หัวข้อ: ที่ผูกพัน...ของสองใจ [ตอน 24: 21-09-53] รวมรูปหน้าแรกครับ

[dukdikdukdik]

ทุ่มทุนสุด ๆ เลย น่ารักมากกกกกกกกก

เอาใจใส่แบบนี้ให้ตลอดเวลาเลยนะค่า

[PEENAT1972]

แวะมา +1 เฉยๆ

[iforgive]

ตินน่ารักเนะ  เอาแต่ใจแบบน่ารัก ๆ อ่ะ

[ordkrub]

+1ให้ตินครับ
แต่....+10 ให้พี่ป่านครับ

[yayee2]

น้องบีจ๋ากำลังคิดถึงอยู่พอดี วันนี้เข้ามาเจอเลย บุพเพป่ะเนี่ย อิ อิ ก่อนอื่นขอ  ฟ้อดดด(แอบหอมแก้มด้วย)
ชื่นจาย 
จริงด้วย ตินอ่ะเป็นพ่อบุญทุ่มเลยงานนี้
ไม่ว่าตินนะ ที่ตอนแรกตินออกจะเซ็ง เพราะชวนไผ่ไปเลี้ยงข้าวบ่อยๆ แล้วไผ่ไม่อยากไปน่ะพราะตินก็ยังเด็กอยู่อ่ะ
ก็คิดแบบเด็กๆอ่ะนะ คิดจะช่วยไผ่ด้วยใจบริสุทธิ์ จนมาได้คิดตอนคุยกับพี่ชายน่ะ  (รักพี่ชายติน ใจดี ใจกว้างอ่ะ)
มันแบบนี้ไงติน เหมือนตินอยากให้ปลากับไผ่เค้าไง ตินอยากจะให้ปลาที่ประกอบอาหารสำเร็จแล้วแก่ไผ่เลย
ถ้าไผ่รับจากตินไผ่จะไม่มีความภาคภูมิใจในตัวเอง แต่ถ้าตินให้กำลังใจไผ่ ในขณะที่ไผ่ถักทอแหด้วยตนเอง
และคอยให้กำลังใจไผ่ ขณะที่ไผ่ทอดแหหาปลาด้วยตัวเอง เพื่อนำปลามาประกอบอาหารเอง
ไผ่จะมีความภาคภูมิใจมากกว่า และคิดว่าไผ่จะประทับใจตินมากกว่า เพราะไผ่ เป็นแบบนี้ไง
"  อดอยากเยี่ยงอย่างเสือ    สงวนศักดิ์
   โซก็เสาะใส่ท้อง             จับเนื้อกินเอง.."

[Y2Y]

ตินจ๋า สุดยอด

แบบนี้ข่ายเจ้าบุญทุ่ม มั้ยน๊า

[SweetSacrifice]

+ 1 อิพระเอกน่ารักจัง
ว่าแต่ทำไมไม่ให้ไผ่ย้ายมาอยู่ด้วยละ แชร์ค่าห้องกันไงประหยัดอีกทาง อิอิ

[nonae]

พี่ป่านน่ารักจังเลย...สนันสนุนอย่างดีเยี่ยม...
ตินนี่...ทำทุกวิถีทางเลยนะ...รักเขาแล้วซิ อิอิ
+1 ให้ บี 

[PsYchopaThic]

ทุ่มเท ทั้งตัวและหัวใจ

[Zepher]

ตอนนี้รักพี่ป่านจัง

[kanda53]

คุณชายตินติน..ทำแต้มได้ใจน้องไผ่ กะ คนอ่านอีกแระ....
คิดทุกวิถีทางเพื่อให้น้องไผ่สบายขึ้นโดยไม่ทำให้น้องไผ่ต้องลำบากใจ...
ช่างเป็นเพื่อนที่รักเพื่อนมากถึงมากที่สุดเลยนะเนี่ยยย.....
งานนี้...ขอกด + ให้คุณชายตินติน กะ พี่ป่าน(ผู้แนะนำ) นะจ๊ะ

  คุณบี

[┗◎┗◎]

ป๋ามาก...

ไผ่ยังน่ารักเหมือนเคย

[getto]

 :กอด1:พี่บี่บี๋
ตินโคตรทุ่ม
ไผ่นี่ทำได้ทุกอย่างจริงๆ ตั้งแต่เป็นยามยันทำคุกกี้

[หวานเย็น]

ตินน่ารักขึ้นทุกทีที่อ่าน

คิคิ

[LiTTlE [A]]

ติน..หว่านพืชหวังผลป่ะเนี้ยะ..
เริ่มคิดไม่ซื่อกับเพื่อนไผ่แล้วอ่ะดิ๊
จัดไป ด่วนด่วน..ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ
......................................
นู๋ไผ่..ตื่นเช้ามา อาบน่ำแต่ตัวรอตินเลยนะ
จะได้ไปซื้อของเข้าเรือนหอกัน..เอ๊ยไม่ช่ายๆ   
ซื้อของทำคุกกี้กัน..คริคริ...
.......................................
 :กอด1:ไรเตอร์...
 

[hotladyanyavee]

บวกหนึ่งกับเรื่องที่มีทิศทางของรักที่เริ่มเพิ่มขึ้น

[yomaster]

ว้าว ได้อ่านซะที

รีบๆ ทำคะแนนเข้านะครับ ฮ่าๆ

[uME_HeRo]

เอาใจช่วยไผ่กับติน 
เห็นรูปนี้แล้วคิดถึงไผ่

[DexTunG]

 

[pandaๅ123]

(แอบบวกให้พี่ป่าน อย่าบอกใครนะ หึหึ )

น่ารักอ่า แสดงว่าพี่ป่านต้องรู้เบื้องลึกของสองคนนี้แน่ ๆ 

  กอดพี่ป่านที่ช่วยเชียร์
  บีบีสู้ ๆ

[kun]

พ่อบุญทุ่มจริงๆๆๆๆน้องดิน

[Zepher]

มารอตอนต่อไป

[jara]

ถ้าเพื่อนเค้าไม่ห่วงกันขนาดนี้หรอกม้างงงติน  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แอบชอบไผ่ไปแล้วอะเด้  เอิ้กกกกกกกกกกกกก

ปล.เรื่องใหม่มาแล้ววววว ดีจายยยยยย

[cipher]

ตินชักจะห่วงใยไผ่เกินเพื่อนซะล่ะมั้ง
ส่วนพี่ป่านน่ารักจัง

[sadness]

[11]

   “เอาเตาอบลงก่อนไหม” ผมมาจอดรถรอไอ้ไผ่ที่หน้าปากซอยที่เดิมที่มาส่งมันประจำ แล้วเมื่อมันมาก็ถามผมก่อนทันที
   “เอาลงทำไม” ผมถามกลับไปด้วยหน้าตานิ่งๆ เพราะอยากจะกวนไอ้ไผ่เล่น แต่หน้ามันจ๋อยไปทันทีที่ผมบอกแบบนั้น ทำให้ผมต้องรีบแก้ตัว
   “ซื้อของเสร็จแล้วเดี๋ยวไปทำที่ห้องเราดีกว่า ปกติไม่ค่อยได้ใช้ครัวอยู่แล้ว กลัวจะพังเพราะไม่ได้ใช้” ผมยิ้มให้ไอ้ไผ่ และมันก็ยิ้มตอบกลับมาพร้อมกับนั่งลงข้างๆคนขับ

   “ซื้ออะไรบ้างหละ” ผมเข็นรถเดินมาคู่กับไอ้ไผ่ พร้อมกับถามมัน เพราะจะได้เดินไปถูกทาง
   “แป้ง ผงฟู เนย ไข่.....” ไอ้ไผ่ทำท่าคิดก่อนจะร่ายยาวมาเรื่อยๆ ทำให้ผมต้องหยุดมันไว้ก่อน
   “พอๆๆ ไม่ต้องแล้ว นำไปแล้วกันนะ” ผมทำท่าผายมือให้ไอ้ไผ่เดินนำไปก่อน เพราะถึงบอกผมว่าต้องซื้ออะไรบ้าง ผมก็ช่วยอะไรมันไม่ได้อยู่ดี เพราะให้ผมเลือกของแบบนี้ ผมก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

   “นี่ๆ อันนี้ถูกกว่า” ผมหยิบเนยอีกอันให้ไอ้ไผ่ดู เพราะที่มันหยิบมาราคาสูงกว่าที่ผมเลือกอีก จะได้ลดรายจ่ายไปได้
   “แต่แบบนี้มันดีกว่านะ” ไอ้ไผ่หยิบเนยในมือผมวางลงที่เดิม แล้ววางในมือของตัวเองลงในรถเข็นแทน
   “ดีกว่ายังไง มันก็เนยเหมือนกัน อีกอย่างไม่ได้กินเองสักหน่อย” ผมเริ่มโวยที่ไอ้ไผ่ไม่เห็นความหวังดีของผม
   “เราไม่ได้กิน แต่เราเป็นคนขายนะติน...ถึงมันจะเป็นของที่แถมกับกาแฟ แต่มันก็เป็นของที่เราทำให้ลูกค้า จะสักแต่ว่าทำ มันไม่ได้หรอกนะ” ไอ้ไผ่อธิบายให้ผมฟังอย่างใจเย็น แต่ผมก็ไม่เห็นจะสนเลย ก็ถ้าเอาอันถูกกว่านี้ ไอ้ไผ่จะได้มีกำไรเยอะขึ้นนี่นา
   “ถ้าลูกค้าไม่ชอบก็ช่างสิ เพราะไงพี่ป่านก็เหมาอยู่แล้ว” ผมบ่นแต่ก็ไม่กล้าสบตาไอ้ไผ่อยู่ดี เพราะรู้ว่าตัวเองเอาแต่ใจเกินไป
   “ร้านนี้เป็นร้านของพี่ชายนายนะติน ถ้าลูกค้าคิดว่าพี่ป่านเอาของไม่ได้คุณภาพมาขาย แล้วไม่มาที่ร้านอีก ใครเสียหายหละ” ไอ้ไผ่จับหน้าผมให้หันมามองหน้ามัน ก่อนจะเริ่มพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากเถียง ถึงไม่อยากยอมรับแต่ก็เถียงไม่ได้นะสิ

   “แหม่....มาซื้อของเข้าเรือนหอกันหรือไง หวานเชียว” ผมกับไอ้ไผ่หันไปทางต้นเสียง ก็เจอเข้ากับไอ้เจที่ยืนยิ้มอย่างกวนประสาทอยู่ตรงหน้า
   “มึงมาได้ไงวะ” ผมหันไปถามมันอย่างสงสัย
   “อ้าวก็มึงบอกให้กูพาไอ้ไผ่มาซื้อของ” มันตอบมาพร้อมกับทำท่ากวนเช่นเดิม แถมรอยยิ้มไม่ได้หายไปด้วยเลย
   “ก็กูบอกว่าไม่ต้องแล้วไง” ผมว่าเมื่อวานผมบอกไอ้เจไปแล้วว่าผมจะพาไอ้ไผ่มาซื้อของเอง หรือผมไม่ได้บอกกันแน่นะ
   “มึงบอกแล้ว แต่กูอยากมา มีอะไรไหมหละ” มันเดินเลี่ยงไปหาไอ้ไผ่ แล้วแอบเอียงคอถามผมเบาๆ....ท่าของมันช่างน่าหมั่นไส้จริงๆ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

   “มึงชอบไผ่?” ระหว่างที่ไอ้ไผ่อยู่ในครัวเพื่อทำคุ้กกี้ จู่ๆไอ้เจก็ถามผมตอนที่นั่งอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
   “จะบ้าหรือไงวะ” ผมโวยวาย แต่สายตาก็แอบลอบมองไปที่ไอ้ไผ่ ยอมรับว่าผมตกใจกับคำถามไอ้เจ แต่ก็สามารถลดเสียงให้เบาลงเพราะกลัวไอ้ไผ่จะได้ยินได้
   “อย่ามาเถียงกูเลย มึงนะดูจะใส่ใจกับไอ้ไผ่มากขนาดนั้น” ไอ้เจส่ายนิ้วไปมา พร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ มุมปากมีรอยยิ้มเล็กๆให้เห็น
   “ก็เหมือนกับที่มึงใส่ใจกุ้งนั่นหละ” ผมบอกไอ้เจไป ทำให้ท่าทางกรุ้มกริ่มเมื่อครู่ของมันหายไปทันที
   “เฮ้ย....ไม่ใช่นะเว้ย” มันรีบกระโจนมากอดคอผมทันที แถมยังล็อคคอผมซะแน่น
   “อย่ามาเขินน่ามึง รักก็บอกมาสิวะ” ผมยังยั่วมันต่อ
   “ทอมมหาโหดแบบนั้น ใครจะไปชอบลงวะ” มันสะบัดแขนที่ล็อคคอผมไปมา ทำให้หัวผมขยับตามแรงมันไปด้วย
   “ก็มึงไง” ผมก็ยังไม่เลิกกวนมัน
   “กูก็บอกว่ากูไม่ได้ชอบ” มันยิ่งเขย่าคอผมแรงขึ้น ใครดูก็รู้ว่ามันกำลังเขินอยู่แน่ๆ
   “กูก็ไม่ได้ชอบไอ้ไผ่ เหมือนที่มึงไม่ได้ชอบกุ้งหละ” ผมบอกในสิ่งที่ผมคิด เพราะผมอยากให้ไอ้ไผ่มันมีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่อยากให้มันต้องลำบากและโดดเดี่ยว ผมถึงอยากจะช่วยมัน ด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกว่าคำว่าเพื่อนเลย
   “โอเค...มึงไม่ได้ชอบไผ่ กูไม่ได้ชอบทอมมหาโหด จบ...?” ไอ้เจคลายมือออกจากคอผม พร้อมกับขยับไปนั่งที่เดิมของมัน ส่วนผมก็ต้องนวดคออยู่นานเพราะแรงเขย่าของไอ้เจ

   ผมลุกเดินไปในห้องครัวเพื่อไปดูไอ้ไผ่ว่าทำไปถึงไหนแล้ว เพราะใกล้เที่ยงแล้ว ผมเองก็ชักจะหิวแล้วเช่นกัน
   “ใกล้เสร็จหรือยัง” ผมเดินไปอยู่ฝั่งตรงข้ามไอ้ไผ่โดยมีโต๊ะยาวขวางผมกับมันอยู่
   “ใกล้แล้วหละ รออบอยู่ เดี๋ยวเอาให้นายชิมคนแรกเลย” ไอ้ไผ่หันมายิ้มให้ผม ส่วนผมก็เผลอยิ้มตามมันไปด้วยอีกคน แล้วเดินออกมารอที่โซฟาที่เดิม จนลืมไปเลยว่าเมื่อครู่ผมหิวข้าวนี่นา แล้วทำไมผมถึงเดินยิ้มมานั่งที่โซฟาเช่นเดิมนะ
   “มึงไม่ได้ชอบไผ่” ไอ้เจกระซิบถามผมเบาๆอีกครั้ง ทำให้รอยยิ้มของผมหายไปทันที
   “มึงไม่ได้ชอบกุ้ง” ผมตอบมันกลับไป ซึ่งไอ้เจก็ได้แต่ขยับกลับไปนั่งที่เดิม พร้อมกับทำปากขยับ อ่านได้ว่า “โอเคๆ”

   อะไรของมันนะไอ้เจ ไม่จบไม่สิ้น สงสัยอะไรไม่เข้าท่า ผมก็บอกมันแล้วว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับไอ้ไผ่จริงๆ ทำไมมันไม่ยอมเชื่อสักทีนะ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมจะทำให้มันหยุดเซ้าวี้ได้ยังไง....ก็ต้องยกกุ้งมาขู่นะสิ แค่ได้ยินชื่อมันก็ยอมทันทีแล้ว หึหึหึ...


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ไผ่น่ารัก  ตินอบอุ่น   พี่ป่านใจดี     เจเฮฮา     กุ้งสวยโหด อิอิ

[SweetSacrifice]

ติณน่ารักอีกแล้ว
เสียแต่ว่าไม่ยอมยอมรับตัวเองซักที

[roseen]

เดี๋ยวก็รู้ใจตัวเองแหละนายติน

[nolirin]

ไม่ได้ชอบก็ไม่ได้ชอบจ้า พ่อบุญทุ่ม!!!
เด่วอีกสักพักก็หาตัวเองเจอล่ะเนอะ
ที่นี้พอรู้ตัว จะยิ่งกว่านี้อีก อิอิ

ps.เค้าแอบปิ้งพี่ป่านล่ะ เอิ้กๆ

[PEENAT1972]

ไม่ได้ชอบแต่หลงแอบรักไปแล้วอะดิ 555

[kanda53]

อ่านเพลินเลย...จบตอนซะแระ.....
เจแพ้กุ้ง.....แต่อยากกินกุ้งงงง??????
อย่างคุณชายตินตินต้องมีคนสะกิดให้คิด....
ปล่อยให้คิดได้เองคงอีกนานนนนนน....
ความจริงเขารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วละตินตินเอ๋ย....
ทั้งหวงทั้งปลื้มขนาดนั้น....แค่เพื่อนมันก็เกินไปว่าม๊ะ

รูป น่ารักค่ะ จิ้นได้อีกเยอะ....ตินตินมองกวน ๆ ดี ดูเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง
ส่วนเจ...ใสเนอะเป็นนายเอกอีกคนแล้วกัน(ให้กุ้งเป็นพระเอก)

  คุณบีค่ะ