หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[นัตสึกิ]

แอร๊ยยยยย
จะครางรับรึป่าวคะ

[PEENAT1972]

ขำ ครึๆๆ

[RAKDEK_KA]

จะว่าไปคิดถึงคู่นี้เหมือนกันนะเนี่ย 

ตอบ   น่าจะเป็นโชคดีนะที่ขานรับอ่ะ ว่า........อื้อ

[meduza]

โชคดีขานรับชัวร์
อ๊า~
อิอิรออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า

[Little Devil]

สิบห้าปีแล้วเรอะ
หมูปิ้ง โหดเหมือนเดิม 
+1 อย่าเพิ่งเซ็งคุณนาย fc รออ่านนะ

[astral]

ไม่เคยอ่านคู่นี้เลย ไปตามหาดีก่า 

[everytime]

ดันๆๆๆๆทุกคู่

[wolfpotter]

รอทุกคู่เลยคับ

[InKMoNsTeR]

มาเม้นกระทู้นี้ด้วย

อืมมมม จากตอนแรกว่า อยากให้ มิสเตอร์เพอร์เฟค(วุธ) กับ มิสเตอร์โนพร๊อบเบลม (นนท์) แต่ก็อยากเหลือตำรวจดีๆไว้ให้น้องโจ้



ตอนนี้นึกออกแล้วครับว่าจะยกน้องโจ้ให้ใครดี 


นายตะวันไง 5555+

กิ๊กเก่าธงรบ ไปอยู่กับพี่ชายของอาทิตย์ ดูท่าทางจะวุ่นวาย หนาวๆร้อนๆดีนะครับ


เพราะยังอยากอ่านบรรยากาศเพื่อนกินน้องเพื่อนมากกว่า (ไม่รู้ผมคิดไปเองรึป่าว...ผมว่าเจ้านนท์น่ะ แอบปลื้มเพื่อนพี่ชายอยู่น๊า...ใช่มั้ยครับคนแต่ง >__<)

ว่าแล้วก็...
อย่าทิ้งให้คนอ่านคอยนานนะคร้าบ


ปล*อยากหาคนมาปั่นป่วนคู่ฮ่องเต้ตฤณกับอัสนัยเหมือนกันนะครับ เก่งนักเก่งหนา ถึงคราวตัวเองจะเป็นยังไงน๊า
เผื่อจะหวานๆกับอัสนัยมากกว่านี้่หน่อย >__<


เป็นกำลังใจให้ครับผม
ปล*อยากได้กำลังใจแบบถึงเนื้อถึงตัวบอกได้ 5555+ เดี๋ยวตามกษิดิษฐ์ให้

[aeecd]

อืม...น่าจะ
โชคดีแทงเข่าเข้าที่ท้องของนายช่างแล้วก็ตอบต๋องว่า
มีอะไร
มาต่อเร็วๆน้า

[fayala]

เดาไ่ม่ออกอ่ะค่ะ

แต่อยากอ่านตอนต่อแบบไม่โดนขัดจังหวะ ได้ป่าวคะ หุหุ

[aimaim]

  กรี๊ดดดดดดดดดดดด น่าร้ากกกกกกกกกกกก อิอิ

[noochristin]

 

ตามมาอ่านค่ะ เห็นว่ามีรวมเล่มด้วย อยากจะได้ไว้ในอ้อมแขน ต้องทำอย่างไรบ้างค่ะ (ไม่รู้ว่าช้าไปหรือเปล่า)


 

[ida_iii]

ขอบอกว่าคู่โชคดีเป็นคู่ที่ชอบที่สุด  คู่ที่เหมือนจะไม่หวาน  แต่ก็หวาน  โชคดีขี้โวยเหมือนเคย

[www.maxdevil]

ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 

555+

[dek_jun_rai]

ค้าง ค้าง ค้าง 

[katawoot]

มาต่อกันนะครับ
มีคนทายถูกครับ อิ อิ

...
ต๋องขมวดคิ้วพลางเคาะประตูอีกครั้งเพราะรู้อย่างแน่นอนว่านายช่างชยุตม์อยู่ในห้องทำงานของโชคดี
"นายช่างครับ นายช่างครับ" ต๋องเคาะประตูพลางเอียงหนาเข้าไปใกล้ประตูเพื่อจะเงี่ยหูฟังว่ามีใครอยู่ข้างในจริงๆ หรือไม่ แต่ทันใดก็ต้องสะดุ้งโหยงเพราะเสียงดุๆ ที่ได้ยินอยู่เป็นประจำดังขึ้น
"อะไรอีกล่ะ เรียกอยู่ได้ นายช่างไม่ว่าง จะไปไหนก็ไป"
"ครับ" ต๋องพยักหน้า ราวกับว่าโชคมายืนพูดกับเขาอยู่ตรงหน้า จากนั้นก็รีบวิ่งปรู๊ดอย่างรวดเร็วออกไปนอกร้านตรงไปยังโรงรถซึ่งเป็นสถานที่จัดงานวันเกิดของตัวเอง ในใจก็ยังสงสัยอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น นายช่างก็อยู่ในห้องทำงาน ทำไมไม่ขานรับเขา ปกตินายช่างจะขานรับเขาทุกครั้งและขานรับเร็วและชัดเจนอีกด้วย เว้นเสียแต่ว่าจะไม่ได้ยินจริงๆ ซึ่งก็มีน้อยครั้งมาก นายช่างเป็นคนหูดี แต่เมื่อกี้ทำไมไม่ยอมพูด
นายช่างมีธุระอะไร ถ้าหากมีธุระ หรือกำลังทำอะไรอยู่ นายช่างจะบอกเขาทุกครั้ง เวลาเขาเรียก พอนายช่างขานรับก็จะพูดทันทีว่ากำลังทำอะไรอยู่ นอกจากนั้นก็จะให้คำสั่งแก่เขาอย่างชัดเจนว่าให้รอ หรือให้กลับมาใหม่ในเวลาอีกกี่นาที คำพูดทุกอย่างของนายช่างนั้นชัดเจน ฟังปุ๊บ เข้าใจปั๊บ
ที่ว่านายช่างไม่ว่าง นายช่างกำลังทำอะไรอยู่ แล้วทำไมลุงโชคดีต้องทำเสียงดุตอบแทบนายช่างด้วย
อยากรู้จริงๆ...

จ๊บเรื่องของชยุตม์และโชคดีและความอยากรู้อยากเห็นของเด็กชายต๋อง

ต่อด้วยเรื่องของตฤณ เจ้าชายนำ้แข็งที่กลายเป็นมังกรพ่นไฟได้หากจำเป็น (เอ หรือวันนี้ จะเป็นพญานาคพ่นน้ำ ตอนนี้อากาศมันร้อนเหรือเกิน)

อัสนัยเปิดประตูห้องชุดของตฤณแล้วเดินตรงไปยังห้องครัวอย่างรวดเร็ว จากนั้นจัดการล้างผลไม้และจัดใส่จานพร้อมเตรียมน้ำดื่มเย็นๆ เอาไว้รอคนรักซึ่งกำลังใกล้จะถึงบ้าน ในใจหมายมั่นว่า
คืนนี้ ยังไงๆ ก็ต้องเผด็จศึกตฤณให้ได้
เขาเตรียมตัวมาอย่างดี เลขานุการของตฤณบอกว่าพรุ่งนี้เจ้านายไม่มีงานด่วน ไม่มีงานชิ้นสำคัญ ไม่มีประชุม ไม่มีนัดหมายกับลูกค้า ไม่มีอะไรทั้งสิ้น ตฤณออกจากที่ทำงานก่อนเวลาด้วยซ้ำ และเมื่อครู่เขาก็เพิ่งคุยกับตฤณ อีกไม่ถึงห้านาที ตฤณก็จะถึงบ้าน
แต่ถึงแม้ไม่มีงานด่วนหรืองานชิ้นสำคัญ กลับถึงบ้าน ตฤณก็ยังทำงานอยู่ดี และหากปล่อยให้ตฤณนั่งลงที่โต๊ะทำงาน โอกาสที่จะชวนตฤณ 'ทำอะไรกัน' นั้นก็เป็นไปได้ยาก
เขาต้อง 'จัดการ' ตฤณทันทีที่อาบน้ำเสร็จ หรือในระหว่างอาบน้ำ (ซึ่งคงจะยาก เพราะกลับถึงบ้าน ตฤณจะต้องอาบน้ำก่อนให้เนื้อตัวสะอาดสดชื่น)
ตฤณเป็นคนมีแบบแผน เจ้าระเบียบ และแทบจะไม่เคยทำอะไรนอกกรอบที่ตัวเองวางไว้ บางทีอัสนัยก็แทบจะไม่เข้าใจว่า ผู้ชายคนนี้เป็นเจ้าของบริษัทโฆษณาได้อย่างไร
อัสนัยคิดเอาไว้ในใจว่า เมื่อตฤณกลับถึงบ้าน เขาจะต้อนรับด้วยเครื่องดื่มเย็นๆ ตามด้วยผลไม้ที่ตฤณชื่นชอบ จากนั้นให้ตฤณอาบน้ำให้สบาย (และหากประเมินท่าทีว่าตฤณผ่อนคลายมากๆ ไม่แน่ เขาอาจจะชวนตฤณให้ทำอะไรกันตอนอาบน้ำ แต่ทว่า เขาไม่ค่อยจะแน่ใจเท่าไหร่นัก เหตุผลก็คืออย่างที่พูดมาเมื่อกี้ นั้นก็คือเพราะตฤณไม่ทำอะไรที่ไม่มีแบบแผน)
ถ้าจะมีเซ็กส์กัน ก็ต้องนอนกันอยู่บนเตียง มีตฤณอยู่ข้างบน
เสร็จกิจ ก็ต้องเข้าไปอาบน้ำให้สะอาดอีกครั้ง ก่อนจะสวมชุดนอนแล้วเข้านอน (ไม่เกินสี่ทุ่มครึ่ง เพราะตฤณต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน)
วันนี้เป็นวันเสาร์ ตฤณไม่ต้องไปทำงานเช้าวันอาทิตย์ ทั้งที่่ส่วนมากจะไปทำงานเจ็ดวัน แม้วันอาทิตย์จะไม่ไปทำงานเช้าตรู่เหมือนวันอื่น แต่ตฤณก็ตื่นเวลาเดิมอยู่ดี
ตื่นมาเพื่อจะไปวิ่งออกกำลังกายแล้วกลับมานั่งทำงานที่โต๊ะทำงานกลางแจ้งของตัวเองซึ่งตั้งอยู่ที่ระเบียงกว้างของห้องนั่งเล่น!
อัสนัยเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงขาสั้นสีฟ้า จากนั้นมานั่งรอตฤณที่โซฟา เงี่ยหูฟังเสียงเคาะประตู
หากตฤณรู้ว่าเขากลับมาถึงบ้านก่อน ตฤณจะเคาะประตูก่อนทุกครั้งและเปิดเข้ามาเอง
และหากตฤณไปบ้านเขา ตฤณก็จะเคาะประตูทุกครั้งเช่นกัน แต่จะไม่ไขกุญแจและเปิดเข้าไปเลย ต้องรอให้เขาเป็นคนเปิดประตูให้ทั้งๆ ที่ตัวเองก็มีกุญแจ
อยู่กับตฤณ เขาต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัวเป็นอย่างมาก จากที่เคยเป็นคนไม่มีระเบียบ อยากจำทำอะไรก็ทำ ตอนนี้เขาใกล้จะเหมือนตฤณเข้าไปทุกวัน จนลูกน้องที่ทำงานหลายคนพูดกันว่า 'คุณอัสนัยเปลี่ยนไป'

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้งเช่นเคย ไม่ขาดไม่เกิน น้ำหนักการเคาะเท่ากัน
ตฤณแน่ๆ...
อัสนัยลุกขึ้นและรีบเดินไปที่ประตูเพื่อจะเปิดประตูให้คนรักทั้งๆ ที่รู้ว่าฝ่ายนั้นจะเปิดเข้ามาเอง แต่อัสนัยก็อดแปลกใจไม่ได้ ความจริงที่เขารีบเดินมาที่ประตูเขาก็รู้อยู่ว่าคงจะไม่ทันเพราะเมื่อตฤณเคาะประตูสามครั้งแล้วก็จะเปิดออกทันที แต่คราวนี้ประตูก็ยังไม่เปิด
อัสนัยบิดลูกบิดประตูช้าๆ แล้วดึงประตูออกเปิกกว้าง ยิ้มให้ตฤณพร้อมกับเอ่ยว่า
“กลับมาแล้วหรือครับ"
แต่ทว่า อัสนัยก็ต้องอุทานทันทีเมื่อเห็นสภาพของตฤณ "ตายแล้ว คุณตฤณเป็นอะไร"
“ผมแขนเดาะ" ตฤณตอบเบาๆ แล้วเดินเข้ามาในห้อง อัสนัยยื่นมือไปรับกระเป๋าเอกสารแล้วแต่ตฤณเบี่ยงแขนด้านที่ไม่เจ็บแบะบอกว่า "ไม่เป็นไร ผมถือเอง"
“ผมจะถือให้ เอามานี่" อัสนัยไม่ยอม "คุณเจ็บแขน ผมช่วยถือจะเป็นไรไป แล้วนี่ขับรถมาได้ยังไง ทำไมไม่บอกผมว่าเจ็บแขน จะได้ไปรับ แล้วเจ็บตอนไหน"
“ก่อนที่คุณจะโทรไป"
“แสดงว่าคุณแวะคลีนิก" อัสนัยวางกระเป๋าเอกสารของตฤณลงบนโซฟา แต่ทันใดก็นึกอะไรได้เมื่อเห็นสายตาของอีกฝ่าย "โอ๊ย โทษที"
อัสนัยหยิบกระเป๋าเอกสารของตฤณแล้วรีบเอาไปเก็บไว้ในห้องทำงาน เมื่อเดินกลับออกมาก็เห็นตฤณกำลังเปิดประตูห้องนอน
“คุณจะไปไหน" อัสนัยถามทั้งๆ ที่รู้อยู่ว่าอะไรเป็นอะไร เมื่อตฤณกลับถึงบ้านก็จะเดินเข้าห้องนอนเพื่อถอดเสื้อผ้าแขวนไว้ เปลี่ยนเป็นชุดอยู่กับบ้านแล้วถึงจะเดินไปดื่มน้ำในห้องครัว
“ผมจะเปลี่ยนเสื้อผ้า" ตฤณตอบ "แล้วก็จะอาบน้ำ"
“ดื่มอะไรเย็นๆ ก่อนสิครับ"
“ผมยังไม่ได้เสื้อผ้าเลยนะ"
“รู้แล้ว" อัสนัยเผลอเบ้ปาก "ก็ทำอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ ซักวันบ้างไม่ได้หรือไง มาถึงเหนื่อยๆ ดื่มน้ำเย็นๆ ซะก่อน แล้วค่อยไปเปลี่ยนเสื้อผ้า รู้ไหม ผมซื้อผลไม้ที่คุณชอบมาเยอะแยะเลย"
“นี่กำลังว่าผมว่าเป็นคนน่าเบื่อหรือเปล่า"
“เปล่านะ" อัสนัยส่ายหน้าแล้วโผเข้ากอดแขนซ้ายของตฤณ ยื่นปากไปจูบแก้มของชายหนุ่มแล้วพูดเสียงหวานว่า "ผมแค่อยากจะทำอะไรให้คุณบ้าง ปกติไม่ค่อยได้ทำ เดี๋ยวคุณตฤณจะหาว่าผมไม่น่ารัก ทำอะไรก็ไม่เป็น"
“ผมไม่เคยคิดยังงั้น" ตฤณทอดสายตามองคนรักอย่างอ่อนโยน "ผมรู้ว่าคุณอดทนมาก"
“ถ้างั้นมากินแตงโมก่อน" อัสนัยดึงแขนให้ตฤณเดินออกมาจากห้องนอน ทว่า ตฤณขืนตัวเอาไว้ อัสนัยจึงพูดต่อว่า "เพื่อผมนะครับคุณตฤณ นี่รู้หรือเปล่า ผมยืนเลือกแตงโมกับมะม่วงอยู่ตั้งนาน แล้วจอดรถก็ลำบาก พอซื้อได้แล้วผมรีบกลับบ้านเลยนะ แล้วก็ปลอกเปลือก ปาดเป็นชิ้นๆ อย่างสวยงาม มีดเกือบบาดมือแน่ะ แช่เย็นพร้อมทาน มาสิครับ"
ตฤณพยักหน้าและเดินตามอัสนัย
“นี่ครับ ดื่มน้ำเย็นก่อน" อัสนัยยื่นแก้วน้ำให้ แต่พลันก็หดมือกลับ "โอ๊ย โทษที ผิดขั้นตอน คุณต้องทานผลไม้ก่อนถึงจะต้องตามด้วยน้ำเย็น"
“ไม่เป็นไรหรอก เอามาเถอะ" ตฤณส่ายหน้า แล้วยื่นมือไปรับแก้วน้ำจากอัสนัย "ผมไม่ได้เนี้ยบขนาดนั้น"
“แสดงว่าวันนี้คุณยอมผิดระเบียบ"
“ระเบียบอะไร" ตฤณเลิกคิ้วแล้วยกน้ำขึ้นดื่ม
“อย่างน้อย วันนี้คุณก็มาดื่มน้ำ ทานผลไม้ ก่อนจะที่จะไปถอดเนคไทด์และเปลี่ยนเสื้อผ้า" อัสนัยเอียงหน้า อมยิ้ม ตาวิบวับ "แล้วก็...”
“แล้วก็อะไร"
“แล้วก็...” อัสนัยแกล้งทำเป็นอึกอักไม่กล้าพูด
“มีอะไรหรือเปล่า" ตฤณเลิกคิ้ว
“คุณตฤณรู้หรือเปล่่าว่าวันนี้เป็นวันอะไร"
“วันเสาร์" ตฤณวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะแต่ก็ยกแก้วน้ำขึ้นอีกครั้งพร้อมกับหันไปมองทางด้านซ้าย อัสนัยนึกอะไรได้จึงรีบขยับตัว แต่ตฤณขวางเอาไว้แลวส่ายหน้า พร้อมกับพูดว่า "ไม่ต้องหรอก ไม่เป็นไร"
“ผมลืมที่รองแก้วน้ำ โต๊ะเปื้อนหมดเลย"
“ประชดผมหรือเปล่่านี่" ตฤณหัวเราะเบาๆ แล้ววางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ
“เปล่า ผมลืมจริงๆ" อัสนัยถอนหายใจ "อุตส่าห์จะทำให้มันเพอร์เฟคแล้วนะ แต่ก็ลืมจนได้ คุณตฤณต้องเข้าใจขนะ เมื่อก่อน เวลาผมจะดื่มน้ำ ก็แค่หยิบขวดน้ำออกมาจากตู้เย็นแล้วกรอกปากเลย"
“ไหนผลไม้" ตฤณหันไปมองตู้เย็น
“อ้อ เดี๋ยวๆ นะครับ" อัสนัยรีบเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อยกผลไม้ออกมา แต่ทันใดก็ต้องสะดุ้งเมื่อแขนแข็งแรงของตฤณสอดเข้ามาโอบเอวเอาไว้
“ป้อนผมหน่อยซิ" ตฤณกระซิบข้างหู
“ก็ให้ยกออกมาก่อนสิ" อัสนัยแย้ง แต่มือยังจับขอบจานที่วางอยู่ในตู้เย็น ไม่ยกออกมา
“วันนี้อยากได้อะไร ทำไมมาทำอะไรพิเศษให้ผมแบบนี้ จะทำอาหารให้ผมทานด้วยหรือเปล่า"
“คงได้ทานหรอก" อัสนัยหัวเราะเบาๆ แล้วถอยหลัง เบียดตัวเขากับแผ่นอกของตฤณ "แต่ผมซื้ออาหารมาไว้แล้ว อุ่นไมโครเวฟหน่อยก็ได้ทาน"
“คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบอาหารแช่เข็ง"
“ไม่ได้แช่นะครับ ซื้อมาจากร้านล่ะ ร้อนๆ เลยทีเดียว มาถึงก็เอาเข้าตู้เย็นเลย รับรองว่าไม่เสีย" อัสนัยรีบอธิบาย
“อาหารร้อนๆ จะเอาเข้าตู้เย็นเลยได้ยังไง ต้องรอให้เย็นก่อนสิ" ตฤณทำเสียงดุ
“โอ๊ย ลืมไป" อันนัยอุทาน
“แต่ช่างเถอะ ผมไม่ค่อยหิว" ตฤณหัวเราะเบาๆ แล้วก้มลงหอมแก้มคนที่พยายามทำตัวเป็นแฟนที่ดี
“แล้วตอนนี้อยากทานผลไม้หรือยังครับ" อัสนัยเสียงสั่น ตอนนี้จมูกโด่งๆ ของตฤณคลอเคลียอยู่ติ่งหูของเขา ลมหายใจอุ่นๆ ของตฤณทำให้เขาสะท้าน
“ยัง"
“แล้วคุณตฤณอยากทำอะไร...” อัสนัยถามเสียงเบา ตฤณส่ายหน้า ไม่มีคำตอบออกจากปากเพราะริมฝีปากกำลังจะไม่ว่าง
ตฤณเม้มใบหูส่วนบนของอัสนัยแล้วดึงเบาๆ ก่อนจะเลื่อมลงมาขบติ่งหูนิ่มๆ ของคนรัก แล้วเปลี่ยนเป็นไล้ลิ้นสัมผัส
“คุณตฤณ ไม่อยาก...ไม่อยาก...ทานผลไม้หรือครับ" อัสนัยเสียงพร่า เริ่มบิดคอไปมา
ไม่มีคำตอบจากตฤณอีกครั้ง
“ผมอยาก...อยาก...” อัสนัยยังพยายามพูดต่อ แต่เสียงขาดห้วงเมื่อตฤณดูดดุนใบหูของเขาหนักหน่วงยิ่งขึ้น ร่างกายร้อนผ่าวของตฤณกำลังสัมผัสด้านหลังของเขาจนไม่อาจอยู่นิ่งได้ ต้องส่ายบั้นท้านบดเบียดไปมา ประหนึ่งจะช่วยดับความร้อนให้ตฤณ
“อืมม..” ตฤณคราง
“ทำซะทีเถอะ" อัสนัยใจร้อน "ผมจะไม่ไหวแล้ว"
“เดี๋ยวสิ" ตฤณพูดแล้วสอดลิ้นเข้าไปในหูของอัสนัยพร้อมกับหายใจกระเส่า ลมหายใจอุ่นๆ ของตฤณปะทะกับผิวบางๆ ของอัสนัยทำให้ต้องสะดุ้ง
“คุณตฤณ...อย่า...” อัสนัยไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องห้ามตฤณ ทั้งที่ปรารถนาตฤณมาก
...อย่า...
...อย่า...
...อย่าหยุดนะคุณตฤณ...
ในที่สุด อัสนัยก็กระซิบตัวเองในใจแบบนี้
...อย่าหยุดเด็ดขาด อุตส่าห์มาได้ถึงขนาดนี้ อย่าหยุดเชียวนะ กว่าจะได้มีโอกาสทำอะไรแบบนี้กับคุณ ต้องรอนานแค่ไหนรู้หรือเปล่า...

....จ๊บแล่ว...
ตอนหน้า เป็นเรื่องของ เพื่อนสองคน คู่กัด...

[littlepretty]

ฮุฮุ คุณตฤณร้อนแรงใช่เล่น ขนาดแขนเดาะนะเนี้ย

[meduza]

ค้างๆมันค้างงงงงงง
อยากอ่านคู่น้องโจ้กับสารวัตรอาวุธจังเย้ย

[ANUNTAYA]

งง  กะเรื่องนี้  ตกลง  แต่ละคนเนี่ย คนละเรื่องเลยใช่ป่าว


ลุ้นคู่สารวัตรอยู่  ดันมาเจอ  ไอ้เจ้าต๋อง  ซะง้าน

[Phelyra]

ต๋อง...ซวยไปนะค่ะ ดันมาขัดจังหวะคนเค้ากำลังโอ้โลมเพื่อเข้าสู่ขั้นตอนพิเศษของคนสองคนอยู่
ฝันเรท X ของอัสนัยเป็นจริงซะทีหลังจากรอคอยมานาน คุณตฤณค่ะถ้ายังไม่เช้าวันใหม่ ฟ้ายังไม่เหลือง ห้ามหยุดนะค่ะ

[นัตสึกิ]

ตายๆๆๆๆๆๆๆ

แผนสูงชิมิคะแบบนี้

[IIMisssoMII]

ตัดจนซะงั้น
แหม๊ ๆ
ว่าแต่ แัสนัย ไม่ได้  ฟันเองเออเองนะ
ฮ่าๆๆ

รอตอนหน้าาาาา

[fayala]

กรี๊ดดด.. มาต่อแล้ว

คุณตฤณ เจ้าระเบียบแต่แอบร้อนแรงนะคะนี่

[fayala]

อ่อ ลืมบอกไปค่ะว่าตัดฉับได้ปวดใจมาก
ไม่ต่อจริงๆ เหรอคะ

[pimkihae]

ในที่สุดอัสนัยก็สมหวังซะที
นี่ถ้าคุณตฤณหยุด ละก็ มีหวังอัสนัยจับคุณตฤณปล้ำแน่เลย อิอิ
ตอนหน้าเป็นภีร์-อิศ แล้ว (ใช่ป่าวอ่ะ)
คิดถึงๆสองคนนี้เหมือนกัน
ตอนต่อไปขอเป็นคู่สารวัตรอาวุธกับโจ้นะค่ะ พรีสสส

[yunjaejoong]

55555ไอ้ที่อย่านี้อย่าอะไรจ๊ะ อย่าช้าใช่ม่า น่ารักดีคู่เนี้ย

[┗◎┗◎]

โห
เอาใจหมดทุกขั้นทุกตอน แบบนี้
ตฤณจะไปไหนเสียหนอ

[minchy]

นั่นไง คุณตฤณ ไม่ได้น่าเบื่อ และมีแบบแผนตลอดเวลาหรอก

[arjinn]

อิอิ ถูกใจ...