หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[iforgive]

น่ารักที่สุดเลยสองคนนี้น่ะ

[jasmin]

กันต์กับกรเนี่ย น่ารักขึ้นเรื่อยๆเนาะ
อ่านไปยิ้มไป 

[Little Devil]

น้ำตาลขึ้นจอ

[kungyung]

น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดด

[Chocorun]

ความน่ารักนี่ไม่มีตกเลยนะคู่นี้ มีแต่จะเพิ่มขึ้นทุกวัน

[Akamei]

หลงรักกรอ่ะ กันต์จะว่าไรมั้ย??

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

[Sweet cream]

จะน่ารักกันไปไหน สองคนนี้ ขอกอดคนละทีนะ 

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเรื่องนี้น่ารักมายมาก จะค่อยติดตามและเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ ขอบคุณมากมายที่เขียนเรื่องดีๆให้ได้อ่าน


ปล. อยากเห็นกรถูกกดบ้างจัง 555555555555555+

[rellachulla]

มาเสพความหวาน
ให้ชีวิตมันสดชื่นน

รักสองคนนี้จัง

[milky way]

อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขมาก
ไม่หวือหวา ไม่ต้องตื่นเต้นมากมาย
แต่ทำให้เราอิ่มใจได้ สุดๆจริงๆ
กรกับกันต์ น่ารักมากเลย
อยากอ่านตอนไปเชียงใหม่แล้วค่ะ

[Angel_K]

ตอนที่ 35 Six days In Chiang mai [1/3]

“มีอะไรที่จะให้ผมเซ็นอีกหรือเปล่า” ผมถามคุณฟ้าที่เอาใบสั่งซื้อมาให้ผมเซ็นอนุมัติ เพราะผมจะไม่เข้าออฟฟิศหลายวัน เข้ามาทำงานอีกทีก็วันอังคารหน้าเลย  
“ไม่มีแล้วค่ะ”

“ช่วงที่ผมไม่อยู่ถ้ามีอะไรก็โทรเข้ามือถือผมได้เลยนะ” ผมบอก
“ค่ะ”  

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมกลับละ” ผมบอก เลขาฯ ผมก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกจากห้องไป ผมเลยจัดการเก็บข้าวเก็บของแล้วเดินออกจากห้องทำงาน

“อย่าลืมของฝากนะคะ นะครับ คุณกันต์ พี่กันต์” เสียงของพี่แอม หัวหน้ากองบรรณาธิการ กับน้อย อาร์ตไดเรคเตอร์ สองคู่หูประสานเสียงกันขึ้นมาเมื่อเห็นผมเดินลงมาที่ชั้นล่าง

ผมบอกล่วงหน้าไว้ทั้งออฟฟิศว่าผมจะหยุดยาว ถ้ามีงานอะไรจะได้มาถามมาคุยกันล่วงหน้า แต่กลายเป็นว่าผมเปิดโอกาสให้ทวงของฝากกันเสียมากกว่า ก็อย่างที่ผมเคยบอกว่าที่นี่อยู่กันแบบพี่น้อง บรรยากาศที่ออฟฟิศกับที่โรงพิมพ์เลยต่างกันลิบลับ แล้วก็คิดถึงปีหน้าพ่อจะให้ผมไปนั่งทำงานอยู่ที่โรงพิมพ์ด้วย อาทิตย์ละสองวัน จะอิดออดก็ไม่ได้ ในเมื่อมันเป็นงานของผมเหมือนกัน ยังไงก็ต้องไปดู แต่นับว่ายังดีที่ให้ไปแค่สองวัน

“ซื้อได้ แต่ถ้างานไม่ดี จะมาคิดเงินตามหลัง” ผมพูดแบบยิ้มๆ

“โห...” เสียงบ่นอุบอิบของน้อย

“ไปละ” ผมพูด แล้วเดินไปขึ้นรถ แต่ก่อนจะเข้าบ้านก็แวะซื้อกับข้าวสำเร็จกลับไปด้วย เพราะอาทิตย์นี้ไม่ได้ซื้อของสดใส่ตู้เย็นไว้



.......................................................................

“เอากระเป๋าใบไหน” คนที่ยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าล็อคถัดจากผม แหงนมองกระเป๋าเดินทางที่วางเรียงรายอยู่ที่ชั้นบนสุดของตู้ ก่อนจะหันมาถามผมที่กำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่ที่ล็อคข้างๆ ผมเลยก้าวถอยหลังออกมาเล็กน้อยให้พ้นประตูตู้ที่เปิดเอาไว้เพื่อให้มองเห็นกระเป๋า แล้วตอบเขา

“เอาสองใบสีเทากับสีดำที่อยู่ติดกัน” ผมตอบ กรเลยหยิบกระเป๋าใบที่ผมบอกลงมา ตอนแรกคิดว่าจะเอาใบใหญ่ไปใบเดียว แต่คิดไปคิดมาเอาใบไม่ใหญ่มากสองใบน่าจะดีกว่า ก็ใส่เสื้อผ้ารวมกันนั่นละ ใบหนึ่งเอาลงตอนค้างบ้านย่า อีกใบเอาลงตอนไปนอนโรงแรม

“แล้วจองโรงแรมไว้ที่ไหนบ้าง” กรถาม ก่อนจะเดินมานั่งลงที่ปลายเตียง แล้วลงมือพับเสื้อผ้าที่ผมเอาออกจากตู้มาวางไว้

“จองที่แม่ริมไว้สามคืนเลย” ผมตอบ ตอนแรกว่าจะคุยกันว่าเราจะไปเที่ยวที่ไหนบ้าง แล้วจะนอนที่ไหน แต่เอาเข้าจริงก็ยุ่งกันทั้งคู่ กรก็เตรียมตัวสอบ ผมเองก็งานเยอะ เลยสรุปกันไม่ได้เสียที สุดท้ายแล้วผมเลยจัดการเองทุกอย่าง คือ ผมเองก็อยากจะทำอะไรให้เข้าบ้างอยู่แล้ว เลยถือโอกาสนี้ละ ตอนนี้เขาก็เลยยังไม่รู้ว่าผมจองโรงแรมไหนไว้ ตอนหาที่พักก็มีอยู่สองที่ที่ผมเล็งไว้ กว่าจะตัดสินใจได้ก็สามวันก่อนจะไปนี่เอง ถือว่ายังโชคดีที่มีห้องว่างวันที่ผมจะไปพอดี แค่คิดถึงห้องที่จองไว้ก็อยากไปให้ถึงเสียวันนี้เลย แต่ไม่รู้ว่าอีกคนเห็นแล้วจะเป็นยังไงบ้าง ก็ผมเล่นทำอะไรตามใจตัวเองอีกแล้ว

“อ้าวหรอ ไหนตอนแรกบอกจะจองสองที่”

“เห็นแล้วชอบเลยจองไปสามคืนเลย ไม่ต้องย้ายไปย้ายมาให้เหนื่อยเก็บของด้วย” ผมตอบ

“อื้อ สี่ทุ่มแล้วกันต์ไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวกรเก็บให้” เขาบอกผม ผมก็เลยวางมือ แล้วเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำเลย ว่าง่ายไหมละผม



..............................................................


จากกรุงเทพฯ ใช้เวลาแค่ชั่วโมงเดียว เราสองคนก็มาถึงเชียงใหม่เป็นที่เรียบร้อย อากาศดีเชียว ฝนคงเพิ่งตกไปก่อนหน้าที่ผมจะมาถึงไม่นาน อากาศเลยเย็นกำลังดี และตอนนี้ก็มานั่งอยู่บนรถที่ย่าผมสั่งให้คนขับมารับผมไปที่บ้าน

รถขับผ่านรั้วเข้ามาผมก็เห็นย่ากับปู่ลุกขึ้นมาจากม้านั่งยาวที่ตั้งไว้ที่ชานหน้าบ้านที่มีไม้กระถางต้นไม้ตั้งอยู่เต็ม ส่วนใหญ่ก็จะเป็นไม้ใบ มองแล้วเขียวไปหมด ดูสดชื่นสบายตา ปู่กับย่าลุกขึ้นและเดินมาหาผมทันทีที่เห็นผมลงมาจากรถ

“สวัสดีครับปู่ สวัสดีครับย่า” ผมพูด แล้วเดินเข้าไปสวมกอดย่าไว้เบาๆ ก่อนจะผละออกมา

“สวัสดีครับ สวัสดีครับ” กรที่ยืนอยู่ข้างผม ยกมือสวัสดีปู่กับย่า

"สวัสดีลูก" ย่าผมพูด แล้วยิ้มให้ตามแบบฉบับคนแก่ใจดี

“ปู่กับย่าครับ นี่กร” ผมแนะนำ กรให้ปู่กับย่ารู้จัก ก่อนจะมาผมก็โทรมาบอกย่าแล้วว่าจะมาวันไหน แล้วก็บอกว่าจะมากันสองคน

“ไปขึ้นบ้าน ไปกินข้าวกันก่อน ย่าให้เขาตั้งโต๊ะเอาไว้แล้ว” พอย่าพูดจบ ปู่กับย่าก็เดินนำผมกับกรเข้าบ้าน มาถึงโต๊ะกินข้าวก็เห็นแต่ของโปรดผมทั้งนั้น ห่อหมกปลาช่อน แกงจืดผักกาดดอง น้ำพริกกะปิ แล้วอย่างสุดท้าย ไข่ตุ๋นทรงเครื่องใส่เนื้อมะพร้าวอ่อน ผมไม่กินน้ำมะพร้าวก็จริง แต่กินเนื้อมะพร้าวได้

“ถ้ากันต์มาอยู่กับย่าสักอาทิตย์ กันต์คงลงพุงแน่เลย” ผมพูด เมื่อเดินกลับมานั่งที่โต๊ะและลงมือกินข้าว หลังจากเดินเลยเข้าไปในครัวกับกรเพื่อล้างมือ

แล้วเสียงก็เงียบหายไปสักพัก ก็คนมันหิวนิครับ
.
.
.
“ยังมีกล้วยบวชชีอีกนะ ย่าทำเอาไว้ให้” ย่าพูดแล้วก็ยิ้ม ตอนที่ผมกำลังตักข้าวเพิ่ม กรเองก็เหมือนกัน

“เอาไว้กันต์กลับมากินตอนบ่ายนะครับ” ผมพูด แค่กินข้าวจานนี้หมดคงอิ่มจนลุกแทบไม่ขึ้นแล้ว

“มาค้างกี่คืนกันล่ะ” ปู่ผมถามขึ้นมาบ้าง
“สองคืนครับ แล้วกันต์จะไปค้างที่แม่ริมกันอีกสามคืน”

“จะไปไหนก็ขับรถระวังๆ นะ” ปู่พูดเตือน
“ครับ”

“ทำงานเป็นยังไงบ้างลูก งานหนักไหม”
“ก็หนัก เพราะพ่อให้กันต์ทำหมดแล้ว” ผมพูด แล้วทำเสียงอ่อยๆ อ้อนย่าเหมือนตอนเด็กๆ

“คราวที่แล้วพ่อกับแม่เขามา พ่อเขาบอกว่ายกให้เราดูหมดแล้ว” ปู่ผมพูดบ้าง
“พ่อเขาบอกว่าเราทำแทนเขาได้หมดแล้ว เขาจะได้พักบ้าง” อันนี้ย่าผมพูด
“ครับ”

“แล้วเมื่อไหร่เราจะพาแฟนมาให้ปู่กับย่าเห็นบ้าง” ย่าถาม แล้วก็มาถึงคำถามที่ผมไม่อยากตอบที่สุด มันคงถึงเวลาที่ผมต้องเจอคำถามแบบนี้แล้วใช่ไหม ก็เรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว ตอนนี้ก็คงเหลือเรื่องให้ถามอีกไม่กี่เรื่อง

“งานกันต์เยอะแบบนี้จะเอาเวลาที่ไหนไปหาล่ะครับ ใครเขาจะมาคบกับกันต์” ผมก็ยกเรื่องงานมาบังหน้าไปตามเรื่อง แต่ก็ใช่ว่าผมจะโกหก งานมันเยอะจริงๆ กับกรเองถ้าเราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบตอนนี้ ผมยังไม่รู้เลยว่าจะหาเวลาที่ไหนไปเจอเขา

“พอกับกาวน์ นั่นก็อีกคน พอถามก็ตอบมาเหมือนกันเชียว สองคนพี่น้องนัดกันมาหรือยังไง” ปู่ผมพูด แล้วพี่กาวน์มาหาปู่กับย่าตั้งแต่เมื่อไหร่

“พี่กาวน์ มาหานานแล้วหรือยังครับ” ผมถาม

“สักสองอาทิตย์ ก่อนจะกลับอังกฤษ เขามากับใครนะ น้องชายของปอ” ย่าพูด
“ป่าน” ปู่ช่วยพูดต่อให้

“พี่กาวน์เขามาบอกย่าว่าจะกลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว ตอนแรกเขาว่าจะเปิดบริษัทฯ ที่นู่น แต่อาพิมเขาไม่เห็นด้วย เพราะอยู่ที่นู่นญาติพี่น้องก็ไม่มี กาวน์เขาเลยจะมาทำคอนโดฯ ที่หัวหินแทน” ย่าผมตอบ ตอนนี้ผมอิ่มข้าวแล้วครับ หมดไปสองจานแล้ว กรเองก็ด้วย
“ครับ”

“แล้วกรมาเชียงใหม่บ่อยไหมลูก” ย่าผมเปลี่ยนเป้าหมายไปที่กรแทนแล้ว

“ขึ้นมาทุกปีครับ แม่กรเขาชอบ เลยพามาทุกปีตั้งแต่เด็ก” คนข้างๆ ผมตอบ

“แล้ววันนี้จะไปไหนกันบ้างละ” ย่าผมถาม

“เดี๋ยวขึ้นดอยสุเทพฯ ไปไหว้พระกันก่อนครับ” ผมตอบ ถึงจะไปบ่อยแล้ว แต่ยังไม่เคยขึ้นไปพร้อมกับคนที่นั่งข้างๆ นี่ครับ

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันได้แล้ว จะได้กลับไม่เย็นมาก เดี๋ยวย่าทำกับข้าวไว้ให้” ย่าผมพูด ผมสองคนเลยพากันลุกจากโต๊ะ แล้วเดินขึ้นไปบนห้องก่อน เพื่อไปเอากล้องถ่ายรูป  


........................................................

ผมขับรถไปตามถนนห้วยแก้ว และแวะที่อนุสาวรีย์ครูบาศรีวิชัย ก่อนจะขับรถขึ้นเขาไปเรื่อยๆ เพื่อไปดอยสุเทพฯ ช่วงนี้ยังไม่เข้าหน้าท่องเที่ยวคนเลยค่อนข้างบางตา อยากหยุด อยากแวะตรงไหนก็แวะได้ตามใจ บรรยากาศดูสบายๆ ไม่ต้องไปแย่งอะไรกับใครด้วย

“พรุ่งนี้จะไปไหนกันดี” คนที่นั่งอยู่คู่กับผมหันมาถาม
“แล้วกรอยากไปที่ไหนล่ะ” ผมถามกลับ

“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เที่ยวในเมืองกันวันนึงแล้วกัน วันศุกร์ค่อยออกไปไกลหน่อย ใจจริงกรอยากมาพักแบบสบายมากกว่า ขอมาเที่ยวแบบไม่ต้องเหนื่อยมาก แล้วกันต์อยากไปที่ไหนหรือเปล่า ถ้าอยากไปไหนก็ไปได้นะ” เขาตอบ ซึ่งเป็นอะไรที่ผมคิดไว้เหมือนกัน มาหนนี้เหมือนแค่อยากมาพัก มาใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องทำอะไรมากมาย จะว่าไปก็คล้ายมาเปลี่ยนที่นอนกันเสียมากกว่า

“คิดอยู่เหมือนกัน แค่อยากมาพัก มาเปลี่ยนบรรยากาศ” ผมพูด อาจจะดูเหมือนเราสองคนจะมาเที่ยวกันแบบไม่คุ้ม แต่จริงๆ ผมว่ามันคุ้มแล้วนะ แค่เรารู้สึกว่าเราได้ผ่อนคลาย ได้พักแบบเต็มที่ อยากกินเมื่อไหร่ก็กิน อยากนอนเมื่อไหร่ก็นอน ไม่ต้องกังวลกับเวลา แค่นั้นผมก็มีความสุขแล้ว

ใช้เวลาไม่นานผมก็ขับรถขึ้นมาถึงดอยสุเทพฯ มาถึงก็ขึ้นไปไหว้พระกันก่อน แล้วค่อยออกมาเดินรอบๆ เพื่อถ่ายรูปกัน ผมก็ปล่อยให้อีกคนถ่ายรูปมุมนั้นมุมนี้ไปเรื่อย บางทีเขาก็มาถ่ายผมบ้าง ทั้งที่ผมรู้ตัว และไม่รู้ตัว สักพักผมเองก็เอากล้องมาถ่ายรูปเขาบ้าง ก็ใช้เวลาอยู่ที่ดอยสุเทพฯ กันเกือบชั่วโมงถึงจะขับรถกลับลงมากัน

---------------------------------------------------    




ตอนนี้มาแบบเรื่อยๆ ยังไม่หวานกันมากมายนะ กลัวจะเป็นเบาหวานกันไปซะก่อน >_<

[Na_RimKLonG]

จิ้มไปสักทีเลยยย

[bbyuqin]

อิอิ...มารอความหวานต่อ 

[anajulia]

เพิ่งตามมาสามตอนรวดค่ะน้องกวาง ดีใจอ้ะ อบอุ่นอ่อนหวาน มีความสุขไปด้วย
ยิ่งตอนกันต์งัวเงียๆอ้อนกรนะ มันน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก

ของฝากจากตอนล่าสุดนะคะ
“ถ้ากันต์มาอยู่กับย่าสักอาทิตย์ กันต์คงลงพุ่งแน่เลย” (ลงพุง ไม้เอกเกินมาค่ะ)
ช่วงนี้ยังไม่เข้าน่าท่องเที่ยว (หน้าท่องเที่ยว...มันคือความหมายของฤดูท่องเที่ยวเนอะ ^o^)

[lasom]

เชียงใหมสีชมพู เลิฟๆๆๆ

[Angel_K]

ของฝากจากตอนล่าสุดนะคะ

ขอบคุณค่า พี่นุ่น  

[N.T.❁]

รอที่เหลือจ้าาา อยากไปเที่ยวบ้างจัง ^^

[didi]

 

[samsoon@doll]

อยากรู่เรื่องของพี่ กาวน์ พี่ปอ น้องป่านจัง ว่าทำไมพี่ปอถึงตายแล้วทำไมพี่กาวน์ต้องรู้สึกผิด   และน้องป่านจะมาเป็นคนใหม่ของพี่กาวน์หรือป่าวน๊า   แอลคิดนอกเรื่องไปจากคู่พระนายเสียแล้วเรา อิอิ

[Rockstar]

ปู่กับย่าดูใจดีอ่ะน่ารักดี
กรกับกันต์เป็นความลงตัว เราก็ชอบ
ถึงจะดูเรื่อยๆแต่ก็แอบน่ารักนะ

[Little Devil]

คุณปู่ คุณย่าน่ารักมาก
อ่านแล้วก้อมีความสุข

[naiin]

อยากไปเที่ยวเชียงใหม่อ่ะ บรรยาศคงน่าเที่ยวนะ

[iforgive]

อ่านแล้วสบายใจดีค่ะ  ชอบ

[yayee2]

เปลี่ยนจากกินของหวานๆ มากินแบบรสชาติเบาๆ ธรรมดาๆบ้าง ก็ดีไปอีกแบบเนอะ
แต่ยังไงๆ อ่านเรื่องราวของกันต์กับกรกี่ทีๆ ก็รู้สึกดี มีความสุขตามไปด้วยทุกครั้งจ้ะ

[rellachulla]

น่ารักเสมอเลยคู่นี้
อยู่ด้วยกัน ออร่าความสุขเปล่งประกายมาถึงคนอ่านเลยน๊า
รอตอนสวีทเปลี่ยนบรรยากาศ หึหึ
เด่วจิไปแอบดูใต้เตียงดีม้ายยย เนี้ยะ
กร๊ากกก

[Chocorun]

คอยติดตามอีกห้าวันที่เหลือนะ
ตอนนี้ถึงจะมาแบบเรื่อยๆ ไม่หวานมากมาย
แต่อ่านแล้วก็ยังยิ้มได้เสมอเลย

[knightofbabylon]

ตอนนี้อยากรู้ฟีดแบ็คจากครอบครัวกันต์ว่าจะยอมรับหรือไม่ยอมรับ?
แต่ถ้าเดาเอาเอง คิดว่าไม่น่ามีปัญหา (เพราะคิดว่าที่บ้านกันต์ต้องรู้เรื่องที่เกิดขึ้นของพี่กาวน์และปอ)
และไม่อยากให้มีปัญหาด้วยแหละ
สงสัยประเด็นพี่กาวน์กับปอ และป่าน..
นั่นสิ อ่านมาจนถึงตอนนี้ก็ยังงงเรื่องพี่กาวน์กับปอ ทำไมปอตาย เพราะอะไร?
และพี่กาวน์ก็รักผู้ชาย ใช่มั้ย?

กันต์กับกรน่ารักเสมอ 


 :กอด1:คนแต่งให้กำลังใจ

[LalaBam]

 
เที่ยวเชียงใหม่ๆ
ไปบ้างสิ

อย่าทำอะไรเสียงดังให้ปู่กับย่าได้ยินนะ 

[warin]

ขอบคุณจ้า

[kissme]

โฮะโฮะ....เข้ามาอ่านตั้งแต่ต้นรวดเดียว

หวานนักรักนี้....ขอบคุณนะจ๊ะ