หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[katawoot]

 

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 

ขอบคุณบอร์ดเซ็งเป็ดที่เปิดโอกาสให้โพสนิยายนะครับ
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามอ่านและให้กำลังใจ ติชม ลงคอมเมนท์ รวมทั้งที่ไม่ได้ลงคอมเมนท์ด้วย (แค่อ่านก็เป็นพระคุณแล้วครับ แต่กดให้คะแนนซักกะนิดก็ยังดีนะ อิ อิ)
ขอบคุณ moderator ที่ช่วยดูและชี้แนะนะครับ

ตอนนี้ปิดเทอม ซัมเมอร์ ก็เลยคิดทำอะไรเบาๆ โพสตอนสั้นๆ กระปิดกระปอย แบบ deleted scenes ในดีวีดี
อ่านเอาเพลินๆ ก็แล้วกันนะครับ หาสาระไม่ค่อยได้หรอก แต่อย่างน้อย อยากทำให้คุณได้อมยิ้มเวลาอ่านนิยายตอนสั้นๆ เฉพาะกิจของผมนะครับ
ผู้เขียนจะมาโพสทุกครั้งที่มีอารมณ์ครับ อิ อิ (เวลาเคลิ้มๆ มีอารมณ์รักกุ๊กกิ๊กก็จะมาโพสให้อ่านแก้เซ็งนะ)

katawoot: คนที่เลิกเจ้าชู้
ป.ล. ขออนุญาตบอร์ดหน่อยนะครับ คือว่านิยายเรื่องคดีรักที่ผมโพสๆ มา ภาคหนึ่งมีพิมพ์รวมเล่มครับ ช่วยหนับหนุนพอให้ผมมีเงินซื้อขนมให้ลูกชายวัยกำลังโตหน่อยนะครับ คืออยู่เฉยๆ ส้มหล่น ได้เด็กมาเลี้ยงเป็นลูกหนึ่งคน (และไอ้หนูก็กินจุมากมาย)

[katawoot]

คดีรักพักร้อน


“โอ๊ย”
เสียงห้าวๆ ร้องดังลั่น อนุภาพหันขวับไปมองทันใด เห็นอธิคมกำลังเอามือกุมหัว ใบหน้าเหยเกแสดงความเจ็บปวดจึงอดยิ้มไม่ได้ ทำให้อธิคมหันมาทำหน้าบึ้งใส่คนที่เดินอยู่ข้างๆ แล้วอ้าปากกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่อนุภาพไวกว่า รีบยกนิ้วขึ้นชี้แล้วพูดว่า
“อ๊ะๆ อย่ามาว่าผมใจร้าย ผมไม่ได้ทำอะไรให้สารวัตร”
“ไม่ทำก็เหมือนทำ คุณยิ้มสมน้ำหน้าผม เห็นแฟนเจ็บ แทบที่จะปลอบ กลับซ้ำเติมด้วยสีหน้าและรอยยิ้ม” อธิคมทำเสียงงอนๆ
“ก็ได้ สมน้ำหน้า มัวแต่เดินโปรยเสน่ห์อยู่นั่นล่ะ ตัวเองก็ไม่ได้ตัวเตี้ย เป็นไงล่ะ ชายคาร้านขายของคงหมั่นใส้สารวัตรเข้าให้แล้วมั๊ง” อนุภาพยักไหล่ เดินทอดน่องชมสินค้าต่อไป
เช้าวันนี้อธิคมกับอนุภาพชวนกันมาเที่ยวตลาดน้ำ เมื่อถึงตลาดน้ำ คนที่หล่อร้ายกาจก็ดึงดูดความสนใจคนรอบๆ ตัวทันที เมื่อนักท่องเที่ยวชาวจีนกลุ่มหนึ่งลงจากรถตู้ซึ่งจอดอยู่ใกล้ๆ หันมาเห็นนายตำรวจเข้า ต่างก็แสดงท่าทางสนใจอย่างเปิดเผย ชายหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่ม ซึ่งท่าทางใจกล้ากว่าใครเพื่อน ถึงกับเดินเข้ามาหาอธิคมแล้วขอถ่ายรูปด้วย จากนั้นจึงขอให้ถ่ายรูปหมู่ ครั้นอนุภาพยื่นมือไปรับกล้องเพื่ออาสาเป็นคนถ่ายภาพเอง ชายหนุ่มตาเรียวเล็กสวมเสื้อกล้ามสีขาวรัดติ้วก็เบี่ยงตัวหนี แล้วส่งกล้องให้อธิคมหน้าตาเฉย
...
“ถ่ายวิวลานจอดรถนี่นะ” อนุภาพทำเสียงฉุนเฉียวเมื่อในที่สุดเมื่อนักท่องเที่ยวหนุ่มหล่อทั้งกลุ่มแยกตัวไป
“หึงผมหรือครับ” อธิคมอมยิ้มอย่างภูมิใจ “หนักแน่นเอาไว้นะคุณนุ ต้องเข้าใจนะว่ามากับคนหน้าตาดี ก็ต้องทำใจเป็นธรรมดา”
“ดีนะเป็นลานจอดรถ ถ้าให้ถ่ายตรงริมน้ำ ผมจะผลักให้ตกคลอง”
“อ้าว อันธพาล เราเป็นเจ้าบ้าน เป็นคนไทย ใครมาถึงเรือนชานก็ต้องต้อนรับ จะไปทำแบบนั้นกับนักท่องเที่ยวได้ยังไง แขกมาก็ต้องต้อนรับให้สมกับ...”
“ใครว่าจะผลักนักท่องเที่ยวล่ะ” อนุภาพรีบแทรก
“ว่าแล้วเชียว” อธิคมทำเสียงเหนื่อยหน่าย “ผมไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ก็โดนทุกที มันช่วยไม่ได้นะครับที่เกิดมาเป็นอธิคม”
“หล่อไม่มีใครเทียบ” อนุภาพพึมพำเพื่อเติมประโยคของอธิคม ส่งผลให้คนที่ทั้งชมตัวเองและได้รับคำชมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนถึงตอนก่อนที่จะร้องโอ๊ยเพราะความเจ็บที่เดินชนชายคาของร้านขายของริมทาง
...
อธิคมคงเห็นอนุภาพเงียบไปนานพอสมควรจึงเกิดร้อนตัว ยกมือสะกิดแขนของแฟนเบาๆ แล้วพูดว่า “คุณนุ ผมพูดเล่นเฉยๆ ถึงไม่ปลอบผมก็ไม่ว่าอะไรหรอก เจ็บแค่นี้ทนได้”
“ปลอบอะไรครับ” อนุภาพหันไปเลิกคิ้ว
“ก็...”
“อ๋อ เมื่อกี้หรือ” อนุภาพยักไหล่ “ก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว สารวัตรก็ว่าผมอย่างนี้อยู่บ่อยๆ จะมามัวงอนอยู่ก็เหนื่อยเปล่า พอไม่ถูกใจอะไรก็ว่าผมใจร้าย ชินซะแล้วล่ะ แต่อยากจะให้ปลอบผมก็จะทำ ครั้งต่อไปก็ลองชนชายคาอีกซักครั้งสิ เอาให้เจ็บๆ เลยนะ ผมจะปลอบให้ถึงใจไปเลย”
อนุภาพหยุดพูดเมื่อเห็นว่าคราวนี้ไม่ได้ยินเสียงตอบโต้จากอธิคม จึงหันไปมอง ปรากฏว่าอธิคมยืนนิ่ง มองไปอีกฟากหนึ่งของคลองกลางตลาด
“มองทำไมวะ” อธิคมพึมพำเสียงเบา
“อะไรหรือครับ” อนุภาพถาม
“ผู้ชายคนนั้น ที่ยืนอยู่ข้างๆ ร้านกาแฟ มองเราอยู่ตั้งนานแล้ว”
อนุภาพหันตามแล้วก็ต้องนิ่งเงียบไปทันใด ชายร่างสูงในชุดกางเกงลายพรางสีเขียวเข้มและเสื้อขาว สวมแว่นกันแดดสีชา มือซ้ายล้วงกระเป๋ากางเกง มือขวาถือแก้วเครื่องดื่มกำลังมองมาที่เขากับอธิคม และทันทีที่เขาหันไปมอง ฝ่ายนั้นก็หันหน้าหนี
“มันแอบมองคุณนุแน่ๆ” อธิคมเสียงเข้ม
“อยู่ไกลคนละฟากคลองขนาดนั้นยังรู้อีกว่าเขาเป็นยังไง” อนุภาพแสดงความเห็น
“ทำไมผมจะไม่รู้ คนขั้วเดียวกันมันมองกันออก” อธิคมตอบ “อยากจะข้ามไปถามนักว่ามองแฟนผมทำไม”
“สารวัตรคิดมาก” อนุภาพตีแขนอธิคมเบาๆ แต่เริ่มรู้สึกอึดอัดเพราะกลัวว่าคนที่อยู่อีกฟากหนึ่งของคลองตลาดน้ำจะข้ามมาจะเอ๋กับเขาและอธิคม และหากฝ่ายนั้นทัก เขาก็ไม่รู้จะวางตัวหรือทำสีหน้าอย่างไรเพราะไม่เคยพูดเกี่ยวกับเรื่องพันโทกองทัพให้อธิคมฟัง
...ตำรวจกับทหาร อยู่กันละฝั่งคลอง ขออย่าให้ประกาศสงครามข้ามเหล่าทัพกันเลย...
“สารวัตร ใจเย็นๆ นะ อย่าไปมีเรื่องอะไรกับใครเด็ดขาด”
“ผมหึง”
“เขายังไม่ได้ทำอะไรเลย” อนุภาพเสียงดังขึ้นนิดหน่อย
“แค่มองก็หึง”
“เป็นเอามาก” อนุภาพส่ายหน้า ก้มหลงหยิบของชำร่วยที่วางขายอยู่ใกล้ๆ ขึ้นมาดู แล้วหันไปถามราคาคนขาย
“คนมองผม คุณนุยังหึงเลย แล้วนี่ มองคุณนุตาเป็นมัน จะไม่ให้ผมหึงได้ยังไง สมมุติว่าคุณนุมาคนเดียว คงกระโดดว่ายน้ำข้ามคลองเข้ามาจีบเลยมั๊ง”
“เขาสวมแว่นกันแดด แล้วก็อยู่ไกลถึงคนละฟากคลองยังอุตส่าห์มองเห็นตาเขาอีก หาเรื่องจริงๆ เลย”
“ต่อให้ปิดตาด้วยผ้าหนาๆ ผมก็มองออก” อธิคมตอบเสียงหงุดหงิด “บุคลิกท่าทาง การมองแบบนั้น มันมองแบบว่าแอบสนใจแฟนคนอื่นชัดๆ ผมไม่โง่นะ ผมรู้ว่าใครสนใจแฟนผม”
อนุภาพไม่สนใจนายตำรวจขี้หึง ปล่อยให้อธิคมทำท่าฮึดฮัดอยู่คนเดียว ตัวเองเลือกหยิบของฝากขึ้นมาดูอย่างสบายใจ
ไม่นาน อธิคมก็ต้องเม้มปากเมื่อมองไปข้างหน้าเห็นชายหนุ่มร่างสูงพอๆ กันกำลังเดินตรงมาทางที่เขายืนอยู่กับอนุภาพ
“ทำไมข้ามคลองมาได้เร็วยังงี้วะ”
“บ่นอะไรสารวัตร” อนุภาพเงยหน้าขึ้นมองตำรวจขี้บ่น เมื่อเห็นคนรักนิ่งจึงหันไปมองจุดที่อธิคมกำลังมองอยู่
...เป็นเรื่องแล้วสิ ผู้พันกองทัพกำลังเดินมาทางนี้ ท่าทางไม่ได้เดินเล่นชมสินค้าเหมือนนักท่องเที่ยวทั่วๆ ไป แต่เดินตรงมาอย่างมีจุดหมาย ท่าเดินผึ่งผายเหมือนกำลังเดินสวนสนาม ร่างสูงสง่าพอๆ กับอธิคม แต่ผิวขาวกว่าอย่างเห็นได้ชัด ขาวพอๆ กับสารวัตรอาวุธ...
...เรียกได้ว่าสูสีกับอธิคมที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา...
และดูท่าว่าอธิคมจะคิดเหมือนอนุภาพ พอพันโทกองทัพเดินเข้ามาใกล้ อธิคมพึมพำขึ้นเบาๆ อีกครั้งว่า “คิดว่าตัวเองหล่อและเท่นักหรือไง”
“สวัสดีครับคุณอนุภาพ” เสียงห้าวทักขึ้นตั้งแต่ยังไม่ถึงตัว อนุภาพรีบหันไปบอกอธิคมเสียงเบาว่า
“เพื่อนคุณตฤณ”
อธิคมก้มลงมองคนรักด้วยสายตาขัดเคือง แล้วเงยหน้าไปมองคนที่มาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าด้วยสายตาไม่ค่อยเป็นมิตร
“ผมพันโทกองทัพ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณ...”
“พันตำรวจตรีอธิคม คุณนุไม่เคยเห็นพูดให้ผมฟังเลยว่ารู้จักคุณ” อธิคมเสียงเย็น
“เพิ่งรู้จักกันครับ” กองทัพตอบยิ้มๆ แต่เป็นยิ้มที่อธิคมคิดว่าเป็น ‘ยิ้มท้าท้าย’
“ผู้พันกองทัพรู้จักกับคุณตฤณครับ แล้วเคยเห็นผมในงานเลี้ยงสองสามครั้ง ทีนี้พอเห็นผมอีกก็คงจำได้” อนุภาพอธิบายสั้นๆ
กองทัพพยักหน้าสนับสนุนคำพูดของอนุภาพ แต่อธิคมนั้นยังคงยืนนิ่งทำหน้าเรียบ แต่ขยับเช้าชิดตัวอนุภาพมากขึ้นดังจะแสดงความเป็นเจ้าของให้คนในเครื่องแบบอีกคนรู้ว่า ‘แฟนข้า ใครอย่าแตะ’
สรุปแล้วการเผชิญหน้าของคนที่รูปหล่อร้ายกาจพอๆ กันทั้งสองคนจบลงด้วยดีและไม่มีใครเจ็บตัว ผู้พันกองทัพเพียงทักทายสั้นๆ แล้วเดินแยกไป ส่วนอธิคมนั้นเอาแต่ยืนนิ่ง แต่อนุภาพได้ยินเสียงนายตำรวจขี้หึงหายใจแรงขึ้นกว่าปกติ
จวบจนพันโทกองทัพเดินจากไป อนุภาพจึงถามอธิคมยิ้มๆ ว่า “เป็นอะไรสารวัตร ทำท่าเหมือนจะกัดเขาให้จมเขี้ยวยังงั้นล่ะ”
“ผมไม่ใช่พิตบูลล์นะคุณนุ” อธิคมโวยวาย
“ไม่ว่าเป็นสุนัขซะหน่อย ผมหมายความว่าเป็นเสือหรือสิงห์โตต่างหาก”
“จริงหรือ ไม่อยากจะเชื่อ เสือมันไม่กัดจมเขี้ยวนะ” อธิคมทำหน้าไม่เชื่อ “เสือมันฉีกทึ้งให้แหลกคาปาก”
“งั้นก็วิ่งตามไปขย้ำเขาเลยสิ” อนุภาพประชด “ผู้พันกองทัพก็ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย เขาแค่เข้ามาทักและคุยนั่นคุยนี่ธรรมดาแล้วก็ใช้เวลาเดี๋ยวเดียวด้วย สารวัตรคิดอะไรไม่เข้าเรื่อง”
“ตาระยิบระยับเชียว ผมดูตาก็มองออกว่าเขาชอบคุณนุ” อธิคมพูดเสียงเข้ม “และที่สำคัญ แววตาท้าทาย ไม่ได้สนว่าผมจะยืนอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ”
“เขาไม่รู้ว่าสารวัตรเป็นใคร”
“ทำไมจะดูไม่ออก เขาต้องดูออกว่าผมกับคุณนุเป็นแฟนกัน รู้ทั้งรู้ว่าคุณนุเป็นของผม สายตาของทหารคนนี้ยังบอกว่า ไม่แคร์ ถ้าอยากได้ นายจะทำไม”
“เก่งนะ แค่มองตาคนก็แปลงออกมาเป็นคำพูดได้” อนุภาพทำหน้าชื่นชม
“อย่ามาพูดเล่นหน่อยเลยคุณนุ”
...ไว้ใจไม่ได้ ตาของทหารชื่อแปลกๆ คนนี้ดูร้ายกาจมากกว่ากว่าอาวุธนัก...
อธิคมกัดฟัน สัญชาตญานระวังภัยเตือนขึ้นมาทันทีว่าเจอคนที่ชอบแฟนเขาเข้าซะแล้ว ไม่ได้แอบชอบเหมือนอาทิตย์หรืออาวุธ แต่เป็นคนที่ชอบและจะแย่งหากมีโอกาส
อาทิตย์นั้นเป็นคนอ่อน และไม่ใจกล้าหน้าด้าน เขาไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่นัก อาวุธก็เป็นเพื่อน และรายนั้นก็เรียกได้ว่าถือศักดิ์ศรีของตัวเองเป็นสำคัญไม่ใช่น้อย และมีจุดยืนชัดเจนว่าหากอนุภาพยังเป็นคนรักเขาอยู่ก็จะไม่มายุ่ง แม้อาวุธจะโผล่เข้ามาทำให้เขาแทบคลั่งไปแล้วครั้งหนึ่งตอนที่อนุภาพหนีไปจังหวัดแพร่ แต่นั่นก็เป็นคนละแบบกับอะไรที่เขาคิดว่านายทหารคนนี้กำลังคิด
...ศึกครั้งนี้ ตำรวจแพ้ไม่ได้...
...คิดจะมาแย่งอนุภาพไปจากเขาหรือ อย่าได้หวังเลย แม้เขาจะตาย ก็อย่าได้คิดจะข้ามศพเขาไปหาอนุภาพได้...

ธงรบส่ายหน้าช้าๆ เพราะไม่เชื่อว่าสิ่งที่อธิคมเล่านั้นจะเป็นจริงๆ เช้าวันจันทร์เมื่อเข้าเวร อธิคมก็เดินเข้ามาในห้องทำงานเขาแล้วนั่งลงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาทันที
“มองคุณนุตาเป็นมัน หน้านิ่งๆ เรียบๆ เหมือนไอ้วุธไม่มีผิด เพียงแต่ตามันร้ายกว่านัก เหมือนๆ เอากษิดิษฐ์กับศรุตและแบ้งค์มาผสมกันในคนๆ เดียวเวอร์ชั่นรุก ไม่ใช่เวอร์ชั่นรับ แม้แต่ทำหน้านิ่งๆ พูดจาสุภาพ แต่ข้าก็รู้ได้เลยนะว่าตาทหารคนนั้นบอกว่า ชอบคุณนุ อยากได้คุณนุ ยังไงก็จะเอา”
“เอ็งนี่ขี้หึงเป็นเอามาก”
“แล้วเอ็งไม่หึงพ่อตะวันรอนของเอ็งหรือไง” อธิคมแย้ง
“แกไม่ต้องพูดถึงตี๋น้อย ข้าไม่อยากได้ยินชื่อ” ธงรบพูดเสียงสะบัด “ป่านนี้คงกำลังเป็นลูกมือไอ้วุธทำอาหารเย็นกินกัน ดูซิ แค่มันกลับมาเยี่ยมเมืองไทย อาทิตย์ก็ต้องวิ่งไปกินข้าวเย็นกับมันที่บ้าน ห้ามไว้ก็ไม่ฟัง”
“กินอาหารเย็นแล้วกินกัน” อธิคมอมยิ้ม “ใต้แสงเทียน”
“ไอ้ห่_ คม เอ็งไม่ต้องมาพูดให้เห็นภาพ” ธงรบยกเท้าขึ้นทำท่าจะถีบเพื่อน “ทำไมเราสองคนต้องมาเจออะไรแบบนี้วะคม หรือนี่เขาเรียกว่ากรรมตามสนอง”
“ช่างกรรม ข้าไม่สนหรอก รู้แต่ว่าใครจะมาแย่งคุณนุไปจากข้าไม่ได้” อธิคมเสียงกร้าว “เอ็งไปจัดการสืบให้ได้ว่าไอ้ทหารคนนั้นเป็นใคร ใหญ่ขนาดไหน”
“ทำไมต้องเป็นข้าวะ” ธงรบโวยวาย
“เอ็งจะได้ไม่ฟุ้งซ่านเรื่องอาทิตย์ยังไง นี่ข้ากำลังช่วยเอ็งนะโว๊ย” อธิคมเสียงลั่น “เอ็งต้องหาอะไรอย่างอื่นทำบ้าง มัวแต่หมกมุ่นอยู่กับอาทิตย์ ทุกข์เปล่าๆ”
“พูดยังกะตัวเองไม่เคยเป็น ข้าจำได้ว่าตอนที่แกหาคุณนุไม่เจอ แกนอนกอดขวดเหล้าอยู่ที่บ้าน หมดสภาพเหมือนหมา”
“ไอ้นี่พูดกวนบาทา” อธิคมยก ‘บาทา’ ขึ้นมาประกอบคำพูด ส่วนธงรบก็ไม่ยอมเช่นกัน จึงปฏิเสธอธิคมเสียงแข็ง
“ข้าไม่มีอารมณ์จะไปทำอะไรหรอกว่ะคม คิดถึงแต่อาทิตย์” ธงรบเสียงอ่อนลง “ขนาดทาเคชิมาแก้ผ้าให้ข้าดู ข้ายังรีบหลับตาเลย”
“ไอ้เสาธง ป่านนี้เอ็งยังไม่ยอมหยุดอีกหรือวะ ทาเคชิที่ไหนอีก นายแบบคนที่อ่อยเอ็งที่งานแฟชั่นโชว์คุณพี่บั้ดนั่นหรือ” อธิคมถลึงตา อยากจะต่อยเพื่อนนักที่ปล่อยให้ปัญหาคาราคาซัง
“ข้าไม่ได้ทำอะไรนี่นา ก็เห็นเขาตกน้ำ ข้าก็เลยไปช่วย พอลงไปในสระ ที่ไหนได้ เสื้อผ้าหายหมด ข้าถึงได้รู้ว่าเป็นสไตล์การเดินแฟชั่นแบบใหม่ ให้นายแบบนางแบบแกล้งกระโดดลงสระแล้วถอดเสื้อผ้าออก ตอนแรกข้าถึงนึกสงสัยอยู่แล้วเชียวว่าเดินแบบชุดว่ายน้ำยังไงวะแต่งตัวกันมิดชิด อุตส่าห์รีบไปจองที่นั่งแถวหน้าริมสระ”
“เอ็งก็เสือกเป็นพลเมืองดี กระโดดลงไปช่วยนายแบบที่ตกน้ำก่อนเป็นคนแรก” อธิคมเบ้ปากใส่เพื่อน
“แกก็เห็น เขาร้องตกใจให้ช่วย” ธงรบแก้ตัว “คนอื่นๆ เขาก็ลงไปช่วยกัน แต่ปัญหามันอยู่ที่ ทาเคชิ ดันตามมาขอบคุณข้าไม่หยุดไม่หย่อน อาทิตย์ก็เลยหึงด้วยประการฉะนี้ล่ะเพื่อนเอ๊ย”
“แต่เอ็งลงก่อน อดใจไม่ไหวละสิ เอ็งก็นี่นะ เห็นใครแก้ผ้าเป็นไม่ได้ ต้องแก้เป็นเพื่อนเขาทุกที”
“น้อยๆ หนอย แกต่างจากข้าที่ไหน”
“ตอนนี้ต่างแล้วโว๊ย ก่อนจะทำอะไร ข้านึกถึงแต่หน้าคุณนุ”
“แบบที่คุณนุทำหน้ายักษ์ ถือปืนจะจ่อขมับเอ็งยังงั้นสิ" ธงรบทำหน้าเยาะๆ "กลัวเมีย”
“เอ็งไม่กลัวไง ถึงไม่เจริญ เห็นไหมล่ะมีแต่ปัญหา แล้วก็แก้ปัญหาไม่ได้ซะที นี่ไอ้วุธกลับมาเมืองไทยแล้วนะธง ข้าว่าแกเสียอาทิตย์ให้อาวุธแน่ๆ เลยวะ ทำใจเถอะเพื่อน ชื่อเขาคล้องจองกัน แค่นี้ไอ้วุธมันก็ชนะเอ็งไปครึ่งหนึ่งแล้ว” อธิคมชี้หน้าธงรบ
"ชื่อแกกับคุณนุไม่เห็นคล้องจองกันเลย ยังรักกันได้"
"คล้องจองสิ อธิคม กับอนุภาพ ขึ้นต้นด้วย อ อ่างเหมือนกัน อาวุธ กับ อาทิตย์ ก็ยิ่งเหมือนกัน อา กับ อา" อธิคมหัวเราะเบาๆ “แล้วถ่านไฟเก่าก็อาจจะคุขึ้นมาอีกเมื่อไหร่ก็ได้”
"ข้าก็เหมือน ธงรบกับอาทิตย์ ธ ธงเหมือนกัน" ธงรบเถียง
"มิน่า" อธิคมเอียงหน้ามองเพื่อน แล้วส่ายหน้าช้าๆ
"มิน่า อะไรวะ" ธงรบเลิกคิ้วถาม
"แกมันโง่อย่างนี้นี่เอง ถึงไม่รู้ว่าจะต้องจัดการกับเรื่องรักวุ่นๆ ของตัวเองยังไง อาทิตย์สะกดด้วย ท ทหารโว้ย ธงรบ สะกดด้วย ธ ธง มันเหมือนกันที่ไหน" อธิคมเสียงดัง
"อ๋อ" ธงรบพยักหน้า ทำเป็นเข้าใจ แล้วพูดต่อว่า "อ๋อ ใช่ๆ ท ทหาร กองทัพ ท ทหาร เอาทน"
"ไอ้เสาธง" อธิคมตวาด ลุกขึ้นจะเตะเพื่อนปากดี แต่ธงรบไวกว่า วิ่งหายออกไปจากห้องทำงานของเพื่อนร่วมชะตากรรมที่กำลังจะโดนแย่งแฟนโดยไม่รอให้ถูกเตะ
"กลัวแต่มันจะเป็น ท ทหาร หน้าด้านหน้าทนนะสิ" อธิคมบ่นตามหลัง แล้วยกเท้ายันเก้าอี้ไปกระแทกกับผนังห้อง ยิ่งนึกภาพใบหน้านิ่งๆ ขรึมๆ ของทหารคนนั้นเขายิ่งอารมณ์เสีย
...ตอนแรกสู้กับอาทิตย์และตฤณ จากนั้นสู้กับธนาภพ ทั้งตัวเป็นๆ และวิญญาณ แล้วมาสู้กับอาวุธ ตอนนี้เขาต้องสู้กับทหารขี้เต๊ะ คุณนุนะคุณนุ ทำไม่มีแต่คนเข้ามายุ่งวุ่นวายด้วยไม่เคยหยุด แบบนี้มิต้องตามหึงหวงกันไม่จบสิ้นหรือ...

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

มาติดตาม เหมือนเดิม คั้บบ             





 

[bakanishi1]

เจอคู่แข่งว่างั้นเหอะ

ไอ่คนขี้หวง

[McDeliVery]

มาจิ้ม ๆ  รอพี่นาย


ที่ผ่านมามีเเต่คู่เเข่งน่ากลัว ๆ

คราวนี้ไม่หน้ากลัว เเถมหน้าด้านด้วย  


ปล. ตอนสั้น ๆ นี่เหมือนพี่นายตรงส่วนไหนเหรอคับ  

[KaorPaor]

ขอเป็นสาวกนิยายคุณด้วยคนนะคะ

อ่านมาหลายเรื่องแล้วแต่ยังไม่เคยแสดงตัวเลย

ชอบทุกเรื่องที่คุณเขียนค่ะ

[katawoot]

ขอเป็นสาวกนิยายคุณด้วยคนนะคะ

อ่านมาหลายเรื่องแล้วแต่ยังไม่เคยแสดงตัวเลย

ชอบทุกเรื่องที่คุณเขียนค่ะ

ยินดีต้อนรับเข้าสู่อ้อมอกกันกร้าวแกร่งแต่อ่อนโยนของคฑาวุธครับ  


ตอนหน้า เป็นทีของ พ.ต.ท. อาวุธ ผู้หล่อเท่ แต่อาภัพ

[MIkz_hotaru]

 
แล้วนุ้งอาทิตย์ของเค้าล่ะ
รอๆๆ

[cipher]

ตามมาอ่านคุณนุ สารวัตอธิคม
เขียนให้ครบทุกคู่เลยน๊า

[pimkihae]

  ดีใจจังได้อ่านคดีรักอีก
คิดถึงคุณนุกับผู้กอง เอ้ยผู้พันธงรบมากๆเลย
จารอตอนต่อไปนะค่ะ  
(ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วนะค่ะ  )

อย่าลืมอุดหนุน "คดีรัก 1" กันด้วยนะค่ะ
ของเค้าดีจริงๆๆๆ   อิอิ โปรโมทกันเต็มที่เลย

[สมุนไพร]

เป็นการอ่านสายตาที่เป็นตุเป็นตะมาก

[wan]

ตามคุณนุกับสารวัตอธิคม มาครับ พี่นาย

หึงกันแบบนี้ ถ้ามีลูกได้ คงหัวปี ท้ายปี แน่ ๆ

เป็นกำลังใจให้พี่นาย +1 เป็นของกำนัลครับ

[aeecd]

พึ่งอ่านเรื่องนี้เรื่องแรก

สารวัตรขี้หึงมาก

เดี๋ยวจะไปตามอ่านเรื่องอื่นด้วย

[arjinn]

กรี๊ดดดดดด คุณคฑาฯ

เค้ารักคู่นี้ "อนุภาพกะอธิคม"

...ศึกครั้งนี้ ตำรวจแพ้ไม่ได้...

[Little Devil]

คุณนุมา  
+ 1 รับสารวัตรกะคุณนาย

[Phelyra]

กรี๊ดดดดดดดดด...และแล้วคุณนุกับสารวัตรและผองเพื่อนก็กลับมา Yeah! Yeah! ฉลองค่ะงานนี้

[mecon]

เหอะๆ ก่อนได้เค้าล่ะก็เจ้าชู้ประตูรั่ว พอมาตอนนี้บรรดาเมียๆไม่ได้ทำอะไรเลย
ก็นะแล่นหึงหน้ามืด ขำจริงๆถ้าอิคุณกองทัพจีบจริงๆละ่ก้อจะกัวอะไรอย่างมากก็แค่
น้ำตาเช็ดหัวเข่า  :m20:เท่านั้นเอง...
แหม..ธ.ทหารเอาทน  กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

+1 เคอะ พ.ต.ท. อาวุธ ผู้หล่อเท่ แต่อาภัพ>>โธ่อาภัพเหมือนคนแต่งอ่ะรึคะ 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้เสมอครับ

[thanagorn]

     โฮ๊ะๆๆๆๆๆคุณนุกับสารวัตรมาอีกแว้ว :L1:กอดหน่อยไม่ได้กอดและ o22เป็นเล่มแล้ว...แม่เจ้าตกข่าว

[Meen_Emp]

  

มาติดตามเหมือนกันค่ะ....

ท ทหารหน้าด้านหน้าทน..." เข้าใจคิดดีค่ะ

...ศึกครั้งนี้  ตำรวจแพ้ไม่ได้....  เอาใจช่วยนะคะ

[prawy]

คุณนุ สเน่ห์แรง   

[yellowriver]

มารอลุ้นคุณตำรวจด้วยคน~

[j4c9y]

สรุปใครควรหึงใคร

[Yunatsu]

จิ้มๆๆๆ
สรุปว่าศึกครั้งนี้ตำรวจต้องชนะช่ายปะ

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

กลับมาแล้วหรอ.......คิดถึงเรื่องนี้...ที่สุด...

นอนรอต่อไปค่ะ......พ่อตำรวจจอมเจ้าชู้....สู้...

+1    หั้ยพี่  คฑาวุธ

[kun]

 

ศึกครั้งนี้ได้คู่แข่งสมน้ำสมเนื้อเลยนะเนี่ย

[CYPINUS]

ต๊ะหาน VS ตำหนวด 
ใจจริงก็อยากเชียร์ ต๊ะหานนะ ก็หล่อเลิศสมบูรณ์แบบซะขนาดนั้น
อยากรู้ว่าจะมีอะไรเด็ดๆ มาสู้อธิคมได้บ้าง 

[pongsj]

คู่หูจอมป่วนกลับมาแล้ววววววววววววว

[DRAFT]

ว้าว! ในที่สุดก็กลับมาแล้ว ดีใจๆ

อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ปิดคดีรักภาคแรกเมื่อนานมาแล้วครับ กี่ปีแล้วจำไม่ได้ 555+ บอกได้เลยว่าเป็นเรื่องแรกที่ชอบที่สุดจริงๆ แต่หลังจากนั้นยุ่งๆ กับงานเลยไม่ค่อยได้ตามอ่านภาคต่อมาเลยครับ

กลับมาอีกครั้งพี่คมของผมก็ยังกวนได้ไม่มีเปลี่ยนแปลง คุณนุก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ตอนนี้เริ่มว่างแล้วจะกลับไปตามอ่านภาคสองให้ครบด้วยครับ ดีใจจริงๆ ที่ยังมีตอนใหม่มาอีก ตอนนั้นที่อ่านภาคแรกจบแบบเสียใจมาก อารมณ์ประมาณไม่อยากให้จบเลยจริงๆ

เป็นกำลังใจให้เต็มที่ครับ

[ToeY_@_KP]

   ให้สารวัตรคม...


เจอคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อเข้าให้..