ตอนที่ 14
"อ่าวไงมึง...หายหัวไปเลยนะ ห้องหับไม่ยอมกลับ นี่กูกะว่าถ้าวันนี้ยังไม่เห็นหัวมึงอีก...กูจะไปแจ้งคนหายแล้วนะเนี้ยะ"ก็เพราะตั้งแต่วันศุกร์แบ้งค์ก็ไม่เคยเจออาร์มอีกเลย จนอดแซวเพื่อนรักไม่ได้
"เวอร์ว่ะมึง ไม่ดีเหรอไง มึงจะได้โอกาสทำคะแนนกับไอ้ออมมัน"อาร์มยักคิ้วตอบ
"ก็จริงของมึง ขอบใจว่ะ"แบ้งค์ยิ้มเล็กๆยิ้มน้อยออกมา
"ขอบใจเรื่องไรว่ะ"อาร์มถามอย่างสงสัย
"อ่าวก็เรื่องที่มึงไม่อยู่ห้องไง"แบ้งค์หันไปถามเพื่อน แล้วอดนึกถึงไม่ได้
"มีไรดีว่ะตอนที่กูไม่อยู่.....หรือมึงปล้ำน้องกูแล้ว"อาร์มกระชากคอเสื้อแบ้งค์ แล้วจ้องตาเขม็ง เมื่ออาการของเพื่อนรักมันชวนให้อาร์มยิ่งสงสัย
"ไม่มีไรว่ะ ก็แค่กูสารภาพกับน้องมึงไปแล้ว และน้องมึงก็เปิดโอกาสให้กูแล้วเท่านั้น"แบ้งค์กอดอกยักคิ้วให้ว่าที่พี่เมียในอนาคต
"เฮ้ยมึง จริงหรือว่ะ"อาร์มถามอย่างตื่นเต้น
"อืม"แบ้งค์ตอบแต่นั้น
"เมื่อไหร่"อาร์มจ้องมองหน้าเพื่อนรักเขม็ง
"เมื่อวานก่อน"แบ้งค์ตอบ
"เออ ยินดีด้วยว่ะ แต่ก็นั่นแหละ...อย่าลืมนะมึง น้องกูร้องไห้เพราะมึงวันไหนเจ็บ"อาร์มชี้หน้าเพื่อนรัก
"ว่าแต่กู แล้วมึงกับไอ้โดมเป็นไงบ้าง"แบ้งค์ถาม
"อืม ก็ดีขึ้นว่ะ"แบ้งค์ตอบ
"ไหนมึงลองช่วยขยายคำว่า...ก็ดีขึ้น...ของมึงให้กูเข้าใจแบบสั้นๆ ง่ายๆให้กูฟังหน่อยดิ"ก่อนที่จะเงยหน้ารอฟังคำตอบของเพื่อน
"ก็โทรหาได้ ไปหาได้ จับมือได้ก็เท่านั้น "อาร์มตอบแล้วหลบตาเพื่อน
"ได้ยังว่ะ"แบ้งค์รีบเปลียนที่นั่งมานั่งข้างอาร์มแล้วกระทุ้งท้องเพือนรักเบาๆ
"สัดดด ยังโว้ยขืนกูทำอย่างนั้น โดนมันฆ่าบาดคอหนะสิมึง"อาร์มตอบสายตาลอกแลกชอบกล
"แน่นะมึง ไม่เห็นต้องปิดกูเลย"แบ้งค์ถามอีกครั้ง
"อ่าว สัดดดนี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไงมึง"อาร์มเฉไฉทำท่าทีโมโหจนแบ้งค์ต้องเลิกถาม
"เออๆ แล้วนี่ไปไหนต่อว่ะบ่ายนี้ไม่มีเรียนแล้วนี่หว่า ไปเดินห้องกับพวกกูไหม"แบ้งค์หันไปถามอาร์ม อันที่จริงแบ้งค์เองก็ต้องอยู่รอรับออมเหมือนกัน
แต่ออมบอกว่าให้มารับตอนสี่โมงเพราะช่วงบ่ายเรียนยาว ไม่ว่างเลย เลยไม่อยากให้แบ้งค์ต้องมานั่งคอย ทั้งๆที่แบ้งค์ก็ดื้อแพ่งบอกจะไปนั่งรอให้ได้
แต่ออมยื่นคำขาดว่าไม่ได้ ถ้าเห็นก่อนสี่โมง เรื่องที่เคยตกลงไว้เป็นอันยกเลิก แบ้งค์อ้าปากจะท้วงแต่ก็ไม่ทันเพราะออมเดินออกไปหาสันที่ยืนรออยู่หน้าตึกแล้ว
ถึงแม้จะขัดตาและรู้สึกหงุดหงิดกับภาพที่เห็น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่หงุดหงิดในใจ
"ไม่ว่ะพอดี กูต้องไปทำธุระ(หัวใจ)"อาร์มตอบ
"ธุระหัวใจหรือเปล่าว่ะ"แบ้งค์พูดราวกับว่าอ่านใจเพื่อนรักออก
"สาดดดดไม่ต้องมาทำเป็นรู้ดีเลยมึง ปะเข้าเรียนกัน ไม่รูไอ้คู่หวานแห่งปีมากันหรือยัง"อาร์มหันไปชวนเพื่อน
"มาแล้วกูบอกให้ไปจองที่นั่งไว้ก่อน"แบ้งค์บอก
"เอ่อ งั้นไปเถอะ"อาร์มหยิบหนังสือเรียนแล้วเดินเข้าอาคารเรียน
"เฮ้ยว่าไง สองผัวเมีย"อาร์มเอ่ยทักแม็คกับบอมที่กับนั่งหยอกล้อกันอย่างมีความสุขทำอย่างกับว่าห้องนี้มีเพียงเราสองคน จน
"โอ้ย...ตอบหัวกูไม สาดดดดอาร์ม"แม็คลูบหัวตัวเองป้อยๆ
"กูเรียกมงสองตัวจนปากจะฉีกอยู่แล้วแม่ง....จะหวานไปถึงไหนว่ะพวกมึง"อาร์มถามกวนๆ
"อ่าวก็กูรักกันๆจริงไหมครับบอม"แล้วแม็คก็หันไปทำตาวิ้งๆให้บอม
"ป้าบ....โอ้ย"แม็คร้องเสียงหลงเมื่อบอมฟาดมือลงบนหัวแม็คหนัก
"ตีเค้าไม"แม็คถามงอลๆ
"ก็มึงอะสาดดดอายบ้างเหอะ กูอาย"บอมหน้าแดง
"จู๊บ"แม็คอดใจไม่ไหวสำเร็จโทษบอมที่แก้มทันที
"ตั๊บโอ้ย"ตอนนี้มาลงที่หลังแม็คเสียงดัง
"กูอาย สาดดดนี่"บอมก้มหน้าฟุบกับเก้าอี้แล็คเชอร์ทันที
"น่ารักว่ะ"แม็คจ้องมองแฟนตัวเองยิ้มๆ
"เฮ้ย"เสียงอาร์มกับแบ้งค์ถอนหายใจพร้อมกัน
"เป็นไรว่ะพวกมึง"แม็คถาม โดยไม่ได้สำนึกเลยว่าสาเหตุมันมาจากตัวเค้านั่นเอง
เลิกเรียนแล้วไปดูหนังกันมั้ยว่ะพวกมึง"แบ้งค์หันไปถามแม็คกับบอมที่ตอนนี้ออกมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงแล้ว
"เอาสิ ไปกันหมดนี่เลยเปล่าว่ะ"บอมถามเพราะไม่อยากแม็คพูด เพราะรู้ว่าถ้าแม็คพูดแล้ว คำหวานเสี่ยวแดกจะต้องออกมาอีกแน่นอน
และไอ้คำพูดเสี่ยวๆเหล่านั้นมันก็จะกลับมาทำร้ายตัวเค้าเอง....อะไรหน่ะเหรอ...ก็มันจะทำให้เค้าอายไง...สาดดดแม็กที่ร๊ากกกก
"กูไปแต่เอี่ยอาร์มไม่ไป"แบ้งค์ตอบ
"ไม"แม็คกำลังจะพูดแต่โดนบอมเอามือปิดปากไว้ก่อน
"ไมว่ะ"บอมถาม
"มันบอกมันมีธุระ"แบ้งค์หยุดพูด
"หัวใจ"แบ้งค์พูดต่อ
"ใครว่ะ"บอมถาม
"จะใครซะอีกล่ะ"แบ้งค์ยักคิ้วตอบ
"อ๋อ กู...นึก...ออก..ละ..ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พอแล้ว"บอมหัวเราะ
"มึงเป็นไร"อาร์มถามอย่างสงสัย
"เหี้ยแม็กมึงจะเลียมือกูป๊ามึงเหรอว่ะ สาดหื่นนนไม่รู้จักเวล่ำเวลา...เพี้ยะ"บอมตอบพร้อมกับตอบปากแม็คเสียงดัง
"โอ้ย เจ็บน่า"แม็คลูบปากตัวเองป้อยๆ
"ดี...สม"บอมหันไปเย้ย
"งั้นเหรอครับ ก็มือบอมอ่ะหว้าน หวาน ก็เลยลองชิมดู เดี๋ยวกับห้องแล้วขอชิมอีกนะครับ...เดี๋ยวจะชิมทั้งตัวเลย"พร้อมกับส่งสายตาหื่นๆให้แฟนตัวเอง
"เออ"บอมตอบแค่นั้น แล้วก็ฟุบลงบนเก้าอี้แล็คเชอร์อย่างเดิม
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า เฮ้ยไม่แม็คเมียมึงอายใหญ่เลยว่ะดูหูมันดิแดงแจ๋เลยว่ะ"แบ้งค์ชี้ให้เพื่อนดูหูของบอม
"สัดด พวกมึงเงียบไปเลย เดี๋ยวเจอตีน"บอมขู่ทั้งๆที่ไม่เงยหน้าขึ้นมองหน้าเพื่อนเลย
"พวกมึงหยุดล้อที่รักกูเลย เห็นไหมเขินใหญ่เลย"แม้คพูดยิ้มๆ
"มึงแหละตัวดีหยุดเห่าไปเลย"บอมด่า
"ง่ะ เค้าอุตส่าห์ช่วยตัวเองนะ"แม็คทำเสียงงอลๆใส่
"ขอบใจ แต่ทางที่ดีมงอะหยุดพูด....เดี๋ยวมึงจะอด"บอมพูดแค่นั้น
"เห็นไหมไอ้แม็คเพราะมึงนั่นแหละมาโทษพวกกู...อดแน่มึง"แบ้งค์พูดล้อ มันยิ่งทำให้บอมแทบอยากจะมุดลงไปในพื้น หรือถ้าหายตัวได้คงดีที่สุด
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า "แล้วสามหนุ่มก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน ปล่อยให้บอมอยู่ในสภาพนั้น จนอาจารย์เข้าสอนนั่นแหละบอมถึงเงยหน้าขึ้นมาได้
"เฮ้ย ดูเผื่อกูด้วยนะโว้ย หนุกๆนะพวกมึง"อาร์มบอกเพื่อนก่อนจะเดินแยกออกมา แล้วเดินตรงยังจุดหมายสอดส่ายสายตาหาจุดหมาย นั่นเดินมานั่นแล้ว
"โดม"อาร์มเรียกคนที่เค้าตามหา
"อืมว่าไงมึง"โดมถาม
"มาหา"อาร์มตอบ
"หาทำไม"โดมถามต่อ
"ก็มาจีบไง"อาร์มตอบ
"ใครให้มึงจีบ"โดมถามต่อ
"โดมไง"อาร์มตอบแล้วยิ้มให้
"เมื่อไหร่ไอ้บ้า"โดมทำท่าหันหลังจะเดินหนี แต่ก็ไม่ไวเท่าอาร์มที่ตอนนี้วิ่งเข้าไปแย่งหนังสือเรียนโดมเอามาถือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"เอาคืนมาเลยนะมึง"โดมพูด
"ไม่คืนโดมจะทำไม"อาร์มท้าทายหันหน้าเข้าสู้
"ทำไมงั้นเหรอ...... มึงตาย"แล้วโดมก็วิ่งไล่อาร์มทันที จนกลายเป็นทุกคนนั้นต่างหันมามองสองหนุ่มหล่อวิ่งกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
"กรี๊ด พี่อาร์ม หล่อ"
"กรี๊ด พี่โดมหล่อได้อีก"เสียงสาวๆกรี๊ดกร๊าดกันอื้ออึง
"เฮ้ย"เสียงอาร์มร้องตกใจเมื่อตอนนี้วิ่งอยู่บนสนามหญ้าแล้วอยู่ดีๆเกิดสะดุดอะไรซักอย่างล้มลง โดมเห็นดังนั้นรีบวิ่งเข้านั่งทับกลางลำตัว
แล้วพยายามแย่งหนังสือเรียนของตัวเองที่อยู่ในมืออาร์มอย่างไม่ยอมแพ้
"กรี๊ดๆๆๆ เธอพี่อาร์มกับพี่โดม ว้ายๆๆๆ"เสียงสาวๆ
"เฮ้ย พวกมึง"เสียงวิทย์เรียกทั้งโดมและอาร์มให้หันมามอง
"เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ ไอ้วิทย์....มีไรว่ะ"โดมถาม
"ใจคอพวกมึงจะเอากันตรงนี้เลยว่ะ...เดี๋ยวฟ้าแม่งก็ฝ่าหรอกมึง"วิทย์ถาม
"สัดดดเอากันอะไรของพวกมึง"โดมร้องท้วง
"แล้วพวกมึงจะให้พวกกูคิดยังไง"โดมมองสายตาของวิทย์เหม และคนอื่นๆ แล้วก้มลงมองตัวเอง
"เฮ้ย"โดมร้องเสียงดังแล้วรีบลุกขึ้นอย่างกับติดสปริง
"เอ่อ เอ่อ ไม่ใช่อย่างที่พวกมึงคิดนะ.....ใช่มั้ยไอ้อาร์ม"โดมหันไปขอความช่วยเหลือจากคนที่นอนอยู่ยังไม่ยอมลุก
"ใช่มั้ย อ่าวสัดดดมึงจะนอนอยู่อีกนอนมั้ย"โดมหันไปทำตาเขียวใส่อาร์มที่นอนยิ้มอยู่
"ใช่มั้ย ตอบพวกมันไปสิ สัดดนิ"โดมหันไปจ้องอาร์มตาโต
"อืม ก็อย่างที่โดมบอก"อาร์มพูด
"จริงเหรออออออออออ"วิทย์ถาม
"หึหึ"อาร์มยักคิ้วให้วิทย์
"หัวเราะเฮี่ยไร แล้วยักคิ้วทำไม...เดี๋ยวกูชกปากแตก แล้วจับโกนคิ้วเลยว่ะ"โดมหันไปขู่
"อย่าทำอะไรอร์มเลยนะครับ กลัวแล้ว"อาร์มยกมือป้องหันตัวเองทันที เกรงว่าคนขู่จะทำจริง
"เฮ้ยโดมไงกูสองคนขอตัวก่อนนะโว้ยมีธุระว่ะ"วิทย์พูด
"อ่าว ไงงั้นล่ะ"โดมท้วง
"กูไปล่ะ"แล้ววิทย์กับเหมก็แยกตัวไปทันที
"ซิ เพื่อนเฮี่ย"โดมสบถเบา
"ไปไหนต่อ"อาร์มถาม
"กลับคอนโด"โดมตอบ
"ไปด้วย"อาร์มบอก
"ไปทำไม"โดมถาม
"ลืมของไว้"อาร์มตอบ
"งั้นก็ขับรถตามมาแล้วกัน"โดมบอกแล้วเดินออกมาเลย เพราะรู้ว่าถึงห้ามไปไอ้คนดื้อข้างหน้าก็คงหาเรื่องไปหาเค้าอยู่ดี
"กินไรยัง หาไรกินกันก่อนมั้ย"อาร์มถาม
"ยัง แต่ซื้อเข้าไปกินได้ไหมว่ะ เหนื่อยอยากรีบกลับไปนอน"โดมบอก
"อืมก็ได้ งั้นโดมไปก่อนอาร์มเลยแล้วกัน เดี๋ยวอาร์มไปซื้อของเข้าไปเอง"อาร์มบอก
"เอางั้นก็ได้"โดมบอกแล้วเดินต่อ
"แล้วเจอกันนะ"อาร์มตะโกนบอกโดม
"อืม"โดมตอบแค่นั้น แต่แค่นั้นสำหรับอาร์มมันก็สามารถสร้างรอยยิ้มให้อาร์มได้
"ก๊อก ก๊อก"เสียงเคาะประตูหน้าข้าง
"มาแล้วเหรอ เอาวางไว้ในครัวก่อนแล้วกันเดียวจัดการเอง"โดมบอก
"ขออาบน้ำได้ไหม"อาร์มถามเชิงอนุญาติ
"อืม เอาสิ ผ้าเช็ดตัวครั้งที่แล้วตากไว้ตรงระเบียง เสื้อแขวนอยู่ ส่วนกางเกงพับอยู่ในตู้ลิ้นชักหยิบใส่ได้เลย"โดมบอกก่อนจะหันมาสนใจอาหารมากมายที่อาร์มซื้อมา
ทั้งอาหารทั้งขนมแถมเบียร์กระป๋องเขียวอีกครึ่งโหล แล้วยังมีหนังอีกสามสี่เรื่อง
'นี่มึงเห็นห้องกูเป็นโรงหนังหรือไงกันไอ้นี่'โดมนึกในใจ อีกด้านของความคิดก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงยอมให้อาร์มมายุ่งวุ่นวายกับตัวเองถึงขนาดนี้
ทั้งๆที่จริงเค้าชอบอยู่กับตัวเองมากว่า แต่เมื่อ อาร์มเข้ามาป่วนแล้วมันก็ทำให้เค้าได้รู้ว่า"ไอ้การที่มีใครซักคนเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตเนี๊ยะมันก็ไม่เลวเหมือนกัน"
โดมยิ้มให้กับความคิดบ้องๆของตัวเอง
"กินข้าวได้ยัง....หิวแล้ว"อาร์มหันมาถามโดม
"ได้แล้ว"โดมตอบหน้านิ่งทั้งที่เมื่อกี้ยังยิ้มอยู่แท้ๆ
...
...
...
อาร์มทำท่าเก็บจานจะไปล้าง
"ไม่ต้องเดี๋ยวกูล้างเอง ไปจัดการโรงหนังมึงเถอะ"โดมว่า
"แฮ่ น่านะอยากดู"อาร์มทำเสียงอ้อน
"ช่วยกูออกค่าไฟด้วยล่ะเดือนนี้หน่ะ"โดมบอก
"เดี๋ยวออกให้ทุกเดือนเลยก็ได้เอาเปล่า"อาร์มหันมาถาม
"บ้า"แล้วโดมก็เดินไปล้างจานที่อ่าง ส่วนอาร์มก็จัดการหิวเบียร์ขนมและหนังที่เช่ามามาวางไว้ที่โซฟา
ก่อนจะลุกเข้าไปในห้องนอนแล้วลากผ้าห่มนอนสองใบ แล้วผ้าห่มบางในตู้อีกผืน
โดมล้างจานเสร็จแล้วเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็เห็นไอ้แขกที่ไม่ค้อยจะเต็มใจรับเชิญเท่าไหร่ยึดห้องซะแล้ว
"ทำตัวอย่างกับเป็นเจ้าของห้องเลยนะมึง"โดมพูดก็จะเดินเข้าไปนั่งโซฟาข้างๆ
"แฮ่ๆ อีกหน่อยก็ใช่ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงสร้างความคุ้นเคย....อะ"อาร์มเปิดเบียร์เขียวแล้วส่งให้โดม
"ใจ"โดมพูด
"แต่ไม่เห็นจำเป็นเลยนี่หว่า....ห้องก็ห้องกู"โดมพูดเหมือนกำลังนึกขึ้นได้ สองหนุ่มนั่งกินเบียร์เขียวกันจนหมด
"มานอนดูหนังด้วยกันมะ..."อาร์มหันไปชวนโดมที่ยังนั่งอยู่บนโซฟาอยู่
"ห้องกูไม่ใช่โรงหนังสัดดด"แล้วโดมก็เดินไปล้มตัวลงนอนข้างอาร์มนั่งเอง.....แฮ่ๆ....ก็นี่มันห้องกู
หัวข้อ: ลบลาย...นายคาสโนว่า ภาค.เจ้าชู้ดีนัก..รักซะให้เข็ด ตอนที่ 26 จบภาคแรก 27/8/53 (อ่าน 204020 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก