********************
บทที่ 27 คนใหม่คนเดิม
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนครับ หลังจากที่หยุดยาวไปในช่วงปีใหม่ แบ๊งค์แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ เตรียมตัวที่จะไปมหาวิทยาลัย ตอนนี้แบ๊งค์ยืนอยู่หน้ากระจก มองดูตัวเองเพื่อเช็คดูความเรีบยร้อยก่อนออกจากห้อง ในเมื่อวันนี้เป็นวันแรก ของปีแล้ว แบ๊งค์ก็ได้ตัดสินใจที่จะกลับมาเป็นแบ๊งค์คนเดิม คนที่สดใสร่าเริง ไม่ยอมใครเหมือนตอนที่เข้ามหาวิทยาลัยใหม่ ๆ
เรื่องร้าย ๆ ที่ผ่านมา แบ๊งค์จะทิ้งมันไว้เป็นบทเรียน และจะค่อย ๆ พยายามลืมมันไป ตอนนี้สิ่งที่แบ๊งค์จะทุ่มเทมีอย่างเดียวคือการเรียน ถ้าถามถึงเรื่องความรัก แบ๊งค์ก็คงอาจมีการมอง ๆ ไว้บ้าง แต่ตอนนี้แบ๊งค์คงไม่เอาทุกสิ่งทุกอย่างไปทุ่มไว้ให้กับความรักอีกต่อไปแล้ว
แบ๊งค์มาถึงมหาวิทยาลัยแล้วมานั่งฟังเพลงที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่เดิม ระหว่างที่กำลังฟังเพลงเพลิน ไอ้กาวก็เข้ามาทัก แล้วนั่งตรงข้ามแบ๊งค์ครับ
"ไงแบ๊งค์ มาแต่เช้าเลยนะ " กาวทัก
"อืม แน่นอนอยู่แล้ว " แบ๊งค์พูด
"ไป count down ที่ไหนมาล่ะ " กาวถาม
"ราชประสงค์อ่ะ นายอ่ะพ่อลูกกตัญญู " แบ๊งค์แซวกลับ
"โห......แค่นี้ทำแซวนะ " แล้วกาวก็หัวเราะออกมาเบา ๆ
"เออ...ฟังอะไรอยู่หรอ " กาวถามแบ๊งค์ที่กำลังฟังเพลงอยู่
"อ๋อ ฟัง mp3 อ่ะพอดีเอาเพิ่งเอาเพลงลงอ่ะ " แบ๊งค์บอก
"เพลงอะไรหรอ " กาวถามโดยทำหน้าตื่นเต้น
"ไม่ใช่เพลงใหม่เป็นเพลงเก่า ๆ ที่เพราะ ๆ อ่ะ " แบ๊งค์อธิบาย
"ไหนขอฟังหน่อยดิ " กาวพูด แล้วแบ๊งค์ก็ถอดหูฟังส่งให้กาวข้างหนึ่ง แต่สายมันสั้นไปอ่ะครับ กาวก็เลยย้ายที่มานั่งข้าง ๆ แบ๊งค์ พอกาวมานั่งข้าง ๆ เท่านั้นแหละไม่รู้ว่าแบ๊งค์เป็นอะไร อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกเขิน ๆ อาย ๆ ขึ้นมาซะงั้น กาวนั่งค่อนข้างที่จะใกล้แบ๊งค์ เพราะตอนนี้แบ๊งค์ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำหอมที่กาวใส่มา ขณะที่แบ๊งค์กำลังเคลิ้ม ๆ กาวก็พูดขึ้น
"ลงเพลงอะไรมามั่งหรอ " กาวถาม แบ๊งค์เลยได้สติขึ้นมา
"ก็เพลงเก่า ๆ ของ bakery , dojo อ่ะ " แบ๊งค์ตอบ
"มีเพลงความลับมั้ย " กาวถาม
"มีดิ แต่เป็นเวอร์ชั่น dojo นะ " แบ๊งค์บอก
"อืมไม่เป็นไรหรอก เราฟังได้ทุกเวอร์ชั่นอ่ะ ถ้าเป็นเพลงนี้ " กาวพูด
"ชอบเพลงนี้หรอ " แบ๊งค์ถาม
"อืม........ " กาวตอบพร้อมกับยิ้ม
"จะเอาไว้ให้ใครป่าว " แบ๊งค์เริ่มแซว
".................. " ไอ้กาวไม่ตอบครับ แต่ตอนนี้หน้ามันแดงมากเลยอ่ะ
"จะฟังความลับใช่ป่ะ " แบ๊งค์ถามกาว มันก็ได้แต่ผงกหัว แล้วแบ๊งค์ก็เลื่อนหาเพลงความลับให้มันฟัง
"อ่ะเจอแล้ว ฟังซะ " แล้วเราสองคนก็นั่งฟังเพลงอย่างเงียบ ๆ
มอง.....มองเธอมาแสนนาน
ฉันไม่กล้า.......ต้องคอยหลบตาเธอเสมอ
กลัวสักวัหกนึ่งถ้าเธอ รู้ว่าฉัน....ปิดบังความจริงอะไรเอาไว้
ความลับที่ฉันซ่อนไว้...ไม่เคยบอกใคร จนอดใจไม่ไหว
ตอนนี้เหมือนแบ๊งค์จะได้ยินกาว ฮัมนี้เพลงอยู่เบา ๆ แล้ว ไอ้กาวมุมนี้ดูดีจัง มันนั่งยิ้ม ๆ มองต้นไม้มองฟ้า ทำท่าเขิน แล้วฮัมเพลงเบา ๆ เหมือนพระเอกมิวสิกเลย
"ยิ่งฉันใกล้เธอเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะเผยใจ.... " แล้วไอ้กาว มันก็เริ่มร้องเพลงนี้ออกมาครับ ไม่ดังหรอกนะ แต่ก็พอได้ยินเสียงมันอ่ะ เสียงมันก็นุ่มใช้ได้เลย ถ้าได้เป็นนักร้องต้องรุ่งแน่ ๆ มันดูมีความสุขจังที่ได้ฟังเพลง ๆ นี้ แล้วอยู่ ๆ ก็มีคนมาทำลายความสงบบริเวณนั้นลงครับ
"โห...มานั่งหวานกันตั้งแต่เช้า วันแรกของปีใหม่เลยนะเมริง " พี่ตั้มครับ มาถึงก็แซวกันเลย ปีใหม่ปีนี้จะดีขึ้นมั้ยเนี่ย เจอแบบนี้ตั้งแต่วันแรกเลย
"ไม่ได้นั่งหวานกันซะหน่อยครับ ผมแค่มาฟังเพลงกันเฉย ๆ " กาวเริ่มแก้ตัว
"แล้วทำไมต้องใกล้กันขนาดนั้นล่ะ " พี่ตั้มแซวไม่เลิก
"ก็สายหูฟังมันสั้นนี่ครับ " กาวแก้ตัวอีก
"แก้ตัวกันใหญ่ แต่แปลกนะ วันนี้น้องแบ๊งค์ตัวแสบไม่เห็นแผลงฤทธิ์ออกมาเลย " พี่ตั้มเริ่มเบนการจู่โจมมาทางแบ๊งค์แล้วครับ
"สงสัยได้นั่งข้างหนุ่มหล่อคนนี้ใช่เปล่า ก็เลยแผลงฤทธิ์ไม่ออก " ยังแซวไม่เลิกครับ
"พี่ตั้ม!!!!!แบ๊งค์ขอเถอะนะ ไปโรงพยาบาลซักทีเถอะ " แบ๊งค์เริ่มติดเครื่องแล้วครับ ตอนนี้ทุกคนกำลังงง ในสิ่งที่แบ๊งค์พูด
"โรงพยาบาล? ไปทำไมวะ " พี่ตั้มงงแล้วครับ หุหุ....ในที่สุดก็ติดกับ
"ก็ไปผ่าเอาหมาออกจากปากไงล่ะ " แบ๊งค์หย่อนระเบิดไปแล้วครับ หนึ่งลูก
"ไอ้แบ๊งค์!!!!! " พี่ตั้มดูโกรธมากเลยครับ ทำท่าจะกระโดดตะครุบตัวแบ๊งค์ มีเหรอครับที่แบ๊งค์จะอยู่เฉย ๆ แบ๊งค์ก็เลยรีบถอดหูฟังแล้วกระโดดหนี พี่ตั้มก็ไม่ยอมลดละ เราสองคนคนก็เลยวิ่งไล่กันไปมา โดยที่ไอ้กาวได้แต่นั่งหัวเราะเบา ๆ ( ไม่ช่วยกรูส์เลยนะเมริง )
แล้วแบ๊งค์ก็วิ่งวนไปเรื่อย ๆ ไม่ยอมหยุด จนกระทั่งแบ๊งค์มาเห็น แมคกับครีมเดินด้วยกัน เหมือนว่าทั้งคู่จะไปทางโรงอาหารนะครับ ท่าทางของทั้งคู่ดูสนิทกันมากเลยครับ แบ๊งค์เลยหยุดยืนดู เหมือนว่าทั้งคู่จะมองไม่เห็นแบ๊งค์
"จับได้แล้ว ไอ้ตัวแสบ " พี่ตั้มเข้ามาล็อคคอแบ๊งค์ แล้วเขกหัว แต่แบ๊งค์ยังยืนอยู่นิ่ง ๆ
"เป็นอะไรไปรึเปล่าแบ๊งค์ " พี่ตั้มปล่อยแขนที่ล็อคคอแบ๊งค์ แล้วถามอย่างเป็นห่วง แต่แบ๊งค์ยังคงไม่ตอบ พี่ตั้มเลยมองตามสายตาของแบ๊งค์ จนไปเห็นแมคกับครีม
"ทำใจได้แล้วใช่มั้ย " พี่ตั้มถามด้วยเสียงที่นุ่มนวล
"อืม
.. " แบ๊งค์ตอบไปสั้น
"ไม่เป็นอะไรแล้วแน่ ๆ นะ ไอ้ตัวเล็ก " พี่ตั้มถามอีก แบ๊งค์เลยหันมามองหน้าพี่ตั้ม พร้อมกับยิ้มให้
"ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก นายหมีฟาย " แบ๊งค์ตอบไปแบบติดตลก
"ไอ้ตัวเล็ก!!! " พอสิ้นเสียงพี่ตั้ม แบ๊งค์ก็ทำท่าจะวิ่งหนี แต่ไม่ทันครับพี่ตั้มก็รับคว้าแบ๊งค์ไว้ก่อน แล้วเอามือเขกหัวแบ๊งค์ไปหลายที
"โอ้ย ๆๆๆๆ พี่ตั้มอ่ะ แบ๊งค์เจ็บนะ " แบ๊งค์พูดแต่พี่ตั้มไม่ฟัง แล้วอยู่ดี ๆ พี่ตั้มก็แบกแบ๊งค์พาดไหล่ซะงั้น ยังไม่พอ ยังแอบตีก้นแบ๊งค์อีก แบ๊งค์ตกใจมากก็เลยโวยวายออกมา
"พี่ตั้มปล่อยแบ๊งค์นะ!!!! แบ๊งค์อายเค้า!!!! ดูดิคนมองกันเต็มไปหมดแล้ว " แบ๊งค์พูดไปดิ้นไป พยายามจะที่จะหลุดออกจากอ้อมแขนพี่ตั้มให้ได้ แต่ไม่เป็นผลครับ พี่ตั้มรัดแบ๊งค์ไว้แน่นมาก ดิ้นไม่หลุดเลยจริง ๆ
"ถ้าไม่อยากให้คนมอง ก็ยู่นิ่ง ๆ ดิ " พี่ตั้มพูด
"อยู่นิ่ง ๆ คนก็ยิ่งมองอ่ะดิ คนเค้ามองตั้งแต่ตอนที่พี่ตั้มอุ้มแบ๊งค์แล้ว " แบ๊งค์โวยวาย
"ในเมื่อคนเค้ามองตั้งแต่แรกแล้ว จะไปสนทำไม " พี่ตั้มยังคงเล่นต่อไป แล้วพี่ตั้มก็พาแบ๊งค์มาส่งที่โต๊ะ
"เป็นไง โดนเล่นงานซะ " กาวถาม
"แค่หนีไม่ทันเท่านั้นเอง ถ้าเร็วกว่านี้ก็รอดไปแล้ว " แบ๊งค์ยังคงไม่ยอม
"ไม่ต้องพูดเลยไอ้ตัวเล็ก เดี๋ยวก็โดนเล่นงานอีกหรอก " พี่ตั้มทำเป็นขู่
"คิดว่ากลัวหรอ ไม่มีทาง " แบ๊งค์เล่นหูเล่นตา
"ฝากไว้ก่อนนะ ดีนะที่ตอนนี้มีเรียนไม่งั้น ตายแน่ไอ้เด็กดื้อ " พี่ตั้มพูด
"พี่ไปก่อนนะ ไปล่ะ " แล้วพี่ตั้มก็ลาเราสองคนไปเข้าชั้นเรียน เราสองคนก็ยังนั่งฟังเพลงอยู่เหมือนเดิม จนกระทั่งถึงเวลาเรียนนั่นแหละ ถึงได้ไปเข้าเรียนด้วยกัน ตอนนี้แบ๊งค์ยอมรับเลยนะว่าเหลือเพื่อนแค่คนเดียวเท่านั้น ก็เจ้ากาวเนี่ยแหละ มันไม่เคยทำแบ๊งค์เสียใจเลย
เราเรียนกันไปจนถึงเวลาพัก แบ๊งค์ก็กะว่าจะไปทานข้าวกลางวันกับกาว แต่ก็มีโทรศัพท์ดังขึ้น พี่โป้งโทรมาครับ
"แบ๊งค์อยู่ไหนแล้วหรอครับ " พี่โป้งถาม
"กำลังจะไปทานข้าวกับกาวอ่ะครับ " แบ๊งค์ตอบ
"พี่ไปทานด้วยได้มั้ยครับ " พี่โป้งถาม
"เออ.....ก็ได้ครับ " แบ๊งค์ตอบไป แล้วพี่โป้งก็วางสายไปเลยครับ
"พี่โป้งจะมาทานข้าวกลางวันด้วยใช่มั้ยล่ะ " ไอ้กาวถามครับ รู้ทันทุกเรื่องเลยนะเมริง
"อืม....แล้วให้เค้ามาทานด้วยได้ป่ะล่ะ " แบ๊งค์ย้อนถาม
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เราไม่ใช่แฟนแบ๊งค์ซะหน่อย จะบังคับอะไรได้ " ตอนที่กาวพูดประโยคนี้ แบ๊งค์รู้สึกเหมือนกับว่ากาวดูน้อยใจยังไงก็ไม่รู้ แบ๊งค์คงคิดไปเองมั้ง แล้วเราก็เดินมาที่โรงอาหาร พอไปถึงก็ยิ่งประหลาดใจเพราะพี่โป้งไม่ได้มานั่งรอแค่คนเดียว แต่มากับพี่ตั้ม
"โห.........กว่าจะมานึกว่าจะได้กินพรุ่งนี้ซะอีก " พี่ตั้มหาเรื่องอีกแล้ว
"ถ้าหิว ไปซื้ออะไรมาทานก่อนก็ได้นี่ ไม่ได้ขอให้อยู่รอซะหน่อย นายหมีฟาย " แบ๊งค์ย้อนพี่ตั้มกลับไป ดูเหมือนพี่ตั้มจะเดือดได้ที่แล้วสิ
"เดี๋ยวนี้เก่งขึ้นเยอะนะ ไอ้ตัวเล็ก จอมดื้อ " พี่ตั้มเริ่มแยกเขี้ยวใส่แบ๊งค์แล้ว มีหรอที่แบ๊งค์จะยอม แบ๊งค์ก็จ้องหน้า กลับไปดิ
"พอได้แล้วทั้งสองคน เดี๋ยวก็ไม่ได้ทานข้าวกันพอดี " กาวห้ามไว้ครับ
"อืม นั่นดิ เล่นกันเป็นเด็กอนุบาลเลย " พี่โป้งเสริมครับ เราสองคนก็เลยสงบศึกชั่วคราว แล้วแยกย้ายกันไปซื้ออาหารของแต่ละคนมาทาน กาวกับพี่โป้งไปซื้อข้าวราดแกงมาทาน แบ๊งค์ทานบะหมี่เกี๊ยวหมูแดง พี่ตั้มทานเส้นเล็ก
เย็นตาโฟ แล้วเราก็มานั่งทานด้วยกัน แบ๊งค์นั่งข้างกาว ปล่อยให้พี่โป้งนั่งข้างพี่ตั้มไป เราก็นั่งทานกันไปเรื่อย ๆ แบ๊งค์ไม่มีอะไรทำอ่ะครับ แบ๊งค์ก็เลยใช้ตะเกียบไปคีบลูกชิ้นในชามพี่ตั้มมาทาน
"เฮ้ย!!!!ไอ้ตัวแสบ " พี่ตั้มโวยวาย
"อืม~~~~อร่อยจัง อิอิ " แบ๊งค์ทำท่ายั่วโมโห
"เอามาคืนเลย " พูดจบพี่ตั้มก็รีบใช้ตะเกียบ มาคีบเอาเกี๊ยวพร้อมหมูแดงไปอย่างรวดเร็ว โดยที่แบ๊งค์ยังไม่ทันตั้งตัว
"อ๊า~~~~~~พี่ตั้มอ่ะ แย่งของแบ๊งค์ " แบ๊งค์โวยบ้าง
"ไม่รู้แหละ ก็มาแย่งลูกชิ้นพี่อ่ะ " พี่ตั้มทำท่ายั่วโมโหแบ๊งค์
"แต่แบ๊งค์เอามาลูกเดียว แต่พี่ตั้มเอาไปตั้ง 2 อย่าง " แบ๊งค์โวยวายไม่หยุด
"ไม่รู้ล่ะ ก็มันติดมาเอง ไม่สนแล้วลงท้องไปแล้ว " พี่ตั้มทำหน้าตาทะเล้น แบ๊งค์ก็ยังคงโวยวาย พอเห็นท่าว่าสู้ไม่ได้ แบ๊งค์ก็เลยทำหน้างอน เป็นปลาทองแก้มป่องไป กาวกับพี่โป้งเห็นแบบนั้นก้อได้แต่หัวเราะ หึหึ ออกมาเบา ๆ
วันนี้ช่วงบ่าย แบ๊งค์กับกาวไม่มีเรียนครับ เราสองคนก็เลยมานั่งเล่นที่สนามบาส ตอนแรกกาวกะว่าจะเล่นบาส แต่กาวไม่มีเพื่อน ก็เลยต้องมานั่งฟังเพลงกับแบ๊งค์เหมือนเดิม วันนี้รู้สึกแปลก ๆ ทั้งวันเลยอ่ะ กาวมานั่งข้าง ๆ แล้วรู้สึกยังไงก็ไม่รู้
.....ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันคือแสนไกล
ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธ์จะบอกไป
ว่ารักเธอ.....
พอเพลงนี้ออก อยู่ดี ๆ กาวก็เงียบไปเลย มันไปแอบรักใครหรอเนี่ย คงไม่ใช่แบ๊งค์หรอก เพราะแบ๊งค์ไม่เคยเห็นมันแสดงอาการอะไรที่บ่งบอกเลยว่ามันรักแบ๊งค์ แล้วมันก็ลุกออกไปไหนก็ไม่รู้ แบ๊งค์ยังไม่ทันจะถามเลย จากนั้นกาวก็กลับมาพร้อมกับลูกบาสหนึ่งลูก แบ๊งค์ก็นั่งดูมันเล่นไป มันก็ชู๊ตลงบ้างไม่ลงบ้าง เราสองคนก็ยังคงเงียบ ๆ ไม่พูดะไรกัน แบ๊งค์ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นอะไร แต่ปล่อยให้มันอยู่เงียบ ๆ แบบนี้จะดีกว่านะ แล้วอยู่ ๆ มันก็เดินเข้ามา
"แบ๊งค์.....ไปเล่นบาสกันป่ะ " กาวชวน
"ไม่อ่ะแบ๊งค์เล่นไม่เป้น ไม่ได้เล่นนานแล้ว " แบ๊งค์บอก
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราสอนให้ " แล้วกาวก็ลากแบ๊งค์ลงมากลางสนามจนได้
"ลองจับลูกแบบนี้นะ แล้วเล็งไปที่แป้น " กาวมันสอนแบ๊งค์ครับ โดยที่มันมายืนอยู่ข้างหลังแบ๊งค์ แล้วเอามือประกบมือแบ๊งค์จับลูกไว้ จากนั้นก็ค่อย ๆ ชู๊ตไป แล้วลูกก็ลงห่วง
"เห็นมั้ย ถ้าตั้งใจเดี๋ยวเราก็ทำได้เองแหละ " กาวพูด
"อือ... " แบ๊งค์ตอบสั้น ๆ แล้วรีบเดินกลับมานั่งที่เดิม ไม่รู้สิครับ มันรู้สึกอาย ๆ ยังไงก็ไม่รู้ที่กาวมาทำแบบนี้ เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นอะไร พออยู่ใกล้กาวทีไรแป็นแบบนี้ทุกที
"แบ๊งค์เป็นอะไร ไม่ชอบหรอ " กาวถาม
"ไม่อ่ะ มันร้อนอ่ะ เราไม่อยากออกแดด " แบ๊งค์แกล้งตอบไป
"อืม...นั่นดิ ถึงว่าหน้าดูแดง ๆ สงสัยคงร้อนมากนะ " กาวพูด นี่เราหน้าแดงขนาดนี้เลยหรอ กาวมันจะรู้มั้ยเนี่ยว่ากรูส์เขินมัน ว่าแต่กรูส์เขินมันทำไมวะ โอยวันนี้เป็นอะไรมากมายเนี่ย แบ๊งค์เลยรีบกลับบ้านเลยไม่รอแล้วพี่นุ่น ก็กลับโดยที่มีกาวไปส่งเหมือนเดิมนั่นแหละ
พอมาถึงคอนโดก็โทรไปบอกพี่นุ่นว่ากลับมาแล้ว จากนั้นก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาเปิดคอม หลังจากที่ห่างหายไปเกือบ ๆ เดือนนับตั้งแต่วันที่พี่อาร์ทส่ง e-mail มาหาแบ๊งค์วันนั้น แล้วหลังจากนั้นแบ๊งค์ก็ไม่ได้เข้าไปเชคเมลล์หรือเปิดคอมอีกเลย
พอเปิดคอมเข้าไปเชคเมลล์ โห!!!!!ได้เรื่องเลยครับ มีแต่คนส่งเมลล์มา ก็แหงล่ะ ช่วงปีใหม่นี่นาเมลล์ก็เลยมาเต็มไปหมด เชคไปเชคมามีเมลล์พี่อาร์ทด้วยครับ แบ๊งค์ข้ามไปอ่านเมลล์อื่น ๆ ก่อน แล้วค่อยมาอ่านเมลล์พี่อาร์ทเป็นเมลล์ฉบับท้าย ๆ พี่อาร์ทส่งมาให้แบ๊งค์ 2-3 เมลล์เห็นจะได้
ผู้ส่ง ? < ooooooooooอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com >
ส่งเมื่อ ২২ ঢ়ঢ়ঢ়ঢ় 20xx 22:45:31
ผู้รับ br
..อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
เรื่อง .........................................
พี่ได้รับเมลล์จากน้องแบ๊งค์แล้วนะครับขอบคุณที่น้องแบ๊งค์เป็นห่วง พี่ก็สบายดีครับ ไม่มีปัญหาอะไร ตอนนี้ก็กำลังดำเนินเรื่องที่จะสมัครมหาวิทยาลัยใหม่อยู่ครับ คนที่นี่น่ารักมาเลย มีแต่คนใจดีทั้งนั้น พี่อยากให้น้องแบ๊งค์มาอยู่ด้วยกันจัง คิดถึงนะครับ รักกันกับแฟนให้มาก ๆ นะ อย่าทำตัวเหลวไหล เอาแต่ใจนะ
ผู้ส่ง ? < ooooooooooอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com >
ส่งเมื่อ ল ঊঊঊ 20xx 09:58:23
ผู้รับ br
..อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
เรื่อง .........................................
ตอนนี้ก็ใกล้คริตส์มาสแล้วอย่าลืม ทำตัวดี ๆ ห้ามดื้อนะครับ ซานต้าจะได้เอาของขวัญมาให้ ที่นี่หนาวขึ้นทุกวันเลยครับ หิมะเริ่มตกมาบ้างแล้ว พี่ดูข่าวมาอากาศที่กรุงเทพฯ ก็ค่อนข้างจะแปรปรวนน้องแบ๊งค์ก็รักษาสุขภาพของตัวเองด้วยนะครับ พี่เป็นห่วงนะ ชอคโกแลตก็อย่าทานมากนะครับเดี๋ยวสิวขึ้น กับแฟนก็อย่าเอาแต่ใจนะเดี๋ยวไม่น่ารัก แฟนจะไม่พอใจ พี่ไปทำธุระก่อนนะครับ บายครับ
ผู้ส่ง ? < ooooooooooอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com >
ส่งเมื่อ ট জজজজ 20xy 00:02:30
ผู้รับ br
..อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
เรื่อง .........................................
ตอนนี้ที่นั่นก็คงขึ้นปีใหม่ไปแล้วสินะ ของพี่ยังต้องรออีกซักแปปอ่ะครับ เป็นยังไงบ้างไปเที่ยวไหนมารึเปล่าครับ พี่คงไม่ได้ไปไหนหรอกครับ เดี๋ยวพ่อกับแม่พี่ก็จะมาแล้วล่ะครับ คงจะอยู่กับครอบครัวอ่ะครับ ขอให้น้องแบ๊งค์กับแฟนมีความสุขมาก ๆ ในปีใหม่นี้นะครับ เป็นห่วงเสมอ
จากพี่ชายที่แสนดี
แล้วแบ๊งค์ก็ต้องร้องไห้อีกครั้งครับ ในเมลล์ทุกฉบับ พี่อาร์ทมักจะย้ำถึงแบ๊งค์กับแมคเสมอ พี่อาร์ทคคงยังไม่รู้หรอกว่าแบ๊งค์ได้เลิกกับแมคไปแล้ว และแมคทำร้ายแบ๊งค์อย่างไรบ้าง เมลล์แต่ละฉบับดูแสดงถึงความเป็นห่วงของพี่อาร์ท แบ๊งค์ยอมรับว่าแบ๊งค์อยากลับไปคบกับพี่อาร์ทอีกครั้ง แบ๊งค์ตัดสินใจที่จะเล่าทุกอย่างให้พี่อาร์ทฟัง แต่ก่อนที่แบ๊งค์จะเขียนเมลล์ถึงพี่อาร์ทมันยังเหลือเมลล์อีกหนึ่งฉบับ แบ๊งค์เลยเปิดดู
ไม่รู้จะพูดอะไรเลยครับ สำหรับเมลล์ฉบับนี้ ในเมลล์ฉบับนี้มีแต่รูปครับ เป็นรูปสถานที่ และวิวสวย ๆ ในอังกฤษ จนมาถึงรูปหลัง ๆ แบ๊งค์คาดว่าเป็นงานปาร์ตี้ฉลองคริตสมาสหรือปีใหม่เนี่ยแหละ มีรูปอยุ่หลายรุปที่พี่อาร์ทถ่ายคู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาดูไทย ๆ แต่เธอคนนี้ดูสวยน่ารักมาก ดูเหมือนจะเป็นคุณหนูที่ดูน่าทะนุถนอมอีกด้วย แบ๊งค์เลื่อนมาจนถึงรูปสุดท้าย มันเป็นรูปที่ทำให้แบ๊งค์อึ้งมากที่สุด มันเป็นรูปของผู้หญิงคนนี้ที่กำลังประกบปากจูบกับพี่อาร์ท
และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้แบ๊งค์ไม่อยากเขียนเมลล์ไปเล่าความจริงอะไรทั้งนั้น ตอนนี้พี่อาร์ทพบคนใหม่ที่ถูกใจแล้ว แบ๊งค์ไม่ควรไปขวางความสุขของเค้าทั้งสองคน แบ๊งค์ควรปล่อยพี่อาร์ทไป เมื่อดูเมลล์นี้เสร็จ แบ๊งค์ก็เลยตัดสินใจส่งอีกเมลล์ไปแทน แบ๊งค์จะไม่ขอให้พี่อาร์ทกลับมาอีกแล้ว แบ๊งค์รู้มันอาจจะทำใจยาก แต่แบ๊งค์ก็ต้องฝ่าฟันมันไปให้ได้ ในเมื่อสัญญากับตัวเองแล้วว่าจะเป็นคนใหม่ แบ๊งค์ก็ต้องทำมันให้ได้ แบ๊งค์เลยส่งเมลล์ไป
ผู้ส่ง ? < br
..อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com >
ส่งเมื่อ ত ঢঢঢঢঢ 20xy 18:35:42
ผู้รับ ooooooooooอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
เรื่อง .........................................
ทางนี้ก็สบายดีครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะครับ แบ๊งค์กับแมคยังคงรักกันอยู่ พี่อาร์ทไม่ต้องเป็นห่วงแบ๊งค์หรอกนะครับ รักษาสุขภาพเหมือนกัน
เมื่อส่งเมลล์เสร็จแบ๊งค์ก็ปิดคอมแล้วนอนทันที เหมือนพี่นุ่นจะกลับมาแล้วแต่แบ๊งค์ก็ไม่ออกไป น้ำตาเริ่มไหลออกมาอีกครั้งหนึ่ง ทำไมนะแบ๊งค์ถึงเข้มแข็งไม่ได้ซักที
"แบ๊งค์!!!ออกมาทานข้าวได้แล้ว " พี่นุ่นเรียกครับ
"ไม่อ่ะพี่นุ่น แบ๊งค์ไม่หิว " แบ๊งค์แกล้งตอบ
"งั้นพี่ทานก่อนนะ " แล้วพี่นุ่นก็เงียบไป พร้อมกันกับที่แบ๊งค์ร้องไห้จนเผลอหลับไป
***************
คับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
