Thank you for all your kind to me and my stories........ Thank you from my heart.....
(บอกรัก)
วันจันทร์ การเรียนการสอนเป็นไปตามปกติ สภาพของโรงเรียนภายหลังงานกีฬาสีกลับเข้าสู่สภาพเกือบจะเป็นปกติ เว้นแต่พื้นที่บางส่วนที่มีการใช้สอยเกินกำลังมากไปหน่อยจึงอาจจะมีการชำรุด เสียหายไปบ้าง แต่ภาพโดยรวมก็ถือว่ากลับมาเกือบร้อยเปอร์เซนต์แล้ว แต่กลิ่นอายของบรรยากาศของกีฬาสียังไม่เจือจางไปเลย นักเรียนชั้นมัธยมต้นหอบของขวัญ รวมทั้งชั้นมัธยมปลายบางส่วนมีของติดไม้ติดมือเอามามอบให้นักกีฬาที่ตนชื่น ชอบโดยเฉพาะนักกีฬาแบดมินตันแว่นกรอบสีแดงเลือดนกหน้าเอ๋อที่ชื่อญี่ปุ่น เพราะทั้งห้องชมรมและห้องเรียนของญี่ปุ่นเต็มไปด้วยกล่องของขวัญ
"บอยๆ มาหอบช่วยเราหน่อยดิ เอาไปเก็บชมรมก่อน"
ญี่ปุ่นร้อง บอกบอยตอนกินข้าวเที่ยงเสร็จ
"ปลาดุกๆ มาช่วยเราด้วยดิ ยืนหน้าเอ๋ออยู่ได้น้า"
ญี่ปุ่นร้องบอกเอกที่ยืนทำหน้างงๆอยู่ วันนี้เป็นอะไรไม่รู้ไม่คุยกันกับบอยเลย ทั้งที่ญี่ปุ่นแหย่ให้คุยต่างๆนานาแต่ก็ไม่ยอมมองหน้ากันเลย
"ไม่เอาอ่ะ กูไม่อยากช่วย"
"เอ๋ แล้วเห็นขอนั่นขอนี่น้า งั้นไม่ช่วยก็ไม่ต้องเอา อิอิ ปะบอยเดี๋ยวเรายกให้บอย"
"เฮ้ย ไอ้หญ้าแห้ง เออ ช่วยก็ช่วยวะ"
เอกสะบัดเสียงยอมจำนนต้องมายกกล่องช่วยญี่ปุ่นจน ได้ บอยทำหน้าเจื่อนลงทันที
"อ่า กล่องนี้หนั๊กหนักเนะ บอยมาช่วยเราหน่อย"
ญี่ปุ่นทำ ท่ายกไม่ขึ้นแล้วเรียกบอยมาช่วย
"อ้าว ปลาดุกมาช่วยด้วยดิ มันหนักจริงๆน้า"
ญี่ปุ่นไป ดึงแขนเอกมาช่วยยก แม้กล่องจะไม่ใหญ่โตอะไรแต่ญี่ปุ่นก็ทำเป็นยกไม่ขึ้น บอยยืนเก้ๆกังๆอยู่ เอกเองก็ท่าเดียวกัน
"อ้าว ไม่ยกอ่ะ ยืนเขินกันอยู่ได้ ทีนั่งจ้องหน้ากันนานๆ ไม่ยักอายเนะ"
ญี่ปุ่นยืน ท้าวสะเอวแล้วพูดหน้าตาเฉยทำให้บอยกับเอกหน้าแดงขึ้นมาทันที พอจะยกก็ยกพร้อมกันจับใต้กล่องมือจับกันพอดี บอยมองหน้าเอก เอกมองหน้าบอย
"หวาย สองคนนี้น่าฉงฉัยเนะ อิอิ มีอารายกันแน่เลยอ่า อิอิ"
ญี่ปุ่นก้มหน้าลงล้อเลียนเพื่อนทันที บอยกับเอกรีบเอามือออกทันที
"บ้าเหรอ ปุ่น ให้เอกยกคนเดียวเถอะ กล่องนี้ไม่เห็นจะหนักตรงไหนเลยอ่ะ"
บอยบอกแล้วหันหลังให้ไปยกกล่องอื่นเดินนำหน้าไปชมรม เอกยืนทำหน้าเอ๋ออยู่
"ปลาดุกๆ นายชอบบอยหรา อิอิ เรารู้น้า"
ญี่ปุ่นเอาไหล่ไปกระแทกไหล่เอกเบาๆ
"บ้าเหรอ ไอ้หญ้าแห้ง กูเนี่ยนะจะไปชอบไอ้บอย"
"อ้าว แล้วที่จูบกันวันนั้นอ่า อารายหรา เหอๆๆ เรารู้หมดแล้ว"
"เฮ้ย ไอ้บ้า มึงรู้ได้ไงวะ"
เอกโวยวาย หน้าแดงก่ำ
"เอ๋ ไม่เห็นต้องอายเลยนิ เรายังจูบกะหมีขาวเลยอ่า คนชอบกันก็จูบกันเนะ นายไปบอกบอยดิว่านายชอบบอยอ่ะ"
ญี่ปุ่นแนะนำแล้วยกกล่องเดินตามบอยไป
"อิ อิ ไม่บอก เดี๋ยว ชวดน้า บอยน่าร้าก จาตาย"
ญี่ปุ่นหันหลังกลับมาทำหน้าย่นใส่เอกแล้วเดินไป เอกยืนนิ่งอยู่เกาหัวแกรกๆ พอเดินเข้าชมรมก็เห็นรุ่นพี่อยู่สองคนคือจี๊ปกับโฟค
"เอ่ หมีดำๆ ทำอารายอ่า"
ญี่ปุ่นวางกล่องในมือแล้วปรี่เข้าไปหาโฟค ที่หน้าตาดูหงอยๆ
"คุยกับพี่จี๊ปไง มึงไม่เห็นเหรอ"
"อ่า ดุเค้าด้วยอ่ะ"
"ไอ้เปี๊ยก นี่ของมึงกับไอ้เต้สองคนเลยเหรอวะ ทำไมมันเยอะแยะอย่างนี้ ไม่มีที่จะเดินอยู่แล้วมึง"
จี๊ปพูดขึ้นแล้วเดินไปหาบอยที่กำลังจัดเรียงกล่องให้เป็นระเบียบ ญี่ปุ่นยังทำหน้าย่นใส่โฟคอยู่
"หมีดำอ่า วันนี้ไปกินข้าวกะเค้าไหมอ่า"
"ไม่ไป ไม่ว่าง"
"อ่า ทำไมไม่ว่าง"
"เอ๊ะ มึงนี่ยังไง กูไม่ว่างก็ไม่ว่างสิวะ จะมาเซ้าซี้ทำไมเนี่ย"
โฟคตวาดเสียงแข็ง ญี่ปุ่นผงะออกไม่เคยเห็น
"เฮ้ย ไอ้โฟค มึงเป็นอะไรวะ ไปตวาดใส่มันทำไม"
จี๊ปหันมาว่าโฟคที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ โฟคไม่ตอบแต่เดินออกจากชมรมไปแล้ว
"เหมือนงอนเลยว่ะ ไอ้เปี๊ยกมึงไปทำอะไรมันหรือเปล่าวะ"
"เอ๋ เปล่าน้า เค้าไม่ได้ทำอารายหมีดำน้า"
ญี่ปุ่นโบกไม้โบกมือปฏิเสธ
"เหรอ ทำไมมันทำท่าเหมือนงอนมึงเลยวะ ไปดูมันหน่อยดิไอ้เปี๊ยก"
จี๊ปแนะแล้วหันไปช่วยบอยต่อ ญี่ปุ่นยืนเอ๋ออยู่ก่อนจะวิ่งตามโฟคออกไป เห็นหลังไวๆไปทางโรงยิม
"หมีดำๆ รอเค้าก่อน รอด้วยๆ"
ญี่ปุ่นวิ่งตามไปแต่โฟคไม่ได้ยินเดินเข้าไปในโรงยิม พอหลังการแข่งขีนกีฬาสีโรงยืมก็ดูเหมือนว่างเปล่าไม่มีนักเรียนมาฝึกซ้อม แย่งสนามกันเหมือนตอนก่อนแข่ง โฟคเดินไปนั่งที่ข้างสนามเหวี่ยงกระเป๋าลงพื้นอย่างแรง เหมือนกับว่ากระเป๋ามันทำอะไรผิดใจ ญี่ปุ่นเดินย่องตามเข้าไปเห็นกระเป๋าวางอยู่บนพื้นจึงเดินต้อยๆไปเก็บ กระเป๋าขึ้นมา
"หมีดำเป็นอารายอ่า"
ญี่ปุ่นถามขึ้นเสียงสั่นๆเพราะไม่เคยเห็นโฟคโกรธขนาดนี้มาก่อน
"มึงตามมาทำไม กูอยากอยู่คนเดียว"
"ก็ มาอยู่เป็นเพื่อนหมีดำไง เผื่อหมีดำจาเหงา"
"ไม่ต้องมายุ่งกับกู กูอยากอยู่คนเดียว ไปเลย มึงจะไปไหนก็ไป"
โฟคยังคงระดับเสียงตวาดไว้ไม่ลดราวาศอกให้เลย
"อ่า หมีดำเป็นอารายอ่า งอนเค้าหรา"
ญี่ปุ่นยังไม่ยอมแพ้ค่อยๆก้าวเข้าไปใกล้ๆ
"กูมีสิทธิ์อะไรจะไปงอนมึง ดาวโรงเรียนอย่างมึงน่ะ สนใจกูด้วยเหรอ"
ในที่สุดก็ระบายความในใจออกมา ความในใจที่อัดอั้นมานาน แต่ญี่ปุ่นไม่เข้าใจในสิ่งที่โฟคสื่อออกมา
"อ่า ทำไมหมีดำพูดแบบนั้นอ่า เค้ายังห่วงใยหมีดำเสมอน้า"
"มึงไปห่วงหมีขาวมึงเถอะ กูสบายดี"
"เอ๋ เกี่ยวอารายกะหมีขาวอ่า"
ญี่ปุ่นทำหน้างงไม่รู้เรื่องหนักไปกว่าเดิม
"มึงออกไปได้ไหม กูขอร้อง กูอยากอยู่คนเดียว ไปให้พ้นหน้ากูซะที กูเบื่อหน้ามึง"
โฟคยืนขึ้น แล้วตะโกนออกมา ญี่ปุ่นอึ้งอ้าปากค้าง หลับตาปริบๆ
"หมีดำอ่า เค้าทำอารายผิดอ่า เค้าขอโทษน้า"
น้ำตาร่วงออกมา เป็นครั้งแรกที่ญี่ปุ่นรู้สึกปวดในใจ เกิดมาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มีแต่ความยินดีปรีดาแม้จะโดนใครด่าว่าล้อเลียนยังไงไม่เคยจะระคายความรู้สึก แต่ครั้งนี้เหมือนหัวใจมันกระตุกเต้นแรงกว่าเดิม ญี่ปุ่นยืนนิ่งน้ำตาไหลออกมา โฟคเองก็ตกใจอยากจะพูดอะไรออกมาแต่ก็กลืนลงคอไป หันหน้าหนีเขาเองก็เม้มปากอยู่
"เค้าไม่ได้ตั้งใจให้หมีดำโกรธเค้าน้า เค้าขอโทาน้าหมีดำ"
ญี่ปุ่นปล่อยโฮออกมา โฟคเองก็ทนไม่ไหวจึงหันกลับมาเห็นญี่ปุ่นนั่งลงกับพื้นถอดแว่นตาออกปาดน้ำตา อยู่
"ไอ้"
พูดออกมาได้แค่นั้น เพราะที่เหลือมันออกมาพร้อมหยดน้ำตา โฟคเดินเข้ามาแล้วนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าญี่ปุ่น
"ไอ้เปี๊ยก กูรักมึง มึงได้ยินไหม กูรักมึง"
โฟคจับบ่าญี่ปุ่นไว้น้ำตาหยดลงพื้น ญี่ปุ่นเงยหน้าขึ้นมองโฟคทั้งน้ำตาหน้าเบ้เม้มปากอยู่
"รักเค้า ทำไมทำแบบนี้ รักเค้าทำไมทำให้เค้าร้องไห้"
ญี่ปุ่นต่อว่าทั้งน้ำตา จ้องหน้าโฟคอยู่แม้จะมองไม่ถนัด ด้วยสายตาสั้นและด้วยม่านน้ำตา
"กู ทนไม่ได้ กูทนเห็นใครต่อใครมารุมรักมึงไม่ได้ กูเจ็บ มึงรู้ไหมกูเจ็บ"
โฟคพูดออกมาจ้องตาญี่ปุ่นไม่ยอมแพ้เหมือนกัน
"ก็เค้าน่ารักอ่า จะห้ามคนอื่นยังไงอ่า ไอ้บ้า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นแล้วผลักโฟคให้หงายหลังก้นจ้ำเบ้า ญี่ปุ่นปาดน้ำตาออกแล้วเอาแว่นมาสวม
"ชิ ไม่รู้ล่ะ ไปเลี้ยงข้าวเค้าด้วย อย่ามางอนแบบเด็กๆ แบบนี้น้า เค้าไม่ชอบเนะ"
ญี่ปุ่นหยุดร้องไห้แล้ว ทำหน้าย่นใส่โฟค ส่วนคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่กับพื้นอมยิ้มออกมาจนได้
"นั่นสินะ มึงมันน่ารักนี่หว่า อยากหลงรักคนน่ารักก้ต้องทนสินะกู"
โฟคบอกกับตัวเองหลังจากที่ญี่ปุ่นเดินออกจากโรงยิมไปแล้ว เขาหัวเราะออกมาคนเดียวเหมือนคนบ้า ญี่ปุ่นเดินกลับไปที่ชมรมเห็นเอกกำลังพยายามจะพูดอะไรกับบอยแต่บอยไม่ยอม เปิดโอกาสให้เลยสักทีเพราะเดินตามจี๊ปอยู่ต้อยๆ
"บอยๆ มานี่หน่อยดิ เรามีอะไรจาบอกเนะ"
ญี่ปุ่นยืนมองอยู่นานจึงเอ่ยปากออกมา
"อ้าว แล้วไอ้โฟคเป็นไงบ้างวะ ไอ้เปี๊ยก"
จี๊ปถามเมื่อเห็นหน้าญี่ปุ่น
"อ้อ หมีดำไม่ได้เป็นไรซะหน่อย พี่จี๊ปล่ะเป็นโรคขี้วิตกเกินเหตุ อิอิ"
"อ้าว ไอ้นี่เดี๋ยวมึงโดน ลามนะมึง"
จี๊ปหันมาทำตาดุใส่ ญี่ปุ่นวิ่งแจ้นออกไปนอกห้องโผล่หน้าเข้ามากวักมือเรียกบอยให้ตามออกมา บอยเดินทำหน้าเหรอหราออกจากห้อง
"บอยนายไปรอเราที่โรงอาหารน้าเดี๋ยว เราตามไป"
บอยทำหน้างงแต่ก็ยอมเดินไปตามที่ญี่ปุ่นบอก
"ปลาดุกๆ มานี่ดิ"
พอบอยเดินไปญี่ปุ่นก็กวักมือเรียกเอกทันที
"อะไร ไอ้หญ้าแห้ง กูขนกล่องอยู่นะมึง"
"อิอิ นายไปบอกบอยดิ ว่านายชอบบอย โน่นแน่ะ บอยไปรอที่โรงอาหารแล้ว"
"บ้า ใครบอกมึงว่ากูชอบมัน"
เอกเขินหน้าแดง
"อ้าว ตามจายน้า เค้าอุตส่าห์ช่วยเนะ ชิ"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่แล้วเดินเข้าไปหาจี๊ปทันที เอกยืนทำท่าไม่สนใจเก็บกล่องไปสักพักก็เดินออกจากชมรมไป บอยนั่งรออยู่ที่ม้านั่งมองซ้ายมองขวาไม่เห็นญี่ปุ่นมาสักที พอเหลือบไปเห็นเอกที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาก็หันหลังให้ทันที ใจเต้นตึกตักทั้งที่อยู่ด้วยกันมาครึ่งเทอมแล้ว เสียงฝีเท้าเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังไม่มีเสียงพูด บอยเองก็เงียบเหงื่อเริ่มไหล พอรอให้เอกเป็นคนเริ่มพูดก็รออยู่นานพอสมควรจนเริ่มอึดอัดบอยลุกขึ้นทันที
"บอย"
เอกยอมหลุดปากเรียกออกมาเพราะเห็นบอยกำลังจะเดินหนีไป บอยหันมาทางต้นเสียง
"อะไร เอก"
เสียงสั่นไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้
"เรามีเรื่องจะคุยกับนาย"
เอกกลั้นใจพูดออกมา
"มีอะไรอ่ะ คุยที่ห้องไม่ได้เหรอ"
บอยเหงื่อไหลออกมาข้างใบหน้า
"ไม่ได้ อยากคุยกับนายสองคน"
เอกอ้ำอึ้งอยู่นานกว่าจะพูดออกมาได้
"มีอะไรอ่ะ"
"เรา เราว่า เรา เรา"
กลายเป็นคนติดอ่างไปแล้ว ก้มหน้าที่แดงปลั่งลงมองพื้นเหมือนหาเศษเหรียญ
"มี อะไรอ่ะเอก นายเป็นอะไร"
บอยเสียงสั่นแต่ยังอยากรู้
"อ้อ ไม่มีอะไรหรอก นายหิวข้าวไหม"
พูดออกมาแล้วยิ้มแห้งๆ บอยใจหายวาบเพราะสิ่งที่อยากได้ยินมันไม่ใช่ประโยคนี้ บอยเองก็วาดหวังไว้เหมือนกัน
"เดี๋ยวรอไปกินพร้อมปุ่นดิ"
บอยพูดออกมาแล้วก้มหน้าลงพยายามปกปิดความในใจที่อาจจะสื่อออกไปทางสายตาว่า "ไอ้บ้าไม่ได้ดั่งใจเลย"
"อืม"
"งั้นเรากลับไปช่วยปุ่นก่อนนะ"
บอยพูดแล้วเดินผ่านเอกที่ยืนใจเต้นโครมครามอยู่ เอกจับมือบอยไว้ตอนที่บอยผ่านไปครึ่งตัวทันที เหมือนมีแรงของไฟฟ้าสถิตย์วิ่งเข้าสู่หัวใจของคนทั้งสอง
"บอย เราชอบนายว่ะ"
เอกยอมพูดออกมา บอยนิ่งเม้มปาก ก้มหน้าลงแอบอมยิ้มอยู่ เอกเห็นบอยนิ่งเลยจะปล่อยมือแต่บอยกุมมือเอกไว้แน่น เอกยิ้มออกมาเมื่อเห็นปฏิกริยาของอีกฝ่าย
"เรา เราก็ชอบนาย"
บอยพูดบ้าง แล้วค่อยๆหันมาหาเอกที่ยืนยิ้มแป้นแสดงความโล่งใจออกมา
"โอ๊ะ โอ๋ จับมือกันอ่า อิอิ เค้าเห็นน้า"
ญี่ปุ่นจอมมารร้ายตามเอกออกมาตั้งนานแล้วหลบอยู่หลังแทงค์น้ำได้ยินทุก ประโยค เห็นทุกภาพ ล้อเลียนออกมา
"เฮ้ย ไอ้บ้ามึงมาแอบดูกูเหรอวะ"
เอกกับบอยปล่อยมือกันทันที
"เอ่ ไม่เห็นแอบ ก็มาดูอ่า อิอิ รักกันๆ คนรักกันๆ อิอิ"
ญี่ปุ่นร้องเป็นเพลงออกมา แล้วเดินตรงเข้ามาหาเพื่อนทั้งสองที่ยืนเขินอายหน้าแดงอยู่
"เรา หิวแล้วอ่า ไปกินข้าวเถอะ ให้พี่จี๊ปทำคนเดียว อิอิ"
ญี่ปุ่นชวนแล้ว เดินนำหน้าเพื่อนทั้งสองที่เดินข้างกัน แม้มือจะแค่แตะโดนกันแต่เหมือนกำลังเกาะกุมมือกันอยู่ หัวใจกำลังพองโตความรักกำลังเบ่งบานแผ่รังสีสีชมพูกระจายไปทั่วบริเวณ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1007499 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก