:oง่ะ น่ากลัวอ้ะ คุณบลู
o3เรื่องได้กัน มันต้องค่อยเป็นค่อยไปนะจ้ะ
o18คงอีกนานแหละ อิอิ
เอ้า จบแล้วนะ
ตอนที่ 40 :give2:อาส์ ชีวิตสาววัยรุ่นของช้าน ตอนนี้ฉันว่าฉันคงแอบรักเขาข้างเดียวแล้วล่ะ ทำไงให้อีกฝ่ายรู้ว่าเราชอบเขาดีนะ อ้ะ ๆ งงล่ะสิ ว่ารักใคร ชอบใคร อิอิ ไม่บอกหรอก อ่านต่อไปเองละกัน คริๆ
วันรุ่งขึ้น ฉันต้องหยุดเรียน เพราะไข้สูงมาก จนฉันเองคิดว่า ฉานไปทำอะไรผิดมาหรอคะ ทำมายมานปวดทรมานแบบนี้ ถึงขนาดต้องไปหาหมอฉีดยาเลยอ้ะ แบบมันกินยาแล้วไม่ดีขึ้นเลย แต่ที่ฉันเสียดายที่สุด ก็คงไม่พ้นเรื่อง แข่งบาสของโรงเรียนเรา ฉันก็ทำได้แค่ภาวนาให้ทีมเราชนะด้วยเถอะ สาธุ สาธุ
“วันพรุ่งนี้จะหยุดอีกวันมั้ย” แม่ถามฉันด้วยว่าคงเป็นห่วงลูกอ้ะเนาะ แต่ใจฉันไม่อยากขาดเรียนเลย อยากไปหา ไปถามว่า ทีมเราชนะมั้ย ตอนนั้นคิดอยู่แค่นั้นเองแหละ
“ถ้ามันเริ่มเบาลง หนูก็คงไปแหละแม่ ไม่อยากขาด เด๋วเรียนตามเค้าไม่ทัน” หึหึ ข้ออ้างขอฉันค่ะ
“อืม ๆ นอนพักซะ จะได้หายเร็ว ๆ แม่ไปทำกับข้าวก่อนล่ะ มีอะไรก็เรียกล่ะ” แล้วแม่ก็เดินไปซื้อกับข้าว ส่วนฉันก็นอนแบ่บต่อไปค่ะ เง้อ นอนจนเหนื่อยเลยอ้ะ ข้าวปลาแทบจะแตะไม่ลง มันขมปากมาก ๆ ปากก็แห้งแตก ทำไม มันทรมานแบบนี้ก็ไม่รู้
“ไม่รู้ที่โรงเรียนจะเป็นไงบ้างเนี่ย อาร์ท ขอให้แกแข่งชนะนะ” :onion_asleep:แล้วฉันก็หลับไป ตื่นมาอีกทีก็เย็นแล้ว พอมองออกไปนอกบ้าน ก็เห็นเพื่อนสาวของฉัน นั่งกินขนมอยู่ตรงม้านั่งหน้าบ้านกัน ตายล่ะ มากันตอนไหนยะเนี่ย นังพวกนี้
“เฮ้ย อิจืดตื่นแล้วนี่ ไปดูมันกันป่ะ” สองสาวเพื่อนซี้ที่โรงเรียน มีอิเฉาก้วยกับอิเจี๊ยบมาด้วยกัน คงจะขี่มอไซด์มากันแหละ
“มาได้ไงล่ะมรึง” เสียงฉันแทบไม่มีแรงเลย มันแหบแห้งไปหมด
“โห อินี่ท่าจะเป็นหนัก ไปทำอะไรมายะ” อิเจี๊ยบถามฉัน สาระแนนักหล่อน ถามอิดำโน่น
“อ้อ อิจืดนะ สงสัยจะตากฝนมากไปหน่อย เลยสำออยป่วยน่ะสิ” ค่ะ อิสาดดำ หาว่ากรูสำออย อิเชรี่ย กรูเป็นจริงๆ ย่ะ แหกตาดูดิ อิเวร
(หยาบไปหน่อย)
“มรึงลองมาเป็นเหมือนกรูสิ อิเฉา ดอกนักมรึง” ด่ายังแทบหมดแรง พอและชั้น ขี้เกียจเถียงมัน
“ย่ะ ๆ กรูล้อเล่น ขอให้มรึงหายไวๆล่ะ เด๋วไม่มีเพื่อนสาวแรดด้วยกัน
” ค่ะ ทำยังกะกรูมีเวลาไปกับพวกมรึงงั้นแหละ วัน ๆ ก็โดนแต่ไอ้อาร์ทประกบตัวตลอด จะไปไหนได้
“กรูด้วย แล้วงี้มรึงจะหายทันเรียน ร.ด. มั้ยเนี่ย กรูเหงานะยะ
” จ้า ฉันเห็นมันนั่งเม้าท์กะผู้ชาย เหงาตรงไหนยะ อิเจี๊ยบ
“เออ ขอบใจ แล้วกรูจะรีบหาย สงสัยพรุ่งนี้คงลาอีกวัน ไม่ไหว สภาพกรูยังกับผีแน่ะ อายชิบเป๋ง
” เหอๆ เรื่องความสวยสำคัญที่สุดค่ะ
“งั้นกรูสองคนกลับบ้านก่อนนะโว้ย แล้วจะไปบอกอิตั้มกะอิอั้มให้ ไปล่ะ” พอมันลาแล้วก็ขี่รถออกไป ส่วนฉันก็ลืม ลืมถามไปเลยอ้ะ ว่ามันดูแข่งบาสมารึปล่าว โถ่ เวรกรรม กระเทยเศร้าอีกรอบค่ะท่าน :sad4:แง้ ๆ ๆ ๆ:dont2:
###################################
ผ่านไปอีกวัน แน่นอนค่ะ ฉันลาหยุดเหมือนเคย ตอนนี้เริ่มบรรเทาบ้างแล้ว แต่ยังมีอาการเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวอยู่บ้าง ฉันเริ่มกินข้าวได้บ้างแล้ว ตลอดสองวัน กินแทบไม่ได้ ฉันพยายามเดินออกกำลัง เดินบ้าง นั่งบ้าง มันยังมึนหัวอยู่ แต่ก็พยายามให้ตัวเองหายไวที่สุด เพราะขาดเรียนหลายวัน ไม่ดีแน่ (คิดถึงผู้ชายล่ะสิ
) พอตกเย็นวันนั้น ทายซิ ใครมาเยี่ยมฉันอีกเอ่ย คราวนี้ ฉันงงมากๆเลย แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยง่ะ
“จืด มีเพื่อนมาเยี่ยมแน่ะ เข้ามาก่อนสิลูก” ฉันได้ยินเสียงแม่เรียกฉัน แล้วยังเรียกใครเข้าในบ้านด้วย พอฉันหันไปมองก็
“หวัดดี หายไข้ยังจืด” :impress:วินนั่นเอง ที่ถามอาการฉันก่อน แล้วนั่น นังต้อมนี่ มาด้วยเหรอยะ อิอิ ดีใจจังที่สองคนนี้มาเยี่ยม และ คนสุดท้าย
“ไง ยังไม่หายอีกเหรอ ขาดมากไม่ดีนะแก” ไอ้อาร์ทนั่นเอง หน้าฉันตอนนั้น (แอบยิ้มแก้มแทบแตกแน่ะ) แต่เป็นยิ้มแบบกึ่งโมโหนะ เฮ่อ ชอบมันเข้าซะแล้วนี่ ชอบมากด้วยแหละ
(โถสงสารตัวเอง)
“มาถึงก็เอาเลยนะแก ขอบใจนะที่มาเยี่ยมเราน่ะวิน ต้อม แกด้วย” แล้วสามคนนั้นก็นั่งคุยกับฉันเรื่องอาการอีกนิดหน่อย แน่นอน คราวนี้ฉันไม่ลืมถามหรอกน่า
“แล้วเรื่องแข่งบาสล่ะ อาร์ท ชนะรึปล่าว” ฉันตั้งตารอฟังอย่างใจจดใจจ่อ มันก็ทำหน้าไม่สบายใจ เอ๋ อย่าบอกนะว่า คงไม่ใช่นะแก
“อืมม ทีมเรา.... เรา...” เอ้า มาอึกอักทำไมเนี่ย ตอบมาดิวะ คนยิ่งใจร้อนอยู่ เด๋วไข้กลับอีก
“แหม ก็บอกๆไปดิ ว่าทีมแกชนะน่ะ จะไปแกล้งจืดมันทำไมกัน” อ้าว นังต้อม หมายความว่า...
“ชนะเหรอ อ้าวชนะนี่ ทำไมทำหน้าอย่างงั้น แก แกล้งกันนี่หว่า ไอ้บ้าอาร์ท
” ฉันโมโหมัน บังอาจมาล้อเล่นเหรอ ฉันเลยเอาหมอนข้างตีซะเลย มันก็หัวเราะใหญ่ สนุกนักนะ ไอ้บ้า
“ขอโต้ด ล้อเล่นเองน่า แต่ตอนแข่งก็เกือบแพ้ไปเหมือนกัน พอแกไม่อยู่พวกนั้นบ่นหากันใหญ่เลย รู้รึปล่าว” แหม มันของแน่อยู่แล้วล่ะย่ะ
ใครล่ะจะมาคอยบริการพวกแกกัน
“เชอะ งี้แข่งรอบหน้า เมื่อไหร่ล่ะ” ฉันหวังว่า คงจะหายทันอ่ะนะ ไม่งั้นเฉาตายดีกว่า
“วันศุกร์นี้ แข่งรอบเช้าเลย” โห งี้ไม่เหนื่อยแย่เหรอ บ่ายไปเรียนร.ด.อีกล่ะ
“ว้า ทำไมเป็นวันศุกร์ล่ะ แล้วเรียนตอนบ่าย ไม่แย่เหรอ” มันก็ส่ายหน้า เออ รู้แล้วย่ะ ว่าแข็งแรง
“ย่ะ ทำเป็นเก่งไปเหอะ ว่าแต่ จดการบ้านให้เค้ารึปล่าวอ้ะ” ฉันหันไปหาสองคนนั้น
“เรียบร้อย ไม่ลืมเพื่อนหรอกน่า เอาไว้หายไข้แล้ว มาติวหนังสือบ้านเราก็ได้นะ” วินออกปากชวน ขนาดนี้ มีหรือจืดจะไม่ไป ชอบๆ
“ไปสิ อยากไปนอนบ้านวินอีก สบายดี o3อิอิ” น่าน แหลไม่เข้าเรื่อง สองคนนั้น มองตาขวางแล้วนั่น
“เชอะ อยากไปติวหรือไปทำอะไรกันแน่” อ้าว o12ไอ้นี่ ปากเหรอนั่น แก ทำไมชอบขัดจริงๆเลยนะ
“นายก็ไปด้วยกันดิ หรือไม่ไว้ใจเราล่ะ” วินหันไปพูดกับอาร์ท เอ พูดอะไรกันน่ะ งง
“ไว้ใจอะไรกันพวกนาย ว่าแต่ไปวันไหนบอกเราด้วยล่ะ จะได้ไปติวด้วย” น่าน นังต้อม ก็ไม่ยอมนะจ้ะ
ไปไหนไปด้วย ว่างั้นเถอะ ขอให้มีวิน รู้นะจ้ะ
“ว่าแต่ พวกนายจะกลับบ้านกันกี่โมงเหรอ” ฉันเห็นว่าเด๋วมันจะมืดซะก่อน เป็นห่วงพวกมันน่ะค่ะ
“ไม่ต้องห่วงเราหรอก คืนนี้ต้อมมันค้างบ้านเราน่ะ
ส่วนอาร์ทก็คงจะกลับบ้านปกติเหมือนเคย” วินบอกฉันว่า นังต้อมจะค้างด้วย แรงมาก
ไวจริงๆนะหล่อน คงกะจะกินให้ได้ล่ะสิ :serius2:ม่ายยยยย
“ต้อมมานี่หน่อยสิ เรามีอะไรจะบอก” นังต้อมทำหน้างง ก่อนจะเขยิบเข้ามาใกล้ ๆ ฉัน
“จะเอาไข้มาติดฉันรึปล่าววะ” ดูมันช่างกล้าพูด เด๋วเอาใส่ตัวมันจริงๆเลยนี่
“บ้า มานี่” ฉันกระซิบบอกมันเบาๆ มันก็พยักหน้าหงึกๆ ทำท่าจะเข้าใจ สองคนนั้นก็มองตาเขม็งเชียว
ไม่เกี่ยวกันย่ะ ไม่ต้องมอง
“โอเคนะ อย่าลืมล่ะ
” มันก็โอเค แล้วก็เดินออกไป หลังจากลาฉันเรียบร้อยแล้ว เหอ ๆ ฉันว่านังต้อมโดนสอบสวนจากสองคนนั้นแหง ๆ อิอิ
แล้วฉันไปกระซิบอะไรกะมันน่ะเหรอ บอกไม่ด้ายยยยย ความลับค่ะ อิอิ
*****************************************
จบแว้ว เง้อ แล้วจามาต่อพาทใหม่ให้นะ พรุ่งนี้หรือไม่ก็วันจันทร์นะจ้ะ บาย
ปล.ไฟท์หน้า จืดต้องโดนมรสุมชีวิตเพียบ ช่วยกันด่า เอ้ย เชียร์เค้าด้วยน้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
