ไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จำทำให้อะไรกลับมาเป็นเหมือนเดิมอ่ะนะ
ถึงข้าวหอมจะดูเปลี่ยนแปลงไปแต่หมอก็คงจะมองเจตนาและ
รู้สึกถึงภาพเก่าๆที่ตัวเองเคยเจอเคยโดนกระทำมาก่อนอ่ะนะ
แค่มาส่งเมียที่บ้านยังเจอที่ชายไล่ตะเพิดแล้วยอมกลับไปง่ายๆแบบไม่ต้องมีใครรั้งไว้เลย
ทำให้ทั้งหมาทั้งเจ้านาย จ๋อยแดกไปตามๆกัน ไอ่โก๊ะอ่ะไม่เท่าไหร่ลูกพี่ไอ่โก๊ะเนี่ยดิ
หัวใจหล่นหายไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ พออยากจะเรียกวันเวลาดีๆกลับมาอีกคนก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว
ถึงปากจะบอกว่าอะไรๆจะเหมือนเดิมแต่กำแพงที่ตัวเอง
ก่อไว้กันใจเจ็บนั่นอ่ะนะก็นับวันยิ่งสูงขึ้นๆ เจ้าหอมเอ้ยจะปีนไหวมั๊ยลูก ถึงตอนนี้จะอ่อนลงแล้วอ่ะนะ แต่ก็ต้องเคลียร์กันมากกว่านี้แหละ พี่หมอของอิป้าเตรียมยกธงขาวอยู่แหวบๆ ................ คนอ่านเศร้า กระซิกๆ
"ทว่าชายหนุ่มกลับไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงนี้ ทำให้หางที่กระดิกแกว่งไกวอย่างลังเลชะงัก มองรถยนต์หรูหราแล่นจากไปลับตา
ไม่ต่างกับเจ้านายของมันที่ยืนมองผ่านม่านน้ำตาพร่าเลือนบนระเบียง
เขาไม่สนใจเราแล้วล่ะไอ้โก๊ะ..."
>> กระซิกๆ เศร้าสุดตับ
+1
(me/ออกไปซับน้ำตา กระ6ๆ)