“เออ!!.. เห็นโมจิน่ารักแบบนี้ เมื่อไรแกจะหาเมียและมีหลานปู่ให้พ่อซะที เตชิต..” ร่างสูงกำลังเอนกายพักผ่อนอย่างสบายอารมณ์ ได้ยินคำถามไม่สร้างสรรค์ของบิดา ...ถามเวลาไหนไม่ถาม มาถามต่อหน้ากานต์รวี...คิ้วเข้มขมวดย้อนถามกลับ
“พ่ออยากจะได้หลาน.. ทำไมต้องให้ผมหาเมียครับ”
“อ้าว!!.. พูดแปลกโว้ย ไอ้ลูกคนนี้ ไม่มีเมียแล้วแกจะมีหลานให้ฉันได้ยังไง!!..”
“ทำไมจะมีไม่ได้ โมจิไงครับ ผมจะรับแกเป็นลูกบุญธรรม โมจิเป็นลูกผมก็เท่ากับเป็นหลานปู่ของพ่อแล้ว..”
คุณเชิดศักดิ์มีสีหน้าตื่นกับความคิดของลูกชาย ในขณะที่ใบหน้าหวานก็ออกอาการเหวอเช่นกัน
“จริงหรือ กานต์รวี.. จะยกลูกให้นายชิตเป็นพ่อบุญธรรม คิดดีแล้วเหรอ..”
“เอ่อ..” กานต์รวีอึกอัก เตชิตแทรกขัดขึ้น
“ถึงโมจิจะเป็นลูกแต่วีจะขอเป็นแค่อาครับ..”
“จริงเหรอ..” คุณเชิดศักดิ์ย้ำถามกานต์รวี อีกฝ่ายก็พยักหน้า
“จริงครับ.. ผมจะให้ลูกเรียกอาเหมือนเดิม อยากให้พี่ดลเป็นพ่อของโมจิคนเดียวครับ..”
กานต์รวีจับร่างเล็กนั่งลงบนโซฟาระหว่างเขากับเตชิต โมจิเงยหน้ามองร่างสูงและส่งเสียงทักก่อนตะกายขึ้นไปบนตักลุง
“หมายความว่าเธอจะปิดไม่ให้ลูกรู้ว่าเธอเป็นพ่อจริงๆ งั้นเหรอ..”
“เปล่าครับ เรื่องมันเปิดเผยขึ้นมาแล้วยังไงก็ปิดไม่ได้ ผมแค่ให้โมจิเรียกผมว่าอา.. และเรียกพี่ชายผมว่าพ่อเท่านั้น ส่วนเรื่องที่ผมเป็นพ่อจริงๆ จะค่อยๆ บอกตอนลูกรู้ความแล้วครับ”
“เออ!!.. ในเมื่อโมจิมีพ่อถึงสองคนแล้ว แกนึกยังไง หา!!.. เตชิต..”
คุณเชิดศักดิ์หันไปจะถามลูกชาย เตชิตกำลังพยักหน้าคุยเล่นกับโมจิโดยที่อีกฝ่ายก็คุยอืออาตอบ ภาพที่เห็นทำให้ผู้เป็นบิดาค้างคำถามในใจเพราะรู้คำตอบและเข้าใจความต้องการของลูก
“ตามใจ!! ถ้ากานต์รวีไม่ขัดข้อง ไปจดทะเบียนวันไหนบอกพ่อด้วยล่ะ จะได้พากันไปเลี้ยงฉลอง”
“เร็วๆ นี้ล่ะครับ รอผมหายดีก่อน” เตชิตพยักหน้ากับหนูน้อย
“โมจิจะเป็นลูกลุงแล้วนะ มีพ่อ 3 คนเลย ดีใจมั้ย..”
“โมจิเป็นลูกแกก็เท่ากับเป็นหลานปู่จริงๆ แล้วซี.. ฮะ ฮะ มา!! ให้ปู่อุ้มอีกทีนึงซิ!!..”
คุณเชิดศักดิ์เห็นดีกับลูกชายเรื่องรับโมจิเป็นลูกบุญธรรมโดยไม่ถามความเห็นกานต์รวีเพราะคิดว่าทั้งคู่ตกลงกันแล้ว
กานต์รวีนั่งเงียบด้วยความเกรงใจคุณเชิดศักดิ์
...นิสัยคุณไม่เปลี่ยนเลยนะ ทาโร่.. อยากได้อะไรต้องได้!!.. เรื่องสำคัญแบบนี้ทำไมไม่ขอความเห็นผมก่อน คนบ้า!! คนเอาแต่ใจ!!..
TBC >>>>>
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
