[14] [ส่วนของ: เจ]
“ไอ้ตินมึงไปกับไผ่แล้วกันนะ เดี๋ยวกูขับรถตามไป” ผมบอกไอ้ติน ก่อนจะลากทอมมหาโหดมาด้วย เห็นหน้าเอ๋อๆตอนที่ผมดึงแขนมาก็อดขำไม่ได้ 555
“ทำไมฉันต้องมากับนายด้วย” ยัยทอมถามผมเมื่อเข้ามานั่งในรถกันแล้ว หน้าตาบ่งบอกว่าไม่พอใจเอามากๆ แต่ที่ไม่ขัดขืนเพราะมัวแต่อึ้งอยู่แน่ๆ พอตั้งสติได้ก็เอาใหญ่เลย
“แล้วจะไปเป็น ก ข ค สองคนนั่นทำไมหละ” ผมหันไปจ้องหน้ายัยทอม จริงๆผมก็รู้หรอกว่าเธอแอบมีใจให้ไผ่ แต่ผมมันเพื่อนที่แสนดีนี่ครับ ก็ต้องช่วยเพื่อนกำจัดคู่แข่งสิ
“เป็น ก ข ค ก็ดีกว่ามากับนายแล้วกัน” ยัยทอมยังไม่ยอมแพ้ ยื่นหน้ามาโวยวายใส่หน้าผม ไม่ติดว่าปากร้ายนะ จะจับมาจูบซะให้เข็ด ยื่นหน้ายื่นตาแบบนี้
“เห็นแก่ตัวนี่นา” ผมพูดยั่วต่อ แต่ดูยัยทอมจะชะงักไปเล็กน้อย
“ยังไงไม่ทราบ” ไม่ทันไรก็ต่อปากต่อคำได้ต่ออีกแล้ว
“อ้าว....ก็เพื่อความสบายใจของตัวเอง ถึงกลับจะไปเป็น ก ข ค คนอื่นเค้า ไม่เรื่องเห็นแก่ตัวจะเรียกอะไร” ผมก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน ลอยหน้าลอยตาแกล้งยัยทอมไป
“สรุปสองคนนั้นชอบกันจริงใช่ไหม” หน้ายัยทอมหงิกขึ้นกว่าเดิม พร้อมทั้งหันข้างมาจ้องผมตรงๆ
“ก็ไม่ได้ยอมรับ” ผมคิดถึงหลักความจริงที่ว่า ไอ้ตินก็ปฏิเสธ ส่วนไผ่ก็ไม่ได้มีทีท่า ก็พูดไม่ได้เต็มปากเหมือนกันว่ามันสองคนชอบกัน
“แล้วมาว่าฉันเป็น ก ข ค ได้ไง....ไอ้แต๋ว....ออกรถได้แล้ว ชักช้าจริงเลย” ยัยทอมเล่นซะผมช็อตเลย เครื่องนิ่งสนิท ก็ยัยบ้าไม่ได้แค่ว่าผมอย่างเดียว ยังเอานิ้วชี้มาจิ้มหน้าผากผมอีก แถมเน้นแรงตอนที่เรียกผมว่า “ไอ้แต๋ว” เล่นซะผมไปไม่ถูกเลยแบบนี้ ต้องเก็บความแค้นไว้ ก่อนจะขับรถออกไป
ผมไม่รู้จะทำอะไรเพราะกำลังช็อตกับยัยทอมบ้านั่น เลยเปิดเพลงฟัง พร้อมกับฮัมเพลงไปด้วยเผื่อจะอารมณ์ดีขึ้น
“ฟังเพลงอะไรของนายเนี่ย ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย” อะฮ่า....ยัยทอมบ้านี่ไม่รู้จักเพลงที่ผมฟัง แบบนี้ก็มีเรื่องข่มเอาคืนแล้วสิ
“K-pop นะไม่รู้จักหรือไง ขนาดเด็กประถมยังรู้จักเลย” ผมตอกกลับด้วยรอยยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มแบบที่กวนสุดๆ แต่ทำไมยัยทอมบ้านี่ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย
ยัยทอมไม่สนใจในคำพูดผม พร้อมกับกดเอาแผ่นออก ก่อนจะหยิบแผ่นเพลงของผมโยนไปที่เบาะหลังอย่างไม่สนใจ
“ทำไรนะ” ผมงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น จะหันไปดูสภาพแผ่นเพลงของตัวเองก็กลัวรถจะชน จะไม่หันไปดูก็พะวง ทำให้ท่าทางของผมออกมาแนวเก้ๆกังๆ
“ก็ฟังไม่รู้เรื่อง ฟังเพลงไทยไม่เป็นหรือไง” ยัยทอมไม่สนใจผมเลย สนใจแต่จูนคลื่นวิทยุที่ตัวเองอยากฟัง
“แต่นั่นแผ่นแท้นะ” ผมยังโวยวายไม่เลิก อุตส่าห์ลงทุนซื้อแผ่นแท้มา แต่กลับมาเจอยัยบ้านี่โยนทิ้งไว้เบาะหลังซะงั้น
“โวยวายน่า ฟังนี่ไปหละ” ถ้าพูดเฉยๆ ผมคงไม่รู้สึกอะไรมากหรอก แต่นี่พี่ท่านเล่นเอามือมายันหน้าผมด้วยนี่สิ มันยิ่งเพิ่มความแค้นของผมให้มากขึ้น....เฮ้อ ตั้งใจจะแกล้งยัยทอมบ้า แต่กลับโดนตอกซะหน้าหงายเลย เอาไงดีหละแบบนี้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ยังไงวันนี้ผมต้องกู้ความรู้สึกของตัวเองคืนมาให้ได้ เพราะวันนี้ถูกย่ำยีจนป่นปี้หมดแล้ว...ยัยทอมบ้ามหาโหด ผมเดินคิดตลอดทางที่เดินซื้อของกัน......วันนี้ต้องเจอกัน
“ไผ่ไอ้ตินไปไหนแล้วหละ” ระหว่างที่ผมเดินคิด ก็เห็นช่องทางพอดี เพราะตอนนี้ไผ่กับยัยทอมมหาดหดเดินคู่กัน ผมเลยเดินไปแทรกระหว่างกลาง พร้อมกับกอดคอไผ่ เบียดยัยทอมนั่นไปอีกทาง เห็นหน้ายัยทอมนั่นแล้วก็น่าขำ สงสัยจะไม่พอใจผมอยู่แน่ๆ 555 ขอเอาคืนบ้างนะ
“อยู่นั่นไง” ไผ่คงงงที่ผมถาม เพราะพอผมเงยหน้ามองไปด้านหน้าก็เจอไอ้ตินกำลังยืนเลือกของอยู่ ซึ่งไม่ได้ไกลจนมองไม่เห็นเลย แต่ผมก็ไม่สนหรอก ขอแค่ได้แกล้งยัยทอมเป็นพอ
“ไอ้ตินซื้ออันนี้ไปไว้ที่ห้องด้วยดิ เผื่อวันไหนกูไปจะได้มีกิน” ผมเอื้อมมือไปแย่งกล่องซีเรียล จริงๆผมก็ไม่ได้ชอบกินของแบบนี้หรอกครับ เพียงแต่ว่ายัยทอมกำลังจะหยิบนะสิ ผมเลยต้องแย่งหยิบเสียก่อน 555 หน้างอเข้าๆๆ
“เดี๋ยวเราไปซื้อผลไม้ดีกว่านะ ขนมถุงพวกนี้ไม่มีประโยชน์หรอก” ผมหยิบขนมที่ยัยทอมวางลงในรถเข็นขึ้นไปวางไว้บนที่วางเหมือนเดิม ก่อนจะออกปากชวนไผ่ให้เดินไปซื้อผลไม้ ผมนะแทบจะขำให้ดังๆ เพราะยัยทอมก้มหน้ากำลังสะกดอารมณ์โกรธอยู่หละสิแบบนี้ 5555 ถือว่าผมเอาคืนได้ระดับหนึ่ง แต่มันยังไม่จบหรอกยัยทอมบ้า เมื่อกี้เล่นไว้หนักใช่ย่อยนะ
“ไม่ไหวแล้ว.....” เสียงยัยทอมพูดออกมา และก่อนที่ผมจะทันรู้ตัว ผมก็ถูกยัยทอมนั่นล็อกคอกดต่ำลงมาแล้ว พร้อมกับหัวของผมก้โดนยัยนั่นดึงผมอยู่
“จะกวนอะไรนักหนา ไม่จบไม่สิ้น” ปากยัยทอมนั่นโวยวายไป มือก็ขยับหัวผมขึ้นลงตามแรงมือ ทำให้ผมมึนอยู่ไม่ใช่น้อย
“ในรถก็รอบนึง มาห้างแล้วยังไม่เลิกกวนอีกใช่ไหม” มือที่เคยดึงผมของผม ได้กลายมาเป็นมือที่ตบหัวผมแทน
“พอแล้ว ไม่แกล้งแล้ว” ผมเริ่มโอดครวญเพราะมึนอย่างมาก
“ไม่พอ สนุกไม่ใช่หรือไง เอาอีกสิ จะได้แถมให้อีกหลายชุดเลย” คราวนี้เปลี่ยนเป็นหู ผมโดนยัยทอมบ้ามหาโหดดีหูซะจนแดง จนเจ็บไปหมดแล้ว
“ไผ่ช่วยด้วย” ผมเริ่มหาตัวช่วย และคนที่จะช่วยผมได้ก็น่าจะเป็นไอ้ไผ่นี่หละ
“กุ้งพอเถอะ เจเค้าคงสำนึกแล้วหละ” แรงกระชากหยุดลง ก่อนที่ยัยทอมจะผลักหัวผมออกมา
“อย่ามากวนอีกหละ ไปกันดีกว่านะไผ่” มีขู่ส่งท้ายด้วย ทีตอนบอกผมหน้ายังกับยักษ์ แต่พอหันไปหาไอ้ไผ่กลับยิ้มซะงั้น
“สมน้ำหน้า เล่นอะไรเป็นเด็ก” ไอ้ตินเดินมาสมน้ำหน้าผม ก่อนจะเข็นรถเดินตามไผ่ไป.......อะไรกันเนี่ย ผมทำอะไรยัยทอมนั่นไม่ได้เลยหรือนี่ ผมต้องแพ้แบบนี้ตลอดเลยหรอ ไม่จริงใช่ไหม................
...
มาสนุกสนานกับฝั่งของ เจ + กุ้ง บ้างนะครับ อิอิ
หัวข้อ: ที่ผูกพัน...ของสองใจ [ตอน 24: 21-09-53] รวมรูปหน้าแรกครับ (อ่าน 249063 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก