หัวข้อ: -- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557

[beautyless]

ทำไมโชคชะตาถึงได้เป็นอย่างนี้นะ ขออย่าให้มีอะไรร้ายแรงไปกว่านี้เลย

[BlackClover]

พิมไปแล้วครั้งหนึ่งแต่เน๊ตเทพเกิน โพสไม่ติด T^T

อยากอ่านต่อมากๆอ่ะ มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ยยยยยยยย

ปล. ใกล้จะคบ 1000 เม้นแล้ว อิอิ

[Little Devil]

ค้างงงง 
มาต่อเถอะน้องโอห์ม
จุดเปลี่ยนใช่มั๊ย
ขัดใจไอ้เอิทมาก 
+1

[cascada]

ดีใจมากๆครับที่โอห์มกลับมา หวังว่าผลการสอบจะดีนะครับ

เฮ้อ สงสัยมีเหตุการณ์ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอีกแหงมๆเลยใช่มั้ยครับเนี่ย ลุ้นๆๆๆ

[arty136]

ต้องขอสารภาพก่อนนะครับว่าไม่คิดอยากจะอ่านเรื่องนี้เลย

แต่วันนี้ไม่รู้เป็นไง กดเข้ามาอ่าน

ถึงโอห์ม     ต้องเรียกว่าน้องแล้วมั้งเพราะผมเรียนจบแล้ว อยากจะบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วมันคือชีวิตที่เกิดขึ้นจริงๆ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อสิ่งที่เกิดขนาดเรา

เป็นคนอ่านยังรู้สึกได้ขนาดนี้เจ็บสุดๆๆ(ปล.อาจจะเจ็บกับตัวเองมาบ้างแต่ก็คงไม่หนักหนาสาหัสเท่าโอห์มเท่าไร.....ว่างๆจะมามาเล่าให้ฟัง  เหอะๆๆ) อยากจะบอกว่าอ่านแล้วอยากจะร้องไห้กับสิ่งที่โอห์มได้เจอ อ่านแล้วมันเหมือเราโดนมาคลายๆกัน มันเจ็บ มันอึ้ง แต่ก็ได้มองความคิดของโอห์ม โอห์มเป็นคนดีมากๆๆครับ ไม่น่าเชื่อว่าโอห์มจะให้อภัยมิ๊กได้ขนาดนั้น แต่ถ้ามองย้อนดูตัวเองมันจริงครับ เราเลือกที่จะรักแล้วเกิดอะไรขึ้นเราก็ยอมรับได้ แต่มาเจอเหตุการณ์ กับอีเอิร์ทต้องเรียกว่าอี เพราะมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว อยากจะบอกเอิร์ทว่า ถึงเราจะจนเราก็ไม่ควรทำตัวแบบนี้ ทำกับผู้มีพระคุณขนาดนี้ บาปกรรมมันจะสนองเอาไม่ช้าก็เร็ว มันทำให้นึกถึงนางร้ายช่องเจ็ดเลยที่เดียว สงสัยโอห์มคงจะเจ็บมากที่เดียว ขนาดของผมเพื่อนกับเพื่อนมันทำผมยังเจ็บขนาดนี้ แต่ ของโอห์มมันคือคนที่เราไว้วางใจมันเกินไปจริงๆ

ปล.ผมก็เข้าใจมิ๊กนะ แต่ ถ้าเป็นผมขอแค่มีคนที่รักเรา เรารักเค้าอยู่ข้างๆเราแบบโอห์มผมว่าดีกว่าการมีเซ๊กกับใครก็ได้นะครับ
ความผูกผันของสองคนมันยาวนานมากมิ๊กผิดเองที่จะเลือกก้ามข้ามมาเกินเพื่อน ถ้าวันนี้มิ๊กเสียโอห์มก็ต้องทำใจเสียเถอะครับ
ปล.สอง เอิร์ท ถึงนายจะได้มิ๊กไป แต่สิ่งที่นายทำมันก็ไม่สมควรจะแสดงออกมาแบบนั้น แสดงว่าสันดานนายมันเลวมากครับ
ปล.สาม โอห์ม ผมไม่รู้นะครับว่าเรื่องที่พิมมาเล่ามาจริงหมดหรือเปล่า แต่ผมขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นายเสมอครับ
และอยากจะบอกว่าผมนับถือตัวนายมาก สู้ๆครับ

[TON1974]

ถึงยังไงก็ยังเชียมิกซ์อยู่ครับ  รู้ครับว่ามิกซ์ผิด  แต่โอห์มก็ยังรักมิกซ์มากสิ่งที่ทำไปมันก็เป็น

อารมณ์ล้วนๆ ยังไงความรักที่ผูกพันกันมานานตัดยังไงก็ตัดไม่ขาดหรอกครับ  เข้าใจเหตุผล

ของทุกคนครับ  แค่มองกันคนละมุมเท่านั้น  แต่ก็ไม่หยากให้เกิดเรื่องร้ายแรง  ทุกคนรองคิด

ดูซิครับว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมิกซ์คนที่จะต้องเสียใจที่สุดคงจะต้องเป็นโอห์มอย่างแน่นอนแล้ว

โอห์มก็จะรู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุจริงมั้ยครับ  ดังนั้นขอให้ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจให้มิกซ์  อย่า

ให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้น  อย่าลืมว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นมาแล้วมีน้องโอห์มคนเดียวที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  เรา

เป็นคนอ่านก็ได้แต่คาดหวัง  แต่ก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้ครับ  ถ้ามันเกิดเรื่องร้าย 

โอรห์มซึ่งเป็นคนเขียนเรื่องนี้คงจะทรมารใจมากไม่น้อย  มันเหมือนกับมาตอกย้ำความรู้สึกเสีย

ใจของตัวเอง  ซึ่งต้องรวบรวมความเข็มแข็งอย่างมากที่จะเขียนออกมา  จึงขอเป็นกำลังใจ(+1)

ให้โอห์มนะครับไม่ว่าเรื่องนั้นจะร้ายหรือไม่ร้ายก็ขอให้โอห์มฝ่าฟันความรู้สึกที่ไม่ดีนี้ไปให้ได้นะครับ

 เพราะรู้ว่าปัจจุบันโอห์มมีความสุขกับคนข้างๆ  แต่ไม่รู้ว่าเป็นใครก็เท่านั้นคงจะได้รู้ไปพร้อมๆกันครับ

[yomaster]

เอ่อ เพลงแต่ละเพลง ท่านเลือกมาได้เศร้ามากครับ

โดยเฉพาะ Apologized  ผมชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

ชอบ คห. ของคุณ arty136

ที่เข้าถึง อาจจะเพราะเคยได้รับรู้ รสชาติแบบนี้มาก่อนแล้ว....ก็เป็นได้


เป็นกำลังใจให้โอมห์

รีบๆ มาต่อล่ะครับ

[SpaTa]

หายไปนาน

กลับมาก้ เล่นสะ

 

[Y2Y]

ขอบคุณนะค่ะที่มาต่อหลังจากหายไปนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน


แต่ยิ่งต่อยิ่งค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


ณ ตอนนี้ไม่รู้จะเขียรใครเพราะ ถ้ายังเชียรมิก แล้วเกิดตอนนี้ ณ ปัจจุบัน โอมห็ไม่ได้เป็นแฟนมิ๊ก  แล้วเกิดแฟนคนปัจจุบันมาอ่านเจอว่ามีคนเชียรแฟนเก่า แฟนเราคงแย่น่าดูเนาะ

[meansguy]

เราอ่านถึงตอนที่โอมห์สอบเสร็จแล้วโทรหามิกซ์ แต่มิกซ์ไม่รับในตอนแรก พอกดรับมิกซ์ก็ตวาดโอมห์อีก

เราว่ามันเหลือทนอ่ะ   มันเหมือนกับว่าโอมห์โทรไปขัดจังหวะระหว่างที่มิกซ์กับเอริท จะมีอะไรกัน


มิกซ์ไม่ได้มีความสำนักหรือรู้สึกผิดที่ทำอย่างนั้น แต่กลับมาตวาดใส่โอมห์

เราคิดว่ามันเกินไป   นี่หรือคนรักกัน



สำหรับใครที่เชียร์มิกซ์ เราไม่ขอออกความเห็น 

แต่สำหรับเรา ถ้าคนที่รักกันทำอย่างนี้เราถือว่า ไม่มีความรักให้แก่กันหลงเหลือแล้ว แม้แต่ความเกรงใจก็ไม่มี

เราคิดว่ากับมิกซ์ ให้ความรักแบบเพื่อน ได้ และจะคบกันอย่างยาวนานที่สุด และโอมห์ก็จะไม่เจ็บมากไปกว่านี้

แต่ถ้ารักกับมิกซ์แบบคนรัก เราคิดว่าอมห์มีแต่จะเจ็บไปเรื่อยๆ



เลิกเหอะ   แล้วหาคนใหม่ เจ็บเพราะคนใหม่ ดีกว่าเจ็บเพราะคนที่เราไว้ใจ

[enhumto]

มีคนเห็นด้วย กับเนื้อหาที่กำลังอ่านเยอะดีจริงนะครับ แสดงว่าสิ่งที่มันทำ เลวจริงๆ ไม่ใช่เป็นเพราะผมคิดไปเอง ผมจำได้ว่าทั้งหมดตั้งแต่ที่ผมรู้จักมันมา ส่วนนี้เป็นตอนที่ผมนั่งเขียน ร้องไห้ เสียน้ำตา เหงา เศร้า ต้องการกำลังใจมากที่สุด มันเหนือย แล้วผมเองก็สงสารโน๊ตเหมือนกัน แต่ผมก็ยังไม่ได้บอกนะครับว่าตอนนี้ผมอยู่กับใคร จะเชียร์ใครก็ไม่ได้ว่าหรอกครับ ผมเชื่อว่าถ้าพวกเขาได้มีโอกาสมานั่งอ่าน (ถ้ามีโอกาสนะครับ) เขาคงดีใจไม่น้อยที่อย่างน้อย ในโลกใบนี้ก็ยังมีคนได้รับรู้ความรักในอีกมุมมองหนึ่ง วันนี้คงขอพอเท่านี้ก่อน คะแนนสอบแย่มากๆสำหรับความคิดคนอื่น แต่สำหรับผม ได้เท่านี้ถือว่าดีแล้ว น้องบอกว่าต้องทำให้ได้มากกว่านี้ ก่อนที่น๊อตจะหลุดแบบเมื่อวานอีก
มีกำลังใจให้กันเสมอนะครับ ความรักมันอยู่รอบตัวเรา เปิดใจให้มันเถอะครับ


ปล.ผมถามอีกเรื่องสิครับคนอ่านช่วยตอบหน่อยนะครับ ไอ้ +1 ที่ให้ผมมันคืออะไรอะครับ
แล้วมันเอาไว้ทำอะไรอะครับ
มันบ่งบอก รึว่ามีความหมายอะไรรึเปล่า

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องที่ไม่คาดฝัน
“โอมห์รออยู่นี้ก่อนนะลูก แม่ไปหานายก่อน” นายที่ว่าผมเข้าใจว่าเป็นตำรวจที่แม่รู้จักสมัยที่แม่ยังสาวกว่านี้  ผมเดินเข้าไปใกล้รถมอ”ซค์คันนั้นมากขึ้น จะว่ารถล้มก็คงไม่ใช่เฟรมรถโดนทุบแตก ไฟหน้าเองก็ไม่เหลือเช่นกัน มีรอยอิฐสีแดง + กับเศษหลอดไฟที่แตกยังคงติดตามซอกรถ ผมแน่ใจแล้วว่านี้คือรถมิ๊กแน่ๆ ตอนนี้เพิ่ง 7.30 เอง คนมาจากไหนนักหนา ทยอยมาในโรงพัก กับผมที่ใส่แค่เสื้อยืดกระทิงแดง กับบล๊อก ลายสีเขียวดำ เครื่องในก็ไม่ได้ใส่เพราะรีบตามแม่มา
“โอมห์อยู่ไหนลูก เข้ามาข้างในนิ มาอยู่กับแม่มิ๊กก่อน” แม่โทรสับเข้ามาหาผม ตอนนี้หัวผมพยายามไม่คิดว่ามีอะไรไปมากกว่ามันคงแค่รถล้ม แล้วที่มาโรงพักก็เพื่อเสียค่าปรับ
    แม่มิ๊กนั่งอยู่กับป้าคนหนึ่งผมไม่คุ้นหน้าเลย เรียกว่าไม่รู้จักเลยจะดีกว่า แม่มิ๊ก มาด้วยชุดนอนสีชมพูอ่อน ดูสีหน้าวิตกไม่น้อยขนาดนั่งคุยอยู่กับป้าคนนั้น ผมเองก็อยากรู้เรื่องไม่น้อยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ขาค่อยๆก้าวเดินเข้าไปตรงยังที่นั่งของผู้หญิงทั้งสอง 
“โอมห์ ลูก แม่ขอโทษ” แม่มิ๊ก เดินตรงเข้ามากอดผมทันที ซึ่งตอนนี้ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเรื่องอะไร ขอโทษผมทำไม แม่มิ๊กทำอะไรให้ผมหรือ ผมปล่อยให้แม่มิ๊กยืนกอดผมอยู่เกือบนาที น้ำตาไหลจนเฉอะหน้าอกผมไปหมด สายตาคนที่นั่งรอแจ้งความหันมาดูสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับแม่มิ๊ก
“แม่ครับ มันเรื่องอะไรครับ ทำไมต้องร้องไห้ด้วย”
“โอมห์อย่าทิ้งแม่ไปอีกคนนะ แม่ขอโทษ” แม่มิ๊กทรุดลงไปเกือบจะนั่งที่พื้น ผมต้องพยุงแม่มิ๊กขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม
“แม่ครับ จะให้ผมไปไหนละครับ แม่หยุดร้องไห้ก่อนนะครับ” ผมเอ๋ยคำพูดแบบนี้อยู่สัก 3-4 รอบจนแม่มิ๊กเริ่มสงบลงอีกครั้ง ผมเลยอาสาไปซื้อกาแฟให่แม่มิ๊กกินดีกว่า ผมเองก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน เพราะสิ่งที่กำลังเห็นอยู่ มันทำให้ผมงงอยู่พอสมควร
“แม่ โอมห์ไปซื้อกาแฟนะครับ คุณป้าเอารึเปล่าครับ” แม่มิ๊กไม่ตอบอะไร น้องจากนั่งเม๋อลอย เหมือนคนสติขาดไปแล้ว แต่ป้าคนนั้น ยอมเดินตามมากลับผม
“แม่อยู่ไหน ขอเงินซื้อนมหน่อย” ผมโทรหาแม่ เพราะไม่มีเงินติดตัวมาสักบาท
“อะไรกันออกมาข้างนอกไม่พกเงินมาเลยรึยังไงเนี่ย” แม่ผมบ่นกรอกหูมา
“จะเอาที่ไหนมามีละแม่ มีแต่ไข่ เขาจะให้แลกกาแฟไหมละ ตัวเองพาเขามา หยิบมือถือทันก็ดีแล้ว”
“ไอ้โอมห์ หัดเล่น...................................บล้า บล้า บล้า.....................(แม่บ่นแล้วกันนะครับ)” แล้วแม่ก็โทรบอกให้ไปเอาเงินกับร้อยเวร ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทั้งคู่ไปรู้จักกันตอนไหน แต่ก็ได้เงินมาด้วยดี
ที่ร้านสะดวกซื้อไม่ไกลจากโรงพักมากนัก บทสทนาของผมระหว่างป้าคนนั้นก็เริ่มขึ้น คือผมรู้ที่หลังว่าชื่อป้า ณี
“หนูเป็นลูกของผู้หญิงคนนั้นหรอค่ะ” ป้าณีพูดด้วยเสียงที่ดูเป็นกังวล
“ป่าวครับ น้าเขาเป็นเพื่อนกับแม่ผม ส่วนลูกชายเขาเป็นเพื่อนกับผมครับ” ผมตอบ แล้วก็ส่งยิ้มให้ โดยที่มือก็ยังหยิบของใส่ตระกร้า
“จะเอาอะไรหยิบเลยนะครับป้า เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง ” หลังจากที่หยิบของจ่ายเงินเสร็จ กำลังเดินกลับมาหาแม่มิ๊กพอดี เพลงชาติดันดังขึ้นเสียอีก ตอนนี้ผมกับป้าณีมาหยุดอยู่ที่หน้ารถมอไซค์อีกครั้ง
“ไอ้พวกนั้นมันเลวมากเลยนะหนู” ผมเลิกคิ้วมองไปที่ป้าณี เพราะสะดุดกับคำเริ่มประโยคของแก
“ใครหรอครับป้า”
“พวกที่ทำกับเพื่อนเราไง”
“อ้าว เพื่อผมไม่ได้รถล้มหรือครับ”
“หนูไม่รู้อะไรเลยรึไง ” ผมส่ายหน้า ก็เมื่อคืนกรูยังเห็นกันอยู่เลยนิว้า
“เราหาที่นั่งกันก่อนดีไหม” ผมพยักหน้า แทนคำตอบอีกครั้ง มีเก้าอี้หินอ่อนวางอยู่ไม่ไกลจากเสาธง ผมคิดว่าคงไม่นาน เลยนั่งฟังสะหน่อยก็ดี
“เพื่อนเรา นะ ไอ้คนที่ตาเล็กๆ ตัวขาวๆใช่ไหม เจ้าของรถนะ” ผมพยักหน้า
“อืม เขาขี่รถมอไซค์มาถึงแถวๆศาลปกครอง ป้าก็ไม่รู้เรื่องหรอกนะว่าเขาไปมีเรื่องกันมาจากไหน แต่พอไอ้หนุ่มนั้นขี่รถมาแถวๆร้านป้า ก็โดนไอ้พวกนั้น ถีบรถล้มไปเลย เพื่อนเราก็ไม่ได้สู้นะ ล้มไปพร้อมๆกับรถนั้นละป้าก็คิดว่าพวกมันจะไปแล้ว แต่ไม่ใช่เลย มันเดินไปหยิบ หลอดลีออนตรงถังขยะมาฟาดใส่ไอ้หนุ่มนั้นเลย ป้าไม่รู้หรอก อีกพวกหนึ่งก็รุมกระย้ำรถจัดเป็นแบบนี้ละ พอเพื่อนเรา มันลุกขึ้นยืนได้ มันก็รีบวิ่งหนีพวกมัน ตอนแรกป้าก็คิดว่า มันจะวิ่งเข้ามาในร้าน ป้าก็บอกให้พวกลุงค่อยช่วยแต่ เพื่อนเราก็ไม่วิ่ง ดันวิ่งเลยไป ไอ้พวกนั้น มีคนหนึ่งหยิบอิฐมอญ ที่วางข้างถนน ขี่รถตามมา แล้วก็เอาขว้างใส่หัวเพื่อนเราเลย อิฐแตกกระจายเต็มพื้นไปหมด เพื่อนเราล้มไปนอนกลางถนนเลย ตอนนั้นป้าก็จะวิ่งเข้าไปช่วยแล้ว แต่พวกมันมีกันเยอะ เราเข้าใจป้าใช่ไหม” ป้าเอามือมากุมมือผมเอาไว้ ตอนนี้ใจผมอยู่ไม่เป็นสุขกับเรื่องที่ได้ฟังแล้ว ได้แต่พยักหน้ารับคำถาม
“แล้วมันก็ลากเพื่อนเราไปวางไว้กลางถนน สงสัยจะคิดว่าเพื่อนเราตายไปแล้วมั้ง ป้าโทรแจ้งตำรวจตั้งนานแล้ว แต่มันก็ไม่มากันสักที จนพวกมันไปแล้ว ป้าเลยพาลุงไปช่วยเพื่อนเรา ตอนนั้นในมือเพื่อนเรายังกุมอันนี้ไว้แน่นเลย” ป้าณีส่งไอ้ที่มันกุมไว้ มาให้ผม
“โทรสับนิครับ ”
“เรียกว่าโทรสับหรอ ป้าก็ไม่รู้หรอก เรื่องนี้ป้าคุยกับผู้หญิงคนนั้นไปทีหนึ่งแล้ว แต่รู้ว่าเขาเป็นแม่ป้าเลยไม่อยากจะเล่าละเอียดมากนัก กลัว”
“คับป้าผมเข้าใจครับ”
“แล้วแผลที่เท้าเพื่อนเรานะ มันเป็นตอนที่ลุงพาเพื่อนเราไปโรงบาลนะ สงสัยเท้าจะลากไปกับพื้น” ผมเองพูดอะไรไม่ออกแล้ว แม้แต่แรงจะเดินไปหามิ๊กยังไม่มีเลยครับ เชื่อไหมว่า ตอนแรกที่ผมมาผมเข้าใจอยู่สองแรงคือ รถล้ม หรือไม่มันก็คงไปชกกับใครแล้วโดนขังอยู่ที่โรงพัก แต่มันกลับไม่ใช่ทั้งสองอย่าง ผมพาร่างตัวเองมาทิ้งตัวนั่งข้างๆแม่มิ๊ก ผมส่งแก้วกาแฟให้ด้วยเรี่ยวแรงที่แถวจะไม่มีเหลือ มันสั่นไปหมดหังจากที่ได้ยินเรื่องนี้
“แม่กินสะหน่อยนะครับ วันนี้คงอีกนาน พ่อไปไหนแล้วละครับ” แม่มิ๊กรับแก้วกาแฟ ก่อนที่จะพูดเบาๆ ว่าอยู่กับมิ๊ก ปาณีขอตัวกลับไปก่อนเพราะว่ายังมีร้านข้าวที่ต้องกลับไปเปิด ผมส่งเงินที่เหลือจากการซื้อของให้แกไปเป็นค่าน้ำมันรถที่อุตสาห์มาเป็นธุระให้ ไม่นานแม่ผมก็เดินลงมาพร้อมกับตำรวจดูท่าจะมีตำแหน่งมั้งครับ แม่ให้ผมไหว้ ผมก็ไหว้
“นี้ค่ะ ลูกชายหนู ไปเรียนวิศวะอยู่ที่เชียงใหม่”
“เอ๋อๆ ดีนะเราเก่งนะเนี่ย ตั้งใจเรียนนะเรา ดีจริงๆเลยเก๋งเหมือนแม่มันเลย”
“นิเธอ เลิกร้องไห้ได้แล้ว ”     “นี้คุณพี่ค่ะ แม่ของน้องคนนั้น”
“อ๋อคุณนี้เอง ผมเห็นบ่อยๆ ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะรีบจัดการเรื่องนี้ให้ ได้เรื่องยังไงเดี๋ยวผมจะติดต่อไปนะครับ ผมรับปากเลย เดี๋ยวผมขอตัวไปประชุมก่อน” แล้วลุงคนนั้นก็จากไป เหลือแค่แม่ ทั้งสองของผม ผมปล่อยให้ทั้งคู่นั่งคุยกัน ส่วนตัวผมขอแยกตัวเดินออกมานั่งคนเดียวหน้าห้องน้ำ แล้วเอิทไปไหนว่ะ ทำไมถึงเป็นมีกคนเดียวที่โดนตี นี้เป็นคำถามที่เกิดขึ้นในหัว พอดีว่านึกได้ว่ามีมือถือมิ๊กอยู่ ผมรีบหยิบมาดูทันที ไม่แปลกใจเลยที่ไม่มีสายเข้าเลย เพราะมันปิดเครื่องอยู่ แถมจอที่เป็นกระจกก็แตก ตอนนี้ผมภาวนาให้มันเปิดติดก็พอแล้ว 
........................ พี่มิ๊ก เอิทขอโทษ จะให้มิ๊กทำยังไงก็ได้ โทรหาเอิทด้วยนะครับ รักเสมอ ........................
เป็นข้อความใหม่ในถาดเข้าซึ่งผมเองก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะเปิดดูหรอกนะครับ แต่ไหนๆ ก็เปิดแล้ว ผมขอดูให้มันสุดเลยดีกว่ามีข้อความที่เป็นฉบับร่างเยอะไปหมดที่พิมพ์ทิ้งไว้แต่ไม่ได้ส่ง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมสนใจอะไร แต่ที่ไปสะดุดคือข้อความถาดออกสะมากกว่า
.................. เอิท พี่ไม่เคยเอาเรามาแทนที่โอมห์ โอมห์ยังอยู่ที่ที่โอมห์สมควรอยู่เสมอ สำหรับพี่แล้ว โอมห์สำคัญที่สุด  ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ต้องรอพี่ ถ้าโอมห์ไม่ยอมคืนดีกับพี่ พี่ก็ขออยู่คนเดียวดีกว่า ขอให้มีควมสุขกับคนใหม่ ................
ผมคงไม่ได้คิดไปเองแล้ว ทั้งคู่คงจะทะเลาะกัน มเลยกดโทรสับไปหาเอิททันที โดใช้มือถือของมิ๊กเนี่ยละ

“สวัสดีครับ”
“ใครว่ะ จะคุยกับใคร” เสียงไม่ใช่เอิทแน่นอนที่รับสาย
“ขอสายเอิทหน่อยดิ”
“เหียไรว่ะ ยังเช้าอยู่เลย เดี่ยวเมิงค่อยโทรมาใหม่ได้ป่าวว่ะ กรูจะนอน”
“แต่ กรู........................” สายถูกวางไป
ผมต่อสายไปอีกครั้ง
“กรูขอคุยกับเอิทหน่อย มีเรื่องสำคัญ”
“เมิงจะมีเรื่องสำคัญอะไรกับผัวกรูว่ะ”
“เอ๋อ.............งั้นกรูไม่กวนมิงละ” กลายเป็นว่าตอนนี้ผมเข้าใจเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้ว ไม่ว่าคนที่พูดกับผมเมื่อกี้มันจะเป็นใครก็ตาม แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ไม่ว่าเมิงมันจะโดนไอ้เอิทสวมเขา รึว่ามันจะเป็นยังไงก็ช่าง ผมก็ยังห่วงมันเสมอในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง  เสียงโทรสับของผมเองที่ดังขึ้นอีกครั้ง คราญนี้ไม่ใช่แม่ แต่กลายเป็นโน๊ตแทนเสียอีก ผมลืมสนิทเลยว่าโน๊ตนอนอยู่บ้านคนเดียว
“โอมห์อยู่ไหนอ่ะ”
“โรงพักอะ โน๊ต ตื่นแล้วอ๋อ”
“มีเรื่องอะไรรึเปล่า”
“อืม มีเยอะด้วยอะ เดี๋ยวจะกลับบ้านแล้ว โน๊ตไปอาบน้ำรอเลยนะ เดี๋ยวเราออกไปข้างนอกกัน”
“ครับ ผมรอนะครับ”

ผมเดินกลับมาหาแม่ เพราะน้มันก็สายมากแล้ว อีกอย่างเรื่องที่โรงพักน่าจะเสร็จแล้ว ผมอยากเปลี่ยนตัวเองจากสภาพนี้ แม่มิ๊กก็เหมือนกัน
“แม่ครับ กลับบ้านไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะครับ มิ๊กมันไม่เป็นอะไรหรอกครับ มันตัวใหญ่ยังกับหมี”ผมทำท่าชกอกให้ทั้งคู่สบายใจ
“ป่ะเธอ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า ดูสิเนี่ย แต่งตัวอะไรมาไม่รู้ ”
“นั้นสิ ฉันลืมไปเลยนะเนี่ย ” ทั้งคู่เพิ่งจะสังเกตุตัวเอง แล้วก็ยิ้มกันสองคน มันทำร้ายกำแพงความเศร้าไปได้นิดหน่อย แต่มันก็ยังดีกว่าวันนี้ไม่มีรอยยิ้มเลย



สิ่งที่ขาดหายไป

พอเราได้ย้อนดูหลายๆประโยคที่มิ๊กเคยพูดกับเราไว้ เราจะรู้สึกได้เลยว่ามันเป็นเรื่องจริง แล้วเบื้องหลังสิ่งที่โหดร้ายก็ทำให้ผมได้เจอเบื้องลึกสุดในใจของมัน ที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าเป้สะพายหลัง ถึงแม้ว่าคำตอบของหมอจะเป็นแบบนั้น แต่ความหวังก็สำคัญกับเราเสมอไม่ใช่หรือ โน๊ตจับมือผมแน่น ระหว่างที่หมอเข็นมิ๊กออกมาจากตึก เป็นเวลาเดียวกับที่ผมกับแม่เดินเข้าไปที่ตึกพอดี ผมพูดไม่ออก จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าคที่เพิ่งผ่านหน้าผมไปคือ มิ๊ก
“นั้นใช่ไอ้ตี๋ไหมโอมห์” สายตาผมหันไปค่อยๆพนิจวิเคาะ ชายที่นอนอยู่บนเตียง หน้าตาบวมปู๊ด มีรอยแผลเต็มไปหมด หัวถูกโกรนจนเกลี้ยงไปหมด แม่มิ๊กวิ่งเข้าไปกอดกับพ่อมิ๊กแล้วร้องไห้ทันทีที่ได้เห็นลูกชายลูกเข็นผ่านหน้าไป อาการแบบนี้คงไม่แปลกสำหรับคนที่อยู่โรงบาลเป็นประจำ แต่สำหรับผมกับครอบครัวมันไม่ใช่เรื่องปรกติเลย  น้ำตาเหมือนสั่งได้ มือผมอีกมือก็จับมือแม่ผมไว้แน่น แขนและขาของมิ๊กถูกมัดไว้ด้วยผ้าสีสีฟ้าอ่อน มีรอยคล้ายโดนมัดทั้งข้อมือแล้วก็ข้อเท้า รถเข็นหยุดไม่นานก็เรื่อยไปต่อที่ตึกถัดไป
“เขาเอาลูกไปไหนค่ะ คุณ เขาทำไมต้องมักลูกแบบนั้นค่ะคุณ”
“ใจเย็นๆนะเธอ เขาเอาลูกไปสแกนสมอง มิ๊กมันไม่เป็นอะไรหรอก ใจเย็นๆนะคุณ”
ตอบปล3. นะครับที่เขียนเนี่ยมันคัดมาจากบันทึก ที่ครั้งหนึ่งมันเคยเกิดขึ้นกับผม มีความสุขมากๆนะครั

[BlackClover]

ตอบเรื่อง +1 ถ้าเม้นครบ 250 จะสามารถกด + ให้กับข้อความที่ถูกใจเราได้จ๊ะ

อ่านแล้วพูดไม่ออก ถ้าไม่เจอกับตัวคงไม่รู้ คนที่เพิ่งเห็นว่าเขายังมีสภาพดีๆเมื่อคืน แต่พอเช้ามากลับมีสภาพอีกอย่าง

ไม่ว่าจะโกรธ กันมากแค่ไหน ก็อดที่จะสงสาร เสียใจไม่ได้

แล้วยิ่งเป็นคนที่รู้จักกันมานานแบบนี้ด้วย

ขนาดเพื่อนเรารถล้ม แล้วสาหัสมากกกกกกก เราแทบไม่ได้ไปดูอาการ ทำได้แค่ห่วงอยู่ไกลๆ มันทรมานนะ

ถ้าคนใกล้่ตัว เจ็บปวด ไม่ว่ากายหรือใจ

เอิท...ไม่ไหวจะเคลียร์ เอดส์จะถามหาไหมนิ =[]= (เหมือนมันบ้า sex ว่ะ)

[PEENAT1972]

เรื่องเป็นซะขนาดนี้ จะให้มีความสุขได้รึคะ หึๆๆ

ถึงจะเป็นเรื่องอดีตที่ผ่านไปแล้ว

แต่ก็ไม่ทำให้เหตุการณ์ย้อนกลับได้จริงๆ ใช่ไหม

[1kabb]

เป็นกำลังใจให้ ค๊าบบบบบบ..

[polartotty]

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เหมือนมีแต่ปริศนา
รอโอมห์เฉลยนะคะ ตอนนี้สงสารมิ๊คอ่ะ
มาต่อเร็วๆน้าาาาาา

ปล.ขอบคุณที่บอกเล่าประสบการณ์นะคะ

[wan_sugi]

สิ่งที่เกิดกับมิกซ์มันย่อมมีเหตุผลในตัวเองเสมอ
และเหตุการณ์นั้นมันก็ผ่านมาแล้ว  ไม่ว่าจะดีจะเลวแค่ไหน
ผลของมันก็ย่อมมีคุณมีโทษในตัวเองเสมอ
ชีวิตที่เจ็บตั้งแต่ตอนนั้น  จะทำให้เราเติบโตได้แข็งแกร่ง ถ้าจิตใจเราไม่อ่อนแอไปซะก่อน

[salemon]

อย่างไงก็ให้กำลังใจโอมห์ค่า

แล้วอิเอิทไปไหนซะละ

[nona159]

ิอินังเอิท

แกทำอะไรมิ๊กยะ

ฉันแกจริงๆเลย






ดีจังนะที่คนเขียนสอบเสร็จแล้ว

แต่เราอ่ะกำลังมึนเลย

สอบประมาณสิบตัวได้อ่านหนังสือจนตาลายเลย

สู้ๆต่อไปนะคะกำลังรออ่านอยู่

[♠DekDoy♠]

เอิทนี่เป็นทั้งรุกและรับเลยว่างั้น เออนะ จะมีคนใหม่ก้ง่ายๆอย่างนี้เลยรึไงหว่ะเนี่ย

[nine-poo]

เรื่องมันบีบหัวใจจัง
ไม่รู้จะพูดจะปลอมอะไรยังไง
ขอเป็นกำลังใจให้ล่ะกันคร้าบ

ถามโอห์มนิดนึงได้ปะเรื่องมันเกิดนานยังคับ


สู้ๆๆๆๆ

[IZE]

เอิ่มมมมมมมมมมมมมมม


พูดไม่ออก  แน่นหน้าอก  


ไม่รู้น่ะว่าความรูสึกโอห์มจริงๆตอนี้เป็นยังไง  แต่ผมว่าโอห์มยังตั้งสติได้


แล้วยังเข้มแข็งได้ขนาดนั้นเป็นผมคงทำไม่ได้ยังนั้นหรอก ป่านนี้คงนั่งบ้าไปแล้วมั้ง


เฮ้อออออออออออออ ไอ้เอิทเนี่ยไม่อยากพูด   ตอบได้คำเดียวไม่ขอพูดถึง


ปล  ถึงโอห์ม ถึงแม้ว่าตอนนี้โอห์มจะอยู่กับใครมันก็เรื่องของโอห์ม  แต่ขอขอบคุณที่นำเรื่องราวนี้มาเล่าสู่กันฟัง

เพราะมันสอนใครหลายๆคนได้เลยนะเนี่ยว่าจะใช้ชีวิตอย่างไรไม่มากก็น้อย  จงอยู่กับปัจจุบันทำมันให้ดีที่สุดก็แล้วกันคับ

เป็นกำลังใจให้

ปล สอง จะเป็นไรมั๊ยจะบอกว่าหลงรักโอห์ม อะ  อิอิ

[Y2Y]

มีคนตอบเรื่อง บวก 1 ไปแล้ว  งั้นข้ามไป

แต่ขอเพิ่มนิด  คะแนนบวก ถ้าเราไม่ใช่เจ้าของทู้เราจะบวกให้คนที่เราชอบเพียงหนึ่งคน


มาเรื่องนิยาย เอ๊ะเรื่องเรื่องเล่าจากบันทึก

สงสารมิ๊ก   มิ๊กดูท่าจเป็นพวกเป็นพวกไม่นิยมความรุนแรง และไม่ใช่พวกชอบใช้กำลัง
เพราะตอนมีเรื่องกับรุ่นน้อง มิ๊ก ก็ไม่สู้ ไม่ตอบโต้  ตอนนี้ ก็ไม่ตอบโต้  ไม่เข้าใจมิ๊กอ่ะว่าทำไมไม่ป้องกันตัวเอง
แล้วพวกที่มาหาเรื่องมิ๊กเป็นเมียใหม่ไอ้เอิทเหรอ ถ้าใช่ ก็สมควรแล้วที่ได้เป็นคู่ผัวตัวเมียกัน เพราะ พวกมันเลวกันทั้งคู่

[หลงไหลในม่านหมอก]

ถึงจะเคืองมิ๊กยังไง มันก็อดสงสารและเห็นใจไม่ได้อ่ะนะ เฮ้อออออ

อ่านจากที่โอมห์เขียนมา ทุกตอน ก็รู้อีกแหละว่ามิ๊กก็รักโอมห์มาก แค่เห็นแก่ตัวและเห็นแก่sex มากไปหน่อย

ไม่ว่าโอมห์จะเลือกใคร มันก็ใจของโอมห์ แค่ตัวเองมีความสุขมันก็พอแล้ว

แต่ป้าเชียร์โน๊ตหง่ะ

[โมโม่ที่รัก]

เรื่องร้ายๆมันทำให้เราเข้มแข็งขึ้น
สู้ๆนะ
 

[ordkrub]

อ่านตอนนี้แล้วอึ้งครับ ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่เข้าใจความรู้สึกโอมห์ที่ต้องมาบรรยายความรู้สึกที่ไม่ดีให้ฟัง อยากให้คิดว่าการบอกเล่าจะเป็นกระบวนการจิตบำบัดในรูปแบบหนึ่ง เมื่อใดอึดอัดมากๆถ้าได้ระบาย มันจะช่วยให้เราเข้มแข็งเร็วขึ้นครับ แต่ถ้ามันผ่านมานาน ก็เปรียบเสมือนการคิดย้อนกลับไปพิจารณาเหตุต่างๆอีกครั้ง เพื่อเตือนสติเราไม่ให้ทำผิดพลาดใหม่  เป็นกำลังใจให้เสมอครับ

[Little Devil]

เหนื่อยแทนโอห์ม
+1 เป็นกำลังใจ

[i3igM]

เจ็บ...แต่ยังหายใจ

[MCMLXXIX]

หุหุ ก็ตามติดกันต่อไป

[StillLoveThem]

...นี่แหละ เกือบไม่มีพรุ่งนี้แล้ว...มิกซ์เอ๋ย
...สาเหตุมันเกิดมาจาก ไอ้คนที่มันพูดว่า.. เมิงจะมีเรื่องสำคัญอะไรกับผัวกรูว่ะ” หรือเปล่า...ที่ทำให้มิกซ์เป็นแบบนี้
...ถึงเป็นเหตุการณ์ร้าย  แต่ก็ยังมีเรื่องราวดีๆเกิดขึ้นไม่ใช่เหรอ เรื่องเกี่ยวกับเอิท แล้วก็รู้ว่ามิกซ์ รักโอมห์ คนเดียว
...แต่พี่ก็ไม่รู้นะว่า เมื่อเหตุการณ์นี่จบลง ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง อีกกี่ปีข้างหน้า จะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกหรือเปล่า
...ถ้ามิกซ์ ยังใจไม่มั่นคง และหวั่นไหว กับสิ่งเร้า อยู่อย่างนี้ ยังไงพี่ก็ยังหวังอยู่ว่าโอมห์กับมิกซ์อยู่ด้วยกันจนถึงทุกวันนี้
...ถึงแม้ว่ามิกซ์จะทำผิดกับโอมห์หลายครั้ง แต่ก็ยังอยากให้อยู่ด้วยกันอยู่ดี เพราะ..มิกซ์เป็นคนสำคัญที่สุดที่โอมห์รัก จริงมะ

[MM.Dog]

ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
แม้ขณะนั้นโอมห์จะยังโกรธมิ๊ก  แต่ก็เชื่อแน่ว่าเพื่อนทั้งคนโอมห์คงทำใจไม่ได้  ถ้าจะเป็นอะไรไป