-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะ
ไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง
เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควาน
ตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ...........
.
.
เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า............
.........
บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้
เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกัน
การแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน
แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น
ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ
ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
ส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์
ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย
ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้
หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชาย
เข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
5.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
6.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
7.ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
8.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
แล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ด
เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
9.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
10.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
11.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
12.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆ
หุหุ
admin
thaiboyslove.com
.......................................
เพิ่งลองแต่งเป็นครั้งแรกนะครับ
ยังไงดีไม่ดีก็ขอคำแนะนำติชมด้วยนะครับ
เรื่องแต่งนะครับ
พอดีว่าผมชอบผลงานของพี่ G_wa ในเรื่อง ระเบียงรักนักศึกษา การเล่าเรื่องจึงคล้ายๆแบบของพี่จีนะครับ
คือเล่าสลับระหว่างตัวเอก
ฝากด้วยนะครับ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 1 เด็กมีปัญหา หา หา ช่วยไม่ได้เลยเธอ
อากาศบริสุทธิ์ยามสายๆของบ้านเคียงเขาของหมู่บ้านผมช่างสบายยิ่งนัก ผมนอนตรงกลางบ้านเอาขาพาดตุ๊กตาตัวโตของน้องสาว ดูสี่สาวผู้หญิงถึงผู้หญิงนินทาผู้ชาย ถึงจะหงุดหงิดและรำคายเสียงไปบ้าง แต่ก็ดีกว่าดูรายการอื่น
“ไอ้เต้ มึงจะไม่คิดออกไปสมัครงานทำที่ไหนบ้างเหรอ ห๊า เห็นว่าจะไปกรุงเทพจะไปวันไหนละ เห็นอยู่แต่กับบ้านมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ” แม่ผมครับ เสียงดังมาตั้งแต่ในครัว ก็ตั้งแต่ผมจบมาก็นอนกินบ้านกินเมืองอยู่ที่บ้าน ไม่ได้คิดหางานทำอะไรเลย
“อืม เดี่ยววันมะรืนก็ขึ้นกรุงเทพแล้ว ไม่ต้องไล่หรอก รู้นะว่าอยากให้อยู่ต่อ คิดถึงลูกคนนี้อ่าดิ๊ ทำมาเป็นไล่ ชิชิ”
“ไม่ต้องมาชิมาชะกับชั้น จัดงานฉลองได้เกียรตินิยมกับเค้าซะใหญ่โต แต่เสือกมานอนอยู่แต่กับบ้าน ชาวบ้านเค้ารู้จะนินทาเอา ว่าเรียนเก่งแต่ไม่มีงานทำ”
“โห แม่อ่าอย่าไปแคร์เค้าดิ แล้วไอ้งานเลี้ยงได้เกียรตินิยมนั้นด้วยไม่รู้จะจัดทำไม พ่อด้วย จะดีใจไรนัก ผมก็แค่เรียนๆ ให้พอจบ เห้ออ ไม่น่าเอาไอ้เกียรตินิยมนี่มาให้ลำบากเลย ... โอ๊ยยย แม่อ่า” ผมบ่นนิดเดียว โดยแม่ตีแขนซะให้
“อย่าพูดแบบนี้อีกนะ แล้วก็รีบหางานให้ได้ไวๆ แม่จะได้เอาไปเมาท์เพื่อนเค้า เข้าใจมั๊ยจ๊ะ ลูกลิงของแม่”
“เอ๊ย แม่อ่าอย่าเรียกแบบนี้นะ ผมโตแล้วนะแม่” โวยวายไปก็เท่านั้นแหละครับ ไม่ทันแระแม่ผม วิ่งแจ้นไปหาเพื่อนบ้านแล้ว สงสัยต้องไปแลกเปลี่ยนข่าวสารกัน เป็นแบบนี้ทุกวันแม่ผม
อันที่จริงผมก็ไม่ใช่คนเรียนโง่อะไรหรอกครับ เพราะได้เกียรตินิยมมาค้ำประกัน แต่ผมเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ชอบสาขาที่เรียนมาเมื่อตอนปี 3 และก็คิดมาตลอดว่าคงไม่ทำงานด้านนี้ จึงพยายามเรียนๆให้จบๆ ให้พ่อกับแม่ผมได้ดีใจ ผมเรียนเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มาครับ พวกเขียนเว็บ เขียนโปรแกรมอะไรนี่แหละ แต่ผมไม่ค่อยเก่งพวกโคดดิ้ง(พวกเขียนโปรแกรมทั้งหลายแหล่) เรียนได้ แต่ไม่จำ และไม่ค่อยเลือกเรียน ผมถนัดพวกวิชาการตลาด วิชาจำ วิชาคิด อีกอย่างผมชอบทำกิจกรรมด้วย จึงอยากไปในทางออแกไนซ์อะไรมากกว่า แต่ก็นั่นแหละครับ ไม่ได้จบมาตรงๆ งานมันคงหายากน่าดู
“ฮัลโหล ไงมึง ได้ที่ทำงานยัง” ไอ้อ๊อฟครับ เพื่อนเกือบสาวที่สนิทของผมโทรมาตอนเครียดๆพอดี
“ยังเลยย่ะ นี่ชั้นว่าจะเรียนต่อครูแล้วนะนี่ วันนี้คุยกะท่านแม่ ท่านแม่เห็นดีเห็นงามใหญ่ นี่ว่าพรุ่งนี้จะไปสมัครต่อวิชาชีพครู สนใจไปเรียนด้วยกันมั๊ยย่ะ”
“เอาก่อนเถอะว่ะ กูต้องหาเงินก่อนช่วงนี้ ต้องส่งน้องคนรองเรียนให้จบก่อน มันหน้าที่กู กูจะเรียนต่อได้ไงในเมื่อน้องกูยังไม่จบเลย” ผมมีพี่น้อง 3 คนครับ รวมผมด้วย ผมมันพี่คนโต มีน้องสาวสองคน คนรองห่างจากผมปีนึง เรียนใกล้จบแระ ท่าทางจะรุ่งกว่าผม เรียนถูกสาย เก่ง และชอบที่เรียน คนสุดท้อง ขึ้น ป.6 ครับ ยังต้องส่งเสียอีกนาน บ้านผมก็ฐานะปานกลาง พ่อแม่อาชีพรับจ้างทำสวนยางทั่วไป อ้อ ลืมบอกไป ผมเป็นคนใต้ครับ
“แล้วเธอจะไปทำมาหารับประทานอะไรล่ะค่ะ ได้ข่าวว่าจะขึ้นบางกอกวันสองวันนี้ ไม่ทราบว่านัดสามีไว้หรือกระไรท่าน” ภาษามันอุบาตรมากครับ ไม่รู้เอาสำเนียงไหนรวมกับสำเนียงไหน
“เมิงจะบ้าเหรอ กูจะไปนัดใครไว้ ขึ้นไปหางานดิ แค่ไปอาศัยบ้านกิ๊กกั๊กพักบ้างก็เท่านั้น ฮ่าๆๆ” ไม่มีหรอกครับ เชื่อผมสิ ผมก็พูดให้มันด่าผมก็เท่านั้นแหละ
“อย่ามาตอแหล” นั่นไง ยังไม่ทันขาดคำ
“แล้วมึงจะทำงานอะไร คอมก็ไม่เก่ง .....” บลา ๆๆ
ผมคุยกะอ๊อฟไปอีกนิดหน่อยเรื่องงาน เรื่องความถนดส่วนตัวผม ซึ่งก็คงยากที่เราจะทำงานตามที่เรารัก แต่เราดันเรียนสายที่ไม่ตรงมาแบบนี้ คิดแล้วก็กลุ่มนะครับ ผมเลยรีบชิ่งตัดสายมันก่อนดีกว่า เดี่ยวจะยาวโดยใช่เรื่อง ปล่อยให้มันด่าเล่นอยู่ได้ เหอะๆๆ
“เออ พอเหอะๆ กูไม่คุยกะเมิงแล้ว แค่นี้ก่อนนะ สัญญาณไม่ดี หวัดดีเว๊ย”
แล้วผมก็ชิงตัดสายเอาดื้อๆ แปลกจังวันนี้ฟังมันด่าชัดถ้อยชัดคำเชียว เพราะอันที่จริงบ้านผมอยู่หลังเขา คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เวลาผมอยู่บ้านเลยไม่ค่อยมีใครโทรหา เพราะผมต้องเดินหาสัญญาณรอบบ้านเลย และชอบเอาไปล้อว่าบ้านนอกตลอด ผมละเบื่อพวกมัน เอ...แล้วผมจะทำงานไรที่กรุงเทพดีละครับ เอาไว้คิดตอนอยู่ที่นู้นแล้วกัน เฮ้อออ...
...
-
ตอนที่ 2 เลือกให้เธอไม่ไปได้รึเปล่า
“ป้อ ป้อ ป้อ ป้อออออ “ เสียงอะไรมาเรียกผมแต่เช้านี่ คนกำลังเพลียๆ วันหยุดทั้งทียังไม่อยากตื่นเว๊ย
“ป้อออออออออออออออ ตื่งงงงงงงงงงง ตึ่งได้แล้ว ตึ่ง ๆๆๆ ตื่นนนนนนนนนนนนนนน” อะไรกันว่ะเนี่ย ผมลืมตามาดูคนที่นั่งทับอกผมอยู่ จะใครที่ไหนละครับ ลูกชายตัวน้อยของผมเอง
“เจเจ มีอะไรครับลูก พ่อขอนอนต่อหน่อยได้มั๊ยครับ” ผมอ้อนลูกหน่อยครับ เพลียจริงๆ เมื่อคืนกินเข้าไปซะเยอะ นานๆจะได้หยุดกับเค้า
“ม่ะด้าย ตึ่งเดี่ยวเน้ เพ่มะนาวจะไปแร้วนะครับ” ลูกผมยังไม่ยอมหยุดครับ พูดทั้งที่พูดไม่ค่อยรู้เรื่องนั่นแหละ
“ ใครจะไปไหนก็ให้ไปเถอะลูก พ่อจะนอนนนนน ”
“ไปแร้วมะกลับมาแล้วนะครับ”
“อืม ไม่เป็นไร เฮ๊ยยย อะไรนะ ไปแล้วไม่กลับมา อะไรว่ะเนี่ย ” ตาสว่างเลยครับผม อะไรกันพี่เลี้ยงคนนี้จะไปก็มาบอกเอาดื้อๆแบบนี้ พี่เลี้ยงดีๆหาง่ายๆซะที่ไหน นี่ทำงานยังไม่ทันจะครบปีเลย
ผมเปิดประตูห้องผมออกมาก็เจอกับพี่เลี้ยงมะนาวพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า นั่งรออยู่ที่โซฟา ก้มหน้าก้มตา เหมือนรอลงอาญาอย่างไงอย่างงั้น
“คือ คือ คุณผู้ชายค่ะ คือหนู” พี่เลี้ยงผมครับ ติดอ่างใหญ่เลย ผมเห็นแล้วรำคาญแทน
“มีอะไร มะนาว บอกมาสิ ทำไมจะลาออก จะไปไหนเรอะ ทำไมไม่บอกกันล่วงหน้า แล้วอย่างนี้ผมจะหาพี่เลี้ยงมาเลี้ยงเจเจยังไง จะให้ผมหยุดงานมาเลี้ยงเองเหรอ” เอาแล้วไงครับ คนยังไม่หายเมา แล้วมาหงุดหงิดแต่เช้า ใส่ไม่ยั้งเชียว
“ป้อ ฟังเพ่นาวหน่อยซิ อย่าดุมากน้า พี่นาวกัวโหมะแล้ว ” เจเจครับ ห้ามผม หลังจากที่เห็นผมถามซะยาว หันไปมองมะนาวก็หน้างอ ก้มหน้างุดๆซะยิ่งกว่าเดิม
“อืออ มีไรว่ามา แต่ไปแล้วกลับมาทำงานอีกไม่ได้เหรอ” ผมยังไม่ฟังว่าเค้าจะไปไหน แต่ด่วนสรุปไม่ให้ออกซะงั้น ก็อย่างที่บอกละครับ พี่เลี้ยงสมัยนี้หายาก
“ เอ่อ คือมะนาวจะกลับบ้าน แล้วก็ๆ ก้อ ก็จะแต่งงานกับแฟนอ่าค่ะ แล้วกะว่าจะอยู่ทำนาที่โน้นเลย อีกอย่างพ่อแม่มะนาวก็แก่มากแล้ว คือ มะนาวก็ ก็ไม่อยากให้แกอยู่คนเดียว มะนาว มะนาว เอ่อ มะนาวขอโทษจริงๆนะค่ะ คุณผู้ชาย” กว่าผมจะรู้เรื่องราวทั้งหมดก็ปาไปนาทีกว่าๆ จะกลัวอะไรผมขนาดนั้น อืมม อยากกลับไปสร้างครอบครัวหรอกเหรอ
“แล้วทำไมเพิ่งมาบอกเอาวันนี้ละ ผมจะไปหา..”
“ก็คุณผู้ชายไม่เคยกลับห้องเร็วเลยนี่ค่ะ กลับมาก็ดึก แถมออกไปก็เร็ว บางวันก็ไม่กลับมาเลย แล้วมะนาวจะเอาเวลาไหนไปบอกล่ะคะ” ผมไม่ทันพูดจบ พี่เลี้ยงของผมก็แทรกขึ้นมาทันทีครับ ทีงี้แล้วคล่องปรื่อเลยนะ สงสัยคงกลัวผมดุเอาสินะ อันที่จริงก็ใช่นะ ผมไม่ได้กลับห้องมาเป็นอาทิตย์แระ พักที่บริษัทตลอด ห้องผมเป็นคอนโดครับ มีสามห้องนอน ห้องนั่งเล่น ผมนอนและทำงานห้องนึง อีกห้องนึงก็ห้องเจ้าเจเจ และห้องเล็กสุด ห้องของพี่เลี้ยงครับ ยังมีห้องครัวอีกนะครับ นับว่าเป็นคอนโดที่ใหญ่เอาการเลยทีเดียว
“อืมๆๆ จะไปก็ไป ไม่อยากจะขัด งั้นก็โชคดีแล้วกัน” ผมก็ไม่รู้จะเหนี่ยวรั้งไว้ทำไมเหมือนกันครับ (พูดอย่างกะแฟนจะทิ้ง ) คนเรามีเหตุผลกันทุกคน ผมจัดการเรื่องเงินเดือนเสร็จก็ล่ำลานิดหน่อย ปล่อยให้เจ้าเจเจเค้าลากับพี่เลี้ยงของเค้าไป
“อย่าดื้อ อย่าซนนะครับเจเจ ว่างๆพี่จะโทรหานะ อย่ากวนคุณพ่อละ เข้าใจมั๊ยจ๊ะเจเจ” พี่เลี้ยงที่จะกลายเป็นแค่อดีตลาไอ้ตัวเล็กของผมครับ ไอ้ตัวเล็กก็ได้แต่พยักหน้าอย่างเดียว นัยน์ตามีน้ำตาใสๆ แต่ไม่ได้ร้องออกมา เดินไปส่งพี่เลี้ยงที่หน้าประตูห้อง พอประตูปิดปุ๊บ ก็วิ่งไปดูการ์ตูนที่เปิดทิ้งไว้ที่โซฟาต่อ หวังว่าคงไม่แอบร้องไห้นะ .. ลูกพ่อ
นี่ก็คนที่ 3 แล้วสินะ พี่เลี้ยงของลูกชายผม เปลี่ยนมันทุกปีเลย ทำไงได้ละครับ คนแรกก็ได้งานใหม่ที่ดีกว่า คนที่สองเจ้าเจเจไม่ชอบเลยป่วนวะจนไม่ได้อยู่ดี มาคนนี้เจ้าเจเจชอบ แต่กลับอยู่ได้ไม่นาน ผมมันพ่อม้ายลูกติด ภรรยาผมเสียตั้งแต่ตอนคลอดเจ้าเจเจ นับเป็นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่สำหรับผม แต่ก็ได้ของขวัญจากสวรรค์มาเป็นเจ้าเจเจนี่แหละ ตอนนี้ก็ 3 ขวบกว่าๆแล้วสินะ ถึงผมจะไม่ค่อยได้กลับบ้านมากนัก เพราะเอาแต่ทำงานหนัก แต่วันไหนกลับมา เห็นหน้าเจ้าเจเจก็หายเหนื่อยแล้วครับ แต่ไอ้ตัวเล็กมันจะรู้รึป่าววะเนี่ย
ผมยืนมองแผ่นหลังเล็กๆของลูกชายผมอยู่พักใหญ่จนเจเจหันมาสบตาผม
“ป้อ ไปกิงเคแอฟซีกันมั๊ย เจเจหิวแย้ว” เคเอฟซีครับลูก ว่าไปก็หิวแล้วเหมือนกัน ไม่มีพี่เลี้ยงก็เหมือนขาดแม่บ้าน แล้วผมจะทำไงกับช่วงนี้ดีละครับเนี่ย
“เดี่ยวรอพ่ออาบน้ำแป๊ปนะไอ้ตัวยุ่ง”
...........................................................................
-
:mc4: แนวพี่เลี้ยงเด็กเหรอคะ...น้องเจเจกำลังคุยเก่งเชียว
จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ
อย่าลืมลากกฎมาแปะด้วยนะคะ
-
ต่อไวๆน่ะ อยากอ่านต่อ :impress2:
-
ตอนที่ 3 เพื่อนไม่เคย ไม่เคยทิ้งกัน
ถึงแล้วครับ บางกอก เมืองที่ใครหลายคนฝากความหวังไว้ ผมก็เช่นเดียวกันครับ อนาคตผมจะรุ่งหรือร่วงก็อยู่ที่นี่ละครับ เริ่มจากตรงไหนดีละ ก่อนอื่นก็ต้องหาที่พักก่อนแล้วกัน
“อัลโหล ไอ้บอย กูถึงแล้ว เดี่ยวกูเข้าไปที่หอเมิงเลยนะ เมิงสะดวกใช่ป่ะวะ กูไม่ได้ไปกวนเมิงนา เอ๊ย กุละเกรงใจเมิงจริงๆว่ะ เออๆ กูขอบใจเมิงมาก กูไม่รบกวนเมิงนานหรอก เดี๋ยวกูมีงาน หาหอได้ก็ย้ายออกแล้ว เออๆๆ แล้วเจอกันเว๊ย” แล้วผมก็ได้ที่พักแล้วครับ ไอ้บอยเพื่อนยาก เพื่อนกันตอนเรียนม.ปลาย ดีนะที่ยังได้ติดต่อกัน ไม่งั้นไม่รู้จะไปพึ่งใคร
ได้ที่พักเรียบร้อย อันดับต่อไปคือหางาน แล้วกูจะทำงานไรดีละวะเนี่ย หรือลองทำงานที่เรียนมาก่อน แล้วค่อยเปลี่ยนเอาตอนมีเงิน แต่เค้าจะรับเราเหรอว้า ทำอะไรก็ไม่เป็น ตอนฝึกงานก็เอาแต่เล่น MSN เล่น hi5 เดี่ยวนี้ก็ต้อง Facebook สินะ แต่ก็ลองๆดูก่อนแล้วกันเว๊ย ไม่เสี่ยงก็จนตายอ่าดิ ผมหาซื้อหนังสือเกี่ยวกับหางานทำมาสองสามเล่ม ที่จริงผมก็ไม่ค่อยอยากจะหาในนี้หรอกครับ หาทางเน็ตง่ายกว่าเยอะ แต่เห็นในละครเค้าชอบหาๆกัน ผมว่ามันคงเป็นคัมภีร์ หรือไม่ก็ของลางอย่างนึง ที่ช่วยให้มีงานทำ ลองซะหน่อยแล้วกันเว๊ย
“มาถึงแล้วเหรอว่ะ ไหนเอาอะไรมาฝากกูบ้าง” ไอ้บอยเปิดประตูออกมาต้อนรับผม หลังจากที่ผมเคาะไปมากกว่าสิบครั้งเห็นจะได้
“ทำเหี้ยไรเมิงอยู่วะ เปิดช้าชิบ” เอาแล้วไงครับ เจอหน้ากันปุ๊ป ก็ให้พรเพื่อนเลยผม
“แหม เมิงนี่ปากหมาเหมือนเดิมเลยนะ เอ้าเข้ามาจะยืนอ้าขาให้พม่าเอาตูดหรือไง ฮ่าๆๆ” มันอยากโดนตีนผมยัดปากมากครับ
“ไหนของฝากกูว่ะ ไม่มีกูไม่ให้พักนะเว๊ย” ดูมันครับ รักผมจริงๆ
“เออ งั้นกูไปขอกิ๊กเก่ากูพักก็ได้ พวกเค้าออกจะเต็มใจ” เอากับผมซิ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับนายเต้ มึงไม่รู้ซะแล้วว่ากูเป็นใคร
“เหรอ ไปซิ” เอ๊ยยยย ไรว่ะ เมิงจะไม่ง้อกูหน่อยเรอะ
“เอ่อ ๆๆ วันนี้กูเหนื่อยแล้ว กูค่อยไปพรุ่งนี้ แต่เมิง เมิงจำไว้เลยไอ้เพื่อนเลว สัดๆๆ” ไปไม่ถูกสิครับผม ไม่คิดว่ามันจะไล่จริงๆ
“ก็กูบอกตั้งนานแล้วว่าอย่าคบกูเป็นเพื่อน เป็นอย่างอื่นก็ไม่ได้ ถ้าเป็นอย่างอื่นป่านนี้สบายไปแล้วเมิง” ผมไม่คิดว่าทุกวันนี้มันยังไม่ลืมความคิดที่จะเปลี่ยนสถานะกับผมนะครับเนี่ย นึกว่าลืมไปแล้ว ทั้งๆที่เรื่องมันก็นานมามากแล้ว
“ไม่เป็นเพื่อนแล้วเมิงอยากเป็นอะไรว่ะ เป็นพ่อกูเอาม่ะ พ่อก๊าบบบ ลูกอยากกิงไข่ก๊าบบบ อยากกินไข่ๆๆ” ผมล้อมันเล่นครับ แต่ทำไมไอ้บอยมันถึงหน้าแดงอย่างนั้นละครับ
“เอาตอนนี้เลยเหรอ กลางวันเนี่ยนะ” มันถามผมอย่างกล้าๆกลัวๆ มือก็ทำท่าเหมือนจะถอดกางเกง หน้าตามันหื่นกามมากเลยครับ
“โอ๊ยยยยยย” เสียงไอ้บอยครับ โดนผมถีบเข้าให้
“เมิงนี่นะ กูแค่ล่อเล่น ถีบเอาซะกูจุกเลย จำไว้นะเมิง อย่ามาง้อกูละกัน อย่าหวังได้แอ้มกูเลย ชิ” เอา เอาแล้วไง งอนผมซะงั้น อะไรของมันว่ะเนี่ย ตกลงกูผิดใช่ม่ะ
“เออ ไอ้เต้ เดี่ยวตอนค่ำไปกินเหล้ากัน กูนัดเพื่อนไว้ ร้านนี้เพลงเพราะ บรรยากาศดี ฉลองที่เมิงมาอยู่นี่”
“เออดีๆ อยากกินเหมือนกัน แต่จะฉลองทำไมวะ แค่กูมาอยู่กับเมิง” ผมก็อดสงสัยไม่ได้ มันดีใจขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย
“เออน่า เอาเป็นว่ากูเลี้ยงเมิงแล้วกัน พอใจมะ”
“ขอบใจนะ เพื่อนรัก จ๊วบบบบ” ผมขอบใจมันพร้อมกับหอมมันที่แก้มไปหนึ่งที เป็นการขอบคุณแล้วก็ลุกขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ หันมามองไอ้บอยอีกที ยังนั่งอึ้งอยู่เลย อะไรเมิง ทำกับอย่างไม่เคย เพื่อนผู้ชายผมทุกคนโดนผมหอมแก้มมาหมดแล้วครับ และผมก็มักจะโดนพวกมันมาขโมยหอมแก้มผมด้วย มันบอกว่าแก้มผมนุ่มเหมือนแก้มผู้หญิง ชอบที่มันชมว่านุ่ม แต่ไม่ชอบที่มันบอกว่าเหมือนผู้หญิง แต่ เอ.... ไอ้บอยไม่เคยหอมเรานี่หว่า ทำไมวะ ช่างมันเถอะ แต่เห็นหน้ามันตอนนี้แล้ว ตลกชะมัด ฮ่าๆๆ
พอผมเก็บเสื้อผ้า เก็บข้าวของเสร็จ ก็นอนพักเอาแรงซักงีบ ตื่นขึ้นมาก็เย็นๆ อาบน้ำแต่งตัว กะออกไปเดินเล่นและหาไรกินกันก่อนแล้วค่อยออกไปเมาให้เต็มที่
.
.
.
.
.
.
.
“ไอ้บอยเมิงอยู่คนเดียวเหรอว่ะ กูนึกว่าเมิงมีเมียแล้วนะเนี่ย” ผมถามมันขณะที่เรานั่งกินข้าวกันที่ร้านอาหารตามสั่ง
“หน้าอย่างกูจะมีใครเอา ขนาดเมิงยังไม่เอากูเลย ว่ามั๊ย” เอาอีกแล้วครับ ไอ้นี่ ชอบเอาเรื่องเก่ามาแขวะผม
“เมิงหยุดเลยไอ้บอย กูถามจริงๆ” ก่อนที่มันจะออกทะเล ผมต้องห้ามมันก่อนครับ
“กูยังรักคนๆนึง และก็ยังลืมเค้าไม่ได้ และจะไม่มีวันลืมเค้าคนนั้นด้วย”
“โห ฟังดูหนักแน่นจังวะ ใครวะบอกกูบ้างสิ” รักจริงแบบนี้ผมอยากรู้ครับว่าใครกัน ใครว่ะๆๆ บอกหน่อยดิสัด มันไม่ตอบไรผมครับ เอาแต่จ้องหน้าผม เอ... หรือว่า
“อีว่านเหรอวะ คนที่เมิงชอบ แต่เค้าดันมาชอบกูใช่มะ” จำได้ครับตอนนั้น ไอ้บอยชอบยัยนี่มาก แต่ตอนหลังยัยนี่กลับบอกว่ามันชอบผมซะงั้น ผมละสงสารมันชิบหาย
“ช่างมันเถอะว่ะ เอาเป็นว่าซักวันหนึ่งกูจะบอกเมิงเอง เมิงจะเป็นคนแรกที่รู้เรื่องนี้” มันพูดมาแบบเอาจริงเอาจัง
“จริงนะเว๊ย ไม่บอกกูคนแรก กูโกรธนะเว๊ย ถ้าพวกไอ้วัช ไอ้ลิฟรู้ก่อนกู กูไม่คุยกับเมิงนะเว๊ย” นี่ละครับผม ชอบให้คนอื่นมาให้ความสำคัญกับตัวเอง ถ้าอยากจะรู้อะไรจากใครต้องรู้คนแรก ผมเป็นคนชอบเอาแต่ใจ แต่เพื่อนผมก็ชอบตามใจ นิสัยเสียผมเลยละครับเนี่ย
“เออ กินเข้าไป เดี่ยวไปเดินเล่นห้างกัน” มันยิ้มออกมาแล้วครับ ผมเห็นมันยิ้มก็โอเค กินข้าวต่อดีกว่า ยังไงผมก็แคร์มันนะครับ ก็มันนะ เพื่อนรักผม ยังไงเราก็เพื่อนกัน .....
.........................................................................................
-
ตอนที่ 4 ต้องทนเก็บไว้ข้างใน ไม่อาจจะเปิดเผยไป ให้ใครได้รู้
“เอ่อ ขอบคุณเกดมากเลยนะครับ ผมต้องรบกวนเกดอีกแล้ว ยังไงเดี๋ยวเท่ห์จะรีบกลับมานะครับ พอดีวันนี้วันเกิดเพื่อนเท่ห์ จะไม่ไปก็เกรงใจมัน”
“อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ เดี่ยวเกดดูแลเจเจให้ คุณเท่ห์เที่ยวให้สนุกเถอะค่ะ อย่าเมามากนะคะ”
“ครับๆ ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ พ่อไปก่อนนะเจเจ อย่าดื้อกับน้าเกดละ เดี่ยวดึกๆพ่อมารับนะ”
ผมจูบหน้าผากลูกชายตัวแสบของผมก่อนจะลาเกด เพื่อนข้างห้องของผมที่เรารู้จักกันมานานพอสมควร ก็ตั้งแต่ที่ย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดนี่ละครับ ก็มีเกดนี่แหละที่คอยช่วยดูแลเราสองพ่อลูก เวลาผมขาดพี่เลี้ยงเกดก็มักจะอาสาหรือไม่ก็ผมไหว้วานฝากเจ้าเจเจให้ช่วยเลี้ยงดู แต่เกดเค้าก็เต็มใจนะครับ
“อัลโหล เออ ไอ้เวย์ กูกำลังจะออกไป เจอกันที่ร้านเลยนะ”
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน วันเกิดของไอ้เวย์ เพื่อนรักผมเลยละครับ ครั้นจะหนีบเจ้าเจเจไปด้วยก็คงจะไม่ได้เข้าร้าน ถึงจะเป็นร้านนั่งชิวๆก็เถอะครับ แต่คงไม่ดีถ้าพาเด็กสามขวบไปนั่ง และลูกผมคงจะหลับคาร้านแน่ๆ เลยต้องฝากเกดไว้
ผมหยิบของขวัญที่วางไว้ข้างเบาะที่นั่งมาดู
“ 28 แล้วสินะเมิง เท่ากูจนได้ หนีกันไม่พ้นจริงๆ”
ผมมาถึงร้านก็เห็นไอ้เวย์ และเพื่อนๆของผมอีกกลุ่มใหญ่มากันเพียบครับ พวกผมชอบมาจัดงานเลี้ยงกันที่ร้านแบบนี้ เพราะว่าได้บรรยากาศดี ได้มองสาวๆบ้างอะไรบ้าง อีกอย่างถ้าจัดที่ห้องตัวเองต้องจัดสถานที่ เก็บล้างอีก มากมาย เลยมาเอาร้านแบบนี้ดีกว่า พวกเราก็มีไม่กี่คน เอ่อ ประมาณ สิบคนได้ ขาเหล้ากันทั้งนั้น
“สุขสันต์วันเกิดนะเมิง หาเมียได้แล้วนะ แก่จะตายแล้วนะสัด” ผมยื่นของขวัญให้ไอ้เวย์ พร้อมคำอวยพรที่ให้มันมาซ้ำๆ 4 ปีแล้วเห็นจะได้
“ฮ่าๆๆๆ เออ คำอวยพรเมิงกูคุ้นว่ะ เหมือนจะได้ยินมาหลายปีแระ แต่ไม่เป็นไรยังไงก็ดีใจที่เมิงมา เอ๊ย มาๆ มานั่งตรงนี้กูจองไว้ให้” มันรับของขวัญของผมไปแล้วพาไปนั่งข้างๆมัน ผมก็ทักทายเพื่อนร่วมโต๊ะไป หลายต่อหลายคนพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์เรื่องธุรกิจของตัวเอง เรื่องครอบครัว เรื่องสาวๆ ผมใช้โอกาสช่วงที่ทุกคนกำลังพูดคุยกัน หันมองไปสำรวจรอบๆร้าน
ร้านนี้ผมไม่ค่อยได้มาบ่อย แต่มาทุกทีก็ชอบทุกที ร้านแต่งแบบง่ายๆ ชิวๆ น่านั่งดี มีต้นไม่ มีน้ำตก ให้ความรู้สึกแบบธรรมชาติ ดนตรีก็เพราะ ถ้าคนไหนอยากมีส่วนร่วม ก็ขึ้นไปขอร้องเพลงได้ คนในร้านก็ดูเป็นกันเอง วันนี้ลุกค้าไม่ค่อยเยอะเท่าที่ควร อาจะเป็นเพราะยังอยู่กลางๆสัปดาห์ มีโต๊ะชายหญิงเป็นคู่อยู่ทางซ้ายมือ ข้างๆโต๊ะผมก็กลุ่มวัยรุ่น อยู่สอง สามคน ชนเหล้ากันใหญ่ จะรีบเมาไปไหนก็ไม่รู้ และโต๊ะอื่นๆ นั่งกระจัดกระจายไปทั่วร้าน
“เอ๊ยไอ้เท่ห์ เจเจเป็นไงบ้างวะ กุไม่เจอหลานกูซะนาน” ไอ้เวย์หันมาคุยกับผม หลังจากที่คุยกะเพื่อนคนอื่นๆที่อวยพรวันเกิดมันเสร็จ
“เออ สบายดี เห็นถามหามึงอยู่ บอกว่าอยากได้หุ่นยนต์ตัวใหม่” ผมบอกมันไปตามที่เจเจเคยพูด ไอ้เวย์นี่ชอบซื้อของเล่นให้ลูกผมครับ
“ฮ่าๆๆ ไอ้หลานตัวแสบ อยากได้หุ่นยนต์อีกแล้วเหรอว่ะเนี่ย อาเวย์ต้องเสียเงินเท่าไหร่อีกเนี่ย” ไอ้เวย์มันก็บ่นแบบนี้ทุกทีแหละครับ เพราะเอาเข้าจริง มันก็ซื้อให้ทุกที ถูกๆซะที่ไหนแต่ละตัว เจ้าเจเจเลยรักอาเวย์ของมันมาก
“แต่ช่วงนี้ลำบากหน่อยว่ะ พี่เลี้ยงขอออกไปแล้ว ยังไม่ได้หาใหม่เลย พี่เลี้ยงดีๆเดี่ยวนี้หายาก ยิ่งเจ้าเจเจ โตขึ้น คนที่เลี้ยงก็ยิ่งยาก เพราะเจ้านั่นยิ่งซน ยิ่งเอาแต่ใจ” ผมแอบบ่นลูกชายนิดหน่อย ในใจก็คิดว่าจะหาพี่เลี้ยงคนใหม่ยังไงดี
“อย่างงี้แหละเมิงเอ๊ย เด็กวัยกำลังซน เดี่ยวพอเปิดเทอมเมิงก็เอาไปเข้าโรงเรียนสิ เดี่ยวนี้เยอะแยะไป มันจะได้เจอเพื่อนด้วยไง สามขวบแล้วไม่ใช่เหรอ” ไอ้เวย์เสนอความคิด ที่ผมก็แอบคิดไว้เหมือนกัน ผมว่าคงถึงเวลาที่ต้องส่งเจเจเข้าโรงเรียนแล้ว จะได้เจอเพื่อนๆบ้าง แต่กว่าจะเปิดเทอมก็อีกตั้ง 2 เดือน ช่วงเวลานี้ผมจะทำยังไงล่ะ
“กูบอกเมิงแล้ว ว่าหาแม่ใหม่ให้เจเจได้แล้ว กูเชียร์คุณเกดเมิงก็ไม่เอา เมิงอย่ามาทำเป็นไม่รู้นะ ว่าเค้าชอบเมิง ใครมองใครก็รู้ เมิงอ่าทำแอ๊บไม่สนใจเค้าไปได้ คุณเกดก็เข้ากับเจเจได้ ไม่เห็นมีปัญหาอะไร เจเจจะได้มีแม่ด้วย”
“เหอะๆ แต่กูไม่ได้คิดอะไรกับคุณเกดนี่หว่า”
“เมิงยังลืมจิ๊บไม่ได้มากกว่า” จุกครับ พอเจอคำนี้ เจ้าเวย์มันจับจุดผมได้ทุกทีซินา
“ช่างเหอะเมิง วันนี้วันเกิดเมิง อย่ามาคุยเรื่องกูเลย เอ้าชนๆๆ ฉลองให้กับความโสดครบ 28 ปีของเมิง และอย่าลืมมีเมียได้แล้วววววววว” ผมลากเสียงให้ยาวๆเพื่อเน้นให้มันหาเมียเร็วๆ
พวกเรากินกันไป คุยกันไป หัวเราะกันแบบไม่เกรงใจโต๊ะข้างๆ ผมว่าโต๊ะข้างๆก็เมาไม่แพ้พวกผมหรอกครับ ดนตรีสดบนเวทีเล็กๆก็เล่นได้เข้าอารมณ์ฟังสบายเหลือเกิน บางทีเล่นเพลงเร็ว เล่นเอาคนในร้านนั่งไม่ติด ผมยังอยากลุกขึ้นขยับแข้ง ขยับขาเลย ผมเหลือบไปมองโต๊ะข้างๆ ก็เมามายเหลือเกินครับ แต่ตอนนี้มีเหลืออยู่แค่คนเดียวเมาได้ที่เชียว คงกลับไปแล้วหนึ่งคนเพราะเห็นออกจากร้านไปแว๊บๆ แล้วอีกคนละ ความคิดของผมถุกหยุดลง เมื่อเสียงบนเวทีเล็กๆ ดังขึ้น ซึ่งเป็นเสียงของลูกค้าขึ้นไปขอร้องเพลง
“สวัสดีครับทุกๆคนในร้านแห่งนี้ ผมขออนุญาตส่งเสียงเพลงนี้ไปให้คนๆนึง อาจะไม่เพราะ อาจไม่ซึ้ง แต่ผมขอร้องให้กับเค้า คนที่ผมรัก และจะรักเค้าต่อไป” พอเค้าพูดจบเสียงกีตาร์ก็ดังขึ้น
“เพื่อนผมครับ เพื่อนผม มันร้องเพลงเพราะมากกกกกกกกกกก ฮึกกก ” เด็กหนุ่มข้างโต๊ะที่นั่งอยู่คนเดียว ลุกขึ้นปรบมือ บอกคนในร้านว่าคนที่ร้องเพลงอยู่นั้นเพื่อนตน แล้วลงไปนั่งเก้าอี้ ผมมองแล้วอดขำไม่ได้
รักในใจ เก็บมันเอาไว้เรื่อยมา ก็เพียงแค่มองในตาเธออาจจะพอเข้าใจ รักที่ใครบางคน
ต้องทนเก็บไว้ข้างใน ไม่อาจจะเปิดเผยไป ให้ใครได้รู้
ฉันจึงต้องทน ต้องเฉยชา กลัวซักวันเธอรู้ว่าฉันรักเธอตลอดมา และเธอเกิดจะบอกลากันไป
แต่ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย สุดท้ายไม่มีค่าใด จะทำให้เธอเห็นใจ
จะทำให้เธอสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม
หรือในใจ จะมีเส้นใยบางๆ ที่คอยจะเข้ามาบังกันขวางระหว่างสองใจ
จะทำให้เราเจอกันแต่จะรักกันไม่ได้ ทำได้เพียงเก็บไว้ในใจดวงนี้
ฉันจึงต้องทน ต้องเฉยชา กลัวซักวันเธอรู้ว่าฉันรักเธอตลอดมา และเธอเกิดจะบอกลากันไป
แต่ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย สุดท้ายไม่มีค่าใด จะทำให้เธอเห็นใจ
จะทำให้เธอสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม
และหากว่าในเส้นใยบางๆได้จางลงไป คงถึงวันที่ใจสองใจ ได้รักกันซักที
แต่ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย สุดท้ายไม่มีค่าใด จะทำให้เธอเห็นใจ
จะทำให้เธอมาสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป จะบอกเธอได้คำๆไหน
ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย สุดท้ายไม่มีค่าใด จะทำให้เธอเห็นใจ
จะทำให้เธอมาสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม
จะบอกเธอได้คำไหน ให้รู้ดี รักที่ฉันมีทั้งใจ คงไม่มีคำๆไหน จะเท่าเทียม
[ รักล้นใจ : mild ]
เสียงเพลงจบลงพร้อมกับเสียงตบมือ แต่ที่เห็นว่าดังสุดคงเป็นเพื่อนที่นั่งเมาอยู่ข้างๆ ปากก็ตะโกนว่าเพราะมาก ถึงมากที่สุด โดยไม่ได้สนใจอะไรเลย ว่าเพลงนี้เค้าร้องให้ตัวเอง ทำไมผมจะไม่รู้ละครับ ก็ไอ้หนุ่มที่ขึ้นไปร้องเพลงเค้าส่งสายตามาให้ซะขนาดนั้น คนทั้งร้านเค้ามองกันออกหมดทุกคน เหลือแต่เจ้าตัวนี่แหละที่ไม่รู้เรื่องอะไร คงจะเมาหนักสินั่น
“เดี๋ยวนี้ความรักมันไม่มีเพศจริงๆว่ะ” ไอ้เวย์ให้ความเห็นกับภาพที่เห็นตรงห้า ผมบอกแล้วไม่มีใครไม่รู้ นอกจากเจ้าหนุ่มหมัดเมาคนเดียว
“เพราะมากเลยเว๊ย ฮึกก เมิงร้องเพลงเพราะเหมือนเดิมเลยนะนี่ เจ๋งจริงๆ ฮึกก เอ่อๆ ไอ้บอย กูอยากอ้วก พากูไปห้องน้ำหน่อย ฮึกก ” นั่นคือเสียงของเจ้าตัวแสบข้างโต๊ะครับ ยังมีแรงชมเพื่อนอีก จะตายมั๊ยนั่น ส่วนเพื่อนมันก็ดีครับ ดูแลเป็นอย่างดี คงชอบเจ้าตัวแสบมาก และคงเป็นเพื่อนกันมานาน
“เอ๊ย ไอ้เท่ห์ ไปห้องน้ำกับกูมั๊ย ตั้งแต่เมิงมากูเห็นเมิงยังไม่ลุกไปไหนเลย” นี่เสียงไอ้เวย์ครับ ชวนผมไปห้องน้ำ
“เมิงไม่ได้คิดไรกับกู เหมือนไอ้เด็กคนนั้นใช่มั๊ย” ผมละกลัวเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเหลือเกินครับ
“สัด คิดมาได้นะเมิง ไม่ไปก็นั่งอยู่นี่ เดี่ยวกูจะเช็คบิลแล้ว” อยู่ดีไม่ว่าดีโดนเพื่อนเปลี่ยนสปีชีส์ซะงั้นผม
“เออ ไปๆๆรอกูด้วย” จะว่าไป ไปเอาออกซะหน่อย กินน้ำมาเยอะทั้งคืน หมายถึงเหล้านะครับ
ผมเดินตามไอ้เวย์มาถึงห้องน้ำ อาจจะเป็นเพราะความบังเอิญ หรือ ความตั้งใจ หรืออะไรก็แล้วแต่ต้องให้ผมกับไอ้เวย์มาเจอกับสิ่งนี้
……………………………………………………………………………………
ต่ออีกที ค่ำๆนะครับ
ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
เจออ้วกรึป่าว :laugh:
เจเจน่ารัก :-[
-
อูยยย ได้อ่านจุใจเลย ชอบ ๆ
ขอ add ไว้ก่อนเลยนะ
-
โห้ .. ไรกัน
ค้างได้อีก
งั้นรอค่ำ ๆ ละกันนะ
-
สนุกดีค่ะ ชื่อเรื่องก็น่าสนใจด้วย เลยเข้ามาดู แล้วเข้ามาต่อบ่อยๆนะคะ :pig4: :L2:
-
พระเอกกับเพื่อนเจออะหยังในห้องน้ำเจ้าค่ะ เค้าอยากรู้ น่าจะประมาณนี้ o22 แน่ ๆ เยย
เรื่องกระชับ ฉับไว อ่านง่ายดีค่ะ ขอบคุณนะค่ะ :3123:
-
น่ารักมากครับชอบอ่ะ
น้องเจเจท่าจะแสบไม่น้อย
รออ่านต่อครัับ
-
เจออะไรอ่า า า า ??
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เมื่อไหร่หนูเจเจจะได้แม่เอ้ย!!พี่เลี้ยงใหม่สักกะทีน้ออ ^^
-
รอตอนต่อไปนะคร้า
ชอบจังเรื่องที่มีเด็กๆแบบนี้ อิอิ^^
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ตอนที่ 5 เรื่องคืนนั้น ฉันจะคิดซะว่าฝันไป
นี่เมื่อคืนผมต้องเมามากแน่ เพราะตอนนี้ผมปวดมึนหัวไปหมดไม่ ไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะลุกขึ้นขยับตัว แต่ทำไมตัวผมถึงหนักขึ้นอย่างนี้ แค่เมานะไม่ใช่ผีอำ
“เอ๊ยยยย ใครวะเนี่ย” ผมเผลออุทานซะเสียงดัง แต่ก็ยังไม่ดังพอที่คนที่เอาขามาเกยตัวผมจะรู้สึก ว่าแล้วก็เอามือยกขาตัวใหญ่ๆนั้นออก มองไปรอบๆห้อง
“เอ๊ยยยย ที่ไหนวะเนี่ย” นี่เป็นเอ๊ยที่สองของวันนี้แล้วนะครับเนี่ย ที่นี่ที่ไหนกัน นี่มันไม่ใช่ห้องไอ้บอย ห้องไอ้บอยจะสบายแบบนี้ได้ไง รกยังกับรังหนู เอ... เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นนา แล้วทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี้ได้ แล้วไอ้บอยไปไหน คนที่นอนเมาอยู่นี่ใคร
.
.
.
.
.
.
.
“เพราะมากเลยเว๊ย ฮึกก เมิงร้องเพลงเพราะเหมือนเดิมเลยนะนี่ เจ๋งจริงๆ” ไอ้บอยเดินลงมาจากเวที พร้อมกับส่งยิ้มมาให้ มันยังร้องเพลงเพราะเหมือนเดิมเลย รู้อย่างนี้น่าไปประกวดเวที เดอะสตาร์อคาดามี่อะไรนั่นนะ รับรองดังแน่ๆ
“เต้ ... กูมีเรื่องจะบอกเมิง กู กู กู ..”
“ฮึกก เอ่อๆ ไอ้บอย กูอยากอ้วก พากูไปห้องน้ำหน่อย ฮึกก ” ไม่รู้ว่ามันจะพูดอไรแหละครับตอนนี้ของที่เข้าไปในท้องทั้งหมดของผมกำลังจะไหลออกมาทางปากหมดแล้ว ไอ้บอยเห็นแบบนั้นก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินพาผมไปห้องน้ำของร้าน
“เอ้า อ้วกมาให้หมดเมิง จะได้สบายขึ้น อ่าอ้วกมา กินอย่างกะคนไม่เคยกิน รู้ว่าตัวเองคออ่อน” ไอ้บอยครับ พร่ามอยู่ได้ คิดว่ากูเมาเหรอ กูได้ยินหมดนะที่เมิงนินทากูอ่า
“พ่อเมิงดิKอ่อน เมิงอยากมีเรื่องนักเหรอ หา !!!” คนเมาปากดีเคยเห็นมั๊ยครับ นี่แหละครับผมคนนึง ตอนนั้นยืนแทบจะยืนไม่รอด
“พอเหอะเมิง อย่ามาปากดี เอ้าหมดยัง หมดแล้วลุกขึ้น บ้วนปากเอา” ไอ้บอยจับผมลุกขึ้นบ้วนปาก ผมบ้วนปากสองสามครั้งลงชักโครก แล้วกดน้ำ พอจะยืนให้ตรงๆเท่านั้นแหละครับ ขานี่อ่อนไปหมด มันเวียนๆ ไปหมด เหมือนจะเป็น ..
“เอ๊ยๆๆ ยืนดีๆสิวะ ไอ้เต้” ไอ้บอยยังพยายามดึงผมขึ้นมาครับ ตอนนี้เลยเหมือนมันสวมกอดผมโดยที่หน้าของเราหันเข้าหากัน จมูกมันกับจมูกผมแทบจะชนกัน เหตุการณ์แบบนี้เหมือนเคยเกิดขึ้นกับผมมาแล้ว แต่มันตอนไหนละ ตอนนี้ตาของไอ้บอยมองผมไม่กระพริบเลย นั่นอะไรนะ ปากของมันเหรอ ทำไมขยับมาใกล้หน้าผมจังเลย มันจะทำอะไรของมันนี่
“เต้ กูชอบเมิงน่ะ” มันพูดออกมาอีกครั้งแล้วสินะ และริมฝีบากของมันก็ทาบกับของผม แค่นั้นแหละ ภาพเก่าๆที่เคยมีย้อนมาในหัวผมเต็มไปหมด
“เมิงทำอะไรของเมิง เมิงทำอะไรของเมิงไอ้บอย หยุดเดี๋ยวนี้ !!!!!” ผมผลักมันออกสุดแรง ด้วยความเมาหรืออะไรไม่รู้ แต่ผมโกรธมันมาก
“เต้ กูขอโทษ กูขอโทษเต้ คราวหลังกูจะไม่ทำอีก เต้ กูขอโทษเมิงจริง”
“เมิงหุบปากพร่อยๆของเมิง ทำไมเมิงทำกับกูแบบนี้ เมิงเคยพูดว่าเมิงจะไม่ทำอีก แต่ทำไมมันยังมีครั้งนี้ ทำไมเมิงยังทำแบบนี้ ทำไม” ผมไม่ฟังคำขอโทษของมัน ตอนนั้นผมโกรธมันมาก
“เมิงจะทำอะไรกูก็ได้ แต่เมิงอย่าโกรธกูเลยนะ โกรธก็ได้นะนะ แต่อย่าเกลียดกูนะ กูรักเมิงนะเต้” รักเหรอ คำนี้อีกแล้วสินะ คำว่ารักของเมิง ที่เคยทำลายรักของกู ไอ้ชั่วเอ๊ยยยย ผมเข้าไปต่อยหน้ามันและจะซ้ำซักสี่ห้าที ถ้าไม่มี
“เอ๊ยยย หยุดน้อง อย่าทะเลาะกัน หยุดๆๆ ไอ้เวย์เมิงไปดูน้องคนนั้นซิ” เสียงคนพูดคนนี้ดึงผมไว้ และอีกคนก็ลงไปช่วยไอ้บอยที่นอนจมกับพื้น แต่คุณเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาห้ามผม
“ปล่อยกู ปล่อยๆ กูบอกให้ปล่อยกู แม่งเอ๊ยยยยย ปล่อย” ผมโดนลากออกมาจากห้องน้ำ ผ่านผู้คนในร้านเยอะแยะมากมาย อายก็อาย แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าคงไม่สน เพราะกูเมา
“พรับบบบ !!!!” ผมถูกยัดเข้ามาในรถเก่งคันหนึ่ง หันไปมองคนที่จับผมมา ตอนนั้นมันเหนื่อยล้าไปหมด เรื่องราวต่างๆในหัวมันปวดเหลือเกิน ผมไม่มีแม้เสียงที่จะถามว่าคุณเป็นใคร สายตาพร่ามัวจับภาพไม่ได้ว่าเค้าคนนั้นหน้าตายังไง ก่อนที่ประสาทผมจะขาดการรับรู้ ผมได้ยินอยู่แค่ประโยคที่ว่า
“เอ๊ยยยย อย่าเพิ่งอ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
.
.
.
.
.
.
.
“เอ๊ยยยยย อะไรกันวะเนี่ย” เอาอีกแล้ว ผมจะอุทานเป็นคำอื่นไม่ได้หรือไง ผมสะดุ้งลุกจากเตียง มองหาข้าวของตัวเอง เราต้องกลับก่อนที่เจ้าของห้องจะตื่น ไม่งั้นมันต้องเอาเรื่องเราแน่ ที่พาเรามาค้างที่ห้องมัน เพราะมันต้องการเรียกค่าเสียหายแน่ กูไม่มีให้เมิงหรอก ผมหยิบกระเป๋า กางเกง มือถือแล้วเปิดประตูออกมาจากห้องนอนนั้น
“จะไปไหเหยอ เพ่ !!!” เอ๊ยยย ใครกันวะ เสียงอย่างกะเด็ก
“ยังเช้าอยู่เรย เพ่รีบไปไหนหรอ” มาอีกแล้วกับหนึ่งคำถาม ผมเอี้ยวหน้าหันหลังไปดู
“เฮ้อออ เจ้าหนู ว่าไงครับ พี่จะกลับห้องแล้วครับ” เด็กตัวน้อยนี่เอง น่ารักเชียว
“ทำไมรีบกลับจังเลย อยู่เป็นเพื่อนเล่งกะเจเจก่องได้มั๊ยคับ เจเจไม่มีเพื่อนเล่นเลย ป้อก้อยังไม่ตื่น เจเจเล่งคนเดียว เจเจเหงา นะคับ เพ่ชายสุดหล่อ” เอาแล้วไงกูเจอลูกอ้อนเด็ก แถมมากับลูกยออีก เอาไงดีวะเนี่ย ถ้าไม่หนีตอนนี้ ถ้าพ่อเด็กคนนี้ตื่นมาเป็นเรื่องแน่
“นะครับเพ่ แป๊บเดียว พ่อไม่ทันตื่นหรอก เชื่อผมเถอะ” เอ๊ยยย เด็กนี่ฉลาดไม่เบา รู้ด้วยว่าเรากลัวพ่อมันตื่น แต่เราจะไว้ใจเด็กนี้ได้อย่างไร ไม่เอาดีกว่า เพื่อความปลอดภัย ออกไปเลยดีกว่า
แต่แอ๊ะ.............สีหน้าของเด็กคนนี่
ไม่ได้ เราจะ .... เอ่อ..........
“อืมๆ ก็ได้ แล้วจะให้เล่นอะไรละ” โหหห พ่อพระจริงๆผม เห็นเด็กแค่นี้ไม่ได้
“แล้วเล่นอะไรดีละ พี่แก่แล้วเล่นไม่เก่งนะ” ถ่อมตัวไปก่อนเดี่ยวเด็กมันถามเรื่องการ์ตูนมาตอบไม่ถูกว่าชื่ออะไร จะเสียผู้ใหญ่เอา รู้จักแค่ชินจัง กับอิคคิวซังก็ดีแค่ไหนแล้ว อ้อ ยังมีแมวสีฟ้าโดราเอมอนด้วย ขอลืมเรื่องร้ายๆเมื่อคืนด้วยการเล่นกับเจ้าเด็กนี่ก่อนแล้วกัน ... เฮ้ออออ
...
เดี่ยวตอนต่อไป อีกประมาณ 2 ชม ถ้าไม่มีอะไรคลาด้เคลื่อน
ขอบคุณทุกกำลังใจเด้อ
ปล. ชื่อตอนแต่ละตอน ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง อยากตั้งเพราะอยากตั้ง !!!!! :z2:
-
:laugh: :laugh:โดนเค้าทำไรบ้างรึเปล่าก็รู้
มนต์รักคุณพ่อลูกติดเปล่าเนี่ยะ :-[
-
:mc4:
รออ่านตอนต่อไปครับ
o13
-
:z1: ลงชื่อรอนะคะ :3123:
-
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ก่อนนะครับ
jira ใช่ครับเรื่องนี้แนวประมาณพี่เลี้ยงเลี้ยงเด็ก
kiwte มาต่อให้แล้วนะครับ ฝากด้วยแล้วกัน
สมุนไพร เจเจ จะกลายเป็นพระเอกหรือป่าวเนี่ย
iforgive เข้ามาอ่านบ่อยๆ นะครับ
bakanishi1 ต่อให้แล้วนะครับ หายค้างยัง
silverspoon ขอบคุณครับ กว่าจะคิดชื่อเรื่องได้ เล่นเอาเหนื่อย
Phelyra แต่งไม่ค่อยเก่งอ่าครับ เลยไม่รู้จะบรรยายยังไง
fannan รอดูความแสบของเจเจ ต่อไป
nutspicy1123 อ่านแล้วยัง รู้ยังว่าเจออะไร
iamnan ตกลงจะให้เป็นแม่ หรือพี่เลี้ยงคนใหม่ดีนะ
chocolate_ness ฝากด้วยนะครับ จากน้องเจเจ
ken_krub ขอบคุณมากๆครับ อย่าลืมอ่านต่อน้าาา
jiBtar ชอบชื่อเรื่องของคุณมาก ถ้าบอกมาก่อนหน้า อาจเปลี่ยนนะเนี่ย อิอิ
Tumz รออีกแป๊บเด้อ
kikilalakik รอหน่อยนา
เดี่ยวมาต่อนะคับ
-
สนุกดี เรื่องไหนมีเด็กมาเกี่ยวด้วยเนี่ย ตัวละครอื่นๆ ตกกระป๋องหมดแน่ๆๆๆๆ 555555
-
โถ่ ... นึกว่าจะได้เสียกันแระ :m25:
รอจ่ะ :กอด1:
5555555+
-
อย่าให้ถึง 2 ชั่วโมงเลยนะอยากรู้เรื่องราวต่อไปนะ
-
มารอ ร๊อ รอ รวดเร็วทันใจจัง ^^
-
นั่งเล่นกับเจเจซะล่ะ 555+
ต่อตอนต่อไปเร็วๆน่ะค่ะ
-
+ ไปแระนะ
-
อิอิ น่ารักดีค๊า มาตามอ่านด้วยคน
คุณพ่อม้ายคิดอะไรกับเต้ป่ะเนี่ย ลากเค๊ากลับบ้านเฉย
+ เป็นกำลังใจให้น๊า
ปล...เวลาอัพช่วย Modify ชื่อกระทู้ที่ Reply แรกให้ด้วยได้ป่ะค๊า คนอ่านจะได้รู้ว่าอัพแล้ว >.<
-
ครั่กๆ แนวที่ชอบ ฮ่ะ ฮ่ะ รออ่านตอนต่อไปครับ :impress2:
-
มาแบบสั้นๆ
........
ตอนที่ 6 ฝากให้เธอเลี้ยงดู ให้อยู่กับเธอละกัน
“อัลโหลว่าไงคุณครับคุณอร” ผมตื่นมารับมือถือ ทั้งที่ยังอยากจะนอนอยู่ ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ เลขาที่บริษัทผมเอง
“พอดีอรจะโทรมาบอกบอสว่า ตั๋วเครื่องบินที่จะไปประชุมญี่ปุ่น ในอีก2 วัน อรจองให้เรียบร้อยแล้วนะคะ” เสียง เจื้อยแจ้วดังมาหลังจากที่ผมตอบรับ
“อ่อครับ ขอบคุณมากครับอร” เลขาผมคนนี้ทำหน้าได้ดีกว่าที่เธอได้รับเสมอ นั่นก็คือบางอย่างไม่ต้องรายงานผมก็ได้ แต่เธอก็จะรายงาน และผมรู้ดีถึงความตั้งใจของเธอ
“แล้วบอสทานไรหรือยังอ่าคะ” เธอเริ่มทำหน้าที่ที่ผมไม่ได้จ้าง
“อ่อ ยังครับ ผมยังไม่ตื่น แต่ก็คงตื่นแล้วละครับ เพราะคุณโทรมา” ผมไม่ได้วีนหรือเหวี่ยงอะไรนะครับ แค่อธิบายให้เธอฟัง
“อ่อค่ะ งั้นอรไม่รบกวนบอสแล้วนะคะ อย่าลืมหาไรทานนะคะ เดี่ยวจะหิว แค่นี้นะคะ อิอิ” เธอยังมี อิอิ อย่างกะเล่น MSN กับเพื่อน แต่ผมก็ไม่ค่อยถือสาเธอเท่าไหร่ครับ เพราะเธอเป็นคนที่ทำงานเก่งและเอาใจใส่ทุกเรื่องจริงๆ และก็ไม่ยกเว้นเรื่องของผมซึ่งเป็นเจ้านายเธอ
ผมได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วออกมาจากข้างนอกห้อง เจเจคงเล่นอยู่กับใครซักคน ...
“เอ๊ยย แล้วเจ้าตัวเล็กเล่นอยู่กับใครว่ะ” ผมรีบวิ่งออกมาดู แต่ไม่รีบเปิดประตู ค่อยๆเปิดช้าๆ เดี่ยวคนที่มาเล่นเป็นเพื่อนลูกจะหายไป .. (นี่ผมคิดว่าเป็นจีนี่ในตะเกียงแก้วหรือไงเนี่ย)
“เอี๊ยดดดดด”
ตอนนี้ผมภาพตรงหน้าของผมคือภาพของลูกชายสุดที่รักของผมยิ้มอย่างอารมณ์ดี เจเจหัวเราะอย่างสนุกสนานกับการเล่นหุ่นยนต์ โดยมีเจ้าเด็กหนุ่มเมื่อคืนเป็นเพื่อนเล่นคนใหม่ของเค้า ดูเจ้าเด็กหนุ่มคนนั้นก็มีความสุขกับการได้ย้อนรอยกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง เค้าช่างดูร่าเริงแจ่มใสไม่แพ้ลูกชายผมเลย
“พี่เต้ๆ รับโทรศัพท์สิครับ เห็นโทรมาหลายสายแล้ว ทำแบบนี้ไม่ดีนะครับ เดี๋ยวคนที่โทรมาเค้าจะโกรธเอา” เจเจพูดอะไรบางอย่างกับเจ้าหนุ่มคนนั้น ใจความก็อย่างที่เห็น
“เอ่อออ งั้นเดี่ยวน้องเจเจดูเจ้าก็อตซิล่าให้พี่ด้วยนะ อย่าให้เจ้าอุลต้าแมนมาฆ่าได้ละ ไม่งั้นพี่จะกลับมาฆ่าเจเจ” ดูๆ ขนาดเล่นกับลูกผมมันยังขู่ลูกผมอีก
“ครับ เจเจจะดูให้ พี่เต้รีบมานะครับ” เจ้าเจเจตอบเสียงแจ้วเลย
ผมเดินไปชงกาแฟที่บิวต์อินในครัว เจ้าเจเจคงได้ยินเสียงว่าผมตื่นแล้ว เห็นวิ่งแจ้นมาแต่ไกล
“ป้อคร๊าบบ พี่เต้เพื่อนป้อเล่นกับเจเจสนุกจังเลยครับ ทำไมป้อไม่เคยพาพี่เต้มาเล่นกับเจเจเลยละครับ เจเจว่าพี่เค้าน่ารักออก” เอาแล้วไงกับลูกผมโมเมคิดว่าเด็กคนนั้นเป็นเพื่อนผมจนได้ แล้วยังไปติดใจมันอีก มันอ่าตัวก่อเรื่องให้พ่อเลยนะลูกนั่น เล่นเอารถผมเหม็นไปทั้งคัน ยังไม่ได้จัดการเลยนะเนี่ย
“เอ่อ เค้าไม่ใช่เพื่อนพ่อหรอกลูก คือว่า เค้า..” ผมจะบอกลูกยังไงดีละ จะบอกว่าไม่รู้จักเรื่องคงยาว หรือบอกว่า
“ไม่ใช่เพื่อนป้อ งั้นก็เป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจเหรอครับ จริงเหรอคับพ่อ” มั่วแล้วลูก หน้าอย่างนั้นจะให้มาเลี้ยงลูกได้ไง ลูกผมคงเมาเละแน่ะ
“ใช่ครับ พี่เป็นพี่เลี้ยงใหม่น้องเจเจ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” นั่นไม่ใช่เสียงผมนะครับ แต่เป็นเสียงเจ้าเด็กตัวแสบนั่น ไรกันนี่ มันต้องการจะเล่นอะไรของมัน
“เย้ ๆๆ ดีใจจังเลย เจเจ ได้พี่เลี้ยงคงใหม่แล้ว เจเจดีใจ พี่เต้เป็นพี่เลี้ยงที่หล่อที่สุดของผมเลยนะครับเนี่ย” ก็แน่ละเจเจ พ่อเคยจ้างพี่เลี้ยงผู้ชายที่ไหนละ แต่ผมว่าไม่หล่อหลอก เดี๋ยวอยู่ๆไปมันอาจจะสวยก็ได้ นึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้ว เห้ออ แต่จู่ๆมันจะมาเป็นพี่เลี้ยงลูกเราทำไมเนี่ย
“นายๆ นายอ่ะ” ผมเรียกไอ้เด็กแสบนั่นครับ
“หือ เรียกผมเหรอ” เออ กูเรียกเมิง ยังมึนอยู่นั่นแหละ ผมละไม่เข้าใจ
“มานี่ ชั้นมีเรื่องจะคุยกับนาย”ต้องคุยให้รู้เรื่องครับ ใครก็ไม่รู้ จู่ๆจะมาเป็นพี่เลี้ยงลูกเรา
ผมพาไอ้ตัวแสบเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานผม จะเริ่มจากไหนก่อนดีละ
“ชื่ออะไรอ่าเรา ...” คำถามเบสิคก่อนแล้วกัน
“เอาชื่อจริง หรือชื่อเล่น หรือชื่อพ่อเรียก มีชื่อแม่เรียกด้วย แล้วเพื่อนแต่ละคนก็เรียกไม่เหมือนกัน คุณจะเอาชื่อไหนดีละครับ” นั่นนนน ... เอาแล้วไง ยังไม่รับเข้าทำงาน มันก็กวนทีนผมแต่เช้าแล้ว
“ชื่อจริง”
“นายเตชินญ์ กลิ่นเทพ ชื่อเล่นชื่อเต้ เกิดวันที่ 10 เดือน พฤษจิกายน 2531 พ่อชื่อ ...”
“พอ ๆๆๆ ไม่บอกถึงปู่ ย่า ตา ยาย เลยล่ะ”
“ปู่ชื่อ ตัน ย่าชื่อ...”
“นายเต้ หยุด !!!! “ ไอ้นี่มันกวนประสาทผมจริงๆเลยครับ ผมคงรับคนกวนประสาทแบบนี้มาเป็นพี่เลี้ยงลูกผมไม่ได้หรอก เดี่ยวลูกผมเกเรเหมือนมัน แล้วใครจะรับผิดชอบละครับ
“ทำไมนายถึงอยากเป็นพี่เลี้ยงเด็ก ชั้นคิดว่านายคงพูดเล่นๆใช่มั๊ย” ผมคิดว่ามันคงไม่เอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้หรอกครับ
“ป่าวครับ ผมพูดจริง ถึงผมไม่ใช่นางงาม แต่ผมก็รักเด็กนะครับ” ผมจะเชื่อที่มันพูดได้ปะเนี่ย
“เอาความจริง ชั้นถามเป็นงานเป็นการ” ต้องดุเข้าไว้ครับ ไอ้นี่มันกระล่อนนัก
“พอดีผมเพิ่งเรียนจบมาอ่าครับ แล้วผมก็ตกงาน ไม่มีงานทำ แม่ก็ไม่มีเงิน ต้องส่งน้องเรียน ผมเป็นพี่คนโตแต่กลับช่วยอะไรทางบ้านไม่ได้ มันเศร้ามั๊ยละครับ” ดราม่ามาเชียว ต้องถามอีกครั้งนะครับว่า เชื่อได้ปะเนี่ย ผมมองหน้ากระล่อนๆของมันอีกครั้ง ในหัวก็คิดไปคิดมา......
“ตกลงชั้นรับนาย”
“เอ๊ยยยยย จริงหรือครับท่าน” ศัพท์เรียกผมเปลี่ยนทันที อย่างกะผมเป็นเจ้าขุน
“จริงสิ จะทำมั๊ยละ”
“ทำครับทำ เย้ ............. ได้งานแล้วเว๊ยย วะ วะ วะ ว้าวววววว” มันจะดีใจอะไรนักหนา แค่ได้งานพี่เลี้ยงนี่นะ แต่เป็นพี่เลี้ยงลูกผมเลยนะเนี่ย
“แล้วผมจะเริ่มงานได้วันไหนครับ” ขยันแฮะ ถ้าขยันแบบนี้ก็ต้องจัดให้หน่อย
“พรุ่งนี้”
“ ได้ครับ พรุ่งนี้เจอกัน” เอ๊ยยย มันเอาจริงเหรอว่ะเนี่ย จะฟิตอะไรขนาดนั้น แล้วนั่นรีบไปไหนนะ จะไม่คุยกันให่รู้เรื่องก่อนหรือไง ไอ้เด็กนี่ ผมจะปวดหัวมากกว่าเดิมมั๊ยเนี่ย
ที่ผมรับนะเหรอ ก็เพราะว่าผมกลัวว่าจะหาพี่เลี้ยงเด็กไม่ทันอ่าดิครับ อีก 2 วันก็จะไปญี่ปุ่นแล้ว จะพาไปฝากใครก็เกรงใจเค้า จะเอาไปฝาก ... เอ่อ ไม่ดีกว่า เอาเป็นว่าเอาไอ้เด็กแสบนี่เป็นพี่เลี้ยงไปก่อนแล้วกัน ยังไง 2 วันลูกผมคงไม่เป็นไรหรอกนะ
“นายครับ ผมต้องมาอยู่นี่เลยรึป่าวครับ”
...
เดี่ยวมาต่อแบบยาวๆให้ ซักครู่
-
:impress2: เย่ๆ ขอบคุณที่แก้ชื่อกระทู้ให้ค๊า
รออ่านต่อแบบยาวๆ :impress3:
-
มาเลยสิครับ น้องเต้ กริ๊วววว
แมร่งง กรูคิดไปไกลแล้วเนี่ย :haun4:
เจเจสื่อรัก คิก คิก :o8:
-
ต้องอยู่สิค้าบบบน้องเต้ กลับไปมีหวังเสดเพื่อน ฮ่าๆ
-
เริ่มแล้วๆ
-
มารอ
-
มารออ่านด้วยคนจ้า :z1: :z1:
-
:call: มาให้กำลังใจอีกทีค่ะ
มาต่ออีกจะอ่านอีกน่ารักดีอ่ะเจเจ
-
มารอแบบยาว ๆ โหะ ๆ
สนุกมาก ๆๆ ชอบ ๆ
-
เพิ่งมาอ่าน สนุกดีค่ะ
-
รอแบบย๊าว ยาว อยู่คะ
-
มาต่อก่อนนอนครับ
ขอบคุณทุกกำลังใจ
.....................................................
ตอนที่ 7 นานเเล้วนะ ก็นานเเล้วนะ ที่เรานั้นจากไปแสนไกล
ไม่น่าเชื่อว่าความบังเอิญของเรื่องเมื่อคืนจะทำให้เราได้งานทำ งานพี่เลี้ยงเด็กก็เหอะ งานง่ายๆแบบนี้สบายออก ทำๆไปก่อนเหอะดีกว่าอยู่เฉยๆ ว่าไปผมก็อยากทำอาชีพนี้มานานแล้วนะครับ
.
.
.
.
“แล้วมึงจะทำงานอะไร คอมก็ไม่เก่ง หรือเมิงจะไปสมัครงานเป็นพี่เลี้ยงเด็ก อาชีพในฝันเมิงไง” ผมยังจำตอนที่คุยกับอีอ๊อฟเพื่อนผมได้ดีครับ
“ก็ดีสิ ถ้าเค้ารับกูนะเว๊ย” ผมก็ตอบไปแบบนี้
“เมิงจะบ้าเหรอ จบปริญญามา มาทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กนี่นะ อาชีพนี้จบ ม. 3 ก็เป็นได้ย่ะ ไม่เรียนมายังเป็นได้เลย วิชาชงนม ล้างขี้เด็ก เค้าไม่มีสอนในมหาลัยกันหรอกย่ะ” มันก็พร่ามมาแบบนี้
“มันก็จริงของเมิง เป็นพี่เลี้ยง เงินเดือนจะถึงหมื่นป่ะว่ะ” จริงว่ะ เงินเดือนจะเท่าไหร่เชียว
.
.
.
.
.
.
แต่ยังไงโอกาสการเป็นพี่เลี้ยงเด็กของผมก็มาถึงแล้ว ผมจะไม่ปล่อยให้มันหลุดมือไปได้ เรื่องเงินเดือนค่อยว่ากัน ถ้าไม่ไหว ก็ค่อยหางานอื่น ว่าแต่เราต้องไปกลับหรือมาอยู่ที่นี่วะ ไปถามอีคุณพ่อของเจเจก่อนดีกว่า
“นายครับ ผมต้องมาอยู่นี่เลยป่าวครับ” อีคุณพ่อของเจเจ เงยหน้าขึ้นมามองผมแบบงงๆ คงนึกว่าผมกลับแล้วสินะ ก็อยากกลับอยู่หรอก แต่มันยังไม่เคลียร์
“อืม มีห้องว่างอยู่ห้องนึง ไว้สำหรับพี่เลี้ยงเด็ก นายย้ายมาอยู่เลยก็ได้ แล้วก็ไม่ต้องเรียกชั้นว่า นาย หรือ ท่าน หรืออะไรที่นายจะสรรหามา ชั้นชื่อ เท่ห์” โห ผู้ชายชื่อเท่ห์ นี่ถ้าไม่เท่จริงๆผมไม่กล้าตั้งนะเนี่ย พ่อแม่คงมั่นใจ ว่าลูกตัวเองต้องหล่อเหลาเอาการ เอาเข้าจริง เจ้านายของเราก็หล่อใช่เล่นรูปร่างสูงโปร่ง หุ่นดีเหมือนคนเล่นฟิตเนต หน้าตาก็ไม่ได้แก่ ตามอายุ น่าจะเป็นพี่ผมซัก 2-3 ปี แต่ไมมีลูกเร็วจังวะ แล้วเมียนายละ
“มองชั้นพอรึยัง” เอ่อ สงสัยผมมองเค้านานไป โดนจับได้ซะงั้น
“โอเคครับ งั้นเดี่ยวผมจะย้ายมาพรุ่งนี้นะครับ” ดีจัง มีที่พักด้วย อย่างน้อยก็ไม่ต้องเช่าห้อง ประหยัดเงินด้วย ต้องกลับไปขนของห้องไอ้บอยก่อน เอ... ไอ้บอย
“เต้ ... นายเต้ .... เต้ !!!!!!”
“ครับ ครับบบ” ตกใจหมด อีพ่อของเจเจนี่ เรียกซะตกใจหมด
“ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันมั๊ย???” เอ.... มาไม้ไหนเนี่ย มาชวนกินข้าว ปิ้งเรารึป่าว
“คือพอดีชั้นจะไปซื้อของเข้าห้อง นายจะได้ไปช่วยดูแลเจเจ แล้วตอนเย็นๆนายค่อยกลับ พรุ่งนี้ก็เอาของมา เออ แล้วไม่ต้องเอาสมบัติอะไรมามากนะ ในนี้มีครบแล้ว แล้วก็เอาหลักฐานการสมัครงานมาให้ชั้นด้วยนะ”
“ได้ครับ นายท่านนนน อูยยยยย” ยังไงก็ไปกินข้าวก่อนแล้วกัน หิวชะมัน เรื่องไอ้บอยเอาไว้ก่อนแล้วกัน ยังไงเราก็ไม่ได้โกรธอะไรมันอยู่แล้ว เห็นโทรมาตั้งหลายสาย คงคิดว่าเราโกรธมากสินั่น แต่ก็นะ ถ้าเจเจไม่ใช้ให้รับ เราก็ยังไม่อยากรับสายมัน ไม่ใช่ว่าโกรธ แต่ไม่รู้จะพูดยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเจอ แต่เจอกี่ครั้งก็ไม่ชิน เฮ้ออ คิดแล้วเครียด
“เพ่เต้ๆๆ ไปกันเถอะกั๊บบ ป้อให้มาตามพี่แล้ว” เจเจมาดึงมือผม ผมคงมัวแต่คิดถึงแต่เรื่องไอ้บอย ไม่รู้เลยว่าเค้าจะออกไปข้างนอกกันแล้ว
“โอเคครับ เจเจ เราไปข้างนอกกัน แล้วเจเจแต่งชุดนี้หล่อแล้วเหรอครับ” ถามไปงั้นแหละครับ เพราะเท่าที่เห็นชุดนี้ของเจเจก็เท่อยู่แล้ว
“หล่อสิครับ อาเกดบอกว่าเจเจแต่งอะไรก็หล่อ ไม่ใส่อะไรยังดูดีเลย” เอาแล้วไงครับ เด็กคนนี้ทะเล้นจริงๆ
“ครับๆ พี่เชื่อแล้ว ไปกันเถอะครับ เดี่ยวพ่อน้องเจเจรอ เดี่ยวจะดุเอา” ผมรีบตัดบทดีกว่า เดี่ยวอีคุณพ่อน้องเจเจจะเล่นงานเอา โดนไล่ออกวันแรก
.
.
.
.
.
.
อะโด่ นึกว่าจะไปเดินห้างใหญ่ๆ ไรกันฟร่ะ แค่ซุปเปอร์มาเก็ตตรงข้ามคอนโด แต่ก็ดี จะได้ไม่เสียเวลาเดินทาง ว่าไปคอนโดนายเราก็สบายดี มีร้านค้าอำนวยความสะดวกเพียบ คงจะแพงน่าดู
พวกผมเดินเลือกของกันอยู่ที่ซุปเปอร์มาเก็ตข้างคอนโด ผมคนเข็นรถเข็น เจเจก็อยู่ในรถเข็น ส่วนอีคุณพ่อก็เดินนำหน้าหยิบของไป จะซื้ออะไรนักหนาเนี่ย กะเอาไปถมห้องหรือไง
“เพ่เต้ เพ่เต้รู้จัก BEN TEN ป่าว” เจเจถามขึ้นมา ทำลายความเงียบครับ
“อะไรเหรอครับ เบ็นเท็น พี่รู้จักแต่เบนมอร์ กับ เบน 285 เหมือนกันรึป่าวอ่าครับ” ผมตอบกลับไปเท่าที่คิดออก ไม่รู้จริงๆ เบ็นเท็นคืออะไร แอบตอบแบบขำๆไป อิอิ
“ป้อครับ เบนมอ กะ เบน สองแปดอ้า นี่เหมือน เบ็นเท็นป่าวครับ” ไอ้ตัวเล็ก หาเรื่องให้ตูแล้วไง นั่นไง อีคุณพ่อหันหน้าเหี้ยมมามองผมแล้วไง ซวยแล้วตู
“นี่นาย ไม่รู้ก็บอกว่าไม่รู้ ไม่ใช่ไปบ่ายเบี่ยงออกนอนกเรื่อง ลูกผมยังเด็กนะ ยังไม่เหมาะจะรับรู้เรื่องพวกนี้” ชุดใหญ่เลยครับท่าน
“แหะๆๆ ก็ผมกะขำๆ กับเจเจ อ่าครับ อย่าโกรธเลยะนะครับคุณพ่อ กระผมผิดไปแล้ว “ แถ ครับ แถ แถเข้าไว้ อ้อนไว้ๆๆ เดี่ยวโดนไล่ออก
“ตกลงไม่เหมือนกันเหรอครับพ่อ .... พี่เต้ คราวหน้าให้เจเจดูเบงมอ กับเบงสองแปดอ้า ด้วยนะครับ เดี๋ยวเจเจจะให้พี่เต้ดูเบงเท็น” เจเจทำหน้าหงอคุยกับพ่อ แล้วหันมายิ้มร่าคุยกะผม
“โอเคครับ เดี๋ยวมีโอกาส พี่เต้จะให้กิน เอ๊ยย ให้ดู เบนมอร์ กับเบนสองแปดอ้า.....” ผมกระซิบที่หูเจเจเบาๆ หวังว่าอีคุณพ่อคงไม่ได้ยินนะ
“นายเต้ !!!! “ แหนะ ยังแอบได้ยินอีก
“อะโด่ ผมล้อเล่นเองนายท่าน นายท่านอย่ามาดราม่าสิครับ ใช่มั๊ยครับ เจเจ” ไม่ได้ๆ ต้องหาตัวช่วยก่อน
“ใช้กั๊บ พ่ออย่ามา มาม่า แถวนี้เลย มาม่ามันไม่ดี ใช่มั๊ยพี่เต้” ห้าๆๆ ไอ้เด็กเอ๊ย จะพูดก็พูดผิด แหนะ มียักคิ้วให้ผมด้วย ท่าจะแสบไม่เบา
“เข้ากันดีนักนะ ระวังว่าจะโดนทั้งสองคน” เอาอีกแระ ขู่อีกแระ เป็นท่านเจ้าคุณหรือไงเนี่ย
ผมเดินเลือกซื้อของกับพ่อลูกนี้อยู่พักใหญ่ กินข้าวเที่ยงอะไรเสร็จผมก็ขอตัวกลับบ้าน ลาเจ้าเจเจ บอกว่าจะพรุ่งนี้เจอกัน เจ้าเจเจนี่ก้ออ้อนใช่ย่อย กว่าจะได้กลับ เล่นลากันเหนื่อย
.
.
.
.
ผมมาถึงหน้าห้องไอ้บอยแล้วครับ แต่ยังไม่กล้าเข้าไป ผมจะพูดกับมันยังไงดี ไม่ให้มันรู้สึกผิดมากนะ ผมว่ามันต้องคิดมากแน่ๆ ในมือถือขนมมาฝากมันเพียบ เอาก็เอาว่ะ
“กลับมาแล้วครับบบบบบบ” จำมาจากการ์ตูนญี่ปุ่นครับ เอามาใช้คงน่ารักไม่เบา อิอิ
“เต้ เต้กลับมาแล้วเหรอ เต้ บอยขอโทษนะเต้ บอยไม่ได้ตั้งใจ เต้อย่าโกรธบอยนะ เต้จะไม่ทำอีกแล้ว” ผมนึกแล้วครับว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ต้องพูดแบบนี้
“พอเหอะเมิง กินไรยัง กูซื้อผัดไทยกับข้าวเหนียวมะม่วงมาฝาก เจ้าอร่อยเลยนะเว๊ยเนี่ย” ผมพูดพร้อมยกของในมือให้มันดู
“เอ่อ .... เมิงไม่โกรธกูแล้วใช่มะ ใช่มั๊ยๆๆ” เซ้าซี้จริงสัดนี้ เดี๋ยวกูก็โกรธจริงหรอก”
“ถ้าเมิงพูดอีกที กูโกรธแน่ เอ้า เอาไปกิน” มันรูดซิบปากเลยครับ แล้วหยิบของกินจากผมไปเทใส่จาน
“เต้ ไปดูหนังกับกูมั๊ย กูอยากดูไอรอนแมนสอง แล้วก็ไปกินไอติมกัน เมิงชอบนิ”
“บอยย กูได้งานแล้วนะ” จู่ๆ ผมก็อยากพูดขึ้นมา
“เอ๊ยยย ดีว่ะ แล้วเมิงได้งานอะไรว่ะ ทำวันไหน อย่างนี้ต้องฉลองเว๊ย” เมิงดีใจอย่างกะเมิงได้งานเอง
“กูได้งานพัฒนาเว็บไซต์ พอดีกูบังเอิญไปเจอคนรู้จัก เค้าเลยฝากงานให้กู กูเริ่มทำงานพรุ่งนี้ แล้วนี่เดี่ยวกูก็จะย้ายไปอยู่ที่ออฟฟิศ เค้ามีห้องพักให้” ผมไม่อยากโกหกมันหลอกครับ แต่ถ้าผมบอกไปว่าไปเป็นพี่เลี้ยงเด็ก เรื่องมันคงยาว มันคงไม่ยอมให้ผมทำงานแบบนั้นแน่ๆ ทำไมเหรอครับ ก็เพราะว่า
“ โห งานออกแบบเว็บเหรอ เมิงทำได้แน่นะ เมิงไม่เหนื่อยใช่มั๊ย ลำบากหรือป่าว ถ้าลำบากหางานใหม่ก็ได้นะเว๊ย กูไม่ชอบเห็นเมิงลำบาก เห็นแล้วกูขัดใจ” เพราะเหตุนี้แหละครับ
“เอออออ กูไม่ลำบากหรอก กูออกจะชอบ” กัดลิ้นโกหกไปต่ออีกนิดครับ
“ดีๆว่ะ แต่เมิงจะย้ายไปพรุ่งนี้แล้วเหรอ เร็วจังวะ กูตั้งตัวไม่ทันเลย มาไวไปไวจัง แต่ยังไงก็อยู่ที่กรุงเทพสินะ ยังไงกูค่อยไปหาเมิงบ้างแล้วกัน”
“เอ๊ยยยยย ไม่ได้เว๊ย เอ่อ คือ เอ่ออ เค้าห้ามคนนอกเข้า เดี๋ยวยังไงก็ค่อยโทรหา แล้วก็ค่อยมาหาเมิงเองสะดวกกว่า” อะไรกันว่ะเนี่ย ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ว่าทำไมต้องโกหกมากมายแบบนี้ ไอ้บอยมองหน้าผมแบบสงสัย แล้วก็คลายเป็นรอยยิ้มออกมา
“ก็ดี ไม่เปลืองตังค์กูด้วย งั้นเดี๋ยวไปดูหนังกับกูน่ะ” มันมัดมือชกใช่ป่ะเนี่ย
“แต่กูยังไม่เคยดูภาคแรกเลย” ออกจะเชยนะครับ เพราะมันไม่ใช่แนวผมก็ได้มั้ง
“เอ่อหน่า เดี่ยวกูเล่าให้ฟัง” ยังมีข้อเสนอที่คับคั่งจริงๆ เห็นแล้วกูคงอยากไปเว่อร์
“เออๆๆ ไปก็ไป” ตอนนี้ไม่ค่อยอยากคิดอะไรครับ อย่างที่บอกตั้งแต่แรก ไอ้บอยเป็นเพื่อนสนิทผมตั้งแต่ ม ปลาย มันเป็นคนที่ห่วงใยผมมาโดยตลอด แม้จะแยกกันไปเรียนมหาลัย แต่มันก็ติดต่อผมมาโดยตลอด ไม่ใช่ผมจะไม่รู้จุดประสงค์มัน แต่ทุกวันนี้ ผมก็ยังเป็นมากกว่าเพื่อนกับมันไม่ได้ ถ้าผมยังลืมคนๆนั้นไม่ได้ ... เมื่อไหร่เค้าจะกลับมา
.
.
.
.
ผมรอนานแล้วนะ ...........
.....................................................................
อีกตอนตอนห้าทุ่มนะครับ
-
ใคร...ที่ไหน...เมื่อไหร่
อยากรู้อ่ะ รออ่านๆ
-
ไรเตอร์ขยันอัพจริง ๆ
คนอ่านชอบ
เสียดายกดบวกให้ไม่ได้
งั้น...เมนท์ให้กำลังใจแทนแล้วกันนะ พร้อมกับ :L2:
-
เอ๊า มีซัมวันในใจซะแล้วเหรอเต้ โหว ป๊ะป๋าเจเจจะสู้เขาได้มั้ยอ่ะ ยิ่งโหดๆ อยู่ >.<
-
เต้รอใครอ่ะ - -"
-
เจเจ...น่าร๊ากกกกกมากมายเลยค่ะ :m1:เต้ค่ะ ไม่ต้องรอใครที่ไหนหรอกค่ะ ลงเอยกับพี่เท่ห์ไปเลยนั่นแหล่ะค่ะดีเยี่ยม ออกจะ Perfect สูง หล่อ รวย หน้าที่การงานดี ครบสูตร แถมมีโปรโมชั่นได้พ่อแถมลูกอีกต่างหาก :laugh:
สนุกดีค่ะ ขอบคุณนะค่ะ Writer มาต่อเร็ว ๆ นะค่ะ รออ่านอยู่ค่ะ :L2:
-
ห้าทุ่มแล้วเน้อยังไม่เห็น
-
5 ทุ่มกว่าล่ะนะ
-
ตอนที่ 8 พรหมลิขิตบรรดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด
พรุ่งนี้ต้องไปญี่ปุ่นแล้วสินะ ไอ้ตัวแสบของจะอยู่กับไอ้เด็กใหม่คนนั้นได้รึป่าวน้า คิดแล้วก็กลุ้มเหมือนกัน ถ้ามันเกิดทำอะไรลูกเราละ แต่คงไม่มั้ง เอ๊ยยยย เค้าบอกว่าอย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนกินแกลบ ถูกป่าววะเนี่ย แต่ยังไงก็ต้องลองดูหน่อยแล้วกัน จะไปฝากคุณเกดก็เกรงใจ ไอ้เวย์ก็คงไม่ว่าง เอาไงก้เอาวะ
“ป้อ ๆ ทำอะไรอยู่เหรอ หน้ามุ่ยเชียว” เจเจเดินเข้ามาหาผมตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หน้าแจ้นมาเชียว
“พ่อกำลังคิดว่า พรุ่งนี้พ่อจะไปญี่ปุ่นอาทิตย์นึง แล้วลูกจะอยู่ยังไง หึ” ว่าแล้วก็หอมแก้วเจ้าเจเจไปหนึ่งที ลูกใครนี่น่ารักจริง
“อยู่ได้สิครับ ก็เดี่ยวพี่เต้จะมาเปงเพ่เลี้ยงใหม่ผมไม่ใช่เหรอครับ เจเจชอบเล่นกับพี่เต้” อะไรกันลูกผมอยู่กับเจ้าเต้นั่นได้ไม่กี่วัน ติดแจซะแล้ว นี่ถ้าผมทิ้งไปอาทิตย์นึง จะลืมผมมั๊ยเนี่ย
“ก็พ่อเป็นห่วงเรานี่ครับ จะไว้ใจได้รึป่าวไม่รู้” นี่พูดจากใจริงนะครับ คนเดี๋ยวนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ
“ไว้ใจได้อยู่แล้วกั๊บป้อ เจเจฟันเฟริม” ถึงกับออกตัวเลยเหรอเนี่ย
“ว่าแต่อะไรเหรอ ฟันเฟริม” เออ เคยได้ยินแต่ฟันธง เจเจมามุขไหนอีกเนี่ย
“ก็ฟันธง กับคอนเฟริมไงกั๊บ มันรวมกัน ไงคับป้อ” โอ้โห นี่แค่สามขวบเล่นมุขซ้อนมุขอย่างนี้เป็นแล้วเหรอนี่ พ่อมันเป็นตลกหรือป่าวว่ะ ก็ไม่นิ
“ติ๊งงงงงงง หน่องงงงงงงงง” เสียงกดออกหน้าห้อง สงสัยเจ้าเด็กเกรียนนั้นจะมาแระ
“เย้..... เพ่เต้มาแล้ว” โห ดีใจขนาดนั้นเชียวลูกชายผม วิ่งไปเปิดประตูให้ซะนั้น ผมก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานแล้วเดินออกไปที่ห้องรับแขกแต่เสียงที่ได้ยินกลับไม่ใช่เสียงของเจ้าเด็กเกรียน
“แล้วคุณพ่อละค่ะ เจเจ” เสียงเพื่อนบ้านสาวของผม กำลังถามเจ้าตัวแสบ
“คุณป้ออยู่ที่โต๊ะทำงานครับอาเกด เดี่ยวเจเจไปตามให้นะครับ” เสียงเจเจลดความเจื้อยแจ้วลง คงผิดหวังที่ไม่ใช่พี่เลี้ยงมือใหม่ที่รอ
“ไม่ต้องตามหรอกจ้า เดินมาโน่นแล้ว” คุณเกดคงมองเห็นผม เลยบอกเจเจว่าไม่ต้องตาม
“สวัสดีครับคุณเกด มีธุระอะไรเหรอครับ มาหาผมถึงห้องเชียว” ผมทักเมื่อเห็นคุณเกดยิ้มมาให้ผม
“แหม ต้องมีธุระด้วยเหรอคะ ถึงมาหาคุณเท่ห์ได้ ก็ไม่มีอะไรหรอกคะ พอดีว่าเมื่อวานเกดกลับบ้านไป เลยเอามะม่วงที่สวนมาฝากอ่าคะ นี่คะมะม่วงที่บ้านเกดปลูกเองเลยนะค่ะเนี่ย” คุณเกดพูดพร้อมกับยื่นถุงมะม่วงให้ผม เยอะเชียว
“ขอบคุณมากครับคุณเกด ทีหลังไม่ต้องก็ได้นะครับ” ผมเกรงใจเค้าจริงๆนะครับ ไปไหนมาไหนมีของฝากมาให้ตลอด
“ไม่เป็นไรคะคุณเท่ห์ คนกันเองทั้งนั้น จริงมั๊ยจ๊ะ เจเจ” คุณเกดพูดกับผมเสร็จ หันไปถามเจเจที่เล่นตัวต่อเลโก้อยู่บนโซฟา เจเจเงยหน้ามามองเมื่อถูกเรียก แล้วก็หันกลับไปยังประตู้ห้อง
“พี่เต้มาแล้วววว เย้ๆๆๆๆๆๆ” เจเจไม่ได้ตอบคำถามของคุณเกดแต่อย่างใด แต่กลับสนใจพี่เลี้ยงคนใหม่ที่เพิ่งก้าวผ่านประตูห้องมา
ไอ้เด็กเกรียนยิ้มให้กับเจเจ แล้วหันมาทำหน้าสงสัยกับผมว่าเข้ามาขัดจังหวะอะไรหรือป่าว หรือประมาณว่าให้ผมออกไปก่อนมั๊ย
“ไม่ต้องหรอก เข้ามาเลยเต้” นี่ผมแทบจะลืมชื่อมันไปแล้วนะเนี่ย รู้สึกขัดปากชอบกลเวลาเรียกชื่อเต็มมัน
“นี่ใครหรือค่ะคุณเท่ห์ น่าตาน่ารักเชียว” คุณเกดครับ ชมไอ้เต้มัน น่ารักตรงไหนวะเด็กคนนี้ มันออกจะสูงโปร่ง ออกแนวจะผอมซะด้วยซ้ำ ผิวก็ออกจะคล้ำๆแบบคนใต้ แต่ไม่ถึงกับดำ แต่หน้ามันคม จมูกที่เป็นสัน กับหน้าที่ใสวิงค์ ก็แค่นั้น
ผมคงจะพิจารณารูปร่างของพี่เลี้ยงคนใหม่มากไป ว่าจะแนะนำให้คุณเกดรู้จัก แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว
“นี่อาเกดครับ พี่เต้ พี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจ ส่วนพี่เต้ครับ นี่อาเกดครับ กิ๊กพ่อ” เอ๊ยยย อะไรกันเจเจ ไปยัดเยียดพ่อให้เค้าทำไม
“ฮ่าๆๆ เจเจ พูดออกอะไรออกมาคะ กิ๊กเก๊อะที่ไหน อาเกดเป็นแค่เพื่อนบ้านเองคะ” คุณเกดรีบแก้ตัวใหญ่ แต่ก็อาบม้วนอยู่เหมือนกัน
“เจเจ ใครสั่งใครสอนให้พูดแบบนี้ หือ ยังเด็กยังเล็กรู้จักด้วยเหรอกิ๊กคืออะไร” ผมต้องดุหน่อยแล้วครับ พูดออกมาแบบนี้ เดี่ยวจะเสียงานเสียการหมด
“ก็อาเวย์เค้าบอกเจเจแบบนี้อ่าคับ ป้อไปดุอาเวย์เลย เจเจไปเล่นเกมกะพี่เต้ดีกว่า” เจเจพูดจบก็งอนแก้มป่องลากพี่เลี้ยงที่ยืนงงแดก ไม่รู้เรื่องอีโหน่อีเหน่อยู่ เดินตามไปติดๆ ไอ้เวย์นะไอ้เวย์ สอนหลานแต่ละเรื่อง
“อย่าไปถือสาเจเจเลยครับ ไอ้เวย์มันชอบสอนอะไรเด็กไม่เข้าท่า” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่เกาหัวแก้อายเหมือนกัน ว่าแต่ผมจะอายทำไม
“ไม่เป็นไรค่ะ นั่นพี่เลี้ยงคนใหม่เหรอค่ะ หาได้เร็วจังเลยนะคะ คราวนี้เป็นผู้ชายซะด้วย คงถูกใจเจเจไม่ใช่น้อย” คุณเกดพูดพรางสายตาจ้องไปทางเจ้าเต้ พี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจ
“ก็ได้มาแบบบังเอิญมากกว่าอ่าครับ พอดีพรุ่งนี้ผมต้องไปญี่ปุ่นด้วย เดี่ยวไม่มีใครดูแลอ่าครับ” ผมเล่าที่มาที่ไปคร่าวๆให้คุณเกดฟัง
“ว้า... แย่จังนะค่ะ เกดอดเลี้ยงเจเจเลย ว่าจะขอไปนอนกอดซะหน่อย” คุณเกดตัดพ้อ และแสดงกิริยาที่น่ารักในแบบของเธอเราคุยกันอีกซักพักก่อนที่คุณเกดจะขอตัวกลับ ผมส่งที่หน้าประตูและไม่ลืมที่จะขอบคุณคุณเกดในเรื่องของของฝากอีกครั้ง
.
.
.
“นายท่าน คนนั้นกิ๊กนายท่านจริงเหรอ” อะไรกันเนี่ยไอ้เด็กเกรียน โผล่หน้ามาแทบจะชนผมซะงั้น
“ไม่ใช่ แล้วนายจะรู้ไปทำไม และอีกอย่างบอกแล้วไงว่าอย่าเรียนชั้นว่านายท่านอะไรของนายน่ะ ฟังแล้วเหมือนขุนนางสมันสุโขทัยยังไงไม่รู้” ไม่รู้ทำไมครับ เห็นหน้าเจ้าเด็กเกรียนกับกิริยาของมันแล้วผมจะหงุดหงิดทุกที
“ได้ครับคุณ......” สงสัยมันจำชื่อเจ้านายมันไม่ได้
“เท่ห์ !!!!!!!” ชื่อออกจะเท่แบบนี้ จะมีที่ไหนอีก
“ครับ คุณเท่ห์ ผมเอาของไปเก็บที่ห้องแล้วนะครับ ส่วนนี่ครับหลักฐานการเป็นพี่เลี้ยงของผม ขาดเหลืออะไรบอกนะครับ เดี๋ยวผมเอามาให้อีกที” พอพูดเป็นงานเป็นการค่อยน่าฟังขึ้นหน่อย ว่าแต่ดูเอกสารหน่อยซิ มีอะไรบ้าง อืมๆๆๆๆ
“เต้ แล้วไหนวุฒิการศึกษาละ ไม่มีเหรอ” มันดูน่าจะมีการศึกษานะในสายตาผม แต่ทำไมไม่ให้มาด้วยนะ
“เอ่อออ มีครับ แต่ไม่ได้ถ่ายมาให้ เดี๋ยวไว้วันหลังผมจะถ่ายเอกสารมาให้นะครับ” มันหันหลังมาตอบผม ในขณะที่มือยังเล่นอยู่กับตัวต่อของเจ้าเจเจ ไม่เป็นไรก็ได้มั้ง ผมปล่อยให้เจเจเล่นกับพี่เลี้ยงคนใหม่ของมันไป ส่วนผมขอตัวเข้าไปเคลียร์งานก่อนไปญี่ปุ่น ช่วงนี้ยุ่งชะมัดเลย แต่ก็นะที่ทำลงไปก็เพื่อหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวที่มี
.
.
.
.
ผมนั่งเคลียร์งานไปนานพอสมควร ดูนาฬิกาก็ใกล้จะเย็นแล้ว พี่เลี้ยงคงทำอาหารไว้รอแล้วมั้ง ออกไปดูดีกว่าว่ามีอะไรกินบ้าง
.
.
.
ผมลืมไปหรือไรว่าผมจ้างพี่เลี้ยงมา ไม่ได้จ้างแม่บ้านมา ผมคงลืมไปสนิทว่าพี่เลี้ยงคนนี้เป็นผู้ชาย เพราะภาพที่เห็นคือ ทั้งพี่เลี้ยงทั้งลูกชายของผมหลับคาโซฟาซะงั้น ทีวีก็ยังเปิดทิ้งอยู่ ในมือเจเจยังถือหุ่นยนต์อยู่เลย คงเล่นกันเพลินแล้วเผลอหลับไป ไอ้ตาพี่เลี้ยงก็ใช่ย่อย นอนน้ำลายไหล สูดเข้าออกอยู่แบบนั้น เฮ้ออ จะใช้การได้มั๊ยเนี่ย
“นาย ๆ ตื่นๆ ไปทำอาหารให้ชั้นทานหน่อย นาย ๆ เต้ ตื่น” ท่าจะงัวเงียจริงๆ เรียกยังไงก็ไม่ตื่น
“หืออออ อะไรกันคุณ หิวก็ไปหาไรกินเองสิ มาใช้ผมทำไม ผมเป็นพี่เลี้ยงนะ ไม่ใช่แม่บ้าน” น่านนนน เอาเข้าแล้วไง คิดแล้วไม่มีผิด
“แต่ถ้าพี่เลี้ยงทำอาหารให้ไม่ได้ ค่าจ้างก็ลดลง 30%” มันต้องเจอแบบนี้
“สามสิบเปอร์เซนตตตตตตตต์ จะบ้าป่าวคุณ เดี่ยวผมไปทำให้” ตาสว่างเชียวนะ งกให้ย่อยนะไอ้เด็กเกรียน
ผมเดินเข้ามาให้ครัวขนาดเล็กของห้อง เห็นเจ้าเต้หยิบนู้น หยิบนี่ออกมาจากตู้เย็น มันจะทำเป็นป่าวเนี่ย หรือแค่อวด
“จะทำอะไรให้ชั้นกับลูกกินเหรอ” ผมละอดสงสัยไม่ได้จริงๆ
“เท่าที่ดูกับข้าว อาหารที่คุณซื้อมาเมื่อวาน ผมว่าผมจะทำข้าวผัดให้กิน แล้วก็ซุบไก่ คุณกินได้ป่าวละ” ข้าวผัดกับซุบไก่เหรอ ก็พอกินได้
“แล้วทำเป็นเหรอ แล้วอร่อยเรอะ” ผมไม่ได้ดูถูก แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะทำอะไรเป็น
“ถ้าคุณคิดแบบนั้น ........ งั้นก็...............มาทำเองอา” เอ๊ยยยย มันโยนตะหลิวมาให้ผมครับ ดีนะที่ไม่ใช่อีโต้ รับทันซะด้วย
“เออๆๆๆๆ ทำไปเถอะ ไม่ตายหรอกมื้อเดียว” มันมาเป็นลูกจ้างหรือมาเป็นเพื่อเล่นผมวะเนี่ย
“คุณเท่ห์” อะไรอีกละ จู่ๆก็เรียก
“มีอะไร”
“ทำไมคืนนั้นคุณพาผมกลับมาห้องคุณละ ทำไมไม่พาผมกลับไปส่งให้เพื่อนผม” อืมมม นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว
“ก็วันนั้นนายเมามาก อ้วกใส่รถชั้น แล้วกว่าชั้นจะหาไรเช็ดอ้วกให้นาย กว่าจะพยายามเช็ดเศษอ้วกนาย มันก็นานพอควรอยู่ ชั้นจึงโทรหาเพื่อนชั้นเพื่อถามว่าเพื่อนนายทางโน้นเป็นไงบ้าง เพื่อนชั้นก็บอกว่า มันวิ่งแจ้นหานายหายไปจากร้านแล้ว ชั้นเลยไม่รู้ทำไง ตอนนั่นง่วงก็ง่วง แล้วก็ยิ่งตึงๆอยู่ด้วย ชั้นก็เลยพานายกลับมานอนที่คอนโดชั้นก่อน นายตื่นคงหาทางกลับเอง จะให้นอนโซฟาก็กลัวยุงจะหาม เห็นมะชั้นมันคนมีน้ำใจ” ผมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้มันฟัง มันก็นั่งทำตาละห้อยฟังอย่างดี
“ซาบซึ้งที่สุดดดดดดด โทรศัพท์ผมก็มีทำไมไม่เอาไปโทรหาเพื่อนผมละครับคุณชายเท่ห์” เออวะ จริงของมัน ทำไมเราไม่คิดถึงประเด็นนี้เลยวะ หรือว่าเมาจนลืมวะเนี่ย ทั้งๆที่เราก็โทรหาเจ้าเวย์ได้
“ผมว่ามันคงเป็นพรหมลิขิตแล้วละ คุณว่ามั๊ย ฮ่าๆๆๆ พรหมลิขิตบรรดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด ฮิ้วว” อะไรของมันกันนี่มาพูดเรื่องพรหมลิขิต ฟังแล้วขนลุก มีร้องเพลงอะไรอีก เห้ออ
“พรหมลิขิตบ้าอะไรของนาย ชั้นเมา ชั้นลืม ชั้นขอโทษ พอใจยัง” ไม่รู้จะบอกมันยังไงครับ
“ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรครับ เจ้านาย อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมได้งานทำ เดี่ยวเจ้านายไปปลุกเจเจล้างหน้าแปลงฟันนะครับ อีกสิบห้านาทีเสร็จ เดี่ยวผมตั้งโต๊ะให้” ผมพยักหน้าแล้วเดินมาทางเจเจ แปลกจริง ทำไมผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่ลูกจ้างผม และผมก็ไม่ใช่เจ้านายมัน ทำไมการพูดจาของมันดูไม่มีชั้นวรรณะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องเดินมาปลุกเจเจ ต้องปลุกให้คนทำอาหารให้ ไอ้เด็กเกรียนคนนี้มันมีดีอะไรนะ ...
ทำไมผมต้องทำตามมันด้วย !!!!!!
...
คืนนี้แค่นี้ก่อนนะครับ ไปนอนแล้ว หวังว่าพรุ่งนี้ตื่นมาคงได้รับกำลังใจจากทุกคนนะครับ
แล้วไรท์เตอร์จะมาอัพบ่อยๆน้าาาา
:3123:
-
เรื่องใหม่ๆๆ
ขอบคุงครับไรท์เตอร์
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
มาต่อเร็วๆนะคะ
อยากได้น้องชายน่ารักๆอย่างเจเจซักคนจังเลย อิอิ
-
เอากำลังใจมาให้ครับ รออ่านตอนต่อไปเน้อ :L2: :L2: :L2:
-
จะน่ารักกันไปถึงใหนนี้ ยิ่งน้องเจเจนี่น่ารักจัง
-
ว้าวววว
เรื่องใหม่ด้วยยยยยย
หนุกมากเลยค่ะ
เรื่องแนวๆๆนี้ไม่ค่อยมีให้อ่านเลย
พี่เลี้ยงเด็กกะคุนพ่อลูกติด
ชอบชอบ
น้องเจเจน่ารักมากกก(ฉลาด+แสบ)
รุ้อีกด้วยว่าใครจามาเป็นแม่ในอนาคต
:laugh: :laugh:
+1
อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากกกกก
สบายคลายเครียดด้วย
ปล.ชอบนิยายของคุนจีเหมือนกันเลยไรเตอร์
-
รอคับรอ
-
เป็นเจ้านายแต่ก็โดนสั่งได้เนอะ
แล้วเต้มีใครที่รออยู่งั้นเหรอ
อัพไวดีจังครับรออ่านตอนต่อไปค้าบ
-
รักน้องเจเจ :-[
-
0.0 :oo1:
-
แววออกมากๆๆ อนาคตคุณเทห์กลัวเมียเห็นๆๆ 5555555
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
รักเจเจ :กอด1:
เต้รอใครอ่ะ
-
เจเจเนี่ยฉลาดแถมน่ารักอีกต่างหาก อยากได้ลูกแบบนี้บ้างจัง :m1: ได้พ่อเท่ห์ด้วยเค้าก็เอานะค่ะ :o8:
-
เจเจน่ารักอะ
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก
สงสัยเท่จะได้แม่ใหม่ให้น้องเจเจแล้วล่ะ
ฮาาาาา
สนุกมากๆเลยค่ะ
รอตอนต่อไปน้าคะ ^^
-
ชอบจังเลยยยยยยยยยยยยยยยย เจเจ น่าร๊าก อิ อิ เปนกำลังใจให้นะคะ มาต่อไวๆ น้ะ :impress2:
-
น่ารักมากๆเลยจ้า :impress2:
ชอบค่ะ อ่านแล้วอยากอ่านเรื่อยๆ :z13:
-
o13ยอดเยี่ยมเลยครับ..แนวน่ารักๆแบบนี้ชอบมากเลยครับ
:m26:นี่เป็นเรื่องแรกจริงหรือครับ...ยังกับมืออาชีพเลย
:m7:ย่องออกไปนอนรอตอนต่อไปของวันพรุ่งนี้ อิอิ
-
ชอบ ๆ พรหมลิขิตบรรดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด
โหะ ๆ เด่วคุณเทห์จะต้องติดใจ(รสกับข้าว)น้องเต้ โหะ ๆ
-
พ่อแง่พองอนป่ะหว่าเรื่องนี้ แต่อ่านๆ ไปก็อดยิ้มอยู่น่า
มาต่อเร็วนะกั้บ
-
เข้ามาติดตามเรื่องใหม่ เป็นกำลังใจให้นะ :L2:
ชอบเรื่องแนวนี้อ่ะมีเด็กๆมาเป็นสื่อรัก :L1:
-
ไอ่เด็กเกรียนคนนี้มันมีอะไรดีเหรอ
อ๊าววว ก็พิสูจน์ซะสิค๊า
คนอ่านรออยู่
-
+1 เป็นกำลังใจเรื่องใหม่ :L2:
น่ารักมาก
-
เจเจน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :-[
สนุกดี ไอชอบแนวนี้อยู่แล้วด้วย ติดตามค่ะ o13
-
ได้พี่เลี้ยงทรงอิทธิพลทั้งกับลูกแถมพ่อด้วย อิอิ
-
มาแสดงตัวค่ะ รอตอนตาอไปอยู่นะค่ะคนแต่ง
-
มาต่อให้ตอนสายๆครับ !!!!!
...
ตอนที่ 9 พ่อกลับบ้าน พ่อกลับบ้าน ก็บอกกับหนูว่าจะรีบมา
“ใช้ง่ายดีแฮะ เจ้านายเรา” ผมพรึมพรำคนเดียว เมื่อเห็นเจ้านายสุดเฮี้ยวเดินไปปลุกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเค้า เจเจเดินงัวเงียมาหาผมแล้วครับ ท่าจะยังง่วงอยู่
“เพ่เต้ทำไรกิงเหรอคับ หอมเชียว” ตื่นมาก็หิวทันทีสินะ เจ้ากระรอกน้อยของผม
“ข้าวผัดครับ เจเจกินได้ป่าว” ถามไปงั้นแหละครับ ยังไงก็บังคับกิน
“มันเผ็กมั๊ยละคับ เจเจกิงเผ็กไม่ได้” เด็กนะเด็ก
“ไม่เผ็ดครับ อร่อยด้วย เจเจไปแปรงฟันล้างหน้านะครับ เดี่ยวพี่จัดโต๊ะรอ” ผมปิดแก๊ส ถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วบอกเจเจ เจเจก็วิ่งเข้าห้องน้ำไป หันมาดูเจ้านายผม นั่งรออยู่ที่โต๊ะกินข้าวอ่านอะไรในมืออยู่เรียบร้อยแล้ว ไม่คิดจะมาช่วยยกไปเลยใช่มั๊ยย
“นี่นายเต้ ชั้นบอกนายยังว่าพรุ่งนี้ชั้นจะไปญี่ปุ่น” เสียงเจ้านายผมตะโกนมาจากโต๊ะกินข้าว
“อะไรนะ ไปญี่ปุ่นพรุ่งนี้ ทำไมคุณเพิ่งมาบอกผม แล้วนี่ผมจะต้องเตรียมตัวยังไง” อะไรว้า ทำไมเพิ่งมาบอกเอาตอนนี้จะเตรียมตัวทันมั๊ยเนี่ย อีเจ้านายบ้า
“นี่ๆๆๆ นาย เบาๆหน่อย ผมไปคนเดียว คุณไม่ได้ไปด้วย อยู่ดูแลเจเจที่บ้าน จ้างมาเป็นพี่เลี้ยงไม่ได้มาเป็นองครักษ์” แป๋วววว ไรกันว้า นึกว่าจะได้ไปเที่ยวญี่ปุ่น หน้าแตกเลยเรา
“แล้วคุณเท่ห์ไปกี่วันเหรอครับ” ต้องถามแก้เก้อก่อน
“สัปดาห์นึง เดี๋ยวค่อยซื้อของมาฝาก” อะไรเนี่ย สัปดาห์นึงเลยเหรอ แต่ได้ของฝากไม่เป็นไรๆๆ
“จริงนะนาย เอาเยอะๆน้า” ผมยิ้มแป้นเมื่อคุณท่านเค้าจะซื้อของฝากมาให้
“เพ่เต้กับป้อคุยอะไรกันเหรอคับ เพ่เต้ยิ้มใหญ่เชียว” เจเจมาตอนไหนละนี่ลูก ชอบมาเงียบๆนะเรา
“พ่อก็แค่บอกพี่เลี้ยงของลูกว่าจะซื้อของฝากมาให้ พี่เลี้ยงของลูกคงดีใจเอามากกกก ชีวิตนี้คงไม่เคยได้ของฝากจากเมืองนอกกับเค้า” อึกกกก จุกเลยครับ นายท่านผมพูดซะข้าน้อยจุกเลย
“ป้อก็อย่าลืมซื้อของมาฝากเพ่เต้ละ ของเจเจไม่ต้องแล้วก็ได้ เจเจเบื่อของจากญี่ปุ่นแล้ว ป้อซื้อมาฝากพี่เต้เถอะ เจเจสงสารพี่เต้ เพ่เต้ไม่เคยได้” อึกกกกก จุกอีกดอก เจเจของพี่ ไร้เดียงสายิ่งนัก
“พี่ว่าเจเจกับป๊ะป๋า มากินข้าวกันเถอะครับ มาเดี๋ยวพี่ตักข้าวใส่จานให้ ทานให้อร่อยนะครับ อย่าเพิ่งคิดถึงญี่ปุ่นนะครับ” ผมตักข้าวให้ทั้งสองคนเสร็จ ก็เดินออกจะไปดูทีวีที่ตรงโซฟา
“แล้วนายไม่ทานด้วยกันเหรอ” เสียงอีคุณพ่อน้องเจเจเรียกผมให้ไปร่วมวงทานข้าวด้วยเหรอเนี่ย
“น่านสิ เพ่เต้ไม่หิวหรอคับ ทำไมไม่มากินข้าวด้วยกัน” เอาสิครับ ผมมีเกียรติถึงขนาดจะได้กินข้าวกับเจ้านายและคุณหนูเลยเหรอเนี่ย โอ้.... ไม่
“มาเถอะ พี่เลี้ยงคนไหนๆของเจเจ ก็กินพร้อมชั้นทั้งนั้น” แป๋ววว เอาอีกแระ จะหลอกให้ดีใจซักแป๊บไม่ได้หรือไงครับท่าน
“ปกติพี่เลี้ยงเจเจ จะกินเป็นเพื่อนเจเจมากว่านะครับป้อ ป้อกินข้าวพร้อมเจเจบ่อยซะที่ไหน”
เงียบครับ เงียบกันทั้งห้อง
ผมไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือคำพูดของเจเจ เด็กอายุสามขวบรู้จักน้อยใจด้วยเหรอเนี่ย เจ้านายของผมถึงกับเงียบ หยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มเนื่องจากทำไรไม่ถูกซะงั้น ทำไมไม่แก้ตัวหน่อยละครับท่าน แก้ตัวหน่อยซิ ลูกจะได้รู้สึกดีขึ้น
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่เต้จะกินเป็นเพื่อนเจเจเอง และพี่เต้รับปากว่าหลังจากนี้พ่อของน้องเจเจจะมากินข้าวกับเจเจบ่อยขึ้น” พูดไปงั้นแหละครับ แต่จะพยายามทำให้ได้ สายตาของคุณเท่ห์มองผมเหมือนกับสงสัยว่าผมกำลังจะทำอะไร ผมยิ้มให้แทนคำตอบ เพราะไม่รู้จะบอกยังไงดี เข้าใจว่าคุณเท่ห์กำลังทำอะไร และก็เข้าใจว่าเจเจต้องการอะไร
ผมเดินไปหยิบจานข้าวพร้อมตักข้าวผัดฝีมือตัวเองมากิน เราสามคนทานอาหารเย็นที่มีแค่ข้าวผัดกับซุปกระดูกไก่กันอย่างเงียบๆ ผมรู้สึกอึดอัดเหลือเกิน
“เจเจครับ ถ้าเจเจโตขึ้นเจเจอยากเป็นอะไรครับ” ผมถามขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
“เจเจอยากเป็นตำรวจครับ เอาแบบแปลงร่างได้เหมือนอุลตร้าแมน” ผมเดาไม่ผิดจริงๆ เด็กผู้ชายอายุสามขวบ ยังไงก็อยากเป็นอาชีพพวกฮีโร่
“แล้วทำไมเจเจถึงอยากเป็นตำรวจละ ไหนบอกพี่เต้กับพ่อเจเจหน่อยสิ” จะยากเกินไปมั๊ยน้อ.....กับเด็กสามขวบ
“ก็จะได้ดูแลคนได้ไงครับ เหมือนในอุลตร้าแมนไง ตำรวจแปลงร่างได้ด้วย”
“ฮ่าๆๆ แล้วทำไมคนพวกนั้นต้องทำถึงขนาดนั้นละครับ หน้าที่เข้าเหรอ” ตอนนี้คุณเท่ห์เริ่มหันมาสนใจประเด็นในการคุยของพวกเราแล้วครับ
“ถ้าไม่มีอุลตร้าแมน ตัวโกงมันก็จะฆ่าคนหมดโลกเลย ทีนี้เราก็ตาย ๆๆ” จินตนาการของเด็กจริงๆครับ
“แล้วถ้าไม่มีพ่อละ..” เจเจเงียบไปครับ คุณเท่ห์ก็รอฟังคำตอบจากลูกชายตัวเอง ผมก็รอฟังเช่นกัน ผมคิดว่าคำถามนี้มันโหดร้ายเกินไปสำหรับเด็กอย่างเจเจ แต่ผมก็เผลอถามไปแล้ว
“ถ้าไม่มีพ่อเหรอ...................... เจเจไม่เคยคิด รู้แต่ว่าแค่มีพ่อ ก็มีเจเจ ”
“งั้นถ้าพี่เต้บอกว่า พ่อของเจเจเป็นอุลตร้าแมนของเจเจ เจเจจะเชื่อพี่ป่ะครับ” เจเจส่ายหัวไม่เชื่อที่ผมพูด
“จะไม่ใช่ได้ไงละ ก็ที่คุณพ่อทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเจเจไง เพื่อให้เจเจได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคต ถึงพ่อแปลงร่างไม่ได้ แต่พ่อก็เป็นฮีโร่ได้นะ” เจเจยิ้มให้กับผม ผมไม่รู้ว่าแกเข้าใจรึป่าวนะครับ มันอาจจะยากที่จะอธิบายอะไรให้เจเจเข้าใจ อาจจะเป็นนิทานหลอกเด็ก แต่อย่างน้อยผมก็ได้บอกเค้าไปว่า ฮีโร่ที่คอยดูแลเค้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวเค้านั่นเอง
“พ่อทำท่าแปลงร่างให้เจเจดูหน่อยซิครับ” เอาแล้วไง เจเจ คิดว่าพ่อตัวเองแปลงร่างได้ด้วย
“อยากให้พ่อแปลงร่างเหรอลูก ตอนนี้ไม่ได้หรอก พี่เต้เค้าอยู่ เดี่ยวเค้าจะรู้ความลับเอา” ฮ่าๆๆ นายท่านเราก็เล่นกับเค้าด้วย
“งั้นถ้าพี่เต้ไม่อยู่ พ่ออย่าลืมแปลงร่างให้เจเจดูนะครับ จะได้จัดการกับก๊อซซิล่า อ่าจ้า..........” ผมกับคุณเท่ห์หลุดขำกับท่าทีของเจเจออกมาไม่ได้ เรากินข้าวกันต่อโดยที่เจเจยังคุยเรื่องฮีโร่กับพ่อเค้าอย่างเมามัน
ตอนเด็กๆใครๆก็มีฮีโร่เป็นของตัวเองครับ ผมก็มี แต่ฮีโร่คนนี้ เราไม่เคยเห็นเค้าแปรงร่าง แต่เค้ากลับปกป้องเราซะดีกว่าใครเลย เฮ้อออ คิดถึงพ่อจัง....
.
.
.
.
ซักพักเราก็กินข้าวกันอิ่ม ผมหันไปมองเจเจ เห็นผักในจานเหลือเต็มเลย เด็กนี่เป็นอย่างนี้กันทุกคนสินะ น้องสาวคนเล็กผมก็เป็นครับ เมื่อก่อนผมก็เป็น ตอนนั้นเหตุผลที่ไม่กินผักคงเพราะมันขมละมั้ง ผมต้องหาวิธีให้เจเจกินผักให้ได้ ผมเก็บถ้วยจานมาล้างที่ซิงค์ ขณะที่พ่อลูกกำลังนั่งดูการ์ตูนกับช่อง การ์ตูนเน็ตเวิร์ค นายท่านผมก็ถามใหญ่ว่าตัวการ์ตูนนี้ชื่ออะไร พระเอกหรือตัวโกง เจเจก็ไม่เหนื่อยเลยที่จะตอบพ่อของเค้าไป
“ นี่อ่าตัวโกงนะป้อ มันจะแข่งทำอาหารกับพระเอก มาแล้ว มาแล้ว ป้อ” สนุกเชียวนะเจเจ นั่งตักพ่อ กินแตงโม ดูทีวี อีคุณพ่อน้องเจเจก็ดูจะคลื้นเคลงเหลือเกิน เค้าบอกว่ามีลูกน่ารักนี่ก็ดีนะครับ ชีวิตสดชื่นขึ้นเยอะเลย ผมล้างจานเสร็จกำลังเก็บจาน เก็บเครื่องมือเข้าที่ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะเจื้อยแจ้วของเจ้าเจเจไม่หาย ช่างพูดช่างเจรจาจริงๆนะ .....
“ป้อครับ ป้อครับ”
“ว่าไงลูก”
“เมื่อไหร่พ่อจะมีแม่ใหม่ให้เจเจละครับ!!!!!”
……………………………………………………………………………………………………….
ตอนต่อไป ลุ้นกันนะครับ ว่าจะมาตอนไหน
:bye2:
-
ยืนล้างจานอยู่นั่นไงลูก แม่ใหม่เจเจ
ฮ่าๆๆๆๆ
-
พ่อจะตอบว่าอะไรร :a5:
-
:a5:
แม่ใหม่ก็ยืนล้างจานให้เจเจกะพ่ออยู่ไง ถามไปไหน :m26:
(เด็ก3ขวบอยากมีแม่ใหม่แล้ว?! แม่ตายตั้งแต่เด็กยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่ไหม ไม่งั้นก็ไม่น่าจะอยากมีแม่ใหม่นะ)
-
นั่นนะซิค่ะพ่อเท่ห์ เมื่อไรจะหาแม่ใหม่ให้น้องเจเจ 555
พี่เต้รีบทำคะแนนนะ จะได้เป็นแม่ใหม่น้องเจเจ o13 :laugh: :m20:
-
แม่ใหม่ก็ยืนล้างจานให้เจเจกะพ่ออยู่ไง ถามไปไหน :m26:
:m20:
เจเจน่ารักจัง อยากได้บ้างอ่ะ :-[
-
เพิ่งเข้าอ่านก็หลงรักเจเจเลยอ่ะ...
น่ารักจริงๆ....คิกคิก....อยากได้แม่ใหม่เหรอ...ไม่นานหรอกเจเจ.. :z1:
-
เดี๋ยวก็ได้แม่ชื่อ "เต้" อีกไม่นานหรอกหนูเจเจ อิอิ
-
นี่ไงจ๊ะ เจเจ แม่ใหม่ก้อยู่ด้วยทั้งคนแล้ว พี่เต้ไง 555+
-
ตอนที่ 10 where r u เธอนั้นอยู่ไหน ???
“เมื่อไหร่พ่อจะมีแม่ใหม่ให้เจเจละครับ” ฮึกกกกกก แตงโมแทบติดคอ เป็นไรไปเหรอเจเจลูกพ่อ ไม่สบายหรือเปล่าวันนี้ เล่นถามแบบนี้ขึ้นมา ทำพ่อเครียดตั้งแต่โต๊ะกินข้าวแล้ว นี่ยังตามมาถามคำถามที่ยากจะตอบอีก ให้ตายสิ ลูกชายเรา
“ทำไมเหรอครับ เจเจอยากมีแม่ใหม่เหรอครับ” อะไรกันอยู่กับพ่อคนเดียวไม่ดีหรือไง
“อยากมีก็อยากมีนะครับ เจเจอยากมีแม่อ่ะครับ”
“ก็แม่จิ๊บไงครับ แม่จิ๊บเป็นแม่ของลูก ใช่ว่าเจเจจะไม่มีแม่ซะหน่อย แล้วตอนนี้พ่อก็ยังไม่พร้อมจะมีแม่ใหม่ให้เรา” ก็ไม่รู้จะบอกไอ้ตัวเล็กยังไงดีนะครับ ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ผมก็ยังไม่พร้อมจริงๆ
“ว้า... รอป้อพร้อม เจเจก็อดมีน้องพอดี พ่อรีบๆมีแม่ใหม่นะครับ อาเกดก็ได้ อาเกดอยากเป็นแม่เจเจ อาเวย์บอกเจเจประจำ” ฮ่าๆๆ ไอ้เวย์อีกแล้วเหรอเนี่ย ชอบยัดเยียดความคิดให้คุณเกดมาเป็นเมียผมอยู่เรื่อยเชียวนะ
“อย่าไปเชื่ออาเวย์เค้ามาก เดี๋ยวถ้าพ่อมี พ่อจะบอกเจเจคนแรกเลย พ่อสัญญา” จะไม่บอกคนแรกได้ไงละครับ ลูกทั้งคน
“ป้อสัญญาแล้วนะ เอานิ้วก้อยมา เกี่ยวกันๆๆ” เจเจเอานิ้วก้อยเล็กๆของตัวเอง เกี่ยวกับนิ้วก้อยของผม เป็นเหมือนการสัญญากัน แต่ผมจะให้คำสัญญานี้กับลุกได้รึป่าวน้า
“เจเจครับ ไปอาบน้ำกันเถอะครับ” พี่เลี้ยงเจเจมาเรียกเจเจไปอาบน้ำหลังจากที่เขาจัดการเรื่องในครัวเสร็จ
“เจเจไปอาบน้ำก่อนนะครับป้อ วันนี้เจเจจะโชว์ช้างน้อยให้เพ่เต้ดูเป็นวันแรก พี่เต้เตรียมตกใจไว้เลย ฮ่าๆๆ ” เจเจพูดอวดช้างน้อยของตัวเองอย่างกะใหญ่มากมาย แต่ก็คงใหญ่ละ พ่อมันให่มาเยอะ เพราะของพ่อมันก็ใช่ย่อย ฮ่าๆๆ ทะลึ่งแล้วเรา
ในระหว่างนั้น ผมก็เข้าห้องไปเก็บเสื้อผ้าใส่กรเป๋า เอาของใช้เท่าที่จำเป็นไป สัปดาห์นึงเจเจกับพี่เลี้ยงคนใหม่จะเป็นไงบ้างนะ เค้าจะรู้งาน รู้อะไรหรือป่าว คิดแล้วเป็นห่วง
“ก๊อก ก๊อก ๆ ผมเข้าไปได้มั๊ยครับ” ผมชะโงกหน้าขึ้นมองเสียงที่ดังมาจากหน้าประตูห้อง
“อืม เข้ามาสิ” พี่เลี้ยงเจเจนี่เองครับ
“มีอะไรเหรอ แล้วเจเจล่ะ” เห็นเข้าห้องมาคนเดียว ลูกผมหายไปไหนซะละ
“เจเจหลับแล้วครับ สงสัยเล่นจนเหนื่อย คุณจัดของเสร็จแล้วเหรอครับ” ขี้เซาจริงลูกผม ทั้งๆที่เพิ่งจะตื่นไม่นาน
“อืม ก็เหลืออีกไม่มาก แล้วนายละทำไมไม่นอนอีก” ในเมื่อลูกผมหลับ หน้าที่ของเค้าก็คงไม่ต้องทำไรอีก
“ก็ผมคิดว่า คุณมีอะไรจะใช้ผมอีก” เห็นผมเป็นคนใช้งานลูกจ้างตลอด 24 ชม หรือไงเนี่ย
“ใช่สินะ ชั้นไม่ได้จ้างนายมาเป็นพี่เลี้ยงอย่างเดียว นายต้องเป็นพ่อบ้านให้ชั้น เป็น รปภ.เฝ้าห้องอีก คงเหนื่อยหน่อยนะ” อันที่จริงหน้าที่พวกนี้ พี่เลี้ยงคนก่อนๆเค้าก็ทำครับ แต่นี้เป็นผู้ชายจะทำงานบ้านได้ซักแค่ไหนเชียว
“ผมทำได้อยู่แล้ว เงินเดือนดีซะขนาดนี้” แหม งกจริงๆนะ ว่าไปผมก็ยังไม่เคยคุยเรื่องเงินเดือนกับมันเลย มันจะอยากได้ซักเท่าไหร่ละเนี่ย
“แล้วนายรู้เหรอว่าชั้นจะให้นายเท่าไหร่”
“ไม่รู้สิครับ ยังไม่อยากรู้ เอาเป็นว่าสิ้นเดือนได้เท่าไหร่ ก็เอาเท่านั้นแหละครับ คุณคอยดูฝีมือผมเองแล้วกัน” เก่งจริงๆ พี่เลี้ยงคนนี้ ผมคงต้องเก็บเงินเยอะๆ จ่ายให้พี่เลี้ยงคนนี้ซะแล้วสิ
“เออ คุณเท่ห์ ผมมีอะไรให้คุณชิม ออกมาช่วยชิมให้ผมหน่อยสิ” อะไรอีกหว่า เห็นบอกว่าจะเข้ามาช่วยผม สุดท้ายจะให้ผมไปเป็นหนูทดลองอะไรอีก
เขาพาผมออกมาที่ครัวเล็กๆของห้อง ชี้มือไปที่แก้วน้ำปั่นที่แปลกๆ
“ลองชิมดูสิครับคุณเท่ห์ ลองชิมดูหน่อยนะครับ นะนะนะ” เออ ชิมอยู่แล้ว ทำไมต้องมาอ้อนด้วยนี่ เป็นไรมากป่าว
“อืม ชิมก็ได้ ไม่ท้องเสียแน่นะ พรุ่งนี้ผมต้องเดินทาง”
“แหม ไม่ตายหรอกครับ กินดูซิ” ทำไมมันลุ้นอย่างกะตอนหวยออกอย่างนั้นละครับ เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
“ขำอะไรอ่า แล้วเมื่อไหร่จะกิน” โหหหห มีดุด้วย
“ครับ ๆ คุณเต้ ดื่มแล้วครับ กลัวครับกลัว” มันหัวเราะชอบใจใหญ่ครับ ไอ้เด็กนี่เล่นด้วยก็เอาใหญ่
ผมกินเข้าไปอึกนึง รู้สึกถึงรสชาติหวานๆเปรี้ยวๆ กินแล้วติดใจ จนขอซดอีกซักอึกใหญ่
“อั่นแหน๋ ... ติดใจอ่าดิ้ ฝีมือผมอร่อยใช่มะ” อะไรของมันอีกละครับเนี่ย กินก็บ่น ไม่กินก็บ่น
“อืม พอกินได้ ว่าแต่นี่น้ำอะไรนะ” อย่าไปยอมันครับ เดี๋ยวมันจะได้ใจ
“มันชื่อว่า น้ำผักผลไม้รวมส้วมลาครับ” เอ๊ยยยย
“ชื่ออะไรของนายเนี่ย ตลกรึป่าว” จะบ้าแล้วกับชื่อน้ำปั่นของมัน
“ก็น้ำปั่นผัก กับผลไม้ เอามารวมๆกันไงครับ แล้วกินแล้วท้องไม่เสียเลย ดังนั้น ส้วมจึงไม่ต้องถามหา ส้วมลาไงเพ่” ดูๆมัน ช่างคิด ช่างเพ้อเจ้อจริงๆ
“ตลกแระไอ้ลิง ใครพี่แก” ฮ่าๆๆ ว่าไปหน้ามันก็เหมือนลิงเหมือนกันนะครับเนี่ย
“เอ๊ยยยย คุณอ่าอย่ามาว่าผมเหมือนแม่นะ ทำไมทุกคนต้องว่าผมหน้าลิงด้วยเนี่ย” เอ๊ยย จริงรึเนี่ย แปลว่าเราก็ตาถึง
“เหรออ ก็นายหน้าเหมือนลิงจริงๆนี่” ฮ่าๆๆ ไอ้ลิงน้อยเอ๊ยยย
“แล้วนี่ทำไปทำไมเหรอ ไอ้น้ำผักผลไม้ไรนี่” ใช่ครับ ผมละอดสงสัยไม่ได้
“ก็ทำไว้ให้เจเจดื่มไงครับ ผมเห็นเจเจไม่ค่อยกินผัก เดี๋ยวจะขาดสารอาหาร เป็นเด็กเป็นเล็กต้องต้องกินอาหารให้ครบห้าหมู่ ยิ่งพ่อเค้าไม่ค่อยมีเวลาดูแลอยู่ด้วย” ที่แท้ก็ทำให้เจ้าเจเจดื่มนี่เอง ทำไมมันถึงคิดเรื่องเล็กๆแบบนี้ได้นะ แต่ยังไม่วายเหน็บผมสินะ ไอ้เด็กเกรียน
“อืมมม ยังไงก็ขอบใจนายมากนะ” อยู่ๆผมก็อยากพูดคำนี้
“เอ.... ขอบใจเรื่องอะไรเหรอครับ” เวลามันทำหน้าสงสัยนี่ตลกชะมัดเลยครับ เหมือนลิงอยากได้กล้วยเลย
“ก็เรื่องเมื่อตอนทานข้าวไง ชั้นนี่มันแย่จริงๆ ไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกเลย มัวทำแต่งาน แล้วก็เรื่องน้ำปั่นเพื่อลูกชั้นด้วย” มันยิ้มๆนิดนึง คงดีใจที่ผมชมน้ำปั่นฝีมือมัน
“คุณเท่ห์ครับ...” มันเรียกผมเบาๆ ทำให้ผมต้องหันไปมองหน้ามัน มีอะไรอีกละครับ คุณพี่เลี้ยง
“แล้วแม่ของเจเจละครับ เค้าอยู่ไหน”
..................................................................
มาต่อให้แบบสั้นๆ เพราะตันแล้วครับ
กินข้าวเที่ยงก่อนนะ
-
555...จิ้มไส้แตก
-
ลึกๆแล้วเจเจคงเหงาน่าดูเนอะ เพราะฉะนั้นพี่เต้เป็นแม่ให้น้องซะดีดี ^^
-
กำลังมันส์
:call: :call:
-
คำถามทิ้งท้าย ตายไปเลยครับ
-
เอาอีกๆ :serius2:
-
คุณเท่หฃก็จะตอบว่า ก็ยืนอยู่หน้าชั้นนี่ไง 555
-
น่ารักทั้งบ้านเลย :กอด1:
เจเจ เจ้าจงเป็นกามเทพซะ โอมเพี้ยง :call: :call:
-
คุณเท่ห์จะตอบไงละเนี่ยะ
-
เจเจคงอดมีน้องแล้วล่ะ 555
-
ฮ่าๆ แอบมาแสดงตัว
บทน้อย ขอเพิ่มบทตัวเอง
:laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
น้องเจเจน่ารักมากกกกกกกกเลยอ่ะ
อยากมีน้องด้วยยย
แต่พ่อเท่ห์จาทำให้ได้รึป่าวนะ
เพราะว่าที่แม่ของน้องเจเจเป็นปู้จาย
:laugh:
:laugh:
:laugh:
มาอัพเพิ่มไวไวนะกำลังหนุกเลย
-
แม่คนเดิมอยู่บนสวรรค์
ส่วนแม่คนใหม่ก็อยู่ข้าง ๆ นั่นแหละ ฮิ้วววว
...
เจเจ น่ารักจริง ๆ ว่ะ
-
เต้ละเอียดอ่อนดีแฮะ
งิงุ
:L2: :L2: :L2:
-
หุหุ...เจเจ คงไม่มีน้องแล้วหล่ะ...แม่ใหม่ท้องไม่ได้...กร๊ากกก
เจเจนี่น่ารักเชียวโชว์ช้างน้อยยให้พี่เต้ดูด้วย...แต่พี่เต้คงไม่อยากดูเท่าไหร่หรอก....เพราะอยากดูของ--- มากกว่า...เหอเหอ
-
เรื่องนี้จะเศร้ามั้ยเนี่ย
o18
รอติดตามตอนต่อไปเน้อ
:3123:
เจเจสู้ๆ
ม๊าอยู่นี่ลูก
-
คำถามทิ้งท้ายคงทำให้พี่เทห์เจ็บจี๊ดเลยที่เดียว
เจเจน่าสงสารจังอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบ
-
เจเจน่ารักที่สุดเลยคร้าบ เอาใจช่วยน้องเต้เน้อ
-
เข้ามาเป็นกำลังใจค่ะ
เนื้อเรื่องน่ารักมาก รออ่านนะค่ะ :L2:
-
ขอร่วมเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครับ :L2:
อ่านแล้วสนุกดีครับ o13
-
ถามแทงใจเลยทีเดียว!!
-
เป็นพี่เลี้ยงที่ดี o13
-
มาด่วน สนุกดี :call:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ดีใจ ร้อยคอมเม้นต์แล้ว
ฮิ้วววววววววววว
-
:z1: :z1: :z1:
สนุกคับ
ชอบเรื่องนี้จัง
อิอิอิ
:bye2: :bye2:
-
^^
-
วันนี้คุณพี่เท่ห์เจอคำถาม ท่าทางจะมึนตึ้บไปเลย อิอิ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ มาต่ออีกน๊า :L2:
-
ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนด้วยน๊า
เด๋วจะช่วยคอมเม้นให้ แต่งให้เสร็จ อย่ามัวแต่ตัน อิอิ :z2:
-
มาฝากตอนเย็นๆครับ ขอกำลังใจด้วยเด้อออ
............................................................
ตอนที่ 11 ตามองตา สายตาก็จ้องมองกัน รู้สึกฟุ้งซ่านหัวใจ
“แล้วแม่ของเจเจละครับ เค้าอยู่ไหน” คงไม่เร็วเกินไปใช่ปะครับ ที่ผมจะรู้เรื่องภายในครอบครัวนี้ อย่างน้อยผมจะได้เข้าใจเจเจ และก็เข้าใจคุณเท่ห์ด้วย เอาง่ายๆ อยากรู้อ่า
“ทำไมนายถึงอยากรู้ละ” นึกแล้วไม่ผิดว่าเจ้านายผมต้องถามประโยคนี้มาก่อน
“ก็ผมจะได้ทำตัวถูก อย่างน้อยพอเรารู้ที่มา เราก็จะรู้ที่ไป ว่าเราจะทำอะไร ยังไง” มันก็จริงนะครับ ถ้าเรารู้ลึกตื้นบางหนา ต่อไปเราจะทำอะไรจะได้ไม่ต้องกลัวว่าจะในสิ่งที่ผิด
“ชั้นว่านายทำหน้าที่ตอนนี้ให้ดีที่สุดก่อนเถอะ ถ้าถึงวันนั้น ชั้นจะเล่าให้เธอฟังเอง” นี่คงเป็นประโยคประมาณว่า ยังไม่ใช่เรื่องของผม อย่าเพิ่งมายุ่งสินะ คงเร็วไปอย่างที่คุณเท่ห์เค้าบอกนะแหละ เราเพิ่งมาทำงานได้วันนึง จะไปอยากรู้เรื่องของเจ้านายทำไมมากมาย ใช่มะๆ
“งั้น ผมไปนอนก่อนนะครับ” จู่ๆก็รู้สึกว่าเราควรจะหายไปจากที่ตรงนั้น คุณเท่ห์คงอยากจะคิดอะไรตามประสาเค้า
“แล้วนั่นนายจะไปนอนไหน” คุณเท่ห์เรียกผม ตอนที่ผมกำลังจะเดินเข้าห้อง...
“ไปนอนกับเจเจไงครับ เผื่อเจเจตื่นมา หรือว่าไม่ต้องนอนเป็นเพื่อน ดีจัง” ถ้าเจเจนอนคนเดียวได้ พี่เลี้ยงอย่างผมก็จะได้นอนสบาย
“ต้องนอนเป็นเพื่อน แต่วันนี้ไม่ต้อง ชั้นจะเข้าไปนอนเป็นเพื่อนลูกเอง” อ๋ออ เป็นแบบนี้นี่เอง แหมๆ แอบโรแมนซ์
“แต่เดี่ยวชั้นขอเข้าไปเคลียร์งานในห้องก่อน นายไปนั่งเล่นในห้องเจเจก่อน เดี่ยวชั้นค่อยเข้าไป” อ่ะโด่ ไรนี่ ตกลงจะให้เข้า หรือไม่ให้เข้าว่ะเนี่ย มากมายนะเจ้านายเรา
“แอบคิดอะไรนะ ไปอยู่เป็นเพื่อนเจเจไป เดี๋ยวตื่นมาไม่มีใครจะตกใจเอา” แหนะ รู้ทันอีก นี่ขนาดนินทาในใจนะเนี่ย
“ครับๆ แต่ผมไม่อยากไปอยู่เป็นเพื่อนอ่า ผมอยากอยู่เป็น...................................”
“เป็นพี่เลี้ยงอ่าครับ เป็นเพื่อนมันเด็กไป ฮ่าๆๆ” ตลกหน้าคุณเท่ห์ชะมัน คิดว่าผมจะไปอยู่เป็นอะไรเหรอครับ ก็ใช้ให้เราไปอยู่เป็นเพื่อน เด็ก สามขวบ กับหนุ่ม ยี่สามจะเป็นเพื่อนกันได้ไง เนอะ
ผมเดินเข้าห้องมาก็เห็นเจ้ากระรอกน้อยนอนหลับปุ๋ยเลยครับ ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ หน้าเหมือนใครกันน้า... เหมือนพ่อเหรอ ก็มีส่วน หรือว่าเหมือนแม่ดี แล้วแม่หน้าตายังไงนะ
“เอ๊ะ รูปใครหว่า ถ่ายกับเจ้านายเราซะด้วย” ผมเหลือบไปเห็นรูปภาพที่วางแอบๆไว้บนหัวเตียง เหมือนใครหยิบมาดู แล้วไม่ได้เก็บเข้าที่
“สวยจังเลยวะ ให้ตายสิ แม่ของเจเจแน่เลย เมียของนายเรานี่สวยใช่ย่อยเชียว” ผมยังแอบพรึมพรำอยู่คนเดียวในห้องนอนของเจเจ
“ป้อครับ แม่ไปไหน ป้อครับ แม่เจเจอยู่ไหน”
นี่ผมคงไม่หูฝาดไปใช่มั๊ย เจเจเพ้อถามหาแม่กับพ่อของเค้า เจเจคงอยากมีแม่มากๆเลยสินะ ได้ยินแล้วผมอยากร้องไห้ มีพ่อก็ไม่ค่อยได้อยู่ดูแล ต้องไปทำงานที่โน่นที่นี่
ผมเดินเข้าไปนั่งบนเตียง มองหน้าเด็กน้อยที่มีหน้าตอนนี้เปลี่ยนไปจากที่มองตอนแรก และต่างจากที่เห็นมาตั้งแต่เมื่อวาน เด็กน้อยที่หัวเราะ ช่างพูดจา พอถึงเวลานอนกลับหน้าตาเหงา และดูหมองเศร้าเหลือเกิน ผมโอบเจเจเข้ามากอดเพียงหวังว่าความอบอุ่นจากผมจะทดแทนในส่วนที่ขาดหายไปบ้าง ..... ไม่มากก็น้อย
ผมรู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่แสงแดดยามเช้าส่องผ่านผ้าม่านมาแยงตาผม นี่ผมเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย สุดท้ายก็ได้นอนกอดเจเจทั้งคืนเลยนะเนี่ย แต่ทำไมเจเจถึงตัวโตขนาดนี้ ลืมตาดูเจ้าตัวแสบหน่อยซิ
“เอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” นั่นไม่ใช่แค่เสียงผมเพียงคนเดียวนะครับ มันยังมีเสียงของคนที่คุณรู้ว่าใครด้วย
“นายมานอนกอดชั้นทำไม” เอาแล้วไงครับ งานเข้าแต่เช้าเลยกู คุณเท่ห์ยิงคำถามเลย
“คุณนั่นแหละมานอนให้ผมกอดทำไม” ยังไงผมก็ไม่ผิด ผมไม่ได้ตั้งใจนอนกอดคุณ ให้ตายเถอะ ชิ
“ชั้นไม่ได้อยากให้นายกอด ชั้นนอนกอดลูกของชั้นอยู่” แหมๆๆ แก้ตัวน้ำขุ่น
“ผมก็ไม่ได้อยากกอดคุณ ผมก็นอนกอดเจเจอยู่เหมือนกัน” อ้าววว ไหงผมแก้ตัวเหมือนเจ้านายผมซะงั้น
“แต่ผมนอนกอดเจเจก่อนคุณ” ฮ่าๆๆ ผมชนะนายแน่ ผมมานอนกอดก่อน กิ้วๆๆ
“แต่นั่นมัน.... ลูก ชาย ชั้น !!!! ” สะดุ้งเลยครับ เจอเจ้านายเน้าสามคนหลัง ลูก ชาย ชั้น แพ้ราบคาบเลยงานนี้ ใครก็ได้ช่วยลูกที
“ตื่นกันแล้วเหรอคับ ป้อกับเพ่เต้ ทำไมขี้เซากันจังเลย เจเจรอตั้งนานแล้วนะเนี่ย ” ผมกับเจ้านายหันหน้าไปดูตามต้นเสียงที่ดังมาจากหน้าห้อง
“เจเจ ไปไหนมา” เราสองคนพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“เอ่ออออ ก็ ก็ เจเจตื่นมา ยังไม่เห็นมีใครตื่นเลย เจเจเลยออกไปดูทีวีข้างนอก พอได้ยินเสียงคนคุยกันก็เลยเข้ามาดู คิดว่าตื่งกันแล้ว ทำไมต้องตวาดเจเจพร้อมกันด้วย เจเจกลัว ” เจเจอธิบายไป หน้าเสียไป นี่ผมไปดุลูกเค้าเหรอเนี่ย
“โอ๋ๆๆ พ่อไม่ได้ว่าอะไรครับ พ่อแค่เป็นห่วง บวกกับตกใจอะไรนิดหน่อย” พ่อคู้นนนนน รีบแก้ตัวใหญ่เชียวนะ อี๋
“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเจเจนะครับ พอดีแค่ตกใจที่ตอนกลางคืนนอนกอดเจ้ากระรอกน้อย แต่พอโตขึ้นมากลับนอนกอดความตัวโตๆซะงั้น” ด้วยความโกรธที่โดนกระแนะกระแหน ผมเลยอดไม่ได้ที่ต้องสวนกลับบ้าน
“นี่นายว่าใครเป็นควาย ชักจะมากไปแล้วนะ” เอ๊ยย เจ้านายโกรธแล้ว ตายแล้วโดนไล่ออกแน่
“เพ่เต้ไม่ได้ว่าพ่อหรอกครับ เพ่เต้ไม่ได้กอดพ่อนี่ หรือว่า.....”
“ไม่ใช่ !!!!” อีกครั้งที่เราตอบพร้อมกัน
“ทำไมวันนี้ป้อกับพี่เต้แปลกๆจัง ชอบพูดเหมือนกัน เจเจก็ไม่ว่าอะไรซักกะหน่อย แค่จะบอกว่า พี่เต้กอดหมอนข้างเจเจรึป่าว” แป๋ววววว ร้ายจริงๆครับเจ้าเด็กคนนี้ นี่ไม่รู้ว่าเห็นอะไรมารึป่าว หรือว่าจับติดอะไรได้ แต่ผมรู้ว่าเด็กคนนี้เจ้าเล่ห์มากๆ ให้ตายเถอะ
ผมชิงตัดบทซะก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวอะไรมันจะหลุดไปมากกว่านี้ ไม่แน่อาจโดนไล่ออกก่อนก็ได้ ยิ่งไม่ค่อยเคารพใครอยู่ด้วย เมื้อกี้ก็จัดไปดอกนึงแล้ว
“เจเจ ไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนไป เดี๋ยวพี่เต้ทำอะไรให้กิน คุณก็เหมือนกัน” ผมก้มลงมาบอกเจเจ แล้วหันหน้าไปบอกเจ้านายสุดเฮี้ยวของผม
“ก๊าบบบผม” เจเจตะเบะมือเหมือนทหารได้รับคำสั่ง เล่นเอาผมกับคุณเท่ห์ยิ้มตั้งแต่เช้าเชียว แหนะพูดถึงไม่ได้ ยังหันหน้ามาแยกเขี้ยวใส่ผมอีก อะไรของคู้น อะไรของคู้นนนน
“จะไปทำอาหารไม่ใช่เหรอ ไปซิ” เริ่มออกคำสั่งแล้วครับ
“คุณก็ .... เอ่อ คุณจะกินอะไรละ” ว่าจะเถียงซะหน่อยแต่ว่าอย่าเลยดีกว่า เดี๋ยวจะหาว่าเต้แรง
“อะไรก็ได้ ทำมาเถอะ” แหมๆ ทำเป็นขรึมนะครับเจ้านายผมเนี่ย
ผมเดินอมยิ้มเข้าไปล้างหน้าแปลงฟันอย่างด่วนจี๋ในห้องของตัวเอง แล้วรีบมาทำอาหารเช้า เอาง่ายๆอีกมื้อแล้วกันเนอะ
“เพ่เต้ยิ้มอะไรอ่ะ” เอ๋ ... เจเจมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเร็วจัง
“อะไร ใครยิ้ม พี่ไม่ได้ยิ้ม” จริงๆนะ
“จะมาเถียงเจเจอีก เอามือไปจับปากตัวเองดูซิ” ผมลองเอามือจับปากตัวเองดู นี่ตูกำลังยิ้มอยู่เหรอเนี่ย
“เพ่เต้อารมณ์ดีแต่เช้าเลยนะครับเนี่ย เมื่อคืนฝันดีเหรอ เล่าให้เจเจฟังบ้างสิ” โหเด็กอะไร ช่างเจราจาแต่เช้าเชียว
“จะฟังจริงๆเหรอครับ รู้แล้วอย่าบอกใครนะ แม้แต่พ่อก็ห้ามบอกนะ” ต้องขู่ไว้ก่อนครับ
“โอเชครับ เจเจสัญญาว่าจะไม่บอกใคร เรารู้กันแค่สองคน ใช่มั๊ย เพ่เต้” เอาแล้วไงครับ ดูเหมือนมันจะคล้ายๆ แผนการทำลายล้างโลกของพวกเหล่าปีสาจอะไรไม่รู้ แต่ก็นะ
“เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เมื่อคืนนะ .............”
...................................................................................
ตอนต่อไป เมื่อไหร่ดี อิอิ
-
^
^
^
^
จิ้ม ไร้ทเตอร์ :z13: :z13:
ชอบอะค่ะ อัพมาราธอนมากๆ....
ขอเป็นแฟนน้องเจเจ ด้วยคนนะคะ... :impress2: เด็กมันน่ารักเวอร์ :กอด1:
ส่วนคุณน้องเต้นี่ มาเป็นพี่เลี้ยง แต่ดูหน้าที่แล้วคล้ายๆ จะเป็นแม่บ้านนะเนี่ย...เจเจจ๋า อยากมีแม่ใหม่เป็นพี่เลี้ยงตัวเองไหมลูก
ชอบค่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะ... :L2:
-
+1เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะจ๊ะ
มาต่อด่วนเลย
พี่ดีใจด้วยนะเจเจที่เจเจคงจะสมหวังได้แม่ใหม่ก็งานนี้แหละพี่ว่า :-[
-
“เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เมื่อคืนนะ .............” o22 ทิ้งไว้ให้ค้างคานะเจ้าค่ะ รบกวนกรุณามาต่อให้เร็ว ๆ นะค่ะ Writer :o12:
-
รักเจเจจังเลย...ใครหน้าไหนมาทำให้เจเจเสียใจ...ตาย
-
+เป็นกำลังใจให้ครับ+
-
เมื่อคืนนี้...ทำไมเหรอ???
อยากรู้ด้วยคนอ่ะ
-
ไรหว่า ???
-
เอ่ออออ
ค้างอ่ะ
เมื่อคืนไรอ่ะ....
เต้เฉลยด่วนนเลยยยย
เค้าอยากรุ้ด้วยคน
-
เมื่อคืนน่ะมันอะร้ายยยยยยย :angry2: มาต่อเดี๋ยวเน้ เค้าอยากรู้
-
-*-
-
ฝันว่าอะไร
อยากรู้
ต่อไวๆเนอะ
-
:a5: ค้างซะงั้น
-
ไรเตอร์คะ...เดี๋ยวโดนเสียบพุงน๊า o18
ค้างแบบเน้ได้ไงอ๊า o9
-
เมื่อคืน...ไรเตอร์โดน :z10: และ :z13: โทษฐาน ขัดใจ คนอ่าน
มาเร็วๆเน้อ :fire:
-
พึ่งเข้ามาอ่านคะ สนุกดี น้องเจเจน่ารักมาก ๆ เลย
ว่าแต่เมื่อไรคุณป๊ะป๋ากับคุณพี่เลี้ยงจะสปาร์คกันละเนี่ย
รออ่านตอนต่อไปคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ค้างงงงงงงงงง
ฝันอะไรอ่ะ
อยากรู้ ๆ ๆ ๆ แง๊ ๆ ๆ ไ่ม่ยอม
อยากรู้ :serius2: :serius2:
-
น่ารักอ่ะ ตั้งแต่อ่านมายิ้มแบบหุบไม่ลงเลย ชอบเจเจ น่ารักจัง ( แอบอิจฉาพูดได้แล้ว เจ้าตัวเล็กของเราปากหนักไม่ยอมพูดซักที เหอๆๆ )
-
คอยไปก่อนนะครับ
ไรเตอร์แอบนอน อิอิ :t3:
-
^^
-
5555 งานนี้เจเจเป็นคิวปิดแน่นอน
ร้ายนะเนี่ยะ ส่วนเต้ก็ยังงัย
แอบชอบเจ้านายแล้วเหรอ
เร็วไปม๊างงง
-
เมื่อคืน เมื่อคืน เมื่อคืนเกิดไรขึ้นคะ
ว่าแต่ไรเตอร์ไมใจร้ายเยี่ยงเน้ ค้างคะ ค้าง (ลงไปนอนดิ้นกับพื้น คิดว่าอายุ 3 ขวบเท่าเจเจ) o9
-
+ ให้ไร้ท์เตอร์กับความค้างงงงงงงงงงงงงง
-
อ่านมาอย่างเพลิดเพลิน แล้วก็ ................ ค้างงงงงง เหมือนกับหลายๆ รีด้านบน o7
-
เจเจจะน่ารักไปไหนเนี้ยยยย
อิอิ
:L2: :L2: :L2:
-
“เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เมื่อคืนนะ .............”
รีบมาบอกเร็วๆนะพี่เต้
เดี๋ยวจะได้เก็บไปฝันมั่ง :t3:
-
ก่อนอื่น ขอเข้ามาเป็น FC น้องเจเจก่อนนะครับ
ตอนสุดท้ายยังไม่ทันไรเลย นอนกอดกันซะแล้ว
เจเจ จะได้แม่ใหม่ก็คราวนี้แหละ :z1:
+1 ให้เป็นของกำนัลนะครับ เป็นกำลังใจให้ด้วย
-
+1 ให้น้องเจ เจ
ค้างงงง นะ
-
เอ้าแล้วมันเป็นไงล่ะเนี่ยค้างงงงงงงงงง
-
ค้างงงงงงงงอย่างแรง
-
ค้างงงง ๆๆ o9
เมื่อคืนมันทำม้ายยย
เจเจน่าร๊ากกกกอ่ะ :-[
-
ตอนต่อไปเหรอ เอาตอนนี้เลยครับ น่ารักมากๆ ขอจุ๊บ เจเจทีนึง
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า แต่ว่าหลงเสน่ห์ของน้องเจเจเข้าเต็มเปา
เด็กอะไร น่ารักน่าชัง ช่างพูดจริงๆ เป็นกามเทพน้อยหรือเปล่าอ่ะ
-
เจเจน่ารัก หลงรักเจเจ :กอด1:
-
:z13: มาต่อก่อนนอนอีกซักทีได้ไม๊คะ :sad4:
-
มาต่อเรวๆๆนะค๊าฟ
-
อีก สาม คอมเมนต์ อัพตอนต่อไป ห้าๆๆๆ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
- -* :z3:
-
คอมเ้ม้นที่ 2
-
คอมเม้นที่ 3 มาลงได้ล่ะ
-
โห เอางี้เลยเหรอ เดี่ยวลงให้ค้างกว่านี้เลย จำไว้ๆๆๆ คุณ คาเมะ
:angry2: :angry2:
-
ฮาๆๆๆ แรงดี ยังไงเค้าก็ สามเม้นแล้ว ก็เอามาลงสิ
เด๋วจะช่วยบังคับไรเตอร์ให้นะ อิอิ
-
ยังไม่ตั้งชื่อตอนเลย นึกไม่ออก ใครนึกออกช่วยตั้งให้ด้วยน้าาาา เอาแบบเป็นเพลงละ ถูกใจเดี๋ยวเอามาแก้ให้
............................................................
ตอนที่ 12
เอ๊ยยย วุ่นวายอะไรแต่เช้าวะเนี่ย ตื่นขึ้นมาก็เจอพี่เลี้ยงตัวแสบเล่นงานซะงั้น มาว่าเราเป็นควายอีก ฝากไว้ก่อนแล้วกันนะไอ้เด็กเกรียน แต่จะว่าไปเมื่อคืนทำไมเราไม่ปลุกให้มันไปนอนในห้องของมันวะ ชะล่าใจเกือบแล้วไงละ นอนกอดเจเจอยู่ดีๆ ไหงไปนอนกอดกับเจ้าเด็กเกรียนนั่นได้ ไม่ไหวๆเฮ้ออออ ไปล้างหน้า ล้างตาดีกว่า
ผมกวักน้ำขึ้นมาล้างโฟมล้างหน้าที่ติดอยู่ปลายคางหมดเป็นครั้งสุดท้าย มองใบหน้าหล่อเหลาของตัวเองในกระจก
“ยิ้มอะไรของมึงวะ ไอ้เท่ห์ อย่างกะคนถูกล็อตเตอรรี่” ผมถามตัวเองในกระจก ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าผมจะยิ้มอะไรนักหนา ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าที่วางบนของอ่างมาเช็ดหน้าให้แห้งแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ ออกไปหาไรรองท้องนิดหน่อย ก่อนจะออกเดินทางไปสนามบิน
ออกมาก็เจอเจเจยืนคุยอยู่กับพี่เลี้ยงของมัน กระยิ้มกระย่องอย่างมีเลศนัย
“เพ่เต้อารมณ์ดีแต่เช้าเลยนะครับเนี่ย เมื่อคืนฝันดีเหรอ เล่าให้เจเจฟังบ้างสิ” ลูกชายหัวแหวนผมกระเซ้ากระซิก ให้พี่เลี้ยงเค้าเล่าอะไรให้ฟัง เท่าที่ได้ยินคงเป็นเรื่องเกี่ยวกะความฝันอะไรนี่แหละ เหมือนว่าไอ้เต้มันจะเห็นผมแล้วนะครับ และเหมือนรู้ว่าผมคงได้ยินอะไรที่มันกำลังจะพูดกับลูกของผม มันกรอกลูกตามามองผมแล้วอมยิ้ม ก่อนที่จะหันไปพูดกับเจเจต่อ
“จะฟังจริงๆเหรอครับ รู้แล้วอย่าบอกใครนะ แม้แต่พ่อก็ห้ามบอกนะ” แหนะ ทำเป็นมีความลับ ทั้งๆที่มันก็ตั้งใจให้ผมได้ยิน อะไรของมันอีกเนี่ย ไอ้เด็กเกรียน
“โอเชครับ เจเจสัญญาว่าจะไม่บอกใคร เรารู้กันแค่สองคน ใช่มั๊ย เพ่เต้” ไม่สองแล้วละครับ ลูกชาย มีพ่อของลูกด้วย จะว่าไปผมจะเข้าไปขัดตอนนี้ก็ได้ แต่คงจะหมดสนุก ผมอยากรู้ว่าเจ้าเต้ร้อยเล่ห์ มันจะมีอุบายอะไรมาเล่นกับลูกชายผม
“เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เมื่อคืนนะพี่ฝันว่าพี่จับกระต่ายได้ก่อนเข้านอน พี่เลยเอามานอนข้างๆ แต่พอตื่นมาพี่ก็พบว่ากระต่ายน้อยๆ ที่น่ารักน่าชังของพี่ตัวนั้น มันกลายเป็น มันกลายเป็น ....... ” มันจะให้ผมเป็นอะไรอีกละครับคราวนี้ คราวที่แล้วก็ควาย คราวนี้คงเป็น ... ....................... เอ๊ยย แล้วผมจะคิดว่ามันว่าผมทำไมนี่ มันคงเล่าฝันให้ลูกผมฟังเฉยๆ
“เป็นอะไรครับพี่เต้ เล่าต่อสิ ยิ้มอยู่ได้ เจเจอยากรู้” เจเจจะอยากรู้ทำไมอ่าลูก ไอ้เด็กเกรียนก็หันมายิ้มให้ผม มันจะเล่นอะไรของมันวะเนี่ย
“มันก็......
บูมมมมมม รวมกันเป็นกลายโกโก้ครั้นนนนน จานนี้ไงละครับ นี่ครับอาหารเช้าเจเจ ซีเรียลกับโกโก้ ฮ่าๆ”
ตลกรับประทานแต่เช้าเลยนะครับไอ้พี่เลี้ยง ในขณะที่มันกำลังยกถ้วยอาหารเช้าให้ลูกชายผม ยังไม่วายที่จะหันมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ให้ผม คงรู้อ่าสิ ว่ากูก็ลุ้น แล้วผมอยากให้มันกลายเป็นอะไรละครับ นี่ผมเป็นอะไร ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
“พี่เต้อ่าขี้โกง กระต่ายจะกลายเป็นโก้โก้ครั้นได้ยังไง เล่ามาซะดีๆเลยนะ” ท่าทางเจเจจะไม่ยอมนะนั่น ก็เจ้าเด็กเกรียนดันไปแกล้งเจ้าเจเจตั้งแต่เช้า
“จะให้พี่เล่าได้ไงละครับ ดูโน้นนนนนสิ ใครอยู่ด้านหลังเรา” มันก้มลงไปพูดกับเจเจเบาๆ แล้วชี้มือมาทางผม เจเจหันควับมา ผมจะทำไงดีละ
“เอ่อออ อาหารเช้าของชั้นละ ชั้นหิวแล้ว” หาไรทำแก้เก้อก่อนแล้วกันนะครับ
“ป๊ะป๋าอ่ามาตั้งแต่ตอนไหน มาแอบฟังเจเจกับเพ่เต้คุยกันหรือป่าว”
“ป๊าววววว ไม่ได้ยินอะไรเลย ไม่ได้แอบฟังด้วย” เจเจจะมาจับผิดไรพ่อละลูก
“อย่าให้เจเจรู้นะ ไม่งั้น....” เจเจหันหน้ามาอาฆาตผมพร้อมกับตักโกโก้ครั้นใส่ปากแล้วกัดช้อนไว้พร้อมกับเคี้ยวเสียงดัง น่ากลัวจริงๆลูกชายผม
“นี่ครับกาแฟ กับแซนวิทของนายท่าน ท่านให้อร่อยนะครับ ทีหลังจะเข้ามาก็ให้ซุ่มให้เสียงบ้าง คนที่เค้านินทาจะได้รู้ตัว” เรื่องสิ!!!! ถ้าชั้นเข้ามาให้นายรู้ตัว ก็ไม่รู้ละสิว่านายจะนินทาไรชั้น
เรานั่งกินอาหารเช้าอยู่บนเคาเตอร์ในครัวกันซักพัก นายเต้ก็ไปหยิบหนังสือพิมพ์มาให้ผมอ่าน ส่วนมันก็นั่งจิบโอวัลติลไปคุยกับเจเจไป
“เจเจถอดแพมเพิสออกยังครับ มาพี่เต้ถอดออกให้” พี่เลี้ยงผมเริ่มงานแต่เช้าเลยสิเนี่ย
“โหหหห หนักจังเลย นี่คงฉี่เยอะแน่ๆ ถ้าไม่ใส่ไอ้นี่ไว้คงเต็มเตียง” เมื่อไหร่เจเจจะเลิกฉี่ตอนนอนละครับ กี่ปีเหรอ ใครพอรู้บ้าง
“ป่าวนะครับ มันไม่ใช่ของเจเจ มันของกระต่ายน้อยที่พี่เต้จับได้เมื่อคืนต่างหาก มันมาแอบฉี่ไว้” ให้ตายสิครับลูกชายผม แอบใส่ร้ายหน้าตายให้กระต่ายที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อีก
“อ้อ เหรอครับ คราวหน้าถ้าพี่เต้จับได้ พี่เต้จะจับมันตัดเจี้ยวซะเลย มันจะได้ไม่มาแอบฉี่ดีมั๊ยครับ ดีมั๊ยๆๆ” พี่เลี้ยงมันคงจะจับไต๋เจเจได้ละครับ จับช้างน้อยของเจเจใหญ่ เห้นแล้ว .... เอ่อ ผมคิดอะไรของผมเนี่ย
“พี่เต้ไม่เอา อย่ามายุ่งกับช้างน้อยเจเจนะ เจเจไม่ได้ฉี่ซะหน่อย ป้อกั๊บบ ช้างน้อยของเจเจไม่ได้ฉี่ใช่มั๊ยครับ” นั่นไงครับลูกชายผม พอรู้ว่าจะแพ้ก็หาตัวช่วยซะงั้น
“พ่อว่าเจเจไปอาบน้ำก่อนดีมียครับ พ่อเหม็นฉี่กระต่าย” เล่นกับมันหน่อยครับ ไล่ไปอาบน้ำทางอ้อมเลย เดี่ยวจะคันฉี่
“เห็นมั๊ยเพ่เต้ พ่อยังบอกเลยว่าฉี่กระต่าย” นั่นไงครับ พอผมพูดเล่นนิดหน่อย ก็ยกพวกว่าเป็นอย่างที่ตัวเองคิดซะงั้น
“โอเคคร๊าบบบ คุณกระต่าย เอ๊ย คุณชายเจเจ ไปอาบน้ำกันดีกว่าครับ ไปๆ”
นายเต้คงรับศึกหนักหน่อยนะ เพราะเจเจตั้งแต่พูดได้ก็เล่นพูดไม่หยุด เจ้าเล่ห์อีกต่างหาก แต่พี่เลี้ยงทุกคนที่ผ่านมาของเจเจก็ไม่มีคนไหนบ่นเรื่องความดื้อของเจเจ เท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะว่าพวกเค้าตามใจลุกผมด้วยมั้ง ซึ่งบางทีผมก็ว่ามากไป เดี๋ยวจะเหลิง แต่เอาไงได้ละครับ ผมมีเวลาดูแลเจเจมากซะที่ไหน คิดแล้วมันก็น่าน้อยใจนะเนี่ย น้อยใจแทนลูกอ่าครับ
“คุณเท่ห์เรียกผมเหรอครับ” หลังจากที่เจ้าเต้จัดการอาบน้ำแต่งตัวให้เจเจเรียบร้อยแล้ว ผมก็เรียกเข้ามาคุยในห้องเรื่อง...
“คือชั้นอยากจะคุยกันนาย ในช่วงที่ชั้นไม่อยู่ ว่านายต้องทำอะไรบ้าง” คนอ่านคิดไปถึงไหนแล้วนั่น เรื่องงานครับเรื่องงาน
“อ๋อ ครับ บัญชามาเลยครับ ข้าน้อยพร้อมรับราชโองการ” ต้องให้โอเว่อร์แอ็คติ้งทุกนาทีเชียวนะพี่เลี้ยงคนนี้
“เอานี่ชั้นเขียนไว้ในนี้หมดแล้ว แล้วก็เงินเอาไว้ใช้ยามจำเป็นก็อยู่ในซองนี้ เบอร์โทรติดต่อชั้นที่ญี่ปุ่นด้วย ชั้นไปประมาณอาทิตย์นึง ยังไงชั้นจะโทรมาหาทุกวัน” ผมยื่นซองน้ำตาลที่เตรียมเรื่องๆต่างๆไว้ให้เจ้าเต้ไป
“แหมมม ไม่เห็นจะต้องโทรมาหาผมทุกวันก็ได้ รู้นะว่าคิดถึง กิ้วๆ ” อะไร อะไรอีกเนี่ย เป็นเอามากนะ
“ชั้นจะโทรมาคุยกับลูกชั้น ไม่...ใช่....นาย.......” ต้องให้ผมพูดย้ำตลอดเลยใช่มั๊ยเนี่ย เล่นตลอดจริงๆ
“รู้แล้วแหละหน่า ใครจะกล้าให้คุณคิดถึง แค่อยากให้ขำ ไม่อยากให้เครียด แค่นี้ใช่ปะครับ งั้นผมไปเล่นกับเจเจก่อนนะ”
“เดี๋ยว” ยังไม่เสร็จธุระเลย จะรีบไปไหน
“มีอะไรเหรอครับ” เอ่ออ หันมาทำหน้าหมางงใส่อีก กลัวละสิว่าผมจะดุไรเอา
“ป่าว ชั้นก็แค่จะบอกว่า ดูแลเจเจ แล้วก็.........ตัวเองดีๆละ............เหนื่อยหน่อยนะ” ผมพูดพร้อมเอามือตบที่บ่าเล็กๆของมัน ก็แค่อยากจะให้กำลังใจพี่เลี้ยงคนใหม่คนนี้บ้าง เพราะเหมือนกับว่ามันจะเร็วเกินไปที่ผมจะทิ้งให้พี่เลี้ยงคนนี้อยู่กับเจเจแค่สองคนตามลำพัง
แล้วนั้นทำไมยืนนิ่งอย่างนี้ละ ตกใจอะไรเรอะ
“เป็นอะไรป่าว นายๆๆ เต้ๆ นายเต้ !!!!” ทำไมต้องให้เสียงดังด้วยนะ
“คัก คัก ครับ...... อื้อออ ผมจะดูแลเจเจ และตัวเองให้ดี คุณเท่ห์ไม่ต้องเป็นห่วงครับ รับรองกลับมา เจเจจะปลอดภัยครบ 32 คุณเท่ห์ก็อย่าลืมของฝากมาให้ผมละ” อะไรกัน ที่แท้ก็อยากได้ของฝากเหรอเนี่ย
“อืมมม ชั้นจะพยายามหาของที่เหมาะกับนายมาฝากแล้วกัน ออกไปดูเจเจได้แล้วไป เดี๋ยวชั้นจะอาบน้ำแต่งตัวแล้ว” ผมพูดพร้อมเอามือโบ้ยให้พี่เลี้ยงตัวแสบนี่ออกไปจากห้อง จะได้จัดการธุระส่วนตัวด้วย
“เอ๊ย เต้ เดี๋ยวก่อนนน” ไม่ทันแระ เห็นหลังไวไวออกจากห้องไปแล้ว ช่างมันก็แล้วกัน เดี๋ยวมาก็คงเจอเอง ไปอาบน้ำดีกว่า เฮ้อออ เมื่อไหราจะหาคนขัดหลังให้ได้ละเนี่ย บ่นไปงั้นแหละครับ อย่าจิ้นซะให้ยาก ฮ่าๆๆๆ
...
จบแบบไม่ค้าง(มั้ง)นะครับ ฝันดีนะครับ
รัก JJ fc ทุกคน (มีกี่คนละเนี่ย)
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จ๊ากกกกกกกกกก ทำกันได้ๆ
-
พี่เลี้ยงกับคุณพ่อคนนี้เป็นคู่สร้างคู่สมเหมาะกันดีนะ ทันกันดี รวมเจเจเข้าไปอีกคน แหม ครบครัวหรรษา
-
:กอด1:คนแต่งน่ารักๆๆ น้องเจเจ พ่อเท่ห์ ก็น่ารักกกก
ไว้มาต่อก่อนตื่นด้วยนะคะ o18
ชื่อตอนคิดไม่ได้ค่ะ
ไว้จะโทรค่อยเอาเพลงนี้
แค่อยากโทร. มาบอก ว่าคิดถึงจังฮู้ 55555 :laugh:
-
อ๊ายยยยย ค้างนะเนี่ย อิิอิ
-
อ่านแล้ว แต่ยังไม่นอน :laugh:
สั้นไปนะ :z13:
-
^
^
^
เห็นด้วยอย่างแรงมาแบบสั้น (มะรู้คนเขียนสั้นด้วยอะป่าว .....>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>สายตาอ่ะครับมะช่ายอย่างอื่น กิกิ..)
-
เจเจช่างจ้อนะเนี่ย
น่าร๊ากกน่ารัก
:pig4:
-
เอาเป็นเพลง"ฝากเลี้ยง" ของเจ เจตริน
" ฝากให้เธอเลี้ยงดู ให้อยู่กับเธอละกัน"
ขอบคุณครับที่มาต่อให้
คืนนี้จะได้นอนฝันไล่จับกระต่ายน้อย :a12: :haun5:
-
จะโกรธมั้ย ถ้าบอกว่าอ่านเพราะน้องเจเจเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ พ่อเท่ห์ก้รีบๆกดน้องเต้ให้เป็นเเม่เจเจสักทีสิ อิอิ
-
เจ้าเล่ห์จริงๆ กระต่ายน้อยนามว่าเจเจ แถไปได้เรื่อยๆนะ กระล่อนจริงๆ :laugh:
-
คุณพ่อเจเจก็น่ารักนะเต้
อย่าลืมดูแลล่ะ อิอิ
-
มันไม่ค้างค่ะ
แต่มันไม่พอ
เอามาอีกตอน :angry2:
รักน้องเจเจ น่ารักมากกกกก คุณเกดมันต้องร้ายแน่ๆเลยอ่ะอย่าไว้ใจนะคะคุณพ่อ
-
^^
-
ไอ้ที่ฝันว่า จับกระต่ายน้อยในตอนแรกนะ ต่อมาจับอานาคอนด้าหรือเปล่า นายเต้....
จะว่าไป แสบพอกันทั้งสามแหละครับ
มารอดูความป่วนของน้องเจเจ และจุดเริ่มต้นของความวุ่นวาย ก็มองกระจกแล้วยิ้มนะ มันอะไร :z1:
-
เจเจเจ้าเล่ห์เหมือนพ่อเท่ห์อ่ะแหละ
-
เจเจน่ารักได้อีกอ่ะ....คิกคิก
เมื่อคนเพ่เต้เลยได้นอนกอดควายตัวโตๆทั้งคืนเลย...คิกคิก ฝึกไว้ๆ เดี๋ยวก็ชิน :z1:
-
อยากมีลูกแบบเจเจ น่ารักได้อีก :กอด1:
-
ตอนหน้าเริ่มตอนที่คุณเท่ห์กลับมาจากญี่ปุ่นเลยละกันครับ ไรเตอร์...แบบว่าจะได้ XXX กันเร็วๆ...555
-
ตอนหน้าเริ่มตอนที่คุณเท่ห์กลับมาจากญี่ปุ่นเลยละกันครับ ไรเตอร์...แบบว่าจะได้ XXX กันเร็วๆ...555
xxx นี่หมายถึงอะไรอ่ะ
กร๊ากกกกกกกกกก
แบบนี้ป่ะ :oo1:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ writer เน้อ
-
น้องเจเจน่ารักอ่ะกระล่อนแต่เล็กเชียว
มีแถไปเรื่อยนะพ่อกระต่ายน้อย
-
ว้าาาาาาาา มาต่ออีกน่ะ
ว่าเเต่เต้เขาเป็นอะไรกัน
“ป่าว ชั้นก็แค่จะบอกว่า ดูแลเจเจ แล้วก็.........ตัวเองดีๆละ............เหนื่อยหน่อยนะ”
“เป็นอะไรป่าว นายๆๆ เต้ๆ นายเต้ !!!!”
“คัก คัก ครับ...... อื้อออ ผมจะดูแลเจเจ และตัวเองให้ดี คุณเท่ห์ไม่ต้องเป็นห่วงครับ รับรองกลับมา เจเจจะปลอดภัยครบ 32 คุณเท่ห์ก็อย่าลืมของฝากมาให้ผมละ”
ตรง " คัก คัก ครับ " เนี้ย จะติดอ่างทำไม
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ตอนหน้าเริ่มตอนที่คุณเท่ห์กลับมาจากญี่ปุ่นเลยละกันครับ ไรเตอร์...แบบว่าจะได้ XXX กันเร็วๆ...555
แหม ใจร้อนนะ
เอางี้ XXX ก่อนไปญี่ปุ่นสิ
ว่าแต่ XXX คืออะไรน๊า ไม่รู้จริง ๆ นะเนี่ยะ
xxx นี่หมายถึงอะไรอ่ะ
กร๊ากกกกกกกกกก
แบบนี้ป่ะ :oo1:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ writer เน้อ
ตอนหน้าเริ่มตอนที่คุณเท่ห์กลับมาจากญี่ปุ่นเลยละกันครับ ไรเตอร์...แบบว่าจะได้ XXX กันเร็วๆ...555
-
รักเจเจ :กอด1:
-
อยากได้ลูกชายน่ารักแบบเจเจ
อิอิ
-
ค้างงงงงงงงงงงงง ไม่ว่าอย่างไรก็ค้างงงงงงงงงงงงงงง
ค้างมันทุกตอนด้วย อยากอ่านต่อเร็วๆครับ
-
อ่าคับ น่ารักจิงๆๆๆ ครอบครัวนี้ อิิอิ
-
ไรเตอร์หน้าเหมือนลิง
ก๊ากกกๆๆๆ
-
ช่วงที่คุณเท่ห์ไม่อยู่ ก็ถือเ็ป็นช่วงสร้างความคุ้นเคยระหว่างเจเจกับพี่เต้ไงคะ 555
“อ๋อ ครับ บัญชามาเลยครับ ข้าน้อยพร้อมรับราองค์การ” ต้องให้โอเว่อร์แอ็คติ้งทุกนาทีเชียวนะพี่เลี้ยงคนนี้
ต้องเป็น ราชโองการ รึเปล่าคะ???
-
ช่วงที่คุณเท่ห์ไม่อยู่ ก็ถือเ็ป็นช่วงสร้างความคุ้นเคยระหว่างเจเจกับพี่เต้ไงคะ 555
“อ๋อ ครับ บัญชามาเลยครับ ข้าน้อยพร้อมรับราองค์การ” ต้องให้โอเว่อร์แอ็คติ้งทุกนาทีเชียวนะพี่เลี้ยงคนนี้
ต้องเป็น ราชโองการ รึเปล่าคะ???
ขอบคุณครับ เดี่ยวจะแก้ให้ครับ
-
ยังไงก็ค้างอ่ะ
คุนเท่ห์จาพูดอาไรกะเต้อ่ะ
อยากรุ้ๆๆๆๆๆ
ปล.วันนี้พี่เลี้ยงเด็กหายไปไหนนน
บ่ายสามกว่าๆๆแล้วยังไม่เห็นเลย
-
เจเจแสบไม่ใช่แต่าน่าร๊ากกก
แล้วจะเป็นไงต่อหว่า มาต่อเร็วๆนะคร้าาาาาาา
-
อ๊ากกกก น้องเจเจน่ารักที่สุดๆๆๆๆๆ
-
ตอนที่ 13
“ดูแลตัวเองดีๆนะ ดูแลตัวเองดีๆนะ ดูแลตัวเองดีๆนะ”
ทำไมหัวของผมได้ยินแต่คำนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อของเจเจพูดอะไรมากกว่านี้หรือเปล่า ทำไมสมองของผมถึงได้ยินแค่คำๆนี้นะ นี่เราบ้าไปแล้วแน่ๆ คิดอะไรอยู่เนี่ย
“เจเจ ทำอะไรอยู่หรือครับ” ผมเห็นเจเจนั่งเอาสีเทียนมาวาดๆรูปเล่นบนกระดาษวาดเขียนอยู่ที่โต๊ะหน้าทีวี ดูตั้งใจเชียว
“เจเจกำลังวาดรูปอยู่ครับ พี่เต้มาดูหน่อยสิครับว่าสวยป่าว” ผมเขยิบเข้าไปดูรูปที่เจเจวาดอยู่ เห็นคล้ายๆเหมือนกับรูปคนสองคนยืนจับมือกันอยู่ คนนึงตัวสูงใหญ่ อีกคนตัวเล็กนิดเดียว
“นี่ใครหรือครับเจเจ” ทั้งที่ผมก็พอจะดูออก แต่ก็อยากถามเจเจอยู่ดีว่าคนในรูปนั้น ใช่เหมือนที่ผมคิดรึเปล่า
“นี่คุณป้อของเจเจครับ ส่วนนี่เจเจเองครับ พี่เต้ครับ เจเจวาดสวยป่ะครับ” ลายเส้นสีที่ดูจะวุ่นวาย รูปร่างคนที่แทบจะมองไม่ค่อยออกว่าเป็นรูปคนนั้น คือรูปภาพที่เจเจให้ผมดู ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่ชัดเจนในเรื่องของมโนภาพ แต่ผมเชื่อว่ารูปนี้คงเป็นรูปที่สวยงามมากสำหรับเจเจ
“สวยครับ แล้วเจเจวาดทำไมเหรอครับ” นั่นสิครับ หรือว่าวาดเล่นๆไว้
“เมื่อก่อนตอนที่พี่มะนาวอยู่ พี่เลี้ยงคนเก่าของเจเจอ่ะครับ พี่มะนาวชอบสอนให้เจเจวาดรูปให้พ่อ เวลาพ่อจะไปไหน พี่ดาวบอกว่า พ่อจะได้เก็บเอาไว้ดูเวลาคิดถึงเจเจ นี่เจเจก็กำลังจะวาดให้พ่อเอาไปญี่ปุ่นครับ พี่มะนาวบอกว่ามันคือของแทนใจคับ” อึ้งสิครับ ผมอึ้งจริงๆครับ อึ้งที่เด็กคนนี้คิดอะไรที่ผมไม่ได้คิด แล้วก็ดีใจที่เจเจได้พี่เลี้ยงที่ใส่ใจในความรู้สึกของพ่อลูกคู่นี้เอามากๆ แล้วผมละจะทำหน้าที่นี้ได้ดีซักแค่ไหนเชียว
“นี่เจเจยังวาดไม่เสร็จนะครับ ยังขาดอีกคนนึง” เจเจพูดพร้อมเอาสีเทียนอีกสีนึงขึ้นมาวาดรูปคนยืนข้างๆกับเจเจอีกข้างนึง
“นี่เพ่เต้ครับ หล่อสู้ตัวจริงได้ป่าวคับเนี่ย” เจเจยื่นกระดาษที่เพิ่งวาดรูปผมเพิ่มเข้าไปให้ผมดู อย่างผมจะทำไรได้ละครับ ได้แค่ยิ้ม
“ทำไมน่ารักอย่างนี้นะเรา หือออ” ไม่รู้จะพูดกับเจ้ากระรอกน้อยนี่ยังไงครับ เลยเอามือขยี้หัวเจ้าเจเจไปเล็กน้อย อยู่ใกล้ใคร ใครก็รักสิน้า....
“ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง” เสียงกดออดหน้าบ้านครับ ใครมาหว่า หรือว่าจะเป็นกิ๊กคนนั้นของเจ้านาย สงสัยคงมาลาเจ้านายสินะ
“เดี่ยวพี่ไปเปิดเองครับ เจเจวาดรูปต่อเถอะ” ผมหันไปบอกเจเจ เมื่อเห็นท่าว่าเจเจจะลุกขึ้นไปเปิดประตู
“จ๊ะเอ๋ เจเจหลานอา”
“เอ๊ยยยยย” ตกใจสิครับ เปิดประตูปุ๊บ ก็มีใครก็ไม่รู้มาจ๊ะเอ๋ผม จะโผเข้ากอดด้วย ดีนะเอามือยันไว้ได้ก่อน
“เอ๊ยยยย” เอ๊ยนี่ไม่ใช่ของผมครับ แต่เป็นของคนแปลกหน้าที่ยืนหน้าประตูนี่แหละครับ
“แกเป็นใคร มาอยู่ห้องเพื่อนชั้นได้ยังไง แล้วหลานชั้นละ” อ่อๆๆ เพื่อนเจ้านายผมนี่เอง แต่ผมว่าหน้าคุ้นๆนะเหมือนเคยเจอที่ไหน แต่ เอาไว้ก่อนแล้วกัน
“เอ่ออ ผมเป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจครับ คุณเป็นเพื่อนของเจ้านายใช่ป่ะครับ เชิญเข้ามานั่งข้างในก่อนครับ เจ้านายอยู่ในห้อง เดี๋ยวผมไปตามให้” ผมจะดูสุภาพไปหรือเปล่าครับนี่ ดูขัดๆกับบุคลิคตัวเองยังไงชอบกลแฮะ แต่ก็นะเพื่อภาพลักษณ์ที่ดีของเจ้านายเรา เราต้องเนี๊ยบเข้าไว้
“อ่อ พี่เลี้ยงคนใหม่นี่เอง ว่าแต่หน้านายมันคุ้นๆจังวะ เหมือนเคยพบเคยเจอที่ไหนมาก่อน แต่นึกไม่ออก” น่านสินะ ทำไมมันคุ้นอย่างนี้ก็ไม่รู้
“เชิญคุณเข้ามาข้างในก่อนดีกว่าครับ เพราะผมจะปิดประตู หรือว่าจะรอข้างนอกละครับ” เข้ามาก่อนสิเว๊ย จะยืนแบบนี้อีกนานมั๊ยเนี่ย
“ตลกแระ ถ้าชั้นจะรอข้างนอก ชั้นจะกดออดทำไม” ก็จริงของเค้านะครับ ผมพาเข้าเดินไปที่นั่งโซฟา ฝากไว้กับเจเจก่อน อาหลานก็ทักทายกัน ดูเจเจก็สนิทกับอาคนนี้มากเหมือนกัน ผมต้องทำอย่างไรบ้างละนี่
น้ำ !! ใช่ๆ ดื่มน้ำก่อนแล้วกัน เริ่มจะเหมือนคนรับใช้ขึ้นทุกวันแระ ผมเดินไปรินน้ำใส่แก้วมาให้เพื่อนเจ้านายผม
“ดื่มน้ำก่อนนะครับ” ผมพูดพร้อมยื่นแก้วน้ำที่มีจานรองแก้วไปให้เพื่อนเจ้านาย เพื่อนเจ้านายก็รับจากมือผมไป แต่เหตุไฉนถึงจ้องหน้าผมไม่หยุดอย่างนั้น
“พี่เลี้ยงเจเจคนใหม่นี่ น่ารักจังเลยนะครับ” เหมือนเค้าจะพูดกับเจเจนะครับ แต่สายตาก็ไม่ได้ละอะไรจากหน้าผมไปเลย
“อ่อ ใช่ครับ นี่พี่เต้ครับ พี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจ พี่เลี้ยงที่หล่อที่สุดเท่าที่เจเจเคยมีมา จริงมั๊ยอาเวย์ ฮ่าๆๆ” จะขำอะไรกันทั้งน้าทั้งหลานละ แต่ก็น่าภูมิใจใช่มะ พี่เลี้ยงที่หล่อที่สุด กิกิ
“ก็มันแน่อยู่แล้ว เจเจเคยมีพี่เลี้ยงเป็นผู้......ชาย ซะที่ไหนกันละ ฮ่าๆๆ” ทำไมต้องค้างคำว่าชายไว้ด้วย หมายความว่าอะไรกันนี่อีตาอาคนนี้
“พี่เต้ครับ นี่อาเวย์ครับ เพื่อนสนิทพ่อเจเจครับ” เจเจแนะนำตัวอาของเค้าให้ผมรู้จัก อ่อๆๆ เป็นทั้งอา ทั้งเพื่อนสนิท อืม ต้องนึกให้ออกว่าเคยเห็นที่ไหน
“แล้วเท่ห์ละเสร็จยัง” เหมือนมีใครกำลังถามอะไร แต่ถามใครละครับ ผมงง
“นายเต้ !!!! ไอ้เท่ห์เสร็จยัง” ฮ๊ะ เรียกผมหรือนี่ อ๋อๆๆ ถามหาเจ้านาย
“อ๋อ แป๊บนะครับ เดี๋ยวผมไปตามให้” อาเวย์เค้ายังขำผมอยู่อีกอ่าครับ หน้าผมมันตลกมากเลยเหรอเนี่ย ไรว้า ผมเดินมาเคาะประตูหน้าห้องเจ้านาย
“เข้ามา” เสียงลอดผ่านมาทางประตู เป็นสัญญาณว่าอนุญาตให้ผมเข้าไปได้ ผมเข้าไปเห็นเจ้านายแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังผูกเนคไทที่คออยู่ ใส่ชุดทำงานแบบนี้แล้ว เจ้านายเราเท่ไม่เบาเลย
“มีอะไรรึ เข้ามาแล้วเงียบ” เออวะ ลืมธุระไปซะสนิทเลย คงเผลอมองนานไปหน่อย
“อืมม เพื่อนสนิทคุณเท่ห์ อาของเจเจ มาถึงแล้วนะครับ” จะเอาฐานะไหนดีละครับเนี่ย
“อ๋อ ไอ้เวย์นะเหรอ ชั้นจะบอกนายอยู่พอดีเมื้อกี้ว่า เดี๋ยวเพื่อนของชั้นมารับ ให้รออยู่ข้างนอกก่อน แต่ดันบอกไม่ทัน นายออกไปก่อน อืมมมม ไปบอกมันรออีกแป๊บนึง ชั้นใกล้จะเสร็จแระ” คุณเท่ห์พูดกับผมทั้งๆที่หน้าตายังมองกระจก จัดเนคไทเส้นนั้นอยู่ เหมือนมันจะติดๆ ขัดๆอะไรยังไง ผมเห็นแล้วก็ขัดหูขัดตาจริงๆ
“มานี่ครับ เดี๋ยวผมช่วยจัดให้” มือไว เท้าไว เท่าความคิด ผมเดินไปประชิดตัวเจ้านายของผม มือก็เอาขึ้นมาจัดเนคไทให้เจ้านาย เอ... มันแปลกๆจัง มันต้องอย่างนี้สิ เออๆๆ ได้แล้ว
“นี่ครับ เสร็จแล้ว” ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าเจ้านาย สูงใช่ย่อยนะคุณเท่ห์นี่
“อืมมม ขอบใจมาก ออกไปข้างนอกกันเถอะ” คุณเท่ห์พูดเสร็จก็หันหลังเดินออกไปข้างนอกเลย ผมก็เดินตามมาติดๆ คงจะรีบสินะ
“ไงไอ้เวย์ ทานไรมายัง” คุณเท่ห์ทักคุณเวย์ที่กำลังนั่งคุยจิ๊จ๊ะอยู่กับเจจบนโซฟา
“เรียบร้อยแล้วว่ะ พร้อมจะไปกันยัง” คุณเวย์พูดกับพร้อมลุกขึ้นมาหาเจ้านายของผม พร้อมกับเอามือคล้องคอเจ้านายแล้วพูดอะไรก็ไม่รู้ข้างหู ได้ยินแว่วเกี่ยวกับผมนี่แหละ อะไรว้า... มาวันแรกก็นินทาเลยเรอะ
“อ๋อออ เด็กที่ร้านเหล้านั่นไง ที่มีเรื่องกับเพื่อนมันอ่า” เจ้านายผมตอบหลังจากได้ยินคำถาม เสียงดังเชียว
ร้านเหล้า ............
มีเรื่อง ..............
เพื่อนเจ้านาย........
เพื่อนผม.................
“อ๋ออออออ” เสียงผมกับเสียงคุณเวย์ครับ พร้อมใจกันอุทานออกมา ก็มันจำได้แล้วนิครับ ว่าเคยเจอกับคุณเวย์ตอนไหน แต่ตอนนั้นก็เมา แล้วยังมีเรื่องอีก ดีแค่ไหนแล้วนี่ที่จำได้
“ชั้นนึกแล้ว ว่าเคยเจอแกที่ไหน โลกมันกลมจริงๆเลยนะเนี่ย นายเต้” เอ... ผมว่าเพื่อนนายผมแปลกๆนะครับ พวกคุณว่ามั๊ย ทั้งคำพูดคำจา ท่าทาง สายตา เป๊ะไปหมด แต่ก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองด้วยประการทั้งปวง
“จ้องพอยังไอ้เวย์ ไปส่งกูสนามบินได้แล้ว เดี๋ยวกูตกเครื่อง เอ๊ยย ไป !!!!” ดีครับ เจ้านายไม่งั้นคุณเวย์คงจะกินเลือดกินเนื้อผมแน่
“ป้อครับบบ นี่ครับของแทนใจประจำทริปญี่ปุ่น” เจเจวิ่งมาจากโซฟาเมื่อได้ยินว่าพ่อตัวเองจะออกเดินทางแล้ว พร้อมยื่นกระดาษวาดเขียนที่วาดเสร็จเรียบร้อยแล้ว เพิ่มเติมมาเยอะเชียว สวยเหมือนกันนะเนี่ย
“โอ้.... คราวนี้เป็นรูปวาด สามคนด้วยแฮะ” นายท่านผมอุทานทันทีที่ได้เห็นกระดาษวาดเขียน ที่เจ้าเจเจเรียกมันว่า ของแทนใจ ตามที่พี่เลี้ยงคนเก่าของเจเจสอนมา
“ว้าววว มีสามคน คนโตสุดนี่พ่อเจเจใช่มั๊ย คนตัวเล็กเจเจ แล้วนี่อาเวย์ใช่ปะครับ ทำไมอาเวย์สีผิวเข้มๆจังอ่าคับเจเจ” คุณเวย์ครับ อยากมีส่วนร่วมไปซะทุกเรื่องสินะ
“บ้าแล้วอาเวย์ นี่มันเพ่เต้ครับ มีเพ่เต้ เจเจ แล้วก็ป้อเจเจ ไม่มีอาเวย์ซะหน่อย” เจเจเฉลยว่าในนั้นมีใครบ้างให้คุณเวย์ฟังครับ คุณเท่ห์เหลือบสายตามามองผม ซึ่งทำให้ผมต้องเงยหน้าจากรูปภาพมามองหน้าคุณเท่ห์เหมือนกัน ว่าแต่จะมองกันทำไม
“ไอ้เท่ห์ จะไปกันยัง เดี๋ยวตกเครื่อง ไอ้เท่ห์ !!! ” คุณเวย์เป็นคนขัดจังหวะ เอ๊ยยย เป็นนคนดึงกลับสู่ภาวะปกติในช่วงนี้ครับ
“พ่อไปก่อนนะครับเจเจ เดี๋ยวพ่อจะโทรหานะครับ” คุณเท่นั่งลงไปลาเจเจที่ยืนมองหน้าพ่อของเขา และ ผม อยู่
“ครับ” เจเจตอบสั้นๆ แต่เหมือนมันยังมีอะไรอยู่ในใจของเจเจ เอ๊ะ อะไรหว่า
“พ่อครับ” นั่นไง จะบอกอะไรพ่ออีกเหรอเจเจ
“หืออ ว่าไงครับเจเจ” คุณเท่ห์ที่ทำท่าจะยืนขึ้น ก็ก้มลงมามองเจเจ เพื่อฟังว่าเจเจจะพูดว่าอะไร
“เจเจไม่เอาแม่ใหม่เป็นคนญี่ปุ่นนะครับ เดี๋ยวเจเจคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง” ฮ่าๆๆๆ ฮากันหมดสิครับ คราวนี้ นี่เจเจหวงพ่อ หรืออยากให้พ่อมีแม่ แต่ไม่เอาชาวญี่ปุ่น หรือยังไงกันแน่ครับเจ้าตัวเล็ก
“เจเจหลานอา พ่อลูกไม่เอาแม่เป็นชาวญี่ปุ่นหรอก แค่ในไทยนี่พ่อแกก็สลัดทิ้งยังไม่หมดเลย” ขนาดนั้นเลยเหรอนี่ เจ้านายผมนี่ฮอตจริงๆ
“ทำไมต้องสลัดด้วยละครับ เจเจไม่ชอบกินผัก” ฮ่าๆๆ จะให้ตอบยังไงดีละครับทีนี้ เจเจเอ๊ยย
“โอเคครับเจเจ พ่อจะไม่เอาแม่ใหม่มาฝากเจเจแน่นอน พ่อไปก่อนนะครับ ไปกันเถอะเวย์ เต้ไปหยิบกระเป๋าในห้องมาให้ชั้นหน่อย” เจ้านายพูดครั้งเดียว สั่งลา บอกเพื่อน และใช้งานผม จบแบบไม่ต้องให้ผมบรรยายมาก
ผมเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางของคุณเท่ห์ในห้องมา ลูกใหญ่ไม่เบาแฮะ ลากมาถึงที่ห้องรับแขก คุณเวย์ก็มาแย่งไปลากเอง ดีเหมือนกันจะได้ไม่หนัก เอาไปขึ้นรถเองก็แล้วกัน
“ฝากดูแลเจเจด้วยละ ชั้นไปแระ”
“ฝากกี่รอบแล้วละครับ ผมจะดูแลให้ดีเท่าชีวีของผมจะมีลมหายใจเลยครับท่าน” จะให้ผมร้องลิเกอีกกี่รอบเนี่ย คุณเท่ห์ได้ยินก็ส่ายหัวเล็กน้อย แล้วก็เดินออกจากห้องไป
“พี่ไปก่อนนะครับน้องเต้ เดี๋ยวพี่จะแวะมาหาบ่อยๆนะครับ” ผมมีพี่เพิ่มอีกคนแล้วครับ ก็จะใครละคุณเวย์จอมกะล่อนนี่ไงละครับ ผมก็ได้ยิ้มแหยะๆให้ แล้วเค้าก็ลากกระเป๋าเดินทางของเจ้านายผมเดินตามเจ้านายไป เจ้านายผมจะสบายไปมั๊ยเนี่ย กระเป๋าก็ของตัวเองยังใช้คนอื่นลากให้อีก เค้าอุตส่าห์จะไปส่งสนามบิน สุดๆแล้วเจ้านายผม
................................................................................
ใจเย็นๆนะครับทุกคน ... ไรท์เตอร์สนองไม่ทัน อิอิ :really2: :เฮ้อ:
-
ชักยังไงๆกันแล้วนะ
คุณเทห์กับเต้มีจ้องตากันด้วย :กอด1:
-
เวย์ท่าทางจะปิ๊งน้องเต้เข้าให้เเล้วหรือเปล่า ><
เจเจน่ารักกกก
ไม่เอาแม่ญี่ปุ่น เอาพี่เลี้ยงเป็นแม่ละกันเนอะเจเจ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักน้องเจเจ !!~
-
^^
-
ผูกไทให่กันด้วยอ่ะ ไม่ต้องมองหาแม่ที่ไหนแล้วเจเจ เฅ้ควบสองตำแหน่งไปเลย
-
เอ๊ะพี่เวย์ ... ยังไงๆนะ :a5:
-
อิอิ :L2:
ชอบจังเลนอ่ะ
น่ารัก :กอด1:
:L2: :L2:
-
อยู่กันสองคนตั้งอาทิตย์นึงแน๊ะ
นายเต้เสร็จ เจเจแน่
= =" อิอิ
-
พี่เวย์คิดอะไรกับเต้น่ะ อิอิ
เจเจดูแลพี่เต้ให้ดีเน้อออ
-
เวย์ ทำคะแนนเลย
-
เต้เค้ารับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงเด็กอย่างเจเจเท่านั้นนะค่ะไอ้คุณเวย์ เค้าไม่รับเลี้ยงเฒ่าหัวงู :laugh:
-
เจเจ สามช่า
ตลกไปแล้วลูก
555
-
ว่าแต่ว่า
น้องกระรอกน้อยของเราเนี่ย
เข้าใจวาดเนาะ
ของแทนใจ
ป้อ เจเจ และก็เพ่เต้
+555
บักคุณเท่ห์
จาเอายังไงดี
ีรีบๆหน่อยละกาน
ไอ่คุณเวย์จ้องจาเสียบอยู่เน้อ
หุหุ
ไปดูแลน้องเจเจดีก่า
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:pig4:
ขอบคุณครับผม
เมื่อไหร่จะมีใจให้กันล่ะเนี่ย
ปล. ไรเตอร์ แนะนำไรอย่างไ้ด้ป่ะ คือคำว่า แระ อ่ะ เปลี่ยนเป็นแล้วน่าจะดีกว่าน่ะ
-
เรื่องนี้มีเเต่มุขฮ่าๆๆ อ่านเเล้วอารมณ์ดี
:laugh:
-
:laugh:
-
พี่เวย์พี่เต้เลี้ยงแต่เจเจนะครับ อย่าคิดมากนะครับ 55555
เจเจน่ารักมากๆๆๆ
-
มีเฮละครับงานนี้ ศึก 3 หนุ่ม ลุ้นรัก + เจ้าเจเจน้อย
-
เจเจน่ารักน่าฟัดจิง 555+
-
เอ้าๆๆ เป็นไงละจ๊ะ หวั่นไหวกันแล้วละสิ
ทั้งคุณเท่ห์และนายเต้ของเรา
:laugh: :laugh:
-
เด็กๆนี่น่ารักจริงๆเล้ยยยย :man1:
-
ชัวร์คุณเวย์ชอบเต้
แต่แปร่ง ๆ กับสรรพนามมันนะ
เดี๋ยวเรียกแก เดี๋ยวเรียกน้องเต้ เอางัยเนี่ยะ
เอาเป็นว่าชอบน้องเต้ก็ดีจะได้เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาให้คุณพ่อและน้องเจเจ
เผื่อจะรู้สึกหวงพี่เลี้ยงกันมั่ง อิ อิ
-
น่านนนน มีเพื่อนมาตีท้ายครัวซะละ อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เจเจน่ารักจังเลย
:กอด1:
-
แอร้ยยยย .... อยากเห็น คุณเทห์ "หึง" น้องเต้จังเลย
:call: :call:
-
:pig4:
ปล. ไรเตอร์ แนะนำไรอย่างไ้ด้ป่ะ คือคำว่า แระ อ่ะ เปลี่ยนเป็นแล้วน่าจะดีกว่าน่ะ
ต้องขอขอบคุณและขอโทษด้วยนะครับ
ปกติก็จะพยายามพิมพ์ แล้วนะครับ แต่บางทีอ่านแล้วมันไม่คุ้น จากนี้ไปจะพยายามพิมพ์ให้ถูกนะครับ
ยังไงก็ฝากนิยายด้วยนะครับ
-
คนแต่งรอบนี้กี่เม้นดี จะปั่นให้ครับ
อยากอ่านต่อ
-
คนแต่งรอบนี้กี่เม้นดี จะปั่นให้ครับ
อยากอ่านต่อ
คนแต่งยังไม่รู้จะลงให้ตอนไหนเลย หากเม้นเยอะ กำลังใจเยอะ จะลงให้น้าาาา
ห้ามปั่น อิอิ o22
-
แอบแวะมาให้กำลังใจค่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
ขอโผล่ออกมาจากหลุม ฮ่าๆ
ชอบเรื่องสไตล์นี้จังเลยค่ะ มีคุณลูกคอยเชื่อมความสัมพันธ์ :o8:
เห็นบอกว่าแต่งเป็นครั้งแรก แต่อ่านแล้วเหมือนแต่งมาหลายเรื่องเลยค่ะ อ่านลื่นมากๆ สนุกๆ :)
คุณเท่ห์ต้องเป็นสไตล์ปากแข็งแน่ๆ ระวังโดนเพื่อนรักฉกพี่เลี้ยงไปซะก่อนเน้อ 55+
เป็นกำลังใจให้นะคะ *ปูเสื่อรอครอบครัวสุขสันต์*
-
อาเวย์ เหมือนจะไม่น่าไว้ใจ
-
เห็นบอกว่าแต่งเป็นครั้งแรก แต่อ่านแล้วเหมือนแต่งมาหลายเรื่องเลยค่ะ อ่านลื่นมากๆ สนุกๆ :)
คือเคยแต่งเรื่องอื่นเหมือนกันครับ แต่ไม่จบ เป็นพวกเรื่องเล่า เรียงความ เรื่องสั้น บทหนังอะไรแบบนี้มากว่า
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรก ที่แต่ง และเอาลง และหวังว่าจะจบ อิอิ
ตอนต่อไปรอดึกๆนะครับ กำลังปั่น
-
น้องเจเจน่ารักกกกกมากกกกกกก
ฉลาดด+ทะเล้นนนอีกต่างหากก
ไม่รักไม่ได้แล้วววว
:man1: :man1:
แต่เอ๊ะๆๆๆ
พี่เต้เนี่ยเหม่อชอบกลนะเวลาคุยกะคุนเท่ห์เนี่ยยย
เป็นอะไรรึป่าววว
หรือกำลังตกหลุมอยู่อ่ะ
ส่วนอาเวย์
ท่าทางจาชอบเต้นะเนี่ย
คุนเท่ห์คงต้องรีบทำคะแนนหน่อยแล้ว
มีคู่แข่งแล้วนะ พอฟัดพอเหวี่ยงกะคุนเท่ห์อีกต่างหากก
เร่งทำคะแนนหน่อยนะ
รักคนเขียนสุดด
ปล.ตอนนี้น้องเจเจพูดชัดมากเลยอ่ะไรเตอร์ ไม่เหมือนเด็กสามขวบพูดอ่ะ
-
หลงรักน้องเจเจ แล้วนะเนี่ย :o8:
-
เรื่องสนุก กวน แล้วก้อฮา :impress2:
ส่วนน้องเจเจ ก็น่ารัก ช่างพูด ช่างถาม อิอิ
ขอเข้ามาเป็นแฟนคลับน้องเจเจด้วยคนนะคะ ไรเตอร์
:L2:
-
สนุกดีค่ะ
น้องเจเจน่าร๊ากกกกกกกกกกกกก
ชอบ ชอบ
-
เพ่เต้เนื้อหอมมมมมมมมมมมมมมม พ่อเท่ห์ของเจเจ เกิดศึกหนักแน่ๆ
-
หึหึ เจเจร้ายไม่เบานะเนี่ย
-
พี่เวย์คิดไรกะน้องเต้ป่ะเนี่ย..คิกคิก คิดจะมาตีท้ายครัวตอนเค้าไม่อยู่เหรอ.. :laugh:
-
๊ว ๊ า า า า
ศึกแย่ง ภรรเมีย กำลังจะเกิดขึ้น ค่ะ!!
-
พี่เวย์ท่าจะป่วนไม่น้อยน่ะเนี่ย
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบ
-
ย่องมาตอนดึก
......................................
ตอนที่ 14
ระยะเวลา 6 ชั่วโมงเศษๆ ทำให้ผมมาถึงเป้าหมายของการเดินทางครั้งนี้ เมืองที่น่าจะเคยชินไปซะแล้วกับการมาทำงานที่นี่ ผมกับคุณอรเข้าที่พักในโรงแรมที่คุณอรเลขาของผมได้ทำการจองไว้ตั้งแต่อยู่ประเทศไทย ตลอดการเดินทางผมเอาแต่คิดเรื่องที่ไอ้เวย์พูดตอนที่มันมาส่ง ซ้ำมาซ้ำไป
“มันจะเอาจริงเหรอว่ะเนี่ย”
.
.
.
.
“ไอ้เท่ห์ เอาไปกระเป๋าเมิง แม่งใบใหญ่ชิบหาย กะจะย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นหรือไง” เอาแล้วไงครับ ลับหลังพี่เลี้ยงผม ไอ้เวย์ที่แสนดี มันก็เป็นอย่างนี้แหละครับ
“ไรว้า แล้วมึงไปเอาจากพี่เลี้ยงกูมาทำไม ให้มันยกเอามาให้ก็ได้” พวกเราสนทนากันระหว่างกำลังอยู่ในลิฟต์
“จะไปใช้น้องเค้าได้ไง มึงเห็นป่าวตัวเล็ก บอบบางซะอย่างนั้น” นั่นอ่ะนะบอบบาง
“งั้นมึงก็อย่าบน และอีกอย่าง นั่นพี่เลี้ยงกู กูจะใช้” เถียงกับมันนี่น่ารำคาญนะครับ
“แหมมมม เต็มปากเต็มคำเชียวนะมึง พี่เลี้ยงกู ทำไม ก็แค่พี่เลี้ยง ไม่ใช่เมียมึงซะหน่อย กูยุ่งไม่ได้หรือไงคนนี้” อึกก เอาแล้วไงครับ ความเป็นเสือไบมันกลับมาอีกแล้วไงละครับ
“เห็นว่ามึงจะเลิกแล้วไง ทำไมยังสนแบบนี้อยู่อีกเหรอ” อันที่จริงไม่ใช่ผมไม่รู้นะครับ เพื่อนกันตั้งนาน แต่มันก็ห่างเรื่องแบบนี้มานานแล้วครับ หลังๆเห็นเริ่มควงผู้หญิงแล้ว
“ก็คนนี้ กูถูกใจ ทำไมวะ กูจะลองจีบด้วย มึงห้ามหวงเด็ดขาด” มันจะเอาจริงเหรอว่ะเนี่ย
“ตามใจ๊ ... ถ้าจีบติด” เอ๊ะ แล้วผมจะไปท้ามันทำไมกันเนี่ย
“ฮ่าๆๆ อย่ามาท้าไอ้พ่อลูกติด แล้วจะรู้สึก ” ผมจะรู้สึกอะไรได้ละครับ แล้วผมจะรอดูครับ
เอ้ ... ทำไมผมต้องหัวเสียกับเรื่องนี้ด้วยนี่
.
.
.
.
ถ้ามันจะเอาจริง ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมอยู่แล้ว ....
....ไม่ใช่สิ .... ต้องเกี่ยวกับผมโดยตรง...
...ก็ไอ้เด็กนั่นมันพี่เลี้ยงผมนิ.....
เอ๊ยยย .... พี่เลี้ยงลูกผมต่างหาก
ผมไม่อยากให้ลูกผมสับสน
ใช่ๆๆ มันคือเหตุผล ไม่ให้เจเจสับสนในเรื่องนี้
“บอสค่ะ ถึงชั้นที่เราจองไว้แล้วค่ะ จะไม่ออกจากลิฟท์เหรอคะ ” คุณอรเรียกผมออกจากลิฟท์ โดยที่ตัวของเธอนั้นได้ออกไปรออยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว
“วันนี้บอสแปลกจังนะคะ อรเห็นเหม่อทั้งวันเชียว คิดถึงใครที่เมืองไทยรึเปล่าคะ” คุณอรคงแอบสังเกตอาการของผมตั้งแต่ขึ้นเครื่องมาสินะ จะบอกเธอไปยังไงดีละทีนี้
“อ๋อ ... ผมเป็นห่วงลูกนิดหน่อยอ่าครับ แล้วก็กังวลเรื่องงานวันพรุ่งนี้ด้วย” ผมตอบความจริงครับ ทุกคนเชื่อไหม
“อ่อค่ะ ... งั้นวันนี้บอสพักผ่อนเยอะๆนะคะ พรุ่งนี้เรามีงานที่ต้องทำกันตั้งแต่เช้า อรเข้าห้องพักก่อนนะคะ” คุณอรย้ำงานผมในวันพรุ่งนี้อีกทีก่อนที่จะเดินเข้าห้องพักของเธอไป ส่วนผมอยู่ใกล้ๆ ห้องถัดไปนี่เองครับ
ผมเข้าห้องมา เอาสัมภาระเข้าตู้เสื้อผ้า ........... ว่าแต่โทรหาเจเจหน่อยดีกว่า
“ฮัลโหล สวัสดีครับ” ปลายสายพูดขึ้นมา ซึ่งถ้าเดาไม่ผิดพี่เลี้ยงผมแน่ๆ
“อืมม ชั้นเอง แล้วเจเจละ” ถามหาลูกก่อนครับ
“อ๋อ เจเจนั่งเล่นกับคุณเวย์อยู่ครับ จะคุยกับเจเจมั๊ยครับ เดี๋ยวผมตามให้ เจเจครับ คุณพ่อโทรมา” อืมมม แล้วจะถามทำไมว่าจะคุยรึป่าว ทำไมไม่เรียกมาเลยละ เอ๊ะ ไอ้เวย์อยู่ด้วยเหรอ อะไรของมันวะเนี่ย
“ฮัลโหล ถึงแล้วเหรอคับป้อ” เจเจเสียงใสแจ้วมาตามสายเลยครับ
“ใช่ครับ พ่อถึงญี่ปุ่นแล้ว ที่นี่หนาวมากเลย”
“หรอครับ พ่อหาอะไรอุ่นๆใส่ด้วยนะคับ อย่าไปหาใครมากอดละ ใส่ผ้าหนาๆไว้น้าคับ” แหนะ มีแอบหวงพ่อด้วย ร้ายไม่เบาเจเจ
“แล้วเจเจทานไรยังครับ พี่เต้ทำอะไรให้กินเหรอ” ไอ้พี่เลี้ยงมันจะดูแลลูกผมดีมั๊ยเนี่ย
“กิงแล้วคับ อาเวย์มารับเจเจกับพี่เต้ไปกิงเคเอฟซีมา อาเวย์เลี้ยงด้วย แถมยังพาเจเจซื้อของเล่งอีก เจเจได้ของเล่งใหม่ๆมาเพียบเลยคับ” อะไรกันนี่ ผมมาแค่วันเดียวเอง มันจะเอาใจไอ้เต้ เอ๊ยย ไม่สิ เอาใจเจเจขนาดนี้เลยเหรอ
“อ่อๆๆ อย่างงั้นเหรอลูก งั้นพ่อขอคุณกับอาเวย์หน่อยสิ” คุยกันซักหน่อยดีมั๊ย เพื่อนเวย์
“ได้ครับ เดี๋ยวเจเจเรียกให้ อาเวย์คับ ป้อจะคุยด้วย .... ป้อครับ ดูแลตะเองดีๆนะครับ แล้วรีบกลับมานะเจเจคิกถึง” เจเจเรียกไอ้เวย์เสร็จ ก็สั่งลาผมตามระเบียบ
“โอเคครับลูก ... ดูแลตัวเองด้วยนะ” ผมก็ตอบไปตามระเบียบเหมือนกัน
“อะไร ใครลูกมึง เจเจกับพี่เลี้ยงมึงอ่า กูดูแลเอง มีไรป๊ะ” นี่มันรับสายจากลูกผมเร็วขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย ผมยังไม่ทันได้พูดลาลูกชายผมเลย แถมยังมาพูดข่มแบบนี้อีก
“มึงนี่นะ ไม่มีมารยาทเลย พ่อลูกเค้าคุยกันมาแย่งสายไปคุยซะงั้น” ขอบ่นๆครับ อย่างนี้ไม่ดีๆ
“อะไรของมึง เจเจส่งมาให้กู กูก็รับเอามาฟัง ผิดซะงั้น เออๆๆๆ ช่างมัน มึงมีไรกับกู ร้อยวันพันปีไปต่างประเทศก็ไม่เคยโทรหา วันนี้ต่อมอะไร ถึงอยากคุยกะกูล่ะ” อะไรกัน กูเป็นถึงขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วทำไมจะคุยกับมึงไม่ได้
“ก็ไม่มีอะไร แค่จะถามว่าบ้านช่องไม่มีหรือไง ถึงได้มาอยู่ห้องกูนี่”
“โหห เดี๋ยวนี้มีหวง อะไรกันกูมาดูแลลูกมึงให้ น่าจะขอบใจนะ ไม่ใช่มาเสียดสี” นี่ผมเสียดสีมันเหรอครับเนี่ย
“เออๆๆๆ ขอบใจ ฝากลูกกูด้วยละ แค่นี้นะ เปลืองค่าโทรศัพท์” ต้องรีบชิ่งวางครับ เพราะรู้สึกว่าผมจะเป็นฝ่ายถูกรุกล้ำ
“ฝากแค่ลูกอย่างเดียวจริงเรอะ” แหนะ ยังมีย้อน อะไรของมันนี่
“เออออออออออออออ” แล้วผมก็ตัดสายเพื่อนยากของผมไป
“หงุดหงิดเว๊ยยยยยยย” ผมตะโกนออกมาเสียงดัง
“แล้วกูหงุดหงิดเรื่องอะไรวะ บ้ารึเปล่า อาบน้ำนอนดีกว่า” ผมบ่นพรึมพรำกับตัวเองถึงอาการคนหงุดหงิด แต่ก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผมจะหงุดหงิดอะไร เอาเป็นว่าอย่าไปคิดมากเลย
“ เฮ้อออออ” ขอถอนหายใจยาวๆหน่อยนะครับ
หลังจากวันนั้นผมก็มีเวลาคิดเรื่องบ้าๆในสมองน้อยลง เพราะต้องคุยงานกับลูกค้าทั้งวัน บางทีดิวงานกันกว่าจะเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืน นานๆทีถึงมีเวลาโทรไปหาไอ้ตัวเล็กที่เมืองไทย และอีกอย่างที่ผมพยายามลุยงานให้เต็มที่ก็เป็นเพราะว่า ...
“อรจัดการเปลี่ยนตั๋วเครื่องบินวันกลับให้เรียบร้อยแล้วนะคะ” ผมจะเลื่อนวันกลับครับ
“อ๋อ ครับ ขอบคุณมากครับอร” ผมตอบเธอไปในขณะที่เรากำลังนั่งรถตู้ไปประชุมกับลูกค้าในเช้าของวันที่ 3 ที่ญี่ปุ่น
“แล้วทำไมคราวนี้บอสถึงอยากกลับก่อนกำหนดละคะ” ไม่ผิดหรอกครับ ที่เธอจะสงสัย เพราะปกติเวลาที่ไปประชุมกันที่ต่างประเทศ หรือไปทำงานอะไรๆก็แล้วแต่ ผมจะกลับตามเวลาที่กำหนด หรือไม่ก็เลยไป เพราะงานบางงานยังไม่เคลียร์ แต่ครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกที่ผมจะกลับก่อนกำหนดการที่วางไว้
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่เป็นห่วงลูกชายอ่าครับ” ผมก็อธิบายตามความรู้สึกตอนนั้น
“แค่นั้นจริงๆเหรอค่ะ ไม่ได้เป็นห่วงคนอื่นนะ” เอ๊ะ หมายความว่าไงหว่า คุณอรไปรู้อะไรมาอีกเหรอ
“ผมไม่เข้าใจครับ คุณอรหมายความว่าอะไร”
“เปล่าค่ะ” เอ.... คุณอรนี่ชักแปลกๆนะ ผมจะไปห่วงใครได้ละ
วันนั้นทั้งวันผมพยายามคุยงานให้เสร็จภายในวันนั้นให้ได้ เพราะถ้าไม่เสร็จวันนี้ มันต้องยืดเยื้ออีกแน่ ลูกค้าก็ช่างเอาใจยากเหลือเกิน
ในช่วงพักของการประชุม ผมหยิบโทรศัพท์เพื่อจะโทรไปที่ประเทศไทยเพื่อจะบอกถึงกำหนดการณ์ในการเลื่อนกลับ
“สวัสดีคับ เจเจพูดคับ ต้องการพูดกับใครคับ” ได้ยินเสียงนี้แล้วผมหายเหนื่อยเลยครับ
“สวัสดีครับ พ่อเท่ห์พูดครับ ต้องการคุยกับเจเจครับ” เล่นกับเจเจซักหน่อยจะได้อารมณ์ดีไปคุยงานต่อ
“อ้าว ป้อเองเหรอคับ ว่าไงคับ ไม่โทรมาหลายวันเลยนะ เจเจคิดถึง” ใครสั่งใครสอนให้อ้อนนี่ลูกชายผม
“ก็พ่อยุ่งตลอดเลยอ่ะครับ พ่อต้องรีบเคลียร์งานจะได้กลับไปหาเจเจเร็วๆไงครับ นี่วันศุกร์นี้พ่อก็จะกลับแล้ว” อธิบายให้เจ้าตัวแสบฟังหน่อย เดี๋ยวจะน้อยใจไปกันใหญ่
“จริงหยอคับ ป้อกลับมาเร็วจัง” เสียงของเจเจแสดงถึงความดีใจทำเอาผมแอบยิ้มไปกับอารมณ์นั้น
“แล้วนี่พี่เลี้ยงเจเจทำอะไรอยู่เหรอครับ” ขอถามถึงนิดนึง เดี๋ยวจะหาว่าไม่สนใจ
“เพ่เต้กำลังถูบ้านอยู่อ่ะครับ วันนี้เจเจช่วยเพ่เต้ทำความสะอาดบ้านด้วยนะครับป้อ” เอ๊ะ จะทำความสะอาดทำไม ก็ผมบอกแล้วว่าให้โทรเรียกแม่บ้านคอนโดมาทำความสะอาด
“เอ่อ เจเจเรียกเพ่เต้มาคุยกับพ่อหน่อยสิครับ” ขอคุยหน่อยแล้วกัน
“ได้คับ แต่ป้ออย่าดุเพ่เต้นะคับ เพ่เต้เค้าเหนื่อยๆอยู่” ตกลงเจเจลูกใครละเนี่ย
“ได้ครับ พ่อสัญญา” ต้องรับปากไปครับ ไม่งั้นอย่าหวังว่าจะได้คุยกับพี่เลี้ยงของเค้า
“สวัสดีครับ นายท่าน” เสียงแจ้วมาเชียว ท่าทางไม่เห็นจะเหนื่อยเหมือนกับที่เจเจบอก
“อืม เจเจบอกชั้นว่านายทำความสะอาดห้องเองเหรอ ก็ชั้นบอกไปในซองนั้นแล้วไงว่าให้โทรไปบอกแม่บ้านมาทำความสะอาด จะได้ไม่เหนื่อย” ก็จริงนะครับ ปกติผมจะจ้างแม่บ้านเค้าทำ อาจมีบ้างที่พี่เลี้ยงคนอื่นๆเค้าทำ แต่เค้าเป็นผู้หญิง เค้าอาจจะคุ้นกับการทำงานบ้าน แต่นี่ไม่ใช่...
“ก็เท่าที่ผมทราบ ปกติพี่เลี้ยงเจเจก็ทำส่วนนี้นี่ครับ อีกอย่างห้องก็ไม่ได้สกปรกอะไรมากมาย แค่นี้ผมทำได้ครับ”
“อืม แล้วแต่นาย อย่ามาบ่นว่าเหนื่อยให้ชั้นได้ยินก็แล้วกัน” ต้องดักไว้ก่อนครับ มาบ่นว่าเหนื่อยแล้วลาออกนี่ ไม่ได้เลย
“โอเคครับ ผมไม่ลาออกง่ายๆหรอก” เหมือนรู้ความคิดเราไอ้พี่เลี้ยงคนนี้
“เออ แล้วชั้นจะบอกอีกว่า ชั้นกลับก่อนกำหนด คงไปถึงวันศุกร์ค่ำๆ” บอกเอาไว้ก่อนครับ เดี๋ยวไปถึงจะตกใจเอา
“เหรอครับ ดีจัง รีบๆกลับมาละครับ” เสียงนี่แสดงออกถึงความดีใจไม่แพ้เจเจเลย หรือผมคิดไปเอง
“ทำไม คิดถึงชั้นหรือไง” เอ๊ยยย ผมจะถามแบบนี้ทำไม
“คิดถึงสิครับ .......
คิดถึงของฝากอ่าครับ เจ้านายอย่าลืมเชียวละ” ดีนะครับ ที่มีต่อ ไม่งั้น.......
“ เออๆๆ ไม่ลืมหรอกหน่า ห่วงแต่ของนั่นแหละ” ถึงจะยุ่งแค่ไหนก็ต้องหาเวลาไปซื้อของฝากมันสินะ
“คนก็ห่วงนะครับ เอ๊ยยย ฝนตก แค่นี้ก่อนนะครับ ผมตากผ้าทิ้งไว้ ขอไปเก็บผ้าก่อน เปียกหมดแล้ว ตี๊ด ตี๊ด ”
เอ๊ยยย ว่าอะไรนะ เอ้าๆๆๆ วางไปแล้ว
ที่ผมได้ยิน ...... ผมคงหูฝาดไป....ใช่มั๊ยครับ ????
...................................................
หลับฝันดีนะครับ รักทุกคน :กอด1:
-
^
^
^
คนแรกๆๆๆ หุหุ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด น่ารักอ่ะ คุคุ +1 แด่ไรเตอร์น่ารักๆๆ ( ความจริงให้เจเจมากกว่า โรครักเด็กกำเริบ เนื่องจากที่บ้านเลี้ยงอยู่คนหนึ่งแต่ยังไม่พูดปากหนักจริงๆ )
-
หึหึ คนก้ห่วงครับ
ฝนตกจิงป่าวเนี่ย หรือเขินที่ตัวเองพูดไป เพ่เต้ หุหุ
-
แง้งงง
มีหยอดด้วยอ่า
น่ารักที่ซู้ดเลยยยยยยยยยยยยย
-
เต้มีหยอดนายท่านด้วยอ่ะ คิคิ
สงสัยหูแว่วมั้งนายเทห์ เพราะงั้นต้องรีบมาฟังจากปากเต้ใกล้ๆเลยนะ จะได้ยินชัดๆไง :-[
แต่เจเจทำไมน่ารักอย่างเน้น๊า :man1:
-
แหม ต่างคนต่างหลุด ต่างคนต่างหยอด
เอาเว๊ยยยย สู้ ๆ
ว่าแล้วเชียวว่าคุณเวย์ต้องเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่ดี
ถ้ามีอีกซักคนจะดีมาก ๆ เลย 55555
-
:impress2: หึหึ คุณพ่อเท่ห์ แอบยิ้มอ่ะป่าว ^^
-
เฮอะ ๆ ยังไม่เอะใจกับความรู้สึกของตัวเองละซิคุณเท่ห์ ว่าทำไมถึงรู้สึกแปลก ๆ กับพี่เลี้ยงเด็กคนนี้เป็นพิเศษ ปากกับการกระทำตรงข้ามกันเลยนะค่ะคุณเท่ห์ :m20:
-
รีบๆ กลับด่วนเลย เพื่อนรักจะหักเหลี่ยมซะงั้น
-
^^
-
ไรเตอร์มาต่อเร็วๆๆๆๆๆ
น่ารักจังเลยย
ขอให้เจเจมีแม่ใหม่เร็วๆน๊าาาาา :กอด1: :กอด1:
-
พ่อเท่ห์หูไม่ฝาดคะ ไม่ฝาด คนอ่านเพ็นพยานได้ เชื่อตามที่ได้ยินเตอะ
ว่าแต่พ่อเท่ห์ รู้ใจตัวเองสักทีเดี๋ยว เพื่อนจะคาบพี่เลี้ยงไปกินน้อ ถ้าเป็นอย่างนั้นพ่อเท่ห์ เฮ้ย น้องเจเจ นะเหงาน๊า
-
o13 เต้ แอบหยอดหน้าตาเฉยเลยนะนี่นะ
-
รีบๆ กลับด่วนเลย เพื่อนรักจะหักเหลี่ยมซะงั้น
^
^
เห็นด้วย
แอบมาอ่านต่อ
+1
-
รักเจเจนะค๊าบบบบ :กอด1:
:L2: รักไรท์เตอร์ด้วย ^^
-
รักน้องเจเจจัง
ยุให้พ่อมีแม่ใหม่ซะงั้น
ว่าแต่ว่า
อยากมีแม่ใหม่เป็นพี่เลี้ยงด้วยหรือเปล่าครับ
พ่อกระรอกน้อย
-
เต้เป็นแม่บ้านมากมาย
ฟังการสนทนาเหมือยสามีไปทำงานต่างประเทศโทรมาหาลูกและภรรยาจริงๆ
อิอิ
-
เต้เป็นแม่บ้านมากมาย
ฟังการสนทนาเหมือยสามีไปทำงานต่างประเทศโทรมาหาลูกและภรรยาจริงๆ
อิอิ
:-[ :-[ :-[ :-[
-
อยู่ในช่วงสับสน ... หาทางออกให้ได้เร็วๆนะพ่อ :-[
-
น่ารักอ่ะ..พ่อเท่ห์กลัวเพื่อนดักตีท้ายครัวจริงๆด้วย...เอิ๊กกกก.....รีบเปลี่ยนวันกลับเชียว...เหอเหอ :z1:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
พ่อเท่ห์กลับมากันท่าเพื่อนให้ดีนะ อิอิ
-
ป๊ะป๋า
กลับมาเร็วๆนะ
เดี๋ยวถูกตีท้ายครัวไม่รู้ด้วย
อิอิ
:laugh:
-
ไรเตอร์เขียนได้ดีจังอ่านแล้วให้ความรู้สึกว่าเจเจน่ารักน่าหยิก
ส่วนคู่คุณเท่ห์กับเต้ก็น่ารักดีมีรั่วๆบ้าง
ปล.+1 ให้ค่ะ
-
:-[อร๊ายยยยยยิ่งอ่านยิ่งรัก พี่เต้ ลูกเจเจ แล้วก็พ่อเท่....
:L2:เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ...
-
เอาแล้วไง
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เวย์... ถ้าทำอย่างที่คิด
:angry2: จะเปลี่ยนชื่อเป็น ไอ้เวร ล่ะน้าาา
-
;]
-
ทั้งหวงทั้งห่วงกันเลยซินะ^^
ป๊ะป๋ากลับมาเร็วๆน๊า เพ่เต้รออยู คิคิ
กอดน้องเจเจหนึ่งที :กอด1:
-
แอร๊ย ย ย ย !! คนก็ห่วง . . . .
-
ฝนตกจริงเร้อออ 555
เป็นกำลังใจให้นะคะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
เรื่องน่ารักมากๆเลยค่ะ
เจเจกามเทพน้อย
พ่อเทห์เริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วว
-
อ้ากกกกกกกกกกกกก
มีห่วงด้วยอ่ะ
น่ารักจริงพี่เต้
-
:m32:ย่องมาอ่านตอนกลางวัน
ร๊อนร้อน
แล้วย่องออกไป o3
-
รอตอนต่อไปนะคะ อิอิ ชอบๆ น่ารักทั้งคุณพ่อ คุณลูก และพี่เลี้ยงเลย ^_^
-
อัพเถอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
น่ารักจริงๆเลยยย คู่นี้ๆ
:-[
-
:impress2: :impress2: อะๆๆ ชักยังไงๆละน้าา
เชียร์นายเวย์ ไม่เชียร์นายเท่ห์หรอก ฮ่าๆๆ :z2:
:z13: :z13: ไรเตอร์นะคร้าบๆๆ
-
ต่างคนต่างใจตรงกานนนนนนนนนนนนนนนนน หุหุ
-
อะไรจะรีบกลับขนาดน้านนนนนนล่ะเฮีย
กลัวใครเค้ามาคว้าไปรึไงกัน :-[
-
หุหุหุ อ่านไปนั่งยิ้มไปเหมือนคนบ้าขึ้นทุกวันแล้วเรา
มันค้างอีกแล้วครับ
เจเจน่ารักสุดๆ
-
น่าร๊ากทุกคนเลย :impress2:
ระวังเถอะนายเท่ห์ วางฟอร์มจัดมากๆ เด๋วเพื่อนเวย์งาบไป นะ 555 นู๋เต้อะ o18
-
เอ๊ะๆๆๆๆ
คุนเท่ห์กะเพ่เต้กำลังจูนสัญญาณให้ตรงกันอยู่รึป่าวอ่ะ
น่าร๊ากกกกจังเลย
-
หนุกดีครับ มาต่อไวๆๆนะ
-
:m20: :m20: :m20:
หนุดดีคับ เรื่องนี้
มาต่อเร็ว ๆๆ น่ะคับ
-
แอร้ยยยยยยยยยยยยยย :-[ :-[ :-[
บ้าที่สุด....เขินแทน :กอด1:
-
ไหนๆ คุณพ่อก็ไม่สนใจพี่เลี้ยงอยู่แล้ว ก็ปล่อยให้เพื่อนเวย์จีบดิ ให้จีบไปเลย :laugh:
-
ไรเตอร์ชอบปล่อยให้ค้างแล้วมานั่งหัวเราะ
เหอะๆ ไงก็ขอกำลังใจให้เพื่อนผมด้วยล่ะกันเน้อ
ไปแระ ร้อนจิงๆวันนี้
ปล.ไรเตอร์ไม่มีอารมแต่ง เพราะอากาศร้อนนี่แหละ
-
สนุกอ่ะ
ได้โปรดดดดดดดดดด
อัพด่วนนนนนนนนนนนนน
-
ตามทันแล้ววว น่ารักดีอ่ะชอบบบ
ไม่รู้ว่าจะเป็นงัยต่อไปนะเนี้ยยยยยย
น้องเจเจ บางทีพูดชัด บางทีพูดไม่ชัด 5555
เริ่ม งง ว่าเด็กดอยหรือป่าว กร๊ากกกก ล้อเล่นนน น่ารักดี
ว่าแต่แหมคุณเพื่อนเวย์นี่สตาร์ทตัวแรงมากกนะคะเนี้ยยย
-
สนุกดีค่ะ อ่านจนทันแล้ว ดีใจจัง แต่ว่า ตอนต่อไปมาเมื่อไหร่ดีค่ะ อีป้าแก่ๆ จะรอค่ะ +1
-
อ่า ซาหนุกดี
รีบๆต่อนะคะ
-
o_O น่ารักจัง.. น้องเจเจ พี่เต้
-
ถ้าน้องเจเจ ไม่เอาคุณอรล่ะ เจ๊จะขำให้ ฮ่ะ ฮ่ะ
ไรท์เตอร์สู้ๆจ้า :L2: :L2: :L2:
-
แม่ของเจเจก็ต้องเป็นเต้ซิ :laugh:
-
:impress2: :impress2: ต่อแบบยาวได้ใจจริงๆ แต่เอะ ผมว่าตัวละครมันแปลกๆนะ
หรือว่าผมจำผิดนี่ ระหว่างคุณอร กะคุณดาว ฮ่าๆๆๆ
:laugh: :laugh:
-
ไม่ค้างมั้งค่ะ แต่ ........ อีป้าแก่ๆ ชอบ น้อง เจเจ จัง ขอยืมมาเลี้ยงสัก 2 วันสิค่ะ 555
-
:impress2: :impress2: ต่อแบบยาวได้ใจจริงๆ แต่เอะ ผมว่าตัวละครมันแปลกๆนะ
หรือว่าผมจำผิดนี่ ระหว่างคุณอร กะคุณดาว ฮ่าๆๆๆ
:laugh: :laugh:
ห้าๆๆๆ ขอโทษด้วยจริงครับ ไรเตอร์งงตัวละคร แบบว่าอากาศมันร้อน แก้ให้แล้วนะครับ กลับไปอ่านใหม่ก็แล้วกัน แหะๆๆ ผิดพลาดมหันต์ :z3: :z3: :z3:
-
เจเจไม่เอานะลูกคนอื่นอ่ะ
แม่ใหม่เจเจก็ยืนอยู่กับเจเจแล้วไงล่ะลูก :-[
มาอีกดีกว่าไรเตอร์
แต่คุณอรนี่ก็แอบแรงงงงแบบนิ่มๆนะเนี่ยะ :เฮ้อ:
-
พี่เวย์ พี่เต้เป็น...ของเจเจนะครัย อย่าเอาเจเจไปยกให้ใครโดยพลการดิครับพี่เวย์
มันเป็นอะไรไม่รู้ครับแบบว่า มันค้างๆๆๆๆ ตลอดเลยงะครับ
เจเจน่ากอดมากเด็กอะไรน่ารักจัง
-
เดี่ยวผมมาลงให้ใหม่นะครับ พอดีผมพลาดเรื่องตัวละครไปนิดนึงอ่าครับ
ขอโทษด้วยนะครับ
-
แหม...ป้าอรรีบออกตัวกับเต้เลยนะค่ะ ทำไมค่ะคุณเท่ห์เนี่ยรถด่วนขบวนสุดท้ายของป้าเลยหรอค่ะ พลาดแล้วคานจะมากองถึงตรงหน้า เลยต้องออกตัวแรงกว่าปกติ เห็นความผิดปกติของคุณเท่ห์อ่ะดิ :laugh:
-
น้องเจเจบอกว่า ไม่เอาชะนี
555+ :laugh:
-
“แต่ผมชินแบบนี้นะครับ ถ้าไม่ให้เรียกแบบนี้ ผมก็ชินอีกอย่าง คือ มึง กู ไม่ก็ ไอ้ อี คุณเวย์จะเอาแบบไหนดีละครับ” เหอะๆ ลูกพ่อขุนเก่าต้องเข้าใจนะครับคุณเวย์
.....
ก๊ากกกกก น้องเต้แรงดีไม่มีตกเลยแฮะ
น้องเจเจก็ยังคงน่ารักเหมือนเดิม อิ อิ
-
เอาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณเท่รีบกลับมาเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆ
เดี๋ยวอดไม่รู้น้า
:z2: :z2:
-
คิดถึงลูก แต่ก็แอบคิดถึงพี่เลี้ยงลูกด้วยใช่เปล่า พี่เทห์
ไม่คิดอะไร แต่ทำไมออกแนวหวง ๆ พี่เลี้ยงเจเจด้วย :z2:
+1 พร้อมกำลังใจครับ รอตอนต่อไปอยู่ครับ
-
:m16: อาเวย์นี่แผนสูงชะมัด
-
ต้องเปนพี่เต้สิ ไม่ใช่คุณอร
-
แก้ตัวละครใหม่นะครับ ขอโทษด้วยนะครับ
.....................................
ตอนที่ 15
นี่ก็เกือบสัปดาห์แล้วสินะ ที่ผมรับหน้าที่เป็นพ่อบ้าน เอ๊ย ไม่ใช่สิ เป็นพี่เลี้ยงของเจเจ ไม่คิดไม่ฝันว่าเรียนมาตั้งสูง แต่กลับได้มาทำอาชีพนี้ ที่ตัวเองใฝ่ฝัน ถึงมันจะยากบ้าง เหนื่อยบ้าง ไม่เข้าใจอารมณ์และความรู้สึกของคนอื่นๆและตัวเองก็ตาม แต่ก็นะ ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ยังไงก็ต้องพยายามกันต่อไป
หลังจากคุณเท่ห์ไปญี่ปุ่น คุณเวย์ก็มาที่ห้องทุกวันเลย บอกว่ามาหาเจเจ มาหาหลานตัวเอง แต่ก็ชอบคลุกอยู่กับพวกเราทั้งวัน พอเย็นๆก็พาออกไปหาอะไรกิน ความรู้สึกแบบนี้เหมือนกับกำลังทำคะแนน แต่ไม่รู้ทำกับเจเจ หรือ กับผมกันแน่ ไอ้บอยก็โทรมาหาทุกวันเหมือนกัน บ่นแอบน้อยใจว่าทำไมไม่ไปหามันบ้าง ผมก็ต้องบอกปัดไปว่า ช่วงนี้กำลังเริ่มทำงาน กำลังยุ่งเลย คิดแล้วก็สงสารมัน
คุณเท่ห์ให้ซองมอบหมายงานผมมา ในนั้นมีกระดาษสั่งงานอยู่แผ่นหนึ่ง ก็บอกเรื่องราวทั่วๆไปของคอนโดห้องนี้ และก็เรื่องทั่วๆไปของเจเจ พร้อมใส่เงินมาให้ตั้งหมื่นนึง ผมจะใช้จ่ายอะไรละครับ ประเด็นที่สำคัญของกระดาษก็มีว่า
เจเจชอบกินไก่ทอดเคเอฟซี (นี่สินะ จึงไม่ค่อยชอบกินผัก)
เจเจชอบไปเดินเล่นที่สวนของคอนโด (อันนี้ผมกับคุณเวย์พาไปเดินเล่นทุกวัน)
โทรติดต่อให้แม่บ้านคอนโดมาทำความสะอาดห้องทุกวันพุธ( เอ... อันนี้ผมทำเองก็ได้นี่หน่า)
นอนเป็นเพื่อนเจเจทุกคืน (รู้แล้วหน่า ไม่บอกก็ต้องทำ)
เจเจไม่กินผัก อย่าลืมให้กินน้ำผักผลไม้ของนายละ (อันนี้ก็แน่นอนอยู่แล้ว ผมบังคับเจเจกินทุกวันเลย หลังๆมาถามหาซะด้วยซ้ำ)
และอื่นๆอีกสองสามข้อซึ่งผมก็พยายามมองข้ามไป อะไรก็ไม่รู้เยอะแยะ
“เพ่เต้ครับ ผ้าเปียกรึป่าว” เจเจถามผม ในขณะที่มือผมถือตะกร้าเก็บผ้าหนีฝนเข้ามาในห้อง
“ไม่ทันเปียกครับ พี่ไปเก็บทันพอดี ว่าแต่เจเจหิวรึยังครับ” วันนี้เจเจช่วยผมทำงานบ้านทั้งวันเลย ไม่รู้ว่าหิวยังหว่า แต่ผมโคตรหิวเลยครับ”
“หิวแล้วครับ ดูซิท้องเจเจแฟ๊บหมดแล้ว ถ้าป้อมาแล้วเห็นว่าเจเจผอมแบบนี้ เพ่เต้โดนป้อดุแน่ๆ คอยดู” โห ขนาดนั้นเลยเหรอครับไอ้กระต่ายน้อย
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่เต้จะทำอะไรให้กิน รอแป๊ปนะครับ คุณชายน้อย” ว่าแต่กินอะไรดีหว่า
“ได้ครับ ขออร่อยๆ แบบด่วนๆนะครับ เจเจหิวจะเป็งลมแล้วววว” ดูซิครับ อาการอ้อนของเด็กคนนี้ พูดไปพร้อมทำท่าจะล้มลงบนโซฟา เชื่อแล้วครับ ว่ามันร้ายย
“ติ้ง หน่อง ติ้ง หน่อง” เสียงออดแบบนี้ เวลาเดิมแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก
“อาเวย์มาแล้ว เดี๋ยวเจเจไปเปิกประตูเองนะครับ เพ่เต้ไปทำอาหารได้แล้ว” มาทุกวันเชียวนะครับ คุณเวย์ !!!!!
ผมเดินเข้าครัวเปิดตู้เย็นดูวัตถุดิบ อืมมม ทำแกงจืดหมูสับก็แล้วกัน ไข่เจียวด้วย แต่คุณเวย์มาด้วย ทำอะไรเผ็ดซะอย่าง เอาเป็นผัดเครื่องแกง โอเค ลงมือทำ
“ทำอะไรอยู่เหรอครับ น้องเต้” ตั้งแต่วันนั้นมา คุณเวย์ก็เรียกผมน้องตลอด แต่ผมก็เรียกเหมือนเดิม
“อ่อ ทำกับข้าวให้เจเจทานอ่าครับ...คุณเวย์”
“แหมน่ากินจังเลยนะครับ ถ้าผมจะฝากท้องด้วย จะน่าเกลียดมั๊ยครับ” ถ้าผมบอกว่าน่าเกลียดคุณก็ยังจะกินใช่ปะ แล้วอีกอย่างยังเพิ่งเริ่มทำ มันจะน่ากินมาจากไหน
“ได้สิครับ นี่ผมก็กำลังทำเผื่อคุณเวย์ด้วย คุณเวย์รอสักครู่นะครับ” ยังไงก็ได้กินครับ เชื่อผม
“น้องเต้นี่ยังไงนะ พี่เวย์บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าแทนตัวเองว่าผม อย่าเรียกพี่ว่าคุณ บอกแล้วไงว่าให้แทนตัวเองว่าน้องเต้ เรียกพี่ว่าพี่เวย์” เออ... จะอะไรกันนักกันหนากับการเรียกชื่อนี่ครับ
“แต่ผมชินแบบนี้นะครับ ถ้าไม่ให้เรียกแบบนี้ ผมก็ชินอีกอย่าง คือ มึง กู ไม่ก็ ไอ้ อี คุณเวย์จะเอาแบบไหนดีละครับ” เหอะๆ ลูกพ่อขุนเก่าต้องเข้าใจนะครับคุณเวย์
“เอ่อออ งั้นเอาแบบนี้แหละครับ ดีแล้ว งั้นพี่ไปนั่งเล่นกับเจเจรอน้องเต้ทำอาหารนะครับ” อืมมม นั่นแหละครับที่น่าจะเหมาะสุดในตอนนี้
“โอเคครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วผมจะเรียกนะครับ”
ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ชอบนะครับ แต่ผมว่าพี่แกรุกมากเกินไป ผมตั้งตัวไม่ทันอ่ะครับ มาช้าๆเนิบๆก็ได้ครับคุณเวย์ ผมยังอยู่ที่นี่อีกนาน และอีกอย่างทำไมไม่รู้ เหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว คิดถึงใคร อะไร ก็บอกตัวเองไม่ได้ซักที
หรือจะเป็นคนๆนั้นที่ผมรอ
แต่ผมก็รอเค้ามานานตั้งหลายปีแล้วนะ
แล้วความรู้สึกนี้เหมือนว่ามันกำลังจะหายไปแล้ว
แล้วตอนนี้ผมรู้สึกอะไรละ
เฮ้อ !!!!
“คุณเวย์ เจเจครับ ทานข้าวกันเถอะครับ พี่เต้ทำเสร็จแล้ว” ผมจัดโต๊ะอาหารที่มีกับข้าวสามอย่างเสร็จเรียบร้อย จัดเก้าอี้เด็กให้เจเจ ตักข้าวกะว่าเจเจต้องกินหมด รวมทั้งของตัวเองและคุณเวย์ด้วย
“โอ้โห น่าทานจังเลยครับน้องเต้ วันนี้พี่เวย์ขออ้วนหนึ่งวันนะครับ” คุณเวย์นี่ปากหวานจริงๆครับ อยู่ๆไปอาจใจอ่อนนะเนี่ย
“ทานเยอะนะครับ คุณเวย์ จะได้โตไวไว” ขอเหน็บหน่อยแล้วกันครับ คนอะไรก็ไม่รู้ ยิ่งอยู่ยิ่งเหมือนเจเจ แต่ก็มีเสน่ห์ดีครับ
“เจเจ มาแข่งกันมั๊ย ว่าใครจะโตก่อนกัน” คุณเวย์หันไปพนันกับเจเจ ที่ตั้งท่าจะตักหมูในต้มจืด หันมามองหน้าคุณอาทำตาดุใส่
“ได้เลยครับอาเวย์ เจเจนำไปก่อนละน้า” ว่าแล้วเจเจก็ตักหมูสับเข้าปากคำแรกไปอย่างไม่รอใคร
“ไรว้า เจเจขี้โกงอาอ่า เดี๋ยวอาจะตามไปติดๆเลย” พอกันเลยทั้งสองคนอาหลาน นี่ผมต้องเป็นพี่เลี้ยงให้กี่คนกันแน่
“คุณเวย์รู้รึยังครับ ว่าคุณเท่ห์จะกลับมาวันศุกร์นี้แล้ว” ผมชวนคุณเวย์คุยในขณะที่กำลังช่วยกันเก็บโต๊ะ ส่วนเจเจ โน้นน ครับ หน้าทีวีนั่งดูเบ็นเท็นเรียบร้อยแล้ว
“อ้าวเหรอ ไมคราวนี้มันกลับมาเร็วจัง เห็นว่าไปอาทิตย์นึง สงสัยจะเป็นห่วงคนทางนี้” นั่นสินะ อืม
“สงสัยจะเป็นห่วงเจเจอ่ะครับ ผมพี่เลี้ยงมือใหม่ คุณเท่ห์ต้องห่วงเป็นธรรมดา” เป็นใครก็ห่วงลูก ใช่มั๊ยครับ
“ขอให้มันเป็นอย่างนั้นก็แล้วกัน” เอ๊ะ คุณเวย์หมายความว่าไงหว่า
“ไปครับน้องเต้ ไปล้างจานกัน” คุณเวย์พูดพร้อมถือจานไปยังอ่างล้างจาน
“ไม่เป็นไรก็ได้ครับคุณเวย์ เดี๋ยวผมล้างเอง” ผมเดินตามหลังมาติดๆ พร้อมท้วงติงในหน้าที่ของตัวเอง
“ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจช่วย เต็มใจจะทำ ตั้งใจ และจริงใจด้วย” เอ่อ แค่ล้างจานเนี่ยนะ ต้องมากถึงขนาดนั้นเชียว แล้วสายตาอ่า จริงจังไปหรือป่าว
“โอเคครับ งั้นมาครับ” จะให้ทำไงละครับ ก็ต้องปล่อยมันไปเลยตามเลย ผมเดินไปหยิบน้ำยาล้างจานบีบใส่ฟองน้ำ
“น้องเต้ครับ รู้ป่าวถ้าพี่เลือกที่จะเป็นได้ พี่เวย์อยากเป็นฟองน้ำ” คุณเวย์มามุขอะไรอีกเนี่ย
“ทำไมเหรอครับ” งงจริงๆครับ เป็นคนอยู่ดีๆไม่ชอบหรือไง
“ก็พี่จะทำหน้าที่ดูดซับน้ำไว้ในตัวให้เต็มที่ แม้สุดท้ายพี่จะเก็บน้ำเอาไว้ไม่ได้ซักหยดก็ตาม”
อึ้งสิครับ คนที่ผมมองว่าทะเล้น แล้วยังเป็นเด็ก ชอบหยอดคำหวาน ชอบเดินเครื่องอย่างไม่บันยะบันยัง วันนี้มาในแบบสุขุม นุ่มลึก ผมจะตายใจกับพ่อหนุ่มกวีคนนี้มั๊ยครับเนี่ย คุณเวย์มองหน้าผมนานมาก นี่มันจะไม่เร็วเกินไปเหรอครับ ผมเพิ่งรู้จักคุณเองนะครับคุณเวย์ เอ๊ยยย สับสนวุ่นวายเว๊ยย
“ล้างจานต่อเถอะครับ ฟองน้ำอันนี้ น้ำยาล้างจานเต็มเลย ต้องล้างจานให้เสร็จก่อน แล้วถึงจะได้ล้างน้ำ” ผมไม่รู้ว่าคุณเวย์เข้าใจรึป่าว แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
หลังจากที่พวกเราล้างจานกันเสร็จ ก็มานั่งดูการ์ตูนเป็นเพื่อนเจเจที่โซฟา ผมกับคุณเวย์เงียบกันไปทั้งสองคน คุณเวย์ก็คงกำลังคิด ผมก็กังวล
“วันศุกร์นี้เราจัดปาร์ตี้ต้อนรับไอ้เท่ห์กันดีมั๊ย” นั่นคือเสียงทำลายความเงียบ นอกจาเสียงทีวี ซึ่งเป็นคุณเวย์ที่พูดมันขึ้นมา
“ปาร์ตี้อะไรหยอคับ ใช่ห่อแดงๆอ๊ะป่าว” เจเจที่ตากำลังจ้องการ์ตูนในทีวี ก็ขอมีส่วนร่วมกับการสนทนาครั้งนี้ด้วย
“ไม่ใช่ครับเจเจ นั่นมันขนมปาร์ตี้ แต่ปาร์ตี้นี้ก็คืองานเลี้ยงฉลอง” ผมก้มหน้าไปอธิบายให้เจเจเข้าใจ พร้อมกับลูบหัวเจเจไปด้วย
“อ๋ออออ ดีจังเลย เจเจอยากจัดปาร์ตี้ต้อนรับป้อ เรามาจัดกันนะครับ พี่เต้ อาเวย์” เจเจละลายตาจากทีวีหันมาพูดพร้อมเขย่าแขนผม กับคุณเวย์ ผมหันหน้าไปมองคุณเวย์ ส่วนคุณเวย์ก็กำลังมองผมพร้อมรอยยิ้มที่กลับมาเป็นคุณเวย์คนเดิม เฮ้อออ ดีจัง
“โอเคครับ เดี๋ยววันศุกร์อาเวย์มารับไปซื้อของมาเตรียมงานนะครับ” คุณเวย์ละสายตาจากผม แล้วหันไปพูดกับเจ้าหลานชายตัวป่วน
“ได้คับ เจเจจะไปซื้อเค้กมาให้พ่อเป่าด้วย” อะไรครับเจเจ ผิดงานแล้วมั้ง
“ไม่ใช่แล้วครับเจเจ งานเลี้ยงฉลองพ่อกลับมา ไม่ต้องมีเค้กก็ได้มั้ง ไม่ใช่วันเกิดซะหน่อย” เด็กคนนี้บางทีก็ไร้เดียงสาจนน่า .... น่าไรดีละครับ
“เอ... แล้วเจเจจะทำไรให้พ่อดีละ อาเวย์ เพ่เต้ ช่วยเจเจคิดหน่อยสิคับ” เอาแล้วไงครับ แค่จะจัดงานปาร์ตี้แค่นี้ เจเจก็เตรียมเซอร์ไฟส์ไว้ให้พ่อเค้าแล้ว
“ยังเวลาอีกตั้งสองวัน เจเจก็คิดดูก็แล้วกันนะครับ ว่าจะทำอะไรให้พ่อ อันนี้พี่เต้ กัยอาเวย์ก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน” ผมก็คิดไม่ออกเหมือนกันครับ แล้วสำหรับเด็กคนนี้ มันยากไปมั๊ยครับเนี่ย แต่ก็นะ ในเมื่อเจเจตั้งใจ ผมเชื่อว่าเด็กคนนี้ต้องทำได้
“งั้นเดี๋ยวอาเวย์มารับวันศุกร์อีกทีนะ พรุ่งนี้อาเวย์มีประชุมงานคงไม่ได้มาหานะ เจ้าเจเจน้อย” คุณเวย์พูดกับเจเจและเหมือนกับพูดผมไปในตัว
“โอเชคับ อาเวย์อย่าลืมช่วยเจเจคิดนะคับ ว่าทำอะไรดี สวัสดีคับอาเวย์” เจเจลาคุณเวย์ แต่ก็ไม่ลืมที่จะฝากเรื่องของเซอร์ไฟส์คุณพ่อเขา ผมว่าเจเจยังคิดว่างานปาร์ตี้นี้คล้ายๆวันเกิดอยู่ดีนะ เพราะเจเจยังอยากจะมีของขวัญให้พ่อเค้าอยู่ ไอ้กระต่ายน้อยเอ๊ยยย
ผมเดินมาส่งคุณเวย์ที่หน้าประตูห้อง เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันมาก เห็นคุณเวย์แปลกๆแบบนี้แล้วผมรู้สึกไม่ดีจังเลย
“น้องเต้ครับ น้องเต้ไม่ต้องกังวลเรื่องพี่นะครับ ยังไงพี่ก็จะพยายามให้ถึงที่สุด พี่ไปก่อนนะครับ” หมดคำพูดของคุณเวย์ ประตูห้องก็ปิดลง
“ผมให้โอกาสคุณนะครับ อยู่ที่คุณจะใช้มัน” ผมคงทำได้แค่ให้โอกาสใครสักคนใช่มั๊ยครับ ผมไม่ได้เห็นแก่ตัวไปใช่มั๊ยที่ทำแบบนี้
“เพ่เต้ครับบบ เพ่เต้” เสียงเจเจเรียกผมมาจากในห้อง มีเรื่องอะไรรึป่าว
“เพ่เต้มาดูนี่หน่อยครับ” ผมรีบเดินเข้าไปหาเจเจ เห็นเจเจเปิดทีวีช่องเด็กๆของต่างประเทศที่สอนเด็กๆประดิษฐ์ของอยู่
“อะไรเหรอครับเจเจ” ผมดูทีวีไป มองหน้าเจเจไป ก็งงสิครับ
“เจเจอยากทำแบบนี้ให้ป้ออ่าคับ เพ่เต้ช่วยจำแล้วสอนเจเจหน่อยนะคับ” อ๋อออ แบบนี้นี่เอง แต่ว่าในทีวีเค้าทำอะไรนะ ผมดูทีวีไปซักพักก็พอจะรู้ว่าเค้ากำลังทำกรอบรูปที่ทำมาจากกระดาษ แล้วก็เอารูปถ่ายที่ตัดมาเฉพาะหัวคนมาแปะ แล้ววาดรูปการ์ตูนเสริมเข้าไป อืมมม ไม่น่ายาก
“โอเคครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เรามาทำไอ้กรอบรูปนี้ด้วยกันนะ คืนนี้เจเจไปแปรงฟันนอนได้แล้วครับ ดึกแล้ว” ผมรับปากเจเจแล้วบอกให้เจเจไปแปรงฟันเข้านอน
ส่วนผมคืนนี้จะยังต้องคิดอะไรอีกมากมาย ทำไมมันสับสนจังวะ
วันนี้แล้วสินะ ที่คุณเท่ห์จะกลับมา เมื่อวานผมนั่งทำของเซอร์ไพส์กับเจเจทั้งวัน เจเจตั้งใจอย่างมากเลยครับ ให้ผมช่วยนิดหน่อยเอง ช่วยในส่วนของตัดกระดาษ กรีดกระดาษอะไรอย่างนี้ ส่วนอย่างอื่นเจเจทำเองหมดเลย ผมเห็นแล้วปลื้มแทนเลย ยังจำที่เจเจพูดได้เลย
.
.
.
“เอ... นี่เจเจเว้นที่ตรงนี้ไว้ทำไมเหรอครับ เหมือนรูปมันจะมาทางด้านนี้มากกว่านะครับ” ผมถามเมื่อเห็นเจเจติดรูปหัวคนซึ่งเป็นรูปของเจเจ แล้วก็คุณเท่ห์ เอียงมาทางด้านขวาเยอะไปหน่อย
“อ๋อ เจเจเว้นที่ไว้เผื่ออ่าครับ เผื่อเจเจมีแม่ใหม่ จะได้เอามาติดด้วยกัน” อ๋อ เป็แบบนี้เองเรอะ นี่คิดถึงอนาคตขนาดนั้นเชียวเด็กคนนี้ ท่าทางอยากมีแม่ใหม่จัด
.
.
.
เอ... อีกซักพักคุณเวย์คงมารับไปซื้อของเตรียมงานปาร์ตี้สินะ ว่าแต่ปาร์ตี้พวกคนรวยๆนี่เค้าทำอะไรกันบ้างนะเนี่ย คงคล้ายๆในทีวีสินะ ปาร์ตี้คอกเทล อิอิ
“เพ่เต้คับ อาเวย์มาแล้ว ไปกันเลยมั๊ยครับ” เจเจเข้ามาเรียกผมในห้องครับ เพราะผมเข้ามาแต่งตัวนิดหน่อย ขอออกไปแบบหล่อๆหน่อยคงไม่ว่ากันนะครับ
“โอเคครับเจเจ เดี๋ยวพี่ตามออกไป” ขอดูกระจกอีกแป๊บนึง เช็คสภาพเสื้อผ้าหน้าผมนิดนึง โอ้ววว หล่อแล้ว ลูกบ่าวใครวะเนี่ย ฮ่าๆๆ โอเค เสร็จแล้ว ออกไปข้างนอกดีกว่า
“จะน่ารักไปถึงไหนครับน้องเต้ แค่นี้ก็พอแล้ว” น่ารัก ... อะไรกันนี่คุณเวย์ ผมหล่อขนาดนี้ชมว่าน่ารักได้ไง
“เอ่อ น่ารักเหรอครับ ... คือ ไม่หล่อเหรอครับ” ก็สงสัยนี่ครับ ไม่อยากให้ชมว่าน่ารัก ช่วยเถอะ จ้างก็ได้ ชมว่าหล่อที
“ไม่รู้สิครับ ถามเจเจดูซิครับ” อ่าว ไหงงั้น โบ๊ยไปหาเจเจซะงั้น
“น่ารักคับ เพ่เต้น่ารักสุดๆ” อีกคนแล้วไงเจเจ
“ไม่เอา ต้องชมว่าพี่หล่อ เข้าใจป่ะครับ” นี่เค้าเรียกว่าบังคับเด็กพูดครับ
“ได้ครับได้ เพ่เต้หล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หล่อกว่าพ่อเท่ห์ หล่อกว่าพ่อเวย์อีก จริงๆนะครับ” โอเคครับ เชื่อแล้ว อิอิ บังคับให้เด็กพูดแล้ว มีความสุขจริง
“จะไปกันหรือยังครับ ชมกันอยู่ได้ อีกคนก็ไม่ค่อยเลย” อะไรคุณเวย์ คุณเป็นคนเริ่มชมผมก่อนนะ
“ไปคับ เพ่เต้แต่งตัวน่ารักแบบนี้ ระวังสาวมาจีบนะคับ” เจเจครับ ยังมีแอบมาเตือนผม
“ไม่มีหรอกครับเจเจ เค้าเห็นคุณอาเวย์ก็ชอบคุณอาเวย์หมดแล้ว” ถ่อมตัวนิดครับ
“แน่นอนครับเจเจ ...... ถ้ามีพี่ก็ไม่ให้เข้ามาจีบง่ายๆหรอก” ประโยคแรกคุณเวยืพูดกับเจเจครับ ส่วนประโยคที่สองนี่ แกแอบมากระซิบข้างหูผมครับ โอ๊ยยย เสียวว
“เอ่ออ ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวตลาดจะวาย” ออกตัวก่อนแล้วกันนะครับ
“ไปๆครับ แต่พี่ไม่ได้ไปตลาดนะ น้องเต้” เออ จะไปไหนก็ไปเถอะครับ พวกเราสามคนพากันเดินออกจากห้องไป ดดยที่คุณเวย์ให้เจเจขี่หลังออกมา เจเจชอบใจใหญ่ร้องอย่างกะเล่นขี่ม้าส่งเมือง
“จะไปไหนกันเหรอค่ะ คุณเวย์ น้องเจเจ” คุณเกดทักพวกเรา ในขณะที่กำลังไขกุญแจเข้าห้อง
“สวัสดีครับคุณเกด ไม่เจอกันนายเลยะนะครับ” คุณเวย์กล่าวทักทายคุณเกดก่อนคนอื่นๆ
“สวัสดีครับอาเกด ไม่เห็นมาหาเจเจบ้างเลย เจเจคิดถึงงงง” เจเจพูดอ้อนเอาใจคุณเกดอีกแล้วครับ นิสัยนี้ใครสอนมานะ
“โอ๋ๆ โทษทีนะจ๊ะเจเจ พอดีอาเกดเพิ่งกลับมาจากสัมมนาต่างจังหวัดอ่าจ๊ะ แล้วคุณเวย์เป็นไงบ้างคะ” คุณเกดหันไปพูดเจเจ แล้วหันไปคุยกับคุณเวย์ ผมเหมือนเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้ แหะๆๆ
“อ๋อ ครับ สบายดี นี่กำลังออกไปซื้อของมาจัดปาร์ตี้ต้อนรับไอ้เท่ห์กลับมาจากญี่ปุ่นอ่าครับ คืนนี้คุณอรมาสนุกด้วยกันสิครับ” คุณเวย์เล่าที่มา และก็ที่จะไป
“จริงเหรอคะ โอเคค่ะ เดี๋ยวเกดจะไปช่วยทำอาหารนะคะ ยังไงกลับมาจากซื้อของก็มาเรียกเกดด้วยแล้วกันนะคะ” คุณเกดเสนอตัวเป็นแม่ครัวในงานนี้ ก็ดีครับ ผมก็ทำอะไรไม่เป็น
“อ้าว เต้ โทษทีจ๊ะ ไม่ได้ทักทาย เป็นไงบ้างจ๊ะ เป็นพี่เลี้ยงเจเจเหนื่อยรึเปล่า” สงสัยเพิ่งเห็นผม หรือเพิ่งจะมีเวลาทักสินะ
“สบายครับ ไม่เหนื่อยเลยครับ เจเจเป็นเด็กดี ไม่ดื้อ ไม่ซนเลยครับ” ผมก็บอกไปตามความจริงแหละครับ
“ใช่ๆ เจเจน่ารักอย่างนี้แหละ ชั้นถึงอยากได้มาเป็นลูก” คุณเกดเปรยความในใจออกมาเหมือนแค่ต้องการให้เฉพาะผมเท่านั้นให้ได้ยิน
“งั้น ผมขอตัวก่อนแล้วกันนะครับคุณเกด ยังไงเดี๋ยวกลับมาจะให้เต้มาเรียกนะครับ” คุณเวย์คงเห็นว่าสมควรจะออกไปซื้อของซักที จึงบอกลาคุณเกด เช่นเดียวกับผม และเจเจ
ตอนนี้เราสามคนกำลังยืนอยู่ในลิฟท์ มีคุณเวย์ เจเจ และผม คุณเวย์กับผมยืนจับมือของเจเจอยู่ โดยที่เจเจก็ยังเล่นฮัมเพลงการ์ตูน คุ้นๆว่าจะเป็นดราก้อนบอลนะ
“พี่ว่าคุณเกดนี่ก็เหมาะจะเป็นแม่ใหม่ของเจเจนะ เต้ว่ารึเปล่า”
...............................................
ขอโทษด้วยนะครับ พอดีงงๆตัวละคร จะชดใช้ด้วยตอนใหม่อย่างรวดเร็วนะครับ
:3123: :3123: :3123:
-
ไม่หรอก เริ่มแสดงออกเกินไป :m16:
-
เจเจยังคงน่ารักเหมือนเดิม อิอิ
พี่เวย์ก็รุกซะเร็วเชียว ระวังเต้ตั้งรับไม่ทันนะ 555
“อ๋อ ครับ สบายดี นี่กำลังออกไปซื้อของมาจัดปาร์ตี้ต้อนรับไอ้เท่ห์กลับมาจากญี่ปุ่นอ่าครับ คืนนี้คุณอรมาสนุกด้วยกันสิครับ” คุณเวย์เล่าที่มา และก็ที่จะไป
“จริง เหรอคะ โอเคค่ะ เดี๋ยวเกดจะไปช่วยทำอาหารนะคะ ยังไงกลับมาจากซื้อของก็มาเรียกเกดด้วยแล้วกันนะคะ” คุณเกดเสนอตัวเป็นแม่ครัวในงานนี้ ก็ดีครับ ผมก็ทำอะไรไม่เป็น
ปล. ต้องเป็น คุณเกด รึเปล่าคะ???
-
ปล. ต้องเป็น คุณเกด รึเปล่าคะ???
ต้องเป็นคุณเกดครับ ขอโทษด้วยจริงๆ
ไรเตอร์สับสน แหะๆๆ
-
เจเจน่าร้ากกกกกกกกก
อีกแล้ว
เหอะๆๆ
ไอ่คุณพี่เท่ห์เร็วหน่อยเด้
เดี๋ยวเพื่อนก็ฟาเรียบหรอกน่ะ
-
ไม่เห็นด้วย คุณอรไม่เหมาะ โหะๆ
-
คือ คุณเกดจะประกาศตัวทำไม?
กลัวอ่าดิ 55555555555
แต่แบบถ้าเราเจอแบบที่เต้โดนคุณเวย์รุกนี้ บอกลาเลยนะ น่ากลัวเกิน
ไม่คิดจะศึกษากันก่อนเลยรึไงน่ะ
-
ไม่เห็นจะไม่ค้างตรงไหนเลยค่าาาาา
ฮือๆๆๆ
มาต่ออีกไวๆนะคะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:serius2:ม่ายยยยยยน๊าคุณเท่กลับมาด่วนไม่น้องเต้โดนชาละวัลเวย์คาบไปแน่ๆ
-
เออ คุณเกดคะ จะเปรยให้เต้ฟังคนเดียวทำไมคะ แบบนี้มันแหม่ง ๆ นะ เหมือนจะกันซีนเต้ไม่ให้ยุ่งกับพ่อเท่ห์เลยอะ
เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่คุณเท่ห์คะคุุณเกด ว่าเขาจะเลือกให้ใครมาดูแลเจเจ
ถ้ารู้จักกันมานานแล้วคุณเท่ห์ยังไม่ตกลงเลือกคงต้องกลับมาดูตัวเองคะว่าทำดีที่สุดหรือยัง ดีพอที่คุณเท่ห์จะไว้ใจและยอมเปิดใจ
ไม่ใช่เข้าทางลูกเพื่อพิชิตพ่อคะ เพราะถ้าเข้าทางลูกพอได้พ่อเขาสมใ่จแล้ว คุณเกดจะแน่ใจไหมคะว่ายังรักเจเจอยู่เหมือนเดิม?
ถ้ามีน้องด้วยกันคุณเกดแน่ใจไหมคะว่าจะยังรักและสนใจเจเจอยู่ อย่าเอาน้องเจเจเป็นเครื่องมือคะ เพราะถ้าคุณพ่อเท่ห์จับได้
คุณเกดจะมองหน้าคุณเท่ห์ และน้องเจเจไม่ติด เพราะไม่ว่ายังไง คนเป็นพ่อก็ต้องเลือกลูกตัวเองอยู่วันยังค่ำคะ
....อินมากไปปะนี่....แค่ประโยคเดียวของคุณเกดคิดเองได้ยาวขนาดนี้ สงสัยจะอินมากไปหน่อย....
-
ไรเตอร์ใจเย็นๆนะจ๊ะ เมาอากาศหรือป่าว (มันร้อน) กร๊ากกก ล้อเล่นนน
น๋เจเจจ๋า อยากมีแม่ขนาดนั้นเลยหรอเนี้ยย เอาพี่เต้ได้มั้ยยย
ว่าแต่คุณเวย์นี่รุกมากกกก รีบเชียว คุณเท่ห์ไม่อยุ่ทีนึงเนี้ยย รีบมากก
-
คุณเท่ห์รีบๆมาพี่เวย์ทำคะแนนใหญ่แล้ววว
ส่วนคุณเกดนี่ออกตัวแร๊งงงง
คาใจกับคนที่เต้รอค่ะ เค้าเป็นใครน้อ เค้ามาจากไหน
-
คุณเกดนี่ยังไงหว่า...พ่อเท่ห์รีบๆกลับมาเลยน๊า เดี๋ยวพี่เต้โดนพี่เวย์งาบ :sad4:
-
อาเวย์ของเราสู้ตายจริงๆ ส่วนคุณเกดก็แรงใช่หยอกนะ
-
ดึกๆ มาโพสให้
..........................................................
ตอนที่ 16
สุดท้ายผมก็เคลียร์งานเสร็จทันเวลาที่เลื่อนไว้จริงๆ ผมกับคุณอรเหนื่อยใช่ย่อยเลยงานนี้ ไว้กลับไปค่อยพาไปเลี้ยงขอบคุณวันหลังแล้วกัน ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนเครื่องบินกำลังบินกลับเมืองไทย รู้สึกผ่อนคลายกับงานเล็กน้อย อย่างน้อยมันก็กำลังไปได้สวย
“อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงเมืองไทยแล้วนะคะบอส ได้เจอคนที่อยากเจอซักทีสินะคะ” คุณอรที่นั่งอยู่ข้างๆ พูดเชิงแซวผมที่รีบกลับเมืองไทยในคราวนี้
“ไม่หรอกครับ คุณอรก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอครับ เดี๋ยวก็ได้เจอกับคนที่อยากเจอแล้วนิครับ” ยังไงเราสองคนก็ได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่ายในการกลับก่อนครั้งนี้
“ไม่จริงหรอค่ะ อรยังอยากอยู่ที่ญี่ปุ่นอยู่เลย ... อย่างน้อย” คุณอรพูดอะไรเหรอครับ ทำไมอยู่ๆถึงเบาลง
“คุณอรว่าอะไรนะครับ”
“อ๋อ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร คืออรยังช็อปไม่จุใจเลยอ่าค่ะ” อืมมม อย่างนี้เองเหรอ
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวเราคงได้มีโอกาสมากันอีก คราวหน้าค่อยช็อปกันอีกที โอเคมั๊ยครับ” ผมก็ลืมไปสินะครับ ว่าสาวๆเค้าคงอยากมีเวลาเดินเลือกซื้อของมากกว่านี้ ลืมคิดถึงคุณอรเลยนะเนี่ย
“ค่ะ ไว้คราวหน้าแล้วกันนะคะ” พวกเราจบบทสนทนาลงด้วยประโยคของคุณอร ก่อนผมจะขอพักผ่อนสายตา ขอซักงีบแล้วกัน
อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ผมก็มาถึงสนามบินสุวรรณภูมิ เลยไปที่จุดนัดเจอที่บอกให้ไอ้เวย์มารับ และแยกทางกับคุณอรไป
“มึงอยู่ไหน กูลงมาจากเครื่องแล้ว เออๆ รอนั่นแหละ เดี๋ยวกูเดินไปหา” ผมโทรไปเช็คว่าไอ้เวย์มาถึงแล้วหรือยัง แล้วก็ลากกระเป๋าไปหาตามที่นัดกันไว้
“เอ๊ยไอ้เท่ห์ กูอยู่นี่” เสียงไอ้เวย์เรียกผม ในขณะที่ผมเหมือนจะเดินเลยมัน
“เออ ทำไมมานั่งแอบอยู่ตรงนี้วะ กูมองไม่เห็น” มองไม่เห็นครับ เกือบเดินเลยแล้วเนี่ย
“อง แอบไรมึง กูก็นั่งซะชัดเจน มึงอ่ามัวใจลอย เดินไม่มองอะไร” ผมกำลังคิดอะไรอยู่วะเนี่ย
“ไปๆ รีบไปกัน เอาของมากูช่วยถือ” ไอ้เวย์รีบให้ผมรีบกลับห้อง สงสัยจะหิว แถมยังใจดี ช่วยผมถือของด้วย เอาไปเลย เอาไปเยอะๆ
ตลอดการเดินทางกลับคอนโด ไอ้เวย์ก็โม้เรื่องที่เกิดเกี่ยวกับเจเจ ในช่วงที่ผมไม่อยู่ให้ฟัง แต่ส่วนมากจะเป็นเรื่องของพี่เลี้ยงเจเจซะมากกว่า ได้ยินแล้วหมั่นไส้มันจะอะไรกันนักกันหนา
“กูว่ากูคงรุกน้องเต้มากเกินไปหวะ น้องเค้าคงตั้งตัวไม่ทัน” ไอ้พี่ไอ้น้องนี่อีก ขัดๆหูชอบกล
“เออ แล้วมึงจะทำไง”
“นั่นดิ มึงช่วยกูหน่อยสิ นะนะ นะไอ้เท่ห์ ช่วยกูหน่อย” เอ๊ยยย เป็นขนาดนั้นเชียวเหรอมึง
“เรื่องดิ อยากจีบ อยากได้ ก็จัดการเอาเอง กูไม่เกี่ยว” ต้องขอตัวละครับสำหรับเรื่องนี้
“อะไรว้า แค่นี้ก็ช่วยเพื่อนไม่ได้ หวงก้างเหรอไงวะ” ก้างอะไรของมึง
“หวงก้างอะไรวะ ทำไมกูต้องหวง มึงจะทำอะไรก็ทำ อย่าลากกูเข้าไปยุ่ง” ทำไมผมต้องร้อนตัวนี่
“เออ ถือว่าเป็นคำอนุญาตจากมึงแล้วกัน อย่ามากลับคำเอาตอนหลังละ” ตามสบายเลยเพื่อน เรื่องไรกูจะกลับคำ ทำไมผมถึงตัวร้อนละทีนี้
ในที่สุดผมก็มาถึงคอนโดจนได้ ต้องทนฟังไอ้เวย์พร่ำพรรณนาถึงพี่เลี้ยงของมันมาตลอดทาง หมั่นไส้เว๊ยย ผมรีบเดินไปให้ถึงห้องก่อน เห็นไอ้เวย์เดินต้อยๆตามหลังมา เฮ้ออ คิดถึงเจเจจังเลย
“เซอร์ไฟรสสสสสสสสสสสสสสสส์ ปัง ปัง ปัง” เสียงคนตะโกนออกมาเมื่อผมเปิดประตู และเสียงดังของเปเปอร์ ชูทก็ดังตามมา
“โอ้ อะไรกันนี่” ตกใจสิครับ เล่นเอาไม่ทันตั้งตัวแบบนี้
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านคับป้อ” เสียงไอ้ตัวเล็กของผมดังมาเป็นคนแรกเลยครับ
“เป็นไงบ้างคะ เหนื่อยรึป่าว” ต่อมาด้วยคำถามจากคุณเกด มาร่วมวงกะเค้าด้วยเหรอเนี่ย
“ขอบคุณมากครับทุกคน ก็เหนื่อยนิดหน่อยอ่าครับ พักซักวันก็คงหาย” ทั้งขอบคุณ ทั้งตอบคำถามคุณเกด ว่าแต่...
“แล้วนายละ จะไม่พูดอะไรบ้างเหรอ นายเต้” จะไม่พูดอะไรซักหน่อยเหรอ เห็นคนอื่นเค้าอยากจะพูดกันทั้งนั้น
“อืออออออ
ไหนละครับ ของฝากผม” เฮ้อออ เห็นหน้าผม ก็ต้องถามถึงของฝากสินะ
“เออหน่า ซื้อมาให้อยู่แล้ว ว่าแต่นี่แผนใครเนี่ย” อดสงสัยไม่ได้ร้อยวันพันปีไม่เคยมี
“ความคิดกูเองแหละ แต่ได้รับความร่วมมือจากทุกคน” ไอ้เวย์โผล่ออกมาจากหลังประตู เดินมาช้านะมึง
“อ๋อเหรอ ไม่น่าเชื่อว่ามึงจะคิดอะไรแบบนี้กะคนอื่นเค้าเป็นด้วย” ขอเหน็บหน่อยแล้วกันนะครับ
“ทำไมวะ คนอย่างกูโรแมนติกออก ทำไมเรื่องแค่นี้กูจะคิดไม่ได้ ใช่มั๊ยครับเจเจ” หาพวกซะงั้นไอ้เวย์เพื่อนผม
“ใช่ๆครับ นี่ต้องเป็นมุขจีบหญิงของอาเวย์แน่เลย” ฮ่าๆๆ เออวะ คงต้องเป็นอย่างที่เจเจบอกแน่ๆ ผม เจเจ คุณเกด และเจ้าเต้ร่วมกันหัวเราะในสิ่งที่เจเจจับติดอามัน
พวกเรานั่งทานอาหารด้วยกัน พร้อมกับคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวกันไป โดยส่วนมากจะมีผม ไอ้เวย์ แล้วก็คุณเกดที่จะเป็นคนเริ่มบทสนทนา ส่วนเจ้าเต้ก็มีตอบบ้าง ส่งมุขบ้าง แต่มันคงจะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่เราคุยกันเท่าไหร่สินะ ไอ้เด็กเกรียนเอ๊ย
แล้วผมก็เอาของฝากมาให้ทุกคน ด้วยเวลาอันเร่งรีบจึงไม่ได้อะไรมามาก ผมซื้อเนคไทลายญี่ปุ่นมาฝากไอ้เวย์ ซื้อหมวกรูปธงชาติญี่ปุ่นและมีปักภาษาญี่ปุ่นมาฝากพี่เลี้ยง ซื้อน้ำหอมมาฝากคุณเกด (เลขาผมเลือกให้) แล้วก็ซื้อหุ่นยนต์ พร้อมกับสีเทียนรูปการ์ตูนมาให้เจ้าเจเจ
“ป้อครับ นี่ของขวัญให้ป้อครับ” เจเจพูดเสียงใส พร้อมยื่นกรอบรูปที่มีรูปผมกับเจเจมาให้ รูปมันมีแต่หัว ส่วนตัวเจเจๆวาดนะครับ น่ารักไม่เปลี่ยนจริงๆนะเรานี่
“โอ้โห เจเจทำเองเลยเหรอครับเนี่ย สวยจังเลย แค่พ่อกลับมาจากญี่ปุ่นนี่ก็ต้องมีของขวัญด้วยเหรอ” น่ารักจริงๆครับ
“ก็มีงานเลี้ยง ก็ต้องมีของขวัญไงครับ เพ่เต้ช่วยเจเจทำด้วย น่ารักใช่มั๊ยครับ” เจเจยังอวดของขวัญที่ให้ผมไม่หายครับ
“เอ เจเจ อาเกดว่าทำไมรูปมันเอียงมาทางนี้เยอะจังเลยละคะ” คุณเกดก็สงสัยอย่างเดียวกะที่ผมสงสัยเหมือนกัน ว่าจะถาม แต่คุณเกดก็ไวกว่า
“ตรงนี้ไว้ติดรูปแม่คนใหม่ครับ”
เท่านั้นแหละครับ ทุกคนก็เงียบไปหมด ผมหันมองทุกคน เจ้าเต้แอบๆหลบสายตา ไอ้เวย์แอบทำหน้ากรุ่มกริ่ม คุณเกดนั่งหน้าแดง เอ... เอาไงดีละตู
“เต้ เอาเจเจไปอาบน้ำหน่อย รู้สึกเหมือนจะเหนียวตัวยังไงนี่” เปลี่ยนเรื่องดีกว่าครับ ทำไมพอประเด็นนี้เข้ามา ทุกคนจะต้องแปลกด้วยเนี่ย เจ้าเต้ได้ยินก็มาอุ้มเจเจเข้าไปในห้องนอน เจเจก็ตามไปอย่างว่าง่ายครับ สงสัยจะเพลียด้วยละมั้ง
“ขอบคุณคุณเท่ห์มากเลยนะคะ สำหรับของฝาก น่ารักเชียว ” คุณเกดชมของฝากนะครับที่น่ารัก ไม่ใช่ผม
“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ คนกันเองทั้งนั้น” ยังไงก็คนบ้านใกล้เรือนเคียง จริงมั๊ยครับ
ผมเหลือบไปเห็นเจ้าเต้เดินออกมาจากห้องเจเจ แต่ไม่เห็นเจเจเดินออกมา เลยส่งสายตาถามประมาณว่า ลูกผมอยู่ไหนนนน
“เจเจหลับแล้วครับ สงสัยคงเหนื่อยมาก วันนี้ไปเดินซื้อของมาทั้งวัน” พี่เลี้ยงผมก็คงรู้ความหมายนัยๆดี จึงตอบผมมาอย่างนั้น
“โอ้ดีเลย เจเจนอนแล้ว งั้นปาร์ตี้ก็เริ่มขึ้น เย้ !!!!!” อะไรของไอ้เวย์อีกเนี่ย ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้น
“นี่เพิ่งเริ่มเหรอวะ กูนึกว่าจะเสร็จแล้วนะเนี่ย” ก็เห็นกินข้าวกัน ให้ของฝาก นึกว่าจะกลับๆห้องกันแล้ว
“จะเสร็จอะไร เรายังไม่ได้ดื่มกันเลย เอ้า น้องเต้ ไปหยิบแก้วมาหน่อย มาๆครับคุณเกด มาดื่มกันหน่อย นานๆที” ไอ้เวย์เริ่มต้นคืนนี้ของมันแล้วสิครับ เดี๋ยวก็ได้เมากลิ้งกันหรอก
“นี่เป็นไวน์ที่พ่อผมเอามาฝากจากฝรั่งเศสเลยนะครับ รสชาตินี่กลมกล่มเหลือเกิน มาลองชิมกันดูครับ” ไอ้เวย์พูดสรรพคุณ พร้อมเทไวน์ใส่แก้วให้ทุกๆคน
“เอ้า เรามาชนให้กับค่ำคืนแห่งความสุขกันหน่อยครับ” เหมือนว่ามันจะมีความสุขอยู่คนเดียวนะนั่น พวกเราชนแก้วและดื่มไวน์กันอยู่ซักพักใหญ่ พี่เลี้ยงผมก็ดื่มจังเลย
“คุณเวย์ครับ ไวน์นี่อร่อยจังเลยนะครับ ผมกินแล้วลิ้นมันหวานมากๆเลย” เริ่มพูดแล้วครับ เจ้าเต้ แปลกใจทำไมวันนี้พูดน้อยจัง รอให้เมาก่อนหรือไงถึงจะพูด
“น้องเต้ชอบเหรอครับ ถ้าชอบเดี๋ยวคราวหน้าพี่จะเอามาฝากใหม่” ไอ้เวย์ก็เริ่มสนอง ในสิ่งที่เจ้าเต้ยังไม่ได้เสนอเลยครับ
“ชอบครับ ปกติกินแต่เหล้าถูกๆ ไวน์นี่นับครั้งได้เลยที่ได้กิน เพื่อนมันบอกว่าผมกินไวน์แล้วพูดมาก ไม่จริงใช่มั๊ยครับ คุณเวย์ ใช่มั๊ยครับคุณเกด ใช่มั๊ยเจ้านายยยยยยย ” ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่อย่างที่แกพูด เพื่อนแกอ่าพูดถูกแล้ว คุณเกด ไอ้เวย์หัวเราะกันใหญ่
“คุณเวย์ กับเต้นี่ ดูสนิทกันเร็วจังเลยนะคะ เจอกันไม่กี่วันเอง” คุณเกดคงสังเกตเห็นความสนิทสนมของทั้งสองคนเลยยกประเด็นนี้ขึ้นมา
“อ๋อ แน่นอนครับ ผมเข้ากับคนง่าย โดยเฉพาะคนน่ารักๆอย่างน้องเต้แล้ว สิวๆครับ” สิวๆ นี่คงเป็นศัพท์ประมาณว่า ชิวๆ สบายๆ อะไรของมึงสินะ
“จริงๆด้วยคะ คนน่ารักอย่างเต้นี่ ใครอยู่ด้วยก็มีความสุข ใช่มั๊ยคะคุณเท่ห์” ในขณะที่ผมกำลังมองหน้าเจ้าเต้อยู่ คุณเกดก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา
“คงงั้นมั้งครับ” เจ้าเต้คงจะกลายเป็นที่รักของใครหลายๆคนอีกไม่ช้าสินะ กะล่อนซะอย่างนี้
“คุณเกดครับ ผมว่าคุณเกดน่ารักดี ทำไมยังไม่มีแฟนละครับ” นั่นไงครับ คราวนี้เป็นฝ่ายที่เต้ชวนคุณเกดคุยแล้วครับ
“อืม ทำไมถามอย่างนี้ละคะ เกดเขินอ่าคะ ไม่รู้จะตอบไงดี เอาเป็นว่ายังไม่เจอคนที่ใช่ ไม่ใช่สิ เจอแล้วแต่ไม่รู้ว่าเค้าจะใช่สำหรับเรารึป่าวอ่าคะ” คุณเกดตอบไปเขินไป ผู้หญิงเวลาเขินนี่ น่ารักทุกคนจริงๆเลยนะครับ
“แล้วเต้ละคะ มีแฟนยัง” คราวนี้ในวงคุยก็มีแต่คุณเกด กับเจ้าเต้ที่สนทนากัน ผมกับเวย์ได้แต่ฟัง และดูๆเหมือนไอ้เวย์จะสนใจเป็นพิเศษ
“ยังครับ เต้โสดเต็มร้อย” ดูท่าครับ มีการเอากำปั้นมาทุบหน้าอกด้วย จะมั้นใจอะไรขนาดนั้น
“เดี๋ยวก็คงไม่โสดแล้วมั้ง คนตามจีบเต็มเยอะแยะไปหมด ผมเห็น” ขอเหน็บหน่อยครับ บอกแล้วไงว่าหมั่นไส้
“อันนั้นช่วยไม่ได้ครับคุณเทห์ คนมันมีเสน่ห์ จะห้ามไม่ให้เค้ามาชอบได้ยังไงกัน จริงมั๊ยครับคุณเวย์” ดูมันสิครับ พูดกับผม แต่หันหน้าไปคุยต่อกับคู่กรณีมัน เรียกคู่กรณีนี่ถูกหรือเปล่าครับ
“จริงครับน้องเต้ คนเราห้ามให้รักให้ชอบกันมันห้ามย๊าก ยาก” ไอ้เวย์ได้ทีก็ใส่ใหญ่เชียวนะมึง
พวกเรานั่งดื่มกันอีกซักพักก่อนที่ผมจะส่งแขกกลับห้อง ก็คุณเกด กับไอ้เวย์นั่นแหละครับ เรียกให้ดูหรูไปงั้นๆ ไอ้เวย์นี่มันดื้อครับ จะไม่ยอมกลับท่าเดียว บอกจะนอนที่นี่ มันจะอะไรมากมายก็ไม่รู้ ผมละไม่เข้าใจ หลังจากส่งคุณเกดครับไอ้เวย์กลับห้องเสร็จ ผมก็เข้ามาตรงห้องรับแขก ที่นั่งดื่มกันเมื่อกี้ เพื่อมองหาเจ้าเต้ แต่ก็ไม่เห็น หันซ้ายหันขวาก็เห็นยืนอยู่ตรงระเบียงห้องซะแล้ว
“มายืนทำอะไรตรงนี้ ดึกแล้วไม่นอนอีกเหรอ” ผมถามมัน พร้อมกับแทรกตัวไปยืนเกาะระเบียงกับมันด้วย
“ทำไมกรุงเทพนี่ ไม่มีดาวเลยอ่ะครับ ผมมองไม่เห็นดาวเลยซักดวง สู้บ้านผมก็ไม่ได้” นี่ผมว่ามันต้องกรึ่มๆแน่ๆ ผมถามอย่าง กลับตอบอีกอย่าง
“ก็นี่มันกรุงเทพ แสงสว่างซะขนาดนั้นจะมองดาวได้อย่างไร ที่นายอยู่มันบ้านนอก มันก็เห็นดาวเป็นธรรมดา” คุยกับมันหน่อยครับ ตั้งแต่กลับมา ยังไม่ได้คุยเป็นจริงเป็นจังเลย
“อย่ามาว่าบ้านผมบ้านนอกนะ เดี๋ยววันนึง ผมจะพาคุณเท่ห์ไปดูดาวที่นึงนะครับ ไม่ไกลจากกรุงเทพด้วย ดาวสวยชะมัด” ที่ไหนของมันวะ ดาวสวยๆ ใกล้กรุงเทพ
“คุณเท่ห์ครับ คุณเท่ห์เคยรอใครมั๊ยครับ รออย่างไม่มีความหวัง แต่ก็ยังจะรอ รู้ว่ารอยังไงเค้าก็ไม่รู้ เค้าก็ไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดีใจที่จะรอ และก็ขอที่จะรอ รอแค่เค้าคนนั้น” ทำไมวันนี้มันมาแปลกจังวะ แล้วมันรอใครละ เฮ้อออ
“เคยสิ อย่างตอนนี้ชั้นก็รอเหมือนกัน รอใครสักคนมาเติมเต็ม แต่การรอของชั้นมันแตกต่างกับของนาย นายรอคนที่มีตัวตน แต่ชั้นเปล่า ชั้นยังไม่รู้ว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร แต่ก็เหมือนกับนายที่ว่า ที่ไม่รู้ว่าจะมาตอนไหน และทำได้แค่รอ” ผมก็ไม่ต่างอะไรจากมันหรอกครับ รอใครคนนึงเหมือนกัน ตอนนี้มันมองหน้าผมเหมือนจะสงสัยในที่ผมพูด สายตาของมันตอนนี้ดูเหมือนคนกังวล กลัวอะไรซักอย่าง หรือว่ากำลังคาดหวังอะไรอยู่
“คุณเกดไง คุณไม่ชอบเค้าเหรอ” มันละสายตาจากผม แล้วพูดประโยคนี้ออกมา
“สนดิ ทำไมไม่สนละ” ผมพูดออกไปมองหน้ามันที่เหมือนจะกำลังเหวอ
“แต่ชั้นรู้สึกว่าไม่ใช่ ชั้นรู้สึกเหมือนมันยังว่างเปล่า คุณเกดเค้ายังไม่ได้เติมเต็มในส่วนที่ชั้นกำลังตามหา ชั้นเลยต้องค้นหาคนๆนั้นต่อไป” ผมพูดพร้อมมองหน้าขึ้นมองฟ้าทั้งๆที่ไม่เห็นอะไร แม้แต่พระจันทร์ หางตาผมพอรู้ว่าตอนนี้นายเต้กำลังมองผมอยู่ ถ้าผมหันหน้ากลับไปมองมัน ผมคงรู้สินะ ว่าสายตาของมันสื่ออะไรอยู่ แต่ก็นั่นหละ ผมไม่กล้าพอที่จะสบตากับมันในตอนนี้ ผมไม่กล้าจริงๆ
“ผมว่าผมจะลืมคนที่ผมรอ ... แล้วเริ่มต้นใหม่กับใครซักคน คุณเท่ห์ว่าไง” ลืมคนที่รอ แล้วเริ่มต้นใหม่เหรอ
“นายไม่เสียดายเวลาที่รอเค้าบ้างเหรอ” น่าเสียดายออกผมว่า
“ถ้ามัวแต่เสียดาย เมื่อไหร่จะได้เมียละ ฮ่าๆๆ จริงมั๊ยครับคุณเท่ห์” อ่าว ตกลงจะหาเมียเหรอนี่ ผมงงในตัวมันหมดแล้ว
“แล้วไอ้เวย์ละ นายคิดอะไรกับมันรึเปล่า” ว่าจะไม่ถามแต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้
“คิดครับ
คิดว่าเค้าเป็นเพื่อนเจ้านายผม เป็นอาของเจเจไงครับ” เวลานี้มันยังตลกอีกนะ แต่พอมันตอบมาแบบนี้ ผมก็ไม่รู้จะเริ่มถามต่ออะไรอีก อย่างน้อยมันก็บอกเป็นนัยๆว่า ยังไมได้คิดอะไรสินะ
ผมกับมันยืนมองท้องฟ้าที่ไม่มีแม้ดาวซักดวง มันยังคงเล่าเรื่องต่างๆให้ผมฟังอีกมากมาย ขำบ้าง ฝืดบ้างตามประสาเด็กเกรียนอย่างมัน แต่แปลกใจจัง ที่ผมกลับไม่เบื่อเลยเวลาที่มันพูดอยู่อย่างนี้ และแปลกใจจัง ที่ผมกลับรู้สึกมีความสุข โดยที่ผมไม่รู้ตัว
ตอนนี้ผมคงยิ้มอยู่สินะ ... ว่ามั๊ยย
............................................
ฝันหวานนะครับ ทุกคน !!!!!! :impress2:
-
สงสัยจะเป็นระเบียงสื่อรักแล้วมั้งเนี่ย...คึคึ..
คุณเกดนี่ก็ไม่ค่อยเลยอ่ะนะ..ออกตัวเชียว...
เจเจน่ารักมากมายย :-[ :กอด1:
-
แล้วรอใครล่ะ อยากรู้
-
น่ารักจังครับ
แต่เมื่อไหร่หนอ ที่ทั้งสองจะรู้ตัวว่าต่างกำลังรอกันอยู่ :o8:
-
:-[หูยยยยยยอ่านแล้วฝันดีฝันหวานแน่ๆๆ
แต่ที่แน่ๆอยากอ่านอีกอะ :laugh:
ขอบคุณนะครับ..เป็นกำลังใจครับ :L2:
-
โฮะ ๆ ๆ ไรเตอร์น่ารักจังมาค่อให้ด้วย
คุณเท่ห์รู้ใจตัวเองสักทีเตอะ ว่าคนที่เติมเต็มอะหนูเต้ ถ้าอยู่แล้วสบายใจเยี่ยงนั้นอะ
ว่าแต่คนที่เต้เฝ้าแต่ ร้อ รอ รอ นี่ใครอะ เริ่มอยากรู้แล้วน้อ
-
น่ารักกกกกกก
คนที่เต้รอเป็นใครน้า
จะออกตอนไหนเนี่ยยยยย
ตอนที่คุยกันตรงระเบียงน่ารักมากๆเลย
-
:-[ :-[ :-[
อ๊ายยย น่ารักจังเลยย
รออีกคนเพื่อมาเติมเต็ม
เฮ้อ แล้วเมื่อไรชั้นจะเจอมั่งเนี่ย??? 555555++
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ไหนๆต่างคนต่างก็เจอคนที่รอเหมือนกันแล้วสินะ อิอิ
แล้วจะรออะไรกันอยู่ล่ะ 555
-
เริ่มก้าวหน้าทีล่ะนิด ><
เจเจน่ารักก คุณเกดออกตัวแรงมาก
ส่วนเต้ก็ขอให้ลืมเร็วๆแล้วเริ่มใหม่กับคุณเท่ห์นะ ฮี่
-
แอร๊ยยยยยย อยากให้ใจตรงกันเร็วๆจังเลย คุณเท่ห์กับเจ้าเต้ :o8:
-
น้องเต้อยากบอกอะไรอ่ะ
แล้วคนที่น้องเต้รอละเป็นใครรร
น้องเต้ไปแอบรักใครอยู่จ้ะ
ใช่คุนเท่ห์อ่ะป่าว
ฮุฮุ
-
:กอด1: ฝันหวาน ๆ ครับบบบบ
สงสัยต้องให้น้องเต้กินไวท์บ่อย ๆ สะแล้วมั้ง
-
:oo1: เต้แอบหยอดคุณเท่ห์อีกแล้วน้า
-
:-[ :-[ :impress2: :impress2:
น่ารักอ่าคร้าบบ ชอบจังๆๆ อิอิ o13
-
กั๊กกันทั้งคู่เลย
-
เย้ เพิ่งตามอ่านทันจ้ะ
ชอบเรื่องนี้จัง ใสใสน่ารักมากมาย :man1:
ขอตามเป็นแฟนคลับเจเจด้วยคนนะ
+1 ให้ไรเตอร์จ้า :-[
-
เหอๆๆๆ
บักเต้
จายั่วเจ้านายไปถึงไหนเนี่ยยย
ระวังเถ้อะะ
......
-
ไม่แน่ใจตัวเองกันทั้งคู่
ขัดใจยัยเกด :m16:
+1
-
เข้ามาตามอ่านค่ะ
ทั้งคุณเท่ห์ทั้งเต้เลยเนาะ
ยังไม่รู้ตัวกันสักที
-
กิ้วๆ เดี๋ยวก็ได้กัน :o8:
-
" อยู่ใกล้แล้วมีความสุข " แล้วจะรออะไรอยู่ละครับ คุณเทห์.... :z1:
น้องเต้ ก็ปากกะใจไม่ตรงกัน " จะหาเมีย " อย่างงี้เจ้านายก็ไม่กล้าเปิดประเด็นกันพอดี
มาลุ้นดูว่า คู่นี้จะลงเอยกันยังไง คงไม่พ้น กระต่ายน้อยอย่างเจเจเป็นแน่
เป็นกำลังใจให้ + ติดไว้ก่อนครับ
-
ทั้งพ่อทั้งพี่เลี้ยง มัวเม้าท์กันน ทิ้งลูกเจเจเลยน๊าาาา
-
น้องเจเจ ทำหน้าพ่อสื่อได้แล้วค่ะ
-
^^
-
เออ คุณเกดคะ จะเปรยให้เต้ฟังคนเดียวทำไมคะ แบบนี้มันแหม่ง ๆ นะ เหมือนจะกันซีนเต้ไม่ให้ยุ่งกับพ่อเท่ห์เลยอะ
เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่คุณเท่ห์คะคุุณเกด ว่าเขาจะเลือกให้ใครมาดูแลเจเจ
ถ้ารู้จักกันมานานแล้วคุณเท่ห์ยังไม่ตกลงเลือกคงต้องกลับมาดูตัวเองคะว่าทำดีที่สุดหรือยัง ดีพอที่คุณเท่ห์จะไว้ใจและยอมเปิดใจ
ไม่ใช่เข้าทางลูกเพื่อพิชิตพ่อคะ เพราะถ้าเข้าทางลูกพอได้พ่อเขาสมใ่จแล้ว คุณเกดจะแน่ใจไหมคะว่ายังรักเจเจอยู่เหมือนเดิม?
ถ้ามีน้องด้วยกันคุณเกดแน่ใจไหมคะว่าจะยังรักและสนใจเจเจอยู่ อย่าเอาน้องเจเจเป็นเครื่องมือคะ เพราะถ้าคุณพ่อเท่ห์จับได้
คุณเกดจะมองหน้าคุณเท่ห์ และน้องเจเจไม่ติด เพราะไม่ว่ายังไง คนเป็นพ่อก็ต้องเลือกลูกตัวเองอยู่วันยังค่ำคะ
....อินมากไปปะนี่....แค่ประโยคเดียวของคุณเกดคิดเองได้ยาวขนาดนี้ สงสัยจะอินมากไปหน่อย....
อินมากไปจิงๆครับ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เต้รอสใคร ??? ไม่ต้องรอแล้วววววว
มีน้องเจเจมาเป็นกลางแบบนี้คงอีกไม่นาน 555 :laugh: o13
-
เพิ่งอ่านทัน
สนุกค่ะ
-
ตามอ่านจนทันแล้วอ่ะ...เย้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >////////<
อ่านแล้วตกหลุมรักเจเจทันทีเลย...เด็กอะไรน่ารักน่าฟัดชะมัด
เรื่องนี้เป็นแนวที่ไม่ค่อยเจอสักเท่าไหร่ แต่ก็สนุกมาก ๆ เลยนะฮะ
มาลุ้นตอนต่อไปว่าเค้าจะหวีทกันเมื่อไหร่...จะเป็นระเบียงสื่อรักหรือเปล่า???
แต่แหม๋...แอบมีใจให้กัน แต่ดันไม่รู้ใจตัวเองซะง้าน...เฮ้อออออออ...กลุ้มแทน
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
น้องเจเจน่ารัก :-[
พี่เต้อย่าเพิ่งไปรีบหาเมียน้า
ลองพิจารณาคนใกล้ตัวก่อน ฮ่าๆ
-
พี่เต้รอใครอ่ะ คาใจนิดๆ... :m28:
แต่ว่าเลิกคิดหาเมีย มาหาอย่างอื่นแทนดีกว่ามั้ย เผื่อเจอเร็วขึ้นไง อย่างน้อยก็คนที่ยืนข้างๆอ่ะ หุหุ :laugh:
-
:call: :call:
-
ย่องมาเย็นๆ อ่านกันให้เย็นใจ
................................................
ตอนที่ 17
โอ๊ยยยย ผมปวดหัวเหลือเกิน ทำไมรู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวแบบนี้นะ นี่มันกี่โมงแล้วหว่า
ผมใช้มือคว้าๆหามือถือที่น่าจะวางไว้ข้างหมอน อยู่ไหนว๊ะ อ๊ะ ๆ เจอแล้ว ไปอยู่ใต้หมอนได้ไงเนี่ย กี่โมงแล้วนี่
“เอ๊ยยยยย สิบโมง” ให้ตายสิ เป็นแค่ลูกจ้าง แต่ดันตื่นสายซะงั้น แถมวันนี้เจ้านายก็อยู่ห้องด้วย ไม่ได้การแล้วต้องตื่นๆๆ
“โอ๊ยยย” เกือบจะล้มครับ ตอนนี้ผมมึนมากเลย สงสัยผมคงจะรีบลุกขึ้นไปหน่อย
เฮ้อออ หรือว่ายังไม่สร่างเมาไวน์
จะบ้าเหรอ ผมไม่ใช่พวกคออ่อนซักหน่อย แค่นี้ จิ๊บๆ
“ตื่นแล้วเหรอครับคุณพี่เลี้ยง ตื่นเวลานี้ ไม่ตื่นเที่ยงไปเลยละ” เอาแล้วไงครับ แค่โผล่หน้าออกมาจากห้องก็โดนนายท่านไซโคเข้าให้แล้ว
“งั้นเดี๋ยวผมขอไปนอนต่อนะครับ เดี๋ยวเที่ยงมาทานข้าวด้วย” เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกะเสือเต้ นอนต่อก็ได้
“ก็ดี มื้อเที่ยงชั้นอาจจะมีพี่เลี้ยงคนใหม่มาทำให้แล้วก็ได้” สะดุ้งครับ จากที่จะเดินเข้าห้องนอนต่อ ก็ต้องเดินกลับมา แพ้ราชสีห์เท่ห์ทุกทีสิน้า
“อะไรว้า ล้อเล่นนิดหน่อย ทำเป็นใจร้าย” ขอบ่นหน่อยแล้วกันครับ
“บ่นอะไร นี่ดีนะที่ชั้นอยู่ห้อง ไม่งั้นเจเจจะอยู่กับใคร” หูดีจริงๆเลยเวลานินทาเนี่ย ผมก็เห็นเจเจนั่งเล่นหุ่นยนต์ตัวใหม่อยู่คนเดียว คุณก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ของคุณอยู่ ไม่ได้เล่นด้วยกันซักหน่อย แต่เอาเหอะๆ ยังไงเราก็ผิด ขอโทษหน่อยจะเป็นไรไป
“คร๊าบบบบ คร๊าบบบ เต้ผิดไปแล้ว เต้ขอโต๊ดดดดด” แอ๊บแบ๊วเข้าไว้ครับ นายจะได้เอ็นดู
“แล้วทำไมถึงตื่นสาย” นั่นสินะ
“ก็เหมือนจะเพลียๆอ่าครับ สงสัยดื่มไวน์เยอะไปหน่อย” ต้องอ้างว่าคออ่อนก่อน
“ฮัดดดดด เช๊ยยยยยยยย” ใครนินทาผมวะเนี่ย หรือว่าคุณ ...
“เป็นอะไรนะ เป็นหวัดรึเปล่า” หวัดเหรอ ไม่หรอกมั้ง ผมออกจะแข็งแรง
“ไหนเดินเข้ามานี่ซิ” คุณเท่ห์เรียกให้ผมเข้าไปหาเค้าที่โซฟา ผมก็เดินทำหน้าสงสัยไป จะดุอะไรผมอีกละท่านนนนน !!!! คนเพิ่งตื่นอยู่ด้วย เดี่ยวปั๊ด....
“นั่งลง .....
บนพื้น !!!!” โห ไรวะ ทำไมต้องมีชนชั้นด้วย
แต่ใครจะกล้าขัดละครับ ก็ต้องนั่งลงบนพื้น แหงนหน้ามองเจ้านาย อย่างกะหมามองเครื่องบิน อุ๊ยย ด่าตัวเองอีกกู
“ไหนดูหน่อยซิว่ามีไข้รึเปล่า เมื่อคืนยืนตากลมตากน้ำค้างตั้งนาน” คุณเท่ห์เอาฝ่ามือมาสัมผัสกับหน้าผากของผมเบาๆ
แล้วก็เปลี่ยนไปแตะแก้มทั้งสองข้าง
และลงต่ำมาที่ต้นคอ
ตอนนี้สายตาของเราทั้งคู่ประสานกัน
ผมเกิดคำถามเกิดขึ้นในใจ
แต่ก็เก็บไว้ไม่อยู่จริงๆ
ยังไงผมก็ต้องถาม ไม่ไหวแล้ววว
“คุณเท่ห์ !!!! จะจับไปให้ถึงตาตุ่มหรือไงครับ” เล่นจับทั้งหน้าแล้วนะนั่น ไม่ได้เป็นหมอ อย่ามาหวังลวนลามผมเลย
“เอ่อ ชั้นก็แค่อยากแน่ใจว่านายไม่สบายรึเปล่า นี่นายตัวร้อนนะชั้นว่า ” คุณเท่ห์สีหน้าเอาจริงเอาจัง ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง สีหน้าแบบนี้เป็นห่วงผมชัดๆ ทำไมละ กลัวไม่มีใครเลี้ยงลูกละซี
“ผมไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เดี๋ยวก็หาย ผมอ่าทนอยู่แล้ว นายท่านวางใจเถ๊อะ” จริงๆนะครับ ไม่ได้เป็นอะไรเลย
“ฮัดดดดดด เซ๊ยยยยยยยยย” แหะๆๆ แค่จามเท่านั้น
“อี๋ ... นายเต้ น้ำมูกไหลเลย ทุเรศวะ” คุณเท่ห์รีบดึงกระดาษทิชชู่ที่วางอยู่บนโซฟาส่งให้ผมใหญ่ ไมไม่เช็ดให้ด้วยฟร่ะ
“ขอบคุณครับ” ผมรับทิชชู่มาเช็ดน้ำมูกของตัวเอง เหอะๆ.... เขี้ยวปี๋เลย
“เพ่เต้ไม่สบายเหรอคับ ... เจเจเห็นเพ่เต้จามสองครั้งแล้ว” โห เจเจน่ารักจัง จำได้ด้วยแม้กระทั่งจำนวนครั้งจาม
“เปล่าครับ พี่เต้สบายดี ยังพาเจเจไปเดินเล่นที่สวนได้เลยนะครับเนี่ย” บอกแล้วร่างกายผมฟิต
“เหรอคับ งั้นเราไปเดินเล่นกันมั๊ยคับ ไปเถอะครับป้อ เจเจอยากปั่นจักรยาน” ถึงแม้ว่าตอนนี้จะสิบโมงแล้ว แต่อากาศที่สวนของคอนโดนี้ยังคงไม่ร้อนมาก เพราะมีต้นไม้เยอะอยู่ พวกเราจึงตัดสินใจจะไปเดินเล่นกัน ก่อนจะกลับมาทานข้าวเที่ยง
ผมคงคิดผิดไปจริง อากาศที่สวนในวันนี้ร้อนมาก มันร้อนสุดๆเลยครับ ผมตาเบลอมองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย แต่แปลกคนอื่นๆในสวนก็เดินเล่นกันอย่างสบายอย่างกะไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร เจเจ กับคุณเท่ห์ก็ด้วย
“นาย เป็นไรนะ ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ใครถามผมเหรอครับเนี่ย
“ป้อครับ เพ่เต้เป็นอะไร ป้อ..... เพ่เต้ !!!!” นั่นคงเป็นเสียงสุดท้ายที่ได้ยินในตอนนั้น ... สินะ
ผมรู้สึกตัวอีกที ก็มีมืออุ่นเอาผ้าขนหนูมาแปะอยู่บนหน้าผาก นี่ผมไม่สบายจริงๆเหรอเนี่ย ผมพยายามลืมตาดูว่าคนที่มาดูแลผมเป็นใครกัน ... น่าจะเป็น
“อ้าว คุณเวย์ มายังไงครับเนี่ย” งงสิครับ ก็ตอนที่ไปเดินสวนยังไม่เห็นมีคุณเลย
“น้องเต้ ตื่นแล้วเหรอครับ พี่เวย์ใจหายแทบแย่ นึกว่าน้องเต้จะเป็นอะไรไป” เว่อร์ไปมั้งครับคุณเวย์ ถ้าผมเป็นอะไรมาก คงไม่ได้มานอนที่ห้องแบบนี้หรอก โน้นนน ส่งโรง’บาลแล้ว
“อ๋อ ครับ ขอบคุณมากคับ ผมไม่เป็นอะไรแล้วครับ” ยังไงเค้าก็มาดูแลผม แล้ว... เอ่อ ..
“พอดีว่าพี่โทรหาไอ้เท่ห์มัน มันเลยบอกว่าน้องเป็นลมไม่สบายไข้ขึ้น พี่ก็เลยรีบขับรถมาดูน้องเต้นี่ละครับ ส่วนสองพ่อลูกนั้น เห็นบอกผมว่าจะไปหาอะไรมาให้น้องเต้ทานนะครับ” คุณเวย์พูดครั้งเดียว ก็ตอบคำถามทุกอย่างที่ผมสงสัยได้หมด
“เพ่เต้ตื่นแล้วเหรอคับ” เสียงประตูห้องเปิดเข้ามา พร้อมเสียงเจเจ ได้ยินเสียงนี้แล้วรู้สึกดีชะมัด
“กลับกันมาแล้วเหรอ ไหนซื้ออะไรมาให้คนป่วยบ้าง” คุณเวย์หันหน้าไปทักทายกับสองคนที่เพิ่งเข้ามา ผมมองไปเห็นคุณเท่ห์ยืนอยู่ด้านหลังเจเจ แต่ทำไมทำหน้าทำตาดุซะอย่างนั้น นี่ผมไม่สบายนะ คุณยังจะอยากดุผมอีกเหรอ ใจร้ายชะมัด
“เดี๋ยวชั้นเอาข้าวต้มไปใส่จานให้ก่อนนะ” คุณเท่ห์พูดจบ ก็ถือถุงกับข้าวออกไป หงุดหงิดอะไรมาอีกละ อีตาคนนี้
“เพ่เต้ไม่เป็นอะไรใช่ป่าวคับ เจเจเป็นห่วงเพ่เต้มากเลย อยู่ๆเพ่เต้ก็ล้มลงไป ดีนะคับที่ป้อรับเพ่เต้ไว้ทัน ไม่งั้นหัวแตกแน่ๆ” เจเจพูดไปพร้อมกับเอามือมากุมที่หัวพร้อมทำหน้าหวาดเสียว ทำเอาผมก็เสียวไปด้วยเหมือนกัน
“คราวหลังน้องเต้ไม่สบายก็บอกไอ้เท่ห์มันนะครับ อย่าฝืนตัวเองนะครับ พี่เป็นห่วงรู้มั๊ย” ผมได้ยินคนอื่นเป็นห่วงคงจะดีใจใช่มั๊ยครับ แต่ทำไมตอนนี้ผมกลับไม่รู้สึก
“ทำไมอาเวย์ ดูเป็นห่วงเพ่เต้ของเจเจจังเลย เจเจเริ่มหวงเพ่เต้แล้วนะ” เจเจครับ มองหน้าอาเวย์ตาแข็งเชียว เด็กนี่หวงของจริงๆนะครับ ยิ่งของดีๆอย่างผม ยิ่งน่าหวงครับ (หุหุ เปรียบเทียบตัวเองเป็นของเล่น แล้วยังจะชอบใจอีก)
“โถ เจเจครับ ทำไมพี่จะเป็นห่วงไมได้ละครับ ว่ามั๊ยน้องเต้” เหอะๆ คงงั้นมั้งครับ ผมรู้สึกไม่อยากใช้เสียงในตอนนี้ รู้สึกไม่อยากจะพูดอะไร มันเจ็บๆคอ เลยได้แต่ฝืนๆยิ้มออกไป
“เอานี่ข้าวต้ม ทานซะ แล้วจะได้ทานยา” คุณเท่ห์ยื่นข้าวต้มมาให้ผม ผมพยายามพยุงตัวเองเพื่อที่จะได้ลุกขึ้นมากินข้าวอย่างที่คุณเท่ห์บอก
“มึงนี่นะไอ้เท่ห์ ใจร้ายจริงๆ น้องเค้าไม่สบายจะให้ตักทานได้ไงละ มานี่มา เดี๋ยวกูป้อนเอง” เอ่อ ผมตักทานเองได้ครับ ไม่ต้องก็ได้ครับคุณเวย์
“ทำไมอาเวย์ต้องป้อนด้วย ไม่เอาๆ เจเจป้อนเพ่เต้เอง” เอาแล้วไงครับ จะแย่งกันทำไมเนี่ย
“มาครับเพ่เต้ เดี๋ยวเจเจป้อนข้าวนะครับ” ผมจะกินได้ปะเนี่ย ป้อนไปจะหกป่าวเนี่ย
เจเจพยายามป้อนข้าวให้ผมครับ ตักมาได้นิดหน่อย
แล้วก็เอามาจ้อที่ปากผม
ร้อนไหมนั่น …
เป่าหน่อยสิ ...
ไม่เป่าเหรอ กินทั้งร้อนเลยนี่นะ
“อั้มมม เก่งจังเลย” เสียงเจเจครับ ทำเสียงซะอย่างกินเอง มีชมผมด้วย ร้อนมากครับคำนั้น เล่นเอาผมต้องอมข้าวไว้ในปาก กว่าจะกลืนมันลงได้ ลิ้นที่เหมือนจะไม่รู้สึกอะไร ตอนนี้ระบมหมดแล้วครับ
“เจเจ ป้อนแบบนั้นได้ไงลูก มันร้อนรู้มั๊ยครับ แล้วดูสิ เปื้อนปากพี่เต้หมดแล้ว” คุณเท่ห์คงเห็นอาการของผม บวกกับการกระทำของของเจเจที่ทุลักทุเลเหลือเกินจึงพูดมันออกมา
“อาเวย์บอกแล้วไง ว่าให้อาเวย์ป้อนเอง เจเจก็ไม่เชื่อ” คุณเวย์ยังอยากจะมีส่วนร่วมครับ เอ่อ ผมทานเองดีก็ได้นะครับ
“ไม่ต้องเลยอาเวย์ เจเจหวง ป้อครับ ป้อนข้าวให้เพ่เต้หน่อยสิครับ” เอ๊ะ เห็นบอกว่าหวงแล้วทำไมให้พ่อเจเจป้อนให้พี่ละครับ
ตอนนี้คุณเท่ห์หันมองหน้าผม แล้วมองหน้าคุณเวย์ โดยที่คุณเวย์แยกเขี้ยวใส่อยู่ แล้วก็มองหน้าเจเจ ที่ทำหน้าอ้อนเหลือเกิน เอาไงละครับคุณเท่ห์ คุณเท่ห์คิดอยู่นานมาก ในที่สุดก็.......
“เจเจเอามานี่ครับ พี่เต้ทักทานเอง” ผมว่าผมกินเองคงจะดีกว่า เร็วกว่า จะได้กินยานอน รู้สึกยิ่งอยู่ยิ่งปวดหัว ผมเอาถ้วยข้าวต้มมาตักกินเอง เจเจนั่งยิ้มให้ผม คุณเวย์ก็เปลี่ยนจากแยกเขี้ยว เป็นทำหน้าสะใจใส่คุณเท่ห์ ส่วนคุณเท่ห์เหรอครับ ขรึมเหมือนเดิม ไม่รู้จะเก๊กไปไหน
“เพ่เต้กินเยอะๆนะครับ จะได้หายไวๆ เจเจกับป้อไปซื้อเจ้าอร่อยมาเลยนะครับ” ผมก็ว่ารสชาตินี้ก็ของใต้คอนโดไม่ใช่เหรอเจเจ สงสัยเจ้านี้เจ้าอร่อย
“ใช่ครับน้องเต้ ทานเยอะๆ เดี่ยวผอมนะครับ ถ้าหาย เดี๋ยวพี่เวย์จะพาไปทานของอร่อยนะครับ” คุณเวย์พูดข้ามเจเจมาทางข้างหลัง อยากหายไวๆเหมือนกันครับ ไม่ชอบเลยไม่สบายนี่
“อาเวย์ถ้าจะพาเพ่เต้ไปกินข้าว ต้องพาเจเจกับป้อไปด้วย ไม่งั้นเจเจไม่ให้ไป เข้าใจมั๊ยคับ” เจเจมาแปลกจริงๆครับวันนี้ ทำไมหวงผมจังเลย แต่ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยๆจะได้เป็นไม้ให้ผม
แต่คุณเท่ห์ทำไมเงียบจังเลยละครับ สายตาที่มองผมนั่นอีก ผมเดาไม่ถูกเลยว่าโกรธผมอยู่ หรือว่าเป็นห่วงผมกันแน่ เหมือนมันสลับไปสลับมา ผมเดาใจคุณไม่ออกจริงๆ
“พ่อออกไปนั่งเล่นข้างนอกก่อนนะเจเจ เดี๋ยวตามพ่อไปกินข้าวเที่ยงด้วยละ ไอ้เวย์ด้วย กูซื้อมาแล้ว” คุณเท่ห์ละสายตาจากผมแล้วหันไปพูดกับเจเจ และคุณเวย์
คุณนี่มันใจร้ายจริงๆ ผมไม่สบายอยู่นะ
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ผมก็ทานยา แล้วก็หลับไปอีกรอบ ส่วนคนอื่นๆก็คงจะไปทานข้าวเที่ยงกัน รู้สึกแย่จังเลยวันนี้ ที่ไม่ได้ทำหน้าที่พี่เลี้ยงเลย ยังทำตัวให้เค้ามาเลี้ยงดูอีก ไม่น่ายืนตากน้ำค้างเมื่อคืนเลย
แต่ก็นะ ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองไม่สบายง่าย แต่ทำไมก็ไม่รู้ ผมก็ยังอยากจะยืนอยู่ตรงนั้น ยืนเล่าเรื่องขำๆให้คุณฟัง เวลาตอนนั้น ผมอยากทำให้คุณยิ้ม อยากให้คุณหัวเราะ
แต่ตอนนี้ผมไม่สบาย ... คุณอย่าเป็นแบบนี้สิ
ผมยังไม่พร้อมจะทำให้คุณยิ้มตอนนี้ ...
....................................................................
ไปเยี่ยมไข้เต้ก่อนนะครับ ค่อยมาอัฟให้ใหม่
:L2: :L1:
-
จิ้มมมมมม ก่อนอ่านนะ
-
:3125: :3125:
-
คุณเท่ห์นี่ก็เก๊กขรึมตลอดเลยนะ เต้ไม่สบายอยู่นะเว้ยย
สงสารเต้ยังไงไม่รู้ :monkeysad:
:pig4: :3123:
-
กริ๊วววว น้องเจเจทำหน้าที่แล้ว
น่ารักมากกกกกก เดี๋ยวพี่มีรางวัลให้ :กอด1:
-
ย๊ากกกกกกกก
เคืองๆๆๆๆ
ทำไมคุณเท่ใจร้ายยยย
เจเจน่ารักมากลูก 55 5
เต้สู้ๆน้า
หายไวๆ
:L2:
-
ข้อดีของการเป็นไข้คือเวลาเราเพ้อเพราะพิษไข้ หรือเพ้อกับตัวเองอยู่ในใจ เรามักจะไม่โกหกความรู้สึกจริง ๆ ของตัวเอง :laugh:
เจเจ...น่ารักที่สุด :L1:
-
:L2:
ดอกไม้เยี่ยมไข้ค่ะ
-
กรี้ดๆๆ
ตอนดึกๆมาอีกรอบนะค้า
คิดถึงน้องเต้ทุกวัน ทุกเวลา ฮิๆๆ
-
โฮะ ๆ ๆ เจเจเลือกคนดูแลตัวเองได้แระ น่ารักมากเจเจเอ้ย.....
-
โว๊ย
เมื่อไหร่จะรักกันเนี่ย
รอนานแล้วเว่ย
:angry2:
-
พี่เวย์บอกแล้วพี่เต้เป็นของเจเจนะครับอย่าแหยม
ไรเดอร์ครับทำไมชอบแต่งนิยายที่มันค้างอย่างนี้ครับ ค้างทุกตอนจริงๆ
เจเจน่ารักจริงๆมากอดทีมา
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สงสัยโลกคงร้อนเกินไป
เด็กเดี๋ยวนี้เลยแกแดดกันมากขึ้น
555
-
กร๊ากกก
ขอจองเจเจไว้ด้ายม้ายอ่าา
ชอบจังงงง
-
ฝากเบี่ยมไข้ ด้วยนะคับ :L2: :L2:
-
สุดท้ายคนป่วยเลยต้องทานข้าวเองเลย ฮ่าๆๆ
-
นี่อย่าบอกนะว่า เต้มีใจให้กับเท่ห์แล้วอ่ะ
โอ้วววววววว...แต่เต้จะรู้ใจตัวเองหรือยังนี่ต่างหากที่ต้องหาคำตอบกันต่อไป
แต่จะมีใครน่ารัก น่าฟัดเกินกว่าเจเจ ไม่มีอีกแล้วนะเนี่ย
ยิ่งตอนที่แย่งกันป้อนข้าวเต้อ่ะ...อ๊ากกกกกกกก...น่ารักอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
o13 เจเจ โหะ ๆ กันท่าได้ดีมากกกกก
-
เต้หายไวๆ น๊า
-
ทำไมคุณเท่ห์ต้องเก็กด้วยอ่าาาา :z3: :z3:
อ่ะนะ ไม่ใช่ว่าแอบห่วงเค้าอยู่
แต่ก็แอบไม่เข้าใจตัวเองไปด้วย
แถมหึงเวลาที่อาเวย์ดูแลเต้ 555++ :impress2:
ไปเยี่ยมเต้ด้วยคนนน :L2: :L2: :L2:
-
เจเจมีหวงแม่เี้ลี้ยง เอ๊ย พี่เลี้ยงด้วยอ่ะ น่าร๊ากกกก :-[
-
เจเจจ๋า หนู3ขวบหรือโกงอายุค่ะ ความคิดคำพูดหนูเจ๋งไปเลยค่ะ o13
ป๊ะป๋าเท่ห์อ่ะ แอบหวงแอบหึงอ่ะดิ๊ แต่ไม่กล้าแสดงออกเพราะเพื่อนอยู่ใช่ป่ะล่ะ :m12:
คุณอาเวย์หน่ะ หันไปจีบคุณเกดเหอะ นะนะนะ :m13:
-
แล้วตกเย็น นายเต้ก้อเพ้อ เพราะพิษไข้ :laugh:นายเท่ห์เลยมานอนกอดทั้งคืน แล้วจากนั้นก้อ... :-[
ฮ่าๆๆ :z2: :z2: มาต่อเร็วๆนะคร้าบบ :z13:
-
น้องเจเจเยี่ยมมากนะลูก คืนนี้ต้องให้พ่อเท่ห์นอนเฝ้าไข้ให้พี่เต้นะ อิอิ
-
โถๆๆ น้องเต้น่าสงสาร เดี๋ยวคืนนี้ให้เจเจกับพ่อเทห์มานอนเฝ้าท่าจะดี....คึคึ
:L2:
-
ไรเตอร์ฝากบอกว่า คืนนี้ไม่ต้องคอยนะครับ ไรเตอร์ติดละครพี่เคนกับซิทคอมเนื้อคู่ฯ :laugh: :laugh:
-
เจเจน่ารักมากมายไม่ไหวแร้ว 555+
-
เจเจหวงแทนพ่อกิ้วๆ :-[
พ่อก็หึงล่ะเซ่ o13
-
เยี่ยมเจเจทำหน้าที่ได้ดีมาก
+1เป็นกำลังใจให้ครับ
-
คุณเท่ห์เค้า'หึง'ไงเต้ หึหึ
เจเจน่ารักกกมีกันให้ป้อด้วย
-
อ่านจบเเล้ว รวดเดียวเลย น้องเจเจ น่ารักมาก เรื่องของ คุณ G_WA เราก็อ่านนะคะ ชอบเรื่องของเค้าเเต่ที่ชอบมากคือ ที่เป็นเรื่องสั้น ที่ร้านกาเเฟ น่ะค่ะ น่ารักดี อันนี้ เพ่เต้ เเล พ่อเท่ห์ จะได้รักกันกพราะน้อง เจเจ ใช่ไม๊เนี่ย ..คิคิคิ
-
สวัสดีครับ
เข้ามาสมัครเป็นแฟนคลับ
ของน้องเจเจด้วยคนนะครับฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ :mc4: :pig4:
-
โถ คนไม่สบายก็ไม่ดูเค้าหน่อยเหรอค่ะคุณพ่อ
-
คุณเวย์นี่ก็รุกเร็วเหลือเกินนะครับ
-
เจเจจ๋า
ดีมากลูก o13
-
กรี๊ด ด ด ชอบค๊า า า าา า ไม่ไหวแล้วว อยากอ่านตอนต่อไปมากก๊ากก เลยย
+1 0 ให้เลยค๊าา า ชอบแนวนี้ๆ
-
โหยยย เศร้าแทนน้องเต้ แงแง
พี่เท่ห์เป็นอะไรกันแน่ตกลง กลับมาต่อเร็วๆน้า :monkeysad:
-
มาเยี่ยมคนป่วย :L2: :L2:
-
^^
-
มาต่อไว ๆ น้าครับสนุกมากอ่ะ
ชอบเจเจน่ารักดี
ขอมานอนกอดสักคืนได้มะอ่ะ
+1ให้ครับ
-
รอมาต่อนะจ๊ะ เต้ชอบอิคุณเท่ห์ก็บอกมาเุถอะนะ หุหุ
-
เริ่มเกิดอาการทางใจทั้งคู่เลย
-
หวงจนออกนอกหน้าเลย ทั้งลูกทั้งพ่อ :m20:
แต่น้องเจเจ หวงยังไงก็น่ารัก ส่วนคนเป็นพ่อ หวงจนดูไม่เป็นมิตรเลย
รอความน่ารักของน้องเจเจ กับตอนที่พี่เต้ไม่สบายดีกว่า :z2:
+1 เป็นค่าความขยันครับ
-
ชอบเรื่องแนวนี้มากๆเลย หาอ่านมานานแล้ว
ขอบคุณที่สานฝันของกระผมนะครับ
ขำมากเลย หวงพี่เต้กันทั้งพ่อทั้งลูกเลยแฮะ 55555555
-
ดันๆๆๆ o13
-
มีหึงด้วย ย ๆ ๆ
-
เจเจ จัดการหน่อยลูก ผู้ใหญ่ชักช้าอะ ไม่ได้เรื่องเลย เด็กเซ็ง :m16:
-
ตอนที่ 18
ทำไมผมต้องหงุดหงิดด้วยนี่ แค่เห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน แล้วท่าทางของไอ้เวย์อีก ไหนจะท่าทางของไอ้พี่เลี้ยงตัวแสบอีก ดีใจละสิที่มีคนเอาใจ ใจดีกันทั้งนั้น
“ป้อเป็นไรเหรอครับ สีหน้าดูไม่ดีเลย” เจเจคงเดินตามผมมา แล้วเห็นผมทำสีหน้าหงุดหงิดแบบนี้ ก็เลยถามผมใหญ่
“เปล่าครับ พ่อแค่หงุดหงิดอะไรนิดหน่อย” ผมตอบเจเจไป พร้อมกับเดินไปนั่งที่โซฟา ก็เห็นเจเจเดินตามมานั่งข้างๆผม
“เจเจก็หงุดหงิดครับ เฮ้ออ !!!” อะไรกันเด็กคนนี้ เป็นเด็กเป็นเล็ก แต่กลับมานั่งถอนหายใจ ท่านั่งกอดอกทำหน้ากลุ้มนั่นอีก คิ้วจะพันกันแล้ว เครียดไปป่าวลูกพ่อ
“เจเจหงุดหงิดอะไรเหรอครับ ดูทำท่าทำทางเข้า” ผมเห็นแล้วขำมากกว่าจะเครียดตามนะครับเนี่ย
“ก็อาเวย์ดิครับ ทำท่าเหมือนจะมาแย่งเพ่เต้ไปจากเจเจเลย อาเวย์โตแล้วทำไมถึงอยากได้พี่เลี้ยงด้วยละ เจเจโกรธอาเวย์แล้วด้วย” ฮ่าๆๆ ผมขำมากกว่าเดิมครับ ลูกผมนี่นะ มัน ... มันๆๆ เฮ้ออ บรรยายไม่ถูกจริงๆ
“ไม่เอาๆ อย่าไปโกรธอาเวย์ครับ ยังไงอาเวย์ก็เป็นอาเจเจนะครับ อาเวย์ยังซื้อของเล่นให้เจเจเยอะเลย” บอกว่าเป็นอาคงไม่เข้าใจ แต่บอกว่ามีบุญคุณเรื่องของเล่นน่าจะพอคิดได้นะ
“ถ้าเจเจไม่อยากให้พี่เต้ไปเป็นพี่เลี้ยงอาเวย์ เจเจก็พยายามขัดขวาง เอ๊ย ไม่ใช่สิ พยายามอย่าให้เค้าอยู่ด้วยกันสองต่อสองสิ ไม่งั้นพี่เต้ใจอ่อนไปเป็นพี่เลี้ยงให้อาเวย์แน่ๆ” นี่ผมคิดเรื่องแบบนี้ได้ไงครับเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองเลย
“หือ.... เอาแบบนั้นหยอคับ ได้คับป้อ ต่อไปเจเจจะไม่ให้อาเวย์ได้ใกล้ชิดพี่เลี้ยงของเจเจอีกแน่ ป้อคอยดูเจเจนะครับ” จะมุ่งมั่น ตั้งใจไปถึงไหนเนี่ยลูกผม ว่าแล้วเจเจก็กระโดดลงจากโซฟา วิ่งหน้าไปในห้องของพี่เลี้ยงที่มีเจ้าเวย์นั่งเฝ้าไข้เจ้าเต้อยู่ ให้ไอ้อย่างนี้สิ สมที่เกิดเป็นลูกเจ้าเท่ห์หน่อย ผมละอดยิ้มออกมาไม่ได้
ว่าแต่ จะดีใจทำไมเนี่ย
ผม เจเจ และ ไอ้เวย์ตอนนี้นั่งกันอยู่บนโต๊ะทานข้าวของห้องนี้ ไม่มีใครพูดอะไร เจเจจ้องหน้าอาของเขาอย่างกับกลัวว่าจะหายไป
“เจเจเป็นอะไรครับ ทำไมจ้องหน้าอาแบบนั้น อาทำอะไรผิด” ไอ้เวย์หน้าจืดเลยครับ เมื่อเห็นหลานรักของมันจ้องหน้าแบบนั้น
“อาเวย์อยากได้เพ่เต้ไปเป็นเพ่เลี้ยงเหรอครับ” เจเจยิงคำถามเลยครับ เด็ดจริงลูกผม เจ้าเวย์ยิ้มมุมปากนิดหน่อยก่อนจะตอบว่า
“เปล่าครับ อาเวย์ไม่ได้อยากได้เป็นพี่เลี้ยง
อาเวย์อยากได้เป็น...”
“เอ๊ย ไอ้เวย์ ห้ามพูดนะเว๊ย กินข้าวไปๆ เจเจทานข้าวลูก ดูสิข้าวเย็นหมดแล้ว” ไอ้เวย์นี่มันร้ายจริงๆครับ พูดมาไม่อายเด็กเลย แหนะยังยิ้มอีก สงสารก็แต่เจเจ งงสิครับ ว่าเกิดอะไร
“งั้นถ้าอาเวย์ไม่อยากได้เพ่เต้เป็นเพ่เลี้ยง แล้วมายุ่งกับเพ่เต้ของเจเจทำไม” ยังไม่หยุดครับลูกผม จะสงสัยอะไรอีกละลูก หือออ
“ก็ ก็
อาเวย์ชอบพี่เต้ไงครับ” พร๊วดดดด ข้าวในปากผมพุ่งเข้าไปโดนไอ้เวย์เต็มๆ
“แหวะ ไอ้เท่ห์ ทุเรศ สกปรก หยี๋ มึงนี่อุบาทว์สัดเลย โอ๊ยเจเจ อาขอโทษ หลุดคำไม่สุภาพหลายคำเชียว” ไอ้นี่ได้ทีด่ากูยกมาทั้งพจนานุกรมเลยนะมึง ทำไมได้ละครับ คนมันตกใจนี่ครับ พูดออกมาได้ไงว่าชอบ
“ทำไมป้อต้องตกใจขนาดนั้นด้วยละครับ” เจเจพูดพร้อมหันหน้ามามองผมด้วยความสงสัย
“เจเจว่าใครๆก็ชอบเพ่เต้กันทั้งนั้น เจเจยังชอบเลย ไม่ผิดหรอกที่อาเวย์จะชอบ” แล้วก็สานต่อด้วยความคิดเห็น
“แล้วป้อไม่ชอบเพ่เต้เหรอครับ” แล้วก็คำถาม !!!!!!!
โอ๊ยยยย เจเจลูกผม ตกลงวันนี้จะอยู่ข้างพ่อ หรือข้างใครกันแน่ละ
“ว่าไงครับป้อ ป้อยังไม่ตอบเจเจเลย เนอะอาเวย์เนอะ” แหนะ ยังไม่หยุด ยังหันไปถามไอ้เวย์อีก ทำไมต้องเป็นผมที่จนมุมละเนี่ย
“พ่อไม่รู้ พ่ออิ่มแล้ว เดี๋ยวพ่อขอไปอาบน้ำหน่อย ..... พ่อร้อน” ผมอยู่ไม่ได้แล้วครับ มันร้อน
“แปลกจัง แอร์ก็เย็นดี แล้วพ่อจะร้อนอะไร” ได้ยินเสียงเจเจแว่วมาครับ
“ร้อน....ตัวไง เจเจ” ตามมาด้วยเสียงไอ้เวย์ โธ่เว๊ยยย ฝากไว้ก่อนเหอะมึง
ผมเข้าไปอาบน้ำสงบจิตใจตัวเองให้เย็นขึ้น ตัวเราคงร้อนจริงๆ พอได้อาบน้ำแล้วรู้สึกสบายใจขึ้น
คิดแล้วทั้งๆที่รู้ว่านายเต้เหมือนจะไม่สบาย ผมน่าจะห้ามไม่ให้ออกไปข้างนอกตั้งแต่ตอนแรก ไข้ขึ้นสูงใหญ่เลย ได้พักผ่อนซักหน่อยคงจะดีขึ้น เห็นนายไม่สบายแบบนี้ ก็เหงาเหมือนกันแฮะ ไม่มีใครจ้อให้ฟังเลย
“เจเจ อาเวย์ละครับ” ผมถามเจเจเมื่อเดินออกมาเจอเจเจนั่งเล่นอยู่บนโซฟา หรือว่าไอ้เวย์จะไปนั่งเฝ้าไข้อยู่ จะอะไรกันนักกันหนานะมึงนี่
“อ๋อ อาเวย์กลับแล้วคับ ฝากลาป้อด้วย เห็นบอกว่ามีธุระ อาจจะมาอีกค่ำๆ” เจเจหันมาตอบคำถามผม แล้วก็หันกลับไปเล่นของเล่นต่อ
“อืมมม ก็ดีเหมือนกัน” กลับๆซะบ้าง และค่ำๆก็ไม่ต้องมาก็ได้
ว่าแต่ไปดูเจ้าเต้หน่อยดีกว่า ไข้จะลดยังนะ
เอ๊ะ .... ทำไมผมต้องแอบเจเจมาด้วยละนี่
อืมมม ... ยังหลับอยู่เลย นี่ขนาดมันไม่สบายนะ ตอนหลับหน้าของมันยังยิ้มอยู่เลย คงมีความสุขละสิ พอไม่สบายก็มีแต่คนเอาใจ
“ตัวยังร้อนอยู่รึเปล่าน้า” ผมเอามือไปแตะหน้าผากของมัน ทำไมไข้ยังไม่ลดเลยนะ ให้ตื่นมากินยาหน่อยดีกว่า
“เต้ เต้ นายเต้ ตื่นมากินยาก่อน ไข้จะได้ลด” ผมเอายาลดไข้จ่อที่ปากนายเต้
นายเต้สะลึมสะลือลืมตามามองหน้าผม
นายเต้...นายจะยิ้มอะไรของนายเนี่ย
“อ่า กินยา ดื่มน้ำให้หมดนะ ไข้จะได้ลดไวไว” ผมป้อนยาและก็น้ำให้นายเต้ไปพราง เอาผ้าขนหนูชุบน้ำไปเช็ดหน้าให้มันด้วย
“คุณเทห์ไม่ได้โกรธผมเหรอครับ” มันถามขึ้นมาในขณะที่ผมกำลังเช็ดที่คอให้มัน
“โกรธ?? .... โกรธนายนี่นะ ชั้นจะโกรธนายเรื่องอะไร” สงสัยสิครับ ทำไมมาคิดว่าผมโกรธมันซะงั้น
ผมเอาผ้าเช้ดตัวไปเก็บ เพราะรู้สึกเขินๆที่ต้องมาทำอะไรต่อหน้ามันแบบนี้
“ก็ผมเห็นคุณเท่ห์ทำหน้าขรึม บึ้งตึงใส่ผม ผมนึกว่าคุณท่ห์โกรธ ที่ผมไม่สบาย” เอ๊ยย
“ชั้นไปทำหน้าอย่างนั้นตอนไหน แล้วชั้นจะไปโกรธนายทำไม แค่ไม่สบาย” บ้ารึเปล่า ไอ้เด็กเกรียน หืออ
“ก็ .... ผมเห็นคุณเท่ห์ไม่ยิ้มเลย” ตลกสิครับ นี่มันสังเกตอาการผมด้วยเหรอเนี่ย
“แล้วตอนนี้ละ ชั้นยิ้มหรือยัง หน้าตาชั้นยังบึ้งตึงอยู่รึเปล่า” บางทีผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าตอนนี้ผมทำหน้าตายังไงอยู่ คงคล้ายๆความรู้สึกตอนนี้มั้ง
“ไม่ได้ยิ้ม และไม่ได้บึ้งตึง” อะไรของมัน ตกลงชั้นหน้าตายังไงเนี่ย
“เหมือนคุณกำลังเก็บความรู้สึกเอาไว้”
เก็บความรู้สึก .... งั้นเหรอ หน้าตาขอผมตอนนี้เป็นแบบนี้เหรอ
“ป้อเท่ห์ .... ทำไมมาดูเพ่เต้ไม่ชวนเจเจมาด้วย แอบหนีมาดูคนเดียวได้ไง” เจเจเปิดประตูเข้ามา ก็โวยวายผมใหญ่เชียวครับ มาดูคนป๋วยนะครับลูก ไม่ได้ไปดูหลินปิง
“อ๋อออออ ... ก็พ่อไม่อยากให้เจเจติดไข้ไปจากพี่เต้อ่าครับ” ไปเรื่อยๆครับ
“จริงหยอ ... เอ๊ยย พี่เต้ตื่นแล้ว พี่เต้เป็นไงบ้างคับ” เจเจพูดเหมือนจะไม่เชื่อในคำพูดของผมนัก แต่มันคงไม่ใช่ประเด็นอะไรสำคัญ เพราะเจเจเบนไปสนใจพี่เลี้ยงของเค้าที่นอนซมอยู่
“พี่เต้จะหายแล้วครับ จะได้ไปเล่นกับเจเจแล้ว” ปากดีจริงๆนะ ไข้ยังสูงอยู่เลย
“นายไม่ต้องพูดไรแล้ว นอนพักผ่อนไปก่อน เดี๋ยวจะหายช้า โดนตัดเงินเดือนนะ จ้างมาดูแลลูกชั้น ไม่ใช่มาป่วยให้ชั้นกับลูกดูแลแบบนี้” จริงๆเลยสิครับ มาทำงานได้ไม่ทันไร ก็ป่วยซะแล้ว ไหนละความแสบ ไปไหนหมดแล้ว
“แล้ว.......
คุณเวย์ละครับ”
นี่จะห่างกันไม่ได้เลยใช่มั๊ย ถึงกับต้องถามหาเลยเหรอ น่าหมั่นไส้จริงๆ
“อาเวย์กลับไปแล้วครับ เพ่เต้ถามทำไมเนี่ย เดี๋ยวป้อก็หงุดหงิดอีก” อะไรไอ้ตัวเล็ก นี่แกมารู้ความคิดอะไรของพ่อได้ไง
“เจเจ พ่อจะไปหงุดหงิดทำไมละครับ เจเจก็พูดเกินไป” ต้องชี้แจงและแถลงไขครับ หรือแก้ตัววะ
“หยอคับ ก็เจเจเห็นพ่อกับอาเวย์ชอบหงุดหงิดใส่กัน เล่นยังกับเด็กเนอะ เพ่เต้เนอะ” แต่ผมว่าลูกผมคนนี้มันจะแก่แดดขึ้นทุกวันแล้วสิครับ เอาความไร้เดียงสาของลูกผมคืนมา............
“คุณเท่ห์ เจเจครับ ถ้าอยากให้พผมหายป่วย ช่วยเงียบๆกันหน่อยได้มั๊ยครับ เถียงกันยังกับเด็ก ผมจะพักผ่อนแล้วครับ” ตกลงนายจะว่าเจเจ หรือด่ากระแทกชั้นกันเนี่ย
“ป้อนั่นแหละ เห็นมั๊ยเพ่เต้โกรธเลย ออกไปข้างนอกเลยนะ เจเจอยู่เป็นเพื่อนเพ่เต้เอง” เจเจเสนอจะอยู่เป็นเพื่อนนายเต้ นี่ลืมพ่อไปแล้วใช่มั๊ย
“พี่ว่าเจเจไปอยู่ข้างนอกกับพ่อเถอะครับ อยู่ในนี้เดี๋ยวติดไข้ขึ้นมา จะยุ่งไปกันใหญ่ ฮะ แฮมม ” ก็จริงอย่างที่นายเต้พูดนะ เจเจยังเด็กอยู่ภูมิคุ้มกันคงน้อย นายเต้ก็ยิ่งไอ แพร่เชื้ออยู่ด้วย
“โอเค เจเจ งั้นไปเราสองคนไปข้างนอกกัน เดี๋ยวติดไข้พี่เต้เค้า ไปๆลูกไป” ยังไงสองพ่อลูกก็ต้องออกไปข้างนอกใช่มั๊ยครับเนี่ย
“เดี๋ยวเจเจมาอีกนะคับ หายไวๆด้วย เจเจอยากเล่นกับเพ่เต้แล้ว” เจเจลูกพ่อ สั่งลาอย่างกับว่ามาเยี่ยมที่โรงพยาบาล แค่อยู่คนละห้องแค่นี้เอง
“ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง” ใครมาอีกละครับนั้น อย่าบอกว่าไอ้เวย์นะ เพิ่งออกไปเองไม่ใช่เหรอ
“สวัสดีค่ะ คุณเท่ห์” นึกว่าใครคุณแกดนี่เอง
“ครับ สวัสดีครับ เชิญเข้ามาข้างในก่อนครับ” ไม่รู้ว่ามีธุระอะไร แต่จะยืนคุยกันหน้าห้องก็คงไม่ดีนัก
ผมเดินนำคุณเกดมาที่โซฟา ซึ่งเจเจนั่งดูการ์ตูนอยู่ก่อนแล้ว เจเจสวัสดีและกล่าวทักทายคุณเกด และหันมาพูดกับผมต่อ
“ พอดีว่าเมื่อช่วงบ่าย เกดสวนทางกับคุณเวย์ แล้วคุณเวย์บอกว่าเต้ไม่สบาย เกดเลยว่าจะมาเยี่ยม มาสอบถามอาการนะค่ะ ว่าเป็นอะไรบ้างรึเปล่า”
“อืม ก็ไข้ยังสูงอยู่นะครับ แต่ตอนนี้กินยาแล้วคงหลับไปแล้ว อีกซักพักก็คงดีขึ้น”
“แย่จังเลยนะคะเนี่ย สงสัยยังปรับตัวกับการเป็นพี่เลี้ยงไม่ได้ ผู้ชายก็งี้แหละคะ” ผมเริ่มงงในบทสนทนาของคุณเกดแล้วสิครับ
“เหอะๆๆ ก็คงงั้นมั้งครับ” แต่ก็ต้องตามน้ำไปครับ
“ยังไงเกดก็ฝากบอกให้เต้หายไวไวด้วยนะคะ เดี๋ยวว่างๆ เกดมาเยี่ยมใหม่ งั้นเกดขอตัวกลับก่อนนะครับ” คุณเกดฝากความหวังดีไปให้เจ้าเต้กับผม พร้อมกับขอลากลับ มาเร็วไปเร็วแฮะคราวนี้
“ยังไงก็ขอบคุณแทนเจ้าเต้มันนะครับ ที่เป็นห่วงเป็นใยมัน”
“ไม่เป็นไรค่ะ คนกันเองทั้งนั้น” คุณเกดตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มที่งดงามชวนฝันของเธอ
……………………………………..
หลังจากนี้อาจมาได้แค่วันละตอนนะครับ แต่จะมาลงให้ทุกวัน ติดตามกันด้วยนะครับ !!!!
:bye2:
-
ติดตามอยู่นะคะ เพิ่งมาอ่าน สนุกมากมายเลย o13 o13
เป็นกกำลังใจให้ไรเตอร์ค่า
-
แหม...อีนังนี่ เก็บอาการหน่อยก็ได้มั๊งค่ะ ท่าทางหวังดีประสงค์ร้ายนะนั่นอ่ะ o18
-
คุณเกดนี่แนวร้ายลึกป่ะ??
ไม่ชอบคนอย่างงี้มากที่สุดเลยยย
เต่หายป่วยเร็วๆน่ะ :L2: :L2: :L2:
-
เอ๊ะ E นินี่ มายุ่งไรด้วยเนี่ย
:fire: :angry2: :serius2:
-
ไรเตอร์
ตกลงจะดาวหรือเกดเนี่ย
เบลอๆป่าว
กร๊ากกกกกกกกกก
ยอมรับซะทีสิว่าชอบกันอ่ะ
ร้อนน่ะเว่ย
-
ไรเตอร์
ตกลงจะดาวหรือเกดเนี่ย
เบลอๆป่าว
กร๊ากกกกกกกกกก
ยอมรับซะทีสิว่าชอบกันอ่ะ
ร้อนน่ะเว่ย
เบลออีกแล้ว เฮ้ออออ
-
^
^
เบลอว่ารักแถบรึเปล่าครับ
ติดตามครับสนุกดี ชอบเจเจ
-
โห คุณเกด ออกตัวแรงไปไหมนั้น ต้องการสื่ออะไรก็พูดไปตรง ๆ สิมากระทบกระเทียบทำไม
พูดจาไม่งาม เหมือนนางอิจฉาในละครช่องหลายสีเลย แบล็คเดียวกันหมด
ต่อหน้าทำตัวแอ๊บ ทำตัวดี๊ ดี แต่ลับหลังกับในใจดันคิดไม่ซื่อ
นิสัยแบบนี้ไม่เหมาะในการสังสอนเลี้ยงดูเด็กคะ เพราะนาน ๆ ไปเดี๋ยวไอ้ที่แอ๊บเอาไว้จะแตกเอา (งะ อินกับการอ่านมาก ไม่รู้ทำไม)
-
น้องเจเจน่าร๊ากกกกจริง ๆ
-
คุณเกดเริ่มออกลายเหรอคะ
ติดตามอย่างต่อเนื่อง :call:
-
เจเจ 5555+++
-
ดิชั้นไม่อยากจะเกลียดคุณเกดนะคะ อย่าทำตัวเป็นก้างค่ะ ขอความกรุณา
และขอยืนยันคำเดิม ว่า ร๊ากกกกกกกก เจเจ อิอิ :กอด1:
-
เอิ่มมมมมมมมมม...นี่คุณเกดเค้าแสดงออกมากเกินไปหรือเปล่าล่ะเนี่ย
สงสัยคงต้องให้เต้เตรียมตัวตั้งรับไว้ให้ดี ๆ เสียแล้ว
เพราะดูท่าทางแล้วเนี่ย..จะร้ายใช่ย่อยเลยนะ - -"
่ส่วนเจเจก็ยังคงน่ารัก น่าฟัดเหมือนเดิมเลยอ่ะ
รู้ทันพ่อตัวเองไปเสียทุกอย่างอีกต่างหาก...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
คุณเกดนี่ชักจะยังไงๆอยู่นา
-
คุณเท่ห์ไม่รีบทำคะแนนกับเต้
เดี๋ยวเต้ก็ถุูกเวย์แย่งไปหรอก :z1:
-
คุณพี่เทห์สอนลูกดีมากเลยนะเคอะ อิอิ
ให้เจเจไปขัดขวางอาเวย์ไม่ให้เข้าใกล้พี่เต้เนี่ย 55+
ส่วนคุณเกดคะ...เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ ชักจะไม่ปลิ้ม :m16:
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าา
-
^^
-
มาลงทุกวัน ก็มาอ่านทุกวันจ้า
น้องเต้ หายไวๆ จุ้บๆ
-
ปากเเข็ง...ใจแข็ง...ให้ตลอดน่ะลุงเท่ห์...
-
คุณเกดไม่ค่อยเก็บอาการเลยนะคะ เหอๆ
หวังดีแต่ประสงค์ร้ายชัดๆ
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ โห ดีใจสุดๆอะเมื่อวานพึ่งอ่านจบ เเล้วตอนใหม่มาวันนี้ มาวันละตอนก็ดีเเล้ว เเต่ คุณเกด เริ่มน่ากลัวอะ ไม่มั้ง
-
พี่เต้หายไวไวนะครับจะได้มาก่อเรื่องอีก อิอิ
แล้วก็ค้างต่ออยากอ่านต่อด้วย
เจเจมาเร็วๆมากอดที
-
ฮิ๊วววววววววววว พ่อเท่ห์จะเก็กไปได้สักกี่น้ำกันน๊า
-
คุณเทห์ร้อนตัวจริงๆด้วย หึหึ
รีบๆรู้ตัวนะคุณเทห์ อาเวย์ทำคะแนนไปเยอะแล้วว
เจเจน่ารักกกเสมอเลย
-
เจเจ น่ารัก มาก
-
เจเจน่ารักจังเลย
เต้ เท่ห์ เข้ากันดีจัง :L2: :L1:
-
:z3:สั้นอ่ะ
-
เมื่อไหร่จะเลิฟๆๆๆๆๆ
ปูที่นอนรอ
:a12:
-
สรุปว่าไข้ขึ้นเพราะกินไวน์ หรือเพราะ เดินตากแดดค่ะ
แต่ถ้ามีบุรุษพยาบาลดีๆ แบบนี้
อี้ป้าแก่ๆ จะขอเป็นไข้ต่อ สัก 3 วัน 7วัน เลย คอยดูสิ 555
-
ทำอีท่าไหนละ ทำให้น้องเจเจ ดูออก... นายเทห์ :m20:
ส่วนคุณเกด ดูท่าจะออกลูกกัน ทำให้เต้หมดราคาเลย :m16:
เป็นกำลังใจให้ครับ + นะติดไว้ก่อน รอเวลาครับ
-
ลุ้นๆ
-
เอ๊ะ!...คุณเกดนี่เเววตัวร้ายเริ่มออกเเล้วนะเนี่ย
อิจฉาเต้อ่ะดิ :angry2:
-
ใจจริงคงอยากจะพูดออกมาว่า ต้องเป็นเกดสิคะ ทน ถึก ดูแลเจเจ ได้สบาย ชิชิ
เจเจอ่ะแก่แดด แบบน่ารักอ่ะ :o8:
เมื่อไหร่จะรู้ใจกัน พี่เต้กับคุณเท่ห์เนี่ย
-
ดีจริง
-
เจเจ น่ารักมากอ่ะ :-[
รักเจเจ :กอด1:
ปล.ยัยเกดเน่านี่แรดและแรงขึ้นเรื่อย ๆ แ้้ล้วนะเนี่ย :m16:
-
อ่านรวดเดียวเลยค่า
พี่เลี้ยงน่ารัก กวนๆ แบบนี้ เหมาะกับปะ๊ป๋าขี้เก๊กจังเลย XD
น้องเจเจก็น่ารักมาก รวมตัวเป็นครอบครัวป่วนจิต
อยากรู้จังว่าเต้รอใครอยู่?
อ่านต่อได้พรุ่งนี้ใช้มั้ยค่ะ
-
^^
-
เจเจจ๋ามา :จุ๊บๆ:ที น่ารักจิงๆเด็กคนนี้
คุณเท่ห์รู้ใจตัวเองซักทีเถอะ คุณนังเกดเรื่มออกลายแล้ว :3125:
-
ว้าวๆๆๆๆ พึ่งอ่านทันวันนี้ครับ
ยังไงก็ขอติดตามด้วยคนนะครับ กำลังสนุกเลย มาต่อบ่อยๆนะครับ
:จุ๊บๆ: ไรเตอร์ทีนึง
-
เกดนี่ แดกดันเต้ สินะ - -
-
เจเจ ระวังพี่เลี้ยงโดนขโมยนะ
ขัดใจเพื่อนบ้านจริงๆ :m16:
อยากเปลี่ยนสถานะ
-
เอ๊ อิคุณเกดนี่มันยังๆอยู่นะเนี่ย
เหอๆ เริ่มออกอาการแล้วสิ
-
ว้าวววววววว
ร้ากกกกกกกก
ร้ากเจเจมากมายย
ก่ายกองงงงงงง
จิงๆเล้ย
-
:z6:ดอกนี้สำหรับคุณเกด ชะนีเริ่มร้ายเอาไปอีกดอก :z6:
:L2:เป็นกำลังใจให้คนเขียนคร๊าบบบ
-
ขออย่าให้คุณเกด แกกลายพันธ์เด็ดขาด จากคนดี(ในตอนนี้) กลายเป็น...ในอนาคต 555
เจเจนู๋ดูอารมณ์ปรับเปลี่ยนตลอดเวลาเลยเนอะ 555 ว่าแต่คุณเท่ห์เนี้ยย เิ่ริ่มออกอาการบ้างแล้วนะเนี้ยย แต่อีคุณเวย์นี่รุกมากกกกก
-
ยายเกดเหมือนจะรู้อะไรหรือป่าว ว
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มานอนรอคอย และลอยคออ่านตอนต่อไป
ขนาดอยู่ห้องเดียวกับไรเตอร์ ยังไม่เคยอ่านก่อนคนอื่นเลย
เห้อ....
-
:angry2: ห้ามอ่าน ... ถ้าไม่อยากค้าง !!!!!!
...
ตอนที่ 19
“อัลโหล”
“อืม บอยเหรอ”
“อ่อ กูไม่ค่อยสบายนิดหน่อย”
“อืมไม่เป็นไรจะหายแล้ว”
“ค๊าบบ กินแล้วครับ”
“ครับๆ อืม แล้วค่อยคุยกัน”
นี่ผมนอนหลับไปนานเท่าไหร่แล้วเนี่ย วันทั้งวันไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่แต่ในเตียงนี่แหละ ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์ของไอ้บอยโทรมา ผมคงหลับยาวถึงเช้าแน่
ไม่สบายนี่ก็ดีเหมือนกันแฮะ มีแต่คนเอาใจ คุณเวย์ก็มาซะเช้า บ่าย เย็น ค่ำเลย คุณเท่ห์ก็ไม่ค่อยดุด้วย แต่ก็ชอบเก็กหล่ออยู่นั่นแหละ สงสัยดื่มน้ำเก็กฮวย ผสมหล่อฮั้งก้วยมากไป แต่ก็แอบรู้นะ ว่าก็แอบเป็นห่วงเรา ส่วนเจ้าเจเจนี่ ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ไปเรียนรู้วิชากันท่ามาจากไหนกันนะ การ์ตูนเด็กๆเดี๋ยวนี้มีบทแบบนี้แล้วเหรอ
“เฮ้ออ หิวน้ำจัง สี่ทุ่มแล้ว คนอื่นคงหลับหมดแล้วสินะ” ผมลุกขึ้นจากที่นอน คิดว่าจะไปหาน้ำอุ่นๆดื่มซักแก้ว คอแห้งยังไงชอบกล
“หายดีแล้วเหรอ”
“เอ๊ยย คุณเท่ห์” ตกใจสิครับ จู่ๆเข้ามาในครัวไม่ให้ซุ่มให้เสียง
“ตกใจอะไร ชั้นมากกว่าที่ควรตกใจ ดูหน้าตาสิ ซีดเชียวสิ้นดี” อะไรกัน นี่ผมโทรมมากมายเลยเหรอ
“ก็คนมันไม่สบาย จะให้หล่อหน้าใสกิ๊กแบบคุณได้ไง ว่าแต่ทำไมคุณยังไม่นอนอีกเหรอครับ นี่มันสี่ทุ่มแล้วนา หรือว่าดูละคร ติดเรือนซ่อนรักอ่าดิ๊” เนื้อเรื่องเป็นไงบ้างเนี่ย
“จะบ้าเหรอ ชั้นไม่ได้ติดละครเหมือนนาย แล้วอีกอย่างนี่มันวันเสาร์ เรื่องนั้นมันจันทร์ อังคาร” โห ขนาดไม่ได้ดูนะนี่
“หุหุ จำได้ด้วย” ขอแซวหน่อยเถอะครับ ป่วยวันนึงเหมือนไม่ได้คุยกันนาน อัดอั้น
“นี่ปากดีแบบนี้ แปลว่าหายป่วยแล้วสินะ” ปากดี ??? ใช้คำนี้เลยเหรอ
“ก็หายแล้วครับ ตัวไม่ร้อนแล้วด้วย” ผมพูดกับคุณเท่ห์ไป ก็เอามือมาแตะหน้าผากตัวเองไป
“มานี่ ทั้งตัวนายอุณหภูมิก็เท่ากัน นายจะไปรู้ได้ไงว่าร้อนไม่ร้อน มาชั้นวัดให้” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับดึงแขนผมให้เข้าใกล้คุณเท่ห์มากขึ้น ตอนนี้หน้าของผมแทบจะชนกับอกของคุณเท่ห์ คุณเท่ห์ก้มหน้าลงมา แล้วก็เอามือไปแตะหน้าผากผม
สายตาคู่นั้น ....
มันอบอุ่นจังเลย
“อืม ตัวไม่ร้อนแล้วจริงด้วย ดีนะที่วันนี้ได้พักทั้งวัน ปล่อยให้ชั้นเลี้ยงลูกชั้นเอง ชั้นเลยต้องมานั่งเคลียร์งานตอนดึกเลย” คุณเท่ห์พูดไป พร้อมกับเดินไปหยิบแก้ว ฉีกซองกาแฟ และใส่น้ำร้อน
“นี่คุณเท่ห์กำลังนั่งเคลียร์งานอยู่เหรอครับ ทำไมขยันจังเพิ่งกลับมาเอง” ผมหันหลังตามคุณเท่ห์ไป หยิบแก้ว ฉีกซองโอวัลติล และใส่น้ำร้อน
“พอดีวันจันทร์ ชั้นมีประชุมกับหุ้นส่วนใหญ่อ่า ต้องเตรียมความพร้อมเยอะนิดนึง” คุณเท่ห์อธิบายเหตุผล ของการทำงานคืนนี้ให้ฟัง แล้วก็เดินกลับไปยังโต๊ะทำงาน
“ถ้านายยังไม่ง่วง มานั่งเป็นเพื่อนชั้นก็ได้นะ” คุณเท่ห์พูดทิ้งท้ายไว้ให้ผม โดยที่ไม่ได้หันหน้ามาบอกแต่อย่างใด
“พูดเหมือนกับไม่อยากให้ไปนั่งคุยด้วย” ก็มันจริงนี่ครับ เหมือนชวนเป็นมารยาท
“ยืนบ่นอะไรอยู่ มานี่ ชั้นเหงา” คุณเท่ห์หันหลังมาเรียกผมให้ไปนั่งเล่นเป็นเพื่อน แบบนี้ค่อยน่าไปนั่งคุยด้วยหน่อย อย่ามานอยด์ใส่เราละ
ผมเดินเข้ามานั่งตรงกันข้ามกับคุณเท่ห์ ส่วนคุณเท่ห์ก็ดูกระดาษในมือไป จิบกาแฟไป
“กินกาแฟดึกๆแบบนี้ เดี๋ยวก็นอนไม่หลับหรอก” ผมคิดว่านี่คงเป็นแก้วแรก เพราะเพิ่งเดินไปชงมา
“ก็มันรู้สึกง่วงไง ชั้นอยากจะเคลียร์ให้เสร็จๆคืนนี้ พรุ่งนี้จะได้มีเวลาอยู่กับเจเจ” โอ้... น่ารักเชียว
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมก็หายแล้ว ยังไงเจเจก็มีผมอยู่เป็นเพื่อน” วันนี้ผมป่วยหรอก จึงไมได้ทำหน้าที่พี่เลี้ยงหนะ
“นายอ่าอยู่เป็นเพื่อนได้ แล้วอยู่เป็น.....พ่อได้ป่ะละ” อืมมม ก็จริงของคุณเท่ห์นะครับ ผมอยู่เป็นเพื่อนเจเจได้ แต่ก็อยู่เป็นพ่อให้เจเจไม่ได้ เจเจยังไงก็ต้องการพ่อมากกว่าอยู่แล้ว
“แล้วนี่มีไรให้ผมช่วยบ้างละครับ” ผมรู้สึกนอนมาเยอะเหลือเกิน และคงเบื่อมากถ้ากลับไปนอนต่อ เลยอยากหาอะไรทำซะหน่อย
“ไม่เป็นไรดีกว่า ชั้นว่านายนั่งเฉยๆไปเถอะ เดี๋ยวมันจะช้ากว่าเดิม” โห ... ไรวะ ว่าเราเป็นตัวถ่วงหรือนี่
“ไม่ต้องทำหน้าจ๋อย มันมีไม่เยอะแล้ว เดี๋ยวชั้นจัดการไม่นานก็เสร็จ” แหนะมีชี้หน้าด้วย กลัวตายเลยยยยย
จะให้นั่งเฉยๆแบบนี้นี่นะ เบื่อตายเลย แล้วให้มานั่งจ้องหน้าคุณด้วย ผมยิ่งไม่เป็นอันทำอะไร เฮ้อออ
เอ๊ะ นั่นโน้ตบุ๊กคุณเท่ห์นิ ไม่ได้ใช้ซะด้วย
“คุณเท่ห์ใช้โน้ตบุ๊กหรือเปล่าครับ” ขออนุญาตก่อน เดี๋ยวเจ้าของว่าเอา
“อืม ไม่ใช้แล้ว นายจะใช้เหรอ เอาดิ” แหะๆๆ เสร็จโจร ไม่ได้อัพเดทข่าวสารมาพักใหญ่แล้ว
แต่โน้ตบุ๊คอยู่ทางเดียวกับคุณเท่ห์ ต้องยกมาทางเราก่อนสินะ
“เอาเก้าอี้มานั่งทางชั้นนี่ ยกไปยกมา สายมันพันกันพะรุงพะรัง” เอ้า... อย่างนั้นอีกเหรอ ไปนั่งทางโน้นก็ได้
ผมยกเก้าอี้ไปนั่งข้างๆคุณเท่ห์ โดยที่คุณเท่ห์ก็เขยิบตัวเพื่อให้ผมได้นั่งสบายขึ้น
อืม มันเปิดอยู่แล้ว ขอออนเอ็ม (MSN) ก่อนแล้วกัน ไมได้ออนซะนาน นั่นไงครับ ออนได้แป๊ปเดียว เพื่อนผมทักมาทันทีเลย เร็วจริงยัยอ๊อฟนี่
อ๊อฟฟี่ : ไงยะหล่อน ตั้งแต่ไปบางกอก ไม่ออนเอ้มเลยนะจ๊ะ
เตเต้ : ก็นี่ไงครับคุณอ๊อฟ ผมก็ออนอยู่นี่ไง
อ๊อฟฟี่ : ต๊ายยย มีคุณมีผม กระแดะหูชะมัด แล้วเมื่อก่อนไมไม่ออนบ้างละ
เตเต้ : มึงนี่ ต้องให้กูพูดแบบนี้ใช่มั๊ย ถึงจะสะใจมึง
อ๊อฟฟี่ : แบบนี่สิเตเต้ของชั้น
อ๊อฟฟี่ : แกยังไม่ตอบชั้นเลย ว่าไปทำไร โทรก็ไม่โทรหามาบอกข่าวบ้าง ชั้นก็คิดว่าหางานไม่ได้ ขายตัวไปซะแล้ว
เตเต้ : หางานไม่ได้บ้าไรมึง กูได้งานแล้ว เร็วมั๊ยละ
อ๊อฟฟี่ : จริงเหรอ งานไรว่ะ
เตเต้ : ก็งานทำเว็บทั่วไปนี่แหละ
อ๊อฟฟี่ : ตอแหลล ชั้นไม่เชื่อแกหรอก บอกความจริงชั้นมาว่าแกได้งานอะไร
เตเต้ : มึงจะบ้าเหรอ กูก็บอกว่างานทำเว็บ ไอทีนี่แหละ ทำไมมึงถึงไม่เชื่อกูละ
อ๊อฟฟี่ : จะให้ชั้นเชื่อหล่อนได้อย่างไร ก็ทั้ง MSN เอย Facebook เอย หล่อนไม่ได้อัพเดทเลย ถ้าทำงานเกี่ยวกับไอทีจริง มันก็ต้องมีบ้างอะไรบ้างใช่หรือเปล่า
พลาดแล้วสิครับผมนี่ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับอ๊อฟ เพื่อนสาวตาทิพย์ซะงั้น
อ๊อฟฟี่ : แกจะบอกดีๆ หรือจะให้ชั้นสืบ
เตเต้ : เออหน่า เดี๋ยวกูค่อยบอก
อ๊อฟฟี่ : แกจะเล่นกับชั้นใช่มั๊ยยยยยยยยยยยย นังเต้
เตเต้ : - -*
“คุยกับใครนะ เห็นยิ้มไปยิ้มมาคนเดียว” เสียงคุณเท่ห์ครับ ยังอุตส่าห์มาสนใจผมอีก ทำงานของคุณไปเถอะครับ
“อ๋อ เพื่อนนะครับ เพื่อนตอนเรียนมหาลัย” ผมก็ตอบไปตามความจริงครับ
“นี่นาย .... จบมหาลัยมาด้วยเหรอ” เอ๊ยยยย นี่ผมหลุดพูดอะไรออกไปละครับเนี่ย
“เอ่อๆ” จะตอบยังไงดีละ
“แล้วทำไมไม่บอกชั้นตั้งแต่แรก นี่ชั้นมีพี่เลี้ยงลูกวุฒิปริญญาเหรอเนี่ย เจ๋งไม่เบาเลยเจเจลูกพ่อ” นี่คุณเท่ห์ชื่นชม ภูมิใจ หรือกระแทกแดกดันละครับเนี่ย
“ผมขอโทษนะครับ ผมไม่ได้อยากจะปิดบังอะไรนะครับ ไม่ได้ตั้งใจด้วย” ก็จริงอ่า ไม่ได้ตั้งใจ
“เอาเป็นว่า เราค่อยคุยเรื่องนี้กันใหม่แล้วกัน ชั้นขอทำงานต่ออีกหน่อย ร้ายไม่เบาจริงๆพี่เลี้ยงคนนี้” อืมม ถือเป็นโชคดีของเราไป เฮ้อออ
อ๊อฟฟี่เพิ่งส่งการเขย่าหน้าจอให้กับคุณ
อ๊อฟฟี่ : ไปไหนแล้วเนี่ย ตอบชั้นมานะ ว่าแกไปทำอะไรที่กรุงเทพ
เตเต้ : เออ ตอบแล้ว กูมาเป็นพี่เลี้ยงเด็ก
อ๊อฟฟี่ : อุ๊บบบบบส์
อ๊อฟฟี่ : จริงเหรอเนี่ย เรื่องราวมันเป็นมาอย่างไงวะ
เตเต้ : เออ เอาเป็นว่ากูค่อยเล่าให่มึงฟังแล้วกัน
อ๊อฟฟี่ : โอเคซึ้ง ... ชั้นต้องหาเรื่องไปกรุงเทพเร็วๆนี่ให้ได้แล้ว
เตเต้ : มึงอย่าเพิ่งบอกใครก่อนนะ กูค่อยบอกคนอื่นๆเอง
อ๊อฟฟี่ : ได้จ๊ะ ไว้ค่อยเจอกัน กุไปนอนก่อนแระ ผัวเรียก ฮ่าๆๆ
อ๊อฟฟี่ได้ออกสู่ระบบแล้ว
เฮ้อออ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง บอกให้อ๊อฟรู้ไปก่อน มันคงไม่ไปบอกใครหรอก
อืม เช็ค Facebook หน่อยดีกว่า ว้าวมีคนมาคอมเมนท์ไว้เยอะเลย ไม่ได้เล่นแค่ไม่กี่วัน คนมันป๊อบก็งี้แหลน้า อิอิ
“นี่เพื่อนนายคนนั้นนิ”
“อืมใช่ครับ ไอ้บอย
เอ๊ยยยย คุณเท่ห์ ทำอะไรของคุณหน่ะ” ตกใจสิครับ จู่ๆก็มามองหน้าจอคอมผม สังเกตรายละเอียดซะด้วย ผมกำลังเปิดหน้า Facebook ของไอ้บอยอยู่พอดี
“ทำไม นี่มันโน้ตบุ๊กชั้น ชั้นจะมองไม่ได้เหรอ” ใช่ซี้ ของคุณทั้งบ้าน คุณก็มีสิทธิ์หมดนั่นแหละ
“ได้ครับ .... จะดูอะไรก็ดูไป” จะทำไงได้ละ ผมมีทางเลือกอื่นอีกมั๊ย ฮือๆๆ
“เพื่อนนายคนนี้เค้าชอบนายเหรอ” คุณเท่ห์ถามในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าคุณเท่ห์จะสนใจ ประเด็นที่ผมพยายามมองข้ามไป แต่ก็ไม่เคยทิ้งมันพ้นซักที
“ทำไมคุณเท่ห์ถามแบบนี้ละครับ”
“ถ้าไม่ตอบก็ไม่เป็นไรนะ ชั้นแค่ถามนายเล่นๆเฉยๆ” ถามเล่นๆ แต่หน้าคุณดูจริงจังมากเลยนะนั่น
“ใช่ครับ บอยมันชอบผม” ถึงแม้ว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นนานแล้ว แต่ผม.....ก็ยังจำได้เสมอ
.
.
.
.
.
“เต้ เมื่อไหร่มึงจะหยุดซักที เมื่อไหร่มึงจะหยุดทำตัวแบบนี้ซักที มึงจะทำตัวไร้ค่าไปถึงไหน มันไม่สนใจมึง ทำไมมึงยังจะรอมันอีก หา !!!!” เสียงของไอ้บอยตะโกนแข่งกับเสียงฝนที่ตกกระหน่ำ ผมกับมันอยู่กันที่ห้องน้ำชายของโรงเรียน ในช่วงที่คนอื่นๆคงกลับกันหมดแล้ว ชุดนักเรียนของเราเปียกหมาดๆไปด้วยสายฝน
“กูรักมัน กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่ากูรักมัน !!!! มึงจำไม่ได้หรือไง ไอ้บอย” เสียงของผมที่ตะโกนดังๆในตอนแรก และอ่อนลงในช่วงท้าย แต่ความหมายมันไมได้ต่างกัน
“กูจำได้ กูจำได้ดีด้วย แต่มึงก็เห็นว่ามันไม่เคยสนใจมึง แล้วทำไมมึงไม่ลองมองคนอื่นบ้าง ทำไมกัน” ประโยคนี้เป็นประโยคคำถาม หรือประโยคขอร้องกันแน่นะ
“มึงเคยเห็นกูบ้างมั๊ย กูคนนี้ที่รอมึง รักมึง แคร์มึง มึงเห็นเห็นตัวตนกูบ้างมั๊ย”
“บอย ... มึง”ผมยังคงงงกับความจริงที่เกิดขึ้น ตลอดเวลาที่เป็นเพื่อนกันมา คนที่ผมไว้ใจเล่าทุกเรื่องให้ฟัง ไม่เว้นเรื่องมัน ในวันนี้ไอ้บอยบอกความจริงกับผมทุกสิ่ง ตอนนี้ไอ้บอยคงไม่ต่างอะไรไปจากผมนัก
“กูรักมึงนะ ... กูรักมึงมานานแล้วนะเต้ ให้โอกาสกูบ้างได้มั๊ย”
.
.
.
.
.
.
“เต้ เต้ นายเต้ !!!!”
“ครับๆๆ” เสียงคุณเท่ห์เรียกผมซะดังลั่นเลย ไม่กลัวเจเจตื่นหรืออย่างไร
“นายนี่เป็นไร ชอบเหม่ออยู่เรื่อย คิดถึงคนชื่อบอยอะไรเนี่ยสินะ” นี่ผมเหม่ออีกแล้วเหรอเนี่ย ตั้งแต่มาอยู่นี่ผมเหม่อบ่อยเหลือเกิน
“ใช่ครับ ผมกำลังคิดถึงมันอยู่” ตอนนี้ความรู้สึกมันจะเหมือนเดิมมั๊ยนะ
“แล้วทำไมนายถึงไม่รักเค้าละ เค้าก็ออกจะเป็นคนดีนะชั้นว่า” นี่คุณเท่ห์แกพูดแสดงความคิดเห็นหรือประชดประชันน้อยใจอะไรหรือเปล่าเนี่ย น้ำเสียงทำไมทำไมดูอ่อนๆลงชอบกล
“ใช่ครับ มันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม ดีจนผมกลัวว่าซักวันจะสูญเสียมันไป” มันคงน่าใจหายน่าดู ถ้าวันหนึ่งความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไป
“คุณเท่ห์ไม่กลัวเหรอครับ กลัวว่าซักวันนึงความรู้สึกของคนเราจะไม่เหมือนเดิม กลัวว่าความรู้สึกนั้นจะทำร้ายใครสักคน โดยที่คนๆนั้นไม่รู้ตัว” ผมกลัวจริงๆนะครับ ... กลัวความรู้สึกตัวเองจริงๆ
ผมดูรูปภาพใน Facebook ของไอ้บอยไปเรื่อยๆ โดยที่มีคุณเท่ห์นั่งมองอยู่ข้างๆ เหมือนพยายามจะคิดอะไร แต่ก็ไม่พูดมันออกมา
“แล้วคนในรูปนี้ ... ใครกันเหรอ”
ใจจริงไม่อยากให้ค้างนะครับ แต่ก็อยากให้คุณเท่ห์เป็นคนเล่าต่อ จะได้เห็นอารมณ์ของคุณเท่ห์ตอนเวลาอยู่กับเต้บ้างนะครับ
ช่วงนี้เนื้อเรื่องเดินช้าหน่อยนะครับ และแต่ละตอนจะสั้นยาวไม่ค่อยเท่ากันไรเตอร์พยายามจะสื่ออารมณ์ของตัวละครออกมาก่อน คลายปมไปเรื่อยๆ
หวังว่าคงไม่ว่ากันนะครับ
ขอบคุณมากที่เป็นกำลังใจให้นะครับ
:กอด1:
-
อยากค้าง เลยต้องอ่านนน
-
บทกรุ จะแรงไปไหน
:fire: :angry2: :beat: :z6:
-
ไม่ว่าครับ
รักไรท์ที่สุดนะครับ
มาต่อนะครับรออยู่นะครับ
จุ๊บ ๆ ๆ
-
โนสแตนอิน....โนตัวประกอบ....เพราะมันค้างจริง.....ฟันธง...555+
-
นั่นไง ค้างจนได้ 555+
-
รอเด้อ :call:
-
เอ่อ คุณเท่ห์คะ มาไว ๆ นะคะ
น้องเต้ทำเดี๊ยนค้างนิดหน่อยค่ะ
ช่วยสอยเดี๊ยนลงมาด้วยค่ะ
-
ไม่อยากค้างแต่อยากอ่าน แต่พออ่านแล้วก็ค้าง งืออ
-
ค้างอ่ะ แต่เตรียมใจก่อนอ่านไว้แระ..เหอเหอ...
รออ่านต่อจ้า
-
รอได้แต่.........
ค้างงงงงงงงงงงงงงง
-
อยากอ่านฝั่งคุณป้อเท่ห์แล้วนะ อุอุ
-
ขอยืนยันอาการค้างด้วยคน - -"
รออ่านตอนหน้านะฮะ...อยากรู้แล้วว่าคนที่เต้รอคนนั้นคือใคร???
แล้วป้อเท่ห์จะหึงจนออกนอกหน้าหรือเปล่า...แต่ที่ผ่านก้เริ่มจะเก็บอาการไม่อยู่แล้วเหมือนกันนะเนี่ย...อิอิ
-
รู้เค้าหลอกแต่เต็มใจให้หลอกกกกกกกกกก ~
ค้างๆๆๆๆ จริงๆ
:z2: :z2:
-
ค้างก็จะอ่าน หุหุหุ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
-
ตอนที่ 19 ชอบแฮะ ทำให้เข้าใจอะไรขึ้นอีกเยอะ
เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ครับ สู้ๆเน้อ รออ่านตอนต่อไปครับ o13
-
ตอนที่ 19 ชอบแฮะ ทำให้เข้าใจอะไรขึ้นอีกเยอะ
เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ครับ สู้ๆเน้อ รออ่านตอนต่อไปครับ o13
ขอบคุณครับที่ชอบ ผมกลัวว่าจะไม่ชอบตอนนี้กัน เพราะดูจริงจังนิดหน่อย แล้วอีกอย่าง ตอนนี้ เจเจ ไม่ได้ออกมาเลย
กลัวแฟนคลับเจเจว่าเอา :m15: :m15:
:pig4:
-
คุณเท่ห์ชอบเต้แล้วช่ายม๊าาาาา :-[ :-[
ไรเตอร์มาต่อเร็วๆน่ะค่ะ ไม่อยากค้างนานนน :กอด1: :กอด1:
-
เรามาร่วมกันโหวตนักแสดงจากนิยายกันดีกว่าครับ หลังจากที่ผมนั่งคิดนอนคิด ได้ผลว่า
คุณเวย์
(http://image.ohozaa.com/iq/91843pic8.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=02ea4cc7d4c09d83d29855448a119f2c)
เพ่เต้
(http://image.ohozaa.com/iw/91648pic6.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=f951b12076af27425c68b2f4655eba90)
คุณเกด
(http://image.ohozaa.com/ig/70895pic25.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=b65e22c637569f833cca7eae87080d1a)
และร่วมกันโหวตคุณเท่ห์
(http://image.ohozaa.com/id/88769pic8.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=400901eb375935fd34a0252558412cb3)
(http://image.ohozaa.com/ir/84051pic1.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=7f67eea40beb04132d594f3e25c18de9)
(http://image.ohozaa.com/iw/62339pic18.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=7bb0cf3f0c0dbc099faab7ea5d9b6e92)
*****ช่วยกันโหวตหน่อยนะครับ ไม่งั้นจะเอาหม่ำมาเป็นคุณเท่ห์ ได้มันส์หยดกันไปเลย หุหุ
-
อ๊ากกกกกกกกกก คนที่รอช่ายม๊ายยยยยย
เรื่องกลัวการเปลี่ยนแปลงมันเป็นกันทุกคนแหละเนอะ (._.?
-
กี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส เซน ที่ร๊ากได้เป็นนางเอก 5555+ เริ่สม๊ากกกกกค่ะ
พระเอกขอเป็น อ๋อม น๊าาาาา อ๋อมๆๆๆ โหวตๆๆๆๆๆๆๆ
เอ๊ะ ขาด เจเจ ไปนะคร๊ะ อิอิ อยากเหนว่าเจเจจะน่ารักมากแค่ไหน เอิ๊กๆๆ
-
ไม่เห็นมีอิมเมทของน้องเจเจเลย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เย้ๆๆๆๆ ตามอ่านทันแล้วววววว :mc4:
เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ
เจเจน่าร๊ากกกกกกกมากกกกก :-[
รู้สึกว่าคุณเท่ห์จะเริ่มรู้สึกนิดๆแล้วนะ :-[
รีบมาต่อไวๆนะคะ รออ่านอยู่ อิอิ o18
-
รออ่านความคิดคุณเท่ห์จ้า
โหวตคนนี้อ่ะ (http://image.ohozaa.com/id/88769pic8.jpg)
-
ค้างจริงๆ ด้วยอ่ะ - -"
-
ค้าง คืนเลย
-
ลาคอนไปหรือเปล่ามีพระเอกให้เลือกเพียบ
-
ไรเตอร์ชอบเจเจคนนี้
แหะๆๆ
(http://image.ohozaa.com/ip/83371_4.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=301c4bba49456f19255fe9d393e3498e)
อาจจะดูแก่ไปนิด แต่น่ารักสมวัย และดูแก่แดดดี เหอะๆๆ
-
คุณพระ!! :a5:
เจเจทาอุทัยทิพย์ป่าวเนี่ยยย 55555+
เจเจน่ารัก :impress2:
-
:z3: :z3: :z3:
กลับมาต่อเดี๋ยวนี้เลยนะ :serius2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว :a2:
สะดุดตาตั้งแต่ชื่อเรื่องแล้วค่ะ
ดูท่าทางจะไม่เครียด น่ารักๆ และน่าจะจบแบบแฮปปี้ หุหุ
และที่สำคัญ เห็นไรเตอร์อัพสม่ำเสมอ
ทำให้รู้สึกว่าไรเตอร์คงจะไม่ทิ้งกัน
เนื้อเรื่องน่ารักมากเลยค่ะ
แต่งได้ดีมากเลย อ่านแล้วไม่รู้สึกสะดุดเลยอ่ะ
น้องเจเจก็น่ารักกกก เด็กอาไรฉลาดจริงๆ
เจเจน่าจะมีส่วนช่วยให้คุณพ่อกับเต้มารักกันเนอะ
+1 เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ :L2:
จารออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
ปล.ชอบ ผลงานของคุณG_wa เหมือนกันเลยค่ะ
-
โหวด พี่เคน ธีรเดช เป็นเท่ห์อะ
น้องเจเจ คนนี้ผมก็ชอบ แต่มันค้างอะ
ขอเป็นวันละสองตอนได้ไหมอ่าครับไรท์เตอร์ :pig4:
-
มาทำให้ค้างจนได้
-
อืม
ไม่ค้างหรอก
รอได้ๆ
โหวตเฮียกันต์ได้ป่ะ
หล่อมาก
กันต์ กันตถาวร
-
เริ่มคุยกัน นายเทห์แอบศึกษาน้องเต้แล้ว
คิดถึงน้องเจเจครับ แต่ตอนนี้ให้พ่อกับอนาคตแม่ ศึกษากันก่อนนะครับ น้องเจเจ
นายเทห์ ต้องอ๋อม น่าจะดีครับ
+1 ให้ตามสัญญาแล้วครับ
-
เนื้อเรื่องเดินช้าไม่เป็นไรค่ะ
แต่อัพบ่อยๆก็พอ อิอิ
ปล.โหวตพี่เคนค่ะ ฮ่าๆๆ
-
โอเคคะไรเตอร์ แค่รออย่างใจจดใจจ่อทุกวันเท่านั้นเอง 555
รอ่านอยู่จ้า ชอบนู๋เจเจ
-
ว่าแล้วมุกนี้อีกละ มาเป็นประจำ
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง สุดๆ
ตอนนี้ไม่เห็นเจเจเลย
-
แล้วมันรูปใครละคร้าบบบบบบบบบบ
ทำไมทำงี้อะคร้าบบบบบบบบบบบบ
ฮิ้วววววววว
-
พี่เต้เป็นเซนก็พอใจแระค่าาา กีสสสส :m3:
พี่เทห์ขอเป็นอ๋อมแระกัน ช่วงนี้เค้าฮอตนิดนึง หุหุ
แต่น้องเจเจน่าร๊ากกมากเลยอ่า :o8:
รออ่านตอนต่อไปค่าาา :กอด1:
-
เต็มใจค้าง อ่า า า !!! . . ..
-
ค้างงงงงงง แฟนเก่าเต้เหรอ :o12: ผู้หญิงหรือผู้ชายหว่า
รีบให้คุณเท่ห์มาดามใจให้เร็วๆนะ :laugh:
ไรเตอร์อัพต่อนะคะ เป็นกำลังใจให้ o13
-
อ๋อมเท่านั้น 555+ คุณเท่ห์ต้องเป็นอ๋อมอ่ะหล่อที่สุด :L1:
น้องเซนนนนนน น้องเซนของเค้าเป็นเต้ด้วยอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ
-
นายเต้โอเคเลยครับ
ป๊ะป๋า ขอเป็นพี่อ๋อมนะครับ
-
เเละก็ค้าง คนในรูปใช่คนที่เต้กำลังรออยู่รึเปล่าเนี่ย
อยากรู้ๆ
-
โหวตกันต์ด้วยคนครับ 55
-
อ๊า น่ารักมากเลยน้องเจเจ
คุณเท่ห์รู้ใจตัวเองเร็วๆเซ่
ว่าแต่คนในรุปเป็นใคร ???????
-
:z13:
:serius2:
-
ค้างจริงๆเสียด้วยสิ!
มันใครกัน!? หรือคือคนนั้น!?
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
Ps.เอาคนที่2 ละกัน ชื่อไรไม่รู้อ่ะ
-
ไม่ค่อยค้าเท่าไหร่นะ - - น้อยกว่าตอนอื่นๆ ชะล่ะล่า อะล้อเล่นจ๊ะ
-
:-[คุณเท่อะต้องพี่เคนเท่านั้น อร๊ายยย
เพราะคนอื่นอาจเด็กไป :laugh:
-
ใครๆ คนนั้นน่ะใคร ใช่คนที่เต้รออยู่รึเปล่าอ่ะ
-
คนที่เต้รออยู่ ยังไม่ออกมา แต่ถ้าออกมาแล้ว จะหารูปมาลงให้ดูน๊า คนโหวตอ๋อมเยอะน่าดู แต่นู๋ปลื้มพี่กันต์นี่ ฮ่าๆๆ
-
ค้างคาเรื่อง'มัน'ของเตเต้จริงๆ
เค้าเป็นใครหน้ออ
รอคุณเท่ห์มาเล่าต่อ
อ่ออ โหวตพี่อ๋อมค่ะ คุณพ่อยังหนุ่ม ><
-
อ๊าก กก อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ๊า า
ที่พี่เท่ถามเนี้ยต้องเป็น คนที่เต้รอแน่เลยอ่ะ
-
แอร๊ยยยย เจเจ น่าฟัดมั่ก ไม่ไหวแร้ววว 555+
-
^
^
แย่งรูปผมไป..ผมจะลง เซน อยู่พอดี
อ๋อม + เซน + น้องหมวกแดง เท่านั้น
-
โอเครค่ะ ชอบเรืองนี้มากๆๆๆๆเลย
น่ารักทั้งคุณพ่อ ทั้งน้องเจเจเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ มาต่อไวไวน๊า
สนุกมากๆๆเลยค่ะ
o13 o13 o13
-
ค้างบ้าง เพื่อความเมามันส์ครับ อิอิ
-
สรุปตัวละครครับ
พ่อเท่ห์
ด้วยคะแนนโหวตที่ท่วมท้นพร้อมกับความดังในบทบาทของมาเฟียวายุ ผู้มารับบทคุณพ่อนิสัยขี้หงุดหงิด รักลูก หวงพี่เลี้ยง มาดูความเฮี๊ยวของเค้ากัน
(http://image.ohozaa.com/ic/nc4a9.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=fd7ca8031ab196097b87aac98abec827)
พี่เลี้ยงเต้
บุคลิกของความแก่น หน้าตาที่กวนโอ๊ย และหน้าคาคล้ายลิงน้อย บวกกับความน่ารักที่มีอยู่ในตัวของหนุ่มเดอะดาวคนนี้ จะมาเป็นพี่เลี้ยงสุดซ่าส์ให้ทุกท่านฮากัน มาดูว่าเค้าจะมัดใจคุณพ่อสุดเฮี๊ยวได้อย่างไรกัน
(http://image.ohozaa.com/i9/c923139113.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ae43ca189b5f4371e263cb2bea8fd676)
เจเจ
เด็กอายุสามขวบ ที่นิสัยเกินกว่าอายุ ช่างพูดช่างจา หน้าตาทะเล้น ซนและฉลาด ที่จะคอยมาเป็นกามเทพ หรือตัวขัดขวางความรักของพี่เลี้ยงกับพ่อ ต้องรออ่านกันอย่างเดียว
(http://image.ohozaa.com/ik/102780889.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=07b1059b3f5a317abdb1b1f37cad3b40)
-
มาต่อด้วย
คุณเวย์
เพื่อนสนิทสุดหล่อของพ่อเท่ห์ ซึ่งไม่ว่าจะมองทางไหนก็เทียบกับพ่อเท่ห์ได้ทุกอย่าง ขาดแค่อย่างดียวที่ยังไม่มีลูกติด ไม่รู้ว่าจะเป็นข้อดี หรือข้อเสียกันแน่ งานนี้คุณเวย์จะงัดไม้เด็ดอะไรมาพิชิตใจพี่เลี้ยงเวย์ แล้วคุณเท่ห์ของเราละ โอ้มายก๊อดดดด
(http://image.ohozaa.com/il/354512.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=2845d157ee89b93b9cf03611a6e81d88)
คุณเกด
เพื่อนบ้านสุดสวยของพ่อเท่ห์ ที่รู้จักสนิทสนมกันก่อนที่พี่เลี้ยงเต้จะเข้ามา ด้วยความที่เป็นสาวโสด และมีความพึงพอใจในตัวของพ่อเท่ห์ เธอจึงเกิดมาเพื่อ ให้คนอ่านได้เกลียด ด่า ในการกระทำต่างๆนานา ของเธอ ซึ่งนี่แค่จุดเริ่มต้น ไม่ต้องบอกว่าเธอเป็นใคร เพราะรูปที่โพสก็ให้คำตอบเราทุกคน
(http://image.ohozaa.com/il/20100216783_02.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=a349708e76a7d82a744ea97885f1b8f2)
-
มาแบบยาวๆ
............................................................................................
ตอนที่ 20
ผมละมือจากการทำงานมานั่งมองเจ้าเต้เล่น Facebook อยู่พักใหญ่ นั่งมองรูปถ่ายของเพื่อนมันที่โพสเอาไว้มากมาย รูปเจ้าเต้ก็เยอะอยู่
นั่นรูปนายบอยเพื่อนของเต้ ในวันที่ผมเจอมันครั้งแรกที่ร้านเหล้า คนที่เต้เล่าให้ฟังว่าชอบมัน ซึ่งผมก็พอรู้มาก่อนหน้าแล้วจากสถานการณ์วันนั้น และก็พอจะเดาออกว่า นายเต้เป็นคนแบบไหน....
“แล้วคนในรูปนี้...ใครกันเหรอ” ผมมาสะดุดกับรูปๆนึงที่ถ่ายกันสามคน คือ เจ้าเต้ นายบอย และอีกคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จัก ในรูปดูสนิทสนมกลมเกลียว แต่สื่อความหมายได้หลายอย่างมาก
“คนนี้เหรอครับ...” เต้ชี้ไปที่รูปคนที่ผมสงสัย สายตาของมันในตอนนี้ที่ผมเห็น มันให้คำตอบที่ผมคอยถามตัวเองมาตลอดว่า... เต้รอใคร
“กายครับ คนๆนี้ชื่อกาย” เต้ตอบผมทั้งๆที่ตาก็ยังมองรูปคนๆนั้นอยู่
“คนที่นายรอใช่มั๊ย” ผมพลั้งถามคำถามที่ไม่น่าถามไปแล้ว ... ทำไมผมถึงหยุดความคิดตัวเองไม่ได้นะเนี่ย
เต้เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม ก่อนจะหลบตากับไปมองรูปนั้น
“เคยรอครับ ... ผมเคยรอเค้ามาเกือบๆ 5 ปี และผมก็เพิ่งจะมาคิดว่าจะไม่รอเค้าอีกแล้ว อีกประมานสองชั่วโมงก็จะครบ 1 วัน” เวลาตั้ง 5 ปีเชียวเหรอ ที่เต้รอคนๆนี้ แล้วเวลาแค่วันเดียวที่นายคิดจะลืมเค้า ... นายจะทำได้มั๊ยนะ
“นายต้องลืมเค้าได้ ... เชื่อชั้นสิ” เป็นอีกครั้งที่ผมเอามือไปตบบ่าของนายเต้เพื่อเป็นการให้กำลังใจ และตอนนี้มือผมก็อยู่บนหัวของมัน ผมมันนุ่มดีแฮะ ขอขยี้หน่อยเหอะ
“คุณเท่ห์ !!!! ... เล่นอะไรอะ” อึ๋ยยย ... ทำหน้าดุมาเชียว ไม่ได้ตั้งใจนะ
“โอ๋ๆๆ ขอโทษครับ ลูบเล่นนิดหน่อยทำโกรธ ไรว้าคนเรา” ก็ลูบนิดหน่อยจริงๆอ่า ผมมันนุ่นน่าลูบจริงๆนะครับ
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร ... ผมถามว่าเล่นอะไรเฉยๆ รู้สึกว่าช่วงนี้คุณร้อนตัวบ่อยนะ เป็นอะไรรึเปล่า”
“อะไรของนาย ร้อนตัวอะไร ชั้นแค่กลัวนายโกรธ ชั้นนึกว่านายถือไง” อาการแบบไหนเหรอครับที่เรียกว่าร้อนตัว
“ฮ่าๆๆ ไปกันใหญ่แล้ว โอ๋ๆๆ ไม่เป็นไรนะครับคุณเท่ห์ นายเต้ไม่ถือ ฮ่าๆๆ” มันพูดไปพร้อมกับเอามือมาลูบหลังผมสองสามที แล้วมันก็เดินออกไป ชักจะทะลึ่งใหญ่แล้วนะ
“นายเต้ ชั้นเพื่อนเล่นนายเหรอ” ผมตั้งตัวได้ก็รีบเดินตามมา ร้ายขึ้นทุกวันแล้วนะนายนี่
“นายครับ นอนได้แล้วนะครับ ไปคุยกันต่อในฝันแล้วกัน.... ไปแล้ววววว” มันหันมาพูดพร้อมทำหน้าทะเล้น แล้วปิดประตูห้องเข้าไปนอน
นี่ขนาดยังไม่หายไข้สนิท ยังร้ายขนาดนี้ ไม่อยากนึกตอนปกติสุขเลย จริงนะไอ้เด็กเกรียน
ว่าแต่ รีบไปนอนดีกว่า ... ง่วงพอดีเลย
วันนี้ผมตื่นสายมากๆเลยครับ เพราะเมื่อคืนกว่าจะหลับ คนเราพอมันตั้งใจจะหลับก็ไม่หลับ แปลกจริงๆ แต่ที่แปลกยิ่งกว่า คือเรื่องที่ผมคิดจนนอนไม่หลับ กลับไม่ใช่เรื่องงาน กลับเป็นเรื่องของเจ้าเต้แทน ไม่รู้เหมือนกันว่าจะคิดเรื่องของมันทำไม ทั้งเรื่องของคนที่ชื่อกาย คนที่มันรอ แล้วเรื่องของคนที่ชอบมันอีก ทั้งเพื่อนของมันที่ชื่อบอย แล้วก็ไอ้เวย์ แล้วผมก็ต้องกลับมาตั้งคำถามให้ตัวเองอีกที
ว่าผมคิดเรื่องนี้ทำไม???
“ป้อตื่นแล้วเหรอครับ วันนี้ทำไมตื่นสายจัง” เจเจหันมาเห็นผมที่พึ่งเดินออกมาจากห้อง
“อืม เมื่อคืนพ่อนอนไม่ค่อยหลับนะลูก แล้วนี่เจเจนั่งทำอะไรอยู่ครับ” แปลกที่เจเจกลับนั่งเฉยๆไม่ทำอะไร และก็นั่งอยู่คนเดียว
“เจเจนั่งรอเพ่เต้อ่าครับ เดี๋ยวเจเจกับเพ่เต้จะไปซุปเปอร์มาเก็ตด้านล่างกัน”
ซุปเปอร์มาเก็ต ....
“งั้นรอพ่อแป๊ป เดี๋ยวพ่อไปด้วย” ได้ยินคำตอบจากเจเจว่าจะไปซื้อของ ผมก็อยากไปอยู่พอดี ไม่รู้สิ อยู่ๆก็อยากไป ใครจะทำไมละ ของไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊ป
ผมออกมาก็เจอเจเจกับพี่เลี้ยงของเค้ารอผมอยู่แล้ว
“ทำไมอยู่ๆ คุณเท่ห์ถึงอยากจะไปด้วยละครับ” นายเต้ถามผมทันที ที่ผมโผล่หน้าออกมา
“แล้วทำไมอยู่ๆ ชั้นถึงจะไปด้วยไม่ได้หละ” ก็เค้าห้ามผมไปซะที่ไหนละครับ ไอ้ซุปเปอร์มาเก็ตนะ
“ก็...ก็ ก็งานคุณยังไม่เสร็จไม่ใช่เรอะ ไม่อยู่เคีลยร์งานก่อนล่ะ” ยกประเด็นอื่นมาอีก
“ก็...ก็ ก็มันยังไม่เยอะแล้ว เดี๋ยวค่อยกลับมาทำ” ผ่านไปอีกหนึ่งข้อ จะถามอะไรอีกละ
“ป้อกับเพ่เต้จะถามกันไปมากันอีกนานมั๊ยคับ ... หรือว่าให้เจเจไปคนเดียวดี” โหยยยย ลูกชายผม เดี๋ยวนี้มีเหวี่ยง มีงอน อย่างกะคนวัยทอง
“ไปครับไปครับลูก .... ไปๆ ไปกันเถอะ” ยังไงผมก็จะไปด้วย
“จะไม่ไปเรอะนายเต้ !!!” ยืนนิ่งอยู่ได้
“ทำไมจะลงชั้นนั้นละครับ นี้มันชั้นจอดรถไม่ใช่เหรอ” นายเต้ถามผมเมื่อผมกดลิฟท์เพื่อจะลงในชั้นจอดรถ
“วันนี้ชั้นจะพาไปเที่ยวห้างในเมือง ไปเดินเล่นหาไรกินกัน” ผมบอกในสิ่งที่ผมคิดให้ลูกชายกับนายเต้ฟัง
“ทำไมคุณไม่บอกผมก่อนละครับ !!! ” นายเต้ทำท่าเหมือนจะโวยวาย ในขณะที่ประตูลิฟท์ก็เปิดออกมาพอดี
ผมเดินออกมาจากลิฟท์โดยมีเจเจเดินตามหลังมา แต่นายเต้ละ
“นายจะไม่ไปหรือไง ยืนซื่ออยู่ทำไมละ” ไม่เข้าใจจริงๆ จะพาออกไปเที่ยวแท้ๆ
“เอ่อ ... ขอผมไปเปลี่ยนชุดก่อนได้มั๊ยอ่า ชุดนี้ผมยังไม่หล่อเล่ย ผมไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่” มันตอบผมในขณะที่ยังคงยืนอยู่ในลิฟท์ ยืนบิดไปบิดมา เหมือนคนขาดความั่นใจ แล้วใช้มือกดชั้นที่พวกเราอยู่กัน
“ไม่ได้ !!! ออกมาเดี๋ยวนี้ จะแต่งอะไรนักหนา” แค่นี้คนก็ตามจีบจะเยอะอยู่แล้ว ... ผมพูดไปแค่ประโยคแรกนะครับ ประโยคที่ 2 คิดในใจ พร้อมกับดึงมือมันออกมา ไม่เห็นจะน่าอายตรงไหน ชุดนี้ใส่เดินสยามได้สบาย
“โอ๊ย คุณเท่ห์อ่า ใจร้าย..... ตัวเองแต่งหล่อมา แต่คนอื่นดูสิ ดูไม่ได้เลย ใช่มั๊ย เจเจ” มันหาพวกครับ ผมหันไปมองเจเจ ที่กำลังยิ้มให้กับการกระทำของเราสองคน
“เจเจว่า ทั้งป้อกับเพ่เต้ก็หล่อหมดแหละครับ เพ่เต้อย่าแต่งหล่อมากเลย เดี๋ยวสาวๆมาจีบ จะแย่เอานะครับ” ดีมากลูกพ่อ อย่างงี้สิถึงเรียกว่ารักกันจริง ผมส่งยิ้มให้กับเจเจ พร้อมกับยักคิ้วให้ เจเจก็ยักคิ้วกลับมาให้ผม แหม น่ารักจริง
“พอกันทั้งพ่อทั้งลูกเลย...... แล้วคุณจะปล่อมือผมได้หรือยัง” เออวะ จับซะแน่นเชียวตู
ผมปล่อยมือเต้แล้วไปเดินไปที่รถ แล้วมีเจเจกับนายเต้เดินตามหลังมา
“เพ่เต้หล่อแล้วครับ เชื่อเจเจเถอะ” เจเจยังไม่วายชมพี่เลี้ยงมันมาตามหลัง กลัวพี่เลี้ยงมันเสียเซลฟ์หรือไงครับนั่น
“จริงเหรอเจเจ พี่ดูดีแล้วจริงๆนะ” ไอ้เด็กเกรียนคนนี้นะ จะต้องหล่ออกงานอะไรมากมาย นี่ถ้าผมบอกก่อนหน้าว่าจะไปห้างในเมือง มันคงจะแต่งซะหล่อเนี๊ยบสินะ
ตอนนี้ผมเหมือนเป็นคนขับรถของบ้านหลังนี้ครับ เพราะทั้งเจเจและก็เจ้าเต้ หอบกันไปนั่งข้างหลังกันหมด ปล่อยให้ผมนั่งขับคนเดียว กลายเป็นคนขับรถซะงั้น
“ไปห้างไหนเหรอ พารากอนก็ปิด”
“กรุงเทพไมได้มีห้างเดียวนะ นายอ่ารู้จักแต่พาพารากอนหรือไง”
“ผมแค่ถาม อย่ามาย้อนได้มั๊ย คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่” นั้นไงครับ ผมโดนสวนแล้ว นี่มันยังไม่หายงอนเรื่องแต่งตัวมันอีกเหรอ
“ป้อก็บอกเพ่เต้ไปสิ ว่าเราจะไปไหนกัน ป้อนี่น้า ทำตัวเหมือนเด็ก” ดีๆๆ รักกันจังเลยไอ้พี่เลี้ยงกับลูกชายที่รัก
“ครับๆ บอกแล้วครับ ไปเอมโพเรี่ยมครับคุณชายเต้ คุณชายเจเจครับ” ต้องพูดแบบนี้ใช่มั๊ยครับ ผมมองหน้าของนายเต้ผ่านทางกระจกส่องด้านหลัง แหนะ แอบยิ้มซะด้วย อย่างนี้ค่อยดีขึ้นหน่อย คนอะไรไม่รู้ ทำไมจะต้องแต่งตัวดูดีตลอดเวลา แค่นี้ก็ดูดีจะตายไปแล้ว
“อัลโหล มึงว่าไง” ผมเอาสมอลล์ทอล์กขึ้นใส่หู แล้วรับโทรศัพท์สายไอ้เวย์ โทรมาทำไมตอนอารมณ์ดีแบบนี้นะ ถ้าทำให้กูอารมณ์เสียจะตัดขาดเพื่อนเลยคอยดู
“พวกมึงอยู่ไหนกัน ทำไมกูมากดกริ่งแล้วไม่มีใครเปิดประตู” มันพร่ามมาทางสายโทรศัพท์ครับ
“กูกำลังจะออกไปกินข้าว แล้วมึงจะมาห้องกูทำไมทุกวัน” เมื่อวานก็มา วันนี้ก็มา อะไรของมันนักหนา
“กูไม่ได้มาหามึง กูมาหาน้องเต้ของกู” โหย ไอ้ตอแหล ของกู พูดออกมาได้
“เออ แล้วไง ของมึงแล้วไง ตอนนี้อยู่กับกู แค่นี้ก่อนนะมึง กูขับรถอยู่” ต้องรีบตัดสายครับ ไม่งั้นผมจะเสียอารมณ์ไปมากกว่านี้
“อาเวย์โทรมาหรือคับป้อ” เจเจลุกขึ้นมาจากด้านหลังกอดเก้าอี้คนขับแล้วถามผม ผมพยักหน้าตอบเจเจไป ตาก็มองถนน ติดไฟแดงอีกแล้ว รถติดชะมัดวันนี้ ทั้งที่เป็นวันหยุด
“ทำไมคุณเท่ห์ ไม่ชวนคุณเวย์มาด้วยละครับ”
“ไม่ได้ !!!!” เสียงผมกับเจเจผสานพร้อมกัน ตอนนี้ทั้งผมกับเจเจมองหน้าเจ้าเต้กันครับ ทำหน้าดุกันทั้งสองคน
“ไม่ชวนก็ไม่ชวนสิครับ ไม่เห็นต้องมาทำหน้าดุใส่ผมเลย ทั้งพ่อทั้งลูกเชียวนะ” ตอนนี้หน้านายเต้จ๋อยไปเลยครับ ผมกับเจเจหันมายิ้มให้กัน แล้วผมก็มุ่งหน้าสู่ห้างใหญ่ใจกลางเมือง
“คุณเท่ห์ ดูสาวๆพวกนั้นสิมองคุณใหญ่แล้ว” นายเต้ชี้ให้ผมมองกลุ่มสาวๆที่พวกเราเพิ่งเดินผ่านมา
“อืม แล้วทำไม นายชอบเค้าเหรอ” ก็อยู่ๆมาชี้ให้มองแบบนี้ คิดไรกับผมรึเปล่า
“บ้าเหรอ ผมไม่ได้ชอบ ผมแค่จะถามว่าไม่สนหน่อยเหรอ คนกลางอ่าน่ารักน้า” อะไรกันนี่ ไม่ชอบเอง แล้วยังจะมายกผมให้คนอื่นอีก ผมมองหน้ากับยังผู้หญิงกลุ่มนั้น คนกลางน่ารักจริงๆตามที่ไอ้เต้บอกแหละครับ ผมยิ้มให้พวกเค้าทีนึง เพื่อเป็นมารยาท สาวๆกลุ่มนั้นกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
“ว้าวว เจ้านาย เค้ากรี๊ดเจ้านายผมกันใหญ่เลย อย่างกับดาราเนอะ เจเจว่ามั๊ย” แกจะภูมิใจอะไรตัวชั้นมากมายเนี่ย
“เจเจชินแล้วแหละครับเพ่เต้ บางทีป้อมากับเจเจสองคน สาวๆยังมาจีบป้อเลย ทั้งที่ลูกว่ามีลูกชายอย่างเจเจแล้ว” เจเจพูดเสริมให้เต้ฟัง ผมว่ามันไม่เห็นทำให้ผมเท่ตรงไหนเลย ที่พ่อลูกติด มีสาวมาจีบแบบนี้
“พอกันทั้งสองคนเลย ไปหาอะไรกินกันดีหว่า วันนี้ชั้นอยากกินพิซซ่า” ผมหิวแล้วครับเลยเสนอความคิดก่อนคนอื่น
“แต่ผมอยากกิน MK” นายเต้นายมีสิทธิ์เสนอตั้งแต่เมื่อไหร่
“แต่เจเจอยากกิงไก่เคเอฟซี” เอาอีกแล้ว กินแต่ไก่เคเอฟซี หน้าพ่อจะเป็นผู้พันไก่แล้ว
“ไม่เอาอ่า ชั้นอยากกินพิซซ่า ไปกินพิซซ่านะเจเจ MK ผักทั้งนั้น” ต้องหาพวกครับ เพราะถ้าสองต่อหนึ่ง ยังไงก็ชนะชัวร์
“โอเชคับ ไปกินพิซซ่า” เจเจรับคำทันที นี่สิลูกผม
“คุณเท่ห์ !!! คุณสอนลูกประสาอะไร รู้ว่าลูกไม่กินผักแล้วยังจะตามใจอีก แล้วเมื่อไหร่เจเจจะกินผักได้หล่ะ ผมละผิดหวังในตัวคุณจริงๆ จะไปกินพิซซ่าก็ไปกินเลยครับ เลี่ยงมันไปเลยสิ่งที่ดีต่อสุขภาพ อารมณ์เสียพ่อลูกคู่นี้” จ๋อยเลยครับ ทั้งพ่อทั้งลูก เจอพี่เลี้ยงเทศน์เข้าให้ เจเจนี่นิ่งไปเลย สีหน้าของนายเต้ตอนนี้เอาจริงเอาจังมากครับ มันไม่ได้ล้อเล่นใช่มั๊ยเนี่ย ผมมองหน้าเจเจ แล้วก็พยักหน้าใส่กัน
“ไปกิน MK ก็ด้ายยยยยยย” ผมกับเจเจพูดออกมาพร้อมกันเสียงอ๋อย ทำไงได้ละครับ นาทีนี้ต้องยอม
“ดีมากก ... งั้นตามมา” นายเต้มันยิ้มหน้าบาน เดินไปร้านเอ็มเคเลยครับ ฝากไว้ก่อนเถอะ คราวหน้าตาชั้นแน่
“MK สวัสดีค่ะ มากี่คนคะ” เสียงพนักงานสาวกล่าวต้อนรับเมื่อพวกผมกำลังจะเดินเข้าร้าน
“สามคนครับ” นายเต้ตอบพร้อมกับเดินตามพนักงานคนนั้นไปโดยมีผม กับเจเจเดินคอตกเข้าไปสมทบ
พนักงานพามาที่นั่งที่นั่งได้สี่คน เป็นม้านั่งแบบมีเบาะที่พิง นั่งฝั่งละสอง นายเต้เข้าไปนั่งในสุดในฝั่งแรก
“หยุด !!! คุณจะมานั่งทางผมทำไม จะปล่อยให้เจเจนั่งคนเดียวหรือไง” นายเต้ห้ามผม เมื่อผมกำลังจะเข้าไปนั่งตรงเก้าอี้ตัวเดียวกับมัน
“อ๋อออ ... ใช่ๆๆ ลืมไป” ผมเกาหัวด้วยความอายของตัวเอง แล้วลุกขึ้นไปนั่งอีกทางนึง
“เจเจมานั่งทางเดียวกับพี่เต้มั๊ย” นายเต้เรียกเจเจให้ไปนั่งทางเดียวกับมัน เจเจที่คอตกตั้งแต่เดินมา ยิ้มปากกว้าง ก่อนจะเดินไปนั่งใกล้ๆพี่เลี้ยงมัน เจเจคงคิดว่าพี่เลี้ยงมันโกรธสินะ ถึงได้ดีใจซะขนาดนั้น
“คุณเท่ห์เลี้ยงใช่เปล่าครับ งั้นผมสั่งไม่เกรงใจละน้า” เอากับมันสิ มากันสามคนจะกินไรเยอะแยะ
“สั่งมาก็กินให้หมดด้วยละกัน ถ้าไม่หมดจ่ายตังค์เองด้วย” ผมละกลัวว่ามันจะสั่งมาทิ้งขว้าง
“โห ระดับนายเต้แล้ว พี่ครับสั่งอาหารด้วยครับ” นายเต้โม้กับผม หันไปเรียกพนักงานรับรายการอาหาร กล้ามากที่เรียกเค้าว่า พี่ ไม่ดูตัวเองเล๊ยยย
“รับอะไรดีครับ” บริกรหนุ่มเสียงดี เดินเข้ามาถามรายการอาหารจากนายเต้ นายเต้ของเราไม่ได้มองหน้าหรอกครับว่าใครมา มองในรายการอาหารแล้วพูดไปอย่างเดียว จะสั่งอะไรนักหนาวะเนี่ย
เอ ... น้องพนักงานคนนี้ทำไมมองหน้านายเต้จัง มองไปยิ้มไป
“คุณเท่ห์จะสั่งอะไรเพิ่มอีกเปล่า” นายเต้หันมาถามผม ในขณะที่ผมยังสังเกตพฤติกรรมของพนักงานคนนี้อยู่ นายเต้คงเห็นว่าผมมองอะไร มันจึงเงยหน้าไปมองพนักงานคนนั้น มันยิ้มให้เหมือนเป็นมารยาท พนักงานคนนั้นยิ้มกลับเห็นฟันครบ 32 ซี่เชียว
“อะ แฮ่มม เอาตามที่น้องเค้าสั่งนั่นแหละครับ เดี๋ยวมีไรพี่ค่อยเรียกใหม่” ผมบอกพนักงานคนนั้นที่กำลังมองหน้านายเต้อยู่
“ครับ รายการอาหารที่สั่ง คือ ...” แล้วพนักงานคนนั้นก็ทวนรายการอาหารไป นายเต้ก็นั่งฟังไป ส่วนเจเจเหรอครับ เหมือนจะนั่งมองรายการอาหารว่าตัวเองจะกินไรได้บ้าง ไม่ได้ดูแลพี่เลี้ยงแกเลย เห็นมั๊ย จะโดนพนักงานงาบไปกินแล้วนะ
“เจเจ พี่สั่งเป็ดย่างมาให้เจเจกินด้วยนะ เป็ดย่างเอ็มเคนี่อร่อยมากเลย แล้วไม่ต้องกลัวว่าจะกินแค่ผักนะ พี่สั่งลูกชิ้น สั่งเนื้อมาให้เจเจกินด้วย แต่เจเจต้องกินผักด้วยนะ” นายเต้หันมาคุยกับเจเจ เมื่อพนักงานคนนั้นเดินออกไปแล้ว
“โอเชครับ เรากิงสุกี้กิงเอ็มเค เรากิงเอ็มเคกิงสุกี้ สิ่งดีๆ มีติตัวตั้งมากมาย เจเจจำเพลง MK ได้ด้วย เก่งมั๊ยครับ” เจรับปากพี่เลี้ยงเค้า พร้อมร้องออกมาเป็นเพลงเลยครับ แน่จริงลูกลุกขึ้นเต้นแบบที่เค้าเต้นด้วยสิ
“คุณเท่ห์เป็นอะไรเหรอครับ ทำไมทำหน้ามุ่ยแบบนั้น หรือว่ายังอยากกินพิซซ่า” นี่ยังสนใจผมอยู่เรอะ
“ใช่ !!!! ตอนนี้ชั้นอยากเปลี่ยนร้านมากๆ กินอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ร้านนี้ หรือถ้าจะกิน MK ก็ไปกินสาขาอื่น” ทำไมมันหงุดหงิดอย่างนี้ก็ไม่รู้
“อะไรของคุณอีกนี่ มาอารมณ์ไหนอีก ผมตามไม่ทันแล้วนะ” อารมณ์หึง เอ๊ยยย อารมณ์หงุดหงิด
“ก็นายดูคนนั้นมองนายสิ เหมือนจะกลืนจะกิน” ผมพูดพร้อมส่งสายตาให้นายเต้มองพนักงานคนนั้นที่ยืนมองนายเต้อยู่ตลอดเวลา
“ไหนๆ คนไหนครับป้อ” ตอนนี้ไม่ใช่แค่ผมคุยกับนายเต้แค่สองคนแล้วสินะ เจเจก็ขอมีส่วนร่วมกับเค้าด้วย
“คนที่มาโต๊ะเราเมื่อกี้นิ ทำไมเหรอคับป้อ ป้อไปทำอะไรเค้าเหรอ เค้าจ้องโต๊ะเราใหญ่เลย” เจเจยืนอยู่บนเก้าอี้โซฟามองหน้าพนักงานคนนั้น ทำหน้าคิดหนักมองสลับระหว่างผมกับพนักงาน
“อะไรเจเจ พ่อยังไม่ได้ทำอะไรเลย ถามพี่เลี้ยงลูกเองเถอะ” คนก่อเรื่องไม่ใช่ผมซะหน่อย
“ผมก็เปล่าทำไรนี่คุณ คุณนี่หาเรื่องผมแล้ว ไม่มีอะไรหรอกครับเจเจ พี่เค้าคงเอ็นดูเจเจมั้งครับ เจเจน่ารักซะอย่างนี้ ใครจะไม่รักไม่เอ็นดูละครับ” นายเต้พยายามบ่ายเบี่ยงประเด็นโดนการเปลี่ยนเรื่องมาทางเจเจแทน พูดไปหยิกแก้มเจเจไป
“ส่วนคุณหยุดหาเรื่องผมได้แล้ว ผมหิว ไม่อยากทะเลาะด้วย” เอ๊ยย ไอ้นี่นิ ทำไมวันนี้ดุจังวะ ใช่สิ ผมไม่ใช้ไอ้เวย์นี่ คิดถึงชื่อนี้ หงุดหงิดขึ้นเท่าตัวเว๊ย
“พ่อไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวพ่อมา” ผมหันหน้าไปบอกทั้งสองคน แต่... กลับไม่มีใครสนใจผมเลย ให้ตายสิ ลูกพ่อสนใจพ่อหน่อย
ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ตอนนี้ผมยืนมองหน้าตัวเองอยู่ที่กระจก พร้อมกับถามตัวเองว่า
“มึงเป็นอะไรของมึง มึงเป็นบ้าอะไรของมึงไอ้เท่ห์” คำถามที่ผุดขึ้นมาในหัวผมมันมากมายเหลือเกิน นี่ผมกำลังทำอะไรของผม ทำไมผมต้องหงุดหงิด ทำไมผมต้องเวิ่นเว้อ ต้องเกรี้ยวกราด และเสียอารมณ์แบบนี้
ผมเดินกลับเข้ามาในร้านก็เห็นเจเจกับนายเต้กำลังช่วยกันใส่อาหารลงในหม้อเลยครับ จากนั้นผมก็กวาดสายตามองพนักงานคนนั้นรอบร้าน
“ผมบอกให้เค้าไปยืนแถวอื่นแล้ว ไม่ต้องหาหรอก” นายเต้ไขข้อสงสัยของผมออก แล้วทำไมต้องให้เค้าไปยืนที่อื่น
“ผมบอกเค้าว่า เดี๋ยวผู้ปกครองผมจะไม่สบายใจ ยิ่งขี้หงุดหงิด แถมออกอาการคล้ายหึงหวง....
ลูกชายเค้าซะขนาดนั้น เดี๋ยวเค้าจะไม่มีความสุขเวลากิน” ตกลงผมเป็นผู้ปกครองทั้งสองคนใช่มั๊ย แล้วคนไหนคือลูกชายผมบ้างนี่ หรือทั้งสองคน แล้วผมหึงหวงใครไม่ทราบ
“นั่งลงแล้วยิ้มได้แล้ว...ก่อนที่ผมจะหงุดหงิดบ้าง” ผมนั่งลงตามที่นายเต้บอก และยิ้มออกมาเหมือนไม่ได้ตั้งใจ เลยต้องเก็บยิ้มไว้
“จะยิ้มก็ยิ้ม อย่ามาเก็ก หล่อตายแหละ” ให้มันได้กัดผมสินะ
“ป้อครับ เพ่เต้บอกว่าให้ตักอันนี้ให้พ่อทาน มันบำรุงหัวใจ เพ่เต้บอกว่า หัวใจพ่อจะได้แข็งแรง ไม่อ่อนไหวง่าย” เจเจครับบบบ น่ารักจริงๆลูกผม เจเจตักเครื่องในที่ลวกแล้วใส่จานให้ผม แล้วพูดตามที่พี่เลี้ยงสอนมา ร้ายจริงๆนะสองคนนี้
วันนั้นหลังจากที่เรากินเอ็มเคเสร็จ ผมกับเจ้าสองคนตัวแสบก็เดินเล่นในห้าง พาเจเจไปเล่นสวนเด็ก ที่เป็นบ้านแล้วมีลูกบอลอะไรนี่แหละ ส่วนผมกับนายเต้ก็ยืนมองดู นายเต้บอกอยากเข้าไปเล่นบ้าง ชั่งไม่ดูสังขารตัวเองจริงๆ แล้วพวกเราก็ไปเดินซื้อข้าวของเข้าห้อง ตลอดเวลาที่เดินห้างด้วยกัน นายเต้มีทั้งหญิง ชายมองอย่างไม่ขาดสาย แต่นายเต้ก็ทำเป็นไม่สนใจ และมันก็จะทักเสมอเมื่อมีสาวๆมองผม ส่วนเจเจเหรอครับ เดินไปทางไหนก็มีแต่คนมอง เข้ามาจับแก้มบ้าง ลูบผมบ้าง จนเจ้าตัวอายใหญ่ แถมยังพูดโอ้ผมกับนายเต้อีก
“อย่าให้เจเจโตนะครับ แล้วป้อกับเพ่เต้จะชิดซ้ายเลย”
...
หวังว่าคงไม่ค้างนะครับ ....
รักคนอ่านทู๊กกกกคน :impress2:
-
~อิอิ ไม่ค้างหรอก อ่าน 19 เส็ด คุณก้มาต่อเรยนินา อิอิ~
-
อิอิ
ชอบจังเลยอ่ะ :L2:
อัพ อย่างสม่ำเสมอ :L1:
รักไรเตอร์จัง :กอด1:
:L2: :L2:
-
น่ารักมากขึ้นทุกวัน เนี่ยขนาดเจเจยังไม่โต พี่เต้กับพ่อเท่ห์ก็กระเด็นชิดขอบไปแล้วล่ะค่ะ 555 :m20:
-
พ่อ แม่? ลูกไปเดินช้อปปิ้งกันน่าร๊าก
แต่เท่ห์ขี้หึงมากกกกกกกก ขนาดยังไม่รู้ใจตัวเองนะเนี่ย 55
-
กิ้วๆๆๆ
เจเจขนาดเป็นเด็กยังนน่ารักขนาดนี้
ไม่รุ้ว่าพอโตแล้วจะสเน่ห์แรงขนาดไหนเนอะ o18 o18
-
ลูกใครหว่าน่ารักจริง :man1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เจเจ น่าร๊ากกกก จู๊บบบบบบบบบบบบบ
คุณเท่ห์เริ่มหวั่นไหวอีกแร้ว มากขึ้นๆๆๆๆ 555 ยังจะเก็กอยู่อีกนะ
-
หึงออกหน้าออกตา...เชียวน่ะค่ะ...คุณพ่อ...ถ้าหึงกันขนาดนี้....รีบเผด็จศึกซะเลยม่ะดีกว่ารึ...555+
-
ไม่ต้องโตก็ได้คับแค่นี้ก็น่ารักจะตายอยู่แล้วเจเจ
-
ตั้งFCของเจเจไว้รอล่วงหน้า
เจเจโตเร็วนะ 555
เเต่คุณเท่นี่ยังไงยังไงเเล้วนะ มีเเสดงอาการ's เต้ด้วยอ่ะ
เเบบนี้หัวใจอ่อนไหวไปเเล้วเเน่เครื่องในของMKคงบำรุงไม่ทันเเล้วเเหละ
-
เมื่อไรจะเปิดใจคุยกันเสียที่เนี่ย? ลุ้นจะแย่
-
อ๊ากกกกก น้องเจเจน่ารักได้อีก ฮ่าๆๆ ป้อเท่ห์กับเพ่เต้ชิดซ้ายเลย ^^
-
:laugh:
-
คุณเท่ห์หึงขนาดนี้จีบเองเลยดีกว่า!
เจเจน่ารักกกก
-
คุณเท่นี่ออกแนวปากไม่ตรงกับใจนะเนี่ย
เริ่มออกอาการหึงคุณพี่เลี้ยงเกินหน้าเกินตา
-
รูปน้องเจเจน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ๊ากกมีหยอดกันด้วยค่ะ เขิลล ล
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เมื่อไหร่พี่เต้จะกลายเป็นคุณแม่เต็มตัวซะที อิอิ
-
รูป เจเจ น่ารัก อ่ะ
คืนนี้ขออีกซักตอนนะ คร้าบบบ
-
พี่เท่ห์อาการเริ่มหนักแล้วนะ ปรึกษาแพทย์ด่วน หุหุ
-
สนุกทุกตอนจิงๆ
-
นั่นแน่ คุณพี่เท่ห์แอบมีหึงหวง :m12:
เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองซะทีน๊า
ระวังจะโดนคนอื่นคาบไปเน้อ หึหึ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
:จุ๊บๆ: ไรเตอร์น่ารักจริงๆ
ขอบคุณที่มาอัพให้ค่ะ :L2:
-
่่J.J. น่ารักมาก อีป้าแก่ๆ อยากมีลูกหน้ารักอย่านี้บ้างจังเลย
(ตรูจะมีได้เหรอฟะ 555)
-
คุณเท่ห์หึงเต้ซะขนาดนั้น
ลมือจีบเต่ซะเลยก็สิ้นเรื่อง :laugh:
-
ว้ากกกกกกกก
อ่านเรื่องนี้แล้วอยากมีลูกกกโว้ยยยยยยย
เพศชายคนไหนตั้งครรภ์ได้ รับสมัครด่วน
+55555555
น่าร้ากเจงๆๆๆ
-
น้องเจเจน่ารัก
แอบฮาสองพ่อลูกเจอคุณพี่เลี้ยงดุ
จ๋อยเลยละซิ ๕๕
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
สรุปตัวละครครับ
พี่เลี้ยงเวย์
บุคลิกของความแก่น หน้าตาที่กวนโอ๊ย และหน้าคาคล้ายลิงน้อย บวกกับความน่ารักที่มีอยู่ในตัวของหนุ่มเดอะดาวคนนี้ จะมาเป็นพี่เลี้ยงสุดซ่าส์ให้ทุกท่านฮากัน มาดูว่าเค้าจะมัดใจคุณพ่อสุดเฮี๊ยวได้อย่างไรกัน
(http://image.ohozaa.com/i9/c923139113.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ae43ca189b5f4371e263cb2bea8fd676)
พี่เลี้ยงเต้ไม่ใช่แงะ
ไรเตอร์ เบลอๆอีกแล้วน่ะ
เย้ๆ
ตาเท่รักพี่เต้แล้วชิมิ
-
ตกลงใครเป็นเจ้านายกันแน่ฟระ :m20: คุณเท่ห์กลายเป็นหนุ่มวัยทองไปแล้ว หงุดหงิดง่ายจริงเชียวอะไรๆที่เกี่ยวกับพี่เลี้ยงคนนี้เนี่ย :laugh:
น้องเจเจ ยังน่ารัก น่าเอ็นดูสม่ำเสมอ :impress2:
-
เจเจยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
คุณเท่ห์ก็ใกล้จะรู้ใจตัวเองแล้ว
-
สรุปตัวละครครับ
พี่เลี้ยงเวย์
บุคลิกของความแก่น หน้าตาที่กวนโอ๊ย และหน้าคาคล้ายลิงน้อย บวกกับความน่ารักที่มีอยู่ในตัวของหนุ่มเดอะดาวคนนี้ จะมาเป็นพี่เลี้ยงสุดซ่าส์ให้ทุกท่านฮากัน มาดูว่าเค้าจะมัดใจคุณพ่อสุดเฮี๊ยวได้อย่างไรกัน
พี่เลี้ยงเต้ไม่ใช่แงะ
ไรเตอร์ เบลอๆอีกแล้วน่ะ
เย้ๆ
ตาเท่รักพี่เต้แล้วชิมิ
เออว่ะ :m31: :m31: :m31: หงุดหงิดตัวเองจริงๆ
ขอบคุณครับ
-
ชอบควานน่ารักของเจเจอะ
แล้ว กาย จะกลับมาสร้างความลำบากใจให้พี่เท่ห์ไหมนั้น :เฮ้อ: :pig4:
-
น้องเจเจ เป็นทั้งตัวเชื่อมและตัวป่วน
ส่วนพ่อเทห์ หึงจนออกนอกหน้าอย่างงี้ นายเต้จะดูไม่ออกเชียวหรือ
ถ้ายังเก็กอยู่อีก อีกไม่นานจะต้องหึงมากกว่านี้แน่ ๆ :z2:
เป็นกำลังใจให้นะครับ +1 ด้วย
-
ชอบควานน่ารักของเจเจอะ
แล้ว กาย จะกลับมาสร้างความลำบากใจให้พี่เท่ห์ไหมนั้น :เฮ้อ: :pig4:
มาอยู๋แล้วล่ะครับ อิอิ
-
ป้อเทห์นี่ขี้หึง ขี้หวงชะมัดเลยแหะ...นี่ขนาดว่ายังไปไม่ถึงไหนเลยนะเนี่ย - -"
จะมีความสุขแบบนี้กันไปได้นานขนาดไหนล่ะเนี่ย...อีกไม่นานตัวป่วนคงจะออกโรงมาแน่ ๆ
แล้วไหนจะความสัมพันธ์ของทั้งพ่อเทห์และพี่เต้อีก...เมื่อไหร่จะชัดเจนกันสักทีล่ะเนี่ย
เค้ารอฉากหวาน ๆ อยู่นะฮะไรท์เตอร์ "ทำสายตาวิ๊บวั๊บ"
พาร์ทนี้เจเจ ยังน่ารัก น่าฟัดเหมือนเดิม...อยากได้ลูกแบบนี้บ้าง แต่ชาติคงได้แค่อยากอ่ะนะ 55555555
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
“อย่าให้เจเจโตนะครับ แล้วป้อกับเพ่เต้จะชิดซ้ายเลย”
ขนาดยังไม่โต เจเจก็เบียดเพ่เต้กะป้อตกขอบไปแล้วเหละ :m19:
ตอนนี้ป้อเท่ห์แอบมีหึง คิคิ เหมือนจะรู้ใจตัวเองแต่ไม่กล้ายอมรับนะป้อเท่ห์ :m12:
ส่วนเพ่เต้ที่บอกว่าจะลืมกายอ่ะ เป็นเพราะป้อเทห์อ่ะป่าว :m21:
-
ครอบครัวสุขสันต์
ว่าแต่ตกลงรู้ใจกันแล้วชิมิ เพ่เต้ กับคุณป้อ :laugh:
-
ยิ้มได้แล้วซิคุณเท่ห์
แอบหึงพี่เลี้ยงน้องเจเจนะเนี่ย
-
โหะ ๆ คุณพ่อ ขนาดนั้นแล้วคงจะ หึงคุณลูกมั้งครับ
//เหอะ ๆ อย่ามาหนีใจตัวเองเลยย
-
ตายและ ครอบครัวหรรษานี่ หน้าตาดีทั้งบ้าน
อยากจะบังเอิญไปเดินสวนที่ห้างบ้างจัง
อิอิอิ ท่าจะเป็นอาหารสายตาได้ดีนะคะเนี่ย
-
ครอบครัวสุขสันต์~
แบบนี้ไม่รักเจเจได้ไงเนี่ย
-
รักกัน มี กันและกัน
มีเซน ด้วย..
-
พี่เท่ห์ เอาพี่เต้ มาเป็นแม่ใหม่เร็วๆๆ นะค๊าาา
-
น่ารักมากๆเลยอ่า :-[
คุณเท่ห์ขาาาา ไม่ต้องถามตัวเองแล้วค่าาาา
มันใช่เลยล่ะ ๕๕๕๕๕๕
หลังรักพี่เลี้ยงเข้าแล้วสิ อิอิ o18
ส่วนน้องเจเจคะ หนูไม่ต้องรอตอนโตหรอก
แค่นี้หนูก็เป็นขวัญใจคนทั้งเล้าแล้วววววว :กอด1:
-
คุณเท่ห์ก็ปากแข็งจริงนะ ส่วนน้องเต้ก็ใสซื่อซะงั้น
สงสัยต้องให้น้องเจเจเป็นกามเทพน้อย อิอิ
-
น่ารักเกิ๊น อารมณ์แบบว่าครอบครัวสุขสันต์อะไรแบบเนี่ยะอ่ะ
เจเจได้ข่าวว่าตอนนี้เหมือนหนูกำลังจะหวงว่าที่แม่ใหม่มากเลยนะ
แต่ที่แน่ๆต่อไปอาเวย์ได้เป็นศัตรูตัวฉกาจของน้องเจเจแน่นอน ดูจากเมื่อกี้ก็อารมณ์เสียแล้วที่นายเต้ให้ชวนอาเวย์ :laugh: :laugh:
มาต่ออีกเร็วๆน้า :-[
-
เย้ยยยยยย เจเจมาเป็นลูกพี่มา
-
ครอบครัวสุขสันต์ พ่อแม่ลูกกินเอ็มเค หุหุ
หึงไม่รู้ตัวนะคุณเท่ห์
-
ครอบครัวสุขสันนนนนนนนนนนนน
:laugh: :laugh:
จงรักกันๆๆๆๆๆๆๆ
:call: :call: :call:
-
:laugh: ครอบครัวสุขสันนนนนน พวกเรามากินเอ็มเคๆๆๆ :jul3: กลัวเต้กันหมด วันนี้มาแนวดุ อิอิ~ หึงๆๆๆๆๆๆๆๆ :m12:
-
แวะเข้ามานั่งรอตอนต่อไปค่ะ อิอิ
-
เต้เหมือนรู้ว่าคุณท่านเค้าคิดยังไง
แล้วจะตอบรับความรู้สึกหรือเปล่านี้ซิ
รอต่อไป
-
เอ๋!!!!!!!
ท่าทางคุนเท่ห์จาเริ่มรุ้ตัวแล้วสินะ
ว่าหลงรักน้องเต้เข้าแล้วววว
แต่ท่าทางจายังไม่รุ้ใจตัวเองงง
น้องเจเจจ้า
กันท่าดีๆนะลูก
เดี๋ยวจาไม่ได้พี่เต้มาเป็นแม่
:laugh: :laugh: :laugh:
ครอบครัวนี้ช่างสุขสันนนน
เป็นคนอบครัวที่น่ารักจิงๆๆๆ
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
-
จัดว่ามึนจิง นึกว่าตัวเองเม้นแล้วง่า โทษค๊าบบบ 555+
อาการมากขึ้นเรื่อยๆนะเนี้ยยพ่อเท่ห์อ่ะ รู้ใจตัวเองได้แล้ววว
-
มาแล้วยังดีกว่ามาช้า มาช้ายังดีกว่าไม่มา
............................................
ตอนที่ 21
วันนี้ทั้งวันเล่นเอาเหนื่อยเลยครับ ไหนจะเดินเลือกของ ไหนจะทะเลาะกับคุณเท่ห์ที่ไม่รู้เป็นอะไร อารมณ์เสียใส่ผมตลอดเวลา ใครมองผมนี่ไม่ได้เลย จะมาหวงอะไรพี่เลี้ยงคนนี้นัก ไม่ลาออกง่ายๆหรอกครับ
“เดี๋ยวผมเอาของไปเก็บ พร้อมกับหุงข้าว แล้วเอาอาหารที่ซื้อมาจัดใส่จานนะครับ คุณเท่ห์กับเจเจไปล้างหน้าล้างตา ล้างมือล้างเท้าก่อนเลยครับ จะได้มากินข้าวกัน” ผมหันไปบอกคุณเท่ห์แล้วเดินเอาของไปเก็บที่ในครัว วันนี้ซื้ออาหารค่ำมากินครับ กลับมาให้ผมทำคงไม่ไหว แล้วคงไม่อร่อยด้วย ทำเป็นอยู่ไม่กี่อย่างชีวิตนี้...
ผมจัดอาหารใส่จานเสร็จก็เอามาจัดวางที่โต๊ะ วันนี้มีทั้งของชอบของเจเจ ของคุณเท่ห์ และก็ของผม น่ากินซะไม่มีเชียว
“จัดเสร็จยัง มีไรให้ชั้นช่วยมั๊ย” คุณเท่ห์เดินมาทางข้างหลังผม เล่นเอาผมตกใจหมด
“ไม่มีแล้วครับ จัดเสร็จแล้ว เดี๋ยวรอข้าวสุก ก็กินได้แล้วแหละครับ” ผมหันไปตอบพร้อมกับเดินไปหยิบแก้วน้ำมาวางบนโต๊ะ
“มา ผมช่วย...” คุณเทห์แย่งแก้วน้ำจากผมไปจัดเองครับ อยากทำนักใช่มั๊ย
“งั้นเดี๋ยวคุณก็เอาน้ำมาเทใส่แก้ว เดี๋ยวทานเสร็จก็เก็บโต๊ะ เก็บจานเก็บแก้วไปไว้ในซิงค์ อ๋อ ให้ดีก็ล้างมันด้วยเลยแล้วกันนะครับ” ทำมันให้หมดเลยนะครับ คุณผู้ชาย
“มากไปแล้ว ได้ทีเอาใหญ่เชียว ชั้นก็แค่อยากช่วย เห็นนายเหนื่อยๆไง แค่นี้มาทำประชด” ใครกันแน่ที่กำลังจะประชดประชัน
“โอ้ ซาบซึ้ง ขอบคุณมากครับเจ้านาย..... ว่าแต่ว่าเจเจละครับ” เห็นคุณเท่ห์เดินออกมาคนเดียว ไม่เห็นเจเจเดินออกมาสักที
“เจเจบอกว่าจะอาบน้ำ สงสัยจะเหนียวตัว เราคงต้องรอคุณชายตัวจริงของเราแล้วแหละ ไม่รู้ว่าจะแช่น้ำในอ่างรึเปล่า” คุณท่านก็พูดเว่อร์ไป เจเจชอบน้ำซะที่ไหน
“เหนื่อยมั๊ย???” จู่ๆ คุณเท่ห์ก็ถามประโยคนี้ขึ้นมา แล้วเหนื่อยอะไรเหรอ
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“ก็ทุกเรื่องแหละ เท่าที่มาเป็นพี่เลี้ยง” อืมมม ทุกเรื่องเลยเหรอ ตอบยังไงดีวะ
“เหนื่อยบ้างครับ แต่มีความสุขที่ได้ทำ พอใจรึยังครับ กับคำตอบ” ผมตอบไปตามความรู้สึกของผมจริงๆนะครับ แค่เท่านั้น คุณเท่ห์ก็ยิ้มซะแก้มแทบปริแล้ว
“อยู่แบบนี้ไปนานๆนะ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปละ” คุณเท่ห์หมายถึงอะไรเหรอครับ
“ถ้าคุณหมายถึงเรื่องออก ผมไม่ออกอยู่แล้วครับ อย่ามาไล่ผมแล้วกัน” ผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงเรื่องของอะไร หรือว่าถึงแม้ผมจะรู้ก็ตาม แต่ขอเข้าใจแบบนี้นะครับ ขอเวลาผมปรับตัว ปรับใจ รับเรื่องนี้ก่อน รอหน่อยแล้วกันนะครับ
“ป้อคับ เพ่เต้คับ รอเจเจนานมั๊ยคับ” เจเจเสร็จแล้วครับ ใส่ชุดนอนหล่อมาเชียว เป็นพี่เลี้ยงเจเจนี่ดีหน่อยครับ ที่เจเจเป็นเด็กที่ช่วยเหลือตัวเองในเรื่องส่วนตัวได้ดีมากๆ อาจเป็นเพราะพี่เลี้ยงคนก่อนสั่งสอนมาดีก็น่าจะเป็นไปได้ ผมเลยพลอยสบายไปด้วย
“ไม่นานหรอครับเจเจ ข้าวเพิ่งจะสุกพอดี” ผมตอบเจเจไปแล้วหันไปมองหม้อข้าวที่เพิ่งจะสุก
“วันนี้เจเจสนุกมากเลยครับ วันหลังเราไปเที่ยวกันอีกนะครับ” เจเจพูดพร้อมกับขึ้นนั่งที่เก้าอี้เด็กประจำตำแหน่ง
“แล้วเจเจอยากไปไหนละครับ เดี๋ยวพ่อจะพาไป” คุณเท่ห์เดินเข้าไปลูบผมเจเจ พร้อมกับหอมแก้มเจเจไป ถามไป
“เจเจอยากไปทะเล อยากไปสวนสัตว์ อยากไปสวนสนุก อยากไปหลายที่มากเลย” โห เจเจพูดมาแต่ละที่ ผมก็อยากไปครับ
“ไมมันเยอะจังเลยอ่า เดี๋ยวเอาไว้พ่อว่างๆ พ่อจะพาไปนะ” คุณเท่ห์บอกกับเจเจพอจะเป็นคำมั่นสัญญา
“พี่เต้ไปด้วยได้รึเปล่าครับ เจเจ” ต้องขออนุญาตครับ เดี๋ยวอด
“ได้คับ แต่ ...” เอ๊ะ มีข้อแม้ด้วย
“แต่อะไรเหรอครับเจเจ”
“เพ่เต้ต้องไม่ห่วงหล่อมากนะ เดี๋ยวป้อเท่ห์จะอารมณ์เสียเอา เจเจเห็นแล้วหงุดหงิดแทน” ฮ่าๆๆ ตลกเจเจสิครับ ผมก็ไม่ได้หล่ออะไรมากมาย ตัวต้นเหตุคือพ่อเท่ห์ของเจเจต่างหาก
หลังจากกินอาหารค่ำเสร็จ ผมก็พาเจเจเข้านอนและก็หลับไปพร้อมเจเจ ส่วนคุณเท่ห์ก็เคลียร์งานที่ค้างไว้ บอกแล้วให้อยู่เคลียร์ตอนกลางวันก็ไม่เชื่อ
ผมตื่นเช้ามาก็เห็นคุณเท่ห์นอนอยู่อีกด้านนึงของเจเจ ห้องตัวเองก็มีทำไมไม่นอนก็ไม่รู้ วันนี้คุณเท่ห์มีประชุมนี่นา ตื่นได้แล้วมั้ง
“คุณเท่ห์ ๆ คุณเท่ห์ครับ มีประชุมไม่ใช่เหรอ ตื่นได้แล้วมั้งครับ เช้าแล้ว” รู้สึกผมจะทำหน้าที่เกินกว่าคำว่าพี่เลี้ยงไปเยอะเหมือนกันนะนี่
“เช้าแล้วเหรอ..... ขออีกห้านาทีได้มั๊ย” คุณเท่ห์ตอบผมทั้งๆที่ยังไม่ได้ลืมตา ยังจะต่ออีกนะ
“ไม่ได้ครับ ตื่นเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวไปทำงานสายนะครับ” ห้านาทีจะนอนอิ่มได้ไง ตื่นเดี๋ยวนี้เลย
“ขอสามนาทีนะครับ คุณพี่เลี้ยง” แหนะ ยังมีหน้ามาต่อรองอีก อย่างกับซื้อของ
“ถ้าคุณไม่ตื่น.... ผมจะ...” ผมลากเสียงยาว แล้วเอาหน้าเข้าใกล้คุณเท่ห์มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น
“นายเต้ นายจะทำไรชั้น เอาหน้าออกไปไกลๆเลยนะ” ฮ่าๆ ตลกจังเลยครับ จะกลัวอะไรผมละ ไม่ได้คิดทำไรซะหน่อย แค่จะเข้าไปปลุกใกล้ๆแค่นี้เอง
“ตื่นแล้วก็ได้ ไรวะ คนยิ่งนอนดึกอยู่” บ่นไปครับ บ่นไป ใครใช้ให้ไปเที่ยวจนลืมงานละ
“จะกินอะไรตอนเช้ามั๊ยครับ ผมจะได้ไปทำให้” เจเจคงยังไม่อยากตื่น เพราะยังหลับปุ๋ยอยู่เลย เจ้ากระต่ายของผม
“เอาเป็นกาแฟ กับแซนวิทแล้วกัน” คุณเท่ห์บอกผมพร้อมกับเดินไปห้องอาบน้ำอาบท่า ผมก็ไปล้างหน้าแปลงฟันเหมือนกัน
คุณเท่ห์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ออกมากินกาแฟ แล้วก็รีบออกไป บอกผมว่าจะสายแล้ว นี่แหละน้า ผมบอกให้ตื่นก็ไม่ยอมตื่น ผมก็ทำความสะอาดบ้านนิดหน่อย ดีนะครับเนี่ย ที่ตอนประถมได้เกรด 4 วิชา กพอ. พวกงานบ้านแบบนี้เลยสิวๆสำหรับผม ผมทำงานบ้านเสร็จก็คิดว่าจะเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว ซักพักเจเจก็คงตื่น แปลกใจวันนี้ตื่นสายจังเลย
“กริ๊งงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงง” เสียงโทรศัพท์ห้องเข้ามาแต่เช้าเลยครับ ใครโทรมานะ
“สวัสดีครับ” ผมกรอกเสียงไปตามสายโทรศัพท์
“นี่ชั้นเอง นายกำลังทำอะไรอยู่” คุณเท่ห์นี่เองนึกว่าใคร เพิ่งไปไม่ถึงชั่วโมง คิดถึงผมแล้วเรอะ เหอะๆ
“กำลังจะไปอาบน้ำครับ คุณเท่ห์มีอะไรรึเปล่า” คิดถึงก็บอกมาเฮอะ อิอิ
“ชั้นลืมเอกสารประกอบการประชุมไว้ที่ห้องอ่า วางไว้บนโต๊ะทำงานของชั้น นายช่วยเอามาให้ชั้นที่บริษัทหน่อย” แป่ว ... ลืมเอกสารหรอกเหรอ
“แต่...”
“ไม่มีแต่ มันสำคัญมาก มาให้ถึงก่อนสิบโมงแล้วกัน จะออกจากห้องแล้วโทรเข้ามือถือชั้น ชั้นจะบอกทางให้” อะไรกัน นี่คืออีกหนึ่งหน้าที่ของพี่เลี่ยงหรือไง
“แล้วเจเจ...”
“พาเจเจมาด้วยสิ จะให้ลูกชั้นอยู่ห้องคนเดียวได้อย่างไร แค่นี้นะ รีบด้วยละ” ดุอีกแล้ว
“ครับ...”
“แล้วก็ไม่ต้องแต่งหล่ออะไรมากมายล่ะ มีเวลาอีกแค่ชั่วโมงนึง” อะไรว้านี่ ...อาบน้ำก็กินเวลาไปซะเยอะแล้ว
“เหลืออีก 50 นาที” เอ๊ยยยย อะไรกันเนี่ยไม่ทันแล้ว
ผมวิ่งไปยกเจเจจากที่นอนแล้วพาเข้าห้องน้ำอาบน้ำทั้งที่เจเจยังงงอยู่แบบนั้น ส่วนผมก็อาบไปพร้อมเจเจนั่นแหละครับ แล้วก็พามาแต่งตัว ขอหล่อนิดนึง แต่ดันไม่มีเวลาเลือกชุด หยิบอะไรใส่มาได้ก็ใส่ๆ เจเจถามใหญ่ว่ารีบอะไรนักหนา พี่ไม่มีเวลาตอบแล้วครับ
“พี่หล่อหรือยังเจเจ” มันไม่มั่นใจนะสิครับ
“หล่อแล้วฮับ แล้วเจเจละ หล่อหรือยัง” แหนะ ห่วงหล่อกับเค้าด้วยเรอะ
“หล่อสุดๆครับ ไปกันเถอะ” ผมจูงมือเจเจออกมานอกห้องแล้วตรงมาที่โต๊ะทำงาของคุณเท่ห์
“อันนี้สินะ ที่ทำเราวุ่นแต่เช้า” ผมหยิบซองสีน้ำตาลที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา แต่คงจะรีบหยิบไป ของที่วางอยู่ด้านล่างซองจึงหล่นลงมาด้วย
“เอ๊ะ คุณเท่ห์กับใครนะ” ผมหยิบรูปถ่ายขึ้นมาดู
“นี่แม่เจเจเองครับ แม่จิ๊บ” เจเจพูดขึ้นในขณะที่ชะโงกหน้ามาดูรูปที่ผมเก็บ
แม่ของเจเจนี่เอง สวยจริงๆครับ ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมเจเจถึงน่ารัก ได้ความน่ารักจากแม่ แล้วได้ความหล่อจากพ่อมา ลูกชายคนนี้จึงเฟอร์เฟคเลยครับ
“รีบไปกันเถอะเจเจ ไม่มีเวลาแล้ว” ผมวางรูปไว้กับโต๊ะเหมือนเดิมแล้วจูงเจเจเดินออกจากห้องมา
“เราจะไปไหนกันแต่เช้าเลยคับนี่เพ่เต้” เจเจถามผมในขณะที่อยู่ในลิฟต์
“ไปบริษัทคุณพ่อเจเจครับ คุณพ่อเจเจลืมเอกสารไว้ ต้องเอาไปให้ก่อนสิบโมง” ผมพูดไปพร้อมดูนาฬิกา ไอ้หยาเหลืออีกครึ่งชั่วโมง จะทันมั๊ยเนี่ย
“ป้อทำไมขี้ลืมอย่างนี้นะ ลำบากเจเจกับเพ่เต้เลยเนอะ” เจเจพูดไปพร้อมเอามือขึ้นมากอดอก อะไรจะซีเรียสขนาดนั้น
“ไม่ลำบากหรอกเจเจ พ่อคงรีบนะครับ ไปกันเถอะลิฟต์เปิดแล้ว”ผมเดินจูงเจเจออกมาแล้วโบกเรียกแท็กซี่ไปบริษัท
เมื่อเราออกกันมาได้ซักพัก
“พี่ครับอีกกี่นาทีถึงเหรอครับ” ผมถามพี่คนขับ เมื่อมองนาฬิกาแล้วยังเหลือเวลาอีก 15 นาที จะสิบโมง
“นี่ถ้ารถไม่ติดอีกสิบนาทีก็ถึงน้อง แต่นี่รถติดพี่ว่าอีกครึ่งชั่วโมงได้” อะไรกัน ครึ่งชั่วโมงเลยเหรอ ไม่ทันแล้วสิงานนี้
“พี่ครับงั้นผมลงตรงนี้แล้วกันนะครับ นี่ครับค่าโดยสาร” ผมต้องเปลี่ยนยานพาหนะแล้วครับ
“ไปเจเจ ไปมอ’ไซต์กัน” ผมบอกเจเจพร้อมจับแขนเจเจออกมาข้างนอก แล้วผมก็โบกรถมอไซต์รับจ้าง ให้เจเจนั่งกลางแล้วผมซ้อนตามหลัง นี่ผมพาลูกเค้ามาลำบากหรือเปล่าครับเนี่ย แต่ดูเจเจท่าทางจะสนุกกับการเดินทางครั้งนี้เหลือเกิน ยิ้มซะอย่างกะไม่เคยนั่งรถมอ’ไซต์
“พี่ครับไปบริษัท..............ด่วนเลยครับ” แค่นั้นแหละครับ รถมอ’ไซต์คู่ใจของพี่เค้าก็พาผมไปเท่าความเร็วม้า เจเจที่ยิ้มซ่า ก็หน้าจ๋อยเกาะเอวพี่คนขับทันที ไม่ยิ้มแล้วเหรอไอ้ตัวแสบ เพียงไม่ถึงห้านาที พี่วินของเราก็ขับลัดเลาะเข้าทางลัดทางอ้อมซึ่งผมงงกับพี่เค้ามาก แล้วก็มาถึงหน้าบริษัทจนได้ ผมจ่ายค่าโดยสารแล้วพาเจเจเดินเข้ามาหน้าบริษัท
“เกือบไม่รอดแล้วเพ่เต้ ... แฮ ๆๆ” เจเจลงมาปุ๊บก็บ่นเลยครับ ก้มตัวเอามือจับเข่าตัวเอง อย่างกับคนที่วิ่งมาห้ารอบ เห็นแล้วตลกจริงๆ ไหนว่าเจ๋งไง
“แล้วรอดเปล่าละ ไปถึงแล้ว เดี๋ยวพี่โทรหาพ่อเท่ห์ก่อน” ผมหยิบโทรศัพท์มาทำท่าจะโทรหาคุณเท่ห์
“ไม่ต้องหรอกคับ เดี๋ยวเจเจพาไปเอง เจเจเคยมาหลายครั้งแล้ว เดินตามเจเจมา”
ตอนนี้กลายเป็นเจเจเดินจูงมือผมแล้วครับ ใช่สิ พื้นที่ของเจเจนี่
ผมว่าเจเจต้องมาที่นี่บ่อยมากๆแน่ๆเลยครับ เพราะว่าแค่เดินเข้ามาในบริษัทก็มีแต่คนทักตั้งแต่ยามยันแม่บ้านเลยครับ
“ว๊าย เจเจ น่ารักจังเลย มากับใครคะ” เสียงทักทายของสาวออฟฟิศดังมาแต่ไกลเลยครับ
“สวัสดีคับ เจเจมากับเพ่เต้คับ พี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจ” เจเจยกมือไหว้ก่อนที่จะบอกสาวๆทั้งหมดที่ยืนรายล้อมเจเจอยู่
“ว๊ายย พี่เลี้ยงเหรอค่ะเนี่ย ทำไมหน้าตาน่ารักจังเลย” นี่เค้าชมผมจริงๆนะครับ ผมไม่ได้มั่ว แต่น่ารัก ???
“แล้วระหว่างเจเจละครับ ใครน่ารักกว่ากัน” มีงี้ด้วยเหรอเจเจเดี๋ยวนี้
“เจเจน่ารักกว่าอยู่แล้วค่ะ แต่พี่เลี้ยงเจเจนี่คงจะใช้งานได้แล้ว” แหม สาวๆพูดอย่างนี้ ผมอยากลองให้เค้าลองใช้งานแล้วละครับ
“นายเต้ทำอะไรกันอยู่ ชั้นจะประชุมแล้วนะ” มาแล้วครับเสียงหฤโหด จากที่ผมยิ้มๆอยู่ ไม่กล้ายิ้มเลยครับ
“พี่ไปก่อนนะจ๊ะเจเจ นี่เธอๆ ไปๆ ไปก่อนนะจ๊ะพี่เลี้ยงเต้” สาวๆออฟฟิศหนีกันหมดเลยครับ พอได้ยินเสียงของคุณเท่ห์
“นี่ครับเอกสาร” ผมเดินเข้าไปหาคุณเท่ห์ที่ทำหน้ายุ่งคิ้วจะพันกันแล้ว
“อืม แล้วเข้าไปนั่งรอในห้องนี้ เดี๋ยวชั้นประชุมเสร็จจะพากลับห้อง” โห ไรวะ ให้นั่งรออยู่ในห้องนี้อีก แล้วผมจะทำอะไรละทีนี้ ส่วนเจเจเหรอครับ โน้น ไปเดินเล่นรอบออฟฟิศแล้ว เป็นลูกเจ้านายก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย มีแต่คนรักคนชอบ แต่อย่างเจเจ ไม่ต้องเป็นลูกเจ้านาย ใครๆก็รักก็ชอบครับ
“เป็นพี่เลี้ยงคุณเจเจเหรอคะ” สาวสวยหน้าใสหุ่นดีคนนึงเข้ามาถามผมในห้องของคุณเท่ห์
“อ๋อ ใช่ครับผมเป็นพี่เลี้ยงเจเจ ชื่อเต้ครับ” ผมสะดุ้งขึ้นจากเก้าอี้ตอบอยากเป็นทางการ
“ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรมากหรอค่ะ ชั้นเป็นเลขาของคุณเท่ห์อะค่ะ คุณเท่ห์ให้ดิชั้นมาถามว่าจะรับเครื่องดื่มอะไรมั๊ยคะ” อ๋อ เป็นเลาขานี่เอง
“ขอเป็นน้ำเปล่าเย็นๆแล้วกันครับ” รู้สึกเหนื่อยกับการเดินทางครั้งนี้เหลือเกิน
“คราวนี้พี่เลี้ยงเป็นคุณเจเจเป็นผู้ชายนะคะ แปลกจังเลย ดิชั้นเห็นคราวก่อนๆมีแต่ผู้หญิง คงอยู่ได้นานนะคะ อย่าเพิ่งรีบออกไปละ นี่คะน้ำ ดิชั้นขอตัวก่อนนะคะ” อืม เลขาคนนี้คงรู้อะไรเกี่ยวกับครอบครัวนี้เยอะสินะ ผมรับแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม จะว่าไป พี่เลี้ยงผู้ชายอย่างผมจะทนกันได้กี่น้ำกันเชียว เมื่อกี้คำพูดที่เลขาคุณเท่ห์บอก คือการให้กำลังใจ หรือการดูถูกกันแน่นะ
“อ้าว น้องเต้ มาอยู่ที่นี่ได้ไงครับ” คุณเวย์เปิดประตูห้องเข้ามา ในขณะที่ผมกำลังคิดเรื่องเมื่อกี้อยู่
“อ๋อ พอดีผมเอาของมาให้คุณเท่ห์อ่าครับ คุณเวย์ละครับ เป็นไงมาไง” ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าคุณเวย์ทำงานอะไรที่ไหนอย่างไร แต่คงไมได้ทำที่เดียวกันมั้ง
“อ๋อ ออฟฟิศพี่อยู่ข้างๆนี่เองครับ พอดีเห็นว่าใกล้จะเที่ยงแล้ว เลยกะมาชวนไอ้เท่ห์ไปกินข้าวด้วยกันนะครับ มาเจอน้องเต้ก็ดีเหมือนกัน พี่จะได้มีเพื่อนคุยระหว่างรอมัน” อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง ดีเหมือนกันนะครับ เพื่อนทำงานใกล้ๆกัน
“แล้วเจเจละครับน้องเต้ ไม่มาด้วยกันเหรอ” เออ ใช่ ผมลืมเจเจไปเลยนี่
“มาครับ แต่ออกไปเดินเล่นข้างนอก คงไปทักทายพนักงานอ่าครับ เดี๋ยวผมออกไปดูหน่อยดีกว่า” ว่าแล้วผมก็วางแก้วแล้วลุกขึ้นจะไปตามเจเจ แต่คงช้าไปล่ะครับ
“อาเวย์ มาทำไม แล้วกำลังทำอะไรกับเพ่เต้ผม” เอาแล้วไงครับ โผล่เข้ามาก็หวงผมซะแล้ว ไม่ทิ้งลายพ่อเลยจริงๆ
“อาเวย์เปล่าทำอะไรนะครับ แค่คุยเล่นๆกับน้องเต้ก็เท่านั้นเอง เจเจละครับไปไหนมา อาเวย์คิดถึ๊ง คิดถึง” คุณเวย์ใช้ลูกอ้อนเจเจครับ ซึ่งอ้อนเจเจทุกครั้ง เจเจก็จะ....
“จริงเหรอครับ เจเจก็คิดถึงอาเวย์ครับ วันนั้นเจเจเห็นในทีวี หุ่นกันดั้มตัวใหม่ออกแล้วนะอาเวย์ เจเจอยากได้” เอาเข้าแล้วไงครับ เจออ้อนมา ก็เจออ้อนกลับ แล้วเจเจก็จะประสบความสำเร็จเสมอ
“โอเคครับ เดี๋ยวเอาเวย์ไปดูมาให้นะครับ ไอ้หลานรัก” คุณเวย์พูดพร้อมกับเอามือลูบหัว และหยิกแก้มเจเจไป พวกผมสามคนก็คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปเรื่อยแหละครับ รอเวลาคุณเท่ห์ประชุมเสร็จ
ผมว่าคุณเวย์เค้าเป็นคนดีคนนึงเลยนะครับ เป็นคนอารมณ์ดี ไม่ขี้วีน ไม่ขี้หงุดหงิด แถมเอาใจเก่งเป็นที่หนึ่งเลย รูปพรรณ สัณฐานนี่ไม่ต้องบอกครับ สาวๆเห็นเป็นเหลียว ผมยังชอบมองรอยยิ้มคุณเวย์เลยครับ มองแล้วมีความสุขดี
“น้องเต้เป็นไรรึเปล่าครับ จ้องหน้าพี่อยู่ได้ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า” ผมคงเผลอสังเกตตัวคุณเวย์มากไปหน่อย เลยโดนคุณเวย์ทักท้วงเอา
“อ๋อ เปล่าครับ แค่รู้สึกว่าวันนี้คุณเวย์อารมณ์ดีจังเลยครับ” เพราะว่าวันนี้เห็นคุณเวย์ยิ้มทั้งวันเลยครับ ตั้งแต่เจอมา
“อ๋อ ... พี่มีเรื่องจะบอกทุกคนด้วยครับ แต่เดี่ยวพี่ค่อยบอกตอนไปทานข้าวเที่ยงแล้วกัน อีกอย่าง พอพี่ได้มาเจอหน้าน้องเต้ พี่ก็มีความสุขแล้วครับ” แฮะๆ คุณเวย์ไม่วายที่จะหยอดผมจริงๆนะครับ
“แล้วอาเวย์เจอเจเจ ไม่มีความสุขเหรอครับ” เจเจที่กำลังเล่นอยู่กับคุณเวย์ พูดแทรกขึ้นมาทันทีเลยครับ ให้ตายสิเด็กคนนี้ จะไม่ยอมน้อยหน้าใครเลยใช่มั๊ย
“มีสิครับ สุขมากๆเลย ถ้าให้ดีไม่มีเจเจอยู่ อาเวย์จะปลื้มมากๆเลย” ประโยคแรกนี่พูดกับเจเจนะครับ ส่วนประโยคหลังนี่ พูดกับผม พร้อมกับส่งสารตากรุ้มกริ่มมาให้อีก คุณเวย์นี่ร้ายใช่ย่อยจริงๆ
“รอนานมั๊ย เจเจ เต้ .... ไอ้เวย์” คุณเท่ห์คงเพิ่งเสร็จจากประชุม เห็นรีบบึ่งเข้ามาในห้อง พูดทัก เจเจ ผม แล้วตามด้วยคุณเวย์ ห้องคุณเท่ห์นี่ใครเข้ามาแบบสบายๆนะครับ ไม่เห็นต้องมีเคาะประตูหรืออะไรเลย เท่าที่สังเกตมาก็สามคนแล้ว
“ทำไมไอ้เท่ห์ ตกใจเรอะ ทำหน้าอย่างกะไม่อยากทักกู” คุณเวย์คงแซวคุณเท่ห์อ่าครับ เพราะเหมือนตกใจที่เห็นคุณเวย์อยู่ด้วย
“เออ แล้วมึงมีไร ไม่เห็นโทรมาบอกกูก่อน” คุณเทห์ถามถึงคุณเวย์ครับ
“กูโทรหามึงแล้วแต่มึงปิดเครื่อง โทรหาเลขามึง เค้าบอกมึงประชุม เลขามึงไม่ได้บอกมึงเรอะ” คุณเวย์อธิบายเหตุผลให้ฟังครับ
“กูว่ามึงอย่ามาถามอะไรกูให้มากมายเลย ไปๆ ไปกินข้าวกัน เจเจ กับน้องเต้หิวจะแย่แล้ว” ดีจังเลยครับที่คุณเวย์ตัดบท เพราะไม่งั้น สองคนนี้คงเล่นถามตอบกันอีกนาน
อีกอึดใจเดียวเราก็มาถึงร้านอาหารที่อยู่ห่างจากออฟฟิศไม่เยอะครับ ร้านหรูเชียว คุณเวย์ก็สั่งอาหารมาหลายอย่างครับ ตอนนี้ผมกินอะไรก็ได้แล้วครับ หิวมากกกกก
“เต้ นายอยากกินอะไรเป็นพิเศษบ้าง” ไม่ใช่คุณเวย์ที่ถามครับ คุณเท่ห์ต่างหาก มาแปลกแอะ
“อะไรก็ได้ครับ คุณเวย์สั่งไปเยอะแยะแล้ว ผมกินได้หมดแหละครับ” อันที่จริงที่คุณเวย์สั่งไปก็น่าจะอร่อยทั้งนั้น
“อ๋อๆๆ น้องครับ เอาผัดผักใส่เครื่องในด้วยนะครับ” นึกขึ้นได้พอดี สั่งมาให้คุณเท่ห์กินหน่อย
“เพ่เต้สั่งเครื่องในมาให้ป้อเจเจเหรอครับ” เจเจได้ยินอย่างนั้นก็ถามผมใหญ่เลย คงจำได้สินะ
“ใช่ครับ สั่งมาให้คนแถวนี้กิน ใจจะได้แข็งแรง” ผมพูดกับเจเจไป หันหน้าไปยิ้มให้กับคุณเท่ห์ไป
“มึงเป็นไรว่ะเท่ห์ เป็นโรคหัวใจเหรอว่ะ ไมกูไม่เห็นรู้” คุณเวย์ที่ไม่รู้อยู่ก็คิดไปโน้นเลยครับ
“บ้ามึงดิ กูสบายดี นายเต้มันก็พูดไปเรื่อย” แหนะๆ มีแก้ตัวครับ เห็นหน้าคุณเท่ห์ตอนนี้แล้วขำชะมัด ส่วนคุณเวย์เหรอครับ ก็ยังงงเหมือนเดิม
“เออ คุณเวย์ ไหนคุณเวย์บอกว่ามีเรื่องจะพวกเราไงครับ จะบอกได้หรือยังครับ นี่ก็ครบองค์ประชุมแล้ว” ผมยังจำได้ครับที่คุณเวย์บอกไว้ ต้องเป็นข่าวดีแน่ๆ
“คือว่า วันมะรืนนี้นะครับ พี่ว่าจะไปดูกิจการรีสอร์จที่หัวหินอ่ะครับ กะไปซักสามวัน พี่เลยคิดว่าอยากจะชวนน้องเต้ไปเที่ยว อืมชวนมึงด้วยไอ้เท่ห์ แล้วก็หลานเจเจด้วย” คุณเวย์บอกถึงเรื่องไปหัวหินให้ผมฟัง พร้อมกับชวนคุณเท่ห์และเจเจไปด้วย
“โอ้โหดีจัง ไปหัวหินกัน ว่าแต่ คุณเท่ห์จะให้ผมไปได้หรือเปล่าก็ไม่รู้สิครับคุณเวย์” นั่นสิครับ ผมเป็นลูกจ้างคุณเท่ห์ ไม่รู้ว่าเค้าจะอนุญาตรึเปล่า
“ทำไมจะไม่ได้ละครับ เมื่อก่อนพี่ก็พาเจเจกับพี่เลี้ยงเจเจไปออกจะบ่อย ใช่มั๊ยคับ เจเจ” คุณเวย์บอกผมพร้อมกับหันหน้าไปถามเจเจ
“ใช่คับ เจเจไปกับอาเวย์ แล้วก็เพ่เลี้ยงเจเจบ่อยคับ แต่ป้อก็ไม่ค่อยจะได้ไปเท่าไหร่” เจเจเล่าถึงครั้งที่ไปมาให้ผมฟัง
“งั้นก็ดีเลยครับ ผมก็อยากไปหัวหินเหมือนกัน ไม่ได้ไปมานานแล้ว” จริงๆผมก็เคยไปครับ ตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย คิดว่าถ้าทำงานคงหาโอกาสไปยาก แต่ไม่คิดว่าจะเป็นพี่เลี้ยงเด็กจะได้ไปเที่ยวด้วย
“ดีเลยครับ เจเจไปกับอานะครับ” คุณเวย์หันไปถามเจเจที่นั่งยิ้มอยู่
“ไปอยู่แล้วครับ เพ่เต้ไป เจเจจะไม่ไปได้ไง แล้วป้อละจะไปรึเปล่า” เจเจตอบรับคำคุณเวย์พร้อมกับหันไปถามคุณเท่ห์ที่นั่งหน้าขรึมอยู่
“เดี๋ยวพ่อขอดูงานก่อนนะลูก ถ้าพ่อว่างพ่อก็จะไปด้วย” คุณเท่ห์ยังคงไม่รับปากครับ คงจะติดงานสงสัยจะไมได้ไป
“มึงก็พูดแบบนี้ทุกที สุดท้ายก็ไม่ได้ไปอยู่ดี แต่คราวนี้มึงไม่ไปก็ไม่เป็นไรนะ กูไม่ซีเรียส” คุณเวย์พูดพร้อมยิ้มเยาะให้กับคุณเท่ห์ คุณเท่ห์หน้าเครียดขึ้นกว่าเดิมเลยครับ
ตอนนี้ทั้งโต๊ะเงียบครับ ไม่รู้ว่าทำไม คุณเวย์พูดอะไรผิดเหรอครับ หรือว่าคุณเท่ห์ไม่พอใจอะไร
“โอเค ชั้นไปด้วย”
(http://image.ohozaa.com/i9/102780906.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=e8ed68e15b9b373464045768ce15a52e)
...
โทษที่มาช้านะครับ วันนี้อากาศร้อน เลยแต่งออกทะเลบ้างอะไรบ้าง กว่าจะกลับเข้าท่าได้ แทบแย่แหนะครับ
เป็นกำลังใจให้ด้วยเด้อ !!!
o18
-
555 แล้วคราวนี้ทะเลจะเค็มเหมือนเดิม หรือหวานจนเลี่ยนกันน๊า :laugh:
-
ทะเลหวานที่หัวหินหรือทะเลเดือดที่หัวหินหว่า
เจเจหนูต้องดูแลพ่อหนูให้ดีๆนะลูก :laugh:
-
ทะเลหวานแน่คราวนี้ :impress2:
-
ถ้าคุณเท่ห์ยังไม่รีบแสดงออกให้เต้รู้
เราจะหันไปเชียร์อาเวย์แทนแล้วนะคะ 555
-
เยสสสสสสส ไปหัวหิน
ฮิ้วววว
ชอบอารมณ์หวงพี่เลี้ยงของคุณพ่อกับคุณลูกจังเลยค่า XD
คำว่า"น่ารัก" นี่ลอยมาแปะใส่หูตลอดที่เต้ออกโรง
เริ่มคิดตามเลยค่ะว่า... อืม.ไอ้ที่บอกว่าตัวเองหล่อๆๆๆๆ เนี่ยเอาความคิดนี้มาจากไหน?
-
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์จ้าาาาาา สู้ๆ
ป๊อบจิงๆนายเอกของชาวเรา 5555+
เรื่องห่วงหล่อนี่ที่1จิงๆ 555
-
5555
เวย์รุกเร็วนะเนี้ย
ทำเอาคุณเท่ห์ตั้งตัวไม่ทัน
เอ่อ ... เวย์จะคว้าตัวเต้ไปก่อนอะดิ
-
5555
เวย์รุกเร็วนะเนี้ย
ทำเอาคุณเท่ห์ตั้งตัวไม่ทัน
เอ่อ ... เวย์จะคว้าตัวเต้ไปก่อนอะดิ
-
พร้อมรบแล้วค้าบ
พร้อมเปลี่ยนหัวหินเป็นสนามรบแล้วด้วย
ชิ๊ง ชิ๊ง
สู้กันไป สุดท้ายเจเจชนะเลิศ 5555
-
คุณเวย์นี่กวนได้โล่จริงๆ
หุหุ
o18
-
เต้เริ่มรู้แล้วสินะว่าคุณเท่ห์ชอบ ><
มีแต่คุณเท่ห์นี่แระไม่รู้ใจตัวเองนะ
อาเวย์รุกใหญ่แล้ว คุณเทห์รีบๆทำคะแนนเลย!
-
สงสัยทะเลหัวหินจะเป็นทะเลเดือดแน่ๆเลย...เหอเหอ... o13
-
ชอบพี่เต้ก็บอกเถอะพ่อเท่ห์ :m12:
-
รู้สึกว่าเข็มจะเบนไปทางคุณเวย์มากขึ้น(ม่ายน้ากลับมา)
ป.ล.เจๆน่ารักดีนะ
-
อรั้ย เจเจในรูปเนี่ย น่ารักแสนซนน่ากอดอ่าาาาาาาาา
-
ยิ่งอ่านยิ่งอารมณ์ดี ดูๆไปชักจะรู้ใจตัวเองกันบ้างแล้ว
แต่ มันค้างทุกที
เจเจสุดเลิฟ
-
ฮันแน่ๆๆๆๆ
เรารู้น่ะว่าทำไมคุณเท่ห์ถึงไป
เพราะว่ากลัวคุณเวย์จีบเต้สำเร็จช่ายม๊าาาา :laugh: :laugh:
:impress2: :impress2:
-
โอ๊ยแย่ละ หลงรักเดะ 3 ขวบ .... ต้องไปหาผัดเครื่องในกินแล้วใจจะได้แข็งแรง
-
พี่เวย์รุกน้องเต้เร็วมากกกกเลย
กลัวพลาดขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ
ไม่กลังน้องเต้เค้าลำบากใจบ้างเหรอ
แต่ว่านะ....
ไม่ว่าพี่เวย์จาพยายามยังไง
ก็เอาชนะใจของน้องเต้ไม่ได้อยู่ดีแหละ
เพราะน้องเต้ต้องเป็นของคุนเท่ห์เท่านั้น
555555
:laugh:
:laugh:
ปล.คุณเท่ห์เองก็รีบๆๆทำคะแนนนะค่ะ
เดี๋ยวจาไม่ทันพี่เวย์
ยิ่งชอบมาทำคะแนนแบบที่คุณเท่ห์ไม่ทันได้ตั้งตัวอยู่ด้วย
-
กิ๊วกิ๊ว ป้อเท่ห์แอบหวงเพ่เต้นะเนี่ยยยยยยย เจเจนี่นับวันยิ่งน่ารักขึ้นนะ ^^
-
ชอบตอนเท่ห์หึงอ่ะ
อยากอ่านตอนหวานๆของเท่ห์กะเต้ด้วย
:-[
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:-[เหมือนใครบางคนมั๊ยพี่fuku. ที่ชอบ บอกว่าตัวเองหล่อ ทั้งๆที่ออกจะน่าร๊ากก ฮ่าๆ
ส่วนป้อเท่ก็เหมือนใครสักคนที่ชอบหวง....คิคิ :-[
น้องเจเจน่ารักตลอดจองได้ม่๊ยเนี่ย ><
-
นั่นไง หวงเห็นๆ อิอิ
-
ถ้าคุณเท่ห์ยังไม่รีบแสดงออกให้เต้รู้
เราจะหันไปเชียร์อาเวย์แทนแล้วนะคะ 555
ทำไมเปลี่ยนใจง่ายจังเลยครับ อดทนสักแป๊บ เด๋วเค้าหาว่าพระเอกใจง่าย อิอิ
-
พาร์ทนี้เจเจก็ยังขโมยซีนความน่ารักไปอีกแล้วอ่ะ...อิอิ
ส่วนพ่อเทห์ก็หึงซะ...เป็นอย่างนี้แล้วทำไมยังไม่รู้ใจตัวเองสักทีล่ะเนี่ย
คนอ่านอยากอ่านฉากหวาน ๆ แล้วนะพ่อเทห์...เด่วก็บอกให้เต้เปลี่ยนใจไปชอบอาเวย์ซะเลยนี่ - -"
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
อยากรู้เท่ห์จะทำไม
เวย์เริ่มรุกหนักแล้วอ่ะ
อยากรู้จะเกิดอะไรขึ้นที่หัวหิน
+1ให้ครับ
-
ว้าวๆๆ ไปเที่ยวทะเลๆๆๆ ฟังแล้วก็อยากไปบ้างจัง
หวังว่า ทริปนี้ คงมีเรื่องดีดีนะคะ คุณพ่อและคุณพี่เลี้ยง
ฮิ้วววว
-
คุณเท่ห์ช้าอ่ะ อาเวย์ทำคะแนนไปไกลแล้วนะ o12
-
ทะเลหวานแน่คราวนี้ :impress2:
ผมว่า ทะเลเดือดมากกว่า กร๊ากกกกๆๆ
-
+1 ให้น้องเจเจ ค่ะ
พ่อเท่ห์คะ พ่อเท่ห์ อย่าเล่นตัวมากนะคะ เดี๋ยวอาเวย์ คาบไปรับประทานนะคะ :กอด1:
-
คิดถึงเจเจทีไร
ก็มาให้เจอทู้กที
น่ารักจริงๆ
-
ขัดใจนายเท่ห์ :serius2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด เจเจ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:-[ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากมายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอน้า
-
โหย
คุณพ่อค่ะ
รักเค้าก็บอกเค้าไปสิ
อย่าอมพะนำไว้
นะ นะ นะ
บอกไปเลย
"เต้ ชั้นชอบนาย"
-
อูยยยย ท่าทางจะงานเข้าแล้วนะเต้ :เฮ้อ:
สองหนุ่มเพื่อนรัก(หักเหลี่ยมโหด)ตกหลุมเราไปเต็มๆแล้ว
ส่วนเจเจหนูก็หวงพี่เต้ของหนูเหลือเกิน ๕๕๕๕๕๕
ตกลงใครจะได้ไป คุณเวย์ คุณเท่ห์
หรือจะเป็นหนุ่มน้อยน่ารักขนาดพ่อเท่ห์กับพี่เต้ยังชิดซ้าย น้องเจเจ ดีล่ะ ๕๕๕๕๕ :laugh:
-
สงสัยทะเลจะร้อนเพราะ
ศึกชิงนายซะแล้วววว
-
ฉันจะไปทะเล..
-
.....................................................
ตอนที่ 22
สุดท้ายผมต้องตกปากรับคำไอ้เวย์ไปหัวหินคราวนี้ด้วยซะนิ นี่ผมคิดอะไรของผมอยู่นี่ ทั้งๆที่รู้ว่างานบริษัทยุ่งออกอย่างนั้น ไม่เป็นไรหอบงานไปทำที่หัวหินก็ได้วะ อย่างน้อยจะได้อยู่ในสายตาเราหน่อย ... ผมหมายถึงเจเจนะครับ
“คุณอรครับ ช่วยเช็คให้ผมหน่อยครับ ว่าวันพุธ ถึงศุกร์นี่ผมมีอะไรสำคัญบ้างครับ” ผมกลับเข้ามาทำงานในช่วงบ่ายก็ให้เลขาดูตารางให้ ว่าทางสะดวกหรือเปล่า นี่ถ้าไม่ติดประชุมโปรเจคใหม่ คงจะได้ไปส่งเจ้าสองคนตัวแสบนั้น ไม่ต้องรบกวนไอ้เวย์ แต่ไอ้เวย์มันคงไม่คิดว่ารบกวนหรอกมั้ง ออกจะเต็มใจซะขนาดนั้น
“คุณเท่ห์คะ วันพุธมีนัดทานข้าวกับลูกค้า วันพฤหัสมีคุยโปรเจคใหม่กับบริษัทลูก ส่วนวันศุกร์มีประชุมบริษัทค่ะ” โอ้อะไรกันนี่ ตารางงานผมแน่นเอี๊ยดขนาดนี้ ยังหาเรื่องที่จะไปเที่ยวอีกเหรอ ไม่น่าตกลงรับปากไอ้เวย์ไปเลย แต่จะทำไงได้ละ สถานการณ์นั้นมันเหมือนมัดมือชกแล้วนิ
แล้วใครมัดมือ ??
แล้วใครชก ???
อันนี้ก็ต้องดูกันต่อไปสินะครับ
“โอเคครับคุณอร เลื่อนนัดทั้งหมดให้ผมด้วย สัปดาห์นี้ผมลาทั้งสามวัน ช่วยจัดการให้ด้วย” ผมพูดจบแม้ว่าคุณอรจะหน้าเหวอไปหน่อย แต่ก็รับปากจัดการ นี่ผมกำลังเล่นเกมอะไรของใครอยู่หรือเปล่านี่
“เย้ ป้อกลับมาแล้ว” เจเจครับ วิ่งเต้นมาแต่ไกลเมื่อรู้ว่าผมกลับมาถึงห้อง
“ว่าไงไอ้ตัวแสบทำไรอยู่” วันนี้เหนื่อยเหลือเกินครับ ทั้งประชุม ทั้งเคลียร์งาน
“กำลังจะลองกางเกงว่ายน้ำครับ วันนี้อาเวย์พาไปซื้อมา” โห เห่อกันขนาดนั้นเลยเหรอครับเนี่ย ผมมองเข้าไปที่มุมรับแขก ก็เห็นไอ้เวย์กับพี่เลี้ยงเต้นั่งคุยกันอยู่ บ้านช่องมีไม่รู้จักกลับนะมึงนี่
“ไงมึง ไม่กลับบ้านอีกเหรอ” ทักแบบนี้เค้าเรียกว่าไล่หรือเปล่าครับเนี่ย
“อะไรวะมึง มาถึงก็ไล่กูกลับซะงั้น ไม่นึกถึงบุญคุณกูบ้างเลย มึงดูลูกมึงเลย กางเกงว่ายน้ำ หุ่นกันดั้ม แล้วยังมีเกมกดอีก เงินกูทั้งนั้น” ไอ้นี่ลำเลิกบุญคุณครับ มันจะซักเท่าไหร่กันเชียว ทีมึงซื้อของป้อหญิงเยอะกว่านี้อีก
“ปกติมันก็หน้าที่มึงอยู่แล้วนิ ที่จะต้องเลี้ยงหลานคนนี้” ก็เห็นซื้อให้บ่อย นึกว่าเป็นประเพณีไปซะแล้ว
“ใช่มันเป็นหน้าที่ในการเลี้ยงดูหลานคนนี้ แล้วก็จะมีหน้าที่ใหม่ด้วยนะเว๊ย” อะไรของมันอีกหน้าที่ใหม่ ไอ้นี่ชอบพูดให้งง
“อะไรของมึงอีกละ” สงสัยสิครับทีนี้
“หน้าที่เลี้ยงดูพี่เลี้ยง!!!” ไอ้เวย์ลุกขึ้นมากระซิบข้างหูผมแล้วตบบ่าผมเบาๆ
“กลับก่อนนะเว๊ย พ่อเสือมา ดุชิบหาย พี่ไปแล้วนะน้องเต้ ไปก่อนนะเจเจ” เออไปได้ก็ดี แม่งว่ากูเป็นเสือ
“คุณเท่ห์ทานอะไรมาหรือยังครับ” พี่เลี้ยงเจเจ พูดขึ้นหลังจากผมจบบทสนทนากับไอ้เวย์
“ยังเลย มีอะไรให้ทานบ้าง” งานเสร็จก็รีบกลับห้องเลยครับ ไม่รู้จะรีบมาทำไม
“งั้นเดี่ยวผมผัดข้าวให้กินแล้วกัน คุณเท่ห์ไปอาบน้ำก่อน แล้วค่อยออกมากินนะครับ” วันนี้ทำไมใจดีจังแฮะ
ผมทำท่าจะเดินไปอาบน้ำ โทรศัพท์มือถือก็มีสายเข้ามา ไอ้เวย์นี่ มีอะไรอีกวะ
“ว่าไงมึง”
“เออ เมื่อกี้กูเดินสวนกับคุณเกด กูเลยชวนเค้าไปหัวหินด้วย” มึงนี่เดินสวนบ่อยจริงๆ แล้วก็หาเรื่องให้กูได้ตลอดจริงๆ
“เออ แล้วไง” ยังไงก็รีสอร์ทมันครับ มันมีสิทธิ์ชวนใครไปก็ได้
“นี่กูช่วยมึงแล้วนะเว๊ย มึงจะได้มีเวลาไปสวีทกับคุณเกดไง กูโทรมาบอก นึกว่าจะขอบคุณกูซะอีก ไร้ว้า” จะขอบคุณมากกว่า ถ้ามึงไม่ไป
“กูไม่เห็นจะดีใจอะไรเลย แค่นี้นะกูร้อนนนนนน” ไม่อยากต่อล้อ ต่อเถียงกับมันครับ
“เออๆ ฝากบอกเจเจกับน้องเต้ด้วย ว่ามีสมาชิกเพิ่มเข้ามา แล้วเจอกันพวก” มันวางสายไปแล้วครับ ตกลงมีคุณเกดไปด้วยอีกคนสินะ เมื่อไหร่มันจะเลิกจับคู่ผมกับคุณเกดนะ
“เต้ เมื่อกี้ไอ้เวย์โทรมา มันให้บอกว่า คุณเกดจะไปหัวหินกับเราด้วย วันมะรืนนี้” ผมตะโกนบอกเต้ที่ยุ่งวุ่นวายอยู่ในครัว เห็นเต้นิ่งไปพักนึง ก่อนขานครับออกมา แล้วก็ทำกับข้าวต่อ ส่วนผมก็เดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว
เช้าวันรุ่งขึ้นผมยุ่งทั้งวันเลยครับ เพราะต้องเคลียร์งานของทั้งสัปดาห์ให้หมด แฟ้มที่ต้องเซ็นอนุมัติต่างๆ เต็มโต๊ะผมไปหมด กว่าจะจัดการหมด ก็ปาไปเกือบสามทุ่ม
“คุณเท่ห์คงไม่อยากพลาดทริปนี้มากสินะคะ ถึงยอมเลื่อนนัดต่างๆไปคราวนี้” คุณอรเลขาของผมที่อยู่ช่วยดูเอกสารกับผมจนดึกทักขึ้นมาเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย
“ก็อยากพาเจเจไปเที่ยวบ้างนะครับ ไม่ค่อยได้พาไปไหนเลย”
“แหมอิจฉาเจเจจังเลยนะคะ ที่มีพ่อทั้งขยัน ทั้งน่ารักแบบนี้ โอเคเสร็จแล้วนะคะ งั้นอรกลับก่อนนะคะ เจอกันอาทิตย์หน้าค่ะ” คุณอรพูดจบก็เก็บกระเป๋าออกจากห้องไป ส่วนผมก็รีบกลับห้อง ... ยังอีกหลายอย่างเหลือเกินที่ยังไม่ได้จัดการ
และแล้ววันนั้นมันก็มาถึง
“ป้อคับ ชุดนี้เจเจใส่แล้วหล่อมั๊ยคับ” เจเจถามผมเมื่อแต่งชุดเสร็จ เป็นเสื้อกร้ามสีขาว กางเกงลายดอกสีเหลือง หมวก และแว่นตาที่เตรียมไว้ พร้อมกับเป้
“หล่อครับ หล่อเหมือนพ่อไม่มีผิดเลย” ยังไงก็เอาเข้าตัวไว้ก่อนแหละครับ พ่อลูกกันไม่ทิ้งรอยกันอยู่แล้ว
“แล้วพี่เลี้ยงเจเจล่ะครับ อยู่ไหน” เห็นแว๊บๆตอนตื่น แต่ตอนนี้ไปไหนนะ
“แต่งตัวอยู่ในห้องคับ เพ่เต้คงไม่ยอมแพ้เจเจหรอกคับ” นี่มีแข่งแต่งหล่อกันด้วยเหรอครับเนี่ย จะอะไรมากมาย
“แท่น แท่น แท๊นนน ชุดพร้อมเที่ยวออนเดอะบีซ ครีเอทบายนายเต้ เสร็จแล้วครับ” มันมาแล้วครับ มากับ...
“ฮ่าๆๆ นายเต้ นายจะบ้าหรือไง แต่งตัวอะไรของนาย” ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ ก็คุณพี่เลี้ยงสุดหล่อของเจเจสิครับ ไม่รู้อะไรเข้าสิง ที่ใส่กางเกงเลสีแปร๊ดดด เสื้อกล้ามสีขาว เสื้อลายดอกสีสดใส แว่นตาที่บังหน้าไปครึ่งหน้า หมวกฟางนั่นอีก มันมากไปหรือเปล่าครับเนี่ย
“อะไรของคุณอ่ะ ผมแต่งตลกตรงไหน หัวเราะอยู่ได้” มันเสียเซลฟ์ใหญ่เลยครับ เล่นมองซ้ายมองขวามองหน้ามองหลังใหญ่เลย
“เพ่เต้คับ ผมว่าเพ่หล่อเกินไปมั้งคับ ไปลดลงซักครึ่งนึงดีกว่า เดี๋ยวจะเกินหน้าเกินตาคนอื่นเค้า” จะต้องพูดแบบเจเจแบบนี้ใช่ปะนี่ นายถึงจะ..
“โอเคเจเจ เดี๋ยวพี่ไปเปลี่ยนหน่อยแล้วกัน คงจะหล่อเกินไปอย่างที่เจเจพูดแล้วแหละ คุณเท่ห์คุณอิจฉาผมอ่าดิ๊...” โอเค ตามสบายเลยครับ แล้วแต่จะคิดเลยไอ้เกรียน
“ติ้งหน่องงง ติ้งหน่องงงง” สงสัยไอ้เวย์จะมาแล้วครับ ผมเดินไปเปิดประตูให้ไอ้เวย์ครับ แต่กลับไม่ใช่ไอ้เวย์ซะนั่น
“อรุณสวัสดิ์คะ คุณเท่ห์” คุณเกดนี่เองครับ
“อ๋อครับ คุณเกด เชิญเข้ามาข้างในก่อนสิครับ เดี๋ยวรอไอ้เวย์ก่อนครับ” พอดีเรานัดรวมกันที่ห้องของผมหน่ะครับ คุณเกดเลยมารอที่นี่
“วันนี้คุณเกดแต่งตัวสวยจังเลยนะครับ” คุณเกดใส่กางเกงขาสั้น ใส่เสื้อโปร่งสบายๆ ลายดอกไม้ มีแว่นตาเหน็บอยู่ที่หมวกที่ถือมา เวลาเค้าไปทะเลกันเค้าแต่งตัวแบบนี้กันสินะ
“กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงงง” โทรศัพท์ห้องเข้าครับ ใครโทรมาละครับเนี่ย น่าจะเป็นไอ้เวย์
“สวัสดีครับ” ผมกำลังจะเดินไปรับครับ แต่ไม่ทันแล้ว นายเต้ออกมารับซะก่อน
“โอเคครับ แล้วเจอกันนะครับ” นายเต้คุยไปสองสามคำก็วาง
“คุณเวย์บอกว่า ลงไปเจอกันข้างล่างเลยครับ” วางสายปุ๊บ นายเต้ก็หันมาบอกผมแล้วก็คนในห้อง
“อืม โอเค นั้นก็ลงกันไปเลย ว่าแต่นายเหอะ แต่งตัวเสร็จยัง ไม่รู้จะหล่อไปถึงไหน” มันออกมารับโทรศัพท์กับกางเกงที่เปลี่ยนเป็นขาสั้น ส่วนท่อนบนก็เหมือนเดิมครับ แค่ไม่มีแว่นตา และก็หมวกฟางของมัน
“เรียบร้อยแล้วครับ พร้อมที่จะออกรบแล้วครับท่าน !!!!!” มันทำท่าตะเบ๊ะเท้า ยังจะมาตลกอีก
“เต้นี่ตลกจริงๆเลยนะคะ” คุณเกดที่ยืนดูพฤติกรรมของมัน ยังอดขำไม่ได้เลยครับ
“ไปกันเถอะฮับ เดี๋ยวอาเวย์จะคอยนาน” เจเจที่พร้อมจะออกเดินทางก่อนคนอื่นสะพายกระเป๋าเบนเท็นคู่ใจเดินนำหน้าออกไปแล้วครับ รีบจังเลยลูกพ่อ....
พวกเรามาถึงลานจอดรถของคอนโดครับ พวกเรากะจะขับรถเก๋งกันไป 2 คันครับ คือคันของผม แล้วก็ของไอ้เวย์มัน ตอนนี้ต้องแบ่งแล้วสิครับ ว่าใครจะไปยังไง
“เดี๋ยวให้น้องเต้มากับกูก็แล้วกัน โอเคป่าวไอ้เท่ห์” ไอ้นี่แผนสูงครับ คิดหรือว่าผมจะเล่นด้วย
“ไม่ได้ เต้มันต้องดูแลเจเจ ให้ไปกับชั้นนี่แหละ” ยังไงมันก็เป็นพี่เลี้ยงเจเจครับ อดไปเถอะมึง
“ก็นั่นไงคุณเกดก็ไปกับมึง ให้ช่วยดูแลเจเจด้วย ใช่มั๊ยครับคุณเกด” มึงวางแผนนี้มาแล้วมั๊ยไอ้เวย์ มึงนี่มันร้ายจริงๆ
“ได้คะ เดี๋ยวเกดช่วยดูแลเจเจให้ เต้ไปรถคันเดียวกับคุณเวย์เถอะคะ” คุณเกดจัดแจงเองซะงั้น เฮ้อออ ไรกันวะเนี่ย เจเจคราวนี้ก็ไม่ช่วยพี่เลี้ยงเลยนะ หงุดหงิดเว๊ยยยย
“ไปครับน้องเต้ เอาของไปเก็บหลังรถพี่” ไอ้เวย์ได้ทีเลยครับ เรียกน้องเต้ๆใหญ่ รำคาญหูชะมัด
วันนี้เราออกเดินทางกันตอนสายๆครับ แดดไม่ทันร้อน รถก็ไม่ค่อยติดแล้ว คงไปถึงหัวหินก่อนเที่ยงแหละครับ ผมขับรถตามไอ้เวย์ไปเรื่อยๆครับ เจเจเลือกที่จะนั่งด้านหลังเล่นหุ่นยนต์กันดั้มที่เพิ่งได้มาเมื่อวาน ส่วนคุณเกดมานั่งหน้าคุยเป็นเพื่อนผมครับ คุณเกดก็ชวนคุยไปเรื่อย เรื่องงาน เรื่องโน้น เรื่องนี่ จนมาเรื่องพี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจครับ
“เต้เป็นไงบ้างคะ” คำถามง่ายๆ สั้นๆของคุณเกดนี่ ตอบยากจริงๆครับ
“ก็ดีครับ ทำงานเก่งดี เจเจติดแจเลยครับ” ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไงก็ตอบไปเท่าที่เห็นๆนี่แหละครับ
“อืมมม อย่างงี้คุณเท่ห์ก็สบายเลยนะสิคะ ไม่ต้องมานั่งพะวงหน้าพะวงหลังอยู่”
“ก็ใช่ครับ นายเต้เค้าก็ไว้ใจได้อยู่” ตั้งแต่นายเต้เข้ามา ผมก็หายกังวลเรื่องเจเจไปหลายเรื่องเหมือนกันครับ
“นายเต้เค้ามีวิธีสอนเด็กในแบบของเค้าอ่าครับ ปกติเจเจไม่กินผัก พอนายเต้มาเป็นพี่เลี้ยงก็เริ่มจะกินผักได้แล้วนะครับ” อันนี้ของชื่นชมนายเต้ครับ ที่ช่วยปรับนิสัยเจเจได้ เพราะพี่เลี้ยงคนอื่นๆเห็นพยายามกันมานานมาก
“เหรอคะ เก่งจังเลย อย่างงี้อีกไม่นานเกดคงตกกระป๋องแน่ๆ” คุณเกดคงแซวว่า ต่อไปเจเจจะติดนายเต้มากกว่าคุณเกดใช่มั๊ยครับ ผมแปลความหมายถูกใช่มั๊ย??
“ไม่หรอกครับ ยังไงเจเจก็ยังติดอาเกดเค้าเหมือนเดิมนั่นแหละครับ” ยังไงเวลาเดือดร้อนอะไร คุณเกดก็ยังเป็นที่พึ่งได้สำหรับพ่อลูกติดอย่างผมอยู่ดีแหละครับ
“แหม คุณเท่ห์ก็พูดเกินไป” อย่างที่ผมเคยบอกนั่นแหละครับ ว่าคุณเกดเขินแล้วสวยยังไง เธอก็ยังสวยอยู่อย่างนั้นจริงๆ
“แล้วคุณเกดเป็นยังไงบ้างครับ งานการ ความรงความรัก สุขภาพอะไรทั่วไป” ผมคงเป็นคนที่ชวนคุยไม่ค่อยสนุกนะครับ เลยถามทีเดียวให้ครบๆ คุณเกดคงตอบมาเองนั่นแหละครับ
“สุขภาพก็โอเคค่ะ สบายดี งานก็กำลังไปได้สวย ขาดแต่เรื่องความรักนี่แหละค่ะ ที่รอแล้วรออีกก็ยังไม่มา ว่ามั๊ยค่ะคุณเท่ห์” เหอะๆ รอบตัวผมทำไมมีแต่คนรอคอยความรักนะ
“คงงั้นมั้งครับ ยิ่งรอก็ยิ่งช้า” ผมตอบไปตาก็มองรถคันข้างหน้าไป ป่านนี้คงจะคุยกันสนุกสนานแล้วสินะ หงุดหงิดจังเลยเว๊ยย
ว่าแล้วผมเลยขับรถแซงขวาไป เพื่อมองว่าสองคนนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ แหมกระหนุงกระหนิงกันเชียว หมั่นไส้เว๊ย แซงหน้าแม่งเลย
“คุณเวย์กับเต้นี่ก็เหมาะกันดีนะคะ ไม่รู้ว่าคุณเวย์ยังสนใจแบบนี้อยู่อีกหรือเปล่า” ปกติแล้วไอ้เวย์ไม่ได้ปกปิดเรื่องที่มันเป็นไบนะครับ คุณเกดก็เลยรู้เรื่องนี้ด้วย และคงคิดว่าไอ้เวย์มันกำลังจีบเต้
“เหรอครับ ผมไม่เห็นคิดอย่างนั้นเลย” ก็ไม่เห็นมันจะเหมาะอะไรกันนี่ครับ แค่หน้าตาพอดูได้เหมือนกัน คุยกันถูกคอ กวนตีนเหมือนๆกัน แค่นี้เอง...
“เต้นี่ใครอยู่ใกล้แล้วก็รักนะคะ เกดเห็นทั้งคุณเวย์แล้วก็เจเจนี่ติดหนึบเลย แล้วคุณเท่ห์ละคะ” ปรี๊นนนนนน มือเผลอไปกดแตรซะงั้นครับ
“อ๋อ หมาวิ่งตัดหน้าอ่าครับ ส่วนเรื่องนายเต้ผมไม่ค่อยได้อยู่ห้องครับ เลยเฉยๆ” พูดไปแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองโกหก แต่ก็สงสัยเหมือนกันว่าความจริงคืออะไร
“งั้นเกดไม่ชวนคุณเท่ห์คุยแล้วดีกว่า เดี๋ยวจะเสียสมาธิในการขับรถ” อันที่จริงผมไม่ได้เสียสมาธิที่คุณเกดชวนคุยเลย แต่เสียสมาธิกับรถอีกคันนึงมากกว่า อยากให้ถึงหัวหินเร็วๆจังเว๊ยยยยย
พวกเราจอดรถที่ปั้มน้ำมันเพื่อแวะเข้าห้องน้ำ แล้วก็ซื้อขนมไปกินเล่นบนรถครับ ผมรู้สึกต้องทำอะไรซักอย่าง ไม่งั้นผมจะหงุดหงิดมากกว่านี้
“เจเจมาหาพ่อแป๊บครับ” ผมเรียกเจเจในขณะที่เจเจเพิ่งจะล้างมือหลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ
“ว่างไงคับป้อ” เจเจวิ่งหน้าแจ้นมาหาผมเลยครับ
“เจเจไม่เบื่อเหรอครับนั่งรถคนเดียว ไม่มีคนชวนคุยเลยดูสิ” ต้องใส่ไฟครับ ใส่ไฟ
“เบื่อฮับ แต่เจเจก็มีหุ่นยนต์เล่นฮับ” เอาสิ ได้หุ่นยนต์ลืมพี่เลี้ยงซะงั้น
“เอ่อ....แล้วเจเจไม่เป็นห่วงพี่เลี้ยงเจเจเหรอ ให้ไปกับอาเวย์แบบนั้น เดี๋ยวอาเวย์ก็แย่งพี่เลี้ยงเจเจหรอก” เอากันตรงๆเลยแล้วกันครับ อ้อมไปอ้อมมา จะมากเรื่องมากความเข้าไปอีก
“อือออออ ใช่ๆๆ งั้นเอาไงละคับป้อ ป้อช่วยเจเจคิดหน่อยจิ” ไม่ต้องช่วยแล้วลูก พ่อคิดไว้ให้แล้ว เจเจทำอย่างเดียวเลย
“เจเจก็.....” ผมก็บอกเจเจในสิ่งที่ผมคิดไว้ครับ เจเจพยักหน้าอย่างเดียวเลย เข้าใจใช่มั๊ยนี่
“คุยไรกันพ่อลูกคู่นี้ มีความลับอะไรกับเรอะ” ไอ้เวย์เดินออกมาจากห้องน้ำก็จับพิรุธใหญ่เลยครับ
“ความลับไรมึง กูคุยกับลูกกูเรื่องทั้วไป เกี่ยวไรกับมึง ....... โอเคนะเจเจ” ผมเถียงกับไอ้เวย์ แล้วก็หันไปบอกให้เจเจพร้อมรับกับแผนการณ์
“เพ่เต้มาแล้ว เพ่เต้คับ เพ่เต้ ไปซื้อขนมกินกันเถอะคับ ไปๆคับ” เจเจเริ่มแผนแล้วครับ เดินไปจูงมือนายเต้เข้ามินิมาร์ทแล้ว
“กูหิวน้ำ ไปซื้อโค้กดื่มหน่อยดีกว่า” เมื่อผมเห็นว่าแผนแรกกำลังไปได้สวย เลยขอปลีกตัวไปดูเจเจปฏิบัติการแผนสองดีกว่า เลยเดินแยกออกมาจากไอ้เวย์ แต่มันก็เดินตามมาครับ
“เอ๊ยยมึง รอคุณเกดเค้าด้วย เค้ายังไม่ออกมา” ผมหันหลังไปบอกไอ้เวย์ไว้ครับ
“มึงชวนเค้ามา อย่าลืมสิ” ผมย้ำกับผลของสิ่งที่มันกระทำไว้อีกทีครับ ไอ้เวย์ทำหน้าเสียอารมณ์ใหญ่ สะใจชะมัด
“เจเจจะทานไรดีละครับ กินนม ขนม หรือน้ำอะไรดี” ผมเดินตามมาก็เห็นลูกผมกับพี่เลี้ยงเจเจกำลังเลือกของกินอยู่เลยครับ เจเจแผนสอง เริ่ม !!!!
“เจเจอยากกินโจ๊กไก่อ่าครับ เพ่เต้ซื้อให้เจเจหน่อยสิครับ” ต้องอย่างนี้สิลูกพ่อ
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่เต้ซื้อให้ เอาไรอีกมั๊ย” แล้วนายเต้กับเจเจก็เดินเลือกขนมไปเรื่อยๆ ผมก็เดินหยิบขนมเหมือนกัน เน้นที่แกะยากๆ กินยากๆเข้าไว้
“ทั้งหมด 357 บาทค่ะ รับอะไรเพิ่มมั๊ยค่ะ” พนักงานมินินมาร์ทคิดเงินครับ ซื้อกันเยอะแยะเลยนะเนี่ย ผมก็ยื่นเงินให้ แล้วพนักงานก็ส่งถุงสินค้ามาให้นายเต้ แต่ผมก็ชิงมาถือไว้ซะก่อน ส่วนโจ๊กเจเจก็ให้นายเต้ถือไป
“โอเคครับ เราออกเดินทางกันต่อดีกว่า เดี๋ยวไปถึงเที่ยงจะร้อนเอาเปล่าๆ” ไอ้เวย์พูดขึ้นเมื่อรวมตัวกันที่จอดรถครบ
“เพ่เต้ๆ เพ้เต้ไปคันเดียวกับเจเจนะ” เจเจเริ่มแผนสามแล้วลูก เจ๋งมากกก
“อ้าวทำไมละเจเจ ทำไมไม่ให้พี่เต้ไปกับอาเวย์ละครับ” ไอ้เวย์ทักท้วงเลยครับ ใครยุ่งไม่ได้เลยใช่มั๊ยนี่
“ก็เจเจจะให้เพ่เต้ป้อนโจ๊กให้เจเจด้วย เจเจกินเองไม่ได้อ่า” นั่นแหละลูก แบบนั้นแหละ หน้าตาต้องอ้อนๆแบบนั้น
“เดี๋ยวอาเกดป้อนให้ก็ได้นะครับ เจเจ” เวลานี้ไม่น่ามีคุณเกดเลยจริงๆครับ คุณเกดไม่ต้องเสนอตัวก็ได้ครับ
ตอนนี้เจเจกำลังงงครับ ว่าจะทำไงต่อไปดี ผมก็ยืนลุ้นพอๆกับไอ้เวย์ที่มันก็ลุ้นเหมือนกันว่านายเต้จะเอาไง นายเต้ก็เหมือนจะสับสน อะไรนี่ อย่างกับจะเลือกคู่ โอ้...เท่ห์เซ็ง
“ไม่เป็นไรดีกว่าครับคุณเกด มันเป็นหน้าที่ของผมที่ต้องดูแลเจเจ เดี๋ยวผมไปป้อนโจ๊กเจเจเองครับ ส่วนคุณเกดคงไม่ลำบากนะครับ ถ้าจะไปกับคุณเวย์” นั่นไงครับ มันเลือกผม (คือเลือกที่จะไปกับผม ที่จริงก็เลือกเจเจอยู่ดี)
“เยสสส” อูยยย ผมเผลอดีใจเกินไปมั๊ยเนี่ย
“ไปเถอะครับเจเจ โจ๊กเปื่อยหมดแล้ว เข้าไปนั่งกินในรถกันเถอะครับ” นายเต้พอรู้ว่าต้องไปกับรถผมก็ชวนเจเจขึ้นรถทันทีครับ ส่วนคุณเกดก็ไปขึ้นรถของไอ้เวย์
มันเหมือนกัน หน้าไม่สู้ดีเลยแฮะ ส่วนไอ้เวย์เหรอครับ หน้าตายิ่งกว่าคุณเกดอีก
“แผนมึงใช่มั๊ยไอ้เท่ห์ .... ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้พ่อลูกติด” นั่นไงครับ มันเริ่มอาฆาตแค้นแล้วไง สะใจโว๊ยยยย
ผมเริ่มออกเดินทางต่อ โดยที่นายเต้กับเจเจนั่งอยู่ด้านหลัง เป็นคุณชายกันไป นายเต้ก็ป้อนโจ๊กให้เจเจครับ เจเจก็กินไปเล่นไป ชวนพี่เลี้ยงมันเล่นด้วยบางที ผมก็เริ่มหิวแล้วสิครับนี่
แผนที่ 4 เริ่มต้น !!!!!
“โอ๊ยยย หิวจังเลย หิวจนปวดท้องไปหมดแล้ว โอ๊ยย หิวๆๆ” ขอยืมมารยาหญิงมาใช้หน่อยแล้วกันครับ
“ป้อเป็นอะไรหรือคับ หิวหรือคับ” นั่นไง เจเจสนใจแปลว่ามีชัยแล้วเรา
“ใช่ครับเจเจ พ่อหิวมากๆเลย ยังไม่ได้กินไรตั้งแต่เช้าแล้ว” อ้อนลูกเข้าไว้ ไม่มีใครเข้าใจเราเท่าลูกเราแล้ว
“ขนมก็ซื้อมาตั้งเยอะแยะนี่คุณเท่ห์ แกะกินสิครับ” มาแล้วครับ เสียงของพี่เลี้ยงเจเจ มามะ มาเป็นพี่เลี้ยงผมซะดีๆ
“แต่ผมขับรถอยู่ แกะไม่ได้ กินก็ยาก นายดูสิ แต่ละอย่างที่ชั้นอยากกิน” ฮ่าๆๆ มีความสุขจังเลยครับ
“แล้วคุณจะเอาไง คุณเองไม่ใช่เหรอที่เลือกซื้อขนมแบบนี้มากิน รู้ว่าตัวเองต้องขับรถ ก็ยังเลือกขนมที่กินยากมากินอีก” เอาแล้วไงครับ เริ่มไม่เป็นไปตามแผนแล้วสิ พี่เลี้ยงเจเจดุใหญ่เลย
“เพ่เต้ก็ไปแกะขนมป้อนป้อหน่อยสิครับ เจเจอิ่มแล้ว” สุดยอดดดดดด ครับเจเจ นี่ไม่ใช่แผน แต่นี่เป็นพรสวรรค์ลูกชายผมครับ
แล้วผมก็จอดรถข้างทางเพื่อให้พี่เลี้ยงเจเจแลกที่มานั่งด้านหน้า
“มาสินาย ชั้นหิว” ผมบอกนายเต้ผ่านกระจกมองหลัง ซึ่งพอดูรู้ว่าสายตานายเต้ตอนนี้อาฆาตผมไม่แพ้กัน
“จะกินอะไรละ จะได้แกะให้กินถูก” อะไรกันนี่ พูดดีๆกับเจ้านายคุณหน่อยไม่ได้เหรอไงครับ
“อะไรก็ได้ แกะๆมาเถอะ ผมหิว” ผมพูดไปตาก็มองถนนไป เหล่มองนายเต้ไป จะเอาอะไรให้ผมกินว้า...
“นี่คุณซื้ออะไรของคุณมา มาม่า แหนมสด ลูกชินยังไม่ได้ลวก แล้วนี่อะไร ปลากระป๋อง คุณจะใช้นิ้วก้อยเปิดหรือไง คุณซื้ออะไรของคุณมาเหรอครับเนี่ย” เอ่อ... มีแต่ของพวกนี้เหรอนี่
“ก็ ... ก็ ผมไม่รู้นิ ผมอยากกิน แต่เอาไว้ค่อยกินที่รีสอร์จก็ได้ แล้วของคุณละ มีอะไรให้ผมกินบ้าง” จะพูดไปผมก็หิวจริงๆขึ้นมาแล้วสิ
“มีแซนวิท กับ นม จะกินเปล่า”
“กินๆๆ หิวมากเลยครับบบบบ” ต้องอ้อนหน่อยแล้วครับ นี่คงจะหัวเสียกับผมไปแล้วนะนี่
“คุณนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ” เหอะๆ อย่ามารู้ทันไอ้ตาพี่เลี้ยง
“ไม่ต้องทำหน้าภูมิใจ ผมด่า ไม่ได้ชม” อ้าวเรอะ อุตส่าห์ดีใจ นี่เดี๋ยวนี้มีกล้าด่าผมเรอะ ...
“อะไร จะกินหรือเปล่า เอาไป อ้าปาก” โอ๊ยย พูดไม่ได้แล้วครับ แซนวิทมาจ่อที่ปากเลย
“อ้ามมมมม กินเยอะๆนะคับป้อ จะได้โตๆซักที” เจเจครับ อยู่ข้างหลัง ยังมิวายจะมาแซวพ่ออีก อะไรของลูกผมละเนี่ย
“ฮ่าๆๆ ทานไปเลยคุณ ขับรถไปด้วย อย่ามองแต่หน้าผม ผมไม่ใช่ไฟแดง” เหอะๆ มองนิด มองหน่อยไม่ได้ ทำเป็นหวง ทีไอ้เวย์ละนะ
ตอนนี้ผมอยากขับรถไปหัวหินให้นานๆกว่าเดิมแล้วสิครับ ทำไมหัวหินไม่อยู่ใกล้สุไหงโกลกนะ จะได้อยู่แบบนี้นานๆ
“นายเต้ขอน้ำหน่อย ผมจุก”
…………………………………………………………………………………..
ทั้งอากาศ ทั้งสถานการณ์บ้านเมืองตอนนี้ช่างร้อนเหลือเกินครับ
หนีร้อนไปเที่ยวกับเจเจดีกว่า
(http://image.ohozaa.com/i4/83371_5.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=9b5df29cd7335a0c15e8e4d3e1deb928)
-
เจเจ น่ารัก คร้าบบบ
-
ครอบครัวสุขสันต์ของพ่อเท่ห์ เที่ยวหัวหินให้สนุกนะคะ อิจฉาคนไปเที่ยวจังเรา
ขอบคุณสำหรับตอนน่ารักๆ แบบนี้ค่ะ
-
^
^
^
เจเจ น่าร้ากกกกกกก
-
เจเจน่ารักจางเลยยย
ฉลาดอีกต่างหากหรือแค่ความไร้เดียงสาของเด็กหว่า :really2: :really2:
แต่ไม่เป็นไร
เจเจทำตามที่พ่อเท่ห์บอกแหละดีแล้ว
จาได้พี่เต้มาเป็นแม่ในอนาคต
:laugh:
:laugh:
:laugh:
-
หึหึหึ คุณเท่ห์ความหึงนี่มันทำให้วางแผนได้เป็นฉาก ๆ เลยรึ สมกับเป็นพ่อน้องเจเจ ไม่ต้องพูดมองตาก็รู้ใจกับน้องเจเจได้
พรสวรรค์ของน้องเจเจนี่ น่าชื่นชมดีแหะช่วยพ่อเต็มพิกัด จะน่ารักไปไหนคะ้น้องเจเจแค่นี้ก็หลงหัวปักหัวปำแล้วอะ
-
ขนาดปากบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับพี่เลี้ยงของลูกนะเนี่ย ยังลงทุนสร้างเรื่องซะขนาดนี้ ยอมรับ ๆ มาเถอะคุณเท่ห์ว่าคิดกับเต้ไปไกลแล้ว :m20:
-
รักทะเล ..รักเจเจ ..
-
คาดว่ารถอีกคันคงร้อนเป็นไฟ 555555555
จะมีแผนอะไรมาอีกมั้ยเนี่ยยยย หุหุ
-
เจเจน่ารักอ่ะ
พี่เต้ค่ะ ทำไมถึงเลือกพ่อเท่ห์อ่ะ
คิดไรกะพ่อเราป่าวเนี่ย
-
เจเจเท่ห์อย่างแรงฮ่าๆๆ
พ่อเจเจนี่ร้ายไม่เบา
:laugh: :laugh: :laugh:
-
JJ น่ารักที่สุดเลยลูก...^^
-
เบึ่อพวกปากกับใจไม่ตรงกัน ความรู้สึกช้า 555
-
คุณเท่ห์นี่เจ้าเล่ห์ไม่เบาเลยนะคะ 555+ o18
กี๊สสสสสสสสสส เจเจ น่าร๊ากมากกกกกกก อยากเอาไปนอนกกซักคืน 555555 :z1:
-
ความจริงแล้ว ไม่ควรมีคุณเวย์ กับ คุณเกด เลยต่างหากครับ อิอิ
-
คือไม่ต้องคิดมากอะไรเลย
การกระทำมันไปก่อนแล้ววววววว :m20:
คุณเท่ห์คะ อย่าซึนได้ปะ หึงเค้าหวงเค้าขนาดนั้นแล้วนา
ส่วนคุณเกดนี่จะแหม่งๆตลอด แอบจิกแบบผู้ดีเล็กน้อย
แล้วคุณเวย์คะ ท่าทางต้องไปเคลีย์กันเองกับเพื่อนรักซะแล้วววว :เฮ้อ:
ปล.เจเจน่าร๊ากกกมากอะ ฟังพ่อทุกอย่างเลย อิอิ o18
-
เจเจเก่งมากกันท่าอาเวย์ไว้นะ :z1:
-
อยากเห็นสภาพรถคุณเวย์อ่ะ คงเงียบฉี่... หรือ ?
-
o13 ให้เจเจ
พ่อเท่ห์ ร้ายกาจมาก
-
เจเจนี่น่ารักจริง ๆ ๆ
มาม่ะ มาให้พี่กอดที
คึ ๆ ๆ :กอด1:
-
“ใช่ครับเจเจ พ่อหิวมากๆเลย ยังไม่ได้กินไรตั้งแต่เช้าแล้ว” อ้อนลูกเข้าไว้ ไม่มีใครเข้าใจเราเท่าลูกเราแล้ว
“ขนมก็ซื้อมาตั้งเยอะแยะนี่คุณเท่ห์ แกะกินสิครับ” มาแล้วครับ เสียงของพี่เลี้ยงเจเจ มามะ มาเป็นพี่เลี้ยงผมซะดีๆ
“แต่ผมขับรถอยู่ แกะไม่ได้ กินก็ยาก นายดูสิ แต่ละอย่างที่ชั้นอยากกิน” ฮ่าๆๆ มีความสุขจังเลยครับ
....
แม่มเอ๊ยย เจเจเจ้าเล่ห์เหมือนพ่อมันนี่เอง
-
รักเรื่องนี้เจงๆๆๆให้ดิ้นตาย
เจเจก็น่ารักเหลือเกิ๊นนนนนนนนนนน
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คู่นี้น่ารักสุดยอดดดดดด
:z1: :z1:
จงรักกันๆๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh: :laugh:
เจเจ หวงพี่เต้มากๆนะลูก จะได้แม่ใหม่เร็วๆ
:call: :call:
-
พ่อเทห์นี่ปากไม่ตรงกับใจจริง ๆ เล๊ยยยยยย - -"
แถมยังใช้ลูกเป็นเครื่องมืออีกต่างหาก...เฮ้อออออออ...เหนื่อยใจแทนพี่เต้จริง ๆ
แล้วไหนจะลูกอ้อนที่ใช้กับเต้อีก...เอิ่มมมม..เจเจทำอ่ะน่ารักอยู่หรอกนะ
แต่ทำไมพอพ่อเต้ทำแล้วน่าหมั่นไส้ล่ะเนี่ย...ดีนะพี่เต้ไม่ยัดแซนวิชให้ทั้งอัน
ข้อหาทำตัวน่าหมั่นไส้จนเกินไปหน่ะ - -"
รออ่านตอนต่อไปนะ...อยากรู้ว่าเมื่อไหร่พ่อเทห์จะปากกะใจตรงกันเสียที...อิอิ XD
-
เจเจน่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทำหน้าที่ได้เยี่ยมยอดกระเทียมดอง อิอิ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
เจเจสุดยอดดด
-
อย่างขำ...ซื้อของที่มันกินยากจริงๆนะเนี่ย ทั้ปลากระป่อง ,ลูกชิ้นสด มาม่า :m20: สุดยอดไปเลยพ่อเท่ห์ :laugh: :jul3:
เจเจ จะน่ารัก น่าหยิกไปไหนเนี่ย...ฉลาดจริงๆ ไม่เสียทีที่พ่อเท่ห์ให้เป็นผู้ช่วยอันดับหนึ่ง..กร๊ากกกก
ส่วนคุณเกด...เฮ้อ..ไม่ไหวจะเคลียร์ ถ้าไปหัวหินจะออกอาการอะไรอีกบ้างเนี่ย
-
คุณเท่ห์เจ้าเล่ชะมัด
เจเจก็น่ารักกกก
อย่างนี้พี่เต้คงหนีครอบครัวนี้ไปไหนไม่พ้นแล้ว หึหึ
-
เจเจน่ารักมากเลยค่ะลูกกกก :impress2:
คุณเท่ห์ก็เจ้าเล่ห์สุดๆ เต้ระวังตัวน้าาา :z1:
-
^
^
^
^
^
^
:z13: จิ้มคุณ BeeRY ทะลุไปถึง คุณ ♥a2k♥
ป้อเท่ห์เจ้าเล่ห์เกิ๊นนนนน ยืมมือลูกนะ แหมมม ชอบเค้าแล้วก็ยอมรับมาเหอะ...เล่นตัวนาน เค้าจะเชียร์อาเวย์แล้วนะ :m16:
-
เจเจ เด๋วหนูก้อดกันดัมหรอก.... แต่ดีแหละไม่งั้นเด๋วไม่ได้แม่ใหม่ฮ่าๆๆๆๆ o13
-
ผมเห็นแล้วครับข้อดีของการมีลูก อิอิ
-
พ่อเท่ห์มีเจเจเป็นลูกคู่รับรองพี่เต้ไม่ไปไหนหรอกนะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สงสารคุณเวย์ :laugh3:
-
น่ารักจริงๆ
คุณพ่อ คุณแม่ น้องเจเจ
หัวหินถิ่นรัก :-[
-
พ่อลูก พอ ๆ กัน แต่พ่อนะเจ้าเลห์กว่าหลายเท่า
ส่วนน้องเจเจ รับลูกกับพ่อได้พอเหมาะพอเจ๊าะ
+1 ให้พร้อมกำลังใจครับ
-
O.o
-
พี่เท่ห์ยอมรับความจริงมาดีกว่าครับอย่าต้องให้จวนตัวเลย
ทีนี้ไป"ค้างงงงง"ที่หัวหินจริงๆ
เจเจไม่อยากจะพูดเลยว่า รักเจเจที่สุด
-
เจ้าเเผนการกันจริงๆพ่อลูกคู่นี้ o13
-
เจเจโตมาต้องเป็นแบบคุนเท่ห์แหงเลยอ่ะ
เีิริ่มออกลายเจ้าเล่ห์ตั้งแต่เด็ก 555
-
เพ่เต้แอบรู้แผนของสองพ่อลูกแล้วแกล้งเดินตามแผนป่าว :laugh:
ร๊ากกกเจเจเพิ่มเป็นพันเท่า :กอด1:
-
โว้ววว
ครายมีลูกแบบเจเจนี่นะ
สุดยอดด
อยากมีมั่ง
อิอิ
-
:o8:เจ้าเล่ห์มากๆเลยฮับป้อเท่ห์
เด๋วนี้มีอ้อนเพ่เต้ด้วย อ่า
น้องเจเจก็น่ารักตลอดดด
-
เจเจน่ารัก :o8:
-
555+
เจ้าเล่ห์ท้างพ่อท้างลูกเลยยยยย
นายเต้จะรอดไปได้กี่ตอนว่ะเนียะ แต่ก็นะแอบสงสารคุณพี่เวย์ซะงั้น
-
เจเจน่ารักมากเลยลูก ฉลาดที่สุดดด
ส่วนเวย์กะเกตเนี่ย รถน่าจะเสียกลางทางเนอะ หึหึ
อยากให้คุณพ่อรู้ใจตัวเองเร็วๆจัง จะได้รุกแบบเต็มตัวซะที
ลุ้นๆๆๆ รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ ^^
-
เจเจ น่ารักได้อีกอ่ะคร่า~ o13 แผนการร้ายไม่เบา อิอิ
แหมชอบเต้ก็บอกเขาไปตรงๆ ยอมรับตัวเองซักทีค่ะคุณเท่ห์
ไม่น่าชวนคุณเกดมาด้วยเลยอะ = =
-
เจเจน่ารักที่สุด
พ่อเท่ห์ก็เจ้าเล่ห์ใช่ย่อย :m20:
-
:really2: :really2: ตามอ่านทันซะที :really2:
เจเจ น่ารักมากมายเลยอะ :-[ :-[
-
เบึ่อพวกปากกับใจไม่ตรงกัน ความรู้สึกช้า 555
^
ใช่เลย
เจเเจ รูปนี้น่ารักมาก
ขัดใจนายเวย์ กะยัยคุณเกด
+1
-
น่ารักกันทั้งพ่อทั้งลูกเลยจริงๆๆค่ะ
ฮ่าๆๆๆ แผนสูงจริงๆๆๆ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20:
อย่าลืมเคลียกับเพื่อนเวย์ด้วยนะ เคยพูดอะไรไว้อ่ะ :laugh:
-
พี่เต้ก็ รู้ๆ อ่ะนะ เหอ ๆ ๆ เขิล ล
-
ขอให้ประเทศไทยจงสงบไวๆ
................................................
ตอนที่ 23
ในที่สุด ผม คุณเท่ห์ และก็เจเจก็มาถึงรีสอร์ทของคุณเวย์ที่หัวหินครับ ไม่อยากบอกว่าคุณเท่ห์ขับรถได้ช้ามาก ทั้งๆที่คุณเวย์โทรมาบอกว่าถึงตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ปากก็บอกว่ารีบไปไหนๆ เกือบทะเลาะกันตั้งหลายรอบ แต่ทำไงได้ละครับ เค้ามันเจ้านาย ผมมันแค่ลูกจ้าง จะหาญกล้าอะไรมากมาย ไม่เห็นแก่เจเจไม่มานั่งรถคันเดียวกับคุณหรอก
“มาถึงแล้วเหรอน้องเต้ พี่เวย์รอตั้งนานแหนะ นึกว่าไอ้เท่ห์จะหลงซะแล้ว” คุณเวย์ออกมารับผมตั้งแต่ลงจากรถเลยครับ เป็นเจ้าของที่บริการได้ดีจริงๆ
“ตอนแรกผมก็คิดว่าคุณเท่ห์จะหลงแล้วเหมือนกันครับ นึกว่าจะอดเที่ยวซะแล้ว” ผมขอบ่นกับคุณเวย์นิดนึงครับ
“ไงมึง กูนึกว่าจะหลงซะแล้ว” คุณเวย์ทักคุณเท่ห์ทันทีที่คุณเท่ห์ลงมาจากรถ
“ทำอย่างกับกูไม่เคยมา รีสอร์ทใหญ่ๆ สวยๆ ระดับห้าดาวแบบนี้ จะมีซักกี่ที่กันในหัวหิน” คุณเท่ห์เค้าพูดประชด หรือพูดจริงจังครับนั่น
“แหม มึงก็พูดเกินไป ไปๆ เข้าไปข้างในกัน กูให้คนเค้าเตรียมอาหารไว้ให้แล้ว” คุณเวย์พูดพร้อมกับนำเข้าไปในโรงแรม ผมหยิบสัมภาระต่างๆ แล้วก็จูงมือเจเจเข้าไปในรีสอร์ท
“เดี๋ยวน้องเต้ให้กระเป๋าน้องเค้าไปเลยนะ เดี๋ยวน้องเค้าจะเอาไปเก็บไว้ให้ในห้อง ของมึงด้วยไอ้เต้” คุณเวย์บอกให้ผมส่งกระเป๋าให้กับพนักงานรีสอร์ท แล้วก็พาเดินเข้าไปในรีสอร์ทต่อ รีสอร์จของคุณเวย์สวยมากเลยครับ ตกแต่งอย่างเป็นธรรมชาติ มีสระว่ายน้ำกลางรีสอร์จด้วย มีมุมสงบๆเยอะมาก นี่ถ้ามาพักเองคงแพงน่าดู
“มากันแล้วเหรอคะ เกดนึกว่าไปหลงอยู่แถวไหนซะแล้ว” พอเราเข้ามาถึงห้องอาหารก็พบว่าคุณเกดได้นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“มาครับ มาทานอาหารเที่ยงกัน หิวกันแล้วใช่มั๊ยครับ” คุณเวย์นี่รู้ใจจริงๆครับ เพราะตอนนี้ผมหิวมาก ก็แซนวิทที่กะจะซื้อไว้กินบนรถ ก็ต้องเอาไปให้คุณชายเท่ห์เค้ากินซะงั้น พูดแล้วเจ็บใจจริงๆ
“โอ้โห อาหารน่าทานทั้งนั้นเลยครับ” ผมเผลออุทานออกมาเมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะ กุ้ง หอย ปู ปลา เพียบเลยครับ
“น้องเต้ไม่แพ้อาหารทะเลใช่มั๊ยครับ ทานได้ทุกอย่างใช่เปล่าครับ” คุณเวย์ครับ ผมไม่เคยแพ้อาหารที่ทานได้ในโลกครับ
“ผมไม่แพ้ครับ แต่ผมไม่ค่อยกินอาหารทะลเบ่อยเท่าไหร่” ผมตอบคุณเวย์ไปพร้อมกับหย่อนก้นนั่งลงเก้าอี้ที่ถัดมาจากเจเจ แล้วคุณเวย์ก็นั่งถัดผมไปอีกที
“เจเจครับ แลกที่นั่งกับพ่อหน่อย พ่ออยากนั่งตรงนี้” ผมได้ยินคุณเท่ห์กระซิบที่หูเจเจครับ อะไรของเจ้านายอีกละ
“ทำไมต้องแลกด้วยละครับ เจเจนั่งข้างผมตรงนี้แหละดีแล้ว ผมจะได้ช่วยดูแล” ให้ไปนั่งอีกตัวนึง ผมก็ดูแลยากสิครับ
“ไม่เป็นไร ชั้นดูแลลูกชั้นเอง” ให้มันจริงเถอะครับ อย่ามาบอกให้ผมดูแลละ เจเจก็เชื่อพ่อซะเหลือเกิน ขยับไปอีกตัวแล้ว ทีนี้เจเจก็นั่งติดกับคุณเกด ถัดมาก็เจเจ คุณเท่ห์ ผม แล้วก็คุณเวย์
“ผมว่าเราอย่าพิธีรีตองอะไรมากเลยนะครับ ผมหิวแล้ว” แม้จะไม่ใช่เจ้าภาพของวันนี้ แต่ผมขอเปิดการกินครั้งนี้เองแล้วกันนะครับ
“ตามสบายเลยครับน้องเต้ อยากกินอะไรบอกพี่นะ เดี๋ยวพี่แกะให้” เอ๊ยย จริงดิ ชอบๆๆ ผมชอบกินอาหารทะเลครับ แต่ขี้เกียจแกะเป็นที่หนึ่ง แล้วก็แกะไม่เก่งด้วย
“งั้นขอกุ้งตัวนึงครับ” แค่ผมพูดไปแค่นั้นแหละครับ ภาพตรงหน้าคือผู้ชายสองคนกำลังแย่งกุ้งตัวเดียวกันต่อหน้าผม อะไรกันครับคุณเวย์ คุณเท่ห์ กุ้งมีตั้งหลายตัว
“ผมเอาตัวนี้ก็แล้วกันครับ” เป็นผมที่ต้องหยิบกุ้งอีกตัวขึ้นมา เพื่อไม่อยากให้มีปัญหากับบนโต๊ะแห่งนี้ เจเจกับคุณเกดงงกันไปเลย ผมก็งงครับ ไม่ใช่แค่คุณสองคน
“เอามานี่ครับน้องเต้ เดี๋ยวพี่แกะให้” ผมเห็นคุณเวย์อาสา เลยเอากุ้งตัวที่ผมหยิบมาส่งไปให้คุณเวย์ ส่วนคุณเท่ห์ก็เอากุ้งที่หยิบได้(เรียกว่าแย่งได้ดีกว่า) เอาไปแกะเหมือนกันครับ
“นี่ครับน้องเต้ กุ้งเผาอร่อยๆ” คุณเวย์แกะกุ้งเร็วมากครับ ไม่ทันไรผมก็ได้กินกุ้งทันใจ หันไปมองหน้าคุณเท่ห์ ก็ถือกุ้งที่แกะเสร็จแล้วอยู่เหมือนกันครับ แล้วจะเอาให้ใครเหรอครับนั่น
“เอ่ออ... เอานี่เจเจกุ้งเผา พ่อแกะให้” อ๋อ ให้เจเจนี่เอง
“แต่เจเจไม่ค่อยชอบกินกุ้งนิครับ เจเจอยากกินหอยมากกว่า” อ้าว เจเจ ไหงไปขัดพ่อซะงั้น คุณเท่ห์ถึงกับชะงัก เอากุ้งให้ใครละครับทีนี้
“เอามาให้เกดก็ได้ค่ะคุณท่ห์ เกดอยากกินพอดี แต่ก็ไม่ค่อยอยากแกะเหมือนกัน” ต้องขอบคุณคุณเกดนะนายท่าน เค้าช่วยชีวิตนายไว้เลยนะนั่น แล้วคุณเท่ห์ก็ส่งกุ้งไปให้คุณเกดทานครับ
มื้อเที่ยงของวันนั้นอร่อยมากๆเลยครับ เจเจกินทั้งหอย ปู แต่ที่กินเยอะสุดคงเป็นปลา เห็นเจเจกินได้แบบนี้แล้วดีใจครับ พี่เลี้ยงอย่างผมแฮปปี้ ส่วนผมเหรอครับ อาหารทะเลเต็มจานไปหมด คุณเวย์แกะให้ผมเยอะแยะเลย บางทีคุณเท่ห์ก็แกะให้ด้วย ผมนี่กินแทบไม่ทัน ส่วนคุณเกดคงห่วงสวยแน่ๆครับ เห็นกินน้อยมาก มือนี่แทบไม่เปื้อนอาหารทะเลเลย ผมสงสัยอยู่เหมือนกัน ว่าแกไม่ชอบกิน หรือไม่มีใครแกะให้ แต่คิดว่า คงไม่ชอบมากกว่า เหอะๆๆ
กินอาหารเสร็จ พวกผมก็แยกย้ายกันเข้าห้อง ผมนอนกับเจเจครับ คุณเกดนอนคนเดียว ส่วนคุณเท่ห์นอนกับคุณเวย์ โดยคุณเวย์ให้เหตุผลว่า ถึงแม้เป็นกิจการของตัวเอง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องแยกนอนกับเพื่อน เปลืองห้องโดยเหตุ มันก็จริงครับ ส่วนคุณเท่ห์นั้นก็ได้อยู่แล้ว นายท่านผมไม่ค่อยคิดอะไร ส่วนทริปของวันนี้คงไม่มีอะไรมาก เพราะว่าคุณเวย์ต้องไปทำธุระ พวกเราเลยได้พักหายเหนื่อยจากการเดินทางกัน
“เจเจครับ ไปว่ายน้ำในสระกันมั๊ย” ถึงแม้ว่ามาทะเลทั้งที แต่ถ้าไปเล่นทะเลตอนนี้คงดำกลับกรุงเทพแน่ เลยชวนเจเจไปเล่นน้ำเสระก่อนแล้วกัน เย็นๆค่อยว่ากันอีกที
“ไปๆฮับ ... เจเจเตรียมกางเกงว่ายน้ำตัวใหม่มา รับรองใส่ไปสาวๆกรี๊ดเจเจแน่” ขนาดนั้นเชียวไอ้ตัวเล็ก แค่สามขวบทำเก๋าจริงๆเล๊ยยย
“กริ๊งงงง กริ๊งงงงงงง” เอ โทรศัทพ์รีสอร์ทเข้ามา
“สวัสดีครับ”
“นายจะไปไหนบ้าง ชั้นจะได้พาไป” คุณเท่ห์ครับ จะชวนเที่ยวเหรอเนี่ย
“ก็คุณเวย์บอกว่าค่อยเที่ยวพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอครับ ผมกับเจเจเลยจะไปเล่นน้ำสระกัน” ใจจริงก็อยากเที่ยวครับ แต่อยากไปพร้อมๆกันมากกว่า
“อืม ก็แล้วแต่ จะไปเล่นน้ำที่สระใช่มั๊ย งั้นเดี๋ยวชั้นไปด้วย” คุณเท่ห์แกแปลกๆไป ว่ามั๊ย??? แต่ก็ช่างเหอะๆ อย่าเพิ่งคิดอะไรมากไปตอนนี้ มาเที่ยงเราต้องสนุก
“ไปกันเถอะคับเพ่เต้ เจเจเสร็จแล้ว” เจเจพร้อมแล้วครับ ทั้งกางเกงว่ายน้ำ หมวก แว่นตา แล้วห่วงยางอีก เตรียมการมาอย่างดีจริงๆ
“ไปๆ ครับ พี่ก็เสร็จแล้วเหมือนกัน” ผมก็ใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวเหมือนกัน มีแว่นตาไปด้วยอันนึง
ผมออกมาเล่นน้ำซักพัก คุณเท่ห์กับคุณเกดก็ตามออกมา ไม่น่าเชื่อครับ ว่าภาพที่ผมเห็นสองคนนี้เดินออกมา มันช่างเหมือนกับว่าเค้าเป็นแฟนกัน หรือไม่ก็คู่แต่งงานใหม่ๆ ความเหมาะสมของทั้งสองคน ท่าทางที่หยอกล้อกัน ความสวยหล่อของทั้งสองคน มันทำให้ผมคิดว่า คุณเกดเหมาะจะมาเป็นแม่ใหม่ของเจเจมากๆ
“คุณเท่ห์ก็พูดไปนั่น หุ่นของเกดก็ไม่ได้ดีอะไรมากมาย ออกจะอวบนิดหน่อยด้วยซ้ำ” สงสัยทั้งสองคนจะคุยกันเรื่องหุ่นของกันและกันอยู่
“โอ๊ย อย่างนี้หุ่นไม่มี ก็คงไม่มีหญิงไทยคนไหนหุ่นดีแล้วครับ” นั่นสิครับ ผมว่าหุ่นของคุณเกดสวยมากเลยครับ อย่างกับนางแบบอย่างไรอย่างนั้น
“แหม คุณเท่ห์ก็ใช่ย่อยซะที่ไหน หุ่นแบบนี้อย่าไปเดินไกลๆละ เดี๋ยวจะโดนใครฉุดเอา แค่นี้สาวๆริมสระก็มองคุณจะแย่แล้วนะคะ” ผมหันไปมองรอบๆสระ ก็เป็นจริงอย่างที่คุณเกดพูดครับ ด้วยสรีระที่เข้ากับหน้าตา ทั้งกล้ามแขน กล้ามหน้าท้อง ที่ขึ้นอย่างสมรูป เล่นเอาสาวๆแถวนั้นมองกันตาค้างเลย
“นายเต้ แล้วเจเจละ” เหมือนคุณเท่ห์จะเรียกผมนะครับ
“นายเต้ เจเจลูกชั้นละ” จริงด้วยครับ เค้าเรียกผม
“อ๋อ ครับ เจเจเล่นอยู่สระเด็กอ่าครับ ทางโน้นครับ” ผมบอกพร้อมชี้ไปทางสระเด็กที่มีเจเจ และเด็กอยู่สองสามคนกำลังเล่นกันอยู่
“เต้ปล่อยให้เจเจเล่นอยู่อย่างนั้นได้อย่างไรละ ถ้าเจเจเกิดจมน้ำขึ้นมานายจะช่วยทันมั๊ย ไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวเกดไปดูเจเจให้ดีกว่านะคะ” เอ่อออ ผมทำอะไรผิดไปใช่ป่ะครับเนี่ย ก็เห็นว่าน้ำมันตื้น แล้วก็เห็นเล่นกับเพื่อน
“ไม่เป็นไรหรอกนายเต้ คุณเกดเค้าก็แค่เป็นห่วงเจเจ” คุณเท่ห์คงจะพูดปลอบเพื่อไม่ให้ผมรู้สึกแย่สินะครับ แต่ก็รู้สึกไปแล้ว
“เดี๋ยวผมไปดูเจเจดีกว่าครับ ยังไงซะมันก็หน้าที่ผม” ผมทำท่าจะกระโดดขึ้นจากขอบสระ เพื่อจะไปหาเจเจที่สระเด็ก แต่คุณเท่ห์สิครับ กลับผลักผมลงมาอีก ลงมาพร้อมคุณเท่ห์นั่นแหละ
“ไม่ต้องไปหรอก คุณเกดเค้าอาสาแล้ว นายมาเล่นน้ำเป็นเพื่อนชั้นมา” โห อะไรนี่ ได้ทีก็ใช้คุณเกดซะงั้น
“ไม่เอาอ่า ผมเกรงใจคุณเกดเค้า” ยังไงซะ มันก็หน้าที่ผม
“แต่ชั้นบอกให้นายอยู่นี่ นี่คือคำสั่ง” เอาเข้าแล้วไง บ้าอำนาจมาอีกแล้ว อยู่ก็ได้เว๊ย
“นายนี่ก็หุ่นดีนะ ชั้นนึกว่าจะผอมๆ เก้ๆ กังๆ” ตกลงคุณชมหรือด่าผมกันนี่
“ก็พอมีบ้าง ผมไม่ชอบมีพุง เลยซิทอัพบ่อยๆ แล้วก็เคยเล่นฟิตเนสด้วย” ก็อธิบายไปตามที่เคยทำมาครับ
“ใครจะหุ่นดีสู้คุณได้ละ ดูสิมีแต่คนจ้องจะกิน” ผมก็ชมคุณเท่ห์เหมือนกันครับ แต่ชมในแบบของผม
“นี่นายหวงชั้นเหรอ ที่มีคนมองชั้นแบบนี้” อึ๋ยย หวง
“นี่คุณพูดอะไรของคุณ หวงเหิงอะไร ไม่มี๊” จะไปหวงอะไร หุ่นก็หุ่นคุณ ไม่ใช่หุ่นผมซะหน่อย
“จริงเหรอ จริงเหรอ” ดูทำเข้า ... น่ารักตายแหละ
“พอเลยคุณเท่ห์ ทำอะไรเหมือนเด็ก” ผมรำคาญกับท่าทางของคุณเท่ห์เลยตวัดน้ำใส่หน้าคุณเท่ห์ไป ท่าทางคุณเท่ห์จะไม่ยอม ซัดน้ำใส่หน้าผมบ้าง เล่นกันอย่างนี้ใช่มั๊ย ไม่รู้ซะแล้วว่าผมเป็นใคร
“ปู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เต็มหน้าเลยครับ มังกรพ่นน้ำของผม
“แหวะ นายเต้เล่นอะไรของนายนี่ อุบาตร สกปรก พ่นน้ำมาจากปากนี่นะ” ใช่ครับ ผมอมน้ำแล้วพ่นใส่หน้าคุณเท่ห์ เป็นไงละ
“นายนี่มันกวนซะแล้ว” คุณเท่ห์ว่ายน้ำใกล้ผมมาเรื่อยๆ เข้ามาเรื่อยๆ แล้วก็
“ฮ่าๆๆ คิดจะจับผมเหรอ ฝันไปสิบปีแสงเถอะครับคุณเท่ห์” ดีนะที่ผมหลบทัน ไม่งั้นละก็..... อ้าวคุณเท่ห์หายไปไหนแล้ว เอ๊ย จมน้ำรึเปล่า
“เอ๊ยยยยยย” คุณเท่ห์ครับ เค้าดำน้ำมาดึงขาผม ตอนนี้เราสองคนเลยจมอยู่ใต้สระน้ำกัน ตอนนี้คุณเท่ห์เปลี่ยนจากจับขามาจับเอวผมแล้วครับ ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดสิครับ ก็คุณเท่ห์ตัวก็ใหญ่กว่า แรงก็เยอะกว่า ผมดิ้นจนเจ็บเอวหมดแล้ว ตอนนี้เห็นหน้าคุณเท่ห์แล้วอยากต่อยมากๆเลยครับ ทำหน้ามีความสุขมากที่จับผมได้
แล้วนี่อะไรกันอีกละครับ
จะขยับหน้ามาใกล้หน้าผมทำไม
จะทำตาหวานแบบนั้นทำไม
มันชักจะใกล้เกินไปแล้วนะครับคุณเท่ห์ ....
คุณเท่ห์อย่าทำแบบนั้นนะครับ
“บุ๋งงงงงงงงงง” ในที่สุดผมก็หลุดจากเงื้อมมือมารของคุณเท่ห์มาได้ครับ
“เฮ้ออออ เกือบไปแล้วมั๊ยเรา ถอยเข้าฝั่งก่อนดีกว่า” ว่าแล้วผมก็รีบว่ายไปขอบสระครับ คุณเท่ห์โผล่มาจากน้ำ ทำหน้างงอยู่แป๊บนึงก็ว่ายไปขอบสระอีกด้านนึงเหมือนกัน ตอนนี้ไร้ซึ่งคำพูดใดๆจากทั้งสองคน
“ทำอะไรอยู่เหรอคะ สองหนุ่ม” เสียงคุณเกดเรียกถามพวกเราสองคนครับ ในมือคุณเกดก็จับมือเจเจมาด้วย
“อ้อ เปล่าครับ กำลังว่ายน้ำเล่นนะครับ” ผมต้องรีบตอบไปก่อนครับ เพราะเหมือนกับคุณเท่ห์ยังไม่มีอากาศเข้าสู่สมอง ยังประมวลผลไม่ได้
“ป้อคับ เจเจอยากเล่นน้ำกับป้อคับ ป้อมารับเจเจหน่อยสิ” เจเจปล่อยมือออกจากคุณเกด แล้วยื่นมือทั้งสองข้างไปทางคุณเท่ห์ เพื่อจะให้คุณเท่ห์อุ้มลงไปเล่นน้ำ
“โอเคครับ เจเจ เดี๋ยวพ่อไปรับนะครับ” คุณเท่ห์หน่วยประมวลผลคงเริ่มทำงานแล้ว เห็นว่ายน้ำไปรับเจเจจากคุณเกด
ตอนนี้ภาพที่ผมเห็นก็คือ คุณเท่ห์ และคุณเกดกำลังสอนเจเจว่ายน้ำ เจเจยิ้มหัวเราะใหญ่เลยครับ คุณเท่ห์ก็แกล้งเจเจไปเรื่อย โดยมีคุณเกดคอยปรามอยู่ ภาพที่ผมเห็นนี้มันเหมือนกับภาพครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ภาพที่เจเจต้องการ พ่อ...แม่...ลูก
ผมเดินออกมาจากสระน้ำตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ตอนนี้ผมมาถึงห้องพักของผมแล้ว ในใจก็ได้แต่ถามตัวเองว่า ที่เกิดขึ้นใต้สระน้ำคืออะไร คุณเท่ห์จูบผมเหรอ หรือแค่อุบัติเหตุ หรือผมคิดไปเอง ในเมื่อมองอีกภาพหนึ่ง ภาพของการสอนเจเจว่ายน้ำ ภาพความสุขของครอบครัว คงเป็นภาพที่เจเจต้องการให้เกิดขึ้นภายในครอบครัวของเจเจสินะ ....
ทำไมเราต้องเอาเรื่องนี้มาคิดด้วยนะ ... ทำไม
“เพ่เต้คับ ... เพ่เต้ ตื่นได้แล้ว ไปกิงข้าวกัน” เสียงเจเจเรียกผมไม่ไกลจากหูนัก นี่ผมหลับไปตั้งแต่ตอนไหนนี่
“อ๋อครับ เจเจ เดี๋ยวพี่ไปล้างหน้าล้างตาแล้วตามไปนะครับ” เจเจเลิกเล่นน้ำนานแล้วเหรอนี่ แล้วใครอาบน้ำเปลี่ยนชุดให้ละ คงจะเป็นคุณเท่ห์ละมั้ง
คืนนั้นหลังจากกินอาหารค่ำเสร็จ ผมก็ลงไปเดินเล่นชายหาดหน้ารีสอร์ท ซึ่งกลางคืนแบบนี้ทะเลช่างแตกต่างกับกลางวันซะเหลือเกินครับ
“มาเดินทำอะไรคนเดียวคะ” ผมหันหลังไปดู เมื่อได้ยินเสียงมีคนทักตามหลังมา
“อ้าว คุณเกดนั่นเอง พอดีอยากเดินออกมาสูดอากาศอ่าครับ คุณเกดละครับ มาเดินเล่นเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ อากาศที่นี่ดีจังเลยนะคะ ว่ามั๊ย ไม่เหมือนที่กรุงเทพเลย” แม้ว่าหัวหินจะอยู่ห่างจากกรุงเทพแค่สองชั่วโมงกว่า แต่บรรยากาศมันช่างแตกต่างกันเหมือนที่คุณเกดพูดไว้จริงๆนั่นแหละครับ
“ใช่ครับ อากาศที่นี่ดีมากๆเลย ผมมาทุกครั้งก็ติดใจที่นี่ทุกครั้งเลย” ไม่น่าเชื่อจริงๆครับ ว่าหัวหินมันมีเสน่ห์ของมันจริงๆ
“คราวหน้าถ้ามีโอกาส เกดก็อยากมากับครอบครัวเหมือนกันค่ะ” คุณเกดพูดแสดงความคิดเห็นในครั้งต่อไป
ครอบครัวเหรอ ???
เราเงียบกันซักพัก ก่อนที่คุณเกดจะพูดอะไรออกมา
“เต้คิดจะเป็นพี่เลี้ยงเจเจไปอีกนานเท่าไหร่คะ” คำถามนี่อีกแล้ว คำถามที่ผมไม่เคยคิดหาคำตอบเลย
“ผมไม่เคยคิดครับ ว่านานเท่าไหร่ แต่เมื่อถึงเวลา ผมก็จะไป” ใช่ครับ เมื่อถึงเวลาของมันผมก็จะไป สายตาของผมตอนนี้มันทอดยาวไปที่ทะเลมืดข้างหน้าครับ ผมหวังว่าเวลาในการอยู่ดูแลเจเจของผม คงจะยังเหลือมากพอนะครับ
“งั้นเกดว่า คงถึงเวลาแล้วมั้งคะ” ผมหันหน้ามามองคุณเกดอย่างไม่ตั้งใจ หมายความว่าอย่างไรถึงเวลาแล้ว คุณเกดเอาอะไรมาวัด
“เกดว่า เต้น่าจะออกจากการเป็นพี่เลี้ยงเจเจได้แล้วมั้งคะ เพราะว่ายิ่งเต้มาเป็นพี่เลี้ยงให้เจเจมากเท่าไหร่ โอกาสที่ชั้นจะไปเป็นแม่ใหม่ให้เจเจมันก็มีน้อยขึ้นเท่านั้น” ผมอึ้งในคำพูดของคุณเกดมากครับ ไม่คิดว่าคุณเกดจะพูดแบบนี้ออกมาได้
“จะว่าไปนายก็ทำคะแนนกับเจเจได้ดีนี่ พี่เลี้ยงคนอื่นๆอยู่กับเจเจเกือบปี กว่าเจเจจะรักแล้วก็จะติดแจแบบนาย พอชั้นรู้ว่าเจเจเริ่มติดพี่เลี้ยงคนไหน ชั้นก็จะจ้างให้พี่เลี้ยงคนนั้นออกไป” นี่คุณทำถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“แปลว่าพี่เลี้ยงคนเก่าก็...”
“ใช่ฝีมือชั้นเองแหละ ชั้นไม่อยากให้ใครมาได้ความรักจากเจเจไป เพราะนั่นอาจทำให้คุณเท่ห์มองข้ามชั้น และอาจไม่สนใจชั้นก็ได้” คุณเกดอธิบายเรื่องที่ผมไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริง
“ทำไมคุณถึงต้องทำถึงขนาดนั้นด้วยละครับ แค่คุณอยากเป็นแม่ใหม่ของเจเจ ทำไมคุณต้องทำถึงขนาดนั้นละครับ” ผมงงในความคิดของคุณเกดมาก ว่าทำไมต้องลงทุนไล่พี่เลี้ยงเจเจแต่ละคนออกด้วย
“ก็ถ้าชั้นไม่ทำแบบนี้ คุณเท่ห์ก็จะไม่สนใจชั้น โอกาสที่ชั้นจะได้แต่งงานกับคุณเท่ห์ก็น้อยลงๆ ตอนแรกที่เจเจได้พี่เลี้ยงใหม่เป็นผู้ชาย ชั้นก็โล่งใจนะ แต่พอมารู้ตอนหลังว่าไม่ใช่ ชั้นเลยชักไม่ไว้ใจนาย”
“คุณเกด !!!! คุณจะดูถูกผมเกินไปแล้วนะครับ” ทำไมคุณเกดต้องคิดร้ายกับผมอย่างนั้นด้วย
“ก็เพราะชั้นต้องคิดให้รอบด้านไงล่ะ อืม วันนี้ชั้นแค่มาเตือนเธอเฉยๆนะ ยังไงก็เตรียมรับมือชั้นดีๆแล้วกัน แต่ส่วนมากแล้ว พี่เลี้ยงเจเจทุกคนก็ไม่มีใครต้านมือชั้นได้ ชั้นไปละ ไม่อยากยืนริมชายหาด ให้คนมองว่าเป็นคนอย่างว่า” คุณเกดพูดจบ ไม่สิ พร่ามมากกว่าเสร็จ ก็เดินกลับเข้ารีสอร์จไป
ผมคงทำอะไรกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ใช่มั๊ยครับ นอกจากจะอดทนไว้ แล้วผมจะบอกเรื่องนี้กับคนอื่นอย่างไรดี สาวสวยใสซื่อที่ใครต่อใครเห็น ใครต่อใครรู้จัก ทำไมถึงเป็นคนละคนกันแบบนี้ แล้วนี่ผมทำผิดอะไร ทำไมผมต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้ด้วย แค่เป็นพี่เลี้ยง ผมแค่เป็นพี่เลี้ยง... ไม่ใช่เหรอ
“น้องเต้ พี่เวย์หาตั้งนานแหนะ ทำไมมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ครับ” ผมหันหน้าไปหาต้นเสียง ซึ่งก็คือคุณเวย์กำลังเดินมาทางผม ผมยิ้มให้คุณเวย์ หันหลังกลับแล้วถอดรองเท้าเอามารองนั่งชันเข่าบนชายหาด
คุณเวย์ก็เดินมานั่งใกล้ผม
“ทะเลกลางคืนนี่ มันน่ากลัวจริงๆนะครับ” ประโยคแรกที่ผมพูดออกมา เมื่อคุณเวย์นั่งนิ่งข้างๆผม
“ใช่ครับ ทั้งน่ากลัว ทั้งอันตรายเลย ทำไมเหรอครับ น้องเต้อยากเล่นน้ำเหรอ” คุณเวย์พูดไปมองทะเลไป และก็มองหน้าผมไป
“ถ้าผมอยากลองเล่น ผมจะไหวหรือเปล่าครับคุณเวย์” ถ้าผมจะลองสู้กับความมืดของทะเล ผมจะสู้มันไหวหรือเปล่าครับ
“ถ้าน้องเต้พร้อม ก็ลองดูสิครับ แต่ถ้าไม่พร้อมก็อย่าเพิ่งดีกว่า ยังไงกลางวันทะเลมันก็ทั้งสวย ทั้งปลอดภัย น่าเล่นกว่าตั้งเยอะ”
“นั่นสินะครับ ทั้งที่ก็ทะเลเดียวกัน ต่างกันก็แค่เวลา” แล้วภาพไหนกันละครับ คือตัวตนที่แท้จริงของมัน ภาพไหนกันแน่...
“วันนี้น้องเต้มาแปลกจังเลย พี่เวย์ชักจะรับมุขไม่ทัน น้องเต้เครียดเรื่องอะไรรึเปล่าครับ” คุณเวย์พูดไป ทำหน้าสงสัยในตัวผมไป มองหน้าผมเหมือนจะหาเลขมงคล เห็นคุณเวย์ทำหน้าทำตาแบบนี้ ตลกชะมัดเลยครับ
“เปล่าครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร แค่แปลกใจในบางเรื่อง แต่เดี๋ยวก็คงปรับตัวได้” อีกไม่นานผมคงจะต่อกรกับมันได้แน่ๆ
“น้องเต้คงลำบากสินะครับ มาเป็นพี่เลี้ยงเจเจแบบนี้ มีไรให้พี่เวย์ช่วยก็บอกนะครับ พี่เวย์ยินดีเสมอ” ผมรู้สึกดีจริงๆครับ ที่ได้รู้จักกับคุณเวย์ ในตอนแรกๆที่กลัวๆ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกอุ่นใจเวลาที่ได้คุย ตอนที่นั่งรถมาเมื่อตอนเช้ากับคุณเวย์ คุณเวย์ทำให้ผมยิ้มหัวเราะได้ตลอด คุณเวย์ชอบเล่าเรื่องขำๆ ไม่ก็ทำท่าขำๆให้ผมดู
“ได้ครับ ถ้ามีอะไร ผมจะบอกคุณเวย์นะครับ” ยังไงมีคุณเวย์เป็นที่พึ่งก็ยังดีกว่าไม่มีใครเลย....ใช่มั๊ยครับ
“น้องเต้รู้มั๊ย ว่ามีคนๆนึง มาทำให้ชีวิตของพี่เปลี่ยนไปเยอะมาก” คุณเวย์จะพูดอะไรอีกละครับตอนนี้ สายตาคุณเวย์มองออกไปในทะเล แต่หน้าตาคุณเวย์ตอนนี้กลับทำให้ผมต้องจ้องมองคุณเวย์ค้างไว้ จะได้ขำง่ายๆ
“จากเมื่อก่อนที่พี่เคยเจ้าชู้ คบใครทิ้งๆขว้างๆ พอได้มาเจอกับเค้าคนนั้น คนธรรมดา หน้าตาก็ไม่ได้ดูดีตรงไหน ออกจะน่ารักซะด้วยซ้ำ แต่รอยยิ้มของเค้า มันทำให้พี่ต้องยิ้มตามทุกครั้ง แววตาเศร้าๆของเค้า มันทำให้พี่เกือบจะร้องไห้ตามทุกทีสิ พี่อยากพบเค้าทุกวัน อยากได้ยินเสียง อยากแค่เห็นหน้า เห็นรอยยิ้ม ” คุณเวย์หยุดพูด แล้วหันหน้ากลับมามองผม ผมจะหันหน้ากลับก็ไม่ทันแล้วสิ
ตอนนี้คุณเวย์เงียบ เอาแต่มองหน้าผม
“น้องเต้ครับ เป็นแฟนกับพี่ได้มั๊ยครับ”
.....................................................................................
(http://image.ohozaa.com/ic/psul2.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=0cd13dd55b9da787a08540e3b767a0bf)
เรื่องราวกำลังจะดราม่า เชิญพี่ป้าน้าอามาปูเสื่อรอชมครับ !!!!!
:z2: :z2:
-
:z13:
-
นังนี้ :fire:
ร้ายเลยเชียวนะยะ :angry2:
เต้จับโขกต้นมะพร้าวเลยค่ะ
หน้าหมั่น ใส่ สุดๆอ่ะ :m16:
:m16: :m16:
-
เฮ่ย
มันไม่ค้างตรงไหนเนี่ย
คุณพี่
-
แร็งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงนะนังเกด
อย่างงี้คงหายากนะสามีอ่ะ :angry2:
-
:3125:เผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมาแล้วเหรอคุณเกด
ร้ายไม่ใช่เล่นนะ .. เต้เตรียมรับมือคน ๆ นี้ไว้เลยนะ
-
นั่นไง
สาเหตุที่พี่เลี้ยงเจเจลาออกบ่อยๆ
ร้ายนะยะหล่อน
เต้สู้ๆอย่าไปแพ้นังชะนีคนนี้นะ ชิชะ :3125:
-
ยัยคุณเกด... :beat: ร้ายนะยะเธอ ชิส์
น้องเซน เอ๊ย น้องเต้ กีซซซซซซซซซซซซซ :-[
+1 ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าา
-
ชีแร๊งงงงงง ว่าแล้วเชียว เต้อย่ายอมให้คนแบบนี้มาเป็นแม่เจเจนะ
-
เลวอ่ะ
-
ในที่สุดนางร้ายก็เปิดตัวตนที่แท้จริง :m31:
เป็นผู้หญิงที่ตุ๊เรดดดดดดมากกกกกกกก :fire:
นี่จ้องแต่จะจับพ่อเค้าล่ะสิ
เต้คบกับเวย์เลยนะ จะได้กระตุ้นความรู้สึกคุณเท่ห์บ้าง
อันที่จริงก็รู้สึกด้วยหัวใจแล้ว เหลือแต่สมองนั่นแหละ :เฮ้อ:
อยาก :z6: ค่ะ!!!!!!!!
-
เกดร้ายนะอย่างนี้ต้องโดน :z6:
เต้อย่าตอบตกลงเป็นแฟนเวย์น้า :serius2:
-
^^
-
เกดร้ายโคตรเลยอ่า
น้องเต้ สู้ๆอย่ายอมแพ้นะ
สงสารเวย์เหมือนกันอ่ะ แสนดีเหลือเกิน แต่ทำไงได้อ่ะเนอะเรามันไม่ใช่พระเอก
ต้องเสียสละนายเอกให้พ่อลูกติด คิคิ
ว่าแต่ตอนอยู่ในสระน้ำ ป้อเท่ห์ได้จูบเพ่เต้หรือเปล่าฮับ
น้องเจเจน่ารักเหมือนเดิม อยากดั๊ยอ่ะอยากดั๊ยยยย
-
เฮ้อ...ที่แท้ก็ชะนีอยากมีปั๋ววว :เฮ้อ:
น้องเต้ก็ลองดูซักตั้งสิ..เราอยู่ใกล้กว่าเห็นๆๆ ยังไงเจเจ ก็รักเรามากกว่า คุณเท่ห์ก็เทใจมาแล้วด้วยยย
-
อื้มมม จัดมาดราม่าขนาดไหนก็รับได้
คงไม่มีอะไรจะเศร้า เซ็ง นอยด์ เครียด หดหู่ เสียใจไปมากกว่านี้อีกแล้ว
..
ขออภัยค้างจากบุพเพวายร้าย
ปล. ส่วนตัวถ้าเจอแบบคุณเกด มรึงโดน ร้ายมาร้ายไปเว๊ยยย ชั้นไม่ใช่ลูกไล่หล่อน :fire:
-
ร้ายยมากเลยอ่ะ
ไม่น..งเกดร้ายได้ขนาดนี้นะ
ร้ายแบบนี้
คุณเท่ห๋ทำถูกแล้วหล่ะ
ที่ไม่คว้ามาเป็นแม่ของเจเจ
ส่วนน้องเต้ค่ะ
สู้กะน..งเกดซักตั้งเลยค่ะ
พี่เอาใจช่วย
ยังไงซะนางร้ายก็ชนะนายเอกไม่ได้หรอกค่ะ
แต่ว่านะ
เรื่องคุณเวย์อย่าไปตอบรับเชียวนะค่ะ
เดี๋ยวเรื่องมานจาวุ่นวายกว่าเดิม
น..งเกดจาเอามาเป็นข้ออ้างได้นะค่ะ
สู้ๆๆนะ
พี่เชียร์เต็มที่
-
ชะนีร้าย เว้ยเฮ้ย
แผนการล้ำลึก ข้าน้อยขอคำนับ แล้วค่อยดักตบทีหลัง
-
เจอชะนี แรง ๆ อีกแล้ว
ว้ากกกกกก !! น้องเต้สู้ ๆ
-
ไหนว่าไม่ค้าง นี่แหละค้างของจริง 555
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
“เดี๋ยวน้องเต้ให้กระเป๋าน้องเค้าไปเลยนะ เดี๋ยวน้องเค้าจะเอาไปเก็บไว้ให้ในห้อง ของมึงด้วยไอ้เต้” คุณเวย์บอกให้ผมส่งกระเป๋าให้กับพนักงานรีสอร์ท
ต้องเป็น ไอ้เท่ห์ ใช่มั้ยเอ่ย???
-
ขอ :beat: :z6: ยัยเกดซะทีเหอะ
ธาตุแท้เริ่มออกมาแระ
นิสัยแบบนี้หรอ จะมาเป็นแม่ใหม่เจเจ
จะมาเป็นภรรยาให้พี่เท่ห์ ฝันไปเตอะ
น้องเต้สู้ๆ อย่าไปยอมมันนะ
ต้องขวางมันทุกวิถีทาง
พี่เวย์รุกเร็วเชียว น้องเต้อย่าเพิ่งไปตอบรับน๊า
ค้างมากมายเลยอ่ะ รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
:กอด1:+1 ให้ไรเตอร์คนขยัน น่ารักเป็นที่สุดดด :L2:
-
ตายล่ะ...ลงทุนมากเลยนะหล่อน สันดานขนาดนี้คิดจะหาสามีสักคนมันคงยากมากกกกกกกกกกเลยซินะเลยต้องทุ่มทุนสร้างขนาดนี้ น่าสมเพชนะอีลูกเปรต :beat:
-
เหอๆ ตอบตกลงไปเลยจ้ะนู่เต้ คุณเวย์เป็นคนดี แถมตรงด้วย อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่เหมือนอีตาคุณเท่ห์ขี้เก็ก เก็กอยู่ได้ กะอีแค่ชอบผุ้ชาย จะกลัวอะไรนัก หมั่นไส้
ออกโรงแล้วสินะนังเกด หึหึ เริ่มเข้มข้นแระเรื่องนี้
นู๋เจเจต้องช่วยนู๋เต้นะจ๊ะ อย่าให้มารร้ายมาทำอะไรนู๋เต้ได้ รู้ป่าว เพราะป้อเท่ห์ของเจเจน่ะ มันไร้น้ำยามากกกกกกกก
ปล. รูปเซนน่าร๊ากเว่ออ อิือิ ^ ^
-
มาปูเสื่อรอด้วยคน
ปล. มันไม่ค้างเนาะ
แค่คาเลย ชิส์ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
ตอนแรก ๆ ก็ดูใสซื่อ พอเปิดตัว คุณเธอก็แรงแบบติดเทอร์โบว์เลยเชียว
น้องเต เตรียมรักมือกับคุณเธอให้ดีละกัน น้องเต้ สู้ ๆ
ส่วนอีตาเทห์ จะรู้ไหมละว่า ห้องข้าง ๆ นะ คิดจะนั่งกินตำแหน่ง ... เมียน่ะ
-
อิคุณเกดแรงงงงงงง
เต้อย่าไปยอมนะ
คุณเวย์รุกหนักแล้ว โฮๆ
-
แรงมากแก ยัยเกด ชิส์ !!
แอร๊ย ย ย ค้างเว่อร์ อยากรู้คำตอบ
"Yes" or "No"
-
:m31: :m16:
-
ร้ายลึกจริงๆยัยเกด
แบบนี้ต้อง :beat:สั่งสอนแล้วก็ :z6:
-
โดนต้นมะพร้าวทับตายไปซะเลยนะคุณเกด
เเต่ก็คาใจว่าเต้จะตอบคุณเวย์ว่ายังไง
ป.ล.เนี่ยนะไม่ค้างเเบบเนี้ยเค้าเรียกว่าค้างนะรู้สึกได้
เดี๋ยวเเช่งให้ที่บ้านน้ำไม่ไหลเลยนี่ :laugh:(ล้อเล่นนะ)
-
รักเซน เพราะ เซนน่ารัก
-
ด้านได้อีก ด้านได้กว่านี้มีอีกไหมคะคุณเกด ไม่ชอบผู้หญิงประเภทนี้เล้ยให้ตายสิ ไอ้พวกเจ้าวางแผนหน้าอย่างลับหลังอย่าง
อ่านแล้วอยากลากมาปาทุเรียนใส่ไงก็ไม่รุ อย่ามายุ่งกับเจเจนะเฟ้ย ที่เจเจไม่มีพี่เลี้ยงเป็นตัวเป็นตนเพราะความเห็นแก่ตัวของแกคนเดียวเลย
สงสัยอย่างคุณเวย์จะรู้นิสัย (สัน....)ของคุณเกดมั่งไหมนี่ว่าคนที่ตัวเองอยากยัดเยียดให้เพื่อนตั้งนานอะมีความคิดแบบนี้
ถ้ารู้เห็นด้วยนี้ก็เป็นอาที่ใช่ไม่ได้แระ ทำร้ายหลานเจเจทางอ้อม เด็กต้องการความรักที่บริสุทธิ์นะคะไม่ใช่รักแบบแฝงแบบที่คุณเกดทำ
ปล.ยังไง๊ยังไงน้องเจเจก็ยังน่ารักที่สุดในเรื่องอยู่ดีคะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
คุณเกตุหางโผล่แล้ว ว่าแล้วต้องเก็บได้ไม่นาน
จะบอกว่าไม่ใช่สินมั่นคงเหรอครับ 5555 อีกหน่อยนะว่า 2 วันแล้วยังตกไม่ถึงพื้นเลย
เจเจช่วยพี่เต้ด้วยนะคับ รักเจเจ
-
ส่อเค้าชะนีป่าจะอาละวาดแล้วเจ้าค่าเอ๊ยยยย
-
ขอมีดซักเล่มจะเอามาแทงนังเกด o18 :z6: :beat: :fire:
ชะนีอยากมีผัวจนตัวสั่น เค้าไม่สนใจจนต้องทำทุกวิถีทาง
ดราม่าเนี่ยคือนังเกดใส่ร้ายน้องเต้ใช่มะ เดาเอาก่อนเผื่อเตรียมตัวเป็นฆาตรกรฆ่านังเกด(อินจัด)
-
บอกพี่เวย์ไปตรง ๆ เลยครับน้องเต้ ...
ว่าเห็นว่าเป็นแค่พระรองเท่านั้น :m16:
-
ยังงี้เค้าเรียกว่า..ค้าง นะคะ
ขอ :beat:อีคุณเกดซักทีเหอะ นังนางร้าย :m16:
-
เหอๆๆ อย่างแรง
คุณเกดจะแรงไปไหนนะ
ฮ่าๆ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:angry2:นังเกดแก๊๊.... :beat:
:z6:ถีบคุณเวย์ลอยออกไปไกลๆน้องเต้
เอ่อไรเตอร์ครับ...อย่าทำให้น้องเต้เป็นนางเอกไม่สู้คนนะครับผม
-
โฮ
ไหนบอกเค้าว่าไม่ค้างไงตะเอง
ขี้จุ้เบเบ๋ ขี้จุ้ตะละลา T..T
-
โหยผู้หญิงนี่ร้ายไม่เบาแฮะ
นิ่งๆ แต่ร้ายลึกซะ
*ว่าแต่พี่เวย์ก็น่ารักดี รักพี่เวย์ให้ +1*
:L2: :L2: :L2:
-
โห ไม่ได้บ่งบอกเลยว่าอยากได้ปู้ชาย หน้าด้านมากกกกกกกกกกกก
-
Fucking Chanee
-
เบื่อยัยคุณเกดไรนี่มากมายอ่ะ
อะไรจะร้ายขนาดนี้เนี่ย โหยยยย
สุดๆๆๆๆไปเลยค่ะ
-
โกหกชัดๆ ไหนบอกว่าไม่ค้าง รับประกัน แถมยังไม่รับเครมอีก
แถมยังทำค้างยิ่งกว่าเก่า แว๊กกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
:laugh:...เริ่มแสดงออกแล้วชิมิ นังตัวดี ...
ถ้าแกคิดว่าจะทำร้ายน้องเต้ได้ง่ายๆก็ลองดู....
-
น้องเต้ จะตัดสินใจไงอะจ๊ะ จะตกลงเหรอ สงสารคุณเท่ห์ นะ ยังไม่ทันรู้ใจตัวเองก็อกหักซะละ
แต่ถ้าปฏิเสธ ก็สงสารตาเวย :z3: :z3: คิดหนักนะเนี่ย
-
มันไม่ค้างแค่คาใจ ,,
เฮ้อคุณเกด ออกอาการแล้วมั้ยล่ะเนี่ย
จนได้สินะแย่กว่าที่คิดเสียอีก เฮ้อ
-
ใครว่าไม่ค้างครับ
ค้างเห็นๆๆ
อ้ากกกกคุณเกดร้ายมากอ่ะ
พี่เวย์รุกหนักเชียว
รออ่านตอนต่อไปค้าบ
-
เอาล่ะสิๆๆๆๆๆ
:เฮ้อ:
วันนี้เหมือนวันปล่อยธาตุแท้เลยเนอะ
ทั้งคุณเท่ที่เอาแต่ใจตัวเอง คอยรั้งให้เต้อยู่ใกล้ๆ
ทั้งยัยเกดที่ประกาศความเป็นศัตรูออกมา
ทั้งคุณเวย์ที่ขอเต้เป็นแฟน
เอาล่ะสิๆ ๆ ๆ ๆๆ .......
:z10:
-
ป.ล.เนี่ยนะไม่ค้างเเบบเนี้ยเค้าเรียกว่าค้างนะรู้สึกได้
เดี๋ยวเเช่งให้ที่บ้านน้ำไม่ไหลเลยนี่ :laugh:(ล้อเล่นนะ)
บ้านไรเตอร์ ก็ห้องผมนะครับนั่น
-
นังชะนีเกด...เทอร์เเรงงงงง...น่ะค่ะ...
พี่เต้...จัดชุดใหญ่ไปเลยค่ะอย่าไปยอม....
ปูลม....ไหนว่าไม่ค้าง...( หลอกเค้านิน๊า )
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก...อ่านแล้วอยากจะหาอะไรเฟี้งหัวยัยคุณเกดสักที
ร้ายนะย่ะเนี่ย...ร้ายฝังในมาก ๆ ...เพิ่งได้มารู้ทาสแท้ก็วันนี้ ไม่คิดว่าจะร้ายได้ขนาดนี้
น้องเต้ก็อย่ายอมเด็ดขาดเลยนะ...เรื่องอะไรจะยอมยัยผู้หญิงคนนี้หล่ะชิม่ะ - -???
แล้วนี่น้องเต้ก็ต้องมีเรื่องให้คิดเพิ่มขึ้นมาอีกเรื่องนึงแล้วอ่ะ...ทำไมพี่เวย์รุกเร็วแบบนี้หล่ะ
น้องเต้คงจะไม่ตัดสินใจอะไรเร็วจนเกินไปหรอกนะ...ลองสู้กะยัยคุณเกดเน่านั่นสักทีก่อนสิ
เฮ้ออออออออออออออ...อยากให้พ่อเทห์รู้เรื่องเร็ว ๆ จังเลย...แล้วนี่พ่อเทห์จะทำยังไง
ถ้ารู้ว่าพี่เวย์มาขอน้องเต้คบด้วยแบบนี้หน่ะ...อ๊ากกกกกกกก...คนอ่านค้างอ่ะฮะ - -"
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
=[]=!
-
+1 เป็นกำลังใจให้น้องเต้ ส่วนยัยเกตุมันต้อง :z6:
-
ยัยเกด :z6:
-
ในที่สุดนางร้ายก็เผยตัวตนออกมาแล้ว :m31:
ไม่เป็นไรน้องเต้สู้เค้า เรามีดีกรีดีกว่าอย่างนี้ ชิวๆ เนอะ
-
มาได้แล้ววันนี้อ่ะ
รอมาทั้งวันอ่ะ
เร็วสิน้องเจเจ
พี่เลี้ยงหนูกำลังโดนกลั่นแกล้งนะ o13
-
ตอนใหม่ ....
มาช้านิดนะครับ
................. รอกันไปก่อนแล้วกัน
แหะๆๆ
:pig4: :pig4:
-
เข้ามารอเรื่องนี้จ้า
อย่าช้านักนะจ๊ะ
อยากอ่านต่อใจจะขาดแล้ววว
-
มารอน้องเต้ด้วยคน
ไรท์เตอร์สู้ๆ
มาต่อเร็วๆ คิดถึงเต้ กับเจเจ
-
ช่วงนี้วุ่นวายมากครับ เลยไม่ค่อยมีอารมณ์แต่งๆ ว่าจะแต่งให้ครบตอน แต่ก็คิดว่ายังอีกยาว เดี่ยวจะพ้นวัน เลยเอาครึ่งแรกมาลงให้ก่อน ไม่รู้ทำไมผมชอบเวลาคุณเท่ห์เล่าเรื่อง ... มากกว่าตอนเต้เล่า ผมเลยเผลอแต่งซะยาวเลย ... อย่าว่ากันนะครับ
.......................................................
ตอนที่ 24 ครึ่งแรก
หลังจากทานอาหารค่ำกันเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง มีผมกับเจเจที่นั่งเล่นอยู่ที่สวนของรีสอร์ท เจเจก็นั่งเล่นของเจเจไป แต่จิตใจของผมมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวยังไงไม่รู้ ตั่งแต่ตอนเล่นน้ำสระเมื่อตอนบ่ายๆแล้ว นายเต้เค้าเป็นอะไรของเค้านะ อยากมาเล่นน้ำสระ แต่จู่ๆก็เลิกเล่นไปแบบไม่บอกไม่กล่าว แล้วเหตุการณ์ใต้สระนั่นอีก ผมกำลังทำอะไรของผมกันแน่ กลับเข้าห้องไปก็เห็นนอนหลับอยู่บนเตียง ผมคิดว่าจะไม่สบายอีก โชคดีแค่ไหนแล้วที่ยังไม่เป็นอะไร ทำไมผมอดเป็นห่วงมันไม่ได้เลยนะ ตอนทานข้าวอีก ไม่พูดไม่จากับผมซักคำ มันเป็นอะไรของมัน
แล้วผมละ ... เป็นอะไรของผมละนี่
“คุณเท่ห์นั่งคิดอะไรอยู่เหรอคะ” คุณเกดเดินเข้ามาผมในสวน ซึ่งคงกลับมาจากเดินเล่น
“อ๋อ เปล่าครับ ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย คุณเกดละครับ เดินมาจากไหนกัน” น่าจะมาจากทางชายหาดนะ เห็นเดินมาทางนั้น
“เกดกลับมาจากเดินเล่นจากหน้าหาดอ่าคะ อากาศดีมากๆเลย”
“แล้วคุณเกดเห็นคนอื่นๆมั๊ยครับ ... ผมหมายถึงไอ้เวย์นะครับ” อยู่ไหนกันนะตอนนี้
“อ๋อ เกดเห็นคุณเวย์เดินไปชายหาดเหมือนกันคะ สงสัยจะเดินไปหาเต้มั้งคะ คงจะอยากจะสวีทกัน น่าอิจฉาจังเลยนะคะ” คุณเกดคงเชียร์ให้สองคนนี้รักกันสินะครับ แต่ผมกลับไม่คิดอย่างนั้นเลย
ผมอยู่นิ่งๆแบบนี้ รอสองคนนั้นกลับมาไม่ได้หรอกครับ
“คุณเกดครับ ผมฝากเจเจหน่อยนะครับ เดี๋ยวผมมา” ผมบอกกับคุณเจ โดยไม่ได้ทันฟังว่าคุณเกดจะพูดอะไรต่อก็ลุกขึ้นมา
ทะลกลางคืนนี่มองไม่ค่อยเห็นอะไรเลยนะครับ ผมพยายามมองหาสองคนนั้น แต่ก็หายากเหลือเกิน
“จากเมื่อก่อนที่พี่เคยเจ้าชู้ คบใครทิ้งๆขว้างๆ พอได้มาเจอกับเค้าคนนั้น คนธรรมดา หน้าตาก็ไม่ได้ดูดีตรงไหน ออกจะน่ารักซะด้วยซ้ำ แต่รอยยิ้มของเค้า มันทำให้พี่ต้องยิ้มตามทุกครั้ง แววตาเศร้าๆของเค้า มันทำให้พี่เกือบจะร้องไห้ตามทุกทีสิ พี่อยากพบเค้าทุกวัน อยากได้ยินเสียง อยากแค่เห็นหน้า เห็นรอยยิ้ม ” ผมได้ยินเสียงคนคุยกันครับ และเสียงนี้น่าจะเป็นเสียงของไอ้เวย์
อยู่ตรงนี้นี่เองหาตั้งนาน แอบมาสวีทกันสองต่อสองสินะ
“น้องเต้ครับ เป็นแฟนกับพี่ได้มั๊ยครับ”
นี่ผมคงมาผิดจังหวะไปใช่มั๊ยครับ เวลาแบบนี้ผมควรให้สองคนนี้อยู่กันสองต่อสองใช่มั๊ยครับ แต่ทำไมขาของผมจะก้าวกลับไปยังไงก็ก้าวไม่ออกละครับ ประโยคคำถามประโยคนั้นแค่ประโยคเดียว ทำเอาผมต้องหยุดนิ่งอยู่อย่างนี้ ผมจะรอฟังคำตอบจากคนที่โดนถามหรือไง ในใจผมตอนนี้ภาวนาอะไรกันแน่นะ ขอให้ไม่ได้ยินอะไร หรือขอให้ได้ยินคำปฏิเสธกันแน่นะ
“คุณเท่ห์” ผมหลุดออกมาจากความคิด เมื่อนายเต้หันมามองหน้าผม และเรียกชื่อผม
“เอ่อ ชั้นโทษทีที่เข้ามาขัด ไม่ใช่สิพอดีชั้นเดินผ่านมา ชั้น.. ชั้นไปก่อนนะ” ผมดูตื่นเต้นอะไรไปมั๊ยครับ ผมไม่ได้แสดงอาการอะไรออกไปใช่มั๊ยครับ
“มึงมาก็ดีแล้วไอ้เท่ห์ มาเป็นพยานให้กูหน่อย กูกำลังจะขอน้องเต้เค้าเป็นแฟน” มึงจะอยากให้กูอยู่อีกเหรอ มึงต้องการอย่างนั้นจริงเหรอ
“คุณเวย์ ผมว่าเราค่อยคุยเรื่องนี้กันดีกว่านะครับ ผมยังไม่พร้อม
ผมขอตัวก่อนนะครับ” นายเต้บอกเหตุผลที่ต้องเดินออกไปกับไอ้เวย์
“น้องเต้ ...” ไอ้เวย์คงอยากจะรั้งนายเต้ไว้................เหมือนกับผม
“กูขอโทษนะที่มาขัดพวกมึงสองคน” ตอนนี้เหลือแค่ผมกับไอ้เวย์ มันคงโกรธผมที่เข้ามาขัดมันแบบนี้ เวลาที่มันจะขอนายเต้เป็นแฟน
“ไม่เป็นไรหรอกวะ กูคงรีบเกินไป น้องเต้เค้าคงยังไม่พร้อม” ไอ้เวย์พูดไป สายตาก็ตัดพ้อในการกระทำของตัวเองในวันนี้
เราสองคนยืนเงียบๆอยู่บนชายหาดกันสองคน ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากของแต่ละคน เหมือนกำลังจะคิดว่าจะเอาอย่างไรต่อไป ในหัวผมตอนนี้มันวุ่นวายไปหมด ผมกำลังหาคำตอบให้ตัวเองว่าตอนนี้ผมรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่ได้เจอ...
ทำไมเรื่องแบบนี้มึงถึงได้โง่จังวะ... ไอ้เท่ห์
เช้าวันนี้ผมตื่นมาพร้อมกับอาการเพลียเล็กน้อย เพราะเมื่อคืนกว่าจะกลับมานอนก็ปาไปตีสองแล้ว ผมนั่งริมชายหาดกับไอ้เวย์นานมาก เรานั่งอยู่เหมือนต่างคนต่างนั่งอยู่คนเดียว ไร้ซึ่งคำพูดจา เหมือนคนแปลกหน้าที่นั่งใกล้กัน
แค่ให้รู้ว่ายังมีเพื่อนนั่งข้างๆ ก็แค่นั้น
“เรียบร้อยกันแล้วนะครับ วันนี้ผมจะพาไปเที่ยวที่เพลินวานกัน แล้วก็ไปพระราชวังมฤคทายวัน ไปวัดห้วยมงคล ไปเขาตะเกียบ ไปเขาหินเหล็กไฟ ไป..”
“พอแล้วมั้งครับคุณเวย์ แค่นี้ก็หมดวันแล้ว” นี่ถ้านายเต้ไม่ขัดไอ้เวย์ เราคงได้เที่ยวทั้งประจวบแน่ๆ
“ก็ผมอยากพาทุกคนเที่ยวเยอะๆนี่ครับ มาทั้งทีจะได้ไม่เสียเที่ยว” ไอ้เวย์ยังไม่หยุดความพยายามครับ
“ไปเรื่อยๆเถอะวะ ค่ำที่ไหนก็ค่อยกลับ ดื่มด่ำกันให้เต็มที่ ไม่ต้องรีบร้อน ไปกันเถอะวะ เดี่ยวจะสายมากกว่านี้” ผมก็อยากเที่ยวแล้วเหมือนกันครับ อยากสัมผัสกับที่ๆไปนานๆ ไม่อยากไปปุ๊บ กลับปั๊บ มาเที่ยวนะครับ ไม่ได้มาล่าแต้ม
วันนี้เราเดินทางกับรถตู้ของรีสอร์จไอ้เวย์มันครับ ดีครับสะดวกหน่อย ไอ้เวย์มันนั่งถัดมาหลังจากคนขับกับนายเต้ครับ ส่วนผมนั่งแถวต่อมากับเจเจและคุณเกด ไอ้เวย์นี้มันดีอย่างนะครับ ที่มันปรับตัวได้ทัน ไม่มานั่งคิดมากเรื่องเมื่อคืนเท่าไหร่ นายเต้ก็เช่นกัน ทำอย่างกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น คงมีแต่ผมมั้งครับ ที่เก็บเอามาคิด...
“เจเจมาเดินกับพี่เต้มั๊ยครับ จะได้ถ่ายรูปด้วยกัน” นายเต้เรียกเจเจลงไปเดินด้วย เมื่อเรามาถึงสถานที่ฮิปของหัวหิน ที่เดี๋ยวนี้ใครมาหัวหินแล้วไม่แวะ เหมือนกับว่ายังไม่ได้มา ... เพลินวานนั่นแหละครับ
“จะดีหยอครับ ถ้าถ่ายออกมาแล้วเจเจหล่อกว่า เพ่เต้จะโกรธเจเจรึป่าว” เอาสิครับลูกผม หลงตัวเองเหมือนใครกันละนี่ ... ผมว่าเหมือนพี่เลี้ยงมัน
“ไม่เป็นไรครับ วันนี้พี่ยกให้วันนึง ไปกันเถอะ”
วันนี้ผมรับหน้าที่เป็นช่างกล้องครับ ปกติผมก็ชอบถ่ายรูปให้คนอื่นนะครับ ไม่ค่อยชอบอยู่ในรูปเท่าไหร่ เขินๆมั้งครับ วันนี้เลยอาสาเป็นตากล้องแทน เจเจกับนายเต้ถ่ายรูปกันเพลินเลยครับ โดยมีไอ้เวย์เข้าไปยืนใกล้นายเต้ด้วยทุกรูป ส่วนคุณเกดก็มีบ้างประปราย ส่วนมากจะมายืนเป็นเพื่อนผมถ่ายรูปมากกว่า ผมว่าเพลินวานคนส่วนมากที่มานี่ มาถ่ายรูปกับบรรยากาศฮิปๆแบบนี้มากกว่านะครับ
“น้ำครับน้องเต้” ไอ้เวย์มันทำคะแนนใหญ่แล้วครับ ซื้อน้ำมาให้ทานกันด้วย
“คุณเท่ห์ เจเจ ทานน้ำก่อนคะ” ดีนะครับที่ยังมีคุณเกด ไม่งั้นผมคงอดกินน้ำแน่
“ที่นี่อากาศร้อนจังเลยนะคะ คุณเท่ห์ว่ารึเปล่า” คุณเกดส่งขวดน้ำให้ผม พร้อมกับบ่นอากาศที่ร้อนอบอ้าว
“ก็ว่าครับ เหงื่ออผมเต็มหน้าไปหมดแล้ว” ไม่ใช่แค่หน้าล่ะครับ ผมว่าเหงื่อคงจะเต็มตัวผมหมดแล้วจริงๆ
“มาค่ะ เดี๋ยวเกดช่วยซับให้” คุณเกดพูดจบไม่พูดพร่ำทำเพลง เอากระดาษทิชชู่มาซับหน้าให้ผมทันที คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็มองผมกับคุณเกดใหญ่ คงเข้าใจว่าพวกเราเป็นแฟนกัน จะแก้ตัวก็ไม่ได้เพราะไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรกับเค้า หันมามองไอ้เวย์ก็ทำตาใสปิ้ง รู้นะว่ามึงคิดอะไร แล้วนายเต้ละ ทำไมทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนั้น
“ขอบคุณมากครับคุณเกด คราวหลังเอาทิชชู่ให้ผมซับเองก็ได้นะครับ” มันคงไม่ยากเกินไปมั้งครับ ซับเหงื่อบนหน้าตัวเอง
“ไม่เป็นไรค่ะ เกดเต็มใจ เดี๋ยวถ้าซับเองมันจะไม่ทั่วถึง” เหตุผลของคุณเกดดีจังเลยนะครับ ... มันไม่ทั่วถึง ผมหันไปมองนายเต้อีกที ก็เอาทิชชู่ขึ้นมาเช็ดหน้าตัวเองเหมือนกันครับ ไอ้นี่ห่วงหล่อยิ่งกว่าอะไรอีก ดูมันซิครับ เช็ดหน้าอย่างกับกลัวว่าจะออกไม่หมด ขัดซะแรงเลย ผมมองมันจนเพลินเลยครับ
“เช็ดเบาๆก็ได้ ดูสิ ทิชชู่ติดหน้าหมดแล้ว” รู้ตัวอีกที มายืนหน้ามัน เอาทิชชู่ที่ปลายคางออกให้มันซะแล้ว
“คุณเท่ห์.. เอ่อ ขอบคุณครับ” มันมองผมแบบงงๆ แล้วเอามือปัดหน้า ยังกับว่ามีติดอีก
“ไม่มีแล้ว ถ้ามีอีกชั้นก็เอาออกให้แล้วแหละ” ผมจะมีเหตุผลอะไรไม่เอาออกละครับ ไม่ได้อยากแกล้งตอนนี้ซะหน่อย พอกำลังจะเดินกลับไปนั่งก็เห็นทั้งไอ้เวย์ ทั้งคุณเกดมองมา สายตาไม่เป็นมิตรเลยแฮะ ผมทำอะไรผิดหว่า
“เจเจ ไปเดินเล่นกับพ่อทางโน้นมั๊ย” ผมว่าผมพาเจเจไปเดินเล่นร้านขายของเล่นดีกว่า
แล้วเราก็ไปต่อกันที่พระราชนิเวศน์มฤคทายวันครับ สถานที่ที่สวยงามแห่งหนึ่งของหัวหิน ด้วยบรรยากาศที่ร่มรื่น และ สงบเงียบ ทำให้เราเพลินกับการอยู่ที่นี่เอานานเหมือนกัน
“ป้อ กิงไอติมมั๊ย ไอติมของเค้าอร่อยมากเลย” เจเจซื้อไอติมที่ขายอยู่ในบริเวณร้านของที่ระลึกมาครับ
“ไหนพ่อชิมหน่อยซิ” รสชาติจะเป็นอย่างไรน้า ลองให้เจเจป้อนให้กินหน่อยดีกว่า
“คุณเท่ห์ แย่งเจเจกินอีกแล้ว ผมอุตส่าห์ซื้อให้เจเจกินนะ” เอาอีกแล้ว ไอ้พี่เลี้ยงตัวแสบ จะโวยวายอะไรละเนี่ย
“ชั้นไม่ได้แย่ง ชั้นแค่ชิม ว่าไปก็อร่อยดี ขออีกคำได้มั๊ยเจเจ” อร่อยจริงๆครับ ไอศกรีมของเค้าอร่อยจริงๆ ถ้าได้มาที่นี่ลองซื้อชิมดูนะครับ
“เห็นมั๊ย ... สุดท้ายคุณก็แย่งเจเจ เจเจมานี่ครับ อย่าให้พ่อกิน มานั่งข้างพี่เต้มา” อะไรกันนี่ ผมไม่ได้แย่ง ผมแค่อยากกินด้วย แล้วทำไมงกกันนักนะ แค่ไอติมแค่นี้ เจเจก็เชื่อฟังพี่เลี้ยงมันซะเหลือเกิน กับพ่อละไม่เห็นเป็นงี้เลย
“เดี๋ยวเกดไปซื้อให้คุณเท่ห์ก็ได้นะคะ เอารสอะไรดีคะ” คุณเกดเสนอจะไปซื้อไอศกรีมให้ผมแล้วครับ แต่ไม่เอาดีกว่า แบบนั้นมันไม่สนุก
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมแย่งคนแถวนี้กินดีกว่า” ว่าแล้วผมก็กระโดดไปนั่งข้างนายเต้ แล้วหยิบถ้วยไอติมของนายเต้มากินครับ
“อะไรของคุณนี่ ... มาแย่งผมทำไม ไปซื้อเองเลย เอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะ” นายเต้พยายามจะแย่งถ้วยไอติมคืน แต่คงได้แค่ฝันไปแหละครับ เมื่อผมตักมันเข้าปากทั้งหมดแล้ว
“คุณเท่ห์..........” ฮ่าๆๆ สะใจชะมัด
“ป้ออ่าแกล้งเพ่เต้ เจเจไม่รักป้อแล้ว เพ่เต้มากิงกับเจเจมั๊ยคับ มาคับ เดี๋ยวเจเจแบ่งให้” โหยย ลูกชายผม เห็นพี่เลี้ยงดีกว่าพ่อซะงั้น กลับไปนั่งที่ก็ได้เว๊ย
“คุณเท่ห์ดูจะสนิทกับพี่เลี้ยงคนนี้ดีนะคะ เหมือนกับเป็นเพื่อนเล่นกันเลย ไม่ยักจะมองว่าเป็นลูกน้องกับเจ้านาย” คุณเกดพูดขึ้นขณะที่ผมนั่งลงข้างๆเธอ สายตาของเธอทอดยาวมองเจเจกับนายเต้กินไอศกรีมอยู่
“คงงั้นมั้งครับ ผมไม่เคยมองว่านายเต้เป็นลูกจ้าง แล้วก็มองผมว่าเป็นเจ้านาย นายเต้เค้าเป็นได้มากกว่านั้น” ตอนนี้สายตาผมก็มองพวกเขาสองคนอยู่เหมือนกัน
“บางทีนายเต้มันก็เป็นเพื่อนผม เป็นน้องชายผม บางทีมันก็เป็นเพื่อนเจเจ แล้วเป็นพี่ชายเจเจด้วย ทุกวันนี้ผมเกือบลืมไปแล้วว่ามันเป็นพี่เลี้ยงนะครับ” แค่เวลาไม่นาน นายเต้คนนี้ก็ทำให้ผมรู้สึกว่าเค้าเป็นมากกว่าพี่เลี้ยงจริงๆครับ
“นี่ถ้าเต้เค้าเป็นผู้หญิง เค้าคงจะเป็น...” ผมหันมามองคุณเกด ที่พูดค้างอยู่
“เค้าจะทำไมเหรอครับ” นั่นสิ พูดไม่จบแบบนี้ผมสงสัยสิครับ
“อ๋อ เปล่าคะ เกดแค่คิดว่า ถ้าเต้เป็นผู้หญิงก็คงน่ารักนะคะ” ถึงแม้ว่ามันจะฟังดูแปลกๆ แต่ผมก็กลับเห็นด้วยกับคุณเกด ถ้านายเต้เป็นผู้หญิง เรื่องบางเรื่อง คงง่ายกว่านี้ ....
หลังจากออกมาจากพระราชนิเวศน์มฤคทายวัน ก็ปาเข้าไปเกือบเย็นแล้ว ไอ้เวย์จึงบอกรถตู้ให้พาไปที่วัดห้วยมงคล ซึ่งเป็นวัดที่ประดิษฐานรูปเหมือนหลวงปู่ทวดที่ใหญ่ที่สุดในโลก บรรยากาศตอนนี้ดีมากเลยครับ พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ในวัดก็เปิดไฟสีเหลืองอ่อนๆ รับกับรูปเหมือนหลวงปู่ทวด ที่ดูยิ่งขลังนัก พวกผมเลยเข้าไปกราบไหว้ขอให้คุ้มครองกันครับ
“ดีใจจังครับ ที่ได้มาไหว้พระกับน้องเต้” ไอ้เวย์ครับหลังจากไหว้พระขอพรเสร็จก็แอบหยอดนายเต้ซะงั้น
“เหรอครับ แต่เมื่อกี้ผมดันภาวนาขอให้เจอทุกคนแค่ชาตินี้ชาติเดียวพอ ขอให้หมดเวรหมดกรรมกันไป ชาติหน้าอย่าได้พบได้เจอนะครับ” นายเต้พูดเอาไอ้เวย์หน้าจ๋อยเลยครับ ทั้งๆที่มันก็รู้ว่านายเต้ล้อเล่น แล้วมันก็ชวนกันเดินไปที่อื่น
“เจเจอธิฐานอะไรเหรอครับ บอกพ่อได้มั๊ย” เมื่อผมไหว้พระเสร็จก็ถามเจเจ ถึงเรื่องที่เจเจอธิษฐาน
“เจเจขอว่า ขอให้แม่มีความสุขคับ” ผมยิ้มให้กับคำตอบที่ได้มา ไม่ต่างอะไรจากผมหรอกครับ เมื่อใดที่ผมมีโอกาสได้ทำบุญ ได้ไหว้ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ผมจะคิดถึงเธอเสมอ ... แม้ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม
คืนนั้นหลังจากกลับจากเที่ยว ไอ้เวย์ก็ให้พนักงานจัดปาร์ตี้เลี้ยงส่งพวกเราริมสระครับ มีทั้งบาร์บีคิว ของปิ้งย่าง อาหารทะเล พวกเรานี่เป็นปลื้มครับ เพราะมากันแค่ สี่ห้าคน มันเลี้ยงซะอลังการเลย
“กูไม่ได้เลี้ยงแต่พวกมึงเว๊ย มันเป็นปาร์ตี้ประจำของรีสอร์ทกูอยู่แล้ว เดี๋ยวลูกค้าคนอื่นๆก็มา” แป๋ววว ไหงเป็นงี้ กูกลับนึกว่ามึงใจปล้ำ
“แต่ก็กินเลยนะเว๊ย คืนนี้ยังไงซะกูก็เลี้ยง” ไอ้เวย์มันจะใจปล้ำกับเรื่องพวกนี้เสมอครับ มันถึงกับเพื่อนทุกคน เพื่อนๆเลยรักมัน แต่มันก็สนิทกับผมมากสุด ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่บางทีนิสัยผมกับมันก็ไม่ค่อยคล้ายกัน มันเคยให้คำตอบว่า เพราะผมมีลูกแล้ว สาวๆจะมองมันก่อนผม แค่มีลูกคนเดียว แถมยังน่ารักแบบเจเจนี่นะ ผมว่าสาวๆคงไม่คิดเหมือนมันหมดทุกคนหรอก คุณว่ามั๊ย ???
“เจเจ ดื่มน้ำส้มแล้วกันนะครับ เพราะอย่างอื่นมันไม่ดี เดี๋ยวเจเจจะเมา” ผมมองไปดูพี่เลี้ยงกับลูกของผมยืนเลือกเครื่องดื่มอยู่
“เพ่เต้ก็อย่าดื่มไวน์ละ คราวที่แล้วไม่สบายไปแล้วด้วย” ต่างคนต่างห่วงกันจริงๆนะ
“เปล่าซะหน่อย คราวที่แล้วพี่ไม่ได้ป่วยเพราะไวน์ ป่วยเพราะตากน้ำค้างต่างหาก ดังนั้นพี่ดื่มไวน์ได้” มันยังจะดื่มไวน์อีกเหรอนั่น
“นายเต้ ทำไรนะ” มันทำท่ายกแก้วไวน์ขึ้นดื่มครับ พอเห็นผมเข้าหน่อยหน้าจ๋อยเลย
“แหะๆๆ ผมแค่จะลองชิมว่าอร่อยมั๊ย อืม... ไม่น่าจะอร่อยเนอะ วางไว้ดีกว่า กินอย่างอื่นดีกว่า” ไปเรื่อยครับไปเรื่อย แถไปเรื่อยๆสินะ
“ทำไมไม่กินละคับเพ่เต้ เมื่อกี้ยังจะกินอยู่เลย” นั่นไงครับ เจอเจเจแขวะเข้าให้เลย
“คุณเท่ห์อ่า เห็นมั๊ยเจเจว่าผมเลย ผมไม่เมาซะหน่อย ก็แค่ไวน์เอง” ยังจะดื้ออีก ไอ้พี่เลี้ยงคนนี้
“ถ้านายเมาขึ้นมา ใครจะดูแลลูกชั้น” ต้องเอางานมาอ้างครับ ผมไม่อยากให้มันเมาในเวลาแบบนี้ คนนอกเยอะแยะไปหมด
“เออ ไม่กินก็ได้ น้องๆ พี่ขอนมสดแก้วนึง” นี่มันประชดใช่มั๊ยครับ ที่หันไปสั่งพนักงานรีสอร์ทแบบนั้น
“น้องเต้ครับ พี่เวย์มีนี่ให้ดื่มครับ นี่ครับคอกเทลสูตรเด็ดของรีสอร์ทพี่” ไอ้เวย์ไม่รู้มาจากไหนครับ จู่ๆก็เอาคอกเทลอะไรของมันมาให้นายเต้ดื่ม
“อุ๊ย คุณเวย์ ขอบคุณมากครับ” มันจะอะไรขนาดนั้น มันรับแก้วจากไอ้เวย์ไป แล้วดื่มทีเดียวหมดเลยครับ กลัวผมแย่งหรือไง
“อ๊า..... แรงจังเลยครับคุณเวย์ ร้อนไปหมดเลยนี่” มันเผลอพูดออกมา ตอนที่ซดหมดแก้วครับ ตาหยี หน้าแหยเลย
“มันจะไม่แรงได้ไงละครับน้องเต้ ไอ้นี้เค้าไว้จิบๆทีละนิด นี่น้องเต้เล่นหมดแก้วอย่างนี้ พี่ละนับถือจริงๆ” ไอ้เวย์ชื่นชมในความบ้าบิ่นของพี่เลี้ยงผมครับ
“ป้อคับ เพ่เต้จะเมามั๊ยละคับนี่” เจเจมองหน้านายเต้ แล้วก็สงสัยเหมือนที่ผมกำลังสงสัยครับ
“ไอ้เวย์ มึงคนเดียวเลย เมื่อกี้กูยังห้ามมันกินไวน์อยู่เลย เจอคอกเทลมึงไป มึนเลย” แม้ว่าจะไม่ค่อยเชื่อฤทธิ์คอกเทลมันเท่าไหร่ แต่ผมก็เชื่อว่าคอของนายเต้คงจะอ่อนกับพวกนี้น่าดู
“แหม คุณเท่ห์ก็พูดเกินไป ผมไม่เห็นจะเป็นไรซะหน่อย คอกเทลแก้วเดียว คุณเวย์ คุณเท่ห์ไม่ต้องเป็นห่วงผม สนุกกับปาร์ตี้เลยครับ” มันพูดไปพร้อมกับหยิบน้ำพันซ์ไป เดินคุยกับคนในงาน ผมหวังว่ามันยังไม่เมานะครับ
“น้องเต้น่ารักจังวะ ขนาดไม่เมายังน่ารัก ถ้าเมาจะน่ารักขนาดไหนวะเนี่ย กูไม่อยากจะคิด” เอาแล้วไงครับไอ้เวย์ เริ่มคิดอะไรชั่วๆแล้ว
“มึงจะทำไรอ่า ไอ้เวย์” ไอ้เวย์ไม่ตอบครับ ได้แต่อมยิ้มอยู่แบบนั้น เห็นแบบนี้แล้วเครียดครับ
“คุยอะไรกันเหรอค่ะ หนุ่มๆ” คุณเกดหลังจากหายเข้าไปแต่งตัวก็ออกมาทักทายพวกเราครับ สาวๆนี่แต่งตัวกันนานจริงๆ นะครับ ผมเชื่อแล้ว
“ว้าววว คุณเกด วันนี้แต่งตัวสวยจังเลยครับ” ผมหันไปดูคุณเกดพร้อมๆกับไอ้เวย์ แต่ก็ชมไม่ทันไอ้เวย์ครับ วันนี้คุณเกดสวยจริงๆ
“ขอบคุณค่ะ เล่นชมเกดแบบนี้ เกดเขินแย่เลย” คุณเกดก็ยังคงเป็นคุณเกดนั่นแหละครับ
“อาเกดคับ คืนนี้เจเจขอยืมควงได้มั๊ยคับ” เอาแล้วไงครับ เจเจลูกพ่อออกลายคาสโนว่าแล้ว
“โอ๋ ... ได้คะเจเจ วันนี้อาเกดมีคนควงเป็นเจเจแล้วกันนะคะ ปล่อยให้สองหนุ่มนี้ไปหาคนควงคนอื่นเอาใช่มั๊ยคะ” คุณเกดนั่งลงพูดกับเจเจที่ยืนเก็กหล่อ แบบพ่อมัน ... หุหุ
................................
ครึ่งหลัง เร็วๆนี้
-
:z13: ก่อนอ่าน
+ 1
“แหม คุณเท่ห์กูพูดเกินไป ........." ต้องเป็น "ก็" รึเปล่าค่ะ
รู้สึกว่าจะขยันทำคะแนนกันใหญ่เลยนะทั้งคุณเกดและอาเวย์
-
หวาาา อาเวย์หวังเผด็จศึกซะแล้ววว
รอครึ่งหลังค่ะ 555
-
:angry2:อย่าชักช้าคุณเท่เด๊๋ยวอาเวย์คาบไป
:impress2:รอครึ่งหลังนะคร๊าบบบ
-
ดีมากเจเจควงชะนีไป เพราะพ่อต้องไปดูแลคนขี้เมา
เมาให้เละไปเลยนะ อิ อิ
-
เจเจค่ะ...ออกมาค่ะ อย่าเข้าไปใกล้นังอสรพิษนั่น ใกล้มันแล้วเสนียดแก่ชีวิตมากค่ะ อีนังเกดนังมารร้าย :beat: :beat:
-
เเย้ก :serius2:...จะเอาครึ่งหลังอ่ะ
-
คุณเกดนี่ก็รุกมากๆ
น้องเต้จะืำืทำยังไงละนี่ ㅠ.ㅠ
รออ่านครึ่งหลังนะคะ
แอบชอบเวอร์ชั่นมุมมองพี่เท่ห์เหมือนกันค่ะ อุอุ
-
เชียร์เวย์ครับ ฮ่าๆๆ กะล่อนดี
-
ตอนนี้ไม่ค่อยได้สนใจอะไรเท่าไร ...ต้องคอยคุมเชิงนังชะนีปีศาจไว้ ไม่งั้นอีนี่ต้องแผลงฤทธิ์ออกมาสักวันแน่นอน
น้องเต้ระวังตัวไว้บ้างนะ...นังเกดก็จ้องทำลาย พี่เวย์ก็จ้องจะงาบ ไงถ้าจะพลาดขอเป็นพ่อเท่ห์ของจเจแล้วกันนะ
ปล.เจเจน่ารักอีกแล้วลูก
-
นี่คุณเทห์ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าตัวเองคิดอย่างไงกับน้องเต้หน่ะ
เฮ้ออออออออออออ...กว่าจะรู้ใจตัวเอง เด่วก็โดนพี่เวย์แย่งไปซะก่อนหรอก
ส่วนยัยคุณเกดเนี่ย...ก็ยังแรงไม่เลิกนะย่ะ...กะว่าจะเอาพ่อเทห์ให้อยู่เลยใช่ป่ะ
แต่เสียใจด้วยนะ...ใจพ่อเทห์คงจะอยู่ที่น้องเต้เรียบร้อยแล้วแหล่ะ
แล้วนี่น้องเต้เมาด้วย...พ่อเทห์รีบเผด็จศึกด่วนเลยนะ...ก่อนที่จะสายเกินไปอ่ะ
รออ่านตอนครึ่งหลังนะฮะ XD
-
+ ให้รอครึ่งหลังจ้า
-
มารอครึ่งหลังนะค้าบ
แต่อย่าช้ามากนะครับเดี๋ยวมันจะห่างกันกับครึ่งแรก
แล้วคุณเท่ห์อาจจะห่างจากน้องเต้ไปด้วย จึยๆๆๆ
:m20: :m20:
-
:o เจเจ เอ้ยเชื่อไม่ทิ้งแถวเลยลูก o16 o16
-
คิดจะปล้ำพี่เลี้ยงเจเจหรออาเวย์ :angry2:
-
น้องเต้เมา พี่เท่ห์มึน ....
อ๊างงงง ไม่อยากจะคิด
-
+๑ ค่าาา
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักมากๆเลย
หลงรักเจเจ สุดๆเลยค่ะ ...
น่ารักจริงๆ
อยากเห็นคุณพี่เลี้ยงเมาเหมือนกัน
เมาแล้วจะอ้อนไหม ??
อ้อน คุณพ่อนะคะ อยากเห็นนนนน
ยัยเกด ... ออกลายร้ายแล้วนะยะ !!!
-
คุนเท่ห์รู้ใจตัวเองแล้ววว
แต่ว่าเมื่อไหร่น..งเกดจาออกไปไกลๆจากชีวิต
ของคุนเท่ห์ซักที
เมื่อไหร่หางถึงจาโผล่ให้คุนเท่ห์เห็นอ่ะ
สงสารน้องเต้ที่ต้องโดนน..งเกดกลั่นแกล้ง
ให้ช้ำใจ ฮือๆๆๆ
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่า
มาต่อไวๆนะครับไรทืเตอร์ :call:
-
ครึ่งหลังจงมา ๆ ๆ รออ่านอยู่น้อ
-
รอครึ่งหลังอย่างใจจดใจจ่อ
:call: :call: :call: :call:
-
คุณเวย์หวังไรอยู่!!!
คุณเท่ห์ต้องขัดขวางนะ
-
นั่งรอครึ่งหลัง :t3:
-
ทู บี คอน ติ นิว นิ้ว นิ๋ววววววววววววววววววววววววว
ถ้าเป็นผู้หญิง คงจะง่ายกว่านี้ คุณเท่แกจะทำอะไรเอ่ย? ทำไมดูจะยากจังนะ คิดซิๆๆๆๆๆๆ
-
หวังว่าเกดจะไม่ทำให้ดิชั้นเกลียดนะคะ
แล้วหวังว่าว่าคุณเท่ห์คงไม่โง่นะคะ
แระหวังว่าเต้คงไม่ยอมแพ้กับชะนีเกดนะคะ
หวังว่าคุณเวย์จะคอยช่วยเต้เมื่อเต้เสียใจ
หวังว่าเจเจจะเข้าข้างเต้ตลอด
55555+ หวังมากมายเกิ๊นนน
-
ว้าววว
คุณเท่ห์
มีคู่แข่งตั้งสามคนแน่ะ
เหอๆๆ
ไงก็รีบๆหน่อยเน้ออ
-
ตัวร้ายแสดงตัวแบบเต็มๆ แล้ว ต้องจัดการด่วนเลย
-
^^
-
ตอนที่ 24 ครึ่งหลัง
“งั้นกูขอไปคุยกันน้องเต้ก่อนละกัน” ไอ้เวย์เดินแยกจากผมไปเลยครับ ไอ้นี่มันจ้องจะทำไรนายเต้รึเปล่าน้า ผมต้องไปคุมเชิง
“น้องเต้ครับ อาหารอร่อยรึเปล่า” ไอ้เวย์ทักนายเต้ที่กำลังกินบาร์บีคิวอย่างเอร็ดอร่อย
“อร่อยครับ คุณเวย์ คุณเวย์ครับ ผมอยากกินคอกเทลนั่นอีกอ่า” เอาแล้วครับ คอกเทลนั่นต้องมีส่วนผสมอะไรแน่ๆที่ทำให้นายเต้ติดขนาดนี้
“จริงหรือครับ ถ้าน้องเต้อยากชิมต้องทำตามที่พี่เวย์บอกก่อนนะครับ” ไอ้เวย์จะทำไรนี่
“ได้ครับ ได้ครับ จะให้เต้ทำอะไรบอกมาเลยครับ” สังเกตได้จากการพูดคุย มันแทนชื่อตัวเองว่า เต้ แล้วครับ แหมที่รู้จักอ้อน
“นายเต้พอแล้ว เดี๋ยวก็เมาไม่รู้เรื่องกันพอดี” ผมต้องเข้าไปปรามหน่อยแล้วกันครับ ไม่อยากให้มันเมาเลย
“อ้าว คุณเท่ห์ ยืนอยู่ด้วยเหรอครับ นึกว่าจะอยู่กับคุณเกดซะอีก” มันพูดอะไรของมันอีกละเนี่ย
“ปล่อยคุณเกดเอาไว้แบบนั้น เดี๋ยวคนก็คาบหมาไปแดก เอ๊ยยยยย ไม่ใช่สิ หมาต้องคาบไปแดกสินะ หรือว่าตอนแรกถูกแล้วหว่า คุณเวย์ว่าเต้พูดอันไหนถูกเหรอครับ” เลอะเทอะใหญ่แล้วนายเต้นี่
“ไม่ไหวแล้ว น้องเต้น่ารักจังเลย ยิ่งเมายิ่งน่ารัก เดี๋ยวพี่เอาคอกเทลมาให้นะครับ” ไอ้เวย์กะจะมอมนายเต้เหรอนี่ ให้ตายสิ
“แล้วมึงก็อย่าห้าม วันนี้ปาร์ตี้ มาพักผ่อน เค้ามีความสุขกัน อย่าเครียด อย่ามาขวางกู โน้นเลยไป ไปสนใจคุณเกดของมึงเลย” มันหันมาชี้หน้าสั่งผม ก่อนที่จะเดินไปเอาคอกเทล นี่มันมองผมเป็นก้างเหรอวะเนี่ย
“เท่ห์คะ ไปนั่งทานขนมตรงโน้นกันเถอะคะ” สงสัยว่าผมกับไอ้เวย์มองคุณเกดมากไป คุณเกดเลยเดินมาตามผมไปนั่งกินอะไรที่โต๊ะ โดยมีเจเจนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ป้อคับ เพ่เต้เมารึป่าว” ผมกำลังนั่งลง คำถามจากเจเจก็ถามผมมาทันทีครับ
“ยังไม่เมาครับ แต่สงสัยกำลังจะเมา” ผมตอบเจเจไป พร้อมกับมือลูบหัว นี่มันเป็นห่วงพี่เลี้ยงมันจริงๆเรอะเนี่ย
“เจเจไม่อยากให้เพ่เต้เมาเลย เดี๋ยวเพ่เต้ไม่สบาย เจเจไม่อยากเห็นพ่เต้ไม่สบาย” เจเจเอาความคิดว่าเมาแล้วไม่สบายมาจากไหนนะ ... หรือว่านายเต้จะเป็นแบบนั้นจริงๆ ... คงไม่หรอกมั้ง
“เจเจคับ พี่เต้เค้าไม่เมาง่ายๆหรอก เจเจไม่ต้องห่วง มีอาเวย์ดูแลอยู่ เจเจกินให้อร่อยนะครับ” ผมไม่ได้ตอบครับ เป็นคุณเกดที่ตอบเจเจ และชวนเจเจคุย ผมก็คิดว่าไอ้เวย์มันคงจะอยากดูแลนายเต้
“อาเกดคับ อาเกดชอบป้อเจเจมั๊ยคับ” จู่ๆเจเจก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา เล่นเอาทั้งโต๊ะเงียบเลยครับ
“เจเจ ใครสอนให้ถามแบบนี้ละครับ ไม่เอาไม่ดี ขอโทษอาเกดเค้าเร็ว” ด้วยความไร้เดียงสาจริงๆ ลูกพ่อ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณเท่ห์ เจเจเค้าพูดไปตามความคิดเด็ก อย่าถือสาเลยค่ะ ไม่เป็นไรนะคะเจเจ” คุณเกดพูดไม่ถือสา แล้วก็หันมาปลอบเจเจ
“เอ๊ย ไอ้เท่ห์ เอานี่ คอกเทลสูตรเด็ดของรีสอร์ทกู ชิมซะ นี่ครับ ของคุณเกด” ไอ้เวย์เดินมาเสริฟคอกเทลให้ผมกับคุณเกดครับ แล้วนายเต้ละอยู่ไหนนี่ อ๋อ ยืนกินคอกเทลอยู่สินะ
“อาเวย์ แล้วเจเจละคับ เจเจอยากกินคอกเคลอะไรนี่บ้าง” อยากจะกินกับเค้า ยังพูดไม่ถูกเลยเจเจ
“คอกเทลครับ ไม่ใช่คอกเคล เจเจยังเด็ก ยังกินไม่ได้นะครับ กินน้ำผมไม้มั๊ย เดี๋ยวอาเอามาให้” ทีเจเจละมึงรู้เชียวนะว่ายังเด็ก ทีนายเต้มึงมอมมันจัง
“ว่าแต่คุณเวย์มอมเต้เหรอคะ ดูซิเมาใหญ่แล้ว” คุณเกดถามไอ้เวย์ ในสิ่งที่ผมก็อยากรู้เหมือนกัน มึงมอมพี่เลี้ยงกูเหรอ ???
“เปล่านะครับ ผมจะไปกล้ามอมได้ไง เดี๋ยวไอ้เท่ห์ก็เล่นงานเอา ไปมอมพี่เลี้ยงของลูกมัน น้องเต้เค้าแค่ชอบคอกเทลผมเฉยๆอ่าครับ ผมเลยให้ชิมนิดหน่อย ... แค่ 5 แก้วเอง”
“ 5 แก้ว .... มึงจะบ้ารึเปล่าไอ้เวย์ เดี๋ยวมันก็เมาอาละวาด ทีนี้หละเรื่องใหญ่นะมึง” ผมไม่คิดว่าไอ้เวย์จะให้นายเต้กินเยอะขนาดนั้นนี่ครับ นี่ขนาดผมลองชิมๆที่มันเอามาให้ผม ผมว่าปริมาณแอลกฮออล์ที่อยู่ในคอกเทลนี้ก็ใช่ย่อยเลย
“เออน่า ... เดี๋ยวคืนนี้กูดูแลเอง มึงไม่ต้องห่วง” ใช่ซี้ มึงเต็มใจ และก็ตั้งใจตั้งแต่แรกอยู่แล้วนิ
“กูไปก่อนนะ เดี๋ยวน้องเต้โดนหนุ่มๆจีบ” มันมาพูดประโยคหลังกับผมเบาๆครับ สงสัยกลัวคุณเกดกับเจเจได้ยิน
“คุณเวย์คงอยากอยู่กับเต้ตามลำพังนะคะ เห็นแยกโต๊ะไปนั่งซะไกลเลย” ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับ โต๊ะใกล้ๆเราก็มีไม่มานั่ง
“อาเวย์เค้าอยากได้เพ่เต้ไปเป็นพี่เลี้ยงอ่าคับ อาเวย์จะมาแย่งเพ่เลี้ยงเจเจ เจเจไม่ยอมหรอก แต่คืนนี้ปล่อยไว้ก่อน” หน้าเจเจตอนนี้ดูอาฆาตมากเลยครับ แต่ไม่ได้น่ากลัวเลย ดูตลกซะมากกว่า
“งั้นถ้าพี่เต้ไปเป็นพี่เลี้ยงอาเวย์ เดี๋ยวอาเกดจะมาเป็นพี่เลี้ยงเจเจเอง ดีมั๊ยคะ” คุณเกดถามเจเจ แต่หันหน้ามามองผม เอ๊ะ อะไรยังไงกัน
“ไม่ได้คับ เพ่เต้ต้องเป็นเพ่เลี้ยงเจเจ ... เจเจไม่ให้อาเวย์ไปหรอก” ถูกของเจเจครับ ผมไม่ให้พี่เลี้ยงคนนี้ไปง่ายๆหรอก
“ชื่อไรเหรอครับน้อง หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักจังเลย” ผมได้ยินเสียงใครพูดเอะอะอยู่ริมสระทางโน้นนะครับ
“ใครจิ้มลิ้ม ใครน่ารัก พูดดีๆ แล้วใครน้องมึงงงงง” และเสียงที่ตอบโต้กลับมาก็ดูจะเป็นเสียงที่ดูคุ้นหูเหลือเกิน
“แหม หน้าตาแบบนี้ปากร้ายจังเลยนะ เห็นหนิมๆ ไม่คิดว่าจะดูรุนแรง” ตอนนี้พวกเราหันหน้าหาแล้วครับว่าต้นเสียงนั้นอยู่แถวไหน
“เอ๊ย มันจะมากไปแล้วนะเว๊ย ใครหนิมวะ” ผมเจอแล้วครับ นายเต้นี่เอง ไปยุ่งอะไรกับกลุ่มนั้นอีกละ แล้วไอ้เวย์ละ ไปอยู่ที่ไหน ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อจะเดินไปที่นายเต้ครับ
“เดี๋ยวชั้นจัดการเอง” ไอ้เวย์ออกมาจากในครัว คงเห็นสถานการณ์ไม่ดี เลยอาสาไปดูนายเต้เองครับ
“คือผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่น้องคนนี้มารบกวน พอดีน้องเค้าเมาไปหน่อยนะครับ” ด้วยความที่มันเป็นเจ้าของรีสอร์ท มันคงจะทำอะไรกับลูกค้าของมันมากไม่ได้สินะ
“อะไรคุณเวย์ ผมไม่ได้เมา คุณเวย์เห็นป่าวมันหาเรื่องผม มันมาหาว่าผมหนิม ผมไม่ได้หนิม ผมไม่ใช่ตุ๊ดดดดดดดดดด” เสียงไอ้ตัวแสบดังใหญ่เลยครับ ตอนนี้มีแต่คนมองมัน
“น่าอายจริงๆ เสียชื่อหมด” เสียงของคุณเกดครับ ที่เดินตามผมมาพร้อมกับเจเจ ผมหันกลับไปมองหน้าคุณเกดเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณเกดพูดออกมา
“เกดหมายถึงพวกที่หาเรื่องเต้อ่าคะ น่าอายจริงๆ ทำตัว” ผมจะพยายามคิดว่าคุณเกดหมายความว่าอย่างนั้นนะครับ
“ยังไงผมก็ขอโทษด้วยแล้วกันนะครับ น้องเต้มานี่ ไปกับพี่” ไอ้เวย์มันก็คงจะต้องยอมๆไปก่อนแล้วครับนาทีนี้
“เอ๊ยๆ มึงดูๆ ผัวมันมารับไปเลยเว๊ย แม่ง มีผัวแล้วทำไมไม่บอกละครับ พี่จะได้ไม่แซว”
“ผลั่ก” ไอ้เวย์ต่อยไอ้คนปากหมานั้นแล้วครับ
“เอ๊ย ไอ้เวย์” ผมคิดผิดจริงๆที่ให้ไอ้เวย์ไปเอาตัวนายเต้กลับมา ทั้งๆที่รู้ว่ามันอารมณ์ร้อนขนาดไหน
“พวกมึงออกไปเลยนะ พวกมึงอย่าคิดว่าพวกมึงจ่ายตังค์มาแล้วจะมาทำนิสัยเหี้ยๆแบบนี้ได้ ถึงรีสอร์จกูไม่มีลูกค้าอย่างพวกมึง รีสอร์จกูก็ไม่มีทางเจ๊ง พวกมึงไสหัวไปเลยนะ” ไอ้เวย์เอาใหญ่แล้วครับ ผมต้องเข้าไปยุติทั้งสองฝ่ายแล้วครับ
“ไอ้เวย์พอก่อน เอาละครับ แยกย้ายกันไปนะครับ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ” ตอนนี้ต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบครับ เพราะดูว่าทางโน้นจะไม่ยอมเหมือนกัน
“อะไรวะ มึงคิดจะมาต่อยหน้าเพื่อนกู แล้วพูดขอโทษ แล้วเดินจากไปงั้นเหรอ” ท่าทางฝ่ายนั้นจะไม่ยอมครับ
“แล้วมึงจะเอาไง” ไอ้เวย์ มึงก็ใจร้อนจริงๆ ปั๊ดโถ่เว๊ย เดี๋ยวกูก็ร่วมวงกับมึงด้วยหรอก เอ๊ยย ไม่สิ ผมต้องห้าม
“ไอ้เท่ห์ เอาน้องเต้กลับไปก่อน” ไอ้เวย์บอกให้ผมพานายเต้ออกจากที่ตรงนี้ครับ ตอนนี้แม้ผมจะห้ามก็คงห้ามไม่ไหวสินะครับ
“เต้ มานี่มากับชั้น” ตอนนี้ผมจับมือนายเต้ให้เดินตามผมมาครับ
“ไม่อาววววว ผมจะอยู่ช่วยคุณเวย์ คุณปล่อยผมนะคุณเท่ห์ ผมจะอยู่นี่” ทำไมมันดื้อแบบนี้นะ
“จะเดินไปดีๆ หรือจะให้ชั้นอุ้มไป หือ” ถ้ายังจะดื้อผมจะอุ้มเข้าไปจริงๆนะ
“คุณไม่กล้าหรอก ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเวย์ ปล่อยมือผมนะ คุณเวย์โส้ๆๆๆ ” แหนะ มี้ท้า อย่างงี้ต้องจัด
ตอนนี้ผมจับนายเต้มาอุ้มครับ โดยตัวของมันอยู่บนแขนทั้งสองข้างของผม ข้างหลังก็มีเสียงเคลียร์กันหนวกหูไปหมด บวกกับเสียงของเจ้าเต้ที่ตะโกนโหวกเหวกโวยวายอีก ผมต้องพามันเข้าห้องก่อนแล้วละครับ เมาแล้วหาเรื่องจริงๆเลย
“คุณเกด ผมฝากดูไอ้เวย์ด้วยนะครับ” ถึงมันจะเป็นเจ้าของรีสอร์ทก็ตามเถอะ แต่ถ้าดดนพวกมันรุมละก็ รีสอร์จนี้ได้เป็นสุสานมันแน่
“เจเจมากับพ่อลูก” ตอนนี้ถึงเจเจจะอยู่ห่างจากที่พวกเค้ามีเรื่อง แต่ก็ยังไม่ปลอดภัย
“ป้อพาเพ่เต้ไปก่อน เจเจจะอยู่เอาใจช่วยอาเวย์ ป้อไม่ต้องห่วงเจเจ เจเจไม่เปงไร” ผมจะเชื่อเจเจได้ป่าวครับนี่ ว่าเจเจจะไม่วุ่นวาย แต่ยังไงตอนนี้ต้องพาไอ้ขี้โวยวายนี้ไปก่อนแล้ว
“คุณเกดฝากดูเจจเด้วยนะครับ” ผมพูดจบก็พานายเต้ไปที่ห้องต่อ
“คุณเท่ห์ปล่อยผม............... ผมบอกให้ปล่อยผมไง ไอ้คุณเท่ห์บ้า” เดี่ยวนี้ปากร้ายจังเลยนะ เรียกผมไอ้เลยเหรอ
“เอ้าลงไป และหุบปากซะ” ผมโยนนายเต้ลงเตียง อยากบอกว่าหนักไม่เบาเลยนะ เห็นตัวเล็กๆอย่างนี้
“คุณเท่ห์ใจร้าย ผมจะไปช่วยคุณเวย์ คุณเท่ห์อย่ามาห้ามผม เดี๋ยวคุณเวย์โดนรุมนะครับ ปล่อยผม” มันลุกขึ้นจากที่นอนแล้วจะไปเปิดประตูลงไปข้างล่างอีก ทำไมมันดื้ออย่างนี้นะ
“นายเต้ ชั้นบอกว่าอย่าไป เดี๋ยวไอ้เวย์มันก็เคลียร์เอง นายไปก็เป็นตัวถ่วงเปล่า” ผมจับมือมันไว้ครับ แต่ตอนนี้แรงมันมาจากไหนไม่รู้ เยอะเหลือเกิน
“คุณว่าผมเป็นตัวถ่วงได้ไง ผมจะไปช่วยคุณเวย์ ปล่อยผมนะ ปล่อยผมมมมม คุณจะมายุ่งอะไรกับผม เชิญคุณไปดูแลคุณเกดของคุณเลยไป ผมจะไช่วยคุณเวย์ ” อะไรกันนี่ ทำไมจู่ๆก็เอาคุณเกดเข้ามาอีก
“นายเป็นอะไร ทำไมต้องลากคุณเกดเข้ามาอีก แล้วไอ้เวย์นี่เหมือนกัน ห่วงนักใช่มั๊ย ถ้าห่วงแล้วทำไมต้องก่อเรื่องด้วย ถ้าไม่กินให้เมาตั้งแต่แรกจะมีเรื่องมั๊ย” ผมละอดไม่ไหวจริงๆครับ ที่เห็นมันทำตัวแบบนี้
“ใช่สิ ผมมันไม่ดี ผมมันก็แค่พี่เลี้ยง คุณจะดุ จะด่า จะว่าผมยังไงก็ได้ คุณมันก็ใจร้ายเหมือนเดิม คุณ.....”
ผมทนไม่ไหวกับอารมณ์ดื้อของนายเต้แล้วครับ และผมก็ทนฟังมันด่าผมไม่ไหวอีกด้วย ผมจับมันหันหลังชนกับประตูรีสอร์จแล้วประกบปากของผมลงไปบนปากชมพูอ่อนๆของมันทันที หวังเพียงต้องการให้มันเงียบลงซะบ้าง
ได้ผลครับ ตอนนี้มันเงียบลงสนิท สายตาของมันมองค้างอยู่ที่ตาของผมพร้อมกับความสงสัยที่ถามมา ผมไม่สามารถหลบสายตาคู่นั้นได้ และก็ยังคงไม่พร้อมที่จะให้คำตอบแก่สายตาคู่นั้นเหมือนกัน ถึงแม้ตอนนี้ความดุ โกรธ ประชดประชันจะหายไปจากสายตาที่ผมจ้องอยู่ แต่ก็ไม่อาจรับรู้ว่าคนที่จ้องมองอยู่นี้รู้สึกอย่างไร มือของคนๆนี้ที่มีแรงฉุดกระชากมากมายในก่อนหน้า กลับโรยรา เหมือนคนขาดเรี่ยวแรง เช่นเดียวกับความโกรธเคืองที่มีอยู่ในตัวผม มันก็หมดไปกับรสจูบนี้
แปลกใจตัวเองที่ตอนนี้นายเต้เงียบลงแล้ว แต่ผมก็ไม่อยากถอนปากของผมออกจากปากของคนๆนี้เลย อยากจะจูบแบบนี้ไปอีกนานๆ ผมปล่อยมือของนายเต้ที่หมดแรงยื้อนั้น แล้วมาจับเอวของมันไว้ ด้วยความรู้สึกอย่าเพิ่งจากไป
ตอนนี้
วินาทีนี้
ผมหายสงสัยกับความรู้สึกของตัวเองที่เก็บมาเนิ่นนาน
ผมคงได้คำตอบของหัวใจผมแล้ว....
ไอ้พี่เลี้ยงตัวแสบ .... นายนี่มันร้ายจริงๆ
.................................................................................
อยากบอกว่าที่ช้าเพราะเขียนฉากจูบนี่แหละ เขียนไปลบไป เขียนไป ลบไป กว่าจะได้แบบนี้ (ถึงจะไม่ค่อยดีก็ตาม)
นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้นิยายเรื่องนี้ มีฉากแบบนี้น้อยๆ เพราะไรเตอร์เขียนไม่เก่ง
ขอโทษด้วยนะครับ .....
:L1: :L1:
-
จ..จะ..จะ...จูบ...จูบกันแล้ว เย้ๆๆๆๆ ฉลองงงง :mc4: :mc4: :mc4: :laugh: :laugh:
คุณเท่ห์รู้ตัวแล้ว แล้วน้องเต้หล่ะรู้ตัวรึยางงงงง :-[
-
ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมีจูบกันแล้ว :haun4:
แบบนี้ต้องฉลองด้วยที่คุณเท่ห์รู้ใจตัวเองซะที :mc4: :mc4:
-
คุณเท่ห์แรงงงงง อิิอิ จูบเต้ไปแล้ว คะแนนนำคุณเวย์ขาดค่ะตอนนี้
แต่อุปสรรคที่ตามมา คงเยอะน่าดู -*-
-
:a2: :a2: :a1:
จูบคุณคิดว่าไม่สำคัญ จูบเบาๆเท่านั้นยังทำฉันสั่นไปถึงหัวใจ...
-
จูบแล้วอ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ด ด ด ด ด ดด ! ! ! อยากจะตายมากมาย ย
-
จูบแล้ว ต้อง :mc4: :mc4: :mc4:
มาเป็นกำลังใจให้
ตอนต่อไปมาเร็วๆ นะครับ
-
เอาใจช่วยนะค้าบบบ
ส่วนยัยลูกกบเอ้ย
ลูกเกดไรนั่น
ปล่อยเป็นหน้าที่ของเจเจไปเถอะ
+555
แค่เจเจก้เหลือเฟือแล้วล่ะคับ
ส่วนไอ่พี่เวย์นี่ก็
หึหึ
ใครดีละ
ไอ่บอยดีัมั้ยอ่า
หุหุ
เดาไปเรื่อยๆๆ
สู้ๆนะจีะ
ไรท์เตอร์
-
มาให้กำลังใจน้องเต้ :L2:
ขัดใจยัยเกดจริงๆ :beat: :beat:
+1
-
ไอย๊ะ
จูบกันแล้วเว้ยยยยยยยยยยย
น้องเต้อย่าใจร้ายกับเจ้านายน่ะ
แล้วคุณเท่ห์อย่าเก็บความรู้สึกไว้ บอกออกมาเลย
-
step เเรกจูบ... step ต่อไปก้อจะตามมาในไม่ช้านี้ใช่ม่ะค่ะ...พี่ไรเตอร์ขา
-
แงๆๆ ค้าง แล้วไงต่อๆๆๆ
-
+1 เป็นกำลังใจให้จูบแรกของน้องเต้ :mc4:
-
ทำอะไรกันค่ะ อยู่กันสองต่อสองอีกต่างหาก หน้ามิอาย :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด...จูบกันแล้วววววววววววววว
โอ้ววววววววววว...กว่าพ่อเทห์จะรู้ใจตัวเองก็ตอนที่น้องเต้ต้องเสียจูบนี่เอง 55555555
เค้าว่านะ เผด็จศึกไปเลยดีกว่าพ่อเทห์...ถึงขนาดนี้แล้วเนี่ย
คราวนี้พี่เวย์จะได้มาแย่งไปไม่ได้แล้วไง...เพราะยังไงน้องเต้ก็มีใจให้อยู่เหมือนกัน (ถึงจะยังไม่รู้ตัวก็ตามเถอะ - -")
ส่วนยัยคุณเกดนั่นก็ปล่อยให้เจเจเป็นคนช่วยขัดขวางต่อไป...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ... +1 ให้ด้วยฮับป๋ม XD
-
แอร๊ยยย
-
คุณเท่ห์จูบเต้แล้วอย่างนี้ต้อง :mc4:
-
เ้ข้าใจตัวเองซะที จะได้หายมึน 555
ฉากน่ารักค่ะ แบบไม่มากไม่น้อยไป เอาแค่พิสูจน์ใจตัวเองก็พอ :กอด1:
อีกอย่างน้องเจเจ ขัดขวางชะนีร้ายๆ ให้พ่อด้วยนะจ๊ะ
-
รู้ซะทีนะคะว่าต้องทำยังไอะไรต่อไปน่ะคุณเท่ห์ :เฮ้อ:
น่าสงสารคุณเวย์ อุตส่าห์ทำคะแนนมาตั้งนาน
โดนเพื่อนรัก(หักเหลี่ยมโหด) ขโมยจูบนายเต้เป็นคนแรกไปเสียได้ :monkeysad:
ส่วนยัยคุณเกดเริ่มหลุดค่ะ ๕๕๕๕๕๕๕๕
รีบมาต่อไวๆน้าค้าาาาาาาาาา :L2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักจริงจริ๊งงงงงงงงงงงง
ขอให้เข้าใจกันเร็วๆนะ ลุ้นมาก
-
จูบแล้วเว้ยยยย ฮิฮิ้วววววว
เต้ก็เหมือนจะยอมแล้ว
ทำขั้นสุดเลยคุณเท่ห์ ฮี่ๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
กรี๊ดดดดดด จูบกันแล้วววววววว
อยากให้คุณเท่ห์เห็นตัวตนของยัยคุณเกดเร็วๆ ร้ายนักนะยะหล่อนมีจิกกัดเต้ตลอด
-
คุณเท่ห์ฉวยโอกาสสส
สงสารอาเวย์จังเลย 555
ปล. ผมไม่ได้ตอบครับ เป็นคุณเกดที่ตอบเจเจ และชวนเจเจคุย ผมก็คิดว่าไอ้เวย์มันคงจะอยากดูแลเจเจ
เอ่อ...ใครอยากดูแลใครอ่ะคะ???
คุณเกดอยากดูแลเจเจ
หรืออาเวย์อยากดูแลเต้
-
จูบ..ใครคิดว่าไม่สำคัญ
-
เพ่เต้จะเมามั๊ยยยยย
แล้วป้อเท่ห์จะทำอะไรเพ่เต้มั๊ยน๊า จะได้รู้ใจตัวเองซะที
หวังว่าป้อเท่ห์จะไม่ไปพลาดท่ากับยัยเกดนะก๊ะ
พี่เวย์ค๊าดีเกินไปมักเป็นได้แค่พระรอง ฮ่าๆ
-
รอวันที่เต้รู้ใจตัวเองบ้าง
-
คุณเกดร้ายนะ :angry2:
เจเจน่าร๊ากกกกกไม่ไหวแล้ว :impress2:
-
น้องเต้ เมาค้างกับจูบคุณเท่ห์แล้วแน่ๆๆๆ เหอเหอ
คุณเกด...อยากได้ ผช ขนาดนั้นเลย?? ตั้งแต่ตอนที่แล้ว แล้วนะ :m16:
-
จะ จะ จะ จะ ..... จูบ บบ แล้ววววววววววววว
๕๕ ^^
-
อ๊ายยยย จุ๊บกันแล้ว
ในที่สุดพี่เท่ห์ ก็รู้ใจตัวเองซะทีนะ
ที่นี้ก็เดินทางรุกเต็มตัวเลย สู้ๆๆ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ ^^
รักไรเตอร์จุ๊ฟๆๆ
-
จุ๊บุ จุ๊บุ กันแว้ววว :จุ๊บๆ:
คุณเท่ห์รู้ตัวก็ดีแล้วล่ะ จะได้จัดการอะไรให้มันเด็ดขาดซะที อย่างยัยคุณเกดอะไรงี้
แบบแอบหมั่นไส้นิดนึง :m16:
+1 ขอบคุณค่ะ รอตอนต่อไปไม่ไหวแระ อยากหลังหลังคิสจะมีไรเกิดขึ้นน้อ :z1:
-
อย่าเขียนให้ยัยเกดร้ายมากนะครับ มันลุ้นเกินไป เดี๋ยวหัวใจวาย (Y) :oo1:
-
จูบก่อนนอน
-
โหะ ๆ ได้เสีย ๆ :oo1:
-
นั่นๆๆ
เมาแล้วมันต้องอะไรซักอย่าง เห็นมั๊ยยยยย
><
ทางนั้นคุณเวย์ คงจัดการได้นะ ??
เป็นห่วงอยู่เหมือนกัน
แต่ทางนี้ก็กำลังระทึก !!!!!
-
หาคำตอบให้ได้ไวไวนะพ่อเท่ห์ ... ไปจูบเขาแล้วน่ะ :z2:
-
ฉากพวกนี้มันต้อง ค่อยๆ เขียนไปเรื่อยนๆ เดี๋ยวมันก็ดีเอง
หรือถ้าไม่แน่ใจ ก็ลองเอามาลงแล้วให้นักอ่านทั้งหลายลอง
เสนอแนะข้อคิดเห็นก็ได้อาจได้อีกหลายมุม o13 o13
-
อือหือ คุณเท่ห์ พ่อคุณผ่านร้อนผ่านหนาวจนมีเจเจมาเป็นลูกแล้ว
แค่ที่ยัยคุณเกดพูดมานี่ทำไมไม่เข้าใจทำเป็นเหมือนเด็กหนุ่มอายุ 16 ไม่เคยมีความรักไปได้
ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดยัยคุณเกดนี่แหะ พูดให้ร้ายคนอื่น ยกย่อตัวเองให้สูงขึ้น (ไม่ชอบคนนิสัยแบบนี้เป็นการส่วนตัว)
ตอนที่เจเจปฏิเสธยัยคุณเกดยอมรับว่า 'สะใจ' มากคะ อยู่มานานนะคะคุณเกดแต่ยังซื้อใจเจเจไม่ได้น่าจะพิจราณาตัวเองได้แล้วแหละว่าตัวเองเป็นยังไง
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก และแล้วก็ได้คุณเท่ห์
-
อร๊ายยยยย...เค้าจูบกันแล้ว...
ในที่สุดก็รู้ใจตัวเองจนได้ชิมิคะ คุณป้อเท่ห์...
แต่อยากตบนังเกดมากที่สุดค่ะ :beat:
-
จูบแล้ววววววววววววว
ไม่ใช่มีแต่ป้อเท่ห์ที่แอบหึงเพ่เต้
แต่เพ่เต้ก็แอบหึงป้อเท่ห์
อ๊ายย. น่ารัก น้องเจเจยิ่งโคตรน่ารักเพราะไม่ตามมาเป็นก้าง
ไม่งั้นถ้าเจเจตามมาฉากจูบจะไม่เกิด ขอบคุณคร้าบเจเจ อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:-[ จูบแล้วววววววววววววววววว
รอต่อไป
-
เจเจ ... ช่วยเอายายเกดแก่ ๆ ๆ นี่ออกไปไกล ๆ ๆ
ให้หลุดออกจากวงโคจรเลยได้เปล่า ...
ทำเป็นคนดี ..
-
อ้ายยยยยย
จูบกันแล้วววววว
หวานมั๊ยคุนเท่ห์
แถมยังรุ้ใจตัวเองอีกต่างหาก
แล้วเต้ล่ะเมื่อไหร่จารุ้ใจตัวเอง
ส่วนน..งเกดอ่ะ
เมื่อไหร่มานจาไปจากชีวิตคุนเท่ห์ซักที
คุนเท่ห์ก็ซื่อบื้อเหลือเกินนน
ยังไม่รุ้อีกว่าน..งเกดอยากได้อารายย
ปล.จับกดไปเลยคุนเท่ห์
หนับหนุน
-
จัดไปเฮียเท่ห์อย่าให้เสีย เพราะมันต้องได้เสียสิ :haun4:
โอกาสมาถึงแล้ว ตื่นเช้ามาก็โบ้ยให้น้องเต้เลยว่า น้องเต้บังคับพี่ o13
มาให้เร็วเลยนะวันนี้อ่ะ
-
ชอบจังเลยอ่ะ ครึ่งหลังเนี่ย
เป็นอะไรที่ ...
อิอิ :กอด1:
:L2: :L2:
-
อ่านจบอย่าเพิ่งด่า...
........................................
ตอนที่ 25
เหตุการณ์เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้างนะ ... ผมจำได้ว่าที่รีสอร์ทมีปาร์ตี้ที่ริมสระ สนุกมากๆเลย แล้วคุณเวย์ยังเอาคอกเทลสูตรเด็ดของรีสอร์ทมาให้ดื่มอีก ผมกินไปหลายแก้วเลย หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร หรือว่าผมจะเมานะ
“อ้าว น้องเต้ มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียวครับ” คุณเวย์เดินเข้ามาทักผมซึ่งนั่งเล่นในสวน รอคนอื่นเตรียมพร้อมออกเดินทางกลับ
“ก็นั่งรอคนๆอื่นนะครับ เอ๊ะ คุณเวย์ หน้าคุณเวย์ไปโดนหมาที่ไหนฟัดมาครับ เขียวปื้ดเชียว” ผมมองหน้าคุณเวย์ที่เหมือนจะมีเรื่องอะไรมา มีแผลช้ำๆที่มุมปาก แล้วก็ข้างๆตานิดหน่อย
“นี่น้องเต้จำไม่ได้เหรอครับ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง” คุณเวย์ทำหน้าสงสัยมา ... ผมก็ทำหน้างสงสัยกลับ
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ ผมจำไม่ได้แล้ว สงสัยผมคงเมามากเลยสินะครับนี่ อดดูฉากเด็ดเลย” พลาดไปแล้วจริงๆสิเรา
“ก็น้องเต้เมา แล้วโดนลูกค้าคนอื่นๆแซว แล้วพวกมันปากหมา พี่ก็เลยต่อยกับพวกมันหมัด สองหมัด เลยได้แผลอย่างที่เห็นนี่แหละครับ” คุณเวย์เล่าเหตุการณ์ให้ผมฟัง
“อ๋อๆๆ ผมนึกออกแล้วครับ ใช่ๆ ไอ้พวกนั้นมันมาว่าผมก่อน ที่จริงนะ ถ้าผมไม่เมาผมจะต่อยให้พวกมันกลิ้งเลย” ยังไงผมว่าตอนที่ผมไม่เมา ผมก็คงจะสู้รบปรบมือกับพวกมันได้ บังอาจมาว่าผมหนิม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เวย์เต็มใจช่วยน้องเต้ นี่ถ้าไม่ได้เจเจตะโกนบอกว่า ตำรวจมา ตำรวจมา ไม่แน่พี่อาจจะต้องโดนพวกมันตื้บตับแตกก็ได้นะเนี่ย” คุณเวย์เล่าเหตุการณ์สุดระทึกให้ผมฟัง
“โอ้โห สุดท้ายฮีโร่ของงานนี้ก็ไม่คุณเวย์สินะ กลับเป็นเจเจซะงั้น” ยังไงก็ขอแซวคุณเวย์หน่อยแล้วกันครับ
“โห อะไรกันนี่ พี่เวย์ไม่ได้คะแนนสงสารจากน้องเต้เลยเหรอ น้อยใจแล้วนะ” ฮ่าๆๆ คุณเวย์งอนครับ ถ้าทำตอนหน้าตาหล่อๆกว่านี้คงจะน่ารัก แต่ตอนนี้หน้าเละหมดแล้ว ผมรับสภาพไม่ได้เลย
“โอ๋ๆๆ ไม่เอานะค๊าบบ ไม่งอนนะค๊าบบ ขอบคุณคุณเวย์มากนะครับ นี่ถ้าไม่มีคุณเวย์ แล้วผมโดนต่อยแบบนั้น หน้าผมคงเสียโฉมหมดหล่อกันแน่ๆ” ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ คนที่ต่อยผมคงตายกันไปข้างนึงแหละครับ บังอาจมาทำหน้าหล่อๆ
“เพ่เต้ อยู่นี่นี่เอง เจเจหาตั้งนานแหนะ” เจเจวิ่งมาแต่ไกลเลยครับ
“ว่าไงครับ พ่อฮีโร่ของพี่เต้” ขอเหน็บคนที่นั่งข้างๆหน่อยเถอะครับ
“โห น้องเต้อ่า พี่เวย์ต่างหาก เป็นฮีโร่ของน้องเต้ พูดแบบนี้พี่งอนแล้วนะ” น่ารักตายเลย ผู้ชายตัวโตๆ กล้ามใหญ่ๆ มานั่งงอนทำแก้มป๋องอยู่
“อาเวย์เป็นอะไรเหรอครับ แก้มป๋องยังกับปาปักเป้า นี่แหนะๆ” เจเจพูดไปก็เอามือตบแก้มของคุณเวย์ไป
“ไปกันเถอะครับ พ่อกับอาเกดรออยู่ที่ล็อบบี้แล้ว” อ๋อ เจเจมาตามพวกเราเองเหรอครับนี่ เจเจพูดเสร็จ ก็วิ่งกลับไปก่อนแล้วครับ
“เสียดายจังที่วันนี้ต้องรีบกลับ ผมยังไม่ได้เล่นน้ำทะเลเลย” ผมแอบบ่นนิดหน่อยครับ เพราะเราต้องเปลี่ยนแผนรีบกลับกรุงเทพ เพราะคุณเท่ห์มีเอกสารต้องเซนต์ด่วน งานยุ่งจริงๆนะ
“เดี๋ยวน้องเต้มานั่งรถคันเดียวกับพี่นะครับ มาดูแลคนเจ็บหน่อยนะครับ” วันนี้คุณเวย์มาหลายอารมณ์จริงครับ เมื่อกี้ก็งอน ตอนนี้ก็อ้อนอีก ให้ตายเถอะผู้ชายคนนี้ กะล่อนจริงๆ
“เอายังไงดีน้า.... เดี๋ยวผมคิดดูก่อนนะครับ” ผมพูดเสร็จก็เดินออกมา อันที่จริงผมก็คิดกลับกับคุณเวย์เหมือนกันนั่นแหละครับ เพราะแค่คิดว่าจะต้องเจอหน้าคุณเท่ห์ ผมยังกลัวๆเลย ไม่รู้ว่าเมื่อคืนผมทำอะไรไปบ้าง คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก
“มากันแล้วเหรอคะ แอบไปสวีทกันแถวไหนมา” คุณเกดทักขึ้นทันที เมื่อเราเดินเข้าไปในล็อบบี้ ไม่รู้สิ ผมรู้สึกเบื่อหน้าผู้หญิงคนนี้ยังไงก็ไม่รู้
“ทำไมต้องแอบละครับ คนมันบริสุทธิ์ใจ จะทำอะไรก็เปิดเผย ผมไม่เก็บซ่อนเล็บไว้รอตะคุบเหมือนคนบางคนหรอกครับ” ขอผมเหน็บบ้างนะครับ ไม่ถนัดจริงด่าผู้หญิงแบบนี้เลย
“น้องเต้หมายถึงใครเหรอครับ ซ่อนนิ้ว ซ่อนเล็บ” คุณเวย์คงงงสินะครับ แต่ไม่เป็นไรครับ เห็นคุณเกดหน้าจ๋อยไป ผมก็สะใจแล้ว
“เดี๋ยวผมไปห้องน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวเผื่อเดินทางจะปวดกลางคัน” ไม่อยากอยู่เห็นหน้าผู้หญิงคนนี้ครับ แต่ยังไงผมก็ต้องทนสินะ นั่นเป็นทั้งเพื่อนคุณเท่ห์เจ้านายผม แล้วยังเป็นเพื่อนคุณเวย์อีก ผมต้องให้เกียรติสองคนนี้
“ต่างคนต่างอยู่นะครับคุณเกด คุณจะยุ่งกับคุณเท่ห์ คุณเวย์ผมไม่สน แต่ถ้ามายุ่งกับเจเจละก้อ ผมไม่ปล่อยแน่” ผมบอกกับตัวเองในกระจกห้องน้ำ ยังไงซะหน้าที่ของผมคือดูแลเจเจ ส่วนคุณเกดจะจับคุณเท่ห์ยังไง มันก็คงเป็นสิทธิ์ของเค้า แต่ทำไมแค่คิด ใจมันก็เต้นแปล๊บๆแล้ววะ
“เดี๋ยว !!!! ชั้นขอคุยอะไรหน่อย” นั่นไงครับ เค้าบอกว่ายิ่งอยากหนี ก็ยิ่งต้องเจอ
“ว่าไงครับ คุณเกด” ยังไงผมก็ต้องปั้นหน้าทนสินะครับ
“พอดีว่าชั้นจะมาเตือนเธอหน่อย ว่าเมื่อคืนนี่ไม่เบาเลยนะ แย่งซีนชั้นหมดเลย ชั้นรู้สึกว่าเธอคงเป็นพี่เลี้ยงได้อีกไม่นาน” คำพูดคำจาของเธอแต่ละคำ เป็นสิ่งที่ผมไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ยินจริงๆ ยังมีหน้ามาขู่อีก
“ผมทำขนาดนั้นเลยเหรอครับ ถ้าทำอะไรให้คุณเกดลำบากใจผมก็ต้องขอโทษคุณเกดด้วยแล้วกันนะครับ” ยังไงผมก็เป็นผู้ชาย จะไปต่อปากต่อคำอะไรกับเค้า มันคงดูไม่เหมาะ
“พูดง่ายๆแบบนี้ก็ดี ชั้นจะมาบอกเธอว่า เดี๋ยวชั้นจะไปกับคุณเท่ห์ เธอคงรู้นะว่าต้องทำอะไรยังไง” รู้สิครับ ในเมื่อคุณอยากไปกับคุณเท่ห์ ผมก็จะ....
“โอเคครับ ... ไปกันเถอะครับ” ยังไงซะ ถ้าผมมัวแต่เถียงไปมากับเธอ มันคงเป็นเหมือนผู้หญิงเค้าแย่งผู้ชายกัน ซึ่งนั่นมันไม่ใช่ผม
“ไปกันครับ เดี๋ยวผมจะไปกับเจเจแล้วก็คุณเท่ห์นะครับ ส่วนคุณเวย์ก็รบกวนไปกับคุณเกดนะครับ” ผมมาถึงก็จัดการแบ่งรถให้กับแต่ละคน บอกแล้วผมไม่พูด แต่ผมทำเลย ผมจะปล่อยให้คุณลอยหน้าลอยตาอยู่กับเจเจได้อย่างไร ในเมื่อคุณประสงค์ร้ายแบบนั้น
“น้องเต้ ไม่ไปกับพี่เหรอครับ” คุณเวย์ครับ ชายหนุ่มผู้น่าสงสาร ผมต้องขอโทษคุณเวย์ด้วยจริงๆ
“งั้นเราไปกันเถอะครับ ไปเจเจ ไปขึ้นรถ” คุณเท่ห์ที่ออกอาการหน้าบึ้งตอนที่พบตอนแรก ตอนนี้ยิ้มออกมาแล้วครับ จะดีใจอะไร แค่ผมไปด้วย
“คุณเวย์ครับ เดี๋ยวผมค่อยเลี้ยงข้าวตอบแทนเรื่องเมื่อคืนนะครับ แต่ตอนนี้ผมต้องทำหน้าที่พี่เลี้ยงก่อน หวังว่าคุณเวย์คงเข้าใจนะครับ” ยังไงซะ คุณเวย์ก็ได้ช่วยผมไว้เมือคืน ผมไม่ลืมง่ายๆหรอกครับ
“จริงนะครับ น้องเต้ เดี๋ยวกลับไปกรุงเทพ เราไปดินเนอร์กันนะครับ” เมื่อกี้ผมพูดแค่ว่าไปเลี้ยงข้าวไม่ใช่เหรอครับ แล้วดินเนอร์ ..... เอ่อ มันคงไม่ต่างกันมั้งครับ ผมว่า..
ตอนนี้คุณเทห์ เจเจ และคุณเวย์ก็เดินไปขึ้นรถกันหมดแล้ว ผมเลยไปหยิบเป้ของตัวเองมาเพื่อจะเอาไปใส่ท้ายรถ
“นี่เธอจะประกาศการเป็นศัตรูกับชั้นใช่มั๊ย แล้วเธอจะได้เห็นดีกัน” ยังมีอีกคนที่ยังไม่ได้เดินไป นั่นคือคุณเกด นึกแล้ว ว่าเธอคงอยากพูดอะไรส่งท้าย ผมไม่ได้ประกาศตัวเป็นศัตรูนะครับ แค่อยากอยู่คนละฝั่งกับคุณเกดเค้า ... ก็เท่านั้นเอง
ผมขึ้นรถมาก็เห็นคุณเท่ห์ยิ้มอยู่แล้วครับ ผมว่ามันแปลกๆจริงๆ เมื่อคืนต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ แต่ทำไมผมถึงนึกไม่ออกนะ
“ยิ้มอะไรของคุณ” ก็เห็นมองผมแล้วยิ้ม มองผมแล้วยิ้ม ผมก็สงสัยสิครับ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่านะ
“นายไม่โกรธชั้นเลยเหรอ” โกรธ ... เรื่องอะไร ...
“แล้วคุณทำอะไรให้ผมโกรธอีกละ ...???” นี่นึกเรื่องไม่ออกนะ ถ้านึกออกแล้วจะโกรธย้อนหลัง คอยดูนะ
“นี่นายจำไม่ได้เหรอว่าเมื่อคืนชั้น.....” จะค้างอยู่ทำไม คุณเท่ห์หันไปมองเจเจ ผมก็หันตามไปมองเหมือนกัน เห็นเจเจเอาหมอนมารองคล้ายๆจะนอนต่อ ก็เมื่อคืนเล่นนอนซะดึก แถมยังตื่นเช้าอีก หรือว่าจะเกี่ยวกับเจเจด้วย ... เรื่องไรวะเนี่ย งงไปหมดแล้ว
“คุณเท่ห์ จะบอกก็บอกมา อย่ามาทำให้ผมอยากรู้แบบนี้” มันทรมาร ... ผมคงนอนไม่หลับ กระสับกระส่าย
“ก็เมื่อคืนที่ชั้น.....จูบ....ปาก....นายไง” ปรี๊ดดดดครับ เลือดทุกส่วนในร่างกายเหมือนมารวมอยู่ที่บนใบหน้าของผมหมดแล้ว เมื่อคืนมัน.....
.
.
.
“เอ้าลงไป และหุบปากซะ” ตอนนั้นคุณเท่ห์โยนผมลงบนเตียง ช่างโหดร้ายกับผู้ชายตัวบางๆยิ่งนัก
“คุณเท่ห์ใจร้าย ผมจะไปช่วยคุณเวย์ คุณเท่ห์อย่ามาห้ามผม เดี๋ยวคุณเวย์โดนรุมนะครับ ปล่อยผม” นี่ที่พูดไปเพราะเมา หรือเพราะเป็นห่วงคุณเวย์นะ น่าจะเป็นทั้งสอง
“นายเต้ ชั้นบอกว่าอย่าไป เดี๋ยวไอ้เวย์มันก็เคลียร์เอง นายไปก็เป็นตัวถ่วงเปล่า” ที่มันหน้าเจ็บใจคือตอนที่คุณเท่ห์บอว่าผมเป็นตัวถ่วงนี่แหละครับ
“คุณว่าผมเป็นตัวถ่วงได้ไง ผมจะไปช่วยคุณเวย์ ปล่อยผมนะ ปล่อยผมมมมม คุณจะมายุ่งอะไรกับผม เชิญคุณไปดูแลคุณเกดของคุณเลยไป ผมจะไช่วยคุณเวย์ ” คิดแล้วตอนนั้นผมคงเมาจริง เหวี่ยงมั่วไปหมด ไปลงที่คุณเกดด้วย คุณเท่ห์จะคิดยังไงของเค้ากันเนี่ย
“นายเป็นอะไร ทำไมต้องลากคุณเกดเข้ามาอีก แล้วไอ้เวย์นี่เหมือนกัน ห่วงนักใช่มั๊ย ถ้าห่วงแล้วทำไมต้องก่อเรื่องด้วย ถ้าไม่กินให้เมาตั้งแต่แรกจะมีเรื่องมั๊ย” ผมกลายเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเหรอนี่ ...
“ใช่สิ ผมมันไม่ดี ผมมันก็แค่พี่เลี้ยง คุณจะดุ จะด่า จะว่าผมยังไงก็ได้ คุณมันก็ใจร้ายเหมือนเดิม คุณ.....” นี่คงเป็นประโยคสุดท้ายที่ผมได้พูด แม้ว่าจะพูดไม่จบก็ตาม ... หลังจากนั้นคุณเท่ห์ก็จูบลงมาที่ปากผม
ตอนนั้นผมตกใจมาก ทำอะไรก็ทำไม่ถูก สายตาของคุณเท่ห์ที่เคยดุร้าย และเอาแต่วีนใส่ผม
ตอนนั้นมันดูอบอุ่นเหลือเกิน
ปากที่ประกบกับปากผม อาจไม่มีเหตุผลของการกระทำ
อาจต้องการหยุดอารมณ์โวยวาย
หรือแค่อยากได้รส อยากลิ้มลอง
ผมไม่อยากจะพยายามหาความหมายของมัน
คุณเท่ห์ปล่อยมือที่จับผมอยู่ แล้วเอามาเกาะเอวทั้งสองข้าง
ความรู้สึกตอนนั้น มันกระอักกระอวนไปหมด
แล้วก็เป็นอย่างที่คุณคิด
“คุณเท่ห์....” ผมผลักคุณเท่ห์ออก แล้วก็อ้วกออกมา เต็มตัวคุณเท่ห์ไปหมด
“นายเต้ นายเอาอีกแล้วนะ ... ปั๊ดโถ่เว๊ยยย”
.
.
.
.
นี่ผมจำอะไรไม่ได้เลยเหรอนี่ ... ไม่สิ ตอนนี้ผมจำได้แล้ว ผมจะมองหน้าคุณเท่ห์ยังไงดี ไม่ ไม่ เราต้องไม่มอง ไม่คุย
“นี่นาย จำได้แล้วเหรอ หน้าแดงแป๊ดเชียว” อะไร ยังมาแซวอีก
“อะไร ใครหน้าแดง ผม ผม ผมแพ้แดด ... คุณขับไปเลย ผมไม่คุยกับคุณแล้ว” ไอ้คนขี้โกง คิดว่าได้จูบเราไปแล้ว เราจะยอมเรอะ ... ว่าแต่เราจะยอมอะไรละ ...
“ฮ่า ๆๆ นายนี่นะ ร้ายจริง” คุณเท่ห์พูดไป ขำไป ทำปากจู๋ อย่างกับตอนจูบไป เห็นแล้วหมั่นไส่จริงๆ
“นายไม่โกรธใช่มั๊ย ... แล้วนายชอบรึเปล่า” อ๊ากกกก ถามอะไรออกมานี่ ชอบอะไร ชอบคุณ หรือจูบ เอ๊ยย ถามกำกวมอีกแล้ว
“ไม่โกรธ แล้วก็ไม่ชอบ ฝากไว้ก่อนไอ้คนฉวยโอกาส” ไอ้ประโยคแรกกับประโยคสองพูดออกไปแบบดังๆ แต่ประโยคหลังนี่ ขอแอบบ่นคนเดียว
“อะไรนะ นายบ่นอะไรชั้นไม่ได้ยิน” เชื่อเลยครับ ว่าหูดี แต่เรื่องไรผมจะบอกละ
“นายพูดว่าอะไรนะ” อะไรกันนี่ มีจอดรถกระพริบไฟข้างทางด้วย แล้วนั่นหน้าจะเข้าใกล้ผมมาทำไม เอาออกไปเลย
หน้าแบบนี้สินะที่เจอเมื่อคืน แต่ไม่ใช่หน้าหื่นแบบนี้ ไอ้คุณเท่ห์บ้า....
“เป็นอะไร หลับตาทำไม” นี่ผมหลับตาลงตั้งแต่ตอนไหน อ่าว ลืมตาขึ้นมา หน้าคุณเท่ห์ก็หายไปแล้ว
“คุณเท่ห์!!!! ขับรถไปเลย ทำไมชอบแกล้งผมจังเลย” อะไรกันนี่ แกล้งผมแล้วมีความสุขนักเหรอ
“ถ้านายไม่ชอบให้ชั้นแกล้ง ชั้นจะทำจริงๆก็ได้นะ จะเอาแบบไหนละ” อึ๋ยยยย ทำไมวันนี้คุณเท่ห์น่ากลัวอย่างนี้นะ ดูหน้านั่นอีก เจ้าเล่ห์จริงๆ
“ยิ้มอะไรของคุณ” มันอดไม่ได้ที่จะต้องถาม
“ทำไม??? ก็ชั้นมีความสุข” เหอะๆ มีความสุขเหรอ .... ดีจัง ผมชอบรอยยิ้มของคุณ มันดีกว่าหน้าบึ้งๆ
“แล้วนายละ ยิ้มทำไม” นี่ผมยิ้มด้วยเหรอ ไม่มั้ง
“เปล่านิ ... เห็นคนแก่มีความสุข ผมก็มีความสุข” ยังไงผมก็หนุ่มกว่า ฮ่าๆๆๆ
“ใครแก่ ... ว่าชั้นแก่ใช่มั๊ย กลับห้องไปเดี๋ยวเจอดี” แหนะ มีขู่ กลัวตายแล้วเจ้านายคนนี้ ว่าไปขอแลบลิ้นให้ซักหน่อย
“แบร่ๆๆ” ตอนนี้ทั้งคุณเท่ห์และก็ผมยิ้มกันเต็มปากเลยครับ ไม่เข้าใจเหมือนกัน เวลาอยู่กับคุณเวย์ คุณเวย์ก็อารมณ์ขัน แถมชอบทำตัวตลกอีก แต่ผมกลับไม่เคยยิ้ม หรือหัวเราะได้เต็มปาก ยิ้มได้อิ่มเท่ากับยิ้มกับคุณเท่ห์เลย อาจเพราะ ผมไม่ค่อยเห็นรอยยิ้มจากหน้าดุๆนี่ก็ได้ เมื่อผมเห็นมัน มันจึงทำให้ผมชอบ...
ชอบรอยยิ้มนี้จัง
“อัลโหล สวัสดีครับ” ในขณะที่ผมกำลังยิ้มหัวเราะอยู่กับคุณเท่ห์ ก็มีสายเข้าโทรศัพท์ผม เบอร์แปลกซะด้วย คุณเท่ห์มองใหญ่ ทำหน้าสงสัยด้วย ไม่บอกหรอกว่าใคร
“อัลโหลไอ้ไข่เขียว ... อยู่ไหนวะ” เสียงนี้ ... คนที่เรียกชื่อผมแบบนี้ ... ผมหยิบมือถือมาดูเบอร์ ว่าเป็นเบอร์โทรทางไกลหรือเปล่า ไม่ใช่ มันเบอร์ในประเทศ ... ตอนนี้น้ำตาของผมที่พยายามกลั้นตั้งแต่ได้ยินเสียงนี้ มันไหลลงมาแล้วครับ
“มึงกลับมาแล้วเหรอ มึงกลับมาแล้วจริงๆใช่มั๊ย”
พักชมโฆษณาซักครู่ !!!!
ขอไปกินข้าวแป๊บนะครับ ... ตอน 2 ดึกๆ
-
^
ขอจิ้มระยะประชิด
ใครกลับมาอ่ะ อย่าบอกนะ ว่าคนที่เต้รอ :jul1:
-
เข้ามารอตอนต่อไปคะ
เป็นกำลังใจให้น้องเต้นะคะ
-
เฮ้ยยยยยยยยย
ไอ้คนนั้นหรอ
มันมาทำไมว๊าาาาาาาาาาาาา
ไม่ต้องมายุ่งกับเต้ของชั้นนนนนนนน
-
ว้า กลับมาแล้วหรอ ..คนที่เต้รออ่ะ (ใช่ป่าวหว่า)
โหย แล้วงี้ พี่เท่ห์ทำไงละเนี่ย
เพิ่งจะรู้ใจตัวเองไปไม่นาน
ดันมาเจอคู่แข่งน่ากลัวซะแระ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ ^^
-
ใช่คน คนนั้น ที่น้องเต้รอหรือปล่าวหว่า
แต่คุณเท่ห์เจ้าเล่ห์แบบนี้ก็มีเสน่ห์ดีอ่ะ คิกคิก...
คุณเกด...ชะนีแรด :angry2:
-
ค้างจริงๆด้วยค่ะ 555
ปล.
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เวย์เต็มใจช่วยน้องเวย์ นี่ถ้าไม่ได้เจเจตะโกนบอกว่า ตำรวจมา ตำรวจมา ไม่แน่พี่อาจจะต้องโดนพวกมันตื้บตับแตกก็ได้นะเนี่ย” คุณเวย์เล่าเหตุการณ์สุดระทึกให้ผมฟัง
ต้องเป็น พี่เวย์เต็มใจช่วยน้องเต้ ใช่มั้ยเอ่ย?
-
ค้างจริงๆอ่ะ
เอาแล้วไงปัญหาเรื่องรักรุมเร้า
-
มีคู่แข่งเพิ่มอีกแล้ว ไหนจะต้องคู่กันคุณเกด
งานนี้ :serius2:
รอตอนต่อไป
-
ขอร้องอย่าเพิ่งมาดรามา่าตอนเน้ได้ม้ายยยยยยย :serius2:
ขอเวลาทำใจแล้วค่อยกลับมาอ่านหลายๆตอนทีเดียวได้ป่ะ ......
-
อ้าวกะลังจะสวีทมีมารมาอีกซะล่ะ เซ้ง
:m27:
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆแต่คืนนี้มากี่โมงก็จะรอ :pig4:
-
กลับมาทำไมม!!!
เรื่องกำลังไปได้ดีแล้วเชียว โฮๆๆ
-
ไอ่คนที่กลับมา คือ กายป้ะ ??
โฮๆๆๆ
กลับมาทำไม ฉันลืมเธอไปหมดแล้วววว
-
ว้าว คุณเท่ห์จะมีคู่แข่งเพิ่มอีกคนแร้ว 555+
-
กายกลับมาแล้ว กลับมาทำไมป่านนี้...ไอ้คนจัยร้ายยย :o12: เรื่องระหว่างคุณเท่ห์กับเต้กำลังเริ่มต้นไปด้วยดี เต้กำลังพยายามลืม แล้วกายจะกลับมาตอกย้ำความรู้สึกของเต้ทำไม :o12:
-
เฮ้ยยยยยยยยยยย...จะรีบกลับมาทำม๊ายยยยยยยยยยยย
ตอนนี้น้องเต้กะลังจะรู้ใจตัวเองแล้วอ่ะ...อ๊ากกกกกกกกกกกก
แล้วแบบนี้พ่อเทห์จะทำยังไงล่ะทีนี้...คู่แข่งที่น่ากลัวปรากฏตัวเสียแล้ว
โหยยยยยยยยยย...เค้ากะลังหวานกันได้ที่เลย...ดันมีคนมาขวางซะง้าน
รออ่านที่เหลือนะฮะ XD
-
สมน้ำหน้าชะนีเกด :laugh:
น้องเต้เจ๋งค่ะ
ตอกชะนีเกดซะหน้าหงาย ฮาาาา
นายเอกยุคใหม่ต้องไม่ยอมนางร้ายนะคะ
เหมือนงานจะเข้าคุณเท่ซะแล้ววววว
-
ไม่ค้างเท่าไหร่
เเละคุณเกดร้ายมาก เต้อย่าไปยอมนะ
-
คนที่เต้รอ กลับมาแล้วใช่มั๊ยยยยยยยย
เรื่องกำลังแฮปปี้เล้ยย กลับมาทำไม หือออ
แต่ก็ดีชอบตอนป้อเท่ห์หึง ฮ่าๆ
-
o22 เชื่อแล้วว่าไม่ค้าง
:beat: ย้ากกกกกกกกกก
อ่อล้อเล่นน้า
-
ว้ากกกกกกกกกกกก
กานต์: นายเต้ ขอหมอนกะผ้าห่มให้ชั้นหน่อย
เต้: จะทำอะไรหรือคับกานต์
กานต์ : ถามได้ ก็จะนอนน่ะสิ
เต้: อ่าว แล้วทำไมไม่กลับไปบ้านละคับ จะนอนทำไมที่นี
กานต์ : ช่วยไม่ได้ ชั้นจะค้างที่นี่ เพราะคนแต่งทำให้ชั้นต้องค้างน่ะสิ
.......................................................
แปร่ว
ช่างกล้า
+5555
-
^^
-
บวกให้เป็น 44 แล้วกิ๊ส ส ส ชอบมากเลยค่ะ แต่ยังไม่อ่านค่ะรออ่านตอนดึกกลัวค้าง งฮ่าๆ ๆ
-
ดึกแล้วเน้อออ
ยังไม่มาอีกเหรอ???
-
เฮ้อออ งานเข้าแล้วคุณเท่ห์เอ๊ยยยยยย
เพิ่งมีความสุข เพิ่งรุ้ใจตัวเอง แต่คนเก่าเค้ากลับมาแล้วนี่สิ
อลวนจิงๆเลยเรื่องนี้ นายเอกเราป๊อบจิงจิ๊งงงง
-
สมน้ำหน้าน..งเกด
เล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกะเต้
:laugh: :laugh:
แต่ว่านะ
ใครที่โทรหาเต้น่ะ
คงไม่ใช่กายคนที่เต้รออยู่หรอกนะ
ม่ายยยต้องไม่ใช่แบบนั้นแน่ๆๆๆ
ใช่มั๊ยไรเตอร์
:serius2: :serius2:
ปล.ตอน 2 ดึกๆๆเนี่ย ดึกขนาดไหนอ่ะ
-
โฆษณา ช่องนี้นานไปหรือเปล่าค่ะ ฟ้อง สคบ ดีไหมค่ะ เอาเปรียบผู้บริโภค 555
-
จะเที่ยงคืนแล้ว ดึกมากแล้วน๊า ง่วงแล้วด้วย :t3:
-
เอ้าใครกลับมาล่ะเนี่ย
หรือคนที่รอคอยกลับมาแล้ว
อ้าวกำลังจะหวานกันเลยซะงั้นอ่ะ
-
ต่อไปจะกลับเข้าสู่รายการปกติ ศอฉ. ขอขอบคุณในการติดตามข่าว ก๊ากกกกก
มาน้ำขุ่นๆ
……………………………………………………………………………
“มึงกลับมาแล้วเหรอ มึงกลับมาแล้วจริงๆใช่มั๊ย” เสียงผมตอนนี้สั่นไปด้วยความดีใจ น้ำตาไหลด้วยความคิดถึง ห้าปีกว่าแล้วสินะ ที่ผมไม่ได้พบเจอกับคนๆนี้ คนที่ผมบอกตัวเองให้ลืม แต่ใจผมมันกลับจำ จำไม่เคยลืม
“นายเต้ เป็นไรหรือเปล่า อยู่ๆก็ร้องไห้ ใครเป็นไรเหรอ” คุณเทห์ที่นั่งอยู่ข้างๆผมตกใจเลยครับ ก็ผมเล่นน้ำตาไหลเอาอย่างนี้
“คุณเท่ห์ครับ กาย ครับ กายกลับมาแล้ว” ผมยิ้มไปพร้อมกับเอามืออีกข้างเขย่าแขนคุณเท่ห์บอกถึงสิ่งที่ผมได้ยิน
“กาย มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน แล้วมึงสบายดีมั๊ย” ผมหันกลับมาคุยกับไอ้กายต่อครับ มันคงจะอึ้งที่ได้ยินผมร้อง
“มึงก็เหมือนเดิมเลยนะไอ้เต้ ขี้แยเหมือนเดิมไม่มีผิด ตอนนี้กูอยู่ที่กรุงเทพ อยู่บ้านแม่ กูโทรหาไอ้บอย มันก็บอกว่ามึงอยู่กรุงเทพไม่ใช่เหรอ” ผมยังขี้แยเหมือนเดิมเหรอ ... มันยังจำได้ว่าผมเป็นคนยังไงสินะ
“อืม กูอยู่กรุงเทพ แต่วันนี้กูมาต่างจังหวัด กลับวันนี้แล้ว เดี๋ยวพอกูถึง กูโทรหามึงนะเว๊ย เดี๋ยวกูโทรหานะมึง” นี่ผมยังไม่หายตื่นเต้น หรือว่าจะดีใจเกินไปเนี่ย
ผมหันมองคุณเท่ห์ที่กำลังขับรถอยู่ แต่สายตาตอนนี้ของคุณเท่ห์เปลี่ยนไปจากเมื่อกี้แล้ว
“คุณเท่ห์เป็นไรเหรอ ทำไมดูเครียดเชียว ยิ้มกับผมหน่อยสิ ไอ้กาย คนที่คุณเท่ห์เคยเห็นในรูป มันกลับมาแล้วนะ” คุณเท่ห์หันมายิ้มแบบฝืนๆให้ผม ... ผมไม่ได้มีอคติอะไรกับยิ้มนั้น แต่ผมรู้ว่าคุณเท่ห์ฝืนที่จะยิ้มมันออกมา
“ชั้นดีใจด้วยนะ” คุณเท่ห์หันมาพูดกับผมแค่นั้น... แล้วก็หันกลับไปขับรถต่อ
ตอนนี้ผมเริ่มกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง โลกที่มีคนข้างกายที่เหมือนจะเผยความรู้สึกดีๆให้กับผม คนที่นั่งข้างๆผม คนที่ผมแคร์ความรู้สึกเค้า แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมรู้สึกเช่นเดียวอย่างที่เขารู้สึกหรือเปล่า และผมก็ยังไม่รู้แน่ชัดเหมือนกัน ว่าเค้ารู้สึกอย่างไรกับผมกันแน่ บอกแล้วไงครับ ผมไม่อยากจะคิดอะไรไปเอง
ผมหันหลังไปมองเด็กน้อยที่ตอนนี้กำลังหลับไหล หลายๆเรื่องก็เทเข้ามาอีก ... เด็กคนนี้ต้องมีผู้หญิงที่เหมาะกับการเป็นแม่สิ ไม่ใช่มีพี่เลี้ยงอย่างเรา เราจะต้องไม่ทำลายความหวัง ความรู้สึกของเด็กคนนี้ ... ใช่มั๊ยย
ตลอดการเดินทาง ผมไม่ได้คุยอะไรกับคุณเท่ห์อีกเลย ทั้งๆที่ผมก็อยากจะชวนให้คุณเท่ห์ขำ แต่ผมก็ไม่รู้จะเอาอะไรมาเล่า ก็ได้แต่นั่งเงียบกันมาตลอดทาง
คุณเท่ห์แวะเซนต์เอกสารที่บริษัทก่อนจะกลับห้อง ผมก็นั่งเล่นกับเจเจไปอย่างนั้น ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากคุณเท่ห์เลย
“อัลโหล ไอ้กาย กูมาถึงกรุงเทพแล้วนะ มึงละอยู่ไหน” ผมออกมาคุยโทรศัพท์กับไอ้กายข้างนอกครับ อยากจะรู้ทุกข์สุขของมัน
“เออมึงโทรมาก็ดีแล้ว เมื่อกี้กูคุยกับไอ้บอยมัน ว่าจะนัดพวกมึงมาเจอหน่อยพรุ่งนี้ มึงสะดวกป่าว” ไอ้กายพูดชวนผมขึ้นมาเมื่อเราได้คุยโทรศัพท์กัน
“เอ๊ย กูไม่แน่ใจว่ะ กูคงต้องดูก่อน ต้องถามเจ้านายกูก่อนวะ” ถ้าคุณเท่ห์ไม่ไปไหน ก็คงออกไปได้ แต่ถ้าคุณเท่ห์ออกไปข้างนอก ผมคงอด
“เอ๊ย อะไรวะ วันเสาร์ ที่ทำงานมึงไม่หยุดมั่งเหรอวะ บริษัทที่ไหนๆเค้าก็หยุดนะเว๊ย มึงไม่มานี่กูโกรธจริงๆด้วย” เอาแล้วไงครับ จะบอกมันไปว่ากูเป็นพี่เลี้ยง ก็คงจะไปขัดกับที่มันคุยกับไอ้บอยมา
“เออๆ กูจะพยายามไปให้ได้ แล้วมึงมีธุระอะไรสำคัญวะ ถึงต้องพรุ่งนี้เลย” นั่นสิครับ จะรีบไปไหน
“กูมาไม่กี่วัน มาทำธุระเสร็จก็จะกลับแล้ว แล้วมึงอ่า ไม่อยากเจอกูหรือไงไอ้ไข่เขียว ไม่คิดถึงกูรึไง หา” มึงอย่ามาย้อนกูแบบนี้ ใครกันแน่ที่ไม่เคยคิดถึงผมเลย หายไปห้าปี ไม่ติดต่อกันเลย
“เออ กูคิดถึง มึงมาไม่กี่วันเองเหรอ แล้วมึงจะกลับวันไหน ทำไม...เอ่อ” ผมอยากถามอะไรมันอีกเยอะแยะมากมายครับ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มคำถามไหนก่อนดี
“กูทำธุระเสร็จ กูคงกลับมั้ง เพราะกูก็ลางานทางโน้นมาด้วย แต่อีกไม่กี่เดือนกูก็มาอีก ยังไงพรุ่งนี้มึงต้องมานะเว๊ย กูมีเรื่องสำคัญจะบอกกับมึง มึงไม่มามึงจะเสียใจ” เรื่องสำคัญเหรอ จะเสียใจเหรอ .... ผมก็มีเรื่องที่จะบอกมันเหมือนกัน เรื่องที่ผมเก็บไว้นานเหลือเกิน ...
“พรุ่งนี้คุณเท่ห์จะออกไปไหนบ้างเหรอครับ” ผมเอ่ยถามคุณเท่ห์ ขณะที่กำลังนั่งรถกลับห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ทำไมเหรอ อยากไปพบเพื่อนเหรอ ไปสิ” คุณเท่ห์พูดไป ตาก็มองข้างหน้าไป ไมได้หันมามองผมเลยแม้แต่นิดเดียว นี่คุณโกรธอะไรผมอยู่นี่ ผมจะกล้าไปถามอะไรต่อละ ก้มหน้าเล่นเล็บดีกว่า
“เค้านัดเจอตอนไหน” ผมเงยหน้ามามองแล้วยิ้มๆให้คุณเท่ห์ แต่เปล่าเลยคุณเท่ห์ก็ยังมองทาง หน้ายังองศาเดิม
“ตอนเที่ยงครับ” ผมก็ยังก้มหน้าตอบเหมือนกัน
“แล้วที่ไหนเหรอ” ตอนนี้ผมไม่เงยหน้าขึ้นมองแล้วครับ คงรู้ว่าคุณเท่ห์คงไม่มองผมเหมือนกัน
“เดอะมอลล์ บางกะปิครับ” ผมก็ยังคงตอบในแบบของผมต่อไปหลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินคำถามอะไรจากคุณเท่ห์อีกเลย เฮ้ออออ ... เป็นเอามากนะ
กลับมาถึงห้องก็เกือบดึกแล้วครับ เพราะคุณเท่ห์แวะทานอะไรข้างนอกด้วย สงสัยยังไม่อยากกินอะไรฝีมือผม ก็ดีครับ ยังไม่มีอารมณ์ทำอะไรเหมือนกัน ทั้งดีใจ ทั้งเครียด ทั้งไม่เข้าใจไอ้พ่อตัวโตๆนี้
โอ๊ยยย วุ่นวาย
เช้านี้จากที่ผมควรจะดีใจที่ได้พบกาย แต่ผมกลับรู้สึกยังไงชอบกล ก็คนในห้องนี้สิครับ ทำหน้าบึ้งตึงใส่ผมซะ ยังดีที่มีเจเจ ที่พอได้อ้าปากพูดกับเค้าบ้าง
“เพ่เต้ ทำไมเจเจรู้สึกเหมือน ป้อ กับเพ่เต้โกรธกันเลยหละ” เจเจถามผมขึ้นมาตอนที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ด้วยกัน
“ใครบอกเจเจหรือครับ พี่ไม่ได้โกรธอะไรกับคุณพ่อของน้องเจเจเลยนะครับ” ผมไม่ได้โกหกเด็กนะครับ แต่ผมไม่ได้โกรธจริงๆ พ่อเจเจต่างหาก ที่งอนผม
“ไม่รู้แหละ เจเจว่ามันแปลกๆ เจเจจะไปถามป้อ ว่าป้อโกรธไรเพ่เต้” เจเจพูดเสร็จก็ลุกขึ้นไปหาคุณเท่ห์ที่นั่งทำงานอยู่ด้านหลัง
“ป้อคับ ป้อคับ” เรียกไปตั้งแต่ไกลเลยครับ ผมหันหน้าไปมองเหมือนกันว่าคุณเท่ห์เค้าจะตอบเจเจว่าไง
“ว่าไงครับเจเจ อย่าเพิ่งมากวนพ่อนะครับ พ่อกำลังยุ่งอยู่เลย” คุณเท่ห์ตอบไปตาก็มองกระดาษที่พลิกไปพลิกมา เหมือนหาอะไรของเค้าก็ไม่รู้
“ไม่ได้กวน แค่จะถามว่าโกรธอะไรกับเพ่เต้” เจเจยืนท้าวสะเอวเงยหน้าปากชี้ถามคุณเต้ที่เหมือนจะตกใจ แล้ววางกระดาษลงบนโต๊ะ หันมาสนใจเจเจที่ทำหน้าอยากรู้มากมาย
“ทำไมถามอย่างนี้ละครับ พ่อจะมีสิทธิ์อะไรไปโกรธเค้า เค้าไม่ได้ทำอะไรให้พ่อโกรธซักหน่อย” ตอนนี้คุณเท่ห์ไม่ได้มองหน้าเจเจครับ แต่กลับมองมาทางผมแทน
“พ่อมันก็แค่นายจ้างเค้า เค้าจะทำอะไรมันก็เรื่องของเค้า ไม่เห็นจะต้องสนใจหัวจิตหัวใจของพ่อหรอก ว่าพ่อจะรู้สึกอย่างไร” คุณเท่ห์เริ่มออกนอกประเด็นที่เจเจถาม แต่เหมือนจะเริ่มเจาะประเด็นเข้ามาทางผมเลย
“เฮ้ออ... อะไรกันนี่ เจเจงงไปหมดแล้ว รอให้โตก่อนแล้วกันเนอะ คงจะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ไปเล่นกันดัมดีกว่า จะว่าไป เจเจล่ะเบื่อผู้ใหญ่ทำตัวเด็ก” น่าน เจอเจเจบ่นเข้าไป ผมว่าผมก็เริ่มเบื่อเด็กแถวนี้ทำตัวผู้ใหญ่เหมือนกันนะครับ คุณๆว่ามั๊ย
“นี่นายจะออกไปหาเพื่อนตอนเที่ยงไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่แต่งตัวอีก นั่งบ้าอยู่ได้ เดี๋ยวก็ไม่มีเวลาแต่งหล่อหลอก” คุณเท่ห์เดินมาจากโต๊ะทำงาน แล้วมานั่งดูทีวีข้างๆผม ............... แต่คนละมุมโซฟา ผมก้มดูนาฬิกาข้อมือ มัวแต่นั่งเหม่อคิดไรเรื่อยเปื่อยจนลืมไปเลยว่ากี่โมงกี่ยามแล้ว
“เอ๊ยยย จะสิบโมงแล้ว กว่าจะอาบน้ำ กว่าจะเดินทาง โอ๊ยย ต้องไปสายแน่ๆเลย เซ็งเว๊ย” ไม่ทันแล้วจริงๆครับ ผมสะดุ้งขึ้นจากโซฟาแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที หันไปมองหน้าคุณเท่ห์
เห็นเค้ายิ้มด้วย
ฮั้นแหนะ ยิ้มแล้ว ....
ผมออกจากห้องมาก็ปาไปสิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว แล้วนี่ผมจะไปทันมั๊ยนี่ ออกมาก็เห็นคุณเท่ห์กับเจเจแต่งตัวหล่อเหมือนกำลังจะออกไปไหนเหมือนกัน
“เพ่เต้นี่ ช้าได้ตลอดเลยสินะ เจเจกับป้อรอเพ่เต้นานมากแล้วรู้ป่าว” เจเจเริ่มบ่นผมใหญ่เลยครับ ผมไปทำอไรผิดเอาไว้อีกละเนี่ย
“แล้วทำไมต้องรอพี่ด้วยละ พี่จะออกไปธุระ” ก็ผมจะไปหาเพื่อน คุณเท่ห์ก็รู้ แล้วทำไม...???
“พอดีชั้นจะพาเจเจไปเดินเล่น ไปกินเคเอฟซีพอดี ชั้นเลยจะให้นายติดรถไปด้วย” ดูที่พูด ที่ทำหน้า คือผมต้องง้อคุณใช่มั๊ยนี่
“แต่... ผมไปของผมเองก็ได้” ไม่อยากรบกวนเลยให้ตายสิ
“ก็บอกว่าให้ติดรถไปด้วยไงเล่า ไปๆไปได้แล้ว เดี่ยวสายนะ” ทำไมไม่เป็นผมนะที่ต้องรีบ ผมละอดสงสัยพฤติกรรมของสองคนนี้ไม่เลย ที่น่าสงสัยที่สุดคงต้องเป็นไอ้คนโต
“อ่าถึงแล้ว เชิญครับคุณชายเต้” มาอารมณ์ไหนอีกละครับนี่ คุณเท่ห์ของผม
“ขอบคุณมากครับ” ผมทำท่าจะเปิดประตูลงตรงหน้าห้าง เพราะคุณเท่ห์คงต้องไปเวียนหาที่จอดรถก่อน
“เดี๋ยว...” ผมหันไปมองคุณเท่ห์ที่เรียกผม
“โชคดีนะ ...” คำพูดสั้นๆของคุณเท่ห์ สีหน้าที่แสดงออกว่าห่วงใยผม มันทำให้ผมมีกำลังใจที่จะไปเจอเพื่อนคนนี้มากขึ้น
“ขอบคุณครับ” ผมทำท่าจะเปิดประตูอีกที
“มีอะไรอีกรึเปล่าครับ พูดทีเดียวไปเลย ผมจะได้ไม่ต้องเปิดปิดประตูหลายครั้ง” กลัวเหมือนในหนังครับ เรียกกันอยู่นั่น กว่าจะได้ลง
“อือ ... ไม่มีแล้ว” ผมคงลงได้แล้วสินะ
“นายเต้....” นั่นไงพอเท้าซ้ายลงพื้น มันต้องมีเรียกสิน่า
“ครับ” ผมหันไปยิ้มให้กับคนที่เรียกผม
“คือว่า เสร็จธุระแล้วก็โทรหาชั้นนะ เผื่อชั้นยังไม่กลับ”
“ครับ ผมไปแล้วนะครับ” คราวนี้ลงสองเท้าแล้วครับ
“พี่ไปก่อนนะเจเจ ตอนเย็นเจอกัน” ผมหันไปบอกเจเจ แล้วยิ้มให้กับคุณเท่ห์อีกที ผมหวังว่าคุณเท่ห์คงไม่เก็บอะไรไปคิดให้มันหนักหัวอีกนะครับ เพราะว่าอย่างไรก็แล้วแต่
เรื่องของผมกับคุณมันก็ยากเหลือเกิน....
...................................................................................
จบ...ตอน
อากาศร้อน บ้านเมืองไม่สงบ ... ไรเตอร์เลยแต่งยาก...
อ้างไปเรื่อย....
ขอบคุณที่ติดตาม
ขอบคุณคุณ PandP ที่คอยเตือนเรื่องพิมพ์ผิดด้วยนะครับ
ฝันดีทุกคน !!!!
-
เรื่องของเต้กับคุณเท่ห์มันไม่ยากขนาดนั้นหรอก เต้เอ้ยยย
แค่ต่างฝ่ายต่างยอมรับความจริงเอง 555
ปล.ฝันดีเช่นกันค่ะ
-
ไม่ได้ว่าอะไร
แต่มัน...
ค้าง!!! :angry2:
ฝันดีครับ ไรท์เตอร์ สู้ๆเน้อ :L2: :L2: :L2:
-
ฝันดีค่ะ
ไม่ไหวยาพาราออกอาการเเละ
มาอ่านใหม่พรุ่งนี้ดีกว่า
-
หนทางอีกยาวไกลนะคะป๊ะป๋าน้องเจเจ
รู้ใจตัวเองแล้วก็พยายามเข้า แล้วจะไปแอบดูป่าวเนี่ย สงสัยไปชัวร์
รอรับกลับบ้านด้วยล่ะ จะได้แต้มเพิ่ม
ฮิ้ววววววววววววว
-
“กูทำธุระเสร็จ กูคงกลับมั้ง เพราะกูก็ลางานทางโน้นมาด้วย แต่อีกไม่กี่เดือนกูก็มาอีก ยังไงพรุ่งนี้มึงต้องมานะเว๊ย กูมีเรื่องสำคัญจะบอกกับมึง มึงไม่มามึงจะเสียใจ” เค้าว่าเต้มาแล้วจะเสียใจซะมากกว่า เพราะคำว่า...มาธุระ อีกไม่กี่เดือนจะมาอีก มีเรื่องสำคัญจะบอก... สรุป...ไอ้เชี่ยกาย แกกำลังจะหมั้นและแต่งงานช่ายม๊ายยยย :angry2: ไอ้คนไม่มีหัวจิตหัวใจ...แกต้องทำร้ายจิตใจเต้ขนาดนี้เลยหรอ (เค้าว่าไอ้กายมันรู้มาตลอดว่าเต้รู้สึกยังไงกับมัน ขนาดบอยยังรู้เลย) ไอ้คนเห็นแก่ตัว :beat: (เรื่องจริงหรือคิดไปเอง เค้าขอตีโพยตีพายไว้ก่อน 555)
-
หวั่นใจกลัวเต้ได้ยินข่าวร้าย :เฮ้อ:
-
กาย : เต้เรามีไรจะบอก
เต้ : ^^มีไรเหร๋อ (เต้พยายามเก็บความดีใจไว้ แล้วลุ้นว่ากายจะบอกอะไร)
กาย : คือว่าเต้ กายกำลังจะแต่งงานหนะ^^
เต้ : .......(เต้ได้แต่ยืนอึ้งได้ซักพัก ก็ฝืนยิ้มออกมา)
เต้ : ยินดีด้วยนะ
กาย : อื้มมม เค้าน่ารักมากเลยหล่ะ เอาใจเก่ง บลาๆๆๆๆๆๆๆ.
เต้ไม่ต้องเสียใจนะ ไม่ต้องร้องไห้ อยู่กับชั้นอยู่กับเจเจ ชั้นรักนายนะเต้
...................................
55+ จิ้นเป็นตุเป็นตะเลยเรา :laugh:
เรื่องมันจะเป็นอย่างนี้ใช่ป่ะ :L1:
-
เอาละ คุณเท่ห์กระวนกระวายจนไม่เปนอันทอะไรแน่เลย 55
-
คุณเทห์หวงอ่ะดิเลยมาส่งให้ถึงที่
แถมยังจะรอรับกลับพร้อมกันอีก
-
น่านแนะ >>>>> คุณเท่ห์ของผม <<<<<<<
ขนาดไม่คิดอารายนะเนี้ย ย ยย ยังมีของผงของผม
เห้อ อ เต้ต้องร้องไห้แน่เลยแหละ !! (คนอ่านจะร้องตามไปติดๆนะค๊าาา)
-
โหยยยยยยยยยยยย...น้องเต้...รู้สึกขนาดนี้แล้ว ยังไม่มั่นใจอะไรอีกหล่ะ
แล้วที่ว่าเป็นไปได้ยากหน่ะ...ไม่จริงหรอกนะ...ขอแค่เปิดใจคุยกัน
และที่สำคัญ จะต้องยอมรับใจตัวเองด้วย...ไม่ใช่คิดเองเออเองอยู่แบบนี้หน่ะ
เพราะสุดท้ายการโกหกตัวเอง ก็จะทำให้ตัวเราเองนี่แหล่ะเจ็บปวดที่สุด - -"
หวังว่าข่าวของกายที่จะบอกน้องเต้ เป็นข่าวร้ายสำหรับน้องเต้ แต่เป็นข่าวดีสำหรับพ่อเทห์นะ
แล้วหลังจากนั้นคนอ่านจะได้กลับมาจุดพลุฉลอง...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ค้างง
-
งื้ออออออ
ค้าง แอนด์ ค้าง
-
ไม่ยอมๆ กายกลับมาทำไมอีก แค่อิคุณเกดคนเดียวก็แย่พอแล้วนะเนี่ย
-
ตื่นเต้น
มันจะเป็นข่าวดีหรือข่าวร้ายก็ไม่รู้
รอติดตามนะค่ะ
-
รอติดตามตอนต่อไป
ช่วยลุ้นคุณเทห์กับน้อง เจเจ
สงสัยต้องเป็ฯคนช่วยปลอบใจแน่ๆ เลย
-
ไอ้เราก็เข้าใจเต้อ่ะนะว่าเจเจต้องมีแม่อ่ะแต่ถ้าอิคุณเกดมาเป็นแม่นะ(ประเด็นคือเป็นผู้หญิงไง)เราว่า
เต้มาเป็นพี่เลี้ยง(หรือเป็นแม่ดี)ให้เจเจตลอดไปยังดีกว่าอีก
ไรเตอร์จ้ะอยากจะบอกว่า ค้าง ได้อีกอ่ะ :serius2:
ไม่รู้ว่าการมาครั้งนี้ของกาย(มีรางสังหรว่าจะไม่ดี)จะทำให้เต้เป็นยังไงต่อไป เฮ้อ.ออ.อ.อ.ออ :เฮ้อ:
อยากให้เต้แบบไม่รูสึกเจ็บเท่าไหร่อ่ะ สงสารคนรักเพื่อน กระซิก กระซิก :m15:
รออย่างตั้งใจ :call: :call: :call:
:L2:
-
กายมีเรื่องสำคัญอาไรจะบอกเต้เนี่ย เฮ้ออ
หนักใจแทนพี่เท่ห์จริงๆ
อย่างไงเค้าก็เชียร์พี่เท่ห์ สู้ๆๆ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ^^
-
อยากรู้ว่ากายจะบอกอะไรเต้ ?!
บวกให้จ้า
-
:z3: ลุ้นอย่างแรง อิอิ
เป็นรัก หลายเศร้าเจงๆ
นับไม่ถูกละ 55+
รอน้า :กอด1:
-
^^
-
+1 เป็นกำลังใจให้นายเทห์เอาชนะใจนายเต้ได้เร็วๆ :L2:
-
ไม่เห็นยากเลยเต้ คิดมากไปได้!
เจเจก็เป็นเด็กฉลาดแล้วก็รักเต้จะตาย
-
เต้คิดมากเปิดใจรับคุณเท่ห์ไปเถอะไม่ต้องคิดมาก :L1:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
แบบว่าตื่นเต้น นค่ะ
-
นั่นไง พอคุณเท่ห์รู้ใจตัวเองแล้ว
เต้ดันคิดแบบนี้อีก
แล้วงี้เมื่อไหร่จะได้ลงเอยกันนนนนน :o12:
แต่ดูเหมือนเต้ออกจะรู้ใจตัวเองบ้างแล้วนะ แต่พยายามปฏิเสธมัน เฮ้อออ :เฮ้อ:
-
เต้+เท่ห์ไม่ยากหรอก o13
-
เฮ้อออ อย่าคิดไปก่อนสิว่ามันยาก เต้เอ๊ยยย
แต่ก็นะรอดูเรื่องของกายก่อนว่าจะเป็นงัย หุหุ
สรุปกายบอกว่าจะแต่งงาน กร๊ากกก ขำไม่ออกแน่ 555
-
ชิชะเชอะโชะเชะ ดราม่าแน่เลยตอนต่อไปอ่ะ
-
อยากจิ้น รูปกาย จังเลย
-
"จะว่าไป เจเจล่ะเบื่อผู้ใหญ่ทำตัวเด็ก"
agree with him ka.... :m16:
-
ขอให้กายมาบอกน้องเต้เรื่องจะแต่งงาน ให้น้องเต้อกหัก ร้องไห้กลับห้อง และป้อเท่ห์ก้ปลอบและบอกรักน้องเต้ก้ยอมรับและเข้าใจกันในที่สุด ^^
-
ว้ากกกกกกกกกกกก
กานต์: นายเต้ ขอหมอนกะผ้าห่มให้ชั้นหน่อย
เต้: จะทำอะไรหรือคับกานต์
กานต์ : ถามได้ ก็จะนอนน่ะสิ
เต้: อ่าว แล้วทำไมไม่กลับไปบ้านละคับ จะนอนทำไมที่นี
กานต์ : ช่วยไม่ได้ ชั้นจะค้างที่นี่ เพราะคนแต่งทำให้ชั้นต้องค้างน่ะสิ
.......................................................
แปร่ว
ช่างกล้า
+5555
มาเป็นเรื่องๆกันเลยทีเดียว อิอิ
-
เอาแล้วไงพวกคิดเองเออเองไม่ยอมเคลียร์กันก็แบบเนียะ
ต้องมีเรื่องวุ่นๆ ตามมาชัวร์เลย
*รออยู่ที่เดิมนะครับคนเขียนที่น่ารัก มาไวๆ จะขอบคุณยิ่งค้าบโผมม
-
ขำคุณเท่ฆื มีมาน้อยอกน้อยใจเล่าให้เจเจ ฟังอีก ว่าเป็นแค่นายจ้าง เค้าจะมาสนใจทำไม..ทำไปได้คนเรา :m20:
-
จะมีซีนดราม่าอีกป่ะเนี่ย เหอๆ
ทู บี คอน ติ นิ้วววววววว นิววว
-
ตามนั้นเลยจริงๆ :call:
-
โหย
พี่เต้
ดีใจเวอร์ไป
สงสารคุณเท่ห์
-
อ้ากกกกก
ค้างงงงง
อยากรุ้แล้วนะว่ากายมีเรื่องไรจาบอกเต้
คงไม่ได้บอกรักหรอกนะ
:serius2:
:serius2:
:serius2:
-
พี่เต้ ชักจะสับสนกับชีวิตแล้ว ว่าจะเอาอย่างไรดี แต่พี่เท่ห์จะเข้าใจตัวเองแล้ว
แล้วอย่างนี้มันจะจูนกันลงตัวเมื่อใหร่กันนะ
รักเจเจที่สุด
-
อะไรที่มันเปนไปไม่ได้หรือนายเต้?
เค้าสงสัยจริงๆนะเนี่ย เหอๆๆๆ
-
เค้าคนนั้นคือใครกันหว้า ... ทำไมเต้ต้องดีใจขนาดนั้น
คุณเท่ห์แอบวางแผนอะไรกับเจเจด้วยหรือเปล่า
แหม้บอกว่าโชคดีนะ บอกเป็นนัย ๆ ด้วยหรือเปล่า
-
คนชื่อกาย
จะมาบอกเตเต้
ว่ากำลัง...จะแต่งงานใช่ไหม
เดา เดา เดา :really2: :really2:
-
:เฮ้อ:
ลุ้นอ่ะ....จะเป็นยังไงบ้างน้า.....
ชอบเจเจจังเลย.... o13
:L2: :L2: :L2:
-
มาแบบสั้นๆ
............................................................................
ตอนที่ 26
ผมยังจำวินาทีตอนที่นายเต้บอกว่าคนที่โทรมาคือนายกาย ... คนที่นายเต้รอได้เป็นอย่างดี ... วินาทีนั้นรอยยิ้ม ความสุข ความหวังต่างๆที่มีในความคิดผมได้สลายไป ไม่รู้ทำไมผมถึงคิดไปว่า นายเต้ไม่มีวันลืมคนๆนั้นได้ อาจเป็นเพราะเวลาในการรอมั้ง เพราะว่านายเต้รอคนๆนั้นมาถึง 5 ปี กับอีแค่เวลาที่อยู่กับผมแค่ไม่นาน ความรู้สึกนั้นจะหายไปได้อย่างไร กว่าผมจะปรับตัวยอมรับกับสิ่งที่คิดได้นี้ ก็เข้าสู่วันใหม่ซะแล้ว กว่าจะรู้ว่าทำอะไรแย่ๆลงไป ก็ตอนที่เจเจมาถามว่าผมโกรธกับนายเต้อยู่หรือ ซึ่งผมก็ต้องกลับมาถามตัวเอง ว่าผมโกรธนายเต้ทำไม ... มันผิดที่นายเต้เหรอ
ผิดที่ผมต่างหาก ที่ไปชอบมัน
“ทำไมวันนี้เราต้องมากินเคเอฟซีถึงที่นี่เลยละคับ” เจเจถามผมเมื่อเรานั่งกันอยู่ที่ร้านเคเอฟซี เพราะปกติ ห้างๆใกล้ๆบ้านก็มีขาย
“พ่ออยากพาเจเจมาเดินเล่นด้วยไงครับ ทำไมหรือครับเจเจ” ช่างสงสัยจริงนะเด็กคนนี้
“ป่าวคับ เจเจคิดว่าป้อเป็นห่วงเพ่เต้ซะอีก จึงตามมาเฝ้า” เอ่ออออ แทบสำลักไก่ครับ เจเจจะรู้ทันพ่อมากเกินไปมั๊ยนี่
“บ้ารึเปล่าเจเจ พ่อจะมาเฝ้าพี่เต้ทำไม นายเต้ก็มาเที่ยวของเค้า เราก็เที่ยวของเราไปสิ ใช่มั๊ยๆ” ยังไงก็ยอมรับกับเจเจไม่ได้ครับ ผมมันก็คนปากแข็งตัวยงเหมือนกัน
“อย่าให้รู้น้า ... ว่าตามมาเฝ้า” แหนะ ยังมีขู่ผมอีก ลูกชายคนนี้
วันนั้นทั้งวันผมเดินเล่นกับเจเจเกือบทั่วทุกมุมของห้างครับ เดินดูโน่นดูนี้ ซื้อชุดเสื้อผ้าให้ตัวเองบ้าง ของเจเจบ้าง ซื้อของเล่นให้เจเจด้วย ถือว่าชอปปิ้งไปในตัว ว่าไปผมก็เดินเอานานมากเหมือนกันนะครับเนี่ย แต่ก็ไม่เห็นว่านายเต้จะโทรมาเลย ไอ้เราก็ไม่กล้าโทรไปด้วยสิ เดี๋ยวจะหาว่าหวง ห่วงอะไรอีก
“ป้อ นั่นเพ่เต้นิ” ตอนนี้เราเดินมาแถวโรงหนังครับ เห็นกลุ่มวัยรุ่นเดินกันอยู่ 4 คน
“ใช่ แล้วเดินอยู่กับใครเหรอนั่น เจเจเบาๆนะครับ ไม่ต้องเรียก” ผมต้องห้ามเจเจก่อนครับ ไม่งั้นเจเจคงตะโกนเรียกนายเต้เป็นแน่
ตอนนี้ที่ผมเห็นในกลุ่มนั้นก็มี นายเต้ นายบอย แล้วคนที่สูงๆขาวๆหน้าตาดีนั้น ก็น่าจะเป็นนายกาย เพราะหน้าคล้ายๆกับรูปที่นายเต้ให้ดู แล้วผู้หญิงที่นายกายเดินควงอยู่ละเป็นใคร ...
หรือว่า.......
ขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดนะ ... เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น ผมไม่อยากคิดสภาพจิตใจของนายเต้เลย
ตอนนี้ผมพาเจเจมานั่งรอนายเต้ในรถครับ ผมสตาร์ทรถเปิดแอร์รอนายเต้นานเป็นชั่วโมงแล้วครับ รอว่าเมื่อไหร่มันจะโทรมา ผมหันหลังกลับไปมองเจเจ ที่ก่อนหน้านี่เล่นของเล่นอยู่ที่เบาะหลัง แต่ตอนนี้หลับปุ๋ยไปแล้ว นี่ผมพาลูกมาลำบากป่าวนี่ นายเต้กับเพื่อนคงดูหนังอยู่สินะ
“นี่ชั้นเป็นอะไรไปนี่ .. ทำไมต้องแคร์นายขนาดนี่วะ” ผมพูดกับตัวเองออกมาเบาๆ
ว่าแล้วผมก็หยิบมือถือมาเช็คเมล์ เช็คข่าวสารฆ่าเวลา และคิดว่าอีกซักพักนายเต้คงดูหนังจบ ผมนั่งเล่นมือถือไปซักพัก ก็เห็นชายหนุ่มคุ้นตาเดินออกมาตรงบริเวณที่จอดรถ แต่เค้าไม่ได้เดินมาคนเดียว นายเต้เดินมากับคนที่ผมคิดว่าต้องเป็นนายกาย ตอนนี้สีหน้าของทั้งสองดูเคร่งเครียดมาก ถ้าผมไปปรากฏตัวตอนนี้ นายเต้ต้องไม่พอใจแน่ ผมจึงนั่งอยู่ในรถดูสองคนนั้น ผมเห็นปฏิกิริยาของทั้งสองคนเหมือนคนกำลังทะเลาะกัน หรือไม่ผมก็คิดไปเอง ตอนนี้นายเต้น้ำตาไหลแล้วครับ
เต้ร้องไห้... ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงทำให้นายเต้เสียใจ ทำไมผมเห็นน้ำตาของนายเต้คนนี้ แล้วผมถึงรู้สึกไม่ดีขึ้นมา ตอนนี้นายกายได้เดินออกไปแล้ว แต่นายเต้ก็ยังคงร้องไห้อยู่ ผมเปิดประตูเพื่อจะเดินไปหานายเต้ ผมอยากปลอบเค้าในตอนนี้จังเลย
“เต้ มึงเป็นไร” นั่นไม่ใช่เสียงผม ผมคงคิดจะเข้าช้าไป
“บอย ... มึง ... กายมัน...” ตอนนี้พี่เลี้ยงของเจเจเข้าโผกอดเพื่อนที่แสนดีของเค้า ทำไมใจผมมันถึงเจ็บจี๊ด จี๊ดอย่างนี้ หรือเป็นเพราะผมรู้ว่านายบอยคิดอะไรกับนายเต้ และทั้งๆที่รู้ว่านายเต้ไม่ได้คิดอะไรกับคนๆนั้น แต่ทำไมตอนนี้ ผมกลับรู้สึกว่า ... ผมอยากเป็นคนๆนั้นที่คอยปลอบนายเต้จัง
ผมยืนมองสองคนนั้นปลอบกันอยู่นานมาก น้ำตาของนายเต้ยังไหลมาไม่หยุด ความรู้สึกของนายตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้างนะ นายอย่าร้องไห้แบบนี้สิ ... ชั้นเจ็บแทนนาย ... นายรู้มั๊ยย ??
พักใหญ่ๆ นายเต้จึงจะหยุดร้อง น้ำตาของมันหยุดไหลแล้ว แต่ผมเชื่อว่าความเสียใจของมันยังเหลืออยู่ ระยะห่างที่ผมยืนอยู่ตรงนี้ ใกล้พอที่จะได้ยินว่าสองคนนั้นพูดอะไรกัน
“มึงไม่เป็นไรแล้วใช่มั๊ยเต้” เพื่อนของมันถามเมื่อเห็นอาการของมันดีขึ้น
“อืม กูไม่เป็นไรแล้ว มึงกลับเถอะ เดี๋ยวกูก็คงกลับแล้ว” เสียงของนายเต้ อู้อี้ๆมากเลยครับ มันพูดแทบจะไม่รู้เรื่อง
“มึงให้กูไปส่งมั๊ย กูเป็นห่วงมึง” เพื่อนของนายเต้กำลังจะอาสาไปส่งนายเต้ครับ อย่าไปนะเต้ ชั้นรอนายอยู่
“ไม่เป็นไรกูกลับเองได้ อีกอย่างมันก็คนละทางกันด้วย” อย่างนั้นแหละนายเต้ อย่างนั้นแหละ
“แต่..”
“กูขอร้องนะมึง อย่าทำให้กูลำบากใจอีกเลย” เมื่อนายเต้พูดประโยคนี้จบ เหมือนเพื่อนของมันจะเข้าใจ ยอมที่จะไม่ต้องไปส่ง
“มึงมีอะไร มึงโทรหากูนะ ... มึงอย่าลืมนะ”เพื่อนเต้สั่งลา แล้วก็เดินออกไป
ตอนนี้นายเต้ ยืนอยู่คนเดียวแล้ว ผมจะเข้าไปตอนนี้ดี หรือรอให้มันโทรมาดี เอ๊ะ นั่นกำลังหยิบมือถืออกมา มันต้องกำลังจะโทรหาผมอยู่แน่ๆ ผมก็หยิบมือถือออกจากกระเป๋ามารอ
หนึ่ง...
สอง ...
สาม ...
ไร้เสียงโทรศัพท์เข้าจากมือถือผม....
นายเต้ยืนมองโทรศัพท์อยู่อย่างนั้น.....
แล้วเค้าก็เก็บมันเข้ากระเป๋า
เวลาแบบนี้ ...
ทำไมนายยังไม่คิดถึงชั้น
ทำไมนายไม่โทรมาหาชั้น ...
ตอนนี้นายเต้เดินออกไปจากบริเวณลานจอดรถแล้ว...
ตอนนี้ผมรู้สึกว่า ... ทำไมผมถึงไม่มีค่าอะไรกับเค้าเลย ... เวลาที่นายเสียใจแบบนี้ นายไม่เคยคิดถึงชั้นเลยเหรอ ผมเก็บมือถือเข้ากระเป๋า แล้วเข้าไปสงบสติอารมณ์ตัวเองในรถ ... พยายามถามตัวเองว่าผมกำลังทำอะไร ผมหวังอะไรจากคนๆนึงมากเกินไปมั๊ย ...
ผมเตรียมขับรถกลับห้อง ผมว่าผมคงคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป ผมคาดหวังว่าถ้าหากนายเต้เสียใจกลับมา นายเต้คงจะคิดถึงผม หรือไม่ก็แล้วแต่ ถ้าดีใจกลับมา ผมอาจจะเป็นคนแรกๆได้ฟังเรื่องจากปากเค้า...
“ป้อคับ ... แล้วเพ่เต้ละคับ” เจเจรู้สึกตัว แล้วเดินข้ามมานั่งข้างหน้ากับผม เด็กกำลังเพิ่งตื่นคนนี้ ถามหาพี่เลี้ยงเค้าทันทีที่ตื่นสินะ
“พ่อว่าเราไปรอเค้าที่ห้องเถอะครับ” นี่คงเป็นการรอหนทางสุดท้ายของผม ..
“เพ่เต้ไปไหนน้า...” เจเจยังคงบ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง ผมก็สงสัยเหมือนที่เจเจสงสัยละครับ ว่านายเต้จะไปไหน
ผมขับรถออกมาจากห้างพร้อมที่จะตรงหน้ากลับไปรอนายเต้ที่ห้อง ได้แต่ภาวนาว่า นายเต้จะตรงกลับห้องเลย
“ป้อ เพ่เต้ ป้อ นั่นเพ่เต้รึป่าว” เจเจเรียกผมเมื่อมองเห็นนายเต้ยืนอยู่ริมฟุตบาทและผมขับรถผ่านไป ผมจอดรถและมองกลับไป
“ป้อเพ่เต้ขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว”
“ปั๊ดโถ่เว๊ยยย” ผมสบถออกมาเพราะอดกลั้นกับสิ่งๆนี้ไม่ไหว
“ป้อเป็นไรคับ” เจเจที่นั่งอยู่ข้างๆผมตกใจที่ผมอยู่ๆก็ตะโกนแบบนั้นออกมา
“พ่อไม่เป็นไรลูก ... พ่อว่าเรากลับบ้านกันเถอะ ยังไงซะเดี๋ยวพี่เต้ก็กลับห้อง” ผมหวังว่าสิ่งที่ผมหวังในครั้งนี้จะเป็นจริง ผมหวังไว้แบบนั้น
ผมกลับมาถึงห้องก็ไร้วี่แววของคนที่ผมคอย ... เจเจก็ถามผมใหญ่เมื่อไหร่นายเต้จะกลับมา ผมโทรหา นายเต้ก็ไม่รับสาย นี่มันอะไรกันนี่ นายเป็นอะไรของนาย ...
“อ้าว หลับซะแล้ว” ผมหันมามองเจเจที่นอนเล่นรอพี่เลี้ยงของเค้า ซึ่งตอนนี้นอนหลับไปแล้ว แต่พี่เลี้ยงของเค้าก็ยังไม่มาซักที
“นายไปไหนของนายนะ ...” ผมคิดแล้วก็เสียอารมณ์ตัวเอง ทำไมไม่เข้าไปหานายเต้ตั้งแต่แรก ทำไมผมถึงไม่ตามแท็กซี่ไป
ทำไม.....
ทำไมต้องกระวนกระวายแบบนี้วะ.....
ผมยกเจเจเข้ามานอนในห้องครับ เพราะนี่ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ผมคิดว่าผมจะออกไปตามหานายเต้ดูครับ ต้องอยู่ที่ไหนซักที่สินะ
“นอนไปก่อนนะเจเจ เดี๋ยวพ่อมา” ผมกลัวมากเลยครับ ว่าถ้าเจเจตื่นขึ้นมาตอนดึกแล้วไม่เห็นใคร แล้วจะร้องไห้ขึ้นมา แต่ผมก็เป็นห่วงนายเต้เหมือนกัน จะให้ผมนั่งรอมันอย่างนี้ตลอดคืน ผมคงทนไม่ได้แน่
ผมหยิบกุญแจรถ โทรศัพท์มือถือ กระเป๋าตังค์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน ตอนนี้ก็คิดว่าจะไปไหนก่อนดี
“เอาวะ ไปร้านเหล้านั่นก่อนแล้วกัน” ไม่รู้อะไรดลใจผมเหมือนกัน ทำให้ผมอยากไปหานายเต้ที่นั่นก่อน ที่ๆผมเจอมันครั้งแรก อารมณ์ไม่ดีแบบนั้น ต้องไปกินเหล้าสินะ
“นายเต้ !!!!” ผมกำลังจะเปิดประตูห้องเพื่อจะออกไปข้างนอก แต่ก็ยังไม่ได้เปิดออกไป นายเต้ดันเปิดเข้ามาก่อน กลับมาแล้วเหรอนี่
“อ้าว คุณเท่ห์ ไม่นอนอีกเหรอครับ” ผิดคาดครับ นายเต้ไม่ได้เมา แค่หน้าตาไม่ยิ้มแย้มเหมือนตอนขาไป ตาดูช้ำเหมือนคนร้องไห้มา
“ก็ชั้นรอนายอยู่ ทำไมนายไม่โทรหาชั้น แล้วทำไมชั้นโทรไปถึงไม่ยอมรับ” ผมร้อนรนไปหมด ทั้งดีใจ ทั้งสงสัย
“ผมขอโทษนะครับ ผมขอตัวก่อน” อะไรของมันนี่ ... จะไม่คุยอะไรกับชั้นหน่อยเหรอ
“เดี๋ยวก่อนสิ แล้วนายหายไปไหนมา นายเป็นอะไรบ้าง รู้มั๊ยว่าชั้นเป็นห่วงนายแทบแย่ ” ผมยังดีใจไม่หายที่นายเต้กลับมาเลยครับ มันจะรู้บ้างมั๊ยเนี่ย ว่าผมเป็นห่วงมันแค่ไหน
“คุณเท่ห์ครับ...” นายเต้เรียกผม ทั้งๆที่มันก็ยังหันหลังอยู่แบบนั้น นี่จะไม่มองหน้าคุยกันบ้างหรือไง
“ว่าไงเต้ นายมีอะไรจะเล่าชั้นเหรอ” ผมรอให้มันเล่าเรื่องของวันนี้ อย่างน้อยผมจะได้รู้ว่ามันทุกข์สุขอะไรบ้าง
“ถ้าผมจะคบกับคุณเวย์ ... คุณเท่ห์จะว่าอย่างไรบ้าง”
“นายว่าอะไรนะ” ผมหูฝาดไปใช่มั๊ย
“ผมคิดว่าผมจะตกลงเป็นแฟนกับคุณเวย์” ตอนนี้นายเต้หันหน้ามาบอกผมแล้วครับ ความรู้สึกของผมตอนนี้ตื้อไปหมด ผมพูดอะไรไม่ออกเลย ทำไมกัน
“นาย..ทำไม..ทำไมนาย” ผมพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน ทำไมนายเต้ถึงพูดแบบนี้
“นี่นาย.... ไม่รู้จริงๆ หรือนายแกล้งไม่รู้กันแน่ นายไม่รู้จริงๆเหรอ ว่าชั้นคิดอะไรกับนาย ทำไมนายถึง..”
“พอเถอะครับคุณเท่ห์ ผมเป็นแค่พี่เลี้ยงเจเจลูกชายคุณนะครับ”
“แค่พี่เลี้ยง แล้วทำไม ทำไมชั้นถึงจะ..”
“คุณก็แค่สับสน ... คุณเป็นพ่อ คุณจะต้องหาแม่ใหม่ให้เจเจ ซึ่งไม่ใช่ผม”นายเต้หันมาตะโกนใส่ผม แล้วก็หันหน้ากลับไป
“เป็นพ่อ ... แม่ใหม่ ... เจเจ ... แล้วไอ้เท่ห์คนนี้ รักนายไม่ได้เหรอไง แล้วผู้ชายคนนี้จะชอบนายไม่ได้เหรอไง !!!!” ผมไม่เข้าใจในตัวของนายเต้จริงๆครับ แค่ผมเป็นพ่อของเจเจ ผมจะรัก จะชอบมันไม่ได้งั้นเหรอ
“ชอบได้ครับ ... แต่อย่ารักผมเลย” นายเต้พูดประโยคนี้ออกมา แล้วมันก็เดินเข้าห้องไป
“นายมันใจร้าย... นายมันใจร้ายจริงๆ”
...
สั้นไปมั๊ยหว่า ....
-
สั้นไปจิงๆๆๆๆๆ :z13: :z13:
-
สั้น เศร้า :sad11:
-
สงสารป่อเทห์จังเลย
เต้ก็นะ คนเราไม่ผิดสักหน่อยที่จะรักใครสักคน :sad4:
-
ไม่สั้น แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมเต้ถึงตัดสินใจแบบนั้น
มันค้างงงงงงงงคาใจ
-
ง่ะ
ทั้งสั้นทั้งค้างงงง
-
ทั้งสั้น ทั้งเศร้า
-
สั้นค่ะ
แต่ไม่เป็นไร ตอนแรกนึกว่าวันนี้จะไม่ได้อ่านซะแล้ว ฮาาาา
เห็นใจทั้งเท่ห์ ทั้งเต้เลย
ใจตรงกันไม่ใช่เหรอ
ทำไมน้าาาาา
-
^^
-
ทำเอาเซ โซ เเซด เลยใจร้ายอ่ะมานิดเดียวเเถมเศร้าอีก
:z3:...
ไม่อยากให้เต้คบกับเวย์เลยสงสารทั้งเต้เเละคุณเท่ห์ :serius2:
-
โอ้ๆ สงสารเท่ห์จังสารภาพไปซะหมดเลย
แล้วเต้....มันจะใจอ่อนไหมแว่ะ
-
สั้นแบบค้างๆๆ ด้วยอะ กะลังน่าติดตามเลย :z3: :z3:
-
งึ
สั้นนนน TxT
คุณเท่ห์คะ ปล้ำโล้ดดดดด :z1:
-
สั้นนี่ไม่เท่าไหร่ค่ะ...แต่เศร้าเนี่ยของแท้เลย :impress3:
-
:monkeysad:
เศร้า~ ทำไมเพราะยัยชะนีเกดมาพูดแบบนั้นแค่นั้นอ่ะเหรอ
แค่นี้เต้ก็ต้องตัดใจงั้นดิ งี้ก็เหมือนว่าไปยอมแพ้ชะนีเกดแล้วล่ะเต้
ไปคบกับคนที่เราไม่ได้รักจริงๆน่ะ สุดท้ายก็ต้องเจ็บปวดกันทุกฝ่าย
แบบนี้มันต้องตบๆๆๆๆๆๆๆยัยเกดให้รู้ซะบ้าง ทำตัวเป็นยัยแก่หาสามีไม่ได้อยู่นั้นแหละ ชิ
ทางที่ดีไม่เห็นต้องคบกับเวย์เลย ไม่คบใครทั้งนั้น เต้ก็อยู่ได้ ไม่เห็นต้องมีแฟนเลย
เจเจต้องมีแม่ เป็นเหตุผมที่ไม่เข้าท่าเลยอ่ะ :m16: ที่เต้เป็นพี่เลี้ยงอยู่ตอนนี้ก็เหมือนเป็นแม่เจเจอยู่แล้วเนี่ย
แล้วเจเจก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ยอมรับได้
หวังว่าเต้จะคิดรอบคอบกว่านี้นะ :call:
-
บอกได้คำเดียวว่า...
ปวดใจ
อย่ามีบทโศกมากน้า เขาจะเศร้าไปด้วย :sad4:
สู้ครับไรท์เตอร์ :L2: :L2: :L2:
-
:sad4: :sad4:
-
นอนไม่หลับแน่คืนนี้เจอสั้น ๆ แล้วยัง ค้างงงงงงงอ่าาาา
-
เศร้า ค้าง สั้น :serius2:
ปวดใจแทนพี่เท่ห์จังเลย
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ :m15:
ขอบคุณไรเตอร์นะค่ะ พรุ่งนี้มาอัพอีกนะค่ะ :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3:
-
ฮืออออออ
ใจร้ายเกินไปแล้ว
ถ้าเต้คบคุณเวย์ เราจะ จะร้องไห้ แง๊
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ไม่มีใครด่าคุณเกดเหรอวันนี้ อิอิ
-
สั้น เศร้า แถมยังปวดใจได้อีก
กลับมาต่อด่วนเลยนะ :o12:
คุณเท่ห์อย่ายอมแพ้นะ
จับกดไปเล้ยกะอีแค่พี่เลี้ยงเนี่ยะ :haun4:
-
Piss off
-
สงสารคุณเท่ห์จังเลย
สงสารเต้ด้วย
เกลียดคนข้างห้อง มีที่ไหนไล่จับผู้ชาย 5555
-
ทำใจไม่ได้ครับ
-
สั้นน่ะไม่เท่าไร
แต่เศร้านี่สิ T^T
-
:o12:สงสารป้อเท่ห์ที่สุด
-
แง้ๆๆๆ
เศร้าอ่าาา
ม่ายอาวว
ไอ่นายกายมาทอะไรน้องเต้เนี่ย
ดูดิ
เสียใจร้องให้ขี้เต่าหึ่งหมดแย้วว
ฮือๆๆๆ
น่าฉงฉานป้อเท่ห์จัง
-
TT_TT
ไรกันนี่ สงสาร เท่อ่ะ
เต้อ่ะ ทำเขาเซ็งเลย
เชอะ
รักเจเจ ดีกว่า
-
สั้นจิงๆ
แล้วก้เศร้าจิงๆ
เจเจต้องเปนกามเทพน้อยแล้วล่ะจ้ะงานนี้
-
อ๊ากกกกกกกกกกก...สงสารพ่อเท่ห์อ่ะ T^T
ทำไมน้องเต้ต้องตัดสินใจแบบนี้ด้วยหล่ะเนี่ย???
ม่ายน้าาาาาาาา...อย่าคิดเองเออเองแบบนี้สิน้องเต้
เลือกที่จะทำร้ายตัวเองทำไม...แถมยังจะทำร้ายพ่อเทห์อีกคนด้วยต่างหาก
เฮ้อออออออออออ...ก็เข้าใจในหลาย ๆ เหตุผลของน้องเต้นะ
แต่แบบว่า...ถ้ากังวลมากนัก...ลองถามเจเจก่อนดีกว่ามั้ย???
ว่าอยากให้ได้น้องเต้มาเป็นแม่(?)ใหม่หรือเปล่า???...เค้าว่าเจเจน่าจะยอมนะ
อ๊ากกกกกกกกกกกก...ยิ่งคิดยิ่งออกอ่าว...เอาเป็นว่ารอดูว่าน้องเต้กะพ่อเทห์เค้าจะทำยังไงดีกว่า
หวังว่าน้องเต้คงจะไม่ตัดสินใจทำอะไรผิด ๆ ลงไปหรอกนะ - -"
เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ฮับป๋ม XD
-
:m15: :m15: :m15:
ไม่ไหวแล้ววววสงสารพ่อเท่ห์อ่ะ
อยากอ่านพาทของเต้อ่ะอยากรูว่าเต้รู้สึกยังไง
ไอ้กาย ฉันนึกแล้วแกต้องทำให้เต้เสียใจชัว
บอยก็น่าสงสารนะ เรื่องนี้น่าสงสารทุกคนเลยเว้ย
:m15: :m15: :m15:
-
ง่า
เพิ่งจะได้มาเม้นต์ ขอแบบรวดเดียวเลยนะค๊า
อ่านแล้วสนุกมากเลยค่า
อ่าน 2 วันรวดเลย ตามทันแล้วเย้ๆๆ
ตอนแรกสนุกมากเลยค่า
แต่ตอนลา่าสุดนี่ ทำไมทำงี๊ละค๊าน้องเต้
จะเศร้า จะเสียใจ จะคิดมาก
แต่จะไปคบกะคนที่ตัวเองไม่ได้รักนี่ มันก็ไม่ดีน๊า
ยังไงน้องเต้ก็ไม่มีความสุขหรอกค่า แถมไม่ใช่ตัวเองจะไม่มีความสุขคนเดียว
แต่ทั้งเท่ห์กะเวย์ก็คงไม่มีความสุขเหมือนกันนะค๊า
คิดใหม่ทำใหม่เหอะ น๊าาาาาาาาาา
-
ค้างเลย...สงสารคุณเท่ห์อ่ะ พอรู้ใจตัวเองก็เหมือนจะสายซะงั้น....สู้ๆๆๆ ลองซักตั้ง
-
ทั้งสั้น ทั้งเศร้า :o12:
-
รันทดใจจัง อีป้าแก่ๆ ว่าการหารักครั้งใหม่แบบเฉียบพลันเพื่อทดแทนความรักเก่าๆ
มันไม่ได้ช่วยให้จิตใจดีขึ้นจริงๆหรอกค่ะ ถ้ามันไม่ได้มาพร้อมกับความรัก +1
-
เศร้า สำคัญกว่าสั้น >.< :m15:
-
:m15: :m15:
-
สั้น..แต่เศร้าโคตร..
-
ใจร้ายไปปะ
สงสารพ่อน้องเจเจ :monkeysad:
น้องเจเจคงอยากมีพ่อสองคน :z1:
:pig4:
-
สั้นไม่สั้น ไม่รู้ รู้แต่ว่า ค้างในใจอย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงง
-
เต้...คิดอะไรอยู่เนี่ย... :serius2:
พูดแบบนั้น...ป้อเทห์เสียใจนะรู้มั้ย... :monkeysad:
เศร้า แซด... :sad4:
-
อ๊ากกกกกกก!!!! :serius2:
ทำไมต้องเป็นแบบนี้!!!!!!!!!!! :z3:
ไอ้กายมันทำไรว่ะ?
เต้เสียศูนย์ไปแล้ว
อย่าทำอะไรแบบคิดง่ายๆสั้นๆนะ
ทั้งสั้นทั้งเศร้าของจริงเลยทีนี้
-
ไม่สั้นเท่าไหร่ค่ะ แต่เศร้า า !!
-
น่าสงสาร T^T
-
เพิ่งตามอ่านทัน สุดยอดเลยค่ะ ตอนล่าสุดนิปวดใจจิง "สงสารป้อเท่" "สงสารพี่เต้" จังเลยค่ะ
-
สั้นมาก ค้างด้วยอีกต่างหาก
ให้โอกาส มาใหม่ให้ยาวกว่านี้เลยน่ะ หุหุหุ
-
ที่สุดของคำว่า "ค้าง"
:m16:
มีลูกแล้วไง ? !!
-
สงสารพ่อเท่ห์อ่ะ o22
-
ทั้งสั้นและเศร้า เจ็บปวดจริงๆๆค่ะ
ฮือๆๆๆๆๆ ;___________;
ยังไงก็อย่าลืมมาต่อเร็วๆนะๆๆๆ
สงสารคุณเท่ห์และน้องเต้มากๆๆๆ
-
:sad4: ง่า :m15: ตอนนี้เศร้าได้อีกอ่ะ
ใครตอบหน่อยได้ไหมว่าตอนนี้เรียกว่า พระเอกอกหัก ใช่หรือไม่ ฮืออออ :monkeysad:
-
:o12:
very sad
แม่ง
ไอ้เต้
-
มาได้แล้ว
มาได้แล้ว :call:
-
โอ้ยปวดใจเต้ก็เป็นห่วงความรู้สึกของเจเจ
ที่อยากได้แม่ใหม่ชอบได้แต่ไม่ให้รักจะทำได้ไงเต้
น่าสงสารจังครับรออ่านตอนต่อไป
-
โฮโฮโฮ
เศร้าอ่ะตอนนี้
ไมเต้ถึงคิดแบบนั้นอ่ะ
ไม่ลองถามความรู้สึกของเจเจดู
แล้วคบกะเวย์อ่ะ
เต้จามีความสุขมั๊ย
ไมต้องทำประชดความรักที่ผิดหวังด้วยย
สงสารคุนเท่ห์จัง
TTUTT
ปล.สั้น เศร้า & ค้าง
-
ใช้อารมณ์ตัดสินล้วน ๆ เลย
โห้เป็นแฟนกับเวย์เหรอ
ไม่เป็นได้ไหม ...
-
พายุลงแล้วทีนี้คุณเท่ห์จะทำอน่างไรละทีนี้ เจเจช่วยพ่อด้วยนะ
สั้นมากถึงมากที่สุด ค้างได้สุดยอด
เจเจจุ๊บๆ
-
เตรียมปรับอารมณ์ดีๆ ... เพราะมันไม่มีแล้วน้ำตา !!!!!
ใครคิดถึงเจเจเข้ามา ... เพราะเจเจท้าให้อ่านไปยิ้มไป !!!!
...
ตอนที่ 27
นี่ผมคิดถูกหรือผิดที่บอกคุณเท่ห์ไปแบบนั้น นี่ผมทำร้ายคุณเท่ห์มากไปหรือเปล่า ...
แต่ผมกลัว ผมกลัวว่าผมจะเสียใจ กลัวว่ารักที่เป็นไปได้ยากระหว่างผมกับคุณเท่ห์จะทำให้ผมต้องเสียใจ เสียใจเหมือนกับที่ผมเสียใจอย่างวันนี้ วันที่ผมสูญเสียความรักที่ผมมีมาห้าปี วันนี้หลังจากที่ผมออกมาจากศูนย์การค้า ผมนั่งคิดเรื่องต่างๆมากมาย ... ผมนั่งรถเมย์ไปมาสุดสายหลายสาย ผมไปในที่ๆผมกับไอ้กายเคยมาด้วยกัน ที่ๆผมเคยเรียกมันว่าความสุข และหลังจากนี้ ผมจะเรียกมันว่า ความทรงจำ ...
ถึงเวลาที่ผมจะต้องเริ่มต้นใหม่สินะ ...
ผมบอกคุณเท่ห์ไปว่าจะคบกับคุณเวย์ ... คุณเวย์นั้นเหรอ ... ผมเอาคุณเวย์มาอ้างทำไมกัน ... ผมคงแค่อยากให้คุณเท่ห์เลิกคิดกับผมเหมือนอย่างที่เคยคิดทุกวันนี้ ... ในเมื่อคุณเท่ห์เป็นพ่อคน เป็นพ่อของเจเจ ในเมื่อเจเจต้องการที่จะมีแม่คนใหม่ เด็กอายุสามขวบ ต้องการใครมาเติมเต็มในคำว่าครอบครัว ... ซึ่งคนๆนั้นจะเป็นผมไปไม่ได้ ผมคนที่เพิ่งจะเดินเข้ามา ผมก็คงต้องเดินจากไป ... แต่ถ้าผมไปซะตอนนี้ คนที่คิดจะมาเป็นแม่เจเจอย่างคุณเกด คงจะได้ใจ ... ผมต้องจัดการผู้หญิงคนนี้ ออกไปจากวงโคจรของเจเจและคุณเท่ห์ก่อน ... แล้วผมจะต้องทำยังไงละนี่
เช้านี้ผมตื่นเร็วเป็นพิเศษ หรือเป็นเพราะผมนอนไม่หลับกันแน่ก็ไม่รู้ ... ผมต้องหาไรทำ เพื่อจะได้ไม่คิดเรื่องของเมื่อวาน ทั้งเรื่องกาย และเรื่องของคุณเท่ห์ ผมต้องทำได้สิ ... ผมต้องทำได้
“เพ่เต้ ... กลับมาแล้วเหรอครับ” เจเจที่เดินฮัวเฮียมาจากห้องนอน เดินมาทักผม
“กลับมาแล้วครับเจเจ คิดถึงพี่เต้รึป่าว” ผมเดินไปจับแก้มเจ้าตัวยุ่งคนนี้ครับ
“เพ่เต้รู้มั๊ยว่าป้อกับเจเจเป็นห่วงเพ่เต้มากๆเลย ป้อคอยเพ่เต้ที่ห้างจนเพ่เต้กลับเลยนะ” เอ๊ะ คอยจนผมกลับ
“งั้นเหรอครับ” ผมไม่คิดว่าคุณเทห์จะรอผมจริงๆ หรือเพราะผมรู้ว่าคุณเท่ห์รออยู่แน่ ผมถึงไม่โทรหาเค้า ... อันไหนกันแน่นะ
“ตื่นแล้วเหรอเจเจ” คุณเท่ห์เดินมาจากห้องครับ เหมือนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เพราะยังถือผ้าขนหนูเช็ดผมมาเลย ผมมองหน้าคุณเท่ห์แว๊บนึง ก็หลบสายตาคู่นั้น แอบเห็นความน้อยใจผ่านมาทางสายตาคู่นั้นด้วย ... ถ้าจ้องนานๆ ผมจะต้องใจอ่อนลืมเรื่องที่พูดเมื่อคืนแน่ๆ
“เดี่ยวพี่ไปทำอาหารเช้าให้ทานนะครับ” ผมรีบเลี่ยงคุณเท่ห์ก่อนครับ ยังไงซะ ผมก็ยังปรับอารมณ์ไม่ทัน
“ไม่ต้องเผื่อชั้นนะ เดี๋ยวชั้นจะชงกาแฟกินเอง” นี่ถึงขั้นจะไม่กินอาหารที่ผมทำเลยเหรอ จะชงกาแฟกินเองด้วย ท่าจะน้อยใจผมมากแน่ๆ แต่เราต้องแข็งใจไว้ ... เจเจอยากมีแม่ เจเจอยากมีแม่
หลังจากที่เจเจกับผมทานอาหารเช้า ส่วนคุณเท่ห์ก็กินกาแฟของเค้าไปเสร็จ เราก็มานั่งดูทีวีเป็นเพื่อนเจเจที่โซฟารับแขกด้วยกันทั้งสามคน โดยที่มีเจเจนั่งกลาง
“เพ่เต้ครับ เพ่เต้ว่าฆาตกรตอนนี้ใครเหรอครับ” เจเจถามความเห็นผมว่าฆาตกรในการ์ตูนเรื่องโคนันเป็นใคร
“พี่ว่าน่าจะเป็นเจ้าของโรงแรมคนนี้นะครับ” ผมก็ตอบไปตามที่คิด แต่ส่วนมากก็ผิดทุกครั้งนั่นแหละครับ
“แล้วป้อละครับ ป้อว่าใคร” เจเจหันไปถามคุณเท่ห์บ้าง
“พ่อว่าพนักงานคนนี้อ่าเจเจ” คุณเท่ห์ที่ดูบ้างไม่ดูบ้าง เพราะมัวแต่อ่านข่าวในหนังสือพิมพ์ตอบเจเจมา ผมว่าเค้ามั่วครับ
“โอ๊ย ป้อทายถูกด้วย” เอ๊ะ ทำไมคุณเท่ห์ทายถูกน้า ขนาดยังไม่ค่อยได้ดูนะนั่น
“เจเจว่า ทำไมป้อกับเพ่เต้ถึงดูแปลกๆกันอีกแล้ว โกรธกันอยู่เหรอคับ” อยู่ๆเจเจก็ถามขึ้นมา คุณเท่ห์ถึงกับวางหนังสือพิมพ์ลง ผมก็นั่งตัวตรง ไม่พิงเบาะเลยครับ
“ว่าไงคับ ป้อกับพี่เจทะเลาะกันเหรอคับ”
“ป่าวครับ” เมื่อเจเจถามอีกครั้ง ผมกับคุณเท่ห์ถึงหลุดพูดออกมาพร้อมกัน
“ไม่โกรธกัน ไม่ทะเลาะกัน แต่ทำไมไม่คุยกันเลย แปลกทั้งคู่เลยนะวันนี้” เจเจจะสังเกตเก่งไปถึงไหนเนี่ย
“ก็พี่เต้ของเจเจเค้าไม่ค่อยอยากคุยกับพ่อ เค้าอยากคุยกับอาเวย์” เอาแล้วไงครับคุณเท่ห์ จัดไปหนึ่งดอกสำหรับการประชดประชัน
“พ่อมันลูกติด ไม่ได้โสด ไม่มีใครอยากคุย อยากคบหาหรอก” อีกหนึ่งดอก นับเป็นสอง
“ป้องอนอะไรเพ่เต้รึป่าวคับ ทำไมพูดจาแปลกๆ” เจเจรู้สึกเช่นเดียวกับพี่เลยครับ
“เปล่างอนครับเจเจ คนมันไม่มีสิทธิ์ แค่งอนบางทีอาจจะผิดเลย” โอ๊ยยย อะไรกันนี่คุณเท่ห์ จัดมาดอกที่สามแล้ว
“ป้อน่าจะเป็นเอามากเนอะ เพ่เต้ว่าป่าว” เจเจทำหน้าสงสัยกับพฤติกรรมของคุณเท่ห์ครับ แล้วก็หันมาถามความเห็นผม
“คงงั้นมั้งครับ พี่ว่าจะลงไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตข้างล่างซักหน่อย พี่ขอตัวนะครับ” อยู่ไปคงจะโดนพูดกระแทกแดกกันอีก
“ดูสิเจเจ แค่อากาศ เค้ายังไม่อยากจะใช้ร่วมกันเลย นับประสาอะไรกับชีวิต” อะไรของคุณกันนี่ มันจะมากไปแล้วนะ
“ขอโทษนะคุณเท่ห์ ผมไปเหยียบหัวแม่ตีนกำคุณเหรอ ถึงพูดประชดผมแบบนี้” มันเหลืออดจริงๆครับ คนอะไรงอนเก่งชะมัด
“ไม่ได้เหยียบหัวแม่ตีน แต่เหยียบย่ำใจชั้น ทำลายมันทิ้งจนไม่เหลือซากดีเลย” ตอนนี้ผมกับคุณเท่ห์ยืนเถียงกันสองคน โดยมีเจเจนั่งเป็นกรรมการทำหน้างงอยู่ตรงกลางครับ
“ผมไปทำอะไรตรงไหน ผมก็อยู่ของผมเฉยๆ” แค่บอกจะไปคบกับคุณเวย์ ทำไมคุณต้องมากมายด้วยเนี่ย
“ก็เพราะนายเฉยๆไง ชั้นไม่ต้องการความรู้สึกเฉยๆของนาย” มันคนละเฉยกันแล้วครับ คุณจะแกล้งโง่ไปถึงไหน
“คุณนี่มัน เอ๊ยย” ผมไม่อยากจะเถียงให้มันมากความครับ ไม่ใช่กลัวแพ้นะครับ แค่กลัวมันจะยาว แค่นี้เจเจก็งงไปหมดแล้ว ไปซื้อของดีกว่าเว๊ย
ผมลงมาซุปเปอร์มาเก็ตมาเดินเลือกซื้อของใช้ที่จำเป็น และก็หาอะไรไปทำให้เจเจกับคุณเท่ห์ทานตอนเที่ยงด้วย ไม่รู้ว่าคุณเท่ห์จะหยิ่งไม่กินอีกหรือเปล่า ... นี่จะทำตัวงอนเป็นเด็กๆไปถึงไหน ผมละไม่เข้าใจเค้าจริงๆเลย
ผมเดินเลือกโน่นเลือกนี้พอเห็นว่าโอเคแล้วก็จ่ายเงินแล้วก็กลับคอนโดครับ ไม่รู้จะต้องเจออะไรอีกบ้างเนี่ย
“เอ๊ย รอด้วยครับ” ผมตะโกนบอกคนในลิฟต์ให้กดเปิดประตูรอผมด้วย
“อ้าวน้องเต้” คนที่อยู่ในลิฟต์ไม่ใช่ใครคับ คุณเวย์นี่เอง
“สวัสดีครับคุณเวย์” ผมพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในลิฟต์
“คุณเวย์มาหาคุณเท่ห์เหรอครับ” ผมเริ่มชวนคุณเวย์คุยเมื่อประตูลิฟต์ปิดลง
“ประมาณนั้นครับ อันที่จริงพี่มาหาน้องเต้มากกว่า ไม่ได้เจอตั้งวันนึง คิดถึ๊ง คิดถึง” เอากับเค้าสิครับ เจอกันไม่ถึงสิบนาที ก็หยอดผมซะแล้ว
“อย่างนั้นเหรอครับ ขอบคุณมากครับ” ผมไม่รู้จะพูดตอบยังไงนี่ครับ ก็ได้แต่ขอบคุณ
“นี่น้องเต้มาจากซื้อของเหรอครับ มาครับเดี๋ยวพี่เต้ช่วยถือ” คุณเวย์คงเห็นข้าวของที่ผมถือมา
“อ๋อ ใช่ครับ ของสำหรับทำอาหารเที่ยงด้วยครับ ไม่เป็นไรจะถึงแล้วเดี๋ยวผมถือเองดีกว่า ไปเถอะครับ ถึงแล้ว” ผมตอบคุณเวย์ไป พร้อมกับเดินนำออกมาจากลิฟต์
“โอ้โห ดีจังเลย งั้นพี่เวย์ขอฝากท้องที่นี่ด้วยนะครับ” กลัวจะไม่ดีนั่นสิครับ คุณเท่ห์ยิ่งอารมณ์แบบนี้อยู่ ...
เอ๊ยย แต่ก็ดีสิ เข้าแผน !!!!
“กลับมาแล้วครับ” ผมเปิดประตูเข้าไป พร้อมพูดบอกคนในห้องไปด้วย คุณเท่ห์หันมามองผมแว๊บนึง ก่อนจะหันกลับไป ส่วนเจเจวิ่งเข้ามาหาที่ประตูครับ
“เพ่เต้ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยครับ” เด็กนี่ก็เป็นแบบนี้กันหมดสินะครับ เหมือนผมตอนเด็ก เวลาแม่กลับมาจากตลาดจะชอบมาดูว่าแม่ซื้ออะไรมาบ้าง รื้อๆดูว่าอะไรตัวเองกินได้บ้างรึเปล่า ก็คงเหมือนเจเจตอนนี้สินะ
“เจเจครับ สวัสดีครับ” คุณเวย์คงเห็นว่าเจเจไม่ได้มอง เลยกล่าวทักทายซะก่อน
“อ้าวอาเวย์ สวัสดีครับ กำลังคิดถึงพอดีเลย” นั่นไงครับ ลูกอ้อนเจเจมาอีกแล้ว เห็นหน้าคุณเวย์แล้วทุกทีสิ
“อ้าวไอ้เวย์ มาตั้งแต่ตอนไหน” คุณเท่ห์หันกลับมาอีกที เมื่อรู้ว่าคุณเวย์มาด้วย พร้อมกับตะโกนถามคุณเวย์มา แต่น้ำเสียงช่างแตกต่างกับแบบของเจเจ
“เออ กูเพิ่งมาเมื่อกี้ ขึ้นมาพร้อมน้องเต้เค้า” คุณเวย์ก็ตะโกนตอบไปเหมือนกันครับ เพราะตอนนี้คุณเวย์ ผม และก็เจเจ กำลังเดินมาเก็บของที่ครัวกัน
“ขึ้นมาพร้อมกัน หรือนัดเจอกันก็ไม่รู้” คุณเท่ห์บ่นพรึมพำคนเดียวครับ แต่ก็เล่นเอาคนทั้งห้องได้ยิน
“นัดเจอไรมึงวะ ... น้องเค้าไปซื้อของไม่ใช่เหรอ แล้วตอนขึ้นมาก็เจอกับกู มึงก็คิดไปนั่น” คุณเวย์เอาผักที่ผมซื้อมาไปใส่ไว้ในซิงค์ก่อนที่จะเดินไปหาคุณเท่ห์ครับ
“ยังไงกูก็แสดงความยินดีกับมึงด้วยนะ” คุณเท่ห์พูดยินดีกับคุณเวย์ครับ ว่าแต่ว่าเรื่องอะไรวะ
“ยินดี เรื่อง ??” นั่นสิครับ
“ก็เรื่องนั่นไง” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับโป้ยหน้ามาทางผม เรื่องอะไรวะ หรือจะเป็นเรื่อง .. ให้ตายสิคุณเวย์ยังไม่รู้เรื่องเลย
“อ๋อ ... มันแน่นอนอยู่แล้วเว๊ย ขอบใจมึงมากนะเว๊ย” เอ๋ ... คุณเวย์เค้าเข้าใจเหมือนที่ผมกับคุณเท่ห์เข้าใจเหมือนกันมั๊ยเนี่ย
ตอนนี้สองหนุ่มนั้นก็นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยครับ ปัญหางาน ปัญหาชีวิต พูดเรื่องการเมืองบ้างประปราย พอให้ได้เถียงกัน ส่วนผมก็ทำอาหารเที่ยงครับ โดยมีเจเจเป็นลูกมือ
“วันนี้เราจะทำอะไรกิงกันเหรอครับเพ่เต้” เจเจถามผมเมื่อเห็นผมเตรียมอุปกรณ์สำหรับทำอาหารในวันนี้ใส่จานไว้
“ก็ไม่มีอะไรมากครับ พี่ว่าจะทำผัดพริกแกงหมู แกงจืดไข่ แล้วก็ผัดผักรวมมิตรนะครับ” ไม่รู้ว่าจะอร่อยรึเปล่า แต่ก็ต้องลองทำครับ แม่สอนไว้นานแล้ว จะลืมรึยังนี่
“แล้วเจเจต้องช่วยทำอะไรบ้างเหรอคับ” นั่นสิ มีอะไรที่เจเจช่วยได้บ้างน้า
“อ่า เจเจมานี่ครับ เอาเก้าอี้รองยืนมาด้วย นี่ครับ เจเจช่วยพี่เต้ล้างผักตรงนี้นะครับ” ผมจูงมือเจเจมาให้ล้างผักที่ซิงค์ครับ เจเจจะล้างสะอาดหรือเปล่าเนี่ย
“เจเจเคยดูทีวี ที่มีเด็กผู้หญิงน่ารักๆพูดเป็นคนแก่ เจเจว่าเค้าน่ารักดี” อ๋อ โฆณารสดีสินะ
“ใช่ๆ พี่ก็ว่าน้องเค้าก็น่ารักดี” ตอนนี้ผมเลยมาช่วยเจเจล้างผักไปเลยครับ เพราะท่าทางถ้าปล่อยให้เจเจล้างคนเดียว เราคงได้กินสารพิษเข้าไปในร่างกายเยอะแน่ๆ
“ถ้าเจเจมีแฟน เจเจจะมีแฟนแบบนั้นได้มั๊ยคับ” โห อะไรกันตัวแค่นี้คิดจะมีแฟนแล้ว
“ยังเด็กอยู่เลย จะมีแฟนไปทำไมกัน หือ” ต้องสั่งสอนหน่อยครับ
“ใครๆก็มีความรักกันทั้งนั้นแหละ เพ่เต้กับป้อเท่ห์ยังมีเลย” ให้ตายสิ ใครสั่งใครสอนให้พูดแบบนี้
“ใช่ครับ ทุกคนมีความรัก รักพ่อ รักแม่ รักเพื่อน บางทีความรักไม่จำเป็นต้องรักแบบแฟนก็ได้นี่” นานแล้วนะครับ ที่ผมไม่ได้คุยกับเจเจเรื่องมีสาระ แหะๆๆๆ
“งั้นเจเจรักป้อ เจเจรักเพ่เต้ เจเจก็มีความรักสินะคับ” เจเจพูดทบทวนอยู่กับตัวเอง แล้วหันมาถามผม
“ใช่ครับ เจเจมีความรักแล้ว บางทีคนเรามีความรัก ก็ไม่จำเป็นต้องมีคนรักก็ได้นะ” ผมเสริมไปกับเจเจอีกที
“ยังไงกันคับ มีความรัก แต่ไม่มีคนรัก” นึกแล้วว่าเจเจจะต้องไม่เข้าใจ ตอนนี้ผมยกผักที่ล้างเสร็จมาวางอีกที่ เพื่อเตียมหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ โดยมีเจเจเดินตามมาติดๆครับ
“ก็คนรัก คือคนสองคนที่รักกัน แต่บางทีความรักอาจจะเกิดขึ้นได้จากคนๆเดียวก็ได้ โดยอีกคนไม่ได้รัก มันจึงไม่ได้เป็นคนรักไงละครับ เจเจงงป่าว” ผมว่าเจจยังเด็กเคยไปมั้งครับที่จะเข้าใจเรื่องแบบนี้
“งงคับ เจเจงง” ตอนนี้เจเจทำหน้าเอ่อ เอานิ้วขึ้นมาวนๆอยู่ตรงกระหม่อม เหมือนกำลังจะคิดอะไรอยู่
“บางทีคนเราก็มีเหตุผลของการรักกันไม่ได้นะครับ” ผมพูดไปก็เอาผักมาหั่นไป
“แล้วเหตุผลของเพ่เต้คืออะไรเหรอคับ” หยุดเลยครับ หยุดหั่นผักเลย ผมรู้ว่าเจเจกำลังถามในประเด็นที่คุยกัน ... แต่ใจผมก็ดันคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ...
“พี่เต้ก้ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าที่คิดอยู่มันถูกหรือเปล่า แต่พี่เต้ก็จะลองค้นหาคำตอบของมันดู” ผมแน่ใจอีกทีว่าเจเจคงจะไม่เข้าใจ แต่ก็อยากบอกไปให้ฟัง
“ผู้ใหญ่นี่ก็เข้าใจยากนะครับ เจเจเริ่มไม่อยากโตแล้วสิ” เจเจบ่นกับผมแล้วก็แทรกตัวเข้ามายืนข้างหน้าผมซะงั้น
“มาคับ เดี๋ยวเจเจช่วยหั่น” นี่ก็คงจำมาจากโฆษณาอีกใช่ปะครับเนี่ย
“ถัวต้องสกกรอบ หั่นพอดีคามมม กราเทียมสับหยาบๆ แล้วก้ออออ ผู้ช่วยยยย” เจเจจำได้จริงครับ เอาประโยคในโฆษณามาพูดด้วย
“อะไรกันนี่ จำได้ถึงนาดนั้นเชียว แอบชอบน้องเค้ารึป่าว” ดูที่สนใจโฆษณานี้สิครับ
“ถ้าเจเจไม่มีแฟนแบบนั้น ... เจเจขอเป็นน้องสาวน่ารักๆแบบนั้นได้ป่าวน้า” น้องสาว ... เจเจอยากมีน้องสินะ ... ตอนนี้ก็ถือว่าเรามาถูกทาง ... ยังไงซะเจเจก็ต้องมีครอบครัวที่สมบูรณ์
“อืมม ... มีได้สิ เจเจต้องมีน้องสาวน่ารักๆแน่ๆ” ผมพูดจบ ก็หันไปทำอย่างอื่นต่อ
“เจเจครับ มาหาอาเวย์หน่อยสิ” เสียงคุณเวย์เรียกเจเจจากมุมรับแขกครับ เจเจก็วิ่งไปหาคุณเวย์ทันที แล้วผู้ช่วยของผมละ ... ทำคนเดียวก็ได้เว๊ยย
ผมทำอาหารไปก็คิดถึงเรื่องที่เพิ่งคุยกับเจเจไป เหตุผลของเรามันถูกต้องแล้วหรือ แต่ที่เจเจพูดออกมาละ เจเจอยากมีน้อง ผมจะไปมีน้องให้เจเจได้ไง เอ๊ย คิดอะไรของเราอยู่นี่ ... คิดแบบนี้เราก็คิดอยากได้คุณเท่ห์มาเป็นของเราสิ ... จะบ้าแล้วกู ... ทำอาหารต่อไปเลย
“คุณเท่ห์ คุณเวย์ เจเจครับ มาทานข้าวเที่ยงด้วยกันครับ” ผมเรียกทั้งสามคนที่ยังนั่งอยู่ตรงมุมเดิม ให้ขยับที่ขยับทางมานั่งกินข้าวด้วยกัน
“โอ้โห หอมน่าทานจังเลยครับน้องเต้ ถ้าพี่จะฝากท้องกับน้องเต้ทุกวันจะเป็นไงบ้างครับ” กับข้าวผมคงหวาน กับคำหยอดของคุณเวย์แน่ๆครับ
“ต่อไปเค้าก็ทำให้มึงกินได้ตลอดนั่นแหละ ... รออีกสักพักไม่นานหรอก” คุณเท่ห์เดินมาพร้อมพูดกับคุณเวย์ เล่นเอาผมจุก คุณเวย์งงเลยครับ
“มึงพูดไรของมึงไอ้เท่ห์ กูละงงจริงๆ” คุณเวย์คงงงจริงๆ เลยถามคุณเท่ห์ไปครับ
“ก็พวกมึงสองคนเป็น..”
“ผมว่ามากินข้าวกันดีกว่านะครับ เดี๋ยวกับข้าวมันจะเย็นซะ แล้วจะไม่อร่อย” ก่อนที่คุณเท่ห์จะพูดอะไรออกไป ผมว่าขัดไว้ก่อนดีกว่า ... ถึงยังไงซะผมก็ยังไม่พร้อมที่จะเป็นแฟนกับคุณเวย์ตอนนี้
“มาครับน้องเต้ มาพี่ตักผัดผักให้ ทานผักเยอะๆนะครับ จะได้แข็งแรง พี่ว่าน้องเต้ดูผอมไปนะครับนี่” คุณเวย์พูดไป พร้อมกับตักผัดผักให้ผมกิน ... ผมตักเองก็ได้ครับ
“ผอมเพราะตรอมใจ ... เดี๋ยวพอมีคนใหม่ก็กลับมาอ้วน” นี่คุณเท่ห์พูดอยู่กับใครเหรอครับ เพราะเท่าที่ดูเหมือนเค้าจะบ่นๆ แต่กระแทรกผมจริงๆ
“น้องเต้ตรอมใจเรื่องอะไรเหรอครับ บอกพี่เวย์ได้นะ” อีตาเท่ห์บ้า หาเรื่องให้ผมจริงๆ แต่ก็ปล่อยให้เค้าเข้าใจไปแบบนี้แหละ ... คุณจะได้เลิกคิดชอบผมง่ายขึ้น หวังว่าคงเป็นเช่นนั้นนะ
“ก็เต้นะสิครับ ... คิดถึงหัวหินมากเลย ... ว่างๆพี่เวย์พาเต้ไปเที่ยวอีกนะครับ” ผมพูดไปแค่นั้นแหละครับ คุณเวย์ที่กินข้าวอยู่ ถึงกับกลืนไม่ลง คุณเท่ห์ที่ดื่มน้ำอยู่ น้ำแทบพุ่ง
“น้องเต้เรียกพี่ว่าอะไรนะครับ พี่ได้ยินไม่ชัด แล้วน้องเต้แทนตัวเองว่าอะไรนะครับ พี่ได้ยินไม่ชัดเหมือนกัน” โหย หูหนวกหรือไรวะเนี่ย จะให้พูดกี่ครั้ง อายนะเว๊ย
“ก็ ‘เต้’ บอก ‘พี่เวย์’ ว่า เต้อยากไปเที่ยวหัวหินอีกไงครับ ... เต้คิดถึงรีสอร์ทพี่เวย์ ว่างๆเราค่อยไปเที่ยวกันนะครับ” ผมพูดย้ำในสิ่งที่คุณเวย์อยากได้ยิน และคิดว่าคุณเท่ห์ก็คงได้ยินชัดเจน นี่คงเป็นการเริ่มต้นของผม อย่างน้อยก็ต้องเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกก่อนแล้วกัน ถึงแม้ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงก็ตาม
“ได้ครับๆ คราวหน้าพี่เวย์จะพาน้องเต้เที่ยวให้ทั่วเลยครับ” ผู้ชายคนนี้ก็ดีใจเว่อร์ซะทุกที ...
“คราวหน้าก็ไปกันสองคนเลยสิ ลางานตั้งไว้เลยก็ได้นะ ชั้นอนุญาต” คุณเท่ห์ที่ทำเหมือนไม่สนใจ ตักอาหารทานไปแต่ก็ไม่วายที่จะเหน็บผม
“ดีเลยน้องเต้ ไอ้เท่ห์อนุญาตแล้ว เราไปกันเดือนหน้าเลยมั๊ย” เอากับคุณเวย์สิครับ เปิดทางให้นิดนึง ดันแหวกทางเข้าซะกว้างเลย
“เต้ว่า เดี๋ยวเต้คิดดูอีกทีแล้วกันนะครับ” ผมหันไปพูดทำหน้าเจื่อนๆใส่คุณเวย์ ... คุณเวย์ที่ยิ้มๆอยู่ ก็ลดองศาปากลงเหมือนกัน
“ก็ได้ครับ น้องเต้อย่าลืมบอกพี่เวย์ละ” แหม งอนเหมือนเด็กเชียวนะครับ
“แล้วครั้งนี้ เจเจไปด้วยได้ปะคับ” เจเจที่ฟังอยู่มาตลอด ก็ถามขึ้นมาครับ
“ไปได้คับ / ไปไมได้” ไอ้ไปได้นะผมตอบ ... แต่ไอ้ไปไม่ได้นี่สิคุณเท่ห์ครับ ดันตอบพร้อมกันซะด้วย
“ตกลงเจเจไปได้ปะคับเนี่ย” เอาแล้วไง เจเจงงแล้วสิ
“ไปได้สิครับ ก็ไปกับพี่เต้ไง” ผมหันไปตอบเจเจที่ทำหน้างง ถือช้อนกับส้อมค้างอยู่
“จะไปเป็นก้างเค้าทำไมละเจเจ อยู่กับพ่อนี่แหละ” ส่วนอันนี้คุณเท่ห์ครับ ก้างอะไรของคุณ หืออออ
“ก้างอะไรกันครับ เจเจไม่ใช่ปลาทูซะหน่อย” นั่นไงเจอมุขลูกชายคุณไป ... เงียบเลยสิ
“ฮ่าๆๆ ได้อยู่แล้วครับ เจเจไปกับอาเวย์ ไปกับพี่เต้กันน้า” คุณเวย์ก็คงขำกับมุขของเด็กคนนี้ เลยขอแจมด้วยครับ
หลังจากนั้นพวกเราทั้งสี่ก็กินอาหารกันอย่างมีความสุข ....
เว่อร์ไปแล้วครับ จะสุขได้ไงละ
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ก็...
“ชั้นอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะ” คุณเท่ห์นะสิครับ กินข้าวยังไม่หมดจานเลย เดินหนีไปซะงั้น เมื่อเช้าก็ทานแต่กาแฟ อะไรของเค้ากันเนี่ย
“คุณเท่ห์ ...” อะไรของเค้าเนี่ย ไม่ทันแล้ว เข้าห้องไปแล้ว ... แล้วเราจะเป็นห่วงทำไมละ เฮ้ออ !!!!
“พี่ว่าไอ้เท่ห์มันแปลกนะวันนี้ เมนไม่มาป่าววะ” คุณเวย์เสนอความเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมของคุณเท่ห์ก่อนเพื่อนเลยครับ
“แต่เจเจว่า ทั้งป้อและก็เพ่เต้ก็แปลกพอๆกัน ... อย่าให้เจเจรู้นะว่าทะเลาะกัน” และก็ตามมาด้วยเด็กแสนรู้คนนี้
มันผิดที่ใคร ... ผมหรือ ???
เฮ้ออออ ....
(http://image.ohozaa.com/ig/83371_6.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=88f12e680cbf3ffe52b18d7123697045)
เจเจแอบเซ็งผู้ใหญ่ !!!! เนอะ...
-
โอ้ววว ในที่สุดก็มาอัพ แอบมารอตั้งแต่เช้า อิอิ
เต้เอ๊ยยย ทำอะไรคิดดีๆนะ อย่าลากอาเวย์มาเจ็บด้วยเลย
ปล.“ประมาณนั้นครับ อันที่จริงพี่มาหาน้องเวย์มากกว่า ไม่ได้เจอตั้งวันนึง คิดถึ๊ง คิดถึง” เอากับเค้าสิครับ เจอกันไม่ถึงสิบนาที ก็หยอดผมซะแล้ว
“อย่างนั้น เหรอครับ ขอบคุณมากครับ” ผมไม่รู้จะพูดตอบยังไงนี่ครับ ก็ได้แต่ขอบคุณ
“นี่ น้องเต้มาจากซื้อของเหรอครับ มาครับเดี๋ยวพี่เต้ช่วยถือ” คุณเวย์คงเห็นข้าวของที่ผมถือมา
“ใครๆก็มีความรักกันทั้งนั้นแหละ เพ่เต้กับป้อเต้ยังมีเลย” ให้ตายสิ ใครสั่งใครสอนให้พูดแบบนี้
“ก็เต้นะสิครับ ... คิดถึงหัวหินมากเลย ... ว่างๆพี่เวย์พาเต้ไปเที่ยวอีกนะครับ” ผมพูดไปแค่นั้นแหละครับ คุณเวย์ที่กินข้าวอยู่ ถึงกับกลืนไม่ลง คุณเวย์ที่ดื่มน้ำอยู่ น้ำแทบพุ่ง
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
ปวดตับแทนเจเจ :เฮ้อ:
-
เมื่อไรจะปรับความเข้าใจกันอ่า
ถ้าเป้นน้องเจเจนะบอกให้พ่อเท่ห์ขอน้องเต้แต่งงานเลย
-
เซ็งแทนเจเจพ่อเท่ห์กับพี่เท่ห์งอนกันอยู่ได้ :เฮ้อ:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
ปวดหัวๆ ๆ ๆ
มาซบอกน้องเจเจ ดีฟ่า ผู้ใหญ่เข้าใจยากกก
น้องซินเริ่มไม่อยากโตแล้วเซะ
คิคิ
-
ว่าแล้ว หนึ่งเปิดใจอีกหนึ่งก็ปิด แล้วมันจะจูนกันลงตัวตรงใหนกันนี่ คุณเท่ห์พยายามเข้านะครับสู้ๆ
เพ่เต้อน่าทำอย่างนี้นะครับขอร้อง
วันนี้ไม่รักใครละ รักเจเจดีกว่า
-
“คุณเวย์มาหาคุณเท่ห์เหรอครับ” ผมเริ่มชวนคุณเวย์คุยเมื่อประตูลิฟต์ปิดลง
“ประมาณนั้นครับ อันที่จริงพี่มาหาน้องเวย์มากกว่า ไม่ได้เจอตั้งวันนึง คิดถึ๊ง คิดถึง” เอากับเค้าสิครับ เจอกันไม่ถึงสิบนาที ก็หยอดผมซะแล้ว
...มันต้องเป็นเต้มากว่านะครับ
...
คุณเท่ห์ช่างประชดประชันจริงๆ
-
เฮ้ออออออออออออออ...ขอถอนหายใจดัง ๆ ให้กับความคิดแผลง ๆ ของน้องเต้หน่อย - -"
คิดว่าทำแบบนี้ดีแล้วเหรอเนี่ย...แต่ทำไมต้องรู้สึกแย่ด้วยล่ะน้องเต้อ
อ๊ากกกกกกกกกก...ยิ่งลากเข้าพี่เวย์มาเกี่ยวด้วย มันจะยิ่งวุ่นวายนะ...ทำแบบนี้ไม่ดีเลยอ่ะ
เพราะสุดท้ายแล้วคนที่เจ็บที่สุดกับสิ่งที่น้องเต้ทำก็คือพี่เวย์นั่นแหล่ะ...จริงป่ะ - -???
อย่าคิดเองเออเองแบบนี้เลยนะน้องเต้นะ...หันมาดูใจตัวเองดี ๆ ดีกว่า แล้วก็ทำตามมันซะ
ก่อนที่อะไร ๆ มันจะแย่ไปกว่านี้...แถมคนอ่านยังปวดใจตามอีกต่างหากอ่ะ...เฮ้อออออออ
ถึงแม้ว่าตอนนี้เจเจจะมาช่วยบันทอนความอึดอัดไปได้บ้าง...แต่มันก็ยังไม่หมดไปหรอกนะ
เอาเป็นว่าหลังจากนี้คงต้องลุ้นให้น้องเต้เข้าใจตัวเอง และเข้าใจพ่อเทห์ให้ดีกว่านี้
และเลือกทำสิ่งที่ควรจะทำสักทีดีกว่าอ่ะ >[]<
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
ต่างคนต่างมีเหตุผล...เอาใจช่วยให้ฝืนใจตัวเองได้ด้วยดีทุกคนละกันนะ (ไม่ได้ประชดนะ...คิดแบบนี้จริงๆ)
-
มาให้หอมทีซิ ... เจ้าเด็กแก่แดด :กอด1:
พ่อเท่ห์ประชดเก่งมาก :m16:
-
อยากให้เต้คิดดูอีกทีจริงๆ กะจะให้ชะนีเกดมาเป็นแม่เจเจงั้นเหรอ
ทั้งๆที่เต้ก็รู้แล้วนี่ ว่าชะนีเกดนิสัยไง :serius2:
ตัดสินใจใหม่นะเต้ เจเจทำให้เต้กับคุณเท่ห์คืนดีกันหน่อย
อย่าให้ชะนีเกดคาบไปกิน
-
ทำแบบนี้ใช่ว่าเรื่องจะดีขึ้นนะเนี่ย
เปิดใจซักนิด...... :เฮ้อ:
เต้ทำหนุ่มอกหักมาหลายคนแล้วนะเนี่ย บอย..คุณเวย์ ..พ่อเทห์(อันนี้อยู่ในช่วงลังเลยังไม่โดนหักอก) :laugh:
รักเจเจกามเทพตัวน้อย :-[
-
ช่ายๆ เต้ต้องจัดการนางร้ายไปให้พ้นๆ ก่อน
เรื่องคุณเท่ห์ค่อยว่ากัน
-
จะคิดยังไงก็ตาม แต่ คุณเกดก็ไม่เหมาะที่จะมาเป็นแม่เจเจเหมือนกัน
คุณเท่ห์ เลิกงอนก่อน..สู้ซักตั้งสิ...
-
:เฮ้อ: โหมดพี่เท่ห์งอนๆๆ
ประชดกันตลอดเลย
น้องเต้อย่าเพิ่ง ด่วนตัดสินใจ
ยังไงซะต้องกันชะนีออกไปก่อน
ส่วนพี่เท่ห์...คงต้องน้องเจเจเป็นกามเทพให้ซะละมั้ง
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :L2:
-
lovin it
-
โหย
อีคุณเทห์ ทำงอนๆนะเมิง
แล้วเต้อ่ะ เรื่องยังไม่เกิดคิดมากทำไม
-
:เฮ้อ: จะคิดอะไรไกลเกินตัวกันทำไมค่ะ แค่คิดใกล้ตัวก็ยังจะไม่รอดกันเลย เซ็งจิตแทนเลยแต่ละคน :เฮ้อ:
-
ผู้ใหญ่ซับซ้อนจนน่ารำคาญ
ปากไม่ตรงกับใจ
คิดมากไม่เข้าท่า
ประชดประชันก็เท่านั้น
หันไปรักเด็กดีก่าเรา
-
ป้อกับเพ่เต้หายงอนกันซักทีสิ เจเจ งงไปหมดแล้วผู้ใหญ่เข้าใจยากจังครับ
-
เจเจน่ารัก แต่เต้ชักจะไม่น่ารักแว้ววอ่า
-
:man1: เจเจ น่ารักไปแล้ว อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เต้คิดแทนเสร็จสรรพ ทำไมไม่ลองเปิดใจดูน๊า
รักเจเจจัง :-[
-
เจเจต้องทำให้ผู้ใหญ่เข้าใจกันให้ได้นะลูก
-
เออ นั่นสิ แอบเซ็งผู้ใหญ่
คนนึงก็คิดเอาเอง
คนนึงก็ขี้งอน
เฮ้อ เจเจน่าร๊ากกกกกกที่สุด
-
เจเจน่ารักมากมาย ผู้ใหญ่พวกนี้เล่นประชดกันแบบนี้ เจเจก้งงเปนธรรมดา อิอิ
-
แต่วันนี้รักกันก็พอแล้ว
>_<
คิดไรมากมาย
-
ปากแข็งจริงจริ๊ง
-
มันผิดที่ทั้งคู่เลยนั่นแหล่ะ เฮ่อ
เชื่อเถอะว่าถ้ารักกันจริงเจเจก็ไม่อะไรร๊อก
แต่ก็นะคิดมากกันขนาดนั้น เฮ้อแย่จริงๆ
ดีกันเร็วๆเน้
-
:L2: :L2: ตามลุ้นต่อไป
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ความรักนี่น้ออออออออออ
-
:impress2: นั่งเกร็ง ลุ้น จนข้าศึกจะบุกประดูอยู่ละเนี่ย 55+
สงสารพ่อน้องเจเจ :o12:
ลุ้นต่อไปน้า แล้วก็ขอบคุฯนะคะ :กอด1:
-
พ่อเท่ห์เป็นเอามากนะเนี่ย :เฮ้อ:
-
เจเจ
น่ารักเกินไปมั้ยอ่า
.
.
คุณเท่ห์ค้าบ จาเป็นพระเอกปายถึงหนายยย
เดี๋ยวก็...ฮึ่ยยย
ขัดใจวัยรุ่นเว้ยยย
-
แอบสงสารพี่เวย์นะ -"-
-
เจเจ จ๋าาพี่อยากให้พี่เลี้ยงเราได้กับป้อเท่ห์เราอ่ะ
ทำให้เค้ารักกันเร็วๆ ๆหน่อยซิ นะนะ น้องเจเจสุดหล่อของพี่
:impress2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก เต้คร๊าบบบบบ รักไปเหอะไม่เป็นไรหรอก
เดี๋ยวแก้ปัญหาเรื่องเจเจอยากมีน้องทีหลัง :serius2:
-
ท่าทางคุณพ่อเทห์จะอาการหนักเอาการ คริคริ มาต่อไวๆ นะครับ ลุ้นใจจะขาดแร้ววว หุหุ
-
คุณเทห์รวบหัวรวบหางเลยครับ
พวกเรามาเชียร์ อิอิ
-
อยากจะบอกว่าอ่านแล้วเหนื่อยแทนตัวละครอ่ะ :เฮ้อ:
แต่ว่านะ รูปน้องน่ารักมากมายอ่ะ
-
น้องเจเจจ๊ะ น่ารักแบบนี้ป้าอยากจะจับมาหอมแก้มสักร้อยที
แต่พี่เท่ห์กับน้องเต้นี่คงต้องใช้วิธี จับใส่ขวดโหลแล้วเขย่ารวมมกัน อิอิ
-
เตเต้ใจร้าย
มาให้ไวนะไรเตอร์ :call:
-
อร๊ายยยยยยยยยย.......มันบีบหัวใจ :impress3:
-
ไมเต้ถึงได้คิดอะไรล่วงหน้าแบบนั้นล่ะ
ชอบคิดแทนคนอื่นอีก
แบบนั้นจารุ้ได้ยังไงว่าคนอื่นเค้าคิดอะไรอยู่
อยากบอกเต้ว่า
เลิกคิดแทนคนอื่นเถอะ
เห็นแกตัวบ้าง
ความเอาความสุขมาไว้กะตัวเองบ้าง
ไม่ใช่แต่จาเสียสละเพื่อความสุขของคนอื่น
เพราะบ้างครั้งมานอาจจะทำร้ายใครหลายๆๆคน
ทำร้ายทั้งใจตัวเอง คุนเท่ห์ แล้วก็เวย์อีก
-
ดีมากเจเจ ๆ ทำหน้าที่ขัดขวางเลยนะ
ไม่ให้คุณเวย์อยู่กับพี่เต้ได้
-
555
-
ประกาศครับประกาศ!!!!!
ต้องขอโทษบรรดาแฟนครับ พี่ป้าน้าอา ของเจเจ ของป้อเท่ห์ ของเพ่เต้ ... และของไรเตอร์ (ซึ่งอาจจะน้อยกว่าเพื่อน T^T)
วันนี้ขออนุญาตไม่ลง 1 วันนะครับ
พอดีวันนี้มีปัญหาหัวใจกับใครบางคน ... ต้องเคลียร์กันนิดหน่อย ... อารมณ์เลยปรวนแปร
แต่สัญญานะครับว่า ... ถ้าโอเคเมื่อไหร่ ... จะกลับมาอัพให้ทันที ... ไม่เกินพรุ่งนี้ให้ตายเถอะ !!!
ขออนุญาตไปเคลียร์ปัญหาก่อนเด้อ !!!!
...........................................................................
(http://image.ohozaa.com/if/c923139159.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5dc39fb3fcd242ba80dcee45cd504a95)
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
รับทราบค่ะ
ขอให้เคลียร์ปัญหากับใครบ้างคนได้เร็วๆนะค่ะ
+1 เพื่อเป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
u safe na ja hihi !!
:mc4:
-
ขอให้เคลียร์ปัญหากันได้ด้วยดีนะฮะ ^^
สันติวิธี คือ ทางออกที่ดีที่สุด...กร๊ากกกกกกกกกกกกก
เกี่ยวมั้ย???? 555555555555
เป็นกำลังใจให้ฮับป๋ม XD
-
ไรเตอร์แรด กระทิง สมิงที่สุด ฮ่าๆๆ
-
มันผู้นั้นเป็นใคร
บังอาจมาทำให้ไรเตอร์ของเค้าอารมณ์แปรปวนได้งายยยยยย :z6: :z6:นี่แน่ะโทษฐานทำไรเตอร์เค้ารมณ์เสีย
อารมณ์ดีเร็วๆนะไรเตอร์เค้ารออยู่หนา :m15:
-
แก้ปัญหาด้วยสันติวิธีเน้อ 555+ (เกี่ยวมั้ยเนี่ย???)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
งดออกอากาศ
ไม่ใช่ช่อง 3 นะ
5555555555
เคลียร์ให้ได้เร็ว ๆ นะ
-
เคียร์ปัญหาเร็วๆนะไรเตอร์
จุบุ จุบุ
ปล.หน่อยกล้าหือกะไรเตอร์เรอะ :z6:
-
มาเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์น๊าาาา....
ขอให้เคลียร์ได้เรียบร้อย...Happy Happy นะจ๊ะ
-
ขอให้เคลียร์ได้โดยเร็ว :call:
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ
อย่าลืมมาต่อนะค่ะ :m15:
-
งดออกอากาศต้องขึ้นโลโก้เรื่องไว้ด้วยนะคะ หุหุ
-
รับทราบ
และเป็นกำลังใจให้ครับ :L2:
เคลียร์ให้ลงล๊อกนะครับ :L1: :กอด1:
-
o18 รอน้า อิอิ
-
รับทราบคร๊าบ รีบๆไปเคลียร์ให้เรียบร้อยนะครับ ถ้าไม่ใหวเดียวผมไปช่วยเคลียร์ อิอิอิ
-
มีปัญหาหัวใจ ชริส์ คนไม่ใครให้มีปัญหาด้วยแอบงอน :a14:
ยังไงก็เคลียร์กันเร็วนะ เป็นกำลังใจให้ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้นะ
ถ้าไม่ไหวก็ให้น้องเจเจไปช่วย อิอิ
-
คนเชียร์ไรเตอร์เยอะแยะเลย
ดีใจแทนเพื่อนผมจิงๆ
ไรเตอร์นอนน้ำตาไหลพรากๆไปแล้ว
เหอะๆ
-
:L2: :L2:
-
อาฮะ
ไม่เป็นไร
งดได้ แต่อย่างค้าง
OK
-
งด 1 วัน แหม...เสียดายจัง :เฮ้อ:
-
ประกาศเหมือนช่อง 3 เลยยย
แต่ไม่เป็นไรรร
มาอัพต่อไวไวก็พอ
อิอิ
เป็นกำลังใจให้จร้า
-
คิดถึงน้อง เจเจ อ่า
:z3:
:z3:
-
มาลงต่อเร็วๆ นะครับ คิดถึงจังเลย :impress2:
-
คิดถึงน้องเจเจจังเลย
รออยู่นะค่ะ ^^
-
โฮ่ :เฮ้อ:
ไรเตอร์เค้าไปตามหารักแท้ที่ไหนเนี่ยะ
-
:เฮ้อ:เพลียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :เฮ้อ:
-
สงสัยต้องตามน้องเจเจได้ช่วยไรเตอร์เคลียร์ปัญหาซะแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะครับ
คนอ่านจะรอไรเตอร์ต่อไป
-
เกินน 1 วันแล้วค๊า า
-
มาแล้วครับ มาแล้ว !!!!
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งให้นะครับ แและก็ขอประธานอภัยที่วันนี้มาช้า ... ดันเข้ามาอีกวันนึงแล้ว
เคลียร์ปัญหาเรียบร้อยแล้วครับ ... ช่วงข้าวใหม่ปลามัน ... ต้องขอโทษทุกท่านจริง
..............................................................................................
ตอนที่ 28
ผมคงอดทนนั่งอยู่ตรงนั้นให้นาน ได้แค่นี้จริงๆ ... ผมพยายามจะอดทนให้นานกว่านี้แล้ว แต่ทำไมก็ไม่รู้ ผมถึงทนอยู่ตรงนั้นไม่ได้เลย ... นี่นายเต้คิดจะคบกับไอ้เวย์จริงๆใช่มั๊ย ... ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ... ผมพยายามนอนหลับตา คิดว่าตื่นขึ้นมา เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนจะไม่เป็นความจริง พี่เลี้ยงเจเจที่แสนดีของผมจะกลับมา ...
แต่แล้วมันก็แค่การหลอกตัวเอง
ผมแค่หลอกตัวเองก็เท่านั้น ในเมื่อตื่นมา คนที่ผมบอกรักเค้า เค้าไม่เคยหันมามองความรู้สึกนั้นด้วยซ้ำ เค้าทำเหมือนกับไม่มีสิ่งนั้นเกิดขึ้น นี่ผมจะทนได้อีกนานแค่ไหนเนี่ย ... ทำไมต้องรักนายด้วยวะ ...ไอ้เท่ห์เอ๊ยยย
“สวัสดีครับแม่” ผมตื่นมารับโทรศัพท์ เป็นแม่ที่โทรมาครับ
“อัลโหล เท่ห์เหรอลูก ว่างอยู่หรือเปล่าจ๊ะ” นี่ผมคงหลับไปนานเหมือนกัน ตื่นขึ้นมาฟ้าเริ่มจะมืดๆแล้ว
“ว่างครับแม่ ว่าไงครับ สบายดีมั๊ย” ผมพยายามลดเสียงัวเงียของคนเพิ่งตื่นออก ไม่อยากให้ปลายสายรู้ว่าเพิ่งตื่น จะดูไม่ดี
“สบายดีจ๊ะ ลูกเท่ห์ละสบายดีรึเปล่า” นี่เป็นคำทักทายก่อนจะเข้าเรื่องของผมกับแม่ครับ
“ครับ สบายดีครับ แม่มีอะไรรึเปล่าครับถึงได้โทรหาผมวันนี้” และนี่ก็เริ่มจะเข้าเรื่องครับ
“พอดีว่ามะรืนนี้ แม่กับพ่อจะไปเที่ยวฮ่องกงกันนะ แม่เลยว่าจะพาเจเจไปด้วย ไม่รู้ว่าเท่ห์จะว่าไงบ้าง” มาแล้วสินะครับ ทริปท่องเที่ยงต่างประเทศ ที่จะต้องพาเจเจเที่ยว
“โอเคครับแม่ แล้วครั้งนี้จะไปกันกี่วันเหรอครับ” ยังไงซะ แม่ก็ต้องพาเจเจไปอยู่แล้ว ผมจะไปขัดได้ไงละ
“แม่ว่าคงจะไปซักอาทิตย์นึงอ่าลูก ... พ่อเค้าอยากไปพักผ่อน” ครั้งนี้ไปนานเหมือนกันแฮะ อาทิตย์นึงเลยเหรอ
“แต่ครั้งนี้เท่ห์ไม่ต้องเป็นห่วงนะ แม่พาคนที่บ้านไปด้วย ให้ช่วยดูแลเจเจ” พาคนที่บ้านไป นั่นก็แปลว่าไม่ต้องเอาพี่เลี้ยงไปสินะ
“ครับแม่ งั้นเดี่ยวพรุ่งนี้ผมไปส่งเจเจที่บ้านใหญ่ให้นะครับ” ไปวันมะรืน ก็คงต้องไปส่งก่อน อย่างน้อยก็ได้เตรียมตัวจัดการไรถูก
“แม่รบกวนเท่ห์ด้วยนะลูก งั้นแค่นี้นะ พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน” แม่คุยธุระเสร็จก็วางสายไป
ถึงแม้ว่าจิ๊บ ภรรยาของผมจะเสียไปสามปีกว่าๆ พอๆกับอายุของเจเจในวันนี้ แต่บางที ผมก็ยังทำใจยอมรับกับการสูญเสียครั้งนั้นไม่ได้อยู่ดี และที่บ้านของจิ๊บก็คงเหมือนกัน ทุกๆหกเดือน พ่อกับแม่ของจิ๊บจะไปเที่ยวต่างประเทศ และทุกครั้งก็จะพาเจเจไปด้วย ซึ่งครั้งนี้ก็คงเช่นกัน
ผมเดินออกมาข้างนอก ข้างนอกยังคงมืดสนิท ทำไมไม่มีใครเปิดไฟนะ หรือว่าออกไปไหนกัน ... ผมเดินไปเปิดสวิทซ์ไฟ แล้วก็มองนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่มุมรับแขก ทุ่มนึงแล้วสินะ เจเจกับนายเท่ห์ไปไหนกัน ผมเดินไปหาน้ำกินที่ตู้เย็น เห็นกระดาษโน้ตแปะอยู่ที่ตู้เย็น
“ออกไปข้างนอกกับคุณเวย์ เจเจไปด้วย ... เต้” ออกไปข้างนอกกันเหรอ นี่ก็ค่ำแล้วทำไมไม่มาอีกนะ
ผมเปิดตู้เย็นเพื่อจะหาอะไรรองท้อง ก็เห็นอาหารใส่กล่อง แปะกระดาษโน้ตอยู่เหมือนกัน
“ถ้าหิวก็เอาเข้าเวฟ แล้วกินรองท้องก่อนนะครับ ...เต้” นี่ตั้งใจทำไว้ให้ชั้นเหรอนี่ ... วันนี้ไม่มีอาหารค่ำหรือไง
“กินไอ้นี่ก่อนแล้วกันเว๊ย ...หิวชะมัด” ผมเอากระดาษน็ตออกแล้วเอาอาหารเทใส่จาน แล้วเอาเข้าเวฟ นั่งกินรองท้องไปดูทีวีไป
“ป้อคับ กลับมาแล้วคับ” เสียงคนเปิดประตู แล้วเป็นเจเจที่ผลักออกมาแล้วทักทายผม
“กลับมาแล้วครับ” แล้วก็เป็นเสียงพี่เลี้ยงของเจเจ กลับกันมาแล้วเหรอ
“ไปไหนกันมาเหรอเจเจ ทิ้งพ่อให้อยู่คนเดียว” ผมถามเจเจเมื่อเจเจวิ่งเข้ามกอดผมครับ
“เจเจไปดิงเนอร์กับอาเวย์ กับเพ่เต้มาคับ” มันน่าจะเป็นดินเนอร์มากกว่านะ
“ดินเนอร์เหรอ ??” ผมสงสัยแล้วมองหน้านายเต้ที่ยืนยิ้มฝืดๆอยู่
“แค่กินข้าวเย็นนะครับ พอดีว่าผมสัญญากับคุณเวย์ไว้ว่ากลับมาจากหัวหินก็จะเลี้ยงข้าวตอบแทนเรื่องคืนนั้นนะครับ ผมจะบอกคุณเท่ห์ก่อนแล้ว แต่เห็นคุณนอนหลับอยู่ จึงไม่อยากรบกวน” อืม เป็นอย่างนี้สินะ
“อืม ไม่เป็นไร” ผมฟังนายเต้อธิบายแล้วก็นั่งดูทีวีต่อ ... ผมว่าผมต้องเลิกทำตัวงอนเป็นเด็กๆได้แล้ว เพราะทำไปอีกคนก็ไม่เคยสนใจ
“ แล้วคุณเท่ห์ทานอะไรยังครับ” หรือกำลังจะสนใจ ???
“อืม กินแล้ว ที่นายใส่กล่องไว้ให้นั่นแหละ” ผมหันไปตอบนายเต้ครับ แล้วก็จับเจเจมานั่งบนตักตัวเอง
“เจเจครับ พรุ่งนี้พ่อจะไปส่งเจเจบ้านคุณยายนะครับ เพราะว่าวันมะรืนนี้คุณยายกับคุณตาจะพาเจเจไปฮ่องกง” ผมพูดไปมองหน้ากอดเจเจไปครับ ต้องห่างลูกอีกแล้ว
“คุณยายโทรมาเหรอคับ พรุ่งนี้เจเจจะได้ไปบ้านคุณยายเหรอคับ ดีใจจัง” เจเจแสดงอาการดีใจมาครับ จะไม่ดีใจได้ไงละครับ บ้านนั้นเค้าทั้งรัก และทั้งตามใจเจเจอย่างกับอะไรดี
“ดีใจเหรอเจเจ แต่พ่อต้องห่างเจเจอีกแล้วนา” ขอผมอ้อนลูกหน่อยแล้วกันครับ
“โอ๋ๆๆ เจเจไปไม่นานซะหน่อย ทีป้อไปทำงาน เจเจยังรอป้อได้เลย” ตอนนี้เป็นลูกชายผมที่ต้องมาปลอบผมบ้างแล้วครับ ... ไม่รู้สิครับ ถ้าเจเจไปแล้วผมจะคุยกับใคร ... ยิ่งช่วงนี้นายเต้ก็ ... เฮ้อออ
“แล้วเพ่เต้ต้องไปกับเจเจด้วยป่าวคับ” เจเจถามขึ้นมาขณะที่ผมกำลังคิดไรเรื่อยเปื่อย
“อ่อ ไม่ต้องไปครับ เจเจอย่าดื้อนะ เดี่ยวคุณตาคุณยายจะเหนื่อย” ผมพูดไปพร้อมกับกอดเจเจไปอีกที
“นายเต้ เอาเจเจไปอาบน้ำไป ตัวเหนียวมากเลยลูกพ่อ” ผมหันไปบอกนายเต้ที่ยืนมองผมอยู่ข้างหลัง มันคงได้ยินที่ผมคุยกับเจเจสินะ
“มาครับเจเจ ไปอาบน้ำกัน” นายเต้เรียกเจเจไปอาบน้ำครับ ...
“เจเจจะไปฮ่องกงเหรอครับคุณเท่ห์” นายเต้ออกมาจากห้องนอนของเจเจหลังจากจัดการภารกิจกับเจเจเสร็จ
“อืม ใช่ ไปกับคุณตาคุณยายเค้านะ” ผมตอบนายเต้ไป อ่านเอกสารในมือไป ทำไมงานที่ต้องเคลียร์มันเยอะอย่างนี้นะ
“ไปอาทิตย์นึงเลยเหรอครับ” นายเต้ถามมาอีกที
“ประมาณนั้นแหละ ไม่รู้เหมือนกันบางทีก็มากกว่านั้น ทางบ้านโน้นจะโทรมาบอกอีกทีว่าจะให้ไปรับเจเจกลับวันไหน” บางทีเจเจก็ไปอยู่บ้านคุณตาคุณยายเค้าเป็นเดือนครับ แต่ส่วนมากก็มีพี่เลี้ยงผมไปดูแลด้วย
“งั้นแปลว่าผมว่างงานนะสิครับ” นี่ที่ถามนี่คือดีใจ หรือว่าเสียใจ ที่ไม่มีอะไรทำกันแน่
“ประมาณนั้น นายจะกลับบ้านก็ได้นะ หรือว่าจะไปเที่ยวกับไอ้เวย์มันก็ได้ ประมาณอาทิตย์นึง” ผมไม่ได้ประชดนะครับ ... เพราะผมพูดจริง
“คุณเท่ห์ไม่อยากให้ผมอยู่เหรอครับ” ผมเงยหน้ามามองแววตาของมัน ... ดูไม่ออกจริงๆว่ารู้สึกอย่างไร ... น้อยใจเหรอ ... หรือดีใจกัน
“ก็ตามใจ ... ชั้นไม่ได้ว่าอะไร อยากจะอยู่ก็อยู่ พรุ่งนี้เช้าชั้นจะแวะไปส่งเจเจก่อนจะไปทำงาน ... จัดการจัดกระเป๋าแล้วก็เอาของสำคัญที่จำเป็นใส่ไปให้เจเจด้วยก็แล้วกัน” ที่จริงผมก็อยากให้มันอยู่นะครับ ... ขอแค่ได้เห็นหน้า
“ครับ เดี๋ยวผมจัดการให้” มันรับคำแล้วก็เดินกลับเข้าไปห้องเจเจ เพื่อไปจัดกระเป๋า ผมวางเอกสารต่างๆไว้บนตะแล้วเดินเข้าไปในห้องด้วย
“นายกับไอ้เวย์เป็นไงบ้าง” ผมถามไปพร้อมกับเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่เจเจชอบใส่มาให้นายเต้จัด
“เอ่อ ... ก็ไม่มีอะไรครับ เรื่อยๆ ผมไม่เร่งรีบอะไร อืมม ... ค่อยเป็นค่อยไป” ถึงแม้มันจะตอบตะกุกตะกักไปบ้าง ... แต่ก็คงไม่มีเรื่องเลวร้ายอะไรหรอกนะ
“คุณเท่ห์มีเชื้อสายจีนป่ะครับ” จู่ๆนายเต้ก็ถามคำถามนี้มา
“ใช่ ชั้นมีเชื้อสายจีน แต่แม่ของเจเจเป็นลูกครึ่งไทยจีน พ่อของเค้ามีเชื้อจีน ส่วนแม่ของเค้ามีเชื้อสายไทยโดยตรง” ผมก็เล่าในสิ่งที่พอรู้ๆมาบ้าง จากครอบครัวของจิ๊บ
“อ๋อ ครับ” มันพยักหน้าและพูดยืนยันความเข้าใจ
“นายถามทำไมเหรอ” ผมก็สงสัยสิครับ ว่ามันจะอยากรู้ไปทำไม
“ก็แค่สงสัยครับ เพราะว่าหน้าตาคุณก็ออกจีนๆ แต่ทำไมเจเจถือเรียกคุณว่าพ่อ ไม่เรียกว่าป๊ะป๋า เตี่ย อะไรแบบนี้” อ๋อ ... สงสัยเรื่องที่คนอื่นเค้าไม่คิดด้วยแฮะ ... พี่เลี้ยงคนนี้
“ไม่รู้สิ ... ชั้นสอนให้เจเจเรียกชั้นว่าพ่อเองแหละ ... แต่เวลาเจเจไปบ้านตายาย หรือว่าบ้านผม เค้าก็จะเรียกชั้นให้เจเจฟังว่า ป๊ะป๋า เรียกตา ยาย ว่า อ่าม่า อากง ซึ่งความคิดชั้น การได้เป็นพ่อ ย่อมอยากที่จะได้ยินลูก เรียกชั้นว่า ‘พ่อ’ เต็มๆคำมากกว่าคำอื่นๆ” ถึงแม้ว่าผมจะมีเชื้อสายอื่น แต่ผมก็เป็นคนไทย คนไทยที่อยากให้ลูกของตัวเอง เรียกตัวของผมเองว่า “พ่อ”
“ซักวันเจเจจะออกเสียงพ่อได้ชัดขึ้น เชื่อผมนะครับ” นายเต้พูดยืนยันอย่างกับคนที่จะพูดเอง ... แม้เจเจจะออกเสียงว่าพ่อไม่ชัด แต่ทุกครั้งที่ผมได้ยินมัน ผมก็เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพ่อทุกครั้งอยู่ดี
“ชั้นไปเคลียร์งานต่อแล้วนะ เอานี่เสื้อผ้าที่คุณยายเค้าซื้อให้ จัดใส่ไปด้วย” ผมยื่นเสื้อผ้าให้กับนายเต้ไป ... แล้วก็ออกไปทำงานต่อ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมัน หรือเพราะอะไรกันแน่ เวลาที่ผมได้คุยกับนายเต้ ผมถึงรู้สึกถึงความผูกพัน น้ำเสียงของมันที่พูดมาทุกครั้งแสดงถึงความห่วงใยและจริงใจ ... มันทำให้ผมมีความสุขทุกทีที่ได้คุยกับมัน ... แล้วอย่างงี้ผมจะตัดใจได้ยังไงนะ ... เฮ้ออออ ถอนหายใจอีกแล้ว
วันนี้ผมไปส่งเจเจที่บ้านใหญ่แต่เช้าเลยครับ ... บ้านใหญ่ในที่นี้ก็บ้านพ่อแม่จิ๊บนั่นแหละครับ ผมติดเรียกบ้านใหญ่เพราะตอนนั้น ผมกับจิ๊บจะมีบ้านอีกหลังนึง ซึ่งตอนนี้ก็ว่างอยู่ ... ไม่ค่อยได้ไปดูแลเท่าไหร่ มันคือบ้านเล็ก ... เรือนหอของผมกับจิ๊บนั่นแหละครับ ... ตั้งแต่จิ๊บเสีย ผมก็ย้ายมาอยู่คอนโดตลอด ... นานๆทีจะแวะไปนอนกับเจเจบ้าง ... เวลาคิดถึงจิ๊บ
“เอ๊ยไอ้เท่ห์ ได้ข่าว่าเจเจไปต่างประเทศกับบ้านจิ๊บเหรอวะ” ไอ้เวย์ผลักประตูเข้าห้องทำงานมาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง แต่ผมเริ่มชินแล้วแหละครับ มันเป็นแบบนี้ทุกที เลขาผมจะโทรมาบอกก็คงไม่ทัน และก็คงชินเหมือนกัน
“อืม ทำไมเหรอ” ผมเงยหน้ามองไอ้เพื่อนรักนิดนึง แล้วก็ก้มทำงานต่อ
“ทำไมเหรอมึง ... เราไม่ได้ไปเที่ยวตามประสาหนุ่มโสดมานานแล้วนะเว๊ย ... ไม่สิ กูหนุ่มโสด ส่วนมึงพ่อม้าย ฮ่าๆๆ” อะไรของมัน พูดเองเออเอง ขำเอง แต่คิดไปก็ดีเหมือนกัน ...
“ไปนะมึง นานๆจะไปแบบไม่มีพันธะ ... ไม่ต้องห่วงลูกอยู่” ก็จริงของมันนะครับ ไม่ได้หนีลูกเที่ยวนะ แต่ลูกไปเที่ยว พ่อเลยไปบ้าง
“ไปกัน สองคนเหรอวะ” ไปกันแค่นี้มันจะสนุกอะไร
“สี่คน กู มึง น้องเต้ คุณเกด” ทีมเดิมเลยครับ ขาดแค่เจเจ ผมรู้สึกว่าถ้าไปกันสองคนจะสนุกกว่านี้นะ
“หรือว่ามึงอยากจะชวนใครไปด้วย” ไอ้เวย์หันมาทำหน้าสงสัย เมื่อผมได้ยินรายชื่อที่มันบอกมา ... มันจะยังยุผมกับคุณเกดไปถึงไหน ... และที่ชวนผมไป เพราะนายเต้ใช่ไหมนี่
“เออ ๆๆ ... ร้านไหนโทรมาบอกแล้วกัน เดี๋ยวค่ำๆเจอกัน” ผมตอบตกลงมันไป ... เพราะยังไงก็คงเป็นภาวะบังคับ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูไปห้องมึงก่อน เจอกันตอนค่ำ ไปแล้วเว๊ย” เสร็จธุระก็กลับเลยสินะมึง ... ไม่ไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนกูก่อนเลยเหรอ ... คิดไปอย่างนั้นแหละครับ ไม่ทันแล้วครับ ... เพื่อนรักจริงๆ
เย็นนั้นผมกลับบ้านด้วยใจที่คิดว่า ไปเที่ยวคืนนี้จะเกิดอะไรอีกบ้างนะ ... นายเต้จะเมาแล้วทำอะไรอีกหรือเปล่า ... แล้วเรื่องของนายเต้กับไอ้เวย์อีก ... ผมจะทนดูได้อีกกี่น้ำ
“วันนี้คุณเท่ห์กลับเร็วจังเลยนะครับ” นายเต้ทักขึ้นเมื่อผมกลับมาถึงห้อง เดินมาช่วยถือกระเป๋า กับเสื้อสูท ... หน้าที่พี่เลี้ยงด้วยเหรอเนี่ย
“คืนนี้ไอเวย์มันชวนออกไปเที่ยว มันไม่ได้โทรบอกนายทีเหรอ” ผมส่งของที่มันอยากถือไป แล้วถามในสิ่งที่สงสัย
“ยังเลยครับ สงสัยเค้าคิดว่ายังไงซะ คุณเท่ห์ต้องมาบอกผม” อืม คงเป็นอย่างนั้นมั้ง
“แล้วนายจะไปด้วยหรือเปล่า” ไม่อยากบังคับครับ จะไปก็ไป ... เพราะที่แบบนั้นก็ไม่ได้ดีอะไร
“แล้วคุณอนุญาตให้ผมไปละครับ” นี่ผมกลายเป็นผู้ปกครองมันไปแล้วเหรอนี่
“ไปสิ ใครจะไปห้ามอะไร ถ้าชั้นขัดนาย เดี๋ยวไอ้เวย์ก็มาโมโหใส่ชั้นอีก” ถ้าผมไม่ให้มันไปสิครับ มีเรื่องแน่ๆ
“ไปอาบน้ำแต่งตัวสิ อีกไม่นานไอ้เวย์ก็คงมา” อีกไม่นานของผมประมาณ 2 ชั่วโมงครับ แต่ก็รู้ๆกันอยู่ นายเต้ห่วงหล่อแค่ไหน
“เออวะ ... คุณเท่ห์น่าจะโทรมาบอกผมตั้งแต่เที่ยงนะครับเนี่ย ... นี่ผมจะจัดการตัวเองทันป่าวเนี่ย ฮ่าๆๆ เว่อร์ไปแล้วคุณเท่ห์ นี่ยังไม่มืดเลย จะรีบแต่งตัวไปถึงไหน” ผมละตกใจครับ ว่าผิดที่ไม่ได้โทรบอกมัน ... เจ้าเล่ห์นักนะ
“ผมทำอาหารไว้รอแล้วนะครับ ... เดี๋ยวคุณเท่ห์จะอาบน้ำก่อน หรือทานก่อนละครับ” ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นแฟนไอ้เวย์ ผมคงคิดว่ามันเป็นเมียผมนะครับเนี่ย
“อืม เดี๋ยวชั้นนั่งพักก่อนแล้วกัน ... แล้วทานก่อนไปอาบน้ำ จะได้แต่งตัวทีเดียวเลย” ผมตอบไปพร้อมกับเปิดทีวีดูข่าวสารบ้านเมือง
“แล้วเราจะไปเที่ยวที่แบบไหนกันเหรอครับวันนี้” มันนั่งโซฟาข้างๆผม แล้วยื่นหน้ามาถามผมซะใกล้เลย ... ผมลืมสังเกตไปเลยนะครับ ว่ามันเป็นพี่เลี้ยงคนนึงที่เท่าเทียมผมกับลูกทุกอย่าง ปกติพี่เลี้ยงคนอื่นจะนั่งข้างล่างซะมากกว่า นี่ผมให้มันได้ขนาดนี้เลยเหรอ
“ตกลงไปไหนครับ ผมถามไม่ตอบ” เอ๊ยๆ สงสัยคิดอะไรมากไป ลืมตอบมันเลย
“ก็เป็นผับอ่า ... ฟังเพลงเหล่สาวตามประสาหนุ่มโสด” ผมพูดไปก็กดทีวีไป
“ผับ ฟังเพลง มีแอลฯ เหล่สาว ผมต้องเมาอีกแน่ๆ เฮ้อออ” มันบ่นเล็กบ่นน้อยอยู่ข้างๆผมครับ จะบ่นอะไรวะ ไม่ชอบหรือไง
“อย่าดื่มจนเมาให้มากนะ ... ชั้นเป็นห่วง” ถึงแม้ว่านายเต้จะไปกับไอ้เวย์ แฟนของมันก็ตาม แต่ผมก็อดเป็นห่วงมันไม่ได้ เหมือนว่าตัวเองจะดูแลมันไม่ได้เหมือนเก่า มันมองหน้าผม ... แล้วยิ้มเล็กๆมาให้ ส่วนผมก็มองดูทีวีต่อไป
หลังจากนั้นผมก็ไปกินอาหารที่นายเต้ทำไว้ให้ ส่วนมันก็ไปอาบน้ำแต่งตัว รีบจริงๆเลย ผมก็รีบกินเหมือนกัน วันนี้จะขอหล่อเหมือนกัน ... ไม่ยอมนายเต้ง่ายๆหรอก
“โอเคเรียบร้อยแล้ว ... งั้นเราไปตามคุณเกดแล้วไปกันเลย” ไอ้เวย์ที่มารอพวกผมกับนายเต้อยู่ได้พักใหญ่ พูดออกมาเมื่อพวกเราพร้อมที่จะออกเดินทาง
“เอารถมึงไปนะไอ้เวย์” ผมพูดขึ้นเมื่อจะออกจากห้อง ไปรถคันเดียวคงพอมั้ง
“เอ๊ย ไรวะ มึงก็เอารถมึงไปด้วยสิ มึงไปกับคุณเกด กูไปกับน้องเต้” เออ ... ลืมไปวะ มันเป็นแฟนกันนี่หว่า
เราเปิดประตูออกมา ก็พร้อมที่คุณเกดออกมาพอดีเหมือนกัน ไม่อยากบอกว่าเราทั้งสามคนมองคุณเกดเป็นตาเดียวกัน
“วันนี้คุณเกดแต่งตัวสวยมากๆเลยครับ” ไอ้เวย์พูดขึ้นก่อนคนแรก นี่หรือสวยของไอ้เวย์ คุณเกดแต่งตัวด้วยชุดเกาะอก ที่เผินให้เห็นเนินอกอย่างชัดเจน กับเสื้อที่แสนบาง กระโปรงสั้นประมาณคืบนึง ... ซึ่งผมเห็นแล้วตกใจมาก ไม่คิดว่าคุณเกดจะกล้าแต่งตัวแบบนี้ เพราะบุคลิกของเธอออกจะเรียบร้อย
“ขอบคุณค่ะคุณเวย์ แล้วคุณเท่ห์ละคะ ว่าไง เกดแต่งตัวสวยหรือเปล่า” จะให้ผมตอบยังไงดีละครับ ... ในเมื่อผมคิดอีกแบบนึง
“ก็น่ารักดีครับ ... ใครๆเค้าก็คงแต่งกันแบบนี้” ผมไม่รู้ว่าพูดอะไรรุนแรงไปนะครับ แต่สังเกตได้จากหน้าตาคุณเกด ไม่ได้ยิ้มออกมาอะไรเลย
“ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวดึก” ไอ้เวย์เห็นเหมือนเหตุการณ์ไม่ดี จึงชวนกันออกไป ไม่รู้สิครับ ผมเป็นคนไม่ชอบผู้หญิงที่แต่งตัวล่อแหลม มันดูไม่งามเลย ...
เราแยกกันมาตามที่ไอ้เวย์มันวางแผนนั่นแหละครับ แต่ผมก็ไม่ได้คุยอะไรกับคุณเกดมากมายนะครับ ... เธอถามอะไรมาผมก็ตอบไป ... ผมไม่ได้แอนตี้นะครับ ... แค่ยังปรับตัวไม่ทัน
“สวัสดีครับคุณเวย์ แหมไม่มาซะนานเลยนะครับ” เรามาถึงร้านแล้วครับ การ์ดหน้าร้านทักไอ้เวย์มาแต่ไกลเลย ไอ้เวย์มันขาประจำร้านนี้ครับ มันรู้จักกับเจ้าของร้านด้วย
“อ๋อ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ครับ งานเยอะ” ไอ้เวย์ตอบไป พร้อมกับเดินตามการ์ดที่พาไปนั่งโต๊ะ เราได้โต๊ะโซฟากลางๆร้านครับ มุมดีเลยแหละครับ มองเห็นทุกส่วนของร้าน เวทีก็ด้านหน้าเลย ตอนนี้คนในร้านเริ่มเยอะแล้วครับ นี่ถ้ามันเส้นไม่ใหญ่จริงๆ คงไม่ได้นั่งตรงนี้แน่ๆ
“ร้านน่านั่งจังเลยครับคุณเวย์” นายเต้เริ่มชวนไอ้เวย์คุยครับ ... เอ๊ะ..
“จริงเหรอครับน้องเต้ นี่ร้านประจำพี่เลยนะ ถ้ามีโอกาสพี่จะพามาบ่อย” ไอ้เวย์ตอบไปครับ
“โอเคครับ ถ้ามีโอกาส คุณเวย์อย่าลืมพาผมมาอีกนะครับ” ผมฟังสองคนนี้คุยกัน จึงรู้ว่า นายเต้ยังใช้สรรพนามเรียกไอ้เวย์กลับมาเหมือนเดิมอีก ... อะไรกันนี่ ... หรืออาจเป็นเพราะความเคยชินของนายเต้ก็ได้
แม้ว่าสรรพนามในการคุยของมันจะกลับมาเหมือนเดิม แต่มันสองคนก็คุยกระหนุงกระหนิงกันอยู่สองคนครับ เห็นแล้วหมั่นไส้จริงๆครับ เอ๊ยยยย
“ใจเย็นๆค่ะคุณเท่ห์ เราเพิ่งมากันเอง เล่นเอาหมดแก้วแล้ว” คุณเกดที่นั่งข้างๆผม ทักผมขึ้นมาเมื่อผมยกเหล้าในแก้วขึ้นดื่มรวดเดียว
“อ๋อ ครับ พอดีผมคิดเรื่องบางเรื่องมากไปหน่อยนะครับ” คิดเรื่องนายเต้มากไปเหรอ ???
“มีไรก็เล่าเกดได้นะคะ เกดยินดี” คุณเกดหยิบแก้วเหล้าของตัวเอง พร้อมกับของผมที่บริกรชงใหม่ให้แล้ว ส่งมาให้ผม ชนแก้วงั้นเหรอ??
“แด่มิตรภาพค่ะ” คุณเกดพูดขึ้นก่อนที่จะยิ้มพร้อมเอาแก้วมาชนแก้วผม
“เช่นกันครับ” ผมชนแก้วกลับ แล้วก็ยกซดรวดเดียวหมดอีกแก้ว ... อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ผมต้องไม่มีความสุขกับการมาเที่ยวคืนนี้แน่ๆ
“เอ๊ย ไอ้เท่ห์ เป็นไรวะแม่ง รีบกินชิบหาย มาถึงแป๊บเดียว สองแก้วแล้ว” ไอ้เวย์ที่เผลอมาเห็นผมชดเหล้า เลยหยุดคุยกับนายเต้แล้วมาทักผม
“เออ ... มาเมาไม่ใช่เหรอ กูก็รีบๆกินจะได้รีบๆกลับ อยู่ๆไปมันทรมาร” เอาแล้วไงครับ เริ่มกรึ่มๆ ผมก็เริ่มจะระวังปากตัวเองไม่ได้แล้ว ย้ำนะครับว่าแค่กรึ่มๆ
“มันแย่มากเลยเหรอค่ะ แค่มานั่งกินเหล้า คุณเท่ห์ใช้คำว่าทรมารเลย” ผมพูดคำนั้นไปเหรอครับ กลับไปอ่านแป๊บ เอ๊ยจริงด้วยสิ
“อ่อ ... มันทรมาณใจนะครับ มีแต่คนน่ารักๆ เดี๋ยวเจเจรู้จะโกรธเอา” เฮ้ออ ต้องอย่างงี้สิ
“คุณเวย์ครับ ชนแก้วกับผมหน่อยสิครับ” ผมพูดจบ นายเต้ก็มองหน้าแล้วก็หันไปชนแก้วกับไอ้เวย์วะงั้น ผมพูดไรผิด..???
“หมดแก้วนะน้องเต้ แก้วนี่เพื่อมิตรภาพ” เวลาชนนี่ไม่มีมุขอื่นหรือไงนะ ... หรือคนเขียนเค้านึกไม่ออก เพราะชนเพื่อมิตรภาพสองครั้งแล้ว แต่นายเต้ก็จริงๆ เลย หมดแล้วจริงๆนะนั่น
“วันนี้นะครับ ถือเป็นความโชคดีของร้านเรา ที่มีแขกกิตติมาศักดิ์หล่อเหลาให้เกียรติมานั่งร้านเรา” เสียงพิธีกรบนเวทีพูดอะไรบนเวทีเล็กๆครับ เหมือนจะพูดถึงใครซักคนในร้าน
“ถ้าไม่เชิญเขามาขับกล่อมบทเพลงหน่อย วันนี้หลายๆท่านคงนอนไม่หลับกันแน่ๆ ดังนั้นตบมือต้นรับคุณเวย์ หนุ่มหล่อลูกค้าประจำร้านเราหน่อยครับ” ที่แท้ก็เชิญไอ้เวย์นี่เอง ... โอ้โห เสียงกรี๊ดมันเยอะมากครับ ทั้งสาวแท้สาวเทียม นี่ขนาดมันยังไม่โผล่หน้าออกไปยังครับ ยังเยอะขนาดนี้ ถ้ามันโผล่ตัวไปละ
“เอ่อ พี่ไปร้องเพลงก่อนนะน้องเต้ ... ตั้งใจฟังดีๆละ” มันหันมาบอกกับนายเต้ แล้วเดินขึ้นเวทีไปครับ ... เป็นอย่างที่คิดครับ เสียงคนกรี๊ดโห่ร้องยินดีเพียบ อย่างกะมันเป็นดารายังไงยังงั้น ก็มันแค่หล่อ หุ่นดี รวย แถมโสด ก็แค่นั้น
“สวัสดีครับ พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทั้งขาประจำ ขาจรทุกคนนะครับ ถ้าขาประจำหน่อยก็คงจะเคยเห็นผมขึ้นมาแจมบนเวทีนี้บ้าง แต่ถ้าขาจร ก็ทนฟังไปหน่อยแล้วกันนะครับ เพลงที่ผมจะร้องในวันนี้ ผมมอบให้กับคนที่ผมแอบชอบคนนึง” ไอ้เวย์หยุดพูด แล้วส่งสายตามาที่ทางนายเต้ครับ เสียงกรี๊ดดังมากมาย ... พวกคนในร้านไม่รู้หรอกครับ ว่าไอ้เวย์มันส่งสายตาให้ใคร คนคงคิดว่าเป็นคุณเกดก็ได้
“เป็นเพลงเร็วๆนะครับ ... ผมอยากให้ทุกคนสนุก และผมอยากให้คนๆนั้นรู้สึก สุดท้ายผมอยากบอกเค้าว่า เป็นแฟนกับผมซักทีนะครับ” ไอ้เวย์พูดจบดนตรีเพลงที่ใครหลายๆคนคุ้นหูก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงกรี๊ดที่ตามมา แต่ผมไมได้สนใจในส่วนนั้น ผมสนใจที่ไอ้เวย์พูดประโยคสุดท้าย
“เป็นแฟนกับผมซักที” นี่มันสองคนยังไม่ได้เป็นแฟนกันเหรอ นี่อะไรกัน ผมหันหน้าไปมองนายเต้ ที่ตอนนี้ก็มองมาทางผม เหมือนมันจะรู้ว่าผมคิดอะไร ... เรามีเรื่องต้องคุยกัน
รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลอง
รู้ว่าเหนื่อย ถ้าอยากได้ของที่อยู่สูง
ยังไงจะขอลองดูสักที
รู้ว่าเราแตกต่างกันเท่าไร
รู้ว่าเธออยู่ไกลอยู่สูงขนาดไหน
ใครๆ ก็รู้เป็นไปไม่ได้หรอก
แต่คำว่ารักมันสั่งให้ฉันต้องปีนขึ้นไป
ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที
ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน
อยากรักก็ต้องเสี่ยง
ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน
ลำบากลำบนไม่สนใจ
ตะเกียกตะกายสักเพียงใด
ก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน
ตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆ
เธอคงไม่ว่ากัน
แม้ต้อยต่ำ แต่ยังมีหัวใจ
แม้ต้องเจ็บ แต่มันก็คุ้มก็สุขใจ
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันไม่เจียมตัว
เมื่อคำว่ารักมันสั่งให้ฉันทำตามหัวใจ
.....................................................................
ดูๆ มาช้า
มาสั้น
แถมทำค้างอีก .... มันน่านักไรเตอร์ อิอิ :-[
:call:
-
มาเกือบเช้า แต่เราก็ยังไม่นอนนะ อิอิ
คุณเท่ห์เอ๊ย ท่าทางต้องรีบหน่อยแล้วล่ะ
อย่ามัวแต่งอนกันไปกันมาเล้ย
เด๋วจะไม่ทันเพื่อนเวย์เค้านะ!
แล้วคุณเกด ,, ก็น่าจะรู้ตัวบ้างไรบ้าง
จะได้รู้ๆกันไปซะทีว่าชีเป็นยังไงอะ!
-
เทื่อไหร่จะเข้าใจกันน๊าคู่นี้....สงสัยต้องพึ่งน้องเจเจ..ช่วยซะเเล้ว...
เจเจค่ะ..จัดไปค่ะ...กามเทพน้อย..
ปูลม...เกือบลืม...ชะนีเกด...ชีเเรงน่ะย่ะ..เเต่งตัวล่อ...
-
มาเช้าด้วยคน
ต้องรีบหน่อยแล้วคุณเท่ห์
งานนี้จะมีเรื่องอะไรไหมเนี่ย มีคุณเกดมาด้วย
อย่าเป็นอย่างที่คิดไว้หล่ะกัน
น้องเจเจกลับมาคงได้แม่ใหม่แนะๆ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ไอ้เต้
แกก็บอกคุณเวย์ดิ
ว่าชอบคุณเท่ห์อ่ะ
แม่ง อมพะนำกันอยู่ได้
แต่ละคน
-
^^
-
อิอิอิ :กอด1:
แทบขาดใจ :serius2:
:L2: :L2:
-
ค้างในระดับอภัยได้ โหะๆ ^^ + ให้จ้า
ลูกไม่อยู่ด้ววย ไม่เคลียร์ตอนนี้ไม่รู้จะเคลียร์ตอนไหนละนะป้อเท่ห์
-
แถมทำค้างอีก .... มันน่านักไรเตอร์
ขอก็อปมาเขียน ฮ่าๆๆ
:z3:
-
จะแอบคุยในที่ลับรึป่าว :haun4:
คืนนี้ยัยเกดน่าจะมีพิษภัยอะไรสักอย่าง ระวังด้วยนะ ... ทุกคน :m31:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:z13: จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆ ก่อนอ่าน อิอิ
-
เคลียร์กันเร็วๆนะ คนอ่านลุ้นจะตายแล้ว :L1: :L2:
-
ทำไมช่วงนี้มีแต่นิยายที่ทำให้เราอึดอัดทุกเรื่อง...หรือภูมิคุ้มกันเรามันพร่องไปนะ
ยังไง..ทำร้ายหัวใจกันเสร็จเมื่อไร ช่วยบอกทีละกันนะ
คิดถึงเจเจจังเลย
-
เอาแล้ว....คุณเท่ห์รีบลากน้องเต้ออกไปคุยให้รู้เรื่องเถอะ ขืนปล่อยให้ตัวเองเมารับรองชะนีข้างๆจับทำสามีแน่
ปล.ดีใจกับไรท์เตอร์ด้วยจ้า ที่เคลียร์ปัญหาเรียบร้อยแล้ว..รักกันๆน๊าาาา :กอด1:
ปลล.มาสั้นๆๆ มันค้างเน้ออออ
-
อ่านแล้วใจเศร้าหมอง อิอิ งานนี้จะจัดการกำจัดคุณเกดกะคุณเวย์ยังไงเนี่ย ฮิฮิ
-
คุยกันคราวนี้เอาให้รู้เรื่องนะคะคุณเท่ห์ :เฮ้อ:
ก่อนที่เจเจจะกลับมา ๕๕๕๕๕๕๕
และก่อนที่ยัยคุณเกดจะแปลงร่างเป็นนางมาร :fire:
จะว่าไปก็สงสารคุณเวย์ แต่ก้เอาเถอะค่ะ หนุ่มโสดหนุ่มเจ้าชู้หาใหม่ได้อยู่แล้ว :L2:
-
ท่าว่าคืนนี้พี่เท่ห์กับเต้จะมีเรื่องเคลียร์กันยาว :impress2:
อีนังผักกะเฉด แต่งตัวแบบนั้นกลัวว่าคืนนี้จะได้สามีไม่ครบโหลหรอไงค่ะ กระหรี่ได้อีกนะค่ะนั่น อย่าคิดจะมอมเหล้าพี่เท่ห์นะ ม่ะงั้นเจอ :beat:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆชะนีใส่เกาะอก
ว่าแต่น้องเจเจไปฮ่องกงนี้คุณเท่ห์
น่าจะได้นายเต้เป็นแม่ใหม่ให้เจเจแน่เลย :laugh:
-
รู้สึกบรรยากาศมันอึดอัดอย่างไงไม่รู้
มีอะไรก็ไม่พูดกันออกไปเนอะ เฮ้อออ
กลับไปเคลียร์กันให้รู้เรื่องด้วย
แล้วช่วงที่น้องเจเจไม่อยู่เนี่ย
เผด็จศึกไปเล้ยยย :z1: หนับหนุนเต็มที่
ขอบคุณที่มาอัพให้นะค่ะ
ถึงจะสั้น+ค้าง :laugh: แต่ก็ยังดีที่ได้อ่านค่า :L2:
-
กามเทพเจเจตัวน้อย กลับมาช่วยพ่อเท่ห์กับพี่เต้ก่อนคับ อย่าเพิ่งหนีเที่ยว o22
-
:a3:
ค้าง ๆๆ
วันนี้จะมาต่ออีกไหมเนี่ย ??
ยังไงก็สู้ๆเน้อ
-
โอ่ยยย อึดอัด
คุณเท่ห์ลากเต้กลับคอนโด
แล้วเผด็จศึกเลยดีกว่า!ว่ะฮ่าฮ่า
คุณเวย์รุกหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ
เจเจไม่อยู่คุณเท่ห์เคลียร์อะไรๆได้แล้วว
ปล.เบื่ออิคุณเกด!
-
เกลียดคุณเวย์มาก ขอบอก
ชวนนังเกตไปตลอดเวลา น่าเบื่อมาก อ่านแล้วหงุดหงิด
เราอินไปมั้ย ฮ่าๆ
-
กลับบ้านไปมีเคลียร์ เจเจก็ไม่อยู่ เคลียร์ทั้งคืนเลยนะคุณเท่ห์
:pighaun:
-
อ้ากกกก
ค้างอย่างแรงงงง
ปล.น..งเกดโผล่มาอีกแล้ว
คุนเท่ห์ไมไม่บอกคุนเวย์ไปเลยว่าไม่ได้ชอบน..งเกด
เลิกจับคู่ให้ซักที่
-
อร๊าย ค้างงงง รีบๆกลับมาอัพต่อนะคับ
-
เมื่อไหร่จะใจตรงกันซักทีละน๊า
ลุ้นจริงๆ งื้อออออ
-
:angry2:ยัยเกดกะจะอ่อยล่ะสิ ถ้าตาเท่ห์เมาเสร็จยัยเกดแน่ :angry2:
-
คุณเท่ห์ part นี้ออกแนวพร่ำเพ้อนะเนี่ย อิอิ
ยายเกดรู้สึกจะออกลายแรดขึ้นเรื่อยๆ สมน้ำหน้า คุณเทห์เค้าไม่ได้โง่นะหล่อน
-
คุณเกดเธอจะกำลังจะเผยตัวตนที่แท้จริงช่ายม้าย
แล้ววันนี้เมากันทั้งคู่ทั้งน้องเต้แอนด์พี่เท่ห์ สงสัยเหล้าจะเชื่อมสัมพันธ์สวาทชัวร์ปาปๆ
*แอบชอบคุณเวย์อ่ะสงสารด้วย ยิ่งหล่อ รวย โสด ครบสูตร (คุณเวย์ครับคนทางนี้ยังโสดนะคร้าบ :o8:)
-
จะมีไหมนี่ที่ทั้งสองคนจะมานั่งคุยกันอย่างจริงจังอะ ว่าต่างคนต่างรู้สึกอย่างไร ต้องการอะไร ไม่ใช่คิดกันไปคนละทางแล้วคิดกันเอาเองแบบนี้
-
พ่อเท่ห์ก็ทำประชดน้องเต้...ส่วนน้องเต้ก็ทำประชดพ่อเทห์ - -"
แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ถึงจะเข้าใจกันสักทีหล่ะเนี่ย...คนอ่านลุ้นจนตัวจะโก่งอยุ่แล้วนะ
แอบสงสารพ่อเทห์นะ...คงจะทรมานน่าดู เห็นคนที่ตัวเองรักไปหนุงหนิงกะคนอื่นเนี่ย
เฮ้อออออออออออออ...จับกดไปเลยดีมั้ยพ่อเทห์...จะได้จบ ๆ เรื่องกันไป
ทีนี้น้องเต้จะได้ไม่ต้องหาข้ออ้างอะไรอีก...อ้ออออ...อย่าลืมบอกรักด้วยนะ...อิอิ
(ช่างคิดไปได้นะตู - -")
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
วันนี้ให้อภัย เพราะเห็นว่ากลับเกือบเช้า แล้วเคลียร์ได้เรียบร้อย ไม่ต้องให้ผมไปชวยเคลียร์ อิอิอิ
แต่...กลับเกือบเช้าไปทำอะไรมา
แต่คุณเทห์ครับระวังตัวนะครับอะไรนิดก็ชนแก้วๆระวังนะครับตัวเขมือบอยู่ใกล้ๆนะคร๊าบ
เจเจมีนิดเดียวเอง
-
ไม่รุ้ว่าชะนีเกดจะไปทำไมมมมม
อึดอัดแทนนนนทุกคน
-
สั้น ค้างงงงงงงงงงง
ตัวเองไปข้าวใหม่ปลามันมา
กลับมายังกล้าทำให้คนอื่นค้างอีกนะ
ให้โอกาสแก้ตัวใหม่คืนนี้ :m16:
-
ก็ดูออกอ่ะนะว่าหึงกัน
แล้วทำไมต้องบังคับใจตัวเองด้วยเนี้ย
:seng2ped:
-
แงๆ ค้างมากมาย ตอนต่อไปเอายาวๆ 2 เท่าเรยนะคะ อิอิ
ลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ เฮ้ออ ไม่มีเจเจแล้วแอบเหงา ^ ^~
-
กลัวลูกเสียใจล่ะมั้ง หุหุ
หรือไม่ก็กลัวถูกปฏิเสธ
การโดนปฏิเสธเป็นอะไรที่น่ากลัวจิงๆ
-
:m31: :m31:
เริ่มเดือดดดด +++
ลากเข้าห้องจับทำเมียยย จบแน่ๆ
ห้าห้า
-
งานนี้มีอ้อยปลอกเปลือกตัวเองแล้วส่งเ้ข้าปากช้างบ้างมั้ยค่ะ
ช้างมึนๆ ก็รีบๆ เคี้ยวแล้วกลืนลงท้องไปเลย
กร๊ากกกกกกกกกกก ลงเอย ลงเอย ลงเอย ลงเอย
-
คุณเท่ห์ห้ามเมานะคะ
ถ้าเมาแล้วต้องเสร็จคุณเกดแน่ๆเลย 555
ปล. ทุ่มนึงแล้วสินะ เจเจกับนายเท่ห์ไปไหนกัน ผมเดินไปหาน้ำกินที่ตู้เย็น เห็นกระดาษโน้ตแปะอยู่ที่ตู้เย็น
-
มานั่งเชียร์ให้(นัง)คุณเกด ตกกะป๋องกินแห้วครับ อิอิ :beat:
-
ย่องมาสะกดจิดตอนดึกๆ
:mc4:
โอม จงลงๆๆ
:call:
โอม จงลงๆๆ
:call:
-
ตอนที่ 29
เอาไงละทีนี้ ... งานเข้าละกู จู่ๆคุณเวย์ก็มาขอเป็นแฟนเอากลางผับแบบนี้ คุณเท่ห์รู้หมดอ่ะดิ ว่าที่ผ่านมาผมยังไม่ตอบรับคุณเวย์เป็นแฟน ... โอ๊ย ทำไงดีๆๆ คิดไม่ออก ขอดื่มก่อนแล้วกันเว๊ย
“จบไปแล้วนะครับ กับบทเพลงที่ผมขอร้องให้กับคนๆนึงที่ผมชอบ ยังไงซะ ผมก็ขอให้คนๆนั้น ตัดสินใจให้ได้ซักทีนะครับ เอาละครับ ผมคิดว่าผมจะแจ้งเกิดบนเวทีนี้เพียงคนเดียวไม่ได้ วันนี้ผมอยากให้ทุกคนได้พบกับพ่อม้ายพราวเสน่ห์คนนี้ ... ขอตบมือต้อนรับเพื่อนรักผมหน่อยครับ ไอ้เท่ห์ครับ” ทันทีที่คุณเวย์ร้องเพลงจบ ก็เชิญคุณเท่ห์ไปร้องเพลงอีกที ... ผมหันไปมองคุณเท่ห์ที่ทำหน้างง แต่ก็ยืนยิ้มขึ้นอายๆ
“เพื่อนผมคนนี้มันขี้อายครับ ... มันเป็นพ่อม้ายลูกติด ลูกชายมันน่ารักนะครับทุกคน ... มันกำลังหาแม่ใหม่ให้ลูกมันอยู่เลย สาวๆคนไหนสนใจเชิญที่โต๊ะได้นะครับ” นี่ตกลงคุณเวย์จะดิสเครดิตคุณเท่ห์ หรือจะเชียร์กันแน่ครับ
“ขอบคุณทุกคนนะครับ เอ่อ ... ผมก็เขินๆนะครับ ปกติเป็นคนไม่ค่อยชอบร้องเพลงเท่าไหร่ แต่วันนี้เมื่อมีโอกาส ก็เลยอยากใช้โอกาสนั้น ใช้เสียงเพลงแทนใจไปให้ใครบางคนนะครับ ... ผมแค่อยากรู้ว่าคนอย่างผม มีสิทธอ์ที่จะรักเค้าหรือเปล่า ... คนไม่มีสิทธิ์ครับ ”
ตอนนี้ผมคงเมาแล้วแน่ๆเลยครับ เพราะผมเห็นคุณเท่ห์อยู่บนเวที ส่งสายตามาทางผม ... คุณเท่ห์ไม่ได้ยิ้มให้ผมเหมือนตอนที่คุณเวย์ร้องเพลงให้ผม ... สายตาของคุณเท่ห์มันเหมือนแสดงความน้อยใจออกมา ... ผมได้ทำร้ายผู้ชายคนนี้ ... ขนาดนี้เลยเหรอครับ
อยากรู้ ใจเธอมีฉันหรือเปล่า
อยากรู้ ว่าเธอได้ยินบ้างไหม
ก็เสียงใจมันบอก ว่ารักเธอมากมาย ร่ำร้องเรียกภายในใจเท่านั้น
ก็รู้ ว่าคงเป็นไปไม่ได้
ก็ไม่ ต้องการให้เธอเสียใจ
แค่คนๆเดียว ไม่มีค่าเท่าไร กลัวฉันไปทำลาย หัวใจเธอ
ฉันมันคนไม่มีสิทธิ์ ถ้าคิดรักเธอจะผิดไหม
ขอช่วยทำให้ฉันมั่นใจ ว่าเธอคือคนนั้น ที่ฉันรอ
ไม่รู้ ต้องทนอีกนานเท่าไร
ไม่รู้ ต้องรออีกนานแค่ไหน
ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าควรทำเช่นไร ให้เธอรู้ความในใจ ว่ารักเธอ
ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าควรทำเช่นไร ให้เธอรู้ว่าในใจ ฉันรักเธอ
“ไม่รู้เหมือนกันนะครับ ว่าอะไรถึงทำให้เค้าไม่รักผม ... ผมแค่อยากลองขอโอกาสแค่ซักครั้ง ... ขอแค่นั้นจริงๆ.....ขอบคุณมากครับ” คุณเท่ห์ร้องเพลงจบแล้วครับ และก็พูดจบแล้วด้วย ... ผมรู้สึกตื้อๆไปหมด ... ทั้งๆที่ตอนคุณเวย์ร้องเพลงให้ ผมกลับไม่รู้สึกอะไร ... เราชักจะมากเกินไปแล้ว...
“เดี๋ยวผมไปห้องน้ำก่อนนะครับ” ก่อนที่คุณเท่ห์จะเดินกลับมาถึงโต๊ะ ผมต้องออกไปสงบจิต สงบใจก่อนแล้วครับ เพราะตอนนี้ผมรู้สึกงงกับความรู้สึกตัวเองไปหมด ...
ผมเดินเลี่ยงที่จะไปห้องน้ำ เพราะคนเยอะ เลยเดินออกมาข้างนอกร้าน โดยเดินเลยหน้าร้านไปนิดนึง ... ผมอยากกลับมาคิดทบทวนว่าที่ทำลงไปมันถูกหรือเปล่า เราได้ทำร้ายความรู้สึกของใครไปบ้าง
“เราทำคุณเท่ห์เจ็บมากๆสินะ” ผมพูดกับตัวเอง เมื่อเอาหลังตัวเองยืนพิงกำแพง
“แล้วทำไมเราถึงรู้สึกเจ็บไปด้วยนะ” ผมพูดพร้อมกับเอามือกุมที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง หัวใจที่เต้นแรง เหมือนจะทะลุออกมา มันหมายถึงอะไรนะ ... เราตื่นเต้นกับสิ่งนั้น ... หรือแค่เราตื่นกลัว
“เฮ้อออ ... เป็นแบบนี้อีกแล้วสินะมึง ไอ้เต้เอ๊ยยย” ผมอดไม่ได้ที่จะด่าตัวเองออกมา ... ความรู้สึกแบบนี้มันกลับมาหาผมอีกแล้วเหรอ
“ไม่ยักรู้นะ ว่าห้องน้ำชายอยู่แถวนี้” ผมตกใจกับเสียงที่ได้ยิน จึงหันไปตามเสียงนั้น
“คุณเกด” เป็นคุณเกดนั่นเองครับ ที่ทักผมขึ้นมา
“ทำไม ชั้นเอง คิดว่าเป็นใคร คิดว่าเป็นคุณเวย์ ...” คุณเกดเดินเข้ามาใกล้ๆ ผมมากขึ้น พร้อมกับลากเสียงนั้นค้างไว้
“หรือคุณเท่ห์ละ” และตัดบทด้วยประโยคนี้
“คุณ...” ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี ... กับความคิดผู้หญิงคนนี้
“เธอนี่มันก็ร้ายไม่เบาเลยนะ ... เข้ามาเป็นพี่เลี้ยงเจเจไม่ถึงเดือน ก็เล่นกินซะเรียบเลย ทั้งพ่อ และเพื่อนพ่อเลย” ทั้งสีหน้า ท่าทาง แววตา ที่คุณเกดแสดงออกมา มันทำให้ผมรับรู้ได้ถึงแรงเกลียดชังที่เธอมีต่อผม
“คุณหมายความว่าอะไร นี่คุณกำลังดูถูกผมอยู่นะ” จะอย่างไรก็แล้วแต่ คุณเกดไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดกับผมแบบนี้
“หมายความว่าอะไรนั้นเหรอ ... อย่ามาทำเสแสร้งซะหน่อยเลย ชั้นมองนายไม่ผิดจริงๆ และชั้นก็คงพลาดไป ที่ไม่จัดการกับนายตั้งแต่แรก” เธอพูดไปยืนกอดอก ปั้นหน้ากระแนะกระแหน ผมไป ผู้หญิงคนนี้นี่มันอะไรกับผมนักหนาว่ะ
“คุณเกดครับ ถ้าคุณเกดจะตีโพยตีพาย คุณเกดก็ไปตีโพยตีพายกับเค้าทั้งสองคนเองสิครับ หรือไม่คุณก็ลองถามตัวเอง ว่าตัวเองบกพร่องอะไรไป ... ไม่ใช่จ้องแต่จะหาเรื่องผมแบบนี้ ผมไม่ได้คิดอะไรกับสองคนนั้นทั้งนั้น” ผมไม่รู้จะพูดยังไงดีครับ แต่ยังไงผมก็คิดว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไร ... ผมเริ่มชักจะหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว เจอคุณเกดทีไร เค้าก็ต้องเป็นคนแบบนี้ทุกที ... นี่ผมยังเครียดกับเรื่องอื่นยังไม่พอใช่มั๊ย
“นี่นายว่าชั้นหาเรื่องนายเหรอ ... อย่าคิดนะ ว่าที่พวกเค้าสองคนรุมทึ้งนายกัน เค้าจะรักจะชอบนาย ... ก็แค่ผู้ชายอยากลองของแปลก ... และก็ขอให้มันจริงอย่างที่นายพูดแล้วกัน ... อย่ามาปากอย่าใจอย่างนะ ” ผมเถียงไม่ออกกับคำด่าของเธอจริงๆครับ ...
“และจำไว้ว่า นายไม่มีวันทำให้คุณเท่ห์ไปจากชั้นหรอก ยังไงซะ คุณเท่ห์ก็ต้องเสร็จชั้น” นั่นคือประโยคสุดท้าย ที่คุณเกดพูดกับผม เพราะตอนนี้เธอก็เดินกลับเข้าร้านไปแล้ว
นี่ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ป่ะครับ ... คุณเกดจ้องจะจับคุณเท่ห์ขนาดนั้นเลยเหรอ ... แล้วเสร็จในความหมายของคุณเกดมันยังไงกันนะ ... หรือว่า...
“ ให้ตายสิ ...”
ไม่รู้ว่าผมคิดร้ายเกินไปหรือเปล่านะครับ ... แต่มันก็ทำให้ผมเดินเข้าร้านตามๆคุณเกิดมาเลย ภาพที่เห็นเมื่อไปถึงโต๊ะคุณเท่ห์ที่ยกเหล้าซดกินหมดแก้ว โดยมีคุณเกดนั่งกินอยู่ข้างๆ นี่กะจะมอมคุณเท่ห์เหรอ
“อ้าว น้องเต้ กลับมาแล้วเหรอครับ พี่เป็นห่วงแทบแย่ นี่ว่าถ้านานกว่านี้หน่อย พี่จะไปตามแล้วนะครับ” คุณเวย์ทักขึ้นเมื่อมองเห็นผมเดินเข้าโต๊ะไป
“พอดีที่ห้องน้ำคนเยอะนะครับ” ผมนั่งที่โซฟา โดยที่ยังไม่กล้ามองหน้าคุณเท่ห์ เพราะตอนนี้สายตาของคุณเท่ห์จ้องผมไม่หยุดเลย
“อ้าวเหรอ ... พี่เห็นไอ้เท่ห์ตามหลังเราไป แต่ก็ยังกลับมาก่อน” อะไรนะคุณเท่ห์ตามไปดูผมในห้องน้ำเหรอ
“อ๋อๆ ผมเข้าห้องส้วมนะครับ” จะตามเราไปทำไม บ้าแล้ว ไมได้ตามมั้ง ... แค่จะไปเข้าห้องน้ำ สงสัยปวดฉี่ กินซะเยอะขนาดนั้น
“ไอ้เวย์ มึงชวนกูมากินเหล้า หรือชวนกูมานั่งมองมึงสองคนจีบกันวะ ... สนใจอะไรกับคนที่ไม่สนใจเรา” เอาแล้วไงครับ คุณเท่ห์คงออกอาการเมาแล้ว ทั้งหน้าที่แดง ตาที่ปรือ แล้วยังพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องอีก
“เอ๊ย ไอ้เท่ห์แม่งเป็นไรวะ ทำอย่างกะคนอกหัก พี่ไม่เคยเห็นมันเมาแบบนี้มาก่อนเลยนะน้องเต้ ทุกทีไอ้นี่อ่ากินน้อยจะตาย แต่แม่งวันนี้เล่นชนพี่ไม่ยั้งเลยนี่ เออๆ เอาชนๆๆ แด่มิตรภาพ” คุณเวย์สนทนาในวงไปมา ... คุณเท่ห์เป็นเอามากเลยนะเนี่ย
“น้องเต้ครับ พี่เห็นไฟกระพริบๆ โทรศัพท์น้องเข้าหรือเปล่าครับ” คุณเวย์หันมาบอกผม นี่ข้างในนี้มันดัง หรือว่าผมไม่รู้สึกตัวกันแน่เนี่ย
“งั้นเดี๋ยวผมขอไปรับโทรศัพท์ข้างนอกก่อนนะครับ” ใครโทรมาป่านนี้นะ
“ว่าไงไอ้อ๊อฟ” ผมพูดทักยัยอ๊อฟไป เมื่อมองดูชื่อหน้าจอโทรศัพท์และกดรับ พร้อมกับแนบหู
“กว่าจะรับโทรศัพท์ชั้นได้นะยะหล่อน มัวแต่เกลือกกลั้วอยู่กับบุรุษตนใดละ” เอาแล้วไงครับ รับช้าก็ได้มาชุดใหญ่แล้ว
“เออ ไม่ได้ทำเหี้ยไรนั้นเลย กูอยู่ในผับเลยไม่ได้ยินเสีย โทรมามีไรวะ” แปลกครับ วันนี้โทรมาดึกเชียว
“กูจะบอกว่าตอนนี้กูกำลังนั่งรถทัวร์ขึ้นกรุงเทพ คงจะถึงวันพรุ่งนี้ เลยคิดว่าจะนัดมึงมาลัลล้ากันหน่อย ไม่ทราบว่าพอจะสะดวกไหม” พรุ่งนี้เหรอ ...
“เออ ... ยังไงมึงก็โทรมาหากูอีกทีนะ ... แล้วมึงพักไหน บ้านผัวมึงเหรอ” เพื่อนผมคนนี้มีทั่วราชอาณาจักรครับ
“แน่นอนอยู่และย่ะ แค่นี้นะ ไม่อยากขัดเวลาความสุขใครบางคน”
“ความสุขกับอะไรละ ... อย่างกับอยู่นรก” ผมไม่ได้พูดกับอ๊อฟไปหรอกครับ เพราะว่ามันวางไปตั้งแต่คุยธุระเสร็จ ผมแค่บ่นๆไปคนเดียวเท่านั้นเอง
“อย่างกะอยู่นรกเลยเหรอ แค่มากินเหล้ากับชั้นแค่เนี้ย” เอาแล้วไงครับ นรกตามมา เอ๊ย ไม่ใช่สิ คุณเท่ห์ตามผมมาเหรอนี่
“คุณเท่ห์คุณเมามากแล้วนะ ผมว่าเรากลับกันเถอะ” นี่ผมกับคุณเท่ห์สลับกันเมาหันหรือไงนะ ... ถ้าเมาพร้อมกันใครจะดูแลใครเนี่ย
“ชั้นยังไม่เมา ชั้นยังรู้สึกตัว ไม่เชื่อนายถามชั้นมาสิ ชั้นแค่กินไปเยอะ ชั้นแค่ทำตัวให้มันเมาๆ เผื่อจะได้หายสมเพสตัวเอง” นี่ผมจะเชื่อเค้าได้มั๊ยเนี่ย คนเมาที่ไหนจะยอมรับว่าตัวเองเมา
“แล้วคุณมีอะไรถึงตามผมออกมาที่นี่” มีเรื่องอะไรกลับไปคุยที่โต๊ะก็ได้นี่ ... อยู่สองคนแบบนี้แล้วกลัว ยิ่งตรงนี้ก็ลับๆคนอยู่ด้วย
“ชั้นมีเรื่องอยากคุยกับนาย นายมากับชั้น” คุณเท่ห์พูดพร้อมแล้วจับมือผมเดินตามไป ทำไมต้องจับมือด้วยวะ
“เอาละ ... นั่งลงข้างๆชั้น” ตอนนี้เรานั่งอยู่แถวที่จอดรถของร้านครับ ซึ่งมีม้าหินอ่อนตั้งอยู่ตัวนึง คุณเท่ห์รู้ได้ไงนะว่ามี
“ชั้นถามนายจริงๆนะนายเต้ นายรู้สึกอย่างไรกับชั้นบ้าง” คุณเท่ห์ถามคำถามนี้ขึ้นมา พร้อมกับสายตาที่มองท้องฟ้า และมือก็ยังจับผมอยู่ ผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วย เพราะรู้สึกอึดอัดกับการตอบคำถามนี้เหลือเกิน
“นายเคยรักชั้นบ้างมั๊ย???” อาจเป็นเพราะผมเงียบ หรือผมกำลังคิดคำที่จะอธิบายออกไป เลยทำให้คุณเท่ห์พูดเพิ่มขึ้นมา
“นายรู้สึกดีมั๊ย ที่ชั้นจับมือนายอย่างนี้
นายรู้สึกดีมียที่มีชั้นใกล้ๆนายอย่างนี้
นายรู้สึกดีเหมือนที่ชั้นรู้สึกมั๊ย” ผมก็ยังคงเงียบต่อไป ตอนนี้ผมละตาจากท้องฟ้าข้างบน มามองหน้าคุณเท่ห์ ที่ยังคงมองท้องฟ้าที่ไม่เห็นดาวนั้นอยู่ เหมือนรอคอยว่าจะเห็นดาวซักดวง
“ผมไม่กล้าหรอกครับ ... ผมไม่กล้าจะรู้สึกแบบนั้นกับคุณ” ผมตอบคุณเท่ห์ไป ทั้งที่สายตาของผมก็ยังมองคุณเท่ห์อยู่ คุณเท่ห์ลดระดับการมองท้องฟ้า ก้มหน้ามามองผม
“ทำไมละ ชั้นไม่ดีตรงไหน ... ชั้นดีไม่พอเหมือนนายกายคนนั้นเลยเหรอ นายยังลืมเค้าไม่ได้อีกเหรอ” สายตานี้อีกแล้ว สายตาตัดพ้อและน้อยใจ สายตาที่ผมไม่กล้าที่จะมองมัน ผมละสายตาออก แล้วมองไปข้างหน้า
“เรื่องมันไม่เกี่ยวกับกายหรอกครับ เรื่องของผมกับกายมันจบไปแล้ว ... และมันจบลงด้วยความเจ็บ แค่ผมไม่อยากเป็นแบบนั้นอีก ผมผิดเหรอครับ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา เพื่อไม่ให้คุณเท่ห์รับรู้ถึงความรู้สึกลึกๆของผม
“แล้วตอนนี้ละ ตอนนี้ที่นายทำกับชั้นแบบนี้ นายไม่เจ็บเหรอ” คุณเท่ห์พูดไป มองหน้าผมทางด้านข้าง พร้อมกับกุมมือผมแน่นกว่าเดิม
“ในเมื่อนายก็ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับไอ้เวย์ ชั้นขอลงสนามครั้งนี้ด้วยจะได้มั๊ย ให้โอกาสชั้นพิสูจน์มันได้มั๊ย ...” ตอนนี้ไม่รู้ผมรู้สึกเหมือนอะไรหลายๆอย่างที่พยายามเก็บมันไว้ พยายามซ่อนมันไว้ไม่ให้ใครได้รับรู้ เหมือนมันจะต้านทานแรงหัวใจไว้ไม่อยู่ ...
“ครับ”
เพราะไม่รู้ว่าจะหาคำใดมาพูดได้มากกว่าคำนี้ ... คำๆนี้มันคงมีความหมายในแบบของมัน
“ขอบใจนายมาก ... ขอบใจที่นายให้โอกาสชั้น” ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าต่อไปผมจะเสียใจหรือเปล่า ที่ให้โอกาสคนๆนี้ แต่ผมรู้ตอนนี้ ว่าผมมีความสุข ... ผมขอแค่นี้ก่อน ....ก็พอ
“ชั้นคิดถึงเจเจจัง ... ชั้นอยากเล่าเรื่องนี้ให้เจเจฟัง” จู่ๆรอยยิ้มบนใบหน้าของคุณเท่ห์ก็ผุดขึ้นมา
“คุณจะไปบอกเจเจว่าอะไร ว่าคุณจะจีบผมนั้นเหรอ” ผมก็อดขำในความคิดของเค้าไม่ได้ ... ผมรู้หรอกน่า ว่ายังไงซะคุณเท่ห์ก็ยังทำแบบนั้นไม่ได้
“ชั้นจะไปบอกเจเจว่าชั้นมีความรักไง” คุณเท่ห์หันมาพูดพร้อมกับทำหน้ากะล่อนกับผม นี่ผมตัดสินใจผิดหรือเปล่าวันเนี่ย
“แล้วนี้ตกลงเมารึเปล่า ... เห็นเมื้อกี้ทำตัวอย่างคนเมา” คนอะไรจะสร่างเมาได้เร็วขนาดนั้น
“หายแล้ว กินเหล้ามันเข้าเส้นเลือด เจอความรัก เลือดมันพุ่งฉีดมากกว่า แฮลหายไปหมดแล้ว ฮ่าๆ” ขำตายละ
แต่ผมก็อดเผลอยิ้มให้กับความเสี่ยวของคุณเท่ห์ไม่ได้จริงๆครับ หน้าเจ้าเล่ห์นั่นด้วย ...
“อ่าวเห้ยย มาอยู่ตรงนี้กันเองเหรอ กูตามหาตั้งนาน นึกว่าไปนอนตายไหนแล้วมึงไอ้เท่ห์ ไปๆกลับกัน กูเชคบิลเรียบร้อยแล้ว คุณเกดรออยู่หน้าร้าน” เสียงคุณเวย์ตะโกนเข้ามาครับ เมื่อเห็นผมกับคุณเท่ห์นั่งกันอยู่ไม่ไกลจากที่คุณเวย์อยู่นัก และก็กำลังเดินเข้ามาหาเราสองคน
“อย่าบอกใครนะว่าชั้นมาสร่างเมาแล้ว ชั้นอยากรู้อะไรบางอย่าง” หือ ... อะไรของคุณเท่ห์อีกนี่
“เอาหน่า ... ทำตามที่ชั้นบอก เล่นให้เนียนด้วย” คุณเท่ห์พูดไป พร้อมกับจับมือผมลุกขึ้นเดินไปหาคุณเวย์ นี่ตั้งแต่นั่งมา เราสองคนยังไม่ได้ปล่อยมือกันเลยเหรอเนี่ย
“เอ๊ยน้องเต้ ไอ้เท่ห์มันเป็นไรมากเปล่า” คุณเวย์ถามผมเมื่อผมเดินมาบรรจบกับคุณเวย์
“อ๋อ ไม่เป็นไรมาก ... แต่ก็คงยังไม่สร่างมั้งครับ สงสัยท่าจะเมามาก” ผมพยายามตอบไปตามน้ำ ... โกหกยังไงดีวะ
“เออ พี่ก็ว่างั้น ดูสิจับมือน้องเต้ไม่ปล่อยเชียว สงสัยกลัวล้ม ขี้เมาจริงเพื่อนพี่ ไปๆกันเถอะครับ คุณเกดรออยู่” จริงอย่างที่คุณเวย์บอกครับ คุณเท่ห์จะเกาะผมแน่นไปถึงไหน
แหนะ ... ยังมีหน้ามายิ้มอีก
“คุณเท่ห์คะ เป็นอะไรมากป่าวคะ เกดเป็นห่วงแทบแย่ ” คุณเกดที่เห็นพวกเราเดินเข้ามา วิ่งแจ้นเข้ามาหาพวกเราทันทีครับ ...
ไม่ใช่พวกเราสิ มาหาคุณเท่ห์มากกว่า
“ผมไม่เป็นไรครับคุณเกด ผมยังขับรถไหว ชั้นมันคนไม่มีสิทธิ์ ถ้าคิดรักเธอจะผิดไหม” คุณเท่ห์แกล้งเมาได้เนียน และทุเรศมากๆครับ ..... เฮ้ออ
“เดี๋ยวยังไงถ้ามันเมา ไปรถคันเดียวกันก็ได้ครับ อีกคันนึงจอดไว้ที่นี่ เดี๋ยวผมให้เด็กเค้าดูไว้ให้” คุณเวย์พูดเสริม เมื่อเห็นสภาพของคุณเท่ห์ที่เริ่มจะไม่ไหว อยากบอกคุณเท่ห์เหลือเกินครับ ... ว่ามันภาพลวงตา
“ไม่เป็นไรก็ได้คะ เดี๋ยวเกดขับให้ก็ได้ ... ทิ้งรถไว้เดี๋ยวลำบากมาเองอีก” คุณเกดเสนอไอเดีย
“ดีครับ ... เอาตามที่คุณเกดบอก ผมไปกับคุณเกด นายเต้ไปกับไอ้เวย์ ผมไปกับคุณเกด นายเต้ไปกับไอ้เวย์ ไปๆๆ” อะไรกัน ... เพิ่งจะขอจีบผม จู๋ๆจะมาไปกับคุณเกดซะงั้น ... ไม่รู้หรือไงนะ ว่าเค้าจ้องจะงาบตัวเองอยู่ เสียอารมณ์กับคุณเท่ห์จริงๆ
“ไปเถอะครับคุณเวย์ ทิ้งให้คนเมาเค้าไปตามทางของเค้า” ผมเดินนำหน้าคุณเวย์ไปขึ้นรถครับ ... พูดแล้วเสียอารมณ์ ผู้ชายนี่มันก็เจ้าชู้เหมือนกันหมดสินะ ...
ว่าไป ... ผมก็ผู้ชาย
ตลอดทางกลับ ผมนั่งหงุดหงิดคุณเท่ห์มาก ... คุณเวย์ชวนคุยผมก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง จนคุณเวย์สงสัย คิดว่าผมเมาซะงั้น แต่ก็คิดไปเถอะ ... นี่ผมให้โอกาสผิดคนมั๊ยเนี่ย
“ขอบคุณมากครับคุณเวย์ ... ยังไงค่อยเจอกันนะครับ” ผมลงมาจากรถคุณเวย์ก็พูดขอบคุณเล็กๆน้อย คุณเวย์ขับมาเร็วมาก คุณเกดขับตามมาไม่ทันเลย
“แน่ใจนะครับ ว่าไม่ต้องให้พี่ไปอยู่เป็นเพื่อน” คุณเวย์ถามเป็นครั้งที่ร้อยแล้วครับ
“ไม่เป็นไรครับ ผมว่าผมรอคุณเท่ห์คนเดียว ผมปลอดภัยกว่า” ผมพูดไป พร้อมกับยิ้มเหมือนรู้ๆว่าคุณเวย์คิดอะไร ให้คุณเวย์ไป
“แหมน้องเต้ก็คิดไปนั่น งั้นพี่ไปแล้วนะครับ ยังไงคืนนี้ก็หลับฝนัดี ฝันถึงพี่บ้างนะครับ” คุณเวย์ยังไม่วายจะหยอดผมอีก ... ทำไมคนดีๆแบบนี้กูไม่มองนะเนี่ย ..
ผมขึ้นห้องมานั่งรอคุณเท่ห์ครับ รอไปก็หงุดหงิดใจไป
“คอยดูนะ ... ถ้าโดนคุณเกดจับข่มขืน แล้วจะสมน้ำหน้าให้” นี่ผมคิดจริงๆนะครับ ... ให้ตายเถอะ คุณเกดก็จ้องซะอย่างนั้น
15 นาทีผ่านไป .... อะไรกันว้า ...
30 นาที ...
“มันจะนานเกินไปแล้วมั้งเนี่ย ... จะไม่รอแล้วนะ สงสัยจะถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ... เซ็งเว๊ยยย” ผมเผลอพูดซะดังลั่นห้องเลยครับ ก็อยู่คนเดียว ... ไม่อยากเกรงใจใคร
เอ๊ะ เสียงคนเปิดประตู แปลว่า คุณเท่ห์มาแล้ว ไปนอนดีกว่า
“อ้าว ยังไม่นอนอีกเหรอ ...” คุณเท่ห์ทักมาเมื่อเห็นผมกำลังเดินเข้าไปในห้องครับ
“อ๋อ กำลังจะนอนครับ” จะให้บอกว่ารอได้ไง ... อายตายเลย
“จริงเรอะ ... ไม่ใช่รอชั้นอยู่เรอะ” เอ๊ยยยย
“อะไรของคุณ อย่ามามั่ว จะรอคุณทำไม” บอกไปให้โง่ดิว่ารอ ...
“เมื่อกี้ชั้นกับคุณเกด ... เอ่อๆๆ” อะไรของเค้าเนี่ย ..
“ไม่มีอะไร ... นายไปนอนเถอะ” พูดแบบนี้แล้วไม่มีอะไร ... พูดแบบนี้มันต้องมีอะไรสิ
“มีอะไร... บอกมาเดี๋ยวนี้” ไม่ได้ขู่นะเว๊ย ... ก็แค่อยากรู้ ... ให้ตายเหอะ
“โอ๊ยๆๆๆ ... ผมเมาเหลือเกิน ...ยืนคุยไม่ไหวแล้ว ... ไปนอนดีกว่า ...” อะไรกันเนี่ย ... ทำไมนับวัน ลูกเล่นของคุณเท่ห์จะเยอะขึ้นเรื่อยๆ เยอะขึ้นเรื่อยๆนะ สงสัยผมจะคิดผิดจริง
ผมเข้าห้องมาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ ในสมองก็คิดถึงเรื่องของคุณเท่ห์ ทั้งเรื่องที่คุยกันตรงลานจอดรถ แล้วก็เรื่องที่ต้องแกล้งเมา ... อีกทั้งเรื่องคุณเกดอีก ผมจะนอนหลับมั๊ยเนี่ยคืนนี้ ... คุณเท่ห์นะคุณเท่ห์ หาเรื่องให้ผมจนได้
“ก๊อกๆๆ” เอ๊ะ เสียงคนเคาะประตูห้องผมครับ ... คุณเท่ห์มีเรื่องอะไรป่านนี้ยนะ ...
ผมลุกขึ้นจากเตียงเดินไปเปิดประตู ... หรือว่าจะเล่าเรื่องนั้นให้ฟัง ...
“ว่าไงครับ มีอะไรรึเปล่า”
“ชั้นนอนด้วยคนได้มั๊ย ... ชั้นเหงา”
.................................................................................................
ฝันค้าง ... เอ๊ยย ฝันดีครับ
-
ตกลงไปเลยเต้ 555
ปล. ฝันดีเช่นกันค่ะ
-
ฝันจริงค่ะ
พดดีฝนตก อากาศ ดี
ขอจิ้มแล้วไปนอน ซะ(ก่อน)นะคะ
-
คุณเท่ห์เหงา หรือ.....กันแน่คับ :oo1:
-
พ่อหม้ายนี่เล่ห์เหลี่ยมมันแพรวพราวเหลือล้น :haun4:
-
ขอนอนกันง่ายๆเลยเหรอคุณเท่ห์ :m12:
-
พี่ไรเดอร์ครับ ไม่คิดว่าวันจะโหดร้ายกับแฟนๆไปหน่อยเหรอครับ :angry2: ทำกันอย่างนี้เลยเหรอครับ
แล้วมาบอกว่าให้ฝันดี เป็นอย่างนี้แล้วมันจะฝันดีได้ไงละค๊าบบบบบ คุณพี่ ค้างๆๆๆๆๆๆๆ :a5: :serius2:สุดยอดเลย
เจเจจะมีแม่ใหม่หรือพ่อเพิ่มกันแน่ละทีนี้ ดีใจมั๊ยครับ
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเสร็จแน่ๆๆๆ :z1:
เอาเลยคุณเท่ห์สนันสนุน :กอด1: :L2:
-
ลึกลับ ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน
ไม่ใช่อะไร แค่เดาไม่ออกว่าคุณเท่ห์มีเหตุผลอะไรที่ต้องแกล้งเมาแล้วกลับบ้านกับยัยเกด
แถมกลับมายังมาอ้อนเต้อีก เอีะ ยังงัย
ค้างมั๊ย ค้างสิ ค้างมากด้วย :laugh:
-
เรื่องนี้พระเอกตัวจริงก็คือ น้องเจเจ :m20:
น่ารักจริงๆเลยครับ :L2:
-
แง่มส์ๆ เดี๋ยวกัดนิ้วคนแต่งซะเลย
ค้างเกินไปปปปปปปปปปปป >.<
-
น่าน จายร้าย
-
ขอให้คู่ข้าวใหม่ปลามันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงจนกว่าจะมาต่อให้ :z3: :z3:
-
อ๊ายยยย ไม่ต้องตอบหรอกค่ะ
แต่เปิดประตูให้เข้ามาเลยค่ะน้องเต้ หึหึ
จัดการเผด็จศึกซะ :z1:
ที่หายไปกะยัยเกดเนี่ย แสดงว่ารู้ธาตุแท้ของมันแล้วชิมิค่ะ o18
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :L2:
-
ค้างๆๆๆๆ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เคืองงงงงงงงง
ตกลงคุณเกดทำไรฟร้าาา
-
555+
คุณเท่ห์ไม่เบาเลยวุ้ย ดีๆ ชอบพระเอกแบบนี้แหละอย่าโง่เกิน จึ๋ยๆ :L2:
-
เฮ้ยยยย อะไรๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
มาเคลียร์เรื่องนางร้ายเกดเลยน๊าาาาา :m16:
-
เค้ากด+ได้แล้ว
มากด+1ให้ก่อนไปนอน
ฝันดีไม่มีค้างมาต่อเร็วๆนะ :กอด1:
-
กิ๊ดเหงาแล้วมาขอนอนกับเต้เนี่ยนะเจ้าเล่ห์มากกกกก
สรุปที่หายไปนี่จับยัยเกดไดั๊ยป้อเท่ห์ว่านังเกดมานร้ายยย
-
แหง่ะั! ไปอะำไรกับคุณเกด
แล้วมาเนียนว่าเหงา เดี๋ยวเหอะคุณเท่ห์!
-
คุณเท่ห์ตามหลังเต้ไปเข้าห้องน้ำ แปลว่าอาจจะได้มีโอกาสได้รับรู้บทสนทนาระหว่างเต้กับนังผักกะเฉดเข้าโดยบังเอิญ เลยแกล้งเมาเพื่อหาความจริงในเรื่องที่ได้รู้มา 555 หวังว่าคุณเท่ห์คงจะได้รู้สันดานจริง ๆ ของนังผักกะเฉดซะทีนะ :laugh:
-
ในที่สุดน้องเต้ก็เปิดใจให้กับพ่อเทห์สักที...ที่เหลือก็แค่ลุ้นให้ยอมรับใจตัวเอง
แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว อะไร ๆ มันก็คงจะไม่อยากแล้วแหล่ะ...แหม๋...ก็แค่หายไปกับยัยคุณเกด
น้องเต้ยังนั่งแทบไม่ติดแบบนี้เลย...ไม่รักไม่หวง เค้าไม่ออกอาการแบบนี้หรอกนะจ๊ะน้องเต้...อิอิ
เค้าอยากรู้อ่ะ...ว่าพ่อเทห์รู้หรือยังว่ายัยคุณเกดเป็นคนยังไง
หายกันไปครึ่งชั่วโมงเชียวนะ...หวังว่าการที่พ่อเทห์แกล้งเมา คงจะไ้ด้อะไรกลับมาบ้างนะ
แล้วนี่ที่มาเคาะห้องน้องเต้เนี่ย...คือต้องการง้อ หรือเพราะความเจ้าเล่ห์ของตัวเองกันแน่หล่ะพ่อเทห์
แอบค้างคานะฮะไรท์เตอร์...ทำแบบนี้เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่ามั้ย - -???
หวังว่าตอนหน้าเค้าคงจะไม่ค้างแบบนี้แล้วนะ...งุงิงุงิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
กี๊สสสสสสสสสสสสสส ทำแบบนี้กับดิฉันไม่ได้นะคร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ค้างเว่อ
-
คิดถึง เจเจ
-
รักไรเตอร์ที่สุดเลยครับ...อย่างน้อยพี่เท่ห์ก็รอดพ้นปากเหยี่ยวปากกา(ระเกด)มาได้...
และที่สำคัญคือน้องเต้ก้เปิดใจให้พี่เท่ห์สักที ฬห้โอกาสคน กุศลล้นเหลือครับ
สุดท้าย...คิดถึงเจเจคร้าบบบ
-
ค้าง จริงๆด้วย :serius2:
-
คารมพ่อม้ายนี่ร้ายจริงๆ
คุณเวย์ชิดซ้ายเลย
แต่หายไปทำอะไรกับเกดมา อย่าให้รู้นะ!!
อ๊างงง มาขอนอนด้วย เต้จะว่ายังไงง
-
ใจร้าย :serius2:
ค้างจริงๆด้วย :a5:
-
:angry2:
ค้างตลอด ๆๆ
มาไวๆนะจ๊ะ อิอิ
-
ค้างๆๆๆ
-
เป็นตอนที่น่าลุ้นระทึกที่สุดว่าเต้จะ........... :-[
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ตอนต่อไปน่าจะ :oo1:
เรื่องจะได้ง่ายขึ้นอีก
ส่วนเรื่องคุณเทห์หายไปกับคุณเกด น่าจะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นแน่
รอติดตามครับ
-
^^
-
โหยยย ค้างเลยอ่ะไรเตอร์!! คุณเท่ห์ลวดลายแพรวพราวมากกก
-
ง่ะ
อีตาเท่ห์
นี่แกคิดอะไรเนี่ย
:laugh:
-
+1เป็นกำลังใจให้พี่เท่ห์ กะ น้องเต้ สมหวังในความรักเร็วๆ :กอด1:
-
อือ.....................
มาเล่าเรื่องพาชะนีไปปล่อยให้ฟังหน่อยดิ
เข้าป่าที่ใหนหรือครับ
-
เฮ่ยยยยยย ทำกันแบบนี้เลยเหรอ
ไรท์เตอร์ใจร้ายมาก
ระดับความกวนสูสีกับพ่อเท่ห์เลยอ่ะ
-
ขอให้คู่ข้าวใหม่ปลามันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงจนกว่าจะมาต่อให้ :z3: :z3:
อันนี้แช่งค่อนข้างแรง ฮ่าๆๆ เกิดเค้าค้างขึ้นมา ไม่มีอารมแต่งต่อ คุณๆทั้งหลาย ค้างยาวเลยนะครับนี่
-
นายเท่ห์ เนี่ยะ ร้ายจริงๆ อิอิ ว่าแต่ รูปที่หน้า 33 หนะ ใครหรอ น่ารักอะ :impress2:
-
อยากจะรู้จังว่าคุณเท่ห์ไปคุยอะไรกับคุณเกดบ้าง????
แหม๋ แต่ตอนนี้มันก็ค้างจริงๆแหละค่ะ เล่นมาขอนอนกับน้องเต้
อร๊ากกกก :o8: :o8:
-
เรื่องแต่ง..ฝันดี
เรื่องจริง..คืนดีกันหรือยัง
-
พอกันคร้าบ
แสบพอๆกัน อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
เรื่องแต่ง..ฝันดี
เรื่องจริง..คืนดีกันหรือยัง
ฮ่าๆๆ ... คืนดีแล้วครับ
นี่อาจเป็นสาเหตุใหม่ ... ที่อาจทำให้อัพนิยายช้าขึ้น อิอิ
-
ไม่ค้างค่ะ
ไม่ค้างเลยยยยยยยยยยยยยยยยย :m31:
อยากรู้อะว่าคุณเท่ห์จัดการอะไรยัยเกด
หรืออะไรยังไง งงๆมึนๆ :really2:
-
น้องเต้ ให้พี่เท่ห์นอนด้วยนะ ดูแลให้ดีนะ อิอิ
-
ต่อไปไม่เอาเศร้าได้มั้ยอ่ะคะ ขอหล่ะ 555
คุณเท่ห์รีบทำคะแนนด่วนเลยยยยย แอบสงสารคุณเท่ห์จิงๆเลย คนไม่มีสิทธิ์ โฮๆๆๆๆ
แต่ตอนนี้มีสิทธิ์แล้วนิ หุหุ
-
คุณพี่เลี้ยงกะพ่อหม้ายลูกติด....
เจเจน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เรื่องนี้น่ารักจังครับ แต่อ่านแล้วค้างมากมาย :fire:
เอาซะเศร้าเลยนะครับคุณเท่ห์
รอตอนต่อไปครับผม
-
นายเต้.........อย่าเพิ่งยอมนะครับ รอดูก่อนว่าไว้ใจได้ป่าว
-
:serius2: อร๊าย ตาบ้า ค้างงงงมากมาย
-
พอดีว่างๆ ... แต่ยังไม่อยากแต่งนิยาย เพราะมันง่วงๆ
ก็เลยนั่งทำ Art work ของนิยายเรื่องนี้เล่นๆ ก็เลยเอามาให้เชยชมกัน
ส่วนตอนต่อไป ... รอไปก่อนนะครับ ... มาคืนนี้ก็ดี ... ไม่มาก็ตามด่าเอาแล้วกัน ... มันคงจะสำนึก ...เจ๊ยยยย !!!
(http://image.ohozaa.com/iw/workart.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=dc3cdafb8d78648088b825a35a4c3f86)
ใครเก่งๆ ฝีมือเด็ดๆ ก็งัดกันมาโชว์หน่อยนะครับ ... ถ้าว่าง
ไปแต่งนิยายต่อแล้ว ... กำลังมันเลย .... โอ้ไม่ อะไรนะ คุณเท่ห์ .... อิอิ
-
อ๊าสสสสสสสสสสสสสส
:m31: :m31: :m31:
ค้างจริงๆๆด้วยยยย
ไม่น่าเลยยยเรา
:serius2: :serius2: :serius2:
แต่ว่าคุนเท่ห์ไปทำไรกะน..งเกดอ่ะ
หายไปตั้งนาน
หรือว่าคุนเท่ห์จาได้ยินที่น..งเกดคุยกะเต้
ท่าเป็นงั้นจิงก็ดีสิ
น..งเกดจาได้หลุดออกนอกวงโคจรซักที
:laugh: :laugh: :laugh:
ปล.ดีว่าอ่านตอนเย็น
ปล.Art Work น่ารักมากกก โดยเฉพาะเจเจ
อิอิ
-
ภาพมาเนื้อเรื่องก็ต้องตามมาเร็วๆด้วยสิ :-[
-
นิ สัยยย
รักคนแต่งก้าบบบบบบ อิอิ กวนเน้อ!!!!!!!!รออยู่นะก้าบบบ
-
โอเค...ในเมื่อไรเตอร์ขอมา รีดเดอร์จะจัดให้นะครับ....
ถ้าคืนนี้ไม่มาก็รอรับคำด่าเลยละกัน อิอิ
-
aw น่ารักดี
อิอิ รออ่านต่ออยู่น๊า
-
วิ้วววววววว
คุณเท่ห์หล่อมาก
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หล่อมากกก(เจเจ)หล่อที่ซุ๊ดดดดดดดด
:laugh: :laugh: :laugh:
นึกว่าจะชมพ่อเท่ห์ละสิ ฮิฮิ
-
ค้างรอบแรกให้อภัย แต่มายั่วให้ค้างรอบสองนี้ทำยังไงกันดี หึหึ
-
ค้างงงงงงงงง แง๊ คนแต่งทำหนูค้าง???
ว่าแต่คุณเท่ห์ เจ้าเล่ห์แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
-
เจเจ หล่อสุดๆ
o13 o13 o13
-
พี่เลี้ยงสุดซ่าส์...ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว เอา Make Love มาให้ดูคั่นเวลาดีกว่านะครับ :z1:
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ง่า
-
ไรเตอร์นั่งคุยเอ็มกะแฟนอยู่
ไม่ยอมแต่งสักที
รายงานสดจากห้องพักไรเตอร์
อิอิ
-
ค้างจริงอะไรจริง
555
-
รู้สึก่าช่วงนี้เจ้เกดแกลาย ออกแบบสุดๆๆ เลยนะเนี่ย ไม่มีกั๊ก อีกตะหาก :m20: อ่อยซะพ่อหม้ายเมิน
ปล. ตอนนี้นี่ ค้างได้อีกนะเนี่ย กลับมาต้องปลอบขวัญคนค้างเติ่งนะเนี่ย o22
-
ขอเปลี่ยนคุณเท่ห์ได้ปะค้าบรู้สึกคุณเท่ห์จะบอบบางไปป่าวครับ
-
น้องเจเจน่ารักมาก แต่พ่อเท่ห์ดูเจ้าเล่ห์ไปนิดนะ
-
สวยดีคะ ว่าแค่ ไอ้ประโยคสุดท้ายเนี้ยมันนนช่าง ลุ้นนะเนี้ยยย
-
เง้ออ
เสร็จแน่ นายเต้
เหอะๆๆ
แต่ ได้ยินชื่อนี้ล้ว
หวิวๆชอบกล
เง้ออออออออออ
ม่ายอาววววว
อย่าพูดชื่อเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พอตัวเองหายเหงา ก็เลยแกล้งคนอื่นให้เหงาใช่เปล่าครับ
ตอนต่อไป น้องเต้ จะทำให้คุณเทห์หายเหงาหรือเปล่าน้อ
+1 เป็นกำลังใจให้ข้าวใหม่ปลามัน :z2:
-
ประโยคสุดท้ายนี่ อารัยยังไง อิอิ
อาร์ตเวิร์คน่ารักค่ะ ^ ^
-
หุหุ นอน 2 คนจะได้หายเหงา
-
.
.
คุณเท่ห์สมชื่อจริงๆนะ
-
มีคอมเม้นอยากดูเมคเลิฟ .... ไรเตอร์เลยจัดให้ ... ไม่สมใจอย่าด่า ... ถูกใจมา กด + อิอิ
................................................
ตอนที่ 30.1
วันนี้มันเป็นวันอะไรของผมนะ ... มันทั้งเศร้า ทั้งสุข ทั้งสนุก แล้วก็ตื่นเต้น ค่ำคืนแห่งการสังสรรค์ ในวันที่เจเจไม่อยู่ มันทำให้ผมมีโอกาสเข้าใกล้ในสิ่งที่ต้องการ และทำให้ผมรู้เรื่องบางเรื่องด้วย ...
ถ้าผมไม่ตามนายเต้ไปเข้าห้องน้ำตั้งแต่แรก ผมก็คงไม่ได้ยินบางอย่างที่นายเต้ กับคุณเกดพูดกัน และผมก็คงไม่แกล้งเมาเพื่อจะรู้ทดสอบอะไรบางอย่างเหมือนกัน
.
.
.
“มาค่ะคุณเท่ห์ เข้ามานั่งพักในห้องเกดก่อน” เนื่องจากผมแกล้งเมามาตลอดทาง ทำเป็นไม่รู้...ไม่ชี้...ไม่ตื่น...
“มาคะ เดี๋ยวเกดเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้” อันที่จริงห้องผมก็อยู่แค่นี้ ทำไมคุณเกดถึงไม่ไปส่งผมที่ห้องนะ
ตอนนี้คุณเกดเริ่มปลดกระดุมเสื้อผมแล้วครับ ซึ่งผมก็คิดอยู่แล้วว่ามันต้องเป็นเช่นนี้.... เสร็จผมแน่คุณเกด
“เต้ ... ชั้นขอโทษ นายอย่าไปจากชั้นนะ ชั้นรักนายนะ เต้ ” ถึงผมจะเพิ่งรู้ใจตัวเอง แต่ผมก็คิดว่ายังไงคุณเกดก็น่าจะรู้ด้วย ว่าผมคิดยังไง จะได้อยู่ห่างๆผมและนายเต้ไว้ ผมจึงแกล้งเพ้อออกมาแบบนี้
“เต้เหรอ อะไรกันนี้ ทำไมใครต่อใครต่างหลงรักมันมากนะ คุณเท่ห์คะ คุณเท่ห์ นี่เกดค่ะ” คุณเกดยังพยายามเรียกสติผมคืนมา
“เต้ครับ เต้... เต้” ผมไม่ได้สติง่ายๆหรอก ผมยังไม่รู้ธาตุแท้ของคุณเลย
“กรี๊ดดดดดดดดดดด นี่มันอะไรกันเนี่ย ชั้นอุตส่าห์ทำดีกับคุณมาตั้งนานหลายปี แค่ไอ้พี่เลี้ยงเกย์คนนึงเข้ามา พวกคุณถึงได้หลงมันนัก คอยดูแล้วกัน ชั้นไม่มีวันให้คุณกับไอ้เต้ มันสมหวังง่ายๆหรอก ยังไงซะคืนนี้ คุณก็อยู่กับชั้น” คุณเกดออกอารมณ์โวยวายที่ผมเพ้อถึงนายเต้ไม่หยุด แต่สุดท้ายก็สงบลง แล้วก็เอามือมาลูบไล้บนใบหน้าผม
ยังไงซะตอนนี้ ผมก็พอจะรู้ธาตุแท้ของเธอแล้ว ว่าเธอเป็นยังไง ถ้าผมเผลออยู่กับเธออย่างนี้อักซักพัก คงต้องโดนลุกล้ำความเป็นชายแน่ๆ
“ขอบคุณนะครับ คุณเกดที่ขับรถมาให้ ผมกลับห้องแล้วนะครับ” อยู่ๆผมก็ลุกขึ้นพรวด แล้วก็พูดเหมือนกับคนปกติ และทำท่าจะเดินออกจากห้อง คุณเกดงงไปเลยครับ
“อ้อ กุญแจรถผมอยู่ไหนครับ อ๋อๆๆ อยู่นี่เอง ไปละนะครับ” ผมหันไปมองคุณเกดที่ยังคงทำหน้าเอ๋อ ที่ตกใจอยู่ไม่หาย ทำได้ละครับ ผมอยากให้คุณรู้ ว่าผมรู้ แล้วผมก็จะดู ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร
แหนะ กระดุมเสื้อหลุด ติดก่อน ... เดี๋ยวคนข้างในสงสัย
.
.
.
“คุณเกดเค้าจะคิดทำอะไรของเค้าต่อนะ เค้าคงไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ ถึงแม้ว่าเค้าจะเลิกสนใจเรา แต่เค้าก็คงแค้นแน่ๆ ก็เราเล่นซะ” ผมนอนคิดอะไรไปเรื่อยๆคนเดียวครับ
“แล้วเรื่องของเรากับนายเต้ละ ... ในเมื่อเราได้โอกาสมาแล้ว ... เราต้องใช้โอกาสให้คุ้มสินะ” คิดได้อย่างนั้น ผมคว้าหมอนที่หนุนอยู่ลุกขึ้นเปิดประตู มุ่งสู่ห้องนายเต้
“ก๊อกๆๆๆ” เคาะประตูห้องซะหน่อย หวังว่าคงยังไม่หลับ
“ว่าไงครับ มีอะไรรึป่าว” เปิดประตูมาปุ๊บ ก็ถามผมแบบนี้เลยเหรอ ... น่าน้อยใจจริง ไม่มีธุระมาหาได้เหรอ แต่ก็นะ มาแล้ว ต้องใจกล้า หน้าด้านหน่อย
“ชั้นนอนด้วยได้มั๊ย ... ชั้นเหงา” ผมพูดออกไปพร้อมกับหน้าเศร้าๆ ให้คนข้างหน้าเอ็นดูซักหน่อย
“จะบ้าเหรอคุณ ห้องคุณก็มีไปนอนสิ เหงาบ้าเหงาบออะไร ปกติคุณก็นอนคนเดียว” ดูดิ ใจร้ายจริงๆครับ ไม่ยอมให้ผมเข้าไป แล้วยังปิดประตูให้แคบลงกว่าเดิมด้วย
“จะเหมือนเดิมได้ไง ปกติมีเจเจอยู่ ชั้นไม่กลัว นี่เจเจไม่อยู่ มันเลยกลัวๆ นะนะ ให้ชั้นนอนด้วย ชั้นไม่ทำไรนายหรอก” นี่กูกำลังทำไรอยู่นี่ อ้อนอย่างกับเด็ก ... เฮ้ออ
“พอเลยคุณ ... ผมไม่ตลกด้วยนะ ผมจะนอนแล้ว กลับไปนอนห้องคุณเลยไป” ดูสิ พูดมา
“ใจร้าย ... นอนด้วยก็ไม่ได้ คนอะไรก็ไม่รู้” ผมจำมุกงอนนี้มาจากใครกันนะ ทำแล้วจะน่ารักเหมือนเจเจมั๊ยนี่ คนที่ผมอ้อนวอนเค้าจะเห็นใจมั๊ยน้า
“ครับ ผมมันคนใจร้าย ไปนอนแล้ว ... ฝันดีนะครับคุณผู้ชาย” โห ... ไรวะเนี่ย ปิดประตูไปแล้ว ใจร้ายจริงๆด้วย อุตส่าห์อยากทำคะแนน ผมได้ยินอย่างนั้นก็กอดหมอนกลับไปนอนห้องตัวเองสิครับ ... เซ็งเลย
“เดี๋ยวคุณ” อึ้ยยย ... ยังมีลุ้นๆ
“ห้องคุณเตียงใหญ่กว่า ... ให้ผมไปนอนเป็นเพื่อนห้องคุณดีกว่า” โอ้ .. พระเจ้าเข้าข้างง
“เย้ !!!! โอเคได้ ... มานอนห้องชั้นก็ได้ ... ไปๆๆๆ” ไม่อะไรที่ดีใจเท่านี้แล้วครับ ... ว่าแต่แค่นอนด้วยแค่นี้นี่นะ ทำเป็นดีใจไป ... บ้าจริงเรา
“แต่....”
เอ๊ย ... มีแต่ด้วย ไรวะ
“คุณต้องนอนฟูกด้านล่าง แล้วผมจะนอนเตียงคุณคนเดียว” หา....
“อะไรของคุณกัน ทำไมผมต้องนอนข้างล่าง ผมเป็นเจ้านายคุณนะ” มันจะมากไปแล้วมั้ง
“ก็ตามใจ งั้นผมนอนห้องผม คุณนอนห้องคุณ ต่างคนต่างนอน โอเค๊” โอ๊ยยย อะไรวะเนี่ย ... ไม่มีตัวเลือกอย่างอื่นแล้วใช่มั๊ย
“เออๆๆ ก็ได้ๆๆ” ยังไงก็ต้องยอมวะ ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆก็พอ
“ดีมาก ... ผมไปนอนละนะ ง่วงนอนมากๆๆ” ว่าแล้วนายเต้ก็เดินตัดหน้าผมไปครับ
“อะไรกัน จะนอนเลยเหรอ คุยกันก่อนสิ” ผมเดินไป พูดไปครับ ... ง่วงแล้วหรือไง
ตกลงผมก็ต้องนอนฟูกจริงๆครับ ... นี่ผมยอมมันถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ท่าจะเป็นเอามากแล้วนะเรา
“นายเต้ นายเต้ นอนยัง” ผมเรียกนายเต้ที่นอนอยู่บนเตียง ตอนนี้สายตาของผมมองเพดานห้องอยู่ครับ ถ้ามีดาวเหมือนท้องฟ้าก็คงดี
“จะนอนแล้ววววว มีอะไรเหรอครับ
ถ้าปวดฉี่ก็เดินไปฉี่เองนะครับ โตแล้ว” โห ลามปามแล้ว
“ทะลึ่งแล้วนาย ...
พรุ่งนี้ไปดูหนังกับชั้นมั๊ย” ตอนนี้เจเจไม่อยู่ ผมจะต้องรีบทำคะแนนครับ ... พอเจเจมาจะได้ช่วยส่งช่วยเสริม
“เพื่อนผมมาอ่าครับ ... ผมดูก่อนแล้วกัน” เพื่อนมาเหรอ ??
“ใคร่อ่ะ !!!” เสียงผมคงไม่เข้มไปใช่มั๊ยเนี่ย
“เพื่อนครับ มาจากใต้ แล้วคุณจะมาทำเสียงเข้มกับผมทำไม ผมจะนอนแล้ว กวนจริงๆเลย” นั่น ... ว่าผมกวนอีก มาจากใต้ เพื่อนของมันแต่ละคนน่ากลัวจริงๆครับ คนนึงมันชอบ อีกคนนึงชอบมัน แล้วคนนี้จะเป็นอย่างไรนะ
“ชั้นไปเที่ยวกับเพื่อนนายด้วยได้ป่าว” ผมรู้สึกตัวเองทำตัวเหมือนเด็กมากเลยครับ ที่ต้องตามติดนายเต้ แต่ทำไงได้ละ คนมันอยากอยู่ด้วย
“คุณจะบ้าเหรอครับคุณเท่ห์ ผมไปกับเพื่อนผม คุณจะไปในฐานะอะไร เจ้านายผมเหรอ เพื่อนผมเกร็งตายเลย แล้วอีกอย่างคุณไม่ทำงานหรือไง พรุ่งนี้มันวันปกตินะ แล้วนี่ป่านนี้ยังไม่นอนอีก จะตื่นไปทำงานไหวมั๊ยเนี่ย”
เอาแล้วไงครับ มาเป็นชุดเลย บ่นจังเลยนะนี่ ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ถือไพ่เหนือกว่าแล้วไงวะ อะโด่เอ๊ยย นอนก็ได้เว๊ยย ...
“แต่ชั้นลางานก็ได้นะ”
“เฮ้อออ ... นอนไปเลย !!!”
และนั่นคือประโยคสุดท้ายของค่ำคืนนี้ครับ ... ไรวะนอนเร็วจริง ... ตอนนี้ผมพลิกตัวไปทางด้านคนที่นอนบนเตียงครับ ผมไม่รู้หรอกครับว่าตอนนี้มันหลับสนิทหรือยัง ... แววตาสีหน้าจองมันออกจะยิ้มๆ หรือว่าแกล้งหลับหว่า ...
ทำไมกันนะ?? ผมถามตัวเองบ่อยมาก ทำไมผู้ชายอย่างผม ถึงได้หลงคนอย่างมันได้ ... ทำไมจริงๆ
“คุณเท่ห์ นอนตรงนั้นหนาวรึเปล่าครับ” ผมลืมตาขึ้นมาดูตามเสียงที่เรียกมาจากบนเตียง
“หนาวสิ ปวดหลังไปหมดด้วย” เป็นนายเต้นั่นเองครับที่ตื่นขึ้นมาถามผม ผมเผลอหลับไปตอนไหนนะ ตอนนี้ก็น่าจะยังไม่เช้า
“งั้นขึ้นมานอนข้างบนด้วยกันสิครับ” นายเต้เผยรอยยิ้มที่ทำให้ผมชวนฝัน ทำให้ผมยากที่จะห้ามใจ
“เขยิบมานอนใกล้ๆผมก็ได้ ผมไม่กัดหรอก” ผมลงไปนอนบนเตียง ห่างออกจากนายเต้พอประมาณ จึงโดนนายเต้ดุเข้าให้
“ขยับมาอีก ...” ตอนนี้ผมขยับจนตัวติดกับนายเต้แล้วครับ ถ้ามันพูดอีกว่าให้ขยับ ตัวคงจะได้ทับกัน
“อืม ชั้นหนาวอ่า ขอกอดนายได้มั๊ย” ตอนนี้ผมชิดกับนายเต้มากเลยครับ มากจนผมหยุดไว้แค่นี้ไม่ได้จริงๆ
“กอดได้ครับ” ตอนนี้ผมสวมกอดนายเต้จากด้านหลังเอาไว้แล้วครับ ผิวของนายเต้ช่างดูนุ่นนวลเหลือเกิน จนผมเผลอลูบไล้ไปบนแขนของมัน มันหัวเราะออกมาเหมือนชอบใจ จนทำให้ผมเผลอที่จะจับต้องส่วนอื่นของมันไปด้วย ผมเอามือสอดเข้าไปในเสื้อของมันเพื่อลูบท้องน้อยของนายเท่ห์ กล้ามหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อนิดๆ ผิวที่น่าลูบ ตอนนี้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วครับ
นายเต้พลิกตัวหันมามองหน้าผม พร้อมกับเผยยิ้มหวาน ผมเอามือทั้งสองลูบหน้าของนายเต้ซึ่งตอนนี้กำลังเขินด้วยความอาย แม้ในห้องจะไมได้เปิดไฟ แต่ก็พอมีแสงส่องพอให้ผมเห็นใบหน้านั้น ... ทำไมมันช่างยั่วยวนผมยิ่งนัก
ปากของนายเต้ที่กำลังจะขยับนั้นมันทำให้ผมอดใจไม่ไหวที่จะเอาปากตัวเองเข้าใกล้ปากนั้น ผมหวังแค่อยากสัมผัสความหวานของปาก อยากรับรู้ความรู้สึกการเต้นของหัวใจของกันและการ ผ่านการสัมผัสริมฝีผากนั้น ลมหายใจที่ต่างคนต่างรดหน้ากัน มันทำให้ใจผมวาบหวิวเกินจะอยู่เฉยๆแบบนี้ ...
ตอนนี้นายเต้คงต้องการจะพูดอะไรสินะ ผมรั้งปากตัวเองไว้ เพื่อให้นายเต้ได้พูดความในใจ จะบอกว่ารักชั้นแล้วละสิ ... บอกมาเลย จะได้จัดชุดใหญ่
“คุณเท่ห์ครับ .....
ตื่นเถอะครับ !!! ” ...
อะไรนะ ...
ตื่น !!!
“คุณเท่ห์ตื่นเดี๋ยวนี้ แล้วปล่อยผมด้วย !!!! ” ผมลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงๆนั่น ... อะไรกันนี่
“อะไรกัน นี่ชั้น ... ชั้น ... ปั๊ดโถ่เว๊ยยย” ผมอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา นี่กูฝันไปเหรอเนี่ย
“คุณขึ้นมานอนบนนี้ทำไม ... ใครอนุญาตให้คุณขึ้นมา” เอาเข้าแล้วไงครับ ... ในฝันนายชวนชั้นขึ้นมาเองนะ
“แล้วก็ปล่อยตัวผมได้แล้ว...
แล้วผมรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรแข็งๆมาทิ่มขาผมด้วย ...
อย่าบอกนะว่า .... ไอ้คุณเท่ห์ ... ไอ้ทะลึ่ง เอาออกไปเลยนะ” เอาเข้าแล้วไงครับ งานเข้าแต่เช้าแล้วสิ เท่ห์จังลูกพ่อเอ๊ยยย
“ชั้นเปล่าน้า พอดีชั้นฝัน เอ่อ ช่างมัน ชั้นขอโทษ” ผมจะพูดอะไรก่อนดีละครับ แล้วไอ้เท่ห์จังนี้ด้วย ... ทำไมไม่ยอมหดน้า
“คุณอยู่ห่างๆผมไปเลย ... คุณนี่มันไว้ใจไม่ได้เลย เมื่อกี้ก็ทำท่าจะจูบผม นี่ถ้าผมหลับอยู่ คุณไม่ลักหลับผมเลยเหรอ ... หรือคุณทำไปแล้ว ผมพลาดไปจริงๆที่มานอนห้องคุณ คราวหน้าอย่าหวังอีกเลย ไอ้ทะลึ่ง” งานเข้าละครับพี่น้อง ชุดใหญ่ๆเลย แล้วนั่น ด่าเสร็จก็ออกไปแล้ว ... อะไรกันว้าเนี่ย ...
“มึงก็หดได้แล้ว เดี๋ยวกูก็จัดให้แต่เช้าซะเลย” ผมก้มลงมามองตัวต้นหาของวันนี้ครับ ... แล้วนี่ผมจะสู้หน้ากับนายเต้ยังไงนี่
.................................................
มัวแต่คิดฉากอย่าว่า ... ดูเวลาก็เกือบเที่ยงคืน ...
เอาไปแค่นี้ก่อนแล้วกัน... พรุ่งนี้จะมาต่อ ...
อย่าด่าเค้านะ ... เค้ารักทุกคน
:กอด1:
-
แหม .. พ่อเท่ห์เกือบเปียกแหนะ :laugh:
-
เริ่ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมาก
แล้วเมื่อไรจะได้กันอะครับลุ้นมากๆๆ :laugh:
-
พ่อเทห์อดซะง้าน...ไม่รู้ว่าควรจะขำ หรือว่าควรที่จะสงสารดี - -"
แต่อย่างน้อยก็ทำให้พ่่อเทห์ได้เห็นทาสแท้ของยัยคุณเกดนั่นแล้วแหล่ะ
เฮ้อออออออออออ...นี่แหล่ะนะที่เค้าว่าหน้าอย่างหลังอย่าง ยังไงก็หลอกกันไม่ได้หรอก
แล้วจากนี้จะเจออะไรกันบ้าง...สงสัยพ่อเทห์กับพี่เต้คงต้องเตรียมรับมือกันให้ดี ๆ แล้วแหล่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
คุณเท่ห์นี่ก็ฮามากขึ้นทุกวัน
555555
-
คุณเท่ห์นี่เห็นอนาคตช้างเท้าหลังมาลิบๆแล้ว ฮ่าๆๆ
ท่าทางจะเป็นคนกลัวเมีย !!!
-
ได้มาแค่นี้ก็มีความสุขพอแล้วครับ...แต่ยังสงสัยนังเกดว่าหล่อนจะแก้แค้นยังไง แต่ถ้าเจเจเข้าเกี่ยวละก็...
ไม่ไรเตอร์ ก็นังเกดนี่หล่ะที่ต้องรับผิดชอบ
-
ฝันค้างงงงงงงงง......โสน้าหน้่า :m20:
-
โหว พระเอกเรื่องนี้ฉลาดแฮะ สะใจอ่ะ
ลุ้นจนตัวโก่งฉี่เหนียวละ เมื่อไรตัวพระกะนายจะคลิกกันล่ะเนี่ย :impress2:
-
ขอบคุณคร้าบบบ
:o8: :impress2:
-
อะโห
ป้อเท่ห์
ทำไรไม่ปรึกษาเจเจเลยนะ
ฉมน้ำหน้า
+555
-
:z2: มาลั่นล้าก่อนอ่าน อิอิ
รูปสวยอ่ะ คุงพ่อน้องเจเจ น่ากอดที่สุด หุหุ (ชอบส่วนตัว เหอๆ)
:กอด1:
-
ว่าแล้ว :m20: สุดท้ายก็ฝันไป
ติดไว้ก่อน ยัง + ไม่ได้ คืนนี้จะมากดให้ ครับ
-
ต๊องจริงๆ
พ่อใครหว่า
ู^
^
พ่อเจเจเองครับ
-
+ ให้จ้า ฝันคงกลายเป็นจริงในไม่ช้า 555
-
+1 ให้กับความรั่วของป้อเท่ห์ :m20:
-
กะแล้วเชียว ว่าต้องฝันไป แหม๋มมม
ก็ยังดีที่ได้ฝันใช่มั้ยค่ะพี่เท่ห์
ยังแอบละเมอมากอดนายเต้ได้
รอวันที่พี่เท่ห์ทำให้ฝันเป็นจริง :กอด1:
+รอตอนต่อไปนะค่ะ :L2:
-
^^
-
55555 เท่ห์จังตื่นมาเก้อเลย กร้ากกกกกก
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อย่างน้อยคุณเท่ห์ก็รู้ความจริงของยัยเกดนั่นแล้ว..
กลัวแต่ว่ายัยนี่จะแค้นเอาไปบอกไอ่คุณเวย์จนเพื่อนทะเลาะกันอ่ะดิ
-
มาส่งใจช่วยคุณเทห์นะครับ อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
ยังไม่ได้ :oo1: กันเลย
เซ็งหมู
-
นายเท่ห์หื่นอะ เอิ๊กๆๆๆๆ :haun4: :m20:
-
ต๊ายคุณพ่อเท่ห์ เกือบจะ...น้องเต้แล้ว
เสียดายเนอะ ไม่น่าเป็นแค่ฝันเลย งื้อออ
-
อร๊ายยยย มาละๆๆ ชอบๆๆ
พ่อเท่ห์ล่อซะ.... กุกะแล้วว่าต้องฝัน ฝันค้างงงง :m20:
รอตอนต่อครับผม เป็นกำลังใจให้ครับ :L2:
-
ดูจาก AW
ผู้จัดละครต้องเป็น..โพลีพลัส..แน่ ๆ
-
ฮ่วยยย ฝันค้างเลย
-
ฮาอ่ะ 5555
มาต่อไวๆนะคุณไรเตอร์ o13
-
มันฉาก Sexxxy ตรงไหนเนี่ย ฉากฮาชัด ๆ :m20:
-
กร๊ากกกกกก ตื่นเช้าก็เงี้ย
ร่างกายแข็งแรง แบบนี้ช่วยไรไม่ได้จริงจัง
-
สงสัยเต้ต้องเลี้ยงคุณเท่ห์แล้วล่ะ
นับวันยิ่งเหมือนเจเจ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕ :pigha2:
-
น้องเต้เกือบไปแล้ว เข้าใจฝันนะเนี่ย555
แต่สะใจเรื่องคุณเกดอ่ะแอ๊บเป็นคนดีซะตั้งนาน เจอคุณเท่ห์เด็ดยิ่งกว่าเจอเต้อีกอ่ะ
-
ฝันค้างที่เกือบจะเปียก สงสารคุณพี่เท่นะ แล้วก็สมน้ำหน้ายัยเกดด้วย อิอิ
-
อ๊ายยยๆๆๆๆ พ่อเท่ห์อะ!!!
นี้ขนาดฝันยังเป็นตุเป็นตะได้ขนาดนี้เลย :laugh:
ส่วนชะนีใหญ่นามว่าคุณเกด ก็สมน้ำหน้าไป!!! :m20: :beat: :beat: :beat:
-
555++++ก็เท่ห์จังคงอยากแสดงความคิดเห็นบ้างอ่ะดิ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ดีนะ ที่เจเจไม่ฝันแบบนี้
ไม่งั้นเพ่เต้คงได้เป็นเมียเจเจ
ฮ่าๆ
-
เกลียมัวแน่เลยฮับป้อเท่ห์
ขนาดเพ่เต้ยังไม่เป็นเมียป้อเท่ห์ยังหงอซะ ฮ่าๆ
-
แค่เหงาใจ หรือว่าเหงากายด้วยค่ะพี่เท่ห์ :o8: แต่ดูท่าน่าจะเป็นอย่างหลัง :-[
-
พ่อเท่ห์หื่นจัง ฮ่าๆ
คิดถึงเจเจแล้วนะไรเตอร์
-
นึกอยู่แล้วเชียวว่าต้องฝัน อิิอิ
ดีใจจังที่คุณเท่ห์รู้ความจริงในใจของยัยเกดแล้ว โฮ๊ะๆๆ
-
ยัยคุณเกดนี่ท่าทางร้ายไม่เบา ต้องจัดการด่วนเลยฮะ
-
ฮิฮิฮิ.....จิ้นตามเต็มที่ อายว่ะ
-
555+ อายแทนคุณเท่ห์อ่ะ 555+ :m20:
-
อิอิ แอบทำเล็กๆน้อยๆค่ะ
(http://i234.photobucket.com/albums/ee183/kaporzung/papa.jpg)
-
จะมีบทของเทห์จังอีกมั้ยเนี่ย ฮิฮิ :z1:
-
หืมมม อารมณ์หดหาย เข้าใจมั้ยยยยย ไรเตอร์
อ่านแล้วค้างงงง
-
พี่เท่ห์นี่ชักจะเป็นเอามากแล้วเน้อ ขนาดเก็บเอาไปฝันแล้วนะนั่นนะ
แต่ รีบๆหน่อยนะครับ ยิ่งตอนนี้เจเจไม่อยู่ด้วย ทางสะดวก เดียวผมดูต้นทางให้ อิอิอิ
-
โถ สุดท้ายก้ฝัน
-
ถ้าน้องเจเจกลับมาแล้วจะช่วยพ่อเทห์ยังไงบ้างเนี่ย อิอิอิ :mc4:
o13 o13 o13
-
ตามทันแล้วค่า
เจเจ น่าร๊ากสุดๆอ่ะ เด็กอะไรเนี่ย เด๋วจิ๊กมาเลี้ยงซะเองเรย
ปล. เพิ่งเข้าเล้ามาไม่กี่วันถามหน่อยค่ะ ว่ากดบวกกันยังไงเหรอค่ะ
-
ยังไม่มาเลยแงๆๆๆ
-
.
.
เอิ่ม คุณเท่ห์คะ พลาดไปแ้ล้วค่ะเนี่ย
ฝันไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ
-
สมน้ำหน้าชะนีเกดเน้อออ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
:haun4: :haun4: :haun4:เท่จังงง ลุ้นหายใจติดขัดตาม ที่แท้ก็ฝันนน อารมเสียย :serius2:
นั่งรอที่แบบไม่ฝันคับบ
-
อิอิ แอบทำเล็กๆน้อยๆค่ะ
(http://i234.photobucket.com/albums/ee183/kaporzung/papa.jpg)
รูปคุณเกดน่ากลัวมั้กๆ แต่สวยมากเลยครับ
ทำเก่งดี
-
อยากอ่าน อยากอ่าน อยากอ่าน
-
น่าสงสารคุณเท่ห์ที่แท้ก็แค่ฝัน :z1:
-
ขอโทษด้วยนะครับ ที่เมื่อวานลืมมาต่อ ... ที่จริงแต่งไว้จะเสร็จแล้ว ...
ขอบคุณAW สวยๆจากคุณ kaporzung ด้วย สวยกว่าของผมอีก ... รูปนี้เจเจน่ารักเว่อร์
บางคนบ่นคิดถึงเจเจกันใหญ่แล้ว ... ให้เจเจไปเที่ยวก่อนครับ ... เพ่เต้กับป้อเท่ห์จะได้อยู่ด้วยกันบ้าง
แต่เรื่องราวมันจะราบรื่นมื่นชื่นอย่างนั้นเหรอ...
ไม่รู้สิ...ติดตามอ่านกันครับ
.................
ตอนที่ 30.2 จบตอน...อารมณ์ไม่จบ
ผมออกมาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็โทรเข้าไปในบริษัท
“อัลโหลคุณอรครับ วันนี้ผมมีเซนต์เอกสารอะไรสำคัญบ้างครับ” โทรหาเลขาหน่อยครับ ... เช็คตารางงาน
“อ๋อ ก็มีบางตัวอ่าค่ะ แต่ก็ด่วน ทำไมเหรอค่ะ คุณเท่ห์จะไม่เข้าออฟฟิสเหรอค่ะ” คุณอรดูงานแล้วบอกผมกลับมา
“ประมาณนั้นอ่าครับ วันนี้ผมรู้สึกเพลียๆ เลยอยากจะพักซักวันนึง ยังไงถ้ามีอะไรด่วนก็โทรหาผมได้เลยนะ” ก็เมื่อคืนทั้งมึนๆ แถมยังไม่ได้นอนอีก
“อ๋อค่ะ ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้ามีอะไรเข้ามา อรจะโทรแจ้งให้ทราบนะค่ะ”
“งั้นแค่นี้นะ”
“ค่ะ สวัสดีค่ะ”
พอวางสายจากคุณอรเสร็จผมก็ออกมาข้างนอก นายเต้อยู๋ไหนน้า ... จะเริ่มพูดอะไรกับมันดีหว่า
นั่นไงอยู่ตรงในครัวนี่เอง
“ทำอะไรอยู่เหรอครับ น่าทานจังเลย” รู้สึกเหมือนเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันเลย มีแฟนทำอาหารให้กินตอนเช้า
“ทำอาหารเช้าให้คุณนั่นแหละครับ อ้าว แล้วทำไมแต่งชุดนี้ละครับ ไม่ไปทำงานเหรอ” นายเต้ตอบคำถามผม พร้อมกับถามกลับเมื่อหันหลังมาเห็นผมในชุดลำลองธรรมดา
“อ๋อ คือชั้นรู้สึกเหมือนไม่ค่อยสบาย เลยอยากพักผ่อนมากกว่า” ผมตอบนายเต้ไป พร้อมทำหน้าเนือยๆใส่
“จริงเหรอครับ ผมว่าคุณสำออยมากกว่า” อะไรวะ ... สำออยที่ไหนกัน
“ไม่น้า ... นี่นายลองแตะหน้าผากชั้นดู” ผมพูดปุ๊บก็จับมือมันมาวางบนหน้าผากผม
“ไง ตัวร้อนป่าว” ผมถามไป พร้อมยิ้มให้นายเต้เห็นฟันครบสามสิบสองซี่
“ตอนนี้เหมือนจะยังไม่เป็นอะไร ... แต่ต่อไปอาจจะไม่แน่” จึ๋ยยย ทั้งน้ำเสียง สีหน้า แววตา เล่นเอาผมต้องปล่อยมือมันเลย ไรว่ะ ดุชิบหาย
“เฮ้ออ ผมว่านับวันคุณเท่ห์จะเด็กกว่าเจเจนะครับเนี่ย” นี่มันบ่นคนเดียว หรือมันหลอกด่าผมละเนี่ย
“นี่ครับ ทานอาหารเช้า แล้วก็ไปพักผ่อน จะได้หายป่วยไวๆ” นายเต้เอาอาหารเช้ามาวางไว้บนโต๊ะให้ผม ส่วนผมก็เดินตามมานั่งโต๊ะ
“อู้หู ... น่ากินจังเลย” น่ากินดีครับ มีอะไรไม่มาก เป็นพวกไข่ดาว ไส้กรอก แล้วก็แฮม
“ติ้งหน่องงง ติ้งหน่องง” เสียงออดหน้าห้องครับ ใครมาแต่เช้าเนี่ย
“เดี่ยวผมไปเปิดเองครับ” นายเต้หันหน้ามาบอกผม แล้วเดินออกไปดูที่ประตู ผมเห็นอาหารเช้าในจานก็หิวเลยครับ จับส้อม จับมีด บีบซอส กินกันเลย
“อรุณสวัสดิ์คะ คุณเท่ห์” เอ่อ ... เสียงนี้ เล่นเอาอิ่มอาหารเลย
“อ้าว คุณเกด อรุณสวัสดิ์ครับ” นี่มาแต่เช้าเชียว กะว่าจะมาทำดีให้ลืมเรื่องเมื่อคืนหรือไง
“พอดีว่าเกดมีชาสมุนไฟรดอกคำฝอยอยู่นะคะ เลยเอามาให้คุณเท่ห์ดื่ม จะช่วยให้สร่างเมามากขึ้น เห็นเมื่อคืนคุณเท่ห์เมาซะ เกดกลัวว่าจะเมาค้างนะคะ” คุณเกดพูดพร้อมกับวางขวดชาที่บรรยายสรรำคุณข้างต้นไว้บนโต๊ะที่ผมนั่งทานอาหารเช้า
“ครับ ขอบคุณคุณเกดมากนะครับ ผมสร่างเมาแล้วแหละครับ ตอนนี้แค่เพลียๆ เพราะเมื่อคืนผมหนักไปหน่อย ... ใช่มั๊ยนายเต้” ผมพูดไป มองนายเต้ยิ้มไป สังเกตสีหน้าของคุณเกดที่เปลี่ยนจากยิ้มๆ กลายเป็นพยายยิ้มขึ้นมาทันที
“เอ้อ นายเต้ ขอไข่ลวกให้ชั้นกินหน่อยสิ บำรุงหน่อย จะได้มีแรงทำต่อ” ผมไม่รู้เหมือนกันนะครับ ว่าที่ผมพูดสองแง่สามง่ามแบบนี้ คุณเกดจะคิดอย่างนั้นรึป่าว แต่ผมว่าเธอคิด เพราะ...
“ฮ่าๆๆ คุณเท่ห์นี่ตลกจังเลยนะคะ ... เมื่อคืนทำงานดึกทั้งคืนนะสิ ไงก็ผย่าหักโหมนะคะ เกดขอตัวก่อนแล้วกัน จะแวะมาทักทายใหม่นะคะ” เธอเป็นคนที่เสแสร้งได้เก่งจริงๆนะครับ ผมนับถือ
“ครับ ขอบคุณคุณเกดสำหรับชาด้วยนะครับ นายเต้ไปส่งคุณเกดด้วย” ผมพูดจบก็ตัดไส้กรอกขึ้นมากินต่อสบายใจ คุณเกดคิดว่าน้ำชาติดสินบนขวดนี้จะทำให้ผมลืมเรื่องเมื่อคืนเหรอ ... ฝันไปเถอะ
“คุณเท่ห์ เมื่อคืนคุณทำอะไร ถึงเพลียๆ อย่าบอกนะว่าคุณกับ คุณ ....” นายเต้เดินกลับมาจากส่งคุณเกดหน้าห้อง แล้วก็มาถามในสิ่งที่ผมพูดกับคุณเกดไปเมื่อครู้ พร้อมกับชี้ไม้ชี้มือ มาทางผม และเหมือนจะชี้ไปทางห้องคุณเกด ... คิดอะไรของมันเนี่ย
“จะบ้าเหรอ ชั้นไม่ได้มีไรกับเค้าซะหน่อย นายอย่ามามั่ว” ทำไมชอบยัดเยียดเราให้คุณเกดจังเลย ไอ้เวย์ก็เหมือนกัน
“อย่ามาโกหกผม เห็นเมื่อคืนกว่าจะกลับถึงห้อง ก็สายไปเกือบครึ่งชั่วโมง ใครมันจะไปรู้” นั่น คิดไปนั่นแล้ว
“ชั้นไม่ได้เพลียเพราะเรื่องเมื่อคืน แต่ชั้นเพลียเพราะเรื่องเมื่อเช้า” ผมพูดไป ทำตากรุ้มกริ่มใส่นายเต้ไป มองหน้าของนายเต้ สลับกับมองเท่ห์จังของตัวเอง
“อึ๋ยยย ไอ้ลามก คุณไปทำอะไรมาถึงเพลีย” ตอนนี้หน้าของนายเต้แดงมากเลยครับ ... เขินละสิ
“ก็แค่สำเร็จโทษมัน โทษฐานทำให้นายตกใจ เมื่อตอนเช้าไง” ก็มันไม่ยอมหดนี่ ... เลยต้องเอาออก
“หื่นนนนนนนน !!!!!!” พูดเสร็จมันก็เดินเข้าไปในมุมครัวครับ .... นี่ผมหื่นจริงๆเหรอเนี่ย ... ไม่มั้ง
“นายเต้ ขอไข่ลวกด้วยยยยยย”
ทานอาหารเช้าเสร็จผมก็มานั่งดูทีวีกับนายเต้ ที่นั่งดูอยู่ก่อนแล้ว เอ... เห็นว่าจะออกไปกับเพื่อน ... แต่ไม่ยักจะไปอาบน้ำ แต่งตัว
“ทำไมไม่ไปพักผ่อนละครับ ...” นายเต้พูดทั้งๆที่ตายังดูทีวี ... จะอะไรนักว้า แค่ซีรีส์เกาหลีนี่ มันดึงดูดมากกว่าผมนักเหรอ
“ยังไม่ง่วง คนเพิ่งตื่นจะให้ไปนอนได้ไง” ผมตอบไป ตาก็มองดูว่าพระเอกซีรีส์เกาหลีคนนี้ดูดีกว่าผมตรงไหน
แล้วมันก็เงียบ ...
อะไรนี่ติดซีรีส์ไม่สนใจคนรอบข้างเลยเหรออย่างงี้มันต้อง ...
“เอ๊ยย อะไรของคุณ มาเปลี่ยนช่องผมทำไม ผมจะดูซีรีส์” โวยวายเชียว
“ชั้นจะดูข่าวสารบ้านเมือง นายนี่ไม่ไหวเลย” ผมยึดรีโมทไว้ครับ ดูๆหน้ามัน ขำชะมัด
“แต่ผมมาดูก่อนคุณ” นั่นไง ที่เงียบไปก็คิดคำจะพูดสินะ
“แต่นี่มันทีวีชั้น ชั้นซื้อ ชั้นจ่ายค่าไฟ” เอากับผมสิ ... นายจะเอายังไงละทีนี้
“ถ้ามีเจ้านายแบบนี้ ...
ผมลาออกดีกว่า” เอ๊ยยยย เปลี่ยนช่องให้ก็ได้เว๊ย
“ขอบคุณครับ” นั่น นั่งยิ้มหน้าแป้นเชียว
ผมไม่ได้กลัวนะครับ
แค่ไม่อยากหาพี่เลี้ยงใหม่ให้เจเจ
เชื่อผมหน่อยสิ ....
“อัลโหลว่าไงมึง มาถึงนานยัง” นั่งไปซักพัก นายเต้ก็โทรศัพท์เข้าครับ สงสัยเพื่อนโทรมามันเดินไปคุยห่างจากผมพอประมาณครับ
“เอ๊ยยย ทำไมเป็นงั้นวะ แม่งเหี้ยจริงๆ” ดูมันคุยกันดุเดือดดีนะครับ ... สงสัยเพื่อนมันจริงๆ ... กิ๊กเกอะที่เคยคิดไว้ น่าจะหายไป
“แล้วมึงจะเอาไงต่อ” ดูเหมือนอารมณ์จะเย็นขึ้นแล้วนะครับ ... แต่ไม่แน่ กับนายบอย มันยังพูดแบบนี้เลย
“เอ๊ยยย จะดีเหรอวะ เจ้านายกูอยู่” นั่นๆๆ มีชื่อผมเข้าไปเกี่ยวข้องแล้ว
“คืนเดียวเหรอวะ ...จะดีเหรอกูไม่กล้าวะ” มันจะทำไรกันวะ คืนเดียว ไม่กล้า ผมอยู่ นี่นายเต้จะ...
“อะไรนะ ... ให้มึงจัดการเองเหรอ” โอ้นี่นายเต้จะโดยถูกกระทำเหรอเนี่ย ... ใครกันนะ หูผมตอนนี้พยายามขยายให้กว้างๆครับ ... จะยินที่สองคนนี้คุยกัน
“กูไม่แน่ใจวะ ... มึงลองดูเองแล้วกัน ถ้าได้ก็ดี” นี่ทำไมนายเต้ใจอ่อนแบบนี้นะ ... ไปยอมเค้าได้ยังไง ... โอ๊ยยย ผมปวดใจ T T
“อ่ะนี่คุณ เพื่อนผมจะคุยด้วย” อ๊ะ ... จะคุยกับผม
“เพื่อนนายจะคุยกับชั้น ??? ” จะคุยเรื่องไร ... หรือจะถามประสบการณ์จากผม ... บ้าไปแล้ว ผมไม่เค๊ยยยย
“สวัสดีครับ” ผมกรอกเสียงสุภาพๆผ่านทางสายโทรศัพท์
“สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนของเต้นะครับคุณเจ้านายเต้” เพื่อนของนายเต้ ... เจ้านายของนายเต้ ...
“ผมชื่อเท่ห์ครับ” บอกชื่อผมไปดีกว่ามั๊ย อย่างน้อยๆจะได้สื่อสารกันง่ายขึ้น
“ครับ สวัสดีครับคุณเท่ห์ ผมชื่ออ๊อฟนะครับ เป็นเพื่อนของเต้ พอดีว่าตอนนี้ผมมีปัญหาเรื่องที่พักนิดหน่อยนะครับ ไม่ทราบว่าจะรบกวนไปหรือเปล่า ถ้าจะขอไปพักกับเต้มันชั่วคราวนะครับ” หือออ มาอยู่ที่คอนโดด้วย ... จะดีเหรอวะ ... อย่างงี้ก็มาขัดอ่าดิ ผมเหลือบตามองนายเต้ ที่ทำท่าเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ ... อะไรกันนี่ เพื่อนนายนะ จะเอาไง
“เดี๋ยวผมถามเต้ก่อนนะครับ” ผมตอบปลายสายไป
“แต่ไอ้เต้มันบอกว่าแล้วแต่คุณนี่ครับ ถือว่าสงสารลูกนกลูกกาเถอะครับ ถึงสายใต้ตั้งแต่ตีสี่ ดันทุรังไปบ้านแฟนที่รังสิต เจอเค้านอนกกกับคนใหม่ ใจมันสลายแทบขาดใจ แล้วอย่าให้ผมพบเจอคนใจร้ายอีกเลยนะครับ” ดูๆครับ ดูที่มันพูดไป บีบน้ำตาไป นี่ถ้าผมไม่ให้มันมาพักด้วยนี่ จะกลายเป็นคนใจ้รายทันทีเลยใช่มั๊ย ... แต่ห้องผมก็ไม่ใช่สถานสงเคราะห์ซะหน่อย
“โอเคครับ ถ้ามันทำให้คุณเท่ห์ลำบากใจ ผมก็จะไม่รบกวน ผมเข้าใจครับ ยังไงผมขอคุยกับเต้หน่อยได้มั๊ยครับ สงสารเต้จริงๆมีเจ้านายแบบนี้ ... ผมคงต้องคุยกับเค้าให้เค้าหางานใหม่แล้วแหละครับ” หึหึหึ มามุกนี้เลยเหรอ นึกว่าผมจะยอมง่ายๆเหรอ
“โอเค นายมาพักห้องชั้นได้ แต่แค่ระยะสั้นๆนะ มาถูกป่าวละ” ร้ายกันทั้งก๊วนจริงๆ มีขู่ผมด้วย แล้วผมจะไม่ยอมได้ไง
“โอ้วววว มายย ก๊อดดดด อุ๊บบบ ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมถามทางกับเต้ก็ได้ครับ ขอบคุณคุณเท่ห์มากนะครับ เดี๋ยวเจอกันนะครับ” เหอะๆ อะไรกันเนี่ยเพื่อนนายเต้คนนี้ แปลกๆจัง
“เอานี่ นายเต้ เพื่อนของนายจะคุยกับนายเรื่องการเดินทาง” ผมเรียกนายเต้มารับโทรสัพท์ไปคุยต่อ
“และที่ชั้นยอมเพราะเห็นแก่เพื่อนมนุษย์ อย่าคิดว่าชั้นเห็นแกนายละ” ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าทำไมต้องพูดแบบนี้ แบบศักดิ์ศรี อย่างงี้มันต้องรักษาฟอร์ม
“ครับๆๆ ก็ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณนี่ ยังไงก็ขอบคุณแทนไอ้อ๊อฟมันด้วยนะครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปคุยกับเพื่อนก่อนแล้วกันนะครับ” เฮ้อออ ... เจเจไม่อยู่ทั้งที ยังมีเพื่อนนายเต้มาอีก ... อุตส่าห์หยุดงาน .... เศร้า
“พระเอกซีรีส์คนนี้หล่อเหมือนกูดีแฮะ... ”
............................................................................................
เหอะๆ ... จบซะงั้น ... แย่เนอะ ไรเตอร์คนนี้
อย่าด่ามันเลยครับ ... สงสารมัน ...
:m31:
-
สงสารคุณเท่ห์เสียจริง 5555
แต่ไม่แน่น้า อ็อฟอาจจะทำให้อะไรๆดีขึ้น
ไรเตอร์สู้ๆค่ะ
-
:call:
แล้วจะมาอีกไหม ? อิอิ
ติดงอมแงม ++
-
มีก้างมาขวาง ซะนิ
ทำไงดีครับ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
555 คืนนี้ระวังตัวให้ดีเถอะคุณเท่ห์ ระวังจะโดนอ๊อฟลักหลับนะคับ :laugh: นังมารร้ายเกดเข้ามาเลย ปากอย่างเธอต้องมาเจอกับอ๊อฟ :laugh: ศึกนี้อย่างมันส์
-
ขอบอกว่าพออ่านจบ นั่งตามึนมากแบบ :เฮ้อ:
มีมารมาตลอดเลยเนอะคุณเท่ห์
-
มารคอหอยอีกแล้ว นายเท่รู้สึกจะไม่ค่อยเท่ห์แล้ว เริ่มจะต๊องนิดๆแล้ว
-
เอิ่ม นึกว่าคุณเท่ห์จะสลด ที่อดสวีท
กะลังจะสงสารอยู่ละ ถ้าไม่เจอประโยคเนี้ยะ
“พระเอกซีรีส์คนนี้หล่อเหมือนกูดีแฮะ... ”
:angry2: เป็นไรมากป่าวเพ่
-
เออ อ๊อฟมาก็ดี เอาอ๊อฟให้คุณเวย์ดามอกไปซะ
ส่วนเต้ก็อะจึ๋ย ๆ ๆ กับคุณเท่ห์ อิ อิ
-
:เฮ้อ: สงสารคุณเท่ห์เนอะ
ไม่ได้แอ้มซะที
มีก้างมาขวางเยอะจังเลยอ่ะ
ไรเตอร์ขา ให้คุณเท่ห์ได้มีความสุขกับเต้บ้างจิค่ะ :กอด1:
-
สงสัยอ๊อฟจะมาเป็นผู้ช่วยมากกว่าก้างนะเนี่ย ^^
-
คุณเท่ห์คงแอบเซ็ง แหมแหม นานๆๆทางจะสะดวก ดั๊น มีมารมาขวาง..
แต่ไม่แน่นะ เพื่อนคนนี้อาจเป็นกำลังสำคัญในการพิชิตใจน้องเต้ก็ได้
-
อย่างคุณเกดถ้ามาเจออ๊อฟต้องมันส์แน่ๆเลย อิอิ
-
อิอิอิ :m20: เท่ห์อด
-
ตอนท้ายยังไม่วายชมตัวเอง :เฮ้อ:
แล้วนี้คุณอ๊อฟมานอนด้วยจะเป็นไงหว่า อิอิ
รีบมาต่อไวๆเน้ออออ :กอด1:
-
ขอบคุณที่ชมผลงานน้าคร๊ะ อิอิ
ตอนนี้สั้นอ่า แอบคิดถึงเจเจด้วย เจเจจารุ้มั้ยนะว่าพ่อตัวเอง ทั้งกะล่อน เจ้าเล่ห์ หื่นนนน แค่ไหน 555
-
ได้อยู่กันสองคนแล้วแท้ๆๆยังจะมีก้างชิ้นโตมาอีกอ่ะ
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
ดู ๆ แล้วคุณเท่ห์นี้ออกแนว เพ้อ ๆ นะ 555+
-
คุณท่ห์ระวังโดนอ๊อฟจับกินน้าาาาาาาาา
-
อุสาห์หยุดงานเนอะคุณเทห์ อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
คุณเท่ห์เกิดอาการเกลียมัวขั้นเริ่มต้นแล้วอ่ะ 555 นี่ขนาดไม่ได้เป็นอะไรกันยังเกรงใจขนาดนี้
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยย
กลัวทำมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มีเวลาที่จะอยู่กันอีกเยอะแยะ
มีมารวัน สองวัน ไม่เท่าไหร่หรอกน่านะ
ไรเตอร์ว่าไง
ผมคิดถูกหรือแพง เอ๊ย หรือ ผิด
อิอิ
จะงาบลูกจ้างซะแระ เข้าตำรา สมภารเฒ่าเหมาไก่วัด
ขอให้ได้ :oo1: กัน เร็วๆ 55555555555555+
(รูปข้างบนแทนคำว่าไรน้า ใครรู้บอกที ฮี่ ฮี่ )
-
น่าสนุกอ่ะ :laugh: :laugh:
ไรเตอร์เอามาอีกด่วน o11
-
พ่อเท่ห์อดเจาะไข่แดง :laugh: :-[
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ก้างมาแล้วป้อเท่ห์ ขนาดไม่มีก้างป้อเท่ห์ยังทำอะไรเพ่เต้ไม่ไดเล้ย
ไร้น้ำยาจริงๆต้องให้เจเจสอน5555
-
“พระเอกซีรีส์คนนี้หล่อเหมือนกูดีแฮะ... ”
คุณเท่แรงอ่ะ
หลงตัวเองเว่อมากกกกก
555
-
:laugh: :laugh: สงสัย คุณเท่ห์นี่ต้องทำใจซะแระ คงอีกนานละเนี่ย :m20: :m20:
-
....อ๊อฟเพื่อนนายเต้คนนี้ท่าทางกวนใช่ย่อย น่าให้ไปพูดกวนใส่คุณเกดเนอะท่าจะสนุก
คุณเกดคะ ด้านได้อีกไหมคะนี่ คุณเท่ห์ลุกขึ้นมาพูดลาก่อนกลับแบบนั้นคุณเกดยังคิดว่าคุณเท่ห์ตามคุณไม่ทันอีกรึ
โหหน้าคุณเกดนี่ใช้รองพื้นอะไรเนี่ยะ (จะได้ไม่ซื้อมาใช้...)
-
อย่าเครียดไปเลยคุณเท่ห์!
ถือซะว่าอาจจะมีคนช่วยพิชิตใจนายเต้ก็ได้นะ
ฮี่ๆ
-
บุญมีแต่กรรมบัง อุตส่าห์ที่จะได้อยู่กับเต้สองต่อสองแล้วเชียว :เฮ้อ: ทำใจซะนะพี่เท่ห์รอโอกาสหน้าละกัน :bye2:
-
ท่าทางตอนต่อไปน่าจะสนุก
พอมีอ๊อฟมาอยู่ด้วยแบบนี้
ุคุณเท่ห์จะทำคะแนนได้ยังไงล่ะ?
ฮ่าๆๆๆ
-
เอ้า อยู่ดีดีหมดตอนไปซะงั้นไปแบบสายฟ้าแลบเลย
ไอ้คุณพี่เกตครับอย่า...ให้มันมากนะครับเดียวโดน โดนอะไรดีนะ
คุณเทห์มีมารมาขวางอีกละ หรือว่าเป็นนายฟ้ามาช่วยกันแน่นะ
คิดถึงเจเจงะ
-
โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆ เพื่อนเค้าแรงจริงๆ 555+
สมที่เป็นเพื่อนกันจริงๆ
เอ๋ แต่รู้สึกว่าตอนนี้คุณเต้ จะมีอำนาจมากกว่าคุณเท่ห์อีกนะนี่ :jul3:
-
คุณเท่ห์
แกนี่ต๊องๆจริง
:laugh:
คิดถึงเจเจอ่ะ
-
คุณเท่ห์ฟอร์มเยอะนะ
แหม้ยอมเกือบทุกอย่างแล้วนะนี่
-
ก้างงงงงงงงงงงงงงงงง เบ่อเร่อเลย >.<
-
อะไรกันนี่ เราออกบทมาแค่เสียง
ก็โดนคนวางหมากไว้หมดแล้ว
ทั้งเป็นก้างชิ้นใหญ่ เป็นนายฟ้า
เป็นซาตาน เป็นบลาๆๆๆ
เด๋วจะได้รู้กันว่า คนอย่างอ๊อฟจะทำอะไรได้
ฮ่าๆๆๆ หัวเราะกับความร้ายของตัวเอง
-
ขอให้คุณนังเกดเจอกับออฟซี่ไวๆ แล้วกัน เอิ๊กกกก
ส่วนคุณเท่ห์นี่โอกาสมันมีไม่บ่อยนะปล่อยน้องเต้ได้งัยฟร่ะครับ 55+ :impress2:
-
นังเกด...ยังไม่ละความพยายามนะเนี้ย
ปล.คิดถึงน้องเจเจสุดที่รักจังเลยคร้าบบบ
-
ตอนแรกคิดว่าอ๊อฟเป็นผู้หญิงซะอีก เหอะๆๆ ทำไมหว่า
ว่าแต่มีอ๊อฟมาค้างด้วยงี้ เทห์จังก็ไม่ได้ออกมาเล่นดิ :m20:
จับอ๊อฟคู่กะเกดเลยล่ะกัน o13 o13 o13
-
ออฟมาต้องมีอะไรสนุกๆ
เกิดขึ้นแน่ๆใช่ไหมไรท์เตอร์ :pig4:
-
ตอนแรกคิดว่าอ๊อฟเป็นผู้หญิงซะอีก เหอะๆๆ ทำไมหว่า
ว่าแต่มีอ๊อฟมาค้างด้วยงี้ เทห์จังก็ไม่ได้ออกมาเล่นดิ :m20:
จับอ๊อฟคู่กะเกดเลยล่ะกัน o13 o13 o13
กระผมไม่อยากคู่กับนังกรด เอ้ย นังเกดนะครับ
-
cool
-
ตอนนี้ก็อารมณ์ค้างอีกตามเคยยย
อ้ากกก
น..งเกดไมมานหน้าด้านขนาดนี้นะ
คุนเท่ห์ทำไรก็ได้กำจัดมานออกไปให้พ้นทางเร็วๆๆ
แบบว่าเหม็นขี้หน้ามานมากกกกเลยย
-
^^
-
อ่า ใช่ค่ะ ค้างเลย
ยังไงก้อจะรอค๊าาาา
อบากอ่าน NC ของเต้ กะ คุณเท่ จังเลยอ่า request ค่ะ request ^^
แอบหื่นอีกแระ แฮ่ๆ
-
สมน้ำหน้าชะนีเกด
ขอให้อ๊อฟเป็นแม่สื่อด้วยเถอะเพี้ยยงงงงง :call: :call:
-
เด๋วนี้ไรเตอร์ดื้อหรอ มาลงช้า เด๋วจะจับน้องเจเจไปเป็นตัวประกัน จับกุมกลางอากาศเลย หิหิ
-
ก้างชิ้น..หย่ายยยยยยยยยยยยย
-
Thank you,
Lovely story, miss JJ a lot.
-
:laugh: :laugh:
-
ยิ่งอ่านยิ่งสนุกค่ะ
:3123: :3123:
-
:a5:
คิดถึงเจเจแล้วนะนิ
-
เพิ่มตัวป่วนมาอีกแล้ว อิอิ
-
ป้อเท่ห์คับ.... ไปทำบุญซะเหอะ เจอก้างตลอด :laugh:
หื่นจริงๆเลยพ่อคุณ น้องเต้เขากลัวหมดเเล้ว กรั่กๆ
ค้างจริงๆเลยครับ เเต่ไม่เป็นไร รอได้
เป็นกำลังใจให้ครับผม :L2: :L2:
-
เอะอะก็วาตัวผมเป็นก้าง
ผมคืออ๊อฟในเรื่องนี้เองแหละ
ฮ่าๆๆ อุตส่าอ้อนไรเตอร์ให้เขียนถึงเราบ้าง
-
หวังว่าอ๊อฟจะช่วยจัดการคุณเกดให้ไปพ้นๆ ทางรักของเพื่อนหน่อยน่ะ
-
ติดตามกันต่อไป
พรุ่งนี้แฟนคลับเจเจไปทำบุญกันที่ไหนครับ
-
คุณเทห์งานนี้พูดได้คำเดียวว่า อด :m20:
-
พยายามเข้านะพี่เทห์เดียวได้เองแระ o13
-
โหยย
ไรเนี่ยย
นังอ๊อฟ
ขัดจังหวะจริงๆเลย
พับผ่า
-
เข้ามารอพี่เท่ห์กะน้องเต้ค่ะ :กอด1:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :z10: :z10:
-
ปล. ขอโทษที่มาสายครับ ... พอดีว่าวันนี้ท้องเสีย ... แล้วช่วงนี้ไปฝึกงานด้วยครับ เลยไม่ค่อยได้แต่งเท่าไหร่
เมื่อก่อนแอบแต่งที่ฝึกงานได้บ้าง หลังๆงานเข้ามากขึ้น ... จะมาแต่งตอนค่ำ ... ก็ต้องให้เวลาข้าวใหม่ปลามันอย่างผมอีก
เอาเป็นว่าหลังจากนี้จะมาไม่เป็นเวลาเท่าไหร่นะครับ ... แต่จะไม่หายไปแน่นอน ...
ปล.ที่ 2 อย่าเพิ่งคิดว่าอ๊อฟจะมาร้ายครับ ... ศึกษาตัวละครนี้กันก่อน ... ตอนนี้รับรองรู้ดำรู้แดงแน่ ...
ปล.ที่ 3 คิดถึงเจเจเหมือนกันครับ ... ตอนหน้ามาแน่ ... แหะๆๆ
สนุกกับการอ่านนะครับ !!!!
ตอนที่ 31
“ถึงไหนแล้วมึง”
“ถึงหน้าคอนโดแล้ว”
“เออ ชั้น 17 ขึ้นมาเลย”
มาถึงแล้วครับ เพื่อนตัวแสบของผม ที่คืนนี้จะมานอนที่คอนโดของผมด้วย ... ไม่ใช่สิ คอนโดของคุณเท่ห์เค้าต่างหาก อันที่จริงมันกะจะมานอนบ้านแฟนมันครับ แต่เหตุไฉนก็ไม่รู้ ไปๆมาๆ แฟนมันพากิ๊กมานอนด้วย ... มันคงคิดจะเซอร์ไฟรส์แฟนมัน เลยไม่ได้โทรบอกล่วงหน้า ... สุดท้ายเป็นไงละ เซอร์ไฟรส์ตัวเองเลย ... ดีนะครับเนี่ยที่คุณเทห์อนุญาตให้มาค้างด้วย ....
“ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่อง” มาแล้วครับ เพื่อนผม
“ไงมึง มาถึงเร็วนี่” ผมเปิดประตูทักมันไปครับ ... แต่ดันไม่ใช่มัน
“น้องเต้ครับ พี่เวย์เองครับ คิดว่าใครเหรอ พูดซะสนิทสนมเชียว” คุณเวย์นั่นเองครับ ... นึกว่าไอ้อ๊อฟ
“อ๋อ ผมกำลังรอเพื่อนนะครับคุณเวย์ นึกว่ามาถึงแล้ว เห็นบอกว่าอยู่ใต้คอนโดเมื่อกี้” ผมเปิดประตูให้คุณเวย์เข้ามาครับ
“อ๋อครับ ไอ้เท่ห์อยู่มั๊ย มันเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมไม่ไปทำงาน” คุณเวย์เดินเข้ามาแล้วถามถึงคุณเวย์ครับ แต่คงจะไม่อยากจะได้คำตอบจากผมเท่าไหร่ เพราะตอนนี้เดินไปหาคุณเท่ห์ที่มุมรับแขกแล้ว
“ไงมึง เมาค้างหรือไงวะ ทำไมไม่ไปทำงาน กูไปหาเลขาบอกหยุด” เสียงคุณเวย์กำลังนั่งคุยกับคุณเท่ห์ครับ ผมเดินไปหยิบน้ำมาให้คุณเวย์
“เออ อย่างหนักว่ะเมื่อคืน แม่งตื่นมาไปทำงานไม่ไหวเลย” น่าน โกหกไปเรื่อยครับ แถวบ้านเค้าเรียก สตอ...
“น้ำครับคุณเวย์” ผมวางแก้วน้ำไว้ให้คุณเวย์แล้วลงนั่งบนโซฟาอีกตัวนึง
“ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง” ใครมานะ กดออกซะ เยอะแยะ
“มาแล้วครับ มาแล้ว” ผมวิ่งไปเปิดประตูที่หน้าห้องครับ ถึงตอนนี้เสียงออดก็ยังไม่หยุดดัง
“อ้าวไอ้อ๊อฟ จะกดออดหาพ่อมึงเหรอ” เป็นไอ้อ๊อฟนั่นเองครับ
“อ้าว ชั้นคิดว่ามันเสียไง เพราะชั้นกดไปชั้นไม่ได้ยิน เลยลองกดให้หลายๆครั้ง ทำไมยะ ก็คนมันไม่เคยอยู่คอนโด ไม่ได้จับผู้ชายรวยๆได้อย่างหล่อน” เอาแล้วครับ ภาษาการพูดของมันมาแล้ว
“จับผู้ชายเหี้ยไรมึง กูมาทำงาน เอาๆเข้ามา” ผมเปิดประตูให้มันเข้าในห้องมาครับ กระเป๋ามันใหญ่โตเชียว
“ใครจะไปรู้ อยู่ๆไปอาจจะได้สามี แบบไม่ต้องมีลูกก็ได้ ชั้นได้ยินแค่เสียงคุณเท่ห์อะไรนั่น นั่งจิ้นหน้าไว้แระ ว่าต้องหล่อแน่ๆ” มันเดินลากกระเป๋าเข้ามา พร้อมกับพรรณนาเรื่องต่างๆให้ผมฟัง
“มึงนี่ประสาทสัมผัสจะดีเกินไปแล้วมั้ง มาตามมาทางนี้ กูจะพาไปแนะนำตัว” ผมพูดพร้อมเดินนำมันไปครับ
“ว้ายยย แรงอ่า ทำอย่างกะกูเป็นอะไรกับมึง แนะนำตงนำตัว อย่ามาคิดนะย่ะหล่อน ฟ้าผ่าตายเลย” เอากับมันเข้าไป
“อย่าพูดมาก ตามมาอิดอกกกก” ขอไม่สุภาพกับมันหน่อยครับ ดัจริตชิบหาย
“คุณเท่ห์ คุณเวย์ครับ นี่เพื่อนของผมครับ ชื่ออ๊อฟ” ผมเรียกคุณเท่ห์กับคุณเวย์พร้อมกับชี้มือไปที่ไอ้อ๊อฟ
“ส่วนอ๊อฟนี่ คุณเท่ห์เจ้านายกู แล้วนี่คุณเวย์เพื่อนเจ้านาย” ผมหันหน้าไปบอกอ๊อฟมันครับ แต่เหมือนมันจะไม่ค่อยจะรู้สึกตัว
“อ๊อฟ อ๊อฟ ... ไอ้อ๊อฟ !!!”
“เออๆๆ ชอบๆๆ กูเหมาหมดได้มั๊ย” เอ่อ ... ใครถามอะไรมัน เหมาอะไร???
“อะไรของมึงอ๊อฟ กูบอกว่านี่คุณเท่ห์และก็คุณเวย์ มึงฟังกูอยู่รึเปล่านี่” จริงๆเลยครับเพื่อนผมคนนี้ เห็นคนหน้าตาดีไม่ได้เลย
“เออหน่า กูได้ยินแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณเท่ห์” มันพูดพร้อมกับเดินเข้าไปยืนข้างหน้าคุณเท่ห์ แล้วยื่นมือไปเพื่อจะจับทักทาย
“ต้องจับมือด้วยเหรอ” คุณเท่ห์เห็นแบบนั้นก็หันมามองหน้าผมเป็นเชิงถาม และพูดถามไอ้อ๊อฟขึ้นมา
“จับสิครับ ... ก็แค่การทักทาย ไม่เห็นเสียหายอะไรนี่ครับ” ไม่ใช่ผมครับที่ตอบ ไอ้อ๊อฟเพื่อนผมครับ ... ร้ายจริงๆเลยนะมึง นี่ขนาดอยู่ได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง...หางจะโผล่อีกแล้ว
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ อ๊อฟ” คุณเท่ห์คงไม่อยากจะมีปัญหาอะไรมาก เลยยื่นมือจับเอาแบบลวกๆ แล้วยัยอ๊อฟก็เลื่อนมือเพื่อไปจับกับคุณเวย์อีกคน คุณเวย์มองหน้ามันแล้วยิ้มให้
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ น้องอ๊อฟ” พูดไปพร้อมกับยื่นมือจับมือยัยอ๊อฟ ตอนนี้เพื่อนผมยิ้มหน้าแป้นแล้วครับ ... ให้ได้กับมันสิ
“มึง ... มานี่กูจะพาของไปเก็บ” ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ ผมเกรงว่าคุณเท่ห์กับคุณเวย์จะไม่ปลอดภัยละสิทีนี้ ...
“เดี๋ยวสิมึง ... มึงอ่าปล่อยกูก่อน กูจะอยู่คุยกับคุณเท่ห์ คุณเวย์” ไม่ทันแล้วครับ ผมดึงมันเข้ามาในห้องผมเรียบร้อยแล้ว
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ... นี่มันสรวงสวรรค์หรือไรเล่า ... ทำไมมีแต่หมู่เทวดาให้เชยชมตั้งสององค์เยี่ยงนี้” เอาแล้วไงครับ องค์ลงแล้วเพื่อนผม
“เป็นอะไรอีกละมึง ... เห็นผู้ชายไม่ได้เลยนะ” ดีนะครับ ที่มันเป็นพวกที่แอ๊บต่อหน้าคนอื่นเก่ง เหยื่อมันเลยไม่ได้แตกตื่น
“นั่นเค้าเรียกว่าผู้ชายเหรอย่ะ ... นั่นอ่าเค้าเรียกว่าพ่อเทพบุตรย่ะ เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น แต่ว่า...” มันบ่นอะไรของมันไปมา พร้อมกับมองหน้ามาทางผม ชี้นิ้วด้วย ... อะไรของมันอีกละ
“แต่ว่าอะไร ....” งงสิครับ
“แต่ว่า .... คนไหนของหล่อนย๊ะ ... จะเป็นพ่อเทพบุตรสุดขรึม ดูอบอุ่น แต่แววตาเจ้าเล่ห์ อย่างคุณเท่ห์ หรือว่าจะเป็นพ่อเทพบุตรอารมณ์ดี ผู้มีรอยยิ้มละลายใจ ที่มองโลกนี้มีแต่สีชมพู อย่างคุณเวย์ละ ...” โอ้โห ... อึ้งสิครับ มันเจอสองคนนั้นยังไม่ถึงสิบนาที แค่มันมองตาก็รู้แล้วว่าแต่ละคนเป็นยังไง ... นี่สินะครับ ออฟฟี่ตาทิพย์ ... เชื่อแล้วจริงๆ
“ว่าไงย๊ะ ... คนไหนของหล่อน บอกชั้นมา ชั้นจะได้หลีกทางให้” มันพูดไปพร้อมกับเอากระเป๋าถือของมันเปิดแป้งพับขึ้นมาซับหน้า ... หลีกทาง คิดได้นะมึง
“ไม่ใช่ของกูทั้งนั้นแหละ เจ้านายกับเพื่อนเจ้านายกู มึงนี่คิดอะไรบ้าๆ” ผมพูดไปพร้อมกับยกกระเป๋าของมันไปวางไว้หน้าตู้เสื้อผ้า
“บ้าเหรอค่ะ ... อย่ามาตอแหลใส่ชั้นเลยนังซันไลน์ ชั้นมองยังไงก็รู้ไส้รู้พุงแล้ว แกจะบอกดีๆหรือให้ชั้นสืบเอง ถ้าชั้นสืบเอง หล่อนคงรู้นะว่าจะเป็นยังไง” เอาแล้วไงครับ นี่ผมคิดถูกหรือผิดนี่ ที่พามันมานอนด้วย ทำคุณบูชาโทษอีกแล้ว
“ก็ตามใจมึง ... มึงมาอยู่วันเดียวเองไม่ใช่เหรอ ... ใช้เวลาแค่ไม่ชั่วโมงของมึงสืบให้คุ้มค่าดีกว่า อย่ามาคิดมากเรื่องไร้สาระเลย แต่ถ้าจะสืบก็ตามใจ” ที่จริงผมแข็งใจพูดนะครับนั่น เพราะว่าถ้ามันสืบจริงๆ ไม่กี่ชั่วโมงมันก็รู้ แต่ก็พยายามเบี่ยงเบนความสนใจมัน
“แกท้าชั้นแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ เสร็จชั้นแน่ ... นังซันไลน์” เอ่อ ... มันเอาจริงครับ ... ขอกลับคำพูดจะโดนตบมั๊ยเนี่ย
“คุณท่ห์ คุณเวย์ ยัยเต้ มีแต่สระเอแฮะ” จู่ๆยัยอ๊อฟก็พูดขึ้นมา ทำให้ผมก็ฉุกคิดขึ้นมาเหมือนกัน
“เออ จริงด้วยวะ แล้วเด็กที่กูเลี้ยงก็ชื่อ เจเจ เว๊ย สระเอเหมือนกันหมดเลย” ผมก็กล่าวเสริมเล็กน้อย
“แหม งั้นชั้นก็แปลกแยกอยู่คนเดียวสินะ หรือจะเปลี่ยนชื่อดี เอเอ้ ดีมะ ...” เอเอ้ ... ชื่อคนเหรอครับนั่น
“พอเหอะมึง ... แค่สี่คนนี้นะ ถ้าเอาเรื่องไปเขียนนิยาย คนแต่งก็พิมพ์ถูกพิมพ์ผิด สลับกันมั่วหมดแล้ว ถ้ามีมึงเพิ่มมาอีก ... เนื้อเรื่องคงเละ” เหอะๆ ... เชื่อผมว่าอย่าเปลี่ยนชื่อเลย ... จิงมั๊ยครับ
หลังจากนั้นผมก็คุยอะไรกับมันนิดหน่อยครับ ก็เรื่องแฟนมันที่พาคนอื่นมานอน จนมันต้องระหกระเหินมาอาศัยกับผมก่อนชั่วคราว พูดไปก็สงสารมันนะครับ มันจัดว่าเป็นคนน่ารักเลยทีเดียว คนมาจีบมันเยอะแยะ แต่มันก็พวกหล่อเลือกได้ (น่าจะใช้คำถูกแล้วนะ) มันก็เลือกเอาคนที่มันรัก ... แต่คนที่มันรัก ก็มักจะเป็นคนเลวๆ ไม่ใช่แต่ผู้หญิงนะครับ ที่ชอบคนเลว เกย์ กระเทย มันก็ชอบเหมือนกัน ... ทีนี้มันคงเข็ดแล้วละครับ เพราะเห็นมันพูดๆว่า เลวสมใจกูแล้ว ขอคนดีมาให้กูเลวใส่บ้าง ... น่ากลัวจริงๆครับ ... เพื่อนผมคนนี้
ไม่ต้องสงสัยนะครับ ว่าทำไมผมกับมันถึงสนิทกัน แม้นิสัยอาจจะไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่นัก เพราะว่านิสัยของอ๊อฟ จะเป็นพวกเข้าใจความรู้สึกคนอื่น แต่ชอบแสดงออกมาอีกแบบนึง ซึ่งจะออกแนวสนุกสนาน มันเลยทำให้คนที่อยู่ข้างๆมันอารมณ์ดีตามไปด้วย ... เวลามันอยู่กับพวกผมเท่านั้นแหละครับ ที่มันจะดี๊ด๊ากรี๊ดกร๊าดโวยวาย แต่ถ้ามันอยู่กับคนไม่รู้จัก มันจะเป็นผู้ชายคนนึงที่ผู้หญิงยังหันหลังมองเลยครับ ... เป็นไงละครับ เพื่อนผมแปลกพอมั๊ย
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงคนมาเคาะประตูห้องผมครับ ...
“ว่าไงครับคุณเท่ห์ มีอะไรจะใช้ผมเหรอครับ” ผมคงเข้ามาในห้องนานพอสมควร ก็รอให้อ๊อฟมันอาบน้ำเสร็จก่อนนะครับ ว่าจะพามันออกไปหาไรกิน
“ชั้นจะมาถามว่า นายจะออกไปไหนหรือเปล่า” คุณเท่ห์ถามไป สายตาก็มองดูเข้ามาในห้องผมไป ... สอดส่องจริงๆ
“อ๊อฟมันอาบน้ำอยู่ครับ ไม่ต้องมองมาทะลุถึงขนาดนั้น ... ว่าจะพาอ๊อฟไปหาไรกินหน่อยนะครับ คุณเท่ห์มีอะไรหรือเปล่า” พอผมบอกว่าไปอาบน้ำ สายตาคุณเท่ห์ก็ลดระดับลงมามองหน้าผม แล้วยิ้มให้กว้างๆ อะไรของเค้า
“โอเคงั้น เดี๋ยวชั้นกับไอ้เวย์ไปด้วย กะจะออกไปข้างนอกเหมือนกัน ... งั้นชั้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” มันช่างบังเอิญอะไรเช่นนั้นครับคุณเท่ห์ แต่ก็เอาเถอะ ขัดอะไรเค้าไม่ได้แล้ว ...
หลังจากอ๊อฟอาบน้ำแต่งตัวเสร็จพวกเราก็พากันมาเดินที่ซุปเปอร์มาเก็ตหน้าคอนโดครับ เพื่อหาอะไรกิน นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว ผมก็หิวเหมือนกัน
“มื้อนี้กินอะไรดีครับ น้องเต้ ” คุณเวย์ที่เดินนำหน้าไป หันมาถามผมครับ
“อะไรก็ได้ครับคุณเวย์ อ๊อฟกินได้ทุกอย่างเลย” เป็นอ๊อฟครับ ที่ตอบไป ... ไม่ใช่ผม
“อ๋อครับ น้องอ๊อฟ แล้วน้องเต้ละ” ยังมิวายหันมาถามผมอีกคนนะครับ
“ชั้นอยากกินพิซซ่า กินพิซซ่ากันมั๊ย” และก็ไม่ใช่ผมอีกครับที่ตอบไป .. คุณเท่ห์เจ้าเก่าครับ
“เออก็ดี ... แล้วน้องเต้ละครับ อยากกินมั๊ย” เอ่อ คือคุณเวย์จะเอาคำตอบจากผมให้ได้เลยใช่มั๊ยครับ และที่มากไปกว่านั้น ตอนนี้สายตาพิฆาตจากยัยอ๊อฟถูกเพ่งเล็งมาทางผมแล้วครับ ... คุณเวย์นะคุณเวย์
“ผมกินอะไรก็ได้ครับ พิซซ่าก็ได้” ผมตอบไป ก้มหน้ามองเท้าตัวเองไป ... นี่เราทำตัวเหมือนโดนจับผิดได้เลยนะเนี่ย
“งั้นตกลงเราไปกินพิซซ่ากันนะครับ ... แล้วน้องอ๊อฟว่าไงครับ” คุณเวย์สรุปด้วยตัวเอง แต่ก็ยังหันมาถามความเห็นของอ๊อฟอีกที
“ก็ได้ครับ กินพิซซ่าก็ได้ ไม่ได้กินหน้าสตอมานานแระ ... คงจะได้กินอีกไม่นาน” อ๊อฟลดสายตาอาฆาตที่มองผมไปยิ้มให้คุณเวย์ แล้วหันมาพูดดุๆใส่ผม ... กูกลัวแล้ว ...กูกลัวแล้ว
ในที่สุดพวกเราก็มาถึงร้านพิซซ่าชื่อดังตัวเลขเรียงกันครับ พนักงานก็ออกมาต้อนรับ แล้วพาเราไปนั่งโต๊ะสี่คน
ผมเดินเข้ามาก่อนเลยเข้าไปนั่งด้านในสุดของมุม ... แต่ช่างเป็นการกระทำที่คิดผิดเหลือเกิน ก็คุณเท่ห์กับคุณเวย์นั่นสิครับ กำลังคิดจะแย่งมานั่งข้างผมกัน ... จะอะไรกันนักกันหนานะสองคนนี้ ... แย่งกันไม่ดูเลยว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย
“เอ่อ ขอโทษนะครับ” เสียงของยัยอ๊อฟครับ ที่แทรกสองคนนั้นเข้ามา แล้วมานั่งข้างผม
“ชั้นนั่งข้างหล่อนเอง นังซันไลน์” เอากับมันสิครับ นั่งได้ก็หันมากระซิบด่าใส่หูผมซะงั้น ... ผมชักจะตัวเกร็งๆแล้วสิ ... ก็บอกแล้วไง ถ้าบอกมันเอง เรื่องมันก็ไม่เท่าไหร่ ... ถ้ามันจับได้เรื่องใหญ่แน่ๆ
“ชั้นนั่งตรงนี้ก็ได้” เป็นคุณเท่ห์ที่เร็วกว่าคุณเวย์ครับ วิ่งจากอีกมุมนึงมานั่งตรงข้ามผม ส่วนคุณเวย์ไม่ทันก็ต้องนั่งตรงข้ามอ๊อฟไป
“คุณเวย์กับคุณเท่ห์นี่ตลกดีนะครับ เหมือนกำลังทำคะแนนอะไรกันเลย” เสียงนี้เล่นเอาผมหยิบเมนูมาดูแก้ขัดไม่ทัน ... จะพูดอะไรตอนนี้ละจ๊ะอ๊อฟจ๋า
“น้องครับ สั่งอาหารด้วยครับ” ก่อนที่อะไรๆมันจะหลุดออกมา เอ๊ยยย ไม่ใช่สิ ก่อนที่จะมากมายไปกว่านี้ ... ต้องเปลี่ยนเรื่องก่อนครับ
“สวัสดีคะ .. พิซซ่าคอมมิวนิส ยินดีต้อนรับคะ” ภาพก่อนหน้าที่พวกผมเห็นคือ สาวพิซซ่าสามสี่คนแย่งกันจะมารับออร์เดอร์โต๊ะผมครับ จะไม่แย่งได้ไงละครับ ที่นั่งอยู่ หน้าตาธรรมดาๆกันที่ไหน ... ผมคงดูแย่กว่าคนอื่นๆแล้วมั้ง ...(ถ่อมตัว ครับ ถ่อมตัว) ส่วนน้องคนนี้ที่มารับ คงเป็นคนที่ไวที่สุด ... ย้ำครับไวที่สุด ... ไม่ใช่สวยที่สุด
“อ๊อฟ ช่วยสั่งหน่อยสิ ... กูเลือกไม่ค่อยถูก” ผมยื่นเมนูให้อ๊อฟช่วยดูรายการอาหารให้ครับ รายนี้น่าจะถนัดกว่าผม
“เอ่อ เอาพิซซ่าหน้าฮาวาเอี้ยน ฮาฟ หน้าซีฟู๊ดนะครับ เอาขนาดมีเดียมพอนะครับ เดี๋ยวกินไม่หมด แล้วก็เอาลาซานญ่าสุพรีม สปาเก็ตตี้ สไปซี่ซอสเซจ ข้าวอบชีสส ไก่แบล็คเปปเปอร์ ทรีโอแฮมคอนโด ไก่อบเพสโต้ชีส ไก่นิวออร์ลีนส์ 6 ชิ้น เบรดสติ๊กส์ และดิปปิ้งซอส ชิกเก้นซีซ่าร์สลัด และก้อ..”
“แค่นั้นละครับ” โอ๊ยย สั่งอะไรมาเยอะแยะนี่เพื่อนผม นี่ถ้าผมไม่ขัดคงได้มาทุกรายการในเมนูเป็นแน่ ผมหันหน้ามองสองหนุ่ม ก็ทำหน้างงกับรายการอาหารที่จะมาในอนาคต
“เอ่อ โทษทีนะครับ อ๊อฟสั่งเยอะไปหน่อย ... ไม่ว่ากันนะครับ คุณเท่ห์ คุณเวย์” ไม่หน่อยแหละมึงเอ๊ย นี่มึงสั่งมาครึ่งร้านแล้ว ... คุณเวย์กับคุณเท่ห์จะทำไรได้ละครับ ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆอ่าดิ
“แค่นั้นนะครับน้อง เอาเครื่องดื่มอะไรดีครับ ของผมโค้กหนึ่งครับ” ผมหันไปบอกน้องพนักงาน ที่ยืนหน้าอึ้งอยู่ จดทันป่าวไม่รู้ แล้วก็ถามผู้ร่วมโต๊ะ ว่าจะดื่มอะไร
“โค้ก 2 ครับ” ของอ๊อฟครับ
“โค้ก 3 ครับ” คุณเวย์ด้วยครับ
“โค้กรีฟิลครับ !!!” อืม .. พ่อคนไม่รู้จักพอ ... คุณเท่ห์นั่นแหละครับ พูดไปพร้อมส่งยิ่มให้ผมไป ... ท่าจะบ้าขึ้นทุกวันแล้วผู้ชายคนนี้
“ขออนุญาตไม่ทวนรายการอาหารนะคะ ... เพราะมันยาว และถ้าหนูอยู่นานกว่านี้ หนูคงละลายกับรอยยิ้มพี่ๆแน่ หนูไปละนะคะ” เอากับน้องเค้าสิครับ ... นี่พวกผมมาดี หรือมาร้ายกันแน่ครับ น้องเค้ากลัวหรือว่าชอบเหรอครับ ... แต่มันก็เรียกเสียงหัวเราะของพวกเราทั้งสี่คนก็ออกมาครับ
“นายเต้ ยื่นหน้ามานี่หน่อย มีอะไรติดหน้านาย” คุณเท่ห์ที่นั่งอยู่ด้านหน้าผมพูดขึ้นมา ผมเลยยื่นหน้าไป อะไรติดหว่า
“อ่ะนี่ ... ขนตานายร่วง เค้าบอกว่าถ้าขนตาร่วงจะมีเคราะห์” คุณเท่ห์หยิบขนตาที่ติดแก้มผมออกมาให้ผมดู
“เอ๊ยย จริงเหรอครับ คุณอย่ามามั่วนา จะมีเคราะห์อะไรเล่า” นอกจากเพื่อนจับติด ... โดนคุณเท่ห์จ้องทำร้าย โดนคุณเวย์ตามรุกจีบ ... แล้วก็โดนคุณเกดระราน ... แค่นี้ละมั้ง
“ไม่รู้สิ ... ชั้นได้ยินเค้าพูดมาอีกทีนึง อยากสะเดาะเคราะห์ป่าว” หรือว่าจริงกันนะ ... เพราะช่วงนี้ซวยเหลือเกิน
“ที่ไหน ทำอย่างไรเหรอครับ” ต้องไปสะเดาะห์เคราะบ้างแล้ว
“อะแฮ่มมม ... เคราะห์ซ้ำกับซัดที่โดนคนรัก โดนคนหลงหรือไงครับ โชคดีออกปานนั้น อ๊อฟว่า ไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ เดี๋ยวอ๊อฟจะช่วยตัดสินดวงชะตามันเอง” ผมคงลืมสนใจสองคนที่มาด้วยนะครับ เพราะตอนนี้อ๊อฟกับคุณเวย์มองผมเป็นตาเดียวกัน ประโยคที่อ๊อฟพูดอีก ... ผมอยากตายคาร้านพิซซ่าครับ... หล่ออยากตายยย หล่ออยากตายยย
“เอ่อ .. ชั้นไปห้องน้ำแป๊บนะ เดี๋ยวชั้นมา” อะไรกันคุณเท่ห์ แอบชิ่งก่อนเลยนะ ... ไรว้า
“ไปแล้วหนึ่ง ...ชั้นต้องสืบ ... เดี๋ยวอ๊อฟขอออกไปโทรศัพท์แป๊บนะครับ คุณเวย์นั่งคุยกับเต้ไปพลางๆนะครับ แป๊บเดียวเดี๋ยวมา” เอาแล้วไงครับ ... งานเข้าเท่าตึกใบหยก ... ใหญ่กว่านี้ก็ได้นะครับ แต่นึกชื่อไม่ออก
“น้องเต้เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมทำหน้าเครียดๆจังเลย” คุณเวย์ถามขึ้นมาเมื่อเราอยู่ด้วยกันสองคน
“อ๋อ เปล่าครับ ผมกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย” จะบอกว่าเครียดเรื่องพฤติกรรมยัยอ๊อฟ ... ก็คงยาวอีก
“น้องอ๊อฟนี่น่ารักดีนะครับ ... แต่ทำไมไม่รู้พี่ว่าน้องเต้ก็ยังน่ารักกว่าอยู่ดี” นั่นสิครับ ...
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับคุณเท่ห์ ... ผมว่าอ๊อฟก็น่ารักออก มีแต่คนชอบอ๊อฟเยอะแยะไปหมด” ถ่อมตัวไว้ครับ ...
“งั้นก็แปลว่าเต้ไม่ค่อยจะมีคนชอบเหรอครับ ... ดีเลยพี่จะได้ไม่มีคู่แข่ง” ถ้าคุณเวย์คิดแบบนั้น แล้วมีความสุขก็ดีครับ ... ผมก็อยากให้มันเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน
“แต่พี่ว่าไอ้เท่ห์มันแปลกนะ ... มันทะแม่งๆ นี่ถ้ามันไม่เคยมีลูกมีเมียมาก่อน พี่ว่ามันต้องชอบน้องเต้อยู่แน่ๆเลย” อยากผูกคอตายวันละหลายร้อยครั้ง ... นี่มันอะไรกันนักหนานะ ... ใครๆก็มองออกหมดเลยเหรอนี่ ..บร๊ะเจ้า
“ไม่ใช่มั้งครับ ไม่รู้สิ ... ไม่พูดดีกว่า ... ช่างมันเถอะครับ ... คุยเรื่องอื่นกันดีมั๊ยครับคุณเวย์” ผมจะพาออกนอกเรื่องยังไงดีนี่ ... นึกว่าอยู่กันสองคนแล้วจะดีกว่าเดิม ที่ไหนได้ ... เฮ้ออ
“เรื่องอะไรดีละครับ เรื่องของเราเหรอ” น่านนนนน ทั้งคำพูด ทั้งสายตา อีเต้จะละลาย ... ไม่ใช่แล้ว .. จะตายครับ
“เรื่องของเรา ???” ผมถึงขั้นกับต้องทวนคำถามตัวเองอีกครั้ง เรื่องของเรานั้นเหรอ
“ใช่ครับ เมื่อไหร่น้องเต้าจะยอมเป็นแฟนพี่ซักทีครับ” ... เฮ้ออออ ...
“คุยอะไรกันอยู่เหรอครับ เต้หน้าเครียดเชียว” ตอบไม่ถูกครับ เพิ่งรู้สึกว่ายัยอ๊อฟมาถูกที่ถูกเวลาก็ตอนนี้แหละ ... แต่เดินยิ้มมากับคุณเท่ห์เชียว
“อ๋อ เปล่าครับ แล้วทำไมจู่ๆทั้งสองถึงมาพร้อมกันได้ละครับ เห็นว่าน้องอ๊อฟไปคุยโทรศัพท์ แล้วมึงไปห้องน้ำไง” คุณเวย์สงสัยเหมือนผม ... แต่ผมพอจะคิดออก
“อ๋อ ตอนกลับจากห้องน้ำ บังเอิญเจออ๊อฟ เลยเดินกลับมาพร้อมกัน ทำไมวะ” มันทะแม่งๆแล้วสิครับ ทำไมคุณเท่ห์พูดเหมือนโกหก แล้วยิ้มแบบนั้นของอ๊อฟอีก ผมชักจะไม่ไว้ใจสองคนนี้แล้ว
“พิซซ่ามาเสริฟแล้วค่ะ ขอโทษที่ให้รอนายนะคะ” ไม่ทันที่คุณเวย์จะได้ตอบข้อสงสัยของคุณเท่ห์ พิซซ่าก็มาเสริฟถึงที่แล้วครับ เยอะแยะไปหมดเลย ... แค่เห็นก็อิ่มแล้ว
“นี่ครับคุณเท่ห์ สปาเก็ตตี้นี้อร่อยมากเลยครับ” เราทานกันไปซักพัก ไอ้อ๊อฟก็ตักอาหารที่อยู่ข้างหน้ามันให้คุณเท่ห์ทานครับ กูอยู่ข้างมึงยังไม่ได้กินเลย
“น้องเต้นี่ครับ ไก่นิวออลเลิฟ .. เอ๊ยไม่ใช่ ไก่นิวออร์ลีนส์” คุณเวย์ตักไก่ให้ผม และก็ไม่เว้นจะเล่นมุกเสี่ยวมาอีก ... ผมหันมองหน้าคุณเท่ห์นิดนึง... เอ๊ะ จะมองทำไมหว่า
“นี่ ข้าวอบชีสส ไก่แบล็คเปปเปอร์ ลองทานดูอร่อยนะ” คุณเท่ห์คงจะอยากทำคะแนนเหมือนกันครับ เลยตักข้าวนั้นมาให้ผมบ้าง... แต่...
“ขอบคุณครับคุณเท่ห์ แหมรู้ใจอ๊อฟด้วย อ๊อฟชอบมากเลยครับ” เค้าไม่ได้ตักให้ผม ...
“เหรอครับอ๊อฟ ... ผมก็ชอบกินเหมือนกัน ยิ่งถ้าเป็นสเต็กนะ ไก่เบล็กเปปเปอร์นี่ยิ่งชอบเลย” เอากับเขาสิครับ คุณกันถูกคอเชียว
“เอ๊ยย จริงดิคุณเท่ห์ ผมก็ชอบครับ ว่างๆเราไปทานแถวสามย่านด้วยกันมั๊ยครับ อร่อยมากๆเลยที่นั่นอ่ะ” สองคนนี้สนิทกันเร็วจริงๆครับ ... คุยกันลื่นเลย ผมกับคุณเวย์เหรอครับ ได้แต่ยิ้มๆกัน
“น้องเต้เอาอะไรอีกมั๊ยครับ เดี๋ยวพี่เวย์ตักให้” คุณเวย์ที่เห็นผมเงียบไปถามขึ้นมาครับ
“ไม่เป็นไรครับ ผมเริ่มจะอิ่มแล้ว” ไม่รู้เป็นอะไรครับ กินไม่ค่อยลงเลย
“อ้าว อิ่มแล้วเหรอวะมึง กินไปนิดเดียวเอง” ไอ้อ๊อฟคงได้ยินที่ผมพูดมั้งครับ เลยถามขึ้นมา
“แล้วอ๊อฟอิ่มหรือยังครับ นี่ยังมีพิซซ่าอีกนะ เอามั๊ยครับ” นั่นเสียงคุณเท่ห์ครับ ... ไม่คิดจะถามผมเลยเหรอ ...
“ดีเลยครับ ส่งมานี่เลยครับคุณเท่ห์ อ๊อฟยังไม่อิ่มเลย...” หรือจะเป็นอย่างที่ผมเกริ่นไว้แต่แรกครับ ว่าใครใก้ลอ๊อฟแล้ว คนไหนๆก็จะรักจะหลงกัน ... ไม่เว้นแม้แต่คนที่นั่งตรงข้ามผม
“คุณเท่ห์เติมน้ำมั๊ยครับ ... ผมจะได้เรียกให้” ผมถามคุณเท่ห์ที่กำลังจะยกพิซซ่าเข้าปาก ...
“ฮือๆๆ ไม่เป็นไร ๆ” คุณเท่ห์พูดไป กินไป ... พร้อมยกมือบอกปฎิเสธ
“น้องครับรีฟิลโค้กหน่อยครับ” เป็นอ๊อฟครับ ที่เรียกพนักงานมาเติม
“ฮือ ขอบคุณมากอ๊อฟ ... ขอบคุณๆๆ”
......
ผมอยากจะหัวเราะกับเรื่องที่พบตรงหน้า ... แต่ทำไมนะ ผมถึงหัวเราะไม่ออก
แค่ยิ้มยังฝืนเลย ...
ผมรู้สึกอะไรของผมกันแน่นะ ... มันคืออะไรกันแน่นะ
เรากินพิซซ่ากันเสร็จแล้วครับ ตอนนี้กำลังเดินเล่นที่ซุปเปอร์มาเก็ตกัน ... ผมเดินอยู่กับคุณเวย์ครับ ส่วนคุณเท่ห์เดินข้างหน้ากับไอ้อ๊อฟ ... สองคนนี้สนิทกันเร็วจริงๆ ... ยิ่งพวกเค้ายิ่งสนิท ผมยิ่งรู้สึกแปลก ... กำลังตามหาความรู้สึกนั้น ... มันคือความรู้สึกอะไร
“น้องเต้เป็นอะไรเหรอครับ ทำไมจู่ๆก็หยุดเดิน ” คุณเวย์ถามขึ้นเมื่อผมหยุดเดินกะทันหัน สายตาก็ยังมองไปข้างหน้านั้น
ไร้คำตอบจากผม ... ภาพข้างหน้านั้น รอยยิ้ม เสียงหัวเราะของเค้าทั้งสองคน ยิ่งได้ยินผมยิ่งรู้สึก
รู้สึกเจ็บ ...
รู้สึกอิจฉา ...
รู้สึกอยากร้องไห้ ....
จะเห็นแก่ตัวไปมั๊ย ... ถ้าผมอยากได้ของผมคืน ...
“ผมคงเดินพ้นสิ่งที่ผมที่คิดว่ามีค่าสำหรับผมมาแล้วละครับ...ถ้ากลับไปเอา ... จะสายไปมั๊ยครับ”
............................................................................
จบไม่ค้าง ... ไม่เศร้า ... ไม่สมควรโดนด่าใช่มั๊ยครับ ..
:laugh:
(http://image.ohozaa.com/i6/9papa.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=af9f5c7159846d75401c2701bc82307c)
Cradit : kaporzung
-
:z13: :z13: อ่าๆๆ มาไม้ไหนอีกเนี่ยๆๆ
สงสัยต้องมีแผนอารายๆแน่ๆเลย อิอิ สงสารคุณเวย์จัง
ฮ่าๆๆๆ แผนดำเนินต่อไป อิอิ :impress2:
ชอบมากเลยคร้าบบ เปนกำลังใจให้ไรเตอร์นะคร้าบบ :กอด1:
-
เป็นแผนการณ์ของคุณเทย์กับอ๊อฟ หรือปล่าวครับ
แกล้งยั่วน้องเต้ และก็ไปตัวช่วยกันคุณเกดออกไปด้วย
อ๊อฟน่าจะสนใจคุณเวย์บ้างนะครับ จับคู่กันเลย
คิดจึงน้องเจเจมากครับ กลับมาช่วยพ่อเทย์ ได้แล้วครับ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ครับ
-
ไม่สายหรอกค่ะ o13
กลับไปเอาเหอะ ขอร้อง :monkeysad:
-
น้องเต้แย่งกลับมาเลยไม่ต้องกลัวป้อเท่ห์เป็นของเรา 555 อ๊อฟกับเท่ห์ต่องวางแผนลองใจเต้แหงๆ
-
:-[ อ้าย อ้ายๆๆ เจเจจะได้แม่ใหม่แล้ว เอาเลยน้องเต้ เจ้เชียร์ขาดใจ :laugh:
-
:z10: :z10:
-
เจ้าแผนการณ์น่ะ..คุณพ่อลูกติด...เล่นเอาซะ พี่เต้หึงเลย...
เเต่ระวังจะโดน งอล กับล่ะค่ะ...อิอิ
-
มันเป็นแผนของสองคนนั้นแน่เลย
กร๊ากกกกกกกกก
สะใจพี่เต้
บอกแล้วว่าอย่าปล่อยคุณเท่ห์ไป
-
:angry2:เอาของเรากลับมาด่วนน้องเต้
-
รีบมาต่อตอนต่อไปแล้วจะไม่โดนครับฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเอาใจช่วยนายเต้ให้รู้ใจตัวเองเร็วๆ :L1:
-
โดนปั่นหัวซะแล้วนายเต้
:laugh:
-
ไม่สายเรยเต้ ถ้ารีบกลับไปเอามาเด๋วนี้อ่ะนะ
แต่สงสารคุณเวย์อ่ะ :monkeysad:
-
เต้สู้ๆน้า อีป้าแก่ๆ เอาใจช่วย +1
-
น้องอ๊อฟเนี่ย เป็นนางฟ้ามาช่วยพี่เท่ห์ไว้จริงๆ
ช่วยทำให้เต้รู้ใจตัวเองเร็วขึ้น
น้องเต้ค่ะ รีบทวงคืนเลยค่ะ
พี่เท่ห์เค้ารอให้ทวงอยู่
ยิ่งอ่านก็ยิ่งหนุก +1รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :L2:
-
ดีมากเต้ รู้ตัวให้ไว เพื่อนจะได้ไม่เหนื่อยมากนัก หุหุ
-
เหอเหอ..ไม่เศร้าอ่ะใช่ แต่มันค้างอ่ะไรท์เตอร์...
น้องออฟมีแผนอะไรกับคุณเท่ห์แหงแหง...ดีๆ น้องเต้จะได้รู้ใจตัวเองจริงๆซักที
-
รู้สึกว่า อ๊อฟจะมาได้ถูกจังหวะมากกกกก
ดีแล้วมาให้ทำให้นายเต้รู้ใจตัวเองสักที
งานนี้ คุณเท่ห์คงแอบดีใจที่มีตัวช่วยแน่ๆเลย
หุหุหุหุหุหุ ^^
-
หึหึ เจอแบบนี้เข้าไปจะทำไงเนี่ย
แต่ก็ได้รู้ใจตัวเองซะที ตีกับยัยซุงแหลชนะขาดแล้ว
ก็หันไปซบอกพ่อแสนดีของน้องเจเจซะทีเหอะค่ะ
จะได้แฮปปี้เอนดิ้ง
-
เจเจน้อยลูกพ่อ ...กลับมาปลอบป๊ะป๊าเต้หน่อยเร็ว....ว
โดนพ่อเท่ห์กับป้าอ๊อฟปั่นจนหัวใจจะสลายแล้ว
-
เอาซะน้ำตาไหลเลยยย
:o12: :o12: :o12:
-
เป็นแผนนังอ๊อฟฟี่แน่ ๆ เลย เอาคืนที่เต้ชอบกั๊กมีไรไม่ยอมบอกเพื่อนฝูง แถมทำให้เต้ได้รู้ใจตัวเองเร็ว ๆ ด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว :laugh:
-
เอามันเข้าไปท่าจะวุ่นวายกันยังไม่พอ :เฮ้อ: ถ้าเกิดเต้น้อยใจยอมตกลงคบกับพี่เวย์จริง ๆ แล้ว ใครบางคนจะหัวเราะไม่ออกกันก็คราวนี้แหล่ะ :m12:
-
“ผมคงเดินพ้นสิ่งที่ผมที่คิดว่ามีค่าสำหรับผมมา แล้วละครับ...ถ้ากลับไปเอา ... จะสายไปมั๊ยครับ”
ไม่สายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่มีคำว่าสายสำหรับน้องเต้น้าาาา
-
ฮ่าๆๆ บอกแล้วว่าบทของเรา
ไม่เป็นก้างซะหน่อย
-
สงสารคณเวย์ยังไงไม่รู้
-
แผนการณ์แบบนี้มันใช้ได้ผลก็จริงน่ะ แต่ถ้าเต้ประชดบ้างมันจะยุ่งน่ะ(รึเปล่าน๊า) :z2:
-
หุหุ น้องออฟนี่ต้องมีแผนเด็ดเลยชิมิ
ชอบออฟอ่ะบุคคลิกฮาดี ตรงดีด้วย
เริ่มสงสารคุณเวย์แล้วนะเนี่ย
-
คาดเดาว่าอ๊อฟเพื่อนสาวของเต้ ต้องเตี๊ยมกับคุณเท่ห์เอาไว้แน่เลย แผนการณ์แบบนี้ดูไม่ยาก อิอิ แล้วเต้ก็จะแอบหึงมากขึ้นเรื่อยๆ พอๆกับเริ่มรู้ใจตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ ดีแล้วล่ะ แต่เอ๊ะ แบบนี้อ๊อฟจาได้คู่กะคัยรึป่าวหว่า o18
ปล. ขอบคุณไรเตอร์ที่น่ารักนะคะ เอารูปที่เค้าทำขึ้นด้วย :impress2:
-
หุหุ น้องออฟนี่ต้องมีแผนเด็ดเลยชิมิ
ชอบออฟอ่ะบุคคลิกฮาดี ตรงดีด้วย
เริ่มสงสารคุณเวย์แล้วนะเนี่ย
ขอบคุณที่ชอบนะครับ บุคลิกนี้ก็ถอดมาจากผมซึ่งเป็นเพื่อนไรเตอร์เลยล่ะ
ฮ่าๆๆ อายจัง เพราะบทมันแรดดีแท้ ส่วนคุณเวย์ หล่อขนาดนั้น ใครไม่เอาก็แย่แล้วล่ะครับ
นอนรอไรเตอร์จนรักแร้เปียกแล้ว ไรเตอร์ยังไม่ตื่น เอิ้กๆ ไปช้อปช่วยชาติกัน
ลป.ไม่รู้ช่วยชาติจิงรึเปล่า แต่ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยมนุษย์ไร้เงินเดือนอย่างเราเลย
ให้ตายสิ
-
^^
-
สงสารคุณเวย์นะนิ
คู่กับอ๊อฟไปเลยแล้วกัน หึหึ :oo1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สองคนนั้นมีแผนแน่เลย
แต่ถ้าไม่ทำอย่างนี้เต้ก็ไม่ยอมรับสักที
ดีมากอ็อฟ ชอบสุดๆเลย
ลุ้นให้คู่คุณเวย์จะขึ้นมั้ยนะ
-
ระวังเต้ประชดกลับนะคุณเท่ห์ 555
จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ
ปล. “ฮือๆๆ ไม่เป็นไร ๆ” คุณเต้พูดไป กินไป ... พร้อมยกมือบอกปฎิเสท
-
ร้ายมากค่ะอ๊อฟ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ทำเอาเต้รู้แน่ว่ารู้สึกยังไง
เป็นแผนการณ์ที่เตี๊ยมกันไว้ล่ะสิ o18
แอบสงสารคุณเวย์ เฮ้อออออ :เฮ้อ:
จะมีคู่มาให้เขาบ้างมั๊ยคะเนี่ย
หรือจะเอาอ๊อฟแทน :m29:
-
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z13: :z13:
20
-
พี่เวย์แห้วแน่นอน o13
-
พี่ไรเดอร์คร๊าบ จออย่างนี้ที่บ้านผมเค้าเรียกกันว่า 7 วันไม่ถึงพื้นครับ
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงง มากมาย
ยิ่งพี่เต้รู้ใจตัวเองอย่างนี้แล้ว ยิ่งอยากอ่านต่อมากเลยครับ
คิดถึงเจเจจริงๆ
-
มันต้องมีแผนอะไรแน่ๆ
5555 รออ่านต่อ
:really2: :really2: :really2: :really2:
-
ไม่ค้างอะไรกัน เนี่ยอย่างค้างอะ
จบแบบนี้อีกตอน ผมไปเผายางรถยนต์หน้าบ้านแน่นอน อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
เจอแผนลองใจกันแบบนี้ น้องเต้ซึมไปเลยนะ
สู้สู้จ๊ะ
-
หึหึ
นังอ๊อฟ
เธอนี่สุดยอดจริงๆ
แต่ขอบอก ดีมากๆค่ะ
ม่ายงั้นอีนังเต้ก็คงจะยัปากแข็งอยู่อย่างนี้แหละ
ชิ ของดีๆใกล้ตัวกลับไม่เห็นคุณค่า
เขาเรียกใกล้เกลือกินกะปิ
อิอิ
สมหวังนะคร้าบบบ
-
ขอบคุณออฟดีกว่าที่จะช่วยให้คนสองคนได้ลึกซึ้งกันซะที
แต่ท่าออฟซี่คาบไปแดก ตรูจะเอามีดไปแทงออฟซี่ (อินไปป่าวว่ะเรา :o8:)
-
หึหึ น้องเต้ เจ็บไมครับ เห็นคนที่ตัวเองชอบ ทำดีกับคนอื่น
ไปแย่งกลับคืนมาได้แล้ว
-
เอาล่ะเว้ยเฮ้ย :laugh:
อะนะคนเรา ไม่เสียก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าสำคัญ ว่าเค้าเป็นของเราอ่ะ สมน้ำหน้าเตเต้ของน้องเจเจจริงๆเลย
จัดให้ชุดใหญ่เลยน้องอ๊อฟ เฮียเท่ห์ เอาให้หายสับสนกันไปเลย
555สงสารแต่สะใจ :m20:
-
หายไปหลายวัน ขาดไป 2 ตอนเลย เฮ่อ...... นึกว่าจะพไม่ได้อ่านซะแล้วววว
-
อ่ะนะ จะบอกหลายทีละว่า จริงๆนิสัยเต้ก็โอเคนะ
แต่ติดที่ว่าปากแข็ง กับ ปากไม่ตรงกับใจไปหน่อย
จริงๆบุคลิคดูเหมือนเป็นคนตรงๆ แต่พอเรื่องความรักเนี่ย
ง่อยสนิทเลยทีเดียว คงอาจจะเพราะกลัวผิดหวัง กลัวเจ็บ
ก็ ไม่มีอะไรมาก อยากบอกว่า สมน้ำหน้าเต้ เหมือนกัน 5555
-
ไม่สายแค่เราคิดแก้ไขมัน
-
อิอิ น้องเต้รีบแสดงความเป็นเจ้าของเร็วๆเลยนะ เดี๋ยว อด :m20:
-
ไม่สายหรอกครับน้องเต้
ออฟเขาแค่ลองใจเริ่ดมากออฟเริ่ดมาก o13
-
ขอบคุณออฟดีกว่าที่จะช่วยให้คนสองคนได้ลึกซึ้งกันซะที
แต่ท่าออฟซี่คาบไปแดก ตรูจะเอามีดไปแทงออฟซี่ (อินไปป่าวว่ะเรา :o8:)
โหดไปไหมพี่ น่ากลัวจิงๆ
-
พี่อ๊อฟเล่นแรงนะเนี่ย
แต่ก็ดี พี่เต้จะได้รู้ใจตัวเอง
-
อ๊อฟสุดยอดดดด
o13 o13
ทำแบบนี้แหละจาได้ทำให้เต้รู้ใจตัวเองเร็วๆๆ
แล้วก็รู้แล้วด้วย
รีบกลับไปเอาของสำคัญของตัวเองเร็วๆนะน้องเต้
ปล.คุนเท่ห์กะอ๊อฟไปตกลงอะไรกันไว้รึป่าว ไมถึงได้สนิทกันเร็วจัง
แล้วก็แสดงละครได้เนียนมากกกก
ปล.2 ให้คุณเวย์คู่กับอ๊อฟก็ได้นะไม่ว่าอารายหรอก
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ก็ควรเป็นอย่างนั้นนะเต้
แต่สองคนนั่นก็อาจจะเป็นแผนก็ได้
ให้เต้มาสนใจไง ,, เพราะงั้นก็ดีแล้วล่ะ
เพราะมันทำให้เต้เลือกซะทีเนอะ อิอิ
-
โดนแกล้งซะแล้วมั้งเต้ :m20:
เป็นไงละจะยอมรับหรือยังว่ารักเค้าอ้า :z2:
-
รักคุณเท่ห์แล้วก็ยอมรับเถอะว่ารัก มัวแต่ช้าเดี๋ยวอดนะน้องเต้ :z1:
-
อ๊อฟอาจจะชอบคุณเท่จิงๆ แล้วหลอกคุณเท่ก็ได้ว่าจะช่วย
พอหลงกลก็จับทำสามี ฮ่าๆๆ
ปล.ว่าร้ายบทตัวเองก็เป็นเนอะเรา
-
วันวิสาขบูชาไปทำบุญที่ไหนกันมาบ้างครับ ....
ขออนุโมทนาสาธุด้วยแล้วกัน
ส่วนไรเตอร์ก็ไปเวียนเทียนกับอ๊อฟมาครับ ...
อย่าช้าเลย ติดตามเรื่องราวกันต่อเลยดีกว่า ...
ตอนที่ 32
“คุณเท่ห์ชอบกินสปาเก็ตตี้ป่าวครับ” หลังจากที่พวกเรากินพิซซ่ากันเสร็จ ก็ชวนกันมาเดินเล่นที่ซุปเปอร์มาเก็ต โดยที่ผมนั้นมาเดินคู่กับอ๊อฟ ส่วนไอ้เวย์ก็เดินกับนายเต้ ... นี่มันจะดีเหรอครับ ... ที่ผมตัดสินใจทำแบบนี้
.
.
.
“อ้าวอ๊อฟ ปวดฉี่ด้วยเหรอ” ผมถามอ๊อฟเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในห้องน้ำ
“ไม่ได้ปวดครับ แล้วผมก็คิดว่าคุณก็คงไม่ได้ปวดอะไรมาก” อ๊อฟ พูดพร้อมกับเดินจิกตาน่ากลัวส่งมาหาผม ... ผมชักกลัวผู้ชายคนนี้เข้ามาแล้วครับ
“ถึงผมจะไม่ปวดมากก็ตาม แต่ตอนนี้ผมฉี่อยู่ อ๊อฟไม่ต้องเดินมาใกล้ผมขนาดนั้นก็ได้ครับ” ผมคิดว่าควรพูดเสียก่อนที่จะสายไป เพราะตอนนี้อ๊อฟเดินมาใกล้จะถึงตัวผมแล้ว
“อุ๊บบ ซอรี่... เดี๋ยวผมรอตรงนี้แล้วกัน” อ๊อฟพูดเสร็จก็เดินไปที่อ่างล้างหน้าครับ ผมก็รีบจัดการกับเท่ห์จังของตัวเอง ... ไม่ได้ใช้งานทำอย่างอื่นนอกจากฉี่นานแล้วแฮะ ... อิอิ
“อ๊อฟมีไรจะคุยกับผมเหรอ” ผมพูดไปก็ล้างมือไป ส่องหน้าในกระจกไป
“คุณเท่ห์ชอบเต้ใช่มั๊ย” อ๊อฟถามผมหน้านิ่ง สายตาก็มองดูกระจกสำรวจความหล่อของตัวเองไป ทำยังกับคำถามที่ถามมา มันเป็นเรื่องปกติที่เค้าคุยกัน
“เงียบทำไมละครับ ตอบผมมาสิ ว่าชอบ หรือไม่ชอบไอ้เต้มัน” ตอนนี้มันหันมาจัดเสื้อของมันให้เข้ารูปแล้วครับ สีหน้าของมันดูจริงจัง เกินกว่าที่ผมจะทำขำกลบเกลื่อน
“แล้วนายจะอยากรู้ไปทำไมเหรอ” ในเมื่อถามมา ... ผมก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากรู้
“ก็ถ้าผมรู้ว่าใครชอบ ผมก็จะสนับสนุน ... แต่ถ้าผมมารู้เองว่าเค้าชอบกัน โดยที่ไม่บอกผมตั้งแต่แรก หรือผมถามแล้วไม่บอก ผมก็จะขัดขวาง ซึ่งผมคิดว่า ผมถนัดทำอย่างหลังซะมากกว่าด้วย” อึ๋ยยย กลืนน้ำลายแทบไม่ลงครับ เพื่อนของนายเต้คนนี้โหดจริงๆ
“และผมก็พอดูรู้ว่าคุณเวย์ก็ชอบไอ้เต้ด้วย” ตอนนี้มันหันมามองตาผมแล้วครับ ตามันโหดจริงๆ
“เอ่อ ... แล้วทำไมนายไม่คิดจะช่วยไอ้เวย์มันละ” ถ้าคิดจะช่วย ทำไมถึงคิดจะช่วยผมละ ... ไม่เข้าใจ
“ฉายาอ๊อฟตาทิพย์ของผม มองออกว่าใครรู้สึกอย่างไรกับใคร และผมก็มองไอ้เต้เพื่อนผมออกเช่นกัน” มันพูดไปมองหน้าผมไป ก่อนที่จะเผยรอยยิ้มมหาเสน่ห์ของมันมา
“มองนายเต้ออก ??? งั้นแปลว่า....” แปลว่านายเต้ก็มีใจให้ผมงั้นเหรอ ... จริงรึเปล่าวะเนี่ย
“ถูกต้อง ... ผมเพื่อนมัน ผมรู้ว่ามันเป็นคนยังไง อีนี่นะรักใครแล้วไม่ค่อยบอก ไม่ค่อยแสดงความรู้สึก แตกต่างจากนิสัยมันเหลือเกิน ... ชาตินี้มันจึงไม่มีผัวเพราะอะไร ... ว๊ายย อุ๊บบส์ แอมซอรรี่ ” ฮ่าๆๆ อ๊อฟคงเผลอหลุดแอ๊บมาแล้วครับ ขำดี
“ถ้ามันลำบากนัก ... ก็ไม่ต้องแอ๊บก็ได้นะ ... ชั้นเข้าใจ” ว่าไปผมก็พอดูออกว่าอ๊อฟเหมือนจะฝืนๆ แต่ก็ไม่อยากจะซักถาม
“ยังก่อน คุณยังไม่ถึงขั้นนั้น ที่จะเห็นอีกลุกส์นึงของผม ... เอาเป็นว่าคุณยังไม่ตอบคำถามผม ... ถ้าเรากลับไปที่โต๊ะช้ากว่านี้สองคนนั้นจะสงสัย” เอาไงดีละครับ ... ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว
“อืม ชั้นชอบนายเต้ แล้วทีนี้เมื่อนายรู้แล้ว นายจะทำอะไรต่อ” ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันครับ ว่าถ้าผมบอกไป อ๊อฟเพื่อนคนนี้ของนายเต้ จะช่วยอะไรผมได้บ้าง
“ถ้าคุณอยากจะให้ไอ้เต้มันสนใจคุณไวๆ คุณต้องทำตามผม” ทำตาม ???
“ทำอะไร” นั่นสิ ทำอะไรน่ะ
“ก็ ....”
.
.
.
.
“ว่าไงครับคุณเท่ห์ ชอบกินสปาเก็ตตี้มั๊ยครับ” เสียงอ๊อฟ ดึงผมออกมาจากความคิดที่เผลอคิดถึงตอนวางแผนในห้องน้ำ
“อ๋อ ชอบครับชอบ ทำไมเหรอครับ อ๊อฟทำเป็นเหรอ” นี่ก็เป็นแผนอย่างนึงที่อ๊อฟวางไว้ครับ ทำตัวสนิทสนมกลมเกลียว ... เลิกสนใจนายเต้ ... ซึ่งผมก็พยายามทำอยู่
“ไอ้เท่ห์ เดี๋ยวกูกับน้องเต้กลับก่อนนะ เหมือนน้องเต้จะไม่ค่อยสบาย กูพาน้องเค้ากลับคอนโดก่อนแล้วกัน” เสียงไอ้เวย์ที่ตะโกนออกมาครับ บอกว่าขอกลับก่อน ตอนนี้ผมมองนายเต้อยู่ ตาเค้าเหมือนคนจะร้องไห้เลยครับ ผมกำลังสงสัยการกระทำของตัวเองเหลือเกิน นี่ผมมาถูกทางมั๊ยนี่
“อย่าเพิ่งไปสนครับคุณเท่ห์ ... ปล่อยมันไปก่อน เดี๋ยวมันก็จะรู้ใจตัวมันเอง ... ตอนนี้ให้มันกลับไปทำใจก่อน พอมันแข็งแรงเมื่อไหร่ มันก็จะลุกทวงของๆมันคืนเอง” เสียงของอ๊อฟที่พูดอยู่ข้างหลังผม ... ทำให้ผมต้องเดินเกมนี้ต่อ ... ซึ่งไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่ ... และมันจะจบยังไง
“ถ้ามันจะเป็นอย่างที่นายคิด ผมก็จะลองดู” นี่ไม่ใช่ทางที่ดีที่สุดของความรักครั้งนี้หรอกครับ แต่มันน่าจะเป็นทางที่ทำให้รู้ความรู้สึกของนายเต้ดีที่สุด ... ผมเชื่อว่ามันเป็นคนเก็บความรู้สึกเรื่องความรักได้นาน ไม่งั้นมันจะรอนายกาย คนที่มันรักมาได้นานเป็นห้าปีเหรอครับ ... ผมรอให้มันทำแบบนั้นกับผมไม่ได้หรอก
หลังจากที่ไอ้เวย์พานายเต้กลับคอนโดไป อ๊อฟก็พาผมเลือกของสำหรับทำสปาเก็ตตี้กินกัน ... อ๊อฟบอกว่าอย่าเพิ่งไปตอนนี้ เพราะถ้าไปมันก็ยังคิดอะไรไม่ได้ ... ปล่อยให้มันคิดมากเรื่องของเราสองคน ... ให้มันคิดอะไรคนเดียว เดี๋ยวมันก็ทนไม่ไหวเอง
“กลับมาแล้วครับ” เสียงอ๊อฟตะโกนเข้าไปในห้อง เพื่อหวังจะให้คนข้างในได้ยิน แล้วก็จริง นายเต้ที่นั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟาหันหน้ามา แล้วยิ้มนิดๆให้
“ซื้ออะไรกันมาเหรอ เยอะแยะเชียว” นายเต้ถามพร้อมกับเดินมาหาพวกเราสองคน
“อ๋อ ซื้อของสำหรับทำสปาเกตตี้มา ... คุณเท่ห์เค้าบ่นว่าอยากกิน ชั้นก็เลยกะว่าจะโชว์ฝีมือซะหน่อย ... ใช่มั๊ยครับคุณเท่ห์” อ๊อฟบอกถึงของที่ถือมา แล้วก็หันมาถามความเห็นผมที่ยืนถือของบางส่วนอยู่ข้างหลังเหมือนกัน
“อ๋อใช่ ... อยากกินสปาเก็ตตี้บ้าง เบื่ออาหารไทยแล้ว” ผมก็ตอบไปงั้นๆแหละครับ ไม่ได้คิดอะไรจริงจัง
“เหรอครับ ... ผมคิดว่าจะทำผัดไทยให้กิน ... แต่ก็คงไม่เป็นไร” ผมเห็นนายเต้เศร้าแล้วใจหายครับ อยากพูดปลอบจังเลย แต่หันไปเจอแววตาของอ๊อฟซะก่อน ... อดทนไวๆ
“เอ๊ยมึง ผัดไทยกินบ่อยแล้ว กินสปาเก็ตตี้ดีกว่าเนอะ กินของพิซซ่ามาไม่อร่อยเท่าไหร่ และก็ยังไม่อิ่มด้วย เออ เดี๋ยวกูเอาของไปเก็บก่อนนะ ไปครับคุณเท่ห์” อ๊อฟพูดขึ้นพร้อมกับจูงมือผมเข้าไปเก็บของในมุมครัว นายเต้มองตามมาอย่างไม่ละสายตา ...
ตอนนี้นายคิดอะไรอยู่นะ ... นายบอกชั้นหน่อยสิ ... บอกชั้นมาเร็วๆ ก่อนที่ชั้นจะทนไม่ไหว
“คุณเท่ห์ชอบฟังเพลงอะไรครับ” อ๊อฟถามขึ้นในขณะที่เรานั่งดูทีวีที่มุมนั่งเล่นด้วยกัน ในทีวีเป็นรายการเพลง ที่มีวีเจน่ารักๆมาจัดรายการเล่นเกมแล้วเปิดเอ็มวีให้ฟัง
“ผมฟังได้ทุกแนวแหละครับ ตามกระแสบ้าง นอกกระแสบ้าง อ๊อฟละครับ” ผมพูดไป มองหน้าอีกคนไป ไม่ใช่อ๊อฟนะครับ มองหน้านายเต้ ที่ตอนนี้ดูไม่มีอารมณ์ร่วมอะไรเอาซะเลย เป็นอะไรมากเปล่านะ ... เห็นไอ้เวย์ว่าไม่สบาย
“เหรอครับ เหมือนอ๊อฟเลย แต่อ๊อฟชอบพวกแจ๊สด้วย ดูโมเดิร์นๆดี” เราสองคนก็ยังคุยกันเรื่องบทเพลงต่อไปครับ ตั้งแต่นั่งคุยกันมาเต้ก็ไม่คุยอะไรเลยครับ ไอ้เวย์บอกว่ามาถึง ก็บอกให้ไอ้เวย์กลับไปก่อน มันอยากอยู่คนเดียว ... ผมโทรถามไอ้เวย์เอานะครับ ... ไม่ได้ถามนายเต้
“นี่ครับนี่ๆๆ เพลงใหม่ของสามสาวเฟย์ ฟาง แก้ว เพราะมากๆเลยครับ คุณเท่ห์เคยฟังหรือยัง” ผมเลิกมองนายเต้ที่เอาแต่เหม่อลอย โดยไม่รู้ว่าตอนนี้คิดอะไรอยู่ หันหน้ามามองมิวสิควีดีโอ ในทีวีแทน
“ไม่ใช่อิจฉา ??” ผมพูดขึ้นเมื่อมองเห็นชื่อในทีวี
ฉันรู้ว่าเธอก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง
ฉันรู้ว่าคนแบบเธอน่ะเจอได้ทั่วไป
แค่คนที่เคยมาส่ง ไม่เห็นจะมีอะไร
ไม่เคยจะอยู่ในสายตา
แต่พอได้รู้ว่าเธอเป็นแฟนคนอื่น
ทำไมในใจมันถึงอยากหวงเธอขึ้นมา
รู้หรอกว่าไม่มีสิทธิ์ แต่คิดไปแล้วนี่นะ
มันคงจะผิดมากใช่ไหม
ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ
ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ
ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า
ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า
ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ
เคยพยายามจะทำให้ใจเธอเปลี่ยน
แต่เธอยังทำท่าทีว่าเธอไม่เหลียวแล
ฉันคงไม่ยอมรับหรอก แต่ฉันมันต้องยอมแพ้
ว่าเธอน่ะแคร์ก็แต่เขา
ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ
ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ
ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า
ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า
ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ
คนดีดีไม่มีใครจองตั้งเยอะไป
มันทำไมทำไมทำไม ไม่สนใจ
ชอบให้ใจมันทรมานนักหรือไง
ยิ่งได้รู้ว่ามีเจ้าของยิ่งต้องการ
ยิ่งได้รู้ว่าไม่มีทางยิ่งสำคัญ
ทั้งที่มันก็เป็นไปได้ก็แค่ฝัน
ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ
ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ
ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า
ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า
ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ
ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า
ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า
ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ
มิวสิควีดีโอเพลงนี้ทำเอาผมเพลินกับการดูไปเลยครับ เนื้อหาก็ดี มิวสิคยิ่งทำให้เพลงเพราะขึ้น ผมหันกลับไปมองนายเต้อีกครั้ง ถ้าผมตาไม่ฝาด ผมเห็นน้ำใสๆของมันไหลออกมาจากตาครับ
“เต้ ... นายเป็นอะไร” อยากจะแข็งใจไว้ให้มากกว่านี้ครับ แต่ปากก็พลั้งเผลอไปแล้ว
“เปล่าครับ ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ...” มันพูดไปเอามือปาดน้ำตาไป วินาทีนี้ทำไมน้ำตาผมจะไหลขึ้นมานะ ... ผมไม่ไหวแล้ว ผมเห็นคนที่ผมรักเป็นแบบนี้ไม่ได้แล้ว
“กริ๊งงงง กริ๊งงงงง” โทรศัพท์บ้านเข้ามาพอดี ... ก่อนที่ผมจะเดินไปรับ นายเต้ก็รับซะแล้ว
“สวัสดีครับ”
“เจเจเหรอ ...” สงสัยเจเจจะโทรมาครับ ตอนนี้เหมือนว่านายเต้จะร้องไห้อีกแล้ว ผมหันมามองหน้าอ๊อฟว่าจะให้เอาไง
“พี่คิดถึงเจเจจังเลยครับ” อ๊อฟคงมองสายตาผมออกในตอนนี้ ว่าผมไม่อยากเล่นอะไรแบบนี้แล้ว ... ผมรักมันเกินที่จะเห็นมันเจ็บมากกว่านี้ได้ ...
“เปล่าครับ พี่เต้ไม่ได้ร้องไห้ ... พี่เต้แค่เหงาครับ ไม่มีเจเจเล่นเป็นเพื่อน” แล้วผมได้รอยยิ้มจากอ๊อฟมาแทนคำตอบทุกอย่าง ... อ๊อฟก็ลุกขึ้นเข้าห้องนอนไป ... ตอนนี้ถึงตาที่ผมจะต้องจัดการอะไรด้วยตัวของผมเองแล้วสินะ
“เปล่าครับ พ่อเจเจไม่ได้ทำอะไรพี่เต้เลย” สิ้นเสียงนั้น เสียงสะอื้นของนายเต้กลับมีเยอะขึ้น ตอนนี้ผมแทบขาดใจแล้วครับ
“เอาโทรศัพท์มานี่” ผมพูดขึ้นเมื่อมายืนข้างหลังนายเต้
“ไม่อาววว ผมจะคุยกับเจเจ” มันยังดื้อครับ ... นี่คิดจะร้องไห้ไปคุยกับเจเจไปนี่นะ
“ชั้นบอกให้เอามานี่ !!!” ผมพูดพร้อมกับยื่นมือไปเอาหูโทรศัพท์จากนายเต้มา มันมองหน้าผมใหญ่เลยครับ แววตานั้นดูโกรธผมนิดหน่อยด้วย
“อัลโหลเจเจ” ผมทักปลายสายไป นี่เจเจคงถึงฮ่องกงแล้วสินะ
“ป้อบอกเจเจมาเลย ป้อทำอะไรเพ่เต้ ทำไม เพ่เต้ต้องร้องไห้ด้วย” เอาเข้าแล้วไงครับเจเจ รักกันจังเลยนะกับพี่เลี้ยงคนนี้
“เปล่าครับ พ่อยังไม่ได้ทำอะไรเลย พ่อจะไปกล้าทำอะไรพี่เลี้ยงเจเจละครับ” ผมพูดไปมองหน้านายเต้ไป ที่ตอนนี้มอมแมมด้วยน้ำมูกน้ำตาหมดแล้ว
“ไม่จริงครับเจเจ พ่อเท่ห์แกล้งพี่เต้” เอาแล้วไงครับ มันไม่ยอมจริง ดันตะโกนเข้ามาในสายอีก
“นั่นไง เพ่เต้ฟ้องเจเจแล้ว ป้ออ่าใจร้ายกับเพ่เต้ กลับไปเจเจโกรธป้อจริงด้วยคอยดู” ตกลงนี่มันลูกผมหรือลูกใครละครับเนี่ย ... หรือลูกของเรา หุหุ
“ครับๆ พ่อขอโทษครับ เดี๋ยวพ่อจะทำให้พี่เต้หยุดร้องไห้เอง เจเจไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ” ผมไม่อยากให้เจเจมากังวลเลยครับ กลัวมันจะเที่ยวไม่สนุก
“ถ้าเจเจรู้ว่าเพ่เต้โดนพ่รังแกอีก ... เจเจจะหนีออกจากบ้านกับเพ่เต้ คอยดูนะ ... เจเจจะพาเพ่เต้มาอยู่บ้านยายด้วย” เอาแล้วไงครับ มีขู่ด้วย ไรว้า เด็กตัวแค่นี้
“อะไรกันเจเจ เจเจไม่รักพ่อเลยเหรอ ... ทีคราวพี่เต้ทำร้ายพ่อ พ่อไม่เห็นเคยฟ้องเจเจเลย” ผมพูดไปยิ้มใส่หน้านายเต้ไป
“ผมไปทำอะไรคุณตอนไหน คุณอย่ามามั่ว” ทันทีเลยนะครับนั่น เถียงจริงๆเลยเด็กคนนี้ ... ก็ที่ทำให้กูรักหัวปักหัวปำนี่ไง ... ไม่ใช่เพราะนายเรอะ
“เจเจก็ไม่เห็นเพ่เต้จะทำอะไรป้อเลย ป้ออย่ามามั่ว ป้อคับ เจเจจะไปข้างนอกแล้วนะคับ ... เจเจขอคุยกับเพ่เต้หน่อย” เฮ้ออ มีลูกชาย ลูกชายก็ไม่เข้าข้าง น่าน้อยใจจริงๆครับ
“เอาไป เจเจอยากคุยกับนาย” ผมยื่นหูโทรศัพท์ให้นายเต้ครับ ที่ตอนนี้เหมือนจะหยุดร้องไห้แล้ว
“ครับ เจเจ” มันขานรับไปครับ
“ครับๆ พี่เต้จะไม่ให้พ่อเจเจรังแกอีกแล้วครับ”
“โอเคครับ ถ้ามีอะไรพี่จะรีบโทรไปบอกเจเจนะครับ”
“รีบกลับมานะครับ พี่เต้คิดถึงเจเจที่สุดเลย” เอากับมันสิครับ ทำคะแนนกับลูกชายผมคนเดียว
“ครับ สวัสดีครับ” มันวางสายแล้วครับ ผมรู้สึกเหนื่อยกับเกมนี้เหลือเกิน ผมเดินเข้าไปสวมกอดมันจากด้านหลังเอาไว้ครับ
“คุณเท่ห์ทำไรนะ” ดิ้นเลยครับ ไอ้ตัวแสบ
“ร้องไห้ทำไม ... เป็นอะไร” ผมอยากรู้ความรู้สึกของมันครับ
“เปล่านี่ครับ เอ็มวีมันซึ้ง” จะเชื่อได้ปะเนี่ย
“ทำไมจะพูดความรู้สึกจริงๆกับชั้นไม่ได้เลยเหรอไง พูดอย่างที่ใจคิดนะ มันลำบากนักเหรอ” ผมพูดไปเอาคางไปซบตรงไหล่มันครับ ตอนนี้เสียงหัวใจของผมกับมันเต้นเร็วไม่แพ้กันเลย
“ก็คุณมันใจร้าย ... คุณมันเจ้าเล่ห์ คุณมันเจ้าชู้ คุณมันๆๆ” เอากับมันสิครับ นี่ความในใจมันผมไม่มีอะไรดีเลยเหรอ
“พอแล้วๆๆ แล้วชั้นไปทำอะไรให้ ถึงได้โกรธชั้นขนาดนั้น” ผมเอาคางออก แล้วจับตัวมันมามองหน้าผม โดยที่โอบเอวบางๆของมันไว้เล็กๆครับ
“ยังมาพูดอีก ก็คุณกับอ๊อฟ...” เงียบครับ ไม่พูดต่อ
“หึงชั้นเหรอ” ไม่อยากจะถามเลยครับ ... แต่ก็อยากจะรู้
“หึงอะไร .. จะหึงทำไมไม่ทราบ” เอาแล้วไงครับ หน้ามันนี่แดงมากๆแล้วตอนนี้ แล้วยังจะมาปากแข็งอีก
“จะตอบชั้นดีๆ หรือว่าจะให้ปากของชั้นค้นหาคำตอบเอง” ไม่รู้ว่าผมเอาความเจ้าเล่ห์นี้มาจากไหนเหมือนกันนะครับ แต่เห็นปากมันแข็งอย่างนี้ อยากจะลองสัมผัสดูอีกทีจริงๆ ว่ามันจะแข็งอย่างที่คิดหรือเปล่า
“ไม่ต้องเลยนะคุณ เดี๋ยวไอ้อ๊อฟก็ออกมาเห็น” อ๋อกลัวอ๊อฟออกมาเห็นเหรอ
ผมได้ทีก็จับมันอุ้มขึ้นมาทั้งตัวครับ กลัวอ๊อฟเห็นใช่มั๊ย งั้นเราเข้าห้องของเรากัน
“คุณเท่ห์ คุณจะทำอะไร ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ คุณเท่ห์” จะตะโกนโวยวาย ให้อ๊อฟมันได้ยินทำไมน้า ... เดี๋ยวไข่ก็ตื่นหมด ... ไม่ใช่สิ ... ไก่ตื่นหมด
ผมพานายเต้เข้าห้องนอนผมมาได้ ก็วางมันลงบนที่นอนครับ โดนที่มีผมนอนทับอยู่
“ทำไมต้องนอนทับผมด้วย ลงไปเลยนะ” ตอนนี้มันหยุดร้องแล้วครับ พอเห็นรอยยิ้มของมันแบบนี้ค่อยมีความสุขขึ้นมาหน่อย
“อย่าร้องไห้อีกนะ ... ชั้นเห็นแล้วชั้นนเจ็บ” ผมเอามือเช็ดน้ำตาที่แก้มของมันเบาๆครับ อยากดูแลมันแบบนี้ไปตลอดเลยจริงๆ
“ก็ใครกันละ ทำผมแบบนี้” นั่นไงครับ เถียงตลอดจริงๆ
“แล้วชอบมั๊ยละแบบนี้” ขอถามกลับบ้าง ... ตอบมาซิ
“ไม่ชอบบบ” มันตอบออกมาเสียงอ่อยเลยครับ
“อะไรนะ”
“ไม่ชอบบบบบ” ตอบชัดแจ๋ว ดังสนั่นเลยครับ
“ครับ ... ไม่ชอบก็จะไม่ทำแล้ว แล้วแบบนี้ละชอบเปล่า” ผมพูดจบก็จูบลงไปที่ปากของนายเต้เบาๆ นายเต้ดูอึ้งไปกับริมฝีปากนั้น ... แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด ผมได้ทีก็ใช้ลิ้นตวัดภายในปากเพื่อสำรวจทั้งปากของนายเต้ ... สงสัยเด็กคนนี้ยังไม่เคยจริงๆครับ ดูแข็งๆไปหมด ลิ้นในปากนิ่งเชียว ผมเลยดันลิ้นของมันไปมาเพื่อให้ขยับ บดขยี้ริมฝีปากของนายเต้ด้วยปากของผม จ้องดวงตานั้นที่มีหลายความหมายเหลือเกิน ... นายคิดอะไรกับชั้นนะ
“ชอบรึเปล่า” ผมละริมฝีปากจากนายเต้ ส่งสายตาเป็นคำถามไป
นายเต้พยักหน้าครับ ...
“แล้วชั้นละ ชอบรึเปล่า”
ตอนนี้ใจผมตุ้มๆต่ำเลยครับ ...
คำตอบมันจะเป็นอย่างไรนะ
ที่ทำมาทั้งหมดจะมีความหมายหรือเปล่านะ
เฮ้อออ... ตอบเร็วๆสิ ไม่ไหวแล้วว
“ขอผมเป็นพ่อเจเจอีกคนได้มั๊ยครับ”
ได้ยินเหมือนที่ผมได้ยินใช่มั๊ยครับ ....
โอ้วววว สวรรค์
“ไม่ได้!!!” ผมตั้งหลักได้เลยตอบนายเต้ไป หน้าเข้มไป ตอนนี้นายเต้ หน้านิ่งลเยครับ ทำหน้างงด้วย ขำชะมัด
“ชั้นจะให้นายมาเป็นแม่ใหม่เจเจ โอเคมั๊ย” ผมพูดจบเท่านั้นแหละครับ นายเต้ยิ้มออกมาแก้มแทบปริ ไม่น่าเชื่อว่าเด็กขี้แยเมื่อกี้ จะกลายเป็นเด็กที่มีรอยยิ้มที่ผมรักมันที่สุด ... นายมันร้ายจริงๆ นายเต้
ตอนนี้ผมก้มลงจูบนายเต้อย่างดูดดื่มอีกครั้ง ...
อยากใช้เวลาให้เนิ่นนานกับความสุขที่รอคอยครั้งนี้
ผมไม่มีความรู้สึกแบบนี้กับใครมานานเท่าไหร่แล้วนะ ...
นานเท่าไหร่แล้วที่รสจูบที่หอมหวานแบบนี้ ผมไม่ได้ลิ้มลองมัน ...
นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่มีใครมาก่อกวนหัวใจของผม ...
ทั้งทำร้าย และทำรักในเวลาเดียวกัน ...
ถ้าไม่ใช่คนตรงหน้าผมคนนี้ ...
จบ....
ตอน ... กิ้วๆๆ
.......................................
ไม่อยากทำให้ค้าง เดี๋ยวจะโดนเผายางหน้าบ้าน มีคนขู่เยอะเหลือเกินไรเตอร์ละกลัว
ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ
ขอบคุณคุณ PandP ที่คอยตรวจแก้ไขความถูกต้องให้นะครับ น่ารักจริงๆ :3123:
วันนี้ขอตัวก่อนนะครับ ... พรุ่งนี้ไม่แน่ไม่มา ... แต่ถ้ามาก็คงเห็น
:pig4: :pig4:
-
เอร๊ย! ลงเอยกันด้วยดีแล้ว
เต้กับคุณเท่ห์ ,, ในที่สุดล่ะนะ
เจเจก็มีแม่ใหม่แล้วสิเนี่ย
อ่ะฮิ้ว! ~ ต้องขอบคุณกามเทพอ๊อฟด้วย
ไม่งั้นก็คงไม่ลงเอยกันง่ายๆแบบนี้สะที
แล้วเรื่องคุณเวย์กับคุณเกดก็ไปจัดการกันซะนะ
จะได้จบๆไปล่ะเนอะ อิอิ
-
:laugh: :laugh:
อิจฉาคู่นี้จิงๆ หวานกันซะ :impress2: คงต้องขอบคุณออฟฟี่ละซิเนี่ย ฮ่าๆๆ
ลงรอยกันจนได้ ว่าแต่คุณเวย์ละ ยังไงๆ ลุ้นๆๆ :serius2:
เปนกำลังใจให้ไรเตอร์คร้าบ :กอด1:
-
ลุ้นระทึกเลยครับ รีบมาต่อน่ะครับคิดถึง เจเจ
-
หวานมากเลยตอนนี้อ่า
:pig4:ไรท์เตอร์มากๆนะครับ
-
:mc4: ลงเอยได้แล้ว
:mc4: น้องเจเจได้แม่ใหม่แล้ว
รอลุ้น อ๊อฟ กับ คุณเวย์ดีกว่า
เพิ่งจะผิดหวังกับรักมาทั้งคู่ คงจะช่วยกันดามหัวใจให้กันได้นะครับ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยครับ
-
:z1: :เฮ้อ: :z10: :z10:
-
กำลังจะกรี๊ด....ตรงคำว่าจบ....พอเลื่อนมาอีกนิด...เฮ้ออออ....ค่อยยังชั่ว...
รักกันแล้ว.....เย้ๆ.....
-
หึๆๆๆๆๆๆๆๆมาบอกว่าจบได้ไง ลองจบดูดิโดนแน่ฮะๆๆๆๆๆ
-
:laugh:ในที่สุดก็ลงเอ่ยกันซะที...
-
โหยยยยยยย
แล้วเจเจจะว่ายังไงล่ะเนี่ย
แต่ก็มีความสุขดีแล้ว
รักทุกคนน่ะ
คุณเวย์
รู้แล้วจะเป็นยังไงหนอ
-
โธ่ เจเจ ไปเที่ยวครั้งนี้กลับมาได้แม่ใหม่ซะแล้ว ๕๕๕๕
เอ๊ะ ไม่สิ มีแมวคาบปลาย่างไปเรียบร้อย อิอิ :-[
อุตส่าห์ทำหวงพี่เต้อยู่ตั้งนาน
-
เย้ๆๆๆ เค้ารักกันแล้วต้องขอบคุณเพื่อนอ๊อฟสินะที่เป็นหามเทพจำแลงให้
คุณเวย์เซ็งเพื่อนมากมาย แต่น่าจะแมนๆน่า ถึงจะจีบก่อนแต่เค้าไม่รักอ่ะ....ส่วนคุณเกด ตัดออกจากสาระบบด่วนๆๆๆ
-
ฮิ๊วววว เจเจมีแม่แล้ว
-
กี๊สสสสสสสสสสสส
เข้าใจกันซะที :man1:
แต่เค้าสงสารคุณเวย์อ่ะY^Y
-
ต้องขอบคุณเพื่อนอ๊อฟอย่างแรง อิอิ
-
5555555555+++
เจเจ เด็กคนนี้ได้ใจจัง
-
ฮิฮิ้วววว
ในที่สุดก็ลงเอยกัน
แต่ท่าทางเรื่องวุ่นๆยังไม่จบง่ายๆแฮะ
-
อ๊ายยยย เขินๆๆๆๆๆๆ :o8:
ลงเอยกันแล้วฮิ้วววววววววววววววววว
แต่ๆๆๆๆ ยังมีมารอีกนะก็คุณเวย์กับยัยชะนีเกดอีก งานนี้อ๊อฟจัดการได้ใช่ม๊า
อ๊อฟเอาคุณเวย์ไปกินแล้วจัดการยัยชะนีเกดซะ :beat:
-
อ๊ากกกกกกก ไรเตอร์น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดด กอดที
ไม่ไหวแระ บอกกันไปสักที ลุ้นจน...จะหักในแระ กร๊ากกกกกก
น่ารักเว๊ยยยยยยย แต่เจเจนี่สุดยอด อยู่ตปท. แต่ยังสามารถขู่ และช่วยทำใครเคลียร์กันได้อีกอ่ะ หุหุ เยี่ยมมากลูก
ปล.ถ้าไรเตอร์จะไม่มา1วันก็ไม่ว่า เพราะตอนนี้อิ่มอกอิ่มใจมากกกก 555+
-
ดีใจกับเจเจด้วยได้แม่ใหม่แล้ว 555
-
เฮ้ยยยย ....นายเอกเสียตัวแล้ว ว้ายยยยยยยยยยย :o8:
-
เย้ :mc4: :mc4: :mc4:
-
ตอนบอกว่า จบ ต๊กใจ
และแล้วเธอและเขาก็เข้าใจกัน
แต่ถ้าเจเจกลับมา จะเข้าใจมั๊ยเนี่ยะ
-
แล้วก็สำเร็จไปตามแผ่น
เจเจได้แม่ใหม่เสียที เหอะๆ
-
เฮ้ออออออออออออออออออออออ................
ตกลงก็ยังไม่ได้ :oo1: กันอยู่ดี
ไรเตอร์ทนได้ไงนะที่ตัวละคร (ป้อเท่ห์กะเพ่เต้) ยังไม่ :oo1: กันซะทีอ่ะ
หนุ่มน้อยก็อยู่ฮ่องกง
ตอนนี้มารก็ไม่ใช่มารแล้ว
ไรเตอร์ครับ.....................ช้าอยู่ใย
:z1:
-
ยังเหลือเรื่องที่ต้องอธิบายกับเจเจ เคลียร์กับคุณเวย์ จัดการคนอยากมีสามีจนตัวสั่นห้องข้าง ๆ อีก ไหนจะเรื่องตากับยายของเจเจอีก ถ้าเกิดทางนั้นเกิดรู้เข้าแล้วรับไม่ได้ขึ้นมา มีหวังได้มีการพรากพ่อพรากลูกออกจากกันแน่ ๆ เลย แค่คิดก็เหนื่อยแทนแล้วคับ :เฮ้อ:
-
ตกลงกันได้ด้วยดี(บนเตียง)
แล้วนอกจากเป็นแม่ให้เจเจ ตำแหน่งขวัญใจคุณพ่อเจเจล่ะจะทำไงเนี่ย
รออ่าน รออ่าน รออ่าน
-
อร๊ากกกก น้องเจเจมีแม่ใหม่ซะแล้ว
ฮ่าๆๆๆ ในที่สุดก็รู้ใจกันซะทีนะน้องเต้
มีความสุขมากๆค่ะไรท์เตอร์
-
เท่กับเต้เข้าใจกันแล้ววววว
ดีใจๆๆ น่ารักมากเลย
ส่วนเวย์ กับเกด ให้อ๊อฟจัดการเลยค่ะ ฮาาาาา
-
อะไรกันเนี๊ย
ตอนแรกด่าอ๊อฟกันยกใหญ่
พอเค้าลงเอยกันล่ะโยนขี้ก้อนโตมาให้อ๊อฟทั้งนั้นเลย
ไม่มีใครคิดจะช่วยอ๊อฟเคลียร์เลยเหรอไงก๊านนนนนนนนนน
-
น่ารักน่าหยิกจริงๆ ครับ
o13
-
สงสารเวย์กะเพื่อนเก่าเต้อ่ะ
-
เส้นทางแห่งรักเพิ่งเริ่มต้น อุปสรรคอีกเยอะกำลังจะตามมา อย่าเพิ่งชะล่าใจนะค่ะ o18
แต่ก็...ดีใจด้วยกับพี่เท่ห์และเต้นะค่ะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ใจหายเลย เกือบไปแล้วนะพี่ไรเตอร์ เกือบเอายางไปกองใว้ที่หน้าบ้านะแล้วนะ หึหึ อยู่ดีๆ "จบ" แล้วก็หายไปนาน 55ในที่สุดความพยายามของคุณเท่ห์ก็สำเร็จ โดยความช่วยเหลือของพี่อ๊อฟ แล้วคุณเวย์ละครับ ทีนี้ก็น่าสงสารแล้วครับ อ้อ พี่อ๊อฟยังมีนี่ครับ อิอิอิ ลงตัวพอดี
-
:mc4:ในที่สุดก็ตกลงปลงใจกันซะที
นี่ถ้าไม่ได้อ๊อฟมาช่วยกระตุ้น
สงสัยนายเต้ก็ยังไม่รู้ใจตัวเองแน่
ตอนนี้หวานน่ารักมากกกก อ่านไปก็ยิ้มมไป :o8:
ดีใจกะเจเจด้วย ได้แม่ใหม่ซะที
สงสารพี่เวย์เหมือนกันอ่า
ไรเตอร์ขา จัดคู่ให้พี่เวย์ด้วยนะค่ะ
+1รออ่านตอนต่อไปค่า :L2:
-
พี่เวย์รู้คงหงายหลังตึง! :a5:
-
ต้องขอบคุณ.....กามเทพอ๊อฟ
-
:haun4: มีความสุขๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด...เข้าใจกันแล้วอ่ะ...อ๊ากกกกกกกกก...อยากจะลงไปดิ้น >////////<
งานนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับกามเทพอ๊อฟไปแบบเต็ม ๆ เลยนะเนี่ย
เฮ้อออออออออออ...สุดท้ายน้องเต้ก็ยอมรับใจตัวเองสักทีนะ...หวังว่าอะไร ๆ มันคงจะดีขึ้น
เจเจถ้ารู้ว่าพี่เต้จะมาเป็นแม่ใหม่...ไม่รู้ว่าจะว่ายังไงบ้าง หวังว่าน้องคงจะเข้าใจอ่ะนะ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
+1 เป็นกำลังใจให้พี่เท่ห์ น้องเต็ นู่เจเจ รักน๊ะ :กอด1:
-
น้องออฟจัดการเก็บพี่เวย์ด้วยนะ อย่าเหลือไว้ให้นังลูกเกดมัน อิอิ
-
แล้วหลังจากนี้เค้าทำไรกันหรอ ?? อิอิ
:oo1:
-
เจเจอุตส่าห์หวงพี่เต้ตั้งนาน
โดนพ่อเท่ห์ซิวไปซะแล้ว 555
-
โห่ๆๆ หิ้ว......ขันหมากมาแล้วขอเชิญน้องเต้มาเป็นแม่ของลูกพี่เท่ห์ที :laugh: :laugh: :sad4:
จบ
ตอน...แบบนี้ก็ดีนะดูมีความสุขดี :laugh:
ออฟซี่นี่ร้ายไม่เบาสงสัยอาคุณเวย์คงไม่รอดออฟซี่แน่นอนงานนี้... จึ๋ย...คิดหนักแทนอาคุณเวย์ :z3:
-
จบตอนด้วยจูบอันดูดดื่ม กี๊สสส แค่จูบเท่านั้นหรอๆๆๆ อิอิ
-
ในที่สุดก็เข้าใจกัน
-
o13 ลุ้นจนเหงื่อตกครับ แต่ก็ยังดีที่มีนู๋อ๊อฟมาเป็นตัวเชื่อให้ :n1:
-
แป่ววววววววววววววววววววววววววววว
รอฉาก NC นะเนี้ย .... ไม่ไหว ...
-
ฉาก NC ไรเตอร์บ่นอุบอิบว่าเขียนไม่เป็น
แถมไม่ยอมให้ผมช่วย ก็เลยไม่ได้มีฉากNCสักที อิอิ
ขอบคุณกำลังใจที่ให้ไรเตอร์ แล้วขอบคุณที่รู้สึกดีกับบทอ๊อฟสักที
ตัวนี้กว่าไรเตอร์จะยอมแต่งให้ ผมอ้อนแล้วอ้อนอีก
ปล.วันนี้ไรเตอร์ออกเดต ไม่รู้จะได้มาอัพรึเปล่า ไงก็แช่งชักหักกระดูกให้มาอัพไวไว
-
:-[ :-[ :-[
-
อ้าสสสสสสส
ไม่อยากให้ค้างก็เหมือนค้างอ่ะไรเตอร์
เจเจนี่ช่างหวงว่าที่แม่(ใหม่)จังเลย
อย่าไปโกรธพ่อเท่ห์เลยนะเจเจ
ปล่อยให้พ่อเท่ห์รังแกพี่เต้เถอะ
เจเจจะได้แม่ใหม่เร็วๆๆไง
555555
ปล.ตอนต่อไปขอเป็น NC ที่เถอะ
สาธุๆๆๆๆๆ
-
:z2:เย้ตามทันแล้ว
แล้วเรื่องจะเป็นไงต่อเนี๊ยมาต่อเร็วน้า :bye2:
-
:mc4: อย่างงี้ต้องฉลองต้อนรับคุณแม่คนใหม่ 555555 :laugh:
-
ไม่ได้เป็นพ่อเป็นคุณแม่แทนก็แล้วกันนะเต้ :-[
แต่เจเจน่ารักจริงๆ
-
:monkeysad:
ขอตอนหวานๆ special สักสองตอนนะไรท์เตอร์ใจดี หุหุหุ
:monkeysad:
:monkeysad:
-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ ^ ^
-
กะแลวเชียวว่าออฟต้องมาแผนนี้ o13
แต่ตนหนาขอ NC ได้ไม๊อะจ๊ะ :pighaun:
-
^^
-
NC NC NC
-
ขอเปลี่ยนฉาก NC เป็นฉากตบแทนได้ไหมครับ ฮ่าๆๆ
-
วู้วววๆ
อยากอ่านต่อแล้ววววว ^ ^'
:o8: :o8: :o8:
-
ออฟตาทิพย์ นี่น่ากลัวจริงๆ
เล่นซะเต้อยู่หมัด อิอิ
-
เมื่อไหร่น่ะ :z1: :z1:
-
ว้ายๆๆๆ
ไข่ตื่นหมดและ
โอ๋ๆๆๆ
ม่ายอาวๆๆๆ
ใจเย็นๆนะไข่จ๋าา
คริๆๆ
ตกลงไข่ใครตื่นบ้างละเนี่ย
+55555
แอบฮานะจ๊ะ ไรท์เตอร์
-
อันที่จริงฉากนี้เขียนเสร็จตั้งแต่ตอนที่แล้วแล้ว ... มันต่อกันกับตอนที่ผ่านมา แต่พออ่านอีกรอบ ผมคิดว่าจบที่ความสุขมันจะทำให้ครบทุกอารมณ์
แต่ถ้าตัดฉากนี้ไปก็จะไม่ครบถ้วนกระบวนความ มีคนบ่นของฉาก NC เยอะ (มันย่อมาจากอะไรเหรอครับ ผมยังไม่รู้เลย แหะๆๆ)เลยจัดฉากนี้ให้เป็นของแถม
ตอนหน้าจะเปลี่ยนคนเล่าบ้าง ... ถือว่าเป็นตอนพิเศษ ... ติดตามตอนดึกๆนะครับ
ตอนที่ 32 Delete scene
ผมลุกขึ้นถอดเสื้อของตัวเองออก เผยให้เห็นสัดส่วนของตัวเองมากขึ้น ตอนนี้นายเต้หลับตาปี๋เลยครับ เอามือของตัวเองลูบไล้ตัวนายเต้ผ่านเสื้อผ้ายืดๆของมัน อยากเอามือไปลูบข้างในร่มผ้านั่นเหลือเกิน ผมพยายามจะดึงเสื้อของนายเต้ขึ้น เพื่ออยากที่จะเผยเห็นร่างกายภายในของมัน
“อุ๊ยย ตาเถนน” ชิบหายครับ ลืมล็อคประตู เสียงของอ๊อฟดังมาจากประตูห้อง ผมหันไปดู แล้วส่งสายตาว่าให้ออกไปก่อน
“ไวไฟจริงนะเนี่ย” อ๊อฟพูดเสร็จก็ปิดประตูไปครับ ไวไฟนั้นเหรอ ... คงใช่มั้ง
ผมก้มลงหอมแก้มสองข้างนั้นอีกครั้ง หลับตาอย่างกะกลัวว่าจะถูกข่มขืนเลยนะนายเต้
“คุณเท่ห์ครับ เบาๆหน่อยนะครับ เพื่อนผมยังซิง” ผมหันไปมองทางต้นเสียงนั้นอีกครัง จะใครกันอีกละครับ .. ก็นายอ๊อฟเพื่อนรักนายเต้นั่นไง ... ยังมาบอกอีกว่าเพื่อนซิง ... แต่เอ๊ยย ... ซิงจริงเหรอว่ะ ...
“นายอ๊อฟ จะไปไหนก็ไป จะทำอะไรก็ทำ แล้วก็ล็อคประตูห้องชั้นด้วย คนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ” นั่นคือคำสั่งของผมครับ ตอนนี้นายเต้เหมือนจะรู้ว่าไม่ได้อยู่กันสองคน เพราะมันลืมตาขึ้นมามองหน้าประตูไปแล้วยิ้มๆ พร้อมกับพยายามลุกขึ้น แต่ก็ไม่ทันเห็นหน้านายอ๊อฟครับ เพราะมนปิดประตูไปแล้ว หวังว่าคราวนี้จะล็อกแล้วนะ
“จะลุกขึ้นทำไม” ผมก้มลงไปหอมซอกคอนายเต้อีกครั้ง คนอะไรนะ น่าหอมไปซักทุกส่วนจริงๆ
“ผมอาย” นายเต้ตอบมาพร้อมกับหน้าที่แดง นี่ถ้าผมถอดผ้ามันออกตัวจะแดงแค่ไหนนะ
“จะอายอะไรละ ... นะนะ ชั้นอัดอั้นมากมายแล้ว” ผมพูดไปก้มหน้าดูเท่ห์จังของตัวเอง ที่มันพร้อมจะทะลุได้ทุกเมื่อแล้ว
“แต่ผมยังไม่พร้อม ผมกลัวเจ็บ” ตอนนี้นายเต้ลุกมาขึ้นนั่งข้างเตียงแล้วครับ ... ยังไม่พร้อม ...
“อีกอย่าง คุณเคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนเหรอครับ” นายเต้หันหน้ามาถามผม ที่ตอนนี้นั่งอยู่ตรงกลางเตียง
“ไม่เคย ... แต่ชั้นคิดว่าชั้นทำได้นา” จริงๆนะครับ พูดไปทำท่าออดอ้อนไป .... เท่ห์จังไม่ไหวแล้วววว
“รอผมพร้อมได้มั๊ยครับ ... เราคบกันแบบนี้ไม่ได้ก่อนหรือครับ” อืม ... มันก็คงจริงของนายเต้นะ ... ผมคงรีบเกินไปจริงๆ
“ก็ได้ ชั้นจะรอ ... แต่นายตกลงคบกับชั้นแล้วนะ ... แล้วก็” ผมพูดไป พร้อมกับเขยิบเข้าใกล้นายเต้มากขึ้น
“มีอะไรอีกเหรอครับ” นายเต้หันหน้ามามองหน้าผม ที่ตอนนี้ใกล้กันแค่คืบ จะหลบมันก็หลบไม่ได้
“ช่วยทำให้เท่ห์จังมันสงบอารมณ์หน่อยดิ ....”
.................................................................
จบซะงั้น ฮ่าๆๆๆ ... รอตอนต่อไปดึกๆนะครับ !!!
-
กรี๊ดดดดด
เต้ทำยังไงเท่ห์จังถึงจะสงบล่ะค๊า ><
-
ให้น้องอุ้ง(มือ)ช่วยปลอบเท่ห์จังไปก่อนละกัน 555
-
:haun4:ทำไงๆ อยากรู้หุหุ
-
:laugh:มารอฉาก NC ตอนดึก ๆ ๆ ๆ
คงไม่มีอะไรมาคั่นเวลาอีกนะ ...
-
:haun4:
-
แงงงงงงงงงงงงง o9
อยากเห็นการจัดการกับเท่จังงงงงง
-
อ่ะนะ...เป็นไงบ้างล่ะพ่อเทห์...โดนขัดจังหวะเลย
ไม่รู้ว่าจะสมน้ำหน้าหรือว่าจะสงสารดี
เอาเป็นว่าไปทำให้เทห์จังสงบก่อนก็แล้วกัน
หลังจากนั้น...เด่วค่อยว่ากันใหม่...อิอิ
-
นายเต้เล่นน้องเทห์จังไปก่อนนะครับ
-
จะให้เพ่เต้ช่วยทำไรหรอคราบป้อ :m25:
พี่เทห์มีเจเจเป็นลูกคนเดียวนี่นา เอ้!แล้วเทห์จังนี่มันใครหว่า :impress2:
ค้าง...อย่างแร้งงงง
-
:z1:เต้จะช่วยยังไงละเนี่ย :haun4:
-
น้องเต้จะจัดการให้เท่ห์จังสงบได้ไงน๊า สงสัยๆ :z1:
ไรเตอร์ช่วยทำให้กระจ่างทีนะค่ะ อิอิ
ค้างอย่างแรงงงงเลยอ่ะ
มาต่อด่วนเลยนะค่ะ :กอด1:
-
อ่ะโด่ นึกว่าจะ NC คนอ่านค้างเลยเฮ้ยย
รอกะดึกก็ได้ค่ะ อิ อิ
-
โหหหหหหหหหหหหห ใจร้ายเนอะะะะะ ตัดซะง้านนนน
-
หึหึหึ พี่ไรเตอร์ครับรู้ป่าวว่าตอนนี้ความรู้สึงของน้องคนนี้มันเป็นอย่างไร หึหึหึ
ความรู้สึกของน้องตอนนี้คืดเหมือนกับวิ่งมาแบบเร็วมากแล้วมีกำแพงขวางหน้าแล้วเบรคไม่ทันนะครับ หึหึ
มาทำให้จินตนาการซะหลูแล้วสดุดขาตัวเองล้ม พี่ไรเตอร์แกล้งกันนี่นา รีบๆเอาที่เหลือมาเลยน๊าค๊าบ
-
:pighaun: :oo1:ปุเสื่อรอ
-
งะ ต้องรอ
-
ยังค้าง.... อยู่อีกครับ
-
ตื่นเต้น
-
^^
-
รอตอนดึก :z1:
-
มานอนรอแล้วครับ
-
โอ้ย จะทำยังไงล่ะเต้
เท่ห์จังถึงจะสงบลงได้ล่ะนะ ,,ล
เด๋วจะรอตอนดึกๆค๊า
-
จะทำให้สงบเหรอ....เอาไม้ฟาดซักทีน่าจะสงบราบคาบเลยล่ะ...เอิ๊กกกกกกก
-
เด๋วดึกๆเข้ามาอีกครั้ง อยากรู้ว่าจะทำไง :pighaun: :pighaun:
-
มานั่งรอด้วยคน คร้าบบบบ เพ่เต้
-
ดึกขนาดไหนก็จะรอ :jul1:
-
ขออนุญาตมารอต่อพรุ่งนี้นะคะ
คืนนี้ต้องนอนแต่หัวค่ำ พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้วค่ะ 555
-
พี่เท่ห์คับ ต้องเรียกว่าเท่ห์คุงซิคับ เรียกเท่ห์จังมันฟังดู Little Little ชอบกล :m12:
-
โว้วๆๆๆ
ไม่รู้จะบรรยายยังไงเลย รอรอบดึกล่ะักัน
-
อยากติดตามฉาก NC หาซื้อได้ตาม DVD Special Edition 555
ตอนปกติตามท้องตลอด งด NC
-
หง่า แล้วน้องเต้จะทำให้คุณเท่ห์สงบได้ยังไงละเนี่ย
อร๊ากกก เกือบแล้วๆๆๆ อีกนิดเดียว ฮ่าๆๆๆๆๆ
น่าสงสารคุณเท่ห์จริงๆๆๆ
-
เต้ ช่้วยยังไงดีล่ะ อิอิ
-
มันเรียกNC ตรงไหน อันนี้เค้าคงเรียก Intro NC หล่ะม๊างงเนี้ยย
ว่าแต่คำว่า NC คิดว่าน่าจะมาจาก No censor หล่ะมั้งนะ ไม่แน่ใจเท่าไหร่
บางคนก็ว่า No children แต่คิดว่าน่าจะอันบนมากกว่านะ หื่นตลอดดดด
เช็ดจอรอเลยนะ :haun4:
-
แล้วจะให้เต้ช่วยปลดปล่อยเท่ห์จังยังไงดีล่ะค่ะ มือหรือว่า...ปากดีค่ะ :-[ :laugh:
-
อ๊ากก เลือดพุ่งงง :jul1:
-
มาตอนดึกๆหรอค่าาาาา
ดึกแค่ไหนอ่ะ ดึกแค่ไหนก้อแล้วแต่
ขอnc nc nc ได้ไหมอ่า อิอิ :laugh:
-
ขอแถลงข่าวนิดนึง ..
ผมไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าผมไปบอกว่าจะเอาฉาก NC มาลงให้ตอนไหน จนทำให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ต่างรอกันอย่างใจจดใจจ่อ ... ผมบอกไปว่า เอาฉาก Delete scene มาให้... ซึ่งตอนแรกคิดว่าจะตัดออก มาแทนฉาก NC ที่ขอกัน ... แล้วบอกว่าดึกๆจะมาใหม่ โดยที่เปลี่ยนคนเล่า ...
ยังไงก็ขออภัยด้วยนะครับ ที่ฉาก NC มาไม่ได้ภายในคืนนี้ ... แต่สัญญาว่ามีแน่ ... ตอนนี้เอาฉากดุเด็ดเผ็ดมันกันไปก่อน โดยมีอีกหนึ่งตัวละคร ที่ออกมาแค่ฉากสองฉาก ก็เรียกเรตติ้งได้กระฉูดแล้วเป็นผู้เล่า ... เป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก อ๊อฟฟี่ ครับ
.........................................
ตอนที่ 33 อ๊อฟขอเล่า ... เมาท์นิสสนึง ยกที่ 1
โอ้โหไม่อยากจะเชื่อ ว่าสองคนนี้จะไวไฟกันซะขนาดนั้น ... นี่แหละนะใครๆเค้าก็บอกกันว่า เวลาผัวเมียเค้าทะเลาะกันก็มักจะไปจบลงบนเตียง สุดท้ายยังไง๊....ยังไงก็ได้คืนดี ... ชั้นเชื่อแล้วจริงๆ ว่ามันต้องเป็นเช่นนั้น ... แต่พอย้อนกลับมาคิดถึงตัวเอง ... มันช่างเจ็บกระดองใจยิ่งนัก ... คิดว่าตัวเองเอาไอ้แฟนชั่วนั้นอยู่หมัดแล้วเชียว จู๋ๆก็มีชะนีที่ไหนก็ไม่รู้มานอนกก มันน่าตบล้างน้ำ ทาซ้ำด้วยน้ำยาอุทัยทิพย์นัก
เฮ้ออ ... เห็นเพื่อนสมหวังแล้วก็ดีใจ ... ยัยเต้มันน่าสงสารเรื่องความรัก รอไอ้กายห่าเหวอะไรนั่นมาได้ ตั้ง 5 ปี มีหนุ่มๆน่ารักๆ มาจีบมันเยอะแยะ เคยสนซะที่ไหน เป็นไงละ สุดท้ายคนที่เข้ามาหามันก็เสร็จชั้นหมด ... พูดไปก็ต้องขอบคุณมันนะนั่น ป่านนี้จะถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์กันยังไม่รู้ ... อิจฉาจริงจริ๊งงงง นี่ถ้าคุณเท่ห์ไม่ใช้แผนชั้นนะ อย่าหวังว่าจะได้แอ้มยัยเต้เลย ... รู้สึกภูมิอกภูมิใจในแผนการอันชั่วร้ายของตัวเอง คริคริ
“ทำสปาเก็ตตี้รอดีกว่า” ไม่รู้จะมานั่งเสียเวลาทำไม กว่าพวกเค้าจะเมคเลิฟกันเสร็จ ออกมาเหงื่อท่วมกาย สบายกายา แล้วก็น่าจะหิว เพื่อนที่แสนดีอย่างชั้นก็ต้องหาอะไรมาประเคนให้คู่ใหม่ปลามันเค้าได้กินกัน
ว่าแล้วชั้นก็เดินเข้าครัวเอาอุปกรณ์การทำสปาเกตตี้ออกมาจากตู้เย็น ทำเผื่อคุณเวย์ด้วยดีมั๊ยนะ ..
“ทำอะไรอยู่มึง” ผมหันไปทางต้นเสียง ก็เห็นเพื่อนสาวชั้นเดินออกมาจากห้องคุณเท่ห์แล้ว ไมมันเร็วจังเลยวะ
“เสร็จแล้วเหรอยะ” คุณเท่ห์นี่หลั่งเร็วเหมือนกันแฮะ
“เสร็จอะไรของมึง ถามแปลก” อ่ะ อีนี่ มาทำซึนเดเระ อีก ทำแบ๊วๆๆ น่ารักตายแหละ
“ก็มึงอ่า เสร็จคุณเท่ห์แล้วหรือยัง” เอาไป ถามตรงๆก็ได้
“เสร็จบ้าเสร็จบออะไรมึง บ้ารึเปล่า” แหนะๆๆ ทำเขินอาย ถ้ามันเป็นผู้หญิง คงเอามือมาม้วนๆๆปลายผมไปแล้ว
“แรงนะยะเดี๋ยวนี้” ไม่ไหวจะเคลียร์ อ่อนเพลียจะเสวนา
“มึงอ่าอย่ามาบ้า ไม่มีอะไรเกินเลยทั้งนั้น” เอ๊ะ หรือว่าจะจริง
“ทำไมอีกวะ ... หล่อนไม่รักเค้าเหรอ” นั่นอ่าดิ ทำไมไม่ตกลงลงหลุมกันไป ... ชั้นละลุ้นแทบขาดใจแล้ว
“รักมันก็รัก แต่เรื่องนี้เอาไว้ก่อน แล้วมึงทำไรอยู่เหรอ” มันพูดไปก็เดินเข้ามาดูชั้นเตรียมส่วนผสมไป
“ก็ว่าจะทำสปาเกตตี้ มามะ มาเป็นลูกมือให้ชั้น” กำลังต้องการคนช่วยเหลือพอดี ว่าแต่ ...
“แล้วไหนคุณเท่ห์ละ” หันหลังควับไปถามยัยเต้ ที่ยืนหน้าแดงเท่าลูกเชอรรี่อยู่ (มะเขือเทศไม่ชอบ เชยแล้ว)
“เค้ากำลังจัดการกับของของเค้าอยู่ที่ห้องของเค้า” เอ๋.... อะไรของมัน เค้าๆๆ ของเค้า ๆ
“อะไรของมึง ... อีนี่พูดไม่รู้เรื่อง” เอากับชั้นสิ ... เบื่อพวกวกไปวนมา
“ก็ ...” มันพูดไปก้มมองตรงส่วนกลางความเก็บกดไป ... ไอ้นั่นนั่นแหละ
“มันแข็ง ...” เงยหน้ามามองชั้น ...
“เลยเข้าห้องน้ำ ...” แล้วก็โบ้ยหน้าไปทางห้องคุณเท่ห์
“อ่อ ชั้นเข้าใจแล้ว ไหนแกยิ้มหน่อยสิ” ชั้นพอจะเข้าใจว่ามันหมายความว่าอะไร พร้อมกับให้มันยิ้มนิดหน่อย
“ทำไมเหรอ อี.....” มันถามข้อสงสัย แล้วยิ้มกลับมาให้ชั้น
“ว่าแล้ว ... นี่ขนอะไรติดฟันหล่อน ไปบ้วนปากก่อนไป ... ชั้นรับไม่ได้ มือใหม่จริงๆ” แกล้งมันหน่อยครับ ...
“เอ๊ย บ้าเหรอมึง ... กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ... ขนอะไรจะติดกูได้ไง” มันกระวนกระวายใหญ่เลยครับ ฮ่าๆๆ ยัยนี่หลอกง่ายชะมัด ว่าแล้วมันก็เข้าห้องของมันไปครับ ให้ทายก็คงจะไปส่องกระจก บ้วนปาก แปลงฟัน ไม่แน่อาจถึงขั้นอาบน้ำ
“อ้าวอ๊อฟ ทำอะไรอยู่เหรอ” พอคนโน้นไป คนนี้มา ช่างเป็นใจอะไรเช่นนั้น
“อ๋อ ผมว่าจะทำสปาเกตตี้อ่าครับ คุณเท่ห์หิวหรือยัง” พูดเสร็จก็เปิดแก๊สเตรียมลวกเส้นครับ
“อืม ... ก็คิดว่าอีกสักแป๊บก็คงจะหิว” คุณเท่ห์พูดไปพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆ
“เป็นไงครับคุณเท่ห์ หน้าซีดมาเชียว กี่ยกละ” ดูท่าทางการเดิน กริยาต่างๆ บ่งบอกถึงความเพลียมาเชียวครับ
“สาม...”
“หืออออ ... สามยก” ไม่จริงใช่มั๊ยครับเนี่ย
“มือล้วนๆ” ฮ่าๆๆๆ อยากจะหัวเราะออกมาเป็นภาษาบองโกเลีย
“อะไรกันคุณเท่ห์ ลูกไก่อยู่ตรงหน้าแล้ว ยังปล่อยหลุดมือไปอีก ... แบบนี้เค้าเรียกว่า ไร้น้ำยานะครับ” ไม่ใช่ว่าอยากจะดูถูก ... แต่ก็ขอหยามนิดนึงแล้วกัน ...(มันต่างกันตรงไหนหว่า)
“ก็เต้เค้าไม่ยอมอ่า เค้ากลัวเจ็บ จะให้ใช้มือให้ พอเห็นของชั้นก็ตกใจ วิ่งออกมาซะก่อน ชั้นก็เลยต้องจัดการมันเอง กว่าจะสงบ เล่นไปสามรอบ หมดแรงเลยเนี่ย” โอ้ววว ขนาดนั้นเชียวเหรอเนี่ย ... ชั้นไม่น่าปล่อยผู้ชายคนนี้ถึงมือยัยเต้เลยให้ตายสิ
“แล้วทำไมคุณเท่ห์ ไม่ออกมาเรียกอ๊อฟละฮะ” ชั้นพูดไปพร้อมกับเอานิ้วชี้มาลูบไล้ริมฝีปากตัวเองไป คุณเท่ห์ทำหน้าเอ๋อ ... กลืนน้ำลายลงคอดังเฮือก
“ขอบใจนะอ๊อฟ ... ชั้นใช้มือแหละดีแล้ว” พูดเสร็จคุณเท่ห์ก็เดินไปเปิดตู้เย็น เอาน้ำมาซดหมดขวด เสียน้ำเยอะก็งี้ ต้องแทนที่น้ำ ... แต่ก็อดขำไม่ได้จริงๆ
“นี่อ๊อฟ ... ชั้นถามไรหน่อยสิ” คุณเท่ห์ปิดตู้เย็น แล้วเดินเข้ามาใกล้ชั้น ถามพร้อมทำหน้าสงสัย
“มีอะไรเหรอครับ” ชั้นพูดไปพร้อมกับหั่นผัก พวกมะเขือเทศ แครอท หอมใหญ่ ให้เป็นชิ้นเล็กๆพอดีคำ
“ทำแบบนั้นอ่า เค้าทำกันยังไงเหรอ” คุณเท่ห์ยืนถามหน้าตาย ชั้นถือมีดค้างเลย ทำแบบนั้น ... คืออะไร
“แบบอย่างว่าอ่า ชายๆอ่า” ชั้นยังคงทำหน้างง แล้วก็ได้ตรัสรู้ว่า แบบนั้น คือ แบบว่า อย่างว่า อย่างนั้น ... คนอ่านจะเข้าใจปะเนี่ย
“ทำไมเหรอครับ คุณเท่ห์ทำไม่เป็นเหรอ” ได้ที ชั้นก็ตอบไปยิ้มไป มือก็หั่นผักไปต่อ
“ชั้นไม่เคยอ่า แต่ชั้นคิดว่าชั้นทำได้นะ แต่ชั้นกลัวเต้มันจะเจ็บ” ตอนนี้หน้าคุณเท่ห์ตลกมากเลยครับ เหมือนจะจริงจัง จะหนักแน่น แต่ก็ยังลังเล จะเอาไงกันแน่นี่ผู้ชายคนนี้
“ก็ทำคล้ายๆกับทำกับผู้หยิงนั่นแหละครับ แต่แค่คนละทางเข้ากัน คุณคงเข้าใจนะครับ ว่าทางไหน แล้วของแบบนี้มันต้องเปิดทางกันก่อนครับ คุณก็ใช้นิ้วก่อน ทีละนิ้ว ทีละนิ้ว เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ขณะนั้นคุณก็ต้องปลุกอารมณ์ของอีกฝ่ายนึงไปด้วย” ผมพูดไปก็เอาเส้นออกจากหม้อมาพักไว้ในภาชนะที่เตรียมไว้ มองหน้าคุณเท่ห์ที่ตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก ถ้ามีกระดาษปากกา คงเอามาจดแล้วละครับ
“แล้วไงต่อๆ...” แหนะๆๆ รีบเชียว
“แล้วมันก็ต้องมีตัวช่วยด้วย พวกเจลหล่อลื่นอะไรเนี่ย ต้องใช้ทาน้องชายคุณ แล้วก็ทารูสวรรค์ของเต้มัน แล้วก็ค่อยๆใส่ไป อย่ารีบร้อน หมั่นถามคนอีกคนว่าเจ็บหรือเปล่า ไหวมั๊ย ๆ ๆ ซี๊ดดดด อ่า.... พูดแล้วเสียว” ผมพูดไปจินตนาการตามไป ... จนเผลอซีดดดออกมา เสียวใช่เล่นนะเนี่ย
“อ๊อฟ อย่าเพิ่งนอกประเด็น ต่อๆๆ”อะไรกันนี่คุณเท่ห์ ต้องให้ผมสอนทุกอย่างหรือไง
“แหม คุณค่ะ หลังจากนั้นก็ใส่ๆ กระแทกๆ พอแตกก็จบ” เอากับชั้นสิ ... อยากรู้มากนัก เอาวิธีลัดไปก็แล้วกัน
“อ๋อ.....อืม ขอบใจมากนะอ๊อฟ” พูดจบคุณเท่ห์ก็เดินออกจากครัว เหมือนจะออกไปข้างนอกด้วย
“แล้วนั่นคุณเท่ห์จะไปไหนเหรอครับ” สงสัยอ่าดิ เดี๋ยวสปาเกตตี้ก็จะเสร็จแล้ว
“ไปซื้อตัวช่วย !!! ” คุณเท่ห์หันหลังมาตอบ พร้อมทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ ... เสร็จแน่ๆยัยเต้คืนนี้
ชั้นนั่งผัดซอสสปาเกตตี้ไปซักพัก ยัยเต้ก็ออกมากับชุดใหม่ บอกแล้วว่ามันต้องอาบน้ำมา
“ถึงขนาดต้องอาบน้ำใหม่เลยเหรอจ๊ะ” ปากชั้นนี่มันอยู่ไม่นิ่งจริงๆ ต้องได้กัด ได้จิกตลอดสินะ
“ก็มันร้อนอ่า เหงื่อออก เลยอาบน้ำวะเลยดีกว่า” ก็ว่ากันไปครับ ... ตามที่มันพูดแล้วกัน ไม่อยากจะมากความ
“แล้วนี่คุณเท่ห์ยังไม่ออกมาเหรอ” มันพูดพร้อมกับเดินมาช่วยผมในครัวครับ สองคนนี้เค้าสลับกันเข้าฉากหรือไงนะ
“ออกแล้ว ไปแล้ว” ผมตอบสั้นๆง่ายๆ ตาก็มองซอสในกระทะไป
“อะไรของมึง ออกแล้ว ไปแล้ว” มันถามขึ้นมาตอนยืนเช็ดจานอยู่ด้านหลังชั้น นึกแล้วว่าอีนี่ต้องโง่ ... เราก็คงพูดยากไปสำหรับมัน
“ก็ออกมาจากห้องแล้ว แล้วก็ออกไปข้างนอกแล้วคร่า....” เข้าใจแล้วสินะทีนี้
“แล้วออกไปไหน...” ในใจคิดอยู่แล้วว่าต้องมีประโยคนี้ตามมา และก็คงต้องตอบกลับไป
“ออกไปซื้อตัวช่วย...” ช่วยไม่ได้ คุณเท่ห์บอกมาแบบนี้เอง
“ตัวช่วย ... ตัวช่วยไรวะ” มันยังคงบ่นพรึมพำของมันอยู่ครับ เออน่า ถ้ามึงรู้แล้วมึงจะเสียว ฮ่าๆๆๆ
“อ๊อฟ ครั้งแรกเจ็บปะ” ผงะให้กับคำถามของมันหลังจากที่เงียบไปนาน ... วันนี้ทำไมสองคนนี้ต้องมาถามเรื่องนี้กับชั้นด้วย อย่างกะชั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญ คนอ่านเค้าเข้าใจชั้นผิดหมดแล้วววววว
“เจ็บ... !!!” ถึงยังไงก็ต้องตอบ
“เหรออ” เสียงของมันอ่อนมากเลยครับ คงกลัวละสิท่า
“แล้วมันจำเป็นหรือเปล่าวะ ที่จะต้องมีอะไรกัน” แล้วก็คำถามที่ชวนให้ปวดหัว
“เรื่องแบบนี้มันขึ้นอยู่กับคนสองคน ว่าพร้อมหรือเปล่า ว่าต้องการมันแค่ไหน มันไม่ใช่ความใคร่ มันคือส่วนเติมเต็มของกันและกัน” พูดไปแล้วชั้นอยากจะกรี๊ดดด นานๆทีจะพูดอะไรดีๆกับเค้าได้
“แล้วนอกจากเจ็บ ความรู้สึกอื่นละ” ตอนนี้มันหันหน้ามาหาชั้นแล้ว ... แต่ชั้นก็ยังหันหลังให้มันอยู่
“นอกจากเจ็บเหรอจ๊ะ..” พูดไปพร้อมกับวางของที่ถืออยู่ แล้วกันหน้ามามองตามัน
“นอกจากนั้นก็จะเสียวไง !!!” ชั้นพูดไปพร้อมกับเอาลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง บ่งบอกถึงความเสียวที่มีอยู่มากมายจากการกระทำนั้น
“จริงเหรอวะ ... แล้วพอเสียวแล้วจะหายเจ็บรึเปล่า” ยัยเต้มองหน้าชั้นแบบหงอยๆ ถามมาอ่อยๆ ไม่รู้สึกเสียวไปกับชั้นหน่อยเหรอ
“ไม่รู้นะ ... แต่ตอนนั้น ถ้าเพื่อคนที่ชั้นรัก ชั้นยอมเจ็บ ... เพื่อให้เค้าได้มีความสุข ... และตอนนั้นชั้นก็ตอบกับตัวเองได้ ว่าชั้นก็มีความสุข และชั้นก็ต้องการมัน” ผมพูดจบก็หันหน้ามาสนใจกับสิ่งที่ผมทำต่อ ทำไมวันนี้ถึงทำสปาเกตตี้เสร็จช้าจังเลยนะเนี่ย ...
“ขอบใจมึงมากนะ เพื่อนที่แสนดี...จุ๊บบบ” ตายโหงแล้ว ฟ้าจะผ่ามั๊ยเนี่ย มันพูดเสร็จก็มาหอมแก้มชั้น ... กรี๊ดด ขยะแขยง ... แต่ก็แปลกๆดี อิอิ
“แล้วทำไมมึงทำซะเยอะแยะเชียว” ยัยเต้ถามขึ้นเมื่อเห็นเส้นที่ลวกไว้ตั้งเยอะแยะ
“เผื่อคุณเวย์มาไง ... ชั้นพอจะเดาถูกว่าเค้าต้องมาทานกับเราแน่ๆ” อย่างว่านั่นแหละ ... ใครๆก็เรียกชั้นว่าอ๊อฟฟี่ตาทิพย์ เรื่องแค่นี้ ... จิ๊บๆ
“กูว่ามึงไปเรียนพวกไสยศาสตร์อะไรแบบนี้ดีมะ จบมาเป็นหมอผีคงรุ่ง” กรี๊ดดด
“เป็นหมอผีปราบมึงเหรออีปลวก เดี่ยวแม่สาดกับซอสสปาเก็ตตี้นี่เลย แก่วงปากหากระทะแล้วไงละมึง” พูดไปชั้นก็จับหูกระทะไป .... หมั่นไส้มันยิ่งนัก
“แล้วมึงจะจัดการยังไงกับคุณเวย์ ท่าทางเค้าชอบมึงมากเลยนะ” คิดมาแล้วก็สงสาร ผู้ชายดีๆ ถูกชะนีเต้คาบหมด
“เหอะๆ กูก็ยังคิดไม่ออกเหมือนกัน ... เค้าดีกับกูมาก จนไม่อยากทำให้เค้าเสียใจเลย” มันพูดไปทำหน้าเครียดไป
“งั้นไม่เป็นไร ... เดี๋ยวชั้นจัดการเอง” ยัยเต้เงยหน้ามามองหน้าชั้นแบบงงๆ ประมาณว่าชั้นจะทำอย่างไรต่อ
“เอาเหอะหน่า ... เรื่องนี้ชั้นถนัด” พูดไปแล้วอยากจะจัดการไวๆ เนื้อปลาดิบอย่างดีแบบนี้ ไม่ได้ลิ้มลอง แล้วจะเสียใจไปจนตาย
“ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง”
“ใครกันนะ คุณเท่ห์น่าจะมีกุญแจดิ” ยัยเต้พูดมา ทั้งที่ทำหน้าสงสัยไม่แพ้กัน
“สงสัยจะเป็นคุณเวย์มั้ง ... เดี๋ยวชั้นไปเปิดเอง” แหม อะไรกันเนี่ย คิดถึงก็มาทันทีเลย คุณเวย์ก็ ...
“สวัสดีครับคุณ..” อ้าว ไม่ใช่คุณเวย์ เป็นชะนีแก่ๆที่ไหนละเนี่ย
“แกเป็นใครย่ะ มาป้วนเปี้ยนห้องคุณเท่ห์ทำไม” เอาแล้วไงครับ คำทักทายมาแบบนี้ ตัวโกงของเรื่องชัวร์
“ชั้นเป็นเพื่อนของเต้ แล้วหล่อนละเป็นใคร” มายงมายะกับชั้น อย่าหวังว่าชั้นจะพูดดีด้วยเลย
“กรี๊ดดด นี่แกกล้าดียังไงมาพูดกับชั้นแบบนี้ เป็นเพื่อนของเต้ แล้วทำไมถึงกล้าลามปามชั้น” เอาแล้วไงครับ ชะนีแถวนี้ดิ้นพร่านเหมือนโดนน้ำร้อนสาด นี่ชั้นแค่เหยาะๆนะ
“ชั้นก็ไม่ได้กล้าดีมาจากไหนหรอกนะ ... ของแบบนี้ชั้นมีพอตัว ชั้นแค่ไม่ชอบให้คนอื่นมาพูดจาดูถูก มาใช้สรรพนาม กง แก ทำตัวสนิทสนมกับชั้น เพราะว่าเรามันคนละชั้นกัน” เถียงไปก็เสียเวลาเปล่าครับ ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหนกัน
“ใครเหรออ๊อฟ” ยัยเต้ตะโกนมาจากในครัวครับ คงคิดว่าสถานการณ์ไม่ดีละมั้ง
“ก็ชะนีแก่ๆที่ไหนไม่รู้ มาร้องโหยหวนอยู่แถวนี้ ชั้นเห็นแล้วอยากจะโยนอ้อยให้ไปเคี้ยวเล่นซักอัน เสียดาย แถวนี้มีแต่ส้นตีน” ผมตะโกนบอกเต้ไปเสียงดังๆ คนตรงหน้าผมก็คงได้ยินไม่ต่างกัน
“กรี๊ดดดดดดดดด นี่แกว่าชั้นเป็นชะนี แล้วยังมาลามปามพูดตีนอะไรกับชั้นอีก นังเต้ แกออกมาเคลียร์กับชั้นดี๋ยวนี้นะ” ยัยนี่เป็นใครกันนะ ... ทำไมถึงมาเรียกเพื่อนชั้นว่านังแบบนี้ กล้าดีมาก
“อ้าว คุณเกด ขอโทษด้วยนะครับ พอดีเพื่อนเต้ไม่รู้ว่าเป็นคุณเกด ขอโทษที่ไม่สุภาพนะครับ เชิญเข้ามาก่อนครับ” ชิ ... เป็นยัยเต้หรอกที่พูดดีแบบนี้ นางเอกตลอดได้สินะมึง ถ้าชั้นอยู่คนเดียว อย่าหวังว่าจะได้เข้ามาในนี้
“หลีกไปหล่อน ตัวเท่าช้างยืนขวางอยู่ได้” เอาแล้วไงละครับ เข้าถ้ำเสือมาได้ ก็วอนกัดกับเสือเลย อย่างงี้แม่จะกัดให้ จับฉีกอกแตกตายเลย
“พอดีคุณเท่ห์ไปข้างนอกนะครับ คุณเกดจะรอมั๊ยครับ” เต้พูดขึ้นเมื่อยัยชะนีแก่ๆเดินเข้ามาในห้องได้
“รอก็ได้ แล้วนี่นายกล้าดียังไง พาพลสมัครพรรคพวกมาสุมอยู่ที่บ้านหลังนี้ คิดว่าที่นี่เป็นสถานสงเคราะห์หรือไง คงคิดว่าคุณเท่ห์ใจดีแล้วจะทำอะไรก็ได้สินะ” ดูๆๆ สิครับ นี่กลัวคนเกลียดไม่พอหรือไง ถึงได้มาปากร้ายกับเพื่อนชั้นแบบนี้ กล้าดีจริงๆ
“แล้วที่ชั้นมาอยู่บ้านของคุณเท่ห์นี่ ไม่หนักส้นตีนข้างไหนของคุณกรด ... เอ๊ยย คุณเกดเหรอครับ” ได้ยินนายเต้เรียกชื่อ แต่ก็ฟังไม่ชัด และคิดว่า น่าจะไม่ใช่ชื่อนั้น ควรชื่อ กรด มากกว่า ร้ายนะยะหล่อน
“นี่แก ชักจะมากไปแล้วนะ ถ้าคุณเท่ห์กลับมาชั้นจะฟ้องคุณเท่ห์” กรี๊ดดด ยัยชะนีขี้ฟ้อง กลัวตายละ
“มีอะไรกันเหรอครับ” ว้าวว พระเจ้าขี้ม้าขาวมาช่วยแล้ว คุณเท่ห์กลับมาซักที
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกครับคุณเท่ห์ ก็แค่ชะนีโหยหวนหาผัว และยิ่งรู้ว่าเป็นผัวชาวบ้านเค้า ยิ่งอยากได้จนอย่างว่าสั่น” บอกแล้วอย่าให้ชั้นแรง อินเตอร์เน็ตบอร์ดแบรนด์ที่ไหนก็สู้ชั้นไม่ได้
“คุณเท่ห์ค่ะ ... ดูยัยกระเทยปากร้ายนี่สิคะ มันว่าเกด” เอาแล้วไง ขี้ฟ้องอีกแล้ว
“ผมเปล่าว่านะครับ ... ใครอยากรับก็รับ เออเต้ขึ้นไปดูซอสสปาเก็ตตี้ชั้นหน่อยเร็ว ตั้งแก๊สอ่อนๆไว้ ไม่รู้ไหม้หรือยัง” ผมเริ่มรู้สึกว่า คนอื่นๆที่อยู่รายรอบ จะไม่ช่วยชั้นในการจัดการยัยชะนีร้ายนี่ซะแล้ว
“ส่วนคุณ คุณเท่ห์ ขึ้นไปช่วยแฟนคุณเดี๋ยวนี้” ประโยคหลัง ชั้นพยายามเน้น เพื่อให้คุณเกดได้ยิน สีหน้าตอนนี้ของคุณเกดอึ้งอย่างเห็นได้ชัด ส่วนคุณเท่ห์กับไอ้เต้เหรอครับ สองรายนี้อายม้วนกันไปในครัวแล้ว ... อายไม่รู้จักเวล่ำเวลาเลยให้ตายสิ
“แกหมายความว่าไง คุณเท่ห์กับเต้เค้า...” แหม แก่แล้วยังหูตึง
“ใช่ หล่อนได้ยินไม่ผิดหรอก สองคนนั้นเค้าเป็นแฟนกันแล้ว และคงไม่พ้นคืนนี้มั้ง เค้าคงจะได้เป็นสามีภรรยากัน แหม...มันช่างน่ายินดียิ่งนัก” ว่าแล้วชั้นก็พูดไป ยืดอกภูมิใจไป ในแผนการของตัวเอง
“นี่หล่อนใช่มั๊ยที่จัดการเรื่องนี้ หล่อนกล้าดียังไงมาเอาคุณเท่ห์ที่ชั้นจับจองไว้ตั้งสองสามปี มายกให้เพื่อนของหล่อนภายในเวลาไม่ถึงเดือน คิดสนับสนุนให้เพื่อนเค้าเป็นกระหรี่คอยแย่งสามีคนอื่นเค้าหรือไง” เริ่มเปลี่ยนสรรพนามชั้นอีกแล้ว ... ร้ายจริงๆยัยนี่ เริ่มจะไม่ไหวแล้ว อย่างงี้ต้องลากออกมาเคลียร์นอกห้อง ชั้นจูงมือยัยชะนีกรดเปิดประตู แล้วผลักมันออกไปนอกห้อง โดนที่ชั้นยืนกั้นประตูไว้ไม่ให้ชะนีหลุดเข้ามาในห้องได้... สัตว์ป่าอย่างงี้ น่าจะสูญพันธ์ไปให้พ้นๆ
เอาแล้วนะ ชั้นจะเริ่มแล้วนะ
“นังกรด ใครสามีหล่อนเหรอ ก่อนจะพูดอะไรหัดดูสารรูปตัวเองด้วยนะ ว่าเป็นอะไรกับเค้ารึยัง ที่เอามาพูดอยู่ฝ่ายเดียวแบบเนี๊ย ที่บ้านเค้าเรียกว่าอะไรน๊า อ่อ ชะนีหน้าด้าน รู้จักม่ะ ยัยชะนีหน้าด้าน” มันไม่ไหวจริงๆครับ กับยายคนนี้
“กรี๊ดดด .... นี่แกว่าชั้นเหรอ” ยัยเกดขึ้นเสียงแหลมปรี๊ดดอย่างกับนางร้ายช่องหลายสี
“อ่อ ตายละ คุยกันสองคน ชั้นคงด่าพยาธิในลำไส้หล่อนมั้ง มันหน้าด้านมากเลยนะ ฝังอยู่ในเส้นเลือดไม่ยอมออกสักที ชั้นแนะนำให้หล่อนน่ะ ไปหายาถ่ายพยาธิกินซะ หรือถ้าให้เห็นผลชะงัดชั้นว่า ไปโรงพยาบาล แล้วก็บอกหมอว่า ขอยาถ่ายพยาธิจากเส้นเลือดใหญ่ตัวที่มันชอบดูด ที่มันอยากได้ผู้ชายจนตัวสั่นออกไปให้หมดเลยนะ ชั้นคิดว่าคุณหมอเมืองไทยเก่ง คงมีหนทางรักษาหล่อนนะ อ้อ ถ้าให้ดี หายาแก่ร่านไว้กินด้วยแล้วกัน ... จะได้เลิกมาพรุ่นพร่านแถวนี้ซักที ยัยกรด” แม้เจ้าเว๊ย สะใจจริงๆ ไม่เคยด่าใครยาวๆนานๆแบบนี้มานานแล้ว สวรรค์ช่างส่งคนมาตรงเวลาพอดีจริง จริ๊ง...
“แก แก ยัยกระเทยปากจัด” โอ๊ยยยย ไม่มีคำด่าชั้นคำไหนมันเจ็บปวดเท่ากับคำด่านี้
“กูไม่ใช่กระเทย อีชะนีกรด แล้วถ้าขืนมึงเรียกกูแบบนี้อีกนะ กูจะชกให้มึงฟันร่วง ขนาดหาฟันปลอมใส่ไม่ได้เลย มึงจะลองไหม กูคาราเต้สายดำนะ ...” ไม่ไหวแล้วครับ ผู้หญิงคนนนี้ มีชื่ออยู่ในทะเบียนราษฎร์ได้ไงเนี่ย
“กรี๊ดดดดด!!!!!!” เป๊ะๆ ครับ สู้ไม่ไหว ด่าไม่ทัน เป็นอันต้องกรี๊ดดดด นางร้ายเบอร์ต้นๆของเมืองไทยเลย
“กรี๊ดให้พอนะย่ะ ... ชั้นขอตัวก่อน ไม่มีเวลาจะเสาวนาด้วยแล้ว เสนียด!!!!” พูดเสร็จผมก็ปิดประตูดังโครม!!! เจ็บใจจริงๆ คุณเท่ห์กับไอ้เต้ทนให้ผู้หญิงคนนี้มาก่อกวนอยู่ได้ไงนะ
“ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง” อะไรของหล่อนอีกละเนี่ย ไม่จบไม่สิ้นอีกเหรอ
“ว่าไงจะเอาซักฟาดมั๊ย นังงง” ไม่ทันพูดจบ ก็ต้องสงบปากสงบคำครับ เพราะคนตรงหน้าใช่อีนังกรดซะที่ไหน
“คุณเวย์นั่นเอง นึกว่า...” แหะๆๆ หน้าแตกเลยเรา
“นึกว่าใครเหรอครับน้องอ๊อฟ ทำเสียงดุมาเชียว” คุณเวย์ถามทันทีเลยครับ พร้อมกับยิ้มหวานๆให้มา พอๆกับพี่เคนหล่อทะลุแป้งเลยครับ... โอว้แม่เจ้า สามัญชน คน หรือเทวดา ตอบข้าที
“น้องอ๊อฟ ๆ” เสียงคุณเวย์เรียกอีกครั้ง
“อุ๊ยย เปล่าหรอกครับ ... ด่าชะนีแถวนี้นะครับ คงดิ้นพร่านไปหาถ่ายพยาธิกินแล้ว เชิญคุณเวย์เลยครับ ไปทานสปาเกตตี้ด้วยกัน ผมทำไว้รอแล้วครับ” ไม่อยากจะบอก ว่าอยากจะอ๋อย แต่ก็นะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป เดี๋ยวไก่ตื่นหมด แล้วจะอดแดกไข่ เอ๊ยยยยย ทะลึ่งอีกแล้วเรา
อ๊ายยยยยยยย
:haun4:
................................................
เนื้อหาตอนนี้ ขอบคุณอ๊อฟ (changnoy) ที่ช่วยร่างคำ draft มาให้
แต่ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ ... พรุ่งนี้มาต่อยกที่ 2 กัน ...
ฉาก NC รออีกนิดนะครับ ... ขัดใจประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ๊อฟสุดยอดดดดด o13
ด่าอีนังชนีกรดซะเปิงเลย คิคิ
รอNC :impress2:
-
ไม่ขัดแต่สะใจ
-
ฮ่าๆๆ อ๊อฟนี่ร้ายมาก แต่สะใจจริงๆ :m20:
o13
-
รีบๆ มาต่อด้วยนะครับ
-
น้องอ๊อฟ o13ที่สุด
ชื่นชอบมากมันต้องแบบนี้สิถึงจะเริ่ด
-
นังชะนีกรด!!! :m20:
จิงๆน่าจะฟาดปากไปซะทีสองทีนะอ๊อฟ
สะจายยยย:jul3:
-
ดีมากอ๊อฟฟี่ o13
-
อ๊อฟ...............แรงส์ สุดยอดเลย เล่นซะด่าคืน ไม่ออกเลยทีเดียว 55
-
ขอสมัครเป็นแฟนคลับอ๊อฟครับ
-
ออฟออกตัวแรงนะ ฮี่ๆ
:really2:
-
งานนี้นังกรด จะเข็ดไหมเนี่ย
ยกที่ 2 เอาให้ตายไปเลย
o13 o13 o13
-
o13 อ๊อฟ นายแน่มาก :m20: ถูกใจจริง ๆ
-
แรงอย่างเกด ต้องมาเจอแรงกว่าถึงที่สุดอย่าง..."อ๊อฟ" :laugh:
-
อ๊อฟเนี่ยแรงจัดชัดทุกทิศทั่วไทย แรงกระจายไม่มีวันหมดเลยนะค่ะ o13 เป็นไงล่ะนังชะนีเกดเจอของจริงเข้าไป กรี๊ดดดดดกระจายไปเลย :beat: อ๊อฟค่ะหัดสอนวิทยายุทธ์ฝีปากปราบชะนีให้เต้บ้างนะค่ะ เต้จะได้มีไว้ใช้ป้องกันตัวจากตัวร่านแรดแถวนี้ ก็เต้เค้าออกจะอ่อนหัดไปแทบทุกเรื่องเลยอ่ะค่ะ :m17:
-
อ๊อฟจัดการเสียเสร็จสรรพเลยนะ
แต่คิดว่าคุณเกดก็คงไม่ยอมง่ายๆ
แล้วก็คุณเวย์อะนะ ,,
อ๊อฟก็ว่างอยู่พอดีเลยไง!
555
-
“อ่อ ตายละ คุยกันสองคน ชั้นคงด่าพยาธิในลำไส้หล่อนมั้ง มันหน้าด้านมากเลยนะ ฝังอยู่ในเส้นเลือดไม่ยอมออกสักที ชั้นแนะนำให้หล่อนน่ะ ไปหายาถ่ายพยาธิกินซะ หรือถ้าให้เห็นผลชะงัดชั้นว่า ไปโรงพยาบาล แล้วก็บอกหมอว่า ขอยาถ่ายพยาธิจากเส้นเลือดใหญ่ตัวที่มันชอบดูด ที่มันอยากได้ผู้ชายจนตัวสั่นออกไปให้หมดเลยนะ ชั้นคิดว่าคุณหมอเมืองไทยเก่ง คงมีหนทางรักษาหล่อนนะ อ้อ ถ้าให้ดี หายาแก่ร่านไว้กินด้วยแล้วกัน ... จะได้เลิกมาพรุ่นพร่านแถวนี้ซักที ยัยกรด” “: :laugh: :m20: :laugh:
คิดประโยคเยื้องนี้ได้อย่างไรกัน ฮาขี้แตกขี้แตน ป่านนี้ยัยกรดเอาหัวไปยัดชักโครกบ่วนพยาธิออกจากปากไปแล้วมั้ง ถ้าตาเวย์เสร็จออฟซี่ไอนั่นตาเวย์คงหลุดเข้าปากออฟซี่ทั้งพวงเป็นแน่แท้ :laugh: :laugh:
-
... ชนะเลิศ ...
แล้วเมืองทาวสวีลด์ของเราก็ปลอดภัยอีกครั้ง
ขอขอบคุณ พาวเวอร์พัฟ ออฟ 55+
-
5555 อ็อฟแรงได้ใจจริงๆ
อิคุณกรดมันต้องเจออย่างนี้!
อ็อฟต้องช่วยปลอบใจคุณเวย์นะ
ตอนรู้ว่าเต้เป็นแฟนคุณเท่ห์แล้วคงเสียใจมาก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คุณอ๊อฟมาแรงมาก ... ตอกหน้ายัยกรดได้แรงดี
แบบนี้ก็มันส์หยดอะดิ ... ยัยชะนีหน้าแก่
5 5 5 5
จะรออ่านว่าคุณเท่ห์ไปซื้อตัวช่วยมาแล้ว
จะได้ใช้กับเต้หรือเปล่า
-
อ๊อฟสุดยอดมาก o13
-
ให้ตายเหอะนังกรด(ชอบชื่อนี้จัง แบบว่าใช่เลย) ยังไม่เลิกอีกเหรอครับ
ต้องบอกว่าอ็อฟ นอกจากตาทิพย์ หูทิพย์แล้ว ยังวินิจฉัยโรคได้อย่างแม่นยำอีกต่างหาก อิอิ
-
เอาชะนีเกดให้ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเลยนะจ๊ะอ๊อฟ
และก็ เอาคุณเวย์ให้หยู่หมัด
-
:angry2: :angry2: o13
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โว้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ขอบอกว่าตอนนี้สุดยอด ไม่เคยอ่านตอนไหนสุดยอดเท่าตอนนี้มาก่อนนน
เป็นตอนที่อ่านแล้วสะใจที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านวนตั้งหลายรอบ
ฮาขี้แตกขี้แตน
ฮาจนน้องเมทมันตื่นนมาดูว่าฮาอะไร
+55555555555555555
(มันเลยได้รู้ว่าเมทมันเป็นเกย์+55555555)
โอย...ไอ่นี่ก็ฮา............
อยู่ด้วยกันมาก็ตั้ง3 ปี เจือกไม่รู้ว่ากรูเป็น.........
+55555555555555555555555555
ดีนะไม่เป็นเมียกรูก่อนน่ะ +555555555555
+555555555555555555555555555555555555
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ท้องแข็ง...................................................
ป่านนี้นะ พยาธิในท้องยัยกรดคงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เผาร่างยัยกรดหมกไหม้เป็นขี้เถ้าไปแล้วมั้ง
+55555555555555555555555555555555555555555555555555555
โอยยยยยยยยยยยยยยย อยากกรี๊ดเป็น
จากรี๊ดเป็นภาษาเขมรให้ฟังงงงงงงงงง
:jul3: :jul3: :m20: :m20: :m20:
-
โหย
พี่อ๊อฟสุดยอด
:laugh
สมน้ำหน้านังเกด
อิอิ
:m20:
-
เอาใจไปเลยน้องอ๊อฟพี่ให้เต็ม100ฮะๆๆๆๆๆๆสะใจ o13
-
:laugh:แร๊งงงง~
:jul3:ด่าพยาธิในท้อง...คิดได้ไงเนี้ยยย
-
555 สะใจจริงๆ น้องออฟจัดการยัยเกดสะที
-
ชั้นตามหาคนอย่างหล่อนมานานแร้วยัยอ๊อฟ หล่อนคือความงามของสังคม ที่ควรเปิดเผยสู้สาธารณชน 5555+
ชั้นชอบหล่อนตอนที่หล่อนสเวยชะนียฤกษ์จริงๆ มันแซ่บถึงทรวง ทำเอาอีกรดนั้นสะพรึงจนตาหลุดได้ ชั้นช๊อบคร๊าาาา
-
อยากจดสำนวนอ๊อฟเอาไว้ด่าชะนีมั่งเลย
สะใจค่อดๆๆๆ 555
-
+1เป็นกำลังใจให้น้องอ๊อฟ น้องอ๊อฟสุดยอดคนดีที่ 1 ขอให้ได้พี่เวย์เป็นแฟนใหม่น๊ะจ๊ะ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ขอสมัครเป็นแฟนคลับอ๊อฟครับ
เป็นแฟนคลับเลยเหรอครับ เขินนะ อิอิ
ขอบคุณที่ทุกคนชอบนะครับ :o8:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โว้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ขอบอกว่าตอนนี้สุดยอด ไม่เคยอ่านตอนไหนสุดยอดเท่าตอนนี้มาก่อนนน
เป็นตอนที่อ่านแล้วสะใจที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านวนตั้งหลายรอบ
ฮาขี้แตกขี้แตน
ฮาจนน้องเมทมันตื่นนมาดูว่าฮาอะไร
+55555555555555555
(มันเลยได้รู้ว่าเมทมันเป็นเกย์+55555555)
โอย...ไอ่นี่ก็ฮา............
อยู่ด้วยกันมาก็ตั้ง3 ปี เจือกไม่รู้ว่ากรูเป็น.........
+55555555555555555555555555
ดีนะไม่เป็นเมียกรูก่อนน่ะ +555555555555
+555555555555555555555555555555555555
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ท้องแข็ง...................................................
ป่านนี้นะ พยาธิในท้องยัยกรดคงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เผาร่างยัยกรดหมกไหม้เป็นขี้เถ้าไปแล้วมั้ง
+55555555555555555555555555555555555555555555555555555
โอยยยยยยยยยยยยยยย อยากกรี๊ดเป็น
จากรี๊ดเป็นภาษาเขมรให้ฟังงงงงงงงงง
:jul3: :jul3: :m20: :m20: :m20:
หัวเราะมากๆ ระวังกามค้างนะครับ ฮ่าๆๆ
ตลกที่เพื่อนเพิ่งรู้ อิอิ
-
:jul3: อู้วววววว ตัวช่วยนายเอกคนนี้ สุดยอดดดดดด o13
-
:laugh: :laugh: :laugh:
รักเจ๊อ๊อฟฟ
-
หยุดไป 3 วัน มาอ่านต่อ
..มันส์ทะลุ โคตร ๆ..
-
อ๊อฟ คืนนี้อย่าลืมไปแอบฟังที่ห้องเท่ห์แล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะ :o8:
มาต่อเร็วๆน้า :bye2:
-
สุดยอดน้องอ๊อฟ o13
ช่วยจัดการยัยเกด :beat:
เหลือนายเวย์อีกคน
+1 ให้ทั้งคู่
-
5555 :m20: :m20:
สะใจมากกกกก
อย่างชะนีเกด ต้องเจออ๊อฟ แรงงงงได้ใจจริงๆ
ต่อไปคุณเวย์สินะ หุหุ
-
ตอนต่อไป
ถ้าอยากให้นังกรดโดนตบ กด 1 :beat:
ถ้าอยากให้อ๊อฟสวีทกับคุณเวย์ กด 2 :oo1:
รู้สึกว่าอยากได้ทั้งสองอัน 5555 :pigha2:
-
อ๊อฟเหมือนเป็นฮีโร่ในเรื่องนี้จริงๆ o13
ตอนนี้เค้าคิดถึงน้องเจเจแล้วอ่ะ
กระโดดตบชะนีเกด :beat:
เวย์อ๊อฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักกันๆ
เป็นกำลังใจให้ไรท์นะคะ :L2:
:bye2:
-
อ๊อฟจะจัดการยังไงเอ่ยยยยย อิอิ
หนับหนุนคู่อ๊อฟกับคุณเวย์ม๊ากกกกมากกกกก :m3:
ถึงมันจะรู้สึกแปลกๆอยู่บ้างสองคนนี้คู่กัน
แต่ก็น่ารักดีอะ อิอิ :z1:
เอาเป็นว่าชั้นไม่สนใจตัวประกอบอย่างคุณเกดแล้วล่ะ ๕๕๕๕๕๕๕๕
คือจริงๆนะ ที่อ่านมาตลอดเนี่ยรู้สึกคุณเกดเป็นตัวประกอบยังไงก็ไม่รู้ดิ :mc4:
รีบมาต่อตอนต่อไปน้าค้าาาา รอร๊อออรออออ :m13:
-
น้องอ๊อฟรีบจัดการคุณพี่เวย์ อย่าเหลือให้นังชะนีเกด
ปล่อยให้มันเน่าหมักเป็นกรดไปเลย อิอิ
-
:กอด1: อ๊อฟแน่นๆ
แรงได้โล่อ่ะ อ๊อฟฮะ จบจากโรงเรียนอะไรค่ะ
จะส่งน้องนุ่ง ลูกหลานไปเรียนในอนาคตค่ะ
ปลื้มน้องอ๊อฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ อร๊ายยยยยยยยย เค้าขอสมัครเป็นแฟนคลับอ๊อฟด้วยคนน๊า
-
ชะนีหน้าหงาย....ตายคาที่...เจ๊อ๊อฟแรงค่ะ...ไอดอลของนู๋...
ร้ายต้องเจอร้ายกว่า....สะใจ...ว่าแต่ว่าคู่นั้นเค้าจะปล่ำปล๊ำ...กันรึยังน๊า
-
ชะนีหน้าหงาย....ตายคาที่...เจ๊อ๊อฟแรงค่ะ...ไอดอลของนู๋...
ร้ายต้องเจอร้ายกว่า....สะใจ...ว่าแต่ว่าคู่นั้นเค้าจะปล่ำปล๊ำ...กันรึยังน๊า
ต้องคอยติดตามนะครับ อุปกรณ์พร้อมแล้ว อยู่ที่ไรเตอร์แล้วละ ฮ่าๆๆ
-
พี่นายฟ้าอ๊อฟ สุดยอด 5555555 มันสะใจสุดๆ สะใจมาก นังพี่เกตุสงสัยไปกระโดดบ่อน้ำมนต์แล้วโดนชุดใหญ่ขนาดนั้น 5555
พี่อ๊อฟเป็นได้ทุกอย่างเลยเนาะ เป็นทั้งนายฟ้า เป็นทั้งกาม....มเเทพ และเป็นเทวดาปกปักรักษาพี่เต้
เป็นได้ทุกอย่างในตัวคนเดียวเลย อิอิอิ สุดยอด
อีกอย่างขอโหวด กด 1 บวก กด 2 รวมเป็น 3 เอาทั้ง 2 อย่างน๊าคับ
-
พี่นายฟ้าอ๊อฟ สุดยอด 5555555 มันสะใจสุดๆ สะใจมาก นังพี่เกตุสงสัยไปกระโดดบ่อน้ำมนต์แล้วโดนชุดใหญ่ขนาดนั้น 5555
พี่อ๊อฟเป็นได้ทุกอย่างเลยเนาะ เป็นทั้งนายฟ้า เป็นทั้งกาม....มเเทพ และเป็นเทวดาปกปักรักษาพี่เต้
เป็นได้ทุกอย่างในตัวคนเดียวเลย อิอิอิ สุดยอด
อีกอย่างขอโหวด กด 1 บวก กด 2 รวมเป็น 3 เอาทั้ง 2 อย่างน๊าคับ
ทั้งตบทั้งสวีท อ๊อฟคงโคม่านะครับ เหอะๆ
-
รักอ๊อฟ ชอบอ๊อฟ
กด + ให้เจ้าของแรงบันดาลผมบ้างนะครับ Username : changnoy
ถ้าไม่มีเพื่อนคนนี้ ... บทนี้คงเขียนยาก ...
เพื่อนผมกำลังดัง ... เอาอะไรมาฉุดก็คงไม่อยู่ อิอิ
-
555555+ ถามผู้รู้ตัวจริง
-
น้องอ๊อฟแร๊งงง....แต่สะใจดีจัง :laugh:
-
ยกให้อ๊อฟเป็นผู้ช่วยนายเอกยอดเยี่ยมแห่งปี 55555555555555
ด่าจนยัยคุณเกดด่ากลับไม่ทัน...โอ๊ยยยยย..สะใจกว่านี้มีอีกมั้ย????
ขนาดคนอ่านอ่านไปยังกดให้คะแนนไม่ทันเลยนะเนี่ย...ขอคารวะในความสามารถจริง ๆ =^=b
นอกจากจะเป็นแม่(?)หมอตาทิพย์ และเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน(?)แล้ว อ๊อฟจะเป็นอะไรได้อีกมั้ยเนี่ย 5555555
แอบทึ่งและชื่นชมนะฮะ...ดีใจจังที่อ๊อฟมาหาน้องเต้อ่ะ...อย่างน้อยก็ช่วยจัดการยัยคุณเกดไปได้เปลาะหนึ่ง
แต่แอบกลัวยัยคุณเกดกลับมาแก้แค้นตอนที่อ๊อฟไม่อยู่นะเนี่ย...ดังนั้นเราต้องลุ้นให้อ๊อฟจับ(?)พี่เวย์ให้ได้ใช่ป่ะ
อ๊อฟจะได้อยู่ใกล้ ๆ เต้ได้ไง...อิอิ
รออ่านพาร์ทต่อของอ๊อฟนะฮะ XD
-
อ๊อฟสุดยอดแรงได้อีก :laugh:
สะใจสุดๆ
อย่างนี้ต้องมีบทบ่อยๆ o13
-
5555 ชอบตอนี้มากกกกกกกกกกกกกกกก อ๊อฟชนะเลิศ ให้ถ้วยเลยจ๊ะ แจ่มสุดๆขออีก กร๊ากกกก
อยากรู้จิงๆเลยว่่่าถ้าถึงฉาก NC จิงๆเนี้ย จะเป็นงัย อ๊ากกกก ใจสั่นรอ 555+
แล้ววว จะบอกว่า โทษทีค๊าบเรื่องฉาก NC เนี้ย เรามึนเอง
เห็นมีคนพิมพ์ตัวอีกษณ NC ป๊าบบ ก็มึนนึกว่ามีหุหุ ซอรี่จิงๆ แต่จะมาเมื่อไหร่ก็จะรอ หุหุ
-
เจ๋งงงงงจริงๆๆๆๆอ็อฟฟ
ทำให้น..งเกดมานอกแตกตายไปเลยยย
สุดยอดดดด
+1
o13
o13
o13
-
ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดยอดเลยน้องอ๊อฟ o13
ด่าโคดได้ใจเพ่มากๆเลยอ่ะ
-
อ๊อฟ สุดยอด o13
-
+ ให้อ็อฟ แร๊งงงงงถึงใจ
-
ผู้ช่วยนายเอกมาแว้วววววว จัดไปอย่าให้เสียน้องอ๊อฟ
-
อะไรๆที่เคยอยากบอกคุณเกด
วันนี้ออฟพูดแทนให้หมดทุกสิ่งอย่างแล้ว
5555
-
o13 เยี่ยมไปเลยน้องอ๊อฟ
จัดการยัยเกดซะ สะใจจริงๆ
ถ้ามันยังมาอีกนะ :beat: จัดไปให้หนักเลยจ้า หึหึ
ขอกดทั้ง1และ2นะจ๊ะ
อย่าลืมปลอบใจพี่เวย์ด้วยน๊า
รออ่านตอนต่อไปจ้า :L2:
-
:laugh: :laugh:
สะใจจางงงงงงงงง
-
วันนี้อยากมาบอกว่า
เริ่มจะหลงรักอ๊อฟ ด้วย
เหตุที่ว่าอ๊อฟ..........ด่าได้สร้างสรรสะใจมากค่าาาาาาาาาา o13 o13 o13
-
หนูอ๊อฟ สุโค่ยยยยยยยยยยย
-
o13 อ๊อฟฟี่เยี่ยมที่สุด
ถ้าจะไป :beat: ยัยกรด pm บอกเค้าด้วยนะ เค้าอยากช่วย คันมือมานาน
:bye2:
-
o13 อ๊อฟฟี่เยี่ยมที่สุด
ถ้าจะไป :beat: ยัยกรด pm บอกเค้าด้วยนะ เค้าอยากช่วย คันมือมานาน
:bye2:
น่ากลัวจิงอะไรจิง ฮ่าๆๆๆ
-
ชอบอ๊อฟอ่ะน่ารักดี
ตรง ๆ แรง ๆ
ถูกใจมาก ๆ
-
วันนี้ไรเตอร์มาช้า
แช่งชักหักกระดูก
ไอ่มะม่วงต้นเตี้ย ฮ่าๆๆๆ
-
น้องอ๊อฟ ไม่ต้องรีบกลับนะ
รอแท็คทีมกับ เจเจ
สะใจ...
-
น้องอ๊อฟแรงได้ใจ ฮ่าๆ
-
น้องอ๊อฟ ไม่ต้องรีบกลับนะ
รอแท็คทีมกับ เจเจ
สะใจ...
ถ้าอ๊อฟเจอเจเจแล้วไปจีบเจเจจะว่าไงครับ
แฟนคลับเจเจเกียดอ๊อฟทั้งเรื่องพอดี
ผมล่ะสงสัย เหอะๆ
ฮ่าๆๆๆ
-
ยังไม่มาอีกหรอนี่ !! :กอด1:
-
:กอด1:
มารอนะจ๊ะ คริคริ
:กอด1:
-
ติดอกติดใจอ๊อฟกันไปยกใหญ่กันเลยนะครับ ... แต่ตอนนี้อย่าคาดหวังอะไรมากนะครับ เพราะเธอคนนี้ ... ไม่ได้มีดีแค่ความแรงอย่างเดียว
มีหลายอย่างที่ให้น่าค้นหาอีกเยอะ ...
บทมันก็ไปตามความคิดไรเตอร์นั่นแหละครับ ... ไหลไปเรื่อย ถ้าไม่ถูกใจใคร (โดยเฉพาะเพื่อนอ๊อฟ) ก็ขอโทษด้วยนะจ๊ะ คริ คริ
............................................................
ชั้นกับคุณเวย์เข้ามาในห้องก็เห็นยัยเต้กับคุณเท่ห์เค้าจัดโต๊ะอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว กระหนุงกระหนิงกันเชียว คุณเวย์เดินมาเห็นถึงกับตกใจหยุดชะงัก ... สองคนนี้เล่นอะไรไม่ดูเวลาเล๊ยยย
“อ้าวคุณเวย์ มาแล้วเหรอครับ พอดีเลย พวกเราเพิ่งทำสปาเก็ตตี้เสร็จ มาทานด้วยกันนะครับ” เป็นยัยเต้ที่หันหน้ามาเห็นคุณเวย์แล้วพูดขึ้น
“อ๋อครับ แล้วน้องเต้หายดีแล้วเหรอครับ ดูยิ้มแย้มแจ่มใสเชียว” คุณเวย์พูดพร้อมเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะอาหาร หงอยเชียว
“ก็ไม่เป็นไรแล้วครับ” ยัยเต้พูดไปพร้อมกับรินน้ำใส่แก้วทั้งสี่ใบ ทำหน้าที่ภรรยาได้ดีที่สุด
“แหม คุณเวย์ครับ เต้มันทนถึกจะตายไป เท่านี้มันไม่รู้สึกรู้สาอะไรหรอกครับ คนมันเคยๆ” ดูบรรยาการมันอึมครึมยังไงไม่รู้ ชั้นไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เอาซะเล๊ยยย
“คุณเท่ห์ครับ ลูกชายคุณเท่ห์ชื่ออะไรแล้วนะครับ” รู้สึกว่าคุณเท่ห์ก็เงียบ คุณเวย์ก็เงียบ ยัยเต้ยิ่งแล้วใหญ่ ... ชั้นเลยต้องหาอะไรคุย
“อ๋อ ชื่อเจเจครับ เดี๋ยวซักพักก็กลับมาแล้ว อ๊อฟจะพักที่นี่รอดูเจเจกลับมาก่อนก็ได้นะ” แหมๆ พ่อคุณทูนหัว พอเห็นค่าชั้นขึ้นมาก็ให้ชั้นอยู่ต่อเลยนะ ... ทีตอนแรกแล้วเหมือนจะบังคับกัน
“จะดีเหรอครับ อ๊อฟเกรงใจ๊ เกรงใจยังไงไม่รู้” ที่จริงก็ไม่มีที่ไป แต่พูดไว้ให้ดูดีก่อน
“แล้วมึงจะไปอยู่ไหนละอ๊อฟ หรือจะกลับใต้เลย เพิ่งขึ้นมาเองนะ” เป็นยัยเต้ที่ขอร่วมเสวนาด้วย ชั้นรู้แล้วยะ
“นั่นสิน้องอ๊อฟ ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันเลย” มีคุณเวย์อีกหนึ่งเสียง นึกว่าจะไม่รั้งชั้นไว้ซะแล้ว
“โอเคครับ นี่เห็นแก่คุณเวย์นะครับ ถึงยอมอยู่ด้วย” พูดไปก็หันหน้าส่งสายตาบวกยิ้มหวานให้คุณเวย์ซะหน่อย หรือที่เค้าเรียกกันว่า อ๋อยขั้นแรก
“เดี๋ยวทานเสร็จแล้วเราออกไปเดินเล่นที่สวนกันมั๊ยครับ” คุณเท่ห์คิดอะไรแบบนี้ขึ้นมา กะจะไปสวีทกับยัยเต้สินะ แล้วคนชายที่นั่งข้างชั้นละ เค้าจะรู้สึกอย่างไร
“ก็ดีเหมือนกัน กูไม่ได้มาเดินเล่นสวนคอนโดมึงนานแล้ว ไปด้วยกันนะครับน้องเต้” แป๋ว ... ไม่คิดจะอยากเดินเล่นกับชั้นบ้างเหรอ ... แต่ก็ช่างเหอะ
“ไปครับไป อ๊อฟไปด้วย” คนอื่นไปหมด ชั้นจะอยู่ทำไมไม่รู้ ... ไปมองหนุ่มๆในสวนคงจะเจริญหูเจริญตากว่านี้ ...
สวนของคอนโดนี้อากาศดีเหมือนกันนะครับ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะมีมุมสงบๆ กลางเมืองที่วุ่นวายแบบนี้ ให้พอได้พักผ่อนสายตา มีที่สูดหายใจเต็มๆปอดกับเค้าบ้าง ...
“อากาศดีจังเลยนะครับคุณเท่ห์ ไม่ได้ขึ้นมาซะนานเลย” อีเต้นี่มันสวีทอะไรไม่เกรงใจคุณเวย์ของชั้นเลย เดี๋ยวแม่ก็ปั๊ดให้
“ใช่ ... ชั้นคิดถึงเจเจอีกแล้ว เจเจชอบมาเล่นที่สวนนี่มากเลยนะ” คุณเท่ห์ก็อีกคน ทำคะแนนเข้าไป หวังจะบุกยัยเต้สินะ
“ใช่ คิดถึงเจเจจริงๆด้วย” พอจ๊ะพอ ... ปล่อยให้คู่ใหม่ปลามันเค้าสนทนากันไป ... ชั้นขอไปเดินมุมอื่นบ้างดีกว่า ว่าแต่คุณเวย์อยู่ไหนนะ
อ๊ะ อ๊ะ เจอแล้ววว
“มายืนทำเป็นพระเอกมิวสิคอยู่ตรงนี้เองเหรอครับคุณเวย์ ผมมองหาตั้งนาน” คนอะไรไม่รู้ ยืนนิ่งๆยังหล่อ นี่ถ้าไม่รู้จักกัน จะตักทุบหัว แล้วลากเข้าข้างทางเลย
“คงมีแต่น้องอ๊อฟนั่นแหละครับ ที่มองเห็นผมในตอนนี้ ผมรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินของเรื่องยังไงไม่รู้” โถ ๆๆ คุณพระคุณเจ้า ช่างน่าสงสารยิ่งนัก ... น้ำตาแม่ยกอย่างอิชั้นแทบไหล
“คุณเวย์ไม่สบายใจ อึดอัดอะไร ก็ระบายกับอ๊อฟได้นะครับ คิดซะว่าอ๊อฟเป็นกระโถน” ดูซิ .. ดูสิ เอาตัวเองไปเปรียบซะต่ำเชียว นี่ถ้าไม่ใช่คุณเวย์ ชั้นไม่ทุ่มขนาดนี้หรอก
“ฮ่าๆ น้องอ๊อฟก็พูดเข้า ... ไม่ถึงขนาดหรอกครับ น้องอ๊อฟแค่ซักโครกเอง ฮ่าๆๆ” ปร๋อยยยย ตกลงมันดีกว่าเดิมมั๊ยละนี่
“โห คุณเวย์ พูดซะเห็นขี้เลย เหม็นมาเชียว ... อ๊อฟแย่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ” มันน่าน้อยใจนัก ผู้ชายหน้างาม ปากร้าย ชั้นรับไม่ได้ ... เพราะชั้นจะรักหมดใจ ...
อร๊ายยยยย หยอดเอง อายเอง ... บ้าแล้วกู
“พี่รู้สึกเหมือนว่า ไอ้เท่ห์กับน้องเท่ห์ดูสนิทสนมกันมากเลยนะ ... มันมีอะไรที่พี่ไม่รู้รึเปล่าน้องอ๊อฟ” คุณเวย์หันมาพูดหน้าจริงจังกับชั้น ... อารมณ์เปลี่ยนเร็วจริงๆนะเนี่ย ..
“เอ่อ ... อ๊อฟว่าคุณเวย์ถามสองคนนั้นดีกว่านะครับ ...” จะให้ชั้นพูดไงละ ... ชั้นไม่อยากเห็นใครอกหักต่อหน้าชั้น
“ความรักนี่มันห้ามยากจังเลยนะครับ รักไปแล้วยากจะตัดใจ ยิ่งรักมาก ก็ยิ่งเจ็บมาก รู้อย่างนี้ไม่น่ารักตั้งแต่แรก จะได้ไม่ต้องเสียใจ” คุณเวย์พูดไป สายตามองยาวไกลไปข้างหน้าไร้ซึ่งจุดจับจ้อง แววตาที่มีแต่ความเศร้า อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“ก็จริงของคุณเวย์ แต่ก็อย่าลืมนะครับ ว่าช่วงนึงที่ได้รัก เราก็มีความสุขกับมัน ถ้ามันจะไปจากเรา เราก็ต้องยินดีสิครับ ... ยินดีกับคนที่เรารัก” ไม่รู้ว่าคุณเวย์จะทำใจกับเรื่องนี้อีกนานไหม ... แต่ชั้นก็ได้แต่ภาวนาให้เค้าหายเจ็บไวๆ
“ยังไงซะ ผมก็จะจีบน้องเต้ จนกว่าที่เค้าจะบอกให้ผมหยุด ... จนกว่าจะถึงวันนั้น” คุณเวย์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ถ้าเป็นอย่างนั้น คงต้องเป็นชั้นนะสิ ที่จะต้องหยุด ...
“ครับ ยังไงคุณเวย์ก็สู้ๆนะครับ ... ความรักชนะทุกอย่าง” จะทำไงได้ละครับ ... ก็เพิ่งเข้ามา ถึงแม้จะรู้สึกดี แต่ก็ได้แค่รู้สึกเท่านั้น ... คุณเวย์เค้ารู้สึกกับเต้ไปมากแล้ว แต่เรายัง ... เรายังรู้สึกไม่มากขนาดนั้น ... แค่ปลื้ม แค่ชอบ แค่หลง ไม่ได้รัก ดังนั้น ต้องเป็นชั้นที่ควรหยุด !!!!!
“ไปที่สองคนนั้นกันเถอะครับ ถ้าเลือกจะสู้ต่อ ก็อย่ามาหลบมุมพักยกอยู่แถวนี้สิครับ บนสนามแข่งขัน ไม่มีคำว่าเพื่อนนะครับ” ว่าแล้วชั้นก็ผลักหลังคุณเวย์ให้เดินไปทางๆที่คุณเท่ห์และก็ยัยเต้ยืนอยู่
“คุณเวย์ ผมกำลังหาอยู่พอดีเลย” เป็นยัยเต้ที่หันมาเห็นคุณเวย์เดินมา แล้วทักขึ้น
“ว่าไงครับน้องเต้ คิดถึงพี่เหรอครับ” เอาแล้วสิครับ เมื่อกี้ยังหงอยๆอยู่เลย ตอนนี้ซ่าได้แล้วสินะ
“แหมคุณเวย์ อันที่จริงผมก็ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณเท่ห์ต่างหากที่ต้องการจะคุยกับคุณ” ยัยเต้พูดพร้อมกับโบ้ยหน้าไปทางคุณเท่ห์ที่ยืนห่างออกไป คุณเท่ห์ส่งยิ้มมาให้ คุณเวย์เห็นแบบนั้น จึงเดินเข้าไปหาคุณเท่ห์ สาธุพระคุณเจ้าคุ้มครอง อย่าต่อยกันเลยนะ ... ชั้นไม่อยากรุม ... เอ๊ยย ไม่อยากห้าม
“นี่หล่อน เค้ามีไรกันเหรอ อย่าบอกนะว่าจะเคลียร์กันเรื่องหล่อน” พอคุณเวย์เดินออกไป ชั้นก็อดไม่ได้ที่จะถามยัยเต้
“จะบ้าเหรอมึง เค้าคงมีเรื่องคุยกันมั้ง ปล่อยเค้าเถอะ เพื่อนๆกัน ไปมึงไปเดินเล่นทางโน้นกับกู” พูดจบยัยเต้ก็เดินนำไปอีกทางนึง ... แบบนี้ก็ไม่ได้ยินที่สองคนนี้จะพูดกันสิวะ เซ็งเลย
“เออ เต้ แล้วมึงคิดรึยัง ว่าจะเอาไงเรื่องกับคุณเวย์กับมึง” อยากรู้เหมือนกันว่ามันคิดยังไง
“คิดอยู่ ว่าจะบอกเค้าว่ากูตกลงคบกับคุณเท่ห์แล้ว กูไม่อยากให้เค้ามีความหวังกับกู กูสงสารเค้า” อีนี่คนเขียนบทเขียนให้มันเป็นนางเอกจริงๆครับ ... จิตใจดีเว่อร์
“ก็ดี จะจัดการอะไรก็ทำๆซะนะ มึงอ่าชอบเก็บอะไรมาคิดคนเดียว ทำคนเดียว เดี๋ยวก็กลุ้มตายพอดี มีผัวแล้วก็ปรึกษาเค้าบ้าง” ต้องสั่งสอนครับ งานนี้ต้องสั่งสอน
“ผัวบ้า ผัวบอมึงสิ ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน” แหนะๆๆ มีอายๆๆ น่ารักตายแหละมึง
“หรา..... มึงคอยดูไม่พ้นคืนสองคืนนี้ ได้เรียกสามีขา สามีขาแน่” พูดไปคืนนี้คุณเท่ห์ไม่น่าพลาด เตรียมตัวช่วยแล้วนิ
“จะบ้าเหรอมึง กูไม่ได้คิดเรื่องนั้นซะหน่อย มึงอย่ามามั่ว” โอ๊ยยย อิดอก อายเยอะไปแล้ว
“พอเถอะมึง ไม่ต้องหมุนตัวแล้ว อายแบบมึงกูทำบ่อย แล้วกูทำน่ารักกว่าด้วย ไม่อยากเห็นมึงทำ ทุเรศสายตา” รับไม่ได้กับมันจริงๆครับ
“เออ แล้วเมื่อตอนเที่ยงมึงคุยอะไรกับคุณเกด กูเห็นท่าทางเค้าจะโกรธมึงมากๆเลยนะ” ยัยเต้ทักเรื่องนี้ขึ้นมาพอดี ... ว่าจะลืมแล้วเชียว
“กูก็สั่งสอนเค้าไปนิดหน่อยเรื่องมารยาทหญิงไทยที่สมควรเป็น ตามที่หม่อมแม่ถ่ายทอดให้ท่านพี่สาวกูฟัง และกูแอบจำมา พร้อมทั้งแอบปฎิบัติตาม” พูดไปชั้นถนัดนะ เรื่องมารยาทนี่ ตอน ป. 4 เป็นตัวแทนโรงเรียนประกวดมารยาทงามด้วยนะ ... แต่ดันไปตบกับอีตุ๊ดเด็กโรงเรียนเพื่อนบ้าน เลยตกรอบซะก่อน คิดแล้วหงุดหงิดชิบหาย
“มึงคงด่าเค้าไปเยอะสินะ เค้าคงโกรธแน่ๆ เฮ้อออ” ยัยเต้พูดไปพร้อมถอนหายใจออกมาเพิ่มความร้อนให้กับโลก
“เออหน่า มึงไม่ต้องไปกังวลเรื่องนั้น กูรับรองว่ายัยนั้นคงไม่กล้าโผล่หน้ามายุ่งกับมึงอีกนาน ถ้ามันมาคราวนี้มึงก็อย่าไปยอม มันกะจะจับคุณเท่ห์อย่างกับอะไรดี ... อย่าเสียทองเท่าหัว และ อย่าเสียผัวให้ใคร จำไว้นะมึง” พูดไปก็เซ็งครับ สอนเพื่อนได้แต่ตัวเองเพิ่งจะเสียไป
“เออหน่า... กูจะพยายามต่อกรกับเค้า แล้วแฟนมึงละ โทรมาบ้างหรือเปล่า” นั่นไง พอชั้นกำลังคิดถึง ถามมาถูกเวลาทันที
“โทรมา แต่กูไม่รับ กูยังไม่พร้อม” พูดไปก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมากดตัดสาย เบอร์ที่โทรมาวันนี้ไม่ต่ำกว่าพันครั้ง แบตกูจะหมดกับมันนี่แหละ ...
“มึงโกรธมันมากเลยเหรอ ถึงไม่อยากรับสาย ไม่อยากเคลียร์ หรือว่ามึงหมดรักมันแล้ว” หมดรักเหรอ ???
“กูจำไม่ได้แล้ววะ ว่าเคยรักมันตอนไหน ... แค่ผูกพันกับมันในคำว่าแฟนเท่านั้น ก็ดีเหมือนกันกูจะได้ไปจากมันซักที แล้วมันก็คงจะดีใจเหมือนกัน เพราะมันก็รอเวลานี้มานานแล้ว” เฮ้ออ พูดแล้วอยากจะร้องไห้
“มึงไม่เป็นไรนะ... มึงยังมีกู” มันพูดพร้อมกับเอามือมาตบบนบ่าผม ...
“ขอบใจมึงมากนะ” แล้วจะให้ชั้นไม่รักเพื่อนคนนี้ได้อย่างไรละ ... คำปลอบใจอะไรต่างๆไม่อยากได้ยินหรอก ... เอาแค่นั้นพอ
“มึงก็เหมือนกัน ... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็คิดถึงกูละ ดีใจมา เสียใจมา โทรหา โทรเล่ากับกูบ้าง อีกไม่กี่วันกูก็จะกลับไปเรียนครูแล้ว คงต้องลดความแรดลง ... มึงว่ากูจะทำได้มะ” พูดแล้วเครียดเหมือนกัน ... ต้องเป็นตัวอย่างแก่เยาวชน แต่ดีที่ได้มองเด็กๆหนุ่มนม.ต้น ม.ปลาย
ว๊ายยย คิดไรของชั้นเนี่ย
“ทำไมมึงจะทำไม่ได้วะ ก็ที่มึงทำอยู่ทุกวัน กับคุณเท่ห์ คุณเวย์ มึงก็เป็นปกติดีนี่” ปกติ ??
“แปลว่าที่กูทำกับมึง มันผิดปกติเหรอยะ” ถามไปงั้นแหละครับ ยังไงซะ ชั้นก็มีมันเป็นเพื่อนที่เข้าใจชั้นตลอด แล้วชั้นก็เข้าใจมันด้วย ...
“นั่นคุณเวย์ คุณเท่ห์มาแล้ว กลับคอนโดกันเถอะ เย็นแล้ว” ยัยเต้ทักขึ้นเมื่อเห็นสองคนนั้นเดินเข้ามา
“มึงลงไปก่อนเถอะ เดี๋ยวกูลงตามไป” ชักชอบบรรยากาศของสวนนี่แล้วละครับ
“เอางั้นเหรอ ให้กูอยู่เป็นเพื่อนมั๊ย” มันถามกลับมาครับ
“ไม่เป็นไร กูอยากจะนั่งคิดอะไรคนเดียว กูไม่โดดตึกตายหรอก ไปๆ บรรดาหนุ่มๆของเธอรอใหญ่แล้ว” ผมพูดพร้อมไล่มันไป เพราะเห็นหน้าคุณเท่ห์ตอนนี้ชักจะหวงว่าที่เมียคนนี้มากมายแล้ว
ตอนนี้ชั้นนั่งอยู่บนเก้าอี้ของสวนสาธารณะของคอนโด มองดูสนามหญ้า ขี้หมา ท้องฟ้า และผู้คน (จะมองขี้มาทำไมเนี่ย !!! ) ไม่อยากจะทำตัวเองให้ดูเศร้าเลย แต่ก็ดันเศร้าซะแล้ว ... เป็นคนที่ไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองเศร้า ... ไม่อยากให้คนอื่นไม่สบายใจ ... เลยขอคิดอะไรๆคนเดียวดีกว่า ... วันนี้พบเจออะไรมากมายเลยสินะ ... แฟนสวมเขา ... เพื่อนมีแฟนใหม่ ... ตัวเองแอบมีใจให้คนที่ชอบเพื่อนตัวเอง ...
เฮ้ออออ
ชั้นเป็นตัวประกอบของเรื่องนี้เหรอเนี่ย ... แค่ตัวประกอบสินะ ... เข้ามาแล้วก็ต้องออกไปตามทางสินะ ... ถ้าเรื่องนี้เขียนเอาไว้แค่ พระเอก นางเอก เพื่อนพระเอก นางร้าย ... แล้วชั้นอยู่ตรงตำแหน่งไหนละ ...
ชีวิตชั้นผ่านรัก ผ่านสุข ผ่านทุกข์มามากมาย ... แต่ก็ไม่เคยเจ็บ ... ไม่จำซักที แล้วชั้นจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม
ชั้นเดินไปที่ขอบผนังสวนของคอนโด มองพื้นข้างล่าง ความสูงยี่สิบกว่าชั้น จากชั้นหนึ่ง ถึงดาดฟ้านี้ มันสูงเท่าไหร่กันนะ ...
ว่าไปชั้นก็ปีนขึ้นไปยืนบนบนขอบกำแพงนั้น ...
สูงดีจังเลย ...
ตอนเด็กๆ เคยฝันว่าอยากบินได้ ....
อยากกลายเป็นเซอร์เลมูน ...
อยากมีหน้ากากทักซิโด้คอยช่วยเหลือ ...
ตอนนี้ชั้นบินได้แล้ว ...
“อ๊าสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส”
“คุณครับ คุณครับๆ เป็นอะไรไปครับ” เอ๊ะ เหมือนเสียงคนเรียก เมื่อกี้ชั้นโดดมาจากดาดฟ้า ตั้งยี่สิบกว่าชั้น ชั้นต้องตายแล้วสิ
“คุณครับๆ ตื่นเถอะครับ นี่มืดแล้วนะครับ ไม่กลับห้องเหรอครับ” เอ๊ะ ... อะไรยังไง ลืมตาก็ได้เว๊ยย
โอ้วววววววว ... นี่ชั้นคงตายไปแล้วจริงๆ เพราะพ่อหนุ่มรูปหล่อนิรนามคนนี้ คงเป็นเทวดาแน่ๆ ... ชั้นทำดีไว้มากขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย ... ได้ขึ้นสวรรค์ด้วย กรี๊ดดดดดด
“คุณครับ ผมเห็นคุณหลับไป แล้วกรี๊ดออกมา ผมนึกว่าคุณเป็นอะไร เลยมาปลุกคุณนะครับ และอีกอย่างนี่ก็มืดแล้วด้วย กลับห้องเถอะครับ” หา หือ ... อะไรนะ หลับ กรี๊ดดดด ชั้นยังไม่ตาย
“เอ่อออ ... ขอบคุณมากนะครับ” ลุกขึ้นสิครับตอนนี้ ... เผลอทำอะไรแย่ๆไปแล้วนะเรา ... เฮ้อออ
“คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ”พอมองหน้าชัดๆ ให้ตายเถอะ หล่อน้อยกว่าคุณเท่ห์นิด เท่ห์น้อยกว่าคุณเท่ห์หน่อย แต่ท่าทางจะอร่อยเหาะ อยากจะบ้าตายกับผู้ชายคอนโดนี้
“อ๋อ เป็นเกย์ครับ ... เอ๊ยย ไม่ใช่ครับ ไม่เป็นไรครับ สงสัยผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย เลยหลับไป แล้วก็ฝันอะไรนิดหน่อย ขอบคุณมากนะครับที่ปลุก” ตอนนี้ลุกลี้ลุกลนไปหมดแล้วครับ ... เหมือนคนเป็นไข้จับไข่ เอ๊ยย ไข่จับสั่น เอ๊ย ไข้จับสั่น เอ๊ยย ถูกแล้ว !!! ดูซิ พิมพ์มั่วหมดแล้ว
“ถ้าไม่เป็นอะไรมาก งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” หา ... จะไปแล้วเหรอ
“อ๋อ ครับ ผมอ๊อฟนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณอยู่ห้องอะไรเหรอครับ” อย่างน้อยก็ขอรู้อะไรซักเล็กน้อยแล้วกัน
“อ๋อ ผมชื่อปกรณ์ครับ ไม่ได้พักที่นี่ ผมมาทำธุระนะครับ ไปแล้วนะครับ” กรี๊ดดดด ชื่อปกรณ์ ชื่อจริง ชื่อเล่นวะเนี่ย ... แต่ไม่ได้อยู่นี่เหรอ เสียดาย เฮ้อออ ... แล้วจะได้เจอกันอีกเปล่าเนี่ย ...
ขอยืดเส้นยืดสายหน่อยแล้วกัน ตอนนี้คนในสวนไม่มีเลยสินะ ... เราเผลอหลับไปได้ไงเนี่ย
“เอ่อคุณครับ ...” ผมหันกลับไปมองเสียงที่เรียกมาด้านหลัง
“ผมขอเบอร์คุณหน่อยได้มั๊ยครับ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พระเจ้าประทาน อลังการมิสทิฟฟี่ ...
แบบนี้เค้าเรียกว่าถูกจีบใช่มั๊ย ...
ไอ้เราก็เพิ่งรู้จักกัน ... จะทำแบบนั้นได้เหรอ ...
แถมแม่ยังสอนอีกว่าอย่าให้เบอร์คนแปลกหน้า
ว่าแต่ว่า ....
“เอาเบอร์คุณมาดีกว่าครับ !!!!! ”
................................................................
หมดพาร์ทของอ๊อฟแล้วนะครับ ... ถือว่าเป็นตอนพิเศษคลายเครียด
ตอนหน้าเรากลับมาลุ่นคู่คุณเทห์พี่เต้ต่อนะครับ ... ว่าจะได้หรือจะเสีย (???)
อีกอย่าง ... มาช้า ขอโทษครับ !!!
-
หมดไปได้ยังไงกันครับ แล้วใครจะจัดการกับ(อี)คุณเกดหล่ะเนี่ย ลำบากนายเต้แย่เลย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
น้องอ๊อฟน่ารักอ่ะ อย่าให้น้องกลับไปเป็นครูที่ใต้เลย อยู่กรุงเทพฯแหละจะได้มาเจอบ่อยๆ ^________^
-
^
^
มามะทันคนแรก ไม่เป็นไรจิ้มต่อก็ได้
:z13: :z13: :z13:
นายเต้นี่นายเอ้ก นายเอก เป็นแม่ตบอีคุณเกดคว่ำไปนานล่ะ
ปล่อยเค้าด่าอยู่ได้ นังชะนีหลงป่า :beat:
ตอนหน้าจะได้(ซะมี) หรือจะเสีย(ตัว) กันแน่ :laugh:
-
:-[ อ๊อฟน่ารักเวอร์
อิจฉาเต้จัง มีเพื่อนดีๆ แบบนี้
แต่ฮาอ่ะ ตอนหนุ่มขอเบอร์
-
แรงส์ได้อีก
o13 o13
-
อ๊ายยยยยยยยยมีคนมาจีบน้องอ๊อฟแล้ว
คนดีต้องมีคู่นะคะ
ถ้าอ๊อฟไปแล้วแบบนี้ใครจะตบชะนีให้เต้
ก่อนไปสอนเต้ก่อนได้ป่ะเนี่ย
10 วิธีไล่ชะนีออกจากชีวิตคู่ :laugh:
-
ตายแล้วอ๊อฟ มาพระเอกเดินดินตัวเป็นๆ
มาขอเบอร์เลยนะเนี่ย ฮู้ววว โอกาสดีดีแบบนี้
รีบคว้่าไว้ อย่าช้านะจ๊ะ อิอิอิ
-
:oo1:
ขอดึกๆ สักตอนนะครับ อิอิ รอลุ้นอยู่หนะ จะหนิ๊ง หนิ๊ง เมื่อไหร่น๊าาาาาาาา
:oo1:
-
อ๊อฟนี่เศร้าได้ไม่ทันไรเลยนะ
มาต่ออีกเร็วๆน้า :bye2:
-
ดีใจด้วยกะน้องอ๊อฟ
แต่แอบเสียดายนิดด ที่ไม่ใช่พี่เวย์
ไม่เป็นไร คนน่ารักอย่างอ๊อฟ
ได้คนหล่อๆอย่างปกรณ์ก็โอเชแล้วเนอะ
ก่อนน้องอ๊อฟไป ช่วยสอนเต้ให้สู้รบกับยัยชะนีเกดด้วยนะจ๊ะ
กลัวมันจะกลับมาอีกอ่ะจิ
ไรเตอร์อย่าลืมจัดคู่ให้พี่เวย์ด้วยนะค่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่ะ :กอด1: :L2:
-
“ก็จริงของคุณเวย์ แต่ก็อย่าลืมนะครับ ว่าช่วงนึงที่ได้รัก เราก็มีความสุขกับมัน ถ้ามันจะไปจากเรา เราก็ต้องยินดีสิครับ ... ยินดีกับคนที่เรารัก”
ไม่น่าเชื่อว่าออฟซี่จะมีสาระได้ขนาดนี้ ฮาๆ :laugh: :laugh:
ตกลงออฟหนีไปกับปกรณ์ ไม่สนใจเวย์แล้วหรา :o12: :o12:
-
อ๊อฟไม่เศร้านาน หาเหยื่อใหม่ได้ในเวลารวดเร็ว
คงสมใจแน่แล้วงานนี้ :laugh:
คิดถึงเจเจแล้วอะเมื่อไรจะกลับ
จะรู้รึเปล่าว่าพ่อแย้งพี่เต้ไปแล้ว
-
อ๊อฟเนี่ย ฮา ๆ ต๊อง ๆ ร้าย ๆ อย่างละนิดอย่างละหน่อยผสมกันดีนะคับ :laugh:
-
“คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ”พอมองหน้าชัดๆ ให้ตายเถอะ หล่อน้อยกว่าคุณเท่ห์นิด เท่ห์น้อยกว่าคุณเท่ห์หน่อย แต่ท่าทางจะอร่อยเหาะ อยากจะบ้าตายกับผู้ชายคอนโดนี้
“อ๋อ เป็นเกย์ครับ ...
:a5:กำลังตกใจนึกว่าโดดตึกจิงๆ
เจอ อ๋อ เป็นเกย์ครับเข้าไปนี่แบบ :jul3:
-
อ๊อฟครับอ๊อฟยังฮาได้อีก :laugh:
-
น้องอ๊อฟนี่ตลกดีนะครับ ... น่ารัก :z1:
-
อารมณ์ขึ้นลงปรับเปลี่ยนเร็วละเกินนะค่ะอ๊อฟ โดยเฉพาะเวลาอ๊อฟเจอผู้ชายที่ถูกใจ :laugh:
-
มารอลุ้น การลงเอยของทั้งคู่
+1และเป็นกำลังใจให้ครับ :z2:
-
อยากให้อ๊อฟได้กะคุณเวย?จังเลย 5555
ว่าแต่ลุ้นตอนหน้าจิงๆเล้ยยย
-
แรกๆ...ดูเป็นงาน..น่าเชื่อถือ..ดูมีสาระ...
แต่จบท้ายไม่ทิ้งคอนเซป...เจ๊เค้าเเรงค่ะ..มั่นดั้ยอีก...
-
ไรเตอร์นอนยาวแล้วครับ
ไม่รู้จะได้มาต่ออีกเมื่อ น่าจะพรุ่งนี้ค่ำๆอีกล่ะ
ไงก็เอาใจช่วยกันด้วยนะคร๊าบบ อิอิ
อยากได้คุณเวย์เหมือนกัน หล่อเกี๊นน
-
น้องอ๊อฟฮาได้อีก :m20: ต้องแบบนี้สิหญิงไทยอย่าให้เบอร์คนแปลกหน้า แต่เอาเบอร์เค้ามาปลอดภัยกว่าเยอะ...คิกคิก
-
ชอบอ็อฟจัง แรงงงงงดี
พลาดจากคุณเวย์
ก็มีคุณปกรณ์ เยี่ยมม
น่าตาดีซะอย่างเนอะอ็อฟ
-
:call: :call:
-
อ๊อฟอย่างฮาอ่ะ :m20:
-
อยากอ่านเรื่องของออฟ
เพิ่มอ่ะ
สนุกดี
ชอบๆๆ
-
สวรรค์โปรดอ็อฟแล้ว อิอิ
ทำดีได้ดีนะ
-
อ๊อฟน่ารักอ่า
เชียร์ๆๆ
เชียร์อ๊อฟกะคุณเวย์
อิอิ
ส่วนนายปกรณ์
ก็เป็นพระรองของพระรองอีกที
อิอิ
สู้ตายฮับ
เจเจมาแล้ววววว
-
สงสารคุณเวย์
-
ฮ่าๆๆๆๆ
อ๊อฟนี่นะ ,, ไม่ต้องให้เค้า แต่เอาเองเลยชะปะเนี่ย อิอิ
ขอให้สมหวังเนอะอ๊อฟ จะได้ไม่ต้องมานั่งเหงา
ตอนแรกนึกว่าอ๊อฟจะได้คู่กับคุณเวย์เสียอีกนะเนี่ย
-
คุณแม่สอนมาดีมากคับ
น้องอ๊อฟ ฮ่าๆ ฮาตอนท้ายนี่ล่ะ
:laugh: :laugh:
-
อ้อนไรเตอร์เยอะๆนะครับ
อ๊อฟออกมาผมก็ชอบเหมือนกัน
อ่านแล้วตลกดี ตอนแรกนึกว่าบทนี้จะสิ้นใจไปซะแล้ว
ถ้าตาย คงได้ตบกับไรเตอร์ หึหึ
-
อ๊อฟยังคงความแรงได้อีก อิอิ เริ่สมากค่ะ o18
แต่คุณเท่ห์จะสามารถเผด็จศึกนายเต้ได้มั้ย ต้องมาลุ้นกัน 5555 :laugh:
-
มาช้าไม่เป็นไรค่ะ มาสม่ำเสมอก็พอ 555
-
ออฟ ไม่ได้(คู่)กับคุณเวย์ หรอ ?? !!
:z3:
-
อ๊อฟ+ปกรณ์
ขอตอนพิเศษคู่นี้ด้วยนะไรท์เตอร์ :pig4:
-
ออฟเอ้ย ฮาได้อีก
รั่วได้ใจมากๆ เอิ้กๆ
-
ชอบอ๊อฟอ่ะ น่ารัก
-
อ๊อฟทั้งฮา ทั้งน่ารัก ชอบๆ :กอด1: :กอด1:
-
:jul3: :jul3:
-
จะให้น้องอ๊อฟไปไหน writer :m16:
เชียร์นายเวย์ น้องอ๊อฟ
คิดถึงเจเจ
-
อ๊อฟน่าจะได้กลับไปเป็นครู
กิ๊กเดกมัธยม อิอิ
-
ฮ่าๆ
ตลกน้องอ๊อฟที่สุดเลยอ่ะ
-
คิดถึง เจเจ
-
ฉันจะเอา ปกรณ์..
ใครแย่งมีตบ (ฉันทำจริง)
-
:jul3: :m20: :laugh:
-
ฉันจะเอา ปกรณ์..
ใครแย่งมีตบ (ฉันทำจริง)
แย่งของอ๊อฟซะงั้น เหอะๆ
-
คิดถึงน้องเจเจจังเลย :กอด1:
-
อ๊อฟฮามากกก
เศร้าก็เศร้าแบบฮาๆ :laugh:
ตกลงหาเหยื่อใหม่ได้แล้วอ่าดิ อิอิ
ลืมคุณเวย์เราไปแล้วเหรอ :monkeysad:
อยากให้คู่กันจัง มันคงแปลกดี ๕๕๕๕๕๕๕๕
ปล.คิดถึงเจเจ ค๊าบบบ :กอด1:
-
หมดพาร์ทตอนพิเศษของอ๊อฟแล้ว แบบนี้จะมีสิทธิ์เห็นเรื่องของอ๊อฟล้วนๆบ้างรึเปล้าน้า..........
-
หมดพาร์ทตอนพิเศษของอ๊อฟแล้ว แบบนี้จะมีสิทธิ์เห็นเรื่องของอ๊อฟล้วนๆบ้างรึเปล้าน้า..........
กำลังเคลียร์กับไรเตอร์เรื่องลิขสิทธิ์อยู๋ครับ
ฮ่าๆๆ พูดเหมือนมีชื่อเสียงใหญ่โต
-
อืมมมมมม
อ่านอยู่เราก็เข้าใจว่าอ๊อฟกระโดดตึกจริงๆซะอีก
ที่ไหนได้แค่ฝันไปปป
แต่ก็ดีแล้วล่ะที่เป็นแค่ฝัน
ไม่งั้นคงไม่ได้เจอกับ"ปกรณ์"หนุ่มปริศนาที่เพิ่มเข้ามา
อ้ายยยยยยย
คิดว่าอ๊อฟจาคู่กับคุณเวย์ซะอีก
แต่ถ้าคู่กับปกรณ์ก็ดีเหมือนกัน
ฮาฮา
ออกแนวหลายใจ
-
พี่อ๊อฟนี่เสน่ห์แรงจริงๆ
-
:L2:
มาต่อไวๆ น๊า คิดถึงเจเจ ม๊ากๆๆๆๆ
:L2:
-
โถ............งเล่ยซะเสียวเลยอ๊อฟ :เฮ้อ:
แต่ก็มีลุ้นอยู่นะเนี่ย :mc4: :mc4:
เอ..ว่าแต่คุณเท่ห์นี่คุยอะไรกะคุณเวย์นิ อยากรู้จัง :serius2:
-
คืนนี้ไรเตอร์ไม่น่าจะได้มาลงนะ
เหอะๆ เห็นสภาพเพิ่งตื่น
ถ้าไงก็ไม่ชัวร์ คอยกันต่อไปนะครับ
-
สู้ ๆ นะครับ :L2:
-
Thank you,
miss JJ, when's JJ comimg back?
-
เข้ามาปูเสื่อรอน้องเจเจค่ะ^^
-
แอบสงสารอ๊อฟ เล็กๆ น่าจะไดคู่กับคุณเวย์
-
:m32: :m32: :m32: :m32: :m32:
-
ย่องมาแล้วก็ย่องไป
ไรเตอร์ก็ยังไม่มา
สงสารแฟนคลับ
หุหุ
-
นานไปหน่อยน้าาาา ^ ^
-
กว่า จะกลับมาอ่าน ทันน่ะ
ยาย โคตร ...
o13 o13
ชอบครับ
-
คิดถึง เจเจ แล้วอะ
เมื่อไหร่จะกลับ
-
:monkeysad:
เจเจ หายไปไหนนะ มาร๊อ รอ ไรต์เตอร์จ้าาาาา
:monkeysad:
-
ไรเตอร์ตกหลุมอากาศตายแล้วว
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โอ้โห ... ไม่น่าเชื่อปรากฎการ์อ๊อฟฟี่ฟีเวอร์ ... จนไรเตอร์อยากแยกเรื่องไปเขียนอีกเรื่องเลย (แต่เรื่องนี้ก็ยังแอบอู้ :เฮ้อ: )
ยังไงซะสัญญาว่าเราจะได้เจออ๊อฟอีกแน่นอน ... แต่ไม่รู้ว่าตอนไหน
ตอนนี้ไปลุ่นคู่พระนาง เอ๊ย พระนาย เอ๊ยยย ถูกแล้ว !!!
อิอิ มุกไม่ขำ ... เล่นเรื่อยๆ ค่ามาช้า หวังว่าคงให้อภัย
ตอนที่ 34
ผมกลับมาจากสวนพร้อมกับคุณเท่ห์ และคุณเวย์ เพราะอ๊อฟต้องการเดินอ่อย เอ๊ย เดินเล่นต่อ ผมสังเกตอาการสองคนนี้ก็แปลกๆไปเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่กล้าถามอะไรตอนนี้ รู้สึกบรรยากาศอึมครึมเหลือเกิน หวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับผมนะ
“เอ่อ ... กินน้ำอะไรกันก่อนมั๊ยครับ” ว่าไปลงมานั่งห้องแอร์แล้ว แต่อากาศยังร้อนอยู่เลย
“เอาน้ำใบบัวบกให้พี่หน่อย พี่อยากกินแก้ช้ำ” คุณเวย์พูดมาผมไม่กล้าจะทำอะไรเลยครับ ... สองคนนี้เค้าตกลงเรื่องผมกันแล้วเหรอเนี่ย คุณเท่ห์นะคุณเท่ห์ เห็นว่าจะให้ผมเป็นคนคุยเองไง
“ชั้นเปล่านะ ... ชั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลย ถามมันดูสิ” คุณเท่ห์ร้อนตัวขึ้นมาทันทีเลยครับ แค่ผมจ้องตาแค่นี้ ทำร้อนตัว แปลว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ
“ถึงไอ้เท่ห์มันไม่พูดอะไร พี่ก็พอจะดูออกบ้างละครับน้องเต้” คุณเวย์พูดไป นั่งเศร้าไป ... นี่คุณเวย์เป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอนี่
“แต่ยังไงซะ ... พี่ก็จะสู้ต่อไป พี่จะจีบน้องเต้ให้ติดให้ได้ ... ถึงจะมีคู่แข่งเพิ่มขึ้นก็ตาม”
“เฮ้อออออออ” พร้อมๆกันเลยครับ ทั้งเสียงผม แล้วก็เสียงคุณเท่ห์ นี่คุณเวย์ยังจะอยากจีบผมอีกเหรอ
“ไม่ต้องมาฮงมาเฮ้อ ... ยังไงพี่ก็จีบน้องเต้ก่อน พี่ไม่ยอมไอ้พ่อลูกติดคนนี้หรอก” ไปๆมาๆ เหมือนผมจะผิดซะงั้นที่ไม่ชอบคนที่จีบผมก่อน
“ไอ้เท่ห์ ถึงมึงจะมีตัวช่วยเยอะ ไม่ว่าจะเจเจ น้องอ๊อฟ แต่มึงคอยดูกูแล้วกัน กู .. กู ...กูจะ ปัดโถ่เว๊ยยย” คุณเวย์เป็นอะไรของเค้าเนี่ย คิดแผนไม่ออกละสิ
“ไอ้เวย์ ... ยังไงซะ กูว่ามึงเลิกเอาเวลาคิดเรื่องนี้ ว่าจะจัดการกูยังไง ... เอาเวลาไปทำใจดีกว่า เพราะกูว่าไม่พ้นคืนนี้หรอก อะไรหลายๆอย่างมันอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ ... ใครจะไปรู้” น่านนนน ดูสิครับ คุณเท่ห์อดคุณเวย์ใหญ่ หันมาทำหน้ากรุ่มกริ่มกับผมด้วย อะไรกันนะ ... คืนนี้ ... ฝันไปเถอะ
“มึงหยุดเลยนะไอ้เท่ห์ .. ถ้ามึงทำอะไรน้องเต้ กูเอาเรื่องมึงแน่ มึงอย่าคิดว่าอยู่บ้านเดียวกัน แล้วจะทำอะไรแบบนี้นะ ... น้องเต้อย่าพลาดเสียท่ามันนะครับ” คุณเวย์ลุกขึ้นยืนชี้หน้าห้ามคุณเท่ห์เลยครับ แล้วหันมาพูดกับผมหน้าจริงจังซะด้วย
“มึงคิดว่ากูกลัวมึงเหรอไอ้เวย์ ... ยังไงซะ...ก็ไม่พ้นคืนนี้แน่ๆ ใช่มั๊ยจ๊ะที่รัก” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับก็ลุกขึ้นมากอดเอวผมไว้ ... มือไวจริงๆ
“นี่แหนะ อะไรของคุณ ... อย่ามาลามปาม เอามืออกไป” ผมเอามือตีแขนคุณเท่ห์ไปครับ ... ว่าไปก็อายคุณเวย์
“อะไรกันอ่าตัวเอง ... ตอนกลางวันเรายัง..”
“หยุดๆๆ หยุดเลยนะคุณเท่ห์” จะพูดอะไรไม่รู้หรอกครับ แต่ต้องเอามือปิดปากไว้ก่อน ก็เมื่อตอนกลางวันมันมีเรื่องดีๆ ที่ไหนละ
“อะไร ไอ้เท่ห์ มึงทำไรน้องเต้กู” คุณเวย์เริ่มดิ้นพร่านแล้วครับ นี่ถ้าเป็นเด็ก คงลงไปดิ้นกับพื้นแล้ว ยิ่งอยู่ไป ผมคิดว่า สองคนนี้จะนิสัยเด็กกว่าเจเจแล้วนะครับ
“เอ้ เอาอือออก เอาอือออก” คุณเท่ห์พูดผ่านฝ่ามือผมที่เอาอุดปากอยู่ครับ ผมฟังแรกๆก็ไม่รู้เรื่อง แต่คงให้เอามือออก
“เฮ้ออ เกือบตายแล้วไง” แหม เว่อร์ซะ
“เรื่องไรกูจะบอกมึงไอ้เวย์ ว่ากูทำไร ... อีกอย่างกูขอได้มั๊ย น้องเต้กูนี่ ... ฟังแล้วมันปะแล่มๆ ไม่เจริญหูกูเลย เพราะมันกำลังจะกลายเป็นของกู” โอ๊ยยย ผมจะบ้าตายกับผู้ใหญ่ตัวเท่าควายสองคนนี้เถียงกันเหมือนเด็กจะแย่งของเล่น ... เอ๊ะ แอบว่าตัวเองเป็นของเล่น
“ทำไม มึงจะทำไม ยังไงกูก็จะเรียก น้องเต้กู น้องเต้กู ใช่มั๊ยครับน้องเต้”
“ไม่ใช่ครับบบบ” ผมอยากจะบ้ากับสองคนนี้จริงๆ
“เวววว สมน้ำหน้า นายเต้ไม่ใช่ของมึง นายเป็นของชั้นใช่มั๊ย” ดูๆ ทำเข้า ทำหน้าเยาะเย้ยคุณเวย์ได้น่ากระโดดถีบมาก
“อันนี้ก็ไม่ใช่เหมือนกัน พวกคุณสองคนเลิกไร้สาระกันซักทีเถอะครับ ... เถียงกันอย่างกับเด็ก น่าเบื่อจริงๆ” หงุดหงิดครับ เข้าห้องไปสงบอารมณ์ดีกว่า อยู่ด้วยแล้วประสาทจะกิน
“แป๋ววว ไอ้ขี้ตู๋” เสียงคุณเวย์ครับ
“มึงก็เหมือนกันนั่นแหละ” เฮ้ออ ... ยังไม่หยุดกันอีก
เข้ามาในห้อง ก็ทำให้ผมต้องคิดมากเรื่องที่เพิ่งเจอมาเมื่อตะกี้ครับ ... ว่าไปแล้วผมก็รู้ทั้งรู้ว่าผมมีใจให้กับคุณเท่ห์มากกว่าคุณเวย์ แต่ผมจะบอกคุณเวย์ยังไงดีละ แต่ทั้งๆที่คุณเวย์ก็พอจะรู้อะไรมาบ้าง แล้วยังพูดแบบสู้ไม่ถอยอีก แล้วเราจะทำอย่างไรดีละเนี่ย
“นั่งคิดอะไรอยู่เหรอยะ ใจลอยเชียว” เป็นไอ้อ๊อฟครับ ที่กลับมาจากสวนของคอนโด มาหน้ายิ้มมาเชียว
“อืม ... ไม่ต้องบอกชั้นหรอก ชั้นพอรู้ เพราะดูสถานการณ์ข้างนอก มันคุกรุ่นจนชั้นต้องถอยทัพมานี่” ตกลงผมไม่ต้องตอบคำถามมันใช่มั๊ยครับ ... ว่าว่าไปมันก็แม่หมอคนนึง เรื่องแบบนี้ไม่ต้องถึงปากผมหรอก
“เฮ้อออ กูทำตัวไม่ถูกแล้ววะ ...” ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มเหมือนกัน รู้อย่างงี้อย่ารีบตัดสินใจเลือกใครดีกว่า
“ไม่เห็นจะยากเลยมึง ... มึงก็เลือกปฎิบัติกับคนที่มึงรักอย่างคนรัก และก็เลือกปฎิบัติอย่างคนที่ไม่คิดอะไร อย่างเพื่อน อย่างพี่ชาย ถ้ามึงบริสุทธิ์ใจ ... เชื่อชั้นว่าทั้งสองจะทำตัวถูก ... แต่ถ้าหล่อนยังปฎิบัติให้ทั้งสองเท่าๆกัน มันก็จะเป็นแบบนี้ต่อไป คนที่รักก็ไม่ได้รัก คนที่ไม่ได้รักก็ไม่ได้ตัด เฮ้ออ” มันพูดพร้อมถอนหายใจออกมา จะว่าไปอ๊อฟมันก็พูดถูก
เลือกปฎิบัติกับคนรักอย่างคนรัก .... แล้วเค้าปฎิบัตกันยังไงละ ขอถอนหายใจด้วย
“เฮ้ออออออ”
“เออ ... แล้วมึงทำไมกลับมายิ้มแย้มแจ่มใสเชียวละ ตอนกูออกมาจากสวน มึงยังเศร้าๆอยู่เลย” ยัยนี่ปรับอารมณ์เก่งครับ วันนึงมีครบสามร้อยหกสิบอารมณ์ ... ผมตามมันไม่ทันจริงๆ
“ไม่บอก ความลับของซุปเปอร์สตาร์ ฮ่าๆๆ” เอากับมันสิครับ พูดไปยิ้มไปหัวเราะไป ตาก็มองแต่มือถือที่ถืออยู่ ถ้าให้ผมทาย คงไปหลงหนุ่มไหนมาแน่ๆ
คืนนั้นอ๊อฟกับผมก็โชว์ฝีมืออาหารค่ำกันอีกรอบ ก็นั่งทานข้าวกันสี่คนเหมือนเดิม พอทานมื้อค่ำกันเสร็จคุณเวย์ก็ขอตัวกลับ แต่ก่อนจะได้กลับก็ไม่วายกัดไปกัดมากับคุณเท่ห์ เฮ้ออ ... เหนื่อยจริงๆกับผู้ใหญ่ น่าจะรักเด็กไปเนอะ ผมนี่
“แล้วมึงจะเอาไงเรื่องคุณเวย์” ผมถามอ๊อฟขึ้นในขณะกำลังช่วยกันล้างจาน
“เอาไงละ เค้าไม่เอาชั้น ชั้นจะไปเอาเค้าได้ไง” มันย้อนได้ตลอดจริงๆครับ
“กูหมายถึง มึงจะจีบเค้าเปล่า หรืออะไรยังไง” ต้องถามแบบนี้ใช่เปล่าครับ
“ไม่ละ ตอนนี้ชั้นกับเค้าเป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องกันนั่นแหละดีแล้ว เค้ายังมีความรู้สึกดีๆให้มึงอยู่ เค้ายังไม่พร้อมหันมามองชั้นหรอก ... แต่ถ้าอนาคต ก็ค่อยว่ากันอีกที” มันพูดไปยิ้มไป ทั้งที่น่าจะเป็นเรื่องเศร้า ... แต่กลับไม่ค่อยเศร้าแฮะ
“อีกอย่าง วันนี้มีหนุ่มหล่อมาจีบชั้นด้วย คริๆ” น่านนน ... ว่าแล้วไง ว่าต้องมีอะไร
“ใครวะ ... มึงนี่เสน่ห์แรงไม่มีตกจริงๆ กูว่าแล้วว่าทำไมมึงอารมณ์ดีจริงอะไรจริง” ยิ้มได้แม้คุยกันเรื่องเศร้าๆ
“ยังไม่ได้คุยอะไรมาก แลกเบอร์กันไปแล้ว เค้าน่ารักดี เห็นว่ามาทำธุระคอนโดนี้ แต่ไม่รู้อยู่แถวไหน” มันเล่าไป ก็เอาจานคว่ำในที่คว่ำจาน
“ชั้นว่าเค้าคงเป็นเนื้อคู่ชั้น ว๊ายย เขินจังเลย” เป็นเอามากอีกคน รอบๆตัวผมไม่ค่อยมีคนปกติแฮะ ... หรือว่าผมก็ผิดปกติกับเค้าด้วย
“อ๊อฟ อ๊อฟ อ๊อฟครับ มาหาเท่ห์หน่อยสิครับ” เสียงคุณเท่ห์ดังมากจากมุมดูทีวีครับ เรียกเพราะซะจนผดปกติ
“ครับคุณเท่ห์ อ๊อฟไปหาแล้วครับ” ยัยนี่ก็ทันทีทันใดครับ หันมาทำหน้าเยาะเย้ยผมก่อนที่จะวิ่งไปหาอีก ..
เอ๊ะ ... สองคนนั้นจะคุยอะไรกัน ... แอบมีความลับเรอะ
“คุยอะไรกันเหรอครับ” ผมจัดการล้างจานอะไรเสร็จ ก็ออกมาดูสองคนนั้นที่เหมือนจะมีลับลมคมในอะไร
“คุยเรื่องคืนนี้ โอ๊ยย เปล่าๆๆ ไม่มีอะไร” คุณเท่ห์พูดมาไม่เข้าใจเลยครัย แล้วเสียงเอ๊ย นั่นอีก โดนอ๊อฟทำอะไรเข้าให้ละ
“อะไรของคุณเหรอคุณเท่ห์ มึงด้วยอ๊อฟ มีความลับอะไรกัน” ผมเริ่มอยู่ไม่ติดแล้วครับ สองคนนี้คงเล่นอะไรตลกๆแน่ๆ ซึ่งวินาทีนี้ ผมไม่ตลกด้วยแล้ว
“อะไรของมึงครับคุณเต้ ... ผมยังไม่ทำอะไรเลย ถามคุณเท่ห์ดูสิครับ ใช่ไหมครับคุณเท่ห์” นี่ขนาดไม่ได้ทำอะไร วาจาท่าทางของมึงโคตรเปลี่ยนเลยนะนังอ๊อฟ
“จะเชื่อได้มั๊ยนี่” ผมชักไม่เชื่อใจแล้วสิครับ
“เชื่อได้สิ ... ชั้นกับอ๊อฟยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ นายก็คิดไปนั่น” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับเดินมาใกล้ๆผม
“จะทำอะไรนะ” คุณเท่ห์ทำท่าเหมือนจะมากอดผมครับ มือไม้ไวเหลือเกินนะเดี๋ยวนี้
“ป๊าว ... ไม่ได้จะทำไรซะหน่อย” ดีนะครับที่ผมพูดดักไว้ก่อน เอามือขึ้นเสยผมเชียว หล่อซะ
“เฮ้ออ ... ชั้นง่วงนอนแล้ว ไปอาบน้ำ คุยโทรศัพท์นอนแล้วนะ” จู๋ๆ ไอ้อ๊อฟก็หาวขึ้นมา แล้วมาแกล้งจะไปอาบน้ำอีก มันต้องมีอะไรสินะ
“เดี๋ยวมึง ... เอ๊ยย ไอ้อ๊อฟ” ไม่ทันแล้วครับ วิ่งเข้าห้องไปแล้ว มันต้องมีอะไรแน่ๆ
“อิอิ อยู่กันสองคนแล้ว ทำอะไรดีน้า....” นั่นไงครับ เริ่มออกมาแล้วทีละนิด
“ทำอะไรของคุณละ ผมจะไปอาบน้ำ นอนแล้วเหมือนกัน” ผมคิดว่าอยู่สองคนกับคุณเท่ห์นานกว่านี้ต้องไม่ปลอดภัยแน่
“จะรีบไปไหนละ ... กลัวอะไรชั้นเหรอ” เร็วอย่างที่ผมพูดไว้จริงๆครับ คุณเท่ห์ดึงมือผมไว้แล้วดึงเช้าประชิดตัวเค้า เอามือมากอดเอวอีก ... อะไรกันเนี่ย
“คุณเท่ห์จะทำอะไรนะ ... อย่ามาทำทะลึ่งกับผมแบบนี้นะ” ผมพูดไปพยายามแกะมือคุณเท่ห์ออก โอ๊ย เหนียวอย่างกับมือตุ๊กแก
“แหม ... อยู่กับชั้นไม่ได้หรือไง ไม่รักชั้นแล้วเหรอ หือ ...” เหอะๆๆ ... เจอประโยคนี้เล่นเอาอึ้งเลย เป็นอะไรของเค้าอีกเนี่ย
“ไอ้รักมันก็รักครับ ... แต่ปล่อยมือได้แล้ว” ต้องพูดดีๆครับ เค้าบอกว่าต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ... ตอนนี้จะร้อนไปถึงไหนแล้วนะ
“อะ ชั้นปล่อยก็ได้ นายอย่าหนีนะ” เห็นมั๊ยครับ ต้องพูดดีๆด้วย ปล่อยแล้วครับ
“อิอิ” ผมหันไปยิ้มให้ก่อนวิ่งเข้าห้องของตัวเองไป สมน้ำหน้าคุณเท่ห์จริงๆ .....
แต่....
“อิอิ” คุณเท่ห์วิ่งมาถึงประตูห้องผม แล้วก็ทำท่าเลียนแบบผมครับ
ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่า
“ไอ้อ๊อฟฟฟฟฟฟฟฟ เปิดประตู จะล็อกทำพ่อมึงเหรอ” มันล็อกประตูห้องผมครับ แล้วผมจะเข้าห้องยังไงละนี่
“ไม่ต้องเรียกหรอก ป่านนี้อ๊อฟหลับแล้ว” รู้ดีจริงๆนะ หรือว่า ...
“คุณเตรี๊ยมกับไอ้อ๊อฟใช่มั๊ยคุณเท่ห์ ใช่มั๊ยคุณเท่ห์” ต้องใช่แน่ๆ ต้องเป็นแผนของสองคนนี้แน่ๆ
“ตงเตรี๊ยมอะไรของนาย ชั้นไม่รู้เรื่อง อ๊อฟคงคิดว่านายจะนอนกับชั้นมั้ง” ดูครับดู ดูที่โกหกหน้าตาย หมั่นไส้นัก
“ตลก ใครจะไปนอนกับคุณไม่ทราบ อ๊อฟ เปิดประตู ไม่เปิดกูพังเข้าไปนะเว๊ย” เอาสิ ... ผมพังจริงๆนะ
“อ๊อฟกูพังไปจริงๆนะ หนึ่ง ....”
ไร้เสียงตอบกลับ ..
“สองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
มันต้องเปิดสิ
“ซั้มมมมมมมมมม กูจะพังแล้วนะ”
อะไรวะเนี่ย ...
“เฮ้อออ ... กูไปนอนที่อื่นก็ได้ ... มึงอย่าออกมานะ มึงจำไว้หักหลังกู ... กูพามึงมาอยู่ที่นี่ แต่มึงกลับทำกับกูแบบนี้ มึงจำไว้ๆๆ” ออกแนวประชดแล้วครับ ... ไม่ไหวแล้ว
“ไป ไปนอนกับชั้น” คุณเท่ห์เห็นผมแบบนี้ก็เอาแขนมากอดคอผมแล้วเตรียมลากผมไปในห้องเค้า
“ฝันไปเถอะ ... ผมจะนอนห้องเจเจ” ผมพูดปุ๊บก็วิ่งไปเพื่อจะปิดประตูห้องเจเจ อย่างน้อยก็น่าจะรอดไปอีกคืน
“อ๊ากกกกกกกกกกก ใครล็อกห้อง” ให้ตายสิ ร้อยวันพันปีไม่คิดจะล็อกห้อง ทำไมวันนี้กลับล็อกซะงั้น ผมมองกลับไปที่คุณเท่ห์ตาขวางเลยครับ
“คุณจะเล่นอะไรของคุณ” สุดจะสนุกแล้ว ...
“ชั้นเปล่านะ ... ห้องมันล็อกเหรอ ว้า... แย่จัง สงสัยเจเจล็อกไว้ก่อนไป คงเอากุญแจไปด้วย เด็กตัวแค่นี้หวงห้องเป็นด้วย แย่จังเนอะ เนอะๆ” สุดยอดจริงๆครับผู้ชายคนนี้ ... สุดยอดความแหลจริงๆ ไปได้เรื่อย เลื้อยได้โล่
“ไม่ตลกเลยคุณเท่ห์ ... อย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วผมจะไปนอนกับคุณนะคืนนี้” ว่าแล้วผมก็เดินไปนั่งที่โซฟา กดรีโมทนั่งดูซีรีส์เกาหลี
“จะไม่นอนอีกเหรอ ซีรีส์จบแล้วนะ” เอากับเค้าสิครับ นี่มานั่งดูซีรีส์เป็นเพื่อนผมจนจบไปแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววจะไปนอน จะรอผมไปนอนด้วยจริงเหรอเนี่ย
“จะดูเกมส์โชว์ต่อ ... ถ้าง่วงก็ไปนอนเลยไป” ยังไงซะ ถ้าเราเข้าไปนอนกับเค้าตอนที่เค้าหลับแล้ว ก็ยังปลอดภัยกว่านี้ หรือไม่ก็นอนนมันที่โซฟานี่แหละ คืนเดียวไม่ตายหรอก
“เกมส์โชว์จบแล้ว ไปๆๆ ไปนอนกัน” บ๊ระเจ้า ... นี่จะเฝ้าไปถึงไหนเนี่ย
“อืออ ... ผมจะดูเค้าถ่ายบอล” ยังไงซะผมก็ไม่ยอมง่ายๆหรอก
“อย่ามาตลก ร้อยวันพันปีนายเชียร์บอลกับเค้าที่ไหน” คุณเท่ห์พูดหน้าขึม พร้อมกับหยิบรีโมทกดปิด
“เอ๊ยยย อะไรของคุณ” อย่ามาเล่นมุกว่าทีวีของคุณอีกนะ ... คราวนี้ผมไม่ยอมจริงด้วย
“ชั้นรอไม่ไหวแล้วนะ ถ้าไม่เข้าไปในห้องกับชั้น ชั้นจะจัดการมันซะตรงนี้เลย” ดูครับทำหน้าเค้า ... รู้นะว่าขู่
“ชั้นไม่ได้ขู่นะ ชั้นทำจริงๆ”
ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอดังเฮือกเลยครับ ...
“ชั้นไม่ทำอะไรนายหรอกนา” จะเชื่อได้มั๊ยเนี่ย
“จะเดินไปดีๆ หรือให้ชั้นอุ้ม” อะไรของเค้าวะเนี่ย ...
ไปก็ได้เว๊ยย....
“ดีมาก อย่างงี้สิถึงจะได้น่ารักหน่อย”
“แหนะ พูดอะไรได้ยินนะ” ผมหันหน้าไปคุยกับเค้า แล้วหันหลังกลับมาเดินเข้าห้องไป
พูดอะไรก็ไม่รู้...เขินนะเว๊ย ... อิอิ
........................................................
ยังไม่จบ ... ติดตามกันต่อ ... วันนี้ของีบ ...
ช่วงนี้มีเหตุหลายอย่างทำให้ไม่ค่อยได้แต่ง
รักจริง อย่าทิ้งกัน ...
ไรเตอร์จะหมายมั่น ... เขียนมันเพื่อทุกคน :L1: :impress3:
-
รักไรเตอร์ คร๊าบบ
:3123: :3123:
รอตอนศึกวันชิงข้าวเหนียว ถั่วดำ คิคิ
-
โถๆๆๆๆๆ พ่อคุณพ่อมหาจำเริญ อีป้าแก่ๆไม่ทิ้งไปไหนหรอกค่ะ เพราะรักจริงด้วยคน 555
คนใจน้อยบ้างก็ว่าหัวล้าน อีไรท์เตอร์ หัวล้านหรือเปล่าละค่ะ กร้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
บทจะเจ้าเลห์ ก็ทำได้ซะ แถมมีกองหนุนอีก จะรอดไหมน้า น้องเต้ :z2:
+1 เป็นกำลังใจให้ ไม่ทิ้งกันหรอก :กอด1:
-
คุณเท่ห์ สุดยอด o13
คุณเท่ห์ สุดยอดความลื่น
คุณเท่ห์ สุดยอดความด้าน
คุณเท่ห์ สุดยอดความเอาแต่ใจ
พี่อ๊อฟ สุดยอด o13
พี่อ๊อฟ สุดยอดความมั่นใจ
พี่อีอฟ สุดยอดความเป็นตัวของตัวเอง
พีเต้ โดนกระทำข้างเดียว 5555 เสร็จแน่คืนนี้พี่เต้ :oo1: คุณเทห์เตรียมอุปกรณ์พร้อมซะอย่างนั้น 55
คิดถึงเจเจ
-
ม่ายทิ้งกันอยู่แล้ว ชิมิ ห้ามทิ้งกันด้วยนะ ต้องมีแรงเขียนต่อด้วยแหระ :bye2:
-
แล้วจะรอวันพร่งนี้มาต่อด้วยละ o18
-
คุณเท่ห์เลื้อยได้โล่เลยทีเดียว
ป่านนี้สีข้างถลอกแล้วแน่ๆ 555
-
เหอ เหอ เข้าหอละ
รอชิดติดเตียงล่ะเรา อิ อิ :z1:
-
มาไม่ทัน :serius2:
-
อ๊อฟ ยกนิ้วให้สามนิ้วเลย
เสร็จแน่เต้ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดจริงๆ5 5 5 +
คุณวย์จะมีคนมาดามใจมั้ยน้า
-
ตามเข้าห้องไปด้วยกันแล้ว
คืนนี้จะมีอะไร ๆ เกิดขึ้น อย่างที่หวังไหมนะ? :haun4:
-
รักขนาดนี้ทิ้งกันได้ไงค่ะ
คุณพ่อคนเก่งลงทุนทำขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย 555:m20:
แต่นายเอกเราก็ดื้อได้อีกนะ (นางเอ๊กกกกกกกกก นางเอก) ยอมง่ายๆ เดี๋ยวเค้าไม่เห็นค่า
ยื้อไปก่อนค่ะ รอเจเจกลับมารับแม่ใหม่ก่อนค่อยว่ากัน
รออ่านตอนต่อค่า
-
เง้อออออออออออออออออออออออ เสร็จแน่ๆ
-
คุณเท่ห์เลื้อยไปเรื่อยจริงๆ
สีข้างถลอกหมดล่ะ แถขนาดนี้ ฮ่าๆ
ติดตามเสมอค่ะ
-
อีกห้าวันไรเตอร์มาต่อ
ฮ่าๆๆ ล้อเล่น ช่วงนี้ไรเตอร์เค้าลักกี้อินเลิฟ
ต้องทำใจนะครับ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ไม่น่าจะรอด..
ปกรณ์ ของฉันอยู่ไหน..
-
อีตาเท่ห์ไม่ปล่อยแน่เต้เอ้ย :jul3:
เต้จะได้รู้ไงว่าฟ้าเหลืองเป็นไง อิอิ :haun4: :haun4:
-
คุณเท่ห์ o13มาก
เต้ก็ยอมๆหน่อยจิ :z1:
-
ไม่ทอดทิ้งไรท์เตอร์อยู่แล้ววววว
มาคราวนี้อ๊อฟกับคุณเท่ห์ช่างวางแผนซะจริงๆ
แล้วคืนนี้น้องเต้จะรอดมั้ยเนี่ยย :z1:
-
คุณเท่ห์สุดยอดดด o13
เต้ไม่รอดแน่ๆ :z1:
-
คืนนี้ :oo1:
:haun4:รอลุ้นสุดตัว
-
เจเจ เตรียมตัวกลับมาเจอกับคุณแม่คนใหม่อย่างเต็มรุปแบบนะจ๊ะ
คืนนี้เพ่เต้ของเจเจเสร็จป้อเท่ห์แน่นอน อิอิ
-
น้องเต้แย่แล้ว อิอิ คุณเท่ห์ไม่ยอมปล่อยเลย
-
รอดูคนโดนปล้ำ:z1:
ไม่รอดแหงๆนายเต้เอ้ย :oo1:
-
รอด ไม่รอด รอด ไม่รอด โหะ ๆ น้องเต้ ไม่รอดแน่ ๆ เลย
-
ไม่เป็นไรมาไม่บ่อยก็ได้ แต่อย่าหายไปเลยแล้วกันนะ
จะรออ่าน อิอิ
-
เราก็รอตั้งนาน นึกว่าจะ :oo1:
รอคุณเท่ห์มาเล่าละกัน คงจะสนุกพิลึก 55
-
สู้ ๆ ครับรออยู่นะ :L2:
-
ไม่ทิ้งหรอกค่าไรเตอร์น่ารักขนาดนี้ (มึงรู้ได้ไงว่ะ) <สันชาตยานเฟ้ย>
-
รออออออออ
-
คุณเท่ห์ ขอให้คุณมาพรรณนาถึงบรรยากาศและความรู้สึกในตอนหน้าด้วยนะคะ ขอแบบละเอียดยิบๆ
พรรณนานะคะ 555 แบบว่าเห็นภาพอ่ะค่ะ ดิฉันกลัวไม่เข้าใจเรื่องอะไรแบบนี้ 555555
-
:z1: :z1:
-
:-[ :-[ :-[
คุณเท่มันน่ารักแฮะ
แต่เจเจมาเห็นพี่เต้โดนรังแกจะว่าไงนะ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ไอคุณเต้ครับบบบบบบบบบบ
ยอมๆไปเหอะ อย่าเล่นตัวนักเลย
เดี๋ยวเจเจกลับมาจะอดน่ะ รู้ป่าว
-
ไม่รู้ว่าจะบอกว่าใครน่ารักดี...เอาเป็นว่าน่ารักทุกคนเลยก็แล้วกัน
แต่แหม๋...พ่อเทห์เนี่ย...ตื้อไม่เลิกราจริง ๆ นะเนี่ย...แถมยังหยอดกันได้ตลอดเลย
พี่เต้เค้าก็เขิลบ้างอะไรบ้างเป็นเหมือนกันนะเนี่ย...อ๊ากกกกกก...เขิลแทน - -"
แล้วอ๊อฟเนี่ย...เตรียมตัวส่งเพื่อนเข้าหออย่างเป็นทางการเลยล่ะสิท่า...อิอิ
แต่เค้าจะได้เข้าหอกันจริงหรือเปล่าคงต้องรอลุ้นกันต่อ...ไรท์เตอร์อย่าทำให้เค้าผิดหวังนะ 5555555
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
-
+1เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ สู้สู้น๊ะจ๊ะ :L1:
-
:impress3: ว้ายๆๆ พ่อเท่หเบาๆกับพี่เต้หน่อยนะครับ :call:
-
เดี่ยวก็รู้
ว่าเต้ หรือเท่ห์
ใครจะได้ ใครจะอด
-
:z3: โอ๊ยยยยยยยยย
ค้าง ค๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
:z3: ค้างงงงงงงงงงง ๆๆๆๆๆๆๆๆ :a5:
ต่อด่วนคร่า :o8:
-
555 ว่าแต่สงสารคุณเวย์นะเนี้ยย แต่แกก็ใจสู้นะเนี้ย 555
แต่คุณเท่ห์อะไรจะขนาดนั้นนน เจ้าเล่ห์มากกกกก ยอมๆเค้าไปเถอะนู๋เอ๊ยย
-
+1 เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ :กอด1:
-
อ๊ายย น้องเต้ขา ยอมๆไปเหอะค่ะ
เดี๋ยวก็เช้าแล้ว หึหึ
+1เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ^^
-
คุณเท่ห์เจ้าเล่ห์ไม่มีใครเกินเลยนะคับ :เฮ้อ: นี่กะรวบหัวรวบหางเต้คืนนี้ให้ได้เลยใช่ม่ะคับ อ๊อฟนี่ก็อีกคน สนับสนุนให้เพื่อนรีบ ๆ เสียตัวจัง :laugh:
-
เหอะๆๆๆรอเอ็นซีคู่นี้จนจะแก่ตายแล้วไรเตอร์ :jul1:
-
ลุ้นระทึก ตึก ตึก ตึก
อิอิ :z1:
ปล.สงสารคุณเวย์~~~~ มาหาหนูก็ได้ค่ะ อิอิ :o8:
-
:impress2: :pig4:
-
โอเคค่ะ ขอเอาหมอนมารองนอนด้วยคน
จะปักหลักรอเรื่องนี้ให้เต็มๆในวันพรุ่งนี้นะคะ
กำลังเข้าได้เข้าเข็มเลย? อิอิอิ
-
รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ
-
เพิ่งเข้ามาติดตามค่ะ เจเจน่ารักมาก อ๊อฟก้อสร้างสีสรรให้มากมาก ว่าแต่ว่าคืนนี้เต้จะรอดมั้ยเนี่ย
-
+1 :L2:
-
รอค่ะรอ ^ ^
-
+1 ค่ะ
แหม่เต้ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดล่ะนะ
แต่ว่าเห็นด้วยที่ว่าคุณเท่ห์กับคุณเวย์ ทะเลาะกันแล้วเด็กจริงๆ
-
^^
-
ม่ายน่ารอดเนอะ อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
คุณเท่ห์ไหลไปเรื่อย อะไรมันจะเตรียมพร้อมขนาดนี้~
แต่แอบหวังให้เต้รอดนะเพราะอยากเห็นคุณเท่ห์กินแห้ว
-
คุนเท่ห์สุดยอดดดดด
จะเอาคืนนี้จริงๆๆอ่ะ
ไม่ให้เวลาน้องเต้ทำใจเลยยยย
แต่ไม่เป็นไร NC เร็วๆๆดีกว่า
-
:m22: NCยังไม่มาหรอ :z1:
:m7:
-
:o8: +1 ให้ครับสู้ๆ
-
เต้ไม่รอดแน่ อิอิ
-
เข้ามารอพี่เท่ห์กะน้องเต้ค่ะ :z1:
ตอนต่อไปอยากใช้ตัวนี้จัง :m25:
-
พึ่งเข้ามาอ่านครับ
ชอบมากกกกกกกกกกกเลย
พี่เวย์ กับ พี่เท่ห์ นี่อย่างกับเด็กๆ
ส่วนนายเต้คาดว่าคืนนี้คงเปนไปตามชะตา :m20:
-
คุณเท่ห์นี้ช่างตื้อจริง แถมดักได้ทุกทางอีกด้วย
แล้วอย่างนี้เต้น้อยจะรอดไหมเนี้ย
-
ได้อีกอ่ะ
นี่ละน้า เค้าเรียกคนมีประสบการณ์
+555
สุดยอดไปเลย พ่อเท่ห์ของเรา
ไม่ต้องคิดเลย ว่าเจเจได้มากจากใคร
อิอิ
ไงก็ขอจองเจเจด้วยคนนะคร้าบบบ
-
ตามอ่านมาสองวัน ในที่สุดก็ทันจนได้ ^^
อ่านแล้วอยากเป็นเต้มากๆเลย มีแต่คนชอบ
เอาใจช่วยคุณเท่ห์นะคะ สู้ๆค่า
-
มารอ NC ครับ
:m7: :m7: :m7: :m7:
-
ประกาศ
ไรเตอร์ตกส้วมตาย
:jul1:
o22
-
^
^
^
:a5: :a5: :a5:
-
แฟนพี่เอาแต่ใจ ไม่ใหวจะเคลียร์
-
ไรเตอร์หายไปไหนครับ
ตามน้องเจเจกลับมาด้วยกันนะครับ จะรอ
หวังว่าคงไม่ได้ตกส้วมตามที่มีประกาศไว้นะครับ
:t3: :t3: :t3:
-
ยังเหนไรเตอร์ออน FB อยู่เรย 555+ แต่มะยอมมาอัพอ่า
-
ช่วงนี้ไรเตอร์ยุ่งๆ
กิน ขี้ ปี้ นอน
ฮ่าๆๆ ไม่มีครับ
ช่วงนี้ฝึกงานต้องทำรายงาน ยุ่งๆ
แต่วันเสาร์ก็แอบแวะไปรัชดากันมา ฮ่าๆๆ
ไรเตอร์มีปัญหากับฉากNCที่แฟนๆต้องการนั่นแหละครับ
เอาเป็นว่าจะเร่งไรเตอร์ให้ล่ะกันครับ
ขอบคุณแทนไรเตอร์ที่มานอนปูเสื่อรอนะคร๊าบบบ
-
คิถึงน้องเจเจแล้ว
ไรท์เตอร์มาไวๆนะครับ
-
อ่าเห้อ แวะมาส่งข่าวหน่อย
ยังไม่ตาย และ สบายดี
แต่ติดที่มัน ตัน !!! ๕๕๕
แต่กำลังพยายามรวบรวมความคิด พิชิตความกล้า จินตนาการฉากอย่างว่า ให้บรรดาแฟนคลับ(เจเจและอ๊อฟ) ได้อ่านกัน หุหุ
อย่างที่อ๊อฟบอก เสาร์ อาทิตย์ ไม่ได้อยู่ติดห้อง ... เลยไม่ได้อัพ แหะๆๆ
สัปดาห์นี้มาแน่ ... ไปแต่งต่อแล้ว (อู้งานๆ)
:z2:
-
^
^
^
จิ้มไรเตอร์
มารออย่างใจจดจ่อ :oo1:
-
^
^
^
จิ้มไรเตอร์
มารออย่างใจจดจ่อ :oo1:
เวลาจะจิ้มไรเตอร์นะครับ
อย่าใช้นิ้วจิ้ม เด๋วติดเชื้อ
ให้เอาเหล็กแหลม หรือมีดปลายแหลม อย่างใดอย่างหนึ่งหรือสองอันพร้อมกันก็ได้
จิ้มมัน!!!
-
^
^
^
จิ้มไรเตอร์
มารออย่างใจจดจ่อ :oo1:
เวลาจะจิ้มไรเตอร์นะครับ
อย่าใช้นิ้วจิ้ม เด๋วติดเชื้อ
ให้เอาเหล็กแหลม หรือมีดปลายแหลม อย่างใดอย่างหนึ่งหรือสองอันพร้อมกันก็ได้
จิ้มมัน!!!
เหอๆๆ เสียวแบบโหดๆ หรือโหดแบบเสียวๆอะ เอิ๊กๆๆๆ ร่วมด้วย ช่วงจิ้ม :oo1: :jul3:
-
o18
-
^
^
^
ร่วมด้วยช่วยกาน :m20:
-
:call:
กลับมาไวๆ นะไรท์เตอร์
:call:
-
อยากอ่านแง้ว
-
ถ้าไม่มาต่อเร็วๆนี้ ... อาจจะโดนจิ้มทะลุจักรวาลตายไปเลย
เอาก็เอาไป ... อาจไม่ดีมากนะครับ ... ทั้งที่ใช้เวลาแต่งตอนนี้หลายวัน อิอิ
ตอนที่ 35
เป็นไปตามแผนครับ คืนนี้ยังไงผมก็ต้องเปลี่ยนสถานะจากพี่เลี้ยงเจเจ เป็นแม่ใหม่เจเจให้ได้ ... ฮ่าๆๆ ดีนะที่มีอ๊อฟคอยช่วยเหลือหนุนหลัง เรื่องบางเรื่องเลยง่ายกว่าที่คิด ... อีกอย่างผมก็พอรู้นะ ว่านายเต้ก็ต้องมีใจมาทางผมบ้างนะแหละ ไม่งั้นจะยอมอะไรผมง่ายๆเรอะ ... ว่าแต่คืนนี้เริ่มจากตรงไหนดี
“ยิ้มอะไรของคุณ” ไอ้ตัวแสบเข้าห้องผมมาได้ ก็หาเรื่องเหวี่ยงใส่ผมแล้วครับ
“เปล่าซะหน่อย พร้อมหรือยัง ??” ผมถามไป มองมันไป หน้าตาผมตอนนี้จะหื่นแค่ไหนนะเนี่ย
“พร้อมอะไรของคุณ อย่ามาเล่นตลกนะ คืนนี้คุณนอนด้านล่างเหมือนเดิม แล้วอย่าละเมอขึ้นมาหาผมอีก เข้าใจมั๊ย” โห ... ไรว้า
“เข้าใจก็ได้ครับ ว่าชั้นอยู่ล่าง นายอยู่บน เค้าเรียกว่าอะไรนะท่านี้ นั่งๆๆ นั่งอะไรนะ” ท่านั่งเทียนหรือเปล่าครับ ผมชักลืมๆ
“นั่งฆ่าคุณอ่าดิ ... อย่ามาทำอะไรบ้าๆนะ ขอผ้าขนหนูหน่อยผมจะเข้าไปอาบน้ำ” แหม ขนาดไม่อยากทำ แต่เตรียมชำระล้างร่างกายแล้ว ไม่คิดไรกับผมจริงๆเปล่าเนี่ย
“อยู่ในตู้ด้านล่าง ไปๆ ไปอาบด้วยกัน ชั้นเหนียวตัวเหลือเกิน” เค้าบอกว่าในห้องน้ำนี่มันส์ใช่ย่อยเลย ใช่มั๊ยครับทุกคน ผมพูดไปพร้อมกับเดินกอดบ่านายเต้ไป
“หยุด !!! เอามือออก ผมอาบเองได้ และจะอาบคนเดียว ถ้าคุณมาทำทะลึ่งอีก ผมออกไปนอนข้างนอกจริงๆนะ” แหนะ ขู่เก่งชะมัด เด็กอะไรก็ไม่รู้
“ผมไม่ได้ขู่ ผมทำจริง” โอ้วววววว รู้ความคิดกูอีก ... เจ๋งสัด
“เออๆ ไปก่อนเลยไป รีบๆนะ เดี๋ยวชั้นจะอาบต่อ นี่ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวจะเช้า”
“จะทำอะไรของคุณถึงเช้า ... นั่งตบยุงไปคนเดียวเถอะ ไปอาบน้ำดีกว่า อยู่ตรงนี้มีหวังเสียตัว” มันพูดพร้อมกับเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ได้แกล้งใครไม่สนุกเท่ากับได้แกล้งนายเต้ พี่เลี้ยงเจเจคนนี้แล้ว
ในระหว่างที่รอนายเต้ ผมก็คิดว่าต้องจัดเตรียมสถานที่ให้พร้อมก่อน เริ่มจากไหนดีก่อนละ ในห้องนี่ร้อนๆชอบกล เปิดแอร์ให้เย็นๆหน่อยดีกว่า 20องศาพอมั๊ยนะ ... ยังไม่เย็น เอาซัก 15 องศาแล้วกัน ยิ่งเย็นเท่าไหร่ ยิ่งอยากแนบนิดชิดใกล้เท่านั้น ...
ผ้าปูที่นอนสีนี้จะเลอะเปล่านะ เวลาเอาไปซักอายตาย เปลี่ยนเป็นสีเข้มๆหน่อยดีกว่า เอ๊ะ นายเต้ยังซิง ถ้าเผลอมีเลือดไหลละ ... เอาสีแดงดีกว่า อย่างน้อยก็จะได้เนียนๆ
อุปกรณ์ที่ต้องใช้วางไว้ใกล้ๆมือ ไหนลองซ้อมดูหน่อยซิ หยิบถนัดหรือเปล่า
โอเค หยิบสบาย ... ได้สะดวก
เอ๊ะ ไอ้ถุงนี้ฉีกไว้เลยดีเปล่าวะ จะได้ไม่เสียเวลาฉีก ...
ไม่ดีกว่า ชั้นว่าเวลาที่ผู้ชายฉีกถุง มันดูเซ็กซี่ดี ... ฉีกตอนนั้นเลยคงไม่นานหรอก
เอ ... ต้องเตรียมอะไรอีกบ้างนะ ...
ใช่ๆ ต่อไปก็เตรียมตัวเอง ... นั่งรอในท่าไหนดีวะ
ถอดเสื้อผ้าหมดเลยดีเปล่านะ ... แต่หนาวโคตรตอนนี้
ถอดแล้วไปอยู่ในผ้าห่มดีกว่า ...
อืมรู้สึกดีขึ้น ...
ทำไมอาบน้ำนานจังเนี่ย ... จะหลับแล้วนา ...
ไม่ไหวแล้ว ยิ่งคิด เท่ห์จังของตูยิ่งไม่คิขุเหมือนชื่อแล้ว
เอ๊ะ ...
ห้องน้ำเรามันเป็นแบบม่านปิดนี่หว่า ไม่ได้มีตัวล็อก นายเต้คงไม่รู้ว่ามันเป็นล็อกหลอกอยู่
เอ....
ถ้าเข้าไปจะโดนนายเต้ว่าอะไรรึเปล่าน้า .... แต่ถ้านอนรอแบบนี้มีหวังต้องหลับคาห้องแน่กว่านายเต้จะออกมา
“คุณเท่ห์ คุณเข้ามาได้ยังไง” ไม่ทันได้ตัดสินใจแล้วแหละครับ ในเมื่อผมเข้ามาในห้องน้ำแล้ว
“เอ๊ยยย แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า” แหะๆๆ นั่นสิครับ สงสัยเหมือนกัน ตอนนี้นายเต้ยืนหันหลังให้ผมแล้วครับ
“นายก็ไม่ใส่เหมือนกันนี่ ชั้นไม่อยากเอาเปรียบนาย” ตอนนี้ผมเดินเข้าไปประชิดตัวนายเต้แล้วครับ แล้วก็กอดมันไว้จากด้านหลัง
“คุณเท่ห์ เอาของๆคุณที่ทิ่มหลังผมอยู่ ออกไปเดี๋ยวนี้” ตลกมากเลยครับ ตอนนี้ทั้งเสียง ทั้งตัวของนายเต้สั่นไปหมดแล้ว ... น่ารักจริงๆให้ตายเถอะ
“เอาออกไปทำไมเหรอ ... มันอยากเจอนายจะตายไป นี่ดูสิ มาถึงก็เข้าหาเลย” ผมอดขำกับคำพูดของตัวเองไม่ได้ครับ นี่ผมกลายเป็นคนทะลึ่งตั้งแต่เมื่อไหร่กันนี่
“คุณอย่ามาตลกนะ ถอยห่างๆผมไปเลย ผมจะออกไปข้างนอกแล้ว” นายเต้พูดพร้อมกับหันหน้ามา แล้วผลักผมออกจากหลังมันครับ ... แต่ก็นะ ปากว่าตาขยิบจริงๆคนเรา
“แล้วทำไมของนายถึงชี้หน้าชั้นอย่างนั้นละ ... ถ้าไม่คิดอะไรกับชั้น” เอากับผมสิครับ ... ถ้าไม่มีอารมณ์ จะขึ้นมาทำไม ... ใช่มั๊ย
“อย่ามองของผมนะ ... ผมไว้ใจคนผิดจริงๆ แล้วประตูห้องน้ำนี่ ผมก็นึกแล้วว่าทำไมมันแปลกๆ คุณนี่มันร้ายจริงๆ หลีกไป” นายเต้พูดพร้อมกับเอามือข้างนึงปิดของตัวเองแล้วอีข้างก็สาวไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอว
“เดี๋ยวดิ ... จะใจร้ายกับชั้นไปถึงไหนนะ ... ทำให้ชั้นเป็นแบบนี้แล้ว จะไม่รับผิดชอบชั้นหน่อยเหรอ ใจร้ายจริงๆเลย” ตอนนี้ผมดึงข้อมือของนายเต้ไว้ครับ ... ลูกอ้อนผมมีอีกเพียบ
“รับผิดชอบอะไร ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย เอ๊ยย คุณเท่ห์” มันพูดไปไม่ทันระวังตัว ผมก็ดึงผ้าเช็ดตัวมันหลุดออกจากเอวแล้วครับ
แล้วผมก็ไม่ปล่อยให้มันตั้งตัวทันอีกแล้ว ดึงตัวมันมาสุดแรง แล้วให้นายเต้อยู่ในอ้อมกอดของผม สีหน้าของนายเต้ตกใจกับการกระทำของผมมาก มันมองหน้าผมแบบงง แต่ผมไม่ปล่อยให้มันหายสงสัยหรอกครับ เพราะตอนนี้ผมประกบปากของมันไปเรียบร้อยแล้ว นายเต้หลับตาปี๋เชียว ... แต่ก็อ้าปากรับการจูบนั้น ... อยากด้วยอ่าดิ๊
ตอนนี้ผมจูบไปเอามือทั้งสองข้างลูบด้านหลังนายเต้ไป ผิวของมันเนียนจริงๆครับ นึกว่าลูบผิวผู้หญิงอยู่ให้ตายเถอะ ... ยิ่งพอได้ลูบ ของผมยิ่งตื่น ตอนนี้เต้จังและเท่ห์จังกำลังทำความรู้จักกันอยู่เลยครับ มันกระทบกันไปมาอย่างกับคนไม่รู้จักกัน นายเต้ที่มือแข็งๆในตอนแรก ก็เอามาเกาะเอวผมแน่น จากที่แรกๆผมเป็นคนดันลิ้นคนเดียว ตอนนี้มีนายเต้คอยช่วยผลักสลับไปสลับมาแล้วครับ ผมเลื่อนมือลงต่ำไปเรื่อยๆมาจับที่ก้นของมัน มันนุ่นจริงๆครับ
“คุณเท่ห์ ทำไรนะ” นายเต้ละจากปากผมทันที เมื่อผมทำสิ่งที่บอกข้างต้น
“ทำตามหัวใจเรียกร้องไงครับ มันไม่ได้เรียกร้องว่าต้องการแค่ตัวนายนะ ... มันบอกชั้นว่าต้องการหัวใจของนายด้วย ได้โปรดเถอะนะ ... อย่าใจร้ายกับชั้นอีกเลย” ตอนนี้สายตาของผมคงหวานเชื่อมเป็นน้ำตาลไปแล้วสินะครับ เพราะผมมองคนตรงหน้าได้น่ารักที่สุดเท่าที่เคยมองมา ... ใครว่ามันหล่อผมไม่เชื่อเลย เพราะมันน่ารักสุดๆ ณ วินาทีนี้
“อย่าทำเจ็บนะครับ ... ผมไม่เคย”
สิ้นเสียงสวรรค์นั้น ผมไม่คิดอะไรเลยครับ นอกจากพาคนตรงหน้านี้ไปขั้นสวรรค์พร้อมกัน ผมอุ้มนายเต้ขึ้นมาทั้งสองมือ นายเต้เหมือนตกใจ แต่ก็เอามือมากอดคอผมไว้ แล้วผมก็พานายเต้ออกมาจากห้องน้ำทันที ... แล้วก็วางอย่างนุ่นนวลลงบนเตียง ผมมองสำรวจคนตรงหน้าไปทุกส่วน ปานจะกลืนกิน ... มองแล้วไม่อยากจะทำอะไรเลย กลัวคนๆนี้เสียหาย บอบช้ำ แต่ถึงกระนั้น ... สมองผมกลับลบเรื่องนั้นโดยทันที เพราะรอยยิ้มที่ให้มาตรงหน้า
“คุณเท่ห์ ... ทำไมหนาวจัง” นายเต้ถามผมมาพร้อมกับตัวที่ขนลุกซู่ตามตัว
“งั้นเรามาทำอะไรให้เหงื่อออกกันดีมั๊ย” พูดจบผมก็ก้มลงไปจูบปากกับนายเต้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้เร้าร้อนยิ่งกว่าครั้งก่อนๆที่เคยผ่านมา นายเต้จากที่ตอบโต้ไม่ถูก ก็ดักทางได้ และตามเกมส์ผมได้เป็นอย่างดี ... ผมลูบไล้ไปทุกส่วนของนายเต้ เว้นไว้แค่สวนกลางตรงนั้น ... จุดสำคัญของนายเต้ นายเต้ดิ้นไปมาตามส่วนที่ผมลูบไล้ แต่ก็ยังไม่ละปากจากผม ผมเผลอกัดปากเล็กๆนั้นไปด้วยความหมั่นเขี้ยว เต้ก็เผลอร้องออกมาเสียงหลง ...
ผมละปากนายเต้ ไปเริ่มเลียที่ติ่งหูและต่ำลงมาถึงใบหน้า หอมแก้มนั้นแรงๆฟอดใหญ่ แล้วลงมาด้านล่าง เลียหัวนมเล็กๆที่นั้นไปมา นายเต้ดิ้นพร่านไปกับการกระทำของผมตอนนี้ ผมยิ่งได้ใจ ยิ่งรัวลิ้นพร้อมกับเอาอีกมืออีกข้างบี้หัวนมอีกข้าง เล่นเอาผมเสียวไปด้วยจริงๆ
“คุณเท่ห์ ผมเสียว ... อย่าทำเลยนะครับ” ยิ่งได้ยินเสียงนายเต้ห้าม เหมือนมันยิ่งทำให้ผมมีแรงขยี้มากขึ้น
เมื่อเห็นว่าพอควรผมก็หยุดมองนายเต้ที่ตอนนี้แดงไปทั้งตัวอีกครั้ง ตอนนี้ผมอยากจะจัดการมันให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ เพราะยิ่งมองหน้ามัน ยิ่งทนไม่ไหว
“ให้...ผม....ทำให้...บ้างมั๊ยครับ??” กว่านายเต้จะพูดประโยคนี้จบ ผมลุ้นแทบตาย
“นายทำเป็นเหรอ” ไม่ได้ดูถูกนะครับ แต่รู้ว่าไม่เคย และก็ไม่อยากบังคับ
“ฮืออ .. ผมเคยดูในหนัง .... ของอ๊อฟ” เอาแล้วสิครับ ... ผมเชื่อว่ามันต้องเคยดูในหนัง แต่ผมว่ามันต้องโกหกว่าเป็นของอ๊อฟแน่ๆ อายละสิ ถ้าบอกว่าของตัวเอง
ผมจึงลงไปนอนแทนที่นายเต้บ้าง ตอนนี้ได้มองหน้านายเต้แล้วมันทำให้เท่ห์จังของผมแทบจะระเบิดออกมา หน้าอายๆของนายเต้ตอนนี้ ยิ่งมองยิ่งหลง
นายเต้ก้มลงมา มือไม้สั่นที่จะจับเท่ห์จังของผม เจ้าเท่ห์จังก็ยอมซะที่ไหนสู้มือกับนายเต้ใหญ่ นายเต้ก้มลงเอาลิ้นเลียที่ปลาย เล่นเอาผมเสียวซ่านไปทั้งตัว แล้วก็ให้ปากครอบเท่ห์จังไว้ได้แค่ครึ่งๆ อาจเพราะนายเต้ปากเล็ก (หรือเท่ห์จังผมใหญ่) เลยทำให้นายเต้เก้ๆกังๆ เอาปากขึ้นๆลง ฟันกระทบกับกล่องดวงใจผมไปมา แม้มันจะดูขัดๆ แต่เล่นเอาผมแทบถึงที่สุด
“พอเถอะนาย ชั้นไม่ไหวแล้ว” ไม่ใช่อะไรครับ ถ้ามันยังเล่นกับของผมนานกว่านี้ ผมมีหวังปิ๊ดแน่ๆ
“ทำไมเหรอครับ ผมทำคุณเจ็บเหรอ” นายเต้ทำหน้าอย่างกับคนรู้สึกผิดเลยครับตอนนี้ มันคงรู้ตัว
“ไม่ใช่หรอก แต่ชั้นว่าเรามาขั้นตอนต่อไปกันเลยดีกว่า” ผมพูดพร้อมกับจับนายเต้พลิกนอนลงอย่างเดิม หยิบถุงยางที่วางอยู่ในที่ๆเตรียมไว้ มองหน้านายเต้แล้วยิ้มให้ พร้อมกับฉีกถุงยางออก มันจะเซ็กซี่เท่าที่ผมคิดไว้มั๊ยเนี่ย ผมเหลือกตามองนายเต้ เห็นมันกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่เลยครับ แปลว่าได้ผลๆ ฮ่าๆๆๆ
แล้วผมก็เอาหมวกกันน็อกสวมเข้ากับหัวของเท่ห์จัง แล้วเอาตัวช่วยที่ได้ไปซื้อมาเมื่อตอนกลางวัน บีบพร้อมกับชะโลมไปทั้งแท่ง แล้วก็บีบเต็มมืออีกครั้ง แล้วลูบไปทั่วบั้นท้ายและจุดอยากสัมผัสส่วนนั้น นายเต้ขยับหนีเมื่อเจลเหลวเย็นปะทะกับร่างกาย มีการชะเงิกหน้าขึ้นมาดู
“เจลหน่ะ ... นายจะได้ไม่เจ็บไง” ผมตอบไป นายเต้ลดหัวของตัวเองลงกับหมอนอีกครั้ง พร้อมกับหน้าอายๆ
ผมก้มลงไปจูบนายเต้อีกครั้ง มือก็พยายามปลุกอารมณ์โดนการลูบไล้ไปมา จับนายเต้ยกเอวขึ้น แล้วเอาหมอนอีกใบมารองไว้ เอามือลูบไล้แล้วสอดเข้าไป นายเต้ดิ้นกับการสัมผัสนี้ไปมา ผมก้มลงจูบปากแล้วลากไปบริเวณหู ลงมาเรื่อยๆถึงหน้าอกเพื่อให้นายเต้หายรู้สึกเจ็บส่วนนิ้วก็พยายามวนๆเพื่อเปิดทางให้กว้างขึ้น ผมเพิ่มนิ้วเพิ่มขึ้นเป็นสองนิ้ว พร้อมกับเพิ่มการกระตุ้นนายเต้มากขึ้น ตอนนี้มันคงเจ็บมาก เพราะเอามือจิกบนแผ่นหลังผมแน่นเลย ผมขึ้นไปจูบกับนายเต้อีกครั้ง
“เต้ครับ .. เจ็บมั๊ยครับ” ผมขยับปากไปพูดใกล้หูของนายเต้อีกครั้ง ตอนนี้เสียงของผมแหบพร่าเลยครับ นายเต้ส่ายหัวมาแทนคำตอบ แต่ผมรู้ครับว่ามันเจ็บ ผมเอานิ้วทั้งสองออกแล้ว จับของเท่ห์จังจ่อตรงนั้น เรียกอะไรดี เรียกว่า เต้ตู๊ด แล้วกัน น่ารักไปมั๊ย ฮ่าๆๆ
ผมจับเต้ตู๊ดของนายเต้แล้วจับเท่ห์จังของผม พยายามใส่หัวให้เข้าไป
“คุณเท่ห์ !!!” นายเต้คงเจ็บและตกใจจึงตะโกนออกมา
“เจ็บหรอ ขอโทษนะ เจ็บมากมั๊ย ไหวมั๊ย” ผมก็เริ่มรู้สึกกลัวแล้วสิครับ ก็ถ้าทำคราวนี้เจ็บ คราวหน้าก็อดสิ
“ถ้าไม่ไหวแล้วคุณจะหยุดเหรอ” จ๊ากก เจอคำถามนี้มา ไม่ต้องคิดหรอกครับว่าจะตอบยังไง
“หยุดให้โง่ดิ ... มาถึงขั้นนี้แล้ว ทนหน่อยนะจ๊ะที่รัก” ต้องพูดดีๆครับ จะได้มีอารมณ์ร่วม
“จะทำอะไรก็ทำ เร็วๆ ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” ไม่ไหวแล้วเหมือนกันนี่หมายถึง อารมณ์เสียว หรืออารมณ์เจ็บนี่ แต่ผมคิดว่าเป็นอย่างแรก
ผมเริ่มเอานิ้วแหย่ๆตรงเต้ตู๊ดอีกครั้ง และเอาเท่ห์จังของผมไปดันๆเปิดทาง ด้วยความที่นายเต้มันยังซิง ตอนนี้หัวผมเริ่มเข้าไปทีละนิดแล้วครับ หน้าของนายเต้นี่บิดเบี้ยวจริง เค้าว่ากันว่าแรกๆมันก็จะเจ็บ แต่หลังๆมันจะเสียว ไม่รู้จริงเปล่า ผมค่อยถามมันอีกที
“เข้าแล้วครับเต้ เจ็บมั๊ยครับ” ผมพยายามถามคนตรงหน้าตลอดเวลา ถึงความรู้สึกตอนนี้ เพราะตอนนี้หัวของเท่ห์จังเข้าไปในเต้ตู๊ดแล้ว มันตอดดีมากเลยครับ เท่ห์จังของผมแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ผมก้มลงไปจูบปากกับนายเต้ พร้อมกับพยายามดัน เท่ห์จังเข้าไปด้วย นายเต้คงเจ็บมากๆแน่ๆ เพราะมันกัดริมฝีปากผมจนปากแตกไปหลายจุด ผมหยุดจูบปากเมื่อรู้สึกว่าอาวุธรักของผมเข้าไปสุดแล้ว มองหน้านายเต้ตอนนี้ที่ เสียวก็ไม่ใช่เจ็บก็ไม่เชิง ผมจับขาของนายเต้ทั้งสองข้างชูสูงขึ้น แล้ว...
“ติ๊ด ตี๋ดีดิ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ตี๋ ดีดิ๊ด” เสียงโทรศัพท์เข้า ใครมันโทรมาป่านนี้นะ
“คุณเท่ห์ เสียงโทรศัพท์ดังนี่ครับ” นายเต้ลืมตาขึ้นถาม ทั้งที่หน้าของมันก็ไม่สู้ดีนัก
“เออหน่า ค่อยโทรกลับ” พูดเสร็จผมก็พยายามจะดึงเท่ห์จังเข้าออก ไอ้คนด้านล่างก็เสียวไปมา แต่เหมือนว่ามันจะพะวงอะไรอยู่ ผมก้มลงไปหามัน คิดอะไรดีๆออก
“เจ็บมั๊ย กัดชั้นตรงคอนี่สิ” ผมพูดไปพร้อมเอียงคอให้นายเต้ นายเต้เหมือนจะไมอยากทำ แต่ผมพะยักหน้าหลายๆครั้งเข้า เลยยอมทำ ผมดันก้อนเนื้อของผมเข้าๆออกอยู่หลายครั้ง จนรู้สึกว่าคล่องขึ้น นายเต้หายใจรัวแล้วกัดคอผม ... อย่างเจ็บ ไม่น่าเล่นทะลึ่งเลยเรา
“เจ็บมั๊ยครับเต้ เจ็บมั๊ย” ผมถามนายเต้ไป พร้อมกับเร่งจังหวะไป แต่นายเต้ก็ไม่ได้ตอบกลับมา ไม่มีแม้แต่เสียงคราง ผมคงคิดว่ามันน่าจะอาย ตอนนี้เสียงโทรศัพท์ในห้องผมยังคงดังแข่งกับแรงกระทบของสองร่างกาย นายเต้คลายปากจากคอผม เปลี่ยนเป็นมาจูบกับผมอย่างเร่าร้อน .. ผมจับนายเต้พลิกให้นอนคว่ำ แล้วกอดเอวของนายเต้ไว้ ตอนนี้นายเต้แอบร้องออกมาเล็กๆ
“ร้องออกมาเลยครับเต้ ไม่ต้องเก็บเสียงครับ” ผมรู้ว่ามันอัดอั้น ตอนนี้ผมรู้สึกดีจริงๆ ผมเริ่มเริ่งเครื่องเมื่อรู้ว่า ตัวเองใกล้จะถึงแล้ว ผมเอามือของผมไปจัดการจับเต้จังบ้าง ที่ตอนนี้ยังโด่สง่า ตระการตา ผมจัดการของนายเต้ไปด้วยความเร็วที่เทียบเท่ากับแรงกระทบ ตอนนี้เสียงของนายเต้ที่ร้องออกมา ฟังไม่รู้เรื่องว่าหมายถึงความเจ็บ ความสุข หรือเสียวกันแน่
“คุณเท่ห์ ผมไม่ไหวแล้ว” สิ้นเสียงสั่นๆของนายเต้ น้ำแห่งรักก็ทะลักออกมาเต็มมือผม ส่วนผมเองก็เร่งเครื่องครั้งสุดท้ายอย่างเร็ว
“อ๊า..........”
ผมนอนทับอยู่กับนายเต้ โดยยังไม่เอาเท่ห์จังออกจากเต้ตู๊ด ความสุขในรอบสามปีที่ถามหามา ผมได้เจอมันอีกครั้ง ครั้งแรกที่ผมมีอะไรกับผู้ชาย ความรู้สึกที่แตกต่าง แต่ก็ยากที่จะปฎิเสทมันได้
“คุณเท่ห์รับโทรศัพท์ซักทีสิครับ ดังมาสิบรอบแล้ว” โอ้ววว อะไรวะ เนี่ย ยังไม่ต่อเลย
“อัลโหลครับ” เบอร์ต่างประเทศ ใครโทรมานะ
“เท่ห์เหรอลูก แม่เองนะ แม่โทรมากวนหรือเปล่าจ๊ะ” เป็นแม่นั่นเองครับ โทรมาจากฮ่องกงสินะ
“อ๋อเปล่าครับ ไมได้กวนเลยครับ” ใครจะไปบอกละครับ ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ..
“แม่จะโทรมาบอกว่า ตอนนี้แม่อยู่ที่สนามบินที่ฮ่องกง แม่กำลังจะกลับเมืองไทยแล้วคืนนี้” เอ๊ะ ... กลับเมืองไทยคืนนี้
“มีอะไรหรือเปล่าครับแม่ ถึงรีบกลับก่อนกำหนดตั้งหลายวัน” นี่ผ่านไปแค่วันเดียวเองนี่หว่า
“เจเจสิลูก ไข้ขึ้นสูงมาก ร้องจะกลับเมืองไทยอย่างเดียว แม่จะพาเข้าโรงพยาบาลที่ฮ่องกงก้ไม่ยอม บอกแต่ว่าอยากไปเจอลูกกับพี่เลี้ยง แม่สงสารเจเจ เลยต้องพาเจเจกลับก่อนนะลูก อีกประมาณ 3 ชั่วโมงก็จะถึงเมืองไทยแล้ว แม่เลยจะโทรมาบอกให้ลูกมารับเจเจแล้วก็พาเจเจไปโรงพยาบาลกับแม่หน่อยนะลูก” เจเจไม่สบายเหรอนี่ ...
“ครับแม่ เดี๋ยวผมจะไปรอที่สนามนะครับ” เจเจกลับมาเร็วก็ดีเหมือนกันครับ เพราะรู้สึกคิดถึง แต่นี่ไม่สบายจะเป็นอะไรบ้างนะลูกพ่อ
“ใครโทรมาเหรอครับ” นายเต้ถามผม เมื่อผมวางสายโทรศัพท์ไป
“แม่โทรมา กำลังกลับมาเมืองไทย” ผมตอบไปพร้อมกับเข้าไปกอดนายเต้ไว้ในอ้อมแขน
“อ้าว ทำไมรีบกลับจังเลยละครับ” นายเต้ตอบไปทำหน้าสงสัย มองหน้าผม
“เจเจไม่สบายนะ แม่เลยรีบพากลับ” ผมตอบไปพร้อมกับหอมแก้มนายเต้ไปฟอดใหญ่
“เจเจไม่สบายเหรอครับ !!! เป็นอะไรบ้างเนี่ย” นายเต้ดิ้นตกใจใหญ่เลยครับ เกือบจะหลุดจากอ้อมกอดผมแหนะ
“เดี๋ยวเราไปรับเจเจที่สนามบินด้วยกันนะ” ผมพูดไปลูบผมคนที่นั่งตักไป ให้ใจเย็นๆขึ้น
“ผมเป็นห่วงเจเจจังเลย” ผมก็เป็นห่วงครับ ไม่รู้จะเป็นอะไรบ้างนะลูกพ่อ เดี๋ยวกลับมาจะเอาแม่ใหม่รับขวัญก็แล้วกัน
แต่ตอนนี้
“ต่ออีกซักยกได้มั๊ย ???”
................................................................
จบตอน ... อยากบอกว่าแต่งยากมากกกกกกกกกกกก
เขียนเอง อ่านเอง ยังไม่มีอารมณ์กับเนื้อเรื่องเลย
แต่ถ้าแก้ไปแก้มา นิยายก็ไม่เดิน เพื่อนอ๊อฟก็มารังควาญ ...
ยังไงซะ ... รอคอยตอนหน้าแล้วกันนะ ... (จะมีอีกเหรอ ฮ่าๆๆ)
-
จิ้มไร้เตอซะเลย นี่น่ะๆ
-
ในที่สุด ในที่สุด ก็ เยส!
ตอนหน้าจะได้เจอน้องเจเจแล้วววว
-
โหๆๆหื่นว่ะนายเทห์ แต่ว่าอีกยกก็ดีเหมือนกันกำลังมันส์เลย อ้าวๆน้องเต้ตามใจพี่เทห์เขาหน่อยอึ๊บๆ :oo1:
-
“ต่ออีกซักยกได้มั๊ย ???”
:m20: :m20: :m20: :m20:
น้องเจเจไม่สบาย ยังหื่นเลย
-
เอิ๊กๆ เป็น nc ที่ x ปนฮา น่ารักดีออกค่ะ + ให้ๆ พ่อเท่ห์มือใหม่หัดหื่น ชอบๆ
-
เป็น nc ที่ฮามากๆอ่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆป้อเท่ห์บรรยายซะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เท่ห์จัง เต้จัง เรียกได้น่ารักมาก ^^
NCแบบนี้ก็เก่งแล้วค่า
ไว้โอกาสหน้ามีอีกนะคะ ><
-
:serius2: :serius2:
:m25: :m25:
-
พี่เท่หื่นได้ใจจริงๆ 555555
-
Nc ที่ฮามาก กำลังใจจดใจจ่อ ก็ฮาซะงั้น
แต่ในที่สุดก้ได้กันแล้ว >////<
-
NC ใช้ได้นะคะให้ความรู้สึกว่า จริง ก้อครั้งแรกอะมันก้อต้องมีขลุกขลักกันบ้างนิดๆหน่อยๆ เดี๋ยวยกสองก้อแจ่มเอง
คิดถึงเจเจ :กอด1:เดี๋ยวก้อได้เจอเจเจแล้ว
-
:oo1:
เจเจไม่สบายพอดีได้อ้อนหม่ามี๊คนใหม่นะเนี่ย :man1:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆในที่สุดทั้งสองคนก็ :pighaun:
แต่เจเจ ไม่สบายนี้สิ เป็นห่วงเหลือหลายไรท์เตอร์มาต่อไวๆเน้อห้ามหาย o18
-
และแล้ว ก็มี NC ซะที ฮ่าๆๆๆๆ
ชอบจริงๆๆ เท่ห์จัง กับเต้ตู๊ด ฮ่าๆๆ
จะฮาไปไหนคะเนี่ย
-
คิดถึงเจเจจังเลยยย
-
จิ้มๆ.....
:oo1: :oo1:
-
อีกสักยกให้มันทันเวลานะคุณเท่ห์ อย่านานไป ฮ่าๆ
ไม่งั้นเดี๋ยวเจเจแย่เลยนะเนี่ย
-
ขำคุณเท่ห์อ่ะ จะเตรียมตัวอะไขนาดนั้น...คิดแม้กระทังสีผ้าปูที่นอน...คิกคิก..
เจเจได้แม่ใหม่คอยดูแลซักที o13
-
ชอบเท่จังเจอเต้ตู๊ดอ่ะ
ฮาเกือบตกเก้าอี้เลย :jul3:
-
น่ารักจริงๆๆๆ
ฮ่าๆ
-
เย้ๆๆๆๆ มีNC ซะที
อ่านหลายรอบเเล้ว ไม่รู้ว่าเคยเม้นไปยัง?
เเต่ก็เม้นให้เเล้วน้า
ลุ้นมาตั้งนาน ใยที่สุดหนูเต้ก็เสียซิงซะที (ปาดเหงื่อ)
ก็สนุกดีออกน้า ดีกส่าที่ตีพิมพ์ออกมาด้วยซ้ำ
เหอๆ (ไม่รู้อินี่ฝังใจอะไรที่เค้าตีพิมพ์ เฮ้อ!!~ - Angel Mode)
-
มันก็ออกจะโอเชอยู่นะคับ แต่งบ่อย ๆ เดี๋ยวก็เชี่ยวชาญขึ้นเองล่ะคับ :z1:
-
เป็น NC ที่ฮามากกกกก
ต่อให้เต็มที่เลยคุณเท่ห์
อีก 3 ชั่วโมง ใช้ให้คุ้ม 555+
-
:a2:ในที่สุด เท่ห์จังกับเต้จังและเต้ตู๊ด ก็ทำความรู้จักกันแล้ว :m25:
อีก 3 ชั่วโมงกว่าจะไปรับเจเจ
ยังมีเวลาต่ออีกสักรอบสองรอบนะจ๊ะ อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :กอด1:
+1สำหรับ nc ค่ะ :impress2:
-
ในที่สุดก้เสดเขาคนได้จะนายเต้ :oo1:อิอิ
เจเจจะได้มีแม่ใหม่ซะที ว่าแต่ป่วยเปนไรมากมั้ยน้าา
-
ฮ่าๆ
รักกันๆ
ในที่สุดก็รักกันๆ แล้ว อิอิ
เจเจจะเป็นอะไรมากไหมเนี่ย มาต่อเร็วๆ น๊า...
-
เจเจจะมาถึงอีกสามชั่วโมง
มีเวลาอยู่ค่ะคุณเท่ห์ :laugh:
-
+1ให้กับเต้ตู๊ด :jul3:
ในที่สุดเพ่เต้ก็โดน :oo1: :haun4:
เจเจเป็นไรมากป่าวอ่า :L2:
-
:z1: :m25: :m25:
-
เท่ห์จัง......ขอ 2 ซะงั้น....
หื่นน่ะเรา....แต่....เย้ๆๆๆๆ......เจเจกลับมาแล้ว.....
-
+1ฉลองแม่ใหม่ของเจเจ :mc4:
-
:m25: โฮ่ๆๆๆๆๆๆ
เจเจไม่สบาย :serius2:
-
ชอบคุณเทห์จริงๆ เตรียมการได้สุดยอดมาก
วางแผนมาเป็นอย่างดีงานนี้เลยไม่พลาด
จะได้เจอเจเจแล้วดีจังคิดถึงมากคงป่วนคุณพ่อคุณแม่ได้อีกเยอะ
-
คุณเท่ห์
แล้วเต้จะลุกไหวมั้ยนั่นน่ะ
อย่าทำรุนแรงดิ
เดี๋ยวเจเจมาก็อดทำแล้ว
อิอิ
:m20:
-
โถ่เต้ตู๊ด เสียหายพังทลายยับเยินหมดแล้ว
-
ยังมีหน้ามาขอต่ออีกนะคนเรา
55555 :m20:
-
เหอะๆเจเจกลับมาแว้ววววววววว
อย่าเป็นอะไรมากนะตัวยุ่ง อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:mc4: ฉลองคุณเท่ห์ทำสำเร็จจนได้เจเจมีแม่ใหม่แล้วทีนี้
-
ขนาดว่าไม่เคยนะเนี่ย
พ่อเท่ห์หื่นอ่ะ
-
เข้าห้องหอกันเรียบร้อยแล้วค่ะ ดีๆๆ รอตอนต่อไป
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ เเละเเล้วเค้าก็ .... เเต่ก็ดีนะ น้องเจเจได้เเม่ใหม่ซะที ได้อ้อนเลย
-
o13 o13 :o8: :o8:
ขอต่ออีกรอบเต้จะให้มั้ย??? :laugh:
เจเจเป็นไข้ :sad11:หายเร็วๆน้า
ว่าแต่เต้จะไปรับเจเจไหวมั้ยเนี่ย :-[
-
:call:
-
แล้วก็นะ :oo1: อย่างนี้เจเจก็มีแม่แล้วอ่ะดิ
-
ในที่สุดเฮียเท่ห์ก็สมหวัง :jul1:
-
อย่า ซีเรียส กับฉาก NC เลย
แค่มาเขียนต่อ ก็ดีใจแล้ว..
-
คิดถึง น้องเจเจ
ไม่ได้เจอ เจเจ นานแล้ว~~~
-
และแล้วอ๊อฟกับเจเจจะได้พบกันสักที
คู่พระนายตัวจริง ฮ่าๆๆๆ
-
มีความรู้สึกว่า ที่ตาเท่ห์ได้น้องเจเจมาเนี่ยะ ...เพราะฟลุ๊คว่ะ
ไม่ได้มีความรู้สึกว่าเป็นมืออาชีพเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ให้ตายเถอะโรบิ้น..
ถ้าอยู่ใกล้นะ จะเปิดติวให้ตัวตัวเลยเชียวววววววววววววววววว
แอร๊ยยยยยยยยยยย
รมย์เสีย...
-
มีความรู้สึกว่า ที่ตาเท่ห์ได้น้องเจเจมาเนี่ยะ ...เพราะฟลุ๊คว่ะ
ไม่ได้มีความรู้สึกว่าเป็นมืออาชีพเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ให้ตายเถอะโรบิ้น..
ถ้าอยู่ใกล้นะ จะเปิดติวให้ตัวตัวเลยเชียวววววววววววววววววว
แอร๊ยยยยยยยยยยย
รมย์เสีย...
ตาเท่ได้เจเจเมือไหร่ อิอิ
-
ดีใจจัง เจเจจะมาแล้ว
-
โอ้วววววววววว และแล้วก็จัดมา ขอบคุณจ้าไรเตอร์ที่สนองอารมร์หื่นของรีดเดอร์ในทู้กีนถ้วนหน้า 555
ว่าแต่ ขำตรง เต้ตู๊ดนี่แหละ กำลังอารมณ์แล้วดูแบบวาบหวิวดีวุ้ย แต่พอเจอ เต้ตู๊ดไปที นี่อย่างฮาอ่ะ
แล้วเจเจจะรับได้มั้ยเนี้ยยยยยยย ลุ้นนน
-
อื้อ... เท่ห์ หื่นเอาเรื่องเชียวนะ
-
:call: :call: :call:
-
ซักยกเองหรือครับ
จะพอหรือนั่น
+555
ลุ้นแทบตาย
นึกว่าเต้จาเล่นตัวซะอีก
แหมๆ
ที่แท้ก็รออยู่ละซี้
อิอิ
สมหวังละนะ
แฮปปี้ๆจ้า
-
กลับมาแล้ววววน้องเจเจ
แต่ว่าป่วยซะงั้น
ไม่เป็นไรนะ มีแม่ให่คอยดูแลแล้วนี่ไง ๕๕๕๕๕๕
คุณเท่ห์ฮาจริงๆ เตรียมตัวซ้าาาาา :o8:
-
ในที่สุดน้องเจเจก็ได้แม่ใหม่สมใจอยาก
พ่อเทห์นี่ดีจริงๆทำตามใจลูกทุกอย่างเลย
ฮาฮาฮา
-
มาเฝ้ารอน้องเจเจค่ะ^^
-
:3123: :-[ :o8: :impress2:
-
เต้ตู๊ดนี่ฮาสุดใจ :laugh:
น้องเจเจไม่สบาย เป็นไรมากป่ะค้า เดี๋ยวกลับมาให้แม่เจดูแลน้าา :m20:
-
waiting!!
-
อิอิ พี่ไรเตอร์ครับ มาออกตัวว่าแต่งตอนนี้ไม่เก่ง
พี่รู้ป่าวว่าผมอ่านไปเหมือนกับเข้าไปอยู่ในสงครามด้วยเลย
อิอิอิ ในที่สุดพี่เต้เสร็จ
-
55 5
โดนจนได้ หนูเต้ ฮึๆ
เสร็จคุณชายไปแว้ว วว ><!!
-
เจเจ อยู่หนาย!!!!!
-
เจเจยังไม่มาหลอ มาไวไวน้ารออยู่
-
เจเจลงจากเครื่องยังเนี๊ย ป่านนี้แล้ว
-
จะเอาช้างน้อย.........มาให้เจเจจูงเล่นอ่ะ
-
จะเอาช้างน้อย.........มาให้เจเจจูงเล่นอ่ะ
อ๊า.. เอาช้างน้อยไหนครับเนี๊ย เหอะๆ เขินนะ อิอิ
-
มารอน้องเจเจ กลับมาได้แล้วครับ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:oo1: :oo1: :oo1:
ให้ +1 ค๊าาา
-
:laugh: เย้อเจเจจะกลับมาแแล้ว
-
รีบเอามาลง .. ยังไม่ได้ตรวจคำผิดเลย ผิดพลาดตรงไหน ติชมมาได้นะครับ
.........................................
ตอนที่ 36
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในรถกำลังมุ่งหน้าไปสนามบินเพื่อไปรับเจเจครับ คุณเท่ห์เล่าให้ฟังว่าเจเจไม่สบายมาก จนต้องกลับเมืองไทยก่อนกำหนด ขนาดไม่สบายก็ยังไม่ยอมเข้ารักษาที่ฮ่องกง ดื้อจริงๆเจเจของผม แต่กว่าจะออกจากคอนโดมารับเจเจได้ ก็เล่นเอาซะเหนื่อยเหมือนกัน ก็ใครซะอีกละครับ ที่ทำให้ผมเหนื่อยแบบนี้ ถ้าไม่ใช่คนขับรถที่นั่งข้างๆ ยิ้มแย้มอย่างกะคนถูกหวยแบบนี้ ... ผมนี่เจ็บปวดไปหมด รู้สึกเหมือนเลือดออกด้วย เพราะตอนอาบน้ำแสบสุดๆ ดีนะครับที่รอบเดียว ทั้งๆที่คุณเท่ห์พยายามคะยั้นคะยอขอต่ออีก ใครจะไปยอมละครับ เจ็บจะตายไป
“นายเต้ ชั้นถามอะไรหน่อยสิ” อยู่ๆคุณเท่ห์ก็พูดขึ้นมาทำลายความคิดของผม
“ครับ ถามอะไรเหรอ” ผมหันหน้าไปสนใจคนข้างๆครับ
“นายรักชั้นหรือเปล่า” เอ่อ ... ถามอะไรของเค้าเนี่ย
“แล้วคุณจะถามทำไมเหรอครับ” ผมเขินโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้จะตอบยังไง ตอนนี้เอาแต่ก้มหน้างุดๆ แกะเล็บตัวเองเล่นไป
“ชั้นก็แค่อยากรู้ ชั้นถามไม่ได้เหรอ” คุณเท่ห์หันมาทำหน้าจริงๆจัง แต่ผมว่าออกแนวขำๆมากกว่านะครับ
เฮ้อ ... จะตอบยังไงดีละทีนี้
“ว่าไง นายรักชั้นหรือเปล่า” โอ๊ยย ... ถามอยู่นั่นแหละ คนกำลังคิดคำตอบอยู่
“ก็ถ้า ..... ผมไม่รัก ผมจะยอมคุณเหรอครับ” ไม่รู้คำตอบที่ให้ไปมันดีกว่าไม่ตอบตรงไหน พูดไปก็คิดถึงเรื่องในห้อง อยากจะเขินตาย
“ชั้นก็รักนายนะ ... อยู่เป็นเพื่อนชั้นกับเจเจต่อไปนะ อย่าทิ้งชั้นไปละ” ผมเงยหน้าขึ้นมองคุณเท่ห์ที่กำลังมองทางข้างหน้า แววตาที่จริงจังแต่แฝงไปด้วยความเศร้าและความหวัง ... ผมหันไปมองทางข้างหน้าเช่นเดียวกัน ทางที่แสนไกลนั้น เราต้องไปด้วยกันโดยที่ไม่รู้เลยว่าอุปสรรคข้างหน้าจะพบเจอกับอะไรบ้าง แต่ตอนนี้ผมคงพูดได้แค่
“ผมจะพยายามครับ จะพยายามทำมันให้ดีที่สุด” เมื่อผมพูดจบคุณเท่ห์เอามือข้างนึงมาจับกับมือของผมไว้ เป็นเหมือนคำมั่นว่า “ไม่ใช่แค่ผมหรือคุณเท่ห์ แต่จะเป็นเรา .... เราจะทำมันให้ดีที่สุด”
ผมไม่รู้หรอกครับว่ามันเร็วเกินไปหรือเปล่า สำหรับรักครั้งใหม่ครั้งนี้ แต่ผมรู้ว่า ผมไม่อยากรอคอยความรักอีกแล้ว ในเมื่อมันเข้ามาหาผม และผมเต็มใจจะรับมัน ผมก็ต้องคว้ามันไว้ คงไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการที่เราก้าวไปพร้อมกันกับรักครั้งนี้หรอก
“แล้วคุณละครับ รักผมหรือเปล่า” รู้สึกเหมือนตัวเองเสียเปรียบครับที่โดนถามฝ่ายเดียว
“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่ามันเรียกว่าอะไร แต่ชั้นไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนเลยนะ มีนายคนแรกที่ทำให้ชั้นรู้สึกแบบนี้ ชั้นรู้สึกกับนายเหมือนที่เคยรู้สึกกับจิ๊บแม่ของเจเจ ความรู้สึกที่ไม่เคยหายไป แค่วันนี้มันมีตัวตนขึ้นมาอีกครั้ง” ผมไม่รู้จะพูดต่อยังไง และไม่รู้จะถามประโยคไหน รู้แต่ว่าผมเข้าใจความรู้สึกของคุณเท่ห์มากขึ้น
“ฟังเพลงกันดีมั๊ย” คุณเท่ห์พูดขึ้นหลังจากที่เราสองคนเงียบไปนาน
“ก็ดีเหมือนกันครับ ฟังวิทยุดีกว่า เช้าๆแบบนี้เพลงกำลังเพราะ” ผมพูดจบก็กดปุ่มเปิดวิทยุที่อยู่ด้านหน้า หมุนหาคลื่นโปรด (อันที่จริงกดปุ่มมากกว่า ไม่ได้หมุน)
“ตอนนี้ยังอยู่กับดีเจกั้งนะครับ ขอบคุณทุกคนที่อยู่เป็นเพื่อนกัน อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว ตอนนี้ผมมีซิงเกิ้ลดีๆ เพราะจากศิลปินหนุ่มวงใหม่ TerraCotta กับเพลงแรกที่ปล่อยออกมาเป็นซิงเกิ้ลแรก มีชื่อว่า 40 Km/Hr (สี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง) เค้าว่ากันว่าเป็นเรื่องราวของการเดินทางของความรักตั้งแต่แรกพบ ซึ่งต้องผ่านเรื่องราวอุปสรรคมากมาย เกิดเป็นคำถามที่ว่า "หากความรักจะอยู่ด้วยกันไปตลอดรอดฝั่ง คนสองคนจะต้องเดินทางด้วยกันที่ความเร็วเท่าไร?" คำตอบที่ถูกถ่ายทอดออกมาภายใต้บรรยากาศพลบค่ำยามเย็นที่แสนหม่นมืด จากเสียงร่ำร้องของคนรักที่หัวใจเปี่ยมด้วยความหวัง และเชื่อมั่นในความรัก เรามาฟังกันดีกว่านะครับ กับงานเพลงนี้ 40 km/Hr”
สิ้นเสียงดีเจ ดนตรีของเพลงก็เริ่มขึ้น ผมกับคุรเท่ห์นิ่งเงียบ ยิ้มรับที่จะฟังเพลงนี้ด้วยกันสองคน
เส้นผมอันพลิ้วไสว เปลือกตาสะท้อนแสงไฟ
มันทำให้ฉันคลั่งไคล้ หลงไหลในเธอ
ทำได้แค่มองและยิ้ม แอบคิดบางอย่างในใจ
จะเกิดอะไร หากจะชวนเธอไปที่
ที่ซึ่งขอบฟ้า นั้นมีเพียงแสงรำไร
และจะเกินไปไหม หากจะกุมมือเธอไว้แนบกาย
ถ้า ไม่เร็วไปนัก อีกสักพัก อยากจะรัก อยากจะรู้จัก เธอให้ดีกว่านี้
อยากจะมอบให้เธอแต่สิ่งดีดี ตราบที่มีลมหายใจ
จะเร็ว จะช้า แค่อยากให้รู้ว่าในคืนนี้ ฉันขอให้เธอได้จำเอาไว้
ถึงแม้ว่ามันจะนานเท่าไร อารมณ์สุดท้าย เราจะไปพร้อมๆกัน
กลิ่นกายเธอมีความหมาย บอกเล่าเรื่องราวมากมาย
ถ้าได้เป็นคนสุดท้าย ฝันก็กลายเป็นจริง
กระซิบบอกเธอว่ารัก สัญญาว่าจะไม่ทิ้ง
ให้เป็นผู้หญิง ของฉันแค่คนเดียว
เมื่อเส้นขอบฟ้า นั้นกลายเป็นสีเทาเทา
จะปลดปล่อยความเหงา ให้ใจเราแนบใจกัน
เมื่อเส้นขอบฟ้า นั้นกลายเป็นสีเทาเทา
จะปลดปล่อยความเหงา ให้ใจเราแนบใจกัน
ถ้า ไม่เร็วไปนัก อีกสักพัก อยากจะรัก อยากจะรู้จัก เธอให้ดีกว่านี้
อยากจะมอบให้เธอแต่สิ่งดีดี ตราบที่มีลมหายใจ
จะเร็ว จะช้า แค่อยากให้รู้ว่าในคืนนี้ ฉันขอให้เธอได้จำเอาไว้
ถึงแม้ว่ามันจะนานเท่าไร แต่วันสุดท้าย เราจะเดินไปพร้อมกัน
“จบไปแล้วนะครับกับผมงานเพลง 40 Km/Hr เพลงเพราะสำหรับคู่รักแรกเริ่ม สำหรับดีเจแล้ว ดีเจคิดว่า 40 Km/Hr คือช่วงความเร็วที่พอดี ไม่เร็วเกินไป และก็ไม่ช้าเกินไป แต่อาจจะถือว่าเร็วบ้างหากเราขับในหมู่บ้าน และอาจจะช้าเมื่อเราขับบนทางด่วน แต่ถ้าขับบนถนนทั่วไปความเร็วที่ 40 Km/Hr ถือเป็นความเร็วที่ "พอดี" เหมือนกับความรักไงครับ การที่จะประคองรักไปให้ตลอดรอดฝั่ง ก็ต้องเดินไปพร้อมๆกัน ไม่มีใคร เดินเร็วไปหรือช้าไปครับ คือความพอดี นั่นเองครับ เรามาพักชมผู้สนันสนุนใจดีๆซักครู่ แล้วกลับมาพบกับดีเจกั้งต่อในช่วงต่อไปนะครับ”
ผมเอื้อมมือไปปิดวิทยุ และหันมายิ้มให้กับคนที่กุมมือผมตลอดระยะทาง ทั้งยังบีบมือไปขณะที่ได้ฟังเพลงนั้น ผมชอบเพลงนี้ขึ้นทันทีที่ได้ฟัง เราต้องไปด้วยกันไม่เร็วไป และก็ไม่ช้าไป ถึงจะปลอดภัยสินะ
ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งรอเจเจอยู่ที่สนามบินแล้วครับ ผมมองออกไปข้างนอกเริ่มเห็นแสงสว่างบ้างแล้ว อีกไม่กี่นาทีเครื่องบินที่เจเจและคุณตาคุณยายของเจเจคงลงจอดที่รันเวย์ ผมคิดถึงเจเจจังเลยครับ ยิ่งรู้ว่าไม่สบายอีก ยิ่งอดเป็นห่วงไม่ได้
“เต้ !!! คิดอะไรอยู่” คุณเท่ห์เดินเข้ามาหาผม พร้อมกาแฟร้อนๆสองแก้ว
“อ๋อ กำลังนั่งคิดถึงเจเจอยู่ครับ ไม่รู้จะเป็นอะไรบ้าง” ผมตอบไปพร้อมกับรับกาแฟที่คุณเท่ห์ส่งให้
“อืม ชั้นก็เป็นห่วง เห็นแสบๆแบบนั้นนะ ป่วยทีนึงก็หงอยเลย ไปกันดีกว่า เดี๋ยวเครื่องก็ลงแล้ว ชั้นชักอยากเจอหน้าเจ้าเด็กแสบแล้วดิ จะแนะนำแม่ใหม่ให้มันรู้จักหน่อย” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับดึงมือผมเดินตามคุณเท่ห์ไป
“มงแม่อะไรของคุณ อย่าเล่นแบบนั้นนะ ผมไม่ตลกด้วยคน เดี๋ยวเจเจก็ตกใจไม่สบายไปกว่าเดิม” พูดมาได้ไงแนะนำแม่ใหม่
“โอ๋ๆๆ ผมล้อเล่นครับ ผมยังไม่บอกก่อนหรอกครับ คุณเต้ของผม” คุณเท่ห์หันมาทำมือหมุนไปหมุนมาหน้าผม แบบง้อเด็ก น่ารักตายแหละ
แล้วผมกับคุณเท่ห์ก็มารอตรงทางเข้าสู่สนามบินของผู้โดยสาร คนมารอรับญาติเยอะเหมือนกันนะนี่ ... แล้วผมจะเห็นเจเจมั๊ยนี่ ...
“นายเต้ โน่น เจเจมาแล้ว” คุณเท่ห์ชี้ให้ผมมองไปด้านหน้า เป็นภาพ ชาย หญิงวัยสูงอายุกำลังเดินมา พร้อมกับสาววัยกลางคนที่กำลังอุ้มเจเจอยู่ ผมเดาว่าน่าจะเป็นพี่เลี้ยงของเจเจตอนไปฮ่องกง
“คุณพ่อ คุณแม่ เจเจครับ ผมอยู่นี่ครับ” คุณเท่ห์ตะโกนเรียกเพื่อให้คนกลุ่มนั้นหันหน้ามาทางต้นเสียง
“อ้าว เท่ห์ แม่โทษที แม่มองไม่เห็น คนแก่นะลูก” ผู้หญิงสูงวัยที่ดูยังไงก็ยังแข็งแรง แต่งกายอย่างผู้ดี ผิวพรรณนวลผ่อง มีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เป็นมิตรคนนี้ เข้ามาทักคุณเท่ห์ ซึ่งก็คงเป็นยายของเจเจ
“คุณๆ ลูกเท่ห์อยู่ทางนี้ค่ะ” คุณยายของเจเจ หันไปเรียกกลุ่มคนที่เหลือให้เดินมาทางที่ผมกับคุณเท่ห์ยืนอยู่ เจเจที่ถูกอุ้มโดยพี่เลี้ยง หันหน้ามาตามเสียง เมื่อเห็นผมกับคุณเท่ห์ก็ถึงกับยิ้มออก ลงจากพี่เลี้ยงแล้ววิ่งมาหาผม
“ป้อ เพ่เต้ !!! ฮือๆๆๆ ” ภาพของเด็กน้อยที่แสนซน ช่างพูดช่างเจรจา กำลังวิ่งเข้าหาคุณเท่ห์ที่อ้ามือรอเตรียมกอด หน้าของเจเจซีดผิดปกติมาก คงเป็นเพราะฤทธิ์ไข้ แล้วไหนเสียงที่ฟังยังไงก็ไม่ใสเหมือนเดิมอีก คราบน้ำมูก น้ำตา เสียงสะอื้นนั่นด้วย โถ่ เจเจของผม
“เป็นไงไอ้ตัวแสบ ไปทำอะไรมาถึงไม่สบาย จนต้องกลับก่อนกำหนดเนี่ย” คุณเท่ห์พูดขึ้นเมื่อเจเจอยู่ในอ้อมกอดในท่านั่ง พร้อมกับเอามือลูบหัวเจเจเบาๆ
“พ่อว่าเดี๋ยวเราพาเจเจไปโรงพยาบาลเลยดีกว่า พ่อเป็นห่วงอาการหลาน” ผู้ชายวัยเกษียณคนนี้ พูดกับคุณเท่ห์เรื่องอาการของเจเจ ถือเป็นคนที่ดูมีภูมิฐาน และมีความน่าเกรงขามมากอยู่ สังเกตสีหน้าที่จริงจัง แต่ซ่อนด้วยแววตาห่วงใย ผมว่าคุณตาของเจเจคนนี้ต้องดุน่าดู แต่ก็จิตใจดี และก็แพ้ความซนของหลานคนนี้เป็นแน่
“พ่อกับแม่กลับไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมพาเจเจไปโรงพยาบาลเอง เดี๋ยวอาการเป็นยังไง ผมค่อยโทรแจ้ง” คุณเท่ห์ลุกขึ้นพูดกับตาของเจเจ แล้วหันไปบอกคุณยายด้วย
“ก็ดีเหมือนกันคุณ ผมว่าเราสองคนกลับไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ดีกว่า ยังไงค่อยตามไปที่โรงพยาบาลอีกที” เป็นคุณตาของเจเจที่ตัดสินใจเหตุการณ์ครั้งนี้ครับ
“งั้นแม่ไปก่อนนะจ๊ะเท่ห์ ยังไงก็โทรบอกแม่ด้วยละ” คุณเท่ห์ลาผู้ใหญ่ทั้งสอง ก่อนจะอุ้มเจเจที่กอดขางอแงอยู่ อ้อนใหญ่เชียวนะ
“ป้อครับ เจเจปวดหัว” นั่นไงครับ ผมก้มลงไปจับหน้าผาก จับตัวเจเจครับ
“ตัวร้อนจี๋เลยเจเจ ไปหาหมอกันเถอะครับ เดี๋ยวตัวร้อนมากกว่านี้จะซ็อคเอาได้ รีบไปกันเถอะครับคุณเท่ห์” ผมพูดกับเจเจเสร็จก็รีบไปเร่งคุณเท่ห์
“เพ่เต้ เจเจเดินไม่ไหว อุ้มเจเจหน่อยสิครับ” ผมก้มมองเจเจ หน้าที่พูดพร้อมยิ้มๆเหมือนกับเด็กขี้อ้อน นี่ขนาดไม่สบายนะเนี่ย ยังอ้อนไม่รู้เวลาอีก
“ให้พ่ออุ้มก็ได้เจเจ พี่เต้เค้าจะอุ้มไหวเหรอ” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับก้มลงเพื่อจะอุ้มเจเจ
“ไม่เอาอ่าครับ เจเจอยากให้เพ่เต้อุ้ม นะครับ เพ่เต้อุ้มเจเจหน่อย” เฮ้อออ ... นี่ไม่สบายจริงๆใช่ไหมครับ
“โอเคครับ มาครับ พี่เต้อุ้มก็ได้ครับ” ผมก้มลงไปอุ้มเจเจขึ้นมา เจเจยิ้มร่าเลยครับ
“ตัวหนักไม่เบาเลยนะเนี่ย ตัวแค่นี้” ผมพูดไปลูบหัวไป เจเจกอดผมซะแน่นเลยครับ ผมจึงพาเจเจเดินนำออกมา
“เดี๋ยวเหอะ ไอ้ตัวดี แลบลิ้นใส่พ่อทำไม” ผมได้ยินคุณเท่ห์พูดมาจากด้านหลัง จึงหันไปมองหน้าเจเจ เจเจทำหน้าหงอยใส่ผม ก่อนที่จะพูดออกมา
“เพ่เต้ครับป้อดุเจเจ ดูสิครับเจเจไม่สบาย ตัวร้อนเหมือนไฟเลย” เจเจพูดไปพร้อมกับเอามือแตะหน้าผากตัวเอง ทำหน้าสำออยด้วย
“ครับเจเจ เรารีบไปหาหมอกันเถอะ ไหนดูซิตัวร้อนจริงเปล่า” ผมพูดพร้อมจะเอาหน้าผากไปวัดไข้ โดยที่ทาบลงบนหน้าผากเจเจ
“แหนะ ทำไรอ่าเจเจ” คุณเท่ห์เดินมาทันผม พร้อมกับทักขึ้น
“ป่าวซะหน่อย เพ่เต้กำลังวัดไข้เจเจ ยังไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เจเจจะทำแล้ว” เจเจพูดจบก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่ ... เล่นเอาผมเขินไปเหมือนกัน
“อะไรกันไอ้เด็กแสบ ขโมยหอมแก้มพี่เต้ทำไม” คุณเท่ห์โวยวายใหญ่เลยครับ อะไรกันเนี่ยสองคนนี้
“ทำไมละครับ ก็เพ่เต้ของเจเจ ไม่ใช่ของพ่อซะหน่อย ทำไมเจเจจะหอมแก้มเพ่เต้ไม่ได้” เอาแล้วไงครับ เจ้าของเดิมมาแล้ว คุณเท่ห์แน่นิ่งเลยครับ
“ใครบอกว่าของเจเจคนเดียวละ ไม่เชื่อถามพี่เต้ของเจเจดู ว่าตอนนี้เป็นของใคร” คุณเท่ห์พูดพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะเดินนำไป ทิ้งระเบิดไว้ให้ผมซะงั้น ใหตายสิ
“เพ่เต้ ป้อหมายความว่าไงอ่า ... เพ่เต้เป็นของเจเจคนเดียวใช่มั๊ยคับ” เจเจทำหน้างงใส่ผมใหญ่เลยครับ จะตอบเจเจยังไงดีละทีนี้
“เหอะๆ เรารีบไปกันเถอะครับ” ผมไม่อยากจะพูดอะไรตอนนี้เลย เลยรีบอุ้มเจเจเดินตามไปให้ทันคุณเท่ห์ที่เดินนำไปที่รถก่อนหน้านั้นแล้ว
ตอนนี้ถึงโรงพยาบาลแล้วครับ แล้วคุณเท่ห์ก็พาเจเจเข้าตรวจอยู่ ส่วนผมก็นั่งรออยู่ด้านนอก ช่วงเช้าแบบนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ครับ ดูไม่ค่อยวุ่นวาย ผมมันเป็นคนที่ไม่ค่อยถูกกับอะไรที่ขึ้นว่าโรงเท่าไหร่หรอกครับ ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียน โรงพัก โรงพยายบาล รวมทั้ง โลง ด้วย เหอะๆ
“อัลโหล” ผมรับโทรศัพท์ ที่สั่นได้อยู่ซักพักแล้ว
“แกอยู่ไหนเนี่ย ชั้นตื่นมาไม่เห็นมีใครเลย” อ๊อฟโทรมาครับ ให้ตายสิ ลืมไปเลยว่าอ๊อฟอยู่ที่คอนโด แล้วก็ไม่ได้บอกอะไรมันเลย
“กูอยู่โรงพยาบาล” ผมตอบไป และกำลังจะพูดต่อ แต่ก็ไม่ทันซะงั้น
“ห๊า อะไรนะ คุณเท่ห์ทำกับแกรุนแรงจนขนาดต้องเข้าโรงพยาบาลเลยเหรอ น่าสงสารแกจริงๆ โดนครั้งแรกก็เลือดตกยากออกจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลเลย แกคงเจ็บมากๆสินะ แกอยู่โรงพยาบาลอะไรเดี๋ยวชั้นไปเยี่ยม แกคงอายหมอมากสินะ โดนไปกี่ยกละ” ให้ตายสิ กลายเป็นคนละเรื่องไปเลย
“พอๆมึง ไปกันใหญ่แล้ว กูไม่ได้เป็นอะไร เจเจลูกชายคุณเท่ห์ไม่สบายเลยพามาหาหมอ” นี่ถ้าครั้งแรกของผมเป็นเหมือนที่อ๊อฟพูด ผมคงขยาดกับการมีเซ็กส์เลยละครับ
“อ้าวเหรอ ชั้นก็คิดไปนู่นเลย แหะๆๆ แล้วลูกชายคุณเท่ห์กลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอ” มันทำเสียงตกใจนิดหน่อย แล้วก็ถามกลับมา
“อืม พอดีไม่สบายเลยต้องกลับมาก่อน เออมึงแค่นี้ก่อน เค้าออกกันมาจากห้องตรวจแล้ว” ผมวางสายเมื่อเห็นคุณเท่ห์เดินออกมาพร้อมเข็นรถเข็นเจเจมาด้วย
“เป็นยังไงบ้างครับ คุณเท่ห์” ผมถามขึ้นทันทีเมื่อคุณเท่ห์เดินมาถึงผม
“หมอบอกว่าไข้ขึ้นสูงมาก ร่างกายขาดพลังงาน คงต้องนอนให้น้ำเกลือก่อนซักคืนนึง แล้วค่อยดูอาการกันต่อ เพราะหมอไม่แน่ใจว่าจะเป็นไข้หวัดใหญ่หรือเปล่า” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับก้มดูเจ้าตัวแสบที่นั่งหน้าหงอยอยู่บนเก้าอี้รถเข็น
“เป็นอะไรเหรอครับเจเจ ทำไมหน้าหงอยเชียว เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ” ผมนั่งลงไปถามเจเจที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“เจ็บตูดครับ หมอฉีดยาที่ตูดเจเจ เจเจเจ็บอ่า ฮือๆๆๆ” เอาแล้วไงครับ ร้องออกมาแล้ว ไม่น่าถามอะไรเลยเรา
“โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะครับ ๆๆ อายคนอื่นเค้า ไปครับ ไปนอนพักกันนะครับ” ผมพูดพร้อมลุกขึ้นแล้วพยักหน้าให้คุณเท่ห์เดินนำไปห้องผู้ป่ววยของเจเจ
พอมาถึงห้องพยาบาลก็จัดการต่อสายน้ำเกลือ และให้เจเจกินยาลดไข้ เจเจคุยกับผมได้ซักพักก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยา ส่วนคุณเท่ห์ลงไปหาของกินมาให้ผมรองท้อง ที่จริงก็ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ แต่ก็กินอะไรนิดหน่อยก็คงดี ผมนั่งรอบนโซฟาไปซักพักก็งีบหลับไปด้วยความเพลีย ก็ยังไม่ได้นอนมาทั้งคืน ของีบหน่อยก็แล้วกัน
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก แก๊กกกก ” สักพักก็ได้ยินเสียงคนเค้าประตู และเปิดเข้ามา
“นี่ไงคุณเจเจนอนอยู่ห้องนี่แหละถูกแล้ว” ซักพักเสียงคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนแว่วมาทางประตูห้อง ผมลุกขึ้นไปดูแล้วก็พบว่าคุณตาคุณยายของเจเจมาเยี่ยมนั่นเอง
“สวัสดีครับ” เมื่อทั้งสองเห็นผม ผมจึงยกมือขึ้นไหว้แสดงความเคารพ ทั้งสองทำหน้างงนิดหน่อย ก่อนที่คุณยายของเจเจจะทักออกมา
“อ๋อ หนูนั่นเอง ที่ไปสนามบินกับลูกเท่ห์ นึกว่าใครซะอีก” คุณยายพูดพร้อมกับเดินเข้ามาจับมือที่ผมไหว้อยู่ให้เอาลง
“ผมเป็นพี่เลี้ยงเจเจนะครับ ขอประทานโทษด้วยที่ไม่ได้แนะนำตัวตั้งแต่อยู่ที่สนามบิน” ผมพูดพร้อมกับนำเก้าอี้มาให้ผู้ใย่ทั้งสองนั่ง เหมือนกับเค้าจะตกใจมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินผมบอกว่าเป็นพี่เลี้ยงของเจเจ
“นายนี่เหรอพี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจ ที่เจเจเล่าให้พวกชั้นฟัง” คุณตาของเจเจพูดพร้อมเดินไปอีกฟากหนึ่งของเตียง พร้อมกับมองหน้าผมอย่างสงสัย
“อ๋อ ครับ ผมเพิ่งมาทำงานครับ ยังไม่ถึงเดือนเลย” ผมตอบคำถามไป ทำไมก็ไม่รู้ผมไม่กล้าสบตาทั้งสองคนนี้เลย มันกลัวๆ หรือว่าเขินๆยังไงไม่รู้
“ไม่น่าเชื่อ ขนาดทำงานไม่ถึงเดือน เจเจจะติดนายขนาดนี้ ถึงขนาดร้องกลับมาหาหมอที่ประเทศไทย ให้นายดูแล” คุณตาพูดไปพร้อมกับส่งรอยยิ้มมาให้ ผมยิ้มให้กลับ ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
“ไม่น่าเชื่อเนอะคุณ พี่เลี้ยงเจเจคนใหม่จะเป็นผู้ชาย หน้าตาน่าเอ็นดูวะด้วย ชื่ออะไร ลูกเต้าเหล่าใครละ เป็นคนจังหวัดไหนเหรอ” คราวนี้เป็นฝ่ายคุณยายบ้างแล้วครับที่เป็นฝ่ายถามผม
“เอ่อ ผมชื่อเต้ครับ เป็นลูกพ่อต้อ แม่ลำสี เป็นคนใต้ครับ จังหวัดนครศรีธรรมราชครับ” ผมตอบเสร็จก็ยิ้มกว้างให้กับทั้งสองคน ผมบอกชื่อพ่อแม่เค้าไป เค้าคงไม่รู้จักหรอครับ ชื่อต้อ ชื่อลำลีเยอะแยะไป และอีกอย่างผมคิดว่าเค้าแค่ถามตามมารยาทด้วย
“ยังไงซะ ชั้นก็ฝากดูแลเจเจด้วยแล้วกันนะเจ้าเต้ เจเจมันอาถัพ เกิดมาก็ไม่ทันเห็นหน้าแม่” คุณตาพูดไปเอามือลูบผมของเจเจไป ทั้งสองคนคงรักเจเจมาก ไม่ต่างจากคุณเท่ห์ แม่ของเจเจต้องเสียตั้งแต่เจเจเกิดแน่เลย เพราะฟังจากคุณตาพูดมา ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ เจเจจะเป็นเด็กที่น่าสงสารมาก คงต้องการความรักความอบอุ่นจากแม่ จึงอยากให้คุณเท่ห์มีแม่ใหม่ไวๆ แต่ตอนนี้อะไรๆมันก็ไม่เหมือนที่เจเจคิด และหลายๆคนวาดฝันไว้ รวมทั้งผมด้วย ถ้าคุณเท่ห์ครบกับผม เจเจก็จะไม่มีแม่ใหม่อย่างที่ตั้งใจไว้ ...
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมจะทำหน้าที่ดูแลเจเจให้ดี ทดแทนหน้าที่แม่ของเจเจให้ได้ ... ผมจะพยายาม
สักพักนึงคุณเท่ห์ก็กลับมาจากซื้อของ และแวะกลับห้องไปเอาเสื้อผ้าพร้อมกับของใช้ส่วนตัวของผมกับคุณเท่ห์มา คืนนี้ผมต้องนอนเฝ้าเจเจกับคุณเท่ห์สินะ แล้วก็รับเอาอ๊อฟมาด้วย ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่คุณตาคุณยายของเจเจขอตัวกลับพอดี คุณเท่ห์เลยออกไปส่งคุณตาคุณยายหน้าโรงพยาบาล
“แหม ได้กันวันแรกก็เจอพ่อตาแม่ยายเลนะมึง ไวไฟจริงนะยะหล่อน” พอสามคนนั้นออกไปปุ๊บ บทสนทนาระหว่างผมกับอ๊อฟก็เริ่มขึ้นทันที โดยที่เธอเป็นคนเปิดประเด็น
“พ่อตา แม่ยายอะไรมึง นั่นมันพ่อแม่เมียเก่าคุณเท่ห์เค้า มึงมั่วตลอด” ผมลุกขึ้นหยิบขนมที่คุณเท่ห์ซื้อมาให้เอามากินเล่นรองท้อง เพราะจะรอกินข้าวกับคุณเท่ห์
“เป็นไงบ้างย่ะเมื่อคืน คุณเท่ห์เด็กเดี๊ยน แซ่บป่ะ” นั่นดิ พูดขึ้นมาก็นึกขึ้นได้ว่ามันนี่แหละตัวดีเลยเมื่อคืน
“หนอยแน ยัยแม่สื่อแม่ชัก ยัยนักวางแผน มึงมันขายเพื่อนนี่หว่า” ผมวางถุงขนมแล้วเดินเข้ามาใกล้มัน มือก้กำหมัดแล้วต่อยลงฝ่ามือตัวเอง สายตาก็ประมาณว่ามึงตายแน่ มึงตายแน่
“ว้ายยย หยุดนะนังชะนีหมอนทอง อย่ามายุ่งกับชั้นนะ ชั้นช่วยให้หล่อนมีผัว ยังจะมาทำร้ายชั้นอีก ใจร้ายจริงๆ” อ๊อฟพูดไป วิ่งรอบห้องไปครับ ผมละตลกมันจริงๆ
“เล่นอะไรกันนะสองคนนี้ นี่มันโรงพยาบาลนะ” แป๋วววว เงียบเลยครับ เสียงใครที่ไหนกัน เสียงคุณเท่ห์ที่กลับมาจากส่งคุณตาคุณยายของเจเจนั่นเอง เสียงกับหน้า น่ากลัวพอๆกัน ...
“ขอโทษครับบบบบ” ผมกับอ๊อฟจำเป็นต้องพูดไปเสียงอ๋อยเลยครับ ผมมองหน้าอ๊อฟ แล้วพูดไปประมาณว่าจำไว้ก่อนเหอะ ... ยัยอ๊อฟมันยังยิ้มแป้นแลบลิ้นมาให้ผมอีก โถ่เว๊ย เจ็บใจชะมัด
ยัยอ๊อฟมันยังไม่หยุดครับ มันเดินเลียบๆเคียงๆไปที่คุณเท่ห์ เมื่อคุณเท่ห์หันมาเห็นพฤติกรรมของมันก็มองหน้ามันทำหน้าโหด ทันใดนั้นมันก็ยิ้มออกมาอย่างเบอร์รี่ แล้วถามคุณเท่ห์ด้วยประโยคชวนตายว่า
“คุณเทห์ครับ เมื่อคืนกี่ยกละครับ !!!! ”
.............................................................
ด้วยรักและคิดถึง .... สวัสดี
ปล. ผมชอบเพลงในตอนนี้มาก อยากให้ทุกคนไปหามาฟังกันนะครับ ชื่อเพลง 40 Km/Hr ของศิลปิน TerraCotta
เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมกับแฟนใช้เป็นเพลงประจำเลย ตั้งริงโทนเป็นเสียงเรียกเข้าของกันและกันด้วย พูดไปก็เขิน อ๊ายยยยยยยย :-[
-
อ๊ากกกกกก
คิดตึ๋ง
มาต่ออีกน่ะฮับ
-
5555
หายป่วยไวๆนะเจเจ
-
หายป่วยไวๆน๊าเจเจ :กอด1:
-
คิดถึงเจเจกับพี่เต้ อิอิ น่ารักจริงๆๆ
เจ้าของพี่เต้ตัวจริงมาแล้วนะคุณเทห์
งานนี้.. โดนแย่งสุดที่รักแน่ๆๆ ฮ่าๆๆๆ
-
เจเจมาแว้ว
-
น่าสงสารเจเจ จังเลย..
แต่กลับมาทางนี้มีทั้งพ่อ ทั้งพี่เต้ดูแล รับรองหายเร็วแน่ๆๆๆ..
อ๊อฟไม่มีแอ๊บเลย ถามกันตรงๆๆดูดิ๊คุณเท่ห์จะกล้าตอบมะ
-
เจเจรักเต้ แต่ถ้ารู้ว่ามาเป็นแฟนพ่อจะรับได้มั้ยนะ?
"หากความรักจะอยู่ด้วยกันไปตลอดรอดฝั่ง คนสองคนจะต้องเดินทางด้วยกันที่ความเร็วเท่าไร?"
ชอบมากๆเลยค่ะ เพลงก็เพราะมากกกก
ไม่เคยฟังเลย เอาเป็นริงโทนกับแฟน น่ารักกันจังง :-[
-
คิดถึงเจเจ หายป่วยไวๆนะลูก
เปนไงหล่ะตาเท่ห์เจอเจ้าของเพ่เต้ตัวจริงเค้ากลับมาทวง :jul3:
อนาคตมันก้เป็นอนาคต วันนี้มีกันอย่างมีความสุข
เผื่อวันหน้ามีเหตุการณ์แยกจากจะได้ไม่เสียใจ
แต่หวังใจว่าจะไม่มีวันนั้นนะ หวังว่าคุณตา คุณยาย และเจเจจะเข้าใจป้อเท่ห์เเละเพ่เต้นะ ^^
-
หายคิดถึงแระน้องเจเจ :กอด1: แต่น้องเต้ยังไม่หายเลย :laugh:
-
คิดถึงเจเจ อิอิ ดีใจจังกลับมาแล้ววววว ^ ^ :กอด1: :กอด1:
-
แม้อ๊อฟถามแบบนี้คุณเท่ห์กับเต้ก็เขินแย่ซิ
-
พี่เท่ห์ตอบไปเลยว่าเมื่อคืนน่ะ ยกเดียว
แต่ถ้ากลับจาก ร.พ คาดว่าจะอีกหลายยก :z1:
คิดถึงเจเจจังเลยอ่า
แหม๋มมม กลับมาก็อ้อนพี่เลี้ยงใหญ่เลยนะ
ส่วนพี่เท่ห์ก็หวงภรรยาจริงๆ
มีหวังโดนเจเจขวางตลอดแน่เลย หึหึ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :กอด1: :L2:
-
เจเจจ๋า หายเร็วๆน๊า :กอด1:
-
สงสารเจเจ
ศึกชิงพี่เลี้ยง ..lol...
+1
-
^^
-
แย่งกันซะแล้วพ่อลูก :laugh:
เจเจขี้อ้อนจังเลย น่ารักน่าเอ็นดูจิงๆ
:-[
-
เงอะ เจเจน่ารักสมกับที่รอคอย.....
-
:o8: :m20: :m20:
-
พระเอกตัวจริงมาแล้วววววว พวกทางผ่านหลบไป ใช่มะเจเจ
หายป่วยไวไวนะคะ
-
:L2:ดอกไม้เยี่ยมไข้ น้องเจเจ ครับ
น้องเจเจ กลับมาแล้ว ก็ครบแล้วซิ ครอบครับ พ่อ แม่ ลูก
ไม่ต้องหาคำอธิบายมาก น้องเจเจ ฉลาดอยู่ ๆ ไป เดี๋ยวก็รู้เองแหละ :z1:
+1 ให้พร้อมกำลังใจ
ปล. ฉาก NC เขียนบ่อย ๆ ก็ชำนาญเองแหละครับ :m9:
-
ชอบเพลงนี้มากเหมือนกัน ชอบๆๆๆๆๆๆ
เจเจหายไวๆ นะ
-
ให้น้องเจเจหายไวๆ ครับ
ตอนที่ 36 นะ เห็นขึ้นไว้ ตอนที่ 37
นึกว่ามีมา 2 ตอน เห็นไม่ได้อัพ 2 วัน
ดีใจเก้อเลย
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ครับ
o13 o13 o13
-
เย้ๆ น้องเจเจกลับมาแล้ว แต่ไหงป่วยซะงั้น
-
ไรเตอร์ แรด ตัวแม่ ห้าๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ไรเตอร์ แรด ตัวแม่ ห้าๆๆ
เพื่อนไรเตอร์คนนี้ นิสัยไม่ดี มากๆ เฮ้ออ ... เศร้า ... มีเพื่อนแย่ๆ
-
ไรเตอร์ แรด ตัวแม่ ห้าๆๆ
เพื่อนไรเตอร์คนนี้ นิสัยไม่ดี มากๆ เฮ้ออ ... เศร้า ... มีเพื่อนแย่ๆ
แกร้ายมาก นังขวัญใจ
-
ไรเตอร์ แรด ตัวแม่ ห้าๆๆ
เพื่อนไรเตอร์คนนี้ นิสัยไม่ดี มากๆ เฮ้ออ ... เศร้า ... มีเพื่อนแย่ๆ
แกร้ายมาก นังขวัญใจ
เค้าเปล่านะธิดา ... อิอิ
-
เจเจกลับมาแล้ววววววววววววว :z2:
ทีนี้ล่ะคุณเทห์คงทำ "อะไรๆ" ได้ยาก ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
ใครคือเจ้าของตัวจริง :laugh:
-
ในที่สุดเจเจผู้น่ารักก็กลับมา
แต่กลับมาแบบไม่ปกติเนี่ยสิ
ช่างน่าสงสารจริงๆๆ
เต้เองก็สู้ๆนะ
ทำหน้าที่แม่ใหม่ของเจเจให้ดีที่สุดนะจ้ะ
ปล.เต้เป็นทั้ง(พี่เลี้ยง(แม่ใหม่))ของเจเจทั้ง(ม-เอีย)ของพ่อเท่ห์นั่นแหละไม่ต้องแย่งกันไป
-
แอร๊ยยยย~
ตามอ่านทันแว้วววว~
อยากบอกว่าสนุกมากเลย ชอบน้องเจเจมักๆ
ชักอยากมีลูกน่ารักๆแบบเจเจซักคน
แล้วก็พ่อของเจเจอีกซักคน
แอร๊ยยยย~ ก็ว่ากันไป :-[
ถึงไรท์เตอร์ NC คือ Not Children ค่า
แล้วนักเขียนจะกำกับเลขอายุไว้ข้างหลัง เช่น NC18 NC22 อะไรอย่างนี้
ส่วนที่ไรท์เตอร์แต่งฉากอัดสะจอรอหันไม่เก่งก็ไม่เป็นไรหรอก แรกๆก็เงี้ย ใหม่ๆก็เขินก็ตัน แต่งไปแต่งมาเดี๋ยวแม่งก็เทพเอง o18
แต่ถ้ายังตันอยู่ก็แนะนำให้เปิด Coatwest ไปแต่งไป :haun4:
ว่าแต่อยากให้เจเจเข้าโรงเรียนอนุบาลแล้วอ่า
แล้วให้เต้ขับรถไปส่ง แม่งแอร๊ยยย คงจะน่ารักน่าดู
(ฉากนี้ได้แรงบรรดาลใจมาจากการที่เห็นผู้ปกครองขับรถไปส่งลูกๆที่โรงเรียนแถวบางรัก กร้ากก เด็กกางเกงน้ำเงินกับกางเกงดำมันหล่อแซบ! :laugh:)
-
ที่รักของเรากลับมาแล้วถึงไม่สบายก็ยังน่ารักอยู่มากๆ
-
555
-
เหอๆๆๆๆ ตรงเกิ๊นนนนะจ๊ะ อ๊อฟจ๋า ถามแบบนี้เนี้ยย
เจเจกลับมาพร้อมกับหวัด2009ป่าวเนี้ย กร๊ากกกก
-
เจเจ :กอด1: หายไว ๆ นะคับเด็กดี :3123:
-
รีบๆๆมาต่อนะครับ
ไม่อยากรอนานเด๋วมันจะไม่ประติดประต่อ อิอิๆ
อยากมีแฟนเหมือนคุณเท่จังjavascript:void(0);javascript:void(0);
-
:z1:
เจเจ กลับมาแล้ว
:z1:
-
น้องเจเจหายไวๆนะคะ
ชอบอ๊อฟจังเลย ทำให้คิดถึงลูกกอล์ฟที่เล่นเนื้อคู่อยากรู้ว่าใครเลยค่า ^^
-
น้องเจเจหายไวๆนะคะ
ชอบอ๊อฟจังเลย ทำให้คิดถึงลูกกอล์ฟที่เล่นเนื้อคู่อยากรู้ว่าใครเลยค่า ^^
ชอบดูเนื้อคู่เหมือนไรเตอร์กับอ๊อฟเลยครับ
ทุกวันจันทร์ไม่ทำอะไรเปิดทีวีดูเนื้อคู่อย่างเดียว
ทีวีที่มีอยู่ก็ไว้เปิดวันจันสี่ทุ่มครึ่ง ครั้งเดียวตลอดอาทิตย์
เหอะๆ ผมว่าอ๊อฟน่าจะเป็นธิดามากกว่า อิอิ
-
มีเรื่องจะบอก !!!!!!!!!
พอดีวันนี้แอบแต่งตอนใหม่ในที่ฝึกงาน (ปกติก็แอบแต่งทุกวัน)
แต่งไปได้ซัก 70% แล้ว ไม่สิ 50% อืม แค่ 30% พอ อิอิ
แล้วตอนปิดคิดว่ากดเซฟแล้ว แต่พอเปิดเครื่องก็เจอว่ามีกู้คืนอัตโนมัติ แต่ก็มิได้สนใจมัน ปิดซะงั้น !!! :z3:
เมื่อเลื่อนลงมาดูจะพิมพ์ต่อ ... บร๊ะเจ้า หายไปหมดแล้ว อยากจะร้องดังๆ ... :o12:
ทั้งหมดทั้งมวล แค่จะบอกว่า ขอต่อเวลาอีกสองสามวัน แอบคิดว่าตอนใหม่ที่พิมพ์ไปตอนแรกคงไม่ด้ จึงอยากคิดพล็อตใหม่
... เผอิญพรุ่งนี้มีเดทอีก ... :o8:
เฮ้อ ... สงสารรีดเดอร์ทั้งหลาย ไรเตอร์ละเสียใจจริงๆ :monkeysad:
-
จะรอคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ :pig4:ที่แจ้งข่าว
-
ไรเตอร์ สตรอเบอร์รี่ ห้าๆๆๆ
แต่งให้เสร็จไวไวนะมายเฟรน
เสร็จช้า -1 ห้าๆๆ
-
ข่าวเศร้าเลยนะเนี่ย :m15:
ติดเรื่องนี้งอมแงมเลยอ่ะ
อย่างไงก็รอไรเตอร์มาต่อนะค่ะ :m13:
ขอให้เดทให้สนุกนะค่ะ :L1:
-
จารอคร๊าบบบบบบบบ
-
:z3: รอได้คร่ะ อิอิ
-
รอต่อไป
คริๆ
-
:serius2: :serius2: :seng2ped:
-
ไม่ได้อ่านหลายวัน คิดถึง :กอด1:
-
ไรเตอร์สามารถจำเรื่องทั้งหมดที่แต่งได้ เราเชื่อมั่นอย่างนั้น พิมมาเด๋วนี้น้า อิอิ ^ ^
-
ไปเดทให้มีความสุขก่อนก็ได้จ้า...รออ่านได้จ้า
-
:m16:เป็นไปด้าย
-
ไอ้มาช้านี่ไม่เคือง แต่ แอบไปเดท นี่เคืองมากๆค่ะ เพราะอิจฉาตาร้อนวู้บๆ 555
-
เจเจก็ยังน่ารักขี้อ้อนเหมือนเดิม
-
โอ้
น่าสงสาร
แต่ก็อย่านานเนอะ
เค้าคิดถึงเจเจ
-
ไรเตอร์ออกไปหาประสปการณ์ NC มันส์ๆ ก่อนก็ได้ครับ
กลับมาก็ให้มัน :a5: เลยนะ
จะรอ
-
ความน่ารักกลับมาจากนอกแล้ว อิอิ
คิดถึงเจเจจังเลยครับ
-
:m20:
-
:impress:
รอได้ค้าบ
-
:z3:
ฆ่าช้านเถอะ!
-
ถ้าเจเจรู้จะเป็นไงน่ะ
-
:z3: :serius2: :m16: :angry2: :seng2ped:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
:m16: :m31: :fire:
-
จะกลับมาพร้อมกับ NC ใช่ป่ะค้าา :z1:
-
ไม่เป็นไรจ๊ะ ไรเตอร์จ๋า จะปล่อยให้ไรเตอร์ไปเดทให้หนำใจเลย เด๋วพอกลับมาแต่งต่อจะได้มีไฟแรงๆ 555 ออกแนวหวังผลนะเนี้ยย
-
o22
รอได้ครับ :impress2:
-
คนเขียนมีแฟนแล้วหรือ
-
ไม่เป็นไรค่ะ รอได้ๆๆ แต่ขอหวานๆนะคะ
หัวใจจะได้กระชุ่มกระชวย อิอิอิ
-
มารอคร้าฟฟฟฟฟฟ
-
คิดถึง...เจเจ เพ่เต้ ป้อเต้...อยากเห็นครอบครัวสุขสันต์จ้ะ (พ่อ แม่ ลูก 555)
-
เจเจได้แม่ใหม่สมใจแล้วลูก
:laugh:
คุณเท่หื่นจัด
:a5:
-
มารอครับ
-
:call:
-
เจเจ อยู่หนายยยยยยย
คิดถึงงงงง
-
:call:
-
รอน้า
-
คนเขียนมีแฟนแล้วหรือ
ทำไมเหรอครับ
-
มาปูเสื่อนอนรอตอนต่อไปจร้า
-
ยังไม่มาอีก
แวะมารออีกครั้งครับ
-
เจเจกลับมาแล้วนะ หายไวๆนะเจเจ
+1 ค่า
-
:กอด1:คิดถึงไรเตอร์จัง
วันนี้จะมาต่อมั้ยน๊า :call:
-
:z3: :z3: :z3: กำ
แต่ไรเตอร์ไปเดทก่อนก็ได้ค่ะ
กลับมาจากเดท อารมณ์ดีๆ ก็มาแต่ง NC :z1:
ให้พวกเรารีดเดอร์ ที่น่าสงสารได้อ่านกันนะคะ
-
รออยู่จ้า
-
หายไปหลายวัน ... ต้องขอประทานอภัย
กลับมาใหม่ ...ไฉไลกว่าเดิม ฮ่าๆๆ เว่อร์ตลอด
มีคนถามว่าไรเตอร์มีแฟนแล้วเหรอ .. มีแล้วครับ เพิ่งมี ตอนที่แต่งนิยายยังไม่มีเลย มีเอาช่วงหลังๆ
จะสมัครเป็นแฟนเหรอครับ ช่วงนี้เป็นแฟนคลับไปก่อนแล้วกัน ... อิอิ
อ่านกันดีกว่า
ขอให้ทุกคนมีความสุข ...
ตอนที่ 37
“คุณเทห์ครับ เมื่อคืนกี่ยกละครับ !!!! ” สิ้นคำถามจากอ๊อฟผมแทบจะตกลงจากเก้าอี้ ให้ได้อย่างนี้สินะ อ๊อฟคนนี้ คิดอะไร อยากพูดอะไรก็พูดออกมาเลย ไม่สังเกตบ้างเลยเหรอว่าคนที่โดนถาม และคนที่เกี่ยวข้องจะรู้สึกอย่างไร ผมเหลือบตาไปมองนายเต้ที่นั่งโกรธหน้าแดง หรือเขินกันแน่นะ
“ว่าไงครับคุณเท่ห์ จะโกหกอาจารย์ ผู้ช่วยให้เผด็จศึกได้สำเร็จเหรอครับ” โห มีทวงบุญคุณด้วย ผมไม่น่าหลวมตัวจริงๆเลยครับ
“อ๊อฟ มึงจะรู้ไปทำไม หือ คุณเท่ห์ไม่ต้องบอกนะครับ อย่าไปบอกมัน” เหมือนนายเต้จะทนไม่ได้ที่โดนเพื่อนสืบเรื่องแบบนี้ เลยตะโกนมาจากมุมโซฟาที่นั่งอยู่ พูดไปมันก็อายไปนะครับนั่น ผมรู้หรอกหน่า
“มึงเงียบไปเลยยัยเต้ ชั้นคุยกับศิษย์รักชั้น” ตอนนี้ผมกลายเป็นศิษย์รักของอ๊อฟไปแล้วเหรอครับเนี่ย
“ว่าไงครับคุณเท่ห์ ห้ายกเหรอครับ”
“มึงจะบ้าเหรออ๊อฟ ห้ายกก็ตายกันพอดี มานั่งเงียบๆข้างกูนี่มา” ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร นายเต้ก็ร้อนตัวขึ้นมาทันทีครับ
“ไม่ห้า ก็สาม ใช่มั๊ยครับคุณเท่ห์” ดูเหมือนอ๊อฟจะไม่สนใจคำตอบจากนายเต้เลยครับ ยังดิ้นรนรบเร้าจะเอาคำตอบจากผมให้ได้
“กูบอกว่าไม่ใช่ มึงจะอยากรู้ไปทำไม” เสียงดังมาจากข้างหลังอีกแล้วครับ คราวนี้อ๊อฟสวนกลับทันควัน
“ก็กูอยากรู้ มึงจะทำไม กูไม่ได้ถามมึง”
“ยกเดียว ... พอใจยัง” นั่นไงครับ ผมสบายเลย ไม่ต้องตอบอะไร นายเต้มันก็เฉลยออกมาเองหมดแล้ว ให้มันได้อย่างนี้สิ
“อิอิ สุดท้ายก็หลุดออกมาจนได้นะยัยเต้ ... หล่อนนี่มันจุ้นจ้านจนได้ดีจริงๆ ชั้นหาได้ถามหล่อนไม่ ก็ยังกระเสือกกระสนตอบแทนสามี ชั้นละปลื้มอกปลื้มใจแทนคุณเท่ห์จริงๆ ใช่มั๊ยครับคุณเท่ห์ ใช่มั๊ยครับ !!! ” อ๊อฟหันไปพูดกระแนะกระแหนเสร็จนายเต้ แล้วจึงหันมาถามผมอีกที
“เอ่อ ...จะให้ชั้นตอบยังไงดีละ คนนึงก็..” ผมกำลังติดสินใจอยู่ครับ ว่าจะเห็นด้วยกับใครดี เพราะถ้าเห็นด้วยกับอ๊อฟ เท่ากับว่านายเต้ แต่ถ้าเห็นด้วยกับนายเต้ ก็เนรคุณอาจารย์ พูดไปหันหน้าไปทางอ๊อฟ
“อาจารย์ผู้มีคุณ” ผมพูดไปทางหน้าอ๊อฟ อ๊อฟยิ้มร่าออกมาอย่างมีชัย
“อีกคนก็...” คราวนี้ผมหันไปมองนายเต้ ที่นั่งอยู่ที่เดิม คราวนี้มีหยิบน้ำมาดื่มแก้โกรธ (หรือเขิน)ด้วย ... ถ้าตอบไม่ดีน้ำขวดนั้นมีสิทธิ์บินมาโดนหัวได้ ... ดูสายตามันก่อนสิ อาฆาตซะขนาดนั้น
“อีกคนก็อะไรคุณเท่ห์” อ๊อฟเร่งให้ผมพูดต่อ
“เฮ้อลำบากใจจริงๆ คนนึงก็อาจารย์ อีกคนก็ เมีย !!!! ” ผมพูดไปพร้อมกับเอามือกุมขมับ
“พรูดดดดดดดดด !!!!!” ในวินาทีเดียวกันกับประโยคสุดท้ายจากปากผมจบ นายเต้พุ่งน้ำออกมาเป็นทางเลยครับ ดีนะที่นั่งไกลจากคนอื่น จึงไม่โดนใคร
“ยัยเต้ หล่อนเล่นอะไรพิเรนทร์อีกแล้วเนี่ย” อ๊อฟเห็นสถานการณ์จึงหันไปดุอย่างไว
“คุณว่าอะไรนะคุณเท่ห์ ผมเป็นอะไรนะ” นี่มันโกรธหรือมันเขินครับเนี่ย ผมเดาอารมณ์ไม่ถูกเลย แล้วเมื่อกี้ผมพูดไรผิดไปละ
“แหม อิดอก ผัวมึงเรียกมึงว่าเมียผิดตรงไหนละ ทำเป็นซึนเดเระ อย่ามาทำแอ๊บแบ๊วตีขิมแถวนี้ พวกตีฉิ่งอย่างชั้นดูออกนะ ว่าแต่คุณเท่ห์เป็นคนรุกเหรอครับ เริ่ดมากก” จากประเด็นสามี ภรรยา เข้าสู่ประเด็นรุก รับเสียแล้วครับ เพราะเมื่ออ๊อฟ หันไปเทศน์ยกใหญ่ให้กับนายเต้ ก็หันมาชื่นชนในฝีมือผม ผมจะให้ทำไงละครับ ก็ได้แต่ยิ้มรับไป
“พอเลยทั้งสองคน เลิกคุยเรื่องอะไรก็ไม่รู้ได้แล้ว เจเจอยู่ไม่อายบ้างหรือไง อ๊อฟด้วยมึง แต่ละเรื่องนะ สรรหามาคุยกันในโรงพยาบาล” นายเต้เริ่มไม่สนุกด้วยแล้วครับ มันเดินไปเอาไม้ถูพื้นในห้องน้ำมาเช็ดน้ำที่กระเด็นจากปากมัน ผมเห็นมันจริงจังแบบนั้นก็เงียบเลยครับ หันหน้าไปมองอ๊อฟ เห็นมันทำปากขมุบขมิบ ประมาณว่า “แหม แม่นังคนดี” ผมก็อดตลกกับพฤติกรรมนั้นไม่ได้
“ขำอะไรคุณเท่ห์” สายไปแล้วครับ จะเก็บอาการหน่อยคงไม่ทันแล้ว เพราะนายเต้เห็นผมหลุดขำออกมา มันทำหน้าบึ้งเลยครับ
“เปล่านะ ชั้นขำอ๊อฟ ชั้นไม่ได้ขำนาย” ต้องแก้ตัวก่อนครับ ... ไม่สิไม่ได้แก้ตัว ผมขำอ๊อฟจริงๆ
“ไม่รู้แหละ ผมว่าคุณขำผม คุณไม่ต้องมาแก้ตัวเลย” เอาแล้วไงครับ มีงอนแล้วแน่ๆ งานเข้าอีกแล้วกู
“อุ๊ยตาย ว๊ายกรี๊ด ไม่อยากอยู่เวลานี้แล้ว ไม่ไหวๆ คนเค้าจะเอา อย่าหามคานเข้าไปแทรก ชั้นว่าชั้นไปก่อนดีกว่า พอดีมีเดทกับหนุ่มคนใหม่ จะไปดูหนังที่พารากอน ไม่อยากอยู่ดูหนังสดแถวนี้ ไปก่อนนะจ๊ะยัยเต้ ไปก่อนนะครับคุณเท่ห์” จู๋ๆ อ๊อฟคิดจะไปก็พูดพร่ำล่ำลาเสร็จก็ออกไปทันที ผมละงงกับสุภาษิตของอ๊อฟจริงๆ แต่ตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าสงสัยจะงอนจริงๆแล้วละครับ
“อะไรกันเรื่องแค่นี้งอนชั้นเหรอ” ผมว่ามันเรื่องเล็กมากเลยนะครับ
“เรื่องแค่นี้เองเหรอครับ คุณเท่ห์มองว่าเรื่องที่เรา เอ่อ ... เรื่องอย่างว่ามาคุยเล่นๆกัน มันดูเป็นเรื่องธรรมดาเหรอครับ ใช่สิ คุณมันคนกระทำนิ ผมมันคนถูกกระทำ ย่อมเสียหายมากกว่าคุณ” เรื่องราวมันชักจะไปใหญ่โตแล้วครับ ไม่คิดว่านายเต้จะคิดมากขนาดนี้ ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปหามัน มันเหมือนจะร้องนะนั่น พอผมเดินไปหามันก็หันหลังให้
“ไม่เอาหน่า นายก็รู้ว่าอ๊อฟมันแหย่เล่น ชั้นก็ไม่ได้คิดอะไรด้วย ชั้นไมได้ตั้งใจเอาความรู้สึกของนายมาทำร้ายจริงๆนะ สาบานให้ตายเถอะ” ผมพูดไปพร้อมกับเอามือสวมกอดนายเต้จากด้านหลัง โอบกอดมันไว้
“ไม่รู้หละ ทีหลังอย่าคุยเรื่องแบบนี้อีกนะครับ ผมไม่ชอบ แล้วทีหลังก็หัดตอบเองซะบ้าง อย่าให้ผมตอบให้ซะทุกอย่าง ผมก็อายเป็นเหมือนกันนะครับ” ตอนนี้มันคงอารมณ์ดีขึ้นแล้ว สังเกตได้จากน้ำเสียงที่ดูจะแข็งน้อยลง แต่ของผมนั่นสิครับ กำลังแข็งมากขึ้น ...
“ครับ ต่อไปผมจะตอบแทนเมียผมทุกอย่างเลย จริงๆนะครับ” ผมพูดไปพร้อมกับหอมแก้มมันไปหนึ่งฟอดใหญ่
“คุณเท่ห์ มาหอมแก้มผมทำไม แล้วมาเรียกผมเมียอีก เอาใหญ่แล้วนะคุณ” นายเต้โวยวายใหญ่ครับ หันตัวมาจะดุผม แต่ก็ยังอยู่ในอ้อมกอดของผมอยู่ ไม่ปล่อยให้หลุดหรอก
“เจเจ ...”
“ต็อก !!!” เสียงนายเต้เรียกชื่อเจเจและก็ตามมาด้วยเสียงไม้ถูพื้นหลุดมือ เอาแล้วสิครับ เจเจตื่นแล้วเหรอเนี่ย
“อ้าวเจเจ ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ครับลูก” ผมหันไปก็เห็นเจเจนั่งตาแป้วอยู่แล้วครับ ไม่รู้จะเห็นอะไรบ้างเนี่ย เอ ... เอามือที่กอดนายเต้ลงก่อนดีกว่า
“เจเจตื่นตั้งแต่ที่ป้อกอดเพ่เต้ของเจเจแล้วละครับ แล้วยังเห็นด้วยนะ ว่าป้อแอบหอมแก้มเพ่เต้” เจเจพูดพร้อมกับหันหน้ามองมาทางผม แล้วก็สะบัดหน้าหนีเมื่อพูดจบ เอาแล้วไงครับ เมียงอนเสร็จ ลูกงอนต่อ ทำไงดีกู
“ไม่มีอะไรหรอกครับเจเจ พ่อเค้าแค่ล้อเล่นกับพี่เต้เอง ไม่มีอะไรจริงๆนะครับ” นายเต้เข้าไปหาเจเจนั่งลงที่เก้าอี้ และคุยกับเจเจพร้อมกับเอามือลูบหัวไปมา
“จริงหราคับเพ่เต้ ป้อไมได้แกล้งเพ่เต้ใช่มั๊ยครับ ถ้าป้อแกล้งเพ่เต้บอกเจเจนะคับ เจเจจะจัดการให้” เอ๊ยย อะไรกันวะเนี่ย ตกลงผมไปยุ่งพี่เลี้ยงมันไม่ได้ใช่มั๊ยเนี่ย ... ไอ้ลูกชายตัวแสบ
“ครับๆ ถ้าพ่อเจเจทำอะไรพี่เต้นะ พี่เต้จะมาบอกเจเจคนแรกเลย แต่พี่ว่า เค้าคงไม่กล้าทำอะไรพี่หรอก” นั่น ทั้งพี่เลี้ยง ทั้งลูกชาย ไม่สิ ต้องเรียกว่า ทั้งแม่ใหม่และลูกชายของผม เข้ากันดีเหลือเกิน นี่เจเจจะหวงพี่เลี้ยงมันมากกว่าพ่อมันอีกนะเนี่ย
“แล้วเจเจเป็นยังไงบ้างลูก ยังปวดหัว ตัวร้อนอยู่มั๊ยครับ” ผมเดินเข้าไปหาเจเจบ้าง โดยยืนอยู่ข้างๆกับนายเต้นั่ง แล้วเอามือไปกุมหน้าผากของเจเจวัดไข้
“เจเจยังตัวร้อนมั๊ยคับป้อ” เจเจถามผมด้วยหน้าสงสัย
“อืม พ่อไม่รู้เหมือนกันสิว่าร้อนหรือเปล่า”
“ไหนผมลองตรวจดูหน่อยซิ” เป็นนายเต้ที่พูดพร้อมกับเอามือมาทาบบนหน้าผากของเจเจโดยที่ยังมีมือผมอยู่ด้วย ผมว่าแค่มือผมกับมือนายเต้ตอนนี้ ปิดหน้าเจเจเกือบมิดแล้ว
“ลดลงไปเยอะแล้วนะครับ แต่ก็ยังสูงอยู่” นายเต้พูดพร้อมกับจะเอามือออก แต่ผมก็เอามือผมไปจับเอาไว้ เจเจยิ้มใหญ่เลยครับ แล้วผมก็จับทือนายเต้อีกข้างนึงมาให้จับหน้าผากผม ตอนนี้เราจับกันเป็นสามเหลี่ยมเลยครับมือผมข้างนึงจับมือนายเต้อยู่บนหน้าฝากเจเจ อีกข้างนึงก็จับมือนายเต้อยู่บนหน้าผากผม
“เล่นอะไรของคุณคุณเท่ห์” นึกแล้วครับ ว่าจะต้องโดนด่า
“วัดไข้ให้ชั้นหน่อย ชั้นไม่สบายหรือเปล่า” อิอิ มีความสุขจังเลยนะครับเนี่ย เวลาได้อ้อนนายเต้แล้ว
“ป้อไม่สบายด้วยเหรอคับ ติดไข้จากเจเจไปหรือเปล่า” เจเจเอามือของผมที่หน้าผากออก แล้วเอามือเล็กๆของเจเจมาจับที่หน้าผากผมแทน ผมถึงกับต้องย่อตัวลงเพื่อให้เจเจแตะหน้าฝากถึง
“ไม่ร้อนนี่ครับ เจเจร้อนกว่าอีก” เจเจพูดพร้อมกับเอามืออีกข้างแตะหน้าผากตัวเอง
“จะไปร้อนได้ไงละเจเจ ก็พ่อเจเจนะสำออย ปล่อยมือผมได้แล้วคุณ” เรื่องไรผมจะปล่อยละครับ จับมือไว้อย่างนี้อุ่นดี เจเจไม่สงสัยอะไรด้วย
“จะไม่ปล่อยใช่มั๊ย ... นี่แหนะ”
“โอ๊ยยย” เจ็บเลยครับ ก็มันยกมือขึ้นมาตีหน้าผากผมเลย เจเจเห็นแล้วขำใหญ่เลย
“สมน้ำหน้า ป้อโดนเพ่เต้ตี” ดูครับ ยังมีหน้ามาสมน้ำหน้าพ่ออีก เจเจนะ
“ดูให้หน่อยสิ แดงหรือเปล่า เจ็บนะเนี่ย” ผมเริ่มหันไปอ้อนคนที่ทำให้ผมต้องเจ็บหน้าผากครับ
“เรื่องอะไรละ เจเจ ดูให้พ่อเจเจหน่อยสิ หมดหล่อแน่ไคราวนี้” นายเต้พูดเสร็จก็ลุกเดินออกไปด้านหลังคงกลับไปที่โซฟา
“มาครับป้อ เจเจดูให้ โห แดงมากๆเลยอ่าคับ มามะ เดี๋ยวเจเจเป่าให้ โอม เพี้ยง หายนะคับ หายนะคับ” ผมละอดยิ้มไม่ได้กับท่าทีของเจเจตอนนี้ ที่เอามือลูบหน้าผม พร้อมกับเป่าปาก หน้าที่ดูจริงจังนั่นอีก
“ตกลงใครไม่สบายกันแน่ครับเนี่ย เป็นพ่อ หรือลูกกันแน่ครับ พี่เลี้ยงงหมดแล้ว ว่าจะดูแลใครดี” นายเต้เดินมาพร้อมกับส้มเขียวหวานที่ปอกเสร็จแล้วในมือ คงจะปอกมาป้อนเจเจ
“ก็ดูแลทั้งสองคนเลยไงครับ” ตอนนี้ผมจับมือของนายเต้ขึ้นมาแถวบริเวณปากครับ มองหน้าของนายเต้ที่เหมือนจะตกใจกลัว ดูมันจะพะวงภวังค์เหลือเกิน หันหน้ามองเจเจ แล้วก็หันมามองผม เจเจก็ทำหน้างงครับ ว่าผมจะทำอะไร ผมเริ่มขยับมือของนายเต้เข้ามาเรื่อยๆๆ
เรื่อยๆๆ
“คุณเท่ห์....อย่า”
ไม่ทันแล้วละครับ ห้ามช้าไปแล้วนายเต้ อารมณ์มันพาไปแล้ว
“หวานจัง ....
ซื้อมาจากไหนเหรอ ส้มนี่” ฮ่าๆๆ สะใจหน้านายเต้ตอนนี้มากเลยครับ มันคิดว่าผมจะทำอะไรมันเหรอ เหวอเชียว ...
“ป้อ !!!! นั่นมันส้มของเจเจ เพ่เต้ปอกให้เจเจกิน ป้อแย่งเจเจอีกแล้วอ่า” ไอ้ตัวโตตรงหน้าผมยังตั้งหลักไมได้ครับ คงจะตกใจน่าดู ไอ้ตัวเล็กจอมหวงของคนนี้เลยทวงเอาส้มใหญ่เลย
“โอเคๆครับ เดี๋ยวพ่อไปเอามาปอกให้ใหม่นะครับ ก็มันอร่อยนี่ครับ หวานเจี๊ยบเลย ใช่มั๊ยนายเต้” ยังไม่หายตกใจเลยครับ อย่างนี้จูบแกล้งหน่อยดีกว่า อิอิ
แต่...
“ขอโทษนะคะ อาหารเที่ยงมาแล้วค่ะ” เอ่อ ... ดีนะครับ ที่ยังไมได้ทำไรลงไป ไม่งั้นนายเต้ได้ฆ่าผมแน่ๆ
“อ๋อครับ ขอบคุณมากครับคุณพยาบาล” นายเต้ตั้งตัวได้ เดินไปลากรถเข็นอาหารมาจากคุณพยาบาล ที่เหมือนกับจะอึ้งๆอะไรนิดหน่อย กับการกระทำของพวกเราสามคน
ผมหันไปมองเจเจยิ้มใหญ่เลยครับ เห็นพยาบาลน่ารักแบบนี้
“พี่พยาบาลคนสวยคับ เจเจจะกลับได้วันไหนคับ” นั่นไงครับ ออกลายเจ้าชู้แต่เด็กแล้วลูกผม
“ไหนค่ะ หายไข้หรือยัง ที่จะรีบกลับบ้าน” คุณพยาบาลเดินเข้ามาดูอาการไข้ของเจเจครับ
“เดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักนะคะ จะได้กลับบ้านไวๆ” พยาบาลสาวสวยพูดไปพร้อมกับลูบหัวเจเจเล่น
“งั้นเจเจอยากหายช้าๆ แล้วครับ เจเจจะได้อยู่เป็นเพื่อนพี่พยาบาล” เอ .... ไอ้นิสัยแบบนี้เอามาจากใครกันนะ
“แบบนั้นเลยเหรอจ๊ะ ... ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวคุณหมอจับฉีดยาเอานะคะ พี่ไปก่อนนะจ๊ะ ... เดี๋ยวบ่ายๆคุณหมอจะมาตรวจอาการอีกครั้งนะคะ” คุณพยาบาลพูดกับเจเจเสร็จ ก็หันมาพูดกับผม แล้วหันไปจับสายน้ำเกลือของเจเจ เค้าจับกันทำไมนะ สังเกตหรือไงว่าน้ำเกลือหมดหรือยัง ... แล้วก็เดินออกไป
“เจเจครับ มาทานข้าวกัน มีข้าวผัดของโปรดเจเจด้วย แล้วนี่มีไส้กรอก มีต้มจืดด้วย น่ากินทั้งนั้นเลยมามะครับ” นายเต้เข็นรถอาหารมาที่เตียง พร้อมจะป้อนข้าวให้เจเจ
“ป้อครับ นี่อะไรกัดป้อเท่ห์เหรอครับ ที่คออ่า” จู่ๆ เจเจก็มาสังเกตคอผมครับ ผมก้มลงดู รอยแดงนี่มัน...
“เอ่อ ลิงครับ ลิงมันกัด” ผมพูดไปพร้อมกับมองหน้านายเต้ไป ที่ตอนนี้ก้มหน้างุดๆ กับอาหารของเจเจ
“ลิงหราคับ ป้อไปทำอะไรลิงถึงกัดได้ละครับ” เจเจยังไม่หายสงสัย พร้อมกับเอามือมาลูบๆตรงคอผม
“ก็ลิงมันน่ารัก น่าฟัด พ่อฟัดมัน มันเลยกัดพ่ออ่าครับ” ผมพูดไปยิ้มไป มองหน้านายเต้ไป ที่เอาแต่ก้มอยู่แบบนั้น
“พ่อนี่นะ ไปเล่นกับลิงทำไมไม่รู้ ใช่มั๊ยเพ่เต้ ดูสิเป็นรอยเลย” เจเจหันไปถามนายเต้ และก็หันมาเล่นรอยแดงนั้นอีกที
“ทานข้าวกันเถอะเจเจ ปล่อยพ่อเจเจกับรอยแดงนั่นเถอะ สมน้ำหน้า ชอบรังแกคนอื่น โดนซะบ้าง” นายเต้พูดพร้อมกับเดินแทรกผมเพื่อจะมาป้อนข้าวเจเจ
“หลีกหน่อยสิคุณ ผมจะป้อนข้าวให้เจเจ” เมื่อแทรกเข้าไปได้ก็หาเรื่องให้ผมไปอื่น
“ทำไมละ นายก็นั่งบนตักชั้นก็ได้ แล้วป้อนข้าวเจเจ” วันนี้ไม่รู้เป็นไร ผมละมีความสุขจริงๆ ที่ได้แกล้งนายเต้
“ไม่เอาคุณ ออกไปเลยนะ อย่ามาเล่นอะไรแบบนี้ ผมไม่ชอบ ดู เจเจมองใหญ่แล้ว” นายเต้หันมากระซิบกระซาบกับผม แต่ผมจะสนเรอะ
“เจเจครับ ให้พ่อช่วยป้อนข้าวด้วยนะ พ่อไม่เจอเจเจมาหลายวัน พ่อคิดถึ๊ง คิดถึง” อ้อนทั้งลูก อ้อนทั้งเมีย มีความสุขกว่าสิ่งอื่นใด
“ไม่เอาอ่า ให้เพ่เต้ป้อนคนเดียวพอ พ่อไปนั่งอื่นก่อนสิ เพ่เต้จะได้นั่งป้อนข้าวเจเจ”
“แป่ววว” โห ลูกชายตู ไม่รักกันเลย ดูทำหน้าซีเรียสซะ เออ ไปก็ได้เว๊ย
“ไปสิคุณ ผมจะนั่ง” นายเต้หันมาพูด พร้อมยิ้มเยาะเย้ยที่ผมโดนเจเจไล่
ผมเดินมานั่งเล่นที่โซฟาแทน ปล่อยให้ลูกชายกับแม่ใหม่ได้อยู่ด้วยกัน อิอิ คิดไปโน่นแล้วเรา อย่างน้อยเจเจมันก็รักนายเต้ไม่แพ้เราเหมือนกัน แต่ถ้าเจเจรู้ว่านายเต้จะมาเป็นแม่ใหม่ มันจะรับได้หรือเปล่านะ แต่ตอนแรกมันต้องสงสัยแน่ๆ ว่านายเต้จะเป็นแม่ได้เหรอ ??
ผมมองนายเต้ป้อนข้าวเจเจ เจเจก็ชวนคุย โม้เรื่องที่ได้ไปเที่ยวดิสนี่ย์แลนด์ไป นี่ที่ไม่สบายเพราะไปเที่ยวที่นี่แน่ๆ เจเจคงจะหายป่วยในอีกไม่ช้า ได้ยาดีเป็นพี่เลี้ยงคนนี้ซะอย่าง
“คุณเท่ห์ คุณเท่ห์ครับ ทานข้าวเที่ยงครับ” ผมได้ยินเหมือนมีเสียงคนมาเรียกผม
“อ้าว นายเต้ นี่ชั้นหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่” นอนไปยังไม่รู้ตัวเลยครับ ว่าหลับตั้งแต่ตอนไหน
“ก็ตั้งแต่ตอนที่ผมป้อนข้าวเจเจแล้วครับ” ผมคงเพลียมากๆ เพราะเมื่อคืนยังไม่ได้นอน แถมเสียแรงอีก
“แล้วเจเจหลับแล้วเหรอ” ผมพูดพร้อมกับมองไปที่เตียง ที่เห็นเจเจหลับไปแล้ว
“หมอมาตรวจ กินยา แล้วก็หลับไปแล้วครับ คุณเท่ห์มาทานข้าวกันเถอะครับ ผมลงไปซื้อมาให้แล้ว” นายเต้พูดพร้อมกับเดินไปที่โต๊ะที่วางอาหารไว้สองสามอย่าง
“ทำไมมองหน้าผมอย่างนั้นละครับ อาหารไม่อร่อยเหรอครับ” นายเต้ถามผมขึ้นมาในขณะที่เรานั่งทานข้าวอยู่ด้วยกัน
“อร่อยดิ แค่ชั้นรู้สึกดีมากไปหน่อย” ผมพูดไป พร้อมกับสายตาที่ยังมองนายเต้อยู่ ผมรู้สึกดีจริงๆ
“รู้สึกดีอะไรเหรอครับ นี่ครับทานเยอะๆ” นายเต้ถามกลับมา พร้อมกับตักผัดผักมาใส่จานผมให้
“รู้สึกดีที่มีนายอยู่ใกล้ๆไง รู้สึกดีที่นายรู้สึกดีด้วย และก็รู้สึกดีที่ได้รักนาย” นี่ผมพูดจากใจจริงนะเนี่ย
“อิ่มแล้วเหรอ” ผมถามขึ้นเมื่อเห็นนายเต้วางช้อนกับส้อมและเอาน้ำขึ้นมาดื่ม
“เปล่าครับ ผมจะอ้วก” มันพูดพร้อมกับทำท่าทางจะอ้วกมาทางผม
“อะไรว้า ... ชั้นพูดจริงนะเนี่ย นายนี่นะ จำไว้เลย ชั้นไม่พูดหวานด้วยแล้ว” ผมพูดไปก็งอนไปครับ ตักข้าวมากินๆๆ ยัดๆไป
“ก็ดีครับ ผมไม่ได้บังคับอะไรคุณอยู่แล้ว” โอ๊ยยย อยากจะบ้าตาย กูงอนอยู่เนี่ย ง้อกูหน่อสิ
“ง่ะ ไหงงั้นอ่า ชอบแบบหยาบคายหรือไง ชั้นพูดให้ดูก็ได้นะ” เค้าว่าผู้หญิงชอบคนเลวคงจริง นายเต้จะรวมอยู่ในประเภทนี้จะได้มั๊ยนะ
“พอเลยคุณ ทานๆไป ผมไม่สนุกด้วยแล้ว” นายเต้พูดพร้อมกับลุกขึ้น
“อ้าว จะไปไหนอ่า” ผมถามขึ้นทันที
“ถ้าผมนั่งตรงนี้ คนบางคนอาจแค่อิ่มใจ ไม่อิ่มกาย ผมขอไปแอบยิ้มคนเดียวหน่อย” นายเต้พูดพร้อมยิ้มกลับมาให้ผม เขินเว๊ย พูดมาแบบนี้ แล้วมันก็เดินออกจากห้องไป สงสัยไปเดินย่อย แล้วคิดว่าพูดมาแบบนี้ ผมยังจะหิวข้าวอีกเหรอ เฮ้อ ...
ผมทานข้าวเสร็จนายเต้ก็ยังไม่มาซักที จะออกไปตามก็กลัวเจเจตื่นมาแล้วไม่เจอใคร จะร้องไห้อีก โทรไป มือถือดันวางอยู่ในห้องอีก จะไปไหนของเค้านะ
เอ๊ะเสียงคนเปิดประตู
“เต้” ผมเรียกทันทีเมื่อประตูห้องเปิดขึ้นมา
“อะไรมึง กูเอง แม่งเพ้อใหญ่” ไม่ใช่นายเต้ครับ กลับเป็นไอ้เวย์ เพื่อนรัก แต่ศัตรูหัวใจ
“มึงเองเหรอ นึกว่า..” เห็นหน้ามันตอนนี้แล้วหงุดหงิดครับ
“นึกว่าน้องเต้หรือไง มึงอย่าให้มันมากมาย กูจีบก่อน อย่าออกตัวนอกหน้ากู” นั่น เอาแล้วครับ ไอ้ขี้หวงไม่รู้เรื่องอะไร
“แล้วไงวะ ออกตัวก่อน จีบก่อน แต่..... กูได้ก่อน” ผมพูดกับมัน โดยเน้นที่ประโยคหลังให้มันได้ยินดังๆชัดๆ
“อะ อะไรนะ มึงพูดว่าอะไรนะไอ้เท่ห์” ตอนนี้ไอ้เวย์โกรธลมออกหูแล้วครับ เอามือมาดึงคอเสื้อผมใหญ่
“กูรู้มึงได้ยินแล้ว อย่าให้กูย้ำให้มึงเจ็บใจเล่นเลย ปล่อยเสื้อกูได้แล้ว เสื้อกูยับหมดแล้ว” ตอนนี้ผมตลกหน้ามันมากครับ มันจะเอาเรื่องผมจริงๆนะนั่น แต่ยังไงมันก็ไม่ทำไรผม ด้วยเรื่องของผู้หญิงหรอก
เอ๊ยยย แต่นี่ไม่ใช่ ไม่แน่ก็ได้ ชักกลัวๆแล้วไง
“ทำอะไรกันเหรอครับ” เป็นนายเต้ที่เปิดประตูมาเจอไอ้เวย์กำลังดึงคอเสื้อผม
“อ๋อ เปล่าครับ น้องเต้ ทักทายกันนิดหน่อย แล้วน้องเต้ไปไหนมาเหรอครับ” ไอ้เวย์รีบปล่อยคอเสื้อผม แล้วหันไปทางนายเต้ ทำท่าอย่างกับไม่เกิดอะไรขึ้น ผมจัดเสื้อให้เข้าที่เข้าทาง
“ผมออกไปเดินย่อยอาหารมานะครับ คุณเวย์มานานแล้วเหรอครับ” นายเต้พูดทักพร้อมกับเดินมานั่งที่โซฟา ผมนึกขึ้นได้ว่ายังมีร่องรอยของเมื่อคืนอยู่ที่ตัวผม ผมเลยพยายามให้เสื้อจัดอยู่ในที่ๆ ไอ้เวย์สามารถมองรอยตรงคอนั้นชัดเจนขึ้น จะได้รู้ดำ รู้แดง
“พี่เพิ่งมาครับน้องเต้ พอดีพี่เข้าไปเคลียร์งาน ที่จริงพอรู้ข่าวว่าเจเจกลับมาแล้วไม่สบาย พี่อยากจะยกเลิกงานแล้วมาเยี่ยมเลยนะครับเนี่ย น้องเต้เข้าใจพี่ใช่มั๊ยครับ” เป็นเอามากไอ้เวย์ ผมเป็นพ่อเจเจมึงยังไม่บอกอะไรผมเลย ตอนนี้ผมกับไอ้เวย์นั่งอยู่คนละข้างกับนายเต้บนโซฟาตัวเดียวกันแล้วครับ
“ไม่เป็นไรครับคุณเวย์ เจเจไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว” นายเต้ตอบไป ที่จริงน่าจะเป็นผมนะที่ควรตอบ
“นี่น้องเต้กินข้าวแล้วเหรอ นี่พี่ว่าจะ.... เอ่อ จะรับไปทานด้วย” ไอ้เวย์พูดไป เหมาะเจาะกับที่มันหันหน้ามาทางผม ผมเลยเอามือลูบตรงรอยนั่นหน่อย มันเห็นพอดีเลยครับ อึ้งไปเลย ก่อนที่จะพูดจบ
“เสียดายจังเลยครับ ไม่งั้นมื้อนี้มีเจ้ามือเลี้ยงอีก” นายเต้คงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับไอ้เวย์ เลยยังชวนคุยปกติ
“ใช่ครับ ใช่ ..... เอ่อ น้องเต้ครับ พี่ขอเวลาแป๊บนึงนะครับ” มันพูดเสร็จก็เดินมาลากมือผมไปเลยครับ เปิดประตูออกมานอกห้องด้วย จะต่อยผมมั๊ยนี่
“อะไรของมึง ลากกูมาข้างนอกทำไม” ผมถามเลยครับ ทั้งๆที่พอรู้แล้วว่าเรื่องอะไร
“มึงจะหาเรื่องกูใช่มั๊ยไอ้เท่ห์ มึงนี่นะ รู้ก็รู้ว่ากูชอบน้องเต้ ดันแทงข้างหลังกูซะงั้น” ไอ้เวย์พูดไปพร้อมกับเอามือยันกำแพงไว้ ตอนนี้ผมชักไม่สนุกแล้วสิครับ บรรยากาศเริ่มตึงเครียดแล้ว นี่ผมแค่แหย่เล่นเอง เฮ้ออ
“เอ๊ย กูขอโทษวะ ถ้ากูบอกว่าไมได้ตั้งใจ มันคงไม่ใช่ เพราะคนนี้กูตั้งใจจริงๆ” ผมเอามือไปตบบ่ามันครับ ผมว่าผมก็ผิดนั่นแหละครับ รู้ทั้งรู้ว่าไอ้เวย์มันชอบ แต่กลับแย่งจีบมันซะงั้น
“กูมันก็เหมือนเดิม แพ้มึงตลอด ตอนกูจีบหญิง ก็จีบจิ๊บแพ้มึง พอกูจะมาชอบผู้ชาย มึงยังตามมาจีบ แล้วชวดไปอีก นี่กูจะหาแฟนยังไงดีวะเนี่ย” ตอนนี้เหมือนมันจะเครียดขึ้นมากกว่าเดิมแล้วครับ ผมก็ยิ่งเครียด เพราะที่มันพูดมาถูกหมดทุกอย่าง ผมกับมันแย่งกันจีบจิ๊บ แต่เป็นผมที่ได้หัวใจจิ๊บมา
“กูถามมึงจริงๆนะไอ้เท่ห์ มึงรักน้องเต้จริงๆใช่มั๊ย มึงไม่ได้หลอกแดกน้องเค้าใช่มั๊ย” ตอนนี้มันหันหน้ามาถามผมหน้าซีเรียสแล้วครับ
“มึงเป็นเพื่อนกูมากี่ปี มึงเคยเห็นกูล้อเล่นกับเรื่องความรักมั๊ย จิ๊บคือผู้หญิงคนแรกที่กูรัก แล้วไง และกูก็ได้แต่งงานด้วย เต้เช่นกัน เต้จะเป็นผู้ชายคนเดียวที่กูจะรัก และกูจะไม่มองผู้ชายคนไหน ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่เต้” ผมตอบมันไปด้วยหน้าที่จริงจัง
“งั้นก็ดี ถึงกูมาก่อน กูก็คงไปก่อน ยังไงคำว่าเพื่อนของกูกับมึง มันก็ไม่เคยขาดเพราะเรื่องนี้ ความรักที่กูมีให้กับจิ๊บก็เหมือนกัน มันไม่เคยไปไหน กูก็ให้กับเจเจหมดแล้ว ความรักที่กูมีต่อน้องเต้ กูก็จะเก็บมันไว้ กูจะไม่ลืมมัน มึงคงไม่ว่าอะไรกูใช่มั๊ย ถ้ากูจะคิดแบบนี้” ไม่ว่ายังไงไอ้เวย์เพื่อนผมคนนี้ ก็ยังเป็นเพื่อนรักของผมคนเดิมจริงๆครับ มันพูดกับผมเรื่องนี้จริงจังเหมือนกับที่เคยพูดกับผมในกรณีจิ๊บไม่ผิด
“กูจะว่าอะไรมึงได้ละ ตอนรักยังห้ามกันไม่ได้ ห้ามรักก็คงห้ามกันยากเหมือนกัน กูขอโทษมึงอีกครั้งนะ สำหรับเรื่องของจิ๊บ และก็เรื่องของเต้ด้วย ... กูขอโทษจริงๆ” ผมไม่รู้จะพูดคำอะไรออกไปได้ดีกว่าคำนี้แล้วสินะครับ นี่ผมได้ทำร้ายจิตใจเพื่อนผมคนนี้มา 2 ครั้งแล้วสินะ
“มึงเลิกพูดคำว่าขอโทษเถอะ เอาเป็นขอบใจแล้วกัน อย่างน้อยฟังแล้วเหมือนไม่มีคนผิด แถมดูกูยังเป็นคนดีอีก” มันพูดพร้อมกับยิ้มกลับมาให้ผม
“เออ ขอบใจวะ ขอบใจในทุกๆเรื่อง” ผมพูดไปพร้อมกับเอามันมากอดเบาๆหนึ่งครั้ง แล้วคลายออก
“กูกลับก่อนนะ พอดีคิดขึ้นได้ว่ามีงาน ฝากบอกเจเจว่าหายไวๆนะ แล้วก็ฝากลาน้องเต้ด้วย กูไปละ”
ผมรู้ครับว่ามันไม่ได้มีงานอะไร และถ้ามีก็คงไม่รีบขนาดจนไม่ได้ลานายเต้และอยู่พบเจเจ แต่มันคงจะไม่พร้อมจะพบนายเต้ในขณะนี้
ผมยืนมองไอ้เวย์เดินไปจนถึงจุดรอลิฟท์ มันหันมายิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนที่จะเข้าลิฟต์ไป ...
ไม่แปลกที่ผมจะเสียใจกับการกระทำครั้งนี้ และเช่นเดียวกัน ไม่แปลกที่ไอ้เวย์จะเสียใจกับความรู้สึกนี้ แต่อย่างที่ใครหลายคนเค้าบอก ว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ เมื่อรักไปแล้ว ก็ยากจะเลิกรัก การที่อีกคนรักตอบจึงไม่ใช่เรื่องของผมกับไอ้เวย์ แต่เป็นการตัดสินใจของนายเต้ ... ถือว่าผมโชคดีอีกครั้ง ที่คนที่ถูกเลือกเป็นผม
ไม่ว่าจะยังไง นอกเหนือจากเจเจ แล้ว ผมรักมันไม่แพ้นายเต้เลย ...
แค่คนละฐานะกัน .... ก็เท่านั้น ...
.................................
สงสารคุณเวย์ ... :m15:
เจอกันใหม่วัน พุธ พฤหัส ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร วันใดวันนึง ...
บาย
-
สงสารเวย์จัง
-
จุใจ เลย
ขอบคุณครับ
-
สงสารคุณเวย์ที่สุด :monkeysad:
-
คุณเวย์สู้ ๆ หาใหม่ ๆ o13
-
จิ้ม เดี๋ยวมาอ่านนะครับ..
(ชอบแฟนคนอื่น มันผิดไหม..)
-
แอบร้ายนะเนี่ยะคุณพ่อออออ กลัวเค้าไม่รู้ว่าตัวเองงาบน้องเต้ไปแล้ว
รีบแสดงหลักฐานเป็นการใหญ่ เจ้าเล่ห์โครต ๆ
-
อ้าวๆแล้วตกลงวันไหนทีจะเจอกันละคร๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20:
-
พี่เวย์มาดแมนมากกกกกกกกกกกก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ตามนั้นครับ จะรอ
-
สงสารคุณเวย์เน้อ เอาคุณเวย์มาคู่กับอ๊อฟล่ะกัน o13
-
แล้วคุณเวย์จาเปนไงต่อปาย??
-
:oo1:
-
คุณเท่ห์ก็หวานกับนายเต้ซะจนมดคงยั้วเยี้ยเต็มห้องคนไข้ (คนอ่านก็อิจฉาซะ)
โถ......คุณเวย์ อกหักสองครั้งสองครา
ไรเตอร์คนเก่ง ไรเตอร์คนดี ต้องหาคนดีๆ น่ารักๆ มาปลอบใจคุณเวย์นะ ไม่งั้นไม่ยอมด้วย
-
พี่เต้น่ารัก
คุณเทห์จอมหื่น
พี่อ๊อฟสุดยอดมาก
คุณเวย์เจ้าชายผู้อาพับ
เจเจน่ารักที่สุดรักเจเจที่สุด
-
ถึงกูมาก่อน กูก็คงไปก่อน
กร๊ากกกกกกก
:laugh:
หาคู่ให้พี่เวย์คนดิ
-
คุณเวย์ ช่างเป็นคนดีอะไรเช่นนี้
หาคู่น่ารัก ๆ ให้คุณเวย์กันเถอะครับ :impress2:
-
แมนมากค่ะพ่อเท่ห์ แบบนี้เอารางวัลพ่อและคนรักดีเด่นไปเลย
^^v
จริงจัง จริงใจแบบนี้ เป็นสุดยอดชาย(เมะ)ในฝันเลยค่ะ
-
ไรท์เตอร์จัดคู่ให้คุณพี่เวย์ด่วนน! o18
-
แอบสงสารพี่เวย์นะเนี่ย...ผิดหวังมาสองครั้งกับคน ๆ เดียวอีกต่างหาก
เฮ้อออออออออ...ความรักก็แบบนี้แหล่ะนะพี่เวย์มันบังคับกันยาก
เอาเป็นว่า...อีกหน่อยเด่วก็เจอคนที่เป็นคนของเราเองนั่นแหล่ะ
เพียงแต่ว่าตอนนี้เอาถังไปรองน้ำตาหน่อยมั้ย???? 55555555
เค้าล้อเล่นนะพี่เวย์นะ...โอ๋ ๆ ๆ ๆ ...มามะ เด่วเค้าปลอบใจเองนะ...อิอิ
ส่วนพ่อเทห์กะพี่เต้เนี่ย...หวานกันไม่เกรงใจมดแถวนั้นเลยนะว่าจะขนน้ำตาลกันทันมั้ย
แถมยังทำต่อหน้าต่อตาเจเจอีกต่างหาก...นี่ยังดีนะที่เจเจยังไม่ตีความไปไกลกว่านี้
ถ้าเจเจรู้ว่าอะไรเป็นอะไร...หวังว่าเรื่องมันคงจะไม่เลวร้ายลงไปหรอกนะ
เป็นกำลังใจและรอลุ้นตอนต่อไปนะฮะ XD
-
เดียวคุณเวย์ก็มีตัวจริงมาปราฎกแล้วใจเย็นๆนะคุณเวย์ :mc4:
-
สู้ ๆ ต่อไปคับพี่เวย์ สักวันต้องเป็นวันของพี่เวย์ :impress:
-
"คนนึงก็อาจารย์ อีกคนก็ เมีย"
อ๊ายยยย พูดตรงๆแบบนี้ เต้ก็เขินแย่ซิค่ะ :-[
น้องเจเจก็หวงคุณพี่เลี้ยงน่าดูเลย
สงสารพี่เวย์จังเลยอ่า
ไรเตอร์จัดคู่ให้พี่เวย์ด้วยนะค่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่า
+1เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ
-
สงสารคุณเวย์ :sad11:
-
หาคู่ให้คุณเวย์ด่วนค๊าบบบบบบบบบบบบบ :impress:
-
คิดถึงเจเจ
-
สงสารนายเวย์
พระเอกตัวจริง
writer จัดคู่ให้หน่อยนะ
+1
-
o18 คุรเท่ห์+เต้+เจเจ
:m15: คุรเวย์
:กอด1: ไรท์เตอร์
-
สงสารคุณเวย์จังเลย
ส่งมาให้เราปลอบใจดีกว่า อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ซึ้งอ่ะมิตรภาพของเพื่อน o18
-
love
-
^^
-
เหอๆ
ไม่นึกว่าคุณพี่เวย์
จะยอมเข้าใจอะไรง่ายๆแบบนี้นะเนี่ย
เหลือก็แต่นังชะนีกรดนี่แหละ
ทำไงดี
-
+1 :L2: :L2:
-
สงสารคุณเวย์จัง
เป็นกำลังใจให้ไรซ์เตอร์ด้วยครับ
-
คุณเวย์เป็นคนดีสักวันก็ต้องเจอคนดีๆเข้ามาค่ะ
เจเจี่หวงพี่เลี้ยงจริงๆเลย
ถ้ารู้ว่าเป็นแฟนป้าเท่ห์แล้ว เจเจจะเป็นไงนะ
-
จัดหาคู่ให้นายเวย์ด้วยน้า เป็นคนดีจริงๆ เสียสละเพื่อความรัก
แต่พ่อเทห์ของเจเจนี้ซิเจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวันจริงๆ
-
โถ่ๆๆ พ่อคุณ น่าเอ็นดูจิงอะไรจิง
มามะ มาอยู่ในอ้อมอกของอ๊อฟซะดีดี
ห้าๆๆ
-
เฮ้อออ...คุณเวย์เลยกลายเป็นเพื่อนพระเอกผู้เสียสละไปแล้ว...
อ๊อฟฟี่จะแรงไปมั้ยสำหรับคุณเวย์....เหอเหอ
-
คุณเวย์เป็นคนดีมากจริงๆๆค่ะ น่าสงสารเนอะ
ก็พ่อเท่ห์เค้าเล่นแย่งจีบคนที่คุณเวย์สนใจหมดเลย
แต่ไม่เป็นไรค่ะ คนดี...ต้องได้เจอคนดีดีแน่ๆค่ะ
-
สงสารคุณเวย์อ่ะ เอาน้องอ๊อฟไปได้มั้ยจ๊ะคุณเวย์ น้องอ๊อฟออกจะแรง+น่ารัก 555+
-
ตอนแม่ของเจเจก็แข่งกันจีบเหรอเนี่ย :เฮ้อ:
มาต่อเร็วๆน้า :bye2:
-
สงสารอาเวย์อ่ะ
เมื่อไหร่จะได้เจอรักแท้กับเขาสักทีนะ
สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ :L2:
-
สงสารคุณเวย์จังเลยค่า
ขอให้เจอคนที่ใช่ในเร็ววันนะคะ
-
สงสารเวย์อ่ะ
หาคู่ให้เวย์ด่วน!!!!!!
-
ตอนนี้คุณเวย์น่าสงสารนะ
-
ความรักมันบังคับกันไม่ได้ เมื่อเค้าสองคนตกลงกันได้ก้อไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปขัดขวาง คุณเวย์เป็นเพื่อนที่ดีของเท่ห์และเป็นลูกผู้ชายตัวจริงสำหรับความรักทั้งกับเต้และจิ๊บ
-
กลับมาแล้วครับ ... กับตอนพิเศษตอนแรกของเรื่อง ... โดยมีคุณเวย์เป็นคนเล่า ... ในมุมมองของคุณเวย์
ต้องมีคนถามว่าทำไมของอ๊อฟไม่ใช่ตอนพิเศษ ... เพราะตอนของอ๊อฟเล่าไป เนื้อเรื่องหลักยังดำเนินไป พอเล่าจบ เนื้อเรื่องหลักก็ต่อเลย
แต่ของคุณเวย์ เนื้อเรื่องหลักไม่ได้ดำเนิน
ดังนั้นมันคือ ตอนพิเศษ ... แฮะๆๆ (ไม่รู้จะอธิบายทำไม)
ขอให้ทุกคนมีความสุข
ตอนพิเศษ ... คุณเวย์ Say & Sad !!! ยกที่ 1
ผมขับรถออกมาจากโรงพยาบาลอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อนอะไร ไม่ได้แข่งกับเวลาตอนกลางวันที่หลายๆต่อหลายคนรีบขับรถกลับเข้าทำงานต่อในช่วงบ่าย แต่ผมกลับไม่อยากกลับไปทำงานแล้ว ... ผมเหมือนกำลังคิดอะไร แต่ก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ในหัวผมตอนนี้มีทั้งเรื่องราวเก่าๆ และเรื่องราวใหม่ๆเข้ามาในชีวิตเต็มไปหมด ผมจะเลือกคิดเรื่องใดก่อนดี
.
.
.
คงต้องเริ่มตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว ผมได้สอบเข้ามหาลัยแห่งนึงได้ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องดีใจ หรือแปลกใจอะไร เพราะฐานะอย่างผม สอบไม่ติดก็เรียนเอกชน แต่ในเมื่อติดก็อยากลองใช้สิทธิ์ของตัวเอง ด้วยบุคลิกที่เป็นคนไม่ค่อยจริงจังกับชีวิต เที่ยวเล่น เฮฮา ตามประสาเด็ก ม.ปลาย ถึงจะเข้ามหาลัยแล้วก็ตาม ก็ยังติดนิสัยนี้อยู่
วันนั้นเป็นวันรับน้องวันแรก ผมเดินเข้าไปนั่งต่อหลังผู้ชายคนนึง ที่กำลังก้มหน้ามองพื้น เหมือนคนขาดความมั่นใจในตัวเอง ทั้งๆที่คนอื่นๆก็เงยหน้าขึ้นมองรุ่นพี่ที่กำลังเต้นกันอย่างออกรส
“นี่ๆๆ นายๆ คิดไรอยู่” มันทำตัวน่าสงสัย จนผมอยากจะรู้ว่ามันไม่สนุกหรือไง
“อ่อ เปล่า” โกหกชัดๆ เห็นๆอยู่ว่าไม่มีอารมณ์ร่วมเอาซะเลย
“แล้วไม่สนุกเหรอ เราว่าสนุกออก ดูสิ พี่คนนั้นเต้นโคตรฮาเลย” ผมพูดไปพร้อมกับชี้พี่คนอ้วนท้วม เต้นท่าฮิบโปอย่างสมจริงสมจัง
“อ่าว ไม่ฮาจริงด้วย” ผมถึงกับหุบยิ้มเมื่อหันมามองหน้ามันที่ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มที่มุมปาก
“เอ๊ย เป็นไรหรือเปล่าวะ” ชักเป็นห่วงแล้วสิครับ ไอ้เราก็อยากชวนคุยด้วย แต่เห็นแบบนี้ ชักไม่ฮาแล้ว
“เอ๊ย น้องสองคนนั้นอ่า คุยอะไรกัน เค้ากำลังร้องเพลงกันอยู่ ไม่สนใจพวกพี่ที่อยู่ด้านหน้าเลยนะ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย” เอาแล้วไงครับ งานเข้าแล้ว พี่สตาร์ฟข้างหน้าเรียกผมกับมันแล้ว นี่ใครพาใครซวยกันวะเนี่ย
ผมกับมันจึงต้องลุกขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ให้ตายสิวะ
“น้องสองคนคุยอะไรกัน” พี่คนอ้วนที่เต้นฮาๆเมื่อกี้ กลับมาใส่หน้ากากโหดอีกครั้ง ที่มองยังไงก็ยังฮาเหมือนเดิม
“น้องยิ้มอะไร พี่ถามว่าน้องสองคนคุยอะไรกัน” พี่เค้าคงเห็นผมอมยิ้ม ถึงกับตวาดออกมา ผมหันไปมองพี่ผู้หญิงกลุ่มนึงที่อยู่ข้างๆ แอบกรี๊ดกร๊าดพวกผมใหญ่ ก็ผมกับมันหน้าตาธรรมดาซะที่ไหน ... ไม่ได้ชมตัวเองนะครับ และก็ไม่ได้ชมมัน แต่แค่ผมมีคนชมบ่อย ส่วนมันก็ถือว่าโอเค
“พี่ถามว่าน้องสองคนคุยอะไรกัน จะตอบได้หรือยัง” ตอนนี้เสียงของพี่เค้าเยือกเย็นมากครับ นี่คงจะเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดูสินะ ... แย่จังเรา มาวันแรกก็โดนเป็นไก่ซะแล้ว
“ผมเห็นเพื่อนผมคนนี้ไม่สนุก ผมเลยถามว่าเป็นอะไรบ้าง ไม่ได้ตั้งใจจะไม่ดูพี่เต้นเลยนะครับ ผมแค่เป็นห่วงเพื่อนจริงๆ” ไอ้เราก็อธิบายไปตามความจริง จะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่พี่เค้าแล้วกัน
“แล้วน้องละ เป็นอะไร ไม่สนุกหรือไง” พี่อ้วนสุดฮา เดินไปถามมัน ซึ่งยังยืนหน้านิ่งอยู่
“เปล่าครับ สนุกครับ” แม้ว่าคำพูดของมันจะตอบกลับมาว่าสนุก แต่น้ำเสียง กริยา ท่าทางของมันช่างตรงข้ามกันเหลือเกิน
“สนุกเหรอ พี่ว่าน้องสองคนอยากหาเรื่องสนุกมากกว่านี้นะ พี่จะให้น้องสนุกกันสองคน วิ่งรอบสระบัวจนกว่าพี่จะรู้สึกสนุกไปกับน้องสองคน” ชิบหายแล้วครับ ถูกสั่งวิ่งรอบสระที่ออกจะกว้างขนาดนี้ แล้วแดดก็เปรี้ยงๆ เนี่ยนะ โอ้มาก๊อดด
“ยืนนิ่งอะไรอยู่ ไปสิ วิ่งกันให้สนุกนะ ถ้าพี่ไม่สนุก น้องห้ามหยุด” โถ่เอ๊ย แล้วผมจะวิ่งยังไงให้พี่สนุกได้ละครับ มาวิ่งกับผมดูสิ จะได้สนุกด้วยกัน
ผมก็ได้แค่คิดนั่นแหละครับ ไม่กล้าพูดอะไรออกไป แต่ละคนทำหน้าที่พี่โหดได้อย่างดี ผมก็ต้องทำหน้าที่รุ่นน้องเจี๋ยมเจี้ยมใช่มั๊ยครับ วิ่งก็วิ่งเว๊ย ผมออกตัววิ่งมาก่อน ก่อนที่มันจะวิ่งตามหลังผมมา
“เอ๊ย ขอโทษนะ ที่ทำให้ถูกลงโทษ” มันวิ่งตามผมทัน แล้วพูดกับผมหน้าเสียครับ
“เอ๊ย เราต่างหากที่ต้องขอโทษนาย ชวนนายคุยไม่เข้าท่า เห็นมั๊ย ถูกลงโทษเลย” ผมพูดไป ยิ้มให้มันไป ไอ้นี่คิดมากจริงๆ
“แล้วนายเป็นอะไรถึงไม่สนุกเลย เล่นเอาเราเครียดตาม” ผมถามกลับไปเมื่อคิดสงสัยกับท่าทางของมัน
“พอดีแม่เราเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดก้อนเนื้อ เราเป็นห่วงแม่ ไม่อยากมาร่วมกิจกรรม แต่พ่อก็บอกให้มาจะได้รู้จักเพื่อนบ้าง” มันพูดไปหน้าเศร้าไป เป็นอย่างนี้นี่เองเหรอ เฮ้อ น่าสงสารเว๊ย
“อืม อย่าคิดไรมาก พระเจ้าเท่านั้นที่รู้” จะปลอบยังไงละครับ ได้เท่านี้แหละ มันพยักหน้าให้ผมทีนึง ก่อนจะวิ่งนำหน้าไป
“เอ๊ยๆ เราชื่อ เวย์นะเว๊ย รหัส 25” ผมตะโกนบอกมันที่อยู่ข้างหน้าผมนิดหน่อย มันเลือกที่จิว่งย่ำเท้าเพื่อให้ผมตามทัน
“เราชื่อ เท่ห์ รหัส 26” มันพูดพร้อมกับวิ่งไปพร้อมๆกับผม รหัสผมกับมันติดกันนี่หว่า ได้เพื่อนใหม่แล้วกู แม่งคนอะไรชื่อเท่ห์ พ่อแม่มันอย่างกับจะรู้ว่าลูกเค้าพอโตแล้วเท่ห์สมชื่อ ถึงจะดูซึมไปหน่อยก็ตามแต่เถอะ แต่แววตาขี้เล่นของมันนั่น ช่างดูเข้าขากับผมเหลือเกิน
“เอ๊ย เดี๋ยววิ่งผ่านพวกพี่เค้า มึงยิ้มๆหวานๆหน่อยนะเว๊ย ที่เหลือกูจัดการเอง” มันงงเล็กน้อยที่ผมเปลี่ยนสรรพนามการเรียกระหว่างผมกับมันอย่างรวดเร็ว ก็เป็นเพื่อนกันแล้ว ถ้าอยากสนิทกัน มันต้องใช้ภาษากันเองแบบนี้แหละครับ
“นายจะทำอะไร” เหอะ ... เหมือนผมจะคิดสนิทไปคนเดียว
“เอาเถอะหน่า ทำตามที่กูบอกก็แล้วกัน ถ้าไม่อยากวิ่งหลายรอบ” ผมวิ่งนำหน้าไป เมื่อใกล้ครบรอบตรงที่พวกพี่เค้าอยู่รวมกัน ผมยิ้มหวานไปแต่ไกล
“พี่คนสวยครับ จะทรมาณน้องชายคนนี้ไปถึงไหน หัวใจของน้องจะสลาย เมื่อโดนทำร้ายด้วยแสงแดดแบบนี้” ผมพูดจบก็มีเสียงโห่ ฮิ้วว ดังมาแต่ไกล หันหลังไปดูไอ้เท่ห์ มันก็ยิ้มหวานมาเชียวครับ เออ มันยิ้มแบบนี้สิ ถึงจะดูดีหน่อย
“พี่ๆครับ น้องเท่ห์คนนี้ อยากไปยืนเท่ห์ใกล้ๆพวกพี่จังเลยครับ มาเท่ห์ข้างนอก เดี๋ยวจะถูกหลอกให้หลงกล แล้วคนจะลวงเอานะครับ พี่ๆเห็นแก่เท่ห์เถอะครับ” ไม่น่าเชื่อครับ ว่านี่จะเป็นคำพูดของมัน ดูมันออกจะเงียบๆ ร้ายเหมือนที่คิดจริงๆ
“หยุดค่า.. หยุดๆๆ น้องสองคนฟังพี่นะคะ หยุดได้แล้วคะ มาๆคะ มาอยู่ข้างๆพี่ มาค่ะมา” คราวนี้เป็นเสียงของรุ่นพี่สั่งให้พวกผมหยุดแล้วครับ ไม่ใช่เสียงพี่ผู้หญิงอ้วนฮาคนเดิมนะครับ แต่เป็นเสียงของพี่กระเทยมั่นคนนึง เรียกทั้งเสียงฮา เสียงหัวเราะ และรอยยิ้มจากเพื่อนๆได้ทั้งคณะเลยครับ ผมหยุดวิ่ง และหันไปมองไอ้เท่ห์ที่วิ่งตามมาอีกครั้ง มันก็หันมายิ้มให้ผม พร้อมกับก้มลงหอบๆ เพราะเนหื่อย ก่อนจะเดินกลับเข้าไปหาที่รวมพลอีกครั้ง
.
.
.
ผมเอื้อมมือไปหยิบแผ่นเพลงที่พวกติดรถตลอด เป็นเพลงที่วงดนตรีของผมเล่นกันเอง ซึ่งมีผมเป็นมือกีตาร์ และไอ้เท่ห์เป็นนักร้องนำ วงที่เริ่มจากความบ้าบิ่นของพวกผมและเพื่อนเมื่อตอนอยู่ปี 2 ที่พวกเราเอาแต่สนใจแต่เบ่นดนตรี จนลืมเรื่องเรียน ขนาดเรื่องหญิง ยังไม่มีเลย
ซีดีเพลงเล่นแทร็กแรก ด้วยเสียงดนตรีที่ก้องหู ฟังตอนไหนก็ปวดตับ แต่มันช่างกระชับด้วยมิตรภาพของพวกเราทั้งวง และแน่นแฟ้นขึ้น ทั้งผมและมัน
.
.
.
.
หลังจากวันนี้ ผมกับไอ้เท่ห์ก็สนิทขึ้นเรื่อยๆ และก็เป็นที่จับตามองเป็นพิเศษไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่ หรือ พวกเพื่อนร่วมคณะ จนไอ้เท่ห์ได้รับโหวตให้เป็นประธานรุ่น ผมกับมันก็ยิ่งเป็นที่รู้จักไปใหญ่ ไปไหนมีแต่คนยิ้ม มีแต่คนทัก เป็นช่วงที่พวกผมมีรอยยิ้มของความเป็นน้องใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัยเป็นอย่างมาก
แต่ใครจะไปรู้ ว่ารอยยิ้มจากไอ้เท่ห์ มันคือการฝืนสุดชีวิต เพราะมันพยายามแสร้งทำเป็นมีความสุขเพื่อให้คนอื่นๆ มีความสุข แต่มันกลับต้องนั่งคิดมาก กับเรื่องใกล้ตัว ที่ยากจะทำใจ
“หมอบอกว่าแม่กูจะอยู่ได้ไม่ถึงสามวันแล้ววะ” นี่คือเหตุผลของความเศร้าของมัน
“มึงทำใจดีๆไว้นะเว๊ย หมอเค้าทำเต็มที่แล้ว แม่มึงจะได้ไปดีไง” ผมยอมรับครับ ว่าปลอบใจใครไม่เก่งเลย ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
“เออๆ ก็กำลังทำใจ ... แต่มันก็ยากเย็นเหลือเกิน” ผมตบบ่ามันไปสองครั้ง ก่อนที่จะชวนมันออกไปเรียนค่อวิชาต่อไป
หลังจากนั้นแม่มันก็เสีย พวกผมวุ่นอยู่กับงานศพแม่มันพักใหญ่ มันเองก็ทำใจอยู่นานเหมือนกัน จากหนุ่มหล่อขรึม ซ่อนความเฮฮา กลับกลายเป็นหนุ่มเงียบ ที่เก็บกด คิดอะไรอยู่คนเดียว ผมเห็นตอนนั้นแล้วเป็นห่วงมันจริงๆ
“เอ๊ย ไอ้เท่ห์ ไปเล่นบาสไป” ผมชวนมันไปเล่นบาส เมื่อเห็นมันนั่งขรึมอยู่ใต้ต้นไม้
“เอาเหอะวะ กูอยากนั่งคิดอะไรคนเดียว” มันตอบผมกลับมา แต่สายตายังมองอยู่ที่เดิม
หลังจากนั้นผมก็ชวนมันทำกิจกรรมหลายอย่าง เพื่อให้มันเลิกคิดมากเรื่องแม่มัน แต่ก็ไม่ได้ผม จนมาลงเอยที่การฟอร์มวงดนตรีนี่แหละครับ ... มันถึงกลับมาเป็นไอ้เท่ห์คนเดิม
.
.
“ดูไว้เลย นี่คือเรื่องจริง สิ่งที่เธอได้เห็นคือน้ำตาจากความเสียใจ ปวดร้าว ... เหมือนโดนอะไรทิ่มแทงใจ
แต่เธอกลับหัวเราะให้คนกำลังเสียใจ ไม่ตลกเลย .... ”
เสียงเพลงที่ไอ้เท่ห์ได้ร้องในแผ่นซีดี ยังคงดังต่อไป นึกถึงตอนนั้นที่พี่อ่ำ อัมรินทร์กำลังดัง เราร้องเพลงนี้อย่างขำขัน แต่พอกลับมาฟังตอนนี้ อารมณ์ตอนนี้ มันช่างไม่ตลกเลยจริงๆ ...
ผมขับรถมาเรื่อยๆ ยังไม่รู้จุดหมายปลายทาง จนถึงที่ๆแห่งหนึ่ง ที่แห่งความทรงจำของเด็กม.ปลาย ยันมหาลัย ... “สยาม”
.
.
.
.
“ไอ้เท่ห์มึงดูสาวจุฬาคนนั้นดิวะ ใส่แว่นเต่อมาเชียว จะขยันไปไหนวะ แต่ก็น่ารักใช่ย่อยวะ” ผมชี้ให้ไอ้เท่ห์ดูผู้หญิงคนนั่นที่หอบหนังสือมาเยอะแยะ ใส่แว่นเต่อมาเชียว แต่ภายใต้แว่นนั้น ต้องมีแววตาที่น่าค้นหา และใบหน้าที่น่าดูยิง่นัก
“มึงเปลี่ยนมามองผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ววะ นึกว่ามองแต่ผู้ชาย” มันพูดสวนมาทำอาผมสะอึกเลยครับ ก็มันรู้นี่ครับ ว่าผมรสนิยมทางเพศเป็นยังไง
“เออ ผู้หญิงกูก็มองเว๊ย เอ๊ยๆ” ผมตอบไอ้เท่ห์ไม่ทันจบ ผู้หญิงที่ผมมองอยู่ก็เดินสะดุดกระโปรงที่ยาวลากพื้นของเธอล้ม ไม่เป็นท่า ผมรีบวิ่งเข้าไปช่วยเก็บเลยครับ
เก็บของเสร็จ เธอถอดแว่นเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อ ... เผยให้เห็นใบหน้าหลังแว่นหน้าของเธออย่างชัดเจน
“ขอบคุณคะ” ไม่น่าเชื่อจริงๆครับ ว่าสาวเอ๋อๆ เต่อๆคนนี้ จะน่ารักกว่าที่ผมคิดไว้ ไอ้เท่ห์ก็มองตาค้างเลย ..
“ไม่ ไม่เป็นไรครับ” จะว่าผมตกหลุมรักหรือยังไงก็ยอมครับ
แล้วเธอก็เดินจากไปราวกับนางฟ้ามาโปรดจริงๆครับ ไม่น่าเชื่อเลย
“มองอะไรมึง คนนี้กูจอง” ผมหันไปมองไอ้เท่ห์ที่ยังมองตาไม่กระพริบ ... กูเห็นก่อน กูก็ต้องมีสิทธิ์ก่อนเว๊ย
“อะไร ใครมอง สนที่ไหน ไปๆ ซ้อมดนตรีได้แล้ว เพื่อนรอห้องซ้อมแล้ว” แล้วมันก็ชวนออกเดินไปห้องซ้อมครับ อะไรว้า ยังไม่รู้จักชื่อเลยให้ตายสิ ... เดินไปโน้นแล้ว
.
.
.
.
ตอนนี้ผมจอดรถแล้วลงมาเดินเล่นที่สยามสแควร์ครับ อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นร้านค้า ร้านนั่งเล่น มุนต่างๆที่ผมเคยทำกิจกรรรมร่วมกับเพื่อนๆ มุนเหล่สาว มองคนโน้นคนนี้
ผมเดินเข้าไปในร้านไอศกรีมชื่อดัง ที่โฆษณาทางทีวี ซเวนเซ่นนั่นแหละครับ ไม่รู้จะพูดให้ยืดเยื้อทำไม มีพนักงานหน้าตาน่ารักมาต้อนรับ แล้วถามว่ามากี่คน ผมยิ้มให้นิดนึงแล้วยกมือหนึ่งนิ้วเป็นสัญลักษณ์ว่ามาคนเดียว แล้วเค้าก็พาผมไปนั่งที่เบาะโซฟามุมใกล้กระจก มองเห็นผู้คนด้านนอกเดินผ่านไปมา ...
เวลาผมเศร้าๆ อารมณ์ไม่ดี หงุดหงิดอะไร ผมชอบมากินไอศกรีมครับ เพราะมันทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาได้ทันที แม้จะแค่ชั่วขณะก็ตาม ... แต่ก็ดีกว่ารู้สึกแย่ตลอดเวลา ... ไม่ใช่เหรอ ??
.
.
.
.
.
“มึงไปซ้อมได้ดนตรีได้แล้ว เพื่อนมันโทรมาจิกกูแล้วเนี่ย” ไอ้เท่ห์เร้าเร่งให้ผมรีบไปซ้อมดนตรีครับ ก็ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอสาวแว่นเต๋อเมื่อวานอยู่นิ
“เดี๋ยวดิมึง น้องเค้ายังไม่มาเลย วันนี้กูจะขอเบอร์โทรน้องเค้าให้ได้ มึงคอยดูกูนะ” ผมตอบไปอย่างมั่นใจ สายตาแน่วแน่ และก็เพ่งเล็งเป้าหมายว่าจะออกมาตอนไหน
“สัดเอ๊ย แล้วน้องๆมึงที่มหาลัยละ ไม่สนแล้วหรือไง แม่งเยอะแยะทั้งชายท้งหญิง” มันจะพูดทำไมของมันวะเนี่ย
“กูไม่ได้ชอบซักคนนึง ส่วนมากมันมาเกาะแกะกู เพื่อจะเข้าหามึงต่างหาก” ส่วนหนึ่งจริงๆ ที่จะเข้ามาจีบผม ส่วนมากผู้ชายทั้งนั้น เฮ้อออ
“อย่ามามั่ว ให้เวลาอีกสิบนาที ถ้าไม่มากูไม่รอแล้วนะเว๊ย” มันตอบมาสายตาก็ก้มอ่านชีสการบ้านต่อ ขยันอะไรขนาดนั้นเพื่อนผม
“เอ๊ย ไอ้เท่ห์มาแล้วๆ กูไปคุยก่อนแล้วนะเว๊ย” ไม่รอแล้วครับ ผมรีบวิ่งออกจากร้านที่นั่งอยู่ออกไปดักหน้าหญิงแว่นเต๋อคนนั้น
“สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้วนะครับ บังเอิญจังเลย” พูดไปก็เกาหัวแก้เขินไป ผมชำนาญครับ เรื่องแบบนี้
“อ๋อ พวกคุณนั่นเอง คะ บังเอิญจริงๆ” เค้าหันมาเห็นผม และก็คงไอ้เท่ห์ด้วยที่เดินตามหลังมา
“ผมชื่อเวย์นะครับ ส่วนนี่เพื่อนผมชื่อเท่ห์ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ไม่รู้ว่าเค้าอยากจะรู้จักหรือเปล่า แต่นาทีนี้ผมอยากให้เขารู้จักชื่อผมไว้
“ค่ะ ชั้นชื่อจิ๊บ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันคะ” แม้เธอจะตอบมาก้มหน้าไปด้วยความเขินอาย แต่ใครจะรู้ว่าความเขินอายของเธอตอนนี้น่ารักกว่าอะไรเลย
“แล้วจิ๊บกำลังจะไปไหนเหรอครับ ให้ผมไปส่งมั๊ยครับ” ผมพูดไปก็ดดนกระทุ้งศอกจากไอ้เท่ห์ไปพร้อมเสียงกระซิบ
“มึงจะไปไหนอีกวะ ... เพื่อนรอจะแย่แล้ว” อย่าเพิ่งมายุ่งไอ้เท่ห์ คนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
“จิ๊บกำลังจขะเดินไปรอรถมารับนะคะ จิ๊บขอตัวก่อนนะคะ” ว่าแล้วจิ๊บก็เดินหลบไป
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันใหม่นะครับ” ผมตะโกนตามหลังจิ๊บไป จิ๊บหันมายิ้มให้หนึ่งครั้ง ผมโบกมือบ๊าย บ่าย ตามหลัง ไป หันหลังกลับมาก็เห็นไอ้เท่ห์ยืนยิ้มตาลอยเชียว
“มองอะไรของมึง กูบอกว่าคนนี้กูจองไง” ผมจ้องมันตาเขียวเลยครับ
“เออหน่า กูก็ยิ้มทั่วๆไปให้กับ สายลม แสงแดด สองเรา ฮ่าๆ”
.
.
.
.
.
ผมทานไอศกรีมเสร็จ ก็ออกเดินไปที่มหาลัยชื่อดังใจกลางเมือง ย่านสยาม มหาลัยที่ใครหลายคนอยากจะเข้ามาศึกษา ผมไม่ได้จะเข้าไปเดินเล่นในมหาลัยหรืออะไร แต่อยากเข้ามาเดินเล่นในศูนย์หนังสือจุฬา เดินดูหนังสือ และย้อนความทรงจำครั้งเก่าๆ เมื่อวันวาน
.
.
.
.
“จิ๊บชอบอ่านหนังสืออะไรเหรอครับ” ผมถามจิ๊บพร้อมกับหยิบดูหนังสือการ์ตูนเล่มใหม่ที่เพิ่งออกมา หลังจากที่เรารู้จักกันสักพัก เราสามคนก็เป็นเพื่อนกัน และนัดกันมาดูหนัง เดินเล่นกันบ่อยขึ้น ย้ำนะครับ มากันสามคน ผมมักจะลากไอ้เท่ห์มาด้วยตลอด ... เขิน
“จิ๊บชอบเกือบทุกประเภทนั่นแหละคะ ถ้ามีเวลาก็จะอ่านหนังสือตลอดเลย” จิ๊บตอบผมพร้อมกับหยิบหนังสือจิตวิทยาเล่มหนึ่งขึ้นมา
“จิ๊บเคยอ่านเล่นนี้หรือยังครับ” ไอ้เท่ห์มันหยิบหนังสือเล่มนึงขึ้นมา
“Life on the rock เหรอคะ อ่านแล้วคะ ดีมากๆเลย เท่ห์ละอ่านหรือยัง” จิ๊บหันไปสนใจหนังสือที่ไอ้เท่ห์ยื่นให้ดู
“ยังเลยครับ เค้าบอกว่าหนังสือเล่มนี้ดี จริงเหรอครับ ถ้าดีจริงเท่ห์ว่าจะซื้อไปอ่านบ้าง” ไอ้เท่ห์เริ่มถามประเด็นต่างๆในหนังสือครับ เห็นสองคนนี้คุยกันเข้าขาแล้ว ผมก็ได้แต่ยืนยิ้ม ... บางทีนางฟ้า ก็ไม่สมควรคู่กับกามเทพไม่เหรอครับ กามเทพต้องช่วยให้นางฟ้ากับคนรักกัน แบบนี้หรือเปล่าครับ
.
.
.
.
.
ผมเดินเล่นมาเรื่อยๆจนเจอหนังได้หนังสือกลับมาอ่านหลายเล่ม นานแล้วที่ผมไม่มีเวลามาอ่านหนังสือเล่นแบบนี้ และนี่ที่ซื้อไปก็ไม่รู้ว่าจะอ่านหมดหรือเปล่า แต่อย่างน้อยมีติดบ้านไว้ประดับบารมีคงไม่เสียหายอะไร
ผมจ่ายเงินแล้วเดินออกมาด้านนอก มองดูรอบๆตัวเอง นี่ผมเติบโตขึ้นมากเลย เติบโตจากวันก่อนๆขึ้นเยอะ จากที่เมื่อก่อนที่เคยตามจีบคนนั้นคนนี้ จีบติดบ้าง ไม่ติดบ้าง สลับกันไป
.
.
.
.
“เวย์ ... มึงชอบผู้ชาย หรือ ผู้หญิงวะ” อยู่ๆวันนึง ไอ้เท่ห์ก็ถามผมขึ้นมาครับ
“กูได้หมดเว๊ย ถ้าคนๆนั้นกูชอบจริง กูอยากชีวิตด้วยจริงๆ กูไม่เกี่ยงว่าเพศอะไร ขอแค่กูอยู่ด้วยแล้วมีความสุข กูก็ชอบหมด” ผมตอบมันไปแบบนั้นครับ ถ้าเป็นตอนนี้เค้าคงเรียกผมว่า ไบ ใช่มั๊ยครับ แต่สมัยนั้นเรื่องแบบนี้ยังน้อย สังคมยังไม่ค่อยจะยอมรับ
“แล้วมึงไม่คิดชอบกูบ้างเหรอ” ไอ้เท่ห์ถามขึ้นมา ทำเอาผมหันหน้ามามองมันแบบงงๆ ว่าหมายความว่าอะไรกัน
“ก็มึงบอกว่า ชอบทั้งหญิง ทั้งชาย กูก็ผู้ชาย มึงไม่ชอบกูบ้างเหรอ” มันถามไปก้มหน้าอายๆไป จะอายทำเชี่ยไรเนี่ย น่ารักตายแหละ
“ชอบดิวะ ...” ผมมองหน้ามันตอนนี้มันหน้าเหวอมากเลยครับ ท่าทางจะตกใจมาก สัดทีแรกมาทำเขิน
“หรือมึงจะให้กูเกลียดมึง” ผมตอบมันไปพร้อมกับยิ้มให้ แต่มันยังไม่หายตกใจ
“ก็กูกับมึงคบกันแบบเพื่อน เพื่อนยังไงก็ต้องเป็นเพื่อนสิวะ จะให้กูรักเพื่อนตัวเองได้ไง บางคนบอกว่า มิตรภาพ เดินกันคนละเส้นทางกับความรัก แต่ระหว่างกูกับมึง มันอยู่บนทางเดียวกันได้” ตอนนั้นผมตอบมันไปแบบนั้น ผมก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมตอบมันเหมือนกัน ว่าผมรู้สึกอย่างไรกับมันแน่ มันไม่พูดอะไร ได้แค่ยิ้มให้ผม เป็นรอยยิ้มที่จริงใจ และเป็นมิตรกับผมเท่าที่เคยได้รับมา ผมยังจำได้จนทุกวันนี้เลย ...
“แล้วมึงชอบจิ๊บหรือเปล่า” ผมพยายามกลั้นใจถาม เพราะหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมกลับรู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่คืบหน้าของทั้งสองคน
“ทำไมมึงถามกูแบบนั้นวะ มึงจีบจิ๊บไม่ใช่เหรอ” มันทำหน้างง คิ้วสองข้างจะพันกันแล้วครับ
“กูจีบเค้า ก็ไม่ได้แปลว่าเค้าจะชอบกูนี่ ท่าทางเค้าจะชอบมึงมากกว่า ไม่ใช่เหรอ” ผมตอบมันไป พร้อมกับทอดสายตาออกไปข้างนอก ไม่อยากคิดอะไรตอนนี้ครับ
“เค้าไม่ชอบกูหรอก มึงคิดไปเอง” มันยังเถียงผมครับ
“แล้วถ้าเค้าชอบมึง มึงจะชอบเค้ามั๊ย ไม่สิตอนนี้ทึงก็ชอบเค้า กูแค่อยากให้มึงตอบกูเฉยๆ ว่ามึงชอบเค้ารึเปล่า” ผมหันหน้าไปถามมันแบบเอาจริงเอาจังครับ
“อืม กูชอบจิ๊บ” คำตอบที่จะยืนยันเหตุการณ์ต่อไปของผมกับมันออกมาแล้วครับ เหตุการณ์ต่อไปของเราสามคนมันไม่เห็นจะยากเลย ในเมื่อเค้าสองคนรักกัน แล้วผมจะเข้าไปเกี่ยวทำไม
“เห็นมั๊ยสัด ... ก็แค่นี้ ไปๆๆ ไปหาจิ๊บกันดีกว่า ป่านนี้รอแย่แล้ว” ผมพูดพร้อมกับลากไอ้เท่ห์ไปหาจิ๊บ ...
.
.
.
.
ตอนนั้นผมจำได้เลย ว่ากว่าจะทำใจยอมรับว่าเพื่อนผมคบกับคนที่ผมชอบ เป็นเรื่องยากมาก แต่เมื่อผมลองคิดเปรียบเทียบระหว่างจิ๊บ ที่ผมมีความรักให้ กับไอ้เท่ห์ ที่ผมมีทั้งความรัก และ มิตรภาพให้มัน แล้วจะมีเหตุผลอะไรกันที่ผมจะไม่เลือกไอ้เท่ห์ เมื่อผมได้ถึงสอง ในแค่คนๆเดียว
แม้ว่าตอนนั้น จิ๊บจะเป็นแฟนกับไอ้เท่ห์แล้ว แต่พวกเราสามคนก็ยังไปไหนด้วยกันตลอด ความรู้สึกดีๆที่ผมมีให้จิ๊บก็ไม่เคยหายไป จนพวกมันแต่งงานกัน คนที่ยืนข้างเจ้าบ่าวก็คือผม หรือแม้ในวันที่จิ๊บเสียชีวิตไป คนที่ยืนข้างไอ้เท่ห์ก็คือผมที่คอยให้กำลังใจอยู่เช่นเดียวกัน และความรักที่ผมมีทั้งหมด ผมก็มอบให้กับตัวแทนจิ๊บ ทายาทความรักของทั้งสองคน ไม่แปลกเลยที่ผมจะรักเจเจเหมือนกับลูกของผมเอง ไม่แปลกจริงๆ
ผมเดินออกมาเรื่อยๆ เอาไอพอดขึ้นมา เสียบหูฟังเข้าทั้งสอง กดเพลงที่ฟังทุกครั้งทีรู้สึกแบบนี้ เปิดเสียงให้ดังสุดเดินมองผู้คนที่เดินสวนไปสวนมา ในที่ๆมีคนเดินผ่านไปผ่านมาเยอะแยะ แปลกที่ไม่มีคนที่ผมรู้จักเลยแม้แต่คนเดียว
ถ้าหากตอนนี้เจอคนรู้จักบ้างคงดี อย่างน้อยๆ จะได้ชวนคุย จะได้รู้สึกมีเพื่อนขึ้นบ้าง
ความรู้สึกเหงาตอนนี้จะได้หายไปบ้าง ...
ไม่รู้จะพูด จะเพ้อกับใครดี
แต่ขอเถอะ
โปรดส่งใครมารักฉันที ...
จะต้องเหงากันอีกนานไหม ต้องนั่งถอนใจอีกกี่ครั้ง
จะต้องพบเจอกับรักที่ผิดหวัง กี่ครั้งถึงพอใจ
เปิดเพลงรักฟังอยู่คนเดียว มีรักข้างเดียวมันเปลี่ยวหัวใจ
มองไปรอบตัวก็ยังไม่เห็นใคร ทำไมต้องเป็นเรา
* คอยปลอบตัวเองว่ามีสักวัน ที่เจอคนที่เขาจริงใจ
ยังคอยบอกตัวเอง ว่าต้องมีสักวัน แต่ว่ามันก็ไม่รู้เมื่อไหร่
** โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันหนาวเกินไป
อยากจะรู้รักแท้มันเป็นเช่นไร มีจริงใช่ไหม
โปรดส่งใครมาเป็นคู่กัน ที่ไม่ทำให้ฉันเดียวดาย
ช่วยมาทำให้ฉันเข้าใจ และได้รักใครกับเขาสักครั้ง
มันอ้างว้างจนทนไม่ไหว พยายามห้ามใจ ไม่ได้สักวัน
อยากจะรู้จริงก่อนคนเขารักกันมันเป็นเช่นไร
ซ้ำ * , **
กับเขาสักครั้ง..
ช่วยมาทำให้ฉันเข้าใจ และได้รักใครกับเขาสักครั้ง
ผมปิดไอพอดเมื่อฟังเพลงที่อยากฟังจบ และเดินมาถึงรถที่จอดไว้พอดี ... เปิดประตูและเตรียมจะเข้าไปในรถ แต่ก็อยากจะมองรอบๆอีกครั้ง เผื่อจะมีคนรู้จักผ่านมาบ้าง ... แต่ก็เปล่า ... ไม่มีใคร
ผมจึงตัดใจและคิดไปว่า ใครมันจะมารู้จักกู ... กูมันบ้าไปแล้ว เฮ้อ กลับบ้านดีกว่า ...
ผมก้าวเข้ารถไปเต็มตัว และคงปิดประตูไปแล้วหากไม่ได้ยินเสียงนี้ ...
“คุณเวย์ !!!!!”
......................................................................
อ่าเฮ้อ ... ค้างหรือเปล่า..
ยกที่ 2 เร็วๆนี้
-
เย้ๆ ที่ 1
เม้นก่อนอ่าน
ตาหวานก่อนเปิด
เม้นเสียเถิด ตาระเบิด
ไม่ได้อ่าน ห้าๆๆ
-
:monkeysad:
คุณเวย์ที่น่าสงสาร
-
ค้างคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!! :serius2:
รีบมาต่อเรวๆนร๊าาาาาาา ครายหง่า :call:
ช่าย เต้อ่ะป่าวครับ หรืออ๊อฟ หรือครายอ่ะ o22
-
สงสารคุณเวย์
อยากรู้ว่า คนที่ถูกส่งมารักคุณเวย์จะเป็นใครกัน
อ๊อฟ หรือว่า เกด หรือว่า ไม่ใช่ทั้งคู่
มาตอนเร็วๆ นะครับ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป๊ง! ยก1หมดเวลาพัก เริ่มต้นยก2ได้ o18
-
โถๆๆๆๆๆตาเวย์ แพ้เพื่อนเท่ห์มาตลอดเลย น่าสงสารอ่ะ ทั้งไที่รูปหล่อคารมดีขนาดนี้ เฮ้อออ ต้องหาคู่ให้แล้วเนอะคนเขียนเนอะ :z2:
-
โถๆๆๆๆๆตาเวย์ แพ้เพื่อนเท่ห์มาตลอดเลย น่าสงสารอ่ะ ทั้งไที่รูปหล่อคารมดีขนาดนี้ เฮ้อออ ต้องหาคู่ให้แล้วเนอะคนเขียนเนอะ :z2:
อ๊ากกกกกกกกกกกก คุณ -N- มาเม้น ... ดีใจโฮกกกกกกกก
อยากบอกว่าผมตามอ่าน กรูละเซ็งจิต ... ไอ้ติสต์แตกของคุณมาก ตามอ่านมาทุกตอน แต่ไม่เคยได้เม้น ... แฮะๆๆ
ชอบมากๆครับ
ขอบคุณที่มาตามนิยายผม .... ขอบคุณมากๆครับ ... :กอด1:
-
ชอบตอนนี้จัง
+1
-
น่าสงสารพระรองจริงๆๆ
จะได้เจอใครซักคนมั้ยนะ คุณเวย์
:sad4: :sad4: :sad4:
-
คุณเวย์ผู้แสนดี สู้ๆนะคร้า
ไรเตอร์จ๋า มาทำให้ค้างแล้ว น่าตีจริงเชียว
:serius2:
ไม่รู้ล่ะ หาคนน่ารักๆ นิสัยดีๆมาปลอบใจคุณเวย์ด่วนเลย
-
:serius2: :serius2: :serius2:
อยากเป็นคนที่เดินผ่านมาตอนนั้นจิงจิง ..
สู้ สู้ คับ :เฮ้อ:
-
สงสารคุณเวย์จังเลย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อืมๆค้างดิ เปลื่ยนมุมมองของตัวละครบ้างก็ดี น่าติดตามตั้งเยอะ ดีๆๆๆๆๆๆครับ :L1:
-
รอเจอคนที่ใช่สำหรับคุณเวย์ค่า ^^v
ใครคนนั้นต้องมีแน่ๆ
-
บอกได้คำเดียวว่า
"โดน"
-
เวย์นี่ ดูยังไงก็ไม่น่าสงสารหรอกค่ะ แต่ว่าน่าเห็นใจ และน่าเอ็นดูเอามากๆ
ความเศร้า กับความเหงา มักมาพร้อมคู่กันเสมอ เมื่อความสุขกำลังมาเยี่ยมเยือนคุณ
ขอจงได้รู้ไว้ ว่าความเศร้า จะตามมาอีกในไม่ช้านาน แต่...........
ความเศร้าความเหงา ก็หายไปเมื่อมีความสุขกับความรักอยู่ในใจของคุณ
-
o18 o18 o18 o18
-
มายกมือเชียร์เวย์ อ๊อฟ :n1:
-
กลับมานึกและเดินในสถานที่เก่า เพราะฉนั้น เค้าเรียกว่าแก่แล้ว ขอบอกครับ คุณเวย์
ถึงยังไง คำว่า " เพื่อน " มีค่ามากกว่าสิ่งใด เวย์ถึงได้รักษามันไว้จนทุกวันนี้ไง
+1 พร้อมกำลังใจครับ
-
ใครอ่า :angry2:มาต่อเดี๋ยวเน้น้า
-
ถ้าไม่เคยเศร้ามาก่อน
คุณเวย์ก็คงไม่ยินดีในความสุขหรอกนะ อิอิ
-
ใครอ่ะ~ จะเป็นเนื้อคู่ของคุณเวย์รึป่าวน๊า
ขอให้ไรเตอร์ส่งคนน่ารักๆมาให้คุณเวย์ด้วยเถอะ
ค้างมากมายเลยอ่า
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :กอด1:
-
น่าสงสารพี่เวย์ :m15:
ว่าแต่...ใครร้องทักพี่เวย์หว่า :m28:
-
สงสารคุณเวย์ โฮกกกกก
คนที่ร่าเริงตลอดเวลา เวลาเหงา เวลาเศร้าขึ้นมาจะมากกว่าคนอื่น ฮืออออ
ใครเรียกคนเวย์นะ ใช่อ็อฟหรือป่าว
อยากให้คู่กันจังเลย
-
ใคร ใคร o8 มาเรียกคุณเวย์กันเนี่ย ถึงจะน่าเห็นใจ แต่เอ....ใครอ่ะ คนนั้นอ่ะ :m12: :m3:
-
พึ่งมาอ่าน ชอบเจเจมากเลยค่ะ ไม่เคยอ่านแนวนี้
สนุกไปอีกแบบนะคะ ^^
-
ค้างงงงงง
+ ให้ทั้งสองคนนะ
-
เค้าบอกว่าพระเอกมักจะเศร้าเสมอ
+55
ไม่อยากคิดว่าคุณเวย์คิดตัวเอกของเรื่องนี้
จริงๆนะ
-
อ่านเวย์ยกที่ 1 แล้ว
รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้อบอุ่นมากๆ อ่านไปใจหวิวๆ ทั้งสงสารทั้งน่าเห็นใจ เหมาะที่จะเป็นเพื่อนด้วยมากๆ
สรุปรู้สึกดีกับตอนนี้มากๆ ครับ o18
**แต่คนที่เรียกอย่าบอกว่าเป็น ออฟซี่น้า เค้าไม่ยอมเพราะออฟซี่เพิ่งไปกับผู้ชายคนอื่นมา สงสารอาคุงเวย์ง่ะ :serius2:
-
ฮือ ๆ สงสารคุนเวย์ เพื่อนที่แสนดี
-
:monkeysad: :monkeysad: :z10:
-
มีแต่คนสงสารคุณเวย์ทั้งนั้นเลย
งืมมมม
เปิดสมัครแฟนคลับคุณเวย์ ห้าๆๆๆ
เรื่องนี้แฟนคลับเยอะจิงๆ
ผมขอเป็นแฟนคลับคุณเวย์ คนแรกกกกก
ห้าๆๆๆ
-
อ๊อฟใช่มั้ยยยยยย แน่ๆเลยอ่า เย้ๆดีๆ
-
มารอยกที่ 2 ค่ะ :L1:
-
ค้างงงงงงงงงง!!!!
-
เข้ามารอยกที่ 2 ค่ะ หาคู่ใหพี่เค้าเท้อะ o18
-
อ่านแล้วสงสารคุณเวย์เลยอ่ะ...เป็นคนดีจริงๆๆๆ
สู้ต้อไปนะ....เอ่อ..แล้วที่เรียกเนี่ยน้องอ๊อฟฟี่รึปล่าว..คึคึ
-
จัดน้องอ๊อฟซี่คนสวยมาดามหัวใจพี่เวย์ อิอิ
-
:m31: ค้าง
-
ว๊าวว ในที่สุดก็ตามทันแล้ว ฮ่าๆๆ
สนุกมากเลยค่ะ
เจเจน่ารักมาก
ดีจังที่เจเจรักเต้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ
ถ้ารู้เรื่องขึ้นมาหวังว่าคงจะรับได้นะคะ
นางมารร้ายหายไปสุขใจชะมัด
เค้ารู้ธาตุแท้หล่อนแล้วยังจะกล้าเสนอหน้ามาอีก
เจออ๊อฟเข้าไปสะใจจริงๆ
แต่หวังว่าชายหนุ่มที่อ๊อฟเจอบนดาดฟ้าคงจะไม่ได้เป็นคนที่นังมารส่งมาแก้แค้นอ๊อฟนะ
กร๊ากส์คิดไปไกล
-
เวย์เป็นเพื่อนที่ดีจังเลยอ่ะ
รักแท้คือการเสียสละ โดยเฉพาะให้คนที่เราทั้งคู่ เนอะๆๆๆ
-
เวย์เป็นคนดีจังเลย ยอมเสียสละความสุขให้เพื่อน
อย่างนี้ไรท์เตอร์ต้องรีบหาคู่ให้แล้วนะคะ
-
สงสาร เวย์ :impress3:
-
คุณเวย์ :monkeysad:
มาอีกนะคับ,,
คิดถึง เจเจ นะคับ บ
รอ ร๊อ รอ ... o13 o13
-
+ 1 ให้เวย์พระเอกตลอดกาล
ว่าแต่ใครมาทักอ่ะ อ้อฟรึเป่า
-
อยากเป็นคนนั้น
-
นายเวย์ทำตัวเหมือนพระรองหนังเกาหลีจริงๆ
แสนดีแต่นางเอกก็ไม่รักน่าสงสารนายเวย์จังน้า
-
ค้างค่ะค้าง
ใครกันที่เรียกเวย์
ใช่คนที่ฟ้าส่งมาให้รึป่าวอ่ะ
แล้วคนที่เรียกเวย์เป็นใครกัน
ใช่อ๊อฟรึป่าวค่ะไรเตอร์
มาเฉลยไวๆนะ
-
:confuse: :confuse: :confuse:
ใคร เป็น คนเรียก พี่ เวย์ น่ะ
-
แวะเข้ามาดันดั๊นดัน
แล้วก็รอ ร๊อ รอ
-
ยกที่สองอยุ่ ไหนนนน มารอค้าบๆๆ
-
เข้ามารอ เจเจ ..
รีบมานะคับ บ
-
ต้องมีใครสักคนที่เกิดมาเพื่อคุณเวย์แน่นอนค่า : ))
-
:m22: มามองหายกที่ 2
:m7:
-
ยก ที่ 2 จร้า มา เร็ว ๆ นะ
อยาก รู้ มาก ว่า ใคร เรียก คุณ เวย์
คง ไม่ ใช่ นัง เกด หรอก นะ
-
:m22: ย่องเข้ามารอไรเตอร์
รออยู่นะค่ะ :กอด1:
-
เช้า กลางวัน เย็น เข้ามาเผื่อเจอตอนใหม่ (ตอนใหม่ยังไม่มา รอ...ต่อไป)
แอบหวังไว้ว่า ตอนใหม่จะเป็นตอนที่คุณเวย์ได้เจอใครบางคน
และใครบางคนจะเป็นคนที่มาเติมเต็มในส่วนที่ว่างเปล่าของคุณเวย์
และเท่าที่ดูๆจากเม้นท์แฟนๆ99.99% คิดเหมือนกัน (หาคนดีๆน่ารักๆให้คุณเวย์)
ไรเตอร์ผู้ใจดีคงทำตามที่แฟนๆเรียกร้องแน่ๆ ใช่ป่ะล่ะ
-
สักวันนะคุณเวย์ สักวันที่คุณดีๆอย่างคุณเวย์จะเจอคนที่ ใช่ เชื่อดิ รักแท้มันมีอยู่จริง
-
รอใครสักคนของคุณเวย์อยู่ครับ
ไรเตอร์รีบมาต่อได้แล้วครับ
:serius2:
-
คุณเวย์รอจนแห้งแล้วค่ะ
ไรท์เตอร์มาต่อไวๆเน้อออ
-
ผมเพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก เห็นชื่อเรื่องก็น่าอ่านและ
เนื้อเรื่องสนุกมากๆเลยคับ
ขอบคุณนะคับที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านกันหน่ะคับ
:pig4: :pig4:
-
:call: :call: :call:
-
ไรเตอร์ตกเตียง คอหัก :jul1: ตาย!!!!
ห้าๆๆๆ
-
อ่านแต่ละคอมเม้น ... มันน่าเลิกแต่งคู่ เท่ห์เต้นัก
มีแต่คนรักเวย์ เชียร์อ๊อฟ ... เขียนเรื่องใหม่สองคนนี้ดีมั๊ย ???
เอากันไปยกที่ ๒ ...
ยกที่ ๒
“คุณเวย์” ผมหันไปดูตามเสียงนั้น พร้อมก้าวออกมาจากตัวรถ
“น้องอ๊อฟ” ผมพูดขึ้นกับตัวเอง เมื่อหันหน้าไปมองคนที่เรียกผมนั่นคืออ๊อฟ ความรู้สึกตอนนี้ เหมือนเดินในที่มืดแล้วเจอแสงไฟ เหมือนกำลังหลงทางแล้วเจอทางออก เหมือนร่างกายขาดน้ำ แล้วฟ้าประทานฝนลงมา ... นี่ผมเป็นเอามากเลยนะเนี่ย แค่รู้สึกเหงา ... และเหมือนขอใครสักคน ... แต่ไม่คิดว่าจะเจอ ก็เท่านั้นเอง
“คุณเวย์มาทำอะไรสยามครับ นั้นแหน่ แอบนัดหนุ่มๆหรือสาวๆหรือเปล่า” อ๊อฟยังไงก็ยังเป็นอีอฟนั่นสินะครับ ยังมีแต่รอยยิ้มให้กับคนอื่นเสมอ
“พี่มาเดินเล่นนะครับ น้องอ๊อฟละ มาคนเดียวเหรอ” ผมน่าจะถามว่ามาทำอะไรมากกว่า แต่ที่เผลอถามไปเพราะผมอยากได้คำตอบว่ามาคนเดียว
“อ๋อ มากับคนอื่นครับ แต่ตอนนี้อยู่คนเดียวแล้ว” อ๊อฟตอบเสร็จก็ยิ้มกลับมาให้ผม ถึงจะงงๆในการตอบของเค้า แต่ก็พอเข้าใจว่า ตอนนี้มาคนเดียวแล้ว
“งั้นไปหาไรทานเล่นกันมั๊ย รีบไปไหนรึเปล่า” ด้วยอะไรผมไม่รู้หรอกครับ แต่ผมรู้ว่าตอนนี้ผมอยากมีเพื่อนคุยเหลือเกิน ไม่อยากจะนั่งฟุ้งซ่านคนเดียวอีกแล้ว
“ได้ครับ แต่คุณเวย์ต้องเลี้ยงอ๊อฟนะ” อ๊อฟพูดขึ้นมา พร้อมทำหน้าอ้อนเหมือนเด็ก
“ได้ครับ เดี๋ยวพี่เลี้ยงน้ำเปล่าเอง” ผมก็ตอบไปอย่างแกล้งๆอ๊อฟ
“โหไรว้า งั้นซื้อน้ำปั่นตรงนี้ดูดแล้วยืนคุยเอาดีมั๊ยครับ” มันพูดพร้อมกับโบ้ยหน้าไปทางรถเข็นขายน้ำปั่นที่มีคนต่อแถวซื้ออยู่สองสามราย
“โอ๋ๆๆ พี่ล้อเล่น ไปครับไปหาไรทานกัน พี่ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย โคตรหิว” ผมพูดไปพร้อมกับเอามือลูบท้องโชว์เป็นนัยนัย ว่ายังไม่ได้กินอะไรเลย
“โอเคครับ แต่ผมกินจุนา กินแต่ของแพงๆด้วย” ผมเดินนำอ๊อฟไป ฟังอ๊อฟโม้อะไรไปเรื่อยเล็กน้อย ... ผมว่าผมคงได้เพื่อนช่วยบำบัดความเหงาแล้วละครับ ... ขาดอย่างเดียวคือคนคอยบำบัดใจ
“คุณเวย์จะอิ่มเหรอครับ ทานแค่นี้” อ๊อฟถามผมเมื่ออาหารที่ผมสั่งไปมาเสริฟ ไม่มีอะไรมากครับ แค่ข้าวผัดจานนึงกับน้ำซุป ส่วนอ๊อฟไม่ทานอะไร สั่งแค่ขนมมานั่งทานเล่น
“อิ่มสิครับ น้องอ๊อฟเห็นพี่ทานจุขนาดนั้นเลยเหรอครับ กินมากเดี๋ยวลงพุง บรรดากิ๊กพี่หายหมด” ผมตอบไปแบบทีเล่นทีจริงครับ ที่จริงก็ไม่อิ่มไรมากหรอกครับ แต่มาร้านแบบนี้ มันร้านนั่งชิวๆ อาหารก็คงไม่เยอะ อีกอย่างอ๊อฟก็ไม่กินด้วย ผมเกรงใจ ... แฮะๆๆ
“นั่นสินะ เดี๋ยวยัยเต้จะไม่ชอบเอา อิอิ” ผมถึงกับเงียบเมื่อได้ยินประโยคที่อ๊อฟพูดออกมา นี่ใช่มั๊ยครับที่เค้าเรียกว่าแทงใจดำ มันเจ็บจี๊ดๆยังไงก็ไม่รู้
“คุณเวย์เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมเงียบไปเลย หรือว่า ...” อ๊อฟพูดมาพร้อมทำหน้าเสียๆ เหมือนเป็นห่วงความรู้สึกผม และตบท้ายด้วยหน้าระแวง ปนเข้าใจ
“พี่ว่าพี่จะถอนตัวแล้วละ ... คนเค้ารักกัน จะไปขัดเค้าทำไม จริงมั๊ยครับ” ผมพูดไปพร้อมตักข้าวเข้าปาก อาหารร้านนี้ช่างจืดชืดจริงๆ
“อันที่จริงอ๊อฟว่า คุณเวย์ไม่ได้ไปขัดอะไรเค้าหรอกครับ คุณเวย์มีสิทธิ์ที่จะคิด มีสิทธิ์ที่จะรัก แต่แค่ไม่มีสิทธิ์บังคับให้เค้ามารักเราแค่นั้นเอง” ผมเงยหน้ามองอ๊อฟ สนใจในสิ่งที่อ๊อฟพูด
“บางทียัยเต้มันไม่ได้เกิดมาคู่คุณเวย์ก็ได้ ของแบบนี้มันต้องตามหากันไป เชื่อผมสิ คนหล่อๆดีๆอย่างคุณเวย์ไม่นานก็เจอ” ผมได้ยินคำพูดที่อ๊อฟพูดมาบ่อยมากแล้วครับ แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน พออ๊อฟพูดผมถึงรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมากกว่าเดิม และมากกว่าที่ได้ยินจากคนอื่นๆด้วย ... หรือว่าเพราะอ๊อฟเข้าใจผม ... เข้าใจมากกว่าคนก่อนๆที่เคยพูดประโยคนี้
“ขอโทษนะครับคุณเวย์ ... จะรังเกียจมั๊ย ถ้าจะให้เล่าว่าทำไมถึงชอบยัยเต้มัน คือมันอยากรู้จริงๆ แต่ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมไม่อยากรู้แล้วก็ได้” ผมอดตลกกับท่าทางของอ๊อฟไม่ได้เลยครับ เหมือนอายๆที่จะต้องพูดออกมา ว่าไปผมก็ไม่ค่อยเห็นอ๊อฟอายนะ
“ได้ครับ มันไม่ได้เป็นความลับอะไร ถ้าอยากรู้ผมจะเล่าให้ฟัง แทนการมานั่งเป็นเพื่อนผม” อันที่จริง ผมกลับดีใจ ที่จะได้ถ่ายทอดมุมมองของผม ให้คนอื่นฟัง ไม่ใช่อยากให้คนอื่นเห็นใจนะครับ ... อยากให้เข้าใจมากกว่า ...
เริ่มจากตรงไหนดีละ
.
.
.
.
.
“จ๊ะเอ๋ เจเจหลานอา” คงเริ่มที่วันแรกที่ผมเจอกับนายเต้ ที่ห้องของไอ้เท่ห์สินะ
“เอ๊ยยยยย” ประโยคแรกที่มันทักกลับมา คงตกใจกับการกระทำของผมเมื่อครู่
“เอ๊ยยยย” ผมก็ตกใจกับสิ่งที่เห็นเหมือนกันว่าคนที่มาปิดประตูให้เป็นใครกัน
“แกเป็นใคร มาอยู่ห้องเพื่อนชั้นได้ยังไง แล้วหลานชั้นละ” ตอนนั้นคิดว่ามันต้องเป็นโจรแน่ๆ เป็นห่วงเจเจขึ้นมาเลยครับ
“เอ่ออ ผมเป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจครับ คุณเป็นเพื่อนของเจ้านายใช่ป่ะครับ เชิญเข้ามานั่งข้างในก่อนครับ เจ้านายอยู่ในห้อง เดี๋ยวผมไปตามให้” มันตอบมาว่าเป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ ... เอ่อ
“อ่อ พี่เลี้ยงคนใหม่นี่เอง ว่าแต่หน้านายมันคุ้นๆจังวะ เหมือนเคยพบเคยเจอที่ไหนมาก่อน แต่นึกไม่ออก” ไม่ได้มุขนะครับ ว่ารู้จักเค้าทั่ว แต่ตอนนั้นผมคุ้นๆหน้ามันจริงๆ
“เชิญคุณเข้ามาข้างในก่อนดีกว่าครับ เพราะผมจะปิดประตู หรือว่าจะรอข้างนอกละครับ” ผมถึงกับงงกับคำพูดของมันครับ เป็นแค่พี่เลี้ยงหัดมาสั่งเพื่อนเจ้านายได้ยังไง
“ตลกแระ ถ้าชั้นจะรอข้างนอก ชั้นจะกดออดทำไม” มากวนกับผม ผมก็กวนกลับสิครับ ผมยอมคนอื่นซะที่ไหน
“ดื่มน้ำก่อนนะครับ” ผมลองพิจาณาพี่เลี้ยงของเจเจอีกที ความรู้สึกที่หายไปนานของผมก็เริ่มกลับมารู้สึก ผมไม่รู้ว่ามันเร็วไปหรือเปล่าในตอนนั้น แต่ผมรู้สึกว่าผมรู้สึกพิเศษกับเด็กคนนี้จริงๆ
“พี่เลี้ยงเจเจคนใหม่นี่ น่ารักจังเลยนะครับ” ทำเอาผมหลุดปากชมไปไม่ได้ พี่เลี้ยงคนนี้จะรู้ตัวหรือเปล่านะ
“อ่อ ใช่ครับ นี่เพ่เต้ครับ พี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจ เพ่เลี้ยงที่หล่อที่สุดเท่าที่เจเจเคยมีมา จริงมั๊ยอาเวย์ ฮ่าๆๆ” เจเจหลานรักช่างสนับสนุนอาได้ดียิ่งนัก ...
“ก็มันแน่อยู่แล้ว เจเจเคยมีพี่เลี้ยงเป็นผู้......ชาย ซะที่ไหนกันละ ฮ่าๆๆ” ตอนนั้นผมมองก็รู้แล้วครับ ว่าพี่เลี้ยงคนนี้ไม่ใช่ผู้ชายที่ชอบผู้หญิงแน่นอน ... ชื่ออะไรนะ ... เต้เหรอ ... เข้าทางผม
“พี่เต้ครับ นี่อาเวย์ครับ เพื่อนสนิทพ่อเจเจครับผมยืดอกรับให้กับคำแนะนำของเจเจในตอนนั้น ... นายจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าตอนนั้นผมใจสั่นไปหมดแล้ว
“แล้วเท่ห์ละเสร็จยัง” ต้องหาอะไรพูดกลบเกลื่อนความรู้สึกครับ ... ตอนนั้นต้องทำอะไรให้นายเต้คนนี้ไม่แสดงท่าทีน่ารักให้ผมหวั่นไหว
“นายเต้ !!!! ไอ้เท่ห์เสร็จยัง” ใครจะไปรู้ครับ ว่านายคนนี้นอกจากจะน่ารักแล้ว ยังน่าแกล้งอีก
“อ๋อ แป๊บนะครับ เดี๋ยวผมไปตามให้” ผมยังจำการกระทำนั้นได้ดีเลยครับ ขำหน้าของนายต้ตอนนั้นจริง
.
.
.
.
.
“ตอนหลังพี่จึงมารู้ว่าเคยเจอหน้าน้องเต้กับเพื่อนน้องเต้มาก่อนแล้วครั้งนึงที่ร้านเหล้า แล้วตอนนั้นมันเมามาก มีเรื่องกับเพื่อนมันด้วย พี่เลยคุ้นๆหน้ามัน” ผมหยุดเล่าเรื่องของผมกับนายเต้ แล้วยกกาแฟขึ้นมาจิบคั่น
“แสดงว่าคุณเวย์ก็รักแรกพบเลยสิครับ” อ๊อฟถามขึ้นมาเมื่อผมหยุดเล่า ... หน้าตาอ๊อฟตอนนี้ดูสนใจเรื่องที่ผมเล่าเป็นพิเศษ
“คงงั้น ... ถ้าพี่รักใคร พี่จะรักเค้าตั้งแต่ครั้งแรกที่พี่รัก” ผมตอบอ๊อฟไป แล้วมองอ๊อฟนิ่งไปซักพักเหมือนกำลังคิดอะไร ก่อนที่จะถามกลับมา
“แต่ที่เล่ามา คุณเวย์ยังไม่บอกเลย ว่าชอบยัยเต้มันตรงไหน หรือเล่าไปแล้ว .... ยังๆๆ ยังไม่เล่าเลย เล่ามาๆ” ดูเหมือนอ๊อฟจะสับสนในตัวเองเล็กน้อยนะครับ ดูตลกจริงๆเด็กคนนี้
“อ่าโอเค เล่าก็ได้ ...”
ผมพยายามคิด หวนรำลึก และนึกในหลายๆสิ่งที่ทำให้ผมชอบในตัวนายเต้ ก่อนที่จะพูดออกมาสั้นๆ
“พี่ว่านายเต้มันมีเสน่ห์ที่ทำให้คนรอบตัวหลงรักเค้าโดยไม่มีเหตุผลนะ ถ้าน้องอ๊อฟลองไปถามไอ้เท่ห์ ไอ้เท่ห์ก็จะตอบคล้ายๆกับพี่นี่แหละ เรื่องบางเรื่องมันไม่ต้องมีเหตุผลก็ได้ น้องอ๊อฟว่ามั๊ย” ผมพูดจบ ก็ถามอ๊อฟไปในตัว
“อืมมมม โอเคครับ ความรักมักจะมีเหตุผลในตัวของมัน ซึ่งเหตุผลนั้นคือไม่มีเหตุผล อ๊อฟเข้าใจแล้วครับ” อ๊อฟพูดทำความเข้าใจกับสิ่งที่ผมพูด แต่ดูงงๆยังไงชอบกลแฮะ
“เออ นั่งคุยมาตั้งนาน ว่าแต่อ๊อฟเถอะ เป็นไงมาไงมาเดินสยามละ” ผมถามขึ้นเมื่อนึกได้ มัวแต่สนใจเรื่องตัวเอง จนลืมถามอ๊อฟเลย
“แหม คุณเวย์ครับ สยามนี่เด็กวัยรุ่นเค้ามาเดินเล่นกันไม่เห็นต้องมีที่มาที่ไปเลย ปกติผมก็มาเดินตามประสาวัยรุ่นเค้านั่นแหละครับ” อ๊อฟพูดไป พร้อมกับดูดน้ำในแก้วที่เหมือนจมีแต่น้ำแข็ง
“ปกติ ... งั้นวันนี้มีอะไรไม่ปกติเหรอ ??” ผมว่าผมพอจับใจความที่มันไม่ไปกติได้นะเนี่ย
“วันนี้อ๊อฟมาเดทครับ” อ๊อฟพูดพร้อมกับดูดหลอดดูเสียงดังย๊วบ !!!
“เอ่อ สั่งน้ำเพิ่มมั๊ย มันหมดแล้วนะ” ผมถามเมื่อสังเกตเห็นอีอฟดูดแก้วน้ำที่มีน้ำแข็งนั้นอยู่พักใหญ่แล้ว
“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ” อ๊อฟตอบพร้อมกับวางแก้วน้ำนั้นลงอย่างเขินอาย ... เออเว๊ยย อ๊อฟอายเป็นด้วย
“แล้วไหนละครับ คู่เดทอ๊อฟ” ผมถามเพราะเห็นไม่มีทีท่าว่าคู่เดทอ๊อฟจะมาเลย
“เค้ากลับไปแล้วละครับ” อ๊อฟตอบมาหน้าตาพร้อมแววตาเศร้า ... เกิดอะไรขึ้นนะ
“มีอะไรที่พอจะเล่าให้พี่ฟังได้ ก็เล่าออกมาได้นะ” ผมไม่เคยเห็นอ๊อฟในมุมนี้เลยนะครับ แม้ว่าเราจะรู้จักกันไม่กี่วัน แต่ผมว่าอ๊อฟก็มีมุมเศร้าๆ เหงาๆกับเค้าเหมือนกัน เบื้องหน้าของคนอารมณ์ดี มันจะมีอีกมุม ที่ใครเห็นแล้วอาจจะอึ้ง ว่าคนแบบนี้มีด้านนี้ด้วยเหรอ
“พูดแล้วก็น่าขำนะครับคุณเวย์ คนอย่างเราๆ ไม่สิ คนอย่างอ๊อฟต่างหาก ไม่อยากเอาคุณเวย์มาร่วมก๊วน พวกเราเป็นพวกเพ้อฝัน จินตนาการ และมีความต้องการสูง พูดง่ายๆว่าอยากได้คนที่เฟอร์เฟ็กซ์จริงๆมาเป็นแฟน แต่คนที่เค้าเฟอร์เฟ็กซ์จริงๆ ก็ต้องการคนที่เหมาะสมกับเค้า ไอ้เราคนไม่เฟอร์เฟ็กซ์ทำได้มากสุดก็แค่ทางผ่าน ผ่านมา ได้ไป แล้วจึงผ่านไป ไม่มีอะไรที่จะหยุดสิ่งเหล่านั้นได้เลย” จะว่าไปที่อ๊อฟพูดมา ผมก็ยังไม่เข้าใจ ว่าอ๊อฟต้องการจะสื่ออะไร ได้แต่นั่งทำหน้างง
“คุณเวย์คงไม่เข้าใจสินะครับ ผมแค่อยากจะบอกว่า วันนี้ผมมาเดทกับคนที่เพิ่งคุยกันเมื่อวาน เค้าไม่หล่อเหมือนคุณ ไม่เท่ห์เหมือนคุณเท่ห์ และไม่ได้เฟอร์เฟ็คอะไร ซึ่งก็คงจะพอๆกับผม เพราะผมก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบตรงไหน ตอนนี้ผมแค่อยากลองศึกษาใครซักคน เพราะก่อนหน้านี้ผมก็แค่คนที่เดินผ่านไปผ่านมาในวงจรชีวิตของใครต่อใคร แค่อยากลองพักอาศัยเป็นขาประจำบ้าง เบื่อกับการเป็นขาจร ... แต่ผมคงคาดหวังมากไป และไอ้คู่เดทผมมันก็คงไม่มากไปกับผมด้วย มันต้องการแค่ร่างกาย มันอยากได้แค่เซ็กซ์ พูดแล้วอยากร้องไห้ ... ฮือๆๆ” ผมจะเศร้าไปกับอ๊อฟ หรือจะตลกกับการกระทำนี้ดีละครับ
“บางที ผมก็แค่ต้องการเริ่มต้นกับใครด้วยความรัก มากกว่าความต้องการทางเพศ ... เพราะผมคิดว่าถ้าเริ่มด้วยเซ็กส์ วันนึงถ้าผมให้เค้าไม่ได้ เค้าก็จะไม่รักผม เหมือนแฟนคนเก่า ที่เค้าต้องไปหาคนอื่นเพื่อมาบำเรอในส่วนนั้น แต่ถ้ามันเริ่มต้นที่ความรัก ... วันนึงถ้าห่างกันไป แต่ความรักยังอยู่ ผมเชื่อว่าเราจะยังรักกันโดยที่ไม่ต้องมีคำว่าเพศสัมพันธ์มาผูกมัด ... ผมอยากเจอคนแบบนั้น คนแบบที่รักผมที่ใจ ... ใช่แค่รูปร่างหน้าตา” อ๊อฟพูดจบแล้วยิ้มให้ผม รอยยิ้มที่จริงจังในคำพูด คำพูดที่ใช้แทนความคิดของผู้ชายตัวเล็กๆ ที่มีหน้าตาน่ารักน่าหยิกคนนี้ กลับทำให้ผมรู้สึกแปลกๆที่ใจอย่างบอกไม่ถูก ...
เริ่มต้นที่รักนะเหรอ ???
“ ****ทุกวันนี้ผมว่า ถ้าใครพูดถึงแฟน พูดถึงกิ๊ก คนฟังก็ต้องคิดนั่นแหละ ว่าเค้าต้องมีอะไรกันอยู่แล้ว เซ็กซ์เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ไปซะแล้วในกลุ่มวัยรุ่น ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าเซ็กซ์ทำไปเพื่ออะไร บางคนบอกว่าก็เพราะรัก แต่สำหรับผมแล้วมันไม่ใช่เลย การแสดงความรักไม่จำเป็นต้องมีเซ็กซ์ เซ็กซ์เป็นแค่หนึ่งในหลายๆวิธีที่เราจะทำร่วมกันกับคนรัก แต่คนสมัยนี้ก็ให้ความสำคัญ ถ้าคบกันไม่ยอมมีอะไรกัน ก็เลิกกันเหอะ บางคนคบกันวันเดียว ก็ยอมกันซะแล้ว พวกเกย์ก็คิดว่ามันไม่เสียหายอะไรหรอก ต่างได้กันทั้งคู่ ผมก็ไม่รู้ว่าได้อะไร มีแต่เสียตัว กับเสียใจ สุขใจก็แค่เดี๋ยวเดียว พอน้ำแตกก็แยกทางกัน แล้วคุณค่าของความรักอยู่ที่ตรงไหน ถ้าหากมีรักต้องมีเซ็กซ์ ผมขอเป็นคนไม่มีหัวใจซะดีกว่า” อ๊อฟพูดจบก็เอาแก้วน้ำแก้วเดิมขึ้นมาดูดน้ำอีก คงจะคอแห้ง
“เอาของผมไปดื่มก่อนก็ได้ มันหมดแล้วนัแก้วนั้น” ผมยื่นแก้วน้ำของผมที่มีน้ำเหลืออยู่ครึ่งแก้วให้กับอ๊อฟไป อ๊อฟรับแล้วดูดมันหมดแก้วในทีเดียว สงสัยจะหิวจริงๆ บอกให้สั่งใหม่ก็ไม่ยอม ...
หลังจากดูดเสร็จก็วางแก้วน้ำลง พร้อมถอนหายใจทีเดียวยาวๆ
“เฮ้อออ เพ้อเจ้อใหญ่แล้วผม คุณเวย์อย่าถือสาผมเลยนะครับ มันก็แค่มุมมองความรักในโลกแห่งจินตนาการ บนโลกแห่งความเป็นจริงใบนี้ ผมก็กำลังตามหาอยู่ ... และคงจะตามหามันต่อไป” อ๊อฟยิ้มให้เป็นการปิดประโยคสนทนาเรื่องนี้
“แต่ชั้นก็กำลังตามหาคนที่มาความคิดแบบนี้นะ” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจเหมือนกัน ทำให้ผมพูดประโยคนี้ไป จะเป็นเพราะการได้พูดคุยกับอ๊อฟหรือเปล่าที่เข้ามาทำลายสิ่งที่เติมเต็มอยู่ในหัวใจของผมให้ว่างเปล่าขึ้นอีกครั้ง หรือว่าจะเป็นความคิดเรื่องความรักของอ๊อฟ ที่ทำให้ผมเปิดใจที่จะลองรักอีกสักครั้ง
“เอ่อ ... เหรอครับ ... ดีจังมีเพื่อนร่วมอุดมการณ์” อ๊อฟพูดไปเขินไป แต่ก็ยังถ่อมตัวเอามือขึ้นเกาหัวแก้เขิน
“ถึงแม้ว่าพี่จะผ่านใครๆมาเยอะ แต่พี่ก็อยากจะหยุดที่ใครคนใดสักคนเหมือนกัน ... คนที่รักพี่ และพี่ก็รักเค้าจริงๆ” มันไม่ใช่คำพูดที่ไพเราะเพราะซึ้ง ผมไม่ได้ทำแววตาชวนฝัน แต่สิ่งที่พูดก็กลั่นกลองออกมาจากความรู้สึกข้างใน ... ความรู้สึกที่ต้องการความรักจากใคร ... สักคน
“คุณเวย์ หายเศ้ราแล้วใช่มั๊ยครับ ไม่เสียใจเรื่องยัยเต้แล้วใช่มั๊ย” เหมือนอ๊อฟกล้าๆกลัวๆที่จะถามผมยังไงยังงั้น ... อ๊อฟในวันนี้ เหมือนคนละคนที่ผมเคยรู้จักเลย หรือว่านี่กันแน่คือตัวตนของอ๊อฟ
“หายแล้วครับ เหมือนความเหงาที่มันเกาะกินหัวใจพี่ มันจะโดนสารละลายไปบ้างแล้ว ตอนนี้ก็รอแต่การซ่อมแซมส่วนที่มันสึกหรอก็เท่านั้นเอง” ผมตอบไปยิ้มไปทางอ๊อฟ เล่นเอาคนที่ผมมองเขินอายใหญ่
“เหอะๆ คุณเวย์ก็พูดเข้า ลิเกจังเลยนะครับ อิ่มหรือยังครับ ไปเดินย่อยกันหน่อยดีมั๊ย” อ๊อฟพูดพร้อมกับมองมาที่กระเป๋าสตางค์ผมที่วางอยู่บนโต๊ะ ..
“โอเคครับ พี่รู้แล้วว่าต้องลี้ยง ไม่ต้องทำสายตาไซโคขนาดนั้น พี่ไม่เบี้ยวหรอกน่า” ผมพูดพร้อมยกมือให้พนักงานเชคบิลจ่ายตังค์ ส่วนอ๊อฟเหรอครับ ยิ้มเล็กยิ้มน้อยใหญ่เลย ...
“คุณเวย์ เคยมีรักแห่งสยามกับเค้ามั๊ย” อ๊อฟพูดขึ้นขณะที่เดินนำผมไป ... แล้วหันหน้ามาถาม
“ยังไงเหรอ รักแห่งสยาม” ผมถามกลับไป เพราะยังไม่เข้าใจในคำถามที่ถามมา
“ก็เหมือนกับ เคยจีบใครที่สยามบ้าง เคยชอบใคร รักแรกพบ เดทแรกที่สยามไรงี้ เคยบ้างป่ะ” อ๊อฟอธิบายให้ผมฟัง พร้อมกับเดินนำหน้าไปอีก
“มีสิ บ่อยด้วย” ผมตอบเมื่อเดินตามทันอ๊อฟ ตัวแค่นี้เดินไวชิบหาย
“เหรอครับ ดีจัง นี่ถ้าผมได้เรียนมหาลัยในกรุงเทพนะ สยามคงเป็นดินแดนแห่งความรักของผมแน่ๆ มีแต่คนน่ารักทั้งนั้น” อ๊อฟตอบพร้อมมองดูหนุ่มเล็กหนุ่ทใหญ่ที่เดินผ่านไปผ่านมา
“อะไรกัน มากับพี่ยังมองคนอื่นอีก” ผมพูดพร้อมกับเอามือผมไปจับกับมือของอ๊อฟ เหมือนอ๊อฟจะตกใจ มีการกระตุกมือนิดนึง
“เอ่อ คุณเวย์ครับ อายคนอื่นเค้าครับ จะจับมือผมทำไม” อ๊อฟพยายามเอามือออกจากมือของผม แต่ก็ได้แต่บิดไปบิดมา เพราะผมกำไว้ซะแน่น
“จะอายอะไรละ ... พี่ไม่เห็นอายเลย หรือว่าพี่มันน่าอายมาก ถึงกับเดินด้วยไม่ได้” ผมพูดพร้อมกับปล่อยมือออก แล้วก็เดินนำหน้าไป ขอวัดอะไรหน่อยเหอะ
“อ้าว อะไรว้า งอนซะงั้น ผมล้อเล่นครับคุณเวย์ แก่แล้วนะนั่น ทำเป็นงอนเหมือนเด็ก น่ารักตายเลย” มันพูดพร้อมกับวิ่งมาเพื่อจะให้ตามทันผม
“อะไรกัน ว่าพี่แก่เหรอ” ถึงแม้มันจะจริง ... แต่ก็ยังอยากโกหกตัวเอง
“เปล่าครับ ไอ้เด็กน้อย” มันพูดพร้อมกับเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ ชักจะลามปามแล้ว ... แต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่เอาเรื่องมัน ก็ไอ้มือที่ตบบ่าผม พอตบเสร็จมันก็ลดระดับมาอยู่ข้างตัว พร้อมกับจับมือผมไว้ และก็นำเดินไป ...
ไม่มีคำพูดใดๆจากผม
และก็ไม่มีคำพูดใดๆจากอ๊อฟเช่นกัน
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนมีคนกำลังซ่อมแซมความเสียหาย ส่วนที่สึกหรอภายในให้กลับมาใช้งานได้อย่างเดิม
นี่ผมมองคนๆนี้ข้ามไปตั้งแต่ตอนแรกได้ไงนะ ...
ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
อ๊อฟหยุดเดินแล้วมองหน้าผม แววตาที่ใสๆ แอบซ่อนนิสัยเหวี่ยง และความเป็นคุณหนูคู่นั้น ยิ้มมาให้ผม เหมือนกับปากสีอมชมพูนั้น ...
ก่อนที่จะพูดอะไรให้ใจของผมเต้นแรงขึ้น ..
“ปลอดภัยแล้วครับคุณตา ... ผมพาข้ามถนนเรียบร้อยแล้ว ”
อิอิ
จบตอนพิเศษคุณเวย์นะครับ
ต่อไปจะเข้าสู่รายการปกติของทางช่อง อิอิ
แล้วเจอกัน !!!
**** เป็นนิยามที่ผมให้อ๊อฟเขียนให้ ... เพื่อให้ได้ความรู้สึกจากตัวละครนั้นจริงๆ !!! อิอิ
-
อ๊ากกก
คนแรก จิ้มอิไรเตอร์ก่อนอ่าน
ห้าๆๆๆ
-
พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้อ๊อฟมาลงเอยกับเฮียเวย์ 5555
-
มาเม้นอีกรอบ
โอ้เยส เพอร์เฟคแชปเตอร์
อ่านแล้ว ตอบทุกโจทย์ในใจตัวเอง
เห้อ....+1 ให้เมทไรเตอร์ ห้าๆๆๆ
-
หุหุ
-
ตอนนี้น่ารักจังเลย
คุณเวย์ท่าทางจะเจอคนที่ฟ้าส่งมาให้แล้วสินะ
แล้วอ๊อฟล่ะรู้สึกเหมือนกันกับคุณเวย์รึป่าว
ฮาฮาๆๆๆ
ปล.เห็นด้วยกับคุณเวย์เลยที่ว่า " นี่ผมมองคนๆนี้ข้ามไปตั้งแต่ตอนแรกได้ไงนะ ..."
-
น่ารักมามายครับ อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:o8: :-[ :impress2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ในที่สุดพอเข้าบอร์ดมาในตอนบ่ายก็เจอตอนใหม่ ดีใจที่ซู้ด
เออ..ดี ๆ เพื่อนรักฝ่ายชายคู่กับเพื่อนรักฝ่ายหญิง ความผูกพันระหว่างเพื่อนจะได้แน่นแฟ้นขึ้น
อ๊อฟนี่แหละเหมาะกับคุณเวย์แล้ว อ๊อฟทันโลก ทันคน ไหวพริบดี แล้วก็มีความกล้าแกร่งอยู่ในตัว
แล้วคนใจช้ำสองคนมาจูนความรู้สึกตรงกัน มันจะทำให้เข้าอกเข้าใจกันยิ่งขึ้น ชิมิ ๆ ไรเตอร์คนเก่ง
-
น่ารักอ่า....
แต่แอบขำประโยคสุดท้ายที่อ๊อฟพูดนี่แหล่ะ...5555
-
:jul3: อ๊อฟน่ารักอ่ะ กวนตีนด้วย :laugh:
อิอิ สงสัยจะต้องเพิ่มอีกคู่แล้วน้าส์
p.s พออ๊อฟพูดถึงรักแห่งสยามแล้วก็คิดถึงบรรยากาศเก่าๆไงไม่รู้
เดทแรกที่สยามหรอ น่ารักจัง คิดแล้วก็ยิ้มตาม ว่าแล้วก็อยากไปสยามจังเลยเนอะ
-
ชอบตอนจบจัง
กวนแบบน่ารักๆ แบบนี้รักตายเลย
-
ซึ้งมาก ตกลงจะคบกันใช่มะ
เชียร์ด้วยคน
มาต่ออีกตอนนะ writer
+1
-
Next Station JJ
-
โถ่!!! กำลังซึ้ง
ไหงประโยคสุดท้ายเป็นงั้นไปได้ :laugh:
-
ความรักมักทำให้โลกสดใส
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ออฟคุณน่ารักมากกกกกกกกก
เค้าขอเชียร์ให้ได้เป็นคู่กับคุณเวย์เหอะๆๆ
อิอิอิ
-
รักครั้งใหม่ที่กำลังจะเริ่มต้น อิอิ
-
555555 ประโยคสุดท้ายนี้กวนสุดๆๆๆ 5555
คู่นี้ฟ้าประทานจริงๆๆๆๆ 555
-
คุณตา :laugh: :laugh: :laugh:
-
อยากเจอ เจเจ บ้างอะ
-
โอ้ย
ไรเตอร์ แต่งอีกสักคู่เถอะ
พลีสสสสสส
-
ต้องขอบอกว่าเป็นตอนที่โดนใจสุดๆ ทุกคำสอนผมก็พยายามทำอยู่ชอบครับ เป็นตอนที่มีสาระเยอะจริงๆ ไม่น่าเชื่อ!!! :a5:
ฮิ ฮิ :กอด1:
ไรท์เตอร์สู้ๆครับ :L2: :L2: :L2:
-
บวกให้ไร้ท์เตอร์ ฝากไปให้อ็อฟ
ไปเรียกเขาคุณตา เดี๋ยวก็ได้เป็นยายหรอก อิอิ
-
ว้าวววว เขิน
-
อ๊อฟน่ารักจังเลย ^^ คบกันๆๆ
คู่แท้ เชียร์ค่ะ
-
:haun4:
อ๊อฟหวานได้อีกค่ะ
>_<
เล่นเอาเขิลเลยอ่ะ
555
-
:-[อ๊ายยย หวานกันได้อีก เค้าเชียร์คู่นี้ๆๆ
น้องอ๊อฟน่ารักอ่ะ
ในที่สุดพี่เวย์ก็เห็นคุณค่าของน้องอ๊อฟ
2คนนี้น่าจะไปด้วยกันได้ดี
สู้ๆนะพี่เวย์และน้องอ๊อฟ
+1สำหรับตอนที่ถูกใจแม๊กก :L2:
แต่เค้าก็ยังคิดถึงพี่เท่ห์และน้องเต้ด้วยเหมือนกันน๊า :กอด1:
-
อร๊ายยยยยยยยยยย
:-[ :-[ :-[
-
คนอยู่ในอารมณ์เดียวกัน จูนเข้าหากัน เดินไปด้วยกัน จับมือกัน
ตกลงที่จะดำเนินต่อไปให้เป็น " รักแห่งสยาม " :m1:
+1 คะแนนนี้ฝากให้ อ๊อฟ ครับ
-
สรุป ประโยคสุดท้าย โดนใจสุดๆ
-
แค่เพียงเพราะรัก..
-
ดีใจกับพี่เวย์และอ๊อฟด้วยนะคับ เจอที่ทางของตัวเองซะที :mc4:
-
คุณตาปลอดภัยแล้ว o18
-
คริๆๆ คะแนนที่จะฝากให้อ๊อฟ
ให้ผมก็ได้นะ ห้าๆๆๆ
ตอนนี้อ่านแล้วก็ประทับใจจิงๆ
ไรเตอร์เมทเขียนได้ดีจิงๆ
โฮะๆๆๆ
-
เฮียเวย์กับนังนู๋ออฟ ช่างเป็นคู่สร้างคู่สม ฟ้าบันดาลเสียจริงๆ
-
คนอกหักเหมือนกันเข้าใจกันดีจริง ๆ ด้วย :m4: คุณเท่ห์กับเต้ คุณเวย์กับอ๊อฟ เพื่อนเลิฟของแต่ละคนคู่กับเพื่อนเพื่อนเลิฟของแต่ละคน...ดีจัง :m1:
-
อ๊อฟน่ารักอ่ะ
-
เจอประโยคสุดท้านเข้าไปซะจุกเลยไหมคุณพี่เวย์ :m20: :m20: อ๊อฟยังไว้ลาย :laugh:
-
กรี๊ดดดด
ชอบคู่นี้จังค่ะ
ถ้าแยกเรื่องไปตามอ่านแน่แน่ ><
-
:จุ๊บๆ: +1 ให้ไรเตอร์ ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว
ว้าว!!! ตอนนี้พี่ช้างเป็นนางเอกหรอคะ เบียดยัยเต้ตกขอบไปเลยนะคะพี่ช้าง
เรื่องน่ารักดีนะคะ อ่านสนุก กระชับ ชัดเจนดี(สไตล์ละครโพลีพลัสเลย สมกับที่ไรเตอร์จิ้นหน้าตัวละครในเรื่อง)
จะพยามเข้ามาอ่านเสมอๆ นะคะ
-
ดีใจที่ทั้งคู่ใจตรงกัน อิอิ
-
คู่นี้น่ารัก ^^
-
+1 ซึ้งมาก :L2: :L2:
-
รักแห่งสยาม 555+
-
อิๆๆๆๆอ๊อฟน่ารัก :กอด1:
-
:จุ๊บๆ: +1 ให้ไรเตอร์ ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว
ว้าว!!! ตอนนี้พี่ช้างเป็นนางเอกหรอคะ เบียดยัยเต้ตกขอบไปเลยนะคะพี่ช้าง
เรื่องน่ารักดีนะคะ อ่านสนุก กระชับ ชัดเจนดี(สไตล์ละครโพลีพลัสเลย สมกับที่ไรเตอร์จิ้นหน้าตัวละครในเรื่อง)
จะพยามเข้ามาอ่านเสมอๆ นะคะ
น้องมิล่ะก็ พี่เขินนะครับ
ห้าๆๆๆ
-
เวย์ อ๊อฟ รักแห่งสยาม
-
นิยามนี้ .. ให้ใจไปเรย ย..
เง้อ . . แล้วเราจะเจอมั้ยน๊อ .. ใครสักคน น
รอเจเจ นะคับ บ
-
จะเป็นไงต่อไปเนี่ย
มาต่อเร็วๆน้า
-
way เจอ off = หากันจนเจอ
-
น่ารักดีจังเลย รักแห่งสยาม
-
ไหน ไรเตอร์หายไปไหน
มาต่อไวไว อย่ามัวแต่อู้
-
คู่ใหม่ :L1: :3123:
-
คิดถึง เจเจ แล้วนะครับบบบบบบบบบบ
-
น่ารักมากกกกกกกกกกก
ชอบตอนนี้ที่สุด
-
ไรเตอร์หาย....อ่านทันปุ๊บค้างปั๊บเลยอะ
-
ไรเตอร์หาย....อ่านทันปุ๊บค้างปั๊บเลยอะ
ไรเตอร์กระโดดตึกแล้วครับน้องมิ
แหะๆ
-
กว่าจะอ่านทัน .... เหนื่อยใช่เล่น
ดีใจกับน้องเต้และคุณเท่ห์ ในที่สุดก็สมหวัง แต่ก็แอบลุ้นคุณเวย์นะนี่
แต่ไม่เป็นไร ได้อ๊อฟฟี่ไปปลอบใจแล้วนะคุณเวย์ ^_^
-
อ๊อฟกับคุณเวย์น่ารักจัง เชียร์ๆ
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
ตอนใหม่ยังไม่มาอีกเหรอ
คิดถึงน้องเจเจแล้วนะ
-
หายไปไหนทำไมยังไม่มา
-
เห็นไรเตอร์บอกว่าตอนใหม่มาวันศุกร์
แฟนคลับก็อดใจรอด้วยล่ะกัน
แต่ก็เห็นแอบบ่น ว่ากำลังใจน้อย
ถ้าไงก็ขอกำลังใจ
ช่วยกันเม้นๆหน่อยล่ะกันนะคร๊าบ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: เอาดอกไม้มาทั้งสวนเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์จ้า :กอด1:
-
แวะมารอตอนต่อไปครับ
:call: :call: :call: :call: :call:
-
:serius2: คิดถึง JJ :m1: :m1:
-
หายไปหลายวัน พยายามเขามาดูคอมเม้นท์จากบรรดาแฟนๆ ก็หายไปเหมือนกัน ... สงสัยจะเบื่อกันแล้ว
อย่างงี้ต้องตัดจบ !!!!
..........................................
ตอนที่ 38
คุณเท่ห์ออกไปคุยอะไรกันข้างนอกไม่รู้ แต่ที่รู้ผมว่าต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับผมแน่ๆ ตอนนี้ผมกำลังทำอะไรอยู่นะ ทำไมไม่ตัดสินใจอะไรให้เรียบร้อย ทำไมไม่บอกให้คุณเวย์ตัดใจจากผมนะ ... ความรู้สึกของคนที่รอ ยังไงมันก็เจ็บ เราเคยเจอมาแล้วนี่ ... เรานี่ไม่ไหวจริงๆ
“คุณเท่ห์” ผมเรียกขึ้นเมื่อเห็นคุณเท่ห์เปิดประตูเข้ามา
“ว่าไงครับ คุณเต้” ยังมีอารมณ์มาเล่นอีก ผู้ชายคนนี้
“คุณเวย์ละครับ กลับแล้วเหรอ” ผมถามพร้อมกับชะโงกหน้าไปดู เมื่อไม่เห็นคุณเวย์เดินตามเข้ามา
“อืม มันกลับแล้ว มันฝากลาด้วย” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับเดินไปนั่งที่โซฟาตัวเดิม
“แล้วคุณคุยอะไรกัน เกี่ยวกับผมหรือเปล่า แล้วคุณเวย์เป็นยังไงบ้าง” ผมถามไปด้วยความสงสัย คุณเท่ห์หันมาทำหน้างงก่อนจะพูดกลับมาว่า
“ทีละคำถามดีมั๊ย” ก็คนมันอยากรู้นี่ ยิ่งรู้สึกตัวเองเป็นตัวต้นเหตุ ยิ่งอยากรู้ขึ้นอีกสามสิบสองจุดห้าเท่า
“อืม เราคุยกันเรื่องของนาย มันรู้แล้วว่าเราเป็นอะไรกัน และมันก็จะเป็นคนเดินออกไปเอง” คุณเท่ห์พูดไปพร้อมกับทอดสายตาออกไปด้านนอก
“ที่จริงผมน่าจะเป็นคนที่พูดเรื่องนี้มากกว่า ผมมัวแต่รอเวลาที่เหมาะสม สุดท้ายคุณก็เป็นคนบอกไปก่อนจนได้” ผมพะงึมพะงัมกับการลังเลของตัวเอง
“ใครบอกก็เหมือนกันนั่นแหละ อยู่ที่ต่อไปจะทำตัวยังไง ไม่ให้คนที่เจ็บเค้าเจ็บมากกว่าเดิม” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับก้มลงมาโอบเอวผมไว้ แล้วเอาหน้านอนลงบนตัก
ผมนิ่งไปพักนึง กำลังคิดถึงคุณเวย์ ว่าตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง แต่พยายามไม่เข้าข้างตัวเอง ... คุณเวย์คงจะไม่มากมายอะไรกับเราหรอก ... พยายามคิดแบบนั้น
“ไอ้เวย์มันคงรักนายมาก ... จะเสียใจบ้าง คงไม่แปลก” จู๋ๆคุณเท่ห์ก็พูดขึ้นมา ทำลายความคิดของผมไปเสียหมดสิ้น
“คุณรู้ได้ยังไง ผมว่าคุณเวย์เค้าอาจจะไม่มากมายกับผมก็ได้” ผมก้มหน้าลงไปเถียงกับหน้าที่นอนซุกบนตักผม
“ชั้นเพื่อนมัน ทำไมชั้นจะไม่รู้ละ” จริงสินะ ... เค้าสองคนเป็นเพื่อนกัน ทำไมจะไม่รู้ความคิด ความรู้สึกของกันและกัน
หลังจากวันนั้น เจเจก็ออกจากโรงพยาบาลได้ เพราะอาการเริ่มดีขึ้น ให้กลับไปพักผ่อนที่บ้าน แต่เท่าที่ผมดูอาการก็ไม่เห็นว่าจะมีอาการป่วยอะไรตรงไหนเลย
“เพ่เต้คับ เจเจยังตัวร้อนอยู่ เพ่เต้ต้องดูแลเจเจดีๆนะครับ เดี๋ยวเจเจจะไม่สบายอีก” เจเจพูดขึ้นเมื่อเรากำลังนั่งรถกลับบ้าน โดยมีคนขับเป็นคุณเท่ห์ ส่วมผมกับเจเจก็นั่งอยู่ด้านหลัง
“โอเคครับเจเจ พี่เต้จะดูแลเจเจอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลย” ผมพูดพร้อมกับลูบหัวเจเจ
“ถ้ายุงมันแค่ไต่เจเจก็ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่ถ้ามันกัดนี่สิ เจเจกลัวเป็นไข้หวัดนก” เจเจตอบมาเสียงแจ้วเชียวครับ
“อะไรกันครับเจเจ ยุงกัดต้องเป็นไข้เลือดออกสิ เป็นไข้หวัดนกได้ไง” ผมละงงกับเด็กคนนี้จริงๆครับ
“ก็ยุงมันบินได้ แว แว มันก็เป็นสัตว์ปีก สัตว์ปีกกัดก็จะเป็นไข้หวัดนกไงครับ” เจเจพูดพร้อมกับยืนขึ้นทำมือสองข้างเป็นบีก พร้อมทำท่าบิน หมุนตัวไปมา ... เห็นอาการเด็กคนนี้ตอนนี้แล้ว หายห่วงเรื่องป่วยไปได้เลยครับ
“พ่อว่าเจเจไม่เป็นไข้หวัดอะไรนั่นหรอก มีพี่เลี้ยงแสนดีขนาดนั้น” คุณเท่ห์ขอมีส่วนร่วมการสนทนาครั้งนี้ครับ แต่ก็มิวายแอบแขวะผม
“ก็อย่างที่คุณพูดนั่นแหละครับคุณเท่ห์ ผมมันพี่เลี้ยงแสนดี รับรองว่าดูแลใครไม่มีทางเจ็บป่วยอย่างแน่นอน” ผมพูดสวนคุณเท่ห์ไป แอบมองตาคุณเท่ห์ในกระจกมองหลัง สายตานั้นดูเจ้าเล่ห์นัก
“งั้นก็ช่วยดูแลพ่อของเจเจให้ดีๆด้วยแล้วกันนะครับคุณพี่เลี้ยง เดี๋ยวจะป่วยเป็นไข้ใจไป” คุณเท่ห์พูดกลับมา และทำหน้าจิ้มลิ้ม น่าจิ้มตานัก ...
“แล้วไข้ใจที่ป้อพูด อะไรกัดถึงจะเป็นเหรอครับ เจเจอยากรู้ จะได้ระวังไว้” สิ้นเสียงเจเจพูด ผมกับคุณเท่ห์ก็หัวเราะออกมา อดขำให้กับความขี้สงสัยของเด็กคนนี้จริงๆ
พวกเรากลับมาถึงห้อง ก็เปิดไขกุญแจเปิดประตูเข้าไป เพราะคิดว่าเวลานี้อ๊อฟก็คงยังไม่ตื่น เท่าที่ผมรู้ยัยนั่นถ้าไม่มีธุระอะไร ก็จะไม่ตื่นมาถ่างตาตั้งแต่สายๆแบบนี้ ..
แต่ผมคิดผิด !!!!
“กลับมาแล้วเหรอครับเจเจ” นั่นหาใช่เสียงของอ๊อฟไม่ เสียงของผู้ชายที่ผมคุ้นหน้า คุ้นเสียงเป็นอย่างดี
“อาเวย์” เจเจวิ่งเข้าไปกอดขาอาของเค้าอย่างคิดถึง กอดได้แค่ขาเท่านั้น คุณเวย์จึงลดตัวลงนั่งแล้วกอดกลับเจเจบ้าง
“เป็นไงครับ ไปเที่ยวฮ่องกงมา สนุกมั๊ย” คุณเวย์ถามเจเจพอเป็นพิธีครับ
“สนุกฮับ ไม่น่าไม่สบายเลย อดเที่ยวตั้งหลายที่ แต่ก็ดี ได้กลับมาเจออาเวย์ไวๆ” เอาเข้าให้แล้วไงครับ ไม่ทันไร เจเจก็อ้อนอาเวย์เค้าให้ซะแล้ว ผมมองขึ้นมาในระดับสายตา ก็เห็นอ๊อฟยืนอยู่หลังคุณเวย์ ยืนยิ้มๆแอบๆอยู่
“เจเจครับ นี่พี่อ๊อฟครับ เป็นเพื่อนของพี่เต้ สวัสดีหรือยังครับ” ผมพูดพร้อมกับชี้มือไปทางอ๊อฟที่ยืนยิ้มอยู่
“สวัสดีคับ พี่อ๊อฟ” เจเจพูดพร้อมกับยกมือไหว้สวัสดี
“ไม่เอาเจเจ คนนี้ต้องเรียกว่าอาอ๊อฟ เหมือนที่เรียกอาเวย์ไง” คุณเวย์พูดออกมา เล่นเอาผมกับคุณเท่ห์มองหน้ากันอย่างสงสัยเลยครับ
“จะให้เรียกอาได้ไงไอ้เวย์ อ๊อฟมันรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้าเต้ เป็นเพื่อนกัน ก็เรียกพี่เหมือนที่เรียกเจ้าเต้ก็ถูกแล้วนิ"”คุณเท่ห์เลยถามกลับทันทีด้วยความอยากรู้
“ฝึกไว้ จะได้ชินๆ ต่อไปก็ต้องเรียกอา ใช่มั๊ยครับ ... น้องอ๊อฟ” คุณเวย์พูดพร้อมกับหันหน้าไปยิ้มหวานให้อ๊อฟ คู่นี้มันชักอะไรยังไงแล้วสิ
“ผมไม่เอาตามคุณด้วยหรอก ตาเวย์ เรียกพี่ว่าพี่อ๊อฟนั่นแหละครับดีแล้ว พี่ไม่อยากแก่แบบคุณตาเวย์เค้า” อ๊อฟหันมาเป็นคนที่ก้มหน้าไปพูดกับเจเจ พร้อมกับหยิกแก้มเป็นการทักทายไปหนึ่งที
“อะไรกันน้องอ๊อฟ ว่าพี่แก่อีกแล้วนะ พี่ยังไม่แก่ซักหน่อย ไม่เชื่อจะลองดูมั๊ย ว่าแรงพี่ยังเยอะแค่ไหน” คุณเวย์หันไปพูดกับอ๊อฟ ไม่พูดสิ น่าจะเถียงมากกว่า
“ก็คุณเวย์แก่จริงๆ จะมาแอ๊บอะไรอีก และอย่ามาทะลึ่งกับผม” เอาแล้วไงครับ เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับอ๊อฟฟี่ นี่แค่ไหว้ครู ... ถ้าระฆังเริ่มเมื่อไหร่ ก็ตัวใครตัวมันละครับ
“หยุดเถียงกันเถอะครับ เจเจงงไปหมดแล้วว่าจะเรยกอะไรดี ... พี่อ๊อฟ อาอ๊อฟ ตาเวย์ ... งั้นเจเจเรียกพี่อ๊อฟว่า คุณยายอ๊อฟแล้วกันนะครับ จะได้คู่กับคุณตาเวย์ไง ดีมั๊ยครับ” เจเจพูดไปพร้อมกับเอามือเกาหัว และทำท่าคิดไป นี่จะตลก หรือเอาจริงเอาจังเนี่ย
“ฮ่าๆๆ ดีครับเจเจหลานอา อยากแอ๊บเด็กนักก็เรียกยายไปเลย เรียกว่า ยายอ๊อด”
“ไม่ใช่ !!!!!!”
“ยายป็อด”
“ไม่ใช่ !!!!!!”
“ยายอ๊อฟ”
“ไม่ใช่ !!!!!!”
“ถูกแล้ว !!! ฮ่าๆ”
กลายเป็นตลกคาเฟ่ไปเลยครับ อาหลานสองคนนี้ เจเจก็เล่นกับเค้าด้วย คุณเวย์กับอ๊อฟขำกันใหญ่เลยครับ แต่ผมกับคุณเท่ห์นี่สิ ... ชักจะไม่ตลกด้วย เพราะอดสงสัยกับพฤติกรรมของทั้งสองคนนี้ไม่ได้ ... คนนึงอ๊อฟที่บอกว่าเมื่อวานจะไปเดทกับหนุ่มนิรนาม แต่ตอนนี้มาลัลล้าตายายกับคุณเวย์ และคุณเวย์ หนุ่มที่เพิ่งเสมือนสภาพอกหักเมื่อวาน วันนี้ก็มายืนร่าเริง อย่างกับคนไม่เป็นอะไร ... อย่างงี้ต้องแถลงการณ์ !!!
เราปล่อยให้เจเจนั่งเล่นและดูทีวีที่โซฟาไปพรางๆ ในระหว่างนั้น เราทั้งสี่คน ก็มานั่งที่โต๊ะกินข้าว โดยมีผมกับคุณเท่ห์นั่งฝั่งนึง และอีกฝั่งนึงเป็นคุณเวย์กับยัยอ๊อฟ
“มีอะไรกันยัยเต้ ทำไมมองหน้าชั้นอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ” เป็นยัยอ๊อฟที่นั่งตรงข้ามผม ที่เริ่มเปิดประเด็นการสนทนา
“ใช่ ไอ้เท่ห์ มึงด้วย มองกูอย่างกับเด็กทำข้อสอบแอดมิดชั่น” คุณเวย์ที่นั่งตรงข้ามคุณเท่ห์เช่นเดียวกัน ถามคุณเท่ห์ต่อจากอ๊อฟทันที
“มีอะไรอยากจะบอกเราสองคนมั๊ย ???” คุณเท่ห์ถามคำถามไปด้วยสีหน้าสุดเรียบเฉย ผมหันไปดู ไม่รู้จะดุไปถึงไหน
“มี” คุณเวย์เป็นคนพูดขึ้นมาก่อน
“อืม พูดมา” คุณเท่ห์ผ่อนเสียงลง เมื่อคุณเวย์ทำท่าจะสารภาพออกมา
“คือว่า ...
กูหิววะ น้องเต้ครับ ทำอะไรให้พี่กินหน่อยสิ” คุณเวย์พูดจบ ก็หันมาทำหน้าทะเล้นใส่ผม
“อ้าว คุณเวย์ไม่บอกอ๊อฟละครับ อ๊อฟจะได้ทำอะไรให้กิน จะทานอะไรดีครับ เดี๋ยวอ๊อฟทำให้” ยัยอ๊อฟก็เอากับเค้าด้วยคน ตามน้ำเชียว
“พอกันเลยทั้งสองคน ไม่สนุกด้วยนะ” ผมเป็นคนพูดออกมาบ้าง เพราะรู้สึกเหมือนทั้งสองคนกำลังเล่นตลกกันอยู่
“แล้วมึงจะรีบอยากรู้ไปทำไมกัน รอให้อะไรมันแน่ชัดก่อนกว่านี้ไม่ได้เหรอ” อีอฟก็สวนกลับผมมาทันทีครับ
ก็จริงของมัน ... พวกผมจะอยากรู้ไปทำไมกัน
“ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้พี่จะไม่บอกน้องเต้นะ มึงด้วยไอ้เท่ห์ แต่ตอนนี้แค่รู้สึกดี และไม่อยากจะรีบร้อนอะไร เพราะพี่ก็เพิ่งเจ็บมา อ๊อฟก็ไม่ต่างกัน ปล่อยให้ต่างคนต่างเป็นยาสมานแผลของแต่ละคนดีกว่า อย่าเพิ่งรีบร้อนเอาคำตอบจากพี่เลยนะน้องเต้ นะไอ้เท่ห์”
“อืมกูขอโทษวะ ไอ้เวย์ อ๊อฟด้วย ที่รีบร้อนเอาคำตอบจากพวกนายสองคนมากเกินไป อาจเพราะว่ากูตื่นเต้นมากไปก็ได้ พวกเราไม่ได้จะขัดอะไร แค่อยากจะรู้ว่าถ้าใช่ เราก็ยินดี เอาล่ะ ตอนนี้ก็พอจะเข้าใจอะไรบ้างแล้ว” คุณเท่ห์พูดเหมือนจะปิดประเด็นการสนทนาของเราในครั้งนี้
“เต้ ไปทำอาหารเช้ากันดีกว่าไป ชั้นเริ่มหิวแล้วแหละ” อ๊อฟเป็นคนตะโกนข้ามฟากชวนผมไปทำอาหารเช้า ผมก็เห็นว่าเราทั้งสี่คนพอจะเข้าใจอะไรกันแล้ว ก็เลยตอบตกลง ส่วนคุณเท่ห์คุณเวย์ก็เคลื่อนย้ายกันไปนั่งเล่นและดูทีวีกับเจเจ
“อ๊อฟ กูสงสัยจริงๆ ว่าสปาร์คกันได้ยังไง” ผมยังไม่หยุดจริงๆครับ ก็มันสงสัย และผมก็คิดว่าคุณเท่ห์ก็ต้องไปถามกับคุณเวย์แน่ๆ
“แหม อีนี่ กูนึกว่าจบตั้งแต่โต๊ะกินข้าว ยังมาแอบถามชั้นต่ออีก เรื่องมันยาว ชั้นขี้เกียจเล่า” อ๊อฟพูดไปพร้อมกับตั้งกระทะ เตรียมทอดใข่ดาว
“เออหน่ามึง เอาแบบย่อๆก็ได้ ไม่ต้องยาวมาก นะนะ กูอยากรู้” ผมยังพยายามคะยั้นคะยออีก ... ก็คนมันอยากรู้นี่หน่า
“ก็เจอกันแบบว่าบังเอิญเดินเจอกันนะคะ แล้วก็พอดีว่าได้นั่งทานอะไรกันนิดหน่อย คุยเรื่องราวต่างๆอะไรประมาณนี้ ส่วนเรื่องความสัมพันธ์อ๊อฟว่า ให้ไปถามคุณเวย์เอาเองดีกว่า เรื่องแบบนี้อ๊อฟพูดไปเกรงว่าจะดูไม่ดี แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้เป็นอะไร เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกัน ส่วนโอกาสจะพัฒนาไปมากกว่านี้หรือไม่ ก็ต้องแล้วแต่เวลาและโอกาส และขอยืนยันนะคะว่า นี่ไม่ใช่เป็นการโปรโมตละคร ภาพยนตร์ หรือนิยายอะไรทั้งสิ้น เพราะยังไงมันก็ดังอยู่แล้ว ขอบคุณค่ะ” ....
“มาเป็นแพทเทิร์นดาราตอบเชียวมึง ... ทำเล่นไปหมดสินะ” ผมละอดหงุดหงิดหัวเสียกับมันไม่ได้จริงๆ
“เออหน่า ... รอให้อะไรมันแน่นอนก่อน แล้วชั้นค่อยบอกแกแล้วกัน” อ๊อฟตอบมาหน้ายิ้ม ... ตอนนี้คงมีความสุขสมากๆสินะ
“แล้วแกจะเอาไงกับเรื่องเรียนต่อครู” ไม่ได้ถามเพื่อให้เป็นอุปสรรค แต่ก็อดสงสัยไม่ได้
มันเงียบไปเหมือนคิดอะไรอยู่ ก่อนที่จะตอบกลับมา
“ก็สมัครไปแล้วนะ ... สัมภาษณ์จ่ายเงินอะไรก็หมดแล้ว รอแต่ไปเรียนอย่างเดียว ยังไงชั้นก็ต้องไปเรียนต่อนั่นแหละ แกถามแบบนี้ทำไมวะ” ผมก็ไม่สามารถหาคำตอบของคำถามที่ผมถาม เพื่อจะตอบมันได้ ..
ได้แต่เงียบ มองตา แล้วยิ้มๆให้มัน
“พี่เต้ ยายอ๊อฟคับ ทำอะไรกันคับ” เจเจวิ่งมาจากมุมรับแขก ตะโกนถามมาแต่ไกล
“กำลังทำอาหารเช้าให้เจเจไงครับ เจเจอยากกินอะไรบอกพี่อ๊อฟได้เลยนะครับ เดี๋ยวพี่อ๊อฟทำให้” อ๊อฟเป็นฝ่ายวางทัพพีไปสนใจเด็กตัวแสบคนนั้นก่อนที่จะถามอะไรมากมายกว่านี้
“พี่อ๊อฟได้ไงครับ ต้องยายอ๊อฟสิ เจเจตั้งให้แล้ว ยายอ๊อฟอย่ามาเปลี่ยนอีกดิ” เจ้าเด็กน้อยตัวแสบแอบงอนอ๊อฟเล็กน้อยที่ไม่พูดตามที่เจเจบอก
“อ๋อๆๆ ได้ครับ ได้ครับ ยายก็ยาย เฮ้อ นี่กูแก่แล้วเหรอเนี่ย” อ๊อฟแอบบ่นเล็กน้อย แต่ก็เผยรอยยิ้มนั้นออกมา
“เจเจช่วยมั๊ยคับ” เจเจนี่เข้ากับใครๆก็ง่ายนะครับ ดูตอนนี้สิ เล่นกับอ๊อฟ จนลืมผมไปแล้วมั้ง ... แอบน้อยใจนะเนี่ย ... อิอิ
หลังผ่านมื้อเช้าของวันนี้ไป พวกเราก็มานั่งเปิดหนังดูกันตรงโซฟา แบ่งกันไปนั่งกันคนละมุม มีเจเจที่เลือกดูหนังแฟนตาซี อลังการเอ็ฟเฟ็กซ์ แต่เจ้าตัวดูได้ไม่ถึงแผ่นก็หลับไปแล้วซะงั้น สงสัยจะเป็นเพราะฤทธิ์ยา
“เดี๋ยวผมพาเจเจเข้าไปนอนในห้องก่อนนะครับ” ผมหันไปบอกคุณเท่ห์ ที่นั่งอยู่ข้างๆผม
“ฮือ” คุณเท่ห์พยักหน้าให้ผม แต่สายตายังอยู่ที่หน้าจอทีวี ... ก็หนังกำลังสนุกนี่ครับ
ผมอุ้มเจเจมา มาวางบนที่นอน ที่เจเจไม่ได้นอนมาหลายวัน ตัวหนักไม่เบาเลยเนี่ย ... เอาผ้าห่มคุมตัวให้เจเจ นั่งลงบนเตียงมองหน้าเด็กน้อยที่หลับ เหงื่อบนหน้าผากที่ได้มาจากความซน ริมฝีปากที่ชุ่มด้วยน้ำ เพราะพูดไม่หยุด สีหน้าที่อมยิ้มอยู่ตลอดเวลา ทำให้ผมหวนคิดถึงวันนั้น วันที่เจเจเพ้อถึงแม่ของเค้า วันที่ทำให้ผมคิดว่า ยังไงซะ สักวันเจเจจะต้องมีแม่ใหม่ ... แต่วันนี้ผมไม่รู้เหมือนกัน ว่าเจเจยังต้องการจะมีแม่ใหม่อีกหรือเปล่า ... แล้วผมคนนี้จะมาแทนที่ความอบอุ่นที่มันขาดหายไปได้หรือเปล่าเช่นกัน ...
“มาแอบอยู่ในห้องกับเจเจนี่เอง” คุณเท่ห์เปิดประตูห้องเจเจ พูดพร้อมกับเดินเข้ามาที่เตียงนอนเจเจ
“ดูจบแล้วเหรอครับ” ผมถามขึ้นอย่างสงสัย
“ยังหรอก แต่ชั้นทนดูไม่ได้แล้ว” ก็น่าจะยังไม่จบ เพราะตอนผมลุกขึ้นมายังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลย
“แล้วลุกมาทำไมเหรอครับ หนังไม่สนุกเหรอ” ผมพูดพร้อมกับเอารีโมตแอร์ขึ้นมาเปิดแอร์ให้เจเจ ... อากาศในห้องอบอ้าวนิดหน่อย
“อือ ไม่ใช่อ่า” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับเข้ามาโอบกอดผมไว้ทางหลังส่ายหัวไปมา จะอ้อนอะไรตอนนี้เนี่ย
“แล้วทำไมละครับ งั้นลุก ผมจะออกไปดูหนัง” ผมว่าหนังมันก็สนุกดีนี่ครับ ว่าจะลุกออกไปดูต่อซะหน่อย
“อย่าออกไปเลยน้า ... ให้อ๊อฟกับไอ้เวย์มันอยู่ด้วยกัน เมื่อกี้ก่อนชั้นลุกมานะ หวานกันใหญ่ ชั้นเลยทนไม่ได้ เลยต้องลุกมาหาของชั้นบ้างนี่ไง” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับยืดตัวขึ้นมาหอมแก้มผม ...
“อย่างนั้นเหรอ ... สองคนนั้นกำลังจีบกันสินะ ... อยากรู้จักว่าเป็นยังไง ... ลุกหน่อยคุณ” ผมพูดพร้อมกับพยุงตัวเองขึ้นให้พ้นอ้อมกอดมารนี้ ไม่งั้นมีเสร็จในห้องเจเจแน่ๆ กลัวจริงๆผู้ชายคนนี้
“นายจะทำอะไรนะ” คุณเท่ห์ถามผมเมื่อผมมาเปิดประตู ชะโงกดูไปตรงมุมรับแขก
“แอบดู” ผมหันไปตอบคุณเท่ห์ ที่ทำหน้าสงสัยกับการกระทำของผมเหลือเกิน
“จะแอบดูเค้าจีบกันทำไม” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับเอาหัวตัวเองลอดมาดูเหนือหัวของผม
“ว่าแต่ผม คุณก็ทำ” ดูสิครับ ว่าแต่เขา อิเหนาเป็นเกย์ซะงั้น ... ถูกผิดหว่า สำนวนนี้
“เงียบๆหน่า ฟังสองคนนั้นคุยกัน” อ่าว กลายเป็นผมโดนดุซะงั้น
“คุณเวย์จะเขยิบมาใกล้ผมทำเนี่ย ที่นั่งเหลืออีกตั้งเยอะแยะ” เป็นอ๊อฟที่โวยวายเมื่อคุณเวย์เขยิบมานั่งใกล้จนจะนั่งทับกันแล้ว
“ก็ ก็ ผมกลัวนี่ ดุสิๆ น่ากลัวจะตายไป” คุณเวย์นี่นะ ลูกไม่แพรวพราวจริงๆ พูดไปทำท่าซบยัยอ๊อฟไป
“จะบ้าหรือไงคุณ หนังแอ๊กชั่นแฟนตาซี ไม่ใช่หนังผี อย่ามาทำแอบเนียน เดี๋ยวสองคนนั้นก็มาเห็น” อ๊อฟพูดพร้อมกับหันหน้ามามองทางผม ดีนะครับ ที่คุณเท่ห์ผักผมและปิดประตูได้ทัน
“เห็นมั๊ยละ เกือบโดนจับได้แล้ว” ไหงคุณเท่ห์มาด่าผมอย่างนี้ละ
“คุณก็อยากรู้เหมือนกันนี่ มาด่าแต่ผมได้ไงกัน” ผมตอบคุณเท่ห์กลับไปอย่างเงียบๆ ทั้งกลัวเจเจตื่น แล้วก็กลัวข้างนอกได้ยินด้วย แล้วก็เปิดประตูแง้มไปดูต่อ
ไม่ทันไรคุณเท่ห์ก็มาดูด้วย ผมเงยหน้ามองคุณเท่ห์แล้วแบะปากให้ไปหนึ่งที ไหงว่าไม่อยากยุ่งเรื่องคนอื่น คุณเท่ห์ก็ยิ้มกลับมาให้ผม
ตอนนี้ภาพที่เห็นผมคงไม่ได้ตาฝาดใช่มั๊ยนี่ คุณเวย์นั่งกอดอ๊อฟจากด้านหลังแล้ว พร้อมกับเอาคางไปวางซบบ่นบ่าของอ๊อฟด้วย ดูหนังกันไปกระหนุงกระหนิงกันไป
“เห็นมั๊ย เลยไม่ได้รู้เลย ว่ายังไงต่อ” ผมเงยหน้าขึ้นไปด่าคนข้างบน
“ขอโทษคร๊าบบบ” มันน่าโมโหจริงๆ
“คุณเวย์ อย่าเอาคางถูไปถูมาได้มั๊ย ผมเสียวนะนั่น” เสียงอ๊อฟดุคุณเวย์ครับ
“อย่าว่าแต่คุณเลย ผมก็รู้สึก” อึ๋ยๆๆๆ คุณเวย์ทำเสียงได้เซ็กซี่มาก อ๊ากกก จะได้กันแล้วๆๆ
“ผมหมายถึงหนวดของคุณมันทิ่มบ่าผม คุณหมายถึงอะไรของคุณ” อ๊อฟนี่จะขี้วีนไปถึงไหนนะ รู้นะว่าอยากได้เขาเหมือนกัน เล่นตัวจริงๆ
“อ้าว อย่างงั้นเหรอนี่ ผมก็คิดว่าคุณเสียวเพราะอย่างอื่นทิ่มหลัง” อิอิ คุณเวย์นี่ทะลึ่งจริงๆ ผมละอดขำไม่ได้
“เงียบๆสิ จะขำทำไม” ผมเงยหนาไปดูต้นเสียงข้างบน จริงๆเลยนะ ชิ
“คุณเวย์ไม่ขำแล้วนะ ... ผมจะลุกไปนั่งที่อื่นแล้ว” ยัยอ๊อฟพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้น
“โอ๋ๆๆ ไม่แกล้งแล้วครับ นะนะ นั่งรักษาใจให้ผมหน่อย มันเจ็บช้ำเหลือเกิน” คุณเวย์ยังพยายามดึงตัวอ๊อฟไว้ในอ้อมกอด แต่อ๊อฟก็ยังดันทุรังจะออกจากอ้อมกอดนั้น ... อีนี่เล่นตัวจริงๆ
“ปล่อยผมก่อน ผมจะไปหาอะไรมาช่วยให้ของคุณมันคลายตัว” อ๊อฟพูดพร้อมกับจ้องไปที่ตรงนั้นของคุณเวย์ ให้ผมทายตอนนี้มันคงจะฟูฟ่อง ตั้งสง่า เผยร่างพร้อมออกรบแน่ๆ อ๊อฟจะไปหาอะไรมาช่วยนะ ... ตื่นเต้น ตื่นเต้น ..
“มาแล้วเหรอครับน้องอ๊อฟ จะเอาอะไรมาช่วยเหรอครับ ที่จริงน้องอ๊อฟอย่างเดียวก็ช่วยให้พี่หายได้นะ” คุณเวย์ยังไม่วายจะหยอดยัยอ๊อฟครับ อ๊อฟยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวมากกว่าน่ารักนะครับนั่น
“นี่ครับ ทิชชู่ ส่วนนู่น ห้องน้ำ ไปจัดการเอาเอง เชิญครับ !!!” หง่ะ ... อะไรกันนี่ อ๊อฟเพื่อนผม ไอ้เราก็อุตส่าห์จิ้น เฮ้ออ ...
ผมปิดประตูที่แง้มดูออกมานั่งเสียอารมณ์ โดยที่มีคุณเท่ห์นั่งลงข้างๆผม
“เป็นไงละ สมใจอยากหรือยัง” คุณเท่ห์ถามผมทันทีที่ผมปิดประตู
“สมใจอะไรของคุณละ ... อดดูหนังสดเลย” พูดไปก็หงุดหงิดนะครับ ถ้าอ๊อฟไม่เล่นตัวนะ
“หนังสดอะไรของนาย สองคนนั้นเพิ่งจะรู้จัก เพิ่งคิดจะคบกัน จะให้มันมีอะไรกันคงเร็วเกินไปมั้ง” คุณเท่ห์พูดขึ้น พร้อมกับเอามือผมไปจับไว้
“แล้วทำไมผมกับคุณถึงเร็วได้ละ” ผมหันหน้าไปถามและพยายมดึงมือออก
“ก็เรารักกัน และพร้อมที่จะมอบความรักให้กันแล้วไง” คุณเท่ห์มองผมพร้อมส่งสายตาหวานฉ่ำมาให้ผม
“ไม่เห็นจะซึ้งตรงไหนเลย เฮ้อออ” ผมพูดพร้อมทำสีหน้าน่าเบื่อให้คุณเท่ห์ไป คุณเท่ห์หน้าเสียเลยครับ พร้อมกับเอามือของผมไปวางไว้บนเป้ากางเกงคุณเท่ห์
“คุณเท่ห์ !!! อะไรของคุณเนี่ย” ก็ไอ้นั่นของคุณเท่ห์สิครับ เป็นเหมือนของคุณเวย์เมื่อครู่เลย
“ก็เมื่อกี้ตอนแอบดูไอ้เวย์ ก้นของนายมันตรงกับของๆผมพอดี ... มันเลยอยากทักทายกัน .... มั้ง” คุณเท่ห์พูดปอย่างเขินอาย ... ไม่น่าจะเขินอายอะไรเลยนะครับนี่
“คุณก็ไปทำแบบที่อ๊อฟแนะนำคุณเวย์เลยนะ ผมไม่รู้ไม่เห็นกับคุณด้วยหรอก” ผมพยายามจะสะบัดมือออกจากคุณเท่ห์ ... ชักจะไม่ปลอดภัยแล้ว
“ได้ไงกันอ่า ... เป็นแฟนก็ทำหน้าที่แฟนที่ดีหน่อยสิ” โหยยย อะไรกันเนี่ย
“อย่ามาตลก เจเจนอนอยู่ เห็นมั๊ย หยุดเลย เดี๋ยวเจเจตื่นนะ ฮ่าๆๆ” ยังไงคุณเท่ห์ก็ไม่กล้าจะมีอะไรในห้องเจเจแน่ เพราะถ้าเจเจตื่นขึ้นมา ... มีเรื่องแน่ๆ ถือว่าวันนี้ผมรอดปลอดภัย และถ้าจะให้ออกไปเข้าห้องคุณเท่ห์เพื่อจะทำอะไรเช่นนั้น รับรองว่าคุณเวย์ กับยัยอ๊อฟได้เอาไปคุยกันสนุกแน่ อายกันยกใหญ่
ผมมองหน้าคุณเท่ห์ที่ดูเหมือนจะหมดหนทางไปต่อ ... สีหน้าดูอัดอั้นตันใจ ทำอะไรไม่ถูก เห็นแล้วทำเอาผมอดขำไม่ได้ ... สมน้ำหน้า ... แต่เป็นแบบนั้นได้แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น เพราะตอนนี้คุณเท่ห์เผยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างมีเลสนัยมาให้ผม พร้อมกับขยับหน้าเข้ามาใกล้ผม
เข้ามาเรื่อยๆๆ
อย่าเข้ามาแบบนี้
และอย่ายิ้มแบบนี้ได้มั๊ยคุณเท่ห์
ได้โปรดเถอะ .. เอาหน้าออกปายยยยยยยย
“ในห้องน้ำก็ได้ ... ..................... นะนะ”
-*-
.......................................................
วันนี้ครบทุกคู่เลย ...
ไปแล้วๆ
:bye2:
ปล. พิสูจน์อักษรโดย ยัยอ๊อฟ changnoy แต๊งค์กิ้ว !!!
-
จิ้มก่อนอ่านนน
--------------------------
ยายอ๊อฟ เหอะๆ แก่ชมัด
ตอนนี้อ่านแล้วก็ อืมมมมนะ
มีอารมร่วม
ห้าๆๆๆ
-
มาต่อแล้ว ขอบคุณมากค่า
เป็นตอนหวานแหวว พักเครียดที่น่ารักมากกกกกกกกกกกก
ว่าแต่คุณเท่ห์ หื่นอ่ะ =___= นิดหน่อยก็เอาเรอะ
-
คุณเท่ห์+คุณเวย์...หื่นพอกันทั้งคู่ :m29: สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักกัน หื่นไม่ดูเวล่ำเวลาบ้างเลยนะค่ะ :-[
-
สองคู่เรย :-[
แต่...ยายอ๊อฟ :laugh: เด็กหนอเด็ก เข้าใจเรียกจริงๆ
-
หายไปหลายวัน พยายามเขามาดูคอมเม้นท์จากบรรดาแฟนๆ ก็หายไปเหมือนกัน ... สงสัยจะเบื่อกันแล้ว
อย่างงี้ต้องตัดจบ !!!!
โอ๋..โอ๋...ไม่ต้องน้อยใจหรอก แฟนๆเข้าไม่มีใครเบื่อคุณเทห์ น้องเต้ เจเจ คุณเวย์ น้องอ๊อฟ โดยเฉพาะอย่างยิ่งไรเตอร์คนเก่งกันหรอกจ้ะ
พี่แก้วเองก็เข้ามาดูทุกวัน เห็นยังไม่อัพซักกะทีอ่ะ มาวันนี้ได้อ่านทั้งสองคู่ก็ :pig4: หลาย หลาย เลยจ้ะ
ว่าแต่ว่า ตอนต่อไปอ่ะ ฉากในห้องน้ำอ่ะ วี้ดวิ้วใช่ป่ะ จะอาบน้ำประแป้งรอนะจ๊ะ อย่าให้เจเจตื่นมาขัดจังหวะล่ะกัน คริ คริ
-
หายไปหลายวัน พยายามเขามาดูคอมเม้นท์จากบรรดาแฟนๆ ก็หายไปเหมือนกัน ... สงสัยจะเบื่อกันแล้ว
อย่างงี้ต้องตัดจบ !!!!
..........................................
อูยยย....ไรเตอร์แอบ...แร๊งส์......อิอิ....
-
+1 เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ น่ารักทุกคู่เลย :-[
-
555555 อ่านแบบจุใจจริงๆ ตกลงจะทำอะไรกันในห้องน้ำชิมิ 5555 :laugh:
-
โหๆไอ้คุณเทห์จะเอาให้ได้ว่างั้นเหอะ :oo1: :laugh:
-
55555555 หื่นทัางงงงงงคู่
-
โหะ ๆ ในห้องน้ำ
หื่นจริง ๆ
-
555555555555
สุด ๆ เอาจนได้นะพ่อเท่ห์
-
:z1: ครอบครัวสุขสันต์อิอิ
-
อ่่านไปเรื่อยๆ พอเพลินๆ แต่..
อีตอนใกล้จบ อีป้าแก่ๆ จิ้นไปไหนต่อไหนและ้วค่ะ...........555555555
-
ยังไม่ให้จบก่อนนะครับพี่ไรเตอร์ พี่เต้ยังไม่ท้องเลย อิอิอิ
คู่พี่อ๊อฟน่ารักแบบหื่นๆจัง
เจเจ น่ารักน่ากอดมากๆ
-
อาเวย์กับยายอ๊อฟสปาร์คได้ไวสุดๆเลย 555
-
ขอบคุณ สองคู่เลย
+1
-
อยากใ้ห้เจเจ ตื่นมาเห็นจังอะ
-
น่าจะมีซีนแอบถ่าย
ในห้องน้ำจังอ่ะ
555+ :laugh:
:L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ไม่ต้องเทียบกันให้เหนื่อย ว่าระหว่างพ่อเทห์กะอาเวย์ ใครหื่นกว่ากัน???
เพราะคนอ่านจะสรุปให้ฟังชัด ๆ พร้อมกันว่า "หื่น...พอกันทั้งคู่" 5555555
หนักใจแทนทั้งยายอ๊อฟกะน้องเต้เลยนะเนี่ย...สงสัยคงต้องหาวิธีการมาจัดการกะหื่นตัวพ่อทั้งคู่ให้อยู่หมัดแล้วนะ
น้องอ๊อฟนี่ยังดี หาทางเอาตัวรอดเองได้ไปเรียบร้อยแล้ว เหลือก็แต่้น้องเต้นี่แหล่ะ ว่าจะหาวิธีไหนเอาตัวรอด
ซึ่งคนอ่านคาดว่า ถึงจะหายังไงก้ไม่มีทางรอดเสียแล้ว เพราะพ่อเทห์คงจะไม่ปล่อยให้หลุดไปง่าย ๆ
หวังว่าจะได้ซีนแอบถ่ายนะฮะไรท์เตอร์...นี่เค้าไม่ได้ทวงนะ...แค่หวังไว้เฉย ๆ อ่ะ...หึหึหึ - -+
รออ่านตอนต่อไปฮับป๋ม XD
-
เจเจยังคงน่ารักเหมือนเดิม รออ่านอยู่เหมือนเดิมน๊า
-
ว่ะฮ่ะฮ่าๆๆๆ ยายอ๊อฟ
คุณเวย์หื่นชะมัด สมเป็นเพื่อนคุณเท่
แล้วน้องเตจะเปนไงต่อไปเนี้ยะ
-
ยกความน่ารักที่สุดของตอนนี้ให้น้องเจเจ สองหนุ่มใหญ่นั้นก็เอาตำแหน่งพ่อตัวหื่นไปก็แล้วกัน 555
-
ครบคู่ แต่ไม่ครบกระบวนท่า :z1:
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ
-
น่าจะมีซีนแอบถ่าย
ในห้องน้ำจังอ่ะ
555+ :laugh:
:L2: :L2:
ออกแนวโรคจิต เหอะๆ
-
หุหุ คุณเวย์ได้ยาดีแต่ดุซะละ อิอิ
-
เวย์กะเท่ห์ หื่นๆๆๆๆ 555+
-
ฮาอ่ะ
ในห้องน้ำก็ได้
กร๊ากกกกกกกกกกก
-
ไม่เอานะไม่ตัดจบ กำลังสนุกเลย
-
:really2:
-
น่ารักๆๆๆ
ชอบสองคู่เลยค่า
คุณเท่ห์ค่ะ ถ้าเจเจปวดฉี่จะทำยังไง
-
:laugh: :laugh:
คุณเท่ห์ :m20:
-
:-[ :-[
-
อยากเห็นเวย์ออฟเขาจ้ำจี้กันอ่า :z1:
-
ในที่สุดก็ครบคู่ แต่ก็ระวังยัยตัวร้ายข้างห้องด้วย อิอิ
-
ยายอ๊อฟ (พี่ช้าง) เล่นตัวทั้งในนิยายและในชีวิตจริงเลยนะคะ :a14:
ยอมๆ ไปเถอะค่ะ ไม่รู้จะเล่นตัวไปถึงไหน
-
^^
-
:impress2:
-
เข้าใจเรียกเนอะเจเจ ยายอ๊อฟ :m20:
-
โดนในห้องน้ำแหงๆๆๆ เหอเหอ...คุณเวย์ก็ใช้ย่อยนะเนี่ย จะไวไฟไปไหน...คึคึ
-
อ่านทันซะที
น้องเจเจน่ารัก แต่เพ่เต้เนี่ย ยอมๆ พ่อเท่ห์อีกครั้งเหอะ
มีแอบสงสารเวย์เล็กๆ เพราะแอบรักคนเดียวกับเท่ห์ตลอด
-
:m20:
-
หึหึ
ไอ่คุณท่ห์
บ่งบอกความเป็นผู้ชายได้ดีทีเดียว
หื่นตลอดเวจริงๆ
-
คู่อ๊อฟน่ารักมาก
แต่คุณเทห์นี้หื่นเหลือเกินตอนแรกทำเป็นเก็ก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ก็รวมทั้ง 4 คน บนเตียงเดียวไปเลย..
-
อ๊อฟทำเป็นเล่นตัวนะ
-
ยายอ๊อฟ (พี่ช้าง) เล่นตัวทั้งในนิยายและในชีวิตจริงเลยนะคะ :a14:
ยอมๆ ไปเถอะค่ะ ไม่รู้จะเล่นตัวไปถึงไหน
ห้าๆๆ น้องมิ
ผมไม่เคยเล่นตัวแต่อย่างใด
คนมันซิง ทำไรก็ต้องรักษาเชิงไว้ก่อนนนน
-
:impress2: :impress2:
เชียร์คู่คุณเวย์กะอ๊อฟฟี่
คุ่คุณเท่ห์กะเต้ก้อน่าอิจฉา
สงสัยป่านนี้เท่ห์จังเปนไงบ้างหว่า??
ฮ่าๆๆ :laugh: :กอด1:ไรเตอร์ค้าบ
-
ไรท์เตอร์หายไปจริงๆ ด้วย
-
อ๊ะ ดีใจที่สองคนนี้คู่กันนะ อิอิ
คุณเท่ห์กับเต้ก็หวานอีกแล้ว
-
:haun4: :haun4:
ตาเวย์หื่นมาก
อิอื
-
ค้างงงงงงงอ่ะไรเตอร์
ขอ NC ไม่ได้เหรอ
มาเป็นตอนหน้าหรือSPก็ได้
คุณเวย์เนี่ยหวานปนน้ำเน่า+หื่นอีกต่างหาก
แต่มี NC ของคู่นี้ไวๆก็ดีนะ
555555
-
พี่เวย์นี่จริงๆเลย ขนาดยังเพิ่งเริ่มๆดูใจเองนะ
ออกแววว่าจะหื่นนนซะแล้ว
ขำน้องอ๊อฟอ่ะ ไปเอาทิชชูมาให้
พี่เวย์อดเลย...ไอ้เราก็แอบรอเอ็นซีคู่นี้อยู่เหมือนกัน อิอิ
ส่วนคุณพี่เท่ห์ :z1: เค้ารอฉากในห้องน้ำอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่า
ไรเตอร์อย่าเพิ่งตัดจบเลยน๊า พรีสสส
-
ค้างงงงงงงอ่ะไรเตอร์
ขอ NC ไม่ได้เหรอ
มาเป็นตอนหน้าหรือSPก็ได้
คุณเวย์เนี่ยหวานปนน้ำเน่า+หื่นอีกต่างหาก
แต่มี NC ของคู่นี้ไวๆก็ดีนะ
555555
ขอยกมือหนับหนุน "รี" นี้ด้วยคนจ้ะ สงสารคุณเวย์ขอรางวัลสุภาพบุรุษสุดดีให้คุณเวย์ด้วย น้องอ๊อฟโปรดเทใจให้คุณเวย์ด่วนจ้ะ
-
หื่นด้วยกันทั้งคู่ :z1:ทั้งคุณเทห์คุณเวย์เลย สมแล้วที่เป็นเพื่อนกัน
-
so hot!!!!!
:oo1: :oo1: :oo1:
-
ไรเตอร์ถูกข่มขืนนน
ตาย!! :oo1: :jul1:
555555
-
ไรเตอร์ถูกข่มขืนนน
ตาย!! :oo1: :jul1:
555555
แช่งได้ทุกวีคสินะ ยัยอ๊อฟ
เดี๋ยวตัดบททิ้งซะเลย ...
-
ไรเตอร์ถูกข่มขืนนน
ตาย!! :oo1: :jul1:
555555
แช่งได้ทุกวีคสินะ ยัยอ๊อฟ
เดี๋ยวตัดบททิ้งซะเลย ...
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
เค้ากลัวแล้ว
ไรเตอร์อย่าตัดบทเค้าน๊า....
เริ่มต้นวีคใหม่ ด้วยตอนใหม่ใช่ไหมเนี๊ยยยยย
-
แวะเข้ามารอไรเตอร์ ลงตอนใหม่ครับ
:L2: :L2: :L2:
-
มารอตอนใหม่ :call:
-
พอดีเสาร์ที่ผ่านมามีโอกาสไปเดินซื้อของงานคอมมาร์ทกับอ๊อฟ เลยตั้งใจจะมาเขียนตอนพิเศษให้ทุกคนได้อ่านกัน
บวกกับยังต่อนิยายไม่ได้ ติดกับคำว่า "ตัน" ยังไงก็อ่านตอนพิเศษแก้ขัดไปก่อนแล้วกันนะครับ
คิดถึงทุกคน ... อิอิ
ตอนพิเศษ เดินเล่น...งานคอมมาร์ท
“เอ๊ย ยัยเต้ ไม่ชวนคุณเท่ห์ คุณเวย์ไปจริงเหรอ” อ๊อฟถามขึ้นขณะที่เรานั่งรถไฟใต้ดินมุ่งตรงสู่ศูนญ์ประชุมสิริกิต
“เออ หน่า ชวนไปเค้าก็ไม่อยากมา ไม่รู้ชวนมาให้เดินขวางหน้าขวางหลังทำไม” ผมตอบอ๊อฟไป
“แล้วไม่โทรบอกเค้าหน่อยเหรอ เดี๋ยวคุณเท่ห์จะโกรธเอานะ เค้าไม่ชอบให้แกมาในที่คนเยอะๆไม่ใช่เหรอ” อ๊อฟยังไม่หยุดครับ
“นั่นแหละถึงไม่บอก แล้วแกอย่าปริปากเด็ดขาดด้วย เดินไปเรื่อย คุณเท่ห์เค้าอยากอยู่ห้องอยู่กับเจเจ ก็ให้เค้าอยู่ไป” ก็ไม่ให้ห้ามบอกได้ไงละครับ เคยอนุญาตผมมาเดินงานแบบนี้ซะที่ไหน บอกคนเยอะ เดินไปคนจะมาลวนลามบ้าง มาชายตามองบ้าง ผมไม่ใช้ผู้หญิง และก็ไม่ได้หล่อออร่าเปร่งขนาดที่คนผ่านไปผ่านมาเห็นเข้าจะจ้องทำร้ายซะที่ไหนกัน
“ฮัลโหลคุณเท่ห์ ครับ กำลังไปงานคอมมาร์ทครับ ครับ เต้ก็มากับผมครับ ครับๆ สวัสดีครับ” เสียงอ๊อฟคุยโทรศัพท์กับใครบางคน เต้ เท่ห์
“เอ๊ยย ใครโทรมา” ผมถามมันทันทีที่มันวางหูโทรศัพท์
“คุณเท่ห์” นึกแล้ว ..
“แล้วมึงรับทำไม” ผมยิงคำถามอีกครั้ง
“แล้วทำไมจะรับไม่ได้ละยะ นี่มันโทรศัพท์ชั้น ชั้นจะรับไม่รับมันก็สิทธิ์ของชั้น จะให้ชั้นทำไง เมื่อสามีเธอมันโทรมา แล้วภรรยามันไม่รับ ชั้นคนกลางก็ต้องยอมลำบากรับสายสามีเธอ มันผิดเรอะ หือ” มาเป็นชุดเลยครับ ผมไม่น่าหาเรื่องมันเลย
“เออ กูอุตส่าห์ปิดเครื่องหนี ... เดี๋ยวอีกไม่นานคงโผล่หัวตามมาแน่ๆ” ผมอดที่จะบ่นพรึมพรำกับการกระทำของเพื่อนรักของผมคนนี้ไม่ได้
“แก ซ้าย สี่สิบห้าองศา” อ๊อฟส่งสัญญาณให้ผมหันมอง ซึ่งก็พอจะรู้ๆกันว่ามองอะไร
“ว้าย ลงสถานีเดียวกับเราด้วย รีบด่วน” เป็นอ๊อฟอีกนั่นแหละที่พูดพร้อมกับเดินตามกลุ่มเด็กมัธยม หัวเกรียนหน้าใส เสป็คผมกับมันเลยละครับ
ผมรีบเดินมุ่งๆไปต่อคิวบันไดเลื่อนใกล้ๆน้องเค้า โดยมีอ๊อฟเดินตามมาติดๆ
“ไม่ค่อยเลยนะยะหล่อน รีบแป้นแล่นมาแต่ไกลเชียว” มันพูดกระแนะกระแหนผมใหญ่ครับ
“แหม ทำเป็นบ่น มึงก็รู้นี่หว่า เด็กๆแบบนี้ เข้าปากทีนึง กลืนได้เลย ไม่ต้องเคี้ยวมาก กูชอบ” ผมพูดพร้อมกับเดินตามกลุ่มเด็กที่ว่า เข้างานคอมมาร์ทไปด้วย
“แก คุณเท่ห์โทรมาอีกแล้ว จะให้ชั้นรับมั๊ย” อ๊อฟพูดพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มือถือของมันมาให้ผม ออหแนวบังคับรับสายซะมากกว่า
“ปิดเครื่องทำไม !!!” เอาแล้วไงครับ คำถามแรกก็ดุซะแล้ว
“เปล่าซะหน่อย แบตมันหมด” แถไปเนียนๆก่อนครับ สายตาก็มองน้องมัธยมข้างหน้า ขาก็ก้าวตามไป
“อย่ามาโกหก เห็นว่าเพิ่งชาร์ตอยู่เมื่อคืน เปิดเครื่องเดี๋ยวนี้ โทรไปอีกทีไม่ติด มีเรื่องแน่ และยังเรื่องหนีเที่ยวอีก เดี๋ยวชั้นตามไปจัดการถึงที่” โห อะไรนี่ จะตามมาอีกเหรอ
“ครับ ครับ แค่นี้ก่อนนะครับ” พูดเสร็จก็ตัดสาย ส่งโทรศัพท์คืนอ๊อฟ ยัยนั่นเดินนำผมไปเกือบจะชนกลุ่มมัธยมแล้วครับ นี่ตกลงมาดูคอมหรือมามองหนุ่มกันแน่นี่
“เอามือถือมึง” ผมส่งให้ มันก็รับดิบดีครับ แต่สายตาแม่คุณ มองขาอ่อนของน้องเค้าอย่างกับจะเข้าไปงับ
“เดี๋ยวคุณเท่ห์ตามมา” ผมพูดบอกมันไปแบบอารมณ์เสีย จะตามมาทำไมกันนี่ คนออกจะเยอะแยะ คงเจอกันหรอก
“แก คนจัดฟันอ่า ยิ้มน่ารักเวอร์ แอ๊รยยยย อยากได้ๆ” มันไม่ได้สนใจพี่ผมพูดเลยครับ ก็มัวแต่มองกลุ่มมัธยมข้างหน้านั่น
“งั้นคนที่ตัดสกินเฮดของกู เหล็กดัดของมึง” ใช่ว่าผมจะไม่ชอบ จัดการแบ่งกันให้เสร็จสรรพ พร้อมกับเดินเข้างาน
เข้างานไปเค้ามีใบลงทะเบียนให้กรอกนิดหน่อยครับ เค้าบอกว่าไว้ชิง แบล็คเบอรรี่ แต่ผมว่าเค้าน่าจะไว้ทำสถิติมากกว่า คนเยอะมากๆ เดินกันอย่างเบียด
“กรี๊ดดดดดด” ยัยอ๊อฟมากรี๊ดกร๊าดข้างหูผมครับ
“เป็นอะไรของมึง” ผมถามมันกลับ ไม่รู้ว่าใครไปเหยียบเท้ามัน
“เค้าแจกโลชั่นบำรุงผิว ของกานิเย่ อย่างน้อยมาก็ไม่เสียเที่ยวแล้วชั้น ฮ่าๆ” มันตอบออกมาอย่างชื่นอกชื่นใจกับการได้รับกานิเย่ขนาดทดลองมาหนึ่งซอง
“เออ งั้นกลับ” ผมพูดทีเล่นทีจริง พร้อมกับจูงมือมันกลับ
“จะบ้าเหรอยะ ชั้นอุตส่าห์ตากแดดตากลม ถ่อจนมาถึงที่นี่จะให้ชั้นกลับได้ไง” มันพูดโวยวายพร้อมกับดึงมือผมกลับเข้างาน
“ฮ่าๆ เออกูล้อเล่น ไปๆเข้าไปในงาน เอ๊ะ น้องมัธยมกูไปไหนแล้ว” ผมพุดพร้อมกับสอดส่องสายตาดูเป้าหมาย
“เพราะหล่อนคนเดียวนังเต้ น้องเหล็กดัดชั้นหายเลย” อ๊อฟบ่นพรึมพรำ สายตาก็มองหาเหมือนผมเหมือนกัน
“เฮ้อ ...” เราสองคนหันหน้ามาเจอกัน พร้อมกับถอนหายใจ อย่างรู้ๆกันว่า พลาดเหงื่ออีกแล้ว
ผมกับอ๊อฟเดินเล่นในงานดูมือถือ อะไหล่คอมพิวเตอร์อยู่ วันนี้ผมตั้งใจจะมาซื้อฮาร์ดดิสบ็อกด้วยนั่นแหละครับ ก็เดินหาไปเรื่อยๆมีหลายร้านให้เลือก
“ฮัลโหล” ผมกดรับโทรศัพท์
“อยู่ไหนแล้ว ผมมาถึงแล้วนะ ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้ ซื้ออะไรกันเสร็จหรือยัง จะกลับเลยไหม” โอ๊ย จะคิดทีคำถามไม่ได้หรือไงนี่
“ยังเลยครับ ... ผมอยู่ตรงโซน ซี แล้วคุณมากับใคร” ผมถามไปเพราะถ้าคิดว่ามากับเจเจคงจะหากันวุ่นนาดู
“มากับเจเจ ทำไมเหรอ” โอ้โห พ่อแสนประเสริฐ พาลูกน้อยมาเดินงานแบบนี้นี่นะ ... แล้วเจเจจะไม่อึดอัดแย่เหรอนี่ ... คุณเท่ห์นะคุณเท่ห์ไม่รู้จะตามมาทำไม
“คุณไปรอผมที่ศูนย์อาหารแล้วกัน เดี๋ยวผมซื้อของเสร็จแล้วจะตามไปที่นั่น” ผมพูดพร้อมกับกดวางโทรศัพท์
“ยัยเต้ เมื่อไหร่แกจะตกลงปลงใจซื้อนี่ ชั้นเดินกับแกมาเกือบหมดพื้นที่งานแล้วนะเนี่ย” อ๊อฟเริ่มจะกระวนกระวายแล้วครับ ก็ผมพามันเดินไปเดินมาทั้งงานแล้ว ...
“แกร้านนี่ดิ คนขายหล่อเฮือกกกก” อ๊อฟพูดพร้อมกับเดินนำผมไปแล้ว ... ให้ได้แบบนี้สิ
“พี่ครับ ฮาร์ดดิสนอกขายไงครับ” ไปถึงอ๊อฟก็ทำหน้าที่อย่างดี แหมทีร้านอื่นไม่เห็นจะถามอะไรเลย เป็นผมซะอีกที่ถามเอาๆ
“500 จิ๊ก 2,680 ครับ ถ้า 1 เทอราไบท์ 3450 ครับ” พี่เค้าตอบมาอย่างดี พร้อมส่งยิ้มหวานให้กับยัยอ๊อฟ
“แล้วฮาร์ทนี่ กี่กิ๊กจ๊ะ” ให้ตายสิครับ ก็ยัยอ๊อฟเล่นถามพร้อมกับเอานิ้วจิ้มตรงหัวใจคนขาย ผมหัวใจจะวายครับ ถ้าคุรเวย์รู้เข้าตายแน่ๆมึง ...
“ขอโทษนะครับ เอา 500 จิ๊ก อันนึงครับ” ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ซื้อร้านนี้ไปเลยแล้วกัน ไม่งั้นอาจเจอตีน หันไปมองยัยอ๊อฟ ก็ยังมองพ่อหนุ่มคนขายไปยิ้มไป ... เวิ่นเว้อไปแล้วมึง
“รับมา สามพันนะครับ” คนขายรับเงินจากผมไป แต่สายตาก็ยังมองมาทางอ๊อฟ ตกลงกลัวหรือจะเล่นด้วยเนี่ย
“พี่ครับ ถ้าเสียทำไงละครับ” อีอฟเหมือนจะตั้งตัวได้ หลุดออกมาจากภวังค์ จึงหาเรื่องคุยกับพ่อค้า
“ถ้าเสียก็ส่งร้าน หรือจะส่งศุนญืได้ทุกสาขาครับ” เจ้าของร้านก็ทำหน้าที่อย่างดี
“แล้วแถมอะไรบ้างเหรอครับ” ยัยนี่ไม่ซื้อแล้วยังมาทำทวงสิทธิ์คนอื่น ที่แท้ก็อยากหาเรื่องคุยกับเค้า รู้หรอกหน่า
“ก็นี่ครับ แถมกระเป๋าใส่ แถมถุงผ้านะครับ และก็สมุดจดบันทึก” พ่อค้าส่งกล่องฮาร์ดดิส พร้อมกับของแถมมาให้ผม อ๋อ เงินทอนด้วย
“แล้วเบอร์โทรละครับ ไม่แถมเหรอ” เอากับมันสิครับ จะเอาให้ได้ใช่มั๊ย
“อ๊อฟ พอเหอะ ไป กลับได้แล้ว” ผมหันไปดุมันที่ยังทำตาลอยอย่างกับคนสูบกัญชา
“ได้ครับ นี่ครับเบอร์ดทรครับ ถ้ามีปัญหาอะไรโทรมาได้ทุกเมื่อนะครับ” พ่อค้าก็ช่างแสนดี ส่งนามบัตรมาให้ผมกับอ๊อฟคนละใบ อ๊อฟยิ้มปากแทบถึงใบหู ส่วนผมก็รับๆมาพอเป็นพิธี ยัยนี่นี่นะ ... เจอคนหล่อเป็นไม่ได้
“ไง สมใจยังมึง” ผมพูดพร้อมกับเอานามบัตรนั้นขึ้นมาดู
“ร้านสยามคอมพิวเตอร์ ฮ่าๆๆ” อ่านชื่อในนามบัตรที่ให้มา แล้วก็อดหัวเราะสมน้ำหน้าอ๊อฟไม่ได้ ก็นามบัตรที่ให้มา ใช่นามบัตรพ่อค้าซะที่ไหน นี่มันนามบัตรร้าน หันไปมองหน้าอ๊อฟ อย่างกับควันออกหู ... คงจะโกรธแค้นใช่ย่อย
“คุณเท่ห์ผมซื้อของเสร็จแล้วคุณยังอยู่ที่ศูนย์อาหารรึเปล่า” ผมโทรหาคุณเท่ห์ เมื่อจัดการซื้อของที่ต้องการเสร็จ
“ชั้นมาเดินเล่นอยู่แถวกองอำนวยการแล้วอ่า นายเดินมาหาชั้นแถวนี้ได้มั๊ย” คุณเท่ห์ตอบผมมา ผมก็พาอ๊อฟก้าวๆ เดินไปยังจุดที่คุณเท่ห์บอก
“คุณอยู่ไหนกัน ผมไม่เห็นคุณเลย” ผมถามคุณเวย์อีกที มองหาเรื่อยๆ พลันสายตาก็ไปสะดุดกับกลุ่มเด็กมัธยมที่เห็นเมื่อตอนเข้ามา น้องสกินเฮดของผม กับน้องจัดฟันของยัยอ๊อฟ ผมเอามือกระทุ้งอ๊อฟเป็นการบอก ว่าเจอเหยื่อแล้ว
“นายเห็นชั้นหรือยัง ชั้นยืนอยู่กับเจเจใกล้ๆเวทีอ่า นายเต้ เห็นชั้นเปล่า” ตอนนี้คุณเท่ห์พูดอะไรมา ผมชักจะไม่ค่อยได้ยิน เท้าผมเดินไปคนละทางกับที่คุณเท่ห์บอก เสียงดังบนเวทีชวนเล่นเกม ยิ่งทำให้กลบเสียงคุยโทรศัพท์ระหว่างผมกับคุณเท่ห์
และเหมือนความหล่อ ใส วัยกระเตาะของเด็กมัธยมเหล่านี้จะบังตา ผมเดินเข้ามาใกล้น้องเค้ามากขึ้น .. น้องเค้าเหมือนเห็นพวกผม ส่งยิ้มให้ผมกับอ๊อฟใหญ่ ... วิดวิ้ววว น่ารักจริงเด็กสมัยนี้ รอยยิ้มนั้นทำเอาผมเดินมาเกือบถึงตัวน้องกลุ่มนี้แล้ว
“เพ่เต้ จะไปไหนครับ ป้ออยู่โน้น” เอ๊ะ เสียงคุ้นๆ กับสำเนียงที่พูดยังไม่ชัดมาดึงมือผม ก้มหน้าไปดู ใช่แล้ว
(http://www.uppicweb.com/x/i/iv/q79023468.jpg) (http://www.uppicweb.com/show.php?id=692e7b93d469a321503741dc3eae3dda)
Thanks: ฝากไฟล์รูปฝาก (http://www.uppicweb.com) จดโดเมน (http://www.thaidomaincenter.com)
“เจเจ” ตายห่าแล้ว เจเจนั่นเอง แล้วคุณเท่ห์ละนี่
“ฮับ เจเจเอง โน้น ป้อรออยู่ตรงโน้น เหมือนจะโกรธเพ่เต้ใหญ่เลย ไปหาป้อกันเถอะ” เจเจพูดพร้อมกับดึงมือผม ผมก็คว้าเอามืออ๊อฟมาอีกที
“แกกลับกับคุณเท่ห์ไปก่อนไมได้เหรอยัยเต้ เดี๋ยวชั้นกลับกับน้องๆเค้าเอง” มันพูดกับผม แต่สายตาก็ยังมองไปที่น้องๆกลุ่มนั้น ที่ยังยิ้มมาให้เราเหมือนอย่างเดิม
“ไม่ได้ ... ถ้ามึงไป กูจะฟ้องคุณเวย์” งานนี้ต้องเอาคุณเวย์มาขู่ครับ มึงไม่ได้ กูก็ต้องไม่ได้
“ดีมาก ไอ้เพื่อนรัก ก่อนจะถึงเวลานั้น มึงก็เคลียร์เรื่องนี่กับผัวมึงก่อนแล้วกัน ฮ่าๆๆ” มันพูดพร้อมกับสะบัดมือผมออก ไปยืนด้านหลังคุณเท่ห์ นี่เดินมาถึงแล้วเหรอ
“ป้อคับ เจเจจับตัวคนหนีเที่ยวได้แล้ว” เจเจพูดจากับป้ออย่างนี้ได้ไงเนี่ย
“ดีแล้วเจเจ ทั้งหนีเที่ยวนอกบ้าน แล้วยังมาทำตัวนอกใจ ป้อจะจัดการยังไงดีเนี่ย” คุณเท่ห์พูดทีเล่นทีจริง ด้วยสายตาที่บอกว่าซีเรียส
“บ้าเหรอคุณ นอกจงนอกใจอะไร ไม่มี๊” เสียงสูงเชียวครับผม ... อย่าจับได้นะ
“แล้วทำไมเพ่เต้ถึงเดินไปหาเพ่ๆกลุ่มนั้นเหรอครับ เพ่เต้รู้จักเพ่ๆเหล่านั้นเหรอฮับ” เจเจจ๋าไม่ถามพี่ซักเรื่องก็ได้ ... พี่ไม่ว่าอะไรหรอก
“นั่นสเนอะเจเจ เห็นเด็กกว่า น่ารักกว่า สดกว่าไม่ได้เลย เรามันแก่แล้วเนอะ” คุณเท่ห์พูดประชดประชันน้อยใจผมกับเจเจ
“เปล่าซะหน่อย ป้อนั่นแหละที่แก่ เจเจแก่ซะที่ไหน เจเจยังหนุ่มอยู่ ใช่มั๊ยครับเพ่เต้” เอากับเจเจสิครับ ตกลงจะอยู่ฝ่ายไหนละเนี่ย
“อ๊อฟว่า เรากลับไปเถียง เอ๊ย ไปทะเลาะ ว้ายย ไม่ใช่แล้ว ไปคุยกันที่บ้านดีกว่ามั๊ยครับ อายคนเค้า” ดีมากอ๊อฟที่ช่วยตัดบทนี้
“กลับไปถึงบ้าน ชั้นจัดการนายแน่ แสบดีนัก” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับทำท่าเอามือปาดคอ ... ผมกลืนน้ำลายดังเฮือก ... น่ากลัวจริงๆ
“ไปกันคับ อยู่นี่คนเยอะมากเลย เจเจจะเป็นลม ไม่เห็นมีเด็กๆน่ารักให้เจเจมองเลย เฮ้อ หล่อเซ็ง” ผมก็เริ่มคิดเหมือนเจเจแล้วครับ ว่าหล่อเซ็ง ตอนนี้อ๊อฟกับคุณเท่ห์เดินนำหน้าผมกับเจเจไปแล้วครับ ผมกับเจเจก็เลยต้องเดินตามหลังไปอย่างกลัวๆ คนอะไรว้า ดุชิบหาย
(http://www.uppicweb.com/x/i/im/1image003.jpg) (http://www.uppicweb.com/show.php?id=956b5737dd0dab03e1cc3397df44ab3a)
Thanks: ฝากไฟล์รูปฝาก (http://www.uppicweb.com) จดโดเมน (http://www.thaidomaincenter.com)
แต่ก็นะ อุตส่าห์ออกมาทั้งที ขอดูน้องๆมัธยมให้ชื่นตาก่อนกลับหน่อยเหอะๆ ... ว่าแล้วก็หันไปดูสั่งลา น้องสกินเฮดเหมือนจะสังเกตการณ์อยู่ตลอด เห็นผมหันไป ก็ยิ้มหวานทะลุตับไตใส้พุงมาให้ เห็นแล้วใจละลาย แต่แล้วน้องเค้าก็ต้องลดยิ้มลง แล้วหลบหน้าผมไป ... อะไรกันนี่ ผมหันหลังกลับมา เป็นอย่างที่คิดจริงๆ คุณเท่ห์ยืนมองเด็กกลุ่มนั้นหน้าเขียว อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ แล้วมองหน้าผม ยิ้มมุมปากนิดนึงอย่างเลือดเย็น ก่อนที่จะเดินมาพูดที่ข้างหูผม อย่างน่ากลัว
“มองไม่เลิกใช่มั๊ย ... คืนนี้จะสำเร็จโทษให้เข็ด อย่าหวังว่าจะได้ออกจากเตียง” :z10: :oo1: :oo1: :oo1:
เฮือกก !!!
:m25:
(http://www.uppicweb.com/x/i/ij/1image015.jpg) (http://www.uppicweb.com/show.php?id=40bd6c0441e1b1e851c88075a4b93f53)
Thanks: ฝากไฟล์รูปฝาก (http://www.uppicweb.com) จดโดเมน (http://www.thaidomaincenter.com)
-
“ไปกันคับ อยู่นี่คนเยอะมากเลย เจเจจะเป็นลม ไม่เห็นมีเด็กๆน่ารักให้เจเจมองเลย เฮ้อ หล่อเซ็ง” :a5:
:m29:ไม่ค่อยเลยอ๊อฟ เด๋วจะฟ้องคุณเวย์
คืนนี้เต้ไม่รอดแน่ หุหุหุ :z1:
-
จิ้มก่อนอ่าน
อ๊ากกกกมาไม่ทันคนแรก
อดกินเดกมัธยมอีกแล้วววววว
-
ยังอ่านไม่จบ
เดียวเม้นใว้ อ่านต่อพรุ้งนี้
-
อ๊ากกก รอตอนสำเร็จโทษ จัดมาอย่าให้เสีย :haun4:
-
เสร็จแน่น้องเต้ เดี๋ยวพี่แก้วจะบอกน้องอ๊อฟให้เตรียมหยูกยา อาหารเสริมไว้ให้พร้อมในตอนรุ่งเช้านะจ๊ะน้องเต้ เผื่อจะได้ใช้หลังเจอศึกหนัก
ว่าแต่ว่าขอไรเตอร์ช่วยลงตอนพิเศษอีกทีตอนคุณเท่ห์ทำโทษน้องเต้ให้ด้วยนะจ๊ะ
-
เจเจน่ารักๆๆ ขำตอนไม่มีเด็กน่ารักๆให้มอง ฮ่าๆ
งานคอมมาร์ทคนเยอะจริงๆค่ะ
ไปมาเมื่อวานแทบตายเลย
-
เจเจน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
-
อ๊ากกกกมาไม่ทันคนแรก
หุหุหุ โดนปาดหน้า :jul3:
-
555+
ได้เลือดท่วมตัวแน่อาน้องเต้เอ้ย สายตาเจ้าชู้นัก
ว่าแต่เด็กๆ สมัยนี้มันก็น่ามองน่ากินท้างนั้นเลย เปรี้ยวปากเว้ย..... :haun4: :haun4:
:laugh:
-
วิธีการสำเร็จโทษ คนหนีเที่ยวนี่ มันยังไงๆ น๊า ป้อเท่ห์ :m25:
-
5555555 รูปสุดท้ายเหมือนเจเจ ยิ้มสะใจเพ่เต้ที่จะโดนทำโทษเลย..กร๊ากกก
-
เจเจจับตัวคนหนีเที่ยว ฮ่าๆๆๆๆ
น่ารักจริงๆๆเลยค่ะๆๆๆๆ
อยากเจอเจเจบ้างอะไรบ้างจัง
-
555555 พี่เต้ ตายแน่ ๆ เลย
-
แหม ๆๆ พลิกวิกฤตเป็นโอกาสเลยนะค่ะคุณเท่ห์ :-[ หื่นก็บอกมาเหอะ อย่ามาอ้างโน่นอ้างนี่ อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แหล่ะ :laugh:
-
เด็กอะไรน่ารักจิงๆเลย :impress2:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
เพ่ เต้ จะ โดน อะไร หน่อ
-
ตัดจบซะอย่างนั้น...น่าจะต่ออีกสักนิดนะคะ :เฮ้อ:
แล้ววันศุกร์น้องมิจะเข้ามาดูใหม่นะคะ
ระหว่างนี้นอนร้องไห้คนเดียวที่หอ :sad2:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ชอบตอนเจเจจับคนหนีเที่ยว
อยากดูตอนสำเร็จโทษ :haun4:
-
เจเจ น่ารักจริงๆๆ
งานนี้มีฟ้าเหลือง :m20:
-
ขอตอนพิเศษสำเร็จโทษ หุๆๆ
-
555+
ตายแน่เพ่เต้
โดนป้อเท่สำเร็จโทษ
-
ถ้านายเวย์ มาอีกคน คงสนุกพิลึก
-
อ๊ากกกกมาไม่ทันคนแรก
หุหุหุ โดนปาดหน้า :jul3:
ขนาดเป็นเมทกับไรเตอร์แล้วนะครับ
ยังไม่ทัน แสดงว่าคนแรก ต้องแรงจิงอะไรจิง
อิอิ
ตัดจบซะอย่างนั้น...น่าจะต่ออีกสักนิดนะคะ :เฮ้อ:
แล้ววันศุกร์น้องมิจะเข้ามาดูใหม่นะคะ
ระหว่างนี้นอนร้องไห้คนเดียวที่หอ :sad2:
อย่าร้องนะครับคนดี อิอิ
-
5555555555555 พี่เต้เสร็จพ่อเทห์แน่ ๆ...รับรองว่าคงลุกไม่ได้ไปอีกหลายวัน กับการสำเร็จโทษของพ่อเทห์
พี่เต้กะพี่อ๊อฟของเจเจเนี่ย เผลอไม่ได้จริง ๆ นะ...นี่ยังดีนะเนี่ยที่พ่อเทห์ตามมาทันพอดี...ถ้ามาไม่ทันล่ะก็สงสัยเด็กมัธยมก็คงจะเสร็จ(?)อ๊อฟกะพี่เต้ไปแล้ว...ฮา
ยังดีที่คุณเวย์ไม่ได้มาตามกะพ่อเทห์ด้วยอีกคน...ไม่ง้านงานคงไม่ได้มีแค่พี่เต้คนเดียวที่จะลุกออกจากเตียงไม่ได้ อาจจะต้องพ่วงอ๊อฟเข้าไปด้วยอีกคน
ริจะหนีเที่ยว มันต้องทำให้เนียนและต้องให้เค้าจับไม่ได้ด้วย ไม่ง้าน ก็คงต้องเจอแบบนี้แหล่ะนะพี่เต้...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ...작가씨 ㅠㅠㅠㅠ 파이팅~!!!!!!!!!! >//////////<
-
ฮ๋าๆ ๆโดนแน่เพ่เต้ !!! เพ่อ๊อฟ ฟแรงได้อีก ก ก เหมือนตัวจริงเด๊ะ ๆ ๆ ฮ๋าๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
หล่อเซ็ง !!
-
เตเต้
โดนเข้าแว้ววว
คอมมาร์ทนี้ จำไปอีกนาน
5 5 5+
-
รออ่านตอนน้องเต้โดนสำเร็จโทษ อิอิ
-
เต้เอ๊ย...หาเรื่องใส่ตัวเองนะเนี่ย หุหุ คุณเท่ห์จัดการเลยครับ
-
:laugh: :laugh:
เจเจออกลายละ .. :impress2:
เต้ไม่รอดแน่ o22
รีบมาต่อไวไวนะคับ ..
-
ฮารูปสุดท้าย เหมือนกะลังขำนายเต้ที่จะโดนพ่อตัวเองสำเร็จโทษ 55555555
-
เฮ้อ! งานเข้า
-
โดนสำเร็จโทษ แบบนี้ จะกลัวหรือชอบกันแน่ :haun4:
ส่วยหนูอ๊อฟ ก็กินแห้วเหมือนกัน :m20:
+1 เป็นกำลังใจ หนูเต้ รับมือคุณเทห์ :z2:
-
“มองไม่เลิกใช่มั๊ย ... คืนนี้จะสำเร็จโทษให้เข็ด อย่าหวังว่าจะได้ออกจากเตียง”
ติดกล้องไว้ให้ด้วยนะ ไรเตอร์.......
-
ฮ๋าๆ ๆโดนแน่เพ่เต้ !!! เพ่อ๊อฟ ฟแรงได้อีก ก ก เหมือนตัวจริงเด๊ะ ๆ ๆ ฮ๋าๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตัวจริง พ่อไม่แรงนะลูก ห้าๆๆๆ
-
รอตอนเต้ไม่ได้ออกจากเตียง :z1:
-
ฮ่าๆๆ อย่ารุนแรงมากนะคุณเท่ห์
-
งานเข้า ทั้งคืนแน่ ๆๆ
-
เรื่องน่ารักมากๆเลยครับ อ่านรวดเดียวตามทันเลย
จะติดตามต่อไปนะครับ : D
-
น้องเจเจน่ารักมากๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เต้นี่ใช่ย่อยนะเนี่ย
-
หุหุ เพ่เต้ ก่อนหน้านี้ไม่อกอาการนะ พอบวกกับคุณเท่ห์ทีนี้มาเดินตามเด็กเลยเหรอ หุหุ
ไม่รู้ว่าพี่อ๊อฟกับพี่เต้ใครจะ อิอิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ฮ๋าๆ ๆโดนแน่เพ่เต้ !!! เพ่อ๊อฟ ฟแรงได้อีก ก ก เหมือนตัวจริงเด๊ะ ๆ ๆ ฮ๋าๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตัวจริง พ่อไม่แรงนะลูก ห้าๆๆๆ
แต่แรงมากถึงมากที่สุด ^^
-
เฮ้ออออ~ เด็กอะไรก็ไม่รู้น่ารักมากมาย
ชอบรูปเจเจทุกรูปเลยค่ะ
ส่วนเพื่อนสาวอ๊อฟ...ชี้เสี่ยวกระชากใจสุดตรีน
คิดได้ยังไงมุกนั้น :laugh:
พี่เต้ก็ใช่ย่อย เห็นละอ่อนน้อยล่ะแล้วลืมละอ่อนใหญ่เลยทีเดียว
ชอบที่คุณพ่อเท่ห์หวงเพ่เลี้ยงเต้แบบนี้จัง
มันอบอุ่นอยู่ในหัวใจเน้ :กอด1:
พีเอส งานคอมมาร์ทคนเยอะจริงๆนะแหล่ะ o13
-
ชอบเรื่องนี้ค่ะ ชอบน้องเจเจ กับคุณพ่อเท่ห์ อิจฉาน้องเต้จัง ถ้าได้แต่งกับผุ้ชายแบบนี้ แถมมีลูกน่ารักแบบนี้คงมีความสุขน่าดู (ผู้ชายที่หาได้ยากในชีวิตจริง)
อ่านสนุก อ่านเพลิน จนนิยายตัวเองลืมแต่งเลยแหะ ๆ
แล้วจะรออ่านต่อไปนะคะ~
-
เจเจน้อยน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกมาก
-
น้องเจเจ น่ารักอีกแล้ววววววววววว
พี่อ๊อฟแรดวะ น่าให้คุณเวย์จัดการซักที :laugh:
-
ตามทันแล้วคราบ :a2:
ชอบเรื่องนี้มากครับ ใสๆ สนุกมากๆ
แถมน้องเจเจยังน่ารักอีก
จะรอตามอ่านตอนต่อไปนะครับ :a9:
ขอบคุณครับ
ปล.writerครับ ถ้าตันก็เพิ่มตัวพระมาแย่งนายเอกอีกสักตัวสิครับ :haun5: (เค้าล้อเล่นน้าาา :m13:)
:laugh:
-
เจเจน่ารักอ่าๆ :impress2: :impress2:
ว่าแต่คุณเท่ห์กะนายเต้นี่นะสิ อิอิ :oo1: :oo1:
-
5555++ น้องเต้จ๋า กลับไปโดนกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์แน่ๆ
เตรียมตูด เอ๊ย เตรียมตัวได้เลย อิอิ
-
เต้นี้หางานเข้าตัวจริงๆ
-
เต้ แอบน้องใจ
55+
-
ฮ๋าๆ ๆโดนแน่เพ่เต้ !!! เพ่อ๊อฟ ฟแรงได้อีก ก ก เหมือนตัวจริงเด๊ะ ๆ ๆ ฮ๋าๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตัวจริง พ่อไม่แรงนะลูก ห้าๆๆๆ
แต่แรงมากถึงมากที่สุด ^^
ไม่จิงแต่อย่างใดครับผม
ตัวจิงใจดี ไม่แรด ไม่แรงเหมือนในนิยาย
อิอิ
ปล.writerครับ ถ้าตันก็เพิ่มตัวพระมาแย่งนายเอกอีกสักตัวสิครับ :haun5: (เค้าล้อเล่นน้าาา :m13:)
:laugh:
ถ้าไรเตอร์เพิ่มเข้ามาจิงๆ แล้วจะเสียใจครับ
เนื้อเรื่องหวานอีกไม่นานร๊อกก
อ๊ากกก แอบสปอยยยย อิอิ
-
เอิ๊กส์ๆ โดนสำเร็จโทษแน่นอนนะเต้
เดินตามเสียขนาดนั้นแถมคุณเท่ห์ก็จ้องอยู่ด้วย ฮาๆ
เจเจน่ารักอีกแล้วนะจ๊ะ อิอิ
-
ถ้าไรเตอร์เพิ่มเข้ามาจิงๆ แล้วจะเสียใจครับ
เนื้อเรื่องหวานอีกไม่นานร๊อกก
อ๊ากกก แอบสปอยยยย อิอิ
^
^
^
จริงดิครับ :a5:
อย่างไงก็จะติดตามต่อไปครับ
ชอบๆๆๆ :man1:
ปล.ว่าแต่อ็อฟนี้จะจิ้นเป็นใครดีหว่านึกไม่ออกอะครับ :m23:
-
ผมจิ้นหน้าเป็นคนนี้
(http://image.ohozaa.com/i4/1_605440500l.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ab5d8c220117158b17c6df917b036fc1)
ห้าๆๆๆๆ
เวอร์ไปไหมหว่า
-
ผมจิ้นหน้าเป็นคนนี้
(http://image.ohozaa.com/i4/1_605440500l.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ab5d8c220117158b17c6df917b036fc1)
ห้าๆๆๆๆ
เวอร์ไปไหมหว่า
จิ้นซะ น่ารักกว่านายเอกอีก ...
ถ้าไรเตอร์เพิ่มเข้ามาจิงๆ แล้วจะเสียใจครับ
เนื้อเรื่องหวานอีกไม่นานร๊อกก
อ๊ากกก แอบสปอยยยย อิอิ
^
^
^
จริงดิครับ :a5:
อย่างไงก็จะติดตามต่อไปครับ
ชอบๆๆๆ :man1:
ปล.ว่าแต่อ็อฟนี้จะจิ้นเป็นใครดีหว่านึกไม่ออกอะครับ :m23:
ไม่จำเป็นต้องเพิ่ม ... มันมีอยู่แล้ว
อ๊ากกกก แอบสปอยด้วยคน โหะๆๆ
-
ผมจิ้นหน้าเป็นคนนี้
(http://image.ohozaa.com/i4/1_605440500l.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ab5d8c220117158b17c6df917b036fc1)
ห้าๆๆๆๆ
เวอร์ไปไหมหว่า
จิ้นซะ น่ารักกว่านายเอกอีก ...
คู่นายรอง พระรองก็ต้องดูดี ตามประสาซีรีเกาหลี ห้าๆๆ
-
ผมจิ้นหน้าเป็นคนนี้
(http://image.ohozaa.com/i4/1_605440500l.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ab5d8c220117158b17c6df917b036fc1)
ห้าๆๆๆๆ
เวอร์ไปไหมหว่า
จิ้นซะ น่ารักกว่านายเอกอีก ...
เห็นด้วยครับ :eiei1:
ถ้าไรเตอร์เพิ่มเข้ามาจิงๆ แล้วจะเสียใจครับ
เนื้อเรื่องหวานอีกไม่นานร๊อกก
อ๊ากกก แอบสปอยยยย อิอิ
^
^
^
จริงดิครับ :a5:
อย่างไงก็จะติดตามต่อไปครับ
ชอบๆๆๆ :man1:
ปล.ว่าแต่อ็อฟนี้จะจิ้นเป็นใครดีหว่านึกไม่ออกอะครับ :m23:
ไม่จำเป็นต้องเพิ่ม ... มันมีอยู่แล้ว
อ๊ากกกก แอบสปอยด้วยคน โหะๆๆ
สปอยกันเข้าไปๆ แบบนี้ก็....อ็ากกกกก :a5:
อยากอ่านต่อๆๆ :z3:
-
เรื่องง่ายๆ ที่คนดูไม่รู้หรอก
ห้าๆๆ คนเบื้องหลังอย่างเราได้แต่ยืนหัวเราะเยาะ :m20: :z2:
-
เจเจน่าร๊ากอ่าาาาาา
-
:m20: :m20: :m20: แอบหนีเที่ยวเหรอเนี่ย น่าจะสำเร็จโทษซะให้เข็ดจริงๆๆเลย... :jul1: :haun4: :jul1: :haun4: :z1:
ปล. เจเจ น่ารักมากมาย (รูปก็น่ารัก ใสๆๆ กิ๊กๆๆ ) :impress2:
-
เรื่องง่ายๆ ที่คนดูไม่รู้หรอก
ห้าๆๆ คนเบื้องหลังอย่างเราได้แต่ยืนหัวเราะเยาะ :m20: :z2:
ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องใช้อีโมตัวนี้สินะครับ :o11:
:laugh: :laugh:
รอต่อไป :oni1:
-
แอบหนีเที่ยวแล้วโดนจับได้คาตาแบบนี้ มันน่านัก :fire:จัดหนักไปเลยคุณเท่ห์ :oo1:
-
เจเจน่ารักมากๆ
วิธีลงโทษของคุณเท่ห์ฟังแล้วคงประมาณนี้ :pighaun:
-
:laugh: :laugh: o18
-
เรื่องง่ายๆ ที่คนดูไม่รู้หรอก
ห้าๆๆ คนเบื้องหลังอย่างเราได้แต่ยืนหัวเราะเยาะ :m20: :z2:
ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องใช้อีโมตัวนี้สินะครับ :o11:
:laugh: :laugh:
รอต่อไป :oni1:
ห้าๆๆ รอต่อไปครับ
รอลุ้นกันว่า สุดสัปดาห์ไรเตอร์จะเอามาลงอีกไหม
-
ไปเดินงานคอมมาร์ทมาเหมือนกันค่ะ
ได้เน็ตบุ๊คมาเครื่องนึง ตอนดูในงานก็ยังโอเค
เอากลับมาบ้านแล้วเสียซะงั้น นี่ยังส่งซ่อมอยู่เลยค่ะ
-
ไปเดินงานคอมมาร์ทมาเหมือนกันค่ะ
ได้เน็ตบุ๊คมาเครื่องนึง ตอนดูในงานก็ยังโอเค
เอากลับมาบ้านแล้วเสียซะงั้น นี่ยังส่งซ่อมอยู่เลยค่ะ
เพิ่งซื้อเองนี่ครับ
เสียซะแล้วว
โห ยี่ห้อไรครับเนี๊ย ผมจะได้บอกต่อว่าอย่าซื้อออ
-
ซัมซุงรุ่นล่าสุดอ่ะค่ะ จำชื่อรุ่นไม่ได้
เพิ่งเอาไปส่งซ่อมเมื่อวานค่ะ
เดี๋ยววันนี้ตอนเย็นจะไปรับคืนที่ศูนย์
-
o13 น่ารักจังค่ะ แต่ตอนพิเศษสั้นไปนิดนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
อ้ายยยยย โดนสำเร็จโทษ น่า....จิ้น :impress2:
-
ซัมซุงรุ่นล่าสุดอ่ะค่ะ จำชื่อรุ่นไม่ได้
เพิ่งเอาไปส่งซ่อมเมื่อวานค่ะ
เดี๋ยววันนี้ตอนเย็นจะไปรับคืนที่ศูนย์
ถ้าเพิ่งเสียภายใน 7 วัน เปลี่ยนเครื่องใหม่เลยไม่ได้เหรอครับ
-
สนุกมากกกกกก
รักเจเจ
ชอบพ่อเทห์
ปลื้มน้องเต้
หมั่นเขี้ยวคุนเวย์
-
สนุกมากกกกกก
รักเจเจ
ชอบพ่อเทห์
ปลื้มน้องเต้
หมั่นเขี้ยวคุนเวย์
ไม่มีอ๊อฟเหรอครับ ห้าๆๆๆ
-
แหม....คุณเท่ห์ค่ะ
มันก็ต้องมีมองของหล่อๆเอาะๆบ้าง
แค่อาหารตาเองค่ะ
อย่าหึงไป
55555
-
อุ๊ยๆ รอ ตอนต่อไป
-
หล่อเล็กเซง 5555+
แต่หล่อใหญ่อีหนูนอกใจ คงจะเครียดยิ่งก่า
ส่วนหล่อไม่เหลือ เหลือแต่ความสาวนี่ก็คงจะเซงยิ่ง ๆ เด็กก้อไม่ได้กิน ซ้ำจะโดนป๋ากระซวกไส้
-
สนุกมากกกกกก
รักเจเจ
ชอบพ่อเทห์
ปลื้มน้องเต้
หมั่นเขี้ยวคุนเวย์
ไม่มีอ๊อฟเหรอครับ ห้าๆๆๆ
ตามทวงสิทธิ์สุดฤทธิ์ ...
อุ๊ยๆ รอ ตอนต่อไป
มาเมื่อไหร่ดีน้า ... ช่วงนี้ที่ฝึกงานใช้งานใหญ่เลย
ไม่มีเวลาว่างเลย ...
น่าเห็นใจคนรอจริงๆ ... หุหุหุ
หล่อเล็กเซง 5555+
แต่หล่อใหญ่อีหนูนอกใจ คงจะเครียดยิ่งก่า
ส่วนหล่อไม่เหลือ เหลือแต่ความสาวนี่ก็คงจะเซงยิ่ง ๆ เด็กก้อไม่ได้กิน ซ้ำจะโดนป๋ากระซวกไส้
ถ้าเต้รู้ว่าหล่อไม่เหลือ เหลือแต่ความสาว เต้จะรู้สึกไงน้า ๕๕๕
ปล. ไม่ได้มาอัพ แต่เข้ามาอ่านทุกคอมเม้น
ขอบคุณทุกๆกำลังใจครับ !!!
-
ไรเตอร์ ท้องผูก
ตาย!!! :jul1:
-
555
-
ขอวิธีลงโทษอย่างละเอียดได้ไหม :z1:
-
น้องมิหายไปนานนึกว่าไรเตอรืจะมาต่อแล้ว....
ไหงเห็นแต่พี่ช้างมายึดครองกระทู้ซะแล้ว
o22
-
คิดถึงน้องเต้ กับน้องอ๊อฟจัง :กอด1:
คิดถึงไรเตอร์ด้วย
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่ะ :L2: :L2:
-
น้องมิหายไปนานนึกว่าไรเตอรืจะมาต่อแล้ว....
ไหงเห็นแต่พี่ช้างมายึดครองกระทู้ซะแล้ว
o22
เปล่ายึดนะครับ
อิอิ เป็นเลขส่วนตัวไรเตอร์
ห้าๆๆ
คิดถึงน้องเต้ กับน้องอ๊อฟจัง :กอด1:
คิดถึงไรเตอร์ด้วย
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่ะ :L2: :L2:
ขอโทดที่ทำให้รอนานนะครับ
พอดีอ๊อฟกับไรเตอร์ไปสุพรรณกันมา
โคตรจะเหนื่อย
ส่วนเรื่องตอนต่อไป คอยทวงกับไรเตอร์เอานะ
แต่ว่า กำลังใจน้อยแบบนี้
เห็นที คงมาช้า
ห้าๆๆ
-
ส่วนเรื่องตอนต่อไป คอยทวงกับไรเตอร์เอานะ
แต่ว่า กำลังใจน้อยแบบนี้
เห็นที คงมาช้า
ห้าๆๆ
:กอด1: รีบเข้ามาให้กำลังใจทันทีเลย 555+
อยากอ่านต่อจะแย่ละค่าาา
-
คิดถึงไรเตอร์ คิดถึงพี่อ๊อฟฟี่ :กอด1:
-
งานเข้า เพราะละอ่อนหน้าใสซะแล้ว นายเต้
พ่อเท่ห์ คงจัดให้ชุดใหญ่เอาไปเต็มๆเซต แบบว่าไม่ต้องบอก พี่จัดให้เอง
อิอิ
-
เดินนานไปหรือป่าว..
-
ไอ้หยาาา ...
ผ่านมา ๑ อาทิตย์แล้วก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวจากไรเตอร์ ..
ต้องขอโทษพ่อแม่พี่น้องลุงป้าน้าอาปู่ย่าตายายทุกท่านจริงๆ ..
ไรเตอร์หาได้อู้ไม่ ... แต่ติดตรงที่ไม่มีเวลาจริงๆ
อันเนื่องมาจากสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาก็มีทริปไปสุพรรณฯ
เดินทางท่องเที่ยวเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์มาแต่งตอนพิเศษให้ทุกท่าน (ว้าวว ดูดีเชียว)
พอมาฝึกงาน ช่วงนี้ที่ทำงานใช้งานเยอะมาก ปวดหัวหมดแล้ว
แล้วยังมีรีพอร์ตที่ต้องทำส่งอีก ... เพราะอีกไม่กี่วันจะจบฝึกงานแล้ว
ไรเตอร์เลยกลุ้มแสนกลุ้ม ... งานมันมะรุมมะตุ้มรุกรักไรเตอร์มากมาย
ครั้นจะให้มาเขียนนิยาย แต่ตกฝึกงาน ก็กระไรอยู่
เอาเป็นว่ายังไงก็แล้วแต่ไรเตอร์หลังเขา ผู้รักในการแต่งนิยายเพื่อปวงชน
ขอสัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือสำรองชูสองนิ้วว่า
จะไม่ทอดทิ้งทุกท่านไปไหนไกล จะแวะเวียนเข้ามาหาบ่อยๆ
และถ้ามีโอกาส ไม่ว่าจะเป็นโอกาสอันใกล้ หรือโอกาสอันไกลก็ตาม
พี่เต้ พ่อเท่ห์ เจเจ คุณเวย์ และอ๊อฟ จะตบเท้าพร้อมหน้ามาพร้อมตามาสร้างรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะให้อีกเช่นเคย
ขอให้ฝึกงานเสร็จก่อนเถอะ ... อีกสองสัปดาห์เท่านั้นเองครับ ... พ่อแม่พี่น้อง
ตอนนี้อาจเห็นคุณช้างน้อยมาป้วนเปี้ยนก็อย่าถือสา ...
เพราะสถานที่แห่งนี้เป็นแหล่งก่อเกิดความรักของอ๊อฟฟี่เค้า ...
ใครเล่าจะลืมถิ่นเคยได้คู่ที่ชีวิตชูชื่นได้จนทุกวันนี้
เอาเป็นว่าไรเตอร์หลังเขาพร่ำพรรณามาทั้งหมดนี้
ใครจะมองว่าเป็นข้อแก้ตัวก็ไม่ขอแก้คำ
แต่อยากให้สงสารลูกช้าง(น้อย)ตัวดำๆ เพื่อนไรเตอร์ด้วยก็แล้วกัน
อย่าได้ทอดทิ้ง ... อย่าได้หายไป
ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ... ไรเตอร์จะกลับมา
พบกันในวันที่ ... ต้องการ
รักเว่อร์ๆ ... เซอร์ๆ หล่อเซ็ง !!!
(http://image.ohozaa.com/in/image024.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ae11a4822f8ec1b220564b881ac808fc)
-
รับทราบค่ะ
แล้วจะรอน้าาา
:กอด1:
-
ครับผม
แล้วจะรอนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
ลูกใครหว่าน่ารักจังเลย
:call:
:call:
-
ไรเตอร์ ท้องผูก
ตาย!!! :jul1:
เหอเหอเหอ ผูกกับอะไรดีละคับพี่ ที่ดูแล้วไม่น่ากลัวงะ อิอิ
-
สู้ๆ ล่ะ ตั้งใจทำงานนะ
-
อีกสองอาทิตย์ก้อฝึกงานเสร็จแล้ว สู้สู้นะคะ
-
รับทราบจ้าาา.......สู้ๆๆเรื่องฝึกงานน๊าาาาาาาาา
-
รอจร้ารอ :กอด1:
-
โอเครับทราบค่า
ขอให้การฝึกงานผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ
-
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ
สู้ๆ
-
แวะมาเห็น ไรเตอร์แอบเมาซ์
เหอะๆ ยังไงก็อดใจรอนะครับ
ผมก็เร่งไรเตอร์เรื่องตอนพิเศษ เสมอๆ
ยิ่งตอนNC เร่งให้ทุกวัน อิอิ
แต่ไรเตอร์ไม่ชอบเรื่องอย่างว่า
ห้าๆๆๆ แบ๊วๆ ไว้จะแวะเข้ามาป่วนเล้าใหม่
บะบาย จุ๊บๆ
-
รับทราบจ๊ะ
-
รับทราบ เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ ๆ :z2:
-
เจเจน่ารักจัง
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ :L2:
-
จะรอค่ะ :กอด1:
-
รับทราบ รออ่านได้
ถ้าแบบนั้น ก้อให้ช้างน้อย
มาเล่ารักแรกพบแทนไปก่อน
น่าสนใจเหมือนกัน :impress2:
-
รอนะคะ
-
ดีค่า
แบบว่าแอบอ่านมาหลายวันแล้ว แต่พึ่งสมัครสมาชิก แหะๆ
เนื้อเรื่องน่ารักดีอะค่ะ ออกจะใสๆ เจเจก็ฉลาดเหลือเกิ๊น
ให้กำลังใจคนเขียน ยังไงก้จะรออ่านนะค่ะ สู้ๆ
-
กลับมาไวๆนะคะ ^ ^
-
โอเคครับ
-
:L2: :3123:
-
รับทราบจ้าาา ตั้งใจฝึกงานน่าาา
รอค่ะีรอ ไม่ว่ากัน อิอิ
-
รับทราบ รออ่านได้
ถ้าแบบนั้น ก้อให้ช้างน้อย
มาเล่ารักแรกพบแทนไปก่อน
น่าสนใจเหมือนกัน :impress2:
จะดีเหรอครับ
ห้าๆๆ ว่าจะแต่งตอนพิเศษ NC
อ๊อฟกับเวย์อยู่เลย แต่ว่ายุ่งเหมือนกัน
เอาไว้ว่างแล้ว จะลองเขียนล่ะกัน
ห้าๆๆๆ
-
ทราบจ้า..ตั้งใจเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้มากที่สุดนะจ๊ะ
ที่ที่ไปฝึกงานเค้าให้งานเยอะ ให้ถือเป็นกำไร (เพราะนั่นคือประสบการณ์) เหนื่อยแค่ไหน ก็ต้องสู้อย่าถอยจ้ะ
จะรอจ้า พร้อมเมื่อไรก็เมื่อนั้น
-
รับทราบจ้า
รอได้ๆ สู้ๆ นะไร้ท์เตอร์
-
มาเป็นกำลังใจให้ writer กับคนเร่งwriter(พี่ช้าง)ด้วยนะครับ :จุ๊บๆ:
-
จา รอ ร๊อ รอ
คร้าบ ทั้งเจเจ
เตเต้ เทเท่ เวย์เว่ย์ และ อร๊อฟออฟ เยย 555+
ไรท์เตอร์ด้วยน้า มิต้องน้อยใจไป เอิ้กๆ ^^
-
สู้ๆ ค่ะ ตั้งใจฝึกงานนะคะ :a1:
-
จะทำอะไรก็ทำเถอะทำ
เพราะคนอ่านก็คงทำได้แต่รอ..กับ..ทำใจ
-
ตั้งใจฝึกงานนะคร้าบบบบบบ :bye2:
-
ตั้งใจฝึกงานนะจ้ะ
ทำให้เต็มที่
ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้
เมื่อเรารู้เหตุผลแล้ว
เราย่อมอยู่รอและอยู่เป็นกำลังใจให้เสมอจร้า
สู้ๆๆๆๆ
-
รับทราบและเป็นกำลังใจให้นะไรเตอร์
กลับมาเร็วๆน้าไรเตอร์ o13
-
มาให้กำลังใจ+ดันนิยายด้วยคับ
-
มาเป็นกำลังใจให้ writer กับคนเร่งwriter(พี่ช้าง)ด้วยนะครับ :จุ๊บๆ:
ขอบคุณมากคร๊าบบบบ
ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่ให้ไรเตอร์ด้วยนะ
เอาไว้ฝึกงานเสร็จแล้ว จะใช้ให้ไรเตอร์ลงยาววววเลย
ถ้ามันเชื่อฟังเค้านะ ห้าๆๆๆ
-
:t3:
-
ยังคงรออยู่เหมือนเดิมนะคะ :กอด1:
-
ยังรออยู่ตลอดๆ
-
เอาใจช่วยให้ไรเตอรืฝึกงานและทำโปรเจ็คเสร้จไวๆ :กอด1:
-
สู้ๆ นะคับ รีบกลับมา มาม่า เอ้ย ไวไว :monkeysad: :monkeysad:
-
เฮ่อ
เด็กมัธยมก็งี้ละ
น่ารักมากมาย
โอย
จาเป็นลม
ไม่หล่อก็เซ็ง
-
สู้ๆ นะคับ รีบกลับมา มาม่า เอ้ย ไวไว :monkeysad: :monkeysad:
กล้าเล่นเนอะ เหอะๆ
-
หายกันไปหมดแล้ว ... เฮ้อ
ใจหาย กลับมาเห็นกระทู้ร้าง ...
จะมาบอกว่าจะฝึกงานเสร็จแล้วนะครับ ...
จะพยายามหาเวลามาแต่งนิยายต่อให้เร็วที่สุด
ภายหลังการฉลองและพรีเซนต์งาน ..
เพราะหลังจากนั้นไรเตอร์มีภาระกิจอันยิ่งใหญ่ที่ต้องทำ
อาจจะห่างหายกระทู้ไปอีกพักใหญ่
ยังไงถ้าแต่งจนจบก็ดี ... ไม่จบก็ดี ... ก็อย่าทิ้งกันไปไหนแล้วกัน
จะมาต่อจนจบแน่ๆ ... เชื่อสิ
รักและคิดถึงทุกคน
(http://image.ohozaa.com/i1/image019.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ea5d3c481a972d88f037bd198dd36109)
-
คิดถึงเจเจ
สู้ๆนะครับไรเตอร์ :กอด1:
-
เชื่อเค้าเหอะ
ไรเตอร์ตอแหล ห้าๆๆๆ
-
เชื่อเค้าเหอะ
ไรเตอร์ตอแหล ห้าๆๆๆ
เชื่อไรเตอร์เถอะ
ไรเตอร์ถูกใส่ร้าย ...
-
รอเจเจ
-
คิดถึงน้องเจเจแล้วน้า~ :m1:
-
อ่านตอนต้นเรื่องไปนิดนึง พอกลับมาอ่านอีกครั้ง เจเจ ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม :impress2:
ชอบเวลาพ่อเท่ห์ อ้อนเต้จัง อ่านแล้วยิ้มตามตลอด 55+
แต่ตอนนี้รอลุ้นว่าพ่อเท่ห์ จะมีบทลงโทษอะไรบ้าง :haun4:
แล้วก็คู่พี่เวย์กะ อ๊อฟ ตอนหวานๆๆๆ :o8:
เข้ามาเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ :L2:
-
สู้ๆ จ้า รออ่านตร่อดดดดดดดดดดดดด
-
คิดถึงไรเตอร์มากมาย
อย่าทิ้งกันไปไหนนานนะค่ะ
คนอ่านไม่ทิ้งไรเตอร์แน่นอน :จุ๊บๆ:
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :L2: :L2:
-
จะรอน๊า(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/JFBQ00242071016A.gif)
-
ช่วงนี้ไรเตอร์ว่างแล้ววววว
ทวงมัน ทวงมัน ทวงมัน
ห้าๆๆๆ ตอนใหม่ ตอนใหม่ ตอนใหม่
ประท้วงงงงงงงงงงงง
-
ทวงๆๆๆๆๆ
จาเอาตอนใหม่ๆๆๆๆๆ o18
:laugh:
-
ฝึกงานเสร็จแล้ววว
ดีจัง
จะได้อ่านตอนต่อไปแล้ว
-
บางที .. ก็คิดถึง เจเจ :เฮ้อ:
-
คิดถึงเจเจ
จะมาต่อเมื่อไหร่นะ
คิดถึงมากๆๆเลย
-
มารอและเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ :กอด1:
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย อย่างไงก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคราบ :a12:
-
น้องมิอยู่ข้างไรเตอร์นะคะ :กอด1:
ไม่เชื่อพี่ช้างหรอก พี่ข้างเชื่อไม่ได้ :a14:
มาต่อเร็วๆ นะคะ
-
:call:ก่อนอื่นต้องขอโทษเจ้าของเรื่องก่อนนร้าครับ เพราะแอบเข้ามาอ่าน
ตั้งนานแต่ไม่เคยเม้นให้ซักทีเลยครับ วันนี้ได้สมัครสมาชิกแล้ว ขอเป็นแฟนคลับ
ของน้องเจเจ ชอบจังเลยคุณพ่อก้อหล่อลูกชายน่ารักแถมมีพี่เลี้ยงที่ใจดีอีกต่างหาก
:L2:
-
รีบๆๆมาต่อนะคร๊าบ
จะรอและเป็นกำลังใจนะคร๊าบ
-
พี่ช้างครับไรเตอร์หายไปไหนอ้าาา
มาต่อไวๆนะคิดถึง :กอด1:
-
เข้ามารออออจร้า
เมื่อไหร่จะมาต่อให้หายคิดถึงเอ่ยยย
-
:call: :call: จงมาๆๆๆ
-
waiting, waiting
-
มาแล้วครับ ...
กลับมาแล้ว คิดถึงทุกคนมากมาย เข้ามาดูตลอดเวลา เห็นกำลังใจของทุกคนที่มีให้กันอย่างไม่ขาดสายแล้วดีใจ
มีกำลังใจแต่งต่อ ช่วงนี้ฝึกงานเสร็จแล้วครับ กลับมามหาลัยแล้ว มาเตรียมตัวพรีเซนต์
มีเวลาว่างจากธุรกิจพันล้านก็มานั่งปั่นนิยายต่อ
ปั่นไปปั่นมา ตีสองครึ่งแล้วซะงั้น
คงต้องถึงเวลาไปนอนก่อน เพราะพรุ่งนี้ต้องเข้ามหาลัย ...
ยังไงผมก็เอามาชดเชยนิดนึงก่อนนะครับ ... สัญญาว่าตอนต่อไป จะตามมาติดๆ
รักและคิดถึงทุกคน (จริงๆ สาบานได้)
ตอนที่ 39
“บอสคะ เอกสารทางการเงินไม่ทราบว่าบอสเซ็นเสร็จหรือยังค่ะ” คุณอรพูดขึ้นเมื่อเข้ามาทวงเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะเยอะแยะมากมายจากผม
“เล่มสีน้ำตาลหรือเปล่า ถ้าใช่ผมวางไว้ตรงนั้นอ่ะ” ผมพูดพร้อมใช้มือชี้ไปลวกๆ เพราะตอนนี้ก็กำลังเซ็นเอกสารเล่มอื่นอยู่
“อ่อ ใช่ค่ะ เดี๋ยวอรเข้ามาเอาเอกสารที่เหลือนะคะ” คุณอรพูดจบก็หันหลังเอาเอกสารที่ได้ไปจัดการขั้นตอนต่อไป ทิ้งผมไว้กับกองเอกสารกองโต นี่ผมหยุดงานไปหลายวันจนเอกสารล้นโต๊ะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
จะว่าไปนี่ก็สัปดาห์กว่าๆแล้วสินะที่ผมกับนายเต้คบหากัน ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ห้องเดียวกัน เหมือนๆกับบ้านหลังเดียวกันก็ตามเถอะ แต่ยังไงเราสองคนก็อยู่ในช่วงคบหา ตั้งแต่วันแรกที่ผมมีอะไรกับมัน จนถึงทุกวันนี้ผมก็ไม่ได้ทำกิจกรรมแบบนั้นอีกเลย ไม่รู้ว่านายเต้เจ็บ หรือยังไงกันแน่ ส่วนผมก็วุ่นกับงาน จนลืมเรื่องอย่างว่าเหมือนกัน
“ว่าไงนายเต้” ผมหยิบมือถือขึ้นมารับสาย เป็นเบอร์ที่คุ้นเคย และคนที่เคยคุ้นอย่างดี
“เดี๋ยวผมจะออกไปส่งอ๊อฟที่สายใต้นะครับ พาเจเจไปด้วย”นายเต้พูดตอบกลับมา
“ไอ้เวย์ไปส่งใช่รึเปล่า”
“ใช่ครับ ไปกับคุณเวย์ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ” ดูที่พูดเข้า ใครเค้าจะเป็นห่วง
“งั้นพอส่งอ๊อฟเสร็จแล้วก็แวะเข้ามาหาชั้นที่ออฟฟิศด้วยนะ มากับไอ้เวย์นั่นแหละ” ผมพูดสั่งนายเต้ไป เพราะอยากจะชวนไปหาอะไรกินข้างนอกหน่อย
“ครับ ได้ครับ แล้วผมจะบอกให้คุณเวย์ไปส่ง” นายเต้พูดตอบรับกลับมา
“แค่นี้ก่อนนะครับ” และทำท่าจะวางสายไป
“เดี๋ยวๆ ๆ ๆ“ ผมพูดห้ามนายเต้อย่าเพิ่งวาง
“มีอะไรอีกละครับ” เสียงนายเต้เหมือนจะเริ่มหงุดหงิดแล้วครับ ... อะไรว้าคนเรา
“คิดถึงนะครับ” พูดไปก็เขินไปครับ จะให้ทำไงละครับ ก็คนมันคิดถึงนี่
“คิดถึงเหมือนกันครับ” หืออออ นายเต้ตอบกลับมาด้วยครับ ไม่ไหวครับ พูดแบบนี้ยิ่งเขินไปใหญ่
“ผมล้อเล่นครับ จะคิดถึงทำไมก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ แค่นี้นะครับ ค่อยเจอกัน” โห อะไรวะเนี่ย ล้อเล่นเองเหรอ แต่ผมว่าคงไม่หรอก คิดถึงจริงก็บอกมาเฮอะ ทำมาเป็นปากแข็ง
วันนี้อ๊อฟจะกลับใต้แล้วครับ มาอยู่เอาหลายวันเหมือนกัน ความสัมพันธ์ของอ๊อฟกับไอ้เวย์กำลังค่อยเป็นค่อยไปกันครับ ต่างคนก็ต่างมีอดีต ต่างก็เคยผ่านเรื่องราวร้ายๆกันมา พวกเค้าสองคนจึงอยากจะเรียนรู้กันไปทีละนิดละหน่อย ผมว่าก็ดีเหมือนกันนะครับ อย่างน้อยจะได้มีพื้นที่ไว้สำหรับความเจ็บบ้าง ไม่ใช่มีไว้แค่ให้รักอย่างเดียว
“บอสค่ะ พร้อมสำหรับเข้าประชุมยังคะ” เสียงเลขาส่วนตัวของผมพูดผ่านโทรศัพท์เข้ามา ให้ตายสิ วันนี้มีประชุมกับลูกค้ารายใหม่นี่
“อีกสิบห้านาที เดี๋ยวผมตามไป” ขอล้างหน้าล้างตาหน่อยแล้วกัน วันนี้วุ่นๆกับเอกสารมาทั้งวันเลย มันจะเยอะอะไรนักหนาเนี่ย
ผมเข้าห้องประชุมไปก็เห็นเลขาของผมนั่งอยู่ประจำที่กำลังพูดคุยกับลูกค้าเรื่องรายละเอียดนิดหน่อย ผมนั่งลงบนเก้าอี้แล้วมองหน้าลูกค้าที่มากับเลขาประจำตัวของเค้า
“คุณเกด” ผมเผลอพูดออกมาเบาๆกับสิ่งที่เห็นไม่ได้ ก็เลขาของลูกค้าคนนี้ของผมคือคนที่ผมรู้จัก แต่ก็ไม่ได้เห็นหน้ามาพักใหญ่ ทั้งๆที่อยู่ห้องใกล้ๆกัน
“รู้จักกันด้วยเหรอคะ บอส” คุณอรเลขาของผมหันมาถามด้วยความสงสัย
“บังเอิญจังเลยนะคะคุณเท่ห์ ไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่” คุณเกดจึงพูดขึ้นอย่างคนคุ้นเคย
“ครับ บังเอิญจริงๆ” ผมทักไปตามมารยาท
“อ่อๆ ลีๆ เลยคับ รู้จักกันอย่างนี้ ค่อยคุยงานกันง่ายหน่อย ใช่มั๊ยครับคุณเท่ห์” เฮียใหญ่ลูกค้าของผมเห็นเป็นโอกาสดี ที่เราสองฝ่ายรู้จักกัน
“อ่อ ใช่ครับเฮียล้ง ผมว่าเรามาคุยงานกันเลยดีกว่านะครับ” ผมจึงตัดเรื่องคุย เข้ามาคุยเรื่องงาน
ผมว่าโลกของเราก็แคบเหมือนกันนะครับ ผมกับคุณเกดอยู่ห้องตรงข้ามกัน แต่ไม่ยักจะเจอ แต่กลับได้มาทำธุรกิจร่วมกันซะงั้น .. ถึงเค้าจะเป็นแค่เลขาก็เถอะครับ
วันนี้ผมประชุมเพื่อหาข้อตกลงของงานที่ลูกค้าต้องการนานมากเหมือนกัน แต่เหมือนเฮียล้งจะยังไม่พอใจในงานที่เราต้องการจะเสนอ อะไรๆก็ไม่ถูกใจไปซะหมด โปรเจคนี้ชิ้นใหญ่ด้วยสิครับ ผมไม่อยากจะพลาดเลย เพราะถ้าได้มานี่ทำกำไรให้บริษทัเยอะอยู่ แต่ก็นั่นหละครับ ยังไงก็ขึ้นอยู่กับลูกค้าอยู่แล้ว
“ลื้อไม่มีข้อเสนออื่นๆแล้วเหรอ ที่จะให้อั้วพอใจมากกว่านี้ โปรเจคอั้วมันใหญ่โตนา จะให้มาทำอะไรแบบนี้ไม่ได้หรอก” เฮียล้งถามผมเป็นครั้งที่ร้อยแล้วนั่นแหละครับ พอผมเสนองานใหย่ไป แกก็บอกว่าไม่ไหว พอเสนองานเล็กๆ ถึงปานกลาง ก็บอกว่าไม่เหมาะกับงานแก ... อะไรกันวะเนี่ย
“เฮียคะ เกดว่าเราให้ทางนี้กลับไปหาคอนเซปมาให้เฮียอีกทีดีมั๊ยคะ แล้วเราค่อยมาคุยกันอีกครั้ง” คุณเกดเสนอแนะขึ้น เมื่อเห็นทีท่าว่างานชิ้นนี้กำลังจะหลุดมือบริษัทผม
“ฮือๆๆ ก็ล่ายๆ อั้วจะให้โอกาสรื้ออีกครั้งนึงนา ถ้าบริษัทลื้อเสนอมาไม่พอใจ อั้วจะไปใช้บริการบริษัทอื่น เสียเวลาจริงๆ” เฮียล้งพูดพร้อมกับลุกออกจากห้องประชุมไป ลูกค้านี่เอาใจยากจริงๆครับ แล้วยิ่งบริษัทใหญ่ๆแบบนี้แล้ว เค้าแทบจะไม่ได้ต้องง้อบริษัทอย่างผมเลย
“ขอบคุณมากนะครับคุณเกด ที่ช่วยพูดกับเฮียเค้าให้โอกาสบริษัทผม” ผมพูดขอบคุณคุณเกดเมื่อเราทำท่าจะเดินออกจากห้องประชุม
“ใครบอกว่าเกดช่วยละคะ งานนี้ไม่ใช่ฟรีๆซะหน่อย” คุณเกดพูดกลับมา เล่นเอาผมกับคุณอรสงสัยว่ายังไงต่อ
“ไม่ฟรี ยังไงเหรอครับ” ยังไงซะผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าคุณเกดต้องการอะไร
“ฮ่าๆ ก็แค่เลี้ยงข้างมื้อเที่ยงเกดก็พอแล้วค่ะ ห้ามปฏิเสธนะคะ” คุณเกดตอบข้อสงสัย และกำชับผมทันที
“อ๋อๆๆ เอ่อ ได้สิครับ เดี๋ยวเราไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันก็ได้ครับ” ยังไงซะ ผมก็โดนมัดมือชก ปฎิเสธก็คงจะเสียน้ำใจ
“ดีเลยคะ งั้นไปกันเถอะเกดหิวแล้ว” คุณเกดยิ้มออกมา พรางจูงมือผมเพื่อไปหาอะไรทานกัน
“เดี๋ยวครับ คุณอรครับ ไปด้วยกันสิครับ” ผมหันมาชวนคุณอรไปทานข้าวด้วย พร้อมกับทำหน้าทำตาเชิงบังคับว่า ต้องไป ไม่งั้นมีเรื่อง
“อ๋อคะ ดีคะ ของฟรี” คุณอรพูดพร้อมกับวางเอกสารลงบนโต๊ะ หยิบกระเป๋าสะพาย แล้วเดินตามผมมาติดๆ โดยมีคุณเกดที่เดินควงแขนผมอยู่
“บริษัทคุณเท่ห์นี่น่าอยู่จริงๆเลยนะคะ นี่ถ้าเกดตกงานมาทำงานที่นี่คุณเท่ห์จะรับหรือเปล่าคะ” คุณเกดชวนผมคุย มองโน้นมองนี่ไปเรื่อย ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ หันไปมองคุณอร ที่ทำปากมุบมิบๆ เหมือนจะแซวคุณเกด แต่ก็คงไม่กล้า
“จะกินอะไรกันดีเหรอครับ” ผมถามทั้งสองสาวขึ้นระหว่างรอลิฟท์
“อรกินอะไรก็ได้ค่ะ ที่เจ้านายเลี้ยง” คุณอรตอบมาพร้อมมองไปยังคุณเกด เค้าโกรธเกลียดอะไรกันหรือเปล่าเนี่ย
“เกดว่าไปกินอาหารอิตาเลี่ยนกันดีมั๊ยคะ เกดรู้จักร้านแถวนี้อยู่ร้านนึง อร่อยมากๆเลย” คุณเกดเป็นคนเสนอความคิดขึ้นมาบ้าง จะเรียนว่าเสนอ หรือว่าจำเป็นต้องเลือกดีหว่า ??
“คุณเท่ห์ทานได้เปล่าคะ” คุณเกดหันมาถามผมครับ
“อ๋อ ทานได้ครับ” ผมตอบไปพร้อมกับพยายามแกะมือที่คุณเกดกอดอยู่ออก แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่ออกอยู่ดี เหนียวชะมัด
“ดีจังเลยคะ ไม่รู้เหมือนกันว่าคนแถวนี้เค้าเคยทานหรือเปล่า อาหารอิตาเลี่ยนแบบนี้” คุณเกดพูดพร้อมกับชายตาไปมองคุณอรที่ยืนอยู่ข้างหลัง คุณอรก็มองมาตาดุเหมือนกัน
“ติ้ง !!” เสียงลิฟท์ดังเป็นระฆังช่วยพอดี
แต่ระฆังที่ว่ามันน่าจะเป็นระเบิดเวลามากกว่า เพราะว่าข้างในลิฟต์ตรงหน้า กลับเป็นคนที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“ป้อเท่ห์ ....” งานเข้าแล้วสิครับ ลืมไปสนิทเลยว่านัดเต้กับเจเจมาทานข้าว
“อ้าว เจเจ สวัสดีจ้า ไม่เจอกันนานเลย เป็นยังไงบ้างจะ ดูผอมๆไปนะ” คุณเกดเห็นเจเจ เลยทักทายเจเจ เจเจยกมือสวัสดี แล้วยิ้มให้จะได้ยินเสียงคนอื่นช่วยตอบ
“พอดีเจเจเพิ่งจะหายไข้อ่าครับ เลยซูบลงไปนิดหน่อย” ใช่คนอื่นซะทีไหน เมียกูเอง ... นายเต้มาหน้าเครียดมาเชียวครับ
“อ่อ อย่างนั้นเหรอ” เอาแล้วไงครับ ศึกชิงนายจะเกิดขึ้นหรือเปล่านี่
“ดีครับคุณเกด ไม่เจอกันนานเลย ยังสวยเหมือนเดินนะครับ” คราวนี้เป็นไอ้เวย์ทักทายคุณเกดบ้าง
“ดีค่ะคุณเวย์ คุณเวย์ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะคะ” จะชมกันไปกันมาอีกนานมั๊ยเนี่ย
“ผมว่าเราไปทานข้าวกันเถอะ ไปด้วยกันเลย เจเจ เต้ ไอ้เวย์” ผมถือโอกาสชวนทั้งหมดไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันเลยครับ เพราะท่าทางจะคุยกันหน้าลิฟท์อีกนาน
ตอนนี้พวกเราทั้งหมดก็นั่งอยู่ที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนร้านที่คุณเกดบอกว่าอร่อย โดยมีผมนั่งติดระหว่างคุณเกด และคุณอรถัดไปเป็น ไอ้เวย์ เจเจ และนายเต้ที่นั่งติดกับคุณเกดอย่างบังเอิญ
“นี่คะคุณเท่ห์ เสต็กที่นี่อย่อยมากเลยนะคะ ลองตัวนี้สิ” คุณเกดพูดพร้อมชี้ลงตรงเมนูอาหารให้ผมดู
“เพ่เต้คับ เจเจเลือกไม่ถูกเลยอ่าคับ อารัยอย่อยบ้างเหรอครับ” ผมยังไม่ทันสนใจรายการอาหารที่คุณเกดบอกก็ได้ยินเสียงเจเจเจื้อยแจ้วมา ทำให้ผมอดสนใจคนตรงหน้าให้ไม่ได้
“พี่เต้ก็ไม่รู้เหมือนกันเจเจ” เสียงนายเต้กระซิบกับเจเจ ที่เล่นเอาได้ยินกันทั้งโต๊ะ
“นี่ เต้ ไม่เคยมากินใช่ป่าว อาหารอิตาเลี่ยนแบบนี่ มานี่มาชั้นจะแนะนำให้” คุณเกดพูดพร้อมกับดึงเอาเมนูอาหารจากมือเต้มาดูเลือกให้นายเต้
“ว้า ... แย่จังเนอะ พวกข้าวแกง อาหารตามสั่งร้านนี้ไม่ค่อยมีซะด้วย มีง่ายๆสุดก็คงจะเป็นสลัดผัก เต้ทานได้หรือเปล่า” คุณเกดทำท่าคิดอยู่นานก่อนที่จะแนะนำอาหารให้นายเต้ ผมดูสีหน้านายเต้ตอนนี้ที่ดูทีท่าจะเสียอารมณ์อยู่ไม่น้อย ผมมองแววตานั้นแล้วอยากจะขอโทษนายเต้เป็นร้อยเป็นพันครั้งที่พามาให้ลำบากใจ
“อืม ไม่เป็นไรละครับคุณเกด เต้ว่าสลัดผักนั้น มันธรรมดาเกินไป” เต้ตอบพร้อมดึงเอาเมนูจากคุณเกดกลับ พร้อมกับยิ้มให้ผม และสแหยะยิ้มให้กับคุณเกดอีกที
“น้องครับ สั่งอาหารด้วยครับ” นายเต้เรียกพนักงานมารับรายการอาหาร ผมเห็นดังนั้นก็มองเมนูในมือบ้าง
“อืม เอาสปาเกตตี้คาโบนาล่า เอาชีสเยอะๆนะครับ อันนี้ให้เจเจ ส่วนของผมขอเป็น ทูน่า เคปาชิโอ้” นายเต้พูดพร้อมกับวางเมนูปิดลง ยิ้มให้คุณเกด และพูดต่อ
“อ้อ ขอ สลัดเบบี้สปิแนชมอสซาเรลล่าชีส สปาเก็ตตี้มะเขือเทศน้ำมันมะกอก และก็ซุปพักทองด้วยนะครับ” ผมละอยากจะขำออกมา ก็จะไม่ให้ตลกได้ไงละครับ นายเต้เล่นสั่งอาหารอิตาเลี่ยนที่ขึ้นชื่อของร้านนี้ทั้งนั้น ทั้งๆที่ได้ดูเมนูอาหารแค่ไม่นาน แต่จำชื่อได้ บอกพนักงานโดยไม่ต้องอ่านแบบนี้ เก่งไม่เบาเลย คุณเกดถึงกับเหวอไปเลยครับ
หลังจากนั้นผม คุณเกด คุณอร และไอ้เวย์ก็สั่งอาหารมากินแตกต่างกันไป สเต็กบ้าง สปาเกตตี้บ้าง คุณอรที่ไม่ค่อยมาทานบ่อยนักก็สั่งเหมือนผมมา
“เต้มาทานอาหารพวกนี้บ่อยเหรอคะ เห็นสั่งแต่ของน่ากินทั้งนั้น” คุณอรเริ่มชวนนายเต้คุยแล้วครับ หลังจากที่เงียบมานาน เพราะรัศมีคุณเกดกลบหมด
“อ๋อ เปล่าหรอกครับ เคยกินของพวกนี้ครั้งแรก” นายเต้ตอบมาหน้าตาเฉย พร้อมกับใช้ช้อนตักซุปซดดังหวึดดด
“อ้าว จริงเหรอค่ะ แล้วทำไมรู้เมนูอาหารพวกนี้ละคะ” ตอนนี้คนทั้งโต๊ะ เงยหน้าขึ้นมองนายเต้กับปริศนาที่ต่างสงสัยเป็นเสียงเดียว
“เหอะๆ ก็ที่กระดานหน้าร้านมันเขียนไว้ว่าเป็นเมนูแนะนำนี่ครับ ผมก็จำมาสั่ง ไม่อยากให้คนแถวนี้ดูถูก ก็เท่านั้นเอง” นายเต้พูดจบก็ตักสปาเกตตี้กินอย่างสบายใจ ปล่อยให้คนถูกเห็บจิ้มชิ้นเนื้ออย่างเจ็บใจ หลังๆนี่นายเต้ของผมก็ใช้ย่อยเหมือนกันนะเนี่ย
“เพ่เต้ครับ สปาเกตตี้นี่อย่อยจังเลยคับ” เจเจพูดขึ้นเมื่อทานสปาเกตตี้หมดไปครึ่งจาน
“เหรอครับเจเจ อร่อยก็ทานเยอะๆนะครับ โห ... ดูซิ ทานจนปากเปื้อนหมดแล้ว มาๆ พี่เต้เช็ดปากให้” ภาพนายเต้เอากระดาษซับหน้าให้เจเจภาพนี้ ทำเอาผมมองจนไม่อยากละสายตา เพราะอย่างงี้สินะ ผมจึงรักนายเต้ได้ง่ายๆ โดยไม่มีข้อสงสัย
“คุณเท่ห์คะ ลองทานเนื้อนี่ดูสิคะ” คุณเกดตักเนื้อมาให้ผม โดยตาของผมยังไม่ได้ละจากนายเต้มามอง
“คุณเท่ห์คะ !!!” คุณเกดตะโกนเรียกผมอีกครั้ง เล่นเอาผมสะดุ้ง นายเต้ได้ยินจนหันมามองผมกับคุณเกด และหันไปเช็ดหน้าให้เจเจต่อ
“อะไรเหรอครับคุณเกด เรียกซะผมตกใจไปหมด” ผมถามคุณเกดอีกครั้ง
“ก็เกดตักเนื้อให้คุณเท่ห์ลองชิมนะค่ะ เห็นคุณเท่ห์เหม่อ เลยลองเรียกดู” ผมเห็นเนื้อชิ้นที่คุณเกดตักมาวางให้ ก็เอาช้อนเขี่ยไว้ข้างจาน อาจจะดูเสียน้ำใจ แต่ผมก็ไม่อยากจะให้ความหวัง
“ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนะครับ” อันที่จริงจะว่าผมอยากเลี่ยงเหตุการณืตรงหน้าก็ใช่ เพราะคุณเกดก็เคยเป็นเพื่อนข้างห้องที่มีบุญคุณกับครอบครัวผม ซึ่งคือผมกับเจเจ ทั้งช่วยดูแลในยามที่ผมเดือดร้อน และไม่ใช่ไม่รู้ว่าคุณเกดคิดอะไรกับผม และต้องการจะทำอะไรในตอนนี้ แต่เพื่อรักษามิตรภาพเอาไว้ ผมจึงไม่อยากจะทำอะไรที่มันดูจะไม่รักษาน้ำใจกันไปมากกว่านี้ และนี่ก็รวมถึงการรักษาน้ำใจนายเต้ด้วยเช่นกัน
.
.
.
“อุ๊ย ขอโทษนะเต้ ว้าย เปียกหมดเลย” ภาพตรงหน้าที่ผมเห็นไม่ต่างอะไรกับฉากในละครที่นางเอกของเรื่องโดนนางร้ายแกล้งทำน้ำหกใส่ด้วยความริษยา ถ้าผมออกไปตอนนี้คงจะได้เห็นบทนางร้ายเล่นบทอย่างดุเดือด และนางเอกตีบทให้น่าสงสารแน่ๆ ผมจึงเลือกที่จะแอบดูเหตุการณ์นี้อย่างเงียบๆ
“อาเกด ทำไมทำเพ่เต้แบบนี้” เสียงเจเจที่ลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้ที่นั่งอยู่ ทำหน้าทำตาเอาเรื่องกับเหตุการณ์ที่ใครๆก็ดูรู้ว่าแกล้งกันแน่ๆ เล่นพาเอาไอ้เวบืกับคุณเกดลุกพรูขึ้นดูเหตุการณ์ด้วย
“อาเปล่านะเจเจ อาไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ” คุณเกดแก้ตัวกลับไปอย่างหน้าตาเฉย
“พี่ไม่เป็นไรหรอกเจเจ ทุกคนนั่งทานกันต่อเถอะ เดี๋ยวผมขอตัวไปห้องน้ำก่อน” นายเต้พูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นเอาผ้าที่วางกันเปื้อนวางไว้บนโต๊ะ แล้วเดินออกมาทางห้องน้ำ
“มาครับ เดี๋ยวผมไปช่วย” ไอ้เวย์อาสาที่จะไปช่วยนายเต้ จึงวิ่งตามนายเต้มาทางห้องน้ำ ซึ่งคือทางเดียวที่ผมยืมอยู่
“...” คุณเกดพูดอะไรเล็กน้อย แต่ด้วยความห่างจากโต๊ะที่เกิดเหตุจึงทำให้ผมไม่ได้ยินเสียงนั้น แต่คนอื่นๆในตะน่าจะได้ยิน เพราะจากปฏิกิริยาคนในโต๊ะ และนายเต้ที่หยุดชะงัก
“มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอคุณเกด”
........................
โปรดติดตามตอนต่อไป ...
-
ร้ายตลอดน้องเกด...ระวังร้ายมากๆจะไม่มีคนรักน้า!!!
ไรท์เตอร์ก็สู้ๆนะครับ เข้าใจว่างานเยอะก็เจียดๆเวลามาให้คนอ่านอย่างพวกผมมีความสุขกับตัวหนังสือดีๆบ้างนะครับ
อย่าหายไปเลยน้า... :กอด1:หนึ่งที สู้ๆครับ o13
-
:L2: :L2:
-
ค้าง
กลับมาค้างเลย
ีรอมาต่ออยู่นะคร้ับ ศึกชิงนาย 555
-
ใกล้จะถึงจุดวิกฤติแล้วสิ เหอๆ o18 เอาอีกสิเกด ร้ายอีก ทำให้คนอ่านรู้สึกอยากตบชะนีมากกว่านี้ 555+
-
สุ้ๆๆน๊า
-
เฮ้อ!
ช่วยจับยัยเกดส่งพัสดุไปเกาะร้างที :m16:
-
หึหึ
เต้คงยังเกรงใจคุณเทห์น่ะครับ
ไม่งั้นคงกระโดดก้านคอ
ไม่ก็หนุมานถวายแหวนไปและ
+555
-
โอ้แม่เจ้า !กำลังมันเลยมาต่อไว ๆ นะครับ
สู้ ๆ ๆ
-
เอาผลประโยชน์มาเป็นข้ออ้าง เหมือนนางอิจฉาในละครทีวีเลย ฮึ.ฮึ......
คิดหรือว่าคนอย่างนายเต้ จะเป็นนางเอกบีบน้ำตา คงได้เจออะไรสวนกลับบ้างล่ะน้า
+1 เป็นกำลังใจให้ สู้ ๆ นะครับ
-
น้องเต้ ตบมันด้วยจานสปาเก็ตตี้เลย
-
ทุเรศว่ะเป็นผู้หญิงไม่มีคำว่ารักนวลสงวนตัวแต่นี่กลับอยากได้ผัวตัวสั่น น่าจะจัดให้มันสักชุดใหญ่ๆเอาให้ลืมไม่ลงไปเลย
-
อ้าาาา กำลังจะสวีทซะหน่อย ตัวร้ายมาซะได้
เต้ สู้สู้น่ะ เจเจ จัดการเลยยยยยย
-
เบื่อลูกเกดเน่า
:z6: :z6: :z6:
-
ว้าว มาแล้วววว :m16: :m16:
-
มามะ ขอกอดไรเตอร์ก่อน :กอด1:
ยัยเกดปรากฎตัวแระ นำมาแต่เรื่องน่าปวดหัว -*-
อยากรู้จริงๆว่ายัยเกดพูดว่าอาไร
เต้ถึงได้อารมณ์ขึ้นแบบนั้น
อ่านไปก็ลุ้นไปอ่า
พี่เทห์รีบไปช่วยเต้เลย อย่าให้ยัยเกดมารังแกได้เน้อ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :L2:
-
เบื่อยัยลูกเกดมาก
ป้อชายเค้าไม่สน ยังตื้ออยู่ได้(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/112.gif)
-
จะเป็นยังงั้ยต่อ :z2:
-
เกดร้ายไม่เลิก
-
กล้าทำแบบนี้ต่อหน้าคุณเท่ห์ แสดงว่ายังไม่รู้ล่ะสิว่าเค้าจั๊กกะดึ๋ยกันแล้ว
อย่างนี้เค้าเรียกว่า กวนตรี๊บ เดี๋ยวได้โดนดีแน่
-
นางร้ายจะวิ๊ดแล้วสินะ. เออจะได้ลบออกจากสารบบซะที
รำคาญมาหลายตอนแระ
-
กรรมตามทันอีป้าแก่ๆ ทำให้คนอื่นค้าง เจอเข้ากับตัวเองเลยนะนี่ กรรมติดจรวดเร็วดีจริงๆ 555
-
ชะนีเกดรีเทิรน์ร้ายตลอดดดด...เพ่เต้สู้ๆ
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:beat:นังเกดแล้ว :z6:ซ้ำ
เกลียดมันเข้าใส้แล้ว :m16:
-
ยุให้คุณอรกระโดดขาคู่ยัยเกดแทน
-
:z6: ขาคู่ใส่นังคุณเกดเลยค่ะน้องเต้ ยังไง เจเจ ก็เชียร์เพ่เต้อยู่แล้ว สู้ๆ
-
คิดถึงน้องเต้กับเจเจมากกกกกกกกค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ความลับไม่มีในโลกนะคะนังคุณเกด :angry2:
พีเอส ดีใจที่เห็นไรท์เตอร์คัมแบ้ก คิดถึงครอบครัวของเจเจมากมาย อยากเห็นพ่อเท่ห์กับเพ่เต้สวีทกานนนน :m1:
-
:angry2: โอ๊ย.. นึกว่านังเกดไปตายจนจะเกิดใหม่แล้ว ยังอีกเหรอเนี่ย ยังตามมาหลอกมาหลอนอีกเหรอ
แล้ว ๆ ๆ คุณเท่ห์จะชวดงานชิ้นโตกำไรงามเพราะนังเกดป่ะล่ะเนี่ย เบื่อนังเกด รู้อยู่แล้วว่าคุณเท่ห์
ไม่อยากกินตัวเอง เพราะเขามีน้องเต้แล้ว ยังมิวายนะแก แบบนี้ต้อง :beat:
-
และแล้วนางร้ายอย่างยัยคุณเกดก็กลับมา
แถมยังร้ายกว่าเดิมหรือเปล่าเนี่ย...เล่นร้ายต่อหน้าใครต่อใครเค้าหลายคนเลย
รวมทั้งพ่อเทห์ด้วย...นี่แหล่ะที่เค้าบอกว่าฟ้ามีตา คนอย่างคุณเกด มันต้องเจอจะ ๆ คาตาแบบนี้
จะได้หาข้อแก้ตัวไม่ได้...อยากรู้เหมือนกันว่ายัยคุณเกดพูดอะไร...แต่มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ เลยอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ...เล่นเอาค้างไปตาม ๆ กันเลยนะฮะไรท์เตอร์ XD
-
เบื่อนังลูกเกดบูด นังลูกเกดน่าจะไปเป็นเมียน้อยของอาเฮียดีกว่านะ อิอิ
-
ยัยเกดเอ้ย หารู่ไม่ว่าคุณเท่ห์เค้าเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนะ
แล้วคุณเวย์ก็เพื่อนเค้า คิดว่าเค้าจะโง่เรอะ อย่ามาเล่นบทนางร้ายนะ จริ๊
เอาเลยซะทีวันนี้ ไม่งั้นนางก็ไม่หยุดสักที ชิชะ
-
:z13: o13 :bye2:
-
มาต่อทั้งทีก็เล่นเอาซะค้างเลยนะครับไรท์เตอร์ :jul3:
รอตอนต่อไปคราบ :oni1:
-
ตบสั่งสอนสักทีเลยเต้
ทิ้งบทนางเอกชั่วคราว แล้วมาบู๊กะชะนีเกดซะ ฮาาา
เสียดายอ๊อฟกลับแล้ว ไม่งั้นมีเฮ
-
ใครเป็นคนพูดคำสุดท้ายหงะ คุณเวย์ อ๊อฟ หรืออร
รอตอนต่อปายคร๊าบ :-[
-
นังชะนีเกดมันพูออะไรอ่ะครับ
ร้ายนักนะ นังนี่
-
พี่ไรเตอร์ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หายไปนานปล่อยให้เราคิดถึง แถมคิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆ
แต่พอมาเอาตอนที่กำลังมันส์มากแล้วให้เราค้างงงงงงงงงงงงงงงงง
มันค้างได้สุดยอดเลยคับพี่ไรเตอร์
เอาตอนต่อมายาวๆอีกนิดนะคับ อิอิ
พี่เต้ ตบเลย ตบมันกลางร้านอาหารเลย เห็นมันอยากโดนตบนัก
เจเจ น่ารักคิดถึงเจเจมากๆ
-
สตอว์
-
น้องเต้ จัดการ ยัยคุณเกดเลย o18
-
ยัยคุณเกดหายไปพักนึงกลับมาชีแรงกว่าเดิม หึหึ สนุกแน่ๆ อยากเห็นนายเอกของเราจะแก้เกมส์ยังไงกัน จะทำยัยคุณเกดเจ็บแสบแค่ไหน หุหุ
-
หุหุหุหุหุหุ
คิดถึงจังเลย :sad4:
ในที่สุดก็มาให้ปลื้มใจ
หุหุหุ
เอาใจช่วยต่อไปคร่า :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
นังเกดมันร้ายจริงๆๆเลย
หน้าด้านมากกกๆๆด้วย
เค้ารู้ไส้พุงตัวเองแล้ว
ยังจะมาตามตื้อเค้าอีก
หน้าไม่อายจริงๆๆ
เต้สู้ๆๆนะ
อย่าไปยอมมัน
-
นังเกดดดดดดดด แกจะกลับมาทำมัยอีกเนี่ยยยย :m31:
:beat: :beat: :z6:
-
จะร้ายอะไรมากมาย มากับเจ้านาย ไม่กลับไปกะเจ้านายหล่ะคุณนางร้าย
-
หืม!~~~ แม่มดร้ายประจำเรื่องพูดอะไรน่ะ อยากรู้จัง ไรเตอร์ขา~~ ♥ มาต่อไวไวนะ
( หลังจากห่างหายไปนาน ตามอ่านนานเหมือนกันกว่าจะตามทัน อิอิ )
-
:beat: ดั้งเบี้ยวเรยนังเกด
เค้ากำลังมีความสุขกัน
นังคนนี้จะโผล่มาทำมายยยยยย แอร๊ยยยยย!!!
ปล.คิดถึงไรเตอร์มากมาย :man1:
-
อิคุณเกด กลับมาก็ร้ายเลยนะ :beat:
-
อืมมมม..คุณเกด เมื่อไหร่จะไปผุดไปเกิดว๊า
-
็เต้หันไปถามแบบนี้ ยายเกดงานเข้าแน่
-
แหม๋ ยัยคุณเกด อยากหมดอนาคตซะแล้ววววว
-
ย้ากกกกกกกกกกก
นังเกดดดดดดดดด
:beat:
-
:beat: :beat: :beat:
:z6: :z6:
-
ค้างอีกแล้วพี่น้อง :sad4:
:call:
:call:
-
เกดร้ายได้อีกอ่ะ
-
ฮ๊าาา
มาตามอ่านทั้งวันทั้งคืนเลยกับเรื่องนี้ :D
แอบเหนื่อย แต่ก้อคุ้มมมม ค่าาาาาา
รักน้องเจเจ รักน้องเต้ น่าร๊ากกกกกกก
ว่าแต่ ยัยเกดดดดดดด จากเดิมที่จะมีคนเห็นใจ เดี๋ยวจะมีแต่คนประเคนน้ำกรดให้นะค่ะ !!!
ไรท์เตอร์สู้ๆ ค่าาา
-
จักการคุณเกดเลยเต้ ร้ายแบบนี้ไม่แนวเลยนะคุณเกด
-
หนอย..อีชะนีเกด..
-
:sad4:ดีใจจังเลยยยยยยยยยยยยยย
ได้อ่านแล้ว คิดถึงน้องเจเจ จังเลย คิดถึงน้องเต้ พ่อเทห์ที่สุดเลยยยยยย
ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆนิยายน่ารักๆมาให้อ่านครับ
มาต่ออีกนร้าครับ :bye2:
-
นังกรดชั่ว
อ๊ากกกกกกกกกกก
ค้าง ต้องเร่งไรเตอร์ใหม่
อิอิ
-
แร็ง
-
นังเกดเล่นซึ้งๆ หน้าเลยหรา
เดี๋ยวจะโดนมะใช่น้อย (โดนไรดีฟร่ะ....)
คนปกป้องเต้จะช่วยเต้ไงฟร่ะ รออ่านตอนต่อไป
-
อีคุณเกดเป็นไรมากป่ะ?? :m16:
เจเจสู้ๆนะ จัดการชะนีที่เข้ามาเกาะแกะปะป๊าซะ :laugh:
-
แรงได้อีกอ่ะนังเกด
คิดถึงพี่เต้ น้องเจจและพ่อเท่ห์มากๆๆเลย
ค้างๆๆๆๆ
รีบๆๆมาต่อนะครับจะรอนะ
-
ดีคะไรท์เตอร์
ไรท์เตอร์ค่าสนุกมากคะ
:กอด1::กอด1:
ตอนหน้าจะได้เห็นอิชะนีเกดโดนเต้เยียบรึป่าวคะ
-
เปิดตัวแล้วหรอคะนังชะนีเกด o18
ต่อจากนี้คงฟาดฟันกันสนุกแน่ๆ
รีบมาต่อไวๆ นะคะ :กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้แล้ว Happy มากเลย
เรื่องเกตุก็ปล่อยๆ เค้าเพ้อไปเดี๋ยวก็คงหายบ้าเอง
ชอบที่ความสมบูรณ์ของการเป็นครอบครัวเท่ห์เต้เจเจ
แถมมีเพื่อนที่เป็นแบบเดียวกันแถมยังต่างคนต่างเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน ที่ดูรักกันดีมาก
ปล. จะมีดราม่ามั้ยเนี่ย ผมไม่เห็นข้อเสียของตัวละครหลักทั้งสองคู่สักเท่าไหร่เลย แต่ละคนเป็นคนดีจริงๆ
-
:really2:มารอเรื่องราวตอนต่อไปว่า น้องเต้ จะทำอย่างไรกับสาวเกด
เอาใจช่วยเสมอ และขอให้เจ้าของเรื่องมีความสุขกับการทำงานและสมหวัง
กับสิ่งที่รอคอยนร้าครับ ถ้าจะได้ผลเร็วต้องมาต่อไวๆครับ o13
-
ปล. จะมีดราม่ามั้ยเนี่ย ผมไม่เห็นข้อเสียของตัวละครหลักทั้งสองคู่สักเท่าไหร่เลย แต่ละคนเป็นคนดีจริงๆ
เจอเอาประโยคนี้ถึงกับสะอึก ...
ผมจะแต่งยังไง ให้มันดูเลวๆดีละ ... ห้าๆๆ
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ ..
-
:impress3:มานั่งรอนอนรอ อย่างมีความหวัง
ว่าเมื่อไหร่จะมาต่อครับ หยุดหลายวันแบบนี้มาต่อนร้าครับ
ดูดิครับทุกคนเฝ้ารอน้องเต้ พ่อเท่ น้องเจๆทั้งนั้นเลย :เฮ้อ:
-
แวะเข้ามารอ น้องเจเจ ครับ
:L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไรท์เตอร์ครับอย่าปล่อยให้ค้างนานน้าาา :impress:
-
ไปอุตส่าห์ขุดมันกลับมาอีกทำไมอ่ะ ไรท์จ๋า
ว่าแต่ว่า อ่านเม้นท์ใจมันสั่น ๆ อ่ะ เพราะดั๊น มาชื่อเดียวกับคนเม้นท์เลย เหอ เหอ
-
:call:
-
คิดถึงน้องเจเจ~ :m1:
-
เข้ามารอไรเตอร์ที่รัก :กอด1:
-
มาต่อไวๆ ค้างมากมาย
-
ยังม่ะมาอีกหรอ
-
อยากจะมาอัพนิยายมากมาย
แต่พอดีไรเตอร์กลับบ้านหลังเขามา
ไม่มีอินเตอร์เน็ตใช้ จะต่อกับมือถือ
สัญญาณก็ไม่ค่อยจะมี
น่าสงสารรีดเดอร์ทุกคนจริงๆ
ขอโทษจากใจจริง ....
-
อ่ะจร้า
รับทราบบบ
เพราะของเราก็เน็ตมือถือเหมือนกัน
มันช้าจนเต่าเรียกพี่เลยหล่ะ
-
ปีนต้นมะพร้าว เอาบีบีมาต่อเน็ตเพื่อจะอัพนิยายให้มิตรรักแฟนเพลงกันสุดฤทธิ์ เพราะตอนนี้เรื่องราวเข้มข้น จวนจะจบเต็มที ..... อ๊ากกกกกกกกกกกก
ไรเตอร์อยากจะปั่นให้จบก่อนภารกิจลูกผู้ชายจะมาถึง ... อุ๊บบบบบ
เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ถ้าต่อเน็ตได้จะมาอัพใหม่นะคร๊าบบบบ .... เฮือกกกกกกกกกกก
ตอนที่ 40
“มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอคุณเกด”
นั่นเป็นคำพูดที่ออกมาจากปากคุณอร ผู้ซึ่งเป็นเลขาของคุรเท่ห์ ที่ได้ยินประโยคที่ทำร้านจิตใจผมยิ่งนัก จนผมอยากจะพูดคำนั้นออกมาเอง
“อะไรกันคะคุณอร ดิชั้นไปพูดอะไรสะกิดอยากร่วมแจมขึ้นมาเหรอ ถึงกับร้อนตัวอย่างนี้” ตอนนี้ประเด็นเหมือนจะเบี่ยงเบนไปยังทางคุณอรที่ก้าวขาเข้ามาเสริมทัพในครั้งนี้
“ดิชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของคุณนักหรอก เพียงแค่มันเกินจะอดทนได้กับนิสัยผู้หญิงอย่างคุณ มันไม่มีเหตุผลเลยที่คุณจะไปว่าคุณเต้เค้าอย่างนั้น” คุณอรพูดออกมาอย่างเนิบเฉย เพื่อแสดงถึงการควบคุมอารมณ์
“หล่อนจะทำไม หรือว่าไม่จริง ก็ยัยเกย์นี่ มันจ้องจะจับทั้งคุณเท่ห์และก็คุณเวย์จริงๆ ซึ่งชั้นก็พอรู้มา ว่าหล่อนก็ต้องการจับคุณเท่ห์เช่นกันนี่” ผมไม่คิดว่าคำพูดคำจาแบบนี้จะได้ยินจากผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตา และการงานอย่างคุณเกดคนนี้ คุณเวย์ผู้ซึ่งเคยยุให้คุณเท่ห์คบหาถึงกับอึ้งกับสิ่งที่ไดยิน เจเจลุกจากเก้าอี้ที่นั้งอยู่มายืนเกาะขาผมเบาๆ
“เหอะๆ น่าตลกจริงๆเลยคนเรา วัดการกระทำของคนอื่นจากการกระทำของตัวเอง นี่คงวิ่งโร่มานานนม เพื่อจะจับคุณเท่ห์สินะคะ พอไม่ได้ขึ้นมาก็พาลไปทั่ว ชั้นละอยากจะขำให้ฟันร่วง” สิ้นเสียงกระแนะกระแหนจากคุณอร ภาพตรงหน้าเป็นผู้หญิงที่โกรธจัด เล่นเอาคนแถวนั้นกลัวไปตามๆกัน
“เปรี๊ยะ !!!” คุณเกดตบหน้าคุณอร เสียงกระทบของฝ่ามือและแก้มดังไปทั้งร้าน
“อยากฟันร่วงนัก ชั้นก็จัดให้” คุณเกดพูดขึ้นเมื่อทำการอันน่าเกลียดนั้นเสร็จ
“คิดว่าชั้นจะยอมให้หล่อนมาตบฟรีเหรอ นังเกด” คุณอรง้างมือ หมายจะตบคืนคุณอร แต่ก็ช้าเกินไป
“หยุด ๆ หยุดเดี๋ยวนี้ ทำอะไรกันไม่อายคนอื่นเค้าบ้างหรือไง” คุณเท่ห์เข้ามาพอดีครับ แต่ผมว่าเข้ามาช้าไปมากกว่า
“คุณเท่ห์ค่ะ ดูสิคะ คุณอรจะตบหน้าเกด เกดกลัวจังเลย” คุณเกดแสดงละครอีกเรื่องแล้วครับ ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าจะทำไปทำไม ในเมื่อคนอื่นๆนอกจากคุณเท่ห์ เค้าเห็นเหตุการณ์ตรงนี้หมดแล้ว
“คุณเกดครับ ผมว่าคุณกลับไปก่อนเถอะครับ ผมสงสารคุณ” คุณเท่ห์บอกกับคุณเกด
“บอสคะ จะไปสงสารอะไรกับยัย...” คุณอรแทรกขึ้นมาทันทีทันใด
“คุณอร เงียบก่อนเถอะครับ ผมสงสารความพยายามของคุณเกด สงสารการสร้างเรื่อง สงสารการเสแสร้ง และการกระทำจอมปลอมของคุณ ผมเหนื่อยจริงๆครับ” คุณเท่ห์พูดจบ พร้อมกับหันหลังกลับเดินมายืนข้างๆผมและเจเจ
“สะใจจริง นี่สิบอสชั้น” คุณอรทำสีหน้าที่เข้ากับคำพูดที่เธอพูดออกมาอย่างปฏิเสธไม่ได้
“อย่าคิดว่าชั้นจะยอมแพ้นะคุณเท่ห์ ก่อนหน้าชั้นอาจจะอยากได้คุณ แต่ตอนนี้ชั้นจะขัดขวางความรักของคุณ และอย่าคิดว่าจะเป็นสุข ถ้าชั้นไม่สุข” นั่นคือประโยคจองล้างของคุณเกดที่พูดทิ้งไว้ก่อนที่จะเดินออกไปจากร้าน เล่นเอาผมกลัวๆ ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณเท่ห์ เจเจ และก็ผม
“ป้อครับ ทำไมอาเกดน่ากลัวจังเลย” เจเจที่ดูเหตุการณ์นั้นอยู่เงียบๆ พูดออกมาเมื่อคุณเกดออกจากร้านอาหารไปแล้ว
“ไม่ต้องกลัวครับเจเจ มีพ่ออยู่ไม่ต้องกลัวนะครับ นายด้วยนายเต้ ไม่ต้องกลัวอะไรนะ” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับเอามือลูบหัวเจเจ และผม
“กูไม่คิดมาก่อนเลยนะ ว่าผู้หญิงคนนี้จะน่ากลัวแบบนี้ ดีแล้วที่มึงไม่เอาเค้าตามที่กูยุ กูขอโทษจริงๆเพื่อนๆ” คุณเวย์พูดไปตบบ่าคุณเท่ห์ไป ทำสีหน้าสำนึกผิดดูแล้วขำๆยังไงไม่รู้
“เจเจก็ไม่อยากได้คุณเกดเป็นแม่ใหม่แล้วเหมือนกัน เจเจกลัว” เจเจพูดปิดท้ายการสนทนาในครั้งนี้ ผมหันไปมองคุณอรที่เหมือนจะมองทางผมและคุณเท่ห์อย่างสงสัยในความสัมพันธ์ แต่ก็ไม่ถาม เมื่อผมมองกลับไปก็หลบตาไม่กล้าสู้หน้า ... ผมรู้นะว่าคุณอรคิดอะไร
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น คุณเท่ห์ก็ตัวติดกับผมมากขึ้น โดยการเอาข้ออ้างว่าถ้าปล่อยผมไปไหนมาไหนคนเดียวจะเป็นอันตราย เพราะไม่รู้ว่าคุณเกดจะเล่นงานอะไรอีกบ้าง ตอนนี้ผมคิดถึงอ๊อฟจังเลยครับ นี่ถ้าอ๊อฟอยู่ ผมว่าอ๊อฟคงช่วยอะไรผมได้มาก คิดแล้วก็อยากเก่งและแกร่งแบบอ๊อฟ เมื่อไหร่ผมจะกล้าทำในสิ่งที่ผมคิด เมื่อไหร่จะเด็ดเดี๋ยวบ้างนะ
“นี่นายเต้พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า ชั้นรบกวนอะไรหน่อยสิ” คุณเท่ห์พูดขึ้นเมื่อผมเดินเอากาแฟไปให้ ในขณะที่คุณเท่ห์กำลังนั่งดูเอกสารงานอยู่
“ว่างครับ มีอะไรเหรอ” ผมถามกลับ พร้อมทำหน้าอยากช่วยคุณเท่ห์สุดฤทธิ์
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นก็ได้ แค่ช่วยพาเจเจไปสมัครเรียนหน่อยสิ” คุณเท่ห์เงยหน้ามามองผม พร้อมพูดงานที่มอบหมายให้กับผม
“อะไรนะคับป้อ สมัครเรียนเหรอ เย้ๆๆ เจเจจะได้เรียนหนังสือแล้ว” ไอ้เด็กตัวแสบที่นั่งเล่นอยู่หน้าทีวีหูดีครับ ได้ยินไปซะหมดว่าผู้ใหญ่เค้าพูดอะไรกัน
“แล้วทำไมคุณไม่พาเจเจไปสมัครเองละครับ เป็นพ่อซะเปล่า” ผมพูดพร้อมกับเดินไปยืนหลังคุณเท่ห์ ดูงานที่คุณเท่ห์ทำ
“ชั้นก็อยากพาไปเองนั่นแหละ แต่ช่วงนี้งานชั้นยุ่งมากเลย” คุณเท่ห์ตอบผมมา ตาสายตาก็ยังไม่ละจากเอกสารที่มีตัวหนังสือยาวเหยีดแผ่นนั้น
“แล้วคุณไม่เป็นห่วงผมแล้วเหรอ เห็นสองสามวันนี้ ติดผมแจเลย” ผมพูดไปเอามือสะกิดคุณเท่ห์ไป อยากจะแหย่เล่นครับ เห็นยุ่งๆแบบนี้ ท่าจะหงุดหงิดง่าย
“ไม่อ่า ไม่รู้จะห่วงทำไม โตๆกันแล้ว” คุณเท่ห์วางกระดาษแผ่นนั้นลงแล้วหันมาสบตาผม เผยยิ้มที่มีเลสนัย
“เหรอครับ ดีจัง” ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่ครับ จะให้งอนก็ใช่เรื่อง
“ที่ชั้นไห่วง เพราะชั้นรู้ว่าคุณเกดไม่ได้ไปทำอะไรนายหรอก ก็พรุ่งนี้ชั้นมีคุยงานกับเฮียล้งแกอีกทีนึง ซึ่งผมว่าคุณเกดแกคงต้องมาด้วยแน่ๆ” คุณเท่ห์ตอบกลับผมมาพร้อมกับเอานิ้วมาเขี่ยๆเล่นที่แก้มผม
“อันที่จริงผมก็ไม่ได้กลัวอะไรคุณเกดหรอกครับ ผมแค่เป็นห่วงเจเจ” ผมว่าตัวผมยังไงก็เอาตัวรอดได้ แต่ถ้าคุณเกดคิดจะเล่นงานกับพวกเรา โดยใช้เจเจเป็นเครื่องมือ อันนี้สิ ผมถึงจะกลัว
“จะลูบอีกนานมั๊ยครับคุณเท่ห์” ก็คุณเท่ห์สิครับ ตั้งแต่เอานิ้วมาเขี่ยเล่นที่แก้มผม ตอนนี้ลูบไปลูบมาอย่างกะจะให้เลขออก
“เอ่อ โทษที ชั้นเผลอตัวไปหน่อย” คุณเท่ห์วางมือลงบนโต๊ะ ไปหยิบเอกสารแผ่นเดิมมาอ่านต่อ ผมก็เดินออกมาจากบริเวณนั้น เพราะเหมือนจะได้รับรังสีที่น่ะเป็นอันตรายแก่ตัวเองยังไงชอบกล วินาทีนี้ขอหนีก่อน
“เพ่เต้ครับ ถ้าเจเจไปโรงเรียน เจเจจะมีเพื่อนเยอะมั๊ยครับ” เจเจถามผมขึ้นเมื่อผมมานั่งดูทีวีกับเจเจ
“มีสิครับ เจเจต้องมีเพื่อนเยอะแน่ๆ” ผมตอบไปพร้อมกับเอามือลูบหัวเจเจเล่น
“เจเจควรจะมีเพื่อนผู้ชายหรือเพื่อนผู้หญิงดีละคับ” เอ ทำไมเจเจถามแบบนี้นะ
“ก็ต้องมีทั้งสองนั่นแหละครับ ทำไมเหรอเจเจ” ผมถามเจเจกลับในสิ่งที่สงสัย
“ก็เจเจกลัวเพื่อนผู้หญิงจะเหมือนอาเกดนี่ครับ เจเจกลัว” นี่คือความหวาดกลัวของเด็กคนนี้เหรอครับ ผมชักจะเป็นห่วงอนาคตของเด็กคนนี้แล้วสิ
“ไม่ต้องกลัวหรอกครับเจเจ ผู้หญิงเค้าไม่ได้เป็นแบบนั้นกันทุกคนซะหน่อย นั่นก็แค่ส่วนหนึ่งเอง ไม่สิ นั่นมันส่วนน้อยด้วย ผู้หญิงดีๆมีเยอะแยะไป อย่าง ... เอ่อ คุณยายไง คุณยายเจเจ แม่ของเจเจด้วย ผู้หญิงที่นิสัยดี น่ารักแบบนั้นก็มีนี่” ผมพูดอธิบายไปก็เอาเจเจเข้ามากอดแล้วลูบแขนเป็นการปลอบขวัญเด็กคนนี้ไป
“ใช่สินะคับ คุณยายเป็คนใจดี ต้องใจดีเหมือนแม่ของผมแน่ๆเลย เจเจอยากมีแม่ใหม่ที่ใจดีแบบนั้น” แม่ใหม่นะเหรอ เจเจอยากมีแม่ใหม่ที่ใจดี ต้องเป็นแม่ใหม่สินะ
“แล้วถ้าพ่อไม่มีแม่ใหม่ละเจเจ เจเจจะว่ายังไงบ้าง” คุณเท่ห์ที่เดินมาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่ตอนนี้มานั่งอยู่บนโซฟาอีกด้านหนึ่งของเจเจแล้ว
“ทำไมละคับ ก็เจเจอยากมีน้อง ทำไมป้อไม่อยากมีแม่ใหม่ละ” เจเจหันไปทำหน้าสงสัยอมแก้มป่องใส่หน้าคุณเท่ห์ ส่วนผมก็ได้แต่นิ่งไม่อยากแสดงความคิดเห็นใดๆ
“ก็ถ้าเจเจมีแม่ใหม่ พี่เต้ก็จะไม่ได้อยู่กับเราไงครับ แล้วเจเจอยากมีแม่ใหม่หรอว่าอยากให้พี่เต้อยู่กับเราตลอดไปละครับ” คุณเท่ห์ก้มลงมาถามเจเจที่ทำตาแววใส่ แล้วหันขึ้นมายิ้มให้กับผม แต่ผมได้แต่ทำหน้าเจื่อนๆให้ไป เพราะตอนนี้กลัวคำตอบที่เจเจจะตอบเหลือเกิน
“เจเจอยากให้เพ่เต้อยู่กับเจเจนะคับ” เสียงเจเจอ้อมแอ้มๆอยู่ พอให้ได้ยิน คุณเท่ห์และผมเผลอยิ้มออกมาจากคำพูดนั้น
“แต่...” พอถึงพยางค์นี้ ผมถึงกับลดรูปปากที่ยิ้มลงอย่างทันทีทันใด ประโยคขัดแย้งนี้จะเป็นอย่างไรนี่
“เจเจก็อยากมีแม่เหมือนคนอื่นๆเค้าเหมือนกัน” เจเจเหมือนกับกำลังใช้ความคิดในการคิดเรื่องนี้ สมองเล็กๆกำลังจะประมวลผล ผมกับคุณเท่ห์ที่ได้ฟังต่างก็ลุ้นในคำตอบนั้น
“แล้วถ้ามีพี่เต้เป็นเหมือนแม่ของเจเจอีกคนละครับ เจเจจะว่าไง” นั่นเป็นเสียงของคุณเท่ห์ ทำไมคุณเท่ห์ถึงถามคำถามนี้ไปนะ เจเจหันหน้ามามองผมอย่างสงสัย พร้อมกับสลับไปมองหน้าคุณเท่ห์อย่างครุ่นคิด
“พี่เต้จะเป็นแม่ให้เจเจเหรอครับ เฮ้ออะไรกันนี่ เจเจงงไปหมดแล้ว” ผมถึงกับหายใจไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดนี้จากเจเจ ตอนนี้เจเจคงสับสนและงงกับเรื่องราวที่ได้รับไปแน่นอน และผมคิดว่าเจเจคงยังไม่พร้อมที่จะรัยรู้เรื่องราวพวกนี้ด้วย
“พอก่อนเถอะครัยคุณเท่ห์ เจเจเค้าคงยังไม่พร้อมรับรู้เรื่องราวเหล่านี้” ผมพูดแสดงความคิดเห็นขึ้น แล้วก็เอาเจเจเข้ามาปลอบ
“เดี๋ยวซักวันเจเจก็จะรู้ เราปล่อยให้มันเป็นไปตามกาลเวลาเถอะครับ อย่าไปรีบเร่งมันเลย” ผมพูดกับคุณเท่ห์ โดยที่มือยังคอยลูบหัวเจเจอยู่ เจเจคงกำลังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ถึงกับพูดอะไรไม่ออก
“เจเจครับ อย่าคิดอะไรมากนะครับ เมื่อเจเจโตกว่านี้ เจเจจะเข้าใจอะไรด้วยตัวของเจเจเอง” คุณเท่ห์พูดขึ้นพร้อมกับจูบที่หน้าผากเจเจหนึ่งครั้ง ก่อนลุกขึ้นจะเดินกลับไป
“ป้อคับ” แต่ยังไม่ทันจะพ้นไปจากโซฟา เจเจก็เรียกทักขึ้น
คุณเท่ห์หยุดเดินและหันกลับมามองเจเจและผมบนโซฟา
“เจเจอยากกินเคเอฟซี”
เหมือนผมจะได้ยินเสียงถอนหายใจจากคุณเท่ห์ และเช่นเดียวยกันจากตัวผมด้วย คิดไปไกลว่าเจเจจะพูดอย่างอื่นออกมา เล่นเอาใจหายใจคว่ำกันหมด เจเจนี่นะ ร้ายไม่เบาเลยตัวแค่นี้
“โห พ่อก็นึกว่าเรื่องอะไร ไปกันครับ เดี๋ยวเราลงไปกินเคเอฟซีที่ซุปเปอร์ ฯ ข้างล่างกันดีมั๊ยครับ ” เค้าว่ากันว่าจุดความสนใจของเด็กจเป็นแค่ระยะสั้นๆ มันคงจริงสินะครับ เพราะสิ่งที่เจเจครุ่นคิดเมื่อครู่ มันได้หายไปจากหัวของเจเจแล้ว ถ้าเป็นเหมือนผู้ใหญ่ทำกันตอนนี้ คงเหมือนกับการแกล้งลืมอะไรไปเพื่อให้มันจบๆ
เช้าวันนี้ผมต้องพาเจเจไปสมัครเรียนที่โรงเรียนอนุบาลที่ขึ้นชื่อในละแวกนี้ คิดมาคิดไป ตอนผมอายุเท่าเจเจ ยังเล่นปั้นดินปั้นทรายอยู่เลย ไม่เห็นจะต้องเข้าโรงเรียนตั้งแต่ช่วงนี้เลย แต่ก็นะ โลกมันเปลี่ยนไปเยอะ จะให้เหมือนตอนที่ผมยังเด็กๆก็กระไรอยู่
“สวัสดีครับ มาติดต่ออะไรเหรอครับ” ผมกับเจเจลงจากแท็กซี่ก็เจอกับลุงยามท่าทางใจดีทักมาตั้งแต่ไกล
“อ๋อ พอดีผมพาเด็กมาสมัครเรียนนะครับ” ผมพูดพร้อมกับลูบหัวไอ้ตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ
“อ๋อ พาลูกมาสมัครเรียนเหรอครับ เชิญๆทางนี้ครับ” เอ๋อ จะปฏิเสธยังไงดีว่าไม่ใช่ลูกผม ผมยังเด็ก ยังไม่มีลูก
บรรยากาศโรงเรียนดูอบอุ่นน่าอยู่จริงๆ ช่วงนี้ยังไม่เปิดเทอม ก็เลยดูเงียบๆ คาดว่าพอเปิดเทอมแล้วเด็กๆคงวิ่งเล่นดันเต็มสนามเด็กเล่น เจเจหันมองโรงเรียนของตัวเองในอนาคตตาเลิกลัก สงสัยอยากจะเข้าโรงเรียนเต็มแก่
“คุณครูครับ มีผู้ปกครองพาลูกมาสมัครเรียนครับ” คุณลุงยามคนนั้นตะโกนบอกครูสาวที่นั่งอยู่ในห้องพักครูเมื่อพาผมมาถึงสถานที่ที่รับสมัครเด็กใหม่ โดยในห้องนั้นก็มีเด็กใหม่มาสมัครเหมือนกัน เป็นเด็กผู้หญิงแก้มยุ้ย ดูน่ารักน่าชังเชียว หันมายิ้มให้ผมพร้อมกับแม่ของเขา
“ยังไงสัปดาห์หน้าโรงเรียนปิดก็พาเด็กมาโรงเรียนได้เลยนะค่ะ” คุณครูสาวคนนั้นกล่าวอะไรเล็กน้อยเพื่อเป็นการสั่งลา
“โอเคค่ะ ยังไงก็ขอบคุณคุณครูมากนะคะ หนูแดงลาคุณครูสิคะ” ผู้ปกครองของเด็กคนนั้นก็เช่นเดียวกัน พร้อมทั้งให้ลูกของตัวเองยกมือไหว้
“สวัสดีคะ” เด็กน้อยแก้มยุ้ยคนนั้นยกมือไหว้ครูสาวท่าทางน่ารักน่าชัง ก่อนจะเดินออกไปกับคุณแม่ของเค้า ผมหันกลับมามองเจเจที่มองเด็กน้อยคนนั้นตาแป้ว อะไรกันนี่ ยังไม่เข้าเรียนเลยลายเจ้าชู้จะออกอาการแล้วเหรอเนี่ย เหอะๆ
“สวัสดีค่ะ พาลูกมาสมัครเรียนเหรอคะ” ครูสาวคนนั้นกล่าวทักทายผมเมื่อแม่ลุกคู่เมื่อครู่เดินออกไป
“อ๋อครับ พาหลานมาสมัครครับ ไม่ลูก” ผมพูดแก้ตัวพร้อมยิ้มให้กับครูนั้นอีกครั้ง
“อ๋อค่ะ ขอโทษที ดิชั้นชื่อครูแก้วนะคะ แล้วเจ้าตัวเล็กนี้ชื่ออะไรเหรอ” คุณแก้วพูดพร้อมกับก้มลงมาจับมือเจเจ
“ชื่อเจเจคับ คุณครูสุดสวย” ไม่ใช่เสียงผมนะครับ เสียงเจ้าตัวเค้าเลยแหละ ที่ร้ายจริงๆ
“ฮ่าๆๆ เจเจเหรอค่ะ แหมปากหวานจริงๆเลยเด็กตัวแค่เนี่ย มาคะคุณ...” ครูแก้วพูดค้างเมื่อจะกล่าวชื่อผม
“คุณเตชินญ์ครับ หรือเรียกว่าเต้ก็ได้นะครับ” ผมบอกชื่อกับครูแก้วไป
“อ๋อค่ะ เชิญค่ะคุณเท่ห์ เชิญกรอกเอกสารตรงนี้เลยค่ะ เจเจมาด้วยสิคะ”
ผมกับเจเจและครูแก้วนั่งกรอกเอกสารที่สำคัญและครูแก้วก็สอบถามเรื่องราวทั่วไปอีกมากมาย ผมก็ถือโอกาสบอกครูแก้วว่าผมไม่ใช่น้าแท้ๆของเจเจเค้า แต่เป็นพี่เลี้ยงให้เจเจเฉยๆ
“คุณเต้นี่เหรอคะ เป็นพี่เลี้ยงเจเจ ผู้ชายเค้าเลี้ยงเด็กได้ด้วยเหรอคะ” คุณเกดถามกลับมาด้วยความสงสัย
“เลี้ยงได้ไม่ได้ลองถามเจเจดูสิครับ” ผมตอบอย่างบ่ายเบี่ยงไปทางเจเจ
“ว่าไงคะ เจเจ” ครูแก้วเลยหันไปถามเจเจ
“ได้สิคับ เพ่เต้นะเก่งที่สุดแล้วเท่าที่เจเจเคยมีเพ่เลี้ยง แถมยังน่ารัก นิสัยดี หล่อด้วย หล่อเหมือนเจเจเลย” เจเจพูดชมผมไป และชมตัวเองไป เด็กอะไรนะ กะล่อนจริงๆ
“แหม ครูแก้วอยากเจอพ่อเจเจซะแล้วสิ ว่าจะหล่อเหมือนเจเจรึเปล่า ร้ายจริงๆตัวแค่นี้” ครูแก้วยังมิวายแซวเจเจเล่น
“ยังไงซะผมก็ขอฝากเจเจไว้ด้วยแล้วกันนะครับ คงจะแสบน่าดู มีอะไรก็รายงานผมโดยตรงเลยนะครับ ถ้าดื้อมากก็ตีได้เลย ใช่มั๊ยครับเจเจ” ผมพูดกับครูแก้ว พร้อมกับหันไปถามเจเจ
“ใช่ครับ ถ้าดื้อก็ตีเพ่เต้ได้เลย ฮ่ๆๆ” โหอะไรกันนี่เจเจเนี่ย
“ขออนุญาตแป๊ปนะครับ” พอดีมือถือผมสายเข้าเลยบอกครูแก้วพร้อมกับเดินออกมารับสายข้างนอกห้อง
“ว่าไงคุณเท่ห์” คุณเท่ห์นั่นเองครับ
“เป็นไงบ้าง เรียบร้อยดีรึเปล่า” คุณเท่ห์ถามผมกลับมา
“ก็โอเคครับ แล้วคุณละเป็นไงบ้าง” ผมก็อดเป็นห่วงงานคุณเท่ห์ไม่ได้
“อืม ก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงชั้นหรอก นี่กำลังพักกันอยู่ เดี๋ยวเข้าไปดิวต่อ เลยอยากโทรมาถามนาย” พูดแบบนี้ผมยิ่งเป็นห่วงครับ
“อย่าเครียดนะครับ คุณต้องทำได้เชื่อผมสิ” ผมได้แต่พูดปลอบคุณเท่ห์ เพราะยังไงซะผมก็คิดว่าเรื่องนี้ผมก็มีส่วนเกี่ยวด้วย ถ้าผมไม่เข้ามา คุณเกดก็คงไม่จองล้าง และก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานคุณเท่ห์แน่ๆ
“แล้วเอ่อ คุณเกดละ ..... เค้ายังไงกับคุณบ้าง” ผมอยากจถามเพื่อความแน่ใจว่าคุณเท่ห์สามารถทำงานร่วมกับคุณเกดได้
“อ๋อ วันนี้คุณเกดไม่มา เฮียล้งแกเอาเลขาคนอื่นมา ชั้นถามไป เฮียแกบอกว่าคุณเกดเค้าไม่สบาย” คุณเท่ห์ตอบผมมา สายตาผมมองไปที่รถที่เข้ามาในโรงเรียนอนุบาล พูดคุยกับคุณลุงยามอยู่ และคิดว่าคงเป็นคนที่คุ้นเคยกับโรงเรียนอนุบาลนี้เป็นอย่างดี
“อ๋อครับ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เจอกันที่ห้องนะครับ เดี๋ยวผมพาเจเจไปซื้อชุดนักเรียนก่อนแล้วกัน” ผมพูดพร้อมหันหลังกลับเพื่อจะเข้าไปหาเจเจ
“อืม ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆละ ชั้นเป็นห่วงนายนะ” ผมยิ้มให้กับคำพูดที่คุณเท่ห์พูดมา
“เพ่เต้ระวังข้างหลัง !!!!!!!!!!!!!! ” ผมหันไปมองเจเจที่ตะโกนมาทางผมเสียงดัง
“โครมมมมมมมม !!!”
“เพ่เต้ !!!!!!!!!!!!!!!!! ”
และนั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่โลกทั้งใบจะมืดลง
ไม่ใช่สิ ผมยังได้ยินอีกประโยคที่ไม่คิดว่าจะได้ยินที่นี่ ...
“พี่เกด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จบตอน !!!
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ค้างงงงงงงงง :sad5:
เกิดอะไรขึ้นอิเกตมันขับรถชนเต้หรอ :m31:
คุณเท่ห์ยังอยู่ในสายอ่ะป่าว :sad4:
จัดการด่วนๆๆๆๆ :z6:
ประหารๆๆๆๆชะนี :serius2:
มาต่อเร็วๆนร๊า :call:
-
เอ๋อ
นังกรด
อยากได้ผู้ชายนักใช่ไหม
ดีๆๆๆ
เดี๋ยววันหลังจะพาไปชสยแดนใต้
+55
รับรองได้สมใจแน่ๆ
ไมม่ใช่แค่หนึ่ง
อาจจะถึงร้อย
หุหุ
นี่ละน้า จึงเป็นที่มาของคำว่า "เรียบร้อย"
อิอิ
แต่ก็
เฮ้อ เพ่เต้ ถ้าเพ่เต้ตายไปก็ไม่เป็นไรนะ
ตามาหลอกหลอนนังชะนีกรดอย่าให้มันอยู่เป็นสุขเลย
แต่........
เพ่เต้ตาย
แล้วใครจะอยู่กะคุณเท่ห์ล่ะ
ไม่เอาๆ
เดี๋ยวจบเร็วเกินไป
+55555
งงตัวเอง
แต่ก็นะ
คิดถึงเจเจจัง
-
ครูกับนางร้ายเกดเป็นพี่น้องกันใช่มั้นหนิ
เเอบระเเวงยัยคุณครูคนนี้จัง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอิ่มมม เอ่อออ อ่าาาาา
พูดไม่ออก
-
ตกลงจะหนีชะนีเกดมะพ้นใช่ปะ
รู้สึกบทนังเกดจะเยอะไปแล้วน๊า... :z6:
-
นังลิงแสมดำ....ย๊ากกกกกก....กล้าดียังไงมาทำพี่เต้ของหนู....
อย่างงี้ต้องเรียกกำลังเสริม...วอสอง...วอแปด...เจ๊อ๊อฟ ออกโรงด่วน....
ปล...ค่ะ....ปีนต้นมะพร้าว หมายถึง....อิอิ
-
เกดร้ายมากๆ ยิ่งอ่านยิ่งร้าย(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/112.gif)
พาร์ทหน้าขอใช้สิทธิ์ตัวช่วย เพื่อนหนิดของเต้นะ ไร้ท์เตอร์
อ๊อฟมาแน่ๆ เกดปะทะอ๊อฟ :z1:
-
อ๊ากกกกกกก อิชะนีเกดดดดดดดดด
ใครก็ได้เอายายนี่ไปทิ้งทีได้ม้ายยยยยยยยย
ร้ายได้โล่มากกกก
เต้จะเป็นอะไรไหมเนี่ยยยย
-
เกิดอะไรกับเต้ :a5:
-
ค้าง.........................ซะงั้น กรรม
-
ค้างคะค้าง ใครมันบังอาจขับรถชนน้องเต้ของชั้น อีนังเกดเหรอเมื่อไรมันกลับหลุมของมันซะที
-
จบได้ค้างที่สุด
:call: :call: :call:
-
:serius2:ไม่นะ เต้อย่าเป็นอาไรนะ
ครูแก้วต้องเป็นพี่ยัยเกดเน่าแน่เลยเนี่ย เห็นเรียกพี่เกด
โลกมันกลมจริงๆ
ยัยเกดทำอาไรสิ้นคิดมากกก :beat:
อ่านตอนนี้แล้วลุ้นๆหลายช่วงเลยอ่ะ
ตั้งแต่น้องเจเจอยากกินเคเอฟซีแล้ว
เล่นเอาหายใจไม่ทั่วท้องทั้งพี่เท่ห์ น้องเต้และคนอ่านเลย อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :L2: :L2: :กอด1:
-
อย่าบอกนะว่านังลูกเกดเน่าตามมาราวีเต้ถึงขนาดขับรถชน :fire:
-
โอยยยยยยยยยยยยยยย อิเกดดดดดดดดดดด
-
อ๊ากกกกกกกกกกก ด้วยเหมือนกัน อีกแล้วเหรอผู้หญิงแบบนี้อีกแล้วเหรอ
พี่ไรเตอร์แก้แค้นให้ด้วยนะครับ แก้แค้นแทนพี่เต้ด้วย
เจเจน่ารัก
-
คงจะเป็นนังเกดขับรถชนเต้ ตามแบบฉบับละครหลังข่าวมากกกกก นังเกด ร้ายจริงๆ -*-
-
ขาดช่วงงงงงง แล้วมัน จะ ง่วง นอน ถ้าไม่อยากให้ง่วงนอน มาต่อตอนใหม่เร็วๆ ด้วยย
-
นี้มันเรื่องไรกันเนี้ยโอ้ยบอกได้คำเดียวว่าค้างอะ
-
ความอิจฉาขึ้ันถึงขีดสุดซะแล้ว ผู้หญิงคนนี้ผูกพันกับคุณเท่ห์มากจนปล่อยวางไม่ได้ซะแล้วสินะครับ
-
นั่นซิ เป็นงัยต่อเนี่ย มาต่อเร็วๆนะครับ
-
มาแล้วก็ค้างงงงงงงงงงงงงง O.o
ชะนีร้าย ทำอะไรน้องเต้ ว้ากกกกกกกก
//คุณเท่ห์รีบมาจัดการด่วน
-
จะมุดจอเข้าไปกระทืบนังเกด .............
-
รู้ว่ามีอันตราย สองชีวิตนะนายเท่ห์
ไม่รู้จักป้องกัน ประมาทเกินให้อภัย
-
อะไรเนี้ย มันเกิดอะไรขึ้น
-
สงสารพี่เต้ๆๆๆๆๆ อร๊ากกก
อย่าเป็นอะไรมากนะคะ
;___________;
-
:a5:กี๊สสสสสสส!!! เกิดอะไรขึ้น
เต้ต้องมิเปนไรนะ :serius2:
-
อิคุณเกด าำอะไรเต้เนี่ย ฮือๆๆๆ
-
โลกกลม พรหมลิขิตมาเจอยัยคุณเกดอีก...เวรกรรม :เฮ้อ:
-
เอาน้ำกรดไปสาดหน้านังเกดบัดเดียวนี้
มันกล้าดียัวงไงมาขับรถชน น้องเต้พี่เลี้ยงของเจเจผู้น่ารัก :fire:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
-
นางเกต..อีกแล้วใช่ไหม
-
นางมารร้ายเกตุกลับมาแล้วววววววววว :z6:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ย้ากกกกกกกกกกกกก!
จบค้างมากกกก :angry2:
เกด ไปๆ ไปลงนรกซะเถอะที่รักชั้นจะลงโทษเธอ เวลาของเธอหมดแล้ว ไปๆ!! :angry2:
-
o22 เจ๋งจริงไรท์เตอร์
นังมารร้าย ที่ชื่อเหมือนเรา :sad4: มันแสบจริงๆเลย
อุตส่าห์ลางานมาทำร้ายน้องเต้ ทุเรศ มาก
สงสารเจเจ อ่ะ ที่จะต้องมาเจอภาพอุบัติเหตุโหดร้ายแบบนี้
น้องคงขวัญกระเจิงหมดแล้วแน่ แน่ เลย :z3:
-
สงสารครูมีพี่ร้ายๆแบบนี้
เพ่เต้อย่าเป็นไรไปน้าาาา :o12:
-
มันลุ้นจริงงงง!!!! :a5:
-
อีชะนีเกด...
อีเลว!!!(http://image.ohozaa.com/i2/a944508120.gif) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=53569ad35d4f239eb27d6b0b84370f50)
โอ๊ย!!! เข้มข้นๆ มาต่อเร็วๆ นะคะ
ไรเตอร์จะบวชหรือเกณฑ์ทหารคะเนี่ย ถ้าไปเกณ์ทหารก็ส่งกำลังใจไปช่วยนะคะ ถ้าไปบวชน้องมิก็ขอร่วมอนุโมทนาค่ะ
มาต่อไวๆ นะคะ
-
อีเกดมึงไปตายซะ เปลื่ยนชื่อซะดีมั้ยอีเปรต
-
เบื่อนังมารลูกเกดเน่าจริงๆ
-
ยัยเกดเป็นนังปีศาจไปแล้ว ไม่ไหวๆๆๆ
-
เอิ่ม...ร้ายกาจ ปีศาจ นางมาร สารพัดความคิดแย่ๆ จัดการยัยเกดด่วน
-
:z3:
-
อะไรจะจองล้างจองผลาญกันขนาดนี้
อย่างงี้เค้าไม่เรียกว่า อิจฉาแล้ว
รีบปีนต้นมะเฟือง มะไฟ ( แต่มะกูด มะนาวไม่น่าปีน มันมีหนาม )
ต่อเนตโดยด่วน :L2: ฝากดอกไม้เยียมนายเต้ด้วย
+1 เป็นค่าเนต ให้ว่อง ๆ
-
:z3: :z3: :serius2:
-
เห๊ย ยังเป็นคนอยู่ป่าวเนี่ยชะนีเกด
-
นังเกดแกนี่ร้ายเกินไปแล้วนะ
-
โอ๊ะ โอ สงสารคุณเกดจังเลย โดนด่าซะยับเลย แหะๆๆ
ไรเตอร์ว่าจะอัพให้ตั้งแต่เมื่อวาน แต่ต่อเน็ตเท่าไหร่ก็ต่อไม่ได้
วันนี้ไรเตอร์จึงออกมาเล่นอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ เพื่ออัพตอนนี้ให้กับทุกคน
ตอนที่ 41
“อืม ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆละ ชั้นเป็นห่วงนายนะ” ผมพูดประโยคนี้ไป เมื่อใกล้จะถึงเวลาวางสายจากนายเต้แล้ว
“เพ่เต้ระวังข้างหลัง” เอ๊ะ นั่นมันเสียงเจเจตะโกนเข้ามาในโทรศัพท์นี่ เกิดอะไรขึ้นกันนะ
“โครมมมมมมมมมม !!” ไม่ทันที่ผมจะถามนายเต้ออกไปว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงการกระแทรกของสองชิ้นดังขึ้นผ่านทางเสียงโทรศัพท์อย่างสนั่น ผมหูอื้อ ตัวชาไปชั่วขณะกับสิ่งที่เกิดขึ้นจากฝ่ายตรงข้าม
“นายเต้ !!!!!” ผมตะโกนผ่านสายโทรศัพท์เมื่อตั้วตัวได้ ก่อนที่จะออกจากบริษัทตรงไปยังที่ที่เกิดเหตุ
“ป้อคับ เพ่เต้จะเป็นยังไงบ้างคับ เจเจเป็นห่วงเพ่เต้” เจเจพูดประโยคซ้ำๆ ประโยคนี้มาหลายสิบรอบแล้ว และผมก็ตอบไปแบบเดิมๆทุกครั้ง
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เต้ต้องไม่เป็นอะไร เชื่อพ่อนะเจเจ” นั่นคือคำพูดที่ผมใช้ปลอบเจเจ และปลอบตัวผมภายในเวาเดียวกัน
“เอ่อ คุณคือคุณเท่ห์ใช่มั๊ยคะ” เสียงผู้หญิงที่ตามนายเต้มาตั้งแต่โรงเรียนอนุบาล ซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นอาจารย์ของโรงเรียนนั้นถามผมขึ้น เอ เขารู้จักชื่อผมได้อย่างไรกัน
“ครับ ใช่ครับ ผมชื่อเท่ห์ ผมเป็นพ่อของเจเจ และก็เป็นญาติกับนายเต้” ผมตอบผู้หญิงคนนั้นไป
“คือดิชั้นชื่อแก้วนะคะ เป็นน้องสาวของคนที่ขับรถชนคุณเต้เมื่อกี้อ่าคะ” ผมลุกขึ้นพรวดตรงเข้าไปยังผู้หญิงที่พูดตรงหน้าผม
“แล้วพี่ของคุณไปไหน ทำไมเค้าไม่มารับผิดชอบ เค้าหายไปไหน พี่ของคุณเป็นใครทำไมถึงต้องขับรถเร็วๆในที่แบบนั้น ทำไมกัน” ผมยืนตะคอกหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวของผู้ที่ขับรถชนนายเต้ ด้วยอารมณ์และด้วยความเป็นห่วงในตัวนายเต้ ทำให้ผมเผลอทำอะไรออกไปโดยไม่ทันได้คิด
ผู้หญิงตรงหน้าผมร่ำไห้ด้วยความรู้สึกผิดอย่างกับตัวเองเป็นคนกระทำก่อนจูดอะไรออกมา
“ดิชั้นขอโทษนะคะ คือชั้นก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ปกติพี่สาวของดิชั้นจะมารับดิชั้นกลับบ้าน และวันนี้แกมาก่อนเวลา และแกก็ขับรถมาชนคุณเต้เค้าอย่างนั้น ทั้งที่ปกติพี่สาวของดิชั้นก็ไม่ได้ขับรถเร็วในโรงเรียนอย่างนั้น” เธอพูดมาด้วยอาการตื่นเต้นและกลัวๆในตัวผม ขนาดเจเจยังยืนห่างจากตัวผมเลย
“พี่สาวของคุณชื่ออะไร พี่สาวของคุณชื่ออะไร” ผมถามประโยคนี้ออกไปอย่างใจสั่น ภาวนาให้คำตอบนั้นไม่ใช่อย่างที่ผมคิด
“เกดสรินทร์ พี่ดิชั้นชื่อ เกด เกดสรินทร์คะ” ผมแทบล้มทั้งยืนหลังจากได้ยินประโยคนั้นจากผู้เป็นน้อง นี่คุณเกดกะเล่นงานนายเต้จริงๆหรือนี่ นี่คุณเกดกะเอากันให้ถึงตายกันหรือไง นี่มันจะมากเกินไปแล้ว
“เอ๊ย ไอ้เท่ห์ น้องเต้เป็นอะไรบ้าง” ไอ้เวย์ตามมาที่โรงพยาบาลหลังจากที่ผมโทรไปบอกมัน
“ยังไม่รู้แลยหวะ คงต้องรอหมอ” ผมตอบมันไป ใจก็ได้แต่ภาวนาขอให้นายเต้ปลอดภัย
“ป้อ หมอออกมาแล้ว” เสียงเจเจที่เดินเวียนไปเวียนมาหน้าห้องไอซียูตะโกนเรียกผม ผมรีบลุกขึ้นวิ่งไปหาหมอทันทีทันใด
“หมอครับ นายเต้เค้าเป็นยังไงบ้าง เค้าปลอดภัยดีใช่มั๊ยครับ เค้าไม่เป็นไรใช่มั๊ยครับ” ผมรัวคำถามใส่หมอไม่ยั้ง
“ใจเย็นๆครับคุณ ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยแล้ว ไม่เป้นอะไรมาก แค่โดนเฉี่ยวนะครับ แต่ที่หมดสติไปอาจเพราะอาการตกใจและก็แรงกระแทกที่ศรีษะ ซึ่งเดี๋ยวต้องรอผลเอ็กซ์เรย์อีกทีว่าสมองมีผลกระทบอะไรบ้าง เดี๋ยวก็ย้ายไปห้องปกติได้แล้วครับ หมอขอตัวนะครับ” หมอพูดจบก็เดินออกไป คลายความกังวลใจให้กับผมและคนที่คอยอยู่ด้านนอกมาก ผมหันไปมองน้องสาวคุณเกดที่ได้ยินหมอพูดเช่นเดียวกัน ถอนหายใจโล่งอกที่อาการของนายเต้ปลอดภัย
“ไม่เป็นไรแล้วมึง” ไอ้เวย์ตบบ่าผมเบาๆเพื่อสื่อเหมือนที่มันพูดบอกผมมา
“เออ ขอบใจมึงมาก” ผมตอบมันกลับไป
“เดี๋ยววันนี้ตอนดึกอ๊อฟจะมาเยี่ยม ตอนนี้กำลังนั่งเครื่องมา” ไอ้เวย์พูดบอกผมอีกครั้ง ผมได้แต่พยักหน้ารับคำ
ตำรวจที่ดำเนินคดีกลับมาจากที่เกิดเหตุเดินมาทางผม
“กรณีนี้เป็นคดีอาญา ถึงยังไงก็แล้วแต่ต้องบันทึกประจำวันไว้ ผมขอเชิญลูกของคุณและคุณครูแก้วไปให้ปากคำที่โรงพักหน่อยครับ เชิญครับ” ตำรวจนายนั้นพูดพร้อมนำเจเจและครูสาวไป ผมให้ไอ้เวย์ไปเป็นเพื่อนเจจไปโรงพัก เพราะผมอยากอยู่เฝ้านายเต้
นายเต้นอนไปนานมาก นี่ก็ราวๆ 5 ชั่วโมงได้แล้ว ผมนอนมองร่างที่หมดสติ หน้าผากพันด้วยผ้าสีขาว ตามตัวปิดด้วยผ้าพันแผลหลายจุด แขนขาที่ดามไว้เหมือนขาแข้งจะหัก ผมอยากจะเป็นคนที่เจ็บแทนนายเต้เหลือเกิน เพราะในเวลานี้ผมก็ยังคิดว่าต้นเหตุทั้งหมดเป็นเพระผมคนดียว
“ชั้นขอโทษนะนายเต้ ชั้นดูแลนายไม่ดี ชั้นขอโทษจริงๆ” ผมจับมือนายเต้พร้อมพูดพร่ำกล่าวขอโทษที่ดูแลนายเต้ไม่ดี
“นายอย่าเป็นอะไรไปนะ ชั้นรักนายนะ นายอย่าทิ้งชั้นไปอีกคนละ ชั้นคงอยู่ไม่ได้แน่ถ้าขาดนายไป” นั่นไม่ใช่เสียงผมครับ แต่เอ .... เสียงใครกัน
“นายเต้ !!!” เป็นเสียงนายเต้ที่พูดแซวผมครับ ผมเห็นหน้ามันยิ้มแป้นเลย
“ทำไมคุณไม่พูดแบบนี้ละครับ ผมจะได้ตื่นไวๆ รอฟังคุณพูดตั้งนานไม่เห็นพูดเลย คนเรานะคนเรา” ดูมันครับ พอรู้สึกตัวได้ก็กวนตีนผมไม่หยุดเลย มันน่านัก
“นี่นายรู้สึกตัวตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว”ผมถามมัน พร้อมเก็บสีหน้าดีใจ ปั้นหน้าโหดใส่มันแทน
“ก็นายพอจะได้ยินคนบางคนพร่ำเพ้อพรรณนาขอโทษฟ้าดินอยู่นั่นแหละครับ” ดูๆมันครับ มันร้ายจริงๆ
“เออ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ชั้นจะได้ไม่ต้องเปลี่ยนพี่เลี้ยงเจเจ” ผมพูดไปพร้อมกับเดินไปหยิบแก้วมารินน้ำให้นายเต้
“เหรอครับท่าน เป็นห่วงผมก็บอกมาเถอะครับ อย่าปากแข็งไปเลย ผมไม่ว่าอะไรหรอก” ดูๆมันครับ นี่ขนาดบาดเจ็บอยู่ แต่ก็ยังปากดีไม่เลิก
“ไหน ใครเป็นห่วง ไม่มี๊” ผมพูดพร้อมกับยื่นแก้วน้ำพร้อมหลอดไปให้นายเต้
“โอ๊ยย !!” เสียงนายเต้ครับ ทำเก่งดีนัก
“ไม่ต้องลุก ดูดมันทั้งนอนแบบนี้นี่แหละ แผลมันยังไม่หาย” เล่นเอาผมต้องบ่นอีก มันเลยนอนให้ผมป้อนน้ำให้
“เพ่เต้ พื้นแล้วเหรอครับ เจเจดีใจจังเลย” เจเจครับที่โผล่มาจากประตูทางเข้า ก็วิ่งเข้ามาหาพี่เลี้ยงมันก่อนเพื่อนเลย
“ครับเจเจ เป็นห่วงพี่เต้เหรอครับ” นายเต้เริ่มอ้อนลูกผมแล้วครับ
“ใครบอกละคับ เจเจกลัวจะต้องเปลี่ยนเพ่เลี้ยงใหม่ตะหาก” ฮ่าๆๆ นี่สิครับ ลูกชายผม
“แหม พอๆกันเลยทั้งพ่อทั้งลูก ปากแข็งพอๆกัน” นายเต้อดบ่นอุบอิบไม่ได้
“น้องเต้ไม่เป็นไรแล้วใช่มั๊ยครับ พี่เวย์เป็นห่วงน้องเต้มากมายเลยนะครับเนี่ย กินไม่ได้นอนไม่หลับ กระส่ายกระสับ ตลอดทั้งวันเลย” ไอ้เวย์ครับ เสนอหน้ามาแต่ไกลเลย
“จริงเหรอครับคุณเวย์ ผมดีใจจังที่อย่างน้อยยังมีคุณเวย์เป็นห่วงผม ไม่เหมือนกับ...” นายเต้หยุดพูดพร้อมชายตามามองที่ผมกับเจเจ ก่อนจะพูดต่อ
“คนใกล้ตัวผม ที่คิดได้แต่งานๆ และงาน”
“ฮ่าๆๆ เจเจ พี่เลี้ยงเจเจน้อยใจแล้ว ทำไงดีละลูก” ผมเห็นเด็กโข่งงอนแล้วน่าแกล้งจริงๆครับ แล้วยิ่งตอนนี้ฤทธิ์น้อยๆ ยิ่งน่าแกล้งมากมาย
“นั่นสิคับป้อ น้อยใจใหญ่แย้วว ทำยังไงดีน้า....” วันนี้เจเจเป็นลูกรับผมได้ดีจริงๆครับ เล่นกันเข้าขาที่สุด
“ในเมื่อเจเจไม่เป็นห่วงพี่เต้ งั้นพี่เต้ไปเป็นพี่เลี้ยงให้อาเวย์ดีกว่า ใช่มั๊ยครับคุณเวย์” อ้าว งานเข้าแล้วครับ
“ใช่ครับน้องเต้ มาเป็นพี่เลี้ยงให้พี่เวย์ดีกว่านะครับ” น่านนน ไอ้เวย์เสริมทัพครับ
“ไม่อาววววว เจเจไม่ให้ เพ่เต้ของเจเจ อาเวย์อย่ามายุ่ง ใช่มั๊ยป้อเท่ห์” นี่สิครับลูกชายผม
“ใช่ นายเต้ของชั้นคนอื่นห้ามยุ่ง” ขอหวงด้วยคนครับ
“ใครบอกของป้อ ของเจเจต่างหาก” เอาแล้วไงครับ โดนเจเจแสดงความเป็นเจ้าของขนาดนั้นใครจะกล้าเถียงละครับ
“ใช่ครับใช่ พี่เต้ของเจเจ” เจ้าตัวยังยืนยันแบบนั้นเลย โห ตกลงใครคบกับใครกันแน่เนี่ย ... เฮ้อออ
หลังจากนั้นหมอก็เข้ามาดูอาการของนายเต้ และให้ยานายเต้หลับไปอีกครั้ง โดยมีเจเจที่นอนหลับอยู่ข้างๆ ผมได้คุยเรื่องการสอบสวนกับไอ้เวย์ ได้ความว่า คุณครูของเจเจชื่อครูแก้ว เป็นน้องสาวของคุณเกด โลกเรามันก็ช่างกลมเสียจริงๆ ไม่สิกรณีนี้ผมว่าโลกแคบ แต่ผมว่าหน้าตาของสองคนนี้ก็ดูไม่คล้ายกันเท่าไหร่ คุณเกดออกจะดูดีกว่ามาก เมื่อเทียบกับครูแก้ว และตอนไปโรงพักคุณเกดก็มามอบตัวพอดี มันบอกว่าคุณเกดจะเข้ามารับครูแก้วกลับบ้าน แล้วบังเอิญเห็นนายเต้เดินคุยโทรศัพท์อยู่ และเมื่อรู้ว่าเป็นผม เกิดโทสะขึ้นจึงบึ่งขับรถพุ่งชนซะงั้น เมื่อคิดได้ก็สายไปแล้วว่าตัวเองทำอะไรลงไป เลยขับรถหนีจากที่เกิดเหตุ
“แล้วตอนนี้คุณเกดเป็นไงบ้าง” ผมถามไอ้เวย์ที่เล่าเรื่องราวคร่าวๆทีเกิดขึ้นที่โรงพักให้ฟัง
“ก็ดูขวัญเสียนิดหน่อย จิตใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว ตอนนี้ครูแก้วเค้าประกันตัวออกไปก่อนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตำรวจคงมาสอบปากคำน้องเต้เรื่องคดี” ไอ้เวย์ตอบผมมา
“ก๊อกๆๆ” เสียงคนเคาะประตูห้องดึงให้ผมกับไอ้เวย์หันไปสนใจที่ประตูบานนั้น
“สวัสดีครับคุณเท่ห์ ดีครับคุณเวย์” อ๊อฟนั่นเองครับ หอบกระเป๋ามาพะรุงพะรังดูออกโดยทันทีว่าตรงดิ่งมาจากสนามบินแน่นอน
“ยัยเต้เป็นอะไรบ้างครับ นี่ผมรู้ข่าวก็รีบเก็บข้าวของขึ้นมาเยี่ยมมันเลยนะครับเนี่ย” อ๊อฟพุดพร้อมกับวางสัมภาระเดินตรงดิ่งไปหานายเต้ที่นอนอยู่
“โอ๊ย โอย โอยยยย ชั้นไม่คิดเลยว่าชั้นกลับไปแค่สัปดาห์กว่าๆจะเกิดเรื่องแบบนี้กับหล่อนได้ ใจหายจริงๆ” อ๊อฟบ่นพรึมพรำกับนายเต้ที่นอนหลับใหลไม่รัยรู้อะไร
“แล้วนี่ใครกันที่ขับรถไม่ระวังไปชนมันได้ ตัวก็ใช่เล็กน้อย” อ๊อฟพูดพร้อมกับเดินมานั่งสมทบกับพวกเราที่โซฟา
“นี่ใจคอจะไม่บอกว่าคิดถึงพี่ พูดจาปราศรัยอะไรกันหน่อยเหรอน้องอ๊อฟ มาถึงก็บุ่มบ่ามเรื่องน้องเต้อย่างเดียว” ไอ้เวย์เกิดอาการงอนครับ ก็อีอฟมากล่าวสวัสดีแล้วก็บรรเลงเรื่องของนายเต้ทีเดียวเลย
“แล้วไงคุณเวย์ ให้รู้หน่อยเวลานี้ควรพูดเรื่องอะไร เรื่องของเราเอาไว้คุยกันที่ห้องก็ได้ ตอนนี้อ๊อฟเป็นห่วงยัยเต้มัน เข้าใจมั๊ยครับ” นั่นไงครับ โดนอ๊อฟเหวี่ยงใส่เข้าแล้วไง
“ได้จ๊ะน้องอ๊อฟ เรื่องของเราคุยกันที่ห้องสองคนเนอะ” นั่นไง ไอ้เวย์เริ่มเลื้อยแล้ว
“อย่ามาทะลึ่ง ตกลงว่าไง ใครหน้าไหนกล้าชนเพื่อนชั้น” ผมว่าอ๊อฟนี่ยังแรงดีไม่มีตกจริงๆนะครับเนี่ย
“ก็จะใครที่ไหนกันอีกละ สาวตกข้ามห้องไอ้เท่ห์ไง” ไอ้เวย์ตอบออกไปอย่างอารมณ์ขัน แต่คนที่รับฟังกลับไม่ตลกด้วย ถ้าผมดูไม่ผิดควันเหมือนจะออกหูอ๊อฟ หน้าแดงด้วยความโกรธ ไม่น้า........
“ยัยกรด แกกล้าดียังไงมาทำร้ายเพื่อนชั้น แกจะเล่นกับแม่ใช่มั๊ย !!!!” เอ่อ ... อธิบายไม่ถูก
“น่ากลัวจังเลยวะ ..” และนั่นคือความรู้สึกไอ้เวย์ และเป็นความรู้สึกเดียวกับผมตอนนี้
“เอะอะอะไรนะ ไอ้อ๊อฟ” เสียงนายเต้ตื่นแล้วครับ ว่าแต่นอนไปได้แป๊ปเดียวเอง
“อ้าวตื่นแล้วเหรอจ๊ะ ยัยเพื่อนรัก ไปพลาดเอาอีท่าไหนละ ถึงโดนชะนีขี่ยานยนต์ชนเอาได้” ทันทีที่ได้พูดกับนายเต้ อ๊อฟก็เริ่มบรรเลงฝีปากกนเลยสินะครับเนี่ย
“เหอะๆ ก็แค่อุบัติเหตุเล็กๆน้อยนะ ถือว่าฟาดเคราะห์” นายเต้พูดกลับมาเสียงเนือยๆ สงสัยยังหลับไม่เต็มอิ่มนัก เอ๊ะ ว่าแต่นายเต้จะรู้ยังเนี่ยว่าใครเป็นคนขับรถชนมัน
“แค่เหรอยะ นี่หล่อนคงยังไม่รู้ละสิว่าใครขับรถชนหล่อน” นั่นไงครับ ผมไม่ต้องบอกอีกแล้ว เพราะว่าอ๊อฟฟี่เริ่มรู้งาน
“เออ แล้วใครกันวะ” นายเต้ก็เช่นเดียวกัน ต่อมอยากรู้เริ่มจะทำงานขึ้นมาทันที
“ชั้นบอกไปแล้วมันจเหมือนละคร ที่นางร้ายจงจะทำร้ายนางเอก เพราะโดนนางเอกแย่งพระเอกไป ชั้นว่ารเองนี้กำลังเข้มข้นแล้วละ” นั่นไงครับ อ๊อฟทำเริ่มเรื่องให้มันน่าตื่นเต้นขึ้นจนได้
“แกอย่าบอกนะว่าเป็น...” นายเต้กำลังทาย และผมคิดว่าคงเป็นคนเดียวกับที่ทุกคนคิด
“โชเด๊ะ !!! แกนี่ก็ไม่ได้โง่เหมือนที่ชั้นคิดเลยนะเนี่ย” นั่นครับ หลอกด่านายเต้ซะงั้น ผมกับไอ้เวย์ได้ยินสองคนนั้นคุยกันมานาน เลยอยากร่วมแจม เดินเข้าไปร่วมคุยบ้าง
“คุยกันสนุกเชียวนะสาวๆ” ไอ้เวย์ครับ อยู่ดีไม่ว่าดีอยากตายซะงั้น
“ใครสาว !!” นั่นไงครับ ผมบอกแล้วว่ามันหาเรื่องตาย ก็สองสาว เอ๊ยสองนายนั้นประสานเสียงทำตาดุใส่มันใหญ่เลย
“ฮืออออ เงียบๆหน่อย เจเจจะนอน เอะอะอะไรกันก็ไม่รู้ ผู้ใหญ่เนี่ย” เสียงเจเจครับ มันบ่นพลิกตัวอยู่บนที่นอนไปมา แล้วลุกขึ้นมามองผม ไอ้เวย์ นายเต้ แล้วมาหยุดที่อ๊อฟ
“อ้าว ยายอ๊อฟ มาตั้งแต่เมื่อไหร่คับ เจเจคิดถึงจังเลย” นั่นไงครับ มุกอ้อนของมันมาแล้ว มันลุกขึ้นยืนบนเตียงก้าวขาข้ามมาเพื่อจะกอดอ๊อฟ แต่คงลืมไปว่าคนที่นอนอยู่คือนายเต้
“โอ๊ยๆๆๆ เจเจ เหยียบขาพี่เต้ครับ โอ๊ยยยย” เสียงนายเต้ร้องออกมาเสียงหลงเลยครับ ก็จะให้ไม่ร้องได้ไง เจเจเล่นเหยียบซะแรงเลย
“เป็นไงบ้าง เจ็บมากมั๊ย” ผมถามนายเต้ออกไปด้วยความเป้นห่วง
“เพ่เต้ เจเจขอโทษ เจเจลืมตัว” เจเจครับ พูดพร้อมกับยกมือไหว้ขอโทษนายเต้
“อ่าครับ พี่ไม่เป็นไรมาก” นายเต้คงจะพยายามกัดฟันพูดครับ เพราะดูสีหน้าเหมือนจะเจ็บมากๆ
“เจเจน้า ถ้าพี่เต้ขาหักไป จะเลี้ยงเจเจได้ไงเนี่ย ดูสิตัวก็เล็กซะที่ไหน ไปเหยียบพี่เค้า” อ๊อฟพูดขึ้นพร้อมกับยกตัวเจเจลงจากเตียง
“เจเจขอโทษนะครับเพ่เต้ มาครับเจ็บตรงไหน เจเจเป่าให้ ตรงนี้ใช่มั๊ยครับ เพี้ยงงงงง หายนะครับ” เจเจทำกับนายเต้เหมือนที่เคยทำกับผม พาทำให้พวกเราทั้งหมดอดขำกับพฤติกรรมนั้นไม่ได้
“ป้อครับ เจเจหิวแล้ว พาเจเจไปหาอะไรกินหน่อย” หลังจากซุกซนอยู่กับเตียงนอนของนายเต้ได้พักนึง เจ้าตัวก็เริ่มออกอาการหิวแล้วสิครับ นี่ก็ค่ำแล้ว เจเจยังไม่ได้กินอะไรเลย
“ไปครับ เดี๋ยวพ่อพาไปหาอะไรกิน” ผมตอบกลับเจเจไป
“เออดี เดี๋ยวกูไปด้วย รู้สึกหิวเหมือนกัน” ไอ้เวย์เสริมทัพ
“งั้นเดี๋ยวผมอยูเป็นเพื่อนเต้เองแล้วกัน” และนั่นคือหน้าที่ของอ๊อฟ
“ไปเถอะวะ ปล่อยให้สาวๆเค้าเมาท์กัน” ปากของไอ้เวย์หาเรื่องอีกแล้วครับ
“อยากตายมากใช่มั๊ย คุณเวย์ !!!!” เสียงเมียมันครับ ไม่ใช่เมียผม ... อิอิ
“ตลกอะไรของคุณ คุณเท่ห์” อูยยยยย โดนด้วย
ตอนต่อไป เน็ตต่อได้จะได้อ่านกัน
-
ดีนะ ที่เต้ไม่เป็นไรมาก
ไม่งั้นได้เห็น "ยายอ๊อฟ" (เรียกตามน้องเจเจ :z1:) ฉีกอกกรด เอ๊ย...เกดแน่ๆ
-
โล่งอกทีนายเต้มะได้เป็นอะไรมาก :o8:
แหมยังมีอารมณ์กวนคุณเทห์ำได้อีก แสดงว่ายังมีแรงเหลือเฟือ :laugh:
แล้วยัยกรด
ทำไมไม่เอาให้ขวัญเสีย จิตตก จนเข้าศรีธันยาไปเยยอ๊ะ o18
มาตออีกนะอ๊าบ ขอหั้ยเนตต่อได้ :call:
-
น้องเจเจยังคงน่ารักเหมือนเดิม
-
คุณตำรวจจับนังกรดขังคุกสักสิบปี
ออฟแก้แค้นให้เต้ด้วยเอาแบบแรงๆเลยนะ
-
:m15:สงสารน้องเต้จังเลยครับ :sad11: ดูดิโดนรถชน :pigha2:หงายท้องไปเลยอะ
ยัยเกอเนี่ยร้ายจริงๆอย่างนี้มัน :z6:สั่งสอนซะหน่อยแล้ว ร้ายที่สุด :z3:ทำร้ายน้องเต้ได้
:3125:พูดแล้วโมโห มากมายนะเนี่ย :fire:
ขอบคุณมากๆนร้าครับที่มาเล่าต่อ ชอบมากมายเลยก้อว่าได้เรื่องราวน่ารักๆ
ต้องบอกว่าคนเขียนเนี่ยสุดยอดไปเลย :3123:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดถึงยายอ๊อฟ :L1:
-
เจเจอ่า น่าร๊ากกกกกกกกซะไม่มีเลย
ส่วนนายเต้ก็คงเป็นนายเอกแสนดีไม่เอาเรื่องนางร้ายอ่ะสิ
แต่ก็นะคนเห็นๆกันอยู่ก็อย่าถือสากันมากเลย วัดใจกันดูอีกสักครั้ง
-
น้องเต้ปลอดภัยแล้ว
น้องอ๊อฟจัดการกะนางร้ายเลย
ห้ามละเว้นเด็ดขาด
-
เริ่ส แก้แค้นอีชะนีนั่นด่วนค่ะ
-
สองสาว :m20:
อ๊อฟ จัดการนังเกดด่วน o18
เอาให้ไม่ได้ไปผุดไปเกิดเลย :laugh:
-
อ่านแล้วอบอุ่น
เป็นครอบครัวที่มีความสุข :กอด1:
-
นังลูกเกดเน่า เตรียมไปสงบสติอารมณ์ในคุกได้แล้ว
-
ถึงกับสิ้นสติ จิตเลื่อนลอยเหรอคุณเกด...
เอาให้สะใจต้องให้ตัวแม่อย่างอ๊อฟไปจัดการ
-
โอย ชอบบบบ
-
ดีแล้วที่เต้ไม่เป็นอะไรมากนะ
ยัยคุณเกดนึ่เล่นกันขนาดนี้ยอมไม่ได้นะ!
อ๊อฟมาแล้วคราวนี่อ๊อฟได้จัดการแน่นอน 555
-
:เฮ้อ: เต้ปลอดภัย ว่าแต่นังชะนีเกรดจะยอมเลิกง่ายๆ หรอคะ
ฝากความหวังไว้ที่อ๊อฟฟี่ให้มาแก้แค้นคืน
-
เอ่อ
นังกรดนี่
ต้องเจออ๊ออฟฟี่
เหอๆๆๆ
เพื่นนางเอกกะนางร้าย
ใครจะแรงดีกว่ากัน
+5555
ลุ้นๆๆๆๆ
-
เฮ้อ..โล่งอกที่เต้ไม่เป็นอะไรมาก ยัยเกดจะยมรับความจริงได้ยังล่ะทีนี้น่ะ
เอิ่ม..ไรเตอร์จ๊ะ "บ่นพึมพำ"จ้ะ ไม่ใช่ "บ่นพรึมพรำ"
-
นังเกดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตายซะ.....
เกียจมันมากมายยยยยยยย
:m31: :m31: :m31:
-
หืม :fire:
นังนี้ อ๊อฟ เอามันให้นักเลย
-
o13
-
:beat: นังเกดเลยอ๊อฟหรือจะ :z6:ก็ได้ :laugh:
-
ยายอ็อฟไปจัดหนักให้ยายเกดซักทีเหอะ อิอิ
-
ดีแล้วที่เต้ไม่เป็นอะไรมาก
-
เจเจน่ารักจังค่ะ ^^
-
มีอ๊อฟมาช่วยเสริมทัพแล้ว ยัยเกดซี้แน่ ๆ ๆ
-
ดีนะ ที่ไม่เป็นอะไรมาก ... ไม่อยากให้คุณเท่ห์เป็นหม้ายรอบสอง อ่ะ
-
ชอบเจเจอ่ะอ้อนเก่งจัง
อยากเลี้ยงเด็กน่ารักๆ จัง...พูดแล้วก็อยากมี เอิ๊กๆ
-
สงสารน้องเต้อ่ะ เอายายชะนีเข้าคุกเลย
-
เต้กับอ๊อฟเอาคืนเลย o18
-
555
สาวๆ
-
ค่อยยังชั่วหน่อย ที่น้องเต้ไม่เป็นอาไรมาก
ไม่งั้นยัยชะนีเกด โดนคนอ่านรุมตืบแน่ o18
ดีใจที่น้องอ๊อฟกลับมาแล้ว
จะได้มาช่วยสู้รบกับยัยเกด
แล้วที่สำคัญพี่เวย์ไม่ต้องเหงาแล้ว :-[
-
อ้ากกกกกก
นังเกดดดด
ชั่วร้ายจริงงงงง
น้องเต้อย่ายอมมันนะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดเลยยย
อะไรชีจะหน้าด้านหน้าทนขนาดนี้
ผู้ชายปฏิเสธไปแล้วยังมาตามราวีเค้าอีก
เกลียดมันจริงๆๆเลยยย
-
มันยังไงดีละ จะฮาดีที่พี่อ๊อฟมา หรือจะสงสารพี่เต้ดีนะ
ฮ่าฮ่าฮือฮือ เอามันทั้ง 2 อย่างเลย
เจเจน่ารักที่สุด
-
อิอิ ขอแปะไว้ก่อนน้าา..
แล้วค่อยมาอ่านต่อทีหลัง ขอขะแว้บไปทำรายงานก่อนล่ะกาน
ส่งมะรืนแล้ว ตายแหงๆ :o12:
-
โล้งอกไปที่น้องเต้ไม่เป็นอะไรมาก
-
ต้องให้อ๊อฟออกโรงอีกแล้ว อิอิ
-
มันยังไงดีละ จะฮาดีที่พี่อ๊อฟมา หรือจะสงสารพี่เต้ดีนะ
ฮ่าฮ่าฮือฮือ เอามันทั้ง 2 อย่างเลย
เจเจน่ารักที่สุด
เช็คสมองนิดนึงนะ ดูท่าอาการหนัก
ห้าๆๆๆ
เยสๆๆๆ กลับมาแล้ว ห้าๆๆๆ
-
ลุยไปเลยเจ๊อ๊อฟ ตบมัน :fire:
-
อ่านแล้วชอบมากๆเลย
:L2: เป็นกำลังใจให้พี่เต้หายไวไวนะครับ
-
อีกรด อีสิ้นคิด -*-
มันน่าจับเข้าตารางจริงๆ
น้องเต้ นายเอ๊กกกกก นายเอก
อ๊อฟนี่ก็ตรงตามฉบับของเพื่อนนายเอกเลย 5555555
เลิกยุ่งกับน้องเต้ได้แล้วนะย่ะ นังกรด !
อยากให้เจเจรู้ว่าพี่เต้เป็นคุณแม่คนใหม่ซักที T^T
ขอให้เน็ตไรท์เตอร์ต่อได้เร็วๆ นะค่าาา
-
อิอิ มาอ่านต่อแล้วค่า สนุกมาก (รักเจเจมากมาย...อยากมีน้อง ลูก หลานแบบนี้จัง :-[ )
ตอนต่อไปยายเกดเวงตะไลนั่นเสร้จคุณนายอ๊อฟแน่ หุหุ
-
จัดโลดดดดด...คนเรามันต้องรู้สำนึกบ้าง เวลาทำผิดอ่ะ
-
ทำไมคนในนี้ใจร้าย จะให้จัดการกับคุณเกดโน่นนี่จังเลยอ่า ..
ไม่สงสารเค้าบ้างเหรอ ... ไอ้คนแต่งอย่างเราก็จิตใจดี ...
ชอบการให้อภัยซะด้วยสิ ... อิอิ แอบเป็นพระเอกอีกแล้วไรเตอร์ ...
เอาเป็นว่าเอามาอัพให้แล้วนะครับ
ถูกใจ + ไม่ถูกใจด่า แต่ว่าอย่ากด - น้า อิอิ
ตอนที่ 42
“ไอ้คุณเวย์นี่ ท่าทางจะหาเรื่องเล่นกับชั้นซะแล้ว” นี่ถ้าผมได้ยินไม่ผิด สรรพนามที่อ๊อฟใช้เรียกคุณเวย์เปลี่ยนไปนะครับเนี่ย
“เออนะ มึงอย่าไปถือสาอะไรคุณเวย์เลย เค้าแซวเล่นนิดหน่อย” ผมตอบอ๊อฟไปและอดขำกับการหยอกล้อของคุณเวย์กับอ๊อฟไม่ได้ ไม่สิ มีพาดพิงผมด้วย
“แล้วแกเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนบ้าง” อ๊อฟถามอาการผมอีกครั้ง หลังจากที่คุยค้างกันไว้
“อืม ก็เจ็บนิดหน่อย ที่หัว ที่ขา ปอด ตับหัวใจ หัวไหล่ ต้นแขน หัวเข่า ข้อศอก ...”
“หยุด อิดอก เจ็บทั่วร่างกายจะครบ 32 อยู่แล้ว ชั้นถามจริงๆ ชั้นป็นห่วงนะยะ” เอากับมันสิครับ ล้อเล่นนิดนึง ซีเรียสซะงั้น
“อืม ไม่เป็นไรมาก แค่ปวดหัว กับขาที่เจเจเหยียบเมื่อกี้ ไม่กี่วันก็หาย” ผมตอบมันไปตามความเป้นจริงครับ แต่ที่ไม่จริงก็คือ ตอนเจเจเหยียบเหมือนปากแผลของผมจะปริเล้กน้อย รู้สึกได้ถึงเลือกซิกๆ
“ชั้นละงงจริงๆ ว่านังกรดนั่นมันบ้าของมันหรือไง แค่ไม่ได้ผู้ชายถึงขั้นขับรถชนแกเลยเหรอ ท่าทางจะมากมายก่ายกองจริงๆ ชั้นเจอหน้านะจะตบล้างน้ำซะหน่อย” อ๊อฟพูดพร้อมใส่อารมณ์ ผมคิดว่าถ้าคุณเกดโผล่มาตอนนี้ คงจะโดนตบจริงๆ
“ ก๊อก ก๊อก แก๊กกกก” เสียงเคาะประตู พร้อมด้วยเสียงเปิดประตูดังขึ้น ผมกับอ๊อฟหันหน้าไปมองทางต้นเสียงนั้น
“นังกรด” เสียงอ๊อฟพูดขึ้นเมื่อเห็นแขกผุ้มาเยี่ยมผมเป็นคนที่จ้องจะฆ่าผมเมื่อตอนบ่ายที่ผ่านมา
“เปี๊ยะ!!!” และตามมาด้วยเสียงตบที่อ๊อฟเร่งฝีเท้าเข้าไปตบหน้าคุณเกดดังฉาดใหญ่
“นี่แกยังหน้าด้านมาที่นี่อีกเหรอนังเกด แกจะมาดูว่ายัยเต้มันตายหรือยังใช่มั๊ย แกนี่มันด้านจริงๆ ชั้นอยากเอาน้ำกรดสาดหน้าของแก แล้วเอามาถูกับถนนจริงๆ แกออกไปเลยนะ ที่ที่มีชั้นและยัยเต้อยู่ ไม่เหมาะจะให้ชะนีใจทมิฬอย่างแกมาเหยียบ ออกไปเดี๋ยวนี้ ออกไป๊” เสียงของอ๊อฟด่าคุณเกดดังสนั่นไปทั่วโรงพยาบาล พาให้นางพยาบาลเข้ามาดูเหตุการณ์
“มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าคะ” นางพยาบาลสาวที่เข้ามาดูเหตุการณ์ถามขึ้น
“คุณพยาบาลช่วยเรียกรปภ.มาลากคนๆนี้ออกไปหน่อย ออกไปให้พ้อนนะ แกจะมาที่นี่ทำไมกัน” อ๊อฟหันไปพูดกับนางพยาบาลคนนั้น และหันกลับมาถามคุณเกดอีกครั้ง
“ชันจะมาขอโทษ ขอชั้นคุยกับเต้หน่อยได้มั๊ย” นี่คือประโยคแรกที่คุณเกดพูดออกมา เล่นเอาในห้องเงียบสนิท ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับจากใครๆ
“ไม่มีอะไรครับคุณพยาบาล แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย เชิญตามสบายเลยครับ เดี๋ยวมีอะไรจะเรียกนะครับ” ผมพูดบอกพยาบาลสาวที่เข้ามาในห้องที่ทำหน้าสงสัยให้ออกไป แล้วส่งยิ้มไปให้คุณเกดอย่างกล้าๆกลัว
“แกอย่ามาตุกติกนะ ไม่งั้นชั้นตบไม่เลี้ยงแน่” อ๊อฟก็ยังมิวายขู่คุณเกดที่เดินเข้ามาทางเตียงของผม
“ชั้นขอนั่งนะ” คุณเกดพูดขึ้นเมื่อมายืนเตียงของผม
“ชั้นไม่ได้มาเพื่อพูดให้เธอไม่เอาเรื่องชั้น ชั้นแค่อยากมาขอโทษะอจริงๆ ชั้นว่าชั้นคงทำกับเธอรุนแรงเกินไป ชั้นไม่มีสติไปเอง ชั้นแค่อิจฉา อิจฉาที่เธอได้ใกล้ชิดสนิทกับคุณเท่ห์ ผู้ชายชั้นแอบรักเค้าตั้งแต่แรกพบ เธอคงไม่รู้สินะ ว่าชั้นรักเค้ามากแค่ไหน” คุณเกดพูดขึ้นพร้อมหันหน้ามาสบตาผม แล้วพูดต่อ
“ชั้นเป็นนักศึกษารุ่นเดียวกับคุณเท่ห์ คณะเดียวกันแต่คนละเอก ชั้นเจอเค้าครั้งแรกในงานรับน้อง ตอนนั้นเค้าโดนลงโทษให้วิ่งรอบสระบัวกับคุณเวย์ ตอนนั้นมันทำให้คุณเท่ห์และคุณเวย์เด่นมากในสายตาของนักศึกษาปี 1 มีคนชอบคุณเท่ห์และคุณเวย์เยอะแยะ รวมทั้งชั้นด้วย” คณเกดเล่าถึงเรื่องราวตอนมหาลัยให้ผมฟัง ซึ่งนี่กระมัง คงเป็นจุดเริ่มต้นความผูกพันของสองคนนี้
“ชั้นจำได้หลังจากนั้นไม่นาน แม่ของคุณเท่ห์ก็เสีย และคุณเท่ห์ก็ซึมไปพักนึง ชั้นได้แต่เป็นห่วงเค้าอยู่ห่างๆ ไม่กล้าไปเจอหน้าเค้า เพราะตอนนั้นชั้นเหมือนลูกเป็ดขี้เหร่ของคณะที่เฝ้ามองหนุ่มหล่อ ขวัญใจของใครต่อใครเค้า จะว่าชั้นบ้าผู้ชายก็ได้นะ ตอนนั้นคุณเท่ห์ คุณเวย์ไปสยาม ชั้นยังไปเดินตามเลย ไปนั่งกินไอติมพร้อมกับคุณเท่ห์ แต่นั่งคนละโต๊ะกันเลือกที่มุมมองคุณเท่ห์ได้ชัดๆ เวลาคุณเท่ห์ไปเล่นดนตรี ชั้นก็จะแอบไปดู คิดถึงตอนนั้นชั้นยังมีความสุขไม่หายเลย” คุณเกดเล่าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทำให้ผมคิดว่าตอนนั้นคงเป็นช่วงเวลาความสุขของคุณเกดจริงๆ
“แล้วคุณเท่ห์ไม่เคยเห็นหล่อนเลยหรือไง หล่อนออกจะเสนอหน้าตามเค้าแจอย่างนั้น” ยัยอ๊อฟสงสัยเอามก ถึงกับถามออกมาหน้าตาตื่นเต้นอยากรู้คำตอบ
“เหอะๆ เคยสิ คุณเท่ห์เคยเจอชั้นจะๆ และได้คุยกันครั้งนึง แต่แค่ช่วงสั้นๆ แต่เค้าคงจำชั้นไม่ได้หรอก” คุณเกดตอบมาหน้าตายิ้ม จะว่าไปผมไม่ค่อยเห็นคุณเกดยิ้มแบบนี้ให้ผมเลยเหมือนกัน
“เจอได้ยังไงละ แล้วคุยอะไรกัน” อ๊อฟครับ ต่อมอยากรู้เริ่มทำงานแล้ว
“ชั้นรู้ว่าคุณเท่ห์กับคุณเวย์ชอบทานไอศกรีม ชั้นเลยไปสมัครเป็นพนักงานร้านเค้า และก็เข้าไปรับออเดอร์คุณเท่ห์ ยังจำได้เลยว่าตอนนั้นคุณเท่ห์สั่งช็อกโกแลตชิบกับเชอเบทมะนาว ชั้นแปลกใจมากที่คุณเทห์สั่งรสไอศกรีมแบบต่างรสชาตกันมากิน เลยถามออกไป คุณเท่ห์เลยตอบชั้นมาว่า กินแต่ช็อกโกแลตจะเลี่ยน เอามะนาวมาช่วยล้างคอ และนั่นคือประโยคแรกที่ชั้นได้คุยกับเค้า” คุณเกดเล่าทุกอย่างที่ฝังใจอยู่ในอดีตชวนให้ผมเห็นภาพ
“แต่หลังจากนั้น คุณเท่ห์ก็เริ่มคบหากับจิ๊บ และชวนกันมากินไอศกรีมบ่อยๆ หลังๆชั้นทนเห็นภาพบาดตาไม่ได้ ชั้นเลยลาออกจากร้าน และเริ่มอยากจะตัดใจออกจากคุณเท่ห์ ชั้นกลับมาทุ่มเทให้กับการเรียนอีกครั้ง มารู้ข่าวอีกทีก็ตอนที่คุณเท่ห์กับคุณจิ๊บแต่งงานกัน ชั้นรู้ตัวว่ายังไงก็ลืมคุณเท่ห์ไม่ได้แน่ เลยหาทุนไปเรียนต่อ และชั้นก็ได้ไปเรียนต่อที่เกาหลี”
“นี่หล่อนอย่าบอกนะ ว่าจมูกที่เป็นสัน แล้วคางที่สวยเรียวนี่พึ่งมีดหมอมา” อ๊อฟถามคุณเกดขึ้นทันทีหลังจากคุณเกดพูดถึงประเทศที่ขึ้นชื่อการศัลยกรรม
“ใช่ ชั้นศัลยกรรมจมูก ทำตาสองชั้น และก็เหลากราม แต่ตอนนั้นที่ทำก็เพราะคิดว่าที่เกาหลีเค้ามองกันเป็นเรื่องปกติ และชั้นก็คิดว่าจะอยู่ทำงานที่นั่น แต่สองปีให้หลัง ชั้นรู้ข่าวว่าภรรยาของคุณเท่ห์เสีย ทำให้ชั้นต้องตัดสินใจชีวิตชั้นอีกครั้ง” คุรเกดหยุดพูดไป
“หล่อนเลือกจะกลับมาเมืองไทย” เป็นอ๊อฟที่ช่วยเสริมให้
“อือ ชั้นยังลืมความรักที่มีให้คุณเท่ห์ไม่ได้จริงๆ ชั้นกลับมาสืบที่อยู่ของคุณเท่ห์จนมารู้ว่าเค้าอยู่ที่คอนโดนั้น ชั้นขอซื้อคอนโดต่อจากเจ้าของเดิมด้วยราคาที่แพงกว่าซื้อคอนโดใหม่ใจกลางเมือง ชั้นมารู้เอาตอนหลังว่าคุณเท่ห์มีลูกกับภรรยาเค้าหนึ่งคน และเลี้ยงดูอยู่คนเดียว ชั้นจึงเริ่มเข้าไปทำความรู้จัก และสนิทสนมกับคุณเท่ห์ คุณเวย์ และเจเจขึ้นมาเรื่อยๆ และชั้นคิดว่าเจเจเท่านั้นที่จะทำให้ชั้นกับคุณเท่ห์ได้ลงรอยกัน ชั้นจึงพยายามสอนให้เจเจอยากมีแม่เหมือนคนอื่นๆเค้า พยายามสกัดพี่เลี้ยงของเจเจที่เจเจเริ่มสนิทสนม ทุกคนทนการกดดันของชั้นไม่ได้จนออกไปในที่สุด” เหมือนคุณเกดจะเล่าจบแล้วนะครับ ถึงกับหยุดนิ่งไป
“และหล่อนก็หมายจะไล่ยัยเต้ออกไปจากชีวิตคุณเท่ห์ด้วยใช่มั๊ย” อ๊อฟลุกขึ้นจากเก้าอี้กที่นั่งอีกฝั่งเตียงของผม เดินมาก้มหน้าพูดต่อหน้าคุณเกด
“ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษจริงๆนะเต้ ชั้นรู้แล้วว่าชั้นทำเธอรุนแรงเกินไป นน่าจะตัดใจจากคุณเท่ห์ตั้งแต่ที่เค้าแต่งงานกับจิ๊บ ตั้นก็ทำไม่ได้ซักที ชั้นพยายามเอางานของบริษัทมาอ้างเพื่อต่อรองกับคุณเท่ห์ แต่นั่นก็ทำให้ชั้นต้องโดนไล่ออกจากงาน จนทำหั้นเกิดโทสะ จึงขาดสติขับรถชนเธอ”
“แล้วทำไมจู่ๆหล่อนถึงเปลี่ยนใจเป็นคนดี กลับใจมาขอโทษขอโพยยัยเต้มันละ”อ๊อฟถามในสิ่งที่ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่าเหมือนมันจะง่ายไปหรือเปล่า กับความผูกพันนับสิบปี
“น้องสาวของชั้น ขอร้องให้ชั้นหยุดเรื่องราวเหล่านี้ ... ในชีวิตชั้นไม่เหลือใครแล้วนอกจากยัยแก้ว ชั้นควรหยุดทำอะไรเพื่อคนที่ไม่ได้รักชั้นได้แล้ว” คุณเกดตอบมาด้วยสีหน้าจริงจัง
“แต่คุณคิดว่าเรื่องนี้จะจบลงง่ายๆงั้นเหรอ” เป็นคราวที่ผมจะพูดบ้าง หลังจากเงียบฟังมานาน ทั้งสองคนตรงหน้าผมต่างอึ้งกับประโยคที่ผมพูดไป
“แล้ว แล้วเต้จะให้ชั้นทำอะไรอีก” คุณเกดถามกลับมาเสียงสั่น
“ชั้นจะให้เธอไปทำอะไรบางอย่างกับอ๊อฟ เพื่อเป็นการชดใช้ความผิดครั้งนี้” ผมพูดไปคุณเกดก็ยังทำสีหน้างง แต่ที่งงยิ่งกว่าคงเป็นไอ้อ๊อฟ ที่ทำสีหน้าประมาณว่า เกี่ยวไรกับกูว่ะ ??
“มึงมานี่” ผมกวักมืออ๊อฟมาซุบวิบบอกแผนการกับอ๊อฟ ให้อ๊อฟจัดการกับเรื่องราวทั้งหมดนี้
“โอเค ได้เลย งานนั้นจัดการเอง คราวนี้แกเสร็จชั้นแน่ยัยเกด ฮ่าๆๆ”อ๊อฟพูดขึ้นอย่างฮึกเหิมเมื่อผมบอกแผนการไป คุณเกดได้แต่ซีด ทำตัวไม่ถูกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวติข้างหน้า
“และอย่าคิดหนีเด็ดขาด เพราะไม่งั้นคุณเจอมากกว่านี้แน่” ผมพูดขู่คุณเกดอีกทีนึง
“อ่อ มีอีกอย่าง” ผมพูดขึ้นเมื่อนึกอะไรออก
“อะไรอีกเหรอเต้” คุณเกดถามมาเสียงเลอะลัก
“งานนี้พาน้องสาวคุณไปด้วย” ผมพูดแล้วหันไปยักคิ้วให้กับอ๊อฟ อ๊อฟได้แต่ยิ้มกลับมาอย่างรู้ใจ
ผมพูดคุยกับคุยเกดอีกเล็กน้อย แล้วให้คุณเกดทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้อ๊อฟมัน และขู่ซ้ำว่าอย่าคิดหนีไปไหน เพราะไม่งั้นผมดำเนินคดีเรื่องนี้อย่างถึงที่สุด คุณเกดถึงกับกลับไปหน้าตาจ่อย ...
“เอ๊ย นายเต้ ป็นยังบ้าง เต้เป็นไงบ้าง คุณเกดมาหาเรื่องอะไรคุณอีกมั๊ย” เป็นคุณเท่ห์ครับที่วิ่งเข้าห้องมาอย่างเลิกลัก
“ใจเย็นๆครับคุณเท่ห์ จะรีบไปถึงไหนกัน” อ๊อฟเห็นจึงบอกให้คุณเท่ห์สงบอารมณ์
“ก็ ก็ผมเห็น เห็นคุณเกดมา ผมคิดว่าเค้าจะมาทำอะไรเต้อีก ผม ผมจึง” คุณเท่ห์ยังคงไม่หายหอบครับ
“ไม่มีอะไรหรอกคุณ ผมไม่เป็นไรซะหน่อย” ผมตอบคุณเท่ห์ไป
“ใช่คุณเท่ห์ มีอ๊อฟฟี่อยู่ซะอย่าง ชะนีหน้าไหนก็อย่าได้หวังว่าจะได้แอ้ม” อ๊อฟพูดออกมาอย่างมั้นใจ
“ไงละมึง กูบอกมึงแล้วว่าแฟนกูอยู่ ทั้งถึกบึกบึนแบบนี้ ใครจะกล้าทำอะไรแฟนมึง” คุณเวย์ครับ ตามมากับเจเจก็พูดอะไรชวนหัวหลุดทันทีเลย
“คุณเวย์ พูดแบบนี้อยากมีปัญหาเหรอ” อ๊อฟเริ่มคิดบัญชีคนแรกครับ
“มึงพูดอะไรระวังปากหน่อยไอ้เวย์ เจเจอยู่” คุณเท่ห์ก็คิดบัญชีแทนผนไปด้วยอีกคน
“เมื่อกี้อาเวย์พูดว่า ป้อเป็นแฟนกับใครเหรอคับ เจเจได้ยินน้า ป้อมีแฟนแล้วเหรอ ใครเหรอคับ” นั่นไงครับ งานงอกแล้วไง
“แฟนเฟิงที่ไหนกันเจเจ ไม่มี๊” โอ้โห คุณเท่ห์เสียงสูงเชียว เค้าคงจับไม่ได้หรอกนะ
“อั้นแหน่ อย่ามาโกหกเจเจ เจเจได้ยิน ใครเหรอครับอาเวย์” เอาแล้วครับ ปลาหมอตายเพราะปากแล้วคุณเวย์
“ไม่มีนี่ครับ มีแต่อาเวย์เป็นแฟนกับยายอ๊อฟ เนอะๆยายอ๊อฟเนอะ” คุณเวย์พูดปุ๊บก็ฉวยโอกาสเข้าไปกอดยัยอ๊อฟเลยครับ แหมไม่ค่อยเลยจริงๆ แต่หน้าเจเจสิครับ งงเข้าไปใหญ่ เฮ้ออ สงสารเจเจจริงๆ
“เป็นอะไรเหรอนายเต้” คุณเท่ห์ถามผมขณะที่ผมเอามือมาจับตา
“ไม่รู้สิครับ แต่ตาขวากระตุกแปลกๆ” ผมตอบคุณเท่ห์ไป
“เค้าว่าขวาร้าย ซ้ายดีนะยัยเต้” อ๊อฟพูดเสริมครับ
“มันจะมีอะไรโชคร้ายไปกว่ารถชนอีกแล้วละ” ผมตอบไปออกแนวประชดกับชีวิตตัวเองที่ออกจะโคร้าย
“เต้ลูกแม่ !!!! เป็นไงบ้างลูก” แหมจะโทษตาขาว หรือว่าปากของยัยอ๊อฟดีละนี่
“นั่นไง โชคร้ายกว่ารถชนของแกมาแล้ว” อ๊อฟมาพูดกระซิบข้างหูผมครับ ผมอยากบอกมันเหลือเกินว่า เออ กูรู้แล้วววว
“เต้ เป็นยังไงบ้างนี่ลูก โอ๋ ลูกแม่ไม่เป็นไรนะ” เป็นคุณหญิงแม่ของผมเองครับ นี่ลงทุนมาจากใต้เลยหรือไงเนี่ย
“แม่มาไงครับเนี่ย” ผมถามไปเพราะสงสัยว่าใครคาบข่าวไปบอก
“อ๋อ แม่มากับเพื่อนลูกไง อ้าว ไปไหนแล้วละ” แม่ตอบผม พร้อมกับหันไปมองคนที่แม่บอกว่าเป็นเพื่อนผม
“นั่นไงมาแล้ว” แม่พูดพร้อมชี้ไปทางประตู เป็นร่างชายหนุ่มคุ้นหน้า คุ้นตา และรู้จักเป็นอย่างดี
เพียงแต่ ... ไม่เจอกันนานเลยนะ ...
“บอย ....”
...................
-
ปาดชื้บบบ!!
------------------
:a5: บอย!!
ยัยเกด มาดีแน่หรอ
สะใจอ๊อฟ :beat: นังเกดเรย 555+
-
น่านนนน ตาขวากระตุกจริงๆ
แต่คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว เรื่องอื่นๆก็ต้องฝ่าฟีนมันให้ได้นะเต้
-
บอยคือใคร แล้วรู้ได้งัย แฟนเก่าเต้หรือเปล่า
-
คนที่แอบหลงรักเต้คนเดิมมาแล้ว
สงสัยงานนี้คงอีกยาวแน่ o22
ว่าแต่มีเรื่องอะไรให้ยัยกรดทำหน่ะ
รอลุ้นต่อไปค๊าบ :bye2:
-
เรื่องเกดเคลียร์ไปแล้ว แต่บอยนี่โพล่มายังไงละเนี้ย
-
เออมันจะพันกันไปไหมค้าบไรเตอร์
ฟังคุณเกดเล่าแล้วแอบสงสารแอบชอบคนอื่นมาเกือบจะสิบปีคงเศร้าน่าดู :sad11:
-
คุณเวย์น่ารักอ่ะ ^^
แล้วก็นะ พึ่งจะเคลียร์เรื่องเกด เอาอีกละ
บอยโปล่มาทำไมเนี่ยยย
แอบสงสารเกดนิดนึงอ่ะ รักตั้งมากมาย แต่ไม่สมหวัง
ก็อย่างว่าล่ะนะ คนมันไม่ใช่คู่กัน
เต้คะ งานเข้าแล้วว
-
อ่าาาๆๆ บอย โผล่มาอีกก ..
-
งานเข้าแน้เลยงานนี้ :m20:
:call:
:call:
-
เรื่องที่ยุ่งๆจะยุ่งมากกว่าเดิมแล้วสิ
555
-
งานเข้าครับพี่น้อง
รีบๆๆมาต่อนะครับกำลังสนุกเลย
o13 o13 o13
-
บอย
โผล่มาไงเนี่ย
เหอๆๆๆ
ชะนีกรด
น่าจะแผลงฤทธิ์ให้มากกว่ายี้หน่อยเนอะ
.
.
.
สงสัยติดละครช่องหลายสีมากเกินไป
(ทั้งๆที่ไม่ค่อยจะดู)
+55
ว่าแล้วก็
ไปปลอบใจเจเจดีกว่า ขวัญหนีดีฝ่อหมด
ได้ยินว่าป้อเท่ห์มีแฟน
:กอด1: :กอด1:
โอ๋ๆๆๆ
กอดๆๆ
ขวัญมานะลูก
-
โฮ๊ะโอ แล้วเรื่องจะเป็นไงเนี่ย
นังเกดก็คนนึง ตอนนนี้มีบอยอีก :z3:
-
ท่าทางเต้จะงานเข้าอีกแล้วนะเนี่ย คุณเท่ห์ครับเคลียร์ด้วย
-
+1 :call: :call: :call:
-
เง้อออออออ ศัตรูของเท่ห์มาแล้ว
งานเข้าแล้วค่า แม่ยายแสดงตัวอีกต่างหาก
แล้วบอยนี่จะมาแบบไหนหนอ
-
กำลังมันส์จริงๆ ด้วย เป็นกำลังใจให้นะครับ อ่านเรื่องนี้แล้วสดชื่นดี
-
พี่เต้งานเข้าแล้วน้องเจเจ งานใหญ่ด้วยดิ
-
บอย ใครน้อ :a5:
ว่าแต่ สองสาว เอ๊ย สองเพื่อนรักนั่นจะจัดการคุณเกตยังไงเอ่ย :m16:
-
ไม่ค่อยไว้ใจยัยเกดเร้ยยย กัวจะเป็นงูพิษแว้งกัดทีหลัง
แล้วบอย ...
-
งานเข้าอีกแล้ว
-
จะเจ็บหนักกว่าเดิมตรงกิ๊กเก่ามาเยี่ยมนี่แหละน๊า
บวกให้จ้า
-
ท่านแม่มาแล้วเต้จะงานเข้ามั้ยเนี่ย แต่น่าจะพอใจกับลูกเขยนะ คึคึ
-
"บอย" ใครว๊า
แอบจำไม่ได้อ่ะ...เหมือนไม่คุ้นชื่อนี้เลย
ส่วนเรื่องของยัยเกด ก็น่าจะจบเนอะ
คงไม่กล้ามาทำอาไรอีกแล้วละมั้ง
ตอนหน้าลุ้นๆอ่ะ :L2: :L2:
-
เกดมาขอโทษเนี่ย เหมือนจะจบลงด้วยดี
แต่มีแม่ กะ บอย มาด้วยเนี่ย งานจะเข้าหรือเปล่า เต้
แล้วคุณเท่ห์จะน้อยใจไหมเนี่ย(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b3.gif)
-
บอยยย กลับมาทำม้ายยยยย
:sad4:
อ๊อฟฟี่แรงได้ใจ
พ่อเท่ห์กับอาเวย์แสนดี
น้องเจเจน่าร้ากกกกก :กอด1:
-
บอย คือใครกัน
-
กำลังมันส์จริงๆด้วยแหละค่ะ
อร๊ากกกกกกกกกกกก
ค้างงงงงงง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้าว...นึกว่าเรื่องราวกำลังขมวดปมจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง นี่จะมีเหตุการณ์งอกออกมาอีกเหรอเนี่ย
นายบอยโผล่มาอีกแระ
-
:L2:ขอบคุณมากมายสำหรับการนำสิ่งดีๆมาเล่าให้อ่าน
และอยากบอกว่า เจๆน่ารักมากที่สุดเลยก้อว่าได้
ยังไงก้อมาอัพบ่อยๆนร้าครับ จะได้ไม่เหงา ขอบคุณครับ :pig4:
-
ขานี้มาละก็ยุ่งกว่านังลูกเกดเน่าอีก เฮ้อสงสารนู๋เต้จริงๆ
-
มีงานเข้าแล้วน้องเต้ :serius2:
แล้วบอยรู้ได้ไง :call:
-
เจ๊เกดนี่จบง่ายๆเลยหรอ หรือว่ามีเบื้องหลังอะไรยังไง :pig4:
-
นายเต้เอยยยยยยยย..งานเข้าอีกแล้วคราวนี้ :z3:
-
นายเต้งานจะเข้าอะป่าวอะ
:really2: :really2:
-
อ่านทันแล้ว.....
สนุกมากๆเลย
อ๊อฟนายสุดยอดเลย o13
-
บอย ใครอ่ะ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
กิ๊กเก่ากลับมา
คุนเท่ห์จะทำไงเงี่ย
-
บอย ใึครเน้อ
เพื่อนที่ชอบเต้หรือเปล่า
เหมือนไม่ได้ออกนานมาก
คนอ่านลืม ฮ่า
งานเข้า เต้กับคุณเท่ห์อีกแล้ว
-
งานเข้า
-
หลายๆคนลืมชื่อบอยกันไปซะแล้ว
บอยก็เพื่อนของเต้ที่เต้มาอยู่ด้วยตอนขึ้นกรุงเทพมาแรกๆไง
แอบลืมม แฟนพันธ์แท้ป่าวเนี๊ยยย
ห้าๆๆ ใครชอบอ๊อฟ โหวตให้เค้าแทนก็ได้นะตัวเอง
ห้าๆๆ แอ๊บมุบมิบ
-
LOVE U
-
แล้วบอยรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกันคะ ไหนจะเรื่องแผนการที่สองคนนี้วางแผนให้ยัยเกดไถ่โทษอีก :confuse:
อยากรู้แล้วค่ะ มาต่อไวๆ นะคะไรเตอร์ o9
ป.ล. "งานงอก" สแลงใหม่หรอคะ เข้าใจคิด
-
แหงะ! :serius2: ปวดกะโหลกแทนเต้.... :เฮ้อ:
ขอบคุณนะค้าที่มาต่อให้ จะรอตอนต่อไปน้า :bye2:
-
เอ้า งานเข้าของแท้
คนที่รอคอยกลับมาแล้ว
จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดีล่ะเนี่ย
-
งานเข้า :serius2:
-
:z3:ความวัวไม่ทันหาย ความควายก้อเข้ามาอีกแระ
อะไรมันจะขนาดนั้น น้องเต้เนี่ยรับบทดาวพระศุกร์ป่าวเนี่ยครับ
แต่ไงก้อเอาใจช่วยเสมอขอให้พ่อเทห์รักและห่วงใยน้องเต้ก้อคงเพียงพอแล้ว
สำหรับน้องเจเจ นั้น คงบอกได้เลยได้รับคะแนนความน่ารักอย่างท่วมท้น :3123:
-
คิดไม่ผิดเลยจริงๆที่กดเข้ามนี้ อ่านมาได้ 1คืน 1 วัน ตามทันพอดีเลย สนุกๆมากๆเลยค่ะ ยกให้ 10นิ้วเลย จุ๊บุจุ๊บุ
อ่านแรกๆก็แบบว่าเกลียดนางเกดนะพอมาถึงตอนที่นางมาแอบรักพระเอกนานขนาดนี้ แบบว่าจอร้องไห้เลยเคยดูหนังญี่ปุ่นอยู่เรื่องอะไรนี้แหละประมาณนี้เลย คิดๆไปน่าสงสารอยู่นะนังเกด
ยังไงก็มาเป้นกำลังใจให้นะคะ แล้วจะค่อยติดตามค่ะ
+1
-
นายบอยมาได้ไงนี่ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่เต้ ละทีนี้
ติดตามติดตาม
-
นึกว่าจะไม่ได้อัพซะแล้ว ...
ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายแล้วนะครับ ...
อิอิ ... เพราะว่าจะไปทำหน้าที่ลูกผู้ชายประมาณ 2 สัปดาห์
นั่นก็คือ ไปบรรพชาอุปสมบท หรือบวชพระนั่นแหละครับ
พรุ่งนี้แล้ว ... ตอนแรกคิดว่าจะไม่ได้อัพตอนนี้ซะแล้ว เพราะยุ่งๆเหลือเกิน
แต่พอมีโอกาส เลยแว๊บมานิดนึง ..
ยังไงหลังจากสึกออกมาแล้ว
จะกลับมาตามเรื่องให้แน่นอนนะครับ ...
ตอนที่ 43
“บอย” ผมหันหน้าไปมองหน้าประตูตามเสียงของนายเต้เรียก
“แม่มากับไอ้บอยได้ไงครับ” นี่ผมยังไม่หายตกใจที่แม่ของนายเต้มา ยังต้องมาหวั่นใจกับเพื่อนบอยของนายเต้อีกเหรอเนี่ย
“พอดีว่ากูกลับบ้าน แล้วก็เช็คเฟสบุ๊ค เห็นเพื่อนมึงโพสว่ามึงมาเยี่ยมมึงที่โรงพยาบาล กูเลยโทรหาแม่มึง ถามว่ามึงเป็นอะไรยังไง” ไอ้บอยเพื่อนของเต้เล่าให้ฟัง
“เฟสบุ๊คมึงใช่มั๊ยไอ้อ๊อฟ” นายเต้หันไปพูดกับอ๊อฟที่หยิบเอาบีบีมากดแก้เก้อ
“พอกูโทรหาแม่มึง แม่มึงก็ไม่รู้ กูเลยโทรถามๆเพื่อนๆมึง จนรู้ว่ามึงโดนรถชน กูกับแม่มึงเลยพากันมาเยี่ยมมึงนี่ไง” นายบอยเล่าเรื่องถึงที่มาที่ไป
“แล้วแม่จะมาทำไมครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย” นายเต้บอกแม่ของนายเต้ไป
“ได้ไงละเต้ ก็แม่เป็นห่วง ไอ้เราก็นะ ไม่คิดจะโทรบอกแม่เลยใช่มั๊ย พ่อเค้าโมโหใหญ่แล้วรู้มั๊ย” แม่ของนายเต้พูดพร้อมกับเข้าไปจับตัว ดูอาการของนายเต้
“พ่อเค้าจะโมโหอะไรอีกละแม่” นายเต้ถามกลับ
“ก็เราอ่าดิ ตั้งแต่เข้ากรุงเทพมา ก็ไม่ค่อยติดต่อกลับไป แล้วนี่ขนาดถูกรถชนก็ยังไม่โทรไปบอกอีก เห็นพ่อเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง” เอากับแม่นายเต้สิครับ เรื่องชักยาว
“โห พ่ออ่า ทำเป็นน้อยใจไปได้” นายเต้แอบบ่นนิดหน่อยครับ
“แล้วนี่ใครกันบ้างละ ไม่แนะนำให้แม่รู้จักบ้างละ” แม่นายเต้พูดพร้อมกับหันมามองพวกผม
“เอ่อ ทุกคน นี่แม่ผม แม่ศรีจันทร์” นายเต้แนะนำแม่ของตัวเองแก่ทุกคน มีบอกชื่อด้วย ไม่กลัวคนอื่นล้อหรอไง
“แม่ครับ นี่อ๊อฟ เพื่อนตอนเรียนมหาลัยกับเต้” นายเต้พูดพร้อมกับผายมือไปทางอ๊อฟ อ๊อฟยกมือไหว้แล้วยิ้มให้
“คนนี้แหละไอ้เต้ ที่กูเข้าไปดูในเพสบุ๊ค” เป็นนายบอยที่พูดเสริมขึ้นมา
“นี่นายเป็นเพื่อนชั้นด้วยเหรอ คราวหน้ามาเม้นรูปชั้นด้วยนะ” อ๊อฟได้ที เอาใหญ่ครับ
“ได้ๆ เดี๋ยววันหลังเราจะเข้าไปทักนะ” นายบอยรับปากซะงั้น
“พวกมึงสองคนไปคุยกันในเฟสบุ๊คไป” นายเต้เริ่มหงุดหงิดครับ
“โห ไรกันมึง แค่นี้ทำงอน” นายบอยพูดพร้อมเดินเข้ามาหยิกแก้มนายเต้ครับ ทำไมสองคนนี้ถึงดูสนิทกันมากกว่าที่ผมคิดนะ
“โอ๊ย สัด เจ็บนะ แม่ดูไอ้บอยแกล้งเต้” นายเต้เด็กน้อยช่างฟ้องจริงๆ ผมละอดขำมันไม่ได้
“ขำอะไร !!” เอาแล้วไงครับ เห็นซะด้วย
“เปล่า” ได้แต่ตอบออกไปเสียงเบาๆ
“แม่ครับ นี่คุณเท่ห์ ... เออ ... เป็น ..” ผมหยุดลุ้นกับสถานะที่นายเต้จะให้ ว่าผมจะเป็นอะไรกันนะ
“เป็นเจ้านายผมครับ” เอ่อ ... เจ้านาย ... ผมเป็นเจ้านายมันสินะ
“อ้าว จริงเหรอค่ะ เจ้านายไอ้เต้มันเองเหรอเนี่ย แหมดูดีมีภูมิฐาน ราศีจับเชียว แม่นึกแล้วว่าทำไมแม่ถึงถูกชะตา ที่แท้ก็เจ้านายเจ้าเต้มันนั่นเอง” เอากับแม่นายเต้สิครับ ผมจะทำไรได้ ได้แต่ยกมือไหว้อย่างเป็นทางการก็แค่งั้น
“แม่ พอเถอะ ไม่ต้องพูดประจบเค้าขนาดนั้น เค้าไม่ไล่เต้ออกหรอก” นายเต้นี่มั่นใจในตัวเองจริงๆนะครับ นั่นๆ ยังมายักคิ้วให้อีก
“ส่วนคนข้างๆ เพื่อนเจ้านายครับ ชื่อคุณเวย์” นายเต้แนะนำไอ้เวย์ครับ ที่ยืนเงียบๆตัวเกร็งๆตั้งแต่แม่นายเต้เข้ามา
“จ๊ะ สวัสดีจ๊ะ แหมหน้าตาดีกันทุกคนเลยนะเนี่ย มีเมียกันยังละลูก แม่หาสาวๆให้เอามั๊ย” เอ่อ ... แม่
“จริงเหรอแม่ ขอแจมๆนะครับ โอ๊ยๆๆ ” เอากับไอ้เวย์สิ เล่นกับแม่ซะงั้น สมน้ำหน้า โดนอ๊อฟศอกเข้าให้ ระวังเถอะจะจีบไม่ติดนะมึง
“ แล้วเด็กน้อยคนนี้ลูกเต้าเหล่าใครกันละ อยู่น่ารักน่าชังเชียว” แม่นายเต้พูดล้อมกับก้มลงมาลูบผมลูบแก้มของเจเจ
“นี่ลูกของผมเองครับ ชื่อ เจเจ” ผมพูดตอบคุณแม่ของเต้ไป
“แหม ดูดีทั้งพ่อทั้งลูกเลยนะคะ ชื่ออะไรนะคะ” แม่นายเต้พูดพร้อมกับถามเจเจกลับ
“สวัสดีคับ ชื่อเจเจคับ” เจเจยกมือไหว้ แล้วตอบคุณหญิงแม่ของนายเต้ไป
“แล้วนี่เต้ทำงานกับคุณเท่ห์เกี่ยวกับอะไรเหรอ” แม่ของนายเต้ถามขึ้นอย่างลอยๆ ว่าจะให้ผมหรือนายเต้เป็นคนตอบ ผมเงียบอยู่พักนึง ได้แต่มองหน้านายเต้ว่าจะตอบยังไงดี ...
“เพ่เต้เป็นเพ่เลี้ยงของเจเจคับ” และนั่นคือเสียงเจ้านายตัวจริงของนายเต้ตอบขึ้นครับ
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เจเจออกจะผวากับการพูดของตัวเองที่เล่นเอาทั้งห้องเงียบ ว่าตัวเองพูดอะไรผิด คุณเหญิงแม่ของนายเต้ที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ถึงกับยิ้มไม่ออก มองหน้านายเต้อย่างสงสัย นายบอยเพื่อนนายเต้ก็ไม่แพ้กัน ส่วนผม ไอ้เวย์ และอ๊อฟ ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆกลับไป ส่วนคนตอบ ก็ยังยืนงงต่อไป ...
“แม่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันนะเต้...” และนั่นคือคำพูดทำลายสงครามความสงบในครั้งนี้ นายเต้ได้แต่กลืนน้ำลายลงดังเฮือก ได้ยินแล้วอยากไปหยิบแก้วน้ำ ป้อนน้ำนายเต้เหลือเกิน ... งานเข้าแล้วบ่าวเฮ้อ ...
“พวกเราออกข้างนอกกันก่อนดีมั๊ย ให้แม่ลูกเค้าคุยกันก่อน” เป็นอ๊อฟที่เสนอความคิดเห็นให้พวกเราออกกันไปก่อน เราต่างก็พยักหน้ากันและพากันเดินออกมา
ตอนนี้ภายในห้องก็มีแต่นายเต้และแม่ของเค้ากับสถานการณ์ที่ดูอึมครึม ... นายเต้คงกดดันไม่น้อยที่ต้องเจอกัยสถานการณ์แบบนี้ ผมก็ไม่รู้ด้วยสิ ว่านายเต้มาทำงานนี้เพราะอะไร และได้บอกใครบ้าง และเท่าที่รู้นายเต้คนนี้ก็ใช่ย่อย จบปริญญามาซะด้วย พ่อแม่ที่ไหนจะให้อยากลูกชายของตัวเองที่เรียนจบปริญญามาทำงานพี่เลี้ยงที่ไม่มีความก้าวหน้าทางการงาน และเงินเดือนอันน้อยนิดแบบนี้ ..
“คุณเท่ห์ครับ ผมขอคุยด้วยหน่อยได้มั๊ยครับ” นายบอยที่ออกมาข้างนอกพร้อมกับพวกผม มาเรียกผมให้ไปคุยด้วยเป็นการส่วนตัว
“ได้ครับ” ผมตอบกลับไปและเดินตามนายบอยไปที่มุมหนึ่งของโรงพยาบาล ไอ้เวย์กับอ๊อฟ และเจเจมองหลังมาอย่างเป็นห่วง
“คุณเท่ห์นี่ดูสมาร์ทจังเลยนะครับ ขนาดมีลูกแล้ว ยังดูไม่แก่เลย แล้วภรรยาของคุณละครับ” เมื่อพวกเรานั่งลงตรงมุมพักผ่อนของโรงบาลมุมหนึ่ง นายบอยก็เริ่มถามขึ้น
“เอ่อ ภรรยาของผมเสียไปแล้วครับ เสียตั้งแต่ลูกของผมเกิด” ผมตอบนายบอยออกไป
“เอ่อออ ผมขอโทษด้วยนะครับที่ถามออกไป ผมเสียใจด้วยนะครับ” นายบอยเหมือนรู้สึกผิดที่ถามแบบนี้มา จึงพูดขอโทษ
“ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมว่าคุณบอยมีธุระอะไรก็พูดมาตรงๆดีกว่านะครับ” ผมคิดว่านายบอยคงไม่ได้เรียกผมมาคุยแค่จะถามหาเมียผมหรอกครับ มันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น
“งั้นผมไม่อ้อมค้อมละนะครับ” นายบอยเมื่อรู้ว่าผมไม่อยากให้ลีลาก็ตั้งท่าจะถามคำถามผมทันทีทันใด
“คุณกับเต้เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกันจริงๆหรือครับ” นั่นคือคำถามที่นายบอยถามผมมาครับ
“ทำไมคุณถึงถามแบบนี้ละครับ คุณกำลังคิดอะไรอยู่” ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่านายบอยรู้อะไรมาบ้าง และถามแบบนี้เพื่อต้องการอะไร
“ผมว่าเต้มันแปลกๆไปตั้งแต่มาทำงานกับคุณ มันปิดบังผมเรื่องการงาน ติดต่อกับผมน้อยลง ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมกับมันสนิทกันแทบจะตัวติดกัน มาห่างกันแค่ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย แม้ตอนนี้มันจะมาทำงานที่กรุงเทพ เช่นเดียวกับผม เราก็ไม่น่าจะห่างกันแบบนี้” นายบอยพูดถึงความเปลี่ยนแปลงระหว่างเค้ากับนายเต้ให้ฟังครับ
“แล้วคุณไปทำอะไรให้นายเต้ต้องห่างละครับ” ผมถามกลับนายบอยไป
“ผมถามคุณ ไม่ใช่ให้คุณมาย้อนถามผม” นายบอยคนนี้ก้าวร้าวกว่าที่ผมคิดนะครับ ทั้งๆที่ยังเด็กกว่าผม แต่ก็กล้าที่จะขึ้นเสียงกับผมแบบนี้ ผมว่าตัวจริงของมันก็ใช่ย่อยเหมือนกัน
“ให้ชั้นตอบจริงเหรอ” ผมว่าผมจะพูดผมคุณกับมันไม่ได้แล้ว เพราะคนอย่างนี้ไม่เหมาะที่จะสุภาพด้วย
“ชั้นก็แค่ทำดีกับนายเต้ แคร์เค้า ช่วยเหลือเค้าในทุกๆเรื่อง เอาใจเข้ามาใส่ใจเรา ทำอย่างกับคนรัก กันเค้าทำกัน ก้แค่นั้นเอง” ผมตอบไปโดยพยามเน้ที่คำว่าคนรัก
“อะไรนะ คุณพูดว่าคนอะไรนะ” มันถามซ้ำอีกครั้ง
“นายได้ยินไม่ผิดหรอก ชั้นกับนายเต้กำลังคบกัน” ผมย้ำให้มันฟังอีกที เพราะผมก็คิดว่าผมก็รู้เรื่องของมันมาไม่น้อย มันก็จ้องจะงาบนายเต้อยู่เหมือนกัน เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกะเท่ห์ ...
“นาย ... ไอ้สมภารกินไก่วัด นายไม่มีวันได้ตัวนายเต้ไปหรอก” อารมณ์ขึ้นแล้วครับ แหมๆๆ วัยรุ่นสมัยนี้นี่ อารมรณ์ร้อนจริงๆ
“สมภารอย่างชั้นถ้าไม่กินไก่วัดซะเอง สุนัขที่มันเฝ้าอยู่ก็จะเข้าคอกไปงาบเสีย ชั้นว่าชั้นทำถูกแล้วนะ” บอกไว้ก่อนอย่ามาเล่นสำบัดสำนวนกับผม
“ไอ้เท่ห์!!!” ไอ้บอยยืนขึ้นชี้หน้าผม และผมก็ยืนขึ้นเช่นเดียวกัน ไม่รู้สิครับ ตอนนี้เหมือนผมจะได้เห็นอีกมุมนึงของผู้ชายคนนี้ที่นายเต้ไม่เคยเห็น ผมว่าเรื่องมันกำลังจะสนุกแล้วสิ
“ลูกบอย ลูกบอย อยู่นี่เอง แม่หาตั้งนาน” เป็นแม่ของนายเต้ที่เข้ามาตามไอ้คุณบอยพอดีครับ
“มีอะไรเหรอครับแม่” ไอ้บอยหันไปคุยกับแม่ของนายเต้ ทำกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“แม่ว่าเรากลับกันก่อนเถอะ แม่จะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด เอาข้าวของไปไว้ แล้วค่อยมาเฝ้าเจ้าเต้มัน” แม่ของนายเต้บอกไอ้คุณบอยกลับมา
“ได้ครับๆ ไปก่อนนะครับคุณเท่ห์ ไว้ค่อยคุยกันใหม่ เรายังต้องเจอกันอีกนาน” ไอ้คุณบอยรับปากับแม่นายเต้ และหันมาพุดกับผม
“โอเคครับ ผมพร้อมเสมอ” และนั่นคือคำประกาศสงครามระหว่างผมกับไอ้คุณบอย สงครามกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสินะ ...
“สวัสดีครับคุณแม่” ผมหันไปสวัสดีแม่ของนายเต้อีกทีนึง
“จ้า สวัสดีจ้าคุณเท่ห์ ไว้ค่อยเจอกันนะคะ” แม่ของนายเต้ตอบกลับมา ..
ผมมองแม่ของนายเต้และไอ้คุณบอยเดินออกไปจากมุนนี้ของโรงพยาบาล ถ้านี่คือการแข่งขัน และผู้ชนะคือคนที่ได้ครอบครองตัวนายเต้ ตอนนี้ผมก็ถือว่าตัวเองมีชัยไปกว่าครึ่ง เพราะอย่างน้อยนายเต้ก็กำลังคบหาอยู่กับผม ...และผมก็จะไม่มีวันที่จะพ่ายให้กับไอ้เด็กไร้ซึ่งความเคารพคนนั้นเป็นแน่ ...
ผมเดินกลับเข้าห้องมาก็พบกับไอ้เวย์ อ๊อฟ และเจเจยืนคุยอยู่ข้างๆเตียงนายเต้อย่างหน้าเคลียด
“นี่แกจะกลับไปกับแม่วันไหน” นั่นคือคำถามแรกที่ผมได้ยินจากการคุยครั้งนี้ เป็นคำถามที่อ๊อฟถามนายเต้ขึ้น
“กลับบ้าน ใครจะกลับบ้านงั้นเหรอ” ด้วยความที่ผมเข้ามาช้าจึงอาจไม่เข้าใจเนื้อความข้างหน้านี้ จึงสงสัยกับประโยคคำถามที่ได้ยินก่อนหน้า
“คือ น้องเต้เค้าจะกลับบ้านไปกับแม่เค้า แม่เค้าอยากให้ไปพักรักษาตัวที่ใต้” เป็นไอ้เวย์ที่หันมาให้คำตอบผม ผมหันกลับไปมองหน้านายเต้ ที่สายตาดูเศร้า เมื่อนายเต้เห็นผมมองอยู่ ก็หันหน้าหลบสายตามองออกไปข้างนอกระเบียง ... นี่มันอะไรกัน
“แล้วเพ่เต้จะกลับมาหาเจเจอีกรึป่าวคับ” เจเจที่ยืนอยาข้าวเตียงถามนายเต้ขึ้นเสียงอ่อย
“กลับมาสิครับ พี่เต้ต้องกลับมาแน่” นายเต้หันกลับมาตอบคำถามเจเจ ด้วยสายตาที่มีน้ำตาเอ่อเต็มเบ้าตา
“สัญญานะคับ ว่าเพ่เต้จะกลับมา เพ่เต้สัญญานะคับ” เจเจพูดเชิงบังคับกับสัญญาครั้งนี้ ยกนิ้วก้อยอันเล็กเรียวของเจเจขึ้นมา แกว่งไปแกว่งมาให้นายเต้รับปาก นายเต้นิ่งอยู่นาน ไร้ซึ่งสัญญาณใดๆ
“อย่าไปบังคับพี่เค้าเลยเจเจ ยังไงพี่เค้าก็ไม่ลืมเราหรอก ไม่ต้องสัญญาหรอก” ผมนั่งลงพร้อมดึงตัวเจเจให้หันมามองผม แล้วพูดปลอบเจเจ ผมรู้ว่านายเต้คงไม่อยากฝากคำสัญญาไว้ แม้ว่าตัวผมอยากจะได้ยินด้วยก็ตามทีเถอะ แต่ก็ไม่อยากไปบังคับใจใครเช่นเดียวกัน
“ผมสัญญาครับ” และนั่นเป็นคำตอบจากนายเต้ ที่ตอบกลับกลับมา พร้อมกับเอานิ้วก้อยของเจเจไปเกี่ยวไว้ ผมจ้องหน้าของนายเต้อย่างกับที่นายเต้จ้องผมไว้ และนั่นไม่ใช่แค่คำสัญญาที่มีไว้กับเจเจเท่านั้น มันคือคำสัญญาที่นายเต้มีไว้ให้กับผมด้วย
..........................
ไรเตอร์ก็สัญญาครับ !!!
-
เลิศศศศศศศศศศศศศ พักยกก่อนคับไรเตอร์ ไ้ด้บุญเยอะๆ นะค้าบบบบบบบบ แล้วค่อยมาขึ้นชกกับไอ้บอยมัน น่าจะมันส์ไม่น้อย เหอๆๆ คุณเทห์เจองานหนักแล้วซิ
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
กลับมาหวังว่าจะไม่ดราม่านะค๊า
-
ขออนุโมทนาด้วยนะครับไรเตอร์
จะรอและเป็นกำลังใจให้นะครับ
:bye2: :bye2:
-
ได้แต่แอบอ่าน ไม่ได้เมนท์เลย (นิสัยไม่ดีเลยเนอะ) แต่ยังไงก็ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
ดีจังค่ะ ได้บวชแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่เราเชื่อนะคะว่าจะต้องได้สิ่งดี ๆ มากมายกลับมาค่ะ
ขอยืนยันในฐานะคนที่คลุกคลีกับพระค่ะ (ทำงานมหาวิทยาลัยสงฆ์อ่ะค่ะ) ขอให้การบวชลุล่วง
ไปได้ด้วยดี และมีความสุขกับทุกวันนะคะ
ปล. จริง ๆ แล้วพระก็ยังคงอยู่บนโลกออนไลน์ได้อย่างไม่อาบัตินะคะ เพราะหลวงพี่ หรือแม้แต่
พระอาจารย์ท่านก็เล่นเน็ต ออนเอ็ม เข้าเฟซบุคกันเป็นว่าเล่น (ติดต่อเรื่องงาน ติดตามข่าวสาร
ประมาณนี้ล่ะค่ะ)
-
อนุโมทนาไร้ท์เตอร์ค่าาาาาาาาาาาา
บวกค่า
-
หุหุหุหุหุ ไรเตอร์สัญญา แล้วนะ หุหุหุ
ว่าแต่ ขอ อนุโมทนา บุญ ด้วยจร้า ~~~~~ :call:
-
ขออนุโมทนาด้วยครับ
แต่สำหรับนายเต้
งานเข้าเลย :เฮ้อ:
แต่คิดไปคิดมาทำไมไม่ให้นายเต้ทำงานเป็นพี่เลี้ยงเจเจและทำงานบริษัทคุณเท่ห์ไปด้วยเลยหล่ะ
แม่เต้คงม่ะว่าอะไรหรอกนา :laugh:
-
อนุโมทนาบุญด้วยจ๊ะ
-
:เฮ้อ: งานเข้าซะแล้วน้องเต้
อนุโมทนาบุญด้วยน่ะค่ะ
-
อนุโมทนาด้วยคนน่ะค่ะ ไรท์เตอร์
-
อนุโมทนาบุญค่า
พี่เลี้ยงเต้ :กอด1:ถ้ากลับไปแล้วก็กลับมาหาคุณเท่ห์ไวๆ ตามสัญญาน๊า :monkeysad:
-
อนุโมทนา สาธุ๊ กับไรเตอร์นะครับ
สาธุ !!!!
-
:L1:
-
งานงอกแล้วคุณเท่ห์ สงสารเจเจ จะไม่ได้เจอพี่เต้นานมั๊ยอ่ะ
อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ
-
กด+1
ขออนุโมทนาด้วยคะ
-
อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
พระไรเตอร์ :call:
-
นายบอยนี่แรงไม่เบา
-
เราขออนุโมทนาบุญด้วยคนนะ :call: :call:
-
กำลังจะมีความสุข งานเข้าจนได้
นายเท่ห์พาน้องเจ เจ เที่ยวใต้เลย
+1 อนุโมทนาบุญด้วยครับ
-
เศร้าเลยไม่ได้อ่านอีกทั้งสองอาทิตย์
แต่อย่างไรเสียก็ขออนุโมทนาบุญด้วยนะ
ศึกษาธรรมให้เยอะ ๆ
แล้วกลับมาลุยงานเขียนต่อ
:pig4:
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยคนค่ะ
จะรอนายเต้กับคุณเท่ห์นะค่ะ
+1
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยเช่นกันค่ะ
เอ..แต่พี่สงสัยว่า เราบวชในช่วงเข้าพรรษานี่เ ราไม่ต้องบวชจนครบสามเดือนเหรอจ๊ะ
-
อนุโมทนาสาธุค่ะไรเตอร์ บวชแล้วขอให้ได้พบกับความสงบในจิตใจนะคะ
ว่าแต่จะบวชทั้งพรรษาเลยรึเปล่าคะเนี่ย
เรื่องชักยุ่งเหยิงไปกันใหญ่แล้ว ยัยเกดเพิ่งโดนเขี่ยออกไป มีบอยเข้ามาอีกแล้ว :เฮ้อ:
น้องมิจะพยายามเข้ามาดันกระทู้ให้บ่อยๆ นะคะ :กอด1:
-
ใจหายอ่า เรื่องใกล้จะจบแล้ว
ยังอ่านสนุกๆอยู่เลย
.
.
.
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ ไรท์เตอร์ไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องนิยายนะ ยังไงคนอ่านก็รอได้เสมอ
ขอบคุณมากๆที่ยังอุตส่าห์เอาตอนใหม่มาลงให้ ทั้งที่พรุ่งนี้ก็ถึงวันสำคัญแล้ว
+1 เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์
สัญญาเหมือนกัน จากใจเลย
:pig4:
-
อนุโมทนาบุญด้วยครับ
-
อนุโมทนาบุญด้วยนะคร้าบบ
ซ้าธุ........
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
นายเต้ งานเข้าหนักเลยยย
-
อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ
-
สู้ๆนะครับคุณเทห์
เป็นกำลังใจให้ครับ :L2:
ปล อนุโมทนาบุญกับพระใหม่ด้วยนะครับ :call: :call: :call:
-
ขอ อนุโมทนา ด้วยคนก้าบ
-
เริ่สสสสสสสสสสส ขออนุโมทนาบุญด้วยคนนะคร๊ะ สาธุๆ
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
พาร์ทนี้บอยมันออกอาการแปลกๆ
คุณเท่ห์ มีคู่แข่งเป็น มดแดง (แฝงพวงมะม่วง)แล้ว
-
อนุโมทนาบุญด้วย :pig4:
-
อนุโมทนาบุญด้วยค้าบ
สาธุ :3123:
-
ขออนุโมทนากับไรเตอร์ด้วยนะคะ
-
อนุโมทนาบุญด้วยคนนะคะ
อืม ตอนนี้ดูเหมือนงานจะเข้าทั้งเต้แล้วก็คุณเท่ห์เลย
บอย..ออกแนวหวงเต้เหมือนกันนะ แต่เมื่อก่อนคงกลัวใจตัวเองหรือเปล่า
พอมารู้ว่าเต้คบกับคุณเท่ห์อยู่เลยออกอาการซะอย่างนั้น เห็นแก่ตัวดีเนอะ
-
อนุโมทนาด้วยคนจร้า
-
ขออนุโมทนา ด้วยค่ะ
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
-
เสียดายที่ไม่ได้ไปงานบวชของหลวงพี่ไรเตอร์
ห้าๆๆ เค้าติดธุระจิงๆนะตัวเอง
อีกอย่าง เค้ากลัวกลับไม่ถูก
เอาไว้เราเจอกันตอนเปิดเทอมนะ
ส่วนช่วงนี้หลวงพี่ไรเตอร์ไม่อยู่
เราจะเป็นเลขาให้เอง จะพยายามเข้ามาบ่อยๆ
ถ้าว่าง อิอิ
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อนุโมทนาด้วยจ้ะ.....
o13
-
:call: :call:ขออนุโมทนาด้วยนะครับ :call: :call:
-
อนุโมทนาด้วยคนนะค่ะ ^^~*
:L2: :L2: :L2:
-
ขอไปเป็นคนรำหน้าวงดนตรีได้ไหม
ตายไปจะได้เป็น..นางฟ้า
-
อ๊า... ตามอ่าน 1 วัน รวดเดียวจบ เหอๆๆ
มันเป็นอะไรที่แบบว่า... ชอบอ่ะคะ
น้องเจเจ น่ารักมากมาย... พี่ชอบค่า ^^
(อยากได้แบบน้องเจจ มาส่งเสียสักคน สองคน อิอิ)
เหนน้องไรท์เต้อบอกว่าอำลาวงการ(ชั่วคราว) เพื่อไปบวช
ยังไงก้อพี่ขอร่วมอนุโมธนา สาธุ ด้วยนะคะ
ท้ายนี้... รอการกลับมาของน้องไร้ท์เตออยู่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
พี่โอ๋ ^^
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยคนค่ะ
ว่าแต่มีคนถือหมอนอ๊ะยางงง
-
อนุโมทนาบุญ คร้าบ
-
มาอนุโมทนาบุญด้วยครับบบ
สาธุๆๆๆ
:call:
-
อนุโมทนาบุญด้วยคนครับ
-
+1เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ และขออนุโมทนาบุญด้วยจ๊ะ
-
ร่วมอนุโมทนาด้วยครับ
-
ร่วมอนุโมทนาด้วยคนค่ะ
-
แหม ขึ้นหัวตอนซะน่ากลัวจริงๆ แต่ยังไงก็ขออนุโมทนาสาธุด้วยคนนะค่ะ -/\-
-
ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยคนครับ
-
ร่วมด้วยอนุโมทนาสาธุครับไรเตอร์
ปล.มันยังไงๆๆๆแล้วนะ
-
อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ ขอให้สงบร่มเย็นได้บุญเยอะนะคะ
สัญญาต้องเป็นสัญญา สัญญาว่ามาก้อมา เอ๊ะ กดดันพระเนี่ย บาปมั้ยอะ
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยคนนะ
-
ขอร่วมอนุโมทนาบุญ ในการบวชครั้งนี้ด้วยครับ
สงบ นิ่ง ร่มเย็น เป็นบุญที่ได้บวช เพื่อศึกษาพระธรรม คำสั่งสอนขององค์พระศาสดา สาธุ :m5:
-
:L1:ให้กำลัใจเสมอนะครับ :bye2:
-
มาช่วยดันกระทู้นะคะ :oni2:
-
มาดันน้องเจเจ
:m2:
-
ขอร่วมอนุโมทนาบุญครั้งนี้ด้วยนะครับ ...
สาธุ สาธุ ..
-
แวะเข้ามาดันกระทู้รอหลวงพี่ไรเตอร์ค่ะ :z2:
-
:z2:เข้าเต้นรอเจ้าของเรื่องครับ มาต่อไวๆนะครับ
ขอให้มีความสุขกับวันหยุดและสมหวังเรื่อยไปครับ :L2:
-
:o12:สัญญา ฮืออออออออ
ถ้ามาลงเรื่องต่อจะกอด + ให้อะ :laugh:
ปล.หลวงพี่พอบวชแล้วก็ต้องจริงจังนะเดี๋ยวจะมะได้บุญ อย่ามัวแต่คิดเรื่องนิยายหล่ะ :laugh:
-
อั้ยยยยยยยยยยยยยยย คุณบอยนี่มันน่าเตะชะมัด :z6:
คุณเท่ห์ ขออย่ายอมแพ้นะ
ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับ(พระ)ไรเตอร์ด้วยนะจ๊ะ
-
มาช่วยดันค่ะ
-
มาดันครอบครัวน้องเจเจน้า
:m2:
-
กลับมาแล้วครับทุกคน !!!
ไม่สิ ต้องบอกว่าพระสึกแล้ว ...
ก่อนอื่นก็ขอให้บุญทั้งหลายที่ได้บำเพ็ญในครั้งนี้ แผ่แก่ทุกๆท่านด้วยนะครับ
ได้เข้ามาอ่านคอมเมนต์ของทุกท่านบ้าง
ดีใจที่ท่านทั่งหลายเข้ามาแสดงความยินดีและมาช่วยดันให้ ...
หลังจากนี้ก็ต้องกลับมาสานนิยายต่อให้เสร็จสิ้นตามคำสัญญา
ขอเวลาปั่นและเคลียร์ตัวเองสักสองสามวันนะครับ
แล้วจะกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม ...
...
-
อ๊ายยยยยยยยยย
พึ่งมาอ่านครั้งแรก เรยอ่านซะ 2 วันจบ
พึ่งได้มาเม้นนี่แหล่ะคร้า~~~!!!
แต่เรื่องนี้สนุกมากเรย :yeb: อยากอ่านต่อเร้วๆๆๆ
เพราะงั้นรีบกลับมา อัพ ต่อนะจร้า :impress: (ปิ๊ง ปิ๊ง !!!)
-
เข้ามาสวัสดีค่ะทิดไรเตอร์ค่ะ
-
ทำไม ... ทิ้งทวนไปนานจังอะ :3125:
-
ลองแวะมาอ่านขอรับ :กอด1:
-
อ๊าก.... น้องไร้ทเต้อคัมเบ้กๆๆ
เหยี่ยะ เหยี่ยะๆ
ดีใจ ช่ะ เอิง เอ้ย...
-
กลับมาแล้วครับทุกคน !!!
ไม่สิ ต้องบอกว่าพระสึกแล้ว ...
ก่อนอื่นก็ขอให้บุญทั้งหลายที่ได้บำเพ็ญในครั้งนี้ แผ่แก่ทุกๆท่านด้วยนะครับ
ได้เข้ามาอ่านคอมเมนต์ของทุกท่านบ้าง
ดีใจที่ท่านทั่งหลายเข้ามาแสดงความยินดีและมาช่วยดันให้ ...
หลังจากนี้ก็ต้องกลับมาสานนิยายต่อให้เสร็จสิ้นตามคำสัญญา
ขอเวลาปั่นและเคลียร์ตัวเองสักสองสามวันนะครับ
แล้วจะกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม ...
...
จะรอนะทิดนะ หวังว่าตอนบวช น่ะคงไม่ตัดกิเลสจนหลงลืมบท NC ไปแล้วเน้อ 555
-
เพิ่งตามอ่านเรื่องนี้ทันคนอื่นเขา าาา
เห่อ อ สนุกจนวางไม่ลงจริงๆ
นั่งมันอยู่หน้าคอมนิแระ ตั้งแต่เช้า
จนตอนนี้จะข้ามไปวันใหม่แล้วก้อตามที ฮ่าๆ ๆๆๆ
นะ ขอหน่อย แบบว่ามันสนุก 555555555555555555555
ไม่คิดว่ายัยกรดจะร้ายได้ขนาดนี้
บางทีชีอาจจะเพี้ยนๆไปแล้วแระ ตอนที่ทำบอกไม่มีสตินี่น่า
ฮ่าๆ ๆๆๆ แล้วเรื่องที่เต้จะให้อ๊อฟจัดการยัยกรดนี้คือไรว๊า าา อยากรู้เกิ๊น นน
เง่อ อ นั้นไง FB เป็นเหตุ !!! 5555
แล้วแบบนี้คุณพี่เท่ห์ไม่เหงาแย่รึ ง่าาา สงสารทั้งคุณพ่อแล้วก้อคุณลูก
บอยก้อมาผจญอีก งื้อ ออ จับมันไปเผา !!
ยังไงก้อรอคอยไรท์เตอร์เสมอเน้อ
-
กลับมาแล้วครับทกคน ... และตอนใหม่ก็มาแล้วด้วย ..
ยังไงก็ฝากถึงแฟนคลับคนเก่าแก่ว่าอย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหน
แฟนคลับที่มาใหม่ ก็ขอกำลังใจอยู่ช่วยกันไปจนจบแล้วกันนะครับ ..
หลังจากนี้คงจะแวะเวียนมาเรื่อยๆ ... จะไม่จากกันไปไหนไกลให้คิดถึงอีกแล้ว ..
อย่ารอช้าอยู่เลย ติดตามชมตอนต่อไปกันได้เลย
ตอนที่ 44
ตอนนี้ผมกำลังนั่งรถจากสนามบินกลับบ้านครับ ไม่น่าเชื่อเลยว่ากลับบ้านครั้งนี้จะได้นั่งเครื่องกลับ แม่ผมลงทุนจริงๆ จะว่าไปผมก็ไม่เข้าใจแม่เหมือนกันว่าทำไมต้องให้กลับไปรักษาตัวที่บ้าน ทั้งที่ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรมากมายแล้ว แต่พอเดาออกว่าคงเป็นเรื่องงานที่เหมือนจะไม่พอใจที่ให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไปเป็นพี่เลี้ยงเด็ก ...
“เต้หิวหรือยังลูก แวะทานอะไรหน่อยมั๊ย” แม่ที่นั่งอยู่ข้างๆผมถามขึ้น
“ยังเลยครับแม่” ผมตอบไปตามความเป็นจริงว่ายังไม่ค่อยหิวมากนัก
“กูว่ามึงหาไรรองท้องหน่อยก็ดีเหมือนกันนะไอ้เต้ กินๆซะจะได้กินยา” ไอ้บอยครับที่นั่งอยู่ด้านหน้า หันมาคุยกับผม และอีกอย่างนึง ผมไม่เข้าใจเหมือาดูงานกันว่ามันจะลงมาใต้ทำไม พอถามมันมันก็บอกว่าบริษัทส่งมันมาดูงานที่นี่ เชื่อตายแหละ ..
“งั้นหาไรกินก่อนก็ได้ครับ” ยังไงซะก็ไม่อยากสืบความยาวสาวความยืดกับมัน บวกกับแม่ที่มองมาอย่างกับเห็นด้วยกับมัน เข้ากันดีนักนะ ฝากไว้ก่อนเถอะ
เราแวะเข้าปั้มข้างทางเพื่อหาอะไรรองท้อง ที่ร้านอาหารในปั้ม ผมบอกกับแม่และไอ้บอยว่าจะไปเข้าห้องน้ำก่อน เมื่อเดินมาถึงห้องน้ำผมก็หยิบโทรศัทพ์ออกมาโทร
“อัลโหลคุณเท่ห์ ผมถึงนครแล้วนา” แอ๊บเสียงใสสุดฤทธิ์เพื่อไม่ให้ทางโน้นกังวลอะไร
“ถึงแล้วเหรอ ไวจังเลย แล้วนั่นอยู่บ้านแล้วเหรอ” คุณเท่ห์ถามผมกลับมา
“อ่อ ยังครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่ปั้มน้ำมัน แวะทานอะไรนิดหน่อย แต่ใกล้จะถึงบ้านแล้วละครับ” ผมตอบคุณเท่ห์ไป
“ป้อคุยกับใครนะครับ เพ่เต้รึป่าว” ผมว่าผมได้ยินเสียงเจเจลอดผ่านทางสายโทรศพท์มานะครับ
“ใช่ครับ พ่อคุยกับพี่เต้อยู่ คุยด้วยมั๊ย” ใช่จริงๆด้วยครับ คุยเท่ห์หันไปตอบเจเจ
“เพ่เต้สวัสดีคับ” เสียงเจเจเจแจ้วมาเชียว
“ว่าไงเจเจ ซนรึเปล่าเรา กวนพ่อรึเปล่า” ผมทักเจเจกลับไปครับ
“เปล่านะคับ เจเจไม่ได้ซนเลย เจเจเป็นเด็กดีมากๆ ไม่เอถามป้อดูได้เลย แล้วเมื่อไหร่เพ่เต้จะกลับมาละคับ” เจเจร้อนตัวรีบตอบผมใหญ่
“อะไรกันเจเจ พี่เพิ่งมาวันแรกเองจะให้รีบกลับได้ไง ทำไมเหรอครับ คิดถึงพี่เต้แล้วเหรอ” ว่าไปก็อดขำกับคำพูดของเจเจให้ไม่ได้ รีบให้ผมกลับจังเลย
“ใช่ครับ เจเจ คิดถึง คิดถึง ฉึกๆ” ฮ่าๆๆ นั่นไงครับบอกแล้วเด็กคนนี้มีอะไรใหม่มาเล่นแล้วไง
“ครับ พี่เต้ก็คิดถึง ฉึกๆ เหมือนกัน” นี่ถ้าไม่ใช่แฟนพันธ์แท้โฆษณาผงปรุงรสนี่ ไม่เก็ตมุขของเจเจนะครับเนี่ย
“เพ่เต้รีบกลับมานะครับ คุยกับป้อต่อแล้วกันนะครับ ป้อมองเจเจมาตาเขียวแล้ว สงสัยจะคิดถึง ฉึกๆ เหมือนกัน” เจเจบอกผมมาอย่างงั้นครับ ไม่รู้ว่าคุณเท่ห์จะเป็นแบบนั้นจริงรึเปล่า
“อัลโหล คุยอะไรกันตั้งนาน นึกว่าลืมชั้นซะแล้ว” นั่นไงครับ งอนมาชุดใหญ่เชียว
“อะไรกันครับคุณเท่ห์ นี่หึงแม้กระทั่งลูกของตัวเองเหรอ” ผมละไม่เข้าใจพ่อลูกคู่นี้จริงๆ
“ใครจะไปรู้ว่านายอาจจะรักเจเจมากกวั้นก็ได้ ชั้นไม่ยอมจริงๆด้วย” นั่นไงครับ คนอะไรไม่รู้หึงไม่เข้าท่า
“เต้ ทำอะไรอยู่ตั้งนานแล้ว” ไอ้บอยครับ เดินมาตามผมที่ห้องน้ำ
“เออๆ เดี๋ยวกูไปแล้ว” ผมตอบมันไปครับ
“แค่นี้ก่อนนะคุณเท่ห์ ค่อยโทรหา” ผมพูดกับบอกคุณเท่ห์ไป
“อืมๆ ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะ ชั้นเป็นห่วง” คุณเท่ห์ก็ตอบกลับมาอย่างนั้นครับ ทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้
“จะไปรึยัง แม่รอทานข้าวอยู่” ไอ้บอยทักขึ้นมาอีกทีครับ มันยังไม่เดินไปอีกเหรอเนี่ย
“เออๆๆ ไปแล้วๆ แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ” ผมหันไปตกลงกับไอ้บอย แล้วบอกลาสายคุณเท่ห์ไป
“คุยกันจังเลยนะกับเจ้านายมึงเนี่ย เป็นแค่ลูกน้องเจ้านายจริงๆเรอะ” ระหว่างทางเดินไปร้านอาหานไอ้บอยก็พูดขึ้นมาครับ
“มึงพูดแบบนี้หมายความว่าอะไร ต้องการจะสื่อความหมายอะไรไม่ทราบ ลูกน้องเจ้านายมันสนิทกันผิดตรงไหน” ผมหันหลังกลับไปถามมันครับ
“ก็กูหมายความว่า มึงกับมันไม่มีวันเป็นกันได้มากกว่า ลูกน้องเจ้านายหรอก จำกูไว้” มันพูดชี้หน้าย้ำผมอย่างจริงจัง ก่อนเดินเข้าร้านอาหารไป
“ไม่มีวันเป็นได้มากกว่าลูกน้องเจ้านายเหรอ” ผมพูดออกมาคนเดียว ด้วยความไม่เข้าใจในตัวมัน ... ได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่า ไอ้บอยมันรู้อะไรมา และมันต้องการจะทำอะไรต่อไป ...
“ขอบใจมากนะลูกบอยที่มาส่งแม่กับลูกเต้” แม่ผมพูดขอบใจไอ้บอยไป เมื่อพวกเรามาถึงบ้าน
“ไม่เป็นไรครับแม่ ยังไงซะบ้านผมก็กับแม่ก็ไม่ได้ไกลกัน ยังไงเดี๋ยวผมจะแวะเวียนมาหาบ่อยๆนะครับ” ไอ้บอยพูดตอบแม่ แต่ประโยคหลังๆสายตากลับหันมามองทางผม
“ไปได้แล้วมึง คนขับรถมึงรอแล้วเห็นมั๊ย” ผมเห็นมันมองมาทางผมเลยหันหลบไป พร้อมกับพูดขัดมันขึ้นมา
“เออ กูไปก่อนนะ ค่อยมาเยี่ยม ไปก่อนนะครับแม่ สวัสดีครับ” ไอ้บอยพูดลาแม่กับผมไปครับ อันที่จริงแล้วบ้านไอ้บอยเป็นคนที่ค่อนข้างรวยเลยละครับ พ่อแม่เป็นนักการเมืองดังๆของอำเภอเลย และมีกิจการอสังหาริมทรัพย์อีกนิดหน่อย ดูๆว่าพ่อแม่มันรวยแบบนั้น แต่ไอ้บอยก็ทำตัวติดดินนะครับ นึกย้อนไปตอนที่ผมรู้จักกับมัน ไอ้นี่คุณหนูจ๋าเลยครับ
.
.
.
ตอนนั้นเป็นช่วงม.ปลายครับ ผมเพิ่งย้ายเข้าไปเรียนโรงเรียนในเมือง และมันก็เช่นกัน แต่เราสองคนย้ายไปกันคนละโรงเรียน แต่อำเภอเดียวกัน ภายในอำเภอของผม โรงเรียนของผมกับมันถือว่าเป็นคู่แข่งกัน แต่พอเข้ามาเรียนในจังหวัด โรงเรียนในอำเภอของเราก็สู้ไม่ได้เลยครับ ผมโชคดีหน่อยที่มีเพื่อนเก่าที่รู้จักกันตอนประถม ไม่ใช่ใครหรอกครับ ก็ไอ้กายนั่นแหละ
“เต้ ทางนี้ๆ” ไอ้กายมันเรียกผมครับ ในวันเปิดเทอมวันแรก ไอ้กายมันเข้ามาเรียนในเมืองตั้งแต่ม.ต้นครับ โรงเรียนนี้แหละ มันเลยคุ้นเคยกับโรงเรียนใหม่ของผม
“กว่าจะหาเจอนะไอ้กาย ทำไมมานั่งเอาในหลืบเลยละวะ” มันนัดเจอผมในที่ประจำของมันครับ ที่มันจะมานั่งก่อนเข้าแถว ซึ่งอยู่ในมุมที่หายากพอควร
“เออหน่า ที่แบบนี้แหละ อาจารย์เค้าไม่ค่อยมาส่อง” มันตอบผมมาแบบนั้นครับ ผมได้แต่พยักหน้าเออออกับมันไป
“ไปมึงไปกินข้าวกันก่อน” มันพูดพร้อมกับพาผมเดินไปที่โรงอาหาร
“แล้วทำไมมึงไม่นัดเจอกูที่โรงอาหารทีเดียวเลยวะ” ผมถามมันไปครับ เล่นให้มาหาที่แบบนี้ตั้งนาน
“ถ้ามึงไม่มาเจอกูก่อน และเดินไปโรงอาหารพร้อมกับกู มึงก็จะไม่เห็นสิว่ากูฮอตขนาดไหน พูดไปก็หาว่ากูโม้ ไปกันเถอะวะ” มันพูดพร้อมกับเอามือขึ้นมาโอบไหล่ผมแล้วพาเดินไปโรงอาหาร ผมเหลือบตามองมันพร้อมอมยิ้มในใจ ผมไม่ได้เพิ่งเริ่มชอบมันหรอกนะครับ ผมชอบมันมานแล้ว แรกๆมันเป็นความรู้สึกแบบเพื่อนสนิทกันมากกว่า แต่พอมันย้ายมาเรียนในเมือง ผมจึงรู้ว่าผมกับมันแยกกันไม่ได้
จริงอย่างที่มันบอกครับ ว่ามันเรียนที่นี่มันฮอตเหลือเกิน เพราไม่ว่าจะเดินไปทางไหนมีแต่คนเรียกชื่อมัน
“พี่กายค่ะ สวัสดีค่ะ” ไม่ก็
“น้องกายปิดเทอมทำไมไม่โทรหาพี่เลย” หรือไม่
“ไอ้กาย ทำไมไม่มาเตะบอลวะ” และยังมี
“นายกายวพล เอาเสื้อไว้ในกางเกงด้วย”
เอาเป็นว่าไม่ว่าใครในโรงเรียนนี้มีแต่คนที่รู้จักมัน ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่กอดคอผมอยู่ มันยิ้มอย่างภูมิใจที่มีแต่คนรู้จักมัน
“เห็นมั๊ย กูบอกมึงแล้วว่ากูฮอต” น่านนน ยังมีหน้ามาโม้อีก
“เออ กูเชื่อแล้วว่ามึงฮอต” ผมได้แต่ตามน้ำไปครับ และเราเดินมาใกล้จะถึงโรงอาหารก็มีคนมาทักมันอีกคนครับ แต่คนนี้ไอ้กายถึงกับหยุดคุยด้วย
“เอ๊ย ไอ้กายมั๊ยวะ” มันเรียกไอ้กายเหมือนกับไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่า
“เออ แล้วมึงใครอะ” ไอ้กายตอบกลับไป กวนตีนจังเลยนะมึง
“กูบอยไง จำไม่ได้เหรอวะ ที่อยู่ซอยถัดไปจากบ้านมึงอ่า” คนที่เพิ่งจะบอกชื่อว่าชื่อ”บอย”ตอบกลับมาครับ
“บอย ซอยถัดไป บอย ๆๆ เอ๊ย ไอ้บอยKงอเหรอวะ” ไอ้กายนึกอยู่นานครับว่าใคร ก่อนจะเรียกชื่อพร้อมฉายามันออกมาเสียงดัง
“สัด ไอ้กาย เบาๆดิวะ กูอายคน” เจ้าตัสถึงกับหน้าแดงที่โดนไอ้กายล้อครับ เล่นเอาผมขำกับท่าทางของมัน
“เอ๊ย ขอโทษ ไม่ได้ขำนายนะ ชั้นไม่ได้ขำ” จะแก้ตัวยังไงดีละครับเนี่ย มันมองหน้าผมแล้ว จะต่อยกูมั๊ยเนี่ยยย
“ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ” มันพูดมาหน้าเข้ม แล้วยิ้มตาตี่มาให้ผม เล่นเอาตามิดเชียว
“ไอ้เต้นี่ไอ้บอย ไอ้บอยนี่ไอ้เต้ ไอ้เต้ไอ้บอยนี่ไอ้กาย โอเครู้จักกันหมดแล้วไปกินข้าวกันเถอะ กูหิวแล้ว ฮ่าๆๆ” เป็นไอ้กายครับที่พูดตัดจบการสนทนาครั้งนี้พร้อมกับเดินกอดคอกันสามคนเข้าโรงอาหารโรงเรียนไป
.
.
.
“แม่ได้ข่าว่ากายจะแต่งงานแล้วเหรอลูก” แม่เดินมาทักผมขณะที่ผมกำลังเงยหน้ามองรูปรับปริญญาของผมที่มีไอ้บอยและไอ้กายถ่ายร่วมด้วยที่แม่นำไปอัดขยายรูปใหญ่มาแปะฝาบ้าน
“ครับ จะแต่งปลายปีนี้” ผมตอบแม่แล้วจ้องไปที่หน้าของไอ้กาย เพื่อนที่ผมรัก และรักมันมาก หลังจากนี้ผมต้องรักมันในขอบเขตของเพื่อนเท่านั้นแล้วสิ ... แค่เพื่อนเท่านั้นแล้วสินะ
“ว่าไปแม่ก็ไม่ได้เจอกายนานแล้ว ไม่รู้จะยังหล่อเหลาเหมือนเดิมหรือเปล่า จำได้ว่าเมื่อก่อนมาบ้าน คุยกับแม่ได้เป็นวันๆเชียว” แม่พูดพร้อมเดินมานั่งที่โซฟาหน้าทีวี โดยมีผมเดินตามมาด้วย จะว่าไปทั้งไอ้กายและไอ้บอย สองคนนี้สนิทกับแม่ผมมาก เพราะแม่ผมชอบเด็กๆ และได้อสงตัวนั้นชอบอ้อนด้วย ยิ่งทำให้แม่ผมยิ่งรักยิ่งเอ็นดูใหญ่
“หล่อแม่ แต่หล่อน้อยกว่าเต้” ผมตอบแม่ไปพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่
“หล่อจริงเรอะ ถ้าหล่อจริงก็มีเมียนานแล้วสิ ไหนละนี่ยังไม่เห็นเคยพาแฟนมาไหว้แม่หรืออะไรเลย ไม่หล่อจริงนี่หว่า” ผมถึงกับขำไม่ออกเมื่อแม่พูดประโยคนี้ออกมา ทั้งๆที่ผมคิดว่าแม่คงรู้อยู่แล้วว่าผมเป็นยังไง เมื่อแม่พูดออกมาแบบนี้ทำให้ผมไม่แน่ใจว่าแม่รู้หรือแกล้งไม่รู้ ต้องการให้ผมทำอะไรกันแน่ ..
“เหอะๆ อย่ารีบสิคุณหญิงแม่ ของแบบนี้รีบร้อนไป ก็จะได้ของไม่ดี” ผมได้แต่ทำพูดกลบเกลื่อน พร้อมกับเดินเข้าห้องไป
.
.
.
“เอ๊ยไอ้เต้มานานแล้วเหรอ” ไอ้บอยทักผมขึ้นเมื่อมาถึงโต๊ะประจำของพวกเรา
“มาได้ซักพักแล้ววะ ไมมึงมาช้าจังวะวันนี้” ผมถามมันไปครับ เพราะปกติผมกับมันจะมาไล่เลี่ยกัน
“วันนี้พ่อแม่กูมีงานที่ศาลากลาง กูเลยต้องออกมากับพวกแก กว่าจะได้เสด็จกันแต่ละท่าน แล้วเอากูเหนื่อยใจ” ไอ้บอยบ่นออกมาให้ผมฟังครับ ไอ้นี่ไม่พ่อก็แม่หรือก็คนขับรถันจะขับรถมาส่งทุกวันครับ บ้านมันรวยต้องเข้าใจ
“ทีหลังมึงก็นั่งรถเมล์มากับกูดิ จะได้เร็วๆ ไม่ต้องมาบ่น” ผมพูดประชดมันครับ เพราะรู้ว่ายังไงซะมันก็คงไม่นั่งรถเมล์หรอก คุณหนูซะขนาดนั้น
“เอ๊ย จริงเหรอวะ งั้นพรุ่งนี้กูนั่งมาพร้อมมึงเลยนะเว๊ย กูจะไปรอมึงที่บ้านหน้าบ้านมึงนะเว๊ย รอกูด้วยนะมึง กูไม่เคยขึ้น กลัวขึ้นผิด” อะไรกันนี่ มันเอาจริงเหรอวะนี่ ... ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรครับ คิดแต่ว่ามันจะเป็นภาระแก่ตัวผมเองหรือเปล่า และมันจะเป็นไปได้กี่น้ำกัน
และหลังจากนั้นผมกับไอ้บอยก็ได้นั่งรถเมล์มาเรยนด้วยกันทุกวัน ผมกับมันก็เริ่มจะสนิทสนมขึ้น เกือบจะเท่าๆกับไอ้กายเลยนั่นแหละ ... เรานั่งรถเมล์กันได้ประมาณเดือนสองเดือนจนวันนึง
“เอ๊ย ไอ้เต้ ไอ้บอย มึงอยากอยู่หอป่าววะ” จู๋ๆ ไอ้กายก็ถามขึ้นมาครับ
“ทำไมวะ มึงจะชวนพวกกูไปอยู่ด้วยเหรอวะ” ไอ้บอยถามกลับครับ เพราะว่าไอ้กายมันก็อยู่หอในเมืองมาตั้งแต่สมัยเรียนม.ต้นกับกลุ่มเพื่อนๆมัน
“เออ กูว่าจะชวนพวกมึงไอยู่ด้วยกับกู” ไอ้กายตอบมาครับ
“แล้วเพื่อนๆของมึงละ เค้าจะไม่ว่าเอาเหรอ” ผมถามกลับไปด้วยความสงสัย
“พวกมันจะออกไปอยู่ที่อื่นกันวะ ไม่ได้มีปัญหาไรกัน แค่มันจะไปอยู่กับเมียมัน” มันตอบกลับมา พร้อมร้อนตัวบอกถึงเหตุผล เมื่อผมมองไปแบบงงๆว่าทำไมถึงจะออก
“อยู่ ก็อยู่ด้วย ขี้เกียจนั่งรถไปกลับวะ” ไอ้บอยครับตกลงเป็นคนแรก
“แล้วมึงละไอ้เต้ จะอยู่ป่าว” ไอ้กายหันมาถามผมครับ
“เดี๋ยวก่อนดิวะ กูต้องขอแม่กูก่อน แต่กูว่ายากวะ แม่กูเลี้ยงกูอย่างกะไข่ในหิน คงไม่อยากให้กูออกมาอยู่หอตอนนี้หรอกวะ” ผมตอบไปก้อมหน้าไป
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปคุยกับแม่มึงให้” ไอ้กายพูดเสนอความคิดเห็นขึ้นมาครับ
“เอ๊ย จะดีเหรอวะ” ผมถึงกับเอ๊ยออกมา
“ดีสิมึง เดี๋ยวกูช่วยด้วย” ไอ้บอยร่มเสริมทัพอีกแรงครับ
และนั่นเป็นครั้งแรกที่ไอ้บอยมาบ้านของผม ส่วนไอ้กายเคยมาแล้วเมื่อตอนประถม ซึ่งก็นานพอควร และนั่นทำให้แม่ของผมมีชื่อลูกบอยลูกกายอยู่ในชีวิต เพราะแม่ผมชอบไอ้สองคนนี้ซะเหลือเกิน และผมก็ได้มาอยู่หอตามคำช่วยขอของพวกมันทั้งสองคน
.
.
.
ผมหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ แต่คงหลับไปเพราะฤทธิ์ยา รู้สึกตัวอีกทีก็เห็นมีคนลางๆนั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างเตียง พอลืมตาออกมาดูชัดๆ ถึงจะรู้ว่าใคร
“ไอ้บอย มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” ผมถามออกไป พร้อมกับพยายามขยับตัวขึ้นนั่ง
“มาได้ซักพักแล้ว เห็นมึงนอนอยู่เลยไม่อยากปลุก” มันตอบผมพร้อมกับเอาหนังสือเก็บวางที่ชั้นหนังสือข้างๆเตียง
“อืม มีอะไรหรือเปล่าวะ” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย ว่ามึงจะมาทำไม
“มาที่นี่ต้องมีอะไรด้วยเหรอวะ กูก็แค่มาเยี่ยมไม่ได้เหรอวะ อะไรกันวะกูอุตส่าห์เป็นห่วง” มันพูดออกมาแบบน้อยเนื้อต่ำใจครับ น่ารักตายแหละ
“เออ มาได้ ไม่ว่าแล้วครับ อย่างอนนะครับ ดูสิหน้างอเหมือนKแล้ว” ผมได้ทีก็ขอแซวมันบ้างครับ ไม่ได้แซวซะนานเลย
“เงียบไปนะมึง ยังไม่หายดี อย่ามาปากดี” มันถึงกับนั่งไม่ติดครับ จี้ใจดำมันก็งี้แหละ ..
“ติ๊ด ดี้ ดิด ตี่ ดิด ดี้ ดิด” เสียงโทรศัพท์ของผมดังครับ
“อัลโหลครับ” ผมทักปลายสายไป
“ทำไรอยู่เหรอ” ปลายสายถามมาครับ
“เพิ่งตื่นนอนครับ พอดีกินยาไปแล้วหลับ แล้วคุณละ” ผมถามปลายสายกลับไป
“กำลังคิดถึงคุณอยู่” ดูเอาสิครับคุณผู้อ่าน นี่ขนาดจากมาวันเดียวขนาดนี้ ...
“เชื่อได้ปะเนี่ย” ขอลองเชิงหน่อยครับ
“เชื่อได้สิ คิดถึงจริงๆนะ คิดถึง ฉึกๆ”
“ฮ่าๆ ไปเอามาจากเจเจใช่มั๊ยเนี่ย ไอ้ฉึกๆเนี่ย” ผมว่าพ่ลูกคู่นี้เพี้ยนขึ้นไปทุกวันแล้วครับ
“เต้ หนังสือเล่มนี้สนุกมั๊ย” เสียงไอ้บอยดังขึ้นแทรกเข้ามครับ ลืมไปเลยว่ามันยังอยู่ในห้อง
“ก็สนุกดี เอาไปอ่านสิ” ผมตะโกนตอบมันไปครับ
“อยู่กับใครนะ” ปลายสายถามผมมาครับ
“กับไอ้บอยครับ มันมาเยี่ยม” ผมก็ตอบปลายสายกลับไป
“แล้วเล่มนี่ละวะ สนุกป่าว” ไอ้บอยพูดพร้อมกับหยิบหนังสืออีกเล่นนึงขึ้นมาถาม
“เล่มนั้นมึงอ่านแล้วจำไม่ได้เหรอวะ มันของมึงกูยืมมึงมาและก็ไม่ได้คืน” ผมตอบไอ้บอยไปอีกทีครับ และเริมชักจะหงุดหงิดกับมันแล้ว
“อ๋อเหรอ ... ของกูเหรอเนี่ย จำไม่ได้เลย” มันทำเป็นเกาหัวแก้หน้าแตกครับ
“แล้วนี่เจเจไปไหนละครับ” ผมถามปลายสายไปอีกที เมื่อเห็นทางนั้นเงียบ
“อ๋อ เจเจนั่งเล่นหุ่นยนต์อยู่หน้าทีวีอ่า พอดีไอ้เวย์มันซื้อหุ่นยนต์ตัวใหม่มาให้ เห่อใหญ่เชียว” คุณเท่ห์เล่ามาทำให้ผมนึกภาพตามแล้วอมยิ้มชวนให้คิดถึงภาพเด็กตัวเล็กๆที่ขลุกอยู่กับกองหุ่นยนต์ เน้นว่ากองนะครับ ... เพราะเจเจมีเยอะมาก
“สงสัยได้หุ่นยนต์ใหม่ จนลืมพี่เลี้ยงอย่างผมแล้วมั้งครับเนี่ย” ผมแกล้งพูดแซวไปครับ
“คงงั้นแหละ นี่ไม่แน่ถ้าชั้นได้หุ่นยนต์ หรือตุ๊กตาตัวใหม่ซักตัว ชั้นอาจจะลืมคนทางโน้นก็ได้” คุณเท่ห์มีแซวกลับครับ
“แล้วแต่ ตามใจ ตามสบาย ไม่แคร์” ผมเหรอครับ จะไปว่าอะไร แต่ใจก็แป้วๆชอบกลแฮะ
“ไอ้เต้ กูยืมเล่มนี้ไปอ่านนะเว๊ย” ไอ้บอยตะโกนเข้ามาพร้อมชูหนังสือเรื่อง “อาจารย์ในร้านคุ้กกี้” ของนักเขียนในดวงใจผม คุณนิ้วกลมขึ้นมา
“เออ เอาไปสิ เล่มนั้นสนุกมากเลยนะ กูชอบมากเลยวะ” ผมพูดตอบมันไป พร้อมให้คำแนะนำเสริมอีกนิด
“เอ๊ย มีลายเซนต์นักเขียนด้วยนิ” ไอ้บอยพูดขึ้นเสียงดังเมื่อเห็นลายเซนต์นักเขียน
“เออ ใช่ เล่มนั้นกูซื้อในงานสัปดาห์หนังสือ แล้วได้ขอลายเซนต์พี่นิ้วกลมมาด้วย โคตรดีใจเลยวะ” ผมโม้ออกไปอย่างอารมณ์ดี
“สงสัยมึงต้องชอบนักเขียนคนนี้จริงๆ กูยืมไปอ่านก่อนนะเว๊ย ถ้าชอบเดี๋ยวมาเอาเล่มอื่น เห็นมีของนักเขียนคนนี้ตั้งหลายเล่มแหนะ” ไอ้บอยตอบผมกลับมา
“ดูเหมือนนายจะยุ่งๆนะ งั้นชั้นค่อยโทรมาใหม่ดีกว่า” คุณเท่ห์คงเห็นว่าผมกำลังคุยกับไอ้บอยอยู่เลยพูดออกมา
“เอ่ออ ก็ได้ครับ ว่างๆผมค่อยโทรไปนะครับ ถ้าสัญญาณดี และมีสัญญาณ” ผมพูดบอกคุณเท่ห์เรื่องสัญญาณโทรศัพท์อีกทีก่อนที่จะวางสายไป
“มึงกับเค้ากำลังคบกันใช่มั๊ย” พอผมวางสายปุ๊บ เสียงของคนที่สนใจแต่หนังสือเมื่อคู่ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แตกต่าง มันดูเหมือนคนที่พูดออกมารอคอยคำตอบจากปากผมว่าไม่ใช่ สายตาที่ตั้งคำถามและเจือความกังวลใจอย่างเห็นได้ชัด
“กูรู้นะว่ามึงกำลังคยกับเค้าอยู่” มันพูดย้ำมาอีกทีครับ น้ำเสียงและสายตาตอนนี้ไม่ต่างจากเมื่อห้าปีที่แล้ว วันที่มันถามความในใจผม
.
.
.
“เอ๊ย พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์มึงจะซื้อดอกไม้ให้ใครบ้างวะไอ้เต้” ไอ้บอยครับที่เดินมาข้างๆผมตอนกลับหอ ส่วนไอ้กายอยู่เตะบอลที่โรงเรียน
“ไม่มีวะ กูไม่รู้จะซื้อให้ใคร” ผมตอบมันไปแต่ในใจคิดว่า ยังไงซะปีนี้ผมต้องซื้อะไรให้ไอ้กายให้ได้
“จริงเหรอวะ ว้า ... แย่จัง” มันพูดมาอย่างกับเสียดายที่ผมไม่ได้ซื้อให้ใคร
“ทำไมของมึงวะ จะมาทำหน้าเสียดายทำไม”ผมถามมันไปอย่างหงุดหงิด ไม่ซื้อให้ใครมันแปลกตรงไหน
“เปล่าหรอก ไม่มีไร แต่กูต้องซื้อให้คนที่กูชอบวะ งั้นกูไปก่อนนะเว๊ย เจอกันที่หอ” มันพูดพร้อมกับเดินแยกไปอีกทางนึง สงสัยจะไปหาซื้อของ ... ไอ้บอยมีคนที่ชอบแล้วเหรอวะ ..
แล้วผมก็เดินมาที่ร้านขายของขวญ เดินเข้าไปเลือกการ์ดธรรมดาๆมาหนึ่งใบ และหยิบเอาช็อคโกแลตราคาไม่แพงนักมาหนึ่งกล่อง แค่นี้คงพอแล้วมั้ง สำหรับกำลังทรัพย์ของผม ..
และแล้วเช้าวันวาเลนไทน์ก็มาถึง วันที่ทั้งโรงเรียนเต็มไปด้วยช่อดอกไม้ ตุ๊กตา กล่องของขวัญ และช็อคโกแล็ตมากมาย ผมเดินเข้าไปอย่างตื่นเต้นหวังจะให้ไปทันก่อนที่ไอ้บอยจะมา ผมจะได้ให้ของกับไอ้กายโดยไม่ต้องอายไอ้บอย ผมเดินไปที่ๆนั่งประจำของกลุ่มพวกผม ..
แต่ผมคงมาสายไป เพราะโต๊ะที่นั่งอยู่นั้นมีไอ้กาย กับเด็กหญิงม.ต้นหน้าตาหน้ารักคนนึง กำลังนั่งจับมือกัน พร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่บนมือหญิงสาว และกล่องช็อคโกแลตกล่องโตที่วางอยู่บนโต๊ะ ผมเห็นถึงกับต้องเอาช็อคโกแลตและการ์ดที่ถือมา แอบไว้ข้างหลังตัวเอง น้ำตาที่พยายามกั้นไว้ ก็ไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว ..
“มึงชอบไอ้กายเหรอ” และต้องตกใจกับเสียงคนที่มายืนอยู่ข้างหลัง ผมหันหน้าไปก็รู้ว่าเป็น
“ไอ้บอย” มันเดินมาหน้าเศร้าพร้อมกับกล่องของขวัญกล่องเล็กในมือและดอกกุหราบสีขาวหนึ่งดอก
“มึงชอบมันใช่มั๊ย บอกกุมาสิไอ้เต้ ว่ามึงชอบไอ้กายใช่มั๊ย” มันถามผมมาอย่างจริงจัง สายตาของมันตอนนี้ดูเศร้านัก..
“ทำไมกัน ทำไมคนๆนั้นไม่เป็นกูวะ ทำไมมึงถึงไม่ชอบกู !!! ”
.
.
.
และนั่นคือประโยคที่ก้องหูผมในตอนนั้น และยังจำมันได้ดี ..
และผมก็ได้ยินมันอีกครั้งในวันนี้ ...
“ทำไมคนๆนั้นไม่เป็นกูบ้างวะ ทำไมกูถึงไม่ได้โอกาสนั้นจากมึงบ้า ทำไมวะไอ้เต้”
จบแล้ว ... ฉึกๆ
-
ค้างมาก ฉึกๆ
-
ช่ายแล้วค้างฉึกๆ
สงสารบอยเหมือนกันนะ แต่คนเรามันบังคับจิตใจไม่ได้เข้าเจ้ยไมนายบอย
รักแบบเพื่อนก็คือแบบเพื่อน รักแบบคนรักก็คือรัก...แต่เริ่มสงสารซะแว้วว (บอยจะเป็นตัวร้ายตัวต่อไปช่ายมั้ยยยยยย)
-
+1ให้น้องเจเจจ๊ะ รออ่านตอนต่อไปนะ
-
สงสารบอยเหมือนกันนะเนี้ยะ ฉึกๆ
แต่นะ ความรักมันไม่เข้าใครออกใครนิหว่าโน๊ะ
นิคุณเพ่เท่ห์แกงอนๆป่ะนั้น
ไม่สนใจกันนั้น ฉึกๆ
-
ขัดใจนายบอย
น้องเต้ระวังตัว
+1
-
ค้างจิงๆน่ะแหละ ฉึกๆ
-
บังคับใจกันได้ด้วยเหรอไอ้เชรี่ยบอยย :beat:
-
เศร้าสะ ฉึกๆๆๆ
-
ค้างอะไรท์เตอร์ ฉึกๆๆ
-
คิดถึงเจเจ ฉึกๆ .. :impress2: :impress2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ไรเตอร์กับมาแล้ววว แต่ทำค้างนะ ฉึกๆ
-
หวาๆๆๆ
ยินดีต้อนรับทิดไรท์เตอร์นะครั
อิอิ
คิดถึงมากมาย
ฉึกๆ
-
มาต่อแล้ว :-[
ลามมาจนได้ไอ้ คำว่า ฉึกๆนี่
รอตอนต่อไปขอรับ ฉึกๆ :กอด1:
-
:a5:
-
น้องเต้จะทำยังไงดีเนี่ย ... บอยก็ขัดได้ตลอดสิน่า
แล้วเต้จะได้กลับไปหาคุณเท่ห์มั้ยอ่ะ ฉึกๆ (เอากะเค้าซะหน่อย)
-
ต้อนรับทิดกลับเล้า ฉึก ๆ
ความรักของเพื่อนกลุ่มนี้ วนเป็นงูกินหางเลย
+1 เป็นกำลังใจให้นะครับ ฉึก ๆ :z1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่าสงสารบอย
-
+1 เป็กำลังใจให้ทิดสึกใหม่
แต่จะดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถ้าพาน้องเต้กลับมาหาพี่เท่ห์ไวไว :กอด1:
-
+1ให้ไรท์เตอร์
ยินดีต้อนรับกลับเล้าน้า
:กอด1:
-
ไอ่บอย เอ็งตาย ฉึก ๆ
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/145.gif) ไอ้คุณบอยมันออกอาการอีกแล้ว
อาการเก่ารักษาไม่หายจริงๆ
รักเต้ข้างเดียว มันรักษายากใช่ไหม
ฉึก ๆ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/12-1.gif) (แต่ฉึกๆ คนละความหายกะไร้ท์เตอร์(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/Emoticon_012_cow.gif))
+ 1 ให้ไร้ท์เตอร์เช่นกัน
-
ก่อนอื่น..อนุโมทนาบุญ
-
อยู่ถูกที่แต่ผิดเวลาตลอดเลยอ่ะบอย :z3:
แล้วจะมาต่ออีกเมื่อไหร่หล่ะ ฉึกๆ
-
เต้ ห้ามนอกใจคุณเท่นะไม่งั้นจะโดนคุณเท่ ฉึกฉึกๆๆๆ555555+ :laugh:
-
ค้างงงงงงง ฉึกๆ
บอยนี่? ดูท่าจะรักพี่เต้จริงหวังแต่งนะคะเนี่ย
เหอๆๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แอบค้างอ่ะไรเตอร์
//คิดถึง ฉึก ๆ
-
คิดถึงเจเจ ฉึกๆ
-
รอตอนต่อไปอยู่น่ะ ฉึกๆ
-
อ๊อฟตามไปช่วยไม่ได้นะ ฉึกๆ อิอิ
-
:sad11:ทั้งสงสารทั้งเกลียดบอยอ่ะ ทำไงดี :sad4:
-
พี่ไรเตอร์ค๊าบ ยินดีต้อนรับกลับเข้าเล้านะค๊าบ
คิดถึงพี่ไรเตอร์จัง คิดถึงฉึกๆด้วย
-
สงสัยพ่อเทห์จะงอล พี่เต้ซะแล้วแหล่ะ - -"
ส่วนบอยเอง...ก็ยังคงหวังให้พี่เต้เค้าหันมารักเหมือนเดิม
เอิ่มมมมมมมม ม มมม ม ม...อยากจะบอกว่า...ถ้าพี่เต้เค้าจะรักบอยอ่ะนะ
เค้ารักไปตั้งนานแล้วแหล่ะ...แต่ที่มันยังเป็นอยู่อย่างทุกวันนี้ ที่ไม่เลือกบอยเลย ไม่ว่าจะ่ผ่านมานานขนาดไหน
นั่นก็เพราะว่า พี่เต้ไม่ได้มีใจให้กับบอยเลยไงล่ะ...แค่นี้ทำไมถึงไม่รู้ห๊ะ...นายบอยยยยยยยย ย ย ย ย >[]<
เฮ้ออออออออออ อ อ อ อ อ...ขอถอนหายใจดัง ๆ ยาว ๆ หน่อยก็แล้วกันนะฮะ
ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วอ่ะ...เอาเป็นว่า รอวันที่พี่เต้กลับไปหาพ่อเทห์กะเจเจ และบอกความจริงกะคุณหญิงแม่ของพี่เต้นะฮะ
แอบกลัวในใจ ว่าคุณหญิงแม่ จะไม่เห็นด้วยกับรักครั้งนี้ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ...เฮ้ออออออออออออ อ อ อ อ (ส่งท้ายอีกสักที - -")
-
สงสัยเต้จะงานงอกอีกแล้วนะ ฉึกๆ
-
ก็สงสารบอยเหมือนกันนะ อุตส่าห์รัก อุตส่าห์รอมาตั้งนาน แต่ห้ามพ่อทิดไรเตอร์ทำให้
น้องเต้กับคุณคุณเท่ห์และน้องเจเจ เข้าใจกันผิดและพบกับความเศร้านะ ไม่งั้นไม่ยอมด้วย
เพราะตั้งแต่ตอนยัยเกดก็เสียอารมณ์ไปเยอะแล้วอ่ะ หาคนใหม่ปลอบใจนายบอยก็แล้วกันนะจ๊ะ น้า
-
:z3: :z3:
ค้างอ่ะ
แต่แอบดีใจน่ะเนี่ยคนบ้านเดียวกัล
5555.
อยากรุจังพี่แต่เรียน ร.ร.อะไร ร.ร.เดียวกัลป่าว
5555.
+1ให้คนบ้านเดียวกัล
-
:impress3: :impress3:
แอบ เศร้านะเนี่ย :L2: :L2:
-
:really2:ค้งได้ใจมากมายอะครับ :z3: จะใจรายไปถึไหนเนี่ยครับ :z10:
สงสารคนอ่านกันบ้าง :impress3:ตั้งตารอคอยกันอย่างมีหวังเลย บอยกำลังทำไร
และคุณเทห์หายไปไหน มาตามหาหัวใจเร็วๆนะครับ :3123:
-
บวกให้ฉึกๆ ^^
-
ค้างแบบ ฉึกๆ :m20:
-
ค้าง ฉึกๆ :z1:
เต้เอ๊ย คุนเท่ห์เค้างอนแล้ว ไปง้อหน่อยเร้ววว :laugh:
ส่วนอิคุณบอย มาแนวเดียวกับยัยคุนเกต สงสัยรัก 3 เศร้ากลับมาเหมือนเดิม :impress3:
แถมมีอดีตแถมมาให้ดูด้วย ได้ดูฉากเท่ห์กะเต้นิดเดียวเองหง่ะ :serius2:
มาต่ไวไวนร้าคับไรเตอร์ไลมอนเอฟชามะนาว :call: :L2:
-
มาลงชื่อรอ ฉึกๆ
-
ลุ้นอ่ะ ฉึกๆ
-
ค้างมากมายค่ะ ฉึกๆ
สงสารน้องบอยเหมือนกันนะเนี่ย
ผิดหวังสองรอบกับน้องเต้คนเดิม
:mc4:ดีใจจังไรเตอร์กลับมาแล้วววว
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ ฉึกๆ :laugh:
-
เย้ มาแล้วๆ ฉึกๆ
-
บอยนี่อะไคกันล่ะเนี่ย ชิชะ
พาเต้กลับมาหาคุณเท่ห์เลยนะ
+1 เป็นกำลังใจ ฉึกๆ กับเค้าหน่อย ฮ่าๆๆ
-
โอ๊ย!!! หมดเรื่องยัยลูกเกดก็มาเจอเรื่องไอ้นายบอย :เฮ้อ:
แล้วแบบนี้เมื่อไรจะได้กลับไป...ฉึกๆ...กับนายเท่ล่ะ :z1:
มาฉึกๆ ต่อไวๆ นะคะ
-
ค้างอ่ะ ฉึกๆ ว่าแต่ทำไมเต้จำไม่ได้เรื่องที่บอยทำครั้งที่แล้วเหรอ
-
:haun4: :haun4:
คิดถึงเจเจ ฉึกๆๆๆๆ
-
มีแต่คนสงสารนายบอย
หวังว่าคงไม่เชียร์ให้อ๊อฟอีกนะ
ห้าๆๆ อยากได้ ^^
-
อ่า สงสารบอยจังอะ แต่ก้อเหมือนไม่สงสารงัยก้อไม่รุ้
-
รีบกลับไปหาเจเจนะฉึกๆๆๆ :z2:
-
well come back จ้า
คิดถึงเจเจมากเลย บทน้อยไปหน่อยเนาะ ฉึก ฉึก
-
ฉึกๆ กันเต็มบอรดเชียว ... อิอิ
มาต่อให้แล้วครับ พอดีช่วงนี้เน็ตมือถือเปลี่ยนโปรแล้ว เล่นเน็ตนอกไม่ได้แล้ว ก็เลยไม่ได้อัพให้ตอนกลางคืน
แต่จะเอาโน๊ตบุ๊คมาเล่นไวเลสของมหาลัยแถวนี้เอา เลยมาอัพให้ตอนเช้า ...
ยังไงซะจะมาสองสามวันที ช้าหรือเร็ว ขึ้นอยู่กับการแต่งจบไม่จบในแต่ละตอน
ยังไงก็ติดตามกันเรื่อยๆนะครับ
ตอนที่ 45
ทันทีที่ผมวางสายจากนายเต้ ใจผมมันรู้สึกแป๋วๆยังไงไม่รู้ ทั้งที่พยายามเชื่อใจและไว้ใจนายเต้ ว่าไม่มีทางจะชอบนายบอยได้ แต่บางทีมันก็แอบคิดไม่ได้ และยิ่งนายบอยอีก ที่พยายามจะติดตัวนายเต้ซะแจเชียว นี่ขนาดเพิ่งจะกลับไปได้วันเดียวนายบอยก็อยู่ไม่ห่างนายเต้แบบนี้ ไอ้การกระทำนั่นอีก ดูก็รู้ว่าพยายามขัดขวางการคุณโทรศัพท์กับผม คิดแล้วเครียดเว๊ยยย
“ป้อเป็นไรอ่าคับ นั่งหน้ามุ่ยเชียว” เจเจเดินถือหุ่นยนต์ตัวใหม่เข้ามาถามผม
“เปล่าครับ พ่อเครียดนิดหน่อย” ผมตอบไปถึงอาการของตัวเอง
“เครียดเรื่องอะไรเหรอคับ บอกเจเจมั๊ย เดี๋ยวเจเจช่วยให้หายเครียด” ผมหันมองหน้าเจเจแล้วอมยิ้มออกมากับอาการเป็นห่วงเป็นใยของเจเจที่มีให้ผม
“ไม่เป็นไรครับ แป๊บเดียวเดี๋ยวพ่อก็หาย เจเจไปเล่นของเล่นต่อเถอะครับ” ยังไงผมก็ไม่อยากบอกเรื่องนี้ให้เจเจรู้ เจเจคงยังเด็กเกินไป
“เจเจไม่อยากเล่นแล้วอ่าคับ เจเจคิดถึงเพ่เต้ เจเจอยากเล่นกับเพ่เต้” เจเจพูดออกมาพร้อมท่างอแง เหมือนเด็กดื้ออยากได้ของเล่น แต่ของเล่นชิ้นนี้กลับมีชีวิตจิตใจซะงั้น
“พ่อก็คิดถึงเหมือนกันครับ คิดถึงมากๆซะด้วย” ผมพูดพร้อมมองไปตรงมุมระเบียง จำได้ว่าที่นั่นเป็นที่แรกที่ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆกับผู้ชายคนนี้ ไม่เคยคิดเลยว่าความรู้สึกแปลกๆในวันนั้น จะคือความรู้รัก และคิดถึงมากมายในวันนี้ ...
ผมกลับเข้ามาทำงานในออฟฟิศ โดยพาเจเจเข้ามานั่งเล่นด้วย ยังไงซะผมก็ต้องเคลียร์เรื่องงานที่เพิ่มเข้ามาโปรเจคใหญ่ให้ลุล่วงให้ได้ ... ใช่แล้วครับ ผมได้โปรเจคของเฮียล้งมา หลังจากคุยกับแกเป็นครั้งที่สาม ด้วยข้อเสนอที่สุดตัวของบริษัทผม แต่เมื่อแลกกับค่าตอบแทนที่จะได้รับก็สุดคุ้มเหมือนกัน
“บอสค่ะ จะให้อรลงประกาศรับสมัครพี่เลี้ยงให้ใหม่มั๊ยค่ะ” คุณอรถามขึ้นเมื่อเอาแฟ้มมาให้ผมเซนต์เสร็จเรียบร้อย
“ไม่เป็นไร นายเต้ยังไม่ได้ลาออก เค้าแค่ขอพักงาน ทำไมต้องหาพี่เลี้ยง และอีกไม่กี่วัน เจเจก็เข้าโรงเรียนแล้ว อะไรหลายอย่างคงจะสะดวกขึ้น” ผมพูดตอบคุณอรไป พร้อมกับชายตาไปมองเจเจที่นั่งอยู่ตรงมุมรับแขก ในบางทีผมก็ว่าเด็กคนนี้ช่างอาภัพเหลือเกิน เกิดมาแม่ก็ตายเสีย พี่เลี้ยงกี่คนก็ไม่เคยอยู่ได้นาน แม้กระทั่งคนนี้ที่ผมคิดจะอยู่จนชั่วชีวิต กลับมาจากไปในตอนนี้ ... แต่ถึงอย่างไร ผมก็เชื่อว่า นายเต้ต้องกลับมาตามคำสัญญา ..
“ผมไม่มีอะไรแล้ว คุณออกไปก่อนเถอะ” ผมหันหน้ามาบอกคุณอร หลังจากมองเจเจไปซะนาน ..
“ค่ะ” คุณอรรับคำแล้วถือแฟ้มงานเดินออกไป .. ผมมองหลังคุณอรออกไปและคิดขึ้นมาได้ว่าถ้าเอานายเต้มาทำงานที่ออฟฟิศผมได้ก็คงจะดี อย่างน้อยแม่ของนายเต้จะได้ไม่มีข้ออ้างว่าลูกชายมาทำงานเป็นพี่เลี้ยง เมื่อผมคิดได้ก็รีบเอาโทรศัพท์มาโทรหานายเต้ทันที ..
“อัลโหลนายเต้ ชั้นมีเรื่องจะบอกนาย” ผมพูดผ่านสายไปทันทีเมื่อปลายสายได้รับโทรศัพท์
“คุณนั่นเอง โทษทีครับ เต้นอนอยู่” แต่ปลายสายกลับไม่ใช่คนที่ผมต้องการคุย
“นายบอย” มันคือคู่แข่งของผมนั่นเอง
“ดีใจจังเลยครับ อย่างน้อยคุณก็ยังจำผมได้ คิดว่าลืมไปแล้วซะงั้น” มันยังไม่วายกวนส้นผมครับ
“ชั้นจะคุยกับนายเต้ ขอสายนายเต้หน่อย” ผมยังไม่วายอยากคุยกับเจ้าของโทรศัพท์ให้ได้
“เอ๊ะ คุณนี้ฟังภาษาคนไม่รู้หรือไง ผมบอกว่านายเต้เค้าหลับอยู่ ผมก็ ”เพิ่งตื่น” เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์คุณนี่แหละ” นายบอยบอกผมพร้อมพยายามยั้มกับคำว่าเพิ่งตื่นเพื่อให้ผมรู้ว่าทั้งสองนอนด้วยกันเมื่อคืน
“นายหมายความว่ายังไง” ทั้งๆที่ผมรู้ความหมายนัยนัยของนายบอยแล้ว แต่ก็อยากจะถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ..
“ชั้นก็หมายความอย่างที่นายคิดนั่นแหละ เมื่อคืนชั้นนอนค้างกับเต้มันที่นี่ ได้ยินชัดยังครับ คุณเท่ห์” นายบอยตอบกลับมาอย่างเสียงดังฟังชัด เล่นเอาผมตกใจกับคำพูดนั้น ..
“ใครโทรมาเหรอบอย” นั่นเสียงของนายเต้นี่ครับ ใช่แน่ๆ นายเต้ตื่นแล้ว
“นายเต้ตื่นแล้วใช่มั๊ย ชั้นขอคุยกับนายเต้หน่อย ได้ยินมั๊ย” ผมพูดกรอกสายไปเพื่อให้ปลายสายเอาโทรศัพท์ไปให้นายเต้
“อ๋อ คนโทรผิดนะเต้ ไม่รู้อะไร โทรมาแต่เช้า ไม่มีมารยาทจริงๆ ตึ๊ด ๆ ๆ” และนั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่นายบอยจะวางสายโทรศัพท์ผมไป และเมื่อผมลองพยายามโทรกลับไปอีกครั้งก็พบว่านายบอยได้ปิดเครื่องซะแล้ว
“ปัดโถ่เว๊ยยยย” ผมพูดพร้อมกับตบโต๊ะเสียงดังลั่นห้อง เจเจถึงกับสะดุ้ง
“ป้อเป็นไร!!!” นั่นไงครับวิ่งมาตาตื่นเชียว
“ไม่มีอะไรหรอกเจเจ แค่โดนกัด เท่านั้นเอง” ผมตอบเจเจไป
“ไหนคับ ป้อโดนอะไรกัด เจ็บอะป่าว เจเจเป่าให้มั๊ย” เจเจเดินข้ามาฟากที่ผมนั่งพร้อมจับเอามือผมขึ้นมาเป่าๆ เห็นแบบนี้แล้วยิ่งสงสารเจเจครับ มัวแต่เป็นห่วงพ่อบ้าๆคนนี้อยูได้ ... เฮ้ออ
“หมากัดนะเจเจ ... หมาแย่งของซะด้วย” ผมตอบเจเจไป เจเจทำหน้างงพร้อมหันหน้ามองไปมา ประมาณว่าไหนละครับหมา ไม่เห็นมีหมาซะตัว และเหมือนจะรู้ว่าคงเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กอย่างเจเจคงไม่เข้าใจ ไอ้ตัวยุ่งของผมจึงเดินคอตกกลับไปเล่นของเล่นเหมือนเดิม ... เด็กก็งี้สินะครับ .
ผมนั่งคิดถึงเรื่องเมื่อครู่อีกที ... เมื่อคืนนายเต้นอนกับนายบอยเหรอ ในใจพยายามคิดว่าแค่เพื่อนนอนด้วยกันจะไปแคร์อะไร แต่คำพูดของนายบอยยิ่งทำให้ผมต้องคิดมากขึ้นอีก ..
“เอ๊ย เป็นไรวะมึง นั่งคอตกอย่างกะคนจับได้ว่าเมียมีชู้” เป็นเสียงเพื่อนรักของผมเองครับที่มาก่อกวนแต่เช้าเชียว
“เอ๊ย หรือว่าจริงวะ ดูทำหน้าเข้า” ไอ้นี่ยังไม่หยุดครับ จะหาเรื่องใช่มั๊ย
“อาเวย์ก็พูดไป เมียป้อเท่ห์ก็แม่จิ๊บ แม่จิ๊บตายไปนานแล้วจะมีชู้ได้ไง อาเวย์นี่ไม่รู้อะไรเลย หล่อเซ็ง” เป็นเสียงลูกรักของผมเองครับที่ตอบไอ้เวย์เพื่อนรักของผมไป
“แล้วใครบอกเจเจละครับ ว่าเมียพ่อเท่ห์เป็นคนนั้น” เอากับไอ้เวย์สิครับจะจับเท้าผมแกว่งไปให้เจอเสี้ยนหรือไงนี่ เจเจทำหน้างงใหญ่แล้ว
“หยุดเลยมึงไอ้เวย์ มาหากูทำไมแต่เช้า มาถึงก็หาเรื่องโดนตีนเลยนะมึงนี่” ถ้าผมไม่พูดอะไรออกไปบ้าง อาหลานสองคนนี้คงยังมีเรื่องคุยกันอีกยาวครับ
“กูก็แค่อยากมาดูหน้าคนโดนทิ้ง ว่าหน้าตาจะซีดเซียวห่อเหี่ยวขนาดไหน พอมาดูปุ๊บ ก็เป็นจริงอย่างที่คาดคิด แต่ไม่น่าเชื่อ ว่าจะมากกว่าที่คาดการณ์” ดูมันครับ จะพูดอะไรให้งงทำไม
“ก็ใช่สิ ของมึงเพิ่งมานี่ แล้วนี่ไปไหนละ ไม่มาด้วยกันเหรอ” ผมถามถึงอ๊อฟครับ เพราะได้ข่าวว่ายังไม่กลับใต้ แล้วทำไมไม่มาด้วยกัน
“ออกไปหาเพื่อนนะ เดี๋ยวกลับมาตอนเที่ยงๆ นัดทานข้าวเที่ยงด้วยกัน กูเลยมาชวนมึงนี่ไง” ไอ้เวย์ตอบพร้อมกับชวนผมไปทานข้าวเที่ยงด้วย
“อืมดีเลย กูก็ว่าจะโทรไปชวนมึงกับอ๊อฟพอด๊” ผมตอบรับไอ้เวย์ไป
“แล้วมึงละ เครียดเรื่องไรวะ หน้าตาไม่ยิ้มเอาซะเลย” ไอ้เวย์ถามผมจากฝั่งตรงข้ามของโต๊ะที่นั่งอยู่
“ก็เรื่องนายเต้ไง จะเรื่องใครซะอีกละ” ผมเงยหน้าตอบมันไปอย่างเสียอารมณ์
“ทำไมวะ น้องเต้จะไม่กลับมาเหรอ หรือว่ามีแฟนใหม่ซะแล้ว” ไม่คิดว่าไอ้เวย์มันจะตาทิพย์เหมือนกับแฟนมันนะครับเนี่ย เดาถูกเผ็งเลย ผมนั่นเหรอตอบไม่ถูก ได้แต่พยักหน้าทำตาละห้อยให้มัน
“เอ๊ย จริงเหรอวะ ไมไวจังวะ เพิ่งกลับไปวันสองวันเอง” ไอ้เวย์ตกใจกับการพยักหน้าครั้งนี้ของผม เป็นเอามากนะมึง
“กูล้อเล่น แต่กูแค่กลัว กลัวว่านายเต้จะไม่ได้กลับมา และกลัวว่าไอ้บอยมันจะคาบนายเต้ไปรับประทานซะสิ” ผมตอบมันไปพร้อมกับหมุนเก้าอี้ไปทางขวามา 1 รอบ ซึ่งก็ไม่มีเหตุผลในการกระทำเช่นนี้
“มึงอย่าคิดมากเลยวะ กูว่าถ้าน้องเต้จะชอบไอ้บอยไรนั่น น้องเต้คงชอบมานานแล้ว มึงอย่าลืมนะว่า ต้นเหตุที่ทำให้มึงไอ้เจอกับน้องเต้ ก็เป็นเพราะไอ้บอยนั่น วันน้นถ้าไม่เกิดเหตุการนั้นขึ้น เรื่องราวต่างๆในชีวิตมึงก็คงไม่เป็นแบบนี้” ไอ้เวย์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ที่หาได้น้อยครั้งนักจากปากของมัน ... แต่มันก็จริงจนผมต้องพยักหน้าตาม
“แล้วไงวะ ... มันก็ไม่ได้หมายความว่าไอ้บอยมันจะไม่จ้องงาบนายเต้ซะหน่อย ชั้นไม่ได้กลัวนายเต้เลย แต่ชั้นกลัวไอ้บอยนั่น นี่เมื่อคืนเค้ายังนอนด้วยกันอีก”ผมตอบมันไป พูดถึงเรื่องนี้ก็หงุดหงิดขึ้นมาอีก
“อะไรนะ มันนอนกับน้องเต้นั้นเหรอ !!!”
“มึงจะตะโกนทำไมไอ้เวย์” ผมตกใจกับเสียงตะโกนของไอ้เวย์อย่างมากครับ เจเจเหรอครับไม่ต้องพูดถึงสะดุ้งอีกรอบ ก่อนจะตั้งตัวได้แล้ววิ่งมาที่พวกผม
“อะไรนะคับ อาเวย์ว่าใครนอนกับเพ่เต้เหรอคับ” เจเจครับ หูดีวิ่งแจ้นมาแต่ไกล ถามไอ้เวย์อย่างกับตัวเองเป็นแฟนของนายเต้
“ไม่มีอะไรหรอกลูก อาเวย์เค้าก็ตื่นตูมไปตามประสาหนุ่มวัยทอง” ผมรีบเคลียร์เจเจก่อนเลยครับ รายนี้หวงพี่เลี้ยงอย่างกับอะไรดี
“อ๋อ ใช่ครับอาเวย์ตื่นตูมครับ แต่ไม่ได้วัยทองอะไรเหมือนที่พ่อเท่ห์บอกนะครับ ... มึงนะไอ้เท่ห์ว่ากูวัยทอง กูก็วัยเดียวกับมึงนั่นแหละ ทำมาปากดี เจเจไปเล่นของเล่นต่อเถอะครับ” ไอ้เวย์รีบพูดแก้ตัว พร้อมกับเหน็บผมไปด้วย
“ก็มึงอ่า อย่าพูดอะไรมากไปสิ เจเจยิ่งสงสัยอะไรหลายต่อหลายเรื่องอยู่ อย่าลืมนะว่าลูกกูอ่าฉลาดเหมือนพ่อมัน” ผมเขยิบไปพูดใกล้ๆไอ้เวย์ครับ
“แหม ไม่ค่อยเลยนะมึง จะชมลูกเต็มๆก็ไม่ได้ ไม่วายวกเข้ามาชมตัวเอง แล้วมึงจะเอาไงต่อวะ” ไอ้เวย์ถามผมกลับมาครับ
“ไม่รู้วะ กูตื้อไปหมดแล้ว” ผมตอบไปตามความรู้สึกตอนนี้ เพราะตอนนี้มันตื้อจริงๆ
“กูว่าต้องหาตัวช่วยแล้วละ” ไอ้เวย์ตอบมาพร้อมกับทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก ยิ้มแบบมีเลสนัยมาทางผม .. อะไรของมันอีกเนี่ย .. ???
“อะไรนะ นอนด้วยกัน !!!” อ๊อฟตะโกนลั่นโต๊ะอีกครั้งเมื่อได้ฟังเรื่องที่ผมเล่าให้ฟังขณะมาทานอาหารเที่ยงกัน หันไปมองเจเจที่สะดุ้งตามเสียงดังเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วไม่รู้ พร้อมกับส่ายหน้าด้วยความระอา
“ทำไมผู้ใหญ่ชอบพูดเสียงดังกันด้วยเนี่ย เจเจละไม่เข้าใจ หล่อเซ็งจริงๆ” เจเจครับ บ่นขึ้นมานิดนึงก่อนจะจัดการกับข้าวผัดอเมริกันในจานต่อ
“พี่ขอโทษนะเจเจที่ทำให้ตกใจ ... แล้วเราจะเอาไงกันดีละครับ” อ๊อฟหันไปขอโทษเจเจ ก่อนที่จะหันหน้ามารวมหัวคุยกันสามคนต่อ
“นั่นสิอ๊อฟ ผมก็จะมาปรึกษาคุณนี่แหละ” ผมตอบไปพร้อมกับสีหน้าที่มีความหวังอย่างล้นเปรี่ยม
“แหม คุณเท่ห์ทำอย่างกะอ๊อฟเป็นคลินิคปรึกษาปัญหาครอบครัวไปได้ แต่เอาเหอะในเมื่อคุณเท่ห์เชื่อใจใช้บริการอ๊อฟฟี่ตาทิพย์แล้วละก็ อ๊อฟฟี่จะช่วยคิดช่วยทำให้เต็มที่ ขออย่าได้กังวลไป แต่ก่อนอื่นก็ต้องขอคิดก่อนว่าจะเอายังไงกับไอ้นายบอยจอมตอแยให้หลุดออกจากห้วงโคจรของนายเต้เสน่ห์แรงของเราดี” ที่อ๊อฟพูดมา เล่นเอาผมขำกับฉายาของแต่ละคนไม่ได้ ...
ตอนนี้ทั้งโต๊ะเงียบกันหมดเพื่อให้อ๊อฟใช้ความคิด จนเจเจที่กินข้าวอยู่เสียงดังยังหันมาดู ก่อนจะหยุดทานเพราะไม่กล้าทานกลัวเสียงดัง ...
“โอ้มายบุดด้า ข้านึกออกแล้ว !!!” อ๊อฟตะโกนออกมาสุดตัวอีกครั้ง จนโต๊ะข้างๆหันมามอง ผมหันไปมองเจเจอีกครั้งว่าจะมีปฎิกิริยาอย่างไร แต่คราวนี้ผิดคาด เจเจกลับนิ่งไม่แสดงอาการอะไร
“เจเจชินแล้วละครับ ถ้าจะอยู่กับผู้ใหญ่ที่ใช้เสียงโหวกเหวกโวยวาย เจเจก็คงต้องทำตัวให้ชิน จะได้ไม่ต้องมาสะดุ้งตกใจ พี่เต้จะมีนิสัยเหมือนสามคนนี้มั๊ยนะ ไม่ไหวจริงๆ” เจเจพูดพร้อมกับตักไส้กรอกเข้าปากเล็กๆ ที่บ่นอุบอิบกับพฤติกรรมเราสามคน ... นี่จะแก่แดดไปไหนนะลูกผม เราสามคนเหรอครับ ได้แต่ตาค้างที่โดนเด็กด่า ... เฮ้ออ โตซะเปล่าจริงๆพวกเรา
“ว่าไงเหรอน้องอ๊อฟ เราจะจัดการยังไงเหรอ” ไอ้เวย์ถามขึ้นด้วยอาการอยากรู้วิธีการมากมาย
“ในเมื่อไอ้คุณบอยมันยังตามราวีไม่หยุด และยิ่งมันได้รู้ว่ายัยเต้เป็นแฟนกับคุณเท่ห์ มันก็คิดว่าตัวเองยังมีหวัง แถมยังจะเข้าทางแม่ซะด้วย งานนี้กะว่าจะได้ชัยไปแบบชิวๆ แต่พลาดซะแล้ว ไม่รู้จักผู้ช่วยพระเอกอย่างอ๊อฟฟี่คนนี้ ศึกคราวนี้เราต้องหาตัว” อ๊อฟพูดร่ายมาซะยาวเลยครับ จับใจความได้แค่ประโยคสุดท้ายเท่านั้นเอง
“ตัวช่วยอะไรเหรอน้องอ๊อฟ พี่เวย์งงไปหมดแล้ว” ไอ้เวย์ก็พร้อมจะถมในข้อที่สงสัยได้ตลอดเวลา และเช่นเดียวกัน ผมก็สงสัย ...
ตอนนี้พวกเรานั่งกันอยู่ในคอนโดของผม ซึ่งเต็มไปด้วยแขกรับเชิญมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ผม เจเจ ไอ้เวย์ อ๊อฟ คุณเกด และครูแก้ว ซึ่งผมสงสัยว่าสองคนหลังเกี่ยวข้องกับแผนการณ์นี้อย่างไร และเราจะได้รู้พร้อมกันก็ตอนที่อ้อฟเฉลยนี่แหละครับ
“เอาละ มากันครบแล้ว งั้นเรามาเริ่มปฎิบัติการ หนามตำต้องเอาหนามออกันเถอะ” เหอะๆ นั่นชื่อปฎิบัติการเหรอครับ ชื่อแปลกๆจังเลย
“อะไรกันน้องอ๊อฟ เค้ามีแต่หนามย่อเอาหนามบ่ง นี่อะรของน้องอ๊อฟนี่” ไอ้เวย์ครับ ขัดแฟนมันได้ตลอดจริงๆ
“ไม่ผิดหรอก ในเมื่อมันกล้าเข้ามาตำย่ำยีจิตใจคุณเท่ห์และยัยเต้ เราก็ต้องเอามันออกไป หนามตำอย่าไปคิดว่าเป็นแค่เสี้ยน เพราะถ้าปล่อยไว้ก็จะเป็นหนอง เราต้องรีบเอาออกอย่างไว เข้าใจใช่มั๊ยทุกคน” อ๊อฟพูดพร้อมกับยกมือขึ้นอย่างฮีโร่ แล้วหันมาถามพวกเราอย่างสีหน้าเอาจริงเอาจัง เล่นเอาทุกคนในที่นี่ตกใจ พยักหน้าตามกันใหญ่
“คืออะไรกันค่ะเนี่ย เกดกับยัยแก้วงงไปหมดแล้ว” และแน่นอนสองสาวรับเชิญของเราก็งงไม่แพ้กัน ..
“คุณเกด คุณแก้ว งานครั้งนี้ถือเป็นการตอบแทนน้ำใจยัยเต้ที่ไม่ถือความคุณ คุณสองคนต้องทำให้สุดความสามมารถ เข้าใจมั๊ย” อ๊อฟพูดอย่างเอาจริงเอาจัง จนผมยังกลัวไปด้วย
“ค่ะ เข้าใจก็เข้าใจคะ” คุณเกดตอบมาอย่างเข้าใจ ... ???
“แล้วเจเจละคับ ช่วยไรได้บ้าง เจเจอยากช่วยเพ่เต้เขี่ยหนามออก เอ แต่แค่เขี่ยหนามออกทำไมต้องใช้หลายคนด้วยละครับเนี่ย” เจเจที่นั่งฟังอยู่นาน จับใจความไปถึงโน้นแล้วครับ โอ๋ๆๆ ลูกพ่อนะลูกพ่อ เวลาจะซื่อก็ซื่อเอาซื่อเอา...
“เจเจจ๊ะ หลานอยู่เฉยๆ งานนี้หนูรอเป็นฮีโร่อย่างเดียวก็พอ เพราะที่เหลือ ตัวประกอบทั้งหมดจะจัดการเอง”
อ๊อฟพูดบอกเจเจพร้อมกับเล่าแผนการณ์ต่างๆให้เราฟัง และแบ่งหน้าที่การทำงานให้แต่ละคนอย่างละเอียด ปฏิบัติการครั้งนี้ยิ่งใหญ่ไม่แพ้การปฏิวัตจริงๆ ล้าทำสำเร็จ แน่นอน ผมจะได้นายเต้กลับมา ไม่ใช่แค่ผมสิ ทุกคนต่างหาก และถ้าทำไม่สำเร็จ ก็เช่นเดียวกัน คือนายเต้จะต้องจากพวกเราไป นั่นคือสิ่งที่ท้าทายและรอคอยพวกเราอยู่ ..
“สถานีต่อไป ... นครศรีธรรมราช !!!!”
:กอด1:
-
อ่ะจ๊าก ฝากเบิ๊ดกะโหลกไอ่บอยด้วยทีนึง ไม่ชอบที่สุดคนที่ทำนิสัยแบบนี้ แย่
-
นั่งรถไฟไปหาน้องเต้กันแล้ว อิอิ
-
Next station ..
nakornsrithammarat !!!! :laugh: :laugh:
Everyone Fighting !!!!
o13 o13
Ps. รู้สึกว่าช่วงนี้จะมุขเยอะจริงจริง .. แต่สนุกดี สู้ สู้ ครับ บ :กอด1:
-
ไปหาเต้กันแล้ว อิอิ
รีบไปทำคะแนนบ้างนะคุณเท่ห์ กลัวบอยจะซิวไปอ่ะนะ
-
อ่า
หึงหวงแทนคุณป้อเท่ห์จะผิดมั้ยเนี่ย
+1 แทนคำขอบคุณไรท์เตอร์และเป็นกำลังใจให้เสมอ
:กอด1:
-
มาปูเสื่อ นอนรอ ปฎิบัติการ หนามตำต้องเอาหนามออกค่ะ
ฮ่าๆๆๆๆ งานนี้ มีคนร่วมทีมหลายคนเลยทีเดียว..... ดูท่าจะ
มันส์แน่นอนนนนน อิอิ
-
มาเป็นแ๊ก๊งค์เลย
แต่แอบกลัวว่าเกตุจะไปตลบหลังช่วยนายบอยไงมะรู้
เอ้าต่อไปพวกเรายกพลไปเมืองใต้้นาคอนสีทามมะร๊าดกันนนน :laugh:
-
ง่าส์ ค้างอ่า ค้างงงงงงง แต่ว่ามัยไปกานเร็วจางงง
-
อารายเนี่ย
แอบงง :serius2:
-
หวาๆๆๆ
คุณกรด
หันมาญาติดักับยัยอ๊อฟตั้งกะเมื่อไหร่เนี่ย
+55
ศึกคราวนี้ท่าจะมันส์......
-
ปฏิบัติการชิงนายเต้กลับสู่อ้อมอก
อ๊อฟฟี่ทำสำเร็จอยู่แร้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :L2:
-
^^ ล่องใต้ ไปตามน้องเต้....
แหม...รถไฟดันมาหยุดตรงสถานี เลยไปต่อไม่ได้
รีบมาต่อไวนะจ๊ะ อยากรู้ว่าแผนของอ๊อฟฟี่จาเป็นอย่าง ศึกชิงนายครั้งนี้ จะจบแบบไหนนะ ฉึก ฉึก
-
ลองให้เจ้าแม่...เ้อ้ยยยยย...เจ้าพ่อเจ้าแผนการอย่างอ๊อฟจัดการแล้วเนี่ย รับรองว่างานนี้นายบอยอ่วมแน่ ๆ...หึหึหึ - -+
ในที่สุดก็ยกขบวนกันไปหาพี่เต้กันหมดเลย...อยากรู้จริง ๆ ว่าแผนการของอ๊อฟคืออะไร???
คนฉวยโอกาสอย่างนายบอยมันต้องเจอจัดหนัก...อย่าได้ออมมือเชียวนะพี่เทห์ >///////<
-
โฮ โฮ โฮ ทันใจจริงๆ ไรท์เตอร์
แต่มันยังค้างอ่ะ
-
ปกติชอบแต่คนชื่อบอย เพิ่งจะมาเกลียดคนชื่อบอยก็ตอนนี้แหละ มันน่าจิกตบนัก 555
-
ตั๋วเครื่องบินเต็มหรือคับ..ถึงนั่งรถ BTS กันไป
-
แห่กันไปบ้านนายเต้หมดเลยเหรอ ยังกะไปงานบุญ
งานนี้มีเฮ หรือเปล่า อิอิ
-
“โอ้มายบุดด้า ข้านึกออกแล้ว !!!” :laugh: โดนมากๆๆเลยจ๊ะอ๊อฟฟี่จ๋า
ขอให้สำเร็จน้าาาาาาาา
-
สงสัยแม่เต้งานเข้าซะแล้ว
มาเต็มบ้าน :laugh:
-
เอ้ารวมพลัง รวมตัวกันซะขนาดนี้....อย่าได้แพ้เค้าเชียว เอาเต้กลับมาให้ได้น๊า
-
สงสัยจะไปเปิดตัวว่าที่ลูกเขย....เทคทีมอย่างกับออกรบ...55+...
เจเจ....เด็ก จิงๆ รึป่าว...พูดแต่ล่ะดอก...อึ้งกันไปเป็นแถบๆ...อิอิ...
น่าร๊ากกกกก...
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
งานนี้สนุกแน่ มาต่อไวๆนะครับ :pig4:
-
ปฏิบัติการครั้งนี้ เพื่อคุณเท่ห์และเต้
-
เล่นกันถึงบ้านเลยเชียว
:กอด1: :กอด1:
-
นายบอยเล่นกับไม่เล่นมาเจออ๊อฟกับพลพรรคแล้วละก็
ตายอย่างเดียวทำให้มันกระเด็นออกจากวงโคจรไปเลย
ไม่ต้องมายุ่งกับเต้อีกต่อไป
-
สั่งสอนไอ้บอยให้เข็ดหลาบไปเลยน้องอ๊อฟ :beat:
-
โหย..ปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ คุณเท่ห์มีแนวร่วมมากมายหลายคนเชียว
เอาใจช่วยให้สำเร็จโดยไวนะคะ ชิ..นายบอยหมายตีท้ายครัว แบบนี้ต้องสั่งสอนให้รู้สำนึก
-
ฉึกๆ ฉึกๆ ไรเตอร์กลับมาแล้ว ฉึกๆ ฉึกๆ
ไม่ได้เข้ามาตั้งหลายวันได้อ่านทีเดียว 2 ตอนจุใจเลย
รอปฏิบัติการ“หนามตำต้องบ่งหนามออก”ของอ๊อฟฟี่คะ เอาช่วยคุณเท่ให้เขี่ยบอยพ้นจากทางรักให้ได้คะ
-
งื้อๆๆๆ :z3:
คืนนี้ไม่กลับ = ค้้าง............................ (อย่างแรงๆๆ)
แผนการจะเป็นอย่างไรน้อๆ รอ เฉลย...... ในตอนต่อไป
-
บีทีเอสมันมีถึงนครศรีธรรมราชแล้วหรอเนี้ยะ
ตกข่าวจริงๆเรา ฉึกๆ :z2:
ลุ้ย ยยย ขอหั้ยปฏิบัติการครั้งนี้สำเร็จลุลวงไปด้วยดี
-
กองกำลังเคลื่อนพลถึงที่หมายแล้วววว เย้
ไม่รู้ว่าแผนของน้องอ๊อฟคืออาไร
ทำไมถึงมีสองสาวเข้ามาเกี่ยวด้วย
รอลุ้นตอนต่อไปดีก่า
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :L2: :L2:
-
ยกขบวนมาถึง สถานนีนะครสีทำมาราช กันทั้งทีมเลยเหรอ
อย่าลืมไปไหว้พระธาตุ เอาฤกษเอาชัยก่อนละครับ อ๊อฟฟี่
+1 เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
งืมมม แต่เต้มันก็ไม่โง่น๊า
เอาเหอะ ช่วยกันๆ จะได้กลับมาไวๆ
-
เริ่สสสสสสสส ชักสนุกแร้วสิ ตัวแม่บุก อิอิ
-
ย้ากกกกกกกกกกกกกกก
-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/
ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนักเราจักต้องเข้าตีเมืองนครศรีธรรมราช
เพื่อประกาศศักดาชัยให้อ้ายผู้นั้นไซร้ได้รับรู้ถึงบารมีเรานั้น
-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/
-
รอดูแผนการขอรับ
มันจะเป็นยังไงนี่ :กอด:
รอตอนต่อไปขอรับ
-
:m31: :m31: :m31:
ค้างอ่าาาา
-
นายบอยทำตัวติดนายเต้ได้ คุณเท่ห์ก้อพาตัวเองไปติดนายเต้มั่งซิ
มีทัพหน้าเป็นเจเจ (อาศัยบังหน้าว่าลูกคิดถึงพี่เต้) ไหนจะเสนาธิการ(ตัวแรง)อย่างอ๊อฟฟี่ มีนายเวย์คุณเกดคุณแก้วเป็นทัพหลัง (ตัวเร่งปฏิกิริยา) บุกถึงบ้านนายเต้เลย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สงครามกำลังจะบังเกิด :laugh:
-
ลุ้น
-
ล่องใต้ ไปชิงตัวประกัน ซะเลย o13
: 222222: ขอให้แผนการณืสำเร็จนะคร๊า
แต่ยังไง เต้ก็ไม่ใจอ่อนให้นายบอยแน่ ๆ คอนเฟิมมม :laugh:
-
อย่างงี้นายบอยก็น่าสงสารแย่เลยดิ หัวเดียวกระเทียมลีบ o18
-
บอย เพื่อนก็คือเพื่อนอ่ะนะ ฉึกๆ
ความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนที่ใจตรงกัน ฉึกๆ
เพราะฉะนั้น เต้อย่าลืมโทรไปง้อ คุรเท่ห์ด้วยนะ ฉึกๆ
เขาว่าคนแก่ขี้ใจน้อยนะเออ ฉึกๆ ฉักๆ ฉึกฉักฉึกฉัก
-
+1 :call: :call: :call:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b3.gif) อ๊อฟน่ากลัวอ่ะ
แต่ก้อรอดูแผนการอ๊อฟอยู่นะ ว่าจะสำเร็จหรือเปล่า
จัดการนายบอยให้เข็ดเลย อย่าให้มาทิ่มแทงใจคุณเท่ห์อีก
-
บุกถึงที่เลยนิ
ปล.ยังไม่ได้อ่านเลย เด๋วไปตามอ่านทีหล้ง อิอิ
-
สงกะสัยเป็นยุทธการบุกถ้ำเสือ เอาลูกเสือแน่เลยใช่ปะ :z1: :z1: :z1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:really2:
ลุ้นๆ
-
ก็นะเข้าใจอยู่
คนเราเวลาที่มันจะสูญเสียสิ่งสำคัญไป
มันก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะรั้งสิ่งนั้นเอาไว้ให้ได้
มาไว ๆ ๆ นะครับ
-
ตอนต่อไปอยู่ไหนนนน
-
วางแผนอะไรกันไว้หว่า สงสัยต้องรีบจับรถไฟไปนครบ้างแล้ว :laugh:
-
ฮู้,,,,,,,,,,,มาอ่านรวดเดียว
ทันแล้ว ดีใจ ฮ่า ๆๆๆๆๆ
รออยู่นะคะ ฉึกๆ
ออฟฟี่ 12 123 12 12 1 สู้ ตายคร่าา
next station is Nakhonsithammarat ฉึก ๆ
-
ปายถึงกานรึยังหว่า นั่งรถไฟปายช่ายป่ะเนี้ย
-
:t3: นอนรอตอนต่อไป สถานีต่อไป นครศรีธรรมราช
อู้ยยยย นั่งรถไฟไป ไกลได้อีก อย่าลืมปลุกนะ กลัวนอนหลับเลยไปลงสุไหงโกลก :-[
-
55
เจ๋งมาก
-
น่าจะเลยนครฯ ไปถึงสุไหงโก-ลก แล้วนะเนี่ย :t3:
-
ลุยเลยน้องอ๊อฟ :ped149:
-
ว้าวๆภารกิจบ่งหนามแห่งชาติ อ๊อฟฟี่สู้ๆ
รอสถานีต่อไป...
-
สงสัยนั่งรถไฟจาก กทม ไป นคร แน่ๆ ช้ามากมาย :m20:
-
ขอโทษด้วยที่ทำให้รอนาน ... พอดีว่าช่วงนี้ไม่ค่อยได้ออกมาเล่นไวแลสข้างนอก
เอาเป็นว่าอย่าชักช้า ติดตามชมกันต่อเลยนะครับ
ตอนที่ 46
.
.
.
“ทำไมคนๆนั้นไม่เป็นกูบ้างวะ ทำไมกูถึงไม่ได้โอกาสนั้นจากมึงบ้า ทำไมวะไอ้เต้” บอยเข้ามาใกล้ผมมากขึ้นด้วยคำถามเดิมๆที่เคยถามผมแล้ว
“บอย มึงอย่าเข้ามานะ” ผมตั้งสติได้ก่อนที่จะอะไรมันจะมากมายไปมากกว่าเดิม
“มึงจำได้มั๊ยมึงเคยขอโอกาสกู ขอกลับมาเป็นเพื่อนกูเหมือนเดิม แล้วนี่มึงกำลังจะทำลายมันไป มึงต้องการแบบนั้นเหรอ” เหมือนเป็นคำขู่จากผมนะครับ เพราะตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่าไอ้บอยมันจะทำอะไรของมัน
“เต้ กูขอโทษ .. อย่าโกรธกูนะ มึงอย่าโกรธอย่าเกลียดกูนะเต้ กูขอร้อง กูขอแค่ได้อยู่ใกล้มึง ขอมึงแค่นี้นะเต้” บอยถอยห่างจากผมไป ปากก็พร่ำขอโทษผมมากมาย ... ผมจะทำยังไงให้ความรู้สึกของบอยคิดกับผมแค่เพื่อนดีละครับ ..
ผมจะทำยังไงดี
.
.
.
“เต้ นั่งคิดอะไรอยู่เหรอลูก” แม่ทักผมขึ้น ในขณะที่ผมกำลังคิดถึงเรื่องเมื่อวานตอนเย็น ..
“อ๋อ เปล่าครับแม่ เป็นไงบ้างครับ เหนื่อยหรือเปล่า” ผมปฏิเสธแม่ไป พร้อมถามไถ่แม่ที่ออกไปข้างนอกมา
“นิดหน่อยลูก อากาศร้อนมากเลย แล้วนี่ไหนลูกบอยละ” แม่ตอบผมพร้อมนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆและถามถึงไอ้บอย
“กลับไปตั้งแต่ตอนสายๆแล้วละครับ” ผมตอบแม่ไป
“เอ้ ... ทำไมไม่รอกินข้าวเที่ยงกับแม่ก่อนนี่” แม่บ่นออกมาครับ
“เห็นบอกว่ามีงานต้องทำนะครับ” ผมตอบแม่ไปพร้อมหยิบหนังสือในมือขึ้นมาอ่าน
“เออ แม่ แล้วทีหลังไม่ต้องชวนไอ้บอยนอนค้างที่นี่อีกนะครับ เต้ไม่ชอบ” ผมพูดเสริมขึ้นเมื่อนึกเรื่องที่จะพูดออก
“อ้าวทำไมละลูกเต้ เราทะเลาะอะไรกันเหรอ ก็ปกติแม่เห็นลูกบอยมานอนค้างบ้านเราออกจะบ่อย และเมื่อวานแม่ก็เห็นว่ามันค่ำแล้วจะให้ขับรถกลับบ้านก็อันตราย แม่เป็นห่วง” แม่ผมพูดขึ้น พร้อมกับลากเหตุผลมากมายมา
“ไม่ได้ทะเลาะกันครับ แต่ ... เออ เออ ช่วงนี้เต้ยังไม่หายดี นอนบนเตียงหลายคนเต้นอนไม่สะดวก จะพลิกตัวจะหงายตัว ต้องระวังว่าจะโดนไอ้บอยรึเปล่า มันลำบากนะครับ” ผมตอบหาข้ออ้างไปเรื่อย
“อ๋อ แล้วลูกก็ไม่บอกแม่ตั้งแต่แรก แม่ก็นึกว่ามีปัญหาอะไรกัน” ผมก็อยากบอกแม่ว่ามีเหมือนกันนั่นแหละครับ แต่ถ้าบอกไปเกรงว่าเรื่องมันจะยาว .. ผมหันไปมองแม่ที่ทำท่าจะลุกเข้าไปในบ้าน แต่ชะงักพร้อมนั่งลง
“แล้วนี่หางานใหม่ได้หรือยัง ???” ผมถึงกับวางหนังสือลง ทำหน้างง
“งานใหม่ หมายความว่าอะไรครับแม่” ผมถามไปด้วยความสงสัย
“นี่ใจคอเต้จะเป็นพี่เลี้ยงเด็กไปตลอดชีวิตหรือไง แม่ไม่ยอมด้วยหรอก แม่อุตส่าห์ส่งเสียให้ร่ำเรียน ไม่ได้ให้ไปคอยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ลูกเค้า เงินเดือนก็นิดหน่อย ความก้าวหน้าก็ไม่มี ยังไงแม่ก็ไม่ยอมเด็ดขาด และแม่ก็คุยกับพ่อแล้วด้วย พ่อเค้าก็เห็นด้วยกับแม่” ยาวเลยครับแม่ผม
“พอเลย แม่นั่นแหละต้องไปพูดให้พ่อเค้าคิดแบบแม่ และอีกอย่างเป็นพี่เลี้ยงมันไม่ดีตรงไหน สบายออก วันๆก็ไม่ต้องทำอะไร เต้ไปเลี้ยงเด็กจะสี่ขวบแล้วนะครับ เค้าไม่ขี้ไม่เยี่วไม่เป็นทางแล้ว แล้วเงินเดือนก็ไม่ได้น้อยๆด้วย” ผมเถียงแม่ผมสุดใจขาดดิ้นครับ
“ไม่รู้แหละ ยังไงแม่ก็ไม่ยอม ถ้าเต้ไม่หางานใหม่ แม่ก็จะไม่ให้กลับไปกรุงเทพ แม่จะฝากงานที่โรงงานแถวบ้านให้ก็แล้วกัน” แม่พูดจบพร้อมกับเดินสะบัดบั้นท้ายเดินเข้าบ้านไป
“โห ไรว้า ตอนแรกแล้วบอกให้เราหางานทำ พอเราหางานได้ก็มาห้ามไม่ให้ทำ ไม่เข้าใจผู้ใหญ่จริงๆ เฮ้อ หล่อเซ็ง !!”
“เออ ว่าไงมึง” ว่าแล้วผมก็หยิบโทรศัทพ์ซึ่งเป็นเบอร์เพื่อนสินทของผมมารับครับ
“อัลโหลลลลลล แก ทำไรอยู่” อ๊อฟใส่เสียงใสมาเต็มเหนี่ยว ฟังแล้วหมั่นไส้ชอบกล
“เปล่า กำลังนั่งเฉยๆ มีไรเหรอ” ผมตอบมันไปตามอารมณ์นอยด์ๆตอนนี้
“แกทายซิ ตอนนี้ชั้นอยู่ไหน” เอากับมันครับ จะมาเล่นยี่สิบคำถามไรแถวนี้
“อยู่อุดร” ตอบมั่วๆไปแล้วกันครับ
“ไปหาคู่ขาหล่อนเหรออุดรอ่า” นั่นไงครับ นึกแล้วว่าต้อวโดนอะไรซักอย่าง
“เออออ แล้วใครจะไปรู้ว่ะ ว่ามึงอยู่ไหนอีนี่ ประเทศไทยออกจะใหญ่โตโลตัส กวนแล้วนะมึง” นั่นไงครับ อารมณ์ผมก็ขึ้นแล้วเหมือนกัน
“โอ๋ๆๆ ไปกินผึ้งกินแตนที่ไหนมาจ๊ะ ถึงอารมณ์เสีขนาดนั้น ห่างผัวแค่วันเดียวเอง ถึงกับควันออกหูเชียวเหรอ” ดูมันครับ ยังเล่นไม่เลิก
“มึงจะบอกกูยังว่ามึงอยู่ไหน ก่อนกูจะวางสาย” ชักไม่สนุกแล้วครับ เล่นกับมันแบบนี้
“แหม เดี๋ยวสิอิดอก กว่ากูจะโทรหามึงติด สัญญาณบ้านมึงนี่บ้านนอกจริงๆ ตอนนี้กูอยู่สนามบินเว๊ย” มันเริ่มจะจับทางผมได้แล้วครับ ว่าควรพูดแบบไหน
“เออ แล้วไปทำไรสนามบิน จะกลับบ้านเหรอ” ผมถามมันไปอย่างดี เมื่อมันเริ่มจะเข้าการเข้างาน
“ป่าว จะไปบ้านมึง” มันตอบผมมาครับ
“หือออ จะมาเยี่ยมกูเหรอ” ผมตกใจเล็กน้อย แต่ก็คงคิดว่าเพื่อนจะมาเยี่ยม
“ประมาณนั้น แต่ไม่ได้มาคนเดียวนะ” ผมนิ่งฟังมันครับ ว่ามันจะมากับใคร
“มากับคุณเวย์เหรอ” ก่อนที่มันจะบอก ผมขออวดรู้หน่อยเหรอ
“เปล่า ไปหมดเลย มีคุณเกด กับครูแก้วด้วย” มันตอบออกมาเสียงใจ ..
“อะไรนะ มาหมดเลย มึงจะมากันทำไม กูยังไม่ตาย” ผมลุกขึ้นตกใจกับจำนวนประชากรที่จะมาเยี่ยมเยือนผม
“ก็นั่นแหละ ไปเยี่ยมมึงก่อนมึงตาย เอาไว้อีกประมาณสองสามชั่วโมงค่อยเจอกันนะ” มันพูดบอกผมแบบนั้นครับ
“แล้วมึงจะมาบ้านกูกันถูกเหรอ” ผมถามไปด้วยความเป็นห่วง แต่ในใจก็ยังกังวล
“พ.ศ.ไหนแล้วยะ เดี๋ยวนี้เค้ามีเนวิเกเตอร์กันทั้งนั้น หลังเขาบ้านแก ชั้นก็บ่ยั่น แค่นี้แหละ ขึ้นเครื่องแล้ว” มันพูดพร้อมวางสายไป ... ทิ้งไว้แค่อาการอึ้งในสมองผม มากันทุกคนก็พอเข้าใจ แต่เล่นพาคุณเกด ครูแก้วมาด้วย ชักจะสงสัยว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ ... โอ๊ยยยยย ปวดหัวๆๆ ... ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวเว๊ยย
“แม่ พาราด่วน ... !!!!!”
“นี่ไงจ๊ะลูกแก้ว เต้เค้ากินยาแล้วนอนหลับไป อีกสักพักคงตื่นแล้วละ จะให้แม่ปลุกให้มั๊ย” ผมว่าผมได้ยินเสียงคนคุยกันในห้องผมนะครับ
“อ๋อไม่เป็นไรค่ะแม่ แก้วว่าให้เต้เค้าพักผ่อนเยอะๆเถอะ” เป็นแม่คุยกับผู้หญิงชื่อคุ้นๆ
“แหมลูกแก้วนี่น่ารักจริงๆ แม่ดีใจจังเลยที่ลูกเต้ของแม่นะมีลูกแก้วเป็นแฟน เจ้าเต้มันปากแข็ง ถามกี่ทีก็บอกไม่มีๆ แม่นี่คิดว่ามันจะเป็นทอมไปซะแล้ว” แม่พูดถึงผม
“เอ้าลูกเต้ ตื่นแล้วเหรอลูก นี่ๆ เพื่อนมาเยี่ยมเต็มไปหมดเลยข้างนอก” แม่ทักผมขึ้น เมื่อผมตื่น
“ตื่นแล้วเหรอค่ะเต้ เป็นยังไงบ้างค่ะ” หญิงสาวพอจะคุ้นตาคนหนึ่งทักทายผม
“เอ่อ ครูแก้ว” ผมเรียกชื่อหญิงสาวคนนั้นไปเมื่อจำได้ว่าเค้าคือ ครูแก้วของเจเจ
“แหม ลูกเต้ เรียกชื่อแฟนตัวเองซะห่างไกลเลย ทำไมไม่เรียกว่าน้องแก้วละลูก” แม่ผมเสริมทัพเข้ามา
“แฟน ???” ผมย้ำคำที่แม่พูดอีกครั้ง
“ก็ใช่นะสิลูก แหมๆๆ พ่อแม่รู้หมดแล้วไม่ต้องมาปิดบังอะไรหรอก นี่ดูซิ ลูกแก้วเขินหมดแล้ว งั้นแม่ไม่กวนแล้ว คุยกับลูกเต้ไปก่อนนะลูกแก้ว เดี่ยวแม่จะข้าครัวหน่อย” แม่พูดพร้อมกับทำท่าจะออกจากห้องไป
“ให้แก้วไปช่วยแม่ทำดีกว่านะค่ะ” ครูแก้วพูดอาสาที่จะไปช่วยแม่ผมในครัว
“ไม่เป็นไรจ้า ลูกอยู่คุยกับลูกเต้ไปเถอะ” แม่ผมปฏิเสทกลับมา
“ไม่เป็นไรค่ะ แก้วอยากช่วย” ครูแก้วก็ยังเสนอความช่วยเหลืออีก
“งั้นก็ได้ แม่เอาลูกแก้วไปก่อนนะเจ้าเต้ ถ้าคิดถึงก็ไปหาได้ในครัวนะลูก มาๆไปกันลูกแก้ว” และแม่ก็สนองความต้องการของครูแก้วไป ... อะไรกี่ผมงงหมดแล้วหรือว่าผมกำลังฝันอยู่ แน่นอนๆ ผมต้องยังไม่ตื่นแน่นอน
ลองหลับตาอีกหน่อยดีกว่า ...
“ยัยเต้ ตื่นแล้วเหรอ !!!!” ผมต้องลืมตาตื่นขึ้นอีกทีเมื่อได้ยินเสียงที่เล่นเอาผวา
“อ๊อฟฟฟ” เสียงแสดงอาการตกใจของผม เล่นเอาอ๊อฟทำหน้างงใส่
“ก็ใช่นะสิ ชั้นเอง นึกว่ามิสไทยแลนด์เวิลด์ที่ไหนละ” เอากับมันแล้วไงครับ มันพูดพร้อมกับหมุนตัวเอามือสะบัดผมไปหนึ่งที สวยตายหละ
“มาถึงกันเมื่อไหร่ แล้วคนอื่นๆละ” แน่นอนครับ ว่าเมื่อกี้ผมต้องฝันไป และนี่คือการตื่นของจริง
“ก็มากันหมดแล้ว แล้นี่แกยังไม่เห็นครูแก้ว แฟนแกเหรอ เค้าเข้ามาหาแกเมื่อกี้นี่” มันตอบผมมา พร้อมย้ำคำว่า ครูแก้ว และคำว่าแฟน ใส่หน้าผม
“ครูแก้ว ... แฟน .... มาในห้อง ....” ผมพูดย้ำอีกครั้ง
“เยสสสสสส แมนนนนน” และคำตอบนั่น เตือนให้ผมรู้ว่า ผมไม่ได้ฝันไป
“เอ๊ยยยย อะไรกันวะเนี่ย กูไปเป็นแฟนกับครูแก้วตั้งแต่เมื่อไหร่ มึงเล่นอะไรของมึงอีกเนี่ยไอ้อ๊อฟ” ผมสะดุ้งลุกขึ้นจากเตียง มองหน้าไอ้อ๊อฟด้วยเครื่องหมายเควชั่นมาร์ค
“นี่ไม่ใช่การเล่น นี่เป็นการเองจริง เพราะนี่คือปฏิบัติการหนามย่อเอาหนามออก” มันพูดขึ้นพร้อมทำท่าจริงจัง อย่างกับเซอร์ล่ามูนจะแปรงร่าง
“อะไรของมึง ปฏิบัติการเหี้ยไร ต้องมาโกหกแม่กูว่าครูแก้วเป็นแฟนกูเนี่ยนะ” ผมเริ่มไม่สนุกกับพวกมันแล้วครับ เดินว่อนแล้วตอนนี้
“ใช่จ๊ะ ตังแต่บัดนี้ไป ครูแก้วคือแฟนของแก คุณเท่ห์คือแฟนของยัยเกด และเราจะทำให้แม่ของแกเชื่อ พร้อมกับพาแกกลับบางกอก ไปเป็นพี่เลี้ยงเจเจ พร้อมกับตำแหน่งใหม่ในบริษัทของคุณเท่ห์” มันเริ่มเล่าปฏิบัติการของมันครับ
“แล้วแกจะทำแบบนี้ไปทำไม” ผมก็ยังสงสัย ว่าทำไมต้องเล่นแบบนี้
“ก็เพราะชั้นเชื่ออย่างเต็มเปรี่ยมว่า ยังไงแม่แกก็อยากให้แกมีเมีย ไม่ใช่ผัว .... และแม่แกก็อยากให้แกได้ทำงานดีๆ มีหน้ามีตากับเค้า เรื่องทั้งหมดจึงเกิดขึ้น”มันพูดต่อ ดอกนี้เล่นเอาผมเจ็บตรงคำว่าผัวเมีย
“แล้วทำไมต้องโกหกแม่กูด้วยละ” ผมก็ยังถามคำถามมัน
“อย่างกับทุกวันนี้แกไม่โกหก ทุกวันนี้แกก็โกหกว่าแกชอบผู้หญิง และแกก็ยังให้ความหวังแม่แกว่าจะหาลูกสะใภ้มาให้แก ชีวิตของเกย์ปกปิดอย่างพวกเรา ดำรงชีวิตอยู่ด้วยการปกปิด โกหกทุกสิ่งทุกอย่าง สร้างโลกอีกโลกนึงเพื่อให้คนอื่นเข้าใจ และมีอีกโลกนึงสำหรับความสุขของตัวเอง และตอนนี้เราแค่ทำโลกแห่งความเป็นจริงให้มันสมจริงก็เท่านั้น เพราะชั้นไม่รู้ว่า โลกแห่งความฝันของพวกเรา เมื่อไหร่กันที่มันจะเป็นจริง เมื่อไหร่ที่ประเทศไทยรับเรื่องความรักแบบนี้ได้ เมื่อนั่นคำโกหก การปกปิดก็จะหายไป และเมื่อแม่แกรับลูกเขยได้มากกว่าลูกสะใภ้ เมื่อนั้นโลกความผันกับโลกแห่งความจริงก็จะบรรจบกัน” อ๊อฟพูดมาซะยาว ผมได้แต่พยักหน้าตาม
“แล้วมึงไม่คิดว่าทำแบบนี้ เรื่องมันจะไม่ไปกันใหญ่เหรอ ถ้าต่อไปแม่กู จะให้กูแต่งงานละ” ผมถามคำถามที่มันยังคาใจ เพราะวินาทีนี้ผมยังไม่กล้าเสี่ยงลงไปเล่นอะไรบ้าๆกับพวกมัน
“ให้มันผ่านช่วงนี้ไปก่อน แล้วแกก็ค่อยบอกแม่แกว่า แกเลิกกับครูแก้วแล้ว และแกก็ครองโสดต่อไป อย่างคนที่เข็ดหราบเรื่องความรัก” อ๊อฟตอบผมมาอีกครั้ง
“ตกลงแล้วชีวิตกู ต้องเข้าสู่โลกแห่งความโกหกตลอดไปสินะ” ผมตอบไปแนวประชดตัวเอง
“ถ้าวันใดแกกล้า และแกคิดว่าโลกแห่งความจริงใบนี้ รับในสิ่งที่ตัวแกเป็นได้ แกก็ค่อยๆเปิดเผยความจริง เมื่อถึงตอนนั้น มันก็ยังไม่สายไป”
ผมยังไม่ค่อยเข้าใจที่อ๊อฟพูดนัก และไม่คิดว่าวิธีนี้จะเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำแบบนี้ ... การโกหกมันไม่ดีเลย แต่ยังไงซะมันก็จริงอย่างที่อ๊อฟบอก ทุกวันนี้ผมต้องปั้นหน้ายิ้มให้กับโลกแห่งความจริง ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนมาถามว่าผมไม่พาแฟนมาบ้างเหรอ เมื่อไหร่จะแต่งงาน ล้านพันคำถามที่คิดว่าผมมีความรักแบบคนทั้วไป ... นี่สินะ เกย์หลายคนจึงเลือกแต่งงานบังหน้า ... เพื่อความสุขของคนบางคน ... เพื่อการอยู่ร่วมแห่งโลกของความจริงได้อย่างราบรื่นปกติสุข ...
หนามย่อเอาหนามออกเหรอ ???
เราคงลืมไปมั้ง ว่าเวลาเอาหนามออก มันก็ยังมีร่องรอย และความเจ็บปวด ถ้าหนามใหญ่มากก็จะทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้ อาจจะมีหนองด้วย ... และนั่นคือสิ่งที่จะตามมาของเรื่องนี้สินะ ...
แต่จะทำไงได้ละ ตอนนี้ก็ทำได้แค่ ..
เอาหนามออกก่อน ...
“อ้าว น้องเต้ตื่นแล้วเหรอ” คุณเวย์ทักขึ้นเมื่อผมเดินออกมาที่ห้องรับแขก โดยมีพ่อ คุณเท่ห์ คุณเกด คุณเวย์ เจเจนั่งกันอยู่พร้อมหน้า
“มาถึงกันนานแล้วเหรอครับทุกคน” ผมทักพร้อมส่งยิ้มไปให้ทุกคน มาหยุดอยู่ที่คุณเท่ห์ที่มองผมอยู่
“มาถึงกันซักพักแล้วละลูก อ่าๆมานั่งมาลูกมา ดูสิเพื่อนลูกซื้อของมาฝากเยอะแยะเลย” พ่อผมตอบ พร้อมกับเรียกให้ผมไปนั่งใกล้ๆพ่อ ซึ่งใกล้ๆกับคุณเท่ห์
“ลูกรู้แล้วใช่เปล่านี่ ว่าคุณเต้เค้าจะมารับลูกไปทำงานที่บริษัทเค้าด้วย ทำตำแหน่งอะไรแล้วนะคุณ” พ่อพูดกับผมพร้อมกับหันหน้าไปถามคุณเท่ห์
“หัวหน้าฝ่ายไอทีครับ” แล้วคุณเท่ห์ก็หันมาตอบพ่อ พร้อมส่งยิ้มมาให้ผม
“มันจะไม่สูงเกินไปเหรอครับคุณเท่ห์ ผมยังไม่มีประสบการณ์อะไรเลย” ผมพูดแย้งขึ้น กับตำแหน่งงานที่ได้มา
“ไม่สูงไปหรอกค่ะเต้ ถ้าเทียบกับเกียรตินิยมที่ได้มา” คุณเกดพูดเสริม พร้อมกับยิ้มมาให้ผม
“ยังไงซะก็ไปลองดูก่อน พอดีคนเก่าเค้าจะออก ยังไงให้เค้าสอนงานให้ก่อน ช้นเชื่อว่าไม่นานนายคงทำได้แน่” คุณเท่ห์พูดเสริมเข้ามาอีกที
ผมนั่งฟังทุกคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน บทบาทที่ทุกคนได้รับแสดงออกกันมาอย่างดี คุณเท่ห์กับคุณเกดเป็นแฟนกันได้อย่างน่ารัก และน่ายินดี คุณเวย์ก็ยังเป็นตัวของตัวเอง ชวนพ่อผมคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ เจเจก็คอยเรียกเสียงหัวเราะได้เป็นระยะย กับความน่ารักและแก่แดดที่มี ส่วนอ๊อฟนะเหรอ รายนี้ไม่ต้องพูดถึง ...
“เต้ ใครมาเหรอ เห็นรถจอดอยู่” ในขณะที่เราคุยกันก็มีเสียงชายหนุ่มคุ้นหูพูดขึ้นมาทางหน้าบ้าน ..
“อ้าว ลูกบอย เข้ามาก่อนสิ” บอยหยุดยืนอยู่ที่หน้าบ้านเมือ่เห็นวงสนทนาของพวกเรา พ่อผมจึงเรียกเข้ามา
“นี่เพื่อนๆ และก็เจ้านายของเจ้าเต้มัน มาเยี่ยมและก็มารับมันไปทำงาน” พ่อผมพูดขึ้นเมื่อบอยลงนั่งที่เก้าอี้ โดยคุณเวย์ลุกขึ้นให้นั่ง
“กลับไปทำงาน ก็ไหนแม่ว่า” บอยพูดกลับมา
“พอดีคุณเท่ห์เค้ารับนายเต้เข้าทำงานในบริษัทอ่ะนะ ตำแหน่งก็ใหญ่โต เงินเดือนก็คงหลายหมื่น งานดีๆ มั่นคงๆแบบนี้มันหากันยาก ยังไงก็ไม่น่าพลาดกันง่ายๆ ว่ามั๊ยจ๊ะ บอยยยย” อ๊อฟพูดแทรกขึ้นเมื่อบอยทักท้วงขึ้นมา
“นั่นสิ อย่างที่ลูกอ๊อฟว่า พ่อก็คิดแบบลูก ทำได้ไม่ได้ก็ลองกันไปก่อน เด็กๆสมัยนี้เลือกงานกัน ก็เลยตกงานกันเยอะ ใช่มั๊ยบอย” พ่อพูดพร้อมกับถามบอยอีกที
“อ่าๆๆ ใช่ครับ” บอยถึงกับนั่งนิ่ง คงจะยังตั้งตัวไม่ทันกับสิ่งที่เกิดขึ้น สายตามองมาทางคุณเท่ห์อย่างกับเป็นศัตรูกัน ...
“แล้วเต้จะไปพักอยู่ที่ไหนเหรอ ไปอยู่ที่ห้องบอยก่อนมั๊ย ช่วงนี้ห้องบอยว่างไม่มีใครอยู่” บอยพูดขึ้นได้เมื่อนึกเรื่องที่พักออก
“คงไม่ต้องรบกวนบอยหรอกมั้งค่ะ เต้เค้าจะไปอยู่คอนโดเดียวกับเท่ห์ก็ได้ ยังไงซะก็มีห้องว่างอยู่อีกห้องนึง จะไปทำงานก็สะดวก ไม่ต้องนั่งรถอะไรอีก” คุณเกดพูดเสริมขึ้น ผมดูๆ ทีมนี้มีการเตรียมตัวกันมาดีจริงๆ ทั้งบทพูด ทั้งการแสดง
“แล้วเราจะรู้ได้ไง ว่าเต้จะไม่กลับไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กอีกละครับพ่อ” บอยมันยังไม่หยุดครับ
“อ๋อ ไม่จำเป็นแล้วมั้งครับ เพราะว่าสัปดาห์หน้า เจเจก็จะเข้าโรงเรียนแล้ว โรงเรียนที่ครูแก้วน้องสาวของคุณเกดสอนไงครับ คงช่วยดูแลเจเจแทน คราวนี้คงไม่ต้องรบกวนนายเต้แล้ว” คุณเท่ห์พูดตอบในสิ่งที่บอยทักท้วงขึ้นมาใหม่
“โอ้ ดีจริงๆเลยนะพ่อว่านี่ เพราะเจ้าเต้เป็นแฟนกับลูกแก้ว ลูกแก้วเป็นน้องสาวคุณเกด และคุณเกดก้เป็นแฟนกับคุณเท่ห์ ดูอะไรมันง่ายขึ้นมากมาย ไม่ว่าจะเป็นการงาน ที่พัก เจ้าเต้นี่มันโชคดีจริงๆ ว่ามั๊ยบอย ฮ่าๆ” พ่อผมพูดสรุปออกมาอย่างอารมณ์ดี
“อ่าๆ ครับๆ โชคดีครับโชคดี” บอยยังคงงงกับสิ่งที่ได้ยิน หน้านี่เอ๋อเลยครับ ผมคิดว่าแผนของพวกนี้ไม่ใช่แค่มาเอาผมกลับกรุงเทพอย่างเดียวแล้วสิ คงต้องมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับบอยด้วยแน่ๆ ... นั่นคือเอาผมให้อยู่ห่างบอย ...
“ทุกคนค่ะ ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ” พวกเราหันไปทางเสียงที่เรียก เป็นครูแก้วที่ส่งยิ้มหวานชวนเราไปทานอาหารค่ำ ...
วันนี้เราทานอาหารกันเต็มโต๊ะอาหารครับ ดีที่วันนี้น้องสาวของผมสองคนไม่อยู่ คนโตไปเรียนที่ภาคตะวันออก ส่วนคนรองเรียนอยู่ในเมืองจึงพักหอพัก ไม่งั้นคงงงวุ่นวายกับผู้คนวันนี้แน่ๆ ... การทานอาหารร่วมกันวันนี้ก็คุยกันจิปาถะมากมาย เป็นพ่อกับแม่ที่ถามโน้นถามนี่มากมาย ... คนตอบก็มียัยอ๊อฟกับคุณเวย์นั่นแหละครับที่ตอบมากเป็นพิเศษ สองคนนี้คุยเก่งได้โล่เลย เหมาะแล้วครับที่ได้คู่กัน ... ส่วนไอ้บอยเหรอครับ เงียบอย่างกับมีคนมารูดซิบปาก พ่อแม่ถามคำก็ตอบคำ สงสัยยังอึ้งอยู่ไม่หาย ...
เมื่อทานข้าวเสร็จ ผมก็เดินออกมาเดินเล่นที่สนามหน้าบ้าน อ๊อฟกับคุณเวย์ก็จับกลุ่มนั่งคุยกับพ่อแม่ผมไม่หาย โดยมีคุณเท่ห์ คุณเกด และบอยนั่งคุยกันอยู่ด้วย ...
“เพ่เต้ครับ กำลังคิดไรอยู่” เจเจครับ ที่เดินเข้ามาหาผมในสนาม
“คิดถึงเจเจไงครับ คิดถึง ฉึกๆ” ผมพูดพร้อมกับลูบหัวเด็กน้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม
“เจเจ ก็คิดถึงเพ่เต้เหมือนกันครับ คิดถึง ฉึกๆ มากๆเลย” เจเจตอบผมในขณะที่ผมจูงมือเจเจไปนั่งที่เก้าอี้ในสนาม
“เจเจงงไปหมดแล้ว ว่าเค้ากำลังทำไรกัน จู๋ๆเพ่เต้ก็เปงแฟนกับครูแก้ว ป้อก็เปงแฟนกับอาเกด เค้าบอกให้เจเจทำเฉยๆ เจเจก็ทำเฉยๆ แต่ก็ยังงงอยู่ดี” เจเจพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าสังสัย เอามือเกาหัว
“พี่ก็งงเหมือนกัน แต่ก็ต้องทำตามเหมือนเจเจนั่นแหละ” ผมตอบเจเจพร้อมกับมองดาวบนฟ้า
“ที่นี่ดาวสวยจังเลยครับ ทำไม่ที่เจเจอยู่ ดาวไม่สวยแบบนี้บ้างละครับ” เจเจถามผมเมื่อมองหน้าขึ้นมองดาวเหมือนกับผม
“ก็ที่กรุงเทพ แสงอื่นๆสว่างเกินไปจนบังแสงดาวไงละครับ”
“นั่นก็แปลว่า ที่กรุงเทพก็มีใช่มั๊ยครับ แต่ว่าเรามองไม่เห็น” เจเจถามขึ้นอย่างสงสัยอีกครับ
“ใช่ครับ ดาวมีอยู่ทุกที่ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองเห็นมันด้วยวิธีไหน” ผมตอบพร้อมก้มหน้ามามองเจเจ ที่ยังเงยหน้ามองฟ้าอยู่
“ป้อบอกว่าแม่จิ๊บอยู่บนท้องฟ้า งั้นแม่จิ๊บก็คงต้องเป็นดาวซักดวงนึงในนี้สินะคับ” เจเจพูดเสร็จก็เงยหน้ามามองผมแทนดาว
“ใช่ครับ พี่เต้ว่าต้องเป็นดวงที่สว่างๆดวงนั้นแน่ๆ” ผมพูดพร้อมกับชี้ไปที่ดาวที่กำลังกระพริบสว่างไสวอยู่
“ต้องใช่แน่ๆเลยครับ ว้าว สวยจัง” เจเจมองตามมือผม แล้วก็ร้องออกมาอย่างตื่นเต้น
“ดูอะไรกันอยู่เหรอ พ่อดูด้วยคนสิ” คุณเท่ห์เดินมาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ครับ รู่แต่ว่าตอนนี้ยืนอยู่ข้างผมแล้ว ผมหันไปมองในบ้าน ด้วยความกังวล
“ไม่ต้องห่วง เค้าไม่สงสัยกันหรอก พ่อแม่นานกำลังคุยติดพันกับไอ้เวย์และก็อ๊อฟนะ” คุณเท่ห์พูดขึ้นให้ผมคลายความกังวล
“ป้อเห็นดาวดวงนั้นมั๊ยครับ เพ่เต้ว่าต้องเป็นแม่จิ๊บของเจเจแน่ๆ” เจเจบอกคุณเท่ห์พร้อมกับจับมือคุณเท่ห์ให้มองดาวดวงเดียวกับที่ผมบอกเจเจเมื่อครู่
“เราจะเห็นดาวชัดที่สุดก็ต่อเมื่ออยู่ในที่มืดที่สุด และเราจะคิดถึงคนๆนั้นมากที่สุด ก็ต่อเมื่อรู้ว่าอีกคนนั้นอยู่ไกลเราเกินไป ว่ามั๊ย .... นายเต้” คุณเท่ห์พูดเปรียบเปรยดวงดาวกับความคิดถึงอย่างมั่วๆ
“คงงั้นมั้งครับ” ผมตอบพร้อมยิ้มให้กับคำพูดมั่วๆที่ดูลงตัวนั้น
“เพ่เต้อยู่กับเจเจตลอดไปได้มั๊ยครับ” จู๋ๆ เจเจก็พูดขึ้นทำลายความเงียบของการดูดาว ผมหันไปมองหน้าคุณเท่ห์สลับกับหน้าของเจเจ
“ถ้าพี่ ... อยู่กับเจเจตลอด เจเจไม่เบื่อพี่เต้แย่เหรอครับ” ผมถามกลับไปด้วยเสียงสั่น
“ไม่เบื่อคับ แต่ถ้าเพ่เต้กวป้อเบื่อเพ่เต้ เจเจจะคุยกับป้อให้ ว่าห้ามเบื่อเพ้เต้ ใช่มั๊ยคับป้อ” อ่าว ไหงเจเจไปพาลเอาคุณเท่ห์ซะงั้นละครับ
“อะไรกันเจเจ พ่อไม่เบื่อง่ายๆหรอกคนนี้ ยังกวนใจพ่อได้อีกเยอะ” คุณเท่ห์พูดพร้อมยิ้มให้กับผมและเจเจ
“ตกลงนายจะรับปากเจเจมั๊ย” คุณเท่ห์ซักผมอีกทีหลังจากที่เสียงหัวเราะและรอยยิ้มจากคำพูดเมื่อครู่หมดลง
“ถ้าเป็นไปได้ ทุกอย่างโอเค ผมก็จะอยู่กับเจเจตลอดไป จนกว่าคุณจะเบื่อผม” ผมตอบคำถามนี้กับคุณเท่ห์ ซึ่งหมายความว่าได้ตอบคำขอร้องของเจเจไปด้วย ..
“เอ๊ย เท่ห์ คุยกันเสร็จยังวะ กูว่าเรากลับโรงแรมกันเถอะ” คุณเวย์ตะโกนมาตามจากประตูหน้าบ้าน คืนนี้ทั้งหมดจะไปค้ากันที่โรงแรมในตัวอำเภอกัน เพราะมากันเยอะ ไม่มีห้องรับรองมากมายขนาดนั้น บวกกับทุกคนเกรงใจแม่พ่อผมด้วย ..
“กลับเข้าบ้านกันเถอะครับ” ผมชวนสองคนนั้นเดินเข้าบ้านมา
“งั้นพวกเรากลับกันก่อนนะครับ ท่านคุณพ่อ ท่านคุณหญิงแม่” ยัยอ๊อฟบอกลาแบบอ้อนๆพ่อแม่ผมครับ
“ แหม ลูกอ๊อฟ แม่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเรียกแบบนั้น คุณยงคุณหญิงอะไรกัน ไม่มี๊ ไม่มี” นั่นไงครับ แม่ผม บ้ายอกับเค้าด้วย
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เข้ามาเช้าๆก็แล้วกัน จะได้เข้าไปในเมืองไปไหว้พระธาตุกัน มาถึงนครทั้งที ไปไหว้พระขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองซะหน่อย” พ่อผมพูดกำชับเรื่องกำหนดการวันพรุ่งนี้อีกที
“โอเคครับ งั้นคืนนี้ราตรีสวัสดิ์นะครับคุณพ่อคุณแม่ พวกผมไปแล้วนะครับ” คุณเวย์กล่าวลาอีกที ก่อนที่ทุกๆคนจะยกมือไหว้พ่อแม่ผมแล้วขึ้นรถตู้ที่เช่ามาจากสนามบินไป
“อ้าวบอย ไม่กลับพร้อมกันเหรอ” อ๊อฟหันหลังมาถามบอยที่ยืนอยู่ด้านหลังผม
“ เอ่อ ยังก่อน อีกซักพัก” บอยตอบออกไป
“เอ๊ย ออกไปพร้อมกันดิ จะได้มีเพื่อนช่วยขับออกไป” ผมหันไปพูดกับบอย
“ไม่เป็นไรเราขับออกไปได้” บอยยังย้ำคำเดิม
“บ้านบอยอยู่ในตัวอำเภอไม่ใช่เหรอ ดีเลยพาเราไปหาโรงแรมพักหน่อยสิ พวกเราจะได้ไม่ต้องเสียเวลา” อ๊อฟพูดเสนอความช่วยเหลือมา
“เออ ก็ดีนะลูกบอย ไปช่วยหาที่พักให้พวกเพื่อนๆเต้เค้าหน่อย ยังไงซะ พรุ่งนี้เราก็ค่อยมากันใหม่” แม่ผมหันมาบอกให้บอยช่วยอีกแรง
“อ่าครับ งั้นผมกลับแล้วนะครับ สวัสดีครับ” บอยบอกลากลับบ้านไปอย่างจำใจ อ๊อฟหันมายิ้มให้ความสำเร็จของตัวเองในครั้งนี้
“พ่อว่ามั๊ย ลูกแก้วน่ารักจริงๆ เหมาะกับเจ้าเต้ของเรามากเลย หน้านี่หวานอย่างกับนางเอกช่องสาม มารยาทยังดีอีกนะ แม่สัมผัสได้” เมื่อรถตู้คันโตขับพ้นหน้าบ้านผมไป แม่ผมถึงกับพูดพรรณาถึงว่าที่ลูกสะใภ้จำแลง อย่างมีความสุข
“อืม พ่อก็ว่า แต่ลูกอ๊อฟนี่ตลลกนะแม่ อีกคนด้วยที่ชื่อเวย์ คุยกับพ่อเรื่องรถด้วย ไอ้เด็กตัวเล็กนั่นก็น่ารัก พ่อเห็นแล้วอยากอุ้มหลานเลยละ”
เสียงแห่งความสุขของพ่อกับแม่ ค่อยๆหายไปตามระยะทางที่เดินเข้าไปในบ้าน และคงเลยเข้าห้องนอนไปเลย เพราะนี่ก็ดึกพอควรแล้ว พรุ่งนี้ยังต้องพากรุ๊ปเพื่อนผมเที่ยวเมืองนครอีก ... ผมมองตามหลังไปได้แต่ถอนหายใจกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำไปในตอนนี้ ... ผมทำให้พ่อกับแม่มีความหวัง หวังจะได้ลูกสะใภ้ หวังจะได้หลาน ซึ่งผมยังมองหนทางไม่ออกเลย ว่าต่อข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ...
พ่อแม่จะผิดหวังกับสิ่งที่ผมได้ทำในวันนี้หรือเปล่า
พ่อกับแม่จะเข้าใจมั๊ย ว่าสิ่งที่ทำในวันนี้คือโลกแห่งความเป็นจริงที่ผมไม่ได้ต้องการ ...
ทั้งสองคนจะเข้าใจโลกแห่งความฝันที่อ๊อฟเรียกนั่นหรือเปล่า ...
และถ้าผมทำท่านสองคนผิดหวัง ...
ผมจะมีความสุขกับโลกใบนั้นของผมเหรอ ???
ขอจงสุขสวัสดีทวีสุข
-
แปะไว้
เดี๋ยวไปอ่านก่อน
...........................................
จะได้กลับไปอยู่ด้วยกันแล้ว
-
ว้าวว
กลับมาแล้ววววว
ตอนที่ 46 นี่....เศร้าอ่ะ
ในความรู้สึกนะ
เพราะต้องโกหกพ่อกับแม่
เห็นใจเต้สุดๆๆเลย
แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็เข้าแผนบอยอีกกก
เต้ต้องทำยังไงต่อไปเนี่ย
ถึงจะทำให้โลกของความฝันกลายมาเป็นโลกแห่งความจริง
และอยู่อย่างมีความสุขได้
เป็นกำลังใจให้นายเต้และไรเตอร์เสมอจร้า
-
หง่า... น่าสนสารเต้จัง :m15:
เปนกำลังใจให้นะคร๊าฟ :L2:
-
เหมือนจะอึมครึมกันอยู่!
สู้ๆนะน้องเต้,,เจเจยังน่ารักได้เสมอ
-
ไม่มีใครอยากโกหก
แต่ถ้าพูดความจริง
แล้วคนที่เรารักเจ็บปวด
เราเองก็ต้องเจ็บปวด
ถ้าเราโกหก คนที่เรารักมีความสุข
แล้วเราล่ะ
ไม่ยิ่งทุกข์หนักหรือ
.
.
.
อย่างไรซะ
ความจริงก็เป็นสิ่งไม่ตาย
สักวันความจริงก็ต้องปรากฏ
แต่จะแบบไหน
เต้จะให้แม่รู้เอง
หรือว่าเป็นคนบอก
เลือกยากแฮะ
เฮ้อ
.
.
.
ชีวิตจริงงง
-
ขอให้ปฏิบัติการนี้ สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
ฝีมืออ๊อฟซะอย่าง สู้ๆ ครับ
แต่พอเป็นโลกแห่งความจริงแล้ว เรื่องราวจะเป็นอย่างไร
คงต้องติดตามกับไป
o13 o13 o13
:L2:
:pig4:
-
อุปสรรค...มีวั้ยหั้ยฝ่าฟันค่ะ..พี่เต้สุ้ๆ..สู้ตาย.....ทีมเวิร์ค เยอะขนาดนี้...
-
จงสู้ ต่อ ไปจร้า
อย่าหวั่นไหว ฉึกๆ :L2:
-
เจเจน่ารักที่สุด
พี่เต้คิดมากจังเลย อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดนะคับ
-
โกหกแล้วทุกคนมีความสุข ไม่บาปหรอกค่ะ
ถ้าการอยู่กับความจริงมันทำให้เป็นทุกข์โกหกบ้างก็ได้
ก็ไม่ได้โกหกทุกเรื่องเมื่อไหร่ล่ะ ชิมิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แล้วจาเป็นงายยต่ออะเนี้ย
-
เหมือนจะดี แต่บรรยากาศมันเหงาเศร้าๆยังไงม่รู้เนอะ
-
เพราะไอ้บอยคนเดียวเรื่องเลยเป็นแบบนี้
-
ชีวิตจริงสินะ เฮ้อออ
-
มันต้องดีขึ้นสิ....เจเจน่ารักขนาดนี้ พามาหาปู่กับย่าบ่อยๆ แล้วกัน จะว่าใช้เด็กเข้าหน้าก็จริงแต่น่าจะง่ายขึ้นแหล่ะ
-
เหมือนจะดี แต่บรรยากาศมันเหงาเศร้าๆยังไงม่รู้เนอะ
รู้สึกเหมือนกันเลย
-
เข้าใจหัวอกเต้อย่างสุดซึ้ง :เฮ้อ:
แต่ตอนนี้ผมสงสารบอยมากกว่า :o8:
-
ทุกคนกำลังโกหกขาวกันอยู่อ่ะ แล้วก็อดกังวลใจไปกับน้องเต้ไม่ได้
เป็นกำลังใจให้น้องเต้ คุณเท่ห์ สมหวังนะคะ
-
จะเป็นยังไงต่อไปนะ เอาใจช่วยทุกคนแล้วกันนะ
-
เง้อไม่ได้เข้ามาซะนาน ได้อ่านทีเดียว2ตอนเลย ^^
แต่ว่า มันเศร้าแล้วก็อึกอัดอ่ะ เวลาที่ต้องโกหก
มันจะมองหน้าไม่ติด เฮ้อ... สงสารบอยด้วย
เป็นกำลังใจให้นะคะ ทุกคนเลย
-
เหมือนคลื่นใต้น้ำกะลังก่อตัวอย่างเงียบเชียบ
กลัวจะมีพายุง่า
,,,,
สู้เค้า ฉึกๆ
-
ปวดใจแทนเต้ T___T
-
สงสารเต้เนาะ
แต่ทำไงล่ะเต้ ชีวิตจริง กะ ในความฝันมันต่างกันเยอะ
พ่อคะ แม่คะ อยากได้หลานแบบ เจเจ ก็ปล่อยให้เขตแต่งงานกะคุณเท่ห์สิคะ หุหุหุ
-
ฉึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไรเตอร์ค่ะ
-
ฉึกๆๆๆๆ เอากับเขาบ้าง
เข้ามาให้กำลังใจน้องเต้และเจเจ
-
“อย่างกับทุกวันนี้แกไม่โกหก ทุกวันนี้แกก็โกหกว่าแกชอบผู้หญิง และแกก็ยังให้ความหวังแม่แกว่าจะหาลูกสะใภ้มาให้แก ชีวิตของเกย์ปกปิดอย่างพวกเรา ดำรงชีวิตอยู่ด้วยการปกปิด โกหกทุกสิ่งทุกอย่าง สร้างโลกอีกโลกนึงเพื่อให้คนอื่นเข้าใจ และมีอีกโลกนึงสำหรับความสุขของตัวเอง และตอนนี้เราแค่ทำโลกแห่งความเป็นจริงให้มันสมจริงก็เท่านั้น เพราะชั้นไม่รู้ว่า โลกแห่งความฝันของพวกเรา เมื่อไหร่กันที่มันจะเป็นจริง เมื่อไหร่ที่ประเทศไทยรับเรื่องความรักแบบนี้ได้ เมื่อนั่นคำโกหก การปกปิดก็จะหายไป และเมื่อแม่แกรับลูกเขยได้มากกว่าลูกสะใภ้ เมื่อนั้นโลกความผันกับโลกแห่งความจริงก็จะบรรจบกัน”
ชอบข้อความนี้จังเลยค่ะ คมคายดีมากค่ะ เมื่อไรนะโลกแห่งความฝันกับโลกแห่งความเป็นจริงมันจะบรรจบเป็นโลกใบเดียวกันเสียที
เมื่อเต้คิดว่าแผนสร้างเรื่องโกหกของอ๊อฟฟี่จะเป็นทางออกที่ดีที่สุด แล้วจะมีวิธีการอย่างไรนะที่จะให้ให้พ่อแม่ของเต้ยอมรับความเป็นจริงในสิ่งที่ลูกชายเป็นนะ น่าติดตามต่อจริงๆ ค่ะ
มาต่อไวๆ นะคะคุณหลังเขา ตอนนี้ขอ :จุ๊บๆ: +1 ให้กับคำพูดของอ๊อฟฟี่ก่อน
-
ไม่มีใครอยากโกหกหรอกนะถ้ามันไม่จำเป็นน่ะนะ เฮ้อ ~
ก็คงต้องให้ระยะเวลามันทำให้เค้าค่อยๆลืม (หรือเปล่า)
-
เหมือนจะดี แต่บรรยากาศมันเหงาเศร้าๆยังไงไม่รู้เนอะ
รู้สึกเหมือนกันเลย
^
เหมือนกัน
น้องอ๊อฟสุดยอด
หลานเจเจ หลานสำเร็จรูป
ไม่ต้องรอนาน :laugh:
-
:z2: :z2: :z2:
-
สำนวนไทยต้องเป็น หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง ค่ะ
ตั้งใจเขียนผิดหรือเปล่าเนี่ย
-
รอแค่ความเข้าใจเกิด..ความสุขจะตามมา
-
บ่งหนามกันดีๆ เน้อ o22
-
ฉึก ๆ ได้อีกนะ
-
เจเจน่ารักจังเลย ฉึกๆๆๆ
-
น้องอ๊อฟน่ารัก ฉึกฉึก :-[
-
แผนอ๊อฟนี่เริ่สเหมือนคนคิดเลยนะ 5555 o18
-
โอ้ สุดยอด
เชียร์ๆๆ เมทไรเตอร์
ห้าๆๆ ไม่ได้เป็นเมทแล้วตอนนี้
แต่ก็เชียร์ ตอนต่อไปมาไวไว ไม่งั้น
เด๋วก็แช่งไรเตอร์อีก
อิอิ
-
สู้ต่อไปนะนายเต้ฉึกๆๆๆ :z2:
-
ง่า เข้าใจเต้ เข้าใจทุกคน
แต่เชื่อว่าทุกปัญหามีทางออกเสมอ
บางทีมันอาจจะไม่สามารถแก้ไขได้ในตอนนั้น
บางทีมันอาจจะต้องใช้เวลา
ให้เวลาเป็นตัวคลับเคลื่อนเหตุการณ์ให้ค่อยๆหมุนไป...เพื่อเจอทางออก
อึดอัด ฉึกฉึกอ่า
เจเจยังน่ารักเสมอ
+1 ไรท์เตอร์น้า :กอด1:
-
ชีวิตช่างน่าเศร้าเสียจริง
สงสารตัวเองด้วยอ่ะ T^T
-
สงสารนายเต้จริงๆเลย
:เฮ้อ:
-
สู้ๆนะเต้ สักวันท่านคงเข้าใจ :กอด1:
-
เครียดแทนเต้ :เฮ้อ:
ทุกอย่ามันต้องมีทางออกของมันอยู่แล้ว
สู้ต่อไปเต้
-
ไม่มีรักแท้ใด ไม่มีอุปสรรค
ขอให้สักวัน พ่อแม่เข้าใจ และยอมรับกับสิ่งที่ลูกเลือกและเป็นนะจ๊ะ
ว่าแต่ คุณพ่ออยากอุ้มหลาน ก็เจเจไง หลานแท้ๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะ เพราะเป็นลูกของลูกเขยไงคะ
-
เฮ้อ ก้อในเมื่อมัน รัก ไปแล้ว ตอนนี้ก้อทำตามหัวใจตัวเองไปก่อนเถอะเต้ ปัญหาเรื่องพ่อกับแม่ค่อยคิดแก้ทีหลัง ค่อยตามน้ำไปตามสถานะการณ์
-
รอตอนต่อไปขอรับ :กอด1:
-
ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ แก้ ปัญหามีไว้แก้ อุปสรรคมีไว้ฝ่าฟัน
มาร่วมเป็นกำลังใจให้ พี่เทห์ กับ น้องเต้ ผ่านพ้นเรื่องกังวลใจนี้ไปได้
ส่วนเรื่องหลาน คงไม่น่าห่วง เพราะสุดท้าย น้องเจเจ ก็เป็นหลานให้พ่อกับแม่ได้ :z1:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
:serius2:
เด๋วมาอ่านงานเยอะมากเลยตอนนี้
-
อยากให้กลับมาอยู่ด้วยกันไวๆๆจังเลย :really2:
-
ความรัก ความฝัน ความหวัง ...สุดท้ายแล้วก็หนีไม่พ้น...
ความจริง
-
ออฟผูกปมซะใหญ่โต เห้อออออออออ
-
ขอโทษที่หายไปนาน (อีกแล้ว !)
พอดีช่วงนี้ยุ่งๆ หลายเรื่อง (อีกแล้ว !!)
อันที่จริงตอนนี้แต่งเสร็จพักใหญ่แล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้เอามาลงซักที (อีกแล้ว !!!)
พอกลับมาหานิยายของตัวเองในบอร์ด ตอนนี้หาไม่เจอแล้ว หล่นมาอยู่หน้าสองหน้าสามแล้ว มันช่างน่าสงสารยิ่งนัก T^T
แอบคิดว่าบรรดามิตรรักแฟนเพลงคงเบื่อนิสัยไรเตอร์คนนี้เต็มทน ที่ทิ้งให้รอแล้วรออีก ...
ยังไงซะก็อย่าทิ้งกันไปก่อนนะครับ ... เพราะอีกไม่กี่ตอนเท่านั้นจริงๆ
จริงๆนะ (อีกแล้ว !!!!)
ตอนที่ 47
พวกเรามาถึงโรงแรมในตัวอำเภอซึ่งก็ดูดีระดับสามดาวได้ พวกเราเช็คอินเข้าที่พักกัน โดยมีผมนอนกับเจเจ อ๊อฟกับไอ้เวย์ และคุณเกดกับครูแก้ว ..
“เอ๊ะ ทำไมคุณเกดนอนกับคุณแก้วละครับ ทำไมไม่นอนกับคุณเท่ห์ละ” นายบอยผู้นำทางมาโรงแรมนี้ถามคุณเกดขึ้น
“อ๋อ ... พอดีนอนเป็นเพื่อนยัยแก้วมันนะค่ะ มันไม่กล้านอนคนเดียว” คุณเกดใช้ไหวพริบที่มีตอบกลับไปอย่างเฉียบพลัน ครูแก้วก็หันมายิ้มอายๆ เพื่อความสมจริง ไม่เข้าใจจริงว่านายบอยจะจ้องจับผิดอีกนานมั๊ยเนี่ย ...
“ขอบคุณคุณบอยมากนะครับที่นำพวกเรามา ไม่งั้นพวกเราคงดึกกันแน่ๆ ยังไงพรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะครับ” ผมพูดและเตรียมจะขึ้นห้องพัก เพราะเหนื่อยกับการเดินทาง และกิจกรรมวันนี้เหลือเกิน ..
“เดี๋ยวครับคุณเท่ห์ ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั๊ยครับ” นายบอยพูดขึ้นในขณะที่ผมเตรียมตัวจะเดินตามทุกๆคนขึ้นห้องพัก
“อ่าได้ครับ เจเจไปอยู่กับอาเวย์ก่อน เดี๋ยวพ่อไปรับ” ผมตอบรับปากนายบอย และบอกเจเจให้วิ่งไปอยู่ห้องไอ้เวย์ก่อน เพราะผมว่าเรื่องที่นายบอยจะคุยคงไม่เหมาะที่จะให้เจเจได้ยิน
“ไปคุยกันตรงมุมนั้นดีกว่าครับ” นายบอยพูดพร้อมเดินนำทางไปตรงมุนกาแฟของโรงแรม ซึ่งเวลานี้ไม่มีผู้คน ดูเป็นมุมเงียบและสงบ
“ไม่คิดเลยนะครับ ว่าคนอย่างคุณจะใช้แผนเลวๆแบบนี้” นายบอยเริ่มมวยยกนี้ด้วยการใส่หมัดเข้ามาตรงๆ
“ในเมื่อคุณเล่นแผนไม่สะอาดกับผมก่อน ผมจะมัวมาทำดีกับคุณเพื่ออะไร” แต่เสียใจ ผมหลบหมัดเบาๆของนายบอยทัน ... ถ้าโดนผมคงจะไม่รู้สึกอะไรเลย
“แต่นี่คุณเล่นโกหกพ่อกับแม่ของเต้ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ” นายบอยจ้องจะเตะผมเข้ากลางลำตัว ... ซึ่งคิดว่าจะเป็นจุดอ่อนของผม
“หรือว่าตอนนี้คุณไม่โกหก ... คุณก็โกหกท่านเหมือนกัน โกหกว่าคิดแค่เพื่อนกับนายเต้ แต่ภายในใจคุณก็คิดมากกว่านั้น และอย่าคิดจะเอาเรื่องนี้ไปบอกท่านทั้งสอง เพราะถ้าเกมจบ ไม่ใช่แค่พวกผมที่จบ นายก็จะจบเหมือนกัน” ผมถีบขานั้นออก พร้อมกับสวนหมัดของผมเข้าไปตรงกลางหน้าท้องนายบอย
“นี่นายกล้าขู่ชั้นเรอะ !!!” นายบอยสวนกลับมาทันที
“ผมไม่ได้ขู่ และผมคิดว่าการกระทำนั้น ผมไม่ได้ทำเองด้วย ไม่คุณก็นายเต้ที่เป็นคนเปิดเผยเกมของคุณเอง” ผมหลบหมัดของนายบอย พร้อมกับศอกเข้าไปที่ปลายคางอีกที
“นายอย่าคิดว่าชั้นจะยอมแพ้กับเกมส์นี้นะ ... ยังไงซะชั้นก็มาก่อน ... ชั้นมีสิทธิ์ก่อนนาย” ถึงแม้นายบอยจะล้มลงไปแล้ว แต่ก็ยังลุกขึ้นมาต่อสู้ด้วยแม่ไม้มวยเดิมๆ ที่ไม่มีที่ท่าจะทำแต้มได้เลย
“มันตลกหน่าคุณบอย ... ถ้านายคิดว่านายเต้จะเลือกนาย ป่านนี้คุณก็ลงเอยกันแล้ว กี่ปีมาแล้วที่คุณเจอกับนายบอย แต่ผมเจอกันเพียงไม่กี่เดือน ผมก็สามารถเอาชนะใจเค้าได้ บัตรคิวที่คุณหยิบมา มันหมดอายุไปนานแล้ว และอย่าคิดจะมาต่อคิวอีกเลยนะครับ เพราะผมว่ามันคงอีกนาน กว่าคิวปัจจุบันจะเลิกรัก” และถ้านี่เปรียบดั่งแม้ไม้มวยไทย มันคงเป็นท่าจระเข้ฟาดหาง เพราะนายบอยนิ่งเงียบ ไร้ซึ่งคำพูดใดๆออกมาจากปาก เหมือนน็อคยกห้ายังไงยังงั้น ...
ตราบใดที่ยังคิดว่าตัวเองชนะ ... เมื่อนั้นเรายังแพ้ แต่ถ้าเมื่อใดเราคิดว่าเราแพ้ เราจะพยายามเอาชนะ ... ซึ่งนายบอยไม่ใช่แบบนั้น ความพยายามที่เค้ามี คือความรู้สึกที่ตัวเองเป็นผู้ชนะ เป็นผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า ซึ่งแรงพยายามย่อมน้อยกว่าผมอยู่ดี ... ผมไม่ได้เจ๋ง ไม่ได้ดีกว่า ... แต่ผมพยายามกว่า ... ดังเช่นการมานครฯในครั้งนี้ไง
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะครับ หวังว่าพรุ่งนี้คงพบคุณร่วมเดินทางไปกับพวกเราด้วย” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากที่นั่งตรงนั้น และคิดว่านายบอยยังคงนั้งอยู่ตรงนั้นต่อ ...
คงคิดว่าทำไม ...
ทำไมคนๆนั้นของนายเต้ ถึงไม่ใช่ตัวเอง ...
เช้าวันนี้ผมกับทีมงาน (เรียกแบบนี้ถูกมั๊ยหว่า) ออกมาจากโรงแรมตั้งแต่เช้าตรู่ เพื่อเดินทางไปรับนายเต้ พ่อกับแม่ของนายเต้ เดินทางสู่ตัวเมืองจังหวัดนครศรีธรรมราช เพื่อไปไหว้พระธาตุและกลับกรุงเทพกัน ... งานนี้มีนายบอยขับรถมาด้วย เพราะขากลับจะได้รับทั้งสามคนกลับบ้าน พวกผมไม่ต้องวกไปวนมาอยู่
“เป็นไงลูกแก้ว นครอากาศดีมั๊ยลูก” แม่ของนายเต้ที่นั่งตรงกลางระหว่างนายเต้กับครูแก้วถามลูกสะใภ้จำแลงขึ้น
“ค่ะ อากาศสดชื่นมากเลย “ ครูแก้วตอบมาแบบเขินอาย
“งั้นก็ดีเลย เวลาแต่งงานกับลูกเต้ลูกก็มาอยู่บ้านแม่นะ มาใช้ชีวติสบายๆกันแบบนี้ ใช่มั๊ยพ่อมัน ฮ่าๆ” แม่พูดพร้อมกับหันหน้ามาถามพ่อนายเต้ที่นั่งอยู่ด้านหลัง ที่กำลังนั่งคุยเรื่องการเมืองอยู่กับไอ้เวย์
แต่แม่หารู้ไม่ ทันทีที่แม่พูดประโยคนั้นออกมา ทั้งรถต่างก็เงียบกันเป็นแถว มีแต่คุณแม่กับคุณพ่อเท่านั้นแหละ ที่กำลังสนทนากันอย่างเมามัน ...
“แม่อย่าไปเร่งรัดแก้วเค้าเลยนะครับ ... อนาคตไม่มีไรแน่นอนหรอก” นายเต้พูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน
“ใช่ๆแม่มัน เต้มันก็พูดถูก ต่อไปเจ้าเต้กับครูแก้วจะเป็นอย่างไร ไม่มีใครรู้หรอก” พ่อของนายเต้พูดเสริมทัพอีกที เรียกเอาบรรยากาศในรถกลับเข้าสู่สภาวะปกติ ...
และการเดินทางแค่สี่สิบห้านาทีด้วยรถส่วนตัว ก็มาถึงวัดพระธาตุคู่เมืองนครศรีธรรมราชดั่งใจหมาย เค้าว่ากันว่าไปเมืองไหนๆก็ต้องไปกราบไหว้คารวะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นั่น ... และผมยังคิดว่า อยากได้เมียเป็นคนจังหวัดไหนก็ไปกราบไหว้บอกสิ่งศักดิ์สิทธิ์จังหวัดนั้นด้วยเหมือนกัน
“เต้ ไปเอาดอกไม้ให้น้องแก้วหน่อยสิลูก” แม่ของนายเต้พูดขึ้นเมื่อถึงหน้าวัด
“งั้นแม่กับแก้วรออยู่ตรงนี้นะครับ” นายเต้รับปากแม่ และเตรียมจะเดินไป
“เต้ เดี๋ยวชั้นไปด้วย ฝากเจเจด้วยนะครับคุณเกด” ผมเรียกนายเต้ให้รอ และหันมาฝากเจเจไว้กับคุณเกด
“ดีใจจัง วันนี้ได้มาไหว้พระกับนายด้วย” ผมพูดขึ้นขณะเดินไปกับนายเต้
“ก็ได้ไหว้กับทุกคนนั่นแหละ ใช่ว่าจะมีแต่ผมคนเดียวซะเมื่อไหร่” นายเต้สวนกลับมา พร้อมกับอมยิ้มกวนๆ
“ชั้นจะบอกพระธาตุว่า จะขอเมียเป็นคนนคร” ผมพูดแซวนายเต้ไป
“งั้นก็ขอให้สมหวัง แต่ไม่ใช่ผมหรอกนะ เพราะผมไม่อยากเป็น “เมีย”ใคร” นายเต้หันมาพูดใส่ผม พร้อมย้ำตรงท้ายๆของประโยค และรีบเดินลิ่วไป
“ง่ะ ได้ไงอ่า งั้นจะเจาะจงกับพระธาตุเลย ว่าจะขอนายควงคู่ใช้ชีวิตด้วยกันตลอดไป” ผมวิ่งตามมาและพูดประโยคข้างต้นให้นายเต้ฟัง
“ขอพระธาตุเสร็จแล้ว ก็ไปขอแม่ผมด้วยแล้วกัน” นายเต้หันมาพูดกับผมอีกที และก็หันไปหยิบช่อดอกไม้ ธูป เทียน ไปฝากทุกๆคน
“จะให้ชั้นขอจริงเรอะ” ผมถามพร้อมยักคิ้วให้ มือก็ช่วยนายเต้ถือดอกไม้
“ถ้ากล้าขอจริง คงไม่มาไม้นี้ตั้งแต่ตอนแรกหรอก ชิ” นายเต้พูดพร้อมกับเอาเงินหยอดใส่กล่องทำบุญ และเดินทิ้งผมไปอีกแล้ว
“โห ใครจะกล้าละ ถ้าผมมาขอคุณเลย มีหวังโดนกระสุนจ่อหัวแน่” ผมพูดทีเล่นทีจริงใส่นายเต้ ที่เอาแต่จ้ำๆอย่างกับงอนผม
“ไม่โดนหรอก พ่อผมไม่มีปืน พ่อใช้แต่พร้ากับจอบ เอาไว้ผ่าหัวทีเดียว” อึ๋ยยย นายเต้พูดมา หวาดเสียวกว่าปืนอีก ..
“โน้นไงมากันแล้ว ไปทุกคนรับดอกไม้จากเต้คนละช่อ เอาไปไฟว้พระกันลูก” ก่อนที่ผมจะได้เถียงอะไรกลับไป เราก็มาถึงที่ทุกคนรออยู่พอดี และทุกคนก็มาเอาดอกไม้ธูปเทียนที่ผมบ้าง นายเต้บ้างสลับกันไป และคนสุดท้ายที่ตั้งใจมาเอาที่ผม ก็ไม่ใช่ใคร ...
“นายอย่าคิดว่า การที่นายไปเอาดอกไม้กับนายเต้แล้วไม่มีใครคิดอะไรนะ เสียใจ ชั้นคิด” นายบอยเดินมาหยิบดอกไม้พร้อมกับบ่นงึมงัมๆอะไรของเขาก็ไม่รู้ ... เพราะผมหาสนใจไม่ มาวัดทั้งที ไม่อยากจะสนใจเสียงอะไรทั้งสิ้น
“เอาไว้เดี๋ยวชั้นจะแผ่ส่วนบุญไปให้นายนะ นายจะได้จิตสงบซะบ้าง มาวัดนะ เฮ้อ ไม่ไหวๆ”ผมพูดพร้อมกับเดินตามพวกเพื่อนๆและพ่อแม่นายเต้ เข้าไปไหว้พระธาตุกันข้างใน ปล่อยให้คนจิตใจคิดแต่ริษยา ยืนบ้าอยู่คนเดียวตรงนั้นแหละครับ ไม่รู้จะมาทำไม ... รำคาญจริงๆ
“ลูกเต้ไปเดินกับน้องเค้าสิลูก เรานี่นะ เป็นแฟนกันประสาอะไร เดี๋ยวเหอะ” พอเดินมาทันนายเต้ ก็ได้ยินแม่ของนายเต้บอกให้ไปเดินกับครูแก้วอีก ... วินาทีนี้อยากบอกแม่เหลือเกินว่า แม่คร๊าบบบบ แฟนเต้อยู่เนี่ย ... แต่ก็นะ ทำไม่ได้ เฮ้ออ
“เป็นไรไปเหรอค่ะ คุณเท่ห์ ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย” เป็นคุณเกดครับ ที่เข้ามาทักผม
“เปล่าครับ แล้วคุณเกดละ เป็นไงบ้าง” ผมไม่รู้จะตอบคุณเกดไปยังไง เลยถามกลับไปดีกว่า
“เกดก็โดนพ่อของเต้ ไล่ให้มาเดินกับคุณเหมือนกัน เค้าดูสงสัยๆแล้วนะคะ ว่าเป็นแฟนกันยังไง ไม่ค่อยสนใจกัน” คุณเกดตอบกลับมา ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาเหมือนกัน ..
“ครับ ขอบคุณคุณเกดมากนะครับที่เป็นห่วง เราไปไหว้พระกันเถอะครับ” ถึงกระนั้น ผมก็คงทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้ ถึงจะเป็นแฟนจำเป็นก็ตาม แต่ผมก็อยากรักษาระยะห่างไว้ กลัวอะไรๆมันจะเกินเลยนะครับ ..
“ป้อครับ เจเจไม่มีคู่” จู๋ๆ เจเจก็เดินมาหาผม แล้วบอกประโยคนี้
“โถ เจเจ ทำไมต้องมีคู่ด้วยละครับ ไวห้พระ ไหว้กันหลายๆคนก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องเป็นคู่ๆเลย” ผมตอบเจเจไป
“ก็ดูโน่นสิครับ คุณตาคุณยายก็คู่นึง เพ่เต้กับครูแก้ว เพ่อ๊อฟกับอาเวย์ แล้วไหนพ่อกับอาเกดอีก เหลือเจเจอยู่คนเดียว ฮือๆๆ” ดูที่คิดเข้า ไอ้เด็กน้อยเอ๊ยย
“ยังมีเหลืออีกคนนึงเจเจ โน่นไง” ผมพูดพร้อมกับชี้ไปที่นายบอยที่กำลังเดินตามหลังพวกเรามา
“เพ่บอยเหรอ ??” เจเจพูดพร้อมทำหน้างง ประมาณว่าไม่ใช่ศัตรูพ่อเรอะ จะให้ผมไปจริงๆอ่ะ
“อืม ไปเถอะ ไปทำดีกับแกหน่อย สงสารแก เนอะ” ผมพูดเชิงอ้อนๆล้อเล่นๆกับเจเจ
“ก็ได้คับ แต่เพ่เค้าไม่เตะเจเจแน่นะ” เจเจยังกลัวอยู่ครับ
“ไม่หรอกค่ะเจเจ ไปเถอะ พี่เค้าน่ารักออก” คุณเกดช่วยพูดอีกแรง แล้วเจเจก็วิ่งไปที่นายบอยครับ
จะว่าไป ผมจะให้ลูกผมไปยุ่งกับนายบอยทำไม แต่จะว่าไปอีกก็สงสารนายบอยเหมือนกันนะครับ มานี่เหมือนไม่มีตัวตนยังไงไม่รู้ แม่นายเต้ที่นายบอยหวังจะเป็นที่พึ่ง ก็มัวแต่เห่อครูแก้ว พ่อนายบอยก็มัวแต่สนทนากับไอ้เวย์และอ๊อฟ ... นายบอยจึงไม่ต่างจากหมาหัวเน่า ... เอาลูกชายผมไปคุยแก้เซ็งก่อนแล้วกันนะ ... รับรองว่าไม่นาน
นายจะรักเด็ก ...
วันนี้มาแบบสั้นๆ ... แต่พรุ่งนี้จะมาต่อให้ ...
ไปแล้วววว
-
อิอิอิ
แอบบู๊ ด้วย
:L2: :L2:
-
ประโยคสุดท้าย คงไม่ได้หมายฟามว่า ให้นายบอยเลี้ยงต้อยเจเจหรอกนา :laugh:
ว่าแต่เจเจนิก็ยังน่าร๊ากกกกกกเหมือนเดิมม :man1:
-
มาต่อไวๆนะครับ :pig4:
-
ก็ยังดีที่มาต่อให้ได้อ่านถึงจะสั้นก็เหอะ :m20: :m20:
-
วันนี้เจเจบทน้อยไปนิดนึง อิอิ
-
ไม่ชอบบอยยยยยยยยย
อิิอิ ขอบคุณค่ะที่มาต่อ ยังไงมาลงอีกไวๆนะ
-
แย่แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ท่าทางการสู้รบครั้งนี้จะยาวนาน
-
เจเน่ารักอ่ะ..
คุณเท่ห์ก็ขอพระไปเลยว่าอยากได้เมียเป็นใคร ชื่อไร แบบเจาะจงอ่ะ อิอิ จะได้ไม่ผิดตัว :impress2:
-
คิ_คิ รักทุกคน
-
กลยุทธลึกล้ำ ส่งลูกไปตัดกำลังข้าศึก :m20:
-
ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้
-
หุยยยยยย ส่งลูกไปเป็นตัวตัดกำลังนะเนี่ย
ฉลาดนะคุณเต้
-
หวาย..วันนี้คนหลังเขาสั้นจริงๆ
เอาล่ะ..ถือว่าครั้งนี้คุณเท่ห์ ให้น้องเจเจไปเป็นยุวทูตสันถวไมตรีกับนายบอยก็แล้วกัน
หวังว่านายบอยคงลดดีกรีความร้อนริษยา และแรงโกรธลงได้ด้วยความฉลาด+น่ารักของเจเจนะ
-
:L2:
จะรอนะ
:call:
-
:กอด1:คิดถึงไรเตอร์
หวังว่าน้องเจเจ คงทำให้บอยมองแง่ดีกับพี่เท่ห์ได้บ้างเนอะ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ระวังนะคุณเท่ห์ ถ้านายบอยรักเด็กขึ้นมาจริงๆ หล่ะก็
-
วิ้ดวิ้ว
-
:oni2:
ว้าวววว แบบว่ามีแอบไปบู๊กันลับหลัง 2 คนด้วย
ดูท่าศึกชิงนายคราวนี้จะสนุกไม่หยอก o3
Fihgting!!!!!!!
-
:call: ไหว้พระ ด้วยคน
คุณเทห์ สู้ๆๆ
-
นั่งรอต่อไปขอรับ :กอด1:
-
มาแล้ว...ในที่สุดก็มาต่อแล้ว :m4:
ชอบตอนที่คุณหลังเขาบรรยายภาพการปะทะคารมของนายเท่กับนายบอยที่เปรียบกับแม่ไม้มวยไทยจังค่ะ บรรยายเปรียบเทียบได้ดีมาก ทำเอาคนอ่านเห็นภาพเข้าใจอารมณ์ของตัวละครเลยค่ะ o13
เรื่องเพิ่งผ่านไปคืนเดียวเอง ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อนะคะ อยากอ่านต่อจังเลยค่ะคุณหลังเขา :กอด1:
-
รักเด็ก รักเจเจ รักเพ่เต้ รักพี่ไรเตอร์ด้วย
-
แอ่ะ อารายอ่ะ
กะจะยกเจเจให้นายบอยงั้นหรอ
...........
-
รักเจเจคับ
-
น่ารักอย่างน้องเจเจใครๆก็ต้องหลง :pig4:
-
อ่า าาา ท่าจะยังไม่จบง่ายๆซินะ
-
สั้นจริงๆนะ
แต่ว่าคำพูดตอนท้ายจะสื่ออะไรค๊า
จะส่งเจเจให้นายบอยเร๊อะ
-
เจเจ ไปเดินเป็นเืพื่อนกับพี่บอยหน่อยนะลูก
พี่เค้าจะได้ไม่เหงา อิอิิ
-
โอ๊ย โอย โอ่ย โอ้ย น่าสงสารบอยจริงๆ มีแต่คนเกลีดคนชัง ...
น่าสงสารจริงๆ สำหรับตอนนี้คนที่รักเจเจก็จะรักเจเจมากยิ่งขึ้น
และคนที่เกลียดนายบอย อาจจะเกลียดนายบอยน้อยลง
เพราะนายบอยของเราก็ขอเข้ามาเล่าต่อบ้าง
จะได้ไม่เป็นการลำเอียง ...
คริๆ
ตอนที่ 48
วันนี้อากาศมันร้อนหรือเพราะเข้าวัดกันแน่เนี่ย ผมถึงได้หัวดสียอารมณ์หงุดหงิดขนาดนี้ ก็จะไม่ให้หัวเสียได้ยังไง ก็ไอ้เท่ห์ ศัตรูตัวดีของผมมันลงทุนถ่อมาจากกรุงเทพ เพื่อมาเล่นแผนบ้าๆเพื่อจะเอาตัวเต้ไป งานนี้เล่นเอาผมตั้งตัวไม่ติด ไม่รู้จะทำยังๆงดี ได้แต่ตั้งรับมือ เพราะตอนนี้ถ้าจะรุกก็มีแต่แพ้กับแพ้
ผมอาสาขับรถมากจากอีกอำเภอเพื่อเข้ามาในเมือง อย่างน้ยๆขากลับ เต้กับคุณพ่อคุณแม่ก็ต้องกลับพร้อมผม และผมก็ต้องมีโอกาสทำคะแนนมากกว่านี้
แต่พอมาถึงวัดไอ้เท่ห์มันกลับเร่งทำคะแนนอจนออกนอกหน้า จะไม่ให้ผมรู้ได้ไงก็ที่เดินตามเต้ไปเอาดอกไม้ ก็เพราะหวังจะคุยด้วย อย่างน้อยๆก็อยู่นอกสายตาคุณพ่อคุณแม่สินะ ร้ายกาจจริงๆ
ผมเดินตามกลุ่มพวกของนายเต้เข้ามา ไหว้พระข้างใน อย่างน้อยๆก็ขอไหว้พระให้จิตใจสงบๆจะได้คิดการใหญ่กับเค้าบ้าง เฮ้อ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ ก็เอาด้วยบุญครั้งนี้ก็แล้วกันเว๊ย ...
“เพ่ครับเพ่ครับ” จู๋ๆผมก็ได้ยินเสียงเด็กคนนึงมาเรียก พร้อมกับแรงดึงชายเสื้อที่มุมเอว ก้มหน้าไปดูก็พบว่า
“ผมเดินเป็นเพื่อนเอามั๊ยคับ” จะใครที่ไหนก็ลูกของไอ้เท่ห์นั่นไง
“ไม่เป็นไร พี่เดินคนเดียวได้” ผมตอบไปพร้อมกับเดินไปต่อ จะมาเดินเป็นเพื่อนทำไม ไอ้เด็กบ้า
“เดินคนเดียวเหงานะค๊าบบ” แหนะยังไม่เลิกอีก
“แล้วทำไมไม่ไปเดินกับพ่อเราละ ห๊า” ผมหันหลังไปถามอย่าสงสัย
“ก็ผมป็นห่วงพี่ เดินคนเดียวแบบนี้ เค้าเรียกอะไรนะ หมาอะไรนะ หมาหัวเฒ่า ใช่ป่ะครับ” เอ้าเวรแล้วไอ้เด็กเปรต มาว่ากูเป็นหมาหัวเน่าได้ไง
“มึงว่าใครไอ้เด็กเวร มึงว่าใครหมาหัวเน่า” ผมเดินเข้าไปหาไอ้เด็กแสบนี้ครับ กล้าดียังไง สนิทก็ไม่สนิท
“เอ๊ย ๆ อะไรๆ ผู้ใหญ่อะไรจะรังแกเด็ก นิสัยไม่ดี อย่านะ อย่านะ” เอาแล้วไงครับ อยู่ๆมันก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง เล่นเอาคนแถวนั้นหันมองผมเป็นเกรียว แถมยังซุบซิบนินทาอีก ร้ายจริงๆนไอ้เด็กคนนี้
“โอ๋ๆๆ ใครจะทำหนูลงละจ๊ะ หน้ารักจนาดนี้ มามะ มาเดินกับพี่มา มามะ เดินเป็นเพื่อนกันเนอะ มาเร็วมา” นาทีนี้ต้องตีหน้ารักเด็กสุดชีวิต ถึงไม่อยากเป็นนางสาวไทย แต่ก็จำใจเป็นเอานาทีนี้แหละ
“ฮ่าๆ เพ่เค้าเป็นเพ่ผมครับ น่ารักมั๊ยครับๆ” นั่นไงครับ ใครว่าผมเล่นละครเป็นคนเดียว ไอ้เด็กนี้ก็ไม่เบา มันยังหันหน้าไปบอกคนที่มุงดูผมกับมันอีก เอากับมันเข้าไป
“ชื่ออะไรแล้วนะเรา” ผมถามขึ้นเมื่อจูงมือมันเดินผ่านคนกลุ่มที่มองเข้ามาในโบสถ์ไหว้พระ
“เจเจคับ” มันตอบมาหน้าแป้นเชียวครับ เอ๊ะ จะว่าไปมันก็น่ารักดีนิ ไม่น่ามีพิษมีภัย แต่ใครจะไปรู้ว่านี่เป็นแผนไอ้เท่ห์ จะให้เด็กมาทำดีด้วย เพื่อจะให้ผมถอยนะเหรอ ฝันไปเหอะ
“เพ่ชื่อบอยใช่มั๊ยครับ” แล้วไอ้เด็กคนนี้ก็ถามชื่อผม
“อืม ใช่” ผมก็ตอบกลับไป พร้อมไปหยิบธูปมาสามก้านแล้วจุดไฟ หันไปมองหน้าเด็กที่มีนามว่าเจเจ นั่งหันหน้ามามองผมทำตาละห้อย บอกในๆ ว่าของกูละ
“เออ รู้แล้วหน่า อ่าเอาไป” ผมเลยต้องยกอันนี้ให้มันไปก่อน ส่วนผมก็หยิบธูปมาจุดใหม่ ผมมองหาคนอื่นๆโดยรอบก็ไม่เห็น สงสัยจะขึ้นไปข้างบนกันหมดแล้ว พ่อแม่มันไปไหนเนี่ย ทำไมทิ้งลูกไว้แบบนี้ ไม่ห่วงบ้างหรือไง หรือพวกมันตั้งใจจะฝากไว้กับผมเนี่ย ... บ้าจริง
“ขอให้ป้อเท่ห์มีความสุข ไม่เหนื่อย ไม่เสียใจ ไม่ร้องไห้ ขอให้เพ่เต้หายไวๆ ขอให้อาเวย์ซื้อหุ่นยนต์ตัวใหม่ให้ ขอให้คุณตาคุณยายรักเจเจเยอะๆ ขอให้อาเกดครูแก้วซื้อขนมให้บ่อยๆด้วย ขอให้เพ่อ๊อฟขาวขึ้นๆ ..... แล้วก็ เอ่ออออออ เออใช่ ขอให้พี่บอยมีความสุขด้วย สาธุ”
ผมถึงกับอึ้งไปพักใหญ่กับสิ่งที่ผมเรียกว่าไอ้เด็กเวรคนนี้อธิษฐานออกมาซะเสียงดัง จนคนแถวนั้นหันมามองเป็นตาเดียว ความไร้เดียงสาและความน่ารักของเด็กคนนี้ทำเอาผมใจอ่อน อยากจะรู้จัก ขนาดผมไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรในชีวิตของมันนะเนี่ย มันยังอธิฐานขอพรให้ผมด้วย และจะว่าไปถ้าฟังดีๆ แทบจะไม่มีขอให้ตัวเองเลย (ยกเว้นให้อาซื้อหุ่นยนต์ให้)
“เพ่บอยคับ เสียบให้เจเจหน่อย เพ่คับ เพ่คับ !!!”
“เออ เรียกทำไมเสียงดัง แล้วมีไร” ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อเด็กคนนี้เรียกผมซะเสียงดัง
“ก็เพ่ไม่ได้ยินอ่า เสียบธูปให้เจเจหน่อย” มันพูดพร้อมกับทำแววตาหน้าสงสารมาให้ผมอีกแล้ว เด็กบ้าเลยไมมึงขี้อ้อนจังวะ
“เออ เอามา” ผมตอบกลับไปพร้อมกับรับธูปในมือของเจเจมาปักพร้อมกับของผม
“เพ่ยังไม่ขออะไรเลย จะปักแล้วเหรอคับ” แหนะ พอผมจะปัก มันก็ทักขึ้นมา
“ขอแล้วหน่า ยุ่งอะไรด้วย” ผมหันไปตอบพร้อมกับปักธูปทั้งหมดลงไป
“แล้วพี่ขออะไรเหรอ บอกเจเจด้วยดิ” พอผมลุกขึ้นมันก็ลุกตาม พร้อมกับดึงชายเสื้อถามผมใหญ่
“ไม่บอกเว๊ย ใครจะไปบอก เดี๋ยวมันจะไม่เป็นจริง” ผมพูดไปพร้อมกับเดินนำเพื่อจะขึ้นบันไดไปบนพระธาตุ
“จริงเหรอคับ งั้นเจเจก็ไม่บอกเหมือนกัน ว่าเจเจขออะไร เดี๋ยวจะไม่เป็นจริง” มันพูดพร้อมกับเดินนำหน้าผมไป และจะก้าวขึ้นบันได
“ไอ้เด็กบ้า ไม่บอกเค้าก็ได้ยินเกือบทั้งวัดแล้ว” ผมพูดกับตัวเอง พร้อมกับส่ายหัวให้กับความกวนของเด็กคนนี้
“มานี้ เดี๋ยวชั้นจูง บันไดมันชัน เดี๋ยวตกเอา” ผมเดินตามมาทันเจเจที่กำลังจะขึ้นไปบนพระธาตุ ทางขึ้นชันเอาการ
ผมพาไอ้เด็กน้อยตัวนี้เดินขึ้นพระธาตุมาครับ มันก็คุนคุยนี่เยอะแยะ ผมไม่ฟังอะไรหรอก เพราะเอาแต่ระวังกลัวเด็กตกลงไป ทีนี้เค้าได้ว่าผมตั้งใจฆ่าแน่ๆ ยิ่ไม่ถูกกับพ่อมันอยู่
“ขอบคุณคับเพ่บอย” พอขึ้นมาถึงมันก็กล่าวขอบคุณผม ใช้ได้ ยังถือว่ามีมารยาท
“เออ ไม่เป็นไร ไปหาพ่อขอแกไป โน่นยืนอยู่โน่น” ผมตอบพร้อมกับชี้ไปทางพ่อของเจเจที่กำลังยืนมองวิวสบายใจ ไม่สนใจลูกชายของตัวเองจะเป็นตายร้ายดียังไง มันก็หันมามองผมพอดีครับ แล้วก็หันไปยิ้มให้ลูกของมัน ยัมีหน้ามายิ้มอีก
“เอ้า ทำไมไม่ไปหาพ่อละ โน้ยืนยิ้มบ้าอยู่ไม่เห็นเหรอ” ผมเห็นแบบนั้นแล้วเริ่มหงุดหงิดครับ ไล่ไอ้เด็กบ้าคนนี้ให้ไปหาพ่อของมัน
“ไม่เอาอ่า ไปอยู่กับพ่อเดี๋ยวพ่อก็ให้มาอยู่เป็นเพื่อนเพ่บอยอยู่ดี เจเจขี้เกียจวิ่งไปวิ่งมา อยู่เป็นเพื่อนเพ่บอยนี่แหละ ไปคับเพ่บอย ไปตีระฆังกัน” เด็กคนนี้มันพูดเหมือนจะบอกผม แต่ก็เหมือนมันจะบ่นพรึมพรำๆอยู่คนเดียวมากกว่า พูดเสร็จก็จูงมือลากผมไปด้วยแรงอันน้อยนิด พาผมไปตีระฆังที่อีกมุมนึงของลานพระธาตุนี้
“เพ่บอย เจเจขอเหรียญเหรียญนึงดิ จะได้เอามาเคาะระฆัง” พอเดินมาถึงมันก็หันมาทำหน้าละห้อยเหมือนที่เคยทำมาแล้วสองรอบให้ผมดูอีกที เพราะมันเห็นนักท่องเที่ยวที่มาเอาเหรียญไปเคาะระฆังกันเลยอยากเอากับเค้าบ้าง แต่คงไม่มีเหรียญ หรือแน่ๆคงไม่มีตังค์ เพราะเด็กตัวแค่นี้คงยังใช้เงินไม่เป็น ... และต้องกลายเป็นผมอีกสินะ ที่ต้องให้มัน .... กูกลายเป็นผู้ปกครองมึงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
“เอาไป แล้วไปขอพ่อมาคืนพี่ด้วยละ” ผมหยิบเอาเหรียญสิบจากกระเป๋าตังค์ส่งให้มันไป
“จะไปขอป้อทำไมละคับ เดี๋ยวเจเจเค้าะเสร็จ เจเจก็คืนให้ก็ได้” มันพูดกลับมาใส่ผม พร้อมทำหน้ามู่ คงหาว่าผมไม่รู้เรื่องสินะ
“นั่น เห็นมั๊ย เค้าเคาะเสร็จ เค้าทำอะไรกัน เค้าจะคว้างมันไปขึ้นบนยอดพระธาตุ เพื่อสิริมงคลของชีวิต” ผมจับไหล่มันพร้อมกับให้หันไปมองคนที่กำลังขว้างเหรียญขึ้นไบนยอดพระธาตุ มันมองแล้วพยักหน้างึกๆ
“โอเชคับ เดี๋ยวเจเจไปขอป้อเท่ห์มาคืนให้” เจเจพูดเสร็จก็วิ่งไปเค้าระฆังตั้งแต่ลูกแรกไปเรื่อยๆ อันที่จิรงเงินแค่สิบไม่จำเป็นต้องคืนก็ได้หรอกครับ แต่มันเหมือนการทำบุญ ถ้าไม่คืนผม ผมก็ได้บุญอยู่คนเดียว แต่ถ้านำมาคืน อาจจะได้เท่าๆกับเงินตัวเองก็ได้ ... ไม่รู้สิ ผมคิดเช่นนี้
“ไงมึง เจเจกวนหรือเปล่า” อยู่เต้ก็เข้ามาทักผมที่ยืนดูเด็กเจเจเคาะระฆังอย่างสนุกสนานครับ
“อ้าว ไอ้เต้ ไม่เท่าไหร่ว่ะ แต่ซนเอาการเลย” ผมตอบไปอย่างกับเป็นพี่เลี้ยงเจเจเลยครับ
“นี่ยังน้อยนะเว็ย เวลากูเลี้ยงที่ห้องนะเว๊ย ไม่ได้อยู่นิ่งเลย ขนาดที่แคบๆ ก็เล่นเอากูหอบทุกวัน” เต้ตอบผมมาครับ
“เออว่ะ กูว่าคงซนน่าดู” ผมพยักหน้าเห็นด้วย ตาก็ยังมองไอ้เด็กที่ผมกับเต้พูดถึงวิ่งเคาะระฆังไปมา
“เมื่อก่อนตอนที่เราโดดเรียนมาวัดพระธาตุมึงจำได้ป่าววะ ที่มาวิ่งเคาะระฆังแข่งกันว่าของใครดังกว่า” เต้พูดระลึกความหลังถึงครั้งวัยเยาว์ขึ้นครับ
“เออ ใช่ กูจำได้ ตอนนั้นมึงแพ้ขาดเลยนิไอ้เต้” ผมพูดตอบ พร้อมกับโม้ข่มทับมัน
“มึงก็นะซะที่ไหนละ ไอ้กายต่างหากที่ดังสุด” แล้วมันก็สวนกลับมา
“ก็ไอ้กายมันขี้โกง มันเล่นเอาเหรียญสิบเคาะนี่ มันก็ดังสุดนั่นแหละ” ผมแย้งเต้กลับไปครับ
“เออๆ ใช่วะ แม่งมันเนียนมากเลยนะว่ามั๊ย จับกันเกือบไม่ได้ มันซ่อนเหรียญไว้ในมือโคตรเซียนอ่า” เต้พูดตอบกลับมาครับ
“อืม ... เต้” ตอบตอบเห็นด้วยพร้อมกับเรียกชื่อเต้ขึ้น
“หือ มีไรวะ เรียกซะเกือบทางการ” คงงั้นมั้งครับ เพราะปกติ ไม่ทางการคือมึง เกือยคือเต้ ถ้าทางการก็ เตชินทร์ สินะ
“มึงลืมไอ้กายยังว่ะ” ผมถามมันออกไปครับ
“ยางงง” เต้คิดอยู่นานกว่าจะตอบผมกลับมา
“หมายความว่ามึงยังรักมันอยู่เหรอ” ผมถามมันกลับไปทันทีทันใด
“อืมมมม” มันพยักหน้ากลับมาครับ
“เอ๊ย ไรของมึงวะ แล้วพ่อของไอ้เด็กบ้านั่นละ” ผมพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปทางเด็กเจเจที่ก้มหอบเอามือจับเข่าอยู่
“เหอะๆ ที่กูบอกว่ายัง คือยังไม่ลืม จะลืมมันไปทำไมวะ คนเราคบกันมาตั้งนาน เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก และที่บอกว่ายังรัก ก็รักแบบเพื่อน เพื่อนที่เคยสนุกด้วยกัน ชีวิตมัธยมปลายด้วยกัน หรือมึงจะให้กูเกลียดมันวะ กูทำไม่ได้หรอก เรื่องมันไม่ได้ผิดที่มัน มันผิดที่กูไปชอบมัน เมื่อถึงเวลามึงจะรู้เว๊ย ว่าบางคนถ้าเกิดมาเพื่อเป็นเพื่อนกัน ยังไงมันก็จะต้องเป็นเพื่อนกัน มึงจำคำกูไว้นะ” เต้ตอบผมมาในสิ่งที่ผมถาม และสิ่งที่ผมไม่ได้ถาม นั่นคือสิ่งที่เต้คิดกับตัวเอง และคงต้องการบอกกับผม ...
“สุดท้ายก็เพื่อนกันสินะ” ผมพูดออกมาลอยๆ คิดถึงเพลงๆนั้นขึ้นจับใจ ... สุดท้ายก็คือเพื่อนกัน
“เออดิวะ กูไปหาครูแก้วก่อนแล้ว เดี๋ยวแม่กูบ่นอีก พวกนี้ก็เล่นบ้าอะไรไม่รู้ ไปตรงโน้นก่อนนะมึง” เต้พูดพร้อมกับกอดบ่าผม และตบบ่าเบาๆก่อนเดินๆไปทางคุณพ่อคุณแม่ของเต้ และกลุ่มของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นศัตรูหัวใจผม
“เพ่บอยคับ ปาเหรียญขึ้นไปให้เจเจหน่อยดิ เจเจปายังไงก็ไม่ถึงบนนั้นเลย” เจ้าเด็กที่ไม่ได้แบ่งฝ่ายว่าจะอยู่เหลือง หรือแดงคนนี้ แม้จะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของอีกฝ่าย แต่ก็ใช่ว่าจะขึ้นชื่อว่าเป็นศัตรูของผม กำลังขอร้องสิ่งบางอย่างที่ดูจะเกินตัวเด็กเล็กๆคนนี้ทำได้อีกแล้ว ... ครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะเนี่ย
และผมก็ยังทำให้อีกครั้งนึง
“ขอบคุณครับเพ่บอย” และนั่นคงเป็นสิ่งเดียวที่เด็กคนนี้จะมอบคืนให้กับผมได้ ....
แค่คำขอบคุณและรอยยิ้ม ..
“ลูกบอยไปกันเถอะจ๊ะ ไปหาที่กินอาหารเที่ยงกัน แดดเริ่มแรงแล้ว ลงไปกันเถอะ” เสียงตะโกนของคุณแม่เต้ดังมาแต่ไกล เพื่อบอกผมว่า ถึงเวลาลงไปด้านล่างแล้ว
“ครับแม่” ผมได้แต่ตอบกลับไปแบบสั้นๆ
“ไปกันเจเจ” ผมหันมามองเด็กเจเจ ที่เหมือนจะยืนมองหาเหรียญที่ผมโยนจึ้นไปให้ ว่ามันจะตกลงส่วนไหนของพระธาตุ
“ไม่มองหรอก ยังไงก็ไม่เห็น ไปเถอะ” ผมพูดพร้อมกับจูงมือเจเจเดินมา
“เพ่บอยจะมีคนนำเอาตังค์นั้นไปใช้มั๊ยอ่า แล้วถ้าเค้าเอาไปจะบาปหรือเปล่าละ เออ แล้วเค้าจะขึ้นไปเอายังไงละครับ ตกลงมาเจ็บตายเลย ว่ามั๊ยเพ่บอย คงไม่มีใครกล้าขึ้นไปเอาหรอกนะครับ ... บลาๆๆๆ” และนั้นคือเสียงจากปากของเด็กเจเจที่ซักถามและตอบไปในตัว โดยไม่เว้นที่ให้ผมได้พูดอะไรเลย ... เอากับมันสินะ
ผมพาเจเจลงมาถึงที่จอดรถพร้อมๆกับอีกกลุ่มที่รออยู่ สถานที่ต่อไปคงจะเป็นร้านอาหารแถวปากแม่น้ำปากพนังสินะ ... พวกผู้โดยสารรถตู้ต่างทยอยกันขึ้นรถกันทีละคนสองคน
“เจเจ มาเร็วครับ ไปกับพ่อมา” นายเท่ห์ที่รอขึ้นรถคนสุดท้ายหันมาเรียกเด็กเจเจให้ไปขึ้นรถตู้
เด็กเจเจหันหน้ามามองผมพร้อมกับสายตาแบบเดิมอีกครั้ง ครั้งนี้จะอะไรอีกละ แต่มันไม่พูดครับ ก้มหน้าก้มเดินช้าไปทางพ่อของมันที่กำลังรออยู่
“ให้เจเจไปกับชั้นก็ได้” ผมเป็นคนพูดประโยคนี้
“ชั้นจะได้มีเพื่อนคุย” และเสริมอีกประโยค
เด็กเจเจหันมายิ้มแป้น แล้ววิ่งมาที่รถผมอย่างดีใจ ผมหันไปมองหน้านายเท่ห์ที่มองลูกายตัวเองวิ่งมา พร้อมกับเผยรอยยิ้มให่กับผม
“งั้นผมฝากเจเจด้วยนะครับ ถ้าดื้อยังไงก็ดุด่าได้เลย” และนั่นเป็นประโยคที่นายเท่ห์พูดมากับผม นี่คือคำพูดขอศัตรูเหรอ ... หรือว่าผมคิดว่าเค้าเป็นศัตรูผมแค่ฝ่ายเดียว ... หรือว่ามันจะเป็นอย่างนั้น
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก คงไม่ดื้อกว่าที่เห็นมากนักใช่มั๊ย” ผมตอบกลับนายเท่ห์ไป แล้วหันไปถามเด็กเจเจ นายเท่ห์ยิ้มกลับมาให้ผมอีกครั้งก่อนจะก้าวขึ้นรถไป รอยยิ้มนั้นไม่ใช่การยิ้มเยาะเย้ย หรือยิ้มขำขัน แต่เป็นรอยยิ้มมิตรภาพที่ผมได้จากคนที่ผมเรียกว่าศัตรู ...
“ป้อเดี๋ยว !!!!! ” แล้วเสียงเด็กเจเจก็พูดขัดขึ้น
“มีอะไรเหรอครับเจเจ” นายเท่ห์หันหลังกลับมาถามเจเจเช่นเดียวกับผมที่มองหน้าเด็กเจเจอย่างสงสัย
“เจเจขอตังค์สิบบาทสิ จะเอาคืนเพ่เค้า” ...
ผมถึงกับยิ้มออกมากับความไร้เดียงสาของเด็กคนนี้ และเช่นเดียวกับนายเท่ห์เช่นกัน และรอยยิ้มของเราก็มาชนกันโดยไม่ตั้งใจ คงเป็นรอยยิ้มแรกที่เรามีให้กัน รอยยิ้มที่ลบคำว่าศัตรูให้กลายเป็นคำว่ามิตรภาพ .... ผมไม่รู้ว่าความบาดหมางครั้งนี้หายลงไปเพราะเด็กตัวแสบที่ชื่อว่าเจเจ หรือคำพูดของเต้เมื่อกี้กันแน่ .... แต่ถึงนาทีนี้ผมคงเข้าใจเต้แล้วว่า ทำไมถึงอยากใช้ชีวิตกับครอบครัวนี้ คงเป็นเพราะกามเทพตัวน้อยคนนี้สินะ ที่ทำให้โลกของคำว่าครอบครัวสมบูรณ์แบบ คำว่า “คนรัก” มันดูยิ่งใหญ่มากกว่าคนสองคนจริงๆ ... ผมเพิ่งจะรู้นะเนี่ย และอีกคำที่ผมได้รู้คือคำว่า “เพื่อน” ไม่ว่ายังไงความรักแบบเพื่อนมันไม่เคยหายไปเหมือนความรักแบบแฟน ... สิ่งที่เกิดขึ้นมาก่อน ใช่ว่าจะหมดไปก่อน สิ่งที่เกิดขึ้นหลังก็ใช่ว่าจะอยู่ได้นาน ...
“สุดท้ายก็คือเพื่อนกัน ...”
เรื่องราวกำลังจะแฮปปี้แล้ว .... อย่าลืมติดตามชมตอนต่อไปกันนะครับ
วันนี้ ... สวัสดีครับ
:impress2:
-
:z13: :z13: :z2: :z2:
-
รักเจเจมากขึ้นทุกวัน หลังรักเจเจเเล้วสิบอย ^^
-
น้องเจเจน่ารักจริงๆ
-
เจเจคือกามเทพตัวน้อยอ่ะดิงานนี้ :L1: :L1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เจเจ...........
สุดยอดมากเลยลูก
ร้ากเจเจที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:กอด1:-น้องเจเจ พร้อมหอมแก้มป่องๆทั้งสองข้างเลย
ในที่สุดเจเจหลานป้า(อ้าว..แก ยัยป้ามาตู่เอาได้ไงหน้าไม่อายเลยนิ)
ก็ทำหน้าที่"ยุวทูตสันถวไมตรี"ตัวน้อยๆ ได้ผลเกินคาด เก่งมากจ้าลูก
-
ฮิ้ววว เจเจน่ารักที่สุดในโลกเลย
-
เด็กวันนี้..คือเกย์ที่ดีในวันหน้า
-
ตอนนี้อ่านแล้วซึ้ง
เจเจน่ารักตามเคย
-
เจเจน่ารักจนพี่บอยใจอ่อนเลยนขเนี่ย อิอิ
-
ขออย่างเจเจไว้ที่บ้านสักตัว เอ้ย!สักคนสิ
:impress2:น่ารักน่าเอ็นดู
ชักอยากเลี้ยงต้อย
:o8:
-
:กอด1:ออกมาคราวนี้ น้องเจเจน่ารักมากกกกกกกกกกก
เป็นกาวประสานรอยร้าวให้พี่เต้ได้ด้วยเนาะ อิอิ
-
เจเจ น่ารักที่สุดเลย o13
-
โอเค บอยเคลียร์ แต่เรื่องที่ใหญ่กว่าก็คือพ่อแม่ของ น้องเต้นี่อ่ะสิ :เฮ้อ:
-
อยากมีลูกแบบเจเจ แต่ตาลุงที่บ้านมันทำให้ป้าไม่ได้ 55555
-
เจเจน่าร๊ากมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
บอยเริ่มโอเคขึ้นเยอะนะตอนนี้
-
เด็กอะเนอะ ยังไงๆเค้าก็แสดงความจริงใจออกมาเพราะไร้เดียงสา
ตรงนี้แหละที่ผู้ใหญ่แพ้เด็ก อิอิ
-
:-[ :กอด1: :กอด1:
-
+1 เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ กะ ตัวเล็กเจเจ :L2:
-
o13 o13 o13
-
คิวปิดเจเจ ออกโรงอีกครั้ง อิ อิ
-
นับวันยิ่งรักเจเจมากขึ้นทุกทีๆ
อิอิ เด็กอารั๊ย ยยย
น่ารักน่าหยอก
บอยคงเข้าใจทุกอย่างแล้วสินะ
ความรักแบบเพื่อนยังไงก้อดีกว่าเหนๆ ว่ามะ ??
มันไม่มีทางลบเลือนไปได้หรอก กิ้วว
-
เจเจ น่ารักมากครับ
-
ไม่ว่านายบอยจะเริ่มเปิดใจเพราะอะไรก็ตาม...เค้าว่าเจเจ ก็น่าจะเป็นเหตุผลหนึ่งในนั้นแหล่ะ
ไม่มีใครที่อยู่ใกล้เจเจแล้วไม่หลงรักหรอก...ขนาดเค้าเป็นคนอ่าน เค้ายังตกหลุมรักซะจนขึ้นไม่ได้เลยเนี่ย...คริคริ XD
-
อยู่ในที่ ที่ควรยืนสินะ อิอิ
แต่ขอบคุณบอยจริงๆ เลย :L2: :L2:
-
คิดได้แบบนี้คนที่ได้ประโยชน์อีกคนก็คือบอยแหละนะ
-
เจเจยังน่าร๊ากกคงเส้นคงวาเหมือนเดิมน่ารักน่าหยิกจิมๆ :man1:
ดูท่าบอยคงจะหลงกามเทพตัวน้อยนี้ซะแร้ว :o8:
แต่คิดว่าบอยคงไม่คิดจะเลี้ยงต้อยหรอกนะ :laugh:
เจเจออกจะน่ารัก น่าหลงขนาดเน้ :กอด1:
-
เจเจอะ น่ารักฉุดฉุดเลย
-
ยังคงความน่ารักนะเจเจ
ฉึกๆๆๆ :z2:
-
+1 ให้กับความน่ารักของพ่อกามเทพตัวน้อย
อยากหยิกแก้มเจเจจัง พ่อเท่ห์จะว่าอิช้านไหมเนี่ย
-
:-[ :-[ :-[
น่ารัก
-
เจเจ :m12: :m12: :m12: พ่อกามเทพตัวน้อย น่าร๊ากที่ซู้ดดดดดด
-
[size=100pt]เจเจน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก[/size]
อย่างอื่นไม่เม้นต์
-
กามเทพ ฉึกๆ
-
เจเจน่ารักมากเลยลูก
เป็นทูตสัมพันธ์ไมตรีให้พ่อเท่ห์กับบอยเลยนะเนี่ย
ใกล้จะจบแล้วหรอค่ะ ยังไม่อยากให้จบเลยอ่า
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะค่ะ^^
-
สงสารบอยอะ :sad4:
หาคู่ให้บอยด้วยนะครับไรท์เตอร์ :impress:
ปล.ยังเป็นกำลังให้เหมือนเดิมครับผม :กอด1:
-
รักเจเจ ที่สุด
-
เจเจน่ารักที่สุดอะ
พ่อกามเทพตัวน้อย
-
เจเจ หนูจะน่ารักไปไหนค๊า :m1:
-
ว้าววววววว :m3:
อานุภาพของเจเจ นี่สุดยอดดด
เล่นเอานายบอยของเรา
ยอมแพ้เรยที่เดียว ต้องอย่างนี้สิเจเจ
good job~~~!!!!
-
ไรเตอร์แรง!!!
-
งานนี้ยกความดีความชอบให้กับน้องเจเจสุดที่รักค่ะ
น่ารักจริงๆๆๆเด็กอะไรเนี่ยยยย
ในที่สุดเรื่องของบอยก็จบลงด้วยดี
เหลือแต่เรื่องทางพ่อกับแม่ของนายเต้แล้วทีนี้
สู้ๆๆนะทั้งนายเต้ทั้งคุณเท่ห์
ทำโดยแห่งความฝันให้กลายเป็นโลกแห่งความจริงให้ได้นะ
เป็นกำลังใจให้จร้า
-
:L2:ขอบคุณมากมายสำหรับสิ่งดีๆที่มอบให้กันด้วยดีเสมอมาครับ
เรื่องราวน่ารักและความลงตัว แต่ความหนักใจคงกลับมาสู่น้องเต้เหมือนเดิม
นั้นคือคุณพ่อคุณแม่นั่นเอง เอาใจช่วยเสมอนะครับ :L1: :L1:
-
เจเจน่ารักมากมายอ่ะ
มีกามเทพแบบนี้ก็ดีอ่ะดิ
555+
-
เจเจน่ารักเกินไปแล้วนะลูก
มาเป็นคิวปิดให้เจ๊บ้างสิ
เจ๊อยากมีคู่บ้างอ่ะ
-
บอยแมนเลยอ่ะ ตอนนี้.. อิอิ ทำใจได้แล้วนะ ว่า สุดท้ายก็เพื่อนกัน....
-
:3123:ให้กำลังใจเสมอนะครับ เอาสิ่งดีมาฝาก
เที่ยงแล้วเพื่อนอย่าลืมทานข้าวนะครับ
-
บอยคงทำใจได้แล้ว o13
-
รอตอนต่อไปขอรับ
ตอนนี้แอบชอบเจเจ :กอด1:
-
เข้ามาบอกว่า "คิดถึงเจเจแล้วน้า"
-
มาต่อแล้วๆ ดีใจจังคุณหลังเขาเข้าใจหาทางออกให้ตัวละครนะคะ ทีนี้ก็เหลือแต่ด่านพ่อตา แม่ยาย o18
มาต่อไวๆ นะคะอยากรู้ว่านายเท่จะฝ่าด่านพ่อตา แม่ยายไปอย่างไร
ปล.
ผมถึงกับอึ้งไปพักใหญ่กับ ความไร้เดียงสาและความน่ารักของเด็กคนนี้ทำเอาผมใจอ่อน อยากจะรู้จัก
ชะรอยว่าเจเจจะเป็นเนื้อคู่นายบอยที่บังเอิญเกิดช้าไปยี่สิบปี :o9:
ปล. 2
ขอให้เพ่อ๊อฟขาวขึ้นๆ .....
สาธุ :call: :call: :laugh:
-
อ่า อ่านที่เดียวสองตอนรวดเลย
สนุกอ่า
อ่านแล้วมันอบอุ่นอยู่ในหัวใจก็เพราะเจเจเนี่ยแหล่ะ
ชอบที่นายบอยเป็นพี่เลี้ยงเจเจ โถ ตอนแรกทำเป็นใจร้าย แต่สุดท้ายก็ใจดี
บอยร้ากเด็กค้าบบบบบบ ฮี่ฮี่ฮี่
อยากให้บอยเป็นพี่เลี้ยงเจเจอีก ชอบตอนที่บอยมันบ่นเจเจในใจ ความจริงก็แอบเอ็นดูเจเจน้านแหล่ะ
ก็เด็กมันน่ารัก
+1 ไรท์เตอร์น้า คนอ่านมีความสุขมากเลย
:กอด1:
-
:L2: แห๊มมมมมมมมม.......อ่านตอนแรกนึกว่าน้องเจเจ จะเป็นแบบว่า "ตื่น ตื่นมีเยื่องแย้ว" ซะอีก
:z2: ขอโต๊ดคร๊าบที่เข้าใจผิด
-
ไอ้เด็กบ้าาาา จะน่ารักไปไหน
เจเจน่ารักอ่ะ
ซักวันบอยจะได้เจอคนที่รักบอยจริงๆ .....
-
:impress:อ๊อฟฟี่ตาทิพย์ เธอเจ๋งมาก ๆ o13
-
:z10:มากระดื๊บๆๆรออ่านอย่างมีความหวังอะครับ เมื้อไหร่จะมาต่อนะเนี่ย
อยากอ่านมากมายเลยครับ มาเล่าได้แล้วนะ คิดถึงป้อเทห์ น้องเต้ น้องเจจๆ :3123:
-
:กอด1: เจเจกามเทพตัวน้อยหลายๆที น่ารักจริงๆ
-
บวกให้จ้า รอความ happy อยู่น๊าาาาาา
-
ว้าวๆๆๆ หายไปนานพอสมควร กลับมาพร้อมกับตอนสุดท้ายของ "พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี้ยว"
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา นิยายข้าก็ต้องมีตอนจบเช่นกัน
จะจบแฮปปี้ หรือ ครายยิ่ง ยังไง ก็ติดตามกัน ...
ปล. เตรียมทิชชู่ไว้เช็ดน้ำตาด้วย ... จะหาว่าไรเตอร์ไม่เตือน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :fire:
ตอนที่ 49 ตอนอวสาน ...
“เป็นไงบ้างบอย มาเที่ยวกับพวกเพื่อนลูกเต้ สนุกดีมั๊ยลูก” แม่ผมถามขึ้นขณะที่เรากำลังนั่งรถกลับบ้าน โดยมีบอยเป็นคนขับ หลังจากไปกินข้าวเที่ยง แวะซื้อของฝาก และไปส่งทุกๆคนขึ้นเครื่อง
“อ๋อ สนุกดีครับแม่” บอยขยับหน้านิดนึงเพื่อหันมาตอบแม่ผมที่นั่งอยู่ด้านหลังกับพ่อ
“แล้วพ่อกับแม่ละครับ เหนื่อยมั๊ย” อันนี้ผมหันไปถามเองครับ เพราะวันนี้เดินก็เยอะอยู่เหมือนกัน
“ไม่เป็นอะไรหรอกเต้ พ่อยังไหว ห่วงแต่แม่มัน ถามหายาลม ยาดม ยาหม่องไม่ขาด” พ่อตอบกลับมาครับ ยังมีแรงแซวแม่อีก
“แหมคุณก็ อากาศมันร้อนนี่คะ คุณก็ยืมของชั้นใช้เหมือนกันนั่นแหละ” แม่ผมก็แซวพ่อกลับ แซวๆกันมาแซวๆกันไป ไหนถึงเผลอหลับซะทั้งคู่ละ เฮ้ออ สงสัยจะเหนื่อยจริงๆ
ผมหันไปมองด้านข้างของผมในที่นั่งของคนขับ ซึ่งเป็นไอ้บอยที่ผมรู้สึกดีขึ้น รอยยิ้มบนใบหน้าของบอยดูอิ่มเอม เหมือนคนที่ปลดเปลื้องความทุกข์ออกไป ผมห็นแบบนี้ก็พลอยดีใจ ที่บอยเปลี่ยนไป
“แหนะ แอบมองกูหมายความว่าไง” ไอ้บอยครับ มันถามผมขึ้นในขณะตาก็กำลังมองถนน
“กูไม่เคยเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มแบบนี้ของมึงเท่าไหร่วะ พอเห็นแล้วรู้สึกดี” ผมตอบมันไป
“เหรอว่ะ กูก็ยิ้มแบบนี้ออกจะบ่อย มึงไม่เคยสนใจกูเองมากกว่า” คำตอบของมันที่ตอบมาเหมือนจะพยายามเหน็บแนมผม แต่ถ้าเทียบกับใบหน้าของมันที่มีรอยยิ้มแล้ว คำพูดที่เห็นแนมนั้นดูเบาบางซะเหลือเกิน
“เออว่ะ สงสัยกูต้องสนใจมึงให้มากกว่านี้แล้ว เดี๋ยวเพื่อนรักกูคนนี้จะน้อยใจเอา”ผมพูดไปพร้อมกับมองหน้าไปข้างหน้าดูรถที่วิ่งนำบนท้องถนน
“เพื่อนรัก ...” บอยพูดย้ำคำที่ผมเพิ่งพูดออกไป พร้อมหันมามองหน้าผมนิดนึง
“ก็ดีวะ ที่ได้เป็นเพื่อนรัก ไม่ว่ากูจะอยู่ในฐานะอะไรของมึง กูก็ยังรักมึงเหมือนเดิม แต่ยังไงกูก็จะไม่เรียกร้องอะไรจากมึงแล้ว เพราะกูว่าที่กูได้มาก็มากพอ ขอบใจสำหรับมิตรภาพของมึงมาก ไอ้เพื่อนรัก” ไอ้บอยพูดไปมองทางข้างหน้าไป และหันมามองผมเป็น เล่นเอาผมเขินเหมือนกัน
“แหมๆๆ มาทำซึ้ง ขอบใจมึงมากเว๊ยไอ้บอยที่เข้าใจกู ซักวันมึงจะได้เจอคนที่ดีๆที่เหมาะสมกับมึง กูจะรอดูวันนั้นของมึง” ผมพูดไปพร้อมกับรอยยิ้มแห่งความปรารถนาดี และมันก็ยิ้มตอบผมกลับมาด้วยรอยยิ้มที่เจือความหมายแบบนั้นเช่นกัน ...
วันนั้นผมมาถึงบ้านก็ค่ำแล้ว บอยรอกินข้าวเย็นกับที่บ้านผมก่อนแล้วจึงกลับไป พ่อกับแม่ผมตอนนี้ก็นั่งดูข่าวเหตุบ้านการเมือง วิจารณ์กันไปมาอย่างสนุกสนาม ผมนั่งดูไปฟังพ่อโต้แม่ แม่แย้งพ่อซักพักก็เดินออกมารับลมข้างนอก
จะว่าไปมันก็ตลกดีนะชีวิตของผม จากที่เคยจมปรักรักเพื่อนตัวเองมาแสนนานนับสิบๆปี พอรู้ว่าเค้าจะแต่งงานกลับใช้เวลาไม่มากมายในการตัดใจ และเกิดความผูกพันใหม่กับเจ้านายตัวเอง บางทีผมยังสงสัยในความรู้สึก ว่าความรู้สึกสิบปีกว่าๆนั้น มันคือความรู้สึกรัก หรือแค่ผูกพัน แค่เพียงต้องการอยากจะอยู่ด้วยเท่านั้น แต่สิ่งที่ได้เจอนะตอนนี้ คือความรู้สึกที่เรียกว่ารัก ต้องการจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ... ผมเข้าใจแบบนี้ถูกหรือเปล่านะ
ว่าแล้วผมก็หยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์โทรที่คุ้นเคยไป
“อัลโหล ทำอะไรอยู่นอนแล้วหรือยัง” ผมพูดไปเมื่อได้ยินสัญญาณการรับจากอีกสาย
“ยังว่ะ กำลังเร่งเคลียร์งานอยู่” อีกสายนึงตอบผมกลับมา
“เหรอว่ะ โทรมากวนหรือเปล่าเนี่ย” ผมถามกลับไปอีกทีเมื่อรู้สกึว่าอีกฝ่ายกำลังยุ่งๆ
“กับมึง ยุ่งแค่ไหนกูก็ยินดีรับฟัง เป็นไงมาไงละ ถึงโทรมาหากูได้” ปลายสามเหมือนจะวางตัวออกจากเรื่องที่นุ่งๆ แล้วหันมาคุยกับผมอย่างจริงจัง
“เปล๊า กูแค่คิดถึง มึงสบายดีนะ” ผมตอบกลับไปเสียงสูง เพื่อสื่อเจตนาว่าโกหก
“เออ กูก็คิดถึงมึง แต่ช่วงนี้วุ่นๆวะ ไหนจะต้องเคลียร์งาน ไหนจะต้องเตรียมเรื่องงานแต่งอีก กูหัวหมุนหมดแล้ววะ ถ้าตอนนี้มีมึงมาช่วยกู เหมือนตอนมัธยมก็ดีสินะ เวลารายงานกูเยอะๆ ได้มึงนี่แหละคนช่วยเลย ว่ามั๊ยมึง” ปลายสายพูดกลับมา พร้อมวกชวนคุยเรื่องความหลัง
“เปรียบเทียบกันไม่ได้หรอกวะเรื่องนี้ ไอ้รายงานนะมนก็คล้ายๆกับของกู แต่ไอ้การแต่งงานนี่ กูก็ยังไม่เคยแต่ง ไม่รู้จะช่วยมึงยังไงเหมอืนกัน” ผมตอบกลับไปอย่างสุดทาง เพราะไม่รู้จะช่วยมันยังไง
“ช่วยได้สิวะ กูว่าจะโทรหามึงอยู่วันสองวันนี้เหมือนกัน ว่าจะขอให้มึงช่วยอะไรกูหน่อย” ทันทีเลยครับ ถ้าผมไม่โทรไป มันจะนึกออกมั๊ยเนี่ยว่ามีเรื่องให้ผมต้องช่วย
“อะไรวะ ว่ามา ถ้าช่วยได้จะช่วย ถ้าช่วยไม่ได้ ไปวานไอ้บอยเลย” ผมกำลังเตรียมชิ่งครับ
“เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้กูหน่อย”
ผมเงียบไปพักใหญ่ครับ ไม่ได้อึ้ง ทึ่ง และเสียวอะไรทั้งนั้น แต่ ...
“จะดีเหรอมึง กูอายวะ” ผมว่ามันน่าอายนะครับ ไม่รู้สิ แค่รู้ก็เขิน อย่างกับจะได้แต่งเอง
“อายเหี้ยไรมึงวะ นะนะ มึง หน้าที่ของเพื่อนรักไง นะนะมึงนะ”
“เพื่อนรัก” ผมย้ำคำนี้อีกครั้ง และเหมือนกับว่า ผมได้พูดมันออกไปเมื่อไม่นานมานี้เหมือนกัน
“ก็ใช่ไง มึงเพื่อนรักกูเลยนะเว๊ย ...” มันย้ำกลับมาอีกครั้งนึง
“เออ ได้เว๊ย ถ้าวันนั้นกูหล่อกว่าก็อย่ามาว่ากูแล้วกัน ฮ่าๆ” ยังไงๆก็ขอข่มทับไว้ก่อนครับ
“เออ โอเคจะได้รู้กันว่ามึงจะหล่อกว่ากู ฮ่าๆๆ” มันเกทับครับ ใช่ซี้ ไอ้หล่อออ
“เออ แล้วตกลงมึงมีไร ถึงได้จ่ายค่าโทรทางไกลโทรหากูเลยเนี่ย” มันถามผมกลับมาอีกทีครับ
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไรจริงๆ แค่โทรมายืนยันความรู้สึกตัวเอง แค่นี้นะมึง มาเมืองไทยแล้วโทรมาหากูด้วยแล้วกัน แล้วเจอกันเว๊ย”
ผมพูดจบก็วางสายไอ้กายไป ใช่อย่างที่ผมบอกไอ้กาบยไปนั่นแหละครับ ว่าผมแค่ต้องการโทรไปเพื่อยืนยันความรู้สึกตัวเอง ว่าผมรู้สึกยังไงกับมึนกันแน่ ... และคำตอบที่ได้ก็คงเหมือนคำตอบที่มันให้มา ... ยังไงซะผม ไอ้บอย และไอ้กาย เราก็ต้องเป็นเพื่อนกัน เพื่อนที่ใช้คำนิยายามว่า เพื่อนรัก ... อย่างงี้แหละ ดีที่สุดแล้ว
“แม่ยังไม่นอนอีกเหรอครับ” ผมเข้าบ้านมา เห็นแม่นั่งดูทีวีอยู่คนเดียว เลยเข้าไปนั่งใกล้ๆ
“ยังจ๊ะ ว่าจะดูละครซะหน่อ เรื่องนี้กำลังติดเลย พระเอก หล๊อ หล่อ” แม่พูดพร้อมกับชี้ไปที่พระเอกละครช่องสาม
“แหม แม่นี่ก็ยังชอบพี่ติ๊กแบบสาวๆเค้าด้วยนะ ยังไม่แก่นะเนี่ยแม่เรา” ผมพูดแซวแม่ พร้อมกับเลื้อยตัวเองไปนอนบนตักแม่
“แล้วพ่อนอนแล้วเหรอครับ” แม่ก้มลงมายิ้มให้ผมกับพฤติกรรมอ้อนๆแบบนี้
“นอนแล้ว เห็นบ่นว่าปวดหลัง สงสัยจะนั่งรถนาน แล้วนี่มานอนแบบนี้จะมาอ้อนอะไรแม่อีกละ” แม่ตอบผมพร้อมกับจับพิรุท
“ว่าจะขอบ้านพร้อมที่ดิน รถยนต์อีกซักคัน นาฬิกาข้อมือด้วย”
“พอๆ แม่จะเป็นลม” แม่พูดขึ้นพร้อมกับเอามือมาจับที่ขมับอย่างกับคนจะเป็นลม
“ผมล้อเล่นครับแม่ ผมจะไปอ้อนขออะไรละ แค่อยากนอนหนุนตักแม่ให้ชื่นใจเท่านั้นเอง” นี่ผมตอบไปตามความจริงนะครับ
“จ้า แม่เชื่อแล้ว ไอ้เด็กขี้อ้อน” แม่พูดพร้อมกับเอามือมาขยี้ที่หัวผม
“แม่ครับ ในชีวิตแม่คาดหวังอะไรไว้กับตัวผมบ้างครับ” ผมถามแม่ไป ตาก็ดูทีวีไปกับแม่ ดูไม่รู้เรื่องหรอกครับ แต่พระเอกหล่อดี
“คาดหวังเหรอ ทำไมถามแม่อย่างนี้ละ” แม่ผมละสายตาจากทีวีพร้อมกับก้มมาจ้องหน้าผม อย่างสงสัยกับคำถามที่ผมถามไปแบบไม่คิดอะไร
“ก็เช่นหวังให้ผมมีครอบครัว มีการงานที่ดี อะไรแบบนี้ เหมือนกับที่พ่อแม่ทั่วๆไปเค้าหวังกันไง” ผมก็ละสายตาจากทีวีแล้วมามองตาแม่เหมือนกัน
“แม่ก็เหมือนกับพ่อแม่คนอื่นๆนั่นแหละ หวังให้ลูกมีชีวิตการงานที่ดี มีฐานะที่มั่นคง มีครอบครัวที่สมบูรณ์” แม่พูดพร้อมกับยิ้มเล้กๆมาให้ผม
“แล้วถ้าลูกไม่เป็นตามที่แม่หวังละครับ” ผมถามคำถามนี้ไป แบบเจือเลสนัยไปด้วย
“ก็ไม่เป็นไร คนเราคาดหวังก็ย่อมมีสมหวัง และผิดหวัง ถ้าผิดหวังก็หวังกันใหม่ ถ้าสมหวังก็ดีไป ทำไมเหรอ ลูกมีอะไรหรือเปล่า” แม่ตอบผมแต่ตามองทีวี ก่อนที่จะก้มมามองผมด้วยประโยคคำถาม
“เรื่องบางเรื่อง เต้อาจจะทำให้พ่อกับแม่สมหวังได้ และเรื่องบางเรื่องเช่นกันที่เต้อาจจะไม่ทำให้พ่อกับแม่สมหวัง แต่ถ้าเต้มีความสุขกับสิ่งที่พ่อกับแม่ไม่สมหวัง พ่อกับแม่จะมีความสุขเหมือนกับเต้มั๊ยครับ” ผมพูดประโยคนี้ไปด้วยสายตาที่จริงจัง แม่เปลี่ยนจากสายตาที่เจือรอยยิ้ม กลายเป็นสายตาที่มีความสงสัยอยู่ในนัยตาคู่นั้น
“เต้ต้องการจะบอกอะไรแม่หรือเปล่าลูก” แม่ผมขมวดคิ้วถามคำถามนี้ด้วยความสงสัย
ผมนิ่ง คิดไม่ออกว่าจะพูดประโยคใดๆออกไป เพื่อให้บรรยากาศตอนนี้ดีขึ้นกว่าเดิม
แม่คลายคิ้วที่ขมวดออกพร้อมกับยิ้มมาให้ผมก่อนที่จะพูดออกมา
“เต้คงลืมไปมั้งว่า สิ่งที่พ่อแม่คาดหวังในตัวลูก ไม่ใช่ที่อาชีพ ฐานะการงาน ทรัพย์สินเงินทอง หรือว่าครอบครัวบารมี แต่สิ่งที่พ่อกับแม่หวังในตัวลูก ก็คืออยากเห็นลูกมีความสุขกับสิ่งที่ทำ กับสิ่งที่ลูกเลือก ถ้าลูกคิดว่าลูกเลือกทางที่ถูกแล้ว และคิดว่าจะมีความสุขกับสิ่งนั้น ลูกก็จงทำมันเถอะ แม่ไม่ว่าอะไรหรอก” แม่พูดตอบผม ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นดูทีวีตรงหน้า
“งั้นถ้าเต้รักที่จะเป็น “พี่เลี้ยงเด็ก” มากกว่าจะเป็น “ครู” ละครับแม่จะโกรธเต้หรือเปล่า” ผมลุกขึ้นจากตักแม่แล้วถามประโยคนี้ขึ้น ... ตอนนั้นในใจเต้นแรงมาก มองหน้าแม่ที่มองทีวี สายตาที่ลดต่ำลงมองเห็นสายตาผิดหวังในแววตานั้น แต่ไม่มีการหันมามองสบตาผม ...
“ถ้าการเป็นพี่เลี้ยงเด็กแล้วเต้มีความสุข ........
ก็อย่าลืมพาเจเจมาหาพ่อกับแม่บ้างละ
แม่ไปนอนก่อนนะ ง่วงแล้ว”
แม่หันมายิ้มให้กับผมอีกครัง ถึงแม้รอยยิ้มนั้นจะเจือด้วยความผิดหวังและเสียใจ ... ผมรู้ว่าแม่รู้ว่าผมต้องการสื่ออะไร และผมก็รู้ด้วยว่าซักวันแม่จะรับในสิ่งที่ผมเป็นได้ ...
วันนี้ผมกำลังเดินทางขึ้นกรุงเทพ ขึ้นไปพบกับความจริง ความจริงที่ฝันเอาไว้ ... ก่อนกลับแม่เข้ามากอดและจูบที่หน้าผากผม พร้อมด้วยรอยยิ้มที่ห่วงใย และมีความหวังเจือจางอยู่ในนั้น ...
ผมเดินออกมาจากสนามบินเดินลากกระเป๋าใบเล็กสีดำเข้ม ทำตัวอย่างกับลงไฟท์จากต่างประเทศ ...
“ไหนคุณเท่ห์ละเนี่ย ...” ผมยืนบ่อนพร้อมยกมือถือขึ้นมาโทรหา
“โทษนะครับ คุณเต้หรือเปล่าครับ” ก่อนที่ผมจะกดเบอร์โทร์หาคุณเท่ห์ มีผู้ชายแปลกหน้า หน้าตาไม่คุ้นเคยใส่ชุดสูทสีดำ ดูมีภูมิฐาน ยิ้มมาให้ผม
“ใช่ครับ แล้วคุณเป็นใครเหรอ” ผมตอบเค้ากลับไป นิ้วก็จิ้มกดเบอร์คุณเท่ห์
“คุณเท่ห์ให้ผมมารับคุณครับ” ผมละมือจากมือถือแล้วมองหน้าชายคนนึ้นอีกที ...
“มารับผมนี่นะ ??” ผมทวนคำตอบของเขาเป็นคำถามกลับไป
ไม่มีคำตอบจากชายคนนั้น มีเพียงรอยยิ้มและเดินมาช่วยผมลากกระเป๋า พร้อมกับเผยมือให้ผมเดินนำไป ผมโทรหาคุณเท่ห์อีกที
“นี่คุณกำลังเล่นอะไร แล้วทำไมไม่มารับเอง ถ้าไม่ว่างทำไมไม่บอกแต่แรก ผมจะได้ให้คุณเวย์มารับ” เมื่อคุณเท่ห์รับ ผมก็เริ่มสวดทันที
“เดี๋ยวสิครับที่รัก ทำไมต้องโวยวายด้วยเนี่ย อีกไม่ถึงชั่วโมงเราก็เจอกันแล้ว คิดถึงผมขนาดนั้นเชียวเหรอครับเนี่ย มากับคนที่ผมส่งให้ไปรับเถอะนะครับ” แล้วคุณเท่ห์ก็ตอบมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ชวนให้หมั่นไส้นัก
“กลับไปถึงเรามีเรื่องต้องคุยกัน แค่นี้แหละ” ผมพูดจบก็กดวางสายโทรศัพท์ หยุดเดินแล้วมองหน้าบุคคลที่ถูกคุณเท่ห์ให้มาส่ง เค้าขำเล็กน้อย
“หัวเราะอะไร รถอยู่ไหน เดินนำไปดิ” อารมณ์เหวี่ยงผมเริ่มมาแล้วครับ
“นายชื่อไร” ผมถามคนขับรถ เอ่อ คนเดียวกับเมื่อกี้นั่นแหละครับ เมื่อนั่งอยู่บนรถบนถนนกลับคอนโดห้องคุณเท่ห์
“ ... ” ไม่มีสัญญาณตอบกลับมาจากพนักงานขับรถ
“แล้วเจ้านายของนายติดธุระอะไร ทำไมถึงไม่มารับผม” ผมถามกลับไปอีกที
“ ...” และก็ยังเงียบอยู่เหมือนเดิม
“อะไรของเค้าวะเนี่ย ใบ้หรือไงวะ เมื่อกี้ยังพูดได้อยู่เลย” ผมละงงกับพนักงานขับรถ คนที่คุณเท่ห์ให้มารับ หรืออะไรก็แล้วแต่ในตำแหน่งของเค้า ... พูดแล้วอารมณ์จะขึ้น คุณเท่ห์จะเล่นอะไรของเค้านะ ...
.
.
.
.
ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รถจอดอยู่ที่แห่งหนึ่ง ผมสะลึมสะลือมองซ้ายมองขวา มองยังไงก็ไม่ใช่คอนโดคุณเท่ห์แน่ๆ มองไปที่คนขับ
“เอ๊ยยยย มันหายไปไหนแล้ววะ ... อะไรวะเนี่ย”ผมเริ่มกระวนกระวาย ลงจากรถแล้วไปมองกระเป๋าด้านหลัง
“ยังอยู่นี่หว่า” แต่ไม่รู้ผมจะเป็นห่วงอะไรมากมาย ในเมื่อกระเป๋าก็ไม่มีอะไรสำคัญมากมาย
ผมมองไปรอบๆ เห็นโรงหนังเก่าๆ คงเป็นโรงหนังชั้นสองที่ฉายหนังควบมั้ง แล้วนี่มันจะพาผมมาที่นี่ทำไมเนี่ย
ผมเดินเข้าไปสำรวจรอบๆ ก็ไม่เห็นมีคนซักคน ... นี่ผมต้องโดนหลอกเอามาปล้นแน่ๆ ผมรีบวิ่งเพื่อจะกลับมาที่รถ ...
ไม่นะ กูไม่มีเงิน ..
“เพ่เต้ !!!” แล้วเสียงคุ้นๆเสียงนั้นก็ดังออกมา
“เจเจ” ผมหันหลังกลับไปก็เห็นเป็นเจเจ ใส่ชุดสูทสีขาว แต่งตัวซะเนี๊ยบเชียว
“มาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้ แล้วไหนพ่อละครับ” ผมเดินเข้าไปหาเจเจพร้อมกับคำถามมากมาย จากความกลัวเมื่อกลายเป็นความสงสัย
“เพ่เต้มานี่กับเจเจครับ” เจเจพูดพร้อมกับดึงมือผมเดินเข้าไปในโรงหนังนั้น
“เดี๋ยวเจเจ แป๊บนึง” ผมดึงมือเจเจไว้ แล้วหยิกแขนตัวเอง ตบหน้าตัวเอง
“โอ๊ยยยยย” ผมร้องออกมาเสียงหลง
“นี่เราไม่ได้ฝันไปนี่หว่า กำลังเล่นอะไรตลกกันเนี่ย” ผมพูดกับตัวเอง
“ไปกันได้หรือยังครับเพ่เต้” เจเจดึงมือผมอีกครั้ง พร้อมเร่งให้ผมรีบเดินไป
ผมเดินเข้ามาในโรงหนังแห่งนี้ มองดูรอบๆไม่มีคนนั่งอยู่เลย หน้าจอกำลังฉายไตเติ้ลหนังอยู่ เจเจจะพาผมมาดูหนังเหรอเนี่ย แล้วทำไมไม่ไปดูในห้างกัน มันสะดวกกว่าตั้งเยอะ แล้วทำไมต้องตอนนี้ ผมมีคำถามนัวมากมาย แต่ไม่ได้ถามออกไป เพราะไอ้ตัวเล็กที่ดึงมือผม ดึงผมใหญ่เลย เจเจพาผมมานั่งตรงกลางของโรงตรงบริเวณที่มีทางเท้าเดินได้สะดวก
“เพ่เต้นั่งนี้ก่อนคับ” เจเจพูดพร้อมกับชี้ให้ผมนั่งเบาะตรงกลางของแถว
“รออยู่นี่นะครับ อย่าไปไหน เดี๋ยวเจเจมา” เจเจพูดพร้อมกับวิ่งออกไปทางเข้าโรงมา
“เอ๊ย เจเจ” ไม่ทันแล้วครับ
“เล่นอะไรกันเนี่ย ... “ผมนั่งลงพร้อมกับบ่นไปคนเดียว ตาก็ดูตัวอย่างหนังในจอ ดูเรื่องอะไรยังไม่รู้เลย
ผมดูตัวอย่างหนังดูซักพัก มองซ้ายมองขวาก็ไม่มีทีท่าว่าคุณเท่ห์ หรือเจเจจะเข้ามา หันไปมองข้างหลัง ก็ไม่เห็นมีลูกค้าคนไหนเข้ามา อะไรกันเนี่ย ผมโดนหลอกหรือเปล่าเนี่ย
“พรึ่บบบบบบบบบ”
“เอ๊ยยยยยยยยยยย” จู่ๆหน้าจอโรงหนังก็ดับลง ไฟทั้งโรงก็มืดสนิท
“อะไรกันวะเนี่ย ไม่เล่นแล้วนะ คุณเท่ห์ เจเจ ออกมาได้แล้ว” ผมเริ่มกลัวมากกว่าเดิมแล้วสิครับ
แล้วจู่ๆเสียงเพลงก็ดังขึ้นมา ... ( เพลง ของขวัญ musketeer หามาเปิดฟังไปด้วย จะได้อินๆ)
แสงไฟหน้าจอค่อยๆสว่างขึ้นมาพร้อมกับข้อความ
... มีเรื่องราวมากมาย ที่ไม่มีใครได้ฟัง ....
.... คำพูดนับร้อยพันที่ต้องการเอื้อนเอ่ย ไม่ว่าจะนานซักเท่าไหร่…….
....... ยังยืนยันคำเดิมเสมอ ไม่เคยเปลี่ยน……
ผมอ่านข้อความบนหน้าจออย่างช้าๆ ประกอบกับเพลงที่เปิดควบคู่ไป
........... เธอทำให้ฉันรู้และเข้าใจคำว่าสองเรา……………….
.............ไม่ว่าจะร้อนหรือว่าจะหนาวก็ไม่กลัว……………….
.................มีเธอที่รักข้างในจิตใจ ให้ฉันก้าวเดินต่อไป ต่อจากนี้................
จากมีแค่เนื้อเพลง หน้าจอค่อยๆมีรูปผมทีละนิดทีละน้อยเข้ามา ส่วนมากเป็นรูปตอนผมเผลอๆทั้งนั้น เล่นเอาผมสงสัยและอมยิ้มไปกับรูปภาพ ข้อความ และบทเพลงนี้
................. เธอและฉัน จับมือเคียงกันนับจากนี้ ………………….
.....................ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี………………
...................เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้…………………
.................มากกว่านั้น ยิ่งมีกันและกันมากแค่ไหน………………….
............................มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั้นเข้าใจ………………………..
.......................รักเพียงเธอและตลอดไป……………………………………
...............................(แค่เธอกับฉัน)………………………….
น้ำตาของผมเริ่มซึมออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ผมยิ้มอยู่ และน้ำตาของผมก็ไหลอยู่ด้วย บนจอหนังที่ไม่กว้างมาก เต็มไปด้วยรูปภาพของผมเต็มไปหมด บางรูปก็ถ่ายกับเจเจ บางรูปก็ถ่ายกับอ๊อฟ บางรูปก็ในเฟชบุ๊ค คนทำนี่ช่างหาจริงๆ ... ผมหัวเราะให้กับความพยายาม น้ำตาก็ไหลด้วยความซาบซึ้ง
........... และนับจากนี้ไป ทุกเรื่องราวที่ได้ฟัง………………..
...............คำพูดทุกถ้อยคำที่คอยย้ำเตือนใจ…………………
...................ไม่ว่าจะไกลซักเท่าไหร่ เพียงมีเธอคนดีอย่างนี้…………
........................ไม่ไหวหวั่น……………….
ผมอ่านจนมาหมดท่อนนี้ เสียงเพลงในโรงก็เงียบไป ... ผมหันไปมองข้างหลังนึกว่าจะผิดพลาดทางเทคนิคหรืออะไร
“ เธอทำให้ฉันรู้และเข้าใจคำว่าสองเรา ไม่ว่าจะร้อนหรือว่าจะหนาวก็ไม่กลัว มีเธอที่รักข้างในจิตใจ ให้ฉันก้าวเดินต่อไป ต่อจากนี้ …. โว้โห้โอ” เป็นคุณเท่ห์ที่แต่งชุดขาวสูทขาวเหมือนกับเจเจในมือถือไมค์ที่ใช้ร้องเพลงเมื่อครู่ อีกด้านช่อกุหลาบช่อนึงพอกำมือ
และในตอนนี้คุณเท่ห์ก็ยืนอยู่ตรงหน้าผมเรียบร้อยแล้ว สายตาของคุณเท่ห์ในตอนนี้หวานไม่แพ้กับพระเอกอ๋อม อัครพันธ์ตอนที่มองนางเอกไม่มีผิด เล่นเอาผมเขินอาย ต้องหลบกับสายตาคู่นั้น
“เขินเหรอไง” เสียงคุณเท่ห์ที่ดูแหบๆคงเพราะความตื่นเต้นถามผมกลับมา
“เขินอะไรของคุณละ” ผมตอบกลับไป แต่ตัวก็อายม้วนไม่กล้าสบตา
“ไม่เขินแล้วทำไมอายม้วนอย่างนั้นละ” คุณเท่ห์ถามมาอีกทีนึง
“แล้วคุณจะทำไม เล่นแบบนี้ใครบ้างไม่เขิน” ผมตอบกลับไปพร้อมกับเงยหน้ามองคุณเท่ห์ที่สายตาของเค้าก็มองผมอย่างไม่ละสายตา
“นายเต้ ชั้นไม่รู้นะว่าเวลาที่ผ่านมามันจะนานแค่ไหน อาจจะดูรวดเร็วไปด้วยซ้ำที่เป็นแบบนี้ แต่นายเคยได้ยินใช่มั๊ย รักไม่ต้องการเวลา” คุณเท่ห์พูดแล้วยิ้มมาให้ผม
“เคยได้ยินสิ เพลงเค้าออกจะดัง” ผมตอบกลับไปหน้าตากวนๆ
“แล้วนายคิดเหมือนกันกับชั้นหรือเปล่าละ” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับเอาช่อดอกไม้เสียบเข้ากับที่วางแก้วบนเก้าอี้ พร้อมกับนำไมวางไว้บนเก้าอี้
“ว่าไงละ นายคิดเหมือนชั้นหรือเปล่า” คุณเท่ห์ถามย้ำอีกทีนึง พร้อมกับเอามือทั้งสองข้างมาดึงมือผมไปจับไว้ ตอนนี้ผมเริ่มหลบสายตาคู่นั้นอีกแล้ว
“คิดว่าอะไรละ” ผมก็ยังตอบไปแบบกวนๆ
“คิดว่า .... เรารักกันไง” คุณเท่ห์ตอบพร้อมกับเอามือที่จับอยู่ขึ้นไปหอมแก้ม ... ผมนี่อายจนไม่รู้จะทำตัวยังไง ได้แต่บิดไปบิดมา
................. เธอและฉัน จับมือเคียงกันนับจากนี้ ………………….
.....................ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี………………
...................เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้…………………
.................มากกว่านั้น ยิ่งมีกันและกันมากแค่ไหน………………….
............................มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั้นเข้าใจ………………………..
.......................รักเพียงเธอและตลอดไป……………………………………
...............................(แค่เธอกับฉัน)………………………….
(จะมีเพียงสองเรา ต่อจากนี้) (แค่เธอกับฉัน)
เสียงเพลงที่ดังขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะจบไปพร้อมกับรอยจูบจากคุณเท่ห์บนหน้าผากผม
“อยู่เป็นคู่ชีวิตกับผมตลอดไปนะ” นั่นคือประโยคคำถามในความฝันของผม ซึ่งวันนี้มันได้ถูกถ่ายทอดออกมาจากปากคนตรงหน้า ที่ผมรักเค้าและอยากอยู่เป็นคู่ชีวิตกับเค้าตลอดไปในโลกของความจริง
“อย่าทำให้ผมเสียใจละ” ผมพูดพร้อมโผเข้ากอดคุณเท่ห์โดยมีคุณเท่ห์รับกอดนั้นไว้ น้ำตาแห่งความดีใจของผมหลั่งออกมาไม่หยุด
“ชั้นสัญญา ว่าจะไม่ทำให้นายเสียใจ ชั้นรักนายนะ นายเต้” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับเอามือลูบหัวผมเบาๆ ...
“ผมก็รักคุณครับ” ...
นั่นไม่ใช่จุดจบของเรื่องราวของผม คุณเท่ห์ และเจเจ แต่นี่คือจุดเริ่มต้นของพวกเราสามคน เรื่องราวที่พวกเราจะใช้คำว่า “ครอบครัว” ร่วมกัน ... ปัญหาหรืออุปสรรคใดๆที่จะเกิดขึ้นข้างหน้า ผมไม่รู้ คุณเท่ห์ก็ไม่รู้ และไม่มีใครที่รู้ แต่ผมรู้ตอนนี้ก็คือ คนที่จะคอยร่วมทุกข์ร่วมสุขกับผม คือคนที่อยู่ในอ้อมกอดของผม ณ ตอนนี้ ... และตลอดไป
จบแล้วครับ ...
"ป้อ !!!! ช่อดอกไม้ยังไม่ให้เพ่เต้เลย"
ขอบขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้ นี่อาจเป็นนิยายเรื่องแรกของผมที่แต่งขึ้น อาจจะไม่สนุก ผิดพลาด ขาดความสมจริงไป ยังไงก็ขอกราบประทานอภัยด้วย ยังไงซะโลกของนิยายก็คือโลกในความฝันอยู่ดี ... อยากให้ทุกคนแฮปปี้กับโลกใบนี้ มีกำลัง มีความสุข พร้อมที่จะออกไปต่อสู้กับโลกแห่งความจริงของวันพรุ่งนี้ ไม่มีใครรู้ว่าชีวิตจริงของแต่ละคนจะเหมือนกับในนิยายเรื่องนี้มั๊ย และก็ไม่มีใครรู้อีกว่า ชีวิตของตัวเองข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เช่นเดียวกับผม ...
ยังไงซะ วันหน้าฟ้าใหม่ ถ้ามีเวลาได้แต่งนิยายเรื่องอื่นอีก ก็ฝากให้ช่วยติดตามและเป็นกำลังใจกับนิยายของผมด้วย ... ขอบคุณทุกคนที่อยู่เป็นเพื่อนกันมา ... รักทุกคนนะครับ
ปล. ๑ ฉากแต่งงานครั้งนี้ ขอขอบคุณที่เรื่องการขอแฟนแต่งงานของพี่มอส ปฏิภาณ ที่ทำให้เกิดแรงบัลดาลใจแต่งตอนนี้
ปล. ๒ ถ้ามีเวลาจะมาอัพ Behind the scene ของฉากนี้ให้ ...
ปล. ๓ รักนะ ... ฉึก ๆ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หมายเหตุ ขอคะแนนสำหรับการแต่งนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ เต็มสิบ คุณให้เท่าไหร่ .. ??? (ตามความคิด อย่าอวย เดี๋ยวเหลิง )
-
แว๊กกกกก ที่หนึ่ง ห้าๆๆๆ
-
เง้ิอ
จบแล้วเหรอ
:m15:
คิดถึงเจเจแย่เลยอะดิ
-
:L2: ยินดีกับคู่รักคู่ใหม่ด้วยค่ะ
รักเจเจนะจ๊ะ ฉึก ฉึก
-
จบแล้วววววววววววววววววววววววววว
ให้คะแนน แปดจุดห้า เต็มสิบ ครับ
ขอตอนพิเศษ และ Behind the scene ด้วยนะครับ ฉึกๆ อิอิ
-
ว้ากกกกกกกกกกก
เจเจมีแม่ใหม่แล้วน้าา
ดีจายอ๊ะป่าวว
แต่ว่าา
อิจฉาคุณแม่อ่า
ได้ลูกเขนซะหล่อ รวย
เชียว
อิอิ
โอย อิจฉา ฉึกๆ........
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:สำหรับนิยายดีๆครับ
ไงก็ขอตอนพิเศษด้วยนะครับ
ปล.ตอนจบมันหักมุมไปนิดหนึ่ง เต็ม10ผมให้8.5 ครับ :pig4: :L2:
-
+1 :z2: :z2:
-
เหมือนจบตอนมากกว่าจบเรื่อง
รออ่านตอนพิเศษ
ขอบคุณ
+1
-
จบแล้วค่า....ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆ.....
แต่มันยังดูอึนๆ....แต่ก็น่ะ แฮปปี้เอนดิ้ง น่ะน๊า.....
ลุ้นกับตอนพิเศษต่อไป....
-
จบซะแระ สมใจหวัง :L1: :L1:
-
จบแล้ว จบแบบมีความสุขแต่เหมือนจะมีบรรยากาศที่หนักๆคาอยู่ แต่ชีวิตมันก็อย่างนี้ อนาคตข้างหน้าอาจจะสดใสก็ได้นิ
ขอบคุณค่ะ รอโอกาสว่างของไรเตอร์นะค่ะ
10 เต็มให้ 8.7 ค่ะ
-
9.0ครับ
รักเจเจจังเลย
-
ก่อนอื่นเลย +1
ส่วนเรื่องของคะแนนให้ 8
เพราะว่าตัดคะแนนเรื่องความต่อเนื่องและ
อยากรู้ความคืบหน้าต่อไปอีก ทั้งเรื่องของพ่อแม่เต้ด้วย
บางครั้งการรับรู้ความจริงจากคนอื่นจะเป็นกำลังใจให้เราก้าวไปอย่าง
..เข้มแข็ง..
ขอบคุณสำหรับรอยยิ้มดี ๆ จากการอ่าน
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/145.gif)ทำไมมันจบได้ว่องขนาดนี้อ่ะ
แต่ก็มีความสุขแล้วนะเต้
รอตอนพิเศษนะ
-
ต้องการผ้าเช็ดหน้าจริง ๆ ด้วย
เอาไว้ซับน้ำตาแห่ง ความซึ้งใจ
แฮปปี้มาก ๆ ^^ ขอบคุณไรเตอร์มาก ๆ นะครับ สนุกมาก
-
เต็ม 10 ให้ 9.0ครับ :กอด1:
รอตอนพิเศษหลังคู่ชีวิตเต้เท่ห์เจเจก่อนค่อยให้เต็ม 10 :3123:
และอยากรู้ด้วยว่าแม่เต้กับพ่อเต้ได้รู้เรื่องจะว่ายังไง :man1:
เป็นกำลังใจให้ครับผม :L1:
-
จบได้หวานมาก ให้ 8.5 คะแนนสำหรับเรื่องนี้นะคะ
-
โอ้ยยยยยยยย อิจฉา นายเทห์ เพ่เต้ เจเจ หวานฉึกๆ ไม่เกรงใจคนอ่านเลย :กอด1:
+1เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์น๊ะจ๊ะ :3123:
-
:L1: ก่อนอื่นต้องบอกว่า จบแบบนี้นี่แหละคือสิ่งที่ทุกคนฝัน
โลกของนิยายกับโลกของความเป็นจริงนั้นไม่ได้ต่างกันเลย เพราะนิยายก้อเอามาจากชีวิตจริง
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าน่ารักๆและน่าติดตาม ชวนค้นหา ขอบคุณ :L2:สำหรับคนแต่ง
ที่มอบสิ่งดีๆนี้ให้กับคนอ่านทั้งหลาย ทุกคนมีความฝันและอยากให้ชีวิตรักของตัวเองสมหวัง
ไม่ว่าหญิงหรือชาย ก้ออยากได้สิ่งที่ดีให้กับชีวิตตัวเอง คะแนนเต็ม 10 ผมขอให้ที่ 9.99 ครับ
เพราะว่า ชีวิตจริงผมไม่สมหวังเหมือนนิยาย แต่ของผมมันทรมานและทุกข์มากที่สุด
ว่างๆมาต่อตอนพิเศษด้วยนะครับ ขอบคุณครับ โดดเดี่ยวและเดี่ยวดาย :bye2:
-
เจเจ น่ารักขนาดนี้ เดี๋ยวตากับยายก็หลงกันพอดี อิอิ...
เอาไปเลย 9.00 จ้า ... ฉึกๆๆ
-
ว้าว คุณเท่ห์ขอได้โรแมนซ์สุดๆเลยนะเนี่ย :impress2:
ว่าแต่เจเจ กวนพ่อจนถึงวินาทีสุดท้าย ฮี่ฮี่ :กอด1: :L2:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ o13
-
จบแล้วหรอครับ คิดถึงเจๆๆ แน่ๆ เลยอะ
-
อ่า จบแล้วอ่า ใจหายอ่า
คนอ่านยังอินอยู่เลย
จบได้ประทับใจมาก
ความรักเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่จริงๆ
ขอบคุณไรท์เตอร์มากมายน้าที่เขียนนิยายดีๆใจพวกเราชาวเล้าได้อ่าน
ยังไม่ให้จบเลยอ่า
คิดถึงเวย์
คิดถึงอ๊อฟ
คิดถึงบอย
คิดถึงกาย
คิดถึงเจเจ
คิดถึงคุณเท่ห์
คิดถึงเต้
ขอให้ครอบครัวของคุณเท่ห์มีความสุขตลอดไปน้า
+1 ไรท์เตอร์ด้วยความรัก :กอด1:
คิดถึง
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
จบแล้วหรอ :L1: :L1: :L1:
-
แฮปปี้ เอนดิ้ง~~~
เรื่องโปรดอีกเรื่องที่คอยตามอ่านจบลงไปเสียแล้ว (รู้สึกเหงา ๆ จังแฮะ)
ขอบพระคุณคนเขียนที่สร้างรอยยิ้ม เรียกน้ำตา และเสียงหัวเราะ ให้กับนักอ่านที่ติดตามนิยายเรื่องนี้มาตลอด
ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ
-
จบแล้วอ่ะ คงคิดถึงเจเจแย่เลยน่ารักดี
:L2:
รอติดตามเรื่องใหม่นะคะ
-
จบแล้ว มีความสุขดี
-
อ่า าา จบแล้วหรอเนี้ยะ
คิดถึงเจเจน่าดูเลยนะเนี้ยะ เห่ ออออ
ขอบคุรคนแต่งค่ะ ที่แบ่งปันเรื่องดีดีแบบนี้หั้ยได้อ่านกัน
เต็มสิบ หั้ยแปด แระกัน
ถ้ามีเรื่องใหม่ยังไง ติดตามแน่นอนค่ะ
-
จบแบบหักมุมเร็วไปนิดนะ ไงๆก็ได้ความน่ารักของเจเจมาช่วยไว้ได้
เอาเป็นว่าได้ 8.8 ก็แล้วกัน อิอิ
-
จบแล้วหรอคะเนี่ย จะว่าหักมุมจบ น้องมิว่าก็ไม่ได้หักมุมอะไรหรอก ก็เป็นไปตามที่คาดแหละ
เรื่องก็ถึงจุด "ไคล์แม็กซ์" แล้วและค่อยๆ ผ่อนลงจนมาถึงตอนจบแล้วก็ถือว่าดำเนินเรื่องได้ดีนะคะ เรื่องแรกทำได้ขนาดนี้ก็ถือว่าดีมากแล้วค่ะ o13
อาจจะขาดไปอยู่เรื่องหนึ่งคือ บางตอนที่มันเป็นฉากอารมณ์ยังกระชากอารมณ์คนอ่านได้ไม่เต็มที่เท่านั้นเอง
แต่ขอบอกว่าฉากตอนจบโรแมนติกส์มากค่ะ :-[
ถ้ามีคะแนนเต็ม 10 เอาไปเลยค่ะ 8.75 o13
ปล. :จุ๊บๆ:+1 ส่งท้ายสำหรับเรื่องนี้ค่ะ หวังว่าจะได้ :จุ๊บๆ: คุณหลังเขาในกระทู้นิยายเรื่องใหม่อีกนะคะ
-
ไม่มีคำกล่าวใดจะมอบให้กับไรเตอร์
นอกจากขอมอบ:L2:พร้อมกับคำว่าขอบคุณค่ะ
ที่นำสิ่งดีๆมาแบ่งปันกัน
-
ให้ 8/10 คะ ขอบคุณไรท์เตอร์สำหรับเรื่องราวสนุกสนาน และข้อคิดดีๆ
ปล คงคิดถึงน้องเจเจไปอีกนาน
-
:mc4:
+1ให้นะฉึกๆ
-
:pig4: :pig4:
-
ขอบคุณครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เด๋วจะยุตอนพิเศษ อ๊อฟ-เวย์ คริๆ
-
ตอนจบมาแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ :pig4:
จะรอตอนพิเศษและเรื่องต่อไปน้า
ปล.เค้าคิดถึงเจเจอย่าหายไปน่านน้า
-
ให้คะแนน 8/10 เลย ที่ไม่ให้เต็มเพราะอยากอ่านต่ออีก...
-
คิดถึงนะคับ เจเจ รอวันที่เจเจ โตเป็นหนุ่มนะ
คงจะได้เจอกันอีก พลีสสสส.........ไรเตอร์
:L1: :pig4: :L1: :pig4: :L1: :pig4:
-
ชอบตอนสุด ท้าย จังเลย อ่ะ
ซึ้ง สุดๆ เลย นะ :L2: :L2:
แล้ว ก็ ขอขอบคุณไรเตอร์ ด้วยนะ ที่นำเรื่องดี มาให้ อ่าน เนี่ย :impress2:
อ่าน มา ประทับ ใจหลาย ตอนนี้ ขนาด บอก ว่าแต่ เรื่องแรกนะ เนี่ย :-[
อ่าน แล้ว ยัง ให้ความรู้สึก อินในหลายๆ ตอนเลยหล่ะ :กอด1:
เป็น กำลัง ใจให้ แต่ เรื่องต่อๆ ไปนะจ๊ะ จะ คอยติดตาม เลื่อย จร้า :L2: :L2:
อิอิ เราให้ เป็น ของขวัญ เล็ก +1 จร้า อิอิ :L1: :L1:
ขอขอบคุณ............. :pig4: lungkhao :pig4:
-
เจเจมาบ่อยๆนะคับ ^^
-
จบแล้วหรอคะเนี่ย จะว่าหักมุมจบ น้องมิว่าก็ไม่ได้หักมุมอะไรหรอก ก็เป็นไปตามที่คาดแหละ
เรื่องก็ถึงจุด "ไคล์แม็กซ์" แล้วและค่อยๆ ผ่อนลงจนมาถึงตอนจบแล้วก็ถือว่าดำเนินเรื่องได้ดีนะคะ เรื่องแรกทำได้ขนาดนี้ก็ถือว่าดีมากแล้วค่ะ o13
อาจจะขาดไปอยู่เรื่องหนึ่งคือ บางตอนที่มันเป็นฉากอารมณ์ยังกระชากอารมณ์คนอ่านได้ไม่เต็มที่เท่านั้นเอง
แต่ขอบอกว่าแากตอนจบโรแมนติกส์มากค่ะ :-[
ถ้ามีคะแนนเต็ม 10 เอาไปเลยค่ะ 8.75 o13
ปล. :จุ๊บๆ:+1 ส่งท้ายสำหรับเรื่องนี้ค่ะ หวังว่าจะได้ :จุ๊บๆ: คุณหลังเขาในกระทู้นิยายเรื่องใหม่อีกนะคะ
ว่างๆ เข้ามาตอบกระทู้บ้าง ผมชอบคอมเม้นท์เกือบทุกคอมเม้นท์ของน้องมินะครับ
ผมว่าน้องมิเป็นนักอ่านที่เข้าใจนักเขียนดี คือถ้าผมเขียนแล้วน้องมิเข้าใจ ผมก็ดีใจแล้ว
เด๋วจะยุตอนพิเศษ อ๊อฟ-เวย์ คริๆ
จะตามมานะจ๊ะเพื่อนรัก
ชอบตอนสุด ท้าย จังเลย อ่ะ
ซึ้ง สุดๆ เลย นะ :L2: :L2:
แล้ว ก็ ขอขอบคุณไรเตอร์ ด้วยนะ ที่นำเรื่องดี มาให้ อ่าน เนี่ย :impress2:
อ่าน มา ประทับ ใจหลาย ตอนนี้ ขนาด บอก ว่าแต่ เรื่องแรกนะ เนี่ย :-[
อ่าน แล้ว ยัง ให้ความรู้สึก อินในหลายๆ ตอนเลยหล่ะ :กอด1:
เป็น กำลัง ใจให้ แต่ เรื่องต่อๆ ไปนะจ๊ะ จะ คอยติดตาม เลื่อย จร้า :L2: :L2:
อิอิ เราให้ เป็น ของขวัญ เล็ก +1 จร้า อิอิ :L1: :L1:
ขอขอบคุณ............. :pig4: lungkhao :pig4:
ขอบคุณมากครับ ... เขียนยากมากตอนนี้
ตอนจบมาแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ :pig4:
จะรอตอนพิเศษและเรื่องต่อไปน้า
ปล.เค้าคิดถึงเจเจอย่าหายไปน่านน้า
ใช่ครับ ตอนแรกว่าจะเป็นตอนหน้าตอนจบ ... แต่กลัวหายไปนาน บวกกับตันและไม่อยากลากเรื่อง
เลยตัดจบ ... คริๆ แต่ที่ตัดจบก็เพราะปมมันหลุดหมดแล้วนะครับ เหลือแต่ลากให้ยาวเฟื้อยก็เท่านั้น
-
จบแล้วเหรอครับ เง้อ ยังหนุกอยุ่เลย
แอบปลื้มอยุ่นะครับ มันบอกไม่ถูกงะคับ
แล้วไม่อยากให้คะแนนนะครับ แบบว่าถ้าชอบแล้วก็อ่าน
ถ้าไม่ชอบแล้วก้ไม่อ่านนะครับ
แต่เรื่องนี้อ่านจบนะ รักเจเจมากมายด้วย
พี่อ๊อฟออกมาแต่ละทีก็ฮากระจาย
ชอบๆๆๆอยากให้มีตอนพิเศษด้วยนะครับ เอาซัก 30 ตอนเป็นไง
-
ฉากขอแต่งงานน่ารักที่สุด :pig4:
-
เอาไปเลย
10/10
ขอบคุณสำหรับความสุขที่มีให้กันนะคะ^^
-
บวกให้ค๊า
จบแบบน่ารัก ฉึกๆ อิอิ หวานนนนนนนนนซึ้งงงงเชียวววว
ขอคู่อ๊อฟเวด้วยคนนะค๊า
-
จบแล้วปลดภาระของตัวเองไปอีดเรื่อง
ขอบคุณนะแล้วจะรอเนื่อง ๆ ต่อ ๆ ไป
แน้ใจว่าต้องสนุก
:pig4:
-
จบแล้วเหร่อเนี่ยยยย หวานนนนซะ
เค้าให้คะแนน 8.5 อ่ะ
มันจบแบบความรู้สึกมัน ง่ายๆ ห้วนๆ ไงไมรู้อ่ะ
เหมือนมันน่าจะมีอะไรมากกว่านี้ (แตก็ไม่รูว่าอะไร :m23:)
รอตอนพิเศษจ้า
:กอด1: :L2: :3123: :L1:
-
ให้ 8 ค่ะ
+ 1 ส่งท้าย ให้ด้วย ตามสเต็ป อุอุ
ว๊า จบซะแล้ว นึกว่าจะมีเรื่องราวหลังจากกลับมาทำงานกับคุณเท่ห์ อีกนะเนี่ย
แต่จบแบบนี้ก็โอเคร ค่า หวานดี มีขอแต่งงานด้วย อิจฉาาาา
-
พูดตรงๆ เราชอบมากอ่ะ
ขาดความสมจริงหรืออะไร ไม่รู้ทั้งนั้นล่ะ
รู้แค่ชอบ และรักเจเจ(เกี่ยวมั้ย)
ให้มากกว่าสิบยังได้เลย แต่จะไม่ให้ก็เพราะหวีดวิ้วกันน้อยไปนี่ล่ะ
แต่ก็ให้เพราะรักเจเจ
ปล. รักเช่นกัน ฉึกๆๆๆๆๆๆ
-
จบแล้วหรอคะเนี่ย จะว่าหักมุมจบ น้องมิว่าก็ไม่ได้หักมุมอะไรหรอก ก็เป็นไปตามที่คาดแหละ
เรื่องก็ถึงจุด "ไคล์แม็กซ์" แล้วและค่อยๆ ผ่อนลงจนมาถึงตอนจบแล้วก็ถือว่าดำเนินเรื่องได้ดีนะคะ เรื่องแรกทำได้ขนาดนี้ก็ถือว่าดีมากแล้วค่ะ o13
อาจจะขาดไปอยู่เรื่องหนึ่งคือ บางตอนที่มันเป็นฉากอารมณ์ยังกระชากอารมณ์คนอ่านได้ไม่เต็มที่เท่านั้นเอง
แต่ขอบอกว่าแากตอนจบโรแมนติกส์มากค่ะ :-[
ถ้ามีคะแนนเต็ม 10 เอาไปเลยค่ะ 8.75 o13
ปล. :จุ๊บๆ:+1 ส่งท้ายสำหรับเรื่องนี้ค่ะ หวังว่าจะได้ :จุ๊บๆ: คุณหลังเขาในกระทู้นิยายเรื่องใหม่อีกนะคะ
ว่างๆ เข้ามาตอบกระทู้บ้าง ผมชอบคอมเม้นท์เกือบทุกคอมเม้นท์ของน้องมินะครับ
ผมว่าน้องมิเป็นนักอ่านที่เข้าใจนักเขียนดี คือถ้าผมเขียนแล้วน้องมิเข้าใจ ผมก็ดีใจแล้ว
ขอบคุณนะคะที่ชอบคอมเมนท์น้องมิ :o8: คุณหลังเขาชมกันซึ่งๆ หน้าแบบนี้ น้องมิก็ :m2: ไปถึงไหนต่อไหนเลยละสิ
รออ่านตอนพิเศษ อ๊อฟฟี่กับเวย์ นะคะ ไม่รู้คู่นี้จะโรแมนติกส์เท่าคู่แรกรึเปล่า :laugh:
-
จบแล้วเหรอขอรับ :serius2:
แบบว่ามันแบบว่าจบเร็วไปหน่อยอ่าขอรับ :a5:
แต่ตอนจบก็น่ารักดีนะขอรับ :กอด1:
แอบขำเจเจก็ยังโผล่มาได้
ปอลิง จะมีตอนพิเศษไหมอ่าขอรับ
ถ้ามีจะได้นั่งรอ :z2:
-
จบแบบ Happy ๆ ๆ ๆ
เป็นอันดี เคลียร์ทุกอย่างไม่ให้ค้างคา
อย่าได้ถามหาคะแนนเลยครับ เอาเป็นว่า อ่านแล้วมีความสุขก็เป็นพอ
ถ้าจะให้คะแนน ตัวละคร เรื่องนี้ พ่อกามเทพน้อยได้เต็มแน่ ๆ
เป็นกำลังใจให้ จะรอผลงานเรื่องต่อ ๆ ไปอีกนะครับ
ปล.เบื้องหลังอย่าลืมนะครับ
+1 นี่คือคะแนนที่ให้ได้อย่างแท้จริง สำหรับทุกตอนที่อ่าน :กอด1:
-
:z1:เพิ่งเข้ามาอ่านฮับ
ชอบจัง อ่านไป ยิ้มไป
น่ารักง่ะ o13
-
จบแบบไม่รู้ตัวเลย :L1:
แฮบปี้มากมาย :-[
รอตอนพิเศษนะค้าบ ฉึกๆๆๆ :pig4:
-
ขอ :กอด1: ไรเตอร์แน่นๆ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักมากๆๆมาให้อ่านนะค่ะ
หลงรักน้องเจเจ ชอบน้องเต้ ปลื้มพี่เท่ห์มากมาย
ชอบตอนจบด้วย แฮปปี้ๆ
แต่รู้สึกว่ายังไม่จุใจเลยอ่ะ (โลภๆๆ แหะๆ)
ถ้าว่างๆ ขอตอนพิเศษด้วยนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์แต่งเรื่องต่อๆไปนะค่ะ :L2: :L1:
-
อาจจะรู้สึกว่าจบเร็วไปบ้างแต่ผมว่าดีแล้วครับ เพราะทุกอย่างดูจะคลี่คลายหมดแล้ว ถ้าจะแต่งต่อ คงต้องหาปมหาเงื่อนใหม่กันมากมายยยย 555+
ลองแต่งตอนพิเศษให้บอยดูสิครับ น่าสงสารมันออก ให้มันมีคงมีคู่กะเค้าบ้างงงง เหอๆ
-
เพิ่งได้มาอ่าน(ตอนเรื่องจบแล้วทู้กที)และเพิ่งอ่านจนจบคร่า...(ใช้เวลาอ่านหลายวันอยู่ แหะๆ)
เรื่องนี้น่ารักมากเลย ทุกตัวละครหลักต่างมีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง(แม้กระทั่งยัยคุณเกด ก้อมีเสน่ห์แบบร้ายๆ เพราะทำให้เรารู้สึกอินไปกับการกระทำของแม่นี่ตลอด ไม่อาจเพิกเฉยชีได้เลยเหอะ 55+......เสน่ห์ดึงดูดบาทามหาชน!!!)
แต่ที่ปฏิเสธไม่ได้คือ ขวัญใจแม่ยกเรื่องนี้เห็นจะไม่พ้น สุดหล่อไซส์มินิชื่อเหมือนตลาดนัดสุดฮิปของหลายๆคน
เจ้าตัวน้อยเป็นสีสันให้เรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี ช่างฉอเลาะขนาดนี้ ใครจะอดใจไหวล่ะคร้า^^
คู่เอก.... นายเต้-คุณเท่ห์ ถึงจะถูกรัศมีนายเจเจกลบไปบ้าง แต่ก้อเป็นคู่ครบรสที่ชวนให้เราอยากลุ้นไปด้วยกับความสัมพันธ์ที่ตั้งอยู่บนความแตกต่าง เอาใจช่วยสุดฤทธิ์ล่ะค่ะ
คู่ฟลุ๊ค... อ๊อฟฟี่-คุณเวย์ มาแบบมึนๆแต่กลับทำให้เรากรี๊ดกร๊าดได้มากมาย เป็นคู่ที่ฮาได้ใจเจรงๆ
นายบอย... น่าสงสารเป็นบางเวลา น่าถีบหนังหน้าเป็นบางอารมณ์ อยากให้ได้คู่รักกะเขาบ้างจัง...แต่คงไม่ใช่กะเจเจนะ
(เก็บเจเจไว้เป็นอนาคตฝ่ายรุกจอมกะล่อนเหอะ ท่าจะน่ารักน่ากระทืบมิใช่น้อย ฮา..)
และอีกหลายตัวละครในเรื่อง ที่ช่วยให้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าติดตาม และน่าประทับใจอีกเรื่องหนึ่งเท่าที่เราได้อ่านมา
ส่วนถ้าจะให้คะแนน ในความเห็นเป็นการส่วนตัวของเรา...9.0 คงไม่ใช่คะแนนที่เว่อร์เกินเมื่อคำนึงถึงข้อเท็จจริงที่ว่า นี่เป็นงานเขียนแรกของไร้ท์เตอร์แต่ยังสามารถทำได้ดีขนาดนี้ (เราคงไม่สามารถขนาดนี้เป็นแน่ 55+) เพียงแต่ตอนจบอาจจะรวบรัดไปนิด เรายังติดใจอยากรู้อีกหลายเรื่องเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของกาย เรื่องท่าทีของพ่อแม่นายเต้เมื่อได้รับรู้ความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างเต้กับคุณเท่ห์ รวมถึงท่าทีของเจเจด้วย( แต่คิดอีกที การจบแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เป็นการเปิดปลายให้เราได้คิด ได้จินตนาการเอาเอง 55+)
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณที่ไร้ท์เตอร์นำเรื่องน่ารักๆอย่างนี้มาลงให้ได้อ่าน โดยยอมสละเวลาเพื่อแลกกับความสุขของเพื่อนๆพี่น้องในเล้า กด +1ให้นะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
-
Happy Ending
ฉึก ๆ
น่า รัก มาก มาย
-
สนุกมากเลย
อ่านไปยิ้มไป
เจเจน่ารักจังเลย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
อ่านแล้วมีึความสุขมากเลย
สู้ๆๆต่อไปนะคะ ไรเตอร์ (P' D...)
^^
-
ขอบคุรไรเตอร์นะคร๊าบที่แต่งเรื่องดีๆมาให้เราอ่าน
และจะรอติดตามเรื่องต่อๆๆไปนะคร๊าบ
-
ซึ้งจริงงง
แต่งงานกันด้วยยยย
ขอให้เต้กับคุณเท่ห์รักกันไปนานนนนนน
น้องเจเจก็น่ารักไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงงง
-
น่ารักมากเลย โดยเฉพาะเจเจ ตะว่าก้ออยากอ่านเบื้องหลังด้วยอะ
-
โอ้ยยยย
ซึ้งๆๆๆๆ
หลงรักเจเจอ่ะ
เด็กอะไรน่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดด
-
:sad4:ซึ้งมากมายครับ คาดว่าใครๆก้อคงอยากสมหวัง
และคงเข้ามารออ่านตอนยพิเศษต่อไปครับ :L1: :L1:
-
จบได้ซึ้งดีจัง ขอบคุณจ้า แล้วไม่มีตอนพิเศษหน่อยหรอ ขอหวานๆ :impress2:
-
ในที่สุดก้อจบลงด้วยดี ขอบคุณสำหรับเรื่องน่าอ่านแบบนี้นะคะ เราให้ 8.5 ค่ะ
-
เจเจ สุดยอดเลย ฉึกๆ
-
น่ารักมากๆๆเลยค่ะ...โดยเฉพาะเจเจ...จะมีตอนโตไหมคะ...^^
:L2: :pig4:
-
ชอบเรื่องนี้มากมาย
เจเจน่ารักมาก
วางมือจากการอ่านไม่ได้เลย น่าติดตาม
อ่านแบบมาราธอน วันเดียวจบ 55+
ชอบตอนที่บอยอยู่กับเจเจที่วัดน่ะ ดูทั้งคู่น่ารักมากเลย
ชอบเรื่องนี้จริงๆ เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์
รอตอนพิเศษด้วย อิอิ
-
ว้าว สนุกมากเลยค่ะ ต้องคิดถึงเจเจแน่เลย
เราชอบเจเจมากๆเลยค่ะ ครอบครัวนี้น่ารักดีค่ะ
ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปัน
-
อยากตบนังเกด
-
ชอบจังเลยครับ สถานที่นครศรีธรรมราช บ้านเราด้วย อิอิ
-
ตอนแรกไรเตอร์จะออกตอนพิเศษฉากNCแหละ 555
แต่เนื่องด้วย ไรเตอร์มีโปรเจคแต่งเรื่องใหม่ เลยเลื่อนไปก่อน
ยังไงก็ช่วยติดตามเรื่องใหม่ของไรเตอร์กันด้วยนะครับ
สำหรับ ::: The magical TUZZY พ่อมดนะย๊ะ ... ปิ้งรักหนุ่มเนิร์ด ::::
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18798.0
คนละแนวกันเลย แต่ก็อยากให้ติดตามกันนะครับ ขอบคุณทุกกำลังใจครับผม
-
จบแล้วเหรอ
คงคิดถึงพี่เท่ห์ พี่เต้ และน้องเจเจ
มากๆเลยT^T
-
:m15: :m15: :m15:
อ่าาาาาา จบซะเเละ ไม่น่าตัดจบเร็วเลยอ่ะ
กำลังสนุกเชี่ยว เเต่ก้อเข้าใจนะ ว่าสุดท้ายยังไงมันก้อต้องจบ
ขอบคุณไรท์เตอร์นะครับ ที่เเต่งเรื่องดีๆ สนุกมาให้ได้อ่านกัน o13 o13
เเล้วจะรอ Behind the scene นะครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
ป.ล. มิส มิส นะน้องเจเจ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีแบบนี้นะคะ
นั่งลุ้นทั้งเรื่องเลย เดี๋ยวก็มีคนนั้นมาเป็นมือที่สาม คนนี้มาเป็นมือที่สาม
แต่สุดท้ายก็มีความสุข ดีจังเลยค่ะ
ปล. น้องเจเจ น่ารัก ฉึกๆ ^^
-
ชอบ เจเจๆ .. คุงค้าบๆ
จาติดตามผลงานตลอดปัยๆ
-
แวะมาแปะก่อนอ่าน :teach:
-------------------------
เป็นฉากจบในฝัน :-[
ฝันๆๆๆ อยากมีบ้างงงงงง
ให้กำลังใจไรเตอร์ค่ะ :กอด1:
ต่อจากนี้คงคิดถึง เจเจ แย่เลย ฉึกๆ
-
ขอบคุนคราบ
-
อ้า มาตามอ่านค๊าบ
เจเจน่ารักเป็นที่สุด เด็กอะไรน่าฟัดจริงๆ
ขำอิเจ๊อ๊อฟ แรงค์! แต่โดนใจ ฮ่าๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะค๊าบ
น่ารักดี o13
-
ขอบคุณคนเเต่งมากๆเลยครับ
สนุกจริงๆ
อยากให้มีเรื่องออฟกับเวย์ เต็มๆจังเลยครับ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตุงมากคร้าบบบบบบบบบ รอเรื่อง ต่อไปน้า
-
เนื้อเรื่องน่ารักดีค่ะ แต่มีแอบสงสารบอยมากอ่ะ
เอ่อ...อยากให้บอยเลี้ยงต้อยอ่ะ ช่วยรับน้องเจเจไปเลี้ยงที อายุห่างกัน 19 ปี เอาหน่าพอไหว 5+
-
:L2: :L2: :L2: ให้ไรท์เตอร์ก่อนเลย
น้องเจเจ น่าร้ากกกกกกกกกกก น่ารักมากๆเด็กอะไรก็ไม่รู้
อ่านแล้วยิ่งรักเด็กเข้าไปใหญ่เลย ฮ่าๆๆๆ
เป็นเรื่องที่น่ารักมากค่ะ ทั้งคุณพ่อ แล้วก็คุณพี่เลี้ยงเลย
ยิ่งมีคุณลูกเป็นกามเทพแบบนี้ ยิ่งเพิ่มความน่ารัก
แล้วก็ชอบทั้งคุณเวย์ ออฟ แล้วก็บอยด้วย
แต่ละคนแบบ เวลา ทำให้คิดได้จริงๆ รวมถึงคุณเกดด้วย
o13 ยกนิ้วให้ค่า
-
ว้าว ในที่สุดก็ตามอ่านจนจบ
55+ เรื่องสนุกมากเลยค่ะ
มีหลากหลายอารมณ์ ทำให้เวลาอ่านนี่ไม่มีเบื่อเลย
เรื่องนี้สนุกมากจริงๆๆๆ
ก็สำหรับเรื่องต่อไปของไรเตอร์ ก็ขอให้ปรับปรุงในการแก้คำผิด นิสสนึงนะค่ะ
ก็ขอให้พยายามๆ ที่จะแต่งนิยายต่อไป
ที่จะทำให้รีดเดอร์ทุกคนมีความสุขนะค่ะ เป็นกำลังใจให้
-
ขอบคุณ สำหรับ นิยายดีๆ สนุกๆๆ น่ะครับ
นิยายสนุกมากกกกกกกก ชอบ คุณเทห์ กับ เต้ มากๆครับ
แต่ที่ลืมไม่ได้ นั้นก็ คือ เจเจ :L1: น่ารักมากเลย
ยังไงก็ ขอเป็นกำลังใจให้ กับ การแต่งนิยายในเรื่องต่อๆไป ให้พวกเราได้อ่านกันอีกน่ะครับ
ชอบฉากจบ จังเลย ฮิ้ววววววววววววว
ขอให้ โชคดีน่ะครับ ทุกๆคน :call: :bye2:
-
กว่าจะอ่านจบ ใช้เวลาไปซะหลายวัน (แต่พึ่งสมัครบอร์ด) เพราะไม่ค่อยมีเวลา งานเยอะ -o-
อ่าน nc เรื่องนี้ xดี + นั่งหัวเราะไปด้วย555
ส่วนตัวชอบการบรรยายแบบนี้อยู่แล้วและภาษาก็อ่านไหลลื่นดีนะ (อาจจะมีผิดบ้าง แต่ก็โอเค)
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆแบบนี้นะจ๊ะ
ปล. จะติดตามผลงานของ lungkhao ต่อไป ^^
:L2:
-
มาแล้วๆ Behind the scene ของเรื่อง ถือว่าเป้นตอนพิเศษ และไขข้อสงสัยของตอนที่แล้วในการเตรียมตัวของพระเอกของเรา ...
หายไปนานเลย ไปแต่งนิยายอีกเรืองนึงด้วย แต่ก็ไม่ค่อยมีเวลาอัพเท่าไหร่
รักนิยายเรื่องนี้ รักทุกตัวละคร รักเต้ เท่ห์ เจเจ เวย์ อ๊อฟ ...
เข้ามาดูทุกคอมเม้น ทุกวัน
มานั่งเปิดอ่านคอมเม้นไปมาหลายครั้ง ...
คิดถึงทุกคนเลย
ตอนพิเศษมาแบบสั้นๆ ... จะขยันแต่งมาให้อีก
เฮ้ออ ... คิดถึงจังงง
ตอนพิเศษ Behind the scene
................. เธอและฉัน จับมือเคียงกันนับจากนี้ ………………….
.....................ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี………………
...................เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้…………………
.................มากกว่านั้น ยิ่งมีกันและกันมากแค่ไหน………………….
............................มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั้นเข้าใจ………………………..
.......................รักเพียงเธอและตลอดไป……………………………………
...............................(แค่เธอกับฉัน)………………………….
(จะมีเพียงสองเรา ต่อจากนี้) (แค่เธอกับฉัน)
[/color]
“ว้าววว ... คุณเท์หนี่โรแมนติกดีเนอะ ... ถ้าได้ผู้ชายแบบนี้เป็นแฟน ... รักตายเลย” เสียงคนที่นั่งอยู่ข้างๆผมพูดพรึมพรำออกมาเบาๆ หลังจากการจัดฉากขอแต่งงานของไอ้เท่ห์มันสำเร็จ ก็จะใครซะอีกละครับ ... น้องอ๊อฟของผมนี่ไง ได้ยินแบบนี้แล้วแอบน้อยใจจริง
“อะไรกันน้องอ๊อฟ ... พี่เป็นคนช่วยมันคิดนะ” ผมพูดไปทำหน้าบู้บี้ ... มันน้อยใจ
“ก็แค่คิด ... แต่ก็ไม่เคยทำ คนทำเค้าดูเท่ห์เป็นไหนๆ” อ๊อฟตอบกลับมาด้วยแววตาชวนฝันเหลือเกิน ... คิดแล้วไม่น่าช่วยไอ้เท่ห์มันเลย ถ้ารู้ว่าน้องอ๊อฟจะมาปลื้มจะเป็นจะตายอยู่แบบนี้ ...
.
.
.
.
.
“เอ๊ย ... ไอ้เวย์พรุ่งนี้นายเต้กลับมาแล้วเว๊ย ... มึงว่ากูจัดปารตี้ต้อนรับดีมั๊ย” ไอ้เท่ห์ถามผมขึ้น ขณะที่เรานั่งดูการ์ตูนของเจเจด้วยกัน
“ก็ดีนะกูว่า พวกเราไม่จัดปาร์ตี้ด้วยกันมานานแล้ว ... อีกอย่างพรุ่งนี้อ๊อฟก็มาหากูด้วย” ผมพูดตอบกลับไปพร้อมกับอมยิ้มกรุ่มกริ่ม
“แต่แค่ปาร์ตี้จะดีเหรอวะ ... ดูอยากทำอะไรๆให้โรแมนติกให้นายเต้หน่อยอ่า” อะไรของมันนี่ เป็นคนคิดจะจัดปาร์ตี้เอง และก็คิดจะไม่จัดเองซะงั้น
“แล้วมึงจะทำอะไรให้โรแมนติก จะพาน้องเต้ออกไปทานข้าวนอกบ้านเรอะ ไปสิ ดินเนอร์ใต้แสงเทียน” ผมตอบไปแบบขอที ... คุยกับไอ้เท่ห์แล้วหงุดหงิด ดูการ์ตูนกับเจเจดีกว่า
“แค่กินข้าวใต้แสงเทียน โรแมนติกแล้วเหรอวะ ใครๆเค้าก็ทำกัน แล้วถ้ากูไปนั่งทานแบบนั้นก็บนายเต้ คนได้มองกันเพียบ นายเต้ไม่ยอมแน่ๆ”
“แล้วมึงจะเอาไง ไอ้โน่นก็ไม่ดี ไอ้นี่ก็ไม่เอา กูชักรำคาญแล้วนะ” ผมขึ้นเสียงดัง เล่นเอาเจเจที่สายตาสนใจแต่การ์ตูนหันกลับมาดูผู้ใหญ่สองคนคุยกันเลยครับ ..
.
.
.
.
.
“แล้วยังไงละ คุณก็ยังไม่ได้ช่วยอะไรคุณเท่ห์เลยนี่ เท่าที่ฟังมา แล้วทำไมอยู่ๆจึงเกิดอะไรโรแมนติกๆแบบนี้ได้ละ” คนตัวเล็กๆที่นั่งข้างๆผมถามขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่ได้ฟังเรื่องที่ผมเล่าไปได้นิดนึง
“ก็เพราะความฉลาดหลักแหลมของพี่ไง พี่เลยเล่าแผนนี้ให้มันฟัง มันเลยตอบเซเยส ตกลงทำทันที ... บอกแล้วแผนพี่เจ๋ง คริๆ”
“ขี้โม้จริงๆเลย ... ดูสามคนนั้นสิ ... ดูเป็นครอบครัวสุขสันต์จริงๆเลยว่ามั๊ย ชั้นจะมีครอบครัวแบบนี้มั๊ยนะ ..” น้องอีอฟพูดพร้อมกับมองสามคนข้างหน้า เจเจ ไอ้เท่ห์ และน้องเต้ ที่กำลังนั่งดูรูปภาพของพวกเขาสไลด์ไปมาบนจอโรงหนังแห่งนี้ ...
ผมหันมองหน้าคนที่พูดเมื่อกี้ด้วยความรู้สึกว่า จะทำยังไงให้คนๆนี้มีความสุขเมื่ออยู่กับผม ไม่น้อยไปกว่าครอบครัวของไอ้เท่ห์ดี ...
“ไปเดินเล่นกันมั๊ย ??”
.
.
.
.
“เอ๊ยยยย ไอ้เวย์ มึงคิดแผนเจ๋งๆดีๆอย่างงี้ได้ไงวะ ... แม่งหัวมึงนี่โคตรเทพเลยนะ” ไอ้เท่ห์ชมผมเมื่อผมเล่าแผนเซอร์ไฟส์สุดโรแมนติกให้มันฟัง
“กูบอกแล้วไง ว่าเพื่อนมึงอ่าเจ๋ง” ไอ้ตัวผมเมื่อได้ทีก็เอาใหญ่ครับ ... ทำไงได้คนมันเจ๋ง ..
“เจเจครับ งานนี้เจเจต้องช่วยพ่อเท่ห์ด้วยนะครับ” ผมหันไปพูดกับเด็กน้อยที่ทำตาแป้วๆอยากรู้เรื่องผู้ใหญ่สองคนคุยกัน
“ได้คับ เจเจเตรียมพร้อมเสมอ ... เพื่อเพ่เต้ของเจเจ เจเจทำได้คับ” เจเจลุกขึ้นยืน ตะเบะมือทหารรับคำสั่ง พูดออกมาอย่างมั่นใจ
“อะไรกันเจเจ พี่เต้ของเจเจที่ไหนกัน ของพ่อต่างหาก” เอาแล้วไงครับ ไอ้พ่อจอมหวง ขนาดลูกของตัวเองก็ไม่เว้น
“ป้ออย่ามา เพ่เต้เป็นเพ่เลี้ยงเจเจน้า ... ไม่ใช่เพ่เลี้ยงพ่อซะหน่อย” เจ้าลูกก็ยอมซะที่ไหนกันละครับเนี่ย ...
เฮ้อออ
.
.
.
.
“คุณหาโรงหนังนี้เจอได้ไง ... แล้วคุณมาติดต่อขอเหมาเค้าได้ไงด้วย” พอผมเดินออกมาจากห้องควบคุมการฉายหนัง หนุ่มน้อยที่มีแววตาน่ารักถามผมขึ้นอย่างสงสัย
“โรงหนังนี้ ผมเคยมาดูบ่อยๆกับแฟนเก่าของผมเมื่อม.ปลาย” ผมตอบกลับไปพร้อมกับมองภาพเบื้องหน้าที่เป็นโรงหนังสภาพเก่าไปตามระยะเวลา
“แฟนเก่าเหรอ ... งั้นแปลว่าที่นี่เป็นที่แห่งความทรงจำของคุณสินะ” อ๊อฟตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป จนผมสังเกตุได้
“ใช่ ... มันเคยเป็น แต่ตอนนี้มันคงกลายเป็นของไอ้เท่ห์ กับน้องเต้แล้วมั้ง” ผมตอบไปพร้อมกับก้มลงมองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ที่เหมือนกับก้มหน้าคิดอะไรอยู่
“แฟนเก่าคนนั้นเป็นผู้หญิงใช่มั๊ย” ดูเหมือนว่าอ๊อฟจะไม่บอมละประเด็นออกจากเรื่องนี้ ...
“ทำไมเหรอน้องอ๊อฟ ยังไงซะมันก็เป็นอดีต พี่ว่าเราอย่าเอามาเป็นประเด็นระหว่างเราสองคนเลยนะ ... ยังไงซะพี่กับเค้าก็ไม่มีวันกลับมาคบกันอีกแล้ว เรื่องมันนานมามากแล้วนะ” ผมตอบพร้อมกับพยายามให้อีกฝ่ายสบตาผมมากกว่าก้มหน้าอยู่แบบนี้ ..
“ผมแค่กลัว ว่าวันนึงผู้ชายอย่างคุณ อาจกลับไปคบกับผู้หญิงเหมือนผู้ชายทั่วไป” อ๊อฟตอบผมกลับมา พร้อมเงยหน้ามองผม แววตาเศร้าๆนั้นทำเอาผมอยากจะร้องออกมา
“อย่ากลัวไปเลย อนาคตไม่มีใครรู้หรอก ... ตอนนี้ยังไงซะ อ๊อฟก็มีผมอยู่ ... เราต้องเชื่อมั่น และเชื่อใจกันและกันนะ” ผมพูดพร้อมกับจับมืออ๊อฟมาทาบที่หน้าอกข้างซ้ายของผม อ๊อฟยิ้มกลับมาให้ผม ... พร้อมกับแววตาที่สดใส
.
.
.
.
.
“เอ ... ไอ้เวย์ ถ้าน้องเต้ไม่ยอมมากับคนที่แกจ้างไปรับละวะ จะทำไงดี” ไอ้เท่ห์ถามผมขึ้นขณะนั่งรอน้องเต้อยู่ที่โรงหนัง โดยมีเจเจที่แต่งชุดคล้ายๆกับพ่อเค้านั่งอยู่ด้วย
“เอ ... ป้อคับ ทำไมพวกเราต้องแต่งตัวซะหรูแบบนี้ด้วยละครับ” และนั่นเป็นคำถามของไอ้ตัวแสบ ที่อยากรู้ถึงแผนการของวันนี้
“เอ๊ย ... ไอ้เวย์ ... แล้วมึงคิดว่าภาพกับเพลงที่กูทำมาจะซึ้งพอมั๊ยวะ กูกลัวว่านายเต้เค้าจะไม่รู้สึกอะไรเลยนี่สิ” เป็นไอ้เท่ห์ครับที่ถามผมมาอีกที ..
“เอ๊ยย ... อาเวย์ ... แล้ว”
“หยุดดดดดดดดด หยุดถามทั้งพ่อทั้งลูกเลย ชั้นกำลังใช้สมาชิกเทสเครื่องฉายนี้อยู่ อย่าถามอะไรมากได้มั๊ย ... ไอ้เท่ห์มึงไม่ต้องตื่นเต้น ไม่ต้องคิดอะไรมาก ทำตามที่วางแผนกันไว้ ... ส่วนเจเจหลานอา แค่หลานทำตามที่อาบอกก็พอแล้ว นั่งเงียบๆ ไม่ต้องพูดอะไร เข้าใจมั๊ยจ๊ะ หลานรัก” ผมตอบกลับไปแบบหัวเสียนิดหน่อย พร้อมกับหันมาจัดการกับเครื่องฉายหนังบต่อ
“ป้อ ทำไมอาเวย์ดุจัง ... คอยดูนะ เพ่อ๊อฟมาเจเจจะฟ้องให้” ร้ายกันทั้งพ่อทั้งลูกเลยนะ ... ว่าแล้วน้องอ๊อฟก็โทรมาพอดี ... ตายยากจริงๆ
“อัลโหลครับน้องอ๊อฟ ครับๆ เดี๋ยวพี่ลงไปรับนะครับ”
.
.
.
ตอนนี้ผมกับอ๊อฟนั่งรถกันมาจนถึงสยาม สถานที่ที่ทำให้ผมหลงรักผู้ชายคนนี้ ..
“เด็กๆมัธยมน่ารักเนอะ” น้องอ๊อฟบอกผมมาพร้อมกับสายตาที่มองขวักไขว่ไปทั่ว
“อะไรกัน มากับพี่ยังมองคนอื่นอีก” ผมพูดขึ้น พร้อมทำหน้างอนๆ
“อย่างอนไปเลย อย่างน้อยเจ้าก็มีข้าวกิน” อ๊อฟพูดแซวๆผม พร้อมกับยิ้มออกมา ดีขึ้นแล้วสินะไอ้ตัวเล็กของผม ... อย่าคิดมากอีกนะ
“กินไอติมกันมั๊ย” จู่ๆผมก็นึกอยากกินไอติมขึ้นมา
“เลี้ยงนา” นั่นไงครับ ... นึกแล้วจริงๆ
“อ๊อฟอิจฉาคู่ไอ้เท่ห์น้องเต้หรือเปล่า” ผมถามขึ้นเมื่อตักไอติมเข้าปาก
“ทำไมต้องอิจฉาละ ในเมื่อเราไม่ได้มีอะไรที่แตกต่างกัน” อ๊อฟพูดพร้อมกับหยิบลูกเชอรี่มาทำท่าป้อนให้ผมกิน ก่อนที่จะเอาเข้าปากตัวเองไป
“ไม่แตกกต่างกัน ยังไงเหรอ” ผมถามไปด้วยความสงสัย พร้อมกับเจ็บใจที่ไม่ได้กินเชอร์รี่
“เพราะว่าอ๊อฟกับเต้ มีคนที่คอยดูแล และรักอยู่ข้างๆเหมือนกัน อาจมีรูปแบบไม่เหมือนกัน แต่ก็รักเหมือนกันไม่ใช่เหรอ” อ๊อฟพูดจบ ยิ้มแป้นมาให้ผม พร้อมตักไอติมคำโตเข้าปาก
ผมเช่นกันครับ วินาทีผมไม่เสียใจเลยที่น้องเต้ไม่ได้เป็นของผม โลกไม่ได้สร้างคนดีมาแค่คนเดียว โลกสร้างมาหลายคน แต่โลกสร้างคนที่เหมาะสมกับเรามาหนึ่งคน ถ้าเราเจอและคว้ามัน มันจะเป็นคู่เรา แต่ถ้าปล่อยหลุดมือไป เราอาจจะต้องเสียใจ ...
น้องเต้คือคนดี ...
แต่คนที่อยู่ตรงหน้าผมนี้ ... คือคนที่เหมาะสม ..
“มองอะไร ไอติมละลายหมดแล้ว กินไปๆ”
ผมมีความสุขจังเลยครับ ..
แหะๆๆ สั้นมาก !
แล้วเจอกัน ... รอเค้านะ อิอิ
-
โอ๊ยยยยยย
อิจฉา เมื่อไหร่จะมีบ้าง
เห้อ.....
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ...มีตอนพิเศษให้อ่านอีก ชอบมากมายครับ
ได้อ่านตอนพิเศษแล้วคิดถึงทุกคนเลยอ่ะทั้ง คุณเท่ห์ เต้ เจเจ คุณเวย์ และอ๊อฟ คิดถึงฉึกฉึก
คุณเวย์นี่เองเป็นคนต้นคิดแผนโรแมนติกให้คุณเท่ห์
แต่ตอนนี้อยากบอกว่าคุณเวย์น่ารักๆๆๆๆ....โรแมนติกมากอ่ะ
อ่านแล้วคู่อ๊อฟกับคุณเวย์หวานได้อีก อิอิ ชอบมากๆๆๆๆ
ปล.ขอบคุณไรเตอร์ที่มาต่อตอนพิเศษให้นะครับ...มาต่อบ่อยๆนะคร้าบ ผมรออ่านอยู่นะคร้าบ อิอิ
:L2:
-
พี่เวย์มาเองเลยวุ๊ย ยยยยย
รอดูแผนพี่เวย์จะโรแม๊นซ์ขนาดไหนน๊า าา
คิดถึงเจเจที่สู๊ด ดดด :กอด1:
-
อาเวย์
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:sad4:
-
ขอตอนพิเศษของ เจเจ ด้วยครับ
-
ช่วงนี้กระแส แฮรี่ พ็อตเตอร์กำลังมาแรง ... เลยขอแต่งตอนพิเศษมาใหหน่อย ..
มาแบบสั้นๆ ... ติดตามตอนพิเศษกันเรื่อยๆน้าาา
ตอนพิเศษ ... ไปดูแฮรี่ พ็อตเตอร์
“คุณอรช่วยเร่งเอกสารจากฝ่ายบัญชีให้ผมด้วยนะครับ แล้วก็เอาเอกสารนี้ไปซีร็อคให้ผมด้วย” ผมพูดบอกคุณอรไป มือก็คว้าส่งเอกสารแบบลวกๆให้กับคุณอรไป ตาก็อ่านเอกสารที่อยู่ในมือ
“ได้ค่ะ เดี๋ยวอรจัดการให้” คุณอรรับเอกสารจากมือผมแล้วเตรียมจะเดินออกไป
“อ้อเดี๋ยวคุณอร ช่วยโทรสั่งข้าวมาให้ผมด้วยนะ”
ผมยุ่งใช่มั๊ยละครับ ... ถูกแล้ว ช่วงนี้ผมยุ่งเอามากๆเลย ทำงานเช้ากลับบ้านดึกเป็นว่าเล่น ทำเอาเจ้าตัวเล็กและพี่เลี้ยงที่บ้านบ่นทุกวัน แต่จะให้ทำไงได้ละครับ ช่วงนี้ช่วงสร้างอนาคต ผมไม่อยากให้นายเต้เหนื่อยครับ ผมเลยให้เค้าเป็นพี่เลี้ยงเหมือนเดิม โดยที่ปกปิดที่บ้านไว้ แรกๆก็ไม่ยอมหรอกครับ แต่เจอลูกตื้อของผม จนทุกวันนี้รับงานเขียนเว็บมาทำที่บ้านบ้างไว้แก้เหงา ดีครับ ผมไม่อยากให้ไปไหน คนนี้ผมหวง
พูดถึงไม่ทันขาด โทรมาหาแล้วครับ ก็งี้แหละครับ ข้าวใหม่ ปลามัน
“คุณเท่ห์ วันนี้คุณกลับกี่โมง” โห ... เสียงแข็งมาเชียวครับ
“ชั้นยังไม่รู้เลย นายมีอะไรรึเปล่า งานชั้นยังมีอีกเยอะเลย” คำตอบเดิมๆของผมครับ
“กลับมาเย็นๆหน่อยไม่ได้เหรอ นะนะ” น้ำเสียงเปลี่ยนครับ มีอ้อนๆด้วย ต้องมีอะไรแน่ๆ
“ทำไมเหรอครับที่รัก งานผมยังเยอะมากเลยครับ” อ้อนมาก็ขออ้อนกลับ ท่าทางคืนนี้คงได้จัด ... อิอิ
“คือเต้ ... เอ่อ ... คือว่า” แหม ทำเขิน ไม่ได้มีกิจกรรมกับนายเต้นานแล้วเหมือนกัน ... จะยอมเลิกงานก่อนเลย
“ผมอยากไปดูแฮรี่ พ็อตเตอร์อ่า” ป่อย !!! หมดอารมณ์เลยผม ...
“นะนะ คุณเท่ห์นะ อ๊อฟมันโทรมาเล่าว่าสนุกมากๆเลย เจเจก็อยากไปดู คุณพาไปดูหน่อยนะ นะนะ” อยากดูแฮรี่ พ็อตเตอร์เนี่ยนะ ถึงกับให้ผมกลับบ้านก่อน
“ไปดูวันหยุดก็ได้นี่ ... วันนี้ผมต้องทำงาน” ผมเริ่มเสียงแข็งครับ ... เพราะเสียอารมณ์
“แต่ผมอยากดูวันนี้ อ๊อฟมันโทรมาเมาส์จนผมอยากดูมากๆ เมื่อเสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมาคุณก็ไม่ว่าง ถ้าไม่พาผมไปวันนี้ ผมจะพาเจเจไปดูกับไอ้บอย” โห ... เดี่ยวนี้มีขู่ เมียผมนี่มันร้ายจริง
คิดเรอะว่าผมจะกลัว ... เชอะ !
“ก็ได้ครับ ... เจอกันตอนเย็นนะครับที่รัก เดี่ยวผมจะพาไปดูแฮร์รี่นะครับ” ทำไงได้ละครับ ... นายเต้พูดมาแบบนี้ต้องทำจริงแน่ๆ ผมไม่อยากปล่อยให้เต้ไปเจอนายบอยตอนนี้ หวงครับหวง ได้ยินมั๊ย หวงไม่ใช่กลัวครับ
บ่ายวันนั้นผมเริ่งปั่นงานทั้งบ่ายเลยครับ โดยมีคุณอรช่วยดู ช่วยทำไปด้วย ผมว่าผมต้องจ้างผู้ช่วยเพิ่มแล้วแหละครับ รู้สึกว่างานมันเยอะขึ้นมาทุกๆวันแล้ว ..
“คุณเท่ห์ก็เอานายเต้มาช่วยสิค่ะ ให้เป็นแค่พี่เลี้ยงทำงานตอนเช้ากับตอนค่ำ ตอนกลางวันก็เอาตัวมาช่วยงานคุณ” คุณอรแนะนำผมเป็นครั้งที่ร้อยแล้วครับ ซึ่งผมก็เคยคิดว่าจะเอานายเต้มาช่วย และนายเต้ก็ขอเหมือนกัน ... แต่ผมยังไม่พร้อมครับ ถ้าผมอยู่ใกล้นายเต้มากๆ ผมต้องอดใจไม่ไหวแน่ๆ ก็ทำไงได้ละครับ นับวันนายเต้มันยิ่งน่ารัก ผมจับกดในอ๊อฟฟิศ พนักงานเห็นเข้าจะเป็นยังไง ... เฮ้อ แย่จริงๆเนอะ ผมนี่ ...
“งั้นอรกลับก่อนนะคะ แฟนมารอรับแล้ว” คุณอรพูดพร้อมกับเก็บกระเป๋าของตัวเอง
“เดินทางดีๆนะครับ” ผมเงยหน้าลาคุณอร พร้อมกับยิ้มให้นิดนึง แล้วก้มหน้าทำงานต่อ
“ว่าไงไอ้เวย์” ผมทำงานไปซักพัก ก็มีสายของไอ้เวย์เข้ามาครับ
“มึงอยู่ไหนแล้วเนี่ย” ไอ้เวย์ถามกลับมาครับ
“อยู่อ๊อฟฟิศ ไมวะ” ไอ้นี่มาแปลกเว๊ย
“เวรแล้วไงไอ้เท่ห์ งานเข้าแน่ๆมึง นี่มึงไม่รู้หรือไงว่าวันนี้ต้องมาดูหนังกับน้องเต้เค้า”
“แล้วนี่ยังทำงานอยู่ แล้วจะมาทันเหรอเนี่ย ตายแน่ๆมึง ฮ่าๆๆ”
ตายจริงๆครับ ผมต้องตายแน่ๆ ดูนาฬิกาจะสองทุ่มแล้ว เต้มันส่งข้อความมาบอกผมว่าจองตั๋วไวแล้วตอนสองทุ่มสี่สิบห้า และบอกไว้ด้วยว่าจะไปที่โรงหนังกับไอ้เวย์ แล้วให้ผมตามไปโรงหนังเลย ... ผมทำงานจนลืมเวลาไปเลยเหรอเนี่ย .. งานเข้าจริงๆแล้ว
“เอ๊ย ยังเวลาเกือบๆชั่วโมง ยังไงกูก็ไปทันเว๊ย มึงบอกให้เต้รอกูด้วยนะเว๊ย” ยังไงซะก็ต้องให้กำลังใจตัวเองไว้ก่อน .. ตายแน่ไอ้เท่ห์มึง
“เออ กูจะถาวงเวลาให้แล้วกัน เพราะตอนนี้เมียมึง กับลูกมึงนั่งหน้างอนกันใหญ่แล้ว กูจะทำหน้าที่สามี และพ่อแทนเอง มึงไม่ต้องมาก็ได้นะฮ่าๆๆ” ไอ้นี่มันเลวจริงๆครับ ว่างเมื่อไหร่จ้องจะตีท้ายครัวผมตลอด ถึงรู้ว่ามันพูดเล่นๆ แต่ผมก็แอบเสียวนะครับเนี่ย ..
“ก็แล้วแต่มึง กูมีเบอร์ มีพิน มีเมล์ มีเฟสน้องอ๊อฟ อย่าคิดว่ากูทำอะไรไม่ได้” ผมพูดตอบโทรศัพท์ไป พร้อมกับก้าวย่างออกจากอ๊อฟฟิศ
“สัด ! พูดเล่นแค่นี้ทำจริงจัง แค่นี้แหละ รีบมาก่อนที่จะเป็นหม้ายอีกรอบ”
มันวางไปแล้วครับ และหลังจากนนี้ต้องทำยังไงก็ได้ให้ไปถึงโรงหนังก่อนหนังฉาย ไม่งั้นได้เป็นหม้ายตามคำขู่ของไอ้เวย์แน่ๆ ... เวลาอย่างนี้รถติดซะด้วย จะจอดไว้นี่ก็ต่อรถมากมายอีก ต้องเสี่ยงขับไปครับ ...
โอ๊ยยย อยากให้วันนี้เป็นตอนจบของเรื่องวนิดา ดวงใจอัคนี หรือละครแอน เคนซักเรื่องเหลือเกินครับ ถนนจะได้โล่งๆ ผมจะได้ไปดูหนังทัน ... แต่ไม่เลยครับ นี่สิบนาทีแล้ว ผมยังจอดอยู่ที่เดิม ... และยังไม่พ้นซอยหน้าบริษัท ...
เฮ้ออออ
และแล้วผมก็ถึงโรงหนังที่นัดหมายเรียบร้อยครับ ... เห็นมั๊ยบอกแล้วว่าผมเก่ง
“นายเต้ ชั้นมาแล้ว” ดีนะครับที่นายเต้ยังนั่งรอ นึกว่าจะเข้าไปแล้วเสียอีก
“ไมไม่ซื้อป็อบคอร์นกับน้ำโค้กละ นายชอบนี่ เดี่ยวชั้นไปซื้อให้นะ”ผมพูดพร้อมทำท่าลุกขึ้นไปซื้อขนมให้นายเต้
“คงไม่ต้องไปหรอกครับ ผมซื้อแล้ว และก็กินหมดแล้ว นี่ไงครับกล่องป๊อบคอร์น แก้วน้ำโค้ก ผมกินหมดแล้วเห็นมั๊ยครับ” เอ่อ ... บรรยาการศเริ่มไม่ดีแล้วสิ
“เออ ใช่ กินหมดแล้ว เอาอีกมั๊ย เดี๋ยวผมเลี้ยง” ใจดี สู้เสือเข้าไว้ครับ
“นี่คุณยังไม่รู้ตัวหรือไง คุณมาสายเกือบชั่วโมงแล้ว ยังมาเล่นตลกอยู่อีก ผมไม่ตลกกับคุณด้วยนะ” นั่นไงครับ ภูเขาไฟระเบิดแล้ว
“เอ่อ ผมขอโทษ” ประโยคนี้คงเหมาะที่สุดกับสถานการณ์แบบนี้ ถ้าพูดอะไรมากกว่านี้ก็คงเหมือนกับแก้ตัว
นายเต้เงียบไปเลยครับ ไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย จะด่าจะว่าผม ยังจะดีกว่านี้อีก โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้นายเต้คิดอะไรอยู่
“เอ่อ ....” ผมควรจะพูดอะไรก่อนสินะ
“วันเสาร์นี้พาผมมาดูที่นั่งวีไอพีด้วย” ... เสียงของนายเต้ครับ นายเต้พูดออกมา ท่าจะหายโกรธแล้ว
“เอ่ออๆๆ โอเคๆๆ ให้ชั้นเหมาโรงให้เราสองคนดูยังได้เลย เอามั๊ยๆ” โม้ไว้ก่อนครับ นาทีนี้ ทำยังไงก็ได้ให้นายเต้หายโกรธ
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้น แค่ไม่สาย และไม่ทิ้งให้ผมรอก็พอ ถ้ามีครั้งหน้า ได้เป็นหม้ายแน่” จ๋อยเลยครับ เจอคำขู่นี่ไป
“โอเคครับ คราวหน้าผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง ด้วยเกียรติของลูกเสือสำรอง เชื่อผมนะครับ !!” ผมพูดพร้อมกับเอานิ้วชูขึ้นสองนิ้ว ตั้งแต่ผมคบกับนายเต้รู้สึกเหมือนตัวเองจะอายุน้อยลงยังไงไม่รู้
“เจเจ เข้าไปดูกับคุณเวย์สองคน กว่าหนังจะจบก็คงยังอีกนาน เพราะคุณเลย เราเลยต้องนั่งแบบนี้ไม่มีอะไรทำ” นายเต้บ่นออกมาครับ ... เฮ้ออ ทำไรฆ่าเวลาดีนะ
“ชั้นว่าอยู่นี่ก็ไม่มีอะไรทำ อีกอย่างเจเจก็มากับไอ้เวย์ เดี๋ยวให้มันไปส่งที่คอนโดเองก็ได้” ผมพูดไปเอามือไปประคองหลังนายเต้ไป ช่วงนี้ไม่ค่อยมีคนมากเท่าไหร่นัก นายเต้หันมามองหน้าผมว่าผมคิดและจะทำอะไร
“แล้วไง” นั่นครับ ถามมาทันที
“ชั้นว่า เราสองคนกลับบ้านไปหาไรทำกันสองคนดีกว่านะ เจเจก็ไม่อยู่ คงมีอะไรทำสนุกๆมากกว่าดูแฮรรี่อีก ... นายว่ามั๊ย ???”
ทุกคนละ ว่าไง ???
อิอิ
:oo1: :laugh: :haun4:
-
กลับบ้านไปทำไร หว่า~~~
อยากรู้ๆๅ
:-[
-
กลับบ้าน กลับบ้าน :z1:
-
มาช้าแล้วยังจะมาหื่นอีกน่ะ...
ว่าแต่ไม่มีตัดภาพไปที่ห้องนอนหรอค่ะ...55
-
+1 สำหรับตอนพิเศษแสนน่ารัก เห็นใจนายเต้จริง ๆ มีสามีบ้างานจนลืมลูก
ลืมเมีย ลืมแม้กระทั่งเวลานัดเมียและลูกไปดูหนัง สมควรให้นายเวย์ตีท้ายครัวแล้ว
มาซะสายเกือบชั่วโมงน่าจะโดนนายเต้โกรธและลงโทษหนัก ๆ นายเต้ไม่น่าใจอ่อน
ให้นายเท่ห์พากลับบ้านไปทำอะไรกันสองคนโดยไม่มีน้องเจเจเป็นมาเลยเนอะ
:pig4:
-
ที่มาสายเพราะมีแผนแบบนี้อยู่แล้วหรือเปล่า :z1:
-
:เฮ้อ:ทะลึ่งจนได้
-
โฮ๊ะๆๆๆ เข้าแผนคุณป๊ะป๊าเลยนะนี่
-
เห็นด้วยกลับบ้าน
หวงเกินเหตุ ให้นายเต้ไปช่วยงานนะดีที่สุด
+1
-
คุณเท่ห์เดี๋ยวนี้ตลกขึ้นนะ..อิอิ...แถมหื่นขึ้นด้วยป้ะ... :z1:
แต่เจเจยังน่าร้ากกก เหมือนเดิม... :กอด1:
-
เจเจยังน่ารักน่าหยิกเหมือนเดิม
แต่ป๊ะป๋า ดู น่ารักขึ้นน๊ะ :-[
ว่าแต่... กลับไปทำไรที่บ้านหร๊อ :m25:
-
:L2:
-
อ่า
ตอนพิเศษน่ารักจังเลย ^^
-
:z13:
-
เนียนเชียะ
-
:z1: :z1: :z1:
-
อยากอ่านตอนกลับบ้านจังขอรับ :z1:
-
มาสายแล้วยังมาเนียนอีกนะ ชิส์
-
อ๋อ...ดิชั้น หนึ่งในทุกคนที่ถาม ขอบอกว่า หนับหนุนให้กลับบ้านไปทำกิจกรรมสองต่อสองรอเจเจ
แต่คุณเท่ห์ต้องชวนนายเต้ให้ยอมกลับให้ได้ก่อนนะ เห็นจาย เห็นว่าเว้นมานาน อิ อิ อิ
-
กลับบ้านไปทำอะไรหราาา คึคึ
:z1: :z1: :z1:
คิดถึงน้องเจเจจังงงงงง
-
ทักทายจ้า ^^
-
เห็นด้วยยย กลับบ้านด่วนนเลย หึหึ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่น่ารักๆๆนะค่ะ
คิดถึงน้องเจเจ พี่เท่ห์ เต้ เวย์ อ๊อฟมั่กๆ
-
คุณเทห์เนี้ย ชวนพี่เต้ของน้องเจเจไปทำรายกานน :laugh:
-
ไปทำไรกันสองคนอ่ะค่ะ คิคิ :z1:
-
อยากอ่านตอนกลับมาบ้านแล้วด้วยอะ :haun4:
แต่แฮร์รี่ภาคนี้ทำเอาน้ำตาซึมตอนด๊อบบี้ตาย :monkeysad:
-
:haun4:แค่คิดก้อเลือดกำเดาไหลแล้ววววววววววววว
:oo1:นายเต้จะไหวไหมเนี่ย ไม่ไหวเปลี่ยตัวได้นะ :oo1:
-
:haun4: :jul1:
ชอบสองคนอ่ะค่ะ
ตอนพิเศษที่น่ารักๆๆนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
:L1: :bye2:
-
คุณเท่ห์หื่นเหมือนเดิม 55555
เพ่เต้อย่าไปยอมนะ งอนเอาใว้
เจเจ คิดถึงที่สุด มากอดทีมาเร็ว
-
นี่คุณเท่ห์แกล้งมาสายเพื่อหาเรื่องไม่ดูแฮร์รี่ แล้วจะได้มีเวลามาทำอย่างอื่นกับนายเต้รึเปล่านี่ 5555
ครอบครัวนี้น่ารักจัง เจเจน่ารักที่สุดเลย
อยากอ่านตอนพิเศษคุณเวย์กับอ๊อฟอีกจังไรเตอร์ จะรอตอนต่อไปน๊า
-
ขอบคุณไรเตอร์มากมายจ้า
อ่านแล้วสนกมากๆ ค่ะ
ชอบความน่ารักของ เจเจ ^ ^
ถ้า เจเจ โตขึ้นมาแล้วคู่กับ เพ่บอย ก็คงจะดี อิอิอิ
-
เนียนมากเลยนะเฮีย
:laugh: :laugh:
-
อ่านนี้จนจบเพราะความน่ารักของน้องเจเจเลย พ่อเท่ชิดซ้าย เพ่เต้ชิดขวาไปเลย
ตอนพิเศษปล่อยให้ลูกไปดูหนัง แล้วพ่อเท่กับเพ่เต้แอบไปไหนกันจ๊า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:haun4:
-
หุหุ แวะมาทักทาย
เผื่อเจอตอนพิเศษวันพ่อ อิอิ
-
หุหุ แวะมาทักทาย
เผื่อเจอตอนพิเศษวันพ่อ อิอิ
เข้ามาทัก
หรือเข้ามาทวงกันแน่ หุหุหุ
แต่ไม่แน่ เที่ยงคืนนี้อาจมีเฮ อิอิ
-
^
^
ต้องทักทายสิ
ตอนพิเศษมันเผื่อฟลุค 55+
-
ตอนพิเศษตอนนี้แต่งขึ้นวันนี้ อาจจะไม่ดีนัก อ่านอาจไม่ลื่น ไม่ซึ้งตาม
แต่ก็อยากจะแต่งให้พ่อทุกคน ..
ยอมรับว่าแต่งยากมาก แต่งนานด้วย แถมยังสั้นอีก ตอนแรกว่าจะไม่เอาลง แต่ก็อุตส่าห์แต่งแล้ว
ดีไม่ดีก็ขออภัยทุกคนด้วยนะครับ
สุขสันต์วันพ่อนะครับ
ตอนพิเศษ วันพ่อ
“เจเจ เสร็จยังครับ”
“เสร็จแล้วคับเพ่เต้ ไปกันยังคับ” เจเจตอบรับเพ่เต้ไป เมื่อใส่ถุงเท้าด้วยตัวเองเสร็จ
“แล้วป้อละครับเพ่เต้” เจเจถามเพ่เต้ไปอีกทีเมื่อไม่เห็นเพ่เต้จะออกไปพร้อมกับเราในวันนี้
“พ่อเจเจเค้าออกไปที่ทำงานตั้งแต่เช้าแล้วครับ นี่เดี๋ยวพอพี่ไปส่งเจเจเสร็จ ก็จะรีบตามไปช่วยงานเหมือนกัน อาทิตย์นี้มีหยุดยาว งานคงเยอะน่าดู” เพ่เต้บอกเจเจพร้อมบ่นงานออกมาอีกมากมาย ..
“วันจันทร์นี้ป้อเท่ห์ก็หยุดงานใช่ไหมครับ” เจเจถามเพ่เต้ไปอีกที ขณะที่ก้มใส่รองเท้านักเรียนที่เพ่เต้ขัดไว้จนเงา
“น่าจะหยุดนะครับ วันพ่อทั้งที” เพ่เต้พูดออกมาพร้อมหยิบกระเป๋าถือให้เจเจพร้อมกับปิดประตูห้องแล้วพาเจเจเดินมาที่ลิฟท์
“วันป้อนี่ ป้อเท่ห์จะได้หยุดงานเหรอครับ ดีจัง” เจเจพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในลิฟท์พร้อมกับเพ่เต้ เพ่เต้ยิ้มให้เจเจหนึ่งครั้ง ก่อนจะก้มลงมาพูดกับเจเจ
“มันสำคัญกว่านั้นเจเจ วันนี้คุณครูแก้วคงสอนเจเจเองแหละ”
นั่นคือคำพูดของเพ่เต้เมื่อเช้า คำพูดที่ว่า วันพ่อ ไม่ใช่แค่วันที่พ่อหยุดงาน แล้วมันสำคัญกว่านั้น แล้วมันสำคัญกว่ายังไงละ
“อ้าวเด็กๆ นั่งเรียนได้แล้วค่ะ เดี๋ยวครูจะสอนเรื่องสุดท้ายแล้วก็ปล่อยให้ไปเล่นรอผู้ปกครองมารับกลับบ้าน” ครูแก้วครูประจำชั้นแสนสวยของเจเจพูดขึ้น เรียกให้เพื่อนๆในชั้นของเจเจมานั่งเรียน
“นักเรียนรู้หรือเปล่าค่ะ ว่าวันจันทร์นี้ทำไมโรงเรียนถึงหยุด” ครูแก้วถามขึ้นเมื่อเพื่อนๆในห้องของเจเจเงียบลง
“เป็นวันพ่อค่ะ” พลอยใส เด็กหญิงผมหยิกแก้มยุ้ย หน้าตาน่ารัก ลุกขึ้นตอบคำถามนั้น
“เก่งมากพลอยใส แล้วรู้หรือเปล่า ว่าวันพ่อมีความสำคัญอย่างไร” คุณครูถามขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เพื่อนๆในห้องก็แย่งกันตอบอาจารย์ บ้างก็บอกว่าเป็นวันหยุด เป็นวันที่พ่อพาเที่ยว เป็นวันที่พี่กลับมาจากมหาลัย แต่ละคำตอบของเพื่อนๆ ครูแก้วก็ได้แต่บอกว่ายังไม่ถูกต้องทั้งนั้น เจจักสงสัยแล้วสิ ว่าวันพ่อนี่สำคัญอย่างไร
“โอเคค่ะ ครูแก้วจะอธิบายให้ฟัง ว่าวันพ่อมีความสำคัญอย่างไร ตั้งใจฟังดีๆนะคะ บางทีหนูๆอาจจะยังไม่เข้าใจที่ครูแก้วบอกมากนัก เพราะพวกหนูๆยังเด็กอยู่ ตึครูแก้วเชื่อว่า พอหนูๆโตขึ้นหนูๆจะจำที่ครูแก้วบอกวันนี้ได้ วันพ่อแห่งชาติคือวันคล้ายวันพระราชสมภพ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว หรือหมายความว่า เป็นวันคล้ายวันเกิดของในหลวงของเรานั่นเอง”
“ในหลวง” ตอนที่ครูแก้วพูดจบ และมีคำว่าในหลวงอยู่นั้น สายตาของครูแก้วก็มองไปที่ภาพที่แขวนอยู่หน้าห้อง ... มองไปที่ “ในหลวง”
ผู้ที่ผมไม่ทราบว่าเค้าเป็นคนอย่างไร ไม่รู้ว่าท่านมีความยิ่งใหญ่ยังไง แต่รู้แค่ว่าคนทั้งประเทศรักท่าน และผมก็รักท่านไปโดยไม่รู้ตัวและมีเหตุผล
“ความสำคัญของวันนี้อีกอย่างนึง คือเป็นวันที่ให้พวกเราระลึก เทิดทูนถึงบุญคุณของพ่อของเรา ผู้ซึ่งให้กำเนิดพวกเรามา” ครูแก้วพูดเสริมต่ออีกนิด ด้วยศัพท์ที่ยากๆเกินกว่าพวกเราจะเข้าใจ แต่แปลกที่เพื่อนๆผมทุกคนต่างก็ตั้งใจฟัง ผมคิดว่าถึงแม้จะไม่เข้าใจความหมายมันมากนัก แต่ก็รู้สึกรักวันนี้กันทุกคน รวมทั้งเจเจด้วย
“ดังนั้นวันที่ 5 ธันวานี้ เด็กทุกคนต้องเป็นเด็กดีกับพ่อแม่นะจ๊ะ อย่าลืมบอกรักพ่อด้วยละ”
เจเจจำคำพูดของครูแก้วได้ แต่อย่างที่ครูแก้วว่า เมื่อโตเจเจก็คงเข้าใจมันมากกว่านี้
“นั่งคิดอะไรอยู่เหรอครับเจเจ” เสียงคุ้นๆดังมากจากข้างหลัง
“พ่อ!!!” เจเจวิ่งเข้าไปหาผู้ชายคนที่ทำหน้าที่ดูแลเจเจมาอย่างดีตลอด
“ทำไมวันนี้พ่อมารับเจเจได้ละครับ ทุกวันให้เพ่เต้มา” เจเจถามพ่อไปด้วยความดีใจที่พ่อเท่ห์มารับในวันนี้
ทำไมพ่อถึงนิ่งไปไม่พูดอะไรออกมาละ เจเจเริ่มงงแล้ว
“พ่อ เป็นอะไรหรือเปล่า” เจเจถามพ่อไปอีกที ทำงานจนเหนื่อยมาแน่ๆ
“เปล่าเจเจ พ่อแค่ดีใจที่เจเจเรียกคำว่าพ่อชัดแล้ว พ่อดีใจมากเลยเจเจ” พ่อพูดพร้อมกับนั่งเข่าลงกอดเจเจ เจเจรับรู้ได้ถึงความดีใจของพ่อที่น่าจะมีมากแน่ๆที่ได้ยินคำนี้
“นี่เป็นของขวัญวันพ่อที่พ่อดีใจที่สุดเลยนะเจเจ” พ่อพูดพร้อมกับมองหน้าเจเจ แววตาที่คล้ายจะเอ่อล้นด้วยน้ำตา และเหมือนว่าพยายามกลั้นไว้
“เจเจรักพ่อนะครับ” เจเจพูดพร้อมกับเข้ากอดพ่ออีกที ตอนนี้เจเจไม่รู้หรอกว่า น้ำตาที่เอ่อล้นอยู่นั้นจะไหลออกมา หรือว่าเหยือดหายไปแล้ว เจเจดีใจที่ได้พูดคำว่า “พ่อ” คำแค่หนึ่งพยางค์ แต่สำหรับเจเจแล้วมันคือ “ทุกอย่าง”
“กลับกันเถอะครับ คุณเท่ห์ เจเจ” เพ่เต้ที่ยืนมองเหตุการณ์นั้นตลอด และยืนปาดน้ำตาอยู่ข้างหลัง เดินมาทักให้พวกเรากลับบ้านกัน เพราะตอนนี้มันก็เย็นมากแล้ว
“เพ่เต้ครับ เจเจก็รักเพ่เต้นะครับ” เจเจพูดบอกเพ่เต้ไป ไม่ได้ครับ เดี๋ยวเพ่เต้งอน
“พี่รู้แล้วครับ พี่ก็รักเจเจเหมือนกัน เป็นเด็กดีของพ่อเท่ห์นะครับ” เพ่เต้พูดพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ นั่นคงเป็นการแสดงความรักของผู้ใหญ่เค้าสินะ ... ดีนะผมเจเจหอมน่าลูบคลำ
“พรุ่งนี้พ่อว่าจะไปที่โรงพยาบาลศิริราชหน่อย ไปลงนามถวายพระพรในหลวงกัน เจเจ อยากไปกับพ่อมั๊ย” พ่อเริ่มบทสนทนาระหว่างเดินกลับไปที่รถ ถึงกำหนดการในวันพรุ่งนี้
“ไปๆครับ เจเจอยากเจอในหลวง”
เจเจว่านะครับไม่มีความรักใดยิ่งใหญ่เท่าความรักของพ่อ ยิ่งพ่อหลวงของเราแล้ว ยิ่งหาอะไรได้เปรียบเทียบยากนัก ... เจเจรักพ่อหลวง และรักพ่อเท่ห์มากๆครับ
ทรงพระเจริญ
-
ภาคนี้เป็นของเจเจเนอะ
แต่ดูจากเนื้อเรื่องแล้วคงแต่งยากน่าดู
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้จ้า
เจเจเรียกพ่อชัดเจนแล้วก็เหลือแต่.....เพ่เต้ล่ะนะ อยากเห็นคำอื่นอ่ะ 55+
ขอบคุณจ้า ^^
-
ขอบคุณครับ :L2:
ภาคเจเจ เริ่มพูดชัดขึ้นแล้ว :impress2:
ทรงพระเจริญและสุขสันต์วันพ่อ และแอบเนียนสุขสันต์วันเกิดตัวเองด้วยคนครับ :dad1:
-
“อ้าวเด็กๆ นั่งเรียนได้แล้วค่ะ เดี๋ยวกูจะสอนเรื่องสุดท้าย
มีคำผิดนิดนึงนะ พอดีอ่านแล้วตกใจ อย่าโกรธนะ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษวันพ่อจ้ะ
เจเจน่ารักจัง เรียกพ่อเท่ห์ชัดแล้ว ต่อไปก็เรียกพี่เต้ชัดด้วยเนอะ
อ่านแล้วตกใจเหมือนกันครับ เรื่องนี้ไรเตอร์ไม่ได้ให้ผมสแกนก่อนเหมือนอีกเรื่องนึง บางคำผิดไป เดี๋ยวผมจะบอกไรเตอร์ให้นะครับ ขอให้มีความสุขในวันพ่อนะครับ อย่าลืมบอกรักพ่อ แล้วก็เป็นคนดีของพ่อ และประเทศไทยตลอดไป :)
-
“อ้าวเด็กๆ นั่งเรียนได้แล้วค่ะ เดี๋ยวกูจะสอนเรื่องสุดท้าย
มีคำผิดนิดนึงนะ พอดีอ่านแล้วตกใจ อย่าโกรธนะ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษวันพ่อจ้ะ
เจเจน่ารักจัง เรียกพ่อเท่ห์ชัดแล้ว ต่อไปก็เรียกพี่เต้ชัดด้วยเนอะ
ไม่โกรธครับ ขอบคุณมากๆด้วย
ผิดร้ายแรงจริงๆ
พอดีไม่ได้ทวนนะครับ ขอบคุณมากๆครับ
-
ทรงพระเจริญและสุขสันต์วันพ่อ และแอบเนียนสุขสันต์วันเกิดตัวเองด้วยคนครับ :dad1:
สุขสันต์วันพ่อ แล้วก็สุขสันต์วันเกิดนะครับ ... :L1:
-
ซึ้งใจไปกับครอบครัวนี้
เจเจเรียกพ่อชัดแล้วน้าาา เยี่ยมม
แฮปปี้วันพ่อค่า
LONG LIVE THE KING
-
ทรงพระเริญ :L1:
-
:dad1: :dad1: :dad1:
:L2:ทรงพระเจริญ :L2:
-
Long Live The King.... :dad1: :L2:
+1
-
อย่าลืมบอกรักพ่อกันนะคะ :L1:
-
อ่านแล้วน้ำตาไหล
-
JJ ยังน่ารักน่าหยิกเหมือนเดิมเลย
ขอจุ๊บที
รักในหลวงที่สุดเลย
o13
ทรงพระเจริญ
-
เจเจพูดชัดขึ้นนะครับ ^^
-
อ๊าากกก..ถึงเจเจที่สุดเลย...
พูดชัดแล้วด้วย...เก่งจริงๆ o13
-
แวะมาทักทาย^^
-
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
พึ่งได้อ่านตอนพิเศษวันนี้เองค่ะ
ดีจังที่ผู้เขียนพาครอบครัวคุณเท่ห์ (น้องเต้ น้องเจเจ) มาเยี่ยมผู้อ่าน
ขอฟัดแก้มเจเจให้หายคิดถึงซักสองทีเทอะ ฟอด...ฟอด
ขอร่วมถวายพระพรในหลวงย้อนหลังพร้อมกับครอบครับนี้ด้วยค่ะ(ด้านบนนะคะ)
-
ตามอ่านอยู่ 2 วันเต็มๆด้วยความหลงรักเจเจ...เด็กอะไร ทั้งแสบทั้งซ่าส์แต่น่ารักสุดๆ :z1:
ชอบออฟฟี่อีกคน ขาดไปนี่หมดอรรถรสในการอ่านไปเลย o18
สุดท้าย...นายเต้...ได้อารมณ์นายเอกมากกกกกกกก o13
-
เจเจเรียกพ่อชัดแล้วเนอะ ดีจังเลย
คำอื่นๆก็ต้องรอกันต่อไปล่ะนะ ฮ่าๆ
เนื่องในวันที่ 5 ธันวาคม 2553
ขอทรงพระเจริญ ย้อนหลังค่ะ ;')
-
แวะมาทักหน่อย^^
-
ขอบคุณครับ
-
:L2:สนุกมากมายครับ มาให้กำลังใจ เจเจ
และพี่เต้ พี่เทห์ ทุกคนพร้อมกะคนเขียน ขอให้มีความสุขนะ :L1:
-
วันนี้เพิ่งมานั่งอ่าน รวดเดียวจบค่ะ > <
ป้อเท่ห์ เพ่เต้ น่ารั๊กกกกกกกกกกกกกกก
ที่สุดแล้วต้องยกให้น้องเจเจเค่อะ ถูกใจใช่เลย
แอบประทับใจตรงบทก่อนจบด้วยนะค่ะ ที่เต้คิดถึงเรื่องของพ่อกับแม่
เค้าคิดว่าตรงนั้นมันซึ้งมากเลย ส่วนตัวเค้าก็คิดว่าพูดกันไปตรงๆจะดีที่สุดนะค่ะ
ถึงพ่อแม่จะผิดหวัง หรือเสียใจ ท้ายที่สุดความสุขของลูกต้องมาก่อนอยู่แล้ว o13
ส่วนบทพิเศษนี่ซึ้งมาก TOT คำว่า พ่อ คำเดียวแต่ยิ่งใหญ่
และเป็นทุกสิ่งทุกอย่างจริงๆค่ะ ฮืออ หลบไปซับน้ำตาก่อนดีกว่า :sad4:
ปล.แอบเป็นFC อ๊อฟฟี่ตาทิพย์ พูดแต่คำ คิดแต่ล่ะที โดนใจใช่เลย 5555+
ปลปล.เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์นะค่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ชอบมากๆ สนุกมากเลย
เจเจน่ารักสุดๆหล่ะ อ่านแล้วอยากฟัดให้หนำใจ
ตัวละครทุกตัวก็น่ารักมากเลย
อ่านแล้วทั้งยิ้มทั้งหัวเราะอยู่คนเดียว
เป็นอะไรที่ถูกใจมากเลย
ขอบอกว่าคนแต่ง สุดยอดเลยค่ะ o13
แล้วจะตามไปอ่านเรื่องใหม่นะคะ
-
เข้ามาอ่านทุกคอมเม้น
คิดถึงทุกๆคน
คิดถึงทุกตัวละคร
เวลาเหงา เวลาเบื่อ เข้ามาอ่านตอนที่เขียนไว้
และคิดว่าทุกคนคงคิดถงเช่นกัน ... :L2: :L2: :L2:
-
เจเจน่ารักจังเลยยย ครอบครัวมีความสุขสุดๆเลยเนอะ
-
เจเจยังน่ารักเหมือนเดิม มม :L2:
-
ดีใจมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณคนแต่งมากๆเลยนะครับ
-
:L2: สรุป..เจเจน่ารักที่หนึ่งเลยค่าาาาาา
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แวะมาโพสก่อนจะเริ่มอ่านครับ !!!!!!!!!!!!!!
-
สุดๆๆๆรักทุกคนครับ โดยเฉพาะเจๆ น่าจะมี่ตอนเจเจโตนะเนี่ย 5 5 5 5+++
รักพ่อหลวงครับ !!!!!!!!!!!!!
-
ชอบเรื่องนี้ังเลยค่ะ
นั่งอ่านวันเดียวจบเลย
ปลื้มเวย์ ชอบอ๊อฟ รักเจเจ
ส่วนเต้กับเท่ห์ ปล่อยให้เขาสองคนไปมีความสูขกันต่อไป อิจฉาๆ
:z3: :z3:
-
ขอบคุณมากครับ , ที่ติดตามอ่าน ...
จะพยายามแต่งตอนพิเศษมานะครับ ... :)
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านรวดเดียวเลย สนุกดีคับ
จบแบบแฮปปิ้ แฮปปิ้ o13
-
คิดถึง เลยแวะเอาตอนพิเศษมาฝากกกก ... :impress2:
ตอนพิเศษ ไปงานแต่งเพื่อนรัก ...
“เจเจ เสร็จยังครับ” ผมเรียกเจเจอีกครั้ง หลังจากปล่อยให้เขาเข้าไปแต่งตัวคนเดียวอยู่พักใหญ่
“สงสัยจะแต่งให้หล่อกว่าพ่อมัน” คนตัวโตๆที่อยู่ข้างๆตัวก็บ่นออกมาเบาๆ
“เสร็จแล้วๆๆ” ไม่ทันไรเสียงเจื้อยแจ้วก็ดังออกมาจากในห้องใหญ่ห้องนั้น พร้อมกับการปรากฎตัวของเด็กน้อยแสนซน
“เป็นไงคับ อึ้งไปเลยละสิ เจเจน่ารักใช่ไหมหละ” เอ่อ .. จริงๆเลย
“หล่อแล้วครับลูกพ่อ .. ไปกันเถอะ คนแถวนี้เค้าอยากเจอเพื่อนรักกกกกก เค้าจะแย่แล้ว” และแล้วคุณเท่ห์ก็เดินจับมือเจเจไป พร้อมกับกระแทกแดกดันส่งท้าย จะไม่ให้กระแทกแดกดันได้ไงละครับ ก็ตั้งแต่รู้ว่าผมจะไปงานแต่งงานของไอ้กาย พ่อท่านก็ทำงอน มาหลายร้อยพันรอบ ยิ่งผมแสดงอาการอยากไปมากเท่าไหร่ อาการน้อยอกน้อยใจก็มีมากขึ้นเท่านั้น มีครั้งนึง ก็ไอ้วันที่รู้ข่าวนั่นแหละครับ
.
.
.
.
“คุณเท่ห์ครับ สิ้นเดือนนี้งานคุณยุ่งหรือเปล่าครับ” ผมก็ทำตัวดีๆ เข้าไปหา เอากาแฟไปให้
“ทำไมเหรอ นายอยากไปไหนเหรอ” ถามกลับมาแบบห้วนๆ ตาก็ยังพลิกไปพลิกมากระดาษที่มีแต่ตัวเลขและตัวหนังสือ
“พอดีเพื่อนเค้าจะแต่งงาน ถ้าตัวเองไม่ว่างก็ไม่เป็นไร เค้าไปกับบอยมันก็ได้” สังเกตได้จากการเปลี่ยนสรรพนาม ถ้าไม่อยากจะอ้อน ไม่ทำแบบนี้หรอกนะ ชิ ..
“เพื่อนตัวเองอ่ะคนไหน เค้ารู้จักหรือเปล่า แล้วไม่อยากให้เค้าไปด้วยเหรอ” คุณเท่ห์เห็นผมพูดหวานหน่อย สายตาที่มองแต่กระดาษ ก็หันมามองผม วางของทุกอย่างในมือ แล้วเอี้ยวตัวผมไปกอดอยู่บนตัก พร้อมกับพูดจาหวานๆกลับมา แหมๆๆ เหมือนจะรู้งาน
“ตัวเองอาจจะเคยได้ยินชื่อ แต่คงไม่รู้จักหรอก เค้าไม่อยากรบกวน เค้าไปกับไอ้บอยมันได้” ยังยืนยันครับว่า อย่าไปเลย กูไปคนเดียวได้
“แล้วเพื่อนนาย ผู้หญิง ผู้ชายละ” ผมว่าพี่ท่านอารมณ์เริ่มไม่ดีแล้วแน่ๆเลยครับ สรรพนามเปลี่ยนไปแล้ว
“ผู้ชาย” ผมตอบกลับไปเสียงเบาๆ
“ใคร !!” และก็ได้ประโยคคำถามกลับมาเสียงดัง พร้อมกับอาการรัดตัวที่เกิดขึ้นจากคนด้านล่าง
“เค้าถามว่าใคร” ถึงสรรพนามจะดูสวยหรู แต่น้ำเสียงกลับดูน่าเกรงขาม
“เพื่อนเค้าชื่อกาย ที่ไปเรียนต่อต่างประเทศอ่ะ แล้วจะกลับมาจัดงานแต่งที่นี่ บอกแล้วตัวเองรู้จักเหรอ” บอกไปแบบส่งๆครั คิดว่ายังไคงไม่รู้จัก ถ้ารู้จักคงจำไม่ได้หรอก แก่แล้วนะคุณอ่ะ
“รู้จัก” เอร๊ยยยยยยยยยยยย รู้จักได้ไง
“เพราะเป็นงานแต่ไอ้คนนี้ใช่มั๊ย ถึงไม่อยากให้ชั้นไปด้วย เพราะเค้าเป็นแฟนเก่านายละสิ” นั่นครับ งานเข้าแล้ว ลุกขึ้นเหวี่ยงใหญ่เลย กงกอด นั่งตัก ไม่มีมันแล้ว อะไรจะขี้หึงขนาดนั้น
“ไม่ใช่ซะหน่อย ก็เค้าเห็นตัวเองงานยุ่งไง เค้าไม่อยากรบกวน” เอาเลยไอ้เต้ มารยาที่อ๊อฟฟี่สอนมา เอามาใช้ๆๆ
“ชั้นไปได้ และจะไปด้วย !!!” สิ้นคำพูดนั้น พ่อท่านก็เดินกลับเข้าห้องไป เฮ้ออ ต้องตามไปง้อใช่ไหมเนี่ย ..
.
.
.
.
“อัลโหลบอย อยู่ไหนแล้ว” เมื่อขึ้นรถได่มาซักพักผมก็โทรไปถามไอ้บอย ที่คาดว่าน่าจะใกล้ถึงงานแล้ว
“เออ กูถึงงานแล้ว ตอนนี้กำลังอยู่กับไอ้กายมัน” ไอ้บอยพูดถึงชื่อคนๆนั้น ทำเอาใจผมหยุดเต้นไปหนึ่งจังหวะ ไม่ใช่ยังรักยังผูกพันนะครับ แต่เป็นความคิดถึงซะมากกว่า เพราะตั้งแต่กลับมาก็ยังไม่มีเวลาไปเจอเลย คุณเท่ห์ก็เร่งให้ช่วยปั่นงาน อันที่จริงไม่ใช่ไม่รู้ ว่าไม่อยากให้ไป
“เออ กูคงไปช้าหน่อยนะ รถแม่งติดชิบหาย” ผมบอกไอ้กายไป เมื่อดูหนทางข้างหน้าที่มีแต่รถรามากมาย
“เออๆ ใกล้ๆถึงแล้วโทรหากูแล้วกัน เดี๋ยวกูไปกับไอ้กายข้างในก่อน แค่นี้นะ” ไอ้บอยพูดจบก็ตัดสายไป ไอ้บอยได้เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวครับ ที่จริงไอ้กายชวนผมด้วย แต่นั่นแหละครับ ติดอยู่กับคนที่นั่งข้างๆผมเนี่ยแหละ จะหึงหวงไปถึงไหนเนี่ย
“อยากจะไปเจอหน้าชู้เก่านักหรือไง” ผมหันควับกับคำพูดนั้น
“ผมว่าผมคุยกับคุณรู้เรื่องแล้วนะคุณเท่ห์ เค้าเป็นเพื่อนผม” ผมตีหน้าบึ้งพูดประโยคที่เคยพูดแล้วพูดเล่าไปอีกที
“เพื่อนธรรมดาที่ไหน เพื่อนรักละสิ” ไม่ใช่คุณเท่ห์พูดกลับมาครับ แต่เป็นผมนี่แหละที่พูดกลับไป เพราะมันเป็สเต็ปของการเถียงกันในเรื่องนี้ของเราสองคน พอผมบอกไปว่าเป็นแค่เพื่อน พี่ท่านก็จะบอกว่า "เพื่อนธรรมดาที่ไหน เพื่อนรักละสิ” ทุกที
“นายแย่งชั้นพูดแบบนี้ แล้วชั้นจะพูดอะไร โหๆๆ หล่อเซ็งเลย เนอะเจเจเนอะ” นั่นไงครับ พอไม่มีทางไปก็วิ่งเข้าหาลูกชายตลอด น่ารักจริงๆพ่อคนนี้
“เพ่เต้คับ วันนี้ไปงานแต่งแฟนเก่าเพ้เต้เหรอคับ แฟนเก่าเพ่เต้คงจะสวยมากๆเลย ใช่มั๊ยครับ” เจเจที่นั่งอยู่ด้านหลัง เมื่อถึงจังหวะให้เข้าสู่ช่วงสนทนาเลยถามผมกลับมา
“เปล่าครับ เป็นเพื่อนพี่เต้เฉยๆ เจเจไปฟังจากใครมาครับ ว่าเป็นแฟนเก่าพี่” ผมหันไปถามเจเจ พร้อมกับหยิกแก้มยุ้ยๆนั้นอีกที
“อ้าว เห็นพ่อเท่ห์บอกเจเจ บอกว่าเป็นแฟนเก่าเพ่เต้ ตกลงยังไงละคับเนี่ย เจเจงง” เอาแล้วไงครับ พ่อมันขี่ตั๋วเด็ก เด็กเลยถูกปั่นหัว งงหมดแล้ว ว่าแล้วก็สะบัดหน้าใส่คนขับหนึ่งที ชิ !!!
และแล้วก็มาถึงหน้าโรงแรมด้วยความล่าช้ากว่ากำหนดไป ยี่สิบนาที แต่ก็ไม่เป็นไร ยังไงก็มาถึง ผมหันไปมองเจเจมที่อยู่หลังรถ งีบหลับไปแล้ว ทำท่าจะปลุก
“ไม่ต้องปลุกหรอก เดี๋ยวชั้นอยู่กับเจเจเอง” ผมหันหน้าไปมองด้วยความตกใจ
“แล้วคุณจะไม่ลงไปกับผมเหรอ” ผมถามด้วยความสงสัย
“ถ้าชั้นลงไป นายอาจจะไม่สนุกก็ได้ และชั้นก็คงอดไม่ได้ที่จะหึงนายกับนายกายคนนั้น ชั้นว่าชั้นจะรออยู่ข้างล่างแล้วกัน” คุณเท่ห์พูดจบ พร้อมกับเอื้อมมือมาเปิดประตูให้ผม ผมก้มมองนาฬิกาที่เลยเวลามามากพอควร บวกกับอารมณ์ที่ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคุณเต้ตอนนี้ เลยลงมาจากรถ คุณเท่ห์ปิดประตู และขับรถออกไป
ใจหายไปแว๊บนึง .. คุณเท่ห์เป็นอะไรของเค้าไปอีกนะ ..
“เอ๊ยเต้ ... คิดถึงมึงจังวะ” ทันทีที่เข้ามาในงาน ก็เจอหน้าเจ้าบ่าวที่ยืนต้อนรับอยู่ มันเอ่ยคำทักทายทันทีที่เห็นหน้าผม พร้อมกับโผเข้ามากอดแสดงการทักทาย
“เออ กูก็คิดถึงมึง ยินดีด้วยนะเว๊ย โทษทีที่มาช้า” ผมพูดพร้อมกับการคลายอ้อมแขนของมัน ความรู้สึกดีๆจากการทักทายของมันครั้งนี้ ทำเอาผมหวั่นไหวไปกับรอยยิ้มแห่งความสุขของมัน ...
“เอ๊ย มายืนเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวกูแทนไอ้บอยหน่อย ไอ้บอยมันไปคุยงานกับคนรู้จัก” ไอ้กายพูดจบก็ลากผมไปยืนข้างๆมัน ยืนคอยรับแขกที่เริ่มทยอยเข้ามาในงาน .. ซึ่งตอนนี้คงใกล้เวลาพิธีการแล้ว
ผมมองเห็นรอยยิ้มความสุขของเพื่อนคนนึงที่ผมรักมันมานานแสนนาน และมองหน้าเจ้าสาว หญิงสาวที่เพื่อนรักของผมคงรักเขามากมายเหมือนกัน ...
วินาทีนึง คงวินาทีนึงเท่านั้นที่แอบอิจฉาคนที่ยืนอยู่ข้างๆไอ้กายในตอนนี้ ..
“เต้ เข้าไปในงานกันเถอะ งานจะเริ่มแล้ว” และก่อนที่จะคิดอะไรมากไปกว่านี้ เสียงของไอ้กายก็ตัดบทให้ผมกลับเข้าสู่โลกแห่งความจริง ว่านั่นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
ภายในงานก็ได้พบเจอเพื่อนมากมาย ที่ห่างหายกันไปนาน และบางคนก็เหมือนเพิ่งเคยเห็น จึงคิดว่าคงเป็นเพื่อนมหาลัยของไอ้กายมัน ภายในงานมีแขกผู้ใหญ่ไม่มากนัก เพราะไอ้กายมันจัดเลี้ยงบรรดาเพื่อนๆมันมากกว่า เจ้าสาวมันก็น่ารักครับ คุยเป็นกันเองกับผมดี สองคนนี้เหมาะสมกันจริงๆ อ้อลืมบอกไป เจ้าสาวไอ้กายชื่อว่า โม ครับ
“เต้ค่ะ นี่เพื่อนสนิทโม ชื่อกรณ์คะ กรณ์เค้าอยากรู้จักกับเต้” โมพาเพื่อนของโมที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆกันมารู้จักกับผม
“โมก็พูดไปนั่น ชั้นก็แค่อยากรู้จักเพื่อนของไอ้กายมันบ้าง ไม่ได้หรือไง” คุณกรณ์พูดขึ้นมา หลังจากที่คุณโมพูดจบ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณกรณ์” ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้
“..” งงสิครับ คุณกรณ์ยื่นมือมา
“กรณ์เค้าอยากจับมือทักทายนะคะ” คุณโมพูดขึ้นเพื่อคลายความสงสัยขอผม
“อ๋อครับ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับ” ผมจับมือทักทายกับคุณกรณ์ไป
“เช่นกันครับ หวังว่าเราคงจะรู้จักกันดีกว่านี้นะครับ” คุณกรณ์จับมือผมกลับมาพร้อมกับคำพูดที่ฟังดูมีเลสนัย
“เพ่เต้ !!!!” เอ๊ะ เสียงคุ้นๆ เสียงนี้ .. นี้มันเสียง
“เจเจ” ผมมองไปทางต้นเสียง เจอเจ้าเด็กแสบเจเจ กำลังวิ่งมาหาผม
“เจเจมาได้ไงครับ” เมื่อเจ้าตัวเล็กมาถึงตัวผม ผมนั่งลงถามว่ามาได้ยังไง
“เจเจมากับพ่อเท่ห์ครับ โน่น ยืนอยู่โน่น” เจเจพูดพร้อมกับชี้มือ ผมมองไปตามมือนั้น พบกับสายตาดุเข้ม นี่เห็นอะไรไปบ้างแล้วเนี่ย
“เต้ เด็กนี่ใครเหรอ น่ารักจังเลย” คุณโมที่ยืนดูอยู่ ถามขึ้นด้วยความสนใจ
“อ๋อ น้องชายเต้นะครับ” ผมตอบไปตามความเคยชิน เวลามีใครามว่าเจเจเป็นใคร
“โม อยู่นี่เอง กายหาตั้งนาน ไปเถอะครับ ได้เวลาขึ้นเวทีแล้ว” เสียงของไอ้กายครับ มันเดินมาตามภรรยามัน ก่อนที่จะหันมายิ้มให้ผม และมองไปที่เจเจก่อนที่จะพูดประโยคนี้ออกมา
“เด็กคนนี้เหรอวะ ที่ไอ้บอยมันเล่าให้กูฟัง ท่าจะซนสมคำที่ไอ้บอยเล่าจริงๆ”
“คงใช่นั่นแหละ เอาไว้กูค่อยเล่าให้มึงฟังอีกทีแล้วกัน” ผมพูดตัดบทเพราะรู้ว่าสองคนนี้มีอย่างอื่นต้องทำต่อ
“เดี๋ยวโมไปก่อนนะเต้ .. เออ โมฝากกรณ์ด้วยนะเต้ กรณ์มาจากเมืองนอก ไม่ค่อยมีเพื่อนที่ไทยมากนัก รบกวนเต้หน่อยแล้วกัน” โมพูดพร้อมกับเอามือคุณกรณ์มาวางไว้บนมือของผม นี่ฝากให้อยู่เป็นเพื่อน หรือฝากทั้งชีวิตเนี่ย
“เดี๋ยวกูมานะมึง” สิ้นเสียงของไอ้กาย เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวก็หายขึ้นเวทีไป
“มานี่มา” ไม่ทันไรก็มีแรงกระชากจากข้อมือผมอีกข้างหนึ่ง ทำให้ผมตัวเอนไปทางแรงดึง มือที่คุณกรณ์กุมไว้หลุดโดยอัตโนมัติ เสียงวิ่งของเจเจตามมาเป็นระยะ และเสียงของคุณกรณ์ที่คอยเรียกชื่อผมก็เช่นกัน
“คุณเท่ห์ เบาๆนะ เต้เจ็บมือแล้วนะ” ผมพูดพร้อมกับพยายามสะบัดมือ ซึ่งตอนนี้คุณเท่ห์พาผมมานอกงานแล้ว
“พ่อจับมือเพ่เต้ทำไม เพ่เต้เจ็บแล้วเห็นไหม .. เพ่เต้มาอยู่กับเจเจครับ พ่อเต้ใจร้ายๆๆ” เจเจผู้ซึ่งเห็นเหตุการณ์แล้ววิ่งตามมาติดๆ พูดพร้อมกับดึงมือผมอีกข้างไปทางเจเจ
“นี่ขนาดห่างกันแป๊บเดียว นายก็หว่านเสน่ห์ไปทั่วแล้ว แล้วจะให้ชั้นวางใจได้ไง ถ้าชั้นไม่ตามมา ไอ้ตาลูกครึ่งคนนั้นคงคาบนายไปกินแล้ว” คุณเท่ห์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง น้ำเสียงหนักแน่น แต่ไม่ได้ตะโกน พร้อมกับสายตาตัดพ้อที่มองมาที่ผม
“คุณกรณ์เค้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับคุณเท่ห์ คุณอย่าคิดมากสิ” ผมตอบไปตามสัญชาตญาณ
“ดูสิ มีแก้ตัวให้กันด้วย ชั้นว่าเรากลับกันเถอะ ก่อนชั้นจะไปชกหน้าไอ้ตาลูกครึ่งนั่น” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับดึงมือผมให้เดินตามไป
“อะไรกันคุณเท่ห์ อย่ามาทำนิสัยแบบนี้นะ นี่มันงานแต่งเพื่อนรักของเต้นะ เจเจช่วยพี่ด้วย” ผมหันไปขอร้องเด็กตัวเล็กที่ออกแรงเท่าที่มีดึงมือผมอีกข้าง หน้าแดงด้วยความเหนื่อย และเสียงหอบนั่นอีก
“เจเจ” เสียงเรียกเจเจมาทางด้านหลัง ทำให้พวกเราทั้งสามคนหันไปมองคนที่เพิ่งจะเข้ามา
“เพ่บอยยยยยย” ไอ้บอยนั่นเองครับ มาทันเวลาพอดี
“สวัสดีครับคุณเท่ห์ ไงไอ้เต้ มาถึงนานแล้วเหรอ” ไอ้บอยทักทายทุกๆคนครับ
“เออ ได้สักพักแล้ว เข้าไปในงานกันเถอะมึง” ผมพูดพร้อมกับจูงมือไอ้บอยเข้าไปในงาน โดยไม่สนใจคนข้างหลังว่าจะทำหน้ายังไง ทำไมเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้นะ เฮ้อออ
“เจเจ ไปกับพี่มั๊ย” ไอ้บอยหันไปถามเจเจอีกทีก่อนจะปิดประตูงาน
“ไปคับ” เจเจตอบพร้อมกับวิ่งมา หันไปมองคนเป็นพ่อที่ทำหน้างงๆ ประมาณจะทิ้งกูอยู่คนเดียวใช่มั๊ยตกลง ผมเหรอจะสน อยู่ด้วยกันตอนนี้ก็มีแต่ทะเลาะ
เรากลับมานั่งที่โต๊ะอีกครั้ง โดยมีผม เจเจ ไอ้บอย และคุณกรณ์ที่พอเห็นผมเดินกลับเข้างานมา ก็มาขอนั่งคุยด้วย ซึ่งคุณกรณ์ก็พอจะรู้จักกับไอ้บอยมาบ้างแล้ว จึงคุยกันได้สะดวกหน่อย ส่วนเจเจได้ไอติมกินเล่น ก็หยุดพูดในทันใด ผมหันไปมองหน้าเวที พิธีกรกำลังซักถามความเป็นมาของทั้งคู่ ซึ่งพอจับใจความได้ว่า สองคนเจอกันตอนเรียนปริญญาตรที่ต่างประเทศ และก็คบกันมา และตัดสินใจกลับมาแต่งงานที่นี่ และกลับไปเรียนโทต่อให้จบ และมาถึงช่วงที่เจ้าบ่าวจะร้องเพลงให้เจ้าสาว ผู้คนต่างกลับมาสนใจเวทีกันอีกครั้ง ผมเช่นเดียวกัน ที่ใจจดใจจ่อรอดูชมช่วงนี้ของงาน มันคงหวานจนเคลิ้มเลย
“เนื่องจากผมไปอยู่เมืองนอกมานาน จึงไม่ค่อยได้ฟังเพลงไทยเท่าไหร่ แต่พอได้ฟังเพลงๆนี้ ผมก็รู้ทันที ว่าผมจะร้องเพลงนี้ ให้ใคร ..” ไอ้กายกล่าวเกลิ่นครับ
“ตลอดชีวิตผมอยากได้ของขวัญมากมายจากทุกๆคน อยากได้ความรัก รอยยิ้ม ความจริงใจ แต่ต่อจากนี้ไป ผู้หญิงคนนี้ของผม คือของขวัญที่มีค่าที่สุด คือความรัก รอยยิ้มและความจริงใจ ที่ผมจะเก็บไว้ ตลอดไปครับ” สิ้นเสียงของไอ้กาย ผู้คนต่างกรี๊ดกร้าดและตามด้วยเสียงตรบมือ พร้อมกับดนตรีเพลงที่ผมคุ้นหู ..
มีเรื่องราวมากมาย ที่ไม่มีใครได้ฟัง คำพูดนับร้อยพัน
ที่ต้องการเอื้อนเอ่ย ไม่ว่าจะนานซักเท่าไหร่
ยังยืนยันคำเดิมเสมอ ไม่เคยเปลี่ยน
เธอทำให้ฉันรู้และเข้าใจคำว่าสองเรา
ไม่ว่าจะร้อนหรือว่าจะหนาวก็ไม่กลัว
มีเธอที่รักข้างในจิตใจ ให้ฉันก้าวเดินต่อไป ต่อจากนี้
เธอและฉัน.... จับมือเคียงกันนับจากนี้
ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี
น้ำตาผมไหลมาตอนไหนก็ไม่รู้ เพลงเดิมๆ เพลงเดียวกัน เพลงๆนั้นก็เป็นเพลงเดียวกับที่ คุณเท่ห์ร้องให้ผมอยู่กับคุณเท่ห์ บรรยากาศโรงหนัง ภาพบนจอ ทุกๆอย่างในนั้วันนผุดเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง ด้วยไฟในห้องที่มืด และผู้คนสนใจบนเวที จึงทำให้มีคนสนใจน้ำตาผมน้อยลง และคนที่เห็นคงคิดว่าผมอินกับคู่บ่าวสาว
เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้
มากกว่านั้น.... ยิ่งมีกันและกันมากแค่ไหน
มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั้นเข้าใจ
รักเพียงเธอและตลอดไป (แค่เธอกับฉัน)
และนับจากนี้ไป ทุกเรื่องราวที่ได้ฟัง
คำพูดทุกถ้อยคำที่คอยย้ำเตือนใจ
ไม่ว่าจะไกลซักเท่าไหร่ เพียงมีเธอคนดีอย่างนี้
ไม่ไหวหวั่น
(จะมีเพียงสองเรา ต่อจากนี้) (แค่เธอกับฉัน)
สัมผัสที่มืออย่างอบอุ่นกุมมือผมไว้เมื่อเพลงนั้นจบ พร้อมกับอีกมือที่เอามาเช็ดน้ำตาให้ผม ผมยิ้มและกำมือที่สัมผัสนั้นให้แน่นขึ้น
“คุณเท่ห์” ผมเรียกชื่อนั้นอีกครั้งให้ตัวเองรู้ตัว
“ชั้นขอโทษ” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปกอด ตอนนี้ไฟในงานสว่างขึ้นเพราะไอ้กายมันร้องเพลงจบแล้ว บนเวทีมีแต่เสียงเงียบ สายตาบ่าวสาวมองมาทางผม พลันทำให้สายตาคู่อื่นๆมองมาที่ผมกับคุณเท่ห์กันหมด
“คุณเท่ห์ปล่อยได้แล้ว คนมองๆๆ” ผมพูดพร้อมกับทุบที่หลังเบาๆ
คุณเท่ห์ ปล่อยมือออกจากผม พร้อมกับยกมือขึ้นเกาหัวแก้เก้อ
“พ่อกอดเพ่เต้ของเจเจอีกแล้วนะ .. เจเจหวงรู้มั๊ย” เจเจที่ยืนมองผมกับคุณท่ห์ตาเขียว พูดเสร็จก็วิ่งเข้ามากอดผมตัวกลม ผมกอดกลับอีกครั้ง ก่อนยิ้มให้กับทุกคนที่มองกลับมา
“ครอบครัวของเพื่อนรักผมครับ น่ารักใช่มั๊ยครับ ผมก็จะมีครอบครัวที่น่ารักแบบนี้เหมือนกันครับ ใช่มั๊ยจ๊ะโม” ไอ้กายที่มองมาทางผมพูดขึ้น พร้อมกับหันไปทำหวานกับโมที่เหมือนจะยังอึ้งๆ แต่ก็ยิ้มกลับ พร้อมเขินหน้าแดงเมื่อสามีหนุ่มพูดถึงอนาคต
ตลอดงานผมกับคุณเท่ห์นั่งจับมือกันตลอดงาน คุณกรณ์มองมาแบบสงสัยเป็นระยะ แต่คงยังไม่กล้าถามอะไรมาก และท่าทีของคุณกรณ์ก็เปลี่ยนไป เจเจกับไอ้บอยยังคุยกันสนุกเหมือนเดิม คุณเท่ห์ก็เช่นกัน ดูท่าทางจะเข้ากับไอ้บอยได้เยอะแล้ว และท่าทีของคุณเท่ห์ตอนนี้ก็ไม่เหมือนตอนที่ก่อนจะมางานและก่อนหน้านี้เลย กลับมาเป็นคุณเท่ห์ที่มีเสน่ห์อีกครั้ง
“เป็นไงไอ้กาย เหนื่อยมั๊ยมึง” ไอ้กายเดินกลับมากับคุณโมหลังจากไปยืนส่งแขกกลับหมดแล้ว
“เหนื่อยชิบหายวะ แต่ก็ดี จะได้ชินกับงานหน้า” ไอ้กายพูดตอบกลับมาติดตลก
“จะมีงานหน้าอีกเหรอค่ะ กับใครไม่ทราบ” คุณโมพูดพร้อมกับทำหน้าโมโห ยิ่งดูยิ่งน่ารัก
“โหๆๆ งานนี้เหนื่อยจะแย่แล้ว งานหน้าก็งานเลี้ยงครบรอบ ห้าสิบปีไงจ๊ะ” เราก็มองไอ้กายง้อเมียมันอยู่
ผมคุยกับไอ้บอย ไอ้กาย คุณโม และคุณกรณ์อยู่พักใหญ่ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับมา เจเจหลับไปได้สักพักแล้ว คุณเท่ห์เลยต้องอุ้มกลับมาขึ้นรถ
“ชั้นขอโทษนะที่หึงไม่เข้าเรื่อง” คุณเท่ห์พูดขึ้นเมื่อเราสองคนนั้งกันอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว
“ผมก็ขอโทษนะครับ ที่ไม่ค่อยได้สนใจคุณ” ผมเป็นฝ่ายขอโทษบ้าง
“อืม ทีหลังสนใจชั้นเยอะๆนะ ชั้นแก่แล้ว ขี้น้อยใจ” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับยื่นหน้ามาจะจูบที่ปากผม
“เฮ้อออ ง่วงนอนจัง รีบกลับกันเถอะครับ ผมคิดถึงที่นอนแล้ว” ผมเอามือมาผิดปากแกล้งหาวไป ไมได้ครับ คุณเท่ห์ไม่จบแค่หอมจูบแน่ ..
“ฮ่าๆๆ กลับไปถึงบ้านก็ไม่ได้นอนง่ายๆเหมือนกันนั่นแหละ วันนี้จะเอาคืนค่าที่ทำให้คนแก่น้อยใจ” คุณเท่ห์หัวเราะออกมาเสียงดัง และพูดขู่มาก่อนจะรีบเร่งขับรถกลับห้อง ..
.. เอ่อ ตอนนี้ผมไม่อยากให้ถึงบ้านเร็วๆแล้วสิ .. T^T ...
จบแล้วครับ ..
ตอนนี้กำลังจะคิดแต่งภาค 2 มีใครยังอยากติดตามอีกบ้าง
ที่วางแผนคร่าวๆ ภาคสองจะมุ่งไปที่คู่ของคุณเวย์ กับ อ๊อฟฟี่
แต่จะมีคุณเท่ห์ เจเจ และเต้เป็นแบล็คกราวน์
ใครอยากติดตามขอเสียงหน่อยยยยยยยยย o18 o18
-
วู๊ ๆ ๆ ๆ ขี้หึงเหมือนเดิม
อยากให้ถึงคู่เจเจเร็ว ๆ
-
ยกมือเชียร์ ขอภาค 2 ต่อ ยังไม่หายคิดถึงน้องเจเจจอมแสบเลย
ยังอยากติดตามให้เพ่เต้งอนคุณเท่ห์ และตอนคุณเท่ห์ตามง้อเพ่เต้
น้องเจเจคอยหวงเพ่เต้ ...ครอบครัวสุขสันต์ น่ารักมากมาย .....
+1 แทนคำขอบคุณ .....
-
:กอด1:ต่อเลยครับภาคสอง
เป็นกำลังใจให้เสมอ
-
ยกมือรอด้วยคน 555 +1 ค่ะ
-
ขอภาค2ด้วยคนค่า
รออ่านๆๆๆ
-
อยากอ่านภาค 2 จองที่นั่งไปก่อนเลย
-
เข้ามายกมือรอภาคสองค่าาาาาาาาา
-
คนแก่ขี้งอน !!!!!
รอภาคสองอยู่น๊า าา :กอด1:
-
มายกมือ รออ่าน
+1
-
ยังคงอบอุ่นเหมือนเดิมเลยครอบครัวนี้
-
o18 o18 o18
-
กี่ภาคก็ติดตามจ้า...ขอแค่แบบน่ารักๆ แบบนี้ก็พอล่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
ยกมือรอคะ ภาค2
-
ยกมือรอภาค 2 ด้วยคนงับ
-
ยังน่ารักเหมือนเดิม :man1:
-
มายกมือรอภาค2 ด้วยคนคร้า :กอด1:
-
ยกมือพรางปิดรักแร้ รอภาค 2 คริๆ
+1 ให้นังไรเตอร์
-
ตอนนี้กำลังจะคิดแต่งภาค 2 มีใครยังอยากติดตามอีกบ้าง
ที่วางแผนคร่าวๆ ภาคสองจะมุ่งไปที่คู่ของคุณเวย์ กับ อ๊อฟฟี่
แต่จะมีคุณเท่ห์ เจเจ และเต้เป็นแบล็คกราวน์
ใครอยากติดตามขอเสียงหน่อยยยยยยยยย
ฮิ้วววววววววว พร้อมกับชูสองแขน หนับหนุนๆ ให้มีภาคสองจ้าาาาา
-
ขอมายกมือรอภาค2ด้วยคนนะคะ :impress3:
อ๊อฟกับเวย์น่ารัก คุนเท่ห์ขี้หึงเกิ๊นนน :laugh:
-
รอภาค2
:call:
-
รอทุกภาคไป
-
พิเศษต่อที่บ้านอีกนิดไม่ได้เหรอ :impress2:
:call:
:call:
-
ไรเตอร์บอกว่าตอนพิเศษอ๊อฟเวย์จะไม่มีแล้ว T^T
แต่มีมาเป็นเรื่องเลย อิอิ ว่ากันว่า อีกนานนนนนนนนน เห้อออ คอยกันต่อไป
-
:-[ อยากอ่านภาคสองเร็วจังเลย....จะติดตามอ่านอย่างแน่นอน :bye2:
-
ต่อภาค 2 เลยค่ะ
จะรอติดตามนะคะ
-
สนับสนุน ยกมือรอด้วยคนจ้า
-
ภาค 2 เหรอคะ..... o13 เยี่ยมค่ะ
จัดชุดใหญ่มาโลดดดดด :laugh:
-
อยากให้มีภาคต่ออะ
สนุกชอบเรื่องนี่มาก ๆ
ต่อภาคสองนะ
เรารออ่านอยุ๋คนหนึ่งละ ><
-
รออ่านอยู่คร้าบบบบ
-
o13
ยกมือ สนับสนุนภาค 2 ด้วยอีกคนค่ะ
รออ่านอยู่นะคะ
-
รอภาคสองด้วยคนค่า
คิดถึงออฟฟี่มากมาย
ขอบคุณนะคะ
-
ติดตามแน่นอน ภาค2^^
-
+1 ให้ไรเตอร์
..รอคู่นี้อยู่น๊ะจ๊ะ ...เวย์ & อ๊อฟฟี่
-
อ่านตามทันแล้ว :impress2:
แฟนคลับหน้าใหม่มายกมือรอตอนพิเศษ ตอนต่อไปด้วยค่ะ :กอด1:
-
ถ้าถึงหน้า 100 ไรเตอร์บอกว่าจะจัดพิเศษให้อีกตอนแหละ ช่วยกันๆ อิอิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ครบ 100 หน้าแล้ว ดีใจจริงๆ
ลุ้นตั้งนาน ..
ฉลองครบร้อยหน้าด้วยตอนพิเศษ หรือไม่ก็ภาค 2
แต่รอสอบเสร็จก่อน โปรเจคเสร็จก่อนนะครับ
จะจบแล้ว ..
รอกันต่อไป
ขอบคุณทุกกำลังใจ ...
-
รอภาค 2 ค่ะ
-
รออ่านภาค2คับบบบ
-
ไมได้เข้ามาอ่านานเลยครับ สนุกมากมาย
ทุกครั้งที่เต้และเท่ห์แสดความรักต่อกันนั้น
มันช่างอบอุ่นเหลือเกิน อยากให้มีภาค2ครับ
-
ไรเตอร์ขี้ช่อ บอกครบร้อยจะออกตอนพิเศษ
ฮาโร่ยยยย เซง!!!
-
เพิ่งเข้ามาอ่านนะคะ
ถึงจะจบไปแล้วก็เถอะ
ยังอ่านไม่ถึงไหนเลยคะ
+1 นะคะ
-
ว้าววว เพิ่งเห็นว่ามาอัพตอนพิเศษให้ค่า
คิดถึงพี่เท่ห์ น้องเต้ กับน้องเจเจมากกกกเลย
ยกมือรอภาค 2 ด้วยคนค่า
-
จะรอภาค 2 นะคะ
-
ข่าวอัพเดตจากเมทไรเตอร์ ช่วงนี้ไรเตอร์ปั่นรายงานจนไม่ได้นอน ซึ่งรายงานเสร็จแล้ว
ในฐานะรูมเมท จะเร่งภาค 2 หรือ ตอนพิเศษมาเรียกน้ำย่อยให้ได้ คิดถึงทุกคนนะคร๊าบบบ
-
โอ้!ภาค2เหรอ
อยากอ่านๆๆๆ
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย อ่านตอนนี้ก็น่ารัก
เข้าแถวรอ ภาค 2 ค่ะ
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
หน้าที่100 วู้ววววววววววว!!!
-
รออ่านต่อภาค2ค่ะ
หน้าที่100แล้วยินดีด้วยนะจ๊ะ
อยากได้ncอ่า ขอของต้ากับเท่ห์หน่อยไม่ได้หรอ
มีแค่ตอนเดียวเองน้า
-
อ่านจบแล้วสนุกมากๆค่ะ อิอิ รักเจเจมากมาย รอภาคสองอยู่น่ะค่ะ :call: :pig4:
-
เข้ามายกมือแสดงตน ว่ารอภาค2 อยู่นร๊า
-
ช่วงนี้ไรเตอร์ว่างแล้ว และกำลังปั่นนิยายให้อยู่ครับ แต่บ้านไรเตอร์อินเตอร์เน็ตเข้าไม่ถึง คงต้องรอสักพักนึง อีกอย่างไรเตอร์จบแล้วกำลังหางานกันอยู่ ยังไงจะช่วยบอกไรเตอร์ให้นะครับ
-
หุหุ
เป็นกำลังใจให้จ้า
ขอให้ได้งานดีๆเน้อ^^
-
เหนด้วยๆๆๆ อยากอ่านภาค 2 ค่ะ ลงความเห็นว่า แต่งต่อเลยค่ะ
-
ยกมือเชียร์ภาคสอง
ขอออกตัวก่อนว่าเฉยๆกับคู่ออฟ
แต่คิดถึงเจๆ :man1:
-
คุณเท่ห์นี่ขี้หึงขี้หวงขี้น้อยใจจริงๆ 5555
แต่ครอบครัวนี้ก็น่ารักไม่เปลี่ยนเลย...
รออ่านภาค 2 ต่อจ้า o13
-
ยกมือเชียร์ภาคสอง
ขอออกตัวก่อนว่าเฉยๆกับคู่ออฟ
แต่คิดถึงเจๆ :man1:
เอาไว้ภาค 3 เป็นตอนของเจเจแล้วกันนะครับ เหอะๆ
-
เข้ามาบอกว่า อยากอ่านคู่คุณเวย์กับอ๊อฟฟี่ค่ะ ขอเจเจเยอะๆหน่อยนะคะ
-
รอๆๆๆ
-
น่ารักมากค่ะ...
รอภาค 2 นะคะ
-
โอย เพิ่งอ่านจบ สนุกมากมาย อยากอ่านต่อภาค 2 แล้วอ่ะ
รักคนเขียนที่สุด เขียนมาได้น่ารักมากมาย
ขอบคุณ ขอบคุณ
-
สวัสดีครับทุกคน .. ผมไรตเตอร์เองน้า
ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านทุกๆตอน ตลอดจนตอนพิเศษก็ติดตามอ่านกัน
และอย่างที่บอกกันไว้ว่าจะมีภาค 2 ตอนนี้ไรเตอร์ก็ได้แต่งไปแล้วได้ ตอนสองตอน แต่เริ่มตัน แหะๆๆ
เลยหันไปแต่งเรื่องใหม่ดู ตอนนี้กำลังไปได้สวย ยังไงระหว่างรอภาค 2 ของเรื่องนี้ เราไปอ่านเรื่องใหม่ของนักเขียนมือใหม่อย่างผมกันก่อนนะครับ
กับเรื่อง "มึงเพื่อนกู" .. "เออ กูแค่เพื่นมึง" รับรองน่ารัก สนุกไม่แพ้กัน
ตามลิงค์นี้ไปเลย
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23719.0
ขอบคุณมากๆครับ :)
-
o13
-
กร๊ดจบแล้ว อ่านทีเดียวจบเลยค่ะ
สนุกดีค่ะ
น้องเจเจน่ารักที่สุดเลยค่ะ อบมาก มีลูกแบบเจเจนะรักตายเลย
มายกมือสนับสนุนให้มีภาค 2 ค่ะ อิอิ
อยากอ่านอ๊อฟฟี่กับคุณเวย์อิอิ
ถ้าจะมีภาคสามด้วยก็ได้นะค่ะ อยากเห็นคุณบอยเลี้ยงต้อยน้องเจเจ กรี๊ดดดดดด คิดอะไรออกไป :o8:
-
ยกมือขอภาคสองด้วยคนครับ
คิดถงเพ่เต้แลน้องเจเจมากมาย
-
สวัสดีครับ , เอาตอนพิเศษมาให้แก้คิดถึงครับ
ขอติดโครงการภาค 2 ไว้ก่อนะครับ , เพราะช่วงนี้นักเขียนติดนิยายอีกเรื่องนึง แวะเข้าไปสนับสนุนกันได้นะครับ
เรื่อง “มึงคือเพื่อนกู” .. “เออ กูแค่เพื่อนมึง !!!”
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23719.0
ขอให้สนุกนะครับ :)
ตอนพิเศษ พาเจเจ , ไปเดินเจเจ
วันนี้ถือเป็นอีกหนึ่งวันที่น่าตื่นเต้นของผมเลยละ ก็วันนี้คุณเท่ห์บอกกับผมว่าจะพาผมไปเดินสวนจตุจักร จะไม่ให้ได้ตื่นเต้นได้ไงละครับ ก็ตั้งแต่มากรุงเทพผมได้เหยียบที่นั่นไม่กี่ครั้งเอง ก็จะให้ทำไมซะอีกละ ก็พ่อของเจเจนั่นสิ ไม่มีเวลาพาไปสักที จะไปเองก็ไม่ให้ไป พอมีเวลาก็บ่นว่าร้อน ชวนไปเดินห้าง เดินพารากอนอีก เฮ้ออ เค้าช่างไม่เข้าใจเด็กแนวสียเลยจริงๆ
“ตกลงจะไปให้ได้ใช่มั๊ยวันนี้” ดูๆ ถามมา กับหน้าตาไม่บอกบุญอีก
“ตกลงจะไม่ไปใช่ไหม จะได้ไปคนเดียว” ผมก็ตอบกลับไปแบบหน้าตาไม่บอกบุญ
“ตกลงพ่อจะไม่ไปใช่มั๊ย เจเจจะได้ไปกับเพ่เต้” และลูกชายของคุณก็ตอบไปแบบไม่เอาบุญเหมือนกัน
“โห รุมพ่อนี่ ไปก็ไป” ยังไงวันนี้ก็ขอเผด็จการแล้วกัน อยากไปซื้อของแนวๆ มาเพิ่มสไตล์ตัวเองแล้ว
เราสามคนตัดสินใจไม่เอารถไปครับ เพราะรถคงติดและหาที่จอดยาก จึงตัดสินใจนั่งรถแท็กซี่มาขึ้นรถไฟฟ้า เมื่อขึ้นแท็กซี่แล้ว ผมก็จัดแจงโทรบอกเพื่อนผมทันที
“ฮัลโหลอ๊อฟ แกอยู่ไหนแล้ว” ผมบอกปลายสายไป
“นี่ชั้นกำลังจะออกไป อิตาคุณเวย์นี่สิชักช้า ชั้นละอยากจะวีนใส่ ดีนะที่เค้าบอกว่าจะซื้อกางเกงยีนส์ตัวนั้นที่ชั้นอยากได้ให้เป็นข้อต่อรอง ไม่งั้นแม่จะเล่นให้” เอาแล้วไงครับ เธอจะเริ่มเหวี่ยงอีกแล้ว พอคุณเวย์ยอมนิดนึง อินี่ชักจะเอาใหญ่ .. แต่ก็ดีครับ ที่เค้าสองคนยังไปกันได้
“เออๆ โอเค เดี๋ยวเจอกันที่รถไฟฟ้านะ” ผมพูดบอกมันพร้อมกับตัดสายไป เป็นจังหวะพอดีครับ ที่ช่วงนี้อ๊อฟฟี่ขึ้นมากรุงเทพตอนปลายสัปดาห์ เพราะมันตั้งใจจะมาช็อปปิ้ง และขนของกลับใต้ และอีกอย่างผมว่า มันอยากมาหาคุณเวย์ด้วยแหละ
“อากาศคงจะร้อนน่าดู เจเจจะเดินไหวเหรอลูก” ดูคุณเท่ห์ครับ ไซโคเจเจใหญ่เลย
“ถ้าเจเจเดินไม่ไหว พ่อก็อุ้มเจเจสิคับ” ฮ่าๆๆ นั่นไง เจอลูกสวนเข้าไปแล้วไง
“แต่อากาศมันร้อนนะเจเจ พ่อว่าเปลี่ยนไปเดินเจเจมอลล์ดีมั๊ย นายเต้” เหมือนจะถามลูกนะครับ แต่สายตาและประโยคหลังหันมาทางผม
“ไม่ !!!” และเสียงผมกับเจเจก็ประสานพร้อมๆกัน เล่นเอาคนถามถึงกับเงียบ นั่งมองถนนต่อไปข้างแท็กซี่
“โอ๊ยยย รวมหัวกันดีจังเลยทั้งลูกทั้งเมีย เดี๋ยวเหอะ อย่าให้กลับถึงห้องนะ เดี๋ยวพ่อจะจัดการให้เดินไมได้เลยคอยดู” หึหึ ได้แต่คิดละครับ เพราะเจ้าตัวช่วงนี้เล่นตัวเหลือเกิน บ่นผมว่าเหนื่อยต้องเลี้ยงดูเจเจ แต่เอาเข้าจริง ผมก็ไม่เห็นว่าเจเจจะกวนอะไรมากมาย แถมช่วงนี้ก็ไม่ได้เลี้ยงทั้งวัน ยังไงเจเจก็ไปโรงเรียนอยู่ดี .. อาจเป็นเพราะผมไม่ค่อยตามใจก็ได้ เลยไม่ให้ผม ผมเลยตัดสินใจพามาเดินเจเจให้หายอยาก เผื่อผมจะได้รางวัลกับเค้าบ้าง
“ไปครับคุณเท่ห์ ถึงสถานีรถไฟฟ้าแล้ว” นายเต้เรียกผมให้หลุดจากความคิด พร้อมกับดึงมือผมไปจับ และอีกข้างนึงก็จับมือเจเจอยู่ ผมเลยจับมือให้แน่นขึ้นเข้าไปอีก
“ปล่อยได้แล้วครับ ไม่ใช่เด็กแล้ว จับทำไม” ดูดิครับ ช่วงนี้แค่จับมือยังไม่ได้เลย ..
“โห จับนิดจังหน่อยไม่ได้เหรอไง นะขอเดินจับมือ ทีนายยังจับเจเจเลย” ยังไงก็พาดพิงลูกไว้ก่อน ลุกมันคงไม่ว่าอะไรหรอก
“งั้นพ่อมาจับเจเจมั๊ย อ่ะ เจเจอยู่ตรงกลางก็ได้ จับมือเจเจเลย เจเจไม่ว่า” โห ลูกชายผม ไม่เข้าข้างพ่อมันเลย มาเดินแทรกกลาง แถมยังยื่นมือมาให้จับซะงั้น ..
“นั่นไงอ๊ออรออยู่ตรงนั้น” นายเต้พูดพร้อมกับลากเจเจและลากผมไปทางที่อ๊อฟยืนอยู่กับไอ้เวย์
“สวัสดีคับยายอ๊อฟ ตาเวย์” เจเจทักทายทั้งสองคนอย่างน่ารักน่าชัง
“สวัสดีครับเจเจ ยายอ๊อฟฟี่คิดถึงเจเจมาๆเลย ดูซิไม่เจอกันแป๊บเดียวตัวโตมากเลย หล่อเหมือนพ่อซะด้วยสิ” อ๊อฟพูดพร้อมกับหันมามองผมแล้วยิ้มๆ
“แล้วพี่ไม่หล่อหรือไง ไปชมไอ้เท่ห์มันนะ” ไอ้เวย์นี่ติดนิสัยขี้หึงมาจากผมหรือไงครับเนี่ย หึงซะ
“หล่อครับหล่อ แต่มีลูกติดไหมละ ถ้ามีจะยอมมาอยู่ด้วยเลย” อ๊อฟสวนกลับไปครับ นี่การมีลูกติดนี่ถือเป็นข้อดีเหรอเนี่ย .. งั้นผมก็แต้มนำ
“จริงอ่ะ งั้นอีกปีนึงมาเลยนะ พี่จะไปทำลูกมาก่อน แล้วจะเอามาให้น้องอ๊อฟเลี้ยง” ฮ่าๆๆ ดูไอ้เวย์ครับ ท่าจะอยากให้อ๊อฟมาอยู่ด้วยมากๆ
“เจอลูกปืนดิ , อย่าให้รู้นะว่าแอบไปทำลูก” แต่เจอกับอ๊อฟฟี่ลูกสารวัตรเข้าไป ถึงกับจอดครับ
“ไปกันเถอะ เต้อยากซื้อของแล้ว” รายนี้ก็เหมือนกัน จะมาเดินซื้ออะไรที่เจเจ และท่าทางที่ตื่นเต้นนั่นอีก ทีผมพาไปซื้อที่พารากอนนะ ไม่เห็นจะซื้ออะไร ..
เออเว๊ย ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าผู้ชายมีลูกติดนี่มันจะดีกว่าชายโสดแบบเรา รู้งี้มีเมียตั้งแต่แรกก็ดี อาจจะเลิกรา แต่ก็อาจจะได้ลุกติดมาเลี้ยง น้องอ๊อฟจะได้มาอยู่กับเราไวๆ
“เดี๋ยวอ๊อฟไปเดินกับเต้นะครับ คุณเวย์เดินกับคุณเท่ห์ไปก็แล้วกัน” น้องอ๊อฟหันมาพูดกับผม ก่อนที่จะเดินไปจูงมือเจเจ และปล่อยไอ้เทห์มาเดินกับผม
“ไงละมึง หงอยเลยดิ” นั่นครับ ไอ้เท่ห์มาถึงใส่เลย
“ไม่ให้หงอยได้ไงวะ มาหากูเดือนละสองครั้งได้ แถมมาแต่ละครั้งก็ไม่ค่อยได้มีอะไรกัน น้องเค้าบอกว่ายังไม่อยากให้มันมาก กลัวเวลาน้องเค้าไม่อยู่ แล้วกูเกิดมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วกูต้องหาที่ลงที่ไม่ใช่น้องเค้า” ผมอธิบายให้ไอ้เท่ห์ฟัง ในความอัดอั้นตันใจ
“ก็มันจริงของอ๊อฟนี่ มึงมันมีความต้องการน้อยซะที่ไหนละ” แหม ไอ้เท่ห์ ว่าแต่กู
“แต่ตั้งแต่กูคบกับน้องอ๊อฟ กูก็ไม่เคยมีใครเลยนะ” ผมบอกมันไปอย่างสัตย์จริง
“เออ กูเชื่อ มึงก็ต้องทำให้อ๊อฟเชื่อเหมือนที่พวกกูเชื่อสิ” ไอ้เท่ห์เหมือนจะปลอบ แต่ก็ยังงงๆกับมัน
“กูกลัวรักแท้มันแพ้ระยะทางวะ” ผมบอกมันไปพร้อมกับทำหน้าซีเรียส
“เออ อย่าคิดมาก ไปๆ เดินไป ไม่รู้เมียหายไปไหนแล้วเนี่ย เดี๋ยวมีคนมาจีบทไงละทีนี้” เอากับไอ้เท่ห์สิครับ มึงจะหวงเมียมึงไปถึงไหน ..
แต่ถ้าผมเป็นไอ้เท่ห์ , ผมไม่ปล่อยให้เดินคนเดียวแน่ ... ฮี่ๆๆๆ
“นี่แก ชั้นอยากได้กางเกงเดฟตัวนึงมาก วันก่อนชั้นมาเดินดู สวยมาก แต่แพงอ่า” ชั้นพูดบอกยัยเต้ไป พร้อมกับพากันเดินในซอยของที่อยากได้
“เหรอ เท่าไหร่กัน” ยัยเต้ถามชั้นกลับมา พร้อมกับทำหน้าเอ่อๆ สายตาก็มอบของของมันไป
“แปดพันแก แต่สวยมาก เนื้อผ้าโคตรดีอ่ะ”
“แปดพันนนน แพงเว่อร์” ยัยเต้หันกลับมาทำหน้าตาถลุนใส่ชั้น แหมทำหน้าซะ .. งกขึ้นสมองเชียวนะ .. ผัวก็ออกจะรวย
“เพ่เต้คับ โซนนี้เจเจจะซื้ออะไรได้ละคับ ไม่เห็นมีของเจเจเลย” เจเจที่ชั้นกับยัยเต้เดินจับมือร้องถามขึ้นมา
“ก็ใช่นะสิจะเจเจ โซนนี้มันของผู้ใหญ่ เดี๋ยวพี่สองคนซื้อของพวกพี่เสร็จ แล้วจะพาไปหาซื้อของเจเจนะจ๊ะ” ชั้นก้มลงไปพูดกับเจเจ และหยิกแก้มเข้าให้ทีนึง เจเจก็ยังทำหน้าเฉยๆเหมือนเดิม สงสัยว่าอยากซื้อของแล้วเหมือนกัน
“เจเจอยากได้อะไรครับ เดี๋ยวพี่จะได้เดินดูๆให้” ยัยเต้ก้มลงมาถามลูกเลี้ยงของมันเช่นกัน
“เจเจอยากได้เสื้อลายเบนเทนอ่ะ อยากได้ผ้าขนหนู อยากได้นาฬิกาด้วย เอาเป็นคอลเล็กชั่นเบนเทนเลย” โห ตัวแค่นี้ อยากได้เยอะนะเนี่ย ..
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่เดินดูให้” ส่วนยัยเต้นี่ก็เป็นแม่เลี้ยงแสนดีจริงๆเลย ชั้นเห็นแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้
“ไหนเจออะไรที่ถูกใจหรือยัง” คุณเท่ห์กับคุณเวย์เดินตามเราสองคนทันถามขึ้น
“ยังเลยครับคุณเท่ห์ ยัยเต้มันเรื่องมาก” ชั้นตอบคุณเท่ห์แทนยัยเต้ไป
“ยังที่ไหนละ ผมรอให้คุณมานี่แหละ คุณจะได้จ่ายให้ผม ไปกัน” โห อินี่ร้าย พูดจบก็ลากมือลูก ลากมือผัว เดินเข้าร้านทันใด
นังเต้มันเดินเข้าๆออกๆร้านโน่นร้านนี้ ได้เสื้อยืด เสื้อเชิ้ต กางเกงยินส์ กางเกงขาสั้น บ็อคเซอร์อีกเยอะแยะ ทั้งลูกเลี้ยงทั้งผัวมันถือกันพัลวัน
“น้องอ๊อฟละ ไม่อยากได้อะไรเหรอ” คนข้างกายชั้นถามขึ้น
“อยากได้ครับ แต่ไม่มีคนซื้อให้” ถามมาแบบนี้ ขออ้อนหน่อยแล้วกัน
“ไม่มีได้ไงครับ ยืนอยู่นี่ทั้งคน” นั่นไง ลงล็อค .. เสร็จเจ๊ !!!!
โอ้โห เพ่เต้เก็บกดมาจากไหนเนี่ย เจเจงงเลย ซื้อยังกะจะพาไปขายที่ไหน เจเจกับพ่อช่วยถือกันเต็มมือหมดแล้ว ที่เจเจมีแค่บ้อกเซอร์ไม่กี่ตัว แต่ที่พ่อเท่ห์นะสิ ถุงอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะเลย
“นายเต้ ยังไม่พออีกเหรอ” พ่อเท่ห์ถามพี่เต้ ที่ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดซื้อ
“ก็ผมชอบนี่ นานๆทีผมจะได้ซื้อ และดูที่ผมซื้อสิ ราคาทั้งหมดยังไม่เท่าเชิ๊ตของคุณสองตัวเลย” พี่เต้พูดตอบพ่อเท่ห์ไป จะว่าแล้วของเพ่เต้ก็ไม่เห็นแพงอย่างที่คิดเลย นี่ถ้าเจเจโตอีกหน่อยนะ เจเจจะมาซื้อของที่เจเจนี่แหละ เจเจคงเป็นเด็กแนวแห่งสยามไปเลย
“เจเจเหนื่อยหรือยังลูก” พ่อเท่ห์เลิกที่จะต่อปากต่อคำกับพี่เต้ และหันมาถามเจเจ
“ยังเลยคับ แต่เจเจหิวน้ำแล้ว” ผมตอบพ่อไป พร้อมกับส่งถุงบ็อกเซอร์ไปให้พ่อถืออีกถุง เพราะเริ่มจะถือไม่ไหวแล้ว
“โอเค เดี๋ยวพ่อไปซื้อมาให้นะครับ” พ่อเท่ห์พูดจบก็เดินไปซื้อตรงร้านน้อัดลมหัวมุมมาให้
“เจเจ เจเจว่าเสื้อตัวนี้สวยมั๊ย” เพ่เต้เรียกถามผม เมื่อเห็นพ่อเดินลับไป
“เท่จังเลยคับ แต่เพ่เต้จะซื้อให้ใส่เองเหรอคับ ตัวใหญ่จังเลย” ผมถามกลับไปอย่างสงสัย เพราะเสื้อที่ถืออยู่นั้น มันตัวใหญ่กว่าหุ่นเพ่เต้มากก
“เปล่า พี่จะซื้อให้พ่อเท่ห์ อย่าบอกพ่อละ พี่จะเซอร์ไฟรส์” เพ่เต้พูดพร้อมกับส่งเสื้อตัวนั้นให้คนขาย และจ่ายเงินไป และจูงมือผมเดินมาที่พ่อที่ถือน้อัดลมอยู่สามกระป๋อง
“นี่ของเจเจ นี่ของนาย” พ่อเต้ส่งน้ำอัดลมให้แต่ละคน โดยก่อนส่งก็ไม่ลืมที่จะเปิดฝาและใส่หลอดมาให้
“อ๊า ...... สกชื่นนนน” ผมเผลอครางออกเสียงดัง เมื่อได้รับความซ่าส์ของน้ำอัดลม
“พร้อมจะลุยต่อหรือยังคับเพ่เต้” ผมถามเพ่เต้ขึ้นเสียงดัง
“พร้อมแล้วครับ” เพ่เต้ก็ตอบกลับมาเสียงดังเหมือนกัน
“ยังจะเอาอีกเหรอ” และนั่นก็เสียงพ่อผม ,,
แก่แล้วก็เงี๊ยะแหละ ...
ผมพาน้องอ๊อฟมาเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าโซนเดียวกับที่ไอ้เท่ห์พาเมียและลูกมันมานั่นแหละ แต่ว่าผมกับน้องอ๊อฟเดินตามหลังมา เพราะน้องอ๊อฟเป็นคนที่ค่อนข้างเลือกของนาน
“คุณเวย์ว่าตัวนี้เข้ากับอ๊อฟมั๊ยครับ” และผมว่าน้องอ๊อฟเป็นคนที่เลือกเสื้อผ้าเก่งวะด้วย หยิบจับตัวไหนก็ดูเหมาะไปหมด , หรือเพราะรักกันเนี่ย อะไรๆก้เลยดูดีไปหมด
“เข้าครับ สวยดี” ผมตอบแบบเดิมซ้ำๆมาสิบกว่าตัวแล้วครับ และทุกตัวที่ตอบไปก็อยู่ในมือผมหมดแล้ว และผมก็กำลังคิดหาคำตอบใหม่อยู่ เพราะถ้าผมตอบแบบเดิมไปว่า เข้าครับ สวยดี พรุ่งนี้น้องอ๊อฟคงได้เปิดร้านขายเสื้อผ้าแน่
“แล้วตัวนี้ละครับ” น้องอ๊อฟพูดพร้อมกับหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวเทา ลายขวางดูภูมิฐานมา แต่ก็นั่นละ น้องออฟจะใส่เองหรือ เหมือนว่ามันจะไม่ใช่สไตล์น้องอ๊อฟเลย
“น้องอ๊อฟใส่แบบนี้ด้วยเหรอครับ” ผมถามกลับไปก่อนที่จะตอบน้องอ๊อฟ
“แล้วคุณเวย์ว่าสวยป่ะครับ”นั่น ไม่ตอบผม แถมถามต่ออีก
“สวยดี แต่ไม่น่าจะเข้ากับน้องอ๊อฟนะครับ” นี่คงเป็นคพูดใหม่ ที่ผมพูดออกมา และเหมือนว่าน้องอ๊อฟจะอมยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากด้วย
“เอาตัวนี้ด้วยครับ” และน้องอ๊อฟก็ส่งเสื้อตัวนั้นให้คนขาย พร้อมกับยื่นเงินให้ไป
“ทำไมไม่เอาเงินพี่ละครับ” ผมแย้งขึ้นทันที เมื่อเห็นน้องอ๊อฟออกเงินเอง
“ไม่เป็นไรครับ ตัวนี้อ๊อฟซื้อให้คุณเวย์” อ๊อฟพูดพร้อมกับส่งเสื้อตัวนั้นมาให้ผม แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย โอ๊ยยยยยยย น่ารักแบบนี้ จะไม่ให้ผมหลงได้ไงละครับ ... อยากจับกอดจูบซะตรงนี้เลยจริงๆ แม่เจ้าประคุณรุนช่อง !!!!!
ไม่รู้ว่าคุณเวย์จะยิ้มแก้มแทบปริอะไรขนาดนั้น แค่ชั้นซื้อเสื้อเชิ้ตที่ดูหรู ดูดีและมีสไตล์ให้ตัวนึง ถ้าเทียบกับเสื้อป้าอีกสิบกว่าตัวที่คุณเวย์ถืออยู่ตอนนี้ ราคายังไม่ถึงครึ่งเลย .. คริๆๆ ชั้นฉลาดพอ และก็รู้ว่าการทำตัวให้คนรักคนหลวงมันเป็นยังไง ไม่ต้องใช้เล่ห์ ไม่ต้องเล่นมนต์ ชั้นก็สะกดคนหนึ่งคนอยู่แล้ว
“อ๊อฟว่าเราไปหาอะไรนั่งดื่นกันหน่อยดีมั๊ยครับคุณเวย์ อ๊อฟรู้สึกกระหายน้ำแล้ว” ชั้นพูดพร้อมกับเอามือมาโบกๆอยู่ข้างหน้า พร้อมกับเอามือปัดๆที่คอเสื้อ พอให้เห็นเนื้อหนังมังสาของชั้นกับเนื้อที่ชุ่มเหงื่อ
“น้องอ๊อฟไม่อยากได้อะไรแล้วเหรอครับ” คุณเวย์ถามมาแต่สายตากลับไม่ได้มองหน้าชั้น
“ก็ยังอยากได้อยู่นะ แต่มันร้อนอะ หิวน้ำด้วย” ผมตอบไป สายตาก็มองซ้ายมองขวาทำที
“งั้นเราค่อยมาเดินกันใหม่วันหลังนะ วันนี้กลับไปเปิดแอร์ กินน้ำ กินอะไรให้หายกระหายที่ห้องกันเถอะ” คุณเวย์ตอบผมกลับมาด้วยสายตารบเร้า และลุกลี้ลุกลนเหลือเกิน ..
หึหึ รู้นะว่าคิดอะไร ..
“ก็ได้ครับ , ติดที่ร้อนนะเนี่ย .. เสียรมณ์เลย”
หึหึ
:haun4: :pighaun: :z1: :m25:
ไว้เจอกันเมื่อต้องการ ... เด้ออออ
-
แปะไว้ก่อน เดี๋ยวมาเม้น อิอิ
..............................
กีสๆๆ คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกก
กลับไปทำอะไรกันเนี้ย อ่านไปทำไมต้องเขินด้วย
กีสๆๆๆๆๆๆๆ
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย น้องเจเจโตขึ้นจะช้อปเก่งเหมือนเต้ไหมเนี่ย
-
มันต้องมีอะไรมากกว่าไปตากแอร์แน่ ๆ 55+
-
คุณเวย์เจอน้องออฟเป่ามนต์ซ้าร้องกลับบ้านไปตากแอร์เลย ตากแอร์จริงเหรอจ๊ะ
-
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
ขออีก
-
ภาค2 จัดมาเลย จะตั้งตารอ
-
หึหึ อ๊อฟแผนการร้ายกาจ
-
:-[ อิอิ มากันทั้งเเก๊ง น่ารักกันเหมือนเดิม :กอด1:
-
อ๊อฟเจ้าแผนการ
แต่อยากรู้อ่ะหลังจากตากแอร์แล้วจะมีอะไรมั้ย :o8:
ขอสารภาพ ยังไม่ได้อ่านเรื่องใหม่เลย
เดี๋ยวจะตามไปอ่านอย่างด่วน
-
มาคราวนี้แบบรวมมิตรเลย น่ารักกันทุกคน
-
พี่อ๊อฟเปามนต์ใส่พี่เวย์อ่า :z1:
ไม่น่าล่ะพี่เวย์รักพี่เวย์หลง :man1:
-
:กอด1: :กอด1:
-
เพ่เต้ดูท่าจะเก็บกดมานานช๊อปกระจายซ๊า แต่ก็ยังมีน่ารักเบาเบา
รอเจเจโต ต้องเท่แข่งกับพ่อเท่แน่ๆ คิดถึงนะค่ะ
-
เหอะๆ จัดหนักกกกก
-
คิดถึงเจเจ จังเลย มาต่อ ภาค2 ไวๆนะคับ :z3: :z3:
-
เหอๆ นี่นับว่า ผมมาอ่านช้าสุดๆเลยนะครับเนี้ย เคยตามอ่านอยุ่ช่วงหนึ่ง
แล้วผมก็หายไปพร้อมกับที่ผู้แต่งบวชนั่นแหละครับ (จริงๆแล้วคือลืมตามที่ผู้แต่งน้อยใจนั่นแหละ
ขอโทษครับ)
เป็นนิยายที่ผมชอบมาก... ชอบเจเจนะ ฮิฮิฮิ
เอ่อ.. คะแนนสินะครับ.... ถ้าผมให้แค่คะแนน เจเจ.. เ็ต็มครับเต็ม เหอๆ
เจเจน่ารักเต็มสิบคะแนนเลย แต่ถ้าถามเรื่องรวมๆ.. มันก็ทั่วๆไปนะครับ
หักคะแนนโครงเรื่องที่ไม่โดดเด่นจากเรื่องอื่นๆสักเท่าไหร่สักคะแนนนะครับ
นอกนั้น ทั้งภาษา ทั้งจุดขายของเรื่อง ทั้งการลำดับเนื้อเรื่อง อ่านแล้วมีความสุขดีครับ ให้เต็มทุกด้านเลย
(จะเคร่งไปไหนผมเนี้ย เหอๆๆ) เดี่ยวไปอ่านตอนพิเศษต่อก่อนนะครับ นี่ให้คะแนนแค่เรื่องหลักๆนะ
-
เดี๋ยวคุณเวย์ก็ทำให้อ๊อฟอารมณ์ดีเองแหละ :oo1:
คิดถึง :กอด1: น้องเจเจ น่ารักทุกครั้งที่เจอ
-
ยังน่ารักสดใสเหมือนเดิมเลย เจเจ
-
พี่เวย์คิดอาไรอยู่ เค้ารู้ทันน๊า 555
ส่วนครอบครัวสุขสันต์ก็น่ารักจริงๆ
โตขึ้น เจเจต้องชอบชีอปเหมือนแม่แน่ๆเลย หุหุ
-
กรี๊ด....
พากันหวานซะ
งิงิ ขอบคุณครับ
-
มาเดินกับพี่ๆบ้าช๊อป แล้วเจเจจะได้ช๊อปกะเค้าบ้างไหมเนี่ย555
-
ชอแปะๆไว้ก่อนนะคะ เดะมาอ่านต่อให้จบ ^^
-
นักเขียนหายไปไหนเจ้าเอยยยยยย
-
อิอิอิ ร้ายกันทั้งคู่เลย
-
แปะ ๆๆๆๆๆๆ
อ่านอย่างด่วนนนนนนน *0*
-
อ๊อฟฟี่ กับ เจเจ ยังน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
-
หึหึ .... เกลียมัวกันทั้งสองคู่เลย 555
-
เจอมนต์อ๊อฟฟี่เข้าไป พี่เวย์รีบหาทางกลับบ้านแทบไม่ทัน :m20:
-
+1 ให้คนแต่ง
สนุกมากค่ะ บอกได้คำเดียวว่ารักเจเจ
-
น้ำอะไรเหรอคะำพี่เวย์ ที่ต้องกลับไปกินที่บ้านเพื่อแก้กระหาย :z1:
อยากไปดูตอนกิน(กัน)จังเลย
พ่อเท่ห์แก่เกินจะเดินเจเจแล้วเหรอคะ
งั้นกลับบ้านตามพี่เวย์ไปดีกว่าเนอะ
รอภาค2 อย่างใจจดจ่อนะคะ
-
เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้
อ่านสนุกจริง ๆ ร้อยหน้าแต่อ่านแค่วันกว่า ๆ
เพราะวางไม่ลงเลย
ชอบตัวละครแต่ละตัว มีมุมน่ารัก มุมขำ ๆ ให้ยิ้มได้ตลอด
อยากอ่านภาค 2 แต่ยังอยากอ่านเรื่องราวของเต้ เท่ห์ เจเจ อีกเรื่อย ๆ อะ
ขอบคุณเรื่องสนุก ๆ นะคะ
-
+1 อยากได้ฉากแบบ อึ๊บๆอีกอ่ะ ชอบๆๆๆ
ฮ่าๆๆ หนุกมั่กเลยฮ่าาาาาาาาาา
-
พ่อเเม่ลูกครอบครัวสุขสันต์ 555
-
สวัสดีครับ นักอ่านทุกท่าน ทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่ ..
ดีใจจังเลยครับ ในที่สุดนิยายของผมก็ถึงร้อยหน้ากับเขาแล้ว ..
ผมแวะเข้ามาอ่านคอมเม้นต์ เข้ามาอ่านความเห็นของทุกคนตลอดเลยครับ ..
มีหลายครั้ง ผมกลับไปอ่านคอมเม้นต์ตั้งแต่ตอนแรกเลย ..
ยอมรับเลยครับว่า เพราะกำลังใจจากทุกคน ผมถึงมีกำลังจะแต่งนิยายต่อไปเรื่อยๆ
มีคนถามหาภาค 2 กันเยอะแยะเลย .. ใจจริงก็อยากแต่งเหมือนกันครับ และเคยบอกไว้ว่าจะแต่งแล้ว
แต่ตอนนี้ผมติดนิยายอีกเรื่องนึงอยู่ ถ้าจะแต่งสองเรื่องเวลาเดียวกัน คงจะตีกันใช่ย่อย ..
อีกอย่างยังคิดพล็อตไม่ออก .. ตอนแรกจะวางอ๊อฟฟี่กับเวย์เป็นคนนำเรื่อง แต่พอแต่งไปได้สองสามตอนเริ่มไม่ใช่ ..
เหมือนมันไม่อิน .. ไม่ลงตัว เลยพักไว้ ..
เอาเป็นว่าแฟนคลับ เจจ เต้ เท่ห์ อ๊อฟฟี่ เวย์ อย่าเพิ่งน้อยใจนะครับ จะพยายามแต่งตอนพิเศษน่ารักๆมาฝาก
ผมรักตัวละครทุกตัว รักตัวหนังสือทุกตัว รักนิยายเรื่องนี้มากๆเลยครับ
และสุดท้ายรักทุกคนนะครับ :กอด1: :กอด1:
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
ผมขอบอกว่าผมชอบเรื่องนี้ของคุณมากๆครับถ้ารวมเล่มเมื่อไรผมจะอุดหนุนเปนคนแรกเลยครับผมอยากบอกว่าทุกๆตัวในเรื่องน่ารักมาก
-
สนุกจังเลยครับผม เจเจน่ารักจัง :impress2: :impress2:
-
เรื่องนี้อบอุ่น
น้องเจเจน่ารักซะ!
:)
-
สงสารคุณเวย์จังครับ มาม่ะผมจะช่วยปลอบใจเองนะครับผม อิอิ แต่ว่าคุณเท่ก็ได้รู้ใจตัวเองซะทีนะครับ :sad4: :sad4:
-
สงสารพี่เวย์จับขั้วหัวใจ (แอบอินมากมาย) มาๆทางนี้พี่เวย์ของผม อิอิ :m15: :m15: :m15: :m15:
-
ผมด้วย อยากให้มีภาคต่อครับผม ชอบคุณเวย์ๆๆ อิอิ นิยายจบอารมณ์ไม่จบ :impress2: :impress2:
-
ยังไงก็จะรอนะครับผม รักคุณเวย์ จัง :impress2: :impress2:
-
ขอบคุณนะคับที่เขียนนิยายดีๆ
-
มาต่อไวๆนะครับ
คิดถึงแล้วนะ
-
เจเจ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ตอนพิเศษ ควันหลงวันแม่
ไม่รู้ว่าเวลาที่ผ่านมา ที่ผมอยู่ในบ้านของคุณเท่ห์ ผมอยู่ในฐานะอะไรของเจเจกันแน่ จะว่าไปเจเจอาจจะคิดว่าผมคนนี้เป็นแค่พี่เลี้ยงอยู่เหมือนเดิมก็ได้ แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นครับ เพราะไม่ว่าผมอยู่ในฐานะหรือตำแหน่งใดสำหรับเจเจ ผมก็ยังรักเจเจเหมือนที่เคยรัก และเจเจก็คงจะรักผมเหมือนที่เด็กคนนี้พร่ำบอกเหมือนกัน
“ทำอะไรอยู่ครับเจเจ” ผมวางน้ำผลไม้ที่เพิ่งจะคั้นเสร็จใหม่ๆ ไว้ให้เจเจ ที่นั่งทำอะไรอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
“เจเจทำการ์ดครับ” เจเจตอบบอกผม แต่ก็ยังใจจดใจจ่ออยู่กับกาะดาษและสีเทียนที่อยู่ในมือ
“การ์ดอะไรเหรอครับ การบ้านเหรอ” ผมถามอีกครั้ง พร้อมกับก้มลงไปมองใกล้ๆ
“การ์ดวันแม่คับ” เจเจตอบผมพร้อมกับยิ้มกว้างเห็นฟันน้ำนมเรียกครบทุกซี่
“การ์ดวันแม่ ?” ผมย้ำคำตอบของเจเจอีกครั้ง และก้มลงไปสำรวจกระดาษแผ่นนั้นอีกครั้ง เป็นรูปภาพดอกมะลิ ที่วาดกับสีเทียน สีขาวเขียวสลับกันตามจินตนาการของเด็กน้อย ข้างบนเขียนข้อความยอดฮิตว่า 12 สิงหาวันแม่แห่งชาติ ข้างล่างยังเว้นที่ไว้ ไอ้ผมจะถามต่อว่าการบ้านหรือทำให้ใคร ก็กลัวว่าจะทำให้เด็กคนนี้หมดอารมณ์ในการทำ
วันแม่ .. อีกไม่กี่วันก็จะมาถึงแล้วนี่ วันนี้ผมก็คงไม่ได้กลับไปหาแม่ที่นครเหมือนเดิม แต่สำหรับผมแล้ว คนที่ไม่ค่อยแสดงความรักอย่างโจ่งแจ้ง การบอกรักแม่สำหรับไอ้เต้แล้ว มันก็หลุดออกไปยากพอๆกับบอกรักใครสักคนนั่นแหละ .. แต่ก็นั่นก็ไม่ได้แปลว่าผมไม่ได้ไม่รักแม่นะ ..
“เพ่เต้คับ สวยไหมคับ” เจเจเรียกผมถาม
“เอ่อ สวยคับ น่ารักดี” ผมก้มมองกระดาษใบนั้นอีกครั้ง ก่อนจะตอบเจเจไป
“เหรอคับ เย้ๆๆ ขอบคุณมากคับ” เจเจก้มมองการ์ดใบนั้น แล้วแสดงความดีใจออกมา
“ทำไรกันอยู่ครับ เจเจ นายเต้” เสียงของคุณเท่ห์ ดังมาหจากหน้าประตูห้อง
“กลับมาแล้วเหรอ” ผมทักถามไป
“พ่อ ทำไมวันนี้กลับมาไวจัง” เจเจก็เป็นฝ่ายถามบ้าง
“วันนี้พ่อเคลียร์งานเสร็จไวอ่ะครับ เลยว่าจะมาพาเจเจกับนายเต้ไปหาอะไรกินนอกบ้าน” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับชายตายิ้มมาหาผม
“ไปกินข้าวนอกบ้าน เนื่องในโอกาสอะไรครับ” ผมถาม
“ทำไมต้องมีโอกาสละ ?” คนตรงหน้าก็ตอบกวนตีนกลับมา
“งันผมไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคนที่เพิ่งกลับมา เลยคิดว่าเข้าไปเปลี่ยนชุดหล่อๆดีกว่า
“ไม่ต้องเอาให้หล่อมากนะคุณ แค่นี้ก็อดใจไม่ไหวแล้ว” คุณเท่ห์ดึงมือผมไว และเข้ามากระซิบข้างหูอย่างที่เคยทำบ่อยๆ คำว่าคุณเป็นสรรพนามแทนเราสองคนไปแล้ว
“ปล่อยนะคุณ ผมก็แต่งธรรมดานั่นแหละ” ผมบอกพร้อมกับขยับตัวออก และเข้าห้องไปเปลี่ยนชุดในห้อง
อันที่จริงแล้ว ผมก็ย้ายมานอนกับคุณเท่ห์นานแล้ว แต่ของใส่วนตัว พวกเสื้อผ้าอะไร ผมก็ยังอยู่ที่ห้องผมอยู่ เพราะผมชอบแต่งตัวคนเดียว มันคงจะเขินๆน่าดู ถ้าเราลองชุดไปมา ต่อหน้าคนอีกคนที่จ้องมองเราอยู่ ผมเลยเลือกที่จะเอาของไว้ในห้องนี้ ..
ผมใช้เวลาแต่งตัวอยู่พักใหญ่ สำหรับผมแล้วการแต่งตัวออกนอกบ้านถือเป็นเรื่องสำคัญอยู่เหมือนกัน เพราะผมไม่ค่อยได้ออกไปไหนมากนัก เสื้อผ้าที่ซื้อมาจากตลาดนัดยอดฮิต ชื่อเดียวกับลูกชายคุณเท่ห์ ก็ยังใส่ไม่ครบ จนจะตกเทนด์อยู่แล้ว
“เพ่เต้ แต่งตัวเสร็จยังคับ” เป็นเสียงของเจเจที่โผล่มาแค่หัว ชะโงกมาถามตรงประตู
“เสร็จแล้วครับ เจเจละ” ผมหันมองกระจกอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินไปที่ประตู
“ว้าววว เพ่เต้” เสียงเจเจอุทานขึ้นเมื่อเห็นผมเดินออกมา
“มีอะไรเหรอครับ” ผมถามขึ้นอย่างสงสัย
“น่าร๊ากกกกอ่ะ” เสียงเจเจทำเสียงเลียนแบบโก๊ะตี๋ เล่นเอาผมอมยิ้มออกมากับความทะเล้นของเด็กคนนี้ไม่ได้
เสื้อเชิ๊ตทรงวัยรุ่น สีเทาอ่อนๆ กับกางเกงเอวสูงที่พับขึ้นมาครึ่งขา กับผ้าเช็ดหน้าสีสดที่ผูกไว้ที่คอ การแต่งการที่ลอกมาจากนักร้องที่กำลังฮิต อย่าง เบลสุพล ที่อยากแต่งไปเดินสยาม ถูกเลือกมาแต่งไปกินข้าวนอกบ้านของวันนี้
“นี่แน่ใจนะ ว่าจะแต่งไปกินข้าว” คนที่เพิ่งเดินออกจากห้องแต่งตัวทักผมขึ้น
“ใช่ครับ”
“กลับไปเปลี่ยนชุดเลย” คนตรงหน้าทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ
“ไม่” ผมตอบกลับไปอย่างเด็ดขาด
“ใช่ ไม่ต้องเปลี่ยนแล้วพ่อ ชุดนี่อ่ะ น่ารักแล้ว” เจเจช่วยยืนยันอีกคน
“เนอะ เจเจเนอะ” ได้ที ผมเลยเอาเจเจ เข้าฝ่ายตัวเอง
“แต่มันน่ารักเกินไป พ่อไม่ยอมหรอกนะ” ดูเหตุผลของคนตรงหน้าสิครับ
“ไปกันเถอะเจเจ คุยกับคนล้าแฟชั่นแล้วจะอารมณ์เสีย” ไม่รอให้คนตรงหน้าบ่นอะไรอีกมาก เลยเลือกที่จะเดินนำออกมาจากคอนโดก่อน
“พูดแล้วไม่เคยฟัง คืนนี้อย่ามานั่งเสียใจละ” เสียงคนข้างหลังบ่นอุบอิบ ชวนเสียวสันหลัง ..
คุณเท่ห์พาผมมาทาอาหารค่ำที่ตึกสูงใหญ่ที่สุดในประเทศไทย เราขึ้นลิฟต์ความเร็วสูงไปที่ชั้ยบนสุดที่มีร้านอาหารแบบปุตเฟ่ต์ ซึ่งประกอบด้วยอาหารเกือบทุกชาติ เลือกกินไม่หวาดไม่ไหว อันที่จริงแล้วผมก็ไม่ชอบหรอกนะ การกินอาหารบุฟเฟ่ต์ เพราะตัวเองก็เป็นคนกินน้อย คุณเต้ก็คงเป็นเช่นนั้น แต่คงอยากจะพาผมและเจเจ มาชื่นชมบรรยากาศของค่ำคืนที่นี่มากกว่า มองไปรอบๆร้าน ก็มีหลายโต๊ะที่พาคู่รัก เพื่อน บ้างก็ครอบครัวมานั่งกินกันเยอะแยะมากมาย ที่เห็นเยอะหน่อยก็คือพาแม่มากินกัน
“คุณจะกินอะไร” ถึงแม้จะเปลี่ยนสรรพนามเรียกกัน แต่ผมก็ยังไม่ค่อยชินเท่าไหร่นัก ชอบเวลาคุณเท่ห์เรียกว่า นายมากกว่า
“เดี๋ยวเต้ไปตักเองก็ได้” ผมพูดพร้อมกับยิ้มๆให้
“งั้นตักมาเผื่อผมด้วยนะ” คนที่ถามผม กลับฝากวานผมด้วย ไอ้เราก็คิดว่าจะอยากบริการเรา
“แล้วคุณจะกินอะไร” ผมถามไป
“กินเหมือนคุณนั่นแหนะ” รายนี่ไม่ค่อยคิดอะไรเลยครับ
“เจเจละครับ ไปตักกับพี่มั๊ย” ผมเชิงถามเชิงชวน
“ไม่ได้ เจเจต้องอยู่กับผม คุณตักมาให้เจเจด้วย” คุณเท่ห์ขึ้นเสียงค้านขึ้นมาทันที
“โอเค ผมไปคนเองก็ได้” ตอบคุณเท่ห์ไปอย่างหงุดหงิด คนอะไรโคตรเอาเปรียบ ให้ผมไปตักมาให้แล้ว ยังไม่ให้เจเจไปเป็นเพื่อนอีก ถ้ามีใครมาเหล่มามองตา แล้วผมไปเล่นกับเค้า อย่ามาว่าผมเชียวนะ หึหึ
ผมหายไปนานพอสมควร โดยได้อาหารที่เป็นออร์เดิฟ แล้วก็อาหารหลักมาอย่างสองอย่าง โดยผมใส่จานเดียวกันระหว่างของผม และก็ของคุณเท่ห์ เพราะยังไงคุณเท่ห์ก็ต้องแย่งผมกินอยู่แล้ว แต่ของเจเจ ผมเลือกอาหารอ่อนๆ เป็นข้าวผัดเบคอน กับซุปข้าวโพด ผมตักพอเต็มสองมือ แต่จะให้ถือไป ยังไงมันก็ไม่หมดซิเนี่ย เยอะเกินกว่าคนๆเดียวจะถือกลับโต๊ะหมด
เดินไปตามคุณเท่ห์มาช่วยถือดีกว่า
“ให้ผมช่วยมั๊ยครับ” แต่ยังไม่ทันจะเดินไปบอกคุณเท่ห์ ก็มีคนที่ยืนข้างๆ อาสาจะช่วย หันหน้าไปดู บร๊ะเจ้า นึกว่าเทวดา หล่ออะไรปานนั้น ใจเต้สั่น ใจเต้ละลาย
“อ่า ไม่เป็นไรดีกว่าครับ” กัดลิ้น กลั้นใจพูดไปนะเนี่ย พอดีไม่อยากสร้างปัญหาครอบครัว
“ไม่เป็นไรครับ ตักเยอะแยะขนาดนี้จะถือไปไหวได้ไง” โอ๊ยยย ก็อยากให้ช่วยอยู่หรอกนะ แต่ว่าพี่มีแฟนแล้ว .. ต้องแทนตัวเองว่าพี่ เพราะดูหน้าตาแล้ว รุ่นน้องแน่ๆ
“เอ่อ เดี๋ยวค่อยมาเอาที่เหลือก็ได้ เอาแค่นี้ไปก่อนแล้วกัน” ผมพูดพร้อมกับหยิบจากที่ถือพอแค่ 2 มือ เดินกลับมาที่โต๊ะ โดยไม่ได้สนใจเด็กเทวดาที่หน้าใส แต่งตัวดูดีคนนั้นเลย
นี่ถ้ามาคนเดียวนะ อาจจะได้ย้ายสำมะโนครัวกันบ้างแล้ว
“อ้าวว ไปไหนกันทั้งพ่อทั้งลูกเนี่ย” ผมอุทานขึ้นคนเดียว เมื่อไม่เห็นมีใครอยู่ที่โต๊ะเลยทั้งสองคน
“ไปไหนกันเนี่ย” ผมวางจานที่ถือมา พร้อมกับทำท่าหันหลังกลับไปหยิบจานที่เหลือมาต่อ
“มาคนเดียวเหรอครับ” แต่ไม่ทันแล้ว ก็ไอ้เด็กเทวดาคนนั้น ถือมาให้ผมหมดแล้ว ยังมีหน้าถามๆ แล้วยิ้มอีก
“ครับ เอ๊ย ไม่ใช่ครับ มากัน 3 คนครับ” ครับแรก หลุดไปจริงๆ
“อ๋อเหรอครับ ผมชื่อ ไอซ์นะครับ” เด็กคนนั้นพูดพร้อมกับวางจานอาหารของผมลงบนโต๊ะ แล้วยิ้มมาให้ผม เหมือนต้องการให้ผมแนะนำตัวเองอีกที
“อ่าครับ .. ผม”
“เค้าชื่อว่าเต้ครับ และผมก็ชื่อเท่ห์ มีลูกด้วย ชื่อว่าเจเจ” เสียงคนคุ้นหูดังมาด้านหลัง พร้อมมือที่โอบเอวไว้นิดนึง เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เล่นเอาผมอายคน จนต้องเขยิบหนีอ้อมกอดนั้น แต่ไอ้คนโอบมันยอมซะที่ไหนละ
“มีลูก ?” ดูเหมือนน้องไอซ์จะตกใจที่ได้ยิน
“ใช่ครับ มีลูกชื่อเจเจ เจเจมานี่สิครับ” คุณเท่ห์ย้ำอีกครั้ง ก่อนที่จะเรียกให้เจเจเดินมา
ผมหันไปดูเห็นเจเจเดินมาพร้อมกับเค้กที่จุดเทียนอยู่ในมือ พร้อมกับรอยยิ้มสมวัย
“เพ่เต้คับ เป่าเค้กวันแม่สิคับ” เจเจเดินมาไม่รู้อีโหน่ อีเหน่ คงจะทำตามแผนที่คุณเท่ห์วางไว้
“เอ่อ เค้กวันแม่ ?” เด็กไอซ์พูดถามย้ำ
“ใช่คับ เพ่เต้เป่าดิ เทียนมันจะหมดแล้ว” เจเจตอบ พร้อมกับเร่งให้ผมก้มลงไปเป่า
“ฟู่ !!!” ผมก้มลงไปเป่าเค้กก้อนเล็กๆในมือเจเจ แล้วก็รับเค้กจากเจเจมาถือ ในเค้กเขียนข้อความว่า “เป็นแม่เจเจนะ” เห็นแล้วก็ยิ้มออกมา แต่พอหันหน้าไปมองคนที่เหมือนจะพยายามดึงตัวผมให้ชิดกับเขามากขึ้น เขากลับยิ้มไม่ออก
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ฉลองกันให้สนุกนะครับ” น้องไอซ์คงคิดว่า คงถึงเวลาอันสมควรแล้ว จึงขอตัวออกไปเช่นนั้น และคงคิดสั้นๆ ครอบครัวนี้บ้าไปแล้วแน่ๆ ส่วนผมเหรอครับ ได้แต่ยิ้มให้นิดหน่อย ทั้งที่คนข้างๆ ทำสายตาดุดันอยู่
“ชั้นบอกแล้วใช่มั๊ย ว่าให้ไปเปลี่ยนชุดตั้งแต่แรก” เสียงคนที่ยืนข้างๆ บ่นออกมาอย่างหงุดหงิด แววตาบอกว่าไม่พอใจอย่างมาก
“เค้าแค่ช่วยถือจานเต้มาเฉยๆ คุณอ่ะคิดมาก” ผมดุใส่ พร้อมกับเดินกลับเข้าที่นั่ง โดยทีเจเจ นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“คุณทำแผนผมเสีย” คุณเท่ห์เหวี่ยงสายตาไม่พอใจมาทางผม
“ผมนี่นะ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย คุณอย่ามาใส่ร้าย” ผมก็เถียงกลับ ไม่ยอมหรอก มาใส่ร้ายกันง่ายไปไหม หันไปสนใจเจเจดีกว่า ที่ตอนนี้กำลังตักซุปกินอย่างอร่อย ไม่สนใจผู้ใหญ่สองคนที่กำลังทะเลาะกันเลย
“ก็ที่จริง ผมตั้งใจจะให้คุณมานั่ง แล้วจะให้เจเจมาเซอร์ไฟร์สเค้ก ผมอุตส่าห์วางแผนไว้กับลูก อุตส่าห์สั่งให้เค้าเขียนหน้าเค้กให้ นี่ถ้าคุณเชื่อผม เปลี่ยนชุดตั้งแต่แรกก็หมดเรื่องแล้ว” ดูครับ ดูเขา คิดว่าแค่แต่งตัวแบบนี้มา แล้วมีคนมาสนใจ แล้วถ้าผมแต่งกางเกงยีนส์เสื้อยืด แล้วผมจะกล้าเข้ามานั่งร้านนี้เหรอครับ
“ขอบใจนะ ขอโทษด้วย” เถียงไปก็เสียเวลาเปล่า รู้ก็รู้ว่าคนตรงหน้าขี้หึงน้อยซะที่ไหน ยังไงเขาก็ตั้งใจทำอะไรโรแมนติกให้เรา หันหน้ามองเค้กกับข้อความนั้น ที่ไม่รู้ว่าเจเจจะเข้าใจมันหรือเปล่า แต่ผมก็เข้าใจเจตนาของคนทำให้นั่นแหละ
“ไหน มาดูเค้กสิ น่ากินมั๊ย เจเจว่าไงครับ เค้กนี้อร่อยไหม” คนตรงหน้ายังงอนไม่เลิก ผมเลยหันไปสนใจเจเจดีกว่า
“เพ่เต้ตักให้เจเจชิมหน่อยสิคับ” นี่ต้องขี้อ้อนแบบเจเจนี่ ถึงจะน่าเอาใจ ผมจึงใช้ช้อนตักเค้ก ป้อนมให้เจเจ
“อร่อยไหมครับ”
“อร่อยคับ มาเจเจป้อนเพ่เต้บ้าง” เจเจพูดเสร็จก็เอาช้อนจากผม ไปตักมาป้อนผมเหมือนกัน
“อ้ามมม” เสียงของเจเจครับ
“แล้วพ่อละเจเจ” นั่นไง เสียงของคนตรงข้าม กำลังเรียกร้องความสนใจ
“เอาไงดีเพ่เต้” เจเจเหมือนรู้ว่าผมกับคุณเท่ห์เหมือนจะงอนๆกันอยู่ เลยเลือกที่จะถามความเห็นผมก่อน
“คนงอนเขาไม่ให้กินหรอกเค้กอ่ะ” ผมบอกเจเจ แต่ก็ต้องการให้อีกคนได้ยิน
“นั่นสิเนอะ งอนไว แก่ไว” เจเจช่วยซ้ำเติมครับ
“โห ไรกันอ่ะเจเจ ไม่ให้พ่อกินเหรอ พ่ออุตส่าห์พาไปซื้อนะ” นั่นไงครับ เริ่มจะลำเลิกบุญคุณ
“แต่เจเจเลือกเค้กนะ” คนนี้ก็เริ่มเหมือนกัน
“แต่พ่อบอกให้เค้าเขียนนะ” รายนี้ก็ไม่ยอมแพ้เด็ก
“แต่เจเจเป็นคนถือมา และเพ่เต้ก็เป่า และพ่อก็บอกว่าซื้อให้เพ่เต้ด้วย” เอากับเจเจสิครับ หาเหตุผมมาจนคนเป้นพ่อนั่งเงียบเชียว
“คุณอ่ะ ป้อนให้ผมหน่อยสิ” คุณเท่ห์หันมาอ้อนผมบ้างแล้วครับ
“หายงอนแล้วเรอะ” ผมถามกลับไปแบบกวนๆ
“ยัง แต่อยากกินเค้ก” คุณเท่ห์ตอบมา พร้อมทำหน้าบึ้งๆนิดหน่อย น่ารักตายเลย
“ถ้าป้อนแล้วหายงอนนะ” ผมยื่นข้อเสนอ
“อื้มมม” คนตรงหน้ารับปาก พร้อมอ้าปากกว้าง แววตาดูยิ้มแย้มมีความสุข ผมจึงตักเค้กป้อนคุณเท่ห์ไปคำโตมากกกก ย้ำว่าโตมากกกก
“อื้อออ คือกลื้อโผมม” เสียงคุณเท่ห์ดังอยู่ในลำคอ ฟังออกว่าประมาณ คุณแกล้งผม
“ฮ่าๆๆ ก็พ่ออยากกินเนอะพี่เต้เนอะ” เป็นเจเจที่หลุดหัวเราะออกมา อย่างไม่เกรงว่าคนเป็นพ่อจะดุ ส่วนผมก็ได้แต่นั่งอมยิ้ม มองคนตรงหน้าพยายามกลืนเค้กก้อนโต
“ประทานโทษนะครับ อาหารที่สั่งได้แล้วครับ” คุณเท่ห์ยังกลืนเค้กในคอยังไม่หมด ก็มีบริกรมาเสริฟอาหาร ที่ปิดฝาไว้โดยไม่รู้ว่าข้างใน เป็นอะไร ผมได้แต่ทำหน้างงๆ ว่าตัวเองไม่ได้สั่งเลยนะ
“วางเลยครับ” คุณเท่ห์รีบกลืนแล้วบอกบริกร ให้วางตรงหน้าผม
“ขอบคุณมากครับ” ผมหันไปบอกแล้วยิ้มให้บริกร ก่อนเขาจะยิ้มตอบกลับมา แล้วเดินออกไป
“อะไรเหรอคุณ” ผมหันไปถามคนตรงหน้าที่นั่งอมยิ้มอยู่ พร้อมกับเบ้ยปากไปทางเจเจ ผมหันไปทางเจเจ ที่นั่งอมยิ้มอยู่ไม่แพ้กัน
“อะไรเหรอครับ เจเจ” ผมถามอย่างสงสัย แต่ก็ยังไม่กล้าจะเปิด
“เปิดดูสิคับ” เจเจบอกผมพร้อมกับยิ้มกวนๆ ผมจึงเปิดฝาครอบอาหารสีเงินวาวอันนั้น อย่างใจสั่น ในใจไม่ได้คิดว่าข้างในเป็นอาหารหรอกนะครับ เพราะถ้าเป็นอาหาร คงจะไม่มีฝาครอบแบบนี้ แต่จะเป็นอะไรนั่นสิ ..
“เจเจ ...” ผมอุทานออกมาเมื่อเปิดฝาออก ข้างในฝาที่ครอบอยู่นั้น ไม่ได้มีอาหารอย่างที่คิดไว้จริงๆ มันเป็นเพียงการ์ดใบนึง ที่ผมเห็นตอนที่เจเจนั่งทำอยู่นั่นเอง แต่ตอนนี้เป็นการ์ดที่เสร็จเรียบร้อยแล้ว เป็นการ์ดที่สมบูรณ์แบบ วางอยู่บนภาชนะจานสุดหรูเช่นเดียวกัน
“ให้เพ่เต้นะคับ” เจเจพูดบอกผม พร้อมกับลุกขึ้นมานั่งตักผม
ข้อความที่ว่างไว้ในตอนแรก ตอนนี้ถูกเขียนแทนที่แล้ว มันไม่ใช่ข้อความที่ชวนเลี่ยน หรือบอกรักทั่วไป เป็นข้อความไม่กี่คำ ที่อ่านแล้วยิ้มมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
“รักพี่เต้ .. เหมือนแม่”
....................................................................................
จะแต่งก่อนวันแม่แล้ว , แต่ไม่มีเวลา คิดว่าพลาดตอนพิเศษวันแม่ไปก็กระไรอยู่ เพราะวันพ่อยังมีเลย
แต่งแบบสดๆร้อนๆนะครับ อาจไม่ซึ้งไม่อิน .. แต่ก็อยากให้ติดตาม
จบละ คิดถึงทุกคนนนนนนนนนนนน :z2:
-
คนแรกกกกกกกกกกกกก ฝากไว้ก่อนนะ เด๋วอ่าน อิอิ
...................
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ่านแล้วน้ำตาไหล อยากมีลูกกกกกกกกกกกกกก
-
มีเซอร์ไพส์จากน้องเจเจกับพ่อเท่ให้เพ่เต้ด้วย “รักพี่เต้ .. เหมือนแม่” ซึ้งแทนเพ่เต้จริงๆ ค่ะ
น้องเจเจยังน่ารักไม่เปลี่ยน 5555
-
ซึ้งงงงงงงงงง
เจเจ น่าร๊ากอ่ะ 5555
-
ซึ้งเนอะ :กอด1: :o8: :-[
+1 ให้น้องเจเจ
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆ
-
น่าร๊ากกกกกกกอ๊ะ !!!!
-
:impress2:
น่าร๊ากมากกกก
ซึ้งอ่ะ
อยากมีคนทำการ์ดวันแม่ให้บ้างจัง
-
:L1:น่ารัก ครอบครัวอบอุ่น สุขสันต์ ดีจัง
-
ซึ้งอ่ะ
เต้เป็นแม่เจเจเต็มตัวแล้วนะ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
น่ารักมากจ้า
-
+1 ให้ครอบครัวสุขสันต์
-
รักเจเจ
-
น้ำตาจะไหลเลยอ่ะ
-
เจเจ น่ารักมากกเลย
-
เจเจน่ารักมากอ่ะ
-
น่ารักมากเลยน้องเจเจ o13
:L2: :L2:
-
อร๊ายยยยยยย
เจเจน่าร๊ากกกกกกกกกอ่ะ
อยากมีลูกอย่างเจเจสักคน
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ให้หายคิดถึง
-
น่ารักดีเนาะ :L2:
-
:o8: :-[เจเจ น่ารักสุด ๆ
ขอตอนพิเศษอีกเยอะๆ เลย :monkeysad: :monkeysad:
-
สองพ่อลูกเถียงกันตลกดี :laugh:
น้องเจเจน่ารักจัง :กอด1:
-
เจเจ น่าร้ากก ก
:D
-
อ่านนิยายของคุณหลังเขาอยู่สักพักแล้วแต่เพิ่งเป็นสมาชิกได้ไม่นาน
มีโอกาสเลยเข้ามาเม้นท์ เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ครอบครัวนี้เค้าก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
ชอบพ่อลูกเค้าเถียงกัน :laugh: หวังว่าจะมีตอนพิเศษมาอีกนะคะ :L2:
-
เจเจจะน่ารักไปไหนเนี่ย
-
เจเจ ยังน่ารักเหมือนเดิม
-
เจเจ บังน่ารักเหมือนเดิม
-
:L2: เจเจ น่ารัก ๆ ๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ถ้าเรื่องนี้รวมเล่ม จะมีใครซื้อบ้างไหมเนี้ย
-
สวัสดีครับ มิตรรักแฟนเจเจ และตัวละครอื่นๆ
ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าไม่คิดไม่ฝันว่านิยายของตัวเองจะมีคนสนใจจะให้รวมเล่ม ติดต่อเข้ามา เลยแวะเข้ามาบอกนักอ่านกัน แต่การดำเนินการจะเป็นยังไง ค่อยบอกกล่าวกันอีกที
แต่ก็จะบอกรายละเอียดของรวมเล่มนิยายที่คิดไว้ให้ฟังกันหน่อย นิยายรวมตอนพิเศษที่ลงในเล้ามีประมาณ 600 หน้ากระดาษนิยาย และต้องการเพิ่มตอนพิเศษ อีกประมาณ 6-7 ตอน ได้แก่
- ตอนพิเศษครอบครัวสุขสันต์อีกสักตอน
- ตอนพิเศษของบอย .. (ออกมายังไงดีน้าา)
- ตอนพิเศษของคุณเกด ครูแก้ว (ไม่รู้ว่าคนอ่านลืมกันยัง)
- ตอนพิเศษเวย์ออฟฟี่ สักสองตอน (แต่งเสร็จแล้วตอนนึง .. อยากบอกว่าน่ารักมากกกกก)
- ตอนพิเศษ NC ของคู่หลัก
- ตอนพิเศษ NC ของคู่รอง
- ตอนพิเศษของ เจเจ
และจะเพิ่มตอนก่อนจบอีก 1 ตอน เพราะนักอ่านบอกกันว่ามันรวบรัดตัดตอนจนเกินไป ...
ก็มีประมาณนี้ ...
เลยอยากเข้ามาเกริ่นๆกับมิตรรักแฟนนักเขียนทุกท่านว่า มีใครสนใจอยากได้นิยายรวมเล่ม "พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ .. ป๊ะป๋าสุดเฮี้ยว" ของนักเขียนคนนี้บ้าง
ขอเสียงก่อนนะ .. รายละเอียด ราคา การจองอะไรค่อยว่ากันคราวหน้า .. อยากได้ตอนพิเศษ รูปแบบหนังสือ หรืออะไรแบบไหนก็แนะนำกันมาได้นะ
หวังว่าคงได้รับการตอบรับจากทุกคนเด้อออ :)
-
สนใจจ้า
-
สนใจด้วย^^
-
สนใจครับ รีบๆรวมเลย รอนานเดี๋ยวใจจะขาด
-
สนใจค่ะ จัดทำเลยค่า :beat:
-
สนใจค่ะ o13
-
คนสนใจกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง 5 ชีวิต รวมผม 6 พอดี สั่งซื้อ 6 เล่มครับผู้แต่ง อิอิ
-
เข้ามายกมือหนึ่งเสียงค่า ^^
-
น่าร๊ากกกก.ก.ก... :impress3:
-
:impress2:
สนใจจร้า
-
สนใจค่า จะเก็บเงินรอนะคะ ^ ^ (แต่ตอนนี้ทรัพย์จางสุดๆ)
ป.ล. ถ้ามันหนาขนาด 600 หน้า เอห้าอัพ แนะนำให้แยกเล่มนะคะ กลัวอ่าน ๆ แล้วหนังสือตกใส่ขา เดี๋ยวจะกระดูกหัก (หุ ๆ ล้อเล่น) กลัวว่าถ้าไสกาวไม่แน่น กระดาษมันจะหลุดค่ะ ยกเว้นผู้แต่งจะลงทุนเย็บกี่ ก็โอเคนะคะ~ (แต่ยังไงก็สนแบบแบ่งเล่มมากกว่าล่ะนะ)
-
อยากดั้ยอ่ะ (http://s269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/03/grey-cat-003.gif)
เปิดจองเมื่อไหร่จ๊ะ?
-
สนใจค่า จะเก็บเงินรอนะคะ ^ ^ (แต่ตอนนี้ทรัพย์จางสุดๆ)
ป.ล. ถ้ามันหนาขนาด 600 หน้า เอห้าอัพ แนะนำให้แยกเล่มนะคะ กลัวอ่าน ๆ แล้วหนังสือตกใส่ขา เดี๋ยวจะกระดูกหัก (หุ ๆ ล้อเล่น) กลัวว่าถ้าไสกาวไม่แน่น กระดาษมันจะหลุดค่ะ ยกเว้นผู้แต่งจะลงทุนเย็บกี่ ก็โอเคนะคะ~ (แต่ยังไงก็สนแบบแบ่งเล่มมากกว่าล่ะนะ)
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ
จริงๆแล้วผมไม่ค่อยรู้เรื่องการรวมเล่มเลย มาช่วยแชร์ประสบการณ์กันครับ :)
-
ยกมือด้วยคน :)
-
ยกมือเห็นด้วยกับการรวมเล่มด้วยคน
-
สวัสดีค่ะ คุณได้รวมเล่มหรือค่ะอยากจะสั่งค่ะ
-
สวัสดีค่ะ คุณได้รวมเล่มหรือค่ะอยากจะสั่งค่ะ
ใช่ครับ รอติดตามเรื่อยๆนะครับ
จะมาแจ้งความคืบหน้าอีกที :)
-
รอติดตามเรื่อยๆคาบ
-
แจมด้วย รอรวมเล่มอยู่จ้า
-
สั่งจองด้วยค่ะ ชอบเจเจน่ารักมากมาย
แต่ขอรีเควสนิดหนึ่งนะค่ะ คืออยากได้ตอนจบที่สมบูรณ์แบบ ที่พ่อแม่ของเต้
ยอมรับคุณเทห์เป็นลูกเขย และอยากให้เต้เอาอกเอาใจคุณเทห์มั่งค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
รีบจัดมาเลยคร้าบบบบบ :call:
-
สั่งจองด้วยค่ะ ชอบเจเจน่ารักมากมาย
แต่ขอรีเควสนิดหนึ่งนะค่ะ คืออยากได้ตอนจบที่สมบูรณ์แบบ ที่พ่อแม่ของเต้
ยอมรับคุณเทห์เป็นลูกเขย และอยากให้เต้เอาอกเอาใจคุณเทห์มั่งค่ะ ขอบคุณค่ะ
จะพยายามทำตามคำขอนะครับ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆครับ :)
-
ในที่สุดก็ได้เม้น กว่าจะสมัครได้ (ด้วยความโง่ของตัวเอง)
แต่งสนุกมาก เจเจน่ารัก คุณเม่ห์ก็หื่นได้อีก อิอิ(ชอบมากเลยอันนี้) นายเต้ก็กวนได้ใจจริงๆ(แต่ติดจะซื่อบื้อไปนิด อิอิ)
อ๊อฟฟี่เจ้าเล่ห์มากเลยอ่า คุณเวย์ก็ฮาตลอดเวลา
จองด้วยค่า ชอบๆๆๆ o13
-
o13 o13
สุดยอด ชอบมากๆ
-
สนใจเป็นอย่างมากครับ :z1:พิมพ์ด่วนๆๆรอๆๆนะคับ :laugh: :กอด1:
-
หวานซะ><
-
อ้ากส์มัวไปอยู่หลุมไหนเนี่ยฉัน
ทำไมเพิ่งมาเห็นเรื่องเนี่ย
อยากบอกว่าน่ารักมากๆเลย
หลงรักน้องเจเจมากมายเป็นเด็ก
ที่ช่างฉอเลาะออเซาะเก่งจริงๆเลย
ป้อเท่ห์พี่เต้เนี่ยก็น่ารักสุดๆไปเลย :กอด1:
:L2:รอรวมเล่มอยู่นะค๊า
-
จองด้วยจ้า
-
ถ้ามีรวมเล่มแล้วรบกวนpmบอกด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
-
ขอจองด้วยครับ ยังไงแจ้งอีเมลจองด้วยครับ
-
หายไปนาน กลับมาพร้อมข่าวดีครับ ว่านิยายของผม "พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี้ยว" ของผมใกล้จะเปิดจองแล้ว
โดยจะเปิดจองตั้งแต่วันที่ 13 พฤษจิกายน 2554 - 29 กุมภาพันธ์ 2555 โดยมีรายละเอียดดังนี้ครับ
- หนังสือ 2 เล่มจบ เล่มขนาด A5 เล่มละประมาณ 300 หน้า ราคาเล่มละ 370 บาท (โปรโมชั่นช่วงจองเล่มละ 350)
- ตอนพิเศษที่ไม่เคยลงที่ไหน เพียบ !!!!
- และยังมีของแถมสำหรับช่วงจองด้วย .. เป็นอะไรจะมาแจ้งอีกที
มาดูปกกันดีกว่า ว่าจะถูกใจกันแค่ไหน
ปกเล่มที่ 1 หน้าปกเป็นคู่หลัก พี่เต้ เจเจ และพ่อเท่ห์
(http://www.picza.net/img.php?p=vPvZZZTxOO) (http://www.picza.net/show.php?id=vPvZZZTxOO)
Thanks: ฝากรูป (http://www.picza.net)
ปกเล่มที่ 2 หน้าปกเป็นคู่รอง คุณเวย์ และอ๊อฟฟี่
(http://www.picza.net/img.php?p=vPlIllIZvl) (http://www.picza.net/show.php?id=vPlIllIZvl)
Thanks: ฝากรูป (http://www.picza.net)
รายละเอียดการจองเป็นยังไงจะมาแจ้งอีกที ,, ช่วงนี้เก็บเงินกันก่อนเด้อ
ช่วงนี้ประเทศไทยกำลังประสบวิกฤตน้ำท่วม ใครที่เป็นผู้ประสบภัยก็ขอให้เข้มแข็งนะครับ เราคนไทยต้องช่วยกัน
ผมก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ
ปล. แก้ไขราคาหนังสือใหม่ เพราะการสื่อสารกับสำนักพิมพ์ผิดพลาด 8/11/2011
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน แล้วก็ตกหลุมรักเจเจอย่าสุดซึ้ง
แต่งได้น่ารัก สนุก น่าติดตามมากๆเลย
อยากได้รวมเล่มแล้วอ่ะ จะรีบจองตั้งแต่วันแรกที่เปิดจองเลย
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เปิดจองยาวๆ อย่างนี้ดีจังคะ ช่วงนี้เจอน้ำท่วมเข้าไปขอเวลาเก็บเงินก่อนนะคะ ^^
-
สนุกมากๆเลย o13 อ่านตั้งแต่ เที่ยงคืน จน สิบเอ็ดโมงเช้า (เกือบสิบสองชั่วโมง :really2:)
อ่านแล้วน่าติดตามมากๆ ดราม่าไม่มากมายจนเกินงาม 55 อ่านไปก็ยิ้มไป เป็นนิยายที่อบอุ่นมากๆ
ตอนพิเศษวันแม่แบบถ้าเราเป็นเต้ คงดีใจมากๆเลย 55
นิยายเรื่องนี้เราว่านอกจากจะได้ข้อคิดในหลายเรื่องแล้ว
ยังทำให้เรารู้สึกว่าคนบางคนสิ่งที่เราเห็น มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดเสมอไป
เค้าก็อาจจะมีเหตุผลในการกระทำของเค้า ความจริงแล้วเค้าอาจจะไม่ได้เป็นเลวร้ายอะไรก็ได้
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งนิยายสนุกๆ อ่านแล้วมีความสุขเรื่องนี้ให้ได้อ่านกัน
จะว่าไปแต่ละตอนของคนเขียนก็ค้างจริงๆแหละ ขนาดมาอ่านเอาตอนเขียนจบแล้วยังอ่านต่อไปเรื่อยเลย ;D
น้องเจเจนี่ก็น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ ไม่อยากบอกเลยว่าแอบจิ้น น้องเจเจ กับ ไอ้คุณเพื่อนบอยด้วย 55
(คนอ่านไม่ผิดนะ ผิดที่เจเจน่ารักเกินไปต่างหาก) จะว่าไปก่อนเพื่อนอ๊อฟจะมา ก็แอบจิ้นน้องเจเจกับคุยเวย์ ด้วยนะ 55
เพ้อเจ้อแฮะ แต่ไม่ใช่ shota น้า แบบในอนาคต รอให้เจเจกำลังน่าฟัดไรงี้ 55
ส่วนเรื่องเพื่อนอ๊อฟ กับ คุณเวย์ จัดภาคสองมาเลย
ปลาบปลื้มเพื่อนอ๊อฟมากมาย น่ารัก :-[
อยากได้มากมาย สงสัยต้องเก็บตังค์แล้ว T T
-
แอร๊ยยยย น้องเจเจ หนูทำตัวน่ารัก น่าหม่ำจริงจริ๊งงงงง
ฉลาดแสนรู้ เอ๊ย ฉลาดช่างฉอเลาะซะเหลือเกิน
ใครอยู่ใกล้ก็หลงรักจริงไรจริง เมี๊ยววววว~
ปกน่ารักมากมายเลยค่าาา เก็บตังค์ดีก่างานเน้~~ ฟิ้ววววว
-
:laugh:ตามไปจองค่ะ
-
ขอจองก่อนล่วงหน้าได้ไหม อิอิ
รอมานานแล้ว ประกาศอันนี้
หน้าปกน่า่รักมากเลยค่ะ ชอบจัง o13
-
อ๊ากกกก
หลงรักอ่าาาาา
:impress2:
-
จองแร๊วน๊าาาาาาาา
อยากได้เว่อร์ :L2:
อยากรู้รายละเอียดไวๆจัง
-
บอกได้คำเีดียว ไม่พลาด ..!!
-
น่ารักมากเลยค่ะ
jj น่ารักดี
-
เจเจน่ารัากกกกกกกกมากมาก
-
:pig4: :pig4:
-
เพิ่งตามอ่านจบอะคับ หุ ๆ
จองแน่ ๆ คับ ชอบเรื่องนี้มากมาย
ปล. ปกน่ารักม๊วกกกกกกกกกกกกกกกกกกก >< อยากจองหนังสือไว ๆ อยากได้หนังสือเร็ว ๆ อ๊ากกกกกก ใจร้อน 5555+
-
จองด้วยคนจ้า เกบเงินๆ
-
จองงงงง. ติดต่อที่. pillo_popอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
จองด้วยคนค่าา ไม่พลาดแน่นอน o13
-
เจเจน่ารักดี
-
โดนเพื่อนอ๊อฟในชีวิตจริงบอกให้แต่งตอนพิเศษในวันนี้ เลยรีบปั่นให้ทุกท่านได้อ่านกัน ..
อ่านไม่ดีมากนัก (เพราะเร่งรีบ) แต่ก็อ่านเอากรุ่มกริ่มอิงกระแสแล้วกันนะครับ
ตอนพิเศษ วันลอยกระทง
“เพ่เต้ นี่อะไรครับ” เจเจเรียกถามผมขณะที่ผมกำลังเดินเลือกซื้อของเพื่อไปตุนไว้ตามกระแส เพราะยังไงคงไม่ท่วมถึงห้องคุณเต้เป็นแน่ แค่กังวลว่าอาจจะไม่มีอะไรกินก็เท่านั้น
“เพ่เต้” เจเจเรียกผมอีกครั้ง
“ครับ ว่าไง” ผมขานก่อนจะหันไปมองไอ้ตัวเล็กที่ผมพามาเดินซื้อของด้วย ช่วงนี้น้ำท่วม โรงเรียนเจเจเลยเลื่อนเปิด เลยอยู่กันสองคน ส่วนคุณเท่ห์ก็ยังดั้นด้นไปทำงานทุกวัน
“นี่มันอะไรเหรอครับ” เจเจดึงมือผมไปดู พร้อมกับชี้ของที่อยู่ในกระบะตรงหน้า
“อ๋อ กระทงครับ กระทงจากขนมปัง” ผมบอกเมื่อสังเกตดูสิ่งที่เจเจชี้อย่างดีแล้ว
“ถึงวันลอยกระทงแล้วเหรอครับ” เจเจถามผมอีกครั้ง และเป็นคำถามที่ผมก็สงสัยเหมือนกัน
“คงงั้นแหละครับ” ผมตอบไป เพราะช่วงนี้มัวแต่สนใจข่าวน้ำท่วม จนเกือบจะลืมเทศกาลนี้ไปเลย
“เจเจอยากได้มั๊ยครับ” ผมก้มลงไปถามเด็กน้อยที่ยังคงใจจดใจจ่อกับกระทงขนมปังตรงหน้า
“อยากได้ครับ” เจเจบอกผม
“งั้นเลือกเอาเลยครับ จะเอาอันไหน” ผมบอก พร้อมกับเลือกไปด้วย 2 อัน อันนึงให้ตัวเอง อีกอันก็ให้คุณเท่ห์
“อันนี้สวยมั๊ยครับ” เจเจถามผม
“อืม ก็สวยดีนะ” ผมตอบไปเมื่อเจเจหยิบอันที่มีสีเด่นเป็นสีเขียวให้ผมดู
“แล้วอันนี้ละครับ” เจเจหยิบมาอีกอัน อันนี้เป็นสีแดงเด่น
“ก็สวยไม่แพ้กัน”
“ว้า เพ่เต้ก็บอกสวยหมด เจเจต้องซื้อหมดนี่เลยมั๊ยเนี่ย” ดูครับ ดูทำท่าเข้า อย่างกับผมเป็นตัวปัญหาที่ทำให้เลือกไม่ได้ซะงั้น
“ก็เรานั่นแหละ เลือกมาซักอันนึง เร็วๆเข้า” ผมพูดพร้อมกับขยี้หัวไอ้ตัวแสบ ที่ป่วนผมทุกวัน
“งั้นเอาอันนี้แล้วกัน ไม่ถามเพ่เต้ละ” เจเจพูดพร้อมกับเลือกอันสีเขียวมา
“ทำไมเอาอันนี้ละครับ” ผมอยากรู้เหตุผล
“สีเขียว เหมือนเบ็นเท็นครับ เจเจชอบ” เจเจตอบผม พร้อมกับเอากระทงของตัวเองวางในรถเข็น แล้วผมก็เข็นไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์
ระหว่างจ่ายเงินก็มีโทรศัพท์เข้ามาครับ
“ว่าไงมึง” ยัยอ๊อฟนั่นเองครับ
“ไงแก ทำไรอยู่ยะ” เสียงใสๆของมันลอดผ่านหูโทรศัพท์ของผมจนแสบแก้วหู
“กำลังซื้อของอยู่ ตุนน้ำท่วมอ่ะ” ผมบอกมันไป
“เหรอ แล้วน้ำใกล้ถึงคอนโดแกยัง”
“ใกล้แล้วละ แล้วแกโทรมาถามแค่นี้เหรอ” ผมถามมันบ้าง
“เปล่าย่ะ ชั้นแค่โทรมาถามว่าไปลอยกระทงกับสามีทีไหน”
“อ๋อ ไม่รู้สิ คุณเท่ห์คงพาไปเองมั้ง” ผมโบ้ยให้เป็นหน้าที่ของคุณเท่ห์ไป เพราะตัวเองก็ไม่ค่อยรู้แหล่งลอยมากนัก
“ชั้นว่าแกคงได้ลอยที่สระว่ายน้ำคอนโดแน่ๆเลยยะ เพราะชั้นดูข่าวเค้ารณรงค์งดลอยกระทงกัน” อ๊อฟบอกผม
“จริงเหรอวะ ก็น่าอยู่หรอก น้ำท่วมแบบนี้ ลอยไปได้เข้าบ้านคนพอดี” ผมเสริมบ้าง
“แล้วแกละไปลอยไหน” ผมถาม
“ชั้นเหรอ ก็ลอยแถวเขื่อนแถวบ้านนั่นแหละ”
“แล้วคุณเวย์ละ”
“คุณเวย์ไปทำธุระเชียงใหม่ คงไปลอยกับสาวชาวเหนือแล้วมั้ง”
“แหม ขอให้มันจริง จะได้เห็นคนบางคนร้องไห้ขี้มูกโป่ง”
“ชิ ชั้นไม่สนหรอก สาวเหนือ หรือจะสู้หนุ่มได้ ได้แรงอกกว่า” ดูครับดูที่มันพูด
“ทั้งหมด 1,359 บาทคะ” เสียงพนักงานบอกผม ก่อนที่ผมจะยื่นบัตรเครดิต ซึ่งเป็นบัตรเสริมที่คุณเท่ห์ทำไว้ให้
“งั้นแค่นี้นะยะ ชั้นจะโทรไปหาคนที่เชียงใหม่หน่อย” อ๊อฟพี่บอกผม
“ไหนบอกว่าไม่สนไง ทำไมต้องโทรจิกด้วย”
“จิกบ้าจิกบออะไรของหล่อน แค่โทรไปถามสารทุกข์สุขดิบ อย่ามาจับผิดชั้นนะ แค่นี้ละ บ๊ายย” เสียงของมันดังขึ้นในตอนท้าย ชวนให้แก้วหูผมพังจริงๆ
ผมรับบัตรเครติดคืนพร้อมกับเซนชื่อเสร็จสรรพ ก่อนที่จะเข็นรถเดินออกจากห้าง โดยมีเจเจเดินตามมาติดๆ
“เพ่เต้ โทรหาพ่อให้หน่อยสิ” เจเจบอกผม
“เจเจมีไรคุยกับพ่อเหรอครับ” ผมถามอย่างสงสัย
“เจเจอยากรู้ว่าพ่อจะกลับบ้านกี่โมง เจเจอยากไปลอยกระทง” เจเจพูดกับผมด้วยสีหน้าจริงจัง
“อืม พี่ว่าเราไปหาคุณพ่อที่ทำงานกันดีมั๊ย ไปเซอร์ไฟรส์แกกัน” ผมพูดบอกไอ้ตัวเล็ก
“ดีครับดี ไปหาพ่อเท่ห์กัน” เจเจร้องดีใจใหญ่
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ผมรู้ดีว่าถึงโทรไปคุณเท่ห์ก็ต้องบอกว่าไม่นานก็กลับ แต่ก็กลับมาดึกดื่นทุกวัน ช่วงนี้คุณเท่ห์งานยุ่งพอสมควร เพราะพนักงานลาหยุดเยอะ แต่ปริมาณงานยังเท่าเดิม ทีเหลืออยู่ก็ต้องช่วยกันทำเพราะยังไงงานก็ต้องส่งลูกค้า
ผมกับเจเจเอาของขึ้นไปเก็บบนห้อง แล้วลงมาโบกแท็กซี่หน้าคอนโดไปออฟฟิศคุณเท่ห์ โดยไม่ลืมที่จะเอากระทงขนมปังที่ซื้อมาไปด้วย
เวลาประมาณ 5 โมงเย็นกว่าๆที่ออฟฟิศของคุณเท่ห์ พนักงานยังตั้งหน้าตั้งตาทำงานกันอย่างขมักขะเม้น พนักงานสาวๆเข้ามาอุ้ม มาเล่นกับเจเจอย่างคุ้นเคย เช่นเดียวกับผมที่มีคนเข้ามาทักทาย บ้างสวัสดี บ้างก็ยิ้มให้ ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าคุณเท่ห์บอกคนเหล่านี้ว่าผมเป็นอะไร อยู่ในตำแหน่งไหนของครอบครัวคุณเท่ห์ แต่แค่พนักงานแสดงความเคารพด้วยความจริงใจ ผมก็แสดงกลับไปอย่างนั้นเช่นกัน
“พ่อ !!!!” เจเจเรียกคุณเท่ห์เสียงดัง เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของคุณเท่ห์
“อ้าว เจเจ เป็นไงมาไงลูก” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับวางปากกาและแฟ้มเอกสารตรงหน้าลง ก่อนที่จะเดินมาหาผมกับเจเจ และจูงกันมานั่งที่โซฟารับแขก
“มารับพ่อไปลอยกระทง” เจเจบอกไปหน้าใส
“ลอยกระทง ?” คุณเท่ห์ถามกลับมาหน้างง ก่อนจะหันมามองหน้าผม
“วันนี้เป็นวันลอยกระทงไงครับ แล้วเจเจก็มาชวนคุณไปลอยกระทงด้วยกัน” สงสัยจะทำงานจนลืมวันลืมเวลา
“อ้อ จริงๆด้วยสินะ แต่ว่างานพ่อยังเต็มโต๊ะอยู่เลยอ่ะครับ เอางี้เดี๋ยวเจเจนั่งเล่นในห้องไปก่อนนะ เดี๋ยวพ่อเคลียร์งานแป๊บเดียว เดียวเราไปลอยกระทงกัน” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับลูบหัวลูกชายตัวน้อยไปด้วย
“ได้ครับ เร็วๆนะครับ งั้นเดี๋ยวเจเจไปเล่นกับพี่แองจี้ก่อนนะครับ” เจเจยิ้มในคำสัญญาของพ่อตัวเอง ก่อนจะวิ่งออกไปเล่นกับเลขาคนสวยของคุณเท่ห์ รายนี้ชักเจ้าชู้ตั้งแต่เด็ก
“ทำไมพาเจเจมานี่ละ” คุณเท่ห์ถามผม ก่อนที่จะเขยิบตัวเข้ามาใกล้ผม
“ก็เดี๋ยวคุณกลับดึก เจเจอดลอยกระทง” ผมบอก พร้อมกับถอยห่าง
“เหรอ นึกว่าคิดถึงชั้นซะอีก” คุณเท่ห์พูดก่อนที่จะขยับทั้งตัว ทั้งหน้าเข้ามาใกล้ผม
“นี่คุณ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” ผมเอามือดันหน้าคุณเท่ห์ออก
“จะไปกลัวอะไร ผมเป็นเจ้าของที่นี่นะ”
“คุณไม่อาย แต่ผมอาย รีบไปทำงานเลย จะได้ไปลอยกระทงกัน” ผมบอก
“งั้นขอมัดจำไว้ก่อนทีนึง จุ๊บ” ไม่ทันแล้วครับ ไวกว่าแสงอีกรายนี้ ฉวยโอกาสได้ตลอดเวลา หอมแก้มผมเสร็จ ก็รีบลุกขึ้นไปทำงานที่โต๊ะ ทำหน้าทำตาเจ้าเล่ห์อีก ไม่ไหวจริงๆเลยคนๆนี่เนี่ย
ผมรอคุณเท่ห์จนเวลาปาเข้าไปจะทุ่มกว่าๆแล้ว พนักงานก็ทยอยกันกลับ เจเจที่วิ่งเล่นกับพนักงานก็มาแอบหลับที่โซฟาด้วยความเพลีย ผมเอามือลูบหน้าผมที่เปียกเหงื่อของเจเจ เด็กซนที่หน้าตาดูซนไม่เว้นแม้กระทั่งตอนหลับคนนี้ ไม่ว่าใครอยู่ใกล้เป็นต้องหลงทุกคนสินะ พนักงานที่นี่ก็เล่นกับเจเจได้ทุกคน ไม่เว้นชายหญิง เด็กแก่เลย
“เย้ เสร็จซักที” เสียงของคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานพูดขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะหันมายิ้มให้ผม คุณเท่ห์วางปากกา แล้วพับแฟ้มเอกสารแฟ้มสุดท้ายวางบนโต๊ะ ก่อนจะเดินมาหาผม มือก็ดึงเอาเนคไทออกเล็กน้อย เพื่อคลายความอึดอัด
“เล่นจนเหนื่อยเลยเจ้าตัวเล็ก” คุณเท่ห์พูดถึงเจเจ
“จะไปลอยทีไหนเหรอ กรุงเทพน้ำท่วมจะหมดละ” ผมถามเจ้าของบริษัท
“ชั้นมีที่ก็แล้วกัน” คุณเท่ห์พูดแบบยิ้มๆมีเลสนัยอีกแล้ว
“เจเจ เจ.”
“เอ๊ย อย่าเพิ่งปลุก เดี๋ยวชั้นอุ้มไปเอง คุณถือกระทงแล้วตามผมมา” คุณเท่ห์ห้ามผมเมื่อผมทำท่าจะปลุกเจเจให้ตื่น ก่อนที่คุณเท่ห์จะยกเจเจขึ้นอุ้ม เจเจลืมตารู้สึกตัวนิดหน่อย ก่อนจะกอดคอพ่อไว้แล้วหลับต่อ
“รู้งานจริงๆนะไอ้ตัวแสบ” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับขยี้หัวเจเจ ผมแอบเห็นเจเจยิ้มเล็กน้อย แสบจริงๆ
คุณเท่ห์พาผมมาที่ลิฟต์ของบริษัท พร้อมกับกดลิฟต์ขึ้นชั้นบน
“จะไปไหนเหรอ” ผมถามอย่างสงสัย
“ลอยกระทงไง” คุณเท่ห์ตอบมา แล้วยักคิ้วให้ผม ก่อนเดินเข้าลิฟต์ไป โดยมีผมเดินตามเข้าไปติดๆ
ไม่นานนักลิฟต์ก็มาจอดอยู่ชั้นสุดท้ายของบริษัท คุณเท่ห์ พาผมเดินออกมา และเดินเข้าไปที่ทางหนีไฟ ขึ้นบันไดมาที่ชั้นดาดฟ้าของตึกนี้
เป็นเพราะผมไม่เคยมาที่นี่ และคุณเท่ห์ก็ไม่เคยจะบอกผม จึงทำให้ผมไม่รู้เลยว่า ข้างบนตึกนี้มีสระว่ายน้ำขนาดเล็กอยู่ด้วย
“ปกติพนักงานก็ชอบมาเล่นกันหลังเลิกงาน แต่ช่วงนี้งานยุ่งเลยไม่ค่อยมีใครขึ้นมากัน” คุณเท่ห์พูดคลายข้อสงสัยให้ผม
“เราจะลอยกระทงกันที่นี่เหรอ” ผมถาม
“ใช่แล้ว พื้นที่ส่วนตัว ไม่ดีเหรอ” เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้ผม
“ไอ้ตัวแสบเลิกแกล้งเนียนหลับได้แล้ว ตื่นมาลอยกระทงกัน” คุณเท่ห์พูดกับเจเจ ก่อนที่เจเจจะยิ้มและลืมตาขึ้น
“ทำไมพ่อรู้อ่า ว่าเจเจแกล้ง”
“พ่อไม่รู้สิแปลก”
"ฮ่าๆๆๆ" เจเจขำพ่อตัวเอง
“นี่ครับกระทง” ผมพูดแล้วส่งกระทงให้กับทั้งสองคน
“ลอยที่นี่เลยเหรอพ่อ” เจเจถาม
“ใช่แล้ว ปีนี้ลอยที่นี่กันก่อนแล้วกัน ปีหน้าพ่อจะพาไปลอยที่แม่น้ำเจ้าพระยา” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับจุดธูปเทียนให้กับเจเจ และหันมาจุดให้ผม ก่อนที่จะจุดให้ตัวเองเป็นคนสุดท้าย
“อธิษฐานก่อนสิเจเจ” ผมบอกเจเจ
“ยกขึ้นแบบนี้ แล้วอธิษฐาน” ผมทำให้เจเจดู โดยการยกกระทงขึ้นเหนือศีษะเล็กน้อย แล้วหลับตา
“เจเจขอให้ทุกคนบนโลกนี้มีความสุข ไม่ทะเลาะกัน ให้น้ำลดไวๆ ให้คนที่โดนน้ำท่วมปลอดภัย ให้พวกเค้าสู้ๆ ยิ้มๆเข้าไว้ เจเจเป็นกำลังใจให้”
เสียงอธิษฐานของเจเจดังจนผมกับคุณเท่ห์ยิ้มให้กับความน่ารักของเค้า ไม่ว่าใครจะว่าเด็กคนนี้แก่แดด แก่นซ่ายังไง แต่ในความไร้เดียงสาของเจเจนั้น ก็สร้างรอยยิ้มให้กับพวกผมได้เสมอ
ถึงแม้งานลอยกระทงปีนี้ น้ำจะมากไปหน่อย มากกว่าทุกๆปี มากจนไม่มีกระทงเพียงพอให้เต็มพื้นที่น้ำนั้น แต่ผมก็อยากเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่เจอกับน้ำที่ท่วมท้นนี้ สู้กันต่อไป
เมื่อเหตุการณ์ครั้งนี้ผ่านพ้นไปแล้ว เชื่อว่าปีหน้า รอยยิ้ม เทศกาล สีสัน และความสุขของคนไทยจะกลับมาเหมือนเดิม
สุขสันต์วันลอยกระทงครับ
สัปดาห์หน้าเปิดจองหน้งสือแล้ว อย่าลืมมาจองกันด้วยละ ท่านไหนต้องการให้ผมเตือนเป็นพิเศษ แจ้งมาทางหลังไมค์ได้นะครับ
รักทุกคนเสมอ :กอด1: :กอด1:
-
น้อง เจ เจ ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
แล้วก็เป็นอีกคนค่ะที่เป็นกำลังใจให้คนไทยทุกคน
:L1:
-
น่ารักกันดีจิงๆ ^^
-
เจเจน่าร๊ากกกตลอด :กอด1:
-
เจเจน่ารัก :impress2:
-
ขอบคุณนะค้า ได้รับกำลังใจจากน้องเจเจแล้วจ้า คนน้ำท่วมสู้ๆ
-
ครอบครัวสุขสันต์วันลอยกระทง
ฟอด ฟอด ขอฟัดแก้มเจเจสองข้างเลย
-
น่ารักจังครับ อิอิ
-
Happy Family nor~~ha ha ha!!
-
น่าร๊ากกกกกอ๊าาาาา
><
-
เจเจยังคงน่ารักเหมือนเดิมเลย อิอิ
เก็บตังรออยู่ค่า จะรอจองนะคะ :bye2:
-
+1 ให้คนแต่งนะ o13
เจเจยังน่ารักไม่เปลี่ยนแปลง :กอด1:
ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ประสบปัญหาอุทกภัยทุกท่านนะ :L1:
-
เจเจ ยังน่ารักเหมือนเดิม เอ๊ะ!!! เจ้าชู้ขึ้นป่ะเนี้ย
-
ปีนี้เป็นปีที่เทศกาลลอยกระทงซบเซาจริงๆค่ะ โดยเฉพาะในพื้นที่น้ำท่วม เป็นกำลังใจให้เหมือนน้องเจเจนะคะ
แต่ยังไง ก้อยังดีที่สุด ที่เจเจ เต้ และคุณเท่ห์ ได้ลอยกระทงกับที่เรารักพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว รักกัน รักกันนะคะ
-
เจเจน่ารักไม่เปลี่ยนเลย~~~
-
ขอบคุณค่ะ น่ารักจังตอนนี้
-
ครอบครัวน่ารัก :sad4:
-
โดนเพื่อนอ๊อฟในชีวิตจริงบอกให้แต่งตอนพิเศษในวันนี้ เลยรีบปั่นให้ทุกท่านได้อ่านกัน ..
ผู้แต่งแอบเม้า เดี๊ยะๆ
-
จองหนังสือเลยได้มั๊ยค้าบ หุ ๆ ทำยังงัยบ้างเอ่ย
-
น่ารักดีค่ะ :กอด1:
-
จองด้วยครับ แต่นานๆจะเข้าห้องนิยายจบ ยังไงรบกวนแจ้งทาง PM ด้วยนะครับ :pig4:
-
จองหนังสือต้องทำไงบ้างอ่ะ
-
เปิดจองแล้วนะครับ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
กับนิยายเรื่องแรกของนักเขียนนิยายตัวเล็กจากแดนหิมาลัย นามว่า Lungkhao (หลังเขา) ในชื่อเรื่องว่า
พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ .. ป๊ะป๋าสุดเฮี้ยว
เล่ม 1
(http://www.picza.net/img.php?p=vPvZZZTxOO) (http://www.picza.net/show.php?id=vPvZZZTxOO)
Thanks: ฝากรูป (http://www.picza.net)
เล่ม 2
(http://www.picza.net/img.php?p=vPlIllIZvl) (http://www.picza.net/show.php?id=vPlIllIZvl)
Thanks: ฝากรูป (http://www.picza.net)
เปิดจองพร้อมโอน 13 พฤศจิกายน 2554 - 29 กุมภาพันธ์ 2555
รายละเอียดหนังสือ
+++ หนังสือ 2 เล่มจบ เล่มละ 300 หน้าโดยประมาณ
+++ตอนพิเศษ เฉพาะในหนังสือ
โปรโมชั่นเฉพาะช่วงจองเท่านั้น
+++ หนังสือราคาเล่มละ 370 บาท ช่วงจอง ราคาเล่มละ 350 บาท ทั้งชุดราคา 700 บาทถ้วน
+++ค่าส่ง 60 บาท
+++ที่คั่นหนังสือ สองเเบบ สองชิ้น
+++เข็มกลัด 6 ชิ้น ยกชุดครอบครัว พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ป๊ะป๋าสุดเฮี้ยว ขนาด 7.5 ซม. 1 ชิ้น เเละ 4.5 ซม. 5 ชิ้น
+++ ดังนั้นราคาหนังสือรวมค่าส่งเป็นเงินทั้งสิ้น 760 บาท
วิธีการสั่งซื้อสินค้า
(สั่งซื้อเรื่องนี้ ระบุชื่อเรื่องไปด้วยนะครับว่า "พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ .. ป๊ะป๋าสุดเฮี้ยว" )
1. สั่งซื้อผ่านทาง we love shopping
ตามลิงค์นี้เลยนะคะ อ่านรายละเอียดการสั่งซื้อได้เลยค่ะ
http://www.weloveshopping.com/shop/shop.php?shopid=272390
2. สั่งซื้อโดยโอนเงินเข้ามาที่บัญชี ธนาคารกรุงเทพฯ สาขาสยามสแควร์ ชื่อ
THANADPORN A. บัญชีออมทรัพย์ เลขที่ 1524611603
โอนตามยอดการสั่งซื้อ ถ้ามากกว่าหนึ่งชุด คูณตามจำนวนได้เลยค่ะ หรือสงสัยพีเอ็มมาถามหรืออีเมล์มาได้เลยครับ
หลังจากโอนเงินเเล้ว กรุณาส่งเมล์เเจ้งที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ พร้อมทั้งสเเกนใบโอนเงินมาที่ raikrob(at)gmail.com รบกวนให้โอน เงินเป็นเศษสตางค์ เพื่อง่ายต่อการเช็คค่ะ เช่น สั่งจอง หนังสือจำนวน หนึ่งชุดรวมค่าส่งเป็นเงิน 760 บาทถ้วน ดังนั้นต้องโอน 760.03 บาทครับ
เมื่อทางสำนักได้รับเมล์เเล้วเราจะเเจ้งยืนยันกลับทันทีครับ
...
เนื่องจากทางสำนักพิมพ์เป็นคนจัดการเรื่องการจองทั้งหมด ยังไงก็ติดต่อจองกับสำนักพิมพ์นะครับ แต่มีอะไร PM มาถามผมได้นะครับ สำหรับคนที่อยู่ต่างประเทศ กรุณาติดต่อทาง PM นะครับ
ฝากโปรโมตด้วยนะครับ ขอบคุณมากๆครับ :กอด1:
-
สั่งซื้อไปเรียบร้อยละคับ อิอิ เด๋วพรุ่งนี้โอนเงินเลย ^_^
-
เราเข้าเว็บของ weloveshopping ไม่ได้อ่ะ :a5:
แล้วเราจะจองยังไงได้ค่ะ
-
เราเข้าเว็บของ weloveshopping ไม่ได้อ่ะ :a5:
แล้วเราจะจองยังไงได้ค่ะ
จองวิธีที่ 2 ครับ
2. สั่งซื้อโดยโอนเงินเข้ามาที่บัญชี ธนาคารกรุงเทพฯ สาขาสยามสแควร์ ชื่อ
THANADPORN A. บัญชีออมทรัพย์ เลขที่ 1524611603
โอนตามยอดการสั่งซื้อ ถ้ามากกว่าหนึ่งชุด คูณตามจำนวนได้เลยค่ะ หรือสงสัยพีเอ็มมาถามหรืออีเมล์มาได้เลยครับ
หลัง จากโอนเงินเเล้ว กรุณาส่งเมล์เเจ้งที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ พร้อมทั้งสเเกนใบโอนเงินมาที่ raikrobอย่าแสดงเมลบนบอร์ด รบกวนให้โอน เงินเป็นเศษสตางค์ เพื่อง่ายต่อการเช็คค่ะ เช่น สั่งจอง หนังสือจำนวน หนึ่งชุดรวมค่าส่งเป็นเงิน 760 บาทถ้วน ดังนั้นต้องโอน 760.03 บาทครับ
เมื่อทางสำนักได้รับเมล์เเล้วเราจะเเจ้งยืนยันกลับทันทีครับ :))))
-
สั่งซื้อไปแล้ว
เด๋วพรุ่งนี้ไปโอนเงิน
o13 o13 o13
-
รายละเอียดการสั่งซื้อนี่ ตกลงผู้หญิงผู้ชายเขียนอะ เดี๋ยวครับเดี๋ยวค่ะ 5555 แซวเฉยๆนะ คิคิ
-
ตอนพิเศษ วันเกิดเต้
“เจเจ มานี่ครับ” ผมเรียนเจเจในขณะที่เจเจกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ และทำท่าจะเดินเข้ากลับไปเล่นของเล่นที่หน้าทีวี เหมือนเดิม
“มีไรครับพ่อ” เจเจถามกลับมาเสียงใส
“ชู่วววววววว เบาๆครับ พ่อมีอะไรจะบอก” ผมทำเสียงเบาๆ แทบจะกระซิบก็ว่าได้ เพราะตอนนี้นายเต้กำลังนั่งดูซีรีส์เกาหลีอยู่ที่หน้าทีวี คงกำลังอินอยู่กับพระเอกหน้าสวย และนางเอกหน้าเอ่อ จนไม่สนใจอะไรผมเลย
“มีรายยย ครับบบ” เจเจก็เริ่มสนุกกับผม ทำเสียงเบากว่าผมอีก
“พ่อจะเซอร์ไฟส์พี่เต้ครับ” ผมบอกเจเจ
“เซอร์ไฟส์อะไรเหรอ” เจเจพูดเสียงเบาๆ ทำหน้างง
“วันนี้วันเกิดพี่เต้ครับ” ผมบอกเจเจเบาๆ พร้อมกับเอามือปิดปากเจเจไว้
“หือออออ วือเกิดพื่อตื้อ” เสียงอู้อี้ของเจเจดังลอดมาจากมือผมครับ ดีนะที่ผมรู้ทัน เอามือปิดปากไว้ได้ก่อน ไม่งั้นคงลั่นห้องแล้วตอนนี้
“เงียบๆสิเจเจ” ผมดุเจเจไปนิดนึง
“ครับบบ” เจเจลากเสียงเบาๆ คงคิดว่าการลากเสียงยาวๆ ทำให้มันเบาสินะ แต่เปล่าเลย ระดับเสียงก็ยังเท่าเดิม
“แล้วพ่อจะทำไง” เจเจถามผม
“นั่นดิ ทำยังไงดี” ผมถามลองภูมิเจเจ
“เจเจว่า เราปิดไฟ แล้วก็เอาเค้กไปให้พี่เต้เป่าดีมั๊ยคับ” เจเจบอกผม
“แค่นี้เองเหรอ” ผมถามเจเจไป เพราะรู้สึกว่า มันไม่ได้มีอะไรแปลกไปเลย
“อืออออ งั้นก็ปิดไฟ แล้วก็หลอกผีพี่เต้ เสร็จแล้วก็เอาเค้กไปให้พี่เต้ ดีป่ะครับ พี่เต้กลัวผีจะตาย” ดูครับดู ความคิดเด็กย่าง 4 ขวบ คิดอะไรชั่วร้ายแบบนี้ได้ด้วยเหรอเนี่ย
“ก็ดีนะพ่อว่า” แต่ผมก็ชอบนะครับ เพราะนายเต้ มันกลัวผีจริงๆครับ ไฟดับทีนึง ต้องรีบโทรตามให้ผมกลับมาจากที่ทำงาน ผมกลับช้างอนไปสามวันแปดวันเลยครับ
“นี่คุณ ผมลงไปเอาของข้างล่างกับเจเจหน่อยนะ พอดียามโทรมาบอก” ผมแกล้งตะโกนบอกนายเต้
“อือๆ” เสียงของนายเต้ตอบกลับมาโดยไม่ได้สนใจอะไรผม แล้วผมก็แกล้งเดินไปเปิดประตู เพื่อให้ดูเนียนว่าผมได้ลงไปแล้วจริงๆ
แล้วผมก็เริ่มแผน โดยการให้เจเจไปซ่อนที่ผ้าม่าน ข้างหน้าต่างของคอนโด นายเต้ไม่ทันเห็นอะไรหรอกครับ เพราะมัวแต่อินกับหนังเกาหลีอยู่ ส่วนผมก็เข้าไปหยิบเค้กมาครับ ผมเอามันไปแอบไว้ในตู้เย็นห้องนอนผม แล้วก็จุดเทียนวางไว้ในห้องนอนตัวเอง
แล้วผมก็ออกมาส่งสัญญาณบอกเจเจ ด้วยการยกนิ้ว ทำท่าโอเคไปให้ ไอ้ตัวเล้กก็ส่งมือมาให้ผมเหมือนกัน พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วผมก็เดินไปที่แผงควบคุมไฟ ก่อนที่จะดึงคับเบรกลง
“พรึ่บ !!!!!!!!”
“เอ๊ยยยยยยยยยยยย” เสียงของนายเต้ดังขึ้นทันที ที่แสดงสว่างข้างหน้าหายไป เหลือเพียงแค่แสงไฟจากข้างนอก ที่ส่องผ่านหน้าต่าง
“คุณเท่ห์ เจเจ” และนั่นคือเสียงต่อมา
“ฮือออออ คุณเท่ห์ เจเจ”
“แก็กกกกกกกกกกกกก” เสียงของผ้าม่านที่เจเจยืนอยู่ปิดไปโดยตัวของเจเจ ถือผ้าม่านแล้ววิ่งไปอีกทาง ทำให้ในห้องตอนนี้มือสนิท
“พุทโท ธัมโม สังโฆ พุทโธ ธัมโม สังโฆ” เสียงของนายเต้สวดบทอะไรของเค้าก็ไม่รู้ มือก็พยายามจิ้มโทรศัพท์ห้อง เพื่อโทรหาผม แต่พลาดไปแล้วละครับ ผมตั้งสั่นเอาไว้ในห้องนอนแล้ว
“รับสิคุณเท่ห์ รับสิ” เสียงของนายเต้ดูร้อนรน จนผมอยากจะหลุดขำออกมาให้ได้
“เจเจ คุณเท่ห์อ่ะ แกล้งอะไรผมหรือเปล่าเนี่ย ไม่ขำแล้วนะ ไอ้ผีบ้า เมื่อเช้าก็ทำบุญตักบาตรไปให้แล้วนะ ยังจะมาตามหลอกหลอนกันอีก จำไว้เลยนะ โกรธแล้วด้วย”
ดูเค้าครับดูเค้า ไปโกรธพวกผีอะไรนั่นอีก ก่อนที่ใครบางคนที่อกแตกตาย และก่อนที่เจเจจะหลุดขำออกไป ผมก็เดินเข้าไปเอาเค้กในห้องตัวเองครับ
“เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด” เสียงเปิดประตูห้องผมครับ
“ใครอ่ะ” นายเต้ถามขึ้นมาทันทีครับ
“ผมถามว่าใคร คุณเท่ห์ ? เจเจ ?”
ไร้เสียงตอบจากผมสองคน มีแต่ตัวของผมที่ถือเค้กที่จุดเทียนออกมา
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูยู” ผมเริ่มขึ้นครับ
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทู่ยู้” เจเจ ตามมา
“แฮปปี้เบิร์ทเดย์ แฮปปี้เบิร์ทเดย์ แฮปปี้เบิร์ทเดย์ทู่ยู” เสียงของผมกับเจเจจบลง พร้อมกับเค้ก้อนโตที่ผมเลือกมาเป็นอย่างดี จ่ออยู่ตรงหน้านายเต้
“เล่นอะไรของคุณอ่ะ ไม่ตลกเลยนะ” อีกคนตอบมา พร้อมกับหน้าบึ้งครับ
“ผมเปล่านะ เจเจเป็นคนคิด”
“อ้าวพ่อ ไหงงั้นง่ะ” เจเจสวนขึ้นมา พร้อมกับทำหน้างงๆ
“ก็เจเจนั่นแหละ บอกว่าให้หลอกผีพี่เต้”
“ก็พ่อบอกว่าปิดๆไฟร้องเพลงมันเชยไง”
“เห็นมั๊ยคุณ เจเจคิด” ผมรีบสรุป แล้วหันไปบอกนายเต้
“พ่อเจ้าเล่ห์” เจเจแอบบ่นออกมา เตียงก้น่าจะรู้นะครับ แอบบ่นอะไร ได้ยินกันทั้งห้อง
“พอกันทั้งสองพ่อลูกเลย จำไว้ก็แล้วกันนะ อย่าให้ถึงคราวพี่เต้บ้าง พี่จะแกล้งใก้ฉี่เล้ดเลย” นายเต้พูดคาดโทษผม ก่อนจะหันไปเอาจมูกขยี้แก้มเจเจคาดโทษบ้าง ผมละอยากให้นายเต้คาดโทษผมแบบนั้นบ้างจัง
“ไม่มีทางซะหรอก เจเจไม่ฉี่ใส่กางเกงแล้ว เจเจเก่งแล้ว อีกอย่าง เจเจใส่แพมเพิส ไม่กลัวๆ” ดูครับ ที่ขี้โม้ ทั้งที่ยังใส่ผ้าซับอนามัยอยู่
“เป่าซะทีสิคุณ เทียนจะละลายหมดแล้ว” ผมบอกนายเต้
“อธิษฐานก่อนเพ่เต้” เจเจบอกนายเต้ นายเต้หลับตาแป๊บนึง เหมือนกำลังนึกอะไรของเค้า ริมฝีปากและแก้มของเค้าเหมือนจะอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะออกแรงเป่าเทียน โดยมีเจเจช่วยเป่าจนดับ
“เป่าแล้ว ไปเปิดไฟได้แล้วคุณ” นายเต้ใช้ผม ก่อนที่ผมจะเดินไปหยิบไฟฉายที่วางไว้ข้างๆทีวี มาเปิดเพื่อส่องทางไปที่แผงควบคุมไฟ
“แก็ก !!” เสียงเปิดสะพานไฟของผม แต่สิ่งที่ตามมาคือความเงียบเหมือนเดิม
ผมลองปิดขึ้นลงอีกสองสามรอบ แต่ก็ไม่มีผลอะไร
“เจเจ ลองไปเปิดม่านดูหน่อยสิลูก” ผมตะโกนบอกเจเจ ก็เห็นเงาเล็กๆ ตะคุ่มๆไปที่ริมหน้าต่าง พร้อมกับลากม่านให้เปิด ข้างนอกคอนโดในตอนนี้ที่สว่าง และไม่มีท่าทีว่าจะมืดตรงหย่อมไหน จนผมให้คำตอบแก่ตัวเองได้
“สงสัยจะฟิวส์จะขาดวะ” ผมพูดออกไปลอยๆ
“คุณเท่ห์ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
และนั่นคือเสียงตอบกลับมาแบบไม่ต้องคิดว่า ผมจะโดนงอนไปอีกกี่วัน ,, เฮ้ออ ไอ้ไฟเฮงซวย
............................................................
เป็นตอนพิเศษวันเกิดเต้ครับ ซึ่งตรงกับวันเกิดนักเขียนพอดีเลย ช่างบังเอิญจริงๆ ฮ่ะฮ่าๆๆ นักเขียนไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นเต้เลยนะครับ แต่ยังไงก็แล้วแต่ ขอคำอวยพร และขอของขวัญเป็นการจองนิยายของผมคนละชุดนะครับ เจเจฝากมาบอกว่าเจเจรักทุกคน
-
โฮะ สุขสันต์วันเกิดนะ^^
ขอให้...อะไรดีล่ะ
ขอให้สมหวังกับทุกอย่างที่คิดละกัน
:กอด1:
:HBD5:
-
o13 555 น่ารักๆๆๆ
เจเจนี้ยังแสบไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ
-
เรื่องสนุกมากๆๆๆ o13 ชอบเจเจอ่ะ น่าร๊ากกกกกกกกกกก น่ากอด อิอิ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สุขสันวันเกิดน๊า
ขอให้มีความสุขสมหวัง
ร่ำรวย ร่ำรวย
^^
-
สุขสันต์วันเกิดทั้งพี่เต้และนักเขียนเลยนะคะ :3123:
คุณเท่ห์เล่นแบบนี้โดนโกรธเข้าให้แล้ว 55
ต้องโอน760.03ใช่ไหมค่ะ
เริ่มสับสนกับที่เคยโอนบัตรคอนเสิร์ต
-
^_^สุขสรรค์วันเกิดทั้งพี่เต้และคนเขียนน๊า
คิดสิ่งใดขอให้สมความปราถนา
สุขภาพร่างกายแข็งแรง
:b:
-
สุขสันต์วันเกิดนะครับ
ขอให้มีความสุขมากๆ
คิดสิ่งใดขอให้สมความปรารถนาทุกประการครับ
รวยขึ้น รวยขึ้น นะคร้าบ
:L2:
-
55555 haa gnaan hai kaw tua eeng tammai kan nor por khun~~~!!
-
สุขสันต์วันเกิดนะ ทั้งนายเต้และคนแต่ง
ขอให้มีความสุขมากๆ แฮปปี้ แฮปปี้ กะชีวิตนะ
:L2: :กอด1: :L1:
-
พึ่งจะตามมาอ่านเรื่องนี้ น่ารักมากมายค่ะ
HBD พี่เต้ กับ คนเขียน ย้อนหลังด้วยนะคะ
-
สนุกมากค่าาา ชอบมากๆๆ :impress2: :impress2:
ส่วนมีคำที่พิมตกอยู่พอดูจ้า
เท่าๆที่จำได้ก็มี...
แซนวิท = แซนด์วิช
รีสอร์จ = รีสอร์ท
ใจปล้ำ = ใจป้ำ
พร่าม = พล่าม
เซอรไฟส์ = เซอร์ไพรส์
พรึมพรำ = พึมพำ
-
น่ารักอ่ะ ไม่ว่าจะอ่านกี่ทีๆก็น่ารัก 555ขอบคุณที่มีตอนพิเศษมาเรื่อยๆนะครับ
ปล.ตอนพิเศษเหล่านี้จะรวมอยู่ในเล่มด้วยมั้ยฮะ
-
ไม่ว่าจะยังไงเจเจก็ยังน่ารักเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
:กอด1: o13 :bye2:
-
อุ้ยแซบบ !! ขิขิ
-
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ด้วยคนค้าบบบบบบ
สุขขีๆนะนายเต้ :3123:
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะค้าบคุณคนแต่ง ^^ มีความสุขเยอะ ๆ นะค้าบ
ตอนนี้พิเศษน่ารักดีอ่ะคับ แต่แอบอยากได้พิเศษแบบ สวีท ๆ บ้าง พ่อแง่แม่งอนบ้าง + NC นิด ๆ ด้วยก็ได้อ่ะคับ อิอิ ;p
-
:pig4:ที่ดูเรื่องโอนเงินให้จ๊า
เพิ่งเข้าไปเช็คเมลน่ะ
ตอนนี้ก็รอหนังสืออย่างเดียวซินะ :กอด1:
-
เข้ามาอ่านแบบรวดเดียวจบเลยค่ะ สนุกมากๆ ^ ^
น่ารักทั้งครอบครัวเลยพ่อเท่ห์ เพ่เต้ น้องเจเจ
โดนเฉพาะน้องเจเจน่ารักมากกกกก ><
เป็นพ่อสื่อตัวน้อยๆให้กับคุณพ่อและพี่เลี้ยง ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ :D
แล้วก็ สุขสันต์วันเกิดด้วยค่ะ :L2:
-
สนุกมากครับ
ขอบคุณสำหรับนิยายนะครับ
ขอบคุณครับ
-
เจเจ เด็กคนนี้น่ารัีกจริงๆ ฮะๆๆ
ทำให้จิตใจชอบเด็กขึ้นมานิดนึงเลยคะ 555555555
เรื่องน่ารัีกมากเลย กุ๊กกิ๊ก :L2:
-
ช่างคิดมาได้นะเจเจ หลอกผีเซอร์ไพรส์วันเกิด เดี๋ยวพี่เต้หัวใจวายไปจะทำยังไง ไอ้ตัวแสบ (ทั้งพ่อทั้งลูก)
-
ฮ่าๆๆๆ โคตรชอบอ๊อฟเลย
มาทีได้เห็นอะไรเยอะแยะ ทำให้คนได้รู้ตัวและยอมรับสักที
เอาใจเราไปเลยอ๊อฟฟี่><
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :laugh: :laugh: :laugh:
ฮ่าๆๆๆๆ ฮาสุดๆ
อ๊อฟฟี่ด่านังกรด เอ๊ย นังเกด ได้มันสะเด็ด
อ๊อฟฟี่ช่างเป็นคนอารมณ์ขัน คึคึ
-
น้องเจเจน่ารักมากกกกก เอาใจไปเลยจ้าาาา><
-
น่ารักสดใสค่า โดยเฉพาะเจเจน่ารักที่สุด :impress2:
ถ้ามีภาคต่อ ก็อยากเห็นเจเจตอนโตบ้างนะ :กอด1:
-
สวัสดีครับนักเขียน
ต้องบอกว่าดีใจมากๆที่นิยายเรื่องนี้ได้รวมเล่ม คือครั้งแรกที่ผมรู้จักเว็บนี้ก็จากนิยายของคุณบีบอยฯเรื่องติวรักฯจากนั้นก็มาเจอเรื่องนี้ล่ะชอบมากแต่อ่านได้แค่ไม่กี่ตอนนักเขียนก็ดองซะนานเลย ฮ่าๆๆ ผมเลยหายไปจากเว็บนี้เลยเพราะไม่รู้จะอ่านเรื่องไหนดี กลัวค้างอีก ล่าสุดเมื่อวานนี้ครับเพื่อนในเว็บเด็กดีแนะนำเรื่องนี้กับผมบอกว่าหนุกผมก็จิ้มตามมา เฮ้ย! นี่มันนิายน้องเจเจที่เราเคยอ่านนี่หว่าฮ่าๆๆ ไม่ใช่แค่อัพจบแต่มีรวมเล่มแล้วด้วย >///< ชอบมากแต่จำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้แล้วขออ่านตั้งแต่ต้นใหม่ละกัน แต่จะอ่านจากเล่มนะเพราะผมจะสั่งซื้อ ^0^ แวะมาบอกแค่นี้ล่ะครับ เห็นรีบนบอกอยากให้มีภาคต่อตอนน้องเจเจโต เห็นด้วย คงได้มีโอกาสคุยกันบ่อยขึ้นนะครับเพราะผมสมัครสมาชิกใหม่แล้วอันเก่าลืม เหอะๆ
-เห็นปกแล้วปกเล่ม2สวยแต่เล่มแรกไม่ค่อยโดนเท่าไหร่ U3U
-
เพิ่งมาเหนเรื่องนี้เลยนั่งอ่านเมื่อวานทั้งงงวันนน
เพิ่งมาจบเอาเมื่อกี้ สนุกมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ
แต่งได้เก่งจริงๆ แอบจิ้นคู่พี่บอกกะน้องเจเจด้วยยย
ว่างๆช่วยสนองนี้ดหน่อยนะคะ :L1:
ปล.จะติดตามภาคสองแน่นอนค่ะ
-
เจเจ น่ารักมากเลยครับ เท่ห์หื่นได้อีก เหอๆ
-
o13 เจเจ
-
เคยอ่านค้างไว้เมื่อหลายเดือนก่อน เพิ่งจะมีเวลามาตามอ่านจนจบเอาวันนี้อะครับ แต่กลางๆเรื่องคงต้องย้อนกลับไปอ่านใหม่ แหะๆ
เจเจน่ารักมากกกกกกก
-
ทำไมไม่ให้น้องริทเป็นเต้อ่ะ เราว่าเหมาะกว่านะ
-
ทำไมไม่ให้น้องริทเป็นเต้อ่ะ เราว่าเหมาะกว่านะ
ถ้าเปลี่ยนได้ จะเปลี่ยนเป็น โน่ ริท ครับ ผมก็ชอบสองคนนี้ คริๆๆ
-
น่ารักทั้งหมดเลยคับ น่ารักที่สุดก็คงจะเป็น เจเจ สนุกมากเลยคับ อยากอ่านภาค 2 คับ เมื่อไหร่จะมีอีกคับ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วหลงรักเจเจขึ้นอีก 91 เท่า
รอภาค 2 นะคร้าบบบบ :L2:
-
ภาพบรรยากาศในสตูดิโอที่มีผู้คนวุ่นวายทำโน่นนั่นนี่เต็มไปหมด เด็กน้อยที่เป็นแขกรับเชิญของรายการของเราวันนี้กำลังนั่งมองความวุ่นวายในที่นี้ และไม่กี่นาทีข้างหน้า พิธีกรกับเด็กน้อยที่ครองใจใครต่อใครหลายคนจะพูดคุยกัน ก่อนจะสร้างรอยยิ้มให้ทุกคนได้เห็นกันอีกครั้ง
“อ้าว กล้องพร้อม ไฟพร้อม สคริปต์พร้อม แอ็กชั่น”เสียงผู้กำกับรายการสั่งขึ้นเสียงดัง ทำให้เสียงภายในสตูดิโอเงียบลงในทันที ไม่นานพิธีกรของรายการก็เดินออกมานั่งตรงโซฟา แสงไฟหลายต่อหลายดวงซัดไปตรงหน้าพิธีกรแวววาว
“สวัสดีครับคุณผู้ชมทุกท่าน กลับมาพบกับวู้ดตี้ กับรายการ วู้ดตี้จับนิยายมาคุยกันอีกแล้วนะครับ วันนี้วู้ดตี้มีแขกรับเชิญรุ่นเล็ก ที่จะมากระชากหัวใจรุ่นป้ารุ่นยายกัน อยากรู้จักกันแล้วใช่ไหมครับ งั้นขอเสียงตบมือให้กับแสบรุ่นจิ๋วของเราหน่อยครับ น้องเจเจครับ” เสยงพิธีกรกล่าวทักทาย ก่อนจะผายมือไปอีกทางหนึ่ง ที่มีเด็กน้อยตัวเล็กเดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“สวัสดีครับ” เด็กน้อยยกมือขึ้นไหว้พิธีกร ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาอีกด้านหนึ่งของเวที
“สวัสดีครับน้องเจเจ ก่อนอื่นเลยวู้ดตี้ขอให้น้องเจเจแนะนำตัวหน่อยได้ไหมครับ” พิธีกรบอกับเด็กน้อยคนนั้น ก่อนจะหันมาสบตากับกล้อง และกล้องก็แพนไปที่หน้าของเด็กน้อยนามว่าเจเจคนนี้
“สวัสดีครับ เจเจครับ จะว่าเป็นพระเอกของเรื่องพี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ป๊ะป๋าสุดเฮี้ยวก็ได้ครับ เพราะเจเจดังสุดแล้วในนิยายนี้ เป็นลูกชายคนเดียวของพ่อเท่ห์ และมีพี่เลี้ยงที่แสนจะน่ารักชื่อพี่เต้ครับ” เจเจแนะนำพร้อมกับทำหน้าทะเล้นใส่กล้องเล็กน้อย ร้ายจริงๆเจ้าแสบจิ๋วเนี่ย
“โห ร้ายใช่ย่อยนะครับน้องเจเจของพวกเรา งั้นวู้ดตี้ถามต่อดีกว่า ว่ารู้สึกอย่างไรบ้างกับกระแสนิยายที่มีแต่คนรักคนชอบเรา” พิธีกรถามต่อครับ กล้องตัดไปที่หน้าน้องเจเจต่อ
“ดีใจครับ เจเจดีใจที่พี่ๆป้าๆน้าๆอาๆ ชอบเจเจ ชอบนิยายเรื่องนี้ ดีใจที่เจเจได้ไปอยู่ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคน ดีใจที่เป็นส่วนหนึ่งในการสร้างรอยยิ้มให้กับทุกๆคนครับ” เด็กน้อยตอบมาหน้าตาซื่อ
“น้องเจเจเป็นคนพูดเก่งมาก ไม่ทราบว่าใครสอนให้เราพูดอะไรแบบนี้ครับ” พิธีกรถามต่อ
“ส่วนมากเจเจจะดูจากละคร ไม่ก็การ์ตูนเอาครับ และอีกอย่างเจเจก็คิดเอง พูดเองด้วย”
“แล้วตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ หลังจากนิยายจบไป”
“ตอนนี้เจเจก็เหมือนเดิมครับ อยู่คอนโดกับพี่เต้และพ่อเท่ห์ แต่พ่อเท่ห์ไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยเท่าไหร่ เพราะมัวแต่ทำงาน ชอบทิ้งให้เจเจอยู่กันสองคนพี่เต้ครับ” เด็กน้อยความจริงมาหน้าตายิ้มแย้ม
“แล้วกับพี่เต้นี่รู้สึกอย่างไรด้วยครับ” พิธีกรถามต่อ
“รักครับ เจเจรักพี่เต้มาก พี่เต้เหมือนเป็นครอบครัวของเจเจไปแล้ว”
“เป็นแม่ได้ไหม ?” พิธีกรลองแกล้งถาม
“ถ้าพี่เต้เป็นผู้หญิงคงเป็นได้ครับ แต่นี่เป็นผู้ชาย ให้พี่เต้เป็นพ่ออีกคนด้วยละกัน” เด็กน้อยตอบมาอย่างซื่อๆ
“แล้วตอนนี้อยากให้พ่อเท่ห์มีแม่ใหม่ให้เราไหม” พิธีกรอ่านสคริปต์คำถามต่อไป
“เจเจอยากมีน้องนะครับ แต่พ่อเท่ห์เคยบอกว่าถ้าพ่อเท่ห์มีแม่ใหม่ พี่เต้ก็ไม่ได้อยู่กับเรา เจเจเลยเลือกจะมีพี่เต้ไว้ ดีกว่ามีแม่ใหม่ครับ”
“งั้นแปลว่าโดยรวมแล้ว ตอนนี้เจเจโอเคกับครอบครัวที่เป็นอยู่” พิธีกรถามพร้อมทำหน้าสงสัย ใช้ภาษามือแสดงกริยาให้ดูน่าสนใจขึ้น
“ก็โอเคครับ มีความสุขดี” เด็กน้อยตอบแบบสั้น
“แล้วอยากบอกอะไรกับพ่อเท่ห์ และพี่เต้บ้างครับ อ่ะพี่วู้ดตี้ให้พูดถึงสองคนนั้น” พิธกรถามพร้อมกับผายมือให้
“อยากให้พ่อเท่ห์ทำงานน้อยๆ และมีเวลาให้เจเจกับพี่เต้บ้าง แล้วก็อยากให้พี่เต้ตามใจพ่อเท่ห์เยอะๆ พ่อเท่ห์ชอบน้อยใจ” เจเจตอบอย่างจริงจัง
“แล้วอยากฝากอะไรถึงคนอ่านบ้าง”
“อยากให้รักเจเจน้อยๆ แต่รักเจเจนานๆ อย่าเพิ่งลืมเจเจนะครับ เพราะเจเจไม่เคยลืมทุกคนเลย ถ้านักเขียนเขาว่าง เขาคงมาต่อภาค 2 ให้ ถ้าคิดถึงเจเจมาก ก็อ่านภาคแรกซ้ำอีกสักรอบสองรอบ อ้อ มีรวมเล่มแล้วนะครับ จองได้ถึงสิ้นเดือนหน้า ถ้ารักเจเจ และอยากให้มีภาค 2 ก็ช่วยกันอุดหนุนเจเจหน่อยนะครับ นักเขียนเค้าขู่เจเจมาว่า ถ้ายอดการจอง การขายไม่ดี ภาค 2 ก็คงไม่มา เจเจนี่นะ อยากจะออกมาโลดเล่นให้คนอ่านได้ยิ้มกันจะแย่แล้ว” แหมะ เด็กน้อยอ้อนซะยาวเหยียดเลย น่ารักซะไม่มี
“โอเคครับ น่ารักจริงๆครับน้องเจเจ เอาเป็นว่าถ้ารักเจเจ ชอบพี่เต้ และกรี๊ดพ่อเท่ห์ ก็อย่าลืมอุดหนุนนิยายเรื่อง พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ .. ป๊ะป๋าสุดเฮี้ยว กันนะครับ จองได้ถึงสิ้นเดือนหน้า เหมือนกับที่น้องเจเจบอก เดี๋ยวรายละเอียดการจอง จะขึ้นหลังจบรายการนะครับ วันนี้พี่วูดตี้ขอบคุณน้องเจเจมากครับ ที่มาเยี่ยมเยือนกัน”
“ขอบคุณพี่วู้ดตี้เหมือนกันครับ” เด็กน้อยพูดพร้อมกับยกมือไหว้พิธีกร
“วันนี้วู้ดตี้และเจเจขอลาไปก่อนนะครับ พบกันใหม่โอกาสหน้ากับรายการ วู้ดตี้จับนิยายมาคุย วันนี้ลาไปก่อนแล้วครับ สวัสดีครับ” แสงไฟระยิบระยับขึ้นอีกครั้ง กล้องแพนหน้าไปทางเจเจ เด็กน้อยแลบลิ้นให้กับกล้องก่อนจะทำหน้าทะเล้นใส่เล็กน้อย
หน้าจอขึ้นรายละเอียดการสั่งจองการรวมเล่มนิยายเรื่อง พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ .. ป๊ะป๋าสุดเฮี้ยวอีกครั้ง
เอ้า !!! ใครรักเจเจ อย่าลืมช่วยกันอุดหนุนเด้อ ..
รายละเอียดการสั่งจอง ตามนี้ http://story.raikrob.com/index.php?topic=156.0
จองเร๊วววววววววว !!!
:กอด1:
-
JJ naraak!!!! ^^
-
น้องเจเจของพี่~ ช่างพูดช่างเจรจาเหลือเกิน
แล้วพบกันในรูปแบบหนังสือนนะจ๊ะ เพื่อภาค 2 :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
:m20:โดนงอลอีกแล้วคุณเทห์ แต่น่ารักมากมายอะ :pig4:
-
เจเจน่ารักมากคับ :D
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ยังน่ารัก น่าหยิกเหมือนเดิมเลยนะน้องเจเจ
ชักจะอดใจรอภาคสองไม่ไหวซะแล้วสิ
อิอิ o13
:bye2:
-
อยากอ่านภาค2
-
น่ารัก น้องเจเจนี่น่ารักไม่เปลี่ยน
อ่านแล้วอยากให้เจเจมาอยู่ในอ้อมอกเร็วๆ จริงๆ
อยากอ่านภาค 2 มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะ เจเจ :กอด1:
-
น่ารักเหมือนเดิม คิดว่าจะมากับพี่เต้
รอภาค 2 เช่นกัน เป็นกำลังใจนะ
-
:กอด1:น่ารักอ่ะ
-
เมื่อไหร่ภาค 2 จะมานะคับ
-
ป๊าด เอาน้องเจเจมาขายของเหรอเนี่ย
หลงกลน้องเจเจซะแล้ว อยากได้นะเนี่ย
แล้วพี่จะรอภาค2นะจ๊ะ มาไวไว น๊า
-
เจเจยังน่ารักน่าหยิกเหมือนเดิม
ขายของเก่งซะด้วย :z2:
อยากอ่านภาค2แล้วอ่ะ
มาต่อไวไวนะ
ปอลิง.รอรับหนังสือใจจะขาดแล้ว
เมื่อไหร่จะถึงเดือนกุมภาเนี่ย
รอร๊อรอ(มีที่คั่นให้มั๊ยเอ่ยอยากได้)
-
สวัสดีครับ แฟนคลับเจเจทุกคน
มีเรื่องเศร้าปนซึ้ง และน่ารักมาฝากครับ ก่อนอื่นเลยหลังเขาต้องเกริ่นก่อนว่า หลังเขาได้อ่านกระทู้นี้ไปด้วยความบังเอิญ แต่พออ่านไปกลับยิ่งรู้สึกว่าบังเอิญ
ถ้าทุกคนที่ตามอ่านจะรู้ว่าในเรื่องพ่อเท่ห์ของเราจะเป็นพ่อม้ายลูกติด มีลูกน่ารักน่าชังชื่อเจเจใช่ไหมครับ
กระทู้นี้ก็เหมือนกันครับ .. เป็นความเศร้าปนสุขเคล้าน้ำตาของเจ้าของกระทู้ที่เป็นพ่อม้าย แทนตัวเองว่า "ป๊า" ครับ และมีลูกชายที่น่ารักนามว่า "เจเจ"
มันช่างบังเอิญมากๆครับ .. ผมนำมาฝากกันให้เห็นถึงความน่ารักของป๊า และ เจเจครับ ถึงแม้ว่า มาม๊าเขาจะเสียไปแล้ว .. แต่ทั้งสองคนก็ยังรักมาม๊าของเค้าไม่เคยเสื่อมคลาย
หลังเขาแอบน้ำตาซึมเลยแหละครับ
http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11644753/N11644753.html
ตามลิงค์นี้ไปดูป๊า กับ เจเจ ตัวจริงกันได้เลยครับ
ปล. ลองอ่านไปด้านล่างเรื่อยๆนะครับ ที่มีชื่อล็อคอินว่า ปาป๊าเจเจ จะทำให้สัมผัสอะไรได้มากขึ้นๆ
:3123:
-
ปล่้อยโฮอย่างไม่อายใคร ฮืออ :sad4:
-
น้ำตาซึมจริงๆด้วยค่ะ :monkeysad:
-
T_______T
-
น้ำตาไหลเบาๆ ซึ้งมากกกกกกกกกกกก
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัวเลย
-
อ่านตอนแรกๆก็สะอื้นแล้ว พออ่านลงไปเรื่อยๆน้ำตาไหลเลย โดยเฉพาะตอนที่บอกว่าวันแม่จะให้เจเจหยุดเรียน :o12:
รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของครอบครัวนี้ มันแบบ รู้สึกอบอุ่นมากๆอะค่ะ :impress3:
-
น้ำตาไหล พร้อมใจมันหวิว ๆ ยังไงมันรู้
-
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล
-
คิดถึงแม่เหมือนกัล :impress3:
-
เจเจน่ารักอ่า
-
เท่าที่เราเคยเจอนะ หลายๆคนที่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่ต้องเสียคุณแม่ไปตั้งแต่เด็กๆ จะเป็นคนที่โหยหาความรักอยู่ลึกๆ อาจจะเป็นเพราะเค้าไม่มีความรักที่ยิ่งใหญ่ของคุณแม่เป็นต้นทุนความรัก ไม่มีใครรักลูกเท่าแม่อีกแล้ว
หวังว่าป๊ะป๋าของน้องเจเจทั้งสองคนจะสู้ๆนะคะ เจเจออกจะน่ารัก คงเป็นกำลังใจชั้นดีเลยค่ะ
-
ขอบคุณมากครับ เขียนได้ดีเลยละ
แต่แอยสงสัยนิดนึง
" ถ้าผมรักที่จะเป็นพี่เลี้ยงเด็กมากกว่าเป็นครู ละครับ " นายเต้ เค้าจะไปเป็นครูตอนไหนหว่า เห็นว่าจะไปเป็น หัวหน้าฝ่ายไอที
-
ขอบคุณมากครับ เขียนได้ดีเลยละ
แต่แอยสงสัยนิดนึง
" ถ้าผมรักที่จะเป็นพี่เลี้ยงเด็กมากกว่าเป็นครู ละครับ " นายเต้ เค้าจะไปเป็นครูตอนไหนหว่า เห็นว่าจะไปเป็น หัวหน้าฝ่ายไอที
ว้าวววว เจ๋งอ่ะ จับผิดได้ไม่เหมือนใครดี .. คุณเก่งจริงๆครับ แปลว่าสนใจทุกรายละเอียดเลย ตบมืออออ
#แอบเนียนเฉย ที่จริงตัวเองแต่งผิดเอง
-
ชอบเจเจจังเลย น่ารักมาก
:impress2:
-
รอภาค 2 นะครับ คิดถึง เจเจ จังเลย
-
น่ารักใสกันไป ตอนอ่านยิ้มแก้มแทบแตก
น่ารักอ่ะ
-
ตามมาอ่านจากภารกิจเลือกรักฯครับผม
จริงๆ บอกว่าจะตามอ่านเรื่องอื่นตั้งนานแล้ว(ไม่รู้ลืมไปยัง)แต่เพิ่งได้มีโอกาสตามอ่านจริงจัง
เรื่องนี้น่ารักดีครับ
ขอคอมเมนท์ตรงๆก่อนว่าอ่านแล้วไม่ลื่นเท่าเรื่องภารกิจเลือกรักฯ
อาจจะเป็นเพราะแต่งก่อนด้วย ยังไม่มีประสบการณ์มากนัก
แต่โดยรวมก็ถือว่าดีเลยครับ ถ้ามองข้ามเรื่องความไม่สมจริงเล็กๆน้อยไปบ้าง
(ก็นี่มันนิยายเนอะ เรื่องแต่งจะไปเหมือนเรื่องจริงได้ไง)
ก็ถือว่าน่ารัก สนุก อ่านแล้วยิ้มตาม ขำตามได้ตลอดครับ
โดยเฉพาะเจ้าน้องเจเจที่ทุกคนหลงรัก
บุคลิกของคนในเรื่องก็เว่อร์ๆกันไปคนละแบบ (โดยเฉพาะอ๊อฟฟี่)
ถ้าให้เสนอแนะ(ความเห็นส่วนตัวครับ) คิดว่าประเด็นครอบครัวน่าจะจบให้เคลียร์ขึ้น
และเอามาเป็นพล็อตใหญ่ของเรื่องได้ครับ มันจะดูปิดฉากได้ตื่นเต้นและน่าประทับใจกว่านี้ ครับผม
สุดท้าย เรื่องพิมพ์ผิดพิมพ์พลาดนะครับ เป็นจุดเล็กๆที่มองข้ามได้แต่ถ้าทำให้มันสมบูรณ์แบบกว่านี้ได้จะสุดยอดเลย
เวลาอ่านจะได้ไม่งงหรือสะดุดนะครับ
-
o13
-
:really2:
คิดถึงน้องเจเจ
-
น่ารักมากๆ
-
:t3:
-
สนุกมากเลยค่ะ
-
เจเจ น่ารักเวอร์ อยากได้เจเจมาเลี้ยงเป็นลูกจริงๆ คงจะอ้อนน่าดู :กอด1: :กอด1:
-
ใครสั่งจอง "พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ .. ป๊ะป๋าสุดเฮี้ยว" กันบ้างนี่
ตอนนี้หลังเขาได้หนังสือแล้วนะ สวยงามสมเวลารอมาก
มีของที่ระลึกเป็นเข็มกลัด พวกกุญแจ และที่คั่นหนังสือด้วย
ใครจองไปยังไม่ได้รอหน่อยนะครับ
ส่วนใครที่ยังไม่จองแต่อยากได้ ติดต่อ สำนักไร้กรอบ เลยครับ
ขอให้สนุกับทุกตัวอักษรครับ ^ ^
รวมทั้งหมด
(http://image.ohozaa.com/i/70c/zhxa5m.JPG) (http://image.ohozaa.com/view2/wh7EzzK1hZl7cOUN)
ข้างในเล่ม
(http://image.ohozaa.com/i/9d3/9qrYyz.JPG) (http://image.ohozaa.com/view2/wh7FcVnILtj9Cffs)
ของที่ระลึก
(http://image.ohozaa.com/i/99c/9SWQ6s.JPG) (http://image.ohozaa.com/view2/wh7FnUIRyqPJhC75)
-
:-[ เป็นเรื่องที่น่ารัก น่าอ่านม๊ากมากกกกก >O<
-
ยังไม่ได้รับเลยจ้า
รอต่อไป :z2:
-
น่ารักมากกกกกกกก เรื่องนี้
ได้พี่เลี้ยงมาแบบงง ๆ รักกันแบบงง ๆ
คบกันแบบงง ๆ แต่สุดท้ายก็จบแฮปปี้ o13
-
ชอบๆๆๆ รอภาค 2 สนุกมาก :laugh: :laugh: :laugh:
-
ได้แล้วค่ะ :z2:
-
สนุก และน่ารักมากๆคะ
น้องเจเจ น่ารัก น่าเอ็นดูที่สุดเลย
เพ่เต้ กะ คุณเท่ห์ หวานได้อีกนะคะ :L2:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆ เจเจน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านจนจบสุดท้ายคนที่หลงรักที่สุดกลายเจเจซะงั้น
-
สนุกมากเลยครับ
ดีใจจริงๆที่มีภาค 2
รออยู่นะครับ
-
ขอบคุณมากค่ะ น่ารักมาก
^_______^
-
เจเจน่ารักจังงงงงงง
สนุกมากเลยค่ะ :-[
-
ขอบคุณมากครับ น่ารักมาก :t3:
-
:L3: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
o13
-
อ่านมาถึงตอนนี้แล้วแบบว่ามันหวิวๆ สงสารป๊ะป๋าเท่ห์อะศัตรูหัวใจพี่แกเยอะมากแค่รับมือกับเพื่อนเวย์ก็ลำบากแล้วอ่า :hao5:
-
:fire: บอกตรงๆอยากตบกระโหลกเต้อะ ทำไมทำร้ายจิตใจกันแบบนี้
อินจัด เข้าโหมดซาดิส 5555555
-
:mew6: เห็นใจเท่ทรมานน่าดูเลยน่ะ
-
o13 ถึงจะไม่ชอบยัยคุณเกด แต่ประโคนี้เธอเด็ดจริงๆ"อย่ามาปากอย่างใจอย่าง"
สตั้นไปเลยละสิเต้ แอบสมน้ำหน้าด้วยความหมั่นไส้ :P
-
:m20: พี่แกด่าน้องชายตัวเอง5555555555555555
-
:m31: ทำกันไปทำกันมามะไหร่จะได้ลงรอยสักทีฮ่าๆๆ
ปล.สะใจเต้น่ะ ทำกับเท่ไว้เยอะเอาคืนนนนนนนนนนนนน
-
ร้ายลึกนะเท่ตื่นตัวไวจังอะ55555555
-
:ling1: เลือดพุ่งเต็มจอแดดิ้น เขินนนนนแทนเลยอะ
-
:m31: ตามไปกระทืบนังเกด
-
อ้ายบอยมาป่วนอีกแล้วคนเขากำลังจะไปด้วยแหม่ๆ
ไม่น่าดีใจหรอกถ้ามีคนอย่างอ้ายบอยมารัก เนอะๆนายเต้ :m31:
-
จบแล้วเก่งจังเลย ^^
สนุกมากขอบใจจ้า วันหน้าฟ้าใหม่มาแต่งให้อ่านต่อน่ะฉึกๆ
-
ไม่มีไรจะพูดมาก แต่ สนุก ชอบ มีบางตอนอายแทน ซาบซึ้งน้ำตาไหลด้วย อันไหนเศร้าก็เศร้าซะ อิอิ ชอบๆ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ค่ะ
เรื่องสนุกมากชอบคุณตัวละครเลย
โดยเฉพาะหนู เจเจ :L2:
-
ชอบบบบบบบบบบมากกกเลยยยยยย
นิยายเรื่อง นี้อ่า นมา สอง รอบบบละ
อิอิ
-
เจเจโตขึ้นต้องกวนตีนมากแน่ๆๆๆ 55555
-
พึ่งเจอเลยเข้ามาอ่าน..หวังว่าไม่ช้าไปที่จะมาเป็นแฟนคลับเต้นะ..อิอิ :hao3: :hao3:
-
ขอบคุณค่ะ เจเจ น่ารักมากเลย
แอบจิ้น กับ พี่บอยเหมือนกันนะเนี่ย :z1:
-
สรุปคือ ชอบมากกกกกกกกก แอบน้ำตาไหวกับตอนจบอ่ะ น่าร๊ากกกก รัก ฉึกๆ
-
:pig4:
-
อินอีกแล้ววว ชอบมากอีกเรื่องค่ะ
หลงรักทุกตัวละครเลย :-[
ขอบคุณมากๆนะค่า :L2:
-
ฟินมากอะไรมาก ว่าแล้วก็อยากมีแฟนเป็นพ่อม้ายลูกติดบ้างจัง อิอิ :-[ :-[
-
สนุกมากครับ เท่ - เต้ น่ารักมาก เจเจ โตขึ้นคงเกรียนน่าดู
ขอบคุณครับ
-
ขอบคุณไรท์จริงๆนะคะ เนื่องนี้สนุกมาก เป็นนิยายน้อยเรื่องนักที่เราจะอ่านจบ :hao5: :hao5: :hao5:
-
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆๆเลยอ่ะ ฮา ซึ้ง บ้างช่วงอ่านแล้วเขินแทนเลย. ชอบทุกตัวละครเลยอ่ะ เจเจน่ารักมากกกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4:
-
กรรมจิงอ่านถึงตอนที่26แล้วหงุดหงิดแบบเกลียดเต้ไปเลยทีเดียว ขอทำใจแปปแล้วกลับไปอ่านต่อเพราะยังไงเต้นี่ก้นายเอกของเรื่องนี่นะ :m16: :m31: :fire: :serius2:
-
:-[
-
ฟินนนนนน o13
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2:
-
:katai2-1: ชอบบบบบ น่ารัก :mew1:
-
กลับมอ่านอีกครั้ง เจเจน่ารักมากๆๆ
-
o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณค่ะ
-
เจเจรู้มากจริงๆ55