ไม่เรียกร้องแต่ขอมาเองน้า เหอๆๆๆ ญี่ปุ่นร้อนๆ จ้า
(น้องชายหมีขาว)
เสียงร้อง เรียกชื่อญี่ปุ่นกับเต้ดังก้องไปทั่วโรงยิม กองเชียร์ทั้งสองฝ่ายยังไม่ยอมหยุดแม้จะแพ้กันไปแล้วก็ตาม ซาร่านำทีมนักกีฬาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะต่อไปคือการมอบเหรียญรางวัล คนมอบก็คือผู้อำนวยการซึ่งเดินสายไปตามสนามต่างๆที่การแข่งขันจบลง พิธีมอบเหรียญรางวัลเป็นไปอย่างเรียบง่ายและรวดเร็วเพราะนักเรียนที่ยังออ กันแน่นทั่วโรงยิมส่งเสียงดังเกรียวกราว แม้ผู้ประกาศจะบอกให้เงียบเสียงหน่อยก็ตาม หลังพิธีมอบเหรียญรางวัลก็แยกย้ายกันไปทานข้าวกลางวัน ชัยชนะของสีชมพูดูเหมือนจะยิ่งใหญ่มาก เพราะห้องของสีชมพูเสียงดังกว่าใคร นักเรียนในสีเองก็คุยโวประหนึ่งได้แชมป์ทุกรายการ
"อ่าค่าๆ กินก่อนเร๊วเด็กๆ ค่อยมาถ่ายรูปนะค้า สีเราไม่เหลือแข่งแล้ว วันนี้เต็มที่เลยค่า น้องญี่ปุ่นน้องเต้"
ซาร่าบอกให้น้องๆสีชมพูที่รายล้อมอยู่รอบตัวญี่ปุ่นกับเต้ไปกินข้าว แล้วไปดึงมือสองคนตามมา
"อิอิ เค้าจากิน หมูย่าง เอ๋ ไก่อบก็น่ากินเนะ ปลาทอดอีก หวายๆ ตักดีกว่าเดี๋ยวหมด"
ญี่ปุ่นปรี่เข้าหาอาหารก่อนใคร คว้าจานมาตักกองพะเนิน แล้วก็ไปนั่งกินตุ้ยๆ ไม่สนใจใคร
"โห มึงไอ้เปี๊ยก นี่กินหรือยัดวะ"
แบงค์เข้ามาใกล้ๆแล้วมองดุๆ
"เอ๋ กินดิพี่ก้อ อย่ามาแย่งเค้าน้า"
ญี่ปุ่นดึงจานมาไว้ข้างหน้าตัวเองกลัวว่าแบงค์จะแย่ง
"งกจริง กูไม่แย่งมึงหรอก เดี๋ยวก็จุกตายพอดี"
แบงค์ดูหน้าตึงๆ ต่างกับแต่ก่อน
"เอ๋ มาว่าเค้าน้า ชิ กินต่อดีกว่า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่แล้วกินต่อไม่ได้ใส่ใจ แบงค์นั่งมองดูอยู่ จากหน้าบึ้งๆ ก็แอบอมยิ้มออกมา พอกินเสร็จญี่ปุ่นก็จูงแขนเต้ไปนอนที่ชมรมฯ แต่ในชมรมมีรุ่นพี่อยู่หลายคน หนึ่งในนั้นคือเฟียต
"ไอ้เปี๊ยก มึงมาทำไรวะ มานี่มา"
พอเห็นหน้าก็กวักมือให้เข้าไปหา ญี่ปุ่นก็เดินต้อยๆเข้าไป เฟียตดึงแขนญี่ปุ่นให้เข้าไปนั่งใกล้ๆ
"หมีขาวทำรายอ่า เล่นไพ่หรา อิอิ"
"มะเหงกนี่ กูมาดูของสิวะ มีแต่ของๆมึงนะเนี่ยเต็มชมรมไปหมดแล้ว ไม่มีที่โว้ย"
"ดังใหญ่แล้วไอ้ปุ่นมึงน่ะ มีแต่คนมารุมขอลายเซนต์" เบนซ์เอาบ้าง
"พี่เบนซ์อยากได้ลายเซ็นต์เค้าหรา อิอิ ต้องมีขาหนมมาแลกน้า"
"น่าน กูว่าแล้ว ไหนมึงจะเอาอะไร"
เบนซ์เดินมาใกล้ๆ
"เอา ไอติมก็ได้ สี่แท่งน้า"
"เฮ้ย มึงเอามายัดเข้าไปตรงไหนวะ ไอ้นี่ตะกละ"
"เอ๋ ไม่ให้ก็ไม่เซนต์นะ ชิ"
ญี่ปุ่นหันหน้าหนีไปหาเฟียตที่จับแขนนั่งยิ้มอยู่
"หมีขาวอ่า เค้าอยากกินไอติม"
หันไปอ้อนคนที่คุ้นเคย
"ร้อน ขี้เกียจเดิน เดี๋ยวค่อยกิน"
"แอ่ะ ไม่เอาอ่า จากินน้า เค้าจากิน"
ญี่ปุ่นเริมกระตุกแขน
"นั่น เมียมึงมาอ้อนถึงที่เลยโว้ย ไอ้เฟียต เหอๆๆ มีเมียเด็กก็งี้ล่ะวะ"
เบนซ์ล้อเลียน เฟียตถลึงตาใส่
"เอ๋ เมียอารายอ่า พี่เบนซ์ไม่มีเมียหรา อิอิ น่าฉงฉาน"
"ฮ่าๆๆ สม ปากดีนักไอ้นี่ มึงออกไปซื้อไอติมมาให้มันเลย"
เฟียตได้ทีหัวเราะร่าอยู่ เบนซ์ง้างมือจะเขกหัว แต่เฟียตยกมือกันไว้
"มึงเอาดิ ถ้ามึงอยากเจ็บตัวไอ้เบนซ์ อย่าได้คิดเชียวมึง"
เฟียตขู่สีหน้าแม้ไม่จริงจังแต่คำพูดดูหนักแน่น เบนซ์หัวฟัดหัวเหวี่ยงเดินออกไปซื้อไอติมให้คนตัวเล็กญี่ปุ่นมองหน้าเฟียตตา ปรือๆ
"เค้านั่งด้วยดิ หมีขาวลุกหน่อย"
"อ้าว ไอ้นี่ มึงไปเอาตัวใหม่มาดิ มาแย่งกูทำไม"
"เอ๋ ก็หมีขาวเรียกเค้ามานิ เค้าจาไปนอนน้าที่จริงอ่า"
"อ้าว กูผิดว่างั้น"
"อือ"
พูดจบก็ปีนขึ้นเก้าอี้นั่งทับตักเฟียตทันที
"เฮ้ย ไอ้เปี๊ยก ลงไป๊"
"ปุ่น อ่ะ"
ทั้งเฟียตทั้งเต้ร้องพร้อมกัน ไม่อยากเชื่อว่าญี่ปุ่นจะกล้านั่งทับตักเฟียต
"ฮี่ๆๆ นี่แน่ะๆ ไม่ลุกดีๆใช่ไหม อิอิ"
ญี่ปุ่นกระเด้งตัวไปมา คนตัวใหญ่ตอนแรกก็จับตัวญี่ปุ่นออกพัลวัน แต่เอาไปเอามาก็นิ่งหน้าแดงอยู่
"เอ๋ อารายอ่า แทงก้นเค้า อิอิ น้องชายหรา"
ไม่พูดเปล่าเอามือล้วงจับทันที
"ฮั่นแน่ น้องชายตื่นอีกแล้ว"
"มึงเล่นนั่งทับกูขนาดนี้ไม่ตื่นก็บ้าแล้ว ไอ้บ้า ลงไป"
"มะเอาอ่า เค้าอยากนอน นอนน้า"
พูดจบก็เอนหลังพิงกับตัวของเฟียตทันที มือเกาะแขนไว้หลับตาปี๋
"เฮ้ย ไอ้เปียก ไหงมึงไปขึ้นขี่ไอ้เฟียตอย่างงั้นวะ"
เบนซ์ร้องตั้งแต่ก้าวเข้ามาในห้อง ในมือถือไอติมอย่างที่คนตัวเล็กอยากกิน
"อ่าๆ มาแย้วๆ ไอติมเค้า"
กระโดดออกจากตักเฟียตทันทีวิ่งถลาเข้าไปหาไอติมในมือของเบนซ์ คนตัวใหญ่ยกสูงขึ้นแกล้ง
"เอามาน้า พี่เบนซ์รูปหล่อ"
ปากหวานขึ้นมาทันที
"แหมมึงอย่ามาปากหวาน ทำไงก่อน"
"จุ๊บหรา อิอิ"
"เอาดิ เฮ้ย มะเหงกดิ ไอ้บ้านี่กูยิ่งบ้าจี้อยู่"
"อิอิ ขอบคุณคร้าบ พี่เบนซ์ รูปหล่อ น่าร้ากที่สุดในชมรมเนะ ใจดี๊ดี"
ญี่ปุ่นยกมือไหว้ทำตาปริบๆ เบนซ์หัวเราะยอมเอาไอติมให้แต่โดยดี
"ชิ มะเห็นจะหล่อตรงหนาย หน้าป่วยๆ"
"อะไรน๊ะ ไอ้เปี๊ยกมึงว่าอะไรน๊ะ"
ญี่ปุ่นกัดฟันพูดแล้วหันหลังให้ เฟียตได้ยินหัวเราะก๊ากทันที
"เป็นไงล่ะมึง มันธรรมดาที่ไหนล่ะไอ้นี่ มาๆ มานี่"
เฟียตกวักมือเรียกแสดงความเป็นเจ้าของออกนอกหน้านอกตา ญี่ปุ่นปีนขี้นไปนั่งอีก แต่ก่อนขึ้น
"เอ๋ หมีขาวน้อย ทำไมโด่จังน้า อิอิ อยากกินติมหรา อ่ะ"
ญี่ปุ่นเอาไอติมทิ่มไปที่เป้ากางเกงของเฟียต รายนั้นกระโดดโหยงออกจากที่ทันที
"เฮ้ย ไอ้บ้า มึงทำอะไร๊"
"เอ๋ ก็หมีขาวน้อยอยากกินติมเนอะเห็นโด่ๆ อิอิ"
"ฮ่าๆๆ สม มึงต้องเจอแบบนี้ไอ้เฟียต"
เบนซ์หัวเราะลั่น ส่วนเฟียตตั้งใจจะปรี่เข้าไปเตะสักที แต่ก็ได้แต่ยืนกัดฟันอยู่ ทำไงได้ชอบคนตัวเล็กนี่นา ญี่ปุ่นถือไอติมไปยื่นให้เต้ที่ยืนหัวเราะคิกคักอยู่ แล้วจูงมือกันไปหาที่นอน ญี่ปุ่นนอนหลับไปทั้งที่ยังคาบไอติมอยู่ น้ำไอติมละลายไหลเยิ้มลงมาที่แก้มเปรอะหน้าไปหมด เฟียตกับเบนซ์เข้ามายืนดูแล้วก็ถ่ายรูปไว้
"มันน่ารักจริงๆว่ะ ชักอยากได้แล้วสิเรา"
"ส้นตีน ให้รู้บ้าง ของกูโว้ย ฝันไปเถอะมึง"
"ใครจะรู้ ปีหน้ามึงก็จบแล้วนี่ มึงไม่ต้องมาระแวงกูหรอก หึหึ"
เบนซ์พูดให้ติด เฟียตหน้าเครียดทันที พอญี่ปุ่นตื่นมาก็ลุกขึ้นนั่งทำตาปริบๆ เกือบสามโมงเย็นแล้ว เสียงเชียร์อื้ออึงมาจากทางสนามฟุตบอล
"เอ๋ อารายอ่าเหนียวๆ"
เอามือขึ้นลูบหน้าตัวเอง
"หวาย เต้อ่า เอาอาไรมาป้ายหน้าเรา"
โบ้ยให้คนอื่นทันที เขย่าตัวเต้ที่นอนทำปากมุบมิบอยู่
"อารายอ่า ปุ่น อ่า อิอิ"
พอตื่นลืมตามาดูก็หัวเราะกิ๊กทันที เพราะหน้าตาของญี่ปุ่นเลอะเปื้อนไปด้วยคราบไอติม
"อ่า หัวเราะเราน้า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่น แล้วคลานออกไป
"ว่าไงมึง ตื่นแล้วเหรอ เฮ้ย ฮ่าๆๆๆ ไปมุดอะไรมาวะ ไอ้เปี๊ยก"
เฟียตหัวเราะตัวงอ ญี่ปุ่นยิ่งหน้าเบ้กว่าเดิมอีก
"เฮ้ย ไปนอนทับอะไรมาวะ ไอ้เปี๊ยก"
เบนซ์เอาบ้างทั้งที่เห็นตอนที่ญี่ปุ่นนอหลับ แต่พอคราบไอติมแห้ง มันช่างน่าเกลียดดูเหนียวๆลายๆ
"ไปๆ ไปล้างหน้าจะได้ไปดูบอล เขาจะแข่งจบอยู่แล้วมึง"
เฟียตหัวเราะอยู่แต่ไล่ให้ไปล้างหน้า เต้จูงมือญี่ปุ่นที่ทำหน้าย่นใส่รุ่นพี่ให้ตามไปล้างหน้าล้างตา พอเสร็จก็เดินตามรุ่นพี่ไปที่สนามบอล
"อ่า สีเราอยู่หนายอ่า"
"โน่นๆ"
เต้ชี้บอกตำแหน่งที่สีชมพูกระจุกรวมกันอยู่ ตอนนี้เป็นการแข่งรอบชิงชนะเลิศระหว่างสีเขียวกับสีฟ้า กองเชียร์นักกีฬาที่ลงแข่งก็ขนาบสองฝั่งสนาม แต่พวกตัวประกอบรอพิธีปิดก็เตร่ไปมา ญี่ปุ่นกับเต้ปรี่เข้าไปหากลุ่มสีชมพูทันที ทิ้งให้เฟียตกับเบนซ์ยืนหาที่ลงอยู่
"ว้าย น้องญี่ปุ่นขา ไปน๊านนาน เจ๊คิดว่าแอบกลับไปนอนแล้วนะเนี่ย มาๆ ค่าสีเรากำลังแข่งขันกองเชียร์อยู่"
ซาร่ากวักมือเรียกทั้งสองให้เข้าไปใกล้ พอญี่ปุ่นกับเต้ไปถึง จุดความสนใจของเด็กๆสีชมพูก็เปลี่ยนมาอยู่ที่ทั้งสอง ถ่ายรูปกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ญี่ปุ่นก็ยิ้มแฉ่งถ่ายรุปแบบไม่เคอะเขิน พอซาลงก็ไปเชียร์กับซาร่า พอดีมีน้องๆชั้นมัธยมต้นมาขอลายเซ็นต์ญี่ปุ่นก็เอาสีเมจิกเซ็นต์ลั่นล้าอยู่
"ว้าย ตาเถรหัวเหม่ง"
ซาร่าอุทานออกมาเพราะลูกบอลตกลงมากลางวง กระเด้งไปทางญี่ปุ่น
"อ่า อารายอ่า"
ญี่ปุ่นตกใจแต่จับลูกบอลไว้ทัน
"เอ๋ อยากได้ลายเซ็นต์เค้าหรา ลูกบอล อิอิ"
ว่าแล้วก็เซ็นต์ทันที วาดรูปตุ๊กตูนขยุกขยิก
"ขอคืนด้วยครับน้อง"
เสียงทวงลูกฟุตบอลดังมาจากขอบสนาม
"ของพี่หรา"
ญี่ปุ่นเงยหน้ามอง ยิ้มแฉ่งให้
"ว้าย พี่เน มารับเอาสิค้า"
พี่เนสีฟ้าคือนักกีฬาฟุตบอลโรงเรียน หน้าตาไม่แพ้เฟียตกับโฟคเลย เป็นที่หมายตาของบรรดาเกอิชาของโรงเรียนนี้ และโรงเรียนอื่นที่เขาไปแข่งขัน เนเดินตรงเข้ามาหาญี่ปุ่น
"อ้อ เราน่ะเอง ชื่ออะไรนะ ปุ่นๆ"
"เอ๋ เค้าชื่อญี่ปุ่นน้า ไม่ใช่ปุ่นๆ พี่มะเห็นบอกชื่อเนะ"
ญี่ปุ่นยังไม่ยอมคืนลูกบอลให้ วาดรูปเล่นต่อ
"พี่ชื่อเน ว่าแต่ขอบอลคืนได้ไหมครับ น้องญี่ปุ่น"
"เน๊เน้ หรา อิอิ ชื่อตาหล๊กตาหลก อิอิ อ่ะ"
"เฮ้ย ทำไมเซ็นต์บนลูกบอลล่ะ ลายหมดเลย"
"อิอิ อ้าวก็มันมาหาเค้าเองนิ เหอๆๆ เค้าดังน้า เนี่ยพี่เอาไปเตะดิ รับรองชนะ อิอิ"
ญี่ปุ่นยื่นลูกบอลให้แล้ววิ่งไปหาซาร่าทันที เนยืนเกาหัวแกรก แล้วยิ้มออกมา
"ว้าย น้องญี่ปุ่นขา ไม่ขอเบอร์ให้เจ๊ ล่ะค้า เนี่ยพลาดจากโฟค เจ๊ก็พอมีหวังกับพี่เนนี่ล่ะ"
"เอ๋ พี่คนสวยชอบพี่ เน๊เน้หรา"
"อุ้ย พูดอะไรก็ไม่รู้เขินนะค้า อิอิ ชอบค่ะ ชอบมาก"
ซาร่าลากเสียงยาวบิดตัวไปมา ญี่ปุ่นปรี่ไปข้างสนามทันที ทั้งที่นักกีฬาเริ่มแข่งต่อ
"พี่ๆ พี่เน๊เน้ มานี่หน่อยๆ"
ญี่ปุ่นไปตะโกนอยู่ข้างสนามกวักมือไวๆ นักกีฬาที่อยู่บริเวณใกล้หันมามอง กองเชียร์ก็หันมามอง ซุบซิบกันใหญ่
"ว่าไงตัวเล็ก มีอะไรครับ"
เนหันมาเห็นจึงวิ่งเข้ามาหาญี่ปุ่น
"ขอเบอร์หน่อยเพ่"
ญี่ปุ่นทำท่ากวนๆใส่ยื่นกระดาษเอสี่กับปากกาเมจิกให้ เนเกาหัวอีกรอบ
"เอาไปทำไม จะจีบพี่เหรอ"
"แอ่ะ เค้าไม่จีบหรอกน่า มะเห็นหล่อ อิอิ"
"อ้าว ไอ้นี่ เดี๊ยะ"
เนไม่สนใจญี่ปุ่นวิ่งเข้าไปเล่นบอลในสนามต่อญี่ปุ่นยืนหน้าเบ้อยู่ แล้วออกมาหาซาร่าที่ดึงตัวไว้ไม่ทัน
"ต๊าย อกอีแป้นจะแตก น้องญี่ปุ่นขา เจ๊ให้ขอ แต่ไม่ให้ขอตอนนี้นะค้า อายคนเค้า"
"เอ๋ ไม่เห็นน่าอายเนะ พี่เน๊เน้ไม่ให้อ่า หยิ๊งหยิ่ง พี่คนสวยไม่ต้องชอบหรอก มะเห็นหล่อ"
ญี่ปุ่นทำหน้าเซ็งแล้วไปหาเสบียงที่วางอยู่ข้างๆมากินทันที เสียงนกหวีดบอกเวลาครึ่งแรกจบลง แต่เสียงกองเชียร์ยังไม่ยอมหยุดเพราะมีการแข่งขันกันเชียร์ ญี่ปุ่นกับเต้ก็ออกไปยืนข้างๆซาร่ากับรุ่นพี่นำเชียร์ทำท่าทำทางอย่างสนุก สนาน จนเหงื่อไหลไคลย้อย เนเดินมาหาญี่ปุ่นที่เต้นแร้งเต้นกาไม่เป็นท่าอยู่ข้างๆซาร่า
"ว่าไงครับ น้องญี่ปุ่น อ่ะนี่เบอร์พี่"
เนยื่นกระดาษที่เขียนเบอร์ให้ญี่ปุ่นที่ทำหน้า เหรอหรา ลืมไปแล้วว่าทำอะไรลงไป
"เอ๋ เค้าอยากได้หรา มะเอาอ่ะ เปลืองค่าโทรเค้าเนะ"
พูดแล้วก็หันไปเต้นต่อ เนยืนงง ซาร่ารีบฉวยกระดาษจากมือเนทันที
"หนูปุ่นไม่เอา ซาร่าขอนะค้าพี่เนขา จะได้ไม่เสียน้ำใจ"
"เฮ้ย ไม่เอา เอาคืนมา จะให้น้องญี่ปุ่นโว้ย"
"อุ๊ย ซาร่าเป็นโค้ชส่วนตัวนะคะ ถ้ามีคนอยากจะติดต่อต้องผ่านซาร่าก่อนอยู่แล้ว"
ซาร่ายิ้มกริ่มพอใจเป็นที่สุด เนเดินหัวเสียกลับไปหาทีมที่นั่งพักอยู่ข้างสนาม แต่ก็ยิ้มออกมาเพราะเจอคนน่ารักถูกใจเข้าให้แล้ว
ลั่นล้า อิอิ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009631 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก