หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[หมวยลำเค็ญ]

นี่ไม่ใช่ลิงอุ้มแตงนะ คิงคองอุ้มลิงอีกที

+1 กำลังใจขอบคุณค่ะ 

[a_tapha]

ตอนนี้น่ารักมากเลยอ่ะ  คล้ายๆ พี่กันต์จะเปลี่ยนไป ดูน่ารักมากขึ้น อบอุ่นมากขึ้น

+1 ให้สำหรับตอนน่ารักๆ นี้ค่ะ

[Akamei]

อ่อย ย  ยย ย

เขินกะฉากรัก ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

[Mafia Mania]

บรรยากาศดูอบอวลไปด้วยความสุข จนน่าอิจฉานะครับ

[bbyuqin]

ลูกลิงจอมยั่วล่ะสิไม่ว่า...อิอิ...หวานๆๆกันไป น่ารักอ่ะ  

[ChiOln]

โอ๊ย ลูกลิงน่ารัก ><

[kissme]

  อยากมีคนที่จะอ้อนได้บ้างจังเลย......หวานนักนะรักนี้

[LalaBam]

เรื่องนี้น่ารักมากกก
อ่านเรื่องนี้แล้วสบายใจ
 

[PEENAT1972]

555 ได้ใจป้าไปเต็ม ๆ อคิ ๆ ๆ

[fOnfOn :D]

 


น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก



อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข  ^^

[warin]

 

[kungyung]

หวานเจี๊ยบบบบบบบบบบบบบ

[Na na]

 

อร้ายยยยยย... อ่านแล้วเขินอ่ะ
กันต์ชักจะน่ารักใหญแล้วนะ อิอิ

[Chocorun]

หวานที่สุด น่ารักที่สุด

[mini]

คู่นี้เค้าจะน่ารักไปไหนคับ

หุบยิ้มไม่ลงแล้วเนี่ย 

[dahlia]

หุ หุ หุ คู่นี้   

[ppanudet]

ต่อเร็วๆนะครับ

[wan]

 ก็ผ่านไปอีกรอบ ทั้ง ๆ ที่บอกว่า " ไม่เอา " 
+1 ให้เป็นกำลังใจ จัดมาอีก อย่าให้ช้า 

[Angel_K]

ตอนที่ 39 คำตอบจากสายตา

ผมหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะด้านหน้าเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้า เมื่อเห็นว่าเป็นใคร จึงหันหลังไปเรียกคนที่นอนหลับอยู่บนโซฟาให้ตื่นขึ้นมารับสาย เพราะดูเหมือนเจ้าของโทรศัพท์จะไม่ได้สนใจเสียงที่กำลังดังอยู่ตอนนี้เลย

“กันต์ แม่โทรมา” ผมเรียกกันต์ พร้อมกับเขย่าตัวเขาเบาๆ ก่อนจะวางโทรศัพท์มือถือลงในมือเขา

“ครับ แม่” กันต์รับสาย

“อยู่ที่ห้อง”

“ไม่ได้ทำอะไร ก็นอน แล้วก็ตื่นตอนแม่โทรมา”

“วันศุกร์กันต์ไปงานของคุณอรรถมา เขาเปิดตัวสินค้าใหม่” กันต์ก็คุยกับแม่เขาไป ส่วนผมก็นั่งดูหนังต่อ แต่ลดเสียงให้เบาลง

“กันต์ไปคนเดียว”

“ก็ดีครับ” กันต์เขาก็พูดไป ส่วนมือข้างที่ว่างอยู่ก็เอื้อมมากอดคอผมที่นั่งอยู่กับพื้นและเอนหลังพิงโซฟาไว้

“นิดหน่อยเอง ไม่ได้ขับครับ”

“ครับ กรไปรับ” พอผมได้ยินเขาพูดชื่อผม ผมเลยหันไปมองหน้าเขา แต่เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมเลยหันกลับมาดูหนังต่อ

“แม่...” กันต์พูดเบาๆ แต่น้ำเสียงคล้ายกับคนกำลังตกใจ

“ครับ อยู่ครับ”

“ครับ เดี๋ยวกันต์เข้าไป” เหมือนเสียงกันต์เขาจะฟังดูแปลกไป ผมเลยหันหน้ากลับไปมองเขาอีกครั้ง แล้วก็เห็นเขาลุกขึ้นมานั่ง พร้อมกับทำหน้านิ่ง ก่อนจะทิ้งตัวพิงพนักโซฟา


“มีอะไรหรือเปล่า” ผมปิดโทรทัศน์ ก่อนจะหันไปถามกันต์ แล้วขยับตัวลุกขึ้นไปนั่งข้างเขาบนโซฟา

“แม่ให้เราเข้าไปหาที่บ้านเย็นนี้” กันต์พูด แล้วเอียงตัวมาพิงผมไว้ ก่อนวางหัวซบลงกับไหล่ พอเห็นเขาทำแบบนั้นก็รู้แล้วว่าเขากำลังมีเรื่องไม่สบายใจ ผมเลยคว้ามือของเขาที่วางอยู่บนตักมาจับไว้ และบีบเบาๆ โดยให้มือของเขาวางอยู่บนมือของผม

“เมื่อกี้แม่ถามถึงกร เหมือนกับว่าไปรู้อะไรมา” กันต์พูด พร้อมกับมองไปที่มือของผมกับเขาที่จับกันอยู่

“อาจจะไม่มีอะไรก็ได้” ผมตอบ เพราะเท่าที่ผมกับกันต์คบกันอยู่ตอนนี้ เราก็วางตัวเองเป็นแค่พี่ แค่น้อง หรือเพื่อนกันธรรมดาเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น เพราะไม่อยากให้ใครเอาไปพูดอะไรไม่ดี เรื่องนี้แม่ผมเองก็เคยเตือนไว้เหมือนกัน ว่าถึงที่บ้านจะไม่ได้ว่าอะไร ก็ใช่ว่าเราจะคิดเอาแค่ว่าคนที่บ้านเข้าใจแค่นั้น แล้วไม่สนใจคนอื่น เพราะผมกับกันต์ก็ยังมีหน้าที่การงานที่ต้องดูแลกันต่อ แต่ถ้าแม่กันต์จะรู้เรื่องที่ผมกับกันต์คบกันอยู่ จะไปรู้มาจากไหนยังไง อันนี้ผมก็ตอบไม่ได้จริงๆ

“อื้ม” กันต์รับคำ ก่อนจะนั่งเงียบไปสักพัก แล้วค่อยพูดขึ้นมา
  
“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเหอะสี่โมงแล้ว กว่าจะถึง” กันต์พูด แล้วขยับตัวออกจากผม ก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วส่งมือมาให้ผมจับไว้ แล้วฉุดตัวผมขึ้นจากโซฟา แล้วเดินตามเขาไป





.................................................................


 
“สวัสดีครับ” ผมพูดและยกมือไหว้พ่อกับแม่ของกันต์ที่เหมือนจะนั่งรอผมสองคนอยู่ก่อนแล้ว ภาพในเวลานี้ดูไม่ต่างจากครั้งที่แล้วที่ผมมาที่นี่ แม่กันต์นั่งอยู่ที่ตำแหน่งเดิมบนโซฟาตัวใหญ่พร้อมกับรับไหว้และยิ้มให้ผม พ่อกันต์เองก็รับไหว้ผมเช่นเดียวกัน แม้ทุกอย่างจะดูเหมือนเดิมแต่ผมกลับรู้สึกเหมือนกำลังถูกกดดันอย่างบอกไม่ถูก กันต์เองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากผม เพราะตั้งแต่เข้าบ้านมาผมยังไม่เห็นเขายิ้มเลย ดูเครียดๆ เสียด้วยซ้ำ

“มานั่งก่อน กันต์มานั่งกับแม่” เสียงจากแม่ของกันต์ที่ดูยิ้มแย้มเมื่อกี้ แต่มาตอนนี้กลับมีสีหน้านิ่งขึ้น เรียกให้ผมและกันต์ไปนั่งที่โซฟา ผมเดินไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวด้านข้าง ส่วนกันต์เดินไปนั่งลงข้างแม่เขาบนโซฟาตัวเดียวกัน และตอนนี้ผมก็อดที่จะรู้สึกเกรงๆ ขึ้นมาไม่ได้

“กันต์มีอะไรอยากบอกพ่อกับแม่หรือเปล่า” แม่กันต์ส่งคำถามมาให้กันต์ทันทีที่นั่งลง ส่วนผมทันทีที่ได้ยินก็เริ่มทำหน้าไม่ถูก กันต์เองก็เหมือนกัน เขาหันหน้าไปมองหน้าแม่ของตัวเอง ก่อนจะหันมามองผม แต่ยังคงเงียบไม่ได้ตอบอะไรออกไป

“กันต์” แม่กันต์ส่งเสียงเรียกคนที่ยังนั่งเงียบ ไม่ยอมพูดอะไร

“ครับ” กันต์ส่งเสียงตอบรับ

“บอกแม่ได้ไหมว่าเราสองคนคบกันแบบไหน” แม่กันต์ยังคงตั้งคำถามต่อไป ยิ่งไม่ได้รับคำตอบ คำถามก็ยิ่งถูกส่งไปหากันต์เร็วขึ้น และจากที่ฟังคำถามผมแน่ใจแล้วครับว่า แม่คงจะรับรู้เรื่องของเราสองคนแล้ว ...รู้ แต่รู้ได้ยังไง

“แม่...” กันต์ส่งเสียงเรียกแม่ออกมาเบาๆ เหมือนคนกำลังตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะเจอคำถามแบบนี้เร็วนัก ส่วนพ่อกันต์ตอนนี้มีสีหน้านิ่งเฉย ไม่ได้มีท่าทีหรือแสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาเลย

“ไม่ใช่แค่เพื่อนกัน ใช่ไหม” แม่กันต์ถามเสียงเบา

“ครับ” คราวนี้กันต์ก็ตอบรับ แม่เลยหันมามองทางผมบ้าง แล้วพ่อกันต์ก็ลุกออกจากโซฟาไปหลังจากกันต์ตอบ ยิ่งทำให้กันต์หน้าเสียมากขึ้น ส่วนผมก็ได้แต่นั่งเงียบ แล้วก็อดรู้สึกสงสารกันต์ในตอนนี้ไม่ได้ ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะตอบคำถาม และยอมรับกับเรื่องทั้งหมด แต่ในเวลานี้ผมคิดว่า มันควรจะเป็นการตัดสินใจของกันต์ที่จะพูด หรือไม่พูดอะไรออกไป

“ที่บ้านกรรู้เรื่องนี้หรือยัง” แม่ถามผมขึ้นมาบ้าง

“ครับ ทราบแล้วครับ” ผมตอบ  
 
“พ่อกับแม่ว่ายังไงบ้าง แล้วเคยพากันต์ไปที่่บ้านหรือเปล่า” แม่กันต์ถามผมต่อ ในขณะที่กันต์ก็หันมามองผมอยู่เช่นกัน

“เคยพาไปแล้วครับ พ่อกับแม่กรไม่ได้ว่าอะไร” ผมตอบ แล้วช่วงหลังๆ มานี่เวลาผมไปหาแม่ที่บ้านหรือโทรคุยกัน แม่ผมก็จะคอยถามถึงกันต์อยู่ตลอด

“กรบอกกับพ่อแม่เขาได้ กันต์เองก็ไปบ้านกรเขาได้ แต่ทำไมกันต์ไม่คิดจะบอกอะไรแม่บ้าง”

“กันต์คิดจะปิดแม่ไปถึงเมื่อไหร่” แม่กันต์พูดขึ้นมา และจากน้ำเสียงที่พูดทำให้ผมรู้สึกได้ว่าแม่กำลังน้อยใจ โดยไม่ได้แสดงถึงความโกรธ หรือความไม่พอใจออกมาเลย ผมกับกันต์เราก็ได้แต่เงียบ เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดี

“ทำไมมีอะไรกันต์ไม่มาบอกแม่บ้าง กันต์คิดว่าพ่อกับแม่จะใจร้ายกับกันต์หรอ ถึงปิดแม่แบบนี้” น้ำเสียงที่แม่พูดตอนนี้ผมรู้ครับ ว่าแม่กำลังน้อยใจมากๆ

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะแม่ กันต์แค่... ไม่อยากเห็นแม่เสียใจ ไม่อยากเห็นแม่ผิดหวัง” กันต์พูด พร้อมกับขยับตัวหันไปทางแม่ ในเวลานี้ผมเลยเห็นแต่ด้านหลังของกันต์

“หรือกลัวว่าแม่จะรับไม่ได้ เลยคิดจะปิดแม่ไปเรื่อยๆ” แม่พูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่น ผมไม่รู้ว่าครั้งที่กันต์ไปบ้านผม เขาจะรู้สึกแบบเดียวกันกับที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้หรือเปล่า มันเป็นสถานการณ์ที่ผมไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไง จะหันซ้ายหันขวาก็ดูเหมือนจะต้องใช้ความคิดไปเสียหมด

“กันต์รู้ไหมที่แม่ผิดหวังตอนนี้ แม่ไม่ได้ผิดหวังเพราะเราสองคนคบกัน แต่แม่ผิดหวังที่กันต์ไม่มั่นใจว่า พ่อกับแม่จะรักกันต์มากพอ” แม่พูด พร้อมกับยกมือขึ้นไปปิดปากของตัวเองเหมือนจะปิดกั้นเสียงสะอื้น แม่กันต์กำลังร้องไห้ จากนั้นแม่ก็ลุกขึ้นยืน พร้อมทำท่าจะเดินออกไป พอกันต์เห็นแบบนั้นเลยรีบลุกขึ้นแล้ว วิ่งไปดักหน้าแม่ตัวเองเอาไว้ ก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอด ส่วนผมก็ลุกขึ้นยืน โดยที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อจากนี้

“แม่... กันต์ขอโทษ” กันต์พูดกับแม่พร้อมกับยกมือขึ้นมากราบแนบอก และกำลังจะย่อตัวลงไปกราบที่เท้าแม่อีกครั้ง แต่ถูกแม่ฉุดแขนไว้ก่อน แล้วดึงตัวกันต์เข้าไปกอด

“กันต์แค่ไม่รู้ว่าจะบอกกับแม่ยังไง” กันต์พูด โดยมีแม่กอดไว้ พร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบผมของกันต์ไปด้วย ผมเองจากที่แค่ยืนมองเลยเดินเข้าไปอยู่ข้างๆ กันต์

“กันต์ขอโทษ”กันต์พูดขอโทษแม่อีกครั้ง ก่อนที่แม่จะผละตัวกันต์ออก แล้วมองมาที่ผมแทน ส่วนผมก็ทำแบบเดียวกันกับที่กันต์ทำกับแม่ผมที่บ้าน ผมพนมมือพร้อมกับย่อตัวลง เพื่อจะก้มลงกราบขอโทษแม่กันต์ แต่ยังไม่ทันที่จะกราบลงไป แม่ก็ยื่นมือมาข้างหนึ่งมารวบมือผมไว้ก่อนแล้วดึงมือขึ้น ผมเลยยืดตัวตามขึ้นมา จากนั้นผมก็ก้มลงกราบกับมือแม่แทน

“ขอโทษครับ” ผมพูดคำเดียวกันกับที่กันต์พูดกับแม่ผม และจนถึงเวลานี้แม่กันต์ก็ไม่ได้พูด หรือแสดงอะไรออกมาที่จะให้ผมเข้าใจได้ว่า แม่ไม่พอใจ หรือโกรธกับเรื่องนี้อย่างที่ผมกับกันต์เคยกังวลกันมาก่อนหน้านี้ แต่กลายเป็นว่าแม่กันต์แสดงออกมากกว่าว่าน้อยใจที่ผมสองคนมีเรื่องปิดบังแม่อยู่มากกว่า

“ไปบอกพ่อเขาด้วยนะลูก” แม่ของกันต์พูด พร้อมกับปล่อยมือผม ...แม่กันต์พูดเท่านั้นเองครับ

“ไปหาพ่อเขา แล้วตามเข้ามากินข้าวด้วย” แม่หันไปพูดกับกันต์อีกครั้ง



..........................................................................


“แล้วจะอยู่ที่คอนโดฯ แบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่” พ่อของกันต์ถามขึ้นมาตอนที่เราสี่คนกำลังนั่งกินข้าว ตอนที่ผมกับกันต์เดินไปหาพ่อ พอเดินเข้าไปผมกับกันต์ยังไม่ทันได้พูดอะไร พ่อกันต์ก็ถามเราขึ้นมาก่อนครับว่า ขอโทษแม่เขาหรือยัง พอกันต์เขาตอบรับว่าขอโทษแล้ว พ่อก็พยักหน้าแล้วเดินนำผมสองคนเข้าบ้านเลย โดยที่ผมสองคนไม่ได้พูดอะไรอีก

“ครับ” กันต์ขานรับพ่อ ก่อนจะหันหน้ามามองผมที่นั่งอยู่ข้างกันเหมือนไม่รู้จะตอบยังไง คือเราทั้งคู่ยังไม่เข้าใจคำถามที่พ่อถาม

“ถ้าคิดจะอยู่ด้วยกันจริงๆ ลองหาบ้านสักหลังจะดีกว่า อยู่คอนโดฯ แบบนั้นมันวุ่นวาย” พ่อกันต์พูดต่อ ตอนนี้เข้าใจแล้วครับว่าพ่อต้องการจะบอกเรื่องอะไร

“กรคิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันครับ” ผมพูด พอผมตอบแบบนี้กันต์เลยหันมามองหน้าผม เหมือนจะงงๆ ด้วย กับเรื่องบ้านพ่อแม่ผมเองก็เคยพูดอยู่เหมือนกันครับ ผมเลยเริ่มคิดไว้บ้าง แต่ผมยังไม่ได้คุยเรื่องนี้กับกันต์

.
.
.
หลังจากนั้นก็คุยกันต่ออีกเยอะเลยครับ จากที่มาคราวที่แล้วพ่อแม่กันต์ไม่ได้ถามอะไรผมมาก แต่มาหนนี้ยาวเลยครับ และผมก็รู้แล้วว่าแม่กันต์เขารู้เรื่องผมกับกันต์ได้ยังไง คือกันต์เขามีคนตามดูเขาอยู่ครับ แต่ไม่ได้ถึงกับตามทุกที แม่กันต์เขาเลยรู้เรื่องที่เราอยู่ด้วยกัน แล้วก็รู้ว่าไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง

ตอนที่ได้ยินแม่กันต์พูดแบบนั้น ผมก็พูดอะไรไม่ออกไปเลย มันบอกความรู้สึกไม่ถูกจริงๆ ครับ เพราะคิดไม่ถึงเรื่องนี้เลย แต่กับกันต์เขาคงจะตกใจมากกว่าผมเยอะ และเหมือนเขาจะไม่พอใจเรื่องนี้พอสมควร แต่แม่กันต์ก็อธิบายให้ฟังว่า ไม่ได้ทำเพื่อจะคอยจับผิด หรือไม่ไว้ใจที่กันต์เขาออกไปอยู่คนเดียว แต่แม่กันต์เขาเป็นห่วงครับ เพราะเมื่อก่อนกันต์เขาเป็นคนชอบเที่ยว และเที่ยวหนักมาก เลยต้องให้คนคอยดูอยู่ห่างๆ แค่รู้ว่าเขากลับถึงห้องปลอดภัยแม่จะได้สบายใจ
 
มาถึงเรื่องผมกับกันต์ แม่กันต์ก็บอกว่ารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าผมไปอยู่ด้วยกันกับกันต์เขา แม่ยังบอกอีกว่าหลังจากที่ผมไปอยู่ด้วย กันต์เขาก็ไม่มีเรื่องเที่ยว หรือเรื่องผู้หญิงอีก เลยให้คนคอยดูกันต์เขาน้อยลง แล้วกลายเป็นว่าทุกครั้งที่รู้ว่ากันต์ไปไหนมาไหน ก็จะมีผมไปด้วยตลอด  แต่ทั้งหมดที่แม่กันต์พูดมาก็ไม่มีตอนไหนที่จะทำให้ผมกับกันต์อึ้งได้เท่ากับตอนสุดท้ายครับ

แม่บอกว่า ที่แม่คิดว่าผมกับกันต์คงไม่ใช่แค่เพื่อนสนิทกันธรรมดา ไม่ได้มาจากคนที่แม่คอยให้ดูกันต์มาพูดให้ฟังเลย เพราะคนนั้นก็พูดแค่ว่ากันต์ไปไหนมาไหนกับผมเหมือนเพื่อนกันตามปกติ  แต่ที่แม่รู้เป็นเพราะอย่างอื่นครับ แม่บอกว่าแม่เห็นสายตากันต์กับผมเวลาที่มองกันครับ กับผมแม่อาจจะไม่แน่ใจนัก แต่กับกันต์แม่มั่นใจว่ามองไม่ผิดครับ และแม่ก็เห็นตั้งแต่ครั้งแรกที่กันต์พาผมมาหาแม่ ซึ่งแม่ก็เริ่มคิดเรื่องผมกับกันต์ตั้งแต่ตอนนั้น และแม่ก็รอให้กันต์มาบอกเอง แต่กันต์เขาไม่ยอมมาบอกอะไรเลย จนวันนี้พอโทรศัพท์คุยกับกันต์ กันต์เขาก็พูดถึงผมขึ้นมาอีก แม่เลยตัดสินใจเรียกกันต์กับผมให้เข้ามาหาครับ แล้วก็คุยกันจนรู้เรื่องทั้งหมดนี่แหละครับ


กว่าที่เราสองคนจะกลับออกมาจากบ้านก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว ส่วนตอนนี้ผมกับกันต์รู้สึกยังไง ก็คงสบายใจกันทั้งคู่ครับ เพราะเรื่องที่เราสองคนกังวลมาตลอดก็มีแค่เรื่องนี้ ส่วนเรื่องที่ผมกับกันต์จะต้องคุยกันต่อ ก็คงไม่พ้นเรื่องบ้านที่พ่อกันต์เขาพูดถึงขึ้นมาครับ เรื่องนี้ผมสองคนยังไม่เคยพูดถึงกันมาก่อนเลย คราวนี้คงถึงเวลาแล้วล่ะครับ

------------------------------------------------------    

[Na_RimKLonG]

ขอจิ้มที 1 

[PeeYaR]

สบายใจได้แล้วสิ
ดีใจอ่ะ ที่คุณพ่อคุณแม่รับได้ ^^
คุณแม่รับรู้ได้จากสายตา ก็ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจนี่เนาะ
^^

[anajulia]

เฮ้อ................อ่านถึงตอนที่แม่รู้เรื่องก็กะแล้วว่าคงรู้จากสายตาของลูกตัวเองนั่นแหละ
โล่งใจตามกรกับกันต์ไปติดๆค่ะน้องกวาง  
เดี๋ยวก็จะสร้างครอบครัวอยู่ด้วยกันแล้วเนอะ จะมีบ้านของเราแล้วเนอะ ดีจังเล้ยยยยยยยยย

..........................

“เคยพาไปแล้วครับ พ่อกับแม่กรไมได้ว่าอะไร (ตกไม้เอกค่ะ)
แต่แม่ผิดหวังที่กรไม่มั่นใจว่า พ่อกับแม่จะรักกันต์มากพอ” (กรตัวแรกน่าจะเป็นกันต์ใช่มั้ยคะ?)
มันบอกไม่ความรู้สึกไม่ถูกจริงๆ ครับ (ไม่ตัวแรกไม่ต้องมีดีกว่ามั้ยคะ?)
ส่วนเรื่องที่ผมกับกันต์จะต้องคุยกันต์ต่อ (กันต์ ตัวหลังน่าจะเป็น “กัน” นะคะ)

[BP109]

น้องกรกับพี่กันต์โชคดีที่มีพ่อแม่น่ารักแบบนี้นะ

น้อยคนหรอกที่จะโชคดีแบบนี้ ส่วนใหญ่พ่อแม่คงยอมรับไม่ได้

ยิ่งถ้าลูกเคยคบแต่ผู้หญิงมาตลอดแล้วจู่ๆมาคบชายแบบนี้ ยิ่งเป็นเรื่องยาก

ในเมื่อเรื่องที่ควรจะเป็นปัญหาหนักที่สุดในชีวิตผ่านพ้นไปแล้ว

ก็เหลือแต่คนสองคนล่ะ  ว่าจะปรับตัวเข้าหากันได้แค่ไหน

เอาใจช่วยทั้งน้องกรและพี่กันต์นะค๊าบบบบบบบบบบ

[yayee2]

ดีใจไปกับกันต์และกรด้วยเน้อ

[PandP]

แม่กันต์เหมือนแม่เราเลย แบบ เลี้ยงลูกมากับมือ
ลูกมีอะไรแปลกไปนิดเดียว แม่ก็รู้แล้ว รู้เป็นคนแรกด้วย 555

[Akamei]

คุณพ่อคุณแม่เข้าใจง่ายกว่าที่คิดนะ
นึกว่าจะมีเรื่องกันซะอีก

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

[Rockstar]

ยังไงก็ปิดผู้ใหญ่ไม่มิดเนอะ
สายตาที่มองกันแปลว่ามันสื่อออกมาตรงๆเลย
ดีที่พ่อแม่เข้าใจและไม่โกรธ แต่เรียกเข้ามาคุย
เราว่าแบบนี้ก็ดีนะ

[N.T.❁]

คุณพ่อคุณแม่น่ารัก
กรกับกันต์โชคดีที่ครอบครัวเข้าใจ ^^
รักกันเยอะๆนะ 

[iforgive]

อยากให้ความรักของคนทุกคู่เป็นได้แบบนี้จัง  
ร่วมทุกข์ ร่วมสุข  ร่วมฝ่าฟัน  มีอนาคตร่วมกัน  มีกันและกันตลอดไป

[bbyuqin]

ลึ้นแทบแย่ยิ่งตอนที่พ่อลุกออกไปเลย เนี่ย..สงสารกันต์กับกรมากมาย

แต่ตอนนี้ก็รับรู้ทั้งสองฝ่ายแล้วน๊าาา