[13]
“อยากกินอะไรหละติน” ไอ้ไผ่หันมาถามผมหลังจากเอาขนมเข้าเตาอบแล้ว ส่วนผมหลังจากช่วยไอ้ไผ่จนหัวหมุน ก็เริ่มยิ้มออกเพราะของกินที่ไอ้ไผ่กำลังจะทำให้
“เอาหมูทอด ต้มยำทะเล ทอดมันกุ้ง...เอาอะไรอีกดีนะ” ผมยืนคิดอยู่ถึงของที่อยากกิน ระหว่างนั้นไอ้ไผ่ก็เดินไปที่ตู้เย็น
“มีหมู ไก่ และไข่อีกสามฟอง” ไอ้ไผ่หยิบถาดที่ใส่หมูกับไก่ขึ้นมาให้ผมดู ใบหน้าของไอ้ไผ่ยิ้มให้ผม แต่ผมกลับเขินจนทำอะไรไม่ถูก ก็หมูกับไก่ที่มันหยิบมาให้ดู มันมีเหลือแต่เศษน้อยๆเท่านั้น ถ้าจะทำตามที่ผมต้องการนี่คงหมดสิทธิ์แน่นอน
“เอ่อ...ทำไรได้บ้างหละ” ผมบอกแก้เขิน คงต้องให้ไอ้ไผ่เป็นคนตัดสินนใจแล้วหละแบบนั้น
“งั้น...กินไข่ตุ๋นไหม” ไอ้ไผ่เสนอมา ผมก็ได้แต่พยักหน้าตอบรับ เพราะจะให้ผมตัดสินใจเองคงไม่ได้กินกันแน่นอน
“เดี๋ยวตินหุกข้าวแล้วกัน เราจะทำไข่ตุ๋นฝีมือทิวไผ่ให้กิน รับรองอร่อยแน่ๆ” ผมก็ได้แต่หัวเราะไปกับท่าทางมั่นอกมั่นใจของไอ้ไผ่ ก่อนจะหันไปหุงข้าวตามที่ไอ้ไผ่บอก
“ไผ่ไม่ต้องแล้วหละ วันนี้เราโชว์ฝีมือเองดีกว่า” ผมเดินกลับมาหาไอ้ไผ่ ที่กำลังจัดแจงของที่จะต้องใช้ทำ
“เราบอกแล้วไงเดี๋ยวเราทำให้กินเอง ตอบแทนที่ให้เราใช้เตาไง” ไอ้ไผ่ยิ้มแล้วก้มหน้าจัดของเช่นเดิม
“เราว่ากินมาม่ากันดีกว่านะ เดี๋ยวเราต้มให้กินเอง นายชอบไม่ใช่หรอมาม่าฝีมือเรานะ” ผมเริ่มหาเหตุผลหว่านล้อมไอ้ไผ่ ทำให้ไอ้ไผ่หันมามองหน้าผมอย่างงงๆ
“มีอะไรกันแน่ติน” ไอ้ไผ่ถามผมนิ่งๆ
“คือ...ยังไงดีหละ......ก็...ข้าวสารหมด” ผมต้องก้มหน้ายอมรับความจริง ว่าผมไม่เคยสนใจดูของภายในห้องเลยว่าอะไรหมดบ้าง หวังจะได้กินกับข้าวฝีมือไอ้ไผ่ กลับไม่มีข้าวซะนี่
“งั้นหรอ...คงต้องกินมาม่าจริงๆหละสินะ งั้นตินนั่งรอไปก่อน เดี๋ยวเราผัดมาม่าให้กิน” ไอ้ไผ่ไม่ได้ว่าอะไรผม แต่กลับยิ้มให้ผมเช่นเดิม ส่วนผมก็เขินจนหน้าแดงเลยทีเดียว ที่มั่นใจว่าที่ห้องตัวเองมีของครบ แต่กลับต้องมากินมาม่าแทน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ทำไมมึงมาด้วยกันวะ” เมื่อผมขับรถมาจอดที่หน้าคณะ ไอ้เจก็ขับมาจอดข้างๆเช่นกัน และเมื่อเจอหน้ากัน มันก็มองหน้าผมทีมองหน้าไอ้ไผ่ที ผมขมวดคิ้วจ้องมันกลับ แต่ไอ้ไผ่ยังส่งยิ้มให้มันอีกเช่นเคย
“ก็ไอ้ไผ่ไปนอนห้องกูนี่นา แล้วทำไมจะมาด้วยกันไม่ได้” ผมตอบกลับไปแบบหงุดหงิด เพราะไอ้เจมันมองเหมือนเป็นเรื่องใหญ่
“ไผ่ไม่เป็นไรใช่ไหม” เหมือนมันไม่ได้ใส่ใจที่ผมพูดเลย เดินไปจับตัวไอ้ไผ่หมุนซ้ายหมุนขวา จนผมเริ่มรำคาญ
“ไม่เป็นไรนี่” ไอ้ไผ่ตอบแบบงงๆกับท่าทางของไอ้เจ
“มึงมานี่สิไอ้เจ.....ไผ่มึงขึ้นไปก่อนแล้วกันเดี๋ยวตามไป” ผมลากตัวไอ้เจออกมา ก่อนจะบอกให้ไอ้ไผ่ขึ้นไปบนห้องเรียนก่อน
“ไหนมึงบอกไม่ได้ชอบไผ่ไง” ไอ้เจเริ่มโวยวายเมื่อไผ่คล้อยหลังไป
“แค่มาด้วยกัน กูต้องชอบมันด้วยหรือไงวะ”
“มึงไม่ได้ทำอะไรไผ่ใช่ไหม ถ้าไม่รักก็อย่าไปทำร้ายเค้านะมึง” ไอ้เจมันมองหน้าผมอย่างจริงจัง อีกทั้งในคำพูดของมันผมก็เข้าใจความหมายว่า “อย่าทำร้าย” ของมันคืออะไร
“คิดเหี้ยไรวะเนี่ย” ผมตบหัวมันไป เพราะผมไม่ได้มีความคิดแบบนั้นกับไอ้ไผ่เลย ตบหัวมันเสร็จผมก็เดินขึ้นไปบนห้องเรียน ปล่อยให้มันนั่งลูบหัวตัวเองอยู่คนเดียว
“เดี๋ยววันนี้ไปเพื่อนซื้อของหน่อยนะ” ผมเดินมานั่งข้างไอ้ไผ่ พร้อมกับขอให้มันไปเพื่อนซื้อของเข้าห้อง
“ไปตอนไหนหละ” ผมหันไปมองหน้าไอ้ไผ่ เพราะปกติมันไม่เคยถามผมแบบนี้ มีแต่จะตอบตกลงทันที ทำให้ผมแปลกใจในคำถามแบบนี้
“ไม่ว่างหรอวะ” ผมถามมันกลับไป
“พอดีตอนจะเข้าห้องเจอกุ้ง กุ้งเลยชวนกินข้าวกลางวันด้วยนะ ไปช่วงบ่ายได้ไหมหละซื้อของนะ” อ๋อ...มีสาวมานัดนี่เอง ถึงไม่ใส่ใจผม
“ไม่เอา...ยังไงนายก็ต้องไปซื้อของกับเราตอนเรียนเสร็จ เข้าใจไหม” ผมยื่นคำขาดให้ไอ้ไผ่ เพราะถ้าปล่อยมันไว้กับกุ้ง มีหวังไอ้ไผ่เสร็จกุ้งแน่ๆ
“แต่เรานัดกับกุ้งไว้ก่อนแล้ว” ไอ้ไผ่ทำหน้าลำบากใจ แต่ก็ยังออกตัวปฏิเสธผมทางอ้อมอยู่ดี
“ไม่ไปกับเราแน่นะ” ผมถามมันแบบเน้นคำ
“เรานัดกับคนอื่นไว้แล้ว จะให้ผิดนัดได้ยังไงหละ” ไอ้ไผ่ไม่มองหน้าผม ทำให้ผมเริ่มไม่พอใจ
“ยังไงนายก็จะไปกับกุ้งใช่ไหม” ผมถามมันเป็นครั้งสุดท้าย
“ใช่” พอมันตอบแบบนั้นมา ทำให้ผมลุกขึ้นยืนทันที ซึ่งไอ้เจก็เดินมากำลังจะนั่งลงข้างๆผม แต่มันไม่ได้นั่งหรอกครับ ก็ผมคว้าคอเสื้อมันดึงขึ้นให้เดินตามผมไปนั่งที่อื่น แน่ขนาดว่ามันยังไม่ได้รับเป็นแฟนกับกุ้ง มันยังทิ้งผมแล้วเลย ทำให้ผมไม่พอใจเอามากๆ.......
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อะไรหรอ” ผมยื่นมือถือตัวเองให้ไอ้ไผ่ตตอนที่พักเบรคระหว่างเรียน เพราะเมื่อผมมองหน้าของไอ้ไผ่มันไม่เหลือแววความสดใสเลย ใบหน้าบ่งบอกว่ามันคิดมากอยู่ไม่ใช่น้อย ทำให้ที่ผมโมโหมันไปเมื่อครู่ หายไปหมดเลย
“มือถือไง....โทรหากุ้งสิ แล้วชวนไปซื้อของด้วยกัน จะได้ไปหาของกินที่ห้างเลย” ผมยิ้มแล้วส่งมือถือตัวเองให้ไอ้ไผ่ เพราะถ้าผมยืนยันจะให้มันไปซื้อของกับผมให้ได้ และมันก็ยืนยันที่จะไปกินข้าวตามนัดให้ได้ ก็คงต้องชวนกุ้งไปเดินห้างด้วยนั่นหละ จึงจะเป็นทางออกที่ดี
และในที่สุด...ผม ไอ้ไผ่ และกุ้งก็ได้ไปเดินซื้อของกันหลังเลิกเรียน อาจจะเป็นโชคดีด้วยที่กุ้งไม่มีเรียนตอนบ่ายเช่นเดียวกับพวกผม แต่มันก็ไม่ดีซะทีเดียว......เพราะ.........
“กูไปด้วย...” ตอนที่ไอ้ไผ่บอกว่ากุ้งจะไปซื้อของด้วยแล้วนั้น ไอ้เจก็แทรกหน้ามาบอกว่าจะไปด้วยทันที......แล้วแบบนี้จะสงบสุขไหมเนี่ย
...
ตินๆใจร้อนอีกแล้ว.......ฝากดูแลทิวไผ่ด้วยนะครับ
http://www.youtube.com/v/xE0nS3NN_HQ&hl=en_US&fs=1ฝากเพลงนี้แทนใจไผ่กับติน 5555
หัวข้อ: ที่ผูกพัน...ของสองใจ [ตอน 24: 21-09-53] รวมรูปหน้าแรกครับ (อ่าน 220373 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก