ตอนที่ 10 where r u เธอนั้นอยู่ไหน ???
“เมื่อไหร่พ่อจะมีแม่ใหม่ให้เจเจละครับ” ฮึกกกกกก แตงโมแทบติดคอ เป็นไรไปเหรอเจเจลูกพ่อ ไม่สบายหรือเปล่าวันนี้ เล่นถามแบบนี้ขึ้นมา ทำพ่อเครียดตั้งแต่โต๊ะกินข้าวแล้ว นี่ยังตามมาถามคำถามที่ยากจะตอบอีก ให้ตายสิ ลูกชายเรา
“ทำไมเหรอครับ เจเจอยากมีแม่ใหม่เหรอครับ” อะไรกันอยู่กับพ่อคนเดียวไม่ดีหรือไง
“อยากมีก็อยากมีนะครับ เจเจอยากมีแม่อ่ะครับ”
“ก็แม่จิ๊บไงครับ แม่จิ๊บเป็นแม่ของลูก ใช่ว่าเจเจจะไม่มีแม่ซะหน่อย แล้วตอนนี้พ่อก็ยังไม่พร้อมจะมีแม่ใหม่ให้เรา” ก็ไม่รู้จะบอกไอ้ตัวเล็กยังไงดีนะครับ ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ผมก็ยังไม่พร้อมจริงๆ
“ว้า... รอป้อพร้อม เจเจก็อดมีน้องพอดี พ่อรีบๆมีแม่ใหม่นะครับ อาเกดก็ได้ อาเกดอยากเป็นแม่เจเจ อาเวย์บอกเจเจประจำ” ฮ่าๆๆ ไอ้เวย์อีกแล้วเหรอเนี่ย ชอบยัดเยียดความคิดให้คุณเกดมาเป็นเมียผมอยู่เรื่อยเชียวนะ
“อย่าไปเชื่ออาเวย์เค้ามาก เดี๋ยวถ้าพ่อมี พ่อจะบอกเจเจคนแรกเลย พ่อสัญญา” จะไม่บอกคนแรกได้ไงละครับ ลูกทั้งคน
“ป้อสัญญาแล้วนะ เอานิ้วก้อยมา เกี่ยวกันๆๆ” เจเจเอานิ้วก้อยเล็กๆของตัวเอง เกี่ยวกับนิ้วก้อยของผม เป็นเหมือนการสัญญากัน แต่ผมจะให้คำสัญญานี้กับลุกได้รึป่าวน้า
“เจเจครับ ไปอาบน้ำกันเถอะครับ” พี่เลี้ยงเจเจมาเรียกเจเจไปอาบน้ำหลังจากที่เขาจัดการเรื่องในครัวเสร็จ
“เจเจไปอาบน้ำก่อนนะครับป้อ วันนี้เจเจจะโชว์ช้างน้อยให้เพ่เต้ดูเป็นวันแรก พี่เต้เตรียมตกใจไว้เลย ฮ่าๆๆ ” เจเจพูดอวดช้างน้อยของตัวเองอย่างกะใหญ่มากมาย แต่ก็คงใหญ่ละ พ่อมันให่มาเยอะ เพราะของพ่อมันก็ใช่ย่อย ฮ่าๆๆ ทะลึ่งแล้วเรา
ในระหว่างนั้น ผมก็เข้าห้องไปเก็บเสื้อผ้าใส่กรเป๋า เอาของใช้เท่าที่จำเป็นไป สัปดาห์นึงเจเจกับพี่เลี้ยงคนใหม่จะเป็นไงบ้างนะ เค้าจะรู้งาน รู้อะไรหรือป่าว คิดแล้วเป็นห่วง
“ก๊อก ก๊อก ๆ ผมเข้าไปได้มั๊ยครับ” ผมชะโงกหน้าขึ้นมองเสียงที่ดังมาจากหน้าประตูห้อง
“อืม เข้ามาสิ” พี่เลี้ยงเจเจนี่เองครับ
“มีอะไรเหรอ แล้วเจเจล่ะ” เห็นเข้าห้องมาคนเดียว ลูกผมหายไปไหนซะละ
“เจเจหลับแล้วครับ สงสัยเล่นจนเหนื่อย คุณจัดของเสร็จแล้วเหรอครับ” ขี้เซาจริงลูกผม ทั้งๆที่เพิ่งจะตื่นไม่นาน
“อืม ก็เหลืออีกไม่มาก แล้วนายละทำไมไม่นอนอีก” ในเมื่อลูกผมหลับ หน้าที่ของเค้าก็คงไม่ต้องทำไรอีก
“ก็ผมคิดว่า คุณมีอะไรจะใช้ผมอีก” เห็นผมเป็นคนใช้งานลูกจ้างตลอด 24 ชม หรือไงเนี่ย
“ใช่สินะ ชั้นไม่ได้จ้างนายมาเป็นพี่เลี้ยงอย่างเดียว นายต้องเป็นพ่อบ้านให้ชั้น เป็น รปภ.เฝ้าห้องอีก คงเหนื่อยหน่อยนะ” อันที่จริงหน้าที่พวกนี้ พี่เลี้ยงคนก่อนๆเค้าก็ทำครับ แต่นี้เป็นผู้ชายจะทำงานบ้านได้ซักแค่ไหนเชียว
“ผมทำได้อยู่แล้ว เงินเดือนดีซะขนาดนี้” แหม งกจริงๆนะ ว่าไปผมก็ยังไม่เคยคุยเรื่องเงินเดือนกับมันเลย มันจะอยากได้ซักเท่าไหร่ละเนี่ย
“แล้วนายรู้เหรอว่าชั้นจะให้นายเท่าไหร่”
“ไม่รู้สิครับ ยังไม่อยากรู้ เอาเป็นว่าสิ้นเดือนได้เท่าไหร่ ก็เอาเท่านั้นแหละครับ คุณคอยดูฝีมือผมเองแล้วกัน” เก่งจริงๆ พี่เลี้ยงคนนี้ ผมคงต้องเก็บเงินเยอะๆ จ่ายให้พี่เลี้ยงคนนี้ซะแล้วสิ
“เออ คุณเท่ห์ ผมมีอะไรให้คุณชิม ออกมาช่วยชิมให้ผมหน่อยสิ” อะไรอีกหว่า เห็นบอกว่าจะเข้ามาช่วยผม สุดท้ายจะให้ผมไปเป็นหนูทดลองอะไรอีก
เขาพาผมออกมาที่ครัวเล็กๆของห้อง ชี้มือไปที่แก้วน้ำปั่นที่แปลกๆ
“ลองชิมดูสิครับคุณเท่ห์ ลองชิมดูหน่อยนะครับ นะนะนะ” เออ ชิมอยู่แล้ว ทำไมต้องมาอ้อนด้วยนี่ เป็นไรมากป่าว
“อืม ชิมก็ได้ ไม่ท้องเสียแน่นะ พรุ่งนี้ผมต้องเดินทาง”
“แหม ไม่ตายหรอกครับ กินดูซิ” ทำไมมันลุ้นอย่างกะตอนหวยออกอย่างนั้นละครับ เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
“ขำอะไรอ่า แล้วเมื่อไหร่จะกิน” โหหหห มีดุด้วย
“ครับ ๆ คุณเต้ ดื่มแล้วครับ กลัวครับกลัว” มันหัวเราะชอบใจใหญ่ครับ ไอ้เด็กนี่เล่นด้วยก็เอาใหญ่
ผมกินเข้าไปอึกนึง รู้สึกถึงรสชาติหวานๆเปรี้ยวๆ กินแล้วติดใจ จนขอซดอีกซักอึกใหญ่
“อั่นแหน๋ ... ติดใจอ่าดิ้ ฝีมือผมอร่อยใช่มะ” อะไรของมันอีกละครับเนี่ย กินก็บ่น ไม่กินก็บ่น
“อืม พอกินได้ ว่าแต่นี่น้ำอะไรนะ” อย่าไปยอมันครับ เดี๋ยวมันจะได้ใจ
“มันชื่อว่า น้ำผักผลไม้รวมส้วมลาครับ” เอ๊ยยยย
“ชื่ออะไรของนายเนี่ย ตลกรึป่าว” จะบ้าแล้วกับชื่อน้ำปั่นของมัน
“ก็น้ำปั่นผัก กับผลไม้ เอามารวมๆกันไงครับ แล้วกินแล้วท้องไม่เสียเลย ดังนั้น ส้วมจึงไม่ต้องถามหา ส้วมลาไงเพ่” ดูๆมัน ช่างคิด ช่างเพ้อเจ้อจริงๆ
“ตลกแระไอ้ลิง ใครพี่แก” ฮ่าๆๆ ว่าไปหน้ามันก็เหมือนลิงเหมือนกันนะครับเนี่ย
“เอ๊ยยยย คุณอ่าอย่ามาว่าผมเหมือนแม่นะ ทำไมทุกคนต้องว่าผมหน้าลิงด้วยเนี่ย” เอ๊ยย จริงรึเนี่ย แปลว่าเราก็ตาถึง
“เหรออ ก็นายหน้าเหมือนลิงจริงๆนี่” ฮ่าๆๆ ไอ้ลิงน้อยเอ๊ยยย
“แล้วนี่ทำไปทำไมเหรอ ไอ้น้ำผักผลไม้ไรนี่” ใช่ครับ ผมละอดสงสัยไม่ได้
“ก็ทำไว้ให้เจเจดื่มไงครับ ผมเห็นเจเจไม่ค่อยกินผัก เดี๋ยวจะขาดสารอาหาร เป็นเด็กเป็นเล็กต้องต้องกินอาหารให้ครบห้าหมู่ ยิ่งพ่อเค้าไม่ค่อยมีเวลาดูแลอยู่ด้วย” ที่แท้ก็ทำให้เจ้าเจเจดื่มนี่เอง ทำไมมันถึงคิดเรื่องเล็กๆแบบนี้ได้นะ แต่ยังไม่วายเหน็บผมสินะ ไอ้เด็กเกรียน
“อืมมม ยังไงก็ขอบใจนายมากนะ” อยู่ๆผมก็อยากพูดคำนี้
“เอ.... ขอบใจเรื่องอะไรเหรอครับ” เวลามันทำหน้าสงสัยนี่ตลกชะมัดเลยครับ เหมือนลิงอยากได้กล้วยเลย
“ก็เรื่องเมื่อตอนทานข้าวไง ชั้นนี่มันแย่จริงๆ ไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกเลย มัวทำแต่งาน แล้วก็เรื่องน้ำปั่นเพื่อลูกชั้นด้วย” มันยิ้มๆนิดนึง คงดีใจที่ผมชมน้ำปั่นฝีมือมัน
“คุณเท่ห์ครับ...” มันเรียกผมเบาๆ ทำให้ผมต้องหันไปมองหน้ามัน มีอะไรอีกละครับ คุณพี่เลี้ยง
“แล้วแม่ของเจเจละครับ เค้าอยู่ไหน”
..................................................................
มาต่อให้แบบสั้นๆ เพราะตันแล้วครับ
กินข้าวเที่ยงก่อนนะ
หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ? (อ่าน 816932 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก