้อด้าย..... :m3:
อย่าเพิ่งไปงอนแน๋ว.... แน๋ว งานเยอะ จ่ะ o14
เก่งนะเนี่ย... เอามาลงเอง ด้วย คิคิ :m4:
เด๋วกระซิบบอกพี่ยักษ์ให้รางวัลซะหน่อยแย้ว อิอิ o7
-
อิอิ ตอนใหม่ๆ ดีใจจังได้อ่านแว้ววว โมมาลงเองซะด้วย :m4:
รออ่านต่อตอนได้แก้แค้นใจจะขาด :m11:
-
เล่นไปเล่นมา ระวังจะเข้าตัวเองนะ
น้ำตาตกใน
:m11: :m11: :m11: :m11: :m11:
-
ต๊ายยยย โมนี่ท่าทางจะแค้นฝังลึก ในหัวน้อยๆ นั่นสงสัยจะมีแผนเก็บไว้เพียบ5555
ป.ล. แค่เลขตอนหน้าก็น้ำลายหกล่วงหน้าแล้วจ้า 5555
-
จะมารอตอนที่ 69 อย่างใจจดใจจ่อเลยยยยยยยย
-
แหะๆๆ...เพิ่งกลับมาก้ออ่านของพี่โมก่องเยยนะเนี่ย
ว่าแต่แผนการจะสำเร็จมั้ยนะ
ยังไงก้อมาต่ออีกนะฮะพี่โม ตอน 69 เนี่ย คุคุ
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
จะรอต่อไปนะฮะ
ห้ามลืมเลยนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
โม โม่ มาต่อจิ๊ดเดียวเองมารอตั่งหลายยวัน มาต่ออีกนะเอาเยอะๆๆ
-
o16
ยั่วให้อยากกานจ้างงง
:a6:
แต่ทำงายได้
ก็คนมานได้แต่รอ :a14:
-
ต่อน้อยอีกแหละอ้ายน่ะ
เทียหลังต้องต่อให่หลายๆหนา
ป้าดดดด อ้ายกับพี่เขียวคือมักแต่งโตครือกันแถะหวา
เสื้อห่านคู่ ยีนส์ขาด รองเท้าหูคีบ ชุดเก่งมันเลย
พอป่านเนื้องอกกันเลยเนาะ :m9: :m9:
คอยติดตามเบิ่งอ้ายแก้แค้นคืน ว๊าฮ่าๆๆๆๆ
กลับมาจากกรุงแล่วจิรีบมาอ่านเลย
-
เอาเมียตัวเองกลับมาให้ได้นะคุณปอนด์
คุณคิมนี่ก็เหลือเกินเจ้าค่ะ
หน้าตายสุดๆ
สู้ๆนะเจ้าคะคุณโมโม
-
คุณโมต้องเอาคืนหนักๆเลยนะครับ หมั่นไส้ๆจิงๆ
ตอนนี้อ้อนเสร็จไปแระ เหลือแต่นายคิมนี้แหละ หุหุ
ปั่นหัวต่อไป แล้วจะรอดูครับ อิอิ
o3 o3 o3
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับผม รอตอนที่ 69 นะครับผม
รีบๆมาต่อให้ละกัน แล้วจะรออ่านครับ
:impress: :impress: :impress:
-
ขอบคุณค๊าบบบบบ
รอตอนต่อไป สนุกแน่
-
โอ๋ๆๆๆโมจ๋า...อย่างอลเค้าเยยน๊า เค้าป่าวอู้ คอมพ์เค้าโดนไวรัสเล่นงานอ่ะ :m13: พึ่งล้างเครื่องเสร็จเนี่ย ลิงค์นิยายที่เซฟไว้หายโม้ดดดด :a6: เด๋วตอนตอนหน้าเค้ากลับลงให้เหมือนเดิมน๊า นะๆๆๆโมสุดหล่อล้ำเลิศในปฐพี จุ๊ฟๆๆ
:m5:
-
น่ารักจังเลยอ่ะแผนการณ์นี้สู้ๆนะครับทั้งพี่แตงโมแล้วก็พี่ปอนด์ด้วยนะครับผม :m3:
-
ตั้งชื่อแผนนี้ว่าไงดีอะนายแตงโม "แผนพิชิตใจ นายตัวร้ายดีไหม" ไฮโซมากก :a1:
มาต่อเร็วๆนะ รออยู่ ชอบๆๆๆ
-
แล้วเมื่อไหร่ตอน 69 จะมาเนี่ย รอมา3วันแล้วอ่า อยากอ่านใจจะขาด :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
หายไปนานเยยเรา แต่ทามมั้ยพี่โมยังไม่มานะ
อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ
มาต่อให้ด้วยจินะฮะ
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
จะรอนะฮะ
ถ้าไม่มาละก้อ...........หึหึ..........ก้อจะรอต่อไปคร๊าฟฟฟฟฟฟฟ แหะๆ :m23: :m23:
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
เข้ามารอตอน 69 ด้วยอะ :m23: :m10: :a5:
:a2:
-
............รออ่านบทอัศจรรย์.......... :m10: :m10:
-
พี่โมคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
อยากอ่านตอน 69 มากมาย
มาต่อเยยไม่ได้หยอ
จะรอไม่ไหวแย้วนะฮะ
เกิดลงแดงตายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบนู่ละ หือๆ :m15: :m15:(เหมือนจะน่ารักเนอะ)
จะรอนะฮะพี่โม
มาเร็วๆนะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
ก่อนเขียนตอน 69 คาดว่าคนเขียนคงไปหาวิธีการเขียน ท่า เอ๊ย เขียนตอน 69 อยู่แหงมๆ
-
มาเป็นกำลังใจ ให้โมโม :give2: หายไวไวเด้อ
คิมดูแล โม ดีๆนะ :m1:
-
:m22: มาเยี่อยมๆมองๆ
แล้วก้อย่องๆ :m7: ออกไป
-
แวะมาลงชื่อรอบดึกๆ :a1:
-
รอต่อไปครับผม :a11:
-
รอ ตอน 69 จน :m10: :m10: :m10: เลือดจะหมดตัวแว้ว :m10: :m10: :m10:
-
อ้ายคับอ้ายสุดหล่อ
อ้ายผู่หล่อเลิศประเสริฐศรีของอ้ายคิม
มาต่อจั๊กเทียแน น่องใจจิขาดอยู่แล่ว
มื่อนี่ว่างพิมโลด น่องจิคอยเด้ออ้ายเด้อ
-
รอ รอ รอ รอและก้อรอ
ยังไงก้อจะรอต่อไปนะ
มาต่อให้ด้วยจินะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ :m13: :m13:
-
:m17:
รออ่านอยู่นนะ ครับบบบบบ
o14
-
เลขตอนก็สวย (69) ชื่อตอนก็น่าลุ้น อิอิ
มารอต่อไป
ยืนรอ :undecided:
นั่งรอ o1
นอนรอ :sad2:
แล้วก็รอต่อไป
-
รออยู่นะครับพี่โม :a9:
-
ตอนที่ 69
ขับรถยังไม่พ้นเขตกรุงเทพเลยฝนก็เริ่มลงเม็ด ไอโมแอนด์เดอะแก๊งแอบใจเสียเล็กน้อยครับ แต่พอออกมาพ้นเขตปริมณฑลเท่านั้นแหละ ท้องฟ้าปรอดโปร่งโล่งสบายมากมาย...ในระหว่างนั่งรถกันไปนั้นไอปอด์นก็แจกจ่ายแซนวิชที่เจ้าเป้ยทำเป็นอาหารว่างให้กับทุกคน...เจ้าพวกนี้แดกได้แดกดีจริงๆเลยครับ แม่มแดกเหล้ากันอยู่แท้ๆ พอยื่นแซนวิชให้เท่านั้นแหละรีบตะปบกันเลยทีเดียว ไม่รู้ตายอดตายอยากมาจากไหน ..
เวลาประมาณ 8 โมงกว่าๆ พวกผมก็เข้าเขตจังหวัดลพบุรี เริ่มมองเห็นไร่ทานตะวันกระจัดกระจายไปทั่ว แต่ยังเป็นไร่เล็กๆอยู่ครับ ยังไม่ถึงไร่ใหญ่ที่พวกผมต้องการไปกัน..ไอโมก็เริ่มออกอาการเหมือนกันครับ ..ตื่นเต้นมากมายปกติผมจะขับรถกลับขอนแก่นเส้นทางนี้นะ แต่ไม่เคยได้กลับช่วงดอกทานตะวันซักทีอะ..
ผมขับรถตามป้ายบอกทางไปเรื่อยๆ คิดว่าตัวเองไม่น่าหลงนะ คันอื่นๆก็ไปตามเส้นทางที่ผมกำลังขับไปเหมือนกัน คาดว่าทุกคนมีจุดหมายที่เดียวกันคือทุ่งทานตะวันอันเหลืองอร่ามสุดลูกหูลูกตาที่พวกผมตั้งใจมาเที่ยวชมนั้นเอง
มาถึงตอนนี้สาวๆบนรถกระดี๋กระด๋ากันใหญ่ร้องโอ้โหๆ กันตลอด ก็ผู้หญิงอะเนาะ เจ้าอ้อนก็ไม่เว้นครับ ดูมันจะอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยแหละ เห็นชักชวนไอคิมดูนั้นดูนี้ไปตลอดทาง ไอปอด์นนี้แทบจะถลาเข้าไปต่อยปากไอคิมกันเลยทีเดียว…ผมนี้หนวด(2-3เส้น) กระดิกยิกๆๆๆ ด้วยความขัดเคืองใจเป็นที่สุด ชิ
พอถึงที่หมายที่มีรถจอดอยู่ก่อนแล้ว 7-8 คันๆได้มั้ง ไอโมก็จัดการหาที่จอดเรียบๆขอบถนนทันที บรรดาลิงโข่งทั้งหลายก็เฮกันลงจากรถ..จากนั้นนายแบบ-นางแบบจำเป็นก็เดินสวนสนามกันให้ว่อนสนุกสนานกันใหญ่...ส่วนผมกับไอปอด์นยังมีเรื่องที่ต้องคุยกัน
ก่อนไป ไอคิมยังส่งสายตาพิฆาตมาให้ผมซะอีกแหนะ ผมก็ยิ้มให้มันเฉยๆ เหมือนกับที่ยิ้มให้เพื่อนๆคนอื่นๆนั้นแหล่ะครับ ซึ่งไอคิมก็ทำหน้าบึ้งขึ้นมาทันที เฮ้อ..อะไรกันนักกันหนาวะ ชักไม่หนุกแล้วครับเพื่อนๆ..
“เอาไงต่อไปดีอะโม....ใจไม่ดีเลยอะ” ไอปอด์นมันถามผมเบาๆ แล้วเอาคางวางไว้บนบ่าผม..แขนมันก้อสอดเข้ามากอดที่เอวผม..เหมือนทุกครั้งที่ผมกับมันชอบเล่นกันนั้นแหละ...
ตอนนี้ผมกับมันมายืนอยู่ข้างรถหันหน้าเข้าหาทุ่งทานตะวันที่ชูช่อเหลืองอร่ามสุดลูกหูลูกตา สวยมากมายก่ายกองเลยครับ
“ทำไม..กลัวไออ้อนมันโกรธเหรอ” ผมถามมันกลับไปเบาๆเหมือนกัน
“อือ...” ไอปอด์นมันตอบรับผมออกมาง่ายๆ อย่างนี้เค้าเรียกกลัวเมียนะเนี๊ยะ
“หึ ตามใจนายนะ...ทำแล้วรู้สึกสบายใจก็ทำไปเถอะ ไม่ต้องทำตามแผนของเราหรอก...” พูดแล้วผมก็ยกมือขึ้นไปลูบหัวมันเบาๆ...
“แต่เรา..คงยอมง่ายๆเหมือนนายไม่ได้หรอกนะปอด์น..” พูดแล้วรู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่ใจยังไงบอกไม่ถูกครับ..
ผมยังจำความรู้สึกของผมตอนที่โดนไอคิมบอกเลิกได้นะ มันทั้งรัก..ทั้งแค้น กว่าจะทำใจได้ กว่าจะคิดได้ว่ามันไม่ใช่ของๆเราผมต้องเจ็บปวดขนาดไหน ไม่มีใครรู้หรอก..ถึงตอนนี้จะรู้แล้วว่าเรื่องราวจริงๆมันเป็นยังไง แต่จะให้ผมยอมรับง่ายๆกับสิ่งที่มันล้อเล่นกับความรู้สึกของผม ผมคงทำไม่ได้…(ถึงจะรู้ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดก็ตามแต่เถอะ)
“อืม..เราเข้าใจ..งั้นเราไปหาอ้อนนะ...” ว่าแล้วไอปอด์นมันก็ผละออกจากตัวผมแล้วเตรียมเผ่นไปหาเมียมัน..โธ่ได้หน้าแล้วลืมหลังเลยนะมึง อะจึ๋ย
“เดี๋ยวเด้...โธ่เอ้ย...ที่บอกว่าไม่ต้องทำตามแผนอะ คือ..ให้ถึงกบินห์ก่อนนายค่อยไปคุยกับอ้อนเข้าใจไหม..แบบนี้ไอคิมมันก็รู้หมดอะดิว่าเราจะทำอะไร” กระชากแขนไอปอด์นกลับ แล้วกระซิบกระซาบมันเสียงดุๆ
“อะ เอางั้นเหรอ...” มันยังมีหน้ามายิ้มแหย๋ๆให้ผมอีกอะครับ ...ฮึ่มๆๆเคืองๆๆ
“เออ ดิ..เฮ้อ..พวกกลัวเมียนี้..เบื่อจริงๆ” ไอโมว่าแล้วก็ส่ายหัวยิกๆ..ยกมือขึ้นโอบไหล่ไอปอด์นมันแล้วเดินลงไปหาเพื่อนๆที่ตอนนี้กำลังถ่ายรูปในทุ่งทานตะวันกันอย่างหนุกหนาน
************************
ในขณะที่ผมกำลังเป็นนายแบบจำเป็นให้เพื่อนๆผมอยู่นั้น ผมก็รู้สึกถึงสายตาใครบางคนที่จับจ้องผมอยู่ตลอดเวลา ซึ่งไม่ต้องมองผมก็รู้ว่าใคร ดีๆๆ ตูจะยั่วให้มันตะบะแตกเลยคอยดู
“แม่ม ร้อนวะ...” ว่าแล้วไอโมก็ถอดเสื้อกันหนาวออก แล้วโยนไปให้ไอวิทย์ถือไว้
“มึงจะถอดทำบ้าอะไรหล่ะ....เด๋วได้คันคะเยอหรอกมึง” ไอวิทย์มันรับเสื้อผมไปถือไว้ แล้วบ่นอะไรให้ผมยืดยาว
แต่มันก็ยังถือกล้องเดินตามตูดผมอยู่เช่นเดิม คิคิ..มันได้รับตำแหน่งตากล้องประจำตัวผมไปแล้วครับ ..ดูท่ามันคงภูมิใจอย่างแรงเห็นมันพูดชมเชยผมตลอดการถ่ายแบบครั้งนี้ หุหุ..(มันด่าอะ)
ตอนนี้ผมแยกกับไอปอด์นชั่วคราวครับ มันขอทำตัวเนียนๆไปถ่ายรูปกับไออ้อนหน่อย เป็นที่ระทึก โอ๊ะระลึกมันว่างั้นแฮะ...ผมก็ตามใจมันซะบ้างครับเด๋วมันจะอกแตกตายไปซะก่อน....
“โอ๊ะ..เฮ้ยยยย” ไอโมตกใจหัวใจแทบ Y
เมื่อมีแขนใหญ่ๆ เข้ามารวบเอวผมแล้วกอดไว้แน่นจากทางด้านหลัง…พร้อมจมูกโด่งๆของมันที่กดลงกับซอกคอผม แอะ....
“วิทย์ ..ถ่ายให้กูหน่อยดิ” ไอเจี้ย ตกใจหมดเลย แม่มมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง
พอไอโมรู้ว่าเป็นใคร ก็รู้สึกดีใจจนแทบเก็บอาการไว้ไม่มิดครับ ลืมไปเลยว่าไม่ได้อยู่กันตามลำพัง.นี้ถ้าไม่เกรงใจ...ไอโมกระโดดจูบปากไอคิมมันไปแล้วนะนี้ คิคิ...แต่ยังแอ๊บงอนอยู่ครับหน้าจึงงอลงในบัดดล แต่แววตาคงวาวน่าดูเพราะเห็นไอวิทย์มันยิ้มเยาะๆ คงหมั่นไส้ผมเต็มทน อย่างที่บอกครับ ผมกับไอวิทย์เนี๊ยะมันรู้ไส้รู้พุงกันคิคิ
“เออๆ...มาๆ ถ่ายก็ถ่าย..แม่ม..ทำไมไม่เ-ด กันซะตรงนี้เลยหล่ะมีง...ไม่มีอายกันเล้ย” อะ อะ ไอเพื่อนปากมอม
คิดผิดหรือคิดถูกวะกูที่เอามันมาเป้นไม้กันหมา(คิม) เป็นไม้กันหมา(คิม)ไม่ได้ตัวมันเองนั้นแหละ จะเป็นนางกวักเรียกไอคิมให้เข้ามาหาผม ฮือ...ไอเพื่อนทรยศ เกลียดมึง ฮือ
***บอกไว้ก่อนคือตอนนี้ผมกับไอวิทย์ค่อนข้างที่จะเข้ามาลึกกว่าคนอื่นอะครับ เพราะไอโมมัวแต่เพลินอะ..แฮะเลยเดินเตลิดมาถึงตรงนี้ แต่ก็ไม่ไกลจากเพื่อนๆเท่าไหร่หรอกครับ เห็นหัวเพื่อนๆและก็นักท่องเที่ยวคนอื่นๆเป็นกระจุกๆ กันอยู่ตรงนั้นตรงนี้ คือต้นทานตะวันมันสูงอะ เกือบท่วมหัวไอคิมอะครับคิดดูว่าต้นมันสูงขนาดไหน (เห็นเจ้าของไร่บอกว่าตรงกลางๆ จะสูงประมาณ สองเมตรกว่าๆ)
‘แช๊ะ ’ อะ โดนมันหอมแก้มไป 1 ที พร้อมกับรอยยิ้มรู้ทันของไอวิทย์
‘แช๊ะ’ อีกหนึ่งแช๊ะ พร้อมกับที่ไอโมโดนไอคิมมัน จูบปาก ฮือ
“โอ้ย แม่ม ไปเ-ด กันก่อนเลยไป ไอพวกเอี้ย..” ไอวิทย์ มันทำหน้าทนไม่ได้จริงๆ แล้วมันก็เดินหัวเสียส่ายหน้าดิกๆออกจากตรงที่พวกผมยืนอยู่
“เฮ้ย...” ไอโมพูดได้เท่านั้นครับ…ไม้กันหมากูมึงจะไปไหน กลับมา ได้แต่คร่ำครวญ รัญจวญจิต อยู่ในใจกับหัวใจที่แตกสลาย (แอะ เวอร์แหละ)
.พร้อมกับที่ขาเตรียมวิ่งตามไอวิทย์มันไป แต่ว่า ...ไอโมหนีไม่ได้อะ..โดนไอคิมล๊อกไว้อย่างแน่นหนาเลย ฮือ เอาไงดี เอาไงดี แผนจะแตก ตั้งกะยังไม่เริ่มรึเปล่าวะเนี๊ยะ..ที่ทำได้ตอนนี้คือดิ้นกระแด่วๆ พอเป็นพิธีเท่านั้นหล่ะครับ ..ที่จริงอะ อ๋าย อายจัง...รอให้มันเข้ามาหาตั้งนานแล้วหล่ะ เอิ้ววววววววว
“หึ..แต่งตัวแบบนี้..ทำไมไม่แก้ผ้า มาซะเลยหล่ะ...” ไอโมหยุดดิ้น ณ บัดนาว...โฉะ เข้าแผนโชะเดะ
“อะไรอะ...” ทำหน้าแอ๊บงง สุดฤทธิ์ ตีหน้าซื่อใส่มันซะเลย(สุพรรณหงส์ทองคำคงไม่รอดมือผม นะปีนี้)
พร้อมทั้งพยายามดันตัวออกจากอ้อมกอดอุ่นๆของมัน อ้า อ้อมกอดนี้ที่คิดถึงมานานแส๊นนนนนนนาน แต่ทนไว้ ทนไว้ก่อน อดเปรี้ยวไว้กินหวาน แอบอ่านกินไอคิมมันอยู่ในใจ
“ก็นี้ไง..” มันจ้องหน้าผมแต่มือมันอะ ฮือ
มันเอามือที่กอดอยู่ที่เอวผมมะกี้นี้อะ ล้วงเข้าไปอิตรง ต้นขาผมที่ผมทำให้มันขาดอะครับ..แหงะ..
“อะ..คิม นายทำบ้าอะไรวะ” คราวนี้ตกใจจริงๆแล้วครับ มองซ้ายมองขวาล๊อกแล๊กๆ ด้วยกลัวจะมีใครมาเห็นเข้า...ตอนนี้ไม่ได้แอ๊บแล้วครับไอโม โคตรตกใจเลย
ไอคิมมันไม่พูดครับ มันยิ้มแสยะให้ผมอีกแย้วอะ...อย่ายิ้มแบบนี้นะ กูเกลียดที่สุด..ฮือ..ไม่ชอบเลย เหมือนมันกำลังคิดอะไรอยู่งั้นแหละครับ..มึงตั้งใจจะทำอะไรกูวะ..ปล่อยเด้
ไอโมก็ดิ้นสุดกำลังหล่ะครับงานนี้ แต่ว่า
“โอ๊ะ ..คะ คิม อะ..นะ นาย จะบ้าเหรอ” มันไม่ได้แค่ล้วงมือเข้าไปเฉยๆแล้วครับตอนนี้ ไอโรคจิตคิม มันเอามือไป ฮือ..ไปกำไอแตงโมน้อยเข้าแล้วอะ..ฮือ....
“อ้า...คะ คิม..มะ ไม่ เอานะ..” ไม่มีอารมณ์ร่วมกับมันหรอกครับ
กลัวชิบหายเลยอะ..นี้มันที่สาธารณะชัดๆ...ไม่กลัวคนเห็นก็อายดอกทานตะวันมันบ้างเถอะ คู๊ณ จะหื่นไปถึงไหน ให้อยู่กันตามลำพังก่อนไอโมจะจัดให้ จนหลับไม่ตื่นไป 3 วัน 4 คืนเลยทีเดียวเชียว..
“หึ..ทำไมหล่ะ แต่งตัวมายั่วเองไม่ใช่เหรอ” แอะ..รู้ได้ไงอะ...รู้ดีจนน่ากลัวเลยนะเนี๊ยะ
“เราไม่ได้ยั่วอะะ...ปล่อยเราสิ เรากลัวนะ” ไอโมพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ..ทำตาละห้อย..แล้วเอี้ยวหน้ามามองสบตากะมัน..
กลัวใจมันจริงๆครับ กลัวมันจะลากผมเข้าไปลึกๆ แล้ว กระทำชำเราผมเข้าอาดิ แล้วผมจะเอาแรงกำลังที่ไหนปกป้องตัวเอง ยิ่งมีใจอยากเป็นของว่างให้เค้าได้ลิ้มได้ลองอยู่ด้วย ไม่งั้นจะแต่งตัวยั่วน้ำลายเค้าขนาดนี้รึ...กาซิก กาซิก
“ไปเอาเสื้อกับไอวิทย์ แล้วใส่ไว้ซะไม่ต้องถอด..” ไอคิมมันพูดแล้วก้มหน้าลง เอาปากงับๆที่หัวนมผมทั้ง 2 ข้างแรงๆ...
“อะ...เจ็บบบบๆๆๆ” ฮือก็มันไม่ได้แค่งับอะ..มันกัดด้วยอะ..เจ็บจะตายไอบ้าไอซาดิสส์.
.มือมันที่กำน้องน้อยผมอยู่เมื่อกี้นี้ก็ออกแรงบีบแรงๆซะด้วยอะ..ฮือ...โธ่เอ้ยลูกพ่อ ช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยได้ใช้งานอยู่ด้วย จะเป็นอะไรมากไหมนี้
แล้วมันก็ปล่อยผมครับ ไอโมก็ได้แต่ทำหน้างอๆ ลูบหน้าอกตัวเองป่อยๆ พร้อมกับเอามืออีกข้างลูบเป้าตัวเองเพื่อปลอบขวัญไอแตงโมน้อยมัน...
ส่วนไอตัวการนะเหรอ มันเดินตัวตรงแหน๋ว หายไปอย่างไร้ร่องรอย...ปล่อยให้ผมยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่เพียงผู้เดียว...เจี้ย คอยดูกูจะเอาคืน..แกล้งกู ฮือ..กูไม่ใส่เสื้ออะ กูจะยั่ว มึงอยู่เงี๊ยะใครจะทำไมกูวะ(ปากดีชิกหัย)..
ว่าแล้วก็เชิดหน้าขึ้น แล้วเดินตัวตรงแหน๋ว(เลียนแบบไอคิมมะกี้) เดินออกไปทางเดียวกะที่ไอคิมมันเดินหายวับไปมะกี้นี้ แต่มือก็แอบลูบที่หน้าอกตัวเอง พร้อมกับกร่นด่ามันอยู่ในใจ นมกูจะอักเสบไหมวะ นี้ แม่ม เจ็บชิบหายเลย ...ไอโรคจิต ไอซาดิสส์..ไอยักษ์ เอ้ย
ผมเดินหน้าเริดเชิดหยิ่ง มานั่งบนรถพร้อมกับอาการคันคะเยออย่างที่ไอวิทย์มันได้สาปแช่งผมไว้ ก็อะนะ ใบต้นทานตะวันอะ คันจะตาย ไม่น่าเลยกู ไอโม คันแต่ไม่กล้าเกาครับ พอไอวิทย์มันเห็นดังว่าแม่ม หัวเราะเยาะผมเฉยเลยอะ...แต่มันก็ดีอยู่อย่าง มันเอาผ้าเช็ดเหงื่อ(ผืนเล็กๆ)ในกระเป๋าของมันมาเช็ดไปตามแขนผม..ฮือ..วิทย์กูร้ากกกมึงจาง...แต่ไม่หายคันหรอกครับ
ฉะนั้นตอนออกจากทุ่งทานตะวันไอโมเลยไม่ได้ขับรถครับเปลี่ยนให้ไอคิมมาขับแทน เพราะมันไม่ได้กินเหล้า ..หงือ ส่วนไอปอด์นก็แรดมากมาย ผมอะกะจะไปนั่งกับอ้อนด้านหลังครับ แต่โดนไอปอด์นตัดหน้ามันไปนั่งทำหน้าแสล่นอยู่ตรงนั้นซะแล้ว..
ผมก็เลยต้องจำใจ เฮ้อ...(อิอิ) นั่งด้านหน้าคู่กะไอคิมมัน ซวยจริงๆ(อิอิจริงหยอ)...
ออกจากทุ่งทานตะวัน ยังไม่เที่ยงเลยอะครับ ขนาดแวะกันทั้ง ทุ่งใหญ่ ทุ่งเล็กนะเนี๊ยะ..เพื่อนๆจึงลงมติว่า ไปเที่ยวเขื่อนป่าสักกันต่อเร้ยยยยยยยยยย..LET’S GO
เขื่อนป่าสักฯในความรู้สึกผมก็เป็นเขื่อนที่ใหญ่พอควรนะ แต่เล็กกว่าเขื่อนอุบลรัตน์(คิคิ)อีกอะหุหุ อุปทานเข้าข้างบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองอะปล่าวก็มะรู้
พอถึงเขื่อนไอโมก็กระดี้กระด๋าอีกแหละครับ พอรถจอดได้ที่...เปิดประตูรถเตรียมเผ่นทันใด
“อะไร..” ถามกลับด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวเล็กๆ...
เมื่อต้นขาไอโมโดนไอคิมมันเอามือกดไว้แน่นไม่ให้ผมขยับเขยื้อนไปไหนได้...ถ้าจะขยับหนีจริงๆไอโมก็ทำได้ครับ(อืมคิดว่านะ) แต่ท่าทางมันคงมีอะไรจะคุยกับผม ผมจึงต้องหยุดฟังมันพูดซะก่อน...
“ไปเอาเสื้อจากไอวิทย์มาใส่....” เอ๋าน้ำเสียงข่มขู่มากมาย
“ไม่..ร้อน” ไอโมก็เดือดดิครับ ผมไม่ชอบให้ใครมาสั่งอะ ถึงจะรักยังไงก็ตามแต่เรื่องนี้ยอมไม่ได้ครับ
“ไม่งั้น ก็ไม่ต้องลงไป อยู่นี้แหละ...” อ้าว พูดงี้ก็สวยดิ มันพูดไปตานี้จ้องผมเขม็ง ผมรู้ว่าแววตางี้ของมัน คือมันเอาจริงครับ...
“อ๋อเหรอ...เหอะ” ไอโมมองหน้ามันด้วยแววตาท้าทาย ยักคิ้วให้มัน 1 ที
แล้วเอามือปัดมือไอคิมที่ตอนนี้กำที่ต้นขาผมไว้แน่น(ก็อิตรงที่มันขาดๆนั้นแหละ) เล็บมันจิกที่ต้นขาผมเจ็บจี๊ดๆเลยอะ...ฮ่วย...บ่ยอมคือกันเด้หล่ะ....ปัดไม่ออกอะ..ทำไงดี ใช่ดิ ต้องหาผู้ช่วย...อะอะ และแล้วหางตาผมก็เหลือบไปเห็นไอแทน ยืนอยู่ข้างรถไม่ไกลจากผมกับไอคิมเท่าไหร่นัก ไอโมจึงเอื้อมมือ ไปเปิดประตูรถ แล้วเรียกไอแทนมัน
“แทน ไอแทน..” พอไอแทนได้ยินผมเรียกมัน มันก็หันขวับกลับมาหาผมทันที ผมก็ยกมือขึ้นกวักเรียกมันสุดฤทธิ์ มันก็มาด้วยสีหน้าแววตางงๆ
พอไอ้คิมมันเห็นดังว่า ก็ปล่อยขาผมทันทีครับ..แฮะ...และจากนั้นไอโมก็เกาะติดไอแทนเป็นปลิงเลยทีเดียว เนื่องจากตอนนี้ไอปอด์นมันไปเกาะอยู่กับไออ้อนแล้วเรียบร้อย ไม่ห่วงกูเลย เป็นอันสรุปว่าแผนของไอปอด์นที่จะทำให้ไออ้อนหึง ล้มเหลวไม่เป็นท่า ด้วยความเกียมัวของมันนั้นเอง(ผมรู้มาว่าไออ้อนมันกลัวไอปอด์นเสร็จผมอะ..มันคงได้ยินได้ฟังมาเยอะว่าไอปอด์นมันเคยหลงผิดไปกับผมอยู่ช่วงนึง หุหุ)....แต่แผนของผมยังดำเนินต่อไป
ถึงผมจะเกาะติดอยู่กับกลุ่มเพื่อนไม่ให้มีช่องโหว่ให้ตัวเองอยู่คนเดียวเลยนั้น ผมก็ทำการอ่อยไอคิมมันเป็นพักๆ ..เวลานั่งก็พยายามหันหน้าเข้าหามันกะให้มันมองเห็นผมชัดๆแล้วทำการอ้าขาให้มันเห็นไปถึงไส้ติ่ง... แน่นอนว่ามันต้องเห็นอะไรต่อมิอะไรของผมแน่ๆ ก็เวลานั่งอ้าขาอะ ไอตรงขาดๆที่ต้นขาอะ มันก็จะแหกออกเผยให้เห็น คิคิ ไอโมน้อย ที่ซ่อนอยู่ภายใต้เกงในสีขาวบางๆคิคิ...เวลาเข้าห้องน้ำก็รอจังหวะที่ไอคิมมันเข้าแล้วเดินตาม...พร้อมกับลากไอแทนไปด้วย แล้วจากนั้นก็โชว์ไอแตงโมน้อยให้ไอคิมมันเห็นซะเลยฮ่าๆๆ.. (ทำไปได้นะกุ ไม่อายเล้ย..อนาถย้อนหลังจริงๆ เหมือนโรคจิตเลยอะ)
พอขึ้นรถกลับออกจากเขื่อนป่าสักฯ ไอโมก็ทำตัวเนียนๆอ้อนๆ แทรกตัวเข้าไปนั่งในรถกับไอพวกเพื่อนๆผม แต่แว่...โดนเตะโด่งออกมา พวกมันบอกว่า ไม่มีใครรู้จักทางให้ผมขึ้นไปนั่งหน้ากับไอคิมเสียดีๆ ชิ ไอโมเลยต้องกลับขึ้นไปนั่งหน้ากับมันอย่างเสียมิได้...บนรถไม่กล้าอ่อยครับ เด๋วมันตะบะแตกหล่ะได้ตายห่ะกันทั้งรถแน่ๆ แฮะ ไอโมเลยสงบเสงี่ยมเป็นอันดี หุหุ..
“เอาผลไม้มากินหน่อยดิ..” ไอคิมมันใช้ผมหน้าตาน้ำเสียงนิ่งสนิท ...น่ากลัวคอด
ไอโมเลยไม่กล้าเถียงทั้งที่ในใจตอนนี้อยากสวนกลับชิบหาย ...ได้แต่ทำหน้ายู่หน้าย่นใส่มันเท่านั้นแหละครับ
“เอาลองกองมาให้กูทีดิ..คุณชายอยากกิน” พูดน้ำเสียงอ้อล้อ แบมือขอถุงผลไม้พวกลางสาดลองกองอะไรเถือกๆนี้หล่ะครับ
พอพวกเพื่อนผมยื่นให้ผมก็เอามาแล้วเอาไปวางไว้ข้างๆตัวไอคิม แล้วนั่งเฉย..ชมนกชมไม้ไปเรื่อย..
“อ้าว...แกะให้กินทีดิ..หรือจะให้แกะเอง” แว้กกกกกกกเรื่องมากชิบหายเลยไอบ้าหนิ..
ผมมองหน้ามันอย่างขัดใจ...ที่จริงมันก็ใช่อะนะ ก็มันขับรถอะแล้วมันจะกินยังไงหล่ะ...มัวแต่แกะรถมิคว่ำตายกันหมดทั้ง่คันหรอกเหรอ..
หันหน้ากลับไปด้านหลังเห็นเพื่อนๆกำลังเข้าสู่นิทรากัน ด้วยความอ่อนเพลีย ก็แน่หล่ะหลังจากออกจากเขื่อนป่าสักตอนบ่ายโมงกว่าๆ พวกผมก็แรดกันต่อที่น้ำตกเจ็ดสาวน้อย..โดดน้ำกันตู้มต้ามตู้มต้าม.. และตอนนี้กำลังมุ่งหน้าเข้าโคราช กะจะไปกินสเต๊กกันที่ฟาร์มโชคชัย...ซื้อของกินของฝากอะไรด้วย..และจะตรงดิ่งสู่กบินห์บุรีเลย
“เฮ้อ...” ถอนหายใจเฮือก...
คว้าถุงลองกองมาวางไว้บนตักตัวเองแล้วทำการแกะเบาๆ(ไม่เบาไม่ได้หรอกเด๋วเปื้อนมือแย่เลย) แกะเสร็จก็ยื่นไปให้ไอคิมมัน...
“เอามาใกล้ๆปากดิ...ไกลขนาดนั้นจะกินได้ไง” น้านๆได้คืบจะเอาศอก
ปากมันพูดแต่ตามันอะไม่ได้มองผมหรอกครับยังคงมองตรงแน๋วที่ถนนเบื้องหน้าต่อไป...ผมก้อได้แต่ขบเคี้ยวเขี้ยวฟันด้วยความหมั่นไส้....
ไอโมจึงหันกลับไปมองเพื่อนๆด้านหลังอีกรอบ ยังเงียบสงัดอยู่...แม้แต่ไออ้อนกับไอปอด์นมันยังเอาหัวซุนกันไปแล้วเลย...ไออ้อนเอาหัวซบหน้าอกไอปอด์นอะครับเห็นแล้วอิจฉาอะ..ฮือ...
“เฮ้อ....” ถอนหายใจอีกเฮือก...อย่างอ่อนใจป้อนก็ป้อนวะ..แม่มเอ้ย..หวังว่าเพื่อนๆกูคงไม่มีใครเห็นนะ
ว่าแล้วก็ยื่นลองกองเข้าไปติดกับริมฝีปากของไอคิมมัน
“อะ..ไอบ้า..”ต่อว่ามันไปเบาๆ แล้วก้มหน้า ..หยิบลองกองลูกใหม่มาแกะเปลือกต่อ หน้าไอโมร้อนผ่าวๆ
ก็ไอหื่นคิมดิครับ มันไม่ได้งับแค่ลองกองที่อยู่ในมือผมอะ มันงับนิ้วผมเข้าไปด้วยอะ แถมยังเอาลิ้นเลียๆที่ปลายนิ้วผมด้วยอะ..หงือ...อายอะ...
“หึหึ...” ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะขันผมหึหึในลำคอเบาๆ
ไอบ้าอยากต่อยปากมันมากมาย...แหงะ กะยั่วมันไหงถึงกลายเป็นมันยั่วผมงี้หว่า...โอ้ย.....คืนวันยังอีกยาวนานเฟ้ย...หึ กูจะเอาให้มึงกระอักเลือดตายไปเลย...ฮึดสู้ขึ้นมาอย่างด่วนๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองมันอย่างหมายมาดพร้อมกับยื่นลองกองลูกใหม่ให้มันกิน...มันก็กินไปงับนิ้วผมไปอยู่แบบนั้นหล่ะครับ ไอโมก็ขยันแกะจริงๆ แกะเข้าปากมันบ้างเข้าปากผมบ้าง...สุขจาตาย คิคิ
จนถึงฟาร์มโชคชัยโน้นแหละครับ ผมกับไอคิมถึงได้ทำการปลุกเพื่อนๆผมทุกคนให้ไปหาอะไรกระแทกปากกัน หุหุ.....กินอิ่มหนำสำราญ..พร้อมของกินของฝากเต็มไม้เต็มมือกันทุกคน...ก็ได้เวลาขับยาวสิครับ
ไอคิมมันบอกให้ผมนอนได้เลย..มันรู้จักเส้นทางไปกบินห์อะครับ...มันบอกว่าถ้าถึงกบินห์แล้วมันจะปลุกผมให้บอกทางมันเอง...ไอโมก็ได้โอกาสสิครับ....เอนตัวลงกับเบาะหลับตาลง แล้วไม่นานไอโมก็หลับไปเลย..เหอๆ...
-
ผมมารู้สึกตัวตื่นอีกทีเมื่อได้ยินเสียงครืดๆคราดๆกุ๊กๆกั๊กๆ เสียงพูดคุยกันดังเซงแซ่ไปหมด....(ยังกะบ้านนอกเข้ากรุง)...ของบรรดาเพื่อนๆผม...เอถึงไหนแล้ววะเนี๊ยะ..
พอผมลืมตาขึ้น..ก็รู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวเริ่มสลัวๆลงแล้ว..หนาวจังแหะอืม..ไอโมจึงก้มมองนาฬิกาที่อยู่ที่ข้อมือ...เกือบๆ 6 โมงเย็นแล้วอะครับ.หันหน้าไปมองยังที่นั่งคนขับ อ้าว..ไอคิมไม่อยู่แล้วครับ..หือ..ไอโมจึงเอามือขยี้ตาตัวเองสบัดหัวพรืดๆ แล้วมองดูรอบๆตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากลืมตาตื่นขึ้นมา....
อ้าว..ถึงแล้วเหรอเนี๊ยะ แล้วไอคิมมันมาถูกได้ไงวะ...งงรับประทานครับไอโม...
“ตื่นแล้วเหรอพี่...หลับสบายเชียวน้า” อะ..พอจะรู้แล้วครับว่าไอคิมมันมาถูกได้ไง...
“ทะลึ่งเดี๋ยวปัดยันโครมเลยไอนี้ ชักจะเอาใหญ่แหละ...” ผมด่าไอเก่งมันไปที ...ไอเก่งมันไม่สลดหรอกครับ กลับยิ้มหน้าบานให้ผมซะงั้น..
“อะโด่..ทำเป็นใส่อารมณ์..เฮ้อ.ดูท่าว่า ถ่านไฟเก่ามันคงจะลุกโชติช่วงชัชวาลก็งานนี้หล่ะว้า....” แล้วมันก็ปิดประตูรถด้านคนขับไว้เหมือนเดิม.....
..เดินผิวปากหวิวๆ ไปเฉยเลยอะครับ มันไปคนละทางกับบ้านพักพวกผมอะ..แต่แอบถูกใจกับคำพูดมันเล็กๆ คิคิ
“ไอบ้า...” แต่แอบเขินอะ อิอิ
“เป็นอะไร..นั่งยิ้มอยู่คนเดียวยังกะคนบ้า...” อะ ไอโมก็ตกใจซิครับ อยู่ๆไอคิมมันก็เปิดประตูด้านผมออกอะ...แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผมอะครับ
ไอโมเลยเอามือฟาดผัวะลงที่หัวมันอย่างลืมตัว พร้อมกับทำหน้าบูดๆให้มันไปด้วย...งอนอะ...ไอคิมมันจับมือผมไว้ไม่ปล่อยเลยอะครับ...มันยิ้มให้ผมด้วยอะ..อ๋อย ใจละลาย...บรรยากาศเดิมๆ...ความรู้สึกเดิมๆก่อนที่ผมกับมันจะเลิกกันอบอวนอยู่รอบๆตัว
“เฮ้ย..อย่าประเจิดประเจ้อให้มันมากนักดิวะ..” ไอวิทย์ครับ มันพูดเบาๆอยุ่ด้านหลังไอคิม ยืนกอดอกเก๊กหล่อมองผมกับไอคิมนิ่งๆ
นี้แหละครับคือเหตุผลหลักที่ผมอยากให้มันมาด้วยอย่างยิ่ง..เพราะมันเป้นคนเดียวที่คอยเบรกไม่ให้ผมทำอะไรออกนอกหน้าเกินไป.
ได้ยินดังว่าไอโมก็ดึงมือออกจากมือไอคิม...ไอคิมมันทำเสียงหึ..ในลำคออย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก...แต่มันก็ยอมปล่อยมือผมอะนะ
“หลบสิ...” พูดกับมันเบาๆ ...
ตอนนี้อายไอวิทย์มากเลยครับ..ไอวิทย์อะจ้องผมเขม็งเลย หงือ...
และไอคิมมันก็ขยับหลีกทางผมหน่อยเดียว หน่อยเดียวจริงๆครับ...ผมมองหน้ามันหน่อยนึง แล้วค่อยๆก้าวขาลงจากรถโดยเปิดประตูรถให้กว้างที่สุดเพื่อผมจะได้ไม่ต้องถูกเนื้อต้องตัวกะ มัน...คือ ผมอะ อายสายตาไอวิทย์อะครับไม่ได้กระแดะอะไรหรอก...
“เอ่อ..วิทย์พวกมึงขนของเข้าบ้านหมดแล้วเหรอวะ...” ผมถามไอวิทย์มันแก้เก้อ
เมื่อผมลงจากรถและทำการปิดประตูรถเรียบร้อยแล้วรีบเดินไปหาไอวิทย์มันอย่างด่วนๆ...โดยผมรับรู้ถึงรังษีพิฆาตของไอคิมที่มองตามหลังผมมา...หงือ...
“เออ...” มันพูดเสร็จก็เดินมากอดคอผมเข้าบ้าน...
ผมแอบห่วงความรู้สึกไอคิมมันนิดๆเหมือนกันนะ...ผมจึงหันกลับไปมองมัน.มันมองผมอย่างรักใคร่ในตัวผมเหมือนเดิม..อยากเดินกลับไปหามันนะ...แต่ผมเลือกที่จะเดินเข้าบ้านไปกับเพื่อนแทนที่จะเดินกลับไปหามัน...ยังไงผมก็ยังแคร์สังคมรอบข้างมากกว่าความรู้สึกของมันอยู่ดี..ความรู้สึกตอนนี้ไม่ได้คิดเรื่องการแก้เผ็ดมันเลยครับ..
************
บ้านที่พวกผมมาพักเป็นบ้านชั้นเดียวครับ...มี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ..ห้องนอนห้องนึงมีห้องน้ำในตัว ส่วนอีกห้องไม่มี มีห้องครัว ห้องนั่งเล่น...กว้างขวางพอสมควร เพราะว่าเป็นบ้านพักที่ใหญ่ที่สุดของที่นี้อะครับ...ผม คาดว่าพวกผมทั้งหมดคงจับยัดกันเข้าไปได้
โดยห้องนอนที่มีห้องน้ำก็อุทิศให้กับหญิง สาว ทั้ง 4 ไป..ส่วนไอแมนกะไอเก่งไม่ต้องไปห่วงมันครับ..มันจองบ้านพักไว้ต่างหากแล้ว..เป็นบ้านเดี่ยวเหมือนกัน..แต่ห่างออกไปมากโข เป็นบ้านเดี่ยวห้องนอนเดียวครับ ไม่มีห้องครัว มีแต่ห้องนอนกับห้องน้ำพวกมันจองไว้ 2 หลัง แหม๋ พาสาวมากก จริงๆด้วยพวกมึง...
พอผมเข้าไปในบ้านก็เห็นเพื่อนๆผมมันจัดการรื้อข้าวรื้อของกันหล่ะครับ...ตอนนี้ไอโมอยากอาบน้ำมากมาย ด้วยรู้สึกเหนียวตัวสุดๆ.คันยิบๆไปทั้งตัวและที่ต้องรีบอาบอะ เพราะกลัวว่าถ้าดึกกว่านี้จะหนาวอะครับ..
ไอโมจึงเดินตรงแน๋วไปที่กระเป๋าของตัวเองคว้ามาถือไว้แล้วเดินเข้าไปในห้องนอนจัดการรื้อข้าวของของผม มาวางจองเตียงไว้ก่อน คิคิ..(แอบเลวอะ)..คว้าผ้าเช็ดตัวอุปกรณ์อาบน้ำ มาถือไว้แล้วจัดการถอดเสื้อผ้าออกทันทีพร้อมกับเอาผ้าเช็ดตัวพันเอวเอาไว้ด้วย...
“มึงจะอาบน้ำเหรอ...เออหว่ะ..กูอาบพร้อมมึงเลยแล้วกันจะได้ไม่เสียเวลา” ไอวิทย์มันพูดไปมันก็รื้อข้าวรื้อของมันออกมาแผ่กะเตียงเหมือนกันกะผมนั้นแหละครับ...
“คิดแดกกูปะเนี๊ยะ” แอบแซวมันนิดหน่อย..ทำท่าหวาดผวามันด้วย
ไอวิทย์ชะงักกึ๊ก...แอบเห็นมันกัดฟันกร๊อดๆด้วยครับ
“หืยยยย..... แค่มึงพูดเนี๊ยะจู๋กูก้อหดแล้ว...แม่ม กูไม่ใช่...” มันหันซ้ายหันขวา แล้วทำเป็นป้องปาก กระซิบกระซาบผม ไอโมก็เงี่ยหูฟังสุดฤทธิ์
“กูไม่ใช่ไอคิม..ผัวมึงนะ จะได้แดกมึงลง ไอเจี้ย...” แหงะ..ปากไอโมกระตุกยึกๆ...คันปากยิบๆ..แต่ไม่กล้าด่ามันครับเด๋วเกิดมันงอนไม่ช่วยผมขึ้นมาผมแย่เลยนา...
“ผัวบ้านปะมึงดิ ปากหมานะมึงเนี๊ยะ”แอะ..ว่าจะไม่ตอบโต้แล้วเชียวอดไม่ได้จนได้สิกู แหม๋ปากหนอปาก..
“จะอาบกับกุปะเนี๊ยะ กุไปแล้วนะ..”พูดเสร็จก็เดินถือสัมภาระในการขัดสีฉวีวรรณของผมออกมาจากห้องนอน..
“โม..กับข้าวอะทำได้เลยใช่มะอะ..” ไอแต้วมันตะโกนถามผมออกมาจากประตูห้องครัวเมื่อมันเห็นผมโผล่หัวออกมาให้พวกมันชมโฉมผม คิคิ
“ไม่ต้องหรอก..เอาของยัดๆใส่ในตู้เย็นก่อนละกัน..ไปอาบน้ำก่อนเลยไป เด๋ววันนี้ไปกินข้าวข้างนอกกัน...กว่าพวกมึงจะทำเสร็จกูหลับก่อนพอดี..” พูดจบก็มุดหัวเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับที่ไอวิทย์มันเดินตามประกบผมด้านหลังแล้วปิดประตูห้องน้ำดังปัง
ได้ยินเสียงไอพวกข้างนอกแซวกันหนุกหนานเลยทีเดียว ก็ไม่มีอะไรหรอกครับไม่มีใครคิดว่าผมกับมันเป็นคู่ขากันหรอก..แซวกันให้หนุกหนานแก้เซ็งไปเท่านั้นเอง...
เข้าห้องน้ำอันดับแรกก้อแปรงฟันก่อนสิครับสำหรับผมอะ แฮะ ส่วนไอวิทย์เหรอครับ มันเดินเข้าไปหลังม่านบังอาบน้ำมันรูดม่านออกไปกองอีกทางนึง...จัดการดึงผ้าเช็ดตัวออกจากเอวมันแล้วเปิดฝักบัวซู่ๆลงบนตัวมันทันที...
อืม...ผมก็เห็นมันหมดทุกส่วนอะนะ..มองไปงั้นแหละครับไม่ได้พิศวาสมันหรอก แต่ยอมรับว่ามันหุ่นดีครับ..มีกล้ามเป็นลูกๆเลยอะ...(หุ่นดีพอๆกะที่รักผมแหละครับ คิคิ) พอมองดูตัวเอง เฮ้อ...น่าอย่างน้อยกูก็พอมีกล้ามนิดๆ ไว้อวดคนอื่นเค้าได้บ้างแหละวะ ถึงไม่ล่ำไม่ถึก ไม่ซิกแพก แต่กูก็น่ากินหล่ะวะ คึคึ...แทบยังหล่อเจี้ยๆอีกต่างหากฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....
“ไอโม..มึงมองกูแล้วขำ..มึงคิดจะแดกกุปะเนี๊ยะ”น้านย้อนกูโดยฉับพลันเชียวนะมึง...
“กุ..มะ”
‘ก๊อกๆๆ’
“เฮ้ย..เปิดประตู....” อะ ไอโมยังไม่ได้โต้ตอบไอวิทย์มันไปเลยครับ
พึ่งเอาน้ำล้างฟองออกจากปากอะ...ผมก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำ พร้อมกับเสียงห้วนๆดุๆของไอคิม...อ้าว ตายหล่ะหว่า...มันเคาะทำบ้าอะไรวะเนี๊ยะ...ผมหันหน้าไปมองไอวิทย์ที่ตอนนี้ มันเอาน้ำล้างสบู่ออกจากตัวมันเรียบร้อยแล้ว....ไอนี้มันอาบน้ำเร็วโคตรๆเลยครับ ผิดกับผม ผมอะอาบน้ำเป็นชั่วโมงเลยเหอๆ...ไอวิทย์มันวิ่งผ่านน้ำอะ
ไอวิทย์พยักหน้าให้ผมหงึกๆ...ผมกลัวมันอายไอคิมไง ก็มันอะแก้ผ้าอยู่ส่วนผมอะยัง..แฮะ แล้วมันก็รู้ด้วยอะว่าไอคิมเป็นเกย์เผื่อมันจะอายจะกลัวไรเงี๊ยะ แต่เมื่อมันไม่คิดอะไรไอโมก็เดินไปเปิดประตูห้องน้ำหล่ะครับ
และไอคิมมันก็แทรกตัวเข้ามาให้ห้องน้ำทันที..กำหละที่นี้..ห้องน้ำก็ไม่ได้เล็กอะไรหรอกครับ กำลังดีแหละ แต่นึกสภาพถึงผู้ชายร่างน้องควาย 3 คนมาแออัดยัดกระป๋องกันอยู่ในห้องน้ำนี้สิครับ...แทบไม่มีอากาศหายใจเลยอะ...
ผมก็มองไอคิมมันอย่างงงๆ ..ก้อไอคิมอะดิครับ มันอะ..กะเข้ามาอาบน้ำกะพวกผมแน่ๆเลยอะ..ทั้งเนื้อทั้งตัวมันมีแค่ผ้าขนหนูพันเอวไว้หลวมๆแค่นั้นเอง..ไอโมใจเต้นตุ่มๆต่อมๆเลยหล่ะครับ...คือมันคนละความรู้สึกกะมองไอวิทย์เลย ไอวิทย์ขนาดมันแก้ผ้าล่อนจ้อน เห็นไอวิทย์น้อยอยู่ในขณะนี้ผมยังไม่รู้สึกอะไรเลย ผิดกับไอคิม แค่เห็นหน้ามัน ไอโมก็..ฮือ...อยากจับกดมันจริงๆให้ตาย(ไม่เจียมบอร์ดีเลยกู)
“เราอาบด้วย..” สั้นๆง่ายๆ..
แล้วมันก็คว้าแก้วที่ผมใช้รองน้ำมะกี้บีบยาสีฟันใส่แปรงแล้วจัดการแปรงฟันดังแกร๊กๆ ไอโมจนปัญญา หันหน้าไปมองไอวิทย์ ไอวิทย์ทำหน้าประมาณว่า กูว่าแล้ว...
แล้วมันก็คว้าผ้าเช็ดตัวมาเช็ดไปตามเนื้อตัวมัน ..ผมคาดว่ามันคงอาบเสร็จแล้วผมจึงเดินเข้าไปตรงที่มันยืนอยู่เพื่ออาบน้ำต่อและขอให้มันอยู่เป็นเพื่อนผมก่อน..
“ตามสบายมึง..อยู่กันสองคนแล้วหนิ..อย่าเสียงดังมากแล้วกัน..กูไปหล่ะ” มันพุดเบาๆ กระซิบที่ข้างหูผม
มันเอาผ้าขนนู่พันเอวแล้วเดินไปเปิดประตูหน้าตาเฉย ไอโมวิ่งไปกะคว้าตัวมันไว้สุดฤทธิ์ แต่โดนไอคิม ..เข้ามาขวางไว้ซะก่อน...ซวยแหละกู..ฮือ...
“โอ้ย..ไม่อาบแม่มมันแหละ” พูดรำพึงกับตัวเองเบาๆ..
แล้วพยายามเบี่ยงตัวออกจากการกีดขวางของไอคิมมัน...ยื่นมือไปกะเปิดประตูสุดฤทธิ์...
“โอ๊ะ.อย่าบ้านะปล่อย” ไอโมร้องโวยวายออกมาเบาๆ(ไม่กล้าเสียงดังอะกลัวเพื่อนได้ยิน)
ไอคิมมันตรงเข้ามาคว้าตัวผมเข้าไปกอดแล้วซุกไซร้ใบหน้าไปตามแผ่นหลังผม..หงะ ฮือ ขนลุกซู่เลยอะ...อย่านะอย่าทำกูเดี๋ยวกูใจอ่อน แหงะ
มือมันก็เลื่อนลงไปจับเจ้าน้องน้อยผมไว้มั่น ซวยหล่ะสิ โดนจู่โจมโดยไม่ได้ตั้งใจเลย ไอโมแย่แล้วทำไงดี ทำไงดี...อ๋าๆๆๆ
“อือ...คิม ไม่เอา เดี๋ยวเพื่อน สงสัย อะ คิม” ไอโมรู้สึกเสียววาบๆที่น้องน้อยแล้วครับตอนนี้ จึงรีบห้ามมันก่อนที่จะไม่มีโอกาสห้าม...
“ยั่วเราเองนะ..ยั่วเรามาทั้งวันแล้วนะวันนี้อะ..หา..” ไอคิมมันพูดกระซิบผมเสียงหื่นๆ
แล้วผลักผมให้ไปผิงผนังห้องน้ำไว้...ไอโมกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกๆ..เมื่อมันค่อยๆปลดผ้าเช็ดตัวมันออก แล้วเอาไปพาดไว้กับราวข้างบน ไอโมจึงเหลือบสายตาไปมองช่วงล่างมันอย่างไม่ตั้งใจ...
พอเห็นน้องน้อยมันพยักหน้าให้ผมหงึกๆ ไอโม..ก็ใจหายใจคว่ำหล่ะครับ.. กลัวก็กลัว อยากก็อยาก..แง เอาไงดี กู เอาไงดี..
แต่ก่อนที่ผมจะตัดสินใจว่าจะเอาไงดี ไอคิมมันก็ตัดสินใจแทนผมซะแล้ว...มันทรุดตัวลงตรงหน้าผม ดึงผ้าเช็ดตัวออกจากเอวผมแล้วโยนทิ้งไปไหนก็ไม่รู้ พร้อมกับที่ริมฝีปากร้อนๆของมันได้อ้าอมเอาน้องน้อยของผมที่ตอนนี้ตื่นตัวได้ที่แล้วเข้าปากมันไปทั้งอัน
มันไม่ให้ผมได้ตั้งเนื้อตั้งตัว เตรียมอกเตรียมใจอะไรเลย...พอมันอมเข้าไปแล้วมันก็ทั้งดูดทั้งอม เน้นๆ ดูดเข้าดูดออกอย่างรุนแรง จนไอโมขาอ่อนไปหมด เสียวมากเลยอะ...ตื่นเต้นมากมายยิ่งคิดว่ามีเพื่อนอีกเป็นสิบอยู่ข้างหลังประตูบานนี้ไอโมยิ่งกระเจิง...
“อ๋า...คิม...อา ซี๊ดดดดดดดดดฮา...” ไอโมผิงร่างไว้กับผนังห้องน้ำ
แล้วครวญครางออกมาอย่างสุดสยิว....ใจจะขาดรอนๆ โอ้ย...จะทำให้กุหลงมึงไปถึงไหนแค่นี้กูก็หลงมึงจะแย่แล้ว...อ๋า..ไอคิมพอมันได้ยินเสียงครางของผมมันก็ยิ่งดูดยิ่งเลียน้องน้อยผมจนได้ยินเสียงดังจ๊วบๆ...
ปากมันทำงานมือมันก็เข้าประชิดประตูหลังผมแล้วเรียบร้อย....พอนิ้วมันเข้าไปตรงช่วงล่างของผมเท่านั้นแหละไอโมสะดุ้งโหยง อาการเสียวๆเมือ่กี้แทบหดหาย..ก็มันเจ็บอะ ถ้าโดนอีกทีตอนนี้ เพื่อนๆข้างนอกต้องรู้แน่ๆเลยว่าเกิดอะไรขึ้น..
“คะ คิม..มะเอานะ..อา ซี๊ดดดด...เดี๋ยวเราเดินไม่ไหว..” ไอโมพูดเสียงหอบๆพร้อมกับเด้งเอวสวนปากไอคิมมันไปด้วย(เขียนไปก็อายเหมือนกันนะเนี๊ยะ)
“งั้น นาย ช่วยเราหน่อยนะ” ไอคิมมันคายน้องน้อยผมออกจากปากมัน .แล้วลุกขึ้นยืนประจันหน้าผมอย่างรวดเร็ว
ไอโมมองหน้ามันอย่างขัดใจ...ตอนนี้มันให้ทำอะไรก็ทำหมดแหละครับขออย่างเดียวอย่าคิดจะอัดประตูหลังกันเป้นใช้ได้..อันนี้ไม่ยอมจริงๆ..(ถึงจะหื่นแต่ก็พอมีสติอยู่บ้าง จริงเหรอ)
มันก้มหน้าลงจูบปากผมอย่างดูดดื่ม..ล้มตัวนั่งลงบนพื้นห้องน้ำโดยมีผมติดลงไปแนบชิดสนิทสนมกับมันด้วย ปากเราสองคนยังคงสนิทแน่นกันอยู่เหมือนเดิม..จนเมื่อไอคิมมันล้มตัวลงนอนราบกับพื้นห้องน้ำแล้วนั้นแหละ ไอโมถึงได้รู้ว่ามันจะให้ผมทำอะไร...เอาไงหล่ะทีนี้กู....
“ดูดให้เราหน่อย...” มันพูดกระซิบผมเสียงกระเซ้า ..
ตอนนี้ผมนอนทับไอคิมมันไว้ทั้งตัว...มาถึงขั้นนี้แล้วจะถอยคงไม่ได้ เพราะเจ้าลูกชายทั้งของผมและของมัน..ตื่นตัวแข็งโด่ด้วยกันทั้งคู่..คงไม่ดีแน่ถ้าจะปล่อยให้มันเป็นยังงี้ต่อไป...
ไอโมจึงตัดสินใจลากลิ้นจากริมฝีปากไอคิมลงไปจนถึงน้องน้อยมันอย่างเร่งด่วน ทำเวลาด้วยแหละครับ...แล้วอ้าปากงับน้องน้อยมันไปอย่างช่วยไมได้...อ๋า..เต็มปากไปหมด..หายใจไม่ออกอ้า..แทบอยากจะคายออกกันเลยทีเดียว ไม่เห็นอร่อยเลย(คิคิ)
“โม..หันก้นมานี้...”อ๋า..มันบอกผมเงี๊ยะ อะ ไม่กล้าอะ อาย...
แต่ไอคิมมันไม่ให้ผมยึกยือ ยืดเยื้อแล้วครับมันผงกหัวขึ้นแล้วคว้าสะโพกผมไว้แน่น บังคับให้ผมหันสะโพกไปหามัน...
พอไอคิมมันจัดท่าทางได้ที่แล้วมันก็จัดการกับน้องน้อยผม..อย่างรุนแรงและเร่งด่วน..ผมกับมันแข่งกันดูด แข่งกันเสียว...ได้ยินเพียงแค่เสียงคำรามในลำคอทั้งจากผมและจากมันเท่านั้นเอง...
เสียวสุดๆตื่นเต้นสุดยอด...ผมจึงก้มหน้าก้มตาทั้งดูดทั้งเลียน้องน้อยไอคิมมันอย่างตั้งอกตั้งใจจากตอนแรกที่รู้สึกแหยงๆอยู่ลึกๆ คิดว่าไม่เห็นอร่อยเลย แต่ตอนนี้ไอโมกลับรู้สึกดีมากมาย ขนาดมันยังทำให้ผมทุกครั้งเลยแล้วทำไมผมจะทำให้มันบ้างไม่ได้เล่า...
และจากนั้นไม่นานผมกับไอคิมก็ไปพร้อมๆกัน..ไอโมเห็นดาวเลย..ผมแตกคาปากไอคิมเลยครับ มันไม่เห็นรังเกียจเลยอะดูดเลียของผมซะหมดเกลี้ยงเลย แต่ผมอาดิ..ยังแหยงๆอยู่อะ...และก้อนะผมไม่รู้อะว่ามันจะเสร็จตอนไหน..ตอนแรกกะว่าจะรีบเอาน้องมันออกจากปากผม น้ำมันจะได้ไม่ต้องเข้าปากผม...ที่ไหนได้...น้ำมันเข้ามาในปากผมเต็มๆ..ฉีดจี๊ดเข้าไปในคอหอยผมเลย ไอโมอ้วกแตกเลยครับ...รีบลุกขึ้นไปที่อ้างล้างหน้าแล้วตั้งหน้าตั้งตาอ้วกเอาไอที่มันแหยะๆนั้นแหละออกมาให้หมด..ฮือ..ไม่เอาแล้วหนา..ไม่เอาแล้ว...ไม่เห็นอร่อยเลย...อ้วกไปน้ำตาก็ร่วงแหมะๆ...
“เป็นไง...น้ำเราอร่อยปะ..เดี๋ยววันหลังจะให้กินอีก..หึหึ” มันพูดหัวเราะหึหึ
แล้วรวบตัวผมไปกอดไว้แน่น..แค้นใจชิบหายเลย....ฮือ..เอาแต่ใจชมัดไอบ้าหนิ...น้ำตาร่วงจริงๆแล้วครับงานนี้...
“ปล่อย เราจะอาบน้ำ...ฮึก” พูดแล้วก็พยายามดึงมือมันออกจากเอวผมหล่ะครับ
“ปะ อาบด้วยกัน..” มันพูดแล้วก้มหน้าลงเอาปากจุ๊บๆกับปากผม..
แล้วดันผมให้เดินถอยหลังจนไปชนกับผนังห้องน้ำ แล้วมันก้อจัดการเปิดฝักบัว..พอสายน้ำสัมผัสลงบนหัว ไอคิมมันก็เริ่มจูบผมอีกครั้ง..แถมยังเบียดน้องน้อยของมันที่ยังแข็งโด่ อยู่ กับหน้าท้องแบนๆของผม... เจ็บอะ...ฮือ....ฮือ...น้องไอโมมันคอพับคออ่อนไปแล้วนะ แล้วไมน้องมันถึงได้ปึ๋งปั๋งอยู่เงี๊ยะ...ฮือ..ใครก็ได้ช่วยไอโมด้วยยยยยยยยยยยยยยยย
********************************
ยาวมากมายเลยตอน 69 เนี๊ยะ เฮ้อ...
เหนื่อยโคตรๆเลยครับเพื่อนๆ
ไม่ได้ตรวจทานคำผิด
อาจจะไม่ลื่นไหลนะครับ ไอโมเร่งปั่น ยิกๆเลยอะ
ฮือ..แบบว่าเหนื่อยมากกกกกกกกกกกก
กาซิก กาซิก
ขอยาอม ยาดม ยาหม่องด้วย
ป๋อหล๋อ..........ไอโมไม่ได้ท้องหนาบ้าๆๆ...เค้าไม่ใช่พวกไส้เดือนนะไม่ใช่พวกสองเพศในตัวเดียวซะหน่อยชิ..(ไส้เดือนแพร่พันธุ์ได้ด้วยตัวของมันเอง เพราะมันมี 2 เพศ)
รู้สึกจะบ้าจี้ตามไอคิมกันหมดเลยนะชิ....อืม หรือว่า น้ำยาไอคิมมันบูดจริงๆหว่า คิคิ
-
พี่โมน่ารักโคตรๆ :m13:ขอยืมแผนนี้ไปใช้บ้างนะครับผม :a1:
-
69 จิงๆ ด้วยแฮะ
ขอบคุณค๊าบบบบบบบ
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับผมไม่ทำให้ผิดหวังเลยที่รอ
อิอิ ชอบจังครับผม แล้วพี่โมจะเสร็จพี่คิมอีกรอบไหมนะ
อยากรู้จังเลย พี่คิมหื่นได้ใจจริงๆๆ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
o13 o13 o13 o13 o13
เปงกำลังใจให้พี่โมโมคับ
สู้ๆๆคับ อิอิ
:a1: :a1: :a1: :a1:
-
เปิดศึก "แผนยั่วสวาท พิชิต ท่า 69 " ของโม ใช้ได้ผลเกินคุ้ม ใช่มะเนี่ย ฮ่าๆ o17
แต่ดูท่าจะใช้ได้แต่กะ พี่ยักษ์ ซะงั้น เอิ้กๆ
ตกลง วิทย์อยู่ ฝ่ายไหนเนี่ย...ฮ่าๆ :laugh: ดูเป็นใจให้พี่ยักษ์ ซะขนาดนั้น o14
เพื่อนรักรู้เห็นเป็นใจ.... แม้แต่คนคิดแผน ก้อยังรู้เห็นเป็นใจ พี่ยักษษ์ เยี่ยงนี้ ฮี่ๆ :m3:
เลิกล้มแผนการเหอะ.... แล้วก้อ เอา น้องโม ใส่พาน ถวายพี่ยักษ์ไปให้รู้แล้วรู้แรด ฮ่าๆๆ
มันจะไม่ง่ายกว่ามะเคอะ คุงน้องโม :m12:
ปอนด์...เนี่ย..พอเห็น มะ สะ ระ เอีย....แตกทัพเจ๋ยเลย เอิ้กๆ :m4:
(โรค กลัว เ_มี_ย ขึ้นซาหมอง คิคิ) o15
-
ยั่วคนหื่นๆ แบบนี้ก็ไม่รอดอ่ะจิคุณโม อะหุ อะหุ :m10:
-
5 5 5 สมกับชื่อตอนจริงๆ คิมหน้ามืดคงไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว :m20:
สู้ สู้ เป็นกำลังใจให้โม ยั่วคิมต่อไป :a1:
-
แง่มๆ ฝากบอกพี่โมทีว่า...
(ไส้เดือนแพร่พันธุ์ได้ด้วยตัวของมันเอง เพราะมันมี 2 เพศ)
แม้มันจะมีสองเพศ แต่ว่ามันไม่สามารถแพร่พันธ์ด้วยตัวเองได้ครับ เพราะว่าวันที่ไข่ของตัวเมียตก อสุจิตัวผู้จไม่ได้สร้าง มันยังสลับกันอยู่ครับ
ธรรมชาติจะไม่สร้างให้ DNA เดียวกันผสมกันครับ
ดังนั้นแล้ว แม้ไส้เดือนจะมีสองเพศในตัวเดียว แต่ก็ไม่สามารถแพร่พันธ์ได้ด้วยตัวเองครับ
-
พี่โมน่ารักโคตรๆ :m13:ขอยืมแผนนี้ไปใช้บ้างนะครับผม :a1:
ช่ายก่ะใครหลอฮะพ่อจ้า คุคุ
บอกลูกจ้าด้วยนะฮะกำลังอยากมีพ่ออีกคนนึงพอดีเยย คุคุ
ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะพี่โม
อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ
ว่าแต่แผนมานจะสำเร็จมั้ยฮะเนี่ย
ไม่ช่ายใจอ่อนซะก่องนะฮะ
ยังไงก้ออย่าลืมมาต่อให้อีกนะฮะ
จะรอต่อไปนะฮะ
ห้ามลืมมาต่อนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
:try2: อ้าว..............ไหนว่าจะมาจัดการ เค้า แต่ทำไมโมถึงโดนเค้าจัดการซะได้ละเนี่ย อิอิ
-
สุดยอดจริงๆคุณโมโม
รอตอนต่อไปอีกนั่นแหละ อิอิ
-
สมแล้วที่บอกว่ายืดมาเพื่อตอน 69 โดยซาเพาะ :m14: :m14:
-
ตอนนี้ยาวได้ใจมากๆเลยค่ะ อิอิ
ตกลงแผนที่พี่โมอุตส่าวางไว้ก็ดูท่าจะไม่ได้ใช้ละม้าง
ก็ดูท่าพี่โมจะยั่วจนพี่คิมอดใจไม่ไหวน่ะสิ อิอิ
-
:m1: ล็อกตอนไว้ซะสวยเลยอ่าครับ อ่านแล้วเหมือนที่ลุ้นๆอยู่ก็เป็นจริง อยากให้โดนกินมานานแย้ววว :laugh:
ขอบคุณพี่แน๋วครับที่นำมาต่อให้ ขอบคุณพี่โมที่เล่าเรื่องซะเห็นภาพ คิดถึงมากมายนะครับ ไม่มาต่อให้เนี่ย ขอบคุณมากๆนะคร้าบ o14 o14
-
:m4: เหมาะกะตอน 69 เจงเจง :m10: แต่แหม๋ โม :m30: รายเรอ อิอิ ฮ่าๆๆๆ
แล้วตอน เจะสิบ จาเป้นยังงายน๊ออออออ :m22:
-
ตอนนี้ยาวเป็นพิเศษ มีจุดประสงค์อะไรรึเปล่าครับ เหอๆ
แผนของคุณโมนี้จะถือว่าประสบความสำเร็จรึไม่น้า หุหุ
ตอนต่อไปจะเป็นไงเนี้ย กลายเป็นแบบนี้ไปล่ะ :m4:
-
สุดยอดกับตอน 69 จริง ๆ เนื้อเรื่องเหมาะสมกับเลขตอนมั่กๆๆ 555 :m10: :m10: :m10:
-
ช๊อบ ชอบ ตอน 69 :m25:
ว่าแต่โมโมกะจะมายั่วเค้า แต่ตัวเองดันไปยอมเค้าเองนี่น้า
เอาอีก เอาอีก :oo1:
แล้วโมโม อย่าลืมไปดูกระทู้ เซ็งเป็ดอะวอร์ดนะ เราโหวตให้โม ด้วยนะ :m14:
-
69 สมใจเรยยย :m10: :m10: :m10: :m10: :m10:
จะเอาแรงที่ไหนไปแก้เผ็ดเค้าคืนเนี่ยย แค่นี้เค้าก็รู้แล้วดิว่ามีใจให้อยู่ :m12:
-
พี่โมคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
รอพี่โมนะฮะ
ยังไงก้อจะรอต่อไปนะฮะ :m13: :m13: :m13:
-
:m11: :m10:
แบบว่า...
ไม่ต้องมีคำบรรยายใด
ผมแอบขอคอมเม้นนิดนึงอ่ะ
ผมว่าพี่คิมโคต รเก่งเรย
ทนได้ทั้งวัน
โหยย
ยกให้
แถมยังได้อีก ทั้ๆที่พี่โมยกธงยอมแพ้แล้ว
ขอคารวะคร้าบพี่ท่าน
-
หื่นได้ใจมาก......... :give2:
[attachment deleted by admin]
-
มารอเหมือนเดิมนะฮะ
ยังไงก้อจะขอรอต่อไปด้วยใจรักนะฮะพี่โม
อย่าลืมมาต่อนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะฮะ สู้ๆนะ :m17: :m17:
-
งอนอ้ายโมมาหัวเราะใส่น่องมื่อก่อน
เดี๋ยวน่องชิแซ่งให้สายทอสับแถวบ้านอ้ายโดนตัดมั่ง จิ๊ส์
-
:m27: โย่ๆๆ ป๋าโม เค้าตามมาทันแล้วนะ อิอิ มะตอนกลางวันอะ อาบน้ำกะป๋าคิมไปถึงไหนเหรอ
นานนนนนนนนนนนนนนน มากกกกกกกกกกกกกกกเลยอะ อิอิ
:m22: รีบหนีบาทา อย่างเร่งด่วน เอิ๊กๆๆๆ
-
พี่โมคร๊าฟฟฟฟฟ........อยากอ่านต่อมากมายเยยนะฮะ
ยังไงก้อจะรอต่อไปนะฮะ :m13: :m13:
-
:m18:
ในที่สุดก็ตามมาทันซะที....เหนื่อยมาอาทิตย์กว่า...ทั้งภาค 1และ 2..... :a2:
อ่านมาถึงตรงนี้ก็เสียน้ำตาบ้าง หัวเราะบ้าง...เรียกว่าสุข เศร้า เหงา รักไปกะโมโม่มาตลอด....
สรุปได้ว่า...อยากเอาไม้หน้าสามไปตีหัวตาคิมซะที....จับโมโม่ตีก้นให้เข็ด.....
เหนือสิ่งอื่นใด..หลงรักพี่นัทอย่างสุดใจ แต่ช่วงนี้ไม่ได้ยินข่าวคราวพี่นัทเลยยยย คิดถึงจัง....
:m1:
อย่างว่าละนะ ความรักมันห้ามกันไม่ได้.....เวลาตาคิมดี ๆ ก้อหวานใช่หยอก....ที่สำคัญ
ต้องอย่างคิมละมั้งงงง ถึงจะเอาโมอยู่.....พี่นัทใจดีเกินนนน คงปราบพยศโมไม่ได้.... :laugh:
เห็นโมโม่กะตาคิมมีความสุขตอนนี้ก็ดีใจจจจจจ....... รักกันนาน ๆ มีความสุขทุกวัน....
ติดตามกันต่อไปปปป แผนการของโมโม่จะลงเอยยังไง.....ดูเหมือนแผนจะแตกซะละมั้งเนี่ยยยย ? ? ?
:catrun:
ปล. +1 ให้ซิน คุณแน๋ว และโมโม...สำหรับเรื่องราวหื่นนนนหรรษา....ทีนี้ก็ตาม update กันไปปปป
เรื่องยาวต่อไป...เจอกันที่กระทู้หนูมะนาวววววว คิดละเหนื่อยยยจังงง ตามเก็บทีละคนนนน... :try2:
-
รอพี่โมต่อครับ :m12:
-
............กลับมาหื่นเหมือนเดิมอีกแล้ว.......... :m10: :m10:
-
รอ ร้อ รอ :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12:
-
:a4: 69 69 69 69 69 69 69 69 69 :a4:
เป็นไงหล่ะ เต็นระบำให้เทพี 69 :a11: :a11: :a11: :a11: :a11:
คึคึคึคึ .... :m3: ตกลงจะเสร็จคิม ไหมน้อ อยากรู้จัง อยากรู้จัง :m1:
หื่นกันจัง หื่นกันจัง :m10:
:m20: คนอ่านก็ลุ้นกานจัง คิคิ :m20:
มาต่อซะทีสิ ไอคนเขียนหน่ะ :angry2:
(มองไปมองมาล๊อกแล๊ก ล๊อกแล๊ก) :m21: :m26: ตายหะ คนเขียนก็ กูนี่หว่า..
แฮะ โทษจ้า...ไม่ว่างอะ มัวแต่เล่นเอ็ม :m29: เป็นข้ออ้างได้ไหมอะ อายจัง :m23:
คือ นะครับ คือ ถ้ายังไงเนี๊ยะ จะมาต่อให้ในเร็วันก็แล้วกันนะคร้าบ คิคิ ซัก วัน 2 นี้แหละ :m9:
ป๋อหล๋อ..........จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของทุกๆท่าน..เชื่อคำพูดของกระผมได้รึ คิคิ :a9:
ไอแตงโมสุดหล่อจัดจ้าน สะท้านปฐพี ที่ตอนนี้อยากมีกิ๊กเป็นอาตี๋ ตาตี่ เอิ้วววววววววววว :a2:
-
จิ้มตูดโมโม :m11: :m11: :m11:
ถ้าบอกว่าอีก วัน 2 วัน นี่ก็รอกันไปประมาณ 1 สัปดาห์ อ่ะ พี่น้อง :m29: :m29: :m30: :m30:
-
:m18:
แอบมาจิ้มมม โมโม่.... :โหลๆ: อาตี๋ ตาตี่ทั้งหลายยยรับทราบบบบบ....
ครายอยากเจอเท้าหนา ๆ ของนายคิมมมม รีบยื่นใบสมัครรรเร็ววววววว.... :laugh:
ทำไปทำมา โมโม่ นี่น่าโดนไม้หน้าสามแทนตาคิม ซะแล้วจิ.....
:m14:
ปล.แหงะ จิ้มมะทันกรีนที.....ใจร้ายยยย o9
-
^
มาจิ้มบวกเจ๊ .... 1 จึ๊ก ๆ คึคึ :a9:
จิ้มไม่ทัน กรีนที เด๋ว ซินจิ้มเจ๊แทนแย้วกันนะ อิอิ :m3:
จริงๆอยากจิ้มทู้กคน กร๊ากกกกกกกก.... ( จะโดนค่าหมกมะเนี่ย เอิ้กๆ) :laugh:
แม๋ๆ... ปากดีเข้าปายยย...นะ...ไอคนเขียนอ่ะ วันเน้ได้ลุกจากที่นอนยังหว่า ฮ่าๆ o17
(มองซ้ายมองขวา....) :m26: ตะว่า ของซิน ขอ หล่อเข้ม เร้าจายยย นะ...เครๆๆ นะ เผื่อด้วยๆ
(ด๋วซิน ส่งข้าว ส่งน้ำเองไม่ต้องห่วง ถ้าคิมรู้อ่ะ ) :m12:
**จะตายหมู่..หรือตายจ่า ดี บรื๋อๆ o21
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มารอ รอ รอ และก้อรอเหมือนเดิมนะฮะ
ยังไงก้อจะรอพี่โมต่อไปนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ :m13: :m13:
-
รออยู่นะครับผม :a11:
-
สนุกมากกกกกกกก
ว่าแต่ ผมไปอ่านในปาล์มมาด้วย นาย เคน นี่เป็นใครเหรอคับ อิอิ
คุณโมโมรีบมาต่อ + ตอบด่วน ^^
ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆให้อ่านก๊าบบบ
-
.......................มารอพี่โมนะฮะ
อยาก่อานต่อมากมาย :m17: :m17:
-
o22 ตามอ่านอยู่น้าาาาาาาาาาาา
รีบมาลงไวๆๆๆๆๆๆ o9
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
ไม่มาลงต่อไม่ยอมด้วย :m15:
-
รออยู่นะครับพี่โมสู้ๆนะครับ :m3:
-
ตอนพิเศษ ความ romantic ของลูกผู้ชาย
-rose
ว่าด้วยเรื่องโรแมนติค แล้วเนี๊ยะ ตั้งแต่ ตกล่องปล่องชิ้น กับไอคุณคิมมา...ผมกับมันแทบหาความโรแมนติคกันไม่เจอเลย...ด้วยตัวผมเองไม่ชอบอะไรแบบนี้ซักเท่าไหร่ ไอคิมก็คงเหมือนกัน(มั้ง ?) วันเกิด วันวาเลนไทน์เหรอ ก็งั้นๆ ก็เหมือนๆวันปกติ ตื่นตอนเช้า กินข้าวแต่งตัวไปทำงาน เลิกงานกินข้าว อาบน้ำ ดูข่าว (เล่นเอ็ม) นอน ไม่มีคำว่าพิเศษ เราดูแลกันและกันทุกวันอยู่แล้ว..
แต่ก็มีบ้างที่ผมรู้สึกว่า อืม อะไรเนี๊ยะ เขินจัง คิคิ...ใจมันเต้น ดีใจอยู่ลึกๆ..มันวาบๆอะ..
ดอกกุหลาบสีแดงในวันวาเลนไทน์ หลายๆคนอาจจะได้จากแฟน จากคนรักมาไม่รู้กี่ สิบ กี่ร้อย ดอก แต่สำหรับผม มีแค่ 2 ครั้งในชีวิต ที่ได้ดอกกุหลาบสีแดง ดอกเล็กๆ จากมือ ผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าแฟน
ครั้งแรก จำได้ว่าตอนนั้น ผมกับมันไปติดต่อเรื่องงานกันที่ชลบุรี...ขากลับแวะเยี่ยมอดีตคนงานของผมที่โรงพยายาลฉะเชิงเทรา(มันชื่อโรงบาลไรไม่รู้อะ)..คุยกับคนงานนานพอควร จนมืด ...ผมกับไอคิมจึงลาคนงานกลับบ้าน
เดินออกมาจากโรงบาล หิวอะ มันจึงชวนผมไปกินข้าวที่ร้านอาหารเล็กๆ ตรงหน้าโรงบาลก่อนผมก็โอเค
ร้านเป้นร้านเล็กๆ แต่ค่อนข้างที่จะสะอาดสะอ้านดีพอควร...พอเข้าไปพวกผมก็สั่งกับข้าวกันอย่าง 2 อย่าง..เป็นอาหารทะเลสดๆ..
ขณะที่นั่งรออาหารมาเสิร์ฟอยู่นั้น ก็มีเด็กผู้หญิงคนนึง หอบดอกกุหลาบสีแดงมาด้วยหลายสิบดอก ตัวผมเองก็มองเฉยๆ เพราะรู้ที่มาที่ไปของเด็กพวกนี้ ผมจึงเลือกที่จะไม่อุดหนุน ถึงจะสงสารเด็กก็เถอะ..
“พี่ค่ะ..ช่วยซื้อ ดอกไม้หนูหน่อยค่ะ” เด็กน้อยพูดขึ้นเบาๆท่าทางเกรงอกเกรงใจ
“ไม่หล่ะครับ น้อง ไม่รู้จะซื้อให้ใคร” ผมพูดยิ้มๆ ปฏิเสธน้องไปอย่างสุภาพ
เด็กน้อยทำสีหน้าผิดหวัง เล็กๆ แล้วตั้งท่าเดินจากไป
“ดอกเท่าไหร่” เสียงห้วนๆแข็งๆ ที่คุ้นเคย(สำหรับผม) ดังขึ้น ทำให้เด็กน้อยสะดุ้ง
“ ดะ ดอก 10 บาทค่ะ” น้องพูดขึ้นมาเบาๆ
ไอคิมยื่นมือยาวๆ ของมันไปดึงดอกกุหลาบในอ้อมแขนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมา ดอกนึงโดยไม่เลือกไม่อะไรเลย หยิบได้กูหยิบ พร้อมกับยื่นแบงค์ 20 ให้น้องไป
“ไม่ต้องทอน” พูดสั้นๆ หน้าบึ้งๆ
ไม่ต้องรอให้บอก ครั้งที่สอง น้องสะดุ้ง แล้วเดินหายแว้บ ออกจากร้านไปเลย โธ่ๆๆ คงขวัญกระเจิงไปเลยซินะ ผมก็ได้แต่อมยิ้มด้วยความขำ..ไอคิมไอยักษ์เอ้ย แล้วนั้นมึงจะซื้อมาทำไมหล่ะนะ ผมก้มหน้าส่ายหัวอย่างขำๆ
“อึ๊..ให้” ยังไม่สิ้นเสียงของมันเลย
ดอกกุหลาบสีแดงดอกจิ๋ว ก็หล่นแปะลงบนโต๊ะด้านหน้าผม...ผมเงยหน้ามองมัน..อย่างอึ้งๆ..พูดไม่ออก...ไอบ้า ใครเค้าให้ดอกกุหลาบแฟนแบบนี้กัน ไม่มีความน่ารักเอาซะเลย โยนให้เนี๊ยะนะ ชิ..มองหน้ามันอย่างงอนๆ..ไม่ยอมหยิบดอกไม้ขึ้นมาเลยแหละ...
แต่ดูท่ามันก็ไม่ได้สนใจใยดีผมหรอกครับ พอมันโยนเสร็จมันก็นั่งเอกเขนก ชมนกชมไม้มองผู้คนของมันไปเรื่อยน่าหมั่นไส้มาก
ผมก้มหน้ามองกุหลาบดอกน้อยที่วางอยู่ตรงหน้า ถึงไอคิมมันจะไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ แต่ผม..ก็เต็มใจสุดๆที่จะรับ ในอกมันหวามๆ..นี้เป็นดอกไม้ดอกแรกที่ไอคิมมันให้ผม...รู้สึกดีใจยิ่งกว่าได้ทองหนัก 10 บาทอีกแหนะ ไม่รู้ทำไมถึงดีใจขนาดนี้ก็ไม่รู้ กับกะอีแค่ ดอกกุหลาบ ดอกละ 10 บาท..
อยากหยิบขึ้นมาเชยชมซักหน่อย แต่ กลัวเสียฟอร์มอะ กลัวมันรู้ว่าผมดีใจกับดอกกุหลาบ 10 บาทที่มันให้มา ....เริ่มคิดวางแผนแหละ ทำไงดีหว่า.......
“อาหารมาแล้วค่ะ..วางเลยนะค่ะ” อ้า พอดีเลยครับ พนักงานเสิร์ฟมาเสิร์ฟอาหารพอดี ได้เสียเลย
หุหุ ไอโมค่อยๆเอามือหยิบดอกกุหลาบที่มีพลาสติกใสบางๆหอเอาไว้อย่างประณีต...มาถือไว้ในมือ ...ทำหน้าทำตาประมาณว่าก็มันเกะกะพี่เค้าจะเอากับข้าววางอะ แฮะ...
กลั้นยิ้ม กลั้นอาการดีใจจนเวอร์ของตัวเองเอาไว้แทบตาย...พอหยิบมาถือไว้แล้ว ก็ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ไหนสิครับคราวเนี๊ยะ จะวางไว้บนโต๊ะ ก็กลัวกลีบมันช้ำ(เวอร์อะ) กลัวมันสกปรก จะถือไว้ก็กลัวกินข้าวไม่ถนัด ดี ไม่ดี ดอกมันลงไปจุ่มกับต้มยำกุ้ง คราวนี้หล่ะบรรลัยเลย หรือจะเอาวางไว้บนตักดี โอ๊ะไม่ดีหรอกเดี๋ยวเผลอ..ไม่ระวังหล่นลงพื้นแย่เลย ..ตอนนั้นมัวแต่คิดหาที่เก็บดอกกุหลาบครับ จนลืมฟอร์มที่วางไว้เมื่อกี้เลย ไอคิมมันคงเห็นท่าทางประหลาดๆของผมแล้วเป้นแน่...
เอาวะ...พอตัดสินใจได้แล้ว ไอโม ก็จัดการเอาดอกกุหลาบ สอดลงไปที่คอเสื้อของตัวเอง จับชายเสื้อด้านหน้ายัดๆเข้าไปในกุงเกงด้วย เพื่อไม่ให้ดอกกุหลาบมันหล่นอะ..พอดีว่าดอกกุหลาบดอกเล้กๆนี้ก้านยาวมาก พอเอาสอดลงในเสื้อดอกมันก้อโผล่ๆมาตรงข้างแก้มผมพอดี แฮะ ได้กลิ่นหอมๆของมันด้วยอะ...ไอโมก็เผลอยิ้มออกมาอย่างปลื้มๆ คิดว่าตัวเองทำดีสุดๆแล้วนะ.....
แต่พอนึกได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป ใจหายวาบหน้าชาหนึบ โคตรอายเลย รีบเงยหน้าขึ้นไปมองไอคิม...ฮู้ๆๆ ค่อยยังชั่วครับ มันไม่ได้สนใจผมเลย มันจัดการจ้วงข้าวไปก่อนผมแล้ว ไอโมก็โล่งสิครับ
จัดการเลื่อนจานข้าวมาด้านหน้าตัวเองแล้วจ้วงตามไอคิมมันไปติดๆ..พร้อมกับรอยยิ้มที่ระบายเต็มใบหน้าอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้ตั้งใจยิ้มนะ ก็คนมันปลื้มอะ...อุปทานไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้ ไม่น่าเชื่อเนาะ ดอกกุหลาบดอกเล็กๆแค่นี้ แต่ทำมันถึงได้โคตรหอมเลย...
ใช้เวลากินข้าวได้ไม่นาน ผมกับมันก็อิ่ม จ่ายตังค์เรียบร้อยผมก็ลุกขึ้นพร้อมกับดึงดอกกุหลาบโคตรหอมที่ไอคิมให้มา มาถือไว้ในมือ ดึงเสื้อออกจากกุงเกงด้วย แล้วเดินตามไอคิมต้อยๆไปขึ้นรถ โดยที่ผมกับมันไม่พูดอะไรกันเลย..
พอมุดหัวเข้าไปในรถเรียบร้อย ไอคิมมันหันซ้ายหันขวา พร้อมกับสตาร์ทรถ...ผมก็ดึงเบลมาคาดหยิบหมอนอิงมากอดไว้แนบอก แล้วชื่นชมดอกกุหลาบในมือตัวเองด้วยความปลื้ม...
“ดีใจขนาดนั้นเชียว” อะ..อายอะ
ไอคิมมันแซวผมเสียงเป้นกระซิบเลย หน้ามันห่างจากหน้าผมแค่คืบ...มันเอาจมูกซู๊ดที่แก้มผมแรงๆทีนึง
“หึหึ..” มันหัวเราะหึหึ ด้วยความพอใจ
“ไอบ้า..” อายอะ..เอามือปัดแก้มตัวเองด้วยความเขินไม่รู้จะทำยังไงดี
สะบัดหน้าหนีจากมันแล้วหันหน้าไปมองทางหน้าต่าง นั่งอมยิ้มไปคนเดียวงั้นแหละ...ไอคุณคิมท่านก็อารมณ์ดีของท่านเหลือเกิน นั่งฮั่มเพลงไปตลอดทาง มีการชะลอรถหอมแก้มผมเป็นระยะ..แอะ..นี้เห็นแก่ดอกกุหลาบหรอกถึงได้ยอมเสียเปรียบชิ...
พอกลับถึงบ้านดอกกุหลาบดอกนั้นก็ได้ถูกผมนำไปผูกกับเชือกเอาหัวลง ห้อยไว้ที่ตู้โชว์ในห้องนั่งเล่น แฮะ..โดนไอคิมแซวอีกแหละเซ็งมันจริงๆ ไอบ้าไม่รู้รึไง คนมันปลื้ม ชิ... ปล่อยทิ้งไว้ ประมาณ อาทิตย์นึง มันก็แห้งสนิทดี ราไม่ขึ้นด้วยอะ ไอโมก็เอามาเสียบกับแจกัน(ไม่ใส่น้ำนะ) มันก็เหมือนกับดอกไม้แห้งอะครับ กลีบยังคงเป็นกลีบอยู่ แค่ไม่เป็นสีแดงเหมือนเดิมเท่านั้นเอง...ทุกวันนี้มันก็ยังเสียบอยู่ที่เดิมอะแหละ..แต่ เพิ่มมาอีกดอก คิคิ
อีกดอกนึงนั้น ไอคิมให้มาแบบไม่ตั้งใจอีกเช่นเคย...คราวนี้ไฮโซหน่อย ได้มาจากตลาดสดครับ วันนั้นเป้นวันพระ(อืมนะ) ออกไปซื้อกลับข้าว อาหารสดอาหารแห้งอะแหละ กับไอคิมที่ตลาดสดแถวๆหมู่บ้านแต่เช้ามืด...พอซื้อของได้ครบ ..ของเต็มตระกร้าเลย(เอาตระกร้าไปใส่อะ)
เดินออกจากตลาดหิ้วของพะรุงพะรังทั้งสอง คน อีกไม่กี่ก้าวจะถึง รถป๊อบ คันเล็กของผมที่จอดอยู่แหละ..
“ลืมซื้อดอกไม้ไหว้พระ” ไอคิมมันพูดขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย
แล้วมันก็เดินหันหลังดุ่มๆ กลับไปในตลาดเหมือนเดิม ไอโมก็วิ่งตามสิครับ แฮะ
ผมกับมันเดินมาหยุดอยู่ที่แผลงขายดอกไม้สด ที่อยู่อีกฟากของตลาด ดอกไม้สดจริงๆครับสงสัยคงพึ่งได้มาอะนะ มาตลาดแต่เช้ามืดก็ดีงี้แหละ....
“พี่ นี่ 5 กำ” ไอคิมมันพูดห้วนๆอีกเช่นเคย กับพี่คนขนขายดอกไม้คนสวย
ตอนแรก พี่เค้าก็ยิ้มพิมพ์ใจให้อยู่หรอก แต่พอได้ยินน้ำเสียงมะนาวไม่มีน้ำของไอคิม พี่หุบปากฉับ คว้า ช่อดอกกล้วยไม้ 5 ช่อ ใส่ถุงแล้วยื่นให้ไอคิมมัน...
ไอคิมรับถุงมาถือ ผมก้เป็นคนจ่ายตังค์อีกเช่นเคย
“พี่.. ขายไง” ไอคิมมันถามพี่คนสวยอีกครั้ง
มือมันที่ว่างอยู่แค่ปลายนิ้ว ได้ยื่นไปหยิบดอกกุหลาบสีแดงสดใส ที่อยู่ในถังพลาสติกเป็น ร้อยๆดอก มา ดอกนึง
“15 บาทจ้ะ” อืม ไอคิมมันยื่นแบงค์ 20 ให้พี่คนสวยอีกเช่นเคย
“ไม่ต้องทอน” ง่ายสั้นๆ แล้วมันก็เปิดตูดเดินกลับไปหารถ ไม่รอผมเลยอะ
ไอโมก็ต้องวิ่งตามอีกสิครับ ไม่เป็นไรครับ มือไม่ได้ถือของหนักเหมือนมัน แฮะ
“อะ..ให้” มันพูดแล้วยื่นดอกกุหลาบสีสันสดใสมาให้ผม..
ไอโมอึ้ง ไป 3 วิ และหยุดเดินทันที..
“ไม่เอาเหรอ” พอมันเห็นผมไม่หยิบดอกกุหลาบแถมยังหยุดเดินอีก
ไอคิมมันก็เลยหยุดบ้าง แล้วหันหน้ามามองผม
“เอาดิ” ยิ้มปากสั่น เล็กน้อยด้วยความดีใจ
ยื่นมือไปรับดอกกุหลาบมาถือไว้ในมือ..ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วเดินนำไอคิมไปที่รถป๊อบที่จอดไว้ที่หน้าตลาด...
ในระหว่างซ้อนท้ายไอคิมกลับบ้านไอโมก็นั่งยิ้มไปตลอดทาง ..ดีใจอะ...ดีใจมากๆเลย..สองดอกแล้วสิเนี๊ยะ อดใจไม่ไหวกับความน่ารักของไอคิม ไอโมแลซ้ายแลขวาปลอดโปร่ง แล้วจัดการยื่นปากไปจุ๊บเบาๆที่ซอกคอไอคิม..
“อะ..หึ..เล่นไรเนี๊ยะ” เหมือนจะดุนะ แต่น้ำเสียงมันก็ทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังอารมณ์ดี
ไอโมก็หัวเราะออกมาด้วยความปลื้มใจ...กับดอกกุหลาบแสนสวยดอกละ 15 บาทที่ไอคิมมันซื้อให้ในวันพระ...
(http://img529.imageshack.us/img529/2296/51895371vz2.jpg)
**************************
-Gifts
อืมก็ใช่ว่าจะมีแต่ไอคิมอะนะที่ทำเรื่องแบบนี้ ไอโมก็พอจะมีเรื่องโรแมนติค กับเค้าบ้างเหมือนกัน....(โรแมนติคแบบบ๊องๆ)
จำได้ว่าตอนนั้นเป็นช่วงปีใหม่นะ..ผมเป็นคนไม่เคยให้ของขวัญใครอะ คือของขวัญเนื่องในโอกาสพิเศษอะไรเงี๊ยะไม่ค่อยมีนะ นอกจากให้เป้นรางวัลกับน้องชายผมอะไรแบบนี้อะให้ แต่ให้เพื่อเป็นของขวัญเนื่องในโอกาสนั้นโอกาสนี้ นั้นหน่ะ น้อยมากจนแทบไม่มีเลย
แต่ปีนั้นไอโมรู้สึกไม่สบายใจอะอยากทำอะไรให้ไอคิมมันบ้าง...ชวนไออ้อนเพื่อนเลิฟไปเดินหาซื้อของขวัญให้ไอคิมกัน หาอยู่เป็นสัปดาห์ทัวร์ไปทุกที แต่ก็ปิ้ว คือ ยังไม่มีของขวัญอะไรให้มันอยู่ดี...อีกไม่กี่วันจะปีใหม่แหละเอาไงดีวะ...
“อ้อน..เอาไงดีวะ..ใกล้ปีใหม่แล้วอะมึง กูจะให้อะไรไอคิมดี...” ผมนอนแผ่หร่าอยู่กลางเตียง 5 ฟุตของไออ้อน..
.กลัดมัน เอ้ย กลัดกลุ้มสุดฤทธิ์ …แม่ม..หาของขวัญให้แฟนทำไมมันหายากงี้วะ รู้ไปหมดนะว่ามันชอบไม่ชอบอะไรแต่ก็ไม่รู้จะซื้ออะไรให้อยู่ดี...
“ผัวมึงนะ ไม่ใช่ผัวกู กูจะรู้กับมึงไหม” ป้าดดดดดดดดดด ดูปากเพื่อนผมสิครับ
กับคนอื่นนี้พูดเพ๊ราะ เพราะ ทีกะผมนะ..ดูดิ ดูมันพูดเดะ
“เออ...” ขี้เกียจต่อปากต่อคำครับเลยเงียบ
และมันก็เงียบด้วย..เฮ้อ...
“กูกลับหล่ะ...จะไปเดิน เดอะมอลล์อีกรอบ ไปนะ” พูดจบก็เดินไปเปิดประตูเลยครับ
เฮ้อ...เอาไงดีวะกู...ผมขับรถจากซอยลาดพร้าว 112 กลับไปที่ เดอะมอลล์บางกะปิ อีกครั้ง.....
ผมเดินจนทั่วทุกชั้นเลยนะคราวนี้อะ...ซื้อเสื้อผ้าเหรอ ไม่ดี ไม่ดี เคยได้ยินพวกเพื่อนๆผุ้หญิงมันพูดว่า ซื้อเสื้อผ้าให้เหมือนกับจัดของให้แฟนหนีจากตัวเองเป็นลางไม่ดีอย่าๆ(คิดได้ไง)
ซื้อรองเท้า ไม่ดี ไม่ดี เหมือนกับให้เสื้อผ้าแหละไม่ดี ไม่เอา..เด๋วเป็นม้าย..ผมเดินวนจนทั่ว เป็น วันกันเลยทีเดียว...ไอโมมาหยุดอยู่ที่ชั้น ขายพวกตุ๊กตาอะครับ ชั้นนี้ผมเลี่ยงที่จะเข้ามา เพราะคิดว่าไม่มีทางอยู่แล้วที่ผมจะซื้อของจุ๋มจิ๋มพันธุ์นี้เป็นของขวัญให้ไอคิม.... แต่ ครับ แต่......
อะไรมันก็ต้องมี สิ่งงดเว้นกันทั้งนั้น...ในขณะที่เดินเรื่อยเปื่อยอยู่ใน สายตาไอโมก็ไปสะดุดกึ๊ก อยู่กับเจ้าตุ๊กตาตัวนึงเข้า...จากที่มองผ่านๆในตอนแรกไอโมก็สะบัดหน้าพรืด แล้วเดินดุ่มๆไปหาเจ้าตุ๊กตาตัวนั้น ยิ้มอย่างหมายมาด แล้วหอบมันไปที่เคาเตอร์คิดเงินทันที พร้อมทั้งให้พนักงานคนสวยช่วยห่อให้พี่ด้วยนะจ้ะ.....
ไอโมหอบกล่องของขวัญเดินตัวปลิวกลับบ้านแล้วเอาไปซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้า แฮะ....
จนวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่หลังจากไปดิ้งกับพวกเพื่อนๆ จนคลานกลับบ้านกันแทบไม่ไหวแล้ว ...ไอโมก็อาบน้ำก่อนอะ อาบเสร็จก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วมุดหัวเข้าไปดึงกล่องของขวัญกล่องใหญ่ มาถือไว้แล้วเดินเซน้อยๆ ไปนั่งรอไอคิมอยู่บนเตียงมีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กพันเอวไว้เท่านั้น( จะได้ไม่ต้องถอดให้ยุ่งยากไง คิคิ)
พอไอคิมเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับเอาผ้าเช็ดหัวแรงๆ(กลัวหนังหัวมันหลุดออกมาด้วยตริงๆ) พอมันเห็นผมนั่งขัดสมาธิเรียบแปร่อยู่บนเตียงพร้อมกับกล่องของขวัญกล่องใหญ่ในมือ...
มันก็ยิ้มหน้าบานแล้วเดินมานั่งบนเตียงตรงหน้าผม..
“อึ๊..ให้” พูดไปด้วยความมั่นใจแล้วยิ้มนิดๆ
พร้อมยื่นกล่องของขวัญสีแดงสดในมือให้มันไป....
“แกะเลยนะ” มันพูดยิ้มๆอย่างอารมณ์ดี
แล้วยื่นปากมาจุ๊บเบาๆที่ปากผม...ไอโมก็ยิ้มหน้าบาน แล้วพยักหน้าให้มันแกะ
“หา...บัคบันนี่” ครับ ไอโมซื้อตุ๊กตาบัคบันนี่ ให้ไอคิมมัน
ที่เป็นเจ้ากระต่ายหูยาวๆ ขายาวๆชอบกินแครอท เป็นชีวิตจิตใจ ที่แสนจะเกเรนั้นแหละครับ
ไอคิมมันมองผมอย่างขำๆ...หน้ามันเหวอไปเลย จับขาเจ้ากระต่ายบัคบันนี่ชี้ฟ้า แล้วมองหน้าผมอย่างอึ้งๆ
“คิดไงเนี๊ยะ” มันถามผมน้ำเสียงยังไม่หายอึ้ง
“นายอะ เดือนหน้าก็ต้องออกต่างจังหวัดอีกแล้วใช่มะ” พูดแล้วมองหน้ามันเขม็ง
“ใช่..แล้วมันเกี่ยวอะไรกับไอตุ๊กตาตัวนี้อะ” ยังมึนครับยังมึน
“ก็นายอะ..เดือนๆนึงออกต่างจังหวัดตั้ง 4-5 วัน...ถึงจะไว้ใจขนาดไหนก็ระแวงเหมือนกันนะ” พูดแล้วทำหน้างอๆ หวงอะหวง
“ยังไม่เกี่ยวกับไอบัคบันนี่อยู่ดี” ยังเหวอครับ ยังเหวอ
“ต่อไปนี้นะ..นายออกต่างจังหวัด ต้องเอาบัคบันนี่ไปด้วย เข้าใจไหม..” มองมันอย่างคาดคั้น..เอามือบีบคอมันเบาๆ
“หา..” เอ๋า งง ครับ งง เลยมัน
“หึ เราสั่งทำสร้อยคอเป้นชื่อเรากับชื่อนาย ไว้แหละ พรุ่งนี้ได้..เราจะเอามาห้อยคอเจ้าบัคบันนี่ไว้...ทุกครั้งที่นายออกต่างจังหวัดต้องเอาไปด้วย..และเอาไว้บนเตียงนอนนายด้วยนะ” พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ
“หา อะไรเนี๊ยะ...ล้อเล่นอะไร” มันถามท่าทางยังมึนไม่หาย...
ผมจึงออกแรงบีบที่คอมันอีกเท่าตัว...แล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆหน้ามัน...
“หึ..พูดจริง..ใครต่อใครจะได้รู้ไงว่านายมีแฟนแล้ว..ห้ามยุ่ง..ส่วนนาย ก็ระวังไว้ดีๆ...นอกลู่นอกทางเมื่อไหร่โดน..เราซ่อนกล้องไว้ในนี้” เอามือไปจิ้มๆที่เจ้าบัคบันนี่ขายาว แล้วยักคิ้วให้ไอคิมยิกๆ...
“นายทำอะไรเรารู้หมด..ฉะนั้น พอถึงที่พัก ก้กรุณาเอาออกมาวางไว้บนเตียงด้วยนะครับ...คึคึ” หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์(จริงๆแล้วไม่มีหรอกกล้องหน่ะตอแหลอะ)
“หึหึ...555555555555555 โหยเชื่อเลย..น่ารักจริงๆมานี้ดิ....5555555555คิดเข้าไปได้ยังไงเนี๊ยะ...มาขอให้รางวัลคนน่ารักหน่อยสิ” แฮะ..แล้วจากนั้นมันก็กระโดดเข้าตระครุบผมอย่างด่วน
แฮะ...จริงๆแล้วของขวัญปีใหม่สำหรับปีนี้ของไอคิม ก้ยังเป็น..ไอแตงโมเชื่อมประเคนให้ถึงปากเหมือนเช่นทุกๆปีนั้นแหละครับ ส่วนน้องบัคบันนี่เป็นแค่ผลพลอยได้คิคิ......
มีความสุขในวันปล่อยผีคร้าบ
ไอโมก็ปล่อยแล้วเน้อ ผีอะ...
ผีทะเล กับผีเปรต คิคิ
(http://img88.imageshack.us/img88/5627/12914467te1.jpg)
-
^
มาจิ้มตุดแน๋ว 1 ที จึ๊กๆ (อ้าวเผลอ จิ้มสองที เอิ้กๆ) :m3:
มา "เก็บความหวาน +โรเเม้นท์ ของลูกผู้ชาย" :give2:
เห็นมะ คิมก้อทำได้ ...ถึงจะไม่ได้หวานแบบคนอื่นเขา
แต่หวานแบบที่คิมเป็นเนี่ย...ค้อดๆๆได้ใจเลย โฮ่ะๆ :m3:
"ดอกกุหลาบ วันวาเลนไทน์ + ดอกกุหลาบวันพระ" เอิ้ววววววววววววว...ว :o8:
ให้วันไหน....ใครจะสน ใช่มะน้องแตงโมเชื่อมมม.....อิอิ :m12:
แค่ฉุดที่รักให้เนี่ย...ก้อปลื้มจะแย่โนะ :m1:
-
มาดูคนเค้าโรแมนติกกัน เอิ๊กๆๆๆ :m3:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า พี่คิมน่าร๊ากกกกก น่ารัก แค่กุหลาบดอกเดียวแต่ได้ใจไปมากมาย เนอะ พี่โม :m1:
แต่พี่โมก็ใช่ย่อยน้า บัคบันนี่ของพี่น่าร๊ากกกเชียว :a1:
ป.ล. อยากเห็นพี่คิมตอนทำหน้าเหวอ :m12:
-
น่ารักจ้ะ น่ารัก อ่านแล้วเคลิ้มเลย :m1:
-
ช๊อบชอบบันนี่น้อยอ่ะป๋าโม
:m1: :m1: :m1: :m1:
-
ฮิ้ววววววว น่ารักกันจริง
รักกันนานเน๊อ
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับชอบจังเลย หวานน่ารักดีครับคู่นี้
เป็นกำลังใจให้คร้าบบผม รักกันไปนานๆนะครับ
พี่โมพี่คิม
:impress: :impress: :impress:
-
น่ารักอย่าบอกใครเลยเจ้าค่ะ คุณโมโม
อิอิ
หวานนะนี่ อิอิ
-
ตามมาอ่านที่นี่ (จากบอร์ดเด็กดีค่า)
น่ารักจิงๆ อ่านแล้วอิจฉาาาาา
ถึงจะไม่หวานแต่ก้อจริงใจ เขินแทนๆๆๆ :m3:
-
โรแมนติกกันจริงๆค่ะ :m1:
หวานกันจังเลยน้า
อิจฉาจังเลยค่ะ
-
แอบมีมุมโรแมนติดซะด้วย...................ดีออกแบบนี้ นานๆได้เจอเหตุการณ์แบบนี้มันลืมไม่ลงเลยน่ะคับ
บางคนพร่ำเพรื่อเกินไปก็ไม่ดี เพราะมันจะไปทำแบบนี้กับคนอื่นด้วย เค้าว่าคนโรคแมนติดมากๆมักเจ้าชู้อ่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เปงกำลังใจให้นะคับอิอิ
:a1: :a1:
-
:impress: อิจฉาอ่ะ
-
:m11: ตาคิมทำโรแมนติกด้วยเว้ย น่ารักจัง
จริงใจ ง่ายๆดี :m1:
-
ร้ายกาจมากมายเยยง่าฮะ ทั้งพี่โมพี่คิมเยยง่า
น่ารักมากมายเยยง่า
ว่าแต่เมื่อไหร่จะได้อ่านต่อจากของเก่าละฮะ
อยากอ่านต่อมากมายเยยนะฮะ
ยังไงก้อจะรอต่อไปนะเรื่อยๆนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะฮะ คุคุ :m1: :m1:
-
............อิจฉาโว้ย....... :give2: :give2:
-
ป้าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ้ายซะมะโรแมนติกกันแถะๆน้อ
น่องนุ่งอิจฉาเด้ล่ะเนี่ย
แหมๆบ่น่าเซื่อว่าอ้ายคิมจะโรแมนติกกะเขาก้เป็น เอิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ว่าแต่ไผผีเปรตไผผีทะเลล่ะอ้าย คิกๆๆ
-
ดีคับดี โรแมนติกแบบห้าวๆ ชอบๆ.. :a2:
-
น่ารักดีค่ะ น่ารักทั้งสองคนเลย อิจฉาจัง
แล้วเล่าเรื่องราวหวาน ๆ อย่างนี้อีกนะโม :m3:
-
พี่โมน่ารักจังแต่พี่คิมก็มีมุมหน้ารักๆให้เห็นนะครับเนี้ยชอบๆเป็นกำลังใจให้นะครับผม :m1:
-
รักกันดูที่การกระทำ ไม่จำเป็นม้าง ต้องให้นู้นให้นี่
แต่ไม่มีความรักจริงๆให้กัน
:m1: :m1: :m1:
-
น่ารักมากมายเลย
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
รักกันนานๆ นะ :m3:
-
ชอบอ้ายโม และอ้ายคิม
:m3:
รักษาระดับน้ำตาลในเลือดให้คงตัวแบบนี้ต่อไปนานๆ นะ :m4:
(ถ้ามากเกินเด่วเป็นเบาหวาน เป็นห่วง) :m13:
-
ขอเม้นก่อน อ่านถึงตอนที่พี่คิมด่าพี่โมว่าร่านอ่ะค่ะ
อันนี้ค่อนข้างเห็นด้วยง่ะ ไม่รู้สิ มันอาจจะไม่ถึงแรดร่าน แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่โมถึงยอมให้พี่นัทมาจับ หอม เหมือนกับแฟนกัน
ปากพี่ก้อบอกว่ารักพี่คิมๆๆๆ มีหึงพี่คิมรุนแรง แต่ทำไมไปยอมคนอื่นล่ะ
ถ้ารักพี่คิมจริง แล้วกับพี่นัทความสัมพันธิ์ขอเป็นแค่พี่ชายไม่ได้หรอคะ
แต่นี่ดูเหมือนว่าทั้งคู่เป็นกิ๊กกันเลย ตอนอ่านที่ไปร้านอาหารรู้สึกสงสารพี่คิมมากๆ
เข้าใจว่าพี่นัทน่าสงสาร แต่อยากให้พี่โมแน่ใจในความรู้สึกของตัวเองหน่อยค่ะ ว่ากับพี่นัทแล้วยังไง
สรุปคือกิ๊กยังงั้นหรอคะ :m17:
อาจจะคอมเม้นต์รุนแรงไปหน่อย
แต่ก็หวังดีนะคะ มันก็มีบ้างที่ความรู้สึกอาจจะแว้บๆ กับคนอื่น แต่การกระทำขอให้ซื่อสัตย์กับคนที่เรารักดีกว่า
หรือว่าพี่โมก็รักพี่นัท แต่รักพี่คิมมากกว่า :เฮ้อ:
ตอนพี่คิมลงโทษยังแอบสะใจเลยอ่ะ :m18:
อย่าว่ากันเลยนะคะ เพราะเพิ่งอ่านถึงตอนนั้น ต้องเม้นอย่างอดไม่อยู่อ่ะ
ขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้รู้สึกไม่ดี แต่อยากจะฝากนิดนึงอ่ะค่ะ
เพราะว่าเราเองเคยมีแฟนที่รักคนอื่นด้วย ถึงแม้จะรักน้อยกว่าเรา แต่ก็เจ็บปวด รู้สึกเสียใจทุกครั้งที่นึกถึง
จนตอนนี้เกลียดไปเลยค่ะ :m15:
หวังดีนะคะ :m13:
-
อิอิ น่ารักกันจริงๆๆๆๆๆ
:m3:
-
:o12:
-
.............มารอพี่โมนะฮะ
อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ
อยากรุ้ว่าแผนการอันร้ายกาจจะสำเร็จรึเปล่า(หรือจะเส็ดพี่คิมซะก่อง คุคุ)
ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ
จะรอนะฮะ คุคุ :m1: :m1:
-
อ้อ มันเป็นเยี่ยงนี้นี่เอง คุณผู้ชายทุกคนจำไว้นะคะ
ในวันพระ นอกจากจะต้องซื้อดอกไม้มาไหว้พระแล้ว
ต้องซื้อดอกกุหลาบมาไหว้เมียด้วย จะได้เป็นสิริมงคลแก่ชีวิตคู่
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
พี่คิมนี่น่ารักจริงๆนะ โหดแต่ก็น่ารัก :m1:
-
* *
ปี้โมโม่.... แง่มๆ อยากได้ตุ๊กตามั่งง่า.....
-
เหอ เหอ นึกภาพตอนคิมให้ดอกไม้ไม่ออกเลยอ่ะ คงโหดน่าดูเนอะ :m14: :m14:
-
อิอิ แระแล้วก็อ่านทันจนได้ หลังจากนั่งอ่านมาหลายวัน o2
อิจฉาพี่คิม กะ พี่โม จัง ชิส์ๆ
อิจฉาคนมีความรัก ฮ่าๆๆ :laugh:
-
หวานได้อีก หวานได้อีก :o8: :o8: มดขึ้นคอมแล้วเนี่ย รู้ป่าว :m26:
-
* *
ปี้โมโม่.... แง่มๆ อยากได้ตุ๊กตามั่งง่า.....
ตุ๊กตา อารายคร้าบ น้องส่างฮ่าง พี่โมโม่ งงคร้าบ เหอๆ :m28:
..........เอิ่มนะ...ฮ่าๆๆๆๆๆๆ รีฯ เกินพัน แหละ อะ โหย..นะ คืองี้นะ
แบบเมื่อวานใช่ปะ รีฯ ยังแค่ เก้าร้อย กว่าอะ ก็กะว่านะ
จะแปะ ไว้แล้วบอกว่า ให้รี ถึง 1000 ก่อนแล้วจะลงตอนต่อไป กะว่าเนี๊ยะ เข้ามาตอนเนี๊ยะจะบอก
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆกำ พอมาเห็นแหละ อ้าว เกิน 1000 ไปแหละ ตูจะแก้ตัวยังไงหล่ะเนี๊ยะ
ฮู้.....แล้วจะแถ ไปยังไงหล่ะไม่ให้สีข้างตัวเองแดงเถือก เนี๊ยะ..ฮู้ๆๆ...
ขอตัวไปหาคำแก้ตัวก่อนนะ ... :m23:
************************** :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5:**************************
-
เจข้ามาจิ้มตูสสสสคุงโมโม หุหุ :m9:
เห็นบอกว่ากระทู้เลน 1000 ไปแล้วเลยไม่รู้จะแถไงใช่ไหมกั๊บ งั้นกระทู้มีคนโพสถึง1010 มาโพสตอนใหม่จิคับ เลขสวยด้วยน่ะ
รอตอนใหม่เสมอกั๊บบ :m13:
-
น้องส่างฮ่าง
อะไรคือส่างฮ่างคับพี่โมโมะ
หุๆ
ปล. เอางี้สิครับพี่ไม้ส่าวหัก ก็แถไปว่า รอรีเกินสองพันจะมาต่อให้
เท่านี้เอง....
แค่บอกว่าไปหาคำแก้ตัวก่อนสีข้างก็แดงแล้ว...
-
ซะงั้นง่า.........จะรอให้รีเท่าไหร่ละฮะเนี่ย
อยากอ่านมากมายเยยนะฮะ
ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยจินะฮะ
อยาก่อานต่อมากมายเยยนะฮะพี่โม :m13: :m13:
-
เข้ามารอตอนที่ 70
อยากอ่านอ่า :impress: :impress: :impress:
-
ทู้เกิน1000เเล้วนาตาโม มาลงได้เเว้วหุๆๆๆ :m20:
-
อ้ายค๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบ อ้ายคนดี๊ คนดี ฟ่าวมาต่อเร๊ววววววววววววววววววววววววววววววว
น่องคิดฮอดเรื่องของอ้ายหลาย ตอนนี่น่องนำอ่านแต่เรื่องของอ้ายซะส่วนใหญ่
แล่วน่องจิรอเด้อ พี่ซายคนหล่อ อิอิ (ขอเล่นของนำนอยนึง)
-
กว่าจะอ่านมาถึงตอนล่าสุดได้ตาแฉะเลย :m23:
แต่ก็คุ้มอะนะ สนุกม๊าก...............มากทั้งตอนธรรมดา(ที่ไม่ธรรมดา) และก็ตอนพิเศษด้วย
ยังไงก็ขอสมัครเป็นแฟนคลับอ่านเรื่องของพี่ด้วยคนนะคะ (อ่านมาตั้งเยอะแล้วเพิ่งมาขอ........อายจัง :o8: )
รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ มาต่อไวๆน้าาาาาาาา :m3: อยากอ่านเจรงๆๆๆๆๆๆๆๆๆอะ :impress: :m13:
-
o2 ฮ่าๆๆๆๆ อ่านทันแย้วววววว เหมือนกานนนนน
มึนไปเลยคร๊าบบบบ ท่าน 2 วันเต็มๆๆๆ กันเลยทีเดียว
ตำนานรักดอกคูน :m3:
แต่แผนแก้แค้นฝังหุ่นไอ่คุณคิม จาสำเร็จมั๊ย มาต่อไวๆๆๆๆ เน้อ
กำลังลุ้นมันส์ๆๆๆๆ แต่ค้างไปซะงั๊น :เฮ้อ:
-
พี่โมคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
อยากอ่านต่อมากมายเยยนะฮะ
เมื่อไหร่จะต่อหยอฮะ อยากอ่านแย้วจิงๆนะฮะ :m17: :m17:
-
ย่องๆ มาดู แล้วก้อย่องๆ ออกไป :m7:
แอบๆ :m22: แน๋วไปไหน มาลงแย้วนะ อิอิ
-
พี่โมคร๊าฟ.....อยากอ่านต่อมากมายเยยนะฮะคร๊าฟ
มาต่อด้วยเถอะนะฮะคร๊าฟ
รออยุ่นะคร๊าฟ :m17: :m17:
-
ตอนที่ 70 แดดแจ่ม ฟ้าใส คนจัญไร มาพบกัน
เช้าแรกของพวกผม ณ สนามกอล์ฟ กบินห์บุรี ผมลืมตาตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ บิดขี้เกียจแต่พองาม ก้าวขาลงจากเตียงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเอาเสื้อยืด เกงยืดขาสั้น ไม่ลืมหยิบรองเท้านันยางคู่เก่งติดมือมาด้วย..
ผมกวาดสายตามองสภาพเพื่อนๆผมแต่ละคนแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม ปล่อยให้พวกมันนอนกันไปแล้วกัน...เมื่อวานคงเหนื่อยกันน่าดู ยิ่งตอนนี้เป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวอากาศยามเช้าก็ยิ่งเย็นเยียบน่านอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นๆเป็นที่สุด
คิดได้ดังว่าก็เดินเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อผ้า เอาผ้าขนนู๋พาดบ่า เดินออกมาใส่รองเท้าข้างนอกบ้านพัก ฮ่า...อากาศยามเช้าของต่างจังหวัดนี้ สุดยอดจริงๆครับ..อากาศเย็นๆ หมอกบางๆ ดูมืดๆมัวๆ ผมสูดอากาศบริสุทธิ์ที่นานๆจะได้สัมผัสซักครั้งเข้าเต็มปอด..คิดถึงบ้านจังกู
ใส่รองเท้าเสร็จ ไอโมก็วอมอัพ กายบริหารเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆวิ่ง เหยาะๆ ไปตามถนนเล็กๆ ภายในบริเวณสนามกอล์ฟ...
ในระหว่างทางที่วิ่งผ่านไปนั้นผมได้ยกมือทักทายทั้งคนงานของผมที่ตื่นขึ้นมาทำงานเล็กๆน้อยๆตอนเช้า และคนงานของสนามกอล์ฟทั้งพวกแคดดี้แม่บ้านคนสวน คนดุแลต่างๆ ที่ลุกขึ้นมาตระเตรียมงานกันตั้งแต่เช้ามืด..รู้สึกดีไปอีกแบบ...
วิ่งไปไอโมก็หยุดถามข่าวคราวพวกเค้าบ้างเป็นครั้งคราว เพราะผมไม่ได้มาเสียนานเป็นปีเลยก็ว่าได้. มาทีไรถ้าไม่เหนื่อยจนลุกไม่ขึ้นหรือเมาจนแฮงค์ไอโมก็จะลุกขึ้นมาวิ่งตอนเช้าแบบนี้แหละครับ
อาณาบริเวณของสนามกอล์ฟที่ผมกำลังวิ่งเหยาะๆตามทางเดินอยู่นี้ เปลี่ยนไปมาก สวยขึ้นเป็นกอง หลังจากที่ได้ฟังแต่คำบอกเล่าของน้ากิต ไอเก่งไอแมนมาเสียนาน สวยอย่างที่พวกเค้าว่าจริงๆนั้นแหละ สวนหย่อม..สวนดอกไม้ก็เสร็จไปเยอะแล้วด้วย...
ผมวิ่งชื่นชมธรรมชาติยามเช้าที่สวยงามไปพลางใจผมก้อล่องลอยคิดไปสะระตะ...และวกกลับมาหาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
พอมาถึงตรงนี้ไอโมก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ ทั้งขำ ทั้งใจหาย...ทั้งอาย..ฮึ...เมื่อคืนหลังจากที่ไอวิทย์ออกจากห้องน้ำไปไอบ้าตัณหากลับอย่างไอคิมก็จัดการจ๊วบๆผมในห้องน้ำ พอทั้งผมทั้งมันเสร็จกิจกามกันเรียบร้อย ไอโมก็เกิดอาการน้อยใจมันขึ้นมานิดๆ กะจะอาบน้ำล้างตัวแหละ ไอคิมบ้ามันดันคึกขึ้นมาอีกนี้อะดิ ...น้องน้อยมันไม่ยอมอ่อนลงไปง่ายๆ ในขณะที่มันกำลังไซร้ผมด้วยความเมามันส์อีกนิดเดียวไอโมก็จะใจอ่อนอยู่แหละ ..
เหมือนเจ้าที่เจ้าทางท่านจะเอ็นดู(จริงหง่ะ) ไอโมอยู่มากโข จึงได้ส่งมารคอหอย ไอคิม อย่างไอแทนมาให้ ไอแทนมันเคาะประตูห้องน้ำพร้อมร้องตะโกนบอกให้เปิดประตูมันจะอาบด้วย ไอคิมนี้แทบจะกระโดดเตะก้านคอไอแทนกันเลยทีเดียว ในขณะที่ไอโมขาอ่อนเข่าอ่อนไปหมด แต่ไอเจ้าโมน้อยนี้อาดิ มันไม่ได้อ่อนไปด้วยเล้ย ก็ไอบ้าคิมอะ มันเจือกมาปลุกปั่นไอโมน้อยซะจนมันตื่นขึ้นมาอาดิครับ...
ไอแทนมันเคาะอยู่พักนึง ไอคิมมันถึงยอมเปิดประตูพร้อมทั้งหยิบผ้าเช็ดตัวมาโยนแปะลงบนหัวผมแล้วให้ผมเอาพันเอวเสีย แต่นะ จะพันทำไมหล่ะ ถ้าเอาผ้าพันไว้เด๋วไอแทนมันก็สงสัยแย่ สิว่าทำบ้าอะไรอยู่เป็นนานในห้องน้ำ น้ำก็ไม่อาบ
พอไอคิมมันเปิดประตู ไอแทนมันจึงเห็นไอโมในสภาพนั่งพิงพนังห้องน้ำพร้อมกับมือที่กำลังรูดไอโมน้อยชักขึ้นชักลง ตาหวานเยิ้มหายใจหอบๆ..บอกให้มันรู้ว่ากูกะลังว่าวหนา..มึงเอาด้วยไหม..ก็นะไอโมน้อยมันแข็งโด่ออกปานนั้นถ้าไม่ทำอะไรกับมันซะ...เด๋วไอแทนมันก็สงสัยอีกอาดิว่าอยู่กับเพื่อนผู้ชายแท้ๆทำไมมันถึงแข็ง ...ด้วยความที่ไอโมหัวใสปานวอก ก็เลย..แฮะ ทำเยี่ยงนั้นแล
ไอแทนพูดไม่ออก ไอคิมนี้แทบเป็นลมเลยมั้งผมว่า..
“ไอเจี้ย..แม่งว่าวไม่อายใครเลยนะมึง จะว่าไปกูก็เงี่ยนเหมือนกันหว่ะ แม่ง” ไอแทนมันพูดเสร็จก็หันไปปิดประตูห้องน้ำพร้อมกับดึงผ้าขนนู๋ออกแล้วงัดไอแทนน้อย(ที่ไม่น้อยอย่างชื่อ)ออกมาแล้วจัดการลูบไล้แล้วเอามือรูดเบาๆ เงยหน้าขึ้นอ้าปากครางซี๊ดๆ เหอๆ..
ส่วนไอคิมเหรอครับมันทำหน้าเหวออ้าปากหวอมองไอโมอย่างอึ้งๆ..ผมเห็นดังว่าปฏิบัติการยั่วของผมจึงเริ่มขึ้นอีกครั้ง ถึงตอนแรกจะไม่ตั้งใจแค่เอาตัวรอดเฉยๆ แต่ตอนนี้ได้โอกาสอีกแหละ และจะไม่ยอมให้มันได้จึกๆ ผมด้วย ร่างกายไปก่อนสมองครับ อ๋า..
ไอโมส่งสายตาหวานเยิ้มยั่วยวนให้มัน แบบให้มันทนไม่ได้อะ..นั่งแหกแข่งแหกขาให้มันเห็นไปถึงไส่ติ่งกันเลยทีเดียว ผมกะพวกเพื่อนๆผมอะ ไม่อายกันหรอกครับ..อย่างที่เคยว่าไว้นานแล้วนั้นแหละ ดูหนังโป้แล้วว่าวแข่งกันออกจะบ่อยเหอๆ....(กำเจงๆ)..
แหกแข่งแหกขามือก็ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของตัวเองอีกมือก็รูดเบาๆที่เจ้าโมน้อยมัน..
ไอคิมกัดฟันกร๊อดๆผมว่านะ ถ้าไม่มีไอแทนอยู่ด้วยสงสัยไอโมคงเละเป็นโจ้กแน่ๆ..เหมือนมันจะทนไม่ไหวครับกำลังจะดึงผ้าขนนู๋ออก ประตูก็ถูกเคาะอีกแหละ
ไอแทนอารมณ์ค้างหัวเสียขึ้นมาทันที...
“ใครวะ แม่ง กูกำลังว่าว เจี้ย” แฮะ มันว่าเงี๊ยะ
ส่วนไอโมเหรอครับ ก็ว่าวต่อแบบนันสต๊อป ไม่สนใจใครเลย แหม๋ก็อารมณ์มันถึงขนาดนี้แล้วอะเนาะ ว่าวไปมองร่างเปลือยๆของสุดที่รักไปโอย หัวใจจะ y นี้ถ้าไม่เกรงใจคงกระโดดจูบปากมันไปแย้ว...(ทำเป็นปากดีอีกแหละ)
ในขณะที่ไอแทนเดินไปเปิดประตูไอคิมมันก็ทำตัวเนียนๆ ลงมานั่งพิงพนังห้องน้ำข้างๆผม ตกใจเล็กน้อยว่ามันจะทำอะไรวะ..แม่มอย่านะมึง กูสู้นะ (ที่สู้หน่ะไอโมน้อยนะคึคึ)
“ไอพวกเจี้ย..โหย เอาใหญ่เลยนะพวกมึง..มา มาวัดกันดีกว่าใครมันจะแน่กว่ากัน” อะ อะ ไอนันท์อะครับ
แม่มพอมันมุดหัวเข้ามาในห้องน้ำได้ มันก็จัดการปิดประตูแล้วปลดผ้าเช็ดตัวออกแบบไม่เกรงสายตาใครเลยแล้วจัดการรูดไอนันท์น้อยอีกคน เอาหล่ะสิทีนี้...จะขำก็ขำไม่ออก ด้วยใจยังหายอยู่กลัวเพื่อนๆจะรู้ว่าเมื่อกี้ผมกับไอคิมทำอะไรกันอะดิ เหมือนวัวสันหลังหว่ะ อะครับ
พอเหตุการณ์มันกลับตาลปัดเป็นเรื่องกามๆบ้าๆไปแล้วแบบนี้ไอโมก็ค่อยหายใจหายคอได้คล่องหน่อย
“เอาดิมา..ไม่ได้วัดกันมานานแล้วนี้หว่า” ไอโมพูดจบก็ลุกขึ้น แล้วจัดการเอามือรูดไอเจ้าโมน้อยต่อไป
“คิม..มาดิวะมึง..กูอยากรู้เหมือนกัน ตัวแม่งใหญ่ยังกะควาย ค-ยมึงจะใหญ่เหมือนตัวมึงเปล่าวะ” โธ่แทนเอ้ย มึงนี้นะ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ไอแทนพูดอย่างมั่นใจตัวเองสุดขีด หน้าตามันกวนตีนมากมาย แหม๋อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าไอแทนกับไอนันท์มันรู้ว่าไอคิมเป็นเกย์มันจะรู้สึกยังไงจะกล้าท้าแบบนี้ไหม(หรือพวกมันอาจจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็ได้)
“เอาดิวะ..” ไอคิมมันมองหน้าผม อย่างเคืองๆ อ้าวเคืองกูทำซากไรหล่ะ กูไม่เกี่ยวนา เหอๆ
แล้วมันก็ลุกขึ้น จากนั้นกิจกามบ้าๆบ้อๆของคนกามๆอย่างพวกผมก็เริ่มขึ้น กว่าจะรู้ผลกันก็นะ..เล่นเอาหอบแฮกๆกันเลยทีเดียว...
สรุปว่าเมื่อคืนไอโมก็รอดพ้นจากปากเยี่ยวปากหมาเอ้ยปากกาอย่างไอคิมมาได้ก็เพราะไอเพื่อนกามๆของผมนั้นแหละครับ เหอๆ...และเมื่อคืนไอโมที่กลัวไอคิมมันปลุกปล้ำกลางดึก ...
พอกลับจากไปกินข้าวข้างนอกกันมา ไอโมก็ลากไอแทนกับไอนันท์มานอนกับผมบนเตียง 6 ฟุตกลางห้อง ส่วนไอพวกนั้นก็ช่างหัวมันสิครับ...จะไปนอนกินน้ำค้างอย่างจิ้งหรีด ก็ช่างหัวพวกมันปะไร..จะนอนกันยังไงกูม่ายสน กูสนแต่ว่า กูจะนอนยังไงให้สบายที่สุดและรอดพ้นเงือมมือหมา เอ้ยมือมารอย่างไอคิมไปได้ หุหุ...
“อากาศ ที่นี้ดีเนอะ” เจ้ย...
ไอโมสะดุ้งโหยงเลยครับ นึกถึงไก่ ไก่ก็มา จิส์เคือง ไอบ้ามาเงียบๆกูใจหายหมด
แต่นะ บรรยากาศออกจะดีถึงเพียงนี้ ไม่อยากต่อปากต่อคำกับมันให้เสีย อารมณ์ครับ ก็เลยเงียบ เมือ่ผมเงียบไอคิมมันก็เงียบเหมือนกัน ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากของพวกผมสองคน
รู้สึกสุขใจมากมายบรรยากาศดีๆตอนเช้าน้ำค้างพร่างพรู กลิ่นดอกไม้ที่บานสะพรั่งหอมหวนลอยเข้าจมูก กลิ่นดินกลิ่นหญ้าเสียงทักทายของบรรดาคนงานและแขกที่มาพัก ร้องทักทายกันเป็นระยะ
ผมจึงเผลอหันหน้าไปมองผู้ชายตัวโตที่วิ่งเคียงข้างกันไปกับผมด้วยความรู้สึกที่สุขล้น...ไอคิมก็หันหน้ากลับมามองผมเหมือนกัน แล้วผมกับมันก็ยิ้มให้กันอย่างเผลอๆ...เช้านี้ช่างเป็นเช้าที่วิเศษเสียจริง(ลิเก๊ลิเกหล่ะ..โอ๊ะต้องหมอล้ำหมอลำหล่ะ..สิเหอๆ)
****************************
ผมกับไอคิมวิ่งจนรอบทั้งสนามกอล์ฟ..ก็นะ..กว้างขวางมากมายเลยหล่ะครับ..กะคร่าวๆ ก้อพอๆกะวิ่งรอบบึ่งแก่นนคร 2 รอบนู้นแหละ แต่ไม่เหนื่อยหรอกครับเหอๆ..วิ่งกับคนรู้ใจนี้เนอะ..ได้อยู่กัน 2 คนกับบรรยากาศแจ่มๆด้วย แหม๋..มันน่าวิ่งอีกซัก 10 รอบ นะนี้..เหอๆ..
พอผมกับไอคิมมาถึงบ้านพักก็พอดีกะที่สาวๆ..เค้าทำข้าวต้มเสร็จกันแล้วหล่ะครับ...ส่วนไอพวกเพื่อนๆผุ้ชายผมนะเหรอ .. ไปเฝ้าพระอินทร์ยังไม่กลับลงมากันเลย..
ก็พึ่งไปวิ่งมากันอะเนอะกับไอคิม ก็หอบกันเล็กน้อย ..ผมไอคิมกับสาวๆทั้ง 4 ก็ช่วยกันยกข้าวต้ม หมูสับร้อนๆออกไปวางที่ศาลาริมบึงกัน ...บรรยากาศเช้าๆสดชื่นแบบนี้จะมุดหัวอยู่แต่ในบ้านให้เสียบรรยากาศทำไมหล่ะครับ ...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อหละเนอะผมกับไอคิมตั้งกะตอนวิ่งด้วยกันแหละ ยังไม่ได้คุยกันเลยซ้ากกะคำเดียว แต่นะ เราคุยกันภาษาใจมากกว่าอะ..(แอะ หมอลำยิ่งกว่าเก่าอีก)
กินข้าวต้มร้อนๆกันไปคุยกันไป..หัวเราะเฮฮาปาจิงโกะกันหนุกหนาน..ผมไอคิมไออ้อนเหมือนจะไม่มีเรื่องขัดเคืองกัน แต่มันเหมือนมีม่านบางๆมาบังผมกับพวกมันไว้...ทำให้ผมไม่ค่อยสนิทใจที่จะคุยกับพวกมันสองคนมากนัก...ก็เรื่องที่พวกมันหลอกผมนั้นแหละครับ...
ผมจึงเลือกที่จะนั่งฟังพวกมันคุยกันซะมากกว่าที่จะพูด..จะพูดก็ต่อเมื่อสาวๆถามผมขึ้นมาเท่านั้น....
หลังจากกินข้าวต้มกันอิ่มหมีพีมันกันดีแล้ว..พวกผมจึงนั่งเอนหลังพูดคุยกันเบาๆอยู่ในศาลานั้นแหละครับ ไอพวกเพื่อนๆผมผู้ชายอะนะ มันก็ค่อยๆตื่นขึ้นมาทีละคน 2 คน พอตื่นหน้าไม่ล้างฟันไม่แปรงพวกมันก็จัดการจ่วงข้าวต้มกันก่อนเลย..เหอๆ...
“คุณโมครับ...คุณลักษณ์ กับ คุณราม มาแล้วครับ” ขณะที่พวกผมกำลังพูดคุยกันหนุกหนาน
คนงานของคุณลักษณ์ก็ขับรถกอล์ฟมาบอกผมว่าคุณลักษณ์กับพี่ชายคุณลักษณ์ก็คือคุณราม(นั้นตั้งชื่อซะ) มาถึงแล้ว..ผมก็ลุกขึ้นโดยทันทีบอกกับบอกเพื่อนๆว่าให้ตามสบายกัน อยากไปเที่ยวไหนทำอะไรก็บอกคนงานให้พาไปหรือไม่ก็ไปถามไอแมนกับไอเก่งนู้นเลย...
สั่งเสีย(อานะ)เพื่อนๆเสร็จไอโมก็กระโดดขึ้นไปนั่งบนรถกอล์ฟ พอผมขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อยคนงานก็เคลื่อนรถออกไปทันที รู้สึกแปลกๆอะ..กังวลไงไม่รู้ผมจึงหันหน้ากลับไปมองเพื่อนๆที่ศาลาอีกครั้ง ไม่มีใครสนใจผมหรอกครับ ก็รู้กันอยู่ว่าผมมาที่นี้ทำไม
แต่มีคนเดียวที่มองผมจนลับตาเหมือนจะบอกว่าอยากมากับผมด้วย ไม่อยากให้ผมไปคนเดียว ไม่อยากห่างผม หาใช่ใครอื่นไม่ก็ คือไอคิมบ้ากามของผมนั้นเอง...จะให้ผมทำไงได้หล่ะ..ถอนหายใจเฮือกอย่างปลงไม่ตกแล้วหันหน้ากลับไปมองยังถนนเบื้องหน้ายิ้มให้คนงานที่ทักทายกันตามรายทาง..ก็มาทำงานอะ..ไม่ใช่มายั่วมึงอย่างเดียวนะไอคิมบ้า ชิ..
คุณลักษณ์ กับคุณรามเนี๊ยะท่าทางการแต่งกายคำพูดคำจา คุณนู๋ทุกกระเบียดนิ้วครับ คุณลักษณ์หน้าเข้มๆคมๆผิวสีแทน ผอมๆเพรียวๆตัวเตี้ยกว่าผม..หน้าตาถือว่าหล่อ หล่อแบบคมๆอะครับ......ส่วนคุณรามหน้าแกจะหวานขาวกว่าคุณลักษณ์แต่แกจะตัวสูงใหญ่มาก..สูงพอๆกะผมอะแต่จะตัวหนากว่าแค่นั้นเอง...เป็นพี่น้องที่หน้าตาไม่เหมือนกันเลย..คุณรามหล่อสู้คุณลักษณ์ไม่ได้นะครับ แต่แกค่อนข้างปากหวาน เจ้าชู้อะ...คารมเป็นต่อรูปหล่อเป็นรอง
ส่วนคุณลักษณ์แกจะไม่ค่อยพูดครับเฉยๆ...สาวๆติดแกก็เพราะความนิ่งของแกนี้แหละครับเหอๆ....และที่ติดกันหนึบคงเพราะความรวยของพวกเค้าด้วยแหละ คึคึ ไม่ต้องไปจิ้นกันให้เลยเถิดนะครับ คุณลักษณ์เป็นผู้ชายแท้ๆครับไม่ใช่เกย์....แต่คุณรามนี้ไม่แน่ใจครับ เป็นไม่เป็นอันนี้ไม่สามารถระบุได้จริงๆ ก้แกเล่นทำเป็นหมาหยอกไก่ได้กะทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายนี้ครับ กระเทยตุ๊ดก้ไม่เว้น..
พอผมไปถึงก็ยกมือขึ้นไหว้ ทั้งคุณลักษณ์คุณราม ถึงอายุจะไม่ห่างกันมากนัก แต่ยังไงพวกเค้าทั้งสองคน ก็เป็นรุ่นพี่ผม และยังถือเป็นนายจ้างอีกต่างหาก ยังไงก็ต้องอ่อนน้อมถ่อมตนไว้ก่อนหล่ะ....
“ได้ยินว่า พาเพื่อนมาเที่ยวด้วยใช่ไหมคุณโม...พาแฟนมาด้วยรึเปล่าเนี๊ยะ” คุณราม ..ทักทายมาก่อนอย่างอารมณ์ดีเลยครับหลังจากรับไหว้ผมเสร็จอะนะ
“หึหึ..ผมมีแฟนกับเค้าซะที่ไหนหล่ะครับ...คุณรามก็ว่าไปเรื่อย..หึหึ” พูดแล้วก็เดินตาม 2 หนุ่มพี่น้องเข้าไปในบ้าน
คนงานกำลังขนของ ของทั้งสองคนเข้าบ้านกันอย่างขมักเขม่น...
พอเข้ามาในบ้านคุณลักษณ์ก็ไม่รอช้าครับ...กางแปลนบ้านที่แกจะให้ผมสร้างอะครับ แผ่วางไว้บนโต๊ะกินข้าวตัวใหญ่ที่ตอนนี้กลายสภาพเป็นที่วางแปลนชั่วคราว.....
จากนั้นก็มีแต่เรื่องงานล้วนๆ..ครับ..คุยกันไปวางแผนการทำงานต่างๆนาๆ ...ก็ต้องมีการแก้แบบแปลนอีกหลายอย่าง...เพราะแกจะทำหลังใหญ่อะจากตอนแรกที่ว่าจะทำหลังเล็กๆไม่ซะแหละ....
คุยกันอยู่ตรงนี้ไม่เห็นภาพครับ คุณลักษณ์เลยขับรถกอล์ฟ T^T (ก็ไอโมขับไม่เป็นอะ) โดยมีผมนั่งอยู่ข้างๆคุณรามกระโดดเกาะหลัง แล้วเคลื่อนออกจากบ้านพักเพื่อจะไปดูที่ ที่จะสร้างกัน ก้เป็นที่ว่างตรงข้ามกับบ้านพักที่พวกผมพักอยู่อะครับ..โดยมีบึงใหญ่กั้นเอาไว้อยู่...
ผม คุณลักษณ์ และก็คุณรามนั่งรถกอล์ฟกันไปตามถนนเส้นเล็กๆก็เห็นพวกเพื่อนๆผม เตรียมตัวเล่นกอล์ฟกันบ้าง..ขึ้นสโมสรกันบ้าง(ที่สโมสรมี สนุกเกอร์ สนามเทนนิส สระว่ายน้ำ ฟิตเนต ต่างๆนาๆคอยให้บริการอยู่ครับ)...ผมก็ยิ้มทักทายพวกมันไป...มองไปไม่เห็นไอคิมแฮะ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากหรอกครับ เวลางานไอโมไม่ค่อยวอกแว้กหรอกครับ....
กว่าพวกผมจะคุยปรึกษาเรื่องงานกันเสร็จก็ปาเข้าไปเที่ยงแล้ว คนงานก็เอาข้าวเอาน้ำมาส่งให้พวกผมทั้งสามคนถึงที่...ก็ใต้ต้นไม้ที่พวกผมกำลังนั่งปรึกษางานกันอยู่นั้นแหละครับ...ถึงจะดูคุณนู๋กันไปหน่อยแต่คุณลักษณ์กับคุณรามก็ติดดินได้นะครับผม...
พอตอนบ่าย...ก็มีรถบรรทุกคันนึงวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าบ้านพักพวกผม ผมก็แปลกใจเล็กน้อย แต่พอคุณลักษณ์แกบอกผมว่า.จะเอาเจทสกีลง ผมก็เออ ถึงบางอ้อครับ..พวกผมจึงขับรถไปที่บ้านพักที่ผมกับเพื่อนๆพักกัน
พอไปถึงคุณลักษณ์ก็แนะนำให้ผมรู้จักกับ คุณโดม คุณโดมแกเป็นเพื่อนกับคุณรามอะครับ...คุณโดมก้อหน้าตาธรรมดาครับไม่ได้หล่อเหลาอะไรแต่หุ่นแก่นี้บึกมั๊กมากผิวกรำแดดคล้ายๆกับคนที่ต้องตากแดดอยู่ทุกวันอะ...ผมว่าถ้าแกไม่ตากแดดจัดๆนะแกคงจะขาวน่าดูหล่ะผมว่า...
จากนั้นคุณโดมก็ให้คนที่มากับแกช่วยกันขนเจทสกี 4-5 คันลงจากรถหล่ะครับ แล้วจากนั้นก็ทำการลองเครื่องทดสอบนั้นทดสอบนี้เยอะแยะ ไอโมก็มึนสิครับไม่รู้เรื่องกับเค้าหรอก
มาถึงตอนนี้ผมพึ่งสังเกตเห็นไอคิมครับ มันไปยืนคุยจ้ออยู่กับคุณโดมตั้งกะเมื่อไหร่ไม่รู้อะ..ท่าทางจะคุยกันถูกคอ.....
ผมก็ไม่สนใจมันซักเท่าไหร่หรอกครับ ผมแนะนำให้มันรู้จักกับคุณลักษณ์คุณรามเสร็จ ผมกับคุณลักษณ์ก็คุยเรื่องงานกันต่อที่ศาลานั้นแหละ ส่วนคุณรามก็ไปจัดการกับเจทสกีที่เอามาลงกับเพื่อนแกและไอคิม....มันคงชอบอะนะผมว่า..เห็นได้นามบัตรจากคุณโดมไปด้วยหนิ....พวกพันธุ์ดิบเหมือนกันอะครับ (อันนี้คุณรามว่ามาหุหุ)
************************
-
กว่าคุณรามกับคุณโดมจะจัดการกับเจทสกีเสร็จก้อนู้นเลยครับเย็นแล้วตะวันตกดินซะงั้นเลยอะ...โดยมีไอคิมเป็นผุ้ช่วยไม่ยอมห่างไปไหน..อืม..ท่าทางมันจะถูกใจคุณโดมกับคุณรามเข้าแล้วจริงๆ...(สงสัยคงอยากงัดกล้ามกันอะนะ) ส่วนผมกับคุณลักษณ์คุยเรื่องงานกันเสร็จแล้วครับ คุณลักษณ์จะเอาแปลนไปออกแบบใหม่..แล้วผมค่อยเสนอราคาให้แกอีกที...จะได้ตกลงสร้างกัน...กว่าอะไรต่างๆนาๆจะเสร็จคาดว่าคงจะเป็นตอนที่ผมเรียนจบนู้นแหละครับ..ถึงจะได้ลงมือทำกันจริงๆ..ซึ่งคุณลักษณ์ก็จะจบเหมือนกัน...จะได้ลุยงานกันได้เต็มที่...
พอตะวันตกดินพวกเพื่อนๆผมมันก็ทยอยกันเข้าบ้านพักสิครับ พร้อมกับขนเหล้ายาปลาปิ้งมานั่งตั้งวงกันที่ศาลา โดยมีสาวๆเป็นแม่ครัวทำกับแกล้มให้ แหม๋ก็ถุกใจ หนุ่มๆ 3 คนนั้นสิครับ ชอบเหมือนกันนะนั้นหน่ะ...คุณรามนี้ขับรถกอล์ฟกลับไปเอา รีฯของแก ที่แกซื้อมาอะครับ มาเปิดโดยทันใด...
แล้ววงเหล้าก็เริ่มบรรเลงอีกครั้ง ก่อนที่ไอโมจะกินเหล้าก็ขอไปอาบน้ำก่อนแหละครับ แหม๋นะก็ยังไม่ได้อาบเลยนี้นาตั้งกะเช้าแหละอะ....โทษทีจ้ะ ในห้องน้ำวันนี้ไม่มีเรื่องเสียวๆเพราะไอคิมมัน นั่งคุยกับคุณโดม ด้วยความเมามันส์ชิ...อดอ่อยเลยกู...
ร้องเพลงเสียงดังกันอย่างหนุกหนาน...บ้านพักพวกผมห่างจากบ้านพักหลังอื่นๆอะครับ....แหกปากได้ดวกๆ แถมยังเจ้าของมาเองใครจะกล้าเหอๆ...กินกันยังกะแร้งลงครับ..เหล้าที่เตรียมกันมาหายวาบๆๆ..ขวดแล้วขวดเล่าโซดาหมด แม่มมันก็ on the rock กันเลยทีเดียว เทพรวดๆลงคอ ไอโมจะตายเอา..พอรู้ตัวว่าไม่ไหวแหละกูจะตายแหละ.. ก็เดินเซแทบล้มทั้งยืนเข้าไปล้างหน้าแล้วล้มตัวลงฟุบหลับไปบนเตียงโดยทันใด...
ไอโมมารู้สึกตัวก็เช้าของอีกวันหล่ะครับ ตื่นสายอะวันนี้อะ..หัวหมุนติ้วๆเลย..เหอๆ ก็เลยไม่ได้ออกไปวิ่งอะ ออกไปวิ่งได้ไงอะ..เดินยังแทบไม่ไหวเลยหนักหัวชิบหาย
พอโงหัวขึ้นจากหมอนนุ่มๆเพื่อจะเดินเข้าห้องน้ำ กะหาอะไรกระแทกปากให้ไออาการแฮงค์ๆมันลดลงบ้าง...ก็เห็นบรรดาเพื่อนๆผมนอนเกลื่อนเต็มห้องนอนไปหมดเลยครับ...อืม..เหมือนศพไม่มีญาติเลยแต่ละคนสภาพดูไม่ได้จริงๆ..อุบาทห์มากมายโดยบนเตียงที่ผมนอนก็มีไอแทนกับไอวิทย์ได้จับจองเป็นเจ้าของมีผมนอนตรงกลาง..
สะบัดหัวพรืดๆ แล้วทำการส่ายสายตาหาไอชั่วคิมหล่ะครับ..แอะ ไม่เจออะอืม..คงนอนนอกห้องมั้ง..ถอนหายใจดังเฮือกทั้งโล่งอกทั้งเสียดาย(เอ๋าเสียดายทำไม)..
เดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินโซเซหัวเอียงๆไปเข้าห้องน้ำ..พอโผล่หัวออกมานอกห้อง ก็ต้องตกกะใจ..ฮือ..มองซ้ายมองขวา...อืม..หวังว่าคงยังไม่มีใครตื่นนะ..หงือ..แทบหายแฮงค์เป็นปลิดทิ้ง..เดินกลับเข้าไปในห้อง..หยิบผ้าห่มมาถือไว้ในมือ..ก้าวยาวๆ..เข้าไปหาไอบ้าที่มันนอนไม่ได้สติสตังอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่กลางห้องนั่งเล่น...สภาพมันนะเหรอครับ...นอนหงายอ้าซ่าเอาขาพาดบนพนักโซฟา..เสื้อไม่ใส่ ใส่แต่บอกเซอร์ตัวเล็กๆตัวเดียว ย้ำว่าตัวเดียว..หง่ะ เหงโหมดเล้ย..อุบาทห์เหลือใจกลัวพวกสาวๆออกมาเห็นอะ ถ้าจะปลุกมันก็กลัวโดนมันทำมิดีมิร้ายเอาก็เลยต้องไปเอาผ้าห่มมาคลุมมันไว้แบบนี้หล่ะครับ
ห่มเสร็จก็รีบถอยออกมาห่างๆมันอย่างด่วนๆ..กลัวโดนจับกินตับอะ...แฮะ..เสร็จจากภาระกิจลักหลับ(เจ้ย) ไอคิมแล้วไอโมจึงได้เวลาเดินเข้าไปอาบน้ำหล่ะครับ...ตอนแรกกะว่าแค่ฉี่เสร็จแล้วจะกลับไปนอนใหม่ตอนนี้เปลี่ยนใจแหละ เจอสภาพไอคิมแบบนั้นหลับไม่ลงแหละเหอๆ..อาบน้ำซะเลยดีกว่า....
อาบน้ำเสร็จเพื่อนๆ..ผมก็ยังไม่มีใครตื่นอยู่ดี พวกสาวๆก็ยังไม่ตื่นอะครับ..ไอโมจึงเดินตัวปลิวเข้าครัวไปจัดการทำกับข้าวเองซะเลย..แฮะ ก่อนทำกับข้าวก็ขอกินน้ำแป๊บซี่ให้หายแฮงค์ก่อนแหละครับ ช่วยได้นะสิบอกให้..เหอๆ..
อืมเวลาตอนนี้ก็เลยมื้อเช้ามาแล้วอะเนาะ..ไอโมก็เลยลงมือทำกับข้าวหนักๆซะเลยหุงข้าว แล้วจัดการทำอาหารง่ายๆ..2-3 อย่างไว้ให้เพื่อนๆผมกินกัน...
ขณะที่ผมกำลังง่วนอยู่ในครัวอยู่นั้น..สายตาแว้บๆเหมือนเห็นใครอยู่แถวๆประตูห้องครัว..ก็เลยแอบชำเลืองหางตาไปมอง..อ๋า...ไอบ้าคิมนั้นเอง..ยังอยู่ในสภาพเดิมที่ผมเห็นมันอะแหละครับ..เนื้อตัวเปลือยเปล่ากับบ๊อกเซอร์ย้วยๆสีตุ่นๆของมัน..ยั่วกูชัดๆ..ชิ เสียใจกูไม่กามเหมือนมึง...
ทำนิ่งๆเฉยๆเหมือนไม่เห็นมันครับตั้งหน้าตั้งตาหั่นผักต่อไป..และแฮะมันก็ทำเป็นเนียนๆอะครับย่องๆเข้ามาหาผมอะ..ไอโมก้เตรียมพร้อมดิ...พอมันทำท่าจะเข้ามากอดผมเท่านั้นแหละไอโมหันขวับกลับไปพร้อมกับติงที่สปริงตัวออกไปอย่างรวดเร็ว
“โอ้ย..เป็นบ้าไรเนี๊ยะ..ถีบทำหอกอะไรวะ ..แม่มเอ้ย..” แฮะ..สงสัยติงจะสปริงแรงไปหน่อยอะครับ
ไอคิมมันไม่ได้ตั้งตัวรับติงผมอะ..มันก้อเลยเซแซดๆไปสงบนิ่งอยู่กับตู้เย็นโน้นเลยได้ยินเสียงดังโครม..เบาๆเบาจริงๆนะ(เชื่อเค้าสิ)
ไอคิมมันคงจะเจ็บจริงๆอะครับ..เห็นมันคลำที่หัวตัวเองป่อยๆ ไม่ได้ตั้งใจหนา แค่เจตนาเองอะ...
มันมองหน้าผมท่าทางคงโกรธจัดน่าดูชมเลยหล่ะครับ...แหม๋ก็นะ...ก็บอกแล้วไงไม่ได้ตั้งใจ
“แอบมาเงียบๆทำซากอะไรหล่ะ..ตกใจนะเว้ย..ชิ” พูดแล้ว..ก็หันไปสนใจกับผักในมือต่อ.
ทำเหมือนไม่สนใจมันอะ..แต่ก้อนะแอบสงสารอยู่หน่อยๆ เห็นจ้องผมเขม็งเลยทีเดียวเชียว..มือก็ลูบหัวตัวเองป่อยๆอยู่นั้น...
“ทำมะ ..ใจลอยไปหาใคร..คนตัวเบ้อเร่อ เดินเข้ามาถึงไม่รู้ตัว...” มันพูดจาเหมือนหาเรื่องผมอะ..
เป็นบ้าอะไรอีกเนี๊ยะ..เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย..ตื่นขึ้นมาแล้วเป้นเจี้ยอะไรอีก..กะจะญาติดีด้วยเลิกอ่อยมันซะทีเห็นทีจะต้องกลับมาทำเหมือนเดิมอีกแล้วหล่ะกูแม่มเอ้ย...รมณ์เสียเลย
“นี้ถามจริง..เป็นอะไรกับเราหา..แค่เพื่อนนะเว้ย..เราจะคิดถึงใครเสือกไรด้วยวะ..” นี้เอาสิครับเริ่มจี๊ดเหมือนกันนา....
หันหน้าเข้าหามันมือยังถือมีดอยู่ในมือครับ..กะว่านะ กะว่า..ถ้ามันคิดจะใช้กำลังกับผมนะ..จะเสียบมันให้ไส้ทะลักเลย..(ทำได้จริงหยอ TOT)..
ไอคิมมันเงียบครับ..หน้าตามันน่ากลัวมากๆเลยอะ..มองผมกัดฟันกร๊อดๆ..กรามขึ้นเลยอะ..เส้นที่คอมันตึงเปรี๊ยะ อ๋อย น่ากลัว ไอโมใจหายใจคว่ำครับแต่ก็นะ ทำใจดีสู้ยักษ์อะ มันจ้องผม ผมก็จ้องเหมือนกันสิครับ..เรื่องอะไรจะยอมให้มันข่มขู่ได้ง่ายๆ..
“เพื่อนเหรอ..พึ่งรู้ว่าเพื่อนมันเ-ดกันได้ด้วย” มันพูดสั้นๆห้วนๆดังๆ แล้วเดินออกจากห้องครัวไปเลย
ไอโมตกใจหมด..กลัวแทบตายว่ามันจะเข้ามาขย้ำผมอะ..พอมันออกไปไอโมมืออ่อนเข่าอ่อนกันเลยทีเดียวไอท่าทางเก่งๆมะเกี๊ยะไม่รู้หายไปไหน..แทบทรุดต้องรีบเอามือไปคว้าซิ่งล้างจานเอาไว้..ก่อนที่จะทรุดลงไปนั่งกับพื้นจริงๆ...
ตายห่าหล่ะ จะมีใครมาได้ยินอะปล่าววะ ถ้ามาได้ยินนะมึง..ซวยบรรลัยเลย...ฮือ..
“ใจดำจังนะ..ไม่สงสารมันมั่งเหรอ” อะ..เสียงเล้กๆใสๆของใครบางคนดังขึ้นทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง..
“รู้แล้วไม่ใช่เหรอ กูกับมันไม่ได้เป็นแฟนกัน.ทำไมยังไปแกล้งมันอยู่อีก” ไออ้อนมันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆเรื่อยๆของมันเหมือนเดิม
แล้วเดินเข้ามายืนใกล้ๆผมคว้ามืดในมือผมไปหั่นผักฉับๆ..อย่างคล่องแคล่ว...ทำเหมือนไม่สนใจใยดีเรื่องที่ตัวเองพุดไปซักเท่าไหร่..
“ถ้าไม่รักมึง มันจะทำแบบนี้ไหม..จะรอมึงถึงขนาดนี้รึเปล่า…กูไม่อยากยุ่งเรื่องผัวๆเมียๆของพวกมึงซักเท่าไหร่หรอกนะ” ไอโมไม่ได้อ้าปากพูดเลยซ้ากคำครับ..
ส่วนไอคนพูดหน่ะมันยังตั้งหน้าตั้งตาหั่นผักต่อไปพอเสร็จมันก็เดินไปหยิบเนื้อในช่องฟิตออกมาใส่เวฟแล้วจัดการอุ่นให้น้ำแข็งละลาย..
ตอนนี้แหละมันจึงหันหน้ามาคุยกับผม ตัวผมหน่ะ ใบ้แดกไปแล้วเรียบร้อยพูดไม่ออก ก็รู้อะว่ามันรู้เรื่องของไอคิมกับผมดี แต่ว่านะไม่เคยมีผุ้หญิงคนไหนพูดแบบนี้กับผมอะดิ...แม้แต่ไอเป้ยยังไม่เคยพูดเลย มันจะพูดแต่เรื่องที่ทำให้ผมสบายใจอะไอเป้ยอะ.ไอโมเลยได้แต่ยืนเป็นเป้านิ่งให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึงพูดจาแทงใจดำซะป่นปี้
“แค่ที่มึงทำอยู่ทุกวันนี้เนี๊ยะนะ...มันก็ทรมานจะตายอยู่แล้ว..มึงจะอะไรกับมันกันนักกันหนา...แค้นใจที่โดนมันหลอกเหรอ..มันหลอกอะไรมึง..หากุถามจริงๆ..เหอะ...” มันมองผมท่าทางเอาเรื่อง โกรธกูทำมายอะ..
.ไอโมเงียบครับ บอกแล้วผมแพ้ทางไออ้อนมัน โกรธมันไม่ลง ถ้าเป็นคนอื่นพูดกับผมแบบนี้ดูสิ พ่อจะฟันศอกให้ หงือ...
“ก้อ..” พูดไม่ออกอะไอโมอะ..
“เรื่องที่มึงเข้าใจว่ากูกับมันเป็นแฟนกันใช่มะ...ใครไปหลอกมึง..มึงคิดของมึงเองทั้งนั้น....กูรอให้มึงถามกูมาตลอดเลยนะ..แต่มึงไม่เคยถาม..แล้วจะให้กูบอกมึงเหรอ..บอกแล้วถ้ามึงดันสวนกลับมา ว่ามึงไม่อยากรู้มาบอกทำไม..กูจะทำไง..กูก็หน้าแตกดิ...กูไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่ามึงกับมันเป็นผัวเมียกันจริงรึเปล่า” โอ้ยเจ้..เจ้พูดออกมาได้คล่องปากเจ้มากเลยนะ...ไอโมใจจะขาดครับ...คือมันจะพูดทำมายอะ..ฮ่วย...หน้าไอโมเลยงอขึ้นมา ณ บัดนาว
“กูไม่อยากฟังความข้างเดียว...กูไม่อยากจะเชื่อด้วย..ว่าคนอย่างมึงจะเป็นเมียใครได้..” ป้าดดดดดดดดดดดดพูดไม่มีอายเลย มึงไม่อายแต่กูอาย มึงเข้าใจไหม..ฮื้อฮือ.อยากตายยยยย(กรุณาร้องเป็นเพลงออฟ ปองศักดิ์ จะได้อารมณ์ตามนั้น)
“กูไม่ได้เป็นอะไรกับมันซะหน่อย มึงก็พูดไปเรื่อย” งอนแม่มมันเลย..
ว่ากุเข้าไปสิ..ว่าเข้าไป..กูไปเป็นเมียมันตั้งแต่เมื่อไหร่..งอน ........อาย ชิกหัยเลย..หน้าคงแดงเถือกแล้วมั้งตอนนี้อะ..ฮือ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยเค้าด้วย..โดนเพื่อนชั่วรังแก..
“โอ้ย กระแดะจริงๆ..แล้วไอหน้าไหนหล่ะ..มันไปฟัดกันที่ห้องกู ซะเละเทะหน่ะ..ไอหมาตัวไหนกัน..อย่าให้พูดโกรธอยู่..แล้วเรื่องอะไรมึงต้องไปนัดปอด์นมาหากู..สาระแนนักนะมึง...เรื่องชาวบ้านเค้า มายุ่งทำไมเนี๊ยะ..โอ้ย พูดแล้วโมโห..ทำไปคนเดียวเถอะกับข้าวเนี๊ยะกูไม่ช่วยแล้ว..เบื่อ..เล่นตัวอยุ่นั้นระวังเถอะมึง..น้ำตาเช็ดหัวเข่าอีกรอบกูจะหัวเราะให้ฟันโยก..ชิ” มันใส่ผมเป็นชุดแล้วมันก็เดินสะบัดตูดออกจากห้องครัวไปอีกคน...
ไอโมได้แต่มองตามมันไปปากสั่นระริก น้ำตาคลอเบ้า..ยกมือขึ้นกะชี้หน้าด่ามันให้หายแค้น แต่ แต่...คิดคำด่าไม่ทันไม่รู้จะด่าว่าไง...เลยได้แต่ยืนปากสั่นมองมันไปอยู่อย่างนั้น...ฮือ...อายอะ กูอาย...แม่ม...
ทำไงได้หล่ะมันไปแล่วหนิ..ยืนสงบสติอารมณ์อายๆที่มันครุกรุ่นอยู่ในใจ...หยิบเบียร์ในตู้เย็นขึ้นมาเปิดฝาดังป๊อกแล้วกรอกเข้าปากก่อนจะก้มน้ำก้มตาทำกับข้าวต่อไป..น้ำตานองหน้า..น้ำตาไหลจริงๆครับ...แต่ที่ไหลอะเกิดจากความอาย...อายแล้วเลยพาลไปหาไอคนที่มันทำให้ผมได้อายด้วย..เข้าใจทุกคำที่ไออ้อนมันพูดนะ..และมันก็ซึมซับเข้ามาที่ใจแล้วเรียบร้อย..ปลื้มใจอยู่หรอก แต่..ความอายมันมีมากกว่าอะ..ฮือ
..แม่มเอ้ยหน้าไหนหน้าไหนก็ไม่เห้นมันเข้าข้างกูซักคน...เอาสิ...กูจะแกล้งมันต่อไปแบบนี้แหละจะทำไมกู...ไม่รู้รึไงกูก็อายเป็นนะ...พูดอะไรไม่คิดไออ้อนไอบ้า..ไอเพื่อนทรยศ... กูเกลียดมึง
***************************
อืม...ได้แค่นี้หล่ะเนาะ
เอาไปอ่านแก้กระหายกันก่อนนะจ้ะ คุคึคึ
มีความสุขทุกวันเช่นเคยนะครับ
ไอโมสุดหล่อจัดจ้าน เจิดจรัส สะท้านทรวงเองคร้าบ
-
มาจิ้มก่อนแล้วค่อยไปอ่าน
:a10: :a10: :a10: :a10: :a10:
-
งานนี้เข้าข้างน้องโมสุดหล่อจัดจ้าน เจิดจรัส สะท้านทรวงน้า :m9: :m9:
คิมไม่น่าหาเรื่องก่อนเลยอ่ะ กำลังจะไปได้ดีแล้วแท้ ๆ :a3: :a3: :a3:
-
โห...............ไหลลื่นกลบเกลื่อนได้หื่นมากกกกกกกกกกกก ดีน่ะไม่กลายเป็นหมู่ไปซะ อิอิ
แต่ผมเข้าใจน่ะ.........บางทีเราก็ร้องไห้เสียใจ แต่ไม่ใช่เพราะโกรธหรืออะไรหรอก แต่มันรู้สึกเหมือนอาย
เหมือนถูกจับผิดอ่ะ ผมก็ไม่ชอบให้คนมาทำแบบนั้นกับผมเหมือนกัน
ฉะนั้น...........รีบคืนดีกับคิมด่วน อิอิ
-
อยุ่กัน 2 คนดีๆ กลายเป็นหมู่ไปซะงั้น :o
พี่คิมก้อยังร้ากกกพี่โมอยุ่
ขอให้คืนดีกันเร็วๆเถอะค่ะ สงสารทั้ง2คน :m5:
-
พี่โมจายร้ายยยยยยยยยยยย
:o12: :o12: :o12: :o12:
เพื่อนอ้อนพูดได้ถูกต้อง ตรงใจบัวมากๆ o13
-
เห็นด้วยกะรีบน โมจายร้ายยยยยยยยยยยย o12
ป.ล. คุณจะงอนมากไปแล้ว :m16:
-
จะเเกล้งเค้าเเต่โดนเค้ารู้ทันซะก่อน หึๆ เเล้วโมจะทำไงต่อไปนี่ :a11:
-
รออ่านต่อไป..ว่านายโมจะทำยังไงต่อไป..หุหุ :a3:
-
:impress: :impress: :impress:
อ้อนน่ารักครับในที่สุดก็พูดออกมาซะที
หลังจากที่ปล่อยให้ค้างคาใจ อยู่นาน ระหว่าง
อ้อน กับ คิมเหอๆๆ คิมรักมั่นคงจริงๆๆน่านับถือ ครับ
:impress: :impress: :impress:
-
สนุกเจ้าค่ะ
คุณโมสู้ๆ...น่าสงสารที่สุดเลยิ อิอิ
-
:m22: "แอบเข้ามาดู หนุ่มๆ เขาประลอง ไม้ส่าว ในห้องน้ำกัน โฮ่ะๆ" :m9:
:m20:
-
:amen: ........คนจัญไร มาเจอกัน
ห้องน้ำนั้น ลูกผสมจิงๆๆๆๆๆๆ
-
โอ้ย เหนื่อยๆ :เฮ้อ:
ในที่สุด ซันก็อ่านถึงตอนล่าสุดแล้วครับพี่โม :m3:
ชอบอะไปกินข้าวก่อนครับ เที่ยงแล้ว :m21:
รักพี่คิมครับ อิอิ :m12:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:m18: วันนี้ได้จิ้มคุณเคนนนน ....
ร้ายกาจจจจจิง ๆ จอมวางแผนนนน .... งานนี้ชักสงสารคิมแฮ๊ะ...
โมโม่เอ๊ยยยย หลอกอารายยยก็หลอกได้ หลอกใจตัวเองงง ตัวเองก็ทรมานเอง....
แถมทำคนที่เรารักทอระมานนนนนอีกเนี่ยยยยสิ.... :เฮ้อ:
แต่ก็เข้าใจโมโม่นะ....มานหลอกเรา.... :m16: พอหอมปากหอมคอละกันนนนน...
สายไปกลัวจะน้ำตาเช็ดหัวเข่าจิงงงงงอย่างเจ้าอ้อนมันว่า....
เอาใจช่วยยย ให้รีบคืนดีกันเร็ว ๆๆๆๆๆ รักนะไอ้มารน้อยยยย...
:laugh:
-
อ่านตอนแรกๆ อึ้งคับอึ้งมาว่าวแข่งกัน จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(มันเป็นธรรมดาของผู้ชายไอ้น้อง/อ้ายโม)
โห้เอื้อยอ้อนปากคอเลาะร่ายแถะๆ ป้าดดดดดดดดดดดดดด
ได้ยินแล่วขนลุกแทนอ้ายเลย
คึดว่าเจ้าของปากเสียแล้วหนา
มาเจอเอื้อยอ้อน ชิดซ้ายค๊าบบบบบบบบ
-
^
^
จิ้มตูดนาท :m11: :m11: :m11:
(แอ่ะ อดจิ้ม แอมตัดหน้า มาจิ้มตูดแอมน้องร้ากกแทน อิอิ)
อยากเข้าไปอยู่ในห้องน้ำ อยากเห็นไม้ส่าว :m10: :m10: :m10: :m10:
คำพูดอ้อนโดนใจมากกกกกกก เชียร์คิม เอาโมโม่เลย เย้ๆๆๆ :m4:
-
ตกลงคิมอ่านโม หรือ โมอ่อยคิมกันแน่หวา
:m28: :m28: :m28:
แต่สงสัยเจ้าโมจะคิดลึกไปอยู่คนเดียวทั้งวัน
:m20:
ไอ้เจ้าทิฐิเนี่ยะ ทิ้งไปเหอะ ไม่ได้ทำให้คนมีความสุขหรอก
มันเป็นบาปอย่างหนึ่ง
:m5:
-
อ้อนชนะเลิศศศศ
-
ง่า.........มีแต่คนแกล้งพี่โมเนอะ
แย้วแบบนี้พี่โมจะทามยังไงละฮะเนี่ย
พี่คิมน่ากลัวแน่เยยง่าตอนต่อไป
ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ
อยากอ่านต่อมากมายเยยนะฮะ
อย่าลืมนะฮะ..........จะรอนะฮะ คุคุ :m1: :m1:
-
:undecided:พี่โมอ่ะ เมื่อไหร่จาคืนดีกานซะที :seng2ped:
ยิมรอลุ้นอยุ่น้า o9
-
ดูท่าตอนต่อไปพี่โมต้องโดนเอาคืนแน่เลยอะ
อย่ายอมแพ้นะพี่สู้ สู้ :a2: (เชียร์อย่างกะจะไปรบแหนะ)
คืนดีกันเร็วๆนะ รอตอนต่อไปอยู่จ้าาาาาาาา :a9:
-
อ้อน พูดได้ถูกใจจริงๆ :m11:
โมโม ใจร้ายกับคิมจังเลย สงสารคิมอ่ะ :m15:
-
:m13: อ้อน นี้สุดยอดจริง 555555555 :m19:
เดิน ยิ้ม ขำๆ ออกจากกระทู้ แบบยืดๆ :m14:
-
^
^
^
:a9: แอบมา จิ้ม ตุด สาว ที่ ยิ้มขำๆ เดิน ยืดๆ ออกจากกระทู้ ฮ่าๆ :laugh:
ดีจ้า คนงาม :m3:
-
มารอพี่โมเหมือนเดิมนะฮะ
รอจนจะถึงตอนต่อไปนะฮะ คุคุ
รีบๆมานะฮะ.....อยากรุว่าจะคืนดีกานยังไงนะฮะ
รออยุ่นะฮะ คุคุ :m1: :m1:
-
เหอๆ ทำตัวไม่ถูก :try2:
ไม่รู้จะขำ หรือสงสารพี่โมดี
แหม ก้อใจอ่อนสักทีสิ รออยู่นะจ๊ะ
-
:oควาวรักช่างน่ากลัวสู้ๆนะครับพี่โมพี่คิมเป็นกำลังใจให้ :m3:
-
มารอพี่โมนะคร๊าฟ....ยังไงก้อมาต่อตอนที่71นะฮะพี่โม
อยากอ่านต่อมากมายเยยนะฮะ
จะรอนะฮะ คุคุ :m1: :m1:
-
:m10: :m25:
ยอมให้ เลยครับ ฉากในห้องน้ำ
ยังงัยก็รีบมาต่อเถอะครับคุณโม
มานขาดจาย :m15:
-
ดัน พี่โม อึ๊บๆ :m23:
-
พี่โมจายร้ายยยยยยยยยยยย
:o12: :o12: :o12: :o12:
หุหุ พี่โฒเค้าใจร้าย แต่ก็ใจอ่อนทีหลัง (ด้านหลัง) ทุกทีหล่ะ อุอุ :m20:
รอหัวนมแดงๆๆตอนต่อไปอยู่เด้อ
-
มารอพี่โมอีกเช่ยเคยคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ยังไงก้อมาต่อด้วยนะฮะ
อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ :m13: :m13:
-
ไหงตอนท้ายๆ
ของตอน "แดดแจ่ม ฟ้าใส คนจัญไรมาพบกัน"
ถึงกลายเป็น
"แดดหาย ฟ้าครึ้ม คนจัญไรทะเลาะกัน" ได้ละค่ะ พี่โม?? หุหุ :try2:
-
โมโม เซย์ : **************ประกาศ*****************
ต่อไปนี้นะครับ.......เรื่องของไอโม จะมีชื่อตอนทุกตอนนะครับ
คือ.......อยาก มีชื่อตอนกะเค้าบ้างอะ ..........คิคิ
*************ตอนต่อปาย************
**ตอนที่ 71 หมาจิ้งจอก กับ นู๋น้อยหัวนมแดง (คึคึ)**
นะใกล้จบแล้วหนิ...เอาให้สุดๆไปเลยแล้วกันไอโม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาสปอยเฉยๆ...ตอนที่ 71 จะพยายามไม่ดองนานนะครับ ..
มีความสุขทุกวันเช่นเคย
โมร้ากกกกกกกกกกกกกกทู้กกกกกกกกกกกโค้นนนนนนนนนนน
-
หุหุ ชื่อตอนสุด ๆ เจง :m20: :m20: :m20:
-
ง่าๆ.....อยากอ่านแย้วง่าฮะ
ชื่อตอนมานทามให้รอตลอดเลยนะฮะ
ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยจินะฮะพี่โม
จะรอนะฮะ :m13: :m13: :m13:
-
:m10:แค่ชื่อตอนผมก็ :m10:รออ่านอยู่นะครับผม
-
ชื่อตอน มันช่าง :m30:
รอครับ รอ :m10:
-
เนื่องจากชื่อตอนหน้าได้ใจ
เอาไปอีก 1 รี
ตั้งมาได้ ตาโมโม :laugh:
-
:m10:
มารอค่ะ
-
รออยู่นะครับผม :a2:
-
:m19: รอเหมือนกันครับ แน๋ว :m26:
********** :m2: :m2: :m2: :m2: :m2:**************
-
รอครับผม :a2:
-
เอ ?? :m28:
แล้วใครจะเป็นหมาจิ้งจอก ใครจะเป็นนู๋น้อยหัวนมแดงกันล่ะเนี่ย
แล้วทำไมมันถึงเป็นสีแดงล่ะคะ โดนอะไรกัดมาเหรอ
(me/ ทำหน้าใสซื่อ หนูไม่รู้จริงๆ)
:m13: :m13: :m13:
จะรอนะคะพี่แน๋ว&พี่โมโม
-
:m13: คิดถึงพี่คิม ก็เลยเข้ามารอน้องโม
-
ตอนที่ 71 หมาจิ้งจอก กับ นู๋น้อยหัวนมแดง
ทำกับข้าวเสร็จ อย่างทุลักทุเลเพราะต้องทำคนเดียว แถมยังต้องทำเยอะอีกต่างหาก น้ำตาก็ไหลพราก จิตใจห่อเหี่ยว กว่าจะเสร็จ ก็เป็นชั่วโมงนู้นเลย(ปกติทำกับข้าวแป๊บเดียวก็เสร็จแหละอะ)..
พอทำเสร็จไอโมก็ตักข้าวใส่จาน ตักกับข้าวราดลงไป...เดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็น พร้อมหยิบแก้วมาด้วย เดินหน้าจ๋อยตรงดิ่งไปที่ศาลาริมน้ำ
แล้วไปนั่งแหมะลงที่ท่าน้ำ วางของทุกอย่างลงข้างตัวแล้วหย่อนขาลงไป น้ำเย็นๆ ทำให้ความรู้สึกห่อเหี่ยวเมื่อกี้สดชื่นขึ้นมาได้บ้าง ขาก็ตีน้ำไปเรื่อย มือก็จ้วงข้าวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ..เรื่องกินเรื่องใหญ่เรื่องตายเรื่องเล็ก..
พอกินข้าวอิ่มดี ก็นั่งปลงอนิจจังตัวเอง..ยอมรับว่าตอนนั้นสับสนอยู่มากโขทีเดียว..เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่ผมคิดถึงอนาคต..ผมเรียนจะจบแล้ว..อนาคตไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง วัยเรียนกำลังจะผ่านไป..อีกหน่อยผมก็ต้องทำงานจริงๆจังๆซะที..งานที่รออยู่เบื้องหน้า คืองานสร้างบ้านของคุณลักษณ์ท่าทางปัญหาคงจะมากโข .
.แล้วเรื่องระหว่างผมกับไอคิมจะเป็นยังไงต่อไป..มันจะเป็นไปได้มากน้อยขนาดไหน..ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย..3 ปี ที่รู้จักกันมา ดูเหมือนนาน แต่เวลาที่คบกันจริงๆกับแค่ ไม่ถึงปี..
ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมทำอะไรตามใจตัวเองมาตลอด ไม่เคยนึกถึงเหตุและผลอะไรเลย..รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก..ผู้ชายกับผู้ชายรักกันหน่ะ..สังคมจะรับได้ขนาดไหนกันเชียว พ่อแม่ผมอีก..จะเป้นยังไงถ้าเค้ารู้.. เสียใจเจ็บปวด อับอาย..หรืออะไรอีกมากมายที่จะตามมา...แค่คิดผมก็อับจนหนทางแล้ว..
ผู้ชายกับผู้ชาย..มันผิดธรรมชาติ จบซะตั้งแต่ตอนนี้ดีไหมหวะ ไอโม..เลิกยุ่งกับไอคิมซะ ปล่อยมันไป..ส่วนตัวมึงก็..กลับไปสนใจผุ้หญิงเหมือนเดิม...กูจะทำได้ไหมว้า...เฮ้อ....ไม่อยากโตเลยหว่ะ..อยากเป็นเด็กอยู่แบบนี้ตลอดไปจังเลยกู...
ยิ่งคิดยิ่งห่อเหี่ยว..ยิ่งคิดยิ่งสับสน..ทำไมอนาคตมันดูมืดมนงี้ว้า...
“เป็นอะไรวะมึง..ใจลอยไปไหนเนี๊ยะ” อะมัวแต่คิดสะเปะสะปะ
จนไม่รู้ตัวว่า มีคนเดินเข้ามาหา ฝูงใหญ่ขนาดนั้นยังไม่รู้ตัวอีกกู..ไอแต้ว ไอหมวย ไอแทน กะไอนันท์ พวกมันถือจานข้าวมาคนละใบ แล้วมานั่งหย่อนขาลงในน้ำข้างๆผม...
“อร่อยมะ..” ไม่ตอบพวกมันแต่ถามไปอีกเรื่อง
ที่จริงกำลังประชด แม่ม นอนกันจนตะวันแยงตูดยังไม่มีใครตื่น ปล่อยให้ไอหน้าหล่ออย่างกู ง่วนอยู่ในครัวคนเดียว งอนพวกมัน
“ดีกว่าเลียเสา” หูย ปากคอ ดีกว่าเลียเสา ปากมึงนะไอแทน ปากมึงนะ
“งั้นไม่ต้องแดก” พูดเสร้จ ก็เอื้อมมือไปแย่งจานข้าวในมือมัน
“เป็นห่า อะไรเนี๊ยะ..เดี๋ยวถีบตกน้ำเลยมึง” มันพูดเสียงดุดุ แล้วเอามือตบป๊าบ ลงที่กบาลหล่อๆของผม..
“ไอชั่ว..” ด่ามันอ่อมแอ้ม แล้วนั่งหน้างอ..ลูบหัวตัวเองป่อยๆ..เจ็บชิกหัย..แม่งตบมาได้ เต็มมือเต็มตีนเชียวนะมึง...
“สันดาน..แม่ง” มันยังบ่นอุบอิบ จ้วงต่อไปอีกคำสองคำ ข้าวพูนๆในจานก็หมด
เจี้ยกินหรือยัดวะหน่ะ..รวดเร็วปานจรวด...นึกค่อนขอดมันในใจ แล้วนั่งเหม่อ คิดถึงอนาคตตัวเองต่อไป...ขอเป็นพระเอกมิวสิค ซัก 2 นาทีนะพรรคพวก
“โม..เรียนจบมึงจะไปทำไรต่อวะ..ช่วยน้ากิตเหรอ” ไอแต้ว มันถามผมขึ้นมาเบาๆ.
.ปากยังเคี้ยวข้าวจั๊บๆ..มารยาทดีมากเลยมึงหน่ะ อยากว่ามันแต่ขี้เกียจ เพราะอารมณ์กำลังได้ที่ เลยค้อนมันทีนึง แล้วลุกขึ้นยืน.เอามือกอดอกด้วยมาดพระเอกหนังไทย..แล้วตอบมันไปเบาๆ..
“หน้าตาอย่างกู..ให้ไปทำงานจับกังแบกหามแบบนั้น ก็เสียดายหน้าตาแย่สิวะ..” พูดแล้วยิ้มน้อยๆ กวาดสายตามองหน้าเพื่อนรักที่นั่งทำหน้าปั้นยากเงยหน้ามองผมอย่างอึ้งๆ
“หล่อๆอย่างกู..คงไม่พ้นพระเอกหนัง..ตอน นะ..โอ๊ะ..อั๊กกก” ยังพูดไม่ทันขาดคำ..
ไอโมผู้หล่อเหลา ก็เหมือนนกปีกหักถลาร่อนลงสู่ผืนน้ำเบื้องล่าง..อ้าปากค้างตาโตด้วยความตกใจ.เสียววาบ...ตายหะหล่ะกู...
‘ตูมม’
“อ๊ากก ไอห่า อ๊อก..อั๊กกก..ชะ ช่วย กูด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย” ห่ะเอ้ย กูว่ายน้ำไม่เป็นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...เออดีแม่ม หมั่นไส้ชิบหาย หล่อมากเหรอมึงอะ..แดกน้ำ เพิ่มความหล่อเข้าไปอีกหน่อย แล้วกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...” แล้วผมก็ได้ยินเสียงพวกมันยืนหัวเราะชอบอกชอบใจ
หลังจากที่ไม่ไอนันท์ก็ไอแทน ที่มันถีบผมตกน้ำ..แม่มสะใจมากเหรอไอเจี้ยที่เห็นกูตะเกียกตะกายเป็นลูกหมาตกน้ำหน่ะ...อย่าให้กูขึ้นฝั่งไปได้นะพวกมึง กูจะคิดบัญชีเป็นรายตัว แม่มเอ้ย อ๊อกกกกกกกกูจะตายแย้วววววววววว..
น้ำหลายอึกทะลักเข้าปากเข้าจมูก...มือก็ตีน้ำปั๊บๆ...คือตอนนั้นคิดว่ากูตายแน่แล้ว...
‘ตูมม’
‘ตูมม’
สองตูมที่ดัง ติดต่อกัน พร้อมกับที่ผมรู้สึกเหมือนมีคนเข้ามาใกล้ พอรู้สึกดังว่า สัญชาตญาณ การเอาตัวรอดของมนุษณ์ก็ทำให้ผม..ควานมือหาหลักยึด..แต่ช้ากว่า วงแขนที่เข้ามากอดรัดผมไว้จากทางด้านหลัง..แล้วยกตัวผมขึ้น..ฮือ..ขอบคุณสวรรค์..ที่เมตตาลูก..
“เฮ้ย...พวกมึงจะทำอะไรกูๆๆๆ...อะ..” แหงะ โล่งอกได้ไม่ถึง 2 วิ
ผมก็ต้องตะเกียกตะกายหนี อีกรอบ เมื่อผมลืมตาขึ้น แล้วเห็นไอนันท์มันทำหน้าเจ้าเล่ห์หัวเราะชอบอกชอบใจ..แล้วเอามือไปดึง กางเกงขาสั้น ที่ผมใส่อยู่ออกจากสะโพกผม แล้วโยนวิ้ว ขึ้นไปบนศาลา ที่มีไอแต้ว ไอหมวย และ และ ..ฮือ..ไอคิม กะไออ้อน แม่ม พวกมันมาตั้งแต่ตอนไหนมะรู้อะ..ยืนหัวเราะชอบอกชอบใจกันอยู่ มีแต่ไอคิมคนเดียวที่ไม่ขำ..ผมก็เลยได้ทีส่งสายตาอ๊อดอ้อนให้มันลงมาช่วยผมหน่อย ไม่ง้านไม่ง้าน กูได้เป็นชีเปลือยต่อหน้าฝูงชนนะเว้ยมึง
“ฮ่าๆ...ไม่ได้ทำอะไร..ก็แค่อยากดูหุ่นของพระเอกหนังในอนาคต หมดทุกซอกทุกมุมเท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆ” ไอแทนที่กอดยึดผมไว้พูดขึ้นมา น้ำเสียง สะใจมากมาย
“ไอสันดาน..ปล่อยกู..อย่านะเว้ย อย่า...” ว่าแล้วไอโมก็ดิ้นพราดๆต่อไป..
ตอนนี้บนศาลามีเพื่อนๆคนอื่นๆทยอยเดินออกมาแล้วครับ คงได้ยินเสียงหัวเราะและเสียงโวยวายของผมอะ เลยเดินออกมามองผมหน้าสลอนกันเลยทีเดียวแล้วส่งเสียงเชียร์ไอแทนกะไอนันท์ด้วยความเมามันส์ ฮือ...ไอพวกเพื่อนชั่วววววววววกูเกลียดพวกมึง...ฮือ
และเสื้อยืดของผมก็เป็นชิ้นต่อไปที่พวกมันจัดการถอดออก..แล้วเสื้อผมก็วิ้ว ขึ้นไปบนศาลาอีกตัว..ฮือ..ตอนนี้ไอโมจึงมีสภาพเปลือยล่อนจ้อน..มีเพียงกุงเกงในสีขาวบางๆตัวเดียวที่เป็นปราการด่านสุดท้ายของท่านชาย...
“อะ อะ..อย่านะ อย่านะไอนันท์ แม่ม ไม่งั้นกูโกรธมึงจริงๆด้วย อย่า นะเว้ย อย่า..อ๊ากกกกกกกกกกก...คิม คิม.ช่วย เราด้วย ช่วยด้วยยยยยย” หง่ะ..สัญชาตญาณบางอย่างทำให้ผมเรียกให้ไอคิมมันช่วย
เมื่อไอนันท์มันทำท่าจะดึงกางเกงในผมออก..ตาย ตาย ถ้ามันดึงออก..อ๊ากกกกกกกกก ไอพวกเวรนี้มันก็เห็นไอโมน้อยกันหมดอาจิ ม่าย นะม่ายยยยยยยยยยย ม่าย..ฮือ..เค้าอาย นะ เค้าอายยยยยยยย....
ปากก้อแหกร้องขอให้ไอคิมมันช่วย ขาก็เตะสะเปะสะปะใส่ไอนันท์ทีมันพยายามอย่างยิ่งที่จะดึงกุงเกงในผมออก...
“แม่ม อยู่นิ่งๆ สิวะ...ฮ่าๆ..นิ่งๆ..” ไอนันท์ขนาดมันโดนผมเตะขนาดนั้นมันยังขำอยู่อีกครับ
...ส่วนไอแทนมันก็กอดผมแน่นเหลือเกิ๊น มันพยายามเอาขามารัดขาผมไว้อะครับ แต่ผมก็ดิ้นอะ..มันเลยรัดไม่ได้ ..ดูท่าทางพวกมันจะสะใจกันมากเลยครับ..เห็นหัวเราะกันครื้นเครง ส่วนไอพวกอยู่บนฝั่งแม่ม ก็ส่งเสียงเชียร์ยังกะเชียร์เขาทราย
‘ตูมมม’
เสียงตูม ที่ดังขึ้น พร้อมกับตัวผมที่โดนกระชากเข้าไปกอดโดยใครอีกคน แฮะ..รอดแล้วกู..รอดแล้ว..กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ..ตอนนั้นไม่รู้หรอกครับว่าใคร..
“ถอดเลย” จ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
“ไอคิม ไอชั่วปล่อยกู....ปล่อยยยยยยยยยย” แล้วไอโมก็ดิ้นพราดๆขึ้นอีกครั้ง..
ส่วนพวกมันก็หัวเราะกันอย่างสะใจ ที่ พระเอกขี้ม้าขาวที่ผมคิดว่าจะมาช่วยผมมันดัน..เข้ามากอดผมไว้แล้วให้ไอพวกนั้นถอดกุงเกงในผมออกได้ดวกๆแค่นั้นเอง..แม่มกูไปทำอะไรให้มึงแค้นนักหนาวะ(นั้นจิแค้นไรกูหง่ะ)
กุงเกงในตัวน้อยของผม ...ถูกไอนันท์หยิบขึ้นมาโชว์หรา แล้วหัวเราะชอบอกชอบใจ.
..ผมก็ได้แต่มองตามกุงเกงในผมไปด้วยความแค้นเคือง..ปากก็บริกรรมคาถาแสปแช่งแม่มทุกตัว..ขมุบขมิบ...มือทั้งสองข้างก้เกาะแขนไอคิมมันไว้ไม่ยอมปล่อย(ปล่อยก็จมน้ำตายอะดิ) ..
“อะ อะไรอะ..ไม่นะไม่ๆๆๆๆ” ร้องโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อไอชั่วคิม มันแกะมือผมออกจากแขนมัน..มันเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายจับแขนผมไว้แทน..แล้วผลักผมให้ออกห่างๆมัน...แล้วยิ้มมุมปากมองหน้าผมอย่างสะใจ..
ไอโมก็ดิ้นรน จะเกาะมันให้ได้หล่ะครับ รู้สึกกลัวขึ้นมาจับจิต...ใครไม่เป็นผมไม่รู้หรอกว่ารู้สึกยังไงตอนนั้นอะ.ว่ายน้ำก็ว่ายไม่เป็น.เสื้อผ้าก็ไม่มีติดตัวซักชิ้น แถมเพื่อนๆ ที่รุมแกล้งกันอยู่เมื่อกี้นี้..ก็ว่ายน้ำหนีห่างออกไปเรื่อยๆ..แล้วดูท่าไอบ้าที่กอดผมอยู่มะกี้ ก็จะหนีผมไปอีกคน..ได้ไงอะ ได้ไง..ฮือ เค้ากลัวอะ อย่าทิ้งเค้าหนา...
น้ำตาไอโมปริ่มๆจะหยดหล่ะครับ...ถ้าอยู่กับเพื่อนๆผม ผมคงไม่รู้สึกอยากอ้อนอะไรขนาดนี้หรอก แต่นี้เป็นไอคิมสุดที่รักสุดสวาทขาดดิ้นไง ไออาการงอแง มันถึงได้กลับมาเยี่ยมเยียนอีกครั้ง...น้อยใจมันด้วยแหละ แทนที่จะช่วยแต่ดันรุมแกล้งผมอีกคนซะงั้น..น้อยใจอะน้อยใจ..ฮือ..
“คิม เอามันไปปล่อยนู้นเลยไป...” พอผมได้ยินดังว่า ก็หันหน้าขวับไปมองไอคนพูด
ใช่ใครที่ไหนไม่..ไอวิทย์เพื่อน เลิฟผมนั้นเอง มันพูดไป มือมันก็ชี้ๆ ไปที่กลางบึงน้ำ ส่วนตัวมันชี้เสร็จก็เดินหันหลังกลับเข้าไปในบ้าน... ไอโมใจหายวาบ..น้ำตาที่ปริ่มๆมะกี้ทะลักทะลายออกมา...มองหน้าไอคิมมันอย่างอ้อนวอน..ไม่เอานะ เค้ากลัวอะ...
ไอคิมมันหันกลับมามองหน้าผม ยึกคิ้วให้ผมหนึ่ง ที แล้วจัดการลากแขนผม...ให้ลอยตามมันไป..
“คิม..ไม่เอา ไม่เล่นนะ..ฮือ..เรากลัวอะ..ไม่เอานะคิม..” ..พูดไปร้องไห้ไปหล่ะครับ สมเพชตัวเองชิบหาย.
.ไอโมไม่กล้าดิ้นครับ กลัวหลุดอะ..ถ้าหลุดผมต้องโดนมันแกล้งให้ผมจมน้ำแน่ๆเลย..รู้ครับว่ามันไม่มีทางปล่อยให้ผมตายหรอก แต่มันก็กลัวอยู่ดีอะแหละ...กาซิก กาซิก..
ไอคิมมันว่ายน้ำพาผมห่างออกจากเพื่อนๆที่ค่อยๆโดดลงน้ำตูมๆ ที่ละคน 2 คนออกมาเรื่อยๆ..
แต่ยังได้ยินเสียงเพื่อนๆผมยุให้มันพาผมลงไปไกลๆกว่านั้นอีก คือกะข่มขวัญผมสุดฤทธิ์ว่างั้น ก็ไม่รู้ว่าผมไปทำให้พวกมันแค้นเคืองอะไรผมนักหนา ถึงได้แกล้งกันได้ขนาดนี้...
“คิม..พอเหอะ เรากลัวอะ...” มองหน้ามันตาละห้อย แล้วเอื้อมมืออีกข้างไปจับมือมันที่ยึดมือผมไว้แน่น..ก็คนมันกลัวอะ
“ไม่ปล่อยให้ตายหรอก..” มันพุดสั้นๆห้วนๆ หลังจากที่ปิดปากซะสนิทมาตั้งนาน
ยิ่งได้ยินน้ำเสียงของมันแบบนั้นไอโมก็ยิ่งกลัวครับ...คือมะเช้าอะถีบมันซะกระเด็นเลยไง..แล้วมันก็โกรธผมมากด้วยอะมะเช้าอะ..แล้วนี้มันลากผมมาซะไกลเพื่อนๆขนาดนี้มันจะทำอะไรผมบ้างก็ไม่รู้.จะแก้แค้นกูปะอะ..อย่านะเว้ย...กูก็สู้คนนะ...
หลังจากไอคิมมันลากผมติดมือมาด้วยจนถึงกลางๆบึงเลยมั้ง มองเห็นเพื่อนๆผมลิบๆ...แล้วมันก็หยุด..พร้อมกับดึงแขนผมให้ตัวผมลอยเข้าไปหามัน..ไอโมก็เข้าไปหามันแต่โดยดีหล่ะครับ...ยังไงอยู่ใกล้ๆมันก็รู้สึกปลอดภัยกว่าหล่ะนะ..อย่างน้อยได้เกาะมันไว้ก็ยังดีกว่า..ให้มันจับแขนผมไว้หมิ่นเหม่แบบนั้น...กลัวใจมันอะ...
“จะเอายังไงโม..”
พอมันดึงผมให้เข้าไปใกล้ๆมันแล้ว มันก็ปล่อยแขนผม ผมก้อผวาตัวเข้าไปเอาแขนคล้องคอมันไว้อย่างลืมตัว ก็มันกลัวอะ..พอมันถามมาดังนั้นไอโมก็ใบ้แดกสิครับ เอาอะไรอะ..งงนะเนี๊ยะ..อยู่ๆก็พูดขึ้นมาเฉยเลยอะ...
“อะไร..” ถามมันอย่างงงๆ..หน้าก็งอสุดฤทธิ์ แฮะ
ก็นะก็รู้สึกว่าปลอดภัยแล้วอะ..ยังไงก็ไม่ปล่อยมันหล่ะ..ถ้าขืนมันจะแกล้งให้ผมจมน้ำอะนะ มันก็ต้องจมไปพร้อมกับผมหล่ะวะงานนี้..
“เรื่องของเราสองคน..จะเอายังไง..”มันพูดน้ำเสียงเหี้ยมๆท่าทางไม่พอใจอยู่มากโข
กำ ไอบ้า มาพูดบ้าอะไรตอนนี้วะ..สถานการณ์แบบนี้มันสมควรพูดเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ...ฮ่วย...
แล้วถามมาแบบนี้กูจะตอบยังไงหล่ะ...ถ้าบอกว่าไม่เอาเราเลิกติดต่อกันเถอะ มันจะกดหัวกูลงน้ำมะวะ...แล้วถ้าตอบว่า..มาจ้ะที่รักเรามาคืนดีกันเถอะ มันจะจับปล้ำกูกลางน้ำปะเนี๊ยะ...จะมองยังไงชีวิตกูก็อยู่ในกำมือมันนี้หว่า...เสร็จกัน..หงือ...
“อะ เอ่อ..เรื่องของเรากับนายเหรอ..มีด้วยเหรอ..เอ่อ..เรากับนายก็เป้นเพื่อนกันนะนี้.. อะ อะอะ” แล้วไอโมก็ร้องเสียงหลง
พร้อมกับเอาแขนล๊อกคอไอคิมไว้แน่น..ยกขาขึ้นรัดเอวมันไว้ด้วยแหละ..ฮือ..ก็มะกี้อะ พอมันได้ยินผมพูดงั้น มันก็เอามือมันอะมาดึงมือผมออกจากคอมันอะจิ..ฮือ...กลัวอะ..แล้วไอโมก็ซบหน้าลงกับบ่ามันเลยแหละ..กลัวนี้หว่า..ใจหายหมด…ขวัญเอ้ยขวัญมา..
“ให้โอกาส พูดใหม่อีกที” เสียงเหี้ย เอ้ย เหี้ยมมากเลยพี่ เค้ากลัวนะ
“พูด อะไรหล่ะ..ฮึก..ก็นายบอกเราเองไม่ใช่เหรอ..ว่าเราเป็นเพื่อนกันอะ นายลืมแล้วไง ฮือ..วันนั้นอะ ที่ร้านยาดองอะ นายบอกกับเราเองนะฮือ..” บ่น้ำตาแตกเลยครับ ไอโมร้องไห้เลย
พอนึกถึงตอนนั้นแล้วมันเจ็บจี๊ดสะท้านทรวงกันเลยทีเดียว...มันเป้นคนบอกผมเองนะแล้วมันจะมาคาดคั้นเอาอะไรจากผมอีกหล่ะ..ถึงจะร้องไห้ถึงจะคร่ำครวญแต่โทษที ยังเกาะเค้าเป็นลูกลิงอยู่เช่นเดิม...อนาถแท้ไอโม..
“ขอโทษ..” สั้นๆง่ายๆ จริงใจสุดๆ..
พร้อมกับคำพูดทื่อๆ..มือมันก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังผม..
“พูดง่ายหนิ..ฮึก” น้านยังไม่สำนึกครับ ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองได้ทำอะไรกับเค้าไว้บ้าง...
“เรา..กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะโม..เราคิดถึงนายหว่ะ” ดีใจจนแทบเป็นลมครับไอโม..
แอบยิ้มทั้งน้ำตาเลยแหละ..พร้อมกับแขนที่รัดคอมันแน่นยิ่งขึ้น...ปัญหาที่ครุ่นคิดเรื่องอนาคตของตัวเองก่อนหน้านี้หายไปพร้อมกับสายลมและเสื้อผ้าของผมกันเลยทีเดียว..
“ก็เหมือนเดิม อยู่นี้ไง.. เรากับนายเคยเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อนด้วยเหรอ..” ขอเล่นตัวนิดนึงนะ ยังไม่หายแค้นเลย..หลอกกู..
“ปากดี เดี๋ยวเถอะ..เ-ด แม่ง ตรงนี้ซะเลยดีไหม” หา..หง่าไมเอานะ ไม่เอา..
ไอบ้ามึงอย่ามาบ้านะ...ไอบ้ากาม..ฮือ..สะดุ้งโหยงเลยแหละ..เลยยิ่งรัดมันแน่นเข้าไปอีก กลัวมันทำอย่างที่มันพูดจริงๆอะ ไอนี้มันยิ่ง หน้าด้านหน้าทนอยู่ด้วยถ้ามันทำแบบนั้นจริงๆ ผมจะทำยังไง...จะเอาหน้าหล่อๆไปซุกไว้ที่ไหนกัน..ฮือ..
“เฮ้ย..อ๋อย โม..จะรัดอะไรนักหนาวะเนี๊ยะ..หายใจไม่ออก..เฮ้ย..” อ๊ากกกกกกกก
พอมันพูดจบ มันก็กระชากมือผมออกจากคอมันอย่างแรง ..ผมพอได้ยินมันบอกว่ามันหายใจไม่ออกก้เลยคลายๆแขนออกอะครับ... แต่ขาผมอะยังรัดเอวมันไว้อยู่นะ..แฮะ..ไม่อยากบอกเลย แต่บอกหน่อยก็ดะ..อายจัง น้องน้อยของผมอะ..มัน แฮะ..มันสนิทแนบแน่นแทบเป็นเนื้อเดียวกะหน้าท้องไอคิมเลยอะ อ๋าอายๆๆๆ...
จ๊ากกกกกกกกกก..พอมันเอาแขนผมออกจากคอมันได้แล้ว.อยู่ๆผมกับมันก็ดิ่งวูบลงไปในน้ำเลยครับ...ตกใจสิ...พยายามควานมือหาคอไอยักษ์อย่างด่วนๆ...
และผมก็รู้สึกว่ามือผมโดนไอคิมมันจับไว้ทั้ง สองข้าง..แล้วดึงตัวผมเข้าไปหามัน..
สัมผัสบางเบาที่แนบลงมาที่ริมฝีปากของผมทำให้ผมสะดุ้งนิดๆ..แต่ก็ยอมอ้าปากรับลิ้นร้อนๆที่ควานเข้ามาในโพรงปากผมแต่โดยดี..รุ้สึกแปลกๆดีเหมือนกันนะจูบใต้น้ำเนี๊ยะ..
ไอคิมมันปล่อยข้อมือผมแล้วเอามือมายึดท้ายทอยผมไว้แทน..พอมือถูกปล่อยเป็นอิสระไอโมก็คว้าลำคอไอคิมไว้มั่น พร้อมกับจูบตอบไอคิมมันไปเช่นกัน...
จูบนานแสนนานในความรู้สึกของผม...จนผมรู้สึกว่าผมกำลังจะตายแล้ว...ขาดอากาศหายใจอะ..ไอคิมมันจึงผละริมฝีปากออกจากปากผม แล้วทะลึงพรวดขึ้นไปเหนือน้ำ..พอจมูกพ้นขึ้นมายังผิวน้ำไอโมก็รีบตะกละตะกลามหายใจเอาออกซิเจนเข้าปอด จนหอบแฮกๆ..ไอคิมก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก...มันหน้าแดง ตาแดง หูแดงไปหมด...
“แฮก..บ้า..ทำบ้า แฮก..อะไรแบบนั้นวะ..ขาดใจตายไปจริงๆจะทำไง..ไอเลวหนิ..ฮา” พูดแล้วเอามือตบหน้ามันไปฉาดใหญ่ ด้วยความโมโห..เกิดมาไม่เคยตบหน้าใครเลย มีแต่ต่อยอะ..มันนี้แหละรายแรกเลย..จะต่อยก็ไม่กล้าอะกลัวหน้ามันเป็นแผล หุหุ..
“ก็มันทนไม่ไหวนี้หว่า..นายอยากยั่วเราทำไม..” แหงะ กูไปยั่วมันตอนไหนวะ..
“ยั่วบ้าอะไรอีกอะ..” ไม่เข้าใจจริงๆ ว่ายั่วมันตั้งแต่เมื่อไหร่..
“ก็..นี่ไง..” มันไม่พูดเปล่าอะจิ..
มันเอามือมันไปคว้าหมับเข้าที่น้องน้อยผมที่แนบสนิทอยู่กะหน้าท้องมันอะจิครับ..แฮะ..น้องน้อยผมมันกำลังโด่เด่ ได้ที่เลยทีเดียวเชียวแหละ..อายสิครับ..
มองหน้ามันอย่างงอนๆ...กัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น กลัวหลุดเสียงออกมาอะ ก็ไอคิมอะจิมันไม่ได้แค่จับไว้เฉยๆอะครับ มันเอามือมันรูดขึ้นรูดลงเบาๆที่น้องน้อยผมด้วยอะ...แล้วใครที่ไหนมันจะไปทนได้หล่ะ...ตายแน่ ไอโมงานนี้เสร็จมันแน่ๆ...
พอมันเริ่มรูดเร็วขึ้นแรงขึ้น ไอโมจึงต้องซบหน้าลงกับบ่ามันอีกครั้ง..กัดปากตัวเองครางแผ่วๆ..พร้อมทั้งเอาขาที่ยึดเอวไอคิมมันอยู่เมื่อกี้นี้ลงด้วย....
จึงเป็นการเปิดโอกาสให้ไอคิมมันจัดการน้องน้อยผมได้อย่างถนัด..ลมหายใจร้อนๆของมันเป่ารดอยู่กับซอกคอผม..พร้อมกับริมฝีปากที่แนบลงมา...
“ตกลงว่า..เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม..กลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมนะโม..เรารักนายนะ..” หวานแทบขาดใจ..
แค่นี้ไอโมก็ยอมแพ้ยอมใจอ่อนแล้วหล่ะครับ...
“อือ..อา...ฮา..คิม คิม...” ผมร้องเรียกไอคิมแผ่วๆ..พร้อมกับเกรงตัวเมื่อไอโมรู้สึกจวนเจียนจะไปสวรรค์มะร่อมมะร่อ..
“ว่าไง..ตกลงนะ ตกลงไหม..” พร้อมกับคำพุดซักถามหวานๆ
ไอคิมมันก็หยุดมือมันทันทีเช่นกัน. แล้วเอามือไปลูบป่อยๆที่ก้นเปลือยเปล่าผมแทน..อะ.ขัดใจอะ..มันจะแกล้งอะไรกูนักหนาวะ.....
“อะอืม..ก้ได้..ก้ได้..อะ” พุดออกไปเสียงอู้อี้..
“หึหึ” ผมได้ยินเสียงหัวเราะหึหึ จากไอคิมแล้วมันก็เอามือมันมาจัดการกับน้องน้อยผมต่อทันที..อ้า..แล้วไม่นานไอโมก็เสร็จสมอารมณ์หมาย..ฮา..ขาอ่อนเข่าอ่อนหมดเรี่ยวหมดแรง..ไม่มีแม้แต่แรงจะเกาะไอคิมกันเลยทีเดียว(เวอร์แหละ)...
“ไอโรคจิต..”อานะ พอเสร็จก้ปากดีกันเลยทีเดียวไอโม..
พูดทั้งที่ยังเกาะเค้าอยู่นั้นหล่ะครับ...ไม่ยอมปล่อยมือออกจากคอเค้ากันเลยแหละ...ก็กลัวนี้หว่าแฮะๆ...
“ถึงโรคจิตก็ผัวนาย” อ๊ากกกกกกกกกกกกกกรับไม่ด้ายยยยยยยยย
ไอโมสะดุ้งโหยง ทะลึ่งตัวพรวด ลืมตัวอะครับ สะบัดตัวออกจากอ้อมแขนไอคิมกันเลยทีเดียว และ มันก็ปล่อยครับ ..
“อะ อะ..” พอรู้ตัว ว่าอะไรเป็นอะไร หาเรื่องตายแท้ๆ ไอโมก็เลยเอามือคว้าคอไอคิมมันมากอดไว้อีกครั้ง..
“555555555555555” แม่ม หัวเราะเยาะกูซะสะใจเชียวนะมึง
‘บรื้นนนนนนนนนน’ เสียงเจทสกี ดังงี้ปะอะ ช่างเหอะ
พอผมกับมันได้ยินเสียง เจทสกี ดังเข้ามาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ..ผมกับมันจึงหยุดสงครามกันชั่วคราว แม่ม ใครมาขัดจังหวะคนเค้ากำลังสวีทกันวะ อะ มะช่ายๆ ...ฮี่ๆ...
“ว่าไงมึง..กินน้ำไปกี่อึกแล้วหล่ะ..เอ้า..กางเกงมึง..จะขึ้นเจทสกีกับกู รึจะเกาะ..ไอคิมกลับไปก็ตามใจมึง..” ไอวิทย์มันพูดหน้าตาเบิกบาน.
.น้ำเสียงกินนัยไปถึงไหนต่อไหน..แล้วโยนกางเกงขาสั้นของผมแปะลงบนหัวลีบๆของผมทันที..
“ไปด้วย..เดี๋ยวๆ” กลัวโดนไอคิมแกล้งอีกอะ..เลยคิดว่าขึ้นเจทสกีไปดีกว่า
และเหนือสิอื่นใด เป็นห่วงไอคิมมันด้วย ถ้าขืนเกาะมันไปอีกก็เป็นภาระมันอะจิ...ถึงจะว่ายน้ำแข็งขนาดไหน..แต่ถ้านานๆไปก็มีสิทธิ์เดี้ยงได้เหมือนกันนา..คิดได้ดังว่าไอโมก็รีบใส่กุงเกงอย่างด่วนๆ..โดยมีไอคิมช่วยจับบ่าพยุงผมไว้..พอเสร็จไอโมก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าไอคิมมัน เตรียมย้ายตูดไปขึ้นเจทสกีที่ไอวิทย์มันขับมารับอะ...
“กลับกับเราดีกว่า”..น้ำเสียงห้วนๆเหมือนเป็นคำสั่ง แต่แววตามันกำลังอ้อนผมชัดๆ...
ไอโมอึ้งพูดไม่ออก..แล้วเงยหน้าเหลือบสายตาไปมองไอวิทย์..
“ขึ้นมา...เดี๋ยวเจ้าพวกนั้นสงสัย..” ไอวิทย์มันไม่ได้มองหน้าผมแต่มันมองหน้าไอคิม อย่างลำบากใจ
แล้วยื่นมือมาให้ผมจับ ไอโมก็ผละตัวออกจากอกไอคิม แล้วยื่นมือไปจับมือไอวิทย์แล้วพยุงตัวขึ้นไปบนเจทสกี โดยมีไอคิม..ช่วยดันอยู่ในน้ำ..
“รีบตามมานะ..อย่าสำลักน้ำตายก่อนหล่ะ” ผมพูดแล้วยิ้มให้ไอคิมมันนิดๆก่อนที่ไอวิทย์จะขับเจทสกีจากไอคิมมันมา..
ผมหันหลังกลับไปมองก็เห็นไอคิม..ค่อยๆว่ายน้ำตามพวกผมกลับมายังศาลา...
“แหม๋..เปรม ไปเลยสิมึง..ไม่ปล่อยเวลาให้เสียปล่าวเลยนะพวกมึงเนี๊ยะ เหอๆ..” ไอวิทย์มันหัวเราะลงลูกคอสยองมากมาย..ชั่วหนิ..ตกลงมึงเป็นห่วงกูรึว่า..มึงกำลังจะป้อนกูให้เข้าปากไอคิมวะ..
***************************
โย้วๆ มาแย้วคร้าบ ผ่านไปกี่วันหล่ะนี้..
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..
ขนาดว่าจะไม่ดองแล้วนะ ยังออกเปรี้ยวๆเลยอะ
หุหุ...........
ป๋อหล๋อ...วันนี้รู้สึกเบื่อๆเซ็งๆครับ...ถึงช่วงองค์ลงแล้วหรือนี้ เฮ้อ....
-
ง่าส์ ตามมาเม้นให้บอร์ดนี้แทน เม้นในบอร์ดปาล์มไม่เป็นอ่ะ
ชอบชื่อตอนที่สุดเลย อิอิ :m1:
-
o7
เคลียร์ซะที. . .
:m3:
-
:m10:อิจฉา กุ้ง หอย ปู ปลา ในน้ำจิง จิ๊งๆๆๆๆ
ได้เป็นฉากมหัศจรรย์ใต้น้ำ :oo1:
แถมยังได้โปรตีน เปนอาหารเสริม อีกหล่วย ฮ่าๆๆๆๆ คงจาอิ่มหนำสำราญ กันทั่วหน้า ฮ่าๆๆๆๆ
-
ง่าๆ......ร้ายกาจมากมายเยยนะฮะนี่พี่โมง่า
คือดีกานได้แบบร้ายกาจจิงๆนะฮะ
แย้วแบบนี้จะเปงยังไงต่อไปละฮะนี่
ยังไงก้อจะรอตอนที่ 72 นะฮะ
ว่าแต่จะชื่อตอนว่าอารายอะเนี่ย
ยังไงก้อจะรอต่อไปนะฮะพี่โม
แต่ตอนนี้พี่โมโดนแกล้งแรงมากมายเลยนะนี่
อย่าลืมมาต่ออีกนะฮะ
จะรอต่อไปนะเรื่อยๆนะฮะ คุคุ
เปงกำลังใจให้นะฮะ สุ้ๆนะ คุคุ :m1: :m1:
-
ง้อกันแปลกดีนะคับพี่โม :o8:
แต่ก็น่ารักดี...ดีใจด้วยที่คืนดีกันแล้วคับ
:m4: :m1: :m18:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับ คิมทำไปได้นะครับ
ขนาดในน้ำนะ อิอิ
สงสารพี่โมจังครับตอนโดนแกล้ง
:impress: :impress: :impress:
-
สงสารคุณโมอ่ะโดนแกล้ง
แต่ว่าชอบจังเลยอ่ะที่แอบทำไรกันในน้ำ
:m10: :m10: :m25: :m25:
-
เป็นการโดนแกล้งที่แรงมั่กๆ o21
ถ้าโดนแกล้งแบบนี้บ้างคงหัวใจวายตายไปแล้ว เพราะว่ายน้ำมะเป็นเหมือนกัน
แต่ก็ดีใจที่ในที่สุดก็คือดีกันแล้ว :m4: ถึงการคืนดีกันจะไม่ธรรมดาก็ตาม :m11:
-
เอ้าอ้ายจิจบล่ะบ๊?
อย่าฟ่าวจบแหม ให้มันครบ100ตอนก่อนติ๊ล่ะ
กำลังสนุกเลย มาต่อซ่าๆก้ได้น่องรอได้
เห็นอ้ายมาอัพแล่วน่องเข้ามาอ่านเรื่องแรกเลยตั๊วหนิ
หุหุ อ้ายเฮาโดนแกล้ง เป็นตาเหลือโตนหนิเนาะ
ดีกันแล่วๆๆ หุหุ รอลุ้นอยู่ตั้งโดน
คนมันคู่กันมันก็บ่แคล้วกันหรอก พวกอ้ายเขาเรียกคู่ฟ้าประทานไง หุหุหุ
-
หุหุหุ คุณคิมนี่จริงๆเล้ย ช่างคิดช่างทำ.....
แต่ก็น่ารักกันทั้งคุุณโม คุณคิม หวานซ้า
-
ดีค่ะ พี่โม พี่คิม
พึ่งเคยอ่านครั้งแรก แต่อ่านมาราธอนมากตั้งแต่ o2
ที่นายทำ..นี่เรียกว่ารัก...งั้นหรอ... กับ คิม กะ โม....โม กะ คิม...@ ไอคิม ของ ไอโม ^_^
แบบว่า อ่านแล้วทนมะหวายต้องอ่านต่อจนจบ :laugh:
อ่านแล้วแอบตาร้อน หวานกันซะไม่มี
ยังไงก้อขอเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ
-
ว้าว ฉากรักในน้ำ น่าร้ากกกก
อย่างนี้สัตว์น้ำแถวนั้นมิอิ่มโปรตีนโมโมกันถ้วนหน้าหรือเนี่ย :m11:
-
ดีกันแล้ว ดีใจจังครับ
มีแอบหื่นด้วยแฮะตอนนี้
-
เข้ามารอพี่โมต่อไปนะฮะ
ยังไงก้อมาบอกชื่อตอนต่อไปก่อนก้อยังดีนะฮะ
รอนะฮะจะรอต่อไปเรื่อยๆนะฮะ คุคุ :m1: :m1:
-
คืนดีกันแล้วววว :m4:
นี่ขนาดง้อกัน ยังมีแอบหื่น
แล้วถ้าหลังคืนดีกันแล้วล่ะ :m28:
รอตอนต่อไปค้าบบบบ
-
น้ำในบึงนี่มันใสหรือมันเป็นสีเขียวๆอะ
คือ จิ้นอยู่ไง 555 ว่าเพื่อนโมจะเห็นโมน้อยอะป่าว
อีกอาทิตย์ปลาพวกนั้นก็ตัวโต โตวันโตคืน โปรตีนจากสุดหล่อ :m10:
-
:m10: :m25:
อย่าเพิ่งรีบจบน้าคุงโมโม
โกรธกันไปตั้งนาน ต้องมีฉากหวานแหววให้แฟนๆปลื้มเยอะๆก่อนเน้อ
-
:m1:
ยอดเยี่ยม เยี่ยมยอด
เป้นการขอคืนดีที่มีเดิมพันด้วยชีวิต
คุรคิมนี่ไม่ค่อยจะขู่กันเลยอ่ะผมว่า
5555
:m29:
-
:m3: น้ำไสไหลเย็น ...เห็นตัวโมน้อย ...เอ๊ย ...เห็นตัวปลา อ๊ะป่ะ คิคิ :m3:
ดูท่า จะอ้วนท้วนสมบูรณ์ดีทุกตัวเนาะ ปลาในบึงอ่ะ
ได้รับโปรตีน เต็มๆ ฮ่าๆ o14
-
:amen:
คิมนี่สุดยอดเลย
มีวิธีขอคืนดีที่โมไม่สามารถปฏิเสธได้เลยนะ
เยี่ยมมักๆ
-
โอย..ตายๆๆๆๆ เจ้าที่เจ้าทาง เจ้าป่าเจ้าเขา ผีสางนางไม้ เทวดาอารักษ์ ไม่อายท่านบ้างรึ๊
โดยเฉพาะท่านเจ้าสมุทรสำลักน้ำ....เข้าไปเต็มๆ :m30:
-
โดนมุกขอคืนดีแบบนี้เขาไป
สมควรแล้ว ดื้อดีนัก
หนีไปไหนก็ไม่ได้อีกแล้ว
:m11: :m11: :m11:
แถมโดนเล่นกับโมน้อย อารมณ์กำลังถึงไม่ยอมก็ต้องยอม
:m20: :m20: :m20:
-
วิธีการของคิมนี่ แบบว่าปฏิเสธไม่ได้เลยเนอะ :m18: :m18:
แต่ก็อย่างว่า หัวใจโมไม่อยากปฏิเสธด้วยนี่นา :m1: :m1:
-
นึงว่าคุงโมจะเป็งมัจฉาในธาราซธแล้ว คือไปเป็นอาหารปลาต่อไปน่ะ 5555 :m20:
เล่นดำดิ่งทิ้งทวนแลกกระบวนท่ากันอยู้ในบึง สุดท้ายคุงโมก็เสร็จตามเสตปจิงๆ :laugh:
ผมว่าทางที่ดีน่าจะเล่นท่าระบำใต้น้ำกันด้วยน่ะ คงสนุกดีพิลิก อิอิ :m14:
-
พี่คิมสุดยอด :m3: ทำไปได้นะครับพี่ :m13:
ป่านนี้ปลาในบึงจะเป็นไงบ้างน้อ :m12: :m21:
มาแวะตอนดึกสงัดคร้าบ :m14:
-
:laugh: :laugh: โอ้ย....อิ่มโปรตีนกันทั่วหน้า 555
-
ง่าๆ......มารอพี่โมนะฮะ........รอ รอ รอ รอ :m13: :m13: :m13:
อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ
ยังไงก้อมาบอกชื่อตอนก่องก้อได้นะฮะนี่
รอนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :m13: :m13: :m13:
-
พี่คิมนี่มีวิธีการขอคืนดีที่สุดยอดมากกกกกกกกก o13: m29:
ในที่สุดก็คืนดีกันซะที :m4: :m1:
คืนดีกันแล้วก็ขอฉากหวานๆ เยอะๆนะ :m18:
โกรธกันมาตั้งนานอย่าเพิ่งรีบจบนะ Please......................:m5:
รอตอนต่อไปอยู่จ้า :m13:
-
ดีกันแล้ว อิอิ
รอพี่โมมาต่อค่า มาเร็วๆนะค่ะ จุ๊บๆ
:m13: :m13: :m13: :m13:
-
มารอด้วยคนนะจ้ะ
มาต่อเร็วๆนะ แบบว่าอยากอ่านต่อมากมาย :m18:
-
มารอพี่โมนะนี่.......ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยนะฮะพี่โม
ยังคงรอตอนต่อไปของพี่โมทุกๆวันเยยนะนี่
เปงกำลังใจให้พี่โมนะนี่ คุคุ :m1: :m1:
-
:m14:
นานๆ นะนานๆ จะเม้นที
เอาเปงว่าอย่าดองมาก
ไม่มีเวลาเข้ามาแจ้ง
คนอื่นเค้ารอติดตาม
เกลียด โม จิงๆ อิอิ :m12:
-
รอ ฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด...
มารีรออ่านตอนต่อไปนะคะ
ว่าแต่วิธีขอคืนดีของพี่คิมนี่สุดยอดเลย
จดลิขสิทธิ์ไว้ป่าวเนี่ย จาได้เอาไปใช้บ้าง :laugh:
-
**********ประกาศ*********
ชื่อตอนต่อปายยยยยยยยย
"ตอนที่ 72 ป๊อก เก้า 2 เด้ง !!!!"
ชื่อตอนคิดนานพอควร เหอๆ...เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่หลายรอบ คิคิ..
รอหน่อยนะ ..เขียนได้ 5 บรรทัดแหละ เหอๆ....
จุ๊บๆ ทุกคนคร้าบ
(ยิ้มหวานปานจะหยด แหมะๆ แฮะ)
ไอแตงโมสุดหล่อจัดจ้านสะท้านปฐพี มีดีแค่หน้าตา แต่อย่างหล่ออย่างเดียวก็พอ 555555555เอิ้กกกกกกกกก
-
อืม เขียนได้ 5 บรรทัดละ รออีกสัก 3 วันจะได้อ่านมะ :a6: :a6: :a6:
ไม่ได้เข้าเล้าซะนาน เข้ามาอีกทีได้รับข่าวดีแล้ว โม+คิม ดีกานแย้ว :m12: เย้ :m4:
-
:give2:ในที่สุดก็กลับมารักกัน :m10:
-
ตอน 71 น่าจะชื่อตอน
"คิมอยู่ในหนอง แล้วโมจะไปไหน (ได้!)" มากกว่านะพี่โมโม 555
ก็พี่คิมอยูที่ไหน พี่โมเป็นอันเสร็จทุกคราปายยยยยเลยนิ อิอิ :m3:
ปูลู. มารอตอนใหม่ อยากอ๊าน อยากอ่าน!!!
-
เข้ามารอตอนต่อปายยยย :impress:
-
อ๊ะ ตอนต่อไปชื่อตอนน่าสนใจแฮะ
มีอะไรเด้งๆ ด้วย :laugh:
ค่อยๆ เขียนนะคะพี่โม
จะได้จบช้าๆ ไม่อยากให้จบไวเลยอ่ะ :o11:
-
:m3: มารอพี่โม :m3:
ว่าแต่ 2 เด้งนี่ เด้งหน้ากับเด้งหลังป่ะพี่ :laugh:
กรี๊ดดดดดด เด๋วพี่โมมา หลบดีกว่า :m22:
-
มารอเหมือนกัน เมื่อไหร่จาได้อ่าน :m29:
-
เสร็จสม อารมณ์หมายกันไป.อิอิอิอิ :m25:
-
อยากอ่านอ่า
เอาชื่อตอนมาล่ออีก...
อะไรมันเด้งล่ะเนี่ย :laugh:
-
ถึง นายแตงโมสุดหล่อจัดจ้านสะท้านปฐพี
มารอเด้งดึ๋ง ๆ ของคุณโมจ้า
:oo1:
-
********* ประกาศ ฉบับที่ 2********** o1
ต้องขอโทษเพื่อนๆทุกคนจริงๆนะครับ ที่ไอโมทิ้งเรื่องไปซะนานเลย เฮ้อ
ทำไงดีหล่ะครับทีนี้ คือ ผมอะ เพิมพ์ไม่ออกอะครับ พยายามจะมาพิมพ์ต่อหลายทีแล้ว แต่มันพิมพ์ไม่ได้อะ
คือ...นึกออกนะครับว่าเรื่องราวต่อจากนี้มันเป็นไง แหม๋ ก็นั่งนึกนอนนึกมาหลายวันแล้วนิ...
แต่ มันพิมพ์ไม่ได้อะ ไม่มีอารมณ์จะพิมพ์เลยจริงๆครับ คือ...นึกมุขแทรก ไม่ออกเลย
ถ้าพิมพ์ไปก็คงจะเป็นเรื่องราวทื่อๆ อะครับ ผมลองอ่านที่ผมพิมพ์ไป 2 หน้าแหละ ไม่ได้เรื่องเลยครับ จนต้องลบ ออก
เฮ้อ....จะทำไงดีเนี๊ยะ คือ ถ้าขืนเป็นงี้ต่อไปนะครับ ผมก็คงเล่าเรื่องไม่จบแน่ๆเลยอะ...ทั้งๆที่ เหลืออีกแค่นิดเดียวก็จะจบแล้วแท้ๆ...เฮ้อ...
รอไอโมนิดนึงนะครับ จะพยายามสร้างอารมณ์ตัวเองแล้วมาพิมพ์ให้ได้อ่านกันหนุกๆ ทิ้งท้ายให้ได้ครับผม...
ป๋อหล๋อ......ไม่ได้เกเร ไม่ได้ยุ่งอะไรหรอกครับ แต่มันพิมพ์ไม่ออกจริงๆ ไม่มีอารมณ์อะ...
ไอแตงโมสุดหล่อ ที่ตอนนี้ออกด๋อยๆ :m8:
*********************** :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5:***************************
-
เหอะๆ เปงกำลังจายให้โมโมน๊า สู้สู้ :a2: อยากได้คนช่วยบิ๊วท์รมณ์มั๊ยล่ะจ๊ะ :m13:
-
สู้เขาโมโม ลองหยุดเขียนไปทำอย่างอื่นสักพักก็ดีนะ จะได้ผ่อนคลาย :a12: :a12: :a12:
-
o22 อืมมมม ยังงายก็จารอจ๊า :m29: นานแค่ไหนก็รอด้าย :m19:
เพื่อนายแตงโม ผู้หล่อจัดจ้าน o17 o17 o17
วะแร้ว ก้นั่งรอต่อป้าย :a2:
-
ก็อยากอ่านต่ออ่ะนะ แต่ก็ยังไม่อยากให้รีบจบอ่ะ (กลัวว่ามาต่อเร็วแล้วจะจบเร็วอ่ะ) :m29: ยังอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ อยู่เลย :a12: ยืดหน่อยได้มะ อย่าเพิ่งรีบจบ (แบบละครช่อง7อ่ะ 555)
-
โม โม อยู่ไหนนะ :sad2:
-
รอได้ค่ะ พี่โม
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
:impress:
-
เปงกำลังใจให้พี่โมค่ะ นานแค่ไหนก็เต็มใจรอพี่โม ... สู้ สู้ สู้ตาย o13
-
เมื่อไหร่ จามา :o11: :o11: :o11:
-
:m22: เยี่ยมๆ มองๆ
แล้วก้อ ย่องๆ ออกไป คึคึ :m7:
-
สงสัยที่พี่โมไม่มีอารมณ์เขียน
เพราะมัวแต่โดนพี่คิมชวนไปบิ๊วอารมณ์อย่างอื่น เหอๆ
(...กลิ้งหลบลูกเตะของพี่โม)
สู้ๆ สู้ตายค่า
พี่โมโมสุดหล่อจัดจ้าน แสบทรวง ทะลวง...(อะไรไม่รู้) คึคึ
-
รออยู่นะครับพี่โม :m13:
-
โมโม say :
รักแห่งสยาม (สปอยนะครับท่าน)
ไปดูมาแล้วนะ เมื่อวานนี้เองกะไปดูวันแรกที่หนังเรื่องนี้เข้า
ปกติผมจะไม่ดูหนังวัยรุ่น กระโปรงบานขาสั้นแบบนี้ ซีซั่นเช้น ที่ใครต่อใครบอกว่าดีนักดีหนา ผมก็ไม่ดู..ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม..
แต่หนังเรื่องนี้ผมก็รู้เลาๆมาบ้างว่าเป็นหนังแบบ ชายรักชาย แต่ก็ไม่ชัวร์เพราะเท่าที่ดูเค้าโปรโมตมันไม่ใช่อย่างนั้น
มันก็เลยทำให้ผมกระสันต์ กระสันต์อยากจะรู้ว่ามันเป็นแบบที่เราคิดรึเปล่า ถ้าเป็นหนังรักวัยรุ่นธรรมดาอย่างซีซั่นเช้นผมคงไม่ไปดูแน่ๆ มันไม่โดน...
เมื่ออยากรู้ผมก็ต้องไปลองดูด้วยตัวเอง..ก็เลยชวนคิมไปดูกัน ทำไมต้องเป็นวันแรกที่หนังเข้า
1.เพราะถ้าขืนยืดเยื้อพลัดวันนั้นวันนี้ ผมจะพลอยเบื่อและเลยไปถึงขั้นขี้เกียจไปดูเอาง่ายๆ
2.กลัวไปวันหลังๆ แล้วหนังโดนหั่น ผมคงเศร้า
3.เพราะถ้ามันหนุกจริง กะว่า จะมาสปอยให้เพื่อนๆด่าเล่นๆ ฮ่าๆ..(ข้อนี้แหละสำคัญ)
และด้วยผมทำงานอยู่บ้านเฉยๆส่วนคิมไปทำงาน เราจึงนัดกันครึ่งทาง ผมไม่เอารถไป ผมกับคิมดูหนังกันที่ เมเจอร์รัชโยธิน...เหตุผลง่ายๆก็โรงหนังมันใหญ่ มีหลายโรง เลือกเวลาที่เราสะดวกได้เหมือนเคย ..
17.30 น.คือเวลาที่ผมกับคิมเดินกอดคอกันเข้าไปดูหนัง...เก้าอี้ที่ผมนั่ง อยู่ตรงกลางพอดี d11 –d10 คือที่นั่งของพวกผม
ผมเข้าไปนั่งด้านใน คิมนั่งติดกับทางเดิน ผมกับคิมเข้ามานั่งตอนโรงหนังเปิดพอดี ซึ่งก็เป็นคนแรกที่เดินเข้าไปในโรง..นั่งไปซักพักบรรยากาศเริ่มแปลกๆ..คือมันไม่คุ้น กับผมสองคน...
เด็กกระโปรงบานขาสั้นเดินเข้าโรงมากันเพียบ เสียงดังจ๊อกแจ๊กๆ..ผมกับคิมหันไปมองหน้ากัน และรู้สึกถึงลางร้าย ถ้าเจอพวกเด็กงี่เง่าเราจะทำไงดีหล่ะคิม ..
ที่คิดแบบนี้ไม่ใช่อารายก็เด็กมันเยอะจริงๆ ไม่นานไฟก็เริ่มปิดลงและเริ่มฉายหนังตัวอย่าง และมีเด็กๆทยอยกันเข้ามานั่งเก้าอี้ว่างข้างๆผมเป้นเด้กวัยมัธยมกลุ่มใหญ่ พอควรทั้งผู้หญิงและผู้ชาย มีการพูดคุยกันเสียงดังมาก ไม่ใช่เฉพาะแถวผมนะแถวข้างหน้าก็เป็นเด็กกลุ่มนี้ทั้งหมด ผมเริ่มปวดหัวจี๊ด เอาแล้ว ซวยแล้วงานนี้กู...แต่ก็พยายามมองโลกในแง่ดีว่า ตอนหนังฉายเด็กมันคงไม่งี่เง่าหรอกน่า...(และดีที่เด็กมันไม่งี่เง่าจริงๆ)
มาเข้าเรื่องหนังกันเลยนะ...
เปิดเรื่องขึ้นมาหนังก็บอกกันโต้งๆเลยหล่ะ ไมได้กะให้เซอร์ไพร์อะไรเลย ผู้กำกับเค้าบอกเลยว่าเนี๊ยะพวกคุณๆทั้งหลายเตรียมตัวเตรียมใจกันให้พร้อมคุณๆกำลังจะได้ดูหนัง y กันนะ..
โอเคอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย แต่ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะถึงขนาด เรื่อง..เพื่อน...หรอกนะ นั้นก็เกินไป ขนาดผมที่เป็นแบบนี้ ยังรู้สึกหยะแหยงเลยคุณๆเอ๋ย...
..เรื่องนี้ดูๆก็วัยรุ่นกันทั้งนั้นไม่น่าจะแรงอะไร อย่างมากก็คงจะวายๆ ที่พวกสาวๆเค้าพอจะเข้ามาดูกันได้หล่ะนะ....คิดแค่นี้จริงๆ...แต่นะแต่...
หนังเรื่องนี้มันเซอร์ไพร์ผมถล่มทลาย...หนังปูความสัมพันธุ์ของโต้ง กับ มิว มาตั้งแต่ตอนเป็นเด็กเลย คือ วาย กันตั้งแต่เด็กนู้นเลย...นักแสดงเด็กสองคนนี้เก่งมากชอบ...(น้องเก้ากับน้องอะไรก็มะรู้ดาราของกันตนา)
หนังดูเรื่อยๆเพลินๆ อบอุ่นน่ารัก หนังมาพลิกตอนที่ โต้งกับมิวโตแล้วเจอกัน..งานนี้มีปิ้งๆปั้งๆ น้องที่เล่นเป็นมิว ตาเยิ้มมาก เล่นดีทีเดียวทำให้เชื่อว่าน้องเป็น....? น้องมาริโอ้ น่ารักเวอร์(แต่เค้าชอบน้องเก้าอะอิอิ) น้องผู้หญิงสองคน น้องหญิง กับโดนัท ที่ดูตอนโปรโมต ทั้งในโปสเตอร์ และโฆษณาทางทีวี ผมคาดว่าน้องสองคนจะมีบทเยอะกว่านี้ แต่นี้เปล่าเลย...
แต่น้องโดนัทออกมาแต่ละฉาก เธอจะมาพร้อมกับความสวย ทำให้รู้ว่าเธอสวยเลือกได้จริงๆ...น้องหญิงน่ารักมั๊กมากเป็นแบบเด็กผู้หญิงวัยมัธยมสมัยนี้ น่ารักใสๆ คลั่งใคล้ใครแล้วคลั่งใคล้จริงๆ
“ถ้าบอกว่าเพลงนี้ แต่งให้เธอ เธอจะเชื่อไหม
มันอาจไม่เพราะ ไม่ซึ้งไม่สวยงามเหมือนเพลงทั่วไป
อยากให้รู้ ว่าเพลงรัก ถ้าไม่รัก ก็เขียนไม่ได้
แต่กับเธอคนดีรู้ไหม ฉันเขียนอย่างง่าย...ดาย
เธอคงเคยได้ยินเพลงรักมานับร้อยพัน
มันอาจจะโดนใจ แต่ก็มีความหมายเหมือนๆกัน
แต่ถ้าเธอฟังเพลงนี้ เพลงที่เขียนเพื่อเธอเท่านั้น
เพื่อเธอเข้าใจความหมายแล้วใจจะได้มีกันและกัน
มีความจริงอยู่ในความรักตั้งมากมาย
และที่ผ่านมาฉันใช้เวลาเพื่อหาความหมาย
แต่ไม่นานก็เพิ่งรู้ เมื่อทุกครั้งที่มีเธอใกล้
ว่าถ้าชีวิตคือทำนอง เธอก็เป็นดังคำร้องที่เพราะและซึ้งจับใจ
ให้มันเป็นเพลง บนทางเดินเคียง ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน
อยู่ด้วยกันตราบนานๆ ดั่งในใจความบอกในกวี
ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง
คือทุกครั้งที่รักของเธอส่องใจ ฉันมีปลายทาง
มีทางเดินให้เราเดินเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน
มีทางเดินให้เราเดินร่วมเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน”
หากมีใครซักคนแต่งเพลงรักให้คุณ คุณจะรู้สึกยังไง แล้วยิ่งเค้าคนนั้นกำลังยืนร้องเพลงต่อหน้าคุณจ้องมองตาคุณ คุณจะรู้สึกอย่างไร จะรับความรู้สึกจากเค้าคนนั้นหรือไม่
มิว ได้ร้องเพลงนี้ให้กับ โต้ง ในงานเลี้ยงต้อนรับแตง ....ฉากนี้ขอบอกว่าผมถึงกับอึ้งกับการมีอารมณ์ร่วมของคนดูไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนเลย...จนทำให้ผมรู้สึกกลัวๆอะ...สำหรับผมดูฉากนี้แล้วก็หวานจนเลี่ยน พร้อมกับอมยิ้มน้อยๆที่มุมปาก.....
“อ๋อ..หนังเป็นแบบนี้นี่เองนายถึงชวนเรามาดู” นี้คือคำพูดกระซิบกระซาบ จากกระทาชายนายคิม ที่กระซิบเบาๆที่ข้างหูผม ผมก็เงียบสิครับอมยิ้มต่อไป
แหม๋...ลองมีใครมาร้องเพลงรักทำตาหวานเยิ้มให้แบบนี้ เป็นใครก็ต้องปลื้มและอาจถึงขั้นเขินจนตายได้หล่ะวะ...อิอิ ดูไปบิดไป
พร้อมกับเสียงซาวน์จากบรรดาทั่นผู้ชมที่ฮือฮากันเป็นพักๆ เหมือนไปดูคอนเสิร์ตมากกว่าไปดูหนัง ...
มีหลายฉากนะฉากเข้าพระเข้านาง(TOT) ของโต้งกะมิวอะ...มันน่ารักอะน่ารักนะ ทุกครั้งที่มีฉากแบบนี้ทุกคนในโรงจะลุ้นจนตัวโก้งตัวงอได้ยินเสียง คราง เสียงอุทาน เสียงกรี๊ด เสียงร้องห้าม เสียงเชียร์ มาเป็นพักๆ...
“เฮ้ยๆๆๆ อย่านะ เฮ้ย”
“อ๋า ใกล้เกินไปแล้ว กรี๊ดดดดดดด”
“ขยับออก ขยับออก...”
“เฮ้ยๆ กอดกันแล้ว กอดกันแล้ว ไม่ ไม่ไม่”
“เออ กอดกันเลย กอดกันเลย กอดสิกอด”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“จูบกันด้วย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“จูบกัน แล้ว จูบกันแล้ว”
“เฮ้ย เฮ้ยๆๆๆ โธ่ จูบกันจนได้”
“แหวะ ยี้”
“เฮ้ยยยย มันจูบกันจริงปะวะ”
ส่วนตัวผมเหรอ ช๊อค ซีนีม่าตาตั้ง....เฮ้ย จูบกันจริงอะ..(ทั้งๆที่รู้มาก่อนว่าจะมีฉากจูบ โดนสปอยมาก่อนอะเศร้า)
เสียงกรี๊ดฉาก โต้งกับมิว จูบกันสะเทือนขวัญผมมั๊กมาก..(แต่ดูฉากนี้แล้วผมเขินนะแฮะ).คือ...ผมอะดูหนังมาก็เยอะ แต่ผมไม่เคยเห็นปฏิกิริยาคนดูที่แบบ ..ขนาดนี้อะ...มันเลยดูน่ากลัวสำหรับผม ที่เป็นแบบนั้น ไปดูหนังแบบนั้น แล้วมีคนกรี๊ดตัวละครที่เป็นแบบนั้น มันทำให้ผมอึ้ง จนรู้สึกหวั่นๆ...
ความรักแบบคลั่งใคล้ของหญิงทำให้ทุกคนขำและเอ็นดู..
“คำนี้แปลว่าอะไร..”
“แปลว่า เมื่อมีรักก้อย่อมมีหวัง”
“หญิงยังหวังอยู่รึเปล่า”
“หญิง ยังหวังได้อีกเหรอ”
ความรักที่เอาแต่ใจของโดนัททำให้คนหมั่นไส้เล็กๆ...
“ทีกับเพื่อนโต้งซื้อให้ได้ แต่กับโดนัททำไมโต้งซื้อให้ไม่ได้”
ความรักแบบรักนะแต่ไม่แสดงออกของ สุนีย์ กับ กร ทำให้คนดูน้ำตาไหลพราก..
ไม่อยากเชื่อว่า แค่ข้าวหนึ่งจานกับไข่พะโล้หนึ่งถ้วย จะทำให้ผมร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรได้ขนาดนี้...สะเทือนอารมณ์อย่างรุนแรง คุณนกกับคุณ กบ สุดยอด ของสุดยอดดดดดดดดดด สุดจะบรรยาย
ความรักที่มั่นคงของอาม่าที่รอคอยอากงกลับมาจนวันสิ้นลม…ทำให้ผมประทับใจจนน้ำตาซึม...
“ที่อาม่าไม่อยากไปไหนเพราะ ถ้าวันนึงอากงกลับมาแล้วไม่เจอใคร อาม่ากลัวอากงจะเหงา อาม่าจึงอยากจะรออากงอยู่ที่นี้”
“เพื่อน เพื่อนลองฟังแล้วบอกอาม่าสิ ว่าอากง บอกอะไรกับอาม่า”
“อากง บอกว่า คิดถึง อาม่าครับ”
และความรักแบบวายวาย ของโต้งกับมิว ทำให้คนฮือฮา กรี๊ดสลบกันทั้งโรง....
“มิว เราได้ฟังเพลงมิวแล้วนะ”
“แล้วโต้งว่าไง”
“มิว..เราคงเป็นแฟนมิวไม่ได้...แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่รักมิวนะ”
หนังจบยังไม่ขึ้นเครดิต ผมกับคิมรีบลุกออกจากที่นั่งอย่างด่วนๆ......กลัวคนมองหล่ะ หนึ่ง ที่ผู้ชาย 2 คนมาดูหนังเรื่องนี้ด้วยกัน ถึงตอนเข้ามาดูจะไม่อาย แต่ตอนออกนี้อายชิกหัยเลย....เข้าใจไหมครับ คือ คนเค้าพึ่งดูหนังเกย์กันมาอะ อารมณ์ยังกรุ่นๆ ก็ไม่อยากให้เค้ามาจับจ้องจับตาดูเราอะนะ..มันเสียวๆอะ...กลัวด้วยแหละ เลยรีบชิ่งหนีเดินก้าวพรวดๆ ออกจากโรงแบบไม่เหลียวหลัง
แต่หนังจบอารมณ์ไม่จบครับ...อารมณ์ผมตอนนั้น คือ มันอิ่มอะ อิ่มมากมาย...ชอบที่สุดเลยหนังเรื่องนี้...ใครถามผมว่าหนังเรื่องนี้ y เหรอ ผมก็ตอบไปอย่างมั่นใจสุดๆว่า ไม่วายหรอก หนังเกย์เลยหล่ะ...แต่เป็นเกย์ใสๆวัยมัธยมนะ...ดูแล้วสบายตาสบายใจดี...
ตอนนั่งรถกลับบ้านกับเคน 2 คน เราไม่คุยกันเลยนะ...ต่างคนต่างอยู่ในความคิดของตัวเอง...ดีที่เราสองคนผ่านจุดที่โต้งกับมิว กำลังเผชิญมาแล้ว...
ผมยังคงอึ้งกับตอนจบของเรื่องอยู่...และน้ำตาก็ได้หยดตามมิวไป แล้วเรียบร้อย.....ตอนดูในโรงว่าสนุกแล้วนะ พอกลับมาถึงบ้านได้นั่งคุยกันกับเคนถึงหนังเรื่องนี้ มันยิ่งสนุกกว่าตอนที่อยู่ในโรงซะอีก
หนังเรื่องนี้ เต็ม 10 ให้ 9
นักแสดงดีเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นคุณนก คุณกบ อาม่า พลอย พิช มาริโอ้ น้องผู้หญิง 2 คน และน้องๆสมาชิกวง ออกัส ทุกคนเหมือนจะเป็นแค่ตัวประกอบ แต่น้องๆทุกคนสุดยอดมากได้บทเด่นเสมอกัน........
หนังเรื่องนี้จึงเป็นหนังรักที่ลงตัวที่สุดสำหรับผม...สะเทือนใจที่สุด เศร้าที่สุด อึ้งทึ้งเสียว ที่สุด...ทำให้คนมีอารมณ์ร่วมมากที่สุด ลุ้นที่สุด เพลงเพราะที่สุด และ ผู้กำกับเยี่ยมที่สุด....
ตอบโจทย์ได้หมดทุกข้อ...เยี่ยม จะไปดูอีก เพราะงวดนี้ไม่ค่อยมีสมาธิในการดูซักเท่าไหร่ มัวแต่อึ้งกับเสียงกรี๊ดอะ น่ากลัวมั๊กมาก...
ตอนแรกคิดว่าเสียงกรี๊ดคงมาจากสาววาย แต่มาคิดดูดีๆ..ผู้ชายก็ได้ยินเสียงเฮ้ยๆ ออกมาจากปากเหมือนกันนี้หว่า ถึงตูจะปิดปากได้สนิท ยังแอบตัวเกร็งไปด้วยเลยด้วยความลุ้น อิอิ....
ไปดูกันซะเน้อ ไม่ดูแล้วคุณจะเสียใจ อิอิ
-
http://media.imeem.com/m/RtFw21cM-a
สำหรับตอนต่อไป ตอน เจะสิสอง รอก่อนนะ เด๋วได้เด้งกันอย่างแน่นอน อิอิ
น่ามันใกล้จบแล้ว...รอนิดรอหน่อยจะเป็นไรไปจริงมะ คิคิ
ไอแตงโมสุดหล่อ ที่ตอนนี้หลงรักน้องเก้าหัวปักหัวปำหุหุ
จำกันได้ไหมครับ เพลงนี้ ....เป็นเพลงที่ผมใส่ไว้ใน กระทู้แรกของผม...
นี้อาจจะเป็นกระทู้สุดท้ายของผม..ผมจึงอยากเอาเพลงนี้มาให้ฟังกันอีกครั้ง
...........อีกซักวัน 2 วัน จะมาต่อเรื่องให้............
ป๋อหล๋อ...ไม่รู้เหมือนกันว่าโพสแล้วเพลงจะเล่นเองเลยรึเปล่า..ถ้ามันไม่เล่นเองใครทำให้มันเล่นเองได้ช่วยทำให้ด้วยนะครับผม...
โมร้ากกกกกกกกทุกคนเหมือนเดิมครับ
ตอนที่ 72 !! ป๊อก เก้า 2 เด้ง ?
หลังจากผมเกือบโดนไอคิมจับกินตับ แฮะ วันทั้งวัน ผมก็เอาแต่มุดหัวอยู่ใต้จักกะแร้เหม็นๆของเพื่อนๆ..แบบไม่กล้าเงยหน้าสบตากะมันเลยอะ..เขิน.. และ ไม่รู้จะทำตัวยังไงด้วย...สับสนอะสับสน...คือผมกับมันก็ห่างเหินกันไปตั้ง 2 ปีอะนะ จะให้กลับมาคุยกันสนิทสนมเหมือนเดิมมันก็ยากนิดนึง ไม่รู้จะพูดยังไงด้วยอะ..
มันก้อเหมือนกันนะครับ..พอมันว่ายน้ำเข้าฝั่งได้เท่านั้นแหละ ไม่แลหางตามาทางผมเลย...แอบน้อยใจเล็กๆด้วยแหละ..จนเพื่อนๆผมคิดว่าผมกับมันทะเลาะกันอะจิ..แล้วแบบนั้นเรียกว่าทะเลาะกันปะอะ แอบงงนิดนึง..
คืนสุดท้ายที่สนามกอล์ฟกบินห์บุรี ไม่ต้องคาดเดาอะไรให้เมื่อยหมองก็น่าจะรู้ว่าคืนนี้พวกผมจะทำไรกัน แถ่ แด แด้..แถ้แด้ แด๊ดแด แด๊ดแด...(ปังญาอ่อง -*-)
“มาพวกมึงมา..เก้าเก เก้าเก...” ไอแน็ตหลังจากที่มันกรึ๊บได้ที่
มันก็ชูสำรับไพ่หราแล้วทำการกรีดไพ่ ดังแคว๊กกกกกกกกกกร้องเรียกหาเหยื่ออันโอชะ..(ผมแอบเห็นมันปาดน้ำลายที่มุมปากด้วย อิอิ)
แหม๋ๆๆๆ เสียงกรีดไพ่นี้มันช่างไพเราะเพราะพริ้งเสียนี้กะไร เสียงกรีดไพ่ของไอแน็ตยังไม่ทันจาง เสียงพรึบพรับๆ ก็ดังขึ้น ไม่ถึงครึ่งวิ? ไอแน็ตก็ถูกรายล้อมไปด้วยพลพรรครักอบายมุกโดยทันทีทันใด หน้าสลอนกันเลยทีเดียว..
“แหม๋ ไวกันจริงๆ เหอๆ..เคลียร์พื้นที่ อ๋อ..ไปเอาผ้ามารองด้วยพวกมึง” เสียงพรึบพรับดังขึ้นอีกครั้ง
และตามคำบัญชาของท่าน...พลพรรครักอบายมุกทั้งหลายก็จัดการกวาด ขวดเหล้าขวดเบียร์ทิ้งไปอย่างไม่แยแส(จะแยทำไมในเมื่อมานหมดแย้ว อิอิ)..พร้อมกับผ้าขนนู๋ของใครซักคนที่วางพรึบลงกลางวง และไอโมก็นั่งขัดสมาธิเรียบแปร่ลงข้างๆไอแน็ต...
จ้องมองมือมันไม่วางตาน้ำลายหยดแหมะๆ ไม่ได้เล่นมานานแหละ...เก้าเก เนี๊ยะ..ชอบจริงๆ อิอิ..คราวนี้หล่ะมึงเอ๋ยกูจะขนเงินพวกมึงกลับบ้านให้เกลี้ยงเลยทีเดียวเชียว อิอิ คิดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง..
“ตาวาวเชียวมึงไอหะโม..งานนี้ไม่มีคืนเงินนะโว้ยบอกไว้ก่อน” ชิ ไอหะแทนพูดงี้ หยามกันชัดๆ มึงถีบกูตกน้ำกูยังไม่ได้เอาคืนเลย..มองมันอย่างงอนๆ
“ส –ใส่-เกือก” แล้วพูดเสียงดังลอยๆ แบบไม่ระบุตัว แฮะ
..เพราะดูจากสีหน้าของเพื่อนๆผมแต่ละตัวแล้วพวกมันคงอยากจะพูดเหมือนกันกะไอแทน ชิ..
แต่ผมก็หาสนใจไม่ยังคงนั่งทำหน้าแอ๊บแบ๋วไม่รู้ไม่ชี้ เอามือตีลงบนผ้าขนนู๋ด้านหน้าตัวเองแปะๆ เป็นสัญญาณกับไอแน็ตว่า กูเอาด้วย จ่ายกูด้วย ข้ามกูมึงโดนติงแน่ๆ...ส่วนไอแทนเหรอ มันทำปากขมุบขมิบ คงกำลังบริกรรมคาถาสาปแช่งผมมั้ง โธ่ยังกะกูจะสน..
“หะ..ใครก็ได้ เอาไอโมไปไกลๆ กูได้มะ...” ทุกคนส่ายหน้าพรึบพรับ เจี้ย กูออกจะหล่อ รังเกียจกูไม..
“ไม่ กูจะนั่งนี้..ทำไม..” ทำเสียงดุๆ จ้องหน้าไอแน็ตมันเขม็ง
“หะ นั่งใกล้มึงทีไรแม่ม กูซวยทุกที..ไปไกลๆเลยมึง” แหงะ ..เจี้ย หน้าบูดเป็นตูดเลยครับไอโม..
ไอแน็ตมันไม่พูดเปล่า ทั้งผลักทั้งดัน ทั้งถีบ..กาซิก กาซิก..รังเกียจกูไมเนี๊ยะ..คนหล่อเซ็ง แม่ม ไม่นั่งก็ไม่นั่ง แม่มเอ้ย..
ไอโมภาคหน้างอ..สอดส่ายสายตาหาทำเลเหมาะๆ..เพื่อลงหลักปักฐาน...และก็เหลือบไปเห็นข้างๆ ไอเต๋ามีที่ว่างอยู่หน่อย..แฮะได้การ..
“หยุด ไม่ต้องมา..แอนมานั่งนี้...” ไอเต๋า มันดึงแขนแฟนมัน ที่เดินผ่านมาพอดีให้นั่งลงที่ว่างที่ผมหมายตาไว้ ...
ผมเบะปากให้ไอเต๋าหน่อยนึง..แล้วกวาดสายตาหา ที่ว่างที่ผมจะวางก้นหวานๆของผมลงไปได้ โดยมิมีผู้ใดรังเกียจเดียดฉันท์ ไม่เข้าใจ กูออกจะหล่อเหล่าถึงเพียงนี้ ทำไมไอพวกตาถั่วพวกนี้ถึง ไม่อยากนั่งใกล้กูวะ..รังเกียจไรกูนักหนา คนหล่อแอบงง...
“โม...มานี่” อ๋า เสียงสวรรค์ และผมก้อหันหน้า ไปหาไอวิทย์ทันที ..พร้อมยิ้มหวานๆให้มันด้วย .. มันก็ยิ้มให้ผมเหมือนกัน เพื่อน กูรักมึง วะ(ฮ่าๆ)
แล้วหันหน้ามามองไอแน็ตที่นั่ง อยู่ซ้ายมือยิ้มให้มันอย่างเหยียดๆ..พร้อมหันหน้าไปหาไอแซนทางขวามือ ที่.ทำหน้ารังเกียจผมไม่แพ้ไอแน็ตเช่นกัน แอบเห็นมันทำหน้าโล่งอกด้วย พอลุกขึ้นยืนได้แล้ว ไอโมก็เบิดกะโหลกไอแน็ตไปที และประเคนติง ลงไปกลางหลังไอแซนเป็นของขวัญด้วย.. ... ข้อหาทำให้สุดหล่อหงุดหงิดแถมพ่วงด้วยข้อหากวนตีนสุดหล่อ….
แต่พวกมันคงชอบเห็นหัวเราะหนุกหนาน.. กำ...รอบตัวกูมีแต่พวกโรคจิตทั้งนั้นเลยนะเนี๊ยะ ปกติแต่กูคนเดียวอะดิเนี๊ยะบรื้อๆๆๆ...น่ากลัว...
ผมเดินอ้อมหลังพลพรรครักอบายมุขทั้งหลายมาหยุดอยู่ด้านหลังไอวิทย์และเอาติงเขี่ยๆ ไอแมนเพื่อที่ผมจะได้มีรูแทรกเข้าไปนั่งข้างๆเพื่อนเลิฟผม ไอแมนมันทำหน้าเซ็งๆ ใจมันก็คงอยากจะไล่ผมไปให้ไกลๆเช่นกัน..แต่พูดไรไม่ได้..เหอๆ..พูดไรสิ พ่อจะเหยียบให้ดั้งหักเลย..
“อะ..ไปเล่นผสมสิบ กับพวกผู้หญิงปะ..” ผมมองหน้าไอวิทย์อึ้งๆ..
ไอวิทย์มันมองผมยิ้มๆพร้อมกับยื่นไพ่กระดาษ..ให้ผม..พอมันเห็นผมไม่ขยับขะเยื้อนมันก็เลยยัดเยียดไพ่หน้าตาน่าเกลียดน่าชังนั้นใส่มือผมโดยพลัน..
ไอโมปากสั่นยิกๆ...พูดไม่ออกบอกไม่ถูก..ตอนนี้อยากให้มีผีแม่ค้าซัก10ตัวมาเข้าสิงห์จริงๆ จะด่ามันไม่ซ้ำคำยันเช้า เอาให้มันหาทางกลับบ้านไม่เจอเลย...
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“เอิ้กๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะอันน่าหงุดหงิดของพวกเวรตะไรนี้ทำไอโมจี๊ดจนแทบอยากกระโดดงับหัวพวกมันที่ละคน..แต่ผมคงทำอย่างที่ใจคิดไม่ได้..เพราะพวกมันมีเยอะกว่าส่วนผม หัวเดียว กระเทียมลีบ.. ใช่สิ..กูมันหล่อเกินมนุษย์หนิพวกมึงเลยอิจฉากู ชิชิ..งอนแม่ม...
“555 เออ..ไปเล่นผสมสิบกับพวกผู้หญิง โน้นไปมึง..เอ้าๆ.กูจะแจกแล้วนะ..เตรียมตังค์ด้วยเร็ว..” โดยที่ไม่รอผมที่หาที่แทรกตูดไม่ได้..
ไอแน็ตก็จัดการกรีดไพ่อีกครั้ง และเตรียมแจกไพ่แล้วด้วยกรรม..กูมีตังค์นะกูมีตังค์ กูเล่นด้วย..
เอาไงดีกู..ถ้าเข้าไปแทรกพวกมันตอนนี้มีหวัง โดนยันกระเด็นแน่ๆ..ดูท่าแต่ละคนไม่อยากให้กูเข้าใกล้กันเลย..ฮือ..และสายตาผมก็ไปประสบพบเจอกับสายตาดุๆของใครคนนึงที่จ้องผมอยู่พอดีเช่นกัน..
มันพยักหน้าให้ผม .. ผมจึงแปลอาการพยักหน้าของมันอย่างเข้าข้างตัวเองสุดตีนว่า...มานั่งข้างกูนี้มาที่รัก..แฮะ...ผมชั่งใจอยู่หน่อยนึง..เอาไงดีวะ..ไปนั่งกับมันดีไหม หรือ..จะเอาไพ่กระดาษนี้..ไปเล่นผสมสิบกับพวกผู้หญิงดี..เอาไงดีวะ..แม่ม สมสิบ หน่อมแหน๋มโพด ไม่เอาโว้ยเก้าเก แหละแมนดี คึคึ..
ตัดสินใจเด็ดขาดนั่งลงกับพื้นแล้วคลานเข่าไปหาไอคิม ที่ตอนนี้ขยับแยกออกจากไออ้อน(ที่แทบจะขึ้นไปนั่งบนตักไอปอด์น) เพื่อให้ผมได้แทรกตัวเข้าไปนั่ง..แฮะ..ก็เค้าอยากเล่นอะ ผิดเหรอ..-*-
..และในที่สุด ไอโมก็มีที่ว่างให้วางตูดกะเค้าซะทีโดยมิมีผู้ใดรังเกียจ..แฮะ..แต่ที่มันแคบอะเนาะ..คนเป็นสิบ มานั่งล้อมรอบผ้าขนหนูสีขาวตุ่นๆ(มันเป็นไงอะ) ผืนเดียวก้อเลยต้องเบียดๆกันนิด แฮะ..ไอโมจึงมีสภาพไม่แตกต่างจากไออ้อนเท่าไหร่ แบบแว่..เค้าแทบจะขึ้นไปนั่งบนตัก ไอคุณคิมสุดที่รักเลยอะ.. แทบจะได้เสียกันคาวงไพ่เชียวแหละ แฮะ...
พอนั่งได้ที่แล้ว..ไอโมจึงควักตังค์ออกมาจากเป๋ากางเกงแล้ววางแหมะลง..ตบผ้าด้านหน้าตัวเองแปะๆ..ทำหน้าเชิดๆเริดๆ..ให้พวกมัน..ไอพวกชั่ว คราวนี้หล่ะกูจะแดกตังค์พวกมึงให้ดู..
พอไอแน็ตแจกไพ่ครบ 3 ใบ ไอโมก็หยิบไพ่ขึ้นมาเปิดดูพรึบ แอะ..ไพ่เริ่มดีตั้งกะตาแรก เลยยิ้มหน้าบาน..
พอถึงตาผมเก ก้เลยเกไปซะเยอะ..พวกเพื่อนๆมองจ้องนิ่งมาที่หน้าผม..แล้วหมอบกันเป็นแถบ แทนที่จะได้เงินเยอะไอโมดันได้หน่อยเดียว...แอะ..ปกติไพ่ สเตรทเนี๊ยะต้องได้เยอะนี่หว่า ไมไม่มีใครเล่นวะ..ช่างแม่ม
ยิ้มหน้าบานแล้วกวาดกองเงินเข้ามาที่หน้าตักตัวเอง...แล้วหงายไพ่ให้พวกมันชมเป็นบุญตา..พวกเพื่อนๆผมแทนที่มันจะชื่นชมตื่นเต้นตกใจ แต่พวกมันกลับหัวเราะซะงั้นเป็นเจี้ยไรเนี๊ยะ..
“ไปหงายไพ่ให้เค้าดูทำไมเล่า..หน้าอะออกมากเลยนะ..เค้ารู้กันหมดว่าได้ไพ่อะไรเก็บอาการหน่อยก็ไม่ได้..” เอ๋า..เจือกอะ เจือกจริงๆมึง ยุ่งไรกะกูเนี๊ยะ.
.ไม่พูดเปล่ามันเอามือมากอดเอวผมด้วย เวรแล้วแตะอั๋งกูแต่หัววันเลย..แต่ไม่กล้าปัดมือมันออกกลัวเพื่อนๆสงสัย
จึงทำได้แค่หันหน้าไปมองไอคนที่มันกระซิบกระซาบอยุ่ด้านหลังผม..แว้บๆ.อย่างไม่ใคร่จะพอใจซักเท่าไหร่นัก..เจือกจริงๆ..เทคนิคใครเทคนิคมันโว้ยเข้าใจ๋...ยักไหล่ให้มันที..พร้อมกับหยิบไพ่ที่ไอแน็ตแจกมาคลี่ดู..อู้ ไพ่ไม่ดีไม่เล่น..
พอตัดสินใจว่าไพ่ไม่ดี ไม่เล่น แล้ว ไอโม จึง นั่งมองหน้าคนนั้นทีคนนี้ที...เพื่อจับพิรุจน์ แต่ว่านะแต่ละคนเก็บอาการกันได้สุดยอดจริงๆ..ไอโมจึงยื่นหน้าข้ามหัวไออ้อนไปดูไพ่ไอปอด์น..
“แอบดูเหรอมึง..หันไปเลยไป..” แหงะ..จะหวงไรนักหนาวะไพ่เนี๊ยะ.
.เซ็งไออ้อนมันครับ ทำเป็นหวงดูหน่อยก็ไม่ได้ ไอปอด์นมันยังไม่ว่าไรเลย ไอปอด์นมันมองหน้าผมกับไออ้อนที่ตอนนี้กำลังจะกินหัวกัน...แล้วยิ้มส่ายหน้ายิกๆ...
และก็เริ่มเกกันต่อไป ไอโมก็นะถ้าไพ่ไม่ถึง 9 แต้ม ไม่กล้าเก อะครับ..ถ้าไพ่ประมาณ ตอง เรียง เซียน สี ไอโม ถึงจะเล่น..หรือไม่ก็ได้ 9 แต้มไรเงี๊ยะ ซึ่งดูท่าว่าเพื่อนๆจะรู้แกว ผม เข้าซะแล้ว..พอผม เก อย่างมั่นใจทีละเยอะๆ พวกมันจะหมอบกันทันทีนอกจากคนที่คิดว่าตัวเองได้ไพ่เหนือกว่าผมแค่นั้นเอง
แรกๆก็พอได้ครับ ไพ่ส่วนมากจะดี หลังๆมาเริ่มไม่แหละ ไพ่ไม่งามเลย...พอไพ่ไม่งามไอโมก็หมอบ หมอบๆ มันทุกตาที่ไพ่แต้มไม่ดี.
.และพอเริ่มไม่ได้เกก็เลยต้องแฮะ..ลุ้นไพ่ของคนอื่น ซึ่งจะไปแอบลุ้นแอบดูไพ่ไอน้องปอด์น ไออ้อนแม่มก็โคตรหวงเลย...
ไอโมจึงต้องกลับหลังหันไปดูไพ่ไอคิมมัน...แฮะ...แรกๆมันก็ให้ดูดีๆอะครับ..หลังๆมาชักหลบอะ..เคืองเดะ ทำไมวะหวงเหรอ..ไพ่แค่นี้เอง...คนรักกันเค้าหวงไพ่กันเหรอ..(มันเกี่ยวกันตรงไหนหว่า)…มันไม่ให้ดูดีๆ ก็ต้องแย่งมาดูสิครับ(หน้าด้านชิบ)
“โอ้ย ไม่ให้ดูแล้วเว้ย.. เก็บอาการหน่อยไม่ได้ไงวะ..แม่ม” แฮะ ไอคิมมันคงเคืองผมน่าดูอะครับ ไรว้า..ก็ไพ่งามเค้าก็แค่ดีใจไปด้วยอะผิดด้วยเหรอ...
มันไม่พูดแต่ปากอะเดะ มันเอาแขนใหญ่ๆของมันสอดเข้ามาทีซอกคอผมแล้วล๊อกไว้แน่น แอะ..เจ็บลูกกระเดือกชิกหัย..
ไอโมก็ร้องอ๊อกแอ๊กๆ..ให้มันปล่อย..เอามือเก๊าะแขนมันไว้..พยายามดึงแขนมันออกจากคอผม แต่มันไม่ยอมปล่อยอะเดะครับ..มิหนำซ้ำมันยังเอาคางสากๆของมันอะแหละมาบดๆที่ไหล่ผมด้วยอะ....แหงะ..
“มิน่า พวกมึงถึงไม่อยากให้ไอโม มันไปนั่งด้วย..” ปากมันพูดแต่แขนกะคางมันยังคงประทุษร้ายร่างกายผมต่อไป..แถมยังกดแรงยิ่งกว่าเดิมซะอีก..
“รู้ตัวช้าจริงมึง.5555..” พอไอแทนพูดจบ
ไอพวกเพื่อนเลวของผมก็หัวเราะกันครื้นเครง...หงือ...กูผิดเหรอที่เสแสร้งไม่เป็น...กูผิดเหรอที่ชอบเจือกดูไพ่ของคนอื่น ..ว่ากูงี้ กูเสียใจนะ...
“นายอะ..เลิกเล่นได้แล้ว..เล่นไปก็เสียตังค์ปล่าว...เอาไพ่กระดาษไปเล่นผสมสิบอย่างที่ไอวิทย์มันบอกแหละ ปะ..” ไอคิมมันปล่อย แขนออกจากคอผม ขยับคางออกด้วย.
.แล้วเอาขาใหญ่ๆของมันกวาด(ย้ำว่ากวาดจริงๆ) เอาผมออกจากวงไพ่ซะงั้น..แหงะ..ไอโมที่ไม่ทันได้ตั้งตัวจึงไม่ได้ขัดขืน..มารู้ตัวอีกที ไอคิมมันก็ขยับไปนั่งเต็มๆตูด..หันหน้าเข้าหาวง ไม่มีช่องให้ไอโมเข้าไปแทรกซะแล้ว..แอะ..ทำงี้ได้ไงอะ...และพอไอแน็ตแจกไพ่มาไอโมก็พยายามแทรกตัวเข้าไปนั่งที่เดิมสุดฤทธิ์ แต่ก็หาได้ผลไม่..โดนปัดออกมาทุกทีเลยอะ...หงือ
และไอชั่วแน็ตมันก็ไม่แจกไพ่ให้ผมด้วย..ไอโมงอนจัด...ยืนเท้าสะเอวมองไอพวกเพื่อนชั่วที่ตอนนี้ไม่มีตัวไหนที่มันหันมาสนใจผมเลยเอาแต่ลุ้นไพ่ในมือตัวเองสุดฤทธิ์..แค้นแม่มจริงๆ...แม่มหน้าทุกคนนี้นิ่งได้ใจกันจริงๆเลยครับ โธ่ ไอพวกตอแหลได้โล่ ชิ..(เค้าว่าคนที่เล่นเก้าเกเก่งๆเนี๊ยะคือพวกที่ตอแหลเก่งโคตรๆเหมือนกัน)
“ไอแทน ไพ่มึงไม่ถึง 5 แต้มเลย จะเกทำหอกไร ไพ่ไอวิทย์ยังดีกว่าไพ่มึงอีก แต่นะวิทย์ไพ่มึงไม่ถึง 9 แต้มเลยยังเจือกเล่นนะมึง ไอแมนไพ่มึงงามขนาดนี้ เก ไปเยอะๆเลยไม่มีใครสู้มึงได้หรอก..สะ.”
“มึงเป็นเจี้ยไรเนี๊ยะ หุบปากเลยแม่มเอ้ย..เดี๋ยวกูเตะ..แม่มคอหักเลย..ชั่วหนิ..” แอะก่อนที่จะเปิดเผยความลับสวรรค์มากกว่านี้..
ไอโมก็โดนไอวิทย์..ชี้หน้าด่าเข้าให้ แถมมันยังลุกขึ้นจะเตะผมจริงๆอะเดะ ไอโมตกใจนิดหน่อยเพราะดูท่ามันจะโกรธผมจริงๆ แต่ก็นะไอโมก้อคือไอโมอะนะ ยังทำเป็นเก่งยืนเอามือกอดอก..เบะปากให้มันนิดๆ..ยักไหล่หน่อยๆกระดิกติงยิกๆ...
“ทำมะ กูพอใจอะ..เสียแล้วพาลเหรอ..โด่..” ทำหน้ากวนตีนมันต่อไป..
แล้วทรุดตัวลงนั่งซ้อนหลังไอคิมมัน แถมยังเอาแขนไปกอดคอไอคิมไว้แล้วเอาคางไปเกยไว้บนไหล่มันซะด้วย..เงยหน้าขึ้น ยึกคิ้วให้ไอวิทย์ยิกๆ...
ไอวิทย์มันทำหน้าเคืองจัด..บ่นอะไรของมันก็ไม่รู้..แล้วนั่งลงที่เดิม ..ฮ้า..รอดตายแล้วกู ไอคิมนี้..มันเป็นยันต์กันตีนชั้นดีจริงๆอิอิ..ว่าแล้วก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตา..กอดคอไอคิมต่อไป..แถมยังแอบดูไพ่ในมือมันด้วย แต่ก้นะกลัวมันด่าอีกเลยพยายามเก็บอาการสุดฤทธิ์..แฮะ..ผมได้ยินเสียงไอคิมมันหัวเราะลงลูกคอดังหึหึด้วย หมั่นไส้ชิกหัย...เลยเอามะเหงกลงหัวมันไปทีนึง..เลยโดนสายตาพิฆาตมันจ้องยังกะจะจับผมขึงผืดตรงนั้น..เลยหลบตาไปมองที่ไพ่ในมือมันเช่นเดิม ข่มกูจริง ชิ..…
นั่งดูพวกมันเกไพ่กันไปพักนึง...ไอโมชักเบื่อครับ..แฮะ..ดูพวกสาวๆก็คงจะเบื่อเหมือนกัน..พวกเธอๆทั้งหลาย..จึงชวนผมไปเล่น..ป๊อกเด้ง แฮะ...คือพวกมันอะกะให้ผมเป้นเจ้ามือให้นั้นหล่ะครับ รู้ไต๋พวกมันดี...คึคึ..แต่ก็ยอมเดินตามพวกมันเข้าห้องนอนไปอย่างว่าง่าย...
พวกผมนั่งเล่นป๊อกเด้งกันมีผมเป็นเจ้ามือ.. โดยมีสาวๆเป็นลูกขา..ทั้งป๊อกทั้งเด้งกันทั้งคืน..เล่นแรกๆเจ้ามือก็ได้อยู่หรอกครับ..มันมาเสียก็อิตอนที่พวกผู้ชายที่มันเสียจากวงเก้าเก แล้วมาเป็นลูกขาผมนี้สิครับ...1 คน 2 คน มายังไม่เท่าไหร่ แต่พอเจ้าพวกวงโน้นมันเลิกเล่นเก้าเก ไปเล่นรัมมี่ กันเท่านั้นแหละ พวกเวรนั้นก็ย้ายตูด มาเป็นลูกขาผมเฉยเลย..
จากได้ๆ..เป็นเสียๆ..ลูกขาแม่ม ป๊อกเด้งกันดีจริงๆ..เล่นอยู่ดึกดื่นพอควรครับ..เสียไปเสียมาจนจะหมดตูดไอโมถึงเลิกเล่น..แบบว่าเหนื่อยอะ...วงป๊อกเด้งพวกผมจึงต้องเลิกเพราะเจ้ามือ..หงุดหงิดหุหุ
พอวงป๊อกเด้งเลิกเล่นไอโมก็ง่วงนอนขึ้นมาหงิดๆ..เดินผ่านห้องนั่งเล่นไม่เจอพวกเพื่อนผมที่เล่นเก้าเกกันมะกี้ คาดว่าคงไปเล่นรัมมี่กันในห้องนอน..คงรำคาญพวกผมที่ป๊อกเด้งป๊อกเด้ง กันโหวกเหวกโวยวายหละมั้ง ฮี่ๆ..
พอผมกับเพื่อนๆที่เล่นป๊อกเด้งกันมะกี้เดินเข้ามาในห้องก็เห็น ไอแทน ไอวิทย์ ไอปอด์น และก้ไอคิม กำลังเล่นรัมมี่กันหน้าดำคล่ำเครียด..ไม่สนใจพวกผมที่เดินเข้ามาในห้องเลย...
“โม..ไพ่เมื่อกี้หล่ะ..” ไอเต๋า มันถามผมถึงไพ่กระดาษน่าเกลียดๆนั้น
ผมจึงแบมือให้มันดู ก็ผมกำมันไว้ในมือนี้ครับหุหุ พอไอเต๋ามันเห็นก็คว้าไพ่ในมือผมไปถือไว้...
“เล่นรัมมี่กันมะ..” ไอเต๋ามันเอ่ยปากชวนผมเบาๆ..
คงกลัวไอวงนั้นมันกระทืบเอาอะนะ..ถ้าจะเสียงดัง..พอมันชวนเสร็จก็กระโดดขึ้นเตียงแล้วเตรียมสถานที่โดยพลัน โดยมีไอแมน ไอเก่ง และก็ไอแซน กระโดดตามขึ้นไปติดๆ ถ้าเป็นเวลาปกติไม่ใช่ตอนที่ผมเกิดอาการง่วงจัดขนาดนี้ผมก็คงกระดี๋กระด๋าสุดฤทธิ์อะนะ..
“ไม่เอาอะ.กูง่วง..ตามบายเถอะ” พูดจบไอโมก็มองหาทำเลซุกหัวนอนทันที
ดูท่าจะนอนในนี้ไม่ได้แล้ว..บนเตียงพวกเวรนี้ก้จับจองเล่นไพ่กัน ตรงที่วางๆหน้าเตียงก็ด้วย..ตอนแรกก็มองที่เหมาะๆตรงแถวๆที่พวกไอคิมเล่นไพ่นั้นแหละครับเป็นที่นอน.แต่นะพวกมันเปิดไฟเล่นไพ่กันอะเดะ ไอโมจะนอนหลับได้ไง..ง่วงขนาดไหนก็ไม่หลับหรอก ยิ่งถ้านะ..ปรายตาไปมองไอคิมที่ตอนนี้กำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดกับไพ่ในมืออยู่นั้น ไอโมก็รู้สึกหวั่นๆนิดๆ...
.คืนนี้คงไม่ได้นอนบนเตียงโดยมีไอวิทย์กะไอแทนเป็นบอดี้การ์ดเหมือนเดิมแน่ๆ...ถ้านอนตรงนั้นแล้วพอพวกมันเลิกเล่นไพ่กันแล้วไอคิมมันเนียนๆ..ย่องมาลักหลับกู กูจะทำไงอะ..บรึ๋ยๆ..ไม่เอาอะ(คิดไปนู้น) กันไว้ดีกว่าแก้ดีกว่า..
ไอโมจึงเดินไปดึงที่นอนปิกนิค ที่อยู่ใต้เตียงมาม้วนๆแล้วหอบขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน แล้วดึงเอาผ้านวมที่อยู่ปลายเตียงมาถือไว้ด้วย..
“หยิบหมอนให้กูหน่อย” ใช้ไอแมนไปเบาๆ
“จะหอบไปไหนอะพี่..ไมไม่นอนเนี๊ยะข้างนอกมันหนาวนา” ไอแมนพอมันยื่นหมอนให้ผมเสร็จมันก้อถามผมขึ้นมาเบาๆ..อย่างไม่ต้องการคำตอบคงแค่ถามเฉยๆอะนะ..
“เปิดไฟสว่างโร่กูจะหลับได้ไง...” พูดจบไอโมก็เดินดุ่มๆออกมาจากห้องนอน..อย่างไม่สนใจใยดีใครซักเท่าไหร่นัก..
ยืนมองห้องนั่งเล่นที่ไม่ได้ใหญ่โตกว้างขวางอะไรนักอยู่พักนึง จึงเดินเอาของที่หอบมาไปวางไว้บนโซฟา แล้วชโงกหัวไปมองดูที่ว่างข้างหลังโซฟานั้น..ตรงนี้หล่ะวะเหมาะดี..ขยับโซฟาออกมาหน่อยก้อมีที่ว่างพอจะแทรกตัวเข้าไปนอนได้หล่ะวะ.
..แถมยังมิดชิดดี คงไม่มีใครคิดว่าจะมีใครอุตริไปนอนอยู่ในซอกนี้อะนะ อิอิ..ปลอดภัยจากโจรร้ายแล้วกูงานนี้..คิดอย่างครึ้มอกครึ้มใจ..ถึงจะง่วงขนาดไหนแต่เรื่องความปลอดภัยของช่วงล่างย่อมเป็นเรื่องที่สำคัญยิ่ง
ว่าแล้วก็จัดการลากๆดึงๆโซฟาออกมาอีกหน่อย..แล้วกระโดดหย๋อยลงไปด้านหลังโซฟาที่ตอนนี้มีที่ว่างเล็กๆ..พอให้ผู้ชายอก 2 ศอก ครึ่ง อย่างผมได้เข้าไปนอนแผ่หราอย่างสบาย..
แล้วจากนั้นไอโมก็จัดการเอาที่นอนปิกนิคมาปู วาง หมอนผ้านวมแปะลง แล้วเดินกลับไปยืนดูผลงานตัวเองที่หน้าห้องนอนที่ตอนนี้ประตูห้องปิดสนิทด้วยฝีมือของผมเอง..
อืม..ถ้าไม่จ้องกันจริงๆไม่รู้เลยครับว่าจะสิ่งมีชีวิตอื่นใดที่อุตริเข้าไปนอนในซอกนั้นได้...
พอไอโมชื่นชมผลงานของตัวเองจนพอใจแล้วก็เดินไปปิดไฟ เดินคลำทางไปยังทิศทางที่โซฟาตัวใหญ่ปักหลักอยู่..แล้วเดินอ้อมเข้าไปด้านหลังพอเท้าสัมผัสกับที่นอนก็ล้มตัวนอนลงเอาหัววางไว้บนหมอนดึงผ้านวมผืนใหญ่มาห่มแล้วค่อยๆหลับตาลงอย่างพออกพอใจยิ่ง อุ่นดีจะตายไม่หนาวเลยซักนิดอิอิ.....
-
ต่อๆ ตอนนี้ยาว โคดๆ
************************
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้..ไอโมลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกอึดอัดเหมือนโดนผีอำ…
“ฮื้อ...” ส่งเสียงออกมาเบาๆอย่างรำคาญ..เพราะง่วงเต็มแก่..
ผมจึงพยายามที่จะพลิกตัวไปนอนตะแคงโดยที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมามองอะไรใดๆเลย ก็คนมันง่วงอะ....
แต่ทำยังไงออกแรงมากเท่าไหร่ไอโมก็ขยับตัวไม่ได้..ยิ่งรู้สึกกลัวเข้าไปใหญ่ กำแล้ว..สงสัยโดนผีอำแหง๋ๆเลย...ท่องนะโมผิดๆถูกๆด้วยความกลัว......หลับตาปี๋ กึ่งๆฝันกึ่งๆจริงอะ เบลอสุดฤทธิ์...
“ตื่นเร็วจัง...กะลักหลับพอดี..” แอ๊กกกกกกกกกกกกกก
เสียงกระซิบเบาๆที่ข้างหูพร้อมกับจมูกปากร้อนๆของเจ้าของเสียงกระซิบนั้นได้ตะปบลงที่ข้างแก้มผมอย่างรุนแรง…จนไอโมรู้สึกเจ็บๆแสบๆ
เสียงหายใจพรืดๆพราดๆ ..และปฏิกิริยาของอะไรบางอย่างที่บดเบียดอยู่กับช่วงล่างผมยิ่งทำให้ผม ตื่นตระหนกตกใจเข้าไปใหญ่..ซึ่งคนที่ทำแบบนี้กับผมก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอคุณคิมสุดที่รักสุดสวาทขาดดิ้นของผมนั้นเอง..ฮือ..
ดิ้นก็ดิ้นไม่ได้เพราะโดนรัดไว้ซะแน่นจนแทบหายใจไม่ออก..ขยับแขนก็ขยับไม่ได้ด้วยโดนล๊อกไว้ตั้งแต่มะไหร่ก้ไม่รู้ ไปวางกองแหมะอยู่บนหัวของผมนี้เองโดยมีมือใหญ่ๆของไอคิมกดไว้แน่น..
“ซี๊ด..โม..เราอยากอะ ขอนะโมนะ ขอนะ อือ..”แอะ อยากแล้วไงอะ ขอไรอะ ขอกันง่ายๆงี้เลยเหรอไม่นะไม่.
.พรุ่งนี้ต้องขับรถกลับกรุงเทพฯนะ ฮือ..กูยังไม่ยกโทษให้มึงเลยไม่เอานะ..แล้วเนี๊ยะ ถ้าใครมาเห็นเข้าจะทำยังไงม่ายยยยยยยยย
กะจะเอ่ยปากปริพาสมันอย่างที่คิดไว้ข้างต้น แต่คำพูดที่เตรียมปฏิเสธมันก็กลืนหายลงไปในลำคอเมื่อเจอกับริมฝีปากร้อนรุ่มที่ลากจากลำคอเข้ามาประกบกับริมฝีปากผมทันทีอย่างตะกละตะกลาม..
เหมือนร่างกายผมมันเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ พอไอคิมประกบปากลงกับปากผมเท่านั้นแหละไอโมก็เปิดปากรับลิ้นร้อนๆของมันทันทีอีกทั้งยังจูบตอบหยอกเย้ากับลิ้นชื้นๆนิ่มๆของมันอีกด้วย...
สติยังอยู่ครบแต่เหมือนผมจะควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เสียแล้ว..ตัวอ่อนปวกเปียกเมื่อไอคิมมันผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากผมแล้วลากลิ้นชื้นๆของมันเลมเลียไปตามใบหน้า ติ่งหู ใบหูผม
ขณะที่ผมกำลังเพริดเพลินกับสัมผัสวาบหวิบที่ไอคิมมันปรนเปรอ หลอกล่อผมอยู่นั้น..ไอโมก็ต้องหายใจสะดุดตกใจสุดขีด..
“คิม..ไม่นะ ไม่เอาทำไรอะ คิมไม่นะ” ผมกระซิบกระซาบประท้วงไอคิมมันอย่างตกใจ.พยายามขืนตัวไว้สุดฤทธิ์ แต่แรงควายน้อยอย่างผมจะไปสู้ควายถึกตกมันอย่างมันได้เยียงไร..
ไอคิมมันจับผมพลิกค้ำหน้าลงกับหมอนอย่างรวดเร็ว..มือที่ว่างจากการล๊อกแขนผม ของมันก็จัดการดึงกางเกงขาสั้นของผมพรวดเดียวหลุดออกทั้งกางเกงนอกกางเกงใน..
และยิ่งสัมผัสร้อนๆแข็งๆที่ดุนดันอยู่ที่ช่วงล่างยิ่งทำให้ไอโมตาเหลือก ตาปลิ้นเข้าไปใหญ่ พอไอคิมมันดึงสะโพกผมให้แอ่นขึ้น เอาขาของมันดันขาผมไว้เมื่อผมพยายามที่จะหุบขาผมเข้า..ไอโมก็ยิ่งกลัวสติแตกเข้าไปอีก..เริ่มรับรู้ถึงชะตากรรมของตัวเองรำไร..
คิม ไอบ้า มึงอย่าบอกนะว่าจะทำกูทั้งอย่างนั้นอะ ไม่นะ . ไม่เอานะ..ฮือ..มึงจะโหดร้ายผิดมนุษย์เกินไปแล้ว..ฮือ...
“คิม.อย่านะคิม..ไม่ อย่าทำนะคิม อย่านะ..” ผมละล่ำละลักกระซิบกระซาบพูดขอร้องมันเสียงตื่นกลัวสุดขีด....
“อืม..จุ๊ๆ ใจเย็นๆนะโม อา ซี๊ดดด เรา..ไม่ไหวแล้ว อ้า..ขอนะ”
“โอ้ยยยยยยยยยยอือ..ฮือฮึก...”ไอโมน้ำตาร่วงแหมะ.
.เสียงร้องถูกกลืนหายเข้าไปในลำคออีกครั้งเมื่อมือใหญ่ๆของไอชั่วคิมได้ปล่อยมือผมที่มันล๊อกไว้มาปิดปากผมแทน..
เข่าไอโมอ่อนยวบ..เจ็บช่วงล่างมากมายจนแทบขาดใจ..สิ้นเรี่ยวสิ้นแรง..น้ำตาไหลพรากไม่หยุด..ทั้งเจ็บใจทั้งเจ็บกาย..เอาอีกแล้ว..ฮือ..ผมโดนไอคิม มันทำแบบนี้กับผมอีกแล้ว..ฮึก..มันทำร้ายผมอีกแล้ว มันทำให้ผมเจ็บอีกแล้ว...ไหนว่ารักไง คนรักกันเค้าทำกันแบบนี้เหรอ...หรือว่า ไม่รักกันอีกต่อไปแล้ว...ฮึก..ไม่รักแล้วทำแบบนี้ทำไมแค้นกันมากเลยเหรอ ไอคิมไอบ้า ไอชั่ว กูเกลียดมึง..ฮืออออออ..ไปตายที่ไหนก็ไปเลย กูเกลียดมึง ฮืออออออออออ
“อ๋า..โม.. อย่าร้องไห้สิ..ระ เรา ระ รัก อือ ซี๊ด..โมนะ..อืม” ไอคิมมันโน้มตัวลงมากอดผมไว้แน่น พร้อมกับกระซิบกระซาบเสียงแหบๆอยู่กับใบหูของผม
ริมฝีปากร้อนๆของมันซุกไซร้ไปตามซอกคอ ใบหู ซีกแก้มด้านข้างผม..พร้อมทั้งที่นิ้วมือใหญ่ๆของมันที่ได้เข้ามาลูบไล้เช็ดน้ำตาให้ผมเบาๆ...มันไม่ได้ทำให้ผมหายเจ็บหรอก แต่..อย่างน้อยคำว่ารักที่มันกระซิบบอกผม ก็พอที่จะทำให้ความน้อยเนื้อต่ำใจของผมได้บรรเทาเบาบางลงมาบ้าง....
น้ำตาที่ไหลพรากๆอยู่เมื่อกี้นี้จึงค่อยๆหยุดไหลและเหลือแต่เพียงเสียงสะอื้นในลำคอเบาๆ.ในที่สุด..
“โม เราขยับหล่ะนะ..อื้อ..” เมื่อไอคิมมันเห็นว่าผมหยุดร้องไห้แล้วมันจึงค่อยๆขยับสะโพกมันเบาๆ..
“อะ..ไม่..ไม่ เจ็บ อะ ฮึก ฮือออออออ” เพียงแค่ไอคิมมันขยับเบาๆ ก็เล่นเอาไอโมถึงกับเจ็บจี๊ดวิ่งปราด จนเนื้อตัวสั่นไปหมด..
มันทั้งเจ็บทั้งแสบอะ...(.ก็แน่หล่ะ..เข้าได้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว.T^T.) จนผมต้องยืนมือไปจับสะโพกมันให้แนบกับช่วงล่างผม ไม่ยอมให้มันขยับเขยื้อนกันเลยทีเดียว..ก็มันเจ็บนี้หว่า และอีกอย่างไม่มีอารมณ์อยากอย่างว่าด้วยนะเว้ย ชั่วหนิ...
“โม..ถ้าขืนนายไม่ให้เราขยับแบบนี้ อ้า...เดี๋ยวมีคนออกมาเห็นนะ” ไอคิมมันกระซิบที่ข้างหูผมแล้วจูบซุกไซร้ใบหน้ามันกับซอกคอผมอีกครั้ง..ฮือ มันขู่ผมด้วยอะ..ไอชั่วเพราะใครหล่ะไม่ใช่เพราะมึงเหรอ.. คิดค่อนขอดมันอยู่ในใจ
“ฮึก งั้น งั้น ก้อเอาออกสิ..” พูดพร้อมกับสะอื้นฮึกๆเบาๆ.พร้อมกับเอามือดันสะโพกมันออกด้วย
“อือ.หึหึ..พูดซะน่ารักเชียว” ไอบ้า ฟังยังไงว่าน่ารักวะ..คิดอย่างเคืองๆ
“เอาออกก็ได้..แต่..ให้น้ำเราแตกก่อนนะ” จ๊ากกกกกกกไอบ้า..ฮือ..โจ๋งครึ่มมากเลยอะ หน้าไม่อาย ไอทุเรศ..ฮือ
มันพูดพร้อมกับกดจมูกและปากของมันลงที่ซีกแก้มผมเร็วๆแรงๆ 1 ที..แล้วผละออกพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างของมันยกสะโพกผมตั้งขึ้น ผมยังไม่ทันได้ตั้งหลักตั้งตัวเลยด้วยซ้ำเมื่อไอคิมมันกดกระแทกช่วงล่างผมอย่างหนักหน่วงถี่ยิบ จนผมร้องแหกปากออกมาเสียงหลงด้วยความเจ็บจนลืมตัว..
“ชู่ๆ เบาๆสิ..อืออ้า..” ไอคิมมันจุปากกระซิบกระซาบผมอีกครั้ง
แต่ช่วงล่างมันก็ยังกระแทกกระทั้นช่วงล่างผมอย่างต่อเนื่อง..เจ็บอะ..ฮือ..แต่นอกจากความเจ็บแปล๊บๆแสบๆที่ผมได้รับแล้ว ความรู้สึกเสียวๆว้าบๆ ก็ได้แทรกซึมเข้ามาด้วย..แยกไม่ออกจริงๆว่าระหว่างความเสียวกับความเจ็บอย่างไหนมันมากน้อยกว่ากัน..
และยิ่งไอคิมมันกระแทกกระทั้นผมแรงเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองจะสะใจกับแรงกระแทกในเข้าไปทุกที...(เหมือนพวกมาโซไงมะรุ -*-)
“อา อ๋า คิม ..คิม อืออออออออ” ทั้งๆที่ผมพยายามกัดปากกลั้นเสียงร้องของตัวเองไว้แล้วนะ...แต่เสียงผมมันก็ยังเล็ดรอดออกมาอีกจนได้...
“อะ เฮ้ย..”
“เฮ้ย...”
แสงไฟสว่างวาบ พร้อมกับเสียงอุทานของคน 2 คน และผมก็รับรู้ถึงผ้านวมผืนหนาที่ตวัดคลุมมาจนมิดหัวผม..ไอโมตกใจกลัวสุดขีด มุดหน้าลงกับหมอนตัวสั่นงันงก น้ำตาไหลพรากๆ..หัวใจเต้นแรงเหมือนกำลังจะหลุดออกมานอกอก.
ฮือ..ทำยังไงดีกูจะทำยังไงดี..ฮือ..ไอโมแย่แน่แล้ว คราวนี้ต้องตายแน่ๆ...คิดไปสะระตะ..อายแสนอาย จนไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้รูไหนแล้วในตอนนี้..คิดไปไกลถึงขั้นนเห็นแม่ที่น้ำตานองหน้าพ่อที่กำหมัดฟาดเปรี้ยงเข้าที่หน้าผม..น้องชายที่มองผมด้วยแววตาผิดหวัง เพื่อนฝูงที่มองผมอย่างขยะแขยง..แค่คิดไอโมก็รับไม่ได้แล้ว..อยากตายซะเดี๋ยวนั้นเลยจริงๆ..ไม่อยากลืมตาขึ้นมารับรู้อะไรใดๆทั้งสิ้น..
“ไอแซน ไอเชี่ย ปิดไฟ เร็วสิ..ปิดไฟ..ฮึ่มๆ” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันกัดฟันกรอดๆร้องบอกใครบางคนให้ปิดไฟ
ฮะ หา ไอแซน ไอแซน หรอกเหรอ ฮือ..ไอแซนเหรอ..พอผมได้ยินชื่อไอแซนเท่านั้นแหละ ความกลัวที่มีได้หายไปเกือบหมดโล่งอกมากมาย เหมือนได้ยกภูเขาหิมาลัยออกจากอกกันเลยทีเดียว โล่งอกจนหมดแรง..หมดสภาพสะอื้นฮึกๆขึ้นมาอีกครั้ง..
“อะ ไอคิม มึงทำเชี่ยไรของมึงวะ..ไอควาย แม่ม..” และความมืดก็ปกคลุมห้องทั้งห้องอีกครั้ง ..
“ไอหะ..ทำไรไม่ระวังเลยมึง..ควาย..ถ้าไม่ใช่กูเป็นคนอื่นแม่ม พวกมึงจะทำยังไง ส-ด ควายเอ้ย....ฮึย” ผมได้ยินเสียงไอแซนบ่นด่าไอคิมเบาๆ…โดยไอคิม ไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้เลย.
แล้วเสียงฝีเท้าหนักๆของไอแซนก็เงียบหายไปพร้อมกับเสียงเปิดปิดประตูเอี๊ยดอาดเบาๆ..
ห้องทั้งห้องจึงตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง...พร้อมกับเสียงสะอื้นฮึกๆของไอโม..
“โม..ไอแซนมันไปแล้วนะไม่มีอะไรหรอก..หยุดร้องไห้ได้แล้วน่า..” ไอคิมมันกระซิบปลอบผมเบาๆ..พร้อมกับที่มันดึงผ้านวมให้หลุดออกจากหัวผม..
หยุดร้องไห้เหรอ ไอชั่ว แม่ม พูดไรไม่คิดเลยนะ..นิสัยเสียเอ่ยไอหื่นกาม เพราะความบ้ากามของมึงแท้ๆเลย .ฮือ..ถ้าคนที่มาเห็นไม่ใช่ไอแซนหล่ะ แต่เป็นคนอื่น คนที่ไม่รู้เรื่องกูกับมึงอะ มึงคิดไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น..ฮือ..มึงเคยคิดไหมว่ากูจะรู้สึกยังไง..ไอ้ฟายยยยยยยยยยยยยย...
ไอโมยิ่งร้องไห้สะอื้นหนักเข้าไปอีกครับ...คือที่ร้องไห้อะไม่ได้เสียใจอะไรนักหนาหรอก แต่มันแค้นใจอะ..แค้นใจที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้เลย...และยิ่งคิดว่าเมื่อกี้นี้ตัวเองเสี่ยงกับการประจานตัวเองขนาดไหนไอโมก็ยิ่งทั้งเจ็บใจ ทั้งแค้นใจ..ทั้งอับอายขายขี้หน้า..ถึงจะเป็นไอแซนแต่กูก็อายนะชั่วหนิ..และไอโมก็โยนความผิดต่างๆนาๆไปให้ไอคิมแต่เพียงผู้เดียว..
และพอมันเห็นผมเอาแต่ร้องไห้ซุกหน้าหล่อๆอยู่แต่กับหมอนไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสูดเอาออกซิเจนเข้าปอดเลยซักกะนิดเดียว มันจึงออกแรงดึงหน้าผมออกจากหมอนสุดกำลัง แล้วจับผมพลิกหันหน้าเข้าไปหามัน..พอเห็นดังว่าไอโมก็พยายามกระถดตัวไว้เพื่อให้น้องน้อยมันหลุดออกจากตัวผมด้วย...
แต่อนิจจา ก้นหวานๆของไอโมคงถึงคาด น้องน้อยไอคิมมันจึงไม่ยอมหลุดออกจากตัวผมง่ายๆ...นั้นยิ่งทำให้ความเจ็บใจแค้นใจผมยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้นร้อยเท่าพันเท่า.. แม่มเอ้ย กะอีแค่ปัญญาที่จะเอาไอเจ้าหนอนน้อยของไอชั่วคิมออกจากก้นหวานๆของตัวเองยังไม่มี แล้วจะเอาปัญญาไปทำอะไรอย่างอื่นได้อีกเล่าฮือ...
แค้นจัดพอหันหน้าเข้าหามันได้แล้วไอโมจึงเอาแขนเข้าไปคล้องคอมันไว้แล้วกกกอดมันไว้แน่น พร้อมกับอ้าปากงับคอมันทันทีทันใดด้วยความเจ็บใจ แค้นใจ อับอายแบบสุดตรีน...
“โม..โอ้ยเจ็บบบ...เป็นบ้าไรอีกเนี๊ยะ หา..ปล่อยสิปล่อย” เจ็บเหรอแค่นี้มึงเจ็บเหรอ...ที่ทำกับกูอะไม่คิดว่ากูจะเจ็บเลยใช่ไหม..ไอชั่ว...ฮึ่มๆ..
ยิ่งได้ยินเสียงไอชั่วคิมมันเอะอะโวยวาย ไอโมก็ยิ่งแค้นใจยิ่งออกแรงกัดมันแบบจมเขี้ยว..
“โอ้ยเล่นงี้หรอ ได้ ได้ๆ อย่ามาหาว่าเราใจร้ายแล้วกัน”..อะอะ..ฮึ่มๆขู่กูเหรอขู่กูอีกแล้ว...
“อืออออออออออออ” แล้วไอโมก็ได้รู้ว่ามันไม่ได้แค่ขู่
เมื่อไอคิมมันลุกพรวดขึ้นพร้อมกับดึงผมติดสอยห้อยตามมันขึ้นมาด้วย....แล้วก้าวพรวดๆออกจากหลังโซฟา มายืนอวดเชฟกันอยู่กลางบ้านเลยทีเดียวเชียว..ไอโมก็ตาเหลือกสิครับ กลัวมากมายก่ายกอง ล๊อคคอมันไว้แน่น..พร้อมทั้งได้ปล่อยปากออกจากคอมันอย่างด่วนๆ แล้วมองสบตามันผ่านความมืดมิดอย่างอึ้งๆ..
.ผมเห็นแสงนัยตามันวาวเลยทีเดียวคงโกรธผมจัดเต็มที ฮือ..ไอชั่ว แค่โดนกูกัดแค่นี้ทำไมต้องโกรธด้วยอะ ไอคนนิสัยไม่ดี ชั่วหนิ..กำกำปั้นฟาดปักๆลงที่บ่ามันไป 2 สาม ที (แอะเล่นไรยังกะนางเอกหนังไทย ชิชิ อนาถตัวเอง)
“ทำไมไม่กัดต่อหล่ะ..จะเ-ด แม่งโชว์กลางบ้านเลย..ให้ไอ้พวกนั้นมันแห่มาดูกันให้หมดบ้าน” ไอคิมมันพูดขู่ติดกะใบหูผม แถมยังเอาลิ้นเลียใบหูผมด้วยแหนะ โรคจิตชัดๆ..
พอได้ยินมันพูดแบบนั้น ..ไอโมก็ขนลุกซู่ๆกันเลยทีเดียว...ไม่แน่หรอกครับคนอย่างไอคิมอะ..มันทำได้ทุกอย่างแหละไว้ใจมันไม่ได้หรอก..บางทีมันอาจจะทำอย่างที่มันพูดจริงๆกะได่..อย่าเสี่ยงเลยดีกว่าน่า..แก้แค้นร้อยปียังไม่สายนะโมเอ้ย...คิดอย่างเศร้าสร้อย..แล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันตาละห้อยแล้วซบหน้าลงกับบ่ามันเหมือนเดิม..
“คะ คิม..ทำให้เสร็จๆ ซะทีสิ..เดี๋ยวใครก็มาเห็นอีกหรอก..” กระซิบบอกมันอย่างอายๆ..
ด้วยตอนนี้ไอโมกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้าให้จริงๆ ก้อพี่ท่านเล่นยืนโด่เด้อยู่กลางห้องนั่งเล่นแถมยังมีกระผมเกาะติดเป็นปลิงอยู่แบบนี้อีก และที่สำคัญไอตรงนั้นมันยังค้างคากันเป้นหลักฐานตำตาตำ..อะไรต่อมิอะไรอยู่เลย..ไปแก้ตัวที่ศาลไหนก็คงต้องมีแต่แพ้กับแพ้หล่ะครับ..ไอโมหล่ะหน่าย...
“หึ.หึหึหึ” ผมได้ยินเสียงหัวเราะอย่างพออกพอใจของไอคิมลอยเข้าหูผมมาแว่วๆ..ไอโมเลยทุบอั๊กๆที่หลังมันอย่างโคตรจะเจ็บใจเลย..
ในขณะที่มันก็อุ้มผมเป็นแม่ลิงอุ้มลูกลิงกลับไปยังวิมานน้อยหลังโซฟาอีกครั้ง..และต่อจากนั้นคงไม่ต้องบอกอะนะว่าเกิดอะไรขึ้น..เข้มข้น ข้นควัก ร้อนเร้ารุนแรง..ซี๊ดซาดเกินห้ามใจ ยิ่งกว่ากินไวๆควิกรสต้มยำกุ้งซะอีก... ถึงจะร้อนแรงเสียวกระสันต์กันขนาดไหน .ถึงยังไงก็ต้องเก็บเสียงกันสุดฤทธิ์อะนะ..
กว่าจะผ่านค่ำคืนนั้นไปได้เล่นเอาไอโมสะบักสะบอม..หมดเรี่ยวหมดแรง..โดนทำประตูแบบไม่ยั้งนับประตูได้เสียกันไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียวเชียว..และก่อนที่สติสัมปชัญญะจะหลุดลอยไปไอโมก็ได้เก้บความคับแค้นใจติดสอยห้อยตามความอ่อนเพลียของตัวเองไปด้วย..
.ไม่ยอมยกโทษให้ง่ายๆหรอก ทำกันได้ลงคอ. ต่อไปนี้อย่าหวังว่าจะได้แอ้มไอโมได้ง่ายๆอีกเลย..จะเล่นตัวจนไอชั่วคิมมันลงแดงตายไปเลยคอยดู..คิดอย่างพาลๆพร้อมกับอ้อมแขนอุ่นๆที่กอดรัดผมไปกกกอดไว้แนบอก..แล้วไอโมก็หลับไปอย่างอ่อนเพลียเต็มทน เรียกได้ว่าสลบเหมือดกันไปเลยทีเดียว...
****************************
เหอๆอานะ...แบบว่าข้าน้อยขออำภัยอะนะ ที่แบบดองซะจน ขึ้นเกลือกันเลยทีเดียวอิอิ อายจัง
เป็นการดองที่ยาวนานมั๊กมากสำหรับผมอิอิ...
แล้วเจอกันตอนต่อไปครับ...
ตอนที่ 72 นี้ ขอออกตัวว่าไม่ได้แก้คำผิดไม่ได้อ่านทวนกันเลยครับ ไม่มีเวลาอะแฮะ...ช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่งนิดนึงครับ
ไอแตงโมสุดหล่อล้ำเลิศ ในปฐพีเองครับ
ร้ากกกกกกกกกกกกกกกทุกคนเหมือนเดิม ^______^
-
อ่ะนะ ไม่มีไร จะมาขัดขวางความหื่นของ เพ่คิม ได้ :m10: :m10: :m10: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: เหอ ๆๆๆ
-
:a2: ตาคิม หื่นได้ไม่เลือกที่ ชอบๆ :m20: :m20:
เล่นกันกลางบ้านเลย :m10:
-
ไม่ชอบที่คิมทำแบบนี้แฮะ สงสัยโมคงจะเล่นตัวอีกนานจนกว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนนิสัยละสิ
เป็นกำลังใจให้นะจ้ะ
-
:m25: :m25: :m25:
อ่านแล้วตายไปเลย
เล่นไพ่เสร็จคนก็โดนเล่นซะงั้น :m10:
-
:m10: :m10: :m25: :m25: คิมมันหื่นไม่เลือกที่จริง ๆ วุ้ย :m26:
-
หุหุหุ ขอเรียกคู่พี่โกะพี่คิมว่า "คู่หูSM" เต๊อะ
พี่คิดก็หื่นมาก..........ถนอมพี่โมล่ะไม่เคย
แต่พี่โมก็ท่าทางจะชอบนะนั่น ติดใจอ่ะจิ :m26:
ว่าแต่ถ้าพี่โมเป็นผู้หญิงท่าทางจะมีลูกเยอะจนตั้งทีมฟุตบอลได้หลายทีมแล้วนะเนี่ย อุอุอุ
-
แบบนี้ ผีบ้านผีเรือน เอาหัวกระแทกฝาบ้านตายเป็นหนที่ 2 แล้วเนี่ย
-
แล้วเมื่อไหร่จะได้แก้แค้นละพี่โม ลงอีหรอบนี้ทุกรอบ o17
-
:m22: จาอยู่ไหน ก็หากันจนเจอ
แอบซะมิดเชียวน้า เหอๆๆๆๆ
แต่คิมเนี่ย หื่นได้โล่ :a2: (คงได้ไปหลายแย้วเน้อ)
โมจ๋า ขับรถกลับไหวมั๊ยเนี่ย :o8:
-
:m25:
-
:impress: :impress: :impress:
เหมือนพี่คิมข่มขืนพี่โมเลยอะ
อิอิ แบบนี้sexจัดแน่เลย อิอิ
แต่ก็ชอบครับผม แต่พี่คิมอย่าทำให้พี่โมเจ็บนะครับ
เดี๋ยวอดเหมือนอย่างที่พี่โมบอกไว้ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
ทำกันกลางบ้านเลย
ช่างกล้าจิ๊งงงงงงง
-
:m22: แอบมาดู คู่หื่น คู่เด้ง...คู่เก้าเก....(ทับ) กัน ...ทั้งคืน ฮ่าๆ o14
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
ขนาดบอกว่าเจ็บนะนั่น พี่โม ยังทำประตูซะนับไม่ถ้วน :m20:
-
:m25: หื่นจริงๆๆๆ เป็นบุคคลอันตรายจริง
แอบสงสารโม
-
หุหุ โมพาตัวเองไปติดกับเองรึเปล่า :m14: :m14:
-
:m25:
พี่คิมหื่นสุดๆ
กลางบ้านเลยเหรอ
-
:m10: :m25: :m2: :m2: :m25: :m10:
สงสารพี่โมนะ แต่ก้อเชียร์พี่คิม :m3: :m3: :m3:
รุกอีก รุกอีก แบบว่าก้อเค้าอยากอ่านนิ :m29:
-
เอ่อ :m13: น่าจะมากกว่า 2 เด้งนะครับพี่โม :m21:
หรือว่าไงอะครับ
พี่คิม แบบซาดิสซ์มากเลยอะ :m29: น่ากลัวๆ แต่พี่โมคงชอบ :laugh:
-
ลุ้นระทึก :m10: :m10: :m10:
แหมๆอ้ายคิมจะโชว์อ๊อฟกลางบ้าน ช่างกล้า :m10: :m10: :m10:
อ้ายเฮาแม้จะร้องไห้ยังไม่วายหลงตัวเอง :m29: :m29: :m29:
-
ตอนที่ 73 เพื่อ เธอ ตลอดไป..part 1
เช้ามืดของวันเพ็ญเดือน 12 ในขณะที่ชาวบ้านชาวช่องเค้ายังไม่ตื่นจากการนอนหลับพักผ่อน แต่มี ผู้ชายหน้าดี เข้าขั้นหล่อโคตรๆคนนึง ได้แหกขี้ตาตื่นมาตั้งกะฟ้ายังไม่สาง..(ลงทุนเจี้ยๆ) เพื่อมาอาบน้ำชำระคราบขี้ไคลของตัวเอง..หนาวตัวสั่นพลับๆ เวรแท้ๆ..หนาวก็หนาวง่วงก็ง่วง แม่มแถมเครื่องทำน้ำอุ่นยังเจือกมาเสียวันนี้อีก..กำจริงๆ..แล้วมันเรื่องอะไรที่กูต้องแหกขี้ตาตื่นขี้นมาก่อนไก่โห่แบบนี้ด้วยวะเนี๊ยะ..เฮ้อ...
เรื่องมันมีอยู่ว่านะครับ...นับจากวันที่พวกผมไปเที่ยวกบินห์กันมานี้ก็ปาเข้าไปเกือบๆจะ 2เดือนแล้ว..เช้าวันสุดท้ายที่กบินห์ก้เป็นไปตามคาดครับ ไอโมเปื่อย ตัวร้อนจี๋..ถึงขั้นขับรถกลับไม่ได้..จึงให้ไอคิมขับให้แทนอะครับ..
ซึ่งเพื่อนๆผมก็ไม่ได้สงสัยอะไรกับอาการป่วยของผมหรอกครับ..พวกมันก็กะไว้แล้วเหมือนกันว่าผมต้องไม่สบายแน่ๆ..ก้อผมเล่น เล่นน้ำตั้งกะเช้ายันเย็นนี้ครับ...เห่อเจ็ทสกีอะ..ก็เลยเล่นทั้งวัน แต่พวกมันก็ไม่คาดคิดว่าผมจะเป็นมากถึงขนาดต้องล้มหมอนนอนเสื่อขนาดนี้...
ซึ่งก็คงโทษใครไม่ได้นอกจากไอคิม และไอโมก็แค้นไอคิมมันเสียนักหนา..เลยปิดปากเงียบไม่พูดกับมันเลยตลอดทั้งวัน..ตัวมันเองก็ทำหน้านิ่งๆเฉยๆสไตร์มันอะครับ..ดูเหมือนไม่แยแสไม่สนใจ แต่ก็แอบเห็นมันให้ความเป็นห่วงเป็นใยผมดีอยู่อะนะ..หาข้าวหาน้ำ หาขนมมาให้ผมกิน..เสียสละต้นขาใหญ่ๆของมันให้ผมได้หนุนนอนตลอดระยะทางจากกบินห์ถึงกรุงเทพ..และตัวมันเองก็คงรู้อะว่าผมกำลังโกรธๆมันอยู่...ก็แน่หล่ะเป็นใครก็โกรธอะ
ไอโมโกรธถึงขั้นไม่รับโทรศัพท์มันเลยนะครับ...ตลอดระยะเวลาเกือบ 2 เดือนที่ผ่านมาไอโมไม่รับโทรศัพท์มันเลยซักครั้งเดียว (ระยะเวลาอาจจะคาดเคลื่อนนะครับ)ไม่ว่ามันจะโทรเข้ามือถือผมหรือว่าจะโทรเข้าบ้าน..ขนาดมันโทรหาไออ้อนตอนที่ผมอยู่ด้วย..แล้วมันขอคุยกะผม ผมยังไม่คุยกะมันเลย...
มันมาหาผมที่บ้านผมก็ชิ่งหนี..มันมาหาผม 2 ครั้งได้อะครับ..พอไอเป้ยบอกมันว่าผมไม่อยู่ มันก้เนียนๆขอไปนั่งรอผมอยู่ในห้องนอน อานะ ตามประสาคนคุ้นเคย ไอเป้ยก็ปล่อยให้มันนั่งรอนอนรอผมอะครับ...แต่ผมก็ไม่กลับมาซะที ฟามจริงแล้วไอโม...ก็อยู่ในบ้านแหละครับ อยู่ที่ห้องไอเป้ยอะ..แฮะ..พอมันทนไม่ไหว..ความเกรงใจเข้าครอบงำ มันก้อกลับบ้านมันไป แบบคอตก หูตูบ หางลุ่ กันเลยทีเดียว
แต่เห็นผมไม่รับโทรศัพท์ก็อย่าคิดว่ามันจะยอมแพ้นะครับ..มันก็ยังโทรหาผม เช้า กลางวัน เย็น.. 3 เวลาหลังอาหารกันเลยทีเดียว ก้รู้ทั้งรู้อะนะว่าผมไม่รับแต่มันก็ยังโทรมาอยู่นั้น..ไม่มีวันไหนเลยที่มันไม่โทร...ก็ปลื้มใจเหมือนกันนาอิอิ..
ความจริงอะ หายโกรธมันไปตั้งนานแล้วหล่ะครับ...ผมอะมันพวกโกรธโคตรๆง่าย หายโคตรๆเร็วอยู่แล้ว..ยิ่งเค้ามาง้อขนาดนี้มีหรือที่ไอโมจะใจแข็งไปได้นาน..แฮะ...
มีบางคนอาจจะคิดว่าไม่กลัวไอคิมมันเบื่อมันหน่าย มันรำคาญ จนถึงขั้นเลิกกับผมเหรอ กลัวเหมือนกันครับ ไม่ใช่ว่าไม่กลัว..แต่เรื่องแค่นี้ไอโมจัดการได้ครับ...ผมก็ให้ไอปอด์นอะแหละครับช่วยดูแลปกป้อง คุ้มครองไอคุณคิมสุดที่รักของผมไว้ให้ดีๆ อย่าให้เหลือบไรที่ไหนได้มาแผ้วพานเชี่ยว ไม่งั้น กูจะหาผัวใหม่ให้เมียมึง..แค่นั้นเองครับแฮะ.ไมได้ไปข่มขู่ไรมันนะ..คึคึ...มันเป็นการสมยอมของทั้ง 2 ฝ่ายอะ..เหอๆ..
และผมก็ได้บอกกับไอปอด์นไปแล้วว่าวันนี้ผมจะกลับขอนแก่นไปลอยกระทงด้วย..ไออ้อนมันชวน มันคงอยากไปลอยกระทงกับมึงไรประมาณนั้น.. และห้ามบอกไอคิมด้วยนะไอน้องปอด์นสุดที่รักเพราะพี่โมกะไปเซอไพร์ไอคุณคิมอะจ้ะ ไรงี้....ไอปอด์นมันก้กระดี้กระด้าใหญ่อะครับ...
แต่มันบอกว่าคงอยู่คอยเทคแคร์ไม่ได้เพราะ คณะพวกมันจัดซุ้ม ด้วย...คงต้องอยู่คอยช่วยงานที่ซุ้ม .. ผมก็ไม่ได้หวาดวิตกอะไรหรอกครับดีซะอีกผมกับไออ้อนจะได้มีเวลาเดินเที่ยวให้ทั่วๆงาน เรียนที่นั้นมา 4 ปี ไม่เคยได้ไปเที่ยวงานลอยกระทงใน มข.กะเค้าเลยซักครั้ง ครั้งนี้หล่ะ จะไปเดินเที่ยวให้ทั่วงานเลย ..แฮะ..หวังว่ากูคงไม่หลงนะอิอิ.....
อาบน้ำอาบท่าเสร็จตัวสั่นพรับๆ ไอโมก็จัดการแต่งเนื้อแต่งตัว แล้วคว้ากระเป๋าเป้ใบใหญ่มาถือไว้แล้วเดินลิ่วๆออกจากห้องไป...
พอจัดการล๊อกบ้านเรียบร้อยแล้วไอโมก็เดินลิ่วๆออกมาหน้าหมู่บ้านที่ตอนนี้มีรถแท็กซี่ ที่ผมโทรตามมาจอดรออยู่แล้ว...จุดหมายปลายทางของผมคือหมอชิตใหม่..(ไม่ได้เอารถไปอะขี้เกียจขับ มานหนาว หุหุ)..ซึ่งผมพึ่งได้รับโทรศัพท์จากไออ้อนว่ามันไปถึงก่อนผมแล้ว และได้ซื้อตั๋ว กรุงเทพฯ-ขอนแก่นไว้แล้ว รถจะออก 6 โมง ครึ่ง ..ซึ่งตอนนี้ก็เหลือเวลาอยู่ไม่ถึง ครึ่งชั่วโมงดีไอโมเลยเร่งพี่คนขับ ให้ซิ่งเลยเพ่ แฮะ
และใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีด้วยซ้ำครับไอโมก็วิ่งดุ๊กๆเข้าไปหาไออ้อนที่ชานชลากรุงเทพฯ-ขอนแก่น ที่ไออ้อนซื้อตั๋วไว้..กำลังจะออกพอดี รอแค่ผมคนเดียว อายโคตรๆ...แต่อาศัยว่าหน้าตาดีไงครับพอวิ่งขึ้นรถไปแล้วก็เลยส่งยิ้มหวานๆให้คนบนรถแบบหมาหอบแดดก่อนจะโดนไออ้อนเอาหมัดยัดใส่ท้องเข้าให้เลยต้องหุบยิ้ม แล้วนั่งลงตรงที่นั่งของตัวเอง..แฮะ...
ไม่ค่อยจะได้นั่งรถทัวร์กับเค้าหรอกครับก็หนุกดีอะ..ไออ้อนนั่งติดหน้าต่างอะครับส่วนผมนั่งด้านใน รถยังออกไม่พ้นเขตปริมณฑลด้วยซ้ำ เพื่อนสาวตัวเขียวของผมก้หลับฟุบไปแล้วเรียบร้อย..เห็นดังว่าไอโมเลยดึงหัวมันให้อยู่นิ่งๆ ..แฮะ..แล้วก้เอาหัวซบมันซะเลย..และในเวลาไม่นานไอโมก็ตามเพื่อนสาวไปเฝ้าพระอินทร์อีกคน...
จากกรุงเทพฯ ถึง ขอนแก่น โดยนั่งรถทัวร์อะนะ...ใช่เวลาประมาณ 6 ชั่วโมงครับ พวกผมก้อถึงสถานีรถปรับอากาศ ซึ่งแน่นอนว่า ไม่มีใครมารับพวกผมอย่างแน่นอน..เหอๆ...
ก็เค้าบอกแล้วนี้ครับว่าไม่ว่างกัน..เหอๆ..เพราะว่าเด๋วตอนบ่ายๆ..(จำไม่ได้อะน่าจะเป็นตอนบ่ายนะ) เค้าจะมีขบวนแห่นางนพมาศ..(เค้าเรียกขบวนแห่ไรอะ) แน่นอนว่าเค้าก็เข้าร่วมกันทุกคณะอะแหละ..ไอพวกนี้เป็นรุ่นพี่ปี 3 แล้ว ต้องคุมรุ่นน้องเห็นว่างั้นก็เลยไม่ว่างกันซักกะคนเดียว..อืม..
แต่ไอปอด์นมันได้ซ่อนกุญแจบ้านไว้ให้พวกผมแล้วอะนะครับ...ซึ่งพอพวกผมเดินลงจากรถทัวร์แล้วก็เดินตรงดิ่งไปยังป้ายรอรถสองแถวโดยทันใด นั่งรอแป๊บเดียว รถสองแถวที่ผ่านหมู่บ้านที่พวกไอคิมมันอยู่ก็มาจอด พวกผม 2 คนก็เดินขึ้นไปนั่งประจำที่กันหล่ะครับ...
ใช้เวลานานโขเหมือนกันนะกว่าพวกผมจะถึงบ้านพวกไอคิมอะ..รถค่อนข้างติดอะครับ..
พอถึงบ้านของพวกมันไอโมก็ตื่นเต้นเล็กน้อยถึงปานกลาง แม่ม ไม่ได้มา 2 ปีแล้วนะเนี๊ยะ มาครั้งสุดท้ายก็ตอนที่ทะเลาะกับไอคิม และก็ต่อยมันจนปากแตกอะแหละแฮะ...
พอเข้าไปในบ้านแล้วเรียบร้อย..ไอโมก็มองเห็นกระดาษ a 4 (^_^) วางอยู่บนโต๊ะเล็กๆ ในห้องนั่งเล่น..โดยมีกุญแจรถยนต์กะกุญแจรถแมงกะไซต์วางทับไว้...และมีข้อความสั้นๆ แต่ตัวหนังสือ ยุ่งๆตัวเท่าหม้อแกง เขียนไว้ว่า...
....ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปรับ....ที่ ม. ปอด์นยุ่งมากเลย....เด๋วตอนประมาณ ซัก 4-ทุ่ม 5 ทุ่มไปลอยกระทงกันนะ..อ๋อ เด๋วปอด์นโทรหาอ้อนเองไม่ต้องไปที่ซุ้มหรอก...ที่ห้ามไม่มีอะไรนะคนมันเยอะเด๋วอ้อนเหนื่อย เป็นห่วงอ้อนอะ.....
รักอ้อนครับ
ตี๋น้อยของอ้อน
ปล..โมกุญแจรถยนต์กับกุญแจ มอไซต์นะ ใช้ได้เลยแล้วแต่สะดวก แล้วเจอกัน..
ตี๋น้อยของอ้อน..อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พอผมอ่านข้อความที่ไอน้องปอด์นสุดที่รักผม มันเขียนถึงเมียมันแล้ว ผมแทบคายของเก่าออกมากันเลยทีเดียว....
“อ้อนอะ..ของมึง แม่ม ปกติ พูดกันหวานเลี่ยนแบบนี้เหรอวะ กูจะอ้วก” พูดพลางหยิบกระดาษ ที่ผมอ่านมะกี้ ยัดใส่มือไออ้อน ทำหน้าเหมือนกับจะคายของเก่าออกมาจริงๆ..
“คนเป็นแฟนกันเค้าก็พูดแบบนี้หล่ะ..ใครเค้าจะพูดมะนาวไม่มีน้ำเหมือนมึงกะไอคิมหล่ะ...” มันพุดแล้วนั่งปุลงบนโซฟา อ่านข้อความแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แหวะ.ถ้ากูพูดหวานเลี่ยนแบบนี้กูคงเป็นเบาหวานตายซักวัน..
ว่าแล้วไอโมก็หยิบกระเป๋าเป้ของตัวเองที่วางไว้ที่โซฟามะกี้แล้วเดินตรงลิ่วไปยังห้อง ห้องนึง..แล้วค่อยๆยื่นมือไปจับลูกบิดประตูด้วยหัวใจที่เต้นระสำ ก็คนมันตื่นเต้นอะ...ฮือ..
พอผมเปิดเข้าไป..ห้องไอคิมยังคงเหมือนเดิม..โต๊ะคอมฯ โต๊ะเขียนแบบ โต๊ะเขียนหนังสือ ตู้ เตียง ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ผมเดินไปวางกระเป๋าไว้บนเตียงนอนนุ่มๆของมันแล้วล้มตัวหงายหลังตึง ลงกับที่นอนนั้น...
“คิม..เรากลับมาแล้ว...” ผมรำพึงกับตัวเองเบาๆ...ความรู้สึกเหมือนน้ำตามันจะหยด..ตื้นตันเนาะ
“คิม เรามาเริ่มต้นกันใหม่เถอะนะ...”
“เริ่มใหม่จริงเหรอ”
“เฮ้ย..ไอบ้าอ้อน..ตกใจหมด เข้ามาไมเงียบๆวะ..” ใจหายใจคว่ำครับ รีบปาดน้ำตาที่ปริ่มๆที่ขอบตาออกโดยไว ก่อนที่สายตาเลเซอร์ของไออ้อนจะสำรวจมาเจอ..
“ฮึย ตัวเองใจลอยเองสิไม่ว่า...” ว่าแล้วมันก็นั่งปุลงบนเตียงข้างๆผม ในมือมันมีอะไรที่คล้ายๆกับอัลบั้มรูปติดมือมาด้วย..
“ใจลอยบ้าอะไร กูเหนื่อย..” พูดแล้วก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วดึงเอาไอ้ที่อยู่ในมือมันมาถือไว้ในมือ..
“ของใครวะ..” พูดออกมาแบบไม่ต้องการคำตอบ
แล้วค่อยๆเปิดอัลบั้มรูปไปทีละหน้า..แล้วไอโมก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อรูปที่เห็น เป้นรูปของผมกับพวกไอคิมอะแหละครับ ถ่ายกันที่เขื่อนอุบลรัตน์ตอนพระอาทิตย์ตกดิน..เมื่อครั้งที่ผมพาพวกมันไปเที่ยวครั้งแรกหลังจากที่คืนนั้นไอโมโดนลักหลับนั้นแหละ...
“เห็นแล้วพอจะรู้ไหมหล่ะว่าของใคร..เยินใช่มะ” ไออ้อนมันพูดขึ้นมาเบาๆ..
แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินไปไหนไม่รู้..ส่วนตัวผมก็หาสนใจไม่พอจะคาดเดาได้ลางๆว่าอัลบั้มนี้เป็นของใคร เพราะในนี้มีแต่รูปผมเต็มไปหมด..มีตั้งแต่รูปที่ไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆ..รูปผมใส่ชุดนักศึกษาตอนเรียนที่ขอนแก่น..รูปตอนไปเที่ยวน้ำตก..รูปตอนไปเตะบอล...
“รูปพวกนี้ มันเอามาจากไหน” ผมเอ่ยปากถามไออ้อนโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามอง..
รูปที่ว่าคือรูปตอนที่ผมเรียนอยู่ที่รามฯ รูปผมเดิน ผมนั่ง ผมหาวนอน แม้แต่ตอนผมแอบหลับในห้องสมุด..
“กูเป็นคนถ่ายเอง เงินดีนะมึง หึหึ” ไออ้อนมันพูดเสียงกลั่วหัวเราะ
เลยพลอยทำให้ผมที่อารมณ์กำลังกรึ่มๆว่าจะเศร้า แบบรู้สึกผิดอะ..หัวเราะกับมันออกมาหน่อยนึง…
“มีอีกอัลบั้มนะ สงสัยอยู่ในรถมัน กูหาไม่เจอ..” ไออ้อนมันพูดเสร็จก็เดินกลับมาหาผม..และนั่งแปะลงข้างๆผมเหมือนเดิม
“มีไว้ทำไมเยอะแยะวะ..”พูดไปงั้นแหละครับ
แต่ในใจอะ ร้องแรกแหกกระเชิงไปแล้วแบบว่าดีใจอะ...โหยดูเดะ มีแต่รูปผมล้วนๆสภาพของอัลบั้มก็เยินซะ...คงสมบุกสมบันน่าดู...คนเป็นเจ้าของคงเปิดดูชื่นชมทุกวัน..ถึงสภาพอัลบั้มจะเยิน ถึงระดับเน่า แต่รูปข้างในยังอยู่ในสภาพดีเยี่ยม..(จุๆแอบเห้นมีรูปปากติดอยู่ตามรูปด้วยแหละอิอิ เขิน)..
“แหม๋..ถามมาได้...” ไออ้อนมันพูดเสียงล้อๆ แล้วเอามือผลักๆที่หลังผม
“เอาไว้ทำพิธี เผาพริกเผาเกลือสาปแช่งมึงมั้ง ..อิอิ...” ไออ้อนมันพุดแล้วหัวเราะชอบออกชอบใจ
ผมก็เลยพลอยได้อานิสงส์อารมณ์ดีไปกับมันด้วย...ผมเปิดดูอัลบั้มจนหมดทุกรูป..แล้วก็ได้แต่นั่งอมยิ้มคิดไปต่างๆนาๆ..ว่าจะให้รางวัลอะไรกับคนหน้าโหดโคตร เถือน แต่น่ารักโคตรๆอย่างมันยังไงดี...ไอโมก็คิดทะลึ่งตึงตังไปร้อยแปดหล่ะครับ..เหอๆ...คิดไปก็ยิ้มขำความคิดอุบาทของตัวเองไป..
“คิดอะไรอยู่อะ..โหย หน้าหื่นมากเลยหว่ะ อิอิ..ปะ กูหิวข้าวแล้ว ไปหาไรกินกันดีกว่า..” ไออ้อนมันพูดแล้วลุกพรวดขึ้น ก้าวขาฉับๆออกจากห้องไปไม่เหลียวมามองผมเลย เอ๋าผุ้หญิงคนนี้ ทำอะไรไม่มีปรึกษากันเลยจะไปก็ไปจะมาก็มา เฮ้อ...
ไอโมส่ายหน้ายิกๆกับอาการจะไปจะมาไม่บอกไม่กล่าวของมัน แล้วจัดการ ดึงเสื้อผ้าของใช้ต่างๆออกจากกระเป๋าเป้ แล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหาไม้แขวนเสื้อว่างๆของไอคิมมาแขวนเสื้อแขวนกางเกงของผมแล้วยัดไว้ในตู้เสื้อผ้าของมันนั้นแหละ..
หยิบผ้าเช็ดตัวไอคิม แล้วเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อยถึงเดินไปหาไออ้อนที่ผมคาดว่าคงอยู่ที่ห้องไอปอด์นและก็เป็นงั้นจริงๆ...มันกำลังจะเดินออกมาพอดีอะครับ...
************************
ผมกับไออ้อนขับรถแมงกะไซต์ชมเมืองกันอะครับ..ขับรถไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นเจ้าอร่อยที่ข้างๆโรงเรียนเก่าผม..จอดรถซื้อข้าวโพดชุบแป้งทอด(เมื่อก่อนจะมีแต่ที่หน้าโรงเรียนผมที่เดียวเลยนะครับ อร่อยโคตรๆ) แล้วขับรถต่อไปยังบึงแก่นนครกัน
ตอนนี้ที่บึงแก่นนครเค้ากำลังจัดเตรียมสถานที่เพื่อจัดงานลอยกระทงกันคืนนี้อยู่เลย...คนก็เยอะพอควรอะครับ...ผมกับไออ้อนก็ขับรถไปกินข้าวโพดไปหล่ะ อร่อยดี แฮะ...อากาศไม่ร้อนด้วยอะถึงจะเป็นตอนบ่ายๆก็เถอะ..บรรยากาศเหมาะแก่การขับรถเล่นมากมาย...
“โม...โม” ไออ้อนมันเรียกแล้วสะกิดผมเบาๆเมื่อผมไม่ยอมขานรับมัน
“อะไร ฟังอยู่..” ไอโมก็ตอบกลับมันไปยิ้มๆ
...ตายังมองถนนเบื้องหน้าต่อ กำลังคิดว่าจะขับรถไปจอดตรงไหนดีอะครับ...ในสวนที่เดิมดีไหมหว่า..(สวนดอกคูณที่ริมบึงอะครับ)
“เราทำกระทงกันเองดีกว่ามะ” หือ..
“จะดีเหรอ..ทำเป็นเหรอ..ซื้อเอาดีกว่ามั้ง ง่ายกว่ากันเยอะ” ผมก็พูดไปตามสไตร์คนขี้เกียจสันหลังยาวอะครับ..จะทำไปทำไมให้เมื่อยในเมื่อกระทงที่เค้าทำขายอันนึงก็ไม่กี่สิบบาท
“หึย มึงหนิ.. อะไรก็ซื้อๆ..ทำเองภูมิใจกว่ากันเยอะนะโว้ย..ไปขับรถไปตลาดกัน” น้าน ฮิตเลอร์ส่งมันมาเกิดรึไงเนี๊ยะ...เผด็จการโคตรๆ
ไอโมจะทำอะไรได้หล่ะครับก็ต้องขับรถไปตลาดตามคำบัญชาของท่านนะสิครับ จะให้ทำอะไรได้....
ตอนแรกผมก็คิด.ตลาดตอนบ่ายเนี๊ยะนะ มันจะมีอะไรวะ...ยังงงๆ อยู่ว่ามันจะซื้ออะไรไปทำยังไงกัน..แล้วเค้าจะมีอุปกรณ์การทำขายเหรอ..
แฮะ แต่ไอโมคิดผิดครับ พอไปจอดรถที่ตลาดเท่านั้นแหละ คุณหญิงอ้อนท่านก้อเดินฉับๆเข้าไปในบริเวณตลาดสด(น่าจะใช่นะตลาดตรง ตรงข้ามกับสถานีตำรวจอะครับ) ..มีทุกอย่างอยู่ในนั้นจริงๆครับมีกระทงที่พวกแม่ค้า พ่อค้าเค้าทำสำเร็จแล้ววางๆอยู่ตรงนั้นด้วย...
ไออ้อนมันก็เดินตรงไปซื้อพวก ต้นกล้วย ใบตอง ดอกไม้อะไรพวกนี้ แล้วมันก็แวะตรงห้างหน้าสถานีตำรวจอะครับ(ห้างไรอะผมจำชื่อไม่ได้แล้วอะครับ). ซื้อพวกเข็มแม๊กเย็บ ธูปเทียน เสร้จสรรพได้ของมาเต็มไม้เต็มมือโดยมีผมเป็นคนถือของให้มัน -*-
พอได้ของครบ ผมก็ทำการขับรถกลับบ้านพวกไอคิมหล่ะครับ จะได้เริ่มทำกระทงกัน ไอโมแอบตื่นเต้นด้วยแหละ ไม่เคยทำกระทงลอยเองเลยอะ แต่รู้สึกปีนี้จะพิเศษนะ แฮะ..ก็เพื่อคนพิเศษนี้เนอะอิอิ...
แต่พอพวกผมขับรถจะเข้าถนนที่ผ่านหน้า มข.เท่านั้นแหละ ก็โดนกั้นไว้เลยครับ ไปต่อไม่ได้ ผมกับไออ้อนก็เลยต้องจอดรถเข้าแอบๆกะฟุตบาท..แล้วเดินแหวกผู้คนเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น...
อ๋า..พอเห็นว่าด้านหน้าเป็นอะไรผมก็หันไปจูงมือไออ้อนปะปนกับผู้คนที่ออกมารอดูขบวนแห่นางนพมาศของ มข.. สวยดีครับ แฮะ...คือถึงจะเป็นคนขอนแก่นแต่ไอโมไม่เคยได้มาดูขบวนแห่อะไรแบบนี้เลยอะ นอกจากขบวนพาเหรดกีฬาสีของโรงเรียนตัวเอง และก็ตอนขบวนแห่งานไหม .ตอนปีแรกๆ อิอิ...
ก็ยืนดูอยู่นานโขหล่ะครับ สนุกดีนะ ขบวนแห่ของเค้าครีเอท กันดีจริงๆครับ..เหอๆ...ตลกบ้าบอคอแตกสวยงามสร้างสรรค์มีทุกแบบ ผมกับไออ้อนยืนนานๆชักเมื่อย แต่ยังไม่กลับ ครับ อิอิ..
มองตากันแล้วแบบยิ้มอะ..ใจตรงกันอิอิ รอดูขบวนของเด็กวิดวะก่อนแล้วกันนะ..เหอๆ...และเวลาที่รอคอยก็มาถึง...ผมจำไม่ได้อะว่าคณะวิดวะเค้าจัดรูปขบวนกันยังไงแต่จำได้เลาๆว่าเค้าจัดแต่งกันแบบการเมืองไรงี้แหละครับ...ตาผมกับไออ้อนก็สอดส่ายสายตาหาคนคุ้นเคยของตัวเองกันสุดฤทธิ์ แต่ก็ไม่เจอ ถึงเจอก็จำไม่ได้หรอก เหอๆ...สภาพเยินกันซะ อิอิ..ก็จัดขบวนตามสไตร์เด็กวิดวะอะครับหุหุ..
พอคณะวิดวะผ่านไปผมกับไออ้อนก็หมดความสนใจครับ..กลับบ้านไปทำกระทงกันดีกว่า..ไอโมก็พาไออ้อนขับซิกแซกไปตามซอยเล็กซอยน้อยหล่ะครับ..แหม๋ เมื่อก่อนถนนใน เมืองขอนแก่นไม่ว่าจะเป็นซอกเล็กซอกน้อยไอโมรู้จักหมดแหละครับ ไปตรงนี้ไปออกตรงไหน แต่ตอนนี้จำไม่ได้แล้วหล่ะ หุหุ...
พอถึงบ้านก็จัดการ..ทำกระทงใบตองกันแหละครับ แหม๋..ก็นะไอโมก็เคยทำซะทีไหนหล่ะ..ใบตองที่ไออ้อนมันเอามาอะ..ก็เป็นใบตองสดๆอะครับหยิบจับแรงๆนี้ดัง กร๊อบๆ เลยอะ คือ หักไปแล้วเรียบร้อยใช้ไม่ได้อะ..เศร้า..
กว่าไอโมจะพับเป็นกลีบเป็นใบได้ก็เหงือแตกซิกๆเลย..ท้อใจกันเลยทีเดียว...แต่ก็ทำจนเสร็จอะครับ (แต่ก็ดีนะครับที่ผมได้หัดทำตอนนั้นเพราะไอที่ไออ้อนมันสอนผมทำอะมันเข้ามาติดอยู่ในหัวผมหมดครับ ตอนนี้ทำเองได้สบายเลย)..นั่งทำกันตั้งแต่ประมาณ บ่าย 2 โมง ไปเสร็จกันจริงๆก็โน้นเลย ทุ่ม นึงได้มั้งครับ..นานโคตรๆได้กระทงมา 3 อัน แฮะ....ของผมแค่อันเดียวอะ ไออ้อนมันทำ 2 อัน แฮะ..ก็ทำให้ที่รักมันด้วยอะแหละ..
ทำเสร็จก็ปัดกวาดตรงที่ทำเลอะกันหล่ะครับ..ไอโมก็นั่งชื่นชมผลงานตัวเองอย่างพออกพอใจ อืม...ก็ทำสวยเหมือนกันนา..(อ๋อไม่ต้องห่วงครับ ลอยน้ำได้แน่นอน เพราะลองเอาไปลอยในกะมังแล้วเรียบร้อย หุหุ) กูนี้ก็ฝีมือใช้ได้เหมือนกันนะเนี๊ยะ อิอิ..
ส่วนไออ้อนมันหาย เข้าไปในครัวได้ซักพักนึงแล้วครับ เห็นบอกจะไปอุ่นกับข้าวที่ซื้อมาจากตลาดให้ผมกิน เป็นคุณชายอีกแล้วครับทั่นอิอิ..
“โม กินข้าว” ผมนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวพักนึงผมก็ได้ยินเสียงไออ้อนมันตะโกนเรียกผมออกมาจากในครัว
ไอโมจึงรีบเดินตรงดิ่งเข้าไปหาแม่ครัวหัวป่าที่มันนั่งหน้าบูดเป็นตูด ผิดกะตอนก่อนที่จะเข้ามาในห้องครัวลิบลับ.. พอผมนั่งลงที่เก้าอี้แล้วเรียบร้อยไออ้อนมันก็ตักข้าวสวยร้อนๆ ลงในจานของผม...
“เป็นไรวะ..เมนส์มาเหรอ” ผมพูดยิ้มๆ หยิบช้อนขึ้นมาแล้วจัดการจ้วงข้าวอย่างเมามันส์
“ไอบ้าทะลึ่ง..” มันพูดแล้วเอามือตบผั่วะลงบนบ่าผม
“หึ ก็เห็นหน้าบูด..” ตอบมันไปยิ้มๆ..
“ก็ปอด์นอะดิ..เนี๊ยะ โทรมาเมื่อกี้อะ..” มันพูดกระฟัดกระเฟียด พลางตักข้าวเข้าปาก อานะ..
“ทำไมเหรอ มันว่าไง” ถามมันไปอย่างอยากรู้ เพราะดูท่าทางไออ้อนมันจะงอนไอปอด์นสุดที่รักมันเข้าให้แล้ว
“ก็ปอด์นอะ..พอกูบอกนะว่าจะไปเดินเที่ยวงานกันก่อนอะ..ปอด์นเค้าบอกไม่ต้องไปอะ..ย้ำนักย้ำหนาอยู่นั้นว่าไม่ให้ไป..ทำไมวะ..กูจะไป..โมรีบกินข้าวเลยมึง แล้วไป บึงสีฐานกัน” ไออ้อนมันทำเสียงฮึ่มๆในลำคอ แต่มือก็ยังทำหน้าที่ตักข้าวเข้าปากต่อไป
ผมก็ส่ายหน้าอย่างขำๆมัน ..อืม..นั้นสิทำไมถึงไม่อยากให้ไปวะ ที่งานมันมีอะไร...แหม๋...กูก็ชักสงสัยเหมือนกันนะโว้ย..ไอปอด์นไอคิม พวกมึงมีอะไร ปิดบังพวกกูอยู่รึเปล่าวะ..คิดแล้วก็ให้วิตกจริตเป็นยิ่งนัก ผมจึงเงยหน้าจากจานข้าว แล้วมองหน้าไออ้อน ไออ้อนมันก็เงยหน้าขึ้นมองผมพอดีเหมือนกัน ..เราสองคนพยักหน้าให้กันหงึกหงัก ประมาณว่า..ตกลงห้ามดีนักกูจะไปให้ดู อยากรู้นักทำไมถึงไม่อยากให้ไปก่อนเวลา....
*******************
ตอนที่ 73 จะมีหลาย part นะครับ ลุ้นกันเอาเองแล้วกันว่ากี่ part
เรื่องของผมจะจบแค่ 73 ตอนครับ..พิมพ์จนเสร็จหมดแล้ว จะค่อยๆทยอยลงให้ได้อ่านกันนะครับผม
โปรดคอยติดตามคร้าบ
ไอโมสุดหล่อเองคร้าบผม
-
เรื่องของผมจะจบแค่ 73 ตอนครับ..พิมพ์จนเสร็จหมดแล้ว
กรี๊ดสสสสสสสสสสสสสสสสสส :o
หมายความว่าหมดตอนนี้แล้วจบเหรอ
ทำงี้ได้ไงล่ะ ถ้างั้นขอซัก 10กว่า 20partแล้วกันนะคุณโม :m26:
-
:impress: :impress: :impress:
พี่โมทำกับพี่คิมเกินไปป่าวครับ
อิอิ สงสารพี่คิมอ่า คงคิดถึงพี่โมน่าดู
ถึงขนาดอัลบั้ม รูปเยินขนาดนั้นอ่า
เอาใจช่วยครับผม จะจบอย่างไรอ่าครับอยากรู้ๆๆ
:impress: :impress: :impress:
-
ต้องตามไปดูให้รู้ครับ
-
ไปแล้วจะเจออะไรน๊า หวังว่าคงไม่เกิดเรื่องอีกนะ
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ยังไม่อยากให้จบเลย ยืดหน่อยไม่ได้หรอ โมโม :m26: :m26: :m26: :m26:
-
อ่ะ...........................ทำไมจะจบแล้วเหรอ ไม่ย้อมมมมมมมมมมม
-
:o จะจบแล้ว
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
o9 o9 o9 o9 o9 o9
ยืดๆ ไปอีกไม่ได้เหรอคะพี่โม เหมือนละครช่องเจ็ดไง
:sad2: :sad2: :sad2:
-
จะจบแล้วหรอ :m28: ไม่อยากให้จบเล้ยยย o9 o9
ว่าแต่สองคนนั้นเค้ามีอะไรน๊า ถึงไม่ยอมให้ไปก่อนเวลา น่าสงสัยจิงๆ
รอติดตามๆ :m4: :m4:
-
รอลุ้นอ่ะ ว่าจะมีเซอร์ไพรซ์อะไรหนอ อยากรู้เร็วๆๆจัง เยย อิอิ :m22:
-
อยากอ่านอีกอ่า แงๆ :m2: :m2:
-
มาต่อไวๆๆนะครับบบบบผม
แต่ว่าไป สงสาร พี่โมมากมาย ทำไมพี่คิมโหดร้ายยังงี้ อ่านแล้ว กลัวแทนมากมาย
:m15:
ยังงี้ ต้องเอาคืนให้เข็ดนะครับบบบบบบบ
:m13:
-
ตอนที่ 73 ตอนสุดท้าย...งั้น :m21: ซัก 10 part ละกัน
รออ่านต่อนะคะ :m3: :m1:
-
:m12:
จะจบแล้วเหรอครับเนี่ย
อยากอ่านอีกนะ
-
ตอนนี้จะจบแล้วเหรอ งั้นเอาหลายๆ part นะคะพี่โม
-
อ่านทีเดียว 2 ตอนเลยอะ :a11:
แบบว่าพออ่านมาถึงตอนที่ 73 ฮืออออออออ :m15: จะจบแล้วเหยอ
อย่าเพิ่งรีบจบนะพี่ขอหลายๆ Past นะพี่โมนะ :impress:
ปล.เลข 73นี่มีไรป่าวอะไมต้องจบที่ตอนที่ 73 ด้วยอะ :m26: ครืออออแบบว่าฉงฉัยอะ :m28:
-
จะจบแล้วเหรอ... ม่ายยยย อยากให้จบเลยอ่ะ :m21:
ถ้างัยขอซัก 69 part ได้ป่ะ :m10: :m25: :m10: :m25: :m10: :m25:
:a2:
-
ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากให้จบ :m17:
พี่โมเขียนต่อเรื่อยๆได้มั้ยอ่ะคะ
-
อ้ายจะจบแล้วเหรอ??? ไม่อยากให้รีบจบเลยอ่า :sad2: :sad2:
อยากให้อยู่ด้วยกันจนครบ100ตอนจัง
แต่ก็นะอ้ายมีอย่างอื่นที่อยากจะทำนี่นา
จะให้จมจ่ออยู่กะนี่อย่างเดียวก็ไม่ได้
แต่แค่คิดก็อดแซ้ดไม่ได้ :o12:
เอาเป็นว่าจะรอติดตามอ่านจนกว่าจะจบเน้อ
-
หุหุ รอลุ้นว่าโมจะไปเจออะไร :m14: :m14: :m14:
-
o9
ค้างคาอ่ะ.... จะเจอไรอ่ะ....น้องปอนด์หรือคิมมีกิ๊กเหรอออออ :m22:
รีบ ๆ มาต่อเลยยยยยยโมโม่สุดหล่อ.....คาใจ อึดอัด
เดี๋ยวคนแก่หัวใจวายยยยย บาปกรรมนะพ่อหนุ่ม :m17:
o14 o15
-
ตอนที่ 73 เพื่อ เธอ ตลอดไป..Part 2
2 ทุ่มโดยประมาณผมก็ขับรถพาไออ้อนไปจอดเรียบๆที่ถนนทางเข้า มข. ซึ่งตอนนี้ผุ้คนเยอะแยะมากมายได้หลั่งไหล กันมาเที่ยวงานลอยกระทง ที่ทาง มข.ได้จัดขึ้น...พอไอโมจอดรถได้สนิทดีแล้ว ก็เดินไปถือถุงกระทง 3 ถุงที่อยู่ในมือไออ้อนมาถือไว้ อีกมือก็ยื่นไปจับมือไออ้อนไว้แน่น...
ผมหันหน้าไปยิ้มให้ไออ้อนแหย๋ๆ มันก็เหมือนกันกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกๆเลยครับ....
“อ้อน..กูกับมึง..จะเข้าไปได้ไหมวะเนี๊ยะ..” ผมพูดอย่างวิตกกังวลสุดฤทธิ์ คนเยอะโคตรๆ จะแทรกตัวเบียดเสียดกะผู้คนเข้าไปได้ยังไงหล่ะกู
“น่า..ไม่ลำบากก็ไม่หนุกดิวะ”อานะ มึงไปจำคำพูดพวกนี้มาจากไหน มันใช่เหรออ้อน...
“เฮ้อ..เอาวะ ปะ...มึงไปเดินด้านหน้ากูเลย..” ไอโมถอนหายใจเฮือก..
แล้วผลักไออ้อนให้มันเดินนำหน้าผมไปก่อน ไม่ใช่ไรหรอกครับ คนมันเยอะอะ...มันก็ต้องมีทั้งคนดีและก็คนไม่ดีอะนะ..คนฉวยโอกาสมันก็มี เดี๋ยวไออ้อนมันจะโดนลวนลามเอาก็เลยให้มันไปเดินด้านหน้า โดยมีผมเดินโอบมันอยู่ด้านหลัง...ยังไงก็ปลอดภัยไว้ก่อนหล่ะ ใครจะหาว่าวิตกจริตก็ช่างแม่มมัน..เพื่อนกู กูหวงนะโว้ย ขอโบ๊กกกกกกกกกก....
“โม แค่กๆ .ถะถึงไหนแล้วอะ” ไออ้อนที่ตัวเล็กกระจึ๋งนึง..
พยายามชะเง้อชะแง้ แลดูฝ่าฝูงชนนับพันนับหมื่นเพื่อดูว่าตัวเองกระดึ๊บๆ ไปถึงไหนแล้ว...แฮะ..ปรากฏว่ายังไปไม่พ้นประตูทางเข้า มข.เลยครับท่าน...เดินกันยังกะทากป่วย..อืดจริงๆ...
“ยังไม่พ้นประตูทางเข้าเลยมึง..อ้อน ขยับไปเดินตรงนั้นดีกว่า” ผมก้มหน้าลงบอกไออ้อนที่พยายาม เขย่งเท้าเพื่อที่จะสูดเอาออกซิเจนเข้าปอดตัวเองให้ได้บ้าง..เห็นแล้วก็น่าสงสาร..
ผมกับไออ้อนค่อยๆกระดึ๊บๆ ลงไปทางด้านขวามือของถนน คือ ไอโมก็พยายามใช้ความสูงของตัวเองให้เป็นประโยชน์อะนะครับ มองเห็นแหละว่าทางขวามืออะ จะเป็นซุ้มของคณะต่างๆ ที่เค้ามาจัดทำซุ้มละเล่นต่างๆกัน..ก็คงไม่ต้องบรรยายอะไรกันมากอะเนาะเพื่อนๆก็คงจะคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนีอะนะครับ คาดว่าตาม มหาลัยต่างๆก็คงจะมีกันอะ...
คณะแพทย์ คณะวิทยการจัดการ ฯ ล ฯ อีกจิปาถะที่ผมมองเห็นอยู่ไกลๆลิบๆ...แต่ละคณะก็ตั้งซุ้มเรียงรายไปตามถนนฝั่งขวามือกันพรึบพรับ เสียงร้องรำทำเพลง เสียงบรรดานิสิตนักศึกษาตะโกนโหวกเหวก เพื่อเรียกลูกค้า ทำให้ไอโมที่ตอนแรกอารมณ์บูดๆ จากการที่ต้องเบียดเสียดยัดเยียดกะผู้คนมาเป็นเวลากว่า ครึ่งชั่วโมง ค่อยรู้สึก คึกคักขึ้นมาบ้าง...
.พอเดินผ่านประตูทางเข้า เข้ามาได้ ก็รู้สึกว่าจะโล่งขึ้นนิดหน่อยครับ แค่นิดหน่อยเองนะ..เพราะคนส่วนมากจะบ่ายหน้าลงบึงสีฐานกันอะครับ ก้เพื่อลอยกระทงกันอะแหละ...
ไอโมกับไออ้อนก็เลยได้ลงไปเดินเล่นเพลินๆที่ริมฟุตบาทฝั่งขวามือกัน...คนก็ยังติดอยู่นะครับ แต่ไม่แออัดเท่าตรงทางเข้าแค่นั้นเอง...ก็ดูนั้นดูนี้เพลินๆอะครับ...ก็จะมีโยนห่วงอะไรพวกนี้แต่จะเป็นโยนห่วงแปลกๆอะ มันนานจำไมได้แล้วว่ามันทำยังไงกัน
มีซุ้มของพวกเรียนศิลฯด้วยนะถ้าจำไม่ผิด ก็พวกวาดรูปเหมือนอะไรพวกนี้หล่ะครับ..ไอโมกับไออ้อนก็สนใจนิดๆเลยไปยืนดูเค้าวาดตั้งนานกว่าจะบ่ายหน้าไปยังซุ่มอื่นๆได้...
“หนุ่มน้อยตกน้ำครับ หนุ่มน้อยตกน้ำ..โกรธแค้น เกลียดขี้หน้าใครมา หนุ่มน้อยของเรายินดีให้บริการครับผม เชิญเลยครับ เชิญที่ซุ่ม คณะวิดวะเลยครับผม บลาๆ และก็บลา บลาๆๆๆ” พอไอโมได้ยินดังว่าก็ลากๆไออ้อนที่คงไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เพราะมันยังทำหน้าเอ๋อๆ..แต่ก็ก้าวขาตามผมมาแต่โดยดี...
พอเดินเข้าไปใกล้ๆ..ไอโมก็ได้แต่ขำ เสียงเพลงดังกระหึ่ม..มีผู้คนรายล้อมอยู่ที่ซุ่มของคณะนี้มากมายพอสมควร ก็มีทั้งผู้หญิงผู้ชายอะนะ ส่งเสียงเชียร์กันอืออึงแข่งกับเสียงเพลงจังหวะแดนซ์อย่างเมามันส์...
“อ้อน ซุ้มของคณะวิดวะมึง.หนุ่มน้อยตกน้อยด้วยเว้ยฮ่าๆๆๆดูดิๆ ...แม่มเต้นอโกโก้ด้วยหว่ะ..ฮ่าๆๆๆๆๆ” และอีกครั้งที่ไอโมได้ใช้ความสูงของตัวเองให้เป็นประโยชน์
โดยได้มองข้ามหัวคนมากมายที่รายล้อมซุ้มของคณะนี้ขึ้นไปเห็น หนุ่มน้อยหน้าเถื่อน 4-5คนที่กำลังเต้นอโกโก้ รูดเสา เสื้อแสงไม่ใส่ ใส่แต่กางเกงยีนส์ ตัวเดียวเต้นยักย้ายส่ายสะโพกโต้ลมหนาวไปมา สร้างความฮาบวกความอุบาทยิ่งต่อผู้คนที่ได้พบเห็นและไอโมคนนึงหล่ะที่รู้สึกว่าอุบาทสายตายิ่งนัก..
“กูมองไม่เห็น...” อานะ..ว่าแล้วไอน้องอ้อนคนงามมันก็ค้อนผมขวับ
แล้วแหวกๆ ดันๆ ตัวของมันเองเข้าไปจนไปยืนอยู่ด้านหน้าเวทีเค้าตั้งกะเมือ่ไหร่ไม่รู้..เอ๋า ไวชิกหัย แล้วเข้าไปได้ยังไงหล่ะนั้นหน่ะ..ไอโมหล่ะทึ่งกับมันจริงๆครับ...
ไอโมไม่มีปัญญาตามไปครับ ขี้เกียจเบียดเลยได้แต่ยืนมองอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ..
“เฮ้ยยยยยยยย”
“อ้ากกกกกกก”
“อู้ยหนาวๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงคร่ำครวญของบรรดาหนุ่มน้อยหน้าเถื่อนทั้งหลายที่กลายเป็นลูกหมาตกน้ำ ได้สร้างความสำราญใจแก่ผู้คนที่ยืนหัวเราะงอหายอยู่ด้านล่างยิ่งนัก...
ไอโมพอเห็นสภาพของบรรดาลูกหมาตกน้ำทั้งหลายที่พยายามปีนขึ้นมาจากถังหัวหูเปียกไปหมดเนื้อตัวสั่นเทา ไอโมก็ฮาเหมือนกันครับ....
แปลกเนอะแทนที่จะสงสารที่เห็นเค้าในสภาพนั้นแต่ไอโมกลับรู้สึกสะใจมากมาย ..และดูท่าคนอื่นๆที่ยืนล้อมรอบซุ่มนี้อยู่ก็คงรู้สึกไม่ได้แตกต่างจากผมเท่าไหร่นัก...ทุกคนดูจะสะใจสมน้ำหน้าบรรดาลูกหมาทั้งหลายซะมากกว่า..
“เอ้า รอบนี้หนุ่มน้อยเราโดนสอยไปแล้วครับ..ต่อไปมาดูรุ่นใหญ่บ้างนะครับผม..เอ้าเชิญญๆๆๆ” และพอไอเจ้าพิธีกร ที่ได้ยินแต่เสียงไม่เห็นตัวประกาศปล่อย (คึคึ) หนุ่มน้อยตกน้ำรอบต่อไปเท่านั้นแหละ..ไอโมตาค้าง อ้าปากหวอ..
แล้วรีบมุดหัวลงหลบทันที...ผมคาดว่าไออ้อนที่ยืนอยู่ด้านหน้าคงมีอาการไม่ได้แตกต่างจากผมซักเท่าไหร่นัก.......
พอผมหาที่ลงหลักปักฐานจนได้ที่เหมาะๆ ก็เอาไอคนที่มันยืนหัวโด่อยู่ด้านหน้านี้แหละเป็นที่กำบัง และคาดว่าไอพวกที่อยู่บนเวทีคงไม่สังเกตเห็นผมแน่ๆแล้ว..ไอโมจึงเสนอหน้าหล่อๆ ออกไปดูหนุ่มน้อยตกน้ำที่กำลังเต้นยักย้ายส่ายสะโพกอยู่บนแผ่นไม้นั้นด้วยความขำสุดขีด มิน่าเล่า มิน่าเล่า ไอปอด์นมันถึงไม่อยากให้พวกผมมา...
ภาพที่ผมเห็นอยู่ในขณะนี้คือ..ชายหนุ่ม 4 คน (น้อยกว่ารอบมะกี้)ที่หุ่นยังกะยักษ์วัดแจ้ง หน้ายังกะองคุลีมาร หนวดเคราครึ้มเชียว..และที่สำคัญมหาโจร 4 คนนี้กำลังเต้นแบบคงคิดว่าเซ็กซี่สุดชีวิต มือของพวกเค้าทั้ง 4 ก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาสีขาวทีละเม็ดๆ..ไอโมนี้ฮามากคือ พวกนั้นคงคิดว่าเซ็กซี่สุดยอดแล้วอะ..ฮ่า...
ซึ่งก็ได้รับเสียงโห่เสียงฮา แบบวายป่วงจริงๆ..พอเสื้อหลุดไปได้ เข็มขัดคือเป้าหมายต่อไปของพวกมัน และ ผั่วะ มหาโจรนายหนึ่งได้หล่นตุบลงจากไม้กระดานก่อนที่จะดึงหัวเข็มขัดออกด้วยซ้ำ สร้างความสะใจให้กับผู้พบเห็นยิ่งนัก อิอิ...
ไอโมคันมือคันไม้ยิกๆครับ เอาหล่ะวะ..นี้หล่ะโอกาสแก้แค้นของกูมาถึงแล้ว มึงเสร็จกูแน่ๆไอคิมว่าแล้วไอโมก็ยืดตัวขึ้น แล้วใช้วิชามารแบบเดียวกะไออ้อนแหวกๆ ดันๆ(แต่มือก้อประคองกระทงแบบถนอมยิ่งกว่าแฟน) ผู้คนที่กำลังยืนเชียร์ ยืนโห่ยืนแซว ไอพวกยักษ์วัดแจ้งอยู่ออกแล้วตัวผมก็ไปเสนอหน้ายิ้มเผละ อยู่หน้าเวที แล้วแหงนหน้า ขึ้นไปยิ้มหวานจ๋อยให้ไอคิมที่ตาเหลือกมองผมตาค้าง..ยกมือขึ้นชี้หน้าผมประมาณว่ามาได้งายยยยยยยคงช๊อคอะนะเข้าใจ..คึคึ..
ไอโมก็หัวเราะงอหายสิครับ...แล้วหันไปยึกคิ้วให้ไอปอด์นที่มีสภาพไม่ได้แตกต่างจากไอคิมซักเท่าไหร่นัก หนวดเคราเฟิ้มกันเลยทีเดียว..ความน่ารักหดหายเลยครับไอน้องปอด์น เห็นแต่ไอปอด์นมหาโจรนั้นแหละตอนนี้อิอิ...
“น้อง ซื้อบอลไหมครับ” อ๋า..ก็คงเป็นเด็กวิดวะอะนะครับ เดินถือถังที่บรรจุ ลูกเทนนิสอยู่ในนั้นเกือบเต็ม แล้วมายืนยิ้มกวนๆข้างหน้าผม...
“เอา ครับ..ยังไงครับพี่...อ้อน มึง เอาด้วยเปล่า คึคึ” ผมตอบพี่คนนั้นไป(คาดว่าคงเป็นพี่เพราะหน้าแก่ อิอิ) แล้วหันไปสะกิดไออ้อนที่เอาแต่ยืนหัวเราะงอหายอยู่ข้างๆ..
“เอาด้วยๆ” ไออ้อนมันพูดยิ้มๆ แล้วยื่นมือไปรับลูกเทนนิส ที่พี่หน้าเถื่อนคนนั้นยื่นให้มัน 2-3 ลูก (จำไม่ได้ว่าเค้าคิดเงินยังไงอะครับ)
ไอโมก็ด้วยครับได้ลูกเทนนิสมาอยู่ในมือ 4-5 ลูก คือแทบจะหอบกันเลยทีเดียว อิอิ..(เอาถุงกระทงคล้องแขนไว้).แล้วพี่คนนั้นก็เดินหอบถังลูกเทนนิสไปขายให้คนอื่นต่อไป...
แล้วไอโมก็หันไปเงยหน้ามองไอคิมแล้วยิ้มให้มันหวานจ๋อยเช่นเคย..มันเลิกเต้นอโกโก้ไปแล้วครับ แต่ไปยืนทำหน้าตาตื่นอยู่ขอบๆไม้กระดานกันเลยทีเดียวอิอิ...
ไอโมค่อยๆหยิบลูกเทนนิสขึ้นมาถือไว้ในมือหรี่ตาแล้วจ้องเขม็งไปที่เป้าไอคิม..อืมใช่ครับ ผมไม่ได้เลงเป้า ที่เค้าให้เขวี้ยงเพื่อที่หนุ่ม(เหลือ)น้อยพวกนี้จะได้ลอยละลิ่วลงสู่ก้นถังหรอกนะครับ..
“เฮ้ย โม จะทำไรวะ..เดี๋ยวสูญพันธุ์นะโว้ยยย” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันร้องโหวกเหวกโวยวาย พลางเอามือชี้หน้าผม อีกมือนึงมันก็กุมเป้าตัวเองสุดฤทธิ์..สร้างความครื้นเครงให้แก่บรรดากองเชียร์จริงๆเลยครับ..
หึหึ...เมื่อเลงได้ที่แล้ว..ไอโมก็เกรงข้อมือ..ขยับขาซ้ายก้าวไปด้านหน้าครึ่งก้าว วาดแขนขวาไปด้านหลัง..แล้วจัดการเขวี้ยงลูกเทนนิสในมือออกไปสุดแรงเกิด..
“พล๊อก”
“โอ้ยยย ...” เสียงพล๊อกเสียงร้องของคนที่โดนของเข้าไปเต็มๆหลัง(มันหันหลังรับลูกบอลอะ) สร้างความสะใจให้ไอโมยิ่งนัก
ไอคิมมันหันหน้ามาชี้หน้าผมแววตาอาฆาตแค้นสุดชีวิตอิอิ...และผมก็เห็นว่าไออ้อนก้อจัดการกะไอปอด์นที่เต้นเหยงๆอยู่บนไม้กระดานไม่ได้แตกต่างจากผมซักเท่าไหร่ผิดกันแต่ว่า ไอปอด์นมันไม่ได้หันหลังรับลูกบอล มันก็เลยโดนลูกบอลของไออ้อนเข้าไปเต็มๆหน้าเลยเหอๆ....(ไอปอด์นมันคงไม่คิดว่าไออ้อนจะทำมันได้ลงคออะครับ)..
พอคนอื่นเห็นผมกับไออ้อนเลงที่ตัวมหาโจรพวกเค้าก็เอาด้วยสิครับ..และไอคนที่ตกน้ำไปตั้งแต่ตอนแรกพอปีนขึ้นจากถังได้เท่านั้นแหละก็โดนลูกบอลอัดซะเละเทะเหมือนกัน...(ถ้าจำไม่ผิด เค้าจะบอกตั้งแต่แรกนะว่าไม่ให้ขวางตัวหนุ่มน้อยอิอิ)
สนุกสนานเฮฮามาก พอลูกบอลหมดไอโมก็เรียกพี่เค้าให้เอาลูกบอลมาเพิ่มให้ผมกับไออ้อนอีก ปรากฏว่ารอบนั้น ยักษ์วัดแจ้งทั้ง 4 เละเทะครับ ตกน้ำกันไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ โดนลูกบอลอัดจนตัวแดง ฟกช้ำ ดำเขียวไปหมด..เนื้อตัวสั่นเชียวน่าสงสารยิ่งนักอิอิ..แต่ขอโทษไอโมไม่ได้สงสารหรอกสะใจโคตรเลย เหอๆ...
ไอโมก็เขวี้ยงลูกเทนนิสโดนตัวไอคิมบ้าง โดนเป้าจนมันตกน้ำป๋อมแป๋มบ้างจนสะใจหล่ะครับ...ได้เอาคืนมันแหละสบายใจโคตรๆเลยอิอิ
“อ้า...หมดรอบแล้วครับผม..โอ้โหรอบนี้หนุ่มน้อยของเราโดนซะเละเทะเลยครับ เอ้า ลงไปทายาหม่อง หายาแก้ฟกช้ำทาซะไป เหอๆ....รอบต่อไปขึ้นมา..” พอเจ้าพิธีกรคนเดิมพูดจบผมกับไออ้อนก้หันไปแปะมือกันอย่างสะใจ
มองตามไอคิมกะไอปอด์นที่เดินตัวสั่นเทาลงไปด้านหลังเวที...
“เฮ้ย..โม อ้อนๆ” เสียงเรียกซ้ำๆหนักๆทำให้ผมต้องละสายตาจากไอคิมกะไอปอด์นที่มองดูพวกผมอย่างแค้นๆ มามองตามที่มาของเสียง
“อ้าว หึหึ ว่าไงโย ตี้ ไม่ได้ขึ้นเขียงกับเค้าเหรอ หึหึ” ผมพูดยิ้มๆแล้วเดินเข้าไปหาไอโยกับไอตี้ ที่ยืนยิ้มกวักมือเรียกผมกับไออ้อนไหวๆอยู่ในบริเวณของสตาร์ฟเค้าอะครับ.
“เรียบร้อยตั้งแต่หัวค่ำแหละ หึหึ อีกทีก็คงเป็นดึกๆ เข้ามาสิเร็ว...”ไอตี้มันพุดแล้ว เปิดด้านหลังเต็นให้ผมกับไออ้อนมุดหัวตามเข้าไป
พอผมโผล่หน้าเข้าไปด้านหลังเต็นเท่านั้นแหละ ยักษ์วัดแจ้ง ที่ตอนนี้กลายสภาพเป็นลูกหมาตกน้ำเนื้อตัวเปียกมะหร่อกมะแหรก มีผ้าขนนู๋ผืนใหญ่ห่มตัวไว้ ก็เดินลิ่วๆเข้ามาหาผมจ้องผมยังกะเสือจ้องตะครุบเหยื่องั้นแหละ
แต่แทนที่ไอโมจะกลัวเหมือนทุกที ไอโมกลับขำซะงั้น คือพอนึกถึงสภาพไอยักษ์ที่มันหันหน้าหันหลังหนีลูกบอลแล้วไอโมก็ยิ่งสะใจครับ ทั้งสะใจทั้งขำ...
“อ๋อ ขำมากเหรอ ขำมากใช่ไหม เห็นเราเจ็บแล้วดีใจใช่ไหม” ไอคิมมันเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้วจ้องตาผมเขม็งเลยครับ..หน้ามันยังกะจะกินหัวผมแหนะ..
“ก็..อืม ได้เอาคืนนิดๆหน่อยๆก็ยังดี..หายโกรธแหละ..เสร็จยังไปลอยกระทงกัน” ไอโมพูดยิ้มๆ แล้วยกแขนขึ้นโชว์ถุงกระทงที่เอาคล้องแขนไว้ให้มันดู..
ไอคิมมันจ้องตาผมอย่างอึ้งๆ..แล้วมันจึงยกมือเย็นๆสั่นๆของมันขึ้นมาขยี้หัวผมแรงๆ..มันคงหมั่นเขี้ยวผมอะนะ
“เฮ้อ..นายเนี๊ยะน้า...แสบจริงๆ..” ไอคิมมันถอนหายใจเฮือก พูดออกมายิ้มๆ..
ดึงผมไปล๊อคคอไว้แน่น....แล้วพาผมเดินไปตรงที่ไออ้อนมันนั่งขัดสมาธิเรียบแปร้อยู่กับเสื่อ ที่ตอนนี้มีวงเหล้าย่อมๆตั้งอยู่ ก็มีทั้งคนที่ผมรู้จักและไม่รู้จักอะครับนั่งล้อมวงกรึ๊บเหล้าแก้หนาวกันอะ..แต่ดูท่าทางไออ้อนจะรุ้จักเค้าเป็นอย่างดีแทบจะทุกคน...
“รอแป๊บนะเปลี่ยนกางเกงก่อน เด๋วไปลอยกระทงกัน..” ไอคิมมันพูดหน้านิ่งๆ แต่แววตามันนี้วาวเชียวครับ แฮะ...รุ้หรอกน่าดีใจอะเด้ ที่กูมาหาอะ..โด้เอ้ย อิอิ..
“อะโม..กรึ๊บหน่อยเว้ย..เป็นไงบ้างวะ ไม่โผล่หัวมาให้เจอเลยแม่ม” ไอหนุ่ยมันยกแก้วเหล้า on the rock ทีมีน้ำแข็งพอขลุกขลิกยื่นมาให้ผม
“ทำงานหน่ะเรียนด้วย ไม่ว่างเลยหว่ะ” ผมยื่นมือไปรับแก้วเหล้าจากมันมาสาดโครมลงไปในคอ อ๋อย เหล้ามันวิ่งจู๊ดดด จากปากผมลงสู่กระเพาะแล้วเกิดอาฟเตอร์ช๊อคไปที่สมอง จี๊ดดดดดดดด เลยครับพี่น้องหุหึ...
กว่าไอคิมจะจัดการแต่งตัวเสร็จไอโมก็ฟาดไปหลายรอบเหมือนกัน ครับ หน้าเริ่มตึงนิดๆ แค่ตึงๆนะครับ...พอไอคิมกับไอปอด์นแต่งตัวเสร็จกลับมาพวกผมก็ออกจากเต็นไปลอยกระทงกันหล่ะครับ โดยมีไอโย ไอตี้ ตามมาด้วย ส่วนไอแซนจำไม่ได้ครับว่ามันหายไปไหน แฮะ แต่ตอนนั้นก็ภาวนาว่าอย่าเจอมันเหมือนกันครับ ยังอายๆมันอยู่อะ แฮะ...
************************
-
มาอ่านแล้ว ตลกดีเหมือนกัน อิอิ
จะจบหละเสียดายจิงๆงะ
-
โห... พี่โมเล่นโหดมากกก :m26:
สงสารพี่คิมอ่ะค้าบบบ :m17: แล้วไงมาต่อไวๆ อีกนะค้าบ รออ่านบท พี่คิมอ้อนพี่โม
-
555 ช่างกล้ากันจริง ๆ :m20: :m20: :m20:
-
ฮ่าๆๆๆ มาขำพี่คิม o17
-
:m20: สมโดนซะบ้างนะคิม
-
โหดเหมือนกันนะเนี่ย...ลูกเทนนิส บรื้ออออ o21
รออ่านต่อจ้า.... :m1: :m1:
-
:m3:
อ่าน2ตอนหลังนี่แล้ว ฮาเจงๆ
เด๋วนี้คุงโมยังเล่นเก้าเกแบบเดิมอยู่ป่าวอ่ะ (แบบออกนอกหน้าไง ไพ่ดีไพ่เสียคนอื่นดูหน้าก็รู้โม๊ดเลย)
:laugh: อยากดูคิมเต้นโคโยตี้มั่งจัง
นึกภาพไม่ค่อยออกเลยเนี่ย
หน้าโหดๆ แต่พยายามเต้นให้เซ็กซี่นี่ อืม เป็นไงน้า... :m28:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
5555 ฮาไปเลยเพ่ :laugh: :laugh:
อยากเห็นจริงๆ ชายเถื่อนเต้นอโกโก้ :m20:
-
ขำมากมายตอนนี้ :laugh:
มาต่อเร็วๆนะคะ
-
หูยยยย พี่คิมคงเจ็บน่าดู
โดนลูกเทนนิสไปกี่รอบล่ะเนี่ย
:laugh:
-
ปายอ่านตอนจบในปาล์มมาแล้ววว
ฮือออ จบแล้วอ่ะ ไม่อยากให้จบเล้ยยยย
แต่รู้สึกว่า หลังๆคิม จาน่ารักมากๆๆๆๆๆ แอบโรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย
แต่ยังไงก้อยัง ชอบปอนด์ ไม่เสื่อมคลาย 5+5+
-
^
^
^
เเอบมาสปอยเพื่อนๆก่อนซะงั้น เหอๆ ไม่ดีนะจ๊ะไม่ดีจ่ะ o15
-
:o
พี่คิมน่าสงสารจัง
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
บัวเห็นใจพี่คิมมากๆเลยนะเนี่ย
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
o17
ก็สะใจกันไป
-
ใครอ่านแล้วบังอาจเข้ามาสปอย เดี๊ยะๆๆๆ :m16:
**************************************************
ตอนที่ 73 เพื่อ เธอ ตลอดไป Part 3
“โม มานี้ดิ เดี๋ยวก็หลงหรอก” ไอคิมมันพูดเสียงดังแข็งกะเสียง เพลงเสียงดนตรีต่างๆที่ดังอื้ออึงอยู่รอบๆตัวพวกผม..
แล้วมันก็ดึงตัวผมไปอยู่ด้านหน้ามัน โอบผมไว้ เหมือนกะที่ผมทำกะไออ้อนเมื่อตอนเข้ามานั้นแหละ ...
มือข้างนึงมันโอบกอดผมจากทางด้านหลังส่วนมืออีกข้างของมันก็ถือกระทงใบน้อยที่ผมอุตส่าห์ทำเองเป็นครั้งแรกในชีวิตอย่างทะนุถนอม..มันแทบจะเอากระทงมาวางไว้บนหัวผมเลยทีเดียว หรือว่ามันแอบทำตอนผมเผลอก็มะรู้ชิ..
คนยังคงคับคั่งเหมือนเดิมครับ ยังเดินแบบทากป่วยเช่นเดิม ระยะทางจากซุ้มพวกไอคิมไปบึงสีฐาน ไม่ถึง 20 เมตร แต่พวกผมใช้เวลาในการเดินนานมั๊กๆมากผมนี้ ถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก เพราะแบบนี้แหละครับผมถึงไม่ค่อยชอบที่จะไปลอยกระทงหรือไปเที่ยวเทศกาลอะไรกะเค้าเพราะผมเมาคนนี้แหละ..จะตายเอา(แต่ก็เคยแทบเอาชีวิตไปทิ้งที่เยาวราช ตอนตรุษจีนเหมือนกัน แฮะ)
แต่ดูท่าใครบางคนจะมีความสุขเหลือล้นกับสถานการณ์น่าเป็นลมเช่นนี้ ก็จะใครซะอีกหล่ะครับ ถ้าไม่ใช่ไอคุณคิม ก็มันเล่นเนียนแอบลูบแอบคลำ แอบหอมแก้มแอบเอาเป้าเบียดหลังผมอยู่ตลอดเวลานี้ครับ..ถูกใจคุณชายเค้าหล่ะ...
กว่าพวกผมจะผ่านกองทัพฝูงชนออกมาถึงท่าน้ำที่ทาง มข.ได้ทำยื่นออกไป..เพื่อให้คนได้ลอยกระทงกัน พวกผมก็แทบตายครับ..
“ไม่เอาแล้ว...เข็ดจนตาย” ไอโมพึมพำกับตัวเองเบาๆ เมื่อผมกับไอคิมได้เดินตามไออ้อนกะไอปอด์นที่เดินไปนั่งยองๆ ปะปนกะผู้คนที่กำลังลอยกระทงกันอยู่..
“เข็ดซะแล้วหรอ..ปีหน้ากะจะชวนมาลอยด้วยกันอีกนะเนี๊ยะ” ไอคิมมันพูดเสียงห้วนๆของมันเช่นเดิม..
แล้วยื่นมือมาขยี้หัวผมอีกแหละชิ..ผมเสียทรงหมดไอบ้า ไอโมก็หน้างอลงในบัดดลและเอามือปัดๆมือมันออกจากหัวผมด้วย….
“โอ้ย จะหยอก จะล่อ(T^T) กันอีกนานมะพวกมึงเนี๊ยะ พวกกูจะลอยหลบๆ..” ไอตี้กะไอโย 2 หน่อ พวก มันคงจะหมั่นไส้ผมกับไอคิมเต็มทน
มันจึงเอาติงมาเขี่ยๆ ไอคิมให้หลีกทางพวกมัน ที่ถือกระทงมาคนละ ใบ แล้วเดินไปนั่งยองๆ ข้างๆกะไออ้อนกับไอปอด์นที่ตอนนี้กำลังนั่งเอากระทงยกขึ้นสูงเหนือหัวแล้วขมุบขมิบปากเหมือนบ่นอะไรซักอย่าง...
“ทำไมทำมาแค่อันเดียว...” ไอคิมมันถามผมขึ้นมาเบาๆ แล้วเอาแขนมาล๊อคคอผมไปกอดไว้แล้วลากๆผมไปทรุดตัวลงข้างๆ ไอตี้กะไอโย..
“กลัวเดี๋ยวกระทงหลงทาง...” ไอโมลอยหน้าลอยตาพูดแบบไม่มองหน้าไอคิม
แล้วยื่นมือไปแย่งกระทงที่ผมทำซะสวยมาถือไว้ในมือ..แล้วเอาเหรียญที่ผมเตรียมไว้มาหย่อนลงในกระทง..
“หึหึ..เราไม่ยอมให้มันแยกกันหรอก..ผูกติดกันเลยไงรับรองไม่มีหลง” ไอคิมมันพูดล้อผมยิ้มๆน้ำเสียงร่าเริงมากมายจนไอโมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา..
แล้วจากนั้นไอคิมมันก็เอาไฟแช็คมาจุดธูปจุดเทียนที่อยู่ในกระทง ..ผมเงยหน้าขึ้นมองพระจันทร์ดวงโตที่ลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้า..แล้วยกกระทงขึ้นเหนือหัว
‘สาธุ ผมขอโทษขออภัยในสิ่งที่ผมทำผิดพลาดไปด้วยนะครับ..สิ่งไม่ดีที่เกิดขึ้นกับชีวิตผมและครอบครัวก็ขอให้ผ่านพ้นไปด้วย..ต่อจากนี้ก็ขอให้ผมและครอบครัวมีแต่ความสุขทุกวัน..และก็ขอให้ไอผู้ชายบ้าๆที่มันนั่งอยู่ข้างๆผมมีความสุขทุกวันด้วยเหมือนกัน และขอให้มันรักผมคนเดียวไปตลอดชีวิต ขอบคุณมากครับ..’
พอผมอธิฐานเสร็จ ก็ยื่นกระทงในมือให้ไอคิมอธิฐานบ้าง มันมองหน้าผมอย่างขำๆ แต่ก็ยอมเอากระทงในมือผมไปถือไว้ในมือแล้วขมุบขมิบปากขึ้นลง 2 3 ที
“เสร็จแล้วเหรอ..ขอไรอะ มักน้อยจัง..” ผมว่ามันไปเบาๆ แล้วยื่นมือไปจับกระทงคนละข้างกะไอคิมแล้วเตรียมปล่อยกระทงลงน้ำ
“อือ..คำขอของเราตอนนี้มีอย่างเดียวเท่านั้นหล่ะ..” ไอคิมมันพูดขึ้นมาน้ำเสียงไม่บ่งบอกอารมณ์ นิ่งๆเฉยๆในแบบเดิมๆของมัน...
“เหรอ..ไรอะ..”ถามไปงั้นแหละ ไม่ได้คิดว่ามันจะบอกผมจริงๆหรอกครับ
พูดไปก็เอามือวักน้ำเพื่อไล่กระทงให้มันลอยไปเรื่อยๆ...
“ก็แค่ ขอให้คนน่ารักที่นั่งอยู่ข้างๆเรา รักเราเหมือนกับที่เรารักเค้า.ก็เท่านั้น..” มันพูดจบก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปเลยครับ...
ไอโมหล่ะไปไม่เป็นเลยไม่รู้จะพูดอะไรเขิน ก้อเขินแหม๋..ก็เล่นมาบอกรักกันโต้งๆแบบนี้เลยอะนะ อายนะเว้ยอายๆ...ไอบ้าหนิ...โรแมนติคโคตรๆเลย..อะ..เข้าใจหาช่วงเวลาบอกรักนะไอยักษ์ กูหล่ะเขิน
“ไปได้แล้ว นั่งทำอะไรอยู่ตรงนั้นอะ..เร็วเกะกะคนอื่นเค้า” ไอคิมมันหันหน้ามาพูดกับผมดุดุ..
ไอโมก็ยิ้มให้มันแหย๋ๆ อะครับ อายมันอะ..ฮือ..แต่ก็ยอมลุกขึ้นแล้วเดินก้มหน้างุดๆเข้าไปหามันแต่โดยดี...
“อ้าว เขินเลย หึหึ” แอะ ยิ่งพูดงี้ไอโมยิ่งเขินสิครับ..
กำเกิดมาไม่เคยเขินจนทำอะไรไม่ถูกแบบนี้เลยให้ตาย ยิ่งโดนไอคิมมันแซว ผมยิ่งแทบจะมุดดินหนีกันเลยทีเดียวเชียวครับ ..หงือ ก็หน้ายังไม่โบกปูนนี้หว่า ยังบางๆอยู่อะ..จิส์ จิส์..
“เราอยากจูบ นายมากเลยตอนนี้อะ..”ไอคิมมันก้มหน้าลงมากระซิบเบาๆที่ข้างหูผม
แล้วยกแขนใหญ่ๆของมันขึ้นมาล๊อกคอผมไว้ แล้วลากๆผมให้เดินตามมันกลับไปยังซุ้มของพวกมัน...ไอโมหล่ะเขินแทบตายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อยู่คนเดียว ชิ..ไอบ้า..เขินนะเว้ย..(คิดแล้วเขินย้อนหลังจริงๆเลยครับอิอิ)
กว่าจะกลับมาถึงซุ้มพวกมัน พวกผมก็ตกอยู่ในสภาพเหมือนกับไปโดนรุมโทรมมางั้นแหละ...แฮะ พอกลับมาก็ยังเห็นไอหนุ่ยนั่งกรึ๊บเหล้าอยู่เหมือนเดิม ท่าเดิมด้วยครับ คึคึ...
“อ้อน พวกมึงมาเนี๊ยะพักไหนกันวะ บ้านพวกกูปะ” ไอคิมพอมันทรุดตัวลงนั่งข้างๆผมแล้วมันก็จัดการสอบปากคำไออ้อนทันทีครับ
ผมคิดว่ามันคงอยากถามผมอะแหละแต่กลัวพวกเพื่อนๆสงสัยไง เลยเปลี่ยนเป้าหมายไปถามไออ้อนแทน..
“เออ..ไมอะ..ไม่อยากให้นอน..ก็บอกนะโว้ย..” ไออ้อนมันก็ย้อนไอคิมกลับไปเหมือนกันครับ ทำหน้ากวนตีนมากมาย
“เหอะ..แล้วแต่มึงเถอะ...แต่พวกมึงนี้ร้ายกันจริงๆเลยหว่ะ ไม่มีบอกกันเลยว่าจะมา..เล่นโผล่มางี้หัวใจกูจะวายตาย” มันพูดกะไออ้อน แต่ตาอะจ้องผมเขม็งครับ แฮะ..ยังเขินมันอยู่อะ เลยก้มหน้าหลบตาโดยไวแฮะ..
“บอกก่อน ก็ไม่สะไภ้อะดิ จริงมะปอด์น อิอิ” ไออ้อนมันพูดกับไอคิมแต่หันหน้าไปออเซาะแฟนมัน ..ที่ตอนนี้นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่..มือนึงถือแก้วเหล้าอีกมือนึงจับมือเมีย -*-
“เออ เซอไพร์จริงๆ มึง เซอไพร์มาก เดี๋ยวกลับบ้านไปเจอดีแน่ๆมึง..” แอะ อีกเช่นเคยเหมือนกับจะพูดกะไออ้อนนะ แต่ผมว่าจุดประสงค์ของมันคงต้องการบอกผมมากกว่า
“ฮ่าๆ...ยังกะกูจะกลัว จริงมะโม อิอิ” ไออ้อนมันหัวเราะร่วน
พร้อมกับยกแก้วแป๊บซี่ของมันกระดกเข้าปากเกือบหมดแก้ว...บ้า มาจริงมะจริงเมอะไรกะกูหล่ะ กูไม่รู้...กูไม่เกี่ยว...กูมาวววววววววววววว
คิดได้ดังว่าก้อ ยกแก้วเหล้าที่ถืออยู่ในมือซดโฮกเข้าไปจนหมดแก้วอีกครั้ง..แอะ...แฮ่ สดชื่นนนนนนนนน รื่มรม อิอิ..
ผมกะไออ้อนก็นั่งคุยนั่งดื่มกับพวกมันพักนึงครับ ดูท่าคนจะน้อยลงแล้วไอโมกับไออ้อนถึงได้เดินออกมา..เพราะว่าวันนี้ไอพวกนี้เลิกดึกกันครับ..เห็นว่าจะเลิกกันตอนเที่ยงคืนมั้ง กว่าจะเก็บของกว่าจะทำโน้นทำนี้เสร็จก็คงดึกดื่นเอาการ ผมกับไออ้อนก็เลยขอลาหล่ะครับ..ไม่ไหวเหนื่อยลากไส้จริงๆครับคืนนี้กะ..กลับไปอาบน้ำอาบท่าแล้วจะนอนเลย..
พอผมกับไออ้อนขับรถกลับถึงบ้านพวกไอคิม...ก้อแยกย้ายห้องใครห้องมัน(พูดยังกะห้องตัวเองงั้นแหละ) ไอโมอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยหนาวเย็นอย่าบอกใครน้ำอุ่นก็มะมีชิ..แต่งตัวเตรียมเข้านอนเรียบร้อยก้อเดินออกไปหาไออ้อนที่ห้องไอปอด์น พอเดินเข้าไปก็เห็นไออ้อนมันห่อตัวเป็นกุ้งอยู่ในผ้านวมไอปอด์นเรียบร้อยแล้วคงหลับอะครับ แต่คงกลัวอะเลยเปิดไฟซะสว่างโร่ ...
พอเห็นมันหลับไอโมก้อเดินกลับไปนอนที่ห้องไอคิมบ้างหล่ะครับ พอหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายเลย..
*******************
ผมมาสะดุ้งตื่นก็เมื่อได้ยินเสียงโทรศัทพ์ผมดังโหยหวนอยู่ข้างหูผมนี้เองครับ..รีบคว้าโทรศัทพ์มาแนบหูด้วยหัวใจที่เต้นระทึก ก็โดนปลุกให้ตื่นแบบนี้อะ หัวใจมันก็เต้นระส่ำเป็นธรรมดาแหละ...มือสั่นเลยไอโม...
“โหล..” หลับหูหลับตาพูดไปหล่ะ ไม่ได้ดูหล่ะครับว่าเบอร์ใคร
*โม..หลับอยู่เหรอ ขับรถมารับหน่อยสิ.* หือ..ไรวะ..ไม่ได้เอารถไปไงเนี๊ยะ..
“ไมอะ..รถไปไหน.” ผมย้อนถามมันไปเบาๆแล้วเอื้อมมือไปเปิดไฟบนหัวเตียงเพื่อดูนาฬิกา..เวง ตี 2.
*ไอตี้ ขับไปส่งเพื่อน...มันเมาเราไม่อยากให้มันขับกลับ..เลยบอกมันนอนบ้านเพื่อน..โทษทีที่กวน หลับอยู่เหรอ* ไอคิมมันอธิบายให้ผมฟังยืดยาว...น้ำเสียงเกรงอกเกรงใจมากมาย..เกรงใจไรกูว้า ยังกะคนอื่นคนไกลชิ.. ไอบ้าหนิ..
“อือ..ช่างเหอะ..แล้วนี้นายอยู่ไหนอะ ปอด์นอยู่ด้วยรึเปล่า..” ถอนหายใจเฮือก..
แล้วเดินไปเปิดไฟกลางห้องหยิบเสื้อหนาวในตู้ไอคิมมาใส่ เดินไปหยิบกุญแจรถไอปอด์นที่มันทิ้งไว้ให้มาถือไว้..แล้วเดินตรงดิ่งไปเปิดประตูเพื่อที่จะออกไปรับสุดที่รัก (อายจัง)
*อืม เรากินเบียร์อยู่ที่หลัง ม.กับไอปอด์น เพื่อนเรามันไปต่อที่อื่นกัน..ไม่ต้องรีบนะโม.ขับระวังๆด้วย...* หาไอบ้า ไม่ต้องรีบได้ไง
นี้มันตี 2 จะตี 3 แล้วนะนั่งทำด๋อยอะไรอยู่ตรงนั้นเด๋วก็ได้เป็นปอดบวมตายหรอกไอบ้าเอ้ยคิดอย่างฉุนๆหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเลยครับ..
“เออ..รออยู่ตรงนั้นแหละ เด๋วไปรับ..” แล้วไอโมก็วางสายไปเลยครับ
พอพูดถึงร้านหลัง ม.ที่พวกมันไปแดกเบียร์กันประจำไอโมก็รู้จักแค่ร้านเดียวแหละครับ และพวกมันก็แดกกันแต่ร้านนี้แหละ..ชื่อร้านไรมะรู้จำไม่ได้.(ตอนนี้ยังเปิดอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้นะคิคิ)
ไอโมขับรถไม่ถึง 20 นาทีก็ไปถึงร้านที่พวกมันนั่งกินเบียร์อยู่อะครับ...ในร้านเท่าที่ผมมองผ่านๆอะนะ ก็เห็นมีคนนั่งกินเบียร์กันอยู่ 3-4โต๊ะอะครับ..คงจะเป็นเด็กๆใน ม.นั้นแหละ..
แฮะ..พอไอโมได้ที่เหมาะๆในการจอดรถแล้วก็จัดการจอดรถทันที เปิดประตูแล้วเดินข้ามถนนตรงดิ่งเข้าไปหาไอคิมกับไอปอด์นในร้าน เพราะรู้จากไอคิม ตอนที่โทรถามทางมันมะกี้(แบบว่าจำทางไม่ได้อิอิ) ว่าไอปอด์นเมาเละ คงต้องหามมันกลับ…
“เฮ้ย..”
พร้อมกับเสียงเอะอะโวยวาย เสียง เก้าอี้ โต๊ะล้ม เสียงขวดเล้า ขวดเบียร์ตกกระทบพื้นแตก..ไอโมตกใจสุดขีด หยุด กึ๊กกลางถนน. ภาพที่ผมมองเห็นที่ฟากกะโน้นคือ ไอคิมสุดที่รักกับไอน้องปอด์นกำลังโดน ชายนิรนาม 4-5 คนไม่ทราบชื่อแต่ทราบสถาบัน กำลังรุมสกรัมไอคิม กับไอปอด์นอย่างเมามันส์ ..
ไอคิมที่คงจะมึนจากแอลกอฮอล์พอควรกำลังฟาดหมัด ใส่พวกนั้นอย่างมั่วซั่ว..เลยโดนพวกมันเสยซะ..ส่วนไอปอด์นไม่ต้องพูดถึงครับมันไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆทั้งสิ้นปล่อยให้ไอพวกนั้น ดึงคอเสื้อมันขึ้นมาแล้วฟาดไม่เลี้ยง...
“เฮ้ย อะไรกันวะ” ไอโมตั้งสติได้
ตะโกนใส่ไอพวกเวรตะไรนั้น แล้ววิ่งเงื้อตีนเข้าไปยันโครมไอตัวเตี้ยที่มันกำลังประเคนกำปั้นใส่ไอคิมอยู่..
พอพวกมันเห็นแขกไม่ได้รับเชิญอย่างผมวิ่งทะเล่อทะล่าเข้าไปขวางความสำราญของพวกมัน พวกมันก็กรูกันเข้ามาหาผมสิครับ..ไอโมก็ตั้งการ์ดเตรียมรับมือพวกมันอย่างเต็มที่ ผมมัวแต่มองไอหน้าหนวดที่กำลังเงื้อหมัดเตรียมยัดปากผม..อยู่ๆก็มีใครคนนึงกระโดดเข้ามายันโครมเข้าที่ยอดอกผม เท่านั้นแหละสติที่ดีๆอยู่ของไอโม ก็ขาดผึง
เลือดเข้าตาแล้วครับ ต่อจากนั้นผมทำอะไรไปบ้างก็ไม่รู้ คงบ้าระห่ำพอดู..เวลาโกรธจัดๆผมมักจะเป็นแบบนี้บ่อยๆทำอะไรรุนแรงไปแบบไม่รู้ตัว..กลัวตัวเองเหมือนกันครับ..แต่ในสถานการณ์ตอนนั้นถือว่าเป็นผลดีสำหรับผมนะ.
เหมือนกับตอนผมเป็นเด็กตอนที่เล่นไอบอยซะสลบเหมือด...คราวนี้ก็เหมือนกัน ถ้าไม่มีใครมาดึงมากระชากผมออกผมก็คงเล่นไอพวกนี้ไม่เหลือซากเหมือนกัน...(หรืออาจจะเป็นผมที่ไม่เหลือซาก)
“เฮ้ย พอแล้วพี่ พอแล้ว มันจะตายแล้ว..” ผมได้ยินเสียงแว่วๆเข้ามากระทบประสาท..สติที่หลุดลอยเริ่มค่อยๆกลับเข้าตัวทีละน้อย
ภาพชุลมุนอยู่เบื้องหน้าทำให้ผมรู้ว่า ผมไม่ได้ต่อยไม่ได้มีเรื่องกับพวกมันเพียงลำพัง มีคนมาช่วยผม..
กลุ่มชายวัยรุ่น ไม่ระบุสถาบันกำลังช่วยกันหิ้วปีกไอคิมกับไอปอด์นที่เละเป็นโจ้กเหมือนนกปีกหักให้ยืนขึ้น แต่ก็อ่อนแรงเต็มทน หน้าตาดูไม่ได้เลย ส่วนอีกพวกนึงกำลังเก็บซากไอพวก 4-5 ตัวที่คงกินยำตีนไปเยอะพอตัว..สภาพหนักหนาสาหัสยิ่งกว่าไอคิมกับไอปอด์นซะอีก..คงเป็นฝีมือกลุ่มชายไม่ระบุสถาบันพวกนี้นั้นแหละ ผมคนเดียวคงไม่มีปัญญาทำได้ขนาดนี้หรอก..
ผมไล่สายตามองไปรอบๆร้านที่ตอนนี้เละเทะ..เก้าอี้ โต๊ะล้มระเนระนาด ..มีคนยืนมองอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ เกาะกลุ่มกันเป็นกระจุก..
“พี่เป้นไงบ้าง..” เสียงถามแว่วๆที่ลอยมาจากทางเบื้องหลังทำให้สติที่ยังเข้าตัวไม่สนิทดีนักของผมเริ่มเข้าที่
“เอ่อ..อืม..ไม่เป็นไร..” พอ หนุ่มนิรนามคนนั้นได้ยินว่าผมไม่เป็นไร เค้าก็ปล่อยแขนที่ล๊อคตัวผมออกทันที..
“รีบไปดีกว่าพี่ เด๋วตำรวจมา..ที่นี้พวกผมเคลียร์เอง” เค้าคนนั้นพูดกระตุ้นผมอีกที..
ผมจึงค่อยๆก้าวขาตาม ไอคิมกับไอปอด์นที่ตอนนี้กำลังโดนหิ้วปีกซ้ายขวา โดยชายหนุ่มพวกนั้น
“พี่ไหวรึเปล่า” ชายนิรนามที่ล๊อคตัวผมไว้เมื่อกี้ ถามผมขึ้นเบาๆ
เมื่อพวกผมมาหยุดยืนอยู่ข้างๆรถไอปอด์นที่ผมจอดไว้อีกฟากของถนน..
“ทำไม..” ผมถามเค้าขึ้นมาอย่างงงๆ
..และเป็นครั้งแรกที่ผมได้มองหน้าเค้าชัดๆ..ผมขมวดคิ้วคิดนึดนึง แล้วก็ถึงบ้าง.อ๋อ .นึกว่าใครที่มาช่วย..ไอยักษ์วัดแจ้งอีกตัวที่โดนสอยตกถังคนแรกนั้นเอง..
“โทษนะพี่...” ว่าแล้วมันก็ยกมือขึ้นไหว้ผมท่วมหัว ผมก็งงดิ..
แต่แล้วมันก็ยื่นมือเข้ามาปาดที่หน้าผากผม ไอโมผงะนิดนึง..แล้วมันก็ชูนิ้วให้ผมดู..แอะ ไอโมแทบเป็นลม รู้สึกเจ็บขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน...
“หัวพี่แตกอะ พี่ไม่รู้ตัวเลยเหรอ..” เจี้ย กูจะไปรู้ได้ไง..
“แฮะ แต่พี่น่ากลัวเป็นบ้าเลยหว่ะ..หน้าไม่ให้เลย..” ว่าแล้วมันก็หัวเราะเหอๆ ออกมา...แอะ..
ผมก็ไม่รู้จะพูดไงอะครับ..พอเห็นว่าหัวตัวเองแตก ก็เริ่มรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกายตัวเองสิครับ กำ คงโดนไปไม่น้อยเหมือนกันนะเนี๊ยะ..
“พี่คงขับไม่ไหวหรอก เด๋วผมขับเอง ไปหาหมอก่อนนะพี่” ไอน้องยักษ์วัดแจ้ง มันพูดกับผมน้ำเสียงกังวลนิดหน่อย .
แล้วยื่นมือมาขอกุญแจรถจากผม ซึ่งผมก็ยื่นให้มันแต่โดยดี..พอไอน้องยักษ์วัดแจ้งมันปลดล๊อครถเสร็จ ไอเด็กพวกนั้นก็ช่วยกันยัดๆ ไอคิมกับไอปอด์นเข้าไปในรถ..น่าสงสารมากครับ ..คงหนักหนาพอดู..สุดที่รักผม เฮ้อ...
แล้วจากนั้นไอน้องยักษ์วัดแจ้งมันก็หันไปพูดอะไรกับเพื่อนของมันอีก 4 ตัวมะรู้ แต่ผมก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกไปอยู่ดี..เจ็บๆปวดๆไงบอกไม่ถูก..
พอผมเดินเข้าไปนั่งด้านหน้า คู่กับไอน้องนั้นแล้ว มันก็ทำการออกรถทันที..ในระหว่างนั่งรถไป...น้องมันก็บอกผมว่า.มันเป็นรุ่นน้องปี 1 ที่คณะพวกไอคิม(น้องหน้าแก่กว่าพี่อีก) เป็นน้องสาย หรือน้องอะไรนี้แหละ จำไม่ได้..พอดีพวกมันเก็บซุ้มเสร็จก็เลยกะมานั่งกินเบียร์กันที่นี้ พอขับรถมาถึงก้อเห็นคนกำลังมีเรื่องกัน..
ซึ่งพวกมันจำได้ว่าพวกที่กำลังมีเรื่องกันหน่ะ เป็นพวกเด็กอีกคณะนึงที่เป็นศัตรูคู่อาฆาตกับคณะมัน พวกมันที่ตอนแรกจะขับรถผ่านไปก็เลยต้องจอดดูเพื่อดูว่า คนที่ไอพวกเวรนั้นมีเรื่องด้วยเป็นพวกวิดวะรึเปล่า พอพวกมันเห็นผม ที่พวกมันจำได้ว่าเป็นเพื่อนพวกไอคิมพวกมันก็เลย เข้ามาช่วยนั้นแหละครับ..โดยตอนนั้นพวกมันไม่เห็นไอคิมกับไอปอด์นด้วยซ้ำ..
ผมก้อไม่เข้าใจเหมือนกันนะ สถาบันเดียวกันแท้ๆ..เรียกได้ว่ากินข้าวหม้อเดียวกันทำไมถึงไม่ถูกกันผมหล่ะงง เห็นว่าเป็นมานานแล้วนะครับ สองคณะนี้อะ..เด็ก มข.คงจะรู้ดีว่าคณะไหนอะนะ..ผมหล่ะเกลียดจริงๆแบบนี้...เห็นว่าทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่นะ..
ก่อนกลับเข้าบ้านไอน้องยักษ์วัดแจ้ง มันก็พาพวกผมทั้ง 3 ชีวิต ไปหาหมอที่คลินิกก่อนหล่ะครับ แฮะ ไอโมที่คิดว่าตัวเองแค่หัวแตกไม่เป็นไรมาก ที่ไหนได้ครับ..หนักเหมือนกาน แฮะ..กระดูกข้อมือเคลื่อนครับพี่น้อง
(คือนะครับ กระดูกข้อมือขวาผมมันเคลื่อน จนถึงทุกวันนี้มันยังไม่หายเจ็บอะ พอถึงหน้าหนาวทีไร มันจะปวดและบวมขึ้นมาทุกทีเลย(ต้องเอาผ้าก๊อดพันครับ..)..แต่ถ้าเวลาปกติก็ไม่เป็นไรนะ และก็ฝืนมากไม่ได้ครับเล่นโบล์นี้เล่นนานๆไม่ได้เลยข้อมือบวม เคยไปหาหมอครับ ก้อได้แค่ยาแก้อักเสบมากิน แค่นั้นเอง แฮะ...)
ส่วน 2 คนนั้นไม่ต้องพูดถึงครับ ผมหล่ะแปลกใจจริงๆ ว่าไอพวกเวรนั้นมันแค้นอะไรไอคิมกะไอปอด์นนักหน้า หน้านี่เละเลยครับ..ปากแตกตาปิดเลือดจมูกไหลซิบๆ.. พอมันบวมยิ่งดูไม่ได้เลยครับ หน้าบวมชึ่ง เขียวๆช้ำๆ..และที่สำคัญ ไอคิม กระดูกแขนร้าวครับ.. จนหมอต้องเข้าเฝือกอ่อนให้มัน...มีรอยของแข็งฟาดที่แขนข้างนั้นด้วยอะ..คงเอาแขนกันตอนพวกนั้นเอาไม้ฟาดอะนะ(ซึ่งผมไม่เห็นแฮะ)..ตามเนื้อตัวก็มีรอยโดนเตะโดนกระทืบไรงี้แหละ เสื้อนักศึกษาสีขาวมัน มีแต่รอยตีนอะ..
ไอปอด์นรู้สึกว่าจะเจ็บน้อยสุดนะ เพราะมันเมาแล้วมันนิ่งอะ ไม่ได้ตอบโต้อะไรไปมาก..มันก็เลยเละแค่หน้า กับลำตัวที่ฟกช้ำคงโดนเตะไปอะแหละ...โดนฉีดยาไปคนละเข็มครับ พวกผม 3 คน อิอิ..
พอไอน้องยักษ์วัดแจ้ง(เรียกมันงี้แหละ จำชื่อมันไมได้) มันขับรถพาพวกผมมาถึงหน้าบ้าน ก้เห็นพวกเพื่อนพ้องมันอะแหละครับ จอดมอไซต์พรึบพรับ อยู่ในบ้านแล้วเรียบร้อย ก็สงสัยเล็กๆว่าใครเปิดประตูให้พวกมันเข้าไป
พอไอน้องมันขับรถเข้าไปจอดนิ่งสนิทอยู่ในบ้านเรียบร้อยแล้ว ผมก็เห็นไอแซนเดินแกมวิ่งเข้ามาเปิดประตูรถให้ผม
“เราไม่เป็นไรอะ..ไปพยุง ไอ 2 ตัวที่เบาะหลังนู้นไป..” พูดพลางพยักพเยิกให้ไอแซน กับเด็กๆพวกนั้นไปช่วยกันพยุงไอคิมกับไอปอด์นดีกว่า...
ส่วนตัวผมเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว ปวดร้าวไปหมดทั้งตัวเลยครับ..(เจ็บก้นตรงที่โดนฉีดยาด้วย) ก้เลยเดินตรงเข้าไปนั่งในห้องนั่งเล่น ซึ่งตอนนี้มีไออ้อนนั่งเงียบอยู่บนโซฟาตัวนึง ห้อมล้อมไปด้วยหนุ่มน้อยหน้าเถื่อนทั้งหลาย เห็นภาพนี้แล้วหลอนจริงๆเลยครับ ยังกะเจ้าแม่แหนะ
หน้าคุณหญิงท่านก้อบึ้งตึงเชียว...จ้องหน้าผมเขม็งเลย ค้อนผมด้วยแหนะ กำ กูผิดไรเนี๊ยะ งอนกูไม..พอมันเห็นไอพวกนั้นพยุงไอปอด์นกับไอคิมเข้ามา หน้าเปลี่ยนเลย..มองไอปอด์นเหมือนจะร้องไห้เลยครับ..แหม๋ นั่งเก๊กขรึมอยู่ตั้งนานพอเห็นหน้าผัว ทำท่ายังกะจะลงไปนอนชักดิ้นชักงอเฮ้อ กูหล่ะหน่าย.
แล้วมันก้ลุกขึ้นเดินตามไอปอด์นที่มีไอแซน กับ รุ่นน้องหิ้วปีกคนละข้างเข้าไปในห้องนอน..
ส่วนตัวผมก็ได้แต่มองตามไอคิม ที่โดนรุ่นน้องหิ้วปีกเข้าห้องนอนไปเหมือนกัน แถมมันยังหันหน้ามาสบตาปูดๆของมันกับผมซะด้วยแหนะ..อ่านสายตามันไม่ออกครับ..เหนื่อยเลยขี้เกียจตีความ
ผมก็ปล่อยให้พวกน้องๆจัดการกับไอคิมไปแหละครับ ส่วนตัวผมก็นั่งทำหน้าเหม็นเบื่อสิ้นเรี่ยวสิ้นแรง นั่งคุยกับพวกน้องๆไป...เห็นพวกน้องๆบอกว่ากลัวไอพวกนั้นมาเอาคืนเหมือนกันเพราะสภาพพวกนั้นก้อสาหัสพอดู..
พอไอแซนออกมาจากห้องไอปอด์นก็มองผมหน้าเครงเครียดเชียว จำไม่ได้ว่าคุยอะไรกันบ้าง...แต่นั่งไปพักนึง พวกมันก็ไปซื้อเหล้าซื้อเบียร์มานั่งโซ้ยกันซะงั้น..เห็นบอกไม่ไปกินไหนแล้ว นั่งกินกันที่นี้แหละ เพื่อความปลอดภัยของตัวพวกมันเองด้วย..
พักนึงครับ รู้สึกจะเป็นรุ่นพี่ปี 4นะ..ได้ยินข่าวหล่ะมั้งก็เลยพร้อมใจกันมาเยี่ยมเยียนพวกไอคิมกันถึงบ้านพอบอกว่าไอพวกนั้นหลับแล้ว พวกมันก็ นั่งโซ้ยเหล้า เข้าวาระการประชุมกันซะงั้น ผมไม่ไหวครับ เหนื่อย เพลีย ปวดเมื่อย ง่วง ก็เลยขอตัวไปนอน...
พอเดินเข้าไปในห้องนอนก็เห็นไอคิมนอนแผ่หราหน้าตาบวมปูด หลับใหลอยู่บนเตียง เด็กพวกนั้นคงจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันอะครับ..
พอผมถอดเสื้อหนาวออกก็เดินไปเปิดไฟหัวเตียง แล้วเดินไปปิดไฟกลางห้อง...ห้องนอนตอนนี้จึงมีเพียงแค่แสงสีส้มอมแดงสลัวๆเท่านั้น..
ผมค่อยๆก้าวขาขึ้นไปนั่งแหมะลงบนเตียง มองหน้าไอคิมสุดที่รักด้วยความสงสารจับใจ..ยื่นมือไปดึงแขนข้างที่ไม่เจ็บของไอคิมมาวางไว้บนหมอน แล้วค่อยๆสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มที่ไอคิมมันห่มอยู่..แล้วจึงยื่นมือไปปิดสวิตไฟหัวเตียง..เอาหัวไปซุกๆกับหน้าอกอุ่นๆของมัน
ผมได้ยินเสียงไอคิมมันฮึมฮัมในลำคอเบาๆ..ผมจึงสอดแขนเข้าไปกอดรัดมันไว้แน่น ...ผมไม่รู้หรอกว่าระหว่างมันกับไอพวกนั้นมีเรื่องบาดหมางกันเป็นการส่วนตัวรึเปล่า พวกนั้นถึงได้เล่นมันซะเละขนาดนี้ แต่ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ ผมก็ยังจะอยู่ข้างมันเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม..
*********************
พึ่งโทรหาพ่อมาครับ บอกรักกันเป็นเรื่องปกติ..อิอิ..กลัวไอมดมันตัดหน้าโทรหาพ่อก่อนหน่ะครับ ไอโมเลยรีบโทรซะก่อน แฮะ...
ยังไงซะ ไอโมก็ขอให้คุณพ่อ ของ คุณลูกทุกคนมีความสุขมากมาย
สุขภาพแข็งแรงนะครับ...
ไอโมกราบอวยพร
-
ตอนที่ 73 เพื่อ เธอ ตลอดไป Part 4
เสียงฮึมฮัม ครางโอดโอย ที่ลอยเข้ามากระทบหู ทำให้ไอโมต้องงัวเงียขี้ตา...ลืมตาขึ้นมาแบบงงๆ ก็เห็นว่าตอนนี้ผมได้ขึ้นมานอนทับไอคิมมันไว้ทั้งตัว..แขนสองข้างก็สอดอยู่ที่ใต้คอมัน..รู้สึกปวดหนึบๆที่ข้อมือด้วยอะ แฮะ แล้วไหงถึงได้มาอยู่ในสภาพนี้หล่ะเนี๊ยะ..
พอเห็นดังว่าก็ตกใจสิครับ ไอคิมมันเจ็บอยู่หนา นี่ไรอะเล่นขึ้นมานอนทับมันตั้งแต่มะไรก็มะรู้...อึ๋ย...มันจะเจ็บซักขนาดไหนเนี๊ยะ เนื้อตัวมันยิ่ง ช้ำเลือดช้ำหนองอยู่ด้วย...
ผมจึงลุกพรวดขึ้นไปนั่งคร่อมมันไว้...เงยหน้าขึ้นไปมองสบตากะมันแล้วยิ้มแหย๋ๆอย่างสำนึกผิด... ส่วนไอคิมในตอนนี้เหรอครับ ก็นอนมองผมนิ่งๆหน้าตาบวมปูด.ดูอุบาทสิ้นดี.ไอที่มันบวมเป็นลุกมะนาวตั้งกะมะคืน....ตอนนี้..กำลังสุกงอมได้ทีเชียวครับ เขียวอื๋อเชียว..ผมจึงไม่รู้ว่ามันมองผมด้วยแววตาแบบไหนแต่รู้ว่ามันมองหล่ะน่า..
“แฮะๆ ขอโทษ” ว่าแล้วไอโมก็ส่งยิ้มแหย๋ๆ ให้มันอีกครั้ง ก่อนที่จะขยับตัวออกจากตัวมัน
“ไม่ต้องหรอก..อยู่อย่างนี้แหละ..” ไอคิมมันพุดเสียงแหบๆโหยๆในลำคอ..แล้วเอามือข้างดี ของมันมาจับยึดสะโพกผมไว้เบาๆ..ตาปูดๆของมันก็จ้องนิ่งมาที่ผม...
กลัวมันหนักกลัวมันเจ็บก็กลัว..ตัวผมอะไม่ใช่เบาๆนะ..สงสารมันก็สงสาร ไม่รู้จะทำไงดี...
เลยโน้มตัวเข้าไปหามันทั้งๆที่นั่งทับท้องมันอยู่นั้นแหละ..แล้วเอาแขนซ้ายที่ยังดีๆอยู่ไปยันหมอนไว้..ขยับมือขวาที่มีผ้าก๊อดพันไว้ไปลูบไล้เบาๆตามใบหน้ามัน.. ผมจึงได้รับรู้ถึงไอร้อนจากใบหน้าและเนื้อตัวของไอคิม นี่คงเป็นไข้เพิ่มเข้ามาอีกด้วยสิเนี๊ยะ
“ไม่เป็นไรแน่เหรอ..” ส่งยิ้มหวานๆให้ไป แล้วเอานิ้วไปจิ้มๆที่ปากแตกๆของมัน
พร้อมกับก้มหน้าลงไปเอาปากจุ๊บเบาๆที่ปากมันเพื่อเรียกขวัญ..ให้สุดที่รักผม..พอผมขยับตัวออกแล้วเงยหน้าขึ้นไปสบตากะมันผมก็เห็นมันมองผมอยู่ก่อนแล้วแววตามันไหววาบเลยทีเดียว...
“ไม่..ไม่เป็นไร...ละ แล้วโมหล่ะ..เป้นไงบ้าง เจ็บไหม...ขอโทษที่ทำให้โมต้องมาเจ็บตัวไปด้วย ขอโทษนะโม เราขอโทษ..” ไอคิมมันพูดเสียงสั่นพร่า เหมือนคนกำลังจะร้องไห้
ตกใจสิครับทำอะไรไม่ถูกเลย มือข้างที่ดีๆของมันก้เอื้อมขึ้นมา ลูบที่แก้มผมเบาๆ....เป็นไข้จริงๆด้วยขนาดมือยังร้อนเลยอะ..ทำไงหล่ะที่นี้กู..
“ขอโทษทำไม..เราก็เป็นผู้ชายเหมือนกันนะ...แข็งแรง บึกบึนด้วย..แค่นี้ขี้ผง..” ผมพูดยิ้มๆเพื่อให้มันสบายใจว่าผมไม่เป็นไรจริงๆ
แล้วจึงก้มหน้าลงไปหามันอีกครั้ง แล้วเอาจมูกถูๆกับจมูกมันเบาๆ ผมได้ยินเสียงไอคิมมันหัวเราะแผ่วๆในลำคอ..
“อือ..เราไม่เคยคิดว่านายเป็นผู้หญิงหนิ” มันพูดแผ่วๆ แล้วขยับปากขึ้นมาจุ๊บที่ปากผมเบาๆ..
“ไม่เคยคิดว่าเราเป้นผู้หญิงเหรอ..” ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้ามันหน่อยนึง..ทำหน้างอๆใส่มันด้วย..
“แต่ฟัดเราได้ ฟัดเราดีนะ..ไอหื่น” พูดเสียงแข็งๆ แล้วเอามือตบเบาๆที่แก้มมัน..
“ก้อเรารักนายหนิ..” อะเอาอีกแล้ว บอกรักอีกแหละ...เขินนะเว้ย..
“อีกแล้ว.. พูดบ่อยๆจะเชื่อได้ไหมอะ.” พูดยิ้มๆแบบล้อๆมันอะ..แล้วเอามือไปไล้เบาๆตามใบหน้ามัน.อีกครั้ง.
“ไม่ต้องเชื่อเราก็ได้...เราไม่ได้พูดให้นายเชื่อ...” พูดเสียงเบาๆแหบๆ แต่แฝงไว้ด้วยความจริงใจมากมาย..ผมจ้องตามันเขม็งรอเหมือนกัน รอว่ามันจะพูดไงต่อ..
“ก้แค่ อยากให้รู้ไว้..” มันพูดแล้วแสยะปากเยินๆของมันเหมือนจะยิ้ม..
เขินอีกแล้วกู ไอโม ไปไม่เป็นเลย โอ้ย หวานเลี่ยนเจงๆ..แม่ม...
“รู้แล้ว..ไม่ต้องบอกบ่อยๆก็ได้...อายนะเว้ย” พูดอย่างเขินๆ
แล้วก้มหน้าลงเอาหน้าผากที่มีผ้าพันแผลติดอยู่แตะกับหน้าผากมันเบาๆเอาจมูกถูๆกะจมูกมันแก้เขิน..ผมได้ยินเสียงไอคิมมันหัวเราะแผ่วๆอย่างถูกใจ..
“แล้วเนี๊ยะ คราวหน้าคราวหลังระวังหน่อยนะ...” พูดทั้งๆที่เอาจมูกถูๆกะจมูกมันนั้นแหละครับ..มองมันตาหวานเยิ้ม
“ระวังอะไร..” มันถามผมแผ่วๆอย่างอ่อนแรง...
“ก้อ..นายอะ มีดีแค่หน้าตานะ ..หน้าตาเยินแบบเนี๊ยะ ทั้งเนื้อทั้งตัวเลยไม่มีอะไรดีเลย...คราวหน้าอย่าให้ใครมาทำให้หน้าพังอีกนะรู้ปล่าว...” พูดแล้วก็เอาหน้าผากโขกโป้กๆที่หน้าผากมัน
“หึหึ...คร้าบผม.ได้ครับ...” โหยยย พูดครับผมด้วยอะ สงสัยวันนี้หิมะจะตกเมืองไทยซะละมั้ง อิอิ...
ไอโมก็เลยให้รางวัลกับคนหน้าเยินปากหวานซะเลย ไม่มีอะไรมากหรอกก็แค่..จูบหวานๆ จูบเดียวเองอะ...เอาไว้ให้หายเจ็บหายป่วยก่อนค่อยให้รางวัลใหญ่อิอิ...
แล้วไอโมก็ล้มตัวนอนซุกหัวลงกับอกอุ่นๆของไอคุณคิมสุดที่รักอีกครั้ง...
“โม...”ไอคิมมันเรียกผมน้ำเสียงโหยๆ
ตัวผมเองก็เอามือลูบไล้หน้าอกมันเล่นอย่างสบายอกสบายใจ
“หือ..อะไร..จะเอาอะไร...เออจริงสิ ยังไม่ได้กินข้าวเลยอะ เด๋วเราหาไรให้กินก่อนนะ” พึ่งนึกได้ครับว่า ทั้งผมและมันต้องกินข้าวอะ..จะได้กินยา..
“เดี๋ยวก็ได้.. ให้เรากอดก่อน เราคิดถึงนายจะแย่แล้ว..”อานะเข้าโหมดหวานอีกแล้วครับท่าน
จะให้ไอโมทำไงได้หล่ะ ก็ต้องซุกหัวลงกับอกอุ่นๆของมันอีกครั้งสิครับ...
“เราขอโทษที่ทำตัวงี่เง่านะโม..” มันพูดเสียงโหยๆพร้อมทั้งสัมผัสแผ่วๆ..ที่ผมรู้สึกได้ว่ามันได้จุ๊บที่หัวเน่าๆของผม..
“อือ..me too” กระแดะเป็นภาษาประกิตซะเลยก็มันเขินที่จะขอโทษนี้หว่าแฮะ..
ไอคิมมันหัวเราะเบาๆอย่างพออกพอใจอีกแหละ...แถมยังรัดผมแน่นเข้าซะอีกแหนะอะนะ ก็มันเดี้ยงอยู่อะ จะแน่นได้ซักขนาดไหนเชียว ก็แน่นตามสังขารมันจะอำนวยอะแหละ...
อาจจะเพราะโดนยำซะเละเมื่อคืนรึเปล่าก็ไม่รู้ไอโมถึงได้รู้สึกเมื่อยๆเพลียๆ ปวดกระดูกกระเดี้ยวไปหมด.. พอได้นอนนิ่งๆเงียบๆสบายๆแบบนี้ถึงได้รู้สึกอยากหลับขึ้นมาติดหมัด..แต่ก็ยังอยากแหย่ไอคิมมันเล่นอะนะ..เลยขยับมือลูบไล้เบาๆไปตามสีข้างมัน
“คิม”
“หือ”
“ไม่เมื่อยเหรอ”
“ไม่...”
มันตอบผมน้ำเสียงเนือยๆครับ คงอยากหลับอะ
“อืมแล้ว..คิม..เจ็บเปล่าอะ”
“ม่าย.”
“.หนักปะ”
พูดแล้วก็ขยับขาพาดไปตามหน้าท้องมัน
“ม่าย..”
“หิวไหม...”
“อือ ม่าย...”
“รำคาญเราเหรอ”
“ม่าย”
“เบื่อเราปล่าว”
“….ม่าย”
ไอคิมมันตอบไปเสียงมันก้อเบาลงเรื่อยๆ
ผมยิ้มออกมานิดๆด้วยความขบขัน จะหลับอยู่แล้ว ยังอุตส่าห์ตอบผมอีก ผมจึงขยับปาก จมูกไปซุกๆดุนๆอยู่กับอกมันด้วยความหมั่นไส้..แล้วจึงซบหน้าลงกับอกอุ่นๆนั้นอีกครั้งหลับตาลงอย่างเป็นสุข..แล้วเอ่ยปากเพื่อถามคำถามสุดท้ายกับมัน..
“รักเราไหม..”
“รัก”
^___________^
**********อวสาน**************
-
จบแล้วเหรอคับเนี่ย เรื่องราวของคุณโมกับคิม ประทับใจมากๆบู้จนหยดสุดท้ายเลยน่ะเนี่ย อิอิ
ยังไงก็แวะเวียนกลับมาบ้างน่ะคับ ถ้าอยากมาเล่าอะไรดีๆให้เราฟังอีก ก็มาเล่าด้วยน่ะค้าบ
อย่าปล่อยให้คนแถวนี้คิดถึงน่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
:m15: :m15: :m15:
ไม่อยากให้จบเลยพี่โม อยากอ่านเรื่องพี่โมกะพี่คิมอีกเยอะๆ สนุกสนาน เฮฮา เศร้า มีครบทุกรสชาติ
อยากให้เขียนต่อไปอีกซะ 5 ภาค 6ภาค
ว่างๆพี่โมก็เขียนตอนพิเศษมาให้อ่านบ้างนะ
-
ขอแบบสตาร์วอส์ เป็นแบบไตรภาคไรเงี้ย
หรือไม่ก็เอาแบบแฮรี่ พอตเตอร์ ตั้งกะเป็นเด็กจนโตๆๆๆ
นะคร๊าบ o15
-
ขอบคุณครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อ่านแล้วมีความสุข
ขอบคุณนายโม นายคิม และทุกคนมาก
สำหรับเรื่องหนุกๆๆ
เสียดายเนอะจบซะแล้ว..เฮ้อออออ
ยังไงก็ขอบคุณเน้อออออออ o15
-
จบแล้วง่าโห้ๆๆๆ :oo1:
ยังงัยก็มาต่อภาคพิเศษบ้างนะงับ
อยากอ่านความเป็นไปของคุณโมกะที่รัก
ของคุณโมต่อไปอีกงะ
-
รู้สึกอิ่มเอมกะเรื่องของโมกะคิมมาอย่างยาวนาน ทั้งสุข ทั้งเศร้า ทั้งหมั่นไส้ อิอิ หลายอารมณ์และความรู้สึก ทั้งยังรู้สึกผูกพันธ์ไปด้วย
ก็นึกใจหายอยู่เหมือนกันที่เรื่องจะจบแล้วไม่ได้คุยกะโมอีก แต่จบแบบนี้ก็ดีแล้วละ
ได้รู้ว่าทั้งคู่มีความสุข ผ่านหลายเรื่องราวกว่าจะรักกันได้
ขอให้รักกันนานๆๆอยู่เคียงข้างกันไปตลอดชีวิตนะ :m13:
-
จบแบบหวาน :m1: ขอบคุณโมโมที่เขียนมาให้อ่านกัน (สนุกมาก) ขอบคุณคิมด้วย ที่รักโมม๊าก มาก ไม่ลืมขอบคุณพี่นัท คนดีที่ 1 (จากภาคที่แล้ว) สรุป รักทั้ง 3 คน จ้า
แต่ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ มีภาคพิเศษมาฝากบ่อยๆ ได้ป่าว :m26: อย่าหายไปเลยนะ :m29:
ปล. แล้วต่อไปตูจะรออ่านเรื่องไหนอีกอ่ะ :a6: :a6: :a6: :a6:
-
พี่โมหงัยจบเร็วแบบนี้อะ :o
ตอนจบนี่พี่คิมโดนซะอ่วมเลยอะ ส่วนพี่โมนี่ฟิวส์ขาดแล้วน่ากลัวมักๆ :เตะ1:
อ่านเรื่องของพี่แล้วชอบมากกกกกกก :m1: แบบว่าหลากหลายอารมย์ดี
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้ภาคต่ออีก หรือเป็นตอนพิเศษก็ยังดีนะพี่ :m13:
ปล.1 ขอบคุณพี่โมที่เขียนเรื่องสนุกให้ได้อ่าน และก็ขอบคุณพี่คิมด้วยเช่นกัน o15
ปล.2 ขอให้พี่โมกับพี่คิมมีความสุขรักกันมากกกกกกกกกกกนะพี่ o14
-
เรื่องของโมเนี่ย ตามอ่านมานาน
จบแล้วเหมือนมันขาดๆอะไรไปเลยนะเนี่ย
ยังไงก็มีความสุขมากๆนะครับ ทั้งคิม แล้วก็โมด้วย รักกันมากๆนะค๊าบบ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องหนุกๆแบบนี้มาให้อ่านกันนะ o15
-
เอ่อ ตอนนี้กำลังสับสนอย่างรุนแรง
ดีใจที่เรื่องของพี่โมจบอย่างมีความสุข
แต่ก็เสียใจ ใจหายที่มันจบลงแล้ว
ดีใจ - เสียใจ - ดีใจ - เสียใจ - ดีใจ - เสียใจ......
โอยยยยยยยยยยยย :serius2:
แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่โมมากๆเลยนะคะ
ที่มาเล่าเรื่องดีๆอย่างนี้ให้ได้อ่านกัน ทั้งๆที่พี่โมก็งานยุ่ง o15
แล้วก็มาเยี่ยมบ่อยๆ โดยมีตอนพิเศษติดมือติดไม้มาฝากกันบ้างนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ พี่โมโม สุดหล่อ จัดจ้าน สะท้านทรวง ทะลวง...(คิดเอาเอง)
:m4: :m4: :m4: :m4: :m4:
-
ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่เป็นตอนของพี่นัท เป็นความรักที่น่าประทับใจมากครับ
เป็นเรื่องที่ยาวมากๆ เลยครับ แต่อ่านยังไงก็ไม่เบื่อ ขอบคุณทั้งคนเขยน คนโพสต์ ที่นำเรื่องราวดีๆ มาให้ได้อ่านกันครับ
ขอบคุณครับ
-
จบแล้ว อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขดี :m1:
บทจะหื่นก็หื่นได้ใจ อารมณ์เศร้า ซึ้งก็ครบ โมเขียนเก่งนะ
ไม่อยากบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวในเล้าที่ทำให้เราไปตามอ่านที่ปาล์ม อิอิ
ไม่เคยไปก็ไปเพราะเรื่องโมนี่แหละ แต่ไม่ได้เม้นต์ อ่านอย่างเดียว
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวประทับใจ
แล้วก็ขอให้โมกับคิมรักกันนานๆ น้า เย้ๆ
ขอบคุณแน๋ว กับ ซินด้วยจ้า ที่เอาเรื่องน่ารักๆ มาลง
ที่จริงก็อยากอ่านภาคต่อเหมือนกัน 55 อยากอ่านไปเรื่อยๆ อะ ชอบ
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
จบแบบหวานซึ้งผิดคาดนิด ๆ แฮะ :m12: :m12:
ตอนแรกคิดว่าจะเรทกระจายซะอีก :m14: :m14: :m14:
ขอบคุณโมโม สำหรับเรื่องราวดี ๆ
ถ้าเบื่อ ๆ จะมีตอนพิเศษให้ชื่นจายก็ดีนะ :m13: :m13:
-
จบซะแล้ววววว
ตอนจบหวานจังเลยเนอะ :m3:
อยากอ่านตอนพิเศษต่ออ่ะค่ะ :impress:
ยังไงก้อขอขอบคุนพี่โมที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ให้ได้อ่านกันนะค้า
-
ง่า....จบแล้วเจงๆเหรอ...
ตอนนี้ความคิดสับสน...ทั้งอยากให้จบแล้วก้อไม่อยากให้จบ... :m21:
แล้วจะมีภาคพิเศษ ภาคพิศดาร..ภาคเสริม...ภาคเนื่องในโอกาสต่างๆ
ออกมาอีกป่ะ...
มีมาให้อ่านกันอีกเป็นช่วงๆเถอะ นะๆๆๆ :m5: :m5:
ป.ล.อิจฉาคนมีฟามรัก...ชิส์.... :a14:...
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:m3: :m3: หวานมากกกกกกก ไม่นึกว่าจะหวานเปงด้วยนะ อิอิ
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ อ่านเเล้วอมยิ้มได้ตลอด
เสียดายไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
-
ถึงเรื่องราวที่เล่ามาจะจบไปแล้ว ... แต่ในชีวิตจริงมันไม่จบใช่ม๊า :m12:
ถ้าว่างๆๆ ก็เอา เรื่องราวน่าร๊าก น่ารัก มาฝากในเล้าบ้างน่ะ :m17: ไม่ต้อง :m10: ก้ด้าย
แบบผู้ชายโรแมนติค ก็ได้น่ะ ไม่เกี่ยงอยู่แล๋นนนน :m3:
แล้วจะรอ ตอน สารพัดภาค ของโมโม เน้อ :a2:
ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับเรื่องราวดีดี ที่เล่าให้ :a1:ฟ้ง
-
o7
น่ารักมากกกกกกกกกก
ถึงมากที่สุด
ติดตามมาจนจบทั้งสองภาค
แอบอยากให้เป็นไตรภาคอ่ะคับ แฮะๆ
ดีใจ และมีความสุข
รวมทั้งเสียน้ำตา
ทุกอย่างกับเรื่ององคุณโม
ขอบคุณที่มีเรื่องดีๆมาให้อ่านกันคับ
:m4:
-
จบแล้วเหรอเนี่ย น่ารักมาก ๆ เลย หวานกันจริงๆ
อยากให้ต่อไปเรื่อย ๆ มีซัก 3 ภาคน่ะค่ะ
ขอบคุณโมโม สำหรับเรื่องราวดี ๆ
ขอบคุณคนโพสต์ คุณแน๋ว
ขอบคุณ คุณเรย์เจ้าของบอร์ดที่ทำให้เรามีเรื่องราวดี ๆ ไว้ติดตาม
ขอบคุณทุกคนค่ะ
o15 o15
-
โอ้ยกรี๊ด
ไม่ได้เข้ามาบอร์ดพักนึงปรากฎเรื่องนี้จบซะแล้ว ไม่เอานาคุณโมขา อยากอ่านต่อเหลือเกิน
ชอบเรื่องนี้มากๆ จ้า แอบโกรธเจ้าคิมไปหลายรอบโทษฐานบางทีงี่เง่าเกิน แต่ก็น่ารักจนห้ามใจไม่อยู่เหมือนกัน ยังไม่ยอมมาเฉลยเลยนาว่าวันที่โมรู้เรื่องที่นัทกับเป้ยจะเป็นยังไง อยากรู้จะวีนแตกขนาดไหน พี่นัทช่วยเจ้าคิมขนาดไหน อื่นๆ เยอะแยะ
สรุปขอบคุณโมมากๆ ที่เขียนเรื่องนี้มาให้พวกเราอ่าน ชอบมากๆ อ่านจะเมนต์บ้างไม่เมนต์บ้างแต่ตามอ่านตลอดนะจ้ะ
รักคนเขียนมากๆ จุ๊บ จุ๊บ
-
:impress:
จบแล้วจริงๆ เหรอคับ ดีใจที่ทั้งสองคนรักกัน...รักกันมาก ๆ นะครับ
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสทุกท่านคับ...
o15 o14
-
จบแบบหวานเจี๊ยบบบบ :m3: คนอ่านอิจฉากันปายยย
ขอบคุณคุณโมที่มาถ่ายทอดเรื่องราวน่ารักแบบนี้ให้ได้อ่านกันนะคะ
ขอบคุณคุณคิมที่รักคุณโม เราเลยได้อ่านเรื่องนี้และจบลงแบบแฮปปี้สุดๆ :o8:
ขอบคุณคุณนัทจากภาคที่แล้ว (อันนี้ชอบเป็นการส่วนตัว อะหุ อะหุ :m13:)
ขอบคุณคนโพส คุณเป็ด คุณอ้อย และเบื้องหลังทุกคนจ้า..... :m1:
:m26: จะมีตอนพิเศษมั้ยเอ่ย??? :m23:
-
จบซะแล้ว...... :m17:
มะมีไตรภาคหน่อยหรอพี่โมโม
แบบว่า แบบว่า... เรื่องจบอารมณ์ไม่จบอ้ะ :m17:
แวะมาเพิ่มตอนพิเศษบ้างน๊า มันคิดถึงอ่า :m18:
รักกันๆ รักนานๆ ตราบนานเท่านานน๊า พี่คิมพี่โม :m1:
ขอให้หล่อล้ำเลิศในปฐพีชั่วกาลปวสาน อิอิ :haun5:
-
o13 กว่าจะอ่านมาทัน ก็จบซะแล้ว อ่านแล้วรู้สึกดี
จบแบบหวานหยดย้อย
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสมากๆ ที่เอามาให้อ่านกัน
สุดท้ายขอให้รักกันมากๆ นานๆ หวานๆ คับ
o14 o15 :m3:
-
อ๋าาาาาาา.... :give2: น้ำตาลในเลือดขึ้นสูงงงงงงงงเลยอ่ะ :m3:
ขอบคุณพี่โมที่มาถ่ายทอดเรื่องราวในช่วงนึงของชีวิตให้ได้รับรู้
ดีใจ มีความสุข บางทีก็เศร้าไปกับพี่โม พี่คิม 'n พี่นัท ตลอดทั้งภาค 1'n 2
รักกันมากๆ นะ มีความรักให้กันทุกวัน
อ๋อ...ขอบคุณแม่พี่โมด้วย กับคำสอนดีๆ
"ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ว่าโมจะเลือกตัวไหนมาเลี้ยง...
ปัญหาจริงๆ ก็คือ...โมพร้อมที่จะเลี้ยงมันแล้วจริงๆ เหรอลูก"
^
^
^
^
^
ยังจำได้ติดหัวเลย อิอิ o13 (คำสอนนี้ ใช้ได้จริงกับตัวเอง)
:...รักพี่คิมมากๆ ดูแลเอาใจใส่เยอะๆนะ (ให้เยอะๆจะได้รับเยอะๆ)
คู่แท้พี่โมคงป็นคนนี้แน่!!!....:
Bhuda Bless P' Mo and P' Kim/Ken na ka
:amen:I will pray for you guys.... :m5:
:bye2:
-
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมาก เรื่องราวน่ารักมากค่ะ โหวต +1 อิอิอิ
น่ารักทั้งคิมทั้งโมเลยค่ะ (แต่แอบเทใจให้คิมนิดนึง หวานหยดจริงๆ)
ไม่อยากให้จบอวสานเลยค่ะ ถ้ายังงัยมีตอนพิเศษให้หายคิดถึงบ้างนะคะ
-
เข้าใจกันแล้วสินะ
หวานชื่นกันเลยทีเดียว :m1:
จาจบก็จบไปเต๊อะ
แต่อย่าลืม มาเล่าเรื่องตอนปัจจุบันแหล๋วกาน :m12:
เพราะชีวิต มันต้องเดินต่อปายยยยยย ชิม๊า..... :m18:
-
:m5:มากๆๆน้าคับสำหรับเรื่องดีๆๆแบบนี้อ่า
ตามอ่านผลงานของพี่โมมานานแล้วอ่า
ชอบเรื่องของพี่โมมากๆๆเลยนะเนี่ย
และก้ออยากจาบอกว่า
:m11: " สุด สุด เลยเอ๊าะฮ์ "
นี่เปนเม้นแรกเลยนะเนี่ย ที่ลงในบอร์ดเนี้ยอ่า
งัยๆๆก้อขอให้รักกานตลอดไปน้าคัฟฟฟฟ
ปล. จามีตอนพิเศษอ่ะป่าวเนี่ย???
-
ชอบเรื่องของพี่โมมากเลยค่ะ ไม่อยากให้จบเลย
อ่านแล้วทำให้รู้สึกอิ่มใจจัง
ตอนจบก้อสุดจะหวานๆไงมะรุอ่ะ
อยากบอกว่าอ่านเรื่องนี้แล้วทำให้รักพี่โม พี่คิม พี่นัท พี่เป้ย พี่ปอน์ด พี่อ้อน พี่วิทย์ และทุก...คนเลย
อยากให้เรื่องนี้มีต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีวันจบ
พี่โมมาต่อภาคใหม่เถอะ แบบว่าอยากอ่านจริงๆ
จะขอตามเปงแฟนพันธุ์แท้ของพี่โม พี่คิมไปตลอดเลย
แล้วเข้ามาเล่าเรื่องราวควมรักดีดีของพี่โม พี่คิมให้ฟังอีกนะ
เป็นกำลังใจให้ ขอให้พี่โม พี่คิม รักกันไปตลอด มีความสุขมากกกกกกก
:m3: :m3: :m3: :m2: : o13 :m2: :m3: :m3: :m3:
-
ไม่อยากให้จบเลยคับ o14 o14 o14
-
จบซะแล้วนะคะ น่าเสียดาย อยากให้มาต่ออีกหลาย ๆ ตอนเลย :impress:
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ๆ ที่ได้อ่านนิยายแนวนี้เลยขอบอกว่าชอบมากๆ เลย o7
ประทับใจคุณโมมากเลย ดูเป็นคนมีพลังชีวิตเยอะดีนะ มีครบทุกแนวเลย o13
ยังงัยชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปนะ ก็ขอให้ทั้งสองคนรักกันไปนาน ๆ นะคะ :laugh:
ปล. ยังรอติดตามข่าวของคุณโมเรื่อย ๆ น้า ยังไงก็อย่าลืมแฟน ๆ ล่ะ :m26:
-
ง่าๆ...........ไม่ได้เข้ามานานเยยนะเรา
พอเข้ามาก้อจบซะแล้วง่าเรื่องของพี่โมก่ะพี่คิม
นี้แหละนะฮะคนที่เกิดมาคุ๋กานแย้วมานก้อต้องคุ๋กานตลอดไปเนอะฮะ
ยังไงก้อขอให้มีความสุขต่อไปเรื่อยๆนะฮะ
แล้วอย่าลืมมาเล่าตอนพิเศษบ้างนะฮะพี่โม
จะขอติดตามพี่โมต่อไปฮะ
ยังไงก้อสุ้ๆนะฮะพี่โม
จะรอพี่โมต่อไปเรื่อยๆนะฮะ
เปงกำลังใจให้นะฮะ สู้ๆนะฮะ :m17: :m17: :m17: :m17:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับมาดันให้พี่โมครับ
ปานนี้ไม่รู้ทำไรกันอยู่อะ
อิอิ สงสัยๆๆๆ
:impress: :impress: :impress:
-
ตากี๊แอบไปดันตุดพี่รอยมา :m26:
แอบมาดันตุดโมต่อ คิคิ :a3:
แล้วก้อค่อยๆ ย่องๆออกไป :m7: เหมือนเดิม
ป๋อล๋อ* ดันไว้ รอ ตอนพิเศษ โฮ่ะๆ :m3: (เผ่นแน่บบบบบบ)
-
อ่า...จบแล้วหรือเนี่ย อยากให้มีต่ออีกจัง ^^
ตามอ่านเรื่องนี้ของคุณโมมา 3 เดือนได้ เพราะมีน้องให้ลิงค์มาให้อ่าน
ขอบอกว่าติดงอมแงมเลย อ่านแล้วได้ครบทุกรสชาติ ว่างจากงานเป็นต้องนั่งอ่าน
เดือนที่แล้วมีงานยุ่งมากหาเวลามานั่งอ่านไม่ได้ ช่วงนี้ว่างวันหยุดยาว
เลยได้อ่านจนจบ ขอบคุณที่เอาเรื่องส่วนตัวที่น่ารักๆ มาให้อ่านค่ะ
ถ้ามีตอนพิเศษๆก็เอามาเล่าให้ฟังกันอีกนะคะ
และขอให้คุณโมกับคุณคิมรักกันอย่างนี้ตลอดไปค่ะ :m1:
-
:impress: :impress: :impress:
พี่คิมกับพี่โมน่ารักจังครับ
รักกันดีจัง ชอบๆๆครับผม
เป็นเรื่องที่ยาวที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมาครับ
แล้วพี่โมมาต่อตอนพิเศษด้วยนะครับ
ไม่อยากให้จบเลยครับผม สู้ๆๆ
เพื่อตอนพิเศษที่รอคอยครับผม
และสุดท้ายขอให้พี่โมกับพี่คิมรักกันตลอดไปนะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
:m14: จบแหละ เหอๆ... :m13:
กว่าจะได้เข้ามาทักทายกันก็ข้ามวันข้ามคืนเป็นอาทิตย์ซะแหละ :m21:
ช่วงนี้งานไอโมค่อนข้างยุ่งนิดนึงครับ สิ้น ปีอะ o7 คงไม่แตกต่างกับเพื่อนๆซักเท่าไหร่หรอกครับ
ไม่ได้ตั้งใจหายไปไหนเน้อ คึคึ :m12:
เอาเป็นว่า จะพยายามเข้ามาทักทายเพื่อนๆบ่อยๆนะครับ :m26:
มีข่าวคราวอะไรเกิดขึ้นบ้าง ถ้าว่างๆ ไอโมจะมาเล่าให้ทุกคนได้อ่านกันแล้วกันเนาะ :m23:
จะว่าไปก็เหงาเหมือนกันนะเนี๊ยะ :เฮ้อ: จากที่เคยนั่งพิมพ์ก๊อกๆแก๊กๆ อยู่ทุกวี่ทุกวัน เดี๋ยวนี้ไม่แหละ หุหุ เหงามืออะ คิคิ :a14:
ไอโมก็อยากจะขอบคุณทุกๆคนมากมายเลยนะครับ ที่ทนเสียเงินค่าไฟ :o11:
เพื่อที่จะอ่านเรื่องบ้าบอคอแตกของผู้ชายบ้าๆ คนนึง ถึงจะหล่อก็เถอะ :m29:
ไอโมกับไอคิม ขอกราบขอบพระคุณทุกๆคนงามๆนะครับผม(นั่งพับเพียบเรียบร้อยกราบลงตรงหว่างใจของทุกๆท่าน) o1
เจอกันเมื่อไอโมต้องการ หุหุ ไปแหละ ชึบๆๆ :m7:
ป๋อหล๋อ....วันนี้รู้สึกเหมือนจะว่างไปดูหนังกันมะจ้ะ อิอิ :m2:
โมร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกทุกๆคนเหมือนเดิมเน้อ :amen:
:laugh:
-
เย้ ๆ กลับมาแล้วน้าคุณโม :m1:
ปล่อยให้แฟน ๆ คิดถึงซะนานเลย :m26:
จะรอติดตามข่าวคราวของคุณโมน้า :a5:
-
จบบริบูรณ์(หัวมุมล่างซ้ายของทีวีแบบละครไทย)
อ่านเรื่องของคุณโมเป็นเรื่องแรกๆของเล้าเป็ด
ติดตามเป็นระยะ
ลุ้นในบางจังหวะ
มีอาการผงะในบางตอน
มีครบทุกรส ซดกันสนุก
มีบุกมีรับ มีงับมีเ..ยน..
สุขใจที่จบลงด้วยดีและทราบว่าทั้งสองรักกันดี
ขอบคุงมากคับ
สู้ๆต่อไป ไอโมไอคิม :a2:
-
ง่า.... จบแล้วเหรออออ ..
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่า ..
3 วันกับการอ่านเรื่องนี้ของอิปอ ...
อ่านเรื่องนี้ไป อ่านหนังสือสอบไป .. 555
สนุกสนาน ... อ่านจนพี่มันจะกินหัวอยู่แล้ววว .. :m17:
เกรดตกจะโทษ พี่โมกะพี่คิม .. :m26:
ขอเม้นที่เดียวตอบจบเลย ..
พี่โมน่ารักมาอ่ะ .. อ้อนสุด ๆ .. 55
ส่วนพี่คิม ก้อนะ น่ารักได้อีก .. ถึงแม้ว่าจะหื่นไปหน่อย (??) .. 55
อ่านไปเห็นภาพทุกตอน ?? .. ยิ่งฉากใน มข. นี่แบบว่า .. อิปอคุ้น ๆ อยู่เหมือนกัน .. 55
บางตอนอ่านไป อิปอก็ลุ้นไป ใจเต้นตึกตัก ลุ้นอย่างกะเป็นเรื่องของตัวเอง .. :a11:
ยิ่งตอนที่พี่คิมโกรธพี่โม เนี่ย .. อิปออ่านแล้วสงสารแทน ..
ถึงจบ แล้วก็มาเล่าให้ฟังอีกเรื่อย ๆ นะ อิปอรออ่านอยู่น๊า ..
คิมกะโม โมกะคิม ตลอดกาลจ้า~ :m3:
ขอบคุณสำหรับ รอยยิ้ม ที่มีให้ตลอดทั้งเรื่องค่ะ ..
** แต่อ่านจบอาจจะมีน้ำตา เพราะว่าเกรดตก .. 5555 :undecided:
-
จบแล้ว!!
ไม่อยากให้จบเลยย
อยากบอกว่าพี่โมเขียนเรื่องได้ดีมากๆ
อ่านแล้วได้อารมณ์ ไม่ว่าจะเป็นสุข เศร้า ซึ้งแม้แต่ฉาก... :m10:
ขอให้รักกันไปนานๆนะคะ o7
-
ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องดี ๆ ที่ลงมาให้อ่าน o14
-
ขอบคุณ อีกครั้งคร้าบพี่โม :oni2:
-
คุณโม มาupdate ความหวานให้แฟนๆที่นั่งติดขอบเตียง เอ๊ยขอบจอได้อ่านกันมั่งเน้อ
จะภาคพิเศษ ภาคพิสดาร หรือภาคพิเรนท์ ก็ได้ :m12:
รอคุณโมผู้หล่อล้ำเลิศในปฐพีกันต่อปายยยย :a1:
-
มา :oni1: :mc1: :mc3: :mc2: :mc4:
แล้วก้ :oni2: :oni2: :oni2: ปายแระ :oni3:
เด่วจามาใหม่เน้ออออ :a2:
-
รู้มั้ยอ่ะ ว่าเราอ่านเรื่องนี้ 9 ชั่วโมงรวดเลย ตั้งแต่ต้นจนจบ บอกได้คำเดียว ประทับใจมากๆ น่ารักสุด ๆ อย่าลืมเขียนตอนพิเศษมาให้อ่านบ้างนะคะ จะติดตามผลงานค่ะ
:pig4:
-
ยังคิดถึง โม+คิม อยู่อ่า อยากให้มาต่อตอนพิเศษบ้างจัง :m13: :m13: :m13: :m13:
-
หวัดดีปีใหม่ เพื่อนๆ ทุกคนครับผม :mc2: :pig3:
รับมาหวัดดีก่อน เพราะไม่รู้ว่าพอถึงบ้าน(ที่ขอนแก่น) จะเล่นเน็ตได้อะปล่าว
....ตอนนี้ไอโมกับไอคุณคิม อยู่ระหว่างขับรถกลับบ้านครับผม
ติดแหงก อยู่ที่สระบุรีเนี๊ยะอะครับ ติดมา 2-3 ชม.แหละอะ o12
........ไอโมหวังว่าทุกคนคงสบายดีกันนะครับผม........
ปีใหม่ไปเที่ยวไหนกันบ้างครับ........ระมัดระวังตัวกันหน่อยเน้อ.....
เจอกันปีหน้าฟ้าใหม่ครับผม..........ออ....ถ้าไอโมไม่เมาปลิ้นไปซะก่อน สัญญาณไวเลสใช้ได้ หรือไม่ก็สัญญาณทอสับยังโอเค
ไอโมจะมาทักทายหวัดดีปีใหม่นะครับผมมมมมมมมมม
คิดถึงทุกคนเสมอครับ
******************************o1 o1 o1 o1 o1 o1 o1 o1*****************************
-
สวัสดีปีใหม่ คุณโมกับคิมล่วงหน้าด้วย แฮ้ปปี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ะค้าบบบบบบบบบบบบ :mc3:
-
Have a Prosperous New Year 2008 Krabbbbbb MoMo :mc4:
:mc3:
-
เข้ามาเจาะไข่kyuryu และก็สวัสดีปี๋ใหม่โมโม+คิม :pig3:
:mc4: อย่ามัวแต่เก็บแต้มกันทั้งคืนน๊า ออกมาเคาท์ดาวน์กานนน อิอิ :mc3:
-
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเช่นเดียวกันจ้า :mc3: :mc3: :mc3: :mc3: :mc3:
-
สวัสดีปีใหม่ คุณโม กับ คุณคิม ด้วยคน :mc3:
ขอให้ทั้งสองคนมีความสุขมาก ๆ นะ :mc2:
รักกันให้นาน ๆ จะได้มีตอนพิเศษออกมาหลาย ๆ ตอนน้า :m4:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ โมกะคิม
ขอให้มีความสุขตลอดปีนะ รักกันมากๆ ตลอดไป :pig3: :pig3:
-
มาอวยพรปีใหม่ให้ โมโมกับคิม แล้วก้อ HBD โมย้อนหลังน๊าครับจำได้แต่ว่ามันท้ายๆปี แต่ไม่รู้ว่าวันที่เท่าไหร่ อิอิ :a13: :mc3:
ปีใหม่นี้ก็ขอให้ โมโมกับคิม มีความสุขมากๆ สิ่งที่ผิดพลาดก็ให้มันผ่านไปกับปีเก่าๆ ในปีใหม่ก้อให้มีแต่สิ่งที่ดีที่งามเข้ามาในชีวิต การงานหรือการประกอบการสิ่งใดก้อให้มีแต่ความสำเร็จ ชีวิตคู่ก็เอาใจใส่กันให้มากๆ เอาใจเขามาใส่ใจเรา ให้อภัยกันและกันนะครับ ที่สุดแล้วก้อขอให้สุขภาพโดยเฉพาะของโมโม (เห็นว่าไม่ค่อยสบายค่อนข้างบ่อย ) แข็งแรงสมบูรณ์นะครับ :oni3:
มีความสุขทุกวันนะครับโมโม+คิม :pig3: :mc4: :mc3: :mc2:
-
จบแบบไม่เคลียร์อ่ะ.....
โมยังไม่เคยบอกรักคิมเลย แบบออกอากาศอ่ะ
ไหนบอกจะเล่าเรื่องพี่นัทกะเป้ยให้อ่านอีก....
มาเล่าต่อเถอะนะ.. :m13:
-
:m15: ไม่ได้เข้ามาซะนาน เนื่องจากติดภาระกิจ เรื่องโปรด โม คิม จบซะแล้วฮือ ๆๆๆๆ :m15:
อย่าลืมแวะเข้ามาบ้างนะครับ :m13:
ปล.หวัดดีปีใหม่ โม คิมด้วย และเพื่อนๆทุกคนในเล้าด้วยครับ :mc3:
-
คิดถึงพี่โม :m13:
-
มาสวัสดีปีหนูกับพี่โมจ้า ^^
มีความสุขมากๆ นะพี่โม
เอาแบบสำลักความสุขตายกันไปข้างนึงเลย hehehe....
ทั้งเรื่องความรัก การงาน การเงิน ครอบครัว
และโดยเฉพาะสุขภาพ (ก็พี่โมป่วยบ่อย)
ปีนี้อย่าได้มีโรคภัยมาเยี่ยมเยือนเลย สาธุ!!!
ชอบพี่โม and The Gang มาก
พี่คิมก็น่ารัก สมman มากมาย
ฝากสวัสดีปีใหม่พี่คิมด้วยนะ
รักและเอ็นดูพี่โมมากๆ ยิ่งๆขึ้นไปนะคร๊าบ
มาเล่าตอนพิเศษบ้างน้าพี่โม :mc3:
HaPpY NeW YeaR 2008 จ้า.....^^
____####______**______####_____
___#######____**____#######____
____#######___**___#######_____
______######__**__######_______
________#####_**_#####_________
__________####**####___________
____###########________________________
__###############______________________
__################_____________________
_##################_________#####______
__##################_____###########___
__##################___##############__
___##################_################_
____##################################_
______###############################__
_______##############################__
________###########################____
__________########################_____
___________######################______
____________###################________
_____________################__________
_______________#############___________
________________##########_____________
________________#########______________
_________________######________________
__________________####_________________
__________________###__________________
-
โหลๆๆ โหลเตส โหลเตสๆๆๆๆ :m29:
มีไผอยู๋ บ่ :m23:
คึดฮอดดดดดดดดด :oni3:
ปายแหละ มาเดินเล่นเจ๋ยๆ :mc1:
********** :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:*****************
-
^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆ
มาแค่เนี้ย?
โห~~~ :เฮ้อ:
-
มาเดินเล่นเฉยๆ ไม่มีตอนพิเศษมาฝากเลยหรอ :m13: :m13: :m13: :m13:
-
:o8: เพิ่งมาเริ่มอ่านช่วงหลังปีใหม่อ่ะ ขอบคุณคุณโมโมที่เขียนเรื่องเล่ามาลงให้อ่าน ขอบคุณพี่แน๋วที่เอามาโพสต์ เราพูดไม่ค่อยเก่ง เอริ่ม...คือจะบอกว่าสำหรับเราเรื่องคุณโมโมกะคุณคิม โค-ตะ-ระ น่าประทับใจเลยว่ะ :pig4:
โมโมแสบซ่าส์...สะจายยยยย
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
หวานมากมายเลย
รักเรามั้ยย?
รัก
:o8: :o8: :o8:
น่ารักจัง
มาต่อตอนพิเศษมั่งนะจะรอคะ
-
:mc3: คิดถึงเจ้าของกระทู้จังอะ :mc2:
:mc4: แวะเข้ามามั๋งเน้ออออ :mc1:
เหอๆๆๆ :m23:
-
แบบว่าเบื่อๆเหงาๆ อะครับ เลยหาไรทำแก้เบื่อแก้เซ็งอะ ....
ไม่ใช่เรื่องยาวเป็นตอนๆเหมือนเมื่อก่อนหรอกนะครับ เอาแค่เล่นๆ พอให้หายเบื่อ หายอยากกันก็พอ เนาะว่ามะ..
จะได้ไม่เป็นภาระกับผมมากนัก และก็ท่านผู้อ่านทุกๆทั่น จะได้อ่านเรื่อยๆเพลินๆ และก็เปิดโอกาสให้มาเล่าเรื่องของแต่ละคนสู่กันฟังด้วยนะเออ ดีปะครับ
อยากรู้อะว่าแต่ละคนเป็นยังไงกันบ้างอิอิ........(หลอกถามอะแหละ แฮะ)
อะอะ...เริ่มกันเลยดีกว่าเนาะ....
เรื่องที่จะเล่าเนี๊ยะ เป็นเรื่องที่มันแบบประทับใจอะครับ...เออ จะเรียกว่าประทับใจก็ไม่ถูกอะเนาะ ต้องเรียกว่าติดอยู่ในหัวสลัดสะบัดยังไงก็ไม่ออกสิถึงจะถูก....
ทุกๆคนคงจะเคยไปดูหนัง 2 ต่อสองกับแฟนกันนะครับ...(เอ๊ะ หรือว่าไม่ อิอิ).....
ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่ผมไปดูหนัง 2 ต่อสองกะคิมอะนะ...5-6 ปีผ่านมาแหละ แต่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำ(ทำหน้าเลื่อนลอยเผ้อฝัน)
จำชื่อหนังไม่ได้อะครับ...ไม่อิตาซิลเวสเตอร์ สตอลโลน(เขียนถูกปะเนี๊ยะ) หรือไม่ก้อ เฉินหลงอะเล่น..ที่ขับรถแข่ง ฟอมูล่าวันกันอะ...เรื่องนั้นแหละ..จำชื่อไม่ได้จริงๆโทษหลาย เหะๆ..
ตัวหนัง ตื่นเต้นเร้าใจมั๊กมาย ดูไปลุ้นไปเกร็งไป..เกร็งจนฉี่จะราดอะแหละ....มันส์มาก...
ต้องพูดถึงบรรยากาศโดยรวมของโรงหนังก่อน หนังเรื่องนี้อะ มันไม่ใช่หนังที่จะโรกะติกกันได้เลยนะ...คนที่ดูส่วนใหญ่ก็ผู้ชายถึก ควาย ทุย กันทั้งนั้น...มันเป็นหนังแข่งรถ...หักเหลี่ยมเฉือนคมกัน สาวๆ ดูคงจะไม่ชอบอะ...ส่วนมากที่เห็นมาดูกันจึงมีแต่ผู้ชาย...
ผมก็กะมาดูเอามันส์ ไม่ได้คิดว่าตัวเองมาดูกะแฟนหรอก ก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ชอบดูหนังแนวๆเดียวกัน...ก็เลยไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายถึงจะเป็นครั้งแรกที่มาดูหนัง 2 ต่อ 2 กะมันก็เถอะ...
หนังดำเนินไปเรื่อยๆ...เริ่มมันส์ตั้งกะเริ่มเรื่องเลย...ไอคิมนั่งฝั่งขวามือของผม...โดยมีแก้วน้ำแป๊บซี่กั้นผมกับมันไว้...
ดูหนังไปได้ซักพัก...ผมก็รู้สึกแปลกๆอะ..แบบขยุกขยิก ขมุกขมัว(เป็นไงวะ)
ผมจึงหันหน้าไปมองไอตัวการ ที่ทำให้ผมรู้สึกขมุกขมัวนั้น..
อุแม่เจ้า...ไอชั่วคิม มันนั่งเฉยครับ นั่งนิ่งๆเหมือนกับสนใจหนังซะเต็มประดา..แต่มือมันหน่ะ..มาวางแหมะที่ต้นขาผมตั้งกะมะไรก็มะรู้..แถมพี่ท่านยังมีโปรโมชั่นพิเศษ..ลูบๆคลำๆ ที่ต้นขาผมซะด้วยแหนะ..
อยากบอกเหลือเกินว่าไม่ต้องกะได่..ไม่ต้องการ จะดูหนัง...แต่จะดุจะด่า จะอาละวาดก็ใช่ที่ กลัวคนข้างๆ และข้างหลังผมลุกขึ้นมารุมประชาทัณต์เอา จะจะเป็นการหาเรื่องเจ็บตัวโดยใช่เหตุก็เลยทำได้แค่..หันหน้าไปมองจอหนังเหมือนเดิม...แฮะ..และเอามือทั้งสองข้างไปกุมเป้าตัวเองไว้อิอิ...(ก็เค้ากลัวอะ) ..
“หึหึหึหึ” เป็นเสียงหัวเราะที่น่าหมั่นไส้เป็นที่สุด...
ทำให้ไอโมถึงกับหันหน้าขวับไปมองหน้าไอคนนั่งข้างๆโดยไว...ก็หนังเค้ากำลังตื่นเต้นอะ..(รู้สึกจะเป็นตอนรถแข่งคันนึงตกน้ำแล้วระเบิดจำไม่ได้ว่ารถใคร)..แต่มันดันหัวเราะ...ถึงเสียงจะไม่ได้ดังมากมายอะไร แต่ผมก็ได้ยินชัดแจ๋วหล่ะครับ...
อ๋อย ได้คืบจะเอาศอกครับพี่น้อง เห็นไม่ว่าหน่อยแล้วได้ใจครับ นิสัยจริงๆ.....ก็มันอะดันทะลึ่ง เอามือมาจับมือผมแล้วดึงออกจากเป้าผมนะสิครับ. .แถมยังดึงมือผมเข้าไปหามันซะอีกแหนะ…
แล้วก็...อะเจ๋ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไอคิมมันจับมือผมแบออก.แล้วกดริมฝีปากวูบลงที่กลางฝ่ามือผม....อะอะอะ
..แย่แล้ว แย่แล้ว ไอโมโดนไฟช๊อต…บรึ่ม.
นะ ยังไงดีหล่ะ..ณ เวลานั้น ผมอธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ถูกอะ..คือ..ผมรู้สึกเหมือนโดนไฟช๊อตจริงๆ...เหมือนมันมีกระแสไฟจากปากไอคิม..ส่งผ่านมาที่ฝ่ามือผม..แล้วกระแสไฟนั้น มันก็วิ่งปรู๊ดด เข้ามาที่หัวใจผม แล้วชนตึ้งอย่างจัง...จนทำให้หัวใจผมมันเต้นโครมครามๆ จนน่ากลัวว่ามันจะหลุดออกมานอกอก
แค่นั้นยังไม่พอกระแสไฟบ้าๆที่ไอคิม มันฉวยโอกาสทำตอนผมเผลอ ได้หล่นวูบไปที่ปลายเท้า.. ไอโมขาอ่อนยวบ แล้วพุ่งปรี๊ดขึ้นไปที่สมองจนทำให้ผมรู้สึกเบลอๆ...ก่อนที่จะพุ่งปรี๊ดทะลุหัวผมแล้วแตกโผ๊ะจนทำให้ไอโมเห็นดาววิ้งๆ เหมือนโดนหมัดน๊อค..
เป็นนานก่อนที่สมองผมจะประมวลผลต่างๆออกมาได้....
มันเป็นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นเอง เสี้ยววินาทีจริงๆ...ที่ริมฝีปากไอคิม สัมผัสกับฝ่ามือผม..แต่เป็นเสี้ยววินาทีที่ทำให้ผม..อกสั่นขวัญหาย เหมือนโดนขโมยหัวใจ..
ถึงจะเคยสัมผัสแตะต้องกันมากกว่าแค่จูบเล็กๆที่ฝ่ามือ แต่...ผมรู้สึกว่าครั้งนี้มันมีอะไรที่มากกว่านั้น..เหมือนไอคิมมันทำให้ผมตกหลุมรักมันอีกครั้ง....ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นไอคิมมันคิดอะไรอยู่ ถึงได้ทำแบบนั้น..แต่มันจะรู้ไหม..ว่า..แค่จูบเล็กๆ..ที่มันอาจไม่ได้ตั้งใจทำ แต่..มันได้ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของผม..สั่นไหว..และจดจำสัมผัสนั้นจากมันมาจนถึงทุกวันนี้...
******************
แล้วเพื่อนๆหล่ะครับ...เคยเจอเหตุการณ์เหมือนผมไหม... แล้วรู้สึกยังไงกันบ้างเอ่ย..เล่าให้ฟังบ้างดิ อยากรู้อะ อยากรู้....
-
บางสิ่งเล็กๆ น้อยๆ แต่ก็เข้าถึงใจเรา :m1: :m1:
-
คิดถึงคุณโม จ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงเลยค้าบ
-
:m1: คิดถึง โมโม ง่า~
ไม่มีเรื่องของตัวเองจะเล่า แต่อยากอ่านเรื่องของ โมโมอีก :m23:
ชอบชอบชอบ เอาตอนพิเศษมาลงอีกน๊า :m13:
คิดถึงที่ซู๊ดดดดดดดดดด :m1:
-
อ่านเเล้ว.....หวานมากกกกก :m1:
คิดถึงพี่โมจังคะ ชอบๆ เอาอีกๆ
-
อ่านแล้วน่ารักมากเลยค่ะ พอให้หายคิดถึงได้หน่อย
หวานกันจนน่าอิจฉา :o8: :o8:
ชอบ ชอบ ชอบ คิดถึงพี่โมพี่คิมมากๆ เลย มาแวะเยี่ยมเยียนบ่อยๆ นะคะ
:m4: :m4: :m4: :m4:
-
คิดถึง โม จัง :m1:
-
คิดถึงโมโม :o8:
แล้วมาเล่าต่ออีกนะ อย่าหายไปไหนนะจ๊ะ :m13:
-
น่ารักมากมายเลยคู่นี้ :o8:
แวะมาเล่าต่อบ่อย ๆ นะคะ :oni2:
-
ตามโมมา โมอยู่ไหนมาต่อเร็วอิอิ
-
:m1:
น่ารักจังงงงง อิจฉา...อยู่ในโรงหนังทำได้อย่างมากสุดแค่นั่งจับมืออ่ะ...
มะกล้าทำมากกว่านั้นนนนนน :o8:
ปล. คิดถึงโมโม่สุดหล่ออออออน๊า.....
-
:impress: :impress: :impress:
คิดถึงพี่คิมกับพี่โมมากๆๆครับผม
ดีเลยครับที่เอาตอนพิเศษมาให้อ่าน
พอจะหายคิดถึงบ้างครับ แบบว่านิ้ดหนึ่ง อิอิ
มาต่ออีกนะครับจะรอครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
น่ารักกันจริงคู่นี้
อิอิ
-
:o8: "แค่จูบเล็กๆ"
..แต่ความรู้สึกที่ตอบรับ ไม่ได้เล็กตามใช่มะโม อิอิ :m4:
สัมผัสเล็กๆของคิม แต่ยิ่งใหญ่ในหัวใจของโม ...ฮิ้ววววววววววววว...ว :mc3:
* เย้ๆ ได้เจาะไข่ nobunta_t คึคึ :oni2:
-
ได้ข่าวว่า กำลังงอน ใครบางคน ใครน๋อ :m14:
-
แล้วมาต่อตอนพิเศษอีกน้า :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13:
-
รู้....
****************
ลืมตัว
...........กลับมาแล้วครับ merry Christmas ครับ ทุกๆคน...มาเล่าสู่กันฟังต่อดีกว่านะครับ....แบบวันนี้ครึ้มอกครึ้มใจฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ....
อืม..นะ อยากถามเพื่อนๆว่า เคยทำอะไรแบบ ที่เรียกว่า ร่างกายมันไปก่อนสมองไหมครับ...แฮะ หรือ..แบบทำไปด้วยความเคยชินไรเงี๊ยะ....
ไอโมก็เป็นบ้างเป็นบางครั้งครับแฮะ...เล่าเลยนะ.55555555555555 จะเรียกว่าเป็นเรื่องน่าอายได้ไหมเนี๊ยะ...
คือนะครับ..มันก็ไม่บ่อยอะนะที่ผมอะจะลืมตัว.แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เคย..แบบลืมไปว่าไอการกระทำแบบเนี๊ยะ ไม่สมควรจะทำในที่สาธารณะ...ถ้าทำไปอาจกลายเป็นเป้าสายตาตามมาด้วยเสียงซุบซิบนินทาได้ซึ่งไอโมหล่ะกลัวจริงๆ....
ปกติอะมีแต่ไอคิมหล่ะที่ จงใจทำ..มันอะไม่ลืมตัวหรอก แต่ตั้งใจทำเลยหล่ะ เช่น เดินกอดเอว กอดไหล่ จับมือ..หรือดึงมากอดเฉยๆเนี๊ยะแหละ บางทีก็หอมแก้มไปเลย...(-*-)…
..........แต่มีอยู่เหตุการณ์นึง ที่ผมจำได้แม่น และแทนที่จะอายเหมือนทุกครั้งที่รู้สึกตัว แต่คราวนั้นไอโมดันหน้าโคตรหนาเป็นกระเบื้องห้าห่วงทนหายห่วงซะงั้น
วันนั้นผมกับไอคิมไปดูหนังกันอีกแล้วครับ..ที่ ห้างแห่งหนึ่ง.เนื่องจากไปจองตั๋วไว้แล้วเรียบร้อยและยังเหลือเวลาอีกราวๆ หนึ่งชั่วโมง ก่อนที่หนังจะฉาย
ผมกับไอคิมเลยตกลงกันว่าไปหาไรใส่ท้องกันก่อนดีกว่า.....มีเวลาเหลือตั้ง ชั่วโมง กะเลยตั้งใจไปกิน mk กาน..
วันนั้นเป็นวันหยุดซะด้วยคนเลยเยอะ...พอผมกับไอคิมเดินไปพนักงานที่ร้านเค้าก็บอกว่า..ต้องรอก่อน...โต๊ะไม่ว่าง...อานะก็ไม่เป็นไร..รอได้ไม่ได้หิวขนาดนั้น......
ผมกับไอคิมก็เลยนั่งรอกันที่เก้าอี้ยาวที่วางอยู่หน้าร้าน mk นั้นหล่ะ...พอนั่งได้ที่ไอโมก็หยิบหนังสือการ์ตูนที่ซื้อมามะกี้มาเปิดอ่านซะเลย....โดยมีเสียงพูดนั้นพูดนี้ถามนั้นถามนี้จากปากไอคิมมาเป็นระยะ....
ไอกระผมก็ฟังไปอ่านไป ตอบคำถามมันบ้างเป็นบางครั้ง....นั่งไปนั่งมาชักเมื่อยครับ...เลยเลื้อยไปนั่งชิดกะที่เท้าแขนอีกข้างแล้วเอนตัวเอาหัวพิงพนัก...แขนขวาก็เอาวางไว้ที่เท้าแขน....
จากนั้นก็อ่านการ์ตูนไปเรื่อยเปื่อย...แล้วอยู่ๆผมก็รู้สึกแปลกๆอะ...เหมือนมีคนจ้อง...กระผมก็เลยเงยหน้าขึ้นไปมองว่ามีคนจ้องผมจริงๆอะปล่าว..แฮะ และก็อย่างที่คิดครับ....มีคนมายืนรอนั่งรอคิว..กันอยู่ประมาณ 4-5 คนได้..และก็คนผ่านไปผ่านมาก็หันมามองที่ผมเป็นตาเดียวผมก็งงนิดหน่อยว่ามองอะไรกัน
หรือว่า..มองผมเพราะผมไม่มีน้ำใจลุกให้สุภาพสตรีนั่ง...อะนะ ก็คนมันไม่รู้สึกตัวนี้หว่า มันเพลินอะ..ผมจึงส่งยิ้มพิมพ์ใจไปให้..คนเหล่านั้น...และพวกเค้าก็ยิ้มๆให้ผมเหมือนกันแล้วหันไปซุบซิบไรกันก็มะรุ....แล้วก็หันหน้ามามองที่ผมอีก...แล้วก็ยิ้มให้อีก...คนเดินไปเดินมาก็มอง...เอ
กลิ่นชักไม่ดีมองไรกันหว่า...ผมจึงหันไปมองหน้าไอคิม...เจ้ย....และไอโมก็พึ่งรู้ตัวครับเพื่อนๆ....มิน่าหล่ะ ไม่แปลกหรอกที่เค้าจะมองกันซะขนาดนั้น ก็อะนะ....
สภาพผมกับไอคิมตอนนี้นะเหรอครับ...ผมที่นั่งเอียงๆเอาหัวพิงพนักเก้าอี้ข้อศอกขวาเอาเท้าที่วางแขนไว้ ..เหะๆ อันนี้มันธรรมดา ที่ไม่ธรรมดาก็คือ...ก้อขาเจ้ากรรมของผมอะสิครับเพื่อนๆ มันดันไปเกยอยู่ที่ต้นขาไอคิมเนี๊ยะอะดิครับ...
แถมที่ยิ่งไปกว่านั้น..มือไอคุณคิมก็วางแหมะอยู่กับต้นขาผมที่พาดอยู่ที่ต้นขามัน...เป็นสภาพที่....อานะ....ใครผ่านไปผ่านมาแล้วมองเห็นก็คงไม่ต้องตีความให้มากก็น่าจะรู้กันอะนะ ว่าไอผู้ชายหน้าโฉดสองตัวนี้มันไม่ธรรมดาแน่ๆ...แต่ครับแต่...
พอไอโมเห็นดังว่า...แทนที่จะอายออกอาการตกอกตกใจขวัญหนีดีฝ่อเหมือนทุกๆครั้ง...กระผมกลับวางหนังสือการ์ตูนลง...แล้วเอามือไปจับมือไอคิมที่วางอยู่ที่ต้นขาผมพร้อมกับลูบที่หลังมือมันเบาๆ ยิ้มให้มันหวานหยด เงยหน้าขึ้นไปมองแล้วยิ้มหน้าบานเหมือนกับเป็นเรื่องจิ๊บๆขี้ประติ๋วให้กับพี่น้องร่วมโลก ที่ทั้งแอบๆดู..แอบๆมอง..ด้วยความสงสัยสนใจใคร่รู้ที่อยู่รอบๆตัวผม....ให้รู้กันไปเลยไหนๆ ก็ไหนๆแหละ...ว่าไอคุณกูกะไอคุณมัน...เป็นแฟนกานคร้าบ.....เหอๆ....ไม่ต้องสงสัยไม่ต้องมองกันแล้วนะครับไรงี้....
ผมได้ยินไอคิมผิวปากฮึมฮัมเพลงหงุงหงิงๆ...อย่างอารมณ์ดี...
ก็พอดีกับที่พนักงานร้านเค้าเดินมาบอกว่าโต๊ะว่างแล้วนั้นแหละครับ...ไอคิมมันถึงได้ลุกขึ้นโดยไว แล้วก็คว้าเอวผมติดมือมันไปด้วย...เป็นครั้งแรกที่ยอมให้มันกอดเอวโดยไม่ขัดขืน และไม่มียางอายกันเอาซะเลย...คนมองกันให้พรึบ
คนไม่ใช่น้อยๆนะครับวันหยุดด้วยอะ.....พอถึงโต๊ะก็นั่งแล้วจัดการสั่งกันอุตหลุด..
พอมาคิดย้อนหลังแล้วก็นะ...แปลกใจตัวเองเหมือนกันนะว่าคราวนั้นไม ผมไม่อาย จะว่าชินก้ไม่ใช่ ยังหาเหตุผลให้ตัวเองไม่เจอเลย...พอหลังจากนั้นไอโมก็มีอาการลืมตัวบ้างประปรายแต่พอได้สติสตังกลับมา ก็เกิดอาการอายม้วนต้วน พร้อมตกอกตกใจเป็นของแถม..อาการกลัวคนรู้ว่าเป็นเกย์ยังคงอยู่...มีครั้งนั้นแหละมั้งที่ไม่อาย....แปลกเนาะ...แฮะ...
แค่นี้หล่ะจ้า ...บับบาย...จุ๊บๆๆๆ
สุดหล่อยังรักทุกคนเหมือนเดิมเน้อ....ไปแหละ
ป๋อหล๋อ....ที่เล่ามาก็เมื่ออาทิตย์ก่อนเอ้ง เหะๆ..นั้นไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะครับที่ลืมตัว แต่เป็นครั้งแรกที่ลืมตัว แล้วไม่ร้อนตัวเอ๊ะยังไง ...คึคึ...
-
อิอิ
ลืมตัวกันบ่อยๆๆนะ
แล้วรีบมาเล่าล่ะ
อิอิ
-
ไม่เห็นน่าอายเลย น่ารักดีออก อิอิ
-
:o8: บ้า บ้า บ้าที่สุดดดดดดดด :o12:
อะไรกันก็มะรุ เค้าอายน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni1:
**ชื่อเพลง :มาร์ช ของไอโม
**เนื้อร้อง/ทำนอง : โมโม
/me
** ตะละบุ่ม บุม บุ้ม โอ้พ่อเนื้อนุ่มบัวบาน***
**** ตะละบุ่ม บุม บุ้ม โอ้พ่อเนื้อนุ่มบัวบาน***
****** น้องคอยเป็นปี ละ คิดถึงพี่ มานาน********
****** ก็น้องคนดี ละ รอแต่พี่มานาน********
***** โอ้พ่อตาหวาน ...ละ...คิดถึงฉันหน่อยเถอะ*****
**************** :m23: :m23: :m23: :m23:**************
-
โอ้ววววว ตาลายกับแสงความรักที่กระแทกตา o2 ฮิ้ววววว
ลืมตัวบ่อยๆน้า จะได้มาเล่าให้ฟังบ่อยๆ ฮิฮิฮิ
ถ้าเราไปเดินห้างแล้วเจอภาพนี้ เราก็มองนะ แต่แบบว่าน่ารักจังเลย รักกันดีจัง
แบบนี้แหละ แอบสอดส่องว่าใช่โมคิมอะเปล่า
เรื่องทำอะไรลืมตัวนี่เป็นประจำ :m29: พยายามแก้อยู่จ้า
-
^
^
^
เย้ๆ :oni2:
ได้เจาะไข่คนข้างบ่น ฮิ้ววววววววววว :mc2:
ดังเปาะ เลย อย่างนี้ต้องฉลอง :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
เห็นโมโมแล้วอดไม่ได้อ่ะ ขอจิ้มทีนะ อิอิ
แอบอ่านนิยายเค้าจนจบไปแล้วแต่ไม่เคยเม้นก้ยังจะด้านมาเนียนกะเค้า :oni1:
หลบจากกระทู้ไปแบบเงียบๆ :m7:
-
:o8: บ้า บ้า บ้าที่สุดดดดดดดด :o12:
อะไรกันก็มะรุ เค้าอายน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni1:
**ชื่อเพลง :มาร์ช ของไอโม
**เนื้อร้อง/ทำนอง : โมโม
/me
** ตะละบุ่ม บุม บุ้ม โอ้พ่อเนื้อนุ่มบัวบาน***
**** ตะละบุ่ม บุม บุ้ม โอ้พ่อเนื้อนุ่มบัวบาน***
****** น้องคอยเป็นปี ละ คิดถึงพี่ มานาน********
****** ก็น้องคนดี ละ รอแต่พี่มานาน********
***** โอ้พ่อตาหวาน ...ละ...คิดถึงฉันหน่อยเถอะ*****
**************** :m23: :m23: :m23: :m23:**************
เอามาแต่เพลงเหรอป๋า
ว่างๆ มาเต้นให้ดูด้วยก็ดีนะ :m14:
-
:o8: บ้า บ้า บ้าที่สุดดดดดดดด :o12:
อะไรกันก็มะรุ เค้าอายน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni1:
**ชื่อเพลง :มาร์ช ของไอโม
**เนื้อร้อง/ทำนอง : โมโม
/me
** ตะละบุ่ม บุม บุ้ม โอ้พ่อเนื้อนุ่มบัวบาน***
**** ตะละบุ่ม บุม บุ้ม โอ้พ่อเนื้อนุ่มบัวบาน***
****** น้องคอยเป็นปี ละ คิดถึงพี่ มานาน********
****** ก็น้องคนดี ละ รอแต่พี่มานาน********
***** โอ้พ่อตาหวาน ...ละ...คิดถึงฉันหน่อยเถอะ*****
**************** :m23: :m23: :m23: :m23:**************
^
ฮิ้วววววววววววววว...ว
เพลงนี้ เต้นตามจังหวะหัวใจ(โม) ตอนอยู่ในโรงหนังอ๊ะป่ะ กร๊ากกกก..ก :m20:
-
ลืมตัวบ่อยๆก็ดีนะงับ
คนจาได้อิจฉาเลนๆ
อยากดูคุงโมเต้นเหมือนที่รีบนบอกเหมือกันนา
อาฮุอาฮุ คงจะน่าร๊ากกก น่าหม่ำ :a4: :a11: :a3:
:o8:
-
:m13: :m13: :m13:
ถ้าลืมตัวแล้วมาเล่าบ่อยๆ ก็โอเช
-
น่ารักดีคับ โมโม เผลอตัวบ่อยๆท่าจะดีนะ
:m1:
ใครจะมองก็ช่างดิ คนรักกัน
-
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
ลืมตัวบ่อยๆนะคะพี่โม อิ อิ อิ หวานซ้าาาาาาา
อยากอ่านอีก กี๊ซซซ :m13:
-
ลืมตัวแบบนี้บ่อยๆ นะคะพี่โม จะลืมเมื่อไหร่มาบอกล่วงหน้าด้วย จะตามไปดู :m13: :m13: :m13: :m13:
-
ว่างๆก็แวะมาเล่าให้ฟังอีกนะ
จะได้คิดถึงกันบ่อยๆไง :m1:
-
:oni2: ได้ยินเสียงเพลงแว่ว ๆ
ที่แท้สุดหล่อมาร้องเพลงให้ฟังนิเอง หุหุ :m20:
-
นี่มันยุคไหนละป๋า จะมาอายรัยยยยยยยย... :m4:
ถ้ามั่นใจในความหล่อเด้งของป๋ากับยาใจนายเคนก็ควงกันไปเยยยยยยย
ปล. ที่พูดมาตัวข้าน้อย บ่ กล้าดอกกกกกก :m23:
-
เหอะๆๆ :m4:
มีคนเค้าอิจฉาอยู่รู้มั้ยคับเนี่ย หวานกันเข้าปาย........
รักกันตราบนานเท่านานนะคับ
As long as you love me.
..นักร้อง (รับจ้างร้อง)
-
ขอออกมาเป่าปากวีดวิ้วด้วยอีกคน แหม่! แบบนี้น่าให้ปาปารัซซี่ตามถ่ายรูปนะเนี่ย :m24:
อิจฉาคุณโมโมะจัง เด่วเราเอากะเค้ามั่งดีก่า ขอตัวไปอ้อนที่รักก่อนนะ :m4: :m4:
-
ชี้แจง
พูดถึงเรื่องกระทู้ก่อนหน้านี้ที่ได้เก็บไปแล้ว เนื่องจากว่าคนเขียน ค่อนข้างไม่สบายใจ
เนื่องจาก มีเด็กๆอ่านกันเยอะ เรื่องราว ค่อนข้างจะติดเรท (คนเขียนว่ายังงั้น) ก้อ
เลยให้เก็บไว้ดีกว่า แต่ถ้า อ่านจากหลายๆเรื่องที่ติดเรท เรื่องของนายโมโม ถือว่า
ยังปกติน๊า เอิ้กๆ แต่เพื่อความสบายใจ ของเจ้าตัวเขา เลยต้องขอเก็บนะคะ :m13:
อาจจะแปลกใจกัน สำหรับแฟนๆ โม-คิม ที่อยู่ๆกระทู้หายไปเฉยๆ ตอนนี้ คงจะเข้าใจแล้วนะคะ :m23:
เพื่อแฟนๆของโม-คิม คิม-โม นายโมเลยให้ เอาตอนเฉพาะกิจมาลงให้แฟนๆได้อ่านกัน
คลายความคิดตึ๋งกันนะคะ แต่ก้อจะมีมาเรี่อยๆ ค่ะ เป็นเลิฟสตรอรี่ ของนายโม ก่า นายคิม
น่ารักๆเบาๆหวานๆ ไม่หวือหวานะคะ :o8:
:oni2: :oni2: :oni2:
(ไปอ่านย้อนๆกันดีกว่านะคะ)
******
แบบว่าเบื่อๆเหงาๆ อะครับ เลยหาไรทำแก้เบื่อแก้เซ็งอะ ....
ไม่ใช่เรื่องยาวเป็นตอนๆเหมือนเมื่อก่อนหรอกนะครับ เอาแค่เล่นๆ พอให้หายเบื่อ หายอยากกันก็พอ เนาะว่ามะ..
จะได้ไม่เป็นภาระกับผมมากนัก และก็ท่านผู้อ่านทุกๆทั่น จะได้อ่านเรื่อยๆเพลินๆ และก็เปิดโอกาสให้มาเล่าเรื่องของแต่ละคนสู่กันฟังด้วยนะเออ ดีปะครับ
อยากรู้อะว่าแต่ละคนเป็นยังไงกันบ้างอิอิ........(หลอกถามอะแหละ แฮะ)
อะอะ...เริ่มกันเลยดีกว่าเนาะ.... :m1:
เรื่องที่จะเล่าเนี๊ยะ เป็นเรื่องที่มันแบบประทับใจอะครับ...เออ จะเรียกว่าประทับใจก็ไม่ถูกอะเนาะ ต้องเรียกว่าติดอยู่ในหัวสลัดสะบัดยังไงก็ไม่ออกสิถึงจะถูก....
ทุกๆคนคงจะเคยไปดูหนัง 2 ต่อสองกับแฟนกันนะครับ...(เอ๊ะ หรือว่าไม่ อิอิ).....
ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่ผมไปดูหนัง 2 ต่อสองกะคิมอะนะ...5-6 ปีผ่านมาแหละ แต่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำ(ทำหน้าเลื่อนลอยเผ้อฝัน)
จำชื่อหนังไม่ได้อะครับ...ไม่อิตาซิลเวสเตอร์ สตอลโลน(เขียนถูกปะเนี๊ยะ) หรือไม่ก้อ เฉินหลงอะเล่น..ที่ขับรถแข่ง ฟอมูล่าวันกันอะ...เรื่องนั้นแหละ..จำชื่อไม่ได้จริงๆโทษหลาย เหะๆ..
ตัวหนัง ตื่นเต้นเร้าใจมั๊กมาย ดูไปลุ้นไปเกร็งไป..เกร็งจนฉี่จะราดอะแหละ....มันส์มาก...
ต้องพูดถึงบรรยากาศโดยรวมของโรงหนังก่อน หนังเรื่องนี้อะ มันไม่ใช่หนังที่จะโรกะติกกันได้เลยนะ...คนที่ดูส่วนใหญ่ก็ผู้ชายถึก ควาย ทุย กันทั้งนั้น...มันเป็นหนังแข่งรถ...หักเหลี่ยมเฉือนคมกัน สาวๆ ดูคงจะไม่ชอบอะ...ส่วนมากที่เห็นมาดูกันจึงมีแต่ผู้ชาย...
ผมก็กะมาดูเอามันส์ ไม่ได้คิดว่าตัวเองมาดูกะแฟนหรอก ก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ชอบดูหนังแนวๆเดียวกัน...ก็เลยไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายถึงจะเป็นครั้งแรกที่มาดูหนัง 2 ต่อ 2 กะมันก็เถอะ...
หนังดำเนินไปเรื่อยๆ...เริ่มมันส์ตั้งกะเริ่มเรื่องเลย...ไอคิมนั่งฝั่งขวามือของผม...โดยมีแก้วน้ำแป๊บซี่กั้นผมกับมันไว้...
ดูหนังไปได้ซักพัก...ผมก็รู้สึกแปลกๆอะ..แบบขยุกขยิก ขมุกขมัว(เป็นไงวะ)
ผมจึงหันหน้าไปมองไอตัวการ ที่ทำให้ผมรู้สึกขมุกขมัวนั้น..
อุแม่เจ้า...ไอชั่วคิม มันนั่งเฉยครับ นั่งนิ่งๆเหมือนกับสนใจหนังซะเต็มประดา..แต่มือมันหน่ะ..มาวางแหมะที่ต้นขาผมตั้งกะมะไรก็มะรู้..แถมพี่ท่านยังมีโปรโมชั่นพิเศษ..ลูบๆคลำๆ ที่ต้นขาผมซะด้วยแหนะ..
อยากบอกเหลือเกินว่าไม่ต้องกะได่..ไม่ต้องการ จะดูหนัง...แต่จะดุจะด่า จะอาละวาดก็ใช่ที่ กลัวคนข้างๆ และข้างหลังผมลุกขึ้นมารุมประชาทัณต์เอา จะจะเป็นการหาเรื่องเจ็บตัวโดยใช่เหตุก็เลยทำได้แค่..หันหน้าไปมองจอหนังเหมือนเดิม...แฮะ..และเอามือทั้งสองข้างไปกุมเป้าตัวเองไว้อิอิ...(ก็เค้ากลัวอะ) ..
“หึหึหึหึ” เป็นเสียงหัวเราะที่น่าหมั่นไส้เป็นที่สุด...
ทำให้ไอโมถึงกับหันหน้าขวับไปมองหน้าไอคนนั่งข้างๆโดยไว...ก็หนังเค้ากำลังตื่นเต้นอะ..(รู้สึกจะเป็นตอนรถแข่งคันนึงตกน้ำแล้วระเบิดจำไม่ได้ว่ารถใคร)..แต่มันดันหัวเราะ...ถึงเสียงจะไม่ได้ดังมากมายอะไร แต่ผมก็ได้ยินชัดแจ๋วหล่ะครับ...
อ๋อย ได้คืบจะเอาศอกครับพี่น้อง เห็นไม่ว่าหน่อยแล้วได้ใจครับ นิสัยจริงๆ.....ก็มันอะดันทะลึ่ง เอามือมาจับมือผมแล้วดึงออกจากเป้าผมนะสิครับ. .แถมยังดึงมือผมเข้าไปหามันซะอีกแหนะ…
แล้วก็...อะเจ๋ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :o
ไอคิมมันจับมือผมแบออก.แล้วกดริมฝีปากวูบลงที่กลางฝ่ามือผม....อะอะอะ
..แย่แล้ว แย่แล้ว ไอโมโดนไฟช๊อต…บรึ่ม.
นะ ยังไงดีหล่ะ..ณ เวลานั้น ผมอธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ถูกอะ..คือ..ผมรู้สึกเหมือนโดนไฟช๊อตจริงๆ...เหมือนมันมีกระแสไฟจากปากไอคิม..ส่งผ่านมาที่ฝ่ามือผม..แล้วกระแสไฟนั้น มันก็วิ่งปรู๊ดด เข้ามาที่หัวใจผม แล้วชนตึ้งอย่างจัง...จนทำให้หัวใจผมมันเต้นโครมครามๆ จนน่ากลัวว่ามันจะหลุดออกมานอกอก
แค่นั้นยังไม่พอกระแสไฟบ้าๆที่ไอคิม มันฉวยโอกาสทำตอนผมเผลอ ได้หล่นวูบไปที่ปลายเท้า.. ไอโมขาอ่อนยวบ แล้วพุ่งปรี๊ดขึ้นไปที่สมองจนทำให้ผมรู้สึกเบลอๆ...ก่อนที่จะพุ่งปรี๊ดทะลุหัวผมแล้วแตกโผ๊ะจนทำให้ไอโมเห็นดาววิ้งๆ เหมือนโดนหมัดน๊อค..
เป็นนานก่อนที่สมองผมจะประมวลผลต่างๆออกมาได้....
มันเป็นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นเอง เสี้ยววินาทีจริงๆ...ที่ริมฝีปากไอคิม สัมผัสกับฝ่ามือผม..แต่เป็นเสี้ยววินาทีที่ทำให้ผม..อกสั่นขวัญหาย เหมือนโดนขโมยหัวใจ..
ถึงจะเคยสัมผัสแตะต้องกันมากกว่าแค่จูบเล็กๆที่ฝ่ามือ แต่...ผมรู้สึกว่าครั้งนี้มันมีอะไรที่มากกว่านั้น..เหมือนไอคิมมันทำให้ผมตกหลุมรักมันอีกครั้ง....ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นไอคิมมันคิดอะไรอยู่ ถึงได้ทำแบบนั้น..แต่มันจะรู้ไหม..ว่า..แค่จูบเล็กๆ..ที่มันอาจไม่ได้ตั้งใจทำ แต่..มันได้ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของผม..สั่นไหว..และจดจำสัมผัสนั้นจากมันมาจนถึงทุกวันนี้...
******************
แล้วเพื่อนๆหล่ะครับ...เคยเจอเหตุการณ์เหมือนผมไหม... แล้วรู้สึกยังไงกันบ้างเอ่ย..เล่าให้ฟังบ้างดิ อยากรู้อะ อยากรู้.... :oni2:
-
หุหุ คนแรกกกกกก :mc4: :mc4:
-
:m25:จิ้มคนที่สอง
จูบมหาประลัย
รักพี่โมที่สุดเลย :m1:
-
คนสอง
-
รัยอ่ะ
คนที่สามก็ได้ฟะ o7
-
ก๊ากกกกก :m29:
โดนไอ้บัฟมานตัดหน้า เหอๆ โทดทีนะครับเน็ตมานแรง
-
ก็ว่าอยู่น้าว่ากระทู้ป๋าหายไป
ที่แท้ก็เพราะโดนพี่ซินอุ้มไปนี่เอง :m20:
-
งงแระ ตกลงจะเอายังไงกันแน่เนี่ยซิน จะให้เอาทู้เดิมกลับมาให้ป่าว หรือว่าจะลงเรื่องใหม่ไปเลย จะได้ลบทู้เดิมทิ้ง มีหลายทู้ชักมึน o2
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครัยผมเชียร์พี่โม กับพี่ คิมนะครับ
มาต่อด่วนครับผม ผมคิดถึงพี่โมกับพี่คิมอะครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ ตอนนี้โมกับพี่คิมเป็นไงบ้างอะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
ลบทำมายอะผมออกจะชอบT-T :sad2:
-
ก็ว่าอยู่คับ
กดดูบุ๊คมาร์คที่เก็บไว้
อ่าว เรื่องของคิมกับโมหายไปหนายยยยยยยยยยย
ที่แท้ก็โดนลบนี้เอง
-
งงแระ ตกลงจะเอายังไงกันแน่เนี่ยซิน จะให้เอาทู้เดิมกลับมาให้ป่าว หรือว่าจะลงเรื่องใหม่ไปเลย จะได้ลบทู้เดิมทิ้ง มีหลายทู้ชักมึน o2
^
^
:oni3:อย่าเพิ่งมึนจ่ะแน๋วที่ร๊ากกก... เอิ้กๆ แค่เก็บเรื่องนั้นไว้ อ่ะจ่ะ
ก้อนี่ตั้งกระทู้ใหม่ที่เป็นแบบเฉพาะกิจ อ่ะจ่ะ ไม่มี ..แบบว่า ...มีแต่น่ารักๆเบาๆหวานๆ
มันไม่น่ามึนน๊า เพราะไม่ได้เอากระทู้นั้นออกมานี่จ๊ะแน๋ว :m23:
ป๋อล๋อ.1 ยังไม่ได้ลบแค่เก็บซ่อนเจ๋ยๆ เผื่อซักวันเจ้าของเขาใจดีจะให้เอาออกมาให้อ่านกันก้อด๊ะ เอิ้กๆ :m4:
ป๋อล๋อ.2 กระทู้นี้ เลยตั้งขึ้นมาเฉพาะกิจ ไม่มีฉากเร้าใจ มีตะคำบอกรักเบาๆ หวานๆ น่ารักๆ ในแบบของ คิม-โม
:m1: **ตามนี้นะคะ เพราะตอนนี้ ขอเจ้าตัวเขาได้แค่นี้อ่ะ .. ต้องรอเจ้าตัวมาตอบแล่ะล่ะ เอิ้กๆ** :m1:
-
:o12: อยากอ่านแบบว่า.... อ่ะ
-
เข้ามาเจิม.... :m23:
......... ขอโทษครับแน๋วที่ทำให้งง .......
แล้วแต่แน๋วนะครับ...ถ้าจะลบก็ลบผมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว....ขอบคุณครับ
.......... :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:.........
-
โม เราชอบเรื่องของนายมากๆๆๆ ตามอ่านตั้งแต่บอร์ดปาล์มที่นายลงเรื่องตั้งแต่วันแรกเลยนะ........ขอโบก
-
ย้ายทู้กลับมาแย้วก็รวมทู้ให้แย้วววว :mc4:
-
:m4: เย้ๆ ในเท่สุด ก้อได้ย้ายกลับมาแว้ว อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2: หลั่นล๊า คิคิ
:oni1:
-
นึกว่าจะไม่ได้อ่านเรื่องนี้อีกซะแล้ว :m1:
-
:m1:รักพี่โม
เอามาแล้วดีใจจัง :m4:
-
ทู้ป๋าเล่นซ่อนแอบเหรอ
เด๋วผลุบ เด๋วโผล่ :m14: :m14:
คราวนี้เปลี่ยนมืออุ้มเป็นพี่แน๋วแทน :m20:
-
คิดถึงโมโมจังเลย
อย่าหายไปไหนน้า มาต่อเรื่อยๆ เป็นกระทู้เฉพาะกิจแบบนี้ ก็น่ารักดีน้า :o8:
-
ทู้ป๋าเล่นซ่อนแอบเหรอ
เด๋วผลุบ เด๋วโผล่ :m14: :m14:
คราวนี้เปลี่ยนมืออุ้มเป็นพี่แน๋วแทน :m20:
^
^
จุ๊ส์ๆ น้องแป๋ม อย่าเอ็ดไป เจงๆแย้วกระทู้ก่อน พี่ซินก้อให้พี่แน๋วเป็นคนอุ้ม คึคึ :m23:
เพราะแว่...ถ้าเกิดอะไรขึ้น จะได้ไม่มีอะไรสาวถึงตัวพี่ซินได้ไง ฮี่ๆ :a3:
ให้พี่แน๋วร๊าบ...ไปคนเดียว อิอิ o7
:o แว๊ก....แน๋วมา
เผ่นแน่บบบบบบ... :o12:
-
:a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14:
เชิดใส่ซิน...
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง
พี่ซินเป็นผู้จ้างวาน
ส่วนพี่แน๋วเป็นมืออุ้ม
-
ได้เม้มโมโมของคิมคิมแล้วว :mc4:
นู๋ร๊ากกพี่โมสุดหล่อที่ซู๊ดดด
-
^
:mc4: จิ้มน้อง ♥a2k♥ หนึ่งจึ๊ก คิคิ (จิ้มถูกคนแล่ะ อิอิ)
:a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14:
เชิดใส่ซิน...
^
^
อ่าแน๋วก้อ..เค้า ย้อเย่น.... :3123: น๊า นะๆๆๆ :m3:
-
ตอนต่อไปนี้โมโมหากินง่ายๆด้วยการก๊อปมาจากฮิฟิล่ะ เอิ๊กๆๆ :m14:
ลบชื่อจริงสุดเท่ร้ากกกของโมโมออกให้แย้วนะ สกรีนให้เรียบร้อย อิอิ
ก๊อปมาจากฮิฟิ ดีเหมือนกันเนอะเหมือนเขียน ไดอารีเลยอะ หุหุ
*********************
"เฮ้อ. ก้น ! หนอ ! ก้น" Nov 1, 2007 12:53 PM
ซุ่มซ่าม ตัวเดียวแท้ๆ....
เลยทำให้เป็นงี้..เขียวอื๋อเลยตูดกู..
ทายาจนแสบตูดไปหมดแล้วเฟ้ย....
นานไหมวะเนี๊ยะ กว่าจะหาย
******เฮ้อ....******
*************************
ช้างล้ม !!!!!! หา ? Nov 3, 2007 2:06 PM
ก็ ว่า กันมาขนาดนี้แล้ว ก็คงไม่พ้น.....คุณ คิม นั้นเอง
เป็นใครคงไม่ต้องบอกแล้ว.....(เอ๊ะหรือต้องให้บอก)
เมื่อวัน สองวันก่อน ผมยังมาบ่นให้เพื่อนๆ ฟัง ว่าผม เจ็บก้นอยู่ใช่ไหมหล่ะ
ค่อยยังชั่วแหละ จะหายแหละ เขียวๆช้ำหน่ะ ยังมีอยู่แต่ ไม่เจ็บแล้วครับ
คุณชายท่านก็ปรนนิบัตืพัดวีผมดีอยู่เลย....ไหงวันนี้
.....อนาถแท้ ไอยักษ์.....ดันป่วย ซะได้......
...........เค้าว่าคนที่นานๆป่วยที พอเป็นแล้วจะค่อนข้างหนัก.....อืม เขื่อครับ
คุณคิมท่านตัวร้อน....เหงื่อออกซิกๆ ทั้งคืนเลยครับ......ผมหล่ะกลัวเป็นปอดบวมตายจริงๆ
เลยต้องคอยเช็ดตัวให้...ตอนนี้ไข้ลดแล้วอะ...ค่อยยังชั่วแหละ.....
จะว่าไปก็สมน้ำหน้า
*******************************
********แฟนแย่ๆ Nov 4, 2007 12:24 PM **********
วันนี้อีกวัน..ผมตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของใครอีกคน
.....ไม่บ่อยนักที่ผมจะตื่นก่อนเค้า...
จนถึงวันนี้..ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม..ผู้ชายคนนี้ถึงมารักผม...
สำหรับผม...ผม......................
...มีความสุขเมื่อ ลืมตาตื่น..พร้อมรอยยิ้ม สดใสของใครอีกคนที่ส่งมาให้
...มีความสุขเมื่อเห็นเค้าพอใจที่จะนั่งกินอาหารรสชาตืเดิมๆที่ผมทำ
...มีความสุขเมื่อเค้าคอยคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ
...มีความสุขที่วันนี้ผมเห็นเค้าอยู่กับผมในห้องนั่งเล่น ห้องนอน ทำอาหารให้ผมทานอย่างมีความสุข เช็ดน้ำตาให้ผมตอนผมอินกับหนัง ช่วยเล่นเกมตอนผมเล่นไม่ผ่าน ดูแลเอาอกเอาใจผมตอนผมไม่สบาย และพูดว่า"เรารักนาย" ทุกครั้งที่เค้าอยากจะพูด
ผมมีความสุขกับทุกอย่างที่เค้าทำให้...ทุกๆอย่างจริงๆ..
เคน...เรารู้ ว่าเราเป็นแฟนที่ไม่ดีนัก ไม่เคยดูแล ไม่เคยใส่ใจนายเหมือนคู่รักคนอื่นๆเค้า เราขอโทษ
เราแค่ไม่รู้ว่า การเป็นแฟนที่ดี ควรทำยังไง เราขอโทษนายจริงๆ....
นายเคยบอกเราเป็นแบบนี้ดีที่สุดแล้ว...แต่มันคงดีไม่พอใช่ไหมคิม...
.......เราไม่รู้ว่าอีก 1 ปี 10 ปี 20 ข้างหน้าจะเป็นยังไง
............นาย ช่วย รัก เรา แบบนี้ ทุกๆวันจะได้ไหม.........
ถึงวันนี้เราจะเป็นแฟนที่แย่ แต่ซักวันนะคิม เราจะเป็นแฟนที่ดีของนายให้ได้........
...............ไม่รู้ว่ารักรึเปล่า แต่เรามีความสุขที่วันนี้เรามีนาย.........
******เจ้าชายของผม******
(ขณะที่เขียนอยู่นี้ คิมยังนอนหลับตาอย่างมีความสุข เหมือนเด็กๆเลย จะว่าไปแฟนผมก็หล่อนะ แต่ตอนไม่สบายแบบนี้น่าสงสารจัง)
***************************************
ตอนนี้เขียนเองยังซึ้งเอง อ๋ายอายหล่ะ อ๋า
ป๋อหล๋อ...ยังคิดถึงทุกคนเหมียนเดิม รักนะ จ๊วบๆ ด๊วบๆ ดุ๊บๆ
-
หวัดดี มิตรรักนักอ่านทุกๆท่านครับ
เฮ้อ วันนี้ไอโมเซ็งจังเลยครับ....พึ่งคืนดีกับแฟนแท้ๆ..ดันเจือกมีเรื่องงี่เง่ามาปั่นป่วนสมองอีกเซ็ง
***ผมก็ค่อนข้างรู้ตัวอะนะฮะว่าผมอะเป็นพวกพูดอะไรแล้วคนเข้าใจค่อนข้างยากนิดนึง
***อารมณ์ค่อนข้างปั่นป่วนไม่มั่นคง ขึ้นๆลงๆแล้วแต่ภูมิอากาศ
***เป็นประเภทเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง ใครไม่เห็นตามฉันช่างแม่มมันกูไม่สน
***ความคิดความอ่านของผมมันค่อนข้างขัดกับชอบบ้านชาวช่องเค้า
***ชอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อยคนเดียว และเกลียดใครง่ายๆแบบไม่มีเหตุผลเหมือนกัน
***ขี้ลืมก็เป็นที่หนึ่ง ผมมักจะจำอะไรที่ผมพูดไปแล้วไม่ได้หรือแม้แต่ตอนเล่นเอมผมพูดกับใครอะไรไปบ้างก้อไม่รู้ บางทีที่พูดๆด้วยหน่ะผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใคร
***ผมมักจะคิดมากในสิ่งเล็กๆน้อยๆและอินกับทุกๆเรื่องที่หลายๆคนคิดว่าแม่มงี่เง่าวะ
***ผมมักจะวีนแตกกับคำบางคำ และอะไรบางอย่างขึ้นมาแบบปัจจุบันทันด่วน บางครั้งคำบางคำที่คนนึงพูดแล้วผมไม่โกรธก็ใช่ว่าอีกคนนึงจะพูดได้ไม่เกี่ยวกันเลย มีหลายๆคนบอกผมว่า ทำไมทีคนนี้พูดแบบนี้ไมผมไม่โกรธทีกับเค้าแค่นี้ไมโกรธ คนละคนกันโปรดใช้วิจารณญาณในการพูดนิดนึงนะ
***ผมเป็นประเภทไม่ชอบให้อะไรผ่านเลยไปถ้าผมรู้สึกว่ามันผิดมันไม่ยุติธรรม ผมมักเรียกร้องหาความยุติธรรมให้กับหลายๆอย่างหลายๆคนที่ผมรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง ถึงแม้เรื่องนั้นจะไม่เกี่ยวกับผมเลยก็ตาม
***และผมไม่เคยง้อใคร ไม่สนใครด้วย ถ้าคุณอยากจะคบกับผมก็คบ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ผมรู้สึกว่า เจี่ยนี่แม่มงี่เง่าหวะ ก็ไม่ต้องแปลกใจถ้าผมจะเลิกคบกับคุณเหตุผลโตโตกันแล้วคิดเองแล้วกันว่าทำไม
***ผมเป็นพวกหลายคาแรคเตอร์หลายอารมณ์ครับ แล้วแต่ว่าตอนนั้นผมอยู่กับใคร ผมนิยามนิสัยส่วนตัวผมไม่ได้เพราะมันจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆแล้วแต่ว่าคนที่ผมอยู่ด้วยคุยด้วยคนนั้นเป็นใคร
..ผมอาจจะเป็นนู๋น้อยน่ารักเมื่ออยู่กับพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย
..ผมอาจจะขี้อ้อนเหมือนลูกแมวเมื่ออยู่กับแฟน
..ผมอาจจะเป็นพี่ชายที่แสนดีเป็นป๋าเป็นอาเสี่ยเมื่ออยู่กับน้องๆผม
..ผมอาจจะดุโคตร เคร่งขรึม เป็นงานเป็นการเมื่ออยู่กับลูกน้อง
..ผมอาจจะดูน่าเชื่อถือ น่าเชื่อมั่นเมื่อผมติดต่อธุระกิจ
..ผมอาจจะสบายๆร่าเริงสดใส น่าคบ เมื่ออยู่กับเพื่อนฝูง หรือคนที่ถูกใจ
..ผมอาจจะเป็นผู้ชายเถื่อนๆโหดๆพร้อมจะมีเรื่องได้ทุกเมื่อเมื่อผมเจอคนงี่เง่า
และนั้นหล่ะคือตัวผม ผมไม่เข้าใจครับ จะอะไรกับผมนักหนาเหรอ ผมก็เป็นของผมแบบนี้ ขนาดสื่อสารกันด้วยการเขียนที่ผมถนัดกว่าการพูด
ผมยังสื่อสารกับหลายๆคนไม่เข้าใจเลยครับ ผมต้องการบอกอีกอย่างแต่ดันแปลเจตนาผมเป็นอีกอย่าง ทำเหมือนผมผิดผมงี่เง่าซะเต็มประดา แบบประมาณว่า เฮ้ยมึงหน่ะ หัดแหกตามองซะบ้างว่าเรื่องมันเป็นไง ผมอะอยากจะบอกเหลือเกิน แม่มมึงก็ลองอ่านดีๆสิวะว่ากูต้องการสื่ออะไรเจี่ยนี้ ฟังไม่ได้สรรพแล้วจับไปกระเดือกนี้หว่า
บางทีผมก็เฉยๆนะ ถ้าพูดหรือเขียนอะไรไปแล้วคนไม่เข้าใจตามที่ผมอยากจะสื่อ ถามมาอธิบายให้ได้ แต่บางทีกับบางคนที่แบบ
ไม่เข้าใจที่ผมสื่อไปแต่ดันเจือกตอบกลับมาซะผมชั่วช้าเลวทรามซะเหลือเกินผมก็ไม่ไหวนะอาละวาดเหมือนกันนะ..
ถามสิครับถามไม่เข้าใจอะไรถามมาแม่ม รู้ไหมครับผมเซ็งนะ ครั้ง 2 ครั้งไม่เท่าไหร่ไม่เป็นไรหรอก หลายๆครั้งไปมันพาลให้ผมหงุดหงิดเซ็งหวะ
.........โทษครับบ่นอะไรก็ไม่รู้ยืดยาว.........
จริงๆแล้วตั้งใจว่าจะมาเขียนตอนพิเศษเล็กๆน้อยๆต้อนรับวาเลนไทน์ครับ แต่อารมณ์หดหายไปตั้งกะมะคืนแลหะโทษเน้อ
ถ้ายังรักยังรอผู้ชายนิสัยเสียคนนี้อยู่ ไอโมจะกลับมาเล่าเรื่องบ้าๆบอๆให้แควนๆมิตรรักนักอ่านของไอโมได้อ่านกันอย่างแน่นอนครับ
รักทุกคนเสมอ
ไอแตงโมสุดหล่อเองครับผม
-
โมจ๋า ถึงไงพี่ก็รักโมนะจ๊ะ ถึงโมจะเป็นอย่างนี้ :m16: อย่างนี้ :m14: อย่างนี้ :m12: อย่างนี้ :m15:
อย่างไงก็ร๊ากโมน้า :m1: สำหรับพี่โม o13 o13 o13 o13 จ้า เข้าข้างโมเสมอ :o8: :o8: อย่าเครียดนะจ๊ะ สุขสันต์วันวาเลนไทน์จ้า
-
o13
-
พี่โมสุดหล่อสะท้านทรวง :m1:
คิดถึงจังรักพี่โมมากครับ
ขอให้มีฟามสุขมากๆ ในวันวาเลนไทน์นะ :mc3:
รักกันมากๆ นะครับ รักไปนานๆ อีก 10 ปี 20 ปี และตราบนานเท่านาน
พี่โมของพี่คิม :m4:
-
ป๋าหัดร้องเพลงนี้เอาป่าว
อารมณ์เสีย อารมณ์เสีย อารมณ์เสีย
:m20: :m20: :m20:
เอิ๊กๆ นู๋ล้อเล่น :m13:
-
ปี้โม เป็นอาไรเหรอออออออ
:oni2: :oni2:
-
เป็นแบบไหนก็รักจ้าคุณโมสุดหล่อ :m1:
-
ลืมเขียนไปข้อรึเปล่าคุณ
**ผมเป็นคนขี้อิจฉา :m21: คุณรักผมคุณต้องรักผมคนเดียว หากเห็นคนอื่นสำคัญกว่าผม ผมไม่ยอมผมจะงอน:m14:
ทำไมไม่มีข้อนี้หล่ะ อิอิ :m20:
มาเดินเฉิดฉายแล้วจากไป :a2:
-
พี่โมก็เป็นพี่โม เป็นอย่างงี้อ่ะดีแล้วนะคร้าบบบบบ.....
คนเราทุกคนมีความเป็นไปเป็นมาต่างกัน จะให้คิดให้ทำเหมือนกัน
คงเป็นไปไมได้
Miss นะคร้าบบบ..
อย่าลืมมาเล่าต่อนะ
-
รอโมโม สุดหล่อเลิศล้ำในปฐพี ได้อยู่แล้วคร๊าบ :m4:
-
ลืมเขียนไปข้อรึเปล่าคุณ
**ผมเป็นคนขี้อิจฉา :m21: คุณรักผมคุณต้องรักผมคนเดียว หากเห็นคนอื่นสำคัญกว่าผม ผมไม่ยอมผมจะงอน:m14:
ทำไมไม่มีข้อนี้หล่ะ อิอิ :m20:
มาเดินเฉิดฉายแล้วจากไป :a2:
^
^
กร๊ากกกกกกกกกกกก...ก :m20: :m20: :m20:
เจงๆ น่าจะได้อีกหลายข้อนะ อิอิ แต่ไม่เอาล่ะ เด๋วโดนมาเป็นหางว่าวอีก เอิ้กๆ
ว่าแล่ะ ก้อเดินหลั่นล้า... ตาม โมโมกิออกไปอีกคน :oni1:
ม่ารุม่าชี้ :a3:
-
กำลังตามอ่านอย่างเมามันอีกเรื่อง :m23: :m23: :m23:
-
ขอให้มีตอนพิเศษๆ เรื่อยๆนะ ติดตามอยู่เสมอ :m1: :m1: :m1: :m1:
-
:c1:
"สุขสันต์ วันวาเลนไทน์ ทุกคนค่ะ" (ลงแทนแน๋ว แย้วกัน เอิ้กๆ)
ตอนพิเศษ : ปากดี ขี้เหล้า เอาแต่ใจ - -“
คนเราอะนะมันก็ต้องมีช่วงงี่เง่าสุดขีดของชีวิตเหมือนกันทุกคนอะแหละ แต่บังเอิญว่าไอโมมันมีวันนั้นมากกว่าคนธรรมดาทั่วไปเค้าเท่านั้นเอง ทำไงได้ “คนมันหล่อ ทำอะไรก็ดูดี” อิอิ (ไม่เกี่ยวกันเลยนะว่าปะ)
เช่นวันนี้ก็เหมือนกัน(วันไหน)
มันเป็นวันศุกร์ครับ วันศุกร์สุดหรรษาหลังจากที่ผมตรากตรำทำงานอย่างหนักและหน่วง(TOT) เพื่อนพ้องน้องพี่ของผมก็ชวนผมกับสุดที่รักไปแดนซ์ปลดปล่อยแรงเฉื่อยกัน แฮะ ไม่ต้องชวนให้มากความครับ
4 ทุ่มโดยประมาณไอโมกับเพื่อนพ้องก็ไปนั่งหน้าสลอนอยู่ที่ route กัน วันนี้ไอโมได้รับอนุญาตให้เมาได้ครับแฮะ อิอิ ก็แหมไม่ได้ดริ้ง แดร้ง ดรั้ง มานานหลายเพลานี้ครับ ขอซะหน่อยเหอะ หุหุ..
ด้วยความที่โต๊ะผมนะครับมีแต่ชายหนุ่ม ( ประมาณ 6-7 คนอะ) ก้เลยกลายเป็นเป้าสายตาของทั้งสาวๆและไม่สาวไปโดยปริยาย (ก็คนหน้าตาดีไง) แต่ผมก็ไม่ได้สนใจหรอกครับมาแดนซ์ มาดื่ม มาเมาครับ ไม่ได้มาจับคู่(ปากดีไปงั้นอิอิ)
ในขณะที่เพื่อนๆผมบางคนไปม่อสาวโต๊ะข้างๆ ผมก็ดริ้งอย่างเดียวแหละครับโดยมีสุดที่รักนั่งให้กำลังใจคลอเคลียไม่ยอมห่างอิอิ เขินจัง พอดริ้งได้ที่พอกึ่มๆก็ถึงเวลาแดนซ์สิครับ พยายามลากไอคิมไปแดนซ์ด้วยแล้วครับแต่มันไม่ไปอะ
“ไม่หล่ะ ไปสนุกกับเพื่อนเถอะ” มันว่าเงี๊ยะ เกล้ากระผมก็ไม่สนใจมันหล่ะครับ แฮะ..
แดนซ์กระจาย ออกสเต๊ปแบบชนิด ไมเคิล แจคสัน เรียกป๋า(อิอิ) แต่แล้วหลังจากที่ไอโมแดนซ์แบบลืมตายอยู่นั้น สายตาอันแหลมคมและหาเรื่องของผมก็ชแว๊ป ไปเห็นว่า ณ.ตรงที่ ที่ผมได้แสดงความเป็นเจ้าของไว้ ทั้งโต๊ะและคนนั่งเฝ้าโต๊ะนั้น ตอนนี้ได้มีผู้ไม่ประสงค์ดีกำลังจะงาบเอาหัวสุดที่รักผมเข้าปากอยู่มะร่อมมะร่อ
แหม๋ ...มันจี๊ดครับมันจี๊ด สาวอวบอึ๋ม นางนึงกำลังนั่งไขว้ห้างเอามือเท้าคางเอียงคอ(ฮึ่ม)กระซิบกระซาบอะไรซักอย่างกับไอคิมของกระผมอยู่...
ส่วนไอคิมอะเหรอครับ มันก็นั่งให้เค้ากระซิบมันเฉยอะดิครับ หน้าตาเคลิบเคลิ้มมากมาย
ไม่แค่นั้นครับไม่แค่นั้น สาวเจ้ายังเอามือลูบแข้งลูบขา ลูบหน้าลูบหลัง ( -^-)ไอคิมสุดที่รักผมด้วย แถมยังนั่งเบียดไอคิมซะนมทิ่มแขนมันเลยทีเดียว โฮ แล้วใครจะไปทนได้(ก็มึงไง)
พวกความอดทนเป็นศูนย์อย่างผม ยืนกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน หยุดแดนซ์ ณ บัดนาว แล้วเฝ้ามองปฏิกิริยา ของไอคุณคิมมันต่อไป ผมไม่สนใจว่าผู้หญิงเค้าจะทำอะไร แต่ที่ผมสนใจคือ ไอคิมอะแหละมันจะทำยังไง
ผมหยุดเต้น ยืนมองมันอยู่พักนึงครับ ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะทำอะไร ก็ยังปล่อยให้หญิงไทยใจงามคนนั้น ประทุษร้ายร่างกายมันต่อไป
“ไอเจี่ย” ไม่บ่อยหรอกครับที่ผมจะสบถด้วยถ้อยคำหยาบคายแบบนี้ นี่เป็นสัญญาณว่า
*กูกำลังโกรธเจี่ยๆเลย*
ไอโมเงียบครับแล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะอีกโต๊ะนึงที่เพื่อนผมกำลังม่อสาวอยู่ โดยสายตาผมไม่ได้เหลือบแลไปทางไอคิมกับผู้หญิงคนนั้นเลย....ไม่รู้สิครับตอนนั้นผมอยู่ในอารมณ์ไหนผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ...
ขณะที่ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะ ที่ไอแทนมันม่อสาวอยู่นั้น ก็มีสาวๆมาคุยกับผมเหมือนกันครับ แต่ด้วยอารมณ์ผมมันเซ็งเกินพิกัด อารมณ์ไม่ดีอย่างรุนแรง เธอๆทั้งหลายก็เลยได้ ตาขวางๆ พร้อมเสียงกัดฟันกร๊อดๆของไอโมตอบแทนสำหรับไมตรีจิตของพวกเธอไปซะชิบ
“กลับเหอะ” เสียงกระซิบเบาๆที่ข้างหูพร้อมกับลิ้นร้อนๆที่เลียแผล๊บที่ใบหูผม
ทำให้ไอโมสะดุ้งครับ เมื่อเงยหน้าจากแก้วเครื่องดื่มสีฟ้าสดใสขึ้นไปมอง ก็เห็นเป็นไอผู้ชายหน้าม่อผู้มีนามกรว่าคิม ยืนยิ้มกรุ่มกริ่มให้ผมอยู่ตรงหน้านี่เอง
รู้สึกโกรธ จนแทบคลั่งเลยครับ แม่มเป็นเจี่ยไรไม่รู้ อารมณ์ดีอะไรนักหนาวะ ในระหว่างที่กูกำลังงอนอยู่มะกี้อะแม่มมึงไปทำหะอะไรที่ไหน ถึงได้ยิ้มจนปากแทบฉีกแบบนี้
อย่ามายิ้มโรคจิตให้กูแบบนี้นะเว้ยไอบ้า.งืดๆ ..ทั้งโกรธ ทั้งโมโห ทั้งงอน ทั้งน้อยใจ ปนเปกันไปหมดครับ ยิ่งผสมกับความเมาเข้าไปด้วยแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยครับ
“เฮ้ย แทน พวกกูกลับก่อนนะ” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันสั่งเสียไอแทนแว้วๆ ไอแทนพยักหน้าหงึกหงัก
แล้วจากนั้นมันก็เอามืออันหยาบกระด้างของมันอะแหละครับ มาจับที่แขนผมที่ตอนนี้ยังคงนั่งก้มหน้าก้มตา มองเครื่องดื่มสวยๆที่อยู่ตรงหน้าแบบไม่สนใจใยดีมันเลยแม้เพียงเสี้ยวเล็บ
“เฮ้ย” พูดได้เท่านี้แหละครับไอโม
เมื่อไอคิมมันออกแรงหน่อยเดียว กระผมก็ปลิวตามมันไปเสียแล้ว ไม่อยากขัดขืนมันด้วยครับไม่มีกะใจอะ..กำลังหมดอาลัยตายอยากอยู่ครับไอโม..
“งอนอะไรอีกหล่ะ” ไอคิมมันถามผมขณะที่มันเลี้ยวรถออกมาจากซอยศูนย์วิจัยอะครับ ไอโมไม่พูดครับเงียบ
“โม ตกลงจะไม่พูดจริงๆเหรอ เป็นอะไร หึหึ” ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะครับ ตอนนั้นรู้สึกเหมือนมันกำลังหัวเราะเยาะผม
ไอฟาย ไม่รู้ก็ควายแล้วหล่ะมึงว่ากูเป็นอะไร เด็กประถมมันยังรู้เลยว่าอารมณ์กูตอนนี้กำลังอยากกินหัวมึงอย่างหนักเลยแหละ หัวเราะเยาะกูอีกเลวมากเลยมึง
ไอโมก็ฉุนกึกเลยครับ จากแค่งอนๆ เคืองๆ และต้องการคำอธิบายเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วไอโมก็เลยฟิวส์ขาดครับ..
“จอด” พูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ
“อะไร..” น้ำเสียงที่มันตอบกลับมายังมีแววขำๆอยู่ในน้ำเสียงอยู่เลยครับ ไอฟายยยยยยยยย
“!!!จอด!!!” คราวนี้ไอโมตวาดเลยครับ น้ำตาคลอด้วยความเจ็บใจ
แล้วหันหน้าไปมองมันอย่างแค้นๆ ไอคิมหน้ามันเหวอเลยครับ แล้วมันก็เงียบ สีหน้าเริงรื่นเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงเลยทีเดียว
“หูแตกเหรอ..บอกให้จอดไง จอด จอด จอด จอดเดี๋ยวนี้” โมโหอะลมออกหูวิ้งๆเลย มันไม่ยอมจอดครับ ไอโมก็เลยอาละวาดซะเลย
“เออ เว้ย จอดแล้ว เป็นห่ะไรวะ” แล้วมันก็เหยียบเบรค อย่างปัจจุบันทันด่วนจนเสียงล้อรถบดกับถนนดังเอี๊ยด ไอโมหัวสั่นหัวคลอนเลยครับ(ดีที่คาดเบล)
พอมันจอดรถเสร็จก็หันหน้ามาเหมือนกับจะกัดคอผมเลยอะครับ ไอโมก็มองสบตากะมันไม่ยอมหลบเหมือนกัน
“ลงไป”สั้นๆครับไอโม
ไอคิมมันอ้าปากค้างอีกรอบ มองผมอย่างโมโหสุดขีด โทษทีครับที่ผมไม่ใช่นางเอกหนังไทยที่จะยอมเดินลงรถพร้อมน้ำตาแล้วให้พระเอกขับรถย้อนกลับมารับ
“บอกให้ลงไปไง ลงไปเลยนะ ลงไปจากรถเราเลย” อาละวาดอีกรอบพร้อมกับน้ำตาที่ปริ่มๆจะไหลอยู่มะร่อมมะร่อ
ปากว่ากำปั้นก็ฟาดเพียะเข้าที่แก้มไอคิมมันครับ แบบมันไปเองอะไม่รู้ตัวนะ
“หะเอ้ย” ไอคิมมันสบถอย่างหยาบแล้ว เอามือดันหน้าผมให้ออกห่างจากมันให้มากที่สุดแล้วมันก้อเปิดประตูรถออกไปเลยครับ
พอมันลงจากรถเรียบร้อยพร้อมปิดประตูรถเสียงดัง ไอโมก็เผ่นผล่อยข้ามเกียร์รถเข้าประจำที่คนขับแล้วขับวืดๆ ออกไปเลยครับ ไม่ได้สนใจใยดีมันเลยซักนิด ขับรถไปน้ำตาก็ไหลพรากๆ
คือตอนนั้นผมโมโหมันอะครับที่มันทำเล่นๆกับความรู้สึกของผม ผมไม่รู้ว่าที่มันยอมให้ผู้หญิงคนนั้นใกล้ชิดกับมัน มันทำไปทำไม ทั้งๆที่ผมก็อยู่ตรงนั้นกับมันด้วยผมเห็นจะจะตา และก็เห็นว่ามันไม่ได้ปัดป้องอะไรผู้หญิงคนนั้นเลย
ผมอยากให้มันง้อผมอธิบายให้ผมฟังไม่ใช่ให้มันมานั่งหัวเราะเยาะผมแบบนี้ ตอนนี้ผมกับมันไม่ใช่แค่แฟนเหมือนเมื่อก่อนแต่เรากำลังใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน...เราเป็นครอบครัวเดียวกัน...
ผมขับรถไม่ถึง 30 นาทีก็ถึงคอนโดฯแถวๆเอแบค พอถึงห้องไอโมก็ก้าวขาฉับๆเข้าไปในห้องนอนแล้วหงายผึงลงกับเตียงด้วยความเหนื่อยอ่อน..คิดไปต่างๆนาๆพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะทำให้อารมณ์กรุ่นๆของตัวเองมันเย็นลง….
ถึงจะทิ้งไอคิมมันไว้ข้างทางแบบนั้นแต่ผมก็ไม่ได้ห่วงอะไรมันมากหรอกครับผมคิดว่ามันคงมีปัญญาหาทางกลับบ้านเองได้ ถ้าไม่ได้ก็ให้มันตายอยู่แถวๆนั้นแหละ ก็ตอนนั้นยังเคืองมันอยู่มากนี้ครับ
ถึงจะบอกตัวเองว่าไม่ห่วงมัน โกรธมันอยู่ แต่ในใจลึกๆก้แอบเงี่ยหูฟังเสียงประตูห้องอยู่ตลอดเวลาเหมือนกันครับ
ผมนอนเงี่ยหูฟังเสียงลูกบิดประตู พร้อมกับอารมณ์ที่ค่อยๆเย็นลง ความโกรธความโมโห ความน้อยใจค่อยๆทุเลาเบาบางลง แล้วจากนั้นไอโมก็หลับ( - -“)
************
ผมมารู้สึกตัวตื่นประมาณ ตอน ตี 5 กว่าๆ(ตอนกลับถึงห้องประมาณ ตี 2 ตี 3) ได้มั้งครับ พอตื่นก็ควานมือหาใครบางคนที่นอนกอดผมทุกค่ำคืนสิครับ แล้วไอโมก็พบกับความว่างเปล่า หัวคิ้วขมวดขึ้นมาทันใด
แล้วสมองน้อยๆก้อเริ่มใคร่ครวญ พอคิดได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็รีบยื่นมือไปที่หัวเตียงแล้วมองนาฬิกาอย่างด่วนๆ
ความกังวลเริ่มมาเยือนป่านนี้แล้วทำไมไอคิมมันยังไม่ถึงบ้าน หรือว่า มันจะไปค้างบ้านพ่อแม่มัน แต่ก็ไม่น่าใช่นะ ปกติถ้ามันมีเรื่องทะเลาะอะไรกับผม...ที่สุดท้ายที่มันจะไปคือบ้านมัน
แล้วมันไปไหนทำไมมันยังมาไม่ถึงบ้าน เอาหล่ะสิครับ ไอโมกลุ้มแดกเลยทีเดียว รีบไสหัวตัวเองลุกจากที่นอนคว้าโทรศัพท์มือถือมาโทรหามันอย่างด่วนๆ
“ตืดดดดดดดดดดดดดดดดด ตืดดดดดดดดดดดดดดด ตืดดดดดดดดดดดด”
เสียงตืดยาวๆ จากปลายสายทำให้ผมรู้ว่าสัญญาณโทรศัพท์ว่างแต่ไม่มีคนรับ ผมกระหน่ำโทรอยู่ เป็น สิบๆครั้ง แต่ก็เหมือนเดิมคือไม่มีคนรับ ไอโมเริ่มสังหรณ์ใจแปลกๆครับ
คว้าพวงกุญแจที่มีทั้งกุญแจรถผม กุญแจคอนโด และกุญแจอะไรมากมายอยู่ในนั้นแล้ววิ่งถลาออกจากห้องไปอย่างเร่งด่วน
ไอโมมายื่นหอบแฮกๆ อยู่ข้างๆรถคันจ้อยของผมที่จอดสงบนิ่งอยู่ แล้วจัดการโทรหาไอคิมอีกครั้ง...
ไอโมตกใจหน้าซีดเลยครับ เมื่อผมได้ยินเสียงเพลงเรียกเข้าดังแว่วๆออกมาจากรถผม ผมยื่นกุญแจไปเปิดประตูรถด้านคนขับออกอย่างช้าๆ
เสียงเพลงจากโทรศัพท์ยิ่งดังยิ่งกว่าเดิม ผมจึงเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ แล้วยื่นมือออกไปหยิบโทรศัพท์ไอคิมที่วางอยู่ในช่องว่างของหน้ารถมาถือไว้
หัวใจไอโมเต้นตุบๆ อย่านะ อย่าเป็นอย่างที่ผมคิดเลย ไอโมน้ำตาคลอเบ้าอีกรอบ ใจเหมือนจะขาดเลย ผมควานมือเข้าไปในช่องที่ไอคิมมันเอาโทรศัพท์ไปวางไว้อีกรอบ แล้วค่อยๆดึงกระเป๋าหนังสีดำใบเล็กๆออกมา แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลออกมาจริงๆ
นี้ผมทำอะไรลงไป ทำไมผมถึงไม่มีความยั้งคิดเอาเสียเลย ตอนนี้ไอคิมมันจะเป็นยังไงบ้าง จากรูทมาถึงเอแบค มันไม่ใช่ใกล้ๆเลยนะ ไอคิมมันจะกลับบ้านได้ยังไง ในเมือมันไม่มีเงินติดตัวเลยซักบาท โทรศัพท์ก็ไม่มีใช้ แล้วมันจะกลับยังไง มันจะเป็นยังไงบ้าง
..แต่ว่า นะ...แล้วไอโมก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมานิดๆครับ เมื่อคิดได้ว่าไอคิมมันคงไม่โง่ขนาดนั้นหรอก มันคงโบกแท็กซี่แล้วเก็บเงินปลายทางหล่ะมั้ง
แล้ว แล้วทำไมมันยังไม่ถึงห้องหล่ะ มันไปอยู่ไหน หรือว่า เกิดอะไรขึ้นกับไอคิม
เอาแล้วครับไอโมฟุ้งซ่านขึ้นมาอีกรอบ รีบกดโทรศัพท์หาเพื่อนๆที่ไปเที่ยวด้วยกัน ทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่รู้ไม่เห็น ตอนนี้ท้องฟ้าด้านนอกสว่างคาตาไอโมแล้วเรียบร้อย กระผมจึงกดโทรศัพท์ไปที่บ้านมัน ทั้งๆที่ไม่อยากโทรเท่าไหร่กลัวพ่อกับแม่มันไม่สบายใจหน่ะครับ
ไอโมก็เลยถามอ้อมๆเอาและก็ได้คำตอบว่า
“เจ้าคิมนี้มันแย่จริงๆ มันไม่มาให้แม่เห็นหน้าก็ไม่เป็นไร น้องแตงโมมาเยี่ยมแม่บ้างนะลูก” แค่นี้ไอโมก็รู้แล้วว่ามันไม่ได้กลับบ้านจริงๆ
แล้วนี้มันไปอยู่ที่ไหนกัน เช้าแล้วนะ
“คิม นาย ไปอยู่ไหนอะ เราขอโทษ” ผมร้องไห้ออกมาเบาๆด้วยความเป็นห่วงมันจับจิต
-
ผมนั่งร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆอยู่บนรถ จนตาบวมฉึ่ง สมองขี้เลื่อยของไอโมจึงสั่งการให้ร่างกายผมย้ายก้นหวานๆออกจากรถแล้วกลับเข้าห้องซะ ผมสูดขี้มูกปิ๊ดๆแล้วเดินลากขาเข้าไปในคอนโดอีกครั้ง
และผมได้บอกกับตัวเองว่าถ้าครบ 24 ชั่วโมงแล้วไอคิมยังไม่กลับบ้าน ผมจะไปแจ้งความคนหาย ฮือๆ นี้กูจะบอกพ่อแม่ญาติพี่น้องไอคิมมันว่าไงวะเนี๊ยะ แงๆ ..ไอคิมไอบ้ามึงหายหัวไปไหนวะ
ผมเดินก้มหน้างุดๆ สูดขี้มูกซู๊ดๆ ออกจากลิฟท์แล้วเดินลากขากลับไปยังห้องของตัวเอง มือก็กำโทรศัพท์สุดที่รักไว้แน่น
“หึหึหึ” ไอโมหัวเราะออกมาเบาๆ
ขาสั่นพรับๆ น้ำตาไหลพรากออกมาอีกรอบเมื่อผมได้มองเห็นก้อนอะไรกลมๆใหญ่ๆวางแหมะอยู่ที่หน้าประตูห้องผม
และสายตาล้าๆเพลียๆ ของเจ้าของร่างอันโทรมๆที่นั่งกอดเข่ากลมดิกอยู่แทบเท้าผมก็มองสบกับตาอันบวมเป่งของผมอย่างตัดพ้อต่อว่า
ผมทรุดตัวลงนั่งข้างๆกับไอคิมเอาหลังพิงประตูห้องไว้อย่างเหนื่อยอ่อนรู้สึกโล่งอกมากมาย ผมจึงเอนหัวเข้าไปซบกับบ่าสุดที่รักของผมน้ำตาก็ไหลออกมาไม่ขาดสาย
“ใจดำชิบหายเลย คนอะไรวะ” ไอคิมมันต่อว่าผมเบาๆ
“ฮึก..เราไม่รู้นิ” พูดออกไปเสียงปนสะอื้น รู้สึกผิดมากมาย
ไอคิมมันเงียบครับ ผมได้ยินเสียง หึ เบาๆอย่างไม่ค่อยเชื่อถือเท่าไหร่นักออกมาจากลำคอของมัน
“ฮึก แล้วนายหายไปไหนมาอะ ทำไมถึงพึ่งกลับ” พูดกับมันเสียงอ้อนๆ เอาหัวไถๆกับบ่ามัน
ไอคิมมันขยับตัวออกจากผมเล็กน้อยอย่างมีแง่งอน ฮือ ไอบ้า ...กูเสียใจนะ..
“ไม่มีตังค์ซักบาท โทรศัพท์ก็ไม่มีจะให้กลับยังไง” นี่เป็นประโยคที่ยาวที่สุดที่มันพูดกับผมตั้งแต่ผมเจอหน้ามัน รู้สึกผิดจังกู
“โง่จริง..ทำไมไม่โบกแท๊กซี่เล่า แล้วมาเก็บตังค์กับเราก็ได้..”ไอโมก็หาเรื่องด่ามันไปหล่ะครับเพื่อกันความผิดของตัวเอง(นิสัยจริงๆ)
ปากพูดมือก้อคว้าแขนใหญ่ๆของมันมากอดไว้แน่น ซบหน้าลงกับไหล่มันอีกที คราวนี้ขยับหนีไมได้แล้วนะเว้ยเฮ้ย
.ไม่อายฟ้าอายดินอายประชาชนชาวเพื่อนบ้านร่วมคอนโดทั้งหลายกันเลยทีเดียว แบบมั่นใจอะครับว่าวันหยุดแบบนี้คงไม่มีใครตื่นเช้าขนาดนี้ได้หรอก แฮะ
“ไม่ต้องพูดเลยโม เปิดห้องซะที...เหนื่อย... หรือจะไล่เราอีกทีก็ได้นะ” ไอคิมมันพูดประชดผมเสียงห้วนๆเพลียๆ
รู้สึกจี๊ดขึ้นมาหน่อยๆ แต่ด้วยตัวเองมีความผิดติดตัวฐานใจดำอำมหิตก็เลยต้องสงบปากสงบคำนิดนึงครับ..
ก่อนลุกขึ้นก็หันหน้าไปจุ๊บแก้มไอคุณคิมสุดที่รักที่ตอนนี้มีเหงื่อเม็ดเป้งๆ ผุดออกมามิได้ขาด
ไอคิมมันหันหน้ามามองผมอย่างเคืองๆครับแฮะ แต่ก็แค่นั้นแหละ พอไอโมไขประตูห้องเรียบร้อยก็เปิดประตูเข้าไปแล้วเปิดอ้าไว้อย่างนั้น รอให้สุดที่รักผมมันลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปก่อนอะครับ บริการประทับจิตประทับใจกันเลยทีเดียวเชียว
พอมันเดินเข้าไปในห้องแล้วไอโมก็ปิดห้องเบาๆแล้วเดินไปเอาแขนโอบกอดรอบเอวมันไว้จากทางด้านหลัง
“ปล่อยน่า เราเหนื่อย อยากพัก” น้ำเสียงมันเหนื่อยๆรำคาญๆผมยังไงชอบกลอะโหย ไอโมเบ้ปากเลยครับเสียใจอะเสียใจ
ไอโมก็ไม่ยอมปล่อยหรอกครับ ยังไงก็ต้องอ้อนจนมันยอมยกโทษให้หล่ะวะ ไม่ยอมหรอกมันไปไหนผมไปด้วยจะติดแปะกะหลังมันไปงี้แหละเอาสิ..ถ้ามันไม่ลงมือลงไม้กะผม ผมก็จะไม่ปล่อยมันละอะ
“โม รำคาญวะ เราจะอาบน้ำ เราร้อนเราเหนื่อยเราเพลีย” มันก้อพยายามจะดึงมือผมออกจากเอวมันหล่ะครับ
ไอโมก็ขืนไว้สุดฤทธิ์รัดแน่นยิ่งกว่าเดิมซะอีก
“เราอาบน้ำให้นะ..นะ คิมนะ นะ” อ้อนสุดฤทธิ์หล่ะครับไอโม ก็ผมรู้สึกผิดกับมันมากมายนี้ครับ
“แค่นี้อะเหรอ” ไอคิมมันเลิกแกะมือผมออกจากเอวมันแล้วครับเพื่อนๆ
แต่มันหันหน้ากลับมาหาผมเลยแหละคราวนี้...แล้วจ้องหน้าผมเขม็งเลยหง่ะ น่ากลัวโคตรๆ
“กะอีแค่ ขอโทษอะ พูดเป็นมะโม หา ตั้งแต่เราเห็นหน้านายเนี๊ยะนายก็เอาแต่อ้อนเราพูดนั้นพูดนี้ ไม่มีซักคำซักประโยคเดียวที่ทำให้เรารู้ว่านายเสียใจ...นายรู้สึกผิดเลยซักนิดเดียว..เดินจากรูทมาถึงนี้มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยนะโม” มันพูดจบก็ดึงมือผมออกจากเอวมันได้สำเร็จ
แล้วก้าวขาฉับๆเข้าไปที่ห้องนอน จากนั้นผมก้อได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำเสียงดังสนั่น
ไอโมก็ได้แต่ยืนคอตกน้ำตาหยดแหมะๆ อยู่ตรงกลางห้องนั้นหล่ะครับ....มึงผิดเองนะ มึงผิดเองแท้ๆที่ทำให้กูโมโหอะ มึงยั่วโมโหกูเองนะ กูผิดตรงไหนเนี๊ยะ แล้วใครใช้ให้มึงเดินกันไอบ้า ไอโรคจิต ไอหื่นไองี่เง่า ฮือ กูเสียใจนะ ขวัญหายหมดเลย ปลอบใจกูหน่อยก็ไม่ได้ (ดูสิครับ นิสัยเสียอีกแหละ)
**********************
ผมนั่งกอดหมอนน้ำตาไหลพรากอยู่ที่ห้องนั่งเล่น อยู่พักนึงจนผมกะว่าไอคิมมันคงอาบน้ำเสร็จแล้วผมจึงเดินย่องๆเข้าไปหามันที่ห้องนอน และผมก็เห็นว่าไอคิมมันนอนแผ่หลาเต็มเตียง (น้ำลายหยดแหมะๆ) คงไม่ใส่เสื้อผ้านอนอีกเช่นเคย มีแต่ผ้านวมผืนหนาเท่านั้นที่คลุมหมิ่นๆอยู่กับเอวมัน
ไอโมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพาดบ่า เดินลากขาคอตกเข้าห้องน้ำไป
พออาบน้ำเสร็จก็เดินเข้าห้องครัวเพื่อหาไรใส่ท้องหล่ะครับ..หนมปัง 2 แผ่นกับนมสดเย็นๆซักแก้ว คงพออยู่ท้องได้อะนะ
แล้วไอโมก็ถือจานหนมปังปิ้งกะนมสดแก้วนึงเดินกลับเข้าไปยังห้องนอนอีกครั้งเพื่อง้อคน ส่วนตัวกระผมนั้นฟาดน้ำสมไปแย้วหนึ่งแก้ว
“คิม..กินไรรองท้องก่อนสิ” เป็นห่วงหง่ะครับก็เลยต้องเขย่าตัวปลุกมันนิดนึง
ไอคิมสะดุ้งโหยงเลยครับเพื่อนๆ ตาแดงก่ำกันเลยทีเดียว มองหน้าผมอย่างงงๆ ผมจึงนั่งลงบนเตียงแล้วหยิบจานหนมปังไปอังๆอยุ่ที่จมุกมัน ไอคิมมันทำเสียงจิจะ อย่างรำคาญผมเต็มทนอยู่ในลำคอก่อนจะหยิบหนมปังเข้าปากไป จนหมดทั้ง 2 แผ่น แล้วกระผมก้อหยิบแก้วนมไปจ่อที่ปากมันด้วย
มันก็รับไปดื่มอึกๆอย่างว่าง่าย คงหิวอะครับอิอิ พอมันกินเสร็จก็มุดหัวลงกับหมอนเหมือนเดิม แล้วเอามือผลักผมออกจากเตียงด้วยอะ โหยยย ไรวะ ผลักใสไล่ส่งหง่ะ เคืองนะเว้ยเคือง
ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุครับ ไอโมจึงขยับตัวเข้าหามันอีกครั้งแล้วดึงผ้านวมออกจากเอวมัน แฮะ เห็นก้นขาวๆของมันด้วย อิอิเขินจัง มันนอนคว่ำหน้าอะครับ (เจ็บปิกกาจู้แย่เลยแฮะ)
แล้วไอโมก็ล้มตัวลงไปนอนทับมันซะเลย ...
“เฮ้ย โม..เราขี้เกียจทะเลาะกับนายวะ ให้เรานอนก่อนค่อยคุยกัน” มันว่าเงี๊ยะ ไม่ได้ชวนทะเลาะน้า แค่อยาก อยาก นอนกอดแค่นั้นเองอะ ไม่ได้เหรอ คิดค้อนๆมันอยู่ในใจแฮะ
แต่จะขยับออกจากตัวมันก้อหาไม่ครับ ไอโมก็ยังนอนทับมันต่อไป ไอคิมมันก็ดิ้นๆขลุกขลิกๆ อยู่นั้นแหละครับ
“คิม..เรา ขอโทษ น้า..เราเสียใจ ยกโทษให้เราน้า” ผมกระซิบข้างหูมันเบาๆน้ำตาปริ่มๆที่ขอบตาอีกแหละ ฮือ ขี้แยโพดเลยกู
พอไอคิมมันได้ยินดังว่ามันก็นิ่งครับ ผมได้ยินมันถอนหายใจดังเฮือก แล้วทุกอย่างก็อยู่ในความสงบพร้อมกับที่มันดึงผมออกจากด้านหลังมันมานอนตะแคงหันหลังเป็นหมอนข้างให้มันเอาแขนเอาขาก่ายผมเล่นๆ ฮือ
******************
กว่าที่ผมกับมันจะตื่นก็ปาเข้าไปตอนบ่ายนู้นแหละครับ ไอคุณคิมสุดที่รักมันก็บ่นๆว่ามันปวดแข้งปวดขาของมันไปเรื่อย ไอคุณโมก็เลยต้องเป็นหมอนวดจำเป็นให้สุดที่รักไปหล่ะครับ..
“ทำไมนายต้องเดินด้วยอะ...ทำไมไม่เรียกแท๊กซี่” ผมถามมันขณะกำลังนวดเฟ้นไปตามน่องไอคิมมัน
“หึ ... เราคิดว่านายจะขับรถกลับมารับเราหน่ะสิ” อามันว่างี้อะ น้ำเสียงยังเคืองๆผมอยู่เลย
“ไม่ใช่มั้ง” ไอโมพูดยิ้มๆแล้วขยับตัวไปนั่งแหมะทับท้องมันไว้
ตอนนี้ไอคิมมันนอนหงายอ้าซ่าให้ผมประทุษร้ายร่างกายมันอยู่อะครับ...(นวดนะเฟ้ยนวดไม่ใช่นาบ)
ไอคิมมันมองหน้าผมยิ้มๆครับ แล้วเอามือมาลูบเบาๆที่ต้นขาเปลือยเปล่าของผม(ใส่กุงเกงขาสั้นยั่วยวนสุดฤทธิ์เหะๆ)
“จริงๆเรารู้สึกผิดหน่ะ ที่เล่นแรงไปหน่อย เราคิดว่าเรารู้จักนายดีนะ แต่ตอนนี้เราชักไม่แน่ใจแล้วสิโม” ไอคิมมันจ้องตาผมแววตากังวลมากมาย
ไอโมก็มองหน้ามันประมาณว่าเรื่องอะไรหล่ะ ไรแบบนี้
“เราแค่อยากเห็นนายหึงเรา เราคิดว่าตอนนั้นนายต้องอาละวาดแน่ๆ แต่ก็เปล่า รู้สึกผิดหวังเหมือนกันนะที่นายเฉยๆ”
“ใครบอกว่าเฉยๆหล่ะ” พูดแล้วก็แทบตบปากตัวเองครับเมื่อไอคิมมันยิ้มนิดๆ
แล้วดึงผมที่นั่งทับท้องมันอยู่ให้ซบหน้าลงกับอกมัน
“ก็นั้นไงใครจะไปคิดว่านายจะหึงเราขนาดไล่เราลงจากรถ แล้วแถมยังไม่คิดจะกลับมารับเราซะด้วย..” ไอคิมมันทำเสียงรื่นรมย์มากมายเลยหล่ะครับ หรือว่ามันชอบแบบนี้ โรคจิตนี้หว่า
“ก็ใครจะไปรู้หล่ะว่านายไม่มีอะไรติดตัวเลยอะ” ไอโมพูดน้ำเสียงสั่นๆรู้สึกผิดนี้ครับ ฮือ
“ถ้านายใจเย็นลงซักนิด แล้วคิดดูดีๆนายก็จะคิดได้นะโมว่าเราอะไม่ชอบพกชอบถืออะไรเวลาขับรถ เราวางของไว้ในรถทุกที” มันพูดเหมือนต่อว่าผมเลยอะ
“แล้วนายไมไม่เรียกแท็กซี่เล่า” ถามมันอีกรอบอย่างสงสัยใคร่รู้เป็นทีสุดน้ำเสียงก็เข้าข่ายงอนแล้วตอนนี้ บ้าด่ากู
“อย่างที่บอกไง เราคิดว่านายจะกลับมารับเรา เราคิดว่านายคงคิดได้ว่าเราไม่มีอะไรติดตัว ใครจะไปรู้ว่านายจะใจดำขนาดนี้” มันพูดน้ำเสียงห้วนๆเหมือนกับจะนึกโกรธผมขึ้นมาอีกรอบ
“ไม่ได้ใจดำนะ ก็แค่ไม่รู้อะ”ยิ่งแก้ตัวก็ยิ่งดูน่าอนาถครับไอโม
“แต่นายก็ไม่เห็นต้องเดินเลย..ประชดเราอะสิ” ผมพูดไปอย่างที่ใจคิด
“ใช่..” สั้นๆเลยครับพร้อมกับหน้าบึ้งๆ และลูกกระตาวาวๆที่ส่งมาให้ผม
“งั้นก็สมควรเดิน” พูดแล้วขยับออกจากตัวมัน แล้วนอนเผละลงข้างๆมันนั้นแหละครับ
พอได้ยินดังว่าไอคิมมันก็ขยับมานอนคร่อมผมไว้ แล้วจ้องตากะผมเขม็งเลยหง่ะ ซาหยอง
“ใช่สมควร เราก็รับโทษที่เราทำให้นายโกรธแล้วนะ ...แต่นายยังไม่ได้รับโทษที่นายกล้าทิ้งเราไว้ริมถนนเลยนะนายโม” จึ๋ยแฮะ
ไอโมก็ได้แต่ยิ้มแหย๋ๆหล่ะครับ เหตุการณ์ต่อจากนี้ไปก็ไปจิ้นกันเอาเองตามอัถยาศัย
**********นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...เมาไม่ขับ อิอิ*************
ปล....โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะครับผม อันนี้เป็นความสามารถเฉพาะตัวของไอโมนะครับ ใครใจไม่ดำพอไม่ควรริอ่านเอาเป็นเยี่ยงอย่างมิเช่นนั้นคุณอาจรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ซึ่งแน่นอนผมไม่ใช่ มันง่าวเองนะนั่งแท็กซี่กลับซิใคร่ใช้ให้เดินไอโมก็เลยรู้สึกผิดอยู่แค่ วัน สอง วันแค่นั้นหล่ะครับ จ๋อยอยู่แค่นั้นก็กลับมาลัลล้าเหมือนเดิมอิอิ
ปล..2.. จะว่าไปก้อดหวาดเสียวไม่ได้นะครับถ้าเกิดสุดที่รักผมโดนปล้น โดนจี้ โดนฉุดไปข่มขื่น ว้ากกกกกกกกกผมจะทำยางงายยยยยยยยยงืดๆๆๆๆ เศร้าๆ...ผู้ชายถึกและบึกบึนยิ่งหายากอยู่ทุกวันนี้ กาซิก กาซิก
*********************
:L1: :L2: :c5:
-
:o8: แถมๆ นิยามความรักของนายคิมคิม :o8:
โมโม : คิม ความรักสำหรับนายเปรียบเหมือนอะไร
คิมคิม : หือ(ทำหน้าแอ๊บงง)
โมโม : นิยามความรักของนายอะ
คิมคิม : (ยังคบแอ๊บงงอยู่ แต่ก็ตอบ) หึ ความรักเหมือนยาหม่องในกระปุก
โมโม : (อ้าปากหวอแบบอึ้งๆ งงๆ) ไรอะ
คิมคิม : ก็ยาหม่องทาแรกๆมันก็แสบๆร้อนๆคันๆแต่สบายดีใช่มะ แต่พอนานๆไปมันก็หายแสบหายร้อน
โมโม : พยักหน้าหงึกหงัก เกทๆ คิดได้นะเนี๊ยะ ยกนิ้วโป้งให้มันไปเลย)
แล้วมันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์มากมายให้ผม
คิมคิม : เมื่อมันหายแสบหายร้อน เราก็ต้องทาใหม่เห็นมะ ดีจะตาย ก็เหมือนกับความรัก เมื่อมันหมดความเร้าใจเราก็หารักใหม่ไปเรื่อยๆ 5555555555
ชั่วช้าสารเลวที่สุด ไอโมมองมันอย่างแค้นๆงอน เคือง แม่ม
โมโม : แล้วเมื่อไหร่เราจะหมดความเร้าใจสำหรับนายหล่ะ
โคตรเคืองเลยครับไอโมเคืองสุดๆ หน้างอง้ำลงไป ณ บัดนาว ขอบตาร้อนผ่าวๆ ฮือ
คิมคิม : นายเหรอ
แล้วมันก็เดินมากอดเอวผมไว้แล้วดึงผมให้ลงไปนั่งแหมะลงบนตัก ไอโมก็ดิ้นดุกดิ๊ก เล่นตัวพอประมาณ ปากเบะเตรียมร้องไห้เต็มที่ ถ้ามันพูดไม่ถูกใจ
คิมคิม : ตอนนี้ยังไม่หมดนะ แต่ถ้าหมดเราก็ป้ายจากกระปุกเดิมมาทาใหม่ก็สิ้นเรื่องรับรองไม่มีวันจืดแน่ๆ
จะบอกว่าถ้ารู้สึกความรักมันจืดก็ทำให้ความรัก มันกลับมาเร้าร้อนเหมือนเดิมงั้นสิ เกทแล้วครับทั่นแฮะ....
ไอโมก็ได้แต่นั่งอมยิ้มอยู่บนตักไอคุณคิมนั้นแหละครับ พร้อมกับจมูกโด่งๆที่คลอเคลียอยู่กับซอกคอผม อิอิ รักนายที่สุดในโลกเลยไอคิมบ้า :o8:
(http://img91.imageshack.us/img91/7416/1302200807sp5.gif)
-
:impress: :impress: :impress:
พี่โมโตแล้วนะ
อารมณ์หึงแบบไม่มีเหตุผลอะเบาลงบ้าง
อิอิ ก็เห็นนิครับว่าพี่คิมเค้าไม่เล่นด้วยอะ
เป็นกำลังใจให้ครับผม หาพี่คิมให้เจอนะครับ
เป็นห่วงพี่คิมอะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
สาส์น รัก จาก โม-คิม
" HAPPY VALENTINE'S DAY "
(http://img.photobucket.com/albums/v464/dent8313/kimmohappyvalentine.jpg)
เมื่อคืน น้องคนนึงพึ่งให้ของขวัญวันวาเลนไทน์มาครับ
ไอโมหล่ะเป็นปลื้มแทบจะลงไปดิ้นตายหน้าคอม(เวอร์ซะ)
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ผมแค่รู้สึกว่าการที่ใครจะทำอะไรเพื่อใครซักคน
เค้าคนนั้นต้องมีใจให้จริงๆครับ ไอโมก็เลยปลื้มซะ
ตอนแรกกะว่าจะเก็บไว้ดูคนเดียว(กับที่รัก)ไม่ให้ใครได้ยล(ก็มันสวย)
แต่มาคิดอีกที น่าจะให้คนอื่นได้ดูด้วยดีกว่าเนาะ น้องให้ผมมาเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์
ผมก็ส่งต่อให้เพื่อนๆเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์อีกต่อนึง
ปล..ขอบคุณน้องมากๆนะครับสำหรับรูปวาดสวยๆถึงน้องจะออกตัวว่าทำไม่ค่อยเต็มฝีมือซักเท่าไหร่เพราะรีบ แต่พี่โมก็ยังยืนยันว่าสวยมากครับผม
ปล..2..ต้องขออนุญาติน้องเอารูปการ์ตูนสวยๆฝีมือดีของน้องมาให้เพื่อนๆได้ยลด้วยนะครับหวังว่าน้องคงไม่ว่าอะไรพี่นะ(แบบว่าเห่อ)อิอิ
:L2:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่สนุกๆ
:c1:ค่ะ
-
ขอให้ โมโม กับ คิมคิม รักกันไปนาน ๆ นะ จะได้มีตอนพิเศษมาบ่อย ๆ :m1:
:c2:
-
:m1:อยากมียาหม่องมาทากะเค้าซักกระปุกนึงอ่ะ
ใครมีเยอะบ้าง :m13:ช่วยบริจาคมาให้นู๋หน่อย อิอิ
:c1: :L1:
-
รูปน่ารักมากเลยอ่ะ :m1:
น้องโมหล่อล้ำเลิศปฐพีเจงๆๆ (ตัวจริงคงน่ารักพอกะในรูปแหล่ะเนาะ)
นายคิมแอบโหดนะเนี่ย ขนาดเป็นการ์ตูนยังเห็นแววโหด
:L1:
รออ่านตอนพิเศษอีกน้า...
-
:L2: Happy Valentine's Day นะพี่โม พี่คิม
รูปน่ารักมั่กๆๆ วาดสวยจัง เป็นปลื้มแทน
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ อิอิ
-
ขอบคุณที่มาส่งข่าวคราวกัน ขอให้รักกันไปตลอดนะ
รูปการ์ตูนสวยมากๆๆๆ ให้ความรู้สึกว่าเป็นโมกะคิมจริงๆๆๆ :m1:
-
โห คิมนี่รัก โม น่าดูเลยอ่ะ ถ้าเป็นคนอื่น เรื่องมันคงไม่จบลงง่ายๆแบบนี้แน่ สงสารคิม จัง :m13:
:c1:
-
:c1: มีความสุขทุกๆคนนะ :c1:
-
รูปน่ารักจัง
เห็นแล้วยิ้มเลย
:c2:
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะป๋า
ป๋าโมจะเป็นยังไง น้องๆก็รักเสมอนะคะ :L2:
-
ชีวิตที่งดงามอยู่ที่ว่า.... เราจะประสานความมีเหตุผลและความไร้เหตุผลอย่างพอดีได้อย่างไร
อยู่อย่างมีความหมายของชีวิตที่งดงาม
อยู่ที่เราเป็นผู้ให้หรือกระทำตัวเราเอง
(ลีโอ ตอลสตอย - คำสารภาพ)
คิดเองไม่ได้ดีขนาดนี้หรอก เพราะเป็นคนไร้สาระ ที่มีความสุข แม้ในวันที่ไม่มีใครอย่างวันวาเลนไทน์
สำหรับใครที่หัวใจว่างเปล่า ให้เติมคำว่า รักตัวเอง ลงไปแทน และส่งเสริมความรู้สึกนั้นด้วยคำว่า นับถือตัวเองทุกๆ วัน
(จริงจังไปมั้ยเนี่ย)
สุขสันต์วันวาเลนไทน์คัฟพี่โม และทุกๆคน o7
-
ม่ายว่าไรหรอกค่ะ
พี่สองคนชอบก็ดีจายเเล้วค่ะ อิ อิ
เเทนคำขอบคุณที่ถ่ายทอดเรื่องดีๆมาให้ได้อ่านกัน :m1:
-
สงสารพี่คิมง่า แต่คนหล่อทำอะไรก้ไม่ผิดเนอะพี่โม :mc2:
ชอบนิยามรักพี่คิมจังเลย
แฮปปี้วาเลนไทน์ ร๊ากกพี่โมของพี่คิมที่ซู๊ดดด
:L2:
-
o13
รูปน่ารักมากครับ
-
:L1: :L1: :c1: :c2: :c1: :L1: :L1: :L2:
รักพี่โม รักพี่คิม ร๊ากกกกกก เธอ~~~*
-
สงสารคิมจังเลย แต่โมก็สำนึกผิดขอโทษแล้วนี่นะ
แสดงให้เห็นว่าคิมรักโมจังนะ น่าอิจฉาที่สุดเลย
ขอให้มีความสุขวันวาเลนไทน์ ทั้งคิมกะโม
:L2: :L1: :L2:
-
น่ารักมากมาย คบพี่น้อง o13
-
ป๋าหายาหม่องให้สักกระปุกดิ่
ตอนนี้นู๋อยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวจาย :L3:
-
:m1:อยากมียาหม่องมาทากะเค้าซักกระปุกนึงอ่ะ
ใครมีเยอะบ้าง :m13:ช่วยบริจาคมาให้นู๋หน่อย อิอิ
:c1: :L1:
ถ้าได้รับบริจาคมาเยอะก้อขอแบ่งใช้มั่งละกันะ :o8: มีความสุขในวันวาเลนไทน์นะ
-
:c1:อารมณ์เป็นเหตุ แต่ถ้าไม่เกิดเหตุ เราจะรู้ใจเราได้งัยว่าเป็นอย่างไร ถนอมความรักให้มั่นคงนะคุณโม สุดหล่อของคุณเคน รักนายทั้งสองคนมาก ถึงไม่เคยเห็นหน้าและพูดคุย แต่ก็พูกพันยังไงไม่รู้ เป็นกำลังใจให้นะz
-
:m13: โมโมงอลเค้าเย๋ออออ ที่มะได้ลงนิยายให้ ก็มะมีครายมาสะกิดเค้าเยยอ่ะ แหะๆ :m23:
:oni1:
:L2:
:c1:
นี่แน่ะ จิ้มๆๆๆ(http://i239.photobucket.com/albums/ff173/love_u_ja/emo/64487_1000669.gif)เจาะไข่wanซะเยย อิอิ
-
ถึงมีคนไม่เข้าใจคุณโมเเต่ก็ยังมีคนที่อยู่ข้างเดียวกับคุณโมนะ :L2: สู้ๆครับ :mc4:
-
ลายเส้นแบบนั้นมันคุ้นๆตาอยู่นา
ถ้าคุณคนวาดแอบซุ่มอยู่ ช่วยแสดงตัวหน่อยว่าเคยวาดการ์ตูนจากเกมส์ LinageIIรึเปล่า
ถ้าใช่ ผมยังเก็บรูปที่เคยขอให้คุณวาดเอาไว้เลยนะ อิอิ :oni1: :oni1: :oni1:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกเลย บทนทยามความรักเนี่ย อิอิ
-
:c1:
:c2:
คิดถึงพี่โมจังเลยง่า o7
ไม่เจอตั้ง 2 วัน แงๆๆๆๆ :o12:
บัฟรักพี่โมที่สุดเลย :m1:
:L2:
มีความสุขมากๆ กับพี่คิมนะครับ :L1:
-
:c2:
สุขสันต์วันวาเลนไทน์จ้า โมจ๋า ทั้งโม+ทั้งคิมเลยนะจ๊ะ :L2: ถึงพี่จะลำเอียงร๊ากกกกกกกกกกกโม มากกว่าก็เหอะ หุ หุ ถึงยังไงพี่ก็ยังยืนยันคำเดิมว่าโมถูกทุกอย่างจ้า o13 o13 พี่เข้าข้างโมเสมอ :o8: ในที่สุดก็เมนท์ได้ซะที o7 ม่ะวานเน็ตพี่เน่ามากมายเลยอ่า ร๊ากโมนะจ๊ะ ขอบคุณสำหรับรูปน่ารัก น่ารัก นะจ๊ะ :c5:
-
ความหวานคู่นี้ไม่ลดลงเลยจริงๆ
อิจฉา......รู้ไมว่าอิจฉาอะ :L3:
-
:c1:
:L1: :L1: :L2: :L2:
พี่โมโหดอ่ะ ทิ้งพี่คิมให้เดินกลับเนี่ยนะ :serius2:
-
โหดร้ายทารุณที่สุด :m15:
:o12:
-
:c1:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษอ่ะ
รูปสวยจัง
อิอิ
-
:o8: :o8: :o8:
อ่านไปยิ้มไปอ่ะ
พี่โมโหดจัง แต่ก้อน่ารักนะ อิอิ
ชอบนิยามความรักของพี่คิม 555 o13
-
ยาหม่องยี่ห้อไรหว่า?
พี่คิมถึงได้ทาถูๆไม่เคยเบื่อซ้ากกที :o8:
หรือจะเป็นยาหม่อง ตราโมโมถือลูกท้อ :m20:
:L1:
-
ตอนพิเศษ : เหงา
http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=3814592-602
(หนาว (ช่าง)หนาวจัง ช่างหนาวใจ
อยากมีคนผิงไฟใกล้ๆกัน
มีผู้คนตั้งมากมาย รอบกายของฉัน
แต่ใครคนนั้น อยู่หนใด
*หนาวลม ห่มผ้าห่มก็พอจะคลายหนาว
แต่ฉันหนาว ที่หัวใจ
**อยากมีใครสักคน เคียงข้างในคืนเหน็บหนาว
แตะที่ไหล่เบาๆ ให้พออุ่นใจ
ไม่ต้องมีคำพูดสักคำ แค่กอดฉันไว้
เราจะผ่านคืนนี้ไป ด้วยกัน
ไม่มีผ้าห่มใด อุ่นใจเท่าอ้อมกอด
กอดคือผ้าห่ม ที่มีหัวใจ
หนาวลม ห่มผ้าห่มก็พอจะคลายหนาว
แต่ฉันหนาว ที่หัวใจ
**อยากมีใคร เคียงข้างในคืนเหน็บหนาว
แตะที่ไหล่เบาๆ ให้พออุ่นใจ
ไม่ต้องมีคำพูดสักคำ แค่กอดฉันไว้
บนทางชีวิต ที่เดียวดาย
คืนที่เหน็บหนาวใจ ขอแค่ใครสักคนไว้กอด
ฝนข้างนอกยังตกปรอยๆ บรรยากาศมืดมัว เสียงเพลงรักดังแผ่วๆ พร้อมกับเสียงกดแป้นคีย์บอร์ดเป็นพักๆ
ผมเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอ ด้วยตอนนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นอะไร รู้สึกในใจมันโหวงๆ เสียงเพลงที่คลอเบาๆยิ่งทำให้ผมรู้สึกเหงาหงอยขึ้นไปอีก
ผมขยับมือออกจากแป้นพิมพ์แล้วค่อยๆหันหน้าไปหาผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ เค้าไม่ได้หันหน้ามามองผมเลยซักนิด วันนี้ทั้งวัน ผมกับเค้ายังไม่ได้คุยกันเลยแม้แต่คำเดียว ต่างฝ่ายต่างนั่งทำงานของตัวเองไป
แปลกจังทั้งๆที่อยู่ด้วยกันทุกวันเห็นหน้ากันทุกเมื่อ ตอนนี้ผมก็อยู่กับเค้า นั่งอยู่ใกล้ๆเค้า ได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกเป็นบางครั้ง พร้อมกับเสียงกดแป้นพิมพ์นานๆที แต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่าเราห่างไกลกันเหลือเกิน ผมรู้สึกว่า ผมโดนเค้าทิ้งให้อยู่คนเดียวเพียงลำพัง
ขอบตาผมมันร้อนผ่าวๆเหงาจับใจ ผมอยากให้เค้าหันหน้ามาหาผม มามองผมซักนิด แล้วยิ้มให้ผมซักหน่อยผมคงรู้สึกดีขึ้น ผมนั่งมองหน้าด้านข้างของผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าแฟนอยู่เงียบๆ รอให้เค้าหันหน้ามาหาผม
แต่รอแล้วรอเล่าจนน้ำตาผมมันหยดลงมาแล้ว เค้าก็ยังคงนั่งอยู่ในท่าเดิม ไม่ได้รู้สึกตัวเลยซักนิดว่าถูกผมจ้องมองอยู่
ผมขยับตัวลุกขึ้นอย่างแผ่วเบาแล้วเดินเข้าไปหาเค้าอย่างเงียบเชียบ เค้ายังคงนั่งเฉยเหมือนกับไม่รู้ถึงการมีชีวิตอยู่ของผม
น้ำตาผมมันยิ่งไหล ผมเดินเข้าไปด้านหลังเค้าก้มตัวลงแล้วสอดแขนเข้าไปโอบกอดรอบคอเค้า แล้วซบหน้าลงกับซอกคออุ่นๆ
“หือ เป็นอะไร” เค้าสะดุ้งน้อย ๆ
แล้วขยับมือมาลูบที่หัวผมเบาๆ ผมยิ่งสะอื้นหนักเข้าไปอีกผมไม่ตอบเค้า เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นอะไร ผมรู้แต่ว่า ผมเหงา ผมเศร้า ผมเสียใจ ซึ่งผมก็ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าทำไม
“มานี้มา เป็นอะไรหน่ะหือ นายแตงโม” เค้าเอามือตะวัดรัดเอวผม
แล้วดึงให้ผมทรุดตัวลงนั่งบนตักเค้า ผมนั่งลงบนตักเค้าอย่างว่าง่าย แขนก็ยังโอบกอดรอบคอเค้าไว้ไม่ยอมปล่อย เสียงสะอื้นยังคงดังแผ่วๆอยู่ในลำคอผม ผมซบหน้าลงกับอกอุ่นๆของเค้าอีกครั้ง
เค้ายังคงเอามือลูบไล้ไปตามลำแขน เส้นผมของผมเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดอยู่บนหัวนิ่มๆของผม
ผมรู้สึกดีขึ้นมาก แต่ก็ยังคงนั่งกอดเค้าอยู่อย่างนั้น เค้าก็ยังคงนั่งกอดผมไม่พูดไม่จาอะไร มีแต่ความอบอุ่นที่เค้าได้มอบให้ผมทั้งทางใจและทางเท่านั้นที่บอกผมว่า
เค้าไม่ได้หายไปไหน..ไม่ได้ทิ้งผมให้อยู่คนเดียว เค้ายังอยู่กับผม เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมต้องการไออุ่น เมื่อไหร่ก้ตามที่ผมรู้สึก
อ้างว้างเดียวดาย แค่ผมเอื้อมมือไปหา แค่ผมเอ่ยปากเค้าก็พร้อมเสมอที่จะมาอยู่ข้างๆผม มาให้ความอบอุ่น มาอยู่ให้ผมสบายใจ
“คิดอะไรเรื่อยเปื่อยคนเดียวอีกแล้วหล่ะสิ..” คิมเอ่ยปากถามผมขึ้นมาเบาๆ
หลังจากที่อาการสะอื้นฮักๆของผมทุเลาเบาบางลงไปบ้างแล้ว ผมจึงพยักหน้างุดๆอยู่กับหน้าอกคิม
คิมไม่พูดอะไรผมได้ยินเพียงเสียงหัวเราะแผ่วๆจากลำคอคิมเท่านั้นเอง
“อืม..คงจะเหนื่อย งั้นเราพักสายตากันซักนิดดีกว่านะ” คิมพูดเหมือนขอคำปรึกษา
แต่เค้าก็ไม่ได้เปิดโอกาสให้ผมได้พูดอะไรออกไปคิมช้อนแขนใหญ่ๆของเค้าเข้าที่ตัวผมแล้วอุ้มผมจนตัวลอย
คิมพาผมเดินออกมายังห้องนอน..ค่อยๆว่างผมลงบนเตียงพร้อมกับตัวเค้าที่ค่อยๆนอนลงข้างๆผม คิมดึงตัวผมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเค้าอีกครั้ง เค้ากอดผมไว้แน่นเหมือนกับจะบอกกับผมว่า
“หลับเถอะ พักซะ เราจะอยู่ตรงนี้กับนายไม่ไปไหน”
***************************************
วันเหงาๆ วันอาทิตย์ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2551
-
การกระทำดีกว่าคำพูดเป็นไหนๆ เนอะ ดูแลกันรักกัน ไม่ต้องมากมาย แต่รักทุกวัน
http://www.esnips.com/doc/eabe799d-c83c-4c12-86be-f4e344f35c82/เจนนิเฟอร์-คิ้ม---สายลม
-
อาการแบบนี้คุณหมอขอสันนิษฐานว่าเป็นโรค "อ้อน"
เอิ๊กๆ :m1:
ลป.ป๋า...นู๋ล้อเล่น :m23:
-
อบอุ่นมากมาย :m1:
-
โรคอ้อน กำเริบหรอ โม :m12:เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ :m20: :m20:
-
พี่โมขี้อ้อนมากมาย พี่คิมก้น่ารักซะ
พี่คิมอยู๋กะพี่โมเสมออยู่แล้ว
ดีจังค่ะ เวลาเหงารึว่าไม่สบายใจก้มีอกอุ่นๆให้เราคอยซบ :o8:
อ่านเรื่องพี่คิมกะพี่โมทีไร ต่อนอยากมีแฟนพุ่งสูงปรี๊ดดทุกที
:L3:
-
:o8: :o8: :o8:ถึงบทจะอ้อน ก็อ้อนจนเป็น.... นายเคนก็ยังอบอุ่นเหมือนเดิมเลย รักนายสองคนมาก ๆ นะ
-
:o8: โมกะคิม...น่ารักมากอ่ะๆ
เราว่าโมเท่ห์นะ...ที่ซื่อสัตย์กะความรู้สึกของตัวเองตลอด
คิมก็น่าร๊ากกกกกกกกกกก หุหุ
:a11:
-
เฮ้อ บรรยายอารมณ์ตัวเองตอนนี้ไม่ถูกเลย :sad2:
อ่านแล้วอิจฉานะ อยากมีรักเปนของตัวเองมั่งจัง :L3:
-
:m1: :m1: :m1:
น่าร้ากอ่า
:o8:
-
โอ้ย หมั่นไส้อะ
o12
-
อ่านเเล้วก็รู้สึกว่า
เกิดมาคู่กันจิงๆเลยนะเนี่ยะ
อิ อิ อิ อิ
-
ซึ้งคับบบบบบบบบบบบ บอกได้แค่นั้น
-
เศร้า เหงา แอบงอน หลายอารมณ์เหลือเกินนะโมนะ
ยังคิมก็รักโมคนเดียวละน่า :m1: :m1: :m1:
-
อ่านตอนนี้แล้ว นายคิมไม่เหลือมาดโหดเลยอ่ะ
มีแต่ความใจดี แล้วก็แสนจะอบอุ่น :o8:
ขอให้รักกันอย่างนี้ตลอดไปนะจ๊ะ
แต่เราอิจฉาอ่ะ :serius2:
อยากมีอกอุ่นๆไว้ซบมั่งจังเลย :m15: เมื่อไหร่จะมีซะทีว้า...
-
p'คิม อบอุ่นมากมาย
ทำไมวันเหงาๆของเรา ถึงไมได้สัมผัสกับไออุ่นแบบนี้บ้างนะ
:เฮ้อ: อิจฉาน่ะ
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
เป็นกำลังใจให้ป๋าโมเสมอนะคะ
-
:a6:มาประกาศตนเป็นขอร่วมเป็นแฟนคลับหลังจาก48ชั่วโมง อ่าน หมด ตาย ทั้งเรื่องแรกและเรื่องนี้ หุๆ
:m1:ชอบมากค่ะ ชีวิตมีหลายรสชาติ ทำวันนี้ที่มีคนที่เรารักอยู่ข้างๆให้ดีที่สุดนะคะคุณโมและคุณคิม อวยพรค่า
-
สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความรักมากมายเลย
รักกันไปนานๆ ให้หลายๆ คนอิจฉาต่อไปนะคะ
:L2: :L2:
-
โมโม ขี้อ้อน
คิมน่ารักจัง อบอุ่นมากมายเลยซีนนี้
น่าร้ากกกก :o8:
-
อิจฉาง่า หวานมากมายยยยยยยยยยยยย
-
(http://img147.imageshack.us/img147/4858/110208gay02uh1.gif)
..ด้วยรักและปราถนาดีจากนายแตงโมสุดหล่อ...
-
หุๆ วันนี้ได้จิ้มตูดนายโมดีจายยสุดๆ :o8:
-
แต่งเมื่อไหร่ร่อนบัตรเชิญด้วยนะครับ อิอิ
เอ้อว่าแล้วมีเรื่องจะถาม . . . เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา (18/2) คุณโมโมกะคุณคิมได้ไปที่รพ.เซนต์หลุยส์มา
รึเปล่า แบบว่าสงสัยเฉยๆฮะ ใช่ไม่ใช่ยังไงรบกวนบอกทีจ้า
ปล.แล้วเดี๋ยวจะมาบอกเหตุผล แหะๆ :oni1: :oni1: :oni1:
-
ทำไมเหรอ :m21:
:a4: ไปเจออะไรมา
:oni1: :oni1: :oni1:
-
^
^^
เข้ามาจิ้มพี่โมฉุดหล่อยามดึก
แล้วหนีไปนอนดีกว่า :oni2:
-
อ่าตอนนี้แล้วเหมือนน้ำตาจะออกเลยคับ ปนอิจฉาเล็กน้อย o7
เพราะเวลาที่รู้สึกอยากจะกอดใครสักคน แต่คนๆ นั้นกลับไม่มี.... :a6:
-
คือเมื่อวันนั้นไปส่งคุณยายเข้ารพ.มาครับ แล้วทีนี้ระหว่างรอลิฟท์เพื่อลงชั้นล่าง
ไปเอาของที่รถ ก็มีชายหนุ่มคู่หนึ่งเดินมารอลิฟท์เหมือนกัน พอลิฟท์มาก็ลงไปพร้อมกัน
ตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรมากครับ แต่เพราะลิฟท์มันเงียบไงเลยได้ยินเรื่องที่เขาคุยกัน
แล้วเผอิญ! ได้ยินชื่อที่มีอยุ่ในเรื่องของคุณโมโมด้วยไง "ตี๋" กับใครอีกคนเนี่ยแหละรู้แต่มีชื่อในเรื่องด้วย
แล้วพอสังเกตหน้าตาทั้งคู่ดู อิมเมจของคุณทั้ง2ที่เคยบรรยายไว้ในเรื่องก็เข้ามาในหัวเลยครับ
แถมๆๆ พอเริ่มจิ้นบรรยากาศชวนหัวใจYมันก็เข้ามา นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องไปรีบกลับขึ้นห้องไปนี่
สงสัยได้ทำตัวเป็นstalkerก็คราวนี้ละครับ เหะๆ :a11: :a11: :a11:
แล้วสรุปว่า . . . ใช่หรือเปล่าอ่ะ คุณโมโม :oni2:
-
ใช่ป่ะน้อออ อิอิ :m12:
-
สงสัยสามีพาภรรยา ไปฝากคัน เอ๊ย ครรภ์
ท้องแล้วแน่ๆ ทำการบ้านถี่ซะขนาดนั้น กร๊ากกกกกกๆๆๆๆๆๆ
อิอิ โม เบนโล
-
เพราะเป็นชะนีเลยอดมีแฟนเป็นเกย์ค่ะ อิอิ แต่ว่าเพื่อนรักทั้งหลายก้เป็นพวกนี้ทั้งนั้น สนิทกว่าคบเพื่อนผู้หญิงซะอีก 55 อารมณ์ประมาณคุณเป้ยมั้ง 55
:oni1:รอคุณโมสุดหล่อมามาลงตอนพิเศษต่อไป
ถ้าได้เห็นแบบคุณRyuse..คงเกิดอาการเดียวกัน กร๊าก
-
ช้านไปอยู่ไหนมาไม่ได้อ่านตอนพิเศษตั้งหลายตอน :serius2:
ถ้าพลาดไปเนี่ยชีวิตจะขาดน้ำตาลไปอีกเยอะเลย o7
ดีใจจังที่กลับมาอ่านต่อ :oni2:
คุณโมกับคุณคิมมีความรักที่น่าอิจฉาจัง อยากมีบ้าง :o8:
แต่อยากรู้เหมือนกันว่าคนคู่นั้นจะใช่ไม๊นะ อิอิ :a11:
-
อ่านตอนนี้แล้วแบบว่า :o8:
แต่พอกลับมามองตัวเองแล้วก็ :เฮ้อ:
-
"..หวานละมุนละไมอยู่ในทุกตอน หวานทุกความรู้สึกไม่มีวันจางหายไป
และให้หัวใจเก็บความหวานให้มันอยู่นานๆไว้
หวานละมุนละไมจากใจถึงใจ เหมือนเป็นดังไออุ่นที่ลงไปหากัน
จะอยู่ใกล้ไกลให้ความหวานนั้นพูดแทนหัวใจ .."
ปลื้มมากมาย
:m1: :m1: :m1:
-
เย้ๆอ่านทันแล้ว(ใช้เวลาเกือบอาทิตย์จากภาคแรก)
ชอบมากครับขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีๆที่ให้กันนะครับ
ขอให้ความรักของพี่มีแต่คำว่า"ความสุข"นะครับ :L2:
รออ่านตอนต่อไปเรื่อยๆครับ :m13:
-
หลังๆ มานี้ พี่โมอารมณ์อ่อนไหวง่ายเนอะ
สงสัยฮอร์โมนเพศแม่เพิ่มขึ้นสูง
เหงา เศร้า น้ำตาร่วง
ดีนะที่มีคนเข้าใจอารมณ์แปรปรวนนี้
ถึงไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากปากเรา
แต่เขาก็รับรู้ด้วยหัวใจ
อบอุ่น ละมุนละไมจริงๆ :monkeysad:
-
เข้ามาจิ้มๆเจาะไข่modiแย้วก็ย่องออกปาย อิอิ(http://i239.photobucket.com/albums/ff173/love_u_ja/YOYO/yoyo86.gif) เคยเหงชื่อmodiอยู่ในฮิฟิโมแว๊บๆด้วย ใช่มะ :m12:
-
อยากมีคนไว้กอดบ้างอ่ะ :L3:
:m1: :m1:น่าอิจฉาพี่โมจังเลยน๊า
มีอ้อมกอดอันอบอุ่นของพี่คิมคอยอยู่ใกล้ๆเสมอ
เพราะเป็นชะนีเลยอดมีแฟนเป็นเกย์ค่ะ อิอิ แต่ว่าเพื่อนรักทั้งหลายก้เป็นพวกนี้ทั้งนั้น สนิทกว่าคบเพื่อนผู้หญิงซะอีก 55 อารมณ์ประมาณคุณเป้ยมั้ง 55
:oni1:รอคุณโมสุดหล่อมามาลงตอนพิเศษต่อไป
ถ้าได้เห็นแบบคุณRyuse..คงเกิดอาการเดียวกัน กร๊าก
เหอๆ เหมือนกันเลยอ่ะ :oni2:
-
คือเมื่อวันนั้นไปส่งคุณยายเข้ารพ.มาครับ แล้วทีนี้ระหว่างรอลิฟท์เพื่อลงชั้นล่าง
ไปเอาของที่รถ ก็มีชายหนุ่มคู่หนึ่งเดินมารอลิฟท์เหมือนกัน พอลิฟท์มาก็ลงไปพร้อมกัน
ตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรมากครับ แต่เพราะลิฟท์มันเงียบไงเลยได้ยินเรื่องที่เขาคุยกัน
แล้วเผอิญ! ได้ยินชื่อที่มีอยุ่ในเรื่องของคุณโมโมด้วยไง "ตี๋" กับใครอีกคนเนี่ยแหละรู้แต่มีชื่อในเรื่องด้วย
แล้วพอสังเกตหน้าตาทั้งคู่ดู อิมเมจของคุณทั้ง2ที่เคยบรรยายไว้ในเรื่องก็เข้ามาในหัวเลยครับ
แถมๆๆ พอเริ่มจิ้นบรรยากาศชวนหัวใจYมันก็เข้ามา นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องไปรีบกลับขึ้นห้องไปนี่
สงสัยได้ทำตัวเป็นstalkerก็คราวนี้ละครับ เหะๆ :a11: :a11: :a11:
แล้วสรุปว่า . . . ใช่หรือเปล่าอ่ะ คุณโมโม :oni2:
แล้วไม่ได้ดูหน้าตาเหรอ :m21: 2 คนนั้นหล่อปะหล่ะ :m12:
ถ้าหล่อ จะยอมรับนะ :m4: ถ้าไม่หล่อ คงไม่ใช่ผมอะ เหะๆ :m23:
ว่าแต่ว่า เซนหลุย มันอยู่ตรงไหนของประเทศไทยเหรอ.. :a1: ไม่รู้จัก :o8:
ฟิ้ววววววววววววววววววววววววววว :oni1:
เปิดแท้แล่ :a4:
-
หลังๆ มานี้ พี่โมอารมณ์อ่อนไหวง่ายเนอะ
สงสัยฮอร์โมนเพศแม่เพิ่มขึ้นสูง
เหงา เศร้า น้ำตาร่วง
ดีนะที่มีคนเข้าใจอารมณ์แปรปรวนนี้
ถึงไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากปากเรา
แต่เขาก็รับรู้ด้วยหัวใจ
อบอุ่น ละมุนละไมจริงๆ :monkeysad:
อ๋าๆๆๆ.... :o (เอามือชี้ๆปากสั่นดิ๊กๆ)
ว่าเค้า อะ ว่าเค้า งอนๆๆๆๆๆ :m15:
เค้าปล่าวนะเค้าปล่าวนะว่าเค้างี้ได้ไง กาซิก กาซิก :o12:
-
ตกลงใช่มั้ยเนี่ยย o2 สุดหล่อใจร้ายไม่ยอมบอก
:oni3: :oni3:
-
:oni1:
หวานกันดีจังคับ
เฮ้ออออ
อิจฉา :o8:
-
นั่นสิๆ สรุปใช่เปล่า บอกก็ได้ว่าหน้าตาดีละกัน
ส่วนคำว่า "หล่อ" นี่สงสัยจริงว่าใช้กับคุณโมๆได้ด้วยเหรอครับ เห็นคุณคิมๆชมบ่อยๆว่าน่ารัก
จนไม่รู้จะชมว่าอะไรดี เอาเป็นว่า2คนนั้นหน้าตาโอเคเลยฮับ
:oni1: :oni1: :oni1:
-
อ่านตอนนี้ แล้วแอบเศร้า
เพราะไม่มีใครให้กอดเวลาเหงา o7
แอบอิจฉาพี่โมมากมาย
-
หวานกันซะเหลือเกิน :m12:
แหมๆ อิอิ :oni1:
-
โอยยย :sad2: ไม่ได้เข้ามาหลายวันมีตอนพิเศษตั้งแต่เมื่อไหร่ o7
โมน่าร๊ากกกกกกจังเลย :o8: :o8:
ไมพี่ไม่มีงี้มั๊งอ่ะ :o12: :o12:
-
:m1:จิ้มตูดพี่อั้ม หุหุหุ
บัฟก็อ่านนานแล้วนะนั่น ตามข่าวช้าจิงๆ ก๊ากกก
-
:impress: :impress: :impress:
หวานและรักกันไม่เปลี่ยนเลยจริงๆๆ
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับพี่โมพี่คิม
:impress: :impress: :impress:
-
:o12:จะมาจิ้มตูดพี่อั้มดันโผล่มาอีกหน้
กูเซ็ง :seng2ped:
-
:m14: :m14: :m14: สมน้ำหน้า อยากมาว่าเค้า เหอๆ พี่ไม่ผิดนะ :m13: ที่ตามข่าวช้าอ่ะ
พี่เข้าปาล์มไม่ได้นี่นา :o12: :o12:
-
อ่านจบแล้ว ในที่สุด :เฮ้อ:
:mc4: :mc4: :mc4:
-
ร้ากกก โมโม กะ คิมคิม จางงงงเรยยยย หุหุ :m1: :m1: :m1:
ขอหั๊ยเอา เอ๊ย! ..รักกันนานๆนะ คุคุ :m23: :เฮ้อ: :m29:
โมโม น่ารักมั๊กมายยย~ :m13:
คิมคิม ก้อส์... หื่นมั๊กมายยย~ 555 :m4:
tAkE cArE 4 U na jah~ :m13: :m4: :m1:
-
ป๊าโม เต๋ากลับมาแว่ว
-
:a2: :a2:เย้ ในที่สุดที่ก็อ่านจนจบ น่ารักมากมายเลยค่ะ
คิมคิมกะโมโม อ่านแล้ว ซึ้ง เศร้า เหงา เพราะรัก คิก คิก
ได้หลายอารมณ์ค่ะ ขอให้รักจงเจริญ เย้ เย้ :pig3: :pig3:
ขอให้คิมคิม กะโมโม รักกันตลอดไปนะคะ :L1: :L1:
:bye2: :bye2:
:bye2:
-
งอน ๆๆๆๆๆๆ :m16: คุณโมไม่ตอบอีเมล์ผมที่ถามเรื่องร้านวิดีโออ่ะ ช่วยบอกรายละเอียดหน่อยสิครับ o7
-
ถามเรื่องไรกานเย๋ออออ (แอบเจือก คึคึ) โมมะค่อยว่างมั้ง ธุรกิจรัดตัว5555+ ไม่เห็นออนหลายวันแระ :m26:
-
ช่ายยยยยยยย โมไม่ค่อยว่าง ไม่ออนหลายวันแล้วอ่ะ
คิดตึ๋งๆๆๆๆๆ อ้อ แล้วอีเมล์โมก็ได้เยอะมากๆๆๆๆๆๆๆ
คงจะเบลอแว๊ววว อย่างอนโมน๊า
-
ภาพงามๆสวยๆจากน้องกานเช่นเดิมครับ
จากตอนพิเศษ : ปากดี ขี้เหล้า เอาแต่ใจ
ภาพเต็ม
(http://img182.imageshack.us/img182/5450/kimmoimsorryttpl2.jpg)
ภาพขยาย
(http://img152.imageshack.us/img152/8165/kimmoimsorrydetailsta8.jpg)
ตอนพิเศษสุดๆ : หากันจนเจอ
ยังจำกันได้ไหมครับ ว่าผมเคยเขียนเกี่ยวกับน้องที่น่ารักมากๆคนนึง
ครับน้องเนย นั้นเอง อย่างที่ผมเคยบอกว่าจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ผมไม่ได้รู้ข่าวคราวของน้องเนยอีกเลย
แต่แล้ววันนี้ ขณะที่ผมกำลังนั่งส่องเด็กๆในฮิฟิ(hi5) ที่มีน้องๆหลายคนแอดผมมา
สายตาผมก็ได้ไปประสบพบเจอกับเฟร์นของน้องคนนึงเข้า จากตอนแรกที่ว่าเอคุ้นๆหว่ะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน
แล้วหัวใจไอโมก็เต้นตึกๆ ใช่ ใช่ จริงๆด้วย น้องเนยของผมนั้นเอง
ผมจึงคลิกเข้าไปดูในฮิฟิของน้องคนนั้นโดยด่วน และก้ใช่จริงๆด้วยน้องเนยจริงๆ
ผมคลิกดูรูปไปก็ยิ้มเป็นบ้าเป็นบอกับรูปน้องไป
น้องเนยยังเหมือนกับเมื่อ 3 ปีก่อน รอยยิ้มยังสดใส แต่แววตายังเศร้าสร้อยเหมือนเดิม และยังถ่ายรูปไม่ขึ้นเหมือนเดิม
อยากจะรู้ความเป็นไปของน้องมากกว่านี้ แต่ในฮิฟิ น้องไม่ได้เขียนอะไรไว้มากเลย นอกจาก
สิ่งนึงที่ทำให้ผมเศร้าและสะเทือนใจไปด้วย
"น้องเนย กับ น้องเอ็มเลิกกันแล้ว"
ดูจากที่น้องเนยเขียนใน journal อะนะ และดูเหมือนน้องจะไม่สบาย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไร
เพราะน้องไม่ได้เขียนอะไรไว้เลย
ผมสองจิตสองใจ จะแอดน้องดีไหม คิดอยู่ตั้งนานและในที่สุดผมก็ตัดสินใจ ไม่แอด แต่ก็เซฟไว้เพื่อคอยดูความเป็นไปของน้อง
ถามว่าทำไมถึงไม่แอดหล่ะ เหตุผลง่ายๆของผมก็คือ ผมไม่อยากให้น้องรู้ว่าผมเป็นใคร มีเบื้องลึกเบื้องหลังยังไง ผมอยากให้น้องเนยจำแต่ภาพที่สวยงามของผม
น้องเนยครับ พี่โม อยากเห็นรอยยิ้มที่สดใสของน้องแบบนี้ไปเรื่อยๆนะครับ
ไม่สบายตรงไหนรึเปล่าน้า น้องดูโทรมจัง พี่เป็นห่วงน้องเสมอนะครับ
"การรอคอยใครคนนั้นของน้องให้กลับมา ก็เป็นสิ่งที่ดี แต่ เผื่อใจไว้บ้างก็ดีนะ และก็เปิดใจรับคนใหม่ๆเข้ามาในชีวิตด้วยนะครับ เป็นห่วงน้องจัง"
ป๋อหล๋อ....ผมเชื่อว่าน้องเนยต้องเคยเข้ามาอ่านที่ปาล์มหรือตามบอร์ดเกย์ต่างๆแน่นอน ไม่ว่าน้องจะรู้ตัวรึเปล่าว่าพี่โมโมคือพี่ชายที่แสนดีคนนั้นของน้องแต่พี่ก็อยากให้น้องเดินหน้าสู้ต่อไปนะครับ
รักน้องเนยเสมอ
พี่โม พี่ชายคนดีของน้องเองครับผม
(http://i239.photobucket.com/albums/ff173/love_u_ja/text/8e99e12c.gif)เหงโมมาเม้นท์ในฮิฟิแน๋วว่างอล งอลอารายอ่า งอลเล่นงอลจริง งงนะเนี่ย แน๋วไปทามรายให้โมงอลตอนหนายหว่า o2
มาแกล้งงอลใส่เค้าอีกล่ะสิ :a14:
:L2: ดีกันน๊า....โมโมสุดหล่อ
-
o13ภาพสวยมากค่ะ ตัวจริงเป็นแบบนี้จริงๆหรือเปล่าเนี่ยะ อิอิ
อยากวาดเหมือนกัน แต่ออกแนวยุ่นเลยยั้งไว้ดิกว่า
เรื่องน้องเนยคงเพราะยังทำใจไม่ได้สินะ เธอคงรักมากจนลืมไม่ได้ :sad2:...ขอให้น้องเนยตัดใจได้ไวๆค่ะ
-
:m4:มาลงเที่ยวนี้ สั้นไปหน่อยนะ โม ทิ้งไปตั้งนานทำไมลงน้อยจังเลย แต่ไม่เป็นไร อย่างไรนายก็ยังมาลง
ให้ ไม่ต้องคิดถึงนาน :m13:
รักนาย สองคนมาก :m1: :m1:
-
ภาพสวยดีนะ
-
ภาพสวยอ่ะ ชอบครับ
น้องเนยก็สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้
-
ภาพสวย เซฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
เศร้าที่รู้ว่าคนรักกัน เค้าเลิกกัน...เนยคงต้องใช้เวลาในการทำใจ
รูป..เหอ เหอ ตอนวาดเค้นพลังจิ้นแทบตาย - -'
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆ คนวาดออกมาจากมุมมืดแย้ววววว :m24:
เอาเรื่องเล่าสั้นๆ(แน่ใจนะว่าสั้น :m29: )ของน้องเนยก่าน้องเอ็มมาให้อ่านกันด้วย เผื่อใครจะยางมะเคยอ่าน จะได้รู้ที่มาที่ไปของน้องทั้ง2คน คลิ๊กที่ลิงค์ได้เยย
(http://i239.photobucket.com/albums/ff173/love_u_ja/text/kapook_28306.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2871.0)
-
อ้าวววว น้องกานมาเองเหรอจ๊ะ วาดสวยจังเลยยยยย :m1: :m1:
-
แหะๆๆ แวะมาลงชื่อเฉยๆครับ ตามอ่านมาตั้งนาน แต่ไม่ค่อยได้รีพลายเลย :o8:
-
รูปสวยยยยย อ่านเรื่องโมแล้วดูรูปซึ้งงงงงงมากเลยยยยยย
เข้ามาเป็นกำลังใจให้น้องเนยอีกคน...จำได้เรื่องน้องเนย
อ่านแล้วก็ได้แต่สะท้อนใจ...ทำไมทั้งที่รักกันมากมาย...
ก็ยังไม่วายเลิกกัน...ไม่อยากรู้ว่าเลิกกันเพราะอะไร....แต่
ที่แน่ ๆ สงสารและเห็นใจทุกคนที่ต้องบาดเจ็บจากความรัก
คนที่ยังรักกันอยู่ก็ดูแลกัน รักกันให้มาก ๆ .... :a2:
-
ตอนพิเศษ : เจ็บตัวแบบหง่าวๆ
เคยเป็นกันปะครับ แบบอยู่ดีๆก็มีอันต้องเจ็บตัวขึ้นมาซะงั้น ไอโมนี้แหละครับเคยมาแล้วบ่อยมากๆ แบบเจ็บตัวชนิดที่ว่าห่ะเอ้ย ซวยชิบหายอะไรเทือกๆนี้
เอ๊ะ จะเรียกว่าซวยหรือซุ่มซ่ามดี เอ ซุ่มซ่ามก็ไม่น่าใช่นะ อืมๆ ช่วยพิจารณากันทีแล้วกันครับว่าควรจะเรียกว่าอะไรดี
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า อิอิ วันนั้นมันก็เป็นวันปกติธรรมดา ทำงานกลับบ้านขับรถเข้าที่จอด ปิดประตูรถ แล้วก็เดินเข้าบ้าน แต่ แต่ แต่ และแต่
ตอนเดินเข้าบ้านไปนี้ดิ ยังเข้าไม่ถึงประตูบ้านเลย เดินไปเฉยๆอะ เดินตัวตรงแน๋วเป็นปกติธรรมดา อยู่ๆ เท้าก็พลิก ครับ ใช่ มันพลิกของมันเองขณะที่ไอโมเดินๆไปนี้แหละ ก็คงจะเคยกันอะนะใช่มะ เดินๆอยู่แล้วเท้าพลิกอะ ผมก็เคยบ่อยด้วย เพื่อนๆคงคิดว่าแหม๋ แค่นี้ก็มาเล่านะมึงบักโม จะไม่ให้เล่าได้ไงอะ
ก็ครั้งนี้มันไม่ธรรมดา พอเท้าพลิกผมก็โอ๊ะ เจ็บเท้าชิบหายเลยวะ ไรงี้บ่นกับตัวเองอะนะ กลับคนเดียวนี้ครับ คิมยังไม่กลับ
ตอนนั้นรู้สึกแปลกๆแหละไม่เหมือนปกติที่เท้ามันพลิกแล้วก็แล้วไปไม่เจ็บแต่นี้มันเริ่มมีอาการชาเข้ามาด้วยครับ(ระวังนะครับเพื่อนๆ) รู้สึกว่าเส้นเอ็นรอบๆข้อเท้ามันเจ็บแปล๊บๆ คือเจ็บไม่หายอะครับแต่ก็ไม่ได้เจ็บเป็นบ้าเป็นบอเจียนตายนะ
พอรู้สึกว่าเจ็บข้อเท้า ขาข้างนั้นก็ไม่มีแรงสิครับรู้สึกมันเริ่มหนึบๆ ไอโมก็เลยต้องเขย่งๆเท้าเดินไปเปิดล๊อคประตูบ้าน
พอเปิดได้ก็เดินเข้าบ้านแบบทุลักทุเลเล็กน้อยเพราะเท้าข้างที่เจ็บอะมันใช้การไม่ได้แหละมันชาอะ
พอเข้าบ้านได้ก็ถอดรองเท้าแต่ยังไม่ถอดถุงเท้าดูเท้าตัวเองนะ คิดว่าพักแป๊บนึงก้คงหายเจ็บ คิดว่ามันคงไม่ร้ายแรง ก็เลยพยายามลากสังขารตัวเองขึ้นบันไดไปชั้นสอง กะเข้าห้องอาบน้ำ และเอาเคาร์เตอร์เพลนนวดข้อเท้าซะหน่อย
แต่ว่าพอลากสังขารตัวเองเข้าไปถึงห้องนอนแล้วนี้สิครับ ข้อเท้าผมมันเริ่มปวดมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนั้นเท้าขวาผมที่มันเจ็บอะนะใช้การไม่ได้ละ ก็เลยนั่งลงกับเตียงแล้วถอดถุงเท้าดูข้อเท้าตัวเองซะหน่อย
ทันตาเห็นเลยครับเพื่อนๆ ไอโมเริ่มรู้สึกแหละว่าข้อเท้าผมมันเริ่มบวม กำเลยตอนนั้นที่เข้าหัวคือ เท้ากูแพลง (- - )”
รายฟะเดินอยู่ดีๆก็แพลง ตอนนั้นอะที่กะจะเข้าห้องอาบน้ำไม่แล้วครับ ไปไม่ไหวปวดเท้ามากไม่อยากขยับตัวไปไหนเลยอะ เจ็บชิกหัยวายวอดเลยครับเพื่อนๆ นอนแผ่กลางเตียงทั้งชุดนั้นเลย แล้วก็หลับทั้งยังงั้นเหมือนกัน
“โม โม” ไอโมมาตื่นก้เพราะมีคนมาเขย่านี่แหละครับ จะเป็นใครที่ไหนไปไหนหล่ะ
“หือ” ไอโมงัวเงีย งอแงเล็กน้อย
“นอนอะไรตอนนี้..” แหนะไอนี้มีบ่นครับมีบ่น ยุ่งกะกูเจง
ไอโมก็พยายามทรงตัวลุกขึ้นนั่งอย่างมึนงง นอนเวลานี้ทีไรตื่นขึ้นมาแล้วหลงเวลาทุกทีเลยครับ นึกว่าเช้ามืดเฉยเลยอะ ทั้งๆที่ พึ่ง 6 โมงเย็น (- * -)
ส่วนตัวมันอะเหรอครับ ปลุกผมเสร็จมันก็เดินออกนอกห้องไปเฉยเลย คงกะเข้าไปในห้องทำงานอะครับคิดว่านะ
ไอโมก็เลยก้าวขาลงจากเตียงกะอาบน้ำล้างตัวให้มันสดชื่นขึ้นมาหน่อยอะนะครับ
“อ๊าก โอ้ย เจ็บๆๆ” แล้วก็ทรุดครับ แม่มเอ้ยลืมไปเลยครับว่าเท้าเจ็บอยู่
ไอโมไปกองเป็นผ้าขี้ริ้วขาดๆอยู่กะพื้นพรมเลยครับ น้ำตาแทบเล็ดเจ็บมั๊กมาก มือก็จับที่ข้อเท้าขวาของตัวเองลูบเบาๆเผื่อมันจะช่วยให้อาการเจ็บทุเลาลงได้บ้าง
“อ้าว เป็นไรอะ” ไอคิมมันคงได้ยินผมร้องเสียงหลงอะนะ มันก็เลยเดินกลับมาดูผม
ดูเฉยๆนะครับ โผล่หัวมาดูที่หน้าประตูอะ ทำตาสงสัยๆ ยืนกอดอกเฉยเลย โคตรงอนมันเลยตอนนั้น
ไม่พูดไม่ตอบครับเงียบ ก้มหน้าก้มตาดึงขาตัวเองมาดู ตกใจครับเพื่อนๆ มันบวมเร็วมากเลยอะครับข้อเท้าไอโมโตกว่าเดิมซัก 2 เท้า(เวอร์ละ)..
“เฮ้ย ไปทำอะไรมาอะโม ทำไมมันบวมเงี๊ยะ” แล้วกูจะรู้ไหมอะ
“ฮึก ไม่ได้อะไรเลยอะ ตอนเดินเข้าบ้านมาอยู่ๆเท้าก็พลิก แล้วมันก็เจ็บอะ ฮือ คิม เราปวดขา ฮือ” เลิกงอนเลยครับเพื่อนๆ
พอเห็นไอคิมมันนั่งลงข้างผมแล้วจับเท้าผมมาพลิกดู ต่อมออเซาะผมมันเริ่มทำงานทันที เอาแขนไปคล้องคอคิมแล้วบีบน้ำตาจนมันร่วงเผาะแผะ(อายตัวเอง)
“ซุ่มซ่ามจัง ไหนลุกไหวปะ ลุกซิ” มันทำตาดุๆใส่ผมแล้วผละมือจากข้อเท้ามาโอบหลังผมไว้แล้วดึงให้ผมลุกขึ้น
“ฮือ ไม่ไหวอะ มันเจ็บบบบบ” ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าตัวเองอะลุกไหวอะเปล่า แต่ไม่อยากลุกเองหง่ะ อยากให้อุ้ม(โอย นึกแล้วหมั่นไส้ตัวเองชิกหัยเลย มึงจะออเซาะไปถึงไหนเนี๊ยะ)
“หึ เหรอ อ้อนอีกละ” มันคงหมั่นไส้ผมเหมือนกันหล่ะมั้ง ก็เลยอ้าปากงับแก้มผมไปที ไอบ้ากูเจ็บ
พอมันพยุงผมลุกขึ้นแหละมันก็จับให้ผมนั่งลงบนเตียงอะครับ แล้วมันก็ทรุดตัวลงนั่งตรงหน้าผม ถลกขากางเกงยีนส์ผมขึ้นแล้วเริ่มจับๆบีบๆที่ข้อเท้าผม
“โอ้ย ฮึก เจ็บนะ” มันเจ็บจริงๆนะครับก็พี่ท่านเล่นกดนิ้วหัวแม่มือลงตรงข้อเท้าผมซะสุดแรงเกิด ไอโมก็เลยเอามะเหงกลงหัวมันซะเลย
มันก็เงยหน้าขึ้นมามองผมยิ้มๆ ไอโมก็สะอื้นฮึกๆหน้างอจนแทบจะตักแกงได้เลยหล่ะครับ
“หึหึ อะไรเนี๊ยะขาแพลงแค่นี้เอง ถึงกับร้องโฮเลยเหรอ เฮ้อ นายโมน้า นายโม ปะเดี๋ยวพาไปหาหมอ” มันว่างี้แล้วก็ยื่นหน้ามาจุ๊บปากผมที
ไอโมก็ไม่เถียงอะครับ เอาหลังมือเช็ดน้ำตาป่อยๆ สะอื้นฮึกๆด้วยอาการงอแงสุดลิ่มทิ่มประตู
แล้วไอคิมมันก็ช้อนอุ้มผมขึ้นทั้งตัวอีกแหละ(ยังกะผมตัวเบ๊าเบางั้นแหละ) ผมก็เอาแขนคล้องคอมันทันทีเหมือนกัน
“ฮึก แล้วเราจะโดนหมอฉีดยาปะอะ” ยังระแวงหมออยู่ครับ พูดเรื่องหมอเรื่องโรงบาลทีไหรสยองทุกที กลัว
“หึ หมอไม่ฉีดยานายหรอก แต่เรานี่แหละจะฉีดนายเอง ฉีดให้ตูดแหกเลย ฮ่าๆ” มันว่างี้แล้วหัวเราะชอบใจ กำ อารายกานฟะโยงเข้าเรื่องใต้สะดืออีกแหละรู้สึกจะชอบเหลือเกินนะก้นหวานๆกูเนี๊ยะ
ก็ได้แต่หน้างอครับ ทำอะไรมันมากไม่ได้เดี๋ยวมันเปลี่ยนใจฉีดยาผมซะเดี๋ยวนั้นแล้วจะแย่ ไม่ต้องไปหาหมอกันหล่ะ
แล้วมันก็พาผมไปคลินิกแถวๆบ้านนั่นแหละครับ อย่างที่ผมคิดอะแหละข้อเท้าแพลงเส้นพลิกอาการหนักพอควรเพราะตอนนั้นมันเริ่มเขียว หมอก็ให้ยาแก้ปวดกะยานวดกระปุกนึง(ยาไรมะรุ) และก็แถมยาแก้ไข้ให้ผมด้วยหมอบอกว่าเผื่อผมเป็นไข้ ซะงั้น
แล้วก็ให้ผมเอาผ้าก๊อดพันข้อเท้าไว้ด้วยมันจะได้ลดๆอาการปวดที่เท้าผมหน่ะ ซวยเลยสิครับไอโมหมอบอกว่า ราวๆ สัปดาห์สองสัปดาห์มันถึงจะหาย ซวย ซวย ซวยจนไม่รู้จะว่าไงแหละตอนนี้ เพราะผมเดินเองไม่ได้เลยครับ
เขย่งเท้ายังไม่ได้เลยครับปวดชิกหัยวายป่วง ก็เลยเป็นหน้าที่ของไอคุณคิมไปในการอุ้มผมขึ้นรถ แล้วมันก็ขับรถพาผมกลับบ้านมันก็บอกอะนะครับว่าจะไปซื้อไม้คำยันมาให้ผมใช้ไปพลางๆ
ผมที่ค่อนข้างงกนิดนึงก็เลยบอกมันว่าพรุ่งนี้ให้ไปเอาที่บ้านน้ากิตก็ได้น้ากิตเคยขาหักไม้ค้ำแกยังเหลืออยู่แฮะ เดี้ยงสนิทแบบไม่มีข้อโต้แย้งเลยหล่ะครับผมอะ (สงสารตัวเอง)
กลับถึงบ้านจะถอดกางเกงอาบน้ำยังถอดไม่ได้เลยอะทรมานชิบเป๋ง ไอคิมก็เลยได้ทำหน้าที่แฟนที่แสนดีก็วันนี้แหละครับเหะ
มันอาบน้ำให้ด้วยอะชิ ก็ไม่มีอะไรหรอกก็แค่ไปปล่อยผมลงเล่นน้ำในอ่างส่วนมันก็หายหัวไปเลย กลับมาอีกที มันก็มาฟอกสบู่ให้ผม ก็นะเรื่องอะไรผมจะฟอกเองหล่ะก็มันบอกจะอาบให้ผมหนิ
(อาบเฉยๆน้า อายจัง)
อาบน้ำเสร็จมันก็อุ้มผมมาวางไว้กะเก้าอี้ เช็ดตัวให้ผมเสร็จก็ทาโลชั่นให้ดั๋วะ แถมครีมทาหน้าอีกต่างหาก( - -)” ทาเสร็จก็จูบปากหนึ่งจ๊วบ แล้วค่อยหาเสื้อผ้าให้ใส่(จะบรรยายไรนักหนาเนี๊ยะ)
แล้วจึงอุ้มผมไปที่ห้องดูหนัง วันนี้นัดกะมันไว้(ต้องนัดนะ) ว่าจะดูหนังกัน เพราะผมพึ่งเอาแผ่นหนังใหม่จากร้านมา 2-3 เรื่อง พอเข้าห้องดูหนังเสร็จพี่ท่านก็ไปขนข้าวปลาอาหารมาประเคนผมถึงที่ กินข้าวเสร็จก็กินยา กินยาเสร็จทั่นก็นวดข้อเท้าให้รัดผ้าให้ด้วยเพราะตอนนั้นผมปวดมาก จากนั้นผมก็นั่งเอ็นๆพิงอกมันดูหนังไปแหละครับ แล้วก็หลับไปตอนไหนมะรุ
มารู้สึกตัวสะลึมสะลือก็อิตอนที่รู้สึกว่ามีอะไรมันยัวะเยียะ ยัวะเยียะ อยู่กับเนื้อตัวผมนี่แหละ ไอโมมานอนบนเตียงตั้งกะมะไหร่มะรุเฮ้อเอาอีกแหละ จะไม่ยอมให้หลับสบายซักวันเลยชิมิ
“คิม ไม่เอา เราไม่สบายอยู่นะ” งอแง ง่องแง่งนิดนึง ก็ไม่อยากอะกินยาเข้าไปก็เลยรู้สึกเบลอๆอะครับ
“น่านะ จะให้เราอดเหรอ ที่เจ็บอะมันตีนนาย ก้นนายไม่เป็นไรซักหน่อย นะ”มันว่างี้
แล้วปากนุ่มๆลิ้นร้อนๆ มือใหญ่ๆของมันก็ป่ายเปะปะไปทั่วเนื้อตัวผม ไอโมก็ต้องยอมมันหล่ะครับ ไร้ซึ่งหนทางป้องกันตัว อาจจะเพราะยาเลยทำให้ผมไม่มีแรงต้านทานมัน(โบ้ยให้ยาซะเลย)
เป็นอันว่าการเจ็บเท้าของผมไม่ได้เป็นอุปสรรคในกิจกรรมยามดึกของผมกับมันเลย แปลกเนอะทั้งๆที่เดินแทบไม่ไหวแต่ทะมายในเวลาเช่นนี้กลับมิเป็นปัญหาไรเร้ย เหะๆ
และแล้วไอโมก็กลายเป็นเดชไอด้วนไปด้วยประการละฉะนี้ เป็นคนพิการไปเลย 2 สัปดาห์เต็มๆ หายยากอะเห็นคิมบอกเพราะผมอะดื้อชอบฝืนใช้เท้ามันก้เลยไม่หายซ๊ากที แฮะ ไอโมก็เลยได้ออเซาะฉอเลาะไอ้คิมซาบายแฮร์ไปเลย ฉองอาทิตย์เต็มๆอิอิ
*****
มีความสุขมากมายก่ายกองเช่นเคยนะครับเพื่อนๆ
วันนี้คุณดูแลคนที่คุณรักแล้วหรือยัง ส่วนไอโม ยังครับ ฮ่าๆๆๆ
ป๋อหล่อ...ช่วงนี้ไอโมไม่ว่างเลยครับงานยุ่งมากทั้งงานหลวงและงานราษฏร์ - * - เลยไม่ได้ออนเอมเลยอะขอเคลียร์งานลงตัวก่อนครับเพื่อนๆแล้วจะมาคุยด้วย
ไอโมร้ากกกกกกกกกกกทู้กกกกกกกกกโคนนนนนนนน
ไอแตงโมสุดหล่อ ล้ำเลิศ เจิดจรัส จัดจ้าน สะท้านปฐพี มีดีแค่หน้าตาแต่อย่างว่าหล่ออย่างเดียวก็พอ อิอิ
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับผมพี่โม เจ็บอยู่นะครับพี่คิม อิอิ
อ่าครับอ่านสนุกดีครับผม รักกันนานๆๆนะครับพี่โมพี่คิม
:impress: :impress: :impress:
-
:a10:ขอบคุงโมโมที่มาเล่าเรื่องต่อ...
ขอบคุงพี่แน๋วที่มาโพสจ้า
หุหุ คิมยังห่วงโมและหื่นกะโมได้อย่างคงเส้นคงวา เหอเหอ
รักกันนานๆ สุขภาพแข็งแรง&คิดถึงทั้งคู่เลยน้า จุ๊บๆ :m13:
-
พี่โมขี้อ้อนจิงๆเลย
:laugh: :laugh:
ตอนนี้หายดีรึยังคะ ดูแลตัวเองดีๆน๊า
นู๋ก้เป็นบ่อยเดินอยู่ดีๆก้สะดุดอากาศ :sad2:
-
ข้อเท้าพลิกน่ะเจ็บนะ
แต่ทีอย่างอื่นไม่เจ็บ
+555
ป.ล.โดนฉีดยาเข็มใหญ่หายเลย
-
:m14: :m14:
:L1: :L1:
:bye2:
-
น่ารัก ออเซาะ ฉอเลาะ กันอีกแล้ว :o8:
หลัง ๆ นี้ ออกแนวหวานน้ำตาลเรียกพี่เลยน้า :oni2:
-
:oni2: :oni2: :oni2:
น่ารักจริงๆ คู่นี้ อิอิ :laugh:
น่าจะส่งพี่คิมไปรับรางวัลออสสะก้านะ :laugh:
รางวัล หื่นคงเส้นคงวาอวอร์ด ไงคะ
5555+ :o8:
น่าร้ากกกกก
หลังๆนี้ คนเล้าเป็ดเริ่มหายหน้าหายตาเข้าไปหาหมอ
เพราะเป็นโรคเบาหวานกันหมด เฮ้ออออ.... :laugh:
o13 หื่นต่อไป ซาโตชิ!!!~
-
ขี้อ้อนมากมาย
น่าร๊าก มิน่า พี่คิมถึงได้หลงซะขนาดนี้ :o8:
-
วู๊วๆๆๆๆๆ หวานเจงๆๆๆๆ :o8: :o8:
-
หายไวๆๆนะน้อง หุ หุ หุ
คิดถึงเสมอ อิอิ
-
หวานกันซ้า มดขึ้นแล้ว
ยังรักพี่โมโมเหมือนเดิมค้า
แวะมาบอกข่าวคราวบ่อยๆเน้อ
-
:laugh: :laugh: :laugh: ขี้อ้อนจิงๆนะโม
หมั่นไส้ โอ๋ๆๆๆๆ เท้าเจ็บเหรอจ๊ะ หายเร็วๆนะจ๊ะ
(เอ๊ะ รึว่าหายแล้ว คึกเหลือเกินนี่ :m12:)
ป๋อหล๋อ ดีกันน๊า ร๊ากกกกกกกกกกกโมคนเดียวจ้า
-
:m4: :m4:หาเหตุอ้อนจนได้ นะนายโม แต่ยังไงนายเคนก็เอาให้สุด ๆ แหละ ไม่งั้น :m14: :m14:
ก็คง อด อย่าทิ้งระยะเวลานานนะ รออ่านเรื่องของนายทั้ง 2 อยู่
:m1: :m1: รักนายทั้งสองคน
-
ขอบคุนสำหรับทุกๆตอนที่ลงมาให้นะคับ
ประทับใจทุกตอนเลยย ย :m4:
ปล.อยากรู้ว่าตอนนี้น้องเต็มเปนไงบ้างง ง เงียบไปเลยย มาเล่าให้ฟังหน่อย ขอบคุนล่วงหน้าคับ :laugh:
-
อิจฉาจัง หวานกันจิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อิอิ
ปล.วันหลังน่าจะมีตอนพิเศษแบบติดเรทด้วยเนอะ อิอิ
-
หื่น ได้คงเส้นคงวาเจงๆ เพ่คิม :m29:
-
หวาน ละมุนละไม อยู่ในทุกตอน
หวานทุกความรู้สึกไม่มีวันจางหายไป คิคิ
:m13: :m1:
-
:L2:
ดูแลตัวเองดีๆนะคะ ป๋า
ร๊ากกกกกกป๋าเหมือนเดิมค่า
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
ไม่ไหวแระ
ป๋าขี้อ้อนมากมาย
ไม่แปลกที่เฮียคิมแกจะอดหมั่นไส้ไม่ได้
:oni1: :oni1: :oni1:
-
:o8:
อยากได้งี้สักคน...
-
เลยได้อ้อนคิมไปเลย.......โมก็สบายไปร้อยแปด.......555+
น่ากัวนะคะ...เท้าพลิกแบบนี้...... :laugh:
เราก็เคยพลิกแต่แค่เจ็บนิดดเดียวก็หายอะคะ......ไม่เคยเจ็บแบบต่อเนื่องจนบวมฉึ่งขนาดนี้......ฟังแล้วน่ากัวจัง :serius2:
-
รักษาสุขภาพนะโม จะได้หายเร็วๆ
-
:เฮ้อ: อ่านของพี่โมที่ไร ต้องหาดีดีทีมาไว้ใกล้ๆตัวทุกที อะไรรรรรรรรรรรรรรรมันจะหวานให้มดมันขึ้นเต็มคอมเช่นกระทู้นี้เป็นไม่ได้ ต้องทำใจ (จนไฟมันจะออกทางตาแล้วนะค่ะ:fire: :fire: เฮ้อก็เรามันตัวคนเดียวก็ต้องทำใจจจจจจจจจจจ :L3: )
-
เหะๆ อิจฉากันอะดิ :m13:
เด๋วคราวหน้าจะเอาให้มดไต่จอคอมฯกันพรึบพรับเลย :m20:
:a4:....................... :a4:
-
:o ยางมีหวานกว่านี้อีกเหรอเนี่ย กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ :serius2:
-
อยากโดนมดกัดจะแย่แล้ว :oni2:
-
ขอไปเช็คน้ำตาลในเลือดก่อน
มารอรับความหวาน
:o8: :o8:
วิ่งไปดูพี่คิมกะพี่โมหวานกัน :oni1: :oni1:
-
chob rueng nee mak mak leoy ka, read krung rak nai dek-dee chob kuu nee mak mak leoy ka, rak gun dee. where can I read "Yod rak nak leng" ka? Yak arn duay :bye2:
-
น่ารักกันจริงๆคู่นี้ :o8:
-
chob rueng nee mak mak leoy ka, read krung rak nai dek-dee chob kuu nee mak mak leoy ka, rak gun dee. where can I read "Yod rak nak leng" ka? Yak arn duay :bye2:
เจาะไข่ๆๆๆ อิอิ :mc4:
ยอดรักนักเลงของพลจักรไม่มีหรอกเวปนี้อ่ะ คงต้องไปหาอ่านเอาในปาล์ม เพราะที่นี่เรื่องที่จะเอามาลงต้องขออนุญาติจากเจ้าของเรื่องก่อน
ภาพวาดสวยๆ จากน้องกาน อีกแว้วคร้าบ แฮะ
ขอบคุณน้องกานมากมาย
จากตอนพิเศษ : ไปนั่งรถไฟเล่นกันเถอะ นะครับผมจุ๊บๆ
(http://img88.imageshack.us/img88/9566/kimmorualrightfull1ur4.jpg)
(http://img259.imageshack.us/img259/7851/kimmorualrightcropoi0.jpg)
-
:m4:รูปสวยจังเลยค่ะ
คุณโมยังมีหวานกว่านี้อีกเหรอ แต่นี้ก็อ่านไปอิจฉาไปแล้ววววว :m1:
อยากมีมั่งอ่ะ :serius2:
-
:m4:รูปสวยจังเลยค่ะ
คุณโมยังมีหวานกว่านี้อีกเหรอ แต่นี้ก็อ่านไปอิจฉาไปแล้ววววว :m1:
อยากมีมั่งอ่ะ :serius2:
มารักกับเค้ามั้ย ตะเอง :o8:
-
:m23:หวานกันประจำนะพี่โม
มาอ้อนบัฟบ้างสิ อย่าลืมให้อาหารสัตว์เลี้ยงอย่างบัฟนะพี่โม
:o8:คิดถึงทุกเมื่อเชื่อวัน
-
พี่โม มดเพิ่งมาจิ้มอ่าพี่
มาช้ากว่าชาวบ้านเขาอ่า แหะๆ อย่าเพิ่งฆาตรกรรมหนูนะเพ่ หึหึ
รูปสวยดี ใครวาดหว่า วาดเก่งโคตรอ่า ฮือๆ หนูยังวาดไม่ถึงครึ่งของพี่เขาเลยนะเนี่ย
เซ็งจิต วันหลังจะวาดให้พี่ซักรูปน๊า 555+
(แต่คงอีกนาน เพราะที่หอไม่มีเครื่องสแกน เซ็งไปเลย)
หึหึ เรื่องน้องโอห์มกะพี่เปิ้ล เป็นไงมาไงอ่าพี่ ไม่ได้ออนเอ็มหลายวันอ่า ตกข่าวอ่า ซิกๆ
ไว้วันหลังถ้ามดเจอพี่ออน มดจะทักไปนะพี่ หึหึ
(แต่คงนาน เพราะเน็ตหอมันเจ๊ง ต้องมาเล่นที่ร้านอ่านะ เหอๆ)
ไปและ บะบาย :bye2:
-
เฮ้อ :เฮ้อ: ใช้เวลานอ่าน 2 วัน 2คืน อ่าน กิน นอน อ่าน กิน นอน เป็นวงจรชีวิตที่เหนื่อยมากเลยค่ะ :เฮ้อ: เสาร์-อาทิตย์นี้ไม่ได้ไปไหนกับใครเลยค่ะ ทุ่มเทให้ โมกับคิมอย่างเดียวเลยอะ ขอบอกว่าเหนื่อย :เฮ้อ: แต่มีความสุขมากค่ะ :m1: เรื่องราวของโมกับคิมสนุกมากเลยค่ะ เขียนดีด้วย o13 ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะที่แบ่งปันเรื่องราวๆ :pig4: อีกหนึ่งเรื่องราวมาให้พวกเราอ่านกัน อย่าหมดกำลังใจนะนะ สู้ ตายโว้ย :a2:
-
ชอบที่สุ้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาทวง เรื่อง เพ่นัทกะเป้ย
รีบเขียนเรยนะป๋าโม
อยากรู้ว่าเค้า. :pig3:..กันได้ไง 555+
:oni1: ลงมาอีกเยอะๆเน้อรออ่านอยุ่
555+(http://img2.smileupload.com/upload_pic/20-03-2551/012ild_20032551162445.jpg)
ปล.มะไหร่เราจะมีแบบเค้ามั้งน๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12:
-
^
^
^
^
เห็นด้วยกะรีบน ตามมาอ่านมาตั้งแต่ที่เด็กดี จนตอนนี้คุณโมโมะก็ยังไม่นำเสนอซ้ากที~
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
รออ่านตอนคุณโมโมะอาละวาดบ้านแตก อยากรู้ตอนนั้นคุณคิมคิมจะทำยังไง
เมื่อสุดที่รักก้นหวานของคุณคิมทำเหมือนมีเยื่อใยเสียขนาดนั้น อิอิ :oni2:
-
อยากอ่านเหมือนกัน
รอมาตั้งนานแว้ว
ไงก้อช่วยๆกันทวงคุณ โมโม กันหน่อย
อิอิ
ช่วงเหมือนงานแกจะยุ่งๆด้วย
ต้องเข้าใจ
เจอคุณคิมคิม
......หนักไปหน่อย :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
^
^
^
จิ้ม :o8:และเจาะไข่รีบน :laugh:
-
.....เข้ามาเต้นระบำ 3 รอบ ครึ่ง.... :a11: :a3: :a11: .....
แล้วก็เดินจากไปอย่างสวยงาม..... :a2:
ยู้ฮู้ๆ....ยังมีชีวิตอยู่เน้อ...ยังหายใจอยู่ ยังมะตาย เหะๆ :m23:
ไปแหละ :oni1:
-
สุดหล่อยางมีชีวิตอยู่เหรอเนี่ย มะเหงตั้งนาน เอิ๊กๆๆๆ :laugh:
-
ไม่เจอะกันนาน คิดตึงจังเลยย
:a4: :a11:
คิดถึงพี่โมสุดหล่อเลิศล้ำที่ซู๊ดดด
-
ชอบจังเลยอ่า
อ่านทั้งวันเลย
อิอิ พี่โมก้อน่ารัก
ดี ส่วนพี่คิมก้อเถื่อน
&ซาดิสได้ใจมาก
มาต่อตอนพิเศษอีก
เร้วๆๆนะก๊าบ :o8: :o8:
-
ทนความหื่นไม่ไหว อยากเม้นนนนนน
แอบเกาะติดมาตั้งแต่ภาคแรกละ แล้วก้อมาเกาะติดภาคสองต่อล่ะ
ช่วงนี้ปิดเทอม
ว่าง
มีโนตบุคแล้ว แอบเล่นในห้องได้
เลยอ่านมันแบบ
โต้รุ่ง ตั้งแต่เที่ยงคืน ถึงเช้า อย่างเงี้ย ทุกวันเลยอ่า
เรื่องของพี่มะนาวก็อ่าน ของพี่วิน ของพี่โมโม ก็อ่าน
แต่ของพี่โมนี่อ่านภาคแรกจบก่อน แล้วเราก้อไปอ่านของพี่มะนาวจนจบสองภาครวด *-* แล้วค่อยมาต่อภาคสองแบบเอาเรื่องนี่ละ
อ่านมาราธอนเลยค่าพี่ข๋าาาาา
ตอนนี้ถึงหน้า สามสิบละนะ มาเม้นกันก่อนเลย
พี่คิม หื่นได้จายม๊าก มายยยย กร๊ากกกกก
แต่ตอนที่พี่โมไปชะอำกับพี่นัท แล้วพี่นัทก็พูดประมาณว่า "ดี ให้ไอคิมมันรุซะมั่งว่าเวลาถูกแย่งของคนอื่นมาเปนไง"
ถึงตอนนี้ บอกตามตรงว่า แอบไม่ชอบพี่นัทเรยนิดๆ
อารายว๊า เจ้าคิดเจ้าแค้นชิบบบบ พี่โมมีความสุข เรื่องมันแร้วไปแร้วเอาไรกันมากนักว๊า
โอ๊ย พี่โม ตอนแรกอ่านๆ อยู่ แล้วมาถึงตอนที่พี่บอกว่า พี่เต็ม หน้าเหมือน หวังลี่หง ไอ้เราชักกรี๊ด
คิดชั่ว ในใจ "ขอได้ป่าวเนี่ยยย คริๆ"
แต่พอมาอ่านถึงตอน พี่ไปมอมเหล้าพี่แพท แบบแว่
ดีจังเลยน๊า
มีเมียไปซะแล้นนน (ฮาาาา)
พี่เต็มเค้ามีความสุขก้อดีจายงับ :o8:
พี่โม มาอัพต่อด่วน ด่วน
ไว้คืนนี้จะมาต่อนะที่รัก (ติดเรทจิงตรู /me หลบบาทาท่านพี่คิม)
อ้ะๆ อย่าคิดมากเด่ะ
หมายถึง อ่านต่อ
ส่วนหนู ไปนอนดีก่า ก็บอกแล้วโต้รุ่ง อารมณ์ประมาณว่า หัดไว้ เผื่อได้ไปอยู่ต่างประเทศ คิๆ
- - -
แนะนำตัวเล็กน้อย เกี่ยวกะ คนอ่านหน้าใหม่ที่เพิ่งปรากฏตัว
อิชั้นชื่อ ปอ นะคระ เป็น ผู้หญิง ค่ะ
เรียกน้องได้เลยนะคะ คุณพี่ศัน เอ้ย พี่โม
เพราะอายุแค่ สิบแปดคร่ะ ^^ กาลังขึ้นปีหนึ่งจ้า ^^
-
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
-
รูปสวยๆจากน้องกานอีกแย้วคร้าบป๋ม
(http://img135.imageshack.us/img135/7829/kimmocouldwebethesamejy0.jpg)
(http://img222.imageshack.us/img222/8898/kimmocouldwebethesamezorj1.jpg)
เขินมากเร้ยอ้า รูปนี้อะ อาย แฮะ...หยิวกิ้วมากมาย อุอุ
อะอะ เค้ายังมีชีวิตอยู่หนา ยังไม่ตาย แฮะๆ...งานเยอะงานยุ่งหง่ะ อิอิ
ตอนพิเศษ ฝนดาวตก : First time
คงจำกันได้เนาะ เมื่อประมาณเกือบ 10 ปีที่แล้ว ข่าวที่ว่า จะมีฝนดาวตก ตกเต็มท้องฟ้าดังมั๊กมาย..แบบว่าในเรื่องผมไม่ได้เล่าอะ แบบว่าลืม แฮะๆ ก็เลยมาเล่าตอนนี้ซะเลย ฮิ้ววววววววว (หากินได้เรื่อยๆ กั๊กๆ)
ช่วงนั้นไอโมได้จรลีหนีหน้าไปเป็น หนุ่มบางกอกเรียบร้อยแย้ว แต่ก็นะบ้านเกิดเมืองนอน เพื่อนๆก็อยู่บ้านนอกคอกนากันหมด จะให้ไปดูฝนดาวตกกะใครอะ ฮ่วย
อยากโรกะติกกะเค้าซะหน่อย ก็เลยตัดสินใจเมียบ้าน(กลับบ้าน) ซะเลย ไปดูฝนดาวตกกะหนุ่มๆที่ขอนแก่นดีก่า เหะๆ(อาย)
ที่หมายของไอโมกะคือ บ้านพี่สาวครับ ป้า(พี่สาวแม่) ได้ซื้อทาวน์เฮาร์ไว้ให้พวกพี่ๆน้องๆผมอยู่กัน (อยู่ทางฝั่งศูนย์ราชการอะครับ)
ซึ่งตรงนั้นจะค่อนข้างนอกเมืองหน่อย จะเป็นบ้านคนซะหละเยอะ ไม่ไกลจาก มข.เท่าไหร่ด้วย
ไอโมก็โทรนัดกะพวกพี่ๆน้องๆ และแฟนๆ(อายอีกละ) ผมบอกว่า คืนวันดาวเต็มฟ้า(โอ้วววววววว) เจอกันที่ดาดฟ้าบ้านพี่ปลานะตัวเอง หุหุ
ทาวน์เฮาร์บ้านพี่ปลา มันจะเป็นคล้ายๆอาคารพาณิชย์ สองชั้น มีสามคูหา บ้านพี่ปลาอยู่ตรงกลางพอดี
คูหาซ้ายมือเป็นเด็กเทคโนภาคฯอยู่กัน ประมาณ 6 คนได้ ขวามือ เป็นเด็กเทคนิคอยู่กัน 4-5 คนได้มั้งนะ ฝั่งตรงข้ามเป็นร้านขายของชำ ซึ่งเป็นเจ้าของทาวน์เฮาร์ 3 คูหานี่แหละ พอดีแกรู้จักกะป้าผม แกก็เลยขาย ห้องตรงกลางให้ป้าแบบไม่แพง แฮะ
ซึ่ง ชั้น สองของบ้านจะแบ่งออกเป็น 2 ห้องนอน ห้องนอนติดกับบันไดเป็นห้องใหญ่ พี่สาวผมอยู่ อีกห้องนึง เป็นของน้องชายผม (ลูกป้าอะแหละ)เรียนอยู่ราชมงคล
ชั้นล่างก็เหมือนกับบ้านทั่วๆไปแหละมีห้องครัวและก็ห้องนั่งเล่น และก็ห้องน้ำใต้บันได(ห้องน้ำนี่แหละเฮี้ยนจริงๆอิอิ)
อย่างที่บอกว่าบ้านพี่ผมจะเป็นกึ่งๆอาคารพาณิชย์มันก็เลยค่อนข้างกว้างและเพดานสูง แฮะ ประตูก็เป็นประตูแบบเหล็กอะ แบบที่อาคารพาณิชย์ทั่วๆไปเค้าติดกัน แบบดึงแล้วดังครืดๆ อะเสียงดังมาก ดึงทีได้ยินไปทั้งซอย ฮา - -“
ถึงจะมีแต่เด็กๆพักกัน แต่ที่นี่ก็ค่อนข้างเงียบและสงบดีครับ เพราะเด็กๆที่มาเช่าบ้านป้า(ร้านขายของชำ)เค้าอยู่จะเป็นลูกๆหลานๆเค้าทั้งนั้น ก็เลยค่อนข้างที่จะเกรงใจป้าแกนิดนึง
และดาดฟ้าของที่นี่จะเปิดโล่งถึงกันหมดทั้ง 3 หลังครับ จะมีกำแพงเล็กๆสูงประมาณเอวกั้นไว้เท่านั้นเองซึ่งผมจะชอบมากเลย
และคราวนี้นอกจากมันจะมีประโยชน์เป็นลานตากผ้าอย่างดีแล้ว แฮะ มันก็เหมาะเหลือเกินกับกิจกรรมดูดาวของพวกผม
*******************************
ตอนกลางคืนฝนดาวตกจะมาแหละ กลางวันผมก็ต้องทำหน้าที่น้องที่แสนดีพาพี่ปลาตระเวนหาซื้อสุราปลาปิ้งมาตุนไว้ก่อน นัยๆว่ามีงานใหญ่ฮ่าๆ
เตรียมของเสร็จ ช่วยพี่หมักเนื้อ (ไว้ทำเนื้อย่าง) ล้างผักไว้แล้วเรียบร้อย ยัดใส่ตู้เย็นไว้ละ ขนของขึ้นดาดฟ้า ก็พวกเตา ถ้วยชามอะไรพวกนี้แหละ ตอนบ่ายๆเพื่อนๆพี่ปลาเลิกเรียนจึงมาช่วยกัน(แม่มพี่ปลาโดดเรียนมาเตรียมของอะ ใจรักมากมายอิอิ)
ส่วนมากจะรู้จักกับผมหมดนะ(พี่สาวผมกับผมเรียนโรงเรียนเดียวกันครับตอนนั้น)
พวกพี่ๆเค้าก็ถามสารทุกข์สุขๆดิบๆของผมไปเรื่อย เย็นๆ เพื่อนๆก็ทยอยกันมาครับ
ดาดฟ้าคนเริ่มเต็ม ไอพวกเด็กห้องข้างๆทั้งสองฝั่งก็ได้อาศัยมาเนียนๆเบียดๆฝากฝังท้องไว้กับพี่สาวผมด้วยแฮะ
คนเลยยิ่งเยอะ ยิ่งเพื่อนๆพี่ปลามีแต่สาวๆ แหม๋ หนุ่มๆ เทคนิค เทคโนมีหรือจะพลาด คึคึ
แน่นอนครับงานนี้จะไม่มีไอนัทกับไอคิมก็กะไรอยู่ แฮะ แต่พวกมันบอกดึกๆถึงจะมากันครับ(ตอนนั้นยังไม่ถูกกันนะยังเขม่นกันอยู่ เห็นหน้ากันไม่ได้โดดกัดคอกันทันทีอิอิ)
ฟ้าเริ่มมืด ผมกับไอปู ช่วยกันจุดเทียน เพราะบนดาดฟ้าไม่มีไฟ จุดเทียนได้บรรยากาศดีนะ ลมเย็นๆพัดเอื่อยๆ
เตาเนื้อย่างเตรียมพร้อมแล้ว ไม่นาน คนกว่า 30 ชีวิต ก็มะรุมมะตุม อยู่กับกระทะหม้อเดียว ฮาๆ
อร่อยมาก ไม่คิดว่าจะมีคนมาเยอะขนาดนี้อะ กินเนื้อไป ดริ้งกันไป สนุกโคตรๆเลย ผมที่จากเพื่อนๆเข้าบางกอกไปก้รู้สึกดีมากมายครับได้กลับมาเจอบรรยากาศเก่า ๆ
จนพวกผมกินจนพุงจะแตกแหละไอ้วิทย์ถึงได้หอบสังขารอันร่วงโรยของมันมา แฮะ แอบหนีบสาวมาด้วยโคตรอิจฉามันเลย
ตามมาด้วย พวก 4 หนุ่ม F4 แห่ง มข..อิอิ
“คิมอะ” พอพวกมันเข้าประจำที่ก็นั่งแดกเนื้อย่างกันอย่างเอร็ดอร่อย
ผมที่มองซ้ายแลขวาจนหนังตาจะปลิ้นก็หาเห็นไอคุณคิมสุดที่รักไม่ กะเลยต้องง้างปากตัวเองถามไอคุณปอด์นมันซะหน่อย
“โดนอาจารย์ใช้งานอยู่อะ เด๋วตามมา” ไอน้องปอด์นสุดที่รักพูดยิ้มๆ พร้อมกับพลิกเนื้อในกระทะไปมา(แอบเซ็ง ชิชิ)
“โม ป๊อกเด้งเร็ว” ไม่ต้องให้เจ๊ปลาแกเรียกซ้ำสอง
ไอโมกระโดดหยอยไปนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนเสื่อไวปานวอก แฮะ(ก็เค้าชอบอะ)
“นั่งกินที่แล้วมึงไอโม ขยับ คนมันเยอะ” ไม่ขัดใจครับทำตามประสงค์ของท่านพี่โดยไว ไอโมก็พยายามทำตัวให้ลีบเล็กสุดชีวิต
งานนี้เจ๊ปลากับ พี่คม ดาร์ลิ้งแกเป็นเจ้ามือ คงกะฟันเงินลูกขาเต็มที่ แหม๋ จะได้กินเหรอ ลูกขาเกือบๆ 20 คน ไม่มีอั้นอีกต่างหาก ไม่ถึง 30 รอบครับ เจ้ามือเจ้ง ลูกขารวยไปตามๆกันอิอิ คิดดูขนาดคนดวงจู๋ อย่างไอโมยังนับทรัพย์แทบไม่ไหวอิอิ
“พอแล้วเว้ย แม่ม เสียหมดตูดเลยกู ปลาไปกดตังค์ให้หน่อยปะ” ไอโมแอบยิ้มอย่างหยามหยันเมื่อเห็นพี่คมควักแบงค์ 500 อีกใบ ออกมาพร้อม บัตรเอทีเอม ที่ยื่นให้พี่ปลาอิอิ
“มาเลยพวกมึง เก้าเกกัน” ตอนนั้นไอโมนั่งเอ๋อครับ เล่นไม่เป็นอะ เก้าเกมันเล่นกันยังไงวะ(ก็คนมันไม่เชี่ยวชิ)
“พี่คม ผมเล่นไม่เป็นอะเล่นไง” ทำหน้าบ่องแบ้วแอ๊บแบ๋วสุดตีนให้พี่คม
“เล่นไม่เป็นก็ไม่ต้องเล่น ออกไปเลยมึงไอโม แดกตังค์กูไปเยอะนิ” โหย ดูท่าพี่แกจะอารมณ์บ่จอยอย่างแรงครับ ไรว้า เสียแล้วพาลโด่ๆๆ เด๋วปัด ไม่ยกพี่สาวให้เลยหนิ(ยังกะเค้าจะสนมึง)
“แล้วอยากเล่นไหมหล่ะ เดี๋ยวพี่สอนให้” เจ๋ย สะดุ้งสุดตัวเลยครับไอโม
“โหยพี่นัทอะ ตกใจหมด เอาปากไปไกลๆหูเลย เสียวนะว้อย” กระซิบตอบมันไป
แล้วเอามือผลักหัวมันให้ไปห่างๆผม ก้อมันอะเล่นเข้าถึงเนื้อถึงตัวแทบจะกอดผมไว้ทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ ดีนะที่ค่อนข้างมืดและคนก็เยอะเลยไม่มีใครสนใจ
“อะไรครับ แค่นี้ทำเสียว มากกว่านี้ก็เคยแท้ๆ” ไรวะ พูดสองแง่สามง่าม
ไอโมก็เลยหันหน้าไปหาไอนัทมันด้วยความเคือง แอะตาหวานเยิ้มเชียว
“ไอขี้เหล้า” ก็มันอะกลิ่นเหล้าหึ่งเลย นี่พึ่ง 2 ทุ่มเอง แต่พี่ท่านเล่นเหม็นหึ่งยังกะไปโดนรถขนเหล้าขาวคว่ำใส่งั้นแหละ
“ถึงจะขี้เหล้าแต่รักจริงนะครับผม” พูดแล้วเอาจมูกเคาะหัวผมด้วยเวงกำ
“ไอบ้า” ไม่รู้จะว่าอะไรมันดีก็เลยได้แต่ด่ามันไปเบาๆเท่านั้นเอง
“หึหึ น่ารักจัง.. คมแจกพวกกูด้วย” นั่นมันทำเป็นไม่สนใจผมครับ
ลงนั่งขัดสมาธิซ้อนหลังผมแล้วชโงกหน้า ไปสั่งพี่คม พี่คมพอเห็นไอนัทก็ยิ้มแล้วพยักหน้าให้หน่อยแล้วแจกไพ่ให้(พี่คมกับไอนัทเคยเรียนที่เดียวกันครับ)
“หยิบไพ่สิครับ เร็วพี่จะสอนให้” แหม๋มีแต่ดีๆทั้งนั้นที่มึงสอนกูหน่ะ ชิ
ไอโมก็หาขัดใจมันไม่ แต่ก็แอบเคืองมันอยู่นะ กาซิก กาซิก ก็ไอโมอะแทบจะขึ้นไปนั่งบนตักมันเลยนะเวงจริงๆ
ไม่นานครับไอโมก็เป็นอิอิ มีอาจารย์ดีไง แฮะๆ กองเงินที่อยู่ด้านหน้าเริ่มพอกพูนขึ้นเรื่อยๆครับ แฮะ ไอโมหล่ะดีใจใหญ่ เล่นครั้งแรกอะเก้าเก เล่นปุ๊บก็ฟันตังค์ปับ
“ตาหวานครับ ไม่ต้องออกอาการขนาดนั้นก็ได้ เห็นไหม ไอคมมันดูออกแล้ว”
“ตาหวานครับระงับอาการนิดนึงนะครับ”
ตาหวาน ตาหวาน ตาหวาน และก็ตาหวาน อีกสารพัดที่ไอนัทมันจะสรรหามาติ มาเตียน มาร้องขอให้ผมระงับอาการตื่นเต้ว ชิ
แต่ก็เหมือนกับเป่าปี่ใส่หูควายน้อย ไอโมหาฟังไม่แฮะ ก็มันระงับไม่ได้จริงๆหนิ
มันคงปวดกะโหลกกับผมจนแทบจะหายเมาเลยมั้งครับ ชิ(กูออกจะหล่อ)
จนเกือบๆจะ 5 ทุ่มมั้ง ไอคิมก็ยังไม่มาตอนนั้นกำลังมันส์ครับ เลยไม่ได้พะวงหามันซักเท่าไหร่ แล้วยังมีไอนัทอยู่ด้วยไอโมเลยยิ่งไม่นึกถึงไอคิมมันเลยครับแฮะ แบบว่าอยู่กับไอนัท ลืมไอคิม อยู่กับไอคิมลืมไอนัท (ชั่วมากวันทองสุดฤทธิ์)
‘ปี๊กๆ’
เสียงบีบแตรรถจากถนนหน้าบ้านทำให้พวกผมขวัญกระเจิง ก็มันเงียบไง พอมีเสียงอะไรดังๆหน่อยก็ขวัญหนีดีฝ่อกัน หุหุ
“พี่โม เพื่อนพี่รึเปล่าอะ อยู่ข้างล่างอะ” หา ไอโมพอได้ยินดังว่า ก็เงยหน้าขึ้นจากไพ่ แล้วนึกถึงหน้าไอคิมขึ้นมาทันทีครับ มันแน่ๆ
ยัดไพ่ใส่ในมือไอนัท แล้วเผ่นแผ๋ว ไปชโงกหน้ามองลงไปข้างล่าง เห็นไอคุณคิม ยืนพิงประตูรถทำเท่ห์อยู่ก่อนละ
“พี่ปลา ล๊อกประตูเปล่า” หันหน้าไปถามพี่ปลาพี่สาวสุดสวย (ชมเค้าหน่อยเผื่อเค้าดีใจ)
“ล๊อคสิ เล่นกันขนาดนี้ไม่ล๊อกได้ไง” พี่ปลาตอบแบบไม่มองหน้า
“คิม คิม” ตะโกนเรียกคุณชายที่ยืนกอดอกเก๊กหล่ออยู่ด้านล่าง มันเงยหน้าขึ้นมามองผม
“รอแป๊บ” ไอคิมมันพยักหน้าให้ผมหน่อยๆ
“พี่นัท ดูไพ่ไว้ให้ด้วยเด๋วมา” ก่อนเดินไปที่ประตูก็หันหน้าไปบอกไอนัทนิดแบบยังเสียดายไพ่อยู่หง่ะ
และไอโมก็เจอแววตาแบบนั้นของไอนัทอีกแล้ว แววตาเศร้าๆ เศร้าแบบที่ทำให้ผมหายใจขัดๆได้ทุกครั้ง ท่าทางมันเหมือนกับไม่อยากให้ผมไปเปิดประตูให้ไอคิมเลยอะ
“อย่าแอบมุบมิบตังค์ผมนะ เด๋วมา” เอาเท้าไปเขี่ยๆก้นมันที แล้วยิ้มให้มันหน่อย ไอนัทถึงได้ยิ้มออกมาได้
ส่วนไอโมก็เดินเร็วๆไปเปิดประตูแล้วไต่บันไดลงไปเปิดประตูบ้านให้ไอคิม
ชั้นสองเปิดไฟแค่ตรงบันได ชั่นล่างก็เหมือนกันเปิดไฟแค่ตรงบันไดทางลงเท่านั้นเอง
พอลงมาชั้นล่างแล้ว เงียบเชียบผิดกับดาดฟ้าลิบลับเลยหล่ะครับ กลัวผีขึ้นมาทันใดเลยแหละไอโม(ก็มันน่ากลัวอะไม่ใช่บ้านตัวเองด้วย)
‘ครืดดดดด’
ไอโมดึงแม่กุญแจออก แล้วดึงประตูเล็กขึ้น พอเปิดประตูเท่านั้นแหละ ก็เห็นไอคิมยืนเท้าประตูรออยู่ก่อนแล้ว
“ดึงลงให้หน่อยดิ” แฮะ เพราะมันไม่คุ้นอะนะ ไอโมก็เลยดึงประตูขึ้นซะแรงมันก็เลยวิ่งขึ้นซะสูงเลย เอื้อมไม่ถึงอะก็เลยใช้ไอคุณคิมซะเลย
“เตี้ย” เอ่าไอบ้า กูไม่ได้เตี้ยเฟ้ยมึงอะสูงเกินมนุษย์ชิ
“มาตรฐานชายไทยโว้ย ชิ เอ้า กุญแจคล้องไว้ด้วย” ยื่นแม่กุญแจให้มัน เอาไปคล้องไว้
ส่วนตัวผมก็เดินนำหน้ามันไปก่อนเลยหมั่นไส้ ..จริงๆอะอยากกระโดดกอดมันมากเลย แต่มันพูดผิดตับผมซะแหละงอนมัน ชิ
“หึ ... นี่ ไม่คิดถึงเราเลยเหรอ” ไม่พูดปล่าว ไอคิมมันเล่นเดินเข้ารวบกอดผมจากทางด้านหลัง แล้วไซร้จมูกปากลงกับซอกคอผม
เจ๋ยไอโมหล่ะสยิวพิลึก ตัวอ่อนเลยหล่ะครับ ก็ ก็เค้าห่างไปนานอะ คิดถึงนะเฟ้ย (อ๊ายยยยยยยยยยยอายจัง ไอโมหน้าไม่อาย ชิชิ)
“คะ คิม...เดี๋ยวคนเห็น...” หยิวก็หยิวอยู่หรอก แต่...ลืมอะไรไปอะปล่าวนี่บ้านคนอื่นเค้า เจ้าของเค้าก็อยู่คนก็ออกเต็มบ้าน ฮือ
ไอโมก็พยายามแกะมือไอคิมที่กอดเอวผมอยู่สุดฤทธิ์ ไม่ได้นะว้อย กลัว อะ กลัว มีใครพรวดพราดเดินมาเจอหล่ะก็เป็นเรื่องแน่ ...ได้ลงหน้าหนึ่ง ขอนแก่นนิวส์เป็นแน่แท้ งืดๆ
“อือ...ไม่ทำอะไรหรอกน่า...จูบทีนึงนะ นะ นะโม นะเราคิดถึงนายจนจะบ้าตายอยู่แล้ว” อ๋อยไอบ้าพูดไปไซร้ไปแบบนี้ใครจะไปทนไหววะ
แล้วมืออะอยู่นิ่งๆได้ไหม ไม่ต้องลูบต้องไล้ ก็ได้แค่นี้ก็จะแย่แล้วนะ ฮือ...เอาไงดีวะไอโม...
“คือ ...อะ..อือ...” ยังไม่ทันตอบรับหรือปฏิเสธ
ไอบ้าคิมมันก็ผลักผมให้ไปติดแหงกอยู่กับผนังบ้านหน้าห้องน้ำพอดิบพอดี มันก็นะช่างเลือกที่ประกอบกิจกรรมแลกเอนไซด์กันได้ดีจริงๆเพราะตรงนี้ถ้าใครเดินลงบันไดมาหล่ะก็ ไม่มีทางเห็นพวกผมแน่ๆ แถมยังมืดซะ
“คิดถึงเราไหมโม คิดถึงเราไหม” ไอคิมมันผละริมฝีปากออกจากปากผมแล้วขยับจูบพรมไปทั่วใบหน้า...ปากก็พร่ำเพ้ออะไรของมันก็ไม่รู้แต่ผมหล่ะโคตรปลื้มเลย
ปากก็ขยับสำรวจไปทั่วหน้ามือก็ลูบคลำไปทั่วเนื้อตัวผม และมันก็คงหาที่เหมาะๆให้กับมือมันได้แล้วมั้ง มันจึงเลื้อยมือเข้าไปในเกงเกงยีนส์หลวมๆของผมแล้วบีบเคล้นอยู่ที่ก้นหวานๆของผมนั่นแหละ (ล่อแหลมชะมัด)
“หือ ว่าไง พูดสิ ไม่พูด..จะเอาตรงนี้เลยนะ” ไอคิมมันขยับปากมาเลมเลียที่ริมฝีปากผมอีกครั้งแล้วถามย้ำเหมือนขู่ผมเลยอะ
โคตรเขินเลยไอโม อยากบอกอยู่หรอกว่าคิดถึง แต่เล่นมาข่มขู่กันแบบนี้ ถ้าตอบไปดีๆก็กลัวอะดิ
ไอโมก็เลยเอื้อมมือไปโอบรอบคอมันไว้ แล้วซบหน้าลงกับอกมัน พยักหน้าให้มันหน่อยๆแบบว่าอายหง่ะ (เขินๆ)
“หึ..เงยหน้าซิ” อะไรอีกหล่ะ ไม่พูดเปล่าพี่ท่านเล่นเอาปากเลียหูผมซะงั้นเจ๋ย จุดอ่อนเลยนะเว้ยเฮ้ย
ใครจะไปกล้าเงยหน้าขึ้นไปมองวะ บรรยากาศแม่มก็โคตรจะหวานเลย ไอโมได้ละลายตายกันพอดี ฮือ
“หึ..อายก็เป็นนะนาย” เอ่าคนนิ
“บ้า” เลยเอากำปั้นซัดเพลียะลงที่หัวมันทีโทษฐานหาว่าผมหน้าหนา(เอ๊ะเค้าว่ามึงตอนไหนวะ)
“ปล่อยซะทีดิ ลงมานานแล้วนะเดี๋ยวเค้าสงสัยกัน” เป็นประโยคที่ยาวที่สุดที่ผมพูดกับมันเลยนะแบบว่าเขินแฮะ
พูดไปก้เอาหน้าถูๆกะอกเค้าไป (อายจัง) ส่วนแขนก็ยังคล้องคอเค้าอยู่(เอ่าไหนบอกให้เค้าปล่อย)
“นายจูบเรา หวานๆทีนึงก่อนแล้วจะปล่อย” ตายห่ะ ไอหะคิมมันไปกินอะไรมาวะวันนี้ ทำไมแต่ละคำพูดของมันถึงได้หวานเข้าไส้แบบนี้วะ ไม่ไหวละ ไอโมจะตายเอา โอย เติมเลือดด้วย เติมเลือดให้ไอโมด้วย
“ไม่งั้น...หึหึ...นายเสร็จเราแน่ๆ” อ๊ากกก พูดเฉยๆก็ได้ไม่ต้องขย้ำก้นกูก็ได้น้า ฮือ....
เอาวะ จูบก็จูบ กลัวหง่ะ กลัวคนเดินลงมาเห็นเข้าอะ ไอคนลามกจกเปรต ไอบ้า ไอหื่นนนนนน ได้แต่กร่นด่ามันอยู่ในใจ พร้อมกับกำปั้นใหญ่ๆที่ฟาดลงบนหัวมันอีกที
สูดหายใจซู๊ดเข้าปอด เงยหน้าขึ้น เอาปากประกบปากมันเบาๆ ก็พอดีกับที่ไอคิมจอมลามกอ้าปากแล้วเอาลิ้นเข้ามารัดลิ้นผมทันที ใจหายวาบเลยไอโมเสร็จมันจนได้
พอมันได้ทุกอย่างสมใจมันก็ปล่อยผม แล้วเดินนำหน้าผมลิ่วๆขึ้นไปด้านบนอย่างอารมณ์ดี ไอบ้า ไอลามก ปล่อยให้ผมตัวอ่อนระทวยอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ
********************
มีต่อนะจ้ะ ยังไม่หมด จะลงมาเรื่อยๆ อิอิ รู้สึกจะเป็นตอนพิเศษที่ยาวมั๊กมาก
-
ว้าว น่ารักจังเลยอ่า
-
:m1: :m1: :m1:น่ารักจริงๆๆๆๆๆๆๆๆ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
หวานจิงๆน๊า งุงิ งุงิ :m1:
-
หวาน..ซะ..หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni2:
-
นานๆอ่านทีใจยังสั่น :o8:
ที่ว่าเป็นตอนพิเศษที่ยาวเนี่ยชอบมั่กๆนะคะ :m1:
-
อ่านไปก็ยิ้มไป คึคึ
น่ารักจ้าน
เตรียมยิ้มรอตอนต่อไปค่า
-
:o8:น่ารักมากมาย ชอบๆ :m23:
-
ตอนพิเศษ ฝนดาวตก : ในเวลาต่อมา
พอผมกับไอคิมโผล่หัวขึ้นไปบนดาดฟ้า ก็เจอกับกลุ่มคนที่กระจายตัวกันไปเป็นกลุ่มๆแล้วแต่ความชอบ (ซึ่งตอนที่ผมลงไปยังไม่แยกชัดเจนขนาดนี้อิอิ)
กลุ่มใหญ่สุด เป็นกลุ่มเก้าเกของพี่ปลากะพี่คม กลุ่มรองลงมาคือกลุ่มหมูกระทะแกล้มเหล้าของพวกไอวิทย์กับไอปอด์น และอีกกลุ่มก็คือกลุ่มดูดาว ซึ่งกระจายตัวกันไปตามที่ต่างๆของดาดฟ้าทั้งสามห้อง (ก็บรรดาคู่รักทั้งหลายอะแหละ)
ทายซิว่าไอโมเนียนๆไปเข้ากลุ่มไหนอิอิ ฮ่าๆ ถะ ถูก ต้องนะคร้าบบบบบบบบบ กลุ่มพี่ปลาแน่นอนอิอิ...
ว่าแล้วไอโมก็เดินผ่านหน้าไอคิม ไปเลยครับ มันนั่งลงข้างๆไอวิทย์เรียบร้อยละ
“อ้าว ไปไหนอะ” มันเอามือมาจับขาผมไว้ ฮ่วย (เล่นงี้มีสิทธิ์หัวทิ่ม)
ไอโมก็เอามือชี้ๆ ไปที่กลุ่มพี่ปลา ที่กำลังหน้าดำคล่ำเครียดกันอยู่...และไอคิมมันก็มองตามสายตาผมไป
“ไม่ต้อง..นั่งลง” มันทำเสียงต่ำๆดุๆ คงเห็นไอนัทละ เพราะไอนัทก็จ้องหน้ามันเหมือนกัน
“ไม่...ปล่อย” สะบัดขาออกจากมือมันเต็มแรง (แหม๋ไอโมก็แรงควายเหมือนกันนะท่าน ยิ่งมาทำเป็นสั่งแบบนี้ ไม่พอใจครับบอกตรงๆ)
แล้วเดินเข้าไปหาไอนัท ไอนัทก็ขยับออกแล้วให้ผมเข้าไปนั่งด้านหน้ามันเหมือนเดิม...แต่คราวนี้รู้สึกไอนัทจะเลว เอามือเข้ามากอดเอวผมไว้ด้วย แถมยังกอดแน่นซะอีกแหนะ
จะขยับกระดุ๊กกระดิ๊กต่อต้านมากก้อไม่ได้ครับ กลัวเพื่อนๆสงสัยอะ เพราะอย่างที่บอกตอนนี้ไม่มีใครสงสัยอะไรในพฤติกรรมพวกผมหรอกครับ กำลังเครียดกับตัวเลขด้านหน้ากันหน่ะ
เล่นไปซักพักครับ(ไม่พักละนานโขทีเดียว) ด้วยพวกนี้เริ่มจับทางผมถูกละ (แหม๋ก็หน้าผมมันไม่เนียนอะ แสดงออกสุดฤทธิ์) ไอโมก็เลยเริ่มเสียคืนครับ แต่แอบหมกเม็ดเงินไว้เยอะแหละอิอิ แอบเก็บแบงค์ใหญ่ๆไว้แล้วเรียบร้อย ที่อยู่ด้านหน้าจึงมีแต่เหรียญ กับเศษๆแบงค์ หุหุ
“โอ้ย ไรวะ..ไม่เล่นละ เสียหมดตูด” พอได้โอกาสเหมาะๆ ก็เลยโวยวายทำเป็นเสียแล้วเดินสะบัดตูดหนีทันใด อิอิ
แต่ในใจแอบยิ้มแหละรวยเละไปแล้วเรียบร้อย (ต้องยกความดีความชอบให้ไอนัทมัน)
“เฮ้ย อะไรวะ ไอโมได้แล้วชิ่งเหรอมึง นิสัย นิสัย” โหยไรวะ ขี้โวยวายจริง
“อะไรอีกอะพี่คม เสียนะว้อยไม่ได้ ได้ซะหน่อย ... นั้นหน่ะตังค์ที่เหลืออยู่กะพี่นัทอะ เล่นไปแล้วกัน ผมไม่เล่นละ อะไรวะจับทางกันได้ ชิไปเอาผ้านวมมานอนดูดาวดีก่า” ว่าแล้วก็ไม่สนใจพวกมันหล่ะคร้าบ
เอาเท้าเขี่ยๆไอนัทอีกรอบแล้วยิ้มอย่างถูกใจ ไอนัทก็ไม่ว่าอะไรครับ หัวเราะเอิ้กๆ แล้วนั่งเล่นกับพวกพี่คมต่อไป
ส่วนพี่คม ที่ตอนนี้ยังไม่ได้ทุนคืน ยังคงให้ศีลให้พรผมต่อไป แต่ไอโมไม่สนใจละครับ ลุกขึ้นยืนแล้วมองซ้ายแลขวาหาพวกไอคิม เวร ละ งอนกูแล้วหนีกลับบ้านไปแล้วรึเปล่าวะ แอบหวั่นไหวนิดนึง แฮะ
ก็นะเป็นใครก็ต้องแอบคิดละ ก็อิตรงที่พวกมันนั่งแดก เหล้าเคล้าหมูกระทะอยู่มะกี้ว่างเปล่าครับ ไม่มีอะไรเหลือ นอกจากที่โล่งๆก็ไม่รู้ว่าเค้าเก็บกวาดกันไปตั้งแต่ตอนไหน
ไม่เห็นอะ ไปไหนกันวะ หรือว่าจะอยู่ดาดฟ้าบ้านข้างๆ ไอโมจึงเดินไปดูดาดฟ้าบ้านทางฝั่งซ้ายมือ สงสัยพวกวงไพ่เสียงดังกันเกินไป...เลยทำให้ผมไม่ได้ยินเสียง พวกที่นั่งแซวนั่งจีบกันอยู่ที่บ้านนี้
“อ้าว เป็นไงมึง ได้หรือเสีย” เสียงไอวิทย์ที่ร่าเริงเกินเหตุทำให้ผมรู้สึกหมั่นไส้เล็กน้อย ชิ
ไอโมไม่ตอบครับ ปีนข้ามกำแพงเตี้ยๆนั้นไป แล้วเดินเข้าไปหาพวกเวรที่นอนกระจัดกระจายกันไปทั่วทั้งดาดฟ้า
และไอโมก็มองหาเป้าหมายโดยไว รู้สึกไม่พอใจมั๊กมายเลยทีเดียว ก็จะไม่ให้รู้สึกอะไรได้ยังไงหล่ะก็เล่นพูดหมาหยอกไก่กับพวกสาวๆ เพื่อนพี่ผมกันซะเฮฮา และเมื่อกี้ก็รู้สึกว่าจะได้ยินเสียงไอคิมแว้วๆเข้าหูด้วย..แต่ยังหาตัวคนไม่เจอนี่สิมันน่านัก ก็เล่นนอนห่มผ้าเรียงกันเป็นตับ ใครจะไปรู้ว่าใครเป็นใครฟะมืดก็มืด ชิ..
“น้องแตงโม...ไม่หนาวเหรอจ้ะ มาห่มผ้าผืนเดียวกับพี่ก็ได้นะ เร็วๆ..ถึงมีเมียแล้วพี่ก็ไม่ถือหรอกจ้า คิคิ มาเร็ว ” เสียงเพื่อนพี่ผม ที่ผมสนิทด้วยพอสมควรแซวผมน้ำเสียงอ้อล้อมากมายแล้วกวักมือเรียก
“เหอๆ..เด๋วไปจริงๆแล้วจะหนาว” ไอโมก็เลยแซวกลับไปซักหน่อย แต่ตาก็ยังมองหาไอคิมต่อไป
“โม” อะ อะ เสียงมาแย้ว ดุชิบ
พอไอโมมองไปทางเสียงดุๆห้วนๆนั่นก็เห็นหัวกระทาชายนายนึงผงกขึ้นมาพอดีแฮะ ไอคุณคิมของกระผมเอง
“ขอบคุณคร้าบพี่ๆ ไม่กวนพี่ๆแล้วนะคร้าบ แฮะๆ” ไอโมว่าแล้วก็เดินไปทรุดตัวลงนอนหนุนแขนไอคิมที่ยื่นมารอให้ผมหนุนอยู่ก่อนแล้ว
พอผมนอนลงมันก็ตวัดผ้านวมขึ้นคลุมผมพอดี ไอคิมมันหันหน้ามาจุ๊บแก้มผมแรงๆทีนึงคงจะหมั่นเขี้ยวผมน่าดู
“แหมๆ น้องโมอะเด๋วนี้เปลี่ยนรสนิยมแล้วเหรอจ้ะ เห็นล่ำๆดีกว่า สาวๆสวยๆอย่างพวกพี่แล้วเหรอน้อง คิคิ” รู้ครับว่าแซวเล่น แต่ที่แซวอะ มันแทงใจไอโมนะ มันแทงใจ
“โหยพี่ มันไม่ได้ พึ่งเปลี่ยน แต่มันชอบของมันยังงี้มาตั้งนานแล้ว ฮาๆ” ไอสันดานวิทย์ ดูปากมันจิครับ
“ต๊าย จริงเหรอจ้ะ น้องโม จริงเหรอ ตายละ เพื่อนซี้ ยังยืนยันแบบนี้แสดงว่าจริงชัวร์” เอ่า ไปกันใหญ่ ไอโมก็ได้แต่ทำหน้าจ๋อยๆอยู่ในเงามืดครับพูดไม่ออก
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” และแล้วเสียงหัวเราะก็ประสานขึ้นพร้อมๆกัน
ถ้ามันไม่ใช่สิ่งที่ไอโมเป็นอยู่ตอนนี้อะนะก็คงจะเล่นกับเค้าอยู่หรอก แต่นี้ ..กระซิก กระซิก ช้ำใจ
“หึหึ” หือ แล้วไอยักษ์ตัวข้างๆนี่มันเป็นอะไรหล่ะเนี่ยะ ขำอยู่ได้
ขำไม่ขำเปล่า ดันหันมานอนตะแคงกอดผมไว้ทั้งตัวซะงั้น นิสัยไม่ดี ชอบแตะอั๊ง ชิชิ
“ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก รู้งี้จับทำเมียซะตั้งแต่แรกซะก็ดี หึหึ” ไม่กระซิบปล่าว ไอบ้าคิม มันเอามือมาจับไอแตงโมน้อยด้วยนี่จิ ฮือ จับไม่จับปล่าวบีบด้วย แงๆ ไอบ้าลามก
“ลามก” พูดได้เท่านี้ เมื่อมันผละมือออกจากน้องน้อยผม
มาจับหน้าผมให้หันไปประกบปากกับมันแทน เสร็จมันอีกแล้วไอโม เผลอเป็นไม่ได้เลยอะ
**
ไม่มีคำพูดหลุดออกมาจากปากผมและมัน มีแต่ความรู้สึกรักและคิดถึง ที่อบอวลอยู่รอบๆตัว ถึงเราจะไม่ได้อยู่กันเพียงลำพัง 2 คน แต่ ณ ตอนนั้นเหมือนกับว่าผมกับมันแยกตัวออกมาจากทุกๆคนมาอยู่ในโลกที่มีแต่เรา
ไอคิมมันเฝ้าละเลียดจูบริมฝีปากผมครั้งแล้วครั้งเล่า เหมือนกับมันจะบอกผมว่ามันคิดถึงผมมากขนาดไหน ออกจะเสี่ยงอยู่บ้างกับสิ่งที่ผมกับมันได้ทำลงไป แต่มันก็คุ้มค่าที่จะเสี่ยงไม่ใช่เหรอ
กว่าที่ไอโมจะตัดใจ ดันหน้าไอคิมออกจากหน้าผมไอโมก็รู้สึกถึงอะไรตุงๆแข็งๆที่ทิ่มๆอยู่ที่หน้าท้องผมเสียแล้ว เวรกาม
“แฮะ” ไอโมไม่มีอะไรจะเอ่ย
“เดี๋ยวมานะ” ไอคิมมันว่างี้แล้วลุกขึ้นเดินหนีไปเลย
ส่วนไอโมก็นอนหายใจรวยริน สะบัดหัวพรืดๆด้วยความมึน เกือบไปแล้ว เกือบได้เป็นข่าวหน้าหนึ่ง ลงขอนแก่นนิวส์ อีกแล้วไหมล่า
ไอโมนอนนับดาวรอไอคิม ด้วยใจที่อิ่มเอม พลางคิดในใจ ไมมันมีอารมณ์ไวนักว้า กูยังไม่ทันเกิดอารมณ์เลย แฮะ ...
ดาวตกที่รอคอยเริ่ม ตกหนาตาขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่หวังหรอกครับ ที่บอกว่าจะตกเหมือนฝน ร่วงหล่นสว่างไสวเต็มท้องฟ้าหน่ะ ไม่เลยซักกะจิ๊ดเดียว แต่ก็ถือว่ามากกว่าปกติหล่ะนะ สวยอยู่
“ตาหวาน” หือ มัวแต่เหม่อมองฟ้าครับ
ไอนัทมายืนค้ำหัวผมอยู่ตั้งกะมะไหร่ก็ไม่รู้ เก่งจังรู้ด้วยว่ากูอยู่ไหน
แต่ไอโมก็เงียบครับ ยิ้มให้มันหน่อยๆ แล้วเอามือตบแปะๆลงข้างตัว ส่วนไอโมก็ขยับเข้าไปในส่วนที่ไอคิมมันนอนกอดผมอยู่เมื่อกี้นี้
ไอนัทยังไม่ทันนอนได้สนิทดี ไอคิม ก็เดินหน้าตึง เสียงย้ำเท้าดังตึกๆมาซะแล้ว น่ากลัวอะ มันมายืนเท้าซะเอวมองมาที่ผมกับไอนัทหน้าในเงามืดทะมึงถึงเลยทีเดียว(สยอง) มันแผ่รังสีอำมหิตออกมารอบตัวเลยครับ
“เอ่อ...ไอวิทย์ ขยับไปอีกเร็วๆ” ไอโมกระซิบบอกไอวิทย์ที่นอนอยู่ข้างๆด้วยใจที่เต้นระทึก กลัวนองเลือดมากมาย
โดยที่ไอนัทไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเล้ย ยังคงนอนเอามือก่ายหน้าผากสบายใจเฉิบ
“ไอโมตายแน่ ตายแน่ไอโม” เลวเรียกป๋าเลยมึง ดูไอวิทย์มันร้องเพลงให้ผมจิครับ ร้องไปมันก็ขยับไป
ไอโมไม่พูดอีกละ แต่เอามือตบแปะๆ ลงที่ว่างข้างๆตัวที่ไอวิทย์มันอุตสาห์เสียเวลาล้วงควักน้องนู๋ที่มันหนีบมาด้วยขยับตูดให้พวกกระผม
“อย่ามายืนบังสิ จะดูดาว ตัวสูงยังกะเปรต” พูดประชดมันขำๆ แล้วตบแปะๆที่ ที่ว่างหลอกล่อมัน อิอิ
“ฮึ..” ไอคิมมันถอนหายใจดังฟึดฟัด
แล้วเดินมาล้มตัวนอนลงข้างๆผมพร้อมกับดึงผ้านวมไปคลุมตัวมันด้วย และมันก็ไม่แตะผมเลยครับคราวนี้ นอนหงายใครหงายมัน อ้าซ่ารับแสงจันทร์วันเพ็ญกันอย่างเต็มที่
ตอนแรกก็อารมณ์กรุ่นๆอยู่หรอก แต่ดาวบนฟ้ามันสวยเกิน ผมปกติที่ไม่ใช่หนุ่มน้อยโรแมนติก...ชอบดูดงดูดาวอะไรยังรู้สึกเลยว่า วันนี้มันคุ้มค่ากับการที่ผมต้องนั่งรถ 5-6 ชั่วโมงเพื่อมาดูดาวที่นี้ซะจริงๆ..
ถึงดาวจะไม่ได้ตกกระหน่ำ เหมือนสายฝน แต่มันก็สวย สวยกว่าทุกวันจริงๆ ท้องฟ้าที่เปิดโล่ง ดาวดวงเล็กๆที่ร่วงล่น
ผมจะเอาอะไรมากกว่านี้อีกเล่า บรรยากาศที่เหน็บหนาวท้องฟ้าสวยใส กับคนที่ผมรักมากมายถึง 2 คนนอนแนบชิดอยู่ข้างๆ แค่นี้ไอโมก็สุข จนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว
ผมยืนมือไปจับมือไอคิมและไอนัท พร้อมกับอฐิธานขอพร
“ขอให้ความสุขนี้อยู่กับผมตลอดไปด้วยเถอะ”
-
ตอนพิเศษ ฝนดาวตก : The end
“ตาหวาน ตาหวานครับ” เสียงเรียกเบาๆ และความร้อนที่เลมเลียไปตามใบหน้าทำให้ไอโมต้องลืมตาขึ้นอย่างจำใจ เวง เช้าแล้วเหรอวะหน่ะ หยี๋ตาหนีแดดเล็กน้อย
พอไอโมโงหัวขึ้น ก็พบว่าตัวเองกำลังนอนซบอกไอคิมอยู่ เนื้อแนบเนื้อจนผมแทบจะขึ้นไปนอนบนตัวมันกันเลยทีเดียว(ดีนะที่มีผ้านวมคลุมไว้)
“ตาหวานครับ” และเพราะเสียงเรียก และแรงดึงที่ไหล่เบาๆนี่ทีเดียวที่ทำให้ไอโมต้องหันหน้ากลับไปมองยังที่มาของเสียง
และก็เห็นไอนัทที่คงจะล้างหน้าล้างตามาแล้วเรียบร้อยนั่งยองๆอยู่ข้างๆผมนี่เอง
“พี่ไปเรียนก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเย็นๆพี่มาหา ทำตัวให้ว่างนะครับ” ไอโมที่วิญญาณยังไม่เข้าร่างดีก็พยักหน้าหงึกๆไว้ก่อนหล่ะ
ไอนัท มันมองซ้ายมองขวา แล้ว เบนสายตาไปมองไอคิม ผมก็มองตามสายตามันอย่างเบลอๆ
ไอนัทมันก็ก้มหน้าลงมาหาผมที่ทั้งเนื้อทั้งตัวติดแหง็กอยู่กับไอคิม มีแต่หน้าเท่านั้นที่โดนไอนัทดึงออกมาจากอกไอคิม
“อือ...” และโดยไม่ทันตั้งตัว ไอนัทก็กดริมฝีปากมันลงกับริมฝีปากผมหนักๆทีนึง แล้วเลื่อนจมูกปากมันมาที่แก้มผม มันสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆทีนึง พร้อมกับเอาปากกัดแก้มผมด้วย คงหมั่นเขี้ยวมั้ง กัดเบาๆอะไม่ได้แรงอะไร
“พี่ไปนะ” มันว่างี้ แล้วลุกขึ้นเดินไปเลย
ไอโมก็มองตามมันหล่ะครับ พอมันกระโดดข้ามกำพงไปแล้วนั่นแหละ ไอโมถึงได้คืนสติ
“ตายโหง”สะดุ้งกันเลยทีเดียว เมื่อกี้จูบต่อหน้าต่อตาไอคิมเลย
แล้วไอโมก็สะบัดหน้าลงไปมองไอคนที่ผมนอนกอดมาทั้งคืนด้วยใจที่เต้นระทึก แฮะ ปลอดภัย มันยังหลับสนิท หายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ
“เฮ้อ” ดีนะที่มันยังไม่ตื่น
ว่าแล้วไอโมก็จัดการแงะตัวเองออกจากเนื้อตัวไอคิม และไอคิมก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาทำหน้างงๆ ใส่ผมซะงั้น ไอโมก็เลยเอากำปั้นทุบหัวมันไปที ... แล้วลุกขึ้นก้าวขาข้ามมันไปเอาเท้าเขี่ยๆ ไอวิทย์ แล้วเดินอ้อมไปทางปลายเท้าไปเอาเท้าเขี่ยๆ พวกไอปอด์นด้วย
พอพวกมันตื่นรับแดดกันหมดทุกคนแล้ว ไอโมก็ปีนข้ามกำแพงไปบ้านพี่สาวผม และก็เห็นพี่ปลาในชุดนักศึกษากำลังเก็บหมอนเก็บเสื่อที่วางระเกะระกะอยู่ทั่วไปหมด ไอโมจึงเข้าไปช่วยถือให้แกหน่อย แล้วเดินตามกันลงบันไดไป
“โมเฝ้าบ้านไปแล้วกันนะ พี่มีเรียน” พี่ปลาที่อยู่ในสภาพเตรียมพร้อมหอบสมุดหนังสือ เตรียมเดินลงบันไดไป
ไอโมก็พยักหน้าหงึกหงัก เพราะยังง่วงนอนอยู่มากเลยทีเดียว กะว่าอาบน้ำเสร็จจะไปนอนต่อละ...
“อ๋อ พี่คม ซื้อ โจ้กกับปลาท่องโก๋มาเผื่อด้วย พาเพื่อนไปกินด้วยหล่ะ อยู่ในครัว” แกหันหน้าไปยิ้มๆให้ไอคิมแล้วเดินลงบันไดไป
พอพูดเรื่องกินไอโมก็ท้องร้องจ๊อกๆขึ้นมาทันที....
เมื่อไม่มีใครอยู่บ้าน เพราะทุกคนไปเรียนกันหมดแล้ว แฮะ ไอโมก็เลยกระโดดขึ้นขี่หลังไอคิมโดยไว
“ง่วงอะไม่มีแรงเดิน” พูดเสียงอ่อยๆ อ้อนๆกอดคอมันไว้แน่นแล้วซบหน้าลงกับบ่าไหล่มัน
“หนักชิบ” อะนะทำบ่น ชิชิ...
ปากบ่นขาก็เดินแขนก็สอดเข้าใต้เข่าผม แล้วค่อยๆก้าวขาพาผมเดินลงบันไดไปช้าๆ
อ๋อ .. ส่วนไอวิทย์ และ 4 หนุ่ม F4 แห่ง มข..(จะโดนแฟนคลับเค้าฆ่าไหมนี้) พอรู้สึกตัวตื่นก็กระวีกระวาด รีบขับรถออกจากบ้านไปอย่างด่วนๆ พวกมันมีเรียนเช้ากันอะ แต่นี้ปาไป จะ 8 โมงแล้ว พึ่งจะโงหัวขึ้นจากที่นอนกัน
ส่วนไอคุณคิม วันนี้มีเรียน บ่ายแก่ๆนู้นนนนแหนะ..ไอโมก็คิดแผนอันแยบยลอยู่ในใจแล้วเรียบร้อย มันมีเรียนบ่ายๆ ไอนัทก็เลิกเรียนตอนนั้นพอดี อิอิ เสร็จโจร แฮะๆ
พอกินข้าวอิ่มหนำไอคิม ก็ขอตัวบอกไปอาบน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวมาหา จะซื้อของกินมากินกันตอนเที่ยงด้วย
ส่วนไอโมก็ยืนส่งบ๊ายบายมันในครัวนั่นแหละ โดนมันหอมแก้มไปสองฟ๊อด ..ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟัน ไม่กล้าให้มันจูบปาก (เอิ้กๆ)
พอทุกคนไปกันหมด บ้านนี้ก็เป็นของไอโมแต่เพียงผู้เดียว ลอกคราบ อาบน้ำโลด แฮะ อาบน้ำเสร็จก็เอาเสื่อมาปูนอนหน้าทีวีเลยครับ โซฟามีไม่นอนฮะ นอนกับพื้นสบายตัวดี
ตอนแรกกะว่าจะขึ้นไปนอนบนห้องอะ แต่เด๋วไอคิมมาแล้วขี้เกียจลุกมาเปิดประตูให้มัน ก็เลยเปิดประตูเล็กไว้งั้น ส่วนกระผมก็นอนเฝ้า แฮะ
ก็ไม่รู้ว่าไอคิมมันมาตั้งกะเมื่อไหร่อะครับ มารู้สึกตัวตื่นอีกที ก็ตอนที่พี่ปลากับไอปูกลับจากเรียนพอดี พร้อมกับถุงกับข้าวเยอะแยะพะรุงะรัง พอกระผมเงยหน้าขึ้นไปมอง นาฬิกา ก็ปาไปบ่าย นิดๆแล้ว และไอคุณคิมก็นอนสลบสไลอยู่ข้างๆผมนี่เอง(เมื่อคืนกว่าจะหลับเพราะมัวแต่คุยกันอยู่ก็ตี 4 ตี5 นั้นเลย ไม่ง่วงยังไงไหว)
“กินข้าวเที่ยงกันรึยังอะโม” พี่ปลาถามพร้อมกับเดินทำตาปรือๆเข้าไปในครัว ตามติดด้วยไอปู
“ยังอะ” ไอโมปฏิเสธไปเบาๆแล้วเดินตาม สองพี่น้องเข้าไปในครัว
“โมซื้อมาเหรอ” พี่ปลาถามผมพร้อมพยักเพยิดไปทาง เป็ดย่างตัวเป้งๆและก็กับข้าวอีกหลายอย่าง
“คิมซื้อมาหล่ะมั้ง” พูดแล้วเดินไปหยิบเป็ดย่างที่ว่ามาเทใส่จาน
พร้อมกับ กับข้าวอย่างอื่น พี่ปลาซื้อข้าวมาด้วย เยอะเชียวคงหิวจัดก็เลยขี้เกียจรอหุงข้าวเองหล่ะมั้ง
“ไปปลุกเพื่อนสิไป” พอพี่ปลาว่างี้ไอโมก็เลยต้องเดินไปเอามือเขย่าๆไอคิม
พอมันเห็นหน้าผมก็ทำท่าจะผวากอด ไอโมหล่ะตกใจหมดกระเด้งตัวหนีแทบไม่ทัน พร้อมทั้งตีนที่สปริงตัวดีแท้ ยันเปรี้ยงเข้าที่ท้องมัน จนมันร้องอ๊อกนั่นแหละครับ
“ลุก ไปกินข้าว” พุดแล้วบุ่ยปากไปทาง สอง พี่น้องที่กำลังง่วนอยู่ในครัว
ไอคิมมันทำท่าแค้นๆทำปากผงาบๆว่าฝากไว้ก่อน ผมก็ไม่สนหล่ะครับลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำล้างหน้าซักหน่อย ก่อนจะลงมือกินข้าว
*************************
พอกินข้าวจนอิ่มหนำกันแล้ว ผมกับไอคิมที่นอนมาทั้งวันก็เอาหนังวีซีดีมาเปิดดูกันหล่ะครับ
ส่วนพี่น้องสองหน่อนั้นหรอ เหอๆ มันกินข้าวกันจนอิ่มได้นี่ถือว่าเก่งสุดยอดเพราะดูท่าจะล้มพับกันได้ทุกเมื่อ พอกินข้าวเสร็จพวกมันก็เข้าห้องใครห้องมัน หลับเป็นตาย
แหม๋นะ อยู่กันสองคนนี่ครับ อิอิ มันก็ต้องมีหยอกล้อถึงเนื้อถึงตัวกันบ้าง แฮะ(อายจัง)
แต่ก็แค่นั้นอะ ก็แค่โดนไอคิมมันค้ากำไรจนเกินควรแค่นั้นหล่ะครับ หอมๆกอดๆ ลูบพงลูบพุง ดึงหน้าผมไปจูบปากบ้าง(ขาดทุนย่อยยับ)
ก็นอนล้วงนอนควักกันกลางวันแสกๆนั่นแหละครับ( - -)” จนหนังจบไปเรื่องนึง
“นี่โม เด๋วเราต้องไปเรียนแล้วนะ”ไอคิมมันทำเสียงสั่นๆยื่นหน้ามาคลอเคลียที่แก้มผม มือมันก็ลูบไปตามเนื้อตามตัวผม ไอโมหล่ะขนลุกซู่ๆ
ชำเลืองหางตาไปที่บันไดเป็นระยะๆ โคตรหวาดเสียวเลย กลางวันแสกๆซะด้วย ฮือ
“กะ ก้แล้วไงหล่ะ ก้ไปสิ” เสียงเริ่มสั่นเหมือนกันครับ แบบว่ามันหยิวอะ
ใครจะไปทนได้เล่าไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ เล่นมานัวเนีย ลูบนั่นลูบนี่ จับนั้นจับนี่อยู่แบบนี้ ไม่มีอารมณ์ก็ไม่ใช่คนแล่ว
“เราอยาก” หา
ไม่พูดปล่าวมันพิสูจน์คำพูดมันด้วยการ เอาน้องน้อย(ที่ไม่น้อย)ของมันมาบดๆเบียดๆกับต้นขาผม ฮือ ไอบ้า..ซวยแล้วไงไอโม
“ละแล้วไงเล่า เข้าห้องน้ำไปเลยไป” ก็จะให้ทำไงได้หล่ะ
นี่กลางวันแสกๆนะ แถมยังเป็นกลางบ้านเลย โล่งโจ่ง โจ๋งครึ่มมากมาย พี่น้องก็นอนอยู่บนบ้านจะลงมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ไอโมก็ได้แต่ทำหน้าแหยๆใส่มัน ผลักมันให้ลุกออกจากตัวผมสุดฤทธิ์ ถึงจะอยาก(บ้าง)แต่ก็ต้องตัดใจ ฮือ
“ไปด้วยกัน” เฮ้ย มันว่างี้แล้วลุกพรวดขึ้น ไม่ลืมดึงผมติดมือขึ้นไปด้วย
ไวปานจรวด ชั่วแค่อึดใจไอโมก็ไปยืนทำหน้าเหวอๆงงๆ อยู่ในห้องน้ำแคบๆ ใต้บันไดกับไอหื่นคิมแล้วเรียบร้อย
“คิม จะบะ” ยังพูดไม่ทันจบก็โดนไอบ้าคิมฉกริมฝีปากลงบดขยี้กับริมฝีปากผมเข้าซะก่อน
ลิ้นผมกับไอคิมพัวพันกันอย่างเมามันส์ ปากทำหน้าที่ได้อย่างถึงพริกถึงขิง มือมันก็ลูบไล้บีบเค้นไปตามเนื้อตัวผม อย่างรุนแรงจนผมเจ็บระบมไปหมดทั้งตัว...
ไอคิมมันจูบกอดลูบไล้ผมเหมือนกับคนกำลังคลั่ง ..แววตาที่แดงก่ำ เนื้อตัวที่สั่นเทิ้ม รสจูบที่รุนแรง ทำให้ไอโมรู้สึกกลัวนิดๆ...แต่ก็เร้าใจไปอีกแบบ...
“คิม เดี๋ยวพี่ปลากับปูลงมาเจอ” ผมพูดเสียงกระซิบอยู่กับหูไอคิม
เมื่อมันเลื่อนมือไปดึงกางเกงบอลที่ผมใส่อยู่ลงไปกองอยู่บนพื้นห้องน้ำแล้วเรียบร้อย...
“ไม่หรอกน่า นะ...ตื่นเต้นดีออก” ไอคิมมันพูดกระซิบกระซาบ จักกะจี้หูมากมาย
พร้อมกับจับช้อนต้นขาผมขึ้นจนตัวผมลอย ไอโมจึงจำเป็นต้องคล้องแขนเข้าที่คอมันไว้ และไอคิมก็ดันตัวผมจนหลังผมไปติดแน่นอยู่กับผนังห้องน้ำ
หน้าไอคิมตอนนี้หื่นสุดๆ..เหมือนไอพวกบ้ากามดีๆนี่เอง จนทำให้ไอโมเกิดกลัวขึ้นมาอีกครั้ง
“คะคิม..พอเถอะเรากลัว” กลัวนะกลัวพี่สาวลงมาเห็นอะ ถ้าพี่ลงมาเห็นต้องแย่แน่ๆเลย ...และก็กลัวไอคิมด้วย
“โม แป๊บเดียว.. นะ นะครับ” อึ๋ย พออยากได้หล่ะหวานเชียวไอหื่นเอ้ย ฮือ..อ๋า
ไม่ทันแล้วไอบ้าไอบ้า ไอโมเอามือทุบหลังมันอั๊กๆ กดปากลงงับกับไหล่มันแรงๆด้วยความเจ็บ...เมื่อไอคิมมันสอดนิ้วเข้ามาในตัวผม...
“อา เราไม่ไหวแล้ว อ๋า ซี๊ด”
“อือออออ”
ผมใจแทบขาด ทั้งกัดทั้งทึ้งทั้งดึงเนื้อตัวไอคิมด้วยความเจ็บเหมือนเนื้อตัวจะฉีกออกจากกัน ...
มันไม่ได้เตรียมอะไรให้ผมเลยอะ..พอไอคิมมันดึงนิ้วออกมันก็ดันน้องน้อยมันเข้ามาในตัวผมจนหมดทั้งอัน ไอโมเข่าอ่อนยวบเกาะบ่ามันไว้แน่น ด้วยความเจ็บปวดที่แล่นมาเป็นลิ่วๆ
ตัวมันเองก็ยิ่งดันผมให้ไปติดแนบกับผนังห้องน้ำจนผมเจ็บหลังไปหมด
น้ำตาไอโมไหลพรากๆ...นี่ขนาดยังไม่ได้ตกลงคบหากันไอคิมมันยังเล่นผมซะขนาดนี้ แล้วถ้าคบกันไปนานๆไอคิมมันจะทำกับผมขนาดไหนเนี่ยะ ไอโมได้แต่คร่ำครวญในใจ เจ็บแทบอยากต่อยหน้ามันให้กระเด็น ไอบ้าไอหื่น ฮือ
“ซี๊ดด” ไอคิมมันซี๊ดปากแรงๆคงจะสยิวมั๊กมาย
ไอโมหละแค้นมันจริงๆ แต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้นอกจากก้มหน้ารับแรงกระแทกหนักๆถี่ๆที่ไอคิมมันโถมกำลังทั้งหมดที่มีซัดใส่ผมไม่มียั้ง..
ไอโมแทบขาดใจเงยหน้าอ้าปากครางอย่างอดไม่อยู่ ทั้งเจ็บ ทั้งสยิว ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว ผสมปนเปกันไปหมด
“โม ดีไหม ดีไหม โม..อา อือ” ไอคิมมันยังคงกระหน่ำแรงใส่ผมไม่มียั้ง
ผมไม่อยากฟังคำแสลงหูที่ออกจากปากมันใดๆทั้งสิ้นจึงก้มหน้าลงไปหามันแล้วประกบปิดปากมันซะ...
กลายเป็นว่าเป็นผมซะงั้นที่แทบขาดใจตาย หายใจไม่ทัน ส่วนไอคิมมันก็ยังกระทั้นกระแทกย้ำหนักๆหน่วงๆอยู่กับช่วงล่างผม..
ไอโมชักไม่ไหวครับขาอ่อนหมดเรี่ยวหมดแรง ไอคิมมันคงเห็นท่าผมไม่ดีหละมั้งมันก็เลยสอดแขนช้อนต้นขาอีกข้างของผมขึ้น...ทั้งๆที่น้องน้อยมันยังฝังแน่นอยู่ในตัวผมนั่นแหละ
ไอโมหล่ะกลัวตกชะมัดก็เลยยิ่งรัดคอมันแน่นเข้า ขาก็ยกขึ้นเกี่ยวเอวมันไว้สุดฤทธิ์ สภาพผมกับมันตอนนี้ก็เลยดูไม่จืด... เหมือนแม่ลิงกับลูกลิงเลยอะ
พอกลายมาเป็นท่านี้แล้วไอโมก็ยิ่งรู้สึกใจหวิวๆ มันยิ่งลึกกว่าเดิมซะอีกอะ เสียวมากมาย ตัวผมกระเด็นกระดอนไปตามแรงกระแทกเบื้องล่างที่ไอคิมมันทั้งกระแทกทั้งเสยทั้งยกตัวผมไปพร้อมๆกัน ...
ตอนนั้นไอโมคิดว่า ไม่ตายคราวนี้กูจะไปตายตอนไหนได้หล่ะวะเนี่ยะ
...สุดๆไปเลย ร้องเสียงดังระบายความเจ็บความหยิวก็ไม่ได้เด๋วพี่ผมจะนึกว่าผมโดนฆ่าปาดคอ ก็เลยได้แต่กลั้นเสียงไว้ และระบายโดยการกัดเข้าที่เนื้อไอคิมมันซะเลย
“โม โมจ๋า...สุดยอดเลยโม ตื่นเต้นดีชมัด อู้ยยยยยย โม” ไอคิมมันเรียกหาผมเสียงกระเส่า ไอโมยิ่งเร้าใจ
อารมณ์เหมือนจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ จนในที่สุด พอไอคิมมันกระแทกผมอีกครั้ง ไอโมก็ลดตัวสวนมันไปเหมือนกันด้วยความลืมตัวและสุดหยิว และแล้วไอโมก็เห็นดาววับๆ..โลกหมุนรอบตัวติ้วๆ...อ้าปากงับกัดเข้าที่เนื้อไอคิมอย่างแรงแบบระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่...พร้อมกับความรู้สึกเสมือนว่าได้ปล่อยของออกจากตัวจนหมดสิ้น…หูอื้อตาลายไปหมด...
ผมไปแล้ว และพอไอคิมมันกระแทกผมแรงๆอีก 2-3 ครั้งมันก็ตัวสั่นยิกๆ แล้วไอโมก็รู้สึกร้อนวูบที่ช่วงล่าง...ไอคิมเข่าอ่อนเนื้อตัวสั่นไปหมด หายใจทั้งแรงและเร็ว ซึ่งไม่ต่างอะไรกับผมมากนัก
ในขณะที่ผมแทบขาดใจแขนขาหมดเรี่ยวหมดแรง แต่ไอคิมมันยังยืน ...ให้ผมเกาะมันเป็นลูกลิงอยู่อย่างนั้นไม่เห็นมันจะหมดแรงข้าวต้มเหมือนผมเลย แค้นชะมัด...
พอผมกับไอคิมล้างเนื้อล้างตัว แล้วเดินแบบอ่อนระโหยโรยแรงออกมาจากห้องน้ำได้หน่อยเดียว พี่คมก็เดินก้มหน้างุดๆเข้ามาในบ้าน(ไอโมหล่ะเสียวสันหลังวาบๆ)
“อ้าว...โม...ปลาหล่ะ” ไอพี่คม เดินมานั่งบนโซฟาข้างๆฝา ห่างจากตรงที่ผมกับไอคิมนอนหมดน้ำยากันอยู่ไม่ถึง 2 ก้าว
ผมกับไอคิม มองหน้ากัน..มันยึกคิ้วให้ผมที ผมหมั่นไส้ขนาดก็เลย ถีบมันเบาๆทีนึง
“อยู่ในห้องนอนอะพี่...เด๋วเรียกให้” ไอโมว่างั้นแล้วลุกขึ้นยืนแบบอ่อนระโหยโรยแรงเดินไปยืนเกาะราวบันได
“พี่ปลาโว้ย...พี่คมมาหา..” ตะโกนทีเดียวแล้วเดินโซเซมานอนที่เดิม...
พร้อมกับเสียงหัวเราะหึหึ ในลำคอของไอหื่นคิม และสีหน้าเอื่อมระอาของพี่คม...
สรุปว่าวันนั้นไอบ้าคิมก็โดดเรียนตามระเบียบ..เพราะมันรู้สึกตัวแล้วตอนที่พี่นัทบอกกับผมว่าจะมาหาตอนเลิกเรียน แต่มันแค่ได้ยินเสียงนะ มันไม่ได้เห็นภาพจึงไม่รู้ว่าพี่นัท จุ๊บผมก่อนไป ฮ่าๆ....มันก็เลยตัดไฟเสียแต่ต้นลม...ตัดกำลังผมซะเลย แง่มๆ..ชั่วจริงๆ แต่ผมว่าไม่หรอก ตัวมันนั่นแหละหื่นเองชิ...
เย็นนั้นที่บ้านพี่ปลาก็เลยเหมือนจัดปาตี้กันอีกครั้ง อิอิ...
พอละพอแค่นี้หล่ะ มาเล่าให้ฟังพอเป็นกระสัยให้ได้หายคิดถึงกันแล้วกันเนาะอิอิ
ไปเน้อ บับบาย จุ๊บๆ.....
ป๋อหล๋อ...เค้าปล่าวหื่นนะอย่ามาว่าเค้าเด๋วโป้งเลยหนิ ชิชิ
***************************
-
คิดถึงโม :m1: :m1: :m1:
-
:a1: ฝนดาวตก ดวงดาวพร่างพรายยยยย :o8:
-
หวานสุดๆเลยอ่ะ
:m1: :m1:
-
o7 o7
ยังไง ๆ ก็สงสารพี่นัทอ่ะ เศร้า :o12:
:o12:
-
:oni1:ตามมาแย้วว
:impress2: หื่นได้ใจดีแท้พี่ท่าน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่คิมแรงมากมาย กร๊ากกกก
-
:m25: :m25:
ดีใจจริงๆที่น้องโมมีตอนพิเศษมาให้แฟนคลับได้อ่านพอให้หายคิดถึง :m1:
คิมยังโหด หื่น เหมียลเดิม เล่นซ้า...น้องโมเราเข่าอ่อนหมดเรี่ยวหมดแรงไปเลย :laugh:
ชอบ
ชอบ
ชอบ
รออ่านตอนพิเศษอีกน้า...
-
ชอบ
ชอบ
ชอบ
มาลงตอนพิเศษอีกนะ
-
อิอิ
ชอบจัง
ไงก้อสงสารเพ่นัทอยู่เด
อิอิ
ดีนะอ่านจบไปมะ2-3วันก่อนในปาล์ม
อิอิ
ชอบมากมายเรยตอนนี้
ชอบทุกตอนแหละ
ก๊ากๆๆๆ :o8: :o8: :o8:
คิดถึงป๋าโมเน้อ ตอน พี่นัทกะเป้ยมะไหร่จะได้หว่า อิอิ
-
เย้ๆๆ ในที่สุดก็ตามอ่านทันซะที
มาช่วยดัน ให้พี่โมมาต่อตอนพิเศษอีกเร็วๆนะค๊าบบบบ o13
-
โอย อิจฉา...แต่สงสารพี่นัทจังคับ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
โอย อิจฉา...แต่สงสารพี่นัทจังคับ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
^
^
^
พี่นัทก็มีเป้ยอยู่ทั้งคนไงคับ แถมยังมีน้องเอเดนอีกคนนะ สงสารน้องเต็มของผมดีกว่า ไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไงบ้าง พี่โมไม่เห็นพูดถึงเลย :sad2:
-
ทั้งสุนก หื่น น่ารัก โรแมนติก
ชอบครับชอบๆๆๆ
-
o13
โว้วววววววววว
awesomeeeeeeee
-
เข้ามาชื่นชมโมโมค่ะ :m1: :m1:
ครบทุกรสทุกอารมณ์จริงๆๆ :m20: :m1:
แต่รู้สึกว่าส่วนใหญ่จะอารมณ์หื่นน้า :m14: :m14:
-
กลางคืนก็เห็นดาว (ตก)
กลางวันแสกๆ ก็เห็นดาว (วิ้งๆ) เต็มหัว o2
แหมพี่โมเอาเปรียบคนอื่นเขานะ
เล่นเห็นดาวมากกว่าชาวบ้านเขา :m12:
แถมแอบมาเห็นกะพี่คิมกัน 2 คนอีก
ฮิฮิฮิ :m25: เป็นการชมฝนดาวตกที่ระทึก (หัว) ใจซะจริงเชียว
ปูลู. คิดถึงพี่โม 'n พี่คิมมากๆ
มาเล่าเรื่องให้หายคิดถึงบ่อยๆ นะพี่
-
เพิ่งอ่านจบค่ะน่ารักจังเลยแล้วหาตอนพิเศษแบบนี้มาอีกนะคะ
-
คิดฮอดอ้ายโมโม่เด้
หายไปเล่นสงกรานม่องได๋น้อ
ไปอยุทธยาหรือถนนข้าวเหนี่ยวกันหว่า??
-
:m24:ไม่ได้แวะเข้ามาดูพักเดียว เกือบตกรถแล้ว แต่ยังไงก็ยังได้อ่านเรื่องของนายอีก :m20:
:m13: อย่าทิ้งไปนานนักนะ เห็นใจแฟน ๆ บ้าง เค้าคิดฮอดนะ
:L2: ยังไงก็ยังคิดถึง โม กับ เคน เสมอ
:L1: รักนายทั้งสองคน :bye2: :bye2:
-
คิดถึงพี่โม ว่างๆก็เอาตอนพิเศษมาลงให้หายคิดถึงหน่อยนะฮับ :o8:
-
:oni1:ตามมาเป็น แฟนพันธ์แท้อีกคนนะคะ อ่านมาจาก dek-d ค่ะ
o13 ชอบเรื่องนี้มั่กๆ
:m1:รักกันนานๆนะคะ คิม กะ โม
แวะมาอัพตอนพิเศษบ้างนะคะ เป็นกะลังใจให้ค่ะ :bye2:
-
ได้เจาะไข่รีบนด้วย อิอิ :m32:
ตอนพิเศษ ถูกหวย - -“
ฮ่าๆ พอดึคึกๆกรึ่มๆ เลยมาเล่าอะไรให้อ่านนิดๆแก้เบื่อแก้เซ็งกันหน่อยแล้วกันนะคร้าบผม
เรื่องมันมีอยู่ว่า ก็อย่างที่รู้ๆกันอะแหละครับ ว่าสงกรานต์ที่ผ่านมาไอโมกลับบ้านนอกคร้าบผม (รายละเอียดต่างๆขอต๊ะไว้ก่อนจะมาเล่าให้อ่านวันหลัง)
อย่างที่กระผมเคยเล่าแจ้งแถลงไขให้รับทราบกันไปแล้วว่า ไอคุณคิมสุดสวาทขาดดิ้นของกระผมนั้น มันเคยถูกหวย จนซื้อรถป้ายแดงได้ทั้งคันมาแย้ว (- - )”
ซึ่งไอโมนั้นไม่เค๊ยไม่เคย ที่จะถูกหวยกะเค้าซะที(ก็ไม่เคยซื้ออะ) เมื่อวันที่ 16 เม.ย ที่ผ่านมา อิอิ มันก็เหมือนกับวันปกติทั่วไปของพวกกระผม ที่จะตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการแฮงค์อย่างหนัก
“เมื่อวาน กูโคตรเมาเลยวะ คลับคล้ายคลับคราว่า ยายแกมาหา” เสียงนี้หละครับที่สะกิดต่อมหงุดหงิดผมขึ้นมา(แบบว่ารบกวนการนอนมากมาย)
จะมาเล่าความฟงความฝันอะไรกันตั้งกะไก่โห่ฟะ ผมกะตะโกนไปด่าละ เพราะจำเสียงเจ้าคนพูดได้แม่น พี่ชายผมเองครับ(ญาติๆกันแหละ)
“ยังไงเหรอพี่” หือ แต่เอเสียงนี้มันคุ้นๆนะ
แต่ไอโมยังสลำสะลืออยู่อะจิ ..งัวเงียสุดฤทธิ์ พร้อมกับที่แขนเริ่มกวาดหาคนที่กระผมนอนกอดมาทั้งคืน
“แกมาหาตอนกลางวันแสกๆเลยอะ มานั่งอยู่ปลายตีน กูเลยมึง ขนลุกเลยเนี่ยะ” เสียงเจ้าคนพูดท่าทางหยดหยองจริงๆ
“ยายแกมาใบ้หวยรึเปล่า เอ” เสียงนี้แม่ผมชัดๆ บ้ากันไปใหญ่แหละ นอนมากฝันมาก ชิ ยิ่งคนเมาๆด้วยแล้ว จะไปเชื่ออะไรมันได้ฟะ
“ไม่แน่ใจอะป้า แกยื่นแบงค์ร้อย ให้ผม 9 ใบ” ตอนนี้ไอโมชักรำคาญจริงๆละครับ
เลยโงหัวขึ้น วางลงบนขอบหน้าต่างและ แน่ใจแล้วด้วยว่า หนึ่งในเสียง มะโหร่งโฉงเฉง ข้างล่างนั้นมีเสียงไอคิมพ่อยอดขมองอิ่มของผมรวมอยู่ด้วย
“อืม ป้าว่าน่าจะเป็น 900 นะ หรือเอ ว่าไง” เสียงแม่ผมเองแหละ
พอไอโมลืมตาได้เต็มๆตาหลังจากแกะขี้ตาออกจนหมดจดงดงามแล้ว (ไม่ค่อยจะโสโครกเลยอะ) ก็เห็นว่า
หน้าบ้านผมใต้ต้นมะยม ที่ตอนนี้มีม้าหินอ่อนวางอยู่นั้น มีเจ้ามือหวย ก็คือ น้าหงัด น้าข้างบ้านผมเอง แม่ผม ไอพี่เอ และไอคุณคิม แหม...ดูลงตัวลงล๊อคอย่างประหลาด - -“
“ผมก็ว่างั้นแหละ ป้า อืม น้าหงัด 900 นะทั้งโต๊ดทั้งเต็ง 50X50 สองตัวเอา 00 ทั้งล่างและบน 30x30” อืมรวดเร็วดีกันจริงๆเฮ้อ
“อะไรกันอะ เสียงดังกันแต่เช้าเลยอะ หนวกหูนะ” นี่เสียงไอโมเอง และบรรดาเซียนหวยทั้งหลายก็หันหน้าขวับมามองที่ผมตาเขียวปั๊ดกันทุกคน
“เช้าบ้าบออะไรของเราอีกหละเจ้าโม โผล่หัวออกมาดูตะวันซะบ้างสิ ลูกบ้าอะไรตะวันไม่แยงก้นไม่มีตื่นหรอก ดูคิมซิ ตื่นมาตักบาตรกับแม่ตั้งกะเช้า บลาๆ และก็บลาๆ” ไอโมกรอกตาไปมาแล้วล้มตัวลงนอนหงายผึ่งลงบนเตียงเหมือนเดิม(เตรียมหลับต่อ)
“หึหึหึ....ผมด้วยแล้วกันครับ 900 เป็น 100X100 800เป็น 200x200 สองตัว 00 ทั้งล่างกะบน 100x100” เสียงที่รักผมเอง ไอโมนอนหลับตาคำนวณเงินที่ต้องเสียไปโดยเปล่าประโยชน์โดยไวว่องในหัว
เก้าศูนย์ศูนย์ 100x100 ก็ 200 เข้าไปแล้ว แปดศูนย์ศูนย์ก็เป็น 400 สองตัวล่างบนก็ 200 อืมไม่ใช่น้อยๆเลยนะเนี่ยะ รวมกันก็ 800 เกือบ 1000 ฮึ่มๆ ไอโมนอนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่คนเดียวด้วยความเสียดายจับจิต
“ซื้อหวยบ้าอะไรอย่างนั้นวะ 900 800 หวยอะไรมันจะไปออกแบบนั้น แล้วไอสองตัวอะ 00 บ้ารึเปล่า นี้ๆ ไม่ต้องซื้อหรอกเอาตังค์มาให้เราดีกว่านะคิม พี่เอด้วย อย่าบอกว่าแม่จะซื้อด้วยนะ”อดไม่ได้ครับ เลยลุกขึ้นแล้วชะโงกหน้าลงไปมองข้างล่างอีกรอบ
“กูก็ว่างั้นแหละวะโม กูถึงซื้อแค่นี้ไง กันเหนียววะ แหมนะยายแกตายไปแล้วยังอุตสาห์มาบอก กูก็ต้องซื้อกันเหนียวไว้ก่อนแหละวะ แฮะๆ” ไอพี่เอมันว่างี้
“แม่ไม่ซื้อหรอก งวดนี้แม่กะไม่ซื้อ แต่เดี๋ยวแม่โทรบอกแม่เจ้าอ้อนดีกว่านะ งวดที่แล้วแม่อ้อนก็อุตสาห์โทรมาบอกแม่ แม่เลยถูกหวยตามแม่เจ้าอ้อนเลย” แม่ว่างี้แล้วหยิบโทรศัพท์มากดๆแล้วเดินหายไปจากสายตาไอโม
ส่วนไอคุณคิมมันก็ไม่ว่าอะไร ยังตั้งหน้าตั้งตากำกับน้าหงัดในการเขียนโพยให้มัน ไม่สนใจผมเลยซักจิ๊ด ชิเคืองๆๆ
****************
“งวดนี้ซื้อหวยไปเท่าไหร่” ผมถามไอคิมขณะที่นั่งกินข้าวเที่ยงกันอยู่
พร้อมหน้าพร้อมตาสุดฤทธิ์ ทั้งผม ไอคิม น้องผม(ที่มีผ้าก๊อตสีขาวพันอยู่รอบหัวโดนดักตีหัวซะเลือดโชกเมื่อหลายวันก่อน) พ่อผม และคุณแม่สุดเลิฟของกระผมนั่นเอง
“ไม่เยอะหรอก”ไอคิมมันตอบส่งๆเหมือนไม่สนใจที่จะตอบ
“ไม่เยอะอะไร ซื้อกับน้าหงัดไป 800 ใช่มะ เราแน่ใจว่านายไม่ได้ซื้อกับแค่น้าหงัดแน่ๆ”ไม่ได้ตั้งใจจู่จี้นะ แต่เรื่องหวยเนี่ยะไอโมไม่อยากให้มันเล่นมากครับ
(ปกติมันจะซื้อแต่ลอตเตอร์รี่ หวยนานๆซื้อที แต่ว่าแต่ละทีที่ซื้อหนักหนาสาหัสหมดไปทีละหลายพัน โคตรเสียดายตังค์เลย)
“อืม..โทรไปซื้อกับป้าพุด ที่ตรังอีก 2000 กับพี่หญิง อีก พันนึง” ตอบหน้าชื่นตาบานไม่สะทกสะท้าน
“แค๊กๆ”สำลักน้ำแกงเลยไอโม
“ตัวเดียวเนี่ยะนะ ไอ แปดศูนย์ๆ เก้าศูนย์ๆเนี่ยะอะเหรอ” เสียงระโหยตัวอ่อนกันเลยทีเดียวไอโม
คือปกติก็ไม่ได้อะไรมากมายหรอกครับ แต่งวดนี้ ความบรรลัยมันมาเยือนเลยแหละ หวยบ้าอะไรจะออกตัวโง่ๆแบบนี้(คิดงี้จริงๆนะ)
“เออ น่า แค่นี้เองบ่นอยู่นั่นแหละ จู่จี้เป็นผู้หญิงไปได้น่าเจ้าโม”อันนี้เสียงตาสมพงษ์เองครับ
ไอโมหละอึ้งเลย มองพ่ออย่างไม่เชื่อสายตา
“ก็เงินไม่ใช่น้อยๆนี่ตาพงษ์ก็” อันนี้แม่ผมเอง
แบ่งพรรคแบ่งพวกกันสุดฤทธิ์ แต่ดูแปลกๆไงไม่รู้นะ
พ่อผมส่ายหน้ายุกยิก ถอนหายใจเฮือก
“ช่างเถอะคิม พอถูกขึ้นมาขี้คร้านเงินจะไม่ถึงมือเรา แม่เจ้าโมก็เป็นงี้เหมือนกัน” พ่อผมว่างี้ แล้วเหมือนจะนึกได้
แกทำหน้าเจื่อนๆ ยิ้มจืดๆ แล้วอิ่มข้าวลุกขึ้นเดินหนีทันใด
ผมที่เล่นงานไอคิมอยู่หยกๆถึงกับพูดไม่ออกไปเหมือนกัน ไอคิมก็ด้วย ผมมองหน้าแม่ที่นั่งอมยิ้มตักข้าวเข้าปากอย่างสบายอารมณ์ ส่วนเจ้ามดมันไม่สนโลกอยู่แล้ว ไม่ได้สนใจบรรยากาศรอบๆโต๊ะเลยให้ตาย
***************
บ่าย 3 โมงเกือบ 4โมง
ผม คิม และพ่อกำลังเตรียมเครื่องสูบน้ำจะไปสูบน้ำเข้านา(จะทำนาปังกัน ก็นานอกฤดูแหละครับ) ลืมเรื่องหวยไปแย้ว แฮะ
พ่อถอยรถอีแต๊ก(รถไถนาเดินตามที่พ่วงตัวรถไม้อะแหละอธิบายมะถูก) ออกมาจากหลังบ้าน ผมกับคิม แบกท่อสูบน้ำขึ้นรถ
พี่เอ ไอมด และบรรดาญาติๆผม 4-5 คน นั่งกินเหล้ากินเบียร์อยู่ที่หน้าบ้านผม ใต้ต้นมะยมต้นเดิม
“หวยออกแล้วนะ ใครถูกบ้าง” ยายพัด แม่พี่เอเดิน นวดนาดมาพร้อมกับเสียงแจ้วๆของลูกสาวตัวน้อยของพี่เอ
“ออกตัวไหนอะแม่” พี่เอถามไปยกซดเบียร์ไป เหมือนไม่สนใจ
ไอโมที่ตอนแรกบ่นงึมงัมเรื่องคิมซื้อหวยเยอะ แต่ตอนนี้ก็หูผึ่งลุ้นระทึกขึ้นมาเหมือนกัน(ก็เสียดายตังค์อะ) วางท่อน้ำไว้บนรถอีแต๊กพ่อแล้ว กระผมก็หยุดมือโดยพลัน ตั้งใจฟังยายพัดสุดฤทธิ์
“3 ตัว ออก 800 ถูกมะ มีใครถูกรึเปล่า เอ เมื่อเช้ามึงซื้อตัวไหนตัวนี้รึเปล่า” ยายพัดพูดแล้วเดินเข้าไปหาลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ดวงตาเป็นประกายอิอิ
“โอ้ย ตายห่าเลยกู เวรแล้ว ผมซื้อ 900 อะแม่ ไม่ได้ 800 แต่ถูกนะ ถูก 2 ตัว โอ้ย เสียดายเว้ย ทำไมกูไม่คิดจะซื้อตัวนี้บ้างวะ” ในขณะที่พี่เอโวยวายและพี่ๆญาติๆผมที่นั่งกินเหล้าเบียร์กำลังวิพากวิจารย์กันอย่างหนัก
แต่ไอโม แข็งเป็นหินไปแล้ว พูดไม่ออก ไอคิมก็ด้วย พ่อผมนี้ถึงกับสะดุ้ง มองหน้าไอคิมเขม็งเลยทีเดียว ตอนนี้ไอโมคำนวณเงินที่จะได้อย่างไวว่อง
“เออ ใช่ๆ ไอคิม ไอคิม ถูกนี่หว่า มึง ถูกไปเยอะนี่หว่า 200x 200 เลยนี่หว่าทั้งโต๊ดทั้งเต็ง เต็มๆข้อเลยมึง ไอคิม ไปเอาเบียร์มาแก้เร็ว” พอไอพี่เอ มันพูดเสร็จญาติๆผมก็ถามกันจ้าละหวั่น
เมื่อนั่นแหละไอคิมมันถึงได้หลุดจากพะวังนะจังงังของมัน
(ไปคำนวณกันเอาเองนะครับว่าไอคิมมันถูกหวยไปเท่าไหร่ แฮะ ได้ไปโขอยู่อิอิ)
“เออ ถูกจริงๆด้วยวะ” ไอคิมมันดึงโพยหวยที่น้าหงัดเขียนให้มันมาเปิดดู แล้วมองหน้าผมยิ้มๆตาเป็นประกายวับๆ
ไอโมหละดีใจเกินหน้าเกินตามันไปแย้ว รวย รวยเลยกู อิอิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ยายพัด ตัวนี้แน่ๆนะ แน่รึเปล่า” ผมถามยายพัดเสียงสั่นๆเบลอๆ (ตอนไอคิมถูกหวยหนักๆเมื่อคราวที่แล้วยังไม่ตื่นเต้นเท่านี้เลยให้ตาย)
“ใช่ตัวนี้แหละโม เนี่ยะโทรศัพท์น้าพึ่งส่งข้อความมาให้” ป้าดดูความใส่ใจของน้าผม
“ตกลงมึงถูกจริงๆหรือวะคิม แล้วถุกไปเท่าไหร่หละ” คนถามก็จ้องตาเป็นมัน เลียปากแผล๊บๆ อิอิ
“เนี่ยะอะน้า” ไอคิมเดินไปทรุดตัวนั่งลงบนแคร่ไม้ไผ่ที่พวกญาติๆผมนั่งกันอยู่ แล้วยื่นโพยหวยให้พวกเค้าดู โดยไม่ได้บอกว่ามัน แอบโทรไปซื้อที่อื่นไว้แล้วด้วย(ก็ที่อื่นเค้าให้เยอะกว่าแถวบ้านผมอะครับ หวยเถื่อนอะนะอิอิ)
“โหยมึงทั้งสองตัว สามตัว รวยเละเลยสิมึง เป็น แสนเลยนะเนี่ยะ ไปไป ไปเอาเหล้ามาฉลองกันหน่อย”
สรุปว่าที่จะสูบน้ำเข้านาก็ฟาวครับวันนั้น นั่งฉลองกันเกือบสว่าง ตอนเช้า น้าหงัดก็เอาเงินค่าหวยมาจ่าย ส่วนที่ไอคิมมันโทรซื้อจากพรรคพวกมันที่ตรัง เค้าก็นัดว่าวันที่ 18 โอนให้(ได้รับแล้วครับ) ส่วนที่ซื้อจากพี่หญิงบ่ายวันที่ 17 พี่แกก็โอนเข้าบัญชีให้เหมือนกัน รวยไปเลยอิอิ
ป๋อหล๋อ...ที่บ้านอ้อนก็ไม่ถูกนะครับเพราะไม่ซื้ออิอิ..แต่เห็นอ้อนบอกว่าญาติอ้อนก็ซื้อ แต่ซื้อ2 ตัว 50 บาทมั้งนะแฮะ
ป๋อหล๋อ..2..ไร้สาระเนอะว่ามะ ตอนสงกรานต์มีอะไรให้เขียนถึงเยอะมากเลยครับ ทั้งที่ผมขับรถหนีไอคิมทั้งไอคิมงอนผมอะไรอีกเยอะแยะอิอิแต่ไม่มีเวลาเขียนอะ เลยส่งตอนนี้มาให้อ่านกันให้คนที่โดนหวยรับประทานอ่านกันเล่นๆอิอิ
ป๋อหล๋อ..3..เดี๋ยวสุดที่รักผมจะโดนหาว่าเป็นพวกบ้าหวย ไม่บ้าหรอกครับมันจะซื้อลอตเตอร์รี่ซะมากกว่างวดละ 4-5ใบ ซื้อไว้เผื่อฟลุ๊คแต่สำหรับหวยนานๆซื้อทีครับแฮะๆ(ซื้อทีก้หนักอย่างที่เห็นๆอะแหละ - -")
ป๋อหล๋อ..4...ส่วนเรื่องความฝันพี่เอ ก็น่าจะราวๆนี่อะนะผมได้ยินไม่ถนัดอะ ก้ประมารว่ามานั่งปลายตีนพี่เออะแหละส่วนรายละเอียดจากนี้จำบ่ได่อิอิ
-
อิจฉาอ่ะถูกหวยด้วยอ่ะ
งวดไหนมีเลขเด็ดอีก ช่วย pm บอกด้วยนะ
อยากถูกหวย
เกิดมาๆไม่เคยๆๆ ถูกเลยยยย
:o12:
ปล.โม ถูกจริงใช่ปะ ไม่เหมือนคนบางคน(ว่าปะซิน)..เชอะๆๆ
ปล.ดีใจด้วยเน้อถูกหวยยยยยยยย(อยากถูกบ้าง) :oni1:
อิอิ
ขอให้รวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m20: ซินถูกหวยด้วยใช่ป่ะแป๋วแหวว แต่ถูกเฉพาะวันเอพริลฟูลเดย์ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
งานนี้มีแต่รวยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คุณตำรวจ ตรงนี้มีหวย มาเร๋ว :laugh:
-
ไอโมหละดีใจเกินหน้าเกินตามันไปแย้ว รวย รวยเลยกู อิอิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
v
v
v
v
v
v
v
v
อยากจารู้ว่าเอ่อ....เงินที่คิมถูกหวยเนี่ย เหลือเข้ากระเป๋าคิมเท่าไหร่คะ
เพราะดูท่าแล้ว.....โมผู้คัดค้านการซื้อหวย(เสียดายตังค์หรือเรียกง่ายๆว่างก)
ดีใจเกินหน้าคนถูกนิดส์นึงเนอะๆๆ :m12:
รีบมาอัพตอนพิเศษนะคะ :oni2: :oni2:
-
ได้อ่านเรื่องเล่าของคุณโมมาตั้งแต่ต้น จนถึงตอนพิเศษล่าสุดนี้แล้วจ้า
แต่เพิ่งได้สมัครล็อกอินมาโพส อิอิ
คุณโมเล่าเรื่องสนุกดีนะคะ ชอบอ่านค่ะ
แล้วจะรอติดตามอ่านตอนพิเศษอื่นๆใหม่ๆอีกนะคะ
-
เป็นสมาชิกใหม่ฮับ
มาอ่านข้ามวันข้ามคืนเลย o2
ชอบพี่โมกับพี่คิมสุดๆเลยง่ะ :m1:
-
555555
อยากถูกบ้างจังอ่า
ไมมาบอกช้าอย่างนี้เนี่ย
-
เข้ามาเจาะไข่ กบน้อย ก่า meawmeaw อิอิ :m32:
-
อาโมโม่ รออ่านอยู้เด้อ....อยากรู้อ่ะว่าตอนที่รู้ว่าเป้ยกะพี่นัทเค้ากิ๊กกันน่ะจาบ้านแตกหรือเปล่า....เห็นสปอยไว้ตั้งนาน ......
***อย่าให้ถ๊าโดนหลายเด้อ...ใจซิหลาดซิขูด~ เด๊อ๊ายย.... :laugh:
-
ถูกหวยเหมือนกัน แต่ถูกเจ้ามือกินน่ะ :sad2:
-
เพ่ขา :serius2:
อยากอ่านตอนสงกรานต์อ่า
อย่าลืมมาต่อนะค้า :oni3:
จารอนะค้า :bye2:
-
:m1:อ่านเมื่อไหร่ ก็ได้นั่งยิ้มเมื่อนั้น :อิอิ1:
นายโม อย่าให้ขาดช่วงไปนานเกินไปนะ รู้เปล่าว่าคนอ่านคิดถึง
o15 ดีใจด้วยที่นายเคนถูกหวย นายโมกระเป๋าตุง :m20:
คิดถึงนายสองคนเสมอ :กอด1: :bye2:
แล้วเจอกันในตอนพิเศษ ตอนหน้านะ
-
โห ได้ตังมิใช่น้อยเลยนะเนี่ยพี่เรา
แหมๆ ไม่โทรตามน้องไปฉลองเลย เซ็งวะ
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับผม ชอบๆๆอ่าครับ
คิดถึงจังเลยครับ แล้วจะเป็นไงนะครับ
เรื่องตอนสงการ์นอะครับ
คิดแล้วสงสารพี่คิมนะ
:impress: :impress: :impress:
-
โห...รวยเละเทะ รวยไม่แบ่งใคร
เอามาแบ่งน้องๆ ใช้มั้งกะได้นะพี่โม
มีเรื่องมาให้อิจฉาได้ตลอดเลยแฮะ
เด่วก็จะแอบไปเที่ยวกับพี่คิม 2 ต่อ 2 อีก :m12:
โอ๊ย! ตาร้อนผ่าวๆ แล้ว...
มีความสุขนะพี่โมพี่คิม... :m1:
-
:m20: ซินถูกหวยด้วยใช่ป่ะแป๋วแหวว แต่ถูกเฉพาะวันเอพริลฟูลเดย์ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด...โดนพาดพิงถึง
เช๊อะๆ ว่าละคนฉวย ก้กสะบัดความสวยใส่ซะเยย :a14:
-
แม่หนูถูก
ถูกเจ้ามือกิน o2
มีเลขดีๆมาบอกด้วยนะพี่โม ฮ่าๆ
-
น้องใหม่ ^^
ฝาตัวด้วยนะคะ ^______^
แหะๆ อิจฉาพี่คิมอ่ะ
พี่โมด้วย หุหุ กระเป๋าตังค์เดียวกันป่ะคะ
555+
-
ถ้ามีเลขเด็ด บอกกันบ้างซิ
อิจฉานะ
-
อยากถูกมั้งถูกกินหมดเรยเรา
-
รอพี่โมมาต่อ :a12:
-
ติดตามอ่านเรื่องของโม ตั้งกะลงที่เวบนั้นแล้วชอบมากกกกกกกก
คิดถึงโมกะคิมนะ :กอด1: รออ่านตอนพิเศษต่อจ้า :m1:
-
:pig4:
-
5++ อ่านหลายวันกว่าจะจบ มันส์มากมาย :m20: แถมด้วยเศร้าเคล้าน้ำตาในบางตอน :sad2: แต่ชอบจริงๆ ฮาสาดๆๆ
-
เพิ่งได้อ่านตอนถูกหวยเฉยจัง อิอิ
-
แวะเข้ามาเจาะไข่ammeกะsupranee อิอิ :m32:
แอบงงกะsupraneeเล็กน้อย ที่โควทมาหมายถึงไรเหรอ? จะบอกว่าทำผิดกฎของเล้าหรือเปล่า ประวัติโมโมนี้โมโมอนุญาตให้เอามาลงได้จ้า้ ไม่ได้ละเมิดสิทธิอะไรทั้งสิ้นเลยนะ งั้นเด๋วจะให้โมโมมาช่วยกันยืนยันอีกทีแย้วกันว่าอนุญาตแว้ว
:a1:
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
.::.กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ .::. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
ประวัตินายโม..และคนรู้ใจ อิอิ ^^
ผมนายแตงโม ณ ขอนแก่น
สูง 178 ซม..น้ำหนักล่าสุด พึ่งชั่ง 58 กก.
อายุ 26 ปี กับอีก 2 เดือน 9 วัน
เป็น รับ..
อาชีพ..เป็นเจ้าของกิจการ ร้านเช่า vcd (dvd) กะร้าน ขายหนังสือ
ชอบดูหนังเป็นงาน อดิเรก อย่างสัปดาห์นี้ ไปดูมาแล้ว 3 เรื่อง
พี่น้องร่วมสายเลือด...มีน้องชาย 1 คน ชื่อ มด...(ชื่อมันจริงๆ ส่วนผมไม่ได้ชื่อแตงโมจริงๆ) ไอมดเรียนอยู่ ม..รัฐบาลแห่งนึง..ปี 2 จะขึ้น ปี 3 ปีนี้
มีญาติๆ ลูกพี่ลูกน้อง ทั้งฝ่ายพ่อ และแม่รวมกัน ประมาณ 30 คน ..
*****************
นายคิม ณ กทม..
อายุ 26 ปี
สูง 186 ซม.. หนัก ประมาณ 75 กก..
เป็น รุก..
อาชีพ..เป็นวิศวกร อยู่บริษัทเอกชนแห่งนึง..
ชอบมีเซ็กซ์ เป็นงานอดิเรก..TOT...
พี่น้องร่วมสายเลือด...มีพี่ชาย 1 คน แต่งงานแล้ว มีลูกชาย หญิง อย่างละ 1
ญาติพี่น้องไม่รู้..เพราะผมไม่สนใจเท่าไหร่...
*************
ปัจจุบัน ผมนายแตงโม ณ ขอนแก่น กับ นาย คิม ณ กทม..
อาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกัน แถว รังสิตฯ..เรียกว่าเป็น คู่ผัวตัวเมียกันก็ว่าได้...
นายแตงโมเคยมีความคิดจะรุก นายคิมเหมือนกัน แต่ อนิจจา..สู้แรงควาย..ของนายคิมไม่ได้เลยจำใจต้องรับต่อไป..
จะว่าไปนายแตงโมก็ไม่อยากจะรุกนายคิมซักเท่าไหร่หรอก แค่คิดว่าจะ จิ้มๆ ก้น นายคิม แล้วก็ให้หวาดเสียวเป็นยิ่งหนัก..เลยตัดสินใจว่าอย่าเลย ไม่อยากให้ที่รักเจ็บตัว...งั้นไอโมขอเจ็บเองแล้วกัน กาซิก กาซี้...(ความรักทำให้ไอโมตาบอด)
****************
อ๋อ..ก่อนจาก...แถม ไอพี่นัท กับ ยัย น้องเป้ย กะน้องเอเดนด้วยแหละกัน
*พี่นัท
อายุ 30 ปี..
สูง..182 ซม..หนัก 70 กก..(ส่วนสูงและน้ำหนักโดยประมาณนะจ้ะ..คิคิ)
สถานภาพ แต่งงานแล้ว มีลูก 1 คน
ที่อยู่ปัจจุบัน..ประเทศสหรัฐอเมริกา รัฐ...(ไม่บอกคิคิ)
**
*เป้ย.
อายุ 26 ปี
สูง 160 หนัก 40 กก..(ผู้หญิงคนนี้ก็โดยประมาณเหมือนกันนะจ้ะ)
สถานภาพ แต่งงานแล้ว มีลูก 1 คน เป็น เมีย ไอคนข้างบน
ที่อยู่ปัจจุบัน...ที่เดียวกันกับไอคนข้างบนเช่นกัน
****
น้องเอเดน..เอ่อ หลานผมอายุเท่าไหร่แล้วครับ ส่วนสูงหล่ะ..น้ำหนักหล่ะ..เวรกรรม..จำไม่ได้...เฮ้อ... ไปดีกว่า...
แค่นี้หล่ะครับ...ไม่ต้องสงสัยอีกแล้วนะครับ..วันนี้อารมณ์ดีเลยตอบให้ซะละเอียด หรือสงสัยอะไรก็ถามมาเพิ่มเติมได้...ถ้าตอบได้จะตอบ แต่ขอสงวนเรื่องที่อยู่ ทั้งปัจจุบัน และบ้านเกิดไว้นะครับผม
อีกเรื่อง ..หลายคนอยากเห็นหน้าค่าตาว่าผมมีหน้าตาอย่างไร คิคิ..อย่าเลยครับ...ตอนนี้ผมเหมือนอยู่ในที่มืด..ผมเขียนเรื่องด้วยความสบายใจว่าไม่มีใครรู้จักผม ผมจึงสามารถเขียนเรื่องออกมาได้...แค่มีเพื่อนสาวของผมคนนึงจับได้แล้วว่าผมเขียนเรื่องนี้ ผมก็เขิล มันมากพอแล้ว ...อย่าให้ผมต้องอายไปมากกว่านี้เลยนะครับ คิคิ...ไม่อยากเอาปี๊บ คลุมหัวเดิน คิคิ...
มีความสุขทุกวันครับ...
ไอแตงโมสุดหล่อล้ำเลิศในปฐพี
^
^
เหมือน คุณต้องการคำตอบใช่มั๊ยคะ เห็นยกตรงนี้มา ขอตอบคำถาม ของ คุณ supranee
ก่อนที่จะนำเรื่องนี้มาลง ก้อได้ ขอกับเจ้าของต้นเรื่องไปเรียบร้อยแล้วค่ะ ถ้าเกี่ยวกับเรื่องประวัติ
ที่นำเอามาลง ถ้าเจ้าของเรื่อง คิดว่าเราละเมิดสิทธิ์ คงขอให้เอาออก ตั้งแต่ ลงเรื่องไปแล้วล่ะค่ะ
เพราะ เจ้าของเรื่องก้อแวะเวียน มาดูกระทู้ และรีพลายกระทู้ ประจำ
ถ้ายังไม่หายข้องใจ จะให้เจ้าของเรื่องมาตอบเองแล้วกันนะคะ
แล้วถ้าเจ้าของเรื่อง ไม่ให้เรา ลงประวัติ ตามที่คุณยกมา ทางเรา ยินดี เอาออกให้อยู่แล้วค่ะ
ป๋อล๋อ*... เรื่องนี้ มีโมฯ เป็นคนโพสเรื่อง ตั้ง 2 คน ดิฉันเป็น 1 ในนั้นค่ะ ยังไง ถ้าเราละเมิดสิทธิ์ จริงๆ
เรารับผิดชอบแน่นอนค่ะ ขอให้เจ้าของเรื่อง มายืนยันแค่นั้นเอง
ขอบคุณค่ะ
Sun (zin) :L2:
-
อ่านมาราธอนมากเลยวุ้ยเรา
ตั้งกะบ่ายสามกว่าจะจบตีสองกว่าๆ เอิ๊กกก
แบบว่า อ่านแล้วหยุดไม่ได้ ติดใจ :m1:
เป็นกำลังใจให้คิมกับโมด้วยคนนะคะ *-*
-
อ่านรวดเดียวจบเลยงับ ติดลม หยุดอ่านมิได้ อิ อิ :o8:
สนุกมากๆเลยคร๊าบบบบบ
พี่โม กะ พี่คิม น่ารักมากกกกกเลยอ่ะ พี่นัทด้วยยยยยย
แต่อยากรู้ตอนที่ พี่คิมรู้เรื่องน้องเต็มจังเลย ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกะพี่โมมั่งอ่ะ อิ อิ
ถ้าว่างก็มาเล่าให้ฟังหน่อยนะคร๊าบบบบบบบ :m13:
-
อ่านที่เพื่อนเซฟให้ :m32:ตามมาเม้นนนนคะ
ชอบพี่โมกะพี่คิมมากกเลย :m1: :m1: (พี่นัทททด้วย :กอด1:)
พี่คิมโหดๆๆแต่ก็รักพี่โมมากเลย..ปลื้มแทนน o7 (อ่านแล้วแอบร้องไก้ตอนที่พี่เลิกกันด้วยอ่ะ :m15: :m15:)
จะแว่บเข้าบ่อยๆคะ :o8:
-
เข้ามาดุแลความเรียบร้อย อิอิ
ก็เรียบร้อยดีนิ ไม่มีอะไรผิดกฏตรงไหน
ผ่าน
จบ
อิอิ
-
อ้า
พึ่งเข้ามาอ่าน ง้าบบบ ชอบ เรื่องพวกพี่ๆมากๆเลยง้าบ อ่านแล้วรู้สึก ดีจิงๆ มีหลายรสชาติ
แต่ ที่ทำ ป๋มม น้ำ ตา ตก :m15: :m15:
กะตอน พิเศษ ที่พี่โม ปล่อย ให้ พี่คิม เดินกลับบ้านเองอะงับ
ผม ละแบบ สุดๆอะ อาไรจา ขนาดนี้ ฮื้อๆๆ
เอา กำปั้นตบ พี่คิมล่วยอะ อ่านไปแล้ว น้ำตาตก มากๆๆ สงสารพี่คิมมมม ฮื้อ :m15:
แต่พี่คิมกะ ไมได้โกรธ ไรมากกอ้า โอ้ประเสริฐ ที่สุดดดดดด :m13: :m13:
ปล. รักพี่คิม&พี่โม
-
คิดถึงอ่ะ :o8: พี่คิมพี่โมจ้า
พี่คิมนี่น่าจะใบ้หวยได้เลยนะเนี้ย
รวยเลยอ่ะถูกทีนึงไม่ต้องทำงานก็คงได้ม้าง
-
ขอเปงสมาชิกใหม่ของที่นี้ด้วยคนน้าคะ ตามมาจาก goozaa พอดีเพื่อนพีโมแนะนำให้มาอ่านต่อใน web นี้
ตะอ่านยังมะจบอะ ขอมาเม้นก่อนแหละกาน แบบว่าชอบมากมายเพ่โมกะเพ่คิม ร้ากกานหวานหยดย้อยเจงเจง
อิจฉาซะงั้น
มีความสุขทุ้กวันนะคะ
:pig4:
-
^
^
:mc4: เจาะไข่น้องใหม่ อิอิ
-
อ่านจบแหละค้า :oni2:
มีครบทุ้กรสชาดเจงเจง ซี้ด o13
ร้องให้ด้วยแหละตอนที่เพ่คิมบอกกะเพ่โมว่าเปงเพื่อนกานนะ แล้วเพ่โมก้อเสียจายมากมายบอกกะมะม้าว่าอยากตายอะ อืออือร้องเย้ย :m15: :m15:
แล้วมีตอนพิเศษน่าร้ากของเพ่โมกะเพ่คิมก้อหวานซ้า :m13: :m13: :m4:
มีความสุขทุ้กวันนะคะ
:pig4:
-
ขอจิ้มรอบเช้าให้เพ่โมกะเพ่สวยถึกและบึกบัน :a3: :a11: :a1: :a4: :a4:
-
เกือบลืม :m23:
จิ้มให้เพ่โมกะเพ่สวยถึกค้า :a3: :a11: :a4: :a1:
-
มาแย้วววววววววววววววววววว :oni2:
หลังจากเงียบหายเหมือนตายจากมาเป็นเวลานานโข หุหุ
เค้ายังมะตายนะตะเอง :m14:
ไปเที่ยวมา เด้อ หุหุ มีความสุข สนุกสนานมากมายก่ายกอง อิอิ :o8:
:a3: อิจฉาเค้าอะปล่าว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆเอิ้กๆ :a3:
ว่าละก็เดินออกจากกระทู้อย่างสง่างาม
โมร้ากกกกกกกกกกกกทู้กกกกกกกกกกกกกโค้นนนนนนนนนนนนนนน
-
^
^^
^^^
จิ้มมมม กลับมาแล้วว เย้ๆๆๆ ดีใจ
:mc4: :mc4:
พี่โมจ๋า แบบว่า เค้าอยากอ่านตอนพิเศษ ฮันนีมูนจ๊ะจ๋าง่ะ
:o8:
-
คิดถึงพี่โมอะ
:a3: :a3: :a3: :a3: :a11: :a11: :a3: :a3: :a3: :a3:
อยากอ่านตอนพิเศษด้วยคน หุหุ :laugh: :laugh: :laugh:
มีความสุขทุ้กวันเด้อค้า
:pig4:
-
หนีไปมีฟามสุข นี่เอง หายเหนื่อยแล้วก็อย่าลืมของฝาก
ของเค้านะตะเอง
-
คิดถึงนะจ๊ะ :L2:
-
เย้ๆๆๆ พี่โมมาแย้ววววว :a2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านอ่ะ
โห ได้เจ๋งๆขนาดนี้
คราวหน้าก็สงเคราะห์คนแถวนี้บ้างนะค้าบ
-
:m1: อ่านกี่ทีก็ไม่เบื่อ ว่าแต่ร้ายนะนายแตงโม เดี๋ยวเหอะให้คิมจับมัดซะเลย อิอิ :oni2:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
............................................คิม กะ โม...........................................
-
:mc4: :mc4: :mc4:
อ่านจบแล้ว...
คุนคิมกับคุนโมน่ารัก :m1:
รออ่านตอนพิเศษสงกรานต์นะค่ะ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ.....น่ารักดีมีหลากหลายอารมณ์จริงๆ
ขอบคุณนะคะที่เอามาเล่าสู่กันฟัง
ยังไงจะรอติดตามตอนพิเศษจ้า...มาต่อให้หน่อยน๊า
......ขอให้มีกันและกันตลอดไปนะคะ.....
-
น่ารักจริงๆคู่นี้ พี่โมคะถ้าพี่คิมซื้อหวยงวดหน้าบอกด้วยนะคะ จะซื้อตามเผื่อรวยแบบพี่โมกับคิม อิอิ
รอตอนพี่เศษอยู่น้าพี่โม :m13: ไปเที่ยวสนุกไหมเอ่ย :m12:
-
:m13: ว๊าวววววววว แตงโม กะ คิม กลับมาแว้ววววว :m1:(กลับมาได้ ครึ่งเดือนแหละเพิ่งรู้)
เมื่อไหร่จะมาเล่าให้ฟังเนี่ย เปลี่ยนบรรยากาศ แบบนี้ต้องมีอะไรพิเศษแน่นอน
รอ โม มาเล่านะจ๊ะ :m1: :m1:
คิดถึง โม กะ คิม มากมาย :กอด1:
-
เย้ๆๆๆๆ หลังจากนั่งอ่านมาหลายวัน ในที่สุดก้อจบแล้ว เฮ้อออ อิจฉามากมายอยากได้แฟนอย่างนี้มั้ง น่ารักมากมายอ่ะ ชอบๆๆๆ ตอนกลางเรื่องนะ น้ำตาจะไหลเอา สงสานโมมากอ่ะ สงสานนัทด้วย :sad2: แต่ก้อมีตลกเยอะมากมายอ่ะ ฮ่าๆๆๆ อยากบอกว่ารักคนเขียนฮับบบบบ รอ่านเรื่องต่อไปอยู่จ้าๆๆ
ปล. เลาอ้นอกันน่ารักมากๆๆอ่ะ อิจฉา :o8:
-
เข้ามาปูเสื่อรอจ้า :oni3:
-
สวาททททททททททททดี แควนๆ ไอโม ไอนัท ไอคิม ทุกๆท่านนนนนนนนน
ไม่มีอารายหรอก แค่จะเข้ามาบอกว่า
ยังมีชีวิตอยู่นะจ้ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o7
-
เมื่อไหร่คอนต่อไปจะมาล่ะ
อยากอ่านๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆเลยค่ะพี่โม :m1:
แต่ว่ากว่าจะตามอ่านจนทันเนี่ย
เล่นเอาตาแชะไปเลย
:sad2:
-
กว่าจะอ่านจบเล่น เอาทั้งซึ้งด้วย ขำด้วย แหมน่ารักจิงๆ อ่านเรื่องนี้แล้วหายเครียดหน่อย ไปอ่านหนุ่ม ITเรื่องนั้นก็เศร้าสุดใจเลย :o12: ได้ข่าวคุณโมโมถูกหวยเองจิงป่าวง่ะตะเอง :oni1:
-
อ่า เรื่องของคุณคิม คิม กะ โมโม น่ารักมากๆเลยอ่ะ นั่งอ่านมาสองสามวันในที่สุดก็จบ ชอบน้องโม อ่ะถึงจะแอบโลเลในช่วงแรกๆก็เหอะ แต่ก็แอบเข้าข้างสุดฤทธิ์ ตอนช่วงเลิกกัน ที่น้องโมไปมั่วๆกะสาวๆอ่ะ แล้วยังมีน้องเต็มอีก ไม่ยักรู้สึกโกรธนะ แต่ตอนที่โมเห็น คิมเดินมากะอ้อนแล้วเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนกันอ่ะ ดันรู้สึกโกรธไปด้วยเฉยเลย :m29:
เฮ้อ ชอบอ่ะ ช๊อบบบบบบบบบ ยังไงก็แวะมาทักทายเรื่อยนะ จะได้รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ :laugh:
อ้อ!!!แล้วก็มีความสุขทุกๆวันเหมือนกันน๊า :กอด1:
-
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เมื่อวาน ถูกหวย อีกแล้ว !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แต่คราวนี้เป็นไอโมเด้อที่ถูกหวย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
เกิดมาไม่เคยจะซื้อกับเค้าซักทีหรอกนะหวยหน่ะ...เมื่อวานนึกครึ้มไรมะรู้ซื้อเฉยเลย
เหตุเกิด ณ ร้านเช่าวีดีโอผมเอง แฮะ...
ไอโม...แบงค์ เจ้าพวกนั้นหายไปไหน
ไอโมถามน้องแบงค์(น้องหน้าตี๋คู่กรณีไอคิม)ถึงเด็กๆในร้านผม 2-3 คนที่อยู่กะเช้าวันนี้(น้องแบงค์ได้รับอภัยโทษจากไอคิมจากกะดึกมาเป็นกะเช้าแล้วเพราะไอโมไม่ค่อยจะเข้าร้านเช้า ฮ่าๆ)
น้องแบงค์.....เอ่อ อยู่ร้านพี่หนิงฮะ ไปซื้อหวย
เด็กเวรพวกนี้หนีงานไปซื้อหวยเดี๋ยวเจอ เดี๋ยวเจอ
คิดแล้วไอโมก็เดินย่างสามขุมจากร้านเช่าวีดีโอของผมตรงดิ่งไปหาเจ้าพวกนั้นที่ร้านเช่าหนังสือการ์ตูนของพี่หนิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับร้านผม
.โดยมีคิมยืนเท้าสะเอวรอผมอยู่กับน้องแบงค์(หวังว่าไอคิมคงไม่กัดน้องแบงค์ตูหรอกนะ)
พอถึงร้านพี่หนิงก็เห็นเด็กๆร้านผม กับพี่หนิงนั่งตีเลขเด็ดกันโขมงโฉงเฉง
พอเห็นผมเดินเข้าไปแบบหน้าหงิกๆ พวกมันก้เงียบกริบ หน้าจ๋อยสนิทกันเลยทีเดียว
ไอโม...ทำไรกัน
เด็กๆ.... เอ่อ ขอโทษครับพี่โม คือ เห็นลุกค้ายังไม่เข้ากันพวกผมก็เลย แฮะ แวะมาซื้อหวย แป๊บนึง
ไอโม...(มองผ่านเด็กๆ แว้บๆไปที่พี่หนิง)
พี่หนิง.....นี่ๆอย่ามามองฉันแบบนี้นะยะ ฉันไม่ผิดนะ
ไอโม....ไม่ได้ว่าอะไรเลย ร้อนตัวเกินไปละ ไหน ซื้อมั่งซิ
พี่หนิง...(มองผมแบบหยันๆ ยิ้มเหยียดๆ ส่วนเด็กๆถอนหายใจกันคนละเฮือก) ตัวไหนหล่ะ
ไอโม.. (มองไปมองมา เห็นราคาหนังสือการ์ตูนพี่หนิงแปะอยู่กับหนังสือ) 45 54 ตัวละ 10 บาท
พี่หนิง..ต๊ายยยยยยยแกจะงกไปไหนยะ แล้วแกไปเอาตัวนี้มาจากไหนเนี่ยะ ไม่ถูกหรอก เอาตัวนี้ดีกว่าฉันว่า เอาตัวที่มันถูกนี่
ไอโม..ตัวไหน ตัวไร (ว่าแล้วก็ชะโงกหน้าไปดูโพยพี่แก)
พี่หนิง...นี่ไง(พี่แกชี้ไปที่โพยในสมุดจดหวยของแก)
ไอโม...อืม ถูกแน่นะ งั้น 45 54 ตัวละ 10 47 74 ตัวละ 20 แค่นี้พอ มีตังค์แค่นี้เว้ย
พี่หนิงได้แต่มองหน้าผมยิ้มเหยียดๆอีกแหละ ผู้หญิงคนนี้หนิน่าหมั้นไส้จริงๆ ชิ
แกเขียนอะไรยุกๆยิกๆ แล้วยื่นโพยหวยให้ผม ผมยื่นเงินให้แก
แล้วผมก็ไล่ต้อนเด็กๆกลับร้าน แฮะๆ..........
..........4 โมงเย็นโดยประมาณ.........
ไอคิมเดินทำหน้าบ่องแบ้ว ตาวาวๆเข้ามาหาผมในห้องทำงานที่ร้านเช่าวีดีโอ (เดี๋ยวนี้ใช้รถแค่คันเดียวครับ ให้ไอคิมขับไปทำงานแล้วค่อยแวะมารับผม ไม่ได้หรอก น้ำมันแพง แฮะ)
ไอโม..ยิ้มไร
ไอคิม...เดี๋ยวนี้ริอ่านซื้อหวยนะ
ไอโม.....ทำหน้าตื่นๆ เหมือนเด็กโดนจับได้ว่าแอบกินหนมในห้องเรียน (แล้วจะตื่นทำไม) รู้ได้ไงวะ
ไอคิม....หึหึ ถูกด้วยหนิใช่มะ
ไอโม...หา ว่าไงนะ
ไอคิม....นี่ เจ้าหนิงมันประกาศจนเค้ารู้ทั่วซอยแล้ว ว่าเสี่ยโมถูกหวย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ว่าแล้วมันก็เดินเข้ามาหอมแก้มผมทีแล้วเดินออกไปเร้ย แถมยังบอกผมอีกด้วยว่า ...
ไอคิม....ได้เลขเด็ดก็ไม่บอกกันบ้างเลยนะ เราเสียไปตั้ง 5000 หึหึ
ไอเวร ผมมองมันตาเขียวปัด พร้อมพึมพัมในคอ งึมงัมงึมงัม
ไอโม.....5000 5000 5000 ไอคิม มึงตายยยยยยยยยไหนบอกจะไม่ซื้อเกิน 2000 ไงวะ
ว่าแล้วผมก็กระโดดถีบกลางหลังมันดังอัก...
ไอคิม...โอ้ย ก็นายได้คืนแล้วไงที่นายถูกอะ
พูดไปมันก็ลูบท้องมันที่ไปกระแทกกับตู้เอกสารป่อยๆ
ไอโม.....ถูก แค่ 10 20 บาทเนี่ยะนะ ถึงพันรึเปล่าก็ไม่รู้
ไอคิม...น่าๆ ก็ดีกว่าไม่ได้คืน แฮะ
พูดเสร็จมันก็เดินเข้ามากอดผมเฉย ผมก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกันครับ แฟนผมคงแก้ไม่หายแล้วหล่ะไอพฤติกรรมซื้อหวยเนี่ยะ เฮ้อ...สรุปว่าผมถูกหวย 2 ตัว ได้เงิน ไม่ถึง 2000 เลย แต่ไอคิมไปเสียหวยตั้ง 5000 ขาดทุน 3000 เนาะๆ กรรมจริงๆ
ด้วยรักและหลอกฟัน
จากไอโมของไอคิม ^_^
รักนะจุ๊บๆ
..............
*ยินดีต้อนรับน้องใหม่นะจ๊ะ littleduck กับ chocolate_angel (เจาะไข่ซ้าเลย อิอิ) :mc4:
* ลงแทนแน๋ว (เห็นยุ่งๆ ก่าการป่วนเล้า เอิ้กๆ ) ก่อน ที่จะโดน เจ้าของเรื่อง ขย้ำหัว ฮ่าๆ :m20:
:m32:
-
ใครป่วงเล้า กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ อย่ามาว่าคนจ๋วยแบบนี้นะซิน มิยอมๆๆๆ :serius2:
-
:m32: มาแอบดูคนป่วนเล้า อิอิ
ปล.อยากถูกหวยมั่งอ่ะ งวดนี้มีเลขเด็ดก้อมาบอกกันบ้างนะคะคุณโม :m13:
-
ใครป่วงเล้า กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ อย่ามาว่าคนจ๋วยแบบนี้นะซิน มิยอมๆๆๆ :serius2:
^
^
โอ๋ๆๆๆ :กอด1:
นิ่งเตะๆน๊า..... ใครว่าแน๋ว ป่วง... เด๋วคนฉวยจัดการให้ :angry2:
หนาย..หนาย.... :a3: ม่ายเห็นมีเยย .... จริงจิ๊งงงงงงงงง ... :m32:
-
สะบัดบ๊อบ เชิดใส่ซิน เช๊อะๆๆๆๆๆ :a14: :a14: :a14: :a14: :a14:
-
:oni2: :oni2: :oni2:
อยากถูกหวยมั่งจัง...แต่ไม่เคยซื้อ5555
:pig4:ขอบคุณน๊าที่มาเล่าสู่กันฟัง
-
ทำไมดวงดีกันเเบบนี้ล่ะ
อยากถูกมั่งเเต่ไม่เคยซื้อเลย
:oni2: :oni2: :oni2:
-
แลดูไม่ค่อยคุ้มอ่ะพี่โม ^^
:a4:
เหอๆ
แต่ก็ถูกกกกกก
ดวงดีจังคะ?
วันหลังได้เลขเด็ดมา บอกกันมั่งนะ ^^
-
:laugh: :laugh:
-
ถูกหวยอีกแย้ว อิจฉาตาร้อน :m31: :m31:
-
555 ยังฮาเหมือนเดิมเลย แต่โมงกจังเลย 555 รออ่านตอนพิเศษอยู่จ้า ขอหวานๆๆๆมั้งเน้อ :o8:
-
ได้ไม่คุ้มเสียเลยอ่ะพี่โม
พี่คิมนี่เล่นหนักนะ
เป็นอย่างนี้ทุกงวดรึเปล่าเนี่ย?
ชอบพี่โมเตะพี่คิมจัง (เห็นภาพเลย :m20: เจ็บมากรึเปล่าพี่คิม?)
ขอให้มีโชคมีลาภบ่อยๆ นะ
คิดถึงพี่ทั้ง 2 มากๆ
อยากอ่านตอนพิเศษที่เพิ่งไปเที่ยวกันมาจริงๆ
น้ำตาลคงชิดซ้าย น้ำอ้อยชิดขวาแน่ๆ :o8:
-
คึดถึง & ร๊ากกกพี่โม
:m1:
^^
-
ได้เสียจิงๆด้วยอา
เสียมากกว่าได้ซะด้วย
:laugh: :laugh:
-
ถูกหวยเหรอ ดีจัง อยากถูกมั่งอ่ะ :m23:
เข้ามาบ่อยๆนะ ชอบ ชอบ เรื่องชาวบ้านเนี่ย กรัก กรัก กรัก :laugh:
-
:m15: อยากถูกด้วยอ่ะ
-
ชอบเรื่องของพี่ดมมากเลยอะ ติดตามมาหลายอบร์ดละ อ่านทีปวดตาที เยอะโคตรๆ ขยันจริงๆนายคนนี้ คนลงก็ขยันไม่แพ้กัน สู้ๆนะครับอย่ท้อ เอามาลงเรื่อยๆ ชอบอะ อิอิอิ ขอบคุณที่แบ่งปันครับ
-
อิจฉาๆๆ
คุณโมถูกหวยอีกแว้ว
-
โอ้ยยยยยยยย
:serius2:
อิจฉาคนถูกหวย
อยากถูกกับเค้าบางอ่ะ
:m15:
-
ดีค่ะ ในที่สุดก็ตามอ่านจนครบ
แต่งได้น่ารักมากค่ะดูแตงโมออดอ้อนซ้า..
อ่านตอนแรกสงสารพี่นัทมากกกกกกก
แต่ตอนหลังสงสารพี่คิมมากกกกกกกกกกกกกก
ตอนนี้ก้ยังคงสงสารอยู่ :oni1:
แล้วมาเล่าเรื่องอีกนะค้ารออ่านอยู๋ค่ะ
อยากถูกหวยบ้างจังงงงงงงงงเล้ยยย :a6:
-
เบาหน่อยกะได้ เฮีย
เพ่คิมเขาระบบตั้งแต่ต้นเรื่องยันตอนล่าสุดแล้ว
โถๆ พี่คิมช้ำซะ
(แอบเชียร์ให้พี่คิมกดพี่โม) :laugh:
-
ได้อ่านแค่นี้ก้อชื่นใจแล้วค่ะ
-
โห้ๆๆๆๆ มาต่อ ถูกห่วยอีกหละ
-
:m1:ขอบคุงพี่ซินคนจ๋วยที่มาอัพฯให้น้า
คิดตึ๊งเด้อบักโม... :กอด1: แต่สงสารที่รักของบักโม5555
-
ขาดทุนนะเนี่ย :laugh:
ว่าแต่อยากถูกมั่งจัง
:m1:
-
คิดถึงน้องโมสุดหล่อจัดจ้าน สะท้านปฐพี นานๆมาทีขอกอดหน่อยเร๊ววว :กอด1:
ว่าแต่สุดหล่อใช้เงินคุ้มค่าเจงๆด้วย
เหมือนแม่เราเลย ซื้อเกือบสิบตัว รวมทั้งโต๊ด สารพัด ไม่เกินร้อยเดียว :laugh:
-
เอ่อ มาช้าไปรึเปล่าเนี่ย :m23:
พอดีเข้ามาในหมวดนิยายที่โพสจบแล้ว เลื่อนดูไปมาเห็นเรื่องคิมคิมโมโม เอะคุ้นๆนะ เห็นเป็นที่เลื่องลือเหลือเกิน เลยอ่ะลองอ่านดูหน่อย ก็อ่านมาเรื่อยๆจนจบ
เอะอีกครั้ง มีภาคก่อนหน้าด้วยหรอ เลยลองหาดู หาไปมาก็เจอภาคโมนัท อันเป็นภาคก่อนหน้า อ้าวงงมาก รู้สึกว่าตัวเองเฟอะฟะได้อีก ( แต่ก็อ่านโมคิมมาได้จนจบแล้วรู้เรื่อง :เฮ้อ: )
เลยต้องมาเสียเวลาอ่านภาคโมนัท ย้อนอดีตอ่านไปมาจนในที่สุด ตอนนี้ก็จบเสียที เหนื่อยมากมาย เลยคิดว่ามาโพสรวบยอดทีเดียวเลยดีกว่า แม้ว่ากระทู้จะเงียบๆกันไปแล้ว
หลังจากอ่านภาคโมนัทจบลง ได้ความรู้ว่า พี่โมจ้า พี่โมสุดหล่อออออ อยากบอกพี่เหลือเกินว่า
นางวันทองจริงๆ :m20: ( คริคริ อย่าเปลี่ยน"วัน"เป็นอย่างอื่นนะจะไม่งาม )
ต่อมา ( จริงๆอ่านก่อนภาคโมนัท ) ได้อ่านภาคโมคิมก็อยากจะบอกพี่โมสุดหล่ออออออออีกครั้งว่า
นางพิกุลทองจริงๆ :m20: จะบอกรักทีแทบดิ้นตาย กลัวดอกพิกุลจะร่วงหรือไงไม่รู้ คริคริ เรื่องนี้ นางในวรรณคดีเยอะจริงๆ ก๊ากกกกกกกกกกก
ก็หวังว่าพี่โมจะได้มาอ่านน้อ แม้ว่าผมจะดันมาเป็นรถด่วนขบวนสุดท้ายเสียแล้วก็ตาม
( งอน )
-
เข้ามาจิ้มๆๆ กระทู้
จะเข้ามาจิ้มๆบ่อยๆนะ รอตอนพิเศษต่อไป :oni2:
-
เพิ่งได้อ่านเหมือนกัน ช่วงนี้ตระเวนอ่านนิยายเค้าไปทั่วเลยเรา สงสัยว่างจัด :o8:
แต่ก้อเปล่าเลย ยังไม่ได้พิมพ์งานที่จะส่งจารย์เลย :sad2: ว่าแล้วก้อไปพิมพ์งานดีก่า
อยากบอกว่าชอบๆ อ่านวันเดียวจบทั้งสามภาคเลย หุหุ :laugh: ช่างบ้าพลังดีแท้เรา :a2:
-
เมื่อไหร่ นายแตงโม ผู้เลอโฉมจะกลับมาเขียนนะ :m23:
อยากรู้จริงๆ อิอิ ............ :m14:
-
^
^
^
:m4: :m4:
โอ๊ว...เย้... ดีใจ
ขอจิ้มคุณแตงโมสุดหล่อ ล้ำเลิศ เจิดจ้า แจ่มจรัส สะท้านปฐพี :m12:
นั่นสิ... เมื่อไหร่คุณโมจะกลับมาเขียนที่เล้าอีก
รออ่านนะคะ ขอแบบ :m25: เยอะๆๆๆๆๆๆ
แต่ตอนนี้ ขอ :กอด1: หน่อยน๊า ฝากถึงคุณคิมด้วยจ้า
-
อืม........ อยากรู้ด้วยคน :laugh:
-
นั่นสิ
เมื่อไหร่นายแตงโมผู้เลอโฉมถึงจะกลับมาเขียนนะ :laugh:
คิดถึงพี่โมพี่คิม เท่าโลกกเลยย
-
อยากให้พี่โมสุดน่ารักมาเขียนตอนพิเศษอีกเยอะๆเลย
ชอบโมคิมสุดยอดปลาย~ :กอด1:
-
อ่านตามมาทันจนจบแล้วเย้!!!! สนุกมากมาย.... :m12:
ได้หลายอารมณ์เลยในเรื่องเดียว ประทับจายยยยยยยจอร์ชชช o13
ขอบคุณพี่โมที่นำเรื่องน่ารักๆมาแบ่งบันฮับ :m1:
เดี๋ยวจาไปต่อใน3 คิคิ :a4:
ไปล่ะค้า.........ฟิ้ว! :oni1:
-
เพิ่งอ่านจบมะกี๊
ฟามจริงน่าจะอ่านจบตั้งแต่มะเช้าแล้วเนี่ย 555 แบบว่าเพิ่งนอนตอนตี5 ก่าๆๆเอง
ตามมาอยู่ 2 วันอ่านข้ามคืนข้ามวันเรยทีเดียว ชอบบบนะ โม ไม่สนใจครัยดี
หยิ่งดีชอบ คิมด้วยแรงมาก 555 สรุปแล้วชอบนะโม
เข้ามาตอบเราก้อได้นะเราจะดีจัยมากเรย ความจริงอยากรู้จักโมมากมาย 555 แต่กลัวเด๋วโมหาว่า
โรคจิต ก้อเราชอบบบบบบบบบบบง่า มีฟามรู้สึกเรื่องนี้สนุกมากมายเรยอ่า
เมื่อไหร่จะเข้ามาเยี่ยมเล้าอ่า เราเพิ่งเข้ามาได้ไม่นานเพิ่งรู้จัก
เพื่อนแนะนำมาง่ะ เสียดายเพิ่งรู้จักเล้านี้ไม่งั้นอาจจะรู้จัก
กะโมๆๆๆสุดหล่อล้ำเลิศไปนานแล้วก้อดะ เพราระเราชอบบบบเม้นๆๆๆ
มาเขียนเล่าหั้ยฟังอีกนะ เหมือนอยู่ในโลกแห่งจินตนาการเรยอ่า มันซึ้งๆๆมากๆๆ
ปล... จะเข้ามาเยี่ยมบ่อยๆๆนะ ถึงเรื่องจบแล้วก้อจะมา เพราะว่าคิดถึง โม+คิม
ปล2... อยากถูกหวยเหมือนกันนะ แต่ดวงทางนี้มีม๊ากกกกกกกมากกกก :serius2: :serius2:
ปล3....อยากรู้จักโมคิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :oni2: :oni2: :oni2:
-
:oni2:สนุกดีค่ะ ได้หลายอารมณ์เลยเหอๆๆ ทั้งสงสาร ทั้งหมั่นไส้ ทั้งอิจฉา
แบบเพิ่งอ่านจบค่ะ :o8:
-
:t2: :t2: :t2: อ่านจบแล้ว แต่อารมณ์คนไม่จบ แบบยังข้องใจหลายเรื่องอ่ะ สงสัยจะพลาด ไม่ได้อ่านภาค โมนัท หรือเปล่า กลับไปหาแล้วหาไม่เจอ สงสัยจะแก่มากไปหน่อยหูตาไม่ดี แป่ว :m29: แต่ชอบน้องโมจังเลย เล่าเรื่องได้ดี อ่านแล้ว รู้สึกตามสนุก มีหลายอารมณ์ แล้วก็ชอบที่น้องโมเล่าถึงเรื่องคุณพ่อของน้องโม ตอนน้องโมเด็กๆ อ่ะ อ่านไปน้ำตาไหลเลย ซึ้งอ่ะ แล้วก็ตอนที่แม่มาคุยกับน้องโมตอนน้องโมจะขับรถแหกโค้ง เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่เลย อยากให้น้องโมเข้ามาเขียนเล่าประสบการณ์อีกจังเลย ถ้ายังไง จะแวะ เข้ามาดูอีกนะ :bye2: :bye2:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยคับ หุหุ
สนุกมากมายคับ
พี่โมก้น่ารัก พี่คิมก้หื่นได้ที่เลย อ่ะ
เหมาะกันจิงๆ
อ่านไปก้ขำไปยิ้มไป
ชีวิตหลากหลายรสชาติมากคับบ
ขอไห้มีความสุขกันปนานๆนะคับ
อิอิ
ถ้าว่างๆก้มาอัพเดทอารายบ้างก้ดีนะคับบ
ไปนอนละคับบบ :a12:
พรุ่งนี้ต้องไป รร ฮึก ฮึก :sad2: :sad2:
-
ในที่สุดก็อ่านจบ หุหุ ค่อนข้างใช้เวลา แต่ก็จบจนได้ทั้งสองภาคเลยค่ะ
o13 ไม่มีคำบรรยายอลยจริงๆค่ะ อ่านไปหัวเราะ :laugh:ไปอ่านไปร้องไห้ :เศร้า1:ไปอย่างกะคนบ้าค่ะ อินสุดๆเลย
ยังไงก็จะรอพี่โมมาต่อตอนพิเศษ เรื่อยๆค่ะ
-
เข้ามาอ่านอีก
เรื่องนี้ช๊อบชอบ :impress2:
ชอบแตงโมฉ่ำกะยักษ์คิม
น่ารักทั้งคู่เลย อ่านหลายรอบแล้วไม่เบื่อเลย o13
-
.......รักคิม-โมจังค่ะ :L1: :L2: :กอด1:
-
:impress2:ฮาๆๆๆๆ นั่นจิ จะเหลือเข้ากระเป๋าตาคิมเท่าไหร่เนี่ย 555+
ชอบคู่นี้เจงๆๆๆๆ :3123:
-
:mc4: :mc4:
-
สวัสดีปีใหม่คุณคิม กะ คุณโม จ้า
มีความสุขมากๆ นะ
ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีมาให้เราอ่านนะ
อ่านทีไรมีความสุขทู้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกทีเลย
-
HAPPY NEW YEAR 2009 จ้าแตงโมสุดหล่อ
o13
-
อ่านจบแย๊ว คุคุ :music:
ภาคโม นัท กะ ภาค โม คิม อ่าน 3 วันรวด จบเยยหุหุ :o8:
ขอบคุงพี่โม มากๆเรยน๊า ที่มาเขียนเรื่องหั้ยอ่านกัลอ่า :L1:
แระก้อ ขอบคุง คนที่เอามาโพสด้วยจร้า คิคิ :L2:
จำจัยลา T-T จบซะแร้ว :เศร้า2:
-
หุหุ..
ตามอ่านอยู่สามวันสามคืน
น่ารักมากมาย
มีมาต่อตอนพิเศษด้วย
ขอบคุณนะคะ
-
อู้ อ่านจบภาคสองแย้ว ดีใจๆๆ
ตอนแรกทำใจแทบจะไม่ได้ สงสารพี่นัท
โบกธงให้พี่นัท เอิ๊กๆๆๆ
ครายว่าพี่โมเจ้าชู้ เจ้าชู้ตรงไหนเนี่ย กะพี่นัทน้ำหยดลงหินมาสี่ปีพี่โมยังไม่รัก(แบบแฟน) เลย ฮืออออออ :o12:
เห็นก็รักแต่ไอ้พี่คิมเนี่ย รักจริ๊ง
สะใจแทนพี่นัทด้วยตอนที่พี่โมไปชะอำ คริๆๆๆ (เอิ๊ก ตรูมีสิทธิ์อาราย อ่ะขอหน่อยคนมันอินง่ะ)
แต่อ่านๆไปพี่คิมก็น่ารักดีอ่ะ ตอนจะโรแมนติกก็อิอิอิ เขินแทน
ฮู้ยตอนจบได้ใจมากมายเลยค่า พี่คิมกะพี่โมน่ารักมาก หวานๆๆมดขึ้นเลย บอกรักแบบหน้าตุ่ยๆ
แต่อยากรู้ว่าพี่นัทกะพี่คิมดีกันได้ไงอ่ะ แล้วแบบพี่คิมยอมรับความรักแบบพี่โมกะพี่นัทได้ไงอ่ะ หนูสงสัยมากมาย(อยากรู้มากมายมหาศาลเรื่องชาวบ้าน)
-
:man1: ตามอ่านรวดสี่คืน ทันทุกฉากแล้น :z2: มานั่งรอตอนพิเศษพี่โมเรื่อยๆ จ้า o13
-
o13
i'm come back to read ++++++++
i like it.
-
อ๊ากกกกกกกกกก อ่านมาสองคืนเลย :fire:
ดุเดือดที่จู๊ดดดดดด :-[
แต่เค้าเพิ่งอ่านแค่ภาคโมโมของคิมคิม และก็ภาคพิเศษกาทู้ปัจจุบันเอง :o12:
ส่วนสองภาคแรก ของทำจายนิดนุงงับ กลัวสงสารพี่นัทอ่ะ กลัวๆอะไรก็มะรุ้วุ้ย 555 (:beat: ตรบๆตัวเอง)
พี่คิม!
ขอคาวาระสามจอก!
ทั่นคือสุดยอดในยุทธจักร!!!! o13
พี่คิมแหละ เหมาะสมกับพี่โมที่สุดแล้ว ทนน้ำทนฝน ทนเมียดี 555 (พูดจาละลาบละล้วง :serius2: โต๊ดก๊าบบ)
แต่ก็ใช่ว่าจะตามให้เหม๋อไป มันต้องมีจัดการขั้นเด็ดขาดกันบ้าง อิอิ ข้อนี่แหละที่น่ารัก
พี่คิมเกิดมาเพื่อพี่โมโม
ฟันธง!! คอนเฟิร์ม!! :mc4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก!! อ่านจบแล้ว
สนุกมากกกกกกกก อ่านวกไปวนมาได้อีก คือไปเจอแล้วก็อ่าน "คิมคิม โมโม" ก่อน พออ่านไปได้พัก เพิ่งรู้ว่าก่อนหน้านั้นมี "ที่นายทำ นี้เรียกว่ารัก" ก็เลยย้อนไปอ่าน แล้วกลับมาอ่านนี่ต่อ มึนส์ไปเรยยยยย
แต่ขอบอก.. สนุกมากๆอ่ะ ชอบสุดๆ โดยเฉพาะพี่น๊าททททททททท หุหุ
แอบเห็นด้วยกับรีบนๆนะ ว่าโมกะคิมอ่ะ เหมาะกันเจงๆ~
จะตามอ่านไปตลอดเลยนะ^^
o13
-
โห นึกจะจบก็จบซะงั้น
555555555
ไม่ให้ตั้งตัวเลย
อิอิ
ไงก็ขอบคุณน่ะคับที่มานั่งเขียนให้อ่าน
แหะๆๆๆ :pig4:
-
เคยมาอ่านเรื่องเต็มนานมาแล้ว ตอนนี้มีโอกาสได้เข้ามาอีกที ก็ขอเก็บเกี่ยวตอนพิเศษซะหน่อย
ยังสนุกสนานร่าเริงเหมือนเดิมเลยค่ะ และยังน่ารักกันไม่เปลี่ยนจริงๆ แล้วจะแวะเข้ามาหาอ่านบ่อยๆนะคะ
-
โครตสนุกอะ
-
หงิหงิ หนุกหนานเจงๆคร้าบ เพ่แตงโม
หอยทากปลื๊ม ปลิ้ม เอิ้กๆ
:z1: :z1: :z1:
-
o13 อ่านมานานมากแล้วเพิ่งได้ฤกษ์มาเม้น สนุกดีอ่า
เข้าถึงอารมณ์มากๆเพราะว่ามองเห็นภาพโลเกชั่นชัดเจน
o22 นึกภาพตามได้เลยอ่า อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคับ
-
อ่านจบแย๊วนะ หนุกมากมาย o13
อย่าลืมเอาตอนพิเศษมาเล่าให้ฟังอีกนะ :monkeysad:
หายไปนานเลย ยังรักกันดีอยู่ใช่ไหม
คิดถึงโมที่น่่ารัก :-[ และคิมสุดหื่น :oo1:
-
เวิ้นเว้อ ผ่านปัยผ่านมาหลายรอบ....
กะมา จ๊ะเอ๋ กะ ภาคนี้....
อ่านจนมาถึงตอนจบ...ดั้ยครบทุกรส จิงจิง
ขอบคุณที่ทำหั้ย ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ นัยเวลาเด่ว ( ลืมปัย มี หื่น ด้วย )
ขอบคุณมั๊กมากกกกกกงับ....
ปล. ยังเหลือภารกิจอันใหญ่ยิ่ง กับการ อ่านภาคต่อ ม่ะรู้จะเจอรัยมั้ง เว้อออออ....
ปล.อีกนิด..... ร๊ากกกกก เพ่ นัท ว่ะ..เหอๆ....
-
เพิ่งอ่านภาคนี้จบ น่ารักอ่าาาาาา โมน่ารักจัง น่าฟัด อิอิ
เข้าใจนายคิม ฮ่าๆๆๆ ว่าแต่ยังอยากอ่านต่อนะ รู้สึกมีหลายเรื่องที่ยังขาดหายไป
อยากรู้ตอนคิมพาโมเข้าบ้านอ่ะ อยากรู้ว่าตอนที่รู้เรื่องแม่ว่าไงบ้าง
แต่ถ้าไม่สะดวกเล่าก้มะเปนไรนะ ยังรออ่านตอนพิเศษน่ารักๆเรื่อยๆ ^^
อุ่ยยยย เพิ่งเหนว่ามีกระทู้3 ขอแว้บไปอ่านก่อนสงสัยเรื่องที่ข้องใจจะอยู่ทู้นู้นแหะๆ
-
:L1:
-
รออออออออออออออออออออออออออออออออออ
พี่โมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
สุดหล่อออออออออออออออออออออออออออออออ
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
โหลเทส โหลเทส โหลโหล 2โหล24 ฮี่ฯ
-
พี่โมเหงาก็บอกมาเถอะ
แอบจิ้มนู้นจิ้มนี่คนเดียวอยู่ได้
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รู้ได้ไงอะ กาซิก
-
:-[เพราะรักไง :-[
55555555555555555555555555555555
คำแนะนำสำหรับคนขี้เหงาวันนี้
:impress3: :impress3: :impress3:
เข้ามาระบายความในใจต่อเถอะ
อย่าเดินหล่อไปหล่อมาคนเดียวเลย
เสียดายความหล่อหมด :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หรือไม่ก็
คิดถึงคนเม้มสิพี่โม
รับรองไม่เหงา
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
คิดถึงพี่โมเน้อ กาซิก กาซิก
:m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18:
(หากเธอเหงาเหมือนฉันกำลังเหงา อยากให้เรามาเหงาด้วยกัน)
-
อ่านจบอีก รอบแล้ว
คิดถึง พี่โม พี่คิม จัง อ่อ คิดถึงพี่นัทด้วย :o8:
-
อ่านทุกวัน
พี่โมก็ยังไม่มาซักที่
คิดถึง คิดถึง
กลัวพี่โมจะเหงานะเนี่ยะ
ไม่มาต่อซักที
:เศร้า2: :เศร้า2: :เศร้า2: :เศร้า2: :เศร้า2:
-
เพิ่งอ่านเรื่องนี้จบไปเมื่อสองวันที่แล้ว
ตั้งแต่ภาคแรกถึงตอนล่าสุดใช้เวลาไป
หนึ่งวันหนึ่งคืน แทบไม่ได้กินได้นอน(เวอร์ไปนิดนะเออ คึคึ)
อยากบอกว่าเรื่องของพี่นัทโมคิม นี่เราอ่านไปทำเราเสียน้ำตาไปเยอะมากเลย
บ้างครั้งก็ร้องเพราะสงสารและสะเทือนใจ บางครั้งน้ำตาไหลแต่ไม่ได้ร้องไห้นะคือขำน้ำตาเล็ดอ่ะ
ตอนที่อ่านอ่ะพอเราอ่านใกล้ถึงตอนจบแล้วยิ่งอยากจะอ่านช้าๆลงเพื่อให้จบช้าๆ
เพราะรู้สึกว่าอยากจะอ่านต่อไปเรื่อยๆไม่อยากให้จบเลย ชอบมากจริงๆ
มีใครเป็นแบบเราบ้างป่ะคะ :o8:อยากรู้ว่าโมคิมพี่นัทมีความสุขดีในทุกๆวัน
มาอัพเตดให้ฟังกันบ้างนะคะ :กอด1:
-
สนุกมากๆเลยค่ะ
หลากหลายรสชาติดี ทั้งสุข ทั้งเศร้า ทั้งซึ้ง ทั้งฮา
อ่านเพลินไปเลย :impress2:
-
เข้ามาอ่านตามจากภาคแรก
ภาคนั้นเกลียด ป๋าโม กะ ป๋าคิม มาก ทำงั้นกะพี่นัทได้ไง :angry2:
พี่นัทน่าสงสาร :m15:
ทำใจอยู่นานที่จะอ่านภาค 2 เพราะกลัวเศร้า
ไม่ชอบไรเศร้าๆ เพราะชีวิตหดหู่พอหละ
พอมาอ่านภาค 2 แล้ว :a5: ผิดคาด
ได้ดั่งใจ ชอบมาก
แบบว่า หวานๆ ฮาๆ หื่นๆ ได้ใจดี
ดูว่าป๋าคิม กะ ป๋าโม จะดูเถื่อนๆแบบต๊องๆนะ 555
ขอให้มีความสุขแยอะๆนะค่า.... :กอด1:
แล้วเอามาแบ่งให้พวกเรามีความสุข (อ่าน) บ้างหละ
รักนะ จุ๊บ -จุ๊บ
(จุ๊บ คนโพดด้วย)
:bye2: :bye2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
เลย เล่นอ่านแบบ รวดเดียว
ทั้ง 2 ภาค หนุกมากโฮกกก ค่ะพี่
แอบหลงรัก คู่หื่น ไปซะล่ะ พี่โม อิอิ :impress2:
-
ชอบทั้ง 2 ภาคเช่นกันคับ ประทับใจมากเรื่องของน้องโม ประทับใจที่สุดถึงกับน้ำตาไหลคือ ตอนที่น้องโมปรึกษาแม่เรื่องที่จะต้องเลือกหมาสักตัวมาเลี้ยง (ชีวิตผมเหมือนๆกับหมาตัวแรกที่น้องโมพูดถึง ตอนนี้ผมก็ยังเป็นแบบนั้นกับคนๆนั้นอยู่ คริคริ) ขอบคุณนะคับที่ถ่ายทอดเรื่องดีๆคับ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักพี่คิมกะพี่โม
-
o13 o13
-
ขอบคุณนะครับ คุณ โม
สำหรับเรื่องราวดีๆ
ได้อ่านแล้วประทับใจมากๆ
แต่ผมก็ยังอดสงสารคุณ นัท ไม่ได้
เฮ้อ ..... ถึงแม้คุณ นัท จะแต่งงานไปแล้ว
แต่ .............. ไม่อยากจะคิด
คิดถึงคุณ โม ด้วยคนนะครับ
ขอบคุณครับ
-
:call: :call: ขอบคุณคร้าบ ประทับจวย เอ้ย!!ใจจังเลย
-
ตามมาจากภาคแรกนะคะ
พึ่งอ่านได้ตอนเดียวเอง ง่วงๆไม่ไหวแล้ว
เดี๋ยวมาอ่านต่อนะคะ
ปลื้ม พี่คิมมากมายอ่า อิอิ
-
อ่านจบ ภาค 2 แล้วค่ะ
สนุกมากก
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย มีครบทุกรส
หวาน ซึ้ง เศร้า ฮา
ปล.พี่คิมหื่นมากมายเลยคร่า
-
5555 คิมนี่อาการหนัก ซื้อหวยค๊อดน่ากัว 555
-
ชอบครับ :impress2:
-
ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องของคุณให้อ่านกันนะครับ คุณโม
อ่านแล้วเข้าใจหัวอกคนหล่อ รวย ฉลาด ลื่นไหล(ไม่อิจฉาเลยจริ้งจริ้ง)
ผมขอภาวนาให้มีความสุขกับชีวิต อยู่กับคนรักของคุณตลอดไปตามที่หัวใจคุณปราถนาครับ
-
หวัดดีโม
เพิ่งเข้ามาอ่านนะ
แต่รู้สึกว่าจะมีภาคแรกก่อนหน้านี้
อยู่ตรงไหนอะใครรู้บอกด้วย
อยากอ่านนนนนนนนนนนน
:bye2:
-
หวัดดีน้องโม
อ่านมาได้ครึ่งเรื่องแล้วนะ
น้องโมได้ประสบการณ์ชีวิตเยอะมากเลย
มีทั้งดีและไม่ดี
สนุกมากเลยนะ
ไปอ่านต่อก่อนนะ
:bye2:
-
อ่านยังไม่จบแต่มาเม้นก่อน
พี่สองคนน่ารักมากๆๆ เลยครับ อิจฉา
เมื่อไหรเราจะมีสามีกะเค้าบ้าง 555
ขอให้รักกันไปนานๆๆๆๆ นะครับ
-
:call: :call: :call: :call:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:bye2:
-
เมื่อวานนี้ (20 july 2010)เข้ามาหมวดนิยายที่โพสต์จบแล้ว เห็นเรื่องนี้ ไหนลองเข้าไปดูซิ
พอเห็น ชื่อ นายแตงโม ณ ขอนแก่น ว้าย..ไม่อ่านไม่ได้แล้ว "โค้นนนบ้านเดียวกัน.." เลยตั้งหน้าตั้งตาอ่านๆๆๆ
จนวันนี้ เพิ่งได้ 9 หน้าเอง ก็ยังอ่านไม่จบหรอก แต่อยากบอกความในใจก่อนไง อยากบอกว่า แอบหลงคนเขียนไปแระ
คุณคิมมิต้องทำหน้าแปลกๆหรอก หลงเรื่องราว หลงสำนวน หลงบุคลิกคนเขียนเฉยๆ เพราะอ่านไปยิ่งจิ้นว่า
โมต้องน่ารักแน่ๆ (รักแบบน้องนุ่งลูกหลาน) เพราะรู้ว่าใจโมน่ะมีแต่คิมๆๆๆๆๆๆเท่านั้น
และที่น่าทึ่งที่สุด+ความยินดีอย่างจริงใจกับทั้งคู่ก็คือ ความเข้าใจและการยอมรับของคนในครอบครัวของทั้งสองอ่ะ
ยินดีด้วยจริงๆ ขอให้ทั้งสองรักกันอย่างนี้ตลอดไปเด้อจ้า
-
อ่านถึงตอนโมเลิกกับคิมแล้วรถชนน่ะค่ะ มีแต่คนบอกสงสารโม แต่เราอะสงสารคิม พี่นัท แล้วก็เป้ย เหอะๆ ความไม่ชัดเจนของโม ความเอาแต่ใจของโม ความเห็นแก่ตัวของโม ทำร้ายคนหลายคนเหลือเกิน :เฮ้อ: ได้แต่หวังว่าตอนนี้โมจะเป็นผู้ใหญ่พอที่จะเข้าใจนะ สารภาพว่าอ่านข้ามช่วงนี้เยอะมาก เพราะยิ่งอ่านยิ่งเกลียดโม 5555 อาจจะเพราะเราไม่ได้มีนิสัยแบบนี้เลยมั้ง เลยไม่เข้าใจความคิดโมเลยอะ
รักคือการให้เกียรติคนที่เรารัก ไม่ใช่การครอบครอง ความรักคือคนสองคนมีความสุข ไม่ใช่มีแค่เราที่มีความสุข คนอื่นจะเป็นยังไงไม่สนใจ ได้แต่ขออวยพรให้รักกันนานๆและทะนุถนอมความรักดีๆค่ะ :L2:
อ่านต่อแระ อิๆ
-
555 ไม่อยากบอกว่าตอนเต็มโกหกโมอะ เราสมน้ำหน้าเลย 555 นึกถึงตอนโมโกหกคิม หุๆ เวรกรรมมีจริงไม่เชื่ออย่าลบหลู่ หุๆ
-
เหอะๆ ไม่รู้จะเชียร์ให้ใครเอาคืนใครดี แต่ไงก็สมน้ำหน้าโมไว้ก่อน หุๆ จำเลยที่ 1
-
อ่านไปน้ำตาไหลไป บางตอนแอบลุ้นซะจนอยากกด เน็ค ไปหน้าถัดไป อิอิ
ใช้เวลาอ่าน 3 วันได้ ในวันแรก hert มากๆ ว่าทำไมนัดไปแต่งกับเป้ย วันที่ 2 คิดไปคิดมา มันก็ดีแล้วเนอะที่จะได้ใกล้กับโมด้วย
วันที่ 3 ดีใจมากที่ในเรื่องมีสถานที่ที่เป็นบ้านเกิดผมด้วย ก็สนามกอล์ฟ ที่กบินทร์ อ่ะครับ ผมเป็นเดกกบินทร์ตั้งแต่เกิด จนมีความคิด
อยากจะไปที่สนามกอล์ฟที่กล่าวถึงสักครั้งจัง ไปบ้านทีพวกโมได้ไปอยู่กัน เรียกได้ว่า อินน์ มากๆ กับเรื่องนี้ แล้วยิ่งตอนที่โมบอกว่านัท
มาอยู่ที่อเมริกา ก็แอบอยากกรู้นะครับว่ารัฐไหน เผื่อผมจะเคยเจอ เพราะตอนนี้ผมก็อยู่ที่อเมริกา เป็นเรื่องที่ผมชอบมากอีกเรื่องหนึ่ง
ในใจผมเลยครับ (นอกจาก เรื่อง ครูซ่าบ้ากาม และ เซ็งเป็ด) ขอเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะครับ กลับไทยไปว่าจะไปเที่ยวขอนแก่น
ไปย้อยลอยเรื่องนี้สักหน่อย ว่าแถวไหนบ้างที่ถูกกล่าวถึง
-
ตามอ่านนายแตงโมแล้ว o13 o13
อ่านจบเมื่อวานนี้เอง อิอิ
เรื่องนี้มีทั้งเศร้าคลอน้ำตา :o12: ฮาแบบสุดๆๆ (เกิ๊นนนน) :m20: :m20:
ติดตามนายแตงโม & คุงพี่คิมต่อปายยยย
:-[ :กอด1: :laugh: :m25: :L2: :L2: :mc4: :mc4: :bye2: :bye2:
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
ชอบมากครับ
o13
-
o13
ชอบมากครับ อ่านแล้วรู้สึกว่าความรักอบอวลอยู่รอบๆ ตัวของคุณโม กับคุณคิมตลอดเวลา
ไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
:z2:
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ใช้เวลา 4 วัน ในการอ่านภาค 1 และ 2
อยากบอกว่าพี่โมเขียนเรื่องสนุกมากเลยค่ะ ปลื้มๆ
แบบว่าเค้าเป็นสาวYอ่านะ อ่านแฟคฟิคมาก็เยอะ ไม่เคยอ่นไรแบบนี้เลย
ชอบๆๆ พี่คิมกะพี่โมเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันจริงจริ๊ง รักนานๆนะคะ
อยากเห็นหน้าพี่โมจังว่าจะน่ารักขนาดไหน หนุ่มๆสาวๆถึงได้ทั้งรักทั้งหลงกันนัก อิอิ
:impress2:
-
เฮ่อ..อุ่นๆ..อิ่มๆ..
ขอให้มีความสุขตลอดไปทั้งคู่นะคะ ^^
-
อ่านจบอีกภาคนึงแล้ว
ยิ่งรักและติดโมโมคิมคิมหนึบยิ่งกว่าเดิม :กอด1:
-
รักกันนาน ๆ น่ะค่ะ
ขอบคุณที่นำเรื่องดี ๆ มาให้อ่านค่ะ ^^
-
รักกันนานๆๆนะค่ะ^O^
พวกพี่เหมาะสมกันมากๆเลย
อิอิ
-
โหลๆ...มาเดินเล่นเฉยๆจ้ะ....และอยากบอกว่า....เค้าสบายดีนะตัว..
ยางม่ายตายอะ.....ยางมีลมหายใจอุ่นๆอยู่อะนะ......คิคิ...
ป๋อหล๋อ...คิมก็สบายดีนะจ้ะ..ไม่เจ็บไม่ไข้ไม่ป่วย....
-
ดีใจที่ทั้งคู่สบายดี ถ้าว่างก็อย่าลืม
แวะมาเล่าชีวิตรักของโมกับคิมบ้างนะ
คิดถึงทั้งคู่เลย :กอด1:
-
คิดถึงพี่โมกับพี่คิมมากมาย :กอด1: :กอด1:
อย่าลืมมาเล่าเรื่องหวานๆให้อ่านนะครับ
รออ่านอยู่น๊าา :L2: :L2:
-
โหลๆ...มาเดินเล่นเฉยๆจ้ะ....และอยากบอกว่า....เค้าสบายดีนะตัว..
ยางม่ายตายอะ.....ยางมีลมหายใจอุ่นๆอยู่อะนะ......คิคิ...
ป๋อหล๋อ...คิมก็สบายดีนะจ้ะ..ไม่เจ็บไม่ไข้ไม่ป่วย....
^
^
แล้วตอนนี้สิงสถิต อยู่ที่ใดเค่อะ
น้ำท่วมบ้านป่ะสุดหล่อ
คิดถึงงย่ะ :กอด1:
-
คิดถึงคิมคิมโมโมสุดๆเลยย
บ้านน้ำืท่วมไหมคะเนี่ย :กอด1:
-
คิดถึงพี่โม
เมื่อไหร่จะมาต่อ ค้างนานแล้วนะค่ะ ^^
-
ดีใจที่ทั้งคู่สบายดี ถ้าว่างก็อย่าลืม
แวะมาเล่าชีวิตรักของโมกับคิมบ้างนะ
คิดถึงทั้งคู่เลย :กอด1:
ห่างห่ายไปนานแหะ
กลับมาแล้วก็คิดถึง ไม่แวะมากระทู้ก็คงไม่ได้
หวังว่าเฮียซุย สบายดีนะครับ
ซี เองนะเฮีย
-
ขอให้สองคนรักกันไปนานนานนะคะ
-
น้ำท่วมบ้านเด้อ สิบอกไห่...... บ้านพ่อแม่คิมกะโดน แต่ไม่เยอะเท่าไหร่อะจ้ะ
กะเลยหอบหิ้วกัน หนีกลับขอนแก่นกานหมดอะครับ......ถามว่าสบายดีไหม ก็สบายดีอะนะ เรื่อยเปื่อยมากมายอะ
ตอนนี้กะผมเลิกทำร้านหนังสือ กะ ร้านเช่าวีดีโอละ..... ทำแค่อพาร์ทเม้น อย่างเดียว
กะเลยมีเวลาว่าง....
ได้ไปเที่ยวนู้นนี่นั่น กะที่รักตลอดเว..... คิดถึงทุกคนเหมือนกันนะจ้ะ
จุ๊บๆ คร้าบผม
-
คิดถึงโมกับคิมนะ โมอย่าเอาแต่ใจตัวเองมากนักละ
ชีวิตคู่จะยืดยาว นอกจากความรัก แล้วยังต้องมีอีกหลายปัจจัย ความซื่อสัตย์ต่อกัน
การให้เีกียรติกัน ความเข้าใจกัน การให้อภัยกัน ฯลฯ
:L2: ขอให้อยู่คู่กัน รักและดูแลกันตลอดไปนะจ๊ะ :กอด1: :L2:
-
คิดถึงคิมกับโมนะค้าาาาา :L1:
-
คิดถึงน้องโมมากเลย แล้วพี่คิมยังสบายดี(หื่นเหมื้อนเดิมไหม :laugh:)
น่าอิจฉาคนได้ไปเที่ยวบ่อยๆจริงๆ แต่ทำไมไม่แวะเวียนมาเล่าเรื่องให้กันฟังบ้างล่ะ เราคิดถึงคิมกะโมมากๆเลย อยากอ่าน :impress3:
-
สวัสดีปีใหม่ นะครับคุณโมโม+คุณคิม
ไงก็เข้ามาส่งข่าวคราวเรื่อยๆ นะครับ
-
อ๊ากกกก โมโมจ๋า มาเดินเล่นคิดถึงมากกกกก ฝากความคิดถึงคิมด้วยน๊า
ขอให้ทั้งคู่มีความเสมอคร๊าบบ
-
โม_โม ลืมกระทู้นี้ไปหรือยัง ถ้ายังจำเรื่องราวได้และว่างๆเหงาๆมาต่อด้วยน๊า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5984.2700
-
ในภาคนี้มีครบทุกรสชาตจริง ๆ ค่ะ
บอกได้คำเดียวโดนใจสุด ๆ o13
แต่ก็ยังอยากรู้เรื่องราว ของพี่นัท กับ เป้ย
ว่าตกร่องปล่องชิ้นกันตอนไหน
แล้วเกิดอะไรขึ้นเมื่อ แตงโมสุดหล่อ ของเรา รู้เรื่องนี้
แล้วก็อีกคู่นึงที่ไม่มีการกล่าวถึงอีกเลย
ตั้งแต่ โมกลับมาคบกับคิม คือน้องเต็มกับแพท
เดี๋ยวต้องตามไปอ่าน ในภาคต่อไป เผื่อจะได้คำตอบ
ปล.1 บ้านที่โดนน้ำท่วมอ่ะค่ะ เสียหายมากรึป่าวคะ
เพราะญาติเราที่อยู่แถวรามอินทรา และเพื่อนที่อยู่แถวบางเขน
โดนกับไปท่วนหน้าเหมือนกัน บ้านเพื่อนเสียหายไม่เท่าไร
แต่บ้านญาตินี่สิ ถึงขั้นต้องเข้าไป built in กันใหม่หมดเลย
โชคดีที่บ้านเค้ามีประกัน
ปล.2 อพาร์ทเม้นที่ทำอยู่ที่ขอนแก่นรึกรุงเทพคะ ผ่านไปจะได้ไปใช้บริการบ้าง
เผื่อจะได้ส่วนลด :-[ (เอ๊ะ มันเกี่ยวมั๊ย 55555)
ปล.3 แล้วตอนที่พ่อแม่คิม รู้เรื่อง คิมกับโม เป็นยังงัยบ้างอ่ะคะ
อยากรู้ว่าทั้งสองคนฟันฝ่าอุปสรรคเหล่านั้นมาได้อย่างไร
ถึงขนาดที่พ่อแม่ ของคิม มาเป็นฝ่ายช่วยเคลียร์ กับพ่อแม่โมให้ด้วย
-
ดีจ้า...หายหัวเน่าๆ ไปนานเลย
ก็แว้บมาแว้บไปเรื่อยเปื่อยอะ....
ก็ยังไม่ตายอะจ้ะ...ยังแฮปๆ ปี้ๆ เหมือนเดิมเด้อ แฮะ...
เข้ามาทายทัก ทักทาย แล้วก็แว้บบบบบบบบบบบบไป ดีก่า อิอิ
-
5555คุณโมมายืนยันตัวเองแล้ว
-
คิดถึงๆ...อยากอ่านตอนพิเศษ...ว่างก็เข้ามาต่อหน่อยนะจ๊ะ :z2:
-
มาอ่านอีกรอบ คริๆ ก็ยังชอบเหมือนเดิม :o8: :-[ :impress2:
-
อ่านจบได้สักพัก
แต่ไม่มีโอกาสได้เม้นเลย
ขอเม้นทีเดียวล่ะกันน่ะค่ะ
ชอบมากๆเลยค่ะ
ถึงคุณคิมจะหื่น?? และรุนแรงไปบ้างแต่ก็น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก o13
ฮ่าๆๆๆ ใช่มั้ยค่ะคุณโม
เราชอบตอนช่วงที่คุณคิมง้อคุณโมตอนในน้ำจัง
มันแบบ เจ้ย!! ใช่เวลามาถามเรื่องแบบนี้มั้ยเนี่ย
ตอนแรกนึกว่าจะเลิกกันซะแว๊วT^T แอบต๊กกะใจ
แต่ก็น่ะดีกันเลิฟๆกันเหมือนเดิมก็ดีใจด้วยมากๆจ้า
ไงก็ขอให้มีความสุขมากๆน่ะ
ปล. เมื่อกี้เห็นโมโมมาเม้นแวะเวียนมาเยี่ยม
โมแว๊บมาแบ๊บเดียวเอง :impress2:
ยังไม่หายคิดถึงเลย
:o12:
แว๊บมาหาบ่อยๆเน้อ แว๊บทีมานานก็ได้น่ะ
เอาเรื่องราวมาฝากบ้างน๊า
ได้ยินว่ามีความสุขดีก็ยินดีด้วยมากๆจ้า^^ :o8:
-
ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ แว้บๆไป แว้บๆมา....ตามประสา คนหล่อเทพพพพพพพ
....น้ำท่วมกันไหมจ้ะ......
-
ถ้าว่างก็เขียนอะไรมาให้อ่านบ้างสิคุณโมโม
-
พี่โมโม
เพื่อนบอกว่า พี่แวะมาเยี่ยม เลยเข้ามาดู
ฮึกกก คิดถึงโพดๆ อ้ะ !!!
><
-
พี่โมแวะมาเยี่ยมเยียนด้วย :o8:
น้ำไม่ท่วมนะคะ
บ้านพี่โมท่วมรึเปล่า
-
พี่โม. อ่านเรื่องนี่นายทำนี่เรียกว่ารักงั้นหรอ...แล้วมันปวดหัวใจมากๆอยากจะร้องไห้ออกมา
มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก. บีบเค้นหัวใจมาก. คนอ่านขอบอกว่าอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งที่ 2
บอกตรงๆว่าัวนิยายเรื่องนั้นมาก เวลาเห็นคำนั้นแล้วมันรู้สึกปวดหัวใจ. ไม่อยากมอง
รู้สึกสงสารนัท. ถึงแม้จะรู้ว่าจบดี. แต่ถ้าอ่านกระทู้นี้ก็ไม่ปวดแล้วแหล่ะ
ว่างๆก็มาต่อเรื่องปัจจุบันน่ะ. รออยู่
-
คิดถึงพี่โมอ่า~~~~
อยากอ่านเรื่องของพี่อีกจัง
ยังรอเสมอนะคะ
-
ตามมาอ่านจากเรื่องของ "โม-พี่นัท" o19 o19
สนุกมาก ๆ จ้า :give2: :give2:
เดี๋ยวตามไปอ่านตอนต่อไปดีกว่า :oni1: :oni1:
ไปล่ะจ้า :bye2: :bye2:
-
คิดถึง พี่โม พี่คิม
อยากรู้ตอนนี้พวกพี่เป็นไงบ้างค่ะ
สบายดีรึเปล่า
อยากอ่านเรื่องราวของพี่ทั้งสองคนต่อค่ะ
ดีใจที่ได้รับรู้เรื่องราวดีๆ ค่ะ ^^
-
มัวแต่เล่นเกมส์ มาต่อ เขียน โพส เรื่องสั้นๆ หน่อยจิ อยากอ๊านนนนนนเกิ๊นนนนนนน
-
อ่านแล้ว ชอบทุกวันนี้ยังสบายดีกันอยู่รึป่าวอ่ะ สวัสดีปีใหม่จ้าทั้งสองคน
-
น้องโม คับ ขอบคุณทุกความรู้สึก ที่เอามาแบ่งปันให้ ทุกคน ได้อ่านกันนะคับ ขอบคุณจิง
ๆๆ ...อืม กระดูกข้อมือน้อง เคลื่อน ยังไม่หายใช่มะคับ ลองหา หมอ ไคโรแพรกติค ดู
มั้ยคับ เป็นหมอทางด้านการจัดกระดูกคับ เป็นแพทย์ทางเลือกแบบหนึ่ง แต่ไม่ใช่ หมอ
พวกกระดูก และ ข้อ ( ออโธปิดิกซ์ ) ตามโรงบาล ทั่วไปคับ ไม่ใช้ยากิน ยาฉีด อะคับ
หรือไม่ก็ ลองพวกคลินิกกายภาพบำบัด ดู ก้ช่วยได้นะคับ ดีกว่ากินยา ฉีดยาแก้ปวด ( มัน
เป็นสารกลุ่มสเตียรอยด์ ฉีดเข้าร่างกาย เกิน สาม ครั้ง ติดกัน ไม่ดีมาก ๆ นาคับ ) อย่า
ปล่อยไว้เรื้อรัง เดี๋ยวจะเป็นพังผืดข้างใน ทรมานนาคับ
ขอให้น้องโชคดีรับตรุษจีน ปี 2013 และ สุขภาพแข็ง...แรง...แยะ นาคับ อยู่เปนร่มกันแดด ให้เพื่อน พ้อง น้อง พี่ ในนี้ ไปนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน นาค้าบบบบบบบบบบบ
-
:L1: :L1: :L1:
Happy Valentine na ka
โมโม & คิมคิม
ขอให้มีความสุขกับความรักตลอดไปนะคะ
:o8:
-
สงสารเต้มรักเต็มสุดหัวใจ รักเต้มครับสงสารมากกกกกกกกกกอนาคตของเด็กชายคนนึงคนที่โมทำลายขณะคั่นเวลาที่ไม่มีคิม คิมกับโมทำร้ายนัด ทำร้ายเต็มสงสารน้องมันมากเต็มพี่อยากบอกว่าคนอย่างพี่ก็มีความรักที่บริสุทธิ์นะครับ :hao7:
-
:m25:
-
กลับมาอีกรอบ แอบคิดถึงคุณโมโมกะคิมหื่นจัง อยากให้กลับมาอัพเดทให้ชาวเล่าได้อ่านอีก TwT
-
เข้ามาคิดถึงเรื่องนี้ด้วยคน
ป.ล.คิดถึง cassper_W รีบนด้วยนะ :กอด1:
-
ใช้เวลา 3 วัน กับอีก2 คืน เกือบไม่ได้หลับนอน กับ เรื่องของ คุณโม คิม นัท ทั้งภาค1 และ 2ไม่รู้จะพูดอย่างไรนอกจากจะบอกว่า ขอบคุณมากจริงๆกับเรื่องราวที่นำมาแบ่งปัน
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
พี่โม ชอบพี่มากๆๆๆๆนะคะ สบายดีหรือเปล่าคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆ รักกับพี่คิมตลอดไปนะคะ เพิ่งสมัครเพื่อเขียนตอบพี่โมคนแรกเลย ว่างๆก็เขียนตอนพิเศษให้หายคิดถึงบ้างนะคะ หรือเขียนอะไรก็ได้ค่ะ ประทับใจทั้งสองเรื่องนะคะ อินมากเศร้าตาม ยิ้มตามตลอด บรรยายไม่ถูก รู้สึกดีมากๆค่ะ
ปล.รักพี่โมนะคะ ขอเป็นแฟนคลับนะคะ :mew1:
ปล.ปล.ฝากพี่คิมดูแลพี่โมด้วยนะคะ รักกันตลอดไปนะคะ :L1:
-
สบายดีจ้ะ ทุกๆคน
แล้วหายหัวไปไหนมานะ อิอิ... ไอแตงโมสุดหล่อก็ไม่ได้หายหัวไปไหนมาหรอกครับผม
ก็ ไปตามเรื่องตามราวว เรื่อยๆเปื่อยๆ เอื่อยๆ แล้วแต่อารมณ์ ก็ยังสบายดีอยู่นะครับ
ดีใจจุึงเบย(วิบัติตามสมัยนิยม) ที่เรื่องของไอโมจบไปชาติเศษ แต่ก็ยังมีคนมาอื่นเรื่อยๆ
ไม่ลืมกันใช่ไหมครับ อิอิ.....
ป๋อหล๋อ.... ขอใ้ห้มีความสุึขกับทุกวันครับผม เดินหล่อๆออกไปอย่างอึนๆ
-
พี่โมมม คิดถึงง แงงงง
-
คิดถึงพี่โมมมมมมมม
มาให้หายคิดถึงเรื่อยๆนะคะ
กอดดดดด
-
ในที่สุดก็อ่านจบแล้นๆๆ ฮ่าๆๆ
ขอบคุณพี่โมโม แตงโม ที่เขียนเรื่องน่ารักแบบนี้ ให้เราได้อ่านน่ะ
ส่วนตัวเราชอบคิมโม มากกกก เหมาะสมกันที่สุดในโลก
เริ่มอ่านมาตอน คิมโม วกกลับไปอ่าน นัทโม อ่านแบบเตรียมใจมาแล้ว ว่า สรุปคือจะเป็นคิมโม
ที่ได้กัน คริๆ นี่ถ้าอ่าน นัทโมก่อน เห้อๆ มิอยากจอแซด
ปล.ขอให้พี่ทั้งคู่รักกันนานๆ และมีความสุขทุกวันน้าาาา :กอด1: :L2:
-
น่ารักเหมือนเดิม...เพิ่มเต็มคือความหวาน อ่านแล้วลุ้น เสียน้ำตาจนตาบวม แม่คงสงสัยอ่านอะไรหว่า555
ขอบคุณที่แชร์ความรักให้อ่านครัช...ความรักออกแบบไม่ได้
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องคุณคิมกับคุณโม (คุณนัทด้วย) ก็เมื่อเวลาผ่านมาเกือบ 10 ปีแล้ว บันเทิงมาก อ่านวันเดียวจบทั้ง 2 ภาคเลย
จะข้ามปีแล้วขออวยพรให้มีความสุขและรักกันนานๆ นะคะ
-
สบายดีจ้ะ ทุกๆคน
แล้วหายหัวไปไหนมานะ อิอิ... ไอแตงโมสุดหล่อก็ไม่ได้หายหัวไปไหนมาหรอกครับผม
ก็ ไปตามเรื่องตามราวว เรื่อยๆเปื่อยๆ เอื่อยๆ แล้วแต่อารมณ์ ก็ยังสบายดีอยู่นะครับ
ดีใจจุึงเบย(วิบัติตามสมัยนิยม) ที่เรื่องของไอโมจบไปชาติเศษ แต่ก็ยังมีคนมาอื่นเรื่อยๆ
ไม่ลืมกันใช่ไหมครับ อิอิ.....
ป๋อหล๋อ.... ขอใ้ห้มีความสุขกับทุกวันครับผม เดินหล่อๆออกไปอย่างอึนๆ
โม มาลงให้ชื่นใจและ
แต่จะดียิ่งกว่านี้ ถ้ามาลงเล่า เรื่องแล้วแต่โม
รอนะ โม คิม สุดหล่อนิรันดร์กาล
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: