หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[Angel_K]

ตอนที่ 37 ฝึกงาน + หนังผี

“หกอาทิตย์แรกพี่จะให้เราเวียนไปแต่ละฝ่าย ฝ่ายละสองอาทิตย์ พอเวียนครบแล้วพี่จะให้เลือกว่าอยากไปฝึกต่อที่ฝ่ายไหน พี่จะให้ไปอยู่ฝ่ายนั้นอีกสองอาทิตย์”

“แล้วเดือนสุดท้ายพี่จะให้เราทำโปรเจค ซึ่งโปรเจคที่ทำก็จะเอาไปลงในฉบับเดือนธันวาปีนี้และฉบับเดือนมกราปีหน้า” พี่แอมพูดอธิบายโปรแกรมฝึกงานให้พวกผมสี่คนฟังในห้องประชุมย่อยที่อยู่ชั้นสามของออฟฟิศมาได้สักพักแล้ว

ตอนแรกก็เริ่มจากการแนะนำให้รู้จักกับหัวหน้างานแต่ละฝ่าย ต่อมาก็ให้พวกผมแนะนำตัว แล้วบอกถึงความสนใจของพวกผมแต่ละคนว่าสนใจอะไร หรือด้านไหนเป็นพิเศษ  จนมาถึงตอนนี้พี่แอมกำลัง สรุปให้ฟังว่า ตลอดเวลาที่พวกผมมาฝึกงานสามเดือนจะต้องทำอะไร ไปอยู่ฝ่ายไหนบ้าง และที่นั่งอยู่ในห้องตอนนี้นี้ก็มีพวกผมสี่คน พี่แอม พี่ต้น พี่น้อย สุดท้ายก็พี่กันต์ มีคนอื่นอยู่ด้วยเลยต้องเรียกพี่เหมือนเดิม

“เดี๋ยวพี่จะแบ่งเราเป็นสองกลุ่มนะ กรอยู่กับป่าน ส่วนธีอยู่กับเอิง สองอาทิตย์แรกกรกับป่านจะไปอยู่กับต้น ส่วนธีกับเอิงไปอยู่กับน้อยก่อนนะ” พี่แอมบอก

ส่วนเอิงก็คือ คนที่กันต์บอกว่าจะมาฝึกงานกับผมด้วย ตอนเช้าระหว่างที่รอเพื่อจะเข้ามาในห้องประชุม พวกผมสี่คนเลยนั่งคุยกัน ผมกับไอ้ธีเลยบอกเอิงมันว่า คุ้นๆ หน้าอยู่ คงจะเคยเห็นหน้ากันมาบ้างที่มหาวิทยาลัย เพราะคณะของผมกับมันอยู่ติดกัน เอิงมันก็พูดแบบเดียวกันกับผม แล้วก็รู้อีกว่าเอิงมันเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่น้อย มันเลยขอมาฝึกงานที่นี่ด้วย สรุปพวกผมสี่คนนี่เหมือนเด็กเส้น เพราะมีแต่คนรู้จักกันทั้งนั้น แต่ผมคงเส้นใหญ่กว่าเพื่อน น่าจะเรียกว่าเส้นกวยจั๊บเลยมากกว่า ก็เจ้าของที่นี่เขาเป็นแฟนผมนี่ครับ ฮาๆ

“แล้วช่วงเช้าของทุกวันศุกร์เราจะมาคุยเพื่อสรุปกันว่าอาทิตย์นั้นทำอะไรไปบ้าง หรือได้อะไรบ้าง” พี่แอมพูด ผมว่าคงใกล้จะคุยกันเสร็จแล้ว

“มีใครสงสัยอะไรไหม... ถ้าไม่มีเดี๋ยวคุณกันต์เขาจะพูดถึงเรื่องที่มาที่ไปกับคอนเซ็ปของ INDEED ให้ฟัง หลังจากนั้นค่อยแยกกันไปหาต้นกับน้อยนะ” พี่แอมพูด พอพูดจบแล้ว พี่แอม พี่ต้น และพี่น้อย ก็ลุกและเดินออกจากห้องประชุมไป

พอพี่แอม พี่ต้น และพี่น้อยออกจากห้องไปแล้ว กันต์เขาก็เริ่มต้นเล่าให้พวกผมฟัง ว่านิตยสารของเขามีแนวคิดมาจากไหน แล้วทำไมถึงออกมาเป็น INDEED เล่าไปก็มีสไลด์ประกอบด้วย ตอนอธิบายพวกคอนเซ็ป แล้วก็เนื้อหาหลักของแต่ละคอลัมน์แบบคร่าวๆ เขาก็ชี้ที่สไลด์ให้พวกผมดูตามไปด้วย

แต่ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าตัวเองสนใจสิ่งที่เขากำลังพูด หรือที่ตัวคนพูดมากกว่ากัน พอเห็นกันต์ในเวลางาน เวลาจริงจังก็ดูแปลกไปอีกแบบ ก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่ดูนิ่งๆ เป็นปกติอยู่แล้ว แต่ผมไม่เคยเห็นเขาอยู่ในเวลางานแบบนี้สักที ถึงจะเอางานกลับไปทำที่บ้านบ้าง แต่ก็ไม่เคยเห็นเขาอยู่ในมาดแบบนี้

เห็นแล้วรู้สึกยังไงหรอครับ ก็ปลื้มในตัวเขามากๆ เขาเป็นคนเก่ง อายุแค่นี้แต่มีอะไรให้ต้องรับผิดชอบมากมายขนาดนี้ แล้วเขาก็จัดการได้ แล้วยังจัดการได้ดีมากเสียด้วย แบบนี้จะเรียกว่าทั้งรักทั้งหลงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เห็นเขาทำอะไรก็ดีไปหมดละครับ ส่วนผมคงอีกไม่นานนี้เหมือนกันที่จะต้องไปรับผิดชอบงานของตัวเองบ้าง แต่จะเป็นยังไงตอนนี้ยังนึกภาพไม่ออก 





................................................................



แล้ววันแรกของการฝึกงานก็ผ่านไป วันนี้ยังไม่ได้ทำอะไรมาก พี่ต้นแค่อธิบายให้ฟังว่า งานที่เขาทำมีอะไรบ้าง แล้วพรุ่งนี้ถึงจะส่งผมไปลุยงานจริงๆ อยู่ฝ่ายนี้ ได้ออกไปหาข้อมูลกันข้างนอกด้วยครับ

ส่วนเย็นวันนี้ผมชวนกันต์ไปดูหนัง พอดีวันนี้คุยโทรศัพท์กับไอ้เดย์มันตอนกลางวัน แล้วมันพูดถึงหนังที่มันเพิ่งไปดูมา ผมก็เลยจะลองไปดูตามมัน ทั้งที่ปกติผมไม่เคยดูหนังประเภทนั้น จะว่าไปแล้วผมกับกันต์ก็ไม่ได้ดูหนังมานานแล้วเหมือนกัน ล่าสุดน่าจะเป็นเมื่อเดือนหรือสองเดือนที่แล้ว พอตอนเย็นเลิกงานต่างคนก็ต่างขับรถกลับบ้าน แล้วเดี๋ยวค่อยเอารถออกมาคันเดียว สำหรับเหตุผลที่ต้องแยกกันไปก็มีอยู่อย่างเดียว คือไม่อยากให้ใครมาถามอะไร
.
.
.

ไปถึงก็ขึ้นไปซื้อตั๋ว แล้วค่อยกลับลงมาหาอะไรกิน วันนี้เข้าร้านอาหารไทย เพราะกันต์เขาบ่นว่าอยากกินต้มยำกุ้ง แต่ให้ทำเองมันก็ไม่ได้อย่างที่ร้านสักที พอกินข้าวเสร็จก็ไปเดินเล่นกันอีกสักพัก อีกสักสิบนาทีจะถึงเวลาค่อยขึ้นไปข้างบน


“นั่นป่านนิ” เสียงกันต์ที่นั่งอยู่ข้างผมเรียกให้หันไปมองทางเดียวกับเขา ก็เห็นป่านมันยืนอยู่แถวช่องขายตั๋ว ท่าทางคงกำลังรอใครอยู่ หน้าตานี่ดูแล้วเหมือนคนไม่ค่อยสบอารมณ์กับอะไรสักเท่าไร

“พี่กาวน์” เสียงกันต์พูดชื่อคนที่เดินเข้าไปหาป่าน เขามาดูหนังหรือมาทำอะไรวะ ผมคิดในใจตอนที่มองหน้าสองคนนั่น อีกคนก็หน้าตาไม่รับแขก อีกคนก็ทำหน้าดุ พี่น้องบ้านนี้เวลาไม่ยิ้มหน้าดุทั้งคู่ ยิ่งคนพี่นี่แล้วใหญ่ เพราะหน้าตาดูเข้มกว่า ก็ตามแบบผู้ชายไทย แต่ผิวไม่ได้คล้ำอะไร ดูแล้วก็ขาวพอๆ กับผมนั่นละ เพียงแต่กันต์เขาจะขาวกว่า แล้วหน้าตาก็น่ารักขึ้นมาหน่อย ถ้าทำหน้านิ่งๆ ก็ดูดุอยู่เหมือนกัน แต่ดูไม่ดุเท่าคนพี่

“กรเห็นพี่กาวน์ไปรับป่าน คงรับมานี่มั้ง” ผมพูด เพราะตอนขับรถออกมาจากออฟฟิศ เห็นรถคุ้นๆ ตาจอดอยู่ริมกำแพงหน้าออฟฟิศ แล้วก็เห็นป่านมันเดินไปขึ้นรถ รถคันนั้นเห็นครั้งเดียวผมก็จำได้ เพราะมีให้เห็นกันไม่บ่อย แล้วทะเบียนเลขตัวเดียวแบบนั้นเห็นครั้งเดียวก็จำได้

“งั้นหรอ”

“อื้ม ไปเหอะหนังจะเข้าแล้ว อยากเข้าไปดูตัวอย่างหนังเรื่องอื่นด้วย” ผมพูด แล้วเราสองคนก็ลุกออกไปจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่

.
.
.

“แล้วนี่ดูเรื่องอะไร” คนที่เดินอยู่ข้างผมถาม คือผมไม่ได้บอกเขาก่อนว่าจะดูเรื่องอะไร ตอนที่มาถึงผมก็เข้าไปซื้อตั๋วเลย พอได้ตั๋วกันต์เขาก็บ่นแต่ว่าหิว ไม่ได้สนใจจะถามเลยว่าผมชวนมาดูเรื่องอะไร เอาแต่เดินตรงดิ่งไปร้านอาหารอย่างเดียว พอมานั่งรอเวลาเข้าโรงก็มัวแต่มองไอ้ป่าน กันต์เขาเลยเพิ่งนึกขึ้นได้มั้งว่า เขายังไม่รู้เลยว่าผมชวนเขามาดูหนังเรื่องอะไร แล้วพอผมบอกชื่อเรื่องเขาไปเท่านั้นละครับ ไอ้ที่เดินๆ กันอยู่ก็หยุดกึกกลางบันไดเลย ผมหยุดตามแทบไม่ทัน

“หนังผี ??” เขาหันมาพูดเหมือนไม่แน่ใจ

“อื้อ” ผมส่งเสียงในคอรับคำว่าที่เขาพูดนะถูกแล้ว 

“ทำไมไม่บอกก่อน คิดยังไงมาดูเรื่องนี้ อยากดูหรอ ดูทำไมหนังผี ดูไปก็ไม่เห็นจะมีความสุข” คนข้างตัวผมพูดซะยืดยาว แล้วไม่ยอมเดินต่อ

“ก็ลองมาดูเฉยๆ เห็นไอ้เดย์มันพูดถึง” ผมตอบ แล้วก็งงกับปฏิกิริยาของกันต์เขานิดหน่อย ก่อนจะเอามือไปดันหลังให้เขาเดินขึ้นบันไดต่อ กันต์เขาก็เดินต่อ แต่เขาเงียบเลย แล้วก็ไม่พูดอะไรอีกจนเข้าไปนั่งที่

“ไม่ชอบหรอ” ผมหันไปถาม เพราะเห็นเขาเอาแต่เงียบ

“อื้อ” เขาหันมาตอบผม

“เรื่องนี้เรื่องเดียวนะ” ผมพูด เพราะผมเองก็ใช่ว่าจะชอบ มาเพราะอยากลองดูว่ามันจะเป็นยังไงแค่นั้นเอง คนเขาถึงได้พูดถึงกัน กันต์เขาก็พยักหน้าให้
.
.
.


นั่งดูไปได้ไม่นานผมก็รู้สึกว่ากันต์เขาขยับตัวยุกยิก พอผมหันไปมองว่าเขาทำอะไร เลยเห็นว่าไอ้ที่ขยับตัวเมื่อกี้ คือเขาตะแคงตัวหันหน้ามาทางผมไม่ได้ดูหนังที่ฉายอยู่แล้ว แถมยังมานั่งมองผมตาแป๋วอีก

“มีอะไรหรือเปล่า ไม่ดูหรอ” ผมก้มหน้าลงไปนิดนึง แล้วถาม และด้วยความที่ที่นั่งมันเป็นโซฟาแถวหลังสุด ก็เลยไม่ค่อยเป็นห่วงว่าใครจะมาเห็นเท่าไร

“นอนนะ ใกล้จบแล้วเรียกด้วย” กันต์ไม่ได้ตอบแต่พูดแค่นั้น แล้วก็ไม่ได้รอฟังผมว่าจะพูดอะไรต่อ เพราะเขาคว้าหมอนขึ้นมากอด เอนหัวพิงพนักโซฟานิ่มๆ แล้วหลับตาลงเลย หลับทั้งๆ ที่หันมาหาผมนั่นแหละ แต่ผมก็ไม่ได้ปล่อยให้เขากอดหมอนอย่างเดียวเพราะผมเอื้อมมือไปแกะแขนข้างหนึ่งของเขาที่กอดหมอนอยู่ออก แล้วเอามือมาจับไว้แทน อีกข้างก็ปล่อยให้กอดหมอนนอนไป ส่วนหนังผมก็ดูต่อคนเดียว กันต์เขาคงไม่ชอบ ถ้าจะมาบังคับ เซ้าซี้ให้ดูก็ใช่เรื่อง จนผมเห็นว่าหนังใกล้จบผมถึงเขย่ามือเขาที่ผมจับไว้เรียกให้เขารู้สึกตัว

กันต์เขาก็งัวเงียตื่นขึ้นมามองหน้าผมนิดนึง แล้วก็หันไปทางจอหนัง แต่มันดันเป็นจังหวะที่ผีผู้หญิงในเรื่องโผล่พรวดออกมาพอดี คนที่เพิ่งตื่นมาแล้วหันไปเจอช็อตนี้เข้าพอดี เลยกระตุกมือผมเขาไปหาตัวเองซะแรง แถมจับเสียแน่น แล้วก็ไม่หันกลับไปมองจออีกเลยจนหนังจบ ก็เลยกลายเป็นว่าวันนี้ผมซื้อตั๋วให้เขามานอนหลับนอกสถานที่


ตลอดทั้งวันนี้ผมเลยได้เห็นมุมที่ผมไม่เคยเห็นของกันต์เพิ่มมาอีกมุม คือช่วงเวลาที่เขาทำงาน และได้รู้เรื่องที่ไม่เคยรู้เพิ่มมาอีกหนึ่งเรื่องคือ เขาไม่ชอบดูหนังผี และไม่ชอบมากขนาดที่ไม่ยอมดูเลย แต่จะให้ถามว่าเขากลัวผีหรือเปล่านี่คงไม่ถาม เดี๋ยวจะหาว่าผมหาเรื่องล้อเขา เอาเป็นว่า ผมรู้ว่าเขาไม่ชอบหนังผีพอแล้ว 


.................................................................



เห็นมีคนแอบระแวงว่าจะมีมาม่าอีกหรือเปล่า เพราะถามไว้แบบนั้น ก็แค่อยากรู้เฉยๆ เอง
(แล้วแทนที่จะถามตรงๆ ก็ไม่ถาม ทำคนเค้าจิตตก) 
สุดท้ายแล้วคนแต่งก็ตามใจตัวเองต่อไป ฮาๆ 

[knightofbabylon]

นานๆจะได้จิ้มไรท์เตอร์เรื่องนี้ ขอซักที

ฉึกฉึก


******************

กันต์อาจไม่กลัวผีหรอก แค่เกรงใจ ชนิดต่างคนต่างอยู่ 
น่ารักตลอดคู่นี้ ชอบจริง

ถามคุณไรท์เตอร์นิดนึง ด้วยความเบลอสุดของเราเอง
จำได้ว่าป่าน เป็นน้องปอ .. แต่ เป็นผู้ชาย ใช่มั้ยคะ?
มาแบบนี้มีให้ลุ้นว่าพี่กาวน์จะคู่น้องปอ? 
แล้วเอิงนี่? ผู้หญิง ใช่มั้ย?
(คนอ่านสงสัยอะไรไม่รู้ ไม่ใช่ประเด็นแต่ก็อยากจะรู้ 55)

  ให้กำลังใจ

[anajulia]

กันต์ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ขอเดาว่าสี่แพร่งไม่ก็ชัตเตอร์
หนังผีกระแสแรงๆมีคนพูดถึง แล้วท้ายๆเรื่องมีผีผู้หญิงโผล่มางิ

หุหุ

[PeeYaR]

วันนี้ได้เจอกันต์ทั้งโหมดผู้ใหญ่และโหมดเด็กน้อยกลัวผีเลย
แต่โหมดไหนก็น่ารักเนอะ ^^

[pattybluet]

พี่กันย์น่ารักอีกแล้ว 
อ่านคู่นี้ทีไร ได้ยิ้มทุกที ชอบมากเลยค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

[DexTunG]

    น่ารักอีกแล้ว   คู่นี้   

[Rockstar]

กันต์น่ารักเนอะ
คู่นี้ดูเรื่อยดี
แต่ก็มีอะไรให้เรียนรู้กันอยู่ตลอด

[lasom]

ระวังผีตามกลับบ้านนะพี่กันต์ แต่ดูท่าอาจกลายเป็นผี(หื่น)แทน

[OHmeza019]

กันต์น่ารักนะ
เเอบอ้อนเบาๆ 55
ชอบ กด Like คู่นีได้ไหม๊ ??
หวานซะ

[didi]

น่ารักท้ังคู่เลย
ส่วน ป่านกับกาวน์ :z3:มีอะไรในกอไผ่หรือเปล่า?
 

[berlyn]

อ่านบทกันแล้ว...เรานึกถึงใครบางคน ที่ไกลแสนไกล...เฮ่อมาฟิวเดียวกันคือไม่ชอบหนังผี 
แต่ก็น่ารักค่ะ...คาดว่าป่าน กับพี่กาวคู่กันป้ะ? มันก็น่าคิดนะ55+

ยังยิ้มได้เสมอกับสองคนนี้

[Horizon]

อ่านแล้วยิ้มทุกรอบ

[kabung]

น่ารัก ><


ถ้าจะมาม่า ก็เอาเบาๆๆพอนะไรเตอร์ อิอิ

[naiin]

แปลกใจที่ผู้ชายกลัวผี ขนาดไปกะแฟนนะนี่

[PEENAT1972]

เป็นอีป้าแก่ ๆ ก็คงกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด แล้วโผกายเข้าซุกอกกว้าง ๆ ไปแล้วมั้งะ 555

[bbyuqin]

อิอิ....พี่กันต์กลัวผี..แต่ผีผ้าห่ม..สู้เว้ยย

[LalaBam]

พี่กาวน์มากับใครฟร่ะ
ป่านคือใครอ่ะ
เราอ่านข้ามตอนไหนไปป่าวเนี่ย
รู้สึกงงๆแล้ว
 

[warin]

เรื่อยๆ มาเรียงๆ 
อ่านแล้วสบายใจดี 
เหอๆ พี่กันต์กลัวผี อิอิ

[BP109]

เข้ามาอมยิ้ม....

พี่กันต์แค่ไม่ชอบหนังผีเท่านั้นเอ๊ง  ไม่ได้กลัวผีเล๊ยยยย จริงๆนะ

ว่าแต่...วันหลังเอาแบบสยองขวัญ  ผีดุๆหน่อยก็ดีนะกร 

[iforgive]

สรุปพี่กันต์กลัวผี  ไม่ใช่แค่ไม่ชอบหรอกแบบนี้น่ะ
ฮี่ ฮี่ ฮี่  อย่างนี้ต้องสร้างบรรยากาศเพิ่มเติมนะ
จะได้นอนกอดคนกลัวผีให้แน่น ๆ

[Chocorun]

อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงเพื่อนคนนึงขึ้นมาเลย
ไม่รู้ว่ากลัวหรือเปล่าแต่ไม่ยอมดูเลย

แต่ที่แน่ๆ คงไม่น่ารักเท่าพี่กันต์ 

[cmos]

เหอ ๆกันต์กลัวผีอ่ะ

[dahlia]

มุมน่ารักๆๆของพี่กันต์คนเก่ง 

[Na na]

  ไม่ได้กลัว แต่ไม่ชอบเฉยๆ ใช่ไหมคะพี่กันต์ 

แม้แต่กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ยังน่ารักเนอะ

[wisa]

 

[Sweet cream]

ไปอ่านเรื่องนู้น แล้วก็กลับมาอ่านเรื่องนี้
มีความสุขจริงเลยวันนี้ 

สำหรับคู่นี้น่ารักสม่ำเสมอจริง ๆ แล้วยังมีอะไรให้เรียนรู้กันได้ตลอด
มีคนมาคอยใส่ใจแบบนี้ น่าดีใจมากๆ เลยเนอะ

[Mafia Mania]

มีมุมที่ทำให้ยิ้มกันได้ตลอดเลยนะครับ

[Na na]

เ็ห็นชื่อตอนแล้วขอเข้ามารอเลย 

ไม่รู้ใครที่จะเป็นลูกลิงขี้เมา

[Chocorun]

เข้ามารอด้วยคน วันนี้กันต์กับกรจะมาแบบไหนอีกไม่รู้
แต่แอบหวังไว้ว่าจะน่ารักเหมือนชื่อตอน

 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

มารอลูกลิงขี้เมาด้วยคน เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ