หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554

[nataxiah]

ตอนที่ 38 กำลังใจ



เปิดเรียนมาได้หนึ่งอาทิตย์คีย์มาเรียนด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย
เพราะว่าเขาต้องลุ้นเกรดของเทอมนี้ให้ได้สูงๆไว้ก่อนเพราะว่าไม่งั้นเทอมนี้เขาคงต้องลำบากมากแน่ๆกับเรื่องเรียน
เขาเข้าห้องเรียนมาคาบแรกก่อนที่จะรู้เกรดในช่วงบ่าย
พงษ์เข้ามาทักเขาตามปกติคีย์ก็เว้นระยะห่างสำหรับตัวเองไว้แต่ก็ไม่ได้เกลียดพงษ์แต่อย่างใด
เวลาเรียนหรือทำงานกลุ่มเขาก็ทำด้วยกันตามปกติ เพียงแต่ถ้าไปไหนกันสองคนไม่มีเพื่อนคีย์ก็จะเลี่ยงๆเสียมากกว่า


ช่วงบ่ายคีย์ชวนเพื่อนไปตรวจเกรดที่ห้องคอมพิวเตอร์
เขากดเข้ารหัสส่วนตัวก่อนรอลุ้นอย่างเงียบๆ
“คีย์ทำไมลุ้นขนาดนั้นล่ะ” พงษ์ตบไหล่เขาเบาๆ
“ไม่มีอะไรหรอกเราแค่อยากให้เทอมแรกเกรดออกมาดีอะ” คีย์รีบบอกปัดไปก่อนเพราะเขาไม่อยากให้ใครรู้เรื่องที่ทำให้เขาคบกับธรได้
“นั่นไงเกรดออกมาแล้ว” พงษ์ชี้บอกคีย์ที่หน้าจอคอมฯ
คีย์รับหันกลับไปดูอย่างรวดเร็วเขามองไล่เกรดทั้งหมดจากบนลงล่างก่อนมาสรุปอยู่ที่เกรดเฉลี่ย
2.93 นั่นเป็นตัวเลขที่เขาเห็นอยู่ที่คำว่าเกรดเฉลี่ย
คีย์ทำหน้าผิดหวังออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะกลับคืนสภาพปกติเพื่อไม่ให้สังเกตความรู้สึกเขาตอนนี้ได้
“เก่งนี่นา ได้ตั้ง 2.93 เราได้แค่ 2.2 เอง” พงษ์ยิ้ม
“อืม ไม่หรอกยังไม่ถึงสามเลย” คีย์ฝืนยิ้มตอบ
“โหย ยังจะไม่พอใจอีกแหะ”
“เปล่าหรอกมันได้ต่ำกว่าที่เราคาดไว้ไง”
“เอาน่าเทอมนี่เอาใหม่ ไปขึ้นเรียนกันดีกว่า เห็นว่าเปลี่ยนอาจารย์ใหม่ได้ข่าวว่าคนนี้อาจารย์เขี้ยวด้วยสิ”
ทั้งหมดรีบกลับไปขึ้นห้องเรียนกัน เพราะไม่อยากเข้าสายตั้งแต่วันแรก
พอเข้ามาถึงก็เปิดฉากคุยเรื่องเกรดเฉลยกันทันที
“เอาๆๆเงียบกันได้แล้ว” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นที่หน้าห้องจนคีย์ต้องรีบหันหน้าไปมอง
‘จารย์เจมส์ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้’ คีย์เริ่มรู้สึกถึงความยุ่งยากขึ้นมาอีกแล้ว
“วันนี้เป็นวันแรกนะครับ ผมคงยังไม่สอนอะไรมากแค่แนะนำตัวกับบอกแผนการเรียนของเทอมนี้นะครับ”
เจมส์หันมองรอบๆห้องเหมือนจะมองหาใครบางคน
ก่อนที่จะมาหยุดที่คีย์ที่นั่งอยู่กลับกลุ่มเพื่อนๆ
ก่อนที่จะส่งสายตามาให้คีย์เหมือนให้รู้ว่าเราเจอกันอีกแล้ว
ก่อนจะหันกลับไปแนะนำตัวกับนักศึกษาในห้องต่อ
คีย์คิดว่านี่มันซวยอะไรของเขากันแน่เพราะถ้าเจมส์เกิดแกล้งให้เขาไม่ผ่านวิชานี้เกรดเขายิ่งไม่เลวร้ายลงกว่านี้หรอ
เอาน่าเรื่องมันคงไม่แย่ขนาดนั้นถ้าเขาตั้งใจเรียนวิชานี้ก็หมดเรื่อง
คีย์ลอบตัดสินใจกับตัวเองก็จะแอบจ้องส่งสายตาตอบไปเชิงว่าไม่ได้กลัวเจมส์แม้แต่น้อย
ทั้งสองคนแอบส่งสายตาสู้รบกันเงียบๆตลอดเวลาที่อยู่ในห้อง


“นายเตโช เดี๋ยวช่วยอยู่พบผมสักครู่นะครับ” เจมส์บอกหลังจากหมดเวลาเรียนแล้ว
คีย์ได้แต่ทำหน้าแปลกใจว่าทำไมเจมส์ถึงเรียกพบเขาคนเดียว
หลังจากที่เพื่อนไปหมดแล้วโดยนัดเจอกันที่ซุ้มก็เหลือคีย์อยู่กับเจมส์ในห้องสองคน
“อาจารย์มีอะไรหรอครับ” คีย์เปิดฉากถามก่อน
“ก็ไม่มีมีอะไรมากหรอก เพียงแต่จะบอกว่าให้คุณพยายามเรียนวิชาของผมให้เต็มที่นะ ไม่งั้นอาจติดFได้ง่ายๆ”
เจมส์มองหน้าพร้อมกับยิ้มแบบคนที่กำลังจะชนะศัตรูคนสำคัญได้
“ขอบคุณนะครับที่เตือนผม แต่ผมคิดว่าอาจารย์เองก็ควรระวังเหมือนกันนะครับ ถึงที่นี่ผมจะทำอะไรไม่ได้ แต่ถ้าที่อื่นก็ไม่แน่หมดเรื่องที่จะบอกแค่นี้ใช่ไหมครับ งั้นผมกลับก่อนนะครับสวัสดีครับ” คีย์ลุกเดินออกจากห้องทันทีที่พูดเสร็จ
เจมส์ได้แต่มองตามหลังอย่างโกรธแค้นที่เขารู้ว่าข้าขู่อะไรคีย์ไม่สำเร็จ
หลังจากลงมาหาเพื่อนของเขาแล้วเขาก็ขอตัวกลับก่อนทันทีโดยอ้างว่ารู้สึกไม่สบาย
กลับมาถึงบ้านเขาก็ขึ้นห้องทันที พร้อมกับบอกว่าไม่กินอาหารเย็น
เขากลุ้มทั้งเรื่องเกรดแล้วก็เรื่องของเจมส์ไปพร้อมกัน
เพราะเจมส์อาจทำให้เขาทำตามสัญญาไม่ได้
“ที่รักโทรมาแล้วช่วยรับหน่อยครับ” เสียงทุ้มๆของธรดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ของคีย์
มันเป็นเสียงที่ธรอัดไว้ให้คีย์ทำเป็นเสียงเรียกเข้าเมื่อเขาโทรมา
ของธรเองก็ไม่ต่างกันเป็นเสียงของคีย์ที่พูดในประโยคเดียวกัน
คีย์รับหยิบโทรศัพท์มากดรับ ตอนนี้เขารู้สึกอยากให้ธรมาอยู่ข้างๆเขามากที่สุดแล้ว
“ลุงครับเป็นยังไงบ้างครับวันนี้” ธรถามอย่างห่วงใยเหมือนทุกวัน
.
.
.
คีย์กลับเงียบไม่ได้ตอบอะไรเพราะว่าเขาไม่รู้จะเริ่มต้นเรื่องราวยังไงดี
“ลุงครับเป็นอะไรไป เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอครับ”
“คือว่าเกรดเค้าออกมาแล้วละเทอมนี้” คีย์บอกด้วยเสียงแผ่วเบา
“แล้วทำไมล่ะครับ ลุงได้เท่าไหร่ครับ”
“เค้าได้ 2.93 เอง เค้ากลัวว่าสิ้นเทอมนี้มันจะไม่ได้ตามที่สัญญากับพ่อไว้นะสิ” คีย์ยังมีเสียงที่กังวลใจอย่างมาก
“2.93 ก็ได้เยอะแล้วนี่ครับ ลุงไม่ต้องเครียดนะครับเทอมนี่เรามาพยายามกันอีกนะครับ” ธรพยายามพูดปลอบใจ
“แต่เค้ากลัวนี่นา แล้วอีกอย่าง....” คีย์หยุดพูดไป เพราะเขาคิดว่าจะบอกธรดีหรือไม่
เขากลัวว่าธรจะหาว่าเขากังวลไปเองเกินกว่าเหตุ
“มีอะไรอีกใช่ไหมลุง บอกพี่มาเถอะครับ” ธรส่งเสียงแห่งความห่วงใยผ่านปลายสายมา
ทำให้คีย์รู้สึกดีขึ้นมากตอนนี้คงมีธรเพียงคนเดียวที่เข้าใจเขา
“ก็มันมีวิชานึงเขาเปลี่ยนอาจารย์สอน แล้วอาจารย์คนนั้นก็ดันเป็นอาจารย์เจมส์นะสิ เค้ากลัวเหมือนกันนะถ้าเกิดเค้าโดนแกล้งให้สอบตกจะทำยังไงล่ะ”
“ลุงอย่าเพิ่งคิดมากนะครับ ลุงก็ตั้งใจเรียนแล้วสอบให้ได้พี่คิดว่าเขาก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอกครับ”
“เค้าก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่มันก็อดเป็นกังวลไม่ได้อยู่ดี” เสียงคีย์ยังปนความกังวลอยู่ตลอด
“ลุงครับอย่าคิดมากนะครับ เราดูสถานการณ์ไปก่อนนะครับใจเย็นนะครับเชื่อพี่” ธรพยายามปลอบใจ
“อืม เค้าจะเชื่ออย่างที่ปู่บอกนะ”
แล้วธรก็พยายามชวนคุยเรื่องทั่วไปเพื่อให้คีย์ไม่ต้องคิดมากกับเรื่องพวกนี้
แต่ดูเหมือนไม่เป็นผลเท่าไหร่เพราะคีย์ยังมีน้ำเสียงที่เป็นกังวลอยู่เล็กน้อย
“งั้นลุงอาบน้ำนอนพักผ่อนเยอะๆนะครับ” ธรบอกหลังจากที่คุยกันจบแล้ว
“ครับ เค้าอยากให้ปู่อยู่ด้วยตอนนี้จัง” คีย์พูดในลำคอเบาๆ
“ลุงว่าอะไรนะครับ พี่ได้ยินไม่ชัดเลย”
“เปล่าๆ เค้าบอกว่าปู่ก็พักผ่อนเยอะๆเหมือนกันนะครับ”
“อ๋อ ครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะ บ๊ายบายครับที่รัก”
“บ๊ายบายครับ” คีย์บอกลาสั้นๆ แล้ววางสาย


หลังจากวางสายธรคีย์ก็ทิ้งตัวซุกหน้าลงบนหมอน
ตอนนี้เขาอยากหลับๆเพื่อที่จะไม่ต้องคิดอะไรอย่างที่ธรบอก
แต่เหมือนยิ่งทำแบบนั้นเขากลับยิ่งคิดเรื่องต่างๆมากขึ้นไปอีก
ไม่ว่าเรื่องเขาจะทำยังไงดีถ้าทำไม่ได้อย่างที่สัญญากับพ่อไว้
ถ้าเขาต้องกลับไปเรียนต่อที่เมืองนอกแล้วเขากับธรจะได้เจอกันได้ยังไง
ยิ่งคิดเขายิ่งกังวลมากยิ่งขึ้นจนรู้สึกปวดหัวนิดๆแล้วเขาก็เผลอหลับไป


“ที่รักโทรมาแล้วช่วยรับหน่อยครับ” เสียงโทรศัพท์ของคีย์ดังขึ้นอีกครั้ง
คีย์ตื่นมาหยิบโทรศัพท์ไว้ในมือก่อนมองนาฬิกาที่หัวเตียง
‘สี่ทุ่มกว่าแล้วปู่โทรมาทำไมนะ’ เขานึกในใจ
“ปู่มีอะไรหรือเปล่าครับ” คีย์ถามพร้อมกับพยายามทำตัวเองให้หายงัวเงีย
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เห็นว่าปู่ไม่สบายใจเลยอยากรู้ว่าดีขึ้นหรือยัง”
“ก็ดีขึ้นบ้างแล้วได้นอนไปเมื่อกี้นะครับ”
“อืมพี่ไม่เชื่อหรอกไหนเอาหน้ามาให้พี่ดูหน่อยสิ”
“จะให้ดูยังไงละครับ แต่ผมดีขึ้นแล้วจริงๆถ้าไม่เชื่อมาดูเองสิครับ” คีย์เริ่มกวนกลับ
ธรก็เริ่มสบายใจมากขึ้นเพราะคีย์เริ่มจะเหมือนเดิมแล้ว
“งั้นก็ได้ครับ งั้นลุงลุกขึ้นมาเปิดประตูสิครับ”
คีย์ก็ลุกขึ้นมาทำตามอย่างงงๆเพราะว่าให้เขาไปเปิดประตูทำไม


เขาเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูสักแปบก่อนตัดสินใจเปิดมันออก
ว่างเปล่าที่หน้าประตูไม่มีใครอยู่เลย
“อะไรของปู่เนี่ย จะแกล้งอะไรเค้าอีกให้มาเปิดประตูทำไม”
คีย์พูดทางโทรศัพท์ก่อนที่จะหันหลังดึงประตูปิด
กึก กึก
เขาออกแรงดึงเมื่อรู้สึกเหมือนประตูติดอะไรบางอย่างโดยไม่หันมามอง
“นี่กะจะไม่ให้พี่เข้าไปเลยใช่ไหมครับ” เสียงธรดังขึ้นมาใกล้ๆ
ทีแรกคีย์ก็แปลกใจว่าทำไมเสียงจากโทรศัพท์มันถึงดังชัดเจนขนาดนี้
จนเขายกโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมามอง
“จะมองทำไมครับ จะให้พี่ออกมาจากเครื่องนั้นหรือไง” ธรพูดอีกครั้ง
คีย์หันหลังกลับไปมองอย่างรวดเร็ว
ร่างของชายคนที่เขารักมายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องของเขา
คนที่เขาอยากให้อยู่ด้วยที่สุดในตอนนี้ตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา
คีย์ยกมือขยี้ตาเล็กน้อยก่อนมองหน้าธรให้ชัดๆ
“ทำไมครับ นี่พี่เองตัวจริงเสียงจริง” ธรยิ้มให้อย่างอบอุ่น
ธรเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตู
ก่อนที่เขาจะสวมกอดร่างบางๆของคนรักอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน
คีย์ตั้งสติได้สวมกอดกลับเพื่อรับความอบอุ่นในแบบที่เขาต้องการในตอนนี้
เขาซุกหน้าลงที่หน้าอกกว้างที่แสนอบอุ่นของคนรัก
มันทำให้เขาคลายความกังวลที่เคยมีทั้งหมดลงไปได้อย่างง่ายดาย
ความรู้สึกของเขาตอนนี้ช่างอบอุ่นและมีความสุขเหลือเกิน

“ปู่มาได้ยังไงครับ” คีย์ถามเมื่อเขารู้สึกดีขึ้นแล้วแต่ยังคงไม่ปล่อยอ้อมกอดที่อบอุ่นนั้น
“ก็พี่เป็นห่วงลุงนี่นาไม่อยากให้ลุงคิดมากแล้วอยู่คนเดียว” ธรกระชับอ้อมกอดเล็กน้อย
“อือ” คีย์พูดอะไรต่อไม่ถูก
เขากอดธรแน่นแล้วซุกหน้าที่หน้าอกธรอีกครั้ง
เขารู้สึกว่าคงไม่มีใครรักและห่วงใยเขาได้มากเท่านี้อีกแล้ว
มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะหาคำใดมาอธิบายได้
ธรลูบมือที่หลังคีย์เบาๆเพื่อเป็นการปลอบโยน
“แต่คงไม่เป็นไรแล้วมั้งกอดพี่ซะแน่นขนาดนี้” ธรแกล้งแซว
“ปู่อะ อย่ามาล้อเค้าสิ ตัวเองจะมาก็ไม่บอกยังจะมาแกล้งคนอื่นอีกนะ” คีย์แกล้งตัดพ้อเล็กๆ
“ก็พี่เป็นห่วงลุงนี่ครับ กลัวว่าอยู่คนเดียวแล้วจะคิดมาก”
“เค้าไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นนะ”
“หรอครับ อยากถ่ายหน้าตอนที่เห็นเมื่อกี้จริงๆ จะได้รู้ว่าคนบอกไม่ได้อ่อนแอหน้ายังไง ฮ่า ฮ่า”
“ปู่อะ ล้อเค้าอีกแล้วนะ” คีย์เริ่มงอนที่ธรแซวเขา เขาปล่อยอ้อมกอดที่เขากอดไว้พร้อมกับหันหลังจะเดินไปที่ที่นอน
ธรดึงแขนของคีย์จนเขากันหน้ากลับมาแล้วกอดไว้อีกครั้ง
“ลุงอย่างอนสิครับพี่ล้อเล่นเองนะ”
“งั้นปู่สัญญาก่อนว่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีกนะครับ”
“ครับพี่สัญญา ตกลงลุงหายงอนแล้วนะ” ธรยิ้มให้
“หายก็ได้ แต่ว่าพรุ่งนี้พาไปกินไอติมตัวนะ” คีย์ยิ้มตอบ
“ครับๆ คุณชายอยากทำอะไรพรุ่งนี้ก็บอกนะครับ”
“สัญญาแล้วนะ”
“ครับๆสัญญาครับ แต่ว่าลุงไปอาบน้ำได้แล้วดูสิชุดนักศึกษาก็ยังไม่เปลี่ยนเลย เดี๋ยวไปหาไรกินกันป้าบอกว่าเมื่อเย็นยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่”
ธรบอกพร้อมกับดันเขาให้ไปอาบน้ำ
ความกลุ้มความกังวลทั้งหมดของเขาหายไปอย่างสิ้นเชิง
เขารีบอาบน้ำอย่างมีความสุขเพื่อจะได้ออกไปกินข้าวกันคนรักของเขา



TBC.

[PEENAT1972]

ย่องมาอัพตอนไหนหว่า 555

[Nabee]

เห็นด้วยกะน้องคีย์เป็นอย่างยิ่ง...ที่ว่าความยุ่งยากมันกำลังก่อตัวขึ้น -*-

อาจารย์เจมส์อะไรนี่ก็กัดไม่ปล่อยจริง ๆ ไม่รู้สึกตัวเลยหรือไง นี่ขนาดว่าโดนแกล้งไปสารพัดขนาดนั้นแล้วยังไม่เข็ดอีกเหรอ - -????

แต่ถ้าเอาเรื่องการสอนมาปนกะชีวิตส่วนตัวแบบนี้มันก็เกินไปหน่อยนะ ถ้าไอ่อาจารย์เจมส์ทำจริง ๆ เนี่ย...แนะนำให้ฟ้องอธิการเลยน้องคีย์ (จริงจังมากตู = =')

งานนี้คาดว่าคงจะเป็นปัญหาระดับชาติของน้องคีย์ แต่เค้าก็เชื่ออย่างที่น้องคีย์กะพี่ธรคิดนะ แค่เราตั้งใจ เด่วเราก็ผ่านมันไปได้อย่างแน่นอน...


พี่ธรเองก็นะ...ดีแล้วแหล่ะที่มาหาน้องแบบนี้ ช่วงเวลาที่คนเรากังวลใจหรือไม่สบายใจ

สิ่งที่ต้องการมากที่สุดก็คือกำลังใจ...ขอบคุณที่พี่ธรไม่ปล่อยให้น้องต้องนอนคิดมากคนเดียวนะฮะ >//////<

ความจริงตอนนี้ก็หวานกันนะ...แต่หวานปนกังวลใจอ่ะ...แบบว่าแอบคิดเหมือนกัน อิอาจารย์เจมส์มันจะมาไม้ไหนว่ะ เลยแลดูว่าเค้าจะหวานกันไม่เต็มที่

แต่ไม่เป็นไร...เด่วพรุ่งนี้พี่ธรแกจะพาน้องไปกินติมใช่ป่ะ...หวังว่าน้ำตาลในเลือดคงจะเพิ่มขึ้นบ้างอะไรบ้าง (เกี่ยวมั้ย?) ฮา...

จะให้ดีกว่านี้ ถ้าพี่ธรพาน้องคีย๋ไปส่งที่มหาลัย เพื่อเยาะเย้ยอิอาจารย์เจมส์เข้าไปอีก...แล้วน้องคีย์ก็จะได้ F แบบไม่ต้องทำอะไรเลย กร๊ากกกกกก ก ก กกกส์

เค้าล้อเล่น...พี่นัทคงไม่ใจร้ายกะน้องขนาดนั้นหรอก...อย่างน้อยก็คงต้องส่งฮีโร่มาช่วยน้องสักคนสองคนหล่ะนะ...ใช่มั้ยฮะ พี่นัท...คริคริ =w= b



+1 ให้พี่นัทนะฮะ...และรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อฮะ...ฮี่~*

[Little Devil]

ปู่จัดการนายเจมส์ได้แล้ว
+1

[MaeMoo]

สู้สู้นะลุง

ถ้าเราทำได้จริงๆ ก็ต้องผ่านได้สิเนอะ

อย่างน้อยก็มีผู้สนับสนุนเยอะอยู่นา

ตกลงว่า พี่เจมส์นี่เป็นใครกัน น่าสงสัย

[nataxiah]

@ป้า ไม่ได้ย่องมาอัพซะหน่อยนะครับ ผมมาแบบเปิดเผยนะ 

@Nabee ผมไม่ใจร้ายขนาดนั้นนะครับ หรือว่าจะทำตามที่แนะนำดี ลุงกับปู่คงต้องแยกกันแน่ๆทีนี้ 

@Little Devil จะให้ทำอะไรได้ละครับเพราะว่าเขายังไม่ได้ทำอะไรจริงๆสักหน่อยเลย คงต้องดูสถานการณ์ไปก่อนแหละครับ

@MaeMoo นั่นสิครับ ถ้าเราทำได้จริงซะอย่างเขาจะทำอะไรเราได้เนอะ แต่เรื่องเจมส์เป็นใครใกล้จะรู้แล้วแหละคร้าบ หุหุ

มารอเอาใจช่วยทั้งสองคนแล้วกันนะครับ แต่ว่าเจมส์นี่ท่านะไม่ยอมอะไรง่ายๆเสียแล้วนะนี่ 

[patee]

น้องคีย์สู้ๆๆๆนะ

อ.เจมส์ทำอะไรไม่ได้ถ้าเราตั้งใจเรียน

[yayee2]

ไปซื้อกับข้าวให้ลูกก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อ  คุณปู่รูปหล่อ

[yayee2]

อ่านตามมาถึงตอนโกยขี้หมู แหวะ เหม็น ขอไปพักก่อนแระ
อืม..เป็นการลงโทษที่ดีเนอะ เหมือนเป็นการบำเพ็ญประโยชน์(แต่แบบเหม็นๆน่ะ)

[ChiOln]

น้องคีย์สู้ ๆ นะคร้าบ

[Goodfellas]

แวะมาดันป๋าก่อน  ยังอ่านไปไม่ถึงไหนเลยอิอิ

[yayee2]

แปะ แปะ แปะ...ตบมือให้ตัวเอง ตามจนทันแระ
อาจารย์เจมส์ ไม่อายเนอะ เค้าคิดยังไงนี่ คิดแย่งแฟนลูกศิษย์
สงสัยอาจารย์สะกดคำว่า "ศักดิ์ศรี"  และ "ความเป็นครู"  ไม่ออกเนอะ
ดู๊ดู เอา F มาขู่ด๊าย

[nataxiah]

  มาจุดประทัดฉลองให้กับเจ๊แก้วคร้าบที่ตามทัน

เจมส์คงเป็นตัวปัญญาอีกเยอะเลยครับคนคนนี้

น็อตขอบคุณคร้าบที่ช่วยดัน ทั้งๆที่ตัวเองก็ยุ่งอยู่แล้ว 

ChiOln ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้น้องคีย์นะครับ น้องคีย์ฝาก :กอด1:ขอบคุณ อิอิ

เดี๋ยวก็จะได้รู้เรื่องกันแล้วนะครับว่าเจมส์เป็นใคร มาเอาใจช่วยน้องคีย์กันเถอะครับจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปอีก 

[PEENAT1972]

ใช้คำว่าเดี๋ยวแปลว่าอีกเดี๋ยวจะมาอัพใช่เป่า 555

[Maimai]

 

[penda]

แปะ แปะ แปะ...ตบมือให้ตัวเอง ตามจนทันแระ
อาจารย์เจมส์ ไม่อายเนอะ เค้าคิดยังไงนี่ คิดแย่งแฟนลูกศิษย์
สงสัยอาจารย์สะกดคำว่า "ศักดิ์ศรี"  และ "ความเป็นครู"  ไม่ออกเนอะ
ดู๊ดู เอา F มาขู่ด๊าย

กดlike ๆๆๆ
โดนใจที่สุด

คีย์สู้เค้าๆๆๆๆๆ

  :L2:เหมือนเดิมค่ะ

[NUTTYZERO]

แหม่ะ...อ.เจมส์ จะมาไม้ไหนอีกเนี้ย

มันน่านัก

[bbyuqin]

ในที่สุดก็อ่านทันแล้วน๊าพี่นัท...
รักลุง-ปู่มากๆ สนุกมากเลยจ้ะ   ทั้งคีย์ทั้งเต้นี่เป็นคู่หูคู่แซ่บของแท้เลยทีเดียว
ส่วนปู่ธรนี่เป็นแบบฉบับของคนรักที่แสนดีจริงๆ เวลาปู่ดูแลเอาใจใส่ลุงนะอ่านแล้วมันอินดีจัง ตอนนี้ก็มีเป็นสามคู่แล้วสิเนอะ..อิอิ

แต่ตอนนี้ลุ้นจริงๆกับอิตาเจมส์เนี่ย เค้าเป็นใครแล้วแถมตอนนี้นี่มาเป็นอาจารย์สอนวิชาที่คีย์เรียนด้วย ไหนจะเรื่องที่โดนแกล้งที่บ้านไร่อีก...งานนี้ท่าจะไม่ธรรมดาซะแล้ว..
+1แต้มเลยจ้า

[nataxiah]

แวะมาตอบนิดนึง

ป้าก็กำลังเร่งเขียนครับ คงเร็วๆนี้เลยพอดียุ่งมากช่วงนี้

ขอบคุณครับคุณ Maimai

ฝ้ายท่าจะถูกใจที่เจ๊แก้วบอกมากๆนะนี่ (พี่คงไม่จำชื่อผิดอีกนะ  )

NUTTYZERO มาเอาใจช่วยลุงกันดีกว่านะครับ

ดีใจด้วยนะผึ้งตามอ่านทันแล้ว แต่สามคู่ใครอะ พี่นึกก่อนนะ ลุงปู่ รักแดง ใครอีกอะ นพเต้หรอ อืมๆๆคู่หลังยังบอกไม่ได้นะ หุหุ

แล้วจะรีบเอาตอนต่อไปมาลงนะคร้าบ แวะๆไปอ่านเรื่องใหม่ผมรอก็ได้นะ 55+ เรื่อง ตามหารัก SuperStar

(ขายของตลอดสิเออ)

[Goodfellas]

อิอิ มาดันซะหน่อย 

[nataxiah]

ขอบคุณน็อตก่อนเลยครับที่มาช่วยดันให้บ่อยๆ 

เดี่ยวลงตอนต่อไปแล้วนะครับ แล้วจะต่อน้องกุญแจเลย(ขายของตลอดเวลา )

เรื่องอื่นไม่ได้ลืมนะครับ ทยอยลงเรื่อยๆนะครับ

[nataxiah]

งานเลี้ยงรุ่น


“ว่าไงไอ้รัก วันนี้ทำไมถึงโทรมาหาได้วะ” ธรแซวรักทันทีที่รับโทรศัพท์
“ก็มีนะสิ วันเสาร์นี้มีงานเลี้ยงรุ่นนะ มึงต้องมาให้ได้นะมึง”
“ทำไมวะ ปกติกูก็ไปบ้างไม่ไปบ้างอยู่แล้วนี่หว่า” ธรสงสัย
“ปีนี้มึงพลาดไม่ได้ ถ้ามึงพลาดมึงอดรู้อะไรดีๆแน่”
“เรื่องอะไรวะ ทำไมต้องรอรู้งานเลี้ยงรุ่นด้วย”
“เออ มึงเชื่อกูเถอะเสาร์นี้เจอกัน” รักพูดจบก็วางโทรศัพท์ทันที
ธรได้แต่แปลกใจเพราะรักไม่เคยบังคับเขาไปงานไหนมาก่อน
งานนี้เขาคงหาข้ออ้างไม่ไปไม่ได้เสียแล้ว



งานเลี้ยงรุ่นที่รักโทรชวนธรเป็นงานเลี้ยงรุ่นจากโรงเรียนมัธยมปลาย
ปกติถ้าไม่จำเป็นธรมักจะบ่ายเบี่ยงไม่ไปเสมอๆ
เพราะว่าเขาไม่อยากเจอกับคนบางคนในงานนั้นเขาจึงพยายามหลบเลี่ยงเสมอมา
รักเองก็รู้และไม่เคยบังคับเขาเลยแต่ครั้งนี้เพื่อนคนนี้เขามาแปลก
มันคงมีเรื่องสำคัญจริงๆธรเลยต้องเตรียมตัวไปงานที่เลี่ยงมานานเสียแล้ว



“ปู่ครับถึงไหนแล้ว” เสียงคนรักถามมาจากปลายสายด้วยความเป็นห่วง
“กำลังจะถึงที่งานแล้วครับ ลุงกินข้าวหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับ อย่ากินเหล้าจนเมานะครับ”
“ครับผม งานเลิกแล้วพี่โทรหาอีกทีนะครับ”
“ครับ คิดถึงนะครับ”
“คิดถึงเหมือนกันครับ” ธรยิ้มกับตัวเองก่อนวางสาย
ธรไม่ได้กลับมาโรงเรียนเก่านานมากแล้ว
โรงเรียนเปลี่ยนแปลงไปพอสมควร มีตึกสร้างใหม่หลายหลัง
“กว่าจะมาถึงได้นะมึง” รักทักเมื่อธรลงมาจากรถ
“ก็กูไม่อยากมานี่หว่า ทำไมมึงถึงต้องบังคับให้กูมาด้วยวะคราวนี้”
“เดี๋ยวมึงเข้างานไปก็รู้เองแหละ”
“แล้วมันจะมาไหมปีนี้” ธรทำหน้ากังวลนิดๆ
“เดี๋ยวแกก็รู้เอง” รักดึงแขนธรให้เข้าไปในงาน


หลังจากเข้างานมาได้สักพักพีธีกรก็เริ่มเปิดงานเลี้ยงรุ่นอย่างเป็นทางการ
“ก่อนอื่นเราขอเชิญประธานรุ่นที่ 254 เป็นตัวแทนกล่าวขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆน้องๆทุกคนครับ”
ธรต้องตกใจเมื่อเห็นคนที่ขึ้นไปกล่าวบนเวที
นั่นมันเจมส์หรืออาจารย์เจมส์ไม่ใช่หรือยังไง
เขารีบหันไปมองหน้ารักอย่างแปลกใจปนความสงสัย
รักยิ้มแห้งๆให้เขากลับมา
“มันเป็นไปได้ไงวะ มันต้องเป็นไอ้ต้อไม่ใช่หรือไง” ธรหันไปกระซิบถามรัก
“อืม ก็ใช่ไงนั่นแหละไอ้ต่อ คนที่ทำให้มึงไม่อยากมางานเลี้ยงรุ่น” รักกระซิบตอบ
“แต่นั่นมัน” “เออนั่นแหละคนเดียวกัน”
คำตอบของรักทำเอาธรงงมากขึ้นไปอีก
“นี่แกหมายความว่าไงวะ”
“ก็มันไปเปลี่ยนตัวเองมาเพื่อมึงเลยนะโว้ย ฮ่า ฮ่า”
“กูไม่ตลกนะเรื่องนี้ มึงก็รู้ว่าไอ้ต่อมันเป็นยังไง”
พอพูดถึงตอนนี้ธรนึกถึงความหลังในวัยเรียนทันที



“พี่ธรครับผมซื้อขนมมาฝาก” รุ่นน้องคนหนึ่งยื่นนมกล่องให้ธร
“ไม่เป็นไร พี่ยังไม่อยากกินนมน้องเก็บไว้กินเองเถอะนะ”
“แต่ผมตั้งใจซื้อมาฝากพี่นะครับ”
“งั้นพี่ก็ขอบใจนะ แต่น้องเก็บไว้กินเถอะ” ธรยืนยันคำเดิม
เขาเดินไปห้องโดยไม่สนใจรุ่นน้องคนนั้น
ธรในสมัยเรียนเป็นที่สนใจของรุ่นน้องอย่างมาก
ทั้งเป็นนักกีฬาของโรงเรียนรูปร่างหน้าตาพร้อมกับฐานะทางบ้าน
เรียกว่าเพียบพร้อมในทุกๆเรื่อง
“พี่ธรค่ะ รับนี่ด้วยนะคะ” รุ่นน้องผู้หญิงหน้าตาน่ารักยื่นซองจดหมายให้เขา
ธรยิ้มแล้วก็รับไว้ก่อนที่เธอจะวิ่งหนีหายไปด้วยความอาย
“เนื้อหอมไม่เปลี่ยนเลยนะมึง” รักแซวธรเสมอๆ
“พูดอย่างกับมึงไม่มี อย่าให้กูพูดนะ”
ต่างคนต่างมองหน้ากันและสองคนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงกรีดร้องของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น ธรกับรักรีบวิ่งตามเสียงมาอย่างรวดเร็ว
ภาพที่ทั้งสองคนเห็นคือต่อกำลังสาดนมที่เขาซื้อมาใส่เด็กผู้หญิงคนที่เอาจดหมายมาให้ธร
“นี่น้องทำอะไรอะ” ธรตะโกนถาม
รุ่นน้องคนนั้นรีบวิ่งหนีไปทันที ธรกับรักรีบไปดูเด็กผู้หญิง
“น้องคนนั้นมันใครวะ” ธรถามหลังหลังจากพาน้องผู้หญิงไปส่งห้องเรียนแล้ว
“ถ้ากูจำไม่ผิดนะมันน่าจะชื่อต่อ เป็นประธานรุ่นด้วย” รักดูเหมือนจะภูมิใจที่เขามักมีข้อมูลดีๆเสมอๆ
“แล้วทำไมมันทำตัวแบบนี้วะ เจอคราวหน้าต้องสั่งสอนเสียหน่อยแล้ว”
“มึงจะไปทำอะไรเขา บ้านเขามีอิทธิพลนะมึงกูได้ข่าวมา”
“มึงคิดว่ากูกลัวหรือไง ทำตัวแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน” ธรทำหน้าจริงจัง
ธรไม่ชอบการกระทำที่รังแกคนอื่นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
แล้วนี่เขาคิดว่าคงเป็นเหตุมาจากตัวเขาด้วยเขาเลยไม่ชอบมากขึ้นไปอีก



“นี่น้องพี่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อยนะ” ธรมาดักรอต่อที่หน้าห้องเรียนตอนเย็น
“พี่ธรมีอะไรหรือครับ” ต่อยิ้มให้อย่างดีใจ
“พี่จะมาบอกน้องว่าเรื่องที่ทำวันนี้มันแย่มากเลยนะ” ธรต่อว่าต่อต่อหน้าเพื่อนเขาทันที
“ก็แล้วทำไมละครับ มันอยากมายุ่งกับพี่ก่อนทำไม” ต่อตอบแบบไม่ได้รู้สึกผิดแม้แต่น้อย
“ดูท่าน้องไม่รู้สึกผิดเลยนะกับเรื่องนี้ ทำแบบนี้แล้วคิดว่าพี่จะชอบน้องหรือยังไง”
“ก็ไม่รู้สิครับ แต่ถ้าผมไม่ได้คนอื่นก็อย่าได้เลย” ต่อยังพูดแบบไม่สนใจต่อไป
“น้องพูดแบบนี้มันจะมากไปแล้วนะ” ธรดึงคอเสื้อต่อขึ้นมา
“พี่จะทำอะไรผม ไม่กลัวเดือดร้อนหรือไง” ต่อทำหน้าตาที่เหมือนดูแคลนใส่ธร
ผลั๊ก!!
ธรต่อยเข้าที่หน้าของต่อจนคนอื่นตั้งตัวไม่ทัน
รักที่อยู่ใกล้ที่สุดรีบเข้ามายั้งหมัดที่สองที่ธรกำลังจะซ้ำอีกครั้ง
“เฮ้ยย มึงใจเย็นๆสิวะ เรื่องไม่เป็นเรื่อง” รักแกะมือธรออก ต่อทรุดนั่งลงกับพื้น
รักดึงธรกลับอย่างรวดเร็ว ปกติธรไม่ใช่คนใจร้อนแบบนี้นี่นา
“มึงเป็นไรของมึงวะ” รักถามอย่างสงสัย
“มึงไม่เห็นหน้ามัน ตอนที่มันพูดกับกูทำอย่างกับว่ามันจะทำอะไรก็ได้” ธรดูหัวเสียน่าดู
“เอาน่าใจเย็นๆก่อน” รักทำได้เพียงให้เพื่อนใจเย็นลงเท่านั้น



หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นต่อกลับยิ่งชอบและตามธรมากขึ้นกว่าเดิม
ด้วยเหตุผลที่ว่าธรเป็นคนแรกที่กล้าทำกับเขาแบบนี้
แล้วมันก็ทำให้นิสัยบางอย่างของต่อเปลี่ยนไปด้วย
แต่ธรก็ไม่ได้รู้สึกชอบต่อขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย เขาต้องคอยหลบเพื่อไม่ให้ต่อมาวุ่นวายกับเขาเสมอ
จนกระทั่งเรียนจบเขาก็ยังพยายามหลบการตามตื้อของต่อตลอดเวลา
ต่อตามสอบจนเข้ามหา’ลัยเดียวกับเขาได้ ยิ่งทำให้ธรต้องหลบหน้ารุ่นน้องคนนี้
จนเรียนจบเขากลับมาทำงานที่บ้านไร่ เขาสั่งกำชับเพื่อนทุกคนว่าห้ามให้ต่อรู้เด็ดขาดว่าเขาย้ายไปไหน
จนเขาลืมเรื่องต่อไปแล้วและพยายามเลี่ยงการมางานเลี้ยงรุ่นเสมอๆ



“แล้วกูจะทำยังไงดีวะคราวนี้ ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องเล็กแล้วว่ะกูว่า”
ธรเริ่มนึกถึงคีย์ขึ้นมาทันที
“กูว่ามึงดูๆไปก่อน แล้วมึงไปอธิบายให้น้องคีย์เขาเข้าใจและเตรียมตัวไว้ด้วย”
รักเองก็กังวลไม่แพ้กัน
“เดี๋ยวเรื่องคีย์กูจัดการเอง มึงหาทางช่วยกูอีกทางแล้วกันเรื่องนี้”
“เออ กูไม่ปล่อยให้มึงรับมือคนเดียวแน่นอน”
ธรเห็นเค้าลางความวุ่นวายขึ้นมาแล้วตอนนี้
ยิ่งเขารู้แล้วว่าจริงๆเจมส์เป็นใครเขาคิดว่าเจมส์คงไม่ต้องปกปิดอะไรอีกต่อไป
ครั้งนี้เขาคงต้องหาทางปกป้องคนที่เขารักให้ดีที่สุดเสียแล้ว


TBC.

[ao16]

เจมส์ นี่ตัวปัญหาของแท้เลย ตั้งหลายปียังตามเจออีกไม่ใช่ธรรมดาแน่ๆ

[Little Devil]

ไม่เอามาม่านะ
+1

[4life]

เอามันใส่ไหไปถ่วงน้ำ

[baszoozoo]

กระทืบดิสไลค์เจมส์เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[Maimai]

เจมส์

[seaz]

ตัวปัญหาที่ใหญ่มากๆ ทำไงดีเนี่ย

[bbyuqin]

อืม....ตัวแรงของจริง นี่ถึงขนาดไปเปลี่ยนแปลงตัวเองมาเพื่อปู่เหลยเหรอเนี่ย...

ท่าทางนิสัยเก่าๆจะหลับมาประเภทถ้าชั้นไม่ได้คนอื่นก็ต้องไม่ได้..

งานนี้ปู่-ลุงต้องระวังตัวดีๆ

[ChiOln]

ตัวแรงเลยนะเนี้ย อ.เจมส์เนี้ย