หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[august_may]

ภูมิบุญแรงกว่ายัยแวนนะจ๊ะเนี่ย

[~tai~]

เอิ่ม... น้องภูมินี่นายเอกแน่ๆใช่ไหมคะ 
อุ้ย...ลืมไป ที่นี่ไม่มีนายเอก นี่เนอะ 

[kanda53]

ขอชื่นชมน้องภูมิ  เป็นนายเอกยุค 2010 โดยแท้.....
มีครบทุกรสจริง ๆ แบบนี้ซิถึงจะอยู่ในสังคมยุคปัจจุบันได้...

น้อง eiky ก็พักผ่อนเยอะ ๆ กะทานวิตามินซีเสริมบ้างก้อดีนะ
 

[DexTunG]

 :3123:ดูแลตัวเองนะครับ 

[SPSJ]

ฮืม.....แรงดีไม่มีตก..

[eiky]

ขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจนะครับ ตอนนี้ก็เมาครับท่าน เมายาลดน้ำมูก เอ๋อเลย วานคุณมิ และเพื่อนๆดูหน่อยนะครับ ผมต้องเขียนตกไปแน่ๆ ตาลาย ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะครับ  






                                                    ฉากสิบเจ็ด

พอวันอาทิตย์อ้อยก็วานให้ภูมิบุญไปทำความสะอาดห้องดำอีกครั้ง เพราะคราวนี้อ้อยจะออกไปเจอเพื่อนๆข้างนอก ภูมิบุญก็ไม่ได้ว่าอะไรหรือแสดงอาการไม่พอใจที่อ้อยให้ตนทำแทน ด้วยคิดว่าปกติวันธรรมดาก็ไม่ค่อยได้ช่วยงานบ้านสักเท่าไรนัก ฝ่ายแวนพอภูมิบุญกับแทนทวีลับตาไปเมื่อคืนก็โทรศัพท์รายงานแฟนหนุ่มของคน ทันที เล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟังแต่งเติมใส่สีสันให้ได้อรรถรสมากยิ่งขึ้น โตโต้นิ่งฟังอยู่แล้วจึงยอมบอกแผนการให้แวนฟัง

"ตายจริง ไอ้พอลนี่มันแน่นะคะโต้ หึหึ เสร็จแน่ไอ้ภูมิ"

โตโต้ไม่ได้เล่าว่าจะทำให้ภูมิบุญหลงรักเพราะเกรงว่าแวนจะไม่เข้าใจ แค่บอกว่าจะทำดีกับภูมิบุญให้ภูมิบุญตายใจพอตายใจก็หาทางกลั่นแกล้งให้ ระเห็จออกไปจากบ้านเสีย แวนเองก็เห็นดีเห็นงามไปด้วย บอกว่าจะเข้ามาหาแล้วมาขอโทษภูมิบุญทั้งสองวางแผนกันไว้อย่างมั่นเหมาะ

พอบ่ายแสงแดดเริ่มร้อนแรงแผดเผาอากาศร้อนอบอ้าว ภูมิบุญทำงานบ้านเสร็จหมดแล้วเหลือภาระหน้าที่ที่ต้องทำอีกอย่างเดียวคือการ ทำความสะอาดหห้องดำ ไม่มีครั้งใดที่ภูมิบุญจะก้าวเข้าห้องนั่นด้วยจิตใจที่เป็นปกติสุข ทุกครั้งที่รู้ว่าต้องเข้าไปในห้องนั้นหัวใจมันก็เต้นโครมครามหวั่นใจว่า เจ้าของห้องจะคิดการใดอยู่ และคงไม่ได้คิดดีเป็นอย่างแน่นอน แต่ก็สูดลมหายใจเข้าปอดปลอบใจตัวเองว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ขอสู้กันสัก ตั้งฉะกันหน่อยเถอะ

ภูมิบุญถือเครื่องไม้เครื่องมือทำความสะอาดขึ้นไปชั้นบนพอ ถึงหน้าประตูบานใหญ่ก็ยืนนิ่งไตร่ตรองอยู่ พอรวบรวมสติได้ก็เคาะประตู ภูมิบุญเองก็แปลกใจว่าทำไมโตโต้ไม่ยอมออกไปไหนเพราะตามธรรมดาของคนที่เพิ่ง กลับมาจากต่างประเทศย่อมจะนัดพบปะสังสรรค์กับเพื่อนฝูง แต่โตโต้ออกไปบ้างโดยมากจะไปพบกับแฟนสาวหรือไม่ก็เพื่อนคนที่เพิ่งกลับมา จากอเมริกาด้วยกันที่เคยเห็นโตโต้บอกคุณอภิสราตอนกินข้าวเย็น แต่ภูมิบุญก็บอกตัวเองแล้วยิ้มกริ่มอยู่ว่าคนอย่างโตโต้คงไม่มีเพื่อนดีๆสัก คนนั่นเองเขาถึงไม่ยอมออกไปหาใคร

"อ้าวภูมิ วันนี้มาทำความสะอาดห้องพี่เหรอครับ"

ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกภูมิบุญหรี่ตาลงเพราะแสงจากภายนอกสาดเข้ามาสว่างจ้า ไม่เหมือนคราวก่อนที่ ห้องมืดมิดมีเพียงแสงไฟสีเหลืองจากเพดาน คนตัวใหญ่ไม่สวมเสื้อเผยให้เห็นเรือนร่างท่อนบนอย่างชัดเจน แผงอกที่ดูแข็งแรงจากการออกกำลังกาย

"เอ่อ ครับพอดีพี่อ้อยออกไปทำธุระครับ"

ภูมิบุญตอบแล้วก้มหน้าลงเพราะไม่อยากจะสบตากับโตโต้

"เข้ามาสิภูมิ แม่กับแม่จันทร์ออกไปข้างนอกใช่ไหม บ้านเงียบเชียว"

โตโต้ชวนคุย แต่เหมือนยิ่งเตือนสติให้ภูมิบุญหวาดระแวงหวั่นไปในใจมากกว่าเดิม ใช่สินะแม่กับคุณท่านออกไปซื้อของข้างนอก ลุงหมายขับรถไปให้พี่อ้อยก็ออกไปพบเพื่อน ตายจริง! ในบ้านตอนนี้มีเพียงตัวเขากับคนตัวใหญ่เบื้องหน้านี้เท่านั้น

"ครับ แต่เดี๋ยวคงกลับ ผมทำความสะอาดได้ไหมครับคุณโตโต้"

ภูมิบุญรีบพูดขึ้นมากลบเกลื่อนความในใจที่เริ่มคิดเหตุการณ์ต่างๆที่ยังไม่ เกิด พอคิดแล้วก็ยิ่งกลัวว่าจะไม่มีเหตุดีเกิดขึ้นกับตัว ความกลัวมันวิ่งเข้ามาครอบงำแล้วแม้จะพยายามตีสีหน้าเข้มแข็งอยู่ก็ตาม

"ได้เลยครับภูมิ แหมน่ารักจริงนะเรา น่ารักแบบนี้ใครได้เป็นแฟนรักตายเลยนะ"

โตโต้เปิดฉากด้วยการแทะโลม มองภูมิบุญด้วยสายตาที่กรุ้มกริ่มมองจนภูมิบุญรู้สึกอึดอัด

"ครับ เราก็รักกันดีครับ"

ภูมิบุญพูดออกไปโดยไม่ทันคิด เหมือนโยนลูกบอลใส่กำแพงทันทีที่ลูกบอลกระทบกับกำแพงก็กระเด้งออกไป

"นายแทนน่ะเหรอ หึหึ"

ภูมิบุญมองหน้าโตโต้อย่างประหลาดใจว่ารู้เรื่องหรือชื่อของคนที่เขาคบอยู่ ได้ยังไง แต่พอคิดดูแล้วก็ได้คำตอบให้ตัวเอง ยกริมฝีปากขึ้นยิ้ม

"ครับ น้องชายพี่แวนนั่นล่ะครับ แปลกนะครับพี่น้องกันไม่เหมือนกันเลยสักอย่าง"

ภูมิบุญยังยกริมฝีปากอยู่ สายตาจับจ้องที่ใบหน้าของโตโต้ซึ่งก็ยิ้มที่มุมปากเช่นกัน

"ยังไงครับภูมิ พี่ไม่เคยเจอแทน ไหนเขาไม่เหมือนกันยังไง"

โตโต้หยั่งเชิงสายตายังไม่ยอมลดละจากใบหน้าของภูมิบุญเช่นกัน

"ก็เปล่าหรอกครับ ผมคงไม่มีสิทธิ์ไปวิจารณ์คนอื่นเขาหรอกครับคุณโตโต้ งั้นผมขอตัวนะครับ"

ภูมิบุญตัดบทแล้วเดินถืออุปกรณ์เข้าห้องน้ำไปเช่นเคย โตโต้ก็ไม่ยอมแพ้เดินตามเข้าไป พอภูมิบุญก้มลงเช็ดอ่างโตโต้ก็นั่งที่ปลายอ่างมองดูการทำงานของภูมิบุญอยู่ เผยยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว รอยยิ้มที่เหมือนเสือรอดักขยุ้มเหยื่อ

"ภูมิ ภูมิรู้ไหมว่าผิวภูมิสวยมาก ยิ่งได้สัมผัสยิ่งนุ่มลื่นมือ พี่ชอบนะครับ"

โตโต้แทะโลมต่อด้วยคำพูดและสายตา ภูมิบุญเม้มปากระวังตัวเพิ่มมากขึ้น

"คืนนั้น กลิ่นตัวเรายังติดอยู่กับตัวพี่เลยนะ หอม"

ภูมิบุญเม้มปากหนักรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยแล้ว พยายามรีบเช็ดถูอ่างไม่อยากสนใจกับคำพูดของเขา

"เอ่อ ขอโทษนะครับคุณโตโต้ รบกวนลุกได้ไหมครับ ผมจะเช็ด"

ภูมิบุญถูอ่างไปจนถึงที่ที่โตโต้นั่งอยู่ พอพูดออกไปแบบนั้นโตโต้ก็วางมือแหมะลงบนมือของภูมิบุญทันที ทันทีที่มือสัมผัสกันภูมิบุญก็ชักมือออกโดยเร็ว แต่โตโต้กลับกุมไว้แน่น

"มือ นุ่มจังครับภูมิ ไม่น่าเกิดมาเป็นผู้ชายเลยนะเรา"

เป็นคำพูดที่ภูมิบุญรังเกียจที่สุด ได้ยินแล้วแสลงหูระคายเคืองอย่างมาก คำถามต่างๆผุดขึ้นในหัวมากมาย ทำไมไม่น่าเกิดมาเป็นผู้ชาย? แล้วนี่ฉันเป็นผู้หญิงเหรอ? เสียชาติเกิดนะที่เป็นเกย์? เป็นชายไม่สมชายน่ารังเกียจ? ภูมิบุญถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

"ผมภูมิใจครับที่เกิดมาเป็นแบบนี้ เพราะผมมั่นใจว่าผมได้รับการอบรมมาดี ยายสอนให้ผมเป็นคนดีและผมก็เป็นอยู่ ถึงผมจะจนเป็นเด็กบ้านนอก แต่เงินก็ซื้อความดีจากตัวผมไม่ได้หรอกครับคุณโตโต้ อีกอย่างผมไม่เคยอายที่เป็นเกย์ ถ้าให้ทำเลวผมอายครับแต่ไม่เคยอายตัวเองที่เป็นแบบนี้"

ภูมิบุญจ้องหน้าโตโต้เขม็งไม่ยอมอ่อนให้ ส่วนโตโต้เองเริ่มกัดฟันขบกรามเข้าหากันจนปูดโปนออกมา ถ้าไม่ใช่แผนเขาคงถีบเข้าให้ที่ยอดอกภูมิบุญแล้ว อวดดีนัก! โตโต้คิดในใจแต่สักพักก็ยิ้มออกมา

"โห คมคามนะเนี่ย จริงสินะคนเราอายอะไรก็อายได้แต่อย่าอายที่จะเป็นตัวของตัวเอง"

พูดแล้วก็อมยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่เยาะเย้ยถากถางดูแคลนอยู่ ภูมิบุญกระตุกมือให้้พ้นจากการเกาะกุมของโตโต้ แต่โตโต้ก็ดึงมือของภูมิบุญที่กระตุกแล้วเจ้าตัวทำท่าจะลุกขึ้น ออกแรงดึงเข้าหาตัวจนภูมิบุญเซถลาเข้าหาตัว

"โอ๊ย"  ภูมิบุญร้องเพราะร่างไปอยู่ในอกของโตโต้แล้ว ภูมิบุยพยายามจะดันกายลุกขึ้นแต่โตโต้กลับกอดไว้แน่น

"ชื่นใจจังครับภูมิ เรานี่ตัวหอมตลอดเวลาเลยนะ"

ว่าแล้วก็ไซร้ซอกคอของภูมิบุญทันที ลมหายใจอุ่นจนร้อนกระทบกับผิวสีน้ำผึ้งซีดของลำคอ ภูมิบุญขนลุกเกรียวย่นคอ

"อุ๊ย ทำอะไรครับคุณโตโต้"

ภูมิบุญพยายามขัดขืนแต่คนตัวใหญ่ออกแรงกอดรัด ให้แน่นยิ่งกว่าเดิม

"พี่ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมคนถึงเป็นเกย์กันเยอะขนาดนี้ เพราะมีคนน่ารักอย่างน้องภูมินี่เอง"

โตโต้พูดออกมายังปล่อยลมหายใจพ่นลงตรงซอกคอของภูมิบุญอยู่ ภูมิบุญอ่อนระทวยพยายามดิ้นแต่ยิ่งเหมือนไร้เรี่ยวแรงกำลังที่จะดิ้นหนีไป โตโต้ไซร้ลามมาถึงปลายคางมือก็เริ่มทำงานล้วงเข้าไปในเสื้อยืดตัวหลวมของ ภูมิบุญ หยอกเย้าลูบไล้กับผิวเนียนลื่นมือตามบั้นเอวมาถึงหน้าท้อง ภูมิบุญพยายามแกะมือเขาออกแต่มือแข็งใหญ่กลับบีบเค้นออกแรงเพิ่มขึ้น จากอารมณ์ที่กระเจิงไปในตอนแรกภูมิบุญรู้สึกปวดร้าวแปลบปลาบเพราะแรงของมือ ที่ขย้ำอยู่ตามตัว แม้ปากหนาๆอุ่นๆจะคลอเคลียจากการเก็บความหอมหวานจากใบหน้าของเขาอยู่ก็ตาม ภูมิบุญได้สติ เรื่องแบบนี้ต้องไม่เกิดขึ้น เพราะถ้าเขาปล่อยให้เลยเถิดภูมิบุญเองที่จะเป็นฝ่ายด้อยกว่าทันที พอคิดได้ก็เอื้อมมือไปข้างหลังตัวลูบที่ขาของโตโต้ รายนั้นก็เคลิ้มไปนึกว่าภูมิบุญจะมีอารมณ์คล้อยตาม ภูมิบุญลูบตรงขนขาแผงหนาบนหน้าแข้งแข็งแรงของโตโต้แล้วออกแรงกระชาก

"โอ๊ย ไอ้"  โตโต้หลุดปากออกมาปล่อยมือจากภูมิบุญทันที พอภูมิบุญหลุดพ้นจากการเกาะกุมก็ถอยห่างออกมายืนหลังพิงผนังห้องน้ำหน้าตา สู้เหมือนสุนัขจนตรอก โตโต้เอามือลูบหน้าแข็งตัวเองอยู่ มองขนหน้าแข้งที่กองอยู่ที่พื้นแล้วกัดฟัน

"พูดดีๆไม่ชอบใช่ไหม"

เขากัดฟันแล้วปรี่เข้าหาภูมิบุญที่ยังไม่ทันระวังตัว

"จะทำอะไรน่ะ คุณโตโต้"

ภูมิบุญร้องออกมาพยายามจะก้าวขาออกไปทางประตูแต่คนตัวใหญ่ก้าวเข้ามาถึงตัว แล้ว โตโต้ออกแรงกดบ่าของภูมิบุญให้ชนผนังการกระแทกที่รุนแรงทำให้ร่างของภูมิบุญ สั่นสะท้านไปเจ็บแปลบที่กลางหลัง

"ปึ๊ก อึ๊ก" โตโต้ปล่อยหมัดแน่นๆเข้าที่ท้องของภูมิบุญ พอแรงหมัดออกจากมือของโตโต้ไปปะทะร่างเล็ก ร่างนั้นก็ทรุดลงทันที โตโต้ดำเนินการต่อโดยลากร่างของภูมิบุญที่นอนกลิ้งอยู่กับพื้นให้ออกมานอน ตรงกลางที่พื้นห้องน้ำ แล้วพลิกร่างของภูมิบุญให้นอนคว่ำทันที

"อย่า คุณ โตโต้ อย่า"

ภูมิบุญครางออกมาเพราะจุกเข้าอย่างจังที่ลิ้นปี่ มือไม้ป่ายเปะปะพยายามจะดันตัวลุกขึ้นมา แต่โตโต้ก็กดสะโพกของภูมิบุญให้กลับคว่ำลงอย่างเดิม โตโต้รูดกางเกงขาสั้นพร้อมกางเกงชั้นในของภูมิบุญออกทันที

"คุณจะทำ อะไร คุณโตโต้"

เสียงที่สั่นระริกความกลัวมันปนออกมากับเสียงนั้น เสียงที่ไม่มีจริตอันใดปนอยู่มันเป็นเสียงของผู้น้อยที่กำลังขอความเมตตาจาก ผู้ใหญ่ แต่ดูเหมือนผู้ใหญ่จะหน้ามืดผีห่าซาตานเข้าสิงร่างสิ้นแล้วซึ่งความเมตตา

"เอาภูมิทำเมียไงครับ"

โตโต้กัดฟันพูดกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพราะสิ่งที่เห็นมันทำให้ปฏิ กริยาร่างกายตอบสนองเป็นอย่างดี เนื้อบริเวณสะโพกของภูมิบุญเนียนละเอียดผิวสีน้ำผึ้งซีดเป็นสีเสมอเท่ากัน ทั้งสองข้าง ไม่ได้แตกลายงาเหมือนของแวนหรือของคนที่เขาเคยผ่านมา เนื้อสองก้อนกลมกลึงเนียนนุ่มมือ

"อย่า นะคุณโตโต้ อย่า"

เสียงอ้อนวอนของคนที่สิ้นฤิทธิ์เดชที่มือไม้ยังพยายามปัดป่ายเรียกร้องอิสระ ภาพ แต่คนตัวใหญ่กลับยิ้มแสยะออกมาหน้ามืดตามัว คำพุดของพอลเพื่อนสนิทยังก้องอยู่ในหู "มึงก็เอามันทำเมียเลยสิวะ คราวนี้ล่ะมึงอะไรๆมันก็ง่ายขึ้น"

"เดี๋ยวก็เสียวนะครับน้องภูมิ พี่ก็ไม่เคยเอาผู้ชายด้วยกัน มาให้พี่ลองหน่อยนะครับ คนดี"

โตโต้กัดฟันพูดแล้วรูดกางเกงบอกเซอร์ตัวเองออก เขาเองก็ไม่เชื่อตัวเองว่าแก่นกายของเขาจะชูชันดูกระหายอยากบั้นท้ายเนียน คู่งามตรงหน้าได้ขนาดนี้ โตโต้เอามืออีกข้างคลึงบั้นท้ายของภูมิบุญอย่างแผ่วเบา ภูมิบุญพยายามดิ้นหนีแต่มืออีกข้างก็กดคอเอาไว้โตโต้ยื่นมือไปหยิบขวดโลชั่น ที่วางอยู่หน้ากระจกอย่างยากลำบาก พอฉวยติดมือมาก็เปิดขวดเทลงไปตรงร่องกนของภูมิบุญ ความเย็นของโลชั่นสัมผัสกายทำให้ภูมิบุญสะดุ้งในใจไม่คิดอะไรนอกจากจะทำยัง ไงให้หลุดพ้นไปจากเงื้อมมือมารได้ แต่ก็ได้แต่คิดเพราะแรงกดของมือที่คอทำให้หน้าของภูมิบุญติดอยู่กับพื้นห้อง น้ำ ความจุกที่ท้องยังไม่เจือจางหายไป พลันน้ำตาก็ไหลออกมาอาบหน้า

"ได้ โปรด คุณโตโต้อย่า อย่า"

ภูมิบุญครางออกมาแต่ไม่สะอื้นเพราะไม่อยาก ให้เขาเห็นน้ำตาที่ไม่ได้ออกมาจากการแสดงละคร แต่มันเป็นน้ำตาที่ออกมาจากใจ มันเป็นน้ำตาของความอ่อนแอที่เขาไม่เคยให้ใครหน้าไหนได้เห็น

"แป๊บ เดียวนะครับภูม เดี๋ยวเราก็จะขึ้นสวรรค์กัน"

เสียงที่น่ารังเกียจของ โตโต้ดังกลบทุกเสียงร้องขอของภูมิบุญ โตโต้แหวกขาของภูมิบุญออกแล้วเอาตัวแทรกเข้าไปตรงกลางเอานิ้วชอนไชหาที่ไป พอนิ้วล่วงล้ำเข้าไปในกาย ภูมิบุญก็กระตุกพยายามดิ้นหนีเท่าที่กำลังแรงกายจะมีเหลืออยู่ แต่โตโต้ก็กดเอาไว้แน่นออกแรงมากขึ้น พอถอนนิ้วออกจากร่องหลืบภูมิบุญก็ผ่อนลมหายใจพยายามดิ้นต่อ แต่สิ่งที่สวนแทงเข้ามามันทำให้เขาร้องไม่ออก

"โอ๊ย อย่าคุณ"

ภูมิบุญร้องออกมาได้แค่นั้นเพราะแก่นกายของโตโต้เข้าไปอยู่ในร่างแล้วครึ่ง หนึ่ง แล้วก็แทงพรวดเข้าไปจนมิด ภูมิบุญขนลุกจิกมือกับพื้นห้องน้ำเจ็บแปลบไปถึงกระดูกสันหลัง ไม่ร้องออกมาสักคำกัดฟันอยู่พร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลรวมออกมาเปื้อนที่พื้นห้อง น้ำ

"อา แน่นจังเลยครับน้องภูมิ เสียวสุดยอด"

เสียงครางกระเส่าของคนตัวใหญ่ แต่เป็นเหมือนเสียงของยมทูตที่กำลังพรากชีวิตไปจากเขา ภูมิบุญยังน้ำตาไหลออกมาจนพื้นห้องน้ำเปียกชุ่ม จะทำอะไรได้ในเมื่อตอนนี้มันมาถึงขั้นนี้แล้ว ภูมิบุญพยายามผ่อนคลายลมหายใจเพราะยิ่งดิ้นเหมือนความเจ็บปวดมันยิ่งถาโถม เข้าหาเหมือนเอาเหล็กแหลมเผาไฟยัดใส่เข้าไปในร่างกาย ปวดแสบปวดร้อน แม้อากาศจากเครื่องปรับอากาศที่ตั้งไว้ในอุณภูมิที่เหมาะสมแต่มันไม่ได้ช่วย ให้ร่างกายเย็นลงไปได้เลย นอกจากน้ำตาที่ไหลออกมาแล้วเหงื่อกาฬก็ไหลออกมาจากทุกขุมขนเช่นกัน โตโต้ออกแรงขยับโดยไม่สนใจคนข้างล่างแม้แต่น้อย จากเนิบนาบเป็นเร็วถี่ การกระทำเช่นนี้ไม่ได้ทำให้ภูมิบุญรู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปด้วยเลย กลับแสบแปลบปลาบทุกครั้งที่เขาขยับร่าง พอเริ่มขยับถี่เข้าๆภูมิบุญก็รู้สึกถึงความอุ่นที่ปล่อยเข้ามาในร่างกาย

"อาาา" โตโต้หอบเหงื่อที่ไหลออกมาไม่แพ้ภูมิบุญเลย เขาซบร่างอยู่บนแผ่นหลังของภูมิบุญ หอบเหนื่อยหายใจแรงร่างกายกระตุก ภูมิบุญนอนนิ่งน้ำตาไหลไม่เกร็งตัวแล้วไม่อยากพูดอะไรอีกแล้ว ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว มันเกิดขึ้นแล้วภูมิบุญ! เขาบอกกับตัวเอง มันเกิดขึ้นแล้วเรื่องที่เขาระวังไม่ให้มันเกิด แต่มันก็เกิดขึ้นจนได้ โตโต้ยังไม่ถอนร่างกายเขาออกจากร่างของภูิบุญจนคนตัวเล็กเบื้องล่างขยับขา โตโต้จึงถอนร่างออกมาแล้วก็นอนลงข้างๆภูมิบุญกับพื้นห้องน้ำ ภูมิบุญนอนตะแคงหันหลังให้เพราะน้ำตามันยังไม่หยุดไหล

"สุดยอดไปเลยครับภูมิ พี่มีความสุขที่สุด"

โตโต้เอามือลูบร่องก้นของภูมิบุญเล่นไปมา พลันภูมิบุญก็ลุกยันกายขึ้นจากพื้นห้องน้ำดึงกางเกงขึ้นสวมใส่ไม่ยอมหันหน้า ไปหาคนตัวใหญ่

"ไปไหนครับที่รัก"

ถ้าเป็นเสียงของคนที่รักกัน คำพูดนี้จะน่าฟังหวานหูเป็นยิ่งนัก แต่นี่มันเจือไปด้วยความดูหมิ่นดูแคลนเยาะเย้ยถากถาง ภูมิบุญเม้มปาก เห็นเขาเป็นสัตว์ป่าไปแล้ว

"คุณ โตโต้ครับ วันนี้ผมไม่ทำต่อนะครับ"

ภูมิบุญกัดฟันพูดพยายามไล่น้ำตาออกไปให้หมด

"อ้าว จะไปไหนล่ะครับภูมิ พี่ว่าจะต่ออีกสักยก"

โตโต้ยิ้มที่มุมปากเหมือนตนกำชัยชนะไว้ในมือแล้ว สายตาจับจ้องอยู่ที่แผ่นหลังของภูมิบุญที่เปียกไปด้วยเหงื่อ ภูมิบุยไม่โต้ตอบกลับนิ่งกัดฟันขบกรามอยู่

"ผมจะลงไปอาบน้ำครับ"

"อาบกับพี่ที่นี่ก็ได้ครับ เดี๋ยวเราก็ต่อกันตอนอาบน้ำ เนี่ยขึ้นอีกแล้วเห็นไหม"

โตโต้พูดน้ำเสียงช่างน่ารังเกียจเดียจฉันท์ มันน่าขยะแขยงเหมือนสิ่งปฏิกูล ภูมิบุญเม้มปากแน่น

"ไม่หรอกครับ ผมไม่รบกวนดีกว่า"

ว่าแล้วก็เดินออกไปจากห้องน้ำ โตโต้เดินตามออกมาทั้งที่ยังไม่ได้ใส่กางเกงดึงตัวภูมิบุญเข้ามากอดไว้กับอก

"หือ ว่าไงครับคนดี ลีลาพี่ไม่ถูกใจเหรอครับ พี่ขอแก้ตัวนะ"

เสียงอ่อนลง แต่กลับเหมือนยิ่งไปกระตุกสะกิดเหยียบกลางใจของภูมิบุญ

"ผมจะไปอาบน้ำครับ ปล่อย"

ภูมิบุญกัดฟันอยู่พูดออกมา ถอนหายใจระบายอารมณ์ออกมา ใช่สินะมันเกิดขึ้นแล้วนี่ จะมัวมานั่งฟูมฟายให้เกิดประโยชน์อะไรขึ้นมา เราไม่ใช่ผู้หญิง ไม่ใช่นางเอกที่จะมาร้องไห้กระซิกๆเรียกร้องความสนใจ คิดในแง่ดีผู้ชายคนนี้ฉันก็ได้กินมันแล้ว ไม่เท่าไหร่ ไม่ถึงใจ ทำไมเราไม่ใช้จุดนี้พลิกผันสถานการณ์ให้มันมาเป็นฝ่ายที่เราได้เปรียบ ภูมิบุญคิดในใจแล้วแสยะยิ้มออกมา

"เราเป็นเมียพี่แล้วนะครับ ภูมิ"

เสียงเย้ยหยันในลำคอดังกระซิบอยู่ข้างหู ภูมิบุญเม้มปากกัดฟันแล้วหันหน้าพลิกตัวเข้าหาโตโต้

"ยังหรอกครับคุณ โตโต้ มีอะไรกันแค้นี้ไม่ถึงสิบครั้ง ผมไม่นับว่ามีอะไรกัน อีกอย่างคนที่จะเป็นผัวผมน่ะต้องเก่งกว่านี้ อย่างคุณโตโต้ หึ อย่างมาเป็นได้ก็แค่ที่ระบายอารมณืชั่วคราวล่ะครับ แต่ถ้าอยากเป็นผัวผมจริงๆ รอคิวหน่อยนะครับ อีกอย่างพัฒนาฝีมือด้วยก็ดี"

พูดแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก สายตาที่น้ำตาเหือดแห้งแล้วจ้องที่หน้าโตโต้อย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน โตโต้กัดฟันอยู่เหมือนโดนลูบคม ส่วนคนตัวเล็กสะบัดมือเดินออกจากห้องไปแล้ว พอถึงห้องภูมิบุญก็วิ่งเข้าห้องน้ำเปิดน้ำฝักบัวราดตัว น้ำตาไหลออกมาอีกรอบ ทำไมเวลาอยู่คนเดียวนี่น้ำตามันชอบไหลออกมาเสียงจริง ภูมิบุญล้างทุกส่วนของร่างกายออกขัดถูแรงจนแดงไปทั่วร่างเพื่อที่จะล้างความ สกปรกโสมมออกไปเสียให้หมด







มึนแล้ว มึนแล้ว เหอๆๆๆๆ



เขียนโดย eiky

[Annetemis]

เลววววว...ชาติชั่วที่สุด หน้าตัวเมีย...รังแกคนไม่มีทางสู้ รอรับผลจากสิ่งที่แกกระทำได้เลยไอ้เชี้ยโตโต้
เอาคืนให้มันยิ่งกว่าตกนรกทั้งเป็นเลยนะค่ะภูมิ อย่าเสียใจไปเลยค่ะภูมิ ตั้งตัวใหม่ให้ได้แล้วตาต่อตาฟันต่อฟันเลยค่ะ

[wowhaha]

โอย....มึนครับ

[win200]

อ๊ากกกกกกก

ไอคุณโตโต้เลวววววววว!!!!!!!!!!

[PEENAT1972]

ข่มขืนกันซะแล้ว แต่ลีลาไอ้โตโต้ไม่ถึงใจภูมิอย่างแรง

[teerasak]

  หายไวๆนะครับ เอาใจช่วย เรื่องกำลังเข้มข้น

[yoyo]

ไอโต้้้ววววววววว 

ไปตายซะเหอะแก เลวชาติจริงๆ
เกลียดพล็อตหนังแบบข่มขืนแล้วมีใจจริงๆ
คนโดนทำทั้งที่ไม่ร่วมมือมันจะมีความสุขได้ยังไงเล่า 

น้องภูมิ  จะเอาตัวไปคลุกกับอาเฮี่ย นี่อีกเหรอ
ครั้งเดียวถือว่าให้หมา  ออกจากบ้านไปเหอะ 

[Raven]

จนได้สินะน้องภูมิ = ="
คุณพี่ว่าแล้วว่าเดี๋ยวโตโต้ต้องจับปล้ำเข้าสักวัน
พยศแรงกับเขาขนาดนี้

รอลุ้นต่อค้าบบบ >w<
ถ้าแวนรู้เข้าคงอกแตกตาย ครึๆๆ

[Vesi]

ใช่สินะมันเกิดขึ้นแล้วนี่ จะมัวมานั่งฟูมฟายให้เกิดประโยชน์อะไรขึ้นมา เราไม่ใช่ผู้หญิง ไม่ใช่นางเอกที่จะมาร้องไห้กระซิกๆเรียกร้องความสนใจ คิดในแง่ดีผู้ชายคนนี้ฉันก็ได้กินมันแล้ว ไม่เท่าไหร่ ไม่ถึงใจ ทำไมเราไม่ใช้จุดนี้พลิกผันสถานการณ์ให้มันมาเป็นฝ่ายที่เราได้เปรียบ


ให้ 100 กระโหลกไปเลยกับความคิดนี้

[som]

พี่ภูมิโดนซะแล้ว  ทีนี้ทำไงดีครับ
แบบนี้ต้องเอาคืนให้หนักเลยครับ  อย่าเอามันใว้ตัดให้ขาดเลย

[salemon]

เลวอีโต้ เดี๋ยวก็ติดใจแล้วโงหัวไม่ขึ้น

[kanda53]

  สักทีเหอะไอ้โตโต้..
เอาคืนให้หนักเลยน้องภูมิ....

หายป่วยไว ๆ น้าน้อง eiky

[nidnoi]

 

อิโตโต้นี่เลวสุดสุด

[Shock_n2n]

ชั่วเวอร์ว่ะ
แล้ว มุง อย่า มารักภูมิเค้าแล้วกัน
เมื่อนั้นแหละจะไห้ภูมิเล่นให้นักเลยมุง

น่าหมั่นใส่หว่ะ หืย

 

[dukdikdukdik]

การูเกลียดมรึงไอ้โตโต้ 

[kungyung]

 :a5:อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
เสร็จไอ้โตโต้ซะแล้ว..น้องภูมิของช้านนนนนนนนน

[silverspoon]

เลวมากโตโต้   ภูมิจะตอบโต้ไงดีนะถึงจะเจ็บแสบ  

[akiso]

ขมขื่นน้องภูมิ โตโต้เลวจริงๆ
เดียวเถอะ กรรมจะตามสนอง 

[heavenly**yaoi]

 
มันมาเร็วไปไหม 
โตโต้ ชั่วเกิน
แล้วสองคนนี้มันจะลงรอยกันได้ยังไงเนี่ย
โอ้ยๆ
มึนๆ

[tombaza]

ชอบนายเอกเรื่องนี้มากๆ

[BeeRY]

แรว๊งงงง กันทั้งเรื่องงงง
แต่ภูมิเจ๋งดีอ่ะ สู้ๆค่ะ เอาคืนอิคุณโตโต้ให้เจ็บแสบไปเลย
รออ่านตอนต่อไปค่าา

[vvivy]

ไอ้คุณโตโต้ยังเลวได้สม่ำเสมอ

[filmybutter]

พี่ภูมิต้องสู้นะคร้าบ

ไอ้คุณโตโต้นี่เลวมากกกกกกกกกกกกกกกกกก 

[wisa]

รอวันชำระแค้น ไอ้โตโต้ 



 

[roseen]

เหี้ยเอ๊ยเสร็จไอ้สัตว์โต้จนได้