กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับเล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบกรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับสรุปข้อสำคัญดังนี้1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ดโดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมเวป ไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0*************************************************************************************************เอาเรื่องใหม่มาลงให้อ่านกันครับ ต้องขอบอกไว้ก่อนว่า เรื่องนี้ยังไม่จบนะครับ ท่าทางคุณเท็นยังไม่ได้ประทับร่างทรงนะครับ เลยยังเขียนอะไรต่อไม่ได้ ทราบแต่ว่าคุณเท็นจะเขียนเรื่องอะไรได้นั้น มันขึ้นกับอารมณ์อย่างมากครับ และคงยังไม่มีอะไร build อารมณ์หรือชักจูงได้เท่านั้นเอง ยังไงก็คงต้องรอต่อไปถ้ายังรักที่จะอ่านนิยายของคุณเท็นนะครับ ถึงแม้มันจะยังไม่จบอย่างสมบูรณ์ แต่เรื่องที่ลงไว้มันก็ไม่ได้ค้างคาจนไม่สามารถรอได้นะครับ อีกอย่างคือเห็นว่าเรื่องมันน่ารักดี อ่านสนุก เลยอยากให้คนอื่นๆมาลองอ่านบ้างเท่านั้น ใครที่เคยอ่านเรื่องนี้แล้วคงทราบว่าเรื่องนี้น่ารักจริงๆ นะขอบคุณคุณ aoikyosuke หรือคุณเท็นสำหรับเรื่องดีๆที่อนุญาตให้เอามาลงในเวปนี้ครับ ความดีความชอบทั้งหลายที่จะได้รับมาของยกให้เจ้าของเรื่องทั้งหมดครับ สนุกกับการอ่านนะครับ*************************************************************************************************เรื่องรักต้องใช้ใจศึกษา 1แคนครับ…ผมชื่อว่าแคนและขณะนี้ผมกำลังนั่งอยู่ท้ายรถมอเตอร์ไซด์เพื่อนสมัยมัธยมต้นเขามีชื่อว่า สมชาย หรือ กระชายของเพื่อน ๆปัจจุบันเขาคือนั่งซิ่งมอร์เตอร์ไซด์มือหนึ่งของตำบลจะเรียกให้ถูกก็คือ คุณกระชายเป็นคนขับมอร์เตอร์ไซด์รับจ้าง สาเหตุก็อันเนื่องมาจากคุณกระชายผู้มีอันจะกิน ไม่ยอมเรียนต่อในชั้นมัธยมปลาย และไม่ยอมเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ด้วยเหตุผลอันแสนเท่ห์ว่าขี้เกียจเรียน และใฝ่ฝันจะขับมอร์เตอร์ไซด์รับจ้างมาตั้งแต่เด็กหลังจากจบ มัธยมต้น นายกระชายจึงมาขับวินมอร์เตอร์ไซด์แบบเต็มตัวส่วนกระผม วัฒนา หรือ ไอ้แคนของเพื่อน ๆ ปัจจุบันนี้เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยมีชื่อไม่ได้มุ่งมั่นจะเป็นมอร์เตอร์ไซด์รับจ้างเช่นคุณกระชายเขาแต่อย่างใดในรุ่นก็มีผมนี่ล่ะครับ ที่เรียนสูงที่สุด นอกนั้นเขาก็มีลูกมีเมียกันไปหมดแล้วล่ะครับเห็นทีจะเหลือไม่กี่คนที่ยังเป็นโสดกัน รวมทั้งกระชายเพื่อนรักนี้ด้วยหลังจากที่พลัดพรากจากกันมานานแสนนาน แบบว่าลืมกันไปเลย กระผมนายแคนก็มีอันต้องกลับบ้านในช่วงปิดเทอม และในวันนี้ก็เป็นวันดีที่ได้พบเจอกับกระชายเพื่อนเก่า ที่ตัวดำแทบเป็นถ่าน ส่วนที่ขาวที่สุดเห็นทีจะเป็นลูกกะตาขาว และฟันของกระชายเพื่อนรักนั่นเองอันที่จริงผมกับไอ้กระชายก็ไม่ได้สนิทสนมอะไรกันหรอก สมัยเรียนน่ะเพราะผมมันเป็นเด็กเรียน เรียนอยู่หน้าห้อง นั่งฟังอาจารย์ สอบได้ที่ 1 ตลอด ส่วนคุณกระชายที่โหล่ของห้องสาเหตุอันเนื่องมาจาก คุณกระชาย ไม่เคยสนใจเรียนหนังสือหนังหา ยามว่างไปปีนต้นมะม่วงขโมยมะม่วงชาวบ้านเขาซะงั้น...อ่านหนังสือออกได้ก็นับ ว่าบุญโขแล้ว เรามิได้มีปฏิสัมพันธ์กันแต่อย่างใดอยู่กันคนละสุดขั้วโลก เลยก็ว่าได้แต่ ณ วันนี้ กระชายเพื่อนเก่า มันจำผมได้ครับและมันก็ส่งยิ้มฟันขาวมาแต่ไกล ก่อนจะทักทายผมที่หน้าปากซอยว่า“เฮ้ย....นี่มันไอ้ปัญญาชนนี่หว่า..รับปริญญาหรือยังละเนี่ยเป็นเกียรติกับตำบลของเราจริง ๆ เลยเอ็งเอ้ย..”พูดได้เพียงเท่านั้น กระชายเพื่อนรักก็พากระผมนายแคน ซ้อนมอร์เตอร์ด้วยลีลาผาดโผนมาส่งผมจนถึงบ้านได้และก่อนจากไปกระชายเพื่อนรักก็บอกกับผมว่า“เดี๋ยวเย็น ๆ จะมารับไปดักปลานะเอ็ง...ไอ้ปัญญาชน”ผมยืนสะพายเป้ ในชุดนักศึกษา พร้อมกับหมาที่บ้านหลายตัวตามมากระโดดเลียแข้งเลียขาด้วยความคิดถึงอย่างเหลือล้น กระผมนายแคนยังมิได้ กล่าวขอบคุณและบอกลา กระชายเพื่อนรักแต่ชาติปางก่อนแต่อย่างใดมันก็ขับมอร์เตอร์ไซด์คู่ชีพสำหรับทำมาหากินของมันขับไปโลดแล้วผมยังคงยืนเกาหัวด้วยความงุน งงเอ่อ...เย็นนี้จะมารับไปดักปลา...แล้วกระผมนายแคนผู้เป็นปัญญาชนเกิดมา หม่อมพ่อหม่อมแม่ ไม่เคยให้ต้องไปทำอะไรที่ใช้แรงงานเลย จะไปดักปลากับกระชายอย่างนั้นหรือมาก็ไม่ไปหรอก...สนิทกันหรือก็เปล่าแค่เคยเรียนด้วยกันแค่นั้น เหนื่อยจะตายห่าจะให้ไปดักปลาฝันไปเถอะเอ็งไอ้กระชาย ข้าขึ้นบ้านอาบน้ำนอนดีกว่าใครเขาฝันอยากเป็นมอร์เตอร์ไซด์รับจ้างกันล่ะวะ ใฝ่สูงเหลือเกินแล้วอย่างข้า นายแคนผู้เป็นปัญญาชนคนนี้น่ะหรือ จะไปคลุกคลีกับเอ็งไอ้กระชายไอ้ชนชั้นใช้แรงงาน TBC*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
