-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[1]
“มึงดูไอ้ไผ่ดิ มันหลับอีกแล้ววะ” ผมหันไปมองตามที่เพื่อนผมบอก แล้วก็เจอกับคนร่างเล็กที่หลับได้ตลอดทั้งวัน
“เรื่องของมันสิวะ” ผมหันกลับมาแล้วพูดลอยๆแบบไม่สนใจ เพราะมันอยากจะหลับก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมสักหน่อย
ไอ้ไผ่ก็เป็นเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันกับผม แต่มันไม่มีเพื่อนเลยสักคน วันๆมันจะนั่งเรียนเพียงคนเดียว และเป็นประจำที่จะฟลุบหลับคาโต๊ะเรียนเสมอ ซึ่งก็ไม่แปลกที่มันจะไม่มีเพื่อน เพราะมันจะรีบกลับทันทีหลังเรียนเสร็จ ไม่เคยไปเที่ยวหรือทำกิจกรรมกับเพื่อนคนอื่นเลย แต่ไอ้ไผ่ก็ทำให้ผมแปลกใจกับมันไม่ใช่น้อย เพราะถึงมันจะหลับเกือบจะทุกคาบ แต่คะแนนของมันก็ไม่ได้น้อยไปด้วยเลย ถึงจะไม่ได้มากขนาดกลุ่มเด็กเรียน แต่ก็มากกว่ากลุ่มกลางๆเลยทีเดียว
“มึงจะรีบไปไหนวะ” ผมร้องทักไอ้ไผ่เพราะมันรีบเดินจนมาชนผมเข้า ทำให้ผมมองมันอย่างขวางๆ
“โทษทีนะติน” มันเงยหน้ามามองผมทำหน้าสำนึกผิด ก่อนจะเอี้ยวตัวหลบ เดินจากไปอย่างรีบร้อนเช่นเดิม ทิ้งผมให้งงกับท่าทางของมัน
“อะไรของมันวะ....” ผมได้แต่หัวเสียมองจนมันลับหลังไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากนั่งสงบสติที่ม้าหินหน้าคณะ ผมก็ค่อยใจเย็นลงมาหน่อย ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องหงุดหงิดเสมอเมื่อเห็นหน้าไอ้ไผ่ มันก็อยู่ของมันไม่ได้มายุ่งวุ่นวายกับผม หรืออาจจะเป็นเพราะความเงียบของมันก็เป็นได้ ทำให้ขัดตาตลอดเวลา
ผมขับรถมาที่ร้านกาแฟหน้ามหาวิทยาลัย เพราะที่ร้านนั้นเป็นร้านของพี่ชายผม ถ้าวันไหนผมไม่สบอารมณ์อะไรมา ก็จะไปที่นั่นเสมอ เพราะต้นไม้และความเย็นสบายทำให้ผมสงบลงตามไปด้วย
“ดีพี่ป่าน” ผมทักพี่ชายผมที่ทำกาแฟอยู่หลังเคาน์เตอร์ พี่ชายผมคนนี้อายุห่างจากผมก็ 8 ปีได้ เพราะแบบนี้ทั้งพ่อ แม่ และพี่ชายจึงช่วยกันดูแลผมมาตั้งแต่ผมเด็กๆ
“ไปมีเรื่องอะไรมาหละ” พี่ป่านยังก้มหน้าทำงานต่อ โดยที่ไม่ได้มองหรือสนใจผมเลย
“ทำไมพี่พูดงั้นหละ ผมมันพวกชอบหาเรื่องนักหรือไง” ผมเริ่มโวย เพราะแทนที่จะมาสนใจน้องสักหน่อยก็ไม่มี แถมยังจะมาว่าอีกต่างหาก
“เวลาปกตินายเคยโผล่มาหรือไง พูดมากเอากาแฟไปเสริฟเลยไป” พี่ผมยกกาแฟมาตั้งตรงหน้าผมก่อนจะหันหน้าไปทางโต๊ะที่มีหญิงสาวสองคนนั่งอยู่ ซึ่งก็หมายความว่าผมต้องเดินไปเสริฟที่โต๊ะนั้น แล้วผมจะทำอะไรได้หละนอกจากเดินไปตามที่พี่ผมบอก
“เมื่อไหร่จะหาคนมาช่วยสักทีเนี่ยพี่” ผมวางถาดลง ก่อนจะบ่นกับพี่ชายของผม เพราะตั้งแต่พี่สะใภ้ท้อง พี่ชายผมก็ทำงานเพียงคนเดียวมาตลอดเพราะไม่อยากให้แฟนทำงานหนัก กลัวมีผลถึงลูกในท้อง
“หาแล้ว แต่มันยังไม่ได้นี่หว่า...เออ วันนี้ก็มีมาคนนึง แต่ไม่ไหวตัวเล็กแบบนั้นจะทำอะไรได้” พี่ผมที่หันไปทำขนมปังปิ้งตอบผมกลับมา
“แล้วพี่ทำคนเดียวไหวหรือไง” ผมถามแบบจริงจัง เพราะทำงานแบบนี้คนเดียวมันก็เหนื่อยอยู่ เพราะไหนจะเก็บร้านอีก แล้วลูกค้าก็มาไม่ใช่จะพร้อมกัน จะมีเวลาไหนพักหละ นี่ก็เล่นเปิดตั้งแต่ 10 โมง ยัน 4 ทุ่ม เหนื่อยก่อนพอดี
“ไม่ไหวก็ต้องไหว เพื่อลูกเมียวะ” พี่ผมหันมายิ้มให้ผม ดูท่าทางมีความสุขเสมอเมื่อพูดถึง
“ก็ให้ปู่กับย่าเลี้ยงสิ พี่จะมาลำบากทำไม” ผมก็ไม่เข้าใจพี่ชายผม เพราะที่บ้านก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร พ่อแม่ผมก็ออกจะเห่อหลานซะขนาดนั้น ไม่เห็นต้องมาลำบากทำงานหนักแบบนี้เลย เพราะที่บ้านก็มีฐานะอยู่พอควร
“พี่เป็นหัวหน้าครอบครัวนะ รับเค้ามาแล้วก็ต้องดูแลเค้าอย่างดี” พี่ชายผมมองผมด้วยแววตาอ่อนโยนเมื่อพูดถึงพี่สะใภ้ มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นในความรู้สึก
“ตามใจพี่แล้วกัน” ผมบอกก่อนจะผละตัวออกมา แต่ก่อนที่ผมจะเดินออกมา พี่ผมก็พูดในสิ่งที่ทำให้ผมต้องสั่นหัวอย่างแรง
“นายก็เรียนใกล้ๆ มาช่วยพี่หน่อยสิวะ เดี๋ยวพี่จ่ายค่าจ้างให้”
“ฝันไปเหอะพี่ ผมไม่มาลำบากทำงานหรอก ขอพ่อสบายกว่าเยอะ” ผมส่ายหน้าแสดงออกอย่างชัดเจนว่าผมไม่เอาด้วยแน่กับความคิดของพี่
“ไรวะ พี่น้องไม่ช่วยกันเลย” พี่ผมบ่นเบาๆ
“จ้างคนอื่นเหอะพี่ ผมไม่เอาด้วยหรอก” หลังจากพูดจบผมก็เดินออกมาเลย เพราะขี้เกียจเห็นสีหน้าของพี่ กลัวจะใจอ่อนยอมมาทำงานให้
ผมเดินมาเลือกหนังสืออ่านเล่น ก่อนจะเดินออกมานั่งด้านนอกของร้านที่มีสวนและต้นไม้ให้สดชื่น ผมชอบร้านของพี่ชายผมก็ตรงที่นอกจากจะขายกาแฟแล้ว ยังขายหนังสืออีกด้วย ซึ่งก็จะมีหลายแนวทั้งหนังสือวรรณกรรม นิยาย หรือแนววิชาการ และนอกจากหนังสือที่วางขายแล้วยังมีหนังสือที่ให้อ่านได้ฟรี วางเรียงบนชั้นวางหนังสือ พี่บอกว่าเพราะพี่เป็นคนชอบอ่านหนังสือ เลยหาที่สำหรับอ่านหนังสือให้คนอื่นด้วย และผมก็ติดนิสัยชอบอ่านมาจากพี่
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ติน...เพื่อนนายมีชื่อไผ่หรือเปล่า” พี่ผมมานั่งฝั่งตรงข้ามกับผม ก่อนจะถามถึงคนที่ทำให้ผมอารมณ์เสีย
“ทำไมหรือพี่” ผมปิดหนังสือแล้วมองหน้าพี่ผม ท่าทางของผมคงบ่งบอกได้ว่าผมไม่สบอารมณ์กับชื่อนี้
“เปล่า แค่จะถามว่าเป็นเพื่อนนายหรือเปล่า เห็นเรียนคณะเดียวกัน” พี่ผมส่ายหน้าเบาๆ พร้อมกับเอนตัวพิงกับพนักพิงด้านหลัง
“พี่ไปรู้จักมันได้ไง”
“ก็คนที่มาสมัครงานที่ร้านวันนี้ไง จริงๆพี่ก็ชอบนิสัยเด็กคนนี้นะ แต่บอบบางแบบนั้นก็ไม่ไหวเหมือนกัน”
“ไม่รับนะดีแล้วพี่ มันเป็นพวกไม่มีใครคบ” ผมพูดเสร็จก็เปิดหนังสืออ่านต่อ ทำไมไอ้ไผ่มันต้องมาวุ่นวายกับผมอีกแล้วนี่ ตัวไม่มายังส่งชื่อมารบกวนสมองผมอีก
“ผมกลับแล้วนะ” พอเจอชื่อไอ้ไผ่ ก็ทำให้ผมเบื่อขึ้นมาทันที เลยไม่อยากจะนั่งต่อ
“กลับบ้านหรือเปล่าวันนี้” พี่ผมถามก่อนที่ผมจะเดินออกมา
“ไม่หละ ผมไปนอนคอนโดดีกว่า บอกพ่อกับแม่ด้วย เดี๋ยวเสาร์นี้ผมไปนอนบ้าน” พูดจบผมก็เดินออกมาเลย
ผมขับรถกลับมาที่คอนโด หลังจากแวะซื้อของกินกลับมาที่ห้อง ปกติแล้วผมจะนอนที่นี่ช่วงวันที่มีเรียน แต่ถ้าไม่มีเรียนก็จะกลับไปนอนที่บ้าน เพราะที่นี่ใกล้กับที่เรียนและสะดวกกว่าที่จะเดินทางไปกลับบ้าน
ผมจะแวะทักพี่ยามหน้าคอนโดเสมอเพราะเวลามีเรื่องหรือมีอะไรชำรุดผมก็มักจะวานพี่เค้าให้มาช่วยเสมอ ทำให้คุ้นเคยกัน จริงๆก็จะมียามหน้าตึกอีก แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่ายามหน้าตึกผมเค้าจ้างมาหลับหรือยังไง ไม่เคยช่วยอะไรได้เลย ทำให้ผมต้องเสียเวลาเดินออกมาที่หน้าคอนโด....อยากจะให้เจ้านายเค้ามาเห็นจริงๆ ว่าลูกน้องทำงานเป็นยังไง
ผมขับรถมาจอดหน้าตึก คิดไว้ว่าวันนี้ผมจะแกล้งยามแอบหลับสักหน่อย เผื่อจะได้อารมณ์ดีขึ้นจากเรื่องไอ้ไผ่บ้าง
แต่พอผมเดินขึ้นมาตรงโต๊ะยามที่ต้องมีคนฟุบหลับเสมอ ผมกับเจอเข้ากับคนที่ทำให้ผมอารมณ์เสียมาตลอดวัน......ไอ้ไผ่......มันนั่งอยู่ที่โต๊ะ พร้อมกับกองหนังสือที่ผมคุ้นเคย เพราะมันคือหนังสือเรียนที่พวกผมเรียนนั่นเอง สายตาของมันมุ่งมั่นในการอ่านผิดกับปกติที่ผมจะเห็นมันหลับเสมอ นี่สินะถึงทำให้มันได้คะแนนดีเสมอ ด้านข้างมีถ้วยกับซองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ยังไม่ได้เปิดวางไว้คู่กัน ผมไม่สงสัยในเรื่องคะแนนของมันแล้ว แต่ว่า.......มันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอกำลังใจให้ sadness คนเดิมด้วยนะครับ
เรียนหนักแต่ไม่ทิ้งกันครับ :m13:
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากที่ปรึกษาหารือกับสมาชิก
โดยเฉพาะ ปุ๋ย (RockPrincess)
เจ้าของผลงาน
มันจะรู้สึกยังไงนะ ถ้าได้เป็นคนหน้าตาดีกับเขาบ้าง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.0)
และได้รับการยืนยันอย่างหนักแน่น
จึงได้รูปมาฝากทุกคน อิอิ
คนแรกก็ตินตินก่อนเลย
รูปนี้บ่งบอกถึงความหยิ่งในตัว
มีความเงียบขรึม แต่ในใจก็แอบเหงาเช่นกัน
(http://image.ohozaa.com/iu/e3ae951fa8b780_full.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=9334d07d89aa8655df975ee63b6d57cd)
ส่วนนายตินรูปนี้เป็นตอนที่เจอไผ่ ดูมีความสุขในแววตา
แต่ก็ไม่ทิ้งความเป็นตัวของตัวเอง
(http://image.ohozaa.com/im/0dfgdf.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=20f6de67c3f2652de344544bc6692ab6)
คนที่สองก็ต้องน้องทิวไผ่ ที่เลือกรูปนี้เพราะดูน่าทะนุถนอม
และมีความโดดเดี่ยวในตัว แถมท่าทางก็ไม่ค่อยสนใจใครด้วย
อีกทั้งป้าปุ๋ยยืนยันหนักแน่น เลยเอาตามนั้น อิอิ
(http://image.ohozaa.com/ij/1r1l0.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=4560a2c0237d351c873bedeeac7dbe98)
ต่อไปก็พี่ป่าน พี่ชายผู้อบอุ่น แฟมิลี่แมน
ชอบรอยยิ้มของผู้ชายคนนี้ เห็นแล้วอบอุ่นใช่เล่น
เลยยกบทพี่ชายผู้แสนดีให้ไปเลย
(http://image.ohozaa.com/i7/danielhenney.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=bf65a1cd53143005d5a68f2328bbf5d0)
นายเจ ต้องออกแนวกวนๆ ยิ้มง่าย
และตัวไม่ใหญ่มาก เพราะต้องโดนสาวมั่นอย่างกุ้งโขกสับ 555
(http://image.ohozaa.com/il/aasssss.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=df0118f568e56585e111784f650754ee)
คนสุดท้าย เพราะความชอบส่วนตัวของคนแต่ง แม้จะมีคนค้านแต่ก็ไม่ยอมเปลี่ยน อิอิ
เพราะกุ้งในแบบที่คิด ต้องทั้งห้าว เปรี้ยว แอบหวาน และดูไม่แคร์ใคร
ง่ายๆ คนแต่งชอบคนนี้เป็นพอ จบ 5555
(http://image.ohozaa.com/i9/01138.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=65f2de3a514075cf29a25416f26210ed)
ตรงใจกันบ้างไหมครับ จองคนไหนบอกคนแต่งบ้างนะครับ
-
:z13: ก่อน
:mc4:
ตอนแรกก็ไม่ชอบหน้ากันเลย
ติน กะ ไผ่
ไผ่มารับจ๊อบเป็นยามรึเปล่าอะ
+1 ต้อนรับเรื่องใหม่
:L2:
-
โห่ย!! โดนปาด (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Tzuki/4c18a2bc63c65.gif)
น้องไผ่น่าสงสารอ่ะ มาให้แพนด้าเคี้ยว เอ๊ย!! มาให้ปลอบใจม่ะ
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Army/71.gif) ผ่าง!!! เคาะเรียกแขก 555+
เร่เข้ามาเร็วววว เรื่องใหม่มาแว้ววววววว
:กอด1:กอดบีบีแน่น ๆ
-
สงสารน้องไผ่
หวังใจไว้ว่าจะไม่ดราม่า
+1 ค่ะ
-
เรื่องใหม่ :mc4:
ไผ่ขยันจัง
ดินอารมณ์เสียตอนเจอไผ่
คิดอะไรรึเปล่า o18
-
ทำไมตินต้องทำกับน้องไผ่ถึงขนาดนี้ด้วยอ่ะ
ที่น้องไผ่ไม่สุงสิงกะใครมันอาจจะมีเหตุผลก็ได้นะ...ทำไมต้องตัดสินกันแค่สิ่งที่เห็นด้วยไม่เข้าใจจจจจ
เริ่มเรื่องมาก็ไม่ชอบหน้ากันซะแล้ว (เฉพาะพระเอกอ่ะนะ) แต่ตอนไปสงสัยคงจะรักกันไม่ยาก
ก็เล่นเข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตตลอดเลยแบบนี้...รับรองเสร็จ(?)ทุกราย...อิอิ
+1 ให้ด้วยฮับป๋ม ^^~*
รออ่านตอนต่อไปนะฮะคุณบี XD
-
สงสัยน้องไผ่ ต้องทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียน ด้วยหรือเปล่าละนั่น เก่งนะแบบนี้
-
:mc4: :mc4:
มารับเรื่องใหม่ บีบี
-
ต้อนรับนิยายใหม่ของนักเขียนฝีมือดีคนเดิม :mc4:
-
มาจองที่ค้าบบบบ
-
+ รับเรื่องใหม่ ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาอัพทุกวันเลยนะบีบีจ๋า เค้าคิดถึงตะเองม๊ากมากกกกกกกกกกกกก
อ๊ายยยยยเรื่องใหม่ :-[
-
มา +1 รับเรื่องใหม่คุณบีค่ะ
นายตินนี่ดูท่าเป็นพวกเอาแต่ใจยังไงชอบกล 555
เด๋วต้องไก้มาตกหลุมน้องไผ่แหงเลย~
รออ่านต่อนะคะ ^^
-
เรื่องใหม่มาแล้ว :mc4:
+1 ไปเลยจ้า^^
-
น่าติดตามมากค่ะ :3123: แต่...อะไรเนี่ยไมด่วนตัดสินไผ่ :กอด1: อย่างนั้นล่ะค่ะไอ้นายติน...ไอ้คนจิตใจคับแคบ :angry2: :beat:
-
แค่ชื่อเรื่องก็โรแมนติกแล้ว แต่ไหงตอนแรกกลับไม่ชอบหน้ากัน
-
เข้ามาเจิ่มเรื่องใหม่ด้วยคนนะครับ :mc4:
-
เป็นกำลังใจให้กับเรื่องใหม่ด้วยครับ
รออ่านตอนต่อไปอยู่
-
+1 และ :mc4: :mc4: ฉลองเรื่องใหม่กับน้องบี
ชอบเรื่องของน้องบีทุกเรื่องเลย :กอด1:
-
เรื่องใหม่ เรื่องใหม่ :mc4:
ไผ่กับดิน :impress2:
-
เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ค่า
นายเอกนิสัยจะเป็นยังไงน๊อ
-
:mc4: :mc4:
เข้าคิวรออ่านด้วยยยยย
-
เย้ ๆ มีนิยายให้อ่านอีกเรื่องแล้ ว ^^ :m4:
-
บีบีมาแล้ววววว :กอด1:
ดูชีวิตรันทดนะ นายเอกเรื่องนี้
+1 ให้เรื่องใหม่
-
:mc4: :mc4:
ต้อนรับน้องไผ่
จุ๊บๆ
-
หลับในห้องเหมือนเราเลย
-
+ ให้กำลังใจประเดิมเรื่องใหม่จ้า
-
เรื่องใหม่บีมาแล้วเย้... :mc4:
บวกให้กำลังใจไปเลย :L2:
-
เรื่องใหม่น่าร้ากกกกกกก น่ารัก
ชอบอ่ะ ลุงบี
คิคิ
-
ตามมาอ่านด้วยจ้าาาาาา :L2:
ยังน่าติดตามเหมือนเดิม o13
-
ฝากตัวกับเรื่องใหม่ด้วยคน
--- โดโด้ เด็กลาว บ้านิยาย ---
-
ไม่ใช่ไม่ถูกชะตาหรอก.....แต่สนใจเค้าแล้วเค้าไม่สนใจเราน่ะซิติน
น้องไผ่สู้ชีวิต กะ คุณชายตินติน ชอบค่ะคุณบี จะรออ่านนะคะ
:L2:
-
:กอด1:พี่บี
ดูตินไม่ชอบไผ่เท่าไหร่ สงสัยต้องติดตามต่อไป
เรื่องใหม่ เรตติ้งกระฉูด อิอิ o13
-
:mc4: มาฉลองเรื่องใหม่ ให้ บีบี
เปิดเรื่องมา ก็ให้เหม็นขี้หน้ากันซะแล้ว
ยังไม่ทันรู้อะไร ก็สรุปว่าไม่มีใครคบ นี่แหละ " คนสู้ชีวิต "
ทำไม ไม่กู้ กศย. ละครับ น้องไผ่
+1 เป็นกำลังใจให้ บีบี :กอด1:
-
ขอร่วมยินดีกับเรื่องใหม่ของคุณ sadness ด้วยครับ
ดีใจกับตัวเองด้วยที่จะได้มีเรื่องดีๆ ไว้อ่านอีก
-
อย่างนี้มันต้องฉลอง :mc4:
เรื่องใหม่ของพี่บีมาแล้ววววววว
ไผ่กะติน คนนึงก็ขี้หงุดงิดซ้า ส่วนอีกคนก็นิ่งซะเหลือเกิน
ยังเดาไม่ค่อยออกเลยคะว่าจะมาลงเอยกันได้ยังงัย
แถมยังเดาไม่ออกอีกว่าใครรุกใครรับ เอิ้กๆ
+1เป็นกำลังใจให้นะคะ
:กอด1:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เห็นชื่อนี้รีบเข้ามาอ่านเลย..
-
:mc4: :mc4: ยินดีต้องรับและยินดีที่ได้อ่านเรื่องใหม่ของคุณ sadness ค๊า
เหมือนจะไม่ชอบหน้าไผ่ แต่ที่หงุดหงิดนี่เพราะแอบสนใจละสิ :impress2:
แค่ไงก็ขออย่าจบเศร้า อย่าดราม่ามากนะคะ(ถ้ามากคงต้องไปซื้อทิชชู๋มาเพิ่ม)
-
:mc4: เรื่องใหม่
เห็นแวว มาม่า มาแต่ไกล โถๆน้องไผ่ :กอด1:
นายตินเป็นไรมากป่ะเนี่ย ยังไม่ทันรู้จัก ก็เกลียดเค้าซะงั้น :m16:
-
[2]
“มึงมาอยู่นี่ได้ไงวะ” ผมตะโกนเรียกไอ้ไผ่อย่างแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าคนอย่างมันจะมานั่งอยู่แบบนี้ แล้วยิ่งมานั่งและใส่ชุดยามของตึกด้วยยิ่งไม่น่าเชื่อเข้าไปใหญ่
“เป็นยาม” มันเงยหน้ามาตอบผมแบบไม่ใส่ใจนัก พร้อมกับมองหน้าผมนิ่ง ไอ้คำตอบของมันนะผมรู้แล้วว่ามันมาเป็นยาม แต่มันมาทำได้ยังไงใครเค้ารับมันทำงานแบบนี้วะ ตัวมันก็แค่นี้จะเอาแรงที่ไหนไปสู้กับโจรได้
“กูรู้ว่าเป็นยาม แต่มึงมาทำได้ยังไงวะ” ผมหัวเสียใส่มัน เพราะไอ้หน้านิ่งๆของมันนี่หละ วันนี้ทั้งวันมันกวนประสาทผมมาเท่าไหร่แล้วเนี่ย
“ก็สมัครมา” นี่มันกวนผมหรือเปล่าเนี่ย ตอบมาแต่ละอย่างมันยิ่งทำให้ผมประสาทแดกจริงๆ
“ช่างมึงเหอะ ว่าแต่มึงทำอะไร” ผมมองไปที่กองหนังสือที่มันอ่านอยู่เมื่อครู่
“รวบรวมข้อมูลทำรายงาน” เอาอีกแล้วมันมองหน้าผมเหมือนว่าผมไม่น่าถามคำถามแบบนี้ออกไป
“แล้วทำไมไม่หาในเน็ต เร็วกว่าเยอะ” ผมสวนมันกลับทันที เพราะหาข้อมูลในเน็ตง่ายกว่าอีก แถมไม่ต้องพิมพ์ให้เยอะด้วย แค่รวบรวมมาก็พอ ถ้าหาจากหนังสือก็ต้องพิมพ์เองทั้งหมด
“ไม่มีคอม” มันหันมองซ้ายทีขวาที เหมือนหาอะไรบางอย่าง ก่อนจะแบมือทั้งสองข้างออก แล้วตอบผมกลับมา......นี่มันกวนผมใช่ไหมนี่
“มึงกวนกูหรอ” ผมถลาเข้าไปใกล้มันมากขึ้น ซึ่งนั่นก็ทำให้ไอ้ไผ่ตกใจอยู่นิดหน่อย
“ไม่ได้กวนนี่ แค่ตอบตามความจริง” มันรีบตอบผมเหมือนว่ากลัวผมจะไปทำร้ายมันเสียก่อน
“โว้ย...เจอมึงทีไรหงุดหงิดทุกที” ผมสบถออกมาก่อนจะเดินแยกจากมันมา เพราะไม่อยากวุ่นวายกับมัน คนอะไรกวนประสาทได้ตลอดเวลา
ผมขึ้นมาบนห้องได้ก็อาบน้ำให้ร่างกายสดชื่น แต่ทำไมในใจผมกลับรู้สึกหงุดหงิดก็ไม่รู้ ไอ้ไผ่นะไอ้ไผ่วันนี้มึงกวนกูหลายรอบแล้วนะเว้ย ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ยิ่งโมโหผมก็ยิ่งขยี้หัวแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก่อนที่สมองผมจะล้าเพราะการกระชาก ขยี้ไปมากกว่านี้ ผมกลับคิดถึงซองมาม่าที่ว่างอยู่ข้างๆตัวของไอ้ไผ่.....อาหารมื้อเย็นหรือว่าเตรียมไว้สำหรับมื้อดึกกันหละแบบนั้น
“ใครจะไปสนใจวะ” ผมสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไป ไม่มีอะไรที่ผมต้องไปสนใจคนอย่างมันเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ยาม....ขึ้นมาที่ห้อง 7406 หน่อย” ผมโทรลงไปที่โต๊ะยามหน้าตึก
“มีเรื่องอะไรครับ” เสียงไอ้ไผ่ตอบกลับมา ซึ่งถ้าฟังจากการตอบ ก็พอจะเข้าใจได้ว่า มันไม่รู้ว่าเป็นผมที่โทรลงไป
“ขึ้นมาก็รู้เองหละ” ผมวางสายทันทีที่พูดจบ เพราะไม่อยากจะพูดอะไรมาก......ผ่านไปสักครู่ก็มีเสียงเคาะที่หน้าห้อง ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นไอ้ไผ่แน่นอน
“อ้าวติน...เกิดอะไรขึ้นหรือ” มันทำตาโตเล็กน้อยที่คนเปิดประตูออกไปหามันเป็นผมเอง
“มึงกินข้าวเย็นหรือยัง” ผมถามมันออกไป ถึงผมจะพยายามทำเป็นไม่คิดเรื่องซองมาม่านั้น และไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผมถึงต้องคิดถึงเรื่องของมันด้วย
“ยัง” มันส่ายหน้าเบาๆ มองผมแบบงงๆ ที่อยู่ๆผมก็มาถามอะไรแบบนี้
“งั้นมากินเป็นเพื่อนกูหน่อย กูซื้อมาเยอะ” ผมเดินเข้าไปดึงมือมันจะให้เข้ามาในห้อง ก็สัมผัสได้กับข้อมือที่เล็กผิดกับมือของผม นี่มันกินอะไรบ้างไหมวันๆหนึ่งนะ
“ไม่ได้ๆๆ” ไอ้ไผ่พยายามรั้งตัวเองไว้ไม่ให้ผมดึงเข้ามาง่ายๆ
“ทำไมวะ มีปัญหาอะไรอีก ยังไม่ได้กินข้าวก็มากินกับกูสิ จะไปกินทำไมมาม่านะ มันมีประโยชน์นักหรือไง” ผมเผลอหลุดปากว่ามันออกไป
“เรากำลังทำงานอยู่นะติน แล้วอีกอย่างถึงมาม่ามันจะไม่มีประโยชน์ แต่มันก็ไม่ทำให้เราอดตายนะ” ไอ้ไผ่เอามืออีกข้างจับลงบนมือผม ก่อนจะตบมือผมเบาๆ เพื่อเป็นสัญญาณบอกให้ผมปล่อย อาการก้มหน้าของมันแถมยังพูดออกมาอย่างแผ่วเบา มันทำให้ผมต้องปล่อยมือมันออก
“ขอตัวไปทำงานก่อนนะ” ผมเดินหันหลังให้ผมไปที่ลิฟท์ ทิ้งผมให้รู้สึกผิดอยู่เพียงลำพัง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อะไรนะติน” ไอ้ไผ่เงยหน้าขึ้นมามองผม เพราะหลังจากที่ไอ้ไผ่ลงมาแล้วก็คิดว่า ผมอาจจะก้าวก่ายกับมันเกินไป เลยเดินลงมาพร้อมกับของกินที่ผมซื้อมา
“มึงเข้าไปกินในห้องกูไม่ได้ กูก็เลยเอาลงมากินข้างล่าง...อย่าบอกนะว่ากินไม่ได้อีกนะ” ผมรีบตัดหน้าบอกมันก่อน เพราะกลัวมันจะปฏิเสธอีก เพราะแค่นี้ผมก็เขินแย่แล้ว มันเหมือนผมมาง้อไอ้ไผ่ยังไงยังงั้นเลย
“อื้ม” ไอ้ไผ่ตอบมาคำเดียวพร้อมกับส่งรอยยิ้มบางๆมาให้ แค่เห็นแบบนี้ ความรู้สึกผิดเมื่อครู่ก็หายไปทันที ผมเริ่มลงมือแกะกล่องข้าว ของกินต่างๆทันที โดยที่มีไอ้ไผ่คอยช่วยอยู่ด้วย
ผมเห็นมันตักกับข้าวแล้วหงุดหงิดจริงๆ เพราะมันตักแต่ผักแล้วก็นานๆจะตักที จนแทบจะเหมือนมันกินแต่ข้าวเปล่า
“ไก่ย่างกินเข้าไป” ผมตักไก่ย่างชิ้นใหญ่ใส่ลงในจานของมัน
“หมูทอดนี่ด้วยกินให้หมด” ผมหันไปเห็นหมูทอดเจ้าประจำของผม ก็ตักเพิ่มให้มันอีก
“ผัดผักนะเค้าใส่กุ้งด้วย กินซะ” ผมตักกุ้งใส่ลงในจานมันเพิ่มอีกอย่าง
“พอแล้วหละติน แค่นี้ก็จะกินไม่หมดแล้ว” ไอ้ไผ่มันห้ามผม เพราะผมกำลังจะตักไก่เพิ่ม
“งั้นก็กินให้หมดนะ อย่าให้เหลือ” ผมตักไก่ลงในจานมันอีกชิ้นจนได้ พร้อมกับกำชับให้มันกินให้หมด ไอ้ไผ่ก็ได้แต่พยักหน้าให้เบาๆ
“อิ่มมาก” ผมเอามือลูบหน้าท้องตัวเอง พร้อมกันเอนตัวพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์
“งั้นเดี๋ยวเราเอาไปล้างให้นะ” ไอ้ไผ่เก็บจาน กวาดเศษอาหารออก พร้อมกับยกไปที่ด้านหลัง ซึ่งเป็นห้องน้ำของยามนั่นเอง
“นี่ถามหน่อย ไอ้ที่ไปหลับตอนเรียนนี่เพราะมาเป็นยามแบบนี้นะหรอ” พอไอ้ไผ่ล้างของเสร็จ ผมก็เอาคางเกยกับโต๊ะ ก่อนจะถามมันออกไป
“ก็ประมาณนั้น” มันนั่งลงข้างๆผม พร้อมกับเริ่มหยิบหนังสือมาอ่านต่อ
“นี่....ไม่เหนื่อยหรือไง” ผมตะแคงหน้ามองมันด้านข้าง
“เหนื่อยมันก็เหนื่อย แต่ทำไงได้ ไม่ทำก็ไม่มีเงิน” มันยังก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไป โดยมันไม่ได้รู้เลยว่า คำตอบของมันทำให้ผมรู้สึกผิดที่ถาม
“ทำไมไม่หางานอื่นหละ” ผมถามมันเพราะสงสัย ทำไมไม่หางานที่มันไม่ต้องอดนอนแบบนี้
“หาแล้ว แต่เค้าไม่รับ” มันตอบมาทำให้ผมคิดถึงร้านกาแฟพี่ชายผมทันที
“แล้วถ้าเค้ารับหละ จะทำไหม” ผมถามมัน เพราะคิดว่าอาชีพแบบนี้ไม่เหมาะกับมัน แล้วถ้ามันทำงานกับพี่ผม มันก็ไม่ต้องอดนอนอีกด้วย
“เป็นงั้นได้ก็ดีสิ” มันหันมามองผมนิดนึง ก่อนจะหันไปสนใจหนังสือของตัวเองต่อ
“งั้นไปลาออกจากงานนี้ซะ แล้วพรุ่งนี้เลิกเรียนแล้วรอด้วย จะพาไปที่ร้านเอง” ผมตบบ่ามันเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเก็บของกลับห้อง
“เดี๋ยว มันหมายความว่าไงนะติน” มันตะโกนถามผม แต่ก็ได้แต่โบกมือไม่บอกอะไรกับมันต่อ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ไปลาออกหรือยัง” ตอนเช้าผมเจอมันที่คณะ ก็ถามมัน
“ยัง” มันมองหน้าผมอย่างสับสน ไม่รู้จะเชื่อผมดีหรือเปล่า
“เอาน่า เชื่อกู ไปลาออกซะ แล้วเย็นนี้รอกลับพร้อมกูด้วย เข้าใจนะ” ผมชี้หน้ามัน พร้อมกับส่งยิ้มให้ ซึ่งพอเห็นมันพยักหน้าแบบกล้าๆกลัวๆ ก็ทำให้ผมใช้สองมือหยิกแก้มมันเบาๆ
“ดีมาก....งั้นเย็นนี้เจอกัน” ผมเดินผละออกจากมัน ตรงไปยังห้องเรียนก่อน ซึ่งสักพักไอ้ไผ่ก็ตามเข้ามา และแน่นอนว่า.......มันฟลุบหลับเช่นเคย...........
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณกำลังใจที่ให้ครับ
เรื่องนี้ไม่ดราม่าแน่นอน
เพราะอยากให้เห็นความอบอุ่นของคนสองคน
ถึงตินจะขี้โวยวาย
แต่ก็เป็นคนใจอ่อนนะครับ อย่าเพิ่งเหม็นขี้หน้าน้องตินกันหละ อิอิ
+1 ครับ
ปล.เสาร์ อาทิตย์นี้ไปดูงานกับที่คณะครับ เลยไม่สามารถมาต่อตอนสามได้
ยังไงอย่าทิ้งน้องไผ่น้องตินให้เหงานะครับ
-
ตินเนี่ยตัวจริงปากร้ายแต่ใจดีนี่เอง :m12: ขอบคุณแทนไผ่ด้วยนะค่ะ สู้ ๆ นะค่ะไผ่ :กอด1:
-
แล้วจะรอนะ :L1:
-
:กอด1: กอดแน่น
“ใครจะไปสนใจวะ” :m12: ก็ใครเล๊า!!!
คึคึ แบบว่า(แอบ)ชอบผู้ชายปากแข็งซะแระ :m1:
บีบี สู้ ๆ (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Army/icon_soldier39.gif)
เต้นเรียกแขกก่อน ลั่นลา (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Army/soldier91.gif)
-
ความคิดกับการกระทำไม่ตรงกันนะน้องติน ............ หวังว่าคงจะให้เรียกน้องตินไปตลอดนะ อย่าให้พี่เปลี่ยนชื่อเป็นชื่อที่ใกล้เคียงนะ
:z2:
:L2: ให้บีบี
-
ดินเป็นคนปากร้ายใจดีนี่เอง
ไผ่ก็เจียมตัว ขยันทำงานเลี้ยงตัว
สรุปน่ารักทั้งคู่ :impress2:
-
ปากร้ายแต่ใจดี
อิอิ
-
ตินน่ารักนะเนี่ยะ เอาข้าวลงมากินกับไผ่ด้วย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เฮอะๆๆ
น่าสนุก....
ไหนว่าหงุดหงิดเวลาเห็นหน้า... แต่พยายามเอาตัวเองเข้าไปใกล้ชิดตลอดอ่ะติน
ซึนๆ 55555
เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า.... คุณคนแต่งผู้มีแต่ความเศร้าซึม!!!
-
งืมๆนายติน มีหยิกกง หยิกแก้มนายไผ่ด้วย
-
สงสารนายเอก :monkeysad:
-
ดีใจจังได้อ่านนิยายเรื่องใหม่ของน้องบี
นายดินน่ะคงแอบมีใจให้น้องไผ่อ่ะนะ แต่ไม่กล้ายอมรับ เลยออกมาแนวๆว่าหมั่นไส้น้องไผ่
ทำเป็นสั่ง ทำเป็นเสียงแข็งกะเค้า หุ หุ หุ เริ่มต้นแบบนี้มีที่ท่าว่าจะสนุกล่ะ
จะรอตอนต่อไปนะน้องบี
-
โถ่ๆ...น้องไผ่ น่าสงสารจังเลย.... :กอด1: แต่ติณน่ารักดีอ่ะ ถึงจะฟอร์มเยอะแต่ก็เป็นห่วงไผ่แบบไม่รู้ตัวซะงั้น คึคึ...
รออ่านต่อนะ บีบี :L2:
-
ถ้าคนแต่งมาอัพเรื่อยๆๆๆ
ไม่ทิ้งไปไหนแน่นอน
-
เกลียดอะไรได้อย่างงั้นอ่ะ เคยได้ยินไหมตินเอ้ยแก
ไม่ชอบเค้าแต่ชวนเค้าไปกินข้าว เป็นเอามานะแกอ่ะติน
บีบีรีบกลับมานะ อย่าให้ต้องคอยนาน :-[
-
จริงๆแล้วตินก็ใจดีนี่นา แค่เหมือนจะเป็นพวกใจร้อนปากร้ายอะไรแบบนี้ป่าว ^^
ที่บอกว่าชอบหงุดหงิดเวลาเห็นหน้าไผ่เพราะเค้าไม่ค่อยคุยไม่ค่อยมองหน้าหรือเปล่า?
อารมณ์แบบหงุดหงิดที่เค้าไม่สนใจอะ อิอิ
ร้านที่ว่านี่คงจะให้ไผ่ไปทำงานที่ร้านพี่ชายใช่ป่าวติน?
แล้วจากนั้นก็คงได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นเนอะ น่ารักจัง อ๊ายยยย :m3: (เพ้อล่วงหน้าไปซะแล้ว 5555)
ขอบคุณนะคะๆ +1 คืนเช่นกันค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะคุณบี ^^
-
ถึงแม้ว่าตินจะปากไม่ตรงกับใจ ออกแนวหงุดหงิดง่ายไปนิดส์ แต่ก็ดูอบอุ่นดีอ่ะ
ยิ่งตอนมาชวนน้องไผ่กินข้าวเนี่ย...อ๊ากกกกกกกก...เป็นห่วงเค้าล่ะสิ ถึงได้นึกถึงเค้าอยู่ตลอดเวลาแบบนี้
ระวังนะติน...ยิ่งคิดถึงมาก ยิ่งทำให้ตัดขาดยาก แล้วเด่วสักพักน้องไผ่ก็จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตแบบไม่รู้ตัว
เคยได้ยินป่ะที่เค้าบอกว่า "ยิ่งใกล้กัน ยิ่งหวั่นไหว" หน่ะ...มันใช้ได้ผลจริง ๆ นะเออ...ฟันเฟิร์ม 55555555555+
+1 คืนให้คุณบีเหมือนกันนะฮะ...เค้าจะรอตอนต่อไปนะ XD
-
อบอุ่นใจ หวานละมุนละไม
-
ปากแข็งนะดิน
แถมมีหยิกแก้มไผ่ด้วย :impress2:
คิดอะไรรึเปล่า o18
-
มาติดตามนิยายใหม่ด้วยคน :mc4:
น่าสนุกจัง ความหวานกำลังจะเริ่มแล้ว...
ตินมีเป็นห่วงเป็นใย หยิกแก้มไผ่อีกด้วย
+1 ให้คุณบี รอตอนต่อไปค่ะ :L2:
-
ไม่ผิดหวังจริง ๆ เลย ชอบเรื่องนี้อีกเรื่องแล้ว
-
รอตอนต่อไป...
-
จากความเข้าใจผิด กลับกลายเป็นความอยากช่วย
ได้รู้ ได้เห็น ความเป็นไปของไผ่ ทำให้ติน ตัดสินใจช่วยอย่างไม่ลังเล
มาดูการพัฒนาการของคนทั้งสองว่าจะไปในทิศทางใด
เป็นกำลังใจให้ บีบี + นะ ติดไว้ก่อนรอเวลาครับ :z1:
-
แอบปลื้มพระเอกเรื่องนี้อ่ะ
ถึงจะขี้โวยวาย แข็งๆ แต่อบอุ่น น่ารักเป็นบ้าเลยอ่ะ
ชอบ :-[ น้องไผ่ก็ดูซื่อๆน่ารักอ่ะ
+1 ให้บีบี :กอด1:
-
:กอด1:พี่บี่บี๋
ตินซึน :laugh: ไผ่น่ารักจริงๆ :man1:
-
รักเริ่มต้นและผลิบาน ขอบอกว่าเริ่มจากไม่ชอบขี้หน้ามาเป็นช่วยหรือ พร้อมปลูกต้นรัก
ชอบแนวนี้จัง
-
อ๊ายยยยยยย
น่ารักมั๊กๆๆๆ อยากอ่านต่อแล้วค่ะ ><!~
รีบมาอัพเร็วๆน๊าาา
รอค่าา
-
น่าสงสารน้องไผ่....ไมใช่ไม่มีใครคบแต่เป็นที่น้องไผ่ไม่มีเวลาคบใคร....
ชีวิตต่อไปนี้คงจะดีขึ้นเมื่อตินก้าวเข้ามา....คุณชายตินน่าจะเป็นเพื่อนคนแรกใช่ม๊ะ
เรื่องนี้คุณบีบอกแล้วน้าว่า...ไม่ดราม่าเนอะ..... :impress:
:L1: :L2: คุณบี
-
เริ่มผูกพันกันโดยไม่รู้ตัว
-
น่ารัก อ่านแล้วอมยิ้ม
ใครๆก็ใจร้ายกับน้องไผ่ไม่ลง :man1:
กอดลุงบี :กอด1:
คิคิ
-
คิดถึงน้องไผ่แล้วอ่ะ
-
+1 จัดไปให้คุณบี เรื่งอนี้น่ารักดีชอบๆ แล้วจะรออ่านต่อ
-
น่ารักอะ ชอบมาก ๆ เห็นเรื่องใหม่มาเรีบเข้ามาดูทันทีเลย
แล้วก็ไปไหนไม่รอดต้องค้างเติงรออ่านต่อไป อ่านเรื่องไหนของบีบี ก็ติดใจทุกเรื่องเลยอะ ชอบชอบ
-
บีบีกลับมาเร็วๆน้า เค้ารออยู่ :monkeysad:
-
มานอนรอ ... :man1:
-
+1ให้ พร้อมรอตอนต่อไปนะ
-
ไผ่มีชีวิตที่น่าสงสารจังคับ :m15: เพราะความจำเป็นทำให้ต้องพลาดอะไร ๆ หลาย ๆ อย่างในชีวิต แต่ก็ไม่เคยท้อหรือถอย ไผ่เจ๋งจริง ๆ คับ o13
ตินช่วยดูแลไผ่ให้ดี ๆ ด้วยนะคับ :3123:
-
เป็นกำลังใจให้ไผ่ :กอด1: นะค่ะ :L2:
-
ตอนแรกไม่ชอบพระเอกนะเนี่ย มาตอนสองค่อยดีขึ้นมาหน่อยน่ารักอ่ะ ปากร้ายใจดี
จะมาตามลุ้นนะ ไม่เอาดราม่านะ ขอแบบน่ารักอบอุ่น อ่านไป เขินไปเลยนะ
จะมารอตอนต่อไปนะ
-
อื้มมมม พระเอกน่ารักดีตอนที่สอง
-
แอบมาอ่าน ไม่เศร้าใช่มั๊ย
สงสารน้องไผ่
+1
-
เรื่องนี้ น่าสนุกอะ
ขออารายที่แบบหวานๆนะครับ
ไม่เอาเเบบเศร้าๆ อะ
-
พึ่งจะอ่านถ้าจะรักฯจบไป
:mc1:ตามมาอ่านเรื่องนี้ต่อ
เรื่องนี้ไม่ดราม่า... :m4:เย้ เย้ ดีจัง
จะได้ไม่ปวดตับเวลาอ่าน ^^
ชอบทุกเรื่องของพี่บี... :L2:เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
"เรื่องนี้ไม่ดราม่าแน่นอน"
เย้ๆๆๆๆ :m3:
-
ตินที่หงุดหงิดตอนแรกนี่เพราะไผ่ทำเฉยชาหรือเปล่า
แบบคนที่ชอบให้คนอื่นสนใจอ่ะ
เลยหงุดหงิดเวลาไผ่ทำท่าหยิ่ง
หรือไม่สนใจใครรวมถึงตัวเองด้วย
ส่วนตอนที่ 2 อ่านแล้วสงสารนายเอกจัง
ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ตัวก็เล็กๆ อีกต่างหาก
ขอบคุณค่ะ +1 ให้นะคะ
:L2:
-
บีบีจ๋า กลับมายังน้อออออ
พักผ่อนเยอะนะจ๊ะ
พรุ่งนี้จะได้มีแรงมาอัพตินกะไผ่เน๊อะบีบีเน๊อะ :oni2:
-
อ่านตอนสองแล้งชักจะชอบตินมากขึ้นแล้วละค่า
ดูไปดูมาตินก็แค่ปากร้ายแต่ใจดีอ่าเนอะ
แถมยังเป็นห่วงเป็นใยหนูไผ่ด้วย
เพียงแต่ว่าติดจะปากแข็งไปหน่อยก็เท่านั้น
ส่วนหนูไผ่ทำไมชีวิตรันทดได้อีกค๊า
ตัวก็นิดเดียวแต่ต้องมาทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนอีก
ข้าวปลาก็ไม่ค่อยจะได้กินดีๆ น่าสงสารๆ
พี่บีบอกว่าเรื่องนี้ไม่ดราม่าเหรอคะ
จะเชื่อดีไหมน้า อิอิ
-
+1 ก่อนเลยค่า
พ่อพระเอก ปากร้ายใจดีนะเนี่ย อิอิ
ที่อารมณ์เสียก็เพราะสนใจเค้าน่ะสินะ ฮ่าๆ
-
[3]
“ไอ้ตินพร้อมยัง” ผมกำลังเก็บของหลังจากเรียนเสร็จ ไอ้เจก็เร่งผมอยู่ข้างๆ
“พร้อมทำไรวะ” ผมหันไปมองมันนิ่งๆ
“อ้าว...ก็ไปเที่ยวห้างสิวะ หาที่เย็นๆอยู่ดีกว่าวะ” มันทำหน้าเจ้าเล่ห์ ถ้าให้เดาก็พอจะรู้ว่าที่มันจะไปเดินห้างเพราะจะไปเหล่สาวๆแน่ๆ
“ใครว่ากูจะไปกับมึง” ผมหันไปจ้องหน้ามัน ทำให้หน้าเจ้าเล่ห์ของมันเปลี่ยนสภาพทันที
“ไรวะ ทุกทีก็ไปด้วยกัน ไปเหอะน่า เก็บของเร็วๆๆ” มันเร่งผมด้วยการดึงแขนผมเบาๆ ผมก็ได้แต่เบี่ยงตัวหลบ ก่อนจะยกมือขึ้นตีหน้าผากมันเบาๆ
“วันนี้กูมีนัด ไปละ” ผมรวบของบนโต๊ะ ก่อนจะเดินแยกออกมาจากไอ้เจ
“นัดใครวะ บอกกูหน่อยดิ” เสียงมันถามอย่างอยากรู้อยากเห็น ส่วนผมก็ได้แต่หันไปยิ้มให้มันโดยไม่ตอบอะไร จนเดินไปถึงโต๊ะของไอ้ไผ่ จึงหันไปหาไอ้เจอีกรอบ ซึ่งพอไอ้เจเห็นผมชี้ไปที่ไอ้ไผ่ก็ทำหน้าแบบว่าไม่อยากเชื่อ ผมก็ได้แต่ขำคนเดียวในใจ
“ไผ่ไปหรือยัง” ผมเดินไปเร่งไอ้ไผ่ เพราะมันยังนั่งจดอะไรอยู่เลยตอนที่ผมเดินมาถึงโต๊ะมัน
“เดี๋ยวนะเราขอจดงานที่อาจารย์สั่งก่อน” มันยังก้มหน้าก้มตาจดต่อไป โดยไม่ได้เงยหน้ามามองผมเลย รอยยิ้มจากที่ผมยั่วไอ้เจเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นนิ่งทันที ก่อนที่จะดึงสมุดจดของไอ้ไผ่ออกมาถือเอง
“เดี๋ยวสิติน ยังจดไม่เสร็จเลย” มันเงยหน้ามามองสมุดในมือผม ก่อนจะเอามือคว้า แต่ผมก็หันหลบไม่ให้มันจับได้
“ไปได้แล้ว เดี๋ยวค่อยยืมของเราจด” ผมเอามืออีกข้างรวบของบนโต๊ะไอ้ไผ่มาหนีบไว้ ก่อนจะเอามือดึงแขนมันให้รีบลุกขึ้นตาม ถึงหน้ามันจะยังงงอยู่ แต่ก็ยอมลุกตามผมมาจนได้ และพอผมผ่านไอ้เจ มันก็ยังทำหน้าตลกเหมือนเดิม...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เดี๋ยวสิติน” ไอ้ไผ่ดึงแขนผมไว้ ตอนที่ผมพามันมายืนหน้าร้านพี่ชายผม
“มีอะไรอีกหละ” ผมหันไปทำหน้ายุ่งใส่ไอ้ไผ่ เพราะมาถึงแล้วยังจะมีปัญหาอีก ระหว่างนั่งรถมาก็นั่งกังวลมาตลอด พอถามก็บอกว่าไปลาออกมาแล้ว กลัวไม่มีงานทำ
“เมื่อวานเรามาแล้ว แต่เค้าไม่รับ” ไอ้ไผ่มันทำหน้ากลัวๆ พร้อมกับยังคงดึงแขนผมไว้เหมือนเดิม
“เมื่อวานไม่รับ แต่วันนี้รับแน่นอน” ผมเปลี่ยนเป็นฝ่ายดึงแขนไอ้ไผ่แทน ซึ่งมันก็มีการฝืนตัวบ้าง แต่แรงมันหรือจะสู้ผมได้
“พี่ป่าน เพื่อนผมหางานอยู่ พี่ช่วยรับมันหน่อยสิ” พอเจอหน้าพี่ป่าน ผมก็ขอร้องแกมบังคับในทันที
“อ้าว น้องคนเมื่อวานนี่ แล้วทำไมมากับนายได้เนี่ยติน” พี่ผมทักไอ้ไผ่ ก่อนจะหันมาถามผม
“ก็เรียนคณะเดียวกัน มาด้วยกันมันแปลกหรือไงพี่” ผมพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติ ทั้งที่เมื่อวานผมเป็นคนบอกพี่ป่านเองว่าผมไม่รู้จักไอ้ไผ่ ซึ่งพี่ชายผมก็ทำหน้างงนิดหน่อย แต่ไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม
“แล้วจะทำไหมหรอ” พี่ชายผมหันไปหาไอ้ไผ่ ซึ่งมันก็ได้แต่ก้มหน้า คงกลัวพี่ผมปฏิเสธแน่นอน
“ขนาดเป็นยาม มันยังทำได้เลย แค่ร้านกาแฟแค่นี้สบายมาก” ผมจับบ่าไอ้ไผ่เหมือนให้กำลังใจ ก่อนจะตอบพี่ป่านแทนมัน
“มานี่สิ” พี่ชายผมลากผมเข้าไปหลังร้าน ซึ่งก่อนจะเข้าไปผมก็ส่งยิ้มให้ไอ้ไผ่ เพราะตอนนี้หน้ามันเหวอมาก คงกำลังคิดมากแน่นอน
“เมื่อวานบอกไม่รู้จัก วันนี้มาบังคับให้พี่รับ อธิบายมาดิ” พี่ผมล็อกคอผมไว้ด้วยวงแขนของตัวเอง ถ้าดุภายนอกอาจจะเหมือนพี่น้องกอดคอกัน แต่มันแรงเกินกว่าจะกอดกันด้วยความรัก
“พี่คิดว่าเด็กที่ต้องไปทำงานอดหลับอดนอนทั้งคืน เพื่อทำงานมาส่งตัวเองเรียน น่าสงสารไหม” ผมจ้องหน้าพี่ป่าน แล้วถามถึงไอ้ไผ่ ซึ่งพี่ป่านก็พยักหน้ารับเบาๆ
“แล้วคนที่อดนอนมาหลับตอนเรียน แต่ได้เกรดเกิน 3 น่านับถือไหม” พี่ป่านยังคงพยักหน้าให้กับคำถามของผม
“ถ้าเด็กคนนั้นไม่ต้องอดนอน พี่คิดว่าเกรดจะดีกว่านี้ไหมหละ” เช่นเดิมที่พี่ป่านยังคงพยักหน้าต่อ
“โอเค...งั้นก็ตกลงรับไอ้ไผ่นะ” ผมผละออกจากการกอดคอของพี่ป่าน ก่อนจะสรุปในสิ่งที่ผมคิดไว้
“เฮ้ย...ไอ้ที่เล่ามานี่.......ไอ้ตัวเล็กคนนั้นหรือวะ” พี่ป่านทำหน้าตกใจ พร้อมกับชี้ไปที่ด้านหน้าร้าน ซึ่งมีไอ้ไผ่ยืนรออยู่
“ใช่สิพี่....พี่ลองคิดดูนะ ต้องอดนอนเฝ้ายามทั้งคืน อาหารเย็นก็กินแต่มาม่า แล้วต้องไปหลับในห้องเรียน น่าสงสารเน้อ” ผมเรื่องหว่านล้อมพี่ป่าน ที่ตอนนี้ได้แต่ยืนคิดนิ่งๆ
“ทำไมมันสู้แบบนั้นวะ แล้วทำไมไม่บอกพี่ตั้งแต่เมื่อวานวะ” พี่ป่านเดินผ่านผมไป เพื่อออกไปหน้าร้าน แน่นอนว่าพี่ชายผมใจอ่อนรับไอ้ไผ่แล้วแน่ๆ
“คือ...ตอนที่พี่เข้าไปข้างใน มีลูกค้าสั่งไว้ครับ” ผมเดินตามพี่ป่านออกมา ก็เห็นไอ้ไผ่ยื่นกระดาษให้พี่ป่าน พร้อมกับมองไปที่โต๊ะด้านริมกระจกที่มีลูกค้านั่งอยู่
“เดี๋ยวเราไปรอพี่ที่โต๊ะด้านนอกนะ ไอ้ตินพาเพื่อนไปรอสิ” พี่ผมรีบเดินไปหลังเคาน์เตอร์ ก่อนจะสั่งผมให้พาไอ้ไผ่ไปที่ประจำของผม
“ไปเถอะ....” ผมตบบ่ามันเบาๆให้เดินตามผมมา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เดี๋ยวพรุ่งนี้สี่โมงเย็นมาที่ร้านได้เลยนะ” พี่ผมเดินมาพร้อมกับกาแฟสองแก้ว ส่งให้ผมแก้วหนึ่ง ส่วนอีกแก้วส่งให้ไอ้ไผ่
“พี่รับผมหรือครับ” ไอ้ไผ่ยิ้ม พร้อมกับถามพี่ชายผมอย่างรีบร้อน
“รับสิ....สี่โมงเย็นถึงสี่ทุ่มนี่ไหวไหม” พี่ผมยิ้มอย่างอบอุ่นกลับมาให้
“ไหวครับ ดีกว่าอดนอนทั้งคืนอีกครับ” ไอ้ไผ่ยิ้มเหมือนเด็กได้ของเล่น มันเป็นยิ้มที่สดใสจริงๆ
“หรือเราจะทำเสาร์ – อาทิตย์ก็ได้นะ วันธรรมดาจะได้เรียนอย่างเต็มที่” พี่ชายบอกอีกทาง เผื่อเป็นตัวเลือกให้ไอ้ไผ่
“เอ่อ...ถ้าผมทำทั้ง 7 วันนี่ จะได้พิเศษหรือเปล่าครับ” ไอ้ไผ่ก้มหน้าถามอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่มันก็ทำให้พี่ป่านขำออกมา
“จะบ้าหรือไงไผ่ เหนื่อยตายพอดี” ผมปรามมันเบาๆ
“ขอโทษครับที่ผมขอมากไป” มันหันไปขอโทษพี่ป่านอย่างสำนึกผิด
“ไม่เป็นไร เอางี้เสาร์ อาทิตย์ ไผ่มาทั้งวันได้ไหมหละ ส่วนวันที่เรียนก็ให้เป็นวันหยุดแทน โอเคไหม” พี่ป่านลูบหัวไอ้ไผ่เบาๆ แววตาที่พี่ป่านมองมันเหมือนผู้ใหญ่ที่มองเด็กน้อย นี่พี่ป่านคิดว่าไอ้ไผ่เป็นลูกชายหรือไงกัน ทำตัวแก่จริงๆเลยพี่ชายผม
“ได้สิครับ วันไหนก้ได้ครับ ผมว่างเสมอ” ไอ้ไผ่ยิ้มตอบพี่ป่านไป
“งั้นวันนี้ผมพาไอ้ไผ่กลับก่อนนะพี่ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพามันมาส่ง” ผมบอกลาพี่ป่าน ก่อนจะลากตัวไอ้ไผ่ออกมา เพราะไอ้นี่มันเมาแต่ขอบคุณพี่ป่านซะจนเกินไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คืนนี้ก็นอนให้เต็มที่นะ พรุ่งนี้จะได้ไม่ไปหลับในห้องเรียนอีก” ผมบอกลาไอ้ไผ่ หลังจากมาส่งมันที่หน้าซอยบ้านมัน
“ขอบใจมากนะติน นายใจดีมากเลยนะ” ไอ้ไผ่หันมายิ้มให้ผม
“นายมันเพื่อนเรานี่” ผมลูบหัวมันเบาๆ
“ทำไมทั้งนายและพี่ป่านต้องลูบหัวเราด้วย เราโตแล้วนะ” ไอ้ไผ่มันเบี่ยงตัวหลบมือผม พร้อมกับหันมาจ้องหน้านิ่ง ทำตาโตแก้มป่องใส่ผมอีก
“ก็นายมันเด็กไม่ยอมโตนี่นา” ผมยิ้มกับท่าทีของมัน ก่อนจะเอามือไปยีหัวมันเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว
“พอแล้วๆๆ” มันหันหนี แต่ผมก็ตามไล่ขยี้หัวมันต่อ
“เปลี่ยนใจละ ถ้าปล่อยนายกลับไป นายก็ต้องกินมาม่าแน่นอน ไปกินข้าวกันก่อนแล้วค่อยกลับบ้านนะ” ผมหยุดยีหัวมันแบบกะทันหัน ก่อนจะหันไปสตาร์ทรถ แล้วขับออกไปทันที พอผมหันไปมองหน้าไอ้ไผ่ มันก็คงทำหน้าเหวอกับการตัดสินใจทันทีทันใดของผม....เห็นแล้วมันน่าขำจริงๆ 5555
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาแล้วครับ หลังจากทรหดอดหลับอดนอน
+1 ครับผม
-
:mc4:
เย้ๆๆๆ เรื่องใหม่ๆ
กอดบีบี๋
:กอด1:
อ้าว นายเอกโลกส่วนตัวสูงเหรอ นึกว่าคนที่ดลกส่วนตัวสูง เงียบขรึมของบีจะเป็นพระเอกซะอีก คิคิ
อ่านแล้วน่ารัก ชอบๆๆๆๆ
:L2:
-
ติณน่ารักมากอ่ะ ไผ่ได้งานใหม่ทำแล้ว
รักษาสุขภาพด้วยนะคุณบี
-
น้องไผ่น่าร้ากกกกกกก ^_______________^
-
รักกัน รักกันนะ :L1:
-
:L2: :L2:
-
:กอด1:พี่บี่บี๋ ฟิตเจรงๆ
ตอนนี้น่าร๊ากมาก
ไผ่น่ารักสุดๆ :impress2:
-
:m3: อ๊ายยยยย~
ตินน่ารักจังเลยค่ะคุณบี >//////////<
พอเลิกปากร้ายก็กลายเป็นผู้ชายอบอุ่น ฮ่าๆ ฝากดูแลน้องไผ่ด้วยนะนายติน....
ชอบมากเลยค่าา ขอบคุณมากนะคะ :L2:
-
:z2:ตามมาอ่านเรื่องใหม่จ้า
-
อร๊ายยยยยยยยยยย ย ย...หลงรักน้องไผ่ไปเต็ม ๆ เลยเรา >//////////<
นี่ขนาดคนอ่านอย่างเรา ๆ ยังตกหลุมรักน้องไผ่แบบถอนตัวไม่ขึ้นซะขนาดนี้ แล้วตินล่ะ จะตกหลุมรักน้องไผ่หรือยังเนี่ย...อิอิ
แหม๋...พอปากไม่ร้ายก็ดูดีขึ้นมาทันตาเห็นเลยนะติน ไหนจะพาน้องไผ่ไปทำงานที่ร้านของพี่ชายอีก ไหนจะพาไปกินข้าวเย็นด้วย
แล้วงี้ไม่พาไปอยู่ด้วยกันที่คอนโดเลยล่ะ...อิอิ...(นี่เค้าไม่ได้คิดเกินเลยไปไหนเลยนะเนี่ย <3~*) ฮา...
เอาเป็นว่าสำหรับตอนนี้เค้าบวกคะแนนเพิ่มให้ติน ในฐานที่ทำตัวได้อบอุ่น และน่าฝากน้องไผ่ไว้ในการดูแลก็แล้วกัน
แต่อย่ามาทำร้ายน้องไผ่ของเค้านะ...ไม่ง้านจะเจี๋ยน...เอ้ยยย...จะตัดคะแนนไม่ให้เหลือเลยคอยดู...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กอด และ +1 ให้กะความขยันของคุณบีนะฮะ...ที่สำคัญ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยน้าาาา XD
-
น้องไผ่ได้งานที่ร้านกาแฟคงจะสบายขึ้น
แต่ยังขยันอยู่เหมือนเดิม
ดินหลงน้องไผ่แล้วดิ o18
ปล.พี่ป่านน่ารัก แถมใจดีด้วย :o8:
-
พระเอกเรื่องนี้ ป๋ามากๆ
ไหนจะหางานให้ทำ ไหนจะเลี้ยงข้าวอีก
พ่อบุญทุ่มสุดๆอ่ะ อย่างนี้น้องไผ่จะหนีไปไหนได้ล่ะเนี่ย
-
น่าร้ากกกก น้องไผ่เป็นเด็กดีดีนะ
ตอนหน้าก็ NC แล้วอ่ะดิ :z1: :-[
:z2:
-
น้องไผ่น่ารักจริงๆ ทั้งขยันเรียน ทั้งตั้งใจทำงาน
ตินนี่เปลี่ยนไปเลย จากปากร้ายกลายเป็นใจดี พ่อพระเอก....
ต่อไปตินอาจจะหลงแน่ๆ :man1:
-
กี่เรื่องๆก็สนุกเหมือนเดิม :L1:
-
น่ารักดี
ติณนี่ก็ดีกับไผ่จัง... แบบนี้ไม่รักให้มันรู้ไป อิๆๆๆ
-
ชอบอ่ะ น่ารักทั้งคู่เลย
บีบีใจดี กลับมาก็มาต่อให้เลยอ่ะ o13
-
:mc4:ต้อนรับบีบีกลับมา..คิดถึงน้องไผ่อ่ะตัววมั้งงแล้
แต่น้องไผ่นี่แบบสู้ชีวิตสุดๆ ถ้าพี่ป่านไม่รับก็เกินปายยยยยย...
ติณก็สงสัยจะชอบไผ่แบบไม่รู้ตัว...หึหึ
-
น้องไผ่อะน่ารักเนอะ แต่ขอบอกว่าสู้มากๆๆนะ แบบนี้ตินคงชอบไปโยปริยาย
+1
-
พัฒนาเร็วไปมั่ง ระวังเค้ารับไม่ทัน จะหงายเก๋งนะ ตริน
+1 ให้ บีบี เป็นกำลังใจให้ครับ อดหลับอดนอน ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วย เป็นห่วง ( กลัวไม่ได้อ่านนิยาย ) :z2:
-
น้องไผ่น่ารักจัง
ดินแอบคิดอะไรอยู่รึเปล่า o18
-
สู้ๆ ติน
-
ติณน่ารักนะ เป็นคนที่จิตใจดีมากเลย
+1
-
สั้นจังงงง > o < (เอ๊ะหรืออ่านเพลินจนรู้สึกว่ามันสั้น = = "?? )
-
มาต่อแล้วดีใจมากๆ แต่ไงเราว่ามันสั้นไปอ่ะ ไม่จุใจเลย หรือเราอ่านเพลินไปแปบเดี่ยวจบเนี่ย
โอ๊ย จะรอตอนต่อไปนะ น่ารัมากๆๆ พระเอกน่ารักอ่ะ ปลื้มทั้งคู่เลย
-
หนูไผ่น่ารักอ่า
ตอนนี้รู้สึกว่าหนูไผ่จะเริ่มไม่ค่อยเกร็งเวลาอยู่กะตินแล้ว
แถมยังมีทำแก้มป่องด้วย น่าฟัดซะจริงเชียว
ส่วนคุณตินคะการแสดงออกแบบนี้แถวบ้านเรียกจู่โจมคะ
แล้วมาแบบไม่ทันให้หนูไผ่ตั้งตัวด้วยนะนั่น
แต่1ก็ชอบนะคะดูตินเค้าจะเปนห่วงหนูไผ่ดีจังเลย
:กอด1:
-
ไผ่ทำเค้าน้ำตาซึมเลย :monkeysad: สู้ ๆ นะค่ะไผ่ :กอด1:
-
555+ ไผ่น่ารักมากเลยอะชอบ
-
:m3: ตินน่ารักกกกก ดูแลไผ่ดีๆนะ
เรียนก็เก่ง ขยันอีกต่างหาก จุ๊ฟๆ
-
:L2: :L2:
-
ชีวิตไผ่รันทดจัง เฮ้อ...
-
เป็นกำลังใจให้บีบี (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Duck/emoticon_064_duck.gif)
ปากร้ายแต่ใจดีนะ ป๋าตินนี่ 555+
:กอด1: BB fighting :a2:
-
จะเป็นพ่อบุณทุ่มเหมือนอ้ายพี่เค เหรอจ๊ะ นายตริณ
หรือพวกเขาเป็นญาติกัน :jul3: แต่จากที่ผ่านมา 3 ตอนนายตริณน่าจะนิสัยดีกว่าอ้ายพี่เค
-
อรา้ยส์เจ้ชอบแบน่าร๊ากกกกกกกน่ารัก น่านับถือมากมากเลย น้องไผ่สู้ชีวิต
สู้ต่อไปทาเคชิ (มันเกี่ยวกันด้วยหรอว่ะ) น้องตริณดูแลดีๆน้าเจ้หนับหนุน
-
น่ารักกกกกก..
บี สู้ ๆๆ นะ
เรียนหนักยังแบ่งเวลามาเขียนเรื่องให้ได้อ่านกันอีก :a9:
-
นายติณแรกๆ เหมือนจะร้าย แต่เข้าใจว่าที่ทำไปน่ะเพราะรัก (รึป่าวหว่า)
น้องไผ่น่ารัก อดทนและสู้ต่อไปนะเค้าเอาใจช่วย
-
โอ้ย เกิดอาการหลงนายเอกขึ้นมาแล้วอ่า
-
ตินดีขนาดนี้.....ได้ใจน้องไผ่ง่าย ๆ แน่
แล้วน้องไผ่ก็ช่างน่ารักน่าเอ็นดู......
ตินคงตามดูแลทุกวันแน่ ๆ เลย..... :o8:
กด+ ให้กำลังใจคุณบีค่ะ :L2:
-
:pig4:
รอค่ะ
-
ดีจังนายไผ่ มาเจอกะพ่อพระ
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มีผลงานใหม่ของคุณ Sadness มาให้อ่านอีกแล้ว...
เรื่องนี้จะมาแนวไหนเอ๋ย ต้องติดตาม...
รออ่านตอนต่อไปอยู่เน้อ...
-
ง่า ทำไมตินน่ารักอย่างนี้
รู้สึกว่าเป็นผู้ชายที่ช่างเอาใส่
ถึงจะปึงปังๆ บ้างแต่ก็ดูอบอุ่นอ่ะ
+1 จ้า ขอบคุณนะคะ^^
-
บีบี หายไปหนายยยยยยยยยยยยยยย
กลับมาด่วนเลยนะ
รีบนมาทำไรแถวนี้เนี่ยะ
-
มารอดินกับไผ่ :3129:
-
:oni2: ดันหน่อยค่าาา ร่วงไปหน้าสองแล้วเน้อ ^ ^
-
[4]
“เฮ้ยไผ่...ช่วยหน่อยดิ” ผมเอาตะเกียบชี้ที่ถ้วยก๋วยเตี๋ยวของตัวเอง ที่ตอนนี้มีลูกชิ้นลอยอยู่เต็มไปหมด
“ไม่เอาแล้ว อิ่มแล้ว” ไอ้ไผ่ก็ได้แต่ส่ายหน้า ไม่ยอมช่วยผม
“กูไม่กินลูกชิ้นนี่หว่า จะทิ้งก็เสียของ มึงช่วยหน่อยสิวะ” จริงๆแล้วผมตั้งใจสั่งเพิ่มลูกชิ้นมาเอง เพราะคิดที่จะให้ไอ้ไผ่มันอยู่แต่แรกแล้ว เพียงแต่ถ้าสั่งมาในถ้วยมันเลยก็น้อยไป เลยบังคับให้มันเอาของผมไปด้วย.....คนอะไรผอมแบบนั้น ไม่ดูแลตัวเองเลย
“ของใครคนนั้นก็รับผิดชอบเองสิ” มันก็ไม่ยอมอยู่ดี ก้มหน้ากินของตัวเองต่อไป
“อย่าเรื่องมาก” ผมคว้าถ้วยของมันมาวางตรงหน้าแล้วตักลูกชิ้นทั้งหมดใส่ลงไปในถ้วยนั้น ซึ่งไอ้ไผ่ก็พยายามเอาถ้วยคืน แต่ผมเอาตัวบังไว้ จนตักหน่อยนั่นหละถึงได้คืนมันไป
“กินให้หมดนะ” ผมบอกมันพร้อมกับส่งยิ้มไปให้ ไอ้ไผ่ก็ได้แต่ทำหน้ามุ่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมกับใช้ตะเกียบปัดลูกชิ้นไปมา
“ไปจ่ายเงินก่อนนะ กินให้หมดหละ” ก่อนที่มันจะเอามาคืนผม ผมรีบลุกขึ้นไปจ่ายเงินก่อนทันที
“อิ่มไหม” ผมหันไปหาไอ้ไผ่หลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว
“อิ่มตั้งแต่นายยังไม่ยัดเยียดลูกชิ้นมาอีก” มันหันมาทำตาโตใส่ผม ซึ่งมันก็ทำให้ผมขำอยู่ในใจกับท่าทางแบบนั้น
“กินเยอะๆจะได้โตไวๆ” ผมพูดออกมาลอยๆตอนที่ออกรถ
“ทำไมชอบว่าเราไม่โตนะ” มันสะกิดแขนผมเบาๆ แต่ผมก็ไม่ได้หันไปมองมัน ได้แต่มองทางต่อไป
“ตัวแค่นี้นายคิดว่าโตหรือไงหละ” ผมตอบมันโดยที่ไม่ได้คิดอะไรมาก
“อย่างน้อยก็โตกว่าเด็กม.ต้นหละน่า” มันตอบในสิ่งที่ผมต้องหันไปมองมัน แล้วมองด้วยสายตาไม่เชื่อ ว่าไอ้ไผ่จะตอบอะไรเด็กๆแบบนี้
“นายกล้าเอาตัวเองไปเทียบกับเด็กม.ต้นหรือนี่” ผมแกล้งแซวมัน
“หรือไม่จริง” มันสวนผมกลับมา แล้วยิ้มแบบใสซื่อมาให้
“หรอออออ” ผมมองมันเหล่ๆ พร้อมกับลากเสียงยาวๆ
“ไม่เชื่อหรอ...งั้นจอดรถก่อน” มันชี้ให้ผมจอดรถแถวด้านหน้า ผมจึงเรียบข้างทางจอดให้มัน
“น้องครับ..เรียนชั้นไหนครับ” มันเดินตรงไปที่เด็กนักเรียนที่นั่งอยู่บนม้านั่งใกล้ๆทันที พร้อมกับถามในสิ่งที่ผมไม่คิดว่ามันจะถาม
“ม. 2 ครับ” เด็กมองมันอย่างงงๆ ก่อนจะตอบมาแบบไม่ไว้ใจนัก ซึ่งมันก็ทำให้ไอ้ไผ่หันมายิ้มให้ผม เพราะไอ้เด็กที่มันถามนั้นตัวเล็กกว่าไอ้ไผ่เสียอีก เหมือนมันจะบอกผมเป็นนัยว่ามันโตกว่าเด็กม.ต้นจริงๆ
“มีอะไรวะ” ไอ้ไผ่ยืนภูมิใจได้ไม่นาน ก็มีเด็กอีกคนเดินมาถามไอ้เปี๊ยกเมื่อครู่ ผมเห็นได้โอกาสเลยถามออกไปบ้าง
“น้องเป็นเพื่อนกันหรอ”
“ครับ” ไอ้น้องที่มาให้ตอบผม
“เรียนรุ่นเดียวกัน” ผมชี้สลับที่เด็กทั้งสอง
“ครับ” ทั้งสองพยักหน้าเบาๆอย่างไม่เข้าใจ
“โทษทีนะพอดีเพื่อนพี่จำคนผิดนะ ไปเหอะไอ้ไผ่ หน้าแตกเลยไหมมึง” ผมเดินไปหาไอ้ไผ่แล้วดึงแขนมันออกมาจากตรงน้องทั้งสอง เพราะตอนนี้มันสงบนิ่งไปแล้วหลังจากไอ้น้องที่มาใหม่ตอบว่าเรียนรุ่นเดียวกับไอ้เปี๊ยก ก็ไม่ให้มันตกใจได้ยังไง ก็ไอ้น้องที่มาใหม่นี่สูงเกือบเท่าผมเลยที่เดียว แบบนี้ก็โตกว่าไอ้ไผ่แน่นอน
“เป็นไงหละ” พอขึ้นรถได้ ผมก็ระเบิดหัวเราะทันที เพราะหน้าไอ้ไผ่ตอนนี้เหลือนิดเดียวเอง หน้าแตกละเอียดเลยทีนี้
“อันนั้นมันเป็นข้อยกเว้น มันก็ต้องมีบ้างหละเด็กที่ตัวโตกว่ารุ่นนะ” มันก็ยังไม่ยอมแพ้ เถียงผมต่อ แต่หน้าเริ่มแดงเพราะความอายแน่ๆ
“พรุ่งนี้เลิกเรียนบ่ายสอง ไปโรงเรียนมัธยมกันเลยไหม” ผมทำเป็นท้ามัน
“โอเค...ยอมๆๆ เด็กก็เด็ก” มันหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง เพราะมันคงไม่ชอบให้ใครมามองว่าตัวมันเป็นเด็กแน่ๆ แต่ท่าแบบนี้มันก็ทำให้ผมอดขำไม่ได้จริงๆ
“คืนนี้รีบนอนหละ” ก่อนมันจะลง ผมดึงมือมันไว้ก่อน
“อื้ม” มันหันมาพยักหน้าให้ด้วยแววตาใสๆ เหมือนที่มันน้อยใจเมื่อกี้ มันจะลืมไปแล้ว
“ถ้าพรุ่งนี้หลับตอนเรียนอีก จะเอาปากกาเขียนหนวดแมวเลย” ผมหยิกแก้มมันเบาๆ เพราะเห็นหน้าแล้วหมั่นเขี้ยวจริงๆ
“ไม่ได้แอ้มซะหรอก” มันยิ้มเหมือนไม่ได้คิดอะไร ก่อนจะเดินลงจากรถไป
“ขอบใจนะ ทั้งเรื่องที่ร้านกาแฟและที่เป็นเพื่อนด้วย” มันหันมาบอกผมก่อนจะปิดประตู เดินเข้าซอยบ้านไป
ผมนั่งคิดในคำพูดของไอ้ไผ่ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ รอยยิ้มของไอ้ไผ่มันดูใสซื่อเหมือนว่าออกมาจากใจจริงของมัน คำขอบคุณมันจึงเป็นคำที่มีความหมายมากจริงๆ ก่อนหน้านี้ทำไมผมถึงไม่ชอบมันนะ หรือเพราะผมไม่เคยเห็นรอยยิ้มของมัน แต่ตอนนี้ผมเห็นแล้ว มันเลยทำให้ผมไม่เกลียดมันอีกต่อไป....
“มึงมานี่เลย” ตอนเช้าผมดักรอไอ้ไผ่ที่หน้าห้องเรียน พอเห็นมันเดินมาก็ล็อกคอลากมันเดินเข้าไปในห้อง
“อะไรหรอติน” เสียงที่มันถามผมดูตื่นๆอยู่เล็กน้อย เพราะคงไม่เข้าใจว่าผมจะทำอะไร
“มานั่งกับกู ถ้ามึงหลับกูจะได้เขียนหนวดแมวมึงได้” ผมพามันมานั่งตรงที่ประจำของผม
“ไม่มีทางหลับแน่นอน นายไม่ได้แกล้งเราแน่” มันยิ้มให้ผมแบบมั่นใจ
“มั่นใจจริงนะ....เหมือนเมื่อคืนเลย 555” ตอนท้ายผมพูดเบาๆ ซึ่งก็ทำให้ไอ้ไผ่หุบยิ้มแล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย ก็มันอยากมั่นใจเหมือนตอนที่ลงไปถามเด็กนักเรียนนี่นา ผมก็เลยหมั่นไส้ ตัดความมั่นใจของมันเสียเลย
“ไอ้ติน...” เสียงไอ้เจร้องทักผม พร้อมกับสมุดที่มันม้วนมาฟาดหลังผมเบาๆ แต่พอทั้งผมและไอ้ไผ่หันไปมอง ไอ้เจก็ตกใจเล็กน้อย คงไม่คิดว่าไอ้ไผ่มันจะนั่งอยู่กับผม
“อุ้ย.....มาไงวะ” มันก้มหน้ามาถามผมข้างหู ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจจะตอบคำถามมัน แต่หันไปหาไอ้ไผ่
“ไผ่นี่ไอ้เจนะ รู้จักกันไว้ เพื่อนๆกัน” ผมแนะนำแค่นั้น แล้วก็ไม่ได้หันไปสนใจไอ้เจอีก
“สวัสดีครับเจ” เสียงทักของไอ้ไผ่ ทำให้ผมหันไปทันมองรอยยิ้มของมันที่ส่งให้ไอ้เจ ซึ่งไอ้เจเมื่อเจอรอยยิ้มของไอ้ไผ่ก็คลายความอึดอัดลงได้ เริ่มชวนไอ้ไผ่คุยมากขึ้น
“ไผ่รู้ไหมว่าเจไม่กล้าคุยกับไผ่เลยนะ ก่อนหน้านี้นะ” พักเที่ยงผมทั้งสามคนมากินข้าวด้วยกัน เพราะไม่อยากปล่อยไอ้ไผ่ไปคนเดียว กลัวมันจะไม่ยอมกินอีก
“ทำไมหละ” ไอ้ไผ่ถามไอ้เจ เพราะคงสงสัยว่าทำไมไอ้เจถึงไม่กล้าคุยด้วย
“ก็ไผ่เงียบขนาดนั้น ใครจะกล้าเข้าไปหละ” มันตักข้าวไปด้วยพร้อมกับตอบไอ้ไผ่
“เราดูน่ากลัวหรอ”
“ก็ทำนองนั้น แต่ตอนนี้ไม่กลัวละ เพราะไผ่เวลายิ้มดูน่ารักมากเลยหละ” มันตอบกลับไอ้ไผ่เหมือนไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
“ทำไมต้องน่ารัก หล่อไม่ได้หรอ” ไอ้ไผ่ทำหน้ามุ่ยอีกครั้ง
“ไม่ๆๆ เพราะไผ่ไม่หล่อแต่น่ารักต่างหาก ถ้าหล่อนะต้องแบบเจกับไอ้ตินสิ” ดูมัน...ชมตัวเองไม่มีอายเลย
“หลงตัวเอง” ไอ้ไผ่ทำหน้าเอือม
“ไม่ได้หลงตัวเองอย่างเดียวนะ สาวๆยังหลงเจด้วยต่างหาก” มันก้มมากระซิบให้ผมสองคนฟัง ซึ่งนั่นก้ทำให้ไอ้ไผ่หัวเราะออกมาอย่างสดใส
รอยยิ้มแบบนี้มันเหมาะกับหน้าของไอ้ไผ่มากกว่าหน้าบึ้งอีกนะนี่........รอยยิ้มที่สดใส.........
-
เหอ เหอ เจกำลังคิดอะไรกับไผ่หรือเปล่าจ๊ะ น่าสงสัยนะ น่าสงสัย
-
อย่ามาตีท้ายครัวเพื่อนนะนายเจ ฮ่าๆ
น้องไผ่น่ารัก ตินเริ่มติดใจแล้วใช่ม้าาา ตัวติดกันหนึบเลย
-
ดินหลงไผ่แล้วละซิ o18
ก็ไผ่น่ารักซะขนาดนั้น :o8:
-
ติณดูเหมือนว่าจะเอาใจใส่ไผ่มากเป็นพิเศษนะเนี่ย
-
น่ารักๆ :กอด1:
-
น้องไผ่น่าร๊ากกกกกกก(ใสๆ เค้าชอบ) ---- ( แอบหนีนินจามาหาน้องไผ่ :m26:)
แง่มๆๆ สงสัย ตินจะ เริ่มๆ ชอบไผ่แล้วอะดิ
-
น้องไผ่น่ารักขึ้นนะเนี่ย ติณเจเลยชอบ สงสัยเพราะรอยยิ้มพิมพ์ใจแน่เลย
-
อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อย่าบอกนะว่า เจจะมาตีท้ายครัวตินหน่ะ...ไม่ยอมนะ - -"
กว่าตินกะไผ่เค้าจะุคุยกันได้แบบนี้ ตินลงทุนลงแรงไปเยอะมากเลยนะ
เจจะมาชุบมือเปิบไปคงไม่ได้...อย่างน้อย ๆ คนอ่านก็ไม่ยอม 555555555555555
หวังว่าตินคงจะหวั่นไหวไปกับไผ่บ้างแล้วนะ ไม่มากก็น้อยแหล่ะ
แล้วไผ่หล่ะ...จะหวั่นไหวไปกับตินบ้างหรือเปล่า...อยากรู้จริง ๆ...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
ตอนนี้น่ารักทั้งคู่เลย :-[
-
เข้ามาหวงน้องไผ่ให้ติน ด้วยคน :กอด1:
-
น่ารัก..
-
+1 ให้บีบีเป็นค่ามาต่อตินกะหนูไผ่
ตินแอบคิดไรโดยไม่รู้ตัวป่ะเนี่ยะ ฮิ้ววววววววววววววววววว :-[
คำก็น่ารัก สองคำก็ยิ้มสดใส คนอ่านแอบคิดนะเนี่ยะ :-[
-
ไผ่น่ารักจริงอ่ะแหละ อย่าเถียงเจอเลย หุๆๆ
เด็กแล้วยังคิดเหมือนเด็กอีก... มันน่าภูมิใจตรงไหนคะไผ่ ที่โตกว่าเด็กม.ต้นเนี่ย
แง่มๆ ตอนลงรถ นึกว่าจะมีอะไร
ไผ่คงกำลังเกิดความรู้สึกดีๆ กับติณแน่เยยยยยยยย และมันก็คงมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ หุๆๆๆ
-
:กอด1:พี่บี
ไผ่น่ารัก :-[
ตินทำคะแนนสุดๆ :laugh:
-
ไผ่เริ่มสดใจแล้ววววววว :m1:
กิ้วๆ ไม่อยากให้ไผ่ห่างตัวก็บอกมาเหอะติน ทำไปดักรอหน้าห้องอ่ะ
-
กิ.. กิ๊ว วววว ไผ่น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดด :man1:
-
มารายงานตัวก่อน เดี่ยวตามอ่าน
ฮา ฮา เพิ่งเห็นเรื่องใหม่ อิอิ
ขอบคุณเจ้าค่ะ ๕๕๕ คิดถึงคนแต่งมากมาย อิอิ
-
น้องไผ่ทำแก้มป่องพองลมบ่อย ๆ เดี๋ยว..คุณชายตินตินก็อดใจไม่ไหวหรอก...
น้องไผ่สดใส....ร่าเริงแบบนี้....ไม่ช้าเพื่อนรักรักเพื่อนคงมาอีกเพียบ...
แล้วคุณชายตินตินจะว่าไงจ๊ะ..... o3
:L1: :pig4: คุณบีค่ะ
-
จากความพยายามจะช่วยเพื่อน ให้ไม่ต้องลำบาก
ค่อย ๆ กลับกลายเป็นความผูกพันธุ์ อีกหน่อยจะกลายเป็นอะไรครับ บีบี
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ แต่เอ เพื่อนเจ ยังไง ๆ อยู่น้า.....
-
หลงรักรอยยิ้มงามๆของนู่ไผ่แล้วชิมิคะคุณติน
ทีนี้ละจากรอยยิ้มมันก็จะกลายเป็นรักทุกๆอย่างที่เป็นไผ่
:m3:
คู่นี้มาแบบนิ่มๆ เรียบๆแต่ก็ดูอบอุ่นดีจังเลยคะ
ตินแบบว่าเท่ห์มากๆ เอาใจใส่นู๋ไผ่สุดๆอ่า
ถึงบางทีจะปากร้ายไปบ้างตามสไตล์
ส่วนนู๋ไผ่กะน่ารัก ใส ซื่อแบบสุดๆอ่ะ
อ่านแล้วมีความสุขจังเลยคะพี่บี
ชอบความรักที่ค่อยๆก่อตัวแบบนี้จังเลย
:กอด1:
-
ความน่ารักของไผ่ คงจะทำให้ใครต่อใครเริ่มชอบเข้าแล้วสิ :man1:
ไม่แน่ต่อไปตินอาจจะมีเจเป็นคู่แข่งก็ได้นะ ..
:L1:
-
อย่ามาเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดนะจ๊ะเจ
-
เ้พื่อนกัน จะกินกันไหม 555
แต่ระวังไว้นิดนะคะไผ่ ไอ้หนูเบียร์ ตามมาแล้ว ท่าทางอยากจะจีบไผ่จะแย่แล้วมั้ง 555
-
สงสัยงานนี้อาจมีแย่งชิงไผ่เกิดขึ้น :P
-
มาเป็นกำลังใจให้บีค่ะ ขอบคุณนะที่แต่งเรื่องน่ารัก(หวังว่าคงน่ารักทั้งเรื่อง)ให้อ่านกัน
ไม่เม้นอารายมากเนื้อเรื่องน่ารักน่าติดตามอยู่แล้วเจ้ชอบแบบใสๆค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :z13: :z2:
-
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Duck/emoticon_080_duckjpeg.gif)
ตินก็หล่อบาดใจ น้องไผ่ก็มีรอยยิ้มปราบมาร(หัวใจ)
แล้ว...คุณน้องเจ ...จะมาไม้ไหน
:กอด1:กอดบีแน่น ๆ คิตึ๋งงงงงงงงงง
-
งานนี้จะเกิดกรณีเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดไหมเนี่ย :laugh:
-
ติน ดูท่าจะเป็นเอามาก
แบบไม่ยอมให้ห่างตัวเลยนะ
แถมยังฟอร์มจัด มีข้ออ้างตลอด
ไผ่น้อยก็ซื่อซะขนาดนั้น จะตามทันไหมล่ะเนี้ย
-
เรื่องน่ารักน่ะ (อย่ามีแอบเศร้าน่า)
ไผ่น่ารัก ดินหล่อ เป้นของคู่กัน
ส่วนคุงเจ อย่ามีใจมาชอบไผ่เลยน่า
-
น้องไผ่มีเพื่อนเพิ่มอีกคนแล้ว..
แต่ว่าเจห้ามชอบห้ามหลงรอยยิ้มไผ่เด็ดขาด เพราะติณจองแล้ว...คิกคิก
-
ไผ่ของเราน่ารักอีกแล้ว...
ตินตามติดเลยนะ..อิอิ..
-
:-[ ลุ้นๆ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป :impress2:
-
อ่า...ไผ่น่ารัก :-[
ขอหลงรักไผ่ด้วยคนได้มั้ย
นายเจอย่ามายุ่งกะไผ่นะ...ไม่งั้นจะโดน :z6:
ไผ่เค้าต้องคู่กับนายตินอยู่แล้ว...จำไว้
:L2:...ให้พี่บีจ้า
-
มาดันรอ บีบีกัน
-
หลงรักน้องไผ่อะ มาต่อนะอ่านแล้วชอบอะ คงมีไรให้ติดตามเรื่อยๆๆๆนะ
-
อ่านตอนแรกไม่ชอบดินเลย เหมือนจะตัดทางทำมาหากินของไผ่ แต่แล้วความดีในสายเลือดของดิน
ก็มาลบล้างความคิดนั้นไปได้ ดีใจจังที่ดินเป็นคนดี น้องไผ่น่าสงสาร สเปคของนายเอกจริง ๆ ชอบมาก
ตัวเล็ก ตาโต แก้มป่อง แถมยิ้มทีทำให้ใจหนุ่มหล่ออย่างดินและเจละลายได้อีก .... :pig4: :call:
-
เรื่องรักน้องไผ่น่ะ พี่แก้วขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ
แต่ตอนนี้ขอบอกว่า หลงรักน้องตินเข้าแล้ว เพราะ
น้องตินเป็นคนทำให้น้องไม่ก้าวออกจากโลกส่วนตัว
ทำให้น้องไผ่มีรอยยิ้มอันน่ารักประดับบนใบหน้ามากขึ้น และทำให้โลกของน้องไผ่ดูสดใสขึ้น
-
พี่บีหายไปไหนหว่า
คิดถึงหนูไผ่แล้วค่า
:กอด1:
-
ดันด้วยความชอบนิยายส่วนตัวคะ
-
สวัสดี ในเช้าวันที่ 5 กรกฎาคม 2553
ขออาหารเช้าเป็นตอนนที่ 5 ซักที่หนึ่ง ได้มั้ยเอ๋ย
คริคริ
-
[5]
“เลิกเรียนแล้วไปไหนต่อดี” ผมถามไอ้ไผ่กับไอ้เจ
“ไปเที่ยวสิวะ เรียนเหนื่อยมาทั้งวัน” ไอ้เจเสนอความคิดเห็น แต่ท่าทางของมันไม่น่าที่จะไปเที่ยวอย่างเดียวแน่ๆ สงสัยหาทางไปเหล่สาวๆชัวร์
“นายไปสองคนเถอะนะ เราต้องไปทำงาน” ไอ้ไผ่ตอบกลับมาเบาๆ
“ตอนนี้กี่โมง” ผมยื่นนาฬิกาข้อมือที่ใส่อยู่ไปตรงหน้าไอ้ไผ่
“บ่ายสอง” ผมตอบกลับมาแบบงงๆ คงไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมจะสื่อแน่ๆ
“นายทำงานกี่โมง”
“บ่ายสี่......แต่เราก็ต้องเดินทาง ต้องไปเตรียมตัวอีก” ไอ้ไผ่คงเข้าใจที่ผมคิด เลยหาข้ออ้างต่างๆมาขัดแย้งความคิดในหัวผม
“เดี๋ยวไปส่งเองหละ ไปด้วยกันเถอะนะ” คำพูดของผมเหมือนจะเป็นการขอร้อง แต่การกระทำของผมคือการบังคับ...เพราะพอผมพูดจบก็ลากแขนไอ้ไผ่มาด้วยเลยทันที ซึ่งไอ้เจก็เดินตามมาพร้อมกับรอยยิ้มขำๆ
“ไปไหนดีหละ” ผมหันไปถามไอ้ไผ่ด้วยความรู้สึกสนุกที่ดึงตัวมันมาได้ แต่ท่าทางกระสับกระส่ายของไอ้ไผ่ทำให้ผมต้องหุบยิ้มทันที
“ไปห้างสิ” ไอ้เจที่นั่งด้านหลังชะโงกหน้ามาเสนอความคิดเห็น
“เดี๋ยวกูเลือกเองดีกว่า” ผมเริ่มขับรถออกมา โดยที่ไอ้ไผ่ไม่ได้เสนอความคิดเห็นอะไรเลย ตาของมันเหลียวมองแต่นาฬิกาในรถเท่านั้น และในที่สุด.........ผมก็มาส่งมันหน้าร้านพี่ชายผมจนได้
“อ้าว...ไหงมาจอดหน้าร้านกาแฟหละวะ” ไอ้เจโวยวาย เพราะคิดว่าผมจะพาไปเที่ยวห้างแน่ๆ
“มึงไม่เคยมาร้านพี่กูไม่ใช่หรือไง เปลี่ยนบรรยากาศบ้างสิวะ” ผมหันไปต่อว่าไอ้เจ เพราะตอนนี้มันโวยวายงอแงเป็นเด็กๆ
“นี่ร้านพี่มึงหรอ....เออ ก็ได้วะ” มันเปิดประตูลงจากรถ แล้วเดินเข้าร้านโดยที่ไม่รอผมกับไอ้ไผ่เลย
“ขอโทษนะ....” ไอ้ไผ่มองหน้าผมแล้วบอกขอโทษ แววตาเศร้าๆของมันแบบนั้น จะมีใครโกรธมันได้ลงหละ
“ขอโทษทำไม” ผมขมวดคิ้วถามมัน
“ที่ทำให้พวกนายหมดสนุก” มันก้มหน้าตอบนิ่ง
“ไผ่...เรื่องแค่นี้ไม่ต้องขอโทษหรอก เพื่อนกันเค้าไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอกนะ” ผมเอามือไปจับบ่ามัน พร้อมกับออกแรงบีบเล็กน้อย
“พวกนายไปเที่ยวกันสองคนก็ได้นะ” มันเงยหน้ามาบอกผม แต่ผมกับยิ่งขมวดคิ้วหนักขึ้นกว่าเดิม
“ไม่ไป....เอาไว้นายว่างแล้วค่อยไปพร้อมกัน บอกแล้วไงว่านายเป็นเพื่อน เพราะงั้นจะทิ้งนายไว้คนเดียวได้ไง” ผมเอามือทั้งสองข้างไปบีบแก้มของไอ้ไผ่ เพราะรู้สึกหมั่นเขี้ยวที่มันเป็นคนขี้เกรงใจแบบนี้
“งั้นวันหยุดไปเที่ยวกันนะ” มันยิ้มจนแก้มแทบปริให้กับผม ผมจึงได้แต่พยักหน้ารับคำง่ายๆ
จริงๆผมจะบังคับมันให้ไปเที่ยววันนี้เลยก็ได้ เพราะมันไม่ได้มีการโวยวายหรือขัดขืนเล เพียงแต่ท่าทางแบบนั้นของไอ้ไผ่ ทำให้ผมไม่กล้าที่จะทำร้ายจิตใจมัน การที่มันยอมไปกับผมทั้งที่ในใจของมันก็มีความกังวลอยู่ นั่นคงหมายถึงการที่มันยอมรับผมเป็นเพื่อน แล้วแบบนั้นผมจะบังคับมันได้ยังไงกัน เอาไว้ให้มีเวลาว่าง แล้วค่อยไปพร้อมกันก็ไม่เห็นเป็นไรเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พาเด็กมาส่งครับ” ผมเปิดประตูร้านเข้าไปพร้อมกับไอ้ไผ่ แต่ก็ต้องแปลกใจที่เห็นไอ้เจมันยืนอยู่หน้าประตู มือสองข้างของมันกอดอกตัวเองไว้ สายตาจ้องอยู่กับใครคนหนึ่ง
“เกิดอะไรขึ้นวะ” ผมเดินไปถามไอ้เจ แต่มันก็ยังไม่เลิกจ้องกับคู่กรณีของมัน ซึ่งสายตาของนักศึกษาสาวคนนั้นก็ไม่ได้กลัวเกรงไอ้เจเลยสักนิด จนพี่ป่านเรียกผมให้เข้าไปหา
“มีอุบัติเหตุนิดหน่อยนะ คนนึงจะเข้า คนนึงจะออก เลยชนกัน” พี่ป่านเล่าไปก้ใช้มือทั้งสองข้างให้เป็นประโยชน์ ทำท่าทางให้ดู ผมกับไอ้ไผ่ก็ได้แต่หันมามองหน้ากันเงียบๆ จนไอ้ไผ่ตัดสินใจเดินเข้าไปหาทั้งสองคน
“ผมขอทาแทนเพื่อนผมด้วยนะครับ” ไอ้ไผ่ก้มลงไปหยิบหนังสือที่ตกอยู่บนพื้น แล้วยื่นให้สาวน้อยคนนั้น ซึ่งเมื่อไอ้ไผ่ยื่นให้ สายตาที่เคยดุดันของสาวน้อยก็เปลี่ยนเป็นอ่อนลงทันที
“ไม่เป็นไรคะ เพราะคุณไม่ได้ทำนี่คะ” สาวคนนั้นหันหน้าไปทางไอ้เจ พร้อมกับใช้น้ำเสียงแดกดันไอ้เจ
“ไผ่ขอโทษยัยทอมโหดนั่นทำไมกัน เจไม่ผิดสักหน่อย” ไอ้เจเริ่มโวยวายใส่สาวน้อยคนนั้นบ้าง แต่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะโกรธอะไรไอ้ไผ่เลย
“นายว่าใครเป็นทอม” สาวน้อยอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตั้งสติได้ แล้วตะโกนว่าไอ้เจต่อ
“ผมเป็นผู้ชาย ไผ่เป็นผู้ชาย ไอ้ตินเป็นผู้ชาย พี่เจ้าของร้านก็เป็นผู้ชาย แล้ว....” มันร่ายจบก็หันไปมองสาวตรงหน้า
“ชั้นเป็นผู้หญิง....เข้าใจไหมว่าเป็นผู้หญิง” อารมณ์ตอนนี้ของสาวน้อยคงเริ่มเดือดขึ้น เพราะคงไม่พอใจเท่าไรนักที่มีคนมาว่าเป็นทอม
“ผู้หญิงที่อยากเป็นผู้ชายหละสิ” ไอ้เจยังยื่นหน้ายื่นตาไปเถียงอีก
“แล้วนายหละปากร้ายแบบนี้ แมนหรือเปล่าก็ไม่รู้” สายตาของสาวน้อยมองไอ้เจตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งนั่นก็ทำให้ไอ้เจขำออกมา
“อยากรู้ไหมหละว่าแมนหรือเปล่า.....แต่ไม่เอาหรอกอย่างกับทอมแบบนี้ ไม่ใช่สเป็ก” ไอ้เจทำท่ายียวนโบกไม้โบกมือ เหมือนว่าไม่เอามาเป็นแฟนหรอกทำนองนั้น
“พอแล้วน่าเจ......ผมขอโทษนะครับ” ไอ้ไผ่เห็นท่าไม่ดีเลยต้องปรามไอ้เจไว้ก่อน ก่อนจะหันไปขอโทษสาวน้อยคนนั้นอีกครั้ง
“เพื่อนผมอาจจะปากร้ายไปหน่อย แต่เค้าคงไม่ได้ตั้งใจจริงๆหรอกครับ” แววตาของสาวน้อยอ่อนลงทันทีที่ไอ้ไผ่พูด แต่ก็กลายเป็นแข็งกร้าวขึ้น เพราะเสียงไอ้เจ
“ตั้งใจเต็มร้อย” มันยื่นหน้าผ่านไหล่ไอ้ไผ่ไปหาสาวน้อยคนนั้น ทำให้สาวคนนั้นได้แต่ยืนจ้องหน้ามันแบบแค้นเคือง
“เจ!” เสียงไอ้ไผ่ดังขึ้นเล็กน้อย เพราะคงตกใจที่ไอ้เจมันเลิกเล่นเสียที พร้อมกับผลักไอ้เจเบาๆให้เดินมาทางที่ผมยืนอยู่
“ผมไผ่นะครับ ไม่ทราบคุณชื่ออะไรครับ” ไอ้ไผ่ยิ้มกว้างให้สาวน้อย
“ชื่อกุ้งคะ” สาวน้อยยิ้มตอบมาให้ไอ้ไผ่เช่นกัน
“คราวหน้าเชิญมาที่ร้านอีกนะครับ ผมจะบริการเป็นอย่างดีเลยครับ ถือเป็นการไถ่โทษเมื่อครู่ด้วย” นี่มันเริ่มหลอกล่อลูกค้าแล้วหรือนี่ ไอ้นี่เห็นเงียบๆ ไม่คิดว่าจะลื่นไหลได้ขนาดนี้
“ไผ่ทำงานที่นี่หรือคะ” สาวกุ้งทำตาโตถามออกไป
“ครับ...จริงๆก็เพิ่งเริ่มงานวันนี้หละครับ”
“งั้นเดี๋ยวกุ้งมาอุดหนุนบ่อยๆนะคะ”
“ได้แน่นอนครับ”
การสนทนาของไอ้ไผ่กับกุ้งเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถ้ามองอย่างไม่มีอคติใครก็ต้องบอกได้ทันทีว่ากุ้งมีใจให้ไอ้ไผ่แน่นอน เพราะเท่าที่สังเกตดู จะเป็นกุ้งเสียมากกว่าที่หาเรื่องมาคุยกับไอ้ไผ่ จนมันต้องขอตัวเพื่อไปเริ่มเตรียมตัวทำงานจริงๆ ถึงได้แยกจากกัน......ผมเห็นรอยยิ้มของมันแล้วทำไมต้องหงุดหงิดด้วยนะ เพราะทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มของมัน ผมจะดูสงบลงได้ แต่ทำไมวันนี้เห็นรอยยิ้มมันแล้ว ผมต้องหงุดหงิดในใจด้วยก็ไม่รู้.......เป็นอะไรของมึงวะไอ้ติน........
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณที่ไม่ทิ้งน้องไผ่กับตินนะครับ
คนแต่งต้องทำแลปติดกันสามวัน
เพิ่งออกจากห้องแลปมา ก็เลยรีบมาต่อให้เลย
+1 ครับ
-
เจก็คงจะชอบกุ้ง ส่วนกุ้งก็คงจะชอบไผ่ ส่วนตินก็คงจะชอบไผ่ และไผ่ผู้แสนดีคงไม่ได้ชอบใครเลย นอกจากเรา เอิ๊บบบ
-
หุหุ หึงแบบไม่รู้ตัว นะติน ^__^
-
หลงรักเค้าแล้วละซิติน
+1 น่ารัก
-
หึงเหรอจ๊ะติน...หึหึหึ - -+
ก็นะ...แหม๋...เค้าแอบหวานกันด้วยอ่ะ...มีจับกงจับแก้ม...รู้นะคิดอะไรอยู่
แต่เหมือนกับว่าทั้งสองคนจะรู้สึกดี ๆ ให้กันแล้วนะ...ตอนนี้ก็เหลือแค่รู้ใจตัวเองเท่านั้น
ว่าจริง ๆ สิ่งที่รู้สึกมันคืออะไร ตอนนี้ตัวกระตุ้นก็ออกมาให้เป็นสารเร่งปฏิกิริยาแล้วด้วย
โอ้ววววววววววว...หวังว่ากุ้งจะโดนเจซิวไปนะ...ไม่ง้านบานปลายแน่ ๆ...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะคุณบี...+1 ให้ด้วยเช่นกันฮับป๋ม ^^~*
-
หงุดหงิดแล้วนายติน นายไม่รู้เหรออาการแบบนี้ สำหรับเลดี้เขาเรียกว่าหึง ไอ้คนที่เรารู้สึกดี ยิ้มด้วยกับเราครั้งแรก
ก็อยากเก็บไว้คนเดียว เรื่องนี้ยิ่งสนุก แต่กุ้งอะ เราว่าต่อไปคงคู่หนูเจจ๊ะ
-
+1 สำหรับตอนที่น่ารักแบบนี้ และทำให้ใครบางคนได้ใจไปเต็มๆๆๆ
-
:L2: มาให้กำลังใจนะครับ
-
กุ้งจะเป็นตัวปัญหาภายหลังไหมอ่ะ แอบระแวงหน่อยๆ
แต่ตอนนี้เหมือนตินจะแอบหวงโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวซะแล้วสิ
:z1:
-
นั่นไง...ติณหึงละ (หรือหวง?) อิอิ
กุ้งนี่จะคู่กะเจใช่มั้นคะ? ไม่เอามาป่วนน้าาาา TT
คิดถึงน้องไผ่มากมาย
ขอบคุณคุณบีนะคะ เรียนหนักแต่ก็ยังมาต่อให้ ใจดีที่สุดอะ >.<
-
ก็หึงไงวะ...คุณติณ
อิๆๆ
-
คุณชายตินตินเริ่มมีอาการแล้ว.....
ถ้ายังไงอย่าไปหงุดหงิดใส่น้องไผ่น้า...
เดี๋ยวน้องไผ่เสียใจ....ใช้วิธีตีกันไปเรื่อย ๆ...
รับรองน้องไผ่ไม่เห็นใครดีกว่าคุณชายตินตินอยู่แล้วววว :o9:
:L1: :pig4: คุณบี ค่ะ
กด + ให้กำลังใจค่ะ
-
:กอด1:
-
:กอด1: น้องไผ่ หวงน้องไผ่ ให้นายติณ เหมือนเดิม
เหมือนนายเจจะมีคู่ ?
+1 ให้บีบี
-
ไผ่น่ารัก ตินรู้ใจตัวเองเมื่อไหร่...คงหึ่งใหญ่แน่ๆๆ อิอิ
-
น้องเก๋จะเป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้ใครบางคนรู้ใจตัวเองหรือป่าวน๊า
-
หึง ตัวเท่าบ้าน
-
บีรีบจับให้กุ้งคู่เจเร็วๆนะ
ตัดปัญหาไปเลย อิอิ
-
ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อเช้าเน้อ ไรเตอร์..อิ่มแปล้ เลย
มื้อค่ำ ขอเป็นตอนที่ 6 ได้ป่ะ..อิอิ
ขอหั้ยแลปที่กำลังทำอยู่ หรือสิ่งที่กำลังจะทำอยู่ ผ่านลุลวงไปได้ด้วยดี สู้สู้..
-
"หึง"ละซี๊ :z1:
อย่าไปยิ้มหวานให้ใครมากนักละไผ่ พ่อพระเอกของเรานะมันหวง
-
อ๊ายยยยยยย
พระเอกสายซึนเมะซัง
หายากนะเนี้ย ที่สายนี้จะเป็นตัวเล่าเรื่อง
เฮ้อออออ เจได้คู่แล้วก็โล่งอก ไม่เป็นมือที่สามของน้องทาเคะแล้ว(ไผ่) :-[
-
เป็นอะไรไม่รู้ แต่อาการแบบนี้แถวบ้านเค้าเรียกว่า "หึง" อ่ะ :o8:
-
ชอบไผ่จัง อ่านแล้วคิดถึงเด็กร้านขายน้ำปั่นข้างมหาลัยเลย ตัวเล็ก น่ารัก แอบจิ้นว่าเป็นไผ่ไปซะแล้ว คิคิ
-
นี่อาจจะเป็นอาการ "หึง" ระยะเริ่มต้นของนายตินรึเปล่า
คนเค้ายิ้มเก่ง น่ารักก็งี้อ่ะนะ อิอิ :z1:
+ ให้กำลังใจค่ะ :L1:
-
น่าจะ ดิน+ไผ่ เจ+กุ้ง นะ จะได้ครบคู่ ดินเริ่มมีจิตใจหวั่นไหวกับไผ่ซะแล้ว
เริ่มหวงไผ่แล้วใช่มะ รอลุ้น ๆ ๆ +1 ให้คุณบีแทนคำขอบคุณ :pig4:
-
ตินเริ่มหึงไผ่แล้ว o18
ส่วนเห็นด้วยถ้ากุ้งจะคู่กับเจ o13
+1ให้คุณบี
-
ทุกคนในบอร์ดลงความเห็นว่าตินหึงชัวร์ไม่มีมั่ว
-
ไผ่ ซื่อได้น่ารักมาก
-
แอบหึงแอบหวงแล้วละติน
-
การทำงานวันแรก ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี อย่างน้อยก็ได้ลูกค้า ขาประจำเพิ่มอีก 1
แต่ทำไม ติน ต้องรู้สึกไม่พอใจกับรอยยิ้มของไผ่ ทั้ง ๆ ที่ปกติชอบจะตาย :z1:
+1 เลขนี้สวยนะ 444 เป็นกำลังใจให้บีบี ครับ
-
:กอด1:พี่บี สู้ๆกับป.โท
ไผ่น่ารัก
ตินหวั่นไหว หึหึ
กุ้งจะมีบทบาทไงน้า
-
แหม่ๆ แค่นี้ก็ยังไม่รู้ใจตัวเองอีกเหรอคะคุณติน
ว่าทำไมถึงไม่ชอบเวลาหนูไผ่ไปยิ้มให้คนอื่นขนาดนี้
แต่มีกุ้งมาเอี่ยวด้วยนี้1ก็ว่าดีนะคะ
จะได้เป็นตัวกระตุ้นให้ตินรู้ใจตัวเองไวๆ
เริ่มงานวันแรกนู๋ไผ่ก็มีสาวมาใกล้ชิดซะละ
มีหวังวันต่อๆไปนายตินคงตามมาเฝ้าไม่ได้ขาดแน่ๆ
เป็นกำลังใจให้พี่บีในการทำแลปด้วยค่า
สู้ๆนะคะ อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยคะ
:กอด1:
-
สงสัยจะโดนลมเพชรหึงพัดผ่านอ่ะ
หึงแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว 55
ไผ่น่ารักอ่ะ นี้ขนาดเพิ่งเริ่มงานนะเนี่ย
ต่อไปดูท่าว่าตินคงจะมาเฝ้าทุกวันแน่เลย
แบบว่าไผ่เสน่ห์แรงอ่า
-
:L2: :L2: :z2: :z2:
-
เริ่มจะมีคู่แข่งโผล่ออกมาอีกรายแล้ว
-
เจก็คงจะชอบกุ้ง ส่วนกุ้งก็คงจะชอบไผ่ ส่วนตินก็คงจะชอบไผ่ และไผ่ผู้แสนดีคงไม่ได้ชอบใครเลย นอกจากเรา เอิ๊บบบ
อ่านรีนี้แล้ว ขอบอกพูดจาน่ารักจัง อ่านไอ้ประโยคที่ขึ้นต้นว่า และ...จบประโยคแล้วอดยิ้มไม่ได้อ่ะ
แต่พี่แก้วว่าอย่าให้น้องตินต้องมีกังวลเลยจ้ะ พี่แก้วว่า พักหลังๆมานี่น้องตินน่ารักมากเลย ออกมาทุกตอนก็ได้ใจพี่แก้วไปทุกตอนเลย
ส่วนน้องไผ่น่ะ อยู่ในใจเสมอ
-
ตินกับไผ่
เจกับกุ้ง
ลงตัวที่สุด o13
-
หึงเค้าเหรอติน บ้าแล้วเป็นไรกับเค้าเนี่ยะไปหึงเค้าอ่ะ ไม่อยากให้เค้ายิ้มให้คนอื่นก็เก็บไว้คนเดียวเลยสิจ๊า :-[
-
สงสัยกุ้งจะมาเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาเคมีของตินซะแล้ว :laugh:
-
+1กำลังใจ สำหรับวันที่สดใสจากเลดี้ เพื่อให้ไรเตอร์มีกำลังใจ สู้และเขียนตอนต่อไป
-
[6]
“เหนื่อยหรือเปล่า” ผมถามไอ้ไผ่ ระหว่างที่ผมขับรถมาส่งไอ้ไผ่ที่หน้าปากซอยบ้านมัน
“ไม่เหนื่อยหรอก สนุกมากกว่า” มันยังมีรอยยิ้มให้ผมเสมอ
“ดีแล้วหละ จะได้มีเวลาพักผ่อน” ผมเอามือมาลูบหัวมันเบาๆ แต่ตายงคงมองที่ถนนเหมือนเดิม
“นี่....ทำไมนายต้องดีกับเราขนาดนี้ด้วยหละ” อยู่ๆมันก็ถามผมขึ้นมา ซึ่งผมก็ไม่รู้คำตอบเหมือนกัน
“ก็เพราะนายเป็นเพื่อนไง เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนจริงไหม” ผมคิดว่าคงเป็นเพราะความเป็นเพื่อนแน่ๆที่ผมช่วยมัน แต่มากกว่านั้นคือผมอยากเห็นมันยิ้ม มันสดใส เพราะเมื่อมันยิ้ม ผมก็มีความสุขไปด้วย
“การมีเพื่อนมันดีแบบนี้เองสินะ” น้ำเสียงของไอ้ไผ่ดูเศร้าลงไปเล็กน้อย ผมจึงหาที่จอดรถเพราะถึงหน้าซอยบ้านไอ้ไผ่พอดี
“นายไม่มีเพื่อนเลยหรอ” ผมหันไปถามมันอย่างสงสัย ซึ่งมันก็ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ
“มัธยมก็ไม่มีเพื่อนหรอ” มันก็ยังส่ายหน้าอีกครั้ง ทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความเหงาของไอ้ไผ่
“ขอโทษนะ....ทำไมนายต้องทำงานหนักขนาดนี้ด้วยหละ” หลังจากนิ่งเงียบกันสักพัก ผมจึงถามในสิ่งที่อยากรู้
“ก็ถ้าไม่ทำ ก็อยู่ไม่ได้ ไม่ได้เรียนอีกด้วยนะสิ” มันอ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่งก่อนจะตอบออกมา
“แล้ว....” ผมอยากจะถามถึงพ่อแม่ไอ้ไผ่ แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะถามดีหรือเปล่า เพราะมันอาจจะทำให้ไอ้ไผ่ไม่สบายใจมากกว่าเดิม
“ท่านเสียไปแล้วหละ ตั้งแต่เราอยู่ ม.3” มันเงยหน้ามายิ้มให้ผม แต่รอยยิ้มครั้งนี้มันไม่ได้ทำให้ผมสบายใจเลย มันกลับทำให้ผมรู้สึกผิดที่ถามถึงเรื่องพวกนี้ ไอ้ไผ่ฝืนยิ้มให้ผมเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ใบหน้าของมันบ่งบอกได้ว่าปวดร้าวเพียงใด
ผมขับรถออกมาโดยที่ไอ้ไผ่ไม่รู้ตัว เพราะยังคงก้มหน้าคิดถึงสิ่งต่างๆที่เคยผ่านมา ตอนนั้นผมคิดเพียงแค่ว่าปล่อยมันอยู่คนเดียวไม่ได้ ผมเลยคิดว่าจะพามันไปนอนที่ห้องของผม อย่างน้อยมันจะได้ไม่ต้องคิดมากอีก
“ทำไมมาที่คอนโดนายได้หละ” พอผมจอดรถเรียบร้อย เหมือนไอ้ไผ่จะรู้ตัวสักที มันเริ่มมองซ้ายมองขวา ก่อนจะหันมาถามผม
“นายเรียนเข้าใจไหมวันนี้นะ” ผมหันไปถามมันด้วยหน้าตาจริงจัง ซึ่งมันก็พยักหน้าตอบอย่างงงๆ
“งั้นก็ดี อธิบายให้เราฟังหน่อยสิ เราไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่” ผมบอกก่อนจะเปิดประตูรถลงมา......เวรจริงไอ้ติน หาเหตุผลอะไรของมึงวะเนี่ย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“นายจะอาบน้ำก่อนหรือเปล่า” ผมยื่นผ้าเช็ดตัวให้กับไอ้ไผ่ พร้อมกับหันไปหาเสื้อผ้าที่จะให้มันใส่นอน
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวอธิบายนายเสร็จเราก็กลับไปอาบที่บ้านก็ได้” ในมือมันถือผ้าเช็ดตัวที่ผมส่งให้เมื่อครู่ แต่มันก็ยังบอกปัดที่จะอาบน้ำ
“แล้วใครบอกจะให้มึงกลับหละ คืนนี้มึงนอนที่นี่หละ” ผมวางเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นลงบนมือของมัน
“แต่ว่า...” มันกำลังจะค้าน แต่ผมก็ขวางมันไว้ก่อน
“ไม่มีแต่ ถอดเสื้อผ้าแล้วไปอาบน้ำซะ....หรือจะให้ถอดให้” ผมเห็นมันยังยืนนิ่งเลยแกล้งเอื้อมมือเข้าไป ทำเหมือนจะถอดเสื้อให้มัน จนมันต้องถอดหลังแล้วมองหาห้องน้ำ
“ก็เท่านั้นหละ” ผมพูดเบาๆเมื่อเห็นมันเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ก่อนจะออกมาด้านนอกของห้องนอน
“ทำอะไรนะติน” ผมกำลังปูผ้าที่หน้าทีวี ไอ้ไผ่ที่อาบน้ำเสร็จแล้วมายืนมองผม พร้อมกับถามอย่างสงสัย
“ปูที่นอนไง” ผมตอบพร้อมกับวางหมอนลงสองใบข้างๆกัน แล้วขยับผ้าห่มให้เข้าที่
“ปูทำไมหรือ” มันยังไม่หายสงสัยกับสิ่งที่ผมทำ
“ก็คืนนี้นอนหน้าทีวีนี่หละ เราซื้อแผ่นหนังมาใหม่ ดูเป็นเพื่อนหน่อย” ผมนึกถึงแผ่นหนังผีที่ผมเพิ่งซื้อมาให้ ทำให้คิดได้ว่าไม่รอไอ้เจแล้ว ดูกับไอ้ไผ่นี่หละ อย่างน้อยก็จะได้มีเพื่อนนอนด้วย ถ้านอนคนเดียวไม่มีทางที่ผมจะดูอะไรแบบนี้แน่
“ไหนว่าจะให้ติวหนังสือไง” มันทำหน้าสงสัยหนักกว่าเดิมอีกคราวนี้ ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้บอกอะไรไว้
“หนังสือไว้พรุ่งนี้หรือวันหลังก็ได้ กว่าจะเรียนอีกทีก็ตั้งอาทิตย์หน้า” ผมหาเรื่องเฉไฉไปอีกทาง
“งั้นเรากลับบ้านดีกว่านะ เกรงใจนายเปล่าๆ” มันทำท่าจะเข้าไปเปลี่ยนชุดเหมือนเดิม แต่ผมก็เข้าไปลากมันไว้ได้ก่อน
“โห่....ไผ่ดูเป็นเพื่อนกันหน่อยสินะ เราไม่กล้าดูคนเดียวจริงๆ” ผมทำท่าอ้อนไอ้ไผ่ เพราะจะกันจริงๆผมก็กลัวจริงๆนั่นหละ แต่ก็ดันชอบดูอีก เลยต้องหาเพื่อนดูด้วย ไม่งั้นหลอนตายแน่ๆ
“งั้นก็ได้...แต่ขอไปซักเสื้อก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีใส่” ไอ้ไผ่คิดอยู่สักพัก ก่อนจะตอบผมกลับมา ซึ่งผมก็พยักหน้าตอบมันด้วยความดีใจ
ระหว่างที่ไอ้ไผ่ไปซักเสื้อของตัวเองในห้องน้ำ ผมก็ไปเข้าครัวเพราะทั้งผมและไอ้ไผ่ยังไม่ได้กินอะไรกันเลยหลักเลิกงานกลับมา
“ไหนบอกไม่ให้เรากินมาม่าไง แล้วทำไมถึงต้มมาแบบนี้หละ” ไอ้ไผ่เดินออกมา พอมองเห็นชามมาม่าสองชามที่วางตรงโต๊ะหน้าโซฟาก็ได้แต่ถามแบบยิ้มๆ
“มันไม่เหมือนมาม่าของนายนี่นา” ผมเริ่มอธิบายให้มันฟัง
“ต่างยังไง” ไอ้ไผ่ยืนกอดอก ทำเหมือนตั้งใจฟังในสิ่งที่ผมกำลังจะบอกมัน
“มาม่าไม่ต่าง แต่ของเราใส่หมูเพิ่มโปรตีน มีไข่เพิ่มพลังงาน แล้วยังมีผักบุ้งบำรุงสายตาด้วยต่างหาก” ผมสาธยายเสร็จก็ยักคิ้วให้มัน เป็นการบอกว่าของผมมีคุณค่าทางอาหารแน่นอน
“โอเคๆๆ” ไอ้ไผ่ลดมือที่กอดอกลง พร้อมกับยิ้มกว้างให้ผม
“มานั่งกินเลย กำลังร้อนๆ จะได้เริ่มดูหนังสักที” ผมกวักมือเรียกมันให้มานั่งข้างๆผม โดยที่ผมขยับชามมาม่าไปให้มันชามหนึ่ง แล้วทั้งผมและมันก็ก้มหน้ารับผิดชอบชามใครชามมัน
“นี่คราวหลังไม่ต้องเลี้ยงข้าวเราแล้วนะ” ไอ้ไผ่บอกกับผมระหว่างที่มันกำลังล้างชามมาม่า
“นายรู้สึกไม่ดีหรอ” ผมถามมันด้วยหน้าเรียบๆ เพราะผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าการที่ผมช่วยเหลือมันในสิ่งเล็กๆน้อยๆ กลับกลายเป็นการทำให้ไอ้ไผ่รู้สึกต้อยต่ำ
“อื้ม....” รอยยิ้มเล็กๆส่งมาให้ผม แต่คำตอบมันก็บอกแล้วว่า เจ้าของคำพูดไม่ได้รู้สึกดีเลย
“ที่เราทำไม่ได้อยากให้นายรู้สึกว่าตัวเองน่าสงสารหรอกนะ แต่เพราะนายเป็นเพื่อนเรา นายเข้าใจใช่ไหม” ผมอธิบายไม่ได้เช่นกันว่าทำไมผมถึงอยากทำอะไรให้ไอ้ไผ่ แต่พอเห็นท่าทางลำบากใจของมัน ผมก็รู้สึกผิดขึ้นมาทันที
“เรารู้ว่านายเป็นเพื่อน แต่ว่านะเราก็อยากทำอะไรได้ด้วยตัวเองบ้าง” ไอ้ไผ่มันเอามือมาจับแขนผม พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนเบา
“เข้าใจแล้ว....แต่ถ้านานๆครั้ง นายคงไม่ว่าหรอกนะ ห้ามว่าเด็ดขาด งั้นก็โอเค” ผมพูดเองเออเองโดยที่ไอ้ไผ่ยังไม่ได้ตอบ ก่อนจะเดินออกมาด้านนอกห้องครัวมาตรงหน้าทีวีที่ผมปูผ้าไว้เป็นที่นอนคืนนี้
คืนนั้นผมกับไอ้ไผ่นอนดูหนังผีด้วยกัน แต่ไอ้ไผ่เหมือนดูหนังตลกมากกว่า เพราะทุกครั้งที่ผมสะดุ้งจากหนังในจอ ไอ้ไผ่ก็ขำในท่าทางของผม จนผมต้องทำท่าเคืองมัน มันถึงหยุดขำได้ แต่ก็มีแอบขำบ่อยๆ
พอหลังจากดูหนังกันจบ ผมให้ไอ้ไผ่ลุกไปปิดไฟ เพราะผมไม่กล้าเดินในที่มืดๆนั่นเอง พอไอ้ไผ่ปิดไฟได้ ผมก็เอาผ้าห่มมาคลุมโปงทันที เพราะมันยังหวาดระแวงจากในหนังไม่หาย ผมนอนกระสับกระส่ายอยู่นานก็ไม่หลับสักที จนไอ้ไผ่เหมือนจะรู้ เพราะจู่ๆผมก็สัมผัสได้กับมือของมันที่มาจับมือของผมไว้เบาๆ
“นอนได้แล้วนะ เราอยู่ข้างๆนี่หละ ไม่ได้หนีไปไหน” เสียงมันเอ่ยมาเบาๆ พร้อมกับแรงสัมผัสที่มีมากขึ้นบริเวณมือ ทำให้ผมผ่อนคลายและหลับไปตอนไหนไม่รู้..........
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รัก...ตินกับไผ่กันบ้างนะครับ :-[
-
รักเข้าไปแล้วละค่ะ +1 นะเจ้าคะ
-
รักอยู่แล้วล่ะค่ะ น่ารักจะแย่ ^^
ตินก็ยังหาข้อสรุปให้กับความรู้สึกตัวเองไม่ได้ซะทีนะเนี่ย 555
ไผ่น่ารักจังเลย...จะรู้บ้างมั้ยว่าที่เค้าทำอะไรให้เยอะแยะก้เพราะชอบเห็นเวลาไผ่ยิ้มน่ะ อิอิ
+1 นะคะ น่ารักมากมาย~
-
:-[
มาแล้ว ๆ
----------
ตินทำเนียนได้ใจ เอาบวกไปเลย
ว่าแต่...ถ้ามัวมาช้า จิโดนฉกไปนะ
:กอด1:
-
ตินน่ารักอ่ะ อบอุ่นๆ
แคร์ไผ่ขนาดนี้ ไม่ใช่แค่เพื่อนแล้วมั้ง
:-[ กรี๊ดพระเอกเรื่องนี้อย่างแรง
-
:กอด1:พี่บี่บี๋ :L2:
ไผ่ปกป้องติน น่าร๊ากกกกก :man1:
-
ตินเป็นคนที่่อ่อนโยนมาก ๆ เลยนะ ไผ่ก็เข้มแข็งสุด ๆ ที่อยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็ก
อ่านตอนนี้แล้วนึกภาพตินเป็นเหมือนเด็กโข่งที่ยังกลัวนั่นกลัวนี่
ต้องมีใครซักคนมาอยู่ข้าง ๆ เลย
-
ไผ่น่ารัก มีจับมือให้กำลังใจด้วย
-
น้องไผ่น่าสงสารจังอยู่คนเดียวเหรอเนี่ย.... :monkeysad:
อย่างฮาเลยอ่ะ....ถ้าคุณชายตินตินกลัวผีขนาดนี้....
สงสัยต้องให้น้องไผ่มานอนเป็นเพื่อนบ่อย ๆ แล้วว่าม๊ะ... o3
:L1: น้องไผ่ กะ คุณบี
กด + ให้กำลังใจค่ะ
-
น่ารักนะครับน้องไผ่ :L1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ อบอุ่นมากมายอบอุ่นจริงๆ
ขอให้เป็นอบ่างนี้ตลอดไปนะครับ
-
แป่ววววววววววววววว
:laugh:อายเค้ามั้ยนายติน ชวนเค้าดูหนังผี
แต่ตัวเองกลับกลัวเองซะงั้น
เอ๊ะ...หรือว่าเป็นแผน :z1:
-
อยากให้เค้าอยู่ด้วยก็บอกไปตรงๆๆก็ได้นิ
กลัวผีแต่ชอบดูหนังผีมีแบบนี้ด้วย
+1
-
ไผ่น่าสงสารมาก ๆๆๆๆๆ เลยค่ะ อยู่ตัวคนเดียวและดิ้นรนหาเลี้ยงชีวิตด้วยตัวเองมาตลอดแบบนี้ :monkeysad: :m15:
ติน...อย่าปล่อยให้ไผ่ต้องอยู่ตัวคนเดียวอีกนะค่ะ :o12:
-
อายเค้ามั้ยล่ะเนี่ยตินเอ๋ย - -???...ได้ข่าวว่าชวนเค้าดูหนังผี แต่ัีตัวเองดันมากลัวผีซะเอง 555555555555555
ส่วนน้องไผ่...น่าสงสารจริง ๆ...ต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่เด็ก แล้วนี่ก็ต้องหาเงินเรียนเองอีกต่างหาก
อย่างนี้น่าจะให้ตินชวนมาอยู่ด้วยกันซะเลยนะเนี่ย...ลองหาข้ออ้างดูสิติน...จะได้อยู่กับน้องไผ่ตลอดเวลาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงกันไง...คริคริ
ส่วนเรื่องความรู้สึกของติน...แหม๋...ต้องรอให้ตัวเร่งปฏิกิิริยาเค้าทำหน้าที่ให้ดีกว่านี้ก่อนหรือไง ถึงจะรู้ใจตัวเองได้หน่ะ
ระวังอะไร ๆ มันจะสายเกินไปนะ...ขอเตือน...หึหึหึ - -+
รักตินกะน้องไผ่หมดใจไปตั้งนานแล้วล่ะฮะ...คุณบี ^^~*
-
ดูแลไผ่ดีๆนะ น่ารักจังตอนนี้ :-[
-
หลงรักสุดๆๆเลยอ่ะ บีบี... :-[
ทำไมไผ่กับตินน่ารักได้ขนาดนี้เนี่ย...
ขำตินอ่ะ ดูห้าวหาญมานานดันกลัวหนังผีซะงั้น แถมไผ่ต้องมาปลอบอีก...คิกคิก
-
ไผ่น่ารัก
:-[
รักไผ่ อิอิ
-
มีนอนจับมือกันด้วย :-[ :-[
รัก..ไผ่ติน :L1:
-
55++ นายตินนะนายตินแมนมาตั้งแต่ต้นเรื่อง
มาตกม้าตายเอาก็ตอนดูหนังผีนี้ละ เสียหมดเลย คิคิ
ดูท่าแล้วนายตินจะปากแข็งเอาเรื่องเลยนะคะเนี้ย
มาอ้างว่าเพราะเป็นเพื่อนบ้างละ อยากให้ไปติวหนังสือบ้างละ
แต่จริงๆแล้วก็แค่อยากอยู่ใกล้ๆ อยากดูแลหนูไผ่แค่นั้นเอง
ถ้าไม่พูดออกไปตรงๆบางทีหนูไผ่เค้าก็ไม่เข้าใจหรอกนะคะคุณติน
คืนนี้ไม่ว่าใครก็ใครต้องมีฝันหวานกันมั้งละ
เล่นจับมือกันนอนซะขนาดนั้นน่ะ
ถ้าแค่เพื่อนเค้าไม่ทำกันขนาดนี้หรอกนะค๊า
:-[
-
+1 จัดไปให้บีบี
น่ารักดีแท้ตินกะไผ่
นอนจับมือกันด้วยอ่ะ ต่อไปต้องพัฒนามากอดแทนนะติน
ไผ่น่าสงสารจัง ตินเอามาอยู่ด้วยเลยไป :-[
-
รักด้วยๆ แอบตามอ่านมาตลอด อิอิ
-
เอ่อ ตินกลัวผี
ง่า รักน้องไผ่ ทิ้งนินจามาหาไผ่ :กอด1:
-
ไผ่แมนมากๆๆๆ
งานนี้มีหวัง ตินเป็นเคะ หรือป่าว :laugh:
-
แค่จับมือมันยังไม่พอมั้ง ทำไมไม่กอดเลยล่ะ
เนี่ยถ้ากอดเค้าจะกด+2 ให้ไรเตอร์เลยเชียว
แค่จับมืองั้นเอาไปแค่+1 ก็พอ
-
:z2: :z2: :z2:
-
ตินยังคงหาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไม ถึงทำดีกับไผ่แบบนี้
ส่วนไผ่ คงผ่านเหตุการณ์หนัก ๆ มาแล้วในชีวิต คงเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว กว่าตินเยอะ
แต่ใครจะเป็น เคะ หรือ เมะ ต้องมาลุ้นกัน
+1 ให้ บีบี เป็นกำลังใจให้ครับ เลขสวยนะ 456 :กอด1:
-
^
^
^
อ้าว ตินก็ต้องเป็นเมะดิ เมะขี้อ้อนขี้กลัวไง อิอิ
-
หาเหตุผลซะน้องติน และที่บอกว่าคิดแค่เพื่อน เท่าที่อ่านเลดี้ว่าน้องนะคิดกับไผ่เกินเพื่อนแล้วละ
-
มันเป็นส่วนหนึ่งของแผนการณ์ (ของนายติณ) o18
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ อยากบอกว่าชอบมากกกกกก
แม้จะเศร้าบางตอนแต่ก็ให้ความรู้สึกดีๆ ไม่ได้ทำให้อารมณ์หม่นหมอง มาบ่อยๆนะครับ
ขอบคุณ
-
อิอิ...ตินเนี่ยปอดไปได้...
:กอด1: ไผ่ สู้ ๆๆ
-
เริ่มสับสนแหละ ว่าใครจะรุกหรือว่าใครจะรับ 55+ :really2:
-
คริคริ เข้ามารายงานตัวรับน้องไผ่เข้าสู่อ้อมใจอย่างเป็นทางการค่ะ
สู้ๆๆๆคนสู้ชีวิต เอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
เอ่อ...ตินคะ รักษาภาพนิดนึง :m14:
-
น่ารักเน๊อะ
:impress3: :impress3:
-
ตอนนี้ตินทำเสียภาพลักษณ์หมดเลย แต่ยังไงก็ยังแมนอยู่น้าาาาา
กลัวผีแบบแมนๆไง อิอิ
-
อนาคต ตินจะขี้อ้อนกว่าไผ่หรือเปล่า?
ไผ่จะแมนขึ้นๆๆๆ :m20:
-
แล้วรุกจะกลัวผีไม่ได้รึไงครับ :really2:
ส่วนไผ่่น่ะ ผมรู้สึกว่าปลอบติณด้วยอารมณ์แบบ "แม่" มากกว่านะ
-
รีบวิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ต่อ ก่อนที่เรื่องจะจบก่อนได้อ่านเช่นเรื่องของพี่เคกะน้องนินจา :laugh:
อ่านแล้วเกิดข้อสงสัยอย่างแรง
บีบีคะ
จะมีสักเรื่องมั้ยคะ ที่ตัวเอกในเรื่องของบีบี ไม่ว่าจะพระเอกหรือนายเอก จะละทิ้งความน่ารัก น่าเอ็นดู หรือมุมของตัวละครที่มัดใจคนอ่านไปบ้าง
ตอนนี้กรี๊ดน้องไผ่มากค่ะ หรือเราใช้สายตาของตินมองไผ่กันนะ
รู้สึกว่าไผ่ น่ารัก น่าเอ็นดู เข้มแข็ง ซื่อๆ มีความเป็นผู้ใหญ่ในตัวสูง แต่ขณะเดียวกันก็มีด้านที่น่าทะนุถนอมและเอาใจใส่
อ่านแล้วอยากเป็นตินอ้ะ ทำไงดี :laugh3:
ส่วนนายติน แมนไปซะทุกเรื่อง เหลือเรื่องเดียวหละมั้ง "กลัวผี"
หรือว่าคนแต่งจะกลัวผีป่าว ท่าทางจะเข้าอกเข้าใจว่า ดูหนังผีจบแล้วมันจะ "หลอน" :m29:
บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากจ้า
เป็นกำลังใจให้บีบีนะจ๊ะ :กอด1:
-
^
^
:z13:
จิ้มพี่น้ำตาล คิดถึงจังเลยค่ะ หมับๆ ขอกอดที
:กอด1:
________________________
โหติน แถได้เนียนจริง :jul3:
แต่ก็ชอบอ่ะ อบอุ่นมากมาย
ส่วนไผ่ก็ยังคงน่ารัก
ใส่ซื่อบริสุทธิ์
ตอนนี้ไผ่เป็นฮีโร่ไปเลยนะเนี่ย
พิทักษ์ตินจากผี ฮ่าฮา
+1 จ้า ขอบคุณนะคะที่มาต่อให้
:L2:
-
มุขของตินป่ะเนี้ยะ..แสร้งกลัวผี...ฮาๆๆๆๆๆๆ
น่ารักอ่ะจับมือกันนอน...
:pig4: & :กอด1:
-
มารอบีบี :call:
-
ดูหนังผีด้วยกัน นอนจับมือกัน ความผูกพันเพิ่มขึ้นมาอีกระดับ
น้องตินยังไม่รู้ใจตัวเองว่ามีความรู้สึกพิเศษกับน้องไผ่เกินคำว่าเพื่อน
น้องไผ่เองจากสถานการณ์และความจำเป็นในชีวิต ทำให้ต้องอดทน ต่อสู้ และเข้มแข็ง
แต่ก็คงหลีกหนีซึ่งเหงาและว้าเหว่ไม่พ้น มาบัดนี้มาเจอความเป็นเพื่อน(แบบพิเศษ)และความจริงใจของติน
หัวใจน้องไผ่คงเริ่มรับเอาสิ่งดีๆเหล่านี้เข้าไว้แล้ว ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักอ่ะคู่นี้
-
[7]
“ตินมีเตารีดหรือเปล่า” ไอ้ไผ่ปลุกผมตื่นแต่เช้า พอผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมา ไอ้ไผ่ก็ยืนถือเสื้อนักศึกษาของตัวเองอยู่ ก็ถามถึงเตารีด
“ไม่มีอะ รีดไม่เป็นนี่จะมีไว้ทำไมหละ” ผมเดินไปอยู่ตรงหน้ามัน พร้อมกับจับเสื้อตัวนั้นของมันไว้ในมือ
“แล้วแบบนี้จะทำไงดีหละ จะใส่ไรไปเรียนได้เนี่ย” หน้ามันดูเป็นกังวลมาก ทำให้ผมคิดอะไรได้ จึงคว้าเสื้อมาแล้วกำลังจะเดินออกจากห้อง
“นายจะไปไหนติน” เสียงไอ้ไผ่ร้องโวยวายตอนที่ผมกำลังจะเปิดประตูออกไป
“ไปหาที่รีดให้นายไง” ผมหันมาตอบพร้อมกับชูเสื้อของมันขึ้น ให้เห็นว่าผมกำลังจะช่วยมันอยู่ ทำเป็นร้องเสียงดังไปได้
“แล้วจะไปได้ไง” มันยังไม่เลิกโวยวาย เมื่อผมบิดลูกบิด
“สโมสรของคอนโดมีรับจ้างซักรีดอยู่ เดี๋ยวเอาไปให้เค้ารีดให้ อย่าทักอีกนะ” ผมหันไปทำตาขวางใส่มัน เพราะมันจะเรียกทำไมนักหนา
“แต่นายใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนะตอนนี้!” เสียงไอ้ไผ่ก้องมาในหัวของผม พร้อมกับที่ผมเปิดประตูออกไปเจอกันสาวห้องข้างๆที่ทำท่าตกใจที่เห็นผมในสภาพแบบนั้น ผมยืนอึ้งอยู่แบบนั้น เพราะทำอะไรไม่ถูก จนสาวคนนั้นเหมือนจะตั้งสติได้ก่อน จึงเดินหนีผมไป พอผมได้สติก็รีบปิดประตูทันที พร้อมกับหันมาตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าไอ้ไผ่
“ไอ้ไผ่............!!!” ผมตะโกนพร้อมกับลากเสียงเรียกชื่อมันยาวๆ เพราะตอนนี้หน้าผมแดงเพราะความอายไปหมดแล้ว
“นายไม่ฟังเราเองนะ” มันทำหน้าเหมือนจะขำแต่ก็ไม่ขำ เหมือนจะรู้สึกผิดหรือก็ไม่ มันจึงทำให้ผมรู้สึกอยากจะบ้าตายกับมันจริงๆ
“โธ่เว้ย” ผมรีบวิ่งเข้าห้องนอนของตัวเอง หยิบเสื้อผ้ามาใส่ พร้อมกับตั้งสติอยู่นานกว่าจะเดินออกมาจากห้องได้ แต่เมื่อออกมาก็ไม่เจอไอ้ไผ่แล้ว ผมจึงคิดว่ามันคงจะเดินลงไปจ้างเค้ารีดเองแน่นอน เพราะคงรอผมตั้งสติไม่ไหว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ห้ามขำนะ” ระหว่างที่อยู่บนรถ ไอ้ไผ่หันมามองหน้าผมทีไรก็ทำเป็นกลั้นขำไว้ตลอด จนผมต้องปรามมัน
“เปล่า!” ไอ้ไผ่โบกไม้โบกมือว่าตัวเองไม่ได้ขำ แต่น้ำเสียงของมันสูงผิดปกตินี่สิ ทำให้ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาเลย
“กูอายนะมึง” ผมบอกมันอย่างเหลืออด แต่ที่บอกไม่ใช่เพราะอารมณ์โกรธ แต่เป็นเพราะว่าอายจริงๆ ยังไม่เคยโป๊ต่อหน้าสาวที่ไหนมากเท่านี้มาก่อนเลย แล้วยิ่งเป็นคนข้างห้องกันด้วย แบบนี้จะคิดว่าผมเป็นโรคจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้
“บางครั้งนายควรจะฟังอะไรก่อนบ้างนะติน” อยู่ๆหน้ามันก็กลับนิ่งเรียบ บอกผมด้วยท่าทางจริงจัง
“เออ....กูผิดเองหละ ที่ออกไปไม่ดูสภาพตัวเองนะ” ผมอยากให้มันจบเรื่องเร็วๆ จึงบอกตัดบทไปแบบนั้น แต่ก็ทำให้ไอ้ไผ่นิ่งเงียบ จนผมต้องหันไปดูมัน
“นี่...เป็นอะไรหละ” ผมถามมันเบาๆ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา
“ก็ยอมรับผิดแล้วไง จะอะไรอีก” ผมคิดว่าที่มันเงียบเพราะผมไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดแน่ๆ เลยต้องออกตัวว่าผมนะยอมรับผิดแล้ว
“นายไม่ได้ยอมรับด้วยใจนี่ นายยอมรับเพราะโมโห” ไอ้ไผ่บอกผมเบาๆ น้ำเสียงไม่ได้มีแววโกรธผมแต่อย่างใด แต่มันเย็นเรียบแบบที่ผมไม่กล้าแม้แต่จะเถียง
“ขอโทษนะ...ต่อไปเราไม่ใจร้อนอีก จะฟังคนอื่นพูดบ้าง” ผมอ่อนลงทันทีที่ไอ้ไผ่มันว่ากลับมา
“ดีมากไอ้เด็กกลัวผี” ไอ้ไผ่มันเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ พร้อมกับยิ้มกว้างส่งมาให้ แต่คำพูดของมันนี่สิ ยิ่งทำให้ผมหน้าแดงมากกว่าเดิมอีก เพราะมันมาตอกย้ำจุดอ่อนของผมนี่นา
“ไอ้ไผ่...ไอ้เด็กประถม....ไอ้.....อย่าบอกใครนะ โดยเฉพาะไอ้เจ ไม่งั้นมันแกล้งเราตายแน่” ผมคิดคำด่าไอ้ไผ่แทบไม่ทัน แต่สุดท้ายน้ำเสียงก็ต้องอ่อนลงเพราะถ้าไอ้ไผ่มันไปบอกคนอื่นนี่ผมเสร็จแน่ๆ โดนแกล้งไม่มีเหลือชัวร์ๆ
“ไม่บอกหรอก ก็นายดีกับเรา เราก็ต้องดีกับนายสิ” ไอ้ไผ่ชูนิ้วก้อยให้ผมข้างหนึ่ง ผมเหล่ตามองก่อนจะถามมันไป
“อะไรหละ”
“เกี่ยวก้อยสัญญาไง” มันทำหน้าเหมือนเด็กที่ตั้งใจทำอะไรสักอย่าง
“เพ้อเจ้อวะ” ถึงปากผมจะด่ามัน แต่มือผมก็ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับมันเบาๆ......ไอ้ไผ่มันคิดอะไรเป็นเด็กซะเหลือเกิน ทั้งที่บางเวลาดูเข้มแข็งมากกว่าผมเสียอีก....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“มึงรออะไรวะ คอยืดเชียว” ผมมานั่งเล่นที่ร้านพี่ชายผมเป็นเพื่อนไอ้ไผ่มัน แต่ไอ้เจมันดันขอตามมาด้วย ทั้งที่เมื่อวานก็เพิ่งจะมีเรื่องกับสาวกุ้งไป
“ใครรอ บ้าแล้วมึง กูดูไอ้ไผ่ต่างหาก” ไอ้เจทำท่าท่ากลบเกลื่อน ก่อนจะเฉไปทางไอ้ไผ่ทั้งที่ยังหาตำแหน่งที่ไอ้ไผ่อยู่ไม่เจอเลย
“ไปดูมันทำไม มันทำงานอยู่” ผมบอกมันลอยๆ แล้วก็กลับมาสนใจหนังสือในมือตัวเองต่อ
“ทำไมวะกูมองไอ้ไผ่ไม่ได้หรือไง หรือว่ามึงหวง” ไอ้เจมันแกล้งแซวผมเล่น แต่พอมันพูดแบบนั้นออกมาทำให้ผมต้องมองหน้ามันนิ่ง พร้อมกับหันไปมองที่ไอ้ไผ่......ผมหวงมันหรอ.....ไม่หรอก ไอ้เจมันพูดไปเรื่อยมากกว่า
“ทะลึ่งแล้วมึง” ผมเอาหนังสือในมือฟาดหัวมันอย่างแรง แล้วก็ลุกเดินไปนั่งที่เคาน์เตอร์เพื่อหลบไอ้เจ แต่เมื่อมานั่งที่เคาน์เตอร์ผมกลับให้ความสนใจมองไอ้ไผ่มากกว่าที่จะอ่านหนังสือไปซะอย่างนั้น
“สวัสดีครับ” เสียงไอ้ไผ่ร้องทักเมื่อมีคนเปิดประตูร้านเข้ามา
“สวัสดีคะไผ่” คนที่มาใหม่ยิ้มตอบกับการทักของไอ้ไผ่
“สวัสดีครับกุ้ง เชิญนั่งก่อนเลย รับอะไรดีวันนี้” ไอ้ไผ่ยิ้มกว้างให้กับผู้มาใหม่ ถึงรู้ว่ามันเป็นการยิ้มเพื่อบริการลูกค้า แต่ผมก็ไม่อยากให้มันไปยิ้มกับใครนอกจากผมเลย
“เอามานี่ เดี๋ยวไปเสริฟให้” ผมคว้าแก้วโกโก้ที่ไอ้ไผ่เพิ่งทำเสร็จ เพื่อที่จะไปเสริฟที่โต๊ะของกุ้งให้มัน
“ไม่เป็นไร งานของเรา เดี๋ยวเราทำเองดีกว่านะ” ไอ้ไผ่ยื่นมือมาจะคว้าแก้วโกโก้นั้น แต่ผมก็เอียงแก้วหลบจากมือมัน
“นายเดินมาเยอะแล้ว เดี๋ยวเราเสริฟให้ แค่โต๊ะเดียว นายจะได้พักหน่อยไง” ผมยกแก้วขึ้นไว้ข้างลำตัวเพื่อหลบไอ้ไผ่ พร้อมกับบอกเหตุผลที่จะไปเสริฟแทนมัน แต่จู่ๆแก้วในมือก็ถูกคว้าไปอีกจนผมคิดว่ามันจะตกเสียอีก
“ไม่ต้องเถียงกัน เดี๋ยวกูไปเสริฟให้เอง” ไอ้เจมันมาคว้าแก้วไปจากมือผม ซึ่งผมก็ได้แต่หันไปมองหน้าไอ้ไผ่ด้วยความมึนงง ว่าไอ้เจมันจะมาไม้ไหน
ผมกับไอ้ไผ่ยืนอยู่ที่เคาน์เตอร์มองดูไอ้เจกับกุ้งคุยกันอยู่สักพัก จะเรียกให้ถูกก็คือน่าจะเถียงกันมากกว่า เพราะใบหน้าดุดันของกุ้งมันช่างต่างจากใบหน้าล้อเลียนของไอ้เจเสียจริงๆ ทำให้พอจะรู้ว่าตอนนี้กุ้งกำลังโดนไอ้เจกวนประสาทอยู่ แม่จะไม่ได้ยินเสียงบทสนทนาผมกับไอ้ไผ่ก็พอจะเดาได้ และสิ่งที่ผมคิดว่าต้องเกิดขึ้นแน่นอน มันก็เกิดขึ้นจนได้ ก็ไอ้เจหน้าหันเพราะแรงตบจากมือของกุ้งนั่นเอง ผมหันไปมองหน้าไอ้ไผ่ มันก็มองมาที่ผมเช่นกัน เหมือนว่าผมสองคนจะคิดในเรื่องเดียวกันว่าไม่นานไอ้เจต้องโดนแบบนี้แน่ๆ
“ไงหละมึง” ผมถามเมื่อไอ้เจเดินลูบแก้มกลับมา
“กูก็แค่ถาม ว่าที่มานี่ติดใจไอ้ไผ่หรือว่าติดใจความหล่อของกู” มันยังคงลูบแก้มของตัวเองอยู่ไม่ปล่อย
“สมควรแล้วมึง” ผมบอกสมน้ำหน้ามัน พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ทำให้มันต้องมองผมตาขวาง
“งั้นเดี๋ยวไผ่ไปดูกุ้งก่อนนะ” ไอ้ไผ่เดินออกไปที่โต๊ะของกุ้ง เพียงไม่นานกุ้งก็มีรอยยิ้มเช่นเดิมเกิดขึ้นบนใบหน้า......ผมหละเบื่อไอ้เจจริงๆ สมควรแล้วที่โดนเค้าตบมา 5555
-
สมน้ำหน้า...เจ...ฮิฮิฮิ :z1:
-
นายเจนี้ก็น้า... ปากแบบนั้น
ดูสิหนูไผ่เลยต้องไปแจกยิ้มหวานๆอีกละ
เดี๋ยวก็พาลให้คุณพี่ตินต้องมาตามหึงอีก
อ่านแล้วก็ลุ้นตลอดเลยคะพี่บี
ว่าเมื่อไหร่ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนี้จะคืบหน้า
:-[
-
:กอด1: :กอด1:บีบีให้หายคิดถึง
ไผ่น่ารักเน๊อะติน
ระวังนะติน หวงกะห่วง มันกำลังจะมาเยือน :laugh:
+1 นะจ๊ะบีบี
-
แหมะ...ติน ขอให้ได้หึงนิดหึงหน่อยก็เอานะ...แต่ทำไมไม่รู้ใจตัวเองสักทีหล่ะ
อยากให้เค้าพัฒนาความสัมพันธ์กันเร็ว ๆ จังเลยอ่ะ...แต่แค่นี้ก็น่ารักมากแล้วนะ
ไผ่แคร์ติน ในขณะที่ตินก็แคร์ไผ่...อ๊ากกกกกกกก...ปลื้มและชอบ >///////<
ส่วนนายเจ...ถ้าให้เดาเนี่ย...คงจะชอบกุ้งเข้าแล้วหล่ะสิ ถึงได้ไปกวนเค้าแบบนี้
แต่ก็ต้องขอสมน้ำหน้าหน่อยนะ...อยู่ดีไม่ว่าดี เลยโดนห้านิ้วทาบมาบนหน้าซะง้าน
วันหลังถ้าจะจีบเค้า ก็ลองหาวิธีใหม่ดูก็แล้วกันนะเจนะ...คริคริ ^^~*
-
เจท่าจะเริ่มชอบกุ้งแล้วแน่ๆ แต่เห็นสมควรที่โดนฝากรักมาซะขนาดนั้น กวนสะไม่มีดีนะคนเรา 555
+1
-
ชักจะออกนอกหน้ามากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะพ่อหนุ่มติณ
นายเจกะสาวกุ้งเนี่ยรักรุนแรงไปหน่อยมั้ยคร่ะ
-
ตินนี่เหมือนว่าชอบไผ่ไปแล้วแหละ แต่ไผ่นี่ยังไม่ค่อยแน่ใจแฮะ ดูไม่ค่อยมีทีท่าเลย ><
ส่วนนายเจ...แกล้งเค้ามากๆ เด๋วผู้หญิงเค้าจะหนีหรือเปล่า? แล้วไผ่ไปปลอบบ่อยๆมันจะซวยตินเอาน๊าา 555
ขอบคุณนะคะ ชอบจังๆ ^^
-
:กอด1:พี่บี่บี๋ ฟิตมากๆ o13
ตินโก๊ะ :laugh:
ไผ่ยังน่ารักเหมือนเดิม
ลุ้นเจกุ้งจะเป็นไงหนอ
-
เจโดนตบเยยย
แอบสะใจเล็กๆ ไปกวนสาวดีนัก
-
โถๆ พ่อเจ จะจีบสาวไหงไปกวนเค้าซะงั้นหล่ะ 55
-
เด็กจริงๆทั้งเจทั้งตินเลย
คนนึงก็แกล้งคนที่ชอบ
อีกคนก็ขี้หวงซะ ตกลงเรื่องนี้ไผ่เป็นผู้ใหญ่สุด
-
ฮ่าฮ่า สมน้ำหน้าเจ :jul3:
ไปยั่วเขามากๆ ระวังสาวเจ้าจะเกลียดเข้าให้
ส่วนติน อืม...ไม่หวงเล๊ยย
แค่ไม่ชอบให้ไผ่ยิ้มให้ใครเท่านั้นเอง :jul3:
+1 ยังไม่ได้นะบีบี เพิ่งบวกไปเมื่อเช้านี้
ขอ :กอด1: แทนแล้วกันเน้อ
-
เอิ่ม...ตินอย่ายิ่งนอนใจนะ เดี๋ยวสาวเจ้าจะงาบน้องไผ่ไปรับประทานซะก่อน รีบรู้ตัวเร็วๆเลยพ่อคุณ
-
เจชอบกุ้งเหรอ สงสัยแน่นอน แต่ตินกับไผ่ก็ยังคงน่ารักเหมือนเดิม ความรักที่พัฒนาขึ้นเรื่อยไม่รีบร้อน
-
ติน...น่าแกล้งเนอะ :o8:
เมื่อไรสองคนนี่จะรู้ใจกันซะที :serius2:
ไม่มาม่าใช่ไหมบีบี
รักสี่เส้า ห้าเส้าอะไรงี้
:3123: เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอ ๆ
(แอบ) :กอด1: ก่อนไป
-
ยั่วจนได้ฝ่ามือมาประทับซะเต็มหน้าเลยนะเจ :m20:
-
เจเอ๊ยยย อยากเข้าหาผู้หญิง ยังไม่รู้อีกว่าต้องทำยังงัย
-
เจเจอตบดีที่ไม่เจอตีน
-
สงสัยว่าเจจะชอบกุงนะนี่ ว่ามั้ย
-
555 กุ้งฝากรอยรักไว้กับเจซะแล้ว...
เอ กุ้งกะไผ่นี่...คงแค่เพื่อนมั้งนะ...
-
นายเจโดนซะแล้ว อยากรู้จักเค้าก็คุยกะเค้าดีๆ
ไปกวนแบบนี้กุ้งก็โมโหนะสิ :laugh:
ตินเริ่มหวงไผ่อีกล่ะ :man1:
-
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่
น่ารักค่า :impress2:
แหน่ะ ตินเริ่มมีหึงแล้วว :o8:
-
ตินน่ารักได้อีกนะ บีบี
-
พระเอกของเรากลายเปงคนน่าแกล้งซะงั้น :m20:
ตินแอบหวงไผ่แต่ยังไม่รู้ตัว ลุ้นกันต่อไป
-
เจที่ไปกวนกุ้งเค้าเนี่ย เพราะชอบอ่ะดิ๊
ส่วนตินก็หวงไผ่ล่ะสิ คริคริ เค้าแค่ยิ้มให้ลูกค้ายังหวงเลย :o8:
-
ดันทู้รอ บีบี๋
-
หลงรักหมดทุกคน กร้ากกกกกกกกกกกกส์
ข้าพเจ้าหลายใจมาก ตอนนี้หลงรักหมดทั้งน้องไผ่ น้องติน น้องเจ และน้องกุ้ง
เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ป่านด้วย (แต่คนนี้ปลื้มเจ๋ยๆ เพราะมีคุณภรรยาแล้ว อิอิ)
-
5555555 โถเจ จะจีบเค้าดันทำซ่า
-
ไม่ได้หวง แต่ไม่ชอบให้ไผ่ยิ้มให้ใครแบบนั้น :z1:
ยังไง ๆ อยู่น้า เพื่อนเจ นี่ตกลงจะจีบใคร ระหว่าง กุ้ง กะ ไผ่ :z2:
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ บีบี
-
รอ ร้อ รอ :z2:
-
ฮึ้บ ช่วยดัน :z2:
-
[8]
“ไอ้ไผ่มึงทำอาหารเป็นไหมวะ” ผมถามไอ้ไผ่ในช่วงที่มันกำลังจะเลิกงาน
“พอทำได้ ทำไมหรอ” มือของมันก็เก็บโต๊ะไปด้วย แต่ตาก็หันมามองผมเป็นระยะ โดยที่ไม่ได้ทิ้งงานที่ทำอยู่
“พรุ่งนี้วันหยุด ทำอะไรกินกันไหม” ผมเสนอความคิด เพราะพรุ่งนี้ทั้งผมและไอ้ไผ่ไม่มีเรียนด้วยกันทั้งคู่ แล้วแถมพี่ป่านก็ให้เป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ของไอ้ไผ่ด้วย
“นายอยากกินอะไรหละ ถ้าทำได้จะทำให้กิน” ไอ้ไผ่มันถามผม โดยที่ใบหน้าไม่ได้มีความรู้สึกไม่เห็นด้วยเลย
“ทำสุกี้กินกันไหม เดี๋ยวไปทำที่ห้องเรา” ผมรีบเสนอความคิดทันที เพราะดูแล้วมันน่าจะทำให้ไอ้ไผ่และผมใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานกว่าอาหารอย่างอื่น และนั่นจะทำให้ผมได้เห็นรอยยิ้มของมันนานขึ้นไปด้วย
“ก็ได้ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปหานายที่ห้องแล้วกันนะ” ไอ้ไผ่ตอบกลับมา แล้วก็เร่งทำงานต่อ ผมเห็นมันยกโต๊ะที่อยู่ด้านนอกเข้าไปเก็บในร้านแล้วก็รู้สึกแปลก เพราะที่มันทำก็งานมันนี่นา ทำไมผมถึงอยากที่จะไปยกแทนมันก็ไม่รู้
“ตินไม่ต้องก็ได้” ไอ้ไผ่ร้องทักเมื่อเห็นผมยกโต๊ะตัวข้างๆเข้าไปไว้ในร้าน
“ช่วยกันจะได้เสร็จเร็วๆ นายจะได้รีบนอน แล้วไปทำสุกี้ให้เรากินแต่เช้าไง” ผมตอบมันก่อนจะเดินเลี่ยงไปยกโต๊ะกับเก้าอี้ที่เหลือ ซึ่งไอ้ไผ่ก็ช่วยยกจนเสร็จ
“นี่พรุ่งนี้ชวนเจมาด้วยสิ หลายคนสนุกดี” ไอ้ไผ่เสนอความคิด ซึ่งผมก็เห็นด้วย เพราะอย่างน้อยไอ้เจมันก็เป็นเพื่อนสนิทผมนี่นา
“นั่นสิ เดี๋ยวกลับถึงบ้านแล้วค่อยโทรบอกมัน ส่วนนายก็เข้าบ้านได้แล้ว” ผมจอดที่หน้าปากซอยเช่นเดิม ก่อนจะบอกให้ไอ้ไผ่รีบกลับไปนอน
“อื้ม...แล้วพรุ่งนี้เจอกัน.....อ้อ...เราชวนกุ้งไปด้วยได้ไหมติน” มันกำลังจะเปิดประตูรถ แต่ก็หันมาถามผมเสียก่อน
“ทำไมต้องชวนหละ” ผมทำหน้าไม่พอใจ เพราะทำไมต้องชวนมาด้วย หรือไอ้ไผ่มันจะชอบกุ้ง
“ถ้านายไม่ชอบก็ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปหาแล้วกันนะ” ไอ้ไผ่ทำหน้านิ่ง น้ำเสียงบ่งบอกว่ามันรู้สึกผิด ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าทำไมต้องรู้สึกผิดมากขนาดนั้นด้วย
“ถ้าจะชวนก็ชวนมาเถอะ คนเยอะๆสนุกไม่ใช่หรอ” ผมบอกมันเพราะไม่ชอบที่มันต้องรู้สึกผิดอะไรแบบนั้น ทั้งที่มันไม่มีอะไรใหญ่โตเลย ความรู้สึกเกรงใจที่มากเกินไปของไอ้ไผ่เป็นอีกอย่างที่ผมต้องทำให้มันลดลงมาบ้าง
“ได้หรอ” ไอ้ไผ่ถามผมด้วยท่าทางเกรงๆ
“ได้สิ เพื่อนกันทั้งนั้นนี่ ว่าแต่นายจะชวนยังไง พรุ่งนี้ก็ไม่ได้ไปที่ร้านนี่” ผมก้อดสงสัยไม่ได้ว่าไอ้ไผ่จะชวนยังไง
“กุ้งให้เบอร์ไว้” มันหันไปค้นของของมัน ก่อนจะชูให้ผมเห็นกระดาษที่เขียนเบอร์โทรอยู่ในนั้น โห....นี่ถึงขนาดให้เบอร์กันเลยหรือนี่
“งั้นเอามานี่ เดี๋ยวเราโทรเอง” ผมคว้ากระดาษแผ่นนั้นมาถือไว้เสียเอง ก่อนจะผลักไหล่ไอ้ไผ่ให้ลงจากรถ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราโทรเองได้” ไอ้ไผ่ยังฝืน พร้อมกันหันมาบอกผม
“นายจะโทรยังไง มือถือก็ไม่มี ลงไปได้แล้ว เจอกันพรุ่งนี้เช้านะ” ไอ้ไผ่ลงจากรถแบบงงๆ ผมก็แอบขำในใจคนเดียว....แค่นี้ไอ้ไผ่ก็ไม่มีเบอร์กุ้งแล้ว อิอิ
“นี่...พรุ่งนี้ไปเจอที่ห้องก่อนนะ เดี๋ยวออกไปซื้อของพร้อมกัน” ผมเปิดกระจก พร้อมกับตะโกนบอกไอ้ไผ่ ซึ่งมันก็หันมาพยักหน้าเข้าใจ....
“ไอ้ไผ่ เตรียมชุดมาด้วยนะ กูอยากดูหนังผี” ผมยังตะโกนต่อ
“เข้าใจแล้ว ไปได้หรือยัง” ไอ้ไผ่ตะโกนตอบมา พร้อมกับทำท่าขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ท่าทางของมันไม่ได้ทำให้ผมกลัวเลย แถมยังอดจะขำไม่ได้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พร้อมแล้วไปกันเลยนะ” กุ้งมาถึงหลังจากไอ้ไผ่เล็กน้อย และเมื่อมาถึงก็ชวนผมกับไผ่ไปซื้อของทันที
“ยังไม่ครบครับ ขาดอีกหนึ่ง” เสียงไอ้ไผ่ตอบกุ้ง
“เหลืออีกหนึ่ง......อย่าบอกนะว่า......” กุ้งทำท่าคิดเล้กน้อย ก่อนจะทำตาโตถามไผ่ ถ้าให้ผมเดากุ้งคงคิดถูกแล้วหละว่าขาดใคร
“มาแล้วคร้าบบบ คนหล่อที่ทุกคนรอคอย” ไอ้เจเดินมาพร้อมกับส่งเสียงกวนประสาทมาให้ทันที สมแล้วที่เป็นไอ้เจ
“หน้ายาวอย่างกับมะละกอยังจะบอกว่าตัวเองหล่ออีก” เสียงกุ้งแขวะไอ้เจ แต่ก็หันไปทำตาน่าสงสารให้ไผ่
“โห.....ผู้หญิงอะไรนอกจากจะ –ถึก- -บึกบึน- แล้วยังปากร้ายอีก” ไอ้เจดูท่าไม่ยอมเช่นกัน ว่ากุ้งกลับไป ทำให้สายตาน่าสงสารของกุ้งเมื่อครู่ กลายเป็นประกายไฟทันที
“ถึงจะถึก แต่ชั้นก็สวยหละน่า” กุ้งเท้าสะเอวเถียงไอ้เจ ซึ่งไอ้เจก็ไม่ได้เถียงอะไร มันก็แค่เดินรอบตัวกุ้ง ซ้ายที ขวาที แล้วมาหยุดยืนตรงหน้า
“เฮ้อ....สวยมาก” ไอ้เจมันถอนหายใจแรงๆทีหนึ่ง ก่อนจะทำหน้าตายชมกุ้ง ซึ่งทุกคนก็เข้าใจว่าไอ้เจกำลังประชดอยู่นั่นเอง แต่ก่อนที่จะมีการเถียงกันไปมากกว่านี้ ไอ้ไผ่ก็ต้องเป็นฝ่ายสงบศึกเสียก่อน
“พอแล้วหละเราไปซื้อของมาทำอะไรทานกันดีกว่านะ ท่าทางจะหิวกันแล้วนี่” ไอ้ไผ่สะกิดบอกกุ้ง ส่วนผมก้ได้แต่ดึงไอ้เจให้ออกห่างจากกัน และทั้งผมกับไอ้ไผ่ก็สามารถลากทั้งคู่มาที่รถได้สำเร็จด้วยความยากเย็น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อมาถึงห้าง ผมกับไอ้ไผ่รับหน้าที่ในการเข็นรถเข็น ส่วนอีกสองคนต่างฝ่ายต่างจ้องหน้าเขม่นกันตลอด
“ผู้หญิงอะไรกินตับ” เสียงไอ้เจแขวะกุ้ง เมื่อเห็นกุ้งวางถาดตับหมูลงในรถเข็น
“ผู้ชายอะไรกินไอติม” ในมือของไอ้เจถือไอศกรีมกล่องหนึ่งอยู่
“รสสตอเบอร์รี่” กุ้งยื่นหน้าไปดู แล้วพูดอย่างหยามเล็กน้อยที่ไอ้เจถือไอศกรีมรสสตอเบอร์รี่มาวางในรถเข็น ไอ้เจเลยได้แต่ทำท่าไม่พอใจแล้วเดินเลี่ยงไปอีกด้านเพื่อดูของอย่างอื่น
“ไผ่ทานปลาหมึกไหม” กุ้งถามไอ้ไผ่ก่อนจะทำการเลือกปลาหมึกตรงหน้า
“ไอ้ไผ่แพ้อาหารทะเลไม่รู้หรือไง” ทั้งผมและกุ้งหยุดชะงักเมื่อได้ยินไอ้เจบอก ทำไมไอ้เจรู้แล้วผมไม่รู้หละ นี่ไอ้เจมันรู้เรื่องไอ้ไผ่มากกว่าผมอีกหรอ
“จริงหรอไผ่” กุ้งหันไปถามไอ้ไผ่
“ไม่จริงหรอก เจเค้าล้อเล่นนะ” พอผมหันไปมองที่ไอ้เจ มันก็กำลังหัวเราะเยาะอยู่
“อยากจะเอาใจดีนัก เลยแกล้งเฉย เฉยยยย” มันทำปากยื่นฃากเสียงยาว ก่อนจะเดินหนีไป ทิ้งให้กุ้งควันออกหูอยู่คนเดียว
“ไผ่อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า” ผมยืนเฝ้ารถเข็นกับไอ้ไผ่ เพราะสองคนนั้นต่างแยกกันไปหาของที่ตัวเองชอบ ผมเลยเลือกที่จะยืนอยู่กับที่ดีกว่าจะเข็นรถตามคนใดคนหนึ่ง
“ไม่หละ เท่าที่มีนี่ก็เยอะแล้ว” มันก้มลงมองของในรถเข็น แล้วหันมายิ้มกับผม
“นายไม่ได้แพ้อาหารทะเลจริงๆใช่ไหม” ผมถามย้ำเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง เพราะกลัวว่ามันจะเกรงใจจนไม่กล้าบอกความจริง
“เราไม่ได้แพ้จริงๆ อย่างเราถ้าเลือกกินก็อดตายสิ” มันตอบกลับมาด้วยตาใสซื่อ แต่ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีในคำตอบนั้น เพราะมันทำให้ผมสงสารมันมากเหลือเกิน
“ถ้ามีอะไรหรือมีปัญหา นายต้องบอกเรานะ” ผมทำหน้าเครียดบอกไอ้ไผ่ เพราะถ้าผมจะยื่นมือเข้าช่วย มันคงไม่ยอมรับแน่ๆ
“ขอบใจนะติน นายเป็นคนที่เราไว้ใจที่สุด ถ้าเรามีอะไรจะบอกนายคนแรกนะ” คำพูดของไอ้ไผ่ทำให้ใจผมพองโต เพราะผมคือคนที่มันไว้ใจที่สุด มากว่ากุ้ง และมากกว่าไอ้เจอีกด้วย........
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รักกันนานๆนะครับ
น้องไผ่น้องติน สู้ๆ อิอิ
-
อืมๆน่าปลื้มใจนะน้องตินที่ไผ่เขาเข้าใจคำถาม
-
แค่ไผ่บอกว่าตินเป้นคนที่ไว้ใจมากที่สุด
คุณพี่ตินก็ดีใจซะออกนอกหน้าขนาดนี้
นี้ถ้าเกิดวันไหนไผ่บอกว่าตินเป้นคนที่รักที่สุด
ตินมิหัวใจวายตายคาทีไปก่อนเหรอเนี้ย อิอิ
ตินกับไผ่เหมือนจะไปกันได้สวยนะคะ
แต่ความสัมพันธ์มันยังไม่ชัดเจนลยอ่ะ
ออกจะไปแนวมิตรภาพของเพื่อนมากกว่า
ทั้งๆที่ตินใจก็เริ่มจะเอียงไปหาไผ่มากกว่าคำว่าเพื่อน
แต่ไผ่กับไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกถึงความเกินเลย
สงสัยจะต้องให้เวลาคู่นี้มากอีกนิด
ทั้งสองคนจะได้ใช้เวลาศึกษาแล้วก้ค้นหาใจตัวเอง
ว่าจริงๆแล้วคิดอะไรกับคนข้างกายมากไปกว่าคำว่าเพื่อนรึเปล่า
+1ให้พี่บีค่า
:L2:
-
:กอด1:พี่บี่บี๋ :3123:
ไผ่น่ารักไม่เปลี่ยนแปลง
เจแปลกๆ (หรือคิดไปเอง ฮา)
-
บีบี๋น่ารัก ขนาดสมองตื้อนะนิ
ไผ่ก็น่ารัก อิอิ
-
"คนที่มันไว้ใจที่สุด" เปงปลื้มมมมม :impress2:
สู้ต่อไปเพื่อพิชิตใจไผ่นะจ๊ะ
-
รักน้องไผ่ อิอิ
-
คู่ที่กำลังจะรักกันสองคู่สองสไตล์
ติน+ไผ่ เรียบๆเรื่อยๆแต่ดูลึกซึ้ง
กุ้ง+เจ คู่นี้น่าจะโหด มัน ฮา
-
ขอบคุณพี่ยาหยีนะครับที่ตามมาให้กำลังใจกัน อิอิ
-
วันนี้เจน่ารัก กวนดี :3123:
-
ตินน่ารักจัง (คนชมน้องไผ่เยอะแล้ว กลัวตินน้อยใจ 5555)
แต่คุณบีน่ารักที่สุดดดดด :กอด1:
ฮ่าาา แล้วน้องไผ่ก็ไม่มีเบอร์กุ้งจนได้...ตินนี่กั๊กได้แบบเนียนๆนะเนี่ย :laugh:
พยายามเข้าน้าาาา
ปล. แอบรู้สึกว่าน้องไผ่ยังมองตินในแบบที่เป็นคนที่มีบุญคุณกะตัวเองอยู่นิดๆแฮะ ><
-
น้องไผ่นี่มีรังสีของความเศร้าอวลอยู่รอบตัวไงไม่รู้ :monkeysad: งี้เนาะชีวิตปากกัดตีนถีบ ตินรับดูแลไปตลอดชีวิตเลยดีมั้ย :o8:
-
เริ่มจะเอนมาทางน้องตินแล้ว กร้ากกกกกกกกกกกกกกส์
ชอบพวกหวงแบบแอบๆที่สุด :impress2:
-
เหมือนความรู้สึกของตินกับไผ่ จะยังไม่ไปในทางเดียวกัน....แต่ก็สัญญาณดีแล้วล่ะ...เชียร์ๆๆ น่ารักขนาดนี้ :-[
-
ว้าว... ติณเป็นที่สุดของไผ่ซะแล้ว
-
ตินยังไม่รู้ใจตัวเอง
แล้วเจล่ะ รู้ใจตัวเองหรือยัง
บวก 1 แต้มนะจ๊ะ ขอบคุณบีบีจ้า
-
อะ หุหุ . . . รู้ได้ไง แล้วไผ่แพ้อาหารทะเล เจ ตัด ฉับ ซะ ติน สะดุ้ง (คนอ่านก็สะดุ้ง) นึกว่าจะไปมี ซัมติง กัน 2 - 2 ซะแล้ว
-
+1 แต้มนะคะ
ยิ่งอ่านชีวิตไผ่ยิ่งน่าสงสารนะ
ตินต้องดูแลไผ่ดีๆล่ะ
-
เพิ่งเริ่มอ่านค่ะ
เข้ามาฝากตัวด้วยคนนะ :L2:
:pig4:
-
พระเอกเรื่องนี้นี้มัน เด็กจริงๆ o16
ตั้งแต่ยึดเบอร์โทรกุ้งล่ะ พี่ท่านเนียนได้อีกนะ
แต่ก็น่ารักอ่ะ แอบขี้หวงนะเนี่ย
ปล. +1 ให้บีบี แอบ :กอด1:
-
:z2: :z2: :z2:
-
ความรักเริ่มแผ่หวานระหว่างตินกับไผ่ แต่อย่าให้ความหวานมาก่อนพายุจะพัดนะ
สงสารกับลังเชียร์คู่นี้อะ หวานกัน แต่ตินรีบทำคะแนน และรู้ใจไวๆๆนะว่านายรักไผ่มากว่าเพื่อน เห็นใจมากว่าเพื่อนคนไหนอะ
-
แหมมมม ติน แอบหัวหมอเล็ก ๆ นะ
-
นายติณหาเรื่องเอาหนังผีมาอ้างให้น้องไผ่มาค้างด้วยบ่อย ๆ แน่เลย
-
:กอด1:
“ขอบใจนะติน นายเป็นคนที่เราไว้ใจที่สุด ถ้าเรามีอะไรจะบอกนายคนแรกนะ” ร่วมด้วย ช่วยหัวใจพองโต กร๊ากกกกก :m3:
รักติณ ชอบไผ่ แต่แอบให้ใจเจเจ :m1:
ยังสับสนในตัวกุ้งเล็กน้อย แต่แบบ แอบลุ้นกับเจนะ :m12:
บีบีสู้ ๆ :mc3:
-
กำลังไปด้วยดี พยายามเข้านะ ติน สู้ ๆ
-
เดาว่า เจ ต้อง แอบชอบกุ้งอยู่ แน่นอน ^-^
งี้แหล่ะ กัดกันไป กัดกันมา สุดท้าย ได้กัน เอ๊ย รักกันเฉยเลย
ฮ่าๆ
-
ขอบคุณพี่ยาหยีนะครับที่ตามมาให้กำลังใจกัน อิอิ[/quote
น้องบีจ๋า ดีใจจังยังจำพี่ได้ ก็พี่เป็นคนที่รักจริงชอบจริงนี่นา (ขนาดปลอมตัวมายังจำได้ อิ อิ)
จะอยู่ไหนก็ต้องตามไปหา ตามมาให้กำลังใจกันอยู่แล้ว
ว่าแต่น้องบีทำไมเก่งแบบนี้ สร้างงตัวละครมาทีไรพี่หลงรักทุกที แถมติดเรื่องซะงอมแงม
นี่ก็ทั้งน้องไผ่น้องตินเข้ามาวิ่งเล่นในใจแล้วนะเนี่ย
-
ตินกับไผ่โดนเจกับกุ้งขโมยซีนซะแร้ว :laugh3:
-
รักซึมลึก :o8:
หาข้ออ้างชวนน้องไผ่ไปนอนด้วยอีกแล้ว
ขอให้รู้ใจตัวเองเร็วๆ นะนายติน :man1:
บวก 1 ค่ะ :pig4:
-
ทำไมตินมันถึงได้แสนดีขนาดนะ ไผ่ไม่รักก็แย่แล้ว
-
บวกหนึ่งรอตอนใหม่อะ
-
นะนายตินเรายังไม่วาย ยังอยากดูหนังผี..
อยากนอนจับมือกัยนู๋ไผ่ อีกหล่ะซี...มามามุข...
ต่อไปนายตินของเราคงเป็น "เจ้าพ่อแผ่น(หนัง)ผี"
มีทุกเรื่องทุกชาติทุกภาษา...ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สุกี้มื้อนี้ยังจะเป็นสุกี้หรือไม่ต้องติดตาม....
ชอบชอบ มาต่อไวๆเน้อ...
-
บีบีมาได้แล้วนะจ๊ะ :กอด1:
-
^
^
:z13:
จิ้มจิ๊บพร้อมจองพื้นที่
เดี๋ยวไปอ่านก่อน แล้วจะกลับมาอิดิท
__________________________
อร๊ายยยย น่ารัก
อ่อนหวาน ละมุนละไม
อบอุ่นที่ทั้งสองคอยเอาใจใส่กันและกัน
โดยเฉพาะติน ความรู้สึกมันฟ้องว่ารักไผ่เข้าแล้วอย่างจังเลย
+1 จ้าบีบี สนุกมากเลย
:L2:
-
:z2:
-
มารอด้วยคน :3129:
-
ปลื้มแทนคุณชายตินตินเป็นคนสำคัญของน้องไผ่แล้ววววว......
ลุ้นความคืบหน้าต่อไปจ๊ะ..... o13
กด + ให้น้องไผ่ กะ คุณบี
:L1: :L2:
-
น้องติน ขนาดยังไม่รู้ใจตัวเอง ยังหวานๆอบอุ่นขนาดนี้ ชอบจัง
ยังไงก็หวังว่าเรื่องนี้ไม่มีเรื่องเศร้านะน้องบี
-
ดันๆๆๆๆ
พี่บีหายไปไหนค๊า
คิดถึงตินกะหนูไผ่แล้วน้า
:กอด1:
-
:m22:
-
ตอนต่อไปจงมาๆๆๆ
-
[9]
“หั่นให้มันเร็วๆสิ” เสียงไอ้เจโวยวายที่เห็นกุ้งหั่นผักช้าแบบนั้น จะว่าไปแล้วกุ้งไม่น่าจะเป็นผู้หญิงที่เข้าครัวบ่อยนัก เพราะดูจากการหั่นผักที่ออกจะเก้งก้างแบบนั้น
“มาหั่นเอง” กุ้งเงยหน้าจากการมองผลัก มาส่งสายตาเย็นเชียบให้ไอ้เจ พร้อมกันส่งด้ามมีดให้มัน หน้าตาบ่งบอกได้ว่าเซ็งอยู่ไม่ใช่น้อย
“เรื่องอะไร อยากอาสาก็ทำเองสิ” ไอ้เจทำปากเบ้ ก่อนจะส่ายหัวให้ดูว่าไม่มีทางจะเข้ามาช่วยแน่ๆ
“ถ้างั้นก็อย่าบ่น” กุ้งหันไปหั่นผักอีกครั้ง หลังจากปรามไอ้เจด้วยน้ำเสียงชัดเจน
“เดี๋ยวเราทำให้ก็ได้นะ เราเคยทำบ่อยๆ” ไอ้ไผ่ยื่นมือเข้าไปช่วย ส่วนกุ้งเมื่อได้ยินเสียงไอ้ไผ่ก็รีบหันมาส่งตาหวานให้ทันที
“ไผ่ใจดีมากเลย ไม่เหมือนตาแก่ขี้บ่นบางคน” สายตาที่มองตอบไอ้ไผ่แสนจะหวานย้อย แต่เมื่อหันมาทางไอ้เจกับคมกริบเสียจนน่ากลัว
“อ้าว...ยังไม่ได้ซื้อน้ำแข็งกันไม่ใช่หรอ ไผ่ลงไปซื้อหน่อยสิ” ไอ้เจไม่ได้สนใจสายตาของกุ้งที่มองอยู่ แต่เดินมาดันหลังไอ้ไผ่ให้ออกไปนอกห้อง ก่อนจะกลับมากวนประสาทกุ้งต่อ
“อย่าคิดจะมาหลอกให้ไผ่ใจแตกหละ ยัยทอมเอ๋อ” มันพูดบอกกุ้งเบาๆเมื่อเดินผ่านกุ้งที่ตอนนี้ได้แต่มองตามไอ้ไผ่ออกไป แต่เมื่อได้ยินคำพูดของไอ้เจแล้ว ก็ต้องวางมีดลงแล้วก็เอาสองมือตบแก้มไอ้เจแบบพร้อมกันสองข้าง ทำให้ไอ้เจอึ้งไปเล็กน้อย มันคงไม่คิดว่ากุ้งจะตอบโต้มันแน่ๆ
“คำก็ทอม สองคำก็ทอม.....โดนเข้าไปสะใจไหมหละไอ้แต๋วปากมอม” กุ้งไม่ได้มีอาการโกรธให้เห็น แต่ก็ปะทะคารมกลับไอ้เจทันที ทำให้หน้าที่อึ้งอยู่แล้ว กลับยิ่งเอ๋อหนักเข้าไปอีก
“ใครแต๋ว...” ไอ้เจถามกลับเบาๆ
“ก็แกไง” กุ้งใช้สองมือถูกันก่อนจะใช้วิธีเดิม โดยการตบขนาบข้างสองแก้มไอ้เจ พร้อมกับเน้นชัดด้วยคำพูดว่าตัวเองหมายถึงใคร
“ไอ้ติน...” ไอ้เจหันมาทางผม พร้อมกับชี้ไปที่กุ้ง บ่งบอกว่ากำลังพูดอะไรไม่ออกเป็นแน่ 555 นานๆครั้งผมจะเห็นไอ้เจมันอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกแบบนี้ มันก็สะใจไปอีกแบบนะนี่
“มึงออกไปช่วยไอ้ไผ่ไป” ผมเดินไปจับไหล่ไอ้เจให้เดินออกจากห้องครัว ซึ่งมันก็เดินออกจากห้องไปอย่างมึนๆ ก่อนจะกลับมาหากุ้งที่ตอนนี้กลับมาหั่นผักอย่างสบายอารมณ์
“ขอโทษแทนไอ้เจด้วยนะ” ผมเดินเข้าไปหยิบผักที่กุ้งหั่นแล้วใส่ในหม้อที่เตรียมไว้
“นายกับไผ่ทำไมชอบขอโทษแทนคนอื่นนะ” กุ้งหันมามองหน้าผมนิดนึง ก่อนจะหันไปจัดการกับผักที่เหลือ
“ไม่รู้สิ คงเพราะเราไม่รู้จะพูดอะไรมั้ง” ผมก็ใส่ผักลงในหม้อ โดยที่ไม่ได้หันไปมองที่กุ้ง
“อยู่เงียบๆก็ดี” กุ้งทำท่ายักไหล่ แต่ก็หันมายิ้มให้เล็กน้อย คงเพราะกุ้งเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับผมเช่นกัน แต่ก็ไม่อยากให้เกิดบรรยากาศอึดอัดเลยต่างฝ่ายต่างหาอะไรทำไปเรื่อยๆ จนไอ้ไผ่มานั่นหละ ผมถึงแยกออกมา
“ไงหละเอ๋อแดกเลยมึง” ผมเดินออกมาเจอไอ้เจนั่งเขลี่ยถุงน้ำแข็ง พร้อมกับตาที่เหม่อ จนผมอดขำอีกรอบไม่ได้
“มึงว่าใครเอ๋อ” มันเหมือนได้สติ เงยหน้ามาตวาดผม แล้วทำเป็นหลบตา ใครดูก็รู้ว่ามันอาย
“ก็ใครซะอีกหละ มึงนี่นะ ไปแกล้งเค้าอยู่ได้” ผมส่ายหน้าให้กับท่าทางของเพื่อนรัก
“มึงก็เห็นนี่หว่า ว่าใครเริ่ม” มันเริ่มเถียง แต่เท่าที่ผมดูมามีแต่มันที่เป็นฝ่ายไปกวนประสาทเค้าเสียมากกว่า
“เอาเหอะ คราวหลังก็อย่าไปกวนเค้าอีกหละ” ผมบอกมันไป พร้อมกับเอนตัวพิงกับโซฟา ส่วนไอ้เจก็ไม่ได้ตอบอะไรผม นอกจากจะหันไปใช้โลกส่วนตัวอยู่กับถุงน้ำแข็งนั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อันนี้จอง” ไอ้เจหลังจากนั่งเอ๋อไปได้สักครู่ พอเริ่มทานมันก็เริ่มออกลายอีกครั้ง เพราะเมื่อกุ้งคีบหมูจากหม้อสุกี้ขึ้นมา ไอ้เจก็รีบเอาตะเกียบไปคีบออกจากถ้วยของกุ้งมาใส่ปากตัวเอง พร้อมกับยิ้มยียวนบอกว่าตัวเองจองแล้ว
“อันนี้ด้วย” มันคีบลูกชิ้นมาใส่ถ้วยตัวเองอีกครั้ง ซึ่งกุ้งก็ทำได้แต่มองอย่างเคืองอารมณ์
“อันนี้........เฮ้ย” มันคีบตับหมูมาจากถ้วยของกุ้ง แล้วก็ค้างไว้จะวางคืนในถ้วย กุ้งก็ยกหนีมันไปแล้ว
“คีบไปแล้วอย่ามาคืน กินเข้าไปซะ” กุ้งทำท่าแสยะยิ้มจนน่ากลัว ก่อนที่จะเข้าล็อกคอไอ้เจ จับมือมันที่คีบตับอยู่บังคับให้มันเอาเข้าปาก
“ไม่เอาไม่กิน....ไม่ชอบบบบบ” ไอ้เจดิ้นหนีจนผมขำออกมาพร้อมกับไอ้ไผ่ เพราะไม่บ่อยนักจะเจอไอ้เจในสภาพนี้ สงสัยกุ้งจะเป็นคู่ปรับที่เหมาะสมของไอ้เจแน่ๆ
“จะแย่งอีกไหม” กุ้งกับไอ้เจยื้อกันอยู่สักพัก จนกุ้งถามมันด้วยการกัดฟันพูด
“ไม่แย่งแล้ว กินตามสบายเลย” ไอ้เจมันก็ยังดิ้นอยู่ ถ้าจะว่าไปกุ้งก็คงไม่มีแรงพอที่จะบังคับไอ้เจได้หรอก แต่ไอ้เจมันคงตกใจเพราะมันไม่ชอบกินเครื่องใน มันบอกว่ามันแยะๆหยุยๆ ผมเคยหลอกให้มันกินไปครั้งนึง มันอ้วกจนหน้าซีดเลย คราวนี้มันคงตกใจจริงๆนั่นหละถึงยอมกุ้งง่ายๆ
“ก็แค่นั้น” กุ้งปล่อยแขนไอ้เจ พร้อมกับมานั่งที่เดิม
“ยังไงหละที่นี้ อายไหมหละ” ไอ้ไผ่หันไปยิ้มให้ไอ้เจ ที่ตอนนี้หน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด ถึงมันจะไม่ได้ตอบอะไร แต่มันก็ทำหน้าละห้อยให้ไอ้ไผ่สงสาร แต่พวกผมรวมทั้งกุ้งด้วยได้แต่หัวเราะกับท่าทางของมัน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เราว่าเจต้องชอบกุ้งแน่นอน” ไอ้ไผ่บอกกับผมหลังจากที่สองคนนั้นกลับไปแล้ว โดยที่ก่อนกลับยังไม่วายที่จะเถียงกันจนผมกับไอ้ไผ่ต้องแยกออกจากกัน
“อย่างงั้นหรอ” ผมถามมันกลับเพราะไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยเห็นไอ้เจมันจะเป็นแบบนี้สักที
“สายตาเราดูไม่เคยพลาดหรอก” ไอ้ไผ่ยิ้มให้กับผม ทำให้ผมก็ยิ้มตอบมันไปอย่างไม่รู้ตัว
“นี่....คืนนี้ถ้าดูหนังผีแล้วเกิดกลัวขึ้นมา ก็จับมือเราได้นะ” ผมบอกไอ้ไผ่หลังจากใส่แผ่นเข้าเครื่องเล่นเรียบร้อยแล้ว
“อย่างงั้นหรอ ไม่เอาดีกว่านะเกรงใจนายเปล่าๆ” ไอ้ไผ่ตอบผมกลับมาหน้าตาย
“ไม่ต้องเกรงใจ เพื่อนกันแค่นี้สบายมาก” ผมบอกกับมัน พร้อมกับโบกไม้โบกมือว่าไม่เป็นไร
“กลัวนายจะอึดอัดเปล่าๆ เราว่าเดี๋ยวดูเสร็จแล้วเรากลับไปนอนบ้านดีกว่านะ” ไอ้ไผ่ยังหน้านิ่งเช่นเดิม แต่ผมสิตอนนี้หน้าเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว ก็ถ้ามันกลับแล้วผมจะนอนได้ยังไงหละ หลอนซะขนาดนั้น
“ดึกแล้วลำบากเปล่าๆน่า......นอนนี่หละ” ผมทำใจดีสู้ บอกให้มันนอนที่นี่คืนนี้เลย
“เราชินแล้วหละ ตอนที่เป็นยามก็กลับดึกๆ หรือไม่ก็เช้าอยู่แล้ว” ไอ้หน้านิ่งๆของมัน ทำให้ผมหมั่นไส้แล้วตอนนี้ เพราะมันทำท่ายืนกรานว่าจะกลับให้ได้
“งั้นก็กลับไปเลย กลับไปตอนนี้หละ” ผมเริ่มโวยวายไล่มัน มันก็น่าจะรู้นี่นาว่าผมกลัว ยังยืนยันจะกลับอีก
“ใจร้อน....” ไอ้ไผ่ทำท่าลุก พร้อมกับทำตาเศร้าๆ นี่มันคิดจะกลับจริงๆหรือนี่ แล้วที่บอกว่าใจร้อนมันหมายถึงผมหรอ ใช่สิ ผมเคยบอกกับมันว่าผมจะไม่ใจร้อนนี่นา แต่นี่ผมเพิ่งจะไล่มันกลับเอง
“เฮ้ย..ไผ่เราขอโทษ” ผมดึงแขนมันไว้ แต่มันก็ไม่ได้ตอบอะไรผม หรือไม่แม้แต่จะหันมามอง
“โอเค...เรากลัว เราอยากหาคนมานอนเป็นเพื่อน เราอยากได้ใครมาอยู่ข้างๆตอนนอน” ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงที่ดังพอประมาณ แต่ก็เบาลงตอนท้าย เพราะมันบ่งบอกได้ว่าผมขี้กลัว
“ก็มันหลอนนี่หว่า ขอร้องหละนายอยู่เป็นเพื่อนเราหน่อยนะ” ผมพูดกับมันด้วยน้ำเสียงที่เบาลง เพราะรู้สึกผิดที่ไปไล่มันแบบนั้น
“ถ้านายไล่เราอีกเราจะไป....แล้วไม่กลับมา” มันหันมายิ้มเศร้าๆให้ผม แค่นั้นผมก็รู้สึกผิดมากๆกับคำพูดของตัวเอง
“ไม่มีแล้ว ขอโทษจริงๆ นายอยู่เป็นเพื่อนเรานะ” ผมรีบตอบมันกลับไป เพราะไม่อยากให้มันต้องเศร้า กว่ามันจะยอมรับเพื่อนใหม่เข้ามาในชีวิต แล้วผมจะให้มันทิ้งไปอยู่กับความเศร้าเหมือนเดิมได้ยังไง
“อื้ม.....” ไอ้ไผ่ตอบผมกลับมา พอดีกับหนังที่เปิดไว้เริ่มพอดี ทำให้ผมสะดุ้งกับเสียงดนตรีประกอบที่น่าวังเวง ทั้งผมและไอ้ไผ่ก็หัวเราะให้กันเบาๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอโทษที่หายไปหลายวันนะครับ
(http://image.dek-d.com/23/1257064/104115882)
เห็นรูปนี้แล้วนึกถึงไผ่ อิอิ
ดวงตาเศร้าๆเหงาๆ
-
:z13:
อิอิ เค้าก็ว่าเจชอบกุ้งแหละไผ่...
ตินก็น้าาา...กลัวก็บอกไปตรงๆเลย ไผ่ใจดีออกขนาดนั้น ไม่มีทางปล่อยให้ตินอยู่คนเดียวหรอก ^^
ปล. อ๊าาาาา ปู้จายคนน้านนนนนนนนน :m1: รักที่สุดอะ ><
-
:z13:
จิ้มนุ้งพาร์ทะลุถึงคุณบีเล้ยยยยยยยยย
ชอบกุ้ง กุ้งชนะเจขาดเลยนะเนี่ย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่......ให้ยังไง ก็รักน้องไผ่ที่สุดอยู่ดี
-
จุ๊บๆๆเด็กขี้เหงาที่น่ารัก
-
ไผ่ทำหน้าเศร้าเลยนายติน เด่วเถอะๆ :m16:
ปลอบไผ่เยอะๆล่ะ
-
อย่าหลุดปากไล่ไผ่อีกนะ
-
เจกับกุ้งน่ารักดีอ่ะ อิ อิ แต๋วกับทอม ก๊ากกกก คิดได้เนาะ
-
ตินก็ใจเย้นลงบ้าง
ขึ้นเสียงทีสงสารไผ่เลย ฮืออออ
-
เน๊อะ... ดูก็รู้ว่าเจชอบกุ้ง
แล้วกุ้งล่ะ.... ขออย่างเดียวอย่าชอบติณแล้วกัน เฮอะๆๆๆ
ไผ่เป็นผู้ชายที่ว่าง่ายที่สุด ติณไล่ให้กลับบ้าน...เขาประชดชัดเจนขนาดนั้นยังซื่อๆ จะกลับอีก
ดูไม่มีพิษภัยเลยสักนิด
ดูแลดีๆ นะติณ
-
:pig4: :pig4:
-
ตินไผ่ ตินไผ่ ตินไผ่ ตินไผ่ ตินไผ่ ตินไผ่
-
ทีคนอื่นเห็นปุ๊บก็รู้ปับ ว่า เจชอบกุ้ง
แล้วทีตัวเองล่ะ รู้ตัวยังว่า มีคนชอบอยู่ :z1:
+1 ให้บีบี ลงรูปไผ่ไปแล้ว หารูปคนอื่นมาลงให้ครบก็ดีนะครับ
-
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/yociexpress01.gif)
รูปไผ่น่ารักมากมาย
:กอด1:
-
ชอบรูปไผ่น่ารักโคตร
-
กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รูปลูกสาวเค้า รูปนี้แจจ๋าดูเศร้า ๆ เนอะ แต่สวย 55+
+1 ให้นะจ๊ะ เพราะชอบรูป อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เข้ามากรี๊ดใส่คิมแจ น่ารักกกกกกกกกกกก
สวยแบบเศร้าๆ เหมาะกับบทไผ่ที่ซูด
ว่าแต่ไผ่เนี่ย ขี้น้อยใจหรือซื่อกันแน่เนี่ย
เค้าให้กลับก็กลับ :z3:
-
กลับคนอื่นดันดูออกว่าเค้าคิดยังไง
แล้วคนที่อยู่ข้าง ๆ ล่ะน้องไผ่ ดูออกหรือเปล่าว่าเค้าคิดอะไรอยู่หน่ะ...หึหึหึ - -+
ส่วนติน...บังอาจมาไล่น้องไผ่แบบนี้ได้ยังไงล่ะ...คราวนี้ยกโทษให้นะติน
แต่ถ้ามีคราวหน้าเค้าไม่ยอมแล้วจริง ๆ ด้วยนะ...มาไล่น้องไผ่แบบนี้ได้ยังไงกันอ่ะ
รูปแจน่ารักมาก ๆ เลยฮะ...สวยจนเคลิ้ม และเพ้อ...คริคริ XD
-
“ถ้านายไล่เราอีกเราจะไป....แล้วไม่กลับมา” มันหันมายิ้มเศร้าๆให้ผม >> ไผ่เริ่มคิดอะไรกับตินแล้วรึป่าวนี่ >,,,,<
-
ขอบคุณที่มาต่อครับ แต่....ยังไม่จุใจอะ55555
ตอนใหม่มาไวๆนะครับ
-
หวัดดีจ้าน้องบี สนุกมากค่ะ สองคู่สองรักสองรส คู่กุ้งกะเจนี่กวนกันกัดกันน่ารักดี อยากเห็นตอนกุ้งเขินอายจัง
เอ๊ะ..รึจะเป็นเจเป็นฝ่ายเขินอายซะเอง
คู่ตินกะไผ่ดูหวานๆซึ้งๆดี ตินดูห่วงใย เอาใจ ง้อไผ่ซะอย่างนั้น ดู๊ดูอยากให้ไผ่นอนด้วย ก็หาหนังผีมาดูซะงั้น
ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนกลัวผี ชิหาข้ออ้างเพื่อให้ไผ่นอนด้วยพี่ ว่าตินน่ะหลงรักไผ่เต็มหัวใจแล้วล่ะ แต่คงยังไม่กล้ายอมรับ ส่วนไผ่ก็คงมีใจเช่นกัน ตอนหน้าตินกะไผ่จะเริ่มถึงเนื้อถึงตัวกันมากกว่านี้กันได้ยังจ๊ะ อยากอ่านอ่ะน้องบี
-
555 เจกะกุ้ง น่ารัก...มันส์ดี
ไม่รู้ว่าใครจะจัดการใครกันนะ อิอิ
-
:L2:
-
เจ้กับกุ้งนี่แหล่ะ...สมน้ำสมเนื้อดี... กุ้งก็มองแต่ไผ่ อีกไม่นาหรอกจะตกหลุมรักเจไม่รู้ตัว ..คึคึ
ติณต้องใช้หนังผีมาเป็นตัวช่วยที่จะให้ไผ่นอนด้วยทุกครั้งสิน่า แต่ก็น่ารักดีนะ..
น้องไผ่น่ารัก ^^ :กอด1:
-
กอดนุ้งไผ่
-
เด๋วมันต้องมีเหตุให้หลุดปากอีกรอบแหงๆ
-
คู่เจกับกุ้งฮ่าดี
แต่ตอนนี้อยากดูคุ่ไผ่กับดินมากก่าจับมือตอนกลัวผีอ่ะ
-
เจจะกินกุ้ง....ชัวร์!! o18
น้องไผ่...เป็นคนอ่อนไหว....ดูเปราะบาง
แต่คุณชายตินตินก็น่ารัก....รู้จักถนอมน้ำใจ...
แบบนี้ซิ....คนอ่านเชียร์ขาดใจเล๊ยยยย..... o13
:L2: :pig4: คุณบี
-
:กอด1:พี่บี่บี๋
ไผ่มีงอน
เจกับกุ้งมีลุ้นนะเนี่ย
ตินยังง้อและอ้อนอย่างสม่ำเสมอ
-
ไงล่ะติน ไปไล่เค้าอ่ะ เค้างอนเลยเห็นมะ
อย่า
มา
แอบ
กิน
เพื่อน
นะ
ติน :laugh:
-
ว้ายๆๆ หนูไผ่ชักจะเริ่มงอนแล้ว
ตินก็ทำหน้าที่พระเอกได้เยี่ยมมาก มีง้อด้วยอ่ะ
:-[
ส่วนเจกับกุ้งนี้เค้าตำราเลย
ตอนแรกกัดกันแต่ตอนรักก็เลิฟๆ อิอิ
-
คู่ตินกะไผ่ น่ารักน่าทะนุถนอม กำลังเพิ่มเติมความหวานในแบบที่ยังไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ส่วนคู่เจกะกุ้ง น่ารักน่าชัง ฮ่าๆๆๆ ออกแนวตบจูบมั้ย กุ้งตบ เจจูบ
แต่ต้องรออีกสักพักเหมือนกัน ยังไม่รู้ตัวกันอีกแน่ๆเลย
ขอบคุณบีบีนะจ๊ะ บวก 1 แต้มให้จ้า
-
สงสัยจะใช่แน่ๆ คุณเจ ชอบเจ๊กุ้ง แหงมแหงม
-
:z2: :z2: :L2: :L2:
-
:z10: เข้ามาดัน อึ๊บ ๆๆ -_-:;
-
รออยู่น๊า :z2:
-
กุ้งกับเจ นี่มันยังงัย ๆ อยู่นะ..
แอบคิดอะไรกับกุ้งอ่ะเปล่า.. :impress2: :z1:
.............................................................
นายตินถ้าครั้งหน้ายังพูดไม่ดีกับไผ่นะ..
ถูก :z6: :beat: :z6:แน่...
ดีนะที่ยังไหวตัวทัน ขอโทษไผ่..ไม่งั้นนะ เจอชุดใหญ่แน่... :laugh: :laugh:
..............................................................
:กอด1: :3123: :กอด1:
-
[10]
“ถามจริงนะ เงินที่ได้จากที่ร้านนายพอใช้หรือเปล่า” ผมมองหน้าไอ้ไผ่ที่อยู่หลังเคาน์เตอร์ ส่วนผมก็นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เพราะผมสงสัยว่าเงินจากร้านก็ไม่ได้เยอะมาก ค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนก็ไม่รู้จะพอไหม แล้วมันจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าเทอมหละ
“พอสิ...เราไม่ใช้อะไรมากอยู่แล้ว” มันตอบมาทั้งที่มือก็จัดการเช็ดอุปกรณ์ต่างๆอยู่
“พอเพราะกินแต่มาม่านะสิ” มาวางคางเกยไว้กับพื้น แล้วแหงนหน้ามองมัน ผมไม่ได้คิดจะดูถูกมัน แต่ผมไม่อยากให้มันต้องอด
“แต่มันก็...” มันวางมือจากงานที่ทำ แล้วหันมาพูดกับผมเรียบๆ แต่คราวนี้ผมไม่รอให้มันพูดจบก็ตัดบทเสียก่อน
“ไม่ทำให้อดตาย...ใช่ไหมหละ” ผมต่อประโยคมันให้จบ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปนั่งที่เก้าอี้ประจำของผมที่ตั้งอยู่นอกร้าน
“เป็นไรไปอีก” พี่ป่านเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับผม พร้อมกับยกแก้วกาแฟร้อนของตัวเองขึ้นดื่ม เหมือนไม่ได้สนใจในคำตอบของผมเท่าไหร่นัก
“ผมอยากช่วยไอ้ไผ่นะพี่ป่าน แต่มันไม่เต็มใจอยากให้ผมช่วยเลย” ผมจับแขนพี่ป่านเขย่า พร้อมกับระบายในใจที่ผมคิดไว้
“เดี๋ยวๆๆ.....ช่วยอะไรหละ” พี่ป่านพยายามวางแก้วกาแฟของตัวเองลงบนโต๊ะ เพราะถ้ายังถือไว้ แรงเขย่าของผมคงทำให้กาแฟหกเป็นแน่
“ก็พี่ลองคิดดูสิ มันกินแต่มาม่าทุกวัน พอผมพาไปกินข้าวมันก็ไม่อยากให้ผมเลี้ยงอีก พอว่ามันเรื่องนี้มันก็บอกว่าดีกว่าอดตาย ผมหละไม่เข้าใจมันจริงๆ ก้ผมบอกว่าจะพาไปเลี้ยงมันยังไม่พอใจอะไรอีก” ผมทำหน้าเบื่อหน่าย เพราะไม่รู้ว่าไอ้ไผ่มันจะกินมาม่าไปทำไมในเมื่อผมบอกแล้วว่าจะพาไปเลี้ยงข้าวเอง
“ไผ่เป็นเด็กดีไหม” พี่ป่านจ้องหน้าผมยิ้มๆ
“ก็ดีสิ” ผมตอบอย่างเต็มปากเต็มคำ เพราะคนอย่างไอ้ไผ่ถ้าไม่เรียกว่าคนดีก็ไม่รู้จะเรียกผมกับไอ้เจว่าอะไรกันดี
“แล้วการพยายามต่อสู้ด้วยตัวเอง ไม่งอมืองอเท้าเนี่ยเป็นสิ่งที่ดีไหม” พี่ป่านยังส่งยิ้มแล้วถามผมต่อ ทำให้ผมเข้าใจในสิ่งที่พี่ป่านกำลังจะบอก
“พี่หมายถึงไอ้ไผ่ใช่ไหม” ผมอ่อนลงทันทีเมื่อคิดถึงคำพูดของพี่ป่าน ไอ้ไผ่มันยอมสู้ด้วยตัวเองแม้ตัวเองจะลำบาก แต่ก็ดีกว่าที่จะให้มันอยู่อย่างสบายแล้วงอมืองอเท้าให้คนอื่นมาช่วย
“แต่ยังไงผมก็อยากช่วยให้มันมีรายได้เพิ่มขึ้นอีกนี่นา” ผมเอนหลังพิงกับพนัก แล้วพูดด้วยเสียงอ่อยๆจนดูเหมือนผมบ่นกับตัวเอง
“นี่....ไผ่ทำคุ้กกี้เป็นไหมหละ” พี่ป่านถามผมเรียบๆ พร้อมกับยกแก้วกาแฟดื่มเช่นเคย
“ไม่รู้สิ....ทำไมหรือพี่” ผมเริ่มเห็นแววที่พี่ป่านจะช่วยไอ้ไผ่แล้วสิ
“ก็ถ้าไผ่ทำได้ พี่จะได้รับซื้อมาเสริฟลูกค้าที่ร้านพร้อมกาแฟ” พี่ป่านยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ทำให้ผมอยากเข้าไปกอดพี่ชายที่แสนดีของผมจริงๆ
“จริงหรือพี่ งั้นดีเลยเดี๋ยวผมไปคุยกับมันก่อนนะ” ผมยิ้มพร้อมกับเขย่าแขนพี่ป่านเบาๆ พี่ป่านไม่ได้ตอบอะไรผม เพียงแต่ยิ้มให้ผมเท่านั้น ผมจึงลุกไปหาไอ้ไผ่ทันที
“ไผ่ทำคุ้กกี้เป็นไหม” ผมกลับมาใบหน้าที่บานจนไอ้ไผ่แปลกใจ
“ก็พอทำเป็น...” มันตอบแบบตะกุกตะกัก คงเพราะไม่แน่ใจว่าผมคิดจะทำอะไรกันแน่
“งั้นดีเลย พรุ่งนี้ทำมาขายพี่ป่านที่ร้านเลย พี่ป่านอยากได้คุ้กกี้มาให้ลูกค้า” ผมตบบ่ามันเบาๆ เพราะเท่านี้ไอ้ไผ่ก็ได้รายได้เพิ่มแล้ว
“เดี๋ยวสิ....ทำคุ้กกี้ไม่ใช่อยากทำก็ทำได้นะ” ไอ้ไผ่ค้านผมขึ้นมา ทำให้หน้าผมหุบยิ้มทันที แล้วหันไปจ้องหน้ามัน
“อะไรอีกหละ ไม่อยากได้เงินเพิ่มหรือไง” ผมจ้องมันพร้อมกับขมวดคิ้วสงสัยในความเรื่องมากของมัน
“อยากนะอยากได้ แต่เราจะเอาอุปกรณ์ที่ไหน วัตถุดิบอีก ที่สำคัญเตาอบอีกหละ” ไอ้ไผ่สาธยายมาแต่ละอย่าง ผมไม่ทันได้คิดถึงสิ่งพวกนี้เลย
“เดี๋ยวนะ” หลังจากอึ้งไปสักพัก ผมจึงขอตัวแยกออกไปหาพี่ป่านที่นอกร้าน อย่างที่ไอ้ไผ่ว่ามันก็จริงนั่นหละ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ
“พี่ป่านผมจะทำไงดีหละ” ผมเดินออกไปโวยวายกับพี่ป่านนอกร้าน ซึ่งพี่ป่านก้หันมามองผมอย่างงงๆ
“ทำอะไรหละ” พี่ป่านถามด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการว่าโมโหอะไรผม
“ก็ไอ้ไผ่นะมันทำคุ้กกี้เป็นนะสิ” ผมเอาศอกเทินบนโต๊ะ ก่อนจะยื่นหน้าไปหาพี่ป่าน แสดงออกด้วยสีหน้าว่าผมเป็นกังวล
“อ้าวก็ไม่ดีหรือไง” พี่ป่านถามเพราะไม่เข้าใจในสีหน้าของผม
“แต่มันไม่มีอุปกรณ์ ไม่มีเตาอบนี่สิ...โอ๊ย” ผมเอาสองมือมากุมขมับไว้ เพราะเห็นวิธีจะช่วยมันแล้ว แต่ก็ดันมีอะไรมาขวางเสียนี่
“เรื่องแค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้” พี่ป่านดีดหน้าผากผมเบาๆ ก่อนจะเอนหลังอ่านหนังสือในมือต่อ
“แล้วมันยังไงหละพี่ป่าน” ผมเร่งเร้าถามพี่ป่าน เพราะพี่ท่านเล่นพูดทิ้งไว้แค่นั้น โดยไม่คิดจะขยายความเพิ่มเติมให้ ทั้งที่ผมนะอยากรู้ใจจะขาดแล้ว
“ไผ่ไม่มี....แต่นายมี” พี่ป่านยื่นหน้ามาบอกผมใกล้ๆ
“มีตรงไหนหละ” ผมทำหน้าสงสัย เพราะจะว่าที่ห้องผมมีเตาอบก็ไม่ใช่ ที่บ้านหรือก็ไม่น่ามี แล้วผมมีได้ยังไงหละ
“ที่ห้าง” พี่ป่านบอกพร้อมกับยักคิ้วให้ผม
“พี่จะให้ผมซื้อเตาอบให้มันนี่นะ...มันคงจะยอมรับหรอก” ผมบอกในสิ่งที่ผมมั่นใจ เพราะถ้าผมบอกว่าจะซื้อเตาอบให้มัน มันคงยอมรับง่ายๆอยู่หรอกนะ
“แล้วจะบอกทำไมว่าซื้อมาใหม่” พี่ป่านแบมือสองข้างพร้อมกับเอนตัวพิงพนักด้านหลัง
“ผมเข้าใจละ...พี่ชายผมนี่เก่งสุดยอด” ผมยิ้มออกมากับความคิดของพี่ป่าน และพี่ป่านก็ยิ้มตอบกลับมาให้ผมเช่นกัน แบบนี้ไอ้ไผ่ก็ไม่มีทางปฏิเสธผมได้แล้วสิ.....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พรุ่งนี้นายไปซื้อของกับไอ้เจนะ เดี๋ยวเรากลับไปเอาเตาอบที่บ้านมาให้” ผมบอกไอ้ไผ่ตอนที่พามันมาส่งบ้าน เพราะว่าพรุ่งนี้พวกผมไม่มีเรียน
“ไม่เป็นไรเราไปคนเดียวได้” สีหน้าไอ้ไผ่บ่งบอกได้ว่ามันเกรงใจอยู่ไม่ใช่น้อย
“ไปกับไอ้เจ.....เพื่อนกันจะทิ้งนายไปคนเดียวได้ไง” ผมหันไปจ้องหน้ามัน
“ก็ได้” ไอ้ไผ่ตอบผมกลับมาเบาๆ
“แค่นั้นหละ คืนนี้ฝันดีนะ” ผมหันไปยิ้มให้มัน ก่อนที่มันจะเปิดประตูรถออกไป ผมนั่งมองมันอยู่สักพัก ก่อนจะเปิดกระจกแล้วตะโกนเรียกมัน
“ไอ้ไผ่...”
“มีอะไรอีก” มันหันมาทำหน้าสงสัย
“พรุ่งนี้ไม่ต้องไปกับไอ้เจแล้ว เดี๋ยวเรามารับ 9 โมงเจอกันที่นี่นะ” ผมตะโกนบอกมัน เพราะผมคิดว่าผมไปช่วยมันซื้อของจะดีกว่า เพราะเผื่อเหลือเผื่อขาดอะไรจะได้ช่วยมันได้ อีกอย่างถ้ารอหวังพึ่งไอ้เจมีหวังไอ้ไผ่ได้ไปซื้อของตอนบ่ายแน่ๆ ผมไม่รอให้ไอ้ไผ่มันตอบกลับ แต่ขับรถออกมาเลยเพราะถ้ารอ เดี๋ยวไอ้ไผ่ก็จะเกรงใจผมอีก สู้ไม่ฟังซะเลยดีกว่า
คืนนี้ผมคิดว่าจะกลับไปเอาเตาอบที่บ้านเพราะให้คนที่บ้านไปซื้อเตรียมไว้ให้แล้ว ถ้าจะให้ผมไปเลือกเองก็เลือกไม่เป็นแน่ๆ เพราะงั้นเลยต้องรบกวนให้พี่สะใภ้กับคนขับรถที่บ้านไปซื้อให้ ซึ่งพี่สะใภ้แสนใจดีก็ไม่ว่าอะไรผมสักคำ เพราะแบบนี้หละ ผมถึงรักพี่ป่านกับพี่สะใภ้ผมมากๆเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+1 ครับผม
-
นี่ตินรู้ตัวหรือยังเนี่ยว่าชอบไผ่ไปเต็มๆแล้ว ><
พี่ป่านก็แสนดีจริงๆเลย...รู้ใจน้องไปหมด ฮ่าๆ
+1 คืนจ้าา น่ารักมากๆ :กอด1:
-
แหมพระเอกเราทุ่มทุนมาก น่ารักจริง :o8:
-
เจ้าบุญทุ่ม 555
-
หลงรักติน กรี๊ด แสนดี เอาใจใส่ >/////////<
นี่แหละ พระเอกในอุดมคติ (ยิ่งถ้ารู้ใจตัวเองเร็วๆจะยิ่งอุดมคตินะคะ คริคริ)
-
แต่ยังไงผมก็อยากช่วยให้มันมีรายดายเพิ่มขึ้นอีกนี่นา = รายได้
พี่ป่านน่ารักซะ เป็นที่ปรึกษาที่ของน้อง :L2:
-
หลงรักติน กรี๊ด แสนดี เอาใจใส่ >/////////<
นี่แหละ พระเอกในอุดมคติ (ยิ่งถ้ารู้ใจตัวเองเร็วๆจะยิ่งอุดมคตินะคะ คริคริ)
เอาพี่ฟ้ามาแลกกับตินดิป้านุ่น :laugh:
นุ้งตินน่ารักได้อีกง่ะ
-
รู้สึกว่าพี่ป่านจะรู้แล้วนะ ว่าตินคิดยังไงกับไผ่อ่ะ...คริคริ
แล้วเมื่อไหร่ที่ตินจะรู้ใจตัวเองสักทีหล่ะเนี่ย...อยากอ่านฉากหวีด ๆ ของคู่นี้อ่ะ...อิอิ
+1 ให้คุณบีด้วยนะฮะ ^^~*
-
พระเอกเราเจ้าบุณทุ่มโว้ย :laugh:
แต่ชอบอ่ะ ทุ่มแบบมีเหตุให้ทุ่ม อิอิ
-
พ่อบุญทุ้มจริง พระเอกเรื่องนี้
แต่ก็นะ อยากช่วยเค้านี้เนาะ
ชอบพี่ป่านด้วยอ่ะ เป็นที่ปรึกษาที่ดีของน้องตลอดเลย
อยากให้ตินรู้ใจตัวเองเร็วๆจัง อยากอ่านแบบหวานบ้างอะไรบ้าง :-[
-
ทุ่มเทสุดๆ
-
+1 ให้กับความใจดีของเจ้าไผ่
คนอาไร้ใจป๋า(กับเพื่อน)สุด ๆ :m20:
-
น่ารักทั้งพี่และน้องเลย
พี่ป่านน่ารัก อบอุ่น เข้าใจน้องชาย
ตินก็ดูแล เอาใจใส่ไผ่มากมาย รักเขาไม่รู้ตัวแล้วสิ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณบีบีมากค่ะ
-
รักคนแต่ง :impress2: :impress2: :L2:
-
+1 :call: :call: :call:
-
555+ ทุ่มทุนสร้างจริงๆนะงานนี้ น่ารักจริงจริ๊งงงงเพื่อนคนนี้เนี่ย
-
น้องไผ่ยังกินแต่มาม่าอีกเหรอเนี่ย ดีแล้วที่ตินยื่นมือมาช่วย ตินน่ารักชะมัดเลย พี่ป่านก็ใจดี..
:m1:
-
มีกองหนุนเพียบแบบนี้ เห็นทางสว่างเลย ถูกมัดมือชก มีหรือทางปฎิเสธ 555......
มาช่วยลุ้นให้ไผ่เข้าใจอะไร ๆ ง่าย ๆ กว่านี้ดีกว่า
+1 เป็นกำลังใจให้ บีบี
-
เข้ามาอ่านไม่ทันสองตอน มาอ่านทันแล้วอะนะ พอดีอยากบอกว่าตอนนี้พี่ป่านคงมองออก
ว่าน้องชายอย่างตินคงมีอะไรที่คิดในใจมากกว่าเพื่อน แต่เพราะกลัวว่าไผ่จะไม่ยอม
หรืออาจเป็นเพราะว่าตินเองยังไม่รู้ว่าความห่วงใยนี้มีมาก จนคนบางคนกลับไม่เข้าใจ
ยังไงก็ต้องรอลุ้น
-
บวกหนึ่ง+1ให้กำลังใจ
-
:-[ เอาใจช่วยนะ แอบลุ้นอยู่นะเนี่ย :impress2:
-
เอาใจจังเลยนะนายตินชอบไผ่ละสิ :m20:
-
ทุ่มทุนสุด ๆ เลย น่ารักมากกกกกกกกก
เอาใจใส่แบบนี้ให้ตลอดเวลาเลยนะค่า
-
แวะมา +1 เฉยๆ
-
ตินน่ารักเนะ เอาแต่ใจแบบน่ารัก ๆ อ่ะ
-
+1ให้ตินครับ
แต่....+10 ให้พี่ป่านครับ
-
น้องบีจ๋ากำลังคิดถึงอยู่พอดี วันนี้เข้ามาเจอเลย บุพเพป่ะเนี่ย อิ อิ ก่อนอื่นขอ :กอด1: ฟ้อดดด(แอบหอมแก้มด้วย)
ชื่นจาย
จริงด้วย ตินอ่ะเป็นพ่อบุญทุ่มเลยงานนี้
ไม่ว่าตินนะ ที่ตอนแรกตินออกจะเซ็ง เพราะชวนไผ่ไปเลี้ยงข้าวบ่อยๆ แล้วไผ่ไม่อยากไปน่ะพราะตินก็ยังเด็กอยู่อ่ะ
ก็คิดแบบเด็กๆอ่ะนะ คิดจะช่วยไผ่ด้วยใจบริสุทธิ์ จนมาได้คิดตอนคุยกับพี่ชายน่ะ (รักพี่ชายติน ใจดี ใจกว้างอ่ะ)
มันแบบนี้ไงติน เหมือนตินอยากให้ปลากับไผ่เค้าไง ตินอยากจะให้ปลาที่ประกอบอาหารสำเร็จแล้วแก่ไผ่เลย
ถ้าไผ่รับจากตินไผ่จะไม่มีความภาคภูมิใจในตัวเอง แต่ถ้าตินให้กำลังใจไผ่ ในขณะที่ไผ่ถักทอแหด้วยตนเอง
และคอยให้กำลังใจไผ่ ขณะที่ไผ่ทอดแหหาปลาด้วยตัวเอง เพื่อนำปลามาประกอบอาหารเอง
ไผ่จะมีความภาคภูมิใจมากกว่า และคิดว่าไผ่จะประทับใจตินมากกว่า เพราะไผ่ เป็นแบบนี้ไง
" อดอยากเยี่ยงอย่างเสือ สงวนศักดิ์
โซก็เสาะใส่ท้อง จับเนื้อกินเอง.."
-
ตินจ๋า สุดยอด
แบบนี้ข่ายเจ้าบุญทุ่ม มั้ยน๊า
-
+ 1 อิพระเอกน่ารักจัง
ว่าแต่ทำไมไม่ให้ไผ่ย้ายมาอยู่ด้วยละ แชร์ค่าห้องกันไงประหยัดอีกทาง อิอิ
-
พี่ป่านน่ารักจังเลย...สนันสนุนอย่างดีเยี่ยม...
ตินนี่...ทำทุกวิถีทางเลยนะ...รักเขาแล้วซิ อิอิ
+1 ให้ บี :กอด1:
-
ทุ่มเท ทั้งตัวและหัวใจ
-
ตอนนี้รักพี่ป่านจัง :จุ๊บๆ:
-
คุณชายตินติน..ทำแต้มได้ใจน้องไผ่ กะ คนอ่านอีกแระ....
คิดทุกวิถีทางเพื่อให้น้องไผ่สบายขึ้นโดยไม่ทำให้น้องไผ่ต้องลำบากใจ...
ช่างเป็นเพื่อนที่รักเพื่อนมากถึงมากที่สุดเลยนะเนี่ยยย..... :o9:
งานนี้...ขอกด + ให้คุณชายตินติน กะ พี่ป่าน(ผู้แนะนำ) นะจ๊ะ
:L1: :pig4: คุณบี
-
ป๋ามาก...
ไผ่ยังน่ารักเหมือนเคย
-
:กอด1:พี่บี่บี๋ :3123:
ตินโคตรทุ่ม o13
ไผ่นี่ทำได้ทุกอย่างจริงๆ ตั้งแต่เป็นยามยันทำคุกกี้
-
ตินน่ารักขึ้นทุกทีที่อ่าน
คิคิ
-
ติน..หว่านพืชหวังผลป่ะเนี้ยะ..
เริ่มคิดไม่ซื่อกับเพื่อนไผ่แล้วอ่ะดิ๊
จัดไป ด่วนด่วน..ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ
......................................
นู๋ไผ่..ตื่นเช้ามา อาบน่ำแต่ตัวรอตินเลยนะ
จะได้ไปซื้อของเข้าเรือนหอกัน..เอ๊ยไม่ช่ายๆ :z3:
ซื้อของทำคุกกี้กัน..คริคริ... :-[ :-[
.......................................
:กอด1:ไรเตอร์...
:L1: :pig4: :L1:
-
บวกหนึ่งกับเรื่องที่มีทิศทางของรักที่เริ่มเพิ่มขึ้น
-
ว้าว ได้อ่านซะที
รีบๆ ทำคะแนนเข้านะครับ ฮ่าๆ
-
เอาใจช่วยไผ่กับติน
เห็นรูปนี้แล้วคิดถึงไผ่
(http://news.popcornfor2.com/file_html/127065412138/images/Big_127065426523.jpg)
-
:call: :call: :call:
-
(แอบบวกให้พี่ป่าน อย่าบอกใครนะ หึหึ :m26:)
น่ารักอ่า แสดงว่าพี่ป่านต้องรู้เบื้องลึกของสองคนนี้แน่ ๆ :m3:
:กอด1: กอดพี่ป่านที่ช่วยเชียร์
:กอด1: บีบีสู้ ๆ
-
พ่อบุญทุ่มจริงๆๆๆๆน้องดิน
-
มารอตอนต่อไป :z2:
-
ถ้าเพื่อนเค้าไม่ห่วงกันขนาดนี้หรอกม้างงงติน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แอบชอบไผ่ไปแล้วอะเด้ เอิ้กกกกกกกกกกกกก
ปล.เรื่องใหม่มาแล้ววววว ดีจายยยยยย
-
ตินชักจะห่วงใยไผ่เกินเพื่อนซะล่ะมั้ง o18
ส่วนพี่ป่านน่ารักจัง :o8:
-
[11]
“เอาเตาอบลงก่อนไหม” ผมมาจอดรถรอไอ้ไผ่ที่หน้าปากซอยที่เดิมที่มาส่งมันประจำ แล้วเมื่อมันมาก็ถามผมก่อนทันที
“เอาลงทำไม” ผมถามกลับไปด้วยหน้าตานิ่งๆ เพราะอยากจะกวนไอ้ไผ่เล่น แต่หน้ามันจ๋อยไปทันทีที่ผมบอกแบบนั้น ทำให้ผมต้องรีบแก้ตัว
“ซื้อของเสร็จแล้วเดี๋ยวไปทำที่ห้องเราดีกว่า ปกติไม่ค่อยได้ใช้ครัวอยู่แล้ว กลัวจะพังเพราะไม่ได้ใช้” ผมยิ้มให้ไอ้ไผ่ และมันก็ยิ้มตอบกลับมาพร้อมกับนั่งลงข้างๆคนขับ
“ซื้ออะไรบ้างหละ” ผมเข็นรถเดินมาคู่กับไอ้ไผ่ พร้อมกับถามมัน เพราะจะได้เดินไปถูกทาง
“แป้ง ผงฟู เนย ไข่.....” ไอ้ไผ่ทำท่าคิดก่อนจะร่ายยาวมาเรื่อยๆ ทำให้ผมต้องหยุดมันไว้ก่อน
“พอๆๆ ไม่ต้องแล้ว นำไปแล้วกันนะ” ผมทำท่าผายมือให้ไอ้ไผ่เดินนำไปก่อน เพราะถึงบอกผมว่าต้องซื้ออะไรบ้าง ผมก็ช่วยอะไรมันไม่ได้อยู่ดี เพราะให้ผมเลือกของแบบนี้ ผมก็ทำไม่ได้เหมือนกัน
“นี่ๆ อันนี้ถูกกว่า” ผมหยิบเนยอีกอันให้ไอ้ไผ่ดู เพราะที่มันหยิบมาราคาสูงกว่าที่ผมเลือกอีก จะได้ลดรายจ่ายไปได้
“แต่แบบนี้มันดีกว่านะ” ไอ้ไผ่หยิบเนยในมือผมวางลงที่เดิม แล้ววางในมือของตัวเองลงในรถเข็นแทน
“ดีกว่ายังไง มันก็เนยเหมือนกัน อีกอย่างไม่ได้กินเองสักหน่อย” ผมเริ่มโวยที่ไอ้ไผ่ไม่เห็นความหวังดีของผม
“เราไม่ได้กิน แต่เราเป็นคนขายนะติน...ถึงมันจะเป็นของที่แถมกับกาแฟ แต่มันก็เป็นของที่เราทำให้ลูกค้า จะสักแต่ว่าทำ มันไม่ได้หรอกนะ” ไอ้ไผ่อธิบายให้ผมฟังอย่างใจเย็น แต่ผมก็ไม่เห็นจะสนเลย ก็ถ้าเอาอันถูกกว่านี้ ไอ้ไผ่จะได้มีกำไรเยอะขึ้นนี่นา
“ถ้าลูกค้าไม่ชอบก็ช่างสิ เพราะไงพี่ป่านก็เหมาอยู่แล้ว” ผมบ่นแต่ก็ไม่กล้าสบตาไอ้ไผ่อยู่ดี เพราะรู้ว่าตัวเองเอาแต่ใจเกินไป
“ร้านนี้เป็นร้านของพี่ชายนายนะติน ถ้าลูกค้าคิดว่าพี่ป่านเอาของไม่ได้คุณภาพมาขาย แล้วไม่มาที่ร้านอีก ใครเสียหายหละ” ไอ้ไผ่จับหน้าผมให้หันมามองหน้ามัน ก่อนจะเริ่มพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากเถียง ถึงไม่อยากยอมรับแต่ก็เถียงไม่ได้นะสิ
“แหม่....มาซื้อของเข้าเรือนหอกันหรือไง หวานเชียว” ผมกับไอ้ไผ่หันไปทางต้นเสียง ก็เจอเข้ากับไอ้เจที่ยืนยิ้มอย่างกวนประสาทอยู่ตรงหน้า
“มึงมาได้ไงวะ” ผมหันไปถามมันอย่างสงสัย
“อ้าวก็มึงบอกให้กูพาไอ้ไผ่มาซื้อของ” มันตอบมาพร้อมกับทำท่ากวนเช่นเดิม แถมรอยยิ้มไม่ได้หายไปด้วยเลย
“ก็กูบอกว่าไม่ต้องแล้วไง” ผมว่าเมื่อวานผมบอกไอ้เจไปแล้วว่าผมจะพาไอ้ไผ่มาซื้อของเอง หรือผมไม่ได้บอกกันแน่นะ
“มึงบอกแล้ว แต่กูอยากมา มีอะไรไหมหละ” มันเดินเลี่ยงไปหาไอ้ไผ่ แล้วแอบเอียงคอถามผมเบาๆ....ท่าของมันช่างน่าหมั่นไส้จริงๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“มึงชอบไผ่?” ระหว่างที่ไอ้ไผ่อยู่ในครัวเพื่อทำคุ้กกี้ จู่ๆไอ้เจก็ถามผมตอนที่นั่งอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
“จะบ้าหรือไงวะ” ผมโวยวาย แต่สายตาก็แอบลอบมองไปที่ไอ้ไผ่ ยอมรับว่าผมตกใจกับคำถามไอ้เจ แต่ก็สามารถลดเสียงให้เบาลงเพราะกลัวไอ้ไผ่จะได้ยินได้
“อย่ามาเถียงกูเลย มึงนะดูจะใส่ใจกับไอ้ไผ่มากขนาดนั้น” ไอ้เจส่ายนิ้วไปมา พร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ มุมปากมีรอยยิ้มเล็กๆให้เห็น
“ก็เหมือนกับที่มึงใส่ใจกุ้งนั่นหละ” ผมบอกไอ้เจไป ทำให้ท่าทางกรุ้มกริ่มเมื่อครู่ของมันหายไปทันที
“เฮ้ย....ไม่ใช่นะเว้ย” มันรีบกระโจนมากอดคอผมทันที แถมยังล็อคคอผมซะแน่น
“อย่ามาเขินน่ามึง รักก็บอกมาสิวะ” ผมยังยั่วมันต่อ
“ทอมมหาโหดแบบนั้น ใครจะไปชอบลงวะ” มันสะบัดแขนที่ล็อคคอผมไปมา ทำให้หัวผมขยับตามแรงมันไปด้วย
“ก็มึงไง” ผมก็ยังไม่เลิกกวนมัน
“กูก็บอกว่ากูไม่ได้ชอบ” มันยิ่งเขย่าคอผมแรงขึ้น ใครดูก็รู้ว่ามันกำลังเขินอยู่แน่ๆ
“กูก็ไม่ได้ชอบไอ้ไผ่ เหมือนที่มึงไม่ได้ชอบกุ้งหละ” ผมบอกในสิ่งที่ผมคิด เพราะผมอยากให้ไอ้ไผ่มันมีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่อยากให้มันต้องลำบากและโดดเดี่ยว ผมถึงอยากจะช่วยมัน ด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกว่าคำว่าเพื่อนเลย
“โอเค...มึงไม่ได้ชอบไผ่ กูไม่ได้ชอบทอมมหาโหด จบ...?” ไอ้เจคลายมือออกจากคอผม พร้อมกับขยับไปนั่งที่เดิมของมัน ส่วนผมก็ต้องนวดคออยู่นานเพราะแรงเขย่าของไอ้เจ
ผมลุกเดินไปในห้องครัวเพื่อไปดูไอ้ไผ่ว่าทำไปถึงไหนแล้ว เพราะใกล้เที่ยงแล้ว ผมเองก็ชักจะหิวแล้วเช่นกัน
“ใกล้เสร็จหรือยัง” ผมเดินไปอยู่ฝั่งตรงข้ามไอ้ไผ่โดยมีโต๊ะยาวขวางผมกับมันอยู่
“ใกล้แล้วหละ รออบอยู่ เดี๋ยวเอาให้นายชิมคนแรกเลย” ไอ้ไผ่หันมายิ้มให้ผม ส่วนผมก็เผลอยิ้มตามมันไปด้วยอีกคน แล้วเดินออกมารอที่โซฟาที่เดิม จนลืมไปเลยว่าเมื่อครู่ผมหิวข้าวนี่นา แล้วทำไมผมถึงเดินยิ้มมานั่งที่โซฟาเช่นเดิมนะ
“มึงไม่ได้ชอบไผ่” ไอ้เจกระซิบถามผมเบาๆอีกครั้ง ทำให้รอยยิ้มของผมหายไปทันที
“มึงไม่ได้ชอบกุ้ง” ผมตอบมันกลับไป ซึ่งไอ้เจก็ได้แต่ขยับกลับไปนั่งที่เดิม พร้อมกับทำปากขยับ อ่านได้ว่า “โอเคๆ”
อะไรของมันนะไอ้เจ ไม่จบไม่สิ้น สงสัยอะไรไม่เข้าท่า ผมก็บอกมันแล้วว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับไอ้ไผ่จริงๆ ทำไมมันไม่ยอมเชื่อสักทีนะ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมจะทำให้มันหยุดเซ้าวี้ได้ยังไง....ก็ต้องยกกุ้งมาขู่นะสิ แค่ได้ยินชื่อมันก็ยอมทันทีแล้ว หึหึหึ...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไผ่น่ารัก ตินอบอุ่น พี่ป่านใจดี เจเฮฮา กุ้งสวยโหด อิอิ
-
ติณน่ารักอีกแล้ว
เสียแต่ว่าไม่ยอมยอมรับตัวเองซักที
-
เดี๋ยวก็รู้ใจตัวเองแหละนายติน
-
ไม่ได้ชอบก็ไม่ได้ชอบจ้า พ่อบุญทุ่ม!!!
เด่วอีกสักพักก็หาตัวเองเจอล่ะเนอะ
ที่นี้พอรู้ตัว จะยิ่งกว่านี้อีก :กอด1: อิอิ
ps.เค้าแอบปิ้งพี่ป่านล่ะ เอิ้กๆ :impress2:
-
ไม่ได้ชอบแต่หลงแอบรักไปแล้วอะดิ 555
-
อ่านเพลินเลย...จบตอนซะแระ.....
เจแพ้กุ้ง.....แต่อยากกินกุ้งงงง??????
อย่างคุณชายตินตินต้องมีคนสะกิดให้คิด....
ปล่อยให้คิดได้เองคงอีกนานนนนนน....
ความจริงเขารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วละตินตินเอ๋ย....
ทั้งหวงทั้งปลื้มขนาดนั้น....แค่เพื่อนมันก็เกินไปว่าม๊ะ :m12:
รูป น่ารักค่ะ จิ้นได้อีกเยอะ....ตินตินมองกวน ๆ ดี ดูเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง
ส่วนเจ...ใสเนอะเป็นนายเอกอีกคนแล้วกัน(ให้กุ้งเป็นพระเอก)
:L1: :pig4: คุณบีค่ะ
-
น่ารักได้อีกเนอะน้องติน แต่บอกว่าชอบก็ชอบเถอะ
แต่เลดี้ว่านายน่าจะยอมรับ สิ่งที่ปฏิบัติเขาเรียกเกินเพื่อนแล้ว
-
:กอด1:พี่บี
เจแปลกๆ :really2:
ตินปากแข็ง
-
ขำตินกับเจ
ปากแข็งทั้งคู่ :laugh3:
-
ตินอบอุ่น ชอบบบ
แต่ที่บอกไม่ได้ชอบไผ่น่ะ
แน่ใจหรอจ้ะ หึหึ
-
ไม่ได้ชอบ ไม่ได้ชอบ แต่ก็ไม่ได้เกลียด
เพราะฉะนั้น ก็ รัก เลย สินะ อิอิ
-
สั้นจังเลยอะ รอมาตั้งหลายวันอะ :monkeysad:
-
อ่านแล้วปวดแก้มชะมัด
+1 ให้กับความน่ารักของตินกับไผ่และเจ
-
บีขาดเมียป่านอะ
เอารูปเราไปสิ
-
บีขาดเมียป่านอะ
เอารูปเราไปสิ
พี่บี สงสารคนดูรูปด้วยนะ :call:
-
บีขาดเมียป่านอะ
เอารูปเราไปสิ
พี่บี สงสารคนดูรูปด้วยนะ :call:
ว้าย แต่มีกะเทยบางตนบอกว่าเราสวยคะ 5555555
เด็กเกตอย่ามาแรงแถวนี้นะคะ
-
บีขาดเมียป่านอะ
เอารูปเราไปสิ
พี่บี สงสารคนดูรูปด้วยนะ :call:
ว้าย แต่มีกะเทยบางตนบอกว่าเราสวยคะ 5555555
เด็กเกตอย่ามาแรงแถวนี้นะคะ
ใครมันไปโกหกปุ๋ยแบบนั้นหรอ
-
บีขาดเมียป่านอะ
เอารูปเราไปสิ
พี่บี สงสารคนดูรูปด้วยนะ :call:
ว้าย แต่มีกะเทยบางตนบอกว่าเราสวยคะ 5555555
เด็กเกตอย่ามาแรงแถวนี้นะคะ
ใครมันไปโกหกปุ๋ยแบบนั้นหรอ
นั่นดิ ไม่น่าเลย
-
บีขาดเมียป่านอะ
เอารูปเราไปสิ
พี่บี สงสารคนดูรูปด้วยนะ :call:
ว้าย แต่มีกะเทยบางตนบอกว่าเราสวยคะ 5555555
เด็กเกตอย่ามาแรงแถวนี้นะคะ
ใครมันไปโกหกปุ๋ยแบบนั้นหรอ
นั่นดิ ไม่น่าเลย
แหมมมมมมมมมมมมมม
อีหม้อไหตะไหลป๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สงสัยต้องกรอกหูทุกวันแล้วมั้งสองคนนี้ ปฏิเสธกันเข้าไปเถอะ o18
ตินนิสัยเหมือนเราเลยอะ ชอบเปรียบเทียบราคา 5555555 (แต่ของเราแค่ของใช้ในชีวิตประจำวัน ไม่ใช่ของซื้อขายแฮะ)
ปล. รูปทำให้จิ้นง่ายขึ้นกว่าเดิมค่าา ขอบคุณมากนะคะ
ปล.สอง. :o8: มีมิกิด้วย เราชอบอะค่ะ แนวดี อิอิ
-
จะเชื่อตินได้มั้ยว่าไม่ได้รัก..คึคึ...
เค้าเรียกแบบนี้กว่ากลบเกลื่อนรึปล่าว...หุหุ :o8:
-
ตอนนี้ เจน่ารัก เฮอะๆๆๆ
-
ปากแข็งกันเข้าไป 2 หนุ่ม
ไม่ได้ชอบแต่รักเลยใช่ม่ะ :-[
ปล. เจน่ารักอ่ะ ชอบๆๆ
-
:z2: :z2:
-
เฮะ เฮะ เฮะ ไม่ได้ชอบเนอะ
-
จริงเหรอติน...ไม่ได้ชอบจริงๆ อ่ะ...คริคริ
หลอกตัวเองได้ ก็หลอกไปเถอะนะ...แต่ถ้าวันไหนรู้สึกตัวในวันที่สายไป
เค้าจะไม่สงสารเลยสักนิดคอยดูสิ...ชิส์ ๆๆๆๆๆๆๆๆ >[]<
-
ทำบุญสังฆทานมาตอนเช้า นำบุญมาฝากบีบีและนักอ่านทุกคนนะคะ
ส่องรูปมาแล้ว น่ารักเหมาะกับคาแรกเตอร์ของแต่ละคนมากๆ
แต่ว่า อิมเมจเจ หวานไปหน่อยมั้ยคะ แต่ก็ชอบนะ ชอบตรงลักยิ้มน้อยๆนี่หละค่ะ
------------
ตกลงทั้งคู่ไม่ได้ชอบใครเลยเนอะ
ปากแข็ง แล้วใจจะแข็งตามด้วยหรือป่าวเนี่ย
บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากค่ะ
:L2:
-
ไม่ได้ชอบก็ไม่ได้ชอบจ้า พ่อบุญทุ่ม!!!
เด่วอีกสักพักก็หาตัวเองเจอล่ะเนอะ
ที่นี้พอรู้ตัว จะยิ่งกว่านี้อีก :กอด1: อิอิ
ps.เค้าแอบปิ๊งพี่ป่านล่ะ เอิ้กๆ :impress2:
เอ่อเจ๊
พี่ป่านมีเมียแล้วนะจ๊ะ
อย่าทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยกสิ
กร๊ากกกกก :laugh:
-
แว่บไปส่องรูปมาแล้ว น่ารักดี โอเคเลย
-
ตินไม่ได้ชอบไผ่จริงๆนะ แต่ถ้าจะรักอะ
-
ชอบครับ
มาต่อไวๆนะครับ
-
ปากแข็งกันทั้งสองคนเลยนะ ทั้งเจ ทั้งติน
-
ลุ้นกันต่อ :o8:
-
ตินเนี่ย...อิอิ
-
ไปต่างจังหวัดมา เพิ่งกลับมาอ่าน
คุณชายทั้ง 2 ปากแข็ง ยังไม่รู้ นะ รีบ ๆ รู้ตัวเร็ว ๆ เจะ o18
...ยังหวงน้องใผ่เหมือนเดิม :กอด1: คนแต่ง...
-
อ๋อยยยยยย
เรื่องนี้น่ารักจังค่า
ขอเป็นแฟนประจำมาชิมคุกกี้น้องไผ่ด้วยคน
ฮ่าๆ
-
หุ หุ หุ ขำเจกะติน ตินกะเจ ต่างก็ไม่ยอมรับสิ่งกำลังผลิดอกออกช่อในหัวใจ
ปฏิเสธกันพัลวัน (สงสัยกำลังสับสนเนาะ รึว่า..เขินหว่า)
-
ยิ้มน่าบานไปเลยละซี่ นายติน..จะได้ชิมคุกกี้คนแรก...
สาธุ ชิ้นแรกของคุกกี้ ขอหั้ยโดนเจ มันแย่งไป..ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ
หมั่นไส่ ปากแข็งกันซะเหลือเกิน...หุหุ
รอชิมคุกกี้ของหนูไผ่ อยู่เน้อ...
:call: :call: :call:
:กอด1: :pig4: :กอด1:
-
[12]
“อร่อยใช่ไหมหละ” ผมยื่นหน้าถามพี่ป่าน หลังจากที่พี่ป่านชิมคุ้กกี้ของไอ้ไผ่แล้ว
“อื้ม” พี่ป่านได้แต่พยักหน้าและหันไปยิ้มให้ไอ้ไผ่
“ผมบอกแล้วว่าอร่อยจริงๆ เหมาหมดเลยแล้วกันนะพี่ป่าน เดี๋ยวผมเอาไปเก็บให้” ผมไม่รอให้พี่ป่านคัดค้าน รีบยกขนมเข้าไปเก็บที่เคาน์เตอร์ทันที เพราะท่าทางของพี่ป่านก็บอกว่าพอใจกับขนมของไอ้ไผ่อยู่ไม่ใช่น้อย
“พี่อยากได้แบบใหม่ๆ ไผ่อบมาทุกวันได้ไหมหละ” ผมเดินกลับมาทันที่พี่ป่านถามไอ้ไผ่พอดี
“ไอ้ไผ่ก็เหนื่อยแย่สิพี่ป่าน ไหนจะเรียน ไหนจะงานที่ร้าน แล้วพี่จะให้มันอบขนมทุกวันอีก ไม่ไหวหรอกพี่” ผมตอบปฏิเสธแทนไอ้ไผ่เพราะแค่นี้มันก็ทำงานจนเหนื่อยพอแล้ว
“อย่างนั้นหรอ โอเคงั้นก็ไม่เป็นไร” พี่ป่านยักไหล่ ว่าไม่เป็นไร ทำให้ผมรู้สึกดีที่ช่วยปฏิเสธให้ไอ้ไผ่ ไม่อย่างนั้นมันก็คงเกรงใจจนต้องยอมอบขนมทุกวันแน่ๆ
“ผมก็ว่าจะขอพี่ป่านอบทุกวันเหมือนกันครับ เพราะขนมที่อบใหม่กลิ่นมันจะหอมกว่าที่เราเก็บไว้นานๆ” ไอ้ไผ่ยื่นหน้ามาบอกกับพี่ป่าน ทำให้ผมต้องมองจ้องมัน
“แล้วเราจะทำไหวหรือ” พี่ป่านถามอย่างเป็นห่วง ไม่ได้คิดต่อว่ามันเลย ถ้ามันจะไม่ทำตามที่พี่ป่านหวังไว้
“ไหวสิครับ เรื่องแค่นี้ สบายมาก” ไอ้ไผ่ยืดอกบอกกับพี่ป่าน แถมยังรับปากอย่างหนักแน่น จนผมไม่กล้าค้านอะไร ได้แต่เก็บความไม่พอใจไว้
“ไหวแน่นะ” พี่ป่านยังถามเพื่อให้เกิดความแน่ใจ
“ชัวร์ครับ ยังไงก็มีตินคอยช่วยด้วย ใช่ไหมติน” มันหันมายิ้มให้ผม พร้อมกับเกาะแขนผมไว้ ถึงจะไม่เห็นด้วยแต่ก็ต้องพยักหน้าตอบรับไป
“งั้นก็ตามนั้น ลูกค้าต้องชอบขนมของไผ่แน่นอน” พี่ป่านบอก ก่อนจะเดินแยกออกมา ส่วนผมก็ได้แต่นั่งมองไปทางอื่น ที่ไม่ต้องเห็นหน้าไอ้ไผ่......เราก็กลัวว่ามันจะเหนื่อย แต่มันเองที่เป็นคนเสนอตัวไปสร้างความลำบากให้ตัวเอง
“ใจร้อน!” อยู่ๆไอ้ไผ่ก็พูดขึ้นมา ทั้งที่ผมก็ไม่ได้โวยวายอะไรนี่นา มาว่าผมใจร้อนได้ยังไง ทำให้ผมต้องหันไปจ้องหน้ากับมัน
“ใจร้อนยังไงไม่ทราบ” ผมถามมันแบบเน้นคำ
“ก็ที่เป็นอยู่นี่ไง...ใจร้อน” มันว่าพร้อมกับเอานิ้วชี้มาจิ้มที่หน้าอกผม บริเวณที่ตรงกับหัวใจ แต่ทำไมอารมณ์โมโหมันเมื่อครู่ของผม กลับเปลี่ยนเป็นอาการใจเต้นแบบนี้หละ แปลกจัง
“เราไปโวยวายอะไรหละ” ผมเริ่มหาทางออก เพราะถ้าปล่อยไว้นานผมเองนี่หละที่จะพูดอะไรไม่ออก
“ไม่ได้โวยวาย แต่นายก็ไม่พอใจใช่ไหมหละ” ไอ้ไผ่มันจ้องหน้าผมนิ่ง ทำให้ผมเถียงมันไม่ออก ก็ผมโมโหจริงๆนี่นา
“แล้วใครทำให้โมโหหละ” ผมสบัดหน้าหลบตามัน เพราะตอนนี้ผมเหมือนคนที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่รู้เพราะอะไรกัน
“ตินชอบกินขนมที่ทำใหม่หรือขนมเก่าๆ” มันถามในสิ่งที่เป็นใครก็น่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว ใครบ้างหละที่จะไม่ชอบขนมใหม่ๆ
“ขนมทำใหม่ๆสิ” ผมตอบมัน แต่ก็ยังไม่ได้หันไปมองหน้ามันอยู่ดี
“เห็นไหมหละ ตินยังชอบกินขนมที่ทำใหม่เลย แล้วทำไมถึงจะเอาขนมเก่ามาให้ลูกค้าพี่ป่านหละ” มันถามผมด้วยหน้านิ่งๆ ทำให้ผมเองก็หาคำพูดมาเถียงมันไม่ได้ ก็อย่างที่มันพูด ผมเองยังอยากกินขนมที่ทำใหม่ แล้วคนอื่นทำไมจะไม่ชอบแบบนั้นหละ
“แต่นายไม่เหนื่อยหรือไง” น้ำเสียงผมอ่อนลง ก่อนจะถามเพราะความเป็นห่วงไอ้ไผ่
“ไม่เหนื่อยหรอก เพราะเรารู้ว่าตินต้องช่วยเราอยู่แล้วหละจริงไหม” มันยิ้มพร้อมกับกอดแขนผม เหมือนเด็กที่อ้อนเอาของเล่น
“รู้ได้ไงว่าจะช่วย” ผมเอามือดันหัวไอ้ไผ่ออกจากแขนผม พร้อมกับพยายามกลั้นยิ้มไว้ ไม่อยากให้มันรู้ว่าผมหายโมโหมันแล้ว ทั้งที่ใจจริงเจอมันอ้อนแบบนี้ ก็ทำให้ผมอดที่จะอมยิ้มกับความสดใสของมันไม่ได้
“เพราะตินใจดีนะสิ” มันเอามือข้างหนึ่งมารวบมือผมที่ดันหัวมัน ก่อนจะกอดแขนผมเช่นเดิม
“งานของนาย นายก็ทำเอง ไม่ช่วยเด็ดขาด” ผมพูดจบก็ต้องรีบเดินเลี่ยงออกมา เพราะตอนนี้นอกจากอาการใจเต้นแรงแล้ว หน้าผมก็เริ่มรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาเช่นกัน อีกทั้งกลัวจะกลั้นยิ้มไว้ไม่ไหวกับท่าทางของไอ้ไผ่ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พรุ่งนี้มีเรียนเช้า แล้วจะมีเวลาทำขนมตอนไหนหละ” ผมถามไอ้ไผ่ตอนที่ช่วยมันปิดประตูร้าน
“ก็ตอนนี้ไง กลับไปก็ทำไว้ก่อนเลย” มันตอบกลับมาเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
“นายจะไปทำที่ไหนหละ” ผมแกล้งถามมันไป เพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นคอนโดผมแน่นอน เพราะเตาอบอยู่ที่นั่น
“ห้องนายไง หรือนายไม่สะดวก” หน้ามันดูเจื่อนลงเล็กน้อย ที่ผมถามมันไปแบบนั้น
“ใช่นะสิ” ผมเดินไปขึ้นรถ โดยทิ้งให้ไอ้ไผ่ยืนค้างอยู่ด้านหลังคนเดียว.....ผมไม่อยากเสียหน้านี่ครับ ผมแกล้งมันไปว่าจะไม่ช่วย แล้วจะมาช่วยมันง่ายๆได้ยังไง มันก็ต้องมีการแกล้งกันเล็กน้อยก่อนสิ 555
ผมนั่งรออยู่ที่รถอยู่นานพอสมควร แต่ก็ไม่มีวี่แววที่ไอ้ไผ่มันจะตามผมมา ทำให้ผมเริ่มคิดว่าผมแกล้งมันแรงเกินไปหรือเปล่า คิดได้แบบนั้นทำให้ผมรีบลงจากรถแล้วเดินกลับไปหาไอ้ไผ่ที่หน้าร้านอีกครั้ง
แต่เมื่อผมไปถึงก็ไม่เจอไอ้ไผ่อยู่ที่หน้าประตูนั้น ทำให้ผมยิ่งกังวลเข้าไปใหญ่ ยิ่งว่าตัวเองที่ไม่น่าไปแกล้งมันเลย ทั้งที่ก็รู้ว่ามันเป็นคนคิดมาก ผมเริ่มออกตามหาไอ้ไผ่รอบๆบริเวณร้านเพราะคิดว่าป่านนี้มันคงเสียใจอยู่ลำพังแน่ๆ ผมวิ่งหาอยู่นานแต่ก็ไม่เจอไอ้ไผ่เลย จนเมื่อผมไม่รู้จะทำยังไงต่อ สายตาผมก็หันไปเห็นตู้โทรศัพท์สาธารณะ ที่ภายในนั้นมีคนที่ผมตามหาตัวอยู่
“ทำไมไม่ตามไปขึ้นรถ” ผมถามไอ้ไผ่ ระหว่างที่มันกำลังจะหยอดเหรียญในมือลงเครื่องโทรศัพท์นั้น
“นายกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวเราต้องหาเตาอบให้ได้ก่อนนะ” มันหันมายิ้มให้ผม ไม่ได้มีท่าทางแสดงว่าไม่พอใจผมเลยแม้แต่น้อยที่ผมไม่ให้มันไปใช้เตาอบที่คอนโด
“แล้วนายจะหาจากไหน” ผมลองถามมันอีกครั้ง ทั้งที่ตอนนี้ความรู้สึกผิดของผมมันดันขึ้นมาแน่นทั้งหน้าอกผมแล้ว
“ว่าจะลองโทรหาคนรู้จัก เผื่อจะมีใครมีเตาอบบ้างนะ ไม่เป็นไรหรอก นายกลับไปก่อนเถอะ แค่นี้เราหาได้อยู่แล้ว” แม้หน้าของไอ้ไผ่จะยิ้มตอบผมมา แต่แววตาของมันก็มีความกังวลอยู่ในนั้น เพราะมันเองก็คงรู้อยู่แล้วว่าการจะหาเตาอบจากคนรู้จักมันยากขนาดไหน หรือพูดง่ายๆคือมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยถ้าคนรู้จักไม่ได้เปิดร้านขายขนม
“ไม่ต้องโทรหรอก....เราขอโทษ กลับไปทำขนมกันนะ เดี๋ยวเราเป็นลูกมือให้ จะได้เสร็จเร็วๆ” ผมจับมือไอ้ไผ่พร้อมกับออกแรงเล็กน้อยที่จะดึงมันออกมาจากตู้โทรศัพท์ น้ำเสียงของผมมันแผ่วเบาเพราะความรู้สึกผิดมันค้ำอยู่
“ไม่เป็นไรจริงๆติน ถ้านายไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร เราเข้าใจนายนะ” ไอ้ไผ่ยื้อตัวไว้ พร้อมกับบอกผม เพราะมันคงคิดว่าผมไม่สะดวกจริงๆ นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดหนักเข้าไปอีก
“เราสะดวกสำหรับนายเสมอ เพราะงั้นเรากลับไปทำขนมกันนะ” ผมออกแรงดึงอีกครั้ง พร้อมกันส่งยิ้มที่พยายามฝืนยิ้มให้ดูสดชื่นที่สุด
“นายหิวไหมติน” อยู่ๆไอ้ไผ่ก็ยิ้มให้ผม แล้วถามในประเด็นอื่นที่ไม่เกี่ยวกับก่อนหน้านี้เลย
“นิดหน่อย แล้วนายหละ” ผมถามย้อนกลับไปที่ไอ้ไผ่ ทั้งที่ยังไม่เข้าใจว่ามันถามเพราะอะไร
“งั้นระหว่างรออบคุ้กกี้ เดี๋ยวเราทำกับข้าวให้นายกินเอง ดีไหม” ตอนนี้มือของไอ้ไผ่ผสานเข้ากับมือผมที่กุมมือมันไว้ก่อนหน้านี้ พร้อมกับเมื่อผมเดินนำออกมามันก็เดินตามผมออกมาด้วย โดยที่มือของผมและมันยังคงผสานกันไว้แน่น รวมไปถึงรอยยิ้มของทั้งผมและไอ้ไผ่ที่ส่งให้กันเสมอเมื่อหันมามองหน้ากัน......ทำไมนะ ผมอยากให้รถผมจอดไกลกว่านี้จริงๆเลย..........
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หายไปหลายวันต้องขอโทษนะครับ o14
มาต่อให้แล้ว ฝากดูแลทิวไผ่ด้วยนะครับ
-
^
^
เมนท์แรกของวันนี้
ยังไม่ได้อ่าน ขอ :กอด1: บีบีก่อนจ้า
-----------------------------
“งั้นระหว่างรออบคุ้กกี้ เดี๋ยวเราทำกับข้าวให้นายกินเอง ดีไหม” ตอนนี้มือของไอ้ไผ่ผสานเข้ากับมือผมที่กุมมือมันไว้ก่อนหน้านี้ พร้อมกับเมื่อผมเดินนำออกมามันก็เดินตามผมออกมาด้วย โดยที่มือของผมและมันยังคงผสานกันไว้แน่น รวมไปถึงรอยยิ้มของทั้งผมและไอ้ไผ่ที่ส่งให้กันเสมอเมื่อหันมามองหน้ากัน......ทำไมนะ ผมอยากให้รถผมจอดไกลกว่านี้จริงๆเลย..........
^
^
:m3: หวานล้ำ แบบยังไม่รู้เนื้อรู้ตัว รู้ใจตนเอง
หนูไผ่อ้อนแบบนี้ ตินก็ละลายสิจ๊ะ
บวก 1 แต้มจ้า ขอบคุณมากนะจ๊ะ
-
นายตินนี่ใจร้อนจริงๆเลย ไผ่ก็ดันไม่ง้อด้วย ฮ่าๆ เพราะงั้นงอนไปก็ไม่มีประโยชน์แฮะ
แต่ดูไผ่จะเริ่มสนิทใจมากขึ้น ...
คู่นี้กว่าจะคืบหน้าสงสัยอีกนานแหงเลย >< แต่ก็เชียร์ตินน้าาา
ขอบคุณจ้าาคุณบี เรียนหนักสินะคะ สู้ๆ :L2:
-
เหมือนง้อเเฟนเลย หุหุ
-
พระเอกเรื่องนี้ งอนเองได้หายเองได้
เพราะนายเอกไม่ง้อ :m20:
แถมยังต้องมาง้อเค้าอีกตะหาก
ไผ่อ้อนๆแบบนี้น่ารักเป็นบ้าเลยอ่ะ
-
กลายเป็นคู่รักไปแล้ว หุๆๆ
-
แปะก่อน เดี๋ยวมาอ่านอีกที
edit
อดใจไม่ไหวสุดท้ายก็ได้อ่านจบก่อนอน
ตินขี้แกล้งบ่อยๆแบบนี้เดี๋ยวแม่ยกก็หายหมดหรอก
ปล.พี่ป่านน่ารักจริงๆ ภรรยาพี่ป่านชื่อปุ๋ยใช่มั้ยคะ
:o8:
-
ติณชอบแกล้งนิสัยไม่ดีเลยว่ะ
ส่วนน้องไผ่วีนบ้างอะไรบ้างก็ได้นะ
เพราะงัย ๆ ป้าก็ร้ากกกกกกกกกกกกกก
น้องไผ่ที่ซู้ดดดดดดดด
-
น่ารัก :L2: :L2: :L2:
-
น่ารักจังเลย....ไผ่ก็เริ่มอ้อนตินแล้วด้วย...แต่เอ สองคนนี้ยังไม่รู้ความรู้สึกจริงๆของตัวเองเลยว่าชอบอีกฝ่ายไปแล้วว
ไผ่น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ไผ่เริ่มอ้อนตินแล้ว น่ารักสุดๆ
-
ไผ่น่ารัก น่าชัง ขนาดนี้ ถ้ายังไม่ยอมรักใจตัวเอง ระวังเถอะ :m15:
คนอะไร เก็บความรู้สึก ใส่ใจ เอาใจคนอื่นได้ขนาดนั้น
+1 เป็นกำลังใจให้ บีบี :กอด1:
-
จะพูดว่าไงดีล่ะ...ตอนที่ตินพูดว่าจะไม่ให้ไผ่ใช้เตาอบอ่ะ...เค้าสงสารน้องไผ่มากเลยนะ
แต่พอมาตอนที่ตินไปตามง้อไผ่สิ...อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ย ย ย ย ย
แทบจะกรี๊ดให้ออฟฟิคพัง...ต้องบอกว่าตั้งแต่ไผ่อ้อนตินให้ช่วยทำขนมแล้วด้วยสิ
ตอนนั้นก็กรี๊ดซะ...แบบว่าไม่เคยเห็นน้องไผ่ในมุมนี้มาก่อนเลยอ่ะ...จะน่ารักไปไหน >////////<
ขอเดานะ...คิดว่าไผ่เองก็น่าจะมีใจให้ตินเหมือนกัน ส่วนตินเอง รีบ ๆ ยอมรับใจตัวเองสักทีสิ
ระวังจะสายเกินไปนะ...ขอบอก - -"
-
หนอย พระเอกเรื่องนี้ช่างแกล้งจริงนะ
อย่าแกล้งน้องไผ่บ่อยนักสิ
ปล. รู้สึกว่าไผ่จะขี้อ้อนนะตอนนี้ อิอิ
-
หวานยิ่งกว่าคุกกี้ อิอิ
มาต่อเร็วๆนะคะ
คู่นี้น่ารักมากๆๆๆๆๆเลย
-
ไผ่น่ารักมากๆ :impress3:
-
แอบหวานเล็กๆ นะเนี่ย อิอิ
-
ไผ่น่ารักนะ มีอ้อนด้วย ใครมาเป็นตินก็ต้องใจอ่อนทั้งนั้นแหละ
-
หนูไผ่จ๋า อะไรจะน่ารักขนาดนี้ มีลูกอ้อนด้วย นายตินน่ะถึงหลงรักจะแย่ แต่ไม่รู้ใจตัวเอง อิ อิ อิ
ไผ่เองก็คงเริ่มๆแล้ว ใจสองดวงเริ่มพันเริ่มผูกกันแล้ว อ่านไปมีความสุขไป
-
อ่านแล้ว...ใจเต้นแรงตามคุณชายตินตินไปด้วยเลย....
น้องไผ่อ้อนได้น่ารักมาก....คุณชายตินตินอย่าแกล้ง
ทำฟอร์มบ่อยนักซิ....น้องไผ่ใจเสียน้า...น่าสงสารออก :กอด1:
กด + ให้คุณบีนะคะ :L1:
-
:m3: รอกินกับข้าวฝีมือไผ่
:myeye: ไปกินน่าาาาาาาา :myeye:
+1 ให้บีบี
-
พึ่งเข้ามาอ่านครับ
ชอบนายไผ่ นายติน นายเจ กุ้ง และพี่ปานมากกก :-[ (สุรปชอบหมดเลย) :laugh:
นายไผ่นิก็ขี้อ้อนมากมาย แบบนี้นายตินจะหนีไปไหนพ้น :jul3:
นายเจก็ชอบกุ้ง ระวังเค้าจะเอาคืนล่ะ o18
-
บวกหนึ่งให้กำลังใจ แด่วันที่โลกนี้สดชื่น ด้วยหยาดฝน ลมทะเล :L2:
-
ไผ่ไม่รู้ว่าคิดไง แต่ที่รู้อะนะตินอะเริ่มมีอาการโรคหัวใจ
และก็เกิดเฉพาะกับไผ่ งานนี้ต้องลุ้นว่าไผ่จะคิดยังไง
และก็รอลุ้นว่าตินจะรู้ใจกับอาการแปลกนี้ เมื่อไหร่
-
ไผ่ น่าจะแกล้งตินกลับบ้างนะ...
ให้ตามซะให้เข็ดเลย...
ใจดีเกินไปแล้วนายไผ่
-
พระเอกเราจะปากแข็งไปไหน ใจอ่อนจนหลงรักน้องไผ่เข้าไปเต็มเปาแล้ว
ขั้นตอนต่อไปก็จะกลายเป็นหลงแล้ว ยังทำปากแข็งอีกเนอะ ลุ้นคู่เจ+กุ้ง
คงจะสนุกสนานแน่นอน +1 แทนคำขอบคุณค่ะ ..... :pig4:
-
เป็นการหวานที่ล้ำลึกมาก +1 คร๊าบบ
-
หวานซ้า :-[
-
โอ้ ไผ่ คิดมาก แต่น่ารักอะ โฮะๆๆๆๆๆ
-
:กอด1:พี่บี
ตินนี่ไปไหนไม่รอด หัวปักหัวปำมากๆ :laugh:
ไผ่ยังน่ารักเหมือนเดิม
ตอนนี้หวานมากกก มดขึ้นหน้าจอเลย :impress2:
-
น่ารักซะ :o8:
-
ตอนนี้หวานกันจัง ทั้งไผ่ทั้งตินเลย :o8:
วันนี้ไผ่จะทำกับข้าวอะไรน๊า... ต้องอร่อยถูกใจตินแน่นอน o13
บวกหนึ่งเป็นกำลังใจค่ะ :L1:
-
สนุกมากๆเลย
ไผ่น่ารักน่าสงสาร :กอด1:
-
ตินคิดจะแกล้งไผ่ทีไร แกล้งเป็นตัวเองต้องไปง้อเค้าทุกที
-
:pig4: น่ารักมา กกกกกกกกกก !!!!!!!!!! เอิ๊ ก ๆๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค้าบ
ช๊อบชอบ :m3:
รู้สึกถึงความอบอุ่น
ของพี่
ของเพื่อน
และของคนรักกัน :m1:
-
[13]
“อยากกินอะไรหละติน” ไอ้ไผ่หันมาถามผมหลังจากเอาขนมเข้าเตาอบแล้ว ส่วนผมหลังจากช่วยไอ้ไผ่จนหัวหมุน ก็เริ่มยิ้มออกเพราะของกินที่ไอ้ไผ่กำลังจะทำให้
“เอาหมูทอด ต้มยำทะเล ทอดมันกุ้ง...เอาอะไรอีกดีนะ” ผมยืนคิดอยู่ถึงของที่อยากกิน ระหว่างนั้นไอ้ไผ่ก็เดินไปที่ตู้เย็น
“มีหมู ไก่ และไข่อีกสามฟอง” ไอ้ไผ่หยิบถาดที่ใส่หมูกับไก่ขึ้นมาให้ผมดู ใบหน้าของไอ้ไผ่ยิ้มให้ผม แต่ผมกลับเขินจนทำอะไรไม่ถูก ก็หมูกับไก่ที่มันหยิบมาให้ดู มันมีเหลือแต่เศษน้อยๆเท่านั้น ถ้าจะทำตามที่ผมต้องการนี่คงหมดสิทธิ์แน่นอน
“เอ่อ...ทำไรได้บ้างหละ” ผมบอกแก้เขิน คงต้องให้ไอ้ไผ่เป็นคนตัดสินนใจแล้วหละแบบนั้น
“งั้น...กินไข่ตุ๋นไหม” ไอ้ไผ่เสนอมา ผมก็ได้แต่พยักหน้าตอบรับ เพราะจะให้ผมตัดสินใจเองคงไม่ได้กินกันแน่นอน
“เดี๋ยวตินหุกข้าวแล้วกัน เราจะทำไข่ตุ๋นฝีมือทิวไผ่ให้กิน รับรองอร่อยแน่ๆ” ผมก็ได้แต่หัวเราะไปกับท่าทางมั่นอกมั่นใจของไอ้ไผ่ ก่อนจะหันไปหุงข้าวตามที่ไอ้ไผ่บอก
“ไผ่ไม่ต้องแล้วหละ วันนี้เราโชว์ฝีมือเองดีกว่า” ผมเดินกลับมาหาไอ้ไผ่ ที่กำลังจัดแจงของที่จะต้องใช้ทำ
“เราบอกแล้วไงเดี๋ยวเราทำให้กินเอง ตอบแทนที่ให้เราใช้เตาไง” ไอ้ไผ่ยิ้มแล้วก้มหน้าจัดของเช่นเดิม
“เราว่ากินมาม่ากันดีกว่านะ เดี๋ยวเราต้มให้กินเอง นายชอบไม่ใช่หรอมาม่าฝีมือเรานะ” ผมเริ่มหาเหตุผลหว่านล้อมไอ้ไผ่ ทำให้ไอ้ไผ่หันมามองหน้าผมอย่างงงๆ
“มีอะไรกันแน่ติน” ไอ้ไผ่ถามผมนิ่งๆ
“คือ...ยังไงดีหละ......ก็...ข้าวสารหมด” ผมต้องก้มหน้ายอมรับความจริง ว่าผมไม่เคยสนใจดูของภายในห้องเลยว่าอะไรหมดบ้าง หวังจะได้กินกับข้าวฝีมือไอ้ไผ่ กลับไม่มีข้าวซะนี่
“งั้นหรอ...คงต้องกินมาม่าจริงๆหละสินะ งั้นตินนั่งรอไปก่อน เดี๋ยวเราผัดมาม่าให้กิน” ไอ้ไผ่ไม่ได้ว่าอะไรผม แต่กลับยิ้มให้ผมเช่นเดิม ส่วนผมก็เขินจนหน้าแดงเลยทีเดียว ที่มั่นใจว่าที่ห้องตัวเองมีของครบ แต่กลับต้องมากินมาม่าแทน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ทำไมมึงมาด้วยกันวะ” เมื่อผมขับรถมาจอดที่หน้าคณะ ไอ้เจก็ขับมาจอดข้างๆเช่นกัน และเมื่อเจอหน้ากัน มันก็มองหน้าผมทีมองหน้าไอ้ไผ่ที ผมขมวดคิ้วจ้องมันกลับ แต่ไอ้ไผ่ยังส่งยิ้มให้มันอีกเช่นเคย
“ก็ไอ้ไผ่ไปนอนห้องกูนี่นา แล้วทำไมจะมาด้วยกันไม่ได้” ผมตอบกลับไปแบบหงุดหงิด เพราะไอ้เจมันมองเหมือนเป็นเรื่องใหญ่
“ไผ่ไม่เป็นไรใช่ไหม” เหมือนมันไม่ได้ใส่ใจที่ผมพูดเลย เดินไปจับตัวไอ้ไผ่หมุนซ้ายหมุนขวา จนผมเริ่มรำคาญ
“ไม่เป็นไรนี่” ไอ้ไผ่ตอบแบบงงๆกับท่าทางของไอ้เจ
“มึงมานี่สิไอ้เจ.....ไผ่มึงขึ้นไปก่อนแล้วกันเดี๋ยวตามไป” ผมลากตัวไอ้เจออกมา ก่อนจะบอกให้ไอ้ไผ่ขึ้นไปบนห้องเรียนก่อน
“ไหนมึงบอกไม่ได้ชอบไผ่ไง” ไอ้เจเริ่มโวยวายเมื่อไผ่คล้อยหลังไป
“แค่มาด้วยกัน กูต้องชอบมันด้วยหรือไงวะ”
“มึงไม่ได้ทำอะไรไผ่ใช่ไหม ถ้าไม่รักก็อย่าไปทำร้ายเค้านะมึง” ไอ้เจมันมองหน้าผมอย่างจริงจัง อีกทั้งในคำพูดของมันผมก็เข้าใจความหมายว่า “อย่าทำร้าย” ของมันคืออะไร
“คิดเหี้ยไรวะเนี่ย” ผมตบหัวมันไป เพราะผมไม่ได้มีความคิดแบบนั้นกับไอ้ไผ่เลย ตบหัวมันเสร็จผมก็เดินขึ้นไปบนห้องเรียน ปล่อยให้มันนั่งลูบหัวตัวเองอยู่คนเดียว
“เดี๋ยววันนี้ไปเพื่อนซื้อของหน่อยนะ” ผมเดินมานั่งข้างไอ้ไผ่ พร้อมกับขอให้มันไปเพื่อนซื้อของเข้าห้อง
“ไปตอนไหนหละ” ผมหันไปมองหน้าไอ้ไผ่ เพราะปกติมันไม่เคยถามผมแบบนี้ มีแต่จะตอบตกลงทันที ทำให้ผมแปลกใจในคำถามแบบนี้
“ไม่ว่างหรอวะ” ผมถามมันกลับไป
“พอดีตอนจะเข้าห้องเจอกุ้ง กุ้งเลยชวนกินข้าวกลางวันด้วยนะ ไปช่วงบ่ายได้ไหมหละซื้อของนะ” อ๋อ...มีสาวมานัดนี่เอง ถึงไม่ใส่ใจผม
“ไม่เอา...ยังไงนายก็ต้องไปซื้อของกับเราตอนเรียนเสร็จ เข้าใจไหม” ผมยื่นคำขาดให้ไอ้ไผ่ เพราะถ้าปล่อยมันไว้กับกุ้ง มีหวังไอ้ไผ่เสร็จกุ้งแน่ๆ
“แต่เรานัดกับกุ้งไว้ก่อนแล้ว” ไอ้ไผ่ทำหน้าลำบากใจ แต่ก็ยังออกตัวปฏิเสธผมทางอ้อมอยู่ดี
“ไม่ไปกับเราแน่นะ” ผมถามมันแบบเน้นคำ
“เรานัดกับคนอื่นไว้แล้ว จะให้ผิดนัดได้ยังไงหละ” ไอ้ไผ่ไม่มองหน้าผม ทำให้ผมเริ่มไม่พอใจ
“ยังไงนายก็จะไปกับกุ้งใช่ไหม” ผมถามมันเป็นครั้งสุดท้าย
“ใช่” พอมันตอบแบบนั้นมา ทำให้ผมลุกขึ้นยืนทันที ซึ่งไอ้เจก็เดินมากำลังจะนั่งลงข้างๆผม แต่มันไม่ได้นั่งหรอกครับ ก็ผมคว้าคอเสื้อมันดึงขึ้นให้เดินตามผมไปนั่งที่อื่น แน่ขนาดว่ามันยังไม่ได้รับเป็นแฟนกับกุ้ง มันยังทิ้งผมแล้วเลย ทำให้ผมไม่พอใจเอามากๆ.......
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อะไรหรอ” ผมยื่นมือถือตัวเองให้ไอ้ไผ่ตตอนที่พักเบรคระหว่างเรียน เพราะเมื่อผมมองหน้าของไอ้ไผ่มันไม่เหลือแววความสดใสเลย ใบหน้าบ่งบอกว่ามันคิดมากอยู่ไม่ใช่น้อย ทำให้ที่ผมโมโหมันไปเมื่อครู่ หายไปหมดเลย
“มือถือไง....โทรหากุ้งสิ แล้วชวนไปซื้อของด้วยกัน จะได้ไปหาของกินที่ห้างเลย” ผมยิ้มแล้วส่งมือถือตัวเองให้ไอ้ไผ่ เพราะถ้าผมยืนยันจะให้มันไปซื้อของกับผมให้ได้ และมันก็ยืนยันที่จะไปกินข้าวตามนัดให้ได้ ก็คงต้องชวนกุ้งไปเดินห้างด้วยนั่นหละ จึงจะเป็นทางออกที่ดี
และในที่สุด...ผม ไอ้ไผ่ และกุ้งก็ได้ไปเดินซื้อของกันหลังเลิกเรียน อาจจะเป็นโชคดีด้วยที่กุ้งไม่มีเรียนตอนบ่ายเช่นเดียวกับพวกผม แต่มันก็ไม่ดีซะทีเดียว......เพราะ.........
“กูไปด้วย...” ตอนที่ไอ้ไผ่บอกว่ากุ้งจะไปซื้อของด้วยแล้วนั้น ไอ้เจก็แทรกหน้ามาบอกว่าจะไปด้วยทันที......แล้วแบบนี้จะสงบสุขไหมเนี่ย
...
ตินๆใจร้อนอีกแล้ว.......ฝากดูแลทิวไผ่ด้วยนะครับ
http://www.youtube.com/v/xE0nS3NN_HQ&hl=en_US&fs=1
ฝากเพลงนี้แทนใจไผ่กับติน 5555
-
ง่า.......ตินเอ้ย เมื่อไหร่จะเข้าใจว่าที่คิดที่ทำไปทั้งหมดนั่นน่ะ ชาวบ้านเค้าเรียกว่ารัก
แล้วยังขี้หวงอีกน้อคนเรา
น้องไผ่ น่ารักเสมอจริงๆ >/////////<
-
นอกหน้านอกตาไปไหมนายติน
เจ + กุ้ง หนีกันไม่พ้น
-
555+ หนุ่มตินยังไม่ยอมรู้ตัวสักทีนะ
-
ให้เจเจไปด้วยน่ะดีแล้ว....เผื่อจะได้กินกุ้งเร็ว ๆ นะคุณชายตินติน
น้องไผ่อ่อนไหว.....คุณชายตินตินก็อย่าเอาแต่ใจนักซิ
รอวันที่ทั้งคู่จะรู้ใจตนเอง..... :L1:
กด + ให้คุณบี :L2: :pig4:
-
ทำไมตินใจร้อนจัง
ทำยังงี้ไผ่ก็ลำบากใจแย่ :เฮ้อ:
-
ตินไม่ได้ใจร้อนหรอก แต่ตินกลัวคนอื่นมาแย่งไผ่ไปจากตัวเอง หวงไผ่ ไม่อยากให้ไผ่ไปกับคนอื่น
ตินต้องการให้ไผ่อยู่กับติน ใกล้ชิดติน และอยากให้ไผ่เห็นตินเป็นคนสำคัญของไผ่เหมือนกัน
อิ อิ หลงรักไผ่จนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วตินเอ้ย
ส่วนเจ ก็ชักจะหวงกุ้ง และไม่อยากให้กุ้งคลาดสายตาเช่นกัน แต่ก็ยังไม่รู้ใจตัวเองเช่นกัน
เอ๊ะหรือจะรู้แล้ว แต่ฟอร์มจัด เลยทำเป็นไม่ยอมรับ
หุ หุ สองคู่ อย่างน่ารักเลย
-
ตีนเอยย
ความจริงเราน่ะทั้งหวง และหึง และห่วงไผ่ รู้ตัวเร็วๆเหอะนร๊า o3
-
จะว่าตินใจร้อนอย่างเดียวก็ไม่ได้ เพราะถ้าไม่เอาแต่ใจก็จะรู้สึกเหมือนว่าไผ่ไม่ให้ความสำคัญกับตัวเองประมาณนั้นปะคะ? 555
เราว่าคู่นี้ท่าทางจะลุ้นกันเหนื่อยอะ ตราบใดที่ตินยังไม่ยอมรับว่าชอบไผ่ แล้วไผ่ก็ไม่มีทีท่าอะไรกับติน
นี่ถ้าเจไม่ตามไปสิตินจะแย่ เพราะกุ้งก็จะดึงความสนใจของไผ่ไปหมด~
:o8: ขอบคุณนะคะ อ่านแล้วอยากจะเข้าไปกระซิบข้างหูนายตินจริงเลย ว่าเลิกปากแข็งได้ละเด๋วก็ไม่คืบหน้าพอดี ฮ่าๆ
-
:pig4: ค้าบ
-
งานนี้นายติน กลัวใครจะมาแย่งของอะนะ เนื่องจากตอนนี้กุ้งกลาย
เป็นคนแย่งของตินที่น่ากลัวไปอะ เพราะว่านายไผ่กะนายตินก็ยังไม่รู้ใจตัว
น่ากลัวมากอะ
-
ตินเอ๋ยย หวงห่วงขนาดนี้ก็ยอมรับใจตัวเองได้แล้วว
-
ตินไม่ใช่แค่ใจร้อนนะ เอาแต่ใจตัวเองด้วย (วูบแรกของตินเป็นแบบนี้แหละ)
แต่ตินเป็นคนจิตใจดี เสียแต่ยังไม่รู้ใจตัวเองนี่แหละ
-
เง้อ
ติณเอ้ย
ก็ยอมรับไปสิว่าชอบไผ่นะ
จะเล่นตัวทำไมนักหนา
ห๊าาาาาาาา :angry2:
-
เฮ้อเมื่อไหร่ตินจะยอมรับซะทีว่าว่าชอบ ( รัก ) ไผ่
ส่วนเจกะนะได้คู่กับกุ้งแน่ ๆ เลย เจอกันที่ไรเป็นคู่กัดทุกทีเลย
-
เมื่อไหร่จะยอมรักสักทีน่าตินเอ๋ย
เดี่ยวเหอะ มีคนแย่งไผ่ไปละจะรู้สึก หึ ๆ o22
-
ปากบอกไม่รัก
แต่การกระทำกับหัวใจน่ะ
มันแสดงออกว่ารักหนูไผ่ไปแล้วนะจ๊ะ
แล้วดูมาทำหึงหวงซะขนาดนั้น
ยอมรับไปเหอะน่าตินว่ารักน่ะ
ถ้าไม่พูดตอนนี้มันอาจจจะสายไปก็ได้นะ
เตือนด้วยความหวังดี หุหุ
หนูไผ่ก็น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
ทนกับอารมณ์ร้ายมั้งดีมั้งของตินหน่อยนะ
รายนั้นเค้ากำลังสับสนอะไรบางอย่าง ^^
-
:กอด1:พี่บี
ตินนี่ทำตัวเหมือนพี่เคเลย :เฮ้อ:
ทำไผ่เครียด
เพลงเพราะ o13
-
พระเอกเรื่องนี้ เอาแต่ใจเหมือนเด็กน้อยเลย
แถมยังขี้หวงอย่างแรง แต่ก็น่ารักอ่ะ
ไผ่เตรียมทำใจไว้ได้เลย
ปล. กด +1 ให้บีบี กอดแน่นๆ :กอด1:
-
ส่งกุ้งให้เจไปเร็วๆเถอะ ชักรำคาญนิดๆละ
อิอิ
-
:z2: :z2:
-
พระเอกเรื่องนี้ รู้ตัวช้าจริง
-
บทจะอารมณ์ร้อนก็เล่นซะไผ่หดหู่ไปเลย
ติณเป็นไร
ทำไมต้องปฏิเสธว่าไม่ชอบด้วยนะ...ก็เห็นๆ อยู่
-
ไม่เป็นไรนะติน
เจไปด้วยน่ะดีแล้ว ครบคู่พอดี
ท่องไว้สิ ที่ใดมีทิวไผ่ที่นั่นมีติน ที่ใดมีกุ้งที่นั่นก็ต้องมีเจ
แบบนี้ มันจะได้ไม่มีปัญหา :laugh:
บวก 1 แต้ม ขอบคุณบีบีมากจ้า
:กอด1:
-
ยังไม่รู้ใจตัวเอง แต่ก็คอยตามหวงเพื่อนไผ่ เอ... มันยังไง
ส่วนเพื่อนเจ ก็คอยห่วงเพื่อน ว่าไป นี่ก็อีกคน ทำเป็นไม่สน แต่พอรู้ว่าเค้าไปด้วย :z2:
+1เป็นกำลังใจให้ บีบี คอยรอดูว่าเมื่อไหร่ตินจะยอมรับและรู้ใจตัวเองซะที
-
คึคึ มีเจไปเป็นไม้กันท่ากุ้งกับไผ่ก็ดีออก...งานนี้ก็ดึงไผ่ไปช็อปกันสองคน แล้วปล่อยกุ้งให้เจจัดการก็สิ้นเรื่อง :z2:
-
หลงรักไผ่แล้วละสินายติน
-
อยากจับไผ่ยูริกับกุ้งจริง ๆ
ปล่อยให้ผู้ชายไม่รู้ตัว 2 คน นั้นวายกันเอง :jul3:
-
ยังไม่รู้ใจตัวเองสักทีนะติน...น่าจะสงสัยอะไรบ้างอะไรบ้างนะ
แล้วกุ้งเค้าคิดอะไรยังไงกับไผ่หว่า...อยากรู้จริง ๆ เลยอ่ะ
จะคิดแค่เพื่อนกัน หรือว่าจะมากกว่านั้นหว่า...ถ้าเป็นอย่างหลัง คงต้องให้เจมาสกัดดาวรุ่งแล้วแหล่ะ...คริคริ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะฮะ XD
-
ตินเมื่อไหร่จะยอมรับและรู้ใจตัวเองซะที
-
[14] [ส่วนของ: เจ]
“ไอ้ตินมึงไปกับไผ่แล้วกันนะ เดี๋ยวกูขับรถตามไป” ผมบอกไอ้ติน ก่อนจะลากทอมมหาโหดมาด้วย เห็นหน้าเอ๋อๆตอนที่ผมดึงแขนมาก็อดขำไม่ได้ 555
“ทำไมฉันต้องมากับนายด้วย” ยัยทอมถามผมเมื่อเข้ามานั่งในรถกันแล้ว หน้าตาบ่งบอกว่าไม่พอใจเอามากๆ แต่ที่ไม่ขัดขืนเพราะมัวแต่อึ้งอยู่แน่ๆ พอตั้งสติได้ก็เอาใหญ่เลย
“แล้วจะไปเป็น ก ข ค สองคนนั่นทำไมหละ” ผมหันไปจ้องหน้ายัยทอม จริงๆผมก็รู้หรอกว่าเธอแอบมีใจให้ไผ่ แต่ผมมันเพื่อนที่แสนดีนี่ครับ ก็ต้องช่วยเพื่อนกำจัดคู่แข่งสิ
“เป็น ก ข ค ก็ดีกว่ามากับนายแล้วกัน” ยัยทอมยังไม่ยอมแพ้ ยื่นหน้ามาโวยวายใส่หน้าผม ไม่ติดว่าปากร้ายนะ จะจับมาจูบซะให้เข็ด ยื่นหน้ายื่นตาแบบนี้
“เห็นแก่ตัวนี่นา” ผมพูดยั่วต่อ แต่ดูยัยทอมจะชะงักไปเล็กน้อย
“ยังไงไม่ทราบ” ไม่ทันไรก็ต่อปากต่อคำได้ต่ออีกแล้ว
“อ้าว....ก็เพื่อความสบายใจของตัวเอง ถึงกลับจะไปเป็น ก ข ค คนอื่นเค้า ไม่เรื่องเห็นแก่ตัวจะเรียกอะไร” ผมก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน ลอยหน้าลอยตาแกล้งยัยทอมไป
“สรุปสองคนนั้นชอบกันจริงใช่ไหม” หน้ายัยทอมหงิกขึ้นกว่าเดิม พร้อมทั้งหันข้างมาจ้องผมตรงๆ
“ก็ไม่ได้ยอมรับ” ผมคิดถึงหลักความจริงที่ว่า ไอ้ตินก็ปฏิเสธ ส่วนไผ่ก็ไม่ได้มีทีท่า ก็พูดไม่ได้เต็มปากเหมือนกันว่ามันสองคนชอบกัน
“แล้วมาว่าฉันเป็น ก ข ค ได้ไง....ไอ้แต๋ว....ออกรถได้แล้ว ชักช้าจริงเลย” ยัยทอมเล่นซะผมช็อตเลย เครื่องนิ่งสนิท ก็ยัยบ้าไม่ได้แค่ว่าผมอย่างเดียว ยังเอานิ้วชี้มาจิ้มหน้าผากผมอีก แถมเน้นแรงตอนที่เรียกผมว่า “ไอ้แต๋ว” เล่นซะผมไปไม่ถูกเลยแบบนี้ ต้องเก็บความแค้นไว้ ก่อนจะขับรถออกไป
ผมไม่รู้จะทำอะไรเพราะกำลังช็อตกับยัยทอมบ้านั่น เลยเปิดเพลงฟัง พร้อมกับฮัมเพลงไปด้วยเผื่อจะอารมณ์ดีขึ้น
“ฟังเพลงอะไรของนายเนี่ย ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย” อะฮ่า....ยัยทอมบ้านี่ไม่รู้จักเพลงที่ผมฟัง แบบนี้ก็มีเรื่องข่มเอาคืนแล้วสิ
“K-pop นะไม่รู้จักหรือไง ขนาดเด็กประถมยังรู้จักเลย” ผมตอกกลับด้วยรอยยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มแบบที่กวนสุดๆ แต่ทำไมยัยทอมบ้านี่ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย
ยัยทอมไม่สนใจในคำพูดผม พร้อมกับกดเอาแผ่นออก ก่อนจะหยิบแผ่นเพลงของผมโยนไปที่เบาะหลังอย่างไม่สนใจ
“ทำไรนะ” ผมงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น จะหันไปดูสภาพแผ่นเพลงของตัวเองก็กลัวรถจะชน จะไม่หันไปดูก็พะวง ทำให้ท่าทางของผมออกมาแนวเก้ๆกังๆ
“ก็ฟังไม่รู้เรื่อง ฟังเพลงไทยไม่เป็นหรือไง” ยัยทอมไม่สนใจผมเลย สนใจแต่จูนคลื่นวิทยุที่ตัวเองอยากฟัง
“แต่นั่นแผ่นแท้นะ” ผมยังโวยวายไม่เลิก อุตส่าห์ลงทุนซื้อแผ่นแท้มา แต่กลับมาเจอยัยบ้านี่โยนทิ้งไว้เบาะหลังซะงั้น
“โวยวายน่า ฟังนี่ไปหละ” ถ้าพูดเฉยๆ ผมคงไม่รู้สึกอะไรมากหรอก แต่นี่พี่ท่านเล่นเอามือมายันหน้าผมด้วยนี่สิ มันยิ่งเพิ่มความแค้นของผมให้มากขึ้น....เฮ้อ ตั้งใจจะแกล้งยัยทอมบ้า แต่กลับโดนตอกซะหน้าหงายเลย เอาไงดีหละแบบนี้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ยังไงวันนี้ผมต้องกู้ความรู้สึกของตัวเองคืนมาให้ได้ เพราะวันนี้ถูกย่ำยีจนป่นปี้หมดแล้ว...ยัยทอมบ้ามหาโหด ผมเดินคิดตลอดทางที่เดินซื้อของกัน......วันนี้ต้องเจอกัน
“ไผ่ไอ้ตินไปไหนแล้วหละ” ระหว่างที่ผมเดินคิด ก็เห็นช่องทางพอดี เพราะตอนนี้ไผ่กับยัยทอมมหาดหดเดินคู่กัน ผมเลยเดินไปแทรกระหว่างกลาง พร้อมกับกอดคอไผ่ เบียดยัยทอมนั่นไปอีกทาง เห็นหน้ายัยทอมนั่นแล้วก็น่าขำ สงสัยจะไม่พอใจผมอยู่แน่ๆ 555 ขอเอาคืนบ้างนะ
“อยู่นั่นไง” ไผ่คงงงที่ผมถาม เพราะพอผมเงยหน้ามองไปด้านหน้าก็เจอไอ้ตินกำลังยืนเลือกของอยู่ ซึ่งไม่ได้ไกลจนมองไม่เห็นเลย แต่ผมก็ไม่สนหรอก ขอแค่ได้แกล้งยัยทอมเป็นพอ
“ไอ้ตินซื้ออันนี้ไปไว้ที่ห้องด้วยดิ เผื่อวันไหนกูไปจะได้มีกิน” ผมเอื้อมมือไปแย่งกล่องซีเรียล จริงๆผมก็ไม่ได้ชอบกินของแบบนี้หรอกครับ เพียงแต่ว่ายัยทอมกำลังจะหยิบนะสิ ผมเลยต้องแย่งหยิบเสียก่อน 555 หน้างอเข้าๆๆ
“เดี๋ยวเราไปซื้อผลไม้ดีกว่านะ ขนมถุงพวกนี้ไม่มีประโยชน์หรอก” ผมหยิบขนมที่ยัยทอมวางลงในรถเข็นขึ้นไปวางไว้บนที่วางเหมือนเดิม ก่อนจะออกปากชวนไผ่ให้เดินไปซื้อผลไม้ ผมนะแทบจะขำให้ดังๆ เพราะยัยทอมก้มหน้ากำลังสะกดอารมณ์โกรธอยู่หละสิแบบนี้ 5555 ถือว่าผมเอาคืนได้ระดับหนึ่ง แต่มันยังไม่จบหรอกยัยทอมบ้า เมื่อกี้เล่นไว้หนักใช่ย่อยนะ
“ไม่ไหวแล้ว.....” เสียงยัยทอมพูดออกมา และก่อนที่ผมจะทันรู้ตัว ผมก็ถูกยัยทอมนั่นล็อกคอกดต่ำลงมาแล้ว พร้อมกับหัวของผมก้โดนยัยนั่นดึงผมอยู่
“จะกวนอะไรนักหนา ไม่จบไม่สิ้น” ปากยัยทอมนั่นโวยวายไป มือก็ขยับหัวผมขึ้นลงตามแรงมือ ทำให้ผมมึนอยู่ไม่ใช่น้อย
“ในรถก็รอบนึง มาห้างแล้วยังไม่เลิกกวนอีกใช่ไหม” มือที่เคยดึงผมของผม ได้กลายมาเป็นมือที่ตบหัวผมแทน
“พอแล้ว ไม่แกล้งแล้ว” ผมเริ่มโอดครวญเพราะมึนอย่างมาก
“ไม่พอ สนุกไม่ใช่หรือไง เอาอีกสิ จะได้แถมให้อีกหลายชุดเลย” คราวนี้เปลี่ยนเป็นหู ผมโดนยัยทอมบ้ามหาโหดดีหูซะจนแดง จนเจ็บไปหมดแล้ว
“ไผ่ช่วยด้วย” ผมเริ่มหาตัวช่วย และคนที่จะช่วยผมได้ก็น่าจะเป็นไอ้ไผ่นี่หละ
“กุ้งพอเถอะ เจเค้าคงสำนึกแล้วหละ” แรงกระชากหยุดลง ก่อนที่ยัยทอมจะผลักหัวผมออกมา
“อย่ามากวนอีกหละ ไปกันดีกว่านะไผ่” มีขู่ส่งท้ายด้วย ทีตอนบอกผมหน้ายังกับยักษ์ แต่พอหันไปหาไอ้ไผ่กลับยิ้มซะงั้น
“สมน้ำหน้า เล่นอะไรเป็นเด็ก” ไอ้ตินเดินมาสมน้ำหน้าผม ก่อนจะเข็นรถเดินตามไผ่ไป.......อะไรกันเนี่ย ผมทำอะไรยัยทอมนั่นไม่ได้เลยหรือนี่ ผมต้องแพ้แบบนี้ตลอดเลยหรอ ไม่จริงใช่ไหม................
...
มาสนุกสนานกับฝั่งของ เจ + กุ้ง บ้างนะครับ อิอิ
-
ใช่แล้วล่ะเจ เจต้องแพ้แบบนี้แหละ
น้องกุ้งคะ แปะมือแป๊ะๆ พี่นุ่นก็ไม่รู้จักK-popเหมือนกันค่ะ โก้ดแม่แก่เลยตรู กร้ากกกกกกกกกกกกกกกส์
-
555++ แพ้หมดรูปเลยนะเจเอ้ย
ถ้าแต่งกันไปรู้เลยนะเนี้ยว่าบ้านนี้ใครใหญ่ หึหึ
นู้กุ้งนี้ก็แรงได้ใจดีจริงๆ
ผู้หญิงอย่างเราต้องอย่าไปยอมเนอะ
ผู้ชายมันกวนมาเรากะต้องเอาคืน ><
-
ขนาดน้องนุ่นยังไม่รู้จัก
ก้ไม่ผิดใช่ไหมที่พี่บีจะไม่รู้จักด้วย 555
ปกติฟังแต่คลื่น fat radio
นักร้องเกาหลีนี่ขอผ่าน........
-
^
^
^
เอร๊ยยยยยยยยยยย แฟตเหมือนกันค่ะ โตๆมันๆ (โตมากะแฟต เลยแฟตเลยเรา โฮะๆๆๆๆ)
กอดดดดดดดดดดดดค่ะ
เคยไปแค่ครั้งเดียวเองค่ะ ไม่ค่อยได้ไปในที่ชุมชน กลัวคนแตกตื่น กร้ากกกกกกส์
ส่วนเรื่องไซส์ ใจร้ายยยยยยยยย >//////<
v
v
v
-
งี้ก็เดินงาน t-shirt ทุกปีอะดิ
แต่มีไซส์ป่าวนิ อิอิ
ล้อเล่นนะ
-
แต่เจทำดีมากเลยนะที่บอกกุ้งว่า อย่าไปเป็น กขค ระหว่างไผ่กับตินน่ะ
ส่วนเรื่องที่ว่าเจแพ้ทางกุ้งนั่น ก็ให้คิดว่าเป็นเรื่องของบุพเพสันนิวาสแล้วกันนะ อิ อิ
-
แต่คนปากเยแบบไผ่ต้องเจอแบบกุ้ง ซาดิสได้โล่ แต่นายเจก็ชอบหาเรื่องกุ้งเขาก่อน
งานี้เลยมีตอกและใช้กำลังเอาคืน o13
-
แพ้ทางไม่น่าเป็นปัญหา แต่แพ้ใจนี่ซิ ปัญหาใหญ่ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้ตัว
เอ... หรือยังไม่ยอมรับใจตัวเองเท่านั้น :z1:
เอาแต่กำลังใจไปนะครับ เพิ่ง + เมื่อเช้า :กอด1:
-
+1 ให้กับนายเจที่แพ้ทางกุ้ง
สงสัยแต่งกันไปคงไม่พ้นเรื่อง "กลัวเมีย" :laugh:
-
คู่นี้เค้าเล่นจริง เจ็บจริง แบบไม่ใช้ตัวแสดงแทนด้วยเฟ้ย...กร๊ากกกกกกกกก ก ก กกก ก
แหมะ...เหมาะกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว...คนที่จะปราบเจได้คงมีแต่กุ้งคนเดียวสินะ
เจอกันทีไร แพ้ทางกันทู้กที...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หวังจะชนะกุ้งเนี่ย...คงต้องคิดอีกนานเลยล่ะเจเอ๊ย...หึหึหึ - -+
สงสัยงานนี้คงต้องรีบร่อนใบสมัคร สมาคมเกลียมัวให้เจซะแล้ว...คริคริ
+1 ให้คุณบีนะฮะ XD
-
เจแพ้ทางแบบนี้
รู้เลยต่อไปบ้านนี้ใครใหญ่
-
5 5 5 เจ-แพ้-กุ้ง
-
อยากอ่านตินไผ่ด้วยอ่าาา
-
เจหงอกุ้งไปมั้ยเนี่ยทั้งโดนตบโดนตี
ทนไม้ทนมือดีจริง ๆ เลย แล้วกุ้งไม่คิดจะสงสาร
นายเจมันบ้างหรอ
-
ขำนายเจ
ทำยังไงก็แพ้ทางกุ้ง
แถมยังโดนเพื่อนสมนำหน้า :laugh:
-
โดนเข้าแล้วไงล่ะ ฮ่าๆ
-
บีแก่ทำเป็นแอ็บ โตมากับลูกทุ่งมหานครไม่ใช่เหรอ
เจกุ้งนี่ตัวประกอบที่ตีตื้นมาเป็นตัวนำเลยแหะ แต่ยังไงเราก็ยังชอบน้องไผ่นะ
-
สงสารเจ ทำไมไม่มีใครรักเนอะ
-
รักเขาชอบเขาก็บอกไปเหอะนายเจ
-
ไผ่น่ารักมาก
-
เจมันตลกจริงๆเลย..
ป่วนกุ้งได้ทั้งวัน เจอส่วนกลับที่เดียวไปไม่เป็นเลย..
ยอมรับซะเถอะ..แกมันแพ้กุ้ง...ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
.............................
:กอด1: :pig4: :กอด1:
-
:กอด1:พี่บี
สรุปเจกุ้งมีลุ้น :mc4:
หรือเจไผ่ o18
-
สงสัย ทอมกับแต๋วคู่นี้จะมีซัมทิ่งกันล่ะมั้ง
ทะเลาะกันดีเหลือเกิน
แอบลุ้นๆเจก็น่ารักดีนะเนี่ย
-
บีแก่ทำเป็นแอ็บ โตมากับลูกทุ่งมหานครไม่ใช่เหรอ
เจกุ้งนี่ตัวประกอบที่ตีตื้นมาเป็นตัวนำเลยแหะ แต่ยังไงเราก็ยังชอบน้องไผ่นะ
ลูกทุ่งมหานครคือไรหรอ งงๆ สับสนๆ คิคิ
แหม่ปุ๋ยคงฟังบ่อยหละสิ
แล้วก็โทษว่าโฟแมนเปิด
แต่จริงๆตัวเองนะแฟนพันธุ์แท้ อิอิ
-
คู่นี้ก็กัดกันตลอดเลย o18
ปากก็ว่าไปเนอะ จริงๆใจก็ชอบอะดิ เจเอ๊ยย~
-
:jul3: :jul3:
-
คู่ K-pop เจ กุ้งนี่มันส์ดีแฮะ...แหย่กันไปมาเดี๋ยวก็รักกันเองแหล่ะ แต่กว่าจะถึงเวลานั้น เจคงน่วมน่าดู :jul3:
-
เพิ่งได้เม้นครั้งเเรก
ของการอ่านเรืองนี้
มันน่ารักมากเลบครับ
ตัวละครก้น่ารัก
เเถมชอบนิสัย เจ มากกกกก กวนได้อีก เหมาะเเล้วที่คู่กับกุ้ง
-
เพิ่งมีเวลาตามอ่านจ้าบีบี
ตามเก็บ 3 ตอนรวดเลย
ตอนที่ 12 อ่านไปก็แอบสงสารไผ่ไป
ไผ่เป็นคนคิดมากอ่ะนะ
ตรินก็ไม่น่าไปแกล้งเลย
ตอนที่ 13 ดีขึ้นมาหน่อย
หวานๆ กันนิด ตินก็หึงแบบไม่รู้ตัว
ก็อย่างที่เจว่าแหละว่าสองคนนี้พูดได้ไม่เต็มปากว่าคบกันอยู่
ตอนที 14 ขำเจ โหยมีการเอาคืน แต่สุดท้ายก็ถูกดึงหู ก๊ากกก สมน้ำหน้า
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ นะบีบี +1 ให้จ้า
:L2:
-
ก็เจเจน่ะ.....แพ้กุ้ง....
แต่พยายามจะกินกุ้งมันก็เลย..... o16
เดี๋ยวก็ชินเองแหละ..เจเจ..(ประมาณว่าคงแพ้ตลอดชีวิต) o3
กด + :pig4: ให้กำลังใจคุณบี
-
ชอบนิยายเรื่องนี้จัง :m1:
น้องไผ่น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก :m3:
ตินอ่ะเมื่อไหร่จะขอไผ่เป็นแฟนสะที่นะอยากเห็นน้องไผ่มีความสุขอ่ะ
เห็นน้องไผ่เศร้าที่ไรพี่สาวก็เศร้าไปด้วนนะ
พี่สาวรักน้องไผ่มากๆเลยน๊าอิอิ :กอด1:
+1เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ค่า
-
ตินดูเป็นเจ้าบุญทุ่มมากๆ
ไผ่ก้อน่ารัก
เจกะกุ้งอ่ะ จะตีกันอีกนานไหม :laugh:
เจรีบๆ จีบกุ้ง ให้ติดด่วน
เด๋วตินจะเหวี่ยงใส่ไผ่อีก :m16:
-
เจกับกุ้ง คู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันแน่นอน o13
อยากคุยกับเค้า แต่ก็ชอบหาเรื่องมาชวนทะเลาะกันจัง อิอิ :man1:
+ เป็นกำลังใจต่ะ :L1:
-
เข้ามาดัน ๆๆๆ :z10: อิ ๆ
-
รอค้าบ(http://upic.me/i/ao/0191].gif) (http://upic.me/show.php?id=1e6cd4ac70775d93ddd4e58d10e6a0e7)
-
[15]
“เดี๋ยวไปเจอกันที่ร้านพี่กูนะ” ผมบอกไอ้เจ ก่อนจะปิดประตูออกรถ เพื่อที่จะพาไอ้ไผ่ไปส่งที่ร้านพี่ป่าน
“ตินว่าสองคนนั้นเป็นยังไง” ระหว่างขับรถ ไอ้ไผ่ก็ถามผมถึงสองคนที่อยู่ในรถอีกคัน
“ไอ้เจชอบกุ้ง” ผมตอบตามที่ผมคิดไว้โดยที่ไม่ต้องเสียเวลาทบทวนเลย เพราะท่าทางของไอ้เจดูยังไงก็ต้องชอบกุ้งแน่นอน
“ใช่ไหมหละ เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่กุ้งนี่สิไม่รู้จะชอบเจหรือเปล่า” ไอ้ไผ่ทำสีหน้าเหมือนเด็กดีใจเวลาที่ทำอะไรถูก แต่สุดท้ายก็มีสีหน้านิ่งลง
“ทำไมคิดแบบนั้นหละ” ผมลองถามไอ้ไผ่ดู
“ก็เจชอบไปกวนกุ้งแบบนั้น ใครบ้างหละที่จะชอบ”
“แล้วนายไม่ได้ชอบกุ้งหรือไง” ผมลองถามในสิ่งที่ผมสงสัย เพราะท่าทางของกุ้งแสดงออกว่าชอบไอ้ไผ่ขนาดนั้น ไอ้ไผ่จะมีใจด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ ซึ่งผมเองไม่ชอบที่จะคิดเอง เพราะงั้นเลยต้องถามไอ้ไผ่ตรงๆ ถ้ามันชอบกุ้งจริงๆ รอยยิ้มของมัน จะไม่ได้มีไว้ให้ผมคนเดียวอีกต่อไปแล้วนะสิ
“ไม่............เรากับกุ้งเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ” ไอ้ไผ่หันมาทำท่าโบกมือเป็นการปฏิเสธอย่างยกใหญ่ พร้อมกับส่ายหน้าไปมา ดูๆไปแล้ว หน้าตาตอนมันตกใจ ก็น่ารักไม่แพ้กับตอนที่มันยิ้มเลยจริงๆ
“วันนี้ทำกับข้าวให้กินหน่อยนะ ของครบแล้ว” ผมมองท่าทางของไอ้ไผ่แล้วก็ได้แต่ยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเป็นการขอให้ไอ้ไผ่ทำกับข้าวให้ผมแทน
“อื้ม....” หน้าตื่นของไอ้ไผ่เมื่อครู่ เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มให้ผมทันที วันนี้ผมไม่ต้องฝากท้องไว้กับร้านอาหารข้างนอกแล้วสินะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“วันนี้พี่ต้องไปทำธุระ ไผ่อยู่คนเดียวได้ไหม” พอมาถึงที่ร้าน พี่ป่านที่นั่งรออยู่แล้ว เดินเข้ามาบอกไอ้ไผ่
“ได้ครับพี่ป่านไปทำธุระเถอะ” ไอ้ไผ่ยิ้มรับ ก่อนจะตอบพี่ป่านกลับไป เพราะมันคงคิดว่าถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ พี่ป่านก็คงไม่ทิ้งให้มันทำงานคนเดียวหรอก
“พี่ฝากด้วยนะ” พี่ป่านจับแขนไอ้ไผ่เบาๆ ก่อนจะหันมายิ้มบางๆให้ผม
“เกิดอะไรขึ้นหรือ” ผมเดินตามพี่ป่านออกมา เพราะท่าทางของพี่ป่านทำให้ผมกังวลอยู่ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน
“พี่แอนลื่นล้มนะ พี่จะรีบไปดู” พอพี่ป่านพูดก็ทำให้ผมตกใจเช่นกัน เพราะพี่แอนที่ว่าคือพี่สะใภ้ผมนั่นเอง ตอนนี้ก็กำลังท้องอยู่ด้วย ผมเลยเข้าใจในท่าทางรีบร้อนของพี่ป่าน ถึงแม้คนที่บ้านจะพาไปส่งโรงพยาบาลแล้ว แต่ใจของคนที่เป็นแฟนกัน ยังไงก็อดเป็นห่วงไม่ได้ อีกทั้งตอนนี้ยังไม่ใช่แค่พี่แอนคนเดียวด้วย ยังมีไอ้ตัวเล็กในท้องอีก...
“งั้นพี่รีบไปดูพี่แอนก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะแวะเข้าไปเยี่ยมนะครับ” ผมเร่งให้พี่ป่านขึ้นรถ เพราะไม่อยากให้เสียเวลามาคุยกับผม
“พี่ฝากทางนี้ด้วยแล้วกันนะ” พี่ป่านบอกผมอย่างรีบร้อน ก่อนจะปิดประตูรถ ขับออกไปโรงพยาบาล
“ทำคนเดียวไหวแน่นะ” ผมเดินกลับเข้ามาในร้าน ก็เจอไอ้ไผ่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ ผมจึงเดินเข้าไปถามมัน เพราะนอกจากจะห่วงพี่แอนแล้ว ผมก็ห่วงไอ้ไผ่เช่นกัน ผอมๆแบบมันจะทำคนเดียวไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้
“ไหวแน่นอน ตินไปนั่งอยู่กับเจกับกุ้งเถอะ ดูท่าทางเจจะโดนอีกแล้วหละ” ไอ้ไผ่ชี้ให้ผมดูสองคนที่พูดถึง ซึ่งพอผมหันไปก็เจอกับไอ้เจที่ลูบแก้มตัวเอง พร้อมกับมองกุ้งด้วยสายตาระห้อย ถ้าให้เดาก็คงจะไปกวนอะไรเค้าอีกจนโดนตบกลับมาแน่นอน ผมถอนหายใจก่อนจะเดินไปหาคนทั้งคู่
ตลอดเวลาเสียงของไอ้เจจะคอยกวนกุ้งอยู่เสมอ แล้วสักพักก็จะสงบลงเพราะไอ้เจโดนเล่นงาน แต่อีกไม่นานมันก็กลับมากวนอีก เป็นแบบนี้สลับกันไป แต่ถ้าจะถามผมว่าไอ้เจมันกวนเรื่องอะไรบ้าง ผมก็คงตอบไม่ได้ เพราะผมไม่ได้สนใจคนทั้งสองที่นั่งร่วมโต๊ะเลย สายตาของผมมองอยู่ที่ไอ้ไผ่คนเดียว เพราะนอกจากจะต้องทำกาแฟแล้ว มันยังต้องคอยเสริฟ คอยรับรายการ แถมยังต้องคอยเก็บกวาดรวมไปถึงคิดเงินอีกด้วย
ผมมองมันแล้วก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะถึงจะมีมันเพียงคนเดียว แต่มันก็ไม่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองบกพร่องเลย ผมยังแอบคิดว่าถ้าเป็นผม จะทำได้แบบมันหรือเปล่านะ
“กาแฟของโต๊ะไหน” ผมเดินไปจับถาดที่ไอ้ไผ่กำลังจะยกไปเสริฟ เพราะผมทนดูไม่ได้แล้ว ถึงไอ้ไผ่จะไม่ได้ทำหน้าที่บกพร่องเลยก็ตาม แต่อาการของมันก็บ่งบอกว่ากำลังพยายามฝืนอยู่ แล้วคนเป็นเพื่อนแบบผม จะนิ่งดูดายได้อย่างไร
“ไม่เป็นไรหรอกติน เราทำเองดีกว่า” มันพยายามยื่นมือมาแย่งถาดจากมือผม แต่ผมก็เบี่ยงหนีมัน
“อย่าช้า ลูกค้ารออยู่” ผมจ้องหน้ามันนิ่ง ทำให้มันต้องยอม
“โต๊ะริมหน้าต่าง ที่มาสองคนนะ” มันชี้ให้ผมดูโต๊ะที่จะต้องไปเสริฟ ก่อนจะยิ้มให้ผมแล้วพูดว่า “ขอบคุณนะติน”
นอกจากผมจะมาช่วยไอ้ไผ่แล้ว สักพักต่อมากุ้งก็ลุกมาช่วยจดรายการด้วย สงสัยคงรำคาญไอ้เจอยู่แน่ๆ เลยลุกออกมา ส่วนไอ้เจเมื่อกุ้งลุกหนีมาแล้ว มันเลยลุกตามมาช่วยเสริฟด้วยอีกคน ผมสามคนช่วยกันรับหน้าที่หน้าร้าน ส่วนไอ้ไผ่มีหน้าที่ทำกาแฟและจัดขนมเท่านั้น ไม่มีใครบ่นที่ต้องมาช่วย ทุกคนช่วยไอ้ไผ่ด้วยความสมัครใจ รวมถึงผมเองด้วย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“วันนี้สนุกจังเลยนะ ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย” กุ้งเอาคางเกยกับโต๊ะ พร้อมกับส่งยิ้มมาให้พวกผม ทำให้พวกผมต้องยิ้มไปด้วยเมื่อนึกถึงการทำงานวันนี้ของพวกเรา
“จริงๆทุกคนไม่น่าลำบากเลย” ไอ้ไผ่ทำหน้าลำบากใจ เพราะคงเกรงใจพวกผมไม่ใช่น้อย ที่ต้องให้มาช่วยแบบนี้
“ตินนายลำบากหรอ” กุ้งหันมาหาผม ซึ่งผมก็ได้แต่ส่ายหน้า เพราะผมไม่ได้ลำบากเลยนี่
“ไอ้แต๋ว ลำบากไหม” กุ้งหันไปถามไอ้เจ
“ใครแต๋ว....ยัยทอม” ไอ้เจก็หันไปสวนกลับทันทีเช่นกัน
“ลำบากไหม” กุ้งถามด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น
“ไม่นี่ สบายๆ” ไอ้เจก็ตอบ ก่อนจะทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้เช่นเดิม มันคงคิดได้ว่าไม่ควรไปยั่วโมโหกุ้งแน่ๆ
“เห็นไหมทุกคนไม่ได้ลำบากเลย ไผ่อย่าคิดมากสิ” กุ้งหันไปสรุปให้ไอ้ไผ่เข้าใจ ซึ่งทั้งผมและไอ้เจก็หันไปยิ้มด้วยเช่นกัน เพื่อยืนยันว่าไม่ได้ลำบากจริงๆ
“ถ้างั้นวันนี้เราจะทำกับข้าวเลี้ยงทุกคนเอง” ไอ้ไผ่ยิ้มได้สดใสกว่าทุกที แต่พอผมได้ยินคำพูดนี้แล้วก็ทำให้ผมหลุดปากออกไปทันที
“ไม่ได้นะ” ผมหลุดปากออกไป ทำให้ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว
“ก็........วันนี้เหนื่อยไง อยากอาบน้ำนอนเร็วๆ อยากพักผ่อนไง คงไม่สะดวกนะวันนี้” ผมหาเหตุผลมาอ้าง จะให้บอกได้ยังไงว่าผมนะอยากกินกับข้าวฝีมือไอ้ไผ่เป็นคนแรก
“อย่างนั้นหรอ” ไอ้เจกับกุ้งถามผมด้วยเสียงสูง เหมือนไม่เชื่อมั่นในคำพูดผม
“ก็จริงสิ เห็นไหมวันนี้ไอ้ไผ่มันเหนื่อยขนาดไหน ยังจะให้มันทำอาหารอีก เอาไว้วันหลังเถอะ” ผมรีบร้อนอธิบายเพิ่มเติม
“หรออออออ” สองคนยังคงประสานเสียงกันต่อ ทำให้ผมเริ่มไม่มีทางไปแล้ว
“เอาไว้วันหลังแล้วกันนะไผ่ เดี๋ยวจะมีคนกระอักตายเสียก่อน” ไอ้เจมันหันมายิ้มกวนๆ พร้อมกับหลิ่วตาให้ผม
“ใคร....ใครเป็นอะไร กลัวไอ้ไผ่มันเหนื่อยเว้ย” ผมเริ่มโวย เพราะพอจะเดาได้ว่าไอ้เจมันคิดอะไร
“ช่างเหอะ....ไปยัยทอมเดี๋ยวไปส่งบ้าน” ไอ้เจหันไปบอกกุ้งที่ตอนแรกยังยิ้มกับการแกล้งผมอยู่ ก็ต้องหน้าบึ้งเมื่อไอ้เจหันไปเรียก
“รถชั้นก็มี กลับที่ส่งที่มหาลัยก็พอไอ้แต๋ว”
“บ้าหรือไง ถึงเป็นทอมแต่ก็เป็นผู้หญิงนะ ไปได้แล้วอย่าเรื่องมาก” นานๆทีไอ้เจจะพูดอะไรมีเหตุผล ถึงไม่ได้บอกออกมาตรงๆ แต่มันก็สื่อได้ว่าไอ้เจก็ห่วงกุ้ง ทำให้กุ้งไม่ได้เถียงอะไร บอกลาผมกับไอ้ไผ่แล้วตามไอ้เจไป
แบบนี้ผมก็ได้กินกับข้าวฝีมือไอ้ไผ่คนแรก และคนเดียวจริงๆนะสิ 55555555
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษที่หายไปนานครับ บวกหนึ่งครับผม
-
หายไปหลายวันก็คิดถึงนะขอบอก
แหม้ ๆ รู้สึกช่วงนี้ตินจะออกนอกหน้าไปหน่อยแล้วนะ
ส่วนคู่กุ้งกับเจก็มีสีสันดีนะ
ไอ่แต๋ว .. ไอ่ทอม
-
เริ่มหวานขึ้นเรื่อยๆ กลัวไผ่เหนื่อย !!!!
55555
-
นัท!!!!!
อย่าตายนะ สงสารน้อง
-
ออกนอกหน้าไปนิดนะนายติน o18
ตลกอะ ตกลงกุ้งเรียกเจว่านายแต๋วสินะคะ 55555 ดูเหมือนทั้งเจทั้งกุ้งจะรู้ทันตินกันหมดเลยนะเนี่ย
คิดถึงน้องไผ่มากมาย คุณบีคงยุ่งๆอยู่ บวกคืนเป็นกำลังใจนะคะ กอดๆ :กอด1:
-
ตินเอ๊ย เรื่องแค่นี้ก็ยังหวงนะ กร้ากกกกกกกกกกกกส์
เอาเข้าไป ไอ้ผู้ชายขี้หวงแต่ไม่เข้าใจตัวเอง แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หวงไว้คนเดียวนี่หว๋านายติน
-
อ้าว ให้ไผ่ทำกับข้าวได้ไงเดี๋ยวไผ่เหนื่อยนะตะเอ๊ง :laugh:
-
ร้ายนะยะติน แหม แหม มีหวง มีหวง เดี๊ยะ
-
:กอด1:พี่บี่บี๋
ตินหึงก็บอกไปดิ เดี๋ยวไผ่ไม่รู้
เจกุ้งๆๆๆ :z2:
-
กอดคุณบีหนึ่งทีถ้วน >//////////<
แหมะ...ตินค่ะ...ไม่แสดงออกเท่าไหร่เลย
คนอื่นมองไม่ออกเลยนะเนี่ย...หึหึหึ - -+
แล้วไหนว่าน้องไผ่จะเหนื่อยไง...ที่ต้องทำกับข้าวหน่ะ
สุดท้ายน้องไผ่ก็ต้องทำให้ตินทานอยู่ดีหน่ะ...ต่างกันตรงไหนอ่ะ -*-
-
มาทำเป็นกันท่า แต่จริง ๆ แล้วเพื่อน ๆ รู้ทันละว่า ตินคิดอะไร ..
เล่นพูดซะอย่างงี้ เกิดไผ่คิดจริง ๆ ว่าจะให้ ไผ่พักผ่อน ถ้างั้น ที่คิดจะได้กิน ก็อดเท่านั้น :m20:
+1 เป็นกำลังใจให้ บีบี ครับ ยิ่งวันยิ่งหวาน :z2:
-
แหมๆๆๆตินทำเป็นปากแข็ง
อ๊ากกกบอกรักสะเลยสิติน
แต่แอบชอบคู่กุ้งกับเจนะคู่กัด น่ารักก คึคึคึ
ไผ่น่ารักเนอะรักกันๆๆๆไวไวนะ
-
wowwwwww!!!!!!!!!!
น่ารักขึ้นทุกวันเลยนะตินเนี่ย
:-[
เิขินจัง
อิอิ
ไผ่รู้รึป่าวว่ามีใครชอบอยู่
-
บีแก่ทำไมสั้นจัง
กุ้งรู้เรื่องตินกับไผ่แล้วอะสิ ดีจังจะได้ช่วยๆคู่นี้ด้วย
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ช่วงนี้ติณกำลังออกหน้าออกตามาก
จับจองเปิดซิงทุกอย่างของไผ่เลยไม๊ เพื่อนคนแรก!! กินอาหารฝีมือไผ่คนแรก!!
แล้วเมื่อไหร่จะเอาหัวใจมา แลก หุหุ
-
ตอนนี้หมั่นไส้ตินอ่ะ
มันชักจะออกนอกหน้าเกินไปแร้ว :m12:
-
อ้าวติน ทำไมต้องอยากกินฝีมือไผ่คนแรก คนเดียวด้วยล่ะ
ยังไม่รู้หัวใจตัวเองอีก แถมยังอยากเก็บรอยยิ้มของไผ่ไว้คนเดียวอีกด้วย
ไม่ชัดเลยนะ
บวก 1 แต้มเช่นกัน ขอบคุณบีบีมากจ้า
รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ :กอด1:
-
แค่นี้ก็หวงนะนายติน
-
ทั้งสองคู่เนี่ยเมื่อไหร่เค้าจะรู้ใจตัวเองซะทีน๊า
-
ตินรู้ตัวยังเนี๊ยะ ฮ่าๆ
เหมือนเจ้าตัวยังไม่รุ้ตัวน่ะว่าหลงรักไผ่เข้าเต็ม 100 ละ
-
:กอด1: :L2: :L2:
-
เป็นการกันไผ่ออกแบบเนียนๆ คึคึ
-
ชักเกินหน้าเกินตาไปใหญ่แล้วนะตินน
55555
-
แผนร้ายนะยะติณ เขาไปแย่งกินได้ไหม :z2:
-
มีหวงกันด้วย ขนาดแค่เรื่องทำกับข้างยังหวงขนาดนี้
พระเอกเรื่องนี้ เป็นเอามากแฮะ
แต่ก็น่ารักดี เหมือนเด็กน้อยหวงแม่เลยอ่ะ :m20:
-
เรื่องแค่นี้ก็ยังหวงนะติน
-
แอบตามตั้งแต่ตอนที่ 12
พลาดไปนิดเดียว ไผ่น่ารักขึ้นแยะเลยแหะ น่ารักน่ากอด หึหึ (มีแอบอ้อนด้วย ^_^)
ส่วนตินก็ยังคงความมาดเยอะไว้เหมือนเดิม หวงเค้าก็ยังไม่ยอมรับนะ (ทั้งที่ชอบเค้าไปแล้ว)
แบบแกล้งงอนเอง แล้วก็หายเอง 555 น่าร๊ากกกก
เจกับกุ้งชอบกันรุนแรงเหลือเกิน เหมือนจะพิสูจน์คำที่ว่า"ผู้หญิงตบ เค้าว่าผู้หญิงรัก" กว่าจะรู้ใจกันเจน่วมแน่
รอตอนต่อไป... :-[
:กอด1: BB
-
เรื่องทำกับข้าวให้เพื่อนกินด้วยยังหวง
อาการหนักแล้วนะจ๊ะตินจ๋า อิอิ
-
หุ หุ หุ ตินเอ้ยติน แสดงอาการหวงไผ่ แม้กระทั่งกับเพื่อนเช่นเจกะกุ้งเนอะ
-
เอิ้กๆ แค่ได้ทานฝีมือหนูไผ่คนแรก
ต้องดีใจถึงขนาดนั้นเชียวเหรอคะพ่อคุณ
ดูท่าว่าจะมีแต่ตัวตินเองแล้วละมั้งที่ไม่รู้ว่าคิดอะไรกับหนูไผ่
เพราะดูท่าคุณเพื่อนอย่างเจกับกุ้งจะรู้หมดละ
แล้วหนูไผ่จะรู้มั้งไหมน้าว่านายตินน่ะเค้าคิดกับตัวเองเกินเพื่อน
หนูไผ่นี้ก็น่ารักข้นทุกวันๆ
ไม่ให้ตินรักยังงัยไหวละเนอะ
:-[
คิดถึงพี่บีเหมือนกันค่า
กอดๆๆๆ
:กอด1:
-
อาการตินเริ่มชัดล่ะ หวงไผ่ออกหน้าออกตามาก :-[ :-[
-
น่านนนนนนนนนนนนนนแน่
มีหวงอีกแล้วนะนายติน
ปิดไม่มิดแล้วเนี้ย :laugh:
-
ไผ่น่ารักนะ
-
คุณชายตินตินออกอาการแล้วววว.....
แต่น้องไผ่ยัง..... :confuse: รึเปล่า
คนอ่าน...ตามลุ้นทุกตอนเลยนะเนี่ย...
กด + ให้กำลังใจคุณบี :pig4: :L2:
-
ออกหน้าเกินไปแล้วนายติน :laugh:
ว่าแต่กุ้งเริ่มชอบไอ้แต๋วอ่ะยังหว่า?? :m20:
-
มาต่อหน่อยจิ....
-
เมื่อไรใจรู้ใจกันน้า :เฮ้อ:
-
แอบหวงด้วยนะเนี่ย อิอิ
-
มารอตอนต่อไปของบีบี
ตินปากแข็งนะ ไผ่น่ารักตลอดอ่ะ :-[
-
นายตินนี่ร้ายแบบเงียบๆๆ นะ
เจกะกุ้งคงเริ่มสงสัยแล้ว
-
:3123:
-
ตินเนี้ยะ..มันรู้ด้วยโว้ยว่า เจชอบกุ้ง...
แต่ทำม๋ายยยยยยยยยยยยยย
มันถึงไม่รู้ใจตัวเอง... :laugh: :laugh:
...................
ตินมันแผนสู้..นู๋ใผ่จะตามมันทันม่ะเนี้ยะ...
อย่าหายไปนานซิ ไรเตอร์..
คิดถึงตัวละครทุกตัวแระ...คริคริ
:กอด1: :pig4: :กอด1:
-
บีฝากมาบอกว่า....
กำลังจะมาต่อให้แล้ว
ลงหัวเรื่องไว้ แต่เผอิญเน็ตเน่ามากๆ ลงนิยายไม่ผ่านเลย
ไว้เน็ตดีเมื่อไหร่จะมาลงให้อีกทีเน้อ:3123:
-
ได้แต่รอนะ
-
ขอบคุณที่มาแจ้งข่าวนะคะ
ส่งกำลังใจให้บีบี ขอให้เน็ตใช้การได้ดีเร็วๆจ้า
:กอด1:
-
มารอไผ่นะจ๊ะ
:o8:
-
[16]
“วันนี้ก็ได้กินกับข้าวอย่างที่อยากกินสักทีนะ” ตอนอยู่บนรถสองคน ผมก็บอกกับไอ้ไผ่ด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม
“อ้าว...ไหนตินว่าจะรีบนอนไงหละ” ไอ้ไผ่หันมามองผมอย่างงงๆ
“ก็เปลี่ยนใจแล้ว อยากกินกับข้าวฝีมือนาย” ผมก็ยังยิ้มตอบมันกลับไป เพราะอย่างไอ้ไผ่ ถ้าผมบอกว่าอยากกิน มันก็ทำให้ผมกินแน่ๆ
“แต่ว่าวันนี้เราคงทำไม่ได้หรอก” ไอ้ไผ่ก้มหน้า พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ
“ทำไมหละ เหนื่อยหรอ” รอยยิ้มของผมหุบลงเล็กน้อย พร้อมทั้งน้ำเสียงที่นิ่งกว่าเมื่อครู่ หรือเพราะไอ้ไผ่มันจะเหนื่อยจริงๆ
“เปล่าหรอก วันนี้เราว่าจะกลับไปนอนที่บ้านนะ” มันยังก้มหน้าเหมือนเดิม แต่คำพูดของมันก็ทำให้ผมยิ้มไม่ออกจริงๆ....
“ทำไมต้องนอนที่บ้านหละ แล้ววันนี้ไม่ทำขนมหรือไง” คิ้วผมสองข้างขมวดเข้าหากัน น้ำเสียงแข็งกระด้างขึ้นมาทันที
“เมื่อวานเราทำเผื่อไว้แล้วนะ พรุ่งนี้ก็ยังพอมีอยู่” ไอ้ไผ่เงยหน้ามามองผม
“ไหนใครบอกว่าไม่อยากให้ลูกค้ากินขนมเก่าไง แล้วจะเอาขนมที่ทำไว้มาให้ลูกค้าได้ยังไง” ผมยังโวยวายต่อ ยังไงก็ไม่ยอม....จะไม่ทำกับข้าวก็ได้ แต่ทำไมต้องกลับไปนอนบ้านด้วย แบบนี้ผมก็ต้องอยู่คนเดียวนะสิ
“เรายอมรับว่าเราผิด เราไม่น่าพูดอะไรออกมาง่ายๆเลยนะ” ตอนนี้รถติดไฟแดงอยู่ ทำให้ผมหันไปมองไอ้ไผ่ได้อย่างชัดเจน....ไอ้ไผ่ยิ้มให้ผม แต่รอยยิ้มมันทำไมเศร้าแบบนั้น และเมื่อมันหันหน้ากลับไป มันก็เปิดประตูรถผมออก
“จะไปไหน” น้ำเสียงผมอ่อนลงทันทีที่เห็นแววตาแบบนั้น พร้อมกับเอื้อมมือไปจับต้นแขนนไอ้ไผ่
“เราไม่รบกวนนายหรอก เดี๋ยวเรากลับเอง” ไอ้ไผ่หันมายิ้ม พร้อมกับจับมือผมออกจากต้นแขนของตัวเอง แต่ผมก็ฝืนไว้
“เดี๋ยวไปส่งนะ กลับบ้านก็กลับ ไม่ว่าอะไรแล้ว ขอร้องหละอย่าเป็นแบบนี้เลย” น้ำเสียงผมมีทั้งความอ่อนโยนรวมกับความรู้สึกผิดที่พูดอะไรแบบนั้นออกไป ซึ่งมันก็ทำให้ไอ้ไผ่นิ่ง และไม่ได้พูดอะไรอีกเลยตลอดทาง
“พรุ่งนี้เจอกันที่คณะนะ” ผมบอกก่อนที่ไอ้ไผ่จะลงรถไป ซึ่งไอ้ไผ่ก้ไม่ได้หันมาพูดหรือตอบอะไรผมสักคำ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมกลับมาถึงห้องก็รีบอาบน้ำ เผื่อน้ำจะทำให้ผมรู้สึกเย็นลงบ้าง เพราะตลอดทางที่ขับรถกลับผมนึกถึงแต่ใบหน้าและแววตาเศร้าๆของไอ้ไผ่ตลอดเวลา.....ผมทำให้ไอ้ไผ่เสียใจอีกแล้วหรือนี่ ผมน่าจะรู้ว่าคนอย่างไอ้ไผ่ถ้าไม่จำเป็นจริงๆมันก็คงไม่ทำแบบนั้นหรอก แต่ผมอารมณ์ร้อนจนลืมคิดไป
“โธ่โว้ย!!” ผมสบถออกมาอย่างหัวเสีย เพราะถึงแม้จะอาบน้ำแล้ว มันก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย หยิบหนังสือมาอ่าน ก็อ่านไม่รู้เรื่อง เพราะในหัวผมจะวนกลับไปเรื่องของไอ้ไผ่เสมอ ทำอะไรก็พาลจะหงุดหงิดไปหมด...
“นี่มึงเป็นอะไรไปไอ้ติน ทำไมต้องไปใส่ใจกับไอ้ไผ่ด้วยวะ ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ขอโทษมันแล้วอะไรก็จะดีขึ้นเอง เพื่อนกันมันไม่โกรธหรอก” ผมบ่นกับตัวเอง และปลอบใจตัวเองไปด้วย เมื่อคิดได้แบบนั้น ก็ข่มตาหลับลง.......
“ไอ้เจ...ทำไมมึงรับสายกูช้าอย่างนี้วะ” ผมโวยวายกับปลายสาย เพราะมันใช้เวลานานมากกว่าจะรับสายผม
“คุณชายตินครับ ตอนนี้มันตีสองครึ่งแล้วนะครับ และมันก็เป็นเวลานอนของกูด้วย มึงโทรมาปลุกกูทำห่าอะไรวะ!!” น้ำเสียงของไอ้เจตอนแรกดูเรื่อยๆ แต่มันเริ่มเพิ่มระดับความดังขึ้นเรื่อยๆหลังจากนั้น
“หรอ...เออโทษที กูไม่กวนมึงละ” ผมก็เพิ่งนึกได้ว่านี่มันน่าจะนอนไปแล้ว แต่เพราะผมนอนไม่หลับนะสิครับ คิดแต่เรื่องไอ้ไผ่
“กูตื่นแล้ว...มึงมีอะไรก็ว่ามา” เสียงไอ้เจดูหงุดหงิดไม่ใช่น้อย
“ถ้ามีคนมาว่ามึง ทำนองว่ามึงกลับคำพูดของตัวเอง มึงจะโกรธไหมวะ” ผมค่อยๆถามไอ้เจ เพราะยังรู้สึกผิดอยู่เลยไม่กล้าที่จะพูดออกไปอย่างเต็มปาก
“ไม่นะ...เพราะกูก็ลืมที่ตัวเองเคยพูดอยู่บ่อยๆ” ไอ้เจคิดสักพัก ก่อนจะตอบผมกลับมา ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมสบายใจขึ้นมาบ้าง
“นั่นสินะ ใครจะไปจำที่ตัวเองพูดได้หมดหละ กูก็คิดมากอยู่ตั้งนาน รู้งี้ปรึกษามึงตั้งแต่แรกก็สบายใจไปละ” ผมรู้สึกโล่งใจขึ้นมาบ้าง เพราะเรื่องแบบนี้ไอ้เจยังไม่โกรธหรือเสียใจเลย แบบนี้ไอ้ไผ่มันก็คงไม่เป็นไรเหมือนกัน
“ทำไม....ใครว่ามึงมาหละ” ไอ้เจถามผมต่อทันที
“เปล่า...เมื่อตอนขับรถกลับมาไง ก็เผลอไปว่าไอ้ไผ่ มันคงไม่โกรธกูหรอกจริงไหม” ผมตอบมันไปอย่างสบายใจ
“มึงว่ามันยังไง” เสียงไอ้เจนิ่งลงเล็กน้อย แต่ผมก็ไม่ได้แปลกใจในน้ำเสียงนั้นเลย
“ก็มันเคยบอกว่าไม่อยากให้ลูกค้ากินขนมเก่าค้าง แต่วันนี้มันจะกลับบ้านไม่ยอมมาอบขนม กูเลยเผลอว่ามันว่าไหนใครบอกว่าไม่อยากให้ลูกค้ากินขนมเก่าไง ก็แค่นั้นหละ กูนี่ก็คิดมากอยู่ตั้งนานคิดว่ามันจะเสียใจหรือโกรธกูซะอีก เฮ้อค่อยโล่งอกหน่อย” ผมเล่าเรื่องให้ไอ้เจฟัง
“ชิบหายแล้ว!!” เสียงไอ้เจเปลี่ยนเป็นตื่นๆทันที ทำให้ผมต้องตกใจตามไปด้วย
“อะไรวะ” ผมถามมันอย่างแปลกใจ ว่าทำไมมันต้องตื่นเต้นแบบนั้นด้วย
“มึงว่า...กูกับไผ่นิสัยเหมือนกันไหม” มันถามอะไรแปลก
“ปัญญาอ่อนหรือไงมึง ใครดูก็รู้ว่ามึงมันกะล่อน จะไปเหมือนไอ้ไผ่ได้ไง” ผมตอบมันกลับไปตามที่ผมคิด เพราะให้ดูยังไงสองคนนี้นิสัยก็ไม่เหมือนกัน
“ก็นั่นไงหละ กูอาจจะไม่คิดเรื่องพวกนี้ แต่ไอ้ไผ่นะคิดเต็มๆเลยหละมึง” คำพูดของไอ้เจทำให้ผมเริ่มคิดหนักกว่าเดิมอีก
“แล้วแบบนี้จะทำยังไงวะ” ผมเริ่มมืดแปดด้าน เลยลองถามความคิดของไอ้เจดู
“แล้วใครใช้ให้มึงไปว่ามันแบบนั้นวะ” ไอ้เจตำหนิผมอย่างแน่นอน เพราะผมรับรู้ได้จากน้ำเสียงของมัน
“ก็มันจะกลับบ้านนี่หว่า ไม่ยอมมาอบขนม” ผมบอกสาเหตุที่ทำให้ผมต้องว่ามันออกไปแบบนั้นให้ไอ้เจได้เข้าใจ
“ห่านี่...ถ้าไม่อยากให้ไผ่อยู่ไกลนัก ทำไมไม่ให้ย้ายมาอยู่ด้วยเลยหละ” ไอ้เจยังต่อว่าผมต่อ แต่เดี๋ยวนะนี่มันหาว่าผมอยากอยู่ใกล้ไอ้ไผ่หรือนี่
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะมึง ก็แค่มันเคยบอกไว้เรื่องขนมไง กูเลยย้ำให้มันจำได้แค่นั้น” ผมตะกุกตะกักในการตอบไอ้เจ เพราะเหมือนสมองผมจะเรียบเรียงข้อความได้ไม่ดีเท่าไหร่นัก
“ช่างเหอะ ยังไงก็แล้วแต่ พรุ่งนี้มึงก็ขอโทษมันด้วยแล้วกัน แค่นี้นะกูจะนอนแล้ว” ไอ้เจมันไม่รอให้ผมตอบอะไร เพราะพอมันพูดจบมันก็วางสายไปเลย.........แบบนี้ผมก็ยิ่งนอนไม่หลับเข้าไปใหญ่เลยนะสิ โอ๊ยยยยยยยยยยย.....................
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอโทษที่ให้รอนะครับ แอบทิ้งหนังสือ แล้วมาลงให้ก่อนเลยครับ
-
:pig4: ค้าบ
-
:z13: ทะลุถึงหนูไผ่ของพี่
อะหิอะหิ
ง่า
ไผ่โกรธอะไรติณเนี่ย
เค้าไม่เข้าใจอารมณ์แกเลยว่ะไผ่
-
เฮ่อ นายตินทำน้องไผ่เสียใจแล้วอะ นายน่าจะรู้ว่าตัวเองยังรู้สึกแปลกกับใจตัวเอง
แล้วไม่คิดว่าน้องไผ่ก็อาจแปลกกับใจตัวเอง เลยอยากจะลองเข้าใจตัวเอง
เอาใจช่วยสองคนนี้ให้รู้ใจตัวเองเร็วๆๆๆ
-
ขอเดาว่าพรุ่งนี้ไผ่ไม่มาโรงเรียน หรือ ต้องมีอะไรเกิดขึ้นชัวร์ เมื่อไผ่ผู้ใสซื่อกลับไปนอนบ้านตัวเอง :a5:
ตาตินก้นะ เปนพวกที่ไม่คิดอะไรก่อนพูดจิมๆ :เฮ้อ:
-
ไผ่ขี้งอนเกิ้นนนนนน
หรืองุ้งงิ้งเฉพาะตอนที่อยู่กับติณ เพราะตลอดมาไผ่ก็อยู่คนเดียวได้นี่
สงสัยอยากให้ติณโอ๋บ่อยๆ อิอิ
-
:กอด1:พี่บี
มีทิ้งหนังสือ :laugh: สู้ๆกับการสอบค้าบ
ตินง้อไผ่ด่วน ไผ่คิดมาก
-
ขอบคุณบีบีค่ะ บวก 1 แต้มก่อนนะคะ
แล้วทำไมไผ่ถึงต้องกลับไปนอนบ้านให้ได้ล่ะ มีำอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า
ใจเขา ใจเรา ไผ่คิดมากอีกแน่ๆ
ตินก็รีบเข้าใจหัวใจตัวเองเสียทีนะ จะได้รีบดูแลหัวใจไผ่เต็มที่เสียที
:L2: กลับไปอ่านหนังสือ และทำคะแนนได้ดีๆนะคะ
-
เห็นด้วยกับเจ บอกไผ่ย้ายมาอยู่ด้วยกันเลย เวลางอนจะได้ง้อง่ายไม่ต้องรอถึงพรุ่งนี้
:pig4: writer คะ
-
ตินพูดอะไรไม่คิด :เฮ้อ:
เอาแต่ใจตัวเองมากไปรึเปล่า
ไผ่น่ะเป็นคนมีเหตุผล เจียมตัวตลอด
มันต้องมีอะไรแน่ ๆ เลย :m21:
-
ขอบคุณที่มาต่อฮะ แต่สั้นจังอ่า....
-
+1 นะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้อ่านกัน คิดถึงไผ่กับติณมาก ๆ จริงจัง
แล้วติณเมื่อไหร่จะยอมรับตัวเองสักที ถ้ายังไม่รู้ความรู้สึกตัวเองแบบนี้
จะทำให้เสียใจทั้งสองฝ่ายง่าย ๆ นะ ลุ้นให้ยอมรับเร็ว ๆ 55+
-
แต่เอ๊ะทำไมหนูไผ่ต้อง
ทำแววตาเศร้าๆด้วยอ่ะ สงสัยจะมีปัญหาแต่ไม่อยากให้ติณรู้เพราะกลัวติณยื่นมือเข้ามาช่วยรึเปล่าเนี่ย
-
อิอิ มารออ่านตอนต่อไปครับ
-
โถววววววววววว น้องตินน้อยเอ้ย จนขนาดนี้ก็ยังไม่รู้ว่าที่ตัวเองรู้สึกมันคืออะไรยังไงอีกนะคะ
น้องไผ่ หนูก็ทนๆไปก่อนนะคะ มาค่ะ มาให้พี่นุ่นอดโอ๋ โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่าใส่ใจผู้ชายปากแมวนะคะ ^^
-
นุ่นจะกินหน่อไม้รึคะ 555 ล้อเล่น
ตินก็พาไผ่เข้าบ้านถาวรเลยสิคะ 555
-
รักเขาชอบเขาก็บอกไปเลยติน
-
ตินรู้ใจตัวเองซักทีสิ
:L2:
-
โอ..นายตินเผลอทำร้ายจิตใจนู๋ไผ่ไปเต็มๆเลย
ถ้าอยากให้เค้ามาอยู่ใกล้ๆกะพูดไปตรงๆเลยสิจ๊ะ
ทำตีมึนแบบนี้นู๋ไผ่ไม่เข้าใจหรอก
นู๋ไผ่จ๋าอย่าเสียใจไปเลยน้า
ตินกะบ้าๆบวมๆแบบนี้ละ
อย่าคิดมากๆ
:กอด1:
-
แอบสงสารติณ (สวนกระแสนิดหนึ่ง)
ก็คนเค้าไม่ได้ตั้งใจพูดให้เป็นแบบนั้นนี่นะ
ขอให้ไผ่อย่าคิดมากเลยยยยย อย่างอนกัน ๆ
ติณก็บอกความรู้สึกตัวเองออกไปได้แระ
จะได้เข้าใจกันซักที...เฮ่ออออ
คนอ่านมันลุ้นกันตัวโก่ง ..
แอบทิ้งหนังสือมาลงนิยาย น่ารักอะไรอย่างนี้ :กอด1:
ป้อล้อ..อย่าลืมตอนพิเศษพี่เค นินจาที่บอกไว้ด้วยนะ หึหึ (สปอยมาแล้วนะ ห้ามลืม ๆ )
-
ตินเอ๋ย...เป็นถึงขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ใจตัวเองอีกเหรอ
ยังมีหน้ามาปฏิเสธว่าไม่ได้อยากอยู่ใกล้ๆ นู๋ไผ่
ระวังเถอะ...ถ้านู๋ไผ่มาได้ยินเข้า จะงอลนานกว่านี้นะ
แล้วนี่พูดอะไรออกไป...ถึงแม้ว่าจะไม่ทันคิด หรือด้วยความน้อยใจอะไรก็ตาม
รีบ ๆ ไปง้อนู๋ไผ่ซะนะติน...อย่าปล่อยให้มันคาราคาซังล่ะ
แล้วทำไมวันนี้นู๋ไผ่ถึงต้องกลับไปนอนบ้านด้วยล่ะ
มันต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็น ๆ กันอยู่แน่ ๆ เลยอ่ะ...อยากรู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >////////<
กอดคุณบีให้หายคิดถึง และ +1 ให้ด้วยฮับป๋ม XD
-
ติณอยากให้เค้ารู้อะไรก็บอกเค้าไปตรงๆเหอะ
อย่าอ้อมโลกเลย
พีบีสู้ๆๆ กับการสอบนะคะ
:L2:
+1ให้กะติณที่ปากแข็งได้โล่
-
สงสัยว่าตินยังคงสับสนอยู่แน่ๆ ว่าคิดกับไผ่แบบไหนกัน
สำรวจความรู้สึกตัวเองให้ชัด แล้วก็รีบบอกไผ่ดีกว่ามั๊ย
ไผ่ก็อย่าเพิ่งน้อยใจไปนะ :กอด1:
+ ให้กำลังใจค่ะ :L2:
-
[17]
“ไอ้ไผ่หละ” สิ่งแรกที่ผมมาถึงห้องเรียน ก็ถามถึงไอ้ไผ่ทันที เพราะตำแหน่งที่นั่งของพวกผมมีเพียงไอ้เจอยู่คนเดียวเท่านั้น
“ยังไม่มา” ไอ้เจยังก้มหน้าอ่านการ์ตูนต่อไปโดยไม่ได้หันมาสนใจผม
“แล้วมันไปไหนทำไมยังไม่มา” ผมเริ่มโวยวาย ก่อนจะนั่งลงข้างๆไอ้เจ และเพราะมันไม่สนใจผม ผมเลยดึงการ์ตูนออกจากมือมัน
“มันไปไหนกูจะรู้ไหมหละ” ไอ้เจหัวเสียหันมามองผม พร้อมกับเอื้อมมือมาจะคว้าหนังสือคืน แต่ผมก็เบี่ยงตัวหลบ
“เพื่อนหายทั้งคน มึงไม่เป็นห่วงหรือไงวะ” ผมโวยวายใส่หน้าไอ้เจ เพื่อนหายไปทั้งคนมันไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือไงวะเนี่ย
“มึงผิดเองนะ อย่ามาพาลคนอื่น” ไอ้เจชี้หน้าผม ก่อนจะคว้าหนังสือการ์ตูนไปอ่านต่อโดยไม่สนใจผมเช่นเดิม
“สายขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่มาอีก” ผมบ่นลอยๆ สายตาของผมก็มองแต่ที่ประตูทางเข้าเท่านั้น
“ปกติมันไม่เคยสายขนาดนี้นี่หว่า” ตอนนี้อาจารย์เข้าสอนแล้ว แต่ไอ้ไผ่ก็ยังไม่มาอยู่ดี ทำให้ผมกังวลใจมากขึ้นกว่าเดิม
“หรือว่าจะเกิดอุบัติเหตุกับมันวะเนี่ย” ผมยังไม่เลิกบ่น และสายตาก็ไม่ได้มองไปทางอื่นเลยนอกจากประตู สมองก็ไม่ได้รับรู้เรื่องที่อาจารย์กำลังสอนอยู่เลยสักนิด
“มึงจะเลิกพูดได้หรือยัง” ไอ้เจคงรำคาญผมอยู่ไม่ใช่น้อย เพราะตอนนี้มันหันมาว่าผมตรงๆ
“ก็กูเป็นห่วงมันนี่หว่า เกิดอะไรกับมันหรือเปล่าก็ไม่รู้” ผมกับไอ้เจต้องคอยกระซิบคุยกัน เพราะกลัวอาจารย์จะว่า
“มึงไม่ต้องห่วงหรอก ถ้ามันไม่มาเรียนเดี๋ยวก็เจอมันที่ร้านพี่มึง ไผ่ไม่ใช่คนทิ้งงานนะเว้ย”
“นั่นสินะ....แต่ถ้าเกิดมันเป็นอะไรขึ้นมาหละ จะทำยังไง” ผมเหมือนจะเบาใจเมื่อคิดว่ายังไงซะก็จะได้เจอไอ้ไผ่ที่ร้านกาแฟอยู่ดี แต่พอคิดไปคิดมาก็ยังอดห่วงมันไม่ได้
“ถ้าห่วงมันนัก มึงก็ตามไปหามันที่บ้านเลยสิวะ จะได้เลิกบ่นสักที” ไอ้เจคงทนรำคาญไม่ไหว เลยไล่ส่งผมให้ไปตามไอ้ไผ่ที่บ้าน
“เออใช่.....” ทำไมผมคิดไม่ได้นะ ในเมื่อห่วงมันก็ตามไปดูให้เห็นสิว่ามันไม่เป็นอะไร แต่สงสัยความคิดผมจะดังเกินไปหน่อย เพราะตอนนี้ทั้งห้องหันมามองผมเพียงคนเดียว รวมถึงอาจารย์ด้วย....
“คิดผมเพิ่งนึกได้นะครับว่าผมไม่สบาย”
“หืม....” ตอบบ้าอะไรแบบนั้นวะไอ้ติน พอผมเจอสายตาของอาจารย์ที่จ้องผมอยู่ ทำให้ผมคิดคำตอบบ้าๆนั่นออกไป และมันก็ทำให้อาจารย์ยิ่งจ้องผมเข้าไปใหญ่
“เปล่าๆๆครับ คือผมพูดผิดครับ คนที่ไม่สบายนะพี่สะใภ้ผมนะครับ แล้วพี่ชายผมบอกว่าให้เอาของไปให้ที่โรงพยาบาล...แต่ผมก็ลืม” ผมเริ่มทำตาระห้อย เพื่อเอาตัวรอด
“แล้วจำเป็นต้องเป็นเวลานี้หรือเปล่า เวลาที่ผมสอนนะ” เสียงอาจารย์ไม่ได้ดัง แต่ก็รู้ว่ากำลังโมโหแน่ๆ
“ผมขอโทษคครับอาจารย์ที่เสียมารยาท ผมคงเป็นห่วงพี่สะใภ้มากเกินไปนะครับ” ผมเริ่มทำหน้าเศร้า เพื่อเอาตังรอด แต่ในใจก็คิดว่า—กูจะรอดไหมวะ
“คือพี่สะใภ้ผมล้มนะครับ ยิ่งท้องด้วยแล้วไม่รู้จะเป็นอะไรมากหรือเปล่า” ขอโทษนะครับพี่แอน....ผมต้องเอาตัวรอด และออกไปหาไอ้ไผ่ด้วย
“ตายละ!” เสียงอาจารย์อุทานออกมา
“ยังครับอาจารย์ แต่ผมก็อดห่วงไม่ได้จริงๆ” ผมเริ่มตีหน้าให้เศร้ากว่าเดิม เพื่อเรียกคะแนนสงสารจากอาจารย์
“แล้วนี่คุณยังจะมาเข้าเรียนอีก รีบๆไปเลย” สำเร็จ...
“แต่ผมไม่อยากขาดเรียนนะครับ” ผมเงยหน้ามองอาจารย์ พร้อมกับทำหน้าให้น่าสงสารที่สุด
“ไม่ใช่เวลามาห่วงเรียนแล้ว รีบไปๆๆ” อาจารย์เร่งให้ผมออกจากห้อง
“งั้นผมขออนุญาตินะครับ” ผมยกมือไหว้อาจารย์ ก่อนจะเดินออกมา ตอนที่ผมหันไปมองไอ้เจ มันส่ายหน้าพร้อมกับมองผมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อว่าผมจะกล้าพูดอะไรแบบนั้น คำพูดจากปากของไอ้เจที่ผมอ่านได้เพราะมันไม่เปล่งเสียง คือ - - หน้าด้านชิบ
คราวนี้ผมบาปหนาแน่ๆ ทั้งโกหกอาจารย์ ทั้งเอาพี่แอนมาอ้าง แต่เพราะผมอยากไปหาไอ้ไผ่เพื่อดูว่ามันทำไมไม่มาเรียน นี่ถ้าตอนเช้าผมไม่โทรไปถามอาการพี่แอน ผมคงไม่กล้าพูดจริงๆนั่นหละ แต่นี่พี่แอนไม่ได้เป็นอะไรมาก เพียงแต่พี่ป่านนั่นหละตื่นตูมไปเอง ผมกับพี่แอนยังนินทาพี่ป่านอยู่เลย.....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมขับรถมาจนถึงซอยบ้านไอ้ไผ่ แต่ก็เพิ่งนึกได้ว่า ผมไม่รู้ว่าบ้านมันอยู่ไหนนั่นเอง เพราะปกติผมจะจอดส่งมันที่หน้าปากซอยเท่านั้น ไม่เคยเข้าไปส่งถึงบ้านเลย แล้วแบบนี้ผมจะทำยังไงหละ - - - - -ขับไปเรื่อยๆนั่นหละ มันต้องเจอจนได้หละน่า
ผมขับเข้าไปเรื่อยๆแต่ก็เดาไม่ได้เลยว่าบ้านหลังไหนเป็นบ้านไอ้ไผ่ เพราะตรอกซอกซอยมันเยอะเหลือเกิน แถมรถที่ตามหลังผมมายังบีบแตรไล่อีกต่างหาก เพราะรถผมเรียกได้ว่าคลานไปก็ว่าได้ เพราะสายตาผมต้องมองหาไอ้ไผ่ด้วย ถ้าขับเร็วอาจจะมองไม่ทันได้.......แต่ในที่สุดผมก็ต้องตัดสินใจขับรถออกมาตั้งหลักที่หน้าปากซอยเช่นเดิม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเดินเท้าเข้าไปแทน...ในเมื่อไอ้ไผ่ยังเดินได้ มันก็ไม่น่าจะไกลมากนักหรอก
ผมเดินหาไอ้ไผ่อยู่นานก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอ ไม่ว่าจะเข้าซอยนั้นออกซอยนี้ ก็ไม่เห็นมีสักหลังที่น่าจะเป็นบ้านไอ้ไผ่ ผมเดินวนไปวนมาจนเริ่มจะหมดแรง
“ไปอยู่ที่ไหนวะไอ้ไผ่!!” ผมตะโกนออกมาเมื่อหมดทาง และเป็นการระบายความอัดอั้นไปในตัวด้วย เพราะผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้มากไปกว่านั้น
“ตามหาเราหรอติน” ผมหันกลับหลังทันที รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าผม เพราะคนที่ผมตามหายืนอยู่ตรงนี้นั่นเอง ผมไม่รู้ว่าทำไมต้องดีใจที่เจอไอ้ไผ่มากขนาดนี้ ทำไมต้องยิ้มเมื่อเจอหน้ามัน ความเหนื่อยเมื่อครู่มันหายไปไหนหมดนะเมื่อไอ้ไผ่มายืนต่อหน้าผม.......ทำไมกัน
-
:o8: :-[
อย่างนี้เค้าเรียกว่ารักแล้วติน
-
แล้วยังไงๆๆ - -"
-
ห่วงออกนอกหน้าขนาดนี้แล้วยังจะปากแข็งอยู่อีกมั้ยอะติน ^^
-
แหม ทำไปได้นะตินติน :-[
-
บอกเลยตามหา ติน ติน ติน สู้โว้ยยยยยยยย
-
:seng2ped: :seng2ped:
-
คนเราเวลาความรักเข้า ทำไมเหมือนตัวเองคิดอะไรแบบบื้อ ๆ :z3:
แต่เป็นความบื้อ ที่น่ารัก ลาอาจารย์ไปตามหารัก ยังไม่รู้ตัวอีก
พอเจอไผ่แล้วจะตอบว่าไง ไม่ใช่หลงไปตะคอกให้ไผ่เสียใจอีกล่ะ
+1 เป็นกำลังใจให้ บีบี ครับ :กอด1:
-
ติณ
อย่าว่าไผ่อีกนะ
ตามหาจนเจอแล้ว
ก็พูดกันดีๆล่ะ
เข้าใจมั้ย
-
เฮ้ออออออออออ เจอจนได้
ว่าแต่.......ค้างคาใจจจจจจจจ ทำไมไผ่ไม่ไปเรียน มีเรื่องอะไรนิ หงิงๆๆๆๆๆ
-
เพราะรักแบบไม่รู้ตัวไงติณ :-[
-
เพราะรักไงติน...เมื่อไหร่จะรู้ตัวเนี่ย
-
ตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จนะติณ
แต่แบบ..จบค้างคาจายยยย
จะรอ ว่าแล้วอะไรยังไงอีก T-T :เฮ้อ:
:กอด1: ยังอุตส่าห์แวะมาอัพ อ่านหนังสือตัวเองบ้างนะ เด๋วเอาไผ่ กับติณไปเขียนตอนสอบ แย่เลย :laugh3:
-
ก็ยังคงเดินทางและยังคงเดินไป หาใครคนหนึ่ง
อิ อิ
-
เพราะรักไงติณ
รักเค้าก็ยอมรับไปเถอะ
ว่าแต่ทำไมไผ่ไม่ไปโรงเรียนอ่ะ
-
น้องตินยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่ารักเค้าน่ะ
-
ติณ กล้าๆพูดไปเลย แมนๆหน่อย
-
น่าสงสารตินนะ ยังไม่รู้อีกว่าทำไม....
ไผ่น่าจะมีเรื่องอีกแล้วซิ...ถึงขาดเรียน...
สู้ ๆๆ นะ บี
-
แล้วก็พูดให้เข้าหูด้วยนะ
-
จะความรู้สึกช้าไปถึงไหนอ่ะติน...คนอ่านลุ้นจนเหนื่อยแล้วนะ - -"
ลองกลับมานั่งคิดทบทวนความรู้สึกตัวเองให้ดี ๆ สักรอบดีมั้ยติน
เพื่อจะได้รู้ว่า ทำไมตัวเองถึงได้เป็นแบบนี้...และความรู้สึกที่มีต่อน้องไผ่
มันคืออะไรกันแน่...เค้าว่าอย่างตินคงคิดได้แหล่ะ =^= b
-
ตามมาเจอจนได้นะนายติณ
แล้วไผ่จะมีปัญหาอะไรที่บ้านหรือป่าวน๊า
รอตอนต่อไปคับ
-
คิดถึงเพลง หากันจนเจอ เลย
-
อ่า...เป็นห่วงเป็นใยมากเกินความเป็นเพื่อนแบบนี้ ยอมรับซะเถอะว่า "รัก" น่ะ
ขำอ่ะ กล้าโกหกอาจารย์ อาจารย์แกก็ยังเชื่อ แถมไล่ให้กลับอีก ฮ่าๆๆ สมแล้วที่โดนเจด่า กร๊ากๆๆๆ
แน่จริงก็ชวนไผ่ย้ายไปอยู่ด้วยเลยสิพี่ติน
แต่ถ้าไผ่ไม่ยอม ก็อันเชิญตัวเองไปอยู่บ้านไผ่เลยดีกว่า ไหนๆ ก็ชอบเนียนอยู่แล้วนิ :z2:
ขอบคุณไรท์เตอร์ค่ะ :กอด1:
(มารายงานตัวว่าตามอ่านทันแล้วนะ คิคิ)
-
สั้นอ่ะตอนนี้ :serius2:
แล้วไงต่อ :haun5:
-
ยอมรับซะเถอะว่าชอบเค้าหง่ะ :laugh:
-
:เฮ้อ: พระเอก รู้ตัวช้าจริงเรยยยยยย
ยอมรับสักทีเถอะ หลังฐานมัดตัว ดิ้นไม่หลุดแล้ว
ถ้าห่วงนักก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันเลยสิ
(แอบยืมมุกที่เคที่หน้ามึนไปอยู่กะนินจาเฉยเลยมาใช้ 555)
-
[18]
“ทำไมไม่ไปเรียน” พอผมหันมาเจอไอ้ไผ่ จากอาการดีใจที่เกิดขึ้น แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกไม่พอใจทันที ก็มันไม่ยอมไปเรียนนี่นา ทำให้ผมต้องเป็นห่วง แบบนี้มันนั่นหละที่ผิด
“วันนี้เราติดธุระนิดหน่อยนะ” ไอ้ไผ่หน้าจ๋อยลงเล็กน้อยเมื่อเจอผมตะคอกใส่ และมันก็ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมควรจะต้องคุยกับมันดีๆ เพราะผมมาขอโทษมันเรื่องเมื่อวานนี่นา ไม่ได้มาหาเรื่องเพิ่มอีก
ผมเดินเข้าไปหาไอ้ไผ่ ยืนประจันหน้ามันจนมันแปลกใจ
“ขอโทษนะ เมื่อวานพูดแรงเกินไปหน่อย ยกโทษให้ด้วยนะ” ผมพูดกับไอ้ไผ่ต่อหน้า ทำให้มันเปลี่ยนจากหน้างงๆ มาเป็นรอยยิ้มให้ผมเห็น แค่นี้ก็ทำให้ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นมากเลยทีเดียว
“ตามหาเพื่อแบบนี้เองหรอ” ไอ้ไผ่ถามผม พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสของมัน
“ก็ใช่สิ นี่รู้ไหมว่าไม่ได้นอนทั้งคืนเลย แถมยังมามหาลัยแต่เช้าอีกเพื่อมารอ......” ผมพูดออกไปโดยไม่ทันคิด เพราะผมกำลังบอกไอ้ไผ่ว่าผมกังวลเรื่องมันจนไม่ได้นอน...แบบนี้เดี๋ยวมันก็ได้ใจหมดสิ ผมรีบหยุดพูดทันที พร้อมกับมองหน้ามันนิ่ง
“แล้วนี่ไม่ง่วงนอนแย่เลยหรอ” หลังจากนิ่งดูเชิงกันสักพัก ไอ้ไผ่ก็ถามผมออกมา....ไม่น่าเผลอเลยไอ้ตินนะไอ้ติน...ผมได้แต่รำพึงคนเดียวในใจ
“ใครง่วง ไม่เห็นจะง่วงเลยสักนิด” ผมหาทางเลี่ยง โดยทำเป็นมองไปทางอื่นเพื่อหลบหน้ามัน ก่อนจะบอกว่าผมไม่ได้ง่วงสักนิด
“เข้าบ้านก่อนไหม” ไอ้ไผ่เปิดประตูรั้วให้กว้างขึ้น เป็นการเชิญชวนให้ผมเข้ามาในบ้านมัน
บ้านของไอ้ไผ่เป็นบ้านไม้ที่มีบริเวณสนามหญ้าหน้าบ้านด้วย มุมของบ้านมีโต๊ะม้าหิน กับม้านั่งตัวยาวตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ ดูไปแล้วมันช่างร่มรื่นไม่ใช่น้อย ถึงตัวบ้านจะไม่ได้ดูใหญ่โตอะไรนัก แต่ก็บ่งบอกว่าเจ้าของบ้านดูแลรักษาเป็นอย่างดี ลมพัดมาเอื่อยๆ ทำให้รู้สึกเย็นตามไปด้วย
“น้ำเย็นๆ” ไอ้ไผ่เอาน้ำมาให้ผม ระหว่างที่ผมยืนมองรอบห้องนั่งเล่นของบ้านหลังนี้ ทีวีมีผ้าสีฟ้าอ่อนคลุมตัวเครื่องไว้ หน้าทีวีมีเพียงโซฟายาวหนึ่งตัว พร้อมกับโต๊ะไม้เล็กๆหน้าโซฟานั้น ดูๆไปแล้วก็ไม่ต่างกับบ้านของคนอื่นทั่วไปนัก เพียงแต่ว่าที่บ้านนี้....มีเพียงไอ้ไผ่คนเดียว
“พ่อกับแม่นายหรอ” ผมต้องแปลกใจ เพราะเห็นกรอบรูปวางอยู่บนโซฟา ในภาพมีรูปชายหญิงคู่หนึ่งจับมือเด็กน้อยคนละข้าง สายตาที่ชายหญิงคู่นั้นมองเด็กน้อย มันช่างอบอุ่นจนน่าประหลาดใจ
“อื้ม....ท่านใจดีมากเลยหละ” ไอ้ไผ่เอามือหยิบกรอบรูปนั้นมาถือไว้ พร้อมกับเอามือลูบเบาๆบนกระจกที่กั้นภาพไว้
“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า...” ผมถามไอ้ไผ่ และมันก็เงยหน้าขึ้นมามองผม สีหน้าของผมคงบ่งบอกว่าผมกังวลอยู่ไม่น้อย เพราะไอ้ไผ่รีบออกตัวก่อน
“ไม่มีอะไรหรอก วันนี้เราแค่อยากโดดร่มเท่านั้นเอง” ไอ้ไผ่ยิ้มให้ผม แต่มือมันก็ยังลูบอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยน ก่อนจะหันไปมองภาพนั้นเหมือนเดิม
“มีอะไรก็บอกนะ เพื่อนเค้ามีไว้ให้ช่วยเหลือกัน” ผมไม่อยากจะคาดคั้นกับไอ้ไผ่มาก เพราะแบบนี้เลยเลือกที่จะเป็นฝ่ายรอให้มันเปิดใจเองมากกว่า
“หนังสือบ้านนายนี่เยอะดีนะ” ผมกวาดสายตาไปทั่วห้อง ก่อนจะพบกับชั้นหนังสือที่ตั้งอยู่ ในชั้นนั้นมีหนักสืออยู่หลายประเภทมากมาย ทั้งวรรณกรรม หนังสือธรรมะ หนังสือแต่งสวน
“ขอยืมอ่านหน่อยนะ” ผมหยิบหนังสือขึ้นมาเล่มหนึ่ง ก่อนจะหันไปขออนุญาตเจ้าของบ้าน ซึ่งก็ได้รับรอยยิ้มตอบกลับมาเป็นเชิงอนุญาต
“ไปอ่านที่ในสวนสิ ลมเย็นกว่าในบ้านนะ เดี๋ยวเราเอาน้ำหวานไปให้” ไอ้ไผ่บอกผม ซึ่งผมก็เห็นด้วยตามนั้น
ผมเลือกที่จะนั่งที่ม้ายาวเพราะจะได้พิงหลังกับพนักด้วย ลมเย็นๆที่พัดมาทำให้ผมรู้สึกสงบและผ่อนคลาย.......
“ติน..มือถือนายดังนะ” ผมได้ยินเสียงไอ้ไผ่เรียกอยู่ใกล้ๆ ก่อนที่ผมจะลืมตาตื่นมามอง พอผมลืมตาขึ้นมาก็เจอกับหน้าของไอ้ไผ่ ทำให้ผมแปลกใจไม่ใช่น้อย.....เมื่อครู่ผมอ่านหนังสืออยู่.....ลมเย็นๆทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย......แล้วยังไงต่อ.....ยังไงนะ.....ผมหลับ!!!....แล้วผมนอนหงายจ้องหน้าไอ้ไผ่....นี่ผมหนุนตักมันอยู่ใช่ไหมนี่
“มือถือนาย” ไอ้ไผ่เรียกสติผมอีกครั้ง ทำให้ผมต้องรีบควานหามือถือในกระเป่ากางเกงของตัวเอง แต่ผมก็ยังจ้องหน้ากับไอ้ไผ่อยู่เช่นเดิม
“ครับพี่ป่าน” พี่ป่านโทรมานั่นเอง สงสัยว่าพี่แอนจะกลับบ้านแล้วแน่ๆ แต่พี่ป่านคงไม่รู้ว่าผมนะคุยกับพี่แอนไปตั้งแต่เช้าแล้ว
“ไม่ต้องไปที่โรงพยาบาลแล้วนะ พี่พาพี่แอนกลับบ้านแล้ว” เป็นจริงแบบที่ผมคิดด้วย ทำไมนะพี่ชายผมถึงได้ขี้กังวลจนเกินเหตุแบบนั้น
“งั้นเดี๋ยวตอนเย็นผมไปเยี่ยมที่บ้านแล้วกันครับ” ผมบอกพี่ป่าน แต่ตาผมก็ยังจ้องรอยยิ้มของไอ้ไผ่เช่นเดิม และพยายามรวบรวมความคิดว่าผมมานอนหนุนตักมันได้ยังไง เลยต้องรีบตัดบทกับพี่ป่านให้เร็วๆ
“ไม่ต้องมา เดี๋ยวเจอกันที่ร้านเลย วันนี้จะจัดงานวันเกิดให้ไผ่หน่อย” พี่ป่านตอบผมกลับมา
“ได้ครับ.....” ผมวางสายจากพี่ป่าน แต่พอวางสายผมกลับรีบดีดตัวลุกจากตักไอ้ไผ่ มือก็กดโทรหาพี่ป่านอีกรอบทันที
“พี่ป่านเมื่อกี้ว่าไงนะ” ผมถามพี่ป่านแบบรีบร้อน เพราะเหมือนผมจะได้ยินว่าวันนี้วันเกิดไอ้ไผ่
“ก็นึกว่าไม่สนใจ เห็นรีบวางสาย” พี่ป่านพูดยั่วผม
“สนใจครับพี่ เมื่อกี้ว่าไงนะ”
“วันนี้....จะจัดงานวันเกิดให้ไผ่ที่ร้าน ชัดเจนยัง” พี่ป่านพูดเน้นๆทีละคำให้ผมได้ยิน
“พี่รู้ได้ไง”
“ใบสมัครงานเค้ามีไว้เขียนอะไรบ้างหละไอ้นี่นิ” พี่ป่านตอบแบบหงุดหงิด แบบนี้ก็ทำให้ผมเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น
ไอ้ไผ่อยากกลับมานอนบ้าน.......ไอ้ไผ่ไม่ยอมไปเรียน......รูปพ่อแม่ไอ้ไผ่วางอยู่บนโซฟาแทนที่จะเป็นหลังทีวี......วันนี้วันเกิดไอ้ไผ่....ถ้าที่ผมสงสัยไม่ผิดพลาด ไอ้ไผ่คงอยากใช้เวลาในวันเกิดของตัวเอง อยู่กับครอบครัวของตัวเองสินะ แต่มันก็ทำได้เพียงแค่กลับมานอนคนเดียว ในบ้านที่เคยมีพ่อและแม่อยู่
“ไอ้ไผ่วันนี้ไม่ต้องไปที่ร้านนะ พี่ป่านปิดร้าน” หลังจากใช้ความคิดเล็กน้อยเท่าที่พอจะมี ผมก็ตัดสินใจบอกไอ้ไผ่ไม่ต้องไปที่ร้าน เพราะว่าวันนี้ผมจะไปทำงานแทนมัน 1 วัน ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดและเป็นการไถ่โทษด้วย
“อย่างนั้นหรอ”
“เดี๋ยวเรากลับก่อนนะ จะไปเยี่ยมพี่แอนหน่อย” ผมรีบลุกขึ้นยืน พร้อมกับบอกลาไอ้ไผ่ ซึ่งมันก็ได้แต่พยักหน้ารับคำของผม
“อ้อ...อย่าเพิ่งรีบนอนนะ เดี๋ยวสามสี่ทุ่มจะเอางานที่อาจารย์สั่งมาให้ ห้ามไปไหนนะ” ผมหันมาบอกมันก่อนจะเดินออกจากรั้วบ้าน เพราะคืนนี้ผมจะเปลี่ยนสถานที่จัดงานวันเกิดให้ไอ้ไผ่เป็นที่บ้านนี้แทน ในเมื่อมันอยากใช้เวลาในช่วงวันเกิดอยู่กับบ้านและครอบครัว ผมก็จะทำให้ไอ้ไผ่สมหวัง
ผมเดินออกมาจากบ้านมัน พร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาจัดการนัดแนะกับหลายๆคน เริ่มต้นด้วยพี่ชายที่แสนดีของผมก่อนเลย
“พี่ป่านวันนี้ไอ้ไผ่ไม่ไปร้านนะ ผมจะไปทำงานแทนมันเอง...อ้อวันนี้ปิดร้านสามทุ่มนะพี่” พอพี่ป่านรับ ผมก็ใส่เป็นชุด และเมื่อพูดจบผมก็วางสายทันที
“ลืมบอก งานวันเกิดยังไม่ยกเลิกนะพี่ แต่เปลี่ยนสถานที่ เรื่องร้านเลื่อนมาปิดสองทุ่มแทนแล้วกันนะ” ผมวางสายไปอีกรอบ ตอนนี้พี่ป่านคงกำลังงงๆ หรือไม่ก็กำลังด่าผมในใจแน่นอน
“ไอ้เจวันนี้ไปเจอกูที่ร้านกาแฟตอนบ่ายสาม ห้ามสายเข้าใจไหม” ผมวางสายทันทีที่พูดจบ ได้ยินเหมือนเสียงไอ้เจจะถามอะไร แต่ผมก็ไม่ได้รอที่จะฟังมัน
“กุ้ง...วันนี้วันเกิดไอ้ไผ่ มาเจอกันที่ร้านกาแฟตอนบ่ายสามนะ” เช่นเดิมผมวางสาย เพราะคิดว่าคนรับสายได้ยินข้อความครบถ้วนแล้ว
ที่ผมต้องรีบเพราะผมต้องใช้ความคิดว่าจะจัดงานวันเกิดให้ไอ้ไผ่ยังไงดี แล้วต้องซื้อของอะไรบ้าง ผม้องทำให้วันเกิดของไอ้ไผ่ปีนี้ เป็นปีที่ทำให้มันสดใสให้ได้.....
-
:z13: จิ้ม ๆ 555
ติณแบบว่า..ปากไม่ตรงกับใจสุด ๆ ล่ะ
บอกไปเลยเด่ ว่าห่วงอ่ะ
แต่แบบ..อยากให้ถึงงานวันเกิดไผ่เร็ว ๆ จัง
(เชิญคนนอกด้วยไหม หึหึ แอบส่องจากนอกบ้านก็ได้เหอะ)
:กอด1: กอดคนเขียนหนึ่งที ก่อนวิ่งจากไป คึคึ
-
นายติณเอ้ยยยยยยยยย อ่านมาถึงตอนนี้แล้วนึกถึงเพลงนี้เลย
".....ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย.........."
แต่ความรู้สึกเริ่มพัฒนาแล้วนะ
-
:กอด1:น้องตินแทนน้องไผ่ไปก่อนล่ะกัน โอ๊ย..น่ารักจังเลย
-
สงสารไผ่จัง :monkeysad: ฉลองวันเกิดแบบเดียวดาย อยากให้ติณช่วยเติมเต็ม อยากให้ไผ่รู้ว่าไม่ได้อยู่บนโลกนี้คนเดียวนะ ยังมีคนที่รักและเพื่อนฝูงอีก :กอด1:
-
ติณน่ารักนะ
-
น่าสงสารน้องไผ่จังเลย..คงเหงาและคิดถึงครอบครัวมากมาย
แต่ตอนนี้ก็น่าจะได้ติณมาช่วยให้หายเหงาล่ะนะ :กอด1:
-
ติณ น่ารักจริงๆ
ถึงจะงี่เง่าไปบางโอกาสแต่ก็แคร์ไผ่ที่สุด
-
ติณทำดีมาก
สู้ๆ เดี๋ยวไผ่ก็เปิดใจรับติณเข้ามาแน่ๆ o13
-
สงสารไผ่ตัวคนเดียว :กอด1:
ตินน่ารักนะเป็นห่วงแล้วก็แคร์ไผ่มาก รู้ตัวเร็วๆล่ะ
-
อ่านแล้วเหงาแทนไผ่ ติณจัดงานดีๆนะ
-
เห็นม่ะว่าไผ่ต้องมีเหตุผล
คราวนี้ตินนายทำได้ดีมาก o13
-
ฉลองวันเกิดตนเดียวมันเหงานะไผ่ แต่น้องตินก็จะมาช่วยเติมเต็มความเหงาเดียวดายให้
วันเกิดปีนี้คงไม่เหงานะไผ่
-
อ่านแล้วตอนนี้ทำไมไผ่น้อยเศร้าจังเลยละค่ะ
รอคอยความสดใสน่ารักค่ะ
-
ตอนนี้แอบเหงานะ แต่ก็อุ่นๆ
-
ว้าวววววว
ติณ
ทำดีก็เป็นเหมือนกันนะเนี่ย
อิอิ
รออ่านตอนต่อไป
-
นายตินน่ารักนะเนี่ย o13
วันเกิดปีนี้ ไผ่ก็ไม่ต้องเหงาคนเดียวแล้วนะ :กอด1:
-
น่าสนใจนะ
เฮ้อเค้าจะจัดงานวันเกิดให้
อยากรู้จังว่าจะจัดงานออกมาในแนวไหน
แล้วให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิด
-
ไผ่น่าสงสารอ่า ตินจ๋า จัดงานวันเกิดแบบซึ้ง ๆ กันไปเลยนะ
-
มันเป็นแบบนี้นิเองมะคืนนู่ไผ่เลยต้องกลับบ้าน
แต่อยู่เงียบๆคนเดียวในบ้านมันกะยิ่งเหงานะนู๋ไผ่
มาๆเดี๋ยวให้นายตินมากอดปลอบ เอิ้กๆๆ
ได้โอกาสทำคะแนนอีกละนะติน
เอาให้นู๋ไผ่เซอไพร์แบบประทับใจไม่มีวันลืมเลย
คะแนนจะได้พุ่งปี๊ดๆ อิอิ
-
รักกันอ้ะ น้องไผ่ของพี่นุ่น เสียความบริสุทธิ์ตักไปแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(ไม่รู้เป็นอะไร มักจะรู้สึกมากมายกับการหนุนตัก หนุนตักมัน....มันรู้สึกทั้งอุ่น ทั้งหวาน ทั่งห่วงใย อาทร สารพัด มัน...หงะ ปลื้มละกันค่ะ)
-
หลงรักเขาโดยไม่รู้ตัวเหรอติน ขอให้รู้ใจของตัวเองเร็วๆละ :L1:
-
ความรักของติณจะทำให้โลกของไผ่กลับมาสดใสอีกครั้ง
-
จะรู้ตัวหรือยังน้า ว่าไอ้ที่ทำให้ไผ่อยู่นะเขาเรียกว่าอะไร
:L2: สุขสันต์วันเกิดนะครับ น้องไผ่
คืนนี้จะเป็นอีกวันที่ ไผ่จะต้องจำไปตลอดชีวิต เพราะเพื่อนติน
+1 ให้บีบี เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ ๆ
-
:HBD5:
สุขสันต์วันเกิดน้องไผ่
ตินจ๊ะ รีบๆรู้ใจตัวเองหน่อยนะ
แล้วจัดงานวันเกิดให้ไผ่ดีๆล่ะ
เดี๋ยวไปแอบส่องงานนั้นดีกว่า :laugh:
บวก 1 แต้มนะจ๊ะ ขอบคุณบีบีมากจ้า
-
เอาใจช่วยติณ กับการจัดงานวันเกิดให้ไผ่ :a1:
ขอให้เป็นอีกวันที่ไผ่จะมีความสุข และยิ้มได้อย่างสดใส
รู้ใจตัวเองเร็วๆ สิติณ :m18:
:L2: ขอบคุณไรท์เตอร์ค่ะ
-
:กอด1:พี่บี
ตินมีเซอร์พงเซอร์ไพรส์ให้ไผ่
น่าติดตามว่าตินจะเซอร์ไพรส์ไผ่ยังไง
-
นายติณเอ้ยยยยยยยยย อ่านมาถึงตอนนี้แล้วนึกถึงเพลงนี้เลย
".....ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย.........."
แต่ความรู้สึกเริ่มพัฒนาแล้วนะ
555 ไม่รู้เรื่องทั้งตินทั้งไผ่เลยเนอะคะ แบบว่าตินก็ทุ่มเทซะ แต่ไผ่ก็ไม่ได้รู้เลยว่าที่ตินคอยทำนู่นทำนี่ให้เพราะอะไร เอิ๊กๆ
-
สงสารไผ่จังครับ ไม่รุ้ว่าที่บ้านเกิดไรนะ
เเต่ไงก้มี ติน คอยดูเเลเเล้ว
-
ต่อไปนี้....ชีวิตน้องไผ่จะไม่เหงาแล้วนะ....
คุณชายตินติน....จะช่วยเติมเต็มให้นะจ๊ะ.....
:จุ๊บๆ: คุณชายตินตินแทนน้องไผ่.....
:L2: กด + ให้กำลังใจค่ะ
-
เอาใจช่วยตินทำให้ไผ่มีความสุขด้วยนะ...
ไผ่คงจะเหงา และเดียวดายมากเลย :กอด1:
-
:z2: :z2: จัดงานวันเกิด เซอร์ไพรส์ให้ไผ่ :z2: :z2:
-
ตินหน้ารักมากเลย ทำทุกอย่างให้ไผ่ แต่ยังไม่รู้ใจตัวเอง :o8:
และไผ่ก็คงยังไม่รู้ใช่ไหมว่าติณทำเพื่อตัวเองอยู่ ขอให้วันเกิดปีนี้ ทั้ง 2 รู้ใจตัวเอง :call:
:pig4: writer
-
:z10: :z10: ... 555 เหนื่อย
-
[19]
“จะคุยให้จบๆนี่มันจะตายไหมวะ” ไอ้เจมาที่ร้าน สิ่งแรกที่มันทำคือการตีหัวผม พร้อมกับให้พรอยู่พีกใหญ่
“ไอ้เหี้ยเจ มึงอย่ามาทำตัวเลียนแบบพี่ป่านหน่อยเลยวะ” ผมลูบหัวตัวเอง พร้อมกับบ่นเบาๆ
“ยังไงวะ” ไอ้เจถามผมอย่างงงๆ
“ก็มันเพิ่งโดนพี่จัดการไปก่อนเจมานั่นหละ เงินค่าโทรก็ไม่เสียเอง ยังจะทำเป็นงกไม่เข้าท่า” พี่ป่านยกมือจะตบหัวผมอีกรอบ แต่ก็ไม่ได้ตบมา ถึงจะเป็นแบบนั้นก็เล่นเอาผมผวาได้เลยทีเดียว
“โถ่พี่ป่าน....ก็ผมรีบนี่นา” ผมทำท่าจะเถียง แต่ก็ต้องสงบปากลงเพราะพี่ป่านยกมือขึ้นมาอีกรอบนั่นเอง
“ไหนมึงบอกมาสิ วันนี้จะทำอะไรบ้าง” หลังจากทุกคนพอใจกับการทำร้ายร่างกายผมแล้ว ก็เริ่มถามถึงงานวันเกิดของไอ้ไผ่
“รอกุ้งก่อนสิ” ผมบอกไอ้เจ เพราะยังขาดอีกหนึ่งคน ผมขี้เกียจพูดหลายรอบ
“เดี๋ยวก็มา เข้าห้องน้ำอยู่” ไอ้เจพูดแบบไม่ใส่ใจ แต่มันก็ทำให้ผมสงสัยไม่น้อย
“รู้ได้ไงวะ” ผมถามไอ้เจอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ก็มาด้วยกัน” ไอ้เจตอบกลับมาทันที
“แล้วมาด้วยกันได้ไงวะ ไหนว่าไม่ถูกกัน” ผมลองแหย่ไปอีกรอบ ดูสิว่าไอ้เจจะว่ายังไง
“ไม่ได้ไม่ถูกกัน แค่ความคิดเห็นไม่ตรงกันบ้างบางครั้ง” ไอ้เจยกไหล่ เหมือนว่าไม่ใช่เรื่องแปลก
“อย่างงั้นก็แปลว่ามึงชอบกุ้งนะสิ” ผมลองหลอกถาม เผื่อว่ามันจะเผลอตอบกลับมา
“อ๊ะ...มาพอดี นี่ๆๆยัยทอมมานั่งนี่สิ ว่างอยู่” ไอ้เจหันไปเรียกกุ้งที่เดินตรงมายังพวกผม พร้อมกับขยับเก้าอี้ข้างๆตัวเองให้กุ้งนั่ง แต่กุ้งเลือกที่จะเดินเลี่ยงมานั่งอีกฝั่งหนึ่ง ทำให้ผมอดขำไม่ได้
“แผนการมียังไงบ้างหละติน” กุ้งไม่ได้สนใจท่าทางไม่พอใจของไอ้เจเลย พอนั่งปุ๊บก็หันมาถามผมเลยทันที
“ก็ไม่มีอะไรมาก เดี๋ยวกุ้งกับไอ้เจหาซื้อของกินเข้าไปที่บ้านไอ้ไผ่ อยากกินอะไรจัดไปได้เลย” ผมเริ่มบอกสิ่งที่ต้องการ
“อะไรวะ ทำไมกูต้องเป็นคนไปซื้อด้วยหละ” ไอ้เจโวยวายเมื่อผมบอกให้มันไปซื้อหาของกิน
“กูต้องช่วยพี่ป่านทำงานแทนไอ้ไผ่......จบไหม” ผมบอกไอ้เจ ก่อนจะหันไปหากุ้งอีกครั้ง
“ซื้อเสร็จแล้วมารวมกันที่ร้านก่อนก็ได้ เดี๋ยวค่อยเคลื่อนขบวนไปพร้อมกัน”
“แล้วทำไมต้องมารวมกันที่ร้านอีก ไม่ไปเจอกันบ้านไอ้ไผ่เลยวะ” ไอ้เจโวยวายอีกรอบ ผมเลยต้องหันไปมองมันอย่างเอือมๆ
“กูต้องช่วยพี่ป่านทำงานแทนไอ้ไผ่......เข้าใจ?” ผมตอบมันเสร็จก็หันไปคุยกับกุ้งต่อ
“แล้วเค้กหละ จะเอาแบบไหนดี” กุ้งถามผม
“เรื่องเค้กเราจัดการแล้ว สั่งไว้แล้วเดี๋ยวเราไปรับตอนที่จะไปบ้านไอ้ไผ่” ผมคิดถึงเค้กที่ตัวเองสั่งแล้วก็ทำให้เกิดรอยยิ้มขึ้นทันที เพราะมันคือสิ่งที่ผมเตรียมให้กับไอ้ไผ่ด้วยความตั้งใจ
“งั้นทำสุกี้ไหมจะได้ง่ายๆ” กุ้งเสนอไอเดียมา ซึ่งผมก็เห็นด้วย เพราะจะได้ไม่ต้องวุ่นวายมาก หม้อไฟฟ้า น้ำจิ้มก็มีจากครั้งที่แล้ว ไอ้ไผ่จะได้ไม่ต้องเก็บล้างให้วุ่นวายด้วย
“โอเคตามนั้น....ไอ้เจมึงไปเอาหม้อไฟฟ้าที่ห้องกูด้วย” ผมตอบตกลงกับกุ้ง ก่อนจะหันไปสั่งไอ้เจ
“ทำไมมึงไม่ไปเอาเอง” ไอ้เจกระฟัดกระเฟียดใส่ผม ซึ่งผมก็มองมันด้วยสายตาที่เอือมมากกว่าเดิม
“เอ๊ะไอ้นี่นิ....กูต้องช่วยพี่ป่านทำงาน...มึงเข้าใจไหม” ผมโวยวายใส่ไอ้เจ เรื่องแค่นี้ต้องให้พูดซ้ำอยู่นั่นหละ
“เออ...รู้ก็ดีแล้ว ลุกมาช่วยสักที ถ้าไม่มาเดี๋ยวจะหักเงินไผ่ซะเลยนี่” เสียงพี่ป่านตะโกนมาให้ได้ยิน และเมื่อหันไปก็เจอพี่ป่านยืนถือถาดกาแฟมองผมอยู่ ผมก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ ก่อนจะลุกไปหาพี่ป่าน แต่ก่อนไปผมก็หันมากำชับสองคนนั้นอีกที
“กลับมาเจอกันที่ร้านก่อนนะ แล้วอยากกินอะไรจัดไปให้เต็มที่ เดี๋ยวให้พี่ป่านจ่าย” ผมกระซิบวางแผนกับสองคนนั้น ให้พี่ป่านเป็นคนจัดการเรื่องเงิน....ในเมื่อเป็นต้นตอที่จะจัดงาน เพราะฉะนั้นก็รับผิดชอบไปแล้วกันนะพี่ป่าน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เดี๋ยวกูจะเป็นคนออกไปเรียกไอ้ไผ่เอง มึงกับกุ้งหลบอยู่ในรถก่อน พอไอ้ไผ่มันเป่าเค้กอันเล็กเสร็จแล้ว มึงกับกุ้งค่อยลงมาโอเคตามนั้นนะ” ผมรีบชิงเปิดประตูรถลงมาเลย โดยไม่รอให้ไอ้เจตอบ โดยหยิบเค้กลงมาด้วย ที่ผมหยิบลงมานั้นเป็นเค้กชิ้นเล็กๆวางบนฝ่ามือได้ มีครีมสีขาววาดเป็นรูปดวงตาสองข้างและรอยยิ้มกว้างๆที่อยู่ด้านล่างดวงตานั้น เทียนแท่งน้อยถูกปักแทนตำแหน่งของจมูก ผมยิ้มให้กับเค้กก้อนนั้นอีกครั้ง ก่อนจะกดออดเรียกไอ้ไผ่
“อ้าวติน เข้ามาก่อนสิ” เสียงไอ้ไผ่เรียกผม ทำให้ผมค่อยๆหันไปหามันช้าๆ ก่อนจะร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้กับมัน พร้อมกับเค้กในมือที่ยื่นไปไว้ตรงหน้ามัน
“Happy Birthday to You. Happy Birthday to You. Happy Birthday Dear.....ไผ่. Happy Birthday to You.”
ผมร้องเพลงไปก็จ้องหน้าไอ้ไผ่ไปด้วย จากใบหน้างงๆของมัน กลับกลายเป็นรอยยิ้มขึ้นมาทำให้ผมต้องเผลอยิ้มตามไปด้วย
“ทำไมนายถึงรู้หละ” ไอ้ไผ่ถามผมด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“ไม่ใช่เรื่องยากนี่...อธิฐานแล้วเป่าเทียนสิ” ผมยืนเค้กไปให้ไอ้ไผ่ตรงหน้า ซึ่งมันก็ได้แต่ยิ้มแล้วพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะก้มหน้ามาเป่าเทียนน้อยนั้นเบาๆ.....ใบหน้าของไอ้ไผ่ตอนนี้นอกจากความขาวใสที่เห็นได้ประจำแล้ว ยังมีสีแดงปนอยู่บนแก้มเนียนนั้นด้วย ยิ่งรอยยิ้มของไอ้ไผ่ที่สดใสแล้ว มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ แต่ก่อนจะได้คิดอะไรมากขึ้น ใบหน้าผมก็เริ่มเคลื่อนเข้าหาไอ้ไผ่ช้าๆอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่ริมฝีปากของผมจะสัมผัสกับแก้มเนียนใสนั้นเบาๆ ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงทำแบบนั้น แต่เมื่อทำแล้วผมกลับไม่คิดเสียใจเลย ยิ่งทำให้ใจผมเต้นแรงมากขึ้นไปอีกด้วย....แต่ทุกอย่างก็ต้องจบลง เพราะ.....
“เฮ้ย...มึงทำอะไรไผ่วะ” เสียงไอ้เจดังมาด้านหลัง ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นจากแก้มของไอ้ไผ่ ใบหน้าที่แดงของไอ้ไผ่เมื่อก่อนหน้านี้ ตอนนี้มันกลับแดงมากกว่าเดิมเสียอีก แถมยังไม่มองหน้าผมอีกต่างหาก เอาแต่ก้มหน้านิ่ง
“สุขสันต์วันเกิดนะ” ผมบอกไอ้ไผ่เบาๆ ก่อนจะหันไปทางไอ้เจ ก็เจอกุ้งยืนอยู่ข้างๆไอ้เจ ซึ่งตอนนี้ไอ้เจก็ได้ดินรนเอาตัวรอดจากการปิดปากจากกุ้ง เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ แต่ว่าเรื่องไอ้เจยังไม่น่าขำเท่าเรื่องของผม....ผมทำแบบนั้นลงไปได้ยังไงกันนะ บ้าจริงๆไอ้ติน......
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตินอ้ะ ร้ายนะเรา จู่ๆก็เอาปากกะตะหมูกไปชนแก้มน้องไผ่ของพี่
อรั๊ยยยยยยยยย มันน่ารักจังเลยค่ะพี่บี สองคนนี้มันน่ารักมากขึ้นทุกทีแล้วววววววววววววววว
โอย เรื่องนี้มีแต่คนดีใช่มั้ยคะ ปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมม :m1:
-
กี๊ซซซซซซซ งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
กล้าเนาะตินติน
-
ส่งเสียงกันจัง เบาๆ หน่อยไผ่เขินจะแย่แล้ว 555 เก็บอาการกันหน่อยสาวๆ
-
หูย เจนี่ขัดจังหวะจริงๆเลยอะ 55555
ตินรู้ยังเนี่ย ไปจุ๊บแก้มเค้าทำไม? ฮ่าๆ
-
การกระทำเเบบนี้
เค้าเรียกว่า มันมาจากก้นบึ้งของหัวใจ คิคิ
-
:-[ เขินแย่เลยนะไผ่
เจนี้ก็ แอบดูเงียบๆก็ไม่ได้
กุ้งจัดหนักๆเลย ข้อหาขัดจังหวะเพื่อนกำลังหวาน o18
-
อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตินอ้ะ หอมไปแล้ว หอมแก้มน้องไผ่ไปแล้ว
ตินต้องให้ของขวัญไผ่สิ หรือจะให้การหอมแก้มเป็นของขวัญ ฮ่าๆๆๆๆ
ขนาดนี้แล้วนะติน ถ้ายังไม่รู้ตัวอีก ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
บวก 1 แต้มนะจ๊ะ ขอบคุณบีบีมากจ้า
-
กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มีการจุ๊บแก้มกันแล้ววววววววววว
:-[
หอมนู่ไผ่ไปซะขนาดนั้น
ยังมาทำตีมึนว่าไม่รู้เพราะอะไรอีกเหรอนายติน
ต้องให้มีคนมาพูดให้ฟังเลยมะว่าในใจตัวเองน่ะคิดอะไร
เรื่องแบบนี้มันต้องรู้ด้วยเองสิ
นายเจนะนายเจ ทำไมเสียงดังแบบน้าน
ฉากสวีทเลยชะงักเลย คนอ่านเลยพลอยอารมณ์ค้างไปด้วย
นู๋กุ้งรีบๆลากเจไปเก็บด่วนเลย ขัดจังหวะมากกก
นู๋ไผ่ผู้น่ารักคนอายม้วนตั้วไปละ
แค่โดนขโมยจุ๊บกะอายจะแย่
ดันมีคนมารู้เหนเปนพยานอีก
:o8:
แต่การจู่โจมจุ๊บครั้งนี้
ก็ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่
คืบหน้าไปอีกขั้นละ ฉลองๆๆ
:mc4:
-
เอร้ยยย อ่านตอนนี้แล้วเขิน..หอมแก้มกันด้วย :o8:
อยากให้ติณกับไผ่รู้ใจตัวเองเร็ว ๆ จัง :-[
คนเขียนสู้ ๆ (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/DookDik_016_onion.gif)
-
เผยความในใจออกมาทีละนิดแล้วนะนายติน :L1:
-
หอมแก้มแล้ว :o8:
ตินรู้ตัวรึยัง
-
ที่ทำไปก็เพราะว่าใจนายเริ่มชอบน้องไผ่ไงนายติน แค่นายกระวนกระวาย อยากเห็นไผ่มีความสุข
อยากทำไรให้เช่นวันเกิดนี้อะ เขาก็เรียกอาการแปลกๆๆนี่ว่ารักจะท่านติน :serius2: :L2: :กอด1:
-
หู้ยยยยยเคืองเจวะ จะรีบออกมาทำไม อีกนิดก็ไม่ได้ อยู่ใกล้ ๆ จะเตะซักปาบ
เลยอดดูของดีกันทั้งเล้าเลย 5555.....
:pig4: writer คะ
-
เจเอ๊ยยยยย ทำไมไม่เอาเท้ายันติณให้หน้ากระแทกไผ่ไปเลยเล่า ฮ่วย ไม่เป็นงานเลยวุ๊ย
วัยรุ่นเซ็ง
-
ยกตำแหน่งก้างดีเด่นแห่งปีให้เจไปเลย...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตินค่ะ...ทำถึงขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกเหรอไงฟ่ะ - -????
แต่เค้าก็ดีใจนะที่เห็นตินกล้าทำอะไรแบบนี้...อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ก ก กกก...เขิลแทนไผ่อ่ะ >/////////<
แล้วที่ไผ่เขิลแบบนี้อย่าบอกนะว่าไผ่เองก็มีใจให้ตินเหมือนกันนะ...กรี๊ดดดดดดดดดด ด ดดดด...รอวันความในใจเปิดเผย...คริคริ XD
-
ฮ่าๆๆ
เอากันขนาดนั้นเลยเน้อ
-
หอมแก้มแล้ว ฮิ้วววววววว
ปล. เจฮะ เคลียร์กันหลังไมค์ดิ ขัดขวางคนเค้าจะหวานกัน เคือง ๆ
-
แอร๊ยย.....จุ๊บๆน้องไผ่ที่รักไปแล้ว อิอิ.....
แถมไผ่ก็ไม่ได้ขัดขืน ต่อว่าอะไรเสียด้วย.....
จะอารมณ์เสียก็ที่เจตะโกนออกมานี่แหล่ะ จะแอบดูเงียบๆก็ไม่ได้นะคนเรา
-
ติณ ทำได้ดีมาก ควรทำมาตั้งนานแล้ว
-
อร๊างงง
ตักก็หนุน แก้มก็หอม
ทีนี้รู้ตัวยังจ้ะติน ><
-
คุณชายตินตินเริ่มก้าวหน้าล่ะ.....
น้องไผ่ไม่ขัดด้วยนะ....มีใจชัวร์... :o9:
วันนี้อยาก... :fcuk: เจเจ เล็กน้อยถึงปานกลาง
กด + ให้กำลังใจค่ะ :pig4:
-
5555 ตินเขินไปเลย...(ไผ่น่าจะเขินมากกว่านะ) อิอิ
ก้าวหน้าไปอีกขั้นแล้วนะติน...
-
:o8:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
จูจุ๊บกันแล้วววววววววววววว
-
อ่านตอนนี้แล้วกระวนกระวายใจชอบกล ความรู้สึกแปลก ๆ นี่มันคืออะไรหว่้า
แต่รู้สึกแต่ละตอนสั้นลง สั้นลง หรือเราอ่านเพลินไปหว่า :z2:
-
ติณ
ทำอะไรล่ะนั้นน่ะ
ไผ่ก็เขินแย่นะสิ
แต่อีสองตัวนั้น จะขัดจังหวะทำไมไม่ทราบ :angry2:
-
นั่นดิ ทำแบบนั้นกับไผ่ได้ไงนะติน :m12:
-
:m10: :m10: :m10:
แหล่มเลย
-
ตินหอมแก้มน้องไผ่แล้วอ่ะ :-[
อย่างน้อยวันเกิดปีนี้ ไผ่ก็มีตินอยูข้างๆนะ :กอด1:
+เป็นกำลังใจค่ะ :L1:
-
ไม่ได้ตั้งใจทำ แต่มันเป็นสิ่งที่หัวใจสั่งให้ทำ :จุ๊บๆ:
ถ้าไผ่รู้ว่า ทุกคนมาบ้านนี้เพื่อจัดงานวันเกิดให้ คงอิ่มใจ จนน้ำตาซึม
+1 ให้กับความสุขของน้องไผ่ :กอด1:
-
อิอิ :L2:
หนุกมากเลยอ่ะ
น่ารัก ดี พระเอกเรานี้นะ อิอิ :กอด1:
ว่าแต่เรา ชอบใผ่มากเลยอ่ะ
น่ารัก ดี อิอิ
งั้นเอาไป +1 อิอิ :L1:
-
อ๊ายยยเขินแทนไผ่เลยอ่ะ :-[ :o8:
-
แหม ทำขนาดนี้แล้ว ยังคิดอะไรไม่ได้อีกเหรอคะพ่อยอดชายยยยยย
ทำแบบนั้นได้ แสดงว่าหัวใจมันเรียกร้อง ดูสิ ไผ่เขินอ่ะ น่ารักใช่มั้ยล่ะ :-[
สุขสันต์วันเกิดให้ไผ่ด้วยคน
ต่อจากนี้ไปก็จะไม่เหงา ไม่ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วเนอะ :กอด1:
:L2: ขอบคุณไรท์เตอร์ค่ะ
-
หลังจากปาร์ตี้ ติณกับไผ่จะได้ฉลองกันสองคนหรือปล่าวเอ๋ย
-
กรี๊ดดดด หลงเข้ามาอ่านครั้งแรก และก็ ตกหลุมรัก ไผ่ทันที 555+
ติณคะ อย่างงี้มันคือ ใจเรียกร้องใช่มั๊ยคะ ^^
สงสารไผ่มากเลย คงเหงามานานแล้ว แต่ไม่กล้าไปคุยกับใครรึป่าว??
ดีใจที่ต่อจากนี้จะมีเพื่อน อิอิ
ปล.ปลื้มไผ่มากกกค่ะ
-
:กอด1:พี่บี
ตินหอมแก้มไผ่ น่าร๊ากก
-
อร๊ายยยยยยยย
หอมแก้มไปแล้วๆๆๆ :-[
เอาอีกๆ
-
ตัดคะแนนเจเลยงานนี้ขัดจังหวะซะงั้น
คราวหน้าให้ได้มากกว่าหอมแก้มน่ะดิน อิอิอิ
-
พึ่งเข้ามาอ่าน
ตินกับไผ่น่ารักจัง หอมแก้มแล้ว
-
[20]
“มึงชอบไผ่” ไอ้เจลากผมมาหลังบ้านไอ้ไผ่ โดยที่ปล่อยให้กุ้งกับไอ้ไผ่เตรียมของในบ้าน
“ไม่มั้ง” ผมตอบกลับไอ้เจไป แบบไม่ได้คิดอะไร
“มึงต้องชอบแน่ๆ ทุกทีมึงจะปฏิเสธเสียงแข็ง แต่นี่อะไร – ไม่มั้ง – กูว่าชัวร์” ไอ้เจจ้องหน้าผมนิ่ง พร้อมทั้งอธิบายเป็นฉากๆ
“กูไม่รู้โว้ย” ผมเลี่ยงที่จะตอบไอ้เจ พร้อมกับหันตัวหนี แต่ไอ้เจก็จับตัวผมไว้ก่อน พร้อมกับถามผมต่อ
“มึงอยากอยู่ใกล้ๆไผ่ มึงอยากเจอทุกวัน มึงเป็นห่วงทุกๆเรื่อง แล้วแบบนี้มึงยังจะบอกว่าไม่ได้ชอบอีกหรือไง”
ผมอยากอยู่ใกล้ๆไอ้ไผ่ไหม มันก็ถูกเพราะผมอยู่ใกล้ๆมันแล้วมีความสุข ผมอยากเจอมันทุกวันไหม ก็ใช่อีก เพราะเมื่อไหร่ที่ไม่เจอมันผมก็หงุดหงิดทุกที เป็นห่วงไอ้ไผ่ไหม อันนี้ไม่เถียงเพราะผมห่วงมันจริงๆ
“แบบนี้เรียกว่าชอบหรือวะ” ผมมองหน้าไอ้เจ แล้วถามด้วยความสับสน
“เออสิวะ” ไอ้เจตอบกลับมาทำให้ผมอึ้งไปสักพัก แต่อึ้งได้ไม่นานก็ต้องแปลกใจ เมื่อมีรถยนต์คันหนึ่งมาจอดหน้าบ้านไอ้ไผ่
ผมเดินตามไปดูว่าใครมาที่หน้าบ้านไอ้ไผ่ ซึ่งตอนนี้ไอ้ไผ่ก็เดินออกมาจากบ้านแล้วเช่นกัน เมื่อคนบนรถลงมาทำให้ผมต้องแปลกใจ เพราะผมไม่เคยเจอสองคนนี้มาก่อน...คนหนึ่งตัวสูง ขาว ตี๋ หุ่นนักกีฬา ไม่ได้ต่างจากผมนัก ส่วนอีกคน ผิวถึงแม้จะไม่ได้ขาวมาก แต่ก็ไม่ถึงกลับคล้ำ ตัวเล็ก บอบบาง มีรอยยิ้มที่ทำให้โลกดูสดใส แต่ก็ยังน้อยกว่ารอยยิ้มของไอ้ไผ่
“นินจา...” ผมหันไปตามเสียงของไอ้ไผ่ ซึ่งตอนนี้มันยิ้มแก้มแทบปริ เดินเข้าไปหาคนที่เพิ่งลงรถมา ส่วนคนบอบบางเมื่อครู่ก็ยิ้มร่าวิ่งเข้าหาไอ้ไผ่เช่นกัน
“สุขสันต์วันเกิดนะไผ่ นินจามาอวยพรถึงที่เลย” คนที่ชื่อนินจายิ้มพร้อมกับจับมือของไอ้ไผ่ทั้งสองข้าง
“ใครนะ” ผมเดินเข้าไปถามไอ้ไผ่ที่ตอนนี้เอาแต่ยิ้ม
“อ๋อ นี่นินจา เพื่อนสมัยเรียนมัธยม....เข้าบ้านก่อนนะ” ไอ้ไผ่หันมาบอกผม ก่อนจะหันไปชวนนินจาเข้าบ้าน ซึ่งเดินผ่านผมไปแบบไม่สนใจเลย
“ไหนมึงบอกว่าไผ่ไม่มีเพื่อนไง” ไอ้เจเดินมากระซิบถามผมเบาๆ
“กูก็ไม่รู้วะ” ผมกำลังอึ้งที่ไอ้ไผ่มันไม่สนใจผมเลย ปกติมันต้องเห็นผมสำคัญที่สุดสิ แต่นี่อะไร พอเพื่อนมาแล้วลืมผมทันที
ผมเดินตามไอ้ไผ่เข้ามาในบ้านก็เห็นนินจาอะไรนั่นนั่งอยู่ข้างๆไอ้ไผ่ คุยกันอย่างออกรส รวมไปถึงกุ้งที่มีส่วนร่วมกับสองคนนั้นไปด้วย ผมเดินไปนั่งประกบไอ้ไผ่อีกข้างหนึ่ง เอาสินั่งข้างๆขนาดนี้จะไม่สนใจเลยหรือไง
“นายเป็นเพื่อนกับไผ่ใช่ไหม นายชื่ออะไร” คนที่สนใจผมกลับไม่ใช่ไอ้ไผ่ แต่กลายเป็นนินจาแทน
“ชื่อติน” ผมตอบกลับไปห้วนๆ
“นายต้องดีกับไผ่ของนินจาให้มากๆนะ ไผ่ขี้เหงา” ว่าไงนะ......ไผ่ของนินจางั้นหรอ มันจะมากไปแล้วไอ้เปี๊ยก ไอ้ไผ่นะมันของนายตินต่างหาก
“ไผ่ทานเค้กที่ตินซื้อมาให้หรือยัง เจ้านี้อร่อยมากๆเลยนะ” ผมถามถึงเค้กที่ผมให้ไอ้ไผ่ตอนที่มาถึงบ้านนั่นเอง
“อ๊ะ..นินจาก็มีมานะ แต่เดี๋ยวนะ” นินจาวิ่งออกไปด้านนอกก่อนจะกลับมาพร้อมขนมเค้กก้อนเล็กขนาดพอๆกับที่ผมให้ แต่เค้กชิ้นนี้เป็นเค้กแยมแทนที่จะเป็นเค้กครีมแบบของผม
“นี่ๆๆ เราจำได้ว่าไผ่ชอบกินเค้กแยม เห็นไหมนินจารักไผ่แค่ไหน” จึก...เหมือนโดนเจ้านินจาตอกกลับ แต่แววตาใสๆที่นินจาไม่ได้บ่งบอกว่าจะทำเพื่อยั่วอารมณ์ผมเลย
ผมหันไปมองไอ้เจกับกุ้งเพื่อขอกำลังเสริม แต่ทั้งคู่ก็ยืนส่ายหน้าเป็นนัยว่าช่วยอะไรไม่ได้ ทำให้ผมต้องคิดหาวิธีเพียงคนเดียว
“นินจาป้อนนะ” เอาแล้วมันป้อนเค้กให้ไอ้ไผ่อีกต่างหาก แล้วแบบนี้ผมจะทำยังไงดีๆๆๆ
“นินจา!!” มีเสียงพูดออกมาทำให้ทุกอย่างนิ่งลง เพราะน้ำเสียงนั้นบ่งบอกถึงความไม่พอใจอยู่ไม่ใช่น้อย เมื่อพวกผมหันไปตามเสียงก็เจอกับผู้ชายตัวสูงที่มาพร้อมนินจา กำลังยืนกอดอกมองจ้องนินจาอยู่
“ทำไมหรอพี่เค เดี๋ยวสิ ให้นินจาป้อนเค้กเพื่อนก่อน” นินจาไม่ได้สนใจท่าทางโหดๆของผู้ชายคนนั้นเลย ส่วนผมก็ได้นั่งดูเชิงเท่านั้น
“เพื่อนเรากินเองได้ วางไว้แล้วมานี่” ไอ้พี่คนนั้นกวักมือเรียกนินจาให้เดินไปหา
“ไม่เอาหรอก กินดีกว่านะไผ่ เดี๋ยวนินจาป้อน” หลังจากหันไปแลบลิ้นใส่คนตัวสูงนั้นแล้ว นินจาก็หันมาตักเค้กให้ไอ้ไผ่อีก
อยู่ๆไอ้พี่คนนั้นก็เดินมาหานินจา จับข้อมือนินจาที่ถือช้อนเค้กไว้ หันเข้าหาตัวเอง ก่อนจะอ้าปากงับก้อนเค้กนั้นเสียเอง ทำให้หน้าของนินจาเหวอไปไม่ใช่น้อย
“ทำงี้ได้ไงพี่เค เค้กวันเกิดไผ่นะ” นินจาเริ่มโวยวาย แต่พี่เคก็ไม่ได้สนใจเสียงโวยวายนั้น แต่กลับหยิบเค้กที่เหลือ ยัดเข้าปากจนหมดก้อน
“หึง เข้าใจไหม” โห จะหาคนหน้าด้านแบบนี้ได้ที่ไหนวะเนี่ย พูดออกมาซะตรงเลย
“หึงทำไม นี่เพื่อนนินจานะ รู้จักกันตั้งแต่ม.ต้น” นินจาก็ดูไม่ได้เดือดร้อนกับท่าทางโมโหของพี่คนนั้นเลย กลับทำหน้ายุ่งๆใส่อีกต่างหาก
“ก็รัก...เลยหึง....แล้วไอ้นี่ไม่หึงบ้างหรือไงมีคนมาทำหวานๆใส่แฟนตัวเองนะ” พี่คนนั้นพูดใส่หน้านินจา ก่อนจะหันมามองขวางผม
“ผมกับไผ่เป็นเพื่อนกันครับ” ผมตอบกลับไปตามที่ผมคิด
“เอาให้แน่ เจอมานักต่อนักแล้วไอ้พวกปากแข็งเนี่ย” พี่เคจ้องหน้าผมนิ่งถามกลับมา
(แหม่พี่เค...ตัวเองไม่ปากแข็งเลยเน้อ : จากใจคนเขียน อิอิ)
“ผมชอบไอ้ไผ่ครับ” ผมหันไปมองหน้าไอ้ไผ่ แล้วก็ทยทวนความรู้สึกของตัวเอง และที่ผมได้รับกลับมา ก้คือ ผมชอบไอ้ไผ่..................................
-
พี่เคกับนินจา คุ้น ๆ นะ แขกรับเชิญจากเรื่องอะไรนะ
อิ อิ อิ แต่ชอบพี่เคจัง ตรง แรง
ง้างปากติณได้ชะงัดเลยแฮะ
-
แงๆ อีป้าแก่ๆ อยากอ่านอีกอะ
-
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก นินจากับพี่เค โผล่มาเรื่องนี้ได้ไง เทเลพอต มาใช่ไม๊นี่..
แต่มาหวานข้ามเรื่องแบบนี้ ไม่ได้น๊า~!!!!!!!!!!! เรื่องนี้ ติณกะไผ่เป็นนักแสดงนำ มาแย่งช๊อตแบบนี้ได้ไง
แต่เอ๊ะ!~ เหมือนจะลืมอะไรไป .... "ผมชอบไอ้ไผ่ครับ"
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :sad4:
-
กรี๊ดดดด นินจากะพี่เคก็มา ฮ่าๆๆๆ
แหมๆเข้มเชียวพี่เค ได้ข่าวว่าตัวเองก็ปากแข็งเหมือนกันแหละ อิอิ
บอกรักไปเลยตินแล้วก็จูบโชว์ซะ หุหุ
-
:-[ มีพี่เคมาแวบ ๆ ด้วย
กอดนินจา....กอด เพราะความซนของเราเลยนะ
เค้าถึงได้บอกชอบกันซักที
ดีใจจริง ๆ คึคึ
รักกัน ๆ
-
จ๊ายยยยยยยยยย
เรื่องเน้มีพี่เคกับนินจาด้วย :impress2:
สงสัยได้รับเชิญเข้ามาเมื่อตินไม่ยอมบอกรักไผ่ซะที :man1:
"ผมชอบไอไผ่ครับ"
แล้วป่านนี้ไผ่ของเราทำหน้ายังไงอยู่นิ :laugh:
-
ได้....บรมครู...คนความรู้สึกช้า(พี่เค)...มาแจม
กระตุ้นนิดหน่อย...คุณชายตินตินก็คายแล้ววว...
แหม...นู๋นินจากะพี่เค...โผล่มาทีแย่งซีนคู่หลักไปซะแล้ว.....
นินจาน่ารักอ่ะ....ขอ :จุ๊บๆ: นู๋หน่อยน้า........
แล้วหันไป.... :กอด1: น้องไผ่....กลัวเค้าน้อยใจ..หุ หุ..
:L2: ให้คุณ บี กด +ให้ด้วยใจ ค่ะ
-
กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เป็นไงล่ะ พวกรู้ตัวช้าเค้าสั่งสอนกันเอง
แมนมากค่ะน้องติน "ผมชอบไอไผ่ครับ" ตายๆๆๆๆๆๆๆๆ อิคนอ่านจะตายเอา :m1:
ปล.กอดน้องนินนจาของพี่(เค)แน่นๆ น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดด
-
แหมะ...กว่าจะรู้ใจตัวเองได้เนี่ย...ต้องใช้ตัวช่วยหลายคนเหลือเกินนะติน - -"
แต่ใครก็ได้ช่วยเค้าหุบยิ้มที...อ๊ากกกกกกกกกกก ก ก ก กกกก...เค้าจะน่ารักกันไปถึงไหนเนี่ย
โดยเฉพาะพี่เคกะนินจา...ขอกอดสองคนนี้หน่อย...เค้าคิดถึงนะตัวเอง >///////<
ข้ามเรื่องมาเพื่อช่วยให้ตินรู้ใจตัวเองเลยเหรอเนี่ย...แต่รู้สึกว่าคำพูดสุดท้ายของพี่เคย์มันคุ้น ๆ นะ...ว่ามั้ย =^= b
5555555555555555+
-
กริ้ดดดดดดด ได้โปรดอย่าตัดตอนแบบนี้ :z3:
เอามาให้อ่านต่ออีกเร็ว ๆ เถอะะะะะะะะ :o12:
-
ฮ่าๆ พี่เคไม่ค่อยเลยอะ พูดเหมือนสอนเนอะ 55555
แล้วนั่นตินพูดไปแล้ววววววว ไผ่ไม่เหวอแย่เหรอ? อิอิ
น้องนินจาน่าร๊ากกกกก :-[
-
ขอบคุณพี่เคที่ทำให้ติณพูดคำนี้
-
ถ้าไม่มีพี่เค ไผ่อาจต้องรอไปถึงชาติหน้า
กว่าตินจะยอมรับว่า "ชอบไผ่" ได้ นานโขชะมัด ฮ่าๆๆ
:กอด1: ขอบคุณไรท์เตอร์จ้ะ
+1 เป็นค่าเค้กน้องนินจา ที่ไผ่อดกิน ^^
-
ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่เคกะน้องนินจามาช่วยเพิ่มสีสัน แถมทำให้ทุกอย่างมันเข้าที่เข้าทางมากขึ้นใช่มั้ยนี่
พี่เคเป็นฮีโร่งานนี้เลยนะ
ตินพูดไปแล้ว น้องไผ่จะว่าไงกันเอ่ย
บวก 1 แต้ม ฝากให้น้องนินจากะพี่เคหน่อยนะจ๊ะบีบี
ขอบคุณจ้า :กอด1:
-
ชอบไปซักพักเดี๋ยวก็รักใช่ไหมจ๊ะติน :o8:
-
พี่เคกับน้องนินจา :กอด1:
แย่งซีนตินกับไผ่เลย :laugh:
-
ยอมรับความรู้สึกของตัวเองซะทีนะนายตินว่าชอบไผ่อ่ะ :L1:
-
“ผมชอบไอ้ไผ่ครับ” ในที่สุดตินก็พูดคำนี้ออกมาแล้ว :-[
น้องไผ่จะมีอาการยังไงบ้างหลังจากที่ได้ยิน ลุ้นๆ
+เป็นกำลังใจค่ะ :pig4:
-
เยี่ยมมากเลยครับ ติน
วู้ๆๆ
ไผ่ว่าไงละทีนี้
ตินจะน่าเเตก กลางงานไหม๊ ?
-
กรี๊ดดดดด มีแขกรับเชิญ
นินจายังน่ารักใสซื่อเหมือนเดิม :-[ พี่เคนี่เป็นรุ่นพี่มาเทรนติณหน่อย สายเดียวกัน พวกปากไม่ตรงกับใจ o18
-
ว้าววววววๆๆๆ
น้องนินจากะพี่เคมาโผล่ได้งัยอ่ะ
-
:กอด1:พี่บี
คนน่ารักกับคนน่ารักมาเจอกัน :impress2:
และคนปากแข็งกับปากแข็งกว่ามาเจอกัน :laugh:
นินจากะไผ่น่าร๊ากกกกกกกก
-
ผมชอบไผ่...น่ารัก
-
แขกรับเชิญ นินจาน่ารัก :impress3:
ถ้าไม่ได้พี่เค...ตินคงไม่พูดออกมาแน่ๆ
-
กรี๊ ดดด ด ด ... พี่เคกะน้องนินจา มาจากไหน !!! คิดถึงที่สุด :impress2:
-
แขกรับเชิญโผล่มาด้วย
-
มีตัวช่วยดีก็งี้เห็นผลเร็ว 555......
:pig4: writer คะ
-
ขอบคุณพี่เค ที่ช่วยทำให้นายตินยอมเปิดปากเผยใจตัวเอง
(จริงๆต้องขอบคุณไรเตอร์นะ ที่พาแขกรับเชิญมาครั้งนี้อ่ะ)
-
:o8:
ว๊ายยยอ่านรวดเดียวจบ อยากอ่านต่ออ่ะ
ปล.พี่เคกะนินจามาจากเรื่องไรอ่ะ จะตามไปอ่าน อิอิ
-
:o8:
ว๊ายยยอ่านรวดเดียวจบ อยากอ่านต่ออ่ะ
ปล.พี่เคกะนินจามาจากเรื่องไรอ่ะ จะตามไปอ่าน อิอิ
จากเรื่อง ถ้าจะรัก....ก็บอกมา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14616.0) ครับ กดlink ไปได้เลยครับ
แต่ถ้าจะให้ครบจริงๆต้องอ่านเรื่อง เรื่องของคนสองคน...หรือหลายคน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12867.0) อันนี้เป็นภาคแรกครับ
ตามมาด้วย ไอ้หนูบีของคุณลุงใหญ่...... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14040.0) ที่เป็นภาคสอง
ถึงค่อยมาต่อเรื่องของนินจากับพี่เคเป็นภาคสามครับ อิอิ
-
:o8:
ว๊ายยยอ่านรวดเดียวจบ อยากอ่านต่ออ่ะ
ปล.พี่เคกะนินจามาจากเรื่องไรอ่ะ จะตามไปอ่าน อิอิ
จากเรื่อง ถ้าจะรัก....ก็บอกมา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14616.0) ครับ กดlink ไปได้เลยครับ
แต่ถ้าจะให้ครบจริงๆต้องอ่านเรื่อง เรื่องของคนสองคน...หรือหลายคน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12867.0) อันนี้เป็นภาคแรกครับ
ตามมาด้วย ไอ้หนูบีของคุณลุงใหญ่...... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14040.0) ที่เป็นภาคสอง
ถึงค่อยมาต่อเรื่องของนินจากับพี่เคเป็นภาคสามครับ อิอิ
^
^
^
:z13: นี่แหนะ คุงคับ แต่ว่าอาจะอ่านสลับไปมานะ :laugh:
-
แอร๊ยยยส์ คุณบีบีน่าร๊ากกกส์ แก้มยุ้ยน่าหยิกมากก :impress2: (ถ้ารูปในอวาตาร์คือบีบีนะ)
แต่เดี๋ยว ดิฉันกำลังนอกเรื่อง
กรี๊ดดดดดดด "ผมชอบไผ่ครับ" แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย น่าร๊ากก อย่างไม่มีเหลือหรอ ได้ข่าวว่าปากแข็งนะหนูติณ โฮะๆๆ
ไผ่ก็น่าร๊าก น้องนินจาก็น่าร๊าก พี่เคก็น่าร๊าก เจก็น่าร๊าก กุ้งก็น่าร๊าก และติณก็น่าร๊ากก แต่ที่แน่ๆ บีบีน่าร๊ากกกกส์ที่สุด :L2:
-
:-[กรี๊ดดดดดดดดดดด บอกรักไปแล้ว
ตัดฉับเลย!!!
ไผ่จะตอบว่าไง???? อยากรู้ *-*
-
ต้องให้พี่เคมาช่วยง้างปาก ถึงจะกล้าและรู้ใจตัวเองซักทีนะติณ :-[ อิอิ น้องจากะพี่เคมาด้วยย
-
กริ๊็ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นินจา กับ เค เค้าชอบเค อะ :m3:
สรุปคู่ไผ่กับตินนี่มีเคเป็นพอสื่อแบบรวบรัดนี่เอง :laugh3:
-
:a5: :a5:
-
ไอ้พี่เคมาได้ไงเนี่ย
ินินจาด้วย
:z1:
แต่ขนาดคำบอกรักยังมี 'ไอ้' เลยนะติน
-
โอ๊ โอ๋ โดดข้ามเรื่องมาเป็นแขก ไม่ได้รับเชิญ
แต่พี่เค ก็ทำให้อะไร ๆ มันกระจ่างชัดขึ้นทันตา
แล้วน้องไผ่ละ ได้ยินตินสารภาพออกไปขนานนั้น ตกลงไอ้ที่อึมครึม ๆ นะ สว่างโร่เลย :z1:
+1 ให้บีบี คนอื่นไม่ทัก ไม่ใช่ไม่รู้นะ สั้นอ่ะ :z3:
-
แอร๊ยยยส์ คุณบีบีน่าร๊ากกกส์ แก้มยุ้ยน่าหยิกมากก :impress2: (ถ้ารูปในอวาตาร์คือบีบีนะ)
รูปนี้ไม่ใช่รูปผมหรอกครับ
เป็นรูปน้องไอซ์ นักศึกษาแพทย์ มช.
ไปเจอรูปในเน็ตเห็นว่าน่ารักทั้งคนทั้งน้องหมา
เลยแอบขโมยมา 555
ถ้าชอบลองเข้าไปดูเพิ่มเติมในกระทู้นี้นะครับ กดลิ้งค์ไปเลย อิอิ
ความน่ารักของสัตว์โลก...... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17760.0)
-
มาต่ออีกม้ายยยยย น้องไผ่ได้ยินแล้วมีปฏิกริยาอะไรยังไงบ้าง อยากอ่านต่อแย้วจ้าหนูบี
-
เข้ามา :laugh: นายติน (พยายามจะไม่พิมพ์ผิดนะ) สะใจ ไอ้แย้พี่เคกับน้องน้องนินจาแย่งซีน :laugh: อีกรอบ
-
อยากจะกระโดนกอดพี่เคกับน้องนินจาจริงๆเลย
เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่ดีมาก
แรง ได้ที่เลยนะเนี่ยพี่เค
ง่างปากแข็งๆของนายตินได้ o13
-
กรี้ด!!!!!!!!!!!!!!!!!! ในที่สุดตินก็รู้ใจตัวเอง 5555
เอ้า !! ไผ่ว่าไง
กอดนินจา โดดหอมแก้มพี่เค 2 จ๊วบ
-
ตบมือดังให้นายเคคนมาใหม่ ที่สามารถมาง้างปากนายตืนให้บอกชอบไผ่ซักที
และขอบคุณนายนินจาที่มาทำให้ตินรู้ว่าอาการไม่ชอบให้ไผ่เห็นใครสำคัญกว่า
คำนั้นคือหึงอะ
-
พี่เคกับนินจาขโมยซีน
แต่ก็ทำให้ตินยอมรับใจตัวเอง อิอิ
-
ติณนี่ต้องให้คนมากระตุ้นด้วยนะ
-
โอ้ย ตัดฉับตอนสำคัญ
อยากลงไปชักดิ้นชักงอบนพื้น
o9
อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงนินจาขึ้นมาทันที
อิพี่แคยังโหดไม่เปลี่ยน แต่น่าร๊ากกก
ส่วนนายติด ดีมากที่กล้ายอมรับว่าชอบไผ่
ส่วนไผ่ก็อย่าทำร้ายจิตใจของตินเลยนะ
:o8:
-
เฝ้ารออย่างใจจดจ่อ :mc4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
-
[21]
เมื่อผมพูดในสิ่งที่ใจคิดจบ ก็หันไปหาไอ้ไผ่เพื่อดูว่ามันจะว่ายังไง แต่เมื่อหันไปก็ไม่เห็นมันจะแสดงสีหน้าอะไรเลย แบบนี้มันจะชอบผมเหมือนที่ผมชอบมันบ้างหรือเปล่านะ
“ไม่เอาอะ” ระหว่างที่ผมและคนอื่นๆกำลังรอลุ้นว่าไอ้ไผ่จะตอบว่ายังไง ก็มีคนมาทำลายความเงียบทำให้ทุกคนหันไปสนใจคนนั้น รวมถึงไอ้ไผ่ด้วย
“ทำไมหละนินจา” เสียงพี่เคดุคนตัวเล็กหน้างอ ที่นั่งอยู่ข้างๆไอ้ไผ่
“ก็ไผ่เป็นเพื่อนกับนินจา ไผ่จะทิ้งนินจาไปไม่ได้” พอนินจาพูดจบก็จับแขนไอ้ไผ่ไว้แน่น พร้อมทั้งแลบลิ้นให้ผมด้วย ทำให้ผมงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เค้าแค่มีแฟน ไม่ได้จะย้ายบ้านหนีนินจาไปไหนสักหน่อย” พี่เคดุพร้อมกับจับที่ต้นแขนของนินจา
“ไม่เอา ทำไมไผ่ต้องมีแฟนด้วย นายทำไมไม่ไปชอบคนนั้นหละ มาชอบไผ่ทำไม” นินจางอแงพร้อมกับชี้ไปที่ไอ้เจ ทำให้ไอ้เจหน้าเหวอไปเลย
“เกี่ยวไรกับผมหละ” ไอ้เจถามอย่างงงๆ
“เกี่ยวสิ ก็ถ้านายคนนี้ชอบนาย ก็จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับไผ่ไง” นินจาชี้ที่ตัวผมแล้วก็ชี้ไปที่ไอ้เจสลับกัน ไอ้เจก็ได้แต่ชี้ตัวเองแล้วหันไปหากุ้งเพื่อให้ช่วยออกความคิดเห็น แต่กุ้งก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกจากยืนขำอย่างเดียว ทำให้ไอ้เจหน้าหงิกไปกันใหญ่
“แล้วทำไมทีนินจายังมีแฟนได้หละ” ผมทนฟังอยู่นาน เลยเริ่มจะมีปากเสียงบ้าง เพราะถ้ายังห้ามแบบนี้ ไอ้ไผ่มันจะยอมคบกับผมได้ยังไงหละ
“ก็พี่เครักนินจา และนินจาก็รักพี่เคไง” มือของนินจายังจับที่แขนของไอ้ไผ่เช่นเดิม แต่หน้ายื่นมาตอบคำถามผม
“แล้วทำไมทีเราชอบไผ่ และไผ่ก็ชอบเรา นินจาถึงห้ามหละ” ผมลองให้นินจาคิดเปรียบเทียบกับตัวเอง เพื่อที่จะได้ง่ายในการคุยเจรจา
“ไม่เหมือนกัน ถึงนินจาจะมีแฟน แต่นินจาก็ไม่ได้ทิ้งไผ่” ตอนนี้นินจาเอาหัวไปซบกับไหล่ไอ้ไผ่ แต่ก้ได้แค่แป๊บเดียวเท่านั้น เพราะพี่เคเป็นคนจับหัวนินจายกขึ้น
“อย่างนี้นี่เอง นินจาไม่ไว้ใจในความเป็นเพื่อนของไผ่” ผมทำเป็นคิด แล้วพูดสรุปออกไป
“ไม่ใช่สักหน่อย นินจาไว้ใจไผ่เสมอ” นินจาทำหน้าเหวอเมื่อเจอผมถามสวนไป แต่สักพักก็ตอบสวนกลับผมมาเช่นกัน
“นินจาอยากให้ไผ่มีความสุขไหม” ตอนนี้พี่เคเริ่มเข้ามาช่วยผมอีกแรง โดยเข้ามาจับที่หัวของนินจา พร้อมกับโยกเบาๆ
“อยากสิ”
“แล้วอยากให้มีคนคอยดูแลไผ่เวลาที่นินจาอยู่ไกลไหม” พี่เคยังถามต่อ ด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นกว่าเดิม
“อันนี้ก็แน่นอนว่าอยากสิ”
“นายมั่นใจว่าจะดูแลไผ่ได้ไหม” คราวนี้พี่เคหันมาถามผมด้วยน้ำเสียงและหน้าตาจริงจัง
“ผมยืนยันครับ” ไม่ต้องเสียเวลาคิดให้มากมาย เพราะยังไงถึงพี่เคไม่พูด ผมก็ต้องดูแลไอ้ไผ่อยู่แล้วหละ
“งั้นเป็นอันจบ....ส่งตัวเข้าหอได้” พี่เคสรุปเรื่องทุกอย่าง ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้ไอ้เจกับกุ้ง และสองคนนั้นก็เหมือนจะเข้าใจ ก่อนที่ไอ้เจจะมาจับผม ส่วนกุ้งมาจับไอ้ไผ่ ส่วนพี่เคก็กอดนินจาที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไว้ แล้วทั้งผมและไอ้ไผ่ก็โดนผลักเข้ามาอยู่ในห้อง พร้อมกับประตูห้องที่ปิดลงด้วยฝีมือของไอ้เจ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เอ่อ...ได้ยินแล้วใช่ไหม” ผมไม่เคยรู้สึกประหม่าเท่านี้มาก่อนเลย เวลาที่อยู่ต่อหน้าไอ้ไผ่ ทำไมนะตอนนี้ผมเหมือนจะพูดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูกเลย
“ได้ยินแล้ว” ไอ้ไผ่ตอบกลับมานิ่งๆ
“แล้ว...ว่าไงหละ” ผมหลบสายตาไอ้ไผ่ ก่อนจะถามกลับไป
“อะไรว่าไง” มันถามผมกลับอย่างหน้าตาย
“ก็เราชอบไผ่แล้วไผ่ชอบเราหรือเปล่าหละ” ผมถามมันอย่างหงุดหงิด เพราะผมอยากรู้ว่ามันคิดแบบเดียวกับผมไหม
“ชอบสิ” ไอ้ไผ่ตอบผมกลับมา ทำให้ผมยิ้มแก้มปริ เพราะมันก็ชอบผมเช่นกัน
“งั้นเป็นแฟนกับเรานะ” ผมขอไอ้ไผ่เป็นแฟนด้วยความอาย ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นไปมองดูมัน
“ไม่ได้หรอก” คำตอบสั้นๆของมัน ทำให้ยิ้มของผมหุบลงทันที พร้อมกับเงยหน้ามองดูมันอย่างสงสัย
“ทำไมไม่ได้” ผมถามด้วยความไม่เข้าใจ
“เราต่างกันเกินไป” หน้านิ่งๆของมัน ทำให้อารมณ์ผมยิ่งเพิ่มมากขึ้นไปอีก
“ต่างยังไง ไม่เข้าใจ”
“นายรู้ดีนะตินว่าต่างยังไง” มันมองผมด้วยหน้านิ่งๆ
“ไม่รู้ และไม่สนใจด้วย ในเมื่อนายชอบเรา เราก็ชอบนาย แค่นั้นก็น่าจะจบ” ผมไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ผมสนใจแค่ว่าตอนนี้ผมอยากให้ไอ้ไผ่เป็นของผมคนเดียวเท่านั้น
“เราไม่ได้อยู่กันสองคนนะติน” ไอ้ไผ่เริ่มอธิบาย แต่ผมก็ไม่สนใจที่จะฟัง
“ถ้าแบบนั้นแล้วบอกว่าชอบทำไม สู้ไม่พูดมาซะเลยยังจะดีกว่า” ผมทำท่าจะเปิดประตูออกไป เพราะถ้าไม่อยากจะคบกับผม ผมก็ไม่ขอที่จะฟังเหตุผลอะไรดีกว่า
“รอได้ไหมหละ” คำพูดของไอ้ไผ่ทำให้ผมต้องหยุดนิ่งลง
“ตอนนี้เรากับนายมันต่างกันเหลือเกิน แต่นายรอได้ไหมหละ รอจนเมื่อเราพร้อม...ตอนนี้เราชอบนายนะติน ชอบมากๆด้วย เพราะงั้นได้ดปรดช่วยรอเราได้ไหม” ไอ้ไผ่เดินเข้ามากอดผมไว้ทางด้านหลัง ทำให้ผมรับรู้ได้ว่าตอนนี้มันกำลังร้องไห้อยู่ แล้วแบบนี้ผมจะทำอะไรได้หละ
“ให้รอกี่ปีก็จะรอ” ผมหันกลับไปกอดไอ้ไผ่ไว้เช่นกัน แรงกอดของมันยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก แล้วผมจะปล่อยมือจากไอ้ไผ่ไปไหนได้อีกหละครับ......
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
บวกหนึ่งให้นะครับ ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
:pig4:
-
นินจางอแงจริงจัง แต่ก็น่ารักอ้ะ
โชคดีที่พี่เคเป็นผู้ช่วยพระเอกในตอนนี้
แถมได้กองหนุนอย่างเจกับกุ้ง ส่งพระ-นาย ไปทำความเข้าใจกัน
สงสารน้องไผ่ คิดมากอยู่หละสิ
ระหว่างรอคำว่า แฟน ตินก็ดูแลไผ่ดีๆนะ คนอ่านเอาใจช่วย หุหุ
ขอบคุณบีบีมากมาย บวก 1 แต้มเช่นเคยจ้า
:กอด1:
-
ได้ใจไปเต็มๆเลยนายติน...........กี่ปีก็จะรอ :o8: :o8:
-
“งั้นเป็นอันจบ....ส่งตัวเข้าหอได้” พี่เคสรุปเรื่องทุกอย่าง ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้ไอ้เจกับกุ้ง และสองคนนั้นก็เหมือนจะเข้าใจ ก่อนที่ไอ้เจจะมาจับผม ส่วนกุ้งมาจับไอ้ไผ่ ส่วนพี่เคก็กอดนินจาที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไว้ แล้วทั้งผมและไอ้ไผ่ก็โดนผลักเข้ามาอยู่ในห้อง พร้อมกับประตูห้องที่ปิดลงด้วยฝีมือของไอ้เจ
โอ๊ยยย ช่างเป็นเพื่อนที่ดีแล้วพร้อมเพียงกันอะไรเช่นนี้ โชดดีของไผ่+ตินจิงๆ :jul3:
"รอได้ไหมหละ” คำพูดของไอ้ไผ่ทำให้ผมต้องหยุดนิ่งลง
“ตอนนี้เรากับนายมันต่างกันเหลือเกิน แต่นายรอได้ไหมหละ รอจนเมื่อเราพร้อม...ตอนนี้เราชอบนายนะติน ชอบมากๆด้วย เพราะงั้นได้ดปรดช่วยรอเราได้ไหม” ไอ้ไผ่เดินเข้ามากอดผมไว้ทางด้านหลัง ทำให้ผมรับรู้ได้ว่าตอนนี้มันกำลังร้องไห้อยู่ แล้วแบบนี้ผมจะทำอะไรได้หละ
“ให้รอกี่ปีก็จะรอ” ผมหันกลับไปกอดไอ้ไผ่ไว้เช่นกัน แรงกอดของมันยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก แล้วผมจะปล่อยมือจากไอ้ไผ่ไปไหนได้อีกหละครับ......
อ่านตรงนี้แล้วรู้สึกใจละลาย ในที่สุดก็บอกรักกันแร้ว เย้ๆ :impress2:
แต่ดูเหมือนไรเตอร์ชอบเขียนบทให้รอกันจังนะนิ :z10:
หวังว่าไผ่กับตินจะผ่านอุปสรรคไปได้นร๊า :bye2:
กอดไรเตอร์ :กอด1:
-
อ่ะได้แค่นี้ก็เอาแหละ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดังใจที่พี่แก้วลุ้นอยู่
ได้คำตอบและการแสดงออกของไผ่ แค่เนียะ พี่แก้วก็กรี๊ดอยู่หน้าคอมพ์คนเดียวแระ
-
สารภาพกันแระ :-[
น้องไผ่ยังเจียมตัวเหมือนเดิม
ส่วนติน"ให้รอกี่ปีก็จะรอ” นายเยี่ยมมาก o13
-
“งั้นเป็นอันจบ....ส่งตัวเข้าหอได้” พี่เคสรุป <<<< เยียมมากกกกกกกกก ลูกเขยย :laugh:
“ให้รอกี่ปีก็จะรอ” <<<< เป็นพยานเหมือนกัน ถ้ารอไม่ได้เตรียมตัวไว้เลย :m16:
(ไม่ได้เข้าข้างใครนะ)
-
อ๊าย...นินจากะพี่เค คิดถึงงงงง
เหมือนมาเป็นกามเทพให้ตินเข้าใจในความรู้สึกของตัวเองซะที
ไผ่คิดมากอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
อ่านตอนแรก ๆ ก็รู้สึก...แหมะ...เค้าจะได้รักกันแหล่ะ
แต่ไหง๋ตอนท้าย...ถึงได้รู้สึกเศร้าแบบนี้อ่ะ...ฮือออออออ อ อ ออ อออ...เค้าสงสารน้องไผ่จัง
โธ่ ๆๆๆๆๆๆๆๆ...พ่อไผ่น้อย(?)ของช้านนนนน นนน นน น น...นู๋จะเจียมตัวไปถึงไหนลูก
แต่นี่แหล่ะนะ...คือข้อดีของนู๋ไผ่...ไม่ว่ายังไงนู๋ไผ่ก็มักจะเจียมตัวเจียใจตัวเองเสมอ
พีเอส ,, พออ่านจนจบแล้ว...ทำไมตูคิดถึงเรื่อง Romeo + Juliette ล่ะ...ไม่เข้าใจตัวเองเลย T^T
-
แมนมากติณ เยี่ยม !!!
นินจาน่ารักนะเนี่ย >____<
-
โถน้องไผ่ คิดมากจังเลย ><
ติน...รอต่อไปนะ สู้ๆ
น้องนินจา.....หนูจะซื่อไปไหนคะ ฮ่าๆ พี่เคเยี่ยมมากค่ะ คิดถึงคู่นี้จริงๆ :o8:
-
ใจตรงกันแล้วว
รอวันที่ไผ่พร้อมและไม่เห็นว่าความต่างนั้นเป็นปัญหา :call:
-
ลุกยืนแล้วปรบมือเสียงดังหลายแปะ
มันแน่อยู่แล้วล่ะ ชอบกันและกัน อีกคนขอให้รอ ทำไมจะรอไม่ได้ล่ะเนอะ :m1: มีความสุขจังเล้ยยยยยยยยยยยย
-
ไผ่ให้รออะไรจ้ะ ให้ตินรอไผ่สร้างเนื้อสร้างตัวเก็บเงินไปสู่ขอนายตินเหรอเนี่ยยยย
-
:m20: :m20:ตกลงมันงานวันเกิด หรืองานแต่งงานอ่ะ
-
ซาบซึ้งดีใจเหมือนลูกสาวลูกชายออกเรือน :sad11: เว่อร์มั้ย :jul3:
ไม่เป็นไร ใช้เวลาศึกษากันไปเรื่อยๆ เพราะคนอ่านก็อยากอ่านเรื่อยๆเหมือนกัน คริคริ :pigha2: อยากหอมแก้มนินจานักเชียว หมั่นเขี้ยว :-[ (จบที่นินจาซะงั้น :m20:)
-
“ให้รอกี่ปีก็จะรอ”
.
.
เราก็จะเฝ้ารอและเป็นกำลังใจให้กับความรักของไผ่และตินนะ :L1:
-
จริงจังกับชีวิตจริงๆเลยไผ่เนี่ย
แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของไผ่นะ
ดีใจมากๆเลยที่ตินจะรอ
จะรอดูความน่ารักของคู่นี้ต่อไปน๊า
-
ตินรอไผ่ได้เสมอแหละ
เราก็รอบีบีได้
-
รู้สึกดีมากๆ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่
-
เหงบดนินจาแล้วคิดถึง ย้อนไปอ่านของนินจะอีกรอบดีกว่า ฮิฮิ
-
อย่าให้รอนานนะจ้ะ
ปล.นายเอกเอาคิดมากเสมอต้นเสมอปลายจริงจริ๊ง
-
ติณตรง แรง เอาแต่ใจ แสนดี และซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองจริง ๆ
เอาน่ะ ไผ่แค่อยากให้ติณไม่อายใคร และภูมิใจในตัวไผ่เท่านั้นแหละ
รอได้อยู่แล้วเนอะ
+ คืนให้บ้าง ชอบ ๆ ๆ
-
พี่เค :m1: มาเปงตัวเร่งปฏิกิริยานี้เอง
มาแล้วทำให้อาไรๆเร็วขึ้นแบบนี้ โผล่มาบ่อยๆก็ได้นะคะ
นู๋ไผ่ของเรายังเป็นคนคิดมาเหมือนเดิม
ติณก็พยายามดูแลไผ่ดีๆ จะได้ไม่ต้องรอนานนัก ต่างคนต่างชอบกันนิน่า :กอด1:
-
+1 ไปเลย ได้ใจสุดๆๆ 55
-
ไผ่กลัวอะไรหรอ
แล้วติณ
ถ้าแกรอไม่ได้
ชั้นจะ :oo1: แกเลย
-
สารภาพรักกันแล้ว :impress2:
เขินนะเนี่ย.... :-[
-
มานั่งรอไผ่ เป็นเพื่อนติณ (http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/105512.gif)
ในที่สุดก็บอกรักกันแล้ว อิอิ (น่ารักจริงจัง)
(แอบ)กอดพี่เคกับนินจา :กอด1:
กอดบีบีก่อนไปอีกที :กอด1:
-
ในที่สุดก็ได้บอกรู้สึกกันแล้ว
เอ.....แล้วต้องรอกี่ปีน่าาาาาาาา
อยากอ่านคู่พี่เคกับน้องนินจาบางจาง อิอิ
-
รอลุ้นใจแทบจะขาด ว่าไผ่จะตอบว่าอย่างไรอะ แต่เพราะไผ่รู้ว่าหลายอย่างระหว่างไผ่ตินต่างกัน
แต่ไม่ต้องห่วงงานนี้นายน้องตินเขาก็ไม่ว่าก็ชอบไปแล้วนิ แต่ไหงกุ้งที่ว่าชอบไผ่ ไหงจึงเออออไปกับเคอะ
หรือว่าตอนนี้เปลี่ยใจมาชอบเจแล้ว แต่งานนี้ขอบคุณน้องไผ่ที่ยังไงชอบติน และชอบตินอะที่บอกจะรอกี่ปีก็ได้
รักใครก็ต้องรอนะ อย่าใจร้อนน้องติน :เฮ้อ:
-
บวกหนึ่งกำลังใจอะ
-
:o8:
-
รู้หน้าที่กันดีมากเลย
พอพี่เคสั่งปุ๊บ
ก็ส่งตัวเข้าหอทันที
:jul3:
ไม่รู้ทำไมอ่านไปก็แอบขำไผ่ไป
ตอนที่ตินสารภาพอ่ะ อยากรู้ไผ่ทำหน้ายังไง
ตอนแรกคิดว่านั่งเอ๋ออยู่หรือเปล่า
ยิ่งตอนที่นินจากับตินแย่งไผ่กันนะ
ไม่มองหน้าคนนั้นคนนี้สลับไปมาหรือ
แต่ผิดคาดแฮะ เพราะไผ่ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองได้
พอส่งตัวเข้าหอกลายเป็นตินซะงั้นที่เขิน
:o8:
สุดท้าย ชอบจัง รอนานแค่ไหนก็รอได้
ฮิ้ว.....
+1 ขอบคุณนะคะที่มาให้
รอตอนต่อไปและเป็นกำลังใจให้จ้า
-
ไผ่คิดมากอีกแล้ว
ตินรอแล้วก็ดูแลไผ่ไปก่อนก็แล้วกันนะ
+1 ขอบคุณค่ะ
-
ในที่สุดก็เปิดใจ แต่อ่านแล้วมันแปลกๆ คำพูดไผ่มันควรเป็นคำพูดของพระเอกมากกว่านายเอกมะ?
แต่เอาเถอะ ยังไงก็ลุ้นให้ได้กันนะ
-
ว้ายยยย ...ว้ายยยยย ตัวช่วยดีจริง ๆ ด้วย เปิดใจว่าชอบกันแล้ว
เหลือแต่ศึกษาซึ่งกันและกันสินะ :man1:
:pig4: writer คะ
-
ได้ส่งตัวเข้าหอกันไป อิอิ...
ช่วงเวลาแห่งการรอก็ดูแลๆไผ่ดีๆนะติณ :กอด1:
แต่ขำนินจาอ่ะ ยิ่งกว่าเด็กอีก กลัวเพื่อนหาย อิอิ ถ้าพี่เคไม่เข้ามาแยกออกสงสัย ติณก็ไม่ได้ใกล้ไผ่ละมั้ง :laugh:
-
ในที่สุดตินมันก้อสารภาพรักกับนู๋ไผ่ไปแล้ว... :a2: :a2:
ไผ่ก้อไม่ได้ปฎิเสธ แต่อย่าเพิ่งเร่งนู่ไผ่ลย..
ไผ่คงจะมีเหตุผลของตัวเอง...
แต่ถ้าไผ่ยังยอม..แนะนำว่า..........
รอบหัวรอบหางเลยดีกว่าม่ะ.. :laugh: :laugh:
เหลือแต่เจ ไอ้เจคนแพ้กุ้งแระ..เมื่อรัยจะถึงตามันสักที..ฮาๆๆๆๆๆๆ
ยังตามอ่านอยู่ถึงแม้จะหายไปบ้างอารัยบ้าง..คริคริ
:กอด1: :pig4: :กอด1:
-
จะกี่ปีตินก็จะรอไผ่ :-[
แต่คุณบีอย่าให้คนอ่านรอนานนะ :laugh:
-
น้องไผ่คนดี.....คิดมาก....นานแค่ไหนคุณชายตินตินก็รอได้
เพราะน้องไผ่จะอยู่ข้างกายตลอดเวลาใช่ไหม......
เหมือนน้องไผ่ขอเวลาเก็บเงินมาสู่ขอคุณชายตินตินเลยเนอะ.. o3
น้องนินจาน่ารัก....ขี้หวง...แบบนี้พี่เครักตายเลย.. :กอด1:
กด + ให้ความสนุก & น่ารัก :L2: :pig4:
-
:m3: :m3: ปลื้มใจ ๆๆ อิ ๆ
-
กอดพี่บี :กอด1:
ไผ่ตินใจตรงกัน
นึกว่าไผ่จะตอบรับติน
รอลุ้นต่อไป อิอิ
-
กอดพี่บี :กอด1:
ไผ่ตินใจตรงกัน
นึกว่าไผ่จะตอบรับติน
รอลุ้นต่อไป อิอิ
หนูควรจะต้องอ่านฟิสิกส์อยู่ไม่ใช่หรอสมเกต หึหึ
-
กอดพี่บี :กอด1:
ไผ่ตินใจตรงกัน
นึกว่าไผ่จะตอบรับติน
รอลุ้นต่อไป อิอิ
หนูควรจะต้องอ่านฟิสิกส์อยู่ไม่ใช่หรอสมเกต หึหึ
ตอนนั้นอ่านจบแย้ว
-
อู้ววว....อ่านมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนล่าสุด
น่ารักโคตรรรรรรรรรรรรรคู่นี้
รอ รอ รอ แล้วก็รออ่านตอนต่อไป เอิ้กส์ๆ
-
[22]
“นายนอนบนเตียงนะ เดี๋ยวเรานอนพื้นเอง” หลังจากที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว และผมก็เลือกที่จะเสียสละให้ไผ่นอนบนเตียง ส่วนผมจะนอนพื้นเอง เพราะผมไม่อยากที่จะต้องไปเบียดไผ่ กลัวว่าจะนอนไม่สบาย
“พื้นมันแข็งนะ นอนบนเตียงก็ได้นี่” ไผ่หันมาบอกผมหลังจากที่วางหมอนลงบนเตียงอีกใบหนึ่ง
“ไม่ดีกว่า เรากลัวอดใจไม่ไหว” ผมพูดแบบอ่อยๆ พร้อมกับยิ้มแหยๆ เพราะผมกลัวใจตัวเองนี่ครับ ตอนนี้ผมรู้ใจตัวเองแล้วว่าต้องการอะไร ยิ่งถ้านอนใกล้ๆกัน ผมจะทนไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้
“แล้ว ตินจะทำอะไรหละ” ไผ่มองผมอย่างสงสัย จะรู้ตัวไหมเนี่ยว่ายิ่งทำแบบนี้ ผมยิ่งอยากกอดมากขึ้นไปอีก
“ก็เราอาจจะกอด.....เราอาจจะหอม...ไผ่ก็ได้” ผมพูดอ้อมแอ้ม หลบตาไผ่ เพราะไม่กล้าสู้หน้า....ก็คนมันเขินนี่นา
“แล้วยังไงหละ” ผมถามผมนิ่ง ทำให้ผมทั้งอาย ทั้งไม่พอใจเล็กน้อย
“ก็เรากับนายไม่ได้เป็นแฟนกันนี่ เราจะทำแบบนั้นได้ยังไง” ผมหลบตาไผ่อีกครั้ง เพราะไม่อยากยอมรับความจริงที่ว่า ตอนนี้ผมกับไผ่เป็นเพียงเพื่อนกันเท่านั้น
“ตินอยากทำแบบนี้หรอ” ไผ่เดินมาหอมแก้มผมเบาๆ ทำให้ผมตกใจและประหลาดใจไม่ใช่น้อย ผมก้มหน้าลงมามองดูไผ่ ที่ตอนนี้กอดผมไว้แน่น ผมยืนตัวแข็งจนทำอะไรไม่ถูกเลย แต่เมื่อสติผมกลับมา ผมก็เอื้อมมือไปโอบกอดไผ่ไว้เช่นกัน
“เราบอกตินแล้วไง ว่าใจเราอยู่ที่ติน เพราะงั้นเราถือว่านี่เป็นของขวัญวันเกิดของปีนี้นะ” ไผ่ยังคงกอดผมไว้แน่น พร้อมกับบอกในสิ่งที่ผมได้ยินแล้วก็อยากจะกอดไผ่ไว้ไม่ยอมปล่อยจริงๆ
“ไผ่ไปอยู่กับตินนะ” ผมจับไหล่ของไผ่ แล้วขยับตัวออกมาจากอ้อมกอดนั้น จ้องหน้าไผ่ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะชวนให้ไผ่ไปอยู่ด้วยกัน
“ไม่ได้หรอก” ไผ่ส่ายหน้าให้กับผม ทำให้รอยยิ้มของผมเมื่อครู่หายไปทันที
“ทำไมหละ” ผมเริ่มโวยวาย แต่ก็ไม่ได้ไม่พอใจไผ่ เพียงแต่ว่าผมไม่เข้าใจ ทำไมต้องปฏิเสธ
“ถ้าเราไปอยู่กับติน นั่นหมายความว่าเราไปพึ่งติน แล้วที่เราบอกให้ตินรอ มันจะมีความหมายอะไรหละ” พอผมได้ยินที่ไผ่บอกมา แขนผมก็แทบจะหมดแรง เพราะผมไม่สามารถแก้ไขอะไรได้นี่
“แต่ถ้าตินจะมานอนที่บ้านเราบ้าง บางวันเราก็ไม่ว่าอะไรนะ” รอยยิ้มของผมกลับมาทันทีที่ได้ยินคำพูดนี้
“จริงอะ” ผมถามด้วยความดีใจ ส่วนไผ่ก็ได้แต่พยักหน้ารับ
“ได้อยู่แล้ว บ้านเรามีห้องว่างอยู่หลายห้องเลย” ผมชะงักนิดนึง ก่อนจะยิ้มออกมาเหมือนเดิม แล้วเอื้อมมือไปคว้าคนน่ารักตรงหน้าเข้ามากอดไว้.....เอาวะ นอนคนละห้องแต่ก็บ้านเดียวกันหละ แค่นั้นก็ยังดีกว่าอยู่คนละที่หละ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ออกมาซะสายเลยนะ” พอผมเปิดประตูห้องออกมาตอนเช้า ก็เจอไอ้เจนั่งรออยู่แถวโซฟา มันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มาที่ผม แล้วก็แอบเหล่ไปทางไผ่ด้วย ผมจึงหันไปบอกไผ่ให้ไปรอที่รถ ก่อนจะโดนไอ้เจลากตัวไปหลังจากที่ไผ่คล้อยหลังไปแล้ว
“เหนื่อยไหมวะ” มันกอดคอผมไว้แล้วถามแบบกระซิบ
“อะไรเหนื่อยวะ” ผมพูดพร้อมกับจับแขนมันออกจากคอตัวเอง
“อย่ามาทำไก๋น่า...ว่ามาๆๆๆ” มันยังพยายามยื่นแขนมากอดคอผมแบบเดิม แต่ผมก็เบี่ยงตัวหลบมันตลอด
“ง่ายๆนะ เค้ายังไม่ตอบตกลงกับกู กูกับเค้ายังไม่ได้เป็นอะไรกัน ชัดเจนไหมมึง” ผมผลักหน้าไอ้เจให้ออกห่างจากตัวผม ซึ่งตอนนี้มันก็ทำหน้าสงสัยเช่นกัน ก่อนที่ผมจะผละออกมา ก็เจอกุ้งมายืนดักหน้าไว้
“สรุปไผ่ไม่ได้ชอบนายหรอ” กุ้งถามผมอย่างแปลกใจ นี่สงสัยว่าคงจะแอบฟังผมกับไอ้เจออยู่นานแล้ว จนทนความสงสัยไม่ไหวต้องออกมาถามเอง
“เออใช่....ไผ่ไม่ชอบมึงหรือวะ” ไอ้เจเดินมายืนข้างกุ้งพร้อมกับถามด้วยความสงสัยไม่น้อยไปกว่ากัน
“แล้วนี่นินจาไปไหนแล้วหละ” ผมถามคำถามอื่นออกมาก่อน
“พี่เคลากกลับไปแล้ว” ไอ้เจตอบผมอย่างทันที พร้อมกับตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบเรื่องไผ่เช่นเดิม
“ไผ่ชอบกู แต่กูยังไม่ได้เป็นแฟนกัน ชัดเจนหรือยัง” พอผมตอบเสร็จก็เดินเลี่ยงออกมาเลย ซึ่งสักพักหนึ่งจึงได้ยินเสียงไอ้เจตะโกนไล่หลังมา
“เฮ้ย...ชอบแต่ไม่ได้เป็นแฟนกัน มันยังไงวะ อธิบายให้กูฟังก่อน” เสียงมันโวยวายไม่หยุด และมันคงจะเดินตามออกมาด้วยเช่นกัน เพราะเมื่อผมขึ้นบนรถแล้ว มันก็ออกมายืนตรงหน้าประตูเช่นกัน ผมเลยบอกมันไปว่า
“เฝ้าบ้านดีๆนะ อีกสองชั่วโมงจะกลับมา” ผมพูดทิ้งไว้แค่นั้นแล้วก็ขับรถออกมาเลย ซึ่งก็คงทิ้งให้ไอ้เจงงอยู่ไม่ใช่น้อย อิอิ
-
ไปไหนกันคู่นี้???
น้องไผ่พาว่าที่แฟนไปไหว้พ่อกะแม่ที่วัดเปล่านิ???
ที่แน่ๆ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก กอดกันได้หอมกันได้ นอนบ้านเดียวกันบางวันได้
แค่นี้ก็ดี๊ดีแล้วนะคะ :m1:
-
ไผ่น่ารัก ชอบก็บอกว่าชอบ
แค่รอเวลา
-
น้องไผ่น่ารักมากๆ จริงใจ มีอะไรก็พูดตรงๆ ไม่เก๊ก ไม่ฟอร์ม
แบบนี้สุดยอดน่ารักเลยนะติน
ยังไงๆ ใจของไผ่ก็อยู่ที่ตินแล้ว
บวก 1 แต้ม เป็นกำลังใจให้บีบีจ้า ขอบคุณนะจ๊ะ
:กอด1:
-
ไผ่จ๋า
มาจุ๊บทีดิ :o8:
น่ารักจริงๆเลย คนอะไรไม่รู้ :pig4: :oni2:
-
ไปขนของที่คอนโดของนายตินแน่เลย
ฮ่าๆๆๆ คู่นี้เหมือนความรกของเด็กๆที่ใสซื่อบริสุทธิ์
อิอิ เชียร์ต่อไปครับ ^^! :z1:
-
ทำไมน้องไผ่น่ารักได้ขนาดนี้เนี่ย :o8:
-
น่ารักกันจริง :o8:
-
ถึงต้องรอ แต่ก็ยังได้กอดได้หอม .. ว่าไปก็แอบคุ้มอยู่นะเนี่ย อิอิ
-
น้องไผ่น่ารักแถมยังใจดี ขนาดยังไม่รับนายติณเป็นแฟน
แต่ก็ยอมกอดยอมจูบแถมยังใจดีให้มานอนที่บ้านได้อีก
อย่างนี้ไม่รักไม่ได้แย้ววววว :give2:
-
สู้ต่อไปนะ นายติน
-
:L1:
-
ถึงขั้นนี้แล้ว น่าจะยอมรับเป็นแฟนไปเลยนะไผ่
-
ไผ่น่ารักนะพูดตรงดี
-
ถึงขนาดนี้แล้วคงไม่ต้องพูดคำนั้นแล้วก็ได้มั๊ง
ชั้นชอบเธอนะ แต่ชั้นยังไม่เป็นแฟนกับเธอ แบบไม่ค่อยเคยได้ยินน่ะ
มันน่าจะเป็นค่าโดยปริยายของการบอกว่าชอบกันนะ (ในกรณีที่โสดทั้งคู่น่ะ)
-
ไผ่น่ารักมากเลยคิดไงพุดงั้น อยากกอดก็กอดอยากหอมก็หอม ชอบมากกก...... :-[
:pig4: writer คะ
-
บวกหนึ่ง และอยากบอกว่างงกับสัมพันธภาพของคู่นี้ มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน เอาเป็รว่า
เป็นเพื่อนคนพิเศษแล้วกัน
-
ตินต้องรอให้ได้นะ อย่าให้ใผ่ผิดหวังละ o22
-
น้องไผ่น่ารักจริง ๆ
ไปยั่วติณแบบนั้นบ่อย ๆ ไม่ได้นะลูก
สงสารคนโดนยั่ว จะต้องอดทนไว้ หึหึ
ตอนนี้ข้ามฝังก่อน มายืนถือพู่เชียร์ติณ 555
สู้ ๆ นะติณเอ๊ยยย มาถึงขั้นนี้แล้ว
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/DookDik_016_onion.gif)
-
น้องไผ่นับวันยิ่งน่ารักขึ้นทู๊กที......
เริ่มหอม...คุณชายตินตินก่อนด้วยน้า.... :-[
แบบนี้....คุณชายตินตินอยากได้อะไรลองขอซิ
มีลุ้นน้า....... :z1:
ส่วน....เจเจมึนต่อไปเหอะ....ตามใครไม่ค่อยทันอยู่แล้ววว...
กด + สนับสนุนเรื่องน่ารัก ๆ ของคุณบี :L2:
-
ไผ่น่ารักหง่ะ :-[
-
มาต่ออีกนะครับ
-
เเล้วคู่เจ กับ กุ้ง อะ
คิคิ นอนไหนยังไงกัน
ว๊าวววววววววววววววววว
-
:o8:
จะไปไหนกันอ่ะ
คุณบีรีบกลับมาต่อเร็วน๊า
:bye2:
-
o13
-
กอดได้ :m1: หอมก็ได้ :m3:
ให้มานอนด้วยได้อีก :m11:
งานนี้ติณยิ้มแก้มแทบปริ 5555
-
แห๊มมม..แหม...ติจ๊ะ :m12:
อนาคตท่าทางจะรักมากมาย แต่ไม่รู้ตัว :m18:
:m11: :m4:ชอบจริง ๆ เลย พระเอกปากแข็งใจอ่อนเนี้ย :m1:
-
อย่าน้อยก็ได้ก้าวข้ามความเป็นเพื่อนแล้วละติน
ตอนนี้ก็ดูแลน้องไผ่อย่างดี รอจนกว่าน้องไผ่พร้อมเมื่อไหร ค่อย ....
อย่าคิดลึกนะครับ ค่อยเนี่ย คือ ค่อยเป็นแฟนกันอ่ะ
+1 ให้ บีบี เป็นกำลังใจให้นะครับ :กอด1:
-
ตอนนี้ทั้งไผ่และติน ต่างก็เป็นคนพิเศษของกันและกันแล้ว :-[
ถึงตอนนี้จะยังไม่เรียกว่าแฟน แต่ก็ขอเอาใจช่วยความรักของทั้งคู่
ขอให้ถึงวันแห่งความสุขไวๆ :m1:
+เป็นกำลังใจค่ะ :L1:
-
ไผ่น่ารักแบบนี้ นายตินคงต้องข่มอกข่มใจมากๆเลยล่ะ
-
:กอด1:พี่บี
ไผ่น่ารัก
ตอนนี้หวานมากกกกกกกกก
-
ไผ่น่ารัก น่าหมั่นเขี้ยวแบบนี้ แล้วตินจะอดใจได้นานแค่ไหนกันเนี่ย :o8:
ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ รักกันอย่างนี้ ดีแล้วล่ะเนอะ ศึกษากันนานๆ จะได้รักกันมากๆ
แต่ไผ่นิ่งอ่ะ ไม่หวั่นไหวบ้างเลยหรือไงน๊า :m1:
:กอด1: & +1 ขอบคุณไรท์เตอร์ค่ะ
ปล. “แล้วยังไงหละ” ผมถามผมนิ่ง ทำให้ผมทั้งอาย ทั้งไม่พอใจเล็กน้อย -- ประโยคนี้ น่าจะพิมพ์หรือเปล่าคะไรท์เตอร์
-
:m13:ว้าว!!!!!! หนูน้อยตินตินผู้น่ารัก กลัวผีเหรอจ้าาาาาาาาาา..........
:m1: คราวหลังต้องให้พี่ไผ่ปลอบมากกว่าจับมือหน๊าาาา..... :m12:
:m3: :m3: หุหุหุหุ ช่างน่าร๊ากกกกอะไรอย่างนี้ :angellaugh2:
-
:haun5: :haun5: :haun5:จ้าาา............เชื่อมั่ก ๆ ๆ ๆ เลยจ๊ะว่า ทั้งหนูตินติน และน้องเจเจ๊ไม่ได้ชอบพี่ไผ่ และหนูกุ้ง :give2: :give2:
:impress: :impress:เชื้อ....เชื่อ..ว่าไม่ชอบมากกกกกก แต่ ......แค่จะหลงรักไปชั่วชีวิต :oni2: :oni2: :oni2:
ฮิฮิฮิฮิ :oni1: :oni1:
-
อ๊ายยย..อ๊าย....เผลอแปลบเดี๋ยว หนูตินตินก้าวหน้าแล้วน๊าาาาาาาาาา :m12: :m12:
แล้วอย่าลืมตามความรู้สึกตัวเองให้ทันนะจ๊ะว่า.........หอมแก้มทำไม :o9: :give2:
o3 o3 อย่ารู้ตัวช้าล่ะ !!!!!!!!!
:teach: เดี๋ยวมีเหมียวคาบไปซะ o16
-
อร๊ายน่ารัก
หวานกลมกล่อม
:impress2:
แต่ตินเนี่ย สุดยอดจริงๆ
เป็นเราไม่ได้ มีคนน่ารักมาหอมแก้ม
ไม่แค่กอดคืนหรอกนะ
จะจ๊วบคืนหลายๆ รอบ เอาให้ดื่มด่ำไปเลย
:z1:
แต่ก็ยังติดใจตรงที่ไผ่ให้ตินรอนี่แหละ
ไผ่จะสร้างเนื้อสร้างตัวให้เท่าเทียมตินก่อนหรือจ๊ะ
มันจะไม่นานไปหน่อยหรือ
+1 และเป็นกำลังใจให้จ้าบีบี^^
-
[23]
“แล้วนี่เราจะไปไหนกันหละติน” ไผ่หันมาถามผม
“ไปถึงเดียวก็รู้เองหละ” ผมหันไปยิ้มให้ไผ่ ก่อนที่จะหันกลับมาขับรถตามเดิม ซึ่งตลอดทางที่ไป ไผ่ก็ไม่ได้ถามผมอีก ทั้งผมและไผ่ได้แต่เงียบไป
“ห้าง?” ไผ่มองหน้าผมแบบงงๆ พร้อมกับถามเพื่อหวังจะได้คำอธิบายเพิ่มเติม แต่ผมก็ได้แต่ดึงมือให้เดินตามผมเข้าไป
“นี่ คนอื่นเค้ามองอยู่นะ” ไผ่เดินมาชิดตัวผม พร้อมกับบอกผมเบาๆ ทั้งยังเอามืออีกข้างพยายามแกะมือผมออก แบบนั้นยิ่งทำให้ผมชอบใจในท่าทางเข้าไปใหญ่ เลยไม่คิดจะปล่อยมือ
“ทำไมหละ เพื่อนกัน จับมือกันไม่ได้หรอ” ผมตีหน้างงใส่ ทั้งที่ในใจนะแอบขำกับท่าทางและหน้าแดงๆของไผ่อยู่
“ไผ่ชอบรุ่นไหน” ผมพาไผ่มาเลือกมือถือ เพราะผมคงทรมานแน่ๆถ้าติดต่อไผ่ไม่ได้อีกเหมือนเมื่อวานนี้
“ไม่เอาน่าติน” ไผ่หันมาจ้องหน้าผม พร้อมกับส่ายหน้า แสดงออกว่าตัวเองไม่ได้อยากจะได้มือถือเลย
“ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดนะ” ผมยังอ้อนไผ่ต่อ
“มันแพงเกิน แค่เค้กเมื่อวาน เราก็พอแล้ว” ผมทำท่าจะเดินออกจากร้าน แต่ผมก็ดึงมือไว้ก่อน แล้วหันไปหาคนขาย
“พี่ครับเอารุ่นนี้ครับ” ผมชี้ไปที่มือถือรุ่นเดียวกับของผม โดยที่ไม่ได้สนใจไผ่เลย เพราะตอนนี้เจ้าตัวมองหน้าผมอย่างประหลาดใจ
มือผมยังคงดึงไผ่ไว้เช่นเดิม พร้อมกับมืออีกข้างก็จัดการจ่ายเงินและหยิบถุงมือถือนั้นออกมาจากร้าน
“ไปจดทะเบียนกัน” ผมหันไปยิ้มให้ไผ่ ดูท่าเจ้าตัวจะตกใจกับคำพูดผม ทำให้ผมหัวเราะออกมาเบาๆ
“จดทะเบียนเบอร์มือถือ” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆไผ่ แล้วบอกกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู แค่นี้ไผ่ก็ถึงกับหน้าแดง ไม่รู้ว่าหน้าแดงเพราะผมเข้าไปใกล้ หรือหน้าแดงเพราะเข้าใจความหมายของคำพูดผมผิด แต่จะอะไรก็แล้วแต่ ผมก็ชอบท่าทางแบบนี้เสียจริงๆเลย
หลังออกมาจากศูนย์ ผมยืนมือถือเครื่องใหม่ให้กับไผ่ แต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมรับอยู่ดี เมื่อเป็นแบบนี้ ผมเลยดึงแขนไผ่ไผาที่นั่ง แล้วถอดซิมของทั้งสองเครื่องออกมา สลับซิมใส่เครื่องใหม่อีกครั้ง
“คราวนี้รับได้แล้วนะ” ผมยื่นมือถือเครื่องเก่าของผม ที่เปลี่ยนซิมแล้วให้ไผ่ แต่เจ้าตัวก็ยังไม่รับอยู่ดี
“ถึงยังไงมันก็เป็นของมีค่าอยู่ดี เราไม่รับหรอก” ไผ่ไม่ยอมยื่นมือออกมารับ พอผมจะจับมือก็หลบซะดื้อๆ
“ไผ่รู้ไหมเมื่อวานนี้เราวุ่นวายใจขนาดไหนที่ไผ่หายตัวไปนะ จะติดต่อยังไงก็ไม่ได้ บ้านก็ไม่รู้จัก ต้องมาสุ่มเดินตามหา เพราะงั้นช่วยรับมันไว้เถอะนะ อีกอย่างถึงไผ่ไม่ใช้เครื่องนี้ เราก็เอากลับไปเก็บไว้เฉยๆอยู่ดี” ผมเริ่มอ้อนวอนไผ่อีกครั้ง เพราะผมไม่อยากจะต้องร้อนรนแบบเดิมอีกแล้ว
“แค่ขอยืมแล้วกันนะ” ไผ่ยื่นมือมารับมือถือผมไว้.....จะอะไรก็ได้ทั้งนั้นขอให้ไผ่รับไว้ก็พอ
ก่อนที่จะมีบทซึ้งมากไปกว่านั้น มือถือของผมก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน
“ว่าไงไอ้เจ” ผมยังมองหน้าไผ่อยู่ แต่ปากก็คุยมือถือกับไอ้เจ
“มึงซื้อของเข้ามาทำอะไรกินด้วยนะ ซื้อมาเยอะๆ” ไอ้เจสั่งผม
“แล้วจะกินกันหมดหรือไงวะ มีกันแค่สี่คนเอง” ผมเริ่มหันไปสนใจไอ้เจ เพราะน้ำเสียงมันดูตื่นๆชอบกล
“ไม่สี่หละมึง...8 คนต่างหาก” ไอ้เจทำเสียงเบาลงเหมือนกระซิบ
“ใครมาเพิ่มวะ” ผมถามอย่างแปลกใจ แล้วหันไปมองไผ่ ซึ่งก็ทำให้ไผ่สนใจด้วยเช่นกัน
“พี่เค นินจา พี่ป่านและพี่สะใภ้มึงด้วย” อ้าวมากันได้ยังไงหละนะ
“ไหนมึงบอกว่าเค้ากลับกันไปแล้ว” ผมถามอย่างสงสัย ก็เมื่อเช้ามันบอกผมเองว่ากลับไปแล้วนี่ แล้วไหงตอนนี้มาอยู่อีกหละ
“กลับไปแล้ว แล้วก็มาอีกรอบ แต่กูว่างานนี้ต้องมีใครตายแน่ๆ เพราะพี่เคนั่งหน้าเป็นตูดอยู่เนี่ย” เสียงมันกระซิบมากกว่าเดิม เมื่อพูดถึงพี่เค สงสัยมันก็กลัวอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
“เออๆ เดี๋ยวซื้อเข้าไปเอง แค่นี้นะ” ผมวางสายจากไอ้เจ แล้วหันไปเล่าให้ไผ่ฟังว่ามีเรื่องอะไร
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ไหนว่ากลับแล้วไง” เมื่อกลับมาถึงบ้าน ไผ่ก็เข้าไปถามนินจาทันที พอไผ่ถามพี่เคก็ทำท่าลุกออกไปจากตรงนั้นทันที
“อ๋อ ก็เราบอกพี่เคว่า ถ้าไม่พาเรากลับมาหาไผ่ เราจะหนีไปนอนกับเพื่อน แล้วจะวนให้ครบทุกคนทั้งคณะเลย พี่เคจะได้หาไม่เจอแล้วก็จะไม่ให้กอดอีกด้วย” นินจาพูดพร้อมกับรอยยิ้ม ทำให้ผมหันไปหาไอ้เจ
“ที่แท้ก็กลัวแฟนหนีนี่เอง” ผมกระซิบกับไอ้เจเบาๆ เพราะถ้าพี่เคได้ยินมีหวังพวกผมโดนดีแน่ๆ
“โห...อย่างนี้ก็เป็นเดือนเลยสิ” ไผ่ถามด้วยรอยยิ้มถึงความคิดเด็กๆของนินจา
“ไม่หรอก คณะนินจามีทั้งหมด 632 คน เอง” นินจาพูดแล้วก็หัวเราะชอบใจ
อืม...632 คน วนจนครบทุกคน ก็เล่นเข้าไปปีกว่าๆ เกือบสองปีได้ แบบนี้ก็น่าสงสารพี่เคอยู่เหมือนกันนะเนี่ย 55555
-
เย้ยยยย มีชวนกันไป "จดทะเบียน" ด้วย :t4: รู้หรอกน่าว่าคิดจริง และอยากทำจริง ใช่มั้ยล่ะคุณติน (แอบหวังรางวัลด้วยใช่มั้ยล่ะ อิอิ)
จะว่าไปตินก็เจ้าเล่ห์พอควรเลยนะ ชอบสรรหาเหตุผลต่างๆ นานมาให้ จนสุดท้ายไผ่ก็ต้องยอมจนได้ ^^
เจ้าหนูนินจา มามุกนี้ o13 เยี่ยมไปเลย ... แต่ 632 คนเนี่ย ไม่ (632 คน) 'เอง' แล้วนะจ๊ะ หุหุ
ตั้ง 1 ปี 8 เดือน กับอีก 27 วันเลยนะ พี่เคขาดใจตายแน่ๆ อ่ะ o22
:L2: ขอบคุณไรท์เตอร์ค่ะ
+1 ให้ไรท์เตอร์ช่วยค่าโทรศัพท์เครื่องใหม่ของติน ฮ่าฮ่าฮ่า
-
ไผ่เอ๊ยยยย ย ยยยย...รับ ๆ ไปเถอะ ตินเค้าเต็มใจให้หน่ะ
จากนี้ไป เวลาไผ่หายไปไหน ตินเค้าจะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่านอีก
แล้วอย่างนี้ไผ่ไม่มีรางวัลให้ตินหน่อยเหรอ...เอ๊ะ...คนอ่านกำลังหวังอะไรหว่า...หึหึหึ - -+
ส่วนนินจา...ร้ายนักนะเราหน่ะ...อ่านแล้วฮาชะมัด
แต่ยังไงนินจาก็ยังน่ารัก...คิดได้นะ...วิธีเอาคืนพี่เคแบบนี้หน่ะ
อ๊ากกกกกกก ก ก ก ก ก ก...อยากจะฟัดนินจาสักทีสองที...ข้อหาน่ารักเกิ๊นนนนนน น นนนน...คริคริ >/////<
-
:-[ อุ้ยมีชวนกันไปจดทะเบียนด้วยอ่ะ
ตินก็ไหลเหมือนกันนะเนี่ย
อ้างโน้นนี้จนไผ่ยอมรับของไปจนได้ o13
นินจามีเลห์เหลี่ยมขึ้นป่ะเนี่ย
เล่นซะพี่เคทำอะไรไม่ได้เลย 55555
-
555 น่ารักมากเลย ทั้งไผ่ทั้งนินจา...
ติน เริ่มเนียนๆๆๆ ได้ดีแล้วนะ อิอิ
พี่เค พลาดซะแล้ว นินจาเล่นซะอยู่หมัดเลย 555
+ให้บีเลยนะ กับความน่ารักทั้งสองคู่
-
นินจานั่นละ จะทนคิดถึงพี่เคไหวหรือป่าว
-
ฮ่าๆๆ นินจาน่ารักเนอะ :z1:
-
คิดได้ไงน้องนินจา เดี๋ยวพี่เคเปลื่ยนใจซะหรอก
-
นินจาน่ารักแงะ
พักนี้ลูกเล่นเริ่มเยอะขึ้นแล้ว :o8:
ว่าแต่เมื่อไหร่ตินจะพาไผ่ไปจดทะเบียน......กันจริงๆซะทีอะ :laugh:
-
:o8: มีพาไปจดทะเบียนด้วยอะ อิิอิ
-
นินจา ฮาโต ริ มาก ๆๆ 55
-
นินจา
มาบ่อยๆนะจ้าาาาาาา
จุ๊บๆ :pighaun:
-
5555 นู๋นินจาแสบมาก
มิน่าละพี่เคถึงหน้าบูดแบบนั้น
แต่พี่เคเคอะ แค่นี้ยอมเหรอ
พี่เคเวอร์ชั่นเอาแต่ใจหายไปไหนละ
นู่ไผ่กะน่ารักเวอร์
เดี๋ยวเขินเดี๋ยวหน้าแดง
งี้ตินหลงตายเลยอ่ะ
คืนนี้ตินกะนู๋ไผ่
ก็ไม่ได้อยู่กันสองต่อสองอีกแล้วสิเนี้ย
-
นินจาช่างดื้อแบบเด็กๆ พี่เคทำไรไม่ได้เลย :laugh: ส่วนน้องไผ่ก็น่ารัก เจียมตัวจัง ติณก็รักไผ่ออกจะมากขนาดนี้ :o8:
-
สุดยอดนินจา ฮ่าๆๆ
ไผ่ก็เกรงใจติณเหมือนเดิมเลยนะ ^^
-
น้องนินจาน่ารักจัง :man1:
พี่เคก็ตามใจน้องเถอะ ^^
คืนนี้คนมาเต็มบ้าน ตินไผ่จะเป็นไง
จะมีโอกาสได้หวานๆกันรึเปล่าน๊า.. :o8:
-
นินจาเอ๊ยย แสบจริง ๆ
-
:laugh: :laugh:มุขนี้คิดได้งัยอ่ะ..น้องนินจา
-
น้องไผ่เป็นเด็กดีและคิดมาก....คุณชายตินตินจะทำอะไร
คงต้องระวัง....และถนอมน้ำใจให้มากหน่อยนะ....
แต่ยังไง...น้องไผ่ก็ให้ใจคุณชายตินตินไปแล้วชัวร์... :give2:
นู๋นินจา.....พาความใส ๆ มาฝากอีกแล้ววววว....
พี่เคเกาะติดอย่าได้ห่าง......น่ารักแบบนี้...เผลอโดนขโมยแน่ o3
:L2: คุณบี :L1:
กด + ให้น้องไผ่ กะ นู๋นินจา :กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้ไปตอนหลังนี่เหมือนนินจาจะเอาคืนพี่เคได้ซะที
(เอาคืนกันข้ามเรื่อง แย่งซีน ติน+ไผ่) 5555
อีป้าแก่ ๆ สะใจชะมัด +1 ค่ะ
-
นินจาต่อรองได้เจ๋งมาก
-
นินจาน่ารักอ่ะ คิดได้ไงนอนให้ครบทุกคน
-
แหมๆๆๆ ตินตินเนี่ยล่ะอาเสี่ยจริงๆ ทำแบบนี้น้องไผ่ยิ่งลำบากใจนะ
-
น้องไผ่เข้าใจผิดไปถึงไหนนั่น อิอิ นึกว่าติณชวนไปจดทะเบียนสมรสเหรอ :impress2:
ส่วนน้องจา น่ารักได้อีก...เดี๋ยวพี่เคโมโหก็จับล่ามโซ่ไว่ในห้องหรอก..อิอิ จะทิ้งไปนอนกับเพื่อน พี่เคคงเศร้า แต่น้องจาก็คงเหงาเหมือนกันแหล่ะ ไม่มีพี่เคคอยกอด คริคริ
-
น้องไผ่เข้าใจตินหน่อยนะ ว่าติดต่อคนที่รักไม่ได้น่ะ มันทุรนทุราย ทุกข์ทรมานขนาดไหน :monkeysad:
แต่นินจานี่สิ มาทำตัวน่ารักน่าฟัดแบบนี้อีกแล้ว
พี่เคก็แย่สิ ถ้านินจาทำแบบนั้นจริงๆ
ตัวเล็กร้ายไม่เล็กอีกแล้ว
บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณบีบีมากจ้า
:3123:
-
น้องตรินมีแนวโน้มว่าจะเป็นห่วงเป็นใยน้องไผ่มากมายอะนะ แต่ก็อย่างว่ามีแฟนน่ารักนี่
แค่งานนี้อย่างทีว่าน้องนินจาน่ารักอะ คิดเป็นเด็กๆ พี่เคก็นะรักแฟนจริงๆๆ เอาเป็นว่าไงก็เชียร์ไผ่อะนะ
-
:man1:รักไผ่กะติน
แต่มาน้อยไปอ่ะคุณบี
:z3:
-
แล้วติณต้องรอถึงเมื่อไหร่หนอกว่ามันจะเท่าเทียม เอาใจช่วยนะ
-
ไผ่อย่าคิดมากนะที่ตินทำไปทั้งหมดก็เพราะรัก
นินจาเอาคืนพี่เคได้แสบจริงๆ
-
พาไปจดทะเบียน :o8: ชอบ ๆ
นินจา o13 สุดยอด อิ.อิ.ง
:pig4: writer คะ
-
น้องไผ่ก๊อ ว่าที่แฟนให้ของก็รับๆไว้เถอะค่ะ คริคริ :impress2:
อยากจะมีบุญตาเห็นน้องนินจาเขินบ้างอะไรบ้าง กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกส์ (เกี่ยวมินี่ตรู)
-
อ่านทีไรก็หวามไหว และหวานๆไปกับไผ่และติณทุกที
-
โฮย นินจาทำได้นะ
-
ชอบตัวละครที่เป็นไผ่จริง ทั้งบุคลิก นิสัย การวางตัว
ไผ่น่าสงสารมากๆ เด็กที่ต้องต่อสู้คนเดียวมาตั้งแต่ ม3
พออ่านมาถึงช่วงวันเกิด อยากร้องไห้สุดๆ ไผ่มีบ้าน
แต่ทั้งบ้านเหลือไผ่แค่คนเดียว มันให้ความรู้สึกเหงา
แบบสุดๆ ไผ่โชคดีจริงๆที่มาเจอตินและเพื่อนๆแบบนี้
แอบชอบนินจา สงสัยจะต้องไปตามอ่านแล้วล่ะ
-
“ไปจดทะเบียนกัน”
กร๊ากกกก ประโยคนี้โนไปเต็ม ๆ โดนใจคนอ่าน 555
สุดท้ายนี้ขอไว้อาลัยให้อิพี่เคสุดที่รัก(ของนินจา)
เจอคุณแฟนยื่นคำขาดแบบนั้น ใครไม่ยอมอ่อนให้ก็บ้าแระ หึหึ
:กอด1:
-
:กอด1:พี่บี
หายไวๆค้าบ
พักผ่อนเยอะๆนะพี่บี :L2:
-
คุณบีหายเร็วนะคร้าบบบ
ยาเยอะกินทุกวันเด๋วมันก็น้อยเองแหละ
:laugh: ฮา ฮานะ
-
มานั่งรอนอนรอน้องไผ่ :z2: :z2:
-
นายไผ่จะน่ารักไปถึงหนายคร๊าบบบ
รออ่านตอนต่อไปอยุุ่ เอิ้กส์ ^^!
-
ชอบตัวละครที่เป็นไผ่จริง ทั้งบุคลิก นิสัย การวางตัว
ไผ่น่าสงสารมากๆ เด็กที่ต้องต่อสู้คนเดียวมาตั้งแต่ ม3
พออ่านมาถึงช่วงวันเกิด อยากร้องไห้สุดๆ ไผ่มีบ้าน
แต่ทั้งบ้านเหลือไผ่แค่คนเดียว มันให้ความรู้สึกเหงา
แบบสุดๆ ไผ่โชคดีจริงๆที่มาเจอตินและเพื่อนๆแบบนี้
ps.ชอบไผ่อ่าน่ารักมากๆๆๆๆๆๆเลย
และก้อนิจจายังเหมือนเดิม
-
[24]
“ไผ่...ไปช่วยพี่ในครัวดีกว่า” พี่แอนเดินมาหาไผ่ด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น
“นินจาไปด้วย” นินจาที่นั่งเกาะไผ่อยู่ อาสาตามไปด้วยอีกคน
“มานี่เลย ไปก็ ไปก่อกวนเค้าเปล่าๆ” พี่เคเดินมาคว้าแขนนินจาไว้ พร้อมกับปั้นหน้าบูดเข้าใส่
“นินจาจะไปกับไผ่นี่นา พี่เคอย่าห้ามสิ” นินจาหันมางอแงกับพี่เค ซึ่งผมกับไอ้เจก็ดูลาดเลาอยู่ จะดูสิว่างานนี้ใครจะชนะ
“เอ.....ไม่ได้กินนมมานานเท่าไหร่แล้วนะ ดื้อๆแบบนี้น่าจะต้องกินนมดีกว่าไหมเนี่ย” พี่เคทำท่าคิดอยู่สักครู่ สีหน้างอแงของนินจาก็เปลี่ยนเป็นหวาดๆขึ้นมาทันที
“ไม่ไปดีกว่าเน้อ ในครัวมีแต่อะไรก็ไม่รู้ นั่งดีกว่า” นินจาเปลี่ยนมาชวนพี่เคนั่งที่โซฟาเช่นเดิม ส่วนผมก็แอบหันไปยิ้มกับไอ้เจ
พอไผ่กับพี่แอนเข้าไปในครัวแล้ว ผมจึงแอบตามไปยืนอยู่แถวนั้นด้วย ดูท่าแล้วพี่สะใภ้ของผมคงอยากให้เป็นอย่างนั้น เพราะพี่แอนหันมาพยักหน้าให้ผม ก่อนที่จะหายเข้าไปในครัว
“เราชื่อไผ่ใช่ไหม” พี่แอนถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร
“ใช่ครับ” ไผ่ก็ตอบไปด้วยความสดใสเช่นกัน
“พี่ขอถามตรงๆนะ....เราชอบตินหรือเปล่า” พี่แอนถามด้วยรอยยิ้ม ผมหละเชื่อพี่สะใภ้ผมจริงๆ พี่ท่านถามได้ตรงอะไรแบบนั้น
“ชอบครับ” คนถามก็ถามตรง คนตอบก็ตอบตรงประเด็นด้วยสิงานนี้
“ชอบ แต่ก็ยังไม่ยอมรับเป็นแฟน...ทำไมหละ” พี่แอนถามในสิ่งที่ทำให้ผมต้องตาโตอยากรู้ เพราะถึงผมจะรอได้ แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าต้องรอถึงเมื่อไหร่
“ผมกับติน เราห่างกันเกินไปครับ” ไผ่ยังคงตอบในแบบที่บอกผม
“ถ้าต้องรอให้ไผ่เก็บเงินให้เท่าเทียมกับติน ตินไม่ต้องรอจนแก่ตายเลยหรือไงหละ” พี่แอน พี่พูดซะผมเห็นอนาคตอันแสนเศร้าของตัวเองเลย
“ผมไม่อยากให้ใครว่า ว่าผมคบกับตินเพราะหวังเงิน” ไผ่ก้มหน้าพูดออกมา
“เพื่อตัวเอง?” พี่แอนยังถามต่อไปอีก แต่ตอนนี้ผมไม่อยากรู้แล้ว เพราะผมไม่อยากให้พี่แอนไปบีบคั้นไผ่ให้ต้องพูด คนทุกคนก็ไม่อยากจะให้คนอื่นเข้าใจผิดตัวเองทั้งนั้น ก็ไม่แปลกอะไรที่ไผ่จะคิดแบบนั้นด้วย
“เปล่าครับ เพื่อติน” ไผ่เงยหน้ามายิ้มให้กับพี่แอน
“ยังไง” พี่แอนถาม แต่เริ่มมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า
“ผมไม่ต้องการให้ใครมองตินว่าตินเป็นคนโง่ ถ้าคนอื่นจะมองว่าผมคบตินเพื่อหวังเงิน ผมไม่ว่าอะไร แต่ถ้าเค้าคิดว่าตินโง่ที่โดนผมหลอก นั่นสิที่ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เพราะตัวผมเอง... รักตินด้วยใจจริง และการที่ผมยังไม่ตอบตกลงเป็นแฟน ก็เพราะตินอาจจะเจอคนที่ดีกว่าผมก็ได้นะครับ ผมไม่อยากปิดกั้นตินไว้กับคนที่ไม่มีอะไรแบบผม” แค่ได้ยินคำพูดของไผ่ รอยยิ้มบนใบหน้าผมก็เริ่มปริ เพราะผมเองก็รักไผ่ด้วยใจจริงเช่นกัน
“พี่ว่าตินเค้าเลือกแล้วหละ เค้าคงไม่ไปหาคนอื่นอีก” พี่แอนตอบ พร้อมกับเหล่มาทางที่ผมยืน เหมือนเป็นการถามว่า - - จริงไหมหละ - - ซึ่งผมก็ได้แต่พยักหน้าเบาๆ
“แต่ในเมื่อผมยังไม่พร้อม ก็ไม่อยากผูกมัดตินไว้นะครับ”
“แล้วไผ่จะทรมานตินไปถึงเมื่อไหร่หละ” พี่แอนก็ยิ้มไม่ได้ต่างจากผมเลย เมื่อได้ยินสิ่งที่ไผ่ตอบมา ทำให้ตอนนี้ผมรู้ว่าพี่แอนก็หลงรักไผ่ไปแล้วอีกคน แต่ไม่ใช่เชิงชู้สาวแบบผม แต่เป็นความรักและความเอ็นดูให้กับไผ่ของผม
“ก่อนตอบพี่ขอบอกอะไรสักอย่างนะไผ่” พี่แอนเห็นท่าอึกอักของไผ่ จึงเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
“ไผ่เป็นเด็กดี...พี่เชื่อว่าไผ่ไม่ได้มาหลอกลวงติน ส่วนคนอื่นจะคิดยังไง เราไม่มีสิทธิ์ไปห้ามเค้าได้ แต่พี่เชื่อว่า ใครที่ได้รู้จักไผ่ จะไม่มีใครคิดในทางที่ไม่ดีแน่นอน” พี่แอนลูบหัวไผ่เบาๆ รอยยิ้ม คำพูด มันช่างดูอบอุ่นเหลือเกิน
“ผมไม่อยากให้คนอื่นมาว่าตินนะครับ” ไผ่ก้มหน้าตอบด้วยเสียงเบาๆ
“พี่ว่าตินก็ไม่สนใจเหมือนกัน ถ้าใครจะว่าแบบนั้น” พี่แอนบอกในสิ่งที่ใจผมก็คิดเช่นกัน ผมไม่สนใจใครจะว่า ที่ผมสนใจคือ ไผ่ชอบผมก็พอ
“ผมหวังว่าผมจะเรียนจบ ให้พ่อกับแม่ภูมิใจ” หลังจากเงียบไปนาน ไผ่ก็ตอบพี่แอนด้วยรอยยิ้ม ซึ่งพี่แอนก็ยิ้มตอบให้ไผ่เช่นกัน
“รอได้ไหมสี่ปีนะ?” พี่แอนยังมองหน้าไผ่เช่นเดิม แต่ในคำถามนั้น ผมเข้าใจได้ว่าพี่แอนกำลังถามผมอยู่ ผมจึงเดินเข้าไปในห้องครัว....ไผ่พอเห็นผมก็ทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย
“มากกว่าสี่ปีก็รอไหวครับ” ผมตอบโดยมองจ้องที่หน้าไผ่ เหมือนเป็นการยืนยันในคำพูด
“แต่ถ้าเป็นไปได้ แค่สี่ปีพอดี....ก็พอนะ” ผมขยายความต่อท้ายด้วยความเขิน ทำให้ไผ่หัวเราะออกมาเบาๆ
“ไอ้พวกที่ไม่เกี่ยวข้องนะ ออกมาได้แล้ว” พี่แอนพูดออกมาด้วยเสียงอันดังพอสมควร ทำให้ทั้งผมและไผ่หันไปที่ประตู ก็เจอครบเลย ค่อยๆทยอยเดินออกมาทีละคน ด้วยหน้าแหยๆ นำทีมโดยพี่ป่าน จะมีก็แต่พี่เคที่เก๊กหน้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป......ทำไมผมไม่ทันเห็นนะ ตอนที่ผมแอบฟังอยู่นะ หรือผมมัวแต่สนใจไผ่ เลยลืมดูว่ามีคนอื่นมาแอบฟังด้วย
“รับปริญญาแล้วย้ายไปอยู่กับตินนะ” ผมกระซิบข้างหูไผ่เบาๆ ซึ่งเจ้าตัวก็หันมายิ้มให้ผม พร้อมกับพยักหน้า แค่นั้นใจผมก็เต็มไปด้วยความสุขจนแทบจะล้นแล้ว....................
-
ขอโทษที่หายไปนาน
พอดีเป็นไข้เล็กน้อยนะครับ
หมอเลยให้ทานยา
บอกว่าทานยาสัก 10 วันอาการก็จะดีขึ้น
เฮ้อ....นานไปไหมหมอ
-
รับปริญญาเรวๆนร๊าไผ่ :z1:
ตีนกับผองเพื่อนรออยู่ o13
:กอด1:ไรเตอร์
-
แจ๋ว ระวังหวัดละ
-
พี่บีหายเร็วๆนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โอ๋ๆๆ (ยาขมเนอะ)
น้องไผ่น้องติน น่ารักจังเลย อบอุ่นอ่อนหวาน แบบว่า"ผมพบแล้วครับ....คนสำคัญของผม และผมก็พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเขาด้วย"
ปล.พี่บี ประโยคนี้น่าจะแก้สักหน่อยนะคะ......“มากกว่าสี่ปีก็รอไหมครับ” ผมตอบโดยมองจ้องที่หน้าไผ่ เหมือนเป็นการยืนยันในคำพูด
(ก็รอไหวครับ....แบบว่าความหมายมันผิดนิ)
-
ปล.พี่บี ประโยคนี้น่าจะแก้สักหน่อยนะคะ......“มากกว่าสี่ปีก็รอไหมครับ” ผมตอบโดยมองจ้องที่หน้าไผ่ เหมือนเป็นการยืนยันในคำพูด
(ก็รอไหวครับ....แบบว่าความหมายมันผิดนิ)
5555 อ่านอยู่ตั้งนาน เพิ่งรู้ว่าผิดยังไง
สงสัยความคิดมันไปเร็วกว่ามือพิมพ์ คิคิ
ขอบคุณครับที่บอกกล่าว
-
หายเร็วๆนะจ๊ะ บีบี :กอด1:
สิบวันเองแป๊บเดียว ฮ่าๆๆๆ บอกตัวเองด้วย
พี่ก็เพิ่งกลับจากรพ. เมื่อตอนเย็น ไปคลีนิคนอกเวลามา ต้องกินยาตั้งสองอาทิตย์แน่ะ นานกว่าบีบีอีก
---------------------
พี่แอนน่าร้ากกกกกกกกกก ถามตรงประเด็น ตรงใจติน
รออีกสี่ปีนะจ๊ะตินจ๋า
ติน ไผ่ สู้ๆๆๆๆๆ
แต่ตอนนี้มันดูเรียบๆจัง จะมีอะไรเข้ามาแทรกมั้ยนี่
กลัว!
บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณบีบีจ้า
-
ความรักที่ไม่เห็นแก่ตัว
ตินและไผ่คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ น่ารักทั้งสองคน
-
โห กองเชียร์ซุ่มเชียร์เงียบกริบชนิดที่เจ้าของเรื่องไม่รู้ตัว
แต่ผู้พิพากษาแอนฉลาดมั่ก ๆ รู้ด้วยว่ามีคนแอบฟัง
ไผ่น่ารักจัง ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองดีมาก
รักก็บอกว่ารัก ไม่มีอมพะนำ และยอมรับความจริงดีมาก ๆ เช่นกัน
อย่างนี้ตินก็ยิ่งไผ่มากขึ้น ๆ ๆ ๆ ๆ แน่นอน
-
:L1:
-
:กอด1:หวัดหายสนิทไวๆนะพี่บี :L2:
ไผ่น่ารักทั้งนอกและในจริงๆ :man1:
-
สี่ปีเหนียงคนเขียนเรื่องนี้ยานจนถึงราวนมพอดี อิอิ
หายไวๆนะบี แก่แล้วก็งี้แหละ โรคมารุมเร้า
ได้ข่าวว่าไขข้อไม่ดีด้วยนี่ เดินเหินให้ระวังนะ
ด้วยรักและปรารถนาดี
หลานสาวคนสวย
-
กองเชียร์เพียบ กองหนุนก็พร้อม อะไรจะเหลือ
นอกจากเวลา ที่ต้องเดินตามไป จนกว่าจะจบ หรือไผ่เปลี่ยนใจให้เร็วขึ้น
+1 เป็นกำลังใจให้ พร้อมกับหายป่วยไว ๆ นะครับ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์นะฮะ...ขอให้หายไว ๆ...ยาหน่ะ...ถ้ามัีนไม่ขม มันก็ไม่ใช่ยาสิฮะ...คริคริ *0*
กอดปลอบน้องไผ่หนึ่งที...โธ ๆๆๆๆๆๆๆๆ...พ่อคุณ เป็นห่วงตินมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
เอาเป็นว่า ตินเองก็ต้องรอน้องไผ่สักหน่อย...เอ่อออ อ อออ...ไม่หน่อยสักเท่าไหร่ ก็แค่ 4 ปีอ่ะนะติน
แต่รักจริงต้องรอกันได้สิจริงป่ะ...คริคริ
แถมงานนี้ยังมีพยานรักอีกเพียบเลยอ่ะ...อ๊ายยยยยยย ย ยยยย...เขิลแทน ๆ...อิอิ
แต่แหม๋...ยังไม่ทันจะครบ 4 ปีเลย...ชวนไปอยู่ด้วยซะแล้ว...นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องรอ 4 ปี
สงสัยตินคงจะอุ้มตินกลับไปนอนคอนโดด้วยแล้วนะเนี่ย...อุคิอุคิ~*
-
น่ารักจังเลย....พี่แอนนี่เยี่ยมมากเลยอ่ะ...มาช่วยให้ไผ่เปิดใจกล้าพูดกล้าบอกมากขึ้น
แถมกองเชียร์ยังเยอะขนาดนี้...คงไม่ถึง 4ปีละมั้ง :-[ :-[
ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะบีบี
-
:-[ :o8: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
กริ้ดดดดดดด แหมชักอยากให้สี่ปีไว ๆ จัง 55+
-
ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีเน้อ :o8:
-
พี่เเอน กามเทพสื่อรัก
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักมากเลย ฉากนี่ทุกๆคน
หวีทหวานกันมั้งน่ะคู่นี้
-
พี่แอนถามได้ชัดเจน ตรงประเด็นมากๆ ><
ไผ่น่ารักมาก เป็นห่วงตินมากกว่าตัวเองอีก :man1:
ทุกคนเอาใจช่วยอยู่นะ :L1:
+ขอบคุณค่ะ หายป่วยไวๆนะคะ :L2:
-
ขอบคุณครับ
-
:กอด1: :กอด1: เป็นกำลังใจให้ พร้อมกับหายป่วยไว ๆ นะครับ
-
4 ปีรึยังนะ
เมื่อไหร่จะ 4 ปีอ่ะ
ช้าจริงๆ
4 ปีเมื่อไหร่บอกด้วยนะ
ไปนอนรอดีกว่า
:pig4:
ขอบคุณเรื่องดีๆจ๊ะ
-
หวานได้ฟิวส์ และอยากบอกว่าตินไม่ต้องรอนานแล้ว สี่ปีเองผ่านไปไวๆมากๆ
และก็อยากบอกสองคนนี้แคร์กันมากมาย ตรงความรู้สึกของอีกคน
ปล.นมที่เคว่า คงไม่ใช่นมข้นหนืด ตัวเดียวกับที่เลดี้คิดนะ
-
ไผ่น่ารักนะ จริงใจดี
หายป่วยไวๆนะคะ :L2:
-
:o8: OK กันแระ...น่ารักทั้งคู่เลย
อ่านไปดูน้องไผ่แมนมากกก.....
คงสามารถปกป้องคุณชายตินตินได้... o13
นู๋นินจา....กลัวนมมากกว่าพี่เคเหมี๊ยนเดิมมมม :laugh:
:L2: น้องบีหายไว ๆ นะคะ พักผ่อนเยอะ ๆ น้า :L2:
-
ชอบแบบสุด กำลังใจตินไผ่ บวกหนึ่งซะ
-
ไผ่น่ารักจริงๆ
อ่านคู่นี้แล้วหวานละมุน น่ารักก
-
ก่อนอื่นใดให้กำลังใจคนเขียนที่กำลังป่วย หายเร็ว ๆ หายไว ๆ สาตุ๊ :3123:
ตอนนี้พี่แอนชนะเลิศ เย้ ๆ ในที่สุดก็กล่อมน้องไผ่ได้สำเร็จ
อีก 4 ปีเองติณ สู้ ๆ เหอะ
(http://i620.photobucket.com/albums/tt285/yyza/Emo/DookDik_016_onion.gif) เชียร์ทุกคน ณ ที่นี้เลย 555
-
ได้ใจไปเต็มๆเลยไผ่ o13
4 ปีแปบเดียวเองรอได้อยู่เนาะติน
บีบีไม่สบายหรอ หายเร็วๆนะ :L2: :L2:
-
ชอบไผ่จัง
-
มีที่เรียนที่เร็วกว่า 4 ปีไหมอะอยากให้ไผ่ไปเรียนจะได้มาเป็นแฟนตินเร็ว ๆ :o8:
:pig4: writer คะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ writer :bye2:
-
หายไวไว นะคับ :L2:
พี่แอนน่ารักมาก ช่วยตินได้เยอะเลย
ว่าแต่นินจายังแหยงกับนมอีกเหรอเนี๊ย นึกว่าจะชินซะแล้วอีก หุหุ
+1 เพิ่มพลังให้จ้าจะได้หายป่วยไวไว
-
มีทามแมชชีนมั้ย :serius2:
นั่งไปวันรับปริญญาเลยเหอะ
-
ณ วันนี้ หวังว่าน้องบีคงหายจากการไม่สบาย แล้วก็แข็งแรงขึ้นแล้วนะคะ
แต่ยังไงๆ ก็คงไม่สายเนาะถ้า ถ้าพี่จะหอบดอกไม้มาฝากน้องบี :L2: เพื่อเพิ่มกำลังใจน่ะจ้ะ
-
ขอให้รักกันแบบนี้ตลอดไปนะ
4 ปี เหมือนจะนาน แต่ก้ไม่นาน
-
โว้ว....น่ารักกันทั้งคู่เลย
ขอให้รักกันนานๆนะครับ
ผมเชื่อว่าถ้ารักกันจริง เวลานานแค่ไหนก็ไม่ใช่อุปสรรค
จิงมะนายติน ฮ่าๆๆๆๆ
-
:-[ น่ารักเกิ๊นนนน
-
มาเอาใจช่วยให้น้องไผ่กะนายติณเค้าเป็นแควนกันไว ๆ คับ
-
กำลังตามอ่านอยู่นะครับ
-
มาเป็นกองเชียร์อีกคน :ped149:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ ตามทันแล้ว เป็นอีกเรื่องที่อ่นแล้วสบายใจ ยิ้มได้ตลอด อ่านแล้วรู้สึกดี ขอบคุณมากนะครับ
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้หายเร็วๆนะครับ
-
บีบีหายเร็วๆ นะ
เอาดอกไม้มาเยี่ยมไข้
:L2:
ไผ่น่ารักอีกแล้วอ่ะ
คำถามของพี่แอนเลยให้ตินรู้ทุกอย่าง
แล้วก็เข้าใจมากขึ้นว่าทำไมถึงต้องรอถึง 4 ปี
(แถมมีคนแอบซุ่มเป็นพยานอีกต่างหาก)
ยังไงก็ขอให้ทั้งสองสมหวังในรัก และรักกันนานๆ นะ
+1 ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้จ้า
:กอด1:
-
มาให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยคน
มาเป็นกองเชียร์อีกคน :ped149:
ชอบไอ้ตัวเป็ดนี่อ่า
-
อ่าาาาาา
อ่านมาถึงตรงนี้แล้วมีความสุข
ไผ่น่ารักจิงๆอ่ะ
-
ไผ่ มั่นมากเลยนะ น่าร๊ากกกกก
ป่านนี้ นายติน นั่งนับวันแล้วซินะ
ฮาได้อีก กองเชียร์ทั้งหลาย
ขำที่สุดก็พี่เคนี่แหละ 5555
บี คงหายเปื่อยแล้วนะ พักผ่อนให้มากๆๆแล้วกันนะ
-
ไผ่อ่ะ ให้ตินรอนาน เดี๋ยวได้แก่ตายกันพอดี :-[
-
มารอตอนต่อไป
-
4ปี จิ๊บๆๆเนอะน้องติน
แป๊ปเดียวก็ถึงแล้ว
เป็นกำลังให้ไรท์เตอร์ด้วยค่ะ รักษาสุขภาพเน้อ
-
แวะมาบอกว่าคิดถึงพี่บีค่า
หายหน้าหายตาไปไหนหว่า
:กอด1:
-
คนเราหายจ้อยเลยนะ 555
-
เห็นพี่บีแวบๆ เลยงุบงิบว่ามาทวงได้งิ
พี่บีขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา กิ๊ดตึงน้องไผ่แล้วววววววววววววววววววววววววววววว
อิอิ หายป่วยแล้วชิมิ? :กอด1:
-
ทิวไผ่น่ารักอีกแล้ว ตรงใจจริงๆ
-
สุขภาพแข็งแรงหรือยังจ๊ะ
รอบนี้หายไปน้าน นานเลย
คิดถึงไผ่กับตินแล้วจ้า
:L2:
-
มาส่งกำลังใจให้ บีบี อีกคน :กอด1: :L2:
-
สี่ปี เรื่องยาวไปเลยพี่บี :impress2:
-
รอนู๋ไผ่รับปริญญาจะได้ย้ายไปอยู่กับตินซะที อิอิ
อย่านานกว่านั้นนะ เดี๋ยวตินอกแตกตายซะก่อน
-
สนุกจังเลยค่า
แอบชอบไผ่ที่เป็นคนพึ่งตัวเองได้แล้วก็ปฏิเสธคนเป็น
ส่วนนายติณกับเจ...แววกลัวเมียออกทั้งคู่ตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะเนี่ย 555
ว่าแต่พี่เคกับนินจาเรื่องไหนนิ คุ้นๆ
ปล.ขอรีเควสตอนพิเศษง่ะ
-
ไผ่เป็นคนดีจังเลยอะ......
ส่วนนายติณก็เจ๋ง... จิงๆๆแล้วก็เป็นคนดีอะ.. เห้นไผ่เดือนร้อนตอนแรก.. ก็ช่วยเหลือเลยอะ...
แต่เพราะว่าความน่ารักของไผ่ ติณเลยเรียบร้อย.... หลงเข้าเต็มเปา... ฮาๆๆ
อยากอ่านตอนพิเศษจัง.. .อยากให้ไผ่หวานๆๆกับติณหน่อยอะ..
-
สนุกมากเลยค่า
น้องไผ่ชีวิตรันทดมาก
แต่ก็ดีที่คนรอบข้างมีแต่น่ารักๆทุกคน
ขอบคุณมากจ้า
-
สนุกมากมายคร่าาาาา
นึกว่าจบแล้วนะเนี่ย เห็นอยู่ในหมวดนิยายจบ
งั้นก็ขอตามเป็นแฟนคลับเลยละกัน :L2:
-
มองซ้ายมองขวา
มองขึ้นมองลง
ยังไม่ต่อแฮะ สงสัยต้องรอเป็นเพื่อนตินตินซะล่ะมั้ง
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ นะคะ
-
^^
-
สนุกมากค่ะ
-
สนุกครับๆๆ ^^
อ่านไปยิ้มไปเลย ^^..
น่ารักมากๆ ^^...
-
o13 o13 o13 o13
สนุกอะ อ่านไปยิ้มไป มีความสุขๆๆ อินจัดอิอิอิอ
ขอบคุณคับบบบ :L2: :L2: :L2:
+1
-
น่ารักมากๆเลยอ่า
ขอบคุณมากเลยนะคะ
-
ขอบคุณจ้า สนุกมาก น่ารักทั้งคู่เลย
-
น่ารักดี :o8: :o8: :o8:
เเล้ว กุ้งกับเจล่ะ :laugh:
-
แวะเข้ามาดู
หายไปนานแล้ว ยังไม่มาต่อเลยครับ
อยากอ่านต่อจังเลย อย่าลืมมาต่อนะ
-
น่ารักกก กก กก~
><
-
:oo1:
-
อ่านรวดเดียวจบมากค่า
ชอบหนูไผ่มากอ่ะ น่าร๊าก ขยัน อดทนด้วย
-
ยังไม่จบใช่ไหมค่ะ อย่าลืมมาต่อนะคะ นานเท่าไรก็รอได้ แต่อย่าเกินสี่ปี คิก คิก :really2:
ในที่สุด ตินก็ยอมบอกความรู้สึก แหม ต้องให้คนอื่นมากระตุ้น
น้องไผ่เขาก็ยอมรับโต้งๆ น้องน่ารักมาก
-
เด็กแบบน้องไผ่นี่สุดยอดมากเลยนะคะ
น่านับถือมาก
น้องไม่เคยโทษโชคชะตา แต่น้อมรับและปรับตัว
สู้เพื่อความอยู่รอด ไม่งอมืองอเท้าขอความช่วยเหลือ
แต่บางทีก็ดูน่าสงสารไปหน่อย
เพราะไม่พึ่งพาใครเลย แถมตัวคนเดียว มันดูเหงาเกินไปนะคะน้องไผ่
จากนี้ไปก็อ้อนตินหน่อยนะคะ
เชื่อว่าตินพร้อมที่จะช่วยน้องไผ่ด้วยความเต็มใจค่ะ
เรื่องนี้หวิวๆตั้งแต่อ่านครั้งแรกแล้วค่ะ
ว่าแล้วเชียวเด็กดีแบบนี้มีเบื้องหลังที่ขมขื่นซ่อนไว้
แต่น้องเก่งมากที่ไม่เอามาเป็นปมด้อย กลับเอามาเป็ยแรงพลักดัน
การดิ้นรนที่จะได้เรียนเป็นสิ่งที่น่านับถือมากค่ะ
เพราะการเรียนถือเป็นการเปิดฌอกาสและเปิดทางให้อนาคตด้วย
ตินอย่าทิ้งไผ่นะ
อย่าแกล้ง
อย่าดุ
อย่าทำร้ายความรู้สึกน้องไผ่ด้วย
ไม่งั้นโกรธ!!!!!!
ขอบคุณคุณบีสำหรับเรื่องที่อ่านแล้วมีกำลังใจอย่างนี้นะคะ
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
ไม่มีมาม่า ดีมากๆคะ อ่านแล้วก็ยิ้มไปด้วย :impress2: :impress2:
-
คือ
มันจบแล้ว
แต่
เค้าคงไม่เห็นที่เขียนว่าจบมั่ง
สงกะสัยจะอ่านเพลิน
พี่เคกะนินจาขโมยซีนตลอดเลย
เรื่องนี้ไม่เศร้านะเอ่อ
-
:L2: :L2:
-
น่าร๊ากกกกกก ชอบมากมาย o13
-
จริงๆ อ่านเรื่องนี้ก่อนเรื่อง หนูบีกับลุงใหญ่
แต่ยังไม่ได้เมนท์
ไผ่น่ารักมากครับ แบบเป็นคนดีมากๆๆ อะ
แต่ 4 ปี นี่นานนะ ตินจะรอได้ไหมเนี่ย ฮ่าๆ
ปล. จบยังครับเหมือนจะยังใช่ไหมฮะ อิอิ
-
+1 สำหรับเรื่องน่ารักๆอย่างนี้นะคะ
สนุกมากค่ะ
:m4: :m4: :m4:
-
อยากดูเวลา4ปีที่ผ่านไปบ้างจังเลย
แต่เนื้อเรื่องน่ารักดีนะคะ
-
จบซะแล้ว น่ารัก น่ารัก
-
ชอบค่ะ หนุกมาห ๆ เลย
-
ชอบมากเลยครับ
............................เขียนได้ดีมาก......น่าจะมีตอนพิเศษนะ...........
-
ขอตอนพิเศษสักตอน ฮ่าาาาาาา
-
น้องไผ่น่ารักจุงเบยยยย อิอิ
สนุกดีฮ๊าฟฟฟ น่ารักแบบใส ๆ
ขอบคุณนะฮ๊าฟฟฟฟฟ
-
จบแล้วเหรอ
ยังอ่านเพลินๆอยู่เลยขอรับ
แบบว่ามีตอนพิเศษหลังเรียนจบมั้ยขอรับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่าว จบซะแล้ว
-
น่ารัก :กอด1: :-[
-
อ่านแล้วฟิน
-
ชอบชื่อเรื่อง ให้ความรู้สึกอบอุ่น และ ความหมายดีจังคะ :L2:
-
น้องไผ่น่ารักมากๆ :mew1:
ตินรักน้องไผ่นานๆนะ ห้ามทิ้งน้องเป้นอนขาด :angry2:
-
คู่นี้น่ารักมากๆเลยค่ะ
ชอบน้องเจกับน้องกุ้งค่ะ ฮาดี
-
น่ารักจัง พี่แอนใจดีด้วย ^^
-
น่ารักจัง
-
:-[ :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
เป็นเรื่องที่เรื่อยๆ แต่อบอุ่นมาก
ชอบๆ :katai2-1:
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆ ^^
สำคัญไม่มีมาม่าด้วย
ขอบคุณนะคร๊าบบบบบบบบบ
สำหรับเรื่องนี้ ที่ทำให้รู้สึกดีมากๆ...
-
ขอบคุณครับ เรื่องสนุกมากๆเลย สั้นๆ กระชับมากๆครับ
ไผ่-ติน น่ารักมากๆครับ
-
:pig4:
-
เรื่องน่ารักมากเลย ไผ่ก็น่ารัก ตินก็แสนดี
แต่จบแล้วเหรอ เราว่ามันยังไม่สุดอ่ะเลยงง
ยังไงก็ขอบคุณค่าสำหรับนิยายน่ารักๆ
-
น่ารักมาก ๆ ครับ อ่านแล้วยิ้ม อบอุ่นมากครับ
ขอบคุณครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สรุปจบแล้วรึครับเรื่องนี้ จบไปตอนไหนเนี่ย งงๆ
แต่จำได้ว่าสนุกดีครับเรื่องนี้
ขอบคุณผู้แต่งมากครับ
-
เป็นเรื่องที่เรื่อยๆ แต่น่ารักกกก
ไผ่น่ารักมากกกกกกกกก
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นินจาก็น่ารักกกกกก
ตินก็แสนดี
เจไปตัวป่วนกุ้งง
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ ^^
-
จบแบบงง เหมือนโดนฆ่าตัดตอน 5555
แต่ก็เป็นเรื่องที่น่ารักดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
อ้าย!!!ๆๆๆ เจอรักร้ายๆ 555ชอบๆ
-
ขอบคุณค่ะ
อ่านมาตั้งหลายรอบแล้ว ทำไมเพิ่งรู้สึกว่าตอนจบมันห้วนๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านแล้วยิ้ม สบายใจ
:pig4: