ตอนภาษาอังกฤษอาจไม่ค่อยถูกนะคร้าบบ แบบลองเขียนอะ
...............................
เช้านี้เป็นเช้าที่สดใสท้องฟ้าสีฟ้าใสตัดกับน้ำทะเลสีเขียว
ก้อนเมฆสีขาวสะอาดลอยอยู่ประปรายดูแล้วสบายตายิ่งนัก
คีย์ตื่นแต่เช้าเขามองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อชื่นชมกับธรรมชาติรอบตัวยามเช้า
แต่เขาอยากออกไปเดินเล่นข้างนอกสัมผัสกับแสงแดดอ่อนๆยามเช้ามากกว่า
“ปู่คร้าบบ ตื่นไปเดินเล่นชายทะเลกันดีกว่าครับ”
คีย์มานั่งเขย่าตัวธรที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง
“อืมม พี่ยังอยากนอนต่ออีกหน่อยนะครับ” ธรบอกทั้งที่ยังหลับตาอยู่
เขาพลิกตัวเอาหน้าซุกหมอนเพื่อหนีการอ้อนของคนรัก
“ปู่ไม่ไปใช่ไหม งั้นเค้าไปคนเดียวก็ได้”
คีย์เห็นว่าธรคงอยากนอนจริงๆเพราะเมื่อวานก็ขับรถมาทั้งวัน
แถมมาถึงเกาะก็ยังพาเขาเที่ยวจนดึกอีกด้วยกว่าจะได้กลับมาพักผ่อน
คีย์จึงตัดสินใจที่จะออกไปเดินเล่นคนเดียว ปล่อยให้ธรได้นอนต่ออีกสักพัก
คีย์ออกมาเดินเล่นที่ชายหาดสีขาว ที่มีต้นมะพร้าวตลอดสองข้างทาง
แสงแดดอ่อนๆลมทะเลเย็นๆพัดเอื่อยๆยามเช้าสร้างความสดชื่นให้คีย์อย่างมาก
ยังไงเขาก็ยังอยากมาเดินยามเช้ากับธรอยู่ดี เขาคิดว่าพรุ่งนี้ต้องชวนธรมาเดินด้วยให้ได้
เขาอยากให้ธรมาสัมผัสกับบรรยากาศที่สดชื่นแบบนี้บ้าง
เพราะถึงที่บ้านไรจะยังมีอากาศที่บริสุทธิ์อยู่มากก็ตาม แต่ก็ไม่เหมือนกับที่นี่
คีย์เดินเล่นได้สักพักเขาก็กลับมาที่ห้องเห็นธรยังนอนหลับอยู่ท่าเดิมเหมือนตอนที่เขาออกไป
“โหย ปู่ยังไม่ตื่นอีกหรือครับ ตื่นได้แล้วเค้าหิวข้าวแล้วนะ”
คีย์ขึ้นมาบนเตียงเขย่าตัวธรให้ตื่นอีกครั้งหลังจากปล่อยให้นอนนานแล้ว
ธรพลิกตัวกลับมาแล้วดึงคีย์ลงมากอดไว้
“เดี๋ยวก่อนได้ไหมลุง พี่ยังไม่อยากตื่นเลยนะครับ” ธรบอกทั้งที่ยังหลับตา
“ไม่เอาเรามาเที่ยวกันนะ แล้วนี่ก็สายแล้วเดี๋ยวก็หมดเวลาอาหารเช้าแล้ว แล้วอีกอย่างเค้าหิวแล้วด้วย”
คีย์บอกพร้อมกับดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของธร
เขาไม่ยอมให้ธรนอนต่อแล้วคราวนี้ เขาออกแรงดึงมือธรให้ลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว
“คร้าบบ พี่ลุกแล้วครับ แต่ว่าลุงอาบน้ำหรือยัง” ธรยอมลุกขึ้นมานั่ง
“เค้าอาบแล้ว เล่นเล่นเสร็จเค้าก็กลับมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วค่อยมาปลุกปู่นี่แหละ”
คีย์บอกพร้อมกับดึงให้ธรลุกขึ้นไปอาบน้ำ
“โอเคๆ งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวอาบน้ำแปบเดียว แล้วเราไปกินข้าวกัน” ธรบอกพร้อมกับลุกเข้าไปอาบน้ำ
ทั้งสองคนเดินลงมาที่ห้องอาหารเพื่อทานอาหารเช้าของรีสอร์ท
ตอนนี้เริ่มสายแล้วทำให้มีคนน้อยเมื่อทั้งสองคนมาถึงกลับกลายเป็นจุดสนใจของทั้งห้องอาหาร
ชายหนุ่มหล่อคมเข้มกับเด็กหนุ่มวัยรุ่นหน้าใสไม่ใช่เพียงเพราะหน้าตาของทั้งสองคนที่สะดุดตา
แต่เสื้อผ้าเขาทั้งสองคนสะดุดตายิ่งกว่า เพราะทั้งสองคนใส่เสื้อผ้าเหมือนกันทุกประการ
ทั้งสองคนใส่กางเกงขาสั้นสีดำกับเสื้อคู่รักที่เตรียมมาพร้อมกับรองเท้าแตะสีฟ้าสดใสที่คีย์ซื้อ
ไม่ว่าทั้งสองคนจะเดินทำอะไรต้องมีคนมองเขาอยู่เรื่อยๆ
ธรให้คีย์นั่งรออยู่ที่โต๊ะแล้วเขาเป็นคนเดินไปตักอาหารมาให้คีย์
หลังจากที่กินอาหารเช้ากันแล้ววันนี้ธรวางโปรแกรมจะพาคีย์ไปเที่ยวหาดต่างๆรอบๆเกาะ
ธรเริ่มจากพาคีย์ไปที่หาดละไมที่หาดนี้มีลักษณะโค้งสวยงามกว่าหาดไหนๆ
ทรายสีขาวที่เป็นรูปโค้งกับน้ำทะเลที่ซัดขึ้นมาเบาๆยิ่งเห็นความสวยงามของหาดละไม
ธรกับคีย์แวะพักผ่อนที่หาดละไมก่อนที่จะไปทำอย่างอื่นต่อในช่วงเย็น
ที่หาดละไมก็มีนักท่องเที่ยวมาอาบแดดกับเล่นน้ำเยอะพอสมควร
“ลุงเดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำมาให้นะครับ ลุงอยากกินน้ำอะไรครับ” ธรถาม
“อะไรก็ได้ครับ ปู่ซื้อมาเถอะซื้อขนมมาด้วยนะเค้าอยากกิน”
คีย์บอกอย่างสบายใจกับบรรยากาศที่สดใสถึงจะร้อนไปหน่อยก็ตาม
เขากำลังนอนรับลมเย็นๆจากทะเลอย่างสบายใจก็มีคนต่างชาติสองคนเข้ามาปูเสื่อข้างๆเขา
“Hi!!” ชายตาสีฟ้าอ่อนคนหนึ่งทักคีย์ที่นอนสบายใจอยู่
เขาก็ยิ้มตอบเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทเจ้าบ้านที่ดีก่อนที่จะเสียบหูฟังipodเข้าหูเพื่อฟังเพลง
ขณะที่เขากำลังหลับตาฟังเพลงรอธรอย่างสบายใจเขาก็รู้สึกว่ามีคนมาสะกิดที่แขนเขาเบาๆ
คีย์ลืมตาขึ้นมาเพราะเขาคิดว่าธรคงกลับมาจากซื้อของแล้ว
แต่เขากลับเห็นเป็นคนต่างชาติที่ทักเขาเมื่อกี้ที่เป็นคนสะกิดเขา
เขาจึงลุกขึ้นนั่งแล้วมองที่ชาวต่างชาติคนนั้นอย่างแปลกใจก่อนที่เขาจะถาม
“May I help you (มีอะไรให้ช่วยไหมครับ)”
ชาวต่างชาติคนนั้นยิ้มให้ ก่อนที่จะตอบคำถาม
“Amm My friends just want to know you. (เพื่อนผมเขาอยากรู้จักคุณ)” เขาบอกพร้อมกับชี้มือไปที่เพื่อนที่นั่งมองมาที่คีย์อยู่
คีย์หันไปมองพร้อมกับยิ้มให้เล็กน้อยก่อนที่จะหันมาบอก
“I was told to leave by a boyfriend. (ฝากไปบอกด้วยนะ ว่าผมมีแฟนแล้ว)” คีย์ยิ้มให้พร้อมกับล้มตัวกลับลงนอน
ชาวต่างชาติคนนั้นก็กลับไปคุยกับเพื่อนเขา คีย์ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพียงแต่เขาสงสัยว่าทำไมธรถึงหายไปนานจัง
ธรขับรถออกมาซื้อน้ำกับขนมร้านไม่ไกลจากที่คีย์อยู่สักเท่าไหร่
เขาเลือกซื้อของเสร็จเรียบร้อยแล้วกำลังจะกลับออกมาจากร้าน
ปึก!!!
มีคนเดินชนเขาอย่างแรงพร้อมกับทำน้ำเปล่าในมือหกใส่เขาจนเปียกไปหมด
“เออ ขอโทษครับ” ชายร่างสูงโปร่งผิวขาวรีบขอโทษแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำที่เลอะธรอย่างรวดเร็ว
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวก็แห้ง” ธรบอกพร้อมกลับถ่อยหลังหนีเล็กน้อย
“ครับๆๆ ขอโทษจริงๆนะครับ ผมนี่ซุ่มซ่ามจริงๆไม่ทันมองคุณ” ชายคนนั้นบอกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองหน้าธร
ธรยิ้มให้กับเขาก่อนที่จะเดินปลีกตัวหลบออกมาจากร้าน
“เออ ขอโทษนะครับ” ชายคนนั้นวิ่งออกมาขวางหน้าธรไว้
“มีอะไรหรือเปล่าครับ ถ้าเรื่องเสื้อเปียกไม่เป็นไรหรอกครับ” ธรบอกพร้อมกับจะเดินหลบมาขึ้นรถ
“เดี๋ยวสิครับ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเพื่อชดเชยที่ทำเสื้อคุณเปียกเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอกครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ธรบอกพร้อมกับเดินออกมาอีกครั้ง
“ไม่ได้หรอกครับ งั้นถ้ามีอะไรอยากให้ผมช่วยติดต่อมาก็ได้นะครับ” เขาบอกพร้อมกับหยิบนามบัตรใส่ลงในถุงขนมธร
ธรก็ได้แต่แปลกใจ เพราะเขาไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องแค่นี้
แต่มันก็ทำให้เขาเสียเวลาไปพอสมควรเขารีบขับรถกลับไปหาคีย์อย่างเร็ว
เพราะเขากลัวคีย์จะบ่นที่รอนาน
ธรกลับมาเห็นคีย์กำลังนอนฟังเพลงอย่างสบายใจ ธรค่อยเดินเข้าไปใกล้ๆ
เขาหยิบกระป๋องน้ำอัดลมเย็นๆขึ้นมาแล้วเอาไปแนบที่หน้าของคีย์ที่กำลังหลับตาฟังเพลงอย่างสบายใจ
คีย์ตกใจรีบเอาหน้าหนีความเย็นที่มากระทบก่อนที่จะลืมตาขึ้นมองหน้าคนที่แกล้งเขา
“โธ่ ปู่นี่เอง นึกว่าใครมาแกล้งเสียอีก”
“หือ นึกว่าใคร ทำไมตอนพี่ไม่อยู่มีอะไรเกิดขึ้นหรือไง” ธรสงสัยในคำพูดของคีย์
“ก็ใช่นะสิก็นั่นไง” คีย์ทำหน้าไปทางชาวต่างชาติสองคนที่นอนอาบแดดอยู่
เขาเล่าเรื่องทั้งหมดให้ธรฟัง ธรก็ไม่ได้ว่าอะไรเขานั่งลงข้างคีย์พร้อมกับเปิดน้ำส่งให้
คีย์รับน้ำพร้อมกับหยิบถุงขนมขึ้นมาเลือก
เขาเห็นกระดาษใบเล็กๆที่ไม่ใช่ใบเสร็จอยู่ในนั้น เขาจึงหยิบขึ้นมาดู
มันเป็นนามบัตรของใครบางคนคีย์จึงอ่านชื่อในนั้น
“นายอนุชิต ......... เป็นอาจารย์สอนอยู่มหา’ลัยเค้าเสียด้วย ปู่ไปเอามาจากไหน”
คีย์อ่านในนามบัตรพร้อมกับมองหน้าธรด้วยความสงสัย
“อ๋อ เมื่อกี้ไงลุงก็ตอนที่พี่ไปซื้อน้ำนี่แหละ เขาเดินมาชนแล้วทำน้ำหกใส่พี่ พี่บอกไม่เป็นไรแต่เขายังยืนยันว่าจะต้องหาทางชดเชยให้ พี่ว่าเขาคงเป็นพวกคิดมากแน่ๆ เรื่องแค่นี้ไม่รู้จะทำให้มันวุ่นวายทำไม”
ธรบอกพร้อมกับหยิบถุงขนมมาแกะให้คีย์
“อย่าบอกนะว่าลุงคิดมากเรื่องนี้นะ” ธรถามพร้อมกับหันไปมองหน้าคีย์
“เปล่านะ เค้าไม่คิดหรอกก็ปู่เล่าให้ฟังหมดแล้วนี่นา แล้วถ้าปู่สนใจคงไม่ทิ้งไว้แบบนี้หรอก”
คีย์พูดพร้อมกับหยิบขนมที่ธรแกะให้ เขาหยิบหูฟังข้างหนึ่งใส่ให้ธรฟังกับเขาด้วย
ธรฟังเพลงพร้อมกับล้มตัวลงนอนบนตักคีย์ คีย์ขยับตัวให้ธรนอนได้สบายยิ่งขึ้น
ธรนอนมองท้องฟ้าสีฟ้าใสผ่านหน้าคนที่เขารัก ส่วนคีย์ก็มองสายตาทอดยาวไปทางทะเลใสอย่างสบายใจ
“ลุงครับ มีความสุขไหมครับมาเที่ยวครั้งนี้” ธรถามทั้งที่ยังนอนมองหน้าคีย์อยู่
“ครับ เค้ามีความสุขมากเลยตอนนี้ ที่ได้มากับปู่สองคนแบบนี้ แล้วที่นี่ก็สวยมากด้วยเค้าแล้วเค้าจะไม่มีความสุขได้ไงล่ะ”
ธรได้ยินยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเหมือนกัน เพราะถ้าคีย์มีความสุขเขาก็มีความสุขด้วย
“แล้วปู่ล่ะครับ มาเที่ยวกับเค้ามีความสุขหรือเปล่า” คีย์ถามย้อนกลับ
“มีความสุขสิครับ พี่มีมีความสุขที่สุขเลยตอนนี้ มาได้มาเที่ยวกับคนที่พี่รักที่สุดแบบนี้จะไม่มีความสุขได้ยังไง”
คำตอบของธรทำเอาคีย์เขินอายไปเหมือนกัน
ถึงแม้เขาจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากธรบ่อยครั้ง แต่เขาก็ยังไม่ชินกับคำพูดแบบนี้สักที
ธรกับคีย์นั่งเล่นกันจนเริ่มเย็นธรก็ชวนคีย์ไปที่อื่นต่อ
“ลุงครับพี่จะพาไปดูอะไรบางอย่าง ลุงเห็นแล้วลุงต้องชอบแน่ๆเลย”
ธรบอกขณะที่ช่วยคีย์เก็บของขึ้นหลังรถ
“อะไรหรือปู่ บอกก่อนไม่ได้หรอคร้าบ” คีย์พยามยามอ้อนให้ธรบอกก่อน
แต่ธรกลับยิ้มให้เขาอย่างเดียวก่อนที่จะจูงมือให้ขึ้นรถ
เขาขับรถมาได้พักใหญ่ๆก็มาถึงที่หาดตะลิ่งงามซึ่งเป็นช่วงพระอาทิตย์กำลังตกน้ำพอดี
หาดตะลิ่งงามเป็นหาดที่จะมองเห็นพระอาทิตย์ตกน้ำได้สวยที่สุดอีกที่หนึ่ง
เมื่อมาถึงพระอาทิตย์กำลังเคลื่อนตัวผ่านขอบน้ำทะเลสีเข้าเพราะเริ่มมืด
แสงสีเหลืองอมส้มของแสงอาทิตย์ยามต้องของฟ้าผ่านผืนน้ำทะเล
ช่างเป็นภาพที่สวยงานอีกแบบหนึ่งที่จะหาดูได้จากธรรมชาติเท่านั้น
คีย์จ้องมองความสวยงามจากธรรมชาติที่มนุษย์มิอาจแต้มแต่งขึ้นมาได้อย่างเพลิดเพลิน
ธรที่ยื่นอยู่ข้างๆ ค่อยๆเอื้อมมือไปจับมือคีย์ไว้อย่างนุ่มนวล
“เป็นไงสวยไหมลุง พี่บอกแล้วว่าลุงต้องชอบพี่พูดไม่ผิดใช่ไหมครับ”
“ครับ สวยมากเลยเค้าไม่เคยเห็นพระอาทิตย์ตกสวยแบบนี้มาก่อนเลย”
คีย์ตอบแต่สายตายังมองดวงอาทิตย์ที่เคลื่อนตัวลับขอบฟ้าเรื่อยๆ
แต่ความงามของดวงอาทิตย์อยู่ได้เพียงชั่วครู่ก็หายลับของฟ้าไปแล้ว
ทั้งสองคนยังยืนจับมือกันอยู่ อากาศที่เย็นลงเพราะความมืดเข้ามาแทน
ไม่ได้ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกแต่อย่างไร เพราะมือของทั้งสองคนส่งไออุ่นผ่านกันอยู่แล้ว
ถึงแม้จะเป็นเพียงไออุ่นเล็กน้อยแต่ก็ทำให้ทั้งสองคนอบอุ่นยิ่งนัก
หลังจากที่ดูพระอาทิตย์ตกแล้วธรก็พาคีย์กลับมาที่รีสอร์ท
“วันนี้เรากินข้าวกันที่นี่นะลุง แล้วเราไปเดินเล่นชายหาดตอนมืดกันดีกว่า”
“ครับเค้ายังไงก็ได้ แต่ก็ดีเหมือนกันเค้าอยากเล่นน้ำทะเลด้วย” คีย์บอก
“เล่นน้ำทะเลตอนนี้หรอลุง” ธรถามด้วยความแปลกใจ
“อืม ใช่สิ เค้าอยากเล่นทะเลตอนกลางคืนมานานแล้ว”
“ตามใจลุงแล้วกัน งั้นก่อนไปต้องไปเอาผ้าเช็ดตัวก่อนนะครับ ไม่งั้นเปียกกลับมาเดี๋ยวไม่สบายเอา”
หลังจากทั้งสองคนกินอาหารเสร็จแล้วธรให้คีย์รออยู่ก่อน
เขาจะกลับห้องไปเอาผ้าเช็ดตัวเลยไม่อยากให้คีย์ต้องเดินไปเดินมาด้วย
เขากลับเข้าห้องไปเอาของที่คิดว่าจำเป็นออกมา
แต่พอเปิดประตูห้องออกมาเขาเห็นคนที่เดินชนเขายืนรออยู่ที่หน้าประตูห้อง
“เออ ขอโทษครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ” ธรถามด้วยความแปลกใจ
“เด็กคนที่มาด้วยใครหรือครับ อย่าบอกผมนะว่าเป็นแฟนคุณ เพราะผมเห็นใส่เสื้อเหมือนกัน”
ชายคนนั้นบอกท่าทางเหมือนดื่มมาเล็กน้อยแล้วด้วย
“ใช่ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ แฟนผมรออยู่” ธรปิดห้องพร้อมกับเดินหลีกออกมา
“เดี๋ยวก่อนสิครับ” เขาดึงแขนธรไว้
ธรหันกลับมาพร้อมกับดึงมือออกจากมือหนุ่มคนนั้น
“มีอะไรอีกหรอครับ ผมกำลังรีบ” ธรบอก
“คุณช่วยคบกับผมอีกคนได้ไหม ผมจะไม่ยุ่งกับเรื่องของคุณเลย จะไม่ทำตัวให้แฟนคุณรู้ด้วย จะได้ไหมครับ”
เขาจับมือธรขึ้นมาอีกครั้ง ธรก็ดึงออกเหมือนเดิม
“ผมว่าคุณคงเมามากแล้วนะครับ กลับห้องไปนอนจะดีกว่า แล้วอีกอย่างผมรักแฟนของผมคนเดียวไม่คิดนอกใจเขาด้วยครับ หวังว่าคุณคงเข้าใจนะ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
ธรบอกพร้อมกับหันหลังเดินออกมาอย่างไม่สนใจ
เขาคิดว่าคนๆนี้คงจะเมามากเลยไม่รู้ตัวเองว่าพูดอะไรออกมาเขาเลยไม่ใส่ใจ
แล้วอีกอย่างเขาปล่อยให้คีย์รอนานแล้วด้วย
ธรรีบเดินมาหาคีย์ที่นั่งรออยู่อย่างรวดเร็ว
“ปู่ทำไมไปนานจังมีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่หาของไม่เจอเท่านั้นเอง” ธรบอกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เพราะเขาไม่อยากให้คีย์รู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
ทั้งสองเดินเล่นชายหาดยามค่ำคืน แสงจันทร์สีนวลอ่อนกระทบกับพื้นทรายสีขาวสะอาด
ทำให้ตามหาดทรายเหมือนมีสีขาวนวลเรืองแสงออกมาอวดสายตาคนที่มาเดินชมมัน
ธรกับคีย์เดินห่างรีสอร์ทมาได้สักระยะคีย์ก็ชวนธรลงเล่นน้ำ
น้ำทะเลยามค่ำคืนแตกต่างจากตอนกลางวันอย่างสิ้นเชิง
จากที่เรามองเห็นเป็นสีเขียวเหมือนมรกตเมื่อกลางวันแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นสีดำสนิทคลายนิลกาล
เป็นความสวยงามที่ปนความน่ากลัวได้เหมือนกัน
“ปู่ครับเล่นน้ำกันเถอะนะ วางของไว้ที่นี่แหละ” คีย์หยิบของจากมือธรวางไว้ที่ชายหาด
เขาดึงมือธรให้ลงไปในน้ำทะเลพร้อมกับเขา
คีย์เหมือนดึงธรกลับไปสู่วัยรุ่นอีกครั้งทั้งสองคนเล่นสาดน้ำใส่กัน
ทั้งสองวิ่งไล่กันอย่างสนุกสนานธรเป็นฝ่ายไล่จับคีย์เสียมากกว่า
ตูมมมม!!!
ธรคว้าตัวคีย์ไว้ได้ก่อนที่จะล้มลงน้ำไปด้วยกันเขากอดคีย์ไว้แน่น
“เป็นไงพี่จับได้แล้ว แบบนี้ต้องทวงรางวัลเสียหน่อยแล้ว”
บอกแล้วธรค่อยก้มลงจูบที่แก้มของคีย์อย่างช้าๆ
“เค็มอ่ะ แก้มลุงเค็มมากเลย ฮ่า ฮ่า” ธรพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา
“ปู่ก็ ก็นี่อยู่ในทะเลจะไม่ให้เค็มได้ยังไงล่ะ มาว่าเค้าอีก” คีย์บอกพร้อมหัวเราะออกมาเหมือนกัน
...................................
หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554 (อ่าน 357730 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก