"รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ"[ตอนพิเศษสั้น(ที่สุด!)3เมษา,55]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: "รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ"[ตอนพิเศษสั้น(ที่สุด!)3เมษา,55]  (อ่าน 695627 ครั้ง)

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
 :L1:ดีใจด้วยคนพี่หมอ

thisispom

  • บุคคลทั่วไป
+1 ขอบคุณสําหรับเรื่องราวน่ารักๆ ค่ะ

ออฟไลน์ hpsky

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1073
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-0
ว้า จบแล้วเหร๋อเนี่ยยยย กะลังหวานได้ที่เลยอ่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ น่ารักๆอยากนี้นะคะ :pig4: :L1: :3123: :L2:

และก็ขอตอนพิเศษน๊า หมอเนสกะแตงกวาอ่ะ พี่ฟ้ากะหนูป่วนด้วย คิคิ

ออฟไลน์ Dee^daY

  • ไม่เคย ทำให้ใครเดือดร้อน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +330/-6
ตอนพิเศษ..ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

name

  • บุคคลทั่วไป
อยากอ่าน แตงกวา กับ หมอเนส อ่าาาาาาา

MaeMoo

  • บุคคลทั่วไป
จบลงอย่างหวานซึ้ง อบอุ่น และสวยงาม
คิดถึงตอนที่จากกัน กว่าจะมาถึงวันนี้
ทั้งคู่น่ารักมากจ้า
ขอบคุณดาด้า ที่สร้างให้ทั้งคู่เป็นขวัญใจของพี่

แต่ภารกิจยังไม่หมดนะ ยังมีหมอเนสกับธีโอด้วยนะจ๊ะ
อย่าลืมน้า

ออฟไลน์ พี่วันเสาร์

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +282/-3
+1+ :กอด1:+ :pig4:
จบแบบน่ารักและอบอุ่น
ทำให้คนอ่านนั่งยิ้มมีความสุขไปด้วย

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
น่ารักดีจังอะ

ออฟไลน์ i1_to*pp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1476
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +683/-5

จบซะแล้ว...น่ารักมากๆ
อ่านแล้วมีความสุขมากหวานตั้งต้นจนจบ
+1 ขอบคุณมากค่ะ

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
ในที่สุด ก็มาถึงตอนสุดท้าย แต่คงไม่ท้ายสุด ใช่หรือเปล่า ดาด้า
อ่านไปยิ้มไป กับนิยายเรื่องนี้ ไม่มีตอนไหนที่ไม่ได้ยิ้ม
บางตอนอ่านแล้วกว่าจะจบ ปวดแก้มไปหมด   :z1:
+1 ให้เป็นกำลังใจ พร้อมกับรอเรื่องใหม่ หรือไม่ก็ตอนพิเศษ ของเจ้าเสือแสบกับพี่หมอปุ่น
ปล. แล้วหมอเนสกับแตงกวา นี่คงขึ้นเป็นเรื่องใหม่ หรือจะต่อในทู้นี้ ก็ไม่ว่ากันนะครับ ดาด้า  :กอด1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ yamanaiame

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
ว๊า จบแล้วหรอ  แล้วหมอเนส กับ แตงกวา ละ

ออฟไลน์ yamanaiame

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
ว๊า จบแล้วหรอ  แล้วหมอเนส กับ แตงกวา ละ

ออฟไลน์ kinjikung

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2940
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-8
หวานเสมอต้น เสมอปลายจริง ๆ พี่หมอ
ไม่แพ้พี่อากาศเลยยยยยยยย  :mc4:
จายยยหายเหมือนกานแฮะ จบซะและ
ขอบคุงไรเตอร์ ผู้น่ารักก

Little Devil

  • บุคคลทั่วไป
จบเร็วมากเลย
ขอตอนพิเศษ 2-3 ตอนนะ
+1

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
จิ้มๆๆๆด้วยความร้ากกกกกกกก

พร้อมแอบบอกว่า ตอนพิเศษที่กำลังจะมาดาด้าจะพาพี่เนสกับน้องแตงดองมาหาทุกท่านนะคะ
มาช่วยกันกระตุ้นดาด้าดีกว่าค่ะ จะได้พามาหาเร็วๆ ^o^

ออฟไลน์ PeeYaR

  • >///<
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-3

butajang

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ อ่านตอนที่ 35 อู้ เค้าเตรียมงานไรกัน ชีตาร์น่ารักอะ ตอนที่บอกให้กินข้าวก่อนเเล้วค่อยเอาเเต่ใจ เเต่ประโยคก่อนจบอะ ไม่ใช่งานเเต่ง หมอปุ่นเหรอ หรือว่างานเเต่ง พี่เต้ สงสัยต้องรอเฉลย

ตอนที่ 36 เเละเเล้วความจริงก็เปิดเผย 55++ งานพี่เต้จริงๆด้วย เเต่ เเอบน้ำตาคลอะ ตอนที่หมอปุ่นบอกว่า"เราจะมีความสุขครับ" น้ำตาซึมจริงๆ เเต่อารมณ์หักมุมสุดๆตอน ชีตาร์ถามคำถามหมอปุ่นนี่เเหละ คิก อารมณ์หวานหายไปเลย ตอนจบใหความรู้สึกเหมือนละครที่เคยดู เเละไม่ได้ดูมานาน รู้สึกดี

ปล.จบเเล้วเหรอ ลืมอะไรไปรึเปล่า ..เเตงกวา ของชั้นยังไม่ได้เป็นฝั่งเป็นฝาเลยนะ ไรเตอร์ กลับมาก่อน..... +1 ให้ตอนจบ นารัก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-10-2010 12:03:01 โดย butajang »

ออฟไลน์ SuSaya

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-9
พี่หมอ...ร้ายอ่ะ  :m20:

ไรเตอร์คะ...ถ้าชื่อเรื่องที่พ่วงท้ายอยู่ข้างล่างคือนิยายของไรเตอร์ล่ะก็  :-[

ย้ายตามมาค่ะ  :z1:

iChoCoHoLiC

  • บุคคลทั่วไป
แล้วจะมีคู่ของหมดเนส กับแตงกวไหมอ่ะครับ อิอิ...

pandaๅ123

  • บุคคลทั่วไป
36.5 ส่งข้อความผิดคิดจนตัวตาย


  วิธีส่งข้อความอย่างถูกวิธี → เข้าเมนู → พิมพ์ข้อความที่ต้องการ → จากนั้นก็กดส่ง...ง่ายจะตายไป...

“หืม!! ตายหอง!!” อ๊ากกกกก แค่คิดเล่นๆ แต่มือมันดันไปกดเอาจริงนะเซ่..โอ่ว์ไอ้จอร์จช่วยด้วย ทางนี้กำลังซวยแล้วครับท่านนนนนนนน
“เป็นอะไรไอ้คุณเพื่อน!! ทำหน้าเหมือนจะตาย” หมอปุ่นเหลือบมองเพื่อนที่กำลังทำหน้าเหมือนคนไข้ที่ขาดออกซิเจนใกล้สิ้นใจเต็มที ทั้งที่เมื่อกี้มันยังนั่งกดโทรศัพท์เล่นอะไรอยู่คนเดียว
“กำลังจะตายว่ะ อ๊ากกกกก” เคยได้ยินไหมสุภาษิตที่ว่า ‘ส่งข้อความผิดคิดจนตัวตาย’ (มันมีที่ไหนกันวะ)
“งั้นก็ตายซะ!!” หมอปุ่นสนองให้ด้วยแฟ้มที่ถืออยู่ในมือ ฟาดกบาลไอ้เพื่อนหมอที่กำลังจะตายไปที แอบแปลกใจที่ไม่โดนมันโต้ตอบกลับมา แต่กลับกุลีกุจอคว้ามือถือขึ้นมากดปิด แล้วถอดแบตออก ทำยังกับไปก่อการร้ายอะไรมาอย่างงั้น

ครืด ครืด

   เสียงสั่นของเจ้าอุปกรณ์มือถือ ทำเอาสะดุ้ง ลืมไปว่าตอนนี้โทรศัพท์ของตัวเองก็ไม่ต่างจากเครื่องเปล่าๆ เพราะตัวเครื่องกับแบตมันแยกกันอยู่ วางกองอยู่บนโต๊ะ ถ้าเกิดสั่นขึ้นมาได้ก็คงต้องเรียกว่าปาฏิหาริย์ล่ะมั้ง หมอเนสเหลือบมองไปทางเจ้ามือถือตัวปัญหาที่สั่นอยู่บนโต๊ะข้างๆ เพราะเจ้าของมันเดินไปล้างมืออยู่ในห้องน้ำ

“ไอ้ปุ่น!! มีสายเข้า!!” ไม่ได้ชะโงกหน้าไปมองที่หน้าจอเพราะมันออกจะเสียมารยาท ถ้าหากเจ้าของเครื่องไม่ได้อนุญาต ไม่นานนักมันวิ่งออกมากดรับ ก่อนจะทำหน้าเหวอ
“เอาไป!! มีคนจะคุยด้วย” หมอเนสแทบจะพุ่งตัวออกไปนอกห้อง แต่ก็โดนไอ้คุณเพื่อนมันคว้าตัวเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับยัดโทรศัพท์เข้ามาในมือ ทั้งส่ายหน้าปฏิเสธว่าไม่อยากได้ ...หวังว่าคงจะไม่ใช่...
.
.
.
“สะ...สวัสดี..ครับ”
"มือถือของลูกเป็นอะไรไปเนส!! แม่จะคุยกับเราเรื่องวันกลับนะ" เฮ่อ~~~ แม้ว่าเสียงที่ได้ยินจะทำเอาหูแทบแตก หลังจากที่พลาดไปเสี้ยววินาที แล้วตะเกียกตะกายปิดมือถืออย่างด่วน หญิงแม่ก็เลยต้องโทรเข้าเบอร์ไอ้คุณเพื่อน แล้วใส่แหลกประหนึ่งว่าอัดเสียงเอาไว้ แล้วเปิดย้อนให้ฟัง แม่ใครนะ...โหดเกิ๊น มาทีเป็นชุดๆ
"แม่ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็หายใจไม่ทันอ่ะ พอดีว่าโทรศัพท์ของผมมันแบตหมด..." แอบเอานิ้วไขว้กันไว้ข้างหลัง ขอโทษครับหญิงแม่ ถ้าไม่ทำแบบนี้ ลูกชายคุณได้โดนหมาตัวใหญ่ไล่งับหัวเอาแน่
"แล้วไป!! นึกว่ากำลังหลบใครอยู่ซะอีก" สะดุ้งซิครับท่าน ทำไมเดาแม่นอะไรเยี่ยงนี้ เค้าไม่ได้หลบนะ เรียกว่ากบดานเลยจะเหมาะกว่า...อึ้ยยย ไม่อยากจะคิดถึงใบหน้าของไอ้คนที่รับข้อความ สาธุ!! ขอให้สัญญาณมันขัดข้องจนส่งไปไม่ถึงทีเถอะ เพี้ยง!!
"ครับหญิงแม่..เรื่องวันกลับยังเหมือนเดิม ครับๆ ตามนั้น..." หญิงแม่ยังไม่ยอมวางสายไปง่ายๆ ส่วนไอ้คุณเพื่อนเจ้าของโทรศัพท์มันก็กำลังส่ายหน้า พร้อมกับหัวเราะเยาะไปด้วย นี่ถ้าไม่ติดว่าโดนแม่จิกจนหูชาอยู่นี่ คงได้โดดไปเตะมันซักทีสองที กว่าจะเคลียร์จบก็เล่นเอาหืดขึ้นคอ
"ปิดมือถือหนีหญิงแม่เหรอวะ!!" คือ...อันที่จริงคุณแม่กระผมไม่ได้ยศอะไรตามนั้น แค่เรียกเล่น ๆ ในหมู่เพื่อนจนมันติดปาก แล้วคุณเธอก็ช่างบ่นช่างว่าลูกชายตัวเองด้วยท่วงท่าเชิดหน้าเอามือกอดอกมาแต่ไหนแต่ไร ก็เลยจัดให้ซะเลย หญิงแม่ของชายเนส หลัง ๆ เพื่อนเริ่มทนพฤติกรรมไม่ไหวลดระดับขั้นเหลือแค่ไอ้เพื่อนเนสแทน
"เปล่า..เออ..จะว่าอย่างงั้นก็ได้" จะบอกได้ไงว่าเหตุผลที่ปิดเครื่องเพราะดันไปส่งข้อความไม่เข้าท่าหาใครบางคนเข้า ก็ตั้งแต่กลับมาจากกรุงเทพคราวนั้น ก็ยังไม่ได้ติดต่อกันเลย ตอนไอ้เด็กโข่งโทรมาก็ดันงานเข้า พอจะโทรไปก็ดันไม่มีสัญญาณคุยกันไม่รู้เรื่องอีก ..คราวนี้ก็ขอให้สัญญาณไม่ดี ข้อความไปไม่ถึงด้วยเถอะ เพี้ยง!!~~~
.
.
.
.
.
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด

    เสียงโทรศัพท์ที่ห้อยใส่อยู่ในกระเป๋าสะพายสั่นพร้อมกับเสียงสัญญาณที่เจ้าของจำได้แม่นว่ามันคือเสียงข้อความเข้า เดาเอาว่าคงเป็นข้อความโฆษณา หรือไม่ก็ข้อความของระบบ คนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเลือกภาพที่วันนี้ไปตะลุยถ่ายเก็บมา ก็เลยตัดสินใจปล่อยให้มันสั่นไปอย่างงั้น

  กว่าค่อนคืนงานที่ทำถึงจะเสร็จ ธีโอถึงได้ควานหาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า เพื่อเอามาตั้งปลุกในตอนเช้า..แต่ที่หน้าจอยังคงบอกว่า ‘ข้อความ 1 ฉบับ’ ตอนแรกก็ว่าจะตัดใจกดลบทิ้งไปซะ แต่ไหนๆก็กดดูแล้ว เปิดอ่านซักนิดก็คงไม่เป็นไร

"หืม!!!"  ก็ข้อความที่ได้รับ มันสั้นกระชับจนไม่น่าจะเป็นโฆษณา หรือข้อความของระบบอย่างที่คิดเอาไว้ พอลองอ่านทวนซ้ำอีกประมาณ 3 รอบ ถึงได้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด

'คิดถึง'
เบอร์ผู้ส่ง : คุณเนส
เวลา 17.15 น.

"เฮ้ย ย ย ย ย ย ย" อยากจะร้องตะโกนให้ลั่นโรงแรม ณ ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่า ธีโอกำลังก่นด่าตัวเองในใจไม่เป็นภาษา นึกโกรธที่ตอนนั้นไม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู โมโหตัวเองที่เอาแต่ทำงาน จะโทรกลับไปตอนนี้ก็ไม่ได้ เพราะคนส่งข้อความอาจจะนอนไปแล้ว อยากจะร้องไห้จริงๆ ให้ตายเหอะ!!

  ตาสว่างกันเลยทีเดียว เดินวนไปวนมาในห้อง ลองเปิดเน็ตเช็ครอบบินเที่ยวที่เร็วที่สุดนับจากตอนนี้ นึกอยากให้ตัวเองมีปีกขึ้นมาทันทีทันใด แต่ก็คงเป็นไปได้แค่ในความคิด จากแผนที่วางเอาไว้ว่าจะไปถ่ายรูปเก็บเอาไว้เผื่อซ่อม คงต้องพับเก็บไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง

"โอ้ๆ เดี๋ยวพี่กลับก่อน มีธุระสำคัญ" เขย่าตัวผู้ช่วยที่นอนเมาไม่ได้สติอยู่บนเตียง เวลาเช็คเอาท์ก่อนเที่ยง เที่ยวบินกลับเป็นตอนบ่ายโมงกว่า แต่ตอนนี้หัวหน้ามันร้อนใจจนนอนไม่หลับ พอเช็คเที่ยวบินดูแล้วก็พบว่ามีในตอนเช้า
"ธุระอะไรอ่าครับพี่ธี" ไอ้คุณผู้ช่วยมันยังคงงัวเงีย เอ่ยถามทั้งที่ยังไม่ลืมตา..สมกับฉายาโอ้เอ้ของมันจริงๆ
"ธุระสำคัญ แล้วอย่าหลับเพลินจนลืมเช็คเอาท์ล่ะ พี่ไปล่ะนะ แล้วเจอกันที่กรุงเทพ" เจอกันที่กรุงเทพจากนี้อีกสองสามวันก็แล้วกัน ตอนนี้ขอไปทำธุระสำคัญก่อนเหอะ แม้จะไม่ได้นอนมาทั้งคืน แต่ตอนนี้หัวใจมันลอยไปอยู่หน้าบ้านของใครบางคนเรียบร้อยแล้ว ..ก็ได้แต่หวังว่าคงไม่โดนโกรธที่ไม่ได้โทรกลับในตอนนั้น

   ใช้เวลาเดินทางจากอุดรธานีต่อเครื่องมาลงที่ดอนเมือง แล้วก็อีกต่อมาที่หาดใหญ่ เป็นการเดินทางที่ทุ่มทุนสร้างมาก มาถึงหน้าบ้านพักหมอตอนเกือบเที่ยง ทั้งรถของหมอปุ่นและคุณปู่จอดสนิทอยู่ที่เดิม แสดงว่าเมื่อวานอยู่เวรดึก แล้วเพิ่งจะกลับมาตอนเช้า

“ทำไมโทรศัพท์โทรไม่ติดนะ” เดินวนไปวนมาแบกเป้อยู่หน้าบ้าน จะตะโกนเรียกก็ไม่ใช่ที่

   ทำได้แค่นั่งรออยู่ที่หน้าบ้าน ด้วยความที่ไม่ได้นอนมาตั้งแต่เมื่อคืน พอได้หย่อนก้นลงมานั่งนิ่งๆซักพัก คว้าเป้มากอดลมทะเลที่พัดมาบวกกับอากาศดีๆในตอนเช้า เล่นเอาคนตัวโตที่นั่งอยู่หน้าบ้านเริ่มเคลิ้ม แล้วสุดท้าย...ก็เลยเผลอหลับไปทั้งที่นั่งกอดเป้อยู่ตรงนั้น

    คนที่เดินเกาพุงออกมาจากห้องนอนจะไปเข้าห้องน้ำในตอนเช้าทั้งที่ยังไม่ลืมตา กะว่าจะไปนอนต่อ แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นเงาอะไรบางอย่างอยู่ที่หน้าประตูบ้าน จนต้องสาวเท้าเข้าไปดู ภาพที่เห็นเล่นเอาคนมองนึกอนาถจิต ยังไม่ถึง 24 ชม.ด้วยซ้ำ นับจากตอนที่พลาดส่งข้อความผิดไป ไอ้เจ้าแตงกวาตัวโตมันมานั่งกอดเข่าหลับไม่ได้สติอยู่หน้าบ้านคนอื่น ทั้งที่ตัวเองมีห้องพักประจำอยู่ที่รีสอร์ทในฐานะฝ่ายประชาสัมพันธ์ท่องเที่ยวแท้ๆ

"แตงกวา มานอนอะไรตรงนี้" เสียงเรียกที่ข้างหู คนที่กำลังหลับนึกว่าตัวเองฝันไป แต่พอลืมตาขึ้นมาพบใบหน้าเจ้าตัวแทบจะรวบตัวเข้ามากอด ถ้าไม่ติดว่าตรงนี้คือหน้าบ้าน
"คุณเนสครับ ผมขอโทษที่ไม่ได้โทรกลับ ขอโทษที่..." ยังพูดไม่ทันจบ เจ้าของบ้านก็ยกมือขึ้นมาเป็นเชิงห้าม แล้วลากตัวเข้าไปในบ้าน
"มาตั้งแต่เมื่อไหร่.." หมอเนสหันกลับมาเอามือแตะไปตามใบหน้าและตามตัว ลองวัดอุณหภูมิดูก็พบว่าไม่ได้เย็นอย่างที่คิด ...อดรู้สึกผิดไม่ได้ตอนที่รู้ว่าตัวเองส่งข้อความไป แล้วก็ปิดเครื่องทันที ถ้าไอ้เจ้าเด็กโข่งซื่อบื้อมันโทรไม่ติด มันต้องตะเกียกตะกายมาหาแน่ คนที่ต้องขอโทษ..คือทางนี้ต่างหาก
"ผมเพิ่งมาถึงครับ ซักครึ่งชั่วโมงก่อน..ว่าจะโทรมาบอก แต่ก็โทรไม่ติดน่ะ ไม่รู้ทำไม.. จะตะโกนเรียกก็ไม่กล้า ก็เลย..." ไอ้เจ้าแตงกวายกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดู พลางบอกอธิบายเหตุผลที่ตัวเองมานั่งหลับที่หน้าบ้าน หมอเนสเหลือบมองหน้าตาซูบซีดเหมือนคนที่อดนอนมาทั้งคืน ถึงขนาดนั่งหลับแบบนั้น ..ทำไมจะต้องพยายามขนาดนั้น..
"เหนื่อยไหมธีโอ..." คนที่กำลังจะอ้าปากพูดหยุดชะงัก ทั้งที่เพิ่งจะเคยได้ยินอีกฝ่ายเรียกชื่อตัวเองเป็นครั้งแรกแท้ๆ แต่ทำไมฟังไม่คุ้นหูและไม่ชอบเอาเสียเลย
"ทำไมล่ะครับคุณเนส ผม...เดี๋ยวซิครับ.." ธีโอสาวเท้าตามหลังไปติดๆ แต่ดูเหมือนอีกคนจะทำเป็นไม่ได้ยิน กระชากประตูห้องตัวเองทำท่าจะเดินเข้าไป จะเอื้อมไปคว้าแขนก็ไม่ทัน ก็เลยกระชากประตูเอาไว้แทน
"จะบอกให้ว่าทำไมโทรไม่ติด เพราะปิดเครื่องเอาไว้ไงล่ะ หลังจากที่ส่งข้อความผิดไปนั่นแหละ!!!" หมอเนสพูดออกมาอย่างเหลืออด อารมณ์ที่ระเบิดออกมาไม่ได้โมโหคนตรงหน้า แต่เป็นเพราะโมโหตัวเองล้วนๆ ส่วนไอ้คนที่ยืนฟังมันกำลังยืนคิดไปอีกทาง ข้อความที่ได้รับนั่น..ส่งผิด!! แล้วจะส่งไปหาใครในตอนแรก!! คิดได้แค่นั้นจากที่อารมณ์ดีมาตั้งไกล ก็เลยกลายเป็นตรงกันข้ามแทน
"แล้วคุณเนสจะส่งไปหาใคร!! คำว่าคิดถึงนั่นเป็นของใคร ถ้าไม่ใช่ของผม!!" แทบจะเหวี่ยงเป้ทิ้ง เอื้อมมือไปคว้าไหล่ของคนตรงหน้าเอาไว้แน่น ทั้งหงุดหงิด โมโห และน้อยใจปนเปกันให้มั่วไปหมด
"ไอ้เด็กบ้า ที่บอกว่าส่งผิดนะ...กดผิดโว้ย แค่จะพิมพ์เล่น แต่ดันกดส่งไปจริงๆ เข้าใจไหม!!"
"ส่งผิด!!? กดผิด!!?"  ธีโอพึมพำซ้ำไปซ้ำมาอาการเหมือนคนที่คนไข้ที่ได้รับการกระทบกระเทือนทางสมอง กำลังลำดับความคิดของตัวเองในสมองที่กำลังทั้งง่วงทั้งมึน แล้วหันกลับมามองหน้าเจ้าของข้อความอีกที ใบหน้าหงุดหงิดเอาแต่ใจ กำลังเบือนไปอีกทางเหมือนกำลังพยายามหลบสายตา แทนที่จะเป็นโกรธเคืองอย่างที่คิด
"คุณเนสไม่ได้ส่งหาใคร แต่ส่งผิดเพราะคิดถึงผม..." ธีโอกำลังจินตนาการถึงตอนที่คุณหมอมาดเยอะตรงหน้านั่งกดส่งข้อความพลาด หน้าตาคงเหรอหรา แล้วก็คงโวยวายน่าดู จากที่อารมณ์กำลังจะเดือดปุดก็เลยกลายเป็นหลุดขำแทน
"เออ!! เฮ้ย!...ไม่ใช่เว้ย ส่งผิดก็คือผิด!! แล้วจะยิ้มทำไมวะ!!" ใบหน้าคนพูดบูดบึ้ง พร้อมกับส่งสายตาข่มขู่อาฆาต แต่ไอ้เจ้าเด็กโข่งมันก็ยังไม่ยอมหุบยิ้ม แถมยังรวบตัวเข้าไปกอดได้อย่างแนบเนียน
“ยิ้มเพราะคุณเนสน่ารัก” คำน่ารักที่ว่าไม่ใช่น่ารักน่าชม แต่เป็นน่าให้รัก น่าให้หลงต่างหาก

  คนที่โดนชมกำลังยืนอึ้ง ใบหน้าร้อนผ่าวไปจนถึงหู เกิดมาจนโตป่านนี้ยังไม่เคยมีใครกล้าพูดหยาม เอ๊ย!! กล้าพูดแบบนี้ด้วย จากที่กำลังหงุดหงิดแทบบ้าก็เลยกลายเป็นเขินจัด สมองไม่สั่งการซะอย่างงั้น ลืมตัวปล่อยให้ตัวเองโดนกอดอยู่แบบนั้น มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่จมูกโด่งกดลงมาแถวขมับเรื่อยมาจนถึงแก้มจนได้ เนียนไปละ!!

“...ถ้าพูดแบบเมื่อกี้อีกโดนต่อยแน่!!” โดนขู่แทนที่จะกลัวไอ้เจ้าแตงกวามันกลับฉีกยิ้มให้ แต่ก็ยอมคลายแขนที่โอบอยู่รอบตัว ...เพราะมันมีแผน ก็เพราะว่าพอโดนดันตัวออกมาห่างได้ในระยะไอ้หมาเจ้าเล่ห์มันก็โน้มใบหน้าลงมา
“น่ารัก..คุณเนสของผมน่ารักที่สุด..”
“ไอ้!...อุ๊บ!!!” คำหวานที่กระซิบใกล้ๆ ทำเอาคนเขินจัดอยากจะเอ่ยปากด่าเพื่อกลบเกลื่อน แต่ก็ดันไปเข้าแผนของไอ้หมาตัวโตมันจนได้ คำต่อว่าที่คิดเอาไว้ถูกปิดด้วยริมฝีปากที่กดลงมา สัมผัสอบอุ่นอ่อนโยนคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ฝ่ามือที่โอบอยู่รอบตัว กลับเลื่อนมาช้อนใบหน้าให้เข้าทิศทางอย่างที่มันควรจะเป็น

   กำปั้นที่คิดเอาไว้ว่าจะยกขึ้นเสยคางไอ้คนปากดี หยุดวางลงบนแผ่นอกหนา แทนที่จะขัดขืนผลักไสกลายเป็นยึดเสื้อของไอ้คนตรงหน้าเอาไว้แทน  ปากที่ว่าจะประท้วงด่า กำลังเอนเอียงตอบสนองสัมผัส ปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวเองก็โหยหา หัวใจมันเต้นแรงจนน่ากลัว กว่าจะได้หยุดหอบหายใจก็เล่นเอาเข่าอ่อน ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง โดยมีไอ้ผู้ร้ายข้ามชาตินั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า

“รักคุณเนสครับ รักมากๆ คิดถึงด้วย..” เสียงที่ได้ยินฟังไม่ชัดนัก อาจจะเป็นเพราะเมื่อคืนไม่ได้นอน ตื่นเร็วเกิน ท้องว่าง หรือไม่ก็เป็นเพราะสมองกำลังขาดออกซิเจน ตัวก็เลยเหมือนจะลอยได้  

   แม่เจ้า..!!! โดนบอกรักในสภาพที่ย่ำแย่มากเหอะ หัวฟูกระเซิง หน้ายังไม่ได้ล้าง(ดีที่ล้างปากตอนไปเข้าห้องน้ำเมื่อกี้) แถมยังอยู่ในชุดกางเกงนอน เสื้อยืดตัวเก่าขอบย้วย นึกว่าตัวเองฝันไป แต่ใบหน้าที่ฉีกยิ้มจนแก้มแทบปริ พอลองยกมือขึ้นจับแล้วบิดไปมา ก็พบว่ามันเป็นของจริง..!! อ๊ากกกกกกก.....ของจริงนี่หว่าเฮ้ย!!

“จะ..จะ..นอนแล้วโว้ย ง่วงจะตายชัก” พูดจบก็ใช้วิชาม้วนหลัง ใช้ปลายเท้าตวัดผ้าห่มขึ้นมาอย่างชำนาญ แล้วคลุมตั้งแต่หัวม้วนตัวเป็นดักแด้ ได้ยินเสียงหัวเราะต่ำในลำคอของใครอีกคน อยากจะลุกขึ้นไปด่า แต่ก็ไม่กล้าที่จะมองหน้า แค่ที่เผลอตัวไปเมื่อกี้ก็เสียฟอร์มจะแย่ อ๊ากกกก...รู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นไข้ ตัวร้อน คล้ายจะเป็นลม!!
   ความรู้สึกเหมือนเตียงมันยวบยาบเหมือนมีของหนักขึ้นมาวาง คนที่กำลังนอนม้วนตัวเป็นดักแด้ก็เลยเปิดผ้าขึ้นมาดู ใบหน้าของไอ้หมาตัวโตมันก็อยู่ห่างไม่ถึงคืบ... จะขึ้นมาทำไมล่ะเว้ย ตัวก็โต เตียงก็แคบ จะขึ้นมานอนเบียดทำซากอะไร!!
“เมื่อก่อน..ผมเพียงแค่อยากให้คุณเนสหันมามอง และเรียกชื่อผมบ้าง แต่ขอร้องเถอะครับ ช่วยเรียกแบบเดิมได้ไหม..” พอกำลังจะอ้าปากด่า แต่ดันหันไปเห็นหน้าไอ้เจ้าแตงกวามันเสียก่อน เรื่องที่เรียกชื่อจริงออกมาเมื่อกี้ ไม่ได้ตั้งใจจะให้คิดมาก เพียงแค่โมโหจนลืมตัว.. แต่เดี๋ยวก่อนนะ!!
“แตงกวา!! ที่นอนประจำของตัวเองอยู่ตรงไหน อย่ามาทำเนียน!!” เวร!! เสียรู้ไอ้หมามันอีกจนได้ ก็พอหันมา กะว่าจะใช้เท้ายันให้ตกเตียง  แต่ด้วยความที่ลืมไปว่าตัวเองห่อตัวอยู่ในผ้า ก็เลยเหยียดแขนขาไม่ถนัด กลายเป็นโดนรวบเข้าไปกอดทั้งตัว
   ธีโอคลี่ยิ้มออกมา ตวัดแขนขารวบคนที่อยู่ในห่อผ้าเข้ามาในอ้อมแขน ณ นาทีที่โอกาสเป็นใจขนาดนี้ ปล่อยให้หลุดลอยไปก็โง่เต็มที ได้นอนกอดตัวหอมๆของคนรัก แม้ว่าจะโดนสายตาขู่อาฆาตก็แค่นั้น เพราะไม่สามารถทำอะไรได้เนื่องจากโดนพันธนาการเอาไว้ทั้งตัวหมดแล้ว ตอนตื่นอีกรอบ..ค่อยหาทางหนีเอาตอนนั้นก็แล้วกัน
“ผมก็ง่วงแทบตาย ตั้งแต่ตอนที่ได้อ่านข้อความ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้นอนจริงๆจังๆเลยนะ” ธีโอบอกตามความจริง เพราะนอกจากแอบงีบตอนที่อยู่บนเครื่อง และบนรถแล้ว ก็แทบจะไม่ได้นอนเลย แค่ตอนนี้หัวถึงหมอนก็แทบจะหลับกลางอากาศได้เลยทีเดียว
“เหนื่อยไหม...?”
“ครับ!!?” คนที่กำลังจะเคลิ้มหลับ ผงกหัวขึ้นมามองคนในอ้อมแขนอย่างไม่เข้าใจ จำได้ว่าก่อนหน้านี้ก็โดนถามด้วยประโยคเดียวกัน
“เอาแต่วิ่งตามน่ะ เหนื่อยไหม!!? รู้สึกเหนื่อยขึ้นมารึยัง?” พอมานอนคิดตามคำถามที่ได้ยิน คนโดนถามก็คลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะขยับตัวนอนตะแคงข้างเอาแขนเท้ากับเตียง อยากมองหน้าเจ้าของคำถามแปลกๆให้เต็มตา
“ตอบตามตรง...เหนื่อยครับ” พอได้ยินคำตอบ หมอเนสก็อดใจหายวาบไม่ได้ แต่พอเหลือบมอง หน้าไอ้คนพูดมันกำลังคลี่ยิ้มแทนที่จะเป็นใบหน้าหม่นหมองของคนที่บอกว่าเหนื่อย เห็นแล้วก็ชักหมั่นไส้ขึ้นมา..นับวันมันช่างยอกย้อน และแผนสูงมากเหอะ
“เหนื่อยก็หยุดดิ..!!” แม้ปากจะพูดท้าท้ายออกไปแบบนั้น แต่ด้วยน้ำเสียงที่ได้ยิน..มันน่าจะแปลได้ใจความว่า ‘ก็ลองหยุดดูดิ’ ประมาณนั้นมากกว่า
“หยุดแล้วไงครับ เส้นชัยผมอยู่ตรงหน้านี้แล้วไง จะให้ผมวิ่งไปไหนต่ออีก” ธีโอพูดพร้อมกับรวบคนหน้าเหวอเข้ามากอดแนบอกแน่นๆ เหมือนหมั่นเขี้ยวจัด ก่อนจะคลายอ้อมแขนให้แต่ยังคงกอดเอาไว้อย่างเดิม แถมโปรโมชั่นพิเศษตอนเผลอเป็นการจุมพิตที่หน้าผากไปอีกที
“ไอ้!!...พูดออกมาได้ ไม่มีความอายบ้างรึไง รู้จักไหมอายน่ะ!!” เพิ่งจะมาได้สติตอนที่ริมฝีปากอุ่นแตะลงมาบนหน้าผาก วันนี้เปลืองตัวสุดๆ แถมยังเหวอที่สุดในชีวิต ปล่อยให้ไอ้เด็กโข่งมันทำตามใจชอบมานานละ ถ้าไม่เอาคืนซะบ้างอย่าได้เรียกว่าหมอเนสเลยเว้ย!!
“คุณเนสอาย...โอ๊ย!!” ยังพูดไม่ทันจบ คนที่ตัวโดนห่อด้วยผ้าห่มก็โหม่งหัวกระแทกเข้าที่ปลายคาง ..เจ็บซิครับท่าน หัวคุณเนสก็ใช่เล็ก แถมโดนแบบเต็มๆ ไม่รู้ปากจะแตกรึป่าว
“สมน้ำหน้า อยากพูดมากดีนัก!!” เสียงครางหงิงที่ได้ยิน ยิ่งทำให้หมอเนสหัวเราะชอบใจที่เอาคืนได้
“เจ็บ!!...คุณเนสใจร้ายอ่ะ” ไอ้เจ้าแตงกวาครางเสียงอ่อน  เวรแล้วไง!!...ลืมไปว่าตัวเองขยับได้แค่ส่วนหัว ถ้า...เกิดโดนมันเอาคืนขึ้นมา...!!
“ในเมื่อผมวิ่งมาถึงเส้นชัย..ขอรางวัลชนะเลิศให้ก็แล้วกัน...นะครับ!!?” เฮือก!!!! สะดุ้งซิครับท่าน จะหนีไปไหนได้เนื่องจากยังอยู่ในดักแด้(ผ้าห่ม) แล้วดูไอ้หมาลูกครึ่งมันทำตาเป็นประกาย ไม่ได้อยากรู้ความหมาย แต่...ใครก็ได้ช่วยหมอด้วยยยยยย
“ระ..รางวัลอะไร ไม่มีนะโว้ยยยยยย ไอ้แตงกวา....ปล่อยซิโว้ยยยยย ปล่อย ย ย ย ย ย” รางวัลชนะเลิศของความพยายามที่ตะเกียกตะกายวิ่งมาถึงจนได้ ถ้วยรางวัลอะไรนั้นไม่ได้มีความสำคัญสำหรับไอ้เจ้าหมาตัวโตซักนิด แทนที่มันจะหยุดวิ่ง แล้วนั่งยืดอกรอรับของมอบ แต่มันกลับโดดเข้าใส่คนมอบรางวัลแทนซะนี่...
...จบการแข่งขันวิ่งสี่ขาของไอ้เจ้าหมานอกตัวโต เมื่อมันงับของรางวัลที่อยากได้วิ่งหายจากฝูงชนไปแล้ว...
.
.
.
.
.
.
[ขอมีส่วนร่วมซักนิด..ซักหน่อย(เหอะ)]
   หมอปุ่นส่ายหน้าอย่างระอาจัด เพราะตอนนี้ไอ้เสือแสบมันเอาหูแนบกับผนังห้อง เป็นจิ้งจกกลายพันธุ์หวังจะได้ยินความเคลื่อนไหวของข้างห้อง ทำสีหน้าเหมือนพวกนักสืบที่มาสืบราชการลับสุดยอด
“มานี่เลย ตัวแสบ ไปแอบฟังเค้าทำไม!!?” ดูเถอะคนเรา ขนาดว่ารั้งแขนให้ลงมามันยังไม่ยอม มีการปัดมือเราทิ้งอีกนะ
“ชู่ว์~~พี่หมอ..เงียบไปแล้วอ่ะ” ทำเป็นหันมาทำหน้าเสียดายอีกนะ ก่อนจะแนบตัวติดกับผนังต่อ จนคนที่นอนมองอยู่นานทนไม่ไหว ลุกขึ้นไปคว้าเอวไอ้เด็กแสบที่แปะอยู่ข้างผนังห้องลงมา
“ซนนักนะเรา อยากรู้ไหมว่าเค้าเงียบไปทำไม พี่จะสาธิตให้ดูเอง”
“เฮ่ย!! ไม่ต้อง..ไม่ได้อยากรู้เรื่องของเรา ไอ้พี่หมอปล่อย ย ย ย ย ย” คำอ้อนวอนของชีต้าห์ไม่เป็นผล ตอนที่ได้ยินเสียงหัวเราะต่ำๆ ในลำคอของอีกคน ดิ้นไปก็เท่านั้น...ดูจากสภาพ สถานการณ์คงไม่ต่างกัน...



============== จบล่ะนะโฮ่ง  :-[=============


ลาจอไปพร้อมกับเพลงเพราะ ๆ http://www.youtube.com/v/LQ0PNf2e5AI?fs=1&amp;hl=en_US


แอบกอดทุกท่านที่ติดตามอ่าน  :กอด1: อีกที


และขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงบัดนี้ รักทุกคนจังเลย  :m1:



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-10-2010 13:31:28 โดย pandaๅ123 »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ SuSaya

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-9
มีความสุขกันจริง จริ๊ง~  :man1:

อิจฉา  ...แต่อยากเติมน้ำตาลในเลือดด้วยตอนพิเศษหวาน ๆ นะคะไรเตอร์ :กอด1:

พี่หมอเนสก็ยังไม่เห็นเสร็จแตงกวาเล้ย~    o18

butajang

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ มาเร็ว ตามคำเรียกร้อง คุคุคุ เเต่ว่านะ เเตงกวา + หมอเนส น่ารัก มีโมโหด้วย เเต่ขำ หญิงเเม่กับชายเนส เเล้วก็สุดท้ายที่เสือกลายพันธุ์เป็น จิ้งจก เเต่ไรเตอร์ มันจะเหมือนกันได้ไงอะ ห้อง ชีตาร์ กับหมอเนส อะ จบดีนะ ถ้าจะจบจริง เเต่ เเง้ เเง้ เค้าไม่ยอม เค้ายังไม่รู้เลยว่าเเตงกวาเค้าเป็นฝั่งเป็นฝาจริงเปล่า ยังไม่ได้เห็นหมอเนสเขินมากกว่านี้เลย


ปล.เอาตอนพิเศษ ได้ไม๊อะ ซัก 3 ตอน 55+++ ไม่ยอม ม ม ม ม ม ม  :serius2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-10-2010 13:35:23 โดย butajang »

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
จบจริง ๆ จบชัวร์ ๆ ไม่มีมั่วนิ่ม  ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบ
งั้นขอตอนพิเศษที่มีพี่ฟ้ากับหนูป่วนกับน้องนุ่นตรงนี้ได้ป่ะ  ฮี่ ฮี่ ฮี่

ออฟไลน์ N.T.❁

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +324/-8

iChoCoHoLiC

  • บุคคลทั่วไป
ฮือออออออออออ จบแล้วเหรอครับ ยังไงก็ขอบคุณมากๆ นะครับสำหรับนิยายดีๆ น่ารักๆ  :m15:

MaeMoo

  • บุคคลทั่วไป
จบได้น่ารักอีกแล้วดาด้า ชอบมากอีกแล้ว
ชอบตอนที่กระโดดเข้าหาคนมอบรางวัลนี่แหละ
นึกภาพตามได้เลย อิอิ

ขำกับเจ้าเสือแสบด้วย ไปแอบฟังเค้า โดนดีเลย

ถ้ายังไง มาต่อตอนพิเศษบ้างก็ดีนะจ๊ะ
จะรอนะจ๊ะ

ออฟไลน์ kitty

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +258/-7
 :impress2:หมอเนสกะแตงกวาน่ารักอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ขอตอนพิเศษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13

sweetiiez

  • บุคคลทั่วไป
แว๊กกก จบแล้วอ๋อ!! นิยายจบคนไม่จบนะดาด้าซัง!! :impress3:

ชีตาร์กะหมอปุ่นน่ารักมากเลย :-[ มีขอแต่งงานกันด้วย

แตงกวาเอาหมอเนสอยู่หมัดเลยป่ะนั่น :m20:

แหมชีตาร์แอบไปฟังเค้าอีก โดนเองซะเลย :laugh:

ออฟไลน์ ChiOln

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2475
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-3
แตงกวาสู้เค้า พิชิตหมอเนสใ้ห้ได้ 555+

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6
จบจริง.........เยอ..

 :call: อีกสักตอนไม่ไหรอ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด