หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[som]

พี่ครับถึงอะไรมันจะไม่ค่อยดีเหมือนเก่านะครับแต่เราต้องเข้มแข็งกว่ามันนะครับ ตัวเราต้องยิ่งใหญ่กว่าสิ่งนั้นนะครับ  เป็นกำลังใจให้พี่มากๆนะครับ  

[4life]

งานเข้าเเล้ว ฮ่าๆๆๆ
ภูมิสู้ๆ

ไอ้คุณโตโต้ ต้องชอบถูมิโดยไม่รู้ตัวเเน่ๆ เลย

[salemon]

อ้าว พี่ซะงั้น

มีเวรกรรมจริงๆ

[ohm]

สะใจจริงๆ ภูมิแสบมาก ^^

[qujae]

เอิ่มมมม อร๊างงงๆ  พี่แทนดีเกินไปอีกแล้ววว T____T
คือโตโต้แบบแลเด็กอ่อนมากอ่ะ 5555555555

[MM.Dog]

เริ่มจะหลงเข้าให้ซะแล้วโตโต้
ภูมิก็ใช่ย่อยเลยนะเนี่ย  ชักสงสัยว่าสมัยอยู่บ้านเดิมต้อง HOT สุด ๆ แน่นอน

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

แค่ภูมิแกล้งๆ'อ่อย'แค่นี้ถึงกับแข็งเลยนะโตโต้  

ถึงว่าสิ! ยัยแวนมันถึงหลอกแกให้หลงได้เพราะแกโง่นี่เอง!

เฮ้ออออ .. ยัยแวนก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล พี่สาวแทนนี่เอง อ่ะนะ 'โง่ๆ' อย่างนายโตโต้จะหนีไปไหนไกลได้ เสร็จคนซอยเดียวกันนี่ก่อนแหละ


รอตอนต่อไปอยู่นะ~ อยากอ่านตอนนายโตโต้โดนภูมิปั่นหัวอีกอ่ะ

[Shock_n2n]

สงสัย เมียไอ้ โตโต้แน่เลยอ่ะ

555+ แรดมาเชียว 
ว่าแต่ ภูมิ นี้แรงแบบได้ใจจริงๆ
ชอบๆ มักหลาย

มาต่อเร็วๆนะ

 

[na_near]

กรี๊ด  น้องภูมิเจอกับยัยแวนเฮวซิ่ง
การมีพ่อแม่ที่เป็นผุ้ดี  ไม่ได้ช่วยให้กิริยาเธอดีขึ้นบ้างเลยจิงๆๆ

แต่ชอบนะค่ะภูมิใจถึงมากอ่อยได้อีก   

[heavenly**yaoi]

มันมากล่ะทีนี้ ภูมิ ปะทะ แวน  โฮ๊ะๆๆๆๆ

[filmybutter]

โลกจะกลมๆ อะไรขนาดนั้น

[silverspoon]

บร๊ะแล้วว แวนเป็นพี่แทนอีกซะงั้น แหม ฝนตกขี้หมูไหลมากๆ 

ส่วนโต้โต้กะภูมินี่ จะรอดูนะ ใครจะแพ้ใจตัวเองก่อนเกมจบ เหอๆ 


น้อง writer  คะเป็นกำลังใจให้นะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ ในโลกนี้ไม่มีอะไรเป็นของเราหรอกค่ะ มันเกิดขึ้นมาให้เราชื่นชมแล้วก็ผ่านไป พระท่านถึงบอกว่าอย่าไปยึดมั่นถือมั่น (สาธุมั้ย อิอิ ) ยังมีคนอีกเยอะที่อยากเป็นเพื่อนหรืออยากจะรักเรานะ คนออกจะเยอะบนโลกใบนี้ 

[teerasak]

  เป็นกำลังใจให้ครับผม สูู้ๆๆๆต่อไป

[Vesi]

โลกมันกล๊มกลมเนอะ
ไปๆมาๆ ชักชอบโต้แฮะ
ดูทั้งฉลาดและโง่ในคราวเดียวกัน

[kanda53]

ไอ้โตโต้ คิดชั่วทำชั่วเลยโดนซะเอง...สมองเท่าเม็ดถั่วจริง ๆ
น้องภูมิน่าสงสารดูเหมือน....ไม่มีที่ให้น้องภูมิอยู่อย่างเป็นสุขได้เลย......
ขนาดบ้านตาแทนที่ดูอบอุ่น....ยังอุตส่าห์มีตัวชั่วเกาะอยู่อีก....

  น้องภูมิ มาก ๆ  แล้วเชียร์น้อง eiky ให้เข้มแข็ง ก้าวต่อไป

[Little Devil]

โลกกลมไปนิดนะ writer
+1

[roseen]

มาเจออีเวรได้ไงเนี้ย

[SataRu]

จะเป็นยังงั้ยต่อไปหละครับ

[DexTunG]

 

[MiTo™]

เวรกำ โลกกลมจริงๆๆๆ

ได้ฮา แน่ ๆ

[~tai~]

ไม่รู้เป็นศัตรูกันมาแต่ชาติปางไหน ระหว่าง แวน กับ น้องภูมิ เฮ้อ...

แล้วแบบนี้ แวน จะยอมเสียใคร ระหว่าง น้อง กับ แฟน 

[august_may]

อ้าวจุดใต้ตำตอซะงั้น แวนเป็นพี่ของแทนเหรอเนี่ย แล้วทีนี้จะทำยังไง

[なおみ™]

ให้มันได้อย่างนี้สิ แวน พี่สาว แทนทวี เริ่ดดดดดดดดดดดดดด!!!

ว่าแต่ภูมินี่ก็ร้ายไม่เบา ยั่วเก่งเหลือเกิน


ปล. อ่านเจอการใช้คำที่แปลกๆ อนู่หน่อยนึง มันอดไม่ได้เลยขออนุญาตทักท้วงหน่อยนะคะ
แทะโลม แปลว่า พูดเกี้ยว พูดจาในทำนองเกี้ยวพาราศี ดังนั้นไม่น่าจะใช้ในสถานการณ์นี้นะคะ

"นั่นสิภูมิ พี่เขาจะได้ช่วยสอน ให้พิสูจน์ฝีมือหน่อยซิ ไปร่ำไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา"
คุณอภิสราไม่วายแทะโลมบุตรชาย

อาจจะใช้ ป้อยอ น่าจะเหมาะกว่า

*************

ไอ้โตโต้ คิดชั่วทำชั่วเลยโดนซะเอง...สมองเท่าเม็ดถั่วจริง ๆ

ไอ้โตโต้มันมีปัญญาคิดอะไรเองที่ไหน เพื่อนมันคิดให้ต่างหากค่ะ

[PEENAT1972]

  น้องมิเฉยๆ ไม่มีไรทำ 555

[eiky]

ให้มันได้อย่างนี้สิ แวน พี่สาว แทนทวี เริ่ดดดดดดดดดดดดดด!!!

ว่าแต่ภูมินี่ก็ร้ายไม่เบา ยั่วเก่งเหลือเกิน


ปล. อ่านเจอการใช้คำที่แปลกๆ อนู่หน่อยนึง มันอดไม่ได้เลยขออนุญาตทักท้วงหน่อยนะคะ
แทะโลม แปลว่า พูดเกี้ยว พูดจาในทำนองเกี้ยวพาราศี ดังนั้นไม่น่าจะใช้ในสถานการณ์นี้นะคะ

"นั่นสิภูมิ พี่เขาจะได้ช่วยสอน ให้พิสูจน์ฝีมือหน่อยซิ ไปร่ำไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา"
คุณอภิสราไม่วายแทะโลมบุตรชาย

อาจจะใช้ ป้อยอ น่าจะเหมาะกว่า

ขอบคุณครับ เหอๆ ช่วงนี้ผมลอยๆ เอ๋อๆ ขอโทษทุกคนด้วยนะครับ

[qujae]

ผู้หญิงเรื่องนี้แลร้ายยยย 555555
ชอบตอนยั่ว กรี๊ดดด >< รีบๆมาต่อนะคะ

[PEENAT1972]

อาจจะมีสักวัน
ที่ความร้ายกาจของใครสักคนมันจะย้อนกลับมาทำร้ายจิตใจของตัวเอง
ถ้าหากขาดความรักมาเป็นเกราะคุ้มใจ

[eiky]

โอยเพื่อนๆคร้าบ ข้าพเจ้าเป็นหวัดอีกแล้วอ่า ก้มหน้าไม่ได้เลยน้ำมูกไหลตลอด โอยๆๆ ไม่ไหวอ่า




                                           ฉากสิบหก


"อ้าว รู้จักกันด้วยเหรอพี่"


แทนทวีทำหน้าสงสัยถามพี่สาว

"ฮึ รู้สิ ต๊าย ฉันก็นึกว่าใคร น้องภูมินี่เอง นายแทนจะคบใครน่ะดูหัวนอนปลายเท้าเค้าด้วยนะ ไม่ใช่คบใครมั่วซั่ว"

แวนยังจ้องหน้าตอนแรกตั้งใจจะไม่พูดอะไรรุนแรงเพราะบิดามารดาของตนก็นั่งเป็นหัวหลักหัวตออยู่ แต่ภูมิบุญพอเจอหน้าแวนก็รีบยกมือไหว้อย่างนอบน้อมแต่เหตุที่ทำให้แวนโวยวายคืออาการยกริมฝีปากขึ้นของภูมิบุญที่มีแวนคนเดียวที่มองเห็นเพราะภูมิบุญหันหลังให้ผู้ใหญ่ทั้งสองรวมทั้งแทนทวี แวนนิ่งเฉยเสียเชิดหน้าอยู่ไม่ยอมรับไหว้

"อะไรกันยัยแวน ทำไมพูดจาแบบนี้ ไปรู้จักภูมิด้วยเหรอ"

แพทย์หญิงศิริกานค์ปรามลูกสาวที่เริ่มแสดงอาการอันไม่น่าพึงประสงค์ออกมา

"รู้สิคะคุณแม่ ก็น้องภูมิเป็นลูกคนใช้ที่บ้านของโตโต้ไงคะ วันก่อนยังเห็นถูบ้านอยู่เลย ไม่ยักรู้ว่าจะเป็นเพื่อนตาแทน"

แวนเหน็บแนมถากถางมองดูหน้าภูมิบุญที่ก้มหน้านิ่งอยู่ด้วยสายตาเหยียดหยามดูหมิ่นเหมือนเป็นตัวประหลาดที่น่าขยะแขยง

"อะไรกันลูก ทำไมพูดจาแบบนั้น ไม่ดีนะแวนไม่น่ารักเลย"

นายแพทย์แทนชัยพูดเสียงขรึมจ้องหน้าบุตรีที่ยืนกร่างอยู่กลางวง แล้วเหลือบไปมองหน้าคนที่เป็นแขกของบ้าน รู้สีกขายหน้าขึ้นมาเพราะภูมิบุญก้มหน้านิ่ง

"อะไรคะพ่อ ก็แวนพูดตามความจริง เพื่อนตาแทนแต่ละคนเป็นลูกนักธุรกิจทั้งนั้น คิดเองนะตาแทนโตแล้ว คบหาใครมันก็ไม่เกี่ยวกับพี่หรอก แต่เห็นแก่หน้าวงศ์ตระกูลบ้าง"

"เพราะผมโตแล้วสิครับ ผมถึงเลือกคบภูมิ เพราะผมไม่ได้คบคนที่ฐานะเหมือนพี่นี่ครับ ผมคบคนที่ใจไม่ใช่เปลือก อีกอย่างวงศ์ตระกูลเราเลือกคบคน ใช่ครับแต่ผมว่าน่าจะเป็นคนดี ไม่ใช่คนรวยแต่เลว"

"นี่แกว่าชั้นเหรอไอ้แทน" แวนกราดเสียงขึ้นทันที หน้าตาเหมือนแม่เสือที่โดนกระตุกหนวด ส่วนแทนทวีไม่ยอมกัดฟันหน้าตาไม่สบอารมณ์เป็นยิ่งนัก แวนสะบัดหน้าเดินลงส้นกลับขึ้นชั้นบนทันที

"ไปภูมิ ไปข้างนอกกัน ถ้ารู้แบบนี้ไม่พาเข้ามาหรอก"

แทนทวีดึงแขนภูมิบุญให้ลุกขึ้น

"เดี๋ยวก่อนตาแทน ภูมิจ๊ะแม่ขอโทษด้วยนะ แวนเขาเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก อาจจะนิสัยใจคอคำพูดคำจาไม่เข้าหูอย่าถือสาเลยนะจ๊ะ ถือว่าแม่ขอละกัน เรื่องฐานะแม่ไม่สนใจหรอกนะ ขอให้แทนคบเพื่อนที่ดีแม่ก็ดีใจแล้ว"

"นั่นสิหนู อย่าไปถือสาหาความเลยนะ ไม่ไหวเลยยัยแวนต้องเรียกมาคุยหน่อยแล้ว ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย อยู่คุยกันก่อนนะหนุอย่าเพิ่งไป"

ทั้งนายแพทย์แทนชัยและแพทย์หยิงศิริกานต์มองภูมบุญิด้วยสายตาที่ลำบากใจ ภูมิบุญยังก้มหน้านิ่งอยู่รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า แต่ในใจกับลิงโลดอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ

"ขอบพระคุณครับ ที่มีเมตตาแก่ผม"

ภูมิบุญยกมือขึ้นไหว้ใบหน้าเศร้าสร้อยน้ำตาคลอเบ้าน้อยๆพอให้ตาฉายแววเศร้าเด่นออกมา

"ตายจริง อย่าพูดแบบนี้ซิจ๊ะภูมิ เอาเถอะๆ วันนี้อยู่ทานข้าวเย็นกับแม่ก่อนนะ แม่ขอ"

แพทย์หญิงศิริกานต์เอามือมาแตะที่แขนภูมิบุญที่หันไปมองหน้าแทนทวี รายนั้นยืนหน้าบอกบุญไม่รับ รู้สึกสงสารเห็นใจภูมิบุญขึ้นมาจับใจ

"พี่แทนครับ ผมขอเข้าห้องน้ำได้ไหมครับ"

ภูมิบุญบอกแทนทวีเบาๆ

"อ้อ ทางนี้ครับภูมิ"

"ผมขออณุญาติเข้าห้องน้ำนะครับ"

ภูมิบุญเดินค้อมตัวตามแทนทวีไปเข้าห้องน้ำ

"คุณดูสิแม่ น่ารักน่าเอ็นดู กริยามารยาทก็ดี แล้วยัยแวนของเรานี่เป็นอะไร เสียหน้าพ่อหมด ไม่ไหว ส่งไปเรียนเสียเมืองนอกเมืองนา"

นายแพทย์แทนชัยบ่นส่ายหน้ากับกริยาอาการของลูกสาวสาว

"นั่นสิคะ ไม่คิดว่ายัยแวนจะเป็นคนแบบนี้ ตอนอยู่ที่นี่ก็เรียบร้อยดี แต่พอทำไมกลับมาจากเมืองนอกเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ไม่ได้แล้วแม่ต้องเรียกคุยหน่อยแล้ว"

แพทย์หญิงศิริกานต์เสริมผู้เป็นสามีแล้วเหลือบตาขึ้นไปชั้นบนของบ้าน แทนทวีพาภูมิบุญเดินอ้อมไปเข้าห้องน้ำผ่านครัวก็แซวแม่บ้านซึ่งทำเป็นประจำ ภูมิบุญเข้าไปในห้องน้ำแล้วยืนหน้ากระจก

"หึหึ เพราะผมรู้ไงคุณแวนว่าคุณเป็นพี่สาวของพี่แทน ผมถึงคบกับเขา อยากรู้จริงๆ ว่าถ้ามันเป็นไปเหมือนที่คิดคุณจะทำยังไง"

ภูมิบุญพูดกับตัวเองมองจ้องเข้าไปในกระจกสายตาที่ฉายแววออกมาแสดงความหยิ่งยโสยกมุมปากขึ้น ภูมิบุญเคยเห็นรูปแวนในรถตอนที่เขาค้นหาซีดีเพลงในลิ้นชักหน้ารถของแทนทวี เป็นรูปถ่ายของครอบครัวที่ดูอบอุ่น ฉากหลังเป็นหิมะขาวโพลน พอเห็นแวบแรกภูมิบุญก็จำได้ทันทีว่าเด็กสาวในรูปที่ถ่ายพร้อมครอบครัวเป็นแวน คนที่เคยใช้เขาขัดรองเท้าให้ ภูมิบุญจึงตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะคบกับแทนทวีไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆแน่นอน พอออกมาจากห้องน้ำก็เห็นหลังแทนทวีกำลังหาอะไรกินอยู่ในครัว

"พี่ฝน อันนี้เขาเรียกแกงอะไรครับ"

แทนทวีเดินเข้าไปใช้ทัพพีคนแกงในหม้อแล้วตักขึ้นมาดู

"อุ๊ย คุณแทนค๊ะ เดี๋ยวแลอะค่า เขาเรียกแกงเลียงกุ้งสดค่ะเนี่ยเสร็จพอดี คุณแทนออกไปรอข้างนอกดีกว่าค่ะ"

"พี่แทน ทำอะไรครับ"

ภูมิบุญเดินเข้าไปในครัว ฝนทำหน้าตกใจเพราะแขกบุกเข้าถึงหลังครัว

"อุ๊ย เห็นไหมคะ คุณแทนแขกเลยเข้ามาเลย"

"สวัสดีครับพี่ ผมชื่อภูมินะครับ"

ภูมิบุญยกมือไหว้ฝนอย่างนอบน้อม

"ว้าย อย่าไหว้ค่ะ"

ฝนตกใจไปใหญ่เพราะไม่คาดคิดว่าเพื่อนของแทนทวีจะมายกมือไหว้ตน เพราะที่ผ่านมามีแต่ตนที่เป็นฝ่ายยกมือไหว้แขกของทั้งแวนและแทนทวี ส่วนแขกเหล่านั้นดูจะมองไม่เห็นหัวเะอเลยแม้แต่น้อย

"เพื่อนผมครับพี่ฝน น้องภูมิ เป็นไงน่ารักไหมครับ"

แทนทวีชมแล้วยิ้มให้ภูมิบุญ

"น่ารักค่ะ ตายจริงผิวส๊วยสวย"

ฝนทำหน้าชื่นชม ภูมิบุญเดินเข้าไปใกล้ๆ

"พี่แทน ภูมิอยากช่วยพี่เขาทำกับข้าวได้ไหมครับ"

"เฮ้ย ไม่ดีหรอกเดี๋ยวแม่พี่ว่าเอา เราเป็นแขกนะภูมิ"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ภูมิชอบทำกับข้าว พี่แทนออกไปรอข้างนอกก็ได้ครับ เดี๋ยวภูมิตามออกไป"

"เอาจริงเหรอภูมิ งั้นทำให้อร่อยๆนะ เดี๋ยวพี่รอกิน"

แทนทวีหัวเราะอย่างอารมณ์ดีต่างกับเมื่อครู่ พอแทนทวีเดินออกจากครับไปภูมิบุญก็แนะนำตัวอีกครั้ง

"อย่าเกรงใจผมเลยนะครับพี่ฝน ผมเองแม่ก็เป็นแม่บ้าน พูดง่ายๆก็ลุกคนใช้นั่นล่ะครับ อย่าเห็นว่าผมเป็นลูกผู้รากมากดีมาจากไหนเลยครับ"

ภูมิบุญพูดแล้วเข้าไปช่วยฝนล้างผัก

"ตายจริงพี่ฝนไม่อยากจะเชื่อ ดูผิวพรรณกริยามารยาทซิ ลูกคุณหนูบ้านนี้ยังอายนะคะ"

ฝนรีบหุบปากลงทันทีเพราะรู้ตัวว่าเริ่มนินทาเจ้านายแล้ว

"ทำไมเหรอครับพี่ คุณแวนกับพี่แทนก็ดูนิสัยดีออก"

ภูมิบุญยกริมฝีปากขึ้นเป็นไปตามที่ตนเองคาดหมายไว้

"อุ๊ย อย่าหาว่าพี่นินทาเลยนะคะคุณภูมิ"

ฝนดูท่าจะคันปากอยู่ไม่น้อย ภูมิบุญหันมาทำท่าสนใจฟัง

"อย่าเรียกคุณภูมิเลยครับพี่ฝน มันขัดๆยังไงไม่รู้ แล้วเป็นยังไงเหรอครับ"

"แหมก็ก่อนไปเรียนเมืองนอก อยู่ที่นี่ก็ใช่ย่อยนะคะ ตอนเรียนอยู่ มอห้ากลับบ้านค่ำมืดแทบทุกวัน แต่งตัวก็เหมือนไม่ใช่นักเรียน พอขึ้นมอหกนี่ก็เกือบไม่จบเพราะติดผู้ชาย อุ๊ย"

ฝนทำท่าปิดปากตัวเองแล้วหันมองซ้ายมองขวา

"จริงเหรอครับพี่ เพื่อนสนิทคุณแวนหรือเปล่า"

"ต๊าย เพื่อนสนิทอะไรล่ะคะ เปลี่ยนเพื่อนสนิทที่เป็นผู้ชายเป็นว่าเล่นน่ะสิ เนี่ยวันไหนคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงกลับบ้านค่ำหรือไปดูเพชรพลอยที่ต่างจังหวัดนะคะ ก็พาเพื่อนชายมาบ้านประจำ พี่ฝนล่ะพลอยซวยไปเลยเพราะคุณแวนจะมาจิกหัวว่าห้ามบอกคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิง พี่ฝนก็ไม่ได้บอกนะคะ ว่าแต่น้องภูมิอย่าไปเล่าให้คุณแทนฟังนะคะ"

ฝนเหมือนไม่ค่อยไว้ใจภูมิบุญ แต่ภูมิบุญก็ยิ้มออกมา

"ผมไม่บอกหรอกครับ เรื่องของเขา ผมไม่ยุ่งหรอกเพราะคุณแวนก็ไม่ชอบหน้าผมเหมือนกัน เพราะผมเป็นแค่ลูกคนใช้ เพื่อนพี่แทนแต่ละคนมีแต่รวยๆทั้งนั้นนี่ครับ ผมเป็นแกะดำหลุดมา"

ภูมิบุญพูดเสียงอ่อยก้มหน้าลงต่ำ พยายามให้ฝนเชื่อใจและเห็นใจตน การเข้าหาก้นครัวของบ้านเพราะภูิมบุญอยากรู้ข้อมูลเบื้องลึกในบ้านหลังนี้ จะได้มีข้อมูลเก็บไว้เผื่อได้ใช้เวลาคับขัน

"ตายจริง ทำไมพุดแบบนั้นคะน้องภูมิ อย่าไปใส่ใจเลยค่ะ พวกคนรวยไม่มีน้ำใจพรรค์นั้น แต่คุณแทนแกน่ารักนะคะ ถึงเพื่อนแต่ละคนจะขี้โอ่ไปหน่อยก็ตาม"

ฝนบอกแล้วมาแตะแขนภูมิบุญเบาๆเพราะเห็นว่าภูมิบุญทำหน้าเศร้า แล้วทั้งสองช่วยกันทำกับข้าวอยู่สักพัก

"ตายแล้ว ทำไมเข้ามาในนี้ล่ะจ๊ะภูมิ เสื้อผ้าเหม็นกลิ่นอาหารหมดแล้ว"

แพทย์หญิงศริกานต์ร้องเสียงหลงเมื่อเดินเข้ามาเจอ

"อ้อ ผมขออณุญาติช่วยพี่ฝนครับคุณท่าน"

ภูมิบุญทำหน้าเจื่อนๆ

"ตายแล้วภูมิคุณท่งคุณท่านอะไรกัน เรียกแม่สิจ๊ะ เพื่อนตาแทนทุกคนก็เรียกแม่ว่าแม่ ไหนทำอะไรกันอยู่จ๊ะ"

แพทย์หญิงศิริกานต์เดินเข้ามาชะโงกหน้าดู แล้วก็อมยิ้มเพราะเห็นกับข้าวหลายอย่างเสร็จแล้ว

"อร่อยจริง เธอปรุงแน่เหรอฝน"

"อุ๊ย น้องภูมิค่ะคุณผู้หญิง รสมือเยี่ยมใช่ไหมคะ เห็นน้องภูมิบอกลองทำฝนก็เลยให้ปรุงผัดเปรี๊ยวหวานให้ พอชิมเลยให้ปรุงทุกอย่างเลยค่ะ"

"ตายแล้ว เธอนี่ไม่ไหวนะฝน ให้แขกเข้ามาช่วยในครัว แต่อร่อยมากจ๊ะ แม่ชักหิวขึ้นมาแล้วสิ น่ารักจริงๆเชียว ทำกับข้าวกับปลาก็เป็น"


แพทย์หญิงศิริกานต์ยิ้มให้ภูมิบุญซึ่งยิ้มแห้งๆรับอยู่ พอเสร็จจากครัวก็ช่วยฝนยกออกไปตั้งโต๊ะเตรียมกินข้าวแทนทวียืนยิ้มอยู่เต็มปากภูมิใจกับการกระทำของภูมิบุญที่บุพการีของตนก็ปลื้มใจเช่นกัน

"ฝนจ๊ะ ไปตามยัยแวนมากินข้าวหน่อยจ๊ะ"

แพทย์หญิงศิริกานต์บอกฝนที่กำลังวางถ้วยแกงเลียงลงบนโต๊ะ พอฝนขึ้นไปตามสักพักแวนก็เดินลงส้นเท้าลงมาจากข้างบนบ้าน

"แวนไม่กินนะคะคุณแม่ แวนไม่อยากร่วมโต๊ะกับลูกคนใช้"

"แวน ทำไมพูดแบบนี้ลุก ขอโทษน้องเขาเดี๋ยวนี้นะ"

ผู้เป็นบิดาพูดเสียงแข็งจ้องหน้าลูกสาวอย่างผิดหวัง

"ก็แวนไม่อยากกินนี่คะพ่อ ไม่เอาค่ะยังไงแวนก็ไม่กิน ไม่ขอโทษด้วย แวนไม่ได้ทำอะไรผิดเรื่องอะไรแวนต้องขอโทษ"

"แวน ทำไมนิสัยแบบนี้ มีมารยาทหน่อยภูมิเขาเป็นแขกของน้องนะ"

มารดาเสริมเพราะทนเห็นอาการของแวนไม่ไหวและรู้สึกอับอายขายหน้า ส่วนภูมิบุญนั่งก้มหน้านิ่งอยู่

"แขกที่ไม่รู้จักเลือกคบน่ะเหรอคะ"

"เกินไปนะพี่ พ่อครับแม่ครับ ผมพาภูมิกลับดีกว่าขายหน้าเขา มีพี่สาวที่ทำตัวแบบนี้น่ะ"

แทนทวีลุกขึ้นสายตาโมโหโกรธาอย่างมาก เขาฉวยมือภูมิบุญให้ลุกขึ้นจากโต๊ะ ภูมิบุญก็ลุกขึ้นทันที

"คุณท่านครับ ผมขอโทษนะครับที่มาทำเรื่องวุ่นวายให้คุณท่านต้องลำบากใจ"

ภูมิบุญยกมือไหว้ลาผู้ใหญ่ทั้งสอง

"ไปภูมิ เราไปหากินข้างนอก"

แทนทวีพูดเสียงแข็ง แวนเองก็ปรี่เดินตรงเข้ามาหา

"แวน แม่ผิดหวังในตัวลุกมากนะ"

"ทำไมคะคุณแม่ นี่คุณแม่ว่าแวนไม่ดีเหรอคะ แล้วคุณแม่เห็นไอ้ลุกคนใช้นั่นดีกว่าแวนเหรอ"

เสียงแวนแหลมสูงขึ้นทันที

"อย่ามาขึ้นเสียงกับแม่ แม่ตามใจมามากแล้วนะ แล้วไปหัดนิสัยมารยาททรามๆแบบนี้มาจากไหน แม่ไม่เคยสอน"

"กรี๊ดดด คุณแม่"

แวนกระทืบเท้ากรีดร้องออกมาสุดเสียง ผู้เป็นบิดาส่ายหัวแล้วเดินขึ้นชั้นบนไปทันที แพทย์หญิงศิริกานต์ก็เดินตามผู้เป็นสามีไป

"แก เพราะแกคนเดียวไอ้ภูมิ คราวก่อนก็โดนแม่โต้ว่าเอา เพราะแกคนเดียว"

แวนพูดแล้วกัดฟันสายตาหมายจะกินเลือดกินเนื้อของภูมิบุญที่เดินไปหน้าบ้านกำลังจะขึ้รถ

"พี่แทนครับ ไหนบอกจะเอาเพลงให้ภูมิยืมไปฟังไง ไหนล่ะครับ"

ภูมิบุญที่เกาะแขนแทนทวีอยู่พูดขึ้นมา

"วันหลังได้ไหมครับภูมิ วันนี้พี่ไม่อยากกลับเข้าบ้านแล้ว เบื่อ"

"แต่ภูมิอยากฟังวันนี้นี่ครับพี่แทน นะนะ ผมขอร้อง"

ภูมิบุญเขย่าแขนเบาๆ แทนทวีชั่งใจคิดอยู่สักพักจึงเดินกลับเข้าไปในบ้าน พอเห็นแทนทวีเดินกลับเข้ามาในบ้านแวนเองก็ปรี่ออกไปนอกบ้านทันที

"เลว ไอ้ภูมิ แกกล้าดียังไงมาเหยียบถึงบ้านชั้น ไอ้หน้าด้าน"

แวนพูดกดเสียงกัดฟัน จ้องหน้าภูมิบุญ

"แกอย่าได้หวังว่าแกจะได้คบกับน้องชายชั้น ไม่มีทาง คนอย่างแกมันเป็นได้แค่ลุกคนใช้ เกย์ชั้นต่ำ จำไว้ ไอ้ลูกคนใช้"

แวนเกรี๊ยวกราดใส่ภูมิบุญที่ยืนยกริมฝีปากขึ้นรอจังหวะ มันเป็นไปอย่างที่เขาคาดไว้

"หึ ทำไมครับ ผมจะคบ คุณแวนห้ามได้ด้วยเหรอ"

ภูมิบุญตอบโต้เสียงราบเรียบ แต่สายตากลับเย้ยหยันแวน

"อย่ามาลองดีไม่มีทาง ชั้นจะบอกโตโต้ให้เฉดหัวแกออกไปจากบ้าน ดูซิแกยังจะมีหน้ามาพูดลอยหน้าลอยตาอยู่แบบนี้ไหม"

"เอาสิครับ ผมจะเอาคุณแทนเป็นผัวให้ได้ หึหึ คุณโตโต้เองคุณแวนก็ระวังไว้ให้ดีเถอะ ผมจะเอามาทำเป็นผัวน้อยอีกคน จะใช้ผัวคนเดียวกับผมก็ได้นะ ผมยอมเป็นเมียน้อยให้"

"กรี๊ดดดด ไอ้ภูมิ" แวนปรี่เข้าหาหมายจะตบหน้าภูมิบุญให้สาแก่ใจ

"อะไรกัน พี่แวน นี่บ้ายังไม่พออีกเหรอ ตามออกมาว่าภูมิถึงนอกบ้านเลยเหรอ พี่เป็นอะไร ห๊า"

แทนทวีเดินออกมาเจอตอนที่แวนกรี๊ดพอดี

"แกเห็นมันดีกว่าพี่เหรอไอ้แทน มันเป็นเกย์แกรู้ไหม มันเป็นเกย์ มันจะเอาแกทำผัวแกรู้ตัวไหม"

"รู้สิ ผมก็ยอมเป็นผัวให้น้องเขานี่ไง แล้วพี่มาเกี่ยวอะไร ไปเถอะครับภูมิ เสียเวลากับคนบ้ามานานแล้ว"

แทนทวีเดินตรงไปหาภูมิบุญแล้วเปิดประตุรถให้ภูมิบุญขึ้นไปนั่ง ส่วนเขาเองเดินอ้อมไปทางคนขับ

"ไอ้แทน กรี๊ดดด"

แวนได้แต่ยืนกรี๊ดอยู่กระทืบเท้าเพราะทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ แทนทวีบึ่งรถออกไปจากบ้านทันที



ขอบคุณทุกคนนะครับที่ให้กำลังใจ หลังเลิกงานจะรีบกินยาแล้วนอน เหอๆๆ


 



เขียนโดย eiky

[ohm]

พักผ่อนเยอะๆนะครับ จะได้หายไวๆ

ปล. ตอนล่าสุดนี่ ภูมิเเซ่บได้ใจจริงๆ ^^

[PEENAT1972]

แล้วเหตุการณ์ก็เข้าสู่สภาวะปรกติ
รักษาสุขภาพกายและใจ ให้แข็งแรงนะคะ