หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[vvivy]

นู๋ภูมิเพิ่มดีกรีความแรงขึ้นทุกตอน


ปล.เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคะ

[Shock_n2n]

ไม่อยากเจอะเลยคำเนี่ยยยยย  "ตอนนี้สั่น"
เห้อ แต่ก็นะ ถ้าไห้แทนกับภูมิเป็นแฟนกันก็ไห้ แทนเป็นพระเอกเหอะ

ไม่อยากไห้แทนเสียใจจังเลย 

 

[MM.Dog]

อืม..........ร้ายลึกซึ้งจริง ๆ


แต่จะว่าไปน้องภูมิก็น่าสงสารนะ 
ไปทำอะไรท่าไหนเข้าถึงได้มีแต่คนไม่ชอบหน้า

[som]

พี่ภูมิเล่นอะไรนี่ สร้างศัตรูเอาใว้ซะรอบตัวเลย  ระวังนะครับ เดียวคนช่วยจะช่วยไม่ทัน
แต่ชอบนะคับ  ทันคนดี

[missyouallday]

เข้ามาอ่านเรื่องราวใน web นี้เป็นเวลานานพอสมควรแล้ว ชอบนิยายหลายเรื่อง แต่งได้ประทับใจ แต่อยากบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให้เข้ามาสมัครเป็นสมาชิกแล้วมา ment  

เพราะเรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกว่าชอบตัวละครอย่างภูมิมากกกกกกกกกกกก ในชิวิตจริงทุกคนมีสองด้าน คือด้านดีกับด้านร้ายอยู่เสมอ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้ส่วนไหนในสถานะการณ์ใด คนที่รู้จักใช้ทั้งสองด้านได้ดีและเหมาะเรียกว่าคนฉลาดมั้ง อย่างภูมิอะ

จะติดตามผลงานต่อไปนะครับ

[PEENAT1972]

"กาลเวลา จะพัดพาทุกอย่าง ความหวัง กับความฝัน ก็คงจะด้วยซินะ

ไม่มีใครหยุดยั้ง หรือยื้อกาลเวลาเอาไว้ได้ และไม่มีใครย้อนเวลาได้เช่นกัน

สิ่งที่เกิด สิ่งที่เป็นไป มันเป็นผลจากการกระทำของคนเราเสมอ

ตัดบัวคงเหลือใยก็จริง แต่ตัดใจยิ่งยากแสนเข็นกว่าหลายเท่า

ทำไมไม่หยุดหัวใจที่ยังคงกระวนกระวายสับสนอยู่

ลองใช้สติให้มาก ค่อยค่อยไตร่ตรองอย่างรอบคอบ

ปัญหานั้นจะผ่านพ้น ด้วยสติที่ก่อให้เกิดปัญญา"

ด้วยรักจาก อีป้าแก่ๆ คนนี้ค่ะ

[kanda53]

น้องภูมิฉลาดทันคน....คงฝ่าฟันอุปสรรคไปได้...
ตาแทนแกก้อใจง่ายรักเร็วแบบนี้....สุดท้ายคงเจ็บหนัก 

  น้องภูมิ  กะ น้อง eiky
  เป็นกำลังใจให้น้อง eiky  ใช้สติตัดสินปัญหานะคะ
อย่าใช้อารมณ์  เลือกสิ่งที่ดีสำหรับตัวเองด้วยปัญญาและหัวใจนะคะ

[Annetemis]

เป็นเกย์...แล้วมันการันตีได้หรอค่ะว่าเป็นคนไม่ดี แกถึงได้มีอคติกับภูมิเค้าถึงขนาดนี้...ไอ้โตโต้ ยังกับเพื่อนที่แกคบหามันนิสัยดีนักหนานี่แต่ละคน ชั่วชัด ๆ จบเมืองนอกมาคิดได้แค่เนี๊ย เสียเงินไปเปล่า ๆ จริง เชอะ...สู้พี่แทนก็ไม่ได้จิตใจสูงส่งห่างชั้นกับแกเยอะ ไม่อคติ ไม่จิตใจคับแคบ ไม่เหยียดคนด้วยกันอย่างที่แกทำ คุณแม่ก็ออกจะนิสัยเลิศมีรสนิยม ไม่น่าจะเลือกคนรักผิด ๆ แปลว่าคุณพ่อก็ต้องดีพอกัน ไหงแกกลับผ่าเหล่าผ่ากอนิสัยผิดพ่อผิดแม่แบบนี้เนี่ยไอ้โตโต้ ไอ้เลว ไอ้กาดำของครอบครัว ต้องตบให้เลือดชั่วมันออกมาเยอะ ๆ เผื่อจะสำนึกบ้าง

[heavenly**yaoi]

ยิ่งอ่าน ยิ่งมัน เหมือนอยุในเหตุการณ์นั้นไปด้วยเลย  หนุกมากๆค่ะ  ติดตามๆ^^

[wisa]

นายภูมิ ร้ายจริงๆ


 

[DexTunG]

 

[tutu]

สงสัยกว่าจะรักกัน.....ตีกันบ้านแตกไปก่อน

[なおみ™]

แหมเพิ่งได้เข้ามาอ่าน ชื่อเรื่องทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ดึงดูดความสนใจมาก

เห็นชื่อเรื่องทีแรกสงสัยว่าทำไมที่นี่ถึงไม่มีนายเอก พอดูชื่อเรื่องภาษาอังกฤษ Heroine เลยเดาว่าสงสัยกะเทยเป็นนางเอกมั๊ง พอสบโอกาสได้เข้ามาอ่าน กรี๊ด!!!!! มันถูกจริตน้องมิยิ่งนังนางเอกคนนี้ แก่นเซี้ยวไม่ยอมใครจริงๆ

คอนเซ็ปท์ของเรื่องก็น่าสนใจนะคะ "ทำไมคนดีจะต้องคอยเป็นเบี้ยล่างให้คนอื่นรังแก" ใช่ไหมคะทำไมคนดีต้องเป็นเบี้ยล่างให้คนอื่นโขกสับก่อนถึงจะได้ดี  

พอน้องมิอ่านเรื่องมาถึงตอนนี้ก็สนุกดีนะคะ ถึงแม้ว่าความไม่ยอมใครของภูมิบุญที่แสดงออกมายังไม่ค่อยแปลกใหม่นัก แต่ด้วยการดำเนินเรื่องที่ฉับไวก็ทำให้คนอ่านอ่านแล้วตื่นเต้นเร้าอารมณ์ดีนะคะ การใช้ภาษาในการบรรยาย พรรณนาก็ดีค่ะชัดเจนเห็นภาพดี

คิดว่าคนอ่านคงได้สนุกสนานกับฤทธิ์เดชของทั้งภูมิบุญและโตโต้กันอีกหลายกระบวนท่า  

มีเรื่องจะบอกนิดหนึ่งว่าเห็นในหลายๆ ตอนมีการเว้นวรรคแบบแปลกๆ คือยังไม่ทันจบประโยคก็เว้นวรรค บางทีเว้นวรรคกลางชื่อคน สงสัยเป็นปัญหาจากเทคนิคการพิมพ์  อีกเรื่องระวังเรื่องการสะกดคำบางคำหน่อยนะคะ

โดยรวมถือว่าเป็นนิยายที่สนุก น่าติดตามอีกเรื่องหนึ่งเลยค่ะ น้องมิจะพยามหาทางเข้าเล้ามาอ่านบ่อยๆ นะคะ ตอนนี้ขอ  +1 เป็นกำลังใจก่อนนะคะ

ปล. สถานที่ต่างๆ ในนิยายเรื่องนี้อยู่ละแวกบ้านน้องมิหมดเลยอ่ะ บ้านของโตโต้ก็อยู่ใกล้ๆ บ้านน้องมิ อ่านแล้วเลยยิ่งอินง่ายไปใหญ่

ปล.2 ชอบชื่อนางเอก (เรียกตามตามชื่อภาษาอังกฤษของเรื่องนี้) ของเรื่องนี้ "ภูมิบุญ" สั้นๆ แต่ความหมายดี    

ปล.3 เป็นกำลังให้ไรเตอร์ทั้งเรื่องชีวิตรักและเรื่องการเขียนนิยายนะคะ GO GO!!!

[hpsky]

ร้ายกาจมากเลยภูมิ
 

[Little Devil]

+1 มาให้กำลังใจ writer

[dukdikdukdik]

อ่านเรื่องนี้แล้วจินตนาการได้ง่ายมาก เพราะใกล้บ้านตัวเองจริง ๆ 555+

[MiTo™]

น้องภูมิ แร๊งส์!!!!!

[roseen]

ไม่มีคำอธิบายหรอกนะแต่ชอบ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

   ภูมิเจ๋งไปเลย!


.
.
.
.



 ความรักน่ะ ถ้าเราไม่happyกับมันก็หยุดเถอะ .. คิดดูให้ดีๆนะคะ

[shockoBB]

  ภูมิสุดยอดเลย

[eiky]

ขอบคุณทุกคนนะครับ ที่ให้กำลังใจ ผมโอเคครับ ทุกอย่างโอเค


เอ้อนะ เป็นอะไรไปแล้วนะหัวใจ

ยังไงจะพยายามอัพให้ตอนเย็นนะครับ

พร้อมกันสองเรื่องเลย เหอๆๆ

คนละอารมณืกันเลยอ่ะ ทั้งสองเรื่อง



ขอบคุณทุกคนอีกครั้งครับ

อาทิตย์นี้ขออณุญาติไม่ตอบเม้นต์นะครับ

ขอโทษจริงๆ 

[♠DekDoy♠]

ให้กำลังใจไรท์เตอร์

เข้ามารอค่ะ...

[na_near]

+1 ให้น้องภูมิ  กะ น้อง eiky

ชอบๆๆร้ายอย่างงี้ชอบเลย

[eiky]

ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องมาต่อ แม้บางอย่างมันจะไปต่อไม่ได้ สู้ๆ ครับ ขอบคุณสำหรับทุกเมนต์ที่ส่งกำลังใจให้กัน ขอบคุณจากใจ






                                         ฉากสิบห้า

พอแทนทวีไปส่งภูมิบุญที่บ้านก็ลงรถเดินเข้าบ้านไป โตโต้มองดูจากระเบียงบ้านเพราะเขาเพิ่งกลับมาจากกินข้าวกับแวนเช่นกัน คันปากอยากจะเข้ามาถากถางภูมิบุญแต่ก็ทนเอาไว้เพราะเดี๋ยวแผนที่วางไว้จะแตก พอตอนกินข้าวเย็นทั้งที่ตัวเองกินมาจากข้างนอกแล้วโตโต้ก็แสร้งจะไปนั่งเขี่ยวข้าวเล่นเพราะรู้ว่าภูมิบุญต้องมานั่งกินข้าวกับมารดาของตน พอเดินลงไปข้างล่างก็เห็นมารดาตนนั่งอยู่กับภูมิบุญอย่างที่คาดไว้โตโต้จึงเดินเข้าไปหาคุณอภิสราหันหน้ามามองลูกชายด้วยสายตาที่แปลกใจ

"มีอะไรกินครับแม่ หิวจังเลย"

"มานั่งสิลูก วันนี้จันทร์ทำแกงแพนงไก่ กับผัดขี้เมาทะเล"

"โห ของโปรดผมทั้งนั้นเลย พี่อ้อยครับ ผมขอข้าวด้วยครับ"

โตโต้นั่งลงข้างๆภูมิบุญทำท่าทางกระหายอยากข้าว

"ว่าไงภูมิ เรียนเป็นไงบ้าง"

คำถามน้ำเสียงที่ทำให้คุณอภิสราทำหน้าประหลาดใจไปยิ่งกว่าเดิม

"ก็ดีครับ"

ภูมิบุญก้มหน้าทำตัวลีบ

"เนี่ยให้พี่ไปส่งเมื่อเช้าก็ไม่ยอม แม่ดูภูมิสิครับเมื่อเช้าผมตื่นมาแต่เช้ารอไปส่งน้อง แต่น้องก็ไม่ยอม"

"อะไรนะ เราเนี่ยนะตื่นมาจะไปส่งน้อง"

คุณอภิสราทำเสียงสูงไม่เชื่อหูตัวเอง

"ครับแม่ ผมมาคิดได้ว่าผมจะไปเกลียดน้องเขาทำไม ไม่เห็นมีอะไรดี อยู่บ้านเดียวกันต้องรักกัน เมื่อเช้าผมตื่นมาขอโทษน้องเขาแล้วครับ"

โตโต้ยิ้มกริ่มให้มารดาแล้วหันมายิ้มให้ภูมิบุญที่นั่งก้มหน้าอยู่

"ตายจริง แม่ดีใจมากนะโต้ที่ลูกคิดได้ ต้องอย่างนี้สิอยู่ด้วยกันต้องรักกันมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน"

คุณอภิสรายิ้มออกมาอย่างเปรมปรีย์ จันทร์เองพอได้ยืนก็ยิ้มออกมาเต็มดวงหน้า

"ภูมิจ๊ะ อย่าโกรธพี่เขานะลูก พี่เขาสำนึกผิดแล้ว"

"ครับ คุณท่าน ภูมิไม่ได้โกรธคุณโตโต้ครับ ไม่เคยโกรธเลย"

ภูมิบุญยิ้มแห้งๆแล้วเขี่ยข้าวในจาน

"เออ ภูมิ กินข้าวเสร็จมาดูงานที่พี่เอามาจากเมกาไหม ภูมิจะได้เรียนรู้งานไปด้วย พอจบออกมาจะได้มาช่วยพี่ทำงานได้เลย"

ไม่คิดว่าโตโต้จะเอาแผนนี้ออกมาใช้ ปกติเขาเป็นคนที่หวงวิชาความรู้อยู่พอสมควร พอพูดเสร็จก็ยิ้มแม้สายตาจะแฝงด้วยนัยอย่างอื่นแต่ก็เพียงพอที่จะทำให้มารดาของตนกลับปลื้มปีติ

"อืม ดีจ๊ะ แม่เห็นด้วยดีนะภูมิว่างๆก็ขึ้นไปเรียนกับพี่เขาจะได้เป็นงานเลย"

ทำยังไงได้ในเมื่อคนเป็นนายใหญ่เห็นดีเห็นงามไปด้วยแล้ว

"เอ่อ ครับคุณท่าน แต่ผมขออนุญาติทำการบ้านให้เสร็จก่อนได้ไหมครับ"

ภูมิบุญพยายามหลีกเลี่ยงเพราะไม่คิดว่าโตโต้จะมีจุดประสงค์ดี

"เอามาทำห้องพี่ก็ได้ครับ ดีเลยพี่จะได้ช่วยดู"

โตโต้ไม่ยอมแพ้ ยิ้มให้ภูมิบุญด้วยสายตาที่กำชัยชนะ

"นั่นสิภูมิ พี่เขาจะได้ช่วยสอน ให้พิสูจน์ฝีมือหน่อยซิไปร่ำไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา"

คุณอภิสราไม่วายกระแนะกรแหนบุตรชาย

"แหมแม่ ได้สิครับ สอนน้องทั้งคนสบายมาก"

เข้าทางของโตโต้ทุกประการเขายิ้มแก้มปริ ในใจโห่ร้องอยู่ว่าตนมีกำลังปัญญาถือไพ่ที่เหนือกว่า พอกินข้าวเสร็จโตโต้ก็เดินขึ้นห้องไป ส่วนภูมิบุญก็เก็บกวาดช่วยอ้อยแล้วจึงไปอาบน้ำชำระร่างกาย ภูมิบุญยืนคิดในระหว่างที่สายน้ำจากฝักบัวว่าโตโต้กำลังคิดที่จะทำอะไรอยู่ แต่ยังคิดไม่ออกว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ แต่คงไม่ปรารถนาดีอย่างแน่นอน พออาบน้ำเสร็จก็ยืนเปลือยร่างอยู่หน้ากระจก แล้วฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ ภูมิบุญทาโลชั่นที่ไปซื้อกับพลอยกลิ่นดอกทานตะวันที่หอมอ่อนๆ แตะน้ำหอมกลิ่นดอกแอปเปิ้ลของออเรียลทัลปริ๊นเซส แล้วก็สวมเสื้อผ้าอย่างรัดกุม

"ผมพร้อมแล้วคุณโตโต้"

ภูมิบุญยิ้มเยาะให้กับตัวเองในกระจกแล้วเดินถือหนังสือออกจากห้องไป ภายในห้องดำยังคงเปิดไฟสีเหลืองอยู่เช่นเคย โตโต้เปิดเพลงแจ๊สเบาๆคลอเหมือนกำลังสร้างบรรยากาศบางอย่างอยู่ โตโต้สวมเสื้อกล้ามกับกางเกงบ๊อกเซอร์ไม่สวมชุดชั้นใน เขายืนยิ้มให้ภูมิบุญเมื่อเข้าไปในห้องแล้ว ภูมิบุญยืนเก้ๆกังๆอยู่ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดีพอเอาเข้าจริงก็เริ่มสั่นไหว

"มานั่งนี่ดิภูมิ มาๆ เดี๋ยวพี่เปิดไฟล์ให้ดู"

โตโต้กวักมือเรียกภูมิบุญให้ไปนั่งที่เก้าอี้ที่ ลากมาจากหน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่เป็นเก้าอี้บุนวมโล้นๆ ส่วนเก้าอี้ที่มีพนักพิงเขานั่งอยู่ ภูมิบุญใจสั่นแต่ก็สูดลมหายใจเข้าปอดสร้างขวัญและกำลังใจให้ตนเอง

"เดี๋ยวพี่ให้ดูงานที่พี่ออกแบบไว้นะ อันนี้พี่ได้คะแนนเต็มนะ"

โตโต้เปิดไฟล์งานของตัวเองขึ้นให้ภูมิบุญซึ่งนั่งตัวลีบอยู่ดู พอไฟล์ที่โตโต้คลิ๊กไปสองที่โผล่ขึ้นมาหน้าจอ ภูมิบุญถึงกับผงะแต่ก็ยังไม่หลบสายตา เพราะไฟล์ที่เขาเปิดมันคือหนังโป๊ที่กำลังวาดลวดลายกันแบบถึงพริกถึงขิง

"เฮ้ยโทษที ผิดไฟล์"

โตโต้ร้องขึ้นมาแต่ยังไม่ปิดหนังเสียที ภูมิบุญใจสั่นระริกไม่ใช่ไม่เคยดู แต่ไม่คิดว่าเขาจะเล่นแบบนี้

"ไม่เป็นไรครับคุณโตโต้ไม่มีแบบ ผู้ชายกับผู้ชายเหรอครับ"

ภูมิบุญกัดฟันพูด โตโต้เม้มปากแล้วเอื้อมมือไปเลื่อนเมาส์ปิดหนังทันที

"ไม่มีครับ พี่ไม่นิยม"

โตโต้พูดเสียงขุ่น ภูมิบุญกลั้นใจพูดออกไปแต่พอเห็นปฏิกริยาของโตโต้แล้วก็ยิ้มออกมาที่มุมปาก โตโต้เปิดไฟล์งานให้ภูมิบุญดูคราวนี้เป็นงานจริงๆ การออกแบบภายในที่เขาเรียนมา มันสวยงามล้ำสมัย ภูมิบุญนั่งมองอยู่ด้วยสายตาที่เปิดกว้าง โตโต้อธิบายไปเรื่อยๆแต่สายตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของภูมิบุญที่ตอนนี้กำลังให้ความสนใจกับรูปภาพตรงหน้า

"อันนี้เป็นศิลปะแบบโกธิกประยุกต์ หรือเรียกว่าโกธิกโมเดิ้น อันนี้กำลังได้รับความนิยม ดูอันนี้"

โตโต้เอื้อมมือมาจับเมาส์แต่เลื่อนไปโดยตั้งใจให้โดนมือของภูมิบุญ พอมือของโตโต้โดนมือของตนก็สะดุ้งแต่ยังรักษาท่าทีไว้ไม่ดึงออก โตโต้เห็นดังนั้นก็ได้ใจลุกขึ้นมายืนด้านหลังภูมิบุญแล้วเอาตัวคร่อมหลังไว้ มือของโตโต้เอื้อมไปจับมือของภูมิบุญไปจับเมาส์ภูมิบุญใจเต้นโครมครามสั่นไหวอยู่ข้างใน เล่นกันแบบนี้เลยหรือ ภูมิบุญเม้มริมฝีปากเข้าหากัน โตโต้รุกหนักเอาหน้าท้องของตนถูหลังเบียดประชิดหลังของภูมิบุญทันที

"อ๊ะ"  ภูมิบุญร้องออกมาเบาๆ เพราะสิ่งที่สำผัสหลังของเขามันเริ่มตื่นตัว และดูเหมือนคนตัวใหญ่จะเบียดเข้ามาไม่ยอมถอยและจงใจตั้งใจที่จะทำแบบนี้

"อันนี้สวยไหมครับน้องภูมิ"

พยายามฝืนทนต่อสิ่งยั่วยุแต่ในเมื่อโตโต้เอาปากมากระซิบ ข้างหูเป่าลมเบาๆเข้าไป ภูมิบุญถึงกับขนลุกย่นคอทันที

"ทำไมเราตัวหอมจังครับ ภูมิ"

โตโต้ทำเสียงสั่นกระเส่าไม่ยอมหยุดรุกล้ำ ภูมิบุญพยายามเรียกสติคืนมาแล้วยืนขึ้นทันที

"เอ่อ ผมขออนุญาติไปเข้าห้องน้ำ โอ๊ย"

พอยืนขึ้นก็ทำจริตขัดขาโตโต้ให้ล้มลงกับพื้นพรมหน้าเตียงนอน ภูมิบุญทับอยู่บนร่างของโตโต้ ริมฝีปากประทับอยู่ข้างๆปากของโตโต้ ภูมิบุญยื่นริมฝีปากออกไปนิดหน่อยเหมือนส่งรอยจูบให้ฝังลึกลงไปข้างปากหนานั้นแช่มันอยู่พอสมควรจึงถอนหน้าขึ้นให้คนตัวใหญ่ได้สัมผัสกับริมฝีปากบางๆของตน

"อ่ะ ขอโทษครับคุณโตโต้"

ภูมิบุญทำท่าเขินอายแก้มแดงขึ้นมาทันที มือของโตโต้โอบอยู่ที่บั้นเอวของภูมิบุญพอมีสติก็คลึงเล่น ภูมิบุญดันตัวลุกขึ้นแต่พอจะลุกขึ้นก็แกล้งล้มลงอีก ตั้งใจเอาเนื้อตรงก้นเสียดสีกับแก่นกายของโตโต้ที่ตื่นตัวเต็มที่

"โอ๊ย ขอโทษครับ ผมหน้ามืด"

ภูมิบุญพยายามส่ายเอวไปมาจนคนตัวใหญ้าหน้าเริ่มผิดรูปร่างไปบูดเบี้ยว ภูมิบุญซุกหน้าลงตรงซอกคอของโตโต้ พยายามให้กลิ่นกายของเขาติดตัวโตโต้ให้ได้มากที่สุดหลับตาปี๋ โตโต้ได้โอกาสพลิกตัวขึ้นแล้วทับร่างภูมิบุญไว้

"เป็นอะไรมากไหมภูมิ"

เขาเสียงสั่นออกมา ภูมิบุญยิ้มอยู่ในใจ

"หน้ามืดนิดหน่อยครับ คงลุกเร็วไปหน่อย ผมขอตัวกลับไปนอนพักก่อนดีกว่า"

ภูมิบุญดันตัวลุกขึ้นทันทีจนหน้าไปชนที่แก้มของโตโต้

"อุ๊ย เอ่อ ผมขอโทษนะครับ"

ภูมิบุญรีบลุกขึ้นแล้วไปฉวยหนังสือออกจากห้องดำไป

"หึหึ นึกว่าจะซักแค่ไหน เอาสิ ใครมันจะติดใครคุณโตโต้"

ภูมิบุญหัวเราะอยู่ในลำคอแสยะยิ้มออกมาที่มุมปากอย่างน่ากลัว

"ไอ้พอล ไอ้ห่า ตกลงนี่มึงคิดว่าแผนของมึงจะได้ผลเหรอวะ"

พอภูมิบุญออกจากห้องไปก็กดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนรักคนที่เป็นต้นความคิดทันที

"ทำไมวะ" พอลสวนกลับ

"กูกลัวกุจะได้มันเป็นเมียสิวะ ไอ้ห่า กูไม่เคยแข็งกับผู้ชายเลยนะโว้ย แต่กับไอ้นี่พอได้กลิ่นตัวมัน ห่าโด่ไม่ยอมลงเลยมึง"

"ฮ่าๆ มึงไม่สอยมันเลยดิวะ ปล่อยไปทำไม"

"เฮ้ย ไม่ได้โว้ย เสียเชิงชายหมด"

"แล้วมึงคิดว่ามันไม่ได้ผลยังไง ในเมื่อปฏิกริยาร่างกายมึงมันตอบสนองอย่างดีนี่ ไอ้ควาย"

พอลด่ากลับมา สนทนากับเพื่อนอยู่ครู่ใหญ่ไม่มีผลคืบหน้าอะไร พอลแนะนำให้รุกหนักกว่าเดิมเอาให้ติดภายในเร็ววันให้ภูมิบุญตายใจว่าเขาเริ่มมีใจให้แล้วก็ทำให้ภูมิบุญหลงรัก ทีนี่แผนก็จะได้ง่ายขึ้น ทั้งสัปดาห์โตโต้พยายามตีสนิทกับภูมิบุญทุกวิถีทาง จนคุณอภิสราเป็นคนที่ตายใจเป็นคนแรก จันทร์กับอ้อยเองก็ตายใจ ยินดีปรีดาแต่ภูมิบุญกลับมองเห็นความผิดปกติของโตโต้แต่เก็บเงียบอยู่ในใจ มีเพียงเพื่อนที่มหาวิทยาลัยที่รับรู้

"ภูมิวันนี้มาเที่ยวบ้านพี่ไหม พอดีพ่อแม่พี่อยากเจอเราน่ะ"

แทนทวีโทรศัพท์เอ่ยปากชวนในวันเสาร์ตอนเช้า ภูมิบุญกำลังกวาดเศษใบไม้อยู่หลังบ้าน

"เอ่อ ภูมิยังทำงานบ้านอยู่เลยครับพี่แทน วันนี้ไม่รู้ว่าคุณท่านจะชวนไปไหนหรือเปล่า"

"อ้าวเหรอ งั้นตอนสายๆพี่โทรหาเราใหม่ดีกว่า พ่อแม่พี่อยากเจอเราจริงๆนะ พี่คุยให้ท่านฟังท่านเลยอยากเจอ"

ความรู้สึกของภูมิบุญไม่ได้ยินดีที่จะไปเจอผู้ใหญ่คนที่เป็นบุพการีของแทนทวี มันเร็วเกินไปนี่เขากับแทนทวีตกลงใจคับกันไม่ถึงสองอาทิตย์ แม้แทนทวีจะเทียวคอยรับคอยส่งไปเรียนก็ตามมันคงไม่ดีเป็นแน่ ในใจเริ่มสั่นไหวความคิดต่างๆรุมเร้าเข้ามา พอทำงานบ้านเสร็จก็เดินเข้าครัวไปช่วยอ้อยทำกับข้าว

"ภุมิ วันนี้ไม่ไปไหนเหรอจ๊ะ เนี่ยคุณท่านออกไปข้างนอกกับคุณโต้แล้ว วันนี้ไม่มีงานจ๊ะ"

อ้อยบอก ภูมิบุญพยักหน้าไม่ได้ซักต่อเดินกลับไปที่ห้องของตนเองนั่งคิดอยู่ว่าจะไปบ้านแทนทวีดีไหม พอคิดได้ว่าจะไปก็เดินไปบอกจันทร์ที่กำลังจัดดอกไม้อยู่ที่ตึกใหญ่ จันทร์ไม่ได้ว่าอะไรเพราะไม่อยากกีดกันภูมิบุญเพราะตั้งแต่ภูมิบุญเข้ามา อยู่ในบ้านเพื่อนฝูงก็ไม่เยอะเกรงว่าภูมิบุญเองก็คงจะเหงา ให้ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้านเพื่อนบ้างก็คงจะดี ภูมิบุญโทรศัพท์ไปบอกแทนทวีว่าตกลงจะไปที่บ้าน รายนั้นถึงกับกระโดดโลดเต้นดีใจใหญ่

"เดี๋ยวพี่ไปรับนะครับภูมิ บ่ายสามได้ไหม"

ตอนที่ภูมิบุญโทรไปบอกก็บ่ายสองโมงกว่าแล้ว

"จะทันเหรอครับพี่แทน ภูมิยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ"

"อืม งั้นเสร็จโทรบอกพี่ละกัน เดี๋ยวพี่ออกไปรับเลย"

ภูมิบุญวางสายจากแทนทวีแล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย พอเสร็จก็แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ๊ตที่คุณอภิสราซื้อให้กับกางเกง ยีนส์สีดำพอดีตัวไม่แน่นหรือหลวมไป แทนทวีมาจอดรถรอหน้าบ้านแล้ว พอเห็นหน้าภูมิบุญก็ยิ้มแป้นเก็บอาการดีใจไม่อยู่

"จะดีเหรอครับพี่แทน ที่จะไปเจอพ่อแม่พี่น่ะ"

ภูมิบุญแสดงความอึดอัดใจออกมา

"ไม่เป็นไรหรอกภูมิ พี่บอกว่าเราเป็นเพื่อนใหม่น่ารักอยู่ในซอยเดียวกัน ท่านก็เลยอยากรู้จัก"

แทนทวีไม่มีสีหน้าอาการของความกังวลใจเลยกลับหัวเราะร่าอยู่ ภูมิบุญได้แต่พยักหน้าเออออเห็นดีเห็นงามตาม บ้านหลังใหญ่สีครีมรั้วคอนกรีตทาสีน้ำตาลเข้มตั้งเด่นตระหง่านอยู่ท้ายซอย เดินไปอีกหน่อยก็เป็นสวนหลวง ร.๙ ประตูอัลลอยด์ฉลุลวดลายบัวมองเห็นภายในบริเวณภายในบ้านบางส่วน แทนทวีกดรีโมตคอนโทลให้ประตูบ้านเปิดอัตโนมัติแล้วเลี้ยวรถเข้าบ้านไป

"ยินดีต้อนรับครับ ภูมินี่บ้านพี่ เล็กไปหน่อยนะครับ แต่อบอุ่น"

แทนทวีออกตัว ไม่รู้ว่าประชดหรือพูดถ่อมตัวแต่น้ำเสียงไม่ได้จงใจประชดแต่อย่างใด

"แหมพี่แทน ถ้าบ้านพี่เล็กบ้านผมที่เพชรบูรณ์ก็เรียกว่ากระท่อมแล้วล่ะพี่"

ภูมิบุญอดไม่ได้ที่จะแขวะเอาเพราะฐานะความเป็นอยู่ก็ต่างกันมากอยู่แล้วพอได้ยินเรื่องแบบนี้ยิ่งเหมือนเอาสิ่วตอกเข้าไปตรงหน้าผากสลักเตือนให้เขาอย่าได้ลืมตัว พอเดินเข้าไปในบ้านภูมิบุญก็เริ่มรู้สึกว่าตัวลีบเล็กลงอีก เพราะภายในบ้านตบแต่งแบบร่วมสมัยมีมุมเล็กๆตรงอีกฝั่งของบ้านที่มีเครื่องใช้ไม้สอยโซฟาเป็นแบบไทยล้านนา นายแพทย์แทนชัยกับแพทย์หญิงศิริกานต์นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงมุมนั้น ทันทีที่สายตาปราดไปมองเห็นเจ้าของบ้านภูมิบุญก้มหน้าลงทันทีรู้สึกอายประหม่าขึ้นมา

"พ่อแม่ครับ นี่ครับน้องภูมิที่ผมเล่าให้ฟัง"

แทนทวีพูดแล้วเดินนำหน้าภูมิบุญเข้าไปใกล้ๆบิดา มารดาของตน

"สวัสดีครับ"

ภูมิบุญยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม ทั้งสองรับไหว้แล้วยิ้มให้

"มาๆหนู มานั่งตรงนี้ หน้าตายังอ่อนๆอยู่เลยนะเรา"

ผู้เป็นบิดากล่าวแล้วยิ้ม นายแพทย์แทนชัยลาออกจากการเป็นหมอแล้วปัจจุบันมีธุรกิจส่งออกอัญมณีเป็นของตัวเอง ส่วนแพทย์หญิงศิริกานต์ยังเปิดคลีนิกอยู่แต่ก็ช่วยงานสามีบ้าง ทั้งสองหน้าตาดูเป็นมิตรยิ้มแย้มแจ่มใส

"เป็นไงพ่อ ผมบอกแล้วว่าน้องภูมิน่ารัก"

แทนทวีเสริมแล้วดันให้ภูมิบุญไปนั่งลงที่โซฟาตรงข้าม

"ชื่อภูมิเหรอจ๊ะ ภูมิเฉยๆหรือ"

แพทย์หญิงศิริกานต์ถามสายตามองภูมิบุญอย่างเอ็นดู

"ภูมิบุญครับ ผมชื่อภูมิบุญ"

ภูมิบุญตอบมองหน้าแพทย์หญิงศิริกานต์แล้วยิ้มแห้งๆ

"ชื่อน่ารักจัง เห็นไหมพ่อแม่บอกว่าให้ตั้งชื่อตาแทนว่าแทนบุญพ่อก็ไม่เชื่อ เห็นไหมว่าชื่อภูมิบุญน่ะน่ารักจะตาย"

หันไปเย้ากับผู้เป็นสามีรายนั้นหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี

"แหมคุณ ดูภูมิบุญสิ น่าตาเขาออกจะน่ารัก จะให้ตาแทนชื่อแทนบุญนี่มันไม่เข้ากับหน้ามันน่ะสิ"

"อ้าวพ่อ ไหงมาลงที่ผมล่ะ ไม่เอาแล้ว ภูมิขึ้นไปเล่นที่ห้องพี่ดีกว่าเดี๋ยวพี่เอา เพลงให้ดู"

แทนทวีโวยวายใส่บิดาแล้วหันหันมาชวนภูมิบุญใบหน้ายิ้มแย้มอารมณืดีกันทุกคนทำให้ภูมิบุญไม่ค่อยรู้สึกอึดอัด

"ไหนยะ แทนเพื่อนแกน่ะ ไหนอวดนักอวดหนาว่าน่ารัก"

เสียงแหลมดังมาจากข้างหลัง ภูมิบุญก้มหน้าลงหลุบตาลงต่ำเสียงนี้มันช่างคุ้นหูเหลือเกินภูมิบุญหันหน้าไปหาต้นเสียงอย่างที่ทุกคนในที่นั้นกำลังทำอยู่

"แก ไอ้ภูมิ"

เสียงแข็งห้วนขึ้นมาทันทีแต่ก็ยังรักษาอาการเอาไว้อยู่เพราะอยู่ต่อหน้าบุพการี แวนนั่นเองคือเจ้าของต้นเสียงแหลมสูงนี้  
 








 



เขียนโดย eiky  

[Raven]

โลกกลมได้อีก
แฟนโตโต้ดันกลายเป็นน้องพี่แทนไปซะได้

(ทำไมพี่กับน้องไม่เหมือนกันเลย 555+)

น้องภูมิเปรี้ยวมากอะ
ไปยั่วแบบนั้น ระัวังโตโต้หน้ามืดจับปล้ำนะจ้ะ >w<

รออ่านตอนต่อไปขอรับ

[win200]

 

[MM.Dog]

เข้ามารอค่ะ  เห็นว่าจะอัพตอนเย็นใช่มะ


อ่านไปอ่านมาชักชอบโตโต้แฮะ  ดูฉลาดแบบโง่ ๆ ดี

[wowhaha]

เฮ่อๆๆๆ เอาหล่ะซิ

[Annetemis]

ชัดเลยค่ะ ไอ้โตโต้กับนังแวนสมกันอย่างกับผีเน่ากับโลงผุจริง ๆ นิสัยผิดพ่อผิดแม่ด้วยกันทั้งคู่ คู่เลวคู่ชั่วจริง ๆ สมกันชะมัดเลยค่ะ

[PEENAT1972]

 อีชะนีแวนแว๊ด เป็นพี่สาวของแทนทวี ตายละ อีป้าแก่ๆ ต้องเตรียมปวดตับไหมนี่

ปล. eiky ช่วยดูเรื่องเว้นวรรคในประโยค กับระยะบรรทัดด้วยเน้อที่รัก