นั่งอ่านตั้งแต่10.30 จบเอาตอนบ่ายสอง
เห็นชื่อคนแต่งแล้ว..แหะๆ ช่วงนี้อ่านนิยายหลายเรื่องที่ดราม่าหนักหนาสาหัส..เลยขอเว้นวรรคไว้ก่อน ให้สถานการณ์เรื่องอื่นเบาๆลงบ้างแล้วค่อยเข้ามาอ่าน ไม่งั้นเดี๋ยวจะจิตตกไปมากกว่านี้..ดีนะที่ยังมาทัน..ยังไม่จบ^^
เรื่องนี้สนุกค่ะ ชอบ ใช้ภาษาเรียบง่ายอ่านแล้วลื่นไหลดีด้วย คำผิดมีบ้างประปรายแต่นัีบว่าน้อยค่ะ
อ่านแล้วบางทีก็หน่วงๆในอกอยู่เหมือนกันนะ..
ชอบเวลาภาษาที่ใช้บรรยายพวกฉากอารมณ์ค่ะ..
ใช้คำพูดบรรยายออกมาง่ายๆ แต่อ่านแล้ว 'ฉึก' เจ็บลึกเอาการอยู่เหมือนกัน..
เข้าเรื่องดีกว่า..
ตั้งแต่อ่านมา..พูดกันตรงๆ เอ็นดูแกมหมั่นไส้ข้าวหอมค่ะ อย่างมากด้วย แล้วก็สงสารหมอทิ
แต่ตอนที่จูบกับเทพน่ะ
ทำไปทำไมกัน?
หลายๆ การกระทำที่ไม่ค่อยดีนักที่ำทำกับหมอทิ ถึงจะไม่ตั้งใจให้เกิดอะไรร้ายแรง ถึงในใจจะไม่ได้เกลียดหมอทิจริงๆ
แต่..ใครโดนแบบนั้นก็ต้องเข็ดกันบ้างล่ะ..พอหมอถอดใจ..พอกับที่ข้าวหอมเริ่มที่จะรู้ใจตัวเอง
สวนทางกันตลอด..จริงๆ ข้าวหอมต้องถูกดัดนิสัยบ้างน่ะแหละถูกแล้ว..บางทีก็ต้องมีตัวเร่งปฏิกิริยามากระตุ้นข้าวหอมบ้าง ซึ่งเราว่าเจนนี่เป็นตัวเร่งที่ใช้ได้ ฮ่าๆ
แต่หวังแค่คุณหมออย่าน้อยใจนานนะ..ถ้าข้าวหอมเปิดใจหมดทุกอย่างคุณหมอก็อย่าเลิกนะ..
แอบทึ่งกำนันคุณพ่อข้าวหอม..คนต่างจังหวัด ไม่น่าเชื่อว่าจะยอมรับเรื่องที่ลูกหลานเป็นเกย์แล้วจัดงานแต่งออกหน้าออกตาด้วย
รอวันhappy endingละกัน รอตอนต่อไปด้วยค่ะ
:กอด1:ให้กำลังใจคนโพสท์