คดีรัก - พักร้อน
อธิคมถอดหมวกแล้วโยนไปวางบนเตียงที่ปูด้วยเสื่อเก่าๆ ยกมือเสยผมพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อออกพลางปรายตาไปมองธงรบเพื่อนคู่หูที่เดินตามมาติดๆ และทรุดตัวลงนั่งอย่างอ่อนแรง
"ทำไมวะธง ออกไปวิ่งไล่จับโจรแค่นี้ หมดแรงแล้วหรือไง อะไรวะ แค่นี้ทำเป็นเหนื่อย" อธิคมพูดกับเพื่อน
"ร้อนฉิบหาย" ธงรบเท้าแขนลงบนพื้น เอนตัวไปข้างหลัง กางขาออกแล้วถอนหายใจ "เมื่อคืนแทบไม่ได้นอน"
"อาตี๋ตะวันแดงยอมให้เอ็งอึ๊บแล้วงั้นสิถึงไม่ได้นอน" อธิคทำเสียงหยันแล้วหัวเราะหึๆ ในลำคอ"
"ไอ้ห่_ ปากไม่ดี หยาบคาย พูดจาทุเรศ" ธงรบโวยวายแล้วถอนหายใจดังๆ อีกครั้ง "อึ๊บห่_ ที่ไหน เมื่อคืนข้าไปนั่งเฝ้าอยู่หน้าบ้านเป็นนานสองนาน มารปัจฉิมสุริยะตาดุนะสิ อีนั่งเฝ้าประตูวัดเส้าหลินจนดึกดื่น ไม่ยอมหลับยอมนอน"
"สมน้ำหน้า"
"อาทิตย์นี่หึงได้หึงดี" ธงรบถอนหายใจอีก "แล้วงอนแต่ละที ง้อได้ง่ายซะเมื่อไหร่ เวรกรรม เวรกรรม เวรกรรม เวร เวร เวร"
"กรรมและเวรของเอ็ง" อธิคมส่ายหน้า "ถ้าเอ็งยังเป็นไอ้ธงรบที่ชอบเอาเสาธงผุๆ ของตัวเองไปตั้งโด่เด่โชว์ใครทั่วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำก็คงต้องเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะ ตาข้างขวายังไม่จางเท่าไหร่ เอ็งก็วอนหาเรื่องโดนต่อยเบ้าตาซ้าย ถ้าข้าเป็นอาตี๋น้อย ข้าจะต่อยเอ็งทีเดียวพร้อมๆ กันสองมือให้เอ็งเป็นหมีแพนด้า"
"ข้าไม่ได้ทำอะไรเลยนะโว้ย ข้าอยู่ของข้าดีๆ แต่อาตี๋อวบชอบเข้าใจผิดอยู่เรื่อย แล้วไอ้พวกเด็กเก่าๆ นี่ก็จริงๆ เลย มากันได้มากันดี คนจะเป็นคนดีไม่ยอมปล่อยให้เป็นคนดี แบบนี้ข้าผิดหรือวะ" ธงรบทำเสียงอ่อนอกอ่อนใจ
"เอ็งไม่ผิดหรอก เอ็งไม่เคยผิด จะมีผิดก็แต่เสากระโดงของเอ็งนั่นล่ะ" อธิคมวางซองปืนลงบนโต๊ะแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหมายเลยของคนรัก
"แล้วเจ้าสำนักบู๊ลิ้มนี่ก็จริงๆ เลย ไม่รู้โกรธเกลียดอาฆาตแค้นอะไรข้านักหนา ไม่เคยจะญาติดีกับข้าเลยให้ตายสิ ไอ้เรารึก็อุตส่าห์นอบน้อมถ่อมตัว เจอทีไรก็ยกมือไหว้ทุกทีทั้งที่อายุมากกว่า แต่อีปรายตามองข้าเหมือนเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ น้องชายก็โตแล้ว หวงอยู่ได้ นี่ถ้าไม่ใช่เฮียใหญ่ของอาทิตย์นะ ข้าต่อยไปแล้ว" ธงรบยังไม่หยุดบ่น
"เอ็งนี่ดูหนังกำลังภายในมากไปหรือเปล่า หรือที่เอ็งชอบพูดแบบนี้เพราะมีแฟนเป็นอาตี๋" อธิคมเบ้ปาก น้ำเสียงแสดงอาการเบื่อหน่ายธงรบอย่างที่สุด แต่ทันใดก็เปลี่ยนเป็นเสียงอ่อนเสียงหวานเมื่อคนที่เขาโทรศัพท์ไปหารับสาย "คุณนุจ๋า ทำไมปล่อยให้รอตั้งนานกว่าจะรับสาย คิดถึงจังเลย คุณนุคิดถึงผมหรือเปล่า ที่รักจ๊ะ ผมเพิ่งเสร็จงาน ตอนนี้กลับมาที่โรงแรม กำลังจะอาบน้ำแล้วออกไปกินข้าว คุณนุกิน เอ๊ย ทานข้าวหรือยังครับ"
"แหวะ จะอ๊วก" เสียงของธงรบดังขึ้น อธิคมปรายตาไปมอง ทำเป็นไม่สนใจเมื่อธงรบลุกขึ้นเดินกระแทกเท้าเข้าไปในห้องน้ำ
"พรุ่งนี้เช้าสอบพยายานอีกสองสามปากก็เสร็จแล้วครับ ผมจะรีบกลับกรุงเทพฯ เลย คุณนุไม่ต้องห่วงนะ นี่แค่มาสืบหาพยานเฉยๆ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก เรื่องไล่จับโจรผู้ร้ายยิงกันโป้งป้างไม่มีหรอกครับ ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ได้ทำงานปราบปราม ผมเป็นสารวัตรสืบสวน"
"โกหกตกนรก" ธงรบพึมพำเบาๆ พอให้อธิคมได้ยิน
"เปล่าๆ ครับ ไม่มีอะไร ไอ้ธงมันบ่นอะไรของมันอยู่คนเดียว พักนี้มันดูเครียดๆ สงสัยเพราะกลัวผลบาปกรรมที่เคยทำไว้ ไอ้ธงมันไม่อยากตกนรก" อธิคมรีบเดินไปที่ประตูห้องเก่าๆ ให้ห่างจากธงรบ
อธิคมคุยกับอนุภาพอยู่นานพอสมควร เมื่อจบการสนทนา หันไปมองธงรบก็เห็นว่าเพื่อนนอนแผ่หราหลับไปเสียแล้วจึงเดินไปใช้เท้าเขี่ยขาของธงรบเพื่อปลุกขึ้นมาแต่คนที่กำลังหลับเพราะความเหนื่อยอ่อนไม่กระดิกตัว อธิคมจึงออกแรงเตะเบาๆ แต่ก็ทำให้ธงรบถึงกับสะดุ้ง
"เฮ้ยอะไรวะ เฮียสุริยะ เล่นขนาดนี้เลยหรือ" ธงรบเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง
"ไอ้ธง ข้าเอง" อธิคมพยายามกลั้นหัวเราะ "เอ็งนี่เป็นเอามาก"
"ข้าฝันว่าโดนเฮียใหญ่ของอาทิตย์ไล่เตะ" ธงรบถอนหายใจ
"น่าสงสาร" อธิคมทำหน้าสงสารเพื่อน
"คม พรุ่งนี้เช้ารีบกลับกรุงเทพฯ เลยนะเพื่อน ข้าคิดถึงอาตี๋ ไม่ไหวแล้ว ต้องไปง้อซะหน่อย ปล่อยไว้นานจะไม่ได้การ เกิดวิ่งไปซบอกได้วุธอีกรอบมันจะยุ่ง"
"ก็ไหนมันไปทำงานที่อเมริกาแล้ว" อธิคมขมวดคิ้ว หน้าเคร่งทันทีเมื่อได้ยินชื่ออาวุธ
"มันก็ไปๆ มาๆ สงสัยมันชอบขี่เครื่องบิน" ธงรบยักไหล่
"ไว้ใจไม่ได้" อธิคมหรี่ตา "นึกว่าพ่อมันส่งไปทำงานที่อเมริกาแล้วจะวางใจได้ แบบนี้ต้องเรียกไอ้น้องนนท์คนเก่งมาย้ำหัวตะปูปิดฝาโลง"
"นนท์ก็อยู่ที่อเมริกา กำลังย้ำหัวตะปูอยู่เหมือนกัน" ธงรบพูด
"หัวตะปูอะไร"
"ไอ้นนท์มันกำลังช่วยข้า" ธงรบตอบ
"ช่วยเรื่องอะไร ทำไมข้าไม่รู้ เอ็งทำอะไรทำไมไม่บอกข้า ไอ้นนท์ไปอเมริกาเรื่องงานไม่ใช่หรือ" อธิคมเสียงเข้ม ทำท่าแยกเขี้ยวเหมือนจะกัดกินธงรบ
"แล้วทำไมข้าต้องบอกแกทุกเรื่องวะ" ธงรบขึ้นเสียงพร้อมกับขยับตัวอยู่ในท่าเตรียมพร้อมหากอธิคมเกิดอาการ 'ของขึ้น'
"ก็แล้วทำไมเอ็งจะบอกไม่ได้ทุกเรื่องล่ะ เราเป็นเพื่อนกัน"
"ข้าก็มีเรื่องของข้ามั่งสิ จะให้ไอ้นนท์ไปช่วยแกคนเดียวได้ยังไง มันก็ต้องแบ่งเวลามาช่วยข้าบ้าง"
"ไอ้นนท์มันน้องข้า งานมันก็ยุ่ง นักธุรกิจร้อยล้านพันล้านไม่มีเวลามากเอ็งก็รู้" อธิคมพูดเหมือนเป็นห่วงน้องชาย
"กลัวมันยุ่งจนไม่มีเวลาช่วยเอ็งงั้นสิ อิโธ่ เอ็งก็ห่วงแต่ว่านนท์มันมาช่วยข้าแล้วจะไม่มีเวลาไปช่วยเอ็งวางแผนการณ์ยกกำลังไปตีกองทัพบกงั้นสิ" ธงรบเบ้ปาก
"ไอ้ธง" อธิคมถลึงตา
"ทำไมวะ สถานการณ์ของข้าน่าเป็นห่วงกว่าของเอ็ง คุณนุก็อยู่ในกำมือเอ็งขนาดนั้น เอ็งจะกลัวทำไม ข้าสิน่าเป็นห่วง อาทิตย์ผีเข้าผีออก ยังวางใจไม่ได้ ศัตรูข้าก็รอบด้าน เอ็งก็เห็นเฮียสุริยะมารคอหอยของแล้ว คุณตะวันติ๊ดชึ่งก็ชักทำท่าแปลกๆ จะช่วยข้าเรื่องอาทิตย์หรือจะช่วยเฮียใหญ่เหยียบข้าก็ยังไม่รู้ แล้วก็เรื่อง..."
"แต่ไอ้ทหารคนนั้นมันทำท่าจะจีบคุณนุจริงจัง แล้วนี่คุณนุจะกลับไปทำงานอีก เผื่อไปเจอเจ้านายที่แอบมาชอบลูกน้องเหมือนคุณตฤณ หรือเจอเพื่อนร่วมงานที่มาหลงรักเหมือนอาทิตย์ เอ็งจะว่ายังไง" อธิคมขึ้นเสียง
"เรื่องของเอ็ง จัดการเองสิวะ"
"เอ็งก็เหมือนกัน"
"ข้าก็ทำอยู่นี่ไง" ธงรบกระชากเสียง
"ก็ทำไปสิ ไม่ต้องเอาไอ้นนท์เข้าไปเกี่ยว เกิดไอ้วุธมันรู้ตัว น้องชายข้าจะโดนซะไม่น้อย"
"อ๋อ นี่เอ็งเป็นห่วงน้อง" ธงรบเบ้ปากใส่อธิคม "พ่อพี่ชายที่แสนดี กลัวไอ้วุธจับได้ว่านนท์ช่วยข้า แหม ทำเป็นห่วงใย เอ็งนี่มันดีจริงๆ เล๊ย"
"ไม่ต้องมาประชดเลยธงรบ"
"ให้นนท์ตัดสินใจเองก็แล้วกัน เราไม่ต้องมาทะเลาะกันเพื่อแย่งตัวนนท์หรอก" ธงรบถอนหายใจแล้วยักไหล่ "แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้คชานนท์คนเก่งกำลังช่วยข้าปิดคดีอยู่"
"คดีอะไร" อธิคมหรี่ตา มองธงรบอย่างฉุนๆ พร้อมกับกำมือแน่น
"แค่ไอ้วุธไปทำงานที่อเมริกานั่นน่ะไม่พอหรอก" ธงรบหรี่ตาเช่นกัน มองไปที่ผนังอย่างใช้ความคิด และพูดกับอธิคมเบาๆ ว่า "ต้องแน่ใจว่า มันจะไม่หวนกลับมาข้องแวะกับอาทิตย์อีก ถ้ามันเป็นฝั่งเป็นฝาโดยฝีมือของกามเทพตัวพ่ออย่างคชานนท์คนเก่งข้าถึงจะวางใจได้"
"ฮึ เป็นฝั่งเป็นฝา" อธิคมทำเสียงเยาะ "ไอ้วุธมันไม่มีทางลืมนทีได้หรอก เอ็งก็รู้"
"ก็นี่ไงล่ะ" ธงรบหันมาทำตาโตใส่อธิคมแล้วส่ายหน้าราวกับเอือมระอาเพื่อนเต็มที "แกนี่มันโง่สมเป็นอธิคมจริงๆ เลย แล้วถ้าไอ้วุธมันลืมแฟนเก่ามันไม่ได้ เอ็งจะกลัวมันมายุ่งกับคุณนุทำไมวะ"
"แล้วเอ็งล่ะ จะกลัวมันมายุ่งกับอาทิตย์ทำไมล่ะ" อธิคมตอกกลับ
"ก็..." ธงรบชะงัก "ก็..."
"ก็อะไร ไอ้คุณธงรบ" อธิคมเลิกคิ้ว
"ก็...เพื่อความมั่นใจ" ธงรบตอบเสียงเบา
"ขนาดคุณตฤณข้ายังไม่มั่นใจเลย" อธิคมพึมพำ
"แล้วอาทิตย์ล่ะ อย่าบอกนะว่า อาทิตย์มาเป็นเมียข้าแล้ว แกก็ยังหึงอยู่อีก" ธงรบจ้องหน้าอธิคม "เห็นไหม ข้าทำเพื่อแกขนาดไหน แกออกอุบายให้ข้าเผด็จศึกอาทิตย์เพื่อแยกออกมาจากคุณนุ ข้าก็ทำเพื่อแก จนข้าต้องมาเป็นแบบนี้ แกเห็นหรือเปล่า แต่ก่อนข้าระเริงราตรีอย่างสบายอกสบายใจ ตอนนี้ข้าตกลงไปในหลุมรักดังแอ๊ก กำลังกระเสือกระสน จะขาดใจตายเพราะความรักอยู่นี่ แกไม่เห็นหรือ ถ้าแกไม่บังคับให้ข้ามอมเหล้าเอาอาทิตย์เป็นเมีย เรื่องมันก็ไม่เลยเถิดมาถึงขนาดนี้หรอก”
"จะอ๊วก ใครบังคับเอ็ง ตอนเจออาทิตย์ครั้งแรกเห็นทำท่าดี๊ด๊าอยากจะอาสาเอาเสาลงหลุมขนาดนั้น" อธิคมเบ้ปากแล้วลุกขึ้น เดินเข้าไปในห้องน้ำ
"หิวแล้วนะโว้ย" ธงรบตะโกนตามหลัง
"เอ็งยังไม่อิ่มความรักหรือไงวะ" อธิคมตะโกนตอบ
"งั้นก็ไม่ต้องออกไปหาอะไรแ_ก นอนหิวกันอยู่ที่นี่ล่ะ" ธงรบพูดเสียงขุ่น "ถ้าคุณนุโทรมา ข้าจะบอกว่าเรากำลังนอนหิวอยู่ในห้องเก่าๆ ที่หลังตลาดอำเภอตะกั่วทุ่งเพราะมาตามจับไอ้ฆาตรกรใจโฉดที่บังอาจสังหารพยานของเอ็ง"
"ไอ้ธง" อธิคมเดินออกมาจากห้องน้ำ ยกมือขึ้นชี้หน้าเพื่อน "เอ็งอย่ามาขู่ข้านะ"
"ไม่ได้ขู่ แค่จะคุยกับแฟนเพื่อน" ธงรบทำหน้ายียวน "ดูซิว่า ระหว่างโจรกับคุณนุ เอ็งจะกลัวใคร"
"กลัวโจรสิวะ โจรมันมีปืน ถ้าไม่ระวังเดี๋ยวได้โดนมันยิงตาย" อธิคมเช็ดหน้าพลางเดินไปหยิบซองปืนก่อนจะหันมาพูดเสียงห้วนๆ กับเพื่อนคู่หูว่า "เอ้า ลุกขึ้นมาสิ ออกไปหาอะไรยัดปากกัน เอ็งจะได้ไม่ปากมาก"
"เอ็งจ่ายนะโว้ย" ธงรบหัวเราะเบาๆ พร้อมกับยันตัวลุกขึ้น "แล้วก็ขอเหล้าซักสองสามขวด คอแห้งมาหลายวันแล้ว"
"มาทำงานยังจะกินเหล้าอีก"
"เหล้าไม่ตกถึงท้องหลายวัน ข้ากำลังจะลงแดงตาย"
"เดี๋ยวได้ซวยอีกหรอก ธงรบ เอ็งชวนข้ากินเหล้าทีไร ได้เรื่องทุกที" อธิคมส่ายหน้า มือเปิดประตูห้องพักเก่าๆ แล้วเดินออกไป
"คืนนี้ไม่มีซวย ธงรบรับรองได้" ธงรบพูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อคิดว่ากำลังจะได้ดื่มเหล้าของโปรด "ที่นี่ตะกั่วทุ่งนะโว้ย ไกลกรุงเทพฯ ขนาดนี้ เด็กเก่าๆ ของเราไม่มาเดินเพ่นพ่านให้เราหาเรื่องใส่ตัวหรอกน่า อย่ากลัวไปหน่อยเลยไอ้เพื่อนยาก"
“สาธุ” อธิคมถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินไปรอที่รถ นับหนึ่งถึงสิบ ก่อนจะเร่งธงรบที่ชอบอืดอาดยืดยาดเช่นเคย
...กลัวสิ ทำไมจะไม่กลัว เขาพยามยามประคับประคองความรักระหว่างเขากับอนุภาพมาตลอด พยายามภาวนาว่าอย่าให้เจอเด็กเก่าๆ ของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ 'ร้ายๆ' ซึ่งก็มีหลายคนเหมือนกัน...
***ซัมเมอร์จบแล้ว เด็กๆ เปิดเรียนกันแล้วนะครับ คดีรักพักร้อนก็กำลังจะหมดเวลาพักร้อนวันหยุดแล้วล่ะ ต่อจากนี้ไปก็จะเป็นเรื่องเต็มๆ เป็นเรื่องเป็นราวซะที พักร้อนมาได้พอสมควรแก่เวลาแล้ว ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ ขอบคุณที่ลงคอมเมนท์และกดบวกคะแนนให้นะครับ พอผมจัดการเรื่องมอบตัวลูกชายเข้าเรียนเรียบร้อยจะรีบมาโพสต่อ โชคดีไม่ต้องมีประชุมผู้ปกครอง เฮ้อ....
หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010) (อ่าน 244408 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก