หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554

[amito]

เราว่าเจมส์ (ต่อ) คงหาทางแกล้งคีย์แน่นอน

ปู่ ดูแลลุงด้วยนะ 

[nataxiah]

ao16 --- เจมส์สุดๆเลยครับคนนี้ ต้องรอดูว่าเขาจะมาไม้ไหนอีก

Little Devil --- เอาแบบไต้มได้ไหมครับ จะได้ไม่อืดดี หุหุ

4life --- นี่เป็นคำสั่งใช่ไหมครับ อย่าลืมตั้งใจทำการบ้านล่ะคร้าบ

baszoozoo --- ไปกดได้ที่ไหนอะครับ ผมจะไปกดด้วย

Maimai --- แสดงว่าเกินจะบรรยายแน่ๆเลย 

seaz --- มากๆเลยครับคนนี้ เอาใจช่วยลุงด้วยนะครับ

bbyuqin --- พี่ว่านิสัยเขาไม่ได้กลับมาหรอก แต่ไม่เปลี่ยนไปต่างหากผึ้ง 

ChiOln --- จะเป็นตัวจี๊ดด้วยอะครับต่อไป

amito --- ปู่ปกป้องลุงอยู่แล้วครับ ปู่สู้ๆ

ต่อไปยังไม่รู้ว่าเจมส์จะมาไม้ไหนเลยครับ เพราะตอนนี้เขาไม่ต้องปกปิดตัวเองอีกแล้ว เพราะธรรู้แล้วว่าเขาเป็นใคร

เอาใจชวยลุงปู่กันต่อไปนครับ 

[nataxiah]

 

เต้นดันเรื่องตัวเองก่อน 

พรุ่งนี้จะได้หาลงง่ายๆหน่อย 

[Little Devil]

^^ 
รออ่าน

[punchnaja]

โคตรซวย เจอนายต่อเนี่ย...

คู่รักคู่นี้อุปสรรคเยอะจริงน๊อออ

[nataxiah]

^^ 
รออ่าน

ตอนต่อไปมาแล้ว หวังว่าคงไม่ช้าเกินไปนะครับ

โคตรซวย เจอนายต่อเนี่ย...

คู่รักคู่นี้อุปสรรคเยอะจริงน๊อออ

อุปสรรคจะทำให้รักของทั้งสองคนยิ่งเข้มแข็งไงครับ

[nataxiah]

ของข้าใครอย่าแตะ


“ปู่ครับ คิดอะไรอยู่” คีย์ทักธรที่นั่งนึกอะไรอยู่โดยไม่สนใจเขาที่มาถึงบ้านเขาแล้ว
“เออๆๆ เปล่าครับ ลุงมานานแล้วหรอ” ธรตกใจเล็กน้อยเพราะเขากำลังคิดเรื่องเมื่อคืนอยู่
“มานานจนพอรู้ว่าปู่กำลังคิดอะไรอยู่” คีย์จ้องหน้าธรที่ยังมีสีหน้ากังวลเจือปนอยู่
“พี่ขอโทษนะครับ” ธรยิ้มให้แบบแห้งๆ ความกังวลยังคงอยู่บนใบหน้า
“ปู่มีอะไรกันแน่ครับ บอกเค้าไม่ได้หรือไง” คีย์นั่งลงข้างๆพร้อมกับมองหน้าธรอย่างจริงจัง
แววตาที่คีย์จ้องมองไปที่ธรนั้นแสดงถึงความเป็นห่วงใยอย่างมาก
ถึงแม้คีย์คิดว่าจะช่วยอะไรได้ไม่มากแต่เขาก็อยากที่จะช่วยคนที่เขารักบ้าง
“จริงๆมันก็ไม่มีอะไรมาก แต่พี่คงกังวลมากไปเองเท่านั้นแหละ”
“ถ้าไม่มีอะไรมากก็บอกมาสิครับ” คีย์จับมือธรไว้เบาๆ
ตั้งแต่เขาอยู่กับธรมาวันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นธรมีท่าทางที่คิดไม่ตกมากขนาดนี้มาก่อน
“ปู่บอกเค้าไม่ได้จริงๆหรือครับ” น้ำเสียงของคนรักที่เจือไปด้วยความห่วงใย
ธรรับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงของคีย์อย่างล้นเหลือ
“พี่ไม่อยากให้ลุงคิดมากกับเรื่องนี้ไปด้วยไงครับ” ธรจับมือคีย์ขึ้นมากุมไว้แทน
“แสดงว่าเป็นเรื่องเกี่ยวเค้าใช่ไหม ปู่บอกเค้ามาเดี๋ยวนี้เลย”
“พี่ไม่รู้จะบอกยังไงกับลุงดีนะสิตอนนี้”
“บอกมาเถอะครับ ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเค้าจะได้ช่วยกันได้ ปู่ทำอะไรมาให้เค้าเยอะแล้วนะครับ”
คีย์จ้องตาของธรอย่างไม่ลดละ เหมือนอยากจะให้ธรเข้าใจในความห่วงใยของเขามากขึ้นไปอีก
“คือว่า................. พี่รู้แล้วว่าอาจารย์เจมส์เป็นใคร” ธรเว้นช่วงคิด
เขายังไม่แน่ใจว่าควรบอกเรื่องนี้กับคีย์เลยหรือไม่
หรือว่าเขาจะไปคุยกับเจมส์ให้รู้เรื่องเสียก่อน แต่ว่าจะมาเปลี่ยนอะไรตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว
“แล้วทำไมล่ะครับ หรือว่าเขาเป็นคนที่เคยทิ้งปู่ไป” เสียงคีย์เปลี่ยนเป็นกังวลขึ้นมาแทนทันที
“ไม่ใช่แบบนั้นนะลุง ลุงอย่าเพิ่งคิดมากไปก่อนสิ เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟัง”
ธรเริ่มเล่าเรื่องราวในอดีตทั้งหมดให้คีย์ฟัง


“โธ่ เค้าก็นึกว่าปู่เครียดอะไรนักหนา เรื่องแค่นี้เองถ้ารู้แบบนี้เค้าจัดการได้”
แทนทีคีย์จะเป็นกังวลเขากลับยิ้มให้ธรอย่างสบายใจ
ธรเห็นรอยยิ้มของคีย์แล้วเขาก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น
“แต่ยังไงพี่ก็อดเป็นห่วงลุงไม่ได้อยู่ดี”
“ครับถ้ารู้แบบนี้แล้วเค้ารับมือได้ ปู่ไม่ต้องกังวลแล้วนะครับ” คีย์ฉีกยิ้มเต็มทีเพื่อให้ธรมั่นใจว่าเขารับมือกับเรื่องนี้ได้
“แต่วันนี้จะพาไปไหนครับ ถึงได้ให้เค้ามาหาที่บ้าน”
“พี่ก็ยังใม่ได้คิด รู้แต่ว่าคิดถึงลุงมากอยากเห็นหน้าก่อนก็เท่านั้นเอง” ธรเริ่มยิ้มออกมาบ้างเล็กน้อย
“ไม่ต้องมาพูดดีเลย เมื่อกี้นั่งคิดถึงคนอื่นอยู่ต่างหาก” คีย์ล้อธร
“ลุงเนี่ยนะ เมื่อกี้คิดไม่ออกแต่ตอนนี้คิดออกแล้ว ไปกันดีเถอะ”
ธรลุกขึ้นพร้อมกับดึงมือคีย์ให้เดินตามมาด้วย
“ปู่จะพาเค้าไปไหนครับ บอกก่อนไม่ได้หรอ”
“เดี๋ยวถึงที่ก็รู้เองแหละครับ”
ธรไม่ยอมบอกอะไรกับคีย์ แต่คีย์ก็ยอมเดินตามไปแต่โดยดี


ธรขับรถพาคีย์ออกมาเส้นนอกเมืองและเป็นเส้นทางที่คีย์คุ้นตา
“ปู่จะพาเค้าไปหายายหรอครับวันนี้”
คีย์ถามเพราะเขาจำได้ว่าเส้นทางนี้เป็นเส้นทางไปบ้านยายของธร
“เปล่าครับ พี่จะพาลุงไปไหว้พระขอพรสักหน่อย”
ธรหันมายิ้มก่อนจะตั้งใจขับรถต่อไป
เขาขับรถพาคีย์มาที่จ.นครปฐมมุ่งหน้าตรงเข้าสู่องค์พระปฐมเจดีย์
ภาพองค์พระปฐมเจดีย์องค์ใหญ่ทรงระฆังคว่ำสีเหลืองนวลโดดเด่นสะดุดตา
ธรขับไปจอดยังที่จอดรถที่จัดสรรไว้อย่างเป็นสัดเป็นส่วน
ภายในบริเวณองค์พระปฐมเจดีย์ก็มีการจัดพื้นที่ไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
วันนี้วันอาทิตย์คนค่อนข้างเยอะแต่ก็ดูไม่อึดอัดคงเป็นเพราะสถานที่ที่โล่งด้วยเป็นแน่
ธรพาคีย์เข้าไปสักการะขอพรต่อองค์พระปฐมเจดีย์
คีย์เองก็รู้สึกดีเมื่อได้มาที่นี่ มันทำให้เขาเหมือนมีพลังใจมากยิ่งขึ้น
เพื่อเผชิญกับปัญหาต่างๆที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า
เขาลอบตัดสินใจด้วยตัวเองว่าจะทำทุกอย่างให้เต็มที่ให้สมกับความรักความอบอุ่นที่ธรให้เขาเสมอมา

หลังจากไหว้พระเสร็จเรียบร้อยแล้วธรพาคีย์กลับ
ระหว่างทางกลับก็แวะหาอะไรกินแถวพุทธมลทลสายสอง
กลับมาถึงบ้านก็ค่ำๆพอดีธรเลยโทรไปขออนุญาติให้คีย์นอนค้างบ้านเขาเลย
อีกอย่างแม่เขาก็อยากคุยกับคีย์เพราะนานๆได้เจอกันสักครั้ง
“สองคนนี้ทำอย่างกับไม่เจอกันมาเป็นปีเลยนะครับ”
ธรพูดเมื่อเห็นแม่ของเขากับคนรักคุยกันจนแทบไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย
“อะไรแม่จะคุยกับแกทำไม เบื่อจะแย่แล้วคุยกับเจ้าตัวเล็กของแม่ดีกว่าน่ารักกว่ากันเยอะ”
แม่ธรหันมาตอบอย่างทันใด
“อะไรกันนี่ไม่ทันไรก็หลงกันเสียแล้ว ต่อไปผมจะทำยังไงเนี่ย”
“นั่นมันเรื่องของแก แต่นั่นสิ ตัวเล็กถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบอกแม่ได้เลยนะลูก เดี๋ยวแม่จะจัดการมันให้เอง”
แม่ธรหันมาบอกคีย์ที่นั่งยิ้มฟังการสนทนาระหว่างสองแม่ลูก
“นั่นไง ไม่เคยเข้าข้างลูกตัวเองเลย” ธรทำเป็นตัดพ้อ
“ไม่เป็นไรครับแม่ ถ้ามีอะไรผิดสังเกตุเดี๋ยวผมจัดการเองก็ได้ครับ คงไม่ต้องรบกวนแม่หรอกครับ”
คีย์พูดพร้อมกับขยับเข้าไปใช้แขนสวมกอดแขนแม่ธรไว้
“ลุงไม่ต้องมาอ้อนเลย แค่นี้แม่พี่ก็เข้าข้างแต่ลุงอยู่แล้ว”
“แม่ยังไม่ว่าอะไรเลย ปู่อย่ามาพาลสิครับ” คีย์ยิ้มหน้าแป้นล้อเลียนธร
ธรเดินเข้าไปหมายจะเล่นงานคีย์คนเก่งเสียหน่อย
“แม่ ปู่จะรังแกผมอีกแล้วครับ” คีย์รีบบอกพร้อมกับเอาตัวแอบไปที่หลังแม่ธรที่นั่งอยู่บนโซฟา
“เดี๋ยวเถอะ จะทำอะไรน้อง” แม่ธรรีบปราม
ธรหยุดเดินก่อนที่จะเห็นใบหน้าที่ยิ้มระรื่นอย่างมีชัยของคีย์ที่อยู่หลังแม่เขา
“ฝากไว้ก่อนนะลุง คืนนี้คอยดูจะทบต้นทบดอกเลย” ธรขู่
“แกจะทำอะไรน้องกะเจ้าตัวดี โตไม่รู้จักโตนะเรา งั้นตัวเล็กมานอนกับแม่ก็ได้คืนนี้”
“ครับดีเลยครับไม่งั้นปู่แกล้งผมแน่ๆเลย” คีย์รีบตอบตกลง
“ไม่ได้นะแม่ เรื่องนี้ผมไม่ยอมนะครับ”
ธรรีบเดินไปดึงตัวคีย์ให้ลุกมาอยู่ข้างๆเขา
“อะไรปู่ เค้าจะนอนกับแม่นะ” คีย์ทำยักคิ้วหลิวตาให้เขา
“ลุงนะเดี๋ยวเถอะ มีแม่เขาข้างแล้วเป็นแบบนี้หรือเนี่ย”
โป๊กกกก โอ๊ยยยยย
แม่ธรลุกขึ้นมาเข็กหัวธรอย่างจัง จนเขาเผลอร้องออกมา
“มันเกี่ยวอะไรกับแม่หือ แม่ไปนอนแหละปล่อยให้ทะเลาะกันไปเองแล้วกัน”
พูดจบแม่ก็เดินไปที่ห้องโดยไม่ได้หนมาสนใจทั้งสองคนอีกเลย

“คราวนี้แม่ไม่อยู่แล้ว ลุงไม่มีตัวช่วยล่ะทีนี้” ธรโอบเอวคีย์ไว้มือหนึ่งอีกมือเอาลูบหัวตัวเองตรงที่โดนแม่ตีไว้
“อย่านะ ไม่งั้นเค้าจะฟ้องแม่พรุ่งนี้ด้วย” คีย์เอาแม่ขึ้นมาขู่
“งั้นก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของพรุงนี้ไปสิ แต่ตอนนี้ลุงโดนลงโทษแน่ๆ”
ธรเตรียมยื่นหน้าไปหาคีย์ที่พยายามดิ้นหนีจากอ้อมกอดเขา
“อะแม่ลืมอะไรหรอครับ” คีย์ร้องทัก ธรรีบหันไปมอง
แต่ก็เสียรู้คีย์ไปเสียแล้วเพราะจังหวะที่ธรเผลอเขาแกะมือธรออกแล้วลุกหนีไปที่ห้องนอนทันที
ธรได้แต่ยิ้มที่เสียรู้ให้กับคนรักของตน ก่อนที่จะเดินตามไปที่ห้อง


แกร๊ก แกร๊ก
ประตูห้องนอนโดนล็อคเรียบร้อยแล้วป้องกันการเข้าไปของเขา
“ลุงครับเปิดประตูให้พี่หน่อยสิครับ” ธรตะโกนผ่านประตูไปบอกคนข้างใน
“ไม่เอาไม่เปิด จนกว่าปู่จะสัญญาก่อนว่าวันนี้จะไม่แกล้งเค้าก่อน” เสียงตอบรับกลับมาพร้อมกับเงื่อนไข
“เปิดหน่อยนะครับ พี่อยากอาบน้ำแล้ว”
“ไม่เอาปู่สัญญามาก่อนเลย” คนข้างในยังยืนยันขอคำสัญญาเหมือนเดิม
“พี่จะทำอะไรลุงล่ะครับ สัญญาก็ได้ครับ” ธรยอมตกลงเพราะไม่งั้นเขาคงไม่ได้เข้าห้องนอนสักที
“ตกลงสัญญาแล้วนะ ปู่ห้ามผิดคำพูดด้วย” คีย์ย้ำ
“คร้าบบบบบ พี่ไม่แกล้งลุงแล้วครับ เปิดให้พี่เขาไปสักทีนะครับ”
ธรทำเสียงอ้อนวอน
“ก็ได้ครับท่างั้น” คีย์ยอมเปิดประตูออกมาให้กับธรที่ยืนรออยู่
เมื่อประตูเปิดออกมา ธรรีบแทรกตัวเข้าประตูมาอย่างรวดเร็ว
พร้อมกับรีบคว้าข้อมือของคนที่ไม่ยอมให้เขาเข้ามาไว้กันวิ่งหนี
เขารวบกอดร่างบางๆนั้นไว้อย่างรวดเร็วก่อนหันไปปิดประตู
“ปู่บ้าไหนบอกจะไม่แกล้งเขาแล้วไง” เจ้าของร่างบางในอ้อมกอดต่อว่าทันที
“แล้วใครว่าพี่จะแกล้งลุงละครับ พี่จริงจังเลยต่างหาก”
สิ้นคำริมฝีปากของคนทั้งสองก็ประกบกันแนบแน่น
ทำให้อีกฝ่ายมอาจเอ่ยวาจาต่อว่าได้อีกต่อไป




คีย์มาถึงมหา’ลัยแต่เช้าเพราะธรมาส่งเขาก่อนที่จะเลยกลับไปบ้านไร่
วันนี้เขามีเรียนวิชาของเจมส์เสียด้วย
ดีเหมือนกันจะได้ดูท่าทางของเจมส์ด้วยว่าจะเป็นยังไง
เขานั่งเรียนวิชาของเจมส์ด้วยอาการเกร็งนิดหน่อยจนหมดเวลา
“เอาวันนี้พอแค่นี้นะครับ คราวหน้าเตรียมจับกลุ่มไว้ด้วยเราจะแบ่งหัวข้อกันทำรายงาน”
เจมส์พูดอยู่หน้าห้องเรียนไปพร้อมกับเก็บของไปด้วย
“แล้ววันนี้มีใครจะสอบถามอะไรไหมครับ”
“มีครับ แต่ว่าขอถามหลังจากที่ปล่อยแล้วได้ไหมครับ”
คีย์ยกมือขึ้นบอก ทำเอาเจมส์แปลกใจขมวดคิ้วคิดอะไรเล็กน้อย
“ได้สิครับ งั้นคนอื่นเลิกเรียนได้แล้วครับ” เจมส์พูด
คีย์นัดกับเพื่อนแล้วว่าจะตามลงไปกินข้าวก่อนจะนั่งรอให้คนออกไปจากห้องจนหมด
“ว่ายังไงมีเรื่องอะไรถึงได้อยากคุยเป็นการส่วนตัวแบบนี้”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เพียงแต่ผมอยากบอกว่าผมรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว”
“เรื่องทุกอย่าง เรื่องอะไร” เจมส์ทำหน้าแปลกใจ
“ก็เรื่องของอาจารย์ต่อเอ๊ยอาจารย์เจมส์ไงครับ” คีย์จ้องหน้าเจมส์เขม็ง
“รู้แล้วจะทำอะไรได้ คุณอย่าลืมนะว่าอยู่ในฐานะอะไรผมอยู่ฐานะอะไร” เจมส์ทำเสียงแข็งพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้มเข้าหากันยิ่งขึ้น
“ผมเข้าใจดีที่สุดครับแต่หวังว่าอาจารย์จะไม่เอาเรื่องส่วยตัวมาปนกับเรื่องเรียนนะครับ”
“ผมรู้หน้าที่ผมดี ผมไม่ทำแบบนั้นแน่นอนแต่คุณก็อย่าคิดว่าจะสบายใจได้แล้วกัน”
“ครับถ้าได้ยินแบบนี้ก็พอรับได้ แต่ผมขอบอกไว้อย่างนะครับ ผมก็จะไม่ยอมให้ใครมาทำลายความรักของผมได้เหมือนกัน”
“เรื่องแค่นี้ใช่ไหมที่คุณอยากบอก”
“ครับ เรื่องแค่นี้ แต่อย่าลืมแล้วกันนะครับแล้วจะหาว่าผมไม่เตือน”
คีย์พูดจบก็หยิบหนังสือลุกเดินจากไปทันที
ปล่อยให้เจมส์ยืนงงทำอะไรไม่ถูกอยู่ตรงนั้น เพราะเขาไม่เคยคิดว่าเด็กแบบคีย์จะใจกล้าได้ขนาดนี้
จริงๆเขาแทบจะกรีดร้องออกมาแต่เขาต้องอดกลั้นไว้เพราะมันไม่ใช่สถานทีที่สมควร
นับการการรุกครั้งนี้ของคีย์ได้ผลอย่างมาก แต่ผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร
คีย์เองก็ยากจะคาดเดาได้ แต่เขาก็บอกกับตัวเองไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องทำเพื่อให้รู้ว่าใครเป็นใครเสียบาง


TBC.

[Little Devil]

...

[bbyuqin]

ยื่งเจมส์รู้ว่าคีย์รู้เรื่องแบบนี้แล้วคงจะไม่ยอมหยุดง่ายๆ คีย์เองคงต้องรับศึกหนักหน่อยละงานนี้

ปู่-ลุงยังน่ารักเหมือนเดิม

รออ่านต่อจ้า  +1

[Piaanie]

น่ากลัวจริงๆอาจารย์ต่อ เอ้ย อาจารย์เจมส์ สู้เค้านะลุงอย่าไปยอมแพ้

[Maimai]

คีย์แน่มาก

[nataxiah]

Little Devil --- ... เออ มันหมายความว่าไงคร้าบ ผมเขียนไม่ดีหรือว่าไม่รู้จะพูดอะไรหรือว่า...

bbyuqin --- ลุงปู่เขาก็เป็นแบบนี้แหละจ๊ะผึ้ง น่ารักได้ตลอด

Piaanie --- งานนี้ลุงมีกำลังใจเต็มร้อยจากปู่ เขาสู้ไม่ถอยแน่นอนครับ

Maimai --- เห็นคีย์ทตัวน่ารักๆหวานกับปู่มานาน คงลืมกันไปแล้วล่ะมั้งครับว่าเริ่มต้นมาเขาแสบแค่ไหน ตอนนี้เขาจะกลับมาอีกครั้งแล้ว

มาคอยเอาใจช่วยลุงกันต่อไปเรื่อยๆนะครับ 

[ao16]

ลุงสู้ๆ  ลุงต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเลยดีมั้ย เอาให้อาจารย์เจมส์ไม่กล้ามายุ่งอีกเลยนะ 

[penda]

ลุงสู้ๆ  ลุงต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเลยดีมั้ย เอาให้อาจารย์เจมส์ไม่กล้ามายุ่งอีกเลยนะ 

^
^
^
เห็นด้วยอย่างยิ่ง    คีย์ จัดการเลย  สู้ๆ
เรียกกำลังเสริม  ยกพลถล่มไปเลย (เหมือนจะคนละเรื่องกันละ)

 

[amito]

ดีแล้วลุง ประกาศศึกอย่างเป็นทางการไปเลย จะดูซิว่าอาจารย์เจมส์จะทำยังไง

[nataxiah]

ao16 --- ลุงก็คงต้องคิดหน่อยและครับ เพราะยังไงก็ยังต้องเรียนกับเจมส์อยู่นี่นา

penda --- แปะมือกับคุณ ao16 ไปช่วยลุงพร้อมกันเลยดีไหมครับ ลุงคงดีใจอะมีกำลังเสริมด้วย

amito --- ลุงเขาก็อยากให้รู้กันไปเลยไงครับ ว่า"ฉันไม่ได้กลัวแกหรอกนะ จารย์เจมส์"

  คนอ่านทุกคนเลยครับ ช่วงนี้อาจช้าบ้างก็อย่าว่ากันนะครับ เพราะโปรเจครุ้งอะครับ

  (เนียนเต้นหนีไปก่อน)

[Little Devil]

รีบวิ่งมา นึกว่าจะได้อ่าน ..

[NUTTYZERO]

น่าหนุกๆ แบบนี้ต้องมเรื่องหนุกมาให้ได้ลุ้นอีกแล้ว 55+

[nataxiah]

แผนการครั้งใหม่


หลังจากที่คีย์คุยกับเจมส์วันนั้น เมื่อถึงเวลาเรียนเขาจะระวังตัวเสมอ
เวลาเรียนเจมส์ก็มักหาเรื่องให้คีย์ทำได้ตลอดเวลา ทั้งยกรายงานแบกลำโพง
แต่คีย์ทำโดยไม่บ่นแม้แต่น้อยเขาอยากรู้ว่าเจมส์จะทำอะไรเขาได้มากกว่านี้อีกไหม
แล้วทุกอย่างมันก็ผ่านไปโดยที่ไม่มีเรื่องรุนแรงอะไรมากเกินไปกว่าโดนใช้งาน
แต่ทุกอย่างก็เหมือนๆกันทุกครั้ง คงเพราะเจมส์ยังเขาใจถึงสถานะของตัวเองที่เป็นอาจารย์อยู่ด้วยแน่นอน
ทำให้คีย์เริ่มวางใจกับเรื่องเรียนไปได้บ้างแต่เขาก็ยังไม่วาสงใจทั้งหมดอยู่ดี



หลังสองมิดเทอมของเทอมสองก็ใกล้วันปีใหม่พอดี
ธรจะจัดงานเลี้ยงที่บ้านไร่ให้กับคนงานและก็ชาวบ้านแถวนั้นด้วย
เขาเลยชวนคีย์ให้มาช่วยเขาเตรียมงานต่างๆด้วย
เพราะว่าคีย์ปิดช่วงหลังสอบ และเขาก็อยากอยู่ข้างๆคนที่เขารักด้วย
ธรไปรับคีย์ที่บ้านหลังจากโทรนัดกันเรียบร้อยแล้ว
แต่เขาก็แปลกใจเมื่อมาถึงบ้านคีย์เพราะว่าเขาเห็นพงษ์รออยู่ด้วย
พงษ์พอเห็นธรก็รีบลุกขึ้นยกมือไหว้พร้อมกล่าวทักทาย
“สวัสดีครับพี่ธร ผมกับเพื่อนขอไปด้วนะครับ” พงษ์ยิ้มให้
“เออ ครับ แล้วคีย์ล่ะ” ธรรับคำด้วยความแปลกใจ
“ไปรับเพื่อนอีกสองคนหน้าหมู่บ้านครับ”
ธรได้แต่แปลกใจเพราะว่าคีย์ไม่เห็นเคยบอกเขาเลยว่าจะพาเพื่อนไปด้วยครั้งนี้
เขานั่งรอสักพักคีย์ก็กลับมาพร้อมกับเพื่อนสาวสองคน
“ปู่มานานแล้วหรือครับ” เขาทักพร้อมเดินยิ้มเข้ามาหา
ปล่อยให้เพื่อนสาวสองคนยื่นมองตาปริบๆเพราะว่าเขาเพิ่งเจอธรเป็นครั้งแรก
ธรลุกขึ้นยื่นรับไหว้เมื่อสองสาวยกมือไหว้เขาพร้อมกัน
“เราไปกันเถอะ เค้าอยากไปบ้านไร่เร็วๆแล้ว” คีย์ดึงแขนธร
“เดี๋ยวก่อนสิ นี่ไม่คิดจะแนะนำฉันสองคนให้พี่เขารู้จักก่อนหรือไง” สาวร่างอวบรูปร่างสูงใหญ่เมื่อเทียบกับอีกคนทำให้อีกคนตัวเล็กลงไปมากเลย
“เออ ลืม ปู่ครับ นี่ไอ้ฟริกกับไอ้โบทมันสองคนฟังที่เค้าเล่าแล้วอยากไปด้วย” คีย์หันมาบอก
“แล้วทำไมไม่เห็นบอกพี่เลยเมื่อตอยโทรคุยกันเมื่อคืน พี่ไม่ได้เตรียมที่หลับที่นอนไว้ให้เลย”
“ก็พวกมันอยากไปเองให้นอนตรงไหนก็ด้ามั้งครับ” คีย์ยิ้มกวนๆให้กับเพื่อนทั้งสามของเขา
“เออ พวกฉันนอนยังไงก็ได้ แต่พี่เขาคงไม่ใจดำเหมือนแกหรอกมั้ง ใช่ไหมคะ” โบทสาวร่างเล็กผิวคล้ำสวนตอบกลับมาอย่างทันควัน
“ฮ่า ฮ่า เดี๋ยวพี่โทรไปบอกให้เขาจัดห้องรับรองข้างล่างเพิ่มให้อีกก็ได้ แล้วพงษ์ว่าไงไปนอนที่เดิมไหมเรา” ธรหันไปแซวพงษ์
“ไม่เอาแล้วครับ ครั้งเดี๋ยวพอแล้วครับ” พงษ์รีบตอบพร้อมกับยกมือขึ้นมาป่ายปัดอย่างรวดเร็ว
“พี่ล้อเล่น ป่ะไปกันได้แล้วเดี๋ยวไปถึงค่ำพอดี” ธรบอกพร้อมกับเดินนำไปพร้อมกับคีย์
ปล่อยให้สองสาวงงกับเรื่องที่ธรแซวพงษ์
“เรื่องไรวะแกไอ้พงษ์ แกเคยไปบ้านพี่เขาด้วยหรือไง” ฟริกรีบเคลื่อนร่างใหญ่ๆมายืนข้างพงษ์เพื่อสอบถาม
“ไม่มีอะไรหรอกเรื่องมันนานมาแล้ว พวกแกจะไปไหมนี่” พงษ์เปลี่ยนเรื่องหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามออกมา


“แกฉันว่าพี่เขาโคตรหล่อเลยว่ะ ถ้าเป็นแฟนฉันนะคงมีความสุขตายเลย” สาวโบทกระซิบบอกเพื่อนซี้ตอนเดินตามมา
“แหม แกอย่าหวังเลย พี่เขาแฟนไอ้คีย์นะแก แล้วฉันว่าพี่เขาก็ไม่สนใจแกหรอกเพราะไอ้คีย์มันดูดีกว่าแกตั้งเยอะว่ะ” ฟริกหันไปยิ้มแบบสมเพชให้เพื่อนที่กำลังตกอยู่ในห้วงจินตนาการ
“โหยยยยยย แกฉันก็ไม่ได้คิดจะแย่งไอ้คีย์มันสักหน่อยแค่คิดเท่านั้นเอง แต่สองคนนั้นก็ดูสมกันดีนะ”
“เออยิ่งกว่าอะไรอีก ไปเร็วๆชวนเมาท์อยู่นั่นแหละ เดี๋ยวพี่เขาไม่รออดไปเที่ยวกันพอดี”


ทั้งหมดขึ้นมานั่งบนรถคีย์นั่งหน้ากับธรเพื่อนๆของเขานั่งข้างหลัง
ธรนั่งฟังเด็กๆคุยกันอย่างเพลินได้พักเดียวก็เงียบเสียง
เขามองทีกระจกหลังสองสาวหลับเอาหัวเกยกันส่วนพงษ์แอบชิดอีกฝั่งหลับเอาหัวหนุนหมอนพิงประตูรถไว้
เหลือคีย์ที่ยังไม่หลับนั่งอยู่เป็นเพื่อนเขา
“ลุงเพื่อนจะมาด้วยไม่เห็นบอกพี่บ้างเลยนะ” ธรถามเรื่องที่สงสัย
“ก็มันฉุกละหุกนี่นาแต่ก็ดีออกนะเค้าว่า สนุกดีออกคนเยอะๆ แถมจะได้มีคนช่วยเตรียมงานด้วย”
“แล้วกับพงษ์ดีกันแล้วหรือไง”
“ก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ มันทำตัวดีขึ้นเยอะหลังจากเรื่องคราวนั้น ครั้งนี้มันก็ขอมาเพราะว่าอยากให้ปู่รู้ว่ามันกลับตัวแล้วล่ะมั้ง”
“พี่ก็ไม่ได้คิดอะไรตั้งนานแล้ว แต่ถ้าพงษ์เขาปรับปรุงตัวได้ก็ดีนะพี่ก็ยิ่งสบายใจมากขึ้น แค่ไอ้ต่อคนเดียวก็พอแล้วตอนนี้”
ธรมีสีหน้ากังวลเล็กน้อยเมื่อพูดถึงเรื่องเจมส์
“ปู่ไม่ต้องกังวลหรอกครับ เรื่องนี้เค้าจัดการเองได้ปู่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ” คีย์ตอบอย่างสบายใจเหมือนไม่ได้กังวลกับเรื่องนี้
ธรก็เบาใจขึ้นมาบ้างแต่เขาคิดว่าคงไม่มีใครรู้เรื่องต่อดีเท่ากับเขาอีกแล้ว มันเลยทำให้เขากังวลอยู่


ธรพาคีย์และเพื่อนๆมาถึงบ้านไร่ราวๆห้าโมงเย็น ระหว่างทางเขาโทรบอกแดงให้จัดห้องเพิ่มให้พวกเพื่อนๆของคีย์แล้ว
สองสาวดูจะตื่นเต้นไม่น้อยเมื่อเข้ามาถึงบริเวณบ้านไร่ เพราะนอกจากจะดูกว้างใหญ่โตแล้ว
ยังเต็มไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ มีบางต้นที่ขับรถผ่านทั้งสองคนไม่เคยเห็นมาก่อนก็มี
“พี่ธรคะ บ้านพี่ธรดูน่าอยู่มากๆเลยค่ะ ไว้พวกราขอมาบ่อยๆได้ไหมคะ” ฟริกยื่นหน้าระหว่างกลางเบาะออกมาถาม
“ตามสบายครับ เพื่อนลุงจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ครับ”
“อะได้คำตอบแล้วก็เอาหน้ากลับไปซะที” คีย์ใช้มือดันหน้าผากให้ฟริกเอาหน้าถอยกลับไปอยู่เบาะหลังเหมือนเดิม
“แหม อะไรของแกแค่นี้ก็ทำหวงฉันไม่ได้คิดอะไรหรอกน่า” ฟริกทำเสียเล็กเลียงน้อยใส่คีย์
“เราก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย แค่มันอันตรายเท่านั้นเอง”
“เออ เจ็บสีข้างไหมยะแถซะขนาดนั้น” ฟริกยังไม่ลดละต่อปากต่อคำ
“ฉันว่า วันนี้แกได้นอนนอกบ้านแน่ๆยัยฟริก ถ้ายังไม่เลิกเถียงกับแฟนเจ้าของบ้านแบบนี้” โบทที่นั่งฟังมานานหาทางสงบศึก
เพราะเขารู้ว่าถ้าสองคนนี้ได้เถียงกันต่อให้ลงรถมันก็คงยังไม่เลิกเถียงกันแน่ๆ
“ถูกต้องเลย โบทแกพูดถูกที่สุด แบบนี้น่าจะให้มันไปนอนที่คอกเลี้ยงวัวนะ” คีย์รีบพูดก่อนเมื่อเห็นโอกาส
“ไม่มีทางหรอก พี่ธรคงไม่ใจร้ายกับผู้หญงตัวเล็กๆแบบหนูใช่ไหมคะ” ฟริกทำเสียงออดอ้อน
“เยอะไปแหละนะ สงสัยจะได้นอนนอกบ้านจริงๆ” คีย์รู้สึกหมั่นใส้กับท่าทางของเพื่อนสาวร่างท้วมคนนี้จริงๆ
“เอาล่ะถึงแล้วครับ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว” ธรบอก
“อะไรปู่เค้าไม่ได้ทะเลาะกับมันนะ ใครจะอยากทะเลาะกับมันปากแบบนี้”
“หรอย่ะพ่อคนเรียบร้อยมารยาทงาม แหมๆๆ ทำมาว่าคนอื่น” ฟริกก็ไม่ยอมลดละ
แล้วทั้งสองคนก็ยังเถียงกันต่อไปจนลงรถ พงษ์กับโบทได้แต่มองหน้ากันอย่างชินชา
จนทั้งสองแยกกันไปห้องใครห้องมัน ตกลงพงษ์นอนห้องเดียวกับสองสาวเพราะว่าสองสาวไม่อยากนอนกันสองคน
คงเพราะว่ามันแปลกที่แล้วก็พงษ์ก็ไม่อยากนอนคนเดียวเหมือนกัน เรื่องครั้งก่อนมันยังฝังใจเขาอยู่ด้วย
ทั้งหมดลงมากินข้าวพร้อมกันก่อนแยกย้ายไปพักผ่อน
เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นมาช่วยงานเตรียมของเพื่องานเลี้ยงปีใหม่


ช่วงเช้าคีย์ตื่นเช้าพร้อมกับธร ลงมาดูสถานที่เตรียมจัดงานกันตั้งแต่เช้า
สายหน่อยสองสาวหนึ่งหนุ่มถึงลงตามออกมาที่ลานกว้างหลังบ้าน
“พงษ์พี่สองคนนั้นใครอะ หล่อทั้งคู่เลย” โบทชี้ไปที่จุดหมายที่ถามพร้อมกับใช้มือรวบผมตัวเองเหมือนกลัวจะไม่สวย
“อ๋อ นั่นพี่แดงกับพี่นพ ลูกน้องพี่ธรน่ะเหมือนจะเป็นคนสนิทด้วยนะ” พงษ์อธิบาย
“จริงดิ บ้านไร่พี่ธรเนี่ยน่ามาบ่อยๆจริงๆ” โบทออกอาการเขินอายเล็กน้อย
“นี่น้อยๆหน่อยเลยแก รักษาจริตหน่อยเป็นผู้หญิงนะแกเนี่ย” ฟริกเตือนพร้อมกับหลอกด่าไปด้วย
“อะไรของแก ฉันก็พูดแค่กับแกนะแหละใครจะกล้า”
“เออ แต่อย่าหวังอะไรมากนะแก ฮ่า ฮ่า ฮ่า” พงษ์บอกก่อนเดินเข้าไปทักนพกับแดง
ทั้งหมดช่วยกันเตรียมสถานที่ให้โล่งเพื่อจัดงานวันพรุ่งนี้
ทั้งหมดยุ่งกับงานจนถึงบ่ายถึงกลับเข้ามากินข้าวเที่ยงกัน
ตอนที่กำลังจะกินข้าวเที่ยง ก็มีเสียงรถเข้ามาจอดเทียบหน้าบ้าน

“ได้ข่าวว่าจะจัดงานปีใหม่ ไม่ชวนผมบ้างเลยนะครับ” เสียงตำหนิดังขึ้นเมื่อเจ้าของเสียงเดินถึงเพียงหน้าประตูห้องอาหาร
ทั้งหมดหันไปมองอย่างพร้อมเพียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย
เจ้าของเสียงยืนยิ้มหราอยู่ที่หน้าประตูอย่างภูมิใจ
“จารย์เจมส์ มาได้ยังไงคะ” ฟริกเป็นคนทักคนแรกทำลายอาการค้างของคนอื่นๆ
“ก็มาตามทางสิครับเด็กๆ มากันไม่ยอมรอเลยนะ”
ธรกับคีย์หันมองหน้ากันเพราะรู้ว่าปัญหาคงเกิดขึ้นอีกแล้วแน่ๆ
“พี่ธร ผมขอพักด้วยอีกคนได้ไหมครับ”
“เออ................... ก็ได้ครับ แต่ว่าต้องนอนห้องเดิมนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเตรียมตัวมาพร้อมแล้วครั้งนี้” เจมส์ยิ้มอย่างมีเลสนัยพร้อมกับมองมาที่คีย์
คีย์กับธรได้แต่มองหน้ากันอย่างทำใจ แต่คนที่ต้องทำใจมากที่สุดคงไม่พ้นธร
เพราะเขาคิดไม่ออกว่าคราวนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาอีกระหว่างคีย์กับเจมส์



ตอนบ่ายทั้งหมดออกมาช่วยงานเหมือนเดิม เพราะว่ามีการทำเวทีเพิ่มด้วย
ขณะทำงานโบทก็นึกอะไรได้เลยรีบวิ่งมาเสนอเพื่อนๆ
“นี่พวกแก ฉันว่าเรามาจัดการแสดงเพื่อวันพรุ่งนี้กันดีกว่า” โบทพูดพร้อมกับหอบหายใจจากการวิ่งมา
“บ้าหรอแก พรุ่งนี้แล้วนะมันจะทันได้ยังไง” ฟริกย้อนถาม
“ทันสิแก เราก็แสดงกันง่ายๆไงน่าสนุกดีออก” โบทพยายามหวานล้อมให้ทุกคนทำตามความคิดของตน
“อืมมม น่าสนุกเหมือนกันนะ ชวนจารย์เจมส์ด้วยสิโบท” คีย์ยืนคิดสักพักก็โผล่งพูดขึ้นมา
“นั่นไงคีย์มันยังเห็นด้วยเลย แต่ความคิดดีว่ะชวนอาจารย์ด้วยดีกว่า”
พอคีย์เห็นดีด้วยโบทก็ไม่สนใจความคิดคนอื่นแล้ว รีบวิ่งไปชวนเจมส์ทันที
คีย์ยิ้มมุมปากอย่างมีแผนบางอย่างในใจ ก่อนเรียกพงษ์แดงแล้วก็นพมาคุยด้วย
ฟริกยืนงงกับคีย์ว่าคิดจะทำอะไร
“ไอ้ฟริกแกไปช่วยไอ้โบทมันกล่อมจารย์หน่อยสิวะ ว่าให้เล่นละครกับเราด้วยทำไห้ได้นะแก”
คีย์ตะโกนบอกหลังจากที่เห็นฟริกยืนงงทำอะไรไม่ถูก


“สุมหัวทำอะไรกันไม่รอพี่เลยนะครับ” เสียงหนึ่งทักขณะที่พวกคีย์กำลังวางแผนบางอย่างกัน
“พี่รัก หวัดดีครับ พี่มาพอดีเลยกำลังคิดถึงพี่พอดี” คีย์ทักพร้อมกับคนอื่นก็หันมา
“ไม่ต้องมาปากหวานกับพี่เลย เก็บไว้กับไอ้ธรโน่นเลย แต่ว่ามีเรื่องอะไรกันถึงต้องสุมหัวกันขนาดนี้”
“ก็โน่นไงครับ” คีย์ชี้รักมองตามพร้อมกับรู้ถึงสถานการณ์ตอนนี้ทันที
แล้วทั้งหมดก็ปร฿กษากันอีกครั้งโดยครั้งนี้มีฟรอกกับโบทเข้าร่วมด้วย
คีย์ต้องเสียเวลาอธิบายเรื่องราวให้ทั้งสองสาวฟังนิดหน่อยก่อนเพื่อทั้งสองเขาใจสถานการณ์เสียก่อน
“โหยแกแบบนี้ต้องจัดหนักๆ ไปเลยแกจะได้เข็ดสักที” ฟริกเริ่มสนุกไปด้วยแล้ว
“แต่ว่าใครวะแกพี่หล่อๆคนนี้อะ” ฟริกกระซิบถามคีย์
“อ๋อ ลืมแนะนำไปนี่พี่รักเพื่อนปู่ พี่รักครับ นี่ฟริกกับโบทเพื่อนผม ส่วนคนนี้คงไม่ต้องแนะนำแล้วมั้งผมว่า”
คีย์ยังไม่วายแซวพงษ์ถึงเรื่องครั้งก่อน พงษ์ได้แต่ยิ้มอายๆ
“ทำไมบ้านไร่แฟนแกมีแต่คนหล่อๆวะ รู้งี้ขอมาตั้งนานแล้ว” ฟริกกระซิบบอก
“ก็ยังงี้แหละแต่ว่าพี่รักเขาเป็นแฟนกับพี่แดงนะ แกคงอดแล้วล่ะงานนี้”
พอสิ้นเสียงที่คีย์บอกฟรอกก็ลืมตัวกรี๊ดออกมาเสียดังจนทุกคนต้องหันไปมอง
“อุ๊ยลืมตัว ขอโทษค่ะไม่มีอะไรคุยกันต่อได้เลย” ฟริกอายกับกริยาของตัวเองเมื่อกี้จนหน้าแดงกล่ำ
“โหยแต่ละคนมีคู่กันหมดแล้ว เสียวะที่ฉันมาช้าไป” ฟริกกระซิบต่ออย่างเสียดาย
“พี่นพไงยังไม่มีแฟน เราติดต่อให้เอามั๊ย”
“จริงหรือวะแก เอาดิๆ” ฟริกลืมเก็บอาการ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ล้อเล่นเราว่าปล่อยให้พี่เขาเจอคนดีๆเถอะ” คีย์บอกก่อนที่จะรีบลุกย้ายที่อย่างรวดเร็ว
ฟริกได้แต่แอบสงสายตาอาฆาตไปให้คีย์บ่อยๆเพื่อเตือนว่าฉันจะเอาคืนแกแน่นอน
ก่อนที่ทั้งหมดจะรวมวางแผนการบางอย่างกันต่อไป


TBC.

[Maimai]

คราวนี้เจมส์เสร็จแน่

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[ao16]

อยากได้แบบว่า  โดนครั้งนี้แล้วไม่กล้ามายุ่งอีกเลยอ่ะ

จัดให้ได้ไหมจ๊ะ เริ่มจะไม่ไหวกับเจมส์แระ เยอะตลอดอ่ะ

 

[Little Devil]

รีบจัดการอย่างเร็วน้องคีย์
รำคาญมากคนแบบนี้
+1

[bbyuqin]

เจมส์เสนอตัวมาขนาดนี้ ท่าทางจะมั่นใจว่าเตรียมตัวมาเผชิญกับพวกคีย์แน่ๆ

งานนี้ท่าทางจะมันส์จนปู่ปวดหัวไปเลยก็ได้ 555555

[NUTTYZERO]

กระทืบ Like ให้กับตอนล่าสุด 555+

คราวนี้แผนเด็ดอ่ะป่าว!!

[tawan]

  น่ารักจังเลย

 

[yayee2]

อ.เจมส์คะ ตอนหน้าต้องสนุกแน่ๆ อิฉันจะรอนะคะ

[tender]

น่ารักมาก!!!!!!!! เขิลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[punchnaja]

แสบกันทั้งแก๊งค์555+

ตอนหน้าขอมันส์ๆนะ!

[nataxiah]

Maimai --- จะเสร็จหรือเปล่าไม่รู้นะครับ เพราะเจมส์เขาเตรียมตัวมาพร้อมงานนี้

ken_krub --- ขอบคุณครับกำลังใจดีๆ เสมอมา

ao16 --- ต้องรอดูกันนะครับว่าเจมส์จะเข็ดหรือจัดการเขาได้หรือไม่ ต้องคอยติดตามนะครับ

Little Devil --- คีย์ก็กะจัดการเต็มที่อยู่แล้วล่ะครับ

bbyuqin --- ผึ้งเป็นคนแรกเป็นห่วงปู่ธรเลยนะนี่  พี่ว่าธรคงเอาหูไปนาเอาตาไปไร่แหละครับ เพราะเดี๋ยวน้องคีย์ก็ไปอ้อนจนใจอ่อนยอมให้ทำตามแผนได้อยู่ดี 

NUTTYZERO --- ผมคิดว่าคราวนี้สวดยอดแล้วอะครับ 

tawan --- ที่ชมว่าน่ารักเนี่ย คนเขียนใช่ไหมครับ 

yayee2 --- เจ๊แก้วครับ ที่รอเนี่ย รอลุ้นว่าจะจัดการเจมส์ยังไงใช่ไหมครับ

tender --- เขิลผมหรอคร้าบ 

punchnaja --- มันแน่นอนครับ รับรองได้แล้ว

ปล.ปวดตาเลยมาตอบเม้นคลายเครียดอะครับ  คนอ่านทุกคนเลยนะครับ