หัวข้อ: ที่ผูกพัน...ของสองใจ [ตอน 24: 21-09-53] รวมรูปหน้าแรกครับ

[getto]

 :กอด1:พี่บี
สรุปเจกุ้งมีลุ้น
หรือเจไผ่

[jasmin]

สงสัย ทอมกับแต๋วคู่นี้จะมีซัมทิ่งกันล่ะมั้ง
ทะเลาะกันดีเหลือเกิน
แอบลุ้นๆเจก็น่ารักดีนะเนี่ย

[sadness]

บีแก่ทำเป็นแอ็บ โตมากับลูกทุ่งมหานครไม่ใช่เหรอ


เจกุ้งนี่ตัวประกอบที่ตีตื้นมาเป็นตัวนำเลยแหะ แต่ยังไงเราก็ยังชอบน้องไผ่นะ

ลูกทุ่งมหานครคือไรหรอ งงๆ สับสนๆ คิคิ
แหม่ปุ๋ยคงฟังบ่อยหละสิ
แล้วก็โทษว่าโฟแมนเปิด
แต่จริงๆตัวเองนะแฟนพันธุ์แท้ อิอิ

[N.T.❁]

คู่นี้ก็กัดกันตลอดเลย 
ปากก็ว่าไปเนอะ จริงๆใจก็ชอบอะดิ เจเอ๊ยย~

[DexTunG]

 

[bbyuqin]

คู่ K-pop เจ กุ้งนี่มันส์ดีแฮะ...แหย่กันไปมาเดี๋ยวก็รักกันเองแหล่ะ แต่กว่าจะถึงเวลานั้น เจคงน่วมน่าดู

[OHmeza019]

เพิ่งได้เม้นครั้งเเรก
ของการอ่านเรืองนี้
มันน่ารักมากเลบครับ
ตัวละครก้น่ารัก

เเถมชอบนิสัย เจ มากกกกก กวนได้อีก เหมาะเเล้วที่คู่กับกุ้ง

[V_we]

เพิ่งมีเวลาตามอ่านจ้าบีบี
ตามเก็บ 3 ตอนรวดเลย

ตอนที่ 12 อ่านไปก็แอบสงสารไผ่ไป
ไผ่เป็นคนคิดมากอ่ะนะ
ตรินก็ไม่น่าไปแกล้งเลย

ตอนที่ 13 ดีขึ้นมาหน่อย
หวานๆ กันนิด ตินก็หึงแบบไม่รู้ตัว
ก็อย่างที่เจว่าแหละว่าสองคนนี้พูดได้ไม่เต็มปากว่าคบกันอยู่

ตอนที 14 ขำเจ โหยมีการเอาคืน แต่สุดท้ายก็ถูกดึงหู ก๊ากกก สมน้ำหน้า

ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ นะบีบี +1 ให้จ้า
 

[kanda53]

ก็เจเจน่ะ.....แพ้กุ้ง....
แต่พยายามจะกินกุ้งมันก็เลย.....
เดี๋ยวก็ชินเองแหละ..เจเจ..(ประมาณว่าคงแพ้ตลอดชีวิต)

กด +  ให้กำลังใจคุณบี

[meduza]

ชอบนิยายเรื่องนี้จัง
น้องไผ่น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก
ตินอ่ะเมื่อไหร่จะขอไผ่เป็นแฟนสะที่นะอยากเห็นน้องไผ่มีความสุขอ่ะ
เห็นน้องไผ่เศร้าที่ไรพี่สาวก็เศร้าไปด้วนนะ
พี่สาวรักน้องไผ่มากๆเลยน๊าอิอิ
+1เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ค่า

[evilheart]

ตินดูเป็นเจ้าบุญทุ่มมากๆ
ไผ่ก้อน่ารัก
เจกะกุ้งอ่ะ จะตีกันอีกนานไหม 
เจรีบๆ จีบกุ้ง ให้ติดด่วน
เด๋วตินจะเหวี่ยงใส่ไผ่อีก

[yayu]

เจกับกุ้ง คู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันแน่นอน 
อยากคุยกับเค้า แต่ก็ชอบหาเรื่องมาชวนทะเลาะกันจัง  อิอิ 

+ เป็นกำลังใจต่ะ 

[YongaMO]

 เข้ามาดัน ๆๆๆ   อิ ๆ

[kunkai]

รอค้าบ

[sadness]

[15]

   “เดี๋ยวไปเจอกันที่ร้านพี่กูนะ” ผมบอกไอ้เจ ก่อนจะปิดประตูออกรถ เพื่อที่จะพาไอ้ไผ่ไปส่งที่ร้านพี่ป่าน
   “ตินว่าสองคนนั้นเป็นยังไง” ระหว่างขับรถ ไอ้ไผ่ก็ถามผมถึงสองคนที่อยู่ในรถอีกคัน
   “ไอ้เจชอบกุ้ง” ผมตอบตามที่ผมคิดไว้โดยที่ไม่ต้องเสียเวลาทบทวนเลย เพราะท่าทางของไอ้เจดูยังไงก็ต้องชอบกุ้งแน่นอน
   “ใช่ไหมหละ เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่กุ้งนี่สิไม่รู้จะชอบเจหรือเปล่า” ไอ้ไผ่ทำสีหน้าเหมือนเด็กดีใจเวลาที่ทำอะไรถูก แต่สุดท้ายก็มีสีหน้านิ่งลง
   “ทำไมคิดแบบนั้นหละ” ผมลองถามไอ้ไผ่ดู
   “ก็เจชอบไปกวนกุ้งแบบนั้น ใครบ้างหละที่จะชอบ”
   “แล้วนายไม่ได้ชอบกุ้งหรือไง” ผมลองถามในสิ่งที่ผมสงสัย เพราะท่าทางของกุ้งแสดงออกว่าชอบไอ้ไผ่ขนาดนั้น ไอ้ไผ่จะมีใจด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ ซึ่งผมเองไม่ชอบที่จะคิดเอง เพราะงั้นเลยต้องถามไอ้ไผ่ตรงๆ ถ้ามันชอบกุ้งจริงๆ รอยยิ้มของมัน จะไม่ได้มีไว้ให้ผมคนเดียวอีกต่อไปแล้วนะสิ
   “ไม่............เรากับกุ้งเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ” ไอ้ไผ่หันมาทำท่าโบกมือเป็นการปฏิเสธอย่างยกใหญ่ พร้อมกับส่ายหน้าไปมา ดูๆไปแล้ว หน้าตาตอนมันตกใจ ก็น่ารักไม่แพ้กับตอนที่มันยิ้มเลยจริงๆ
   “วันนี้ทำกับข้าวให้กินหน่อยนะ ของครบแล้ว” ผมมองท่าทางของไอ้ไผ่แล้วก็ได้แต่ยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเป็นการขอให้ไอ้ไผ่ทำกับข้าวให้ผมแทน
   “อื้ม....” หน้าตื่นของไอ้ไผ่เมื่อครู่ เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มให้ผมทันที วันนี้ผมไม่ต้องฝากท้องไว้กับร้านอาหารข้างนอกแล้วสินะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

   “วันนี้พี่ต้องไปทำธุระ ไผ่อยู่คนเดียวได้ไหม” พอมาถึงที่ร้าน พี่ป่านที่นั่งรออยู่แล้ว เดินเข้ามาบอกไอ้ไผ่
   “ได้ครับพี่ป่านไปทำธุระเถอะ” ไอ้ไผ่ยิ้มรับ ก่อนจะตอบพี่ป่านกลับไป เพราะมันคงคิดว่าถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ พี่ป่านก็คงไม่ทิ้งให้มันทำงานคนเดียวหรอก
   “พี่ฝากด้วยนะ” พี่ป่านจับแขนไอ้ไผ่เบาๆ ก่อนจะหันมายิ้มบางๆให้ผม

   “เกิดอะไรขึ้นหรือ” ผมเดินตามพี่ป่านออกมา เพราะท่าทางของพี่ป่านทำให้ผมกังวลอยู่ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน
   “พี่แอนลื่นล้มนะ พี่จะรีบไปดู” พอพี่ป่านพูดก็ทำให้ผมตกใจเช่นกัน เพราะพี่แอนที่ว่าคือพี่สะใภ้ผมนั่นเอง ตอนนี้ก็กำลังท้องอยู่ด้วย ผมเลยเข้าใจในท่าทางรีบร้อนของพี่ป่าน ถึงแม้คนที่บ้านจะพาไปส่งโรงพยาบาลแล้ว แต่ใจของคนที่เป็นแฟนกัน ยังไงก็อดเป็นห่วงไม่ได้ อีกทั้งตอนนี้ยังไม่ใช่แค่พี่แอนคนเดียวด้วย ยังมีไอ้ตัวเล็กในท้องอีก...
   “งั้นพี่รีบไปดูพี่แอนก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะแวะเข้าไปเยี่ยมนะครับ” ผมเร่งให้พี่ป่านขึ้นรถ เพราะไม่อยากให้เสียเวลามาคุยกับผม
   “พี่ฝากทางนี้ด้วยแล้วกันนะ” พี่ป่านบอกผมอย่างรีบร้อน ก่อนจะปิดประตูรถ ขับออกไปโรงพยาบาล

   “ทำคนเดียวไหวแน่นะ” ผมเดินกลับเข้ามาในร้าน ก็เจอไอ้ไผ่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ ผมจึงเดินเข้าไปถามมัน เพราะนอกจากจะห่วงพี่แอนแล้ว ผมก็ห่วงไอ้ไผ่เช่นกัน ผอมๆแบบมันจะทำคนเดียวไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้
   “ไหวแน่นอน ตินไปนั่งอยู่กับเจกับกุ้งเถอะ ดูท่าทางเจจะโดนอีกแล้วหละ” ไอ้ไผ่ชี้ให้ผมดูสองคนที่พูดถึง ซึ่งพอผมหันไปก็เจอกับไอ้เจที่ลูบแก้มตัวเอง พร้อมกับมองกุ้งด้วยสายตาระห้อย ถ้าให้เดาก็คงจะไปกวนอะไรเค้าอีกจนโดนตบกลับมาแน่นอน ผมถอนหายใจก่อนจะเดินไปหาคนทั้งคู่

   ตลอดเวลาเสียงของไอ้เจจะคอยกวนกุ้งอยู่เสมอ แล้วสักพักก็จะสงบลงเพราะไอ้เจโดนเล่นงาน แต่อีกไม่นานมันก็กลับมากวนอีก เป็นแบบนี้สลับกันไป แต่ถ้าจะถามผมว่าไอ้เจมันกวนเรื่องอะไรบ้าง ผมก็คงตอบไม่ได้ เพราะผมไม่ได้สนใจคนทั้งสองที่นั่งร่วมโต๊ะเลย สายตาของผมมองอยู่ที่ไอ้ไผ่คนเดียว เพราะนอกจากจะต้องทำกาแฟแล้ว มันยังต้องคอยเสริฟ คอยรับรายการ แถมยังต้องคอยเก็บกวาดรวมไปถึงคิดเงินอีกด้วย
   ผมมองมันแล้วก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะถึงจะมีมันเพียงคนเดียว แต่มันก็ไม่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองบกพร่องเลย ผมยังแอบคิดว่าถ้าเป็นผม จะทำได้แบบมันหรือเปล่านะ

   “กาแฟของโต๊ะไหน” ผมเดินไปจับถาดที่ไอ้ไผ่กำลังจะยกไปเสริฟ เพราะผมทนดูไม่ได้แล้ว ถึงไอ้ไผ่จะไม่ได้ทำหน้าที่บกพร่องเลยก็ตาม แต่อาการของมันก็บ่งบอกว่ากำลังพยายามฝืนอยู่ แล้วคนเป็นเพื่อนแบบผม จะนิ่งดูดายได้อย่างไร
   “ไม่เป็นไรหรอกติน เราทำเองดีกว่า” มันพยายามยื่นมือมาแย่งถาดจากมือผม แต่ผมก็เบี่ยงหนีมัน
   “อย่าช้า ลูกค้ารออยู่” ผมจ้องหน้ามันนิ่ง ทำให้มันต้องยอม
   “โต๊ะริมหน้าต่าง ที่มาสองคนนะ” มันชี้ให้ผมดูโต๊ะที่จะต้องไปเสริฟ ก่อนจะยิ้มให้ผมแล้วพูดว่า “ขอบคุณนะติน”

   นอกจากผมจะมาช่วยไอ้ไผ่แล้ว สักพักต่อมากุ้งก็ลุกมาช่วยจดรายการด้วย สงสัยคงรำคาญไอ้เจอยู่แน่ๆ เลยลุกออกมา ส่วนไอ้เจเมื่อกุ้งลุกหนีมาแล้ว มันเลยลุกตามมาช่วยเสริฟด้วยอีกคน ผมสามคนช่วยกันรับหน้าที่หน้าร้าน ส่วนไอ้ไผ่มีหน้าที่ทำกาแฟและจัดขนมเท่านั้น ไม่มีใครบ่นที่ต้องมาช่วย ทุกคนช่วยไอ้ไผ่ด้วยความสมัครใจ รวมถึงผมเองด้วย

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

   “วันนี้สนุกจังเลยนะ ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย” กุ้งเอาคางเกยกับโต๊ะ พร้อมกับส่งยิ้มมาให้พวกผม ทำให้พวกผมต้องยิ้มไปด้วยเมื่อนึกถึงการทำงานวันนี้ของพวกเรา
   “จริงๆทุกคนไม่น่าลำบากเลย” ไอ้ไผ่ทำหน้าลำบากใจ เพราะคงเกรงใจพวกผมไม่ใช่น้อย ที่ต้องให้มาช่วยแบบนี้
   “ตินนายลำบากหรอ” กุ้งหันมาหาผม ซึ่งผมก็ได้แต่ส่ายหน้า เพราะผมไม่ได้ลำบากเลยนี่
   “ไอ้แต๋ว ลำบากไหม” กุ้งหันไปถามไอ้เจ
   “ใครแต๋ว....ยัยทอม” ไอ้เจก็หันไปสวนกลับทันทีเช่นกัน
   “ลำบากไหม” กุ้งถามด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น
   “ไม่นี่ สบายๆ” ไอ้เจก็ตอบ ก่อนจะทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้เช่นเดิม มันคงคิดได้ว่าไม่ควรไปยั่วโมโหกุ้งแน่ๆ
   “เห็นไหมทุกคนไม่ได้ลำบากเลย ไผ่อย่าคิดมากสิ” กุ้งหันไปสรุปให้ไอ้ไผ่เข้าใจ ซึ่งทั้งผมและไอ้เจก็หันไปยิ้มด้วยเช่นกัน เพื่อยืนยันว่าไม่ได้ลำบากจริงๆ
   “ถ้างั้นวันนี้เราจะทำกับข้าวเลี้ยงทุกคนเอง” ไอ้ไผ่ยิ้มได้สดใสกว่าทุกที แต่พอผมได้ยินคำพูดนี้แล้วก็ทำให้ผมหลุดปากออกไปทันที
   “ไม่ได้นะ” ผมหลุดปากออกไป ทำให้ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว
   “ก็........วันนี้เหนื่อยไง อยากอาบน้ำนอนเร็วๆ อยากพักผ่อนไง คงไม่สะดวกนะวันนี้” ผมหาเหตุผลมาอ้าง จะให้บอกได้ยังไงว่าผมนะอยากกินกับข้าวฝีมือไอ้ไผ่เป็นคนแรก
   “อย่างนั้นหรอ” ไอ้เจกับกุ้งถามผมด้วยเสียงสูง เหมือนไม่เชื่อมั่นในคำพูดผม
   “ก็จริงสิ เห็นไหมวันนี้ไอ้ไผ่มันเหนื่อยขนาดไหน ยังจะให้มันทำอาหารอีก เอาไว้วันหลังเถอะ” ผมรีบร้อนอธิบายเพิ่มเติม
   “หรออออออ” สองคนยังคงประสานเสียงกันต่อ ทำให้ผมเริ่มไม่มีทางไปแล้ว

   “เอาไว้วันหลังแล้วกันนะไผ่ เดี๋ยวจะมีคนกระอักตายเสียก่อน” ไอ้เจมันหันมายิ้มกวนๆ พร้อมกับหลิ่วตาให้ผม
   “ใคร....ใครเป็นอะไร กลัวไอ้ไผ่มันเหนื่อยเว้ย” ผมเริ่มโวย เพราะพอจะเดาได้ว่าไอ้เจมันคิดอะไร
   “ช่างเหอะ....ไปยัยทอมเดี๋ยวไปส่งบ้าน” ไอ้เจหันไปบอกกุ้งที่ตอนแรกยังยิ้มกับการแกล้งผมอยู่ ก็ต้องหน้าบึ้งเมื่อไอ้เจหันไปเรียก
   “รถชั้นก็มี กลับที่ส่งที่มหาลัยก็พอไอ้แต๋ว”
   “บ้าหรือไง ถึงเป็นทอมแต่ก็เป็นผู้หญิงนะ ไปได้แล้วอย่าเรื่องมาก” นานๆทีไอ้เจจะพูดอะไรมีเหตุผล ถึงไม่ได้บอกออกมาตรงๆ แต่มันก็สื่อได้ว่าไอ้เจก็ห่วงกุ้ง ทำให้กุ้งไม่ได้เถียงอะไร บอกลาผมกับไอ้ไผ่แล้วตามไอ้เจไป
    
   แบบนี้ผมก็ได้กินกับข้าวฝีมือไอ้ไผ่คนแรก และคนเดียวจริงๆนะสิ 55555555

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอโทษที่หายไปนานครับ  บวกหนึ่งครับผม

[b27072010]

หายไปหลายวันก็คิดถึงนะขอบอก

แหม้ ๆ รู้สึกช่วงนี้ตินจะออกนอกหน้าไปหน่อยแล้วนะ

ส่วนคู่กุ้งกับเจก็มีสีสันดีนะ

ไอ่แต๋ว .. ไอ่ทอม

[ordkrub]

เริ่มหวานขึ้นเรื่อยๆ กลัวไผ่เหนื่อย !!!!
55555

[ordkrub]

นัท!!!!!
อย่าตายนะ สงสารน้อง

[N.T.❁]

ออกนอกหน้าไปนิดนะนายติน
ตลกอะ ตกลงกุ้งเรียกเจว่านายแต๋วสินะคะ 55555 ดูเหมือนทั้งเจทั้งกุ้งจะรู้ทันตินกันหมดเลยนะเนี่ย
คิดถึงน้องไผ่มากมาย คุณบีคงยุ่งๆอยู่ บวกคืนเป็นกำลังใจนะคะ กอดๆ 

[anajulia]

ตินเอ๊ย เรื่องแค่นี้ก็ยังหวงนะ กร้ากกกกกกกกกกกกส์
เอาเข้าไป ไอ้ผู้ชายขี้หวงแต่ไม่เข้าใจตัวเอง แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[roseen]

หวงไว้คนเดียวนี่หว๋านายติน

[jokirito]

อ้าว  ให้ไผ่ทำกับข้าวได้ไงเดี๋ยวไผ่เหนื่อยนะตะเอ๊ง  

[iforgive]

ร้ายนะยะติน  แหม แหม  มีหวง มีหวง  เดี๊ยะ

[getto]

 :กอด1:พี่บี่บี๋
ตินหึงก็บอกไปดิ เดี๋ยวไผ่ไม่รู้
เจกุ้งๆๆๆ

[Nabee]

กอดคุณบีหนึ่งทีถ้วน >//////////<


แหมะ...ตินค่ะ...ไม่แสดงออกเท่าไหร่เลย

คนอื่นมองไม่ออกเลยนะเนี่ย...หึหึหึ - -+

แล้วไหนว่าน้องไผ่จะเหนื่อยไง...ที่ต้องทำกับข้าวหน่ะ

สุดท้ายน้องไผ่ก็ต้องทำให้ตินทานอยู่ดีหน่ะ...ต่างกันตรงไหนอ่ะ -*-

[wan]

มาทำเป็นกันท่า แต่จริง ๆ แล้วเพื่อน ๆ รู้ทันละว่า ตินคิดอะไร ..
เล่นพูดซะอย่างงี้ เกิดไผ่คิดจริง ๆ ว่าจะให้ ไผ่พักผ่อน ถ้างั้น ที่คิดจะได้กิน ก็อดเท่านั้น 
+1 เป็นกำลังใจให้ บีบี ครับ ยิ่งวันยิ่งหวาน 

[kokikung]

แหมๆๆๆตินทำเป็นปากแข็ง

อ๊ากกกบอกรักสะเลยสิติน

แต่แอบชอบคู่กุ้งกับเจนะคู่กัด น่ารักก คึคึคึ

ไผ่น่ารักเนอะรักกันๆๆๆไวไวนะ

[LalaBam]

wowwwwww!!!!!!!!!!
น่ารักขึ้นทุกวันเลยนะตินเนี่ย
 
เิขินจัง
อิอิ
ไผ่รู้รึป่าวว่ามีใครชอบอยู่

[SweetSacrifice]

บีแก่ทำไมสั้นจัง
กุ้งรู้เรื่องตินกับไผ่แล้วอะสิ ดีจังจะได้ช่วยๆคู่นี้ด้วย

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ช่วงนี้ติณกำลังออกหน้าออกตามาก

จับจองเปิดซิงทุกอย่างของไผ่เลยไม๊ เพื่อนคนแรก!! กินอาหารฝีมือไผ่คนแรก!!

แล้วเมื่อไหร่จะเอาหัวใจมา แลก หุหุ