เฮ่อ กว่าจะคลอดตอนนี้ออกมาได้แทบตายครับพี่น้อง เหอๆๆ เบลอเอ๋อสุดๆ เมายาลดน้ำมูก
ตอนนี้ไม่ยาวนะครับ ขอโทษทุกคนด้วย ไปไม่ไหวจริงๆ อิอิ ขอบคุณน้าที่ยังรักญี่ปุ่น
(Fiat VS Foke)
พอเดินออกจากโรงเรียนญี่ปุ่นก็เหลือบไปเห็นโฟคยืนรออยู่หน้าโรงเรียน
"อิ อิ หมีดำจาเลี้ยงข้าวน้า บอยป่ะไปกินข้าว"
หันไปชวนบอยที่เดินแก้ม แดงเคียงคู่มากับเอก
"เอ่อ เราว่าจะเอาผ้าไปปั่นก่อนนะปุ่น ปุ่นไปกับพี่โฟคเถอะ"
ก่อนพูดบอยหันไปสบตาเอกก่อนเหมือนตกลงอะไรกันอยู่
"เอ๋ ปลาดุกอ่า มะไปหรา ฟรีน้า"
"ไม่เอาอ่ะ กูจะกินมาม่า ประหยัดโว้ยป๊ากูโทรมาด่าอยู่เนี่ยว่าใช้ตังค์เยอะ"
เอกเองก็ปฏิเสธหันไปยิ้มให้บอย ญี่ปุ่นทำหน้าย่นไม่สนใจแล้ววิ่งไปหาโฟคทันที
"อิ อิ หมีดำมารอแฟนหรา"
ญี่ปุ่นล้อเลียนยิ้มร่าเริงเข้าไปหา
"เออ รอมึงนั่นล่ะ"
"เอ๋ งั้นเลี้ยงข้าวเค้าน้า เอาชุดใหญ่ อิอิ"
"แล้ว ไอ้สองตัวนั่นมันไม่ไปเหรอ"
โฟคถามแล้วบุ้ยปากไปทางเอกกับบอยที่หน้าแดงเดินคู่กันมาทั้งสองคน
"ไม่ไปอ่า ดีน้าหมีดำจะได้ไม่เปลือง"
ญี่ปุ่นอุตส่าห์เป็นห่วง แต่คนตัวใหญ่กับทำหน้าเบ้เพราะดูท่าญี่ปุ่นคงจะกินไม่ใช่น้อยๆ แต่ก็พาญี่ปุ่นเดินไปร้านอาหารตามสั่งที่เคยกิน ญี่ปุ่นก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ พอไปถึงร้านก็ไปสั่งข้าวผัดกุ้งที่ชอบกิน ส่วนโฟคก็สั่งผัดพริกแกงไก่
"ทำไมมึงกินน้อยนักล่ะไอ้เปี๊ยก คราวก่อนเห็นสั่งเอาๆ"
โฟคถามเพราะเห็นญี่ปุ่นสั่งไปแค่อย่างเดียว
"เอ๋ กินเยอะไม่ดีน้า เดี๋ยวกลม อิอิ กลัวหมีดำเปลืองด้วยน้า อิอิ"
คำตอบของญี่ปุ่นทำให้โฟคยิ้มออกมา มองหน้าญี่ปุ่นอยู่ตาหวานฉ่ำ พออาหารมาญี่ปุ่นก็กินข้าวไม่ได้สนใจมองโฟคเลย คนตัวใหญ่ก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่เพราะค่อนข้างหิว
"เอ๋ ทำไมหมีดำได้ไก่เย๊อะเยอะเนะ เค้าอยากกินด้วยอ่า"
พอเหลือบไปเห็นชิ้นไก่ในจานข้าวของโฟคก็อ้อนทำตาปริบๆ โฟคตักชิ้นไก่ให้ญี่ปุ่นรีบตักเข้าปากเคี้ยวหมุบหมับ คนตัวใหญ่กลืนข้าวไม่ลงแล้วเพราะมัวแต่มองคนตัวเล็กน่ารักข้างหน้ากิน ข้าวอยู่ ยิ่งมองยิ่งรู้สึกหัวใจเต้นแรงอยากจะมองอยู่อย่างนั้น พอกินเสร็จก็พากันเดินกลับหอ ญี่ปุ่นยังลั่นล้าอยู่ไม่ได้วิตกกังวลหรือคิดอะไรเดินชวนโฟคดูนั่นดูนี่ น่าแปลกที่วันนี้ไม่ยักอ้อนกินไอติม
"เฮ้ย ไอ้เฟียตนั่นมันไอ้เปี๊ยกกับไอ้โฟคนี่หว่า"
เบนซ์บุ้ยปากให้เฟียตที่กำลังเดินออกจากโรงเรียนดู วันนี้เขาอารมณ์ไม่ค่อยดีเพราะไม่ได้เห็นหน้าญี่ปุ่นทั้งวัน อีกทั้งเพื่อนๆก็ล้อเลียนว่าจะแย่งจีบอย่างนั้นอย่างนี้
"ไอ้โฟค มึงทำอะไร"
เฟียตตวาดเสียงดังไกลไปสามร้อยเมตร โฟคที่กำลังจูงมือญี่ปุ่นอยู่พอได้ยินเหลือบไปเห็นก็ปล่อยมือที่เกาะกุมมือ ญี่ปุ่นออกทันที
"เอ๋ หมีขาวนิ หมีขาวๆ"
ญี่ปุ่นวิ่งเข้าไปหาเฟียตไม่ได้เกรงกลัวเลยว่ารายนั้นกำลังราหูลงหน้าแดง เหมือนยักษ์
"หมีขาว เค้าอยากกินติมอ่า นะนะ"
อ้อนไปแต่ไกลแต่คนตัวใหญ่ไม่สนใจเดินผ่านญี่ปุ่นไป หน้าบูดบึ้ง
"เปรี๊ยง โอ๊ย"
เฟียตต่อยเข้าที่ข้างแก้มซ้ายของโฟคทันที
"มึงทำอะไรไอ้โฟค กูเห็นนะ มึงอย่ามายุ่งกับมัน มันเป็นเด็กกูมึงเข้าใจไหม"
เฟียตขู่ตามจะไปซ้ำทั้งที่โฟคล้มหงายหลังไปนอนอยู่กับพื้น
"เฮ้ย ไอ้เฟียตมึงรุนแรงไปป่ะวะ มีอะไรค่อยๆคุยกันดิ"
เบนซ์ร้องวิ่งเข้ามากันท่าไว้ แต่เฟียตโกรธลมออกหูหน้าแดงก่ำ
"ไม่คงไม่คุยแล้วโว้ย เห็นอยู่ตำตา อ้อนี่มึงก็อีกคนเหรอที่จะแข่งจีบมัน ห๊า"
"อ่า หมีขาวทำอารายอ่า ทำไมต่อยหน้าหมีดำอ่า"
ญี่ปุ่นวิ่งเข้ามาดึงเสื้อนักเรียนของเฟียตจนหลุดออกมาจากเข็มขัดตีหลังแปะๆ
"มึงก็เหมือนกัน ทำไมชอบไปยุ่งกับคนอื่น ห๊า ไอ้เปี๊ยก กูหวงนะโว้ย มึงรู้ไหม"
เฟียตโพล่งออกมา ตาถลนจะกินหัวญี่ปุ่นเข้าไปในปาก
"หวงอารายอ่า ก็หมีดำพามากินข้าวนิ อารายอ่าหมีขาว บ้าไปแล้ว"
"มึงจำไว้นะไอ้โฟค ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัวอยู่ห่างๆไอ้เปี๊ยกเอาไว้"
เฟียตยังขู่อยู่ไม่เลิก ชี้หน้าด่ากราดแม้จะมีเพื่อนรักกันเอาไว้ก็ตาม
"ทำไมพี่ ผมจะเจอมันบ้างไม่ได้เหรอ"
โฟคเอามือขึ้นปาดเลือดที่ซึมออกมาข้างปากออก เขาเถียงขึ้นมาสีหน้าก็ไม่ยอมเช่นกัน
"หนอย นี่มึงวอนใช่ไหม ห๊า"
เฟียตปรี่เข้าไปจะเตะซ้ำอีกรอบ ง้างเท้าขึ้นแล้ว
"หมีขาวอย่าน้า นี่แน่ะ ใจร้าย ใจร้าย"
"โอ๊ย ไอ้เปี๊ยก"
ญี่ปุ่นเตะผ่าหมากเข้าตรงเป้าของเฟียตเสียงดังปั๊ก คนตัวใหญ่กุมเป้าล้มลงกลิ้งอยู่กับพื้น ญี่ปุ่นก้าวเท้ามาคร่อมไว้
"นี่แน่ ใจร้ายน้า ชอบใช้กำลังกะคนอื่นน้า สอนไม่จำน้าหมีขาว"
ญี่ปุ่นนั่งทับลงตรงเข็มขัดเฟียตทันที
"ไอ้เปี๊ยกกก"
ได้แต่ร้องแต่ตัวงอหน้าเขียวอยู่ เบนซ์เห็นเฟียตมีท่าทางแบบนั้นก็อดขำไม่ได้ว่าไอ้เสือสิ้นลายให้กับเด็กตัว กระเปี๊ยกนี่ได้ยังไง
"เจ็บหรา ถ้าหมีขาวเจ็บคนอื่นเขาก็เจ็บน้า ไม่คิดน้า นี่แน่"
ญี่ปุ่นตีที่มือแต่เคาะเบาๆ พอทำแบบนั้นแล้วก็หัวเราะชอบใจ
"พี่ ผมไม่รู้นะว่าพี่จะยังไงกับมัน แต่พี่ไม่ถามมันล่ะว่ามันต้องการอะไร พี่ไม่ได้เป็นเจ้าของมันนะ"
โฟคพูดขึ้นพยายามดันกายให้ลุกขึ้น
"มึง มึงอยากจะลองดีใช่ไหมไอ้โฟค อย่าหาว่ากูไม่เตือน"
เฟียตแม้จะหน้าเขียวนอนกุมเป้าอยู่แต่ก็ยังสามารถที่จะพูดเสียงดังได้แม้จะ ตะกุกตะกักไปบ้าง และมีคนตัวกลมเล็กนั่งทับอยู่บนตัวก็ตาม
"ผมไม่ได้ท้าทายพี่ แต่เรื่องแบบนี้ใครดีใครได้ ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน"
โฟคจ้องหน้าเฟียต ไม่เหลือความยำเกรงอีกเลย พอพูดเสร็จก็เดินออกไปทันที
"มึง ไอ้"
"เอ๋ อย่าน้า อย่าว่าคนอื่นน้า เดี๋ยวเค้าตีน้า"
ญี่ปุ่นเอามืออุดปากเฟียตไว้ เฟียตโกรธจนหน้าแดงปัดมือญี่ปุ่นออก พอปัดมือออกปุ๊บญี่ปุ่นก็ฟาดลงที่ปากทันที
"นี่แน่ บอกไม่ฟังๆ"
"ไอ้ เปี๊ยก กูเป็นผัวมึงนะ มึงมาตีกูทำไม๊"
เฟียตร้องจะต่อยคืนแต่ก็ยั้งมือเอาไว้ แม้จะอารมณ์โกรธโมโหจนหน้ามืดแต่ก็ยังมองเห็นคนตัวเล็กบนตัวอยู่
"เอ๋ เป็นผัวแล้วชอบตีคนอื่นหรา ยังๆ ไม่เอามือลงอีก"
ญี่ปุ่นยกมือขึ้นขู่เหมือนกัน ทำท่าจะตีลงไปที่ปากของเฟียต
"ไอ้เปี๊ยก เดี๋ยววันหลังกูพาไปกินข้าวอีก วันนี้กูไปก่อนนะ"
โฟคหันมาบอกแล้วเดินจากไป ยิ้มเยาะแม้ตัวเองจะโดนต่อยก็ตาม
"เฮ้ย โฟคพี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ"
เบนซ์ร้องเรียกแล้วเดินตามโฟคไป ส่วนเฟียตนอนอยู่ท่าเดิมโดนญี่ปุ่นนั่งทับตัวไว้หน้ายังเขียวอยู่เพราะจุกไป ถึงท้องน้อย
"มึงทำกับผัวแบบนี้ได้ไงไอ้เปี๊ยก"
เฟียตร้องออกมา ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่
"เอ๋ ผัวอารายอ่า ไม่เห็นหมีขาวทำอารายเค้าซะทีเนะ ไม่มีน้ำยาเองนิ อิอิ"
ญี่ปุ่นหัวเราะชอบใจ
"ไอ้นี่ เดี๋ยวคืนนี้มึงได้เป็นเมียกูสมใจอยากแน่"
"ไม่ เอาอ่า เบื่อหมีขาวแระ ชอบใช้ความรุนแรง เค้าไม่ชอบอ่า ชิ"
ญี่ปุ่นยังทำหน้าย่นอยู่ เฟียตพอหายจุกก็พยายามดันตัวลุกขึ้นแต่ญี่ปุ่นยังนั่งทับอยู่อย่างเดิม
"แล้วจะ ให้ทำแบบนี้เหรอครับ คนดี"
เฟียตทำเสียงหวานคว้าเอวญี่ปุ่นกระชับแน่นเข้าหาตัวแล้วก็หอมที่แก้ม ทั้งที่อยู่ข้างถนน
"แอ่ะ เขินอ่า อิอิ"
ญี่ปุ่นทำอายหน้าแดงตีเฟียตทันที กว่าจะลุกขึ้นได้สายตาหลายคู่ก็มองอยู่อย่างประหลาดใจ เสียงนินทาอื้ออึงเซ็งแซ่ พอกลับไปหน้าหอญี่ปุ่นก็ชิงวิ่งหนีขึ้นหอไป เฟียตตามตัวไม่ทันเพราะตัวเองอยู่ในสภาพที่ไม่พร้อม ญี่ปุ่นเดินไปห้องอย่างสบายอารมณ์
"เบาๆดิเอก เราเจ็บ"
เสียงลอดออกมาจากภายในห้องญี่ปุ่นชะงักเงี่ยหูฟังอยู่ แล้วก็ค่อยๆเปิดประตูเข้าไป ญี่ปุ่นอมยิ้มแล้วเดินไปยืนมองเอกกับบอยอยู่ไกลๆ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009688 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก