แอ่ะ กว่าจะเค้นตอนนี้ออกมาได้ เหอๆๆๆ ช่วงนี้งานเข้าบ่อยมากๆ โอยจะบ้าตาย ช่วงนี้ญี่ปุ่นอาจจะออกกากาศผิดเวลาหน่อยน้า
(หัวใจพองโต)
วันสุดท้ายของการแข่งขันกีฬาสีมาถึงแล้ว กีฬาหลายประเภทแข่งขันจบไปแล้วจะเหลือก็ประเภททีมที่ยังมีการแข่งขันอยู่ ไฮไลท์อยู่ที่ฟุตบอลในตอนเช้าเป็นชิงอันดับสาม ส่วนเย็นเป็นการชิงเหรียญทองแล้วก็พิธีปิดการแข่งขันซึ่งจะมีการประกาศผลรางวัลต่างๆ สำหรับกองเชียร์ ขวัญใจโรงเรียนที่สีชมพูหมายมั่นปั้นมือว่าต้องได้มาครอบครองสองปีซ้อน การแข่งขันที่เหลือในวันนี้จะมี วอลเลย์บอลรอบชิงที่สามกับชิงชนะเลิศ แบดมินตันประเภททีม ตอนเช้าชิงที่สาม พอจบก็คู่ชิงชนะเลิศต่อ ฟุตบอล ตะกร้อ นอกจากฟุตบอลกับพิธีปิดการแข่งขันที่เป็นไฮไลท์แล้ว แบดมินตันคู่ชิงก็เป็นที่จับตามองเช่นกัน เพราะชื่อเสียงของญี่ปุ่นกระฉ่อนไปทั่วโรงเรียนเป็นหัวข้อสนทนาของทุกกลุ่ม ทั้งครูทั้งนักเรียน แฟนคลับก็เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างมากมาย ของขวัญก็เต็มห้องสีชมพูจนไม่มีที่จะเก็บต้องเอาไปไว้ที่ชมรมแบดฯอีก ทั้งเต้ทั้งญี่ปุ่นถูกสีชมพูโดยเฉพาะซาร่ากับประธานสีประคบประหงม ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ง่ายๆ หลังจากตื่นไปซ้อมตั้งแต่เช้ามืดญี่ปุ่นกับเต้ก็ถูกแบงค์มาดักตัวแต่เช้า เพื่อไปที่โรงเรียน หน้าโรงเรียนมีเด็กรุ่นน้องรุ่นพี่ที่ชื่นชมในตัวของญี่ปุ่นมาดักรออยู่เต็ม หน้าโรงเรียน วาร่ากับแบงค์และน้องๆสีชมพูต้องคอยกันกว่าจะเข้าไปห้องสีชมพูได้ เสียงกรี๊ดกร๊าดดังสนั่นตั้งแต่เช้า
"เออ โว้ย ดังใหญ่แล้วนะมึงไอ้เปี๊ยก"
แบงค์เดินมาจับบ่าญี่ปุ่นที่นั่งกินเยลลี่อยู่
"อิอิ เค้าน่าร้ากนี่เนะ"
ญี่ปุ่นเคี้ยวตุ้ยๆ
"เออ มึงน่ารัก กูชักจะกันคนไม่ไหวแล้วว่ะ"
แบงค์ยิ้มกริ่มนั่งลงข้างๆ เชยคางญี่ปุ่นขึ้น
"แว่นตาใหม่น่ารักดีนี่หว่า เข้าใจเลือกนะมึงไอ้เปี๊ยก"
"เอ๋ เค้ากินอยู่น้า อิอิ หมีดำเลือกให้เค้าอ่า ตั้งหกพันเนะ"
"หา หกพัน ใครวะหมีดำ"
"อ่ะๆ พี่แบงค์ขา ขอตัวน้องญี่ปุ่นแป๊บนะค้า"
ซาร่าเข้ามาขัดจังหวะ เพราะเห็นว่าแบงค์กำลังละลาบละล้วงญี่ปุ่นอยู่
"อะไรวะ นังนี่"
"ก็แหมขอตัวน้องญี่ปุ่นไปลองเสื้อก่อนนะค้า ได้ตัวใหม่มา วันนี้จะให้เปลี่ยนทุกเบรคเลยค่า มามะน้องญี่ปุ่นของเจ๊"
ซาร่าทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วดึงแขนญี่ปุ่นให้เดินตามไป
"เต้ค้า มามะไปลองเสื้อกัน"
ซาร่าร้องเรียกเต้ให้ตามไปอีกคน ปล่อยให้แบงค์นั่งทำหน้าเซ็งอยู่กับรุ่นน้องคนอื่น พอสายหน่อยหลังจากกินข้าวอาหารตามโภชนาการแล้ว ซาร่าก็ปล่อยให้เด็กๆกินขนมได้อีกสองสามอย่าง แล้วก็ให้นั่งพักก่อนจะพาเข้าไปในโรงยิม การแข่งขันเริ่มต้นไปได้นานพอสมควรแล้ว เฟียตกับเอกแต้มนำไปไกลแล้วมีแววได้ตำแหน่งที่สาม ซาร่าแต่งตัวสีสันฉูดฉาดเป็นเซเลอร์เมอร์คิวรี่
"พี่คนสวย ทำไมขนขาเย๊อะเยอะเนะ อิอิ"
"ว้าย น้องญี่ปุ่น อย่าดึงซีค๊ะ ตายจริงเจ๊รีบเห็นไหมลืมใส่ถุงน่องเลย กรี๊ดดด ตายแล้วเจ๊ไม่มั่นเลยอ่ะ เดี๋ยวกลับไปใส่ก่อนน้า รอเจ๊แป๊บนะค้า"
ซาร่าหน้าแดงกว่าเดิมอายวิ่งออกไปจากดรงยิมทันที
"ไอ้เปี๊ยก เป็นไงบ้าง"
เสียงของโฟคที่แหวกฝูงชนเข้ามาหาญี่ปุ่น ร้องทักมาจากด้านหลัง
"เอ่ หมีดำมาหาเค้าหรา มานั่งนี่มา"
ญี่ปุนกวักมือเรียกโฟคให้มานั่งข้างๆ โฟคยิ้มแก้มปริ
"คนเย๊อะเยอะเนะ เค้าล่ะตื่นเต้น"
"มึงเนี่ยนะตื่นเต้น เห็นกินเอาๆ"
"เอ๋ ตื่นเต้นก็กินเนะ จะได้มีพลัง อิอิ"
"สู้ๆนะไอ้เปี๊ยก"
โฟคกุมมือของญี่ปุ่นไว้ บีบเบาๆให้กำลังใจ
"อะไรวะ ไอ้โฟคมึงมาเกาะแกะอะไรเด็กสีกู"
เสียงห้วนดุตาถลนจะออกมานอกเบ้าของแบงค์ทำให้โฟคปล่อยมือทันที
"ปะ เปล่านี่พี่"
"เห็นอยู่ ไอ้นี่มึงมาจับมือมันทำไม"
"เอ๋ ก็เค้าชอบญี่ปุ่นนิ มาจับๆ มะเห็นแปลก อิอิ"
ญี่ปุ่นคว้ามือของโฟคมาจับไม่สนใจแบงค์เลย รายนั้นกัดกรามกรอด หัวฟัดหัวเหวี่ยง
"ต๊าย โฟค มาจับมือถือแขนแบบนี้ราคาตกนะคะ ปล่อยเลย ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย มาจับซาร่าแทนดีกว่า อิอิ"
ซาร่าเข้ามาขัดจังหวะเปลี่ยนถุงน่องเป็นลายตาข่ายสีดำ เข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างญี่ปุ่นกับโฟคทันที
"อ่า พี่คนสวย เยลลี่เหลือแต่สีแดงๆอ่า เค้าอยากกินสีเขียว"
ญี่ปุ่นหันไปอ้อนคนใหม่ทันที
"อุ๊ยตายแล้ว ทำไงดีเจ๊ไม่อยากวิ่งแล้วค่าใส่ส้นสูงแล้วอ่า นี่น้องค้า น้อง น้องนั่นล่ะมานี่"
ซาร่ากวักมือเรียกเด็กมัธยมต้นที่ใส่เสื้อสีชมพูที่ อยู่ใกล้ตัวที่สุด แต่เขาทำหน้าเหรอหรา ซาร่าวานให้เด็กไปหยิบเยลลี่หลากสีมาจากห้องสีชมพู เกมของรอบชิงที่สามจบไปแล้ว สีแสดได้ที่สามไปตามความคาดหมาย เสียงกองเชียร์โห่ร้องอื้ออึง ตอนนี้บรรยากาศในโรงยิมคึกคักเป็นอย่างมากไม่มีที่จะขยับตัวได้แล้วบน อัฒจันทร์ทั้งสี่ด้าน ส่วนด้านนอกโรงยิมก็คนออกันแน่นขนัด เพราะนักกีฬาที่มีแข่งในรอบบ่ายหรือที่แข่งชิงที่สามในแต่ละสนามแต่ละชนิดจบลงแล้ว เหมือนคนจัดตารางการแข่งขันจงใจให้รอบชิงของแบดมินตันประเภททีมแข่งขันในช่วงเวลานี้ เพราะทุกคนต่างแห่เข้ามาดูจนรอบๆบริเวณโรงยิมคนแน่นขนัดไปหมด จนทางครูอาจารย์ต้องขอกำลังจากพนักงานรักษาความปลอดภัยให้มาคุมพื้นที่ คนที่ไม่ได้อยู่สีที่ตัวเองแข่งก็กันออกจากโรงยิม จนเด็กนักเรียนบางคนลงทุนไปหาซื้อเสื้อสีชมพูกับสีเหลืองหน้าโรงเรียนกัน จ้าละหวั่นเพราะอยากดู
ญี่ปุ่นใส่เสื้อตัวแรกเป็นเสื้อยืดสีชมพูอ่อนๆสกรีนลาย เป็นตัวหนังสือแต่เป็นพลาสติกที่ทำเลียนแบบอัญมณีประดับอยู่วิ้งๆ ผ้าพันหัวเป็นผ้ายืดอย่างดี สีชมพูเกือบแดง กางเกงขาสั้นสีขาวทั้งสองคน โดยซาร่าจัดเตรียมพล็อพไว้เป็นชุดๆ มีน้องมัธยมต้นอีกคนเป็นลูกมือ
พอกรรมการประกาศในสนามเสียงเชียร์ก็กระหึ่มขึ้นจนเสียง ไมโครโฟนสู้เสียงไม่ได้ นักกีฬาลงสนามไปแล้วเป็นการวอร์มร่างกาย เสียงเรียกชื่อนักกีฬาดังกระหึ่มเพราะไม่มีสีไหนยอมกัน
"บอยๆ มานี่หน่อยสิ"
ญี่ปุ่นไปเกาะหน้าเน็ทแล้วกวักมือเรียกบอยให้เข้ามาหา
"อะไรอ่ะปุ่น"
"อิอิ บอยสู้ๆน้า"
"อ้าว นายก็สู้ๆน้า"
"เอ๋ สู้อย่าเยอะก็ได้ ยอมๆ น้า อิอิ"
ว่าแล้วก็ทำหน้าลั่นล้าเดินกลับมาหาเต้ ส่วนบอยเกาหัวแกรกๆ
"ไอ้ตัวดีมันว่าอะไรวะไอ้บอย"
จี๊ปเดินมาหาบอย แล้วทำหน้าอยากรู้
"เอ้อ ปุ่นบอกให้สู้ๆอ่ะพี่"
"เออ เอากับมัน ไอ้บ้า จะแข่งกันอยู่แท้ๆ มันยังมีหน้ามาเชียร์มึงอีก กูล่ะงงไอ้เปี๊ยกนี่จริงๆ"
จี๊ปเกาหัวบ้าง พอวอร์มร่างกายเสร็จก็ออกมานั่งพัก พิธีกรในสนามประกาศแนะนำกรรมการ แล้วก็นักกีฬา เสียงโห่ร้องอื้ออึงอยู่ไม่ยอมน้อยหน้ากัน ซาร่าที่เสียงเริ่มกลับมาก็ระดมเสียงสีชมพูกับตัวช่วยอย่างแกงค์ริต้า แหกปากเสียงดังจนคนที่อยู่นอกโรงยิมขนลุกกันไปเป็นแถบๆ เพราะอยากดูบรรยากาศข้างในสนาม เกมแรกเริ่มต้นขึ้นด้วยการส่งลูกของสีเหลือง จี๊ปเปิดเกมด้วยลูกสั้นยิงใส่ตัวเต้ พอลูกมาเต้ก็เหวี่ยงไม้ออกข้างไปอีกคอร์ทจี๊ปรู้อยู่แล้วจึงก้าวไปแย็บลูกลง มันควรจะเป็นแต้มแต่เต้ตวัดไม้รวดเร็วงัดลูกโด่งขึ้นไปด้านหลัง บอยกระโดดอัดลูกลงทันที เสียงกองเชียร์ก็เฮ ญี่ปุ่นรับลูกโด่งไปอีก บอยก็กระโดดหวดลงมาอีก เต้งัดลูกหยอดข้ามไป จี๊ปเข้ามาตะบบลูกลง ญี่ปุ่นก้าวขาเข้าไปตวัดไม้ให้ลูกลอยโด่งไปอีกข้าง บอยตามไปตีลูกโด่งกลับมา เต้ซึ่งถอยไปรอกระโดดตบ เสียงเฮของสีชมพูก็ดังขึ้น จี๊ปงัดลูกข้ามมาอีก
"หลอก ดาว"
ญี่ปุ่นร้อง เต้กระโดดขึ้นก่อนลูกจะโด่งขึ้นสุด ญี่ปุ่นกระโดดตาม เต้หวดลมแต่ญี่ปุ่นตีลูกดาดเบาบางลงหน้าเน็ท บอยวิ่งเข้ามาช้อนลูกขึ้นเป็นจังหวะที่เต้ก้าวเข้าไปแย็บลูกลงต่อหน้าต่อตา เสียงกองเชียร์ดังสนั่นหวั่นไหว
"แชมป์ ค่า แชมป์"
ซาร่ากรี๊ดออกมา ลูกคู่รอรับก็ตามเสียงเกรียวกราว โฟคยืนกำมือลุ้นอยู่ข้างหลังซาร่า เฟียตยืนอยู่อีกข้างต่างฝ่ายต่างจับตามองดูญี่ปุ่นเล่น
"เย้ๆ แต่เหนียวอ่ะ บอยกะพี่จี๊ปอ่ะ"
เต้บ่นแล้วกอดคอปรึกษากับญี่ปุ่นอยู่
"เหนียว เราต้องเหนียวกว่าเนะ อิอิ จะหลอกให้งงไปเลย"
ญี่ปุ่นบอกเต้ แล้วไปส่งลูก ญี่ปุ่นส่งลูกโด่งที่ถนัด จี๊ปตีโด่งกลับมาอีกวางแม่นยำไปหลังคอร์ท ญี่ปุ่นถอยกลับไปงัดลุกโด่งกลับไป จี๊ปกดลุกลงต่ำทันที เต้หยอดลูกข้ามเน็ทไป บอยก็หยอดกลับคืนมาเนียบเนียนเต้ก้าวไปงัดลุกขึ้นแต่ลูกไปไม่พ้นตาข่าย กองเชียร์สีเหลืองตีกลองร้องเสียงดังกระโดดโลดเต้นอยู่ เต้เป็นฝ่ายส่งลูก โดยแย็บสั้นข้ามไป บอยดีดกลับมาอย่างรวดเร็ว เต้งัดลุกไปหลังคอร์ทแต่ไม่ถึงดีนัก จี๊ปกระโดดหวดลูกลงมาญี่ปุ่นงัดไปให้จี๊ปฟาดอีก จี๊ปก็หวดอีก ทีนี้เต้รับก็โยนไปให้จี๊ปฟาดอีก รายนั้นก็เชียร์ขึ้นกระโดดตามเสียงเฮหวดลูกลงมาเต็มแรง ญี่ปุ่นเอาไม้รองไว้แล้วตวัดข้อมือลูกเปลี่ยนทิศทางพุ่งไปหาบอย บอยเองสติดีไม่วอกแวกหวดลูกซ้ำลง ต่อหน้าต่อตาญี่ปุ่น
"แอ่ะ บอยอ่ะ"
เสียงเฮดังกระหึ่มกึกก้อง ทีมสีเหลืองถือว่าเข้าขากันที่สุดไม่มีประมาท ญี่ปุ่นกอดคอกับเต้
"หวายๆ เอางายดีอ่า บอยไม่หลงเลยเนะ"
ญี่ปุ่นรำพรรณ เต้เองก็หน้าเครียด
"ใช้แผนนินจา บวกกะหลอกดาว"
เต้ออกความเห็นบ้าง ญี่ปุ่นยิ้มร่าพยักหน้า พอเสียการส่งลุกไปก็กลับมาตั้งรับอย่างแข็งขัน การต่อสู้เป็นไปอย่างสูสีแต้มผลัดกันนำอยู่ตลอด พอขอเวลานอกสีชมพูกก็กรูกันเข้ามาประคบประหงม ญี่ปุ่นก็คว้าเยลลี่กับน้ำหวานคนละมือ เต้เองก็เริ่มติดแบบญี่ปุ่นทำตาม ยิ่งเสียงเฮในโรงยิมเท่าไหร่คนที่อยู่นอกโรงยิมที่เข้ามาไม่ได้ก็ยิ่งจะขาด ใจตายอยากจะดู ถึงขนาดให้เพื่อนถ่ายวีดีโอไว้แล้วส่งต่อๆให้กันดู
พอลงสนามอีกแต้มสีเหลืองก็เริ่มดีดออกห่าง ญี่ปุ่นกอดคอเต้อีกที
"เรา จะสู้ได้ไหมอ่าปุ่น เหนียวทั้งคู่เลยอ่า"
เต้ออกอาการท้อ
"เอ๋ ทำมายอ่า เค้าเหนียวเราก็เหนียว อิอิ ทีมเราน่าร้ากกว่าเนะ ยังไงก็ต้องชนะ"
ว่าแล้วก็ตบบ่าบอย แล้วหันไปหาทางกองเชียร์ ยกสองนิ้วให้เสียงกองเชียร์กรี๊ดกร๊าดดีใจเป็นการใหญ่ส่งเสียงอึกทึกครึก โครม
"เห็นมะ เรตติ้งเราดีจะตาย อิอิ"
ญี่ปุ่นยิ้มให้เต้ รายนั้นค่อยเรียกกำลังใจคืนมา พอกลับไปเล่นอีกก็ต้านพลังของทั้งบอยทั้งจี๊ปไล่บี้ขึ้นมาได้ จนสีเหลืองต้องขอเวลานอก โฟคปรี่ฝ่าวงล้อมของสีชมพูเข้ามาหาญี่ปุ่น
"ไอ้ เปี๊ยก มึงตัดลุกต่ำไว้ พี่จี๊ปไม่ถนัดลุกยิงใส่ตัว"
เสียงโฟคร้องบอกมา ญี่ปุ่นหันไปมอง
"เอ๋ หมีดำ ว่าไงน้า"
ญี่ปุ่นป้องหู ฟังเพราะไม่ได้ยิน
"อะไรวะ ไอ้โฟค มึงไปไกลๆเลย น้องกูจะพัก ไปๆ"
แบงค์ เข้ามากันท่าไว้ ซาร่าหันมาเจอจึงปรี่เข้ามาหาบ้าง
"ต๊ายโฟค ใส่เสื้อสีแดงเชียวนะ นี่มันถิ่นสีชมพูนะค้า เอานี่เอาไปใส่"
ซาร่ายื่นเสื้อยืดสีชมพูที่เตรียมมาเผื่อเด็กๆให้โฟค แบงค์ตาเขียวทำท่าจะกิเลือดซาร่า
"แหม พี่แบงค์ขา โฟคเค้าอุตส่าห์จะมาบอกแผนการ เพื่อสีมพูนะค้า ฝั่งโน้นยังมีพี่เฟียตยืนเป็นโค้ชเลย มาโฟคมานี่เดี๋ยวซาร่าจัดที่ให้ เด็กๆค้าขอที่หน่อยค่า"
ซาร่าไม่ฟังเสียงประธานสีที่ตาแทบจะถลนออก มานอกเบ้า ฝั่งสีเหลืองมีรุ่นพี่ชมรมแบดฯทุกคนยกเว้นโฟคที่ยืนอยู่ฝั่งสีชมพู พอเฟียตเห็นโฟคเปลี่ยนเสื้อเป็นสีชมพูแล้วเข้าไปใกล้ญี่ปุ่นก็หงุดหงิดขึ้น มาบีบบ่าเบนซ์ที่ยืนอยู่ข้างๆจนเบนซ์ปัดมือออก
"มึงเป็นบ้าอะไรวะ ไอ้เฟียต"
เบนซ์ร้อง เฟียตกัดฟันกรอดๆอยู่ สายตาหลบไม่มองแล้ว แต่ในใจกลับเดือดดาล ส่วนโฟคขอบอกขอบใจซาร่าเป็นการใหญ่หัวใจพองโตอย่างที่ไม่เคยเป็น
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009660 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก