มาลงเสียเช้าเลย หวังว่าคงยงทันบรรยากาศวาเลนไทน์นะคร้าบ
พอดีพาหลานไปนอนแล้วเผลอหลับกับหลานอะ
...........................
บรรยากาศมันพาไป
เช้ารุ่งขึ้นธรกับคีย์ตื่นมาแต่เช้าเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ของบ้านสวนริมน้ำ
ทั้งสองคนออกไปเดินเล่นในสวนกันอย่างสบายใจ
“เป็นไงบ้างลุงชอบบรรยากาศแบบนี้ไหม” ธรถามขณะที่ทั้งสองเดินเขามาถึงกลางสวนลิ้นจี่ที่ร่มรื่น
“ชอบครับ อากาศดีมากๆเลย ปู่พาเค้ามาหายายบ่อยๆนะ”
“ได้สิ แต่ต่อไปสงสัยจะไม่อยากไปบ้านไร่ของพี่แล้วมั้ง”
“ใครบอกล่ะ เค้ายังอยากไปที่นั่นเหมือนเดิมนะ แต่แค่อยากมาหายายบ้างต่างหากล่ะ” คีย์รีบพูดอย่างรวดเร็ว
ธรไม่ได้พูดอะไรต่อได้แต่ยิ้มให้คีย์ก่อนจะเดินไปจับมือไว้อย่างนุ่มนวล
ทั้งสองเดินเล่นกันพักใหญ่ก่อนที่จะกลับขึ้นมาที่บ้าน
ตอนสายพวกธรตกลงจะพาคีย์กับเต้ไปดอนหอยหลอดกัน
เพราะทั้งสองคนไม่รู้จักว่าหอยหลอดคืออะไรหน้าตาเป็นยังไง
ไปเที่ยวครั้งนี้กรดลูกชายป้าเพ็ญอาสาเป็นคนขับรถไปให้
ยายให้เอารถตู้ที่บ้านออกเพราะจะได้ไม่ต้องไปรถหลายคันให้เปลืองน้ำมัน
พอขับไปถึงที่หมายธรก็พาไปไหว้กรมหลวงชุมพรฯเพื่อเป็นศิริมงคลแก่ทุกคนก่อน
หลังจากนั้นก็ลงมากรดแดงและนพลงมาก่อนจองที่นั่งไว้เรียบร้อยแล้ว
ธรพาคีย์กับเต้ลงไปที่ดอนทรายเพราะตอนนี้น้ำกำลังมากที่สุดพอดี
รักกับคนอื่นๆขอรออยู่ตรงที่นั่งที่จองไว้มีนพคนเดียวที่ขอตามไปด้วย
ทั้งสี่คนเดินลงไปข้างล่างเพื่อจะไปที่ดอนทรายก่อนไปธรแวะซื้อปูนขาวติดไปด้วย
คีย์เลือกที่จะเดินข้ามน้ำไปแทนการนั่งเรือข้ามไปที่ดอน
“ปู่ครับเค้ามีอะไรจะบอก” คีย์ดึงมือธรไว้ก่อนที่จะลงน้ำ
“ครับ มีอะไร ลุงเป็นอะไรหรือเปล่า” ธรออกอาการเป็นห่วง
เพราะว่าตอนนี้แดดก็แรงมากด้วยเขากลัวว่าคีย์อาจจะเวียนหัวก็ได้
“ปู่ย่อตัวลงหน่อยสิ แล้วเค้าจะบอกล่ะ”
ธรรีบทำตามที่คีย์บอกทันที
“ฮึบ” คีย์กระโดดขึ้นไปขี่หลังธรไว้อย่างรวดเร็ว
“เฮ้ยย” ธรเซเล็กน้อยก่อนที่จะทรงตัวไม่ให้ล้มโดยที่มีคีย์อยู่บนหลัง
“ลุงครับเดี๋ยวได้จมน้ำกันพอดี” ธรหันไปดุเล็กน้อย
“ก็เค้ากลัวเปียกน้ำขี่หลังหน่อยนะคร้าบบ” คีย์ลากเสียงยาวเพื่ออ้อนธรจะได้ไม่โกรธเขา
“แล้วทำไมไม่ขึ้นเรือล่ะครับ”
“ไม่เอาเค้าอยากเดินลุยน้ำไปอะ นะครับให้เค้าขี่หลังไปนะ” คีย์โอบกอดรอบคอธรให้แน่นขึ้นพร้อมกับทำเสียงออดอ้อน
“งั้นจับดีๆนะ” ผลสุดท้ายธรก็ทนลูกอ้อนของคีย์ไม่ได้สักที
เขาเดินแบกคีย์ลุยข้ามน้ำทะเลไปจนถึงดอนทรายที่ตอนนี้กว้างสุดตาจากการที่น้ำลงเต็มที่
ธรพาคีย์ไปลองจับหอยหลอดโดยแยกออกจากเต้กับนพ
คีย์ดูสนุกมากส่วนเต้กับนพดูเหมือนจะสนิทกันมากยิ่งขึ้นจากการมาเที่ยวครั้งนี้
“ลุงครับกลับกันได้แล้วน้ำเริ่มขึ้นแล้วครับ” ธรบอกเมื่อเขาสังเกตระดับน้ำที่เพิ่มขึ้น
“แปบนะปู่เค้าจับตัวนี้ให้ได้ก่อนนะ” คีย์ยังไม่ยอมกลับ
เต้กับนพเดินกลับขึ้นไปกันก่อนแล้ว เพราะเต้เหมือนจะปวดหัวจากแดดที่ร้อนมากๆ
แต่เวลาน้ำขึ้นนั้นมันเร็วกว่าที่คิดไว้มาก
เพียงไม่กี่นาทีร่องน้ำที่เดินผ่านมาเมื่อกี้เริ่มกลายเป็นน้ำผืนใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
“ลุงถ้าไม่กลับตอนนี้คงต้องเรียกเรือกลับนะครับ” ธรบอกอีกครั้งเมื่อรู้ว่าน้ำเริ่มขึ้นเร็วแล้ว
“กลับแล้วครับลุยน้ำกลับนะ” คีย์ลุกขึ้นยืนดึงมือธรให้เดินกลับทันที
ทั้งคู่ค่อยเดินลุยน้ำทะเล ทีแรกธรคิดว่ามันคงยังไม่ลึกมากเท่าไหร่นักเพราะเพิ่งขึ้นไม่นาน
แต่เขากลับคิดผิดเพราะว่าช่วงกลางๆน้ำขึ้นจนเกือบเลยเอวเขาแล้ว
“ลุงรีบขึ้นเถอะครับ เดี๋ยวน้ำจะยิ่งลึกกว่านี้ แล้วข้างล่างมันเป็นเลนเสียด้วย”
ธรหันไปเตือนไม่ทันขาดคำขาของคีย์ก็เดินออกแนวตกลงไปในเลนใต้ทะเล
ขาเขาจมลงไปเกือบถึงหัวเขาทำให้ระดับน้ำสูงจนถึงหน้าอกของคีย์
แถมเขายังเสียการทรงตัวทำให้หน้าจมลงไปในน้ำ
ธรหันไปเห็นพอดีเขารีบดึงตัวคีย์ไว้ทันทีเพื่อให้หน้าได้พ้นน้ำขึ้นมา
แต่ก็เหมือนคีย์สำลักน้ำทะเลไปเล็กน้อย
“ลุงครับเป็นยังไงบ้างครับ ไม่ต้องตกใจนะครับ” ธรรีบเพื่อให้คีย์รู้ว่าเขามาช่วยแล้ว
คีย์โอบตัวธรไว้เพื่อที่จะไม่ต้องเสียการทรงตัวอีก
“เดี๋ยวพี่ดึงขึ้นมานะครับ ไม่ต้องกลัวนะครับ” ธรบอกพร้อมกับออกแรงดึงคีย์ขึ้นมา
หลังจากดึงคีย์ขึ้นมาได้แล้วเขาอุ้มคีย์ขึ้นมาบนฝั่ง
ธรอุ้มคีย์ไปจนถึงตรงที่นั่งที่ทุกคนนั่งรออยู่
“เป็นอะไรวะ ทำไมอย่างกับลูกหมาตกน้ำเลยทั้งสองคน” รักถามทันทีที่ธรวางคีย์ลง
“ไม่มีอะไรหรอก ลุงเขาจมเลนนิดหน่อย แดงไปเอาผ้าเช็ดตัวหลังรถมาให้ผมหน่อยสิ”
แดงรีบไปที่รถกลับมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่สองผืน
ธรใช้ห่มตัวคีย์ทั้งสองผืนเพราะเขากลัวคีย์จะหนาวจากการแช่น้ำ
คีย์หยิบผ้าจากตัวเขาห่มคืนให้ธรผืนนึง
“ปู่ก็ห่มไว้ด้วยสิ เดี๋ยวไม่สบายนะครับ”
“ขอบคุณครับ” ธรโอบกอดคีย์ไว้เบาๆพร้อมกับกระซิบที่ข้างหู
ก่อนที่จะประคองคีย์ลุกขึ้น
“กลับกันเถอะ” ธรบอกพร้อมกับที่คนอื่นๆลุกขึ้นเก็บของ
หลังจากที่กลับจากเที่ยวดอนหอยหลอด
ยายทำกับข้าวไว้รออยู่แล้ว
แต่วันนี้หลังกินข้าวเย็นเสร็จไม่นานคีย์ขอตัวเข้าห้องก่อนเพราะรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย
โดยมีธรตามมาดูแลไม่ยอมห่าง
“ปู่ออกไปคุยกับคนอื่นก็ได้นะ เค้าไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก” คีย์บอกเมื่อเห็นธรนั่งเฝ้าเขาไม่ห่าง
“ไม่เป็นไรพี่จะอยู่เป็นเพื่อนลุงตรงนี้แหละ ลุงหลับไปเถอะ” ธรยิ้มให้อย่างห่วงใย
“ไม่เป็นไรหรอกปู่ ไม่ต้องมาเฝ้าเค้าก็ได้เดี๋ยวคนอื่นว่าเค้าอ่อนแอหมด”
“อ๋อที่แท้กลัวโดนว่านี่เอง ใครเขาจะว่าล่ะครับคนไม่สบายนี่นา”
“ไม่เอา แล้วเค้าก็กินยาแล้วด้วยเดี๋ยวก็หลับแล้วปู่จะมานั่งอยู่ทำไม”
คีย์ลุกขึ้นพยายามดันให้ธรลุกจากที่นอนให้ออกไปข้างนอก
แต่ด้วยความที่ไม่ระวังของคีย์มือที่ใช้ดันตัวธรกลับลื่นพลาดไป
ทำให้ตัวเขาล่วงลงจากที่นอนทันที
“ระวัง” ธรที่คอยระวังอยู่แล้วรีบโผตัวเขาไปรับตัวของคีย์ไว้
คีย์โอบกอดธรไว้หน้าซุกอยู่ที่ต้นคอของธร
ลมหายใจอุ่นๆรดอยู่ที่ต้นคอของคนรัก
เพียงแค่ลมหายใจที่แผ่วเบาตอนนี้ก็พัดพาอารมณ์ใจจิตใจของธรให้ปั่นป่วนได้แล้ว
ธรค่อยๆลุกขึ้นช้าๆโดยที่ยังโอบคีย์ไว้ท่านั้น
ก่อนที่เขาจะค่อยว่างลงบนที่นอนอย่างอ่อนโยน
เขาคร่อมตัวคีย์ไว้พร้อมกับมองตาคีย์ด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก
คีย์ก็จ้องมองตอบด้วยแววตาไม่ต่างกัน
ธรค่อยก้มหน้าลงไปอย่างช้าสายตาทั้งคู่ยังประสานกันไม่ได้เลื่อนหนีไปไหน
ริมฝีปากเนียนนุ่มของทั้งสองสัมผัสกันอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล
ก่อนที่จะร้อนแรงมากขึ้นเมื่อธรแทรกลิ้นของเขาเข้าไปอย่างช้าๆ
คีย์เอื้อมมือมาโอบคอธรไว้อย่างกับกลัวว่าธรจะหนีไปไหน
มือของธรค่อยๆสัมผัสร่างบางของคนรักจากภายนอกชุดนอน
เขาลูบไล้จากหน้าท้องที่แบนราบขึ้นมาสู่เนินอกอย่างช้าๆและนุ่มนวล
คีย์ทำได้เพียงบิดเรือนร่างบางๆนั้นเล็กน้อยเพื่อผ่อนคลายสัมผัสที่คนรักมอบมาให้
ธรใช้ปลายนิ้วเขียที่ยอดหน้าอกอย่างแผ่วเบาภายนอกเสื้อนอน
จนเจ้าของปลายหน้าอกนั้นต้องยกตัวลอยขึ้น
สองมือเรียวยาวเกาะกุมไหล่คนรักที่มอบความเสียวซ่านให้เขาไว้จนแน่น
ธรค่อยเลื่อนจูบจากปากลงมาที่ซอกคออย่างช้าๆ
มือจากที่อยู่บนหน้าอกตอนนี้เลื่อนกลับลงไปช้าลงไปสู่เบื่องล่าง
มืออีกข้างค่อยปลดกระดุมเสื้อออกสีละเม็ดเผยให้เห็นเนินอกที่ขาวเนียน
มือข้างที่เลื่อนไปเบื่องล่างเลื่อนไปจนถึงจุดหมายที่กลางลำตัว
ธรค่อยๆสัมผัสสิ่งนั้นอย่างถนุถนอมและนุ่มนวล
ริมฝีปากของเขาก็เลื่อนมาอยู่ที่เนินอกขาวเนียนก่อนที่เขาจะลากลิ้นอย่างช้าๆ
มือก็ลูบไล้ส่วนนั้นของคนรักอย่างเป็นจังหวะผ่านกางเกงนอน
คีย์ทำได้เพียงบิดตัวไปมาพร้อมกับดึงชายผ้าห่มมากัดเพื่อสะกดอารมณ์ไว้
ธรล้วงมือเข้าไปภายใต้กางเกงอย่างช้าๆ เขาค่อยๆสัมผัสแท่งอุ่นๆภายใต้กางเกงนั้น
ก่อนที่จะค่อยๆไล่นิ้วลงบ่นแท่งอุ่นอย่างแผ่วเบาราวกับมันเป็นแก้วคริสตัลที่ต้องถนุถนอม
ริมฝีปากเขาเลื่อนสำรวจร่างกายช่วงบนของคนรักอย่างช้าๆ
คีย์กัดชายผ้าห่มไว้แน่นมือขยุ่มผ้าปูที่นอนจนแทบหลุดออกจากเตียง
แต่ก็ยังมีเสียงครางแผ่วเบาเล็ดลอดออกจากลำคอของเขาอยู่เป็นระยะๆ
มือของธรขยับแท่งอุ่นอย่างรู้จังหวะก่อนที่เขาจะผละมองหน้าคนรักที่อยู่ในอารมณ์พลุ่งพล่าน
เขาค่อยๆดึงชายผ้าผมออกจากริมฝีปากบางๆของคีย์ก่อนที่จะโน้มตัวประกบปากนั้นอีกครั้ง
ธรใช้มือจับมือคีย์มาวางที่หน้าอกของเขาข้างหนึ่ง
อีกข้างเขาค่อยๆพามือเรียวยาวสอดใส่เข้าไปภายใต้กางเกงของเขาอย่างช้าๆ
ตอนนี้คงไม่ต้องพูดอะไรต่อกันอีกแล้ว คีย์ค่อยๆสัมผัสแท่งอุ่นกลางลำตัวของธร
นิ้วเรียวสวยทั้งห้าค่อยๆขยับลื่นไหล่ตามความยาวของสิ่งนั้น
มืออีกข้างก็เคลื่อนตัวเข้าไปในเสื้อเพื่อสัมผัสอกแกร่งของคนอันเป็นที่รัก
มือของทั้งสองคนทำงานอย่างอัตโนมัติรู้จังหวะของกันและกัน
ต่างมอบความสุขให้กันและกันอย่างไม่ลดล่ะ
เสียงครางในลำคอของทั้งสองคนดังประสานกันเกือบตลอดเวลา
“อืมม อืออ” คีย์อืออึงเสียงดังในลำคอก่อนที่จะเกร็งหน้าท้อง
มือจิกที่หน้าอกของธรจนแน่นอีกมือเกร็งบีบรัดแท่งอุ่นของธร
น้ำรักอุ่นๆพุ่งผ่านออกมาเลอะเต็มมือของธรก่อนที่เขาจะคลายการเกร็งตัวลงบ้างเล็กน้อย
ธรหยุดปล่อยให้คีย์ได้ผ่อนคลายลง ก่อนที่เขาจะเริ่มสอดลิ้นเข้าไปในปากคีย์อีกครั้ง
คีย์เริ่มขยับมือตัวเองที่สัมผัสแท่งอุ่นของธรอีกรอบ
“ลุงครับ พี่ ไม่ ไหว แล้ว” ธรถอนปากออกพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูคีย์เบาๆ
เขาฝังจมูกลงไปทีซอกคอของคีย์อย่างแนบแน่นจนคีย์ต้องบิดตัวหนีเล็กน้อย
“อ๊ะ อือออ อืมม” ธรเกร็งตัวมือข้างหนึ่งจิกที่นอนอีกข้างบีบเนินอกของคีย์
เขาปลดปล่อยออกมาเต็มมือคีย์ก่อนจะฟุบตัวลงนอนข้างๆคนรักของเขา
ทั้งสองหันมองหน้ากัน ทั้งคู่ยังหายใจหอบเล็กๆ
ก่อนที่คีย์จะยื่นหน้ามาจูบที่ปากของธร
“เค้ารักปู่ที่สุดเลยนะ” คีย์กระซิบบอกข้างหูอย่างแผ่วเบาแต่กลับได้ยินอย่างชัดเจน
TBC.
หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554 (อ่าน 357570 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก